Τεύχος 542 by Dyo Deka S.A.

07122017

12 ΧΡΟΝΙΑ HAPPY TOGETHER

2 lifo – 7.12.17

☛ Για το άρθρο «Γοργόνες και μάγκες και ζόμπι του παλιού σινεμά» του Δημήτρη Πολιτάκη: « Έλεος με τον συμβολισμό και την υπερανάλυση... μια ταινία γύρισαν. Ειδικά σε σύγκριση με όποιο άλλο προϊόν μπορεί να χαρακτηριστεί εμπορικό τις τελευταίες δεκαετίες (τηλεόραση, επιθεώρηση), οι παλιές ελληνικές ταινίες είναι με διαφορά ανώτερες. Κυρίως η ταινία που αναφέρετε νομίζω πως έχει κάπως δραματικό χαρακτήρα και το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό επαναλαμβάνεται μάλλον σκόπιμα, αλλά όχι ως αφορμή για γέλιο. Ούτε ο πρωταγωνιστής κερδίζει τον θαυμασμό και την αναγνώριση των υπολοίπων γι’ αυτήν του την ενέργεια, όπως, λόγου χάριν, ο καθηγητής με το χαστούκι του στην άτακτη μαθήτρια ιδιωτικού κολεγίου. Προφανώς δεν το έκαναν για να νομιμοποιήσουν κοινωνικά το ξυλοφόρτωμα. Όσο για το κυρίως θέμα του άρθρου, όντως κάποτε θα πρέπει να προχωρήσουμε, από την άλλη, για να γίνει αυτό, νομίζω ότι χρειάζεται κάτι που λέγεται “έμπνευση”». (Σχόλιο του/της AlTrop) ☛ Για το ρεπορτάζ «Υπάρχει μέθοδος πρόληψης του ιού HIV, αλλά λίγοι τη γνωρίζουν στην Ελλάδα» του Αλέξανδρου Διακοσάββα: «Επικοινωνιακά προβάλλεται αποκλειστικά και μόνο το κομμάτι της βιοχημείας: συχνές εξετάσεις για να εντοπιστούν οι οροθετικοί, ένταξή τους σε προγράμματα φαρμακευτικής αγωγής για να μειωθεί η πιθανότητα να μεταδώσουν σε άλλους τον ιό και η “προφυλακτική αγωγή” (PrΕP). Την ίδια στιγμή, η προβολή των σεξουαλικών πρακτικών για την ελάττωση του κινδύνου έχει περάσει στα αζήτητα. Κάπως έτσι η κουλτούρα του ασφαλούς σεξ την οποία οι ίδιοι οι γκέι επινόησαν χάνεται σιγά-σιγά και αντικαθίσταται σταδιακά από μια άλλη, εμπνευσμένη από τη δραματική και οδυνηρή εμπειρία της οροθετικότητας και την άνοδο του ατομοκεντρισμού. Πρωτοκαθεδρία του ατόμου σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο, χειραφέτηση της σεξουαλικής απόλαυσης από οποιονδήποτε περιορισμό και καθοδήγηση της ιατρικής έρευνας με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος. Απαιτώντας το “PreP για όλους” και το “PreP τώρα!” και εξακολουθώντας να υποτιμούν τη σοβαρότητα της αυξανόμενης διάδοσης των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων στον γκέι πληθυσμό (η οποία αφορά τόσο τους οροθετικούς όσο και τους οροαρνητικούς), οι δογματικοί του PreP θυμίζουν τους μαθητευόμενους μάγους. Δεν υπόσχονται μόνο ένα θαυματουργό σκεύασμα, το κόστος του οποίου ζητούν να αναλάβει το κοινωνικό σύνολο. Προωθώντας την καθημερινή αγωγή με χάπια ως μια απολύτως φυσιολογική κατάσταση για όλους τους σεξουαλικά ενεργούς ομοφυλόφιλους, κάνουν την οροθετικότητα να μοιάζει με ακόμα πιο τετριμμένη κατάσταση σε σχέση με πριν. Αγνοώντας όλους τους φόβους που εκφράζονται σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της υπερκατανάλωσης φαρμάκων, επιδεικνύουν μια υπεραισιοδοξία χωρίς φραγμούς σχετικά με τα “θαύματα” της βιοχημείας. Το χειρότερο απ’ όλα, σβήνουν με μια μονοκοντυλιά τον δύσκολο και επίπονο αγώνα και τη σκληρή δουλειά που είχε γίνει όλα τα προηγούμενα χρόνια σχετικά με την εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση του συγκεκριμένου πληθυσμού σε ζητήματα προφύλαξης και σεξουαλικής υγείας». (Σχόλιο του Χαρμίδη)

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΟΜΙΛΟΥ ΟΤΕ

feedback541

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ, PrEP ΚΑΙ ΜΙΝΙ ΜΑΡΚΕΤ

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ | ΚΥΡΙΑΚΕΣ 2017-2018: *Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

Το μουσείο καλωσορίζει τις οικογένειες σε μια διαφορετική εμπειρία, γεμάτη τεχνολογία! Τα διαφορετικά προγράμματα χρησιμοποιούν τη δύναμη της τεχνολογίας και αφηγούνται τις ιστορίες των τηλεπικοινωνιών, χαρίζοντας μια μοναδική μουσειακή εμπειρία για όλη την οικογένεια. • Στις Μουσειοπαιδαγωγικές Δράσεις θα ανακαλύψουμε με τις αισθήσεις μας ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, θα μπούμε σε πρωτόγνωρους ρόλους και θα μάθουμε τις ιστορίες που έχουν να μας αφηγηθούν οι συλλογές του μουσείου με τον πιο δημιουργικό τρόπο. • Στις δράσεις Mixed Realities θα συνδυάσουμε virtual με augmented reality και θα απολαύσουμε ένα διαφορετικό ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. • Στα Storylab Workshops θα αφήσουμε τα εκθέματα να μας εμπνεύσουν και να μας δώσουν ιδέες για να φτιάξουμε τη δική μας ιστορία μέσω τεχνικών video,

☛ Για το ρεπορτάζ του M. Hulot «Τα μίνι μάρκετ των μεταναστών της Αθήνας και τα απίθανα προϊόντα τους»: «Είναι απλό το πώς επιβιώνουν: έχουν φθηνές τιμές με αποτέλεσμα να πουλάνε περισσότερο. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που δεν κόβουν αποδείξεις ή δηλώνουν άλλα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και πολλοί Έλληνες το κάνουν. Όταν σε τέτοιο μαγαζί ένα προϊόν το βρίσκεις 0,80 ευρώ και στο σούπερ μάρκετ ή στο μπακάλικο 2, ο κόσμος είναι λογικό ότι θα ψωνίσει το φθηνό, ειδικά όταν η ακρίβεια οφείλεται καθαρά στη μάρκα. Μετά από αυτό το άρθρο, πίστεψέ με, σε αυτούς θα ψωνίζω, αν δεν βρίσκω αυτά που θέλω στα ντόπια παντοπωλεία φθηνά. Είναι καθαρά θέμα οικονομίας. Όταν κάτι είναι φθηνό, ο κόσμος θα πάει αναγκαστικά σε αυτό. Και επειδή είναι πολλοί που δεν έχουν λεφτά, τέτοια καταστήματα κάνουν χρυσές δουλειές». (Σχόλιο του/της Lumidy) ☛ Για το «Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: Σκέψεις περί “ηθικής” στο εμπόριο όπλων» του Θοδωρή Αντωνόπουλου: «Συμφωνώ με τα γραφόμενά σας. Όμως τα... σαπάκια Eurofighters είναι από τα δυο-τρία ικανότερα μαχητικά στον πλανήτη αυτήν τη στιγμή και το μόνο πρόβλημα που έχουν είναι ότι είναι πανάκριβα. Δεύτερον, τα υποβρύχια που “γέρνουν” όντως έγερναν, και πολλά άλλα, σε βαθμό που η ομάδα αξιολόγησης του Π.Ν. αρνήθηκε να τα παραλάβει και τα σκάφη καθυστέρησαν να ενταχθούν από 6 έως 11 χρόνια από τότε που κατασκευάστηκαν. Η αλήθεια όμως είναι πως πρόκειται για το πιο εξελιγμένο συμβατικό (όχι πυρηνικό, δηλαδή) υποβρύχιο στον κόσμο — το συγκεκριμένο μοντέλο είχε ως πρώτο πελάτη την Ελλάδα και τα όποια προβλήματα είναι αναμενόμενα, όταν ως πελάτης ουσιαστικά παίρνεις το ρίσκο εξέλιξης ενός τόσο προηγμένου τεχνολογικά συστήματος. Το σκάνδαλο με τα υποβρύχια είναι πως όταν παραγγέλθηκαν υπογράφηκε μια σύμβαση σκανδαλωδώς υπέρ των γερμανικών ναυπηγείων που έδεσε πισθάγκωνα τα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης όταν δικαίως ζητούσε τα ρέστα από την HDW για τις κακοτεχνίες που διαπίστωσε και που τελικά τις πληρώσαμε κι από πάνω, πέρα από την αρχική τιμή της αγοράς». (Σχόλιο του xouftalo)

ΕΔΩ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ… ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ!

animation και performance. ä STORYLAB WORKSHOPS 10 & 17 Δεκεμβρίου 2017 8-14 ετών (11:00-12:30 & 13:00-14:30) Stop motion animation: Γύρισε τη δική σου ταινία.

ä STORYLAB WORKSHOPS 4 & 18 Μαρτίου 2018 8-14 ετών (11:00-12:30 & 13:00-14:30) Interviewing the Masters. Φώτα, κάμερες… πάμε!

ä MIXED REALITIES 14 & 28 Ιανουαρίου 2018 9-13 ετών (11:00-12:30 & 13:00-14:30) Virtual & Augmented Reality Museum Labs.

ä ΜΟΥΣΕΙΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚH ΔΡAΣΗ 1 & 22 Απριλίου 2018 4-6 ετών (11:00-12:30) 7-12 ετών (13:00-14:30) Γίνε για μια μέρα Εναερίτης: Ανέβα Ψηλά

ä ΜΟΥΣΕΙΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚH ΔΡAΣΗ 11 & 25 Φεβρουαρίου 2018 4-6 ετών (11:00-12:30) 7-12 ετών (13:00-14:30) Υδραυλικός τηλέγραφος: Το νερό κινεί το μήνυμα!

ä ΜΟΥΣΕΙΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚH ΔΡAΣΗ 18+19+20 Μαΐου 2018 Τηλεπικοινωνίες και μουσεία γιορτάζουν!

h εi σοδος εiναι ε λε yθερη σε oλ α τα πρ ογρaμματα

Ενημερωθείτε για όλες τις δράσεις μας στο www.otegroupmuseum.gr και κάντε την κράτησή σας. free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

Πρωτέως 25, Νέα Κηφισιά, 210 6201999, 210 6201899, F: 210 8078119 otegroup-museum@ote.gr

7.12.17 – lifo

www.lifo.gr

Από τα Παιδικά χρόνια του Ιβάν του Αντρέι Ταρκόφσκι.

a π ο τ ον σ ταθη τ σ αγκ αρ ουσ ιανο

Editorial

ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

12 ΧΡΌΝΙΑ Πάει ο καιρός που οι δικοί σας σκηνοθετούσαν την γιορτή σας και είσ’ εσύ που πρέπει τώρα να υψώσεις της γιορτής τα δώρα

εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικοσ διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ διευθυντής εκδοσησ M. Hulot εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου head of digital Βίκυ Καλαντζή art director Χρήστος Τζοβάρας συμβουλοσ σχεδιασμου Γιάννης Καρλόπουλος –––––– αρχισυντακτeσ lifo.gr Άρης Δημοκίδης Θανάσης Χαραμής προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη Σπύρος Γκατζούνας Άγγελος Παπαστεργίου –––––– συντακτική ομάδα Columnists: Νικόλας Σεβαστάκης Θοδωρής Αντωνόπουλος Δημήτρης Πολιτάκης Δημήτρης Κυριαζής Βιβλίο: Τίνα Μανδηλαρά Κινηματογράφος: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος Τάσος Μελεμενίδης Θέατρο: Λουίζα Αρκουμανέα Γεύση: Νίκη Μηταρέα StarFax: Μαριβίκυ Καλλέργη

(Σύμφωνοι, λοιπόν. Αφού φτάσαμε ως εδώ, ευγνώμονες και ήσυχοι, ας υψώσουμε το ποτήρι. Σας ευχαριστούμε όλους.)

Σύνταξη: Αλέξανδρος Διακοσάββας Μερόπη Κοκκίνη Βασίλης Καψάσκης Νινέττα Γιακιντζή Φιλιώ Ράγκου Χριστίνα Γαλανοπούλου Πάνος Μιχαήλ Γιάννης Πανταζόπουλος Χρήστος Παρίδης Μαρία Παππά Λένα Φουτσιτζή Θεόφιλος Δουμάνης φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης Πάρις Ταβιτιάν Freddie F. assistant art director Rinétta Κοσκινίδου διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου γραμματεία σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου ––––––

Στίχοι του Διονύση Σαββόπουλου από τον «Χρονοποιό»

senior direct market manager Κώστας Μαντάς ρroject μanagerdirect market Αριέττα Μελισσινού direct market managers Γιώργος Λυκουργιώτης Ισιδώρα Γενούζου υποδοχή διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου συντονισμοσ διαφήμισης Μάγδα Τζακώστα οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης Άλκηστις Γκούμα εξωτερικες εργασιες Άκης Ιωάννου κωδικος εντυπου 7639

www.facebook.com/stathis.tsagar

4 lifo – 7.12.17

7.12.17 – lifo

28 Ιουνίου

1. ΣΩΤΉΡΗΣ ΚΟΝΤΙΖΆΣ ΣΕΦ «Δεν ξέρω πώς θα είμαι σε 5-10 χρόνια από σήμερα. Ζω το τώρα, το εδώ. Αν είχα κάτι να πω σε κάποιον που αγαπά τη μαγειρική ή θέλει να μαγειρεύει, είναι να ακολουθήσει τη δύσκολη διαδρομή. Αυτό τουλάχιστον επιλέγω εγώ. Το ταλέντο, ναι, μπορεί να υπάρχει, αλλά χρειάζεται πειθαρχία, δύναμη και επιμονή για να το πλαισιώσει και να το φτάσει κάπου, να το κάνει κάτι, να το αναδείξει». 15 Φεβρουαρίου

2. ΓΙΏΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΌΜΟΥ ΗΘΟΠΟΙΌΣ «Με ενοχλεί η παραβίαση του ιδιωτικού χώρου, η πολύ εύκολη οικειότητα, είναι κάτι που παίρνω προσωπικά και δεν θα έπρεπε. Και δεν μπορώ την αγένεια. Έχω υπάρξει αγενής πάρα πολλές φορές και όταν το βλέπω απέναντί μου με ενοχλεί, γιατί βλέπω τον εαυτό μου. Μακάρι να ήταν λίγο πιο καθαρή αυτή η πόλη. Είμαι ψυχαναγκαστικός με την καθαριότητα. Έχω ένα βίντεο σε παραλία που είμαι μόνος μου και την καθαρίζω όλη, σαν τρελός. Με ενοχλεί που θυμώνω με κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει. Με ενοχλεί η έλλειψη παιδείας. Με θυμώνουν οι ειδήσεις. Καμιά φορά κάνω ένα παιχνίδι: βλέπω ειδήσεις με ήχο και χωρίς. Είναι ένα τελείως άλλο πράγμα». 26 Απριλίου

3. ΛΊΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΎΛΟΥ ΣΤΙΧΟΥΡΓΌΣ «Έχω δει ανθρώπους να κλαίνε με το “Μαμά, γερνάω”, όπως και με το “Βλέφαρό μου” του Κυπουργού με τον Αηδονίδη. Μεγάλοι άντρες και γυναίκες παθαίνουν το ίδιο... Ευτυχώς, υπάρχει ένα αγκάθι μέσα μας που ένα τραγούδι μπορεί να σ’ το βγάλει. Εκείνη την ώρα το κλάμα γίνεται κάθαρση, θεραπεία, γιατί πονάει κάτι που κρύβαμε ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε ή να αντέξουμε. Μόνο δέος έχω μέσα μου για το δάκρυ των ανθρώπων. Αυτό που σου περιγράφω υπερβαίνει την απλή συγκίνηση. Δεν μπορεί να χωρέσει στο κεφάλι μου το ότι από μια απλή σελίδα χαρτί στο σπίτι μου βγήκε κάτι που ένωσε τους ανθρώπους. Με ξεπερνάει τόσο όλο αυτό, που εκείνη τη στιγμή σχεδόν συστέλλομαι, σαν να ευγνωμονώ τον εαυτό μου για το δώρο που μου δόθηκε».

6 lifo – 7.12.17

ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΤΟΥ 2017 ΑΠΌ ΤΟ LiFO.gr 2 Νοεμβρίου

4. ΔΙΟΝΎΣΗΣ ΧΑΡΙΤΌΠΟΥΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ «Στη ζωή ερχόμαστε για να ζήσουμε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Σαν τουρίστες που βλέπουμε όσα προλάβουμε και φεύγουμε. Πίσω μας έρχονται άλλοι και σπρώχνουν για να δουν κι αυτοί. Όταν αναζητάς το νόημα αλλού, έξω από σένα, αρνείσαι τον εαυτό σου, την ίδια σου την ύπαρξη. Το νόημα είμαστε εμείς, ό,τι ζούμε. Ο τρόπος εναπόκειται στον καθένα ξεχωριστά, σε γκρίνιες, γλεντοκόπια, έρωτες, μίση, πάθη, απληστία, μιζέρια, μικρότητες. Δεν είσαι πιόνι ενός ευρύτερου σχεδίου. Δεν είναι η ζωή που σε απογοητεύει αλλά ο εαυτός σου. Η ζωή δεν είναι καλή ή κακή. Είναι απλώς ζωή και είναι αυτό που βλέπουμε γύρω μας, άλλο δεν υπάρχει. Στη ζωή δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα, λεφτά, όνομα. Ήρθαμε για να ζήσουμε. Και για να αφήσουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο απ’ ό,τι τον βρήκαμε γι’ αυτούς που θα ακολουθήσουν».

6 Σεπτεμβρίου

5. ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΌΠΟΥΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΌΣ «Εκτός από την ανάγκη μου να συναντηθώ με όσα τελικά συναντήθηκα, ποτέ δεν έβλεπα κάτι που να θέλω να συμβεί στο μέλλον. Κανένα από τα πράγματα που έκανα δεν ήταν αποτέλεσμα στόχου πραγματικού. Είχαν να κάνουν με τη σύνδεσή μου με αυτήν τη δουλειά, στην οποία αναγνωρίζω τον εαυτό μου όσο πουθενά αλλού. Μέσα σε αυτό τον πλαστό κόσμο αισθάνομαι βολικότερα απ’ οπουδήποτε αλλού. Αυτό είναι πάντοτε πάνω από οποιονδήποτε μικρό στόχο μπορεί να βάλει κανείς κι εγώ δεν έχω καν στόχους. Η ανάγκη μου ήταν πάντα να μπορώ να συναντηθώ με αυτόν το χώρο στο πιο ευρύ του φάσμα, χωρίς εμπόδια». 22 Μαρτίου

6. ΒΑΣΊΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΌΠΟΥΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΌΣ «Το μόνο που μου δίνει ελπίδα σήμερα είναι ότι πιστεύω πως οι κοινωνίες αναπτύσσουν πάντοτε αντισώματα κι έχουν μάθει να αντιστέκονται. Με την έννοια του θανάτου έχω συμβιβαστεί και εξοικειωθεί πλήρως. Είναι κι αυτή μια στιγμή της ζωής. Όλα κάποτε στην πορεία μας παίρνουν ένα τέλος και δεν αποτελούν θέμα απόλυτης επιλογής. Μείζονες φόβους δεν έχω, παρόλο που δεν θεωρώ τον εαυτό μου δείγμα αναίσθητου ανθρώπου. Αν κάτι προσπαθώ να αποφεύγω ή, κατά κάποιον τρόπο, ίσως φοβάμαι είναι να μη γίνω γελοίος. Με τρομάζει η γελοιότητα. Και η ζωή με έχει διδάξει ότι πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Αν θες να παίξεις άλλους ρόλους, το μόνο που καταφέρνεις είναι να υποκρίνεσαι».

7–13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

TalkoftheTown

18 Οκτωβρίου

7. ΤΆΚΗΣ ΣΠΥΡΙΔΆΚΗΣ ΗΘΟΠΟΙΌΣ

2 Μαρτίου

10 Νοεμβρίου

10. ΣΤΆΘΗΣ ΜΗΤΡΌΠΟΥΛΟΣ, ΓΡΑΦΊΣΤΑΣ

«Έχω δει πάρα πολλούς ανθρώπους, πολύ ευφάνταστους και πολύ ικανούς, να μην καταφέρνουν τίποτα στη ζωή τους κι έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι οι νοήμονες, οι ικανοί, κάνουν πολύ λιγότερα από τους ανόητους και βλάκες. Μπορεί να μην μπορείς να τα εναποθέσεις όλα στην τύχη, αλλά πρέπει να είσαι τυχερός για να καταφέρεις να επιβιώσεις και να ξεχωρίσεις, ειδικά στη δική μας τη δουλειά. Δύναμη μου δίνει το δώρο που πολλές φορές το τσαλαβουτάμε και το πετάμε στα σκουπίδια, η ζωή. Είναι όμορφη η ζωή. Αργά το κατάλαβα, όπως και το ότι όταν τρως ένα χαστούκι, δεν πρέπει να το εκλαμβάνεις ως τιμωρία. Μπορεί να σ’ το δίνει η ίδια η ζωή για να πάρεις τα πράγματα λίγο αλλιώς, γιατί ίσως τα έχεις πάρει στραβά και δεν το βλέπεις».

«Αν έχω ένα ταλέντο, αυτό είναι να επαναπροσδιορίζω την ποπ κουλτούρα μέσα στην οποία έχω μεγαλώσει. Ρουφάω εικόνες για να δημιουργήσω καινούργιες. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι το design. Και κάτι άλλο, μου αρέσει η δυναμική της αντίθεσης. Αν κάτι με χαρακτηρίζει ως designer, είναι ότι μπορώ να συνδυάζω πράγματα τα οποία είναι “αχώνευτα” μεταξύ τους. Το juxtaposition με διεγείρει σχεδιαστικά. Γενικά, πιστεύω πως το πιο ενδιαφέρον design είναι αυτό που είναι και λίγο άσχημο, γιατί είναι αυτό που ερεθίζει το μάτι. Δηλαδή βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέροντα τον συνδυασμό του κόκκινου με το πράσινο πάρα του κόκκινου με το μαύρο, που είναι πιο κλασικός. Δεν μου αρέσει η καλαισθησία. Δεν μου αρέσει όταν τα πράγματα είναι στη σειρά τους, ωραία δομημένα. Θέλω να εντείνω τις αισθήσεις, να “τρίζω” λίγο τα μάτια. Και νομίζω ότι είναι καθήκον των designers να “ξεβολεύουν” το κοινό και να το εκπαιδεύουν».

12. ΧΡΉΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ ΗΘΟΠΟΙΌΣ

8 Μαρτίου

8. ΠΕΤΡΟΛΟΎΚΑΣ ΧΑΛΚΙΆΣ ΚΛΑΡΙΝΤΖΉΣ «Το κλαρίνο μιλάει. Είναι ο απόγονος του αυλού, ένα όργανο που εκφράζει τον πόνο, την αγάπη, τη χαρά, την ευτυχία, τα πάντα. Υπάρχουν τραγούδια πεντατονικής που πολλοί τα ακούνε και κλαίνε. Έχουν όλα τα συναισθήματα που έχει ο άνθρωπος και το κλαρίνο μπορεί να τα εκφράσει. Όσο μπορώ, θα παίζω. Μέχρι να πεθάνω. Κι έχω αφήσει εντολή στα παιδιά μου να με θάψουν μαζί με το κλαρίνο, να το βάλουν δίπλα μου, μέσα στην κάσα. Όταν ο άνθρωπος περάσει τα 70, βλέπει τις απόψεις που είχε στα 30 και ή γελάει ή κλαίει. Του φαίνονται λάθος. Σημασία έχει να προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του».

TheBuzz απο th lifo team 25 Οκτωβρίου

9. ΝΊΚΟΣ ΚΑΡΑΘΆΝΟΣ, ΣΕΦ «Άνετα θα μπορούσα να έχω γίνει μεγάλο ψώνιο όταν πήρα το Μισελέν στα 27 μισό, δεν είχα καν κλείσει τα 28. Αλλά με γείωσε ο Τραστέλης, που ήξερε ότι είμαι χείμαρρος. Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί σαν κι εμένα, από το Νέο Ηράκλειο, που μεγάλωσε σε άγρια γειτονιά, με πατέρα πλακά στο επάγγελμα, να έχει ένα αστέρι Μισελέν και 12 Σκούφους και να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα. Πρέπει κάποιος να σου δώσει χαστούκι, αλλιώς το χάνεις. Ευτυχώς, εγώ είχα υπομονή, επιμονή και πειθαρχία. Και αυτό είναι το βασικό τρίπτυχο στη δουλειά, όπως και το να παθιάζεσαι με αυτό που κάνεις, γιατί αν δεν το τερματίσεις, θα είσαι πάντα μέτριος».

4 Μαΐου

11. B., STREET ARTIST «Η ζωή με έμαθε ότι αν θέλεις να επιβιώσεις πρέπει να αλλάξεις τον ελληνικό τρόπο σκέψης. Και να συνεχίσεις την προσπάθεια. Ο πατέρας μου λέει κάτι που το πέρναγα μέχρι τώρα στο ντούκου: “Να είσαι αξιοπρεπής, να μην είσαι λαμόγιο, να λες αυτό που εννοείς, να έχεις μια αξιοπρέπεια, όπως την είχαν παλιά”. Ο παππούς μου και ο προπάππος μου μπορεί να μην είχαν λεφτά, να μην είχαν στην ουσία να φάνε, αλλά ήταν αξιοπρεπείς. Το σκέφτομαι συχνά τελευταία και λέω στον εαυτό μου “αυτό να το κρατάς στο μυαλό σου”».

«Δεν είναι ωραίο πράγμα να φοβάται ο άνθρωπος. Δεν είναι καθόλου καθαρός οδηγός ο φόβος. Εγώ φοβάμαι τις αναστολές μου, που ευτυχώς δεν ήταν πολλές. Δόξα τω Θεώ, γεύτηκα τα πράγματα που ήθελα στη ζωή μου στον υπερθετικό βαθμό. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, τα γηρατειά φοβάμαι. Και του νου και του σώματος. Του νου με τρομάζουν πάρα πολύ, η ανημπόρια, το ότι μπορεί να φτάσεις σε σημείο να χάσεις την αξιοπρέπειά σου, να γίνεις βάρος, να μην μπορείς να “είσαι”. Φοβάμαι την ισορροπία μου στη δουλειά, στις παρέες, στον πολιτικοκοινωνικό μου περίγυρο. Αν προσπαθήσεις πια να αρθρώσεις μια γνώμη διαφορετική από των πολλών, γίνεσαι αμέσως στόχος. Δεν θέλω να απολογούμαι σε κανέναν για τις θέσεις μου, γι’ αυτό προτιμώ να μιλάω όσο το δυνατόν λιγότερο. Μου φτάνουν οι φίλοι μου. Κάποια στιγμή με το Facebook είχα αρχίσει να εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, αλλά μετά κατάλαβα ότι είναι μάταιο. Μου αρέσει να παρακολουθώ τους 5-10 ανθρώπους που εκτιμώ, κι ας μην κάνουμε παρέα. Μέχρι εκεί».

7.12.17 – lifo

TalkoftheTown

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΈΣ ΚΑΙ ΤΟ ΆΛΛΟ ΜΙΣΌ ΤΗΣ ΖΩΉΣ

α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σε βαστάκ η

ΔεύτερεςΣκέψεις

Αν οι καταστροφές αποτελούν τη μισή μας αλήθεια, τότε υπάρχει και το άλλο μισό.

8 lifo – 7.12.17

Μα, γιατί τόσο πολλοί γραφιάδες (από δημοσιογράφους μέχρι ποιητές) μαγνητίζονται από τις καταστροφές και τις συμφορές; Είναι απλώς εντυπωσιοθηρία, καλτ αρνητισμός, νοσηρή γοητεία; Ή μήπως η Ιστορία μας, η εθνική και η ευρωπαϊκή, είναι όντως μια ιστορία καταστροφών που δεν μπορείς, ακόμα και να ήθελες, να τις αγνοήσεις; Πιάνω τον εαυτό μου, εδώ και χρόνια, να ξεψαχνίζει τα «αρχεία» των συμφορών του 20ού αιώνα. Κενά γνώσης της νεότητας καλύφθηκαν τα δέκα τελευταία χρόνια με δεκάδες σκοτεινές αφηγήσεις από τη σφαγή των χαρακωμάτων του Α’ Παγκοσμίου, τους λιμούς στη Ρωσία και στην Ουκρανία, τις μαρτυρίες από τα στρατόπεδα εξόντωσης. Με μια έννοια, πήγα κι εγώ προς το αίμα, προς την ιστορία των νεκρών γενεών και τις μνήμες των θυμάτων. Των κάθε λογής θυμάτων από τα πιο διαφορετικά συστήματα εξουσίας: αποικιακές αστυνομίες, βαρόνους του χρήματος, αυτοκρατορίες του Ολοκληρωτισμού, «απελευθερωτικά» κινήματα και θρησκείες. Δεν υπάρχει ισχυρός παίκτης της Ιστορίας που να μην άφησε πίσω του σκοτωμένους, εκτοπισμένους, περιθωριοποιημένους. Δεν υπάρχει θεός που να μην απαίτησε θυσίες. Η καταστροφή είναι, λοιπόν, η μία όψη της κληρονομιάς μας, κάθε κληρονομιάς. Από τη μακρινή εποχή που οι homo sapiens ασκούσαν βία πάνω σε άλλα είδη αρχαϊκών ανθρώπων, πολύ πριν υπάρξουν οργανωμένες κοινωνίες και κράτη. Πλάι στην καταστροφή όμως πρέπει να αναγνωρίσει κανείς αυτό που ο Καστοριάδης θα ονόμαζε κοινωνική-ιστορική δημιουργία. Η Ευρώπη, για παράδειγμα, είναι κοινό έργο καταστροφής και δημιουργίας. Στο κάτω-κάτω, η Ευρώπη μπήκε στη νεότερη εποχή της με λυσσαλέους θρησκευτικούς πολέμους και με μια ιδρυτική επανάσταση, τη γαλλική, η οποία, ως γνωστόν, δεν τσιγκουνεύτηκε το αίμα. Πώς μπορεί όμως να μείνει κανείς στις καταστροφές, χωρίς να μιλήσει για τις προόδους, την άνοδο του προσδόκιμου ζωής, την ανάδυση του μυθιστορήματος και της σύγχρονης τέχνης, την τεχνολογική διευκόλυνση της καθημερινότητας, την έξοδο των γυναικών και των παιδιών από το καθεστώς της αφάνειας και της υποτίμησης; Αν είναι αδιαμφισβήτητο το βάρος που έχουν οι όλεθροι –με κορυφαίο άγος το Άουσβιτς–, είναι βαθιά ενοχλητική και η αποσιώπηση της άλλης κληρονομιάς: των σοβαρών μερτικών ελευθερίας, απολαύσεων και ειρήνης που συνοδεύουν την επέκταση του νεότερου φιλελεύθερου πολιτισμού. Ξαναδιάβασα προ μηνών ένα από τα πιο εμβληματικά κείμενα των μέσων του 20ού αιώνα, τη Διαλεκτική του Διαφωτισμού των Μαξ Χορκχάιμερ και Τέοντορ Αντόρνο. Είναι, πιστεύω, ένα από τα πιο ανελέητα και θυμωμένα κείμενα που έβγαλε ποτέ η δυτική σκέψη. Γι’ αυτό και μπορεί να σε καθηλώνει, μέσα από την υπερβολή της φράσης και την κραυγή κάτω από τους παρατακτικούς συλλογισμούς του. Είναι αυτό το έργο στο οποίο ο ξέφρενος ρυθμός μιας τζαζ μπάντας εξισώνεται με το μαστίγιο του ναζί αξιωματικού και όπου το γέλιο (τα αθώα χάχανα στις αμερικάνικες κωμωδίες) ενοχοποιείται ως αναισθησία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο!

Πώς μπορεί όμως να μείνει κανείς στις καταστροφές, χωρίς να μιλήσει για τις προόδους, την άνοδο του προσδόκιμου ζωής, την ανάδυση του μυθιστορήματος και της σύγχρονης τέχνης, την τεχνολογική διευκόλυνση της καθημερινότητας, την έξοδο των γυναικών και των παιδιών από το καθεστώς της αφάνειας και της υποτίμησης;

Το κείμενο αυτό πάει στα άκρα τη λογική της συνολικής καταγγελίας του δυτικού πολιτισμού. Είναι ένα πικρό μανιφέστο γύρω από τις αποτυχίες, τα εγκλήματα, τα ψεύδη και τις απατηλές υποσχέσεις της προόδου, του φιλελευθερισμού, του καπιταλισμού και της Τεχνικής. Ας μην ξεχνάμε όμως πως πρόκειται για ένα κείμενο πολέμου, ένα τεκμήριο των αρχών της δεκαετίας του ’40. Στο φόντο των οριακών του σκέψεων υπάρχει ο Χίτλερ, η ισπανική συντριβή, οι δίκες της Μόσχας. Και λίγο αργότερα, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η πυρηνική εποχή, αυτή που έγινε ο καθρέφτης όλων των φιλοσοφιών της απόγνωσης και της αγωνίας. Το 1985, παρ’ όλα αυτά, το ρουφούσα αυτό το μεγάλο, καθολικό κατηγορώ σαν νέκταρ. Γιατί; Διότι είχα την εντύπωση (και πολλοί, πολλοί άλλοι) ότι μόνο η μεγαλειώδης άρνηση προσφέρει βάθος και έκταση στη σκέψη. Να, όπως η Γουίνι στις Ευτυχισμένες Μέρες του Μπέκετ, βυθισμένη σε ένα βουνό σκουπιδιών, υπενθυμίζοντας: «Υπάρχουν στιγμές που ακόμα κι οι λέξεις σ’ εγκαταλείπουν. Τι πρέπει λοιπόν να κάνει κανείς ώσπου να ξανάρθουν; Να χτενιστεί αν δεν το ’χει κάνει ή να λιμάρει τα νύχια του αν έχουν ανάγκη από λιμάρισμα. Έτσι, θα μπορεί να περιμένει ώσπου να ’ρθουν πάλι οι λέξεις». Οι μηδενισμένοι ήρωες του Μπέκετ και η καθολική απόρριψη της μαζικής, καταναλωτικής κοινωνίας ως απάτης και δαιμόνιας χειραγώγησης από τους Χορκχάιμερ και Αντόρνο ανήκουν στην ίδια στιγμή. Προβάλλουν μια διάγνωση ανθρωπολογικής καταστροφής απ’ όπου δύσκολα διακρίνεται οδός διαφυγής. Και σταματούν έκθαμβοι μπροστά στην καταστροφή. Μάλλον παραμένει ακόμα ελκυστικό το πακέτο αυτής της διάγνωσης. Γιατί ανανεώνεται διαρκώς, εμπλουτίζεται με καινούργια θέματα και συναντά την αιώνια ανάγκη των διανοουμένων να τραβούν την προσοχή με συμπεράσματα που κάνουν πάταγο. Ήταν όμως ο Φλομπέρ που έλεγε πως δεν αγαπούσε τον πάταγο στη φράση. Δεν εννοούσε πως προτιμούσε τις μικρές, κομψευόμενες, σιγανές φράσεις που δοξολογούν τη συναίνεση των καλών αισθημάτων. Αλλά δυσπιστούσε ως προς την αξία που έχει η τρομοκρατική γενίκευση. Ειδικά στην τέχνη, που είναι το πεδίο των αποχρώσεων και δεν σηκώνει διακηρυκτικές μεγαλοστομίες. Γι’ αυτό μπορούμε να παραδεχτούμε πως αν οι καταστροφές αποτελούν τη μισή μας αλήθεια (και ενίοτε τα τρία τέταρτα της Ιστορίας), υπάρχει και το άλλο μισό. Απλώς οι ευτυχισμένες μέρες ή έστω οι όχι-τόσο-δυστυχισμένες μέρες των ανθρώπων, των μυριάδων ανωνύμων, δεν κάνουν πάταγο. Εκτός αν οι άνθρωποι είναι χωμένοι μέχρι τον λαιμό στα σκουπίδια όπως η Γουίνι του Μπέκετ. Τότε βεβαίως κινούν την προσοχή. Και ούτε η ειρήνη ενδιαφέρει δραματουργικά, εκτός αν είναι για να καταγγείλει κανείς τις ψευδαισθήσεις και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις της. Αξίζει, εν τέλει, να μαθαίνουμε και να σκεφτόμαστε τις συμφορές χωρίς να καθηλωνόμαστε στη μακάβρια διάγνωση, γιατί αδικεί όσα επιτύχαμε συλλογικά. Και δεν είναι λίγα.

7.12.17 – lifo

Η ΝΈΑ ΑΔΙΑΚΡΙΣΊΑ

TalkoftheTown

απ ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολι τά κη

ShortCut

Όλοι εμφανίζονται να επιθυμούν διακαώς να γνωρίζουν εάν και πώς και με ποιους συμβιβασμούς βιοπορίζεται ο πλησίον, για να μπορέσουν να βγάλουν κατ’ αναλογία μια ικανοποιητική σούμα για τη δική τους ύπαρξη.

Αυτό που δεν κατανοώ απολύτως είναι –μέσα σε όλα τα υπόλοιπα δυσώδη απόνερα της κρίσης– μια νέα αδιακρισία που φαίνεται να αναδύεται αγέρωχη και απειλητική, σκιάζοντας τις ήδη δοκιμαζόμενες ανθρώπινες σχέσεις εδώ, στην πρώην «γη της Επαγγελίας».

10 lifo – 7.12.17

Κάποτε μου φαίνονταν εκνευριστικοί, αντιπαραγωγικοί, μίζεροι και γκαντέμηδες οι καθ’ έξιν πεσιμιστές και μοιρολάτρες. Τώρα πια δεν αντέχω τους αφηρημένα αισιόδοξους. Αυτούς που μοιάζουν να βιώνουν τη θολούρα του χανγκόβερ χωρίς τον πονοκέφαλο και τη μόνιμη τάση για έμετο. Αυτούς που βλέπουν μπροστά, διατηρούν ακμαίες ποικίλες ψευδαισθήσεις απεμπλοκής από τα πλοκάμια της κρίσης και δρομολογούν πενταετή (ή ακόμα πιο μακροπρόθεσμα) πλάνα προσωπικής ανάπτυξης. Άσ’ το, καημένε, μην το γρουσουζεύεις, μακάρι να συμβεί και σ’ εσένα και σε όλους μας το αισιόδοξο σενάριο. Όχι ότι πετυχαίνει συχνά κανείς πλέον τέτοιες σπιρτόζες αντιλήψεις. Μέχρι και πολύ πρόσφατα όλο και κάποιος/α, ανεξαρτήτως τρέχοντος πολιτικού δόγματος, θα τύχαινε να σε στριμώξει κάπου σε κάποιο σουαρέ, ξετυλίγοντας προβολές προοδευτικής ανάτασης βασισμένες σε διαφαινόμενες τάσεις, ελπιδοφόρους δείκτες και έγκυρες πηγές: «Θα φύγουν αυτοί από την εξουσία και θα γλιτώσουμε…» ή «θα κάνει ταχυδακτυλουργικά ο Τσίπρας… προεδρικές… βουλευτικές… αλλαγή συσχετισμών μπλα μπλα…» ή, ξέρω γω, νομοτελειακά ή ως διά μαγείας θα κλείσει απότομα ο κύκλος της ανωμαλίας και θα ξυπνήσουμε μια ωραία πρωία και θα διαπιστώσουμε με ανακούφιση ότι όλα ήταν ένα μακρύ, κακό όνειρο. Πάνε αυτά. Το ισοπεδωτικό μούδιασμα έχει επικρατήσει πανηγυρικά, ελάχιστοι στηρίζουν ελπίδες στην απρόβλεπτη αποτελεσματικότητα των πολιτικών εξελίξεων, ειδικά ύστερα από τα απανωτά φιάσκα των πάσης φύσεως υπερκομματικών ζυμώσεων, και ουδείς αποτολμά αισιόδοξες προβλέψεις, από τη στιγμή που ούτε μία τέτοια δεν έχει επαληθευτεί κατά την τελευταία τραυματική πενταετία. Οι ψευδαισθήσεις αντέχουν, πάντως, και ανάμεσα στους θιασώτες τους οι πιο (κωμικο)τραγικές φιγούρες είναι όσοι μέσα τους τρέφουν την πλάνη ότι όχι μόνο θα ξυπνήσουν από το κακό όνειρο αλλά θα έχουν μεταφερθεί με κάποιου είδους χρονομηχανή και στη δεκαετία του 1990, τότε που όλα ήταν καλά, ανθηρά, ευοίωνα και αποκλειστικά φιλελεύθερα, ό,τι κι αν αντιπροσωπεύει πλέον ο άγρια χειραγωγημένος αυτός όρος. Κατανοητό εν μέρει το συναίσθημα, όσο μάταιες και παράλογες κι αν φαίνονται τέτοιες ονειρικές προσδοκίες. Μικροαστικής ανατροφής είμαι, οπότε καταλαβαίνω από ουτοπικές λαχτάρες και ψευδαισθήσεις ανέλιξης. Κατανοώ επίσης και τον άγριο ανταγωνισμό που επικρατεί στον χώρο της (βάναυσα κακοπληρωμένης ως επί το πλείστον) εργασίας και τις πάσης φύσεως κακίες, μοχθηρίες, μικροπρέπειες και μισαλλοδοξίες που αυτός συνεπάγεται. Αυτό που δεν κατανοώ απολύτως είναι –μέσα σε όλα τα υπόλοιπα δυσώδη απόνερα της κρίσης– μια νέα αδιακρισία που φαίνεται να αναδύεται αγέρωχη και απειλητική, σκιάζοντας τις ήδη δοκιμαζόμενες ανθρώπινες σχέσεις εδώ, στην πρώην «γη της Επαγγελίας» (copyright 2004). Όλοι εμφανίζονται να επιθυμούν διακαώς να γνωρίζουν εάν και πώς και με ποιους συμβιβασμούς βιοπορίζεται ο πλησίον, για να μπορέσουν να βγάλουν κατ’ αναλογία μια ικανοποιητική σούμα για τη δική τους ύπαρξη. Κατά συνέπεια, είμαστε όλοι διαφανείς, εκτεθειμένοι και τραγικά ευάλωτοι, και μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούμε να κοροϊδέψουμε με σχετική ασφάλεια την ομήγυρη αλλά και τον εαυτό μας. Τυχεροί στην ατυχία τους κάποιοι από τους millennials που το μόνο δίλημμα που έχουν να ζυγίσουν είναι το «should I stay or I should I go?». Τουτέστιν: να βρω τρόπους να την κάνω ή να κάτσω εδώ να περιμένω τις εξελίξεις, να κάνω το καθιστικό του πατρικού airbnb για τουρίστες που αναζητούν Βερολίνα και Νέες Υόρκες πριν από τον «εξευγενισμό» και ίσως να χτυπάμε πού και πού παρέα και καμιά τελετουργία εξέγερσης στα Εξάρχεια; Και γιατί όχι, στο φινάλε; Με γεια τους, με χαρά τους. Να έλειπε μόνο αυτό το αλαζονικά κενό ύφος που δεν συνάδει ακριβώς με ριζοσπαστικές/ κοινωνικές πολιτικές ούτε και με συμπόνια στους συμπολίτες μας που δεν έχουν πια την πολυτέλεια των διλημμάτων και βρίσκονται μονίμως με την πλάτη στον τοίχο και με τα αδιάκριτα βλέμματα του κοινωνικού περίγυρου πάνω τους πότε να μετουσιώνονται σε οίκτο και πότε σε χαιρέκακη απάθεια.

7.12.17 – lifo

12 lifo – 7.12.17

andrea bonetti/sooc

We LOVE ATHENS!

H LiFO γιορτάζει τα δωδέκατα γενέθλιά της και έχει 24 λόγους που –ειδικά τώρα– αγαπάει την Αθήνα.

7.12.17 – lifo

Το έργο της Cecilia Vicuna στο ΕΜΣΤ.

Πρόκειται για όλα εκείνα τα οφέλη, τα μάλλον διακριτικά προβεβλημένα, ή και εντελώς αφανή σε ορισμένες περιπτώσεις, που προέκυψαν από το πέρασμα της documenta 14 από την Αθήνα. Μερικά παραδείγματα από τη μεγαλούτσικη λίστα που τα περιλαμβάνει είναι οι βασικές επισκευές της οικίας του Γιάννη Τσαρούχη, που είναι η έδρα του ομώνυμου ιδρύματος, η αποκατάσταση του EMS Synthi 100, του σπάνιου συνθεσάιζερ που είχε αγοραστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας, η πλήρης ανακαίνιση του Κέντρου Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας και η εγκατάσταση ενός συστήματος φωτισμού στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσανλής» στην ΑΣΚΤ το οποίο, αν και ιδιαίτερα ενεργειοβόρο, φέρνει τη συγκεκριμένη τεχνική υποδομή του χώρου στο αξιοπρεπές επίπεδο όπου όφειλε να βρίσκεται. Τα «τυχερά» που συνδέονται με τις δράσεις της documenta 14 δεν περιορίζονται στην επίλυση ζητημάτων υποδομής. Χάρη στην έκθεση αποκτήσαμε για πρώτη φορά την αίσθηση του να επισκέπτεσαι όλους τους ορόφους του ΕΜΣΤ για να δεις έργα. Επιπλέον, παρακολουθήσαμε τα «Κείμενα», ένα πρόγραμμα ταινιών στην ΕΡΤ2 που προβάλλονταν κάθε Δευτέρα τα μεσάνυχτα, επί 9 μήνες, με τεράστια ανταπόκριση από τους τηλεθεατές. — Γιάννης Κωνσταντινίδης

Eπειδή

ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ

LATRAAC

Το «αναψυκτήριο κήπου» με ράμπα για σκέιτ έγινε το απόλυτο σημείο συνάντησης όλων των φυλών της κουλτούρας του δρόμου της Αθήνας.

παρισ ταβιτιαν

Μετά από πολλές περιπέτειες, το Latraac στην οδό Λεωνίδου στον Κεραμεικό άνοιξε τις πόρτες του φέτος το καλοκαίρι και σύντομα αυτό το «αναψυκτήριο κήπου» με ράμπα για σκέιτ έγινε το απόλυτο σημείο συνάντησης όλων των φυλών της κουλτούρας του δρόμου της Αθήνας, ντόπιων και ξένων, που σε κάνει να ξεφεύγεις από την καθημερινή γκριζάδα της πόλης. Μια ράμπα σκέιτ στο κέντρο της πόλης ήταν όνειρο ζωής του αρχιτέκτονα Ζάχου Βάρφη, που από μικρός λάτρευε το συγκεκριμένο άθλημα. Ταυτόχρονα, δημιούργησε έναν όσο δεν πάει hip χώρο, ιδανικό για μεσημεριανά και βραδινά ραντεβού, με σάντουιτς, γλυκά pancakes και όμορφο κόσμο που κάνει πατίνια και σκέιτ. Δεν είναι μόνο η αρχιτεκτονική του χώρου που εντυπωσιάζει αλλά και η δυνατότητα να δεις εν δράσει μερικούς από τους καλύτερους σκέιτερ της χώρας. — Μαρία Παππά

Επειδή

Η DOCUMENTA 14 ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΚΑΤΙ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ

14 lifo – 7.12.17

7.12.17 – lifo

Επειδή ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΊ ΜΑΣ ΔΕΝ ΦΟΒΟΎΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΟΎΝ ΜΕ ΔΎΣΚΟΛΟΥΣ

ΡΌΛΟΥΣ Η Θέμις Μπαζάκα υποδύεται τη Βάιολετ στον Αύγουστο του Τρέισι Λετς και σφραγίζει με την ερμηνεία της έναν απαιτητικό ρόλο.

Επειδή

ΣΕ ΈΝΑ ΣΤΕΝΆΚΙ ΣΤΟΥ ΨΥΡΡΉ ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΙΑ ΡΟΚ

ΠΙΤΣΑΡΊΑ

ΠΟΥ ΣΤΟ ΥΠΌΓΕΙΌ ΤΗΣ ΚΡΎΒΕΙ ΈΝΑ

ΠΡΟΒΆΔΙΚΟΛΑΪΒΆΔΙΚΟ

Η οδός Πρωτογένους, που σφύζει από νεολαία και είναι γεμάτη ζωή, φιλοξενεί από τον Ιούνιο του 2017 το Crust, μια πιτσαρία με εξαιρετικές πίτσες, όπου από τις 5 το απόγευμα ο κόσμος κάνει ουρά για να πάρει το δικό του κομμάτι. Εκτός από τις 12 λαχταριστές πίτσες του, αυτό που κάνει το μαγαζί μοναδικό είναι ότι στον κάτω όροφο φιλοξενούνται live με ελληνικές μπάντες και συγκροτήματα και βραδιές με ηλεκτρονική μουσική. Το μικρό venue που έχει στηθεί εκεί ήταν μια ιδέα που προέκυψε από τους τρεις ιδρυτές του χώρου και τις μουσικές τους επιρροές. Έτσι, μαζί με τις πίτσες που έχουν ονόματα με ροκ αναφορές (Lawless, Shroom, Lemmy) ζωντανεύουν μπροστά σου electro, πανκ, post rock και metal μουσικές σε έναν συνδυασμό που δεν συναντάς σε άλλο νεανικό στέκι. Ο πρωτότυπος αυτός τρόπος προσηλυτισμού των νέων στο μαγαζί φαίνεται να έχει περίσσια επιτυχία, αφού οι φαν του όλο και πληθαίνουν. — Ευτυχία Διαμαντή

16 lifo – 7.12.17

Ο Αύγουστος του Τρέισι Λετς, κείμενο βραβευμένο με Πούλιτζερ, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι ένα έγκλημα διανθισμένο με κυνικό χιούμορ, ένας νοσηρός ύμνος στην παθογένεια της «οικογένειας». Όταν έγινε ταινία από τη Στριπ (με ονόματα όπως η Τζούλια Ρόμπερτς, η Τζουλιέτ Λιούις, ο Σαμ Σέπαρντ κ.ά. να παίζουν δίπλα της), η ηθοποιός προτάθηκε για Όσκαρ, αλλά δεν το πήρε. Η τάση της να δραματοποιήσει ένα ήδη σκληρό και γεμάτο παγίδες κείμενο παρέσυρε τους πάντες και την ίδια σε μια χαοτική, δύσκαμπτη ερμηνεία. Από την άλλη, με την Μπαζάκα ως Βάιολετ Ουέστον στη σκηνή του «Δημήτρης Χορν» σχεδόν ακούς τα δόκανα να χτυπούν στο σκοτάδι, στα διπλανά καθίσματα. Σχεδόν ακούς πώς σφίγγονται τα στομάχια των θεατών, των ίδιων που δευτερόλεπτα πριν γελούσαν, ανυποψίαστοι γι’ αυτό που έρχεται. Η υποκριτική ευφυΐα της ηθοποιού και η σκηνοθετική απόφαση του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη να μην «πειράξει» το κείμενο, να μην του αφαιρέσει τη φαινομενικά ανάλαφρη πρόζα του πρώτου ημιώρου και τελικά να μιλήσει για όλα (τη σχέση μάνας - παιδιών, την ενδο-οικογενειακή βία, τη σεξουαλική κακοποίηση, τα θανάσιμα μυστικά) καταλήγουν σε ένα συναισθηματικό σφαγείο. Το αποτέλεσμα; Όλοι αναγνωρίζουν ένα μύχιο, θαμμένο κομμάτι της δικής τους οικογένειας, όλοι πλέον «διαβάζουν» διαφορετικά την ημίτρελη κυρία απέναντί τους, φεύγουν από την παράσταση δαγκώνοντας τα χείλη για τις ομοιότητες που εντόπισαν, ο καθείς τις δικές του κι ο καθείς για τους λόγους του. Δεν είναι εύκολο πράγμα η οικογένεια, δεν μιλάς εύκολα γι’ αυτήν, ακόμη και αγία να είναι, και η Μπαζάκα είχε τον τρόπο να τα πει όλα. Το βραβευμένο κείμενο ακολούθησε τον σωστό αγωγό για να επικοινωνηθεί, χωρίς δραματικότητες και εξυπνακισμούς, κι είναι ωραίο να βρίσκεις τέτοια δώρα στην (θεατρική) Αθήνα. — Χριστίνα Γαλανοπούλου

παρισ ταβιτιαν 7.12.17 – lifo

παρισ ταβιτιαν

Η Ειρήνη είναι μεταλλού γιατί, όπως λέει, έχει ζήσει τη ζωντάνια της μουσικής και την ένταση του κοπανήματος πάνω στη σκηνή. Είναι επίσης και «χαρούλιγκαν», ανήκει δηλαδή σε μια ομάδα οπαδών του Γιάννη Χαρούλη που συγκινούνται, χάνονται κι εθίζονται στο άκουσμα των κομματιών του. Οι μουσικές της ανησυχίες και αναζητήσεις έλαβαν απρόσμενο τέλος το 2013. Τη χρονιά εκείνη, την ημέρα των γενεθλίων της, πρωτοήρθε σε επαφή με τη μουσική του Γιάννη Χαρούλη, ακούγοντας το «Βοσκαρουδάκι». Από τότε ζει και αναπνέει γι’ αυτόν. Η αδυναμία της στον Γιάννη Χαρούλη αποδεικνύεται και από τα τρία τατουάζ που έχει χτυπήσει για χάρη του – στο αριστερό της χέρι έχει φτιάξει ολόκληρο το πρόσωπό του. Αν τη ρωτήσεις τι αγαπά τόσο σε αυτόν, θα σου πει «την απλότητά του. Το ότι μπορεί να τον προσεγγίσει ο καθένας, τόσο εύκολα και αυθόρμητα. Τον βλέπεις πάνω στη σκηνή να τραγουδά και μισή ώρα μετά τη λήξη της συναυλίας μπορείς να τον αγκαλιάσεις και να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί του γιατί ακούει τα πάντα». — Eυτυχία Διαμαντή

Επειδή ΕΊΜΑΣΤΕ

ΠΑΘΙΑΣΜΈΝΟΙ

ΦΑΝ...

... Και χτυπάμε τατουάζ με τα πορτρέτα των αγαπημένων μας τραγουδιστών χωρίς δεύτερη σκέψη.

Επειδή ΣΤΗΘΉΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΟΥΡΆ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση επιστήμονες, αθλητές, συγγραφείς και ακτιβιστές μάς έδωσαν κουράγιο.

Jo Nesbo

18 lifo – 7.12.17

Είναι αυτές οι απίθανες βραδιές που βουρκώσαμε ακούγοντας τη μαμά Αντετοκούνμπο να τραγουδά στον Γιάννη και στον Θανάση «Όταν θα πάω, κυρά μου, στο παζάρι...» –τραγούδι με το οποίο τους ξυπνούσε πιτσιρίκια–, που μας αποκαλύφθηκε μια σκηνή από το άμεσο μέλλον, που γεμίσαμε τις φεμινιστικές μας μπαταρίες με την τόλμη των Pussy Riot, που ακούσαμε τα Guerrilla Girls να την πέφτουν στον Πυθαγόρα, στον ιμπρεσιονιστή Ρενουάρ και στον Μαρτίνο Λούθηρο για το πόσο υποτιμητικά έχουν εκφραστεί για τις γυναίκες στα έργα τους, που μας έκαναν να σφίξουμε το χέρι στη Μόνα Ελταχάουι, μία από τις πιο τολμηρές γυναικείες φωνές των καιρών μας, η οποία στην ομιλία της παρέθεσε μέχρι και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την εμμονή στην παρθενία στις μουσουλμανικές κοινωνίες, που εντυπωσιαστήκαμε με το star quality του Jo Nesbo.

Οι εκδηλώσεις του κύκλου «Λέξεις & Σκέψεις» (δωρεάν και με διανομή δελτίων εισόδου που ξεκινά μία ώρα πριν από κάθε ομιλία) που διοργανώνει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση δίνουν την ευκαιρία να συνομιλήσει η Αθήνα με τον κόσμο, οι τέχνες μεταξύ τους, εμείς με τους δημιουργούς με τους οποίους ταυτιζόμαστε, το σήμερα με το αύριο. Φέτος, πάντως, η μαγεία αυτών των συζητήσεων φάνηκε με το «καλημέρα». Ο 87χρονος Άδωνις, στις αρχές Ιανουαρίου, παραδεχόταν ότι «μέχρι τα 12 μου χρόνια δεν είχα δει τηλέφωνο ούτε και αμάξι μπροστά μου» και δύο μέρες μετά ο 36χρονος καθηγητής του MIT Κωνσταντίνος Δασκαλάκης δημιούργησε χαμό κι ατελείωτες ουρές στη Στέγη για να μας υποσχεθεί ότι «σε πέντε χρόνια θα κυκλοφορούν στους δρόμους αυτοκίνητα χωρίς οδηγούς. Και σε 15 χρόνια από σήμερα θα μπορούμε να αναζητάμε κάτι χωρίς να πληκτρολογούμε ή να μιλάμε. Θα αρκεί να το σκεπτόμαστε». — Ματούλα Κουστένη

7.12.17 – lifo

στεφανοσ γιαννουλησ lifo – 7.12.17 20 lifo – 29.9.16

Επειδή ΔΕΝ

ΔΙΣΤΑΣΑΜΕ ΝΑ

ΒΟΥΤΉΞΟΥΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΆ

ΣΕ ΈΝΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΌ ΠΡΌΤΖΕΚΤ

Είναι κάτι που επιβεβαιώθηκε με την έκθεση «Breaking news - Athens», η οποία πραγματοποιήθηκε την άνοιξη, χάρη στη συνεργασία του οργανισμού ΝΕΟΝ με τον Βρετανό καλλιτέχνη Michael Landy. Ο Landy, πλαισιωμένος από ευσυνείδητο επιτελείο Ελλήνων βοηθών, παραλάμβανε αποτυπώσεις της καθημερινότητας της πόλης από τον κόσμο, ο οποίος του τις έστελνε επειδή έκρινε ότι αποτελούν χαρακτηριστικά ή και αποκαλυπτικά στιγμιότυπά της. Κι ο καλλιτέχνης, κατόπιν επιλογής και επεξεργασίας αυτού του υλικού, δημιούργησε μια μάλλον τεράστια ποσότητα έργων, που ήταν όλα τους γαλανόλευκα και που ολοκληρώνοντάς τα προοδευτικά τα κρεμούσε στους τοίχους της Διπλαρείου Σχολής. Το αποτέλεσμα ήταν μια εντυπωσιακή πανδαισία μεταπλάσεων των ιδιωματισμών της γλώσσας των εικόνων με την οποία μας απευθύνεται αυτή η πόλη. Είδαμε απλές, κοινές, διαρκώς παρούσες και ελαφρώς παράδοξες «στερεοτυπίες» της Αθήνας, ντυμένες με τα εθνικά χρώματα, να μοιάζουν με αγουροξυπνημένα παιδάκια του δημοτικού στη φάση του χαρούμενου βουητού τους πριν στοιχηθούν για παρέλαση. Κι αυτό έκανε τις στερεοτυπίες να φαντάζουν ήπιες, χαριτωμένες και αγαπητές (είτε ήταν, είτε δεν ήταν). Επρόκειτο για κατάκτηση ενός απρόσμενου βαθμού οικειότητας με διάφορα λαϊτμοτίφ της πόλης και επειδή το κατάφερε ο Michael Landy του αξίζουν συγχαρητήρια. Ωστόσο, το πλούσιο σε πινελιές πορτρέτο της αθηναϊκής καθημερινότητας το συνέθεσε κατά βάση ο κόσμος, επειδή έστειλε όλο εκείνο το υλικό. Ήταν περίπου 1.200 τα έργα που εκτέθηκαν, σύμφωνα με τα στοιχεία του οργανισμού ΝΕΟΝ, και οι επισκέπτες άγγιξαν τους 4.800. Άρα αξίζει και ο κόσμος εξίσου πολλά συγχαρητήρια. Ίσως και λίγα παραπάνω, γιατί χάρη στη δική του συνεισφορά το «πορτρέτο» της πόλης από τον Landy υπήρξε τόσο πιστό και αληθινό. — Γιάννης Κωνσταντινίδης

παρισ ταβιτιαν

Michael Landy

7.12.17 – lifo

Επειδή Ο

«ΆΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΚΡΊΚΩΝ»

ΛΕΥΤΈΡΗΣ ΠΕΤΡΟΎΝΙΑΣ ΈΜΑΘΕ ΝΑ ΠΑΛΕΎΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΈΛΕΙΨΕ ΠΟΤΈ

παρισ ταβιτιαν

Για το ταλέντο, τις επιδόσεις και τα κατορθώματα του 27χρονου oλυμπιονίκη έχουν χυθεί τόνοι μελάνης. Είναι σίγουρα άξιο διερεύνησης το πώς μέσα από μια περίοδο πολυετούς κρίσης, που κατάφερε να αφήσει το σημάδι της παντού, ξεπήδησαν δύο αθλητές παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Πετρούνιας και η Στεφανίδη. Κι αν η δεύτερη είχε την τύχη να φύγει νωρίς για τις ΗΠΑ, δεν ισχύει το ίδιο για τον Νεοσμυρνιώτη αθλητή που έμεινε στην Αθήνα και έμαθε να παλεύει από δω με όσα διαθέτει. Ο ίδιος, άλλωστε, έχει αναφερθεί σε ουκ ολίγες συνεντεύξεις του στη συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στους Έλληνες αθλητές, τόσο σε οικονομικό όσο και σε επίπεδο οργάνωσης. Στις επιτυχίες του νεαρού αθλητή, ο οποίος είναι αυτήν τη στιγμή ταυτόχρονα χρυσός ολυμπιονίκης, πρωταθλητής Ευρώπης αλλά και κόσμου, θα μπορούσε κανείς να αντιπαραθέσει τη μεγάλη παράδοση του ελληνικού αθλητισμού στην ενόργανη (σ.σ. έχει χαρίσει 27 μετάλλια στην Ελλάδα) και τους σπουδαίους αθλητές του πρόσφατου παρελθόντος, όπως ο Ταμπάκος ή ο Μάρας. Όμως με τον Πετρούνια συμβαίνει κάτι άλλο. Κάτι που αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού. Τα προγράμματά του, παρότι αποτελούν προϊόν επίπονης και πολυετούς προσπάθειας, μοιάζουν περισσότερο με τυπική διαδικασία. Κάθε φορά που πιάνεται από τους κρίκους είναι σαν να ξέρουν όλοι μέσα στο γήπεδο, συναθλητές, προπονητές, κριτές, φίλαθλοι και τηλεοπτικό κοινό, πως είναι αδύνατο να ηττηθεί. Ό,τι κι αν κάνει.Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο παράσημο γι’ αυτό το υπερκινητικό παιδάκι που στις αρχές της δεκαετίας του ’90 γράφτηκε στο γυμναστήριο ενόργανης του Πανιωνίου γιατί η δασκάλα του στο νηπιαγωγείο δεν μπορούσε να το κάνει καλά. — Βασίλης Καψάσκης

22 lifo – 29.9.16

7.12.17 – lifo

ΦΈΤΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΤΊΜΗΣΕ ΌΛΟΣ Ο

ΚΌΣΜΟΣ

παρισ ταβιτιαν

Επειδή

Η Αθήνα αυτό το καλοκαίρι κέρδισε τους τουρίστες και κατάφερε να γίνει από ενδιάμεσος σταθμός ένας βασικός προορισμός, σχεδόν όλο τον χρόνο. Το ελκυστικό περιβάλλον, το άνοιγμα νέων ξενοδοχείων κι η άνθηση περιοχών του κέντρου έχουν προσελκύσει επισκέπτες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Γερμανοί, Αμερικανοί, Καναδοί, Κινέζοι, Ρώσοι, Γάλλοι, Βρετανοί, Ιταλοί, Ολλανδοί και Πολωνοί διάλεξαν το 2017 την Ελλάδα για τις διακοπές τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το θετικό πρόσημο του ελληνικού τουρισμού συνεχίστηκε από το περασμένο καλοκαίρι και φέτος το φθινόπωρο. Τα ποσοστά που αποτυπώνουν την πληρότητα των ξενοδοχείων και οι κρατήσεις των αεροπορικών εταιρειών κάνουν λόγο για ρεκόρ. Συγκεκριμένα, οι διεθνείς αφίξεις τον Σεπτέμβριο στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ξεπέρασαν τις 580.000, επιτυγχάνοντας αύξηση 6,2% σε σχέση με το 2016, ενώ συνολικά τον Σεπτέμβριο είχαμε 4,64 εκατομμύρια επισκέπτες με εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 2,4 δισεκατομμύρια. Να υπενθυμίσουμε ότι το 2012 οι αφίξεις άγγιξαν τα 16,9 εκατομμύρια, πέρσι τα 28 και φέτος αναμένεται να ξεπεράσουν τα 30, ενώ μόνο στην Αθήνα πλησίασαν τα 5 εκατομμύρια. Την ίδια στιγμή, οι τουριστικές εισπράξεις από 10,4 εκατομμύρια το 2012 και 13,2 το 2016, το 2017 θα προσεγγίσουν τα 14 δισ. ευρώ. Μόνο από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ παρατηρήθηκε άνοδος της τουριστικής ροής κατά 15%. Σημαντικό είναι ότι, όπως διαπιστώνεται από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η μέση δαπάνη ανά ταξίδι προσέγγισε τα 518 ευρώ, ενώ πέρσι άγγιζε τα 498 ευρώ. Σύμφωνα, πάντως, με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) φαίνεται ότι κατά μέσο όρο ο ξένος επισκέπτης ξόδεψε για ένα 6ημερο περίπου 435 ευρώ, ενώ ανά ημέρα η δαπάνη άγγιξε τα 67 ευρώ. Τέλος, οι τουρίστες επισκέφθηκαν κατά μέσο όρο 3,5 αξιοθέατα. Την πρωτιά σε ποσοστό 87% καταλαμβάνει η Ακρόπολη και ακολουθεί το ομώνυμο μουσείο με 71%, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με 37% και το Καλλιμάρμαρο με 33%. Η Αθήνα λοιπόν έγινε sold out κι αυτό μας αρέσει. — Γιάννης Πανταζόπουλος

24 lifo – 7.12.17

Επειδή

ΦΈΤΟΣ ΔΟΚΙΜΆΣΑΜΕ POKÉ, BAO BUNS ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΕΞΩΤΙΚΆ ΦΑΓΗΤΆ! ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΠΛΈΟΝ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΦΑΣ ΤΑ ΠΆΝΤΑ.

Το φαγητό από τους δρόμους του Καράκας και της Μπογκοτά, από τα στενά της Ταϊβάν και του Μέξικο Σίτι, την κόστα της Χονολουλού και τις γειτονιές της Δαμασκού βρήκε τη θέση του στα στενάκια πέριξ του κέντρου της Αθήνας, σε μαγαζάκια που φτιάχνουν μικρά γαστρονομικά θαύματα τα οποία μπορείς να γευτείς στα όρθια, γρήγορα, φθηνά και υγιεινά.

Poké Hawaiian Sushi

Μέχρι τώρα οι επιλογές στην Αθήνα περιορίζονταν σε σουβλάκι, καλαμάκι, σάντουιτς, πίτσα, κρέπες και τυρόπιτες. Ώπου έγινε ένα «μπαμ» και αρχίσαμε να αγαπάμε τα φαλάφελ, να δοκιμάζουμε burritos, chicharrόn, dumplings, dim sum και bao buns, να ρουφάμε με ικανοποίηση ένα μπολ σούπας μαχλούτα και να προσπαθούμε να πιάσουμε με τα ασιατικά ξυλάκια ένα κομμάτι ωμό μαριναρισμένο ψάρι από τα ποκέ μας. Αν έχετε περισσότερες από μία άγνωστες λέξεις στην παραπάνω παράγραφο, διαβάστε πού μπορείτε να δοκιμάσετε το καθετί.

POKÉ Πρόκειται για ένα μαγαζάκι που σερβίρει το λεγόμενο «χαβανέζικο σούσι», το οποίο δεν έχει την ίδια όψη με το σούσι που ξέρεις αλλά τα ίδια βασικά υλικά: ρύζι και ωμό ψάρι. Επιλέγεις κάποιο από τα είδη ψαριών και θαλασσινών που διατίθενται ανάλογα με την εποχή (σολομός, μαγιάτικο, γαρίδες, χταπόδι κ.ά.) και το συνδυάζεις με toppings, φρούτα και λαχανικά που «κάθονται» πάνω σε μια γενναία δόση ρυζιού. Σερβίρεται σε μικρό ή μεγάλο μπολάκι και είναι τρομερά εθιστικό. Poké Hawaiian Sushi, Πετράκη 7, Σύνταγμα, 6937 000078

DUMPLINGS, DIM SUM ΚΑΙ BAO BUN Εμπνευσμένος από το τελευταίο του ταξίδι στο Χονγκ-Κονγκ και την ποπ κουλτούρα της πόλης, ο γνωστός τηλεμάγειρας Βασίλης Καλλίδης έστησε ένα μαγαζί που σερβίρει dumplings, dim sum και bao bun, όλα χειροποίητα και φρέσκα, καθώς φτιάχνονται στο εργαστήριό του. Επιλέγεις ανάμεσα σε τρεις διαφορετικές εκδοχές dim sum (χοιρινό και τζίντζερ, κοτόπουλο-γαρίδα και vegan) και υπάρχει και το bao bun, ένα ψωμάκι ατμού, του οποίου η γέμιση αλλάζει κάθε βδομάδα. Τελευταία έχει προστεθεί και η επιλογή με custard cream. Pink Flamingo, Σκούφου 2-4, Σύνταγμα, 210 3316177

ΛΑΧΜΑΤΖΟΎΝ, ΠΊΝΤΕ, ΠΊΤΑ ΖΆΑΤΑΡ, ΣΟΎΠΑ ΜΑΧΛΟΎΤΑ Δεν είναι καινούργιο μαγαζί η Feyrouz. Είναι όμως το μέρος όπου εξακολουθείς να πηγαίνεις γιατί ξέρεις ότι θα φας το πιο αυθεντικό ανατολίτικο street food. Ουρές σχηματίζονται καθημερινά για ένα φρεσκοψημένο λαχματζούν, χορτόπιτα με φρέσκο, ωμό σπανάκι, ντιπ μπαμπαγκανούς, ζάαταρ (μείγμα μυρωδικών), πεϊνιρλί σε διάφορες εκδοχές και σούπα μαχλούτα (μια παραδοσιακή σούπα με βάση την κόκκινη φακή, με μαραθόριζα, γλυκιά κολοκύθα και αγριοκύμινο) που ταιριάζει πολύ σε αυτές τις πρώτες μέρες του χειμώνα. Feyrouz, Καρόρη 23 & Αγάθωνος, 213 0318060

AREPAS, EMPANADAS, CHICHARRÓN Οι arepas φτιάχνονται από καλαμποκάλευρο και πρόκειται για λεπτά, στρογγυλά ψωμάκια που ανοίγονται στη μέση και εκεί τοποθετείται η γέμιση π.χ. κεφτές μαύρου φασολιού, plantain, καλαμπόκι, κινόα, γουασακάκα και salsa picada ή κοτοσαλάτα, γουασακάκα, μαγιονέζα, αβοκάντο και λάιμ. Τα τηγανητά empanadas υπάρχουν κι αυτά σε αρκετές εκδοχές, όπως με φιστικοβούτυρο, αυγό, πατάτα, ρύζι, achiote και λάιμ ή με ξεψαχνισμένο μοσχάρι και triguisar. Όμως η Νο 1 επιλογή στο Los Loros είναι το chicharrόn με τραγανή πανσέτα, αβοκάντο, ντομάτα, κρεμμύδι, iceberg, φρέσκο κόλιανδρο και μαγιονέζα. Los Loros, Ξενοφώντος 14 & Νίκης, Σύνταγμα, 210 3243232

— Μερόπη Κοκκίνη

ΕπειδήΟ ΜΑΡΑΘΏΝΙΟΣ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ EINAI (ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ) ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΑΘΛΗΜΑ

Τα τελευταία χρόνια οι Αθηναίοι τρέχουν. Τρέχουν παντού. Σε άλση, σε πάρκα, σε γήπεδα, στον δρόμο, σε events κάθε είδους. Και μπορεί πράγματι να έχει παραγίνει το κακό με τις κεντρικές αρτηρίες που κλείνουν κάθε λίγο και λιγάκι για κάποιον αγώνα, εντούτοις είναι κοινώς αποδεκτό πως η συνήθεια του τρεξίματος είναι πιθανότατα ό,τι καλύτερο έχουμε κοπιάρει από το εξωτερικό στο πλαίσιο του well-being. Συνέπεια της ραγδαίας ανάπτυξης του αποκαλούμενου «δρομικού κινήματος» είναι και η ανάδειξη του Κλασικού Μαραθωνίου σε Νο 1 event της πόλης. Και δεν είναι μόνο το ρεκόρ συμμετοχών που καταρρίπτεται κάθε χρόνο (σ.σ. φέτος πήραν μέρος περισσότεροι από 51.000 δρομείς απ’ όλο τον κόσμο, 18.500 εκ των οποίων έτρεξαν στον αυθεντικό Μαραθώνιο των 42,1 χλμ.), η μαζική συμμετοχή εθελοντών ή η σχεδόν εμμονική προσήλωση χιλιάδων Αθηναίων στην πολύμηνη προετοιμασία που απαιτείται. Είναι και η γιορτινή ατμόσφαιρα που απλώνεται σαν κύμα στην πόλη ανήμερα του αγώνα. Τα social media κατακλύζονται από νωρίς το πρωί με φωτογραφίες και βίντεο, το hashtag του Μαραθωνίου είναι κάθε χρόνο trending topic στο Twitter, σχεδόν όλα τα ΜΜΕ καλύπτουν εκτενώς τον αγώνα, δεκάδες παρέες δίνουν ραντεβού σε διάφορα σημεία της διαδρομής για να συμπαρασταθούν στους δρομείς που κοπιάζουν κυνηγώντας τις δικές τους προσωπικές υπερβάσεις. Μπορεί ο Μαραθώνιος να έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και να διοργανώνεται αδιαλείπτως στην Αθήνα τα τελευταία 35 χρόνια, τώρα είναι όμως που φαίνεται να βρίσκει τη θέση που του αρμόζει στην πόλη που τον γέννησε. — Βασίλης Καψάσκης

7.12.17 – lifo

παρισ ταβιτιαν

Επειδή ΚΆΠΟΙΟΙ ΑΘΗΝΑΊΟΙ

ΦΡΟΝΤΊΖΟΥΝ ΤΑ ΖΏΑ

ΠΟΥ TΡΑΥΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΔΙΚΆ ΜΑΣ ΛΆΘΗ Το σωματείο περίθαλψης άγριων ζώων ΑΝΙΜΑ ασχολείται με την περίθαλψη τραυματισμένων άγριων ζώων και πτηνών, ενώ φροντίζει για την επανένταξή τους στο φυσικό τους περιβάλλον. Όταν μόλις πριν από μερικούς μήνες ο Σαρωνικός βρέθηκε με μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα να απειλεί την πανίδα του, στην ΑΝΙΜΑ απευθύνθηκαν όλοι όσοι ευαισθητοποιήθηκαν σχετικά με τη διάσωση των υδρόβιων πτηνών. Μιλήσαμε με την πρόεδρο της ΑΝΙΜΑ κ. Μαρία Γανωτή και μας είπε: «Λόγω διαφόρων συγκυριών, φέτος δεν είχαμε πολλά περιστατικά. Από την πετρελαιοκηλίδα πήραμε δύο αλκυόνες και τρεις γλάρους. Από τύχη, γιατί θα μπορούσε πράγματι να έχει δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα. Ο κόσμος ευαισθητοποιήθηκε, δεχόμασταν συνεχώς τηλεφωνήματα, παρατηρήθηκε πολύ μεγάλη κινητοποίηση από το κοινό. Υπάρχει όμως μία περίπτωση στο Κερατσίνι, με ένα εργοστάσιο της ΔΕΗ, το οποίο αποτελεί μόνιμη πηγή ρύπανσης με μαζούτ. Γι’ αυτό δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς, δεν έχουν δείξει αντίστοιχη ευαισθησία». Αυτό που προσπαθεί να περάσει η ΑΝΙΜΑ είναι το ενδιαφέρον για τη φύση σε καθημερινή βάση. Αν χαθούν μερικοί γλάροι και αλκυόνες δεν θα απειληθεί το οικοσύστημα. Αντίθετα, άλλα είδη που είναι σπάνια οφείλουμε να τα προστατεύουμε, ώστε να μην εξαφανιστούν τελείως, όπως έχει συμβεί. Η κ. Γανωτή εξηγεί: «Σε επίπεδο οικολογίας και διατήρησης της βιοποικιλότητας υπάρχει μια αλυσίδα στη φύση. Υπάρχουν είδη που έχουν εξαφανιστεί εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα και άλλα που, πάλι εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα, υπεραυξάνονται». Οπότε, το θέμα είναι σε τι βαθμό κατανοούμε το μέγεθος της ευθύνης μας. Είναι φυσικό οι άνθρωποι να εξεγείρονται με μια αλκυόνη βουτηγμένη στο πετρέλαιο ή με ένα καμένο ελάφι στην Πάρνηθα. Αυτή η ευαισθησία μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι που να αγκαλιάζει όλη τη φύση και να τη διασώσει. Στην πραγματικότητα, η Πάρνηθα ευνοήθηκε από την πυρκαγιά και o πληθυσμός των ζώων αυξήθηκε, γιατί άνοιξαν ξέφωτα και βγήκε χόρτο. Ήταν η θέα των καμένων ελαφιών που προκάλεσε. Θέλω να τονίσω ότι έχουμε κάποια στερεότυπα και καλό θα είναι να δούμε πιο πλατιά το θέμα της φύσης, η οποία είναι πολύ δυνατή. Να μάθουμε να μη χρησιμοποιούμε τη δύναμή μας για να την καταστρέφουμε». — Χρήστος Παρίδης

26 lifo – 7.12.17

Μπούφος. Βρέθηκε στην ΑΝΙΜΑ μετά από πρόσκρουση σε καλώδια, συχνή αιτία θανάτου μεγάλων πτηνών.

Αμάραντα

Επειδή

ΤΟ ΑΘΗΝΑΪΚΌ OFF

BROADWAY ΈΚΑΝΕ ΚΑΙ

ΦΈΤΟΣ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΆ Τα τελευταία χρόνια όμως η κατηγορία που κάνει την έκπληξη σταθερά, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εισπρακτικά, είναι εκείνη που αντιστοιχεί στο off Broadway. Μικρότερα θέατρα εκτός κέντρου, ομάδες ή σκηνοθέτες με μεγάλο ταλέντο που προτείνουν παραστάσεις που αρέσουν και γίνονται sold out, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Ας δούμε μερικές από αυτές που άρεσαν και γέμισαν τα θέατρα τη χρονιά που πέρασε.

πετυχημένη πορεία πέρσι τον χειμώνα στο θέατρο 104 στο Γκάζι συνεχίζει και φέτος, με νέα διανομή. Ερωτική, κωμική και παιχνιδιάρικη, η παράσταση Το πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη του Τζοβάνι Γκουαρέσκι (πρώτο βραβείο του Bob Theater Festival 2016), με την Αμαλία Καβάλη και τον Γιάννη Σοφολόγη, επέστρεψε για έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων, μετά τον πρώτο πετυχημένο κύκλο στο Bios της οδού Πειραιώς.

Η ομάδα του Γιάννη Σκουρλέτη bijoux de kant, σε συνεργασία με το θέατρο Faust του Αλέκου Συσσοβίτη στην Καλαμιώτου, έκανε τη μεγάλη έκπληξη με τα Αμάραντα του Παύλου Μάτεσι και της Γλυκερίας Μπασδέκη. Παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία τον προηγούμενο χειμώνα και επαναλήφθηκε το φθινόπωρο που μας πέρασε. Από τον ίδιο σκηνοθέτη, το έργο Ναπολέων με τον Αντώνη Γκρίτση, ο οποίος κέρδισε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στα Queer Theatre Awards 2017, πρωτοανέβηκε στο hood της οδού Αθηνάς και μεταφέρθηκε στο υπόγειο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, όπου ολοκλήρωσε το φθινόπωρο τον κύκλο του με όλες του τις παραστάσεις sold out. Στο ίδιο θέατρο, σταθερά sold out για 3η χρονιά, παίζεται το ρομάντζο του Δημητρίου Παπαδόπουλου Η ωραία του Πέραν με την Αντιγόνη Φρυδά και τον Γιώργο Παπαγεωργίου.

Ξεκίνησε ως καλοκαιρινή επιτυχία στην «Αυλή» της Ακαδημίας Πλάτωνος. Το Τάβλι, η σπαρακτική κωμωδία του Δημήτρη Κεχαΐδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου με τους Σαμουήλ Ακίνολα και Στέφανο Μουαγκιέ, συνεχίζει την πορεία του φέτος στο θέατρο Αποθήκη.

Το νεανικό, πολυβραβευμένο και πολυταξιδεμένο Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο, διασκευή του διάσημου έργου του Σαίξπηρ από την ομάδα ΙΔΕΑ, συνεχίζει, για 4η σεζόν τις παραστάσεις του στο θέατρο Άλφα-Ιδέα της οδού Πατησίων. Μια άλλη απολαυστική παράσταση με εφηβικό χαρακτήρα είναι το Σεξλεξικόν - Η επιστήμη του έρωτα του Σπύρου Μιχαλόπουλου σε σκηνοθεσία Αγγελίτας Τσούγκου, που μετά από μια ιδιαίτερα

Τέλος, η πιο χαρακτηριστική περίπτωση μεγάλης καλλιτεχνικής επιτυχίας η οποία προσέλκυσε απαιτητικούς θεατές, χωρίς να γνωρίζουν τους περισσότερους συντελεστές της παράστασης, ήταν το Έξυπνο Πουλί, η ξεκαρδιστική φάρσα του Ζορζ Φεντό σε διασκευή και σκηνοθεσία των Μάνου Βαβαδάκη και Γιώργου Κατσή, που παίχτηκε για δύο σεζόν στο Tempus Verum - Εν Αθήναις στο Γκάζι. — Χρήστος Παρίδης

Ασφυκτικά γεμάτη ήταν πέρσι τον χειμώνα, κάθε βράδυ, η σκηνή του Πολυχώρου Vault στον Βοτανικό, όπου παιζόταν το αντιπολεμικό κοινωνικό δράμα του Ντέιβιντ Ίαν Λι The curing room σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα του B’ Παγκοσμίου Πολέμου και αυστηρώς ακατάλληλο, καθώς οι 7 άντρες πρωταγωνιστές παρουσιάζονται εντελώς γυμνοί καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, είναι ένα σπαρακτικό έργο που, αν και ιδιαίτερα σκληρό, συγκινεί και συνεχίζει και φέτος με ανανεωμένη διανομή τις παραστάσεις του.

7.12.17 – lifo

Επειδή

ΓΙΑ ΔΎΟ ΑΝΟΙΞΙΆΤΙΚΕΣ ΝΎΧΤΕΣ Ο

ΛΥΚΑΒΗΤΤΌΣ ΈΧΕΙ ΈΝΑ

DRIVE-IN

ΤΟΥ ΟΝΕΊΡΟΥ

28 lifo – 7.12.17

Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα έχει γεμίσει με φεστιβάλ κάθε είδους, για όλα τα κοινά και όλα τα γούστα, ακόμα και για τα πιο ειδικά: μουσικά, κινηματογράφου, θεάτρου, εικαστικά, βιντεο-φεστιβάλ, queer, mainstream και ακραία. Ένα από τα πιο ξεχωριστά είναι το ανοιξιάτικο διήμερο των προβολών του En Lefko 87.7 που αναβιώνει την περίοδο της ρετρό κινηματογραφικής μαγείας και ειδικά το σινεμά των drive-in. Για μία βραδιά του Απριλίου και μία του Μαΐου το En Lefko Festival έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς οπαδούς της 7ης τέχνης να ζωντανέψουν μια νοσταλγική τους φαντασίωση και ο Λυκαβηττός θυμήθηκε ξανά τις εποχές που το υπαίθριο σινεμά στο αυτοκίνητο ήταν σημείο συνάντησης φίλων και ερωτικών ραντεβού. Το θερινό σινεμά που δημιουργήθηκε σε ένα από τα πιο ψηλά σημεία της «πιο κινηματογραφικής πόλης του πλανήτη», της Αθήνας, δημιούργησε ένα μαγευτικό background για το κλασικό σινεμά του Χόλιγουντ, που αποκτάει πιο μυθικές διαστάσεις από κει ψηλά. Το ραντεβού ανανεώνεται για το 2018.

ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ GREENPEACE Δεν ξέρεις τι δώρο να πάρεις; Αυτές τις γιορτές κάτι διαφορετικό συμβαίνει!

Greenpeace, μαζί με την εθελοντική της ομάδα και σε συνεργασία με τη Fashion Revolution Greece, διοργανώνει το Make Something Day, μια εκδήλωση που λέει «Όχι» στον καταναλωτισμό και «Ναι» στη δημιουργία. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου, 11:00-15:00, στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Όσοι θα ήθελαν να παρευρεθούν, μπορούν να κρατήσουν τη θέση τους στον σύνδεσμο http://act.gp/ MakeSmthngAthens. Θα στηθεί ένα «εργαστήριο παραγωγής δώρου» που θα αφορά την επαναχρησιμοποίηση των υλικών και τη δημιουργία προϊόντων που μπορούν να δοθούν ως δώρα, όπως υφασμάτινες τσάντες και μαξιλάρια, διακοσμητικές χιονόμπαλες και άλλα. Το Make Something Day πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Make Something Week και είναι μια παγκόσμια γιορτή δημιουργίας που οργανώνει η Greenpeace με πάνω από 100 δράσεις σε όλο τον κόσμο και στόχο να προ-

ωθήσει τη δημιουργικότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη συνεργασία. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να αποκτήσει νέες δεξιότητες ή να βελτιώσει όσες ήδη έχει, να χρησιμοποιήσει τα χέρια του για να φτιάξει κάτι ξεχωριστό με τεχνικές όπως η επαναχρησιμοποίηση και η κατασκευή. Η ουσία δεν είναι τα προϊόντα αλλά η διαδικασία τού να μοιράζεσαι και να καταλάβεις ότι η εμπειρία που θα σου μείνει είναι πιο σημαντική από το προϊόν. Τα ψώνια είναι πλέον μια δραστηριότητα που έχει αντικαταστήσει πολλές άλλες, όπως το να φτιάχνουμε κάτι με τα ίδια μας τα χέρια, να το μοιραζόμαστε με άλλους και να έχουμε πραγματική επικοινωνία με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτά δίνουν πραγματικό νόημα στη ζωή μας και όχι ο καταναλωτισμός. Η φετινή εορταστική χριστουγεννιάτικη περίοδος είναι η ιδανική στιγμή για ένα τέτοιο πρότζεκτ, αφού είναι η εποχή που θέλουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μας και να κάνουμε όμορφα πράγματα μαζί τους.

Για περισσότερες πληροφορίες: http://act.gp/MakeSmthngAthens

7.12.17 – lifo

Eπειδή ΈΧΟΥΜΕ

ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΎΟΝΤΑ

ΑΝΘΟΠΩΛΕΊΑ

Ένα λευκό φορτηγάκι σταθμευμένο στην 1η πλατεία του Παλαιού Ψυχικού (Βασ. Γεωργίου Β’) είναι ανοικτό 24 ώρες το 24ωρο (!) και ειδικεύεται στο να ανακουφίζει ματαιωμένες στιγμές, ανασφάλειες και υποχρεώσεις για τις οποίες δεν φρόντισες εγκαίρως. Ο Δημήτρης έχει τα ωραιότερα λουλούδια αυτής της πόλης. Είκοσι πέντε χρόνια στέκεται σε αυτήν τη γωνιά που δεν είναι πέρασμα, ανάμεσα σε πελώριους φράχτες και πολυτελείς κατοικίες, για να γεμίζει το πεζοδρόμιο με μπουκέτα φρεσκοκομμένα ή προσγειωμένα στην Αθήνα από τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου. Τους πελάτες του τους γνωρίζει με τα μικρά τους ονόματα. Είμαι σχεδόν σίγουρη πως ξέρει πόσα ψηλά βάζα έχουν στο σπίτι τους, με τι λουλούδια θέλουν να γιορτάζουν, πώς να τους πλέκει τα ομορφότερα στεφάνια, πώς να αφαιρεί από τα οριεντάλ τους πορτοκαλί στήμονες για να μη λερώνονται οι κυρίες. Στον πάγκο του θα βρεις τα πάντα: μικρά, άγρια κυκλάμινα μαζεμένα από τα βουνά, υπέροχες, καλοστεκούμενες ορχιδέες που δεν καταδέχονται το πεζοδρόμιο και παραμένουν στην καρότσα του λευκού βαν, συγκλονιστικά τριαντάφυλλα (που είναι το best seller του), τουλίπες που πριν τις αγοράσεις σε προειδοποιεί: «Μακριά από το τζάκι, θα λυγίσουν». Την Πρωτομαγιά και του Αγίου Βαλεντίνου αξίζει να περάσεις από κει για να καταλάβεις τι σημαίνει «λουλουδοπόλεμος». Ένα αγιοβαλεντίνικο πρωινό ήταν που στη γωνιά του Δημήτρη εισέπραξα μία από τις πιο χαριτωμένες ταπεινώσεις της ζωής μου. Η κυρία Σωσώ, μια θεά 84 ετών με περήφανο μαλλί, βαμμένη και ντυμένη στην πένα, μου πήρε τη σειρά, παραμερίζοντάς με απαξιωτικά. Όταν διανοήθηκα να της ζητήσω τον λόγο, μου είπε: «Εγώ, κούκλα μου, τις τελευταίες δύο δεκαετίες έρχομαι εδώ κάθε χρόνο τέτοια μέρα με διαφορετικό παρτενέρ». Έπειτα γύρισε στον λουλουδά και με περιφρόνηση του είπε: «Άσε τη μικρή, δεν βιάζεται. Δεν τη βλέπεις; Σπίτι θα πάει. Εξυπηρέτησε εμένα που τρέχω να γλεντήσω». Κοίταξα τις φόρμες και τις χοντροκομμένες μου μποτούλες κι έκανα ένα —Ματούλα Κουστένη βήμα πίσω.

30 lifo – 7.12.17

Επειδή

Η ΣΚΗΝΉ ΤΩΝ ΚΌΜΙΚΣ

ΑΝΘΕΙ ΞΑΝΆ

Το εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους του «Μπλε Κομήτη» που κυκλοφορεί την Παρασκευή.

Επειδή ΤΑ

ΜΟΥΣΕΊΑ ΜΑΣ ΈΚΑΝΑΝ

ΡΕΚΌΡ ΕΙΣΙΤΗΡΊΩΝ

Αλλεπάλληλα ήταν τα ρεκόρ για τα ελληνικά μουσεία το έτος που διανύουμε. Πολυάριθμοι επισκέπτες απ’ όλες τις χώρες του κόσμου πέρασαν τις πόρτες των μουσείων της Αθήνας για να δουν από κοντά την πλούσια ιστορία της, τους κρυμμένους θησαυρούς της και τα αρχαιολογικά της ευρήματα. Ενδεικτικό είναι ότι κατά το επτάμηνο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2017 παρατηρήθηκε αύξηση 17,8% στους επισκέπτες των μουσείων και 16,4% στους επισκέπτες ελεύθερης εισόδου, ενώ οι εισπράξεις ανέβηκαν κατά 22,4%. Ταυτόχρονα, στους αρχαιολογικούς χώρους, την ίδια περίοδο και σε σχέση με την αντίστοιχη του 2016, υπήρξε αύξηση των επισκεπτών κατά 19,6% και κατά 21,4% των επισκεπτών ελεύθερης εισόδου, ενώ οι αντίστοιχες εισπράξεις παρουσίασαν άνοδο 20,2%. Ο τουρισμός που έχει ως βασικό του σκοπό τις πολιτιστικές αναζητήσεις και εμπειρίες έχει αυξηθεί κατακόρυφα στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα. Την πρωτοκαθεδρία διατηρεί το Μουσείο Ακρόπολης, το οποίο, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, κατά το επτάμηνο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2017 προσέλκυσε πε-

ρισσότερους από 900.000 επισκέπτες, ενώ στη δεύτερη θέση βρίσκεται το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην οδό Πατησίων με περισσότερους από 300.000 επισκέπτες. Να υπενθυμίσουμε ότι κατά την αντίστοιχη περσινή περίοδο, το Μουσείο Ακρόπολης είχε περίπου 788.000 επισκέπτες και το Εθνικό Αρχαιολογικό 254.000. Στην τρίτη θέση ακολουθεί το Μουσείο Μπενάκη με 108.000 επισκέπτες και έπεται το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, με περισσότερους από 60.000 επισκέπτες. Να υπογραμμίσουμε ότι μόνο για τον Ιούλιο του 2017 οι εισπράξεις του Μουσείου της Ακρόπολης άγγιξαν τα 636.000 ευρώ και του Εθνικού Αρχαιολογικού τα 340.000. Ανάμεσα σε όλα τα παραπάνω, το 2017 το Μουσείο Ακρόπολης βρέθηκε στην 8η θέση παγκοσμίως από τους χρήστες του TripAdvisor και στην τρίτη θέση της λίστας με τα καλύτερα ευρωπαϊκά μουσεία. Είναι γεγονός λοιπόν ότι φέτος τα μουσεία της πόλης κέρδισαν το στοίχημα της προσέλκυσης χιλιάδων επισκεπτών, αναδεικνύοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά. — Γιάννης Πανταζόπουλος

Τα ελληνικά κόμικς δεν γνωρίζουν απλώς μια δεύτερη άνθηση το 2017. Η άφιξη του «Μπλε Κομήτη», ενός νέου περιοδικού (με βάση του την Αθήνα) για κόμικς, αποτελεί ίσως την κυριότερη ένδειξη ότι βρίσκονται στην καλύτερή τους στιγμή. Ο διμηνιαίος «Μπλε Κομήτης», που ετοιμάζεται να βγάλει το δεύτερο τεύχος του σε λίγες μέρες, έρχεται να καλύψει το μεγάλο κενό που άφησε πίσω του το κλείσιμο του «9» και της «Βαβέλ» πριν από επτά χρόνια. Έκτοτε δεν είχε εμφανιστεί ένα μέσο που να προβάλλει σε ένα ευρύτερο κοινό νέες δουλειές και νέους δημιουργούς από τον χώρο των κόμικς. Όπως μας λέει ο Γιώργος Γούσης, αρχισυντάκτης του περιοδικού και δημιουργός ο ίδιος: «Καθημερινά λαμπυρίζουν τα μάτια μας και απορούμε πού ήταν κρυμμένοι όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Ελπίζουμε πως ο “Μπλε Κομήτης” θα είναι το βάζο που αξίζει σε όλα αυτά τα άνθη». Αυτό το καταλαβαίνει κάποιος από την επιτυχία φεστιβάλ όπως το Comicdom Con Athens που διοργανώνεται κάθε χρόνο. Οι πάγκοι με τις αυτοεκδόσεις που παρουσιάζουν κυρίως νέα ταλέντα στα πρώτα τους βήματα στον χώρο φέτος έκαναν ρεκόρ με πάνω από 70 συμμετοχές και οι δημιουργοί ξεπουλάνε το υλικό τους από την πρώτη μέρα, γεγονός ενδεικτικό του έντονου ενδιαφέροντος του αναγνωστικού κοινού. Μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία, επίσης, ενισχύει αυτή την εντύπωση. Μεγάλοι εκδοτικοί στηρίζουν το ελληνικό κόμικ και κυκλοφορούν πρωτότυπα έργα Ελλήνων δημιουργών αλλά και οι μικρότερες εξειδικευμένες εκδόσεις συνεχίζουν να βγάζουν νέους τίτλους. Η Jemma Press επιμένει να μεταφέρει στο χαρτί τα πιο δημοφιλή ελληνικά διαδικτυακά κόμικς από το socomic.gr με το τέταρτο άλμπουμ των Κουραφέλκυθρων του Αντώνη Βαβαγιάννη και το Hard Rock του Τάσου Μαραγκού. O Τasmar εικονογράφησε φέτος και το Γιατί μου φταίνε όλα! του Βασίλη Παπαθεοδώρου από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ένα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ότι οι Έλληνες δημιουργοί στρέφουν το βλέμμα τους σε πιο ελληνοκεντρικά θέματα και στην ελληνική Ιστορία για έμπνευση. Το ΓραΓρου των Τάσου Ζαφειριάδη, Γιάννη Παλαβού και Θανάση Πέτρου από τις εκδόσεις Ίκαρος αναφέρεται σε μια ταβέρνα στο Βέρμιο που βρίσκεται στο πέρασμα που ένωνε την Κεντρική με τη Δυτική Μακεδονία πριν φτιαχτεί η Εγνατία Οδός. Το Στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές της Κατερίνας Σέρβη, σε εικονογράφηση Θανάση Πέτρου από τον Πατάκη, ένα θεατρικό έργο που εκτυλίσσεται στην Αρχαία Ελλάδα, ανασύρει ιστορικές μνήμες. Η Comicoτραγική ιστορία της Ελλάδας 1909-1949 του Παναγιώτη Κατσανάκη από τις εκδόσεις Αρμός είναι ακριβώς αυτό που αναφέρει ο τίτλος. Το Τέρμινους του Λευτέρη Παπαθανάση αφορά τη βαριά ιστορία της Αντίστασης και του Εμφυλίου στα βουνά της Ηπείρου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Ακόμα και τα Εξάρχεια έχουν το δικό τους graphic novel με το Εξάρχεια: Το πικρό νεράντζι του Nicolas Wouters σε εικονογράφηση Δημήτρη Μαστώρου, που αφηγείται φανταστικές ιστορίες από την περιοχή. Ειδική μνεία στη Στέλλα Στεργίου που μετέφερε εμπνευσμένα τον Μικρό Πρίγκιπα του Ντε Σεντ-Εξιπερί σε graphic novel (εκδόσεις Polaris). — Μαρία Παππά

7.12.17 – lifo

Επειδή

Η ΜΑΡΊΝΑ ΣΆΤΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΊΛΕΣ ΤΗΣ ΈΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΠΙΟ ΤΈΛΕΙΑ ΒΌΛΤΑ ΣΤΟ ΚΈΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ (ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟ ΜΟΥΣΙΚΌ VIRAL ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΆΣ) Δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία όταν, εκεί προς τα μέσα Μαΐου, ένα καινούργιο κλιπ από τη Μαρίνα Σάττι είχε πρωτοεμφανιστεί στο timeline μου. Τη χαρακτηριστική φωνή της Μαρίνας την είχα μάθει από την εξαιρετική διασκευή στις «Κούπες» που είχε κάνει πέρσι, την οποία διασκεύασαν υποδειγματικά στη συνέχεια, με τη σειρά τους, τόσο ο Alceen όσο και ο Αντώνης Κανάκης – το πρώτο remix μάλιστα είχε συμπεριληφθεί και στην επετειακή συλλογή για τα 20 χρόνια του Buddha Bar. Σταδιακά, όμως, μέσα σε μερικές ώρες αυτή η «Μάντισσα» άρχισε να πετάγεται με τέτοια συχνότητα στην αρχική μου σελίδα στο Facebook, που δεν μπορούσα να την αγνοήσω. Αυτό το «100+ φίλοι πόσταραν το συγκεκριμένο κλιπ» το θυμάμαι να συμβαίνει μόνο με το «Hello» της Adele, άντε και παλιότερα με τα πρώτα event-clips της Lady Gaga, στην ολιγοετή ιστορία των social media. Ο χαμός που ακολούθησε δεν περιγράφεται. Αναλύσεις επί αναλύσεων, παρωδίες, κράξιμο, αποθέωση, αναζήτηση με το τουφέκι «από πού έχει κλέψει την ιδέα» κι ένα σωρό άλλες ανοησίες που έξι μήνες και σχεδόν 29 εκατομμύρια προβολές μετά φαντάζουν εντελώς γραφικές. Η ουσία ωστόσο παραμένει: η «Μάντισσα» ήταν ένα μελωδικό, πιασάρικο τραγούδι, που ντύθηκε με ένα πανέμορφο, έξυπνο, low budget, αλλά όχι «φθηνό» βιντεοκλίπ, γεμάτο φρεσκάδα, που μπορούσε να σου φτιάξει τη διάθεση και τη μέρα. Αυτό το εθιστικό μονοπλάνο με την αυτοσχέδια χορογραφία κατάφερε να γίνει το μεγαλύτερο ελληνικό viral video της χρονιάς από ένα πολυτάλαντο κορίτσι που δεν είναι διόλου χθεσινό στον χώρο. Και τα στενά του Ψυρρή, κάτω από την Αθηνάς, δεν φάνηκαν ποτέ ομορφότερα, πιο πολύχρωμα και πιο ζωντανά. — Αλέξανδρος Διακοσάββας

32 lifo – 7.12.17

7.12.17 – lifo

THE BONNIE NETTLES ΜΟΥΣΙΚΌ ΓΚΡΟΥΠ ANESTIS NINE Το 2017 στην ουσία «έφτιαξα» τους The Bonnie Nettles μαζί με τον Διονύση (και φυσικά με τους άλλους τέσσερις, αλλά καταλαβαίνουν όλοι τι εννοώ). Θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχει ταβάνι στη δημιουργία και στη σύνθεση, οπότε έχω δουλειά μπροστά μου.

DENNIS LOUNGES Τα live στην ουσία ήταν οι πρόβες μας. Για το 2018 θέλω να μπορούμε να παίζουμε μουσική «ανώδυνα», χωρίς να μας τρώει τη φαιά ουσία και τη νιότη μας η καθημερινή τριβή με μαλακίες και ανούσια πράγματα.

DEDNEWB, ΜΟΥΣΙΚΌΣΜΟΝΤΈΛΟ Έπαιξα live στο Plisskën. Το 2018 έχω σκοπό να βγάλω δύο νέα άλμπουμ και να αρχίσω να δουλεύω πάνω σε merchandise που δεν θέλω να είναι απλά, κλασικά t-shirts με prints αλλά να έχουν και κάποια περίεργη τσαχπινιά.

34 lifo – 7.12.17

ΜΑΡΚΈΛΛΑ ΚΟΝΤΑΡΆΤΟΥ ΕΙΚΑΣΤΙΚΌΣ Συμμετείχα σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις στο Ρότερνταμ, στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και στο Φεστιβάλ Τέχνης και Ψυχικής Υγείας Art4More. Προτεραιότητά μου για το 2018 είναι η φιλοτέχνηση των έργων της πτυχιακής μου εργασίας.

FLÖKOSH ΜΟΥΣΙΚΌΣ

ΜΥΡΣΊΝΗ ΓΚΑΝΆ ΠΟΙΉΤΡΙΑΜΕΤΑΦΡΆΣΤΡΙΑ

Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές αυτού του χρόνου είναι ότι έβγαλα το πρώτο μου official album. Επίσης, το ότι άνοιξα το live του Lapalux και έλαβα και πολύ καλές κριτικές. Μέσα στο 2018 θα ήθελα να βγάλω ένα νέο άλμπουμ και μερικά μικρότερα releases.

Η πιο συγκλονιστική στιγμή μου για το ’17 ήταν η κυκλοφορία της δικής μου ποιητικής συλλογής «Τα πέρα μέρη» (εκδόσεις Μελάνι). Συνεχίζω να μεταφράζω, ετοιμάζω μια νέα σειρά ξένης λογοτεχνίας και, φυσικά, γράφω τα δικά μου.

Επειδή ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΝΑΚΑΛΎΠΤΟΥΜΕ

ΝΈΑ ΤΑΛΈΝΤΑ

Από τον M. Hulot & τον Αλέξανδρο Διακοσάββα. Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν 7.12.17 – lifo

ΈΛΛΗ ΤΡΊΓΓΟΥ, ΗΘΟΠΟΙΌΣ Παίζω για δεύτερη χρονιά στο «Στέλλα Κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη στη Νέα Σκηνή του Εθνικού και την άνοιξη θα είμαι στον «Μισάνθρωπο» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, στο Σύγχρονο Θέατρο.

ΓΙΏΡΓΟΣ ΤΣΙΑΝΤΟΎΛΑΣ, ΗΘΟΠΟΙΌΣ Το 2017 ξεκίνησα τη συνεργασία μου με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου για τη παράσταση «The Great Tamer», που βρίσκεται ακόμα σε παγκόσμια περιοδεία. Παράλληλα, συνεχίζω τα μαθήματα θεατρικού εργαστηρίου στα Τρίκαλα, για το πολιτιστικό εργαστήρι «έαρ».

36 lifo – 7.12.17

ΑΜΑΛΊΑ ΚΑΒΆΛΗ, ΗΘΟΠΟΙΌΣ ΑΝΑΣΤΆΣΗΣ ΠΑΝΑΓΉΣ ΜΕΛΈΤΗΣ, ΕΙΚΑΣΤΙΚΌΣ Βρέθηκα στην Τήνο για ένα φωτογραφικό workshop, συμμετείχα στην ομαδική φωτογραφική έκθεση «re-view 17» στην Καλών Τεχνών, αλλά η πιο συγκλονιστική στιγμή μου ήταν η εγκατάσταση της ταινίας μου «(το) ξόδι» και μιας σειράς έργων στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.

Πρωταγωνίστησα στο «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη και τώρα παίζω στο «Πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη» σε διασκευή-σκηνοθεσία δική μου και του Γιάννη Σοφολόγη. Το 2018 θα ταξιδέψω με αυτές τις δύο παραστάσεις στην επαρχία.

TOSIN MARTYNS AKA OMO EBONY (SON OF EBONY) PERFORMER-MC Έκανα συνεργασίες με αξιόλογους producers, ολοκλήρωσα το πρώτο μου προσωπικό EP με τίτλο «Ebony», είχα την τιμή να κάνω opening στην Tommy Genesis και συμμετείχα στο Plisskën. Το 2017 για μένα θα κλείσει με την παρουσίαση του δίσκου μου στο six d.o.g.s.

V3STA, SOUND ARTIST Το 2017 δημιούργησα την ομάδα μου Hyperlink με την οποία διοργανώνουμε εκθέσεις με στόχο να φέρουμε σε φυσικό χώρο ιντερνετικές αισθητικές. Παράλληλα, ως DJ, επιλέγω συνεργασίες με χώρους και άτομα που με εκφράζουν.

7.12.17 – lifo

ΣΊΣΣΥ ΤΟΥΜΆΣΗ ΗΘΟΠΟΙΌΣ

ΜΑΝΏΛΗΣ ΚΛΩΝΆΡΗΣ ΗΘΟΠΟΙΌΣ Για τον Ιανουάριο του ’18 ετοιμάζουμε σε πανελλήνια πρώτη την παράσταση «BU21 - Ιστορίες επιζώντων», ένα σύγχρονο έργο του Stewart Slade, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο Θέατρο 104.

38 lifo – 7.12.17

Το 2017 με βρήκε στην παράσταση «Αύγουστος», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Τώρα παίζω στην «Αγριόπαπια» και σύντομα στην παράσταση «Το ευχαριστημένο» της Μαρίνας Καραγάτση, και τα δύο σε σκηνοθεσία Δ. Τάρλοου.

ΛΟΥΚΆΣ ΚΥΡΙΑΖΉΣ ΗΘΟΠΟΙΌΣ Πήρα μέρος στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα». Είμαι στη σχολή μου, την οποία φέτος τελειώνω, κι έχω βάλει πρόσω ολοταχώς για ένα ταξίδι. Πρόβες πρόβες πρόβες.

GOLDEN CHILD PRODUCERBEATMAKER Το 2017 πειραματίστηκα με τον ήχο μου και συνεργάστηκα με ανθρώπους που σέβομαι ως μουσικούς. Το 2018 θα βγει ο πρώτος προσωπικός μου δίσκος με τίτλο «Golden Recipes» που θα έχει τρία parts με διαφορετικά στυλ.

GIO MELODY ARTIST-PRODUCER Κυκλοφόρησα λίγα κομμάτια στα social media γιατί άρχισα να δουλεύω τον νέο R&B δίσκο μου με τίτλο «A.R.T.3» που θα βγει το 2018, με δικές μου συνθέσεις και στίχους (στα αγγλικά). Επίσης, άρχισα να σχεδιάζω μια limited clothing collection.

7.12.17 – lifo

ΦΙΛΟΘΈΗ DRAG QUEEN Αρκετά shows και προκλήσεις και πολύ περισσότερες πρόβες απ’ όσες θα άντεχε κανείς το 2017. Θέλω να προσπαθήσω να ισορροπήσω το τρίπτυχο της εξάντλησης «δουλειά - show σχολή».

ΠΆΝΟΣ ΤΣΕΡΌΛΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ Μετά τη «Συνωμοσία της Βανίλιας» (εκδόσεις Κέδρος), σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το εφηβικό «Η απόπειρα δολοφονίας μιας δολοφόνου φάλαινας» και προσεχώς μια ιστορία για τις πολλές μορφές του έρωτα, ένα μυθιστόρημα εντελώς queer.

40 lifo – 7.12.17

ΝΊΚΟΣ ΣΚΑΜΆΓΚΑΣ/ SCUM, ΣΧΕΔΙΑΣΤΉΣ ΚΌΜΙΚΣ Τελείωσα το δεύτερο μέρος του κόμικ μου «Το κοτόπουλο της Αποκάλυψης/ Πτώσις», διοργανώσαμε το festival comic και fanzine ZINEit και ξεκίνησα να συνεργάζομαι με τη Floating Island Studios ως background artist για το video game «Taco Gun».

ΠΈΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΆΛΗΣ ΗΘΟΠΟΙΌΣ Συμμετέχω στο «Αντιγόνη - Lonely planet» της Λένας Κιτσοπούλου, που ξεκινά σύντομα στη Στέγη, και το επόμενο διάστημα θα βρίσκομαι σε εντατικό διάβασμα για το δίπλωμά μου στο φλάουτο τον Μάιο.

7.12.17 – lifo

Επειδή

Η ΑΣΚΤ ΠΟΥ ΓΊΝΕΤΑΙ

180 ΧΡΌΝΩΝ

παρισ ταβιτιαν

ΦΈΤΟΣ ΕΊΝΑΙ ΑΚΌΜΑ ΤΟ ΠΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΌ ΜΈΡΟΣ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ

42 lifo – 7.12.17

Η ΑΣΚΤ, που ξεκίνησε το 1837 ως Σχολείο των Τεχνών στην οικία Κωνσταντίνου Βλαχούτση στην οδό Πειραιώς, δίνοντας το στίγμα της νεοελληνικής τέχνης στο τέλος του 19ου αιώνα (ο Γύζης ξεκίνησε από εδώ και ο Λύτρας δίδασκε και ζωγράφιζε από το 1866 ως το 1904), ανέδειξε όλα τα ελληνικά και παγκόσμια εικαστικά κινήματα των τελευταίων δύο αιώνων «και συνέβαλλε αδιάλειπτα στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη του τόπου, αποτελώντας τον σημαντικότερο πυρήνα εκπαίδευσης και παραγωγής εικαστικής τέχνης». Από το 1992 έχει μεταφερθεί από τo κεντρικό κτίριο Αβέρωφ της Πατησίων στον σημερινό της χώρο, το εργοστάσιο υφαντουργίας Σικιαρίδη, στην οδό Πειραιώς, σε 30.000 τ.μ. δομημένου χώρου που άλλαξαν όχι μόνο τη φυσιογνωμία της σχολής αλλά και τον τρόπο λειτουργίας της. Σήμερα η ΑΣΚΤ αποτελείται από δύο τμήματα, το Εικαστικών Τεχνών (Τομέας Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Χαρακτικής) και το Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (από το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017 λειτουργεί και το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Θεωρία και Ιστορία της Τέχνης»), και στα κτίριά της φοιτούν περίπου 1.000 φοιτητές. Στην αρχή της χρονιάς εγκαινιάστηκε η βιβλιοθήκη της ΑΣΚΤ στην οδό Πειραιώς 256, μία από τις πιο άρτιες καλλιτεχνικές βιβλιοθήκες της Ευρώπης που στεγάζεται σε ένα κτίριο 2.500 τ.μ., σχεδιασμένο από τους αρχιτέκτονες Σουζάνα και Δημήτρη Αντωνακάκη, με 64.000 βιβλία, 413 τίτλους περιοδικών και 600 χαρακτικά. -Πρόκειται για την αρχαιότερη και πληρέστερη βιβλιοθήκη τέχνης στην Ελλάδα. Αυτήν τη στιγμή το παρόν και το μέλλον των εικαστικών της Ελλάδας βρίσκεται μέσα στα κτίρια της ΑΣΚΤ, από την τέχνη του δρόμου και τα installations μέχρι τους χαράκτες, τους γλύπτες και τους ζωγράφους. Οι εκθέσεις των πτυχιακών φοιτητών κάθε χρόνο στους χώρους της είναι ένας από τους λόγους που αγαπάμε την Αθήνα. — M. Hulot

7.12.17 – lifo

Επειδή ,ΈΝΑΣ ΑΘΗΝΑΊΟΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΌΣ

STREET ARTIST, Ο ΙΝΟ

ΈΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗΣ ΠΟΥ ΜΠΉΚΕ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΊΟ

STREET ART ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΊΝΟΥ

Τα έργα του ΙΝΟ με τα μονοχρωματικά σχέδια και τις αποχρώσεις του γαλάζιου που τα κάνουν αναγνωρίσιμα και δημιουργούν ένα προσωπικό, καταδικό του στυλ, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά της Αθήνας. Είναι επίσης τα πιο γνωστά από τα μεγάλης κλίμακας έργα στους τοίχους της πόλης και τα πιο πολυφωτογραφημένα. Έχουν γίνει εξώφυλλα, έχουν ταξιδέψει σε κάθε χώρα του κόσμου μέσα από το Ιnstagram κι έχουν αφήσει το στίγμα τους στην αστική κουλτούρα της τελευταίας δεκαετίας. Τα τελευταία χρόνια η φήμη του έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, με συμμετοχές σε εκθέσεις και πρότζεκτ σε Λονδίνο, Παρίσι, Ίμπιζα, Νέα Υόρκη, Μαϊάμι, Ντόχα, Μινσκ, Σικάγο, Σαν Φρανσίσκο, Άμπου Ντάμπι, Άμστερνταμ, Βερολίνο, Βοστώνη, Στοκχόλμη, Ισλανδία, Βραζιλία, Δανία, Νορβηγία και Κύπρο. Έχει φτιάξει έργα για το «National Geographic», τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (το τεράστιο πρόσωπο στην πρόσοψη), για τη Nike, την Coca-Cola, τον DJ Avicii, την Aldar Properties, το FCB New York, το Story Nightclub στη Miami Beach και άλλους πολλούς. Επίσης, δουλειές του έχουν δημοσιευτεί, μεταξύ άλλων, σε «Guardian», Reuters, «New York Times», «Juxtapoz Magazine» και NBC News. Καθόλου άσχημα για έναν απόφοιτο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας που ξεκίνησε βάφοντας τρένα. Σήμερα εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας, φτιάχνοντας τοιχογραφίες και πίνακες, και η δουλειά του είναι περιζήτητη παντού. Σχετικά με το Μουσείο Street Art στο Βερολίνο, λέει ότι πολλοί έχουν προσπαθήσει να φτιάξουν μουσεία street art, αλλά αυτό είναι η πιο σοβαρή απόπειρα που έχει δει. Έλαβε ένα μήνυμα, μελέτησε, έφτιαξε ένα έργο και μπήκε στο μουσείο. «Είναι φυσικά καλό για κάποιον να εκπροσωπεί την Ελλάδα σε έναν τέτοιο χώρο της παγκόσμιας σκηνής της δημόσιας τέχνης». – M. Hulot

44 lifo – 7.12.17

επειδή

ΚΙ ΆΛΛΟΣ ΈΝΑΣ ΑΘΗΝΑΊΟΣ STREET ARTIST, Ο B., ΑΥΤΉΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ ΒΆΦΕΙ ΣΤΗ BAIA DAS GATAS, ΈΝΑ ΠΟΛΎ ΜΙΚΡΌ ΧΩΡΙΌ ΣΤΟ ΠΡΆΣΙΝΟ

ΑΚΡΩΤΉΡΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΉ

«Σε συνεργασία με την αποστολή της Action Synergy από την Ελλάδα αλλά και με πολλές οργανώσεις, εθελοντές και street artists απ’ όλο τον κόσμο προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο για τη ζωή των κατοίκων αυτού του χωριού» λέει ο b. «Μετά την αρχική δράση, που ήταν η κατασκευή βασικών υποδομών, όπως υδραυλικές, ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις και μόνωση, στα σπίτια των κατοίκων, ήρθαμε για το S-Fest project με σκοπό να ζωφραφίσουμε τα σπίτια του χωριού αλλά και να συνεργαστούμε με τους κατοίκους μεσα από workshops με χορό, μουσική, μαγειρική, χειροτεχνίες και ανταλλαγή ιδεών. Από την πρώτη μέρα κάθε street artist επέλεξε ένα σπίτι για να ζωγραφίσει – εγώ επέλεξα το σπίτι της Αρλίντα. Η Αρλίντα μεγαλώνει τα παιδιά της πολύ δύσκολα και όπως οι περισσότερες γυναίκες του χωριού είναι μόνη, αφού οι συζυγοί τους φεύγουν μετανάστες ή πολλές φορες τις εγκαταλείπουν εντελώς. Ο σκοπός του πρότζεκτ είναι να αναπτυχθεί το χωριό μέσα απο πολιτιστικές δράσεις, να προσελκύσει επισκέπτες και να δημιουργηθούν δουλειές για τους κατοίκους». — M. Hulot

7.12.17 – lifo

Επειδή ΤΗΝ ΞΑΝΑΧΤΊΖΟΥΜΕ Παλιά κτίρια που ανακαινίζονται στην εντέλεια, καινούργια που ετοιμάζονται να φιλοξενήσουν μουσεία, κολυμβητήρια και ξενοδοχεία. Πολλοί λόγοι για να είμαστε αισιόδοξοι.

Παρά το εμπόδιο της οικονομικής κρίσης, η πόλη εκσυγχρονίζεται και «ξαναχτίζεται» με ταχείς ρυθμούς. Από τη λειτουργία του Σεράφειου Κολυμβητηρίου στη διασταύρωση των οδών Πέτρου Ράλλη και Πειραιώς, το οποίο παρέμενε για 17 χρόνια κλειστό, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Μουσείου Γουλανδρή, τη δημιουργία του Εκπτωτικού Χωριού στην πλατεία Ομονοίας, το Μουσείο «Μαρία Κάλλας» στην οδό Μητροπόλεως και το Μουσείο Παιχνιδιών του Μουσείου Μπενάκη έως τη λειτουργία νέων ξενοδοχείων, όπως στο παλιό κτίριο του ΟΤΕ της οδού Σταδίου ή

το Esperia Palace στη γωνία με την Εδουάρδου Λω, και το νέο Coco-Mat Ad Athens πίσω από το Μουσείο της Ακρόπολης, ο κατάλογος μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Στα ήδη προαναφερθέντα να προσθέσουμε την αναπαλαίωση του Μεγάρου Δεληγιώργη, που παλιά στέγαζε την Ταινιοθήκη, και της «εκκεντρικής κατοικίας» της οδού Πινδάρου, καθώς και τη μεταμόρφωση της Δημοτικής Αγοράς στην Κυψέλη και την ανακαίνιση της Οικίας Λέλας Καραγιάννη. Τέλος, η κίνηση που αναμένεται να δώσει πνοή στην πολύπαθη πλατεία Ομονοίας είναι η αναστήλωση του χτισμένου

από τον Τσίλερ ιστορικού ξενοδοχείου «Μπάγκειον», από την εταιρεία «Βενέτης». Σε μικρό χρονικό διάστημα θα αποκαλυφθούν ξανά η ιστορία και η μοναδική αισθητική του κτιρίου με την ανάδειξη των στοιχείων της αρχιτεκτονικής του δομής που είχαν κρύψει προηγούμενες παρεμβάσεις. Σημαντικές προσθήκες σε σημεία της Αθήνας που αποτελούν τα βήματα για τη δημιουργία ενός νέου προσώπου της αθηναϊκής ζωής κι επαναφέρουν στην πρωτεύουσα τη δυναμική εκείνη που θα την καταστήσει και πάλι έναν λειτουργικό και ζωντανό οργανισμό. — Γιάννης Πανταζόπουλος

παρισ ταβιτιαν

Εικόνες από το εσωτερικό του ιστορικού ξενοδοχείου «Μπάγκειον» στην Ομόνοια.

46 lifo – 29.9.16

7.12.17 – lifo

Επειδή H ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΜΆΤΣΑ

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

απο τον θοδωρη αντωνοπουλο. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΈ ΝΑ ΚΆΤΣΕΙ ΉΣΥΧΗ Επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας απεξάρτησης του ΨΝΑ 18 Άνω, εκδότρια του περιοδικού «Τετράδια Ψυχιατρικής», μέλος του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ) και συγγραφέας –ετοιμάζει το έκτο βιβλίο της–, έχει αφιερώσει τη μισή της ζωή στη μάχη κατά της εξάρτησης, την οποία προσεγγίζει καταρχάς ψυχοθεραπευτικά, και την άλλη μισή στον αγώνα για την επανάσταση και την κοινωνική αλλαγή, πράγματα που εξάλλου θεωρεί αλληλένδετα. Ζευγάρι στη ζωή και στους πολιτικούς αγώνες με τον γιατρό και διανοητή Σάββα Μιχαήλ, πρωταγωνίστησε στη δημιουργία πρότυπων δομών και προγραμμάτων απεξάρτησης, καθώς και στην αλλαγή της αντιμετώπισης των ψυχικά πασχόντων στην Ελλάδα. Ενεργή πολίτης ήδη από τη δεκαετία του ’60, παραμένει πεισματικά τέτοια, παρότι στην έβδομη πια δεκαετία της ζωής της: «Δεν έκατσα ποτέ ήσυχη, ούτε πρόκειται… Προτιμώ να πεθάνω όρθια και δραστήρια!» λέει επιγραμματικά και το εννοεί, δίνοντας δυναμικό «παρών» σε δράσεις, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, οπουδήποτε χρειαστεί – την είδαμε και πρόσφατα σε φωτογραφίες να στέκεται αγέρωχη, παρά τα χρόνια της, απέναντι

στα ΜΑΤ, ακόμα κι όταν ψέκασαν εκείνη και τους συντρόφους της με χημικά στην πορεία για τη μνήμη του Παύλου Φύσσα. Για όλα νοιάζεται, παντού σπεύδει να προσφέρει, όχι από φιλανθρωπία αλλά από πεποίθηση. Στο ραντεβού μας σε δομή του 18 Άνω στα Εξάρχεια κατέφθασε κρατώντας γλυκά για κάποια εκδήλωση που ετοίμαζαν στο ένα χέρι, μια μεγάλη τσάντα με σεντόνια και είδη ρουχισμού για τους πλημμυροπαθείς της Μάνδρας στο άλλο. Ισχυρή προσωπικότητα με επικοινωνιακή ικανότητα, ευρεία μόρφωση και αξιοθαύμαστη ιδεολογική συνέπεια, είναι ωστόσο ανοιχτή στην κριτική και τον διάλογο, αφού «η πραγματικότητα είναι πλουσιότερη από τις αντιλήψεις μας και αυτή τις τροφοδοτεί». Εκείνο που δεν αλλάζει είναι η πεποίθησή της ότι, με όλες τις ματαιώσεις και τις απογοητεύσεις, η κοινωνική επανάσταση είναι η μόνη ρεαλιστική ουτοπία, γιατί «τις λύσεις για μια δικαιότερη κοινωνία, για μια αξιοπρεπή ζωή για τον καθένα, μπορούν να τις δώσουν μόνο οι απoκάτω». Γι’ αυτό εκτιμά απεριόριστα «τους ανθρώπους που επιμένουν, που δεν τα παρατάνε, δεν συμβιβάζονται, δεν σκύβουν το κεφάλι, γιατί «μόνο έτσι προχωράει ο πολιτισμός».

q Αν και δεν γεννήθηκα Αθηναία, έγινα στην πορεία, εφόσον ζω από τα 15 μου χρόνια εδώ. Μικρασιάτες οι γονείς τη μακρινή καταγωγή, εγκαταστάθηκαν στη Νέα Αρτάκη Ευβοίας προτού μετακομίσουμε οικογενειακώς στην πρωτεύουσα αρχές δεκαετίας του ’60. Μείναμε αρχικά στη Μιχαήλ Βόδα, που τότε ήταν μια τυπική μικροαστική γειτονιά. Ο πατέρας οδηγός λεωφορείου, η μητέρα οικιακά – δούλεψε σκληρά μέχρι το τέλος, βοηθώντας τον αδελφό μου στο βενζινάδικο. Εγώ πάλι, ούσα πνεύμα ανήσυχο από τα μικράτα μου, προτού καλά-καλά μπω στο πανεπιστήμιο, εντάχθηκα στο φοιτητικό κίνημα που τότε ήταν πολύ στα πάνω του: Λαμπράκηδες, Ιουλιανά, 1-1-4… Ήμασταν πεπεισμένοι ότι η ώρα της μεγάλης αλλαγής για τον τόπο είχε έρθει και ότι η δική μας γενιά θα ήταν αυτή που θα την υλοποιούσε. Όμως τα πράγματα ήρθαν ανάποδα – βρισκόμουν στο δεύτερο έτος της Ιατρικής όταν έγινε το απριλιανό πραξικόπημα, γεγονός που μας σόκαρε και μας έκανε να ανασκουμπωθούμε. Δεν έπρεπε να μας έχουν πιάσει στον ύπνο αλλά αυτό ακριβώς συνέβη. Είχαμε, βλέπεις, την ψευδαίσθηση ότι αποκλείεται να γινόταν στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα, ήτανε μέγα λάθος της Αριστεράς αυτό. Κάποιοι άνθρωποι συσπειρωθήκαμε τότε γύρω από την Εργατική Διεθνιστική Ένωση (ΕΔΕ) με άξονα τις επαναστατικές ιδέες του Τρότσκι – πρώτος στόχος, βέβαια, ήταν να φύγει η χούντα. Όμως η κατάσταση είχε γίνει ασφυκτική και το ’71 φύγαμε με τον άντρα μου για το Παρίσι, όπου συνεχίσαμε τον αγώνα με τους Έλληνες της διασποράς. Εκεί ολοκλήρωσα και τις σπουδές μου στην Ψυχιατρική. Στον Σάββα, βέβαια, ήταν πιο οικείο το περιβάλλον, είχε ζήσει τον Μάη του ’68 κι είχε φέρει τον «αέρα» του στην Ελλάδα. Επρόκειτο, πράγματι, για έναν έρωτα μαρξιστικό, έναν έρωτα κινηματικό, αφού στα αμφιθέατρα, τις συνελεύσεις και τις πορείες συντελέστηκε η γνωριμία μας! Εξακολουθούμε δε να είμαστε μαζί αγαπημένοι τόσα χρόνια μετά γιατί εκτιμάμε και σεβόμαστε πραγματικά ο ένας τον άλλο κι επειδή μοιραζόμαστε κοινές ιδέες, βιώματα κι αγώνες. Για τους αντισημίτες, βεβαίως, δεν είμαι παρά η «χριστιανή σύζυγος του Εβραίου κομμουνιστή», μολονότι ούτε πιστή είμαι ούτε είχα ποτέ ιδιαίτερες μεταφυσικές ανησυχίες.

q Στην Αθήνα επιστρέψαμε λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, οπότε ήταν πια φανερό ότι οι συνταγματάρχες κατέρρεαν. Αρχικά κρυβόμασταν φοβούμενοι τη σύλληψη –ήταν ακόμα ταραγμένοι οι καιροί–, γρήγορα όμως περάσαμε στην ανοιχτή δράση. Όλος ο κόσμος τότε, και ειδικά η νεολαία, ήταν στους δρόμους, αναζητώντας μια άλλη προοπτική. Επικρατούσε μεγάλος αναβρασμός, μια γενικότερη επαναστατική εξέγερση φαινόταν προ των πυλών, αλλά δρόμο ανοιχτό δεν έβρισκε να διοχετευτεί όλο αυτό, ούτε κάποια ηγεσία ικανή να το εκφράσει. Φτάσαμε έτσι στη δεκαετία του ’80 που σήμανε την οριστική ματαίωση των οραμάτων των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με συνέπεια πολλοί να στραφούν είτε σε ατομικιστικές διεξόδους είτε στις ουσίες, που εκείνη ακριβώς την εποχή άρχισαν να κάνουν θραύση. Ήδη από το ’74 βρέθηκα στο Δαφνί, που έμοιαζε τότε κυριολεκτικά με την κινηματογραφική Φωλιά του Κούκου. Μιλάμε για δραματικές καταστάσεις. Πάνω από 2.800 άνθρωποι βρίσκονταν εκεί, πολλοί από αυτούς τελείως εγκαταλελειμμένοι, κάποιοι περιφέρονταν γυμνοί, το προσωπικό ελάχιστο, η αντιμετώπιση των ασθενών ήταν ιδιαίτερα βίαιη, με μηχανικές καθηλώσεις, απομόνωση κ.λπ. Αποφασίσαμε, λοιπόν, κάποιοι εργαζόμενοι από διάφορες ειδικότητες στο Περίπτερο Αλκοολικών και Τοξικομανών, το επονομαζόμενο 18 Άνω, να αυτο-οργανωθούμε και να κινητοποιηθούμε ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Φτιάξαμε επιτροπές, συντάξαμε αιτήματα, οργανώσαμε διεκδικήσεις, κι όλα αυτά προτού εισρεύσουν τα κοινοτικά κονδύλια που προορίζονταν για τον εκσυγχρονισμό αυτών των δομών. Στο πλαίσιο

48 lifo – 7.12.17

7.12.17 – lifo

αυτού του αγώνα πρωτοκυκλοφορούμε το 1984 τα «Τετράδια Ψυχιατρικής», καταγγέλλοντας την ιδρυματοποίηση, τη βία, τον στιγματισμό και προβάλλοντας τις αξίες της κοινωνικής και κοινοτιστικής ψυχιατρικής. Το 1987 η μονάδα μας, κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, παύει να δέχεται περιστατικά, υιοθετώντας παράλληλα ως μέθοδο θεραπευτικής αντιμετώπισης της εξάρτησης την ψυχοθεραπεία, τη δραματοθεραπεία και την καλλιτεχνική δημιουργία. Ήμασταν επηρεασμένοι από τον μαχητικό Ιταλό ψυχίατρο Φράνκο Μπαζάλια, τον Τοσκεγιές, στέλεχος του POUM στον ισπανικό εμφύλιο, από το κίνημα της αντιψυχιατρικής που βγήκε από τον Μάη του ’68, τον Φελίξ Γκουαταρί –ο οποίος το ’89, ευρισκόμενος στην Αθήνα, επισκέφτηκε το 18 Άνω που θεώρησε όαση μέσα στο Δαφνί–, τον Ζαν Ουρί και τα άλλα φωτισμένα πνεύματα της Clinique de La Borde. Στο συλλογικό αντικομφορμιστικό αυτό εγχείρημα που συνδύασε από πολύ νωρίς ψυχοθεραπεία και τέχνη είχαν μάλιστα καταφύγει στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής πολλοί αντιστασιακοί, ο Λουί Αραγκόν ανάμεσά τους, υποδυόμενοι τους καλλιτέχνες τροφίμους! Μεγάλη ήταν η ανταπόκριση στο εγχείρημά μας, πολλοί καλλιτέχνες, ποιητές, μουσικοί και ηθοποιοί, μας στήριξαν, ανεβάσαμε μάλιστα τότε θυμάμαι το Πεθαίνω σαν χώρα του Δημητριάδη με πρωταγωνιστές παιδιά από το 18 Άνω.

q Δεν σταμάτησα ποτέ να πιστεύω πως όταν ο εξαρτημένος άνθρωπος αποφασίσει να ενεργοποιηθεί, να γίνει ο ίδιος το ενεργούν υποκείμενο της αλλαγής αντί παθητικός δέκτης, μπορεί να πετύχει τα πάντα, όσο ζόρικη κι αν φαίνεται η προσπάθεια. Στο 18 Άνω όλοι λειτουργούμε ισότιμα, αναλαμβάνοντας απλώς διαφορετικούς ρόλους που αλληλοσυμπληρώνονται, χωρίς αυθεντίες, ιεραρχίες κι εξουσίες φανερές ή συγκαλυμμένες. Αυτή η φιλοσοφία προσέλκυσε πολλούς εξαρτημένους αλλά και εργαζομένους στο πεδίο, με αποτέλεσμα στην πορεία να φτιαχτεί ένας «αστερισμός» δομών, ομάδων και προγραμμάτων επανένταξης. Συγκρουστήκαμε με νοοτροπίες, προκαταλήψεις, κατεστημένα, με κυβερνήσεις ολόκληρες, και χάρη στους αγώνες και το έργο μας αποκτήσαμε ευρεία κοινωνική στήριξη. Αυτή, μαζί με το υψηλό ποσοστό απεξαρτημένων που έχουμε επιτύχει, σχεδόν ένας στους δύο, μας ενθαρρύνει να συνεχίζουμε κόντρα σε κάθε αντιξοότητα. Τα κάνουμε μάλιστα αυτά εντός του ΕΣΥ, παρά την απαξίωση του δημόσιου τομέα.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΜΆΤΣΑ

q Προσπαθήσαμε να συναρθρώσουμε την επιστημονική με την κοινωνική και πολιτική διάσταση της απεξάρτησης για τον επιπλέον λόγο ότι δεν βλέπουμε τους ανθρώπους που έρχονται σ’ εμάς ως ασθενείς αλλά ως τους πιο αδύναμους κρίκους μιας κοινωνικής αλυσίδας που σπάει κάτω από το βάρος μιας κρίσης πολυεπίπεδης. Μιλάμε δηλαδή για ένα φαινόμενο καταρχάς κοινωνικό, γι’ αυτό και πάντοτε συμμετείχαμε ως 18 Άνω σε αγώνες για την παιδεία, την υγεία, τα εργασιακά δικαιώματα, τον αντιφασισμό, το προσφυγικό πιο πρόσφατα κ.λπ. Από τα πιο σημαντικά τμήματα είναι αυτό για τις εξαρτημένες μητέρες που το στερεότυπο τις θέλει ανίκανες για γονεϊκή φροντίδα, κάτι εσφαλμένο, όπως διαπιστώσαμε στην πράξη, καθώς και το gender sensitive, που συσπείρωσε πολλά κοριτσάκια της Ομόνοιας.

Στο 18 Άνω όλοι λειτουργούμε ισότιμα, αναλαμβάνοντας απλώς διαφορετικούς ρόλους που αλληλοσυμπληρώνονται, χωρίς αυθεντίες, ιεραρχίες κι εξουσίες φανερές ή συγκαλυμμένες. Αυτή η φιλοσοφία προσέλκυσε πολλούς εξαρτημένους αλλά και εργαζομένους στο πεδίο, με αποτέλεσμα στην πορεία να φτιαχτεί ένας «αστερισμός» δομών, ομάδων και προγραμμάτων επανένταξης.

q Συνεργαζόμαστε με κοινωνικά ιατρεία και προσφυγικές δομές, σπεύδουμε όπου μπορούμε να συνδράμουμε, όπως πρόσφατα στους πλημμυροπαθείς στη Μάνδρα. Προσφέροντας, διδάσκεις και διδάσκεσαι – στόχος μας είναι οι απεξαρτημένοι να αντιμετωπίζουν εαυτόν όχι ως μεμονωμένα άτομα και υπάκουους καταναλωτές αλλά ως αλληλέγγυα κοινωνικά υποκείμενα. Η μεταμόρφωση πολλών είναι συγκλονιστική, απίστευτη ακόμα και για τους ίδιους και τους οικείους τους! Είναι, δε, τεράστια η ικανοποίηση όταν συναντάς μετά από χρόνια ανθρώπους με ξανακερδισμένη πλέον τη ζωή τους να σε ευχαριστούν θερμά – από κει αντλώ κι εγώ, και όλοι μας, το κουράγιο να συνεχίζουμε. Κάτι ακόμα σημαντικό είναι ότι αρκετοί ωφελούμενοι μέσα από τα προγράμματά μας όχι μόνο ανακάλυψαν τις καλλιτεχνικές και συγγραφικές τους κλίσεις αλλά και τις εξέλιξαν.

q Φυσικά κι έχω αναρωτηθεί κατά καιρούς για τις απόψεις μου, έχω αμφισβητήσει κάποιες, ορισμένες χρειάστηκε να τις μεταβάλω. Δεν είμαι άνθρωπος απόλυτος, η ζωή είναι πολύπλευρη, δεν ερμηνεύεται μονοδιάστατα. Η πραγματικότητα είναι πλουσιότερη από τις αντιλήψεις μας, αυτή τις τροφοδοτεί – αν παγιδευόμαστε σε σχήματα, χάνουμε τα πάντα, μαζί και τον εαυτό μας. Εντούτοις, ναι, ο πυρήνας των ιδεών μου παραμένει σταθερός: πιστεύω ακράδαντα ότι αξίζει να πιστεύει κανείς στην ουτοπία, να παλεύει γι’ αυτό που δεν υπάρχει ακόμα αλλά είναι ορατό, όπως το έθετε ο Ερνστ Μπλοχ. Η αστική τάξη και η κυρίαρχη ιδεολογία συκοφαντούν σήμερα την επανάσταση ως τάχα ουτοπικό ιδεολόγημα, ξεχνώντας ότι η ουτοπία αυτή είναι ο μεγαλύτερος ρεαλισμός!

q Η Οκτωβριανή Επανάσταση ειδικά ήταν μια σπουδαία στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία, ένα ρήγμα που παραμένει έκτοτε ενεργό, κι αυτό είναι που φοβίζει τους ισχυρούς ακόμα και σε μια εποχή που φαινομενικά, τουλάχιστον, καμία τέτοια σοβαρή «απειλή» δεν διαφαίνεται. Λέω φαινομενικά γιατί δεν νομίζω να κρατήσει πολύ ακόμα αυτό, τη γενικευμένη εξέγερση ήδη εγκυμονεί η αδυναμία του καπιταλισμού να απεγκλωβιστεί από τα ολοένα περισσότερα αδιέξοδα που συσσωρεύει. Γι’ αυτό τον βλέπεις να γίνεται διαρκώς πιο ακραίος. Η αναζωπύρωση των φασιστικών ιδεολογημάτων οφείλεται ακριβώς στο βάθεμα της κρίσης, η διαφθορά αλλά και οι σκοπιμότητες του ίδιου του συστήματος τα θρέφουν. Ναι, είναι αλήθεια ότι ο σταλινισμός στραγγάλισε την επανάσταση στην ΕΣΣΔ και όχι μόνο, όμως με όλες τις ματαιώσεις, τις απογοητεύσεις και τα πισωγυρίσματα η επαναστατική προοπτική είναι πάντα εδώ, γιατί τις λύσεις για μια ανοιχτότερη και δικαιότερη κοινωνία, για μια ανθρώπινη, αξιοπρεπή ζωή για τον καθένα, μπορούν, πιστεύω, να τις δώσουν μόνο οι αποκάτω.

q Έχω ζήσει πολλά σε επτά δεκαετίες ζωής, θεωρώ όμως ότι τα πράγματα σήμερα είναι δυσκολότερα από ποτέ γιατί γιγαντώνονται η φτώχεια, η καταπίεση, η ανισότητα και η καταστολή, ενώ ταυτόχρονα απουσιάζουν η ελπίδα, το όραμα, η προοπτική που υπήρχε σε παλιότερες, ακόμα και σκληρότερες ιστορικές περιόδους. Ανησυχώ επίσης γι’ αυτό τον ισοπεδωτικό, χαοτικό, πρωτόγονο μηδενισμό που καλλιεργείται στη νεολαία, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την ίδια και την κοινωνία ολόκληρη – το βλέπω κι εδώ στα Εξάρχεια, όπου βρίσκονται δύο από τις δομές μας.

q Βρίσκω αξιοθαύμαστη την εγκαρτέρηση και τη σοφία που αποκτούν όσοι μόχθησαν πολύ στη ζωή τους. Εκτιμώ πολύ αυτούς τους ανθρώπους, όπως κι εκείνους που επιμένουν, που δεν τα παρατάνε, δεν συμβιβάζονται, δεν σκύβουν το κεφάλι, γιατί μόνο έτσι προχωράει ο πολιτισμός. Απεναντίας, απεχθάνομαι όσους δεν έχουν αρχές ούτε ιδεώδη, τους συμβιβασμένους, τους παρατρεχάμενους της κάθε εξουσίας.

50 lifo – 7.12.17

ΙNFO

Το νέο βιβλίο της Κατερίνας Μάτσα Ανάμεσα στους παρίες πρόκειται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Άγρα. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο κυκλοφορούν και τα προηγούμενα βιβλία της.

542 H

Α Ρ Ο Γ Α

ΤheGOODLIFO

τησ δασ α εβδομ

Absolut Uncover Νύχτες με έναστρους ουρανούς και πυροτεχνήματα από την Absolut. Η Absolut για μια ακόμη χρονιά δημιουργεί μια νέα, εντυπωσιακή limited edition φιάλη, την Absolut Uncover, που μας επιτρέπει να ανοίξουμε την συσκευασία «ξετυλίγοντάς» την, όπως ακριβώς θα κάναμε και με ένα πραγματικό δώρο! Εμπνευσμένη από τη λάμ-

ψη του νυχτερινού ουρανού και όλα αυτά που μπορεί να συμβούν εντελώς απροσδόκητα μέσα σε μια νύχτα, θα προσθέσει ενθουσιασμό σε οποιοδήποτε πάρτι ή γιορτή. Αφήστε τον αληθινό εαυτό σας να ανακαλύψει τις μαγικές στιγμές της νύχτας τις φετινές γιορτές!

7.12.17 – lifo

www.apolafste.ypefthina.eneap.gr

Aπολαύστε υπεύθυνα

EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ

kειμενο μεροπη κοκκινη

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

Ντάουντα, πες μου τι θυμάσαι από τη χώρα καταγωγής σου, τη Σιέρα Λεόνε; Την οικογένειά μου και κυρίως τους γονείς μου. Αν και τους έχω χάσει και τους δύο, τους αισθάνομαι πάντα κοντά μου. Ό,τι έχω καταφέρει στη ζωή μου το χρωστάω σε αυτούς. Η Σιέρα Λεόνε είναι μια πανέμορφη χώρα με τρομερή φύση, τέλειες παραλίες και νησιά. Παντού ομορφιά αλλά και φτώχεια. Πώς και βρέθηκες στην Αθήνα; Ήμουν από πιτσιρίκι χορευτής του International Dance Troupe of Sierra Leone και ταξίδευα ως μέλος της ομάδας στην Ευρώπη. Εκεί μου μπήκε η ιδέα να αρχίσω να διδάσκω αφρικανικό χορό. Το ένα έφερε το άλλο και βρέθηκα να ζω εδώ επτά ολόκληρα χρόνια. Και πώς ξεκίνησες την ιστορία με τα μαθήματα παραδοσιακών αφρικανικών χορών; Δεν ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα όταν έφτασα εδώ. Στην αρχή έπαιζα ως μουσικός δρόμου στο Μοναστηράκι γιατί κάπως έπρεπε να βγάζω τα έξοδά μου. Σιγά-σιγά, όμως, γνώρισα κόσμο κι έτσι ξεκίνησα και με τα μαθήματα. Γιατί πιστεύεις ότι έχουν ανταπόκριση στη χώρα μας; Οι μαθητές μου μού λένε ότι αισθάνονται τρομερή απελευθέρωση μέσα από το συγκεκριμένο είδος χορού. Τα μαθήματα άλλωστε γίνονται με τη συνοδεία μπάντας που παίζει ζωντανά κρουστά. Έχει μια απίστευτη δύναμη όλο αυτό και μια ενέργεια συγκλονιστική. Ο χορός άλλωστε λειτουργεί και θεραπευτικά. Τι είναι αυτό που φοράς σήμερα; Ονομάζεται Bògòlanfini ή, για συντομία, bogolan και είναι χειροποίητο μάλλινο ένδυμα που βάφεται με έναν παραδοσιακό τρόπο, με ζυμωμένη λάσπη. Είναι από το Μάλι της Δυτικής Αφρικής.

Ι. Ο Ντάουντα Κοντέ είναι χορευτής και μουσικός (αφρικανικά κρουστά, αφρικανική άρπα). Είναι μέλος της μουσικοχορευτικής ομάδας Troupe Emma Ya και ένας από τους βασικούς ιδρυτές του συλλόγου Watoto Africa. Στην Αθήνα διδάσκει σε παιδιά και ενήλικες στο Quilombo Centro Cultural και στο Μotus Dance School, ενώ περιστασιακά συνεργάζεται και με άλλες σχολές χορού ή κάνει ανοιχτά μαθήματα.

52 lifo – 7.12.17

ΝΤΆΟΥΝΤΑ ΚΟΝΤΈ

Xορευτής και δάσκαλος παραδοσιακών αφρικανικών χορών

Ελληνικές γεύσεις Χριστουγέννων στα Lidl Η Lidl Hellas υποδέχεται και τα φετινά Χριστούγεννα με μια ποικιλία εκλεκτών γιορτινών απολαύσεων και φέρνει κοντά μας μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων της μάρκας Deluxe, τα οποία ξεχωρίζουν για την άριστη ποιότητά τους αλλά και για τις ιδιαίτερα προσιτές τιμές τους. Στα καταστήματα Lidl θα έχετε την ευκαιρία να προμηθευτείτε από εκλεκτά ζυμαρικά και ψάρι μέχρι γευστικά γλυκίσματα και ποικιλία αλλαντικών και τυριών. Αποδράστε, λοιπόν, στο πιο κοντινό σας κατάστημα και επιλέξτε ανάμεσα από μια ποικιλία προϊόντων Deluxe σε προσιτές τιμές.

Το outfit του Disaronno φέτος το αναλαμβάνει ο ιταλικός οίκος Missoni, δημιουργώντας μια μοναδικής κομψότητας και πρωτοτυπίας συλλεκτική φιάλη! Η διάσημη φιάλη του Disaronno έχει ντυθεί με τις χαρακτηριστικές ακανόνιστες γραμμές του διάσημου οίκου σε θερμές χρωματικές αποχρώσεις που ταιριάζουν με αυτές του ίδιου του ποτού. Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις της φιάλης Disaronno wears MISSONI θα διατεθούν στη φιλανθρωπική οργάνωση Fashion 4 Development, η οποία, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, προωθεί έργα οικονομικής ανάπτυξης τοπικών κοινωνιών σε αναπτυσσόμενες χώρες.

ΤΑ TGI Friday ΠAΤΗ ΣΑΝ ΤΑ 20 & ΠΑΘΑIΝΟΥΜΕ Πsαρ ασκευή x20

Σέ ενα μοναδικό πάρτι γενεθλίων την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου τα TGI Fridays θα που θα ρέει στα ποτήρια με μόλις €2! γιορτάσουν με άφθονη Margarita Ειδικά στο Κεφαλάρι, που είναι το πρώτο μέλος της «οικογένειας» TGI Fridays στην Ελλάδα, οικοδεσπότης θα είναι ο καταπληκτικός standup comedian Κώστας Μαλιάτσης σε μια πρωτότυπη παράσταση, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για καλό σκοπό, και συγκεκριμένα στο Χαμόγελο του Παιδιού (είσοδος €10 με ποτό μετά τις 20:00). Τα Fridays 20 χρόνια κάνουν την κάθε μέρα Παρασκευή. Πάθε κι εσύ Παρασκευή και γιόρτασε μαζί τους!

Ο ΟΠΑΠ στηρίζει τους αθλητές της πιο δυνατής ομάδας

ΤheGOODLIFO

το disaronno και ο ιταλικός οίκος missoni ενώνουν τις δυνάμεις τους

KET H MARA RC RESE

Εντυπωσιακή πρεμιέρα έκαναν οι Έλληνες αθλητές της κολύμβησης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της IPC που φιλοξενείται στο Μέξικο Σίτι. Ένα χρυσό και τρία χάλκινα μετάλλια είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός για την ελληνική αποστολή που συμμετέχει στη διοργάνωση με τη στήριξη του ΟΠΑΠ, Μεγάλου Χορηγού της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής.

7.12.17 – lifo

Φτιάξε το δικό σου χριστουγεννιάτικο ρολόι Swatch

ΤheGOODLIFO

KET H MARA RC RESE

H Swatch μας προσκαλεί να διασκεδάσουμε συνθέτοντας το δικό μας ρολόι, σύμφωνα με το γούστο και τη διάθεσή μας. Χάρη στη νέα σειρά Swatch X You γινόμαστε σχεδιαστές και δημιουργούμε το ρολόι που μας ταιριάζει, επιλέγοντας από μια ευρεία γκάμα εξαρτημάτων: κάσες, λουράκια, θυλάκια και pins.

Prophere: Μια νέα πρόταση από τα adidas Originals Τα adidas Originals λανσάρουν το ολοκαίνουριο Prophere, ένα νέο, δυναμικό και πρωτοποριακό μοντέλο που επαναπροσδιορίζει τα μέχρι τώρα δεδομένα στο στυλ, ξεφεύγοντας από τα όρια του mainstream. Με την προβοκατόρικη ματιά της δεκαετίας του ’90, το Prophere φέρνει στο σήμερα την ανάγκη της νέας γενιάς να ξεχωρίζει και να αφήνει το δικό της μοναδικό στίγμα και μας συστήνει μια σιλουέτα που ξεχωρίζει για το ασυμβίβαστο design, ενώ παράλληλα ενσωματώνει τις καινοτόμες τεχνολογίες της adidas.

54 lifo – 7.12.17

ΒΓΕΣ ΕΞΩ

Κριτική για την Αγριόπαπια σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου.

Τα καινούργια εστιατόρια της πόλης.

ΤheWeek

ΘΕΑΤΡΟ σελιδα

σελιδα

BEST OF ATHENS

STARFAX

Πού θα περάσεις καλά στο κέντρο της πόλης. σελιδα

Οι αστρολογικές προβλέψεις της εβδομάδας. σελιδα

ΣΙΝΕΜΑ The Square

Η ταινία του Σουηδού Ρούμπεν Όστλουντ που κέρδισε φέτος τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών σατιρίζει την υποκρισία του κόσμου της σύγχρονης τέχνης και τον εύπορο δυτικό κόσμο με τρόπο πραγματικά αστείο αλλά ταυτόχρονα πολύ σοβαρό. Κεντρικός ήρωας της ταινίας είναι ο Κρίστιαν, ένας σεβαστός επιμελητής μουσείου σύγχρονης τέχνης. Η νέα έκθεση που ετοιμάζει έχει ως επίκεντρο ένα τετράγωνο χαραγμένο σε δημόσιο χώρο, μια εγκατάσταση που προσκαλεί τους περαστικούς στον αλτρουισμό, υπενθυμίζοντάς τους τον ρόλο τους ως υπεύθυνων συνανθρώπων. ä Κριτική από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο στη σελ. 56

ΣΙΝΕΜΑ Wonder Wheel H νέα ταινία του Γούντι Άλεν με τους Κέιτ Γουίνσλετ, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και Τζιμ Μπελούσι αναμένεται να γοητεύσει το κοινό. Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

σελιδα

7.12.17 – lifo

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Το Τετράγωνο

Κακό

56 lifo – 7.12.17

ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,2,4 - ΑΙΓΛΗ 1,2 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1,2

Κινηματογράφος

ρά να θέτουν, αυτήν τη φορά πιο επιτακτικά, επί τάπητος το θέμα του διαχωρισμού της ηθικής του καλλιτέχνη από τη δράση του στη ζωή, απαιτώντας την ενιαία στάση των δύο. Ο Όστλουντ συγκρούεται με τους αριστερούς του χαβιαριού, που λένε και οι Γάλλοι, και τους «δίνει» κανονικά, ειδικά με μια σκληρή σκηνή ανθολογίας όπου ένας καλλιτέχνης που προσποιείται τον γορίλα ξεφτιλίζει τους συνδαιτυμόνες που πιστεύουν πως θα δουν μια ακόμη παράσταση προχωρημένου στοχασμού από ασφαλή απόσταση — και ταυτόχρονα φέρνει εμάς, τους θεατές, σε παρόμοια αμηχανία, χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να μας εξηγήσει πώς ολοκληρώνεται όλο αυτό το μαρτύριο. Εκτός από αυτή την επώδυνη, άβολη και εν τέλει σουρεαλιστικά σατιρική μαχαιριά στην προσποίηση της τέχνης, η καθαρά κωμική συνεύρεση του Κρίστιαν με την Αν, μια κοπέλα που του είχε πάρει συνέντευξη μερικές ημέρες πριν και τώρα τον βάζει σε υποψίες γιατί μετά το σεξ προθυμοποιείται (ύποπτα, υπονοεί εκείνος) να πετάξει στα σκουπίδια το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό του, είναι οι δύο καλύτερες σεκάνς μιας έξυπνης ταινίας που ψαλιδίζεται από τον εαυτό της. Συνολικά, ωστόσο, δεν φροντίζει να μαζέψει το μακρύ υλικό και τις καλές ιδέες του που απλώνονται σε δυόμισι ώρες και χάνουν συχνά την ισορροπία τους στο ήδη γνωστό, τεντωμένο σκοινί της αφαιρετικής διανόησης και της ανδρικής υποκρισίας, όπως είχε προαναγγείλει πανηγυρικά και εξίσου παρατεταμένα, δύο χρόνια νωρίτερα, και στο Ανωτέρα Βία.

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ

Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Όστλουντ Πρωταγωνιστούν: Κλάες Μπανγκ, Ελίζαμπεθ Μος

Το Τετράγωνο του Ρούμπεν Όστλουντ ακολουθεί την προπέρσινη επιτυχία του Ανωτέρα Βία και κατακεραυνώνει τον «σουηδισμό» όχι μόνο της ορθής ψυχρότητας αλλά και της πολύπλευρης εκμετάλλευσης σε μια χώρα με βαθιά θέματα και μια επίφαση πολιτισμένης ανωτερότητας, αποσπώντας τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών του 2017. Ο αρνητικός ήρωας είναι επιμελητής στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και μια κλοπή τον οδηγεί σε μια πικρότατη συνειδητοποίηση της αμετροέπειάς του, όταν ζητάει με έξυπνο και άκομψο τρόπο το κινητό και το πορτοφόλι του πίσω, τοποθετώντας φυλλάδια καμουφλαρισμένης απειλής στις πόρτες μιας εργατικής πολυκατοικίας στα προάστια, εκεί όπου ο locator τον ειδοποιεί πως βρίσκεται η συσκευή του. Το σύστημά του καταρρέει σαν χάρτινη ψευδαίσθηση, όλα τού πάνε στραβά και ο πραγματικός κόσμος, με την ανέχεια και τα υπαρκτά, σαφώς πιο επείγοντα από τις εικαστικές εγκαταστάσεις προβλήματα, καραδοκεί στις παρυφές της κάλπικης καλλιτεχνικής παρέμβασης, αφού το Τετράγωνο που διαφημίζει ως έργο αιχμής στο μουσείο του δεν είναι παρά μια προσβλητική, εικονική προσομοίωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Ή, τουλάχιστον, έτσι αποδεικνύεται από τη συγκυρία σε μια σκηνή συνέντευξης Τύπου, όπου ο επιμελητής καλείται να εξηγήσει στους δημοσιογράφους τις προθέσεις της εννοιολογικής του συνεισφοράς, την ίδια ώρα που η αίθουσα βράζει εναντίον του — κατά έναν ενδιαφέροντα τρόπο, από τις Κάννες που προβλήθηκε η ταινία μέχρι σήμερα έχουν έρθει τα πάνω κάτω στην κινηματογραφική κοινότητα, με τις αποκαλύψεις για ανάρμοστη συμπεριφο-

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Βούλγαρης Πρωταγωνιστούν: Σοφία Κόκκαλη, Βαγγέλης Λουκίσας Ο αγώνας της Μητέρας για τα πολιτικά της πιστεύω μεταμορφώνεται σε ψυχολογικές αλυσίδες που φυλακίζουν τον Γιο, ο οποίος πρέπει στο τέλος να αγωνιστεί για τη δική του ελευθερία και να αναζητήσει τη δική του λύτρωση.

Τhe Square

Ένας επιμελητής μουσείου σύγχρονης τέχνης οδηγείται σε υπαρξιακή κρίση με αφορμή την έκθεση «Τετράγωνο», μια εγκατάσταση που προσκαλεί τους περαστικούς στον αλτρουισμό, υπενθυμίζοντάς τους τον ρόλο τους ως υπεύθυνων συνανθρώπων.

ΝΗΜΑ

Ένα ψυχαναλυτικό θρίλερ με στοιχεία πολιτικής φαντασίας και ηρωίδα μια αντιστασιακή που, περνώντας από το Παρίσι (εκπληκτική η αφαιρετική, «οικονομική» αναπαράσταση του γαλλικού ντεκόρ με τα τρία χρώματα που στραφταλίζουν, συνδέοντάς τα με τη θάλασσα-μήτρα της αρχής), προσγειώνεται στην τσακισμένη Μεταπολίτευση, αλλάζοντας φύλο και ηλικία, μια Ελληνίδα Ορλάντο ερμηνευμένη μοναδικά από τη Σοφία Κόκκαλη. Η Νίκη, η Κόκκινη, είναι το πάσχον σύμβολο μνήμης και δράσης και ταυτόχρονα ο λώρος ανάμεσα στα υψηλά ιδανικά και το αρχέτυπο της μητέρας: η σχέση της με τον Γιο οικοδομείται και γκρεμίζεται, ενόσω διαδραματίζονται κρίσιμα γεγονότα. Ο The Boy συναντά την ωριμότητα, χωρίς να αποποιείται την πειραματική του ψυχοσύνθεση. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της χρονιάς, τολμηρή σε σύλληψη και επινοητική σε εκτέλεση, αν και ερμητικά κλειστή στο δεύτερο μέρος, όταν μεταφέρεται σε ένα αποκλεισμένο, μαραμένο άστυ, με την Κόκκαλη να υποδύεται τον Λευτέρη, τον γιο, αλλάζοντας εντελώς το βλέμμα, ραγισμένη από την προηγούμενη διαδρομή, περιπλανώμενη σε μια σειρά από βασανιστικές μνήμες και εφιαλτικές προοπτικές. Η πλοκή γίνεται δύσβατη, αλλά η θέαση δεν χάνει τη γοητεία της. ΑΣΤΟΡ

ΕΓΩ, Ο ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΗΣ Ma vie de courgette Σκηνοθεσία: Κλοντ Μπαρά Ακούγονται: Κωνσταντίνος Κοκκανάς, Εβελίνα Αραπίδη O Κολοκυθάκης μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο από τον ευγενικό αστυνομικό Ρέιμοντ. Παλεύει να βρει τη θέση του σε αυτό το παράξενο και εχθρικό περιβάλλον. Με τη βοήθεια του Ρέιμοντ και των νέων του φίλων όμως θα βρει την αγάπη και μια νέα οικογένεια όλη δική του.

Υποψήφιο για Όσκαρ Κινουμένων Σχεδίων, το Εγώ ο Κολοκυθάκης είναι μια διαφορετική πρόταση σε μια κουρασμένη από την υπερκινητική παλαβομάρα δεξαμενή κινουμένων σχεδίων, μικρή σε διάρκεια (μόλις 66 λεπτά), αλλά με μεγάλη καρδιά και εξαιρετική stop-motion τεχνική. Ο ήρωας, ο Ικάρ, που τρελαίνεται για χαρταετούς, αλλά όλοι τον φωνάζουν Κολοκυθάκη, βλέπει τη ζωή του να αλλάζει δραματικά όταν μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο και μαζί με τα άλλα παιδιά με τα πελώρια κεφάλια και τις ανάγλυφες εκφράσεις βρίσκουν αρωγό έναν συμπονετικό αστυνομικό. Στο μεταξύ, ο Ελβετός σκηνοθέτης Κλοντ Μπαρά, στο ντεμπούτο του, βοηθούμενος από το σενάριο της Σελίν Σιαμά, χειρίζεται σοβαρά θέματα, όπως η κακοποίηση και οι εξαρτήσεις, νηφάλια και τρυφερά, καθώς κινείται επιδέξια ανάμεσα στη ζώνη των ενηλίκων και τον παιδικό κόσμο, με επίκεντρο τη δυσλειτουργική οικογενειακή ζωή. Η προβολή μιας ταινίας με σοφιστικέ θεματική και υψηλό επί-

Αφρός και φυσαλλίδες Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, οι σαμπάνιες και τα αφρώδη κρασιά είναι εδώ για να μας φτιάξουν το κέφι.

ε μια γιορτινή ατμόσφαιρα, για άλλη μια χρονιά, το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία θα πλημμυρίσει με φυσαλλίδες και αφρισμένα ποτήρια. Την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου οι φίλοι του κρασιού θα έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν δεκάδες αφρώδεις οίνους, όπως οι Cavas από την Ισπανία, Brachetto, Moscato d’Asti και Prosecco από την Ιταλία, και, φυσικά, σαμπάνια από την Καμπανία. Η μεγάλη φετινή έκπληξη όμως είναι τα ελληνικά αφρώδη κρασιά που έχουν αυξηθεί σε παραγωγή και η ποιότητα τους έχει βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό, που όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά αλλά με τα πλούσια αρώματα, τη γεύση και τις εντυπωσιακές συσκευασίες τους μπορούν πλέον να τα συναγωνίζονται επάξια. Αφρώδεις οίνοι από τη Βόρεια Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τη Ρόδο αλλά και από περιοχές-έκπληξη, όπως η Αττική, η Θεσσαλία, η Κρήτη, η Λήμνος και η Σαντορίνη, είναι μερικές μόνο από τις επιλογές που θα έχουν οι επισκέπτες της «Αφρός και Φυσαλλίδες» αυτή την Κυριακή. Κρασιά λευκά, ερυθρωπά, κόκκινα, γλυκά ή ξηρά θα είναι εκεί για να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα αλλά και μια απρόσμενη έκπληξη για όσους δεν είχαν ακόμα την ευκαιρία να τις δοκιμάσουν: οι δύο ρετσίνες νέας γενιάς της εκδήλωσης, μία ημιαφρώδης και μία αφρώδης (με δεύτερη ζύμωση στη φιάλη, όπως στην Καμπανία), θα είναι εκεί, έτοιμες να ξετρελάνουν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς. Τους επισκέπτες θα περιμένει κι ένα δωράκι, ένα ειδικό αναμνηστικό ποτήρι γευσιγνωσίας και ένας κατατοπιστικός κατάλογος κρασιών της εκδήλωσης. Το ταξίδι όμως στην οινοποσία δεν σταματάει εδώ. Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος η «Αφρός και Φυσαλλίδες» διοργανώνει τη Sparkling Wine Day. Την Κυριακή 17 Δεκέμβρη, λοιπόν, μια εβδομάδα μετά την εκδήλωση, ημέρα που τα καταστήματα θα είναι ανοιχτά, όσοι βρεθούν για τα ψώνια τους στο Κολωνάκι θα μπορούν να απολαύσουν μερικές ακόμα κεφάτες και γιορτινές φυσαλλίδες, καθώς κάθε κατάστημα που συμμετέχει στην εκδήλωση θα προσφέρει και από ένα ποτήρι αφρώδη οίνο στους πελάτες του. Είσοδος: 8 ευρώ 14:00-20:00 & 12:00-14:00 για επαγγελματίες (δωρεάν) Πληροφορίες: 210 7660560 & info@vinetum.gr

7.12.17 – lifo

πεδο προβληματισμού, όπως αντίστοιχα πέρσι η Κόκκινη Χελώνα του Ντε Γουίτ, είναι ανακουφιστικό αντίδοτο στην αναμενόμενη χιονοστιβάδα χαράς και τεχνικής των παιδικών ταινιών στη γιορτινή περίοδο. VILLAGE RENTI 17 - VILLAGE MALL 3,12 - VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 3,4 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 2 - ΑΑΒΟΡΑ - ΑΕΛΛΩ 3 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 4 - ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΒΑΡΚΙΖΑ 2 - ΔΙΑΝΑ - ΙΝΤΕΑΛ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΝΑΝΑ 4,5 - ΝΙΡΒΑΝΑ - ΟΣΚΑΡ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1,2 ΟΝΕΙΡΟ - ΣΙΝΕΑΚ

WONDER WHEEL Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν Πρωταγωνιστούν: Κέιτ Γουίνσλετ, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Τζιμ Μπελούσι Στο Κόνι Άιλαντ του ’50 η σύζυγος ενός μεσήλικα χειριστή καρουζέλ ερωτεύεται παράφορα έναν ναυαγοσώστη, τον οποίο φλερτάρει παράλληλα και η θετή της κόρη.

Υπάρχει πλέον μια χτυπητή ειρωνεία στα φιλμ του Γούντι Άλεν: όσο περισσότερο πιστεύει στη μοίρα, τόσο λιγότερο αφήνεται στην τύχη. Η ηρωίδα του Wonder Wheel, η Τζίνι, ερασιτέχνις ηθοποιός που σερβίρει για να επιβιώσει, τα είχε θαλασσώσει παλιά, όταν κεράτωσε τον ντράμερ που την αγαπούσε πολύ. Μαζί με τον γιο της, που εξελίχθηκε σε προβληματικό πυρομανή, βρήκε προστασία, αλλά όχι τον έρωτα, στο παχουλό πρόσωπο του Χάμπτι (Τζιμ Μπελούσι), ενός χειριστή καρουζέλ στο διπλανό λούνα παρκ, στο παραλιακό Κόνι Άϊλαντ των ’50s. Ο ναυαγοσώστης, νόστιμος (διόλου τυχαία, ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ) νεαρότερός της, ρομαντικός, λάτρης του θεάτρου και των γραμμάτων, γίνεται εραστής της, ώσπου μπερδεύει την εξίσωση η θετή της κόρη, του Χάμπτι δηλαδή, η Καρολάιν, η οποία έκανε κι εκείνη ένα λάθος όταν παντρεύτηκε έναν γκάνγκστερ και τώρα κρύβεται για να μην την καθαρίσουν οι μπράβοι του. Ένας έρωτας, λοιπόν, θα μπορούσε να σώσει την Τζίνι, κατά τον ίδιο τρόπο που την είχε χαντακώσει. Ωστόσο, ως διπολική, δεν ισορροπεί σε κανένα συναίσθημα. Παρανοεί, τρώει φρίκες, ελπίζει και αισιοδοξεί την επόμενη στιγμή, και πάλι πίσω - και κάτω. Εκεί που επενδύει στην τύχη, μια στεγνή, στυγνή λογική την κυριεύει. Και την οδηγεί σε μια συνειδητοποίηση που δεν της είναι καθόλου ευχάριστη. Είναι το παιδί της Θλιμμένης Τζάσμιν και της Άννα Κρίστι του Ευγένιου Ο’Νιλ. Και το παίζει το έργο της, αυτό που ματαιώθηκε από την ανέχεια και μια ρουτίνα που την πληγώνει, με μια προβολή της ζωής της, σαν φτηνό μελόδραμα, όπως ομολογεί και η ίδια στο υπέροχο φινάλε, ένα θεατρικό αν και κινητικό μονοπλάνο στο διαμερισματάκι της, με το υπέρογκο φόντο της ρόδας του λούνα παρκ να δεσπόζει και τα φώτα του Βιτόριο Στοράρο να αναβοσβήνουν πάνω της, και να αντανακλούν τις κυμαινόμενες διαθέσεις της. Αντί να απολαύσει μια κρυφή κωμωδία (μασκαρεμένη τραγωδία, λίγη σημασία έχει πια στην εργογραφία του Άλεν), ο θεατής μπορεί να σπαταλήσει τον χρόνο του κρατώντας σημειώσεις από διασκεδαστικές προσθήκες στο γουντιαλενικό Λεξικό Ατάκας («εγώ είμαι ταξιδεμένος, αλλά εσύ περπατημένη» ή «η καρδιά έχει τα δικά της ιερογλυφικά») ή προσπαθώντας να βρει τις εκλεκτικές συγγένειες ή, αν προτιμάτε, σκέτες ομοιότητες με παλιότερες ταινίες του Άλεν, από το Μανχάταν και το Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουεϊ και διά της σκηνογραφίας, που παραπέμπει στην εποχή που ο Άλεν προτιμά, να φτάσει στην Τζάσμιν της άλλης Κέιτ, της Μπλάνσετ. Η έμπειρη, κυριολεκτική Γουίνσλετ είναι σχεδόν άριστη παίζοντας μια άπειρη ηθοποιό με συνεχείς εκρήξεις και ραγισμένη φιλοδοξία, ένα ιδιαίτερο πορτρέτο μιας μάλλον ατάλαντης Μοιραίας που ο Αμερικανός σεναριογράφος και σκηνοθέτης τακτοποιεί υπέρ το δέον, αντί να ανοίξει ένα παράθυρο στο αγαπημένο του Τυχαίο. VILLAGE RENTI 10 - VILLAGE MALL 5,13 - VILLAGE

58 lifo – 7.12.17

PAGRATI 5 - VILLAGE FALIRO 5,6,8 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4,5 - WEST CITY 1 - ODEON MAROUSI 1,3 - ODEON ESCAPE 1 - ODEON STARCITY 1,6 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - CINERAMA - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 4 ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΖΕΑ

Η ΖΟΎΓΚΛΑ Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Μακλίν Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Άλεξ Ράσελ, Τόμας Κρέτσμαν Τέσσερις άνθρωποι ξεκινούν ένα ταξίδι στην καρδιά του δάσους του Αμαζονίου, όμως αυτό που αρχίζει ως μια ονειρεμένη περιπέτεια εξελίσσεται στον απόλυτο εφιάλτη.

Είναι αξιοθαύμαστη η προσήλωση του Ντάνιελ Ράντκλιφ σε ρόλους μακριά από ακριβά franchises και υπερπαραγωγές. Έχοντας τελειώσει στα 22 του με τον Χάρι Πότερ, αναζητά εδώ και χρόνια ρόλους σε μικρότερου βεληνεκούς φιλμ, συχνά απαιτητικούς σωματικά, ως μέρος μιας συνεχούς προσωπικής πρόκλησης. Πέρσι, για παράδειγμα, υποδύθηκε ένα πτώμα στο Swiss Army Man και φέτος πρωταγωνιστεί στη μεταφορά της αληθινής περιπέτειας του Γιόσι Γκίνσμπεργκ που, κάνοντας αντίστοιχα τη δική του υπέρβαση, επιβίωσε μέσα στους λαβυρίνθους της βολιβιανής ζούγκλας. Με σκηνοθέτη τον Αυστραλό Γκρεγκ Μακλίν, τον οποίο η σύγκρουση ανθρώπου-φύσης απασχολεί από την αρχή της καριέρας του, η ταινία ακολουθεί τέσσερις τυχοδιώκτες σε μέρη δύσβατα, με τον χαρακτήρα του Ράντκλιφ να βιώνει τη μεγάλη περιπέτεια ως μέρος μιας γενικότερης επανάστασης κατά των αγαθών που του πρόσφερε με κόπο ο πατέρας του. Αυτή η σύγκρουση του δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως είναι ανίκητος και η φύση τον βάζει στη θέση του από τη στιγμή που απομονώνεται και προσπαθεί να επιβιώσει. Η πνευματική του κατάσταση και η τρέλα στην οποία οδηγείται αναλύεται επιδερμικά, π.χ. σε σχέση με την Παραλία του Ντάνι Μπόιλ, αφού μοιραία, ως αληθινή ιστορία, δημιουργεί ένα μόνιμο, αφελές φλερτ με τον ηρωισμό. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 17 - VILLAGE MALL 6,11 - WEST CITY 3 ΑΕΛΛΩ 2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - NANA 3

ΜΑΜΆΔΕΣ ΜΕ ΚΑΚΉ ΔΙΑΓΩΓΉ: ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΕΚΤΌΣ ΕΛΈΓΧΟΥ Σκηνοθεσία: Τζον Λούκας, Σκοτ Μουρ Πρωταγωνιστούν: Μίλα Κούνις, Κρίστεν Μπελ, Κάθριν Χαν Οι μαμάδες της πρώτης ταινίας μπλέκονται σε νέες, όχι και τόσο χριστουγεννιάτικες περιπέτειες, όταν οι δικές τους μαμάδες αποφασίζουν να τις επισκεφτούν.

Σε αντιστοιχία με το O μπαμπάς ξαναγύρισε της προηγούμενης εβδομάδας, στο σίκουελ των Κακών Μαμάδων προστίθεται απλώς το ότι είναι Χριστούγεννα. Η φοβερή ιδέα που προκύπτει από αυτό είναι ότι οι τρεις επαναστάτριες κατά της καθωσπρέπει τελειότητας στην οποία υποκύπτουν πολλές μητέρες καλούνται να αντιμετωπίσουν τον μεγαλύτερό τους φόβο, τη δική τους μητέρα. Ελάχιστα αστεία προκύπτουν από αυτήν τη σύγκρουση, αντιθέτως πολλά στερεότυπα αναδύονται, οι άνδρες έχουν αποκλειστικά διακοσμητικό ρόλο και το όλο θέαμα, μια εποχή κατά την οποία οι γυναίκες του Χόλιγουντ δικαίως απαιτούν σεβασμό, είναι προσβλητικό για όσους δούλεψαν γι’ αυτό, αλλά κυρίως για το target group στο οποίο απευθύνονται. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 9 - VILLAGE MALL 3 - VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 2 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ODEON MAROUSI 6 - ODEON STARCITY 3 - WEST CITY 4 - ΑΕΛΛΩ 2 - NANA 6

7.12.17 – lifo

Έτοιμη για πτήση O Δημήτρης Τάρλοου σκηνοθετεί το έργο του Ίψεν και οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικές.

απο τη λουίζα αρκουμανέα

Θέατρο

60 lifo – 7.12.17

ίποτα δεν μπορεί να γκρεμίσει την εικόνα που έχει οικοδομήσει ο Γιάλμαρ Έκνταλ για τον εαυτό του. Θεωρεί πως είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, προορισμένη για σπουδαία πράγματα· στοργικός γιος, πατέρας και σύζυγος που μοχθεί για την οικογένειά του, ενώ ταυτόχρονα ονειρεύεται την υλοποίηση μιας μεγάλης εφεύρεσης που όχι μόνο θα φέρει στους δικούς του δόξα και πλούτη αλλά θα απαλλάξει τον γερο-πατέρα του από την ντροπή της αλλοτινής φυλάκισης. Στην πραγματικότητα, ο Γιάλμαρ Έκνταλ δεν είναι σχεδόν τίποτε από όλα αυτά. Ο Ίψεν τον ξεσκεπάζει αριστοτεχνικά. Σταδιακά ανακαλύπτουμε ότι ο Γιάλμαρ δεν είναι παρά ένας τεμπέλης και φαιδρός νάρκισσος που έχει μάθει να του κάνουν τα χατίρια και να τον θαυμάζουν σαν κακομαθημένο παιδί: είτε επειδή τα έχουν κάπως χαμένα, είτε επειδή δεν μπορούν ακόμη να κρίνουν την έννοια της ασυνέπειας, είτε επειδή νιώθουν τρομερές ενοχές για το αμαρτωλό παρελθόν που του κρύβουν. Μέχρι που καταφθάνει ο παιδικός φίλος του Γιάλμαρ και γιος του βιομηχάνου Βέρλε, ο Γκρέγκερς. Αυτός ο ιεραπόστολος της αλήθειας θα φέρει στο φως τα κρυμμένα μυστικά και θα αποκαταστήσει, όπως διατυμπανίζει, την τάξη. Οι πλάνες, βέβαια, δεν ξεριζώνονται έτσι απλά, διά της βίας που ασκούν εξωτερικοί παράγοντες: το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλέσει ο Γκρέγκερς με τη μανία του να βιάσει την αλήθεια πάνω στον ανέτοιμο και ανυποψίαστο φίλο του θα διαλύσει κάθε ελπίδα αποκατάστασης της ηθικής τάξης. Η αυτοκτονία της νεαρής Έντβιγκ θα αποδειχθεί τίμημα δυσβάστακτο και άδικο, πέρα από κάθε λογική. Ο Ίψεν επιτίθεται στην υποκρισία της αστικής κοινωνίας, που διαβρώνει τον οικογενειακό πυρήνα. Οι άνθρωποι αναπτύσσονται μέσα σε στερεότυπα, φοβίες, αγκυλώσεις και καθωσπρεπισμούς. Γίνονται συμπλεγματικοί και ανάπηροι, γαλουχούνται με ψέματα, αποκτούν νευρώσεις κι εμμονές, αδυνατούν να βρουν τον εαυτό τους, χάνουν την όρασή τους, αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή. Το χάσμα ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις, σε αυτό που δηλώνουμε

πως είμαστε και σε αυτό που πράγματι είμαστε, υπήρξε ανέκαθεν υλικό της τραγωδίας όσο και της κωμωδίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαίμαργος, τεμπέλης, βολεψάκιας Γιάλμαρ έχει πολλές φαιδρές πλευρές – όσο περισσότερο τον αποδομεί ο Ίψεν, τόσο αντιλαμβανόμαστε τη γελοιότητά του. Το γεγονός ότι ο Γκρέγκερς όχι μόνο αδυνατεί να τα δει όλα αυτά αλλά επιμένει να θαυμάζει τον φίλο του, να τον λατρεύει σαν ήρωα, καθιστά κι εκείνον γελοίο. Κι όμως. «Ο Γιάλμαρ δεν πρέπει να παιχτεί με κανένα ίχνος παρωδίας» επέμενε ο Ίψεν, που είχε κουραστεί να βλέπει τον ρόλο να αποδίδεται ως μπούφος, με θεατρινίστικες πόζες, κι επέμενε στη διττή, τραγικωμική φύση του έργου. Αυτήν τη λεπτή ισορροπία πέτυχε με θαυμαστή τρυφερότητα ο Γιάννης Κότσιφας στην παράσταση του θεάτρου Πορεία. Ο Γιάλμαρ του είναι ένας συμπαθής, αφελής καλοπερασάκιας που δεν σε αφήνει να τον απορρίψεις έτσι απλά, εφόσον μοιάζει με μεγάλο άκακο παιδί που θέλει όλο να μασουλάει, να παίζει και να χαζεύει. Ο ηθοποιός δεν γελοιοποιεί τον ρόλο για κωμικό εφέ: τον αγκαλιάζει και τον ακούει με προσοχή, του δίνει άπλετο χώρο να αναπνεύσει, αναδεικνύει τις πλάνες αλλά και τις κωμικές πτυχές του – κι αυτό κάνει όλη τη διαφορά. Τον καθιστά ανθρώπινο. Η στάση σεβασμού απέναντι στους ρόλους είναι κάτι που το παρατηρούμε γενικότερα σε όλες ανεξαιρέτως τις ερμηνείες της παράστασης: ο σκηνοθέτης επιτρέπει στους ήρωες να αναπτυχθούν αβίαστα, δεν τους βάζει ταμπέλες «καλού» και «κακού», δεν τους καπελώνει. Αρνείται την επίδειξη, αφήνει το κείμενο να ανθίσει κι ας μην καταφέρνει να μεταφράσει την πολυπλοκότητά του σε γοητευτικούς οπτικούς όρους. Ο Γιάννος Περλέγκας είναι ένας Γκρέγκερς που μαγνητίζει τον θεατή, ένα αίνιγμα που επιζητά λύση και δεν προσφέρεται για εύκολες ταξινομήσεις. Ο ηθοποιός αποφεύγει τις ακρότητες και μεταδίδει την πίστη του ήρωα στην αποστολή «σωτηρίας» που έχει αναλάβει για να ανακουφίσει την ένοχη συνείδησή του. Με τα λασπωμένα παπούτσια του βρομίζει κυ-

©HABAKIS STAVROS

ΑΓΡΙΌΠΑΠΙΑ

ΧΈΝΡΙΚ ΙΨΕΝ Η αγριόπαπια ή η διαλεκτική της μετα-αρετής Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου Μετάφραση - Δραματουργία Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου Συνεργάτις Δραματουργός: Έρι Κύργια Σκηνικά - Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου Μουσική: Nalyssa Green Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου Πρωταγωνιστούν: Θέμης Πάνου, Γιάννος Περλέγκας, Γιώργος Μπινιάρης, Γιάννης Κότσιφας, Λένα Δροσάκη, Σίσσυ Τουμάση, Άννα Μάσχα, Αντίνοος Αλμπάνης, Γιάννης Καπελέρης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Στέργιος Κοντακιώτης

ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλατεία Βικτωρίας www.poreiatheatre.com Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Από 22/11/2017 έως 17/2/2018: Τετάρτη & Κυριακή 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο 20:30 Από 23/2/2018 έως 3/6/2018: Τετάρτη 19:00, Παρασκευή 20:30, Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00

ριολεκτικά και μεταφορικά τα λευκά πατώματα του σπιτικού των Έκνταλ: οι τελάληδες των ιδανικών δεν είναι ποτέ «καθαροί». Μια ένταση τον διαπερνά, σαν κάτι να τον βασανίζει, να του τρώει τα σωθικά – ένας χαμένος Άμλετ που ψάχνει διέξοδο από τον βάλτο του. Ταυτόχρονα, όμως, μοιάζει περισσότερο «σφιγμένος» και απροσπέλαστος απ’ όσο απαιτείται, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να «διαβάσουμε» τι τον παρακινεί. Θα μπορούσε ίσως να ανεβάσει σε ορισμένα σημεία τη συναισθηματική ένταση, ώστε να νιώσουμε κι εμείς τη φλόγα που καίει στο σκοτεινιασμένο μυαλό του Γκρέγκερς. Συμπαθής και εύστοχη στην προσέγγισή της η Λένα Δροσάκη, μια αγχωμένη Γκίνα που προσπαθεί να αποτρέψει το αναπόφευκτο. Η Άννα Μάσχα όχι μόνο δίνει υπόσταση σε έναν μικρό ρόλο αλλά εντυπωσιάζει με την αυτοκυριαρχία, την απόλυτη εναρμόνιση του σώματος και του λόγου της. Σπινθηροβόλα Χέντβιγκ η Σίσσυ Τουμάση, διασκεδαστικός γερο-παράξενος Έκνταλ ο Γιώργος Μπινιάρης, στιβαρός αλλά φωνητικά «βαρύς» ο Αντίνοος Αλμπάνης ως γιατρός Ρέλινγκ. Το σοβαρότερο πρόβλημα της παράστασης αφορά τον τρόπο με τον οποίο εκπληρώνει τον στόχο της: και αυτός χαρακτηρίζεται από πλαδαρότητα. Διαβάζοντας το κείμενο του Ίψεν βιώνει κανείς μια τρομερή αίσθηση αγωνίας: νιώθει να τον ρουφάει η δίνη των αποκαλύψεων και αντιλαμβάνεται ότι σύντομα θα ακολουθήσει έκρηξη. Ο Γκρέγκερς είναι ο καταλύτης και κανένας δεν μπορεί να τον σταματήσει. Στην παράσταση του θεάτρου Πορεία απουσιάζει αυτή η σημαντική αίσθηση του επείγοντος (και ούτε η μουσική τη μεταδίδει). Οι ηθοποιοί παίρνουν τον χρόνο τους, κινούνται ανέμελοι σε κύκλους, ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται στην τελική ευθεία: ένας τρελός έχει ανάψει το φιτίλι, κανένας δεν μπορεί να τον σταματήσει, σε λίγο όλα θα γίνουν σκόνη. Το δεύτερο σοβαρότερο πρόβλημα της παράστασης αφορά το σκηνικό. Δεν θα σταθώ στις εικόνες πάπιας που κοσμούν τα χαλιά ή τα καθίσματα των Βέρλε, εφόσον αυτή η σκηνή διαρκεί λίγο. Δεν μπορώ να μη σταθώ όμως στον τρόπο με τον οποίο η σκηνογράφος Ελένη Μανωλοπούλου αντιλαμβάνεται το διαμέρισμα των Έκνταλ. «Στο σπίτι του φτωχού φωτογράφου η σκεπή είναι χαμηλή, το γνωρίζω καλά. Και οι συνθήκες περιορισμένες. Αλλά είμαι εφευρέτης, Γκρέγκερς, ο βιοπαλαιστής της οικογένειάς μου, κι αυτό με εξυψώνει πέρα από τη φτώχεια του περίγυρού μου» λέει ο Γιάλμαρ. Ενώ λέγονται αυτά, έκθαμβος ο θεατής αντικρίζει μπροστά του έναν χώρο τεράστιο, με black & white μίνιμαλ αισθητική, ωραία έπιπλα, ένα εντυπωσιακό φωτιστικό-αράχνη και έναν υπολογιστή mac πάνω στο τραπέζι. Στο ίδιο τραπέζι όπου η Γκίνα με τη Χέντβιγκ γράφουν τα ψώνια του σπιτιού και μετρούν με αγωνία πόσο κοστίζει το βούτυρο... Ατμοσφαιρική η είσοδος προς τη σοφίτα, την κατεξοχήν περιοχή του φαντασιακού στο έργο, η οποία αντιπροσωπεύει κάτι διαφορετικό για καθέναν από τους ήρωες. Το αντίθετο, όμως, θα έλεγα για το εσωτερικό της σοφίτας, το οποίο παρουσιάζεται ως βίντεο-προβολή, μια εικόνα με πτηνά σε σκαλωσιές, μια κακοστημένη, ασαφών προθέσεων σύνθεση, που καθόλου δεν εμπνέει τη φαντασία του θεατή, αντιθέτως τη γειώνει. Θα έλεγα, εν κατακλείδι, πως η Αγριόπαπια του Δημήτρη Τάρλοου έχει τις προδιαγραφές για να εξελιχθεί –με την πάροδο του χρόνου και τη σύσφιξη των σχέσεων– σε μια πολύ καλή παράσταση.

7.12.17 – lifo

Α Μ Ω Ρ Ε Ι ΑΦ

15 ΜΕ ΣΤΥΛ

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

ένδυση αξεσουάρ φαγητό ποτό ΣΤΟ

ΑΠΟ

ΚΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΘ 7.12.17 – lifo

ΕΝΔΥΣΗ-ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Εyes Optic Shop

Μια μπουτίκ γυαλιών στη σκιά της Ακρόπολης

64 lifo – 7.12.17

Περνώντας απ’ το στενό της Φαλήρου, μόλις λίγα μέτρα απ’ το Mουσείο της Ακρόπολης, το βλέμμα αβίαστα πέφτει πάνω στο EYES OPTIC SHOP και την επιβλητική βιτρίνα με μάρμαρο Νάξου. Είσαι δεν είσαι σε φάση να πάρεις γυαλιά, δύσκολα θα αντισταθείς στον πειρασμό να δοκιμάσεις μερικά ζευγάρια. Οράσεως ή ηλίου, τα γυαλιά είναι το πιο απαραίτητο αξεσουάρ για άνδρες και γυναίκες. Κι αυτό γιατί έχουν διπλό καθήκον, αφού βοηθούν εμάς τους ίδιους να δούμε καθαρά και μαρτυρούν στους άλλους ποιοι πραγματικά είμαστε. Στο EYES OPTIC SHOP θα βρεις σίγουρα πάρα πολλά σχέδια για να επιλέξεις αυτό που αναδεικνύει καλύτερα τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου, ανάλογα με το budget που διαθέτεις. Το σίγουρο είναι ότι θα βρεις γυαλιά με χαρακτήρα. Πίσω απ’ αυτό η Φωτεινή Μπακλατζιόγλου, ένα νέο κορίτσι με πάθος για τα γυαλιά που συνεχώς αναζητά και προτείνει τις τελευταίες τάσεις, χωρίς φυσικά να λείπουν και οι προτάσεις για τους πιο κλασικούς. Πριν από περίπου δύο χρόνια μας σύστησε, λοιπόν, το EYES OPTIC SHOP, μια μπουτίκ οπτικών θα έλεγε κανείς, με την προσωπική θεατράλε ματιά της σε κάθε λεπτομέρεια, αφού, εκτός από οπτικός, έχει κάνει και θεατρικές σπουδές.

Λίγο η γειτονιά με την αίσθηση της παλιάς Αθήνας, λίγο ο πολυσυλλεκτικός κόσμος που θα δεις να δοκιμάζει γυαλιά και κυρίως τα πρωτότυπα σχέδια που βλέπεις και μόνο απ’ τη βιτρίνα, καταλαβαίνεις ότι αυτό το κατάστημα οπτικών είναι έξω απ’ τα συνηθισμένα. Με γνώμονα πρωτίστως την καλή υγεία των ματιών, που σημαίνει διαρκή ενημέρωση πάνω σε νέες τεχνολογίες της οπτομετρίας, ώστε να ξέρεις ότι θα πάρεις αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι και με τη σωστή κατασκευή, προσφέρει καλής ποιότητας αυθεντικά γυαλιά από επώνυμες εταιρείες. Μια μεγάλη ποικιλία γυαλιών οράσεως σε κλασικά και πιο σύγχρονα σχέδια βρίσκεται στο EYES OPTIC SHOP για να διαλέξεις τον σκελετό που θα σε συντροφεύει τις πιο πολλές ώρες της ημέρας και θα ταιριάζει με το στυλ σου. Αντίστοιχα, παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη συλλογή από γυαλιά ηλίου, τόσο διαχρονικά μοντέλα για τους πιο κλασικούς όσο και πιο πρωτότυπα και φευγάτα σχέδια από κορυφαία brands που απευθύνονται στους απαιτητικούς κι ενημερωμένους λάτρεις των γυαλιών. Μια βόλτα απ’ το Eyes Optic Shop αρκεί για να το διαπιστώσεις.

Φαλήρου 1, Ακρόπολη, 210 9570866, Facebook & Instagram: @eyesopticshop

ΩΜΑ Ρ Ε Ι Φ Α

Στο Κολωνάκι, την αθηναϊκή συνοικία-συνώνυμο του lifestyle, μόλις 5 λεπτά από το Σύνταγμα, έχει ανοίξει εδώ και περίπου έναν χρόνο τις πόρτες του το κατάστημα PUMA Select by Ayce. Είναι το απόλυτο destination για τους πιστούς του sportluxe style! Μόνο εκεί θα έχεις τη δυνατότητα να ανακαλύψεις, πριν απ’ όλους, τις Prime και Athletic Lifestyle PUMA συλλογές! Εκεί το shopping μετατρέπεται σε μια ανεπανάληπτη εμπειρία! Εxclusive ρούχα, παπούτσια και accessories με επιρροές από τις πιο πρόσφατες παγκόσμιες fashion τάσεις αναμένουν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς για να τους χαρίσουν trendy glamour! Στο κατάστημα PUMA Select μπορείς να βρεις τις τελευταίες δημιουργίες της πολυτάλαντης Rihanna με το ιδιαίτερο school goth style της συλλογής Fenty που η διάσημη τραγουδίστρια έχει δημιουργήσει αποκλειστικά για την PUMA! Η αθλητική πολυτέλεια ενώνεται με τις college σιλουέτες, τις αποσυνθέτει και διαμορφώνει τα πιο απροσδόκητα στυλ! Για εσένα που σου αρέσει πραγματικά να ξεχωρίζεις! Αν πάλι είσαι από εκείνους που τους αρέσει η εκλεπτυσμένη απλότητα στο καθημερινό look, τότε η συλλογή PUMA XO του Weeknd θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της γκαρνταρόμπας σου! Με denim

deluxe ρούχα και military inspired παπούτσια, o τραγουδιστής και fashion icon Weeknd δημιούργησε μια μείξη που σε κάνει να είσαι stylish και παράλληλα προσιτός, όπως και ο ίδιος. Την ίδια φιλοσοφία, αλλά σε άλλους τόνους, ακολουθούν οι Δανοί σχεδιαστές Han Kjøbenhavn. Εμπνευσμένοι από τη σκανδιναβική αρχιτεκτονική χρησιμοποιούν μια παλέτα διακριτικών χρωμάτων και προτείνουν fashion items ταυτόχρονα σύγχρονα και νοσταλγικά, δημιουργώντας μια πραγματικά αναπάντεχη fashion εμπειρία. Στην ακριβώς αντίθετη πλευρά ο graphic artist Naturel προτείνει επιλογές με σύμβολα και σχήματα! Εμπνευσμένος από τα διαστημικά ταξίδια και το όραμα ενός αστικού τοπίου στο φεγγάρι, δημιουργεί προϊόντα υψηλής ποιότητας και αισθητικής για εσένα που ονειρεύεσαι το μέλλον! Πλήθος συλλογών, διάσημων σχεδιαστών και celebrities φιγουράρουν στο PUMA Select, όπως τα SUEDE by BigSean για τους fans του all-time classic παπουτσιού της PUMA. Όποιο και αν είναι το style σου, μην το σκέφτεσαι! Το PUMA Select είναι εδώ για να σου προσφέρει το απόλυτο αλλά και πιο «ψαγμένο» shopping experience!

Contact info: PUMA Select by Ayce, Τσακάλωφ 30, Κολωνάκι, 211 1088417 Instagram: selectbyayce Fb: www.facebook.com/pumaselectbyayce/

ΚΕΝΤΡΟ

PUMA Select by Ayce

Η αναπάντεχη παρέλαση του style!

7.12.17 – lifo

ΦΑΓΗΤΟ-ΠΟΤΟ

Tomahawk Black Angus dry aged 100 ημερών

Φάρμα Μπράλου Εστιατόριο

Κάτι ψήνεται στο Κολωνάκι

H ομάδα των σεφ μας, από αριστερά προς τα δεξιά: Παναγιώτης Ζώκος, Μιχάλης Νουρλόγλου, Αγαπητός Τσακαλάκης.

Οι απανταχού meat lovers της Αθήνας έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν, καθώς η Φάρμα Μπράλου άνοιξε νέο εστιατόριο στο Κολωνάκι. Με τις μοναδικές κοπές, τα πολυήμερα σιτέματα και τα μοναδικά, ελληνικής εκτροφής Black Angus Pure Breed 100%, το Εστιατόριο της Φάρμας Μπράλου είναι ο παράδεισος του καλοφαγά που αγαπάει το κρέας. Με τη φιλοσοφία «From farm to table», σε έναν ζεστό και ανανεωμένο χώρο, ο πελάτης επιλέγει με τη συμβουλή του κρεοπώλη στο Βutcher’s Corner το κομμάτι που επιθυμεί, το οποίο στη συνέχεια ψήνεται στην ανοιχτή κουζίνα όπως εκείνος ζητήσει. Όμως το μενού δεν σταματάει στο κρέας. Υπέροχα πιάτα που δημιουργούν καθημερινά ο Παναγιώτης Ζώκος και ο Αγαπητός Τσακαλάκης υπό

την καθοδήγηση του Μιχάλη Νουρλόγλου κερδίζουν τις εντυπώσεις. Με τη σούπα ημέρας και μια σειρά από ψαγμένα ορεκτικά να κάνουν την αρχή, ακολουθούν οι μοναδικές σαλάτες και τα πιάτα ημέρας. Φυσικά, δεν λείπουν οι επιλογές από κρέας με όλων των λογιών τα συνοδευτικά και τις σος, για να ολοκληρωθεί το ταξίδι διαλέγοντας από τρία υπέροχα επιδόρπια που προσφέρονται. Και, φυσικά, για όσους θέλουν να συνοδεύσουν το γεύμα τους με αλκοόλ υπάρχει μια μεγάλη γκάμα από κρασιά και μπίρες γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Extra tip: Ωράριο λειτουργίας: Τρ.-Σάβ. 13:00-23:00 (τελευταία παραγγελία), Κυρ. 13:00-18:00 (τελευταία παραγγελία), Δευτέρα κλειστά.

Μηλιώνη 12 & Ηρακλείτου, Κολωνάκι, 210 3645050, www.farmabralou.gr, www.facebook.com/FarmaBralou, www.instagram.com/farmabralou

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Το Όμορφο

Όταν το φαγητό γίνεται οικογενειακή υπόθεση

66 lifo – 7.12.17

Αν πεινάς κι έχεις επιθυμήσει αυθεντικό φαγάκι της μαμάς, τότε το Όμορφο είναι το μέρος που αναζητάς. Ένα εστιατόριο στο Κολωνάκι από το 1936, που αν και πρόσφατα ανακαινισμένο, κρατάει ακόμα τον χαρακτήρα της παλιάς Αθήνας με τα όμορφα, μικρά εστιατόριά της. Το μεγαλύτερο όμως πλεονέκτημα του Όμορφου είναι η σπιτική ατμόσφαιρα που σου δημιουργεί ο ιδιοκτήτης του, κύριος Βασίλης, από το 1985 που το ανέλαβε και ο συνεχιστής του Απόστολος. Όλοι τους καθημερινά στο πόδι για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών, κυρίως όμως για να σε κάνουν να νιώσεις σαν καλεσμένος σε ένα όμορφο, οικογενειακό τραπέζι. Η βασίλισσα του Όμορφου, βέβαια, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη μητέρα της οικογένειας. Καθημερινά φροντίζει η ίδια το μενού, φτιάχνοντας με τα χεράκια της

χίλιες δυο ελληνικές παραδοσιακές νοστιμιές, από λαχανοντολμάδες και μοσχάρι στιφάδο μέχρι θαλασσινά. Το μενού κάθε μέρα αλλάζει, ακολουθώντας τις εποχές, καθώς θέλει μόνο φρέσκα προϊόντα για τα πιάτα της. Ο μεγάλος γαστρονομικός πειρασμός του Όμορφου όμως είναι οι εκπληκτικές ηπειρώτικες πίτες της, με τις αυθεντικές συνταγές και το φύλλο που ανοίγει μόνη της. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθότι όλη η οικογένεια κατάγεται από την Ήπειρο. Αν, λοιπόν, είσαι στο Κολωνάκι και θέλεις φαγητό που θυμίζει μαμά, δεν έχεις παρά να επισκεφτείς το Όμορφο. Και αν πάλι δεν έχεις χρόνο να πας ως εκεί, μη σκας, γιατί κάνει και παράδοση στον χώρο σου ως τις 23:30. Extra tip: Το μενού καθημερινά αναρτάται στο Facebook.

Ξενοκράτους 50, Αθήνα, 210 7226830, FB: To.omorfo Καθημερινά Δευτέρα-Σάββατο: 12.30-00.00

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Sq.

All day γευστικές απολαύσεις και συχνά events στο κέντρο της πόλης Γνωστό σημείο συνάντησης για όσους κινούνται στο κέντρο, το Sq. είναι ένας all day χώρος που αξίζει μια θέση στην ατζέντα σου. Όχι μόνο γιατί είναι ιδανικό για να ξεκινήσεις τη μέρα σου με καφέ και brunch αλλά γιατί εδώ μπορείς να συνεχίσεις με φαγητό και ποτό μέχρι αργά το βράδυ, ενώ συχνά θα πέσεις πάνω σε κάποιο event. Με λίγα λόγια, ό,τι πρέπει για να το κάνεις στέκι. Σε υποδέχεται καθημερινά απ’ τις 7:30 το πρωί με πέντε επιλογές για combo brunch με πιάτα όπως ομελέτες, γαλλικό τοστ, mini pancakes και κρέπες, ενώ όσο προχωράει η ώρα απ’ την κουζίνα του Sq. βγαίνουν αρκετά ενδιαφέροντα πιάτα για ένα πλήρες γεύμα ή για

να συνοδεύσεις το ποτό σου. Από τορτίγια με κοτόπουλο ή σολομό, πίτσα με ιταλικό ζυμάρι και κριθαρότο με καβουρμά μέχρι τα μπιφτεκάκια με πουρέ πιπεριάς, την καπνιστή πανσέτα και τα ντελικάτα του μπέργκερ, το σίγουρο είναι ότι εδώ θα φας καλά. Θα τα συνοδεύσεις άψογα με ένα από τα κρασιά της ενημερωμένης wine list ή κάποιο απ’ τα signature cocktails του, με best sellers το Violet Hill και το Sin Eva. Συντονίσου στη σελίδα του Sq. στο Facebook για τις βραδιές με swing και τα live και θυμήσου ότι κάθε Δευτέρα, μετά τις 10, παίζει βραδιά αργεντίνικου τάνγκο.

Πραξιτέλους 43 & Αγίου Μάρκου, Αθήνα, 210 3210460, www.facebook.com/sqbar

ΩΜΑ Ρ Ε Ι Φ Α

Σε μία από τις πιο artistic και ζωντανές γειτονιές της πόλης, στην καρδιά του Μεταξουργείου, συναντάς το Saorsa, έναν all day προορισμό γι’ αυτούς που εκτιμούν τις μικρές απολαύσεις της καθημερινότητας, που είναι από μόνο του ένας καλός λόγος για επισκεφθείς την περιοχή. Βρήκε στέγη σε ένα παλιό, εμβληματικό κτίριο του 1852 που μοιράζεται μια πανέμορφη εσωτερική αυλή με παρακείμενο κτίριο, που επίσης θυμίζει την παλιά Αθήνα. Αυτή η μονοκατοικία με την εκλεπτυσμένη αισθητική, που έχει φιλοξενήσει ήδη παρουσιάσεις βιβλίων και προσεχώς ετοιμάζει κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, είναι αναμφίβολα ένα από τα νέα talk of the town. Σε υποδέχεται απ’ το πρωί με εκλεκτό

καφέ Kudu Coffee Roasters και κρατάει μέχρι αργά το βράδυ με καλές μουσικές που κινούνται στα μονοπάτια της σόουλ, της τζαζ, της funk, της trip hop και της electronica από διάφορους DJs και γνωστούς ραδιοφωνικούς και μουσικούς παραγωγούς της πόλης. Στο μπαρ του θα βρεις μεγάλη ποικιλία σε ποτά, κρασιά και signature cocktails ζεστά και κρύα που μπορείς να συνοδεύσεις ιδανικά με τορτίγιες, ποικιλίες τυριών - αλλαντικών και άλλα ελαφριά σνακ. Extra tip: Stay tuned για τα επόμενα μουσικά events, καθώς έρχονται οι Rocio Starry από Ισπανία στις 9/12 και στις 23/12 το All Day Xmas Party με παραγωγούς από 3 web radios.

Γιατράκου 2 (πλατεία Αυδή), Μεταξουργείο, 210 5235960, saorsa.gr , www.facebook.com/saorsaathens, instagram: saorsaathens

ΚΕΝΤΡΟ

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Saorsa Athens

Εκεί όπου το μποέμ συναντά το πιο artistic στοιχείο της πόλης γεννήθηκε το πιο «ελεύθερο» σημείο του κέντρου.

7.12.17 – lifo

ΦΑΓΗΤΟ-ΠΟΤΟ ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

The Pitta Co

Το street food στα καλύτερά του! Κάτι πολύ νόστιμο παίζει εδώ και καιρό στην Καλαμιώτου και αν δεν το έχεις αντιληφθεί ήδη, τότε την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο κέντρο οφείλεις μια επίσκεψη στο The Pitta Co. Λίγα μέτρα απ’ την κοσμοπολίτικη πλατεία Αγίας Ειρήνης αυτό το γωνιακό στέκι προσφέρει απ’ τις καλύτερες street food επιλογές που θα φας στην πόλη. Νόστιμα, ολόφρεσκα και σε τιμές πολύ οικονομικές, τα εδέσματα του The Pitta Co είναι ο ορισμός του καλού street food. Το καταλαβαίνεις και μόνο ρίχνοντας μια ματιά στη βιτρίνα του αλλά και απ’ τον κόσμο που συχνά θα δεις να περιμένει για ένα αχνιστό πεϊνιρλί ή το φημισμένο του φαλάφελ. Σπεσιαλιτέ, όπως προδίδει και το όνομα του

μαγαζιού, είναι οι πίτες του. Όλες ζυμώνονται μπροστά στα μάτια σου και ψήνονται στον ανοιχτό φούρνο που θα δεις μπαίνοντας στο The Pitta Co. Εδώ μπορείς να φας από κασερόπιτα, πεϊνιρλί και πίτσες μέχρι χαλουμόπιτα, λαχματζούν, σουβλάκια, σεφταλιές σε κυπριακή αλλά και μπέργκερ. Κι αν έχεις όρεξη για γλυκό, δοκίμασε οπωσδήποτε την πίτα Σάτζης (μελόπιτα) ή χειροποίητη ταχινόπιτα και θα μας θυμηθείς. Μπορείς να τα πάρεις στο χέρι ή να καθίσεις σε κάποιο απ’ τα λιγοστά τραπεζάκια του στο πεζοδρόμιο. Για όσους μένουν ή εργάζονται στη γύρω περιοχή υπάρχει πάντα και η επιλογή delivery, μετά τις 10 το πρωί, που θα έρθει με πατίνια!

Αθηναΐδος 3 & Καλαμιώτου, Αθήνα, 210 3255468, Facebook - Instagram: The Pitta Co

Au Grand Zinc

Κάτι από Παρίσι στα Εξάρχεια. Με όνομα που προέρχεται από τα κλασικά zinc μπαρ του Παρισιού, η κρεπερί Au Grand Zinc, από τις πρώτες στην Ελλάδα που ήρθε να μας διδάξει πώς είναι οι κρέπες και έχει κερδίσει τις καρδιές και τους ουρανίσκους μας από το 1988, άλλαξε διεύθυνση. Δεν πήγε όμως και πολύ μακριά, παρέμεινε στα Εξάρχεια, στη Χαριλάου Τρικούπη 92 συγκεκριμένα, και υπόσχεται να συνεχίσει να μας ταξιδεύει και να φέρνει άρωμα Παρισιού στη καρδιά της Αθήνας. Σε ένα όμορφο παριζιάνικο μπιστρό με άνετο περιβάλλον μπορεί κανείς να δοκιμάσει μια μεγάλη ποικιλία από αλμυρές και γλυκές κρέπες. Τα υλικά είναι πάντα αγνά, φρέσκα και προσεγμένα, κάνοντας τις κρέπες της Au Grand Zinc ασυνα-

γώνιστες σε γεύση και ποιότητα. Μια κρέπα με τυριά και φρέσκο σπανάκι είναι ό,τι πρέπει για να ξεκινήσει η βραδιά. Στη συνέχεια, μπορεί κανείς να δοκιμάσει μερικά από τα γαλλικά εδέσματα που προσφέρονται, όπως το πεντανόστιμο croque monsieur, το γαλλικό hot-dog ή μπριός και γαλλική μπαγκέτα. Για να ολοκληρωθεί όμως το ταξίδι στις γεύσεις επιβάλλεται να δοκιμάσεις και μια γλυκιά κρέπα για επιδόρπιο, όπως αυτή με τη μαύρη σοκολάτα, τις φλοίδες ξηρού πορτοκαλιού και το Grand Marnier. Τέλος, μπορεί κανείς να απολαύσει το κρασάκι του επιλέγοντας από μια μεγάλη λίστα κρασιών μόνο από ντόπιους αμπελώνες υπό τους ήχους απαλής τζαζ μουσικής.

Χαρ. Τρικούπη 92, Αθήνα, 210 3301035, FB: Creperie Au Grand Zinc

68 lifo – 7.12.17

Αν πιάσεις τον εαυτό σου να βρίσκεται σε ένα απόλυτα urban σκηνικό, απολαμβάνοντας ήσυχα ένα άψογο signature cocktail, πιστό στους fine drinking rules, υπό τους ήχους σωστά επιλεγμένης μουσικής ,τότε μάλλον απολαμβάνεις μια υπέροχη στιγμή στο Tall’s toy. Στο 10 της οδού Καρύτση το πάλαι ποτέ κλασικό στέκι της πόλης Toy κάνει reborn. Αλλάζει, εκσυγχρονίζεται, ανανεώνεται και παραδίδει τη σκυτάλη στο Tall’s toy. O «ψηλός» της Καρύτση απλώνει τα παιχνίδια του σε μία από τις ιστορικότερες στοές του παλιού εμπορικού τριγώνου, δημιουργώντας μία από τις πιο cosy urban ατμόσφαιρες του κέντρου, γεμάτη ζεστασιά, καλοφτιαγμένο καφέ, ζεστές σοκολάτες και θεραπευτικά βότανα. Τα χειμωνιάτικα απογεύματα μυρωδιές μπαχαρικών και αρώματα από εσπεριδοειδή σε

PHOTO CREDITS BY ALEXANDROS GEORGIOU

Tall's toy

Tall’s toy....When the sun goes down and the moon comes up προδιαθέτουν πως κάτι αλλάζει, αφού τα λίγα τετραγωνικά μέτρα της μπάρας παίρνουν φωτιά, παρασκευάζοντας homemade syrups και φρεσκοστυμμένους χυμούς και δίνοντας σάρκα και οστά σε μία correct cocktail list. To Τall’s toy βουτάει βαθιά στη νύχτα μαζί σου. Χαμηλώνει τα φώτα συνωμοτικά, σε χαλαρώνει και σε παραπλανεί να πάρεις ακόμα ένα γιατί… γουστάρεις . Η μουσική ανεβαίνει μερικά τσικ με τον DJ «συνένοχο» κι αυτόν για τον ύπνο που θα σου λείπει την επόμενη ημέρα γιατί χόρευες, λέει, στις 3 το πρωί Cure, κρατώντας από τη μία κάποιον που δεν γνωρίζεις και από την άλλη απλώς μια μπίρα. Το Τall’s toy ξαγρυπνά και είναι ένας ακόμα λόγος στο status που θέλει το κέντρο της πόλης να δημιουργεί τη νέα τάση.

Οδός Καρύτση 10, 213 0448864, Fb: Tall’s Toy, Instagram: tallstoybar

ΩΜΑ Ρ Ε Ι Φ Α Σε αυτή την μπακαλοταβέρνα όχι μόνο θα φας καραμανλίδικους μεζέδες αλλά θα πιεις και παλαιωμένο τσίπουρο απ’ όλη την Ελλάδα, όπως το Lord Amber από τις Σέρρες, το Puro Καραθάνου από τα Άγραφα, το τσίπουρο Καρδάση από τον Τύρναβο, το Dark Cave από τα Μετέωρα, η Χρυσή Βίδρα από την Ήπειρο και το Σπυρόπουλου από την Εύβοια. Ό,τι κι αν επιλέξεις, το σίγουρο είναι ότι σε αυτήν τη σύγχρονη «μπακαλοταβέρνα» θα βρεις και τον σωστό μεζέ για να το συνοδεύσεις.

Μεζετζίδικο: Σωκράτους 1, 210 3254184 Παστιρματζίδικο: Ευριπίδου 41, 210 3217238

ΚΕΝΤΡΟ

Καραμανλίδικα του Φάνη

Το κλασικό παστομαγειρείο στην καρδιά της αθηναϊκής αγοράς που φημίζεται για τους καραμανλίδικους μεζέδες του, τα χειροποίητα αλλαντικά ωρίμανσης και τα προϊόντα τυροκομίας από διάφορες γωνιές της Ελλάδας είναι κι ένα μέρος που λατρεύουν οι φίλοι του τσίπουρου. Κι αυτό γιατί στα Καραμανλίδικα του Φάνη θα βρεις μια σειρά από παλαιωμένα τσίπουρα

7.12.17 – lifo

ΦΑΓΗΤΟ-ΠΟΤΟ

Στην πιο κομψή γωνιά της Αθήνας θα βρεις τις καλύτερες ιδέες για τα χριστουγεννιάτικα δώρα

GB Corner Gifts & Flavors

Οι γιορτές των Χριστουγέννων πλησιάζουν και μαζί τους φέρνουν και τις ημέρες εκείνες που ανταλλάζεις δώρα και ευχές με τους αγαπημένους σου. Αν θες λοιπόν κάτι που να είναι πραγματικά ξεχωριστό, δεν έχεις παρά να κάνεις μια βόλτα απ’ το GB Corner Gifts & Flavors και να διαλέξεις ανάμεσα από πρωτότυπες ιδέες και υπέροχες συσκευασίες που κλέβουν τις εντυπώσεις. Εδώ θα βρεις τα

φημισμένα γλυκά του βραβευμένου Γάλλου pastry chef Arnaud Larher. Τις βραβευμένες σοκολάτες του, τα ευφάνταστα μακαρόν του καθώς και γευστικές τάρτες ή πάστες για να κάνεις την πιο γλυκιά έκπληξη στα αγαπημένα σου πρόσωπα. Αξίζει να σημειωθεί πως εδώ θα βρεις και τα επώνυμα γυναικεία ρούχα Zeus + Dione αλλά και τα προϊόντα Brunello Cucinelli.

Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, πλατεία Συντάγματος, 210 3330750, www.gbcorner.gr, grandebretagnestore.com

ΩΜΑ Ρ Ε Ι Φ Α

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Πορτατίφ

Μια γαλλική patisserie «ξεφύτρωσε» στο Κολωνάκι

70 lifo – 7.12.17

Την επόμενη φορά που θα σε βγάλει ο δρόμος στη Σίνα, κράτα αυτό το όνομα, Πορτατίφ. Και αν δεν σε βγάζει ούτως ή άλλως, φρόντισε να κάνεις μια στάση στο πιο ρομαντικό ίσως γλυκοπωλείο του Κολωνακίου και θα φύγεις με το χαμόγελο της ευχαρίστησης, δοκιμάζοντας κάποιο απ’ τα γλυκά του. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που μας συστήθηκε, αλλά το Πορτατίφ είναι ήδη κοινό μυστικό για τους γλυκατζήδες αυτής της πόλης. Ρομαντικό σκηνικό που θυμίζει γαλλικό μπιστρό εποχής σε όλες του τις λεπτομέρειες και μια βιτρίνα που σου έρχεται να… της ορμήξεις! Τι να πρωτοδιαλέξεις απ’ τις δεκάδες λιχουδιές που προτείνει ο ταλαντούχος patissier του Πορτατίφ Tάσος Λύτρας. Μεγάλα διλήμματα, μεγάλες απολαύσεις. Κρουασάν με

σοκολάτα, bueno ή κρέμα που γεμίζονται μπροστά σου ή μήπως κάποια τάρτα με ολόφρεσκα φρούτα; Τσουρέκι ή ίσως ένα κομμάτι μηλόπιτα; Ο κατάλογος είναι αρκετά μακρύς. Προτείνει επίσης carrot cake, red velvet cake, εκλέρ, προφιτερόλ, τέλειες μους, με πιο πρόσφατες δημιουργίες το cheesecake Oreo και πραλίνας, αλλά και το εκλέρ λεμονιού. Μπορείς να τα απολαύσεις επί τόπου, συνδυάζοντάς τα με κάποιο αρωματικό ρόφημα, espresso και εκλεκτή ποικιλία τσαγιών ή να τα πάρεις για το σπίτι. Extra tip: Έχει και μερικές αλμυρές προτάσεις όπως κις λορέν, τυρόπιτα και πίτσα μαργαρίτα, ενώ κάθε Κυριακή σερβίρει φοβερό brunch.

Σίνα 21, Κολωνάκι, 210 3621866, www.facebook.com/portatifcafe/

7.12.17 – lifo

ΦΑΓΗΤΟ-ΠΟΤΟ

Το πιο urban chic εστιατόριο της πόλης υποδέχεται τις γιορτές με σπέσιαλ μενού και ανανεωμένη εμφάνιση

NEW Taste restaurant

Το New Taste, το εστιατόριο του New Hotel που μας μύησε πρώτο στην τάση του brunch, ανανεώθηκε και υποδέχεται τους foodies της πόλης σε ένα περιβάλλον πιο cool από ποτέ. Οι oversized βελούδινοι καναπέδες, τα δύο «εγκιβωτισμένα» στον χώρο lounges αλλά και το εντυπωσιακό μπαρ δημιουργούν μια lounge ατμόσφαιρα, ιδανική για χαλάρωση και socializing κάθε ώρα της ημέρας. Η ανανέωση αντανακλάται και στο μενού, με comfort γεύσεις και έναν πιο healthy προσανατολισμό στα πιάτα, ενώ υποδέχεται τις γιορτές

με μια σειρά ξεχωριστών μενού την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που θα περιλαμβάνουν προτάσεις όπως βελουτέ μπρόκολου, νιόκι, σφυρίδα σοτέ και στήθος πάπιας, στήθος φραγκόκοτας, ριζότο αστακού, φιλέτο από μοσχάρι γάλακτος και άλλα. Μας περιμένει όμως και για τα κατεξοχήν πρωινά της χρονιάς, ανήμερα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, με πολλά πιάτα για brunch. Σφολιάτες, pancakes, κις, πίτες, αυγά σε διάφορες εκδοχές, σαλάτες, σάντουιτς και γλυκά για ένα αξέχαστο πρωινό γεύμα.

New Hotel 210 3273170, www.yeshotels.gr

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

House of Spices

Ένας κόσμος αρωμάτων και γεύσεων στην καρδιά της Αθήνας

72 lifo – 7.12.17

Σε μια βόλτα σας στο Σύνταγμα ακολουθήστε τα αρώματα και αφήστε τα να σας παρασύρουν στον αριθμό 11 της οδού Νίκης, όπου το House of Spices σάς επιφυλάσσει το πιο ζεστό καλωσόρισμα. Πιπέρια κάθε είδους, κάρι, σπάνια αλάτια και πληθώρα καρυκευμάτων που έρχονται κατευθείαν από τις χώρες της Ανατολής μοιάζουν με κοσμήματα σε προθήκες και γεμίζουν με τα αρώματά τους τον χώρο, προκαλώντας τον επισκέπτη να τα δοκιμάσει. Βότανα για

αφεψήματα, εξαιρετικά brands τσαγιού, όπως τα γερμανικά Yogi Tea και τα γαλλικά Kusmi Tea, αλλά και κορυφαίας ποιότητας Butter Ghee αποτελούν την καλύτερη εισαγωγή στον κόσμο των μπαχαρικών και του House of Spices. Επίσης, εδώ μπορείτε να βρείτε πικάντικες ινδικές σάλτσες, εξαιρετικής ποιότητας ρύζι μπασμάτι όπως το Sir Ethnic, αλλά και έλαια τόσο για μαγειρική όσο και για καλλυντική χρήση. Τέλος, μην ξεχάσετε να ρίξετε μια ματιά και στις προτάσεις δώρων.

Nίκης 11, Αθήνα, 210 3231277, Δευτ.-Σάβ. 10:00-20:00, info@houseofspices.gr, www.houseofspices.gr, www.facebook.com/houseofspicesgr

Σε μια πανέμορφη γειτονιά στην καρδιά της Αθήνας, στο Σύνταγμα, συναντάς το Portrait. Ένα μικρό, αλλά πολύ γουστόζικο μπαρ που θυμίζει παριζιάνικο μπιστρό και είναι ιδανικό για χαλάρωση μετά τη δουλειά ή ένα ποτό μετά τα ψώνια στο κέντρο. Στο Portrait μπορείς να ξεκινήσεις με μια παγωμένη μπίρα Κέρκυρας ή μια σαγκρία alla casa από νωρίς το απόγευμα και να συνεχί-

σεις μέχρι αργά το βράδυ με κάποιο signature cocktail υπό τους ήχους της τζαζ και της ροκ. Η κάβα του παρουσιάζει επίσης μια πολύ καλή συλλογή από ρούμια, ουίσκι και ελληνικά κρασιά που μπορείς να συνοδεύσεις με την ποικιλία τυριών, αλλαντικών και μαρμελάδων που έχουν διαλεχτεί προσεκτικά από όλες της γωνιές της Ελλάδας.

ΜΑ Ω Ρ Ε Ι ΑΦ

Βουλής 45-47, Σύνταγμα, 210 3235018

ΚΕΝΤΡΟ

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Portrait

Βραδινή έξοδος στην καρδιά του εμπορικού κέντρου

7.12.17 – lifo

TASTE OF THE WEEK

Metropolis Roof Garden επιθυμεί να διατηρεί. ☛ Metropolis Roof Garden, ξενοδοχείο Electra Metropolis Athens, Μητροπόλεως 15, Αθήνα, 214 1006200

Με θέα την Ακρόπολη ☛ Metropolis Roof Garden ☛ The Abbot ☛ Balthazar βερμούτ πολυκαλά

aπο τη νικη μηταρεα

Βγεςέξωεπιτέλους

Το βερμούτ θα μπορούσε να είναι ένα ποτό ξεχασμένο στον χρόνο αν η φιλοσοφία της παρασκευής του δεν ήταν τόσο καλά οργανωμένη ώστε να σου προσφέρει θαλπωρή, είτε η ηλικία σου είναι τέτοια που να σου ξυπνά αναμνήσεις είτε το δοκιμάζεις για πρώτη φορά. Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να επιβιώνει ακόμη και σε μια εποχή που οι mixologists έχουν ανεβάσει την τέχνη της σύνθετης ανάμειξης σε υψηλά επίπεδα. Με αυτή την αφορμή η Ποτοποιία Πολυκαλά θέλησε να αναβιώσει μετά από 110 χρόνια το Βερμούτ Πολυκαλά, ένα αρωματικό κρασί πλούσιο σε εκχυλίσματα βοτάνων, με κύριο συστατικό την αρτεμισία. Η εταιρεία πρόσθεσε στη συνταγή νέα αρωματικά βότανα και δημιούργησε ένα νέο γλυκό και πληθωρικό σε γεύση και αρώματα προϊόν. Είτε το πιεις μόνο του με πάγο είτε το χρησιμοποιήσεις ως συστατικό για κοκτέιλ, η ιδιαιτερότητά του θα σε κερδίσει.

74 lifo – 7.12.17

κερκυραϊκό κουμ κουάτ

r To Electra Metropolis Athens, στον ένα χρόνο λειτουργίας του, έχει καταφέρει να προσθέσει ισχυρά νέα στοιχεία στην εικόνα ενός αναγεννημένου κέντρου της πρωτεύουσας. Η επιτυχία του δεν αφορά μόνο το αισθητικό κομμάτι της περιοχής και την ποιότητα διαμονής. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το νέο σημείο γαστρονομικού ενδιαφέροντος που έχει δημιουργηθεί με το Metropolis Roof Garden, το εστιατόριο στην κορυφή του ξενοδοχείου, που είναι άξιο αναφοράς όχι μόνο γιατί σου εξασφαλίζει την καλύτερη ίσως θέα σε όλο το Λεκανοπέδιο. Η προσπάθεια που καταβάλλει να παραμείνει στην πρώτη γραμμή της γευστικής αναζήτησης ήταν εμφανής από το ξεκίνημά του και συνεχίζεται με τον νέο executive chef που ανέλαβε τα ηνία της κουζίνας. Τα πιάτα που δημιούργησε ο Σάκης Βενέτης χαρακτηρίζονται από καλές τεχνικές, αρωματική και γευστική ένταση και γοητευτική, μοντέρνα παρουσίαση. «Επιλέγω ελληνικά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς και τα δίνω στο κοινό μέσα από νέες τεχνικές» εξηγεί ο Σάκης Βενέτης. Παράδειγμα αποτελεί η δροσερή σαλάτα με άγρια φύλλα κόκκινης ρόκας πιπεράτης που δένει με το καπνιστό μανούρι Δράμας ελαφρά ψημένο, κόκκινες πιπερίτσες, ρόδι και ντρέσινγκ πιπεριάς Φλωρίνης (€15). Εξαιρετικό αποδεικνύεται το πιάτο με τα άγρια METROPOLIS ROOF GARDEN σπαράγγια και τη σπιτική hollandaise φτιαγμένη με κατσικίσιο βούτυρο. Το πιάτο συμπληρωνόταν από ψιλοκομμένα σπαράγγια, πράσο, αμύγδαλο καβουρντισμένο, άνηθο, κράνμπερι, ραπανάκι πίκλες και ντρέσινγκ εσπεριδοειδών. Παιχνίδι υφών, φρέσκα υλικά και επίγευση που δανείζεται τη δροσιά των εσπεριδοειδών. Από τα ορεκτικά, οι φρέσκες γαρίδες Αμβρακικού, ανάλαφρα ψημένες, συνδυάζονται με αρωματικά, ούζο, φρέσκια ντομάτα κομμένη σε κύβους και μους φέτας (€21), φτιάχνοντας ένα πιάτο απολαυστικό. Από τα κυρίως, το Rib Eye Black Angus ήρθε ψημένο ιδανικά, όπως το ζητήσαμε, και συνοδευόταν από κροκέτες πατάτας με μείγμα από τσίλι και μαύρο σουσάμι, δίπλα πίκλα κρεμμυδιού και γήινο πουρέ μανιταριών με κρασί Μαρσάλα, κονιάκ και σταφίδες. Πληθωρική η γεύση του ζουμερού κρέατος που METROPOLIS ROOF GARDEN συντονίζεται νόστιμα με τις καλοφτιαγμένες τραγανές κροκέτες. Τα επιδόρπια αναλαμβάνει ο chef patissier Βαγγέλης Αλούπης, δημιουργώντας ένα ωραίο εκμέκ κανταΐφι με κρέμα μαστίχας και φιστίκι, αρωματικό σιρόπι γλυκάνισο και πορτοκάλι, γαρνιρισμένο με καβουρντισμένο φιστίκι Αιγίνης. Οι εραστές της σοκολάτας θα αποζημιωθούν με τη μους σοκολάτας πάνω σε τραγανή βάση που συνοδεύεται από σορμπέ πορτοκάλι σοκολάτα, καραμέλα και πορτοκάλι μαρμελάδα. Η λίστα των κρασιών με ελληνικές και αλλοδαπές προτάσεις προσφέρει καλές επιλογές για τη συνοδεία του φαγητού. Το σέρβις είναι εξαιρετικά ευγενικό, ενημερωμένο και αποτελεσματικό, απόλυτα εναρμονισμένο με το επίπεδο που το

Η καταγωγή του κρατάει από την Κίνα, αλλά καθώς καλλιεργείται στην Κέρκυρα πάνω από 100 χρόνια, μπορεί να θεωρηθεί ελληνικό. Άλλωστε, από το 1994 είναι προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Ο λόγος για το κερκυραϊκό κουμ κουάτ, το χρυσό πορτοκάλι, όπως μεταφράζεται. Αυτό το προϊόν μετασχηματίζει σε λικέρ η εταιρεία Lazaris Distillery & Artisan Sweets, η οποία διαθέτει επίσης μεγάλη παράδοση στην επεξεργασία του κουμ κουάτ. Το Kum Quat Lazaris, λοιπόν, φτιάχνεται με παραδοσιακή τοπική συνταγή, όπως φτιαχνόταν παλιά, την εκχύλιση διαλεγμένων καρπών του σπάνιου εσπεριδοειδούς. Το άρωμά του, η γεύση του, το χρώμα και όλες οι διαδικασίες που συνθέτουν τον τρόπο παραγωγής είναι στηριγμένα πάνω στην κερκυραϊκή παράδοση και, βεβαίως, διαθέτει πιστοποίηση ΠΓΕ. Όπως και να το χρησιμοποιήσεις, ως ποτό σκέτο, σε κοκτέιλ ή σε γλυκό, η ευωδιά του θα σε κατακλύσει.

r Η επιτυχία του Abbot που πολύ πρόσφατα άνοιξε τη σάλα του στο κέντρο του Χαλανδρίου έγκειται στο ότι ο χώρος συνδυάζεται με ένα πολύ προσεγμένο και ενδιαφέρον μενού. Άλλωστε, η πλήρης ονομασία του είναι «The Abbot, Tales of Flavors» και αυτό λέει πολλά για τις προθέσεις της κουζίνας του. Τόσο στη φιλοσοφία του εστιατόριου όσο και στο μενού συμμετείχε ως σύμβουλος ο Νίκος Λουκάκης. Οι γεύσεις κινούνται ευέλικτα με προτάσεις που καλύπτουν όλα τα γούστα από τον σεφ Γιώργο Νεστορίδη. Αρχή με μοτσαρέλα burrata, ντοματίνια, βινεγκρέτ μάνγκο και passion fruit και λίγο «χώμα» από τριμμένο παξιμάδι χαρουπιού (€9,50). Δροσερή, ευχάριστη, με τη βινεγκρέτ να απογειώνει τη μοτσαρέλα. Η σαλάτα κινόα με φρέσκες αγκινάρες, ντοματίνια, φύλλα σπανάκι και παντζάρι είναι καλοφτιαγμένη και αρωματική (€8,50). Πήραμε γεύση και από τις προτάσεις του brunch με scrambled eggs, ζαμπόν Cotto, λάδι τρούφας και σχοινόπρασο πάνω σε ψωμί μπριός (€8,50). Από τις προτάσεις των ζυμαρικών, οπωσδήποτε αξίζει να δοκιμάστε τα Bucatini με guanciale και αυγό ποσέ (€11). Άψογα βρασμένα τα ζυμαρικά, δένουν σε απόλυτη ισορροπία με το τραγανό καπνιστό αλλαντικό guanciale, το αυγό ποσέ και το πεκοTHE ABBOT ρίνο. Πλούσια, οικεία γεύση. Για κυρίως πήραμε γεύση από Tri Tip ταλιάτα με chimichurri sauce που συνόδευε ξύλινο μπολ με καλοφτιαγμένες φρέσκες τηγανητές πατάτες (€22). Στον κατάλογο προτείνονται συνοδευτικά πατάτες τηγανητές, ανάμεικτα σαλατικά ή πουρές γλυκοπατάτας. Το κρέας ήρθε σωστά ψημένο, ζουμερό και εξαιρετικά γευστικό, με τη σος να προσθέτει την πικάντικη πινελιά. Στο μενού, στα κυρίως υπάρχουν και προτάσεις για δύο άτομα κι έχει σουξέ η σιγομαγειρεμένη ωμοπλάτη με τα συνοδευτικά της (€28). Iσάξιες είναι και οι επιδόσεις των επιδορπίων, με το Alaska Florida Hellas (€9,50), ένα εξαιρετικό σεμιφρέντο εκμέκ κανταΐφι με παγωτό χαλβά και μπόλικο τριμμένο φιστίκι Αιγίνης που βγάζει γεύση ελληνική. Το σέρβις είναι ευγενικό και αποτελεσματικό. Η σομελιέ Μαρία Σοφία Καλασαρίνη μπορεί να σε βοηθήσει να επιλέξεις το ιδανικό κρασί. Το bar-restaurant The Abbot έχει γίνει ήδη αγαπημένο στέκι. ☛ The Abbot, Βασ. Γεωργίου 3, Χαλάνδρι, 210 6825881 r Τη μαγειρική υπογραφή του Χριστόφορου Πέσκια την αναγνωρίζεις με ευκολία και στο καινούργιο μενού του εστιατορίου Balthazar. Περιλαμβάνει εκπλήξεις, φαντασία, δημιουργικότητα, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον πρωτοπόρο σεφ. «Το μενού έχει δομηθεί πάνω στην ελληνική fusion κουζίνα με πινελιές από τη Μέση Ανατολή. Έμφαση δίνεται στα ελληνικά προϊόντα» εξηγεί ο Χριστόφορος. Δυνατό ξεκίνημα με καρπάτσιο λαβράκι, αχινό, φέτες αυγοτάραχο, πιπεριές χαλαπένιο σε ροδέλες, νερό ντομάτας που δίνει την οξύτητα, σταγόνες passion fruit και λάδι βασιλικού (€16). Ένα πιάτο με μοντέρνα γευστική αισθητική, με τη λεπτότητα του ψαριού να δανείζεται την οξύτητα από την ευφυή προσθήκη του νερού ντομάτας και να απογειώνεται από τα φίνα υλικά που συμμετέχουν. Το ανήσυχο πνεύμα του σεφ εκφράζεται στα δημιBALTHAZAR ουργικά «σουτζουκάκια σμυρναίικα αλλιώς», όπως γράφει στο μενού. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ταρτάρ Black Angus με σίσο, oyster sauce, κύμινο και γαρίφαλο, δίπλα κρέμα αβοκάντο με μιρίν και πιπεριά κέρατο που συνοδεύουν τσιπς ρυζιού (€15). Ένα ιδιαίτερο πιάτο το οποίο θα σε εκπλήξει με τη βελούδινη υφή και την ευχάριστα πικάντικη γεύση του. Στο μενού, κάτω από τον τίτλο «Τα έχεις κάνει σαλάτα», φιγουράρει το πιάτο Σιφναίικη Καππαροσαλάτα που επάνω της τοποθετείται ρεβιθοκεφτές ζυμωμένος με μπόλικο κόλιανδρο και συνοδεύεται με κρέμα από γυλωμένη μανούρα Σίφνου και σταγόνες chimichurri (€12). Γοητευτικό και πλούσιο σε γεύση είναι το τορτελίνι σπανακόπιτα (€15). Πρόκειται για μια αποδομημένη σπανακόπιτα όπου το τορτελίνι γεμίζεται με σπανάκι και πράσο, περιχύνεται με λιωμένη φέτα και στην κορυφή της έχει καρφωμένα τραγανά φύλλα κρούστας – καταπληκτική. Από τα κυρίως, ευωδιαστό προσγειώθηκε στο τραπέζι το σιγομαγειρεμένο αρνάκι γάλακτος με γιαούρτι πρόβειο, σάλτσα από τον ζωμό του αρωματισμένη με θυμάρι και δίπλα άγουρο πλιγούρι freekeh, διακοBALTHAZAR σμημένο με σέσκουλο καμένο. Ένα πιάτο ανατολίτικο με χαρακτήρα και πλούσια γεύση (€19). Κρατήστε χώρο για τα επιδόρπια. Ωραία η ιδέα της μηλόπιτας «παλιάς και καινούργιας», που την παραδοσιακή τάρτα μήλου συνοδεύει εντυπωσιακή μους πράσινου μήλου πάνω σε crumble (€10). Το Balthazar παραμένει σταθερή αξία στον χρόνο και με το νέο μενού του Πέσκια επιβεβαιώνει αυτή του την ιδιότητα. ☛ Balthazar, Τσόχα 27, Αμπελόκηποι, 210 6441215

BARBAROSSA ATHENS

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Εκλεκτό ψάρι και θαλασσινά κατευθείαν απ’ το λιμάνι της Νάουσας στην καρδιά του Χαλανδρίου.

ν ρωτούσες εκείνους που κάνουν διακοπές στην Πάρο να σου προτείνουν ένα καλό ψαράδικο, το σίγουρο είναι ότι θα σου έλεγαν το Barbarossa. Το εστιατόριο που δεσπόζει στο ενετικό λιμανάκι της Νάουσας και χρόνια τώρα προσφέρει απίθανους ψαρομεζέδες και υψηλή γαστρονομία με επίκεντρο το ψάρι και τα θαλασσινά είναι αναμφίβολα ένα από τα hot spots του νησιού. Πριν από περίπου δύο χρόνια το Barbarossa και το πειρατικό του πλήρωμα έκαναν απόβαση στην Αθήνα και έριξαν… άγκυρα στο Χαλάνδρι. Και εγένετο το Barbarossa Athens. Ένα μαγαζί που αν σου αρέσουν τα θαλασσινά, οφείλεις να κάνεις τουλάχιστον μία γνωριμία μαζί του. Θα το βρεις εύκολα, αφού είναι σε έναν απ’ τους πιο κεντρικούς δρόμους του Χαλανδρίου, και θα εντυπωσιαστείς απ’ το πόσο καλαίσθητος και συνάμα minimal είναι ο χώρος του. Άνετη σάλα με χαλαρή διακόσμηση και νησιώτικη ατμόσφαιρα που ταιριάζει γάντι με τις μοναδικές θαλασσινές γεύσεις που ετοιμάζει στην κουζίνα ο σεφ Δημήτρης Νίκολης. Με έμφαση στο ψάρι και όλες τις νοστιμιές που βγάζει η θάλασσα, και

όχι μόνο, ο σεφ προτείνει «πειραγμένα» πιάτα της κυκλαδίτικης κουζίνας με προϊόντα κυρίως από την Πάρο και άλλα κυκλαδονήσια. Πιάτα όπως η νησιώτικη σαλάτα με αυγουλάτα ντοματίνια, παριανά καππαρόφυλλα και ξινομυζήθρα με ελαιόλαδο αλλά και το κριθαρώτο ολικής με καραβίδα, αγκινάρα, μελωμένα ντοματίνια και γλυκάνισο, και πολίτικο καταΐφι με παγωτό καϊμάκι. Πλάι σε αυτά βρίσκεις αρκετές επιλογές σε ζυμαρικά, ενώ υπάρχουν και κάποιες προτάσεις για εκείνους που προτιμούν κρέας, όπως η φοβερή ταλιάτα από μοσχαρίσιο κρέας Lompata, σιτεμένο για 42 ημέρες. Θα τα συνοδεύσεις ιδανικά με κάποιο απ’ τα κρασιά της ενδιαφέρουσας wine list που προσφέρει αρκετές κλασικές ετικέτες. Ό,τι κι αν φας, θυμήσου να κρατήσεις λίγο χώρο στο τέλος για τους αφράτους λουκουμάδες με μέλι, παγωτό και σοκολάτα ή έστω μια κουταλιά απ’ το εξίσου υπέροχο προφιτερόλ και θα μας θυμηθείς. Στα συν του μαγαζιού η άψογη εξυπηρέτηση, οι value for money τιμές αλλά και το γνήσιο παριανό καλωσόρισμα του Ευγένιου, που είναι ο ιδιοκτήτης του Barbarossa.

Εθν. Αντιστάσεως 39, Χαλάνδρι, 210 6841156

7.12.17 – lifo

76 lifo – 7.12.17

StarFax

διπλωματία και φροντίστε να ξεσκαρτάρετε παλιές ιστορίες που αποτελούν περιττό φορτίο. Η είσοδος του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο σας κάνει να αναζητάτε και να διεκδικείτε την ανεξαρτησία σας, αυτή όμως η διάθεση συγκρούεται με τα «πρέπει», κάτι που σας προκαλεί ένταση. Οι αλλαγές που επιθυμείτε απαιτούν προγραμματισμό και μεθοδικότητα, διαφορετικά, αν αφήσετε την παρορμητική σας διάθεση να σας κατευθύνει, θα βρεθείτε σε αδιέξοδο. Είναι μια εποχή κατά την οποία βγαίνουν στην επιφάνεια οι επιθυμίες σας και επειδή βελτιώνονται τα οικονομικά σας, θα πρέπει να είστε προνοητικοί. Στον ερωτικό τομέα επανασυνδέσεις, παράλληλες σχέσεις και έντονο πάθος κάνουν την προσωπική ζωή ορισμένων αρκετά ενδιαφέρουσα, για κάποιους άλλους όμως θα είναι αρκετά θυελλώδης. Αποκαλύψεις, εξαπατήσεις και μυστικά θα προκαλέσουν καταστάσεις που θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε τις σχέσεις σας. ΤΑΥΡΟΣ Αποφασιστικότητα και έντονη δράση σάς χαρακτηρίζουν τις επόμενες μέρες και αυτό είναι μεν καλό επειδή μπορείτε να διευθετήσετε με άνεση τις υποθέσεις σας, χρειάζεται όμως προσοχή στην επικοινωνία, καθώς ο Άρης περνά πλέον στον Σκορπιό, επηρεάζοντας τον τομέα συνεργασιών σχέσεων. Πιθανές ανατροπές και προκλήσεις θα σας κάνουν πιο προσεχτικούς στην επιλογή συνεργατών και δεν αποκλείεται να στραφείτε σε φίλους εσείς που αναζητάτε πρόσωπα για να ενώσετε τις δυνάμεις σας και να μοιραστείτε τα βάρη μιας επιχειρηματικής ιδέας. Ιδανική εποχή για να κάνετε κάποιες αγορές δώρων ή για να οργανώσετε ένα ταξίδι. Στον ερωτικό τομέα ενδεχομένως οι ανάγκες σας να μη συμβαδίζουν με του συντρόφου σας και καθώς οι απαιτήσεις σας είναι υπερβολικές, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Ιδιαίτερη προσοχή οι ελεύθεροι σχετικά με τις επιλογές σας. Η ανάγκη σας για συντροφικότητα σας κάνει να μη βλέπετε ξεκάθαρα τις προθέσεις των άλλων. ΔΙΔΥΜΟΣ Τα επαγγελματικά σας θα σας απασχολήσουν το προσεχές διάστημα και ενώ θα έχετε όρεξη για δουλειά, επειδή δεν θα θέλετε κανέναν να σας υποδεικνύει τι θα κάνετε, οι πιθανότητες για συγκρούσεις είναι πολλές. Η είσοδος του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο, διανύοντας τον τομέα της εργασίας, αυξάνει τις απαιτήσεις της δουλειάς σας και θα δοκιμαστεί η υπομονή σας πολλές φορές. Ωστόσο, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις με ψυχραιμία και διπλωματία, όσο κι αν σας φανεί δύσκολο. Μην ξεχνάτε πως είναι μια εποχή με πάρα πολλά έξοδα και δεν συγχωρούνται επιπόλαιες αποφάσεις και ενέργειες. Φίλοι από το παρελθόν κάνουν την εμφάνισή τους και είστε πολύ χαρούμενοι, ενώ βελτιώνεται σημαντικά και η ερωτική σας ζωή, κάτι που κάνει αρκετά ενδιαφέρουσα την καθημερινότητά σας. Οι δεσμευμένοι μπορείτε να πείτε ξεκάθαρα αυτά που σας απασχολούν, αρκεί να είστε πρόθυμοι να ακούσετε το ταίρι σας. ΚΑΡΚΙΝΟΣ Πολλή αισιοδοξία και δημιουργική διάθεση θα σας δώσουν ώθηση για να κυνηγήσετε με επιμονή τους στόχους σας, μπορεί όμως να υπερεκτιμήσετε τις δυνάμεις σας και να ξεπεράσετε τις αντοχές σας. Η είσοδος του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο αυξάνει την αυτοπεποίθησή σας, κάτι που μπορεί να σας κάνει να φερθείτε με υπεροψία, γεγονός που δεν θα σας ευνοήσει στις επαφές που θα γίνουν. Ρίξτε τους τόνους, μην παριστάνετε τους ξερόλες και δείτε με ποιους τρόπους μπορείτε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη των άλλων. Όσον αφορά τα οικονομικά σας, κινηθείτε με σύνεση, ώστε να καλύψετε υποχρεώσεις και προσωπικές επιθυμίες. Η ερωτική σας ζωή θα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα καθώς έχετε τη διάθεση να πειραματιστείτε, αρκεί να είστε προσεχτικοί και να μην επαναλάβετε λάθη που στο παρελθόν σάς δημιούργησαν προβλήματα. Οι δεσμευμένοι διασκεδάστε με το ταίρι σας.

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΚΡΙΟΣ Υπερασπιστείτε τα συμφέροντά σας με

ΛΕΩΝ Το πέρασμα του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο μπορεί να προκαλέσει μια αναστάτωση στις σχέσεις με τα μέλη της οικογένειας και είναι ένα διάστημα κατά το οποίο θα πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί στη διαχείριση των καταστάσεων, κυρίως εσείς του πρώτου και τρίτου δεκαημέρου. Για πολύ κόσμο η περίοδος των γιορτών είναι μια έξτρα πηγή άγχους που μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε εκνευρισμό. Με τα οικονομικά σας πρέπει να είστε φειδωλοί, αποφεύγοντας το ξόδεμα σε περιττές αγορές, καθώς προκύπτουν συνεχώς βασικές ανάγκες που θα πρέπει να καλύψετε, ενώ κάποια εμπόδια στις επαγγελματικές σας υποθέσεις θα είναι μια δοκιμασία που θα την ξεπεράσετε μεν, αλλά θα σας εξαντλήσει. Η προσωπική σας ζωή είναι λίγο μπερδεμένη. Εσείς που κάνετε σκέψεις σχετικά με τη λήξη της σχέσης σας μπορεί να βρεθείτε σε δίλημμα αν κάνετε μια καινούργια γνωριμία, ωστόσο δεν είναι κατάλληλη εποχή για να πάρετε σημαντικές αποφάσεις. ΠΑΡΘΕΝΟΣ Αυτή την εποχή είστε πολύ δραστήριοι, οι μετακινήσεις σας για επαγγελματικούς σκοπούς θα είναι πολλές, θα πρέπει όμως να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί με το όχημά σας, καθώς το Σάββατο περνά ο Άρης στον Σκορπιό και φέρνει μια γενικότερη ένταση που καλό είναι να μην τη βγάλετε στο τιμόνι. Η διάθεσή σας να βάλετε σε τάξη κάθε είδους εκκρεμότητα θα σας εξαντλήσει, ενώ μπορεί να γίνετε απαιτητικοί και απότομοι απέναντι σε συνεργάτες, αν δεν ακολουθήσουν τους ρυθμούς σας. Στον οικονομικό τομέα η βελτίωση θα οφείλεται στην ώθηση που σας έδωσε ένα οικείο πρόσωπο, ανοίγοντας μια καινούργια πόρτα για εσάς, οι σχέσεις σας όμως θα επηρεαστούν αρνητικά, αν δεν του το αναγνωρίσετε. Ο τομέας της φιλίας περνά σκαμπανεβάσματα και είναι θέμα χρόνου να χαλάσουν κάποιες μακροχρόνιες σχέσεις για συμφέροντα. Μη βλέπετε μονόπλευρα τις καταστάσεις και να είστε πιο δοτικοί, κυρίως απέναντι σε πρόσωπα που σας έχουν στηρίξει. ΖΥΓΟΣ Το πέρασμα του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο φέρνει οικονομικά θέματα στο προσκήνιο και μπορεί να ανατραπούν τα σχέδιά σας προκειμένου να μη μείνουν σε εκκρεμότητα οι οφειλές σας. Ωστόσο στον επαγγελματικό τομέα υπάρχει η ευνοϊκή επιρροή του Δία με τον Ποσειδώνα, που σημαίνει πως γίνονται καλά πράγματα και αυξάνονται τα κέρδη σας. Καινούργιες προτάσεις συνεργασίας σάς δίνουν εναλλακτικές λύσεις και επειδή αισθάνεστε μεγαλύτερη σιγουριά για το μέλλον, υπερασπίζεστε περισσότερο τα συμφέροντά σας, κάτι που σε ορισμένες φάσεις μπορεί να σας κάνει υπερβολικούς. Σχετικά ομαλή είναι η προσωπική σας ζωή, τώρα όμως που μπορεί να είστε πιο ανήσυχοι και να εστιάζετε στα μελανά σημεία της σχέσης σας δεν θα λείψουν οι εντάσεις και οι διαπληκτισμοί με το ταίρι σας. Οι ελεύθεροι θα κάνετε κάποιες ενδιαφέρουσες γνωριμίες και πολλά μπορεί να προκύψουν στην πορεία. ΣΚΟΡΠΙΟΣ Οι Σκορπιοί αισθάνεστε πιο σίγουροι για τον εαυτό σας και από το Σάββατο, που περνά ο Άρης στο ζώδιό σας, θα δείτε την ενεργητικότητά σας να αυξάνεται. Ιδανική εποχή για να ολοκληρώσετε ένα έργο, ώστε να ξεκινήσετε ένα καινούργιο εγχείρημα, για να κλείσετε οικονομικές εκκρεμότητες και γενικά να αξιοποιήσετε όλη αυτή την ενέργεια προς τις σωστές κατευθύνσεις. Έχετε κατά νου πως μπορεί να δημιουργηθούν προστριβές με τους συνεργάτες σας αν υπάρξει μια διαφωνία και καλό είναι να μη λειτουργήσετε μόνο για το δικό σας συμφέρον. Μια σωστή συνεργασία μπορεί να αποφέρει πολλά οφέλη και για να γίνει αυτό πρέπει να είναι ευχαριστημένοι οι συνεργάτες σας. Στον ερωτικό τομέα θα υπάρξουν κάποιες εντάσεις αν δεν κοντρολάρετε την ανάγκη σας για ανεξαρτησία και δεν αποκλείεται να διαλυθούν σχέσεις που δεν είναι γερές. Η ερωτική σας διάθεση είναι στα ύψη.

ΤΟΞΟΤΗΣ Οι γεννημένοι το τρίτο δεκαήμερο θα βρεθείτε αντιμέτωποι με εσωτερικές συγκρούσεις καθώς έχετε αφήσει να μαζευτούν μέσα σας πολλά. Ειδικά αν νιώσετε αδικημένοι πάνω στη δουλειά σας, προβλέπονται εκρηκτικές καταστάσεις. Η είσοδος του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο σας κάνει να βλέπετε πιο ωμά τα γεγονότα και εντείνεται η ανάγκη σας να υπερασπιστείτε τα συμφέροντά σας, όμως είναι αμφίβολο κατά πόσο θα γίνετε κατανοητοί. Φροντίστε να είστε προετοιμασμένοι έχοντας εναλλακτικές λύσεις στο μυαλό σας και μην ξεκινάτε καινούργιες συνεργασίες, καθώς δεν ευνοούνται αυτή την εποχή. Είναι σημαντικό να διακρίνετε τις πραγματικές προθέσεις των άλλων, κάτι που είναι δύσκολο, μια και η κρίση σας δεν είναι ξεκάθαρη. Όσον αφορά την προσωπική σας ζωή, μην αφήσετε να μπουν στη μέση οικονομικά θέματα, γιατί δύσκολα θα επανέλθουν οι ισορροπίες. Δώστε έμφαση στη σχέση σας και φροντίστε να περνάτε ποιοτικό χρόνο με το ταίρι σας. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Η προσοχή σας είναι στραμμένη σε θέματα καριέρας και καθώς είστε αποφασισμένοι να πετύχετε τους στόχους σας, εργάζεστε εντατικά, δίχως να υπολογίζετε την κούραση. Η είσοδος του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο ενδυναμώνει την ανάγκη σας να αυξήσετε το εισόδημά σας και μπορεί να πάρετε ρίσκα που δεν θα είστε σε θέση να τα φέρετε σε πέρας, οπότε μην κάνετε σπασμωδικές ενέργειες και μελετήστε ψύχραιμα τις επόμενες κινήσεις σας. Τα οικονομικά σας έχουν μια ανοδική τάση, είναι όμως πολλά τα έξοδα και οι ανάγκες, οπότε χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Σημαντικές αγορές και επενδύσεις μπορεί να μην είναι και τόσο συμφέρουσες όσο νομίζετε και καλό είναι να τις αποφύγετε. Στον τομέα της φιλίας μπορεί να γίνει μια παρεξήγηση που θα σας κοστίσει πολύ και θα πέσει η ενέργειά σας κατακόρυφα. Προσέξτε πώς θα εκφράσετε τα όποια παράπονά σας, ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα εγκαίρως. ΥΔΡΟΧΟΟΣ Η αυτοπεποίθησή σας είναι στα ύψη, καθώς βλέπετε τους κόπους σας να ανταμείβονται και από το Σάββατο, που περνά ο Άρης στον Σκορπιό, θα είστε ακόμα πιο σίγουροι για τις αποφάσεις και τις ενέργειές σας, οπότε είναι ιδανική εποχή για να δουλέψετε ατομικά και να πιάσετε τους στόχους σας. Πάρτε πρωτοβουλίες, μη διστάζετε να προβάλετε τις δεξιότητές σας ή να παρουσιάσετε μια καινούργια ιδέα στους συνεργάτες σας και δώστε έμφαση στην οργάνωση σημαντικών θεμάτων. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται και μπορείτε να οργανώσετε ένα ταξίδι ή να κάνετε αγορές για αγαπημένα πρόσωπα. Λίγη προσοχή στην προσέγγιση ενός προσώπου που θα προσελκύσει το ενδιαφέρον σας, ώστε να μην παρεξηγήσει τις προθέσεις σας. Μπορεί η παρορμητική σας διάθεση να προκαλέσει λανθασμένες εντυπώσεις, οπότε αποφύγετε τις υπερβολές και επιστρατεύστε την ευγένειά σας. Οι δεσμευμένοι περνάτε πολύ καλά αυτή την εποχή με το ταίρι σας. ΙΧΘΥΣ Τις επόμενες μέρες θα έχετε αρκετό χρόνο για να ασχοληθείτε με διάφορες εκκρεμότητες, το πιο σημαντικό όμως είναι πως θα κάνετε επαφές και συζητήσεις με σημαντικά πρόσωπα που θα εκτιμήσουν πολύ τα ταλέντα και τις γνώσεις σας, οπότε δεν αποκλείεται να προκύψει και μια καινούργια συνεργασία. Η είσοδος του Άρη στον Σκορπιό το Σάββατο ευνοεί τα ταξίδια και θέματα που έχουν να κάνουν με τις σπουδές, πρέπει όμως να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί σε θέματα οδήγησης και γενικά να φροντίσετε να είστε νομότυποι, καθώς υπάρχει κίνδυνος να βρεθείτε αντιμέτωποι με τον νόμο. Αγορές για το σπίτι και τον εαυτό σας θα είναι από τις βασικές ενασχολήσεις, κάτι που μπορεί να μειώσει τον προϋπολογισμό σας. Έντονη ερωτική διάθεση και όρεξη για περιπέτειες σας κάνουν πιο αυθόρμητους και είναι ιδανική ευκαιρία για να βελτιώσετε την ερωτική σας ζωή, ελεύθεροι και μη.

SUDOKU No 534 8 7 1

6 7 4 3 9

1 6 9 2 3

4 8 5

1 2

3 5

Η λύση του προηγούμενου 7 5 1 9 3 8

2 3 9 4 5 6

8 4 6 2 7 1

3 9 2 6 1 7

5 1 7 8 4 2

6 8 4 5 9 3

4 7 8 1 2 5

1 2 3 7 6 9

9 6 5 3 8 4

4 1 3 5 6 7 9 8 2 2 8 9 4 3 1 6 5 7 6 7 5 8 9 2 3 4 1

7.12.17 – lifo

7—13.12.2017

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

78 lifo – 7.12.17

Πηγαίνουμε κάθε μέρα βόλτα σε μια εγκαταλελειμμένη μαρίνα στη Χαλκιδική, κυρίως γιατί εκεί συναντάμε ένα σωρό διαφορετικά γατάκια. Έχουμε πάντα τροφή να τους δώσουμε και μαζεύονται από κάθε γωνιά, τα βλέπουμε να κατεβαίνουν τρέχοντας τους λόφους ή να εμφανίζονται μέσα απ’ τα καραβάκια και να πηδούν πάνω απ’ τη θάλασσα για να ταϊστούν και κατόπιν να χαϊδευτούν. Η ωραιότερη στιγμή της κάθε μέρας μου. Άρης Δημοκίδης

M.Hulot Το Plisskën είναι όντως το μόνο φεστιβάλ που σου δίνει την ευκαιρία να δεις πραγματικά νέα πράγματα και ό,τι συμβαίνει τώρα στη μουσική. Όσοι έπαιξαν φέτος στο Tunnel ήταν αυτό ακριβώς, με εκπλήξεις ευχάριστες (τη Lady Leshurr που έκανε μια εκπληκτική εμφάνιση, ταρακουνώντας τους πάντες, και τον Gaika, που έχει εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν στα mixtapes) και ένα εξαιρετικό κοινό που γνώριζε αυτά που έβλεπε και τα απολάμβανε. Λίγο πριν από το τέλος, πάντως, κι ενώ η Lady Leshurr ετοιμαζόταν να βγει στη σκηνή, κάποιος γείτονας παραπονέθηκε για τον ήχο και αναγκάστηκαν να τον χαμηλώσουν και, ακόμα χειρότερα, έκλεισαν την πόρτα πριν τελειώσει το live της, στέλνοντας τον κόσμο να βγει στριμωγμένος από τον διάδρομο δίπλα στις τουαλέτες. Απαράδεκτο, γιατί αν γινόταν το παραμικρό στην αίθουσα, θα μπορούσε να συμβεί κάτι πολύ κακό. Είναι κρίμα να φεύγεις από μια τόσο διασκεδαστική βραδιά με άσχημες εντυπώσεις.

Δώδεκα χρόνια LiFO. Επιτυχίες, πρωτιές, στιγμές, άνθρωποι, ιδέες, εμπειρίες, ιστορίες, ρεπορτάζ, συναντήσεις. Και, κυρίως, κόπος και προσπάθεια ώστε να γίνεται πράξη, σε κάθε τεύχος, η παρακάτω φράση: «Είτε κάνε κάτι που αξίζει να διαβαστεί είτε κάνε κάτι που να αξίζει να γραφτεί». Χρόνια μας πολλά! Γιάννης Πανταζόπουλος

Χριστίνα Γαλανοπούλου Συνήθως, όταν κάποιο δημόσιο πρόσωπο ή κάποια ονομαστή φυσιογνωμία φεύγει από τη ζωή, η ομήγυρη του Facebook καταφεύγει σ’ εκείνο το αφελές RIP, ενώ μέσα στα σχόλια όλο και κάποια κακία υπό τη μορφή «αστικής αλήθειας» διατυπώνεται για τον μεταστάντα. Στην Ελλάδα, όπου περισσεύουν τα δημόσια πρόσωπα και λείπουν δραματικά οι φυσιογνωμίες, στην Ελλάδα που την κακία την έχουμε κάτω από τη γλώσσα, στην Ελλάδα του γρήγορου, του έτοιμου, του πρόχειρου, όταν πέθανε ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, η πιο σημαντική φυσιογνωμία της Ερμού και μιας Αθήνας που χρόνια τώρα αργοπεθαίνει απ’ όλα τα προαναφερθέντα, δεν υπήρξε ένας που να μην αναγνώρισε το μέγεθός του. Όχι μόνο το επιχειρηματικό αλλά και το ανθρώπινο. Όλοι μια λέξη είχαν να γράψουν: «Κύριος». Ας μας προβληματίσει λίγο αυτό για όλα. Για τους κυβερνώντες που επιλέγουμε, για τους συνεργάτες που διαλέγουμε, για τους φίλους κι ολόκληρο το φάσμα των επιλογών μας.

«Αφήστε με να πεθάνω» σημαίνει το Lasciatemi Morire που παίζει αυτό το διάστημα στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού. Ο Κώστας Κουτσολέλος και η Βάσω Καμαράτου παίζουν ένα ζευγάρι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης που σχολιάζει ό,τι στραβό υπάρχει στην ανθρωπότητα και σε κάνουν να κλαις από τα γέλια και να μην ξέρεις από πού σε βρήκε!

Την ερχόμενη Δευτέρα θα βρίσκεται στην Αθήνα μια τρομερή προσωπικότητα, η Άντζελα Ντέιβις, εμβληματική φυσιογνωμία του πολιτικού ακτιβισμού και συγγραφέας. Θα δώσει διάλεξη με τίτλο «Αντιμαχόμενος φεμινισμός: Θεωρίες και πρακτικές» στο θέατρο Αλίκη. Η Ντέιβις υποστηρίζει ότι ο φεμινισμός δεν πρέπει να περιορίζεται στα στενά όρια των αιτημάτων του και ελπίζει πως η ανατροπή του καπιταλισμού θα φέρει τη λύση και σε άλλα προβλήματα. Δεν τη χάνω με τίποτα.

Μαρία Παππά

Μερόπη Κοκκίνη

Κορίνα Φαρμακόρη

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Δύο μέρες στην Κύπρο ήταν αρκετές για να συνειδητοποιήσω πόσο δύσκολη είναι για τους Ελληνοκύπριους η διαχείριση της καθημερινότητας σε ένα νησί διαιρεμένο με μια πράσινη γραμμή. Οι αναφορές σε νεκρούς και αγνοούμενους στο ελληνοκυπριακό κομμάτι της Λευκωσίας, τα ρημαγμένα αρχοντικά στην ουδέτερη ζώνη, η σύντομη επίσκεψη στα γοτθικά μνημεία της πρωτεύουσας του νησιού, που βρίσκονται πλέον στα Κατεχόμενα, αλλά και η συναισθηματική φόρτιση των ξεναγών υπήρξαν αποκαλυπτικά του μεγέθους του προβλήματος. Όταν ήμασταν παιδιά, σε κάθε δύσκολη περίπτωση δηλώναμε: «Δεν θα λύσουμε τώρα το Κυπριακό». Για πρώτη φορά το σχήμα λόγου απέκτησε περιεχόμενο και είναι πολύ πικρό.

Εννιά χρόνια μετά τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό στα Εξάρχεια και την πανελλαδική εξέγερση της νεολαίας που ακολούθησε, προαναγγέλλοντας κι επιβεβαιώνοντας το ασύλληπτο μέγεθος της υποβόσκουσας κρίσης προτού καν την επισημοποιήσουν τα μνημόνια, το αν εκείνος ο σημαδιακός, ρηξικέλευθος για τους μεν, φετιχιστικά βίαιος και ιδεολογικά ανέμπνευστος κατά τους δε Δεκέμβρης ήταν απλώς μια ενστικτώδης, παρορμητική, επιπόλαιη απάντηση ή/ και μια σκληρή, ωμή, αμείλικτη ερώτηση παραμένει αίνιγμα κι ας άλλαξε τόσο έκτοτε η Ελλάδα, για το καλύτερο και, κυρίως, για το χειρότερο. Άφησε όμως αναμφίβολα μια σημαντική παρακαταθήκη: το πρόταγμα της αλληλεγγύης και της αντίστασης στον αυταρχισμό της εξουσίας αφενός, το πόσο ευάλωτο νιώθει το σύστημα –κι έχει καλούς λόγους γι’ αυτό– μπροστά στο απρόβλεπτο αφετέρου. Εις μνήμην!

Κάποιοι επί σκηνής θεατρικοί αυνανισμοί μάς αρέσουν. Έχουν κάτι να πουν. Ένα δίωρο αυτοαναφορικό κατασκεύασμα όμως, χωρίς ειρμό, που μπορεί να προκαλέσει μόνο αμήχανο γέλιο το πρώτο πεντάλεπτο λόγω της με το στανιό διάδρασης όχι μόνο δεν μας αρέσει, αλλά υποφέρουμε πραγματικά μέχρι να τελειώσει. Και είναι μεγαλύτερο το κρίμα όταν υπεύθυνος γι’ αυτό είναι κάποιος πραγματικά ταλαντούχος που μπορεί να κατεβάζει ωραίες ιδέες για πλάκα, αλλά εδώ κατ’ επιλογήν πουλάει τα σκατά του, επειδή προφανώς κάτι πρέπει να κάνει και βαριέται ή δεν έχει τα μέσα να κάνει οτιδήποτε άλλο. Και μετά φταίνε οι κριτικοί. Αλέξανδρος Διακοσάββας

Νικόλας Σεβαστάκης Καλά: Η κατάργηση της υποχρεωτικότητας της σαρίας στη Θράκη. Ανάσα ελευθερίας σε έναν χώρο (στη Θράκη) όπου έχουν εμφανιστεί αντιδραστικές και φανατικές φωνές. Η επιλογή πολλών φοιτητών/-τριών για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα, όχι αναγκαστικά για λόγους οικονομικούς αλλά επειδή αναγνωρίζουν τις δυνατότητες για παραγωγή γνώσης στη χώρα. Κακά: Οι χιλιομπαλωμένοι δρόμοι σε πολλά σημεία της Θεσσαλονίκης. Στο έλεος των παρκαρισμένων που δεν αφήνουν ούτε εξήντα εκατοστά πεζοδρόμιο. Η μαγκίτικη γλώσσα των πολιτικών όταν επιδιώκουν να φανούν λαϊκοί. Η γενικότερη μίμηση μιας προκάτ λαϊκότητας από επιδερμικούς μεσοαστούς. Τα θεωρητικά κείμενα τα σπαρμένα υποσημειώσεις και παραπομπές και με γραφή που δεν διαβάζεται.

Για κάθε μουσικόφιλο οι τελευταίες εβδομάδες πριν από τις γιορτές είναι ξεχωριστές. Αναφέρομαι στο τελετουργικό με τις λίστες των καλύτερων δίσκων της χρονιάς. Κάτι, όμως, που ξεκινάει ως ένας νοικοκύρεμα του μουσικού έτους καταλήγει σε έναν βομβαρδισμό από κυκλοφορίες. Δεν λέω, είναι απαραίτητος αυτός ο απολογισμός, αλλά μήπως να σταματήσουμε να ψάχνουμε τα πάρα πολλά, για τα λίγα και τα καλά; Γιατί ναι μεν η μουσική ευρυμάθεια είναι σημαντική αρετή, αλλά όταν κάθε χρόνο ακούμε όλο και περισσότερη μουσική, ενώ παράλληλα συνδεόμαστε βαθύτερα με όλο και λιγότερους δίσκους, κάτι πρέπει να κάνουμε πολύ λάθος…

Αμέσως γλύκανε το κλίμα με το που μπήκε ο γιορτινός Δεκέμβριος. Στο Ζάππειο ένας μπαμπάς κάνει βόλτα με το 5χρονο αγοράκι του. Το αγοράκι θέλει μπαλόνι. Και επειδή το μπαλόνι είναι, εκτός από χρυσό, ελαφρώς ξεφούσκωτο, δεν χάνει χρόνο και ξεκινάει το βρισίδι. Μπροστά στον μικρό, μπροστά στο Ζάππειο, μπροστά στα χρυσά μπαλόνια, για δέκα λεπτά φωνάζει για να καταλήξει: «Είσαι κακός άνθρωπος και κακός επαγγελματίας». Φρέσκο- φρέσκο χριστουγεννιάτικο ψυχολογικό τραύμα. Για μένα μιλάω, το παιδάκι μια χαρά!

Άγγελος Κλειτσίκας

Γεωργία Παπαστάμου

Γιάννης Κωνσταντινίδης Κάθε συμπεριφορά αλά «κορίτσι από το Τέξας που θεωρεί ότι έχει δικαίωμα στα πάντα», όπως το έθετε κομψά ένας παλιός στίχος των Eurythmics, θριαμβεύει αμέσως στη λίστα με τα αρνητικά. Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από ολόκληρη Κίνα, η οποία θα κατανάλωνε τους 12 τόνους «λέπια» παγκολίνου που περιείχε το κατασχεθέν φορτίο αφρικανικής προέλευσης. Ο παγκολίνος είναι ένα αρχι-προστατευόμενο άγριο ζωάκι. Ένας γλυκούτσικος μυρμηγκοφάγος που, αν και θηλαστικό, είναι καλυμμένος με κεράτινες φολίδες οι οποίες στην Άπω Ανατολή θεωρούνται θεραπευτικές και με αφροδισιακές ιδιότητες. Για την εν λόγω φορτωτική πρέπει να θανατώθηκαν στην Αφρική 20.000 παγκολίνοι. Αν ποτέ αφανιστούν, θα προκληθεί εκεί υπεραύξηση των πληθυσμών μυρμηγκιών και τερμιτών, κάτι που δεν ηχεί χαρμόσυνα. Το περιστατικό συμπαρασύρει επίσης τη δυσάρεστη αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν θα αποβάλει ποτέ τη δεισιδαιμονία και τον κομπογιαννιτισμό. Αντίθετα, θα υπερασπίζεται παράφορα κάθε κατ’ επιλογήν του placebo.

Χρήστος Παρίδης Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα είναι να σε πλησιάζουν για να σου ζητήσουν χρήματα. Συχνότερα, βέβαια, οι ναρκομανείς αλλά και γριές γυναίκες, όπως και παιδάκια, τσιγγανάκια περισσότερο. Αρκετοί από δαύτους πουλάνε χαρτομάντιλα, στα τρένα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία από χρήσιμα ή άχρηστα αντικείμενα. Είτε διαθέτει κανείς την άνεση να δώσει κάτι είτε θεωρεί ότι δεν έχει καμία υποχρέωση, μου φαίνεται αδιανόητο κάθε φορά που ακούω, ακόμα και φίλους, να λένε σε αυτούς τους δύσμοιρους «ευχαριστώ, δεν θέλω». «Ευχαριστώ»; Κάθεσαι σε ένα πανάκριβο εστιατόριο ή τελείως ανέμελος σε ένα καφέ και λες «ευχαριστώ»; Για ποιο πράγμα «ευχαριστείς»; Ναι, φυσικά, είναι ενοχλητική η κακή αισθητική τους και ίσως γίνονται φορτικοί την ώρα που τρώμε, αλλά ας δείξουμε μια κάποια κατανόηση. Μα, «ευχαριστώ», λες και μας προσφέρουν κοκτέιλ σε πάρτι;

7.12.17 – lifo