ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη
15022018
ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΣΤΟ
Χ Α ΡΤΙ
1 ο Ν ΔΙΑΔΊΚΤΥΟ
ν Βάσει στοιχείω Bari-Focus
VENUS VOLCANISM & IN ATLAS
ΣΤΟ
www.lifo.gr Στοιχεία s Google Analytic
2 lifo – 15.2.18
☛ Στα Μικροπράγματα του LIFO.gr δημοσιεύσαμε ένα άρθρο για την ιστορία πίσω από ένα αχαρακτήριστο πατρινό έθιμο (αναζητήστε το άρθρο οnline, αξίζει, λέγεται «Η Γιαννούλα η Κουλουρού - Το πατρινό έθιμο της ντροπής»). Να δύο αντιδράσεις: «Δυστυχώς, η τελευταία πρόταση, ότι όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη τέτοιες ιστορίες, είναι η σκληρή αλήθεια και πάνω σε αυτήν έχουμε φτιάξει μια κοινωνία γεμάτη τυπικότητες και ψέματα, την οποία, αντί να προσπαθούμε να την αλλάξουμε, έχουμε γίνει ταλέντα στο να την καμουφλάρουμε όπως θέλουμε, όποτε θέλουμε. Τους ψυχικά ασθενείς, τους ΑμεΑ, τους ομοφυλόφιλους και όσους δεν ήταν όπως ήθελε η “άρρωστη” πλειονότητα τους έβγαζαν τρελούς, τους κορόιδευαν και αν δεν μπορούσαν να τους διώξουν από το σπίτι-περιοχή-χωριό για να μη χαλάσει το όνομα της οικογένειας, υπήρχε ο εγκλεισμός, η απομόνωση και ο εξαναγκασμός να δείχνεις κάτι που δεν είσαι. Τώρα είμαστε λίγο πιο light, αλλά όλα αυτά παραμένουν και γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες ή πίσω από τις πλάτες των παθόντων. Όσο για τη σχέση που υπήρχε μεταξύ ανθρώπου και ζώου (με αφορμή την Τσικνοπέμπτη), εκεί η κοινωνία είναι γεμάτη σοβαρά εγκλήματα, τα οποία ακόμα και τώρα, στο όνομα οποιασδήποτε τυπικότητας ή ευρωπαϊκής ευγένειας, δεν τα έχουμε καταδικάσει και δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι συνεχίζονται. Παρ’ όλα αυτά, όλοι σε τέτοια θέματα θα κάνουμε like και θα ποστάρουμε οτιδήποτε και μετά θα είμαστε οk γιατί έτσι δείχνουμε ότι ανήκουμε στο καλό σύνολο. Ευτυχώς, όταν πάμε εξωτερικό καταλαβαίνουμε όλοι πολλά από τα προβλήματά μας, αλλά, δυστυχώς, οι πολλοί απομακρύνονται από αυτήν τη συνειδητοποίηση όταν ξαναβρεθούν εντός συνόρων». (Σχόλιο του Θεοδόση) «Εδώ στη Χίο έχουν έθιμο να βάλλουν με αυτοσχέδιες ρουκέτες –απαγορευμένες παράνομες κατασκευές– κατά καμπαναριών και σπιτιών εντός κατοικημένης περιοχής με συντονισμό, ανοχή και τις ευλογίες όλων των δημόσιων Αρχών. Κι όταν οι ιδιοκτήτες σπιτιών αντιδρούν, γίνονται αντικείμενο χλεύης και στοχοποιούνται! Δεν είναι, λοιπόν, θέμα ενός κόμματος ή ανθρώπων συγκεκριμένης ιδεολογίας. Η χλεύη και το μπούλινγκ, δυστυχώς, υπάρχουν, κάποιες φορές και ως πατροπαράδοτα έθιμα. Γιατί έτσι είναι οι ελληναράδες. Αγαπούν την πατρίδα τους, αλλά όχι τους ανθρώπους που κατοικούν σε αυτήν. Εγώ ξέρω ότι χώρα είναι εκεί όπου σε αγαπούν και δεν σε χλευάζουν». (Σχόλιο του Γιώργου)
α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η
Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.
POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS
feedback549
ΤΟ ΑΧΑΡΑΚΤΉΡΙΣΤΟ ΠΑΤΡΙΝΌ ΈΘΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΎ
*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr
☛ Για το άρθρο «Aυτό θα είναι το νέο πρόσωπο της Δραπετσώνας» του Γιάννη Πανταζόπουλου: «Σχετικά με τις αναπλάσεις στην Ελλάδα: 1) Δαπανώνται πολλά χρήματα σε υπέροχα σχέδια. 2) Το αποτέλεσμα είναι κατώτερο των προσδοκιών. 3) Μετά από λίγους μήνες οι εγκαταστάσεις δεν συντηρούνται και εγκαταλείπονται. 4) Σταδιακά συχνάζουν εκεί μόνο ναρκομανείς, ομάδες ασθενών κ.λπ. 5) Καταγγέλλουμε, γκρινιάζουμε, γίνονται ρεπορτάζ στην ΤV. Καλή τύχη στη Δραπετσώνα!». (Σχόλιο του/ της realthinking) ☛ Για το άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη για το ΚΚΕ εσωτερικού, ο julian_s σχολίασε: «Ο πιο αντιφατικός πολιτικός σχηματισμός της Μεταπολίτευσης. Από τις τάξεις τους πέρασαν τα πιο ανιδιοτελή και ευαίσθητα πολιτικά άτομα και ταυτόχρονα οι μεγαλύτεροι αριβίστες (αν αναφέρουμε κάποια ονόματα, θα “αδικήσουμε” άλλα τόσα). Σε μια συντηρητική και κολλημένη στο παρελθόν ελληνική κοινωνία του ’70 τόλμησε να εισαγάγει καινοτόμες συμπεριφορές που του κόστισαν σε εκλογική επιρροή. Ταυτόχρονα, σε κρίσιμες πολιτικά συγκυρίες έδειξε μια πρωτοφανή ατολμία και ακολούθησε την πεπατημένη. Ηγετικό δίδυμο η άχρωμη “προτεσταντική” φυσιογνωμία της προσφοράς αλλά και της “μιζέριας” του Μπάμπη Δρακόπουλου και ο χαρισματικός, “οπορτουνιστής” των μετέωρων πολιτικών αλμάτων Λεωνίδας Κύρκος». ☛ Για το άρθρο «Η κακιά σκουριά» στο οποίο ο Κωστής Καρπόζηλος χαρτογραφεί τη σχέση της αριστεράς με το μακεδονικό ζήτημα ο Γράφων σχολίασε: «Δικαιούμαστε να θέτουμε εθνικούς στόχους χωρίς να υπάρχει το “κίτρινο αστέρι” του φασίστα; Μπορεί η ελληνική αριστερά να υπάρξει σε ένα εθνικό κράτος χωρίς να υπονομεύει τον εθνικό του χαρακτήρα και τους εθνικούς στόχους; Ή και αντίστροφα: υπάρχει μια αυτοπροσδιοριζόμενη ελληνική αριστερά, με στόχους και οράματα δικά της; Που να μη βλέπει απλώς το όνειρο του διπλανού της ως εφιάλτη; Με δικά της όνειρα; Αναζητάμε στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ μια αριστερά που να μην έχει στόχο της να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Αναζητάμε μια αριστερά αυτόνομη και όχι παρασιτική ιδεολογικά. Μια αριστερά με πρόταση και όχι με άρνηση. Αλλά αυτό προϋποθέτει την ψυχανάλυση του Έλληνα αριστερού. Να δει με γενναιότητα τον Ζαχαριάδη, τον Άρη, το ιδιώνυμο, τον ρόλο του ΣΕΚΕ στη Μικρασιατική. Να αποκτήσει σταθερή και καθολική άποψη στα περί της βίας. Να λύσει όλα τα θέματα που ανέκυψαν κατά τη βρεφική και παιδική ηλικία της αριστεράς, τέλος πάντων. Και να δούμε αν μετά την ψυχανάλυση μένει τίποτα, εκτός από τον άκρατο δικαιωματισμό. Εκτός από τη λατρεία της μονάδας. Αυτοσκοπός μας είναι να υπάρχουμε ως κρατική οντότητα με ευτυχείς πολίτες, όχι με αριστερούς σε μια ρημαγμένη χώρα».
free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη. 15.2.18 – lifo
3
ΣΤΗΛΕΣ
Index 550
ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
σελ. 8
ΚΑΧΥΠΟΨΊΑ, ΣΚΆΝΔΑΛΟ ΚΑΙ ΠΑΡΆΝΟΙΑ
σελ. 9
από τη βασιλικη σιουτη
από τον νικόλα σεβαστάκη
σελ. 9
Ο ΒΑΛΕΝΤΊΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΟΝΤΡΌ ΚΟΡΊΤΣΙ
από τον δημήτρη πολιτάκη
ΟΔΌΣ ΙΠΠΟΚΡΆΤΟΥΣ: ΈΝΑΣ ΕΜΠΟΡΙΚΌΣ ΔΡΌΜΟΣ ΠΟΥ ΘΥΜΊΖΕΙ ΓΕΙΤΟΝΙΆ
σελ. 10
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
σελ. 10
γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ
από th lifo team
σελ. 12
ΣΤΗΝ ΑΣΤΌΡΙΑ
από τον ανδρέα λουκάκο
σελ. 13
95΄ΜΕ ΤΗΝ ΞΕΝΙΑ ΚΟΥΡΤΟΓΛΟΥ
VENUS VOLCANISM & IN ATLAS
ΘΕΜΑΤΑ
NEA ΜΟΥΣΙΚΗ σελ. 16
ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΣΚΤ σσελ. 18
5 ΣΙΝΕΦΙΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΛΟΥΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ σελ. 27 απο τη lifoteam
4 lifo – 15.2.18
ΑΘΗΝΑΊΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΆΔΑΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
σελ. 20
Πάρις Ταβιτιάν
ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr
από τον γιάννη πανταζόπουλο
από τον γιάννη πανταζόπουλο
εικονα εξωφύλλου
www.lifo.gr
εκδοτης
εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου (dpaso@lifo.gr) διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα διεύθυνση διαφημισησ lifo.gr Βίκυ Καλαντζή (vkalantzi@lifo.gr) διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) senior advertising manager Βάλλη Παπαϊωάννου (vpapaioannou@lifo.gr) digital advertising coordinator Ελένη Γκοβάτσου (eleni@lifo.gr) yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας, Βασίλης Καψάσκης συντακτικη ομαδα Κυριάκος Αθανασιάδης, Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Μαρία Κοφού, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Εύη Μαλλιαρού,Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρία Πετειναράκη, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Γιώργος Σπύρου, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή, Ελένη Ψυχούλη, aNameToCome υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f. Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΑΡΩΤΟΣ Ο συνθέτης και μουσικός αφηγείται τη ζωή του.
σελ. 24
διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβή Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639
παρακαλουμε
ανακυκλωστε
15.2.18 – lifo
5
New kitten in town
6.OOO.OOO pageviews το μήνα Δεκέμβριο
mikropragmata.lifo.gr
15-21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018
TalkoftheTown
απο τον γιαννη πανταζοπουλο
TheBuzz
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΆ, 1955 Ήταν 6 Σεπτέμβρη του 1955 όταν ένας καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος προκάλεσε πογκρόμ σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης. Μια βόμβα, που στην αρχή χρεώθηκε σε Έλληνες, στο σπίτι του Κεµάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη αποδείχτηκε τελικά προβοκάτσια, ότι την είχε τοποθετήσει Τούρκος πράκτορας. Έτσι, μέσα σε περίπου εννέα ώρες καταστράφηκαν ολοσχερώς 1.004 σπίτια, ενώ άλλα περίπου 2.500 υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές. Καταστράφηκαν επίσης πάνω από 4.000 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, πολιτιστικοί σύλλογοι, γραφεία εφημερίδων, ξενοδοχεία, κλινικές, εργοστάσια, ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια και εκκλησίες, ενώ συλήθηκαν πάρα πολλοί τάφοι πολιτών, καθώς και οι τάφοι των πατριαρχών στη Μονή Βαλουκλή.
ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Πέντε στιγμές στην Ιστορία που η σχέση μας με τη γειτονική χώρα κλονίστηκε.
ΧΌΡΑ, 1976
ΣΙΣΜΊΚ, 1987
ΊΜΙΑ, 1996
ΊΜΙΑ, 2018
Το 1973 συνέβη η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση. Τρία χρόνια μετά η ένταση για τον «μαύρο χρυσό» επεκτάθηκε στο Αιγαίο. «Το Χόρα παίζει πάλι με τη φωτιά» έγραφαν τα πρωτοσέλιδα τον Αύγουστο του 1976. Η αναστάτωση προκλήθηκε από τις ενέργειες του τουρκικού ωκεανογραφικού σκάφους Xόρα, το οποίο διενεργούσε έρευνες στο Αιγαίο για υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και αμφισβητούσε ευθέως την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ σε δηλώσεις του επισήμανε: «Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίσει τις έρευνές μας έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Η Τουρκία ουδέποτε θα συναινέσει σε κατάσταση που εμφανίζει την Ελλάδα να διεκδικεί ολόκληρο το Αιγαίο ως δική της λίμνη. Σε περίπτωση επεμβάσεως στην αποστολή του Χόρα στο Αιγαίο, η Τουρκία θα ανταποδώσει την επέμβαση». Στις 9 Αυγούστου ο Ανδρέας Παπανδρέου λέει την ιστορική φράση «βυθίσατε το Χόρα», που ποτέ δεν εξακριβώθηκε αν ειπώθηκε σε συνεννόηση με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή ή όχι. Η κυβέρνηση διαμαρτύρεται έντονα στην Τουρκία και ζητά την άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τονίζοντας ότι «κατ’ επανάληψη κατάφωροι παραβιάσεις εκ μέρους της Τουρκίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος επί της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου δημιούργησαν επικίνδυνον κατάστασιν απειλούσαν την διεθνή ειρήνην και ασφάλειαν».
Ήταν Μάρτιος του ’87 όταν το πλοίο Χόρα, που είχε πλέον μετονομαστεί σε Σισμίκ και ήταν πολύ πιο εξελιγμένο, προκάλεσε και πάλι. Η αιτιολογία ήταν ίδια όπως και το 1976 και η ένταση κορυφωνόταν, με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης να παρουσιάζουν χάρτες με τη διαδρομή που θα ακολουθούσε το πλοίο, η οποία περιλάμβανε νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου. Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δηλώνει αποφασισμένος και δίνει εντολή για πολεμική ετοιμότητα, ενώ στα νησιά και στη Θράκη κηρύσσεται γενική επιστράτευση. Η κρίση εκτονώνεται κατά τη διάρκεια των συνομιλιών μεταξύ των πρωθυπουργών των δύο χωρών και λίγους μήνες αργότερα υπογράφεται η Συμφωνία του Νταβός από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Τουργκούτ Οζάλ.
Μια μικρή βραχονησίδα με το όνομα Ίμια ήταν η αιτία για να έρθουν πολύ κοντά στην πολεμική σύρραξη Ελλάδα και Τουρκία. Πρωθυπουργός είχε αναλάβει ο Κώστας Σημίτης, αφού ο Ανδρέας Παπανδρέου αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης υψώνει την ελληνική σημαία στη Μικρή Ίμια στις 25 Ιανουαρίου 1996, έχοντας μαζί του τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου και δύο κατοίκους του νησιού, ενώ την επόμενη μέρα υψώθηκε η σημαία και στην άλλη βραχονησίδα. Την ίδια στιγμή, τα τουρκικά τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν εικόνες με την ελληνική σημαία υψωμένη στα Ίμια, γεγονός που προκάλεσε σάλο στην Τουρκία. Έτσι, δύο δημοσιογράφοι του γραφείου της εφημερίδας «Χουριέτ» στη Σμύρνη μετέβησαν με ελικόπτερο στις 27 Ιανουαρίου στη Μικρή Ίμια, υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση των δημοσιογράφων βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι που ανήκει στη «Χουριέτ». Το γεγονός αυτό πήρε μεγάλες διαστάσεις. Στις 31 Ιανουαρίου τρεις Έλληνες αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της πτώσης του ελικοπτέρου τους στη θάλασσα. Με την παρέμβαση των ΗΠΑ η ένταση εκτονώνεται – εκεί οφείλεται και το δημόσιο «ευχαριστώ» του Κώστα Σημίτη στη Βουλή που είχε προκαλέσει αντιδράσεις, χωρίς όμως καμία από τις δύο χώρες να θεωρείται κερδισμένη. Αντιθέτως, αυτό που έμεινε πολύ έντονα από τη συγκεκριμένη κρίση ήταν το διαρκές θέμα των γκρίζων ζωνών.
Τα μεσάνυχτα της 13ης Φεβρουαρίου σκάφος του Λιμενικού Σώματος εμβολίστηκε από τουρκική ακταιωρό στη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων. Όπως διαβάζουμε από τα πρακτορεία ειδήσεων: «Η τουρκική ακταιωρός χτύπησε με την πλώρη το πλοίο ανοιχτής θαλάσσης του Λιμενικού Σώματος “Γαύδος”, προκαλώντας υλικές ζημιές, χωρίς όμως να αναφερθεί κάποιος τραυματισμός». Όπως σημείωσαν κυβερνητικές πηγές, ήταν μια επιθετική ενέργεια που αποσκοπούσε στη βύθιση του ελληνικού πλοίου. Παρόμοιο επεισόδιο είχε συμβεί και μερικές μέρες πριν, όταν τουρκικό σκάφος «ακούμπησε» την κανονιοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού «Νικηφόρος», η οποία έκανε προγραμματισμένη περιπολία στην περιοχή των Ιμίων. Η ένταση στο Αιγαίο κλιμακώνεται και σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν η ισορροπία κρίνεται άκρως επικίνδυνη.
15.2.18 – lifo
7
TalkoftheTown
ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ Ανησυχία για το πού το πάει ο Ερντογάν. Το Μέγαρο Μαξίμου αποφασισμένο να παίξει τα ρέστα του με την υπόθεση Novartis. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι.
Ε
α π ο τ h βασι λ ικη σ ι ουτ η
Πολιτικό7ήμερο
ξαιρετικά ανήσυχοι είναι οι Έλληνες διπλωμάτες μετά το επεισόδιο του εμβολισμού σκάφους του Λιμενικού από τουρκική ακταιωρό και τις δηλώσεις Ερντογάν, που ανέβασαν σε πολύ υψηλά επίπεδα την προκλητικότητα που επιδεικνύουν αυτή την περίοδο οι Τούρκοι απέναντι στην Ελλάδα. Ο Τούρκος Πρόεδρος είπε ξεκάθαρα ότι γι’ αυτούς τα δικαιώματά τους στο Αιγαίο έχουν την ίδια σημασία με το Αφρίν, τη συριακή πόλη στην οποία έχουν εισβάλει κι επιχειρούν και για την οποία σχετικά πρόσφατα προειδοποιούσε: «Μπορεί να έρθουμε ξαφνικά μια νύχτα». Οι προκλήσεις του Ερντογάν έρχονται λίγες μέρες μετά τις δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος εξέφραζε τους φόβους του για ένα ατύχημα στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στην περιοχή των Ιμίων. Έμπειροι διπλωμάτες, που γνωρίζουν πολύ καλά τα ελληνοτουρκικά, αναφέρουν ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια φοβούνται πραγματικά μήπως υπάρξουν ανεπιθύμητες εξελίξεις. Παρά την έντονη ανησυχία που προκαλούν οι κινήσεις του Ερντογάν στους διπλωμάτες, στο Μέγαρο Μαξίμου δεν φαίνεται να τις αξιολογούν και δίνουν προτεραιότητα στην υπόθεση της Novartis, στην οποία ποντάρουν πλέον τα πάντα. Θεωρούν ότι αυτό είναι το μεγάλο επικοινωνιακό τους χαρτί που θα μπορέσει να τους βγάλει μέχρι τις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν. Το μόνο που τους ανησυχεί είναι η βιασύνη και κάποιες «γκάφες», όπως τις χαρακτηρίζουν κυβερνητικά στελέχη, οι οποίες έγιναν στην αρχή και έδωσαν πάτημα στην αντιπολίτευση να μιλάει για σκευωρία. «Ήταν λάθος η επίσκεψη του Τζανακόπουλου στον Άρειο Πάγο, όπως και οι δηλώσεις Πολάκη και Παπαγγελόπουλου, που έδειξαν να γνωρίζουν τη δικογραφία πριν αυτή δοθεί από τη Δικαιοσύνη στη Βουλή» παραδέχεται βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργός. Ο κύκλος των κυβερνητικών στελεχών που γνωρίζουν εδώ και καιρό την υπόθεση και τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνει κυρίως όσους έπαιξαν έναν ρόλο στην προετοιμασία τους. Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι μετά την παραπομπή της υπόθεσης Novartis στην προανακριτική επιτροπή στη Βουλή όχι μόνο θα μειωθεί η δημοσκοπική διαφορά με τη ΝΔ αλλά ότι «τα πάντα πλέον είναι ανοιχτά και δεν αποκλείεται να γυρίσουμε το παιχνίδι και να κερδίσουμε και τις επόμενες εκλογές». Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, παραμένουν επιφυλακτικοί και περιμένουν να δουν τα στοιχεία, καθώς επισημαίνουν ότι μόνο με μαρτυρίες που βασίζονται σε εκτιμήσεις χρηματισμού ούτε θα καταδικαστεί κανείς ούτε ο κόσμος θα πειστεί. Και υπάρχει πάντα η περίπτωση, αν δεν παρουσιαστούν αξιόπιστα στοιχεία, η υπόθεση αυτή να γυρίσει σε βάρος της κυβέρνησης. Στο Μέγαρο Μαξίμου, όμως, δεν δίνουν καμία πιθανότητα να μην πάνε όλα καλά και ανυπομονούν να δουν τις επόμενες δημοσκοπήσεις για να διαπιστώσουν τα κέρδη. Είναι γεγονός πως, παρ’ ότι η επικοινωνιακή αξιοποίηση του σκανδάλου Novartis σχεδιαζόταν εδώ και καιρό από το Μέγαρο Μαξίμου, οι σχεδιασμοί αυτοί αφορούσαν μεταγενέστερη περίοδο, ώστε να πάνε με αυτό μέχρι τις εκλογές. Δεν τους ανησυχεί η επίσπευση που έγινε ωστόσο, γιατί το θεωρούν βραδείας καύσης και μακράς διάρκειας, που μπορεί να κρατήσει, χωρίς να ξεφουσκώσει, πάνω από έναν χρόνο. Έτσι κι αλλιώς, ο χρόνος των εκλογών δεν έχει αποφασιστεί ακόμα. Η επιθυμία τους είναι πάντα να εξαντλήσουν τη θητεία τους μέχρι και την τελευταία ημέρα. Όμως έχουν μπει στον πειρασμό να εξετάσουν το σενάριο για εκλογές τον Σεπτέμβριο. Ο λόγος είναι ότι ως τότε θα πουλάνε επικοινωνιακά την «έξοδο» από το μνημόνιο και θα μπορούν να καρπωθούν τα όποια οφέλη. Κάποιοι έχουν προτείνει να σχεδιάσουν μεγάλα επικοινωνιακά events, ώστε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση της λήξης της δανειακής σύμβασης και να παρουσιαστεί ως ένα σημείο-σταθμός. Το πρόβλημα είναι ότι μετά τις όποιες κυβερνητικές φιέστες τον Αύγουστο, τις αρχές του φθινοπώρου ο κόσμος θα συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δεν θα έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Αντιθέτως, από 1/1/2019 οι πολίτες της χώρας θα διαπιστώσουν τα νέα, ακόμα σκληρότερα μέτρα που έχει ψηφίσει ήδη αυτή η κυβέρνηση, μεταθέτοντας τον χρόνο εφαρμογής τους για την αρχή του επόμενου χρόνου. SKIN DEFENCE Πράγμα που ενδέχεται να τους πλήξει, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια έντονη φθορά. Εάν, όμως, πάνε σε εκλογές πριν από την έναρξη εφαρμογής των μέτρων, εκτιμούν ότι θα πετύχουν τα υψηλότερα δυνατά ποσοστά που θα τους κρατήσουν μέσα στο παιχνίδι. Έτσι κι αλλιώς, τα ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ «ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν το κρύβουν πια ότι ο μεγάλος στρατηγικός τους στόχος ΑΣΠΙΔΑ» είναι να πάρουν τη θέση που είχε το ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό χάρτη της Μεταπολίτευσης, ιδανικά ενσωματώνοντας και ό,τι έχει μείνει από αυτό. Και θα πορεύονται ως η αντιδεξιά παράταξη. Σύμφωνα με πληροφορίες από τους πολιτικούς χώρους του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας, και οι δύο βρίσκονται σε επαφές με πλήθος πολιτικών προσώπων εκτός των κομμάτων τους, με τους οποίους συζητάνε τη «μεταγραφή» τους, προκειμένου να δώσουν την εντύπωση ανοίγματος και εισροής στελεχών. Και οι δύο μιλούν για «πρόσωπα-έκπληξη», αλλά αυτά τα φυλάνε για λίγο πριν από τις εκλογές και στην πραγματικότητα, παρά τον θόρυβο που γίνεται, πολύ ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΗ ΣΤΗ ΣΕΛ. 11 λίγη πολιτική ουσία έχουν συνήθως.
NIVEA
URBAN
8 lifo – 15.2.18
Παρά την έντονη ανησυχία που προκαλούν οι κινήσεις του Ερντογάν στους διπλωμάτες, στο Μέγαρο Μαξίμου δεν φαίνεται να τις αξιολογούν και δίνουν προτεραιότητα στην υπόθεση της Novartis, στην οποία ποντάρουν πλέον τα πάντα. Θεωρούν ότι αυτό είναι το μεγάλο επικοινωνιακό τους χαρτί που θα μπορέσει να τους βγάλει μέχρι τις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν.
TalkoftheTown
Ο ΒΑΛΕΝΤΊΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΟΝΤΡΌ ΚΟΡΊΤΣΙ
ΚΑΧΥΠΟΨΊΑ, ΣΚΆΝΔΑΛΟ ΚΑΙ ΠΑΡΆΝΟΙΑ
Η μνημειώδης και βαθιά συναισθηματική «μπαλάντα του χοντρού κοριτσιού» διά χειρός του σαρδανάπαλου Louis CΚ, ο οποίος εσχάτως κατοικεί στο πυρ το εξώτερον.
α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σεβαστάκ η
ΔεύτερεςΣκέψεις
α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη
Από μια άποψη, η ιστορία της νεότερης δημοκρατίας είναι και η ιστορία της υποψίας για την εξουσία. Για τα θεμέλιά της, για τους στόχους της, για τους ανθρώπους της. Η υποψία ως αμφιβολία για επίσημους ισχυρισμούς και διαβεβαιώσεις, για τα ηθικά κίνητρα ή τις διακηρυγμένες αλήθειες του ενός ή του άλλου «ισχυρού». Τα σκάνδαλα και ειδικά οι υποθέσεις διαφθοράς και χρηματισμού ανασκαλεύουν τη φωτιά αυτής της παλιάς μνήμης. Έρχονται να ξαναθυμίσουν τις πολλές κληρονομιές υποψίας που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας: τη χριστιανική καχυποψία για την αρετή του πλουσίου, τη φιλελεύθερη φοβία για τις κυβερνητικές καταχρήσεις, τις αριστερές υποψίες για τα τεχνάσματα των καπιταλιστών και των υπηρετών τους. Όμως η υποψία είναι ένα νόμισμα διπλής όψεως. Είναι σίγουρο ότι βοηθάει τη μυθοπλασία και τροφοδοτεί τη σύγχρονη κουλτούρα με διάφορες παραλλαγές. Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε μόνο το μοτίβο του «υπεράνω υποψίας» ανθρώπου που αποδεικνύεται στο τέλος σκοτεινός (και μάλλον: ο σκοτεινότερος) και το πόσο αυτό το μοτίβο ανεβάζει την ένταση της απόλαυσης. Απολαμβάνουμε, ας πούμε, το γεγονός πως σε ένα από τα αρτιότερα αμερικανικά σίριαλ της τελευταίας δεκαετίας ένας καρκινοπαθής καθηγητής Χημείας ξεδιπλώνεται ως ηγεμονική φιγούρα στην αυτοκρατορία των χημικών ναρκωτικών (στο «Breaking Bad»). Και δεν είναι τυχαίο που τόσο στα πραγματικά χρονικά όσο και στα μυθολογικά της σύγχρονης τρομοκρατίας συναντάμε το ίδιο ακριβώς μοτίβο: τη σκιαγράφηση του υπεράνω υποψίας, καθημερινού και ασήμαντου φαινομενικά ανθρώπου, ο οποίος τελικά κρύβει το μυστικό της ενοχής του. Πού το κρύβει; Πίσω από την αφάνεια και την έλλειψη προσοχής των άλλων για το άτομό του, δηλαδή πίσω από το ανάξιο προσοχής μιας θαμπής μικροαστικής ρουτίνας. Υπάρχει όμως μια αξιοσημείωτη διαφορά. Στην καθημερινότητά μας ξεχωρίζουμε την τραβηγμένη από τα μαλλιά μυθοπλασία από το πιθανό γεγονός. Ξέρουμε ότι είναι μάλλον απίθανο ένας άρρωστος καθηγητής Χημείας στα πενήντα του να γίνει ανώτερο στέλεχος σε ένα καρτέλ ναρκωτικών γεμάτο βίαιους δολοφόνους. Ακόμα και αν τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί στη σύγχρονη, πολύπλοκη κοινωνία, βάζουμε κάποια όρια στη φαντασία μας. Γιατί όμως; Μα, για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε με τους άλλους και να ζήσουμε σε αυτή την εποχή που μας έτυχε. Διότι από τη στιγμή που η καχυποψία γίνει η πρώτη μας σχέση με τον κόσμο, η πρωταρχική μας αντίδραση στις απογοητεύσεις και στα σοκ που μας κατακλύζουν καθημερινά, πλησιάζουμε κάπου αλλού, στη ζώνη της παράνοιας. Αυτή η παράνοια (χρησιμοποιώ τον όρο αναλογικά και όχι κυριολεκτικά) δεν είναι μια υποψία που αμφιβάλλει για τον έναν ή τον άλλον. Είναι το αντίθετο: προκαταρκτική βεβαιότητα για το ότι κάποιοι είναι ένοχοι. Μάλλον βεβαιότητα πως όλοι είναι αφετηριακά βρόμικοι και κλέφτες, ιδιαίτερα αν έχουν αξιώματα και θέσεις. Σε αυτή την ατμόσφαιρα βυθιζόμαστε συλλογικά όποτε «σκάει» κάποιο σκάνδαλο, κάποια υπόθεση (affaire), όπως την ονομάζουν οι Γάλλοι. Συνωστίζονται ατάκτως ερριμμένες μέσα μας όλες οι κινηματογραφικές σκηνές, οι κατηχήσεις, οι ιδεολογικές μήτρες της καχυποψίας μας. Τα υλικά και η εικονογράφηση αυτών των ημερών κάνουν ήδη τη δουλειά τους: ξυπνούν τη φαντασία και θρέφουν τη βεβαιότητα. Σαμσονάιτ, μεγαλοεπιχειρηματικές πρακτικές, πάκα πολύχρωμων μετρητών, πολύπλοκες παρεμβάσεις τιμολόγησης, εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών και «προστατευμένων μαρτύρων». Και, πάνω απ’ όλα, τρανταχτά ονόματα και αυτό που κάποτε οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ονόμαζαν «η καρδιά του κράτους». Πώς να γλιτώσουν από αυτήν τη φαντασμαγορία τα ταπεινά και κάπως παλιομοδίτικα υλικά της σύνεσης; Η νομική απόδειξη, η διάκριση της πολιτικής κρίσης από την ποινική καταδίκη, η κατά περίπτωση προσέγγιση των γεγονότων; Σε κάθε σκάνδαλο με ανθρώπους της πολιτικής εξουσίας (που πάντα θα είναι οι λιγότερο συμπαθείς) η κοινωνία αποζητάει αίμα. Η αλήθεια έρχεται δεύτερη, πρώτη έρχεται η αντιπάθεια στους ισχυρούς. Ας μην έχουμε αυταπάτες γι’ αυτό, η μοντέρνα φαντασία ξεκινάει με τον αποκεφαλισμό του εκάστοτε βασιλιά και κάποιες τακτικές εκκαθαρίσεις πριγκίπων. Γι’ αυτό και τα αόριστα «πιθανολογώ» και τα «είναι ευρέως γνωστό» που διαβάζουμε στα φύλλα και χαρτιά αυτής της δικογραφίας κάνουν ήδη πολύ καλά τη δουλειά τους: αν εμείς πιστεύουμε από πριν πως όλοι είναι βουτηγμένοι στη λάσπη, γιατί να καιγόμαστε για τις λεπτομέρειες και την απόδειξη; Πολιτικά, η υπόθεση έχει κερδηθεί από το μεγάλο κόμμα της υποψίας. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τη Novartis και την όποια συνέχεια αυτής της ιστορίας, ο πιο μεγάλος κίνδυνος είναι ο εθισμός στο σύμπαν της γενικής καχυποψίας. Όχι μόνο γιατί κάθε εθισμός παράγει περισσότερη ανελευθερία αλλά επειδή κάθε στρατόπεδο οχυρώνεται στις βεβαιότητες που το ανακουφίζουν. Στο τέλος, μετράει λιγότερο η αλήθεια των γεγονότων από την καταμέτρηση των πτωμάτων και των διασωθέντων. Και αυτή η καλά κρυμμένη αδιαφορία για την αλήθεια, που είναι ένα άλλο σκάνδαλο, θα περάσει απαρατήρητη.
ShortCut
Η υποψία είναι ένα νόμισμα διπλής όψης.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τη Novartis και την όποια συνέχεια αυτής της ιστορίας, ο πιο μεγάλος κίνδυνος είναι ο εθισμός στο σύμπαν της γενικής καχυποψίας.
Παχουλό; Ευτραφές; Εύρωστο; Πώς να το πεις το «χοντρό κορίτσι» χωρίς να το θίξεις, εν όψει μάλιστα της μεγάλης γιορτής της «ζευγαροσύνης»; Όχι ότι δεν είναι δύσκολη η ζωή για τα παχύσαρκα αγόρια, αλλά, τέλος πάντων, οι άντρες τη σκαπουλάρουν συχνά, χρησιμοποιώντας τον επιβλητικό χώρο που καταλαμβάνουν ως επέκταση ενός καλοζωισμένου ανδρισμού, ενώ οι γυναίκες σκοντάφτουν διαρκώς στα πρότυπα της «λεπτής και αιθέριας ύπαρξης». Ακόμα και στα αγγλικά, όπου έχουν επικρατήσει οι ευπρεπείς ευφημισμοί υπό τη μορφή κατασκευασμένων, «μη προσβλητικών» όρων, σε βαθμό κακουργήματος ενίοτε (πολλοί «νάνοι» βρήκαν απείρως πιο προσβλητικό το πολιτικά ορθό little people/μικροί άνθρωποι και άπειροι μαύροι Αμερικανοί θεωρούν άστοχο και άτοπο το «Αφρο-αμερικανοί»: «Σέβομαι τη γενεαλογική αλληλουχία και τις φυλετικές μου ρίζες, αλλά δεν είμαι από την Αφρική, φίλε μου, από τη δυτική Βαλτιμόρη είμαι», λόγου χάρη), ο όρος «fat girl» παραμένει δόκιμος και βαρέως εμβληματικός. Ο διάσημος κωμικός Louis CΚ σταυρώθηκε σε βαθμό τελειώματος καριέρας μετά τη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας που συνεχίζεται αμείωτη έπειτα από την «υπόθεση Γουάινστιν» και την καμπάνια #metoo, παρ’ ότι οι αποκαλύψεις εις βάρος του (εν συντομία, την έβρισκε να τον βγάζει ξαφνικά και να τον παίζει ενώπιον έκπληκτων γυναικών) πιο πολύ συνιστούν γκροτέσκα και ανώμαλη και γλοιώδη και μπλιαχ και «έλεος, ρε φίλε, συγκρατήσου» συμπεριφορά, παρά ευθέως βίαιη και επιθετική. Σκεφτόμουν, πάντως, ότι αν κάτι θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί προς υπεράσπισή του, θα ήταν εκείνο το μνημειώδες επεισόδιο της σειράς «Louie» που έγραφε, σκηνοθετούσε και πρωταγωνιστούσε ο ίδιος, και ειδικά ο συγκλονιστικός μονόλογος (μπαλάντα) του «χοντρού κοριτσιού» στο φινάλε. Ήταν το τρίτο επεισόδιο του τέταρτου κύκλου (πρώτη προβολή 12 Μαΐου 2014), τότε που ο Louie βρισκόταν στο απόγειο της απροσδόκητης φήμης του και είχε κερδίσει με τον ευφυή αλλά και συναισθηματικό τρόπο που διαχειριζόταν στη σειρά ποικίλα καυτά ζητήματα συμπεριφορών και σχέσεων τον τίτλο του «Γούντι Άλεν της τηλεόρασης». Εκ των υστέρων, βέβαια, αυτός ο παραλληλισμός απεδείχθη ατυχέστατος, αν αναλογιστεί κανείς την τωρινή κοινή τους θέση στο πυρ το εξώτερον, δικαίως ή αδίκως – στην περίπτωση του «Γούντι», δικαίως κατά την άποψη και τη διαίσθησή μου. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο ο (παχύσαρκος και φαλακρός και ατσούμπαλος) ήρωάς μας βρίσκεται αντιμέτωπος με τη Νέμεσή του, που φέρει τη μορφή μιας παχουλής κοπέλας (την υποδύεται η εξαίρετη Σάρα Μπέικερ) ονόματι Βανέσα, με την οποία μοιάζουν να ταιριάζουν απόλυτα σε όλα τα πιθανά επίπεδα, αυτός όμως την απορρίπτει όταν εκείνη του ζητάει να το προχωρήσουν σε κανονικό ραντεβού. «Επειδή είμαι χοντρή, έτσι;» του λέει αυτή. «Τι; Δεν είσαι χοντρή, καμία σχέση» απαντά διόλου πειστικά εκείνος, προκαλώντας την να ξεκινήσει έναν ιστορικό για τα τηλεοπτικά χρονικά μονόλογο. Ιδού κάποια αποσπάσματα: «Εσύ βγαίνεις στο κοινό και κάνεις πλάκα για φλερτ και για ραντεβού και για το γεγονός ότι είσαι παχύσαρκος. Αν το έκανα εγώ, το κοινό θα καλούσε τη γραμμή για την πρόληψη αυτοκτονίας». «Με τους ωραίους γκόμενους δεν είχα ποτέ πρόβλημα, με φλερτάρουν κιόλας, γιατί δεν απειλείται το στάτους τους. Κάτι τύποι σαν κι εσένα φρικάρουν, επειδή κατά βάθος φοβούνται ότι θα καταλήξουν μ’ ένα κορίτσι σαν κι εμένα». «Μπορεί να έχεις πάει με χοντρά κορίτσια, αλλά δεν μιλάμε γι’ αυτό. Εννοούμε να έχεις βγει ραντεβού για δείπνο, να τους κρατάς το χέρι δημοσίως στο φως της μέρας…». Η σκηνή (υπάρχει ολόκληρη στο YouTube) είναι γυρισμένη σε ένα επτάλεπτο εντυπωσιακό μονοπλάνο που σε κάνει να νιώθεις (ειδικά αν είσαι άντρας) στριμωγμένος στη γωνία, χωρίς να μπορείς να ξεφύγεις πριν ακούσεις όλη τη λιτανεία και αναγνωρίσεις το δίκαιο, το σωστό και τη μαλακία που σε δέρνει. Το επεισόδιο κέρδισε κατόπιν Emmy Σεναρίου, ειδικά για τη συγκεκριμένη σκηνή, παρ’ ότι υπήρξαν, φυσικά, μετά την προβολή και κάποιες αντιρρήσεις από γυναίκες κριτικούς, οι οποίες θεώρησαν ότι έμοιαζε λίγο και με πατρονάρισμα η όλη φάση και ότι δεν έχουν ανάγκη τέτοιου είδους στήριξης τα «χοντρά κορίτσια» και, τέλος πάντων, δεν είναι ο Louie ο πιο ενδεδειγμένος να θίγει τέτοια ζητήματα με την ευαισθησία και την πολυσύνθετη αντίληψη που τους αρμόζει. Εντάξει, κατανοητό. Κι εγώ αισθάνομαι κάπως ανάρμοστα και αμήχανα γράφοντας το παρόν κείμενο. Εκείνη η σκηνή, όμως, μου έμεινε και με έκανε να σκεφτώ χωρίς τον μπαμπούλα του διδακτισμού. Αυτός δεν είναι ένας (ο υπέρτατος ίσως) από τους ρόλους της αφηγηματικής τέχνης; 15.2.18 – lifo
9
TalkoftheTown
ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ
Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα. από th lifo team
Οδός Ιπποκράτους με την οδό Πανεπιστημίου, Δεκέμβριος 1944. Φωτογράφος: Dmitri Kessel Δεξιά: Το δισκάδικο «Vinyl City».
1
η στοά εμπόρων στο σύνταγμα Δυο-τρία
ΟΔΌΣ ΙΠΠΟΚΡΆΤΟΥΣ: ΈΝΑΣ ΕΜΠΟΡΙΚΌΣ ΔΡΌΜΟΣ ΠΟΥ ΘΥΜΊΖΕΙ ΓΕΙΤΟΝΙΆ
στενά πίσω από τη «βιτρίνα» της πρωτεύουσας βρίσκεται μια ξεχασμένη από Θεό και ανθρώπους ιστορική στοά που ενώνει τη Βουλής με τη Λέκκα. Αντί ένα τέτοιο προνομιακό σημείο να φιλοξενεί καταστήματα, καφέ, μπαράκια, υπηρεσίες, εκθέσεις, ακόμα και καλλιτεχνικά δρώμενα σε μικρή, αλλά ικανή να μεταμορφώσει εντελώς την εικόνα και την «αύρα» της γύρω περιοχής κλίμακα, έχει μετατραπεί χρόνια τώρα σε ένα εγκαταλελειμμένο μέρος, χωρίς καθόλου ζωή.
UrbanLife
α π ό τ ο ν γ ιά ν ν η π αν τα ζό π ουλο
Όσα αγαπάμε σε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς δρόμους της Αθήνας. Το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο δρόμους και μικρές συνοικίες με ιστορία. Δρόμους που μπορεί να τους χωρίζουν μονάχα λίγα μέτρα, αλλά κουβαλούν τελείως διαφορετικές μνήμες ή αντιπροσωπεύουν ξεχωριστά κεφάλαια στη νεότερη ιστορία της ελληνικής μητρόπολης. Ένας από αυτούς τους δρόμους-τοπόσημα είναι η οδός Ιπποκράτους, μια αθηναϊκή συνοικία που ξεκινάει από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και καταλήγει στην Πανεπιστημίου.
ΝEΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙA ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚA ΣΥΝΥΠAΡΧΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚA Η Ιπποκράτους ανήκει σε εκείνους τους δρόμους της πόλης όπου μοιάζει να συνυπάρχει αρμονικά το στοιχείο της γειτονιάς με τις εμπορικές επιχειρήσεις. Εξού και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι πρόκειται για μια περιοχή που, μετά το Κουκάκι, έχει σκαρφαλώσει στη 2η θέση στην κατηγορία των αναπτυσσόμενων περιοχών προς ενοικίαση μέσω της πλατφόρμας Airbnb. Ένας πολυσύχναστος δρόμος που κεντρίζει το βλέμμα του διαβάτη με πολλούς τρόπους και μια γειτονιά που ενσωματώνει με τον καλύτερο τρόπο τα παλιά και τα νέα χαρακτηριστικά. Κατά μήκος της θα βρεις παλιά νεοκλασικά, εμπορικά καταστήματα που δεν συναντάς πουθενά αλλού, παλαιοπωλεία με πολύτιμους θησαυρούς, νεανικά καφέ και απεριόριστες επιλογές σε ψυχαγωγία και εστίαση. Μπορεί, λοιπόν, ο χρόνος και η οικονομική κρίση να την έχουν επηρεάσει καταλυτικά, όμως η αίγλη της παραμένει. Και μερικές στάσεις κατά μήκος της το αποδεικνύουν περίτρανα.
ΨΙΛΙΚΑΤΖIΔΙΚΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕIΑ ΜΙΑΣ AΛΛΗΣ ΕΠΟΧΉΣ Τα ψιλικατζίδικα της Ιπποκράτους εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι από τη ζωντανή μνήμη της πόλης. Σε απόσταση ελάχιστων μέτρων μεταξύ τους, αν μπεις στη διαδικασία να τα απαριθμήσεις, θα χάσεις τον λογαριασμό. Τόποι συνάντησης, επικοινωνίας, συναναστροφής, με τη συνήθεια της κατανάλωσης μικροαντικειμένων να μην έχει χαθεί ακόμα. Επίσης, βλέπεις χαρτοπωλεία και βιβλιοπωλεία μιας άλλης εποχής, όταν αυτά αποτελούσαν για πολλά χρόνια το κέντρο της γραφικής ύλης. Όπως θα μου πουν πολλοί ιδιοκτήτες, υπάρχουν πελάτες που εξακολουθούν να τα επισκέπτονται, αφού έχει εξελιχθεί σε απαράβατη γι’ αυτούς συνήθεια.
10 lifo – 15.2.18
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΌ ΚΑΦΕΝΕΊΟ «Η ΡΟΎΜΕΛΗ» Το ιστορικό καφενείο «Η Ρούμελη» αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ντόπιους, χώρο για χαλάρωση και συζήτηση, καθώς και στέκι που συγκαταλέγεται στις αστικές συνήθειες που αναπτύχθηκαν στην πρωτεύουσα και χαρακτηρίζονταν από την ονομασία προέλευσης.
ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ Στο «132» της Ιπποκράτους βρίσκεται το δισκάδικο «Vinyl City», το οποίο απευθύνεται στους αθεράπευτα ρομαντικούς συλλέκτες δίσκων αλλά και σε όσους εξακολουθούν να γοητεύονται από το βινύλιο.
Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΣ ΑΑΒΌΡΑ Απαραίτητη κρίνεται η επίσκεψη στα «ψηλά» της συνοικίας, εκεί όπου βρίσκεται ο κινηματογράφος Ααβόρα, ο οποίος λειτουργεί απρόσκοπτα πάνω από πενήντα χρόνια. Οι σινεφιλ της πόλης τον επιλέγουν συχνά για την ξεχωριστή αισθητική του και αυτή την ατμόσφαιρα νοσταλγίας που αναδίδει. Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί ο επισκέπτης είναι το ταμείο. Κατεβαίνοντας τις σκάλες, στο βάθος, στέκει η μηχανή προβολής που χρονολογείται από τις αρχές του 20ού αιώνα. Ένα ενδιαφέρον tip είναι ότι λειτουργούσε με κάρβουνο αντί για λάμπα, ενώ το εξάρτημα στο πλάι, το οποίο είναι κατασκευασμένο στο χέρι, χρησίμευε για να ρίχνουν χειροκίνητα τους υπότιλους στην οθόνη. Ο κινηματογράφος χρωστάει το όνομά του σε έναν φοίνικα που ευδοκιμεί στη δυτική Αφρική και τα δύο «α», ακολουθούμενα από ένα «β», ήταν ένας έξυπνος τρόπος προκειμένου να καταχωριστεί το σινεμά πρώτο στις αλφαβητικές λίστες με τις κινηματογραφικές αίθουσες.
Η ΑΞΊΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΆΣ Σε μικρό χρονικό διάστημα αναμένεται να μεταφερθεί στη συγκεκριμένη αθηναϊκή περιοχή το βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Η Ιπποκράτους προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις. Είναι ένα μωσαϊκό εικόνων και ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν την αξία της γειτονιάς, ενώ παράλληλα καταδεικνύει τον μετασχηματισμό του αστικού περιβάλλοντος με την πάροδο των ετών.
2
η εγκατάλειψη του θησείου Η αναγνώ-
στρια της LiFO Ζέττα Μπαρμπαρέσσου μας γράφει: «Θα μπορούσε να είναι γειτονιά-κόσμημα στην καρδιά της τουριστικής Αθήνας. Η βρόμικη εικόνα της όλο και χειροτερεύει: στο πάρκο δίπλα στον σταθμό του ΗΣΑΠ σακούλες με σκουπίδια, μια καμένη μοτοσικλέτα παρατημένη, αυτοσχέδιοι, αλλά μόνιμοι πια καταυλισμοί και οι ωραίοι πεζόδρομοι άχρηστοι πλέον για τους πεζούς, αφού λειτουργούν ως ολοήμερο πάρκινγκ».
3
το κτίριο της ερμού 88 Ο αναγνώστης
της LiFO Than Kofi μας γράφει: «Στο κτίριο που βρίσκεται στην Ερμού 88, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, πέρα από την εγκατάλειψη και τα άθλια γκράφιτι, έχει ανοιχτεί το μεταλλικό ρολό ασφαλείας και τώρα το υπόγειο χρησιμοποιείται από τοξικοεξαρτημένους. Είναι εμφανές ότι αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία σε μια περιοχή που προσελκύει χιλιάδες τουρίστες κάθε μέρα.
Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr
15.2.18 – lifo
11
ΕΙΚΟΝΟΓΡAΦΗΣΗ: DAVID SHRIGLEY
TalkoftheTown
α π ό τ ο ν α νδρ έα λου κ άκ ο
SweetNothing
ΣΤΗΝ ΑΣΤΌΡΙΑ Μια μέρα, πριν από περίπου τρεις μήνες, ήρθε στο γραφείο και μας βρήκε η δημοσιογράφος Μαρία Μανωλέλη. Μας μίλησε για μια ιδέα που έχει, ένα ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες του εξωτερικού. Κάναμε πολλές συναντήσεις και πολλές συζητήσεις και σκεφτήκαμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσουμε για την έννοια της ξενιτιάς, για τη μετανάστευση, για το κυνήγι μιας καλύτερης ζωής, για την Ελλάδα των ξενιτεμένων, είναι να έρθουμε στην Αστόρια, στο «ελληνικό χωριό» της Νέας Υόρκης. Ήρθαμε, λοιπόν, για το πρώτο κομμάτι της παραγωγής, το λεγόμενο pre-production, για να συναντήσουμε ανθρώπους, να ακούσουμε τις ιστορίες τους και να αποκτήσουμε μια καλύτερη εικόνα για τη ζωή σε αυτήν τη συνοικία της Νέας Υόρκης. Αυτά που ζήσαμε επιβεβαίωσαν την επιλογή μας. Μια ταινία για την Αστόρια θα είναι μια ταινία για τη μετανάστευση, για την ελπίδα, για την επιτυχία, για τη νοσταλγία, αλλά και την απογοήτευση. Θα είναι κυρίως μια ταινία για την πατρίδα, αφού εδώ όλες οι κουβέντες από κει ξεκινούν κι εκεί καταλήγουν. Σύμφωνα με τους ντόπιους, το ελληνικό στοιχείο της Αστόριας έχει συρρικνωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Εμείς όμως είδαμε παντού την Ελλάδα. Την πρώτη μέρα περπατήσαμε στην Ditmars Boulevard, τον κεντρικό δρόμο. Παντού, αριστερά και δεξιά, βλέπαμε ταμπέλες με ελληνικά ονόματα, μαγαζιά Ελλήνων που ήρθαν κι έφτιαξαν εδώ τη ζωή τους. Στην Αστόρια μπορείς να μείνεις για καιρό και να μη μιλήσεις αγγλικά. Συναντήσαμε ανθρώπους που έφτιαξαν εδώ μια καλή ζωή, δούλεψαν σκληρά κι έβγαλαν πολλά χρήματα, αλλά αγγλικά δεν έμαθαν ποτέ. «Το μεγάλο μου παράπονο», μας είπε ο κύριος Σ., ιδιοκτήτης πολύ επιτυχημένου εστιατορίου, «είναι που δεν έμαθα τα εγγλέζικα». Έχει πει στους σερβιτόρους να είναι πάντα δίπλα του κάποιος όταν του μιλάνε «ξένοι» πελάτες. Τα παιδιά του έχουν αναλάβει από μικρά ρόλο μεταφραστή. Όπως και να ’χει, ο Σ. έφτιαξε εδώ μια πολύ καλή ζωή και ας μην έμαθε ποτέ αγγλικά. Αν μοιάζει με κάτι η Αστόρια, είναι περισσότερο με την Ελλάδα παλαιότερων εποχών, αυτό που βρίσκεις καμιά φορά στην ελληνική επαρχία. Οι άνθρωποι είναι απλοί και πολύ φιλόξενοι. Ζώντας στην Αθήνα, αυτό μου έχει λείψει. Η απλότητα των καθημερινών ανθρώπων. Σε συναντήσεις με ιδιοκτήτες εστιατορίων το τραπέζι γέμιζε φαγητά και ο λογαριασμός δεν ερχόταν ποτέ – «από εμάς, παιδιά, μην το συζητάτε». «Να μείνετε σπίτι
12 lifo – 15.2.18
Αν μοιάζει με κάτι η Αστόρια, είναι περισσότερο με την Ελλάδα παλαιότερων εποχών, αυτό που βρίσκεις καμιά φορά στην ελληνική επαρχία. Οι άνθρωποι είναι απλοί και πολύ φιλόξενοι.
μου όταν ξανάρθετε» μας είπε η κυρία Κ. «Μόνη μου μένω σε ένα μεγάλο σπίτι, πέθανε ο άντρας μου, να έρθετε όποτε θέλετε και να μείνετε όσο θέλετε». Δεν την ξέραμε καιρό την κυρία Κ. όταν μας είπε αυτά τα λόγια, την είχαμε μόλις γνωρίσει. Η Αστόρια βρίσκεται κοντά στο Μανχάταν, που είναι το κέντρο της Νέας Υόρκης, περίπου 15 λεπτά με το μετρό. Τις ημέρες που κάναμε συναντήσεις στο Μανχάταν και μετά επιστρέφαμε στην Αστόρια νιώθαμε μια περίεργη αίσθηση ανακούφισης, μια χαλάρωση που επιστρέφαμε στο «χωριό» μας, όπως αποκαλούσαμε την Αστόρια αυτό τον καιρό. Τελευταία μέρα σήμερα και καθώς περπατάμε μας χαιρετάει κόσμος, «καλώς τα παιδιά, καλημέρα, πότε φεύγετε;». Ρωτήσαμε όσους γνωρίσαμε τι σημαίνει γι’ αυτούς η Ελλάδα. Σε αυτή την ερώτηση κανείς δεν απάντησε κατευθείαν. Μια μικρή παύση πρώτα, ένας μικρός κόμπος στον λαιμό. Η Ελλάδα είναι η θάλασσα, μας είπαν, η Ελλάδα είναι το καταφύγιό μου όταν έχω στενοχώριες, οι σκέψεις που με παρηγορούν, η Ελλάδα είναι τα παιδικά μου χρόνια, η Ελλάδα είναι η ελευθερία. Χτες είδαμε τον Β. με καταγωγή από την Ικαρία. Πολύ ζεστός άνθρωπος, μας φώναξε σπίτι του, μας έβαλε κρασί και μας μίλαγε για την Ελλάδα με τεράστια αγάπη. Μας είπε ότι πολλοί λαοί έρχονται εδώ και θέλουν να γίνουν Αμερικανοί. Να αφήσουν πίσω την παλιά τους ταυτότητα, λες και είναι ένα βαρίδι που τους δυσκολεύει τον δρόμο προς την επιτυχία. «Λαοί με έντονη κουλτούρα, Ιταλοί, Ιρλανδοί, έρχονται εδώ», μας είπε, «και δεν κοιτάνε πίσω. Οι Έλληνες δεν μπορούν ν’ αφήσουν την Ελλάδα πίσω και, όποτε μπορούν, επιστρέφουν». «Τι άλλο είναι για εσάς η Ελλάδα;» τον ρωτήσαμε. Κι εκεί μας είπε κάτι που μας συγκλόνισε. «Η μητέρα μου ήθελε για μένα το καλύτερο, πήγα σε καλό πανεπιστήμιο, ήμουνα καλός στη δουλειά μου και ήθελε να με δει Πλανητάρχη, αν γινότανε, να γίνω ο πιο επιτυχημένος στον κόσμο. Όμως τα καλοκαίρια στην Ικαρία τα είχα μέσα μου. Αυτή την αγάπη για τη ζωή, τη συνειδητοποίηση ότι ευτυχία δεν σημαίνει μόνο επαγγελματική επιτυχία αλλά και πολλά άλλα πράγματα, πολύ πιο σημαντικά, αυτό μου το έδωσε η Ελλάδα και τα ικαριώτικα καλοκαίρια. Αυτό είναι για μένα η Ελλάδα. Η φιλοσοφία της ζωής. The joy of life». «Μήπως όμως αυτό είναι που μας οδήγησε στην καταστροφή;» τον ρωτήσαμε. «Όχι», μας είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο, «αυτό είναι που θα μας κάνει να επιβιώσουμε, αυτό είναι που πάντα μας έκανε να επιβιώνουμε».
95
με την ΞΕΝΙΑ ΚΟΥΡΤΟΓΛΟΥ Η συγγραφέας ενός πρωτότυπου και χρήσιμου βιβλίου μιλά στη LiFO για τα media, τη θέση της γυναίκας σήμερα και την ανάγκη να ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε.
Η Ξένια Κούρτογλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ξεκίνησε την καριέρα της στην έρευνα αγοράς το 1985, όταν ακόμη ήταν φοιτήτρια και η κόρη της τριών χρόνων. Το 1988 ίδρυσε τη Focus Bari, τη μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία ερευνών καταναλωτή με διεθνή αναγνώριση, ενώ δίδαξε για πολλά χρόνια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τελευταία δημιουργική της κίνηση, ένα βιβλίο απροσδόκητο, που μόλις κυκλοφόρησε: «Η καλύτερη ευκαιρία είναι... ΤΩΡΑ!». Συναντηθήκαμε ένα ηλιόλουστο και δροσερό απόγευμα στα γραφεία της εταιρείας στο κέντρο της Αθήνας. Στη συνέντευξή μας αναπτύξαμε πολλά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται το βιβλίο, αλλά μιλήσαμε και για τον Τύπο, τον σεξισμό και τις επιθέσεις που έχει δεχτεί κατά καιρούς η ίδια. Οικογένεια, επαγγελματική απασχόληση, ψυχαγωγία, χρήματα, αυτοπεποίθηση, φιλία, ανθρώπινες σχέσεις, εμπόδια και ευκαιρίες αναδεικνύονται στις σελίδες του βιβλίου μέσω βιωματικών παραδειγμάτων και καταλήγουν σε ένα βασικό
συμπέρασμα: «Βρες τον χρόνο για να το ζήσεις, κάθε μέρα είναι μια μικρή ζωή». – Ποιο θα είναι το μέλλον του Τύπου; Είναι το Διαδίκτυο μονόδρομος για όσους θέλουν να επιβιώσουν; Το Διαδίκτυο είναι ένας τόπος συνάντησης και ένα ακόμα «σημείο επαφής» για να επικοινωνήσει ένας τίτλος με το αναγνωστικό του κοινό. Και επειδή η διάδοσή του είναι πλέον καθολική στις νεαρές ηλικίες, αλλά και στις μεγαλύτερες, είναι επιτακτική η κατάλληλη παρουσία κάθε τίτλου σ’ αυτόν το χώρο, γιατί με αυτό τον τρόπο δίνει ακόμα μια ευκαιρία στο αναγνωστικό του κοινό να απολαύσει το περιεχόμενό του. Και βέβαια, όλα τα χαρακτηριστικά που έχει στο DNA του κάθε τίτλος θα μεταφέρονται σε όλες τις μορφές: χάρτινη, online, app κ.λπ. – «Ποιο τέλος των εφημερίδων; Το χαρτί είναι ακόμα ισχυρό» δήλωσε πριν από λίγες μέρες ο 37χρονος εκδότης των «New York Times» Άρθουρ Γκρεγκ Σουλτσμπέργκερ. Συμφωνείτε; Από τη δεκαετία του ’90 υπάρχει μια φθίνουσα πορεία του χαρτιού λόγω των αυξημένων ρυθμών της καθημερινότητας. Στην πρώτη έρευ-
να που κάναμε διαπιστώσαμε ότι οι αναγνώστες της κυριακάτικης εφημερίδας αφιέρωναν περίπου τέσσερις ώρες και περίπου μισή για την ημερήσια έκδοση. Μερικά χρόνια αργότερα φτάσαμε στο πεντάλεπτο αλλά και στο μηδέν, εξαιτίας των κινητών, ενώ για την Κυριακή παρατηρήθηκε σημαντική μείωση του χρόνου και αύξηση του όγκου. Πάντως, η γνώμη μου είναι ότι ο σεβασμός του χαρτιού των εφημερίδων και η αίσθηση της πολυτέλειας του καλού περιοδικού δεν έχουν ακόμη αντικατασταθεί. – Μπορεί η διαφήμιση να επηρεάσει την ποιότητα; Εξαρτάται από τον τρόπο που επιλέγεις να πουλήσεις το προϊόν σου. Αν προτιμάς να πουλάς με το κιλό, τότε σίγουρα ναι. Αν όμως έχεις αναπτύξει σχέσεις κύρους με το κοινό σου, δεν θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα. Υπάρχουν ραδιόφωνα που με μικρότερη ακροαματικότητα έχουν περισσότερα έσοδα, επειδή έχουν επενδύσει σε μια δική τους φιλοσοφία και ένα στοχευμένο κοινό. – Πολλές φορές έχετε βρεθεί στο στόχαστρο της κριτικής. Τι απαντάτε στις επιθέσεις που δέχεστε; Κάποτε είχα βρεθεί
κε ιμε ν ο : γ ι αν ν η π αn taζ ο π ουλοσ, φωτ ο γ ραφι εσ: π αρι ς τα β ι τ ι α ν 15.2.18 – lifo
13
95
με την ΞΕΝΙΑ ΚΟΥΡΤΟΓΛΟΥ
TalkoftheTown
Ο Έλληνας, πρώτα απ’ όλα, τοποθετεί την εξουσία και τα κέντρα λήψης αποφάσεων μακριά από αυτόν, με αποτέλεσμα να αποδίδει όσα του συμβαίνουν σε αυτά. Επίσης, έχει τη γυναίκα σε χαμηλό επίπεδο και δεν προνοεί ούτε προγραμματίζει μακροπρόθεσμα.
14 lifo – 15.2.18
σε ένα συνέδριο στο Παρίσι και ο πρώτος ομιλητής ήταν από το BBC. Τον θυμάμαι να δηλώνει πως το μοτίβο είναι γνωστό: όταν τα νούμερά μας πέφτουν, φταίει η έρευνα μέτρησης. Αντίθετα, όταν ανεβαίνουν, φυσικά έχουμε κάνει καλή δουλειά. Τους καταλαβαίνω, λοιπόν, απόλυτα. Η έρευνα του ραδιοφώνου, που είναι η μόνη θεσμοθετημένη στην Ελλάδα, γίνεται με επιστημονικό σύμβουλο, τη συμμετοχή των ίδιων των ραδιοφώνων και τις διαφημιστικές εταιρείες. Αυτό που με λυπεί είναι όταν κάποιος είναι μέλος αυτού του οργανισμού και βγαίνει και λέει διάφορα ή όταν παλαιότερα υπήρχε εκδότης που ένα περιοδικό του πήγαινε καλά και ήταν ευχαριστημένος, ενώ, επειδή το άλλο δεν πήγαινε, μας έλεγε ότι δεν είναι καλή η έρευνα. Πάντως, πιστεύω ότι οι επιθέσεις αυτές οφείλονται κυρίως στην άγνοια των προδιαγραφών. Είναι σαν να εκφέρω άποψη και να γνωμοδοτώ στον γιατρό για την εγχείρηση που έκανε. Ρωτάνε γιατί δεν ηχογραφούνται οι συνεντεύξεις. Εμείς παρακαλάμε να συμβεί αυτό. Θα ήταν και για εμάς ένα καλό αρχειακό δεδομένο σε σχέση με όσους αμφισβητούν την αξιοπιστία των μετρήσεων. Επίσης, η συνέντευξη διαρκεί 12 λεπτά γιατί πρέπει οι ερωτήσεις να συμπεριλαμβάνουν όλους τους σταθμούς. Δηλαδή θα έπρεπε να ρωτήσουμε μόνο για πέντε και θα κλείσουμε το ερωτηματολόγιο; Αστεία πράγματα. Απλώς, μας αρέσει να βλέπουμε παντού σκάνδαλα. – Από την ενασχόλησή σας με τις έρευνες, αν σας ζητούσα να μου πείτε τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων, τι θα μου απαντούσατε; Τι ωραία ερώτηση! Ο Έλληνας, πρώτα απ’ όλα, τοποθετεί την εξουσία και τα κέντρα λήψης αποφάσεων μακριά από αυτόν, με αποτέλεσμα να αποδίδει όσα του συμβαίνουν σε αυτά. Επίσης, έχει τη γυναίκα σε χαμηλό επίπεδο και δεν προνοεί ούτε προγραμματίζει μακροπρόθεσμα. Διακρίνεται για την έλλειψη ατομικής ευθύνης. Δεν θέλει να πληρώνει ΙΚΑ και φόρους, αλλά σύνταξη θέλει να πάρει. Όλο αυτό, βέβαια, έχει αναπτυχθεί εξαιτίας λανθασμένων στερεοτυπικών αντιλήψεων που του δίνουν το μήνυμα ότι δεν υπάρχει λόγος να πληρώνεις. Για πολλά χρόνια πουλούσαν τα αρνητικά παραδείγματα. Ευ-
συμπεριφορές, ειδικά τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας μου, αλλά και αργότερα. Αρχικά με ενοχλούσε πάρα πολύ γιατί καταλάβαινα πως αυτό γινόταν με κύριο σκοπό να μειωθεί η επαγγελματική μου εικόνα, οι ικανότητες και το έργο μου. Αργότερα, άρχισα να μη δίνω σημασία, καταλαβαίνοντας πως το βασικό πρόβλημα το έχει το άλλο άτομο και όχι εγώ. Σεξιστική, επίσης, θεωρώ τη δυστυχώς ακόμα επικρατούσα άποψη πως «μια γυναίκα καριέρας δεν κάνει για σπίτι και οικογένεια». Αυτό είναι κάτι που με έχει πονέσει πάρα πολύ, περισσότερο και από τη σεξουαλική παρενόχληση και τα υπονοούμενα. Και με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να σας πω πως είμαι και πάρα πολύ καλή νοικοκυρά, μαγειρεύω πολύ ωραία, κάθε χρόνο φτιάχνω στο σπίτι τα γλυκά για τα Χριστούγεννα, πλέκω και χαρίζω πλεκτά στους φίλους μου και άλλα πολλά «νοικοκυρίστικα» που κανείς δεν το περιμένει. – Μια επιτυχημένη καριέρα οφείλεται στο άτομο ή στις ομάδες; Οι ομάδες αποτελούνται από άτομα, όμως η ατομική καριέρα οφείλεται κατά κύριο λόγο στο άτομο και στο πώς θα διαδράσει με το οικοσύστημα στο οποίο βρίσκεται. Σίγουρα, βέβαια, η επιτυχία μιας επιχείρησης οφείλεται στην ηγετική της ομάδα και στο πώς αυτή η ομάδα εμπνέει το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού της, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί και το πιο πολύτιμο κεφάλαιο για οποιονδήποτε οργανισμό. – Θεωρείτε ότι στην εποχή μας οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούσουν ή να μιλήσουν περισσότερο; Πιστεύω πως η μεγαλύτερη ανάγκη είναι να αναπτύξουμε όλοι οι άνθρωποι ενσυναίσθηση απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους, έτσι ώστε να μπορούμε να συνδεόμαστε υγιώς. Για να γίνει αυτό, ασφαλώς και χρειάζεται να ακούμε περισσότερο απ’ ό,τι τώρα. – Πώς κατακτά κάποιος το δικαίωμα να είναι αυτό που θέλει; Καταρχάς, χρειάζεται να ξέρει ξεκάθαρα και με σιγουριά τι θέλει να είναι, διότι πολύ συχνά, ως coach/mentor, διαπιστώνω πως υπάρχει έλλειψη στόχων και προσανατολισμού στους ανθρώπους. Αφού καλυφθεί
τυχώς, κατά τη διάρκεια της κρίσης αρχίσαμε να στρέφουμε το ενδιαφέρον μας στα καλά πρότυπα δημιουργίας. – Πώς τα εμπόδια μετατρέπονται σε ευκαιρίες; Κοιτώντας τη δική μου ζωή, κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως πίσω από κάθε δυσκολία και πρόκληση, όσο οδυνηρή και να ήταν, κρυβόταν πάντα μια ευκαιρία για μένα που με βοήθησε και με βοηθά να εξελίσσομαι, να αναπτύσσω ικανότητες και χαρακτηριστικά που δεν είχα πριν κι έτσι τελικά να βαδίσω προς μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. – Οι νίκες ή οι ήττες είναι πιο σημαντικές στη ζωή μας; Καταρχάς, εμένα οι όροι «νίκη - ήττα» δεν με εκφράζουν απόλυτα, γιατί παραπέμπουν σ’ ένα παιχνίδι μάχης και ανταγωνισμού όπου κάποιος θα κερδίσει και κάποιος θα χάσει. Προτιμώ πιο πολύ την έννοια της «επιτυχίας - αποτυχίας», ειδικά όσον αφορά το ταξίδι μας με τον εαυτό μας. Από κει και πέρα, είναι και οι δύο έννοιες σημαντικές: οι νίκες γιατί με αυτές κατακτάμε κάτι που ονειρευτήκαμε και οι ήττες γιατί πάντα κρύβουν μέσα τους πολύτιμα μαθήματα. Αν το δούμε έτσι, είμαστε πάντα κερδισμένοι. – Θυμάμαι να έχετε αναφερθεί στις σεξιστικές συμπεριφορές που υφίστανται οι γυναίκες. Αυτές τις μέρες συζητείται πάρα πολύ το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Ποια είναι η γνώμη σας; Έχετε δεχτεί εσείς παρενόχληση στα τόσα χρόνια της καριέρας σας; Με τάσεις μείωσης, θέλω να πιστεύω, υπάρχει μια έμφυτη ροπή στους ανδροκρατούμενους χώρους να βλέπουν τη γυναίκα σεξιστικά, κυρίως γιατί με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να μειώσουν τις επαγγελματικές της ικανότητες. Ειδικά αν μια γυναίκα είναι εμφανίσιμη, η τάση αυτή γίνεται μεγαλύτερη. Η σεξουαλική παρενόχληση, στον βαθμό που συμβαίνει, δεν διαφέρει από τις άλλες μορφές bullying
αυτή η ανάγκη, ο άνθρωπος καλείται να δημιουργήσει ένα πλάνο δράσης με βήματα που θα τον οδηγήσουν εκεί όπου θέλει ξεπερνώντας τα εμπόδια, αρκεί να λειτουργεί με σεβασμό προς τους άλλους και όχι σε βάρος τους. – Γράφετε στο βιβλίο ότι «δεν έλκουμε αυτό που θέλουμε, έλκουμε αυτό που είμαστε». Θα θέλατε να μου το σχολιάσετε; Πρόκειται ξεκάθαρα για τον συμπαντικό νόμο της έλξης, δηλαδή αυτό που εμείς εκπέμπουμε, αυτό προσελκύουμε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, βέβαια, βλέπουμε στους άλλους χαρακτηριστικά που δεν μας αρέσουν, όμως για να τα βλέπουμε στους άλλους σημαίνει πως τα έχουμε κι εμείς, είτε σε μεγαλύτερο βαθμό είτε σε λανθάνουσα κατάσταση. – Τι είναι ευτυχία για εσάς; Η ευτυχία για μένα είναι συνώνυμη με την πρόοδο και την εξέλιξη. Και το χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι να μπορώ να προσφέρω και να περνάω τη μέρα μου με ένα θετικό ισοζύγιο θετικών συναισθημάτων προς τα αρνητικά. Όταν έρχεται το τέλος της μέρας, να μπορώ να κάνω τον απολογισμό μου και να λέω: «Σήμερα τι βήματα έκανα για να πλησιάσω αυτά που ονειρεύομαι; Πόσο καλύτερα λειτούργησα σε σχέση με αυτό που θέλω να είμαι; Τι πρόσφερα στους σημαντικούς για μένα ανθρώπους, την κόρη μου, τους συνεργάτες μου ή τους αγαπημένους μου φίλους;». Κι αν διαπιστώσω πως μπορεί να έβλαψα κάποιον άνθρωπο, αμέσως να οργανώνω την επόμενη μέρα ώστε να διορθώσω το λάθος. – Τι σας δίνει ελπίδα σήμερα; Η συνεχής δημιουργία και η συνεχής μάθηση. Αυτό τον καιρό παρακολουθώ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μεταπτυχιακό στην Προσωποκεντρική Συμβουλευτική και Ψυχοθεραπεία και είναι πραγματικά ένας στόχος ζωής που ως νεαρή εργαζόμενη single μαμά δεν κατάφερα να επιτύχω, αφού πήρα το πτυχίο μου. Ακόμα, μου
που δυστυχώς συναντάμε στα εργασιακά περιβάλλοντα. Και, όπως είναι γνωστό, το bullying ασκείται από χαμηλής συνειδητότητας ανθρώπους που συγκυριακά βρίσκονται σε θέσεις ισχύος και απευθύνεται προς τους αδύναμους κρίκους που συνήθως είναι γυναίκες και νέοι. Αυτά τα διαπιστώσαμε και στη μόνη έρευνα που έχει γίνει στην Ελλάδα σχετικά με το bullying στους εργασιακούς χώρους, όπου είχα την ευκαιρία να εργαστώ προσωπικά μέσα από μια συνεργασία της Focus Bari, της KPMG και του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Προσωπικά, έχω δεχτεί τέτοιου είδους
δίνουν ελπίδα άνθρωποι-πρότυπα, άνθρωποι που έχουν αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες από αυτές που αντιμετωπίζει η κοινωνία και η χώρα μας σήμερα και τα κατάφεραν. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι πέρασαν πολέμους, κακουχίες, μάχες, έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς σήμερα εδώ, άνθρωποι που έχτισαν τα πάντα από την αρχή πάνω σε καμένη γη. Αυτό και μόνο αρκεί για να πάρουμε ελπίδα και να χτίσουμε κουράγιο.
Το βιβλίο της Ξένιας Κούρτογλου «Η καλύτερη ευκαιρία είναι... ΤΩΡΑ!» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
15.2.18 – lifo
15
VINIETA
VENUS ΠΙΣΤΕΎΩ ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ ΣΤΗΝ ΙΔΈΑ ΤΗΣ ΟΜΆΔΑΣ. Βρείτε ένα άτομο με το οποίο μοιράζεστε τις ίδιες σκέψεις και μαζί θα είστε πολύ πιο δυνατοί απ’ ό,τι δύο άνθρωποι μόνοι. Διαλέξτε τις μάχες σας και παλέψτε γι’ αυτές, ακόμη και αν δεν τις κερδίσετε όλες». Βρισκόμαστε προς το τέλος της συζήτησής μας με τη Ρένα και τη Stine, τις δύο κοπέλες που βρίσκονται πίσω από το post-punk/techno σχήμα των Venus Volcanism & In Atlas, όταν η τελευταία μού εξηγεί με τη χαριτωμένη σκανδιναβική προφορά της στα αγγλικά πόσο σημαντική είναι γι’ αυτήν η έννοια της συλλογικότητας στις απάνθρωπες εποχές που ζούμε. Η φράση αυτή βγάζει απόλυτο νόημα και για τη δική τους περίπτωση: ο τρόπος που η μία συμπληρώνει τις προτάσεις της άλλης, το διαφορετικό ηχητικό τους υπόβαθρο και οι μουσικές γνώσεις, ο εξωστρεφής χαρακτήρας της Stine και η σκοτεινή ψυχοσύνθεση της Ρένας λειτουργούν ως ένα αρμονικό yin-yang και η τυχαία γνωριμία τους αναγκάζει ακόμη και τους πιο ορθολογιστές να ψελλίσουν: «ήταν γραφτό». « Έφτιαχνα μουσική ως In Atlas για αρκετό καιρό και συνειδητοποίησα ότι μερικές φορές ένιωθα πολύ μόνη μέσα σε αυτήν τη διαδικασία. Έψαχνα έναν συνεργάτη, έτσι ώστε να μη βασίζομαι μόνο στις δικές μου ιδέες και σκέψεις, και στη Ρένα βρήκα τον ιδανικό. Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά η μουσική που φτιάχνουμε μαζί είναι ένα κράμα σκανδιναβικής λογικής και μεσογειακού πάθους. Εξωτερικά, ο ήχος μας μοιάζει ψυχρός, αλλά από το εσωτερικό του αναβλύζει πολλή ζεστασιά» μου αναλύει η Stine, με τη Ρένα να προσθέτει: «Φοβόμουν πάρα πολύ να μάθω μόνη μου παραγωγή, πίστευα ότι θα μου έτρωγε όλο τον χρόνο. Μπορώ να σκεφτώ ιδέες, να τις χτίσω και να παίξω τα όργανα, αλλά η Stine με βοήθησε να τους δώσω αληθινή υπόσταση. Επίσης, όταν περνάω την καταθλιπτική μου φάση και τίποτα δεν βγάζει νόημα, είναι αυτή που με ξυπνάει για να πάμε μπροστά. Η μία συμπλήρωσε το κενό της άλλης». Η Stine εγκατέλειψε την Κοπεγχάγη για την Αθήνα το φθινόπωρο του 2015, με σκοπό να μείνει για ένα εξάμηνο μέσω του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών Erasmus, αλλά «ξέμεινε» κατά κάποιον τρόπο στην πόλη, καθώς το τμήμα «Ελληνικής Γλώσσας» της πατρίδας της, στο οποίο φοιτά, έκλεισε και έπρεπε να συνεχίσει εδώ τις σπουδές της. Ταίριαξαν αμέσως και άρχισαν να συγκατοικούν, ακούγοντας αρχικά πολλή μουσική για να εξερευνήσουν τα κοινά τους σημεία, ενώ πολύ γρήγορα μετέτρεψαν το σαλόνι του διαμερίσματός τους στο προσωπικό τους στούντιο και ξεκίνησαν να γράφουν μαζί μουσική έχοντας ως βάση το Παγκράτι, ενώνοντας ουσιαστικά τα δύο προσωπικά τους πρότζεκτ. Στη μουσική των Venus Volcanism & In Atlas συνυπάρχουν ο θυμός και η ευαισθησία και μετά τη συνάντησή μας συνειδητοποίησα πως είναι αυθεντικά στοιχεία της προσωπικότητάς τους: ενώ η Ρένα μου εξηγούσε ότι γράφει στίχους από τη θέση ενός ατόμου που συμπονά και προσπαθεί να βοηθήσει ταλαιπωρημένους συνανθρώπους του, ξαφνικά η φωνή της έσπασε και μαλάκωσε, καθώς ένας κύριος μπήκε στο μαγαζί πουλώντας χαρτομάντιλα, με τη Stine να παίρνει τον λόγο, να με κοιτάζει στα μάτια και να μου ξεκαθαρίζει με αποφασιστικότητα πως συμβαίνουν πάρα πολλά άσχημα στον κόσμο και «η μουσική μας είναι η αντανάκλαση του πώς νιώθουμε για όλα αυτά». Πράγματι, για να μοιραστούν αυτά τα συναισθήματα οι δύο μουσικοί χρησιμοποιούν πανανθρώπινες καταστάσεις της ψυχής και του μυαλού: το πάθος, η επιθυμία, η νοσταλγία, η μοναξιά και ο πόνος είναι τα συστατικά της τέχνης τους. Όταν τους ανακοινώνω ότι θέλω να συζητήσουμε περαιτέρω για όλα αυτά, η Ρένα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, παρακαλάει σχεδόν τη σερβιτόρα για ένα ποτήρι ουίσκι. «Πιστεύω πως σήμερα νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ επειδή η επικοινωνία δεν είναι αληθινή. Θα ήθελα, όταν μιλάω με τον φίλο μου, να τον κοιτάζω, να τον ακουμπάω, να τον βλέπω. Το ότι έχουμε το Facebook μας αποσπάει από την αληθινή επικοινωνία και φταίμε εμείς γι’ αυτό» συμπεραίνει πρώτη η Ρένα, αλλά η Stine της εξηγεί πως, ως κάτοικο μιας ξένης χώρας, τα social media την έχουν βοηθήσει να μη χάσει επαφή με τους κοντινούς της ανθρώπους. Η Ρένα δεν ενθαρρύνεται από αυτή την απάντηση και η σκέψη της ολισθαίνει σε ακόμη πιο σκοτεινά μονοπάτια. «Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πραγματική επικοινωνία, αλλά ακόμα και να υπήρχε, πάντα θα νιώθουμε μόνοι μας. Ακόμη και αν προσπαθείς πραγματικά να μιλήσεις στον άνθρωπο που αγαπάς γι’ αυτό που σου συμβαίνει, πάλι ένα μέρος του προβλήματος ή της χαράς θα μένει μέσα σου. Αν είσαι πολύ χαρούμενος, θα το καταλάβει κάποιος, θα συμμετάσχει σε αυτό, αλλά την απόλυτη ευτυχία θα τη βιώσεις μόνος σου. Είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Γεννιόμαστε μόνοι μας και πεθαίνουμε μόνοι μας».
16 lifo – 15.2.18
&
IN
VOLCANISM Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ. Η ΡΕΝΑ ΚΑΙ Η STINE ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΗΧΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΚΛΕΙΤΣΙΚΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ
ΙNFO
ATLAS
Οι Venus Volcanism & In Atlas ετοιμάζουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους και στις 16 Φεβρουαρίου παίζουν στο Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5) μαζί με τη Σtella (21:30, είσ.: €6) Στα παρακάτω links μπορείτε να ακούσετε κομμάτια τόσο από το σχήμα όσο και από τα προσωπικά πρότζεκτ των δύο μουσικών: https://www. facebook.com/ venusvolcanism/ https://www. facebook.com/ inatlasmusic/ https://soundcloud. com/venusvolcanism https://soundcloud. com/inatlas
15.2.18 – lifo
17
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
70 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΕΜΠΝΕΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΉ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΊΔΗ
Η
Μ
1. Χριστίνα Σγουρομύτη 2. Μπάμπης Βενετόπουλος 3. Λεωνίδας Γιαννακόπουλος 4. Θοδωρής Λάλος
18 lifo – 15.2.18
ΜΝΉΜΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΉ ΚΑΛΏΝ ΤΕΧΝΏΝ
ε μια μεγάλη έκθεση με τον υποβλητικό τίτλο «Η Μνήμη της Επανάστασης» το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης καταλαμβάνει το Eργοστάσιο της Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Πρόθεσή της είναι να ανιχνεύσει κατά πόσο η έννοια της επανάστασης διατηρεί ή όχι, στο πέρασμα του χρόνου, την εμψυχωτική απήχησή της. Επιπλέον, επανέρχεται στο θεμελιώδες ερώτημα εάν και κατά πόσο η έννοια «επανάσταση» αναγνωρίζεται ακόμη ως το «όχημα» που μεταφέρει και εξυψώνει την προσδοκία ενός ευρύτερου καλού και μιας συνολικής προόδου της κοινωνίας. Η «Μνήμη της Επανάστασης» είναι μετεξέλιξη της έκθεσης που διοργανώθηκε πέρσι στο ΚΜΣΤ με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Εκεί τα εκτιθέμενα έργα συνυπήρχαν με άλλα, προερχόμενα από την περίφημη Συλλογή Κωστάκη, η οποία ανήκει στο ΚΜΣΤ και συγκεντρώνει 1.275 θαυμαστά έργα απ’ όλο το φάσμα της ρωσικής πρωτοπορίας. Στην αθηναϊκή εκδοχή της έκθεσης υπάρχουν μόνο αναπαραγωγές έργων της Συλλογής Κωστάκη. Συμμετέχουν όμως πολύ περισσότεροι καλλιτέχνες απ’ ό,τι στη Θεσσαλονίκη, στο σύνολό τους 70. Ο όρος «ρωσική πρωτοπορία» συνενώνει ένα πλήθος καλλιτεχνικών ρευμάτων που εμφανίστηκαν στη Ρωσία κατά το διάστημα 1910-1930, τότε που καταγράφεται η οριστική αποδόμηση των σταθερών που συντηρούσαν τη ρίζα της παράδοσης στη ζωγραφική δημιουργία. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η αποδόμηση συνέβη με ιλιγγιώδη επιτάχυνση, που ανάλογή της δεν έχει καταγραφεί στην Ιστορία της Τέχνης. Ήταν η εποχή κατά την οποία η συνάρθρωση ενός νοήματος με ένα καλλιτεχνικό έργο υπερέβη οριστικά και αμετάκλητα τη βαρύτητα του θέματος του ίδιου του καλλιτεχνικού έργου. Τα έργα της ρωσικής πρωτοπορίας δεν μπορούμε να τα αντιλαμβανόμαστε σήμερα και να αναφερόμαστε σε αυτά σαν να είναι απογυμνωμένα από το βάρος των σημασιών και των συμβολισμών που με τα χρόνια έχουν αγκιστρωθεί επάνω τους. Ένα καλό παράδειγμα είναι το «Τετράγωνο» ή «Μαύρο καρέ σε λευκό φόντο», όπως είναι ο πλήρης τίτλος του περίφημου έργου του Kazimir Malevich. Από τη στιγμή που φέρει πλέον τόσο πολλούς συμβολισμούς δεν μπορεί να θεωρείται άδειο, ως εικόνισμα της αξίας του απόλυτου κενού, κατά την αρχική πρόθεση του δημιουργού του, λέει ο καλλιτέχνης Ανδρέας Λυμπεράτος, ο οποίος στην έκθεση συμμετέχει με δύο έργα του τα οποία αναφέρονται στο συγκεκριμένο διάσημο έργο και στηρίζονται στην ιδέα της προσθήκης σ’ αυτό συμβόλων μιας πιθανής αλλά και αμφίβολης επαναστατικής ουτοπίας. Με το «μαύρο καρέ» ασχολείται και ο Άγγελος Σκούρτης και πιθανόν να αναφέρεται σε αυτό με κάπως πιο συναισθητικό τρόπο ο Δημήτρης Μεράντζας με τον επιβλητικό σταυρό
του από χρυσά φτυάρια, που βρίσκεται ψηλά σε έναν τοίχο του Εργοστασίου, κατά τον τρόπο που ο Malevich είχε κρεμάσει ψηλά το «μαύρο καρέ», στο ύψος που παραδοσιακά οι Ρώσοι χωρικοί τοποθετούσαν τα εικονίσματά τους. Οι εικόνες των Λένιν, Στάλιν και λοιπών ηγετικών μορφών της Οκτωβριανής Επανάστασης γίνονται επίσης πηγές έμπνευσης. Η Νατάσσα Πουλαντζά, για παράδειγμα, τυπώνει τις μορφές τους, μαζί με εκείνη του Καλίνιν, πάνω σε μια ρεπροντιξιόν έργου του Jackson Pollock και επαναλαμβάνει την αντίστροφη διαδικασία (δηλαδή εκτύπωση έργου του Pollock πάνω στις μορφές των τριών) σε άλλο έργο της. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα και σκωπτική αναφορά στη διαμάχη που είχε ξεσπάσει στους εικαστικούς κύκλους της Ελλάδας κατά τα τέλη του Eμφυλίου και τη δεκαετία του 1950, τότε που η ελληνική αριστερά αποκήρυσσε τον αμερικανικό εξπρεσιονισμό ως ρεύμα αποπροσανατολιστικό από τις αρχές της Επανάστασης και ανίκανο να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του λαού από την τέχνη. Η έκθεση περιλαμβάνει και πλήθος αναφορών στις λεπτεπίλεπτες και υπέρκομψες μορφές του σουπρεματισμού, καθώς και άλλα έργα που πλευρίζουν τη ρωσική πρωτοπορία χωρίς να αποζητούν συγγένεια των μορφών. Δεν υπάρχει ούτε ένα έργο που να μην κεντρίζει το μάτι ή που να καταλήγει ο θεατής ότι δεν περιέχει κάτι το ενδιαφέρον. Από πού πηγάζουν, άραγε, ο τόσος ενθουσιασμός και η έμπνευση; « Ίσως από το γεγονός ότι η γενιά του ’30 και η προσήλωσή της στην αναζήτηση και αποθέωση της “ελληνικότητας” δεν άφηναν τα περιθώρια στους Έλληνες καλλιτέχνες να βουτήξουν όσο θα ήθελαν στις αρχές του μοντερνισμού και αυτό έχει δημιουργήσει ένα απωθημένο σε όλες τις κατοπινές γενιές, που είναι αισθητό ακόμα και σήμερα, περίπου έναν αιώνα μετά» λέει ο καλλιτέχνης Δημήτρης Γεωργακόπουλος που συμμετέχει επίσης στην έκθεση. Αν ζούσαμε σε μια εποχή και σε ένα κράτος που θα αναλάμβαναν το χρέος τους να αναγνωρίζουν και να προβάλλουν την πολιτισμική τους ταυτότητα και την πολιτιστική τους παραγωγή, τότε όλα αυτά τα έργα θα αγοράζονταν και θα παραδίδονταν ως δωρεά στο ΚΜΣΤ. Το αξίζουν, γιατί υπάρχει αλήθεια σε αυτό που διατείνονται ότι πιστεύουν. Η έκθεση συνδιοργανώνεται από το ΚΜΣΤ και την ΑΣΚΤ. Την επιμέλειά της υπογράφει ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής του ΚΜΣΤ κ. Γιάννης Μπόλης. Την έκθεση των εικαστικών έργων πλαισιώνουν αφίσες, προτομές ηγετών της Οκτωβριανής Επανάστασης, φωτογραφίες και λοιπά παραφερνάλια από τη συλλογή Βασίλη Κωνσταντίνου που έχει παραχωρηθεί στο ΚΜΣΤ. Το μόνο δυσάρεστο σε όλα αυτά είναι το ωράριο λειτουργίας της έκθεσης και πιο συγκεκριμένα το «ποτέ την Κυριακή», που δεν διευκολύνει την επίσκεψη για όλη την οικογένεια.
1
2
3
ΙNFO Έως 14/4, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, εκθεσιακός χώρος «Νίκος Κεσσανλής», Πειραιώς 256, Ταύρος, 210 481966, Τρ.-Παρ. 12:00-20:00, Σάβ. 11:00-15:00
4 15.2.18 – lifo
19
ΠΟΛΗ
ΙΣΤΟΡΙΚΈΣ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΈΣ, ΜΕ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑ, ΑΥΤΈΣ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΑΘΗΝΑΪΚΈΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΈΣ ΑΊΘΟΥΣΕΣ ΠΟΥ ΒΛΈΠΟΥΝ ΑΚΌΜΑ ΤΗ ΡΟΜΑΝΤΙΚΉ ΠΛΕΥΡΆ ΤΗΣ 7ΗΣ ΤΈΧΝΗΣ
5
ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ ΦΩΤΟ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ
ΚΙΝΗΜΑΤΟ
ΤΗ 20 lifo – 15.2.18
ΣΙΝΕΦΊΛ
ΟΓΡΆΦΟΙ
ΗΣ ΑΘΉΝΑΣ 15.2.18 – lifo
21
ΠΟΛΗ Υπάρχουν ορισμένοι κινηματογράφοι στην Αθήνα που επιμένουν στη μαγεία και στη συντροφιά που προσφέρει η σκοτεινή αίθουσα και δεν το βάζουν κάτω, παρά τις οικονομικές δυσκολίες και τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η ψηφιακή εποχή. Δεν θα ήταν άστοχο αν χαρακτήριζε κανείς τους ιδιοκτήτες τους τους τελευταίους των ρομαντικών, αφού, όπως ειπώθηκε συχνά κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ, αυτού του είδους οι κινηματογράφοι δεν προσφέρουν μόνο πολιτισμό αλλά κυρίως φως σε δρόμους και περιοχές όπου διαφορετικά θα επικρατούσε μόνο το σκοτάδι.
ΊΛΙΟΝ
Πατησίων 101 & Τροίας 34 Το Ίλιον άνοιξε ως χειμερινός κινηματογράφος το 1970. Η οροφή του ανοιγόκλεινε ώστε να λειτουργεί και τα καλοκαίρια ως θερινός. Έκλεισε το 2011 για δύο χρόνια. Την τελευταία πενταετία το έχει αναλάβει ο Φώτης Παπαγεωργίου. Είναι από τις πιο ιδιαίτερες αίθουσες των Πατησίων, έχοντας κρατήσει τον αυθεντικό αέρα ενός παλιού σινεμά. Φέρνει κυρίως ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, οι οποίες έχουν βραβευτεί σε φεστιβάλ του εξωτερικού, όπως αυτά των Καννών και του Βερολίνου, ενώ αποφεύγει τους πιο εμπορικούς τίτλους. «Μας επισκέπτονται φοιτητές και αρκετά μεγάλοι άνθρωποι, άνω των 65 ετών, που έχουν συνηθίσει τις μονές αίθουσες και το διάλειμμα» λέει ο Φώτης, ο οποίος όμως δεν μοιάζει τόσο αισιόδοξος για το μέλλον. «Η ζημιά με τα πολυσινεμά είναι ανεπανόρθωτη. Δεν νομίζω ότι θα ξεπεραστεί ποτέ. Ίσα-ίσα, θεωρώ ότι οι μονές αίθουσες σταδιακά θα αρχίσουν να χάνουν περισσότερο κόσμο, επειδή τα παιδιά που είναι τώρα 20 και θα αποτελούσαν το μελλοντικό κοινό έχουν συνηθίσει τα multiplex. Οι ταινίες που παίζονται σ’ εμάς δεν θα προβάλλονταν ποτέ αν δεν υπήρχαν τέτοιοι κινηματογράφοι για να τις υποστηρίξουν. Από την άλλη, το Ίλιον επιβιώνει επειδή υποστηρίζεται από κάποιες εταιρείες διανομής που φέρνουν συγκεκριμένες ταινίες. Χωρίς αυτές, δεν θα υπήρχε καθόλου ο συγκεκριμένος κινηματογράφος». προσεχως: Θα συνεχιστεί για δεύτερη εβδομάδα η ταινία «Να με φωνάζεις με το όνομά σου».
ΑΑΒΌΡΑ
Ιπποκράτους 181, Εξάρχεια Το Ααβόρα έχει ένα από τα πιο μυθικά ονόματα στην Αθήνα. Το όνομά του προέρχεται από έναν φοίνικα της Αφρικής και το είχε βαφτίσει έτσι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, για να εμφανίζεται πρώτο στη λίστα με τα σινεμά, όταν ο κόσμος αγόραζε ακόμη εφημερίδες, «σε μια αναλογική εποχή», όπως μου λέει η Πέγκυ Ρίγγα. Μου σχολιάζει επίσης ότι οι νεότερες γενιές θεωρούν πλέον παράξενους τους παλιούς κινηματογράφους, που έχουν μία και μόνο αίθουσα. Το σινεμά λειτούργησε πρώτη φορά το 1965, πριν περάσει στα χέρια του πατέρα της το 1983. « Ένα σινεφίλ σινεμά είναι συνεπές στις επιλογές του και θυσιάζει κάποιες εμπορικές ταινίες επειδή δεν θέλει να χαλάσει το προφίλ του. Αντανακλά κυρίως την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη του. Μπορεί να γίνει ακόμα και πλατφόρμα για πιο εικαστικές αναζητήσεις. Για μένα, το χειμερινό σινεμά είναι μια μήτρα, ένα καταφύγιο, γι’ αυτό δεν θέλω να κλείνει κανένα», αναφέρει και προσθέτει: «Αυτό που με ευχαριστεί είναι όταν έρχεται κόσμος από μακρινές περιοχές και μου λέει ότι μας προτιμά επειδή ξέρει ότι θα δει μια καλή ταινία. Είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που υπάρχει. Να σε εμπιστεύεται ο άλλος για τη διασκέδασή του, επειδή το arthouse είναι ψυχαγωγία με την αρχαία έννοια του όρου. Η Ααβόρα είχε τρεις ταινίες-ορόσημα. Το Σινεμά ο Παράδεισος, επειδή την είχε δει ο πατέρα μου και την κράτησε γιατί του θύμισε τη ζωή του. Την Betty Blue, με τις ατελείωτες ουρές, που ήταν ρίσκο του πατέρα μου να παιχτεί αποκλειστικά για πέντε εβδομάδες. Και, τέλος, τον Τελευταίο Πειρασμό, γιατί ήμασαν ο μόνος κινηματογράφος όπου δεν έγιναν ζημιές. Έπαιρναν τα μαχαίρια κι έσκιζαν τις οθόνες τότε». προσεχως: «Midnight Express» - Μια σειρά από μεταμεσονύκτιες προβολές το πρώτο Σάββατο του Μάρτη που επιμελείται ο Άκης Καπράνος. Ξεκινούν οι προβολές του κύκλου «Κυριακάτικες
22 lifo – 15.2.18
Αφηγήσεις» με καλεσμένους τρεις Γάλλους σκηνοθέτες.
ΤΡΙΑΝΌΝ
Κοδριγκτώνος 21 «Το Τριανόν λειτουργεί ασταμάτητα από το 1960» μου λέει η Μαρία Λυσικάτου όταν επισκέπτομαι τον κινηματογράφο, ένα συννεφιασμένο σαββατιάτικο μεσημέρι. «Από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του δεν έχει αλλάξει χέρια. Μπουσούλησα, στην κυριολεξία, στο Τριανόν και ανέλαβα τα ηνία το 2014, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του ξάδελφού μου Λεωνίδα Παπαγεωργίου, που συγκλόνισε όλη την κινηματογραφική κοινότητα. Από τον Λεωνίδα παρέλαβα μια κινηματογραφική αίθουσα αναβαθμισμένη και υλικοτεχνικά εξοπλισμένη, ικανή να φιλοξενήσει και το πιο απαιτητικό είδος. Επιλέγουμε με πολύ αυστηρά κριτήρια τις ταινίες μας, τις θεατρικές παραστάσεις, τις συναυλίες και τα φεστιβάλ που κάνουμε και θέλουμε να απευθύνονται σε όλους. Ο ρομαντισμός είναι η κινητήριος δύναμή μας. Στο Τριανόν υπάρχει όραμα και αυτό υπηρετούμε. Πέρσι αισθάνθηκα για πρώτη φορά ότι ένας υπουργός Πολιτισμού, η Λυδία Κονιόρδου, έχει υπάρξει προσωπικά συναρωγός του φιλόδοξου εγχειρήματος ενός ιστορικού κινηματογράφου της Αθήνας. Η οδός Πατησίων έχει περάσει από διάφορες φάσεις τα τελευταία 50 χρόνια, άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο ένδοξες. Όλα αυτά τα χρόνια το Τριανόν έχει σταθεί βασικός πνεύμονας πολιτισμού της περιοχής κι έχει συνεισφέρει όσο κανένας άλλος χώρος στη διατήρηση της καλλιτεχνικής ταυτότητας της πλατείας Βικτωρίας. Λυπάμαι πάρα πολύ που υπάρχει παραπληροφόρηση σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη γειτονιά μας. Εγώ κατοικώ εδώ, εργάζομαι εδώ, διασκεδάζω εδώ κι αισθάνομαι ασφαλής κι ευτυχισμένη στην περιοχή». προσεχως: Παράλληλα με το πρόγραμμα και έως τις 28 Φεβρουαρίου, καθημερινά από τις 17:00 ως τις 22:00, το κοινό μπορεί να επισκέπτεται την έκθεση που υπάρχει στο φουαγέ του κινηματογράφου με θέμα «Tough fashion: Το σκληρό πρόσωπο της μόδας» (ελεύθερη είσοδος). Στις 25 Φεβρουαρίου, δύο μοναδικές μουσικο-χορευτικές παραστάσεις με τίτλο «Σαν παλιό σινεμά» από το μουσικό σύνολο A Capella, σε σκηνοθεσία/ χορογραφίες Φώτη Μεταξόπουλου. Στις 27 Φεβρουαρίου προβολή της ταινίας «The Great Eastern» και συναυλία με τους Callas. Στις 2/3 συναυλία με Αγγελάκα και Βελιώτη.
ΑΛΚΥΟΝΊΣ
Ιουλιανού 42 Η Αλκυονίδα είναι ένας ιστορικός κινηματογράφος τέχνης. Φέτος συμπληρώνει τα 50 χρόνια λειτουργίας. «Δεν ξέρω αν οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι οι σπουδαιότεροι Έλληνες δημιουργοί πρωτοέδειξαν τις ταινίες τους εδώ και ότι ο χώρος εκπαίδευσε μια ολόκληρη γενιά μέσα στη χούντα, στα “μαύρα” εκείνα χρόνια» τονίζει ο σημερινός ιδιοκτήτης της Βελισσάριος Κοσσυβάκης. Ο ίδιος αποφάσισε να ασχοληθεί με το σινεμά όταν στα 13 του είδε εκεί τον Θίασο του Αγγελόπουλου. Τον σημάδεψε, όπως μου αναφέρει. Εδώ και τρεισήμισι χρόνια, που έχει αναλάβει την αίθουσα, παίζονται 10-11 διαφορετικές ταινίες την εβδομάδα σε ζώνες, ξεκινώντας από τις 2 το μεσημέρι και φτάνοντας μέχρι αργά το βράδυ. Κάνει πολλές μουσικές εκδηλώσεις, παραστάσεις και αφιερώματα που κρατούν αρκετό καιρό. «Σε αυτούς τους δύσκολους προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τον κόσμο, βάζοντας καλές τιμές στο εισιτήριό μας. Ήμασταν οι πρώτοι
που καθιερώσαμε εισιτήριο για ανέργους. Μια μέρα μαζεύτηκαν στις 5 η ώρα γύρω στα 100 άτομα, χωρίς να τους περιμένουμε. Σε κάποια φάση έβγαλαν μια τούρτα. Μου είπαν ότι δεν είχαν έρθει για γενέθλια αλλά ότι ήταν ένα reunion φοιτητών από το 1973, τη χρονιά του Πολυτεχνείου. Είχαν έρθει άτομα που θεωρούσαν την Αλκυονίδα ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της νεανικής τους ηλικίας. Σίγουρα δεν είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση. Εμείς το λειτουργούμε πιο πολύ ως μια κινηματογραφική λέσχη. Το κριτήριό μας είναι να παίζουμε ταινίες και να κάνουμε εκδηλώσεις που θέλουμε να δούμε εμείς οι ίδιοι ή που πιστεύουμε ότι μπορεί να έχουν μια αξία να τις δουν οι άλλοι. Όπως έκανε η Αλκυονίδα παλιότερα, υπηρετούμε τη στρατευμένη τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της και ο κινηματογράφος είναι ίσως η μόνη τέχνη που εμπεριέχει όλες τις άλλες τέχνες, άρα μπορεί να τις φιλοξενήσει και να τις αναδείξει». προσεχως: Για τους εορτασμούς των γενεθλίων της θα προβάλλει επί 365 ημέρες το «1968» του Τάσου Μπουλμέτη, αλλά ετοιμάζει κι άλλα μεγάλα αφιερώματα μέσα στον χρόνο.
ΆΣΤΥ
Κοραή 4 Το Άστυ είναι ένας από τους πιο ιστορικούς κινηματογράφους του κέντρου της Αθήνας. Υπάρχει από το 1939 και του χρόνου συμπληρώνει τα 80 χρόνια λειτουργίας. Το έχει αναλάβει μια καθαρά κινηματογραφική οικογένεια, τα αδέρφια Γιώργος και Δημήτρης Στεργιάκης. Το κληρονόμησαν από τον πατέρα τους που ασχολούνταν περίπου 60 χρόνια με το επάγγελμα. «Το Άστυ πέρασε σε μας σε δεύτερο χέρι. Τα προηγούμενα χρόνια, από το 1939 μέχρι το 2003, το είχε ο Φώτης Κοσμίδης, παλιός αιθουσάρχης με πολλές αίθουσες στην Αθήνα. Πήρε σύνταξη και θεώρησε ότι έπρεπε να το δώσει πλέον σε ανθρώπους που να ξέρουν να το δουλέψουν σωστά. Εμείς κάνουμε αυτήν τη δουλειά πάνω από 25 χρόνια» μου λέει ο Γιώργος. «Κρατάμε έναν χαρακτήρα αρκετά ποιοτικό και αυστηρό εδώ στο Άστυ. Δεν θα δεις εμπορική ταινία. Δεν επιδιώκουμε να κάνουμε πολλά εισιτήρια. Οι θεατές του έρχονται με κλειστά μάτια επειδή έχουν εμπιστοσύνη στο πρόγραμμά του. Γι’ αυτό και κάθε χρόνο ο κινηματογράφος πηγαίνει καλά και αυξάνει το κοινό του. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δεχτεί μεγάλη επίθεση. Η φορολογία είναι αβάσταχτη, οι κινηματογράφοι έχουν 24% ΦΠΑ σε ένα εισιτήριο που έχει 7 ευρώ. Είμαστε ένας κινηματογράφος που πιάνει 2-3 μεγάλες επιτυχίες τον χρόνο, παρ’ όλα αυτά είμαστε χρεωμένοι. Προσπαθούμε να πιστεύουμε στην επιλογή μας, στις επόμενες ταινίες. Αρκετοί κινηματογράφοι δυσκολεύονται να κρατηθούν από τότε που έγιναν ψηφιακές οι κόπιες και πλέον ανοίγουν σε πολλές αίθουσες. Στους δύσκολους οικονομικά καιρούς που διανύουμε έχουν έρθει άτομα και μας έχουν πει «είμαι στεγνός και δεν έχω φράγκο, μπορώ να παρακολουθήσω την ταινία;” και στο διάλειμμα με έχουν ρωτήσει αν μπορούν να πάρουν ένα πατατάκι και τους έχω προσφέρει και πορτοκαλάδα. Εκεί έχει φτάσει ο Έλληνας, αλλά κανείς δεν βλέπει τίποτα. Ο κινηματογράφος είναι, ήταν και θα είναι η πιο φτηνή διασκέδαση στον κόσμο. Η δουλειά μας είναι η ζωή μας και ποτέ δεν αγαπήσαμε το χρήμα. Αυτό που θέλουμε είναι να πηγαίνει καλά η αίθουσα, να βγάζουμε καλές ταινίες, τα έξοδά μας και να προχωράμε». προσεχως: Την 1η Μαρτίου θα κάνει πρεμιέρα η νέα ταινία του Σεμίχ Καπλάνογλου με τίτλο «Σπόρος», παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη.
15.2.18 – lifo
23
q Ήμουν πάντα μουσικός, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Από το δημοτικό είχα μια σχέση με τη μουσική, τυπική, με ωδεία κ.λπ., αλλά ταυτόχρονα και προσωπική. Μου άρεσε να ακούω μουσική, να παίζω με συγκροτήματα, να ασχολούμαι με αυτήν όσο και όπως μπορούσα. Οι πρώτες μου αρνητικές εικόνες από συναυλία ήταν όταν θα έπαιζα ένα σόλο μπροστά σε όλο το σχολείο. Μετακίνησα το αναλόγιο και μου ήρθε η παρτιτούρα στα μούτρα. Θυμάμαι ότι γέλαγαν όλοι μαζί μου.
q Μετά μπήκα στην πιεστική διαδικασία του να περάσω στο πανεπιστήμιο. Τότε δεν υπήρχαν καν οι κατευθύνσεις της μουσικής και της μουσικολογίας, έτσι έδωσα εξετάσεις στα Οικονομικά. Μπήκα στο πανεπιστήμιο, αλλά το σενάριο για το μέλλον μου και το πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή μου ήταν ένα: ότι θα είμαι μουσικός, γιατί αυτό δεν μπορούσα να το αποχωριστώ. Ακόμα και στον στρατό συνέχισα με τη μουσική, γιατί ήταν ένας τρόπος να ξεφεύγω κάπως. Εκεί έγινε και μια τρομερά συμπτωματική συνάντηση, φοβερή: έπαιξα με τον Τιτσάνη! Είχε τον γιο του φαντάρο σε μια λέσχη αξιωματικών και ήρθε να παίξει, έτσι μάζεψαν τους μουσικούς για να τον συνοδεύσουμε. Τότε μου είχε φανεί κάτι τυχαίο, αλλά αργότερα που το σκεφτόμουν με είχε πιάσει δέος.
απο τον m. hulot. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.
ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ
q Κάποια στιγμή, στα 20 μου, είχα ένα σοβαρό ατύχημα με μηχανή που με άφησε τρεις μέρες χωρίς τις αισθήσεις μου και όταν ξύπνησα ήμουν «αλλιώς». Σκέφτηκα ότι δεν μπορούσα να κάνω ένα πράγμα που με ενδιαφέρει μόνο περιφερειακά, δηλαδή να είμαι επαγγελματίας σε ένα συνηθισμένο επάγγελμα, οικονομολόγος, γιατρός, δικηγόρος, οτιδήποτε, και να είμαι και μουσικός, έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μουσική. Κι ενώ παράτησα τα πτυχία μου, ό,τι είχα τελειώσει μέχρι τότε, άρχισα να ψάχνω για σπουδές στο εξωτερικό. Η οικογένειά μου είχε πάθει ένα σοκ. Πήγα στη Γαλλία αποφασισμένος ότι θα κάνω μουσική σε όλες τις μορφές της και ταυτόχρονα ενδιαφερόμουν πάρα πολύ για τους υπολογιστές. Τότε οι υπολογιστές ήταν κάτι φανταστικό, δεν ήταν αυτό που έχουμε σήμερα, τα μηχανήματα. Ήταν ολόκληρη επιστήμη και μάλιστα ο τρόπος που εγώ τους πλησίασα ήταν μέσω της κυβερνητικής επιστήμης, της βάσης των υπολογιστών, και μέσω της ανάλυσης των δεδομένων. Στα μαθήματα υπολογιστών θυμάμαι ότι έφτιαχνες πρόγραμμα που τυπωνόταν με καρτέλες, τόσο μακριά ήμασταν. Δεν υπήρχε ακόμα ο χώρος «μουσική και νέες τεχνολογίες», «μουσική και υπολογιστές», τότε γεννιόταν. Βέβαια, έκανα τελείως τυπικές σπουδές μουσικής, δηλαδή μουσική, μουσικολογία, σύνθεση, όργανο, κι εκεί συνάντησα κάποιους ανθρώπους που σίγουρα μου άλλαξαν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Στο πανεπιστήμιο άκουσα τον Ξενάκη –και αργότερα τον συνάντησα προσωπικά– αλλά το ότι έχει νόημα ο δάσκαλος το κατάλαβα για πρώτη φορά στα 27 μου από τον προσωπικό μου δάσκαλο της σύνθεσης στη σχολή, τον Εμίλ Νταμέ. Έβαλα τον εαυτό μου επίτηδες σε πράγματα που ήταν κάπως αντίθετα, κι ακόμα είναι κάτι που το ψάχνω, το πιστεύω. Ο Νταμέ ήταν συμμαθητής του Μεσιάν, αυτής της σχολής, ένας κλασικός συνθέτης της εποχής εκείνης που θεωρούσε ότι ο Ξενάκης είναι απατεώνας, ότι βάζει τις ηλεκτρικές σκούπες στη σκηνή. Πήρα πάρα πολλά πράγματα από τον Νταμέ, αλλά πήρα και πάρα πολλά από τον Ξενάκη. Τότε πιο πολύ με ενδιέφεραν οι ιδέες του παρά η μουσική του – ακόμα δεν την έπιανα πολύ τη μουσική του. Τελείωσα τις σπουδές μου και έτυχε να είμαι στο φουλ της μεγάλης ανάπτυξης της πληροφορικής στη μουσική, έτσι έκανα ένα μεταπτυχιακό που ήταν συνδεδεμένο με αυτό που με ενδιέφερε, την τεχνητή νοημοσύνη και τη σύνθεση. Και αν δεν είχα οικογενειακές υποχρεώσεις –γιατί είχα ένα παιδί στην Ελλάδα–, θα έμενα στη Γαλλία, γιατί είχα ήδη εμπλακεί επαγγελματικά.
q Η τύχη κάνει μια μείξη με έναν τρόπο που δεν μπορείς να προβλέψεις με τίποτα. Όταν γύρισα, έπεσα πάνω στη δημιουργία του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας. Είχε έρθει ο Ξενάκης στην Ελλάδα κι έτσι είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω και προσωπικά, όχι μόνο ως πανεπιστημιακό δάσκαλο. Είχε φέρει την Πολυαγωγία στην Ελλάδα. Δούλεψα σε αυτό, στη δημιουργία των πρώτων μουσικών γυμνασίων στην Ελλάδα και σε ένα περιβάλλον που τότε το λέγαμε «σύγχρονη μουσική», μουσική με υπολογιστές. Είχα μεγάλη ανάμειξη στην έρευνα τυπικά, σε ερευνητικά προγράμματα, έγραφα ανακοινώσεις και σε περιοδικά, αλλά κάποια στιγμή πήρα μια απόσταση από αυτό. Ήταν πολύ εύκολο να φτιάχνω και να παίζω μία μουσική όλη μου τη ζωή και να έχω μια μικρή ομάδα ανθρώπων που θα μου λένε «μπράβο» επειδή θα έφτιαχνα παραλλαγές του ίδιου έργου όλη μου τη ζωή. Δεν ήταν αυτός ο λόγος που μπήκα στη μουσική. Πήρα απόσταση και από την τυπική ηλεκτροακουστική μουσική, κι ας είχα πάρα πολλούς φίλους εκεί, γιατί μου φαινόταν ότι ήταν κάτι πάρα πολύ ενδοστρεφές.
q Από πλευράς ενδιαφερόντων και σπουδών είχα ψάξει τα πάντα στη μουσική, τα κλασικά, τη σύνθεση, τους υπολογιστές, την τεχνητή νοημοσύνη, τη μουσική για το σινεμά, μάλιστα έτυχε να έχω τον Μορίς Ζαρ δάσκαλο – εξαιρετικός άνθρωπος, που μου έδωσε πολλά πράγματα. Η μουσική για θέατρο όμως δεν μου είχε περάσει ποτέ από τον νου. Τον Μιχαήλ Μαρμαρινό τον γνώρισα τυχαία. Με έναν απίστευτο τρόπο, μέσω μιας επιστημονικής έρευνας σχετικά με την ακουστική και τη μουσική σε ένα ινστιτούτο ψυχοακουστικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, συνεργαζόμουν με νευρολόγους, ένας εκ των οποίων ήταν ο αδερφός του Μαρμαρινού. Εκείνος μου είπε: «Αυτά που κάνεις θα ενδιαφέρουν πάρα πολύ τον αδερφό μου».
q Ο Μιχαήλ ήταν στις πολύ πρώτες παραγωγές του και το πρώτο που μου είπε ήταν ότι αφού ήξερα τον Ξενάκη, ήθελε να τον βοηθήσω να του γράψει ένα γράμμα για να του ζητήσει να συνεργαστούν. Γράψαμε το γράμμα, το έστειλε, αλλά εκείνος δεν απάντησε. Κι αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί. Κάναμε μια σειρά από παραστάσεις στο υπόγειο στούντιο μέχρι να πάμε στο Θησείο, ξεκινώντας με τη Μήδεια.
q Έτσι ξεκίνησα τη δουλειά στο θέατρο, όπου το ένα φέρνει το άλλο. Βασικά, συναντιέσαι με ανθρώπους. Έτσι συνάντησα τον Βασίλη τον Παπαβασιλείου, τον Δημήτρη τον Καραντζά, ένα σωρό σκηνοθέτες, σκηνογράφους, ηθοποιούς, που ως πρόσωπα είναι πολύ ενδιαφέροντα. Ανταλλάσσω μαζί τους πολλά πράγματα.
q Έχω μάθει σε μια σχέση με τον χρόνο πολύ ανελαστική. Θεωρώ ότι για να πάω από τη μια δουλειά στην άλλη,
24 lifo – 15.2.18
ΣΥΝΘΕΤΗΣ, ΜΟΥΣΙΚΟΣ, ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ, ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ.
σήμερα είναι ότι από πολύ μικρός είχα μια πολύ ενεργή σχέση με το φανταστικό. Οι παππούδες και οι γονείς μου με είχαν τροφοδοτήσει με αναγνώσματα για τον «brave new world», δηλαδή το μέλλον και το Διάστημα, και όλα αυτά μου άνοιγαν έναν κόσμο. Και δεν με απασχολούσε να γίνω αστροναύτης αλλά πώς θα μπορούσε αυτό το φανταστικό να με περιέχει με έναν τρόπο απτό. Από το νηπιαγωγείο μού άρεσε να φαντάζομαι μηχανές που μετατρέπουν τα πράγματα σε κάτι άλλο, χωρίς πλαίσιο και χωρίς λογική. Αυτό το πράγμα το έχω ακόμα, με πολύ πιο πρακτικό τρόπο. Και στη ζωή μου αυτό ψάχνω: μηχανές που με μαγικό τρόπο μετατρέπουν τα πράγματα σε κάτι άλλο.
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΚΑΜΑΡΩΤΌΣ
q Και οι δύο γονείς μου ήταν Αθηναίοι. Μεγάλωσα στο Παγκράτι και αυτό που θυμάμαι που να με συνδέει με το
15.2.18 – lifo
25
είτε αυτό είναι δουλειά σε ένα θέατρο είτε το να πάω σε ένα μέρος για να διαβάσω, υπάρχει ελάχιστος χρόνος. Αυτό το είχα ως συνήθεια ακόμα και όταν ζούσα στο Παρίσι και δεν μπορούσα να ανεχτώ ούτε καν τον χρόνο της μετακίνησης στο μετρό. Έτσι, έχω κολλήσει με τη μηχανή και τη γρήγορη κίνηση. Δηλαδή είμαι απόλυτα εξαρτημένος από αυτό, συν το ότι τρέχω πολύ. Δεν το κάνω ακριβώς επειδή βιάζομαι, είναι πια επιλογή το να τρέχεις. Με κάποιον τρόπο έχει μια λειτουργικότητα και αυτό.
q Υπάρχουν μουσικές που μπορούν να σταθούν και εκτός της παράστασης, αλλά δεν φτιάχνω τη μουσική καθόλου με αυτό το κριτήριο. Με ενδιαφέρει να είναι απόλυτα αναγκαία για την παράσταση. Και πολλές φορές, αν είναι καλή η συνεργασία, είναι πάρα πολύ συνδεδεμένη με τον λόγο ή τον σκηνικό χώρο, παρόλο που ο τρόπος πρόσληψης δεν είναι ο ίδιος. Πολλές φορές συνδέεται με την πρωταρχική ουσία της παράστασης, τη βασική δραματουργία.
q Έχω ένα θέμα που προτείνω σε φίλους σκηνοθέτες, ώστε να βρεθεί η κατάλληλη παράσταση που θα το «στεγάσει»: θέλω να εμπλακώ ως μουσικός σε μια παράσταση που να διαχειρίζεται τη σιωπή ως κάτι πολύ ενεργό. Εδώ που είμαστε και ακούμε μια ολόκληρη πόλη γύρω μας, αν ξαφνικά η πόλη σιγήσει, θα δημιουργηθεί κάτι πολύ ισχυρό. Ίσως πιο ισχυρό από το ν’ ακούμε μουσική. Από κει και πέρα, έχω κάνει παραστάσεις που έχουν μουσική από την αρχή ως το τέλος, παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει η αίσθηση ότι έχουν πολλή μουσική.
q Η μουσική θεωρώ ότι στην κύρια λειτουργία της είναι πάντα πειραματική. Ακόμα και ένα μουσικό είδος που το θεωρούμε πάρα πολύ γνωστό, στο αυτί μας μπορεί να έχει κάτι πειραματικό. Τι έκανε ο Κουρτ όταν έπαιζε Μπαχ; Δεν ήταν πειραματικό αυτό; Πιστεύω ότι όλα αυτά αφορούν την επικοινωνία. Δεν κάνω μια δουλειά για να την κρατάω στο σπίτι μου. Κάνω μια δουλειά που ξεκινάει από κάτι που μου ζητείται απ’ έξω και βγαίνει προς τα έξω. Πιστεύω πως υπάρχει κοινό για τη μουσική μου – στο κάτω-κάτω η μουσική που κάνω αγγίζει πολύ διαφορετικά πράγματα. Από μια μουσική με όργανα ενός μουσικού συνόλου, με περιεχόμενο αρμονικό, μελωδικό, που είναι εύκολη στ’ αυτιά μιας μεγάλης μερίδας κόσμου, μέχρι ηλεκτρονική μουσική πιο πειραματικής κατεύθυνσης ηχητικά, που έχει ένα πολύ περιορισμένο κοινό, που είναι κοντά στο noise.
ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ
ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΚΑΜΑΡΩΤΌΣ
q Έχει αλλάξει ο τρόπος που ακούμε μουσική. Κυρίως λόγω του τρόπου που μεταδίδεται η μουσική. Το κύριο μέσο μπορεί να είναι ένα κινητό τηλέφωνο τόσο δα. Έχει αλλάξει την υφή της μουσικής, και τον τρόπο που την ακούμε και τον τρόπο που παράγεται. Πλέον φτιάχνεται για να ακουστεί σωστά από το κινητό. Είναι και κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με τη φυσική ιδιότητα της ακρόασης. Το να ακούς noise, ανεξάρτητα από το πόσο μπορεί να σε ενδιαφέρει πραγματικά, είναι ένα πράγμα που κουράζει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι αν ακούς μίνιμαλ. Ο κόσμος που ενδιαφέρεται δύσκολα παίρνει την απόφαση μέσα στη μέρα να ακούσει noise. Θα ακούσει κάτι που στο αυτί περνάει πιο εύκολα. Απ’ την άλλη, υπάρχει και αυτό το καταπληκτικό πράγμα, που η μουσική διαδίδεται εύκολα παντού. Αυτοαναιρέθηκε η μουσική και βιομηχανοποιήθηκε, αλλά υπάρχει ακόμα και το βινύλιο. Το θέμα είναι ότι κάποιος δίνει χρήματα και αγοράζει ένα βινύλιο, άρα έχει τον χρόνο και δύο ηχεία για να ακούσει αυτήν τη μουσική, που είναι κάτι διαφορετικό από το να κατεβάσει ένα mp3 και να πει ότι το άκουσε.
Εδώ που είμαστε και ακούμε μια ολόκληρη πόλη γύρω μας, αν ξαφνικά η πόλη σιγήσει, θα δημιουργηθεί κάτι πολύ ισχυρό. Ίσως πιο ισχυρό από το ν’ ακούμε μουσική.
q Πιστεύω ότι η μοτοσικλέτα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Το να είσαι ενεργός μοτοσικλετιστής μπορεί να είναι κάτι επικίνδυνο, από την άλλη, όμως, μπορεί να σου δείξει πράγματα για τη ζωή σου: πώς να είσαι ασφαλής και να μπορείς να κινείσαι με αποτελεσματικότητα σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον. Στη μουσική είναι κάτι αντίστοιχο το να μπορείς να είσαι παραγωγικός και ενεργητικός σε ένα περιβάλλον που είναι πολύ εύκολο να οδηγήσει σε ένα χάος, σε μια θολούρα. Δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι είσαι στην καλή πλευρά.
q Ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν από τις πολύ ευτυχείς συναντήσεις της ζωής μου. Έζησα κοντά του πολλά πράγματα, έντονα. Αλλά το κύριο στοιχείο που κρατάω ήταν η αίσθηση του επικίνδυνου και της ευθύνης που είχα – ίσως ο μοναδικός σκηνοθέτης με τον οποίο το είχα αυτό το πράγμα. Γιατί ενώ ήταν πάρα πολύ αυστηρός στη δουλειά του και στα πρόσωπα γύρω του, μαζί μου είχε μια σχέση εμπιστοσύνης. Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό, αλλά μου άφηνε έναν χώρο που ήταν απόλυτα δικής μου ευθύνης και αισθανόμουν ότι ήμουν χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Με άλλους σκηνοθέτες μπορεί να πειραματιστώ παραπάνω, ξέροντας ότι αν κάτι δεν δουλέψει, θα το δούμε μαζί και θα το αλλάξουμε.
q Προσβάλλουν την αισθητική μου πάρα πολλά πράγματα. Σχεδόν ό,τι παίρνω ως πληροφορία από το σύστημα αυτής της πόλης, πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω, από το περιβάλλον της πόλης και των ανθρώπων της. Τα δίκτυά της τα ιντερνετικά και τα τηλεοπτικά στη μεγάλη τους πλειονότητα με ενοχλούν, θέλω να τα κλείνω και να παίρνω όσο γίνεται λιγότερα. Αλλά αυτό δεν γίνεται, γιατί σε αυτή την πόλη ζω και πρέπει να συμμετέχω, κι ας μου είναι πολλές φορές δυσάρεστο.
q Μου αρέσει να είμαι στη θάλασσα με όλους τους τρόπους, να πλέω, να κάνω καταδύσεις. Μου αρέσει να ταξιδεύω με μηχανή. Μου αρέσει να είμαι με φίλους, περισσότερο να είμαστε ήσυχα και να μπορούμε να συζητάμε παρά να τρώμε, να πίνουμε και να χορεύουμε.
q Σίγουρα γίνονται καινούργια πράγματα στη μουσική σήμερα και σίγουρα παίζει ρόλο η ιδιαιτερότητα, της οποίας βασικό συστατικό είναι η απελπισία. Δημιουργεί καινούργια ρεύματα, συναντήσεις. Μπορεί να μη λειτουργεί σε μεγάλη κλίμακα, αλλά έχουμε καλούς μουσικούς που είναι ανοιχτοί, συναντιούνται και κάνουν πειραματικά πράγματα.
q Με κάποιον τρόπο έχω απελευθερωθεί από κάτι τα τελευταία χρόνια. Θυμάμαι ότι, όταν γύρισα στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και μετά, είχα συνέχεια μια ελπίδα και μια αίσθηση ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Χάνοντας αυτή την ελπίδα, απελευθερώθηκα. Δεν πιστεύω ότι στη διάρκεια της ζωής μου θα δω καλύτερα πράγματα στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι πια είναι τόσο σύνθετο και εγγενές το πρόβλημα του συστήματος –και εγώ είμαι συστημικός, πιστεύω ότι τα πράγματα δεν μπορεί κανείς να τα δει εκτός του συστήματός τους–, που δεν μου δίνει καμία ελπίδα ότι θα βρεθώ σε ένα καλύτερο περιβάλλον. Αυτό μου δίνει δύναμη.
q Τι με έχει μάθει η ζωή; Νομίζω ότι είναι αυτό που λέει η μάρκα των τηλεοράσεων LG: Life is Good. Έτσι μου είπαν στην Ιαπωνία, δεν ξέρω αν όντως ισχύει...
26 lifo – 15.2.18
ΙNFO
Ο Δημήτρης Καμαρωτός με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό ετοιμάζουν την Ηλέκτρα για το Εθνικό Θέατρο της Σανγκάης.
550
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
H
Α Ρ Ο Γ Α τησ δασ α εβδομ
Αποκριές και κούλουμα στην Αθήνα Πώς να περάσεις όμορφα με πάρτι, χαρταετό και μπόλικο φαγητό.
ΤheGOODLIFO
από τη lifo team
☛
☛
διασκέδαση
ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΓΟΝΕΊΣ ΑΠΌΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΚΠΙΣΝ Την κυριακή της αποκριάς, το πάρκο Σταύρος Νιάρχος συμμετέχει στο καρναβάλι από τις 11:00 μέχρι και τις 16:00, με DJ set, λατινοαμερικάνικους ήχους και ορχήστρες κρουστών. Εργαστήρια face painting θα μεταμορφώνουν τους επισκέπτες, ενώ παιδιά και γονείς θα έχουν την ευκαιρία να παίξουν παραδοσιακά αποκριάτικα παιχνίδια, αναβιώνοντας έθιμα από όλη την Ελλάδα και προσπαθώντας να βρουν τον Βασιλιά Καρνάβαλο. Την Καθαρά Δευτέρα, τα κούλουμα γιορτάζονται με το καθιερωμένο πέταγμα του χαρταετού, με έθιμα απ’ όλη την Ελλάδα (Μωμόγεροι, Έθιμο του Μπέη κ.ά.) και ήχους παραδοσιακής μουσικής από τη Βασιλική Καρακώστα και το συγκρότημά της. 18-19/2, ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Συγγρού 364, Καλλιθέα, είσοδος ελεύθερη
ΤheGOODLIFO
ATHENS DISCO KIDZ: CARNIVAL EDITION Το six d.o.g.s φιλοξενεί την ομάδα παιδαγωγών και ηθοποιών Athens Disco Kidz για ένα πρωτότυπο οικογενειακό πάρτι ιδανικό για παιδιά ηλικίας 2-12 ετών. Παιδιά και γονείς θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν μέρος σε μουσικοχορευτικές δραστηριότητες, ομαδικά θεατρικά παιχνίδια, χορογραφίες, dance battles και διαδραστικά παιχνίδια με φως και projections, ενώ τη μουσική επιμέλεια θα έχουν οι εκλεκτικοί Black Athena. 18/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 16:00-19:00, εισ.: 8 ευρώ
ΦΤΙΆΧΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟΚΡΙΆΤΙΚΕΣ ΜΆΣΚΕΣ παιδιά από 6 έως 12 ετών κατασκευάζουν και ζωγραφίζουν μαζί με τους γονείς τους αποκριάτικες μάσκες. (Δηλώσεις συμμετοχής
28 lifo – 15.2.18
στο 210 7224238, Δευτ.-Παρ. 10:0014:00.). 17/2, λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, 12:00, είσοδος ελεύθερη
ΦΑΣΑΡΊΑ, ΠΟΝΗΡΙΈΣ, ΚΡΌΤΑΛΑ ΚΑΙ ΜΟΥΤΖΟΥΛΙΈΣ Παράσταση παραδοσιακών παραμυθιών με κρόταλα, τύμπανα και κιθάρες σε ένα αποκριάτικο γλέντι με την ομάδα αφήγησης «Χείλια Λέμε παραμύθια» για παιδιά 5-10 ετών. 17/2, Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» Δήμου Αθηναίων, Αγγελικής Χατζημιχάλη 6, Πλάκα, 12:00
ΈΝΑΣ ΑΡΛΕΚΊΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΉΚΗ ΤΟΥ ΔΉΜΟΥ ΑΘΗΝΑΊΩΝ Ένας αρλεκίνος ηγείται του εκπαιδευτικού προγράμματος μουσειακής αγωγής για όλη την οικογένεια με παιδιά 6-11 ετών στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. (Δηλώσεις συμμετοχής στο 210 3243023, Δευτ.Παρ. 10:00-14:00). 17/2, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Γερμανικού & Μυλλέρου, Μεταξουργείο, 11:00-12:00, είσοδος ελεύθερη
ΌΛΑ ΤΑ ΠΆΡΤΙ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΞΈΡΕΙΣ GAZARTE CARNIVAL PARTY Η γυμναστική και τα ’90s, η Τζέιν Φόντα, τα χρωματιστά κολάν και οι Swinging Cats είναι οι πρωταγωνιστές στο πάρτι του Σαββάτου στο Gazarte. Την επόμενη μέρα τη μουσική αναλαμβάνουν οι jaguar bombs και το θέμα της βραδιάς αλλάζει σε «Welcome to the jungle». 17-18/2, Gazarte, Βουτάδων 34, 22:00, είσοδος ελεύθερη
2 ΣΕ 1 ΜΑΣΚΈ TRASHFORMERS CARNIVAL μουσική από τα ’80s-’90s-’00s και ένα θέμα-αφορμή για
άπειρες ερμηνείες θα έχει το αποκριάτικο πάρτι του Fuzz. Συνδυάστε δύο στολές σε μία και δημιουργήστε cowboy-στρουμφάκι, νίντζα-πειρατή, φυλακισμένο-μούμια, και τα λοιπά και τα λοιπά… 17/2, Fuzz Club, Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος (Πειραιώς & Χαμοστέρνας), 23:15, εισ.: 10 ευρώ
KITSCHERELLA GRANDE tο τελευταίο σάββατο της αποκριάς το Kitscherella ξαναχτυπά με disco επιτυχίες από τα ’80s και τα ’90s, ενώ το κιτς και το λαμέ απειλούν τους αμφιβληστροειδείς. 17/2, Modu, Κολωνού 76 & Οδυσσέως 14, 23:00
00:30, εισ.: 6-14 ευρώ
NIGHTMARES ON WAX
hip-hop, dub, reggae, soul, jazz, funk, latin, breaks, house και όχι μόνο από τον δημιουργό του αριστουργηματικού «Smoker’s Delight». Μαζί του στα decks οι Stiko και Mr.Z. 18/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 22:00, εισ.: 12-15 ευρώ
LONDON AFROBEAT COLLECTIVE/ BLEND MISHKIN & ROOTS EVOLUTION οι london afrobeat
FACELESS διήμερο dance πάρτι στο Temple με καλεσμένους τον Redshape με την κόκκινη μάσκα, που δεν την αποχωρίζεται ποτέ, και τους Mackenzie, Sepho και Miltiades. 17-18/2, Temple Athens, Ιάκχου 17, 6979 417274,
Όλα τα πάρτι του πιο ζωντανού τριημέρου της χρονιάς Κάτι για όλους από τη lifo team
collective επιστρέφουν στο Gagarin, αυτήν τη φορά μαζί με τον Blend Mishkin και τους Roots Evolution, την πολυμελή live μπάντα του, για μια βραδιά ιδανική για χορό. 17/2, Gagarin 205, Λιοσίων 205, 21:00, εισ.: 12-18 ευρώ
MIDAS TOUCH χρυσός και extravaganza (και golden showers) είναι η θεματική του πάρτι μασκέ στο Bequeer, που υπόσχεται να είναι οργιαστικό. Τη μουσική θα διαλέγουν οι S-for-Sugar και Lockbird. 17/02,
Bequeer, Κελεού 10, 00:00, εισ.: 5 ευρώ
THE CIRCUS IS COMING to mosaiko της γλυφάδας μεταμορφώνεται σε τσίρκο για το αποκριάτικο τριήμερο. Στα decks οι SP PS και Photoharrie την Παρασκευή, ο Spyros Pagiatakis το Σάββατο και οι Pene & Takis Apostolou την Κυριακή. 16-18/2, Mosaiko, Λαοδίκης 30, Γλυφάδα, 22:00
BLEND: TERRY FRANCIS Ο Βρετανός που έχει ταυτίσει την καριέρα του με την ιστορία
του θρυλικού fabric club στο Λονδίνο έρχεται το Σάββατο στην Αθήνα. Τη βραδιά στο Steam θα συμπληρώσουν οι resident DJs του Blend, Mikee και Manolaco. 17/2, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 00:00, εισ.: 15 ευρώ
ROMANTSO & KORMORANOS: TEAM SPIRIT ο κορμοράνος πάει στο ρομάντσο για το μεγάλο πάρτι της Παρασκευής με εγγυημένα καλή χορευτική μουσική από τους Blue Lagoon, Body Double, Prudence Tapes και Andreas Palmer. 16/2, Ρομά-
ντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 23:30, ελεύθερη είσοδος
DYNASTY MASKE PARTY Στον εκτυφλωτικό κόσμο της «Δυναστείας» εκτυλίσσεται το μασκέ πάρτι του Tiki. Η εμβληματική σαπουνόπερα των ’80s που τα είχε όλα (περμανάντ, βάτες, ξεκατινιάσματα κ.λπ.) δίνει αβίαστη έμπνευση για μαξιμαλιστικά κοστούμια. Η Ino Mei και ο Nikk Perros παίζουν μουσική. 17/2, Tiki Athens, Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη, 22:00
DIGITAL RIOT VS WRAPPED IN
PLASTIC Στο υπόγειο του Crust συναντιούνται μετά από καιρό οι Digital Riot και οι Wrapped in Plastic, δύο από τα πιο δυναμικά δίδυμα της αθηναϊκής ηλεκτρονικής σκηνής που κλείνουν φέτος 10 χρόνια παρουσίας στον χώρο της παραγωγής και του DJing. 17/2, Crust, Πρωτογένους 13, 23:00
ΑΠΌΚΡΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ ΣΥΝΑΥΛΊΑ ΤΗΣ BIG BAND ΔΉΜΟΥ ΑΘΗΝΑΊΩΝ H big band του Δήμου Αθηναίων παίζει swing επιτυχίες σε μια δωρεάν συναυλία στην Τεχνόπολη, σε καλλιτεχνική επιμέλεια του Σάμι Αμίρη. 15/2, Τεχνόπολη, 20:30, είσοδος ελεύθερη
ΚΟΥΔΟΥΝΑΡΑΊΟΙ Ο χορευτικός σύλλογος κουδουναραίων διστόμου κάνει παρέλαση στην Αθήνα, ξεκινώντας από την Ομόνοια στις 19:00 και συνεχίζοντας στην Αθηνάς και στην Αιόλου, για να καταλήξει στην πλατεία Ψυρρή. 17/2, Ομόνοια, 19:00
ΠΑΡΈΛΑΣΗ ΔΉΜΟΥ ΑΘΗΝΑΊΩΝ Ο Δήμος Αθηναίων διοργανώνει αποκριάτικη παρέλαση την Κυριακή με σημείο εκκίνησης το μετρό της Ακρόπολης στις 11 το πρωί και τελικό προορισμό τα Άνω Πετράλωνα. 18/2, 11:00
ΜΟΥΣΙΚΌΣ ΠΕΡΊΠΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΉΣ ΟΡΧΉΣΤΡΑΣ Η Φιλαρμονική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων βάζει την Αθήνα στο πνεύμα του καρναβαλιού με έναν μουσικό περίπατο που θα ξεκινήσει από τα Άνω Πατήσια και θα φτάσει μέχρι την Αγία Βαρβάρα. 18/2, 12:00
Ορχήστρα του δήμου. Θα ακολουθήσει παραδοσιακό γλέντι με το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων και τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο από τις 11:30 μέχρι τις 15:00. 19/2, 10:00
ΚΑΡΝΑΒΆΛΙΜΟΣ Η μεγάλη αποκριάτικη παρέλαση στη λεωφόρο Καλαμακίου επιστρέφει και φέτος στον Άλιμο. Η γιορτή θα συνεχιστεί με συναυλία του μύρωνα στρατή, εργαστήρι χαρταετού και κούλουμα στον λόφο Πανί.
ΔΉΜΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΉΣ Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Δήμος Καισαριανής διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων για παιδιά και ενήλικες. Το πολιτιστικό κέντρο του δήμου αναβιώνει το παραδοσιακό έθιμο «κουδουνάδες», οι μασκαράδες κάνουν παρέλαση την Κυριακή, ενώ την Καθαρά Δευτέρα οι κάτοικοι γιορτάζουν με ζωντανή μουσική, χορό και νηστίσιμα φαγητά στο πάρκο Αϊ-Γιάννη.
24 ΧΡΌΝΙΑ ΚΑΡΝΑΒΆΛΙ ΡΈΝΤΗ Ένα από τα μακροβιότερα καρναβάλια της πόλης, το καρναβάλι του Ρέντη, που ξεκίνησε το 1995, συνεχίζει και φέτος με πολυήμερες εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν από αλευρομουτζουρώματα, χορευτικά δρώμενα, καντάδες και ποδηλατοβόλτες μασκαράδων μέχρι την κεντρική παρέλαση αρμάτων, που φέτος θα πραγματοποιηθεί στις 18 Φεβρουαρίου.
TGI Fridays Το πιο κεφάτο costume party της Αθήνας είναι στο Κολωνάκι και έχει έναν κανόνα:«Dance your Fantasies». Κάθε χρόνο τα αποκριάτικα πάρτι του TGI Fridays αφήνουν εποχή, φέτος όμως αποφάσισαν να το απογειώσουν. Μαζί με το Havana Club και την Crunch θα ζωντανέψουν τις φαντασιώσεις μας και θα μας κάνουν να ξεφαντώσουμε μέχρι το πρωί. Την Παρασκευή 16/2, λίγο μετά τις 22:00, στα TGI Fridays στο Κολωνάκι μας περιμένει ένα «αμαρτωλό» πάρτι με dress code «Sins & Fantasies». Σκέψου την πιο κρυφή σου επιθυμία, όποια και αν είναι αυτή, ξεχνά τις ντροπές και μεταμφιέσου ανάλογα. Το ποτό θα ρέει άφθονο. Με μόλις 5 ευρώ θα απολαύσεις αγαπημένα κοκτέιλ με ρούμι Havana Club αλλά και limited edition αποκριάτικα κοκτέιλ, εμπνευσμένα από σταρ του Χόλιγουντ. Και επειδή αμαρτία δεν νοείται χωρίς σοκολάτα, θα είναι εκεί η Crunch για να κάνει τις φαντασιώσεις σου πραγματικότητα, ενώ θα σε περιμένουν πολλές ακόμα εκπλήξεις. Φυσικά, τι «Sins & Fantasies» πάρτι θα ήταν χωρίς αισθησιακό χορό; Γι’ αυτό οι Salsa Sinners θα είναι παρόντες και θα μας βάλουν στον ρυθμό. Χορευτική μουσική, ευφάνταστα κοκτέιλ, κοστούμια βγαλμένα από τις πιο κρυφές μας επιθυμίες και κέφι μέχρι το πρωί υπόσχεται να μας χαρίσει το TGI Fridays σε ένα αποκριάτικο πάρτι που θα κάνει τους Αθηναίους να το συζητάνε για καιρό. Extra tip: Για περισσότερες λεπτομέρειες ενημερώσου στο www.facebook.com/tgi.fridays.greece.
Νεοφύτου Βάμβα 2, Κολωνάκι, 210 7227721, FB: tgi.fridays.greece
ΚΑΡΝΑΒΆΛΙ ΜΟΣΧΆΤΟΥ–ΤΑΎΡΟΥ Μεταμφιέσεις, παρελάσεις και γενικότερος διονυσιασμός έχει και φέτος την τιμητική του στο Καρναβάλι του Μοσχάτου, ένα από τα μεγαλύτερα της Αττικής. Μετά την κορύφωση των παρελάσεων ο δήμος γιορτάζει τα κούλουμα στην πλατεία Μεταμορφώσεως Μοσχάτου και στο Πάρκο Ενόπλων Δυνάμεων στον Ταύρο.
ΚΑΘΑΡΆ ΔΕΥΤΈΡΑ ΣΤΟΝ ΛΌΦΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΆΠΠΟΥ Η γιορτή της Καθαράς Δευτέρας ξεκινάει στις 10:00 στου Φιλοπάππου με τη Φιλαρμονική 15.2.18 – lifo
29
☛
φαγητό
ΛΙΝΓΚΟΥΊΝΙ ΜΕ ΑΧΗΒΆΔΕΣ
Πώς θα μαγειρέψεις τέλεια τα όστρακα; 6 συνταγές και πολλά μυστικά για να διαπρέψεις στα κούλουμα. από τη νικη μηταρεα
ΣΥΝΤΉΡΗΣΗ ΟΣΤΡΆΚΩΝ
ΤheGOODLIFO
Τα όστρακα μπορούν να συντηρηθούν στο ψυγείο, αλλά η ιδανική θερμοκρασία είναι έως -2 βαθμούς από τη θερμοκρασία της θάλασσας. Στο ψυγείο τα καλύπτουμε με καθαρό βρεγμένο πανί και τα κάνουμε «μπογαλάκι». Τα κρατάμε πιεσμένα και τα καθαρίζουμε μόνο όταν πρόκειται να μαγειρευτούν. Τα όστρακα διατηρούνται στο ψυγείο έως 2 ημέρες. Ιδανικά, καταναλώνονται την ίδια ημέρα που θα αλιευτούν.
30 lifo – 15.2.18
Καθαρά Δευτέρα, Σαρακοστή, η παράδοση το καλεί, το φωνάζει. Ηρθε η ώρα να ψάξεις για ό,τι καλό και φρέσκο βγάζει η θάλασσα και φυσικά τα όστρακα έχουν την τιμητική τους στο σαρακοστιανό τραπέζι. Το ερώτημα είναι πώς θα μεγιστοποιήσουμε τη γευστική μας απόλαυση, εντοπίζοντας τα πιο φρέσκα της αγοράς, αλλά και πώς θα τα χειριστούμε στο μαγείρεμα. Για να πάρουμε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μπήκαμε στην κουζίνα του σεφ Γιάννη Λιάκου στο εστιατόριο Scorpina στο Ψυχικό, που είναι προσηλωμένη στα φρέσκα ψάρια και στα θαλασσινά. Ο Γιάννης Λιάκου, γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιός με καταγωγή από την Πόλη, έμαθε να αγαπά και να τιμά στην κουζίνα του τα όστρακα μέσα από την οικογένειά του. «Μύδια γεμιστά και μυδοπίλαφο έμαθα να τρώω από τα χέρια της Πολίτισσας γιαγιάς μου», λέει με χαμόγελο και προσθέτει: «Δουλεύοντας στο Βαρούλκο το 2005 ερωτεύτηκα τη μαγειρική των θαλασσινών και των ψαριών». Ο Γιάννης έχει μακρά πορεία στην εστίαση και τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι πάνω από τα τηγάνια και τις μαρμίτες. Έχει μαγειρέψει στις κουζίνες των Ελλάς, ΆσπροΓαλάζιο στην Πάρο, Ούζομπαρ, Αλμύρα, Αθερίνα και πρόσφατα στο ολοκαίνουριο εστιατόριο Scorpina.
υλικά για 1 άτομο 150 γρ. λινγκουίνι (κατά προτίμηση φρέσκα) 200 γρ. αχηβάδες 1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο 2 κ.σ. ψημένο σκόρδο 1 ποτηράκι λευκό κρασί ½ τσίλι 4 κ.σ. ελαιόλαδο 300 γρ. ζωμός ψαριού από βραστόψαρα Θυμάρι φρέσκο εκτέλεση Σε βαθύ τηγάνι με ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά βάζουμε τις αχηβάδες και σβήνουμε με το κρασί. Μόλις ανοίξουν, τις αποσύρουμε. Χαμηλώνουμε τη φωτιά, προσθέτουμε στο τηγάνι τα λινγκουίνι και τον ζωμό ψαριού σιγά-σιγά και ανακατεύουμε συνεχώς περίπου 12 λεπτά, μέχρι η πάστα να βγάλει το άμυλό της και να δέσει (διαδικασία μαγειρικής ριζότου). Προσθέτουμε τις αχηβάδες, θυμάρι, τσίλι και λίγο ελαιόλαδο. Σερβίρουμε και γαρνίρουμε με τρίμμα αυγοτάραχο.
Οδηγίες για την επιλογή και το μαγείρεμα ➔ Τα όστρακα πρέπει να είναι καλά κλεισμένα και όταν τα κρατάμε, να καταλαβαίνουμε ότι είναι γεμάτα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ακόμα ζωντανά και ότι «κρατούν» τη θάλασσα. ➔ Τα φρέσκα οστρακοειδή πρέπει να αναδίδουν μόνο ένα ελαφρύ άρωμα ιωδίου, ειδικά τα μύδια και τα χάβαρα πρέπει να μυρίζουν θάλασσα και έντονα ιώδιο. Τα κυδώνια και οι γυαλιστερές δεν αναδίδουν τόσο έντονο άρωμα ιωδίου. ➔ Το τεστ της οξύτητας που προκαλεί κίνηση στο όστρακο εμπεριέχει ένα ποσοστό μύθου, γιατί πολλές φορές το όστρακο που συντηρείται στο ψυγείο είναι σε λήθη και δεν αντιδρά στις σταγόνες του λεμονιού. Αν το αφήσουμε λίγη ώρα εκτός ψυγείου και δοκιμάσουμε να ρίξουμε λεμόνι, θα διαπιστώσουμε πως κινείται. Το τεστ με το λεμόνι γίνεται στα όστρακα που τρώγονται ωμά, όπως τα κυδώνια, οι γυαλιστερές, τα στρείδια και οι φούσκες. ➔ Μύδια, καλόγνωμες, αχηβάδες, χάβαρα, δεν καταναλώνονται αν δεν ανοίγουν το κέλυφος στο μαγείρεμα. ➔ Π ρέπει να αποφεύγουμε μύδια και γενικώς οστρακοειδή, των οποίων την προέλευση δεν γνωρίζουμε. ➔ Ό λα τα όστρακα μαγειρεύονται από 6 έως 7 λεπτά, εκτός από τα μύδια, που χρειάζονται 3 λεπτά. ➔ Τα όστρακα που μπαίνουν στη σχάρα, αν δεν ανοίξουν στα 6 έως 7 λεπτά, δεν είναι κατάλληλα. ➔ Προσέχουμε στο μαγείρεμα τα όστρακα να έχουν ωραία όψη και πάντα η μυρωδιά τους να είναι ιωδιούχα. ➔ Το μαρινάρισμα σε στρείδια, γυαλιστερές και φούσκες γίνεται με χυμό από εσπεριδοειδή (πορτοκάλι, γκρέιπφρουτ), πιπεριές τσίλι και τζίντζερ.
ΧΆΒΑΡΑ ΑΧΝΙΣΤΆ υλικά για 4 άτομα 1 κ. χάβαρα 2 κ.σ. ελαιόλαδο 1 σκελίδα σκόρδο Χυμός από ½ λεμόνι Φρεσκοτριμμένο πιπέρι Φρέσκια ρίγανη Μαϊντανός ψιλοκομμένος εκτέλεση Σε βαθύ τηγάνι με ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά τοποθετούμε τα χάβαρα, το σκόρδο, τον χυμό λεμονιού, σκεπάζουμε και τα αχνίζουμε για 3 λεπτά μέχρι να ανοίξουν το κέλυφός τους. Προσθέτουμε το πιπέρι, φρέσκια ρίγανη και σερβίρουμε γαρνίροντας με μαϊντανό.
ΤΑ ΜΎΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΆΝΝΗ
ΚΥΔΩΝΌΣΟΥΠΑ
υλικά για 4 άτομα 1 κ. μύδια με το κέλυφος ½ κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο 1 κεφάλι σκόρδο ψημένο ½ τζίντζερ χτυπημένο στο γουδί 1 ποτήρι λευκό κρασί Χυμός από μισό λεμόνι 2 κ.σ. έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Σπασμένο πιπέρι εκτέλεση Σε βαθύ τηγάνι σε μέτρια φωτιά σοτάρουμε το σκόρδο με το κρεμμύδι, το τζίντζερ και 1 κ.σ. ελαιόλαδο. Προσθέτουμε το πιπέρι, σβήνουμε με το κρασί, αφήνουμε 2 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ, ρίχνουμε τα μύδια και σκεπάζουμε το σκεύος. Αφήνουμε τα μύδια να αχνιστούν 4 λεπτά. Ανακατεύουμε, αποσύρουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού και το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Σερβίρουμε και γαρνίρουμε με ψιλοκομμένο μαϊντανό ή καυκαλήθρες και συνοδεύουμε με πατάτες τηγανητές για το ζουμάκι.
υλικά για 4 άτομα 1 κ. κυδώνια Ζωμός από 2 ξερά κρεμμύδια λευκά 1 καυτερή πιπεριά κέρατο ½ ποτήρι λευκό κρασί 1 κ.γ. ροζ πιπέρι εκτέλεση Σε βαθύ τηγάνι, σε μέτρια φωτιά, ρίχνουμε όλα τα υλικά. Μόλις ανοίξουν τα κυδώνια τα αποσύρουμε από το σκεύος. Δένουμε το ζουμί με 4 κύβους φρέσκο βούτυρο ή στάκα ή ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τα κυδώνια, ανακατεύουμε και σερβίρουμε.
ΠΏΣ ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΩΡΊΣΕΤΕ Χτενάκια του Ιακώβου Είναι μικρό χτένι, εξαιρετικά νόστιμο, που βρίσκουμε στις θάλασσες της Μυτιλήνης, και πιο συγκεκριμένα στον Κόλπο Καλλονής, αλλά και στη Χαλκιδική. Λέγονται και τηγανάκια γιατί θυμίζουν παλιό τηγάνι.
Γυαλιστερές Σε δεκαεπτά τοποθεσίες στην Ελλάδα μπορείς να αλιεύσεις όστρακα. Η Μυτιλήνη και η Κάλυμνος είναι νησιά που έχουν μεγάλη ποικιλία σε όστρακα – ειδικά της Καλύμνου είναι πολύ γευστικά. Οι γυαλιστερές και τα κυδώνια αλιεύονται από τον αμμώδη βυθό και παίζει ρόλο η εποχικότητα στην κατανάλωσή τους. Για παράδειγμα, όταν βρέχει, ο βυθός αναταράσσεται και η άμμος είναι έντονη στο όστρακο. Αγοράζουμε γυαλιστερές και κυδώνια των οποίων τα κελύφη είναι κλειστά. Αν διαπιστώσουμε ότι η γυαλιστερή είναι λίγο ανοιχτή, πρέπει να εξετάσουμε εάν έχει ελαστικότητα στο άνοιγμα της. Αυτό είναι καλό δείγμα ότι είναι ζωντανή.
Στρείδια Με ιδιαίτερα σκληρό κέλυφος, τα στρείδια ανοίγονται ζωντανά και έχουν νόστιμη σάρκα που ευωδιάζει θάλασσα. Στην αγορά βρίσκουμε στρείδια κυρίως εισαγωγής.
ΤΟ ΠΙΆΤΟ ΤΟΥ ΨΑΡΆ υλικά για 4 άτομα ½ κ. κυδώνια ½ κ. χάβαρα ½ κ. γυαλιστερές 250 γρ. αχηβάδες Χυμό από 1 κ. ντοματίνια σοταρισμένα με σκόρδο και λευκό κρασί 4 κ.σ. ελαιόλαδο 4-5 κλωστές σαφράν ½ κ.γ.μπούκοβο καυτερό 1 ποτήρι κρασιού Μοσχάτο Λήμνου 1 κ.γ. σκόρδο ψημένο Ξύσμα από 1 πορτοκάλι εκτέλεση Σε βαθύ τηγάνι σε χαμηλή φωτιά σοτάρουμε στο ελαιόλαδο τα μύδια για 4 λεπτά και τα αποσύρουμε. Στο ίδιο τηγάνι σοτάρουμε τα χάβαρα για 4 λεπτά και τα αποσύρουμε. Συνεχίζουμε σοτάροντας μαζί τα κυδώνια, τις γυαλιστερές και τις αχηβάδες για 4 λεπτά, ρίχνουμε το μπούκοβο και σβήνουμε με το γλυκό κρασί. Προσθέτουμε τον χυμό από τα σοταρισμένα ντοματίνια και το σαφράν, σκεπάζουμε το τηγάνι και σιγομαγειρεύουμε για 5 λεπτά. Ρίχνουμε τα μύδια και τα χάβαρα, τον χυμό λεμονιού και σερβίρουμε με λίγο ελαιόλαδο και ξύσμα πορτοκαλιού. Σερβίρουμε και συνοδεύουμε με κρουτόν σκόρδου, μαγιονέζα αγιολί ή σκορδαλιά.
Αχηβάδες Αχηβαδάκια και αχηβάδες σε διάφορα μεγέθη βρίσκονται σε αφθονία. Έχουν δύναμη ως όστρακο και δεν χάνουν εύκολα το νερό τους. Τρώγονται μόνο μαγειρεμένες. Υπάρχουν και οι ποταμίσιες αχηβάδες του Αξιού, που είναι εξαιρετικά ευαίσθητες και με χαμηλή αλατότητα.
Καλόγνωμες
ΓΥΑΛΙΣΤΕΡΈΣ ΣΤΗ ΣΧΆΡΑ υλικά για 4 άτομα 1 κ. γυαλιστερές 4 κ.σ. ελαιόλαδο Χυμός από ½ λάιμ 1 κ.γ. μουστάρδα Ντιζόν Ξύσμα από ½ πορτοκάλι εκτέλεση Ψήνουμε σε δυνατή φωτιά στη σχάρα ή σε σχαροτήγανο τις γυαλιστερές μέχρι να ανοίξουν. Χτυπάμε στο μίξερ τα υπόλοιπα υλικά. Σερβίρουμε τις γυαλιστερές, τις περιχύνουμε με τη σος και γαρνίρουμε με μυρώνια ψιλοκομμένα.
Σε κατακτούν με το έντονο ιωδιούχο άρωμά τους. Βρίσκονται κολλημένες στα βράχια και είναι δύσκολα αναγνωρίσιμες. Είναι όστρακα που συναντάς σε λίγα νερά.
Μύδια Τα μύδια στην περιοχή της Ολυμπιάδας είναι ονομαστά για τη νοστιμιά τους, το μέγεθος και την καθαρότητά τους. Πρέπει να μυρίζουν έντονα ιώδιο και δεν καταναλώνονται αν δεν ανοίξουν στο μαγείρεμα.
Χάβαρα Τα χάβαρα είναι ένα είδος άγριων μυδιών, έχουν μικρότερο σχήμα από τα μύδια και η σάρκα τους έχει από πορφυρό έως έντονο πορτοκαλί χρώμα. Αλιεύονται στη Χαλκιδική και στην Πρέβεζα.
15.2.18 – lifo
31
LIFOCHOICE
ΤheGOODLIFO
ΚΟΥΛΟΥΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Τσίπουρο Αποστολάκη
Το Τσίπουρο Αποστολάκη από τον Βόλο είναι οικογενειακή υπόθεση!
32 lifo – 15.2.18
Το Τσίπουρο της Οικογένειας Αποστολάκη αποστάζεται στο Κρόκιο Μαγνησίας, στον Παγασητικό Κόλπο, 30 χλμ. νοτιοδυτικά του Βόλου, από μια ελληνική οικογενειακή επιχείρηση. Η Μαγνησία είναι άλλωστε ένας τόπος ξακουστός για την εκλεκτή ποιότητα του τοπικού τσίπουρου. Η τοπική παράδοση και η ιστορία του στην περιοχή αυτή ξεκινούν το 1922, όταν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στη Νέα Ιωνία. Πιστοί στις παραδοσιακές συνήθειες, μετά τη δουλειά μαζεύονταν στα σπίτια ή στους καφενέδες, τα τοπικά «τσιπουράδικα», όπου απολάμβαναν το παραδοσιακό μικρασιάτικο τσίπουρο, σπιτικά απoσταγμένο με προσωπική φροντίδα και μεράκι. Με τον καιρό, στις παρέες ενσωματώθηκαν και οι ντόπιοι, οι οποίοι μυήθηκαν στις μυστικές συνταγές και στον ιδιαίτερο τρόπο παρασκευής του μικρασιάτικου τσίπουρου. Από τότε έως και σήμερα το τσίπουρο είναι το παραδοσιακό ποτό της περιοχής, ιδανικό
συνοδευτικό των θαλασσινών μεζέδων, και τα τσιπουράδικα είναι σημεία συνάντησης εδώ και έναν αιώνα. Από το 1954, η Οικογένεια Αποστολάκη δημιουργεί εκλεκτά αποστάγματα με φροντίδα και αγάπη για τη γη και το αμπέλι, συνεχίζοντας αδιάλειπτα την παράδοση της καλλιέργειας των μοναδικών ποικιλιών της περιοχής. Η αποκλειστικά φυσική απόσταξη του τσίπουρου της Οικογένειας Αποστολάκη γίνεται με τέχνη, υπομονή και εμπειρία τριών γενεών, ενώ η μυστική συνταγή του από τα παλιά τού εξασφαλίζει την εξαιρετική του ποιότητα. Το Τσίπουρο της Οικογένειας Αποστολάκη, με ελαφριά γεύση και πλούσιο άρωμα, χωρίς γλυκάνισο για τους μερακλήδες ή αρωματισμένο με γλυκάνισο για όσους αγαπούν αυτό το άρωμα, μπορείτε να το απολαύσετε με τους μεζέδες σας ως το καθημερινό ποτό της οικογένειάς σας αλλά και ως το επίσημο κέρασμα της παρέας σας.
Sea Spice
Με κεντρικό μότο το «fish gangstas», ένα νέο στέκι μας περιμένει στη Γλυφάδα για να μας μυήσει στο θαλασσινό φαγητό. Η ομάδα πίσω από το αγαπημένο στέκι Pere Ubu δημιούργησε, πλάι σε αυτό, έναν παράδεισο με θαλασσινά. Με αισθητική που υπογράφει ο Βαγγέλης Μπόνιος, σε μεταφέρει αμέσως στο κλίμα του μαγαζιού που θυμίζει καλοκαίρι και θάλασσα – τι άλλο; Μια σπειροειδής σκάλα στο κέντρο του χώρου θυμίζει σκάλα στο εσωτερικό ενός γιοτ, τα καθίσματα, ντυμένα με μαρινιέρες και ψάθες, δίνουν έναν nautic τόνο, ενώ υπερμεγέθεις κέντιες και μπανανιές δημιουργούν ένα καλοκαιρινό feeling. Στον χώρο δεσπόζει το επιβλητικό μαρμάρινο μπαρ και κάπου εκεί θα δεις και τη δεξαμενή με τα οστρακοειδή, ενώ το μπαρ καταλήγει στην ανοιχτή κουζίνα, όπου ο σεφ Κώστας Τσίγκας, γνωστός για τις πρωτότυπες ιδέες του, ετοιμάζει εξαίσια εδέ-
σματα. Με διεθνή, θαλασσινής κατεύθυνσης κουζίνα, στο μενού θα βρεις πιάτα όπως ψητό χταπόδι με κινεζική σάλτσα από μαύρο φασόλι σόγιας και miso, γυαλιστερές με «βούτυρο» από τεκίλα, φασκόμηλο, ρίγανη και λεμόνι κ.ά. Ως προς τα ψάρια, πέρα από την κλασική σχάρα, το μενού διαφοροποιείται καθημερινά, ανάλογα με το τι βρίσκουν στην αγορά. Στα μεγάλα συν του μαγαζιού το ρετρό σερβίρισμα κάποιων προτάσεων του σεφ, όπως μια σειρά από ντιπ ή μια παρτίδα καπνιστά και μαριναρισμένα σε étagères που προσδίδουν μια δόση νοσταλγίας και σέρβις άλλης εποχής. Extra tip: Δοκιμάστε την πλούσια λίστα κρασιών του μαγαζιού με προτάσεις από διεθνείς αλλά και ελληνικούς αμπελώνες.
Κύπρου 80, Γλυφάδα, 212 1054489, FB: seaspiceglyfada, Instagram: Seaspiceglyfada
Μπαλκόνι στις Κυκλάδες
Κυκλαδίτικες γεύσεις στην πιο μοντέρνα εκδοχή τους, με την καλύτερη θέα στην πόλη! Ωραία μπαλκόνια στις Κυκλάδες θα βρεις πολλά. Στην Αθήνα όμως θα βρεις ένα, που, τόσο με το περιβάλλον του όσο και με τις γεύσεις του, θα σε κάνει να νιώσεις πως βρίσκεσαι σε κάποιο κυκλαδονήσι και τρως το φρέσκο ψάρι που μόλις βγήκε απ’ τη θάλασσα. Στο Μπαλκόνι στις Κυκλάδες, το εστιατόριο της οικογένειας Κωβαίου που έκανε τα πρώτα της γαστρονομικά βήματα στη Σχοινούσα προτού συστηθεί και στο αθηναϊκό κοινό το 2010, η αλήθεια είναι πως θα φας ολόφρεσκο ψάρι σαν να είσαι στις Κυκλάδες, αλλά όχι μόνο. Ο ατμοσφαιρικός χώρος που έχουν δημιουργήσει στον Βύρωνα, με κυκλαδίτικη αισθητική και καταπληκτική θέα σε όλη την Αθήνα, προσφέρεται για δυνατές συγκινήσεις τόσο για όσους λατρεύουν το ψάρι όσο και για εκείνους που προτιμούν το κρέας.
Επιλέγοντας προσεκτικά τις πρώτες ύλες, όπως συμιακό γαριδάκι, φάβα Σχοινούσας, εκλεκτή σπαλομπριζόλα Νάξου, κυκλαδίτικα τυριά αλλά και μεγάλα ψάρια και θαλασσινά ελεύθερης αλιείας αποκλειστικά από το Αιγαίο, το μενού είναι αρκετά πλούσιο και παρουσιάζει παραδοσιακές γεύσεις με μαγειρικές τεχνικές του σήμερα. Έτσι, στο Μπαλκόνι στις Κυκλάδες μπορείς να γευτείς από ψάρι στη σχάρα ή αχνιστό μέχρι σεβίτσε, ταρτάρ και καρπάτσιο. Θα βρεις επίσης ωραία ριζότι αλλά και μακαρονάδες με θαλασσινά, με top επιλογή την «καρμπονάρα Σύμης». Extra tip: Στο τέλος φύλαξε οπωσδήποτε λίγο χώρο για τον «περίεργο» μπακλαβά που φτιάχνουν με φρέσκα και αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς, και φτάνει στο πιάτο μαζί με παγωτό.
Π. Μελά 13 & Αναπήρων Πολέμου, Βύρωνας, 210 7640240, balconycyclades.com FB: balconycyclades 15.2.18 – lifo
33
πατρινο καρναβαλι και μπυρα μαμος και παλι μαζι Ημέρες γιορτής, κεφιού και διασκέδασης συνδυάζονται στο φετινό καρναβάλι της Πάτρας με μια παγωμένη μπύρα ΜΑΜΟΣ, όπως τότε. Η μπύρα που συνόδευσε την παράδοση και την ιστορία του πατρινού καρναβαλιού θα είναι χορηγός των φετινών εορτασμών, αναβιώνοντας την πλούσια ιστορία της στον πιο διαχρονικό θεσμό της πόλης.
KET H MARA RC RESE
H Reebok επαναπροσδιορίζει το κλασικό μέσα από την καμπάνια «Always Classic»
ΤheGOODLIFO
Η Reebok παρουσιάζει τη νέα της καμπάνια-ύμνο στην αυθεντικότητα με τίτλο «Always Classic». Σε αυτήν συμμετέχουν ανατρεπτικές προσωπικότητες και δημιουργοί από την παγκόσμια καλλιτεχνική σκηνή, οι οποίοι τολμούν να αμφισβητήσουν το κατεστημένο και να δώσουν τον δικό τους ορισμό στην έννοια «κλασικός». Η Reebok αποδεικνύει γι’ ακόμα μία φορά ότι στέκεται δίπλα σε όσους τολμούν να εκφραστούν, να αγκαλιάσουν τη διαφορετικότητά τους και να αμφισβητήσουν το status quo, ξεπερνώντας τα στενά όρια της δημιουργικότητας. Τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη διεθνή καμπάνια της Reebok επιλέγουν παπούτσια που αντικατοπτρίζουν τη μοναδικότητα του χαρακτήρα τους και του στυλ τους, δημιουργώντας μοναδικές ιστορίες που εξηγούν τι σημαίνει να είσαι πραγματικά κλασικός.
Από Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου, Καλή Σαρακοστή στα Lidl Φέτος τη Σαρακοστή κανείς άλλος δεν θα γεμίσει το τραπέζι σας με τόση ποιότητα και νοστιμιά όπως τα Lidl. Το χταπόδι, τα καλαμαράκια, η φάβα, η ταραμοσαλάτα, τα ντολμαδάκια, η λαγάνα και ο χαλβάς είναι μόνο μερικές από τις παραδοσιακές γεύσεις που προσφέρονται σε τόσο υψηλή ποιότητα και σε τόσο χαμηλές τιμές. Τα σαρακοστιανά θα σας περιμένουν από τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου μέχρι και το τέλος της Σαρακοστής, για να τα απολαύσετε με τους αγαπημένους σας.
34 lifo – 15.2.18
Η Funky Buddha απέσπασε 4 βραβεία στα Franchise Business Awards ’18 Με 4 σημαντικά βραβεία τιμήθηκε και φέτος η εταιρεία Funky Buddha στο πλαίσιο της διοργάνωσης των Βραβείων Franchise που γίνεται κάθε χρόνο από το περιοδικό «Franchise Business». Με τη συμμετοχή κορυφαίων αλυσίδων σε κάθε κλάδο, που διακρίνονται για τις υγιείς επιχειρηματικές τους κινήσεις, η Funky Buddha αποκτά πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στον χώρο της ένδυσης.
Το Pedigree Dog Channel στα καταστήματα Κωτσόβολος Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται εμπορικά καταστήματα, ενώ την ίδια ώρα τα καταφύγια με σκύλους προς υιοθεσία έχουν ελάχιστη προσέλευση. Με έναν πολύ τρυφερό και πρωτότυπο τρόπο το Pedigree και ο Κωτσόβολος επιχειρούν να αλλάξει αυτό. Μέχρι τέλος Φεβρουαρίου, οι τυχαίες εικόνες που προβάλλονται στις οθόνες των τηλεοράσεων των καταστημάτων Κωτσόβολος θα αντικατασταθούν με βίντεο από σκύλους που περιμένουν να υιοθετηθούν. Κάθε φορά που κάποιος σκύλος θα υιοθετείται και θα εγκαταλείπει το καταφύγιο, θα εγκαταλείπει ταυτόχρονα και την οθόνη του.
ΤheWeek
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα
ΣΙΝΕΜΑ
ΒΙΒΛΙΟ
ΓΕΥΣΗ
Όλες οι κριτικές της εβδομάδας
Η Τίνα Μανδηλαρά γράφει για τη νέα βιογραφία του Μαγιακόφσκι.
Η Νίκη Μηταρέα για το Chaπter και το Italia.
σελιδα
38
σελιδα
36
42
σελιδα
44
ΘΕΑΤΡΟ Ο Άμλετ της λεωφόρου Κηφισίας Συνέντευξη με τους πρωταγωνιστές της παράστασης που ανεβαίνει στο θέατρο Άνεσις, σε σκηνοθεσία Λεβάν Τσουλάτζε. Από τον Χρήστο Παρίδη
ΣΙΝΕΜΑ The Shape of Water
σελιδα
40
Το 1962, στην Αμερική του Ψυχρού Πολέμου και των κυβερνητικών πειραμάτων διαδραματίζεται η ταινία του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο που κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και 13 υποψηφιότητες στα φετινά Όσκαρ. Πρωταγωνίστρια είναι η άλαλη εκ γενετής καθαρίστρια στη ΝΑSΑ Σάλι Χόκινς. Κάθε πρωί ακολουθεί την ίδια ακριβώς ρουτίνα. Αφού ξυπνήσει και αλλάξει σελίδα στο ημερολόγιό της, βάζει τα αυγά που θα πάρει για κολατσιό στη δουλειά να βράζουν και αυνανίζεται στην μπανιέρα της. Και κάθε μέρα φτάνει στη ΝΑΣΑ καθυστερημένη. Εκεί θα ερωτευτεί παράφορα ένα μυστηριώδες αμφίβιο που κρατιέται αιχμάλωτο και θα κάνει τα πάντα για να το σώσει. ä Κριτική από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο στη σελ. 38
15.2.18 – lifo
35
4. ΘΕΑΤΡΟ Το μεγάλο κρεβάτι
ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Ο έρωτας και η σάτιρα κυριαρχούν στο έργο των Μάνου Βαβαδάκη, Κατερίνας Παπανδρέου και Θάνου Τασσόπουλου. Ακολουθώντας τη φόρμα της αθηναϊκής επιθεώρησης, η νέα παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού συνθέτει την εικόνα της σύγχρονης Αθήνας και των ερωτικών σχέσεων των κατοίκων της. Μέσα από αυτόνομα σκετς και τραγούδια οι ήρωες του σπονδυλωτού θεάματος διηγούνται τις ιστορίες τους με αισιοδοξία. ä Μέχρι 29/3, Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, Πανεπιστημίου 48, Τετ.-Πέμ. 21:00, εισ.: 6-10 ευρώ
DANCE
EVENTS
Perestroika: Mike Servito/ Street Outdoors Soundsystem
Top
7
Με καταγωγή από το Ντιτρόιτ, κλασική house και techno παιδεία αλλά και αυτοσχεδιαστική, ανοιχτόμυαλη προσέγγιση όσον αφορά τα DJ sets του, o Servito έρχεται καλεσμένος των Street Outdoors Soundsystem. 17/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 00:00, εισ.: 8 ευρώ
Steve Mulder O παραγωγός της techno και ιδιοκτήτης της Orange Recordings, Steve Mulder, στο Steam Athens.
5. ΜΟΥΣΙΚΗ Σtella / Venus Volcanism & In Atlas
Η Σtella (Στέλλα Χρονοπούλου) είναι συνθέτρια, τραγουδίστρια, μουσικός και ζωγράφος. Στις αρχές του 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο της ομώνυμο άλμπουμ από την Inner Ear Records, ένα από τα πιο επιτυχημένα ελληνικά indie pop άλμπουμ της χρονιάς, με τα κομμάτια «Detox» και «Picking Words» να γνωρίζουν ιδιαίτερη επιτυχία στο ραδιόφωνο. Τον 2017 συμμετείχε στο South by Southwest Music Festival (SXSW) του Τέξας. Μαζί της στο Ρομάντσο θα εμφανιστούν οι Venus Volcanism & In Atlas, παίζοντας lo-fi συνθέσεις που περιλαμβάνουν θέρεμιν, samples και συνθεσάιζερ. ä 16/2, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 21:30, εισ.: 6 ευρώ
6. ΘΕΑΤΡΟ Ψηλά από τη γέφυρα
16/2, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 00:00
Vault 88: Jonas Kopp
1. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Απόστολος Χαντζαράς, Το κίτρινο πάτωμα
H 12η ατομική έκθεση του Απόστολου Χαντζαρά αφηγείται την ιστορία ενός δημιουργού που προσπαθεί να ολοκληρώσει το έργο του. Πρόκειται για ένα ζωγραφικό σενάριο αποτελούμενο από 50 πίνακες με έντονη θεατρικότητα και κεντρικό σημείο αναφοράς την υπαρξιακή αγωνία του καλλιτέχνη. Ο δημιουργός-ήρωας έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά με τη δυσκολία της έμπνευσης και της δημιουργίας, την υπαρξιακή αγωνία, το ανικανοποίητο και τον ερωτισμό.ä 22/2-17/3, Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι, Δευτ., Τετ., Σάβ. 10:00-15:30, Τρ., Πέμ., Παρ.: 10:00-15:30 & 17:30-21:00
μεγάλης διάρκειας παραγωγή. Ο Καν, συνδυάζοντας το ινδικό κατάκ με τον σύγχρονο χορό, αντλεί υλικό για το έργο Xenos από τα γεγονότα του 20ού αιώνα, φέρνοντας στην επιφάνεια τις εμπειρίες των αποικιακών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.ä 21-27/2, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Κεντρική Σκηνή), Λ. Συγγρού 107-109, 20:30, εισ.: 7-36 ευρώ
3. ΜΟΥΣΙΚΗ Nightmares on Wax
Ένας από του πιο αναγνωρισμένους techno παραγωγούς και περιζήτητους remixers της Νότιας Αμερικής, με εμφανίσεις από το Sonar μέχρι το Berghain, έρχεται στο six d.o.g.s. Μαζί του εμφανίζονται ο resident του Vault_88 Cirkle και ο Sime-On. 16/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 00:00, εισ.: 10 ευρώ
Faceless Διήμερο χορευτικό πάρτι στο Temple με καλεσμένους τον Redshape με τη χαρακτηριστική κόκκινη μάσκα το Σάββατο και τους Mackenzie, Sepho και Miltiades την Κυριακή.
2. ΘΕΑΤΡΟ Xenos
To Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ιστορία του το έργο του Άρθουρ Μίλερ, με τον Γιώργο Κιμούλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο Μπρούκλιν της δεκαετία του ’50 ένας Ιταλός μετανάστης, ο Έντι Καρμπόνε, δουλεύει στο λιμάνι συντηρώντας τη σύζυγό του Μπέατρις και την ανιψιά της Κάθριν, την οποία μεγαλώνουν σαν παιδί τους. Όταν η Κάθριν ερωτεύεται τον νεαρό Ροντόλφο, η ζήλια ωθεί τον Έντι σε ακραίες και καταστροφικές επιλογές. ä 15/2-27/5, Εθνικό Θέατρο (Κεντρική Σκηνή), Αγ. Κωνσταντίνου 2224, Ομόνοια, Τετ.-Κυρ. 20:00, εισ.: 13-22 ευρώ
7. ΜΟΥΣΙΚΗ Sillyboy’s Ghost Relatives
17-18/2, Temple Athens, Ιάκχου 17, 00:30, εισ.: 6-14 ευρώ
15–21
ΦΕΒΡ. 36 lifo – 15.2.18
Ένα απ’ τα σημαντικότερα ονόματα του σύγχρονου χορού, ο Βρετανός Άκραμ Καν, παρουσιάζει σε παγκόσμια πρεμιέρα τη νέα του παράσταση στην Αθήνα. Πρόκειται μάλιστα για την τελευταία φορά που ο διάσημος χορευτής και χορογράφος θα συμμετάσχει σε
Ο George Eveyln, o άνθρωπος πίσω από τους Nightmares on Wax, ξεκίνησε να γράφει μουσική τη δεκαετία του ’90. To άλμπουμ του «Smoker’s Delight» (1995) θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της chill out/down tempo σκηνής. Αυτή την Κυριακή έρχεται για πρώτη φορά στο 6 d.o.g.s με ένα μείγμα από hiphop, dub, reggae, soul, jazz, funk, latin, breaks, house και όχι μόνο. Μαζί του στα decks οι Stiko και Mr.Zä 18/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 22:00, εισ.: 12-15 ευρώ
O Sillyboy έκανε το ντεμπούτο του το 2010 με το άλμπουμ «Played», μια δουλειά που ξεχώρισε ως ένα από τα πιο όμορφα παραδείγματα ελληνικής πoπ. Τώρα, ο Χαράλαμπος Κουρτάρας (μπασίστας και παραγωγός) γράφει μουσική και επαναπροσδιορίζει το υλικό του ως Sillyboy μαζί με τους Γρηγόρη Μάγο στον ήχο, Μανώλη Γιαννίκιο στα τύμπανα, Αλέκο Βουλγαράκη και Θοδωρή Κοντάκο (κος Κ.) στις κιθάρες.ä 17/2, Death Disco, Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Ψυρρή, 21:00, εισ.: 5 ευρώ
ΒΡΑΒΕΙΑ ΟΣΚΑΡ Πασκάλ για το Post και, για τρίτη φορά την τελευταία πενταετία, τη Μέγκαν Έλισον για την Αόρατη Κλωστή. Αν ωστόσο κάνουμε μια διαφορετική ανάγνωση των δεδομένων, το Lady Bird παραμένει το μοναδικό φιλμ απ’ όσα βρίσκονται στην 9άδα των υποψηφίων για φέτος που σκηνοθετήθηκε από γυναίκα και, όπως μας πληροφορεί η στατιστική υπηρεσία της Ακαδημίας, είναι μόλις η 13η ταινία που το καταφέρνει.
Μ
απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο
Κινηματογράφος
Γυναίκες στα Όσκαρ Με την πρώτη υποψηφιότητα γυναίκας στην κατηγορία της φωτογραφίας, καθώς και το πλασάρισμα της Γκρέτα Γκέργουιγκ στην πεντάδα των σκηνοθετών, στη χρονιά του #timesup διαφαίνονται μικρά σημάδια gender εκδημοκρατισμού στα ανδροκρατούμενα Όσκαρ. Mε αφορμή την προβολή της 90ής τελετής απονομής των βραβείων Όσκαρ αποκλειστικά και σε απευθείας μετάδοση την Κυριακή 4 Μαρτίου από τα κανάλια COSMOTE CINEMA ανατρέχουμε στη γυναικεία πλευρά των βραβείων.
Α
κούγεται σοκαριστικό, αλλά πριν από τη Ρέιτσελ Μόρισον καμία γυναίκα δεν είχε συμπεριληφθεί στην πεντάδα της υποψηφιότητας για Καλύτερη Φωτογραφία στην 90χρονη ιστορία των Όσκαρ! «Ρίξτε μια ματιά στις ενδιαφέρουσες εικόνες που έχουν συνθέσει για το σινεμά η Σάντι Σισέλ, η Έλεν Κιουράς και η Ρέιτσελ Μόρισον» δήλωσε χαρούμενη η σκηνοθέτις του Mudbound Ντι Ρις, η οποία ωστόσο δεν κατάφερε να μπει στην πεντάδα των σκηνοθετών, μια κλασικά ανδροκρατούμενη κατηγορία που φέτος άλωσε η Γκρέτα Γκέργουιγκ με το Lady Bird. Η ηθοποιός που έγινε auteur, έχοντας υπογράψει και το υποψήφιο για Όσκαρ σενάριο της ταινίας με πρωταγωνίστρια τη Σέρσα Ρόουναν, γίνεται έτσι η πέμπτη γυναίκα που διεκδικεί Όσκαρ Σκηνοθεσίας μετά την Ιταλίδα Λίνα Βερτμίλερ που έσπασε το ρόδι το 1976 με τον Πασκουαλίνο και τις 7 Καλλονές κι έχασε από το Ρόκι (!), τη Νεοζηλανδή Τζέιν Κάμπιον για τα Μαθήματα Πιάνου, που έπεσε πάνω στη Λίστα του Σίντλερ, τη Σοφία Κόπολα, η οποία αρκέστηκε στο Όσκαρ Σεναρίου για το Χαμένοι στη μετάφραση εκείνη τη χρονιά, και την Κάθριν Μπίγκελοου, που χρειάστηκε να ξεπεράσει το τεράστιο εμπόδιο του Άβαταρ και τον Τζέιμς Κάμερον – το Όσκαρ τής παρέδωσε γεμάτη υπερηφάνεια η Μπάρμπαρα Στράιζαντ, η οποία είχε εκφράσει δημόσια τον θυμό της όταν τα μέλη της Ακαδημίας την είχαν σνομπάρει για το
Γιεντλ και τον Πρίγκιπα της Παλίρροιας, χρόνια πριν. Η Στράιζαντ παραμένει η μοναδική γυναίκα με δύο Όσκαρ, για την ερμηνεία της στο Αστείο Κορίτσι και τη μουσική του μουσικού θέματος από το Ένα αστέρι γεννιέται. Για παρόμοιες κατηγορίες, με το επιπρόσθετο bonus ότι το καταφέρνει την ίδια χρονιά, έχει προταθεί φέτος η νικήτρια 9 βραβείων Grammy, Mary J. Blige: για την ερμηνεία της και το τραγούδι από την ταινία Mudbound. Οι πιθανότητές για νίκη είναι μάλλον μικρές.
Σ
τη μεγάλη κατηγορία, της καλύτερης ταινίας, τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην από την εποχή που μόνο τα ονόματα των στούντιο φιγουράριζαν στα credits των υποψηφίων, ώσπου να προσωποποιηθούν οι διεκδικητές και το ανδρικό κατεστημένο των φημισμένων παραγωγών, όπως ο Σαμ Σπίγκελ ή ο Σέσιλ ντε Μιλ, να σπάσει η Τζούλια Φίλιπς με το Κεντρί, το 1973. Έκτοτε, αρκετές γυναίκες, από τη Λίλι Ζάνουκ και την Ντόνα Τζιλιότι ως την Μπίγκελοου, έχουν κερδίσει Όσκαρ, με την Ντίντι Γκάρντνερ να είναι η μόνη που τα έχει ντουμπλάρει, με το 12 Χρόνια Σκλάβος και πέρσι με το Moonlight. Φέτος μετράμε 6 υποψήφιες στις 9 ταινίες που έχουν πλασαριστεί στην υποτιθέμενη δεκάδα που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, ανάμεσά τους τις δύο δυναμικές κυρίες εκτός του ανεξάρτητου κυκλώματος, την Έιμι
ε τις γυναίκες να καταλαμβάνουν ένα ποσοστό της τάξης του 19% στις υποψηφιότητες των Όσκαρ από καταβολής του θεσμού, με εξαίρεση φυσικά τις κατηγορίες των ηθοποιών (που μεταξύ αστείου και σοβαρού, ο Κρις Ροκ είχε προτείνει να καταργηθούν, για χάρη της ισότητας), οι μόνες που πλησιάζουν το θετικό πρόσημο έναντι των ανδρών συναδέλφων τους είναι οι μοντέζ. Ήδη από την πρώτη χρονιά που δημιουργήθηκε η κατηγορία, το 1935, υποψήφια ήταν η Αν Μπάουενς, την οποία η Μάργκαρετ Μπουθ είχε χαρακτηρίσει κακή στη δουλειά της όχι με δική της ευθύνη αλλά επειδή αναγκαζόταν να κόβει τις κακές ταινίες του μόνιμου σκηνοθέτη της Σέσιλ ντε Μιλ. Από την επόμενη χρονιά άρχισε να αποσπά υποψηφιότητες η Μπάρμπαρα Μακλίν σχεδόν σε ετήσιο ρυθμό, για να φτάσει συνολικά τις 7, ρεκόρ που έσπασε δεκαετίες αργότερα ο Μάικλ Καν, σταθερός συνεργάτης του Στίβεν Σπίλμπεργκ – αν και το καλύτερο μοντάζ σε ταινία του έκανε η Βέρνα Φιλντς για τα Σαγόνια του Καρχαρία, και δικαίως πήρε το Όσκαρ το 1975. Τελικά, το πρώτο Όσκαρ που κέρδισε γυναίκα στο μοντάζ ήρθε το 1940 από την Μπάουενς για το τελείως άγνωστο North West Mounted Police που ξεπέρασε σε ψήφους, αν είναι δυνατόν, τη Ρεβέκκα, τα Σταφύλια της Οργής και το Γράμμα του Γουίλιαμ Γουάιλερ σε μια σπάνια έκφραση αντίστροφου σεξισμού. Με την εξαίρεση της πρωτοποριακής στις τεχνικές της Ντίντι Άλεν, η οποία ήταν υποψήφια μόνο για τη Σκυλίσια Μέρα και όχι για το εμβληματικό Μπόνι και Κλάιντ, όλες οι σπουδαίες μοντέζ έχουν μπει κάποια στιγμή σε πεντάδες των Όσκαρ, με πολυνίκη τη Θέλμα Σκουνμέικερ, με τρία αγαλματίδια για ισάριθμες ταινίες του Μάρτιν Σκορσέζ, το Οργισμένο Είδωλο, τον Ιπτάμενο Κροίσο και τον Πληροφοριοδότη. Νικήτρια και η Αν Κόουτς για το αξέχαστο μοντάζ του Λόρενς της Αραβίας το 1962. Φέτος το διεκδικεί η Τατιάνα Ρίγκελ για το Εγώ, η Τόνια.
ΑΠΟΛΑΎΣΤΕ ΤΗ ΜΑΓΕΊΑ ΤΩΝ ΌΣΚΑΡ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΣΤΗΝ COSMOTE TV! Ζήστε τη λαμπερή 90ή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ και όλο το μεγαλείο του Χόλιγουντ σε απευθείας μετάδοση την Κυριακή 4 Μαρτίου στα κανάλια COSMOTE CINEMA. Η μετάδοση θα ξεκινήσει με τις εντυπωσιακές αφίξεις στο κόκκινο χαλί, τις αποκλειστικές δηλώσεις και τις εμφανίσεις των σταρ (στις 23:30). Θα ακολουθήσει το pre-show (01:30) και στις 03:00 η 90ή Τελετή Απονομής των Βραβείων Όσκαρ με οικοδεσπότη τον Τζίμι Κίμελ, που θα μεταδοθεί με ελληνικό σχολιασμό από τον Γιώργο Σατσίδη και τη Χριστίνα Μπίθα στο COSMOTE CINEMA 2HD και με τον πρωτότυπο αγγλικό ήχο στο COSMOTE CINEMA1HD. Παράλληλα, απολαύστε έως τις 4 Μαρτίου 3 οσκαρικά αριστουργήματα καθημερινά από τις 18:30 στο αποκλειστικό κανάλι COSMOTE CINEMA OSCARS HD.
15.2.18 – lifo
37
H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο
Το σχήμα του νερού
p
Κακό
Τhe shape of water
38 lifo – 15.2.18
VILLAGE RENTI 9,15 - VILLAGE MALL 10,12,14 - VILLAGE PAGRATI 4 VILLAGE FALIRO 3,6,8 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2 - ODEON GLYFADA 1 ODEON MAROUSI 1,2,3 - ODEON ESCAPE 5 - ODEON STARCITY 5,6 - ΑΒΑΝΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - CINERAMA - ΓΑΛΑΞΙΑΣ - WEST CITY 1,2 ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1,2 ΝΑΝΑ 2,4 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΑΛΙΚΗ - ΖΕΑ
απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο, συνοψεις ταινιών: τασοσ μελεμενιδησ
γλεντάει μέσα κι έξω από τη σύμβαση που έχει επιλέξει. Εικαστικά είναι μαγευτικό και η παραλλαγή της μάλλον πεντάσχημης με το ευαίσθητο τέρας του Αμαζονίου που περνάει τα πάνδεινα ως διελκυστίνδα ανάμεσα σε θερμοκέφαλους Αμερικανούς στραταίους και Ρώσους κατασκόπους αποκτά μια χολιγουντιανή, αρκούντως λοξή (αλά Ζενέ και Καρό) ποιητική στόφα. Η ταινία είναι υποψήφια για 13 Όσκαρ και μετά τα βραβεία των επαγγελματικών ενώσεων των παραγωγών και των σκηνοθετών φιγουράρει ως μεγάλο φαβορί, με κύριο ανταγωνιστή τις Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι και outsider το Lady Bird. Ο λόγος που, ξαφνικά, ένα φιλμ του φανταστικού αποκτά τέτοιο προβάδισμα σε έναν θεσμό που δεν βλέπει και τόσο σοβαρά τέτοιου είδους ταινίες (μοναδική εξαίρεση ο τρίτος Άρχοντας των Δαχτυλιδιών) είναι γιατί κουμπώνει θαυμάσια σε όποια ερμηνεία θέλει να του δώσει ο θεατής. Εκτός από ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο περιθωριακούς, τονίζει τη σπουδαιότητα της φιλίας και της στήριξης από μια μαύρη γυναίκα (Οκτέιβια Σπένσερ, η μοναδική Αφροαμερικανίδα που έχει πάρει Όσκαρ και ξαναπροτείνεται, για δεύτερη φορά μετά τις Αφανείς Ηρωίδες) και έναν gay γείτονα (όπως πάντα, καταπληκτικός ο εξέχων καρατερίστας Ρίτσαρντ Τζένκινς), στηλιτεύει την ξενοφοβία με τον εχθρικό τρόπο που αντιμετωπίζεται ο ξένος και, αν θέλετε, ξεδιαλέγει τον πραγματικό πατριωτισμό από μια στείρα εσωστρέφεια που πρεσβεύουν οι βίαιοι θεσμοί. Και συγκινεί. Συνεπώς, ξεφεύγει θεαματικά από τη στενή θεώρηση του genre movie και τα Όσκαρ αισθάνονται άνετα να δώσουν το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τέταρτη φορά τα τελευταία 5 χρόνια σε Μεξικανό!
Κινηματογράφος
Η σχεδόν εξπρεσιονιστική Σάλι Χόκινς, άλαλη εκ γενετής, αυνανίζεται καθημερινά στην μπανιέρα της πριν πάει στη δουλειά της –είναι καθαρίστρια στη NASA τα ’60s−, ώσπου ερωτεύεται παράφορα ένα αμφίβιο και κάνει τα πάντα για να το σώσει από τα μοχθηρά χέρια των ψυχροπολεμικών αφεντικών της. Η ιδέα να ξεκινά τη μέρα της με μια αγαπημένη συνήθεια, τελείως προσωπική, αλλά casual εκτελεσμένη, χωρίς την αρσενικά φορτισμένη ματιά με την οποία αποδίδεται συνήθως στο σινεμά, είναι μία από τις πολλές ενδιαφέρουσες προσθήκες του δημιουργού Γκιγιέρμο ντελ Τόρο αλλά και της συν-σεναριογράφου του Βανέσα Τέιλορ στο είδος του φανταστικού που υφαίνει υπέρκομψα και ζωηρά με το κατασκοπικό, το σασπένς και τις κοινωνικές παραμέτρους των ’60s, με καρδιά Λατίνου και μυαλό μεστού κινηματογραφιστή. Η Μορφή του Νερού μπορεί να μη φτάνει τα δυσθεώρητα επίπεδα του Λαβυρίνθου του Πάνα, αλλά τριγυρίζει στην ίδια γειτονιά, στα άπιαστα όνειρα και στα παρεξηγημένα τέρατα, μαζί με τους καταφρονεμένους που καταδυναστεύονται και το αόρατο σύμπαν που απελευθερώνεται και τιμωρεί αυτούς που γνωρίζουν πως φταίνε. Η φαντασία του Μεξικανού Σπίλμπεργκ χρησιμοποιεί ένα ακόμη πλάσμα του νερού που μοιάζει πολύ στον Abe Sapien του Hellboy αλλά και στο κλασικό αγαπημένο κιτς Creature from the Black Lagoon. Ωστόσο, όσον αφορά το συναίσθημα που εκλύει, παραπέμπει στον Λου Γκόσετ και στο παραγνωρισμένο Enemy Mine και όλες αυτές οι κινηματογραφικές αναφορές ενεργοποιούνται αβίαστα γιατί ο Ντελ Τόρο δεν έκρυψε ποτέ (και σίγουρα δεν το κρύβει ούτε εδώ) την αναγωγή των ιστοριών του στον θαυμαστό μηχανισμό του ίδιου του σινεμά, με αγάπη και με το μυαλό του ανοιχτό στη μεταφυσική και στον έρωτα. Ένα love story κάνει, λοιπόν, εδώ, πιο συγκεντρωμένο, σβέλτο και συμπαγές από τον πρόσφατο γοτθικό Πορφυρό Λόφο, και δείχνει να το
Σκηνοθεσία: Ράιαν Κούγκλερ Πρωταγωνιστούν: Τσάντγουικ Μπόζμαν, Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Άντζελα Μπάσετ, Λιουπίτα Νιόνγκο Ο T’Challa, μετά τον θάνατο του πατέρα του, βασιλιά της Γουακάντα, επιστρέφει στην πατρίδα του για να πάρει τον θρόνο. Όταν ένας παλιός εχθρός επανεμφανίζεται, το θάρρος του δοκιμάζεται σε μια τρομερή σύγκρουση.
Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο Πρωταγωνιστούν: Σάλι Χόκινς, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Οκτέιβια Σπένσερ
Στην Αμερική του Ψυχρού Πολέμου, η ζωή μιας εργαζόμενης σε κρυμμένο κυβερνητικό εργαστήριο υψηλής ασφαλείας αλλάζει οριστικά όταν η ίδια και η συνάδελφός της ανακαλύπτουν ένα αυστηρά απόρρητο πείραμα.
ΜΑΥΡΟΣ ΠΑΝΘΗΡΑΣ Βlack Ρanther
Αν υπάρχει μια ταινία στο σύμπαν της Marvel που μπορεί να υπερηφανευτεί πως προκύπτει από τις ανάγκες της εποχής και τα σημάδια των καιρών και δεν αποτελεί εμπορικό αναμάσημα της τεράστιας δεξαμενής των κόμικς, είναι ο Μαύρος Πάνθηρας, σε όλο του το αφρικανικό μεγαλείο και τις πολιτιστικά και πολιτικά φορτισμένες συμπαραδηλώσεις του. Η αλήθεια είναι πως ο ήρωας T’Challa δεν είναι σημερινός ούτε και χτεσινός: πρωτοεμφανίστηκε το 1966, ανδρώθηκε στους Fantastic Four, πέρασε στους Εκδικητές το 1968 και πρωταγωνίστησε στη δική του ιστορία το 1973, στο απόγειο του blaxploitation, χωρίς ωστόσο να γίνει, κατά κάποιον τρόπο, το αντίστοιχο του Shaft, στο πλαίσιο του φανταστικού. Με σκηνοθέτη τον Ράιαν Κούγκλερ του Creed και εντελώς «μαύρο» επιτελείο ηθοποιών, όπου τους νέους Μπόουζμαν, Τζόρνταν, Καλούα και Νιόνγκο συμπληρώνουν η Άντζελα Μπάσετ και ο Φόρεστ Γουίτακερ, με μοναδικές εξαιρέσεις τον Άντι Σέρκις σε ρόλο κακού χωρίς ψηφιακή υποστήριξη (αν εξαιρεθεί το μηχανικό χέρι/μπαζούκα) και τον Μάρτιν Φρίμαν στην έξυπνη εκδοχή του πράκτορα της CIA που μένει άναυδος με ό,τι συμβαίνει γύρω του, ο Μαύρος Πάνθηρας βασικά ανατρέχει στις ρίζες του νέου βασιλιά της Γουακάντα, μιας αφρικανικής χώρας με προηγμένη, αν και κρυφή, τεχνολογία χάρη στο πολύτιμο ορυκτό βιμπράνιο, με το οποίο έχουν κάνει θαύματα, αλλά δεν το πολυδιαδίδουν, γιατί γνωρίζουν πόσο καταστροφικό μπορεί να αποβεί, αν πέσει στα λάθος χέρια. Κι ενώ η πλοκή αναπτύσσεται γύρω από την απόκτηση του ενισχυτικού υλικού, εμφανίζεται στο προσκήνιο ένας αμοραλιστής διεκδικητής του βασιλείου που απέκτησε ο T’Challa όταν πέθανε ο πατέρας του, ο Έρικ Στίβενς, Αμερικανός με όλα τα χαρακτηριστικά του καλά εκπαιδευμένου μισθοφόρου, και προκύπτει μια τραυματική αιτία που τον οδηγεί σε μια σειρά από βίαιες κινήσεις για να υφαρπάξει τον θρόνο και να ακυρώσει την ουδετερότητα που επιθυμεί να διατηρήσει η άρχουσα οικογένεια. Το δίπολο είναι έκδηλο: ο νέος ηγέτης έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά από προβλήματα και διλήμματα και να πράξει ως συνετός άρχοντας για να ενώσει τις φυλές με τις διαφορετικές απόψεις, ενώ ο ορμητικός Στίβενς απαιτεί δράση και εγείρει την επείγουσα ανάγκη για παραβατικό κάλεσμα στα όπλα – ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κόντρα στον Μάλκολμ Εξ. Το ντεμπούτο του Μαύρου Πάνθηρα συνέπεσε με την εμφάνιση του κινήματος black power, 50 χρόνια πριν, και χρειάστηκε μισό αιώνα για να ανακεφαλαιωθούν ψυχαγωγικά οι κοινωνικές εκκρεμότητες που ως έναν βαθμό ισχύουν και σήμερα. Ταυτόχρονα, η ταινία του Κούγκλερ, μια ονειρώδης ουτοπία για τη μεγάλη υπόσχεση της Γης της Επαγγελίας, ξεκουνάει τη Marvel από τον λήθαργο του αυτόματου πιλότου, βάζοντας μπροστά έναν διαφορετικό μηχανισμό με οικεία υφή, αλλά διαφορετικά υλικά. Το προσω-
πικό και το πολιτικό συνυπάρχουν, οι σκηνές δράσης και το χιούμορ της Marvel ελαφραίνουν μια εξωτική απεικόνιση της Γουακάντα που στο τσακ αποφεύγει το ντισνεϊκό κιτς αλά tribal γλύκα του Βασιλιά των Λιονταριών και το καστ δείχνει, για πρώτη φορά, αποφασισμένο και απόλυτα δεμένο να αρθρώσει, διά της κόμικ αλληγορίας, ιστορικές αλήθειες σε μια παραγωγή 200 εκατομμυρίων δολαρίων. VILLAGE RENTI 1,4,7,8,10 - VILLAGE MALL 2,4,7,11 VILLAGE FALIRO 4,7 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2 - ODEON ESCAPE 1,2 - ODEON STARCITY 1,7,9,10 - ΑΕΛΛΩ 1,4 ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3 - ΑΝΟΙΞΗ 1 WEST CITY 3 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 1,5 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ
Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΑΠΡΙΛ Las hijas de Abril Σκηνοθεσία: Μίτσελ Φράνκο Πρωταγωνιστούν: Έμα Σουάρεζ, Άνα Μαρία Μπεκερίλ Η 15χρονη Βαλέρια είναι έγκυος, αλλά δεν έχει ενημερώσει τη μητέρα της Απρίλ γι’ αυτό. Όταν η αδελφή της την καλεί κρυφά από τη Βαλέρια, η Απρίλ δείχνει ενδιαφέρον, στήριξη και τρυφερότητα. Όταν όμως το μωρό γεννιέται, γίνεται σύντομα σαφές γιατί η Βαλέρια ήθελε να κρατήσει τη μητέρα της όσο το δυνατόν πιο μακριά.
Ο σκηνοθέτης του γεμάτου υπόγειο σασπένς Μετά τη Λουτσία και του αυστηρού, κουραστικού Chronic, Μεξικανός Μίτσελ Φράνκο πραγματεύεται τις πολύπλοκες αποχρώσεις της μητρότητας, με κεντρική πρωταγωνίστρια μια έγκυο 17χρονη που διαμένει σε ένα παραλιακό σπίτι στο Πουέρτο Βαγιάρτα με τον φίλο και την αδελφή της και δεν αποφεύγει την επίσκεψη της μητέρας της. Ένα πέπλο ανομολόγητης οικογενειακής δυσλειτουργικότητας πλανάται μέχρι την τελευταία πράξη μιας αργόσυρτης παράθεσης διαπροσωπικών σχέσεων, ώσπου αποκαλύπτεται, με κάποιον τρόπο, τι δεν πάει καλά. Ο Φράνκο ερευνά το αιώνιο μητρικό δέσιμο, αλλά δεν συναρπάζει με τις επιπλοκές του. ΑΣΤΟΡ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1,2 - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 2
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΟΥ ΔΙΑ Jupiter’s Moon Σκηνοθεσία: Κορνέλ Μουντρουτσό Πρωταγωνιστούν: Μεράμπ Νινίντζε, Ζόμπορ Γιέγκερ Ένας νεαρός μετανάστης πυροβολείται καθώς περνάει τα σύνορα. Σε κατάσταση σοκ, μπορεί τώρα να «αιωρείται» όποτε θέλει, με έναν μυστηριώδη τρόπο. Θα τον βάλουν σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών, απ’ όπου θα δραπετεύσει μαζί με τον δρα Στερν, που προσπαθεί να εξερευνήσει το ασυνήθιστο μυστικό του.
Μετά το εξαιρετικό White God, ο Ούγγρος Κορνέλ Μουντρουτσό επανέρχεται με μια ακόμα ιδιότυπη ιστορία, όπου ο ήρωας, ο νεαρός Σύρος πρόσφυγας Άριαν, μπορεί να αιωρείται μετά από μια σφαίρα που δέχεται και μπλέκει σε μια ατελείωτη περιπέτεια διαφυγής με τη βοήθεια ενός διεφθαρμένου γιατρού – μιλάμε για πολλά φακελάκια! Στα κρίσιμα σημεία του αδιεξόδου και του μεγάλου κινδύνου, ο Άριαν αψηφά τη βαρύτητα και απαιτεί, βελούδινα, τη διακοπή της δράσης, στην αρχή το ίδιο έκπληκτος όσο και οι γύρω του, που τον θεωρούν κάτι σαν άγγελο, και στη συνέχεια σχεδόν απολαμβάνοντας την όψιμη υπερβατική του ικανότητα. Ο Μουντρουτσό πραγματεύεται και πάλι τα δεινά της απολυταρχίας και γλιστράει προς τη μαγική επιστημονική φαντασία, ένα δικό του μόρφωμα που μοιράζεται ανάμεσα στην ποιητική χρήση των συμβόλων (ένας Άριαν με αραβική προέλευση κι ένας νταβάς/προστάτης
για να φέρει το ηθικό δίλημμα μιας χώρας που κλοτσάει τους πολιτικούς μετανάστες) κι ένα sci-fi χωρίς διαστημικά εφέ. Ωστόσο η αφήγησή του καθυστερεί, επαναλαμβάνεται, κολλάει και δεν οδηγείται σε μια κορύφωση ανάλογη του White God. Επίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 2017. ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ
ΤΟ ΓΑΤΟΞΌΡΚΙ Σκηνοθεσία: Ραφαέλ Ρίμπας Ο Λίνο είναι ένας διασκεδαστής σε παιδικά πάρτι που δεν αντέχει άλλο το γατο-κοστούμι του. Έτσι, ζητάει βοήθεια από έναν όχι και τόσο ταλαντούχο μάγο που τον μεταμορφώνει σε αυτό που μισεί, το κοστούμι του.
Αναπόφευκτη παρενέργεια της επιτυχίας που έχουν τα animations στη χώρα μας, το Γατοξόρκι είναι μια φθηνή παραγωγή από τη Βραζιλία με σχέδια και χιούμορ ήσσονος έμπνευσης, που ευελπιστεί να προσελκύσει μικρούς θεατές χάρη στην ελληνική μεταγλώττιση, αν και η θέση του ανήκει ξεκάθαρα στη μικρότερη οθόνη της τηλεόρασης. Με ήρωα έναν νεαρό που του πηγαίνουν όλα στραβά και κινητήριο μοχλό μια μαγική στιγμή κατά την οποία γίνεται ένα με τη στολή γάτας που χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια ως διασκεδαστής αναπτύσσεται μια υποτυπώδης πλοκή, που δεν υποστηρίζεται όμως από επιμέρους λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να κάνουν πιο αποδεκτά τα κλισέ της. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 1,8,18 - VILLAGE MALL 2,8 - VILLAGE PAGRATI 4 - VILLAGE FALIRO 1,5 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,4 - ODEON ESCAPE 5,7 - ODEON STARCITY 2,9 - ΑΕΛΛΩ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΝΟΙΞΗ 1 - CINERAMA - WEST CITY 1,4 - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΝΑΝΑ 4,6 - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΟΦΙΑ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΑΛΙΚΗ - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ - ΣΙΝΕΑΚ
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ Winchester Σκηνοθεσία: Μάικλ Σπίριγκ, Πίτερ Σπίριγκ Πρωταγωνιστούν: Έλεν Μίρεν, Τζέισον Κλαρκ Σε μια απομονωμένη περιοχή έξω από το Σαν Φρανσίσκο βρίσκεται το πιο στοιχειωμένο σπίτι στον κόσμο. Κατασκευάζεται υπό τις οδηγίες της Σάρα Ουίντσεστερ, ώστε να αντιμετωπίσει πνεύματα που διψούν για εκδίκηση.
Δραματική παράφραση της πραγματικής ιστορίας της Σάρα Γουίντσεστερ, χήρας του περίφημου κατασκευαστή των πρώτων επαναληπτικών όπλων, το Σπίτι των Φαντασμάτων των αδελφών Σπίριγκ συνδέει την ατελείωτη κατασκευή της έπαυλης στο Σαν Χοσέ (που υπάρχει ακόμη και σήμερα και διατηρείται ως μνημείο με εισιτήριο για τους επισκέπτες) στις αρχές του 20ού αιώνα με την πεποίθηση της γηραιάς κυρίας πως κατοικούνται, η οικία και η ίδια, από τα ανήσυχα, διψασμένα για εκδίκηση φαντάσματα θυμάτων της καραμπίνας. Το ψυχολογικό θρίλερ εξελίσσεται γρήγορα σε ένα απερίφραστο show τρόμου, μια φιλμική κατασκευή που δεν διαφέρει από τα γνωστά τερτίπια του εύκολου σοκ, παρά μόνο σε κάποιες υπόνοιες ψυχικής ανισορροπίας μιας γυναίκας που φαντάζεται μοχθηρά πνεύματα και βασανισμένους επισκέπτες εξαιτίας των τύψεων που έχει επωμιστεί – εξού και η συμμετοχή της Μίρεν, θεωρητικά και λίγο αυθαίρετα, σε ένα καλυμμένο μανιφέστο κατά της οπλοχρησίας. Οι αμφιβολίες διαλύονται, οι αποχρώσεις εξατμίζονται, διότι κυριαρχεί το πονηρό exploitation της κατάρας. VILLAGE RENTI 6,20 - VILLAGE MALL 9 - VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 2,3 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4 ODEON GLYFADA 2 - ODEON ESCAPE 6 - ODEON OPERA 2 - ODEON STARCITY 3 - ΑΕΛΛΩ 2 - WEST CITY 4 - NANA 3
15.2.18 – lifo
39
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ένας Άμλετ στη λεωφόρο Κηφισίας Οι ηθοποιοί Ιωάννα Παππά και Τάσος Ιορδανίδης, που κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Λεβάν Τσουλάτζε, μιλούν στη LIFO για την εμπειρία της αναμέτρησης με το αριστουργηματικό έργο του Σαίξπηρ. Από τον Χρήστο Πάρίδη
Θέατρο
Ο
40 lifo – 15.2.18
«Άμλετ» εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Σαίξπηρ διεθνώς. Εσύ γιατί το επέλεξες; Τάσος Ιορδανίδης: Νομίζω ότι ανήκει στα κλασικά έργα στα οποία εμπεριέχονται τα πάντα, το όλον, δηλαδή όλα εκείνα τα ερωτήματα που οι άνθρωποι έχουν παλέψει μέσα στους αιώνες να απαντήσουν − άλλοι νομίζουν ότι τα έχουν καταφέρει, άλλοι ότι δεν τα έχουν καταφέρει, και συνεχίζουν ψάχνοντας. Κάθε ηθοποιός που συνειδητοποιεί ότι τα χρόνια περνάνε και σε λίγο δεν θα μπορεί να υπηρετήσει τέτοιους ρόλους, θέλει να υποδυθεί τον συγκεκριμένο ρόλο όσο ακόμα του επιτρέπεται. Επίσης, η ιστορία είναι από μόνη της πολύ γοητευτική. Ιωάννα Παππά: Καταρχάς, ο Άμλετ έχει την τέλεια δομή από γραφής. Από κει και πέρα, επειδή ο χαρακτήρας Άμλετ μπορεί να αναγνωστεί σε πολλά επίπεδα, κάθε σκηνοθέτης προσεγγίζει την ιστορία και τον ίδιο τον ήρωα σύμφωνα με αυτό που του έχει κεντρίσει το δικό του, προσωπικό ενδιαφέρον, μια πτυχή του κόσμου του, της ιστορίας του, της προσωπικότητάς του και του τρόπου σκέψης του, αυτό που εκπροσωπεί τη δεδομένη στιγμή που αποφασίζει να ασχοληθεί με το έργο. Κι όλα αυτά πέρα από την οικουμενική γλώσσα του θεατρικού και του συγκεκριμένου συγγραφέα. Στην προκειμένη περίπτωση, εκτός από προσωπικό στοίχημα του Τάσου Ιορδανίδη, ήταν προσωπική επιθυμία και του Λεβάν Τσουλάτζε. Αυτά τα έργα έχουν μια πρόκληση και μια γοητεία, είναι πάντοτε στοιχήματα στα οποία μπορείς να επιτύχεις ως έναν βαθμό, αλλά μπορεί και να αποτύχεις οικτρά. Αυτός ο συγγραφέας, βέβαια, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο καλλι-
τεχνικά. Από κει και πέρα, η όποια προσπάθεια κρίνεται εκ του αποτελέσματος κάθε φορά. – Η δική σας παράσταση κλίνει περισσότερο προς την πολιτική διάσταση και λιγότερο προς την ψυχαναλυτική, όχι τόσο προς τη σχέση μητέρας - γιου όσο σ’ εκείνη με την εξουσία. Φαντάζομαι ότι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως ο σκηνοθέτης σας προέρχεται από μια πλευρά του κόσμου που είναι άστατη πολιτικά. Τ.Ι.: Όταν ήρθε η ώρα για τον Άμλετ, στις πρώτες μας προσεγγίσεις η απάντηση του Τσουλάτζε ήταν ότι είναι ένα πάρα πολύ καλό παιδί, ίσως σεβόμενος την πολυπλοκότητα του ρόλου. Σίγουρα, όμως, έχεις δίκιο σε αυτό που λες, ότι προέρχεται από μια ταραγμένη περιοχή και ότι αυτό που πνίγει τον Άμλετ είναι η παρακμή της εξουσίας και η επιθυμία του γι’ αυτήν, η οποία προσωποποιείται κατά κύριο λόγο στον αδελφοκτόνο. Από κει και πέρα, νομίζω πως ο Τσουλάτζε έχει θέσει και θέματα σχέσεων με την ανάγνωση που έχει κάνει. Μπορεί να μην έχει εστιάσει τόσο στο οιδιπόδειο με τη Γερτρούδη, στο οποίο έχουν αναφερθεί άλλοι στο παρελθόν, αλλά σίγουρα έχει μιλήσει για έναν «ανολοκλήρωτο» έρωτα και για το πού μπορούν να οδηγηθούν δύο νέοι από καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή τους. Έχει θέσει ένα μεταφυσικό επίπεδο που υπάρχει ήδη στο έργο, το έχει τονίσει για να γίνεται ακόμα πιο εύγλωττο και κατανοητό στο ευρύ κοινό. Εκεί όπου νομίζω πως έχει εστιάσει είναι η αλήθεια των χαρακτήρων. Δεν έχει προσπαθήσει να κάνει τον θεατή να αποστασιοποιηθεί αλλά να τον πάρει μαζί του, να τον κάνει να ταυτιστεί με τους ήρωες. Πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια αυτό δεν έχει γίνει στα σαιξπηρικά ανεβάσματα. Όλοι οι σκηνοθέτες εστιάζουν στην ποι-
i Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ από τον Λεβάν Τσουλάτζε
Θέατρο Άνεσις Λεωφ. Κηφισίας 14, 210 7488881 Παρ.-Σάβ. 20:30, Πέμ. 20:00, Τετ.-Κυρ. 19:00 Εισ.: €10-20
ητική διάσταση του έργου, ώστε να βγάλουν πάνω στη σκηνή κάποιους ήρωες-σύμβολα. Ο Λεβάν έδωσε μια διάσταση ανθρώπινη σε ήρωες που ούτως ή άλλως, από γραφής, είναι ήδη σύμβολα. Ι.Π.: Το σκηνικό της παράστασης στήνεται μέσα σε έναν χώρο που αναδιαμορφώνεται, με έπιπλα που ανήκουν στο προηγούμενο βασίλειο − πρόκειται για μια χρονική στιγμή που ανήκει σε μια μεταβατική περίοδο. Μέσα σε αυτόν το χώρο, ο οποίος είναι απροσδιόριστος, νιώθουν περισσότερη οικειότητα οι ήρωες που ανήκουν στη νεότερη γενιά και δεν είναι μέλη της βασιλικής οικογένειας. Είναι λες και ο χώρος υπάρχει για τη νέα γενιά. Ο Άμλετ έχει κάνει συγκεκριμένες σπουδές, κουβαλάει συγκεκριμένη ιδεολογία, μαζί με το προσωπικό του δράμα. Ο κόσμος του έχει διαμορφωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε αυτό που του συμβαίνει σε προσωπικό επίπεδο έρχεται σε εσωτερική σύγκρουση με το τι συμβαίνει στη ζωή πρακτικά. Τ.Ι.: Να επισημάνω ότι και οι συνθήκες έχουν διαμορφώσει την οπτική του ανεβάσματος. Βρισκόμαστε σε ελάχιστη απόσταση από τον θεατή. Είναι μικρή η σκηνή για ένα τέτοιο έργο και τα δεδομένα της παραγωγής. Ο σκηνοθέτης επέλεξε να δει την παράσταση μέσα από τα μάτια των δύο υπηρετών που έχει ονομάσει Ρόζενκραντς και Γκίλντενστερν. Όλα διαδραματίζονται υπό το πρίσμα και την κριτική σκέψη της λαϊκής τάξης, η οποία παρατηρεί τα αίσχη, τα πάθη και τα ήθη της εξουσίας. – Ιωάννα, τι είναι για σένα η Οφηλία; Ι.Π.: Η Οφηλία είναι γρίφος. Στο ξεκίνημα των προβών ήταν από τους χαρακτήρες που δεν είχα κατανοήσει. Φαντάζει ένα πλάσμα πολύ διαφορετικό, και μάλιστα εκτός εποχής, γιατί τέτοιες γυναίκες-κόρες δεν υπάρχουν στην εποχή μας. Η Οφηλία είναι απόλυτα ενταγμένη σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία και αυτό είναι κάτι που έχει αποδεχτεί. Αυτό, μετά το κίνημα του φεμινισμού, έχει εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό. Εγώ είχα αυτή την απορία τουλάχιστον μέχρι τη σκηνή της τρέλας. Γιατί την τρέλα μπορώ να την καταλάβω, δηλαδή πώς μπορεί να προκληθεί. Η απορία μου ήταν γιατί λέει τόσο εύκολα «ναι» στον πατέρα της και δεν αντιδράει καθόλου. Δεν προσπαθεί να κάνει τίποτα υπόγεια ή να διεκδικήσει κάτι. Ο Λεβάν με βοήθησε να καταλάβω την Οφηλία. Πιστεύει ότι είναι ένα πλάσμα με μεγάλη κατανόηση για την αδυναμία των ανθρώπων, που αγαπάει τον πατέρα της. Δεν τον θεωρεί κακό, για εκείνη είναι κάποιος που για να επιβιώσει προσαρμόζεται στις συνθήκες. Αυτό η Οφηλία δεν το κρίνει ηθικά, απλώς το αποδέχεται. Γι’ αυτό είναι υποχωρητική και δεν αντιτίθεται σε όσα της ζητάει να κάνει. Σε αυτά τα χαρακτηριστικά βασίστηκα, ενός πλάσματος που διαθέτει μια ψυχή ανοιχτή, καθαρή, που αγαπάει και είναι έτοιμο να θυσιαστεί. Αγαπάει τόσο βαθιά, που όταν η πίστη της κλονίζεται, οδηγείται στην τρέλα. – Τάσο, έχει ενδιαφέρον το ότι τολμάς να ανεβάζεις θέατρο ρεπερτορίου επί της Κηφισίας. Έχουμε χτίσει μια ειλικρινή σχέση με το κοινό. Στον Άμλετ έχουμε συνεργαστεί με τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο που έκανε μια δωρική μετάφραση και προσπάθησε να ανταποκριθεί στα ερεθίσματα του κοινού, να το κάνει να ταυτιστεί με το δράμα των ηρώων. Έτσι, η ιστορία κατεβαίνει στην πλατεία, αφήνοντας τον θεατή ελεύθερο να αναρωτηθεί ο ίδιος για τις πολιτικές, κοινωνικές, φιλοσοφικές και ψυχαναλυτικές διαστάσεις του έργου. Αυτό είναι το προτέρημα της παράστασης.
ΕΚΚΡΕΜΌΤΗΤΑ
Yπαρξιακό θρίλερ σε κλίμα παραλόγου Η ομάδα νεαρών καλλιτεχνών καταβάλλει μια σοβαρή προσπάθεια να μας εισαγάγει στο έργο του Τσιμάρα Τζανάτου.
απο τη λουίζα αρκουμανέα
Θέατρο
Κ
ουμπωμένος, φασκιωμένος, κλειδωμένος, νομίζει πως θα ξεγελάσει τον χρόνο: θα γίνει μια αμοιβάδα κολλημένη στον ραγισμένο τοίχο του διαμερίσματός του, να ρουφά την υγρασία και ν’ ακούει τις φωνές των γειτόνων, να μη δίνει λογαριασμό σε κανέναν, να μην πηγαίνει στη δουλειά, να μην πληρώνει τους λογαριασμούς, να μην τρώει, να μη στενοχωριέται, να μη δέχεται επισκέψεις –ποιος να τον επισκεφτεί άλλωστε;–, να μην ανησυχεί για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον, να υπάρχει, απλώς να υπάρχει, έτσι λειψός, λοξός, αποδεκατισμένος, αλλά τουλάχιστον γνωρίζοντας με ποιους έχει να κάνει, γνωρίζοντας τι ακριβώς τον περιμένει, νιώθοντας τη σταθερότητα του παγωμένου τσιμέντου κάτω από το μικροσκοπικό σωματάκι του, μια τεράστια λεία επιφάνεια στη διάθεσή του, να μετακινηθεί ή να μείνει ακίνητος για πάντα, χωρίς εμπόδια, χωρίς αναποδιές, χωρίς εκπλήξεις και, προπαντός, χωρίς πόνο. Η φαντασίωση του Α., όμως, δεν μπορεί να εκπληρωθεί. Η ζωή θα φροντίσει εγκαίρως γι’ αυτό: το κουδούνι της εξώπορτας αρχίζει να στριγγλίζει, ξανά και ξανά. Κάποιος διεκδικεί απάντηση, κάποιος ακάλεστος, κάποιος αγενής, ένας ξένος που θέλει να εισβάλει και να ξηλώσει την αμοιβάδα από τον τοίχο. Ο Α. αμύνεται με νύχια και με δόντια. Από την κραυγή περνάει στη σιωπή. Και πάλι δεν θα σωθεί. Δοκιμάζει τα πάντα, αλλά οι «αντίπαλοι» βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά. «Αν άλλαζαν αυτοί, τότε έπρεπε ν’ αλλάξω κι εγώ. Έπρεπε να παίξω με τους ίδιους όρους.
Αλλά πιο έξυπνα. Σαν να μην ήμουν εγώ. Αλλά... Άλλος. [...] Μόνο... Αν... Γινόμουν. Άλλος. Τελείως άλλος. Και αυτό έκανα. Έγινα. Άλλος». Υπαρξιακό θρίλερ σε κλίμα παραλόγου, μια αλληγορία για την αγωνιώδη αναζήτηση ταυτότητας που διεξάγεται με όρους καφκικούς, η Εκκρεμότητα θα μπορούσε να ειδωθεί ως μια επανάγνωση της Δίκης και της Μεταμόρφωσης σε queer εκδοχή: παλεύοντας να ξεφύγει από τις δαγκάνες της πραγματικότητας, ο ήρωας μεταμορφώνεται εδώ μέσω της παρενδυσίας και δραπετεύει από την οδύνη της απομόνωσής του, έστω φευγαλέα, χάρη στην απρόσμενη σεξουαλική επαφή με έναν άγνωστο άνδρα. Η χιουμοριστική παρέμβαση της κυρίας από το ημιυπόγειο, που προσπαθεί να παρηγορήσει τον Α. αποκαλώντας τον «κοπέλα μου», αντιπαραβάλλεται αιφνιδιαστικά με τη λυρική περιγραφή της ομοφυλοφιλικής ερωτικής πράξης, καθώς και με την επακόλουθη μελαγχολική παραίτηση του ήρωα πάνω σε ένα βουνό σκουπίδια. Από την κωμωδία του τυχαίου στο αίνιγμα της προσωπικότητας και της σεξουαλικότητας. Η δυνατότητα μιας συμπαγούς, αρραγούς ύπαρξης, ο μεγαλύτερος μύθος που κατασκευάστηκε ποτέ. Το υποκείμενο απεμπολείται: «Δεν υπάρχει Ένα. Ουδέποτε υπήρξε. Μια επινόηση το Ένα! Δείτε πόσοι πολλοί μέσα μας! Τι το κρύβουμε!» θα αναφωνήσει αργότερα ο Α., συνειδητοποιώντας ότι το πιο δύσκολο πράγμα είναι «να δεις το φανερό. Αφού έχεις μάθει να μην το βλέπεις». Η αναζήτηση της αυθεντικότητας –το κεντρικό σύνθημα της ρομαντικής περιόδου–
i Τσιμάρας Τζανάτος Εκκρεμότητα Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Βογιατζής Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Αγγελίτσα Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου Επιμέλεια μουσικής - σύνθεση: Χρήστος Τσουλιάης Παίζουν: Φαίη Βέβη, Ηλιάννα Μπουζάνη, Χρήστος Τσουλιάης
A Small Argo full of Art, Θεάτρο Αργώ, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, 210 5201684 Πέμ.- Παρ. 21:15 Εισ.: €12, €10 (μειωμένο), €5 (ανέργων και ατέλειες)
αποδείχτηκε μια γοητευτική πλάνη. Όσο κι αν ξεφλούδιζε το κρεμμύδι του ο Πέερ Γκυντ, δεν έβρισκε τίποτε στον πυρήνα. Δεν υπάρχει «γνήσιος», αυτόνομος εαυτός με μία, ενιαία συνείδηση: υπάρχει εαυτός σε εξέλιξη, σε «εκκρεμότητα», που συνεχώς αναπροσαρμόζεται και ανακαλύπτει κρυμμένες, καταπιεσμένες ή ανεκμετάλλευτες πτυχές του, όπως αυτές διαμορφώνονται αέναα από τη γλώσσα, την επιθυμία, την κοινωνία κ.ο.κ. «Εκκρεμεί από τα παιδικά σας χρόνια η παραλαβή μιας... Πραγματικότητας...» ενημερώνουν τον ήρωα στο αστυνομικό τμήμα, όπου καταλήγει, αποφασίζοντας για πρώτη φορά να ζητήσει βοήθεια. Το «μυστήριο» των εκατοντάδων ειδοποιήσεων που είχαν εδώ και μέρες πλημμυρίσει το διαμέρισμα του Α. βρίσκει μια ευφυή κωμική λύση: ο εφιάλτης ήταν τελικά μια φάρσα. Ο Α. μένει άφωνος. Και συρρικνώνεται ξανά σε αμοιβάδα. Γραμμένο το 2009, το κείμενο του Τσιμάρα Τζανάτου συνιστά μια ενδιαφέρουσα, ανήσυχη πρόταση, η οποία, παρά τις αδυναμίες της, διακατέχεται από έντονη διάθεση εξερεύνησης καίριων ζητημάτων, όπως η σχέση ταυτότητας, σεξουαλικότητας και γνώσης. Αμήχανο διαγράφεται το κομμάτι που αφορά τη σχέση του ήρωα με τη μητέρα, ενώ ενίοτε γίνεται αισθητή η απουσία χαρακτηριστικών λεπτομερειών που θα καθιστούσαν πιο ανάγλυφη τη σκοτεινή, σουρεαλιστική καθημερινότητα του Α. Έχοντας προσφάτως αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή, η ομάδα νεαρότατων καλλιτεχνών που επέλεξε να παρουσιάσει την Εκκρεμότητα στη δεύτερη σκηνή του θεάτρου Αργώ κατέβαλε μια σοβαρή προσπάθεια να μας εισαγάγει στον κόσμο του έργου, δημιουργώντας μια συνεπή παράσταση με προσεγμένη όψη, υποβλητική ατμόσφαιρα και συναφείς ερμηνείες. Δυστυχώς, όμως, οι συντελεστές αμέλησαν μια σημαντική παράμετρο του κειμένου, το εξαιρετικό χιούμορ του: έτσι απογυμνωμένο από τις αναζωογονητικές εναλλαγές ύφους, το αποτέλεσμα αναδύεται μονότονο, ενίοτε μάλιστα βαρύγδουπο ή σοβαροφανές. Η έλλειψη συναισθηματικής ευελιξίας και αισθαντικότητας εκ μέρους των ηθοποιών (Φαίη Βέβη, Ηλιάννα Μπουζάνη, Χρήστος Τσουλιάης), η αδυναμία χειρισμού των τεχνικών της αφήγησης, καθιστούν την επικοινωνία του θεατή μαζί τους αλλά και με το κείμενο ελαφρώς δύσκολη: εγκλωβισμένοι στις αρχικές θέσεις τους, διστάζουν να μετακινηθούν και να μας παρασύρουν μαζί τους στη δίνη της δραματικής περιπέτειας. Όσο για τα σκηνοθετικά ευρήματα, μένουν κι αυτά προσκολλημένα σε μια κυριολεκτική απόδοση των σκηνικών οδηγιών (π.χ. ο ήχος του κουδουνιού, τα τσαλακωμένα χαρτιά), ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να ξεφύγουν από τον κλοιό του αυτονόητου και να ερεθίσουν τη φαντασία μας, αν εγκατέλειπαν την κανονικότητά τους και δοκίμαζαν πιο πειραγμένες εκδοχές του εαυτού τους. Σε μια εποχή που το σύγχρονο νεοελληνικό έργο πασχίζει να εκφράσει τους φόβους, τις αντιφάσεις και τις προκλήσεις της εποχής, αλλά βρίσκει μετά βίας στέγη και χρηματική στήριξη, είναι μάλλον παρήγορο να ανακαλύπτει κανείς ότι μερικοί χώροι, με όσα λιγοστά μέσα διαθέτουν, επιμένουν συνειδητά να ρισκάρουν, στηρίζοντας τις προσπάθειες νέων συγγραφέων και ομάδων, με στόχο να φέρουν τον θεατή σε επαφή με τη σύγχρονη δραματουργία, τους πειραματισμούς και τις αγωνίες της. 15.2.18 – lifo
41
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Μαγιακόφσκι της επανάστασης και του έρωτα Ο Σουηδός Τούρμπγιερν Σέβε περιγράφει στη μυθιστορηματική βιογραφία του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι Φλέγομαι το προφίλ του αιώνιου αγκιτάτορα που αρνήθηκε το Κόμμα, αλλά εμπνεύστηκε από την επανάσταση και ήταν πάντα αθεράπευτα ερωτευμένος.
από την τίνα μανδηλαρά
Βιβλίο
H
42 lifo – 15.2.18
ξερε ότι είναι όλος εκρήξεις και χρώμα. Ήξερε επίσης ότι δεν αντέχει τη φθορά. Έγραφε σαν αλλοπαρμένος δημιουργός που γδέρνει το χαρτί με τη σάρκα κι έκανε έρωτα σαν πεινασμένος λύκος ρουφώντας τις στιγμές, όπως ρουφούσαν οι στίχοι του τα άστρα. Δεν είναι τυχαίο ότι επέστρεφε ποιητικά είτε στα αστέρια είτε στο χώμα, όντας γήινος, σχεδόν χοϊκός, και ταυτόχρονα ονειροπαρμένος. Ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι αυτοκτόνησε τον Απρίλη του 1930 στα 37 του χρόνια όχι από απελπισία αλλά από αδυναμία να προσαρμοστεί στο οριοθετημένο σύμπαν που του επεφύλασσε ο 20ός αιώνας: ένα σύμπαν πολύ μικρό για να χωρέσει το μεγαλείο της ποίησης που τον ενέπνευσε και την απεραντοσύνη της τέχνης που κατοικούσε πάντα. Δεν πρόλαβε να μεγαλώσει, διατηρώντας μέχρι τέλους την παιδικότητά του, ακριβώς γιατί οι παράδοξες λέξεις και οι ξέφρενοι ρυθμοί δεν ταίριαζαν με τον ενήλικο κόσμο του Κόμματος. Ήταν ένας ιδιόμορφος χαρακτήρας τον οποίο προσέγγισε με τον απαραίτητο σεβασμό και τη δικαιοσύνη που θα ταίριαζε στον πιο παρεξηγημένο, ίσως, ποιητή του 20ού αιώνα στη μυθιστορηματική βιογραφία του Φλέγομαι (εκδόσεις Μεταίχμιο) ο Σουηδός Τούρμπγιερν Σέβε, δίνοντάς του τον πρώτο λόγο. Η απόδοση στα ελληνικά, ακόμα κι αν πολλές φορές ξαφνιάζει με τη δημοτικίζουσα αυθάδειά
της, συνάδει απόλυτα με το τολμηρό ύφος του Μαγιακόφσκι και το τέμπο μιας άλλης εποχής. Προφανώς ο Γρηγόρης Κονδύλης επιδίωκε να μεταφέρει στο χαρτί τα ελληνικά που θα ταίριαζαν με την απόδοση των ποιημάτων του Ρώσου ποιητή από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο. Γι’ αυτό και η αποστολή που κατάφερε να φέρει εις πέρας είναι σπουδαία. Καταρχάς, είναι αξιοζήλευτη η γλώσσα του κειμένου που αφουγκράζεται τις εσωτερικές και εξωτερικές διακυμάνσεις του Μαγιακόφσκι: άλλοτε εκτοξεύεται λεκτικά με ανάλογες εντάσεις και άλλοτε αποκαλύπτει έναν ασθματικό ρυθμό δίχως τελείες και κόμματα, όπως ακριβώς ήθελε πολλές φορές να είναι τα κείμενα ο ίδιος ο ποιητής. Το υλικό που είχε να διαχειριστεί ο συγγραφέας μιας τέτοιας βιογραφίας είναι τεράστιο και αποκαλύπτει βαθιά γνώση όχι μόνο των πολιτικών συγκρούσεων μιας απέραντης χώρας που μετατρέπεται από τσαρική αυτοκρατορία σε κομμουνιστική αλλά και των διαφόρων πόλεων που επισκέπτεται ο Βολόντια: από την πιο ανοιχτή στα γράμματα Οδησσό έως το πιο δεκτικό στη διαφορετικότητα Σοβιέτ του Πέτρογκραντ, όπου κατοικούσε. Στο μακρινό Μεξικό ο Σέβε βάζει τον ήρωά του να συνομιλήσει με τον Ντιέγκο Ριβέρα για την καταγωγή των χρωμάτων και των φυλών, ενώ στην Αμερική τον υποβάλλει σε έναν εσωτερικό διάλογο με τον Σέργουντ Άντερσον και τον
τοrbjorn safve Φλέγομαι
Μτφρ.: Γρηγόρης Κονδύλης Σελίδες: 592 Εκδόσεις Μεταίχμιο
κάνει να αγαπήσει το Χάρλεμ, όπου έβρισκε κάτι «από τα αναρχικά πανηγύρια του Νέστορ Μάχνο». Φροντίζει, δηλαδή, να αναδείξει τα αστικά χαρακτηριστικά που είναι σύμφυτα με το οντολογικό σχέδιο ενός ποιητή που αγάπησε τις πόλεις, σε αντίθεση με τη φύση, την οποία μίσησε από τότε που η ζωή τού στέρησε νωρίς τον δασοφύλακα πατέρα του. Κάποια στιγμή, μάλιστα, ο Μαγιακόφσκι ταυτίστηκε με τον Δον Κιχώτη, παρομοιάζοντας τον εαυτό του με έναν σατιρικό συγγραφέα θεατρικών και παιδικών βιβλίων, αλλά και με έναν αλλόκοτο ποιητή που αντιμετώπιζε τη βαρύτητα της ύπαρξης με αυθάδικο γέλιο. Η αντάρα που προξένησε η επιβλητική μορφή του και το βροντερό του δόρυ ήταν ανάλογη με το βιομηχανικό εργοστάσιο που έστησε στην καρδιά της ποίησης, γεμάτο από υλικά σκουριασμένα, ριγμένα στις σκοτεινές γειτονιές της πόλης τη νύχτα: «Παίρνω την παρατημένη μου καρδιά/ και την κουβαλώ/ σαν τον σκύλο που στην τρώγλη κουβαλά/ το πόδι που του έκοψε το τρένο». Από τα πρώτα του εκείνα βήματα ως μέλους μιας παράδοξης φουτουριστικής παρέας που περιόδευε στις διάφορες πόλεις της προεπαναστατικής Ρωσίας έως την τελευταία του περίοδο, κατά την οποία, αναγνωρισμένος ποιητής πια, είδε τη Μόσχα να τον υποδέχεται ως έναν ευφάνταστο κοσμοπολίτη, οι πόλεις ήταν εκεί για να αποκαλύψουν το χαμένο μεγαλείο και τα εσωτερικά τους όργανα. Ίσως γι’ αυτό, όπως αποκαλύπτει και το βιβλίο, στον Μαγιακόφσκι δεν άρεσε ποτέ ο Σαγκάλ, ο οποίος συνήθιζε να αντικρίζει τις πόλεις μόνο από ψηλά. Σε αντίθεση με τον διάσημο ζωγράφο, ο ίδιος δεν ήθελε απόσταση αλλά εγγύτητα και θόρυβο: κρεβάτια που τρίζουν, εξεγέρσεις και νέες μορφές έκφρασης και ανατροπής, καθώς, όπως έγραφε, μαζί με τον Μπουρλιούκ και τον Κάμενσκι, στο δικό τους φουτουριστικό μανιφέστο: «Ο ελεύθερος λόγος του δημιουργικού ατόμου θα γράφεται στο εξής σε τοίχους, ταμπλό, δρόμους, αμάξια, άμαξες, πάνω σε τραμ και στα ρούχα των ανθρώπων». Ίσως γι’ αυτό βρέθηκε πιο κοντά στους επαναστάτες, διατρανώνοντας ωστόσο τη βαθιά του απέχθεια προς τη γραφειοκρατία και κηρύσσοντας τον πόλεμο σε οτιδήποτε θύμιζε οριοθέτηση, καθοδήγηση ή Κόμμα. Σάμπως να ανδρώθηκε μαζί με τον ρωσικό μοντερνισμό και τις τολμηρές αντηχήσεις του, επιβάλλοντας μια αλλόκοτη και σουρεαλιστική γλώσσα: εμβληματική είναι η σκηνή της γνωριμίας του με τον Μπουλγκάκοφ, ο οποίος του συστήνει τους πρωτοποριακούς συγγραφείς της εποχής, μεταξύ των οποίων τον συγγραφέα της Πετρούπολης Μπέλι. Για τον Μαγιακόφσκι δεν υφίσταται επανάσταση έξω από την τέχνη και τον έρωτα, και ας κατηγορήθηκε γι’ αυτό από τους κριτικούς της εποχής και τους μπολσεβίκους. Τα ποιήματά του είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου εμπνευσμένα από μια γυναίκα ή καταλήγουν πάντα σε αυτήν: από την όμορφη Μαρία έως την αισθαντική Έλσα –άσχετα με το αν λάτρεψε τελικά την αδελφή της Λίλι– και από την ελεύθερη Λαρίσα έως την πιο επιβλητική Βερόνικα. Στις φαντασιώσεις του επανέρχεται, όπως επιμένει εμφατικά ο Σέβε, η μορφή της Άνα Αχμάτοβα, αλλά και της σταρ της εποχής Βέρα Χολόντναγια. Γυναίκες πραγματικές, σύντροφοι και μούσες που τροφοδότησαν την ανέφικτη εικόνα που έτρεφε ο Βολόντια για τον έρωτα που δεν χωρούσε στην πραγματική ζωή: «Συντρίμμια η βάρκα της αγάπης/ πάνω στην καθημερινότητα». Δεν του άρεσε η γλυκερή αίσθηση που κατέτρυχε τους ποιητές και συγ-
γραφείς της εποχής, ούτε μπορούσε να ενστερνιστεί τις εκφραστικές επιταγές που επέβαλλαν τα διάφορα ρομάντζα (ακόμα και ο Λένιν φαίνεται κάποια στιγμή να κλαίει, διαβάζοντας την Κυρία με τις Καμέλιες). Για εκείνον: « Έρωτας δεν είναι λάβα ρέουσα/ Ούτε και κάρβουνο πυρακτωμένο/ που ρέει από το ηφαίστειο του στέρνου/ κι από τα κυματιστά πυκνά δάση του./ Έρωτας είναι να τρέχεις τις μικρές ώρες/ μ’ ένα τσεκούρι π’ αστράφτει τη νύχτα/ σε τρύπια σεντόνια να πέφτεις». Είναι ακριβώς ο έρωτας που ένιωθε για την παντοτινή αγαπημένη του Λίλι Γιούρεβνα Μπρικ, στην οποία είχε αφιερώσει το «Σύννεφο με παντελόνια» και πάνω στη ράχη της οποίας έγραφε τον «Αυλό των Σπονδύλων». Σύζυγος της Λίλι ήταν ο εκδότης του Όλιπ και όλοι μαζί ενεπλάκησαν σε ένα παράξενο τρίγωνο το οποίο, όπως φανερώνει το βιβλίο, έκρυβε αγάπη και απόλυτο σεβασμό, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του (στο τέλος, μάλιστα, έγινε εξάγωνο!). Είναι συγκλονιστική η στιγμή που ο Μαγιακόφσκι διαβάζει το «Σύννεφο με παντελόνια» στο σπίτι του Όλιπ και της Λίλι, με τον Γκόργκι –τον οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν εκτίμησε ποτέ– να ακούει σχεδόν εκστασιασμένος. Σε ένα βιβλίο, άλλωστε, που φέρει τον τίτλο Φλέγομαι, από τον ομώνυμο στίχο, δεν μπορεί να μην έχουν σημασία οι στιγμές, ειδικά αυτή στο νοσοκομείο λίγο πριν από το επερχόμενο τέλος ή
Για τον Μαγιακόφσκι δεν υφίσταται επανάσταση έξω από την τέχνη και τον έρωτα. Τα ποιήματά του είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου εμπνευσμένα από μια γυναίκα ή καταλήγουν πάντα σε αυτήν.
ΚΑΥΤΟ ΜΕΛΑΝΙ
από τη μαρια δρουκοπουλου
3 βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν
maurice blanchot Ο χώρος της λογοτεχνίας Μτφρ.: Δημήτρης Δημητριάδης Εκδόσεις Πλέθρον Σελ.: 414 Δημοσιευμένο στα 1955, το βιβλίο αυτό είναι πλέον ένα απαραίτητο αγκωνάρι της διανοητικής νεωτερικότητάς μας. Tι ωθεί έναν συγγραφέα να γράψει, ποια η φύση της δημιουργικότητάς του, τι σημαίνει «διαβάζω» και ποια η σχέση του με το «γράφω»; Το ζήτημα είναι να απαντηθούν όλα αυτά πάντα μέσα στην άγνοια και την αβεβαιότητα.
joann sfar Πώς να μιλήσεις για τον πατέρα σου; Μτφρ.: Ρούλα Γεωργακοπούλου Εκδόσεις Πόλις Σελ.: 160
όταν ο Μαγιακόφσκι γράφει σε μια χαρτοπετσέτα το τρίπτυχο της ζωής του, Τέχνη - Επανάσταση Σεξουαλικότητα. Με μια λέξη, «δημιουργία». Με αυτήν απαντούσε στον λαϊκισμό, στους αχθοφόρους της επανάστασης οι οποίοι επέμεναν στη ματαιότητα της καλλιτεχνικής πράξης: «Πιο όμορφο είναι, φυσικά, να πλανίζεις ξύλα. Η δουλειά μας, όμως, εμάς των ποιητών είναι να πλανίζουμε τα αργόστροφα κεφάλια των ανθρώπων» απαντά σε έναν εργάτη που ενίσταται για την αναγκαιότητα του καλλιτεχνικού έργου. «Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον, εργάτη. Ο εργάτης του λόγου και ο εργάτης της γης –και σε καιρό πολέμου– ο εργάτης των σφαγών». Τον Μαγιακόφσκι δεν τον πείραξε ποτέ το βαθύ κόκκινο της επανάστασης ή του αίματος αλλά η έλλειψη εναλλαγών και η αχρωματοψία σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο: «Τα χρώματα δεν θα τα πειράξετε... ειδικά το κόκκινο. Θέλω την κοινωνία μας πολύχρωμη, με πολλή μουσική και ποίηση. Δεν φοβάμαι τις εντελώς αντίθετες απόψεις. Με διεγείρουν υπερβολικά οι διενέξεις. Αν εξαφανίσετε όλες τις διαφορές, τότε θα πέσει βουβαμάρα και τα χρώματα θα χαθούν». Αυτός είναι εν ολίγοις ο πάντοτε απρόβλεπτος Μαγιακόφσκι του Σέβε και όλων σχεδόν των ανθρώπων, σε μια βιογραφία που μπορεί να είναι μυθιστορηματική, αλλά υπερτονίζει την αλήθεια.
Όταν ο πατέρας του διάσημου συγγραφέα κόμικς Ζοάν Σφαρ πεθαίνει, ο γιος, που δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις μαζί του, πιάνει την πένα και γράφει ένα βιβλίο πολύ προσωπικό, συγκινητικό, δηκτικό και τρυφερό συνάμα. Με γέλια και με δάκρυα.
juan gabriel vasquez Η μορφή των λειψάνων Μτφρ.: Αχιλλέας Κυριακίδης Εκδόσεις Ίκαρος Σελ.: 680 O Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες, ως αφηγητής και κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, αποφασίζει να διεισδύσει στα μυστικά των πιο σκοτεινών πτυχών από το παρελθόν της Κολομβίας, καταφέρνοντας να φωτίσει μια συλλογική ψευδαίσθηση για να μας δείξει ότι το μυθιστόρημα δεν αποζητά να φανερώσει κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαστε. 15.2.18 – lifo
43
TASTE OF THE WEEK
καλοφτιαγμένο φαγητό και φιλοξενία που δεν θα σε προβληματίσει, όσες φορές κι αν το επισκεφτείς. ☛ Chaπter, Αγίου Δημητρίου 17, 210 8016208
Τρία μέρη όπου θα φας καλά! ☛ Chaπter ☛ Italia ☛ Τ’ Απόβραδο
αριούσιος ροζέ
aπο τη νικη μηταρεα
Βγεςέξωεπιτέλους
Από την τοπική ερυθρή ποικιλία Αγιαννίτης της Χίου οινοποιείται το κρασί «Αριούσιος Ροζέ» με το λαμπερό χρώμα. Φρέσκο κρασί που πίνεται ευχάριστα και αποκαλύπτει αρώματα από τη γη της Χίου, με ισορροπημένη οξύτητα και επίγευση με διάρκεια. Κρασί που συνδυάζεται καλά με λαδερά πιάτα της ελληνικής κουζίνας, ψάρια ψητά και θαλασσινά αλλά και ζυμαρικά με ελαφριές σάλτσες .
44 lifo – 15.2.18
mούχταρο
r Οι οπαδοί του simple food πολλαπλασιάζονται σε όλο τον κόσμο. Και αυτό δεν μπορείς να το θεωρήσεις παράδοξο, αφού ήταν αναμενόμενο να υπάρχουν προσεγγίσεις που θα αντιτάσσονταν στην ολοένα αυξανόμενη πολυπλοκότητα υλικών και τεχνικών στις οποίες κατέφυγαν οι σεφ στην προσπάθειά τους να διαφοροποιηθούν και να καινοτομήσουν. Η προσέγγιση του simple food είναι τόσο απλή όσο και το όνομά της. Φρέσκες και ποιοτικές πρώτες ύλες που αντιμετωπίζονται με σεβασμό στο μαγείρεμα και, παίρνοντας ενδεχομένως αφορμές από τοπικές παραδόσεις, δίνουν πιάτα με νοστιμιά και ισορροπία, ικανά να σου φτιάξουν τη διάθεση και όχι να σε προβληματίσουν. Αυτή ακριβώς τη φιλοσοφία ασπάζεται το Chaπter που στήθηκε σε μία από τις πιο όμορφες μικρές πλατείες του κέντρου της Κηφισιάς, στην πλατεία Αγίου Δημητρίου. Ένα μικρό, ζεστό εστιατόριο που φιλοδοξεί να προσφέρει απλό, σπιτικό φαγητό, γιατί οι δημιουργοί του θεωρούν ότι αυτό μπορεί να είναι η καλύτερη συμβολή στο σύγχρονο διατροφικό σκηνικό. CHAΠTER Έτσι, το Chaπter επιλέγει κουζίνα ελληνική μαζί με όλες τις επιρροές που αυτή έχει δεχτεί και συνεχίζει να δέχεται από το ευρύτερο μεσογειακό ρεπερτόριο και όχι μόνο. Ο ιδιοκτήτης Απόστολος Σύρος, σεφ με εμπειρία πολλών χρόνων και στο εξωτερικό, έδωσε την κατεύθυνση στην κουζίνα όπου ο Νίκος Βλαχάκης μαγειρεύει συνταγές ελληνικές με επιρροές από Ασία, Μαρόκο και Ευρώπη. Η σούπα μανιταριών φτιάχνεται με φρέσκα μανιτάρια και κεφαλοτύρι Ίου (€8) και είναι γευστική στην κάθε της κουταλιά. Η τάρτα με την καπνιστή μελιτζάνα, ενισχυμένη διακριτικά με κύμινο, είναι ασυναγώνιστη, καλοφτιαγμένη και απολαυστική (€9,50). Και οι τέσσερις σαλάτες του καταλόγου παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Επιλέξαμε αυτήν με τις τρυφερές καρδιές μαρουλιού, τα ντοματίνια cherry, ψιλοκομμένους κύβους κόκκινης πιπεριάς και γαρίδες όλο γλύκα, ιδανικά ψημένες στη σχάρα, με ντρέσινγκ λεμονιού (€14). Ορεκτική είναι η ρεβιθάδα που συνδυάζεται με σαρδέλες σχάρας (€9,50). Μικρόσπερμα ρεβίθια σιγοντάρουν γευστικά τις ιδανικά ψημένες σαρδέλες. Πολύ ωραία ιδέα και απόλυτα γευστική είναι τα dumplings με χοιρινό μπούτι σε μαστόρικα φτιαγμένη σάλτσα φρικασέ, με ελαφρύ αυγολέμονο που μπαίνει στο τέλος (€13,50). Είναι CHAΠTER από τα πιάτα που πρέπει να δοκιμάσεις οπωσδήποτε. Σε ανταμείβει με την ωραία, τραγανή κρούστα του το μυλοκόπι και οι τηγανητές σαν λουκουμάδες πατάτες που αποκαλύπτονται πίσω από το πιάτο Fish and chips (€14,50). Η οινική λίστα είναι φτιαγμένη από έναν σπουδαίο γνώστη του κρασιού, τον σομελιέ Γιάννη Καϋμενάκη, και η υπογραφή του φαίνεται τόσο στη δομή και στις ετικέτες όσο και στη σωστή τιμολόγηση. Το Chaπter είναι συνολικά μια τίμια επιλογή για
Ένα καινούργιο μονοποικιλιακό απόσταγμα από την ποικιλία Μούχταρο που καλλιεργείται μόνο στην Κοιλάδα των Μουσών παρουσίασε το Κτήμα Μουσών. Στη μύτη εμφανίζεται πολυσύνθετο, με έντονο αρωματικό μπουκέτο από βιολέτα και γαρίφαλο, διανθισμένο με νότες από ώριμα κόκκινα φρούτα του δάσους και φραγκοστάφυλο. Στο στόμα είναι πλούσιο, λιπαρό, κρεμώδες και συνάμα απαλό παρά τους 40 αλκοολικούς βαθμούς του, χαρακτηριστικά που δείχνουν ότι η απόσταξη έγινε με μεράκι, γνώση και σεβασμό στην ποικιλία, το σπάνιο Μούχταρο. Δίνει πλούσιες νότες μπαχαρικών με κυρίαρχη την κανέλα και αφήνει έντονο άρωμα καραμελωμένου σύκου και πετροκέρασου, με ελαφριά πιπεράτη επίγευση. Πίνεται σκέτο σε ψηλό ποτήρι με πόδι και στενό άνοιγμα για μεγαλύτερη απόλαυση των αρωμάτων του. Συνοδεύει ως απεριτίφ μικρές μπουκίτσες σολομού, κεφαλογραβιέρα Νάξου και φρεσκοτριμμένη αρμπαρόριζα, ενώ συνδυάζεται εξαιρετικά με σούσι ή ένα κομμάτι προσούτο, ακόμα και με παραδοσιακούς λουκουμάδες ή μπακλαβά ή ένα γλυκό του κουταλιού, σταφύλι, σύκο ή κυδώνι.
r Ιταλικά εστιατόρια υπάρχουν πολλά στην Αθήνα, όμως αν ψάχνεις για αυθεντική, φρέσκια, χειροποίητη πάστα, οι επιλογές σου δεν είναι πολλές. Το «σπορ» της παραγωγής φρέσκιας πάστας δεν είναι απλό για μια επαγγελματική κουζίνα. Θέλει κόπο, έμπειρα χέρια και διαδικασίες που βγάζουν την ομάδα της κουζίνας από τη ρουτίνα της μαγειρικής ασφάλειας. Όμως υπάρχουν κάποιοι φανατικοί της ιταλικής παράδοσης που πιστεύουν ότι το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο για τους ίδιους και, προφανώς, για τους πελάτες τους. Ένας από αυτούς είναι ο Ονούφριος Ιωακειμίδης, του οποίου οι ιταλικές ρίζες –η Ιταλίδα γιαγιά του τού μετέδωσε την αγάπη και τη γνώση της κουζίνας της πατρίδας της– τον ωθούν στο να αναζητά αυτού του είδους την ποιότητα. Στο εστιατόριό του στο Παγκράτι, το Trattoria Italia d’ Onofrio, θα πας αν θες να γευτείς φρέσκια πάστα, μαγειρεμένη με αυθεντικές ιταλικές συνταγές. Το Italia, που άρχισε να λειτουργεί το 2016 σε μια νεοκλασική μονοκατοικία ITALIA στον ήσυχο πεζόδρομο της Ηρώνδα, πρόσφατα ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε σε χώρους των διπλανών κτιρίων. Η ατμοσφαιρική αίσθηση ναπολιτάνικου σπιτιού δεν χάθηκε. Όμως οι χώροι έγιναν περισσότεροι, η κουζίνα μεγάλωσε κι έγινε ανοιχτή. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκαν χώροι όπου ο Ονούφριο φιλοδοξεί να σου μάθει όχι μόνο πώς θα τρως αλλά και πώς θα φτιάχνεις φρέσκια πάστα. Στο μενού του Italia ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι η πάστα σε πολλές παραλλαγές και προσεγγίσεις. Ξεχωρίσαμε την ντίβα Βoscaiola (€14) που σερβίρεται με ταλιατέλες μαζί με ανάμεικτα μανιτάρια και αρωματικά πορτσίνι και guanciale –ψιλοκομμένα μάγουλα μαύρου χοίρου–, γαρνιρισμένη με φρέσκα ντοματίνια και φύλλα ρόκας. Ακόμη κι αν καταφέρεις να προσπεράσεις τα 17 πιάτα με πάστα του μενού, δεν θα βγεις χαμένος. Υπάρχουν προτάσεις με κρεατικά, πίτσες, ραβιόλι, σαλάτες και ορεκτικά, όπως το πετυχημένο Vitello Tonnato (€12) από λεπτοκομμένο μοσχαράκι με ITALIA καλοφτιαγμένη, ανάλαφρη σάλτσα τόνου που σιγοντάρεται όμορφα από το ξύσμα λεμονιού και την κάππαρη. Η πίτσα μισή Μαργαρίτα και μισή πέστο (€10) είναι τραγανή και ευωδιάζει βασιλικό. Σπιτικό ιταλικό φαγητό αξιώσεων σε ανοιχτόκαρδο περιβάλλον, με μουσική υπόκρουση τον Παβαρότι. ☛ Italia, Ηρώνδα 8, Παγκράτι, 210 7252003 r Υπάρχουν κάποιοι χώροι που έχουν την ικανότητα να σε πηγαίνουν ταξίδι στον χρόνο. Ο διάκοσμος δεν έχει φτιαχτεί για να δείχνει παλιός, είναι πράγματι στην ίδια θέση πολλές δεκαετίες. Το ραντεβού που μου έδωσε η φίλη μου η Τόνια ήταν στον «Νιάου», όπως ξέρουν οι γνώστες την ταβέρνα «Τ’ Απόβραδο» στην Καλλίπολη, μια και ο ιδιοκτήτης «κυκλοφορούσε» με αυτό το παρατσούκλι όταν την έστησε στις αρχές της δεκαετίας του’80. Τα χρόνια πέρασαν και πάνω από τον μικρό χώρο «σηκώθηκε» πολυκατοικία, όμως αυτός παρέμεινε απαράλλαχτος στο εσωτερικό του για να ξυπνά αναμνήσεις ή να σου δείχνει με παραστατικό τρόπο πώς λειτουργούσε μια ταβέρνα πριν από 30-40 χρόνια. Με μια ματιά στους θαμώνες άλλωστε και στον τρόπο με τον οποίο κινούνται θα καταλάβεις ότι είναι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει μαζί με το μαγαζί. Το θεωρούν κομμάτι του σπιτιού τους, προέκταση της κουζίνας και της τραπεζαρίας τους. Παλαιοί πελάτες του «Απόβραδου» θυμούνται βραδιές που το κέφι ανέβαινε, έβγαιναν τα μπουζούκια και η νύχτα μάκραινε. Το μαγαζί του «Νιάου» ήταν γνωστό ως το στέκι του νεο-ρεμπέτη Μπάμπη Γκολέ, όπου πήγαινε με την παρέα του, και οι τακτικοί θαμώνες θα σου διηγηθούν πως όταν ο Μπάμπης έπιανε το τραγούδι, «γέμιζε φωνή» ο μικρός χώρος, ενώ ο ιδιοκτήτης συνέχιζε να μοιράζει τους μεζέδες του με σβέλτες κινήσεις. Αν σταθείς τυχερός, θα διαπιστώσεις ότι η παράδοση αυτή με τις αυθόρμητες μουσικές συναντήσεις συνεχίζεται και τώρα. Τη σκυτάλη στην κουζίνα έχει αναλάβει η νέα γενιά και σερβίρει μυρωδάτους κολοκυθοκεφτέδες (€3,90), ωραιότατη φάβα με κρεμμύδι και λάδι (€3,90), νόστιμα σαλιγκάρια, μαγειρεμένα σε ντοματένια σάλτσα (€6,80), και καλοφτιαγμένο, μαστιχωτό σαγανάκι τυρί (€3,60), για να συνοδεύσεις το κρασί σου. Από τη σχάρα βγαίνει το κοντοσούβλι, περασμένο στην παραδοσιακή πλατιά μεταλλική σούβλα μαζί με ντομάτα και πιπεριά (€6,90), και σε κάθε μπουκιά Τ’ ΑΠΌΒΡΑΔΟ απολαμβάνεις το ζουμερό και τρυφερό κρέας του. Τόσο τα αρνίσια παϊδάκια (26 ευρώ/κιλό) όσο και τα χοιρινά πανσετάκια (€6) είναι λεπτοκομμένα και γλυκοφάγωτα. Βάλτε την ταβέρνα «Τ’ Απόβραδο» στο πρόγραμμα των προσεχών εξόδων σας. Θα ανταμειφθείτε με τη φιλόξενη ατμόσφαιρα αλλά και το καλοφτιαγμένο και έντιμα κοστολογημένο σπιτικό φαγητό. ☛ Τ’ Απόβραδο, Κριτσέλη 3, Καλλίπολη Πειραιά, 210 4184071
ΛΕΩΝ Θεαματικές αλλαγές προβλέπονται για
ΤΟΞΟΤΗΣ Επενδύσεις, νέα ξεκινήματα και συ-
μπτη στον Υδροχόο, που σημαίνει πως ξεκινά ένας νέος κύκλος για την κοινωνική σας ζωή, κατά τη διάρκεια της οποίας, μέσα από επαφές και γνωριμίες που θα κάνετε, θα προκύψουν νέες προτάσεις για συνεργασίες. Είναι και ο Ερμής στον Υδροχόο που ευνοεί την επικοινωνία, οπότε σας δίνεται η ευκαιρία να ρυθμίσετε οικονομικά θέματα που σας απασχολούν και γενικά είναι μια καλή εποχή για εσάς που είστε αποφασισμένοι να κάνετε σημαντικές αλλαγές στη ζωή σας. Την Κυριακή περνούν ο Ήλιος και ο Ερμής στους Ιχθύς και καθώς υπάρχει αυτή η συστάδα πλανητών στο προηγούμενο από εσάς ζώδιο, αρκετός κόσμος ασχολείται μαζί σας κυρίως σε προσωπικό επίπεδο και ίσως αποφασίσετε να διακόψετε τις σχέσεις με άτομα που θα σας απογοητεύσουν. Θέματα παιδιών απαιτούν την προσοχή σας και είναι επιτακτική η ανάγκη αναπροσαρμογής του προγράμματός σας, κάτι που θα έχει αντίκτυπο σε μια καινούργια σχέση.
εσάς τις επόμενες μέρες. Ειδικά την Πέμπτη με τη Νέα Σελήνη-Έκλειψη Ηλίου θα σας δοθεί η ευκαιρία να αναπτύξετε ένα νέο δίκτυο συνεργατών με το εξωτερικό. Οι γεννημένοι προς το τέλος του ζωδίου ξεκινάτε έναν κύκλο σπουδών που θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες σας, ενώ παράλληλα θα επιλύσετε και ένα νομικό ζήτημα που σας απασχολεί. Την Κυριακή περνούν ο Ήλιος και ο Ερμής στους Ιχθύς, στρέφοντας την προσοχή σας σε οικονομικά και ερωτικά θέματα. Η ανάγκη σας να βελτιώσετε την εμφάνισή σας είναι έντονη, όμως πρέπει να αποφύγετε τις υπερβολές που μπορούν να αλλοιώσουν την εικόνα σας. Πολύς ερωτισμός, αλλά δεν θα λείψουν και οι στιγμές που θα βγουν στην επιφάνεια ανικανοποίητες επιθυμίες σχετικά με παλιούς έρωτες, εσείς όμως πρέπει να κοιτάξετε μπροστά, αποφεύγοντας τις αναδρομές στο παρελθόν. Ιδιαίτερη προσοχή σε θέματα παιδιών (μικροατυχήματα, αδιαθεσίες κ.λπ.).
νεργασίες ευνοούνται με τη Νέα Σελήνη-Έκλειψη Ηλίου στον Υδροχόο, όμως μην μπλέκεστε με πολλά, ώστε να μην πέσει η απόδοσή σας. Εστιάστε την προσοχή σε συγκεκριμένο στόχο και δώστε έμφαση στην επικοινωνία με τους συνεργάτες σας. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται και είστε σε μια φάση κατά την οποία συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές στη ζωή σας, κάτι που σας δίνει χαρά και ώθηση να κυνηγήσετε τα όνειρά σας. Η είσοδος του Ερμή την Κυριακή στους Ιχθύς αυξάνει το ενδιαφέρον σας για τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας και είναι μια καλή ευκαιρία για να ενισχύσετε τις σχέσεις σας και κυρίως για να σταθείτε στο πλευρό των αγαπημένων σας προσώπων. Θέματα παιδιών σάς δίνουν χαρά και ξαναγίνεστε κι εσείς μαζί τους παιδιά μέσα από το παιχνίδι και την επικοινωνία, όμως και τα ερωτικά σας είναι σε καλό σημείο. Τώρα που είστε πιο ήρεμοι, γίνεστε πιο δεκτικοί σε νέες γνωριμίες.
ΤΑΥΡΟΣ Η Νέα Σελήνη-Έκλειψη Ηλίου την Πέ-
ΠΑΡΘΕΝΟΣ Οι Παρθένοι διανύετε μια φάση ση-
μπτη σας επηρεάζει άμεσα και μάλιστα σας δίνει την ευκαιρία να ασχοληθείτε με θέματα καριέρας που θα ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες σας, οπότε είναι σημαντική στιγμή για καινούργια ξεκινήματα, συνεργασίες και γενικά ό,τι έχει να κάνει με τα μελλοντικά σας σχέδια. Πολύ επικοινωνιακή η εβδομάδα, καθώς πρόκειται να εντυπωσιάσετε με την ευφράδεια και τις δεξιότητές σας και δεν αποκλείεται να κλείσει ένα κύκλος συνεργασιών που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά σας. Την Κυριακή περνούν ο Ήλιος και ο Ερμής στους Ιχθύς και η ανάγκη σας για ανεξαρτησία είναι έντονη, κάτι που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη σχέση ή τον γάμο σας. Οι φίλοι και η κοινωνική σας ζωή θα σας απασχολήσουν πολύ και οι γεννημένοι το δεύτερο και τρίτο δεκαήμερο θα ζήσετε ένα ερωτικό ειδύλλιο με άτομο από τον χώρο της εργασίας. Αποφύγετε τις δεσμεύσεις.
μαντικών αλλαγών, οι οποίες έχουν να κάνουν κυρίως με τα οικονομικά και τα εργασιακά σας θέματα και αρχίζουν να σταθεροποιούνται αισθητά οι συγκεκριμένοι τομείς. Η Νέα Σελήνη-Έκλειψη Ηλίου την Πέμπτη στον Υδροχόο ευνοεί τις συνεργασίες και τα ξεκινήματα, αρκεί να μην υπερεκτιμήσετε τις δυνάμεις σας, αναλαμβάνοντας περισσότερες ευθύνες. Δώστε έμφαση στο επικοινωνιακό κομμάτι της δουλειάς σας και αναζητήστε καινοτόμες λύσεις που θα αυξήσουν την απόδοσή σας. Την Κυριακή περνά ο Ερμής τους Ιχθύς και ευνοεί την επικοινωνία με τα παιδιά και το ταίρι σας, όμως μπορεί να γίνετε σε κάποιες φάσεις πιεστικοί στην προσπάθειά σας να επιβάλλετε τη γνώμη σας. Ιδανική εποχή για να κάνετε μια μετακόμιση ή για να ανανεώσετε τον χώρο σας και θα θέλετε να βάλετε μια πινελιά φρεσκάδας στο σπίτι σας. Ερωτικά θέματα θα έχουν αίσια κατάληξη.
ΔΙΔΥΜΟΣ Ευχάριστες αλλαγές προβλέπονται
ΖΥΓΟΣ Η Νέα Σελήνη-Έκλειψη Ηλίου την Πέμπτη
τις επόμενες μέρες, που έχουν σχέση με το εξωτερικό, φίλους κ.λπ. Την Πέμπτη η Νέα Σελήνη-Έκλειψη Ηλίου στον Υδροχόο ευνοεί καινούργιες συνεργασίες και θέματα σπουδών, όμως πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί, αποφεύγοντας βεβιασμένες ενέργειες που μπορούν να σας οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Μην αφήνετε τον παρορμητισμό να σας παρασύρει και σκεφτείτε πρακτικά. Την Κυριακή περνά ο κυβερνήτης σας Ερμής στους Ιχθύς και όλη αυτή η συστάδα πλανητών που διανύει τον τομέα της καριέρας και της φήμης θα προκαλέσει διάφορα γεγονότα που θα σας αναγκάσουν να πάρετε αποφάσεις και ίσως να διακόψετε συνεργασίες που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά σας. Σχέση/γάμος είναι σε αρμονία, δεν λείπουν όμως κάποιες διαφωνίες σχετικά με αλλαγές που θέλετε να κάνετε. Ωστόσο, είναι μια καλή εποχή για τα ερωτικά σας και μπορεί να βρείτε το άλλο σας μισό οι ελεύθεροι. Παραμείνετε ο εαυτός σας.
θα επηρεάσει κυρίως τον τομέα των διαπροσωπικών σας σχέσεων και αρκετοί από εσάς θα ξεκινήσετε μια πολλά υποσχόμενη συνεργασία, την οποία θα πρέπει προηγουμένως να έχετε εξετάσει διεξοδικά. Δεν αποκλείεται να δώσετε τέλος σε σχέσεις που σας προκαλούν στασιμότητα και γενικά προβλέπονται σημαντικές αλλαγές αυτή την εποχή που θα έχουν να κάνουν με τα οικονομικά και τις επενδύσεις. Την Κυριακή περνά και ο Ερμής στους Ιχθύς, ενισχύοντας την επικοινωνία. Μέσα από σύντομα ταξίδια θα αυξηθεί σημαντικά το εισόδημά σας, ενώ είναι ιδανική εποχή για την προβολή και την εξάσκηση των ταλέντων σας. Η δημιουργική σας διάθεση είναι στα ύψη, η ερωτική σας ζωή σε αρμονία και δεν αποκλείεται να αποφασίσετε την επισημοποίηση της σχέσης σας. Ιδιαίτερη προσοχή στις μετακινήσεις σας και στα χειμερινά σπορ εσείς που θα αποφασίσετε να κάνετε μια εξόρμηση στη φύση το Σαββατοκύριακο.
στές των ημερών, καθώς την Πέμπτη πραγματοποιείται το φαινόμενο της Νέας Σελήνης αλλά και της Ηλιακής Έκλειψης στο ζώδιό σας και προβλέπονται σημαντικές αλλαγές στη ζωή σας. Ταξίδια, μάθηση και επικοινωνία είναι στα φόρτε τους, ενώ η ικανότητα εκμάθησης είναι αξιοσημείωτες. Κατάλληλη εποχή για να ασχοληθείτε με τα μελλοντικά σας σχέδια και τους στόχους σας σε ερευνητικό επίπεδο, καθώς υπάρχουν οικονομικά θέματα που πρέπει να τακτοποιηθούν πρωτίστως. Την Κυριακή αφήνουν το ζώδιό σας ο Ήλιος και ο Ερμής και από τη θέση των Ιχθύων στρέφουν την προσοχή σας σε οικονομικά θέματα και κυρίως σε ό,τι θέλετε να αποκτήσετε, όμως υπάρχουν ανάγκες οικείων σας προσώπων που είναι σε προτεραιότητα. Στον τομέα της φιλίας προβλέπονται παρεξηγήσεις επίσης για οικονομικά θέματα, ενώ στον ερωτικό υπάρχει αδράνεια. Προσέξτε πώς εκφράζετε τις ανάγκες και τις επιθυμίες στο ταίρι σας, επιστρατεύοντας το τακτ.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ Οι γεννημένοι το τρίτο δεκαήμερο
ΙΧΘΥΣ Εύνοια σε οικονομικά θέματα και συ-
έχετε αναλάβει πολλές ευθύνες με αποτέλεσμα την αύξηση των εξόδων σας και πρέπει να κάνετε λίγο κράτει, διαφορετικά θα εκτεθείτε. Η Νέα Σελήνη-Ηλιακή Έκλειψη στον Υδροχόο την Πέμπτη ευνοεί θέματα οικογένειας και σπιτιού. Είναι ιδανική εποχή για να κάνετε μια μετακόμιση ή μια ανακαίνιση στον χώρο σας. Γενικά προβλέπονται ευχάριστες αλλαγές στον οικογενειακό τομέα, κάτι που αυξάνει τα έξοδά σας, όμως είστε πολύ ενθουσιασμένοι και αυτό είναι που μετράει. Την Κυριακή η είσοδος του Ερμή στους Ιχθύς έρχεται για να συμπληρώσει την πλανητική συστάδα της οποίας η επιρροή θα εντείνει την ανάγκη σας για ψυχαγωγία, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, όλες σας οι ενέργειες θα έχουν αντίκτυπο στα οικονομικά σας. Νέοι έρωτες, πάθη και διεκδικήσεις κάνουν ενδιαφέρουσα την ερωτική σας ζωή, ενώ εσείς που είστε σε σχέση σκέφτεστε την απόκτηση ενός παιδιού.
νεργασίες προκαλεί η Νέα Σελήνη-Έκλειψη στον Υδροχόο την Πέμπτη και θα είστε πολύ πιο άνετοι για να βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας, δίχως όμως αυτό να σημαίνει πως υπάρχουν περιθώρια για άσκοπες σπατάλες. Σημαντικά προβλήματα αρχίζουν να επιλύονται και καθώς έχετε την ευχέρεια να ασχοληθείτε με προσωπικά θέματα, είναι μια καλή εποχή για να πάρετε αποφάσεις και να κάνετε ένα νέο ξεκίνημα. Όμως, επειδή υπάρχει και ο κίνδυνος της εξαπάτησης, καλό είναι να ελέγχετε τους όρους και κάθε λεπτομέρεια σχετική με μια καινούργια συνεργασία. Την Κυριακή περνούν ο Ήλιος και ο Ερμής στο ζώδιό σας, αυξάνοντας την ενέργειά σας και είστε αποφασισμένοι να κάνετε τα πάντα προκειμένου να πετύχετε τον στόχο σας, ενώ ταυτόχρονα βελτιώνονται και οι επικοινωνιακές σας δεξιότητες. Μια θετική είδηση που θα αφορά την οικογένεια θα ενισχύσει τις μεταξύ σχέσεις σας.
StarFax
ΚΑΡΚΙΝΟΣ Πολλές οι μετακινήσεις σας μέσα στην εβδομάδα και μπορείτε να βγείτε κερδισμένοι μέσα από τις επαφές που θα κάνετε, αρκεί να είστε προσγειωμένοι και αφοσιωμένοι στον στόχο σας. Η Νέα Σελήνη-Έκλειψη Ηλίου την Πέμπτη στον Υδροχόο ευνοεί τα ξεκινήματα, ωστόσο, όσον αφορά τις καινούργιες συνεργασίες, πρέπει να είστε επιφυλακτικοί. Προτιμήστε τα άτομα που δεν σας τάζουν πολλά. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται σημαντικά και μπορείτε να επενδύσετε χρήματα στη δουλειά σας, έχετε όμως και πολλά έξοδα, οπότε πρέπει να είστε προσεχτικοί. Την Κυριακή περνά ο Ερμής στου Ιχθύς και ενισχύει ό,τι έχει να κάνει με θέματα σπουδών και επαφές με το εξωτερικό, προσέξτε όμως τις συνεννοήσεις που θα κάνετε καθώς υπάρχει κίνδυνος εξαπάτησης. Πολύ καλή εποχή για την ερωτική σας ζωή, καθώς βρίσκεστε υπό τη θετική επιρροή του Δία και μπορείτε να προγραμματίσετε τον γάμο σας.
α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)
ΚΡΙΟΣ Νέα Σελήνη και Έκλειψη Ηλίου την Πέ-
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ Η Νέα Σελήνη-Ηλιακή Έκλειψη στον Υδροχόο την Πέμπτη αυξάνει το ενδιαφέρον σας για τα οικονομικά σας και είναι ιδανική εποχή για να κάνετε μια επένδυση, αρκεί να την έχετε μελετήσει σωστά. Η αύξηση των κερδών σας σάς δίνει την ευκαιρία να αναπτύξετε την επιχείρησή σας, ενώ μπορείτε να επιλύσετε και ένα περιουσιακό ζήτημα. Πολλά τα ταξίδια και οι επαφές που θα γίνουν και προβλέπονται αλλαγές που θα επηρεάσουν την προσωπική σας ζωή. Μπορεί να αποφασίσετε να ξεκινήσετε έναν νέο κύκλο σπουδών στο εξωτερικό ή να φύγετε για επαγγελματικούς λόγους και θα προκληθεί αναταραχή στη σχέση σας. Την Κυριακή περνά ο Ερμής στους Ιχθύς και αυξάνει τις επικοινωνιακές σας ικανότητες. Μη μοιράζεστε τα σχέδια σας με τους πάντες. Καινούργιες γνωριμίες και έρωτες δίνουν νόημα στην καθημερινότητά σας, αλλά δεν είναι κατάλληλη εποχή για δεσμεύσεις. Μην επενδύετε συναισθηματικά σε εφήμερες σχέσεις.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ Οι Υδροχόοι είστε οι πρωταγωνι-
SUDOKU No 542 8 5 6 2 1 5
7 2
9
7 8 7
3 2 6
2
4 3
7
1 5
6 4 8 6
Η λύση του προηγούμενου 9 6 4 8 5 3
2 8 7 4 1 6
5 3 1 9 2 7
7 2 5 6 4 8
3 1 9 2 7 5
8 4 6 3 9 1
4 5 8 7 3 2
6 7 3 1 8 9
1 9 2 5 6 4
2 5 6 9 8 7 1 4 3 7 3 4 1 6 5 9 2 8 1 9 8 3 4 2 6 5 7
15.2.18 – lifo
45
15—21.02.2018
TheLiFOTeamPicks
aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α
!
46 lifo – 15.2.18
Αποκριές 2018: Ζήτα χωρίς λόγια να γυρίσει πίσω ό,τι αγαπάς, έστω και μεταμφιεσμένο.
Σκούπισα τη βεράντα, τσέκαρα τις υδρορροές, στερέωσα οτιδήποτε θα μπορούσε να πάρει ο άνεμος, κατέβασα τα ρολά και περίμενα να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας. Εδώ η Ιοκάστη, εκεί η Ιοκάστη, έριξε ένα ψιλόβροχο το Σάββατο και αυτό ήταν: λήξη συναγερμού. Την επόμενη φορά που θα ακούσω ότι μας περιμένουν ακραία καιρικά φαινόμενα με ονοματεπώνυμο θα κανονίσω εκδρομή.
Αυτή την εβδομάδα βγαίνει αισίως το Black Panther στις ελληνικές αίθουσες. Δεν είναι ο πρώτος μαύρος σούπερ ήρωας της Marvel που έχει βγει στη μεγάλη οθόνη. Το 1998 έκανε την εμφάνισή του ο Blade του Wesley Snipes (τι απέγινε αυτός ο ηθοποιός, άραγε;), πολύ πριν ξεκινήσει ο πανικός των τελευταίων ετών με παρόμοιες ταινίες. Τον εκθειάζουν, όμως, τον Μαύρο Πάνθηρα όσο δεν πάει στο εξωτερικό. Για να δούμε αν είναι όντως «μυθικός», όπως γράφουν.
Έχετε υπόψη τον όρο «φεμιναζί»; Εγώ τον άκουσα εν είδει αστείου πρόσφατα και έφριξα. Είναι προφανώς μια λέξη-κατασκεύασμα των μισογύνηδων που κατηγορούν τις φεμινίστριες ότι είναι καταπιεστικές και εξουσιαστικές, εξισώνοντας τον φεμινισμό με τον ναζισμό. Όμως ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα υπέρ της ισότητας, ενώ ο ναζισμός είναι ακριβώς το αντίθετο. Και σόρι, αλλά δεν είναι αστείο.
Ένιωσα κάπως καλύτερα για τις άπειρες ώρες που ξόδευα μικρότερος κάθε μέρα παίζοντας Sims, όταν διάβασα πως ψυχαναλυτής θεωρεί ότι το παιχνίδι αυτό μπορεί να κάνει καλό στην ψυχική υγεία. Το θεωρεί υγιή απόδραση από τον πραγματικό κόσμο, τουλάχιστον πολύ πιο υγιή απ’ τους άλλους τρόπους (ποτό, ναρκωτικά κ.λπ). Βέβαια, το καλύτερο για την ψυχική υγεία είναι να μην προσπαθείς να αποδράσεις αλλά να καταλάβεις, να βιώσεις και να αποδεχτείς τα συναισθήματά σου – αλλά άλλο αυτό.
Πάνος Μιχαήλ
Κορίνα Φαρμακόρη
Μαρία Παππά
Μερόπη Κοκκίνη
Άρης Δημοκίδης
Βασίλης Καψάσκης
Αλέξανδρος Διακοσάββας
Χρήστος Παρίδης
Χριστίνα Γαλανοπούλου
Μαρία Δρουκοπούλου
Θοδωρής Αντωνόπουλος
Νικόλας Σεβαστάκης
Άγγελος Κλειτσίκας
Φύσει και θέσει (λόγω ιδιόρρυθμου ταμπεραμέντου και ως επαγγελματικά εμπλεκόμενη) αποφεύγω σταθερά τις αντιπαραθέσεις μέσω των social media. Αυτό σημαίνει ότι συνήθως μπατσίζω με το δεξί χέρι το αριστερό, όταν, παρά τη «γυμναστική» χρόνων, μπαινοβγαίνω στον πειρασμό να απαντήσω σε κάποιον που πηγαίνει γυρεύοντας. (Παρ’ όλα αυτά, απαντώ όταν η κατάσταση φτάσει στο μη περαιτέρω και κάνω έξτρα προσπάθεια να είμαι ευγενής – η γιόγκα να ’ν’ καλά). Πλέον, όμως, μπορώ με σιγουριά να εξομολογηθώ ότι χειρότερη και από τις ύβρεις και από τις σφαγές και απ’ όλους τους καβγάδες που μαίνονται στο Facebook είναι η λαϊκίστικη επιστημοσύνη. Όλη αυτή η passive aggressive ειρωνεία των απανταχού ειδημόνων και ο ψευτοεπιστημονικός διδακτισμός των ακαδημαϊκών και συγγραφέων είναι η χλαπάτσα των social media – τέλος. Φωτογραφίστε κάνα φαΐ καλύτερα, αλήθεια.
Ταινίες σαν το Call me by your name μου θυμίζουν χωρίς πολύ μεγάλη προσπάθεια γιατί αγαπάω το σινεμά τόσο πολύ. Γιατί οι ταινίες μπορούν να μιλάνε για κάτι πολύ συγκεκριμένο και αφηρημένο ταυτόχρονα και κάπου εκεί ανάμεσα να καταφέρεις να βρεις κι εσύ τον μικρό ή μεγάλο χώρο που σου αναλογεί για να φανταστείς, να ξαναζήσεις, να θυμηθείς, να νοσταλγήσεις, να αξιολογήσεις και να επιστρέψεις στα βασικά. Μια πανέμορφη ταινία για την ενηλικίωση και το μυστήριο του πρώτου και αναγνωριστικού έρωτα, με έναν ακαδημαϊκό, ωστόσο αναζωογονητικό τρόπο, τόσο δροσερό όσο και το τραγούδι του Sufjan Stevens.
Δεν έχω ακόμα σχηματίσει ξεκάθαρη εικόνα για το σκάνδαλο Novartis. Όσο, όμως, τη θυμάμαι, η ελληνική πολιτική ζωή είναι συνυφασμένη με σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται πολιτικοί, κρατικοί ή/και θρησκευτικοί αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, άνθρωποι του υποκόσμου. Δεκάδες ή κι εκατοντάδες οι «συνταρακτικές αποκαλύψεις», οι εισαγγελικές παρεμβάσεις, οι εξεταστικές επιτροπές και οι δίκες, σωρός οι κοκορομαχίες στη Βουλή και τα ΜΜΕ για τη διαφθορά, μετρημένες εντούτοις στα δάχτυλα οι φορές που κάποιος μεγαλόσχημος υπεύθυνος λογοδότησε. Συνήθως ο λογαριασμός χρεώνεται εν τέλει στον μέσο πολίτη, όμως η ζημιά δεν είναι μόνο οικονομική και ηθική αλλά αφορά καταρχάς την ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Άσχημα: Το χάσιμο χρόνου σε ανούσιες διαμάχες μεταξύ ανθρώπων που έχουν πειστεί για το ακλόνητο των πεποιθήσεών τους./ Που αποδεικνύεται σε κάθε θέμα και με κάθε ευκαιρία./ Η συχνή χρήση του, κενού νοήματος, όρου «καραμανλισμός» στα μίντια. Λες και αποτελεί κλάδο της πολιτικής φιλοσοφίας. Καλά: Η φωνή της Jo Bevan των Desperate Journalist./ To τραγούδι «Hollow» αυτών των εκφραστικών Λονδρέζων που, εκτός των άλλων, έχουν ευρηματικότατο τίτλο για συγκρότημα./ Τα σπουδαία βίντεο που ανακαλύπτω τυχαία στο ΥouΤube με συνεντεύξεις συγγραφέων και στοχαστών. Αυτή την εβδομάδα, μια εξαιρετική συνομιλία της Χάνα Άρεντ με τον Γκίντερ Γκάους («Hannah Arendt Zur Person»).
«Κοίτα. Είχατε μια υπέροχη φιλία, ίσως κάτι παραπάνω από φιλία. Αν υπάρχει πόνος, γιάτρεψε τον και αν υπάρχει φλόγα, μην την αφήσεις να σβήσει. Προσπαθούμε τόσο πολύ να ξεπεράσουμε αυτά που μας έχουν συμβεί, που μέχρι την ηλικία των 30 δεν έχουμε τίποτα να προσφέρουμε κάθε φορά που ξεκινάμε κάτι καινούργιο. Αλλά το να πιέζεις τον εαυτό σου να μη νιώθει τίποτα για να μην πονέσει είναι κρίμα! Θυμήσου, το σώμα και η ψυχή μάς δίνονται μόνο μία φορά». Ο λόγος του πατέρα στον γιο του Elio λίγο πριν από το φινάλε της ταινίας Call me by your name κλείνει όλο το νόημα της ζωής: ζούμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους που θα συναντήσουμε και θα μας αλλάξουν τη ζωή, θα μας κάνουν να αισθανθούμε αληθινά, να επικοινωνήσουμε με βαθύτερες πτυχές της ύπαρξής μας, θα μας βγάλουν τις καλύτερες πτυχές του εαυτού μας και θα μονολογήσουμε πως, ναι, τελικά αξίζει το δώρο του έρωτα και της ζωής.
Γιάννης Πανταζόπουλος Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα στης οποίας την πρωτεύουσα επικρατεί τόση ανομία. Συγκεκριμένα, η έλλειψη περιβαλλοντικής συνείδησης και η απουσία σεβασμού στον κοινωνικό χώρο διαφαίνεται από το γεγονός ότι ούτε οι ίδιοι οι πολίτες δεν προσπαθούν να διατηρήσουν την πόλη καθαρή. Καθώς περπατούσα το Σαββατοκύριακο σε κεντρικούς δρόμους παρατήρησα, δίπλα σε κάδους, λεκάνες, στρώματα, μπάζα ή καναπέδες. Φυσικά, αυτό συμβαίνει γιατί κανείς δεν προνοεί ώστε να ενημερωθεί η αρμόδια υπηρεσία του δήμου, στην οποία πρέπει να απευθύνεται ο πολίτης πριν αφήσει στον δρόμο αντικείμενα που ρυπαίνουν την καθημερινότητά μας. Επίσης, πόσο δύσκολο είναι να μην πετάμε τα αποτσίγαρα όπου βρούμε, να ρίχνουμε τις σακούλες κλειστές στους κάδους και να μην αφήνουμε τις τσίχλες σε οποιοδήποτε δέντρο βρούμε μπροστά μας; Ευσεβείς πόθοι; Μάλλον!
Άκουσα, κι ελπίζω να μην είναι αλήθεια, ότι απειλήθηκε η σωματική ακεραιότητα γνωστού δημοσιογράφου λόγω κακής θεατρικής κριτικής που έγραψε για μια παράσταση, η οποία, όπως και να το δει κανείς, είναι μια παταγώδης αποτυχία. Δηλαδή, και καλύτερα να έγραφε, δεν σωζόταν. Βέβαια, άκουσα και για μια μήνυση σε θεατρική κριτική. Φυσικά, το θέμα είναι το ταμείο και καθόλου το μαράζι για την τέχνη. Αλλά σκεφτόμουν πως κάποιες δεκαετίες πριν, όταν ο Αλέξανδρος Ιόλας χλεύασε όχι απλώς τα ιερά και τα όσια της φυλής αλλά και όλους τους σύγχρονους ελληνικούς μύθους, που όλοι σχεδόν ήταν ακόμα εν ζωή, όχι απλώς έπεσαν να τον φάνε αλλά τον έκαναν με τα κρεμμυδάκια. Η «Αυριανή» είχε την ηθική υποστήριξη πολλών υπεράνω υποψίας. Αλλά πάντα έτσι γινόταν. Και τώρα ακόμα, άντε τόλμα! Και δεν εννοώ μόνο τον αχρείο που απείλησε τον συνάδελφο (αν ισχύει).
Στην 27η θέση των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων βρίσκεται η «πολυδιαφημισμένη» Superleague, πίσω ακόμη και από την 4η κατηγορία της Αγγλίας. Πέρσι κόπηκαν 3.393 εισιτήρια κατά μέσο όρο ανά αγωνιστική. Τελικά, πόσους αφορά επί της ουσίας το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και γιατί γίνεται τόση φασαρία;
Τρομακτικό περιστατικό στην πτήση επιστροφής από τη Βουδαπέστη: ο διπλανός –Έλληνας– skinhead δεν βάζει το κινητό του σε flight mode πριν από την απογείωση και συνεχίζει να τσατάρει στο Facebook μέχρι που το σήμα χάνεται. Το μάτι μου πέφτει αναπόφευκτα στην οθόνη του και σε μερικά «heil...» που έχει γράψει σε σχετικά γκρουπ. Το γνωρίζεις, όμως όταν το βλέπεις δίπλα σου είναι πολύ πιο σοκαριστικό.
15.2.18 – lifo
47