Τεύχος 560

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

03052018

ΣΤΟ

Χ Α ΡΤΙ

Τ1ΥΟ ο Ν ΙΑΔΊΚ Βάσει στοιχείων Bari-Focus

ΣΤΟ

Δ

www.lifo.gr Στοιχεία s Google Analytic

ΤΙ ΤΡΩΝΕ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΤΩΡΑ

2 lifo – 3.5.18

Ο ΕΘΙΣΜΌΣ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA, Η ΕΛΛΆΔΑ ΠΟΥ ΓΕΡΝΆΕΙ ΓΡΉΓΟΡΑ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΆ ΤΟΥ ΆΓΧΟΥΣ

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

feedback559

α π ό τ ον α ρη δ η μ οκ ιδ η

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Ο συγγραφέας και καθηγητής Φιλοσοφίας Θεοφάνης Τάσης συζήτησε με τον Γιάννη Πανταζόπουλο για το διαρκές άγχος του φαίνεσθαι, τον εθισμό στα social media, την αυτοπραγμάτωση των νέων και το δίλημμα «μνήμη ή λήθη». Ο Γράφων άφησε το δικό του μακροσκελές σχόλιο: «Λήθη και μνήμη, ένα ενδιαφέρον δίπολο. Από τη Βραδύτητα του Κούντερα μαθαίνουμε ότι η μνήμη είναι ποσό αντιστρόφως ανάλογο της ταχύτητας. Ποιητική τοποθέτηση, αλλά όχι κενή νοήματος, καθώς έτσι καθίσταται σαφές ότι σήμερα υπάρχει λήθη και γι’ αυτό, ψέμα. Α-λήθεια είναι ό,τι είναι εκτός λήθης. Στην εποχή της ταχύτητας υπάρχει πολύ ψέμα. Το ερώτημα είναι τι είδους λήθη υπάρχει. Ή, αντιστρόφως, τι είδους μνήμη. Μνήμη υπάρχει μόνο αναφορικά με ό,τι αφορά το άτομο, διότι αυτό είναι το σημείο αναφοράς πλέον. Εκφυλίσαμε τη δημοκρατία σε ατομοκρατία. Παρακάμψαμε την έννοια του λαού, του δήμου, και βαφτίσαμε λαό ένα σύνολο υπερτροφικών και παράλληλων εγώ. Στο πλαίσιο αυτό και βέβαια δεν μπορούμε να είμαστε κοσμοπολίτες. Παραμένουμε θλιβεροί επαρχιώτες. Διότι πώς να είμαστε κοσμοπολίτες όταν δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε; Όταν συνειδητά λησμονούμε από πού ερχόμαστε, άρα ποιοι είμαστε και συνεπώς πού θέλουμε να πάμε. Άρα, λήθη υπάρχει αναφορικά με το συλλογικό μας γίγνεσθαι. Το να υπάρχει λήθη σε ατομικό επίπεδο είναι δύσκολο. Η εκούσια λήθη εμπεριέχει τη συγχώρεση. Την άφεση αμαρτιών. Η εκούσια λήθη σε ατομικό επίπεδο εμπεριέχει την αγάπη, είτε αυτή στρέφεται προς άλλους είτε προς τον εαυτό μας. Αλλά άλλο πράγμα η αγάπη του συνόλου της ύπαρξης ενός ανθρώπου και άλλο η αγάπη της εικόνας του. Εκεί κλείνει το κυκλικό επιχείρημα που ευελπιστώ να μην ακούγεται παραληρηματικό, ότι για να αγαπήσεις κάποιον, είτε τρίτο είτε τον εαυτό σου, πρέπει να ρίξεις ταχύτητες. Να τον αποτυπώσεις μέσα σου και να τον σεβαστείς. Αγάπη είναι να μπορείς να ξεχνάς για το άτομο και να θυμάσαι για το σύνολο. Όταν θυμάσαι τα πάντα για το άτομο και λίγα για το σύνολο έρχεται η απορρύθμιση, τόσο του ατόμου όσο και του συνόλου». ☛ Η συνέντευξη της καθηγήτριας Οικονομικής Δημογραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου Αλεξάνδρα Τραγάκη μίλησε στον Βασίλη Καψάσκη για την επιταχυνόμενη γήρανση του πληθυσμού της Ελλάδας σε μια συνέντευξη που σχολιάστηκε αρκετά. Ο/η Physio έγραψε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να έχουμε προτεραιότητα τη δημιουργία άλλων άνθρωπων και όχι τον εαυτό μας. Άμα είμαστε καλά με τον εαυτό μας, θα είμαστε καλά και μεγαλώνοντας έναν άλλο άνθρωπο. Με ποια λογική το λέει αυτό; Η δημιουργία άλλων ανθρώπων

πρέπει να έρθει επειδή το θέλουμε ή νιώθουμε έτοιμοι, όχι επειδή το κράτος δεν έχει νέους για να στηριχτούν οι συντάξεις. Παλιά οι άνθρωποι έκαναν παιδιά επειδή το έλεγε το κράτος, δεν ξέρανε να προφυλαχτούν και άλλα τέτοια που για την εποχή μας είναι τρελά». Με τη σειρά του ο/η Rumpelstilzchen παρατήρησε το εξής: «Δεν συζητήθηκε το γεγονός ότι η πολιτεία τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει τον θεσμό της οικογένειας τιμωρητικά και όχι υποστηρικτικά, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (βλέπε φορολογικά - τεκμήριο τέκνων). Το να καλείσαι να πληρώνεις αντί να επιδοτείσαι, όταν είσαι άνεργος ή ημιαπασχολούμενος, δείχνει ότι έχουμε είτε άσχετους είτε καθοδηγούμενους νομοθέτες. Επειδή φαντάσματα δεν υπάρχουν, μάλλον ισχύουν τα δύο πρώτα». ☛ Στην εβδομαδιαία του στήλη ο Ανδρέας Λουκάκος ασχολήθημε με τη γενιά μας, τη γενιά του άγχους, όπως την ονόμασε. Ο/η Citellus citellus πρόσθεσε το δικό του λιθαράκι στην κουβέντα: «Μέχρι την κρίση, κάθε γενιά στη Δύση που συναντούσε δυσκολίες είχε την πίστη (και ρεαλιστικές προοπτικές) ότι κάποια στιγμή θα ξεπερνιούνταν και τελικά θα ζούσε καλύτερα ακόμα και από την προηγούμενη. Νομίζω όμως ότι την κρίση του 2008 στο μέλλον θα τη βλέπουμε ως την αρχή του τέλους της απόλυτης κυριαρχίας της Δύσης. Όσο το κέντρο μετατοπίζεται στα ανατολικά, τόσο οι μέχρι τώρα ευνοημένοι Δυτικοί έχουμε να χάσουμε, από τον ανειδίκευτο εργάτη μέχρι τον μεγαλογιατρό (εκτός από τους πολύ πλούσιους, οι οποίοι μπορούν πολύ πιο εύκολα να μεταφέρουν τον πλούτο τους έξω). Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει φυσικά για τον Κινέζο, τον Ινδό, τον Ινδονήσιο και πολλούς Αφρικανούς. Έτσι, είμαστε η πρώτη γενιά της Δύσης τα τελευταία 100+ χρόνια που δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα ζήσει καλύτερα απ’ ό,τι οι γονείς της! Απλώς, κάποιες χώρες είναι καλύτερα προετοιμασμένες γι’ αυτή την εποχή (π.χ. Γερμανία), άλλες προσπαθούν με λύσεις απελπισίας (π.χ. Τραμπ, Brexit) και άλλοι παραδίνονται αμαχητί (Ελλάδα)». Από την άλλη, ο/η ανώνυμος τόνισε: «Συμπάσχω ως έναν βαθμό, αλλά, από την άλλη, μήπως τη δραματοποιούμε κάπως την κατάσταση; Εντάξει, τόσες γενιές Αμερικανών, Άγγλων, Γερμανών, Βέλγων κ.λπ. έχουν μεγαλώσει σε καθεστώς απόλυτης ειρήνης και έλλειψης ηρωισμών 70 χρόνια τώρα. Δεν έπαθαν κάτι. Μήπως να ξεχάσουμε αυτά τα ηρωικά και να το δούμε λίγο όπως είναι; Τυχεροί-άτυχοι, ας μην κλαιγόμαστε τουλάχιστον και ας βλέπουμε την πραγματικότητα γύρω μας χωρίς γενικεύσεις και θεωρητικολογίες».

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

3.5.18 – lifo

3

ΣΤΗΛΕΣ

σελ. 6

Η «ΑΥΡΙΑΝΉ» ΚΑΙ Η ΕΛΛΆΔΑ ΤΗΣ

σελ. 8

από τον νικόλα σεβαστάκη

σελ. 8

ΉΤΑΝ «ΔΕΞΙΆ» Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΠΟΠ;

από τον δημήτρη πολιτάκη

ΕΊΝΑΙ, ΤΕΛΙΚΆ, Η ΑΘΉΝΑ ΜΙΑ ΠΌΛΗ ΓΙΑ ΠΟΔΗΛΆΤΕΣ;

σελ. 9

από τον γιάννη πανταζόπουλο

σελ. 9

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

από th lifo team

Η ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΣΥΜΜΑΧΊΑ

από τον ανδρέα λουκάκο

σελ. 13

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου (dpaso@lifo.gr) διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης

ΘΕΜΑΤΑ

Index 560

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ

από τη βασιλικη σιουτη

ΤΙ ΤΡΏΝΕ ΟΙ ΑΘΗΝΑΊΟΙ ΤΏΡΑ;

ΑΠΌ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΆ ΡIΆΛΙΤΙ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΚΡΑΣΊ, ΤΑ SOCIAL MEDIA ΚΑΙ ΤΗ ΒΑΘΙΆ ΕΠΙΘΥΜΊΑ ΓΙΑ ΛΊΓΟ ΑΚΌΜΑ ΦΑΓΗΤΌ ΤΑΒΈΡΝΑΣ, ΑΥΤΆ ΕΊΝΑΙ ΤΑ ΚΥΡΊΑΡΧΑ TRENDS ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΉΣ ΑΘΉΝΑΣ ΦΈΤΟΣ. σελ. 16—29

διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα διεύθυνση διαφημισησ lifo.gr Βίκυ Καλαντζή (vkalantzi@lifo.gr) διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) senior advertising manager Βάλλη Παπαϊωάννου (vpapaioannou@lifo.gr) digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου (eleni@lifo.gr) yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας, Βασίλης Καψάσκης

Πιάτο από το εστιατόριο Vezené. Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν ——— Τα εικονογραφικά στοιχεία του αφιερώματος είναι του Bo Lundberg από το βιβλίο «Mormors mat».

ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

σελ. 30—46 απο τη lifoteam 4 lifo – 3.5.18

ΑΘΗΝΑΊΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΆΔΑΣ

εικονα εξωφύλλου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

συντακτικη ομαδα Κυριάκος Αθανασιάδης, Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Μαρία Κοφού, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Εύη Μαλλιαρού,Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρία Πετειναράκη, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Γιώργος Σπύρου, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή, Ελένη Ψυχούλη, aNameToCome υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f. Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά

ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΠΛΑΤΑΝΙΆΣ Ο διάσημος βαρύτονος αφηγείται τη ζωή του.

σελ. 14

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβή Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

3.5.18 – lifo

5

TalkoftheTown 3–9 MAΪOY 2018

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

απ ο τh βα σι λ ι κ η σι ου τη

Πολιτικό7ήμερο

Ο ΣΤΑΜΆΤΗΣ ΚΡΙΜΙΖΉΣ

6 lifo –

3.5.18

Καταιγιστική η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών, με την κυβέρνηση να μην προλαβαίνει να αποκρούει, αν και η προσφιλής της τακτική είναι, αντί για άμυνα, να παίζει επίθεση. Τακτική που ως τώρα έπιανε, αλλά εδώ και λίγο καιρό δεν αρκεί. Η διαφορά που δεν έχει καταλάβει το Μαξίμου είναι ότι πλέον η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι στο απυρόβλητο. Ο θυμός του κόσμου για τους χειρισμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων είχε οδηγήσει πολλούς να υιοθετήσουν μια λογική τύπου «Κούγκι», όπως το εννοούσε ο Πάνος Καμμένος: ας γίνουν όλα στάχτη, αρκεί να υπάρξει εκδίκηση. Λογική που δεν οδήγησε πουθενά. Γιατί έγιναν μεν όλα στάχτη, αλλά κανείς υπαίτιος δεν τιμωρήθηκε και τίποτα δεν διορθώθηκε. Αντιθέτως, όλα έγιναν ακόμα χειρότερα, αφού ακολούθησαν την ίδια συνταγή που κατήγγελλαν, με πιο ερασιτεχνικούς και επιζήμιους χειρισμούς. Και, φυσικά, με μεγαλύτερο ζήλο, ώστε να πείσουν τους δανειστές και το ελληνικό κεφάλαιο ότι θα είναι πιο αποτελεσματικοί, προκειμένου να τους στηρίξουν. Για να το αποδείξουν, έλαβαν ακόμα πιο εξοντωτικά μέτρα, υιοθετώντας ωστόσο μια φασαριόζικη ρητορεία, η οποία ισχυριζόταν ακριβώς τα αντίθετα απ’ όσα έπραττε. Μια εντελώς οργουελιανή κατάσταση. Τον πρώτο καιρό όλα αυτά έπιαναν. Δούλευε ακόμα ο θυμός για τους προηγούμενους και οι υποσχέσεις ηχούσαν ευχάριστα στ’ αυτιά του κόσμου, χωρίς να εξετάζουν ιδιαίτερα τη βασιμότητά τους. Μέχρι που ήρθε ο καιρός των πράξεων και τα λόγια δεν έχουν πια τόση σημασία. Η επιβίωση είναι μια δύσκολη υπόθεση για όλο και μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ενώ κάθε τόσο σκάνε σκάνδαλα που αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα τελικά δεν αποδείχτηκε καλύτερη σε κανέναν τομέα. Μόνο τις τελευταίες μέρες: — Η διεθνής οργάνωση της Unicef διέκοψε τη συνεργασία της με το ελληνικό τμήμα, καθώς οι έλεγχοι που διενήργησε κατέδειξαν σοβαρά προβλήματα. Η τελευταία πρόεδρος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, έριξε την ευθύνη στις προηγούμενες διοικήσεις και εκτελεστικά συμβούλια επί ΠΑΣΟΚ, μόνο που παρέλειψε να πει ότι η ίδια ήταν και στις προηγούμενες διοικήσεις, μάλιστα είχε τη θέση αντιπροέδρου με αρκετές εξουσίες. Και, φυσικά, τότε ήταν και η ίδια με το ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον, εάν οι έλεγχοι έβρισκαν στοιχεία κακοδιοίκησης μόνο στα προ του 2016 έτη, όπως ισχυρίζονται στην κυβέρνηση, για ποιον λόγο, άραγε, η διεθνής οργάνωση να έπαυε τη σημερινή διοίκηση; — Ο διεθνώς αναγνωρισμένος αστροφυσικός, ο ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής, από τους σημαντικότερους διαστημικούς επιστήμονες στον κόσμο, παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου του νεοσύστατου Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού, αποκαλύπτοντας παρασκηνιακές μεθοδεύσεις και την ύπαρξη συμφερόντων άσχετων με τους σκοπούς του Οργανισμού. Ο Νίκος Παππάς και διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες επιχείρησαν να αμυνθούν, ισχυριζόμενοι ότι ο κ. Κριμιζής, που έχει αναλάβει τεράστια πρότζεκτ στη NASA, δεν ήξερε από διοίκηση. Οι κατηγορίες αυτές,

μάλιστα, εκτοξεύτηκαν από πολιτικούς παράγοντες με μηδενική εργασιακή εμπειρία και καμία απολύτως επαγγελματική επιτυχία.

— Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσιπρας, που όσο ήταν στην αντιπολίτευση και στην αριστερά υποστήριζε ότι η Πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία, απέφυγε, ακόμα και για τα προσχήματα αυτήν τη φορά, να τιμήσει τους αγώνες της εργατικής τάξης, όπως έκανε παλιά. Αντ’ αυτού προτίμησε να πάει εκδρομή οικογενειακώς στη Φοινικούντα. Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα, μάλιστα, μετέβη εκεί με ελικόπτερο.

— Επιχειρηματίας προέβη σε δημόσιες καταγγελίες εναντίον στενού συνεργάτη υπουργού, υποστηρίζοντας ότι του ζητήθηκε πιεστικά μίζα εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να μοιραστεί νόμιμη αμοιβή για υπόθεση φοροδιαφυγής.

— Έγγραφα του State Department που ήρθαν στη δημοσιότητα διέψευσαν τους προ ενός έτους ισχυρισμούς του Νίκου Παππά και του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων ότι οι δύο δημοσιογράφοι που τον παρακολουθούσαν στη Νέα Υόρκη (Δημάδης και Σουλτογιάννης) είχαν συλληφθεί. Οι δημοσιογράφοι είχαν παραδεχτεί ότι παρακολουθούσαν τον Ν. Παππά για να αποδείξουν ότι έκανε βόλτες και ψώνια, αλλά είχαν διαψεύσει τη σύλληψή τους, ισχυριζόμενοι ότι η «είδηση» ήταν στημένη για να τους διασύρει. Τα ντοκουμέντα φαίνεται να τους δικαιώνουν, αλλά εξηγήσεις από το ΑΠΕ και την κυβέρνηση δεν έχουν δοθεί.

— Η κόντρα του Μεγάρου Μαξίμου με τον Βαγγέλη Μαρινάκη οδήγησε στην ομολογία του δεύτερου ότι έχει συναντήσει πολλές φορές τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Παππά και τους έχει βοηθήσει, χωρίς να διευκρινίζει το είδος της βοήθειας. Οι καλές σχέσεις και η υποστήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν πράγματα γνωστά από το 2014, μέχρι πέρσι που επήλθε η σύγκρουση. Ο Β. Μαρινάκης, ακόμα και όταν τον συνόδευαν κατηγορίες και φήμες για σοβαρά αδικήματα, επισκεπτόταν με άνεση το Μαξίμου, κατόπιν προσκλήσεων των ενοίκων του φυσικά. Οι δικαιολογίες του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος ήταν ότι οι συζητήσεις αφορούσαν άλλες φορές τον Πειραιά, άλλες το ποδόσφαιρο και άλλες τα ΜΜΕ. Αλλά ακριβώς αυτός είναι ο ορισμός της διαπλοκής: οι σχέσεις πολιτικών και επιχειρηματιών που σχετίζονται με ΜΜΕ και ομάδες. Ό,τι είδους ζητήματα και να είχαν ανακύψει, στις δημοκρατίες υπάρχει θεσμικός και τυπικός τρόπος αντιμετώπισής τους, ώστε να μη χρειάζεται ποτέ να έρθουν σε επαφή οι μεγαλοεπιχειρηματίες με την πολιτική εξουσία, ακριβώς για να εμποδιστεί κάθε είδους συναλλαγή. Καμία εξήγηση, λοιπόν, δεν μπορεί να δικαιολογήσει πραγματικά τέτοιου είδους συναντήσεις, οι οποίες άλλωστε ούτε αμφισβητούνται ούτε καν διαψεύδονται. Στο πλαίσιο αυτής της «νέας κανονικότητας», ο πρωθυπουργός, ακόμα και για μια απλή επίσκεψη στη Λέσβο, αισθάνεται την ανάγκη να συνοδεύεται από εκατοντάδες αστυνομικούς, φανερούς και μυστικούς, ειδικές δυνάμεις ασφαλείας κ.λπ. Επειδή γνωρίζει ότι η δυσαρέσκεια είναι μεγάλη, τόσο των ντόπιων όσο και των μεταναστών και προσφύγων, που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Μόνο που ο πρωθυπουργός, παραβλέποντας την πραγματικότητα που τώρα δεν θέλει να αντιμετωπίσει, δήλωνε μέχρι πρότινος περήφανος για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στη χώρα μας. Οι πράξεις τους, όμως, διαψεύδουν για άλλη μια φορά την οργουελιανή τους ρητορεία.

Έλαβαν ακόμα πιο εξοντωτικά μέτρα, υιοθετώντας ωστόσο μια φασαριόζικη ρητορεία, η οποία ισχυριζόταν ακριβώς τα αντίθετα απ’ όσα έπραττε. Μια εντελώς οργουελιανή κατάσταση.

3.5.18 – lifo

7

TalkoftheTown

α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σεβαστάκ η

3.5.18

Γινόμαστε όλοι μανούλες στην καταγγελία των μουσικών γούστων των «αδαών», πάνω στη φούρια μας να κατοχυρώσουμε ένα ορθό «εθνικό» σάουντρακ.

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη

Τι ήταν η «Αυριανή»; Ο θάνατος του εκδότη Γιώργου Κουρή ξαναφέρνει στην επιφάνεια τα ερωτήματα που μας στοιχειώνουν εδώ και δεκαετίες. Τι ήταν αυτή η εφημερίδα που κατάφερε να γίνει κοινωνικό γεγονός της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, σύμβολο μιας «παραταξιακής συνείδησης» και σύμπτωμα ενός ορισμένου ύφους; Η «Αυριανή» και ο αυριανισμός έγιναν λήμμα στο Μεγάλο Λεξικό της Δεκαετίας του ’80, αντικείμενο για διατριβές και πανεπιστημιακές έρευνες, όρος της πολιτικο-δημοσιογραφικής πολεμικής. Κάθε άρθρο που θέλει να μιλήσει για τον λαϊκισμό στη Μεταπολίτευση ή για τις μεταβολές του ΠΑΣΟΚ ως ηγεμονικού κόμματος της αντιδεξιάς συνομίλησε και συνομιλεί με όσα έγραψε ο Κουρής και η «Αυριανή». Πολλές φορές ξεχνάμε ότι η «Αυριανή» συνάντησε και συγχρόνως έπλασε μια συγκεκριμένη λαϊκότητα. Διεκδίκησε, για πρώτη φορά με τόσο επιθετικά καθαρούς όρους, να εκφράσει την αντίθεση του λαού της «δημοκρατικής παράταξης» εναντίον των ελίτ, των παραδοσιακών ελίτ της δεξιάς. Στις γραφές της, οι ηλικιωμένοι της δεκαετίας του ’80 (πολλοί εκ των οποίων ήταν εαμογενείς αριστεροί) αναγνώρισαν αυτό που περίπου διάβαζαν και στις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη: την επίθεση στα μεγάλα ονόματα του κατεστημένου, το «ξεδόντιασμα» του Καραμανλή ή των εκδοτών της κεντροδεξιάς, τον αντιαμερικανισμό, τον μικροαστικό αντιελιτισμό. Ακόμα και η επίθεση στον Μάνο Χατζιδάκι δεν ήταν απλώς παιχνίδι με την ομοφοβία (όπως θα λέγαμε σήμερα) και προέκταση της λαϊκής καζούρας στις «συκιές» (ενός υπαρκτού φαινομένου ιδίως στην επαρχιακή Ελλάδα) αλλά απελευθέρωνε τη βασική ορμή του αυριανισμού: την αντιπάθεια στις αστικές ελίτ και στους αστούς διανοούμενους. Όπως συνέβη και μετά τη δικτατορία, όταν η «Αυριανή» παρήκμασε και οι κώδικές της μεταλαμπαδεύτηκαν σε δεκάδες ιστοσελίδες, μπλογκ και λαθρόβια έντυπα, πολλοί από τους πρώην αναγνώστες της έκαναν πως δεν την ήξεραν. Και όποτε θυμούνταν την «Αυριανή», έκρυβαν το γεγονός πως στις σελίδες της δεν εκφράστηκε ένα περιθώριο, ένα lunatic fringe, όπως λένε στην Αμερική. Αντιθέτως: η «Αυριανή» υπήρξε κατά βάση ένας λαϊκισμός του κέντρου, μιας ορισμένης κεντροαριστερής, αντιδεξιάς Ελλάδας. Τα άρθρα της ήταν πολύ-πολύ κοντά στην προφορική μιλιά του μπάρμπα που συναντούσες στο καφενείο του Καρλοβάσου, αυτού που μνημόνευε τον φόβο του χωροφύλακα της δεξιάς, τα ΚΑΠΗ του Ανδρέα, τους Εβραίους ή τους Αμερικανούς. Η «Αυριανή» ήταν συγχρόνως απέχθεια για τον Λεωνίδα Κύρκο ως «αστό» αριστερό και περιφρόνηση για τον Χατζιδάκι ως «αστό» φιλελεύθερο. Ο κόσμος της, αυτός που την κατανάλωνε κι εκείνη τον αντάμειβε με τον δικό της λυρισμό, ήταν οι ειδωλολάτρες του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά όχι μόνον αυτοί: ήταν μια εκδοχή του λαού της αντιδεξιάς. Όχι της αντιδεξιάς ως πολιτικής μνήμης και ευαισθησίας μα περισσότερο της αντιδεξιάς των αλογόκριτων συναισθημάτων και του ωμού πάθους. Μας ενοχλεί, φυσικά, να σκεφτόμαστε την «Αυριανή» και τον αυριανισμό (της πρώτης και βασικής περιόδου) ως στυλοβάτη μιας λαϊκής και συναισθηματικής κεντροαριστεράς. Μας βολεύει να πιστεύουμε πως ήταν κάποιο άκρο, ένας προσωπικός τυχοδιωκτισμός ή μια σκοτεινή ιστορία ενός ατίθασου Κεφαλονίτη που πέθανε τώρα. Κακά τα ψέματα όμως. Η «Αυριανή» ήταν ελληνικός κεντρο-σοσιαλισμός στην πρώτη εκδοχή ενός «εμείς ή αυτοί». Εκεί υψώθηκαν τα οκτάστηλα για τον προδότη, τον νενέκο, τον δωσίλογο. Εκεί συνδέθηκαν οι σεξουαλικές, πολιτικές και «τοκογλυφικές» ενοχές των ελίτ, των καθηγητάδων, των «κουλτουριαρέων» κ.λπ. Εκεί ενώθηκε η αντίθεση στους ξένους πάτρωνες με την κατοπινή περιφρόνηση στους «ξυπόλυτους Αλβανούς». Ήταν ήδη μια Αγανάκτηση – μόνο που τότε το στήριγμα και σημείο αναφοράς ήταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Γι’ αυτό και δικαίως το έργο του Κουρή ξεχώρισε ως το καταραμένο αριστούργημα της Μεταπολίτευσης. Μία από τις πίσω σελίδες της Μεταπολίτευσης που, ωστόσο, έφτιαξε πολλά από τα πρωτοσέλιδα αυτής της εποχής. Δεν επινόησε απλώς έναν τρόπο γραφής παράλληλο με τη μεταμοντέρνα νέα δημοσιογραφία της πρωτοπρόσωπης «μπρούτας» έκφρασης: επινόησε και έναν νέο τύπο επιθετικής αμορφωσιάς, μια νέα εκδοχή του δημοκράτη. Το ’65 ο δημοκράτης αντιδεξιός ήθελε να διαβάζει Παλαιολόγο. Το ’85 πήγε προς τον Κυριάκο Διακογιάννη και τον Κουρή. Στην αποτίμηση του φαινομένου πρέπει όμως να πάρουμε υπόψη τις αντιφάσεις του μεταπολιτευτικού εκδημοκρατισμού. Η «Αυριανή» δεν ήταν όλη η λαϊκότητα, ούτε όλο το ΠΑΣΟΚ, ούτε όλες οι κακοδαιμονίες και στρεβλώσεις της ελληνικής εκδοχής μαζικής δημοκρατίας. Πολλοί αντιστάθηκαν στην ισχύ της, δεν την κολάκευσαν, δεν τη φοβήθηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες (γιατί τη δεκαετία του ’80 τα τιράζ ήταν τέτοια) δεν την αγόρασαν και την προσπέρασαν. Χιλιάδες δημοκρατικοί πολίτες απέρριψαν το στυλ και το θράσος της. Τέλος, ο αυριανισμός δεν ήταν κάθε έκφραση του κιτς, της πολιτικής φτήνιας ή της μαζικής υστερίας στην Ελλάδα του ’80 και του ’90. Ήταν όμως μια ιστορία επιτυχίας και ηθικής διάβρωσης συγχρόνως. Το μεγάλο εφέ αυτού που αργότερα ονομάστηκε εθνικολαϊκισμός, μα στάθηκε κάτι πολύ περισσότερο: μια ορισμένη ιδέα και εικόνα της ελληνικής ζωής και πολιτικής. Δημοσιογραφικά και πολιτικά η μαθητεία στον αυριανισμό δεν έχει ξεπεραστεί. Και η ίδια η εφημερίδα έπεσε όχι μόνο για επιχειρηματικούς και οικονομικούς λόγους αλλά γιατί το παράδειγμα απλώθηκε κι έχασε τη μοναδικότητά του. Τώρα, μάλιστα, όλες σχεδόν οι πολιτικές οικογένειες, εκτός του ΚΚΕ, έχουν τις «αυριανικές» τους παραφυάδες και τους αντίστοιχους δημοσιογραφικούς και πολιτικούς θύλακες. Όσο η πολιτική μας κουλτούρα και πολλές από τις δημοσιογραφικές πρακτικές θα υποκλίνονται στο κραυγαλέο, τόσο θα παραμένει απέθαντη. Παρά τον θάνατο του ιδρυτή και πατριάρχη.

ShortCut

Με αφορμή τον θάνατο του Γιώργου Κουρή.

ΔεύτερεςΣκέψεις 8 lifo –

ΉΤΑΝ «ΔΕΞΙΆ» Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΠΟΠ;

Η «ΑΥΡΙΑΝΉ» ΚΑΙ Η ΕΛΛΆΔΑ ΤΗΣ

Θυμάμαι, πριν από κάτι καλοκαίρια, σκηνή σε παραλία όπου νεαρός δίπλα μου «καθοδηγούσε» αυτάρεσκα και επί μακρόν την κοπέλα του σχετικά με την επιφανειακή, υβριδική, «αστική» υφή των αρχοντορεμπέτικων σε αντίθεση με τα γνήσια ρεμπέτικα και λαϊκά.

Επέπλευσε ξανά με αφορμή τον θάνατο της Ζωής Κουρούκλη (της οποίας τα πολιτικά φρονήματα αγνοώ) μια κουβέντα που σέρνεται μέσα στα χρόνια αναζητώντας υπόσταση σχετικά με ένα υποτιθέμενο «δεξιό» («αντιδραστικό», «φλώρικο») πρόσημο που έχουν σταμπάρει κατά καιρούς κάποιοι στον κορμό της ελληνικής ποπ/ελαφράς μουσικής. Γκεστ σταρ (στον ρόλο του «κακού») σ’ αυτή την «υπόθεση εργασίας» οι συνήθεις ύποπτοι: ο Νίκος Μαστοράκης ως über ποπ ινστρούχτορας, ο Καρατζαφέρης με τις μουσικές εκπομπές του και τις αναμνήσεις από τη «χρυσή ποπ δεκαετία» (απόδειξη ότι η νοσταλγία για τα ριζοσπαστικά ’60s διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα) στο κανάλι του, ο Ρόμπερτ Γουίλιαμς με τα τραγούδια της «γαλάζιας γενιάς», ο Κώστας Τουρνάς ως πολιτευτής της ΝΔ, η Μπέσυ Αργυράκη και άλλοι εκπρόσωποι ενός εγχώριου ποπ ιδιώματος που ταυτίστηκαν κατά καιρούς με μια αποστροφή προς το λαϊκό τραγούδι, η οποία έλαβε ιδεολογικές διαστάσεις, χαϊδεύοντας αντιλαϊκά, απολιτικά, δεξιά ένστικτα. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι πάντα και μια καχυποψία προς το μη λαϊκότροπο, «αμπούζουκο» δημοφιλές τραγούδι (παρότι πολλά εξέχοντα δείγματα ελληνικής ποπ φόρμας, όπως, ας πούμε, το κορυφαίο «Μη Φεύγεις» με τη Βούλα Γεωργούτη, για να μην πιάσουμε Χιώτη και Ζαμπέτα, περιείχαν το μπουζούκι ως βασικό άξονα), το οποίο ελεγχόταν ως ιδεολογικά ύποπτο και τοποθετούνταν από τους επαΐοντες σ’ ένα καθαρτήριο άμυαλης και μικροαστικής ψυχαγωγίας ανάμεσα στα λαϊκά και τους υψηλού κύρους κύκλους τραγουδιών των μεγάλων συνθετών μας. Μόνο το Νέο Κύμα τη γλίτωνε, λόγω μελαγχολίας ίσως, καθώς οι ποπ ερμηνευτές καταδικάζονταν συλλήβδην ως διασκεδαστές του γλυκού νερού και ως αγωγοί για τα σορόπια της μπουρζουαζίας. Εντυπωσιακό το επίπεδο της αντιπάθειας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που έβγαλε δύο από τους πιο δημοφιλείς παγκοσμίως ποπ ερμηνευτές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα: τη Νάνα Μούσχουρη και τον Ντέμη Ρούσσο. Συχνά, δε, και λόγω της «ανοιχτής» φύσης της που σηκώνει πολύ ξεχείλωμα, η κουβέντα πάει πολύ πίσω, εστιάζοντας στους κοινωνικούς/ταξικούς διαχωρισμούς ανάμεσα στα ρεμπέτικα και στα «ξενόφερτα» ελαφρά ή στα «μπάσταρδα» αρχοντορεμπέτικα που προέκυψαν από θεατρικά νούμερα για να καλύψουν τις μικροαστικές ευαισθησίες όσων τρόμαζαν με τη λούμπεν επικινδυνότητα των ασμάτων του τεκέ. Θυμάμαι, πριν από κάτι καλοκαίρια, σκηνή σε παραλία όπου νεαρός δίπλα μου «καθοδηγούσε» αυτάρεσκα και επί μακρόν την κοπέλα του (τι τραβάνε και τα κορίτσια από τους ξερόλες γκόμενους) σχετικά με την επιφανειακή, υβριδική, «αστική» υφή των αρχοντορεμπέτικων σε αντίθεση με τα γνήσια ρεμπέτικα και λαϊκά. Ελαφρώς ειρωνική η κατήχηση περί λαϊκότητας, γνησιότητας και άλλων σύγχρονων τοτέμ της σύγχρονης τυμβωρυχικής κουλτούρας, από τη στιγμή που ο προφανώς άρτι ερωτευμένος με τον μύθο της υπόγειας και συνωμοτικής εσάνς του λαϊκού κουτουκιού νέος έμοιαζε με υποδειγματικό υβρίδιο συνειδητοποιημένου φρικιού και «επιφανειακού» χίπστερ (τουτέστιν φλώρου), που στο φινάλε πέταξε και κάποια τσιτάτα περί χειραγωγικής πολιτισμικής βιομηχανίας, έτσι για να διατηρείται ζωντανή η αντίληψη περί δυσανεξίας στην ποπ κουλτούρα του Αντόρνο, ο οποίος ευτυχώς δεν κατονομάστηκε, γιατί υπάρχουν και όρια στις αμπελοφιλοσοφίες της παραλίας. Ειρωνικό, επίσης, το γεγονός ότι στις καλοκαιρινές διαφημίσεις μπίρας δεν ακούγονται πλέον ελαφρά και εύπεπτα σπαράγματα ποπ ανεμελιάς αλλά το πονεμένο ηχόχρωμα του Καζαντζίδη και η στιβαρή, αιωνίως αυθεντική απαγγελία της Μπέλλου. «Η κόλαση είναι η μουσική των άλλων» είχε πει κάποτε, παραφράζοντας τη διάσημη ρήση του Σαρτρ, ο πάλαι ποτέ γκουρού της εναλλακτικής, «διανοουμενίστικης» ποπ και εσχάτως εικαστικός καλλιτέχνης Momus. Στην Ελλάδα, όπου ανέκαθεν χρησιμοποιούνταν τα πάντα –ακόμα κι η μουσική– ως πρόσχημα πολιτικής αντιπαράθεσης, γινόμαστε όλοι μανούλες στην καταγγελία των μουσικών γούστων των «αδαών», πάνω στη φούρια μας να κατοχυρώσουμε το ορθό σάουντρακ για την ανάπτυξη της εθνοσωτήριας ιδεολογικής μας ατζέντας. Η μουσική όμως –ακόμα και στις μέρες μας, που μοιάζει να είναι παντού και πουθενά– δεν λειτουργεί έτσι αλλά με τρόπους πολύ πιο ευθείς και συγχρόνως πιο σύνθετους, και δεν υπακούει εύκολα σε τέτοια καλούπια.

α π ό τ ο ν σ π υ ρο σταβ ερ η

Αλμανάκ

πλατεία συντάγματος, 2008

Emo 3.5.18 – lifo

9

TalkoftheTown

ΕΊΝΑΙ, ΤΕΛΙΚΆ, Η ΑΘΉΝΑ ΜΙΑ ΠΌΛΗ ΓΙΑ ΠΟΔΗΛΆΤΕΣ;

ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ

Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα.

UrbanLife

α π ό τ ο ν γ ιά ν ν η π αν τα ζό π ουλο

O καθηγητής του ΕΜΠ Θάνος Βλαστός εξηγεί γιατί η μετακίνησή μας είναι μια ατελείωτη «μαύρη τρύπα» και μιλά για τα οφέλη του ποδηλάτου στις πόλεις.

10 lifo –

3.5.18

Η εικόνα δεν ήταν συνηθισμένη για την καθημερινότητα της Αθήνας: ένα μπουλούκι τουριστών με νοικιασμένα ποδήλατα εξερευνούσε το κέντρο της πρωτεύουσας, κάνοντας βόλτα σε μικρούς και μεγάλους δρόμους. Μια ιδανική αφορμή για να σκεφτούμε πώς το ποδήλατο μπορεί να γίνει κάποια στιγμή συνώνυμο της αστικής κουλτούρας. Πανευρωπαϊκά, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους. Η Αθήνα, όμως, παραμένει εχθρική όσον αφορά τη χρήση του ως ευέλικτου και οικονομικού μέσου μεταφοράς. Προφανώς, αυτό συμβαίνει επειδή απουσιάζουν οι επιθυμητές συνθήκες ασφάλειας, άνεσης και ευχαρίστησης σε ένα κοινωνικό περιβάλλον κατεξοχήν φιλικό, ήπιο, ευγενικό και πολιτισμένο. Αναμφίβολα, η δημιουργία υποδομών ποδηλάτου δεν είναι εύκολη υπόθεση, πολύ περισσότερο στους δρόμους της πρωτεύουσας. Απαιτούν εξοπλισμός, βασικά εργαλεία επισκευής, σημεία πρόσδεσης, πληροφοριακή σήμανση, δίκτυο ηλεκτρονικών εφαρμογών, φωτεινή σηματοδότηση, χώροι στάθμευσης και ενημέρωση. Την ίδια στιγμή, υγεία, περιβάλλον, πολεοδομία, εκπαίδευση, τουριστική και οικονομική ανάπτυξη είναι μερικές από τις πτυχές που εντάσσονται στον σχεδιασμό της στρατηγικής μιας ήπιας κυκλοφοριακής οργάνωσης με επίκεντρο το ποδήλατο. «Το δικαίωμα για ανθρώπινες συνθήκες δεν μπαίνει σε πλαίσια, δεν είναι δικαίωμα για κάποιες οάσεις στο εσωτερικό ενός πολεοδομικού περιβάλλοντος κατακτημένου από το αυτοκίνητο. Θόρυβος, ρύπανση και παραμόρφωση του δημόσιου χώρου είναι μερικές από τις επιπτώσεις της μη χρήσης του ποδηλάτου στην Αθήνα» μου λέει ο πολεοδόμος-συγκοινωνιολόγος, καθηγητής του ΕΜΠ και διευθυντής της Μονάδας Βιώσιμης Κινητικότητας Θάνος Βλαστός. Μαζί με τον Ευθύμη Μπακογιάννη είναι συγγραφείς του βιβλίου Πόλεις για ποδήλατο - Δίκτυο για το ποδήλατο στις ελληνικές πόλεις, στο οποίο αναπτύσσουν την εξής ιδέα: «Βασικός πόλος έλξης και παραγωγής μετακινήσεων µε αυτοκίνητο σε μητροπολιτικό επίπεδο είναι το κέντρο της Αθήνας. Σήμερα λειτουργεί ως συγκοινωνιακός κόμβος διότι προσφέρει μεγάλο αριθμό θέσεων στάθμευσης και διέρχονται από το εσωτερικό του βασικές αρτηρίες, οι οποίες διευκολύνουν τις διαμπερείς ροές. Για να μειωθεί η κυκλοφορία αυτοκινήτων στην πρωτεύουσα, το κέντρο, που είναι ένας τεράστιας αξίας ιστορικός τόπος, πρέπει να απομακρύνει το αυτοκίνητο από το εσωτερικό του και να αναδείξει έτσι τους δημόσιους χώρους σε τόπους ενίσχυσης της αστικότητας, σφυρηλάτησης της κοινωνικότητας, προβολής της ιστορικής ταυτότητας και υποστήριξης των οικονομικών δραστηριοτήτων». Στην πρότασή τους θεωρούν «κλειδί για την επίτευξη αυτού του στόχου την ανάπλαση των οδών Πανεπιστημίου, Πατησίων, Αμαλίας και των πλατειών Δικαιοσύνης και Ομονοίας σε συνέχεια προηγούμενων πεζοδρομήσεων στο κέντρο, όπως αυτές των Δ. Αρεοπαγίτου - Αποστόλου Παύλου, Ερμού και πολλών δρόμων του εμπορικού και του ιστορικού τριγώνου. Με τις αναπλάσεις αυτές, σημαντικό ποσοστό των αυτοκινήτων που διέρχονταν διαμπερώς το κέντρο θα το παρακάμπτει. Συγχρόνως, δίνεται η δυνατότητα για µια θεαματική αναβάθμιση του ρόλου της δημόσιας συγκοινωνίας, αφού

το τραμ απεγκλωβίζεται από την πλατεία Συντάγματος και επεκτείνεται στην Πατησίων. Σε πρώτη φάση μέχρι τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και σε δεύτερη μέχρι τα Πατήσια, δίνοντας ώθηση σε ένα συγκοινωνιακό µέσο το οποίο συνοδεύει τις πολιτικές ανάπλασης των ευρωπαϊκών πόλεων. Αν και μέχρι σήμερα η Αθήνα δεν είχε επιτρέψει στο μέσο αυτό να αναπτύξει τις ικανότητές του, τόσο ως προς την ταχύτητα όσο και ως προς τις άλλες ποιότητες μεταφοράς, με την ανάπλαση της Πανεπιστημίου θα δώσει τη δυνατότητα να απλωθεί ελεύθερα προς κάθε κατεύθυνση και ειδικότερα να γίνει κορμός των μετακινήσεων στην ευρεία ζώνη της Πατησίων. Χάρη στη διέλευση του τραμ, η μεταμόρφωση αυτού του άξονα θα ενισχύσει για τον πεζό την πολεοδομική αξία της υποβαθμισμένης οικονομικά και κοινωνικά ζώνης κατοικίας γύρω του, θα της δώσει µια νέα πνοή και θα τη φέρει πιο κοντά στο κέντρο, µε ό,τι θετικό συνεπάγεται αυτό για την κοινωνική και οικονομική λειτουργία της πόλης. Η Πανεπιστημίου, όταν υλοποιηθεί, δεν θα μετατραπεί σε κεντρικό κόμβο µόνο του δικτύου τραμ αλλά και του μητροπολιτικού δικτύου ποδηλάτου (μήκους περίπου 230 χλµ.). Πράγματι, στην πλατεία Ομονοίας ο ποδηλατόδρομος της Πανεπιστημίου συνδέεται µε τον ποδηλατόδρομο Φάληρο - Κηφισιά (27 χλµ.). Συνδέεται επίσης µε τον εγκάρσιο ποδηλατόδρομο μορφής πετάλου που θα διατρέχει την Πανεπιστηµιούπολη, την Πολυτεχνειούπολη και το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Γουδί, θα διέρχεται από το Παναθηναϊκό Στάδιο και µέσω της Βασ. Όλγας, που αργά ή γρήγορα θα πεζοδρομηθεί, θα συνεχίζει στους πεζόδρομους Δ. Αρεοπαγίτου, Αποστόλου Παύλου και Ερμού μέχρι το Γκάζι».

από th lifo team

1

παρατημένα κύπελλα καφέ παντού Όλη

η Αθήνα ένας τεράστιος αποθέτης για τα ανεπιθύμητα πλαστικά κύπελλα με καφέ. Είναι εντυπωσιακή η ταχύτητα και η ανεμελιά εκείνου που παρατάει το κύπελλό του. Συχνά συνοδεύει την κίνησή του με ελαφριά προσποίηση ότι πρόκειται για κάτι που συμβαίνει δήθεν προσωρινά και σύντομα θα επιστρέψει για να περιμαζέψει το σκουπίδι. Είναι ένας μικρός θεατρικός αυτοσχεδιασμός. Εκείνος που τον εκτελεί θεωρεί ότι αξίζει χειροκρότημα.

2

διέλευση οχημάτων από τον πεζόδρομο μακρυγιάννη Η οδός Μακρυγιάννη

υποτίθεται ότι είναι πεζόδρομος, και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα της από τη διασταύρωση με την οδό Αθανασίου Διάκου έως τη διασταύρωση με την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου (πεζόδρομος κι αυτή). Και όμως, παραβιάζεται καθημερινά και συστηματικά από διαφόρους που θέλουν να μπουν στην Πλάκα και απλώς βαριούνται να πάνε μέχρι το Σύνταγμα για να κάνουν αναστροφή και να χρησιμοποιήσουν την οδό Λυσικράτους.

«Χρησιμοποιώντας το ποδήλατο, ανακαλύπτεις την πόλη σου μακριά από λογικές μαζικής μεταφοράς, άγχους και βιασύνης» τονίζει ο κ. Βλαστός. «Σήμερα, δυστυχώς, η μετακίνησή μας είναι μια ατελείωτη “μαύρη τρύπα”. H γραφειοκρατία που χρειάζεται για να βάλεις ένα STOP σε μια διασταύρωση μπορεί να καθυστερήσει ακόμα και οκτώ μήνες. Η χρεοκοπία της χώρας οφείλεται στο ότι πρώτα χρεοκόπησε το μυαλό μας. Ξεκάθαρα, τραμ και ποδήλατο και κατ’ επέκταση το περπάτημα μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια της βιώσιμης κινητικότητας του κέντρου, εξασφαλίζοντας πολλά για την ποιότητα ζωής, το περιβάλλον και την υγεία μας. Επίσης, θα δοθεί η ευκαιρία σε κατηγορίες πολιτών να ξαναβγούν στον δρόμο και να ανακαλύψουν ότι το ποδήλατο είναι μια λειτουργική πρόταση, θα προσελκύσουμε επισκέπτες, η πόλη θα ξαναβρεί ζωντάνια και ρυθμό, συνδέοντας ειρηνικά και ήπια το κέντρο με τα προάστια».

3

αυτοσχέδιο κάθισμα Αυτοσχέδιο μαρμά-

ρινο «καθισματάκι» για την ξεκούραση σεκιουριτά που κάνει βάρδια στην πλατεία Κοτζιά. Αρχαιοπρεπές, αξιοζήλευτο, ρουστίκ αυγό του Κολόμβου, φτιαγμένο με 100% φυσικά υλικά που εξασφαλίζονται τοπικά.

Η συγγραφή και έκδοση του εγχειριδίου «Πόλεις για ποδήλατο Δίκτυο για το ποδήλατο στις ελληνικές πόλεις» αποτελεί χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.

Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr

30 με τη

ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΣΟΥΠΑΚΗ Η πιο παλιά μανάβισσα της Βαρβακείου ταΐζει εδώ και 5 δεκαετίες την Αθήνα με πρώτης ποιότητας φρούτα και λαχανικά.

Στην οδό Αρμοδίου στη Βαρβάκειο, έναν δρόμο γεμάτο χρώματα και παλιές ιστορίες, το μανάβικο της οικογένειας Τσουπάκη είναι ένα πολύ ξεχωριστό μαγαζί που δύσκολα προσπερνάς χωρίς να σταθείς να το χαζέψεις. Αυτό κάνουν σχεδόν όλοι οι τουρίστες που περνούν από τη γειτονιά: στέκονται και παρατηρούν την ποικιλία των φρούτων και των λαχανικών, ρωτούν τι είναι η αλμύρα και το χρυσό παντζάρι και τα φωτογραφίζουν για να τα ανεβάσουν στο Instagram. Και η αλήθεια είναι ότι τα εκατοντάδες φρούτα και λαχανικά που είναι τοποθετημένα συμμετρικά σε πάγκους και ράφια, καλύπτοντας κάθε σπιθαμή του χώρου, από τα πιο ταπεινά μέχρι τα πιο εξωτικά και γκουρμέ, είναι τόσο εντυπωσιακά, που, αν δεν υπήρχε τόσο μεγάλος συνωστισμός και τρέξιμο –σε κατάσταση πανικού– από όλους εκεί μέσα, θα μπορούσες να μείνεις να τα κοιτάς για ώρα. Η κυρία Γεωργία, ιδιοκτήτρια του μαγαζιού και αρχηγός της οικογενειακής επιχείρησης (παρόλο που το μαγαζί έχει περάσει στα χέρια του γιου της του Ματθαίου), έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε αυτό τον χώρο. «Είμαι εδώ πάνω από 50 χρόνια», μου λέει, «και από 15 χρονών δουλεύω καθημερινά. Ήταν πάντα μανάβικο, ένα μανάβικο που περνάει από γενιά σε γενιά. Το είχε ο πατέρας μου, το πήρε ο άντρας μου ο Κωνσταντίνος, μετά εγώ, και τώρα το έχει ο γιος μου, ο Ματθαίος. Δουλεύει εδώ όλη η οικογένεια, και τα τέσσερα παιδιά μου. Εδώ παντρεύτηκα, γέννησα τα παιδιά μου,

κ ει μ εν ο : m . hu l o t , φωτ ο γ ραφι εσ: π αρι ς ταβ ι τ ι αν 3.5.18 – lifo

11

30

με τη ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΣΟΥΠΑΚΗ

TalkoftheTown

παντρεύτηκαν κι αυτά, γέννησαν τα δικά τους παιδιά. Έρχομαι κάθε μέρα στις 5 το πρωί και φεύγω στις 6 το απόγευμα. Και πιο αργά, ό,τι ώρα τελειώσει η δουλειά». Το μανάβικο της οικογένειας Τσουπάκη είναι κομβικός χώρος για την εστίαση της Αθήνας. Εκτός από τους ιδιώτες, που ψάχνουν άριστης ποιότητας προϊόντα, γνωστά και άγνωστα, προμηθεύουν με πρώτες ύλες πολλά εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφέ, ξενοδοχεία, κυλικεία και εταιρείες, μουσεία, τραπεζικούς οργανισμούς, ακόμα και σκάφη αναψυχής. «Ακόμα και όσους δεν μπορούν να πάρουν μεγάλες ποσότητες, προσπαθούμε να τους εξυπηρετούμε όσο το δυνατόν καλύτερα» λέει η κυρία Γεωργία. «Πραγματικά, υπάρχει και πολλή λιανική. Έχει πάρα πολλά μαγαζιά τριγύρω, σε Αθηνάς, Αιόλου, Μοναστηράκι και Πλάκα, οι πεζόδρομοι είναι γεμάτοι μικρά εστιατόρια και καφέ και δεν υπάρχουν λαϊκές. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο μάρκετ λαχανικών και φρούτων. Τα καφέ παίρνουν πορτοκάλια και φρούτα για χυμούς, δουλεύουμε πολύ και με τα σουβλατζίδικα». Όση ώρα μιλάμε τρέχει να εξυπηρετήσει κάποιον πελάτη, της φέρνουν τηλέφωνα να απαντήσει, είναι αεικίνητη, δεν στέκεται ούτε στιγμή. Ακόμα και στη συνέντευξη απαντάει όρθια, φροντίζοντας έναν πελάτη.

και αλλάζουν συνεχώς, το πόσο επηρεάζονται απ’ όσα διαβάζουν και

«Τα φρούτα και τα λαχανικά τα προμηθευόμαστε από το Ρέντη»,

αυτό ήταν κακό, γιατί πετούσε πράγματα ο καταναλωτής, υπήρχαν όμως

εξηγεί, «εκτός κι αν είναι κάποια ιδιαίτερα προϊόντα, όπως τα πρωινά

στο σπίτι υλικά, δεν έστελνες να πάρουν έναν μαϊντανό ή ένα φρέσκο

κολοκυθάκια ή κάποια χόρτα, που είναι από παραγωγούς των τριγύρω

κρεμμυδάκι, όπως κάνουν τώρα ακόμα και τα εστιατόρια. Έρχονται

περιοχών. Τα υπόλοιπα προϊόντα είναι από μεγάλους εμπόρους και είναι

νοικοκυρές και με ρωτάνε “μπορείς να μου δώσεις μισό κιλό φασολάκια

τα καλύτερα αυτήν τη στιγμή στην αγορά. Γι’ αυτό μας προτιμούν όλοι.

και τον μισό μαϊντανό, σε παρακαλώ;”. Σκέφτονται ακόμα και το πενη-

Βασικός παράγοντας, όμως, για να χτίσεις μια καλή σχέση με τον πελάτη

ντάλεπτο. Κάποτε θα έπαιρναν ένα ολόκληρο καρπούζι, τώρα παίρνουν

είναι η τιμιότητα. Έχει γεμίσει με διάφορους νέους και άσχετους η αγο-

ένα κομμάτι, εκεί φαίνεται η φτώχεια. Κάποτε δεν αγόραζαν μυρωδικά,

ρά. Αυτό που πουλάνε οι παλιοί επαγγελματίες, εκτός από καλό προϊόν,

δεν τα χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι στο φαγητό. Εκτός από τη ρίγανη,

είναι η απόλυτη φερεγγυότητα και η εμπιστοσύνη. Υπάρχουν πελάτες

το ελληνικό φαγητό δεν είχε μυρωδικά. Τώρα ζητούν μέντα, θυμάρι,

που μας έχουν δώσει το κλειδί του σπιτιού τους για να τους πηγαίνουμε

δεντρολίβανο, chives, εστραγκόν.

τα πράγματα και περνάνε όποτε μπορούν για να πληρώσουν. Δεν είναι κάτι που βρίσκεις εύκολα.

βλέπουν, κυρίως στην τηλεόραση. «Η τηλεόραση είναι υπεύθυνη κατά πολύ γι’ αυτήν τη μεγάλη αλλαγή στη διατροφή του ανθρώπου» λέει. «Καταλαβαίνουμε την επόμενη μέρα τι κανάλι έχει δει ο καθένας από τα υλικά που ζητάει. Έρχεται με ένα χαρτάκι πια η νοικοκυρά και ζητάει σελινόριζα, φινόκιο, άισμπεργκ, σέλερι και μερικές φορές γελάμε μεταξύ μας, γιατί ξέρουμε τι εκπομπή είδε. Έχει ξεχάσει πια να μαγειρεύει φασολάκια, αγκινάρες, χόρτα με ψάρια. Η αγορά η δική μας συνδεόταν άμεσα με την ψαραγορά, γιατί ο πελάτης έπαιρνε το ψαράκι του και μετά ερχόταν να πάρει χόρτα να το συνοδεύσει. Αυτό έχει τελειώσει πλέον. Είναι καλό να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, να μαθαίνουμε, αλλά την καθημερινή διατροφή μας την έχουμε χαλάσει. Υπάρχουν, βέβαια, πελάτες που τρώνε τις τροφές της εποχής, τα φασολάκια, τα χόρτα, αλλά είναι όλο και λιγότεροι. Κατά τη διάρκεια του περασμένου “Survivor” πουλάγαμε πιο πολλές καρύδες απ’ ό,τι ντομάτες. Ήταν απίστευτο! Οι νέοι άνθρωποι ξέρουν να ψωνίζουν. Με τον τρόπο του βρίσκει αυτό που ζητάει ο καθένας. Bέβαια, η οικονομική δυσχέρεια έχει φέρει κάποια αναστάτωση, γιατί κοιτάει πολύ το φτηνό. Δεν υπάρχει αυτό που γινόταν παλιά, “παίρνω ποσότητες για να έχω”. Από μια πλευρά κι

Στο σπίτι μου μαγειρεύω αυτά που μπορεί να φάει μια οικογένεια: καλής ποιότητας υλικά, φτηνά, που γίνονται φαγητό χωρίς ιδιαίτερο

Η αγορά έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, το ίδιο και η γειτονιά,

κόπο. Υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία από λαχανικά εποχής στην Ελλάδα,

με πολλούς τρόπους. Ανοίγουν συνέχεια νέα μαγαζιά, αλλά αυτό το παλιό

χόρτα, πολλά χόρτα, ντομάτες απ’ όλη την περιφέρεια, από Πελοπόννησο

λείπει. Εμείς δεν έχουμε αλλάξει καθόλου, ούτε το μαγαζί ούτε ο τρόπος

και Κρήτη, κολοκυθάκια, φασολάκια... Καλά είναι και τα γκουρμέ, αλλά

που δουλεύουμε. Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα, δουλεύουμε

είναι απίθανη η ελληνική κουζίνα που ξεχνάμε με τον καιρό. Όλα τα προϊόντα υπάρχουν πλέον όλο τον καιρό, η εξέλιξη έχει κάνει να υπάρχουν τα προϊόντα πάντα. Θα βρεις μελιτζάνα και κολοκυθάκι ακόμα και όταν δεν είναι η εποχή τους, θερμοκηπίου, αλλά θα τα πληρώσεις λίγο παραπάνω. Χάνεται από τις συνήθειες των ανθρώπων αυτό που λέμε “εποχής”. Tώρα αρχίζουν σιγά-σιγά να βγαίνουν όλα τα καλοκαιρινά φρούτα, εμφανίστηκαν ροδάκινα, πεπόνια, καρπούζια, σε λίγο θα βγουν και σταφύλια εισαγωγής.

Aνάλογα με την εποχή,

Τσουπάκη ΙΚΕ, Αρμοδίου 10, Βαρβάκειος Αγορά

τόσα άτομα, παλεύουμε και προσπαθούμε να επιβιώσουμε με τις συν-

Τα πιο πολλά εστιατόρια ζητάνε ένα φρούτο που μπορούν να το δου-

είναι η δουλειά που μάθαμε, η δουλειά που αγαπήσαμε, γιατί επιβιώ-

λέψουν χωρίς κόστος και χωρίς κόπο οι υπάλληλοι. Το ροδάκινο, για πα-

σαμε από αυτήν, μας ευχαριστεί, και είναι μια καλή δουλειά – κάποτε

ράδειγμα, δεν θα το πολυδουλέψουν, γιατί θέλει καθάρισμα και κόψιμο.

ήταν πολύ καλύτερη. Το χειρότερο είναι το ωράριο. Θα ήθελα τα παιδιά

Σε λίγο θα γίνεται χαμός από τα καρπούζια και

μου να συνεχίσουν, πρέπει να το κρατήσουν το μαγαζί. Ελπίζω να μας

τα πεπόνια. Τα σερβίρουν γιατί είναι εύκολο να

βοηθήσει και η κυβέρνηση να το κρατήσουμε».

δουλευτούν. Όλη η Πλάκα τρώει το καλοκαίρι

Σχολιάζει τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων που έχουν αλλάξει,

12 lifo –

3.5.18

είναι πιο ακριβά ή πιο φτηνά και ο καθένας παίρνει ό,τι μπορεί.

θήκες που επικρατούν γύρω μας, δουλεύουμε όλη μέρα. Το μανάβικο

τόνους καρπούζια...».

Καταλαβαίνουμε την επόμενη μέρα τι κανάλι έχει δει ο καθένας από τα υλικά που ζητάει. Έρχεται με ένα χαρτάκι πια η νοικοκυρά και ζητάει σελινόριζα, φινόκιο, άισμπεργκ, σέλερι και μερικές φορές γελάμε μεταξύ μας, γιατί ξέρουμε τι εκπομπή είδε. Έχει ξεχάσει πια να μαγειρεύει φασολάκια, αγκινάρες, χόρτα με ψάρια. Κατά τη διάρκεια του περασμένου “Survivor” πουλάγαμε πιο πολλές καρύδες απ’ ό,τι ντομάτες.

TalkoftheTown

Η ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΣΥΜΜΑΧΊΑ

Σ

την εποχή της γιγάντωσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης η οποιαδήποτε συζήτηση γίνεται με συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνίας. Από τον κανόνα αυτόν δεν θα μπορούσε, φυσικά, να εξαιρεθεί η συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών, τη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία και τα νέα δεδομένα που θέτει το φεμινιστικό κίνημα. Πολλές φορές έχω σκεφτεί να γράψω αυτά που σκέφτομαι επί του θέματος, όμως σχεδόν πάντα μπαίνω σε μια διαδικασία αυτοφίμωσης και το παρατάω. Ας κάνω μια εισαγωγή που μπορεί να με βοηθήσει ώστε να συνεχίσω αυτό το δύσκολο άρθρο. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που για την εποχή του ήταν προοδευτικό. Οι καιροί ήταν διαφορετικοί, μερικά πράγματα που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα τότε δεν ήταν. Ο πατέρας μου μαγείρευε πολύ συχνά και ασχολούνταν πολύ με το μεγάλωμά μας. Η μητέρα μου μας μιλούσε από μικρά για θέματα που οι περισσότεροι γονείς δεν ακουμπούσαν καν. Η αποδοχή εκ μέρους τους του διαφορετικού ήταν σχεδόν δεδομένη. Πέραν τούτου, μεγάλωσα με μια μεγαλύτερη αδερφή και αυτό με βοήθησε να κατανοήσω από μικρός ακόμα καλύτερα τον κόσμο των γυναικών. Οι γονείς μου μπορεί να τσακωνόντουσαν, αλλά ποτέ δεν άκουσα τον πατέρα μου να χρησιμοποιεί μειωτικές εκφράσεις για τη μητέρα μου επειδή ήταν γυναίκα και ποτέ δεν τον άκουσα επίσης να μειώνει άλλες γυναίκες, είτε στον δρόμο είτε σε κουβέντες που κάναμε μεταξύ μας, επειδή ήταν γυναίκες. Η μητέρα μου, επίσης, δούλευε πολύ, σε πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον, και πέτυχε πολύ με τη δουλειά της και τον κόπο της και τον δυναμισμό της και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι η θέση της γυναίκας είναι εκεί όπου αισθάνεται καλύτερα – της μητέρας μου της ταίριαζε να είναι υπεύθυνη μιας μεγάλης ομάδας κι εμένα μου φαινόταν πολύ φυσικό το ότι δούλευε πολύ, το ότι πληρωνότανε καλά και ότι μοναδική της έννοια δεν ήταν το μεγάλωμά μας. Τον σεβασμό στις γυναίκες και την πεποίθηση ότι τα δύο φύλα πρέπει να ζούμε σε καθεστώς ισότητας τα απέκτησα από το σπίτι.

α π ό τ ο ν ανδρέ α λουκά κο

SweetNothing

Μ

ια μέρα, πρέπει να ήμουνα γύρω στα 12, βγήκα από το σπίτι να πάω να πάρω κάτι από το ψιλικατζίδικο. Στον γυρισμό με ακολούθησε κάποιος άγνωστος μέχρι την είσοδο της πολυκατοικίας. Μπήκε καθώς η πόρτα έκλεινε και όταν πήγα να μπω στο ασανσέρ μπήκε κι αυτός μαζί μου. Με ρώτησε πού πηγαίνω, του είπα στον τρίτο, τον ρώτησα «εσείς;» και μου είπε «πιο πάνω». Καθώς το ασανσέρ ανέβαινε, μου είπε «ωραία φόρμα» κι έβαλε το χέρι του στο πίσω μέρος της φόρμας. Εκείνη την ώρα το ασανσέρ έφτασε στον τρίτο, εγώ βγήκα έντρομος, μπήκα στο σπίτι και κοιτούσα τους γονείς μου εντελώς χαμένος, χωρίς να μπορώ να πω τίποτα. Αφού με ρώτησαν δέκα φορές τι έπαθα, τους διηγήθηκα το περιστατικό και ο πατέρας μου έφυγε τρέχοντας σε μια κατάσταση που δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ και ίσως καλύτερα που δεν βρήκε αυτόν που του είχα περιγράψει, γιατί, όπως ξέρει οποιοσδήποτε γονιός, αν πειράξει κάποιος το παιδί σου, είναι εύκολο να χάσεις και τη λογική και την ψυχραιμία σου. Με αυτήν τη μικρή ιστορία ήθελα να πω ότι πέρα από τον κόσμο των γυναικών, έμαθα κάποια στιγμή και τι σημαίνει παρενόχληση, πράγμα αρκετά δύσκολο για ένα παιδί σε τέτοια ηλικία. Αυτή η (πολύ μεγάλη) εισαγωγή ένιωσα ότι χρειάζεται για να μπορέσω να πω αυτά που αισθάνομαι για τον δημόσιο διάλογο που έχει να κάνει με τα δικαιώματα των γυναικών, με την πολύ πρόσφατη κουβέντα του #metoo, με την κακοποίηση, την παρενόχληση και τον φεμινισμό. Αν κάτι μου φαίνεται περίεργο, είναι που για να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα ζορίζομαι πολύ. Νιώθω ότι ακόμα και το πιο προσεκτικά γραμμένο κείμενο μπορεί να προκαλέσει ακραίες αντιδράσεις και δεν είναι ο στόχος μου αυτός, αλλά ούτε η διάθεσή μου. Όμως οποιαδήποτε διαδικτυακή προσπάθεια συμμετοχής σε συζητήσεις για θέματα στα οποία παίρνουν μέρος και αρκετές φεμινίστριες και φεμινιστές καταλήγει πολύ άσχημα, με χαρακτηρισμούς, ειρωνείες και την αίσθηση ότι, εν τέλει, κανείς, πλην αυτών που συμφωνούν πλήρως με μια πολύ συγκεκριμένη και αυστηρή γραμμή, δεν μπορεί να είναι κομμάτι της κουβέντας.

Α

υτή, λοιπόν, είναι μια δογματική αντιμετώπιση τύπου «you ’re either with us or against us» και εδώ και καιρό σκέφτομαι αν στο τέλος αυτή η αντιμετώπιση θα έχει θετικά αποτελέσματα για το φεμινιστικό κίνημα και για τα δικαιώματα των γυναικών ή απλώς μειώνει τον κύκλο των συμμετεχόντων στην εκάστοτε συζήτηση αλλά και στη γενικότερη συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών. Ως συμμετοχική κοινότητα, όπως αυτή που έχει δημιουργηθεί στα social media, μας έχει δοθεί μια πολύ ιδιαίτερη και σημαντική δυνατότητα: να μιλάμε με ανθρώπους με τους οποίους μας ενώνουν πολλά και μας χωρίζουν άλλα τόσα και να ανοίγουμε τον δημόσιο διάλογο σε επίπεδα στα οποία δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ στο παρελθόν. Ένα ποσοστό του πληθυσμού δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα των γυναικών και την ανάγκη κοινωνικής ισότητας. Αυτό το ποσοστό, αγκυλωμένο σε μια πιο παραδοσιακή θεώρηση της ζωής, δυσκολεύεται πολύ να κατανοήσει γενικότερα την έννοια της ισότητας, όχι μόνο μεταξύ των δύο φύλων αλλά και μεταξύ διαφόρων άλλων κοινωνικών ομάδων. Σε συζητήσεις για ευαίσθητα κοινωνικά θέματα αυτοί οι άνθρωποι ξεχωρίζουν, τα σχόλιά τους είναι υπερσυντηρητικά και είναι δύσκολο έως αδύνατο να μετακινηθούν έστω και λίγο από τις θέσεις τους.

Οποιαδήποτε διαδικτυακή προσπάθεια συμμετοχής σε συζητήσεις για θέματα στα οποία παίρνουν μέρος και αρκετές φεμινίστριες και φεμινιστές καταλήγει πολύ άσχημα, με χαρακτηρισμούς, ειρωνείες και την αίσθηση ότι, εν τέλει, κανείς, πλην αυτών που συμφωνούν πλήρως με μια πολύ συγκεκριμένη και αυστηρή γραμμή, δεν μπορεί να είναι κομμάτι της κουβέντας.

Υ

πάρχει όμως και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων με κατανόηση, με όρεξη για μεγάλες ή μικρές μετακινήσεις των θεωρήσεών τους, άνθρωποι που βλέπουν τις κοινωνικές αλλαγές θετικά και προσπαθούν να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα που επιφέρει το πέρασμα του χρόνου. Αυτοί πρέπει να είναι οι σύμμαχοι οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας διεκδικεί τα δικαιώματά της, αυτοί πρέπει να είναι και οι βασικότεροι σύμμαχοι του φεμινιστικού κινήματος, αν είναι να ελπίζει το κίνημα αυτό στα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Οι υπόλοιποι, αυτοί με τις παγιωμένες αντιλήψεις, είτε θετικά είτε αρνητικά προσκείμενοι, δύσκολα θα μετακινηθούν. Οι κοινωνίες προχωράνε και η προσπάθεια δημιουργίας ενός δικαιότερου κόσμου είναι συνεχής. Η κατάλυση της πατριαρχίας καλώς να έρθει, θα βοηθήσει τους άντρες να βγάλουνε από πάνω τους μεγάλα βαρίδια και τις γυναίκες να αισθάνονται ότι ζουν σε έναν κόσμο φτιαγμένο απ’ όλους, για όλους. Ας μην έρθει όμως μέσω εκφοβισμού, ας μην έρθει με λογικές «you ’re with us or against us», ας μην έρθει μέσω ειρωνειών και χλευασμού και υιοθέτησης macho συμπεριφορών, καθώς αυτές είναι το πρόβλημα και υιοθετώντας τες δεν το λύνεις, απλώς γίνεσαι αυτό που θες να αλλάξεις. Οι κοινωνικές συμμαχίες απαιτούν χρόνο, σεβασμό και πολύ διάλογο. Κυρίως, απαιτούν καλές προθέσεις και πολλή υπομονή. Ο στόχος, ούτως ή άλλως, είναι κοινός, ένας καλύτερος κόσμος. Και για έναν καλύτερο κόσμο η ισότητα είναι η βασικότερη προϋπόθεση.

3.5.18 – lifo

13

q Η πρώτη μου δουλειά ήταν δάσκαλος κιθάρας. Δεν ήμουν σπουδαίος. Δούλευα ωραία με όσα παιδιά είχαν ταλέντο. Με τα υπόλοιπα δεν είχα υπομονή. Ούτε εκείνα περνούσαν καλά μαζί μου, ούτε εγώ είχα τρόπο να τα προσεγγίσω. Το τραγούδι με έσωσε από μια μοίρα που δεν άντεχα: θα ήμουν ένας μάλλον δυστυχισμένος καθηγητής Αγγλικών ή κιθάρας και δεν θα είχα φύγει ποτέ από την Καλαμάτα.

q Η φωνή μάλλον είναι κληρονομιά των γονιών μου, που, αν και εκπαιδευτικοί στο επάγγελμα, υπήρξαν ερασιτέχνες χορωδοί και πασίγνωστοι στις ταβέρνες της Καλαμάτας για τα αυτοσχέδια γλέντια που έστηναν από το τίποτα. Παρ’ όλα αυτά, όταν αποφάσισα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στο τραγούδι, γιατί ήμουν μεγάλος φαν της όπερας και συλλέκτης δίσκων, δεν το είπα σε κανέναν, παρά μόνο στη δασκάλα μου, τη Μαρία Μαρκέτου. Της ζήτησα να με ακούσει, νομίζω Κουρέα της Σεβίλλης ή κάποιο άλλο χιτάκι τής είχα ετοιμάσει στα πρόχειρα. Ενθουσιάστηκε και σχεδόν με έσπρωξε να διεκδικήσω την υποτροφία Τριάντη.

q Κάπως έτσι βρέθηκα στην Ιταλία να κάνω ιδιαίτερα με μια κυρία που μου σύστησαν. Δεν είχα ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό, δεν είχα ιδέα τι σημαίνει να μελετάς με δάσκαλο, δεν ένιωσα ποτέ ότι με κυνηγά ο χρόνος επειδή είχα πατήσει τα 30. Είχα συνηθίσει να τα κάνω όλα στους δικούς μου χρόνους, με τον δικό μου τρόπο. Μέχρι τα 29 κάπνιζα αρειμανίως, κάνα δυο πακέτα την ημέρα, live παράσταση όπερας παρακολούθησα πρώτη φορά στη ζωή μου το 1996(!), ενώ ουδέποτε έκανα μαθήματα υποκριτικής γιατί κινήθηκα με το ένστικτο.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

απο τη ματουλα κουστενη. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

q Ως φοιτητής έμενα στους Αμπελόκηπους. Μετά την επιστροφή από την Ιταλία βρήκα σπίτι στου Γκύζη. Περνούσα καταπληκτικά τότε. Είχαν άλλη αξία τα χρήματα, χορταίναμε με λιγότερα, τριγυρνούσαμε σε μια μεγάλη πόλη κάνοντας ό,τι θέλαμε, χωρίς να μας παίρνει χαμπάρι κανείς. Δεν είχαμε κινητά, δεν δίναμε αναφορά πουθενά. Οι παρέες μου είχαν περάσει νωρίτερα από μένα στο πανεπιστήμιο κι έτσι, όταν ανέβηκα, είχαν ήδη χαρτογραφηθεί όλα τα μπαρ των περιοχών που με ενδιέφεραν. Επιπλέον, είχα νονό στην Αθήνα τον μεγαλύτερο ταβερνάκια του πλανήτη. Έβγαινα κάθε μέρα. Λεφτά δεν είχαμε για να τρώμε, αλλά τις μπίρες μας τις πίναμε. Είχα όλα τα συστατικά για να μην περάσω ποτέ κανένα μάθημα στη σχολή. Και τα αξιοποίησα.

q Έχω μια αδυναμία στο καλό κρασί. Η μητέρα μου έχει καταγωγή από τη Νάουσα και όσο ήμασταν μικρά πηγαίναμε απαραιτήτως μία φορά τον χρόνο στον τόπο της. Ταξιδεύαμε ατελείωτες ώρες και διασχίζαμε ολόκληρη τη χώρα με το λεωφορείο για να φτάσουμε. Από αυτές τις επισκέψεις στη βόρεια Ελλάδα μυήθηκα στο καλό εμφιαλωμένο κρασί και συνειδητοποίησα πόσο σπουδαία ήταν η προσφορά των Μπουτάρηδων, που έβαλαν τον ελληνικό οίνο στον παγκόσμιο χάρτη και άνοιξαν τον δρόμο γι’ αυτό που ονομάζουμε σήμερα σοβαρή ελληνική παραγωγή. Αφού επιζήσαμε από τα χύμα κρασιά που πίναμε τόσα χρόνια στις ταβέρνες και στο κατώγι του σπιτιού μας, νομίζω ότι τους χρωστάμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ».

q Δεν κάνω τη ζωή του πρωταθλητή που συχνά ακούγεται ότι οφείλουν να κάνουν οι λυρικοί τραγουδιστές. Δεν έχω παράλογες απαιτήσεις ούτε και... μυθιστορηματικές ιδιοτροπίες. Γενικά, δεν είμαι το πρόσωπο που δικαιολογεί όλη αυτή την αίγλη και το σταριλίκι που συνοδεύει τους τενόρους ή τις σοπράνο. Φοράω τα ίδια μπλουζάκια Lacoste σε διάφορα χρώματα, το ίδιο τζιν σε μικροπαραλλαγές, έχω ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, δύο κοστούμια κι ένα σμόκιν. Η μεγαλύτερη πολυτέλεια που μου εξασφάλισε η δουλειά είναι να μπορώ να ξοδεύω χρήματα για καλό κρασί και φαγητό με εκείνους που αγαπώ.

q Όταν δεν πρόκειται να τραγουδήσω άμεσα ή δεν είμαι σε περίοδο προβών, δεν αισθάνομαι κανέναν περιορισμό. Περιορισμό στη ζωή μου κανονικά θα έπρεπε να μου βάζει μόνο το βάρος και οι αντοχές της καρδιάς μου. Αλλά, όπως είναι φανερό, ούτε αυτά κατάφεραν κάτι μαζί μου. Με το που ξεκινούν οι πρόβες, κόβονται όλα. Όταν έρχομαι αντιμέτωπος με έναν ρόλο πράγματι γίνομαι προσεκτικός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακολουθώ πρόγραμμα αθλητή που κάνει κατοστάρι. Αντιθέτως, χρειάζομαι τα αποθέματα και τις δυνάμεις της καλοπέρασης για να ανταποκριθώ στη σωματική και ψυχολογική πίεση που μου προκαλεί η σκηνή.

q Αγαπώ πολύ τον Βέρντι, αλλά αγαπημένο ρόλο δεν έχω. Δεν είναι εύκολο να διαλέξεις ανάμεσα στον Ναμπούκο, στον Οθέλλο, στον Ριγκολέτο, στον Σιμόν Μποκανέγκρα. Την ώρα που τραγουδώ δεν έχω κανέναν συναισθηματισμό. Δεν είναι μόνο το ότι με απωθούν οι υπερβολές και σιχαίνομαι το μελό. Είναι που το συναίσθημα είναι δίκοπο μαχαίρι, ένα ολίσθημα τεχνικό που δεν επιτρέπεται στις μεγάλες ερμηνείες. Αν κάνεις το λάθος να παρασυρθείς και του δώσεις περισσότερο χώρο χάνεις τον έλεγχο, συχνά και τη φωνή σου. Χρειάζεται αποστασιοποίηση και κυρίως απόλυτη ισορροπία.

q Το 2010 πέρασα ένα σοβαρό επεισόδιο με την καρδιά μου. Δυο-τρεις μέρες πριν φύγω για Πάσχα στην Καλαμάτα ένιωσα έναν έντονο πόνο και χάρη στην επιμονή της γυναίκας μου πήγα στο νοσοκομείο. Πρώτη φορά φοβήθηκα. Ποτέ ως τότε δεν είχα σκεφτεί πώς είναι να χάνεις την επαφή με τη ζωή. Αλλά δεν ήταν ο θάνατος αυτό που με τρόμαξε. Ήταν η σκέψη, όσες μέρες έμεινα στο νοσοκομείο, ότι από ώρα σε ώρα θα έμπαιναν οι γιατροί στο δωμάτιο και θα μου ανακοίνωναν πως δεν μπορώ να ξανατραγουδήσω. Τίποτα δεν τήρησα από τα πράγματα που μου απαγόρευσαν. Βλέπεις τι είναι ο άνθρωπος; Όταν απομακρύνεται από τον κίνδυνο, τα ξεχνάει όλα.

q Ποτέ δεν περίμενα ότι θα έκανα διεθνή καριέρα. Ωστόσο, μετά τα πρώτα τρία-τέσσερα χρόνια στο τραγούδι, ένιωσα ότι άξιζα μια ευκαιρία να δοκιμαστώ στα μεγάλα. Για να ξεκαθαρίσουμε, όμως, λίγο τα πράγματα: δεν ισχύουν αυτές οι υπερβολές που συχνά διαβάζω, ότι είμαι ο κορυφαίος Έλληνας τραγουδιστής όλων των εποχών και ότι έχω τραγουδήσει στα κορυφαία θέατρα του κόσμου. Έχω τραγουδήσει σε κάποια σπουδαία θέατρα, όπως το Κόβεντ Γκάρντεν, όπου πάω συχνά, και η Λα Μονέ στις Βρυξέλλες, στη Βαλένθια, στο Μόναχο, στη Βενετία κ.λπ. Δεν έχω ούτε μία εμφάνιση στην παρισινή όπερα, δεν έχω κάνει Βιέννη και Μιλάνο ακόμα, ενώ πρεμιέρα στη Αμερική κάνω τον Σεπτέμβριο, όπου τραγουδάω Καβαλερία Ρουστικάνα και Παλιάτσους στο Σαν Φρανσίσκο. Είναι ωραίο να αβαντάρουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, αλλά η αλήθεια είναι μία και καλό είναι να την ξέρω: όταν σταματήσω να τραγουδώ, κανείς δεν θα θυμάται τίποτε απ’ όλα αυτά.

q Έχω σκεφτεί πώς θα είναι αυτό το τέλος για μένα. Δεν είμαι έτοιμος ούτε το παίζω άνετος, αλλά κάποια στιγμή το περιμένω. Νομίζω πως την ημέρα που θα σηκωθώ και δεν θα μπορώ να τραγουδήσω ούτε νότα η πρώτη αντίδραση θα είναι να με πιάσουν τα γέλια. Θα κλείσω τις βαλίτσες, θα τις καταχωνιάσω κάπου, γιατί βαρέθηκα να τις ετοιμάζω κάθε τόσο, και θα αρχίσω το πάρτι. Δεν ξέρω αν με ενδιαφέρουν πια τα ταξίδια. Ίσως να τα χορταίνω και μόνο στην ιδέα ότι τους επόμενους μήνες έχω κλεισμένες εμφανίσεις σε Αμερική, Μόναχο, Αθήνα, Αμβούργο, Λονδίνο, Μαδρίτη. Ίσως, τελικά, να είμαι ένας αθεράπευτος Καλαματάκιας...

14 lifo – 3.5.18

ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΠΛΑΤΑΝΙΆΣ

κάποιος κάνει καλά τη δουλειά του, πήγαινε να τον τσεκάρεις στον χώρο εργασίας του. Ό,τι έχω να πω το λέω στη σκηνή. Τι παραπάνω θα σου προσφέρει να ξέρεις λεπτομέρειες για τη ζωή μου; Άσε που αρνούμαι να απαντώ σε ερωτήσεις του τύπου «σας αρέσει η Κάλλας;». Είναι σαν να κρίνεις τη Βίβλο.

ΒΑΡΎΤΟΝΟΣ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΆΤΑ, ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ. ΘΕΩΡΕΊ ΤΟ ΣΥΝΑΊΣΘΗΜΑ ΤΗΝ ΏΡΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΎ ΔΊΚΟΠΟ ΜΑΧΑΊΡΙ.

q Βαριέμαι φρικτά τις συνεντεύξεις γιατί θεωρώ ανούσια τη διαδικασία τού να μιλάω για μένα. Αν θέλεις να δεις πότε

ΙNFO

Ο Δημήτρης Πλατανιάς ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο στον Ναμπούκο του Βέρντι. Η νέα παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ανεβαίνει στο Ηρώδειο 1, 3, 6, 8 Ιουνίου. Ώρα έναρξης: 21.00. Μουσική διεύθυνση: Φιλίπ Ογκέν. Σκηνοθεσία: Λέο Μουσκάτο. Τιμές εισιτηρίων: 25, 45, 55, 60, 85, 100 ευρώ. Φοιτητικό, παιδικό: 15 ευρώ.

3.5.18 – lifo

15

LiFOtaste

16 lifo –

3.5.18

Τι τρώνε οι Αθηναίοι τώρα; Από τα τηλεοπτικά ριάλιτι μέχρι το ελληνικό κρασί, τα social media και τη βαθιά επιθυμία για λίγο ακόμα φαγητό ταβέρνας, αυτά είναι τα κυρίαρχα trends της γαστρονομικής Αθήνας φέτος. ΓΡΆΦΟΥΝ ΟΙ: ΕΛΈΝΗ ΨΥΧΟΎΛΗ, M. HULOT, ΧΡΙΣΤΊΝΑ Γ Α Λ Α Ν Ο Π Ο Ύ Λ Ο Υ , Μ Ε Ρ Ό Π Η Κ Ο Κ Κ Ί Ν Η , Γ Ε Ω Ρ Γ ΊΑ Π Α Π Α Σ Τ Ά Μ Ο Υ . ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ: ΠΆΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΆΝ 3.5.18 – lifo

17

1

LiFOtaste

Οι αθηναϊκές ταβέρνες είναι στα πάνω τους

Γίναμε vegan Οι Αθηναίοι (όχι όλοι, αλλά αρκετοί!) στρέφονται σιγά-σιγά στη μείωση της κατανάλωσης κρέατος και κάποιοι από αυτούς στην ολική αποχή. ΜΈΧΡΙ ΠΡΌΤΙΝΟΣ ΥΠΉΡΧΕ Η ΕΝΤΎΠΩΣΗ πως τα χορτοφαγικά και vegan πιάτα είναι βαρετά και άνοστα. Πως δεν υπάρχουν πολλές επιλογές και συνδυασμοί. Πως όλα σταματούν στα φαλάφελ και στις μακροβιοτικές σαλάτες. Σήμερα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η μεγαλύτερη τάση στον κόσμο της γαστρονομίας αλλά και της διατροφής γενικότερα είναι μία: η στροφή σε μια πιο φυτική διατροφή. Το βλέπουμε ήδη και στην Αθήνα, με τα εστιατόρια και τις επιλογές σε street food να στρέφονται προς vegan καταλόγους. Ακόμα και στα ράφια των μεγάλων σούπερ-μάρκετ, και όχι κατ’ ανάγκην των καταστημάτων με βιολογικά, έχουν κάνει την εμφάνισή τους προϊόντα από μεγάλες ελληνικές εταιρείες που παράγουν πλέον γάλα αμυγδάλου και φιστικιού ως εναλλακτικό του ζωικού, φυτικά τυριά και υποκατάστατα κρέατος. Όχι ότι γίναμε ξαφνικά όλοι vegan. Όμως θα συναντήσεις συχνότερα κόσμο που αποφεύγει την κατανάλωση κρέατος κάποιες ημέρες της εβδομάδας. Πολλοί το κάνουν σε μια προσπάθεια βελτίωσης της υγείας μέσω της διατροφής αλλά και στο γενικότερο πλαίσιο ανάπτυξης συνείδησης γύρω από την κλιματική αλλαγή. Το κίνημα κατά της βάρβαρης μεταχείρισης των ζώων στη βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία φαίνεται ότι έχει αρχίσει να μας επηρεάζει όλους και η προώθηση μιας πιο «πράσινης» κουζίνας έφερε πολύ ενδιαφέροντα γευστικά αποτελέσματα. Στο Mama Tierra (Ακαδημίας 84), που πρόσφατα κέρδισε τη διάκριση «The Michelin Plate» του οδηγού Michelin για vegan φαγητό με ποιότητα και γεύση, σερβίρουν μια vegan εκδοχή του μουσακά με μπεσαμέλ από γάλα καρύδας. Στο Healthy Bites (Πανεπιστημίου 25), χορτοφαγικό hot dog

18 lifo –

3.5.18

που παρασκευάζεται είτε από βιολογική σόγια είτε από φακές και φάβα. Στο Vegan Nation (Ερμού 86) τελευταία έχουν προσθέσει στο μενού σούσι με αμάρανθο μαριναρισμένο σε παντζάρι, αλλά και vegan παγωτό σε διάφορες γεύσεις. Στο Crudo, στους Αμπελόκηπους (Φαραντάτων 31), το Mexican Burger φτιάχνεται με μπιφτέκι από κόκκινα φασόλια, καλαμπόκι και μεξικάνικα μπαχαρικά και συνδυάζεται με πολύσπορο ψωμί ολικής άλεσης. Στη Γη, στη Γλυφάδα (Γρηγορίου Λαμπράκη 69) εμπνέονται από την ελληνική κουζίνα για να φτιάξουν raw κρητικό ντάκο με παξιμάδι από καρότα, αμύγδαλα και φαγόπυρο, «μυζήθρα» από αμύγδαλα μέσα σε μια πλούσια σαλάτα με κρέμα μπαλσάμικου με σύκα. Στο Εξαρχειώτικο (Μεταξά 2) τα vegan καλαμάκια είναι μια εμπειρία από σουβλάκι που δεν του λείπει το κρέας, με ολόκληρα υπέροχα ψημένα μανιτάρια, κρεμμύδι και πράσινες πιπεριές. Στο Λάιμ bistro, στο Γκάζι (Δεκελέων 23), ανάμεσα στα πολλά ευφάνταστα πιάτα σερβίρουν και ένα Burrito Curry Bowl που περιλαμβάνει κέιλ, σπανάκι, κόκκινη πιπεριά, καστανό ρύζι, καλαμπόκι, φακές, μαύρα φασόλια και τυρί κάσιους. Στο Peas Vegan + Raw, στο Κουκάκι (Φαλήρου 40), έχουν σε πλατό φιλετάκια από σεϊτάν (seitan), που πολλοί το περιγράφουν και ως «κρέας σιταριού», και τέμπε (tempeh), ένα ινδονησιακής καταγωγής προϊόν ζύμωσης με σφιχτή υφή –το οποίο, τώρα που οι φυτικές πρωτεΐνες ανεβαίνουν, σκαρφαλώνει στις προτιμήσεις του κοινού παγκοσμίως– που το φτιάχνουν μόνοι τους χρησιμοποιώντας, αντί για φασολάκια σόγιας, ρεβίθια, ενώ αν επιλέξεις να πάρεις κάτι στο χέρι, θα το πάρεις μέσα σε ανακυκλώσιμες συσκευασίες, χωρίς χλώριο.

—Μερόπη Κοκκίνη

Τα ταπεινά λαδερά είναι και φέτος το αγαπημένο μας φαγητό.

2

Τις εποχές που ανθούσε αυτό που λέμε lifestyle γεννιούνταν το bar-restaurant και η λευκή νεο-ταβέρνα, η δημιουργική κουζίνα και το σούσι ήταν στα σπάργανα, οι πλούσιοι και οι in (όπως τους λέγαμε τότε) θεωρούσαν ντροπή μεγάλη να πουν ότι πού και πού πήγαιναν για κανένα παϊδάκι σε κάποιο εξοχικό ταβερνείο, με όρκο σιωπής και φόβο μην τους δει κανένα μάτι. Τότε όλοι πιστεύαμε ότι η αθηναϊκή ταβέρνα είχε κοιμηθεί διά παντός μαζί με τους ιδιοκτήτες της, ένα είδος προς μελέτη για τους κοινωνιολόγους του μέλλοντος. Τα νέα ήθη την ξέθαψαν από τη λήθη της, την έφεραν στο καθημερινό προσκήνιο, χίπστερ και μικρότερες ηλικίες αντιμετωπίζουν σαν κυνήγι του χαμένου θησαυρού το να βρουν το πιο χαμένο στη συνοικιακή λήθη κουτούκι, το πιο underground ταβερνάκι. Ξαφνικά γύρω μας κυκλοφορεί μια εντυπωσιακή ταβερνολογία και είναι να απορείς πόσες ταβέρνες κατάφεραν να καβαντζάρουν τα κύματα του χρόνου και να επιβιώσουν. Η ταβέρνα είναι μια εύκολη και φτηνή έξοδος, αλλά δεν είναι μόνο το πορτοφόλι που αποφάσισε το τέλος του δικού της Μεσαίωνα. Είναι το φαγητό της μαμάς παράδοσης, είναι ο κεφτές με τον δυόσμο, η αληθινή πατάτα και το σουτζουκάκι, είναι η μνήμη του οικογενειακού φαγητού από τον τόπο σου που σε γυρίζει στη μητρική φροντίδα, σε εποχές ασφαλείς, χωρίς χρέη και ανασφάλεια. Το στοργικό φαγητό μαγειρεύεται απαράλλαχτο όπως παλιά, ξέρεις τη γεύση του πριν τη δοκιμάσεις, δεν πειραματίζεσαι όταν δεν το έχεις καθόλου όρεξη. Επιπλέον, η ταβέρνα είναι σχεδόν πάντα μια οικογένεια. Έχει πρόσωπο και μπέσα, επιλέγοντας πάντα την καλύτερη πρώτη ύλη για να μην εκτεθεί στον μόνιμο θαμώνα, έχει αφεντικό με ονοματεπώνυμο που θα σε υποδεχτεί προσωπικά, ενίοτε κάνει ακόμη μόνη της το σπάνιο είδος βαρελίσιας ρετσίνας, μπορεί να συνδυάσει με επιτυχία στο ίδιο τραπέζι όλες τις γενιές, είναι χαλαρή και άμα πιάσει και το μπουζούκι εξελίσσεται σε ολοκληρωμένο γλέντι στη φιλικότερη τιμή.

—Ελένη Ψυχούλη

VEZENÉ

LIFO CHOICE

«Αγκαλιά» με το πάρκο Μαδρίτης και διαγωνίως της Εθνικής Πινακοθήκης βρίσκεται ένα διαχρονικό μπιστρό à la grecque που άλλαξε τα δεδομένα της αθηναϊκής γαστρονομίας. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα εστιατόρια επικαλούνται την εποχικότητα των υλικών, αντιλαμβανόμενα τη σημασία της για την ποιότητα και τη γεύση των πιάτων. Λίγα όμως μπορούν να εγγυηθούν ότι το μενού τους έχει μόνο φρέσκα πιάτα, καθώς το να εκμεταλλευτεί κανείς σωστά τα εποχικά προϊόντα είναι μια διαδικασία δύσκολη, με μεγάλο κόστος. Η κουζίνα του Vezené αγαπάει την Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα αγκαλιάζει την πολυπολιτισμική γενέτειρα του Άρη Βεζενέ, τη Νέα Υόρκη. Ο ξυλόφουρνος και η φωτιά, κύριοι πρωταγωνιστές, αναδεικνύουν ιδανικά τη βαθύτητα της γεύσης τόσο των βοδινών όσο και των ολόφρεσκων θαλασσινών και ψαρικών. Στο Vezené μπορεί κανείς να βρει κρέας μακράς ωρίμανσης, καθώς είναι το πρώτο εστιατόριο που αναζωπύρωσε την ξεχασμένη τεχνική του σιτέματος. Ο Άρης Βεζενές, με αγάπη και αφοσίωση, έχει γυρίσει διάφορα μέρη ανά τον κόσμο κι έχει έρθει σε επαφή με τους πιο έμπειρους τεχνίτες της χασαπικής με σκοπό να προσφέρει στους καλεσμένους του την απόλυτη γαστρονομική εμπειρία. Το Vezené έχει ως πολιτική του να συνεργάζεται με συλλέκτες άγριων πρώτων υλών, ψαροντουφεκάδες, αγρότες και ντόπιες οικοτεχνίες απ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας, εκμεταλλευόμενο τα αγνότερα αγαθά της ελληνικής γης. Επιλέγει να προμηθεύεται τα υλικά του από βιώσιμες καλλιέργειες και φάρμες, οι οποίες διακρίνονται για τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν το περιβάλλον αλλά και για τις οικολογικές, «ηθικές» μεθόδους διαχείρισης που ακολουθούν. Η καινοτομία, όμως, του Vezené δεν περιορίζεται μόνο στην εξαιρετική τεχνική του σιτέματος του κρέατος. Τα signature κλασικά πιάτα του μενού του, η πληθωρικότητα των γεύσεών του και η ζεστασιά που αποπνέει έχουν κερδίσει το γαστρονομικό κοινό της χώρας. Στο Vezené κάθε γεύμα μοιάζει με οικογενειακό τραπέζι. Τα φαγητά τοποθετούνται στη μέση του τραπεζιού, ώστε όλοι να έχουν τη χαρά του να μοιράζονται το δείπνο τους με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Το μπαρ του, μικρό σε εμβαδό, προσφέρει σε αφθονία φίνα ποτά και, φυσικά, κρασιά. Ο ρόλος του διπλός, καθώς εκεί φιλοξενούνται και φίλοι του εστιατορίου, όπου δοκιμάζουν πρώτοι τα καινούργια πιάτα. Είναι ένα ανεπίσημο τραπέζι του chef.

Extra Tip: Παρόλο που είναι ένα από τα πιο hard to find reservation εστιατόρια, τα walk ins είναι πάντα καλοδεχούμενα. Βρασίδα 11, Αθήνα, 210 7232002 www.instagram.com/vezene, www.vezene.gr

Nέο project Το Birdman ανοίγει τις πόρτες του αρχές Ιουνίου και είναι μια γιαπωνέζικη παμπ στην οδό Σκούφου 2 στο Σύνταγμα που σερβίρει new style yakitori και μικρά πιάτα, εμπνευσμένα από τη μυσταγωγική γαστρονομική κουλτούρα της περιοχής Γιοκότσο στο Τόκιο, γνωστής και ως Memory Lane. Σερβίρει σε μια μπάρα 20 θέσεων, αγαπάει τα γιαπωνέζικα ουίσκι και ζει για τον αναλογικό ήχο του βινυλίου. Αποτελεί ένα νέο πρότζεκτ του Άρη Βεζενέ σε συνεργασία με τον φίλο του Takaaki Otsuka, που έχει πολυετή θητεία στο Kaiseki Shun-Sai Ya Τοκyο και στο Nobu London.

LiFOtaste

Παντού μπριζόλες και T-Bones Ισχύει και αυτό το καλοκαίρι η επέλαση των εστιατορίων που ειδικεύονται στο κρέας. ΈΒΔΟΜΗ ΧΏΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΊΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΆΛΩΣΗ κόκκινου κρέατος, η Ελλάδα κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και την Αμερική. Υπολογίζεται ότι κάθε Έλληνας καταναλώνει 100 κιλά κόκκινο κρέας τον χρόνο, ενώ ο Αμερικανός 88. Λες και όλοι βαλθήκαμε, μέσα από ένα διαχρονικό κατοχικό σύνδρομο, να καταναλώσουμε ως λαός το κρέας που στερηθήκαμε ως τη δεκαετία του ’60, τότε που οι δύσκολοι καιροί κατέβαζαν την ημερήσια κατανάλωση στα 35 μόλις γραμμάρια. Παϊδάκι ή Rib-Eye, το κρέας είναι μόδα και οι κρεατερί νέας γενιάς εγκαθίστανται πλέον ακόμα και μέσα στα σοφιστικέ, ντιζάιν νεο-χασάπικα – από το μαχαίρι κατευθείαν στη φωτιά. Ο νεοαθηναίος πέρασε με ένα τεράστιο άλμα από την γκαγκανιασμένη χοιρινή (με μπόλικο λεμόνι) και το καλοψημένο φιλέτο στο Βlack Αngus, στο μπρίσκετ, στην πικάνια, στην ταλιάτα, στο Rib-Eye αλλά και στην γκουρμέ άποψη για μια προβατίνα και μια σπαλομπριζόλα. Καινούργιο κοσκινάκι μου και νέα θρησκεία στα κάρβουνα οι «κοπές» και το σίτεμα. Όποιος δεν έχει θάλαμο ωρίμανσης με μοστραρισμένες τις μπριζόλες σε διαφορετικά στάδια δεν «παίζει» στον χάρτη της κρεο-πρωτοπορίας και όλοι ξαφνικά έχουν μια άποψη για τα μαχαίρια, τις παντός τύπου όρθιες και ξαπλωτές ψησταριές, τις σούβλες, τα μαντέμια, τα μπάρμπεκιου και τις καυτές πέτρες. Το παράξενο είναι η μετάβαση. Το πόσο εύκολα εξοικειώθηκε ο Αθηναίος, που μέχρι χθες στο Παρίσι έμενε νηστικός, αποφεύγοντας με αποτροπιασμό το σενιάν, με τη γευστική ένταση της παλαίωσης που θυμίζει κυνήγι, το κόκκινο αίμα στο πιάτο, τη σάρκα της ευρωπαϊκής παράδοσης με την οποία ουδέποτε έκανε χωριό.

—Ελένη Ψυχούλη

ΜΑΎΡΟ

ΦΑΓΗΤΌ

4

ΜΑΎΡΟ ΠΑΓΩΤΌ Ως αντίδραση στα Unicorn Latte, τα πρασινωπά γλυκά με matcha και τις υπόλοιπες βρώσιμες πολυχρωμίες που αρέσουν στο Instagram, φτιάχτηκε το μαύρο παγωτό. Το εντυπωσιακό χρώμα σε αυτή την περίπτωση το δίνει ο ενεργός άνθρακας, ένα συστατικό που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια στα νοσοκομεία, λόγω των αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων του, σε περιπτώσεις δηλητηριάσεων ή υπερβολικής δόσης ναρκωτικών. Εξαιρετικά πορώδης άρα και απορροφητικός, ο ενεργός άνθρακας παίρνει μαζί του τις τοξίνες. Για τον ίδιο λόγο, όμως, όταν προστίθεται στις τροφές απορροφά τις βιταμίνες και τις θρεπτικές ουσίες τους. Είναι σχετικά άγευστος και η κατανάλωσή του ασφαλής, εφόσον δεν γίνεται πολύ συχνά και κρατιέται σε μικρές ποσότητες.

ΜΑΎΡΟ ΣΚΌΡΔΟ Όταν ολόκληρα κεφάλια σκόρδου παλαιωθούν για εβδομάδες σε ζεστό και υγρό περιβάλλον, οι σκελίδες τους γίνονται κατάμαυρες, μαλακές και κολλώδεις, ενώ η γεύση τους αλλάζει δραματικά. Το μαύρο σκόρδο έλκει την καταγωγή του από την ασιατική κουζίνα, αλλά ευτυχώς έφτασε πλέον και σε αυτήν τη μεριά του κόσμου, δίνοντας γλυκό, γήινο, ουμάμι προφίλ σε ό,τι προστίθεται, από κρέας, μαγιονέζες, βούτυρα και λάδι μέχρι και σοκολάτες.

ΜΑΎΡΟ ΚΟΤΌΠΟΥΛΟ Μετά την ψύχωση με τις καρύδες που δημιούργησε στους Έλληνες τηλεθεατές το «Survivor», με τα παιδιά να τις παίρνουν στο σχολείο μαζί με το κολατσιό και τα σούπερμάρκετ να στήνουν ξεχωριστά ράφια με νερό καρύδας, λάδι καρύδας κ.ο.κ., ήρθε και η τρέλα για το μαύρο κοτόπουλο. Συγκεκριμένη εταιρεία το έφερε πρώτη στην Ελλάδα και το διαφήμισε στο reality ως καινοτόμο προϊόν που υπερτερεί ποιοτικά, καθώς η διάρκεια εκτροφής του υπερβαίνει τις 90 ημέρες. Πάντως, μόνο τα πούπουλά του είναι στην πραγματικότητα μαύρα, σε αντίθεση με τα κοτόπουλα Silkie που έχουν μαύρο κρέας, ράμφος, οστά και εσωτερικά όργανα.

ΜΑΎΡΟ ΣΟΥΣΆΜΙ

3 20 lifo –

3.5.18

Το σουσάμι είναι ένα από πρώτα καρυκεύματα που χρησιμοποιήθηκαν στη μαγειρική. Το μαύρο σουσάμι, με ελαφρώς πιο καπνιστή και βαθιά γεύση από το λευκό, προτιμάται όλο και περισσότερο για τα ευεργετικά αποτελέσματα που πιστεύεται πως έχει στην υγεία, και συγκεκριμένα για τις αντιγηραντικές του ιδιότητες. Το λάδι από μαύρο σουσάμι χρησιμοποιείται από την παραδοσιακή κινεζική ιατρική και την αγιουβέρδα.

ΜΑΎΡΟ ΑΛΆΤΙ Το ροζ αλάτι πέθανε. Ζήτω το μαύρο αλάτι! Το «χαβανέζικο μαύρο αλάτι» ή «lava salt» παραδοσιακά περιλαμβάνει ηφαιστειακή λάβα από τη Χαβάη, περισσότερα μεταλλικά στοιχεία και πλουσιότερη γεύση. Τα περισσότερα εστιατόρια που ψάχνουν, όμως, τον πιο τρέντι τρόπο να αλατίσουν το φαγητό τους είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιούν το μαύρο αλάτι που βαφτίζεται χαβανέζικο αλλά παίρνει το χρώμα του από την ανάμειξή του με ενεργό άνθρακα.

—Γεωργία Παπαστάμου

ΌΜΙΚΡΟΝ

LIFO CHOICE

Εμπνευσμένο μενού με ιδιαίτερη και γεμάτη ταμπεραμέντο ταυτότητα σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας! Το εστιατόριο Όμικρον του Ομίλου Καστελόριζο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι πραγματικοί γευσιγνώστες της πόλης το γνωρίζουν ήδη για την ξεχωριστή ελληνική και δημιουργική κουζίνα του με επιρροές από Κέρκυρα και Ισπανία, τόπους καταγωγής του βραβευμένου και ταλαντούχου σεφ του Μίλτου Αρμένη. Το ίδιο το εστιατόριο, μάλιστα, συμπεριλήφθηκε από τα βραβεία Ελληνικής Κουζίνας 2018 στα 10 καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας και στα 55 καλύτερα της Ελλάδας. Ο χώρος, εντυπωσιακός και διαμορφωμένος σε δύο επίπεδα, αποπνέει έναν αέρα πολυτέλειας και κομψότητας που στήνει το ιδανικό σκηνικό για να απολαύσεις τις εκλεπτυσμένες γεύσεις του. Πιάτα όπως η «αθηναϊκή», που ενισχύεται από την κερκυραϊκή προσθήκη του κουμκουάτ, το τσιγαρέλι με καλαμάρι, μυρωδάτα χόρτα, μυρωδικά και πικάντικη επίγευση κοκκινοπίπερου και ο αξεπέραστος κόκορας παστιτσάδα με μυρωδάτα κερκυραϊκά μπαχαρικά που κλείνονται μέσα σε αέρινα ντάμπλινγκ είναι οι λόγοι που το έχουν αναδείξει σε ένα από τα αγαπημένα εστιατόρια του αθηναϊκού κοινού. Και αν οι παραδοσιακές γεύσεις, συνδυασμένες με τις ιδιαίτερες γευστικές προτάσεις του Μίλτου Αρμένη, είναι το δυνατό χαρτί του Όμικρον, εξίσου καλά τα πάει και με πιο σύγχρονα πιάτα, με εξαιρετικές επιλογές που χαρίζουν σε όποιον τις επιλέξει μοναδικές εμπειρίες απόλαυσης. Το χταπόδι καρπάτσιο με αγουρίδα, το εξαιρετικό ταρτάρ καραβίδας με εσπεριδοειδή και σορμπέ πορτοκάλι, είναι ενδεικτικά κάποιες από τις γευστικές προτάσεις που σε περιμένουν. Η σούπα σοκολάτας με μαρέγκες και φρούτα, ο αποδομημένος μπακλαβάς σε στυλ παγωτού και η τάρτα λεμόνι είναι οι ιδανικές επιλογές που χαρίζουν στο γεύμα σου το πιο γλυκό φινάλε που θα μπορούσες να φανταστείς. Τώρα τον Μάιο το μενού του Όμικρον ανανεώνεται και εμπλουτίζεται με νέα πιάτα που θα ενθουσιάσουν το κοινό. Δροσερές σαλάτες με φρούτα και θαλασσινά, κρητική σαλάτα με καρπούζι και φέτα, κερκυραϊκό μπουρδέτο με πανακότα φέτας, μυλοκόπι με ελαφρώς καυτερή σάλτσα και σοφρίτο με μάγουλο μοσχαρίσιο είναι μερικές από τις νέες προτάσεις του σεφ Μίλτου Αρμένη που υπόσχονται να μας χαρίσουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία γευστικής απόλαυσης.

Extra Tip: Στο Όμικρον μπορείς να επιλέξεις μενού σε πραγματικά δελεαστικές τιμές, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να δοκιμάσεις περισσότερα πιάτα. Επιπλέον, τώρα το καλοκαίρι σε περιμένει ένας πραγματικά θαυμάσιος και μεγάλος κήπος, από τους καλύτερους στην Αθήνα, που σίγουρα θα σε μαγέψει.

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Δρόσου 1 & Αίγλης, Κηφισιά, 210 6202475 omikronrestaurant.gr/ FB: omikronrestaurant Instagram@omikron_restaurant

LiFOtaste

5 Τα social media επηρεάζουν αυτό που θέλουμε να φάμε σε ανησυχητικό βαθμό

22 lifo –

3.5.18

Αν δεν είναι στο Instagram, δεν το τρώω ΤΗΝ ΏΡΑ ΠΟΥ ΓΡΆΦΕΤΑΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ, το hashtag #foodporn στο Instagram απαριθμεί 158.208.991 αναρτήσεις. To #foodie, 88.247.184, ενώ σε παρόμοια αριθμητικά ύψη θα βρείτε όλα τα hashtags που περιέχουν τη λέξη «food». Το φαγητό ως εικόνα είναι πλέον ένα εργαλείο επικοινωνίας, μια μεγάλη «λέσχη» ανθρώπων που θέλει να καταγράφει αυτό που τρώει. Τη μεγάλη αυτήν τάση τη διαπιστώνεις ακόμα κι αν κοιτάξεις γύρω σου σε ένα εστιατόριο. Οι πιθανότητες είναι πως κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια του γεύματος, οι περισσότεροι επισκέπτες ενός εστιατορίου θα φωτογραφίσουν το φαγητό τους. Ας μην μπούμε στη διαδικασία να αναρωτηθούμε γιατί να θέλει κάποιος να φωτογραφίσει αυτό που τρώει. Για ποιον λόγο φωτογραφίζουμε τις πατούσες μας ή για ποιον λόγο βγάζουμε δεκάδες φωτογραφίες του εαυτού μας; H γνώμη μου είναι πως η επιστήμη έχει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να χαρτογραφήσει και να εξηγήσει τις νέες διαδικτυακές μας συνήθειες. Ας δούμε, λοιπόν, τι είναι αυτό που φωτογραφίζουμε όταν φωτογραφίζουμε το φαγητό μας. Πρόκειται συνήθως για την πιο glossy, ποπ, ιδανική μορφή φαγητού που μπορείς να φανταστείς. Οι φωτογραφίες του φαγητού συνήθως φωνάζουν πως «είναι τέλειο». Η αλήθεια δεν έχει καμία σημασία στη διαδικασία αυτή. Το φαγητό θα δείχνει νόστιμο ακόμα κι αν δεν είναι. Το φαγητό πρέπει να δείχνει απλώς όμορφο, ακόμα κι αν δεν είναι. Σημαντικά στοιχεία: το χρώμα, η ζωντάνια, η δραματικότητα της λήψης, η αρτιότητα της εικόνας που είναι συνήθως στημένη και σκηνοθετημένη στην εντέλεια, ακόμα κι αν μοιάζει χαλαρή. Τα μπέργκερ γίνονται τριπλά, τα τυριά ξεχειλίζουν μέσα από τα καλογυαλισμένα μπιφτέκια σαν χείμαρροι από πηχτό κίτρινο υγρό, οι σάλτσες είναι κατακόκκινες, ενώ τα ψωμάκια γυαλίζουν σαν κοσμήματα. Τα παγωτά είναι τεράστια, διακρίνονται οι υφές, τα φρούτα, η σοκολάτα στάζει ηδονικά πάνω στο παγωμένο γλυκό, η σαντιγί είναι αληθινά πανέμορφη. Δεν πρόκειται για στιγμιαίες φωτογραφίες. Πρόκειται για καλά μελετημένες λήψεις που γίνονται με προσοχή και γνώση. Η δουλειά αυτή παίρνει χρόνο και δεν γίνεται ιδιωτικώς αλλά στο τραπέζι που τρώμε. Στο τέλος η φωτογραφία ανεβαίνει και τα likes έρχονται να δικαιώσουν τον φωτογράφο. Κάθε like απομακρύνει κάθε του ανασφάλεια. Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κανείς ότι η τέχνη του να ομορφαίνεις το φαγητό στις φωτογραφίες δεν είναι κάτι καινούργιο. Τα περιοδικά μαγειρικής το κάνουν εδώ και δεκαετίες. Η εικόνα εξιδανικεύεται για να περάσει το μήνυμα σωστά και δυνατά. Στα glossy περιοδικά φαγητού τι δουλειά έχουν τα πιάτα που δεν αστράφτουν; Πώς θα γίνει η φαντασίωση πράξη, αν το άρωμα του εδέσματος δεν φτάνει να περάσει από το χαρτί στο μυαλό του σπιτικού μάγειρα; Πώς θα το μαγειρέψεις ή θα το φας, αν δεν είναι τέλειο στο μυαλό σου; Στη νέα εποχή, όμως, η εξιδανίκευση της εικόνας του φαγητού έχει περάσει από τον food stylist ενός περιοδικού στα χέρια εκατομμυρίων χρηστών. Οι χρήστες δεν ορίζουν μόνο την εικόνα στο μυαλό μας, επιβάλλουν και το τι θα τρώμε. Μπείτε στους λογαριασμούς των εστιατορίων και θα καταλάβετε τι εννοώ. Τα ίδια τα εστιατόρια διαμορφώνουν πια τα πιάτα που μαγειρεύουν, αλλά και την εικόνα τους, για να ταιριάζει με αυτήν του μεγάλου πλήθους. Και, φυσικά, δεν διαμορφώνουν απλώς τα πιάτα τους αλλά και τον κατάλογό τους ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής. Τα μπέργκερ μεγαλώνουν, τα αυγά κάθονται πάνω σε κάθε, μα κάθε φαγητό, τα γλυκά γίνονται πολύ ψηλά, οι μπριζόλες, ξεδιάντροπα μεγάλες, φιλετάρονται στα τραπέζια. Το φαγητό προσπαθεί να αντεπεξέλθει στην εικόνα που τα social media δημιούργησαν γι’ αυτό. Το κοινό είναι ικανοποιημένο, έτσι έχουμε πλήθος Instagram stories, αναρτήσεων, έναν νέο τρόπο προβολής. Δεν είναι ακριβώς αρνητικά όλα αυτά. Ειδικά όσον αφορά τις περιπτώσεις εστιατορίων και επιχειρηματιών που έχουν την ικανότητα να ακολουθούν τις νέες τάσεις, γνωρίζουν ωστόσο πολύ καλά την ευθύνη που έχουν απέναντι στο καλό φαγητό. Πρόκειται όμως για μια νέα τάση που διαμορφώνει κι αυτή με τον τρόπο της το τι τρώμε στην Αθήνα και όχι μόνο. Όλα γίνονται μεγαλύτερα, πιο χρωματιστά, πιο αρτιστίκ στα πιάτα, όχι απαραίτητα πιο νόστιμα. Μεγάλο κέρδος για την ποπ πλευρά της κουζίνας, μεγάλο το κόστος για πιο ταπεινά φαγητά, για την ελληνική κουζίνα δηλαδή. Κλείνω με δύο πρόσφατες εμπειρίες. Το εστιατόριο River Café του Λονδίνου γιόρτασε τρεις δεκαετίες λειτουργίας με έναν επετειακό τόμο με τις καλύτερες συνταγές του. Οι φωτογραφίες είναι σχεδόν σοκαριστικές. Δεν γίνεται καμία απολύτως προσπάθεια να «ωραιοποιηθεί» το κάθε πιάτο. Είναι καλοφωτισμένες (λευκό φως, λευκό φόντο), καλοστημένες, αλλά δεν δείχνουν τίποτα παραπάνω από αυτό που είναι στ’ αλήθεια το φαγητό. Το αντίθετο της αισθητικής Instagram, αλλά η αποθέωση αυτού που λέμε πίστη στη νοστιμιά και τίποτε άλλο. Η δεύτερη εμπειρία συνέβη κάπου λίγο πιο ταπεινά. Στο αγαπημένο μου ταβερνάκι η εποχή της αγκινάρας δοξάζεται πανηγυρικά. Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν, πήγαμε για αγκινάρες αλά πολίτα. Μπήκα στην κουζίνα να τις φωτογραφίσω έτσι όπως καθόντουσαν μέσα στο πράσινο λάδι, με τον άνηθό τους, υπέροχες, πεντανόστιμες. Οι φωτογραφίες ήταν εντελώς αποτυχημένες. Η αποτυχία συνεχίστηκε και στο τραπέζι, τόσο με τις ψημένες αγκινάρες όσο και με μια θεία σαλάτα από ωμές αγκινάρες, φρέσκα κρεμμυδάκια και άνηθο. Δεκάδες λήψεις που καμιά δεν ανέβηκε στο Instagram γιατί δεν πληρούσε τα κριτήρια. Η γεύση τους όμως θα μου μείνει αξέχαστη μέχρι την επόμενη άνοιξη. Ίσως και να χρειάζεται, σκέφτομαι, μια επανάσταση «άσχημου» φαγητού στο Instagram απ’ όλους εμάς που εκτιμάμε ακόμα τη γεύση μιας αγκινάρας, ασχέτως της εικόνας της.

—Μιχάλης Μιχαήλ

Οι άνθρωποι του ελληνικού κρασιού διαμαρτύρονται συχνά. Το ποσοστό κατανάλωσης χύμα κρασιού και τσίπουρου είναι ακόμα πολύ μεγάλο. Κι έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται. Το χύμα είναι επικίνδυνο, είναι συνήθως αγνώστου προελεύσεως και καταναλώνοντάς το δεν στηρίζεις τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται με το εμφιαλωμένο κρασί στην Ελλάδα, η οποία είναι αξιοσημείωτη. Υπάρχει, βέβαια, και η άλλη εικόνα. Ένα οποιοδήποτε βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Σε γνωστό wine bar, ένα από τα πολλά πια που βρίσκονται στην περιοχή. Τα τραπεζοκαθίσματα είναι πολλά. Κόσμος κατακλύζει τον δρόμο, υπάρχει λίστα αναμονής. Ακόμα και μέσα, το μικρό αυτό wine bar είναι γεμάτο, αν και κάνει ζέστη. Ο πολυσέλιδος κατάλογος είναι ένας ύμνος στον ελληνικό αμπελώνα. Αν έχεις ώρα, τον διαβάζεις σαν ένα ταξιδιωτικό κείμενο και ταξιδεύεις από τα Ασύρτικα στα κρασιά της Ζακύνθου, στη στιβαρή Πελοπόννησο, στα παιχνιδιάρικα ροζέ και στις σχεδόν άγνωστες ποικιλίες της Βόρειας Ελλάδας. Οι πελάτες συμμετέχουν στην περιπέτεια του ελληνικού κρασιού, ρωτούν, δοκιμάζουν, συζητούν. Kι αν εδώ ειδικεύονται στα ελληνικά κρασιά και δίνουν μάχες για να φέρουν μικρούς παραγωγούς στο κέντρο της Αθήνας, στα διπλανά wine bars ο παγκόσμιος αμπελώνας στέκεται δίπλα στον ελληνικό. Το κοινό σημείο είναι πως οι Αθηναίοι έχουν στρέψει το βλέμμα τους στο κρασί και θέλουν να μάθουν όσο περισσότερα γίνεται γι’ αυτό. Μπορεί στους αριθμούς να μην έχουμε νικήσει ακόμη το χύμα κρασί, όμως ο σπόρος έχει φυτευτεί και σύντομα θα δώσει καρπούς.

6

Το κρασί είναι πρωταγωνιστής στα τραπέζια μας Ελληνικό ή ξένο (πάντα εμφιαλωμένο), δεν είναι πια κάτι σπάνιο, είναι κάτι βασικό. Πίσω στην αθηναϊκή πραγματικότητα τώρα, δεν είναι μόνο τα wine bars και τα εστιατόρια που διαθέτουν πλέον τις πιο ενημερωμένες λίστες, είναι και οι σομελιέ μας που διαπρέπουν, είναι και οι αθηναϊκές κάβες που σκίζουν από επιλογές και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές του εξωτερικού. Οι Αθηναίοι είναι πια πολύ μακριά από τις εποχές που παράγγελναν κρασί χωρίς να ξέρουν τι και πώς. Και νομίζω πως αυτό αντικατοπτρίζει την τεράστια προσπάθεια των Ελλήνων οινοποιών.

Μια χαριτωμένη λεπτομέρεια για το τέλος. Πέρσι, στην Ανάφη, είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε εμφιαλωμένο κρασί από τον αμπελώνα του νησιού. Ένας οινοποιός επέστρεψε στο νησί κι έφτιαξε κάτι με τα ντόπια σταφύλια. Η συγκίνηση που ένιωσα δεν περιγράφεται. Φυσικά, ήταν το μόνο κρασί που καταναλώναμε για τις 10 μέρες που βρεθήκαμε στο νησί. Αυτό, νομίζω, λέει πολλά για το μέλλον του ελληνικού κρασιού αλλά και για τα γούστα μας.

—Μ. Μ.

MEZZE GLYFADA

LIFO CHOICE

Ο μεζές στα καλύτερά του. Στην ελληνική συνείδηση έξοδος σημαίνει καλή παρέα, πλούσιοι μεζέδες και ποτό. Αυτά ακριβώς τα συστατικά προσφέρει απλόχερα το Mezze Glyfada. Παρεΐστικο κλίμα, εξαιρετικά ελληνικά αποστάγματα και, φυσικά, πεντανόστιμους μεζέδες της θάλασσας και της στεριάς, να γλείφεις και τα δάχτυλά σου. Με το που μπαίνεις στο μαγαζί νιώθεις ένα αίσθημα κεφιού και χαλάρωσης να σε κατακλύζει. Η minimal country style αισθητική του και η εντυπωσιακή τζαμαρία που πλαισιώνει τον χώρο σε κάνουν να αισθάνεσαι λες και μεταφέρθηκες αυτόματα σε αυλή σπιτιού της παλιάς Αθήνας. Βιβλιοθήκες με σερβίτσια και κουζινικά σκεύη-αντίκες, ξύλινα παράθυρα μιας άλλης εποχής, παραδοσιακά σκαλιστά κάγκελα, πολύχρωμες καρέκλες επίτηδες διαφορετικές μεταξύ τους για να τονίζουν τη μοναδικότητα του κάθε επισκέπτη, είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του μαγαζιού, συνδυάζοντας ποιότητα και ατμόσφαιρα. Και αφού θαυμάσεις τον χώρο, έρχεται η σειρά των μεζέδων. Πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Οι επιλογές είναι ατελείωτες και θα ικανοποιήσουν τόσο τους φαν των θαλασσινών όσο και αυτούς των κρεατικών. Θα ενθουσιαστείς με το υπέροχο τας κεμπάπ μόσχου και το ψητό χαλούμι με σύκα, ενώ οι επιτραπέζιες σούβλες με τρυφερό μοσχαρίσιο φιλέτο, ζουμερό κοτόπουλο ή σολομό θα κλέψουν τις εντυπώσεις, τόσο οπτικά όσο και γευστικά. Τα κοκκινιστά ή λεμονάτα γιουβετσάκια θαλασσινών και η τηγανιά θαλασσινών είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο του μαγαζιού που οι λάτρεις των θαλασσινών αλλά και οι υπόλοιποι θα εκτιμήσουν δεόντως. Αν, πάλι, έχεις πεθυμήσει ψάρι, τότε δοκίμασε τη φρέσκια φουρνιστή τσιπούρα ψημένη σε κρούστα από χοντρό αλάτι και αρωματικά και είναι σίγουρο πως θα παραμιλάς από την απόλαυση. Φυσικά, ο καλός μεζές επιβάλλεται να έχει την κατάλληλη συνοδεία. Γι’ αυτό στο Mezze Glyfada έχουν επιστρατεύσει επιλεγμένα ελληνικά κρασιά, κρητική ρακή και τσίπουρο που θα δέσουν αρμονικά με το γεύμα σου. Στα μεγάλα συν του μαγαζιού αξίζει να σημειωθούν και οι πραγματικά προσιτές τιμές που, μαζί με την υψηλή ποιότητα αυτών που προσφέρει, θα σε κάνουν να μην ξεκολλάς.

Extra Tip: Το Mezze Glyfada λειτουργεί εδώ και 4 χρόνια και ανήκει στον Όμιλο Καστελόριζο. Έναν όμιλο-σήμα κατατεθέν της αθηναϊκής εστίασης, που εδώ και 37 χρόνια ξεχωρίζει για την υψηλή ποιότητα που προσφέρουν τα εστιατόριά του.

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Δημάρχου Αγγέλου Μεταξά 34 & Φοίβης 11, Γλυφάδα 210 8980480 mezzeglyfada.gr/ Fb: mezzeglyfada Instagram @mezze_glyfada

8

LiFOtaste

ΓΊΝΑΜΕ ΠΙΟ ΕΥΣΥΝΕΊΔΗΤΟΙ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΌ ΜΑΣ Δεν πετάμε, δίνουμε σε αυτούς που το έχουν ανάγκη. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί πού καταλήγει το φαγητό που περισσεύει από εστιατόρια, φούρνους, μαγαζιά με μικρογεύματα, ακόμα και από εκπομπές μαγειρικής. Κάποιοι από εμάς, περισσότερο από ανθρωπιστικές ενοχές, ρωτάμε, προσπαθώντας ταυτόχρονα να μην πετάμε φαγητό ή, έστω, να το αφήνουμε σε σημεία όπου ξέρουμε ότι θα πιάσει τόπο. Φυσικά, τίποτε από τα δύο δεν είναι πραγματικά αποτελεσματικό γι’ αυτούς που πραγματικά αδυνατούν να εξασφαλίσουν κανονικές μερίδες γεύματος μέσα στη μέρα. Σε μια κουβέντα που είχα πριν από μήνες με φίλους και γνωστούς που διατηρούν καταστήματα εστίασης στην Αθήνα, η απάντηση ήταν ότι υπάρχει μια σχετική μέριμνα, αλλά όχι κάτι συστηματικό. «Κάθε βράδυ, με το κλείσιμο του μαγαζιού, αφήνω σακούλες με ό,τι περίσσεψε πάνω στην εξωτερική μπάρα όπου το πρωί οι πελάτες πίνουν τον καφέ τους» μου εξηγεί ο Γιάννης που διατηρεί ένα μικρό καφέ με τυρόπιτες και μικρογεύματα στην Αθήνα. Υπάρχει, όμως, κάτι πιο οργανωμένο και συστηματικό από αυτή την ανθρώπινη σκέψη ή, έστω, από τα συσσίτια της Εκκλησίας και τα καλά οργανωμένα –αλλά συγκεκριμένων δυνάμεων και αντοχών– κοινωνικά παντοπωλεία; Όταν ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, ιδρυτικό μέλος και διαχειριστής της ομάδας «Μπορούμε», μου αναφέρει ότι πριν από λίγες μέρες «δικτύωσε» 54 τόνους πατάτες από την Αριδαία, αντιλαμβάνομαι ότι αυτού του είδους η συστηματοποίηση έχει συμβεί, έστω και από στόμα σε στόμα ή μέσω των social media. «Ξεκινήσαμε το 2011 με τρία άτομα. Από τότε, και μέσα σε περίπου 6 χρόνια, έχουμε μοιράσει 21 εκατ. μερίδες φαγητού. Το μότο μας είναι “καμία μερίδα φαγητού χαμένη” και συνεργαζόμαστε με όσους έχουν τη διάθεση να το δουν αυτό να υλοποιείται».

Η ελληνική κουζίνα στο μπακάλικο Επιτέλους μαγειρεύουμε με δικά μας υλικά.

7 24 lifo –

3.5.18

Δεν ξέρω αν όλα μαζί συντονίστηκαν σε μια ολική επαναφορά της ελληνικότητας, οι φούρνοι, τα νεο-μπακάλικα και τα γούστα μας που άλλαξαν, αλλά ο ντάκος και το κριτσίνι σε χιλιάδες εκδοχές, αρώματα, ζυμώματα και αλεύρια είναι τα παντοδύναμα νέα σνακ, αυτά που γύρισαν την πλάτη στο αλλοτινό σάντουιτς με σολομό και μπαγκέτα με προσούτο-παρμεζάνα. Η Αθήνα συναγωνίζεται σε κατανάλωση ντάκου την Κρήτη, τόσο στα εστιατόρια όσο και στο σπίτι της, καθώς η νέα εποχή θυμήθηκε πως το αλεύρι με πίτουρο, ιδιαίτερα το κρίθινο, που μας ενώνει και με την αρχαία Ελλάδα, είναι κάτι που αγαπά την υγεία αλλά και τη vegan διατροφή. Τα νέα μπακάλικα, πάλι, που ξαναέβαλαν στην κάθε γειτονιά έναν άλλον μπακάλη που παίζει στα δάχτυλα την ελληνικότητα και τα βαζάκια της νέας γενιάς παραγωγών, πέραν του ότι έχουν και του πουλιού το γάλα σε ντάκο-κριτσίνι, έχουν και ένα νέο «έτοιμο» που μεταμορφώνεται με το άνοιγμα ενός καπακίου σε υγιεινό, χωρίς συντηρητικά, μοντέρνο γεύμα με γεύση από γιαγιά. Τα νέα καλέσματα διαθέτουν πια χαβιάρι καπνιστής μελιτζάνας με αλάτι Μεσολογγίου, πατέ πράσινης ελιάς με αμύγδαλα και θυμάρι, κάππαρη γιαχνί με ελιές, μανιτάρια με καραμελωμένα κρεμμύδια, οι μοναχικές μακαρονάδες της βιασύνης περιχύνονται με σάλτσα βιολογικής ντομάτας με μαστίχα, το κοτόπουλο φιλέτο της ευκολίας τρώγεται με κέτσαπ πράσινης ντομάτας και σος πιπεριάς Φλωρίνης με πετιμέζι, το πρωινό ξυπνά με μαρμελάδα κράνο χωρίς ζάχαρη και σιρόπι μύρτιλο του Βελβενδού με ροδοπέταλα. Ένα νέο σπιτικό γκουρμέ που αγνοούν ακόμη τα δημιουργικά εστιατόρια.

—Ελένη Ψυχούλη

Μεγάλες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ, διάσημοι φούρνοι, αγρότες και παραγωγοί απ’ όλη την Ελλάδα συνεργάζονται εδώ και καιρό με τον οργανισμό. Πώς, όμως, διασφαλίζεται το ότι το τρόφιμο που φτάνει σε αυτόν που το έχει ανάγκη είναι ασφαλές; «Σε ό,τι αφορά τους φούρνους, και ειδικά τις αλυσίδες, που τα ράφια τους είναι γεμάτα μέχρι αργά το βράδυ και για λόγους εικόνας, αυτά τα προϊόντα τα παίρνουμε στις 9 μ.μ., ακριβώς με το κλείσιμο δηλαδή, και διατίθενται άμεσα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα λεγόμενα “άσχημα φρούτα και λαχανικά” – ξέρετε, καρότα με τρεις απολήξεις, πατάτες που μοιάζουν με καρδιά και συνήθως ξεχωρίζονται για λόγους ανομοιομορφίας. Τα προϊόντα διατίθενται σε τρεις κατηγορίες κοινωφελών φορέων: σε συσσίτια εκκλησιών, κοινωνικά παντοπωλεία δήμων και σε όλους τους άλλους φορείς που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον. Ανάμεσα στον αποδέκτη φορέα και στον δωρητή υπάρχει ένα συμφωνητικό που διασφαλίζει την ποιότητα του προϊόντος και τη μη μεταπώλησή του» εξηγεί ο κ. Θεοδωρίδης. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το τι θα κάνει κάποιος, ιδιώτης ή φορέας, με το φαγητό που του περισσεύει (και σίγουρα θα καταλήξει στα σκουπίδια) είναι προσωπική υπόθεση. Όμως είναι τέτοια και η προσωπική έρευνα γύρω από φορείς, οργανισμούς και ομάδες που μπορούν να βοηθήσουν, ώστε κανείς να μην πεινάει στην Αθήνα του 2018. Ας το δούμε λίγο και ως μάθημα διαχείρισης ενέργειας κι ας το εφαρμόσουμε.

—Χριστίνα Γαλανοπούλου

IL BARRETTO

LIFO CHOICE

Το νέο bar-restaurant στην Αγίας Ειρήνης απογειώνει τις ιταλικές γεύσεις. Κάτι πολύ εκλεπτυσμένο και νόστιμο παίζει τελευταία στην πλατεία Αγίας Ειρήνης και αν δεν το έχετε γνωρίσει ακόμα, ειδικά οι λάτρεις της ιταλικής κουζίνας, σπεύσατε. Η νέα άφιξη στην πιο κοσμοπολίτικη γειτονιά του κέντρου ακούει στο όνομα Il Barretto και έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να γίνει το νέο hype της περιοχής. Το νέο μέλος της οικογένειας Terrablue, στο οποίο ανήκει επίσης το Σερσέ Λα Φαμ, είναι το τέταρτο με την επωνυμία Il Barretto, ακολουθώντας την ίδια φιλοσοφία, δίνοντας όμως κάτι παραπάνω στο κομμάτι του μπαρ. Έτσι, στο ολοκαίνουριο Barretto όχι μόνο θα φας καταπληκτικά αλλά ο φινετσάτος χώρος ενδείκνυται και για χαλαρό ποτό αλλά και για after office συναντήσεις για aperitivo αλά ιταλικά. Με βασικό κορμό τα ζυμαρικά και τις πίτσες, το μενού του Barretto κινείται κυρίως στα μονοπάτια της ιταλικής κουζίνας, έχοντας όμως αρκετές ελληνικές πινελιές και ευρωπαϊκές νότες. Δίνοντας έμφαση στις πρώτες ύλες, με εξαιρετικά επιλεγμένα αλλαντικά, ο σεφ Ανδρέας Λαγός που έχει επιμεληθεί το μενού και ο Άκης Βαρθαλάμης στην κουζίνα προτείνουν πιάτα για δυνατές απολαύσεις. Τα arancini κεφτεδάκια με ρύζι, salsiccia και σιγομαγειρεμένη σάλτσα ντομάτας, η πίτσα με ραγού, η κλασική Bucatini Cacio e Ρepe με πεκορίνο και πιπέρι, το Vitello Tonnato, το σπαγγέτι με κρέμα πράσου, κρεμμύδι και σύγκλινο και η δική τους εκδοχή της καρμπονάρα με στριφτούδι Κρήτης και μελάτο αυγό είναι μερικά μόνο απ’ τα πιάτα που αξίζει να γευτείς στο Barretto. Θα βρεις επίσης αρκετές χορταστικές σαλάτες (Caprese, Ceasar’s, πράσινη σαλάτα με καπνιστό σολομό Σκωτίας, Panzanella κ.ά.), καθώς και λαχταριστά burgers με μπιφτέκι από σολομό ή από ρεβίθια και κινόα, εκτός του κλασικού με μοσχαρίσιο μπιφτέκι. Η κουζίνα ανοίγει απ’ τις 9 το πρωί, σερβίροντας πρωινό αλλά και το εκλεκτό χαρμάνι καφέ του Barretto από ποικιλίες Arabica, επιλεγμένες από οικογενειακές φυτείες της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, καθώς και της Αφρικής. Αυγά μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους, όπως florentin, ποσέ ή τηγανητά, σάντουιτς, pancakes, κρέπες και ποικιλία από κέικ, τάρτες κι άλλα γλυκά συμπληρώνουν αρμονικά το μενού και είναι η τέλεια επιλογή για ένα δυνατό πρωινό ή brunch. Αν τύχει να το επισκεφθείς απόγευμα μην παραλείψεις να ακολουθήσεις το τελετουργικό του aperitivo, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί ή prosecco, που μπορείς να συνοδεύσεις με κάποια νοστιμιά του ειδικού finger food menu. Το μπαρ βγάζει επίσης μερικά πολύ ενδιαφέροντα signature cocktails με την υπογραφή του Βασίλη Ροΐδη, τα οποία εκτελεί ο Νίκος Μανδρέκας. Η νέα άφιξη στο κέντρο της πόλης αναμφίβολα αξίζει μια γνωριμία από κοντά.

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Βασιλικής 2, πλατεία Αγίας Ειρήνης, Αθήνα, 210 3232320, www.ilbarretto.com/el, www.facebook.com/ilbarrettocafe

LiFOtaste

9

Το σουβλάκι έγινε επιστήμη Χορτοφαγικό, γκουρμέ, ψαροφαγικό, ό,τι θες σε σουβλάκι υπάρχει στην Αθήνα. Σουβλάκι λέμε το χοιρινό κρέας περασμένο σε ξυλάκι, αλλιώς καλαμάκι, εξού και το «καλαμάκι» των Νότιων –οι Θεσσαλονικείς, όταν λένε «καλαμάκι», εννοούν το πλαστικό του φραπέ και των αναψυκτικών, αυτό που απαγορεύτηκε–, ή το τυλιχτό, δηλαδή κρέας-πίτα-ντομάτα-κρεμμύδι-τζατζίκι-μαϊντανό. Ή πίτα-κεμπάπ. Το βασικό κρέας για το σουβλάκι ήταν πάντα το χοιρινό (μικρά κομμάτια κρέατος ή γύρος), ενώ με τα χρόνια εμφανίστηκαν κοτόπουλο, μοσχάρι, προβατίνα, διάφορα κρέατα. Κάποιοι βάζουν μέχρι και φρυγαδέλι, λουκάνικο, κοκορέτσι και κοντοσούβλι. Ας πούμε ότι μέχρι εκεί το έδεσμα μπορεί να λέγεται σουβλάκι, αφού βασικό συστατικό του είναι το κρέας. Από κει και πέρα, ο όρος περιγράφει μέχρι και το «παιδικό» (πίτα «με χωρίς κρεμμύδια και τζατζίκι», μόνο κρέας, ντομάτα και «πατατούλες»), ενώ το «νηστίσιμο» ή «του αγρότη» ή «οικολογικό» ή «ορφανό» δεν θεωρείται σουβλάκι, γιατί δεν περιέχει κρέας (περιέχει όλα τα υπόλοιπα υλικά πλην του κρέατος). Στη συνέχεια, το σουβλάκι έγινε «απομίμηση» ή «πατσαρδέ», δηλαδή ό,τι να ’ναι τυλιγμένο σε πίτα – μόνο που η πίτα δεν κάνει το σουβλάκι. Φτάσαμε στο σημείο να υπάρχει σουβλάκι με μανιτάρια, σουβλάκι με χαλούμι, με ψητές μελιτζάνες και φαλάφελ, με κολοκυθάκι και φέτα, με γύρο σολομού και καπνιστή πέστροφα – όλα αυτά είναι ok, αλλά δεν είναι ακριβώς σουβλάκια. Είναι τυλιχτά με σος, vegan food, vegetarian, μοντέρνα, που συμβαδίζουν με τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας της εποχής, πάντως σουβλάκια δεν είναι. Δεν ξέρω πόσο μπορεί να εξελιχθεί το σουβλάκι, ελπίζω καθόλου, αλλά κάθε εποχή προσθέτει κάτι που καταστρέφει την αρχική συνταγή (η δεκαετία του ’80 πρόσθεσε την τηγανητή πατάτα, τα ’90s τις κέτσαπ-μαγιονέζα-μουστάρδα και το κοτομπέικον). Σήμερα το σουβλάκι έχει γίνει πιο «κουλτουριάρικο», με εξευγενισμένα τα αρχικά υλικά (καθόλου λάδι στην πίτα, κρέας χωρίς λίπος, ελαφρύ τζατζίκι, κρεμμύδια ξεπλυμένα με νερό, έξτρα light σος, καθόλου αλάτι), θυμίζοντας περισσότερο φαγητό νοσοκομείου. Το σουβλάκι είναι διαχρονικό, πρέπει να είναι παραδοσιακό, να έχει κρέας που μυρίζει τσίκνα, και ακόμα κι αν το πειράξεις, πρέπει να το κάνεις σε τέτοιον βαθμό που να μη χάσει την αυθεντική του σύσταση. Ευτυχώς, ακόμα και στις πιο updated και χίπστερ μορφές του υπάρχει ακόμα σε αξιοπρεπείς εκδοχές στην Αθήνα. Τελευταίο trend είναι το σουβλάκι προβατίνας του Hoocut.

—M. Hulot

10 OΙ ΛΑΪΚΈΣ ΕΊΝΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΆ ΜΑΣ Όλη η μαγειρική της εβδομάδας ξεκινά σε μια αθηναϊκή αγορά.

26 lifo –

3.5.18

Τις εποχές που κυκλοφορούσε το χρήμα και πηγαίναμε σούπερ-μάρκετ για πλάκα και χωρίς λίστα, η λαϊκή της γειτονιάς είχε ταυτιστεί με την «ακρίβεια» των δελτίων ειδήσεων και το παρωχημένο, μεταλλικό καρότσι της γιαγιάς. Πέρα από την οικονομία, οι απανταχού λαϊκές, θεσμός αθηναϊκός που καθιέρωσε ο Ελ. Βενιζέλος το 1929, έχουν κάθε λόγο να επιστρέψουν από το ρετρό στην απόλυτη μόδα: φρεσκάδα που διαρκεί ολοζώντανη για δύο εβδομάδες –το μυστικό είναι να δέσεις ερμητικά την πλαστική σακούλα, επιστρέφοντας, και να αποθηκεύσεις τα λαχανικά στο σωστό ράφι του ψυγείου–, επαφή με τον παραγωγό για να ξέρεις από πού κρατά η σκούφια της ντομάτας, τεράστια ποικιλία, χαρούμενα ψώνια που μοιάζουν με κυριακάτικη

εκδρομή, η ευτυχία να ανακαλύπτεις μια γειτονιά και τους ανθρώπους της, η τόνωση της μικρής οικονομίας, η προσωπική επαφή που θα σου εξασφαλίσει την καλύτερη ποιότητα, και επιπλέον φτηνά κουζινικά, ό,τι ενδιαφέρει το σπίτι, αλλά και ευκαιρίες σε ρούχα και παπούτσια. Σαράντα τέσσερις τον αριθμό σε όλη την πόλη, με πιο διάσημη αυτήν της Καλλιδρομίου, που το πήρε πάνω της κι έχει ακριβύνει, εγώ θα σου συστήσω τη σαββατιάτικη της οδού Ριανκούρ με τη μεγαλύτερη ποικιλία στην πόλη και πολλά φρέσκα ασιατικά λαχανικά, αφού βρίσκεται στην καρδιά της φιλιππινο-συνοικίας. Αν νοστάλγησες λίγο εξωτισμό, οι αγορές της Κυψέλης και των Πατησίων μοιάζουν περισσότερο με μούλτιέθνικ παζάρια. Αν προτιμάς βιολογικά, καλύτερη είναι

αυτή του Χολαργού. Για να μη χαθείς στη μετάφραση των πάγκων, η λαϊκή έχει τον τρόπο της. Καλύτερη ώρα, 2 το μεσημέρι, τότε που οι τιμές αρχίζουν να πέφτουν στο μισό για να χαμηλώσουν έτι περαιτέρω όσο αδειάζουν οι πάγκοι. Στην αρχή, κάνουμε μια βόλτα σκανάροντας το εμπόρευμα, για να καταλήξουμε στο καλύτερο, που δεν είναι αυτό που γυαλίζει περισσότερο στο μάτι, αλλά το λίγο κακομούτσουνο, το λιγότερο ψεκασμένο. Πίσω του κρύβεται πάντα ο ίδιος ο παραγωγός και όχι ο έμπορος. Να τον κάνεις φίλο σου, θα σε θυμηθεί και την επόμενη φορά! Τι να πάρεις; Τα πάντα, εκτός από κρασί, τσίπουρο και ελαιόλαδο, αφού δεν γίνεται να ανιχνεύσεις την ποιότητά τους.

—Ελένη Ψυχούλη

LIFO CHOICE

LOLA’S RELOADED: COCKTAILS & TAPAS BAR Η «Λόλα» της Τρούμπας ανανεώθηκε και, εκτός από άπαιχτα κοκτέιλ, σερβίρει και «ακαταμάσητα» tapas! Η «Λόλα» του Πειραιά, που δεν είναι άλλη απ’ το Lola’s Tapas Bar, είναι μία και δεν θέλει πολλές συστάσεις σε αυτούς που κινούνται στην περιοχή. Για τους υπόλοιπους είναι σίγουρα ένας πολύ καλός λόγος για να γνωρίσουν την αναγεννημένη Τρούμπα. Ο all day χώρος που μας συστήθηκε το 2014 περισσότερο ως μπαρ και έγινε αφορμή να πάρει και πάλι ζωή η άλλοτε κακόφημη συνοικία των Κόκκινων Φαναριών ανανεώθηκε τόσο σε επίπεδο περιεχομένου (μενού) όσο και εμφάνισης, χωρίς όμως να χάσει τον χαρακτήρα και το στυλ που τον έκανε να αποκτήσει πιστό κοινό. Η πρώτη αλλαγή που παρατηρεί κανείς είναι οι όμορφες ροτόντες για φαγητό αλλά και οι industrial πινελιές στη διακόσμηση που «έδεσαν» αρμονικά με τον χώρο και τη ρετρό αισθητική του. Ανανεωμένη και η κλασική μπάρα του μαγαζιού, ενώ σταθερή αξία παραμένουν οι πίνακες και τα προχωρημένα κολάζ με γνωστές φιγούρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Εδώ θα πιεις το ποτό σου με την Τζένη Καρέζη να σου κλείνει το μάτι και θα γευτείς πολύ νόστιμα tapas και μοντέρνα ελληνική κουζίνα με ασιατικό twist και πινελιές που απογειώνουν κλασικά πιάτα. Ένα απ’ αυτά είναι και τα σουτζουκάκια με κιμά από γαλοπούλα που ξεφεύγουν αρκετά απ’ τα κλασικά σμυρναίικα και θεωρούνται απ’ τις top επιλογές του μενού. Ανάμεσα σε αυτές και η καπνιστή πανσέτα που καπνίζεται για οκτώ ώρες στο ειδικό καπνιστήριο του μαγαζιού αλλά και τα εξαιρετικά μοσχαρίσια μάγουλα με μους μελιτζάνας και σος κόκκινου κρασιού, το φιλέτο σολομού με κρέμα πράσινης φάβας, φύκια και μοσχολέμονο και τα κινέζικα ραβιόλια γαρίδας με κορεάτικη σος. Πίσω απ’ αυτές τις δημιουργίες βρίσκονται ο executive chef Χρήστος Τζιέρας και ο Eλληνο-αιγύπτιος σεφ Karrim Abu Sef που επιλέγουν με πολύ μεράκι τις πρώτες ύλες που φτάνουν στην κουζίνα για το καλύτερο γευστικό αποτέλεσμα. Το άλλο δυνατό χαρτί του Lola’s Tapas Bar που το έκανε γνωστό και εκτός Πειραιά είναι τα φοβερά κοκτέιλ του αλλά και τα πάρτι που διοργανώνει τακτικά τις Κυριακές. Πέρα απ’ τα φημισμένα signature cocktails, που κάθε Κυριακή μετά τις 5 το απόγευμα μπορείς να απολαύσεις με 7 ευρώ, θα βρεις επίσης μια ενδιαφέρουσα wine list με κρασιά από Έλληνες μικρούς παραγωγούς και κάποιες ετικέτες από Χιλή, Ιταλία και Αυστραλία.

Extra tip: Κάθε Τετάρτη Ladies Night, με τις κυρίες να απολαμβάνουν δύο ποτά στην τιμή του ενός, ενώ κάθε Πέμπτη ο DJ Μενέλαος Κουτσάκος επιλέγει μουσικές από τα ’80s και τα ’90s.

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

2ας Μεραρχίας 14, Πειραιάς, 210 4529722, www.facebook. com/lolasbar.com.gr, www.instagram.com/lolasbar_piraeus

LiFOtaste Η τηλεόραση θα μας κάνει να ξεχάσουμε και όσα ξέρουμε

11 Ποιος τρώει ακόμα στην Πλάκα; Εκτός από τους τουρίστες, πολλοί Αθηναίοι δίνουν ζωή στην πιο όμορφη περιοχή της πόλης. Αν τη διασχίσεις βιαστικά, θα σου μείνει η γεύση μιας βιτρίνας που χωρά από την αρχαιότητα ως τον νεοκλασικισμό, αυτή που έχει παραδοθεί με απόλυτη συναίνεση των Αθηναίων στο τουριστικότερο σεργιάνι. Όμως, πίσω από τα πούλμαν που τρώνε κατεψυγμένους μουσακάδες στις τουριστικές ταβέρνες, ο Αθηναίος διαχρονικά κράτησε πάντα στην καρδιά και στη ζωή του ένα κομματάκι της γειτονιάς. Από τις μπουάτ του Νέου Κύματος, το αντάρτικο λημέρι του Π. Τζαβέλλα, τη Λήδρα όπου «εκκολάφθηκε» ο Τζίμης Πανούσης, τις νύχτες στο Ciné Paris, τις πανκ μόδες του Remember και τα άλλοτε φοιτητικά αραλίκια στους Διόσκουρους και τα αστικά δείπνα με κυνήγι στον παλιό Ψαρρά και στον Ξυνό, ο Αθηναίος κρατά υπόγεια και διαχρονικά μια μερίδα Πλάκα στη ζωή του. Το Μουσείο της Ακρόπολης μας την επανέφερε στο προσκήνιο και για πάντα θα είναι η βόλτα της Κυριακής με λιακάδα, αυτή που αγαπά η μεσόκοπη γυναικοπαρέα με τις ινδικές κελεμπίες –όχι, δεν τις έβγαλε ποτέ από τα ’70s– μέχρι το χίπστερ ζευγαράκι που θα πάει στο Γιασεμί για vegetarian breakfast, στο πιο κινηματογραφικό μαγαζί της Αθήνας, αυτό που μαζεύει στο πιο γιουσουρούμ ντεκόρ και με top end το ιμάμ της κυρίας Μαρίας και την πιο σπιτική λεμονόπιτα εναλλακτικούς, καλλιτέχνες, φιλενάδες της διπλανής πόρτας, τον κόσμο όλο και κυρίως την αγαπημένη φυλή του αυτοφυούς Πλακιώτη ή, αλλιώς, τη μετεξέλιξη του «Greek καμάκι» με χαίτη, σουβλερό παπούτσι, μπαντάνα στο μέτωπο, ανοιχτό πουκάμισο και σταυρό-καδένα, αυτήν που ανδρώθηκε στα χιπόσπιτα των Αναφιώτικων και τώρα διατηρεί μαγαζί με σουβενίρ, αυτήν που ουδέποτε ξεμυτίζει από τα όρια της γειτονιάς. Αν θέλεις να ακούσεις γύρω σου πολλά ελληνικά, πέρνα μια βόλτα από τα Μπακαλιαράκια του Δαμίγου με το θεϊκό, αλάδωτο, κριτσανιστό τηγάνι, από τον Γλυκύ της Αγγ. Γέροντα που αγαπούν οι κουλτουρέ μεσόκοποι για σπιτική χορτόπιτα, μπεκρή μεζέ και τσιπουράκια κάτω από την κληματαριά, από την Αμάλθεια της Τριπόδων για ρετρό κρέπες με κάστανο, τσάι, συμπάθεια και τζαζ, λατρεία της γυναικοπαρέας με εναλλακτική άποψη. Οι Διόσκουροι επιμένουν φανατικά να μαγεύουν με τις μπιροποικιλίες τους το νεότερο κοινό, το ίδιο και η ιρλανδέζικη μπίρα του James Joyce της Άστιγγος με κρεατόπιτα φτιαγμένη με Guiness, της παμπ που αγαπά το κοινό της νεο-πανκ σκηνής, η οποία αντιμετωπίζει την μπίρα κάπως σαν κοσμοθεωρία και θρησκεία μαζί. Το 7 Sins, gastropub με δημιουργικά ελληνικά, μαζεύει ένα πιο upper κοινό που εστιάζει στη γεύση, ενώ οι παλιοί νοσταλγοί της γειτονιάς θα περνούν πάντα από το μαγικό πεζοδρόμιο του ιστορικού Πλάτανου για ένα κοκκινιστό με χοντρό μακαρόνι. Κρυφό μυστικό, το γαλήνιο, σκιερό πλακόστρωτο της Πολυγνώτου, με αφ’ υψηλού θέα στους Αέρηδες και στην Αρχαία Αγορά, εκεί όπου αράζουν στο πιο γρήγορο πικνίκ οι μαθητές των τριγύρω σχολείων με ένα σουβλάκι από τον «Κώστα» της οδού Πεντέλης.

—Ελένη Ψυχούλη

28 lifo –

3.5.18

ΠΌΣΟ ΜASTERCHEF ΤΡΏΜΕ; Ο αγχωμένος παίχτης του τηλεπαιχνιδιού βγαίνει από το «μπακάλικο» του στούντιο, επαληθεύοντας πως δεν ξέχασε τίποτα για την επόμενη δημιουργία του: «τα έχω όλα, σαρδέλες, κουνουπίδι, μαϊντανό, τις ξανθάνες μου, είμαι οk!». Μπορεί να ξέρω ότι οι νέοι σεφ γνωρίζουν το roner, το pakojet, το ph-μετρο, το γραδόμετρο και το sous vide καλύτερα από τον τραχανά, το λάπατο ή το τουλουμοτύρι, αλλά δεν ήξερα πως οι σκόνες της μοριακής γαστρονομίας έχουν προαχθεί σε βασικά υλικά της νέας, γκλαμουράτης μαγειρικής. Αφελώς θεωρούσα πως τα αγάρ-αγάρ, οι ξανθάνες και λοιποί γαλακτοποιητές και σταθεροποιητές ήταν κάτι σαν το σιωπηλό οπλοστάσιο των απογόνων του Φ. Αντριά και του Χ. Μπλούμενταλ, τα «υλικά» που ως αλχημιστές χρησιμοποιούν στα κρυφά των κουζινικών-αλχημείων για να αποδομήσουν/αποσυνθέσουν/πήξουν/ ομογενοποιήσουν/σφαιροποιήσουν τα πιάτα μιας κουζίνας που ορκίζεται στις υφές, αυτής δηλαδή που φτιάχνει ταραμοσαλάτα άυλο αφρό που δεν θα κάνεις εσύ ποτέ στο σπίτι σου στο μουλινέξ. Η κουζίνα του μοριακού γαστρονόμου παρέα με τα υλικά που δεν πρόλαβαν ποτέ να εφεύρουν ο Θεός και η φύση έχουν ξεπεράσει τα σύνορα των δημιουργικών, πρωτοκλασάτων εστιατορίων και επεκτείνονται με ενθουσιασμό σε μεζεδοπωλεία, νεοταβέρνες και ταπεινότερα στέκια. Οι έτοιμοι ζωμοί ήρθαν παλιότερα και συνεχίζουν ενθουσιωδώς να νοστιμίζουν ριζότι και μακαρονάδες, ραγού, βελουτέ και σος – από τους δέκα σεφ που θα σας πουν ότι φτιάχνουν εκείνοι τους ζωμούς τους, να πιστέψετε τον έναν. Οι αφροί, τα ζελέ, οι παγωμένες σκόνες και όλα αυτά που ανακάλυψε ο Ε. Τις, ο οποίος κατατρύχεται από τον πανικό ότι το ανθρώπινο είδος σε λίγο θα μείνει νηστικό και ψάχνει στο χημείο του να βρει τις σκόνες που θα το διαιωνίσουν, μαγειρεύονται και στα ταπεινότερα της Αθήνας μας, ενίοτε με παρενέργειες. Αν νιώσετε παράξενα το στομάχι σας, διάφορα γαστρεντερικά που δεν εξηγούνται, αφού χθες φάγατε «στα καλύτερα», μπορεί και να είστε, όπως εγώ, αλλεργικοί στη μοριακή. Ή, πάλι, μπορεί ο σεφ να αυτοσχεδίασε στις ποσότητες.

— Ε. Ψ.

12

JOIN JUICE BARS Από εκεί βγαίνεις με ένα πλατύ χαμόγελο, γεμάτος ευεξία. Τα JOIN Juice bars ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη με στόχο να μας μυήσουν σε έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Πριν από λίγους μήνες έκαναν απόβαση στην Αθήνα, θέλοντας να φέρουν και σ’ εμάς τη φιλοσοφία που πρεσβεύουν, μια φιλοσοφία που προάγει την αισιοδοξία, τη θετική στάση απέναντι στη ζωή και, φυσικά, τη σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Από την πρώτη στιγμή που θα μπεις στο JOIN Juice bar θα νιώσεις τη θετική ενέργεια να σε πλημμυρίζει. Άνθρωποι χαρούμενοι, χαμογελαστοί είναι εκεί για να σε εξυπηρετήσουν και να σε βοηθήσουν να διαλέξεις τον ιδανικό συνδυασμό γεύματος για σένα. Ακόμα και ο ίδιος ο χώρος με τη μίνιμαλ αισθητική, την ωραία μουσική, το άκαπνο και χωρίς αλκοόλ περιβάλλον, και κυρίως το χαλαρό και παρεΐστικο κλίμα αποπνέει μια θετική αύρα που σου φτιάχνει τη διάθεση. Στον κατάλογό του θα βρεις μια μεγάλη ποικιλία σε επιλογές, απόδειξη του πόσο ενημερωμένη είναι η ομάδα του JOIN στο θέμα «διατροφή». Κλασικοί χυμοί με φρέσκα φρούτα, όπως μήλο, πορτοκάλι και μπανάνα, αλλά και αναπάντεχοι συνδυασμοί λαχανικών με φρούτα, με βάση προϊόντα όπως το σέλερι, το τζίντζερ ή το παντζάρι, είναι μερικές από τις γευστικότατες και δροσιστικές προτάσεις που σε περιμένουν. Αν, πάλι, θέλεις, μπορείς να δημιουργήσεις τον δικό σου συνδυασμό, με φρούτα και λαχανικά της αρεσκείας σου. Και για τους αναποφάσιστους, τα παιδιά του JOIN είναι εκεί για να τους προτείνουν απίθανους γευστικούς συνδυασμούς που ικανοποιούν κάθε γούστο και σε γεμίζουν ευεξία. Εκτός από τους χυμούς, στο JOIN θα βρεις και 8 διαφορετικά smoοthies με γάλα χωρίς λακτόζη και φρέσκα φρούτα, ιδανικά για να αποκτήσεις την ενέργεια που χρειάζεσαι καθημερινά. Καφέδες, ροφήματα, γιαούρτια, σαλάτες και υπέροχα σάντουιτς έρχονται να συμπληρώσουν το μενού, χαρίζοντάς σου ένα ισορροπημένο και γευστικότατο γεύμα με υψηλή διατροφική αξία. Στο JOIN όλοι οι γευστικοί συνδυασμοί γίνονται με πολύ αυστηρά κριτήρια, εξασφαλίζοντας τόσο τη γεύση όσο και την υψηλή ποιότητα των προϊόντων. Επιπλέον, όλες οι παραγγελίες ετοιμάζονται μπροστά σoυ, έτσι είσαι σίγουρος πως καθετί που θα επιλέξεις θα είναι ολόφρεσκο. Αν δεν έχεις επισκεφτεί το JOIN ως τώρα, σπεύσε και θα βγεις από κει γεμάτος ενέργεια και αισιοδοξία.

Extra Tip: Δοκίμασε τα energy bowls που προστέθηκαν πρόσφατα στον κατάλογο. Πρόκειται για απίθανα «κυπελλάκια ενέργειας» με βάση παχύρρευστα smοothies και διάφορα φρούτα, γκρανόλα και superfoods. Ρόμβης 24, Αθήνα, 213 236264 / Θεσσαλονίκη: Λεωφ. Νίκης 73, 2310 250792 / Π. Π. Γερμανού 10, 2310 265754 / Ν. Κουντουριώτου & Κατούνη, 2310 556494 www.joinjuicebars.gr/, FB: JOIN juice bars

LIFO CHOICE

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

LIFO

Taste

ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

30 lifo –

3.5.18

DA BRUNO

LIFO CHOICE

Αυθεντικές ιταλικές γεύσεις στο Παλαιό Φάληρο. Το Da Bruno, ένα από τρία ιταλικά εστιατόρια της Ελλάδας με πιστοποίηση από το ιταλικό κράτος, εδώ και 35 χρόνια μας μυεί στις κλασικές γεύσεις της γειτονικής χώρας. Στον προσεγμένο και ζεστό χώρο του, με έναν όμορφο κήπο για την καλοκαιρινή περίοδο, θα απολαύσετε αυθεντικές ιταλικές συνταγές. Στο μενού του θα βρείτε φρέσκα, χειροποίητα ζυμαρικά, κρέατα, όπως σκαλοπίνια και φιλέτα, υπέροχες πίτσες και ορεκτικά, δροσερές σαλάτες, μια μεγάλη ποικιλία από ταρτάρ ψαριών αλλά και vegan επιλογές που καλύπτουν όλα τα γούστα. Όλα τα πιάτα ετοιμάζονται με συνταγές πιστές στην ιταλική παράδοση, ενώ πολλά από τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται ως πρώτες ύλες έρχονται απευθείας από την Ιταλία. Από τις υπέροχες γευστικές συγκινήσεις που προσφέρει το Da Bruno ξεχωρίζουν οι χειροποίητες παπαρδέλες με καραβίδα σε κεφάλι πεκορίνο, οι οποίες ετοιμάζονται μπροστά στον πελάτη, αλλά και οι επίσης χειροποίητες και βιολογικές ταλιατέλες με βουβαλίσια μοτσαρέλα και μελιτζάνα. Θα ήταν αμέλεια να μην αναφερθούμε και στην πιατέλα με διάφορα ταρτάρ ψαριών, όπως ο ξιφίας, ο τόνος, ο σολομός. Και μια και μιλάμε για ψάρι, σύντομα το μενού του εστιατορίου θα εμπλουτιστεί με φρέσκο φιλέτο από λαβράκι με σάλτσα από αυγολέμονο και χόρτα εποχής. Όσοι κρατάτε έξτρα χώρο για γλυκό, θα αποζημιωθείτε και με το παραπάνω από τις προτάσεις που σας περιμένουν. Απίθανη τιραμισού που το Da Bruno έφερε πρώτο στην Ελλάδα και έκτοτε αποτελεί best seller επιλογή, semifreddo με αμύγδαλο και σοκολάτα ή στην πιο καλοκαιρινή εκδοχή του, με λεμόνι και σάλτσα πορτοκαλιού κ.ά. Για να συνοδεύσετε το γεύμα σας επιλέξτε κρασί. Στο Da Bruno θα βρείτε μια πλούσια οινική λίστα με ελληνικές και ξένες ετικέτες, για την οποία μάλιστα έχει βραβευτεί. Αν πάλι δεν είστε φαν του κρασιού, δοκιμάστε κάποιο άλλο από τα αυθεντικά ιταλικά ποτά που διαθέτει, όπως το limoncello. Κάθε μήνα στο Da Bruno, πέρα από το κυρίως μενού, θα βρείτε κι έναν κατάλογο με 10 πιάτα φτιαγμένα αποκλειστικά με εποχικά προϊόντα που διατίθενται σε χαμηλότερες τιμές.

Extra Tip: Το μενού του Da Bruno αλλάζει 3-4 φορές τον χρόνο, ακολουθώντας τις εποχές και τα προϊόντα τους. Σε λίγο καιρό θα βγει ο νέος κατάλογος με καλοκαιρινές γεύσεις και έμφαση στα θαλασσινά. Αγίου Αλεξάνδρου 46, Παλαιό Φάληρο, 210 9818959 www.dabruno.gr/, FB: dabruno

3.5.18 – lifo

31

SENSE RESTAURANT

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ένα γαστρονομικό ταξίδι σε όλη την Ελλάδα με φόντο την Ακρόπολη. Το εστιατόριο Sense στο rooftop του AthensWas Hotel αυτό το καλοκαίρι μάς προσφέρει ένα υπέροχο γευστικό ταξίδι σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Το μπαλκόνι με την εκπληκτική θέα στην Ακρόπολη μυρίζει Ελλάδα! Τοποθετημένο επί της οδού Αρεοπαγίτου, γίνεται ιδανικό meeting point για δροσερά κοκτέιλ και εξαιρετικό φαγητό, πριν ή μετά τις παραστάσεις στο Ηρώδειο. Στο νέο μενού του Sense Restaurant, ο σεφ Αλέξανδρος Χαραλαμπόπουλος και η ομάδα του, έχοντας ως βάση βιώματα και γευστικές μνήμες από την ελληνική παράδοση, δημιουργούν πιάτα με καθαρά ελληνικό χαρακτήρα, δοσμένα με δημιουργικό στυλ. Συνταγές και πρώτες ύλες από κάθε γωνιά της χώρας συναντούν σύγχρονες τεχνικές, φέρνοντας στο σήμερα ανανεωμένες τις πιο κλασικές ιδέες. Τα γιουβαρλάκια σκορπίνας με αυγά αχινού, πουρέ καρότου, λαχανικά, σαλι-

κόρνια και αφρό ούζου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανανέωσης της ελληνικότητα ενός πιάτου με μια θαλασσινή νότα, δημιουργώντας ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Δοκιμάστε, επίσης, το αρνάκι ιμάμ του νέου καταλόγου με αρνίσιο λαιμό, τσακώνικη μελιτζάνα ιμάμ, καραμελωμένα κρεμμύδια και κροκέτα φέτας. Τώρα το καλοκαίρι ιδανική γευστική πρόταση αποτελεί ο μπακαλιάρος με τσιγαρέλι, καθώς και ο ροφός αλά Σπετσιώτα. Για επιδόρπιο, προτιμήστε το υπέροχο γαλακτομπούρεκο με καραμελωμένο φύλλο με ξηρούς καρπούς, κρέμα σιμιγδαλιού, σορμπέ πορτοκάλι-ταχίνι και κρέμα από φλούδες πορτοκαλιού.

Extra Tip: Ένα από τα πολλά γαστρονομικά μυστικά του Sense είναι το υπέροχο γιαούρτι τους που πήζουν οι ίδιοι από αιγοπρόβειο γάλα, το οποίο απογειώνει γευστικά κάθε πιάτο που συνοδεύει.

Διονυσίου Αρεοπαγίτου 5, Αθήνα, 210 9200240 FB: Sense Restaurant, Instagram: athenswas, www.athenswas.gr/el/gastronomy

FRANKIE

Ένας παράδεισος για τους λάτρεις των αυθεντικών ιταλικών γεύσεων. Αν βρίσκεσαι στο Κολωνάκι κι έχεις λαχταρήσει αυθεντική ιταλική κουζίνα, τότε είσαι στο σωστό σημείο. Δεν έχεις παρά να επισκεφτείς το Frankie, το νέο μέλος της οικογένειας των εστιατορίων Νice n Εasy των Δημήτρη Χριστοφορίδη και Χρήστου Αθανασιάδη που έφερε το στυλ «Little Italy» της Νέας Υόρκης στην καρδιά της Αθήνας. Χειροποίητα ζυμαρικά που σου ανοίγει η όρεξη και μόνο να τα βλέπεις να ετοιμάζονται στην ανοιχτή κουζίνα, λαχταριστές πίτσες που σιγοψήνονται σε ξυλόφουρνο αλλά και μια μεγάλη ποικιλία από ιταλικά σνακ, antipasti, κρεατικά και κυρίως πιάτα σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Το μενού φέρει την υπογραφή του σεφ Χρήστου Αθανασιάδη και το επιμελείται καθημερινά ο chef de cuisine Παναγιώτης Μωυσής, φροντίζοντας σε όλα τα πιάτα να χρησιμοποιού-

νται ολόφρεσκες πρώτες ύλες υψηλής ποιότητας. Φυσικά, το καλό φαγητό θέλει την ανάλογη συνοδεία, γι’ αυτό στο Frankie θα βρεις μια μεγάλη ποικιλία από ελληνικά και ιταλικά κρασιά που θα δέσουν αρμονικά με το γεύμα σου. Κι αν για κάποιον λόγο δεν μπορείς να πας εσύ ως εκεί, μη σκας! Το Frankie έρχεται σ’ εσένα, μέσω της υπηρεσίας delivery που διαθέτει, και φέρνει στον χώρο σου ό,τι τραβάει η όρεξή σου.

Extra Tip: Take your time στο Frankie! Από 7 Μαΐου ξεκινάει στο Frankie Aperitivo, το οποίο περιλαμβάνει μια επιλογή από 4 διαφορετικά aperitivo cocktails, μία μπίρα draft των 500 ml και μία επιλογή από 3 πίτσες και μία piadina με μόλις 14 ευρώ το άτομο. Από Δευτέρα ως Παρασκευή, 17:00-20:00.

Σκουφά 42, Κολωνάκι, 210 3647052, FB: Frankie, www.frankierestaurant.gr

32 lifo –

3.5.18

ΚΑΡΑΜΑΝΛΊΔΙΚΑ ΤΟΥ ΦΆΝΗ

LIFO CHOICE

Το καλύτερο μέρος για λουκάνικα και μεζέδες στην πόλη. Τα Καραμανλίδικα του Φάνη ήρθαν για να αναβιώσουν το βυζαντινό παστομαγειρείο με υπέροχους, αυθεντικούς καραμανλίδικους μεζέδες. Παστιρμαδοπιτάκια, ιτσλί κεφτές, καβουρμάς με πατάτες και πιπεριές, σουτζούκι τηγανιά, καραμανλίδικα σαγανάκια και καραμανλίδικη ρεβιθάδα με παστιρμά είναι ενδεικτικά κάποιες από τις νοστιμότατες και μερακλίδικες γεύσεις που θα απολαύσεις εκεί. Ένα μεγάλο κεφάλαιο του μαγαζιού είναι τα υπέροχα καραμανλίδικα –και όχι μόνο– λουκάνικα που θα βρεις εκεί. Λουκάνικα από εκλεκτό κρέας, ζουμερά, μαλακά, πικάντικα, αρωματισμένα με μπαχαρικά, για τηγάνι ή ψητά στα κάρβουνα ή στον φούρνο, φρέσκα ή καπνισμένα σε ξύλο οξιάς, ακόμα και κάποια χωρίς γλουτένη για όσους έχουν δυσανεξία, είτε σκέτα, ως μεζεδάκια, είτε ως συνοδευτικά σε ομελέτες και ζυμαρικά, θα σε παρασύρουν με τη μεστή τους γεύση σε «αμαρτωλές» απολαύσεις. Δοκίμασε οπωσδήποτε το καραμανλίδικο λουκάνικο παρμάκ με πίτα, το εξαιρετικό λουκάνικο κεφτέ με γιαουρτλού και την απολαυστική και χορταστική ποικιλία λουκάνικων. Φυσικά, ο μεζές θέλει και την κατάλληλη συνοδεία. Εκλεκτά ελληνικά κρασιά, μπίρες και επιλεγμένα αποστάγματα, όπως εξαιρετικά τσίπουρα παλαίωσης απ’ όλη την Ελλάδα, προσφέρονται ως ιδανική επιλογή για να τα συνδυάσεις με το γεύμα σου. Κι αν σου άνοιξε η όρεξη και θέλεις κι άλλο, στα Καραμανλίδικα του Φάνη μπορείς να προμηθευτείς, σε τιμές παντοπωλείου, τυριά εξαιρετικής παλαίωσης, αλλαντικά ωρίμανσης και κρασιά από δυσεύρετες, γηγενείς ποικιλίες ελληνικών σταφυλιών, καθώς και μια μεγάλη ποικιλία από λουκάνικα για το σπίτι. Δραμινό κεφτέ λουκάνικο σε φυσικό έντερο, χωρίς συντηρητικά, με χοιρινό πρόβειο και κατσικίσιο κρέας, χωριάτικο λουκάνικο Δράμας από χοιρινή σπάλα, ελαφρώς καπνισμένο σε ξύλο οξιάς με λίγο μαύρο πιπέρι και κρεμμύδι, αυθεντικό καραμανλίδικο λουκάνικο από βοδινό με την παραδοσιακή καραμανλίδικη συνταγή και σπέσιαλ μπαχαρικά, καπνισμένο σε ξύλο οξιάς, λουκάνικο ριγανάτο ή πρασάτο, παρμάκ, λουκάνικο βουβαλίσιο ή νωπό, είναι μερικές μόνο από τις πλούσιες επιλογές που σε περιμένουν.

Extra Tip: Μπες στη σελίδα karamanlidika.gr και βρες μοναδικές συνταγές για λουκάνικα που θα γλείφεις και τα δάχτυλά σου.

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Μεζετζίδικο, Σωκράτους 1, Αθήνα, 210 3254184 Παστιρματζίδικο, Ευριπίδου 41, Αθήνα, 210 3217238 FB: Karamanlidika - Tα Καραμανλίδικα του Φάνη karamanlidika.gr

3.5.18 – lifo

33

PROSOPA

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Μοντέρνα, διεθνής κουζίνα σε ένα από τα πιο hype restaurant-bar στο Ρουφ. Βρισκόμενο στο Ρουφ, πολύ κοντά στη στάση του μετρό Κεραμεικός, το εστιατόριο Prosopa δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί απ’ την καλλιτεχνική δραστηριότητα και το βιομηχανικό περιβάλλον που χαρακτηρίζουν την περιοχή. Στον μίνιμαλ αισθητικής χώρο του Prosopa με τον πανέμορφο κήπο, όπου βγάζουν τα τραπεζάκια έξω τώρα που αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός, θα βρεις μία απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες κουζίνες της πόλης. Με άξονα τη μεσογειακή κουζίνα, αλλά έχοντας κάνει πια στροφή στη διεθνή κουζίνα με μοντέρνες πινελιές, το μενού του Prosopa είναι ένα δείγμα των σύγχρονων τάσεων στη γαστρονομία που ισορροπεί ανάμεσα στο κρέας και στο ψάρι, δίνοντας έμφαση στις πρώτες ύλες, επιλέγοντας κρέας από μικρές ελληνικές φάρμες, Black Angus από την Αμερική ή βιολογικής εκτροφής χοίρο Iberico. Tα πιάτα του Prosopa προσφέρουν ένα γαστρονομικό ταξίδι σ’ εκείνους που τους

αρέσει να δοκιμάζουν νέες γεύσεις από διάφορα μέρη του κόσμου. Από steaks, Rib Eye, πικάνια και burgers μέχρι θαλασσινά και ψάρι, όπως ο σολομός με μαύρες φακές belunga, άνηθο και yuzu sauce, οι γαρίδες τυλιγμένες με σπαγγέτι πατάτας και σος μάνγκο ή τα Hawaiian poké με σολομό και τόνο που αποτελούν μία απ’ τις πιο σύγχρονες τάσεις, οι προτάσεις είναι πολλές και συνθέτουν, θα έλεγε κανείς, ένα γαστρονομικό παζλ απ’ όλο τον κόσμο. Θα τα συνοδεύσεις ιδανικά επιλέγοντας κάποια απ’ τις περίπου 80 ετικέτες κρασιού ή ανακαλύπτοντας ένα από τα 12 signature cocktails, πέρα των κλασικών που υπάρχουν στη λίστα.

Extra tip: Ανακαλύψτε με 18 ευρώ το καθημερινό set menu και απολαύστε το aperitivo hour, καθημερινά 19:00-21:00, όπου με κάθε ποτό ή ποτήρι κρασί θα σας κεράσουν ένα ορεκτικό.

Κωνσταντινουπόλεως 4 & Μεγάλου Βασιλείου 52, Κεραμεικός, 210 3413433, www.prosopa.gr, FB: prosoparesto

34 lifo –

3.5.18

RESTAURANT&BAR

BALCONY

Αυτό το μπαλκόνι στο Κουκάκι έχει «απογειώσει» νοστιμιές απ’ όλη την Ελλάδα. Αναμφίβολα ένα απ’ τα ωραιότερα μπαλκόνια στο κέντρο της πόλης, το Balcony στο Κουκάκι θα το εκτιμήσεις όχι μόνο για την ωραία θέα προς τη Μακρυγιάννη αλλά κυρίως για την ελληνική δημιουργική κουζίνα που παρουσιάζει. Η φινετσάτη σάλα στο ανακαινισμένο νεοκλασικό της Βεΐκου, όπου βρήκε στέγη το Balcony και έχει αρκετά σπιτική ατμόσφαιρα, προσφέρεται για γαστρονομικές απολαύσεις μεσημέρι-βράδυ, με παρέα ή πιο ρομαντικά, αλλά και για δροσερά κοκτέιλ στο μπαλκόνι, ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει. Δίνοντας έμφαση στις πρώτες ύλες, καθώς επιλέγουν πολλά τοπικά προϊόντα, όπως αλλαντικά από τη Δράμα, τυριά από την Άνδρο,

τη Ρούμελη και τη Θεσσαλία, ψάρια και θαλασσινά από τον Ευβοϊκό, το μενού υπόσχεται να σε ταξιδέψει γευστικά σε κάθε άκρη της Ελλάδας. Τα καινούργια πιάτα της άνοιξης τα υπογράφει ο σεφ Βασίλης Ρούσσος που πριν από λίγες μέρες πήρε τη σκυτάλη στην κουζίνα του Balcony. Χτένια αλά πολίτα με τσιπς τοπιναμπούρ και πουρέ καρότο, Αθηναϊκή με μπλε καβούρι, σφυρίδα με πράσο, σέλινο, κρέμα άνηθου και αφρό αυγολέμονο αλλά και αρνίσιος σβέρκος με τσιγαριστά χόρτα και νιόκι από αρσενικό και ξινόχοντρο είναι μερικά μόνο απ’ τα νέα ενδιαφέροντα πιάτα που αξίζει να ανακαλύψεις στο Balcony.

Βεΐκου 1 & Δημητρακοπούλου, Αθήνα, 211 4118437, www.balconyathens.com, FB: Balcony Restaurant & Bar

ΚΥΒΈΛH

LIFO CHOICE

Όμορφες γεύσεις και εικόνες σε μία από τις πιο ιστορικές περιοχές της Αθήνας. Η Κυψέλη υπήρξε ανέκαθεν μια θεατρική γειτονιά που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται το νέο hot spot της πόλης. Ειδικά η πανέμορφη και καταπράσινη πλατεία του Αγίου Γεωργίου, που φέρει κάτι από το άρωμα και την ομορφιά του χωριού, σε κάνει να ξεχνάς για λίγο ότι βρίσκεσαι στο κέντρο της Αθήνας, γι’ αυτό καθημερινά πλημμυρίζει από κόσμο. Σε αυτό το ειδυλλιακό μέρος έκανε την εμφάνισή της τον Μάρτιο του 2016 η Κυβέλη, ένα εστιατόριο-μεζεδοπωλείο που συνδυάζει την παραδοσιακή με τη μοντέρνα ελληνική κουζίνα. Το όνομά της προήλθε από το μελωδικό παιχνίδισμα με το όνομα της περιοχής (η Κυβέλη στην Κυψέλη), αλλά κυρίως από την επιρροή της μεγάλης Ελληνίδας ηθοποιού. Είπαμε, άλλωστε, ότι η Κυψέλη ήταν πάντα μια θεατρική περιοχή, ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να λείπει ένα τόσο σημαντικό όνομα από εκεί. Καθημερινά θα βρεις την Κυβέλη γεμάτη κόσμο που θέλει να απολαύσει καλή ελληνική κουζίνα σε προσιτές τιμές και να χαλαρώσει σε έναν χώρο με ζεστούς ανθρώπους, έχοντας για θέα την πράσινη όαση που περιβάλλει την πλατεία Γεωργίου. Πολλοί, μάλιστα, την επιλέγουν μετά από κάποια παράσταση σε ένα από τα πολλά θέατρα της περιοχής. Και πώς να μην την επιλέξεις; Εκεί θα απολαύσεις εξαιρετική ελληνική κουζίνα σε διάφορες εκφάνσεις της. Θα βρεις παραδοσιακά και «μαμαδίστικα» πιάτα, όπως μοσχαράκι λεμονάτο, ζουμερό μπιφτέκι, κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα ή δροσερό γιαούρτι, αλλά και πιο μοντέρνες εκδοχές των ελληνικών γεύσεων, όπως η σαλάτα Κυβέλη με ανάμεικτα πράσινα λαχανικά, ψητό μανούρι και σύκο, φέτα σε φύλλο κρούστας με μέλι και σπόρους παπαρούνας, ταλαγάνι με μαρμελάδα και φλογέρες γεμιστές με τυρί και μπέικον. Φυσικά, το καλό φαγητό θέλει πάντα και το κατάλληλο συνοδευτικό. Διαλεχτά συσκευασμένα αλλά και χύμα αποστάγματα αποτελούν το ιδανικό συμπλήρωμα στο γεύμα σου, ενώ θα βρεις και μια ευρεία γκάμα από μπίρες τόσο μικροζυθοποιίας, ελληνικές όσο και εισαγωγής. Τελικά, η επιτυχία της Κυβέλης βρίσκεται σε έναν συνδυασμό πραγμάτων. Είναι η υπέροχη τοποθεσία όπου βρίσκεται, είναι το καλλιτεχνικό κλίμα που έχει χάρη στο όνομα αλλά και τα πολλά θέατρα της περιοχής, είναι οι ευγενικοί και ζεστοί άνθρωποι στο σέρβις και, φυσικά, οι καταπληκτικές νοστιμιές που βγαίνουν από την κουζίνα της.

Extra Tip: Η Κυβέλη είναι ανοιχτή και μας περιμένει καθημερινά από τις 12:00 το μεσημέρι έως αργά το βράδυ και με delivery, εκτός Δευτέρας. Επτανήσου 15, πλατεία Αγίου γεωργίου, 210 8219406

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

FB:kivelirest

3.5.18 – lifo

35

ΠΙΠΕΡΙΆ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η φημισμένη ψαροταβέρνα του Ψυχικού δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Φρεσκάδα του Αιγαίου, αρώματα της Ανατολής και γεύσεις Μεσογείου. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την Πιπεριά που εδώ και 18 χρόνια φημίζεται για τους ψαρομεζέδες και τα θαλασσινά της σε όλη την Αθήνα. Πιστή στην ίδια φιλοσοφία όλα αυτά τα χρόνια, η μοντέρνα ψαροταβέρνα του Ψυχικού συχνά παρουσιάζει νέες προτάσεις χωρίς να ξεφεύγει απ’ τις γνώριμες γεύσεις, ενώ στο μενού θα βρεις ακόμα και σήμερα μερικά απ’ τα πρώτα της best seller πιάτα. Στον όμορφο, μίνιμαλ χώρο της με την πλακόστρωτη αυλή που δίνει μια νησιώτικη νότα, σε απόλυτη αρμονία με το κατά βάση θαλασσινό μενού, θα γευτείς εκλεκτούς μεζέδες και μεσογειακά πιάτα. Ταρτάρ τόνου με αβοκάντο, παναρισμένες με panko κροκέτες μπακαλιάρου που φτάνουν στο πιάτο με ταρτάρ πα-

ντζαριού και αγιολί με κάρι, ψητά καλαμάρια με μαύρη σκορδαλιά, φρέσκος σολομός στη σχάρα με σάλτσα τεριγιάκι και ρύζι basmati είναι μερικά μόνο απ’ τα πιάτα που αξίζουν την προσοχή σου σε ένα μενού που συμπληρώνεται καθημερινά από φρέσκα κυρίως μικρόψαρα. Στην Πιπεριά θα εκτιμήσεις επίσης δεόντως τη μεγάλη ποικιλία σε ούζο και τσίπουρο, αφού διαθέτει 50 ετικέτες, ενώ εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η ελληνική wine list με 35 ετικέτες. Ό,τι κι αν φας, θυμήσου να κρατήσεις χώρο τουλάχιστον για μια δροσερή πανακότα με καρύδα και σάλτσα μάνγκο, για έναν εγγυημένο γλυκό επίλογο. Ανοιχτά καθημερινά μετά τις 2 και Σαββατοκύριακο από τη 1 το μεσημέρι (τις Κυριακές κλείνει στις 6).

Αγγέλου Σικελιανού 8, Νέο Ψυχικό, 210 6729114, www.piperia.com.gr, FB: Εστιατόριο-Πιπεριά

ΦΥΣΑΡΜΌΝΙΚΑ

Ψαγμένοι μεζέδες στη Μεσογείων. Η φυσαρμόνικα κάθε βράδυ, εδώ και καιρό, γεμίζει κόσμο και δεν σταματάει να λαμβάνει καλές κριτικές απ’ όσους την επισκέπτονται. Είναι το όμορφο παρεΐστικο κλίμα της με την έντεχνη ελληνική μουσική, το πλακόστρωτο εξωτερικό της με τα πολλά φυτά, καθώς και η διακόσμησή της που θυμίζει αυλή σπιτιού που σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή. Όμως η Φυσαρμόνικα είναι πρωτίστως ένα μεζεδοπωλείο με υπέροχα μεζεδάκια, εμπνευσμένα από τη δημιουργική ελληνική και μεσογειακή κουζίνα και με πρώτες ύλες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Εκεί σε περιμένουν αναπάντεχοι γευστικοί συνδυασμοί αλμυρού και γλυκού, όπως φορμαέλα σε κρούστα δημητριακών με γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο, αλλά και πιο παραδοσιακές γεύσεις, όπως φωλιά πατάτας με γραβιέρα και κρητικό απάκι. Αν, πάλι, θέλεις κάτι πιο πικάντικο, τότε δοκίμασε το υπέροχο καπνιστό ψαρονέφρι με

πικάντικη σάλτσα μουστάρδας και πιπεριές τουρσί. Και μην ξεχάσεις να ρωτήσεις για τα πιάτα ημέρας που εναλλάσσονται καθημερινά. Ως γευστικό επίλογο διάλεξε κάποιο από τα χειροποίητα γλυκά του καταλόγου, όπως μηλόφι ή μους σοκολάτα γάλακτος σε τραγανή βάση πραλίνας με σορμπέ σοκολάτας. Επιπλέον, θα βρεις μια μεγάλη ποικιλία από ελληνικά αποστάγματα, χύμα ή σε ετικέτες, καθώς και πολλές μπίρες, τόσο κλασικές όσο και από ελληνικές μικροζυθοποιίες, για να συνοδεύσεις το γεύμα σου. Στα συν του μαγαζιού ο διαχωρισμός του χώρου σε καπνιστές και μη καπνιστές, που χαρίζει ένα όμορφο και άκαπνο στο εσωτερικό του περιβάλλον.

Extra Tip: Το μενού της Φυσαρμόνικας ανανεώνεται συνεχώς. Τώρα το καλοκαίρι ο κατάλογος θα εμπλουτιστεί με δροσερές και καλοκαιρινές πινελιές.

Λεωφόρος Μεσογείων 180, Χολαργός, 210 6564388 www.facebook.com/fysarmonika, fysarmonika.gr/

36 lifo –

3.5.18

BULLSEYE BURGER

LIFO CHOICE

Εκεί θα μπεις με δική σου ευθύνη, γιατί υπάρχει κίνδυνος εθισμού. Στα Bullseye Burger θα ξεχάσεις όσα ήξερες ως τώρα για τα burgers. Εκεί οι άνθρωποι έχουν αναγάγει τη μέθοδό τους σε πραγματική επιστήμη, χρησιμοποιώντας μια μοναδική για τα δεδομένα του fast food τεχνική, τη sous vide. Πρόκειται για μια καινοτόμο και επαναστατική διαδικασία, η οποία συναντάται κυρίως στη μοριακή και υψηλή κουζίνα, κατά την οποία τα τρόφιμα μαγειρεύονται σε χαμηλές θερμοκρασίες για περισσότερο χρόνο. Το αποτέλεσμα είναι υψηλής ποιότητας λαχταριστά burgers πολύ γρήγορα. Στα Bullseye Burger πραγματικά θα ενθουσιαστείς με τους ασυναγώνιστους χρόνους παρασκευής και παράδοσης των προϊόντων αλλά και με την υπέροχη γεύση και τη μοναδική τους ποιότητα. Ξεκίνα την αξέχαστη Bullseye Burger εμπειρία σου με κάποια από τα ορεκτικά του. Homemade chicken tenders με φιλέτο κοτόπουλο σε μείγμα πανέ δικής τους συνταγής, με αλμυρά, γλυκά και πικάντικα υλικά, δροσερές σαλάτες και chicken wings, ό,τι και αν διαλέξεις θα σε ενθουσιάσει. Μην αμελήσεις να δοκιμάσεις τα εκπληκτικά homemade onion rings του καταλόγου, τα οποία αφού μαρινάρουν σε βουτυρόγαλα, τα βουτάνε σε κουρκούτι με cajun καρυκεύματα και τα πασπαλίζουν με panco. Το αποτέλεσμα είναι τραγανά, γεμάτα γεύση onion rings, χωρίς λιπαρά. Και αφού τελειώσεις με τα ορεκτικά, σειρά έχουν τα απίθανα burgers από 100% μοσχαρίσιο κιμά ή κοτόπουλο. Δοκίμασε οπωσδήποτε την κατηγoρία Monster Burgers. Πρόκειται για ένα ζουμερό μπιφτέκι 350 γραμμαρίων που δεν θα βρεις πουθενά αλλού. Πίσω από την ταχέως αναπτυσσόμενη αλυσίδα Bullseye Burger βρίσκεται ο Άρης Κάρεϋ, βραβευμένος επιχειρηματίας με επιτυχίες όπως τα Simply Burgers, τα Σουβλάκια Πάπρικα, και η Κυψέλη Λουκουμάδες. Πρώτος στην Ελλάδα εφάρμοσε την καινοτόμο τεχνική sous vide στα burgers, θέλοντας να μας προσφέρει το καλύτερο burger που έχουμε δοκιμάσει ποτέ. Πλέον η επιτυχία της αλυσίδας είναι τέτοια που βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης συνεργατών για franchise, ενώ στοχεύουν στην επέκταση της αλυσίδας στο εξωτερικό. Αν δεν έχεις ήδη επισκεφτεί κάποιο κατάστημα Bullseye Burger, πρέπει να σπεύσεις. Θα γνωρίσεις νέες γευστικές συγκινήσεις και δεν θα ξεκολλάς από εκεί.

Extra Tip: Δοκίμασε, αντί για τις κλασικές τηγανητές πατάτες, να συνδυάσεις το Monster Burger σου με onion rings και θα χάσεις τα μυαλά σου από την απόλαυση. Κλεισθένους 190, Γέρακας / Αναξαγόρα 21, Νέα Ερυθραία / Χαροκόπου & Δοϊράνης, Καλλιθέα / Ευεργέτου Γιαβάση 13Α, Αγία Παρασκευή, Κατεχάκη 63, Αθήνα 210 6049600 bullseyeburger.gr

3.5.18 – lifo

37

SAH

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Μια βασίλισσα εμφανίστηκε στη Μαβίλη. Το πρώην Ginger ανακαινίστηκε, άλλαξε χρώμα, διάθεση και κουζίνα και μας περιμένει. Το νέο του όνομα, το Sah, προέρχεται από τα αρχικά της Sayyida Al Hurra, της τελευταίας βασίλισσας της Μεσογείου, που την κατέκτησε και ένωσε τις κουζίνες των χωρών της. Πίσω από τον νέο all day πολυχώρο βρίσκονται οι επί χρόνια φίλοι και συνεργάτες Γιώργος Σαραφείδης και Θοδωρής Καραγκούνη, ενώ την επιμέλεια της κουζίνας έχει αναλάβει ο γνωστός για τις μαγειρικές του ικανότητες Κώστας Τερζούδης, με προϋπηρεσία σε κορυφαία εστιατόρια της χώρας. Στο Sah το πρωί ξεκινάει με ένα πλούσιο σε επιλογές πρωινό. Αυγά, κέικ, κρουασάν, φυσικοί χυμοί, smοothies κ.ά. είναι ενδεικτικά κάποιες από τις επιλογές. Τις μεσημεριανές ώρες θα βρεις ένα γεύμα που βασίζεται στη μεσογειακή κουζίνα και περιλαμβάνει

πιάτα ημέρας μέσα από επιλογές του σεφ που στηρίζονται στη σπιτική κουζίνα και στα πιο αυθεντικά και φρέσκα υλικά της αγοράς. Και καθώς νυχτώνει, λίγο μετά τις 8, το μενού διαμορφώνεται, φοράει τα καλά του και η μεσογειακή κουζίνα έχει την τιμητική της. Γεύσεις από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ελλάδα αλλά και από την Τυνησία, το Μαρόκο, τη Συρία, το Λίβανο και άλλες χώρες που κυριολεκτικά βρέχονται από τη Μεσόγειο συνδυάζονται ιδανικά, αποτελώντας ένα υπέροχο γαστρονομικό ταξίδι.

Extra Tip: Συντονίσου και ενημερώσου για τα live και τις θεματικές βραδιές με επώνυμους καλλιτέχνες, νέες φωνές και γνωστούς DJs από την Ελλάδα και όχι μόνο, που διοργανώνει το Sah.

Δορυλαίου 10-12, πλατεία Μαβίλη, 210 6451169, FB: SAH, sah.gr

Το αγαπημένο hot spot για all day brunch κατέκτησε πλέον και τα βόρεια προάστια.

ESTRELLA ΚΗΦΙΣΙΆ

Τον Νοέμβριο του 2017, σε ένα ιστορικά αγαπημένο σημείο, στην καρδιά της Κηφισιάς, μέσα σε ένα νεοκλασικό εμπορικό κέντρο δημιουργήθηκε το νέο Estrella. Ο χώρος, ζεστός και cozy, είναι ό,τι πρέπει για μια χαλαρή έξοδο στη περιοχή, ενώ οι ανοιχτοί χώροι το κάνουν ιδανικό για το καλοκαίρι. Το Estrella, έχοντας κρατήσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, εμπλουτίστηκε με νέες επιλογές και πρωτοποριακά πιάτα που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού και ήρθαν για να προκαλέσουν! Από το κλασικό του μενού, τα pancakes σε πολλούς συνδυασμούς και η μαύρη βάφλα με σολομό είναι must try επιλογές, ενώ στο νέο του μενού με veggie και healthy επιλογές θα βρεις veggie burgers, υπέροχη βάφλα ολικής και pancakes με βρώμη και σοκολάτα στέβια. Στα ήδη αγαπημένα γλυκά του Estrella έχουμε και νέες προσθήκες. Το #jezebel (τζέζαμπελ) είναι το νέο κατακόκκινο κρουασάν που σερβίρεται με κρέμα μασκαρπόνε, μαρμελάδα τριαντάφυλλο και σοκολάτα φράου-

λα. Επιπλέον, ο νέος συνεργάτης executive chef pâtissier Γιώργος Αυγέρος έχει επιμεληθεί μια σειρά από premium pancakes με σοκολάτα, αλμυρή καραμέλα και κρέμα. Βέβαια, το Estrella, εκτός του καθιερωμένου all day breakfast/brunch, είναι ιδανική επιλογή και για απογευματινό καφέ, γλυκό, ελαφρύ δείπνο, και after work beer/drinks. Ως προς το κρασί, θα βρεις μια μεγάλη ποικιλία με ετικέτες από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας. Σημείωσε πως όλες οι παρασκευές στο Estrella, από τη vegan μαγιονέζα μέχρι τη μαρμελάδα, γίνονται in-house. Παράλληλα, το ευγενέστατο και γρήγορο σέρβις, η υψηλή ποιότητα και τα φρέσκα υλικά, σε συνδυασμό με τις χαμηλές του τιμές, το έχουν κάνει αγαπημένο στέκι.

Extra Tip: Δοκίμασε οπωσδήποτε την απίθανη breakfast pizza καθώς και το θεϊκό πενιρλί με ζύμη από κουλούρι Θεσσαλονίκης.

Λεβίδου 11, Κηφισιά, 210 8011679 FB: estrellakifisia, https://estrella.gr/el/kifisia-spot

38 lifo –

3.5.18

LIFO CHOICE

SYMPOSIO @ ARK Το φεστιβάλ που φέρνει γεύσεις απ' όλη την Ελλάδα στο βραβευμένο εστιατόριο Ark ρίχνει αυλαία με τρία δυνατά μενού.

Το Symposio @ Ark, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει 8 επιτυχημένες γαστρονομικές συναντήσεις, ολοκληρώνει τον κύκλο του ετοιμάζοντας ένα δυνατό φινάλε με τρία πολύ δημοφιλή εστιατόρια που έρχονται στην Αθήνα αποκλειστικά για το φεστιβάλ, για να δώσουν και σ’ εμάς τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε την εξαιρετική τους κουζίνα από κοντά. Έτσι, στις 17 Μαΐου το Symposio @ Ark υποδέχεται το «Γαστροδρόμιο εν Ολύμπω» με τον βραβευμένο σεφ Ανδρέα Γάβρη από το Λιτόχωρο. Ο αγαπητός σεφ Άγγελος Ναουμίδης, από το μακρινό Αμύνταιο, φέρνει στο Symposio @ Ark τη μοναδική θαλασσινή αύρα του εστιατορίου του «Ναουμίδης» στις 7 Ιουνίου. Και για το τέλος, ένα από τα πλέον αγαπημένα ελληνικά εστιατόρια, η «Μαύρη Θάλασσα» από τη Θεσσαλονίκη, έρχεται παρέα με τον σεφ της Αλέξανδρο Τοκίδη στις 21 Ιουνίου για να κλείσει το φεστιβάλ με τον πιο και όμορφο και γευστικό τρόπο.

Extra Tip: Για περισσότερες πληροφορίες αλλά και για να κλείσεις τραπέζι online επισκέψου τη σελίδα www.symposioatark.gr και απόλαυσε τα εξαιρετικά μενού των τριών εστιατορίων, γνώρισε από κοντά τους σεφ και μάθε τα πάντα για την κουζίνα τους. Γρ. Λαμπράκη 2, Γλυφάδα, 210 8948882, FΒ: Ark www.ark-glyfada.gr, www.symposioatark.gr

3.5.18 – lifo

39

THE SALAD PROJECT

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η καινοτόμος ιδέα που άλλαξε τα δεδομένα στο υγιεινό φαγητό. Η Εβίτα και η Θάλεια Λεκάκη είναι οι δύο αδερφές που το 2014 αποφάσισαν να μας μυήσουν στον κόσμο της υγιεινής διατροφής και να μας αποδείξουν ότι η σαλάτα μπορεί να αποτελέσει ένα πλήρες, θρεπτικό και γευστικότατο γεύμα. Έτσι, δημιούργησαν το The Salad Project που φέρνει καθημερινά στον χώρο μας λαχταριστές σαλάτες, δημιουργημένες με φαντασία και σεβασμό στις διατροφικές ανάγκες του καθενός. Το μυστικό της επιτυχίας τους βρίσκεται στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούν. Επιλέγοντας πάντα τα καλύτερα υλικά και παρασκευάζοντας όλα τα προϊόντα ακριβώς τη στιγμή της παραγγελίας, εξασφαλίζουν ότι θα φτάσουν σ’ εμάς ολόφρεσκα, διατηρώντας όλα τα θρεπτικά τους συστατικά. Παράλληλα, συνεργάζονται με σεφ και διατροφολόγο, ώστε να μας προσφέρουν προϊόντα που από τη μια καλύπτουν κάθε διατροφική μας ανάγκη και από την άλλη είναι

ασυναγώνιστα σε γεύση, αποδεικνύοντας ότι η υγιεινή διατροφή και η γευστική απόλαυση μπορούν να συνδυαστούν. Οι επιλογές είναι ατελείωτες, καθώς μπορείς να διαλέξεις είτε κάποια από τις προτεινόμενες σαλάτες είτε να δημιουργήσεις τον δικό σου συνδυασμό. Μη σε ξεγελάει όμως το όνομά του. Εκτός από τις ευφάνταστες σαλάτες με τους πλούσιους συνδυασμούς, σερβίρει επίσης νόστιμες και χορταστικές σούπες, γευστικότατα σάντουιτς, αναζωογονητικούς χυμούς, smoothies με φρέσκα φρούτα και χωρίς λακτόζη και ολοκληρωμένες προτάσεις για πρωινό.

Extra Tip: Το concept, μετά την επιτυχία που σημείωσε, ανοίγει πλέον τα φτερά του και σου προσφέρει τη δυνατότητα να γίνεις μέλος της οικογένειας του The Salad Project μέσω του πακέτου franchise με ιδιαίτερα ανταγωνιστικά οφέλη.

Λεωφ. Συγγρού 13, Αθήνα, 210 9241402, www.thesaladproject.gr www.facebook.com/saladproject/, www.instagram.com/saladproject/

BIG BOY BURGERS N COCKTAILS

Μερικά από το πιο νόστιμα και ιδιαίτερα burgers της πόλης βρίσκονται στη Ζησιμοπούλου.

40 lifo –

3.5.18

Ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος, έχοντας ήδη κατακτήσει τους Αθηναίους με τα αγαπημένα εστιατόρια Κυρ Αρίστος, Ψιψίνα και Ακάκιος, αποφάσισε να δημιουργήσει στο Παλαιό Φάληρο το Big Boy, ένα μπεργκεράδικο κατ’ εικόνα και ομοίωση των αμερικανικών diners του ’50. Μια καλόγουστη μπάρα, τραπέζια με κόκκινα καρό τραπεζομάντιλα και δερμάτινοι καναπέδες συνθέτουν τη vintage αισθητική του χώρου που σε κάνει να νιώθεις σαν πρωταγωνιστής αμερικανικής ταινίας του ’50, ενώ στην ανοιχτή του κουζίνα θα δεις να ετοιμάζονται μερικά από τα πλέον ιδιαίτερα και λαχταριστά burgers της πόλης. Στο μενού του, που έχει επιμεληθεί ο Μιχάλης Τάσσης, θα βρεις πιάτα που συνδυάζουν την άριστη ποιότητα υλικών με την πληθωρική παρουσίαση, δημιουργώντας πραγματικά νόστιμες και

χορταστικές μερίδες. Το πλούσιο Paul’s Deli, με ψητά μανιτάρια πορτομπέλο, τυρί μπρι και μαγιονέζα τρούφας, καθώς και το Patty Melt '50s, με καπνιστό μπέικον, καραμελωμένο κρεμμύδι, mushroom melt και τσένταρ, είναι μερικές από τις πιο νόστιμες και πρωτότυπες επιλογές που σε περιμένουν. Για τους λάτρεις του κλασικού υπάρχει το All American Burger με τσένταρ, γλυκές πίκλες, iceberg, ντομάτα, κρεμμύδι και μια μυστική και υπέροχη σος. Μην αμελήσεις να δοκιμάσεις τις tex mex επιλογές του καταλόγου, όπως τα τραγανά taquitos.

Extra Tip: Δοκίμασε την ιδιαίτερη σαγκρία του Big Boy από γλυκό κρασί Σάμου, λικέρ αφροξυλιάς και φρούτα του δάσους.

Συνταγματάρχου Ζησιμοπούλου 97, Παλαιό Φάληρο, 210 9823273 www.facebook.com/bigboy.burgers.n.cocktails/

BELUGA

Υπέροχες γεύσεις στο πιο artistic στέκι του Πειραιά. Στην κάποτε κακόφημη Τρούμπα του Πειραιά δεσπόζει σήμερα το Beluga, ένας all- day πολυχώρος με 4 επίπεδα που ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη αισθητική και την υπέροχη κουζίνα του κι έχει γίνει το απόλυτο hot spot για Πειραιώτες και όχι μόνο. Δημιουργήθηκε από τους Σπύρο Μητρόπουλο και Σάββα Παντελίδη με τη συμβολή του interior designer Νίκου Σκοπελίτη και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Μια μίνι θεατρική σκηνή, γλυπτά εμπνευσμένα από τον Mondrian, μια μπάρα με ασανσέρ κι ένα υπέροχο αίθριο είναι κάποια από τα στοιχεία που το κάνουν ξεχωριστό. Αυτό που κλέβει την παράσταση όμως είναι το πριβέ εστιατόριο όπου μπορείς να απολαύσεις εξαιρετικό φαγητό, ενώ κάτω από τα πόδια σου απλώνεται μέρος των Τειχών του Πειραιά. Το δυνατό του χαρτί,

βέβαια, δεν είναι άλλο από το εξαιρετικό του μενού, που πραγματικά ξεχωρίζει. Προσεγμένα πιάτα από τη διεθνή κουζίνα, υπέροχο shushi, μοναδικά πιάτα ημέρας, εμπνευσμένα κοκτέιλ και μια πλούσια λίστα κρασιών είναι μερικές μόνο από τις επιλογές που θα σε κάνουν να το λατρέψεις. Αν δεν το έχεις ήδη επισκεφτεί, πρέπει να σπεύσεις. Θα γίνει αγαπημένο σου στέκι όπου θα πηγαίνεις από νωρίς το πρωί για καφέ, θα συνεχίζεις με ένα υπέροχο γεύμα και θα σε βρίσκει το βράδυ να απολαμβάνεις ένα χαλαρό ποτό στην επιβλητική του μπάρα.

Extra Tip: Συντονίσου στη σελίδα του στο FB για να ενημερώνεσαι για τα events που διοργανώνονται.

2ας Μεραρχίας 8-10, Πειραιάς, 210 4116505 www.facebook.com/Beluga-897560466995007/

NICE N EASY

Η υγιεινή διατροφή δεν ήταν ποτέ τόσο απολαυστική. Το Nice n Easy εδώ και δέκα χρόνια αποτελεί κλασικό και αγαπημένο σημείο συνάντησης στο Κολωνάκι. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Δημήτρης Χριστοφορίδης έφερε την εμπειρία του από το Λος Άντζελες και δημιούργησε το πρώτο εστιατόριο με farm to table φιλοσοφία στην Ελλάδα. Η επιτυχία του ήταν τέτοια, που πριν από λίγα χρόνια απέκτησε κι ένα δίδυμο αδερφάκι στην Κηφισιά. Στο πλούσιο μενού τους με την υπογραφή του Χρήστου Αθανασιάδη θα βρεις ό,τι τραβάει η όρεξή σου. Από πιάτα για λάτρεις του κρέατος και ελληνικές παραδοσιακές γεύσεις μέχρι πιάτα με έθνικ επιρροές και πεντανόστιμες χορτοφαγικές προτάσεις. Ό,τι και αν επιλέξεις το σίγουρο είναι πως θα σε ικανοποιήσει και με το παραπάνω, καθώς όλα ετοιμάζονται με μεράκι και πρώτης ποιότητας αγνά, βιολογικά υλικά από

Έλληνες μικροπαραγωγούς, εξασφαλίζοντας έτσι την υψηλή διατροφική αξία αλλά και την ασυναγώνιστη γεύση κάθε πιάτου. Και επειδή έρχεται καλοκαίρι και όλοι λίγο-πολύ θέλουμε να προσέξουμε τη σιλουέτα μας, στα Nice n Easy έχουν προνοήσει: στον κατάλογο θα βρεις πόσες θερμίδες περιέχει κάθε πιάτο, καθώς και πλήρεις διατροφικές πληροφορίες. Μη φανταστείς, όμως, ότι τα πιάτα που θεωρούνται διαιτητικά είναι τίποτα άνοστες και μικρές μερίδες. Το ακριβώς αντίθετο! Πρόκειται για μεγάλες, παραπάνω από χορταστικές μερίδες, με θεϊκή γεύση, που κάνουν τη δίαιτα παιχνιδάκι.

Extra Tip: Το Nice n Easy Κολωνάκι διοργανώνει, δύο Πέμπτες κάθε μήνα, αξέχαστες Sax Thursdays βραδιές με σαξόφωνο και τζαζ μουσική.

Ομήρου 60 & Σκουφά, Κολωνάκι, 210 3617201 / Παπαδιαμάντη 7, Κηφισιά, 210 8082014, FΒ: nice n easy Kifisia, FΒ: nice n easy Kolonaki, niceneasy.gr/el 3.5.18 – lifo

41

MANDRAGORAS

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ένα μέρος για να απολαύσεις πραγματικά δημιουργική ελληνική και μεσογειακή κουζίνα. Πριν από περίπου 1,5 χρόνο ο επί χρόνια σεφ Μάκης Κουτσονίκας και τα αδέρφια του, Βασίλης και Ελένη, αποφάσισαν να ανοίξουν ένα εστιατόριο όπου θα έβρισκε στέγη η μεγάλη τους αγάπη για την ελληνική κουζίνα. Σε ένα κτίριο με γευστική ιστορία δημιούργησαν με πολύ μεράκι έναν όμορφο και ζεστό χώρο. Φέτος επεκταθήκαν με τραπέζια επάνω στην πλατεία που το κάνουν ιδανική επιλογή για τις ζεστές καλοκαιρινές βραδιές. Στον Μανδραγόρα θα βρεις απίθανες γεύσεις με εκλεκτά ελληνικά προϊόντα. Κρεατικά, φρέσκα ζυμαρικά, λαχανικά και ψαριά συνθέτουν την παλέτα του Μανδραγορά που έρχεται να δημιουργήσει γευστικές συγκινήσεις. Η δροσερή σαλάτα summer time με φρέσκα φρούτα εποχής και ανθότυρο, τα μπουρεκάκια μελιτζάνας που σερβίρονται σε στυλ σουφλέ, τα μοσχαρίσια μπιφτέκια με καραμελώμενο μπέικον και πουρέ φουρνιστής πατάτας, το κοντοσούβλι κοτόπου-

λου, ζουμερό και τρυφερό με μια εξαιρετική ανατολίτικη μαρινάδα, αλλά και τα φρέσκα τορτελίνια καρμπονάρα είναι σίγουρα κάποια από τα πιάτα που ξεχωρίζουν. Καθημερινά το μενού εμπλουτίζεται με ποικίλα πιάτα ημέρας, όπως φιλέτο φρέσκου σολομού, πάπια confit, πικάνια Βlack Αngus, σουβλάκι με φρέσκο χέλι κ.ά. Στα must η υγρή σοκολατόπιτά του, που ψήνεται εκείνη την ώρα και συνοδεύεται με παγωτό βανίλια Μαγαδασκάρης, αλλά και η δροσερή πανακότα με φρούτα του δάσους! Όλα αυτά θα τα απολαύσεις είτε με εξαιρετικές επιλογές από χύμα κρασί είτε διαλέγοντας κάποια από τις ετικέτες που θα βρεις στον Μανδραγόρα.

Extra Tip: Kαλοκαιριάζει, κατάλληλη εποχή να συνδυάσεις το γεύμα σου με κάποιο από τα ελληνικά κοκτέιλ του Μανδραγόρα, όπως το θεϊκό mojito μαστίχα, στα καινούργια τραπεζάκια του επάνω στην πλατεία.

Ευαγγελιστρίας 96, Καλλιθέα, 213 044 1222, www.facebook.com/ Mandragoraskallithea/, www.mandragoras-restaurant.gr/

ΑΝΤΆΜΑ

Νέα άφιξη στο Παλαιό Φάληρο με γεύσεις από Ελλάδα και επιρροές από τη μεσογειακή παράδοση. Πριν από λίγους μήνες ο σεφ Πάρης Κολιάδης, με χρόνια εμπειρίας στα καλύτερα caterings της Αθήνας, και η σύζυγός του Λόρα Τομαρά δημιούργησαν έναν ζεστό και φιλόξενο χώρο όπου θα έβρισκε έκφραση η αγάπη του σεφ για τη δημιουργία γευστικών φαγητών που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Το μαγαζί, άνετο, ευρύχωρο, με μια όμορφη αυλή για το καλοκαίρι και εύκολο πάρκινγκ, είναι ιδανικό για παρέες και οικογένειες. Όλα τα πιάτα φτιάχνονται με πρώτης ποιότητας φρέσκα υλικά και πολύ μεράκι. Στις must try επιλογές του καταλό-

γου είναι το υπέροχο ριζότο με βασιλομανίταρα και λάδι τρούφας, το ψαρονέφρι με σπαγγέτι λαχανικών καθώς και τα απίθανα κεφτεδάκια με χειροποίητα chips από φρέσκια πατάτα. Πέρα από το σταθερό μενού, στο Αντάμα θα βρεις και πεντανόστιμα πιάτα ημέρας που εναλλάσσονται καθημερινά.

Extra Tip: Στο Αντάμα έχεις τη δυνατότητα, πέρα από τα πιάτα του καταλόγου, να ζητήσεις, κατόπιν συνεννόησης, να σου ετοιμάσουν ό,τι τραβάει η όρεξή σου.

Μίνωος 16, Παλαιό Φάληρο, 210 9824441 FB: Αντάμα, www.pameantama.com

42 lifo –

3.5.18

ΣΥΝ ΑΘΗΝΆ

Η ταράτσα με την καλύτερη θέα της Ακρόπολη. Στεγασμένο σε ένα τριώροφο νεοκλασικό επί της οδού Ηρακλειδών στο Θησείο, το Συν Αθηνά είναι ένας γεμάτος κέφι πολυχώρος με έντονα χρώματα που ξεχωρίζει για την εκπληκτική του θέα, το εξαιρετικό φαγητό και το ευγενέστατο προσωπικό του. Εκεί θα ξεκινήσεις τη μέρα σου από νωρίς το πρωί με καφεδάκι και ένα πλούσιο πρωινό με πολλές επιλογές. Όσο η μέρα προχωράει, σειρά έχουν η μπίρα και το κρασί, που θα τα συνδυάσεις με κάποιο από τα πεντανόστιμα εδέσματα που σου προσφέρει. Οι επιλογές πολλές: αλμυρές και γλυκές γεύσεις, burgers, club sandwiches, μέχρι μουσακάς και φιλέτο λαβράκι. Υπέροχα πιάτα προσανατολισμένα στη μεσογειακή παράδοση, φτιαγμένα με μεράκι και εκλεκτές πρώτες ύλες, σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, στον 1ο όροφο του

Συν Αθηνά θα συναντήσεις έναν χώρο κατάλληλο για εκδηλώσεις, ιδιωτικά πάρτι και εταιρικά γεύματα. Βέβαια, το μεγάλο ατού του Συν Αθηνά δεν είναι άλλο από την υπέροχη ταράτσα του με θέα που κόβει την ανάσα. Ανοιχτό από τις 6 το απόγευμα και θέα από τον Παρθενώνα μέχρι την Πνύκα και το Αστεροσκοπείο, το roof garden του Συν Αθηνά είναι το κατάλληλο μέρος, ειδικά τώρα το καλοκαίρι, για να απολαύσεις δροσερά κοκτέιλ, καλό κρασί και ένα πλούσιο δείπνο με πολλές γαστρονομικές σπεσιαλιτέ μαζί με την παρέα σου και φόντο το πιο όμορφο σημείο της πόλης.

Extra Tip: Το Συν Αθηνά προσφέρεται ως χώρος για κάθε είδους γιορτινό τραπέζι ή event, προσφέροντας υψηλή ποιότητα υπηρεσιών, ειδικά πακέτα και προσιτές τιμές.

Ηρακλειδών 2, Θησείο, 210 3458463 FB: Συν Αθηνά- Sin Athina, www.sinathina.gr

ΑΜΠΙΜΠΆΓΙΟ

Ένα γευστικό ταξίδι στα παιδικά μας χρόνια. Κάτω από την Ακρόπολη, στον πεζόδρομο της Ηρακλειδών στο Θησείο, σε ένα όμορφο νεοκλασικό του 1800 δεσπόζει το Αμπιμπάγιο. Ένα άνετο και ευρύχωρο εστιατόριο, που από το 1997 μας ταξιδεύει στις κλασικές και αγαπημένες γεύσεις των παιδικών μας χρόνων. Η αισθητική του θυμίζει καφενείο της παλιάς Αθήνας και το ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον του, σε συνδυασμό με την ειδυλλιακή του τοποθεσία, το κάνουν ιδανικό προορισμό για οικογένειες και παρέες φίλων που θέλουν να απολαύσουν εξαιρετικό φαγητό με θέα την περατζάδα της Ηρακλειδών. Το μενού του προσφέρει μια πληθώρα πιάτων με συνταγές από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ο σεφ Τριαντάφυλλος Αντωνίου, με εμπειρία πολλών χρόνων σε γνωστές κουζίνες της Αθήνας αλλά και σε εστιατόρια της Μυκόνου και της Σαντορίνης, και η ομάδα του ετοιμάζουν καθημερινά εξαιρετικά εδέσματα με πίστη στην ελληνική παράδοση και εξαιρετικής

ποιότητας πρώτες ύλες από παραγωγούς από κάθε σημείο της χώρας. Βιολογικά κρέατα από ελληνικές φάρμες, ζυμαρικά, τραχανάς, τυριά και μέλι από μικρούς παραγωγούς αλλά και μια σειρά από επιλεγμένα αποστάγματα είναι ενδεικτικά κάποια από τα υπέροχα προϊόντα που υπόσχονται να μας ταξιδέψουν στη γευστική μας κληρονομιά. Φυσικά, από το μενού δεν λείπει και μια πλούσια και πλήρως ενημερωμένη οινική λίστα με προσεκτικά επιλεγμένα, εξαιρετικά κρασιά. Στο Αμπιμπάγιο θα βρεις μια μεγάλη ποικιλία από φρέσκα ψάρια και θαλασσινές γεύσεις αλλά και αρκετές κρεατοφαγικές προτάσεις, καθώς και υπέροχα μαγειρευτά πιάτα από την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα.

Extra Tip: Το Αμπιμπάγιο είναι ανοιχτό καθημερινά από τις 12 το μεσημέρι ως τις 12 το βράδυ.

Ηρακλειδών 3, Θησείο, 210 3426794, FB: Αμπιμπάγιο-Abibayio, www.abibayio.gr 3.5.18 – lifo

43

ICEROLL

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Θεϊκό παγωτό που ετοιμάζεται μπροστά στα μάτια σου. Τώρα που άρχισε να καλοκαιριάζει, ένα παγωτό επιβάλλεται. Αν ψάχνεις, λοιπόν, για πραγματικά φρέσκο και χειροποίητο παγωτό, δεν έχεις παρά να επισκεφτείς το IceRoll στη Γλυφάδα. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο που άνοιξε έχει καταφέρει να ξεχωρίσει κυρίως χάρη στην ποιότητα αλλά και τον τρόπο παρασκευής των παγωτών του. Αρχικά, διαλέγεις τη βάση σου. Οι επιλογές είναι φρέσκο γάλα με βανίλια, σοκολάτα ή γάλα καρύδας. Στη συνέχεια, επιλέγεις τα υλικά που θέλεις και η ομάδα του IceRoll ετοιμάζει το παγωτό μπροστά στα μάτια σου. Η βάση αποτελείται από 100% φυσικά υλικά, χωρίς συντηρητικά, χωρίς τεχνητά πρόσθετα ή χρωστικές, γιατί στο IceRoll δίνουν μεγάλη σημασία στην ποιότητα των υλικών τους. Στο IceRoll μπορείς είτε να επιλέξεις κάποια από τις έτοιμες γευστικές τους προτάσεις είτε να δημι-

ουργήσεις τον δικό σου συνδυασμό, διαλέγοντας από μια μεγάλη ποικιλία φρέσκων φρούτων εποχής, ξηρών καρπών αλλά και διάσημες σοκολάτες (ferrero rocher, kinder bueno κ.ά.), μέχρι τσουρέκι, espresso, ακόμα και πρωτεΐνη. Πρόσεξε, όμως, δεν μιλάμε για γεύση που απλώς θυμίζει τσουρέκι π.χ. αλλά για πραγματικό κομμάτι τσουρέκι που κόβεται μπροστά στα μάτια σου και γίνεται παγωτό! Από τις προτεινόμενες γεύσεις, δοκίμασε οπωσδήποτε τη σοκολατόπιτα και την μπουγάτσα που ετοιμάζουν οι ίδιοι με τα χεράκια τους, αλλα και τις νέες καλοκαιρινές γεύσεις.

Extra Tip: Η ομάδα του IceRoll είναι ανοιχτή σε νέες συνεργασίες και ήδη, μετά την επιτυχία στη Γλυφάδα, ανοίγουν τα νέα τους καταστήματα σε Ρόδο, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και πολλά ακόμα σημεία.

Γιαννιτσοπούλου 2, πλατεία Εσπερίδων, Γλυφάδα, 210 8945009 http://iceroll.gr, www.facebook.com/IceRollGR, www.instagram.com/iceroll.gr/

ZUCCHERINO

Τα αγαπημένα ζαχαροπλαστεία έρχονται με γευστικότατες και δροσερές προτάσεις για το καλοκαίρι.

44 lifo –

Είναι καλοκαίρι, έχει ζέστη και θέλεις να δροσιστείς με ένα παγωτό. Είτε θέλεις να το πάρεις στο χέρι και να κάνεις τη βόλτα σου είτε να το απολαύσεις με την ησυχία σου σε κάποιο κατάστημα, τα Zuccherino είναι ο προορισμός σου. Τα ζαχαροπλαστεία, διάσημα για τα υπέροχα παραδοσιακά γλυκά τους αλλά και για τα πιο σύγχρονα, όπως το θεϊκό τους cheesecake, τώρα το καλοκαίρι μάς περιμένουν με 100 διαφορετικές γεύσεις παγωτού που εναλλάσσονται καθημερινά στις βιτρίνες τους. Όλα τα παγωτά είναι χειροποίητα και ετοιμάζονται καθημερινά στο εργαστήριο κάθε καταστήματος με φρέσκο ελληνικό γάλα και αγνές πρώτες ύλες. Και το καλύτερο όλων; Δεν περιέχουν περιττές θερμίδες και έξτρα λιπαρά. Φέτος, στις αγαπημένες γεύσεις των παγωτών

Zuccherino προστίθενται και κάποιες νέες που θα μας ξετρελάνουν. Death by chocolate (με σοκολάτα γάλακτος, λευκή και bitter) και κρέμα Zuccherino (με βάση κρέμας, καραμέλα βουτύρου και καραμελωμένο αμύγδαλο) είναι κάποιες από αυτές που ξεχωρίσαμε. Και αν ψάχνεις κάτι πιο ιδιαίτερο, δοκίμασε παγωτό φιστίκι με blueberry ή αλμυρή καραμέλα. Όλα τα παγωτά μπορείς να τα απολαύσεις σε κυπελλάκι, σε πολύχρωμα και τραγανά χωνάκια ή σε υπέροχα βαφλάκια-μπουκίτσες βάφλας, φτιαγμένες με φρέσκο βούτυρο.

Extra Tip: Πέρα από τα θεϊκά παγωτά, δοκίμασε και το νέο γλυκό-σκέτη αμαρτία του Zuccherino, chocolate ball. Πρόκειται για προφιτερόλ με πραλίνα τζιαντούγια, κρέμα και σοκολάτα.

Μητροπόλεως 80, Μοναστηράκι, 210 3213015 / Πρωτέως & Σειρήνων 48, Π. Φάληρο, 210 9845238, 210 9830869/ Αγ. Αλεξάνδρου 41 & Ναϊάδων, Π. Φάληρο, 210 9830049 / 2ας Μαΐου 12, πλατεία Ν. Σμύρνης, 210 9357590 www.zuccherino.gr, FΒ: https://el-gr.facebook.com/zuccherino.gr/ Instagram: www.instagram.com/zuccherino.gr/ 3.5.18

TALKING BREADS

Το πιο rock street food της πόλης. Δεν πάει πολύς καιρός που ένα νέο στέκι έκανε την εμφάνισή του στην πόλη και άλλαξε για τα καλά τα δεδομένα στο street food. Το Talking Breads δημιουργήθηκε από τους Μανώλη Κωνιωτάκη, ιδιοκτήτη για 15 χρόνια του εστιατορίου Freud Oriental στο Κολωνάκι, και τον Χρήστο Τάχια, σεφ με διεθνή γαστρονομική εμπειρία. Στόχος τους να δημιουργήσουν ένα φαγάδικο διαφορετικό απ’ όσα έχουμε συνηθίσει και να συστήσουν στο αθηναϊκό κοινό το ποιοτικό street food. Πρωταγωνιστής του Talking Breads είναι τα ψωμιά που ζυμώνονται και ψήνονται καθημερινά από την ομάδα του, μπροστά στα μάτια σου! Εκεί θα βρεις λαχταριστό ψωμί βουτύρου για τα ζεστά σάντουιτς που γεμίζεται με κρέατα σούβλας ή μανιτάρια για τους vegetarians σε μοναδικές συνταγές και με σπιτική κέτσαπ που

τα απογειώνει. Δοκίμασε οπωσδήποτε τα υπέροχα burgers με χειροποίητο αληθινό μπριός και μπιφτέκι από φρέσκο μοσχαρίσιο κιμά που ζυμώνεται καθημερινά. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στις απίθανες ρολαριστές πίτσες τους, εμπνευσμένες από τις καντίνες της νότιας Ιταλίας, με χειροποίητο ζυμάρι και τέλεια γέμιση. Φυσικά, από το μενού δεν λείπουν και οι φρέσκες τηγανητές πατάτες με τη φλούδα τους, καθώς και οι δροσερές σπιτικές σαλάτες. Αν, πάλι, θέλεις πιο γλυκές γεύσεις, τότε διάλεξε λαχταριστή πίτσα με μήλο, κρέμα, σταφίδες και σάλτσα καραμέλας, σοκολατένια μους ή γλυκά burgers.

Extra Tip: Αν για κάποιον λόγο λαχτάρησες να φας κάποιες από τις δημιουργίες του Talking Breads, αλλά δεν προλαβαίνεις να πας ως εκεί, μη σκας, διαθέτει και delivery.

Σπύρου Τρικούπη 11 & Στουρνάρη, Εξάρχεια, 211 1839731 FB: talkingbreadsathens

BEER WAY

Το καταφύγιο της μπίρας. Το Beer Way είναι αγαπημένο στέκι για τους απανταχού λάτρεις της μπίρας, καθώς έχει όλα όσα θα μπορούσες να ζητήσεις από μια μπιραρία. Είναι όμορφη, ξύλινη, με έναν πανέμορφο κήπο που σε κάνει να ξεχνάς πως βρίσκεσαι στα Μελίσσια. Το κλίμα χαλαρό, φιλικό και παρεΐστικο, σε κάνει να νιώθεις αμέσως άνετα, ενώ η μουσική κινείται κυρίως στους ήχους του κλασικού ροκ. Πολλοί, όχι άδικα, θεωρούν το Beer Way τη Μέκκα της μπίρας, καθώς εκεί θα βρεις ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Σε περιμένουν 11 βαρέλια μπίρας από όλα τα είδη, weiss, lager, pils, μοναστηριακές κ.ά., αλλά και μια ελληνική βαρελίσια. Επιπλέον, θα βρεις περίπου 100 ετικέτες μπίρας απ’ όλα τα μέρη του κόσμου αλλά και αρκετές ετικέτες από ελληνικές μικροζυθοποιίες, καθώς και κάποιες χωρίς αλκοόλ. Όμως η μπίρα θέλει

την απαραίτητη συνοδεία, γι’ αυτό στο Beer Way θα βρεις και μια μεγάλη ποικιλία από πιάτα. Ποικιλίες με κρεατικά και λουκάνικα, τυριά και αλλαντικά, μπιρομεζέδες, τηγανιά, ορεκτικά, όπως spring rolls και onion rings, υπέροχο κότσι, ζουμερά burgers αλλά και κυρίως πιάτα, όπως μπιφτέκι, σνίτσελ, ακόμα και κοντοσούβλι, είναι ενδεικτικά κάποιες από τις πεντανόστιμες επιλογές που θα συνδυάσεις ιδανικά με την αγαπημένη σου μπίρα. Στα μεγάλα συν του μαγαζιού οι χαμηλές τιμές του, που το κάνουν μια top value for money επιλογή.

Extra Tip: Τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες στο Beer Way σε περιμένει ένας μεγάλος, καταπράσινος και πανέμορφος κήπος με δέντρα, για να δροσιστείς με μια παγωμένη μπίρα.

Κύπρου 2& Σωκράτους, Μελίσσια, 211 2125430 https://www.facebook.com/beerway.melissia/ 3.5.18 – lifo

45

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

ΣΠΙΤΙΚΉ ΦΩΛΙΆ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Φαγητό όπως θα το έτρωγες από τα χεράκια της μαμάς.

Extra Tip: Με 100 ευρώ τον μήνα μπορείς να απολαμβάνεις ένα ολοκληρωμένο μενού από τη Σπιτική Φωλιά που προσαρμόζεται στις ανάγκες σου και σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέγεις καθημερινά ανάμεσα σε 12 διαφορετικά σπιτικά μαγειρευτά πιάτα.

Extra Tip: Συνόδευσε το γεύμα σου με μια παγωμένη μπίρα ή μια γλυκοπικάντικη Margarita.

46 lifo – 8.3.18

Μια νέα πρόταση στο κρασί.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΊ ΟΊΝΟΙ ΜΠΟΥΤΆΡΗ

TGI FRIDAYS

Τα TGI FRIDAYS είναι αναμφίβολα ένας κλασικός και αγαπημένος προορισμός για όλες τις ώρες της ημέρας, κάνοντας την κάθε μέρα μας να μοιάζει με Παρασκευή. Σε λίγες μέρες το μενού τους ανανεώνεται με νέες γεύσεις. Με έμφαση στις πρώτες ύλες και στους πρωτότυπους γευστικούς συνδυασμούς, οι νέες αφίξεις προσφέρουν μια εναλλακτική πρόταση με υψηλή διατροφική αξία και εξίσου λαχταριστή γεύση. Υλικά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, όπως η κινόα και το κέιλ, πρωταγωνιστούν σε γευστικές προτάσεις σαν τη δροσερή Strawberry and Kale Mix Salad αλλά και το απολαυστικό Steak Bowl, ενώ το Latin Roasted Chicken θα γίνει το αγαπημένο μας πιάτο! Ένα πεντανόστιμο, καυτερό και τραγανό κοτόπουλο που μπλέκεται με μια μεξικάνικη σάλτσα και δροσερό ανθότυρο. Και για όσους δεν μπορούν χωρίς γλυκό, το Spiked Espresso Brownie, με σπιτικό brownie και Kalhua sauce, είναι η απόλυτη επιλογή.

www.fridays.gr, FB: tgi.fridays.greece

3.5.18

για τα πιάτα ημέρας εκτός καταλόγου. Αυτό που θα σε εντυπωσιάσει σίγουρα είναι οι μερίδες. Όλες μεγάλες και χορταστικές, ξεχωρίζουν για τη γεύση τους και ετοιμάζονται καθημερινά με πρώτης ποιότητας ολόφρεσκα υλικά, ενώ όλα τα πιάτα μαγειρεύονται με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Παράλληλα, οι χαμηλές τιμές κάνουν τη Σπιτική Φωλιά μια top value for money επιλογή.

Φιλολάου77-79, Παγκράτι, 210 7569958, FB: spitikifwlia

Ανανεωμένο μενού από το απόλυτο all day spot.

46 lifo –

Στο Παγκράτι θα βρεις τη Σπιτική Φωλιά, μια οικογενειακή επιχείρηση που ήρθε να μας σώσει, προσφέροντας αυθεντικό σπιτικό φαγάκι σε όλους εμάς που δεν έχουμε ούτε τον χρόνο ούτε τη διάθεση και τις γνώσεις για να μαγειρέψουμε. Όλα τα πιάτα, τόσο της ώρας όσο και τα μαγειρευτά, ετοιμάζονται με προσοχή και μεράκι, όπως θα τα ετοίμαζε η Ελληνίδα μάνα για τα παιδιά της. Δοκίμασε τα υπέροχα σουτζουκάκια και τον μοναδικό μουσακά του και θα καταλάβεις αμέσως ότι οι άνθρωποι της Σπιτικής Φωλιάς μαγειρεύουν με τον ίδιο τρόπο που θα μαγείρευαν σπίτι τους για την οικογένειά τους. Στον κατάλογό του θα βρεις μεγάλη ποικιλία σε πιάτα της ώρας και μαγειρευτά, ενώ το μενού ανανεώνεται συχνά και προσαρμόζεται ανάλογα με τις εποχές. Μην αμελήσεις να ρωτήσεις και

Εδώ και χρόνια η οινοποιία Μπουτάρη δεν σταματά να εξελίσσεται, να πειραματίζεται και να ανακαλύπτει νέες πτυχές του ελληνικού αμπελώνα, νέες γεύσεις και αρώματα που μοιράζεται με το οινόφιλο κοινό, συμβάλλοντας έτσι στην εξέλιξη του ελληνικού κρασιού. Φέτος, φέρνει μια νέα πρόταση στο κρασί, δημιουργώντας ένα ευρύ φάσμα οίνων χωρίς την προσθήκη θειωδών συντηρητικών, που αντανακλούν το όραμα, την τεχνογνωσία αλλά και την αφοσίωση της οινοποιίας Μπουτάρη στην παραγωγή υψηλής ποιότητας κρασιού και στην ανάδειξη του ελληνικού αμπελώνα. Δοκιμάστε πειραματικό Μοσχοφίλερο χωρίς θειώδη 2017, πειραματικό Ροδίτη χωρίς θειώδη 2017, πειραματικό Syrah χωρίς θειώδη 2016 & 2017, πειραματικό Merlot χωρίς θειώδη 2017, πειραματικό Ξινόμαυρο χωρίς θειώδη 2017 και πειραματικό Αγιωργίτικο χωρίς θειώδη 2017. Τη σειρά των πειραματικών οίνων Μπουτάρη μπορείτε να τη βρείτε στα οινοποιεία Μπουτάρη στην Κρήτη, στη Σαντορίνη, στη Νάουσα, στη Γουμένισσα, στη Μαντινεία, καθώς και σε επιλεγμένα σημεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Extra tip: Οι πειραματικοί οίνοι διατίθενται σε περιορισμένο αριθμό φιαλών.

www.boutari.gr FB: boutariwines

560

TASTE

Καφές + πάγος σημαίνει καλοκαίρι Τώρα που η ζέστη έχει πιάσει πια για τα καλά, νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα ρόφημα φτιαγμένο μόνο από καλό καφέ και πάγο. Έτσι, πέρα από τους κλασικούς κρύους καφέδες και τα ροφήματα με βάση τον espresso, οι baristi των Starbucks έχουν δημιουργήσει μια σειρά από εξαιρετικές, δροσιστικές προτάσεις.

Double shot: Δύο δόσεις πλούσιου espresso με breve για τόνωση, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.

Cold Brew Latte: Φτιάχνεται με αργή εκχύλιση φρέσκου αλεσμένου καφέ σε κρύο νερό για 20 ώρες και συνδυάζεται με γάλα για ένα μοναδικό γευστικό αποτέλεσμα.

Espresso Frappuccino Light: Πλούσιος espresso με άπαχο γάλα που αναμειγνύεται με πάγο. Tόσο ελαφριά και συνάμα τόσο απολαυστική light επιλογή, μόνο με 78 θερμίδες (tall μέγεθος: 355 ml).

H

ΑΓΟΡΑ

ΤheGOODLIFO

τησ δασ α εβδομ

Οι προτάσεις κρύου καφέ μπορούν να συνδυαστούν με καλοκαιρινά αλμυρά και γλυκά εδέσματα όπως: Chicken Parm Wrap: Τortilla ντομάτας με φιλέτο κοτόπουλο, αγγούρι, τραγανά λαχανικά με sauce τυριού και πράσινη πιπεριά.

Raspberry & Coconut Slice: Μια ελαφρώς ψημένη μπάρα τύπου shortbread με μαρμελάδα βατόμουρο και επικάλυψη ψημένης καρύδας.

3.5.18 – lifo

47

Η&Μ

NAL PERSPOPER SHO

Ένας εκδοτικός οίκος που σε μαθαίνει μουσική

Κοντομάνικο πουκάμισο με χαβανέζικο print. hm.com

ö

ñ

Kaleos Eyehunters Φινετσάτα, κοκάλινα γυαλιά ηλίου. kaleoseyehunters.com

Ποιοι είναι οι πιο δημοφιλείς σας τίτλοι αυτήν τη στιγμή; Η απόλαυση της μουσικής, Πώς να παίξετε κιθάρα, Διδακτική της μουσικής, Λευκάδα, Πλήρης oδηγός στα ολλανδικά, 24 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι για νέους πιανίστες, Η μουσικοπολιτεία της κυρίας Σολεδάρ, Το πρώιμο έργο του Βασίλη Τσιτσάνη, Σμυρναίικα και πειραιώτικα ρεμπέτικα, Το τουρκικό μακάμ. Έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο μελετάμε τη μουσική; Ναι, γιατί αλλάζει και η ίδια η μουσική. Νέα είδη αναδύονται και νέα όργανα εφευρίσκονται. Η τεχνολογία και το Διαδίκτυο διευρύνουν τις δυνατότητες σύνθεσης, εκτέλεσης, παραγωγής και διάθεσης της μουσικής δημιουργίας. Η πληροφορία που διακινείται με απίστευτη αμεσότητα επηρεάζει και τον τρόπο που μαθαίνουμε μουσική.

î

Melissa Odabash H απόλυτη φίρμα του luxury lifestyle των διακοπών. idconceptstores.com

ñ

Owl Athens T-shirt με στάμπα της εταιρείας. owlclothes.com

Katerina Psoma Μεταλλικό επιχρυσωμένο τσόκερ από τη συλλογή Artemis Feather.

Katerinapsoma.com

ö

î

Plant Faced Clothing

ΤheGOODLIFO

Vegan T-shirt. plantfacedclothing.com

48 lifo –

3.5.18

Isapera Χειροποίητο δερμάτινο πέδιλο. isapera.com

ô

Τι είδη περιλαμβάνει η γκάμα των βιβλίων που διατίθενται στο Fagottobooks; Βιβλία εκμάθησης μουσικών οργάνων, ρεπερτόριο παραδοσιακού, ρεμπέτικου και έντεχνου, μουσικοπαιδαγωγικά βιβλία, ιστορία της μουσικής, θεωρία της μουσικής, βιογραφίες Ελλήνων συνθετών, βιβλία με θέμα τη μουσική για παιδιά και βιβλία μουσικοθεραπείας. Επίσης, τίτλους με αντικείμενο τη Λευκάδα, όπως ταξιδιωτικοί οδηγοί, χάρτες κ.ά. Τι είδους εκπαιδευτικά μουσικά παιχνίδια έχετε; Δεν θα τα χαρακτήριζα παιχνίδια αλλά κανονικά μουσικά όργανα για παιδιά και ενήλικες. Θεωρούμε αναγκαίο τα παιδιά να έρθουν σε επαφή από πολύ νωρίς με ευκολόπαιχτα μουσικά όργανα: ξυλόφωνα, μεταλλόφωνα, τύμπανα, μαράκες, καστανιέτες, ξύστρες, ντέφια, κλάβες και άλλα μικρά κρουστά. Θα βρείτε, επίσης, όλα τα σετ και τα αξεσουάρ των μουσικών σωλήνων Boomwhackers, το πλέον κατάλληλο μουσικό όργανο, που εμείς πρωτοφέραμε στην Ελλάδα, για τα πρώτα βήματα των μικρών αλλά και των μεγάλων στη μουσική. Πέραν, όμως, των μουσικών οργάνων, μπορεί κάποιος να βρει στο Fagottobooks και αμιγώς εκπαιδευτικά παιχνίδια που προάγουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών. Μιλήστε μου για τη συλλογή σας με τα κρουστά. Πιστεύουμε ότι η μουσική είναι για όλους και η πεποίθηση αυτή αντικατοπτρίζεται και στη συλλογή μας με τα κρουστά. Δεν χρειάζεται να είστε μουσικοί για να παίξετε τα κρουστά που θα δείτε. Μπορείτε να παίξετε kalimba με τους αντίχειρες, με το τύμπανο ωκεανού που αναπαράγει τον ήχο της θάλασσας, να χτυπήσετε ένα gong, να ακούσετε τα singing bowls, να παίξετε την άρπα στόματος, να βρείτε μπεντίρ, στάμνες, κουδούνια ποδιού, thelevi κ.ά. Τα νέα μας αποκτήματα είναι το tank drum και το shruti box που δεν χορταίνουμε να παίζουμε.

Ο Νίκος Θερμός είναι ο εκδότης και η Ρούλα Μπίτζιου η υπεύθυνη του Fagottobooks, στη Βαλτετσίου 15.

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ

kειμενο μεροπη κοκκινη

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

ΓΙΆΝΝΗΣ ΚΟΡΟΒΈΣΗΣ Bartender

EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ

Έχεις κάποιον ορισμό για το στυλ; Στυλ για μένα σημαίνει κομψότητα και χάρη. Είναι αυτό που προηγείται της επικοινωνίας και συμβαδίζει με αυτήν. Στυλ σημαίνει αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Τι φοβάσαι περισσότερο όταν φοράς λευκό παντελόνι; Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος όταν φορώ λευκό παντελόνι. Το λευκό παντελόνι, άλλωστε, σου δίνει δύναμη. Τι όνομα θα έδινες στο σημερινό σου look; Πώς μπορείς να δώσεις όνομα στον τρόπο έκφρασής σου; Το εκάστοτε look και η αντίληψή του εξαρτώνται από τον παρατηρητή και τις προσλαμβάνουσές του. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μαγαζί για ρούχα; Σημασία έχει να βρεις ένα brand που να ταιριάζει στον σωματότυπο και το στυλ σου. Κι αν δεν βρεις, να βρεις έναν σοβαρό ράφτη με ικανότητες και υπομονή. Όπως ο δικός μου, του οποίου το όνομα δυστυχώς δεν μπορώ να σας αποκαλύψω, γιατί είναι σε προχωρημένη ηλικία και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε μεγάλο όγκο παραγγελιών... Τι ψωνίζεις συνήθως από εκεί; Ράβω παντελόνια. Ο καλύτερος παντελονάς της Αθήνας. Πόση ώρα σού παίρνει συνήθως για να ετοιμαστείς να βγεις; Ετοιμάζομαι στο δεκάλεπτο γιατί ξεχνιέμαι και τρέχω τελευταία στιγμή. Πιστεύεις ότι οι Αθηναίοι έχουν στυλ; Το χαμηλοκάβαλο παντελόνι δεν είναι μαγκιά, είναι αυτοταπείνωση. Παρ’ όλα αυτά, πάντα θα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, μακριά από το χίπστερ ή το χυδαίο κατεστημένο. Ελπίζω, πάντως, μαζί με το στυλ, να βρούμε και τους χαμένους μας τρόπους.

O Γιάννης Κοροβέσης είναι δημιουργός του bitterbooze. com και bartender στο μπαρ Borsalino στην Κολοκοτρώνη.

3.5.18 – lifo

49

E T S A TESEARCH

ΕΠΑΝΑΛΑΝΣΆΡΙΣΜΑ ΤΩΝ FRUTOMANIA ΑΠΌ ΤΗΝ ORANGE ADVERTISING

R

Η Orange Advertising υλοποίησε το relaunching της αγαπημένης σειράς παιδικών επιδορπίων γιαουρτιού Frutomania της ΜΕΒΓΑΛ. Για το επαναλανσάρισμα δημιουργήθηκαν νέοι 3D χαρακτήρες για τον Fruto και τη Mania, οι οποίοι ήταν οι ήρωες των προϊόντων σε κλασική 2D μορφή για πολλά χρόνια! Ο νέος σχεδιασμός με βάση τη σύγχρονη αισθητική των 3D animated παιδικών ηρώων έδωσε έναν νέο, μοντέρνο αέρα και στις συσκευασίες που επανασχεδιάστηκαν (φράουλα, μπανάνα, μπισκότο), ενώ δημιουργήθηκε και νέο τηλεοπτικό spot. Στην ταινία oι Fruto και Mania ρολάρουν στο πάρκο, απολαμβάνοντας τις γεύσεις των νέων Frutomania, συνα-

LIDL HELLAS - TEDX: Φρέσκια τροφή για φρέσκια σκέψη Στα Lidl Hellas ξέρουν τι ακριβώς χρειαζόμαστε για να μπορούμε να σκεφτούμε και να εφαρμόζουμε νέες ιδέες καθημερινά. Γι’ αυτό και φροντίζουν να μας προσφέρουν πάντα τα πιο φρέσκα προϊόντα και τις πιο φρέσκες ιδέες. Φέτος, στο πλαίσιο του προγράμματος υπευθυνότητας που έχουν αναπτύξει, τα Lidl ήταν χορηγοί και πάροχοι τροφίμων στο 9ο TEDX Θεσσαλονίκης. Δεκατέσσερις ομιλητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό μοιράστηκαν τις ιδέες τους, τις εμπειρίες τους και τα βιώματά τους για θέματα που καλύπτουν το φάσμα της εκπαίδευσης, της τεχνολογίας και όχι μόνο. Το μενού της διοργάνωσης επιμελήθηκε ο σεφ Λευτέρης Λαζάρου αποκλειστικά με προϊόντα Lidl. Περισσότερες πληροφορίες στα www.lidl-hellas.gr και www.lidlaxizei.gr. FΒ: Lidl Hellas, Instagram: @lidl_hellas

ΤheGOODLIFO

NaturNes Bio: Νέα σειρά βιολογικών βρεφικών γευμάτων και βιολογικών δημητριακών από τη Nestlé Η Nestlé, γνωρίζοντας καλά ότι οι σύγχρονες μητέρες δεν κάνουν κανέναν συμβιβασμό όταν πρόκειται για τη διατροφή του μικρού τους και ότι οι σωστές διατροφικές συνήθειες χτίζονται από νωρίς, παρουσιάζει τη νέα σειρά βιολογικών βρεφικών γευμάτων και δημητριακών Nestlé NaturNes Bio που είναι φτιαγμένα από 100% βιολογικά φρούτα, λαχανικά και δημητριακά, με υπέροχη γεύση, έτοιμα να τα απολαύσουν οι μικροί μας φίλοι. Τα έτοιμα βιολογικά βρεφικά γεύματα NaturNes Bio, κατάλληλα από τον 5ο μήνα, προέρχονται από 100% βιολογικά φρούτα και 100% βιολογικά λαχανικά και είναι ειδικά επιλεγμένα για βρέφη, μαγειρεμένα στον ατμό, διατηρώντας, έτσι, όλα τα θρεπτικά τους συστατικά. Μέσα σε κενό αέρος και με τον πιο ασφαλή τρόπο, η Nestlé έχει κλείσει τα καλύτερα βιολογικά φρούτα (μήλα, ροδάκινα βερίκοκα, μπανάνες, αχλάδια) κι έχει δημιουργήσει θρεπτικά γεύματα χωρίς καμία προσθήκη ζάχαρης ή συντηρητικά, διατηρώντας αναλλοίωτες τις θρεπτικές ιδιότητές τους. Στην ίδια σειρά, το βιολογικό γεύμα λαχανικών με 100% βιολογικό αρακά, μπρόκολο και κολοκυθάκι είναι ιδανικό για την πρώτη επαφή με τα λαχανικά αλλά και ως συμπλήρωμα ή σε συνδυασμό με άλλα γεύματα που μπορεί να ετοιμάσει η μαμά!

ντούν τους φίλους τους και μοιράζονται μαζί τους στιγμές χαράς, παιχνιδιού και απόλαυσης! Όλοι μαζί τραγουδούν ένα ξεσηκωτικό jingle, προβάλλοντας παράλληλα τη θρεπτική αξία του ελληνικού γάλακτος από το οποίο φτιάχνεται το παιδικό επιδόρπιο γιαουρτιού Frutomania. Το τηλεοπτικό spot βρίσκεται ήδη στον «αέρα» και στα digital μέσα!

Kayak: Οι καλοκαιρινές γεύσεις Αυτό το καλοκαίρι τα παγωτά Kayak μας προσκαλούν να πειραματιστούμε με νέες καινοτόμες προτάσεις όπως το Sea Breeze Αlmond Caramel με πλούσια αλατισμένη καραμέλα και καραμελωμένα αμύγδαλα, το Salted Caramel Whiskey, ένα πλούσιο παγωτό ουίσκι με βανίλια Μαδαγασκάρης, αλατισμένη καραμέλα και καραμελωμένα pecan, και το Lemongrass, μια δροσερή και κρεμώδης γεύση που φέρνει αναμνήσεις από ανέμελα παιδικά παιχνίδια ή εκδρομές στην ανοιξιάτικη ύπαιθρο. Οι παραπάνω προτάσεις έρχονται να προστεθούν στον κατάλογο των αμέτρητων προτάσεων Kayak, ενώ φανατικούς υποστηρικτές έχουν και τα μοναδικά σορμπέ, μεταξύ αυτών το σορμπέ Σαμπάνια Τριαντάφυλλο και τα Mango Sorbet και Chocolate Sorbet με πραγματική σοκολάτα Valrhona! Ανακαλύψτε τις γευστικές προτάσεις Kayak στις ομώνυμες μπουτίκ (Γλυφάδα, The Mall Athens, Μύκονος, Κέα) και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα.

ΤheWeek

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα

ΣΙΝΕΜΑ

ΘΕΑΤΡΟ

ΒΙΒΛΙΟ

Οι ταινίες της εβδομάδας.

Κριτική για την παράσταση Η κυρά της θάλασσας.

Το νέο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Πάτι Σμιθ.

σελιδα

54

52

σελιδα

57

σελιδα

60

ΜΟΥΣΙΚΗ Ποιος είναι τελικά ο Weeknd; Ένα σύντομο timeline της καριέρας του. Από τη Μαρία Παππά

56

ΦΕΣΤΙΒΑΛ FFF5

UNION OF THE NORTH

σελιδα

Τα δωμάτια μιας παλιάς κατοικίας της πλατείας Βικτωρίας φιλοξενούν ένα ιδιότυπο Μουσείο της Φύσης κατασκευασμένο από τον διακεκριμένο εικαστικό Ρόμπερτ Ζάο Ρενχούι, το Πεδίον του Άρεως ζωντανεύει με πάνω από 15 δωρεάν εκδηλώσεις, η Iceland Dance Company παρουσιάζει μια εξτραβαγκάντσα που καταλαμβάνει απ’ άκρη σ’ άκρη το κτίριο της Στέγης, συνδυάζοντας χορό, ροκ συναυλία, happening, βίντεο-εγκατάσταση και μια παράξενη «αγορά ιδεών» αλλά και προϊόντων. Αυτά είναι λίγα μόνο από τα έργα και τις δράσεις του 5ου Fast Forward Festival που διοργανώνει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Το φεστιβάλ διερευνά πώς η αρχαιολογία επιδρά στη δημιουργία των εθνικών αφηγήσεων και της συλλογικής μνήμης της πόλης και τον τρόπο που διαμορφώνει την πολιτιστική κληρονομιά της. ä 02-16/05, Onassis Fast Forward Festival 5, εντός & εκτός Στέγης, www.sgt.gr 3.5.18 – lifo

51

απο τη γεωργια παπασταμου

SmallTalk

ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

EVENTS

Top

1. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

3. ΧΟΡΟΣ

#TextMe_FluffyLibrary

Équilibre / Cacti

Μια ασυνήθιστη χνουδωτή βιβλιοθήκη-εικαστική έκθεση που φιλοξενεί 2.500 βιβλία τέχνης και οπτικής κουλτούρας σχεδίασε και υλοποίησε η Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Αθήνα 2018, Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου». Εκτός από χώρος ανάγνωσης, το Fluffy Library θα αποτελέσει και εργαστήριο παραγωγής ενός παραμυθιού το οποίο θα χτιστεί κατά τη διάρκεια ενός χρόνου. Το Φλάφι, ο κύριος χαρακτήρας του παραμυθιού και της εγκατάστασης, αποτελεί έναν συμβιωτικό φανταστικό οργανισμό που έχει κατακλύσει τα δωμάτια της Atopos. ä Έως τις 23/04/19, Atopos, Σαλαμίνος 72, Τετ.-Πέμ.-Παρ. (& ορισμένα Σ/Κ) 12:00-18:00, είσοδος ελεύθερη

2. ΜΟΥΣΙΚΗ Λένα Πλάτωνος

03-09 ΜΑΪΟΥ

52 lifo –

3.5.18

DJ NOT I Μουσική για να χορέψεις με την ψυχή σου και ταυτόχρονα να αγχωθείς και λίγο.

Όταν δεν ασχολείσαι με τη μουσική, τι κάνεις; Γράφω μικρές ιστορίες που συνήθως περιλαμβάνουν ένα ή και παραπάνω ποντικάκια. Τι θυμάσαι από το πρώτο σου set; Τι έπαιζες και πώς ήταν γενικά; Ήταν στο σπιτικό πάρτι μιας φίλης και ήμουν γύρω στα 19. Δεν είχα ιδέα ούτε από μιξάρισμα, ούτε από ροή, ούτε τίποτα. Μεγάλο ρόλο στην αποτυχία του set έπαιξε το ότι κοίταζα υπεραγχωμένος τις αντιδράσεις των παιδιών που χόρευαν για σημάδια της αποτελεσματικότητας των κομματιών κι έτσι άλλαζα κατεύθυνση ανά δύο τραγούδια. Η μουσική ήταν κυρίως τα χιτάκια των σπιτικών πάρτι του κύκλου μας τότε: M.I.A., The Knife, Le Tigre, darkwave, postpunk κ.ο.κ.

Aντιγόνη Τσαγκαροπούλου. Φωτό: Πάνος Κοκκινιάς

7

THE FACE

Η Λένα Πλάτωνος, ζωντανή ιστορία της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής και πάντα επίκαιρη, επιστρέφει στη σκηνή του six d.o.g.s παρέα με τους εκλεκτούς της φίλους. Η Πλάτωνος πειραματίστηκε με τη μουσική, τον λόγο και τις ερμηνείες, χρίστηκε διάδοχος του Μάνου Χατζιδάκι από τον ίδιο, μελοποίησε Καβάφη, Καρυωτάκη και Έμιλι Ντίκινσον. Το 2015 το «Γκάλοπ» της επανακυκλοφόρησε σε βινύλιο από την αμερικανική Dark Entries, αποθεώθηκε από τον διεθνή Τύπο και έγινε ανάρπαστο. ä 06/05, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 21:00, εισ.: 12-15 ευρώ

STOEP TH S PR ES ΜΟΥΣΙΚΗ Mary’s Flower Superhead

4. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Σχεδόν έξι χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, οι Θεσσαλονικείς Mary’s Flower Superhead επιστρέφουν παρουσιάζοντας το «Wealth», έναν δίσκο γεμάτο ενέργεια. Μαζί τους θα είναι οι Vagina Lips που δημιουργήθηκαν το 2015 στη Θεσσαλονίκη κι έχουν συμμετάσχει στο ΨΧ2016, στο Plisskën, στο Westside Festival κ.α.

Ειρήνη Βουρλούμη, Εν Αναμονή

04/05, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 22:00, εισ.: 5 ευρώ

Δύο διακεκριμένοι χορογράφοι της ευρωπαϊκής σκηνής, ο Αντώνης Φωνιαδάκης και ο Σουηδός Αλεξάντερ Έκμαν, παρουσιάζουν ένα δίπτυχο χορού. Το Équilibre του Φωνιαδάκη είναι μια χορογραφία για την πειθαρχία των χορευτών του κλασικού χορού και την αυστηρή δομή του είδους. Το πολυβραβευμένο Cacti του Έκμαν, με γρήγορο ρυθμό και λεπτό χιούμορ, σχολιάζει τη σχέση τέχνης και κριτικής. ä 03-06/05, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής - ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, 20:00, εισ.: 15-55 ευρώ

Τους αλλόκοτους εσωτερικούς χώρους ελληνικών κυβερνητικών κτιρίων και σχολείων εξερευνά η Ελληνο-ινδονήσια φωτογράφος Ειρήνη Βουρλούμη, απο-

Ένα καινούργιο κομμάτι που άκουσες και ξετρελάθηκες; Το «Mirrored Gate» του Air Max 97 και όλο το EP «Yellow equals one» του Γιώργου Αξιώτη, δηλαδή του Turbo Teeth. Και τα δύο κατασκευάζουν ένα τόσο συγκεκριμένο, πλαστικό, παιχνιδιάρικο και μοναδικό ηχητικό σύμπαν, που το να βρίσκεσαι μέσα του μοιάζει ταυτόχρονα με παιδότοπο και εφιάλτη. Ένα παλιό κομμάτι που άκουσες και αναρωτήθηκες πώς και δεν το είχες ανακαλύψει τόσο καιρό; Η «Φωκίωνος Νέγρη» του Γιάννη Βογιατζή, του 1965, για την πιο ωραία και κοφτερή και απροσδόκητη γειτονιά της Αθήνας. Εκτός από μουσική, τι άλλο παίζει στα ακουστικά σου; Τίποτε άλλο, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε ebook ή podcast. Ούτε ραδιόφωνο ακούω, εκτός από τις φορές που μπαίνω στο αμάξι του Χ., που, παρότι πάνκης, παίζει μονίμως Τρίτο Πρόγραμμα. Νομίζω πως θα μπορούσα να εθιστώ στα θεατρικά του σταθμού, η αποστασιοποιημένη φωνή της αφήγησης λειτουργεί σαν άμεσο ηρεμιστικό. Τι έχεις στο μυαλό σου για τη βραδιά στο Boiler; Το Reflex είναι ένα event που είχαμε κάνει τρεις φορές στο Boiler πριν από κάποιον καιρό με τους αδελφικούς DJs Karmic Debtmann (ήμισυ των Fat Fatal) και Future Perfect. Και τότε και τώρα ο σκοπός μας είναι μάλλον να ακουστούν είδη που είτε δεν παίζονται είτε αναδύονται τελευταία στην Αθήνα, όπως grime, juke, ghetto house και όλο το φάσμα της post club σκηνής – μουσικές που έχουν το ένα πόδι στην ωμή σωματικότητα και ένταση και το άλλο στον πειραματισμό και στην αίσθηση του απρόβλεπτου. Οπότε, θα έλεγα ότι είναι η ιδανική βραδιά για όποιον θέλει να χορέψει με την ψυχή του και ταυτόχρονα να αγχωθεί και λίγο.

04/05, Boiler, Βλαχάβα 7, 22:30

DANCE BananaFlowers

by BananaBoys

τυπώνοντας την Αθήνα της κρίσης και τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό και χαρακτήρα. Η Βουρλούμη ξεκίνησε την καριέρα της συμμετέχοντας ως φωτογράφος στο «Metro» των «New York Times». Έργα της έχουν δημοσιεύσει επίσης το «New Yorker», η «Wall Street Journal», το «Time», η «Monde» και η «Guardian». ä 03-27/05, Μουσείο Μπενάκη - Κτίριο Οδού Πειραιώς, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, Γκάζι, Πέμπτη & Κυριακή 10:00-18:00, Παρ.-Σάβ. 10:0022:00, εισ.: 2,50-5 ευρώ

5. DJ SET Electric Pressure: Blush Response & Distra

Το πρώτο ανοιξιάτικο πάρτι των BananaBoys έρχεται το Σάββατο. Στις μουσικές επιλογές οι Clubkid και RubyRubyRuby.

05/05, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 00:00, είσοδος ελεύθερη

The Dreamer & Simeon: Love Issues O Dreamer είναι φωτογράφος και visual-artist με αδυναμία στα electro beats και synths. Τα DJ sets του είναι μια μείξη nudisco και electro. Την Παρασκευή συναντιέται στα decks του Bios με τον Simeon Mavrides.

04/05, Bios, Πειραιώς 84, Γκάζι, 22:30

Analog Africa Soundsystem/ Teranga Beat Ο Samy Ben Redjeb, ιδιοκτήτης του label Analog Africa που (επανα) κυκλοφορεί σπάνια κομμάτια Αφρικανών καλλιτεχνών, έρχεται για ένα DJ set στο Crust.

04/05, Crust, Πρωτογένους 13, 23:30, εισ.: 5 ευρώ

Kevin Yost O Kevin Yost κυκλοφόρησε το 1998 το πρώτο του άλμπουμ «One Starry Night», το οποίο πλέον αποτελεί all time classic της deep house. Έκτοτε μετρά πάνω από 100 singles, 8 άλμπουμ και πολλά mix CDs. 04/05, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 00:00

Η Electric Pressure παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Blush Response, έναν νέο καλλιτέχνη από τη Νέα Υόρκη με ήχο που επηρεάζεται από το post punk, την techno και την ebm. O Distra είναι το project του Ιάπωνα Abe Wataru, καλλιτέχνη από το Τόκιο. Τα ιδιόρρυθμα live sets του είναι μια μείξη αυτοσχεδιασμών με στοιχεία από industrial, techno και power electronics. Μαζί τους οι δικοί μας Jerm της Analogue και Echo Flex της Electric Pressure.ä 04/05, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 00:00, εισ.: 8 ευρώ

6. ΘΕΑΤΡΟ Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Με το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη ο Θάνος Σαμαράς κάνει την πρώτη σκηνοθετική του προσπάθεια στο Μπάγκειον. Τον μονόλογο ερμηνεύει η Έλλη Τρίγγου, ενώ ο Σαμαράς υπογράφει συνολικά τη δημιουργία της παράστασης (σκηνοθεσία, κίνηση, σκηνικό, κοστούμια, φωτισμοί, σχεδιασμός ήχου). Η Κασσάνδρα του Δ. Δημητριάδη είναι ένα πρόσωπο που πια δεν προαναγγέλλει καταστροφές. Αντίθετα, κηρύσσει την επικράτηση του έρωτα και την επερχόμενη αυτοκρατορία του πόθου. ä 04/05-11/06, Ξενοδοχείο Μπάγκειον, πλατεία Ομονοίας 18, Πέμ.-Κυρ. 21:15, εισ.: 10-12 ευρώ

7. ΜΟΥΣΙΚΗ

Open Studios 2018 Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών ανοίγουν για τρεις ημέρες το εργαστήριό τους στο κοινό, αυτήν τη φορά σε συνεργασία με τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης.

03-05/05, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256, Ταύρος. 03/05: 18:0022:00, 04-05/05: 12:0020:00

City of the Sun

Άπειροι Στη χορογραφία «Άπειροι», που επικεντρώνεται στη φυσική, μη επιτηδευμένη και αέναη κίνηση, η χορογράφος και χορεύτρια Τέτη Νικολοπούλου, μαζί με τους έμπειρους στον αυτοσχεδιασμό χορευτές Τίμο Ζέχα και Ελένη Πανταζάτου, εμβαθύνουν στις ιδιότητες της μαθηματικής κορδέλας Möbius.

5 & 12/05, Χώρος Τέχνης 14η Μέρα, Καλλιρρόης 10, Σάβ.

21:00, εισ.: 10 ευρώ

Οι εμφανίσεις τους σε πλατείες και άλλους δημόσιους χώρους τούς έφεραν στη σκηνή ενός TED Conference το 2013. Από κει, το τρίο που συνδυάζει indie, rock, flamenco και post-rock ήχους έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό, έδωσε sold-out σόου σε σημαντικά venues της Νέας Υόρκης και έπαιξε σε φεστιβάλ όπως τα SXSW, Firefly, CMJ και αυτό του CBGB’s. Το 2016 οι City of the Sun κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο LP τους «To the sun and all the cities in between». ä 05/05, Κύτταρο, Ηπείρου 48 & Αχαρνών, 21:00, εισ.: 10 ευρώ 3.5.18 – lifo

53

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Revenge

p

Κακό

Σκηνοθεσία: Κοραλί Φαρζά Πρωταγωνιστούν: Ματίλντα Λουτζ, Κέβιν Γιένσενς

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΑΜΙ Samiblood Σκηνοθεσία: Αμάντα Κέρνελ Πρωταγωνιστούν: Λένι Σεσίλια Σπάροκ, Μία Έρικα Σπάροκ Μια 14χρονη ανήκει στη φυλή των Σάμι που ζουν εκτρέφοντας ταράνδους μια εποχή που στο οικοτροφείο της κάνουν βιολογικές εξετάσεις για να μετρήσουν πότε μπορεί ένας ιθαγενής να εισαχθεί στην κοινωνία των λευκών.

Με ήσυχη, διακριτική σκηνοθεσία, η Αμάντα Κέρνελ αφηγείται την τραυματική ενηλικίωση της Έλα-Μάργιε, μιας νεαρής κοπέλας στη Σουηδία τη δεκαετία του ’30, η οποία αρνήθηκε να συνεχίσει την παράδοση της λαπωνικής οικογένειάς της, θέλοντας να δραπετεύσει από το προκαθορισμένο περιβάλλον και να ενταχθεί σε μια «λευκή» κοινωνία που, παρά τον χριστιανικό και υποτίθεται φιλελεύθερο χαρακτήρα της, αποκαλούσε τις αποικιοκρατικές κατακτήσεις της «βρομολάπωνες» και τους θεωρούσε ζώα του τσίρκου, περιορίζοντάς τους στα δημοτικά τραγούδια τους και στις κτηνοτροφικές εργασίες τους. Ως Σάμι, κάτι σαν Ινδιάνα του Βορρά, η έφηβη άδραξε την ευκαιρία της απερίσκεπτης πρόσκλησης ενός συμπαθητικού συνομηλίκου της και του χτύπησε την πόρτα, μπερδεύοντας τον ευσεβή πόθο της αναβάθμισης σε κάτι που δεν γινόταν να εξελιχθεί και της αισιοδοξίας του χαρακτήρα της. Η σκηνή που, χαμογελώντας, του χαϊδεύει το σπέρμα μετά την ερωτική τους συνεύρεση ξεχωρίζει για τη νεανική τρυφερότητα και τη συμβολική ειρωνεία που εμπεριέχει, σαν διάλειμμα στην ανατριχιαστική, σχεδόν ναζιστική προκατάληψη που διατρέχει την ιστορία.

Η σέξι Ματίλντα Λουτζ παίζει δύο ρόλους στο Revenge. Ξεκινά ως Λολίτα, προκλητική, καυτή, μια Μέριλιν πιο αδύνατη κι εξίσου ζουμερή, ενζενί, φαινομενικά ανώδυνη και ηδονιστική συντροφιά για άνδρες, ερωμένη ενός από τους τρεις παντρεμένους που συναντιούνται, όπως κάθε χρόνο, για να κυνηγήσουν στην έρημο – και να περάσουν όσο μπορούν καλύτερα στις αμαρτωλές διακοπές τους. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται με αναμενόμενο τρόπο. Η Τζεν πέφτει θύμα των σαδιστικών διαθέσεων της παρέας και καταλήγει βιασμένη, εγκαταλειμμένη και ετοιμοθάνατη, σημαδεμένη με μια εμπειρία που θα μεταμορφώσει κατά 180 μοίρες τον χαρακτήρα της. Ή, μάλλον, θα βγάλει τον πραγματικό της εαυτό στην επιφάνεια. Διότι η δεύτερη Τζεν συνέρχεται και επιτίθεται. Κάτω από τον καυτό ήλιο ενός αδιευκρίνιστου τόπου (που μοιάζει με τις ΗΠΑ, αλλά δεν το λέει, με τα γυρίσματα να έχουν πραγματοποιηθεί στην Ουαρζαζάτ και στον Άτλαντα στο Μαρόκο) η survivor ανταποδίδει στην πολλοστή και κυνηγάει εκείνη πλέον τους ασυνείδητους θύτες. Αμερικανική και βιβλική, η εκδίκηση έρχεται από γαλλικό χέρι και γυναικεία ματιά. Σκηνοθέτις είναι η Κοραλί Φαρζά που παρουσίασε σε παγκόσμια πρεμιέρα το Revenge στο τμήμα των μεταμεσονύχτιων προβολών του Φεστιβάλ του Τορόντο, στον ίδιο χώρο όπου ακριβώς έναν χρόνο νωρίτερα μια άλλη Γαλλίδα, και πάλι σε σκηνοθετικό ντεμπούτο, η Τζούλια Ντικουρνό, είχε προκαλέσει λιποθυμίες στους θεατές με το κανιβαλιστικό Raw. Ενώ η Ντικουρνό γέννησε άβολα

54 lifo – 3.5.18

συναισθήματα με θεματική ατμόσφαιρα, όπου ο ρυθμός της εν πολλοίς καθόριζε τις καταστάσεις, η Φαρζά βουτά ανενδοίαστα σε ένα συμπαγές υφολογικό σύμπαν, αντλώντας εικόνες από τη βίαιη δεξαμενή του καθαρού exploitation σε μια ταινία που διασταυρώνει τον ανοιχτό ορίζοντα κινδύνου των Mad Max με τις αποφασιστικές, αήττητες γυναίκες του Ρας Μέγιερ, χωρίς ίχνος σάτιρας ή λαθραίου χιούμορ. Με ελάχιστο ή καθόλου διάλογο, το Revenge περιέχει τόνους αίματος, συμβολικούς συσχετισμούς ανθρώπων με ζώα και πτηνά και άφθονη στενόχωρη ανατομία, με αποκορύφωμα μια σκηνή όπου ένας από τους «κυρίους» τρέχει ξυπόλυτος και τραυματισμένος σε χωματόδρομο, πατά με δύναμη ένα όρθιο, ευμέγεθες γυαλί και αναγκάζεται να το βγάλει, εννοείται χωρίς αναισθησία, γρυλίζοντας και ουρλιάζοντας. Το αυθόρμητο χειροκρότημα ή η άμεση δυσφορία εξαρτάται από το γούστο και τις αντοχές του θεατή. Ωστόσο, η Φαρζά δεν επιχειρεί το cool πορτρέτο μιας αδικημένης γυναίκας σαν να θέλει να χωρέσει την έννοια του αυτόκλητου τιμωρού με το νεοφεμινιστικό βλέμμα σε οικεία, ανδροκρατούμενα μοτίβα, αλλά φτιάχνει ένα ειλικρινές genre b-movie, όπως θα έκανε ο Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, αν δεν κυριευόταν από τα υπερστυλιστικά του δαιμόνια. Και το κάνει καλά, χωρίς παρεκκλίσεις, με ευσυνείδητη υπερβολή, δίχως έλεος.

VILLAGE RENTI 13,19 - VILLAGE MALL 3 - VILLAGE PAGRATI 2 - VILLAGE FALIRO 2 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ODEON MAROUSI 2 - ODEON ESCAPE 7 - ODEON OPERA 1 - ODEON STARCITY 9 - ΑΕΛΛΩ 1,2 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - WEST CITY 4 - ΝΑΝΑ 3 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Τρεις πλούσιοι παντρεμένοι άντρες συναντιούνται για το ετήσιο κυνήγι στην έρημο, μόνο που αυτήν τη φορά ο ένας θα φέρει μαζί και την ερωμένη του. Τα πράγματα θα βγουν εκτός ελέγχου όταν η νεαρή κοπέλα, την οποία οι τρεις άντρες νομίζουν νεκρή, επιστρέφει από την κόλαση της ερήμου, διψασμένη για εκδίκηση.

Κινηματογράφος

ΑΤΤΑΛΟΣ - ΔΙΑΝΑ - ΤΡΙΑΝΟΝ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΕΛΜΑΝ Mr & Mme Adelman Σκηνοθεσία: Νικολά Μπεντός Πρωταγωνιστούν: Ντοριά Τιλιέ, Νικολά Μπεντός Είναι 1971 και η Σάρα συναντά για πρώτη φορά τον Βικτόρ. Ερωτεύεται με πάθος τόσο τον ίδιο όσο και τη δουλειά του. Όλα τα εύκολα και τα δύσκολα, τα καλά και τα κακά που έζησαν μαζί ξαναπερνούν σήμερα μπροστά από τα μάτια της, σαν να ξαναζεί μια ολόκληρη ζωή μαζί του.

Στην κηδεία του συζύγου της, του φημισμένου και βραβευμένου Γάλλου συγγραφέα Βικτόρ ντε Ρισμόν, η γηραιά κυρία Σάρα Αντελμάν μιλάει με έναν δημοσιογράφο και αφηγείται αναδρομικά τον κοινό τους βίο, από την επεισοδιακή γνωριμία τους, το πώς αυτή τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, ενώ εκείνος ασχολούνταν μόνο με τις ατελέσφορες λογοτεχνικές του προσδοκίες και παραπονιόταν για τα πάντα, με έμφαση στο μικρό του πέος, στον απελπισμένο ψυχαναλυτή του. Κυρίως φωτίζει την άγνωστη σε όλους ιστορία της μεταμόρφωσής του από συγγραφίσκο που αγκομαχούσε να βάλει τις αράδες σε σειρά σε διανοούμενο κύρους και την επίδραση που εκείνη, ως αριστούχος δόκτωρ Φιλοσοφίας, είχε πρακτικά στο εκτόπισμά του. Ο Κύριος και η κυρία Αντελμάν είναι προσωπική υπόθεση του κωμικού και γενικών καθηκόντων πλακατζή Νικολά Μπεντός και της ηθοποιού Ντοριά Τιλιέ: εκείνος παίζει, σκηνοθετεί και γράφει τη μουσική και η Τιλιέ

πρωταγωνιστεί και συνυπογράφει το σενάριο. Σαν γκαζωμένος Γούντι Άλεν, ο Μπεντός αξιοποιεί την οικειότητα με τη σύντροφό του στη ζωή και το έργο σε μερικές πολύ αστείες σκηνές επηρεάζεται από την αμερικανική δραματική κομεντί, φιλτράροντάς τη με τη γαλλική θεατρική παράδοση σε ένα κλίμα stand-up συρραφής ιδεών που άλλοτε λειτουργούν κι άλλοτε τεντώνουν το σκοινί της αλήθειας ενός αλλόκοτου ζεύγους, που τελικά προκύπτει μέσα από σχήμα και όχι από πραγματική ανάγκη. ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2

Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ Mon Garçon Σκηνοθεσία: Κριστιάν Καριόν Πρωταγωνιστούν: Γκιγιόμ Κανέ, Μελανί Λοράν Ένας άνδρας οδηγείται σε σκοτεινά μονοπάτια για να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από την εξαφάνιση του γιου του.

Ο Κριστιάν Καριόν γύρισε το θρίλερ εξαφάνισης Ο γιος μου σε μόλις 6 ημέρες, εξηγώντας τις επιμέρους σκηνές στον πρωταγωνιστή Γκιγιόμ Κανέ λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του γυρίσματος. Κι αυτό γιατί ήθελε να πετύχει το μάξιμουμ της ενεργοποίησης του καθαρού ενστίκτου από έναν πατέρα, τον Ζιλιέν, ο οποίος έχει πληροφορηθεί από την πρώην σύζυγό του πως το ανήλικο παιδί τους έχει απαχθεί από την κατασκήνωση στα βουνά, κανείς δεν έχει ιδέα πού μπορεί να βρίσκεται και η τοπική αστυνομία κινείται, ως συνήθως, με χαρακτηριστική καθυστέρηση, όπως ορίζουν οι τυπικές διαδικασίες. Όντως, ο Κανέ βρίσκεται σε συναγερμό και αποδίδει με ρεαλισμό, αλλά η υπερβολή που συχνά συνοδεύει τη μοναχική περιπέτεια ενός ανειδίκευτου μαχητή

με το οργανωμένο έγκλημα δεν αποφεύγεται στο φιλμ του σκηνοθέτη του συγκινητικού Καλά Χριστούγεννα.

ABANA - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1

ANON Σκηνοθεσία: Άντριου Νίκολ Πρωταγωνιστούν: Κλάιβ Όουεν, Αμάντα Σέιφριντ, Κολμ Φιόρε Το προσεχές μέλλον δεν υπάρχει ιδιωτική ζωή ή ανωνυμία. Όλες οι προσωπικές στιγμές καταγράφονται και το έγκλημα φθίνει. Στην απόπειρά του να ρίξει φως σε μια σειρά από φόνους, ο αστυνομικός Σαλ Φρίλαντ πέφτει πάνω σε μια νεαρή γυναίκα η οποία δεν έχει κανένα ψηφιακό αποτύπωμα, άρα είναι αόρατη στο σύστημα.

Σε έναν υποτονικό μελλοντικό κόσμο που διοικείται από άντρες που μοιάζουν περισσότερο με κουρασμένα παλικάρια, ο Άντριου Νίκολ (του Gattaca) προσπαθεί να αναπτύξει μια προβληματική που έχει στο μυαλό του εδώ και χρόνια, δηλαδή την υποβάθμιση που θεωρεί ότι έφερε η τεχνολογική πρόοδος στις ανθρώπινες σχέσεις και στην κοινωνική διοίκηση. Στον κόσμο του Νίκολ, η ανάπτυξη μιας νέας τεχνολογίας είναι πρωτίστως ένα εργαλείο στα χέρια της εξουσίας, που μπορεί ευκολότερα να ελέγχει τον καθέναν με το πρόσχημα του κοινού καλού. Αυτό συμβαίνει και εδώ, όπου ό,τι βλέπει κάθε άνθρωπος είναι πλέον ορατό και σε μια τεράστια βάση δεδομένων, κάτι που όμως δεν έκανε καλύτερη τη ζωή του πρωταγωνιστή (ο Κλάιβ Όουεν σε έναν ρόλο που δεν φαίνεται να πιστεύει και πολύ), άσχετα από το αν αυτός εργάζεται για να πιάσει τους παραβάτες της νέας εποχής. Με τα κτίρια να κυριαρχούν στο κάδρο εις βάρος των ανθρώπων σε μια μεγαλούπολη άχρωμη και κρύα, ο Νίκολ δεν επενδύει περισσότερο

στον κόσμο του και κυρίως στο γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, απλώς παίρνει την κατάσταση ως δεδομένη, αναπτύσσοντας μια συνηθισμένη αστυνομική ιστορία που βυθίζει την όλη δουλειά του στη μετριότητα. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 9,17 - VILLAGE MALL 9 - VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE FALIRO 5 - ODEON STARCITY 4 - ΑΕΛΛΩ 2,4 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - ΑΙΓΛΗ 2 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΝΑΝΑ 5,6 - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2

ΖΕΥΓΑΡΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ Overboard Σκηνοθεσία: Μπόμπι Φίσερ, Ρομπ Γκρίνμπεργκ Πρωταγωνιστούν: Εουχ. Ντερμπέζ, Ά. Φάρις Ένας playboy πέφτει στη θάλασσα από το γιοτ του, παθαίνει αμνησία και μια ανύπαντρη εργαζόμενη μητέρα που τον μαζεύει τον πείθει ότι είναι ο άνδρας της και πατέρας των παιδιών της.

Remake της εμπορικής επιτυχία του 1987 Γυναίκα στη θάλασσα με την Γκόλντι Χον και τον Κερτ Ράσελ, το Ζευγάρι με το ζόρι αντιστρέφει τους ρόλους. Αντί για μια κακομαθημένη πλούσια που πέφτει από το γιοτ της, παθαίνει αμνησία και της λέει ψέματα πως ήταν ανδρόγυνο ένας άνδρας με τέσσερις γιους, στην ταινία των Φίσερ και Γκρίνμπεργκ ο Μεξικανός playboy Λεονάρντο βρίσκει καταφύγιο, ερήμην του, στην οικογένεια της Κέιτ που έχει τρία παιδιά και αποφασίζει να τον εκδικηθεί επειδή ήταν τσιγκούνης και δεν της πλήρωσε τα δεδουλευμένα της. Αν το πάντρεμα πλούσιας με φτωχό ήταν ήδη πεποιημένο ως αναμάσημα screwball κωμωδίας της δεκαετίας του ’30 την εποχή που η Γκόλντι Χον έψαχνε να βρει σενάρια για τη σκερτσόζικη φόρα που είχε αποκτήσει με το ωραιότατο Private

Benjamin και το αστείο Foul Play, τριάντα χρόνια αργότερα το ίδιο φορμάτ στερείται παντελούς πρωτοτυπίας, έστω ανάλαφρης τρέλας και ειλικρινούς ιλαρότητας. Η συνήθως αστεία Άνα Φάρις φέρεται μηχανικά και ακούγεται ξύλινη, ενώ η ταινία φαίνεται να αποτελεί βατήρα διεθνούς αναγνώρισης για τον Μεξικανό Εουχένιο Ντερμπέζ, μια «κατά τα άλλα συμπαθή», πολύ δημοφιλή προσωπικότητα της ισπανόφωνης τηλεόρασης και του σινεμά.

VILLAGE RENTI 6 - VILLAGE MALL 11 - VILLAGE FALIRO 3 - ODEON GLYFADA 1 - ODEON MAROUSI 1 - ODEON ESCAPE 4 - ODEON STARCITY 2 - CINERAMA - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - WEST CITY 1,4 - NANA 5 - ΑΘΗΝΑ

ΘΑΡΡΟΣ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ Truth or Dare Σκηνοθεσία: Τζεφ Γουάντλοου Πρωταγωνιστούν: Λούσι Χέιλ, Τάιλερ Πόουζι Ένα φαινομενικά ακίνδυνο παιχνίδι μεταξύ φίλων καταλήγει αιματηρό, όταν κάποιος ή κάτι απειλεί θανάσιμα όσους δεν αποφασίζουν να «τολμήσουν».

Στη λογική του ποιος ή ποια θα είναι το επόμενο θύμα, το Θάρρος ή Αλήθεια βασίζεται σεναριακά σε μια παλιά κατάρα που ξαναζωντανεύει και σκοτώνει, τον έναν μετά τον άλλον, μια παρέα απερίσκεπτων εφήβων που καλούνται να παίξουν το γνωστό παιχνίδι, αλλά κυριεύονται από την κατάρα και πρέπει να κατανοήσουν με ποιον τρόπο θα αποδράσουν από τον δολοφονικό φαύλο κύκλο. Το αμερικανικό θρίλερ του Τζεφ Γουάντλοου απευθύνεται αποκλειστικά σε όσους προσπαθούν να μαντέψουν πριν δουν και να ευχαριστηθούν.

VILLAGE RENTI 10,14 - VILLAGE MALL 12 - VILLAGE PAGRATI 3 - VILLAGE FALIRO 4 - ODEON ESCAPE 6 - ODEON STARCITY 3 - ΑΕΛΛΩ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 4 - ΑΝΟΙΞΗ 2 - NANA 6

3.5.18 – lifo

55

POP

Τι έκανε τα τελευταία χρόνια ο Weeknd; Πώς από underground χίπστερ έγινε ο βασικός εκπρόσωπος της mainstream ποπ καψούρας.

2011 Στις αρχές του χρόνου ανεβάζει τα τρία πρώτα κομμάτια που έχει ηχογραφήσει στο YouTube, τα «What you need», «Loft Music» και «The Morning» που έχει υπογράψει με το ψευδώνυμό του και το εμότικον «xo» που έγινε σήμα κατατεθέν του και σημαίνει «ένα φιλί και μια αγκαλιά». Αυτά είναι αρκετά για να τραβήξουν την προσοχή του Drake, που του ζητάει να συμμετάσχει στο άλμπουμ του «Take Care». //// Tην ίδια χρονιά κυκλοφορεί μαζί τα τρία mixtapes του «House of Balloons», «Thursday» και «Εchoes of Silence» με τίτλο «Balloons Trilogy», που κάνουν 8 εκατομμύρια downloads και προσελκύουν μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες. Υπογράφει με τη Republic Records που ανήκει στη Universal.

2015 To «The Hills» από τον δεύτερο δίσκο του «Beauty behind the madness» είναι το Νο1 στο Billboard. Τρία ακόμα κομμάτια του διαρρέουν από τον δίσκο, ανάμεσά τους άλλη μια επιτυχία, το «Can’t feel my face», που ανεβαίνει επίσης στην κορυφή των αμερικανικών τσαρτ. Το άλμπουμ, τελικά, κυκλοφορεί τον Αύγουστο. Είναι το πιο πιο streamed άλμπουμ της χρονιάς, με πάνω 60 εκατομμύρια plays. Τον Σεπτέμβριο σπάει ρεκόρ όταν γίνεται ο πρώτος στην Ιστορία καλλιτέχνης που καλύπτει με δικά του κομμάτια τις τρεις πρώτες θέσεις του Billboard Hot R&B Songs, με τα «Can’t feel my face», «Earned It» και «The Hills».

2016 Κυκλοφορεί το τρίτο του άλμπουμ «Starboy», όπου συνεργάζεται με τους Daft Punk και τον Kendrick Lamar. Σε αυτό ακούγεται πιο ποπ και mainstream από ποτέ. Την ίδια χρονιά συνεργάζεται με την Beyoncé στο «Lemonade» και με τον Kanye West στο «Life of Pablo». Για τις ανάγκες του άλμπουμ κυκλοφορεί μια ταινία μικρού μήκους σε σκηνοθεσία του Grant Singer και τίτλο Mania.

απο th μαρια παππα

Μουσική

Είναι επίσης η χρονιά που αλλάζει το διάσημο κούρεμά του, που φημολογείται ότι ήταν εμπνευσμένο από τον Jean-Michel Basquiat.

56 lifo – 3.5.18

2018 Με ένα ποστ στο Instagram δηλώνει ότι έχει στα σκαριά μια νέα δουλειά. Δύο μέρες μετά, στις 30 Μαρτίου, κυκλοφορεί εντελώς απροειδοποίητα το EP «My Dear Melancholy». Σε αυτό μιλάει για πρώτη φορά για την προσωπική του ζωή και τραγουδάει για τις αποτυχημένες σχέσεις του με την Bella Hadid και τη Selena Gomez. Για την τελευταία αφήνει υπόνοιες ότι της είχε προτείνει να της δωρήσει το νεφρό του. Η ίδια το αρνείται. Το άλμπουμ φτάνει στα 29 εκατομμύρια streams τις πρώτες 24 ώρες της κυκλοφορίας του και προσγειώνεται στο Νο1 του Billboard. Τον Απρίλιο το «Call out my name» από το «My Dear Melancholy» ανεβαίνει στην πρώτη θέση των επίσημων ελληνικών τσαρτ και μένει εκεί για δύο εβδομάδες, μέχρι να το ρίξει η Ariana Grande με το «No tears left to cry».

2012 Κατά τη διάρκεια της πρώτης του ευρωπαϊκής περιοδείας, τραγουδώντας τη διασκευή του «Dirty Diana» σε μια συναυλία του στο Λονδίνο, εντυπωσιάζει την Katy Perry και τη Florence and the Machine. Κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ του «Kiss Land», που φτάνει στο Νο2 του Billboard. Κατακτάει την πρώτη θέση των τσαρτ χάρη στη συνεργασία του με την Ariana Grande στο κομμάτι «Love me harder» και αμέσως περνάει σε ένα πιο ποπ κοινό.

Α

ρκετά έχουν αλλάξει στη ζωή του 28χρονου Καναδού από τότε που παράτησε το σχολείο στα 17 του για να φτάσει να γίνει ένας από τους πιο πετυχημένους R&B ερμηνευτές της τελευταίας δεκαετίας. Ο Weeknd, όμως, δεν έφερε απλώς το R&B ξανά στη μόδα αλλά του έδωσε πιο κυριλέ αισθητική με τους πειραματισμούς και τις προσεγμένες συνεργασίες του. Με τους φορτισμένους και πρόστυχους στίχους του σχετικά με το σεξ, τα ναρκωτικά και τα αυτοκαταστροφικά πάρτι, το έκανε ένα από τα πιο δημοφιλή είδη του 21ού αιώνα. Το κανονικό του όνομα είναι Abel Makkonen Tesfaye και οι γονείς του ήταν μετανάστες από την Αιθιοπία. Γεννήθηκε στο Οντάριο το 1990. Πρόσφατα κυκλοφόρησε τη νέα του δουλειά «Μy Dear Melancholy». Αυτοί είναι οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην καριέρα του.

2017 Συνεχίζει τις σπουδαίες συνεργασίες. Ξεχωρίζει το «Lust for Life» της Lana Del Rey, ενώ κάνει ένα σύντομο αλλά αξιοπρόσεκτο πέρασμα στο βίντεο του χιτ της χρονιάς, το «XO Tour Llif3» του ανερχόμενου ράπερ Lil Uzi Vert.

Η ΚΥΡΆ ΤΗΣ ΘΆΛΑΣΣΑΣ

Ανάλατος Ίψεν Η «Κυρά της θάλασσας» του Ερρίκου Ίψεν σε ελεύθερη μεταφορά και σκηνοθεσία των Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

απο τη λουίζα αρκουμανέα

Θέατρο

Π

ώς μπορεί να ζήσει στη στεριά; Η Ελίντα Βάνγκελ πιστεύει ακράδαντα πως η θάλασσα είναι το στοιχείο της. Να παρατηρεί τους γλάρους και τα θαλασσοπούλια καθώς βουτάνε άφοβα στα κύματα. Να γεύεται «τη φουρτούνα και τη γαλήνη», τις μεταμορφώσεις των αλμυρών υδάτων, την απεραντοσύνη του ωκεανού, τις μαγικές «σκοτεινές νύχτες στο πέλαγος». Στο μυαλό της υπάρχει ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να της τα δώσει όλα αυτά: ένας άνδρας από το παρελθόν, ένας μυστηριώδης υποπλοίαρχος που κάποτε τη διεκδίκησε επίμονα, την αρραβωνιάστηκε, αλλά μετά εξαφανίστηκε για να γλιτώσει τη φυλακή. Λίγο αργότερα, η Ελίντα βρέθηκε παντρεμένη μ’ έναν εύπορο, μεσήλικα και χήρο γιατρό. Η μικρή γοργόνα άφησε την ανοιχτωσιά της θάλασσας και κλείστηκε στα δαντελωτά φιόρδ της Νορβηγίας. Τώρα, πέντε χρόνια αργότερα, νιώθει πως αργοπεθαίνει. Το φάντασμα εκείνου του Ξένου την καταδιώκει. Τον βλέπει στον ύπνο της. Υποσυνείδητα νοσταλγεί να γυρίσει κοντά του, παρόλο που αρνείται πως τρέφει αισθήματα γι’ αυτόν τον «φρικτό», όπως τον αποκαλεί, άνδρα. Χαμένη, αγχωμένη, μελαγχολική, η Ελίντα Βάνγκελ αδυνατεί να επικοινωνήσει είτε με τον σύζυγο είτε με τις θετές κόρες της. Η φαντασίωση κερδίζει έδαφος μέρα με τη μέρα. Το χαμένο ιδανικό –η ελεύθερη ζωή χωρίς ανιαρές δεσμεύσεις– ασκεί επάνω της ανεξήγητη γοητεία. «Τον είχα ξεχάσει. Αλλά ξαφνικά ήταν σαν να επέστρεψε» εξομολογείται στον Βάνγκελ, τον άνδρα της. Εδώ και τρία χρόνια, «από τότε τον βλέπω να εμφανίζεται ολοζώντανος μπροστά μου. Ή κάπως στο πλάι. Ποτέ δεν με κοιτάζει στα μάτια. Στέκεται απλώς εκεί». Ο Ίψεν ρίχνει αριστοτεχνικά τα δίχτυα του. Και μας παρασύρει. Στην αρχή νομίζουμε πως πρόκειται για μια σύγχρονη αλληγορία εμπνευσμένη από το παραμύθι Η μικρή γοργόνα

(1837) του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Στη συνέχεια η δράση παίρνει διαστάσεις ψυχολογικού θρίλερ, όπου η αγωνία για την επιστροφή του Ξένου κορυφώνεται: είναι πρόσωπο υπαρκτό ή αποκύημα της φαντασίας της Ελίντα; Κι αν είναι το πρώτο, θα έρθει να την πάρει; Κι αν είναι το δεύτερο, μήπως η Ελίντα έχει αρχίσει να τρελαίνεται; Πόση δύναμη καταστροφής διαθέτει μια φαντασίωση; Σύντομα συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται για κάτι ακόμη πιο βαθύ: μια ανατριχιαστική ανατομία του θεσμού του γάμου. Τι συνιστά έναν γάμο; Σε τι βαθμό δίνεται στη γυναίκα αληθινή ελευθερία επιλογής συντρόφου στο πλαίσιο μιας πατριαρχικής κοινωνίας που αντιμετωπίζει τις γυναίκες σαν άβουλα παιδιά; Πότε θα αισθανθεί η Ελίντα σύζυγος του Βάνγκελ, πότε θα συνδεθεί ειλικρινά μαζί του; «Δώσε μου τώρα τον λόγο σου ότι θα μου τα πεις όλα – πες μου τι συμβαίνει»: με αυτή την πρόσκληση γνήσιου ενδιαφέροντος εγκαινιάζει ο Βάνγκελ μια σειρά σοβαρών συνομιλιών ανάμεσα στον ίδιο και την αποξενωμένη σύζυγό του. Το μεγαλύτερο –και σημαντικότερο– μέρος της δράσης της Κυράς της θάλασσας συνίσταται σε αυτές τις συζητήσεις. Μέρα με τη μέρα, φράση με τη φράση, σε μια εκπληκτική προαναγγελία της φροϋδικής μεθόδου ψυχανάλυσης, η Ελίντα ανοίγει την ψυχή της στον Βάνγκελ κι αφήνει όλους τους φόβους και τ’ απωθημένα να βγούνε στο φως. Σταδιακά, ανακαλύπτει πόσα πράγματα έκρυβε μέσα της, χωρίς να ξέρει ή να τολμά να τα πει. Τώρα, σηκώνοντας το βλέμμα, βρίσκει απέναντί της έναν άνθρωπο διατεθειμένο να την ακούσει. Όσο κι αν διστάζει να σπάσει το κέλυφος των πατερναλιστικών αντιλήψεών του, όσο κι αν υποφέρει από την προοπτική της απώλειας, ο Βάνγκελ χαρίζει τελικά στην Ελίντα αυτό που λαχταρά και που οι πάντες ανέκαθεν της στερούσαν: το δικαίωμα της επιλογής. «Τώρα [...] σε απαλλάσσω από μένα

ΕΡΡΙΚΟΣ ΙΨΕΝ Η κυρά της θάλασσας Σκηνοθεσία, Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου Μουσική διδασκαλία, Ενορχήστρωση: Mislav Režić Φωνητική διδασκαλία: Γιώργος Πατεράκης Σκηνικός χώρος, Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού Επιμέλεια κίνησης: Μπέτυ Δραμιτσιώτη Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας Παίζουν οι ηθοποιοί: Βίκυ Κατσίκα, Άρης Μπαλής, Δημήτρης Αγαρτζίδης, Τατιάνα Άννα Πίττα, Μαρία Μοσχούρη

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Aθήνα, 210 9212900 Τετ.-Παρ.: €10-14 Σάβ.-Κυρ.: €15-17

κι από το σπίτι μου. Κι από τους δικούς μου. Μπορείς ν’ αρχίσεις να ζεις τη ζωή σου – να μπεις στον σωστό δρόμο. Τώρα μπορείς να διαλέξεις ελεύθερα. Και με δική σου ευθύνη, Ελίντα». Όλες αυτές οι συναρπαστικές συζητήσεις που διαδραματίζονται ανάμεσα στο ζεύγος, οι διαδοχικές συναισθηματικές φουρτούνες από τις οποίες περνούν μέχρι να πιάσουν λιμάνι, δεν γίνονται ποτέ αισθητές από τους θεατές της παράστασης που φιλοξενείται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Τόσα κύματα κι εμείς μένουμε στεγνοί: λέει, λέει, λέει η Κυρά (Βίκυ Κατσίκα), αλλά οι λέξεις, οι φράσεις, μοιάζουν να μη σημαίνουν τίποτα. Συναισθήματα τυλιγμένα πρόχειρα σ’ ένα πέπλο ανεμελιάς και άνεσης, νοήματα ακατέργαστα, καμία συναίσθηση των διακυβευομένων, πλήρης αδυναμία μετάδοσης των μεταπτώσεων στο κοινό. Την αίσθηση ενός ευαίσθητου, ανήσυχου άνδρα που πασχίζει να επικοινωνήσει με τη γυναίκα του μεταδίδει ο Βάνγκελ (Δημήτρης Αγαρτζίδης). Δεν έχει όμως και τόση σημασία τελικά, αφού, κάθε φορά που πάνε να πούνε κάτι σημαντικό οι δυο τους, εμφανίζονται τα όργανα, οι χοροί και τα τραγούδια. Γιατί πρέπει να ανέβει κανείς πάνω σε μια καρέκλα προκειμένου να μας πει κάτι ενδιαφέρον; Γιατί πρέπει οι ηθοποιοί να περπατάνε νευρικά πέρα δώθε την ώρα που συζητάνε ή να κυλιούνται στα πατώματα, χαριεντιζόμενοι με τα πλούσια μαλλιά τους; Αυτού του είδους η κινησιολογική φλυαρία μαρτυρά επιπολαιότητα και αδυναμία αναμέτρησης με τον ίλιγγο του κειμένου. Συνήθως χρησιμοποιείται ως ασπίδα απέναντι στην αγωνία της ερμηνείας του, στο άγχος να γεμίσουμε το «κενό». Αντί, λοιπόν, να παιδευτούμε με τον λόγο, τον περιφρονούμε, τον κάνουμε στην άκρη κι επιδιδόμαστε σε σήματα καπνού: αν τρέξουμε, αν κουνηθούμε πέρα δώθε, αν κάνουμε ένα ομαδικό χορευτικό, αν πούμε και μερικά ωραία τραγούδια, τότε θα τα καταφέρουμε. Η αποστασιοποίηση από το συναίσθημα είναι πολύπλοκη υπόθεση: δεν αρκεί να μιλάς «ανέκφραστος» ή να χοροπηδάς για να το αντικαταστήσεις.

«Happy days are here again» τραγουδάει ο θίασος στο τέλος κι είναι πράγματι χαριτωμένοι, μόνο που δυστυχώς εμείς δεν μπορούμε να αναφωνήσουμε μαζί τους το πολυπόθητο «Αλελούια». Η γλυκύτατη και καλλίφωνη Τατιάνα Άννα Πίττα δεν αναπτύσσει αρκετά τον ρόλο της Μπολέτ, ίσως επειδή έχει κοπεί η σημαντικότερη σκηνή της μεγάλης κόρης, εκεί δηλαδή όπου τη βλέπουμε να πέφτει στην ύπουλη παγίδα του παλιού καθηγητή της. Μα ούτε και ο παλιός καθηγητής υπάρχει πια, εφόσον οι συντελεστές δημιούργησαν έναν υβριδικό ρόλο (έναν συνδυασμό του ασθενικού Λίνγκστραντ και του χειριστικού Άρνχολντ), ο οποίος σκάει στα ύδατα της ασάφειας – αυτή την αίσθηση εισπράττουμε, τουλάχιστον, από τον Άρη Μπαλή που τον ενσαρκώνει. Με εύστοχη σαφήνεια, αντιθέτως, παρουσιάζει η Μαρία Μοσχούρη την έφηβη κόρη του Βάνγκελ που φέρεται ανταγωνιστικά κι επιθετικά, ενώ κατά βάθος διψά για μητρική αγάπη. Δυστυχώς, η ηθοποιός υποκύπτει στον υπερβάλλοντα ερμηνευτικό της ζήλο και υιοθετεί σχήματα μεγάλα και «φωναχτά». *Η «Κυρά της θάλασσας» του Ίψεν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη σε μετάφραση Μαργαρίτας Μέλμπεργκ.

3.5.18 – lifo

57

από τον αλέξανδρο διακοσάββα

Εικαστικά 58 lifo – 3.5.18

ΤΑ «ΤΟΠΊΑ ΕΝΟΧΉΣ» ΤΟΥ DRIES ΣΤΟ ΈΝΑΝ ΧΡΌΝΟ ΜΕΤΆ ΤΟ ΑΞΈΧΑΣΤΟ «PHOBIARAMA», Ο ΟΛΛΑΝΔΌΣ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗΣ ΕΠΙΣΤΡΈΦΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΜΕ ΜΙΑ ΝΈΑ ΠΡΌΚΛΗΣΗ, ΠΟΥ ΕΞΕΤΆΖΕΙ ΤΟΥΣ ΔΥΣΔΙΆΚΡΙΤΟΥΣ ΡΌΛΟΥΣ ΤΟΥ ΘΎΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΎΤΗ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΉ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΑΓΝΕΊΑΣ.

Η πολιτική αυτών των εικόνων είναι η μόλυνσή τους με την εικασία του φόβου και της απόγνωσης.

Σ

ΙNFO Dries Verhoeven – Τοπία Ενοχής / Guilty Landscapes, επεισόδιο 1 24 Ιουνίου - 3 Ιουλίου 2018 Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Είσοδος ελεύθερη

VERHOEVEN ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ

τον Dries Verhoeven η Αθήνα χρωστάει μία από τις πιο παράξενες, εντυπωσιακές και αξέχαστες καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις δημόσιου χώρου που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Όσοι από εσάς κινείστε στο κέντρο της πόλης και πέριξ της πλατείας Συντάγματος σίγουρα θα θυμάστε πριν από περίπου έναν χρόνο ένα κατάμαυρο λυόμενο κτίριο-κουτί που είχε στηθεί στο κέντρο της πλατείας. Το «Phobiarama» που παρουσίασε πέρυσι ο Ολλανδός καλλιτέχνης, στο πλαίσιο του Fast Forward Festival που διοργανώνει κάθε χρόνο η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, είχε γίνει talk of the town για όσες μέρες διήρκεσαν οι «παραστάσεις» του και όσοι περνούσαν από εκεί αναρωτιούνταν τι συμβαίνει μέσα σε αυτό το κατασκεύασμα που τόσο από το περίβλημά του όσο και από το ίδιο του το όνομα και την προωθητική φωτογραφία με τον κλόουν που είχε κυκλοφορήσει έμοιαζε να επιφυλάσσει κάτι απειλητικό. Στο «Phobiarama» ο Verhoeven έπαιξε έξοχα με τις συλλογικές φοβίες μας, σε ένα ψυχολογικό roller coaster με μια υπέροχη κλιμάκωση, και ακόμα και τώρα, που η συγκεκριμένη εγκατάσταση εξακολουθεί να περιοδεύει στην Ευρώπη και τους επόμενους μήνες θα βρεθεί σε Βιέννη και Λονδίνο, δεν αξίζει να αποκαλύψουμε περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτήν και τις εκπλήξεις της. Έναν χρόνο μετά, ο καλλιτέχνης επιστρέφει στην Αθήνα, με κάτι εξίσου πολιτικό αλλά ολότελα διαφορετικό, όπως όλα δείχνουν. Τα «Τοπία Ενοχής» (Guilty Landscapes) προσγειώνονται στο ΕΜΣΤ ως μία από τις πολυαναμενόμενες δράσεις από το «Άνοιγμα στην Πόλη» του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και παρόλο που αυτή τη φορά το φορμά δείχνει πιο «συμβατικό», καθώς πρόκειται για το πρώτο από μια σειρά video εγκαταστάσεων μεγάλης κλίμακας που δημιούργησε ο καλλιτέχνης το 2016 κατόπιν ανάθεσης από διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, η δύναμη των εικόνων του υπόσχεται εξίσου μεγάλες συγκινήσεις. Σε μια κοινωνία όπου ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος καταναλώνει καθημερινά αναρίθμητες «ενοχλητικές» εικόνες καταστροφής και δυστυχίας μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών, των κινητών, των τάμπλετ ή των τηλεοράσεων, ο καλλιτέχνης αντιστρέφει δαιμόνια τη συνθήκη και θέτει τα θύματα αυτών των καταστροφών, τους ανθρώπους που εκ των πραγμάτων είναι τοποθετημένοι (και «καδραρισμένοι» από την κάμερα που τους τραβάει) σε μια δεινή θέση, να μας κοιτούν. Υπάρχει περιθώριο για σύναψη μιας προσωπικής διασύνδεσης ανάμεσα σ’ εκείνον που χαζεύει, ως θεατής, αυτές τις εικόνες και σ’ εκείνον που, μέσω αυτών, γίνεται «θέαμα»; Και αν είμαστε τελικά εμείς τα θύματα και όχι εκείνοι;

«Οκτώ χρόνια πριν, συνάντησα έναν 16χρονο σεξεργάτη στη Σρι Λάνκα, ο οποίος μου πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην παραλία» θυμάται ο καλλιτέχνης, όταν τον ρωτώ πού μπορούμε να βρούμε τους σπόρους της πανέξυπνης ιδέας πίσω από τα «Τοπία Ενοχής». «Εκτός από το να αρνηθώ την προσφορά του, προσπάθησα να τον πείσω να αλλάξει δουλειά, του είπα ότι η πορνεία μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος για εκείνον να αντεπεξέλθει στο αίσθημα της οικειότητας. Η απάντησή του ήταν ταυτόχρονα αποκαλυπτική και αποστομωτική: “Χρειάζομαι χρήματα για το πανεπιστήμιο και δεν έχω κανένα πρόβλημα με την πορνεία. Ποιος είσαι εσύ, κύριε από τη Δύση, που πας να με πατρονάρεις;”. Τότε συνειδητοποίησα ότι η θυματοποίησή του ήταν κομμάτι του τρόπου που εγώ τον έβλεπα και όχι απαραίτητα η πραγματικότητα. Σε έναν σεξεργάτη στη Δύση δεν θα είχα πει ποτέ κάτι τέτοιο». Και αν, τελικά, είμαστε σε κάτι ένοχοι, τι είναι αυτό; Η αφειδής κατανάλωση εικόνων χωρίς αντίδραση από μέρους μας; Το αίσθημα ότι είμαστε ανώτεροι, σε σχέση μ’ εκείνους, επειδή δεν είμαστε στη θέση τους; Ή μήπως η συνήθεια και η αποχαύνωση στη βία; Ο Verhoeven δεν είναι σίγουρος αν όντως είμαστε εμείς οι ένοχοι και προτείνει, μέσω της συγκεκριμένης εγκατάστασης, ότι στην πραγματικότητα τα «τοπία» είναι ένοχα, τα περιβάλλοντα, που μας κάνουν υποσυνείδητα να οικτίρουμε αγνώστους στην άλλη πλευρά του πλανήτη. Η πολιτική αυτών των εικόνων, εξηγεί ο καλλιτέχνης, είναι η μόλυνσή τους με την εικασία του φόβου και της απόγνωσης, ενώ στη συνέχεια κουοτάρει τη Susan Sontag από το Regarding the pain of others: «Όσο αισθανόμαστε συμπόνια, νιώθουμε πως δεν συνεργούμε σε αυτό που προκαλεί τον πόνο. Η συμπόνια μας ανακηρύσσει την αθωότητά μας, όπως και την ανικανότητά μας». Τα έργα του Verhoeven βρίσκονται συνήθως σε μια μεταιχμιακή κατάσταση μεταξύ εγκατάστασης μεγάλης κλίμακας και ζωντανής περφόρμανς και σχολιάζουν συχνά τις σχέσεις ανάμεσα στο κοινό και τον καλλιτέχνη, την καθημερινότητα και την τέχνη. Η τέχνη του Verhoeven δεν είναι διόλου ελιτίστικη και ο θεατής εμπλέκεται άμεσα σε αυτήν, καθώς την παρακολουθεί. Ο ίδιος θυμάται πως η αντίδραση του ελληνικού κοινού στην προηγούμενη δουλειά του ήταν ιδιαίτερα πολιτική: «Η Αθήνα σαφώς εξέλαβε το “Phobiarama”ως μια παρακίνηση για επανεξέταση στην πολιτική του φόβου. Τα “Τοπία Ενοχής” ασχολούνται με τον τρόπο που οι άγνωστοι παρουσιάζονται από τα μίντια. Αυτήν τη φορά θα συνδέσω το κοινό όχι με τους φερόμενους ως θύτες (όπως στο “Phobiarama”), αλλά με τα φερόμενα ως θύματα».

3.5.18 – lifo

59

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ποιητική επιστροφή της Πάτι Σμιθ Μετά το «Πάτι και Ρόμπερτ», όπου η θρυλική Πάτι Σμιθ περιγράφει τον έρωτά της με τον Μέιπλθορπ, επιστρέφει με το επίσης αριστοτεχνικά γραμμένο M Train (εκδόσεις Κέδρος) για τη ζωή της με τον πρόωρα χαμένο Φρεντ, τα ταξίδια, τις συνήθειες και τις ποιητικές και συγγραφικές της εμμονές.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Δ

60 lifo – 3.5.18

εν ξέρω πραγματικά πολλές φιγούρες που να εκπροσωπούν επάξια τη σύγχρονη αστική ιστορία όπως η Πάτι Σμιθ, βγαλμένη από τους θορύβους της πόλης και τα πιο απτά υλικά της: τους μπαγαπόντηδες, τους άστεγους, τους αγνώστους της διπλανής πόρτας, τους μελαγχολικούς ποιητές. Γιατί είναι προφανές ότι σε όλα της τα γραπτά, ακόμα και στα πεζά, η διάσημη ροκ σταρ επανασυστήνεται και επιστρέφει διαρκώς με την ιδιότητα της ποιήτριας. Ακόμα και όταν κρατάει σημειώσεις στο αγαπημένο της καφέ Ino στο Γκρίνουιτς Βίλατζ ή γράφει από το κρεβάτι «λες και είμαι ασθενής υπό ανάρρωση σε ποίημα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον», η Πάτι Σμιθ σκέφτεται την ποίηση σαν «ένα αισιόδοξο ζόμπι στηριγμένο σε μαξιλάρια, που παράγει σελίδες υπερβατικού καρπού – όχι εντελώς ώριμου, ούτε παραγινωμένου». Η φευγαλέα ανάμνηση, η ενόραση, η βαθιά της σχέση με τα αντικείμενα, είναι τα κεντρικά μέρη μιας συμφωνίας που απλώνεται αρμονικά, σαν βεντάλια, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τον υψηλό στοχασμό

και τα εφήμερα υλικά της πραγματικότητας, από το ποίημά της που εμπνέεται από το 2666 του Μπολάνιο έως την καταγραφή των ιχνών που άφησε πίσω του ο τυφώνας Σάντι. Όλα αυτά τα φραγκμέντα ορίζουν τα κεντρικά βαγόνια του M Train, δηλαδή του δεύτερου αυτοβιογραφικού πονήματος της Πάτι Σμιθ που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Κέδρος σε όμορφη μετάφραση Αλέξη Καλοφωλιά, μεταμορφώνοντας τη γνωστή ροκ σταρ και ποιήτρια σε όψιμη συγγραφέα. Αν το εξαίσιο και βραβευμένο με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ Πάτι και Ρόμπερτ (κυκλοφορεί επίσης από τον Κέδρο) όρισε τη σχέση της με τον βασικό ιστό των καλλιτεχνών της Νέας Υόρκης και της εναρμόνισής της με αυτό το πολύβουο σύμπαν, έχοντας στο πλευρό της τον Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, το Μ Train ανιχνεύει τη βαθιά σχέση της με τον εσώτερο εαυτό της, την ποίηση και τους νεκρούς που στοίχειωσαν τη ζωή της – κυρίως τον πρόωρα απελθόντα σύζυγό της Φρεντ-Σόνικ-Σμιθ, πρώην κιθαρίστα των MC5, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Το κείμενο ουσιαστικά εμπνέεται από τις

patti smith M Train

Μτφρ.: Αλέξης Καλοφωλιάς Εκδόσεις Κέδρος Σελ.: 272

ευτυχισμένες μέρες που είχε εκείνον ως συνοδοιπόρο, με την παρουσία του να διανθίζει τα υπόλοιπα κεφάλαια, τα οποία αποκαλύπτουν μια αέναη νοερή συνομιλία με αγαπημένους ποιητές και λογοτέχνες, ντετέκτιβ της τηλεόρασης ή την αιώνια φίλη της, τη μούσα. Σε αυτήν απευθύνεται ουσιαστικά η Πάτι Σμιθ σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου, συνειδητοποιώντας πόσο εύκολο ή ταυτόχρονα δύσκολο μπορεί να είναι το «να γράφεις για το τίποτα». Η ουσία άλλωστε κρύβεται στο φευγαλέο που χάνεται μέσα στην αχλή μυθικών τόπων που αγάπησε ο Ινδιάνος στην καταγωγή άνδρας της ή που αναζήτησε η ίδια στον δικό της ανατρεπτικό χάρτη στη Χώρα του Ποτέ, όπως το Σεν Λοράν ντε Μαρονί στη βόρεια ακτή της Νότιας Αμερικής προς τον Ατλαντικό Ωκεανό, το οποίο ανέφερε ο παντοτινός της ήρωας Ζαν Ζενέ ως «καθαγιασμένο έδαφος». Εκεί, μάλιστα, στην καρδιά της φυλακής του Φρεν, την οποία εξύμνησε ο Ζενέ, πραγματοποίησε το γαμήλιο ταξίδι της, κάνοντας την αρχή μιας περιπλάνησης στους φασματικούς τόπους τους οποίους καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια στο βιβλίο: από την Κάζα Αζούλ, δηλαδή το Γαλάζιο Σπίτι όπου έμεναν η Φρίντα Κάλο και ο Ντιέγκο Ριβέιρα, έως το νεκροταφείο του Ντοροτίενστατ στο Βερολίνο και από τη θερινή κατοικία του Φρίντριχ Σίλερ, τον κήπο όπου έγραψε το Βαλενστάιν, έως το μακρινό Ρέικιαβικ, όπου μετέβη για να μιλήσει για τον Άλφρεντ Βέγκενερ, τον σκαπανέα της θεωρίας της μετατόπισης των ηπείρων, ως μέλος ενός κλειστού γκρουπ που εμπνέεται από τον διάσημο επιστήμονα! Εντύπωση, επίσης, προκαλεί η σχεδόν απόλυτη απουσία των ζωντανών –γνωστών και φίλων–, σε αντίθεση με τους διάσημους νεκρούς ή μη δημιουργούς που συναπαρτίζουν το υπερβατικό μέγεθος των τίμιων συνομιλητών της: «Σκόρπιες φράσεις ορμούν καταπάνω μου, λες και τις γράφουν στον ουρανό μικροσκοπικά διπλάνα. Ανανέωσε τον μυελό των οστών σου. Ετοίμασε τις τσέπες σου. Περίμενε την αργή καύση. Φράσεις ιδιωτικών ντετέκτιβ που φέρνουν στο μυαλό την υποτονική φωνή του Ουίλιαμ Μπάροουζ. Καθώς διασχίζω τον δρόμο αναρωτιέμαι πώς θα αποκρυπογραφούσε ο Ουίλιαμ τη γλώσσα της τρέχουσας ψυχικής μου κατάστασης. Κάποτε μπορούσα απλώς να σηκώσω το τηλέφωνό μου και να τον ρωτήσω, αλλά τώρα είμαι αναγκασμένη να τον καλώ με άλλους τρόπους» γράφει με συγκινητική ειλικρίνεια. Το συναισθηματικό αυτό λίμπο που ορθώνεται ανάμεσα από τους νεκρούς τη μετατρέπει σε μια ποιήτρια του υπαρξισμού, η οποία, ταυτόχρονα με το πένθος για τους πολύ στενούς της ανθρώπους –τον αδελφό της, τη μητέρα και τον σύντροφό της Φρεντ–, θρηνεί για τους αδικοχαμένους συγγραφείς ή ποιητές, μετατοπίζοντας έτσι το συμβολικό κέντρο βάρους: «Τέτοιο θλιβερό και άδικο ριζικό έλαχε στον ωραίο Μπολάνιο, να πεθάνει στα πενήντα του χρόνια, πάνω στην ακμή των δυνάμεών του. Η απώλειά του και αυτά που δεν πρόλαβε να γράψει μας στέρησαν τουλάχιστον ένα μυστικό του κόσμου». Μοναδική, αλλά ουσιαστική απόδειξη ότι η ζωή συνεχίζεται είναι η διαρκής υπενθύμιση της τέχνης μέσα από κάθε εμψυχωμένο αντικείμενο αλλά και η αναγωγή του σε σημείο αναφοράς: το κρεβάτι του Ντιέγκο Ριβέιρα, το τραπέζι- σκακιέρα του Μπόμπι Φίσερ, το ξεχασμένο βιβλίο του Μουρακάμι, το χαμένο μαύρο παλτό το οποίο κάποια στιγμή ξαναβρίσκεται με έναν μεταφυσικό τρόπο,

ΚΑΥΤΟ ΜΕΛΑΝΙ

από τη μαρια δρουκοπουλου καθώς οποιαδήποτε συμβολοποιημένη δύναμη απελευθερώνει διαρκώς ενέργειες εκρηκτικές. Τα αντικείμενα έχουν τεράστια σημασία για τον μονίμως σκηνοθετημένο κόσμο της Σμιθ, ενεργοποιώντας, σαν σκηνή από βιβλίο του Προυστ, την απεραντοσύνη μιας ανάμνησης που γίνεται ακόμα πιο έντονη συγκεκριμένες ημέρες, όπως τα γενέθλιά της ή η μέρα της ονομαστικής της γιορτής, του Αγίου Πάντι, το Χαλοουίν ή η Πρωτοχρονιά, αποδεικνύοντας ότι οι γιορτές δεν έχουν κάτι χαρμόσυνο πέρα από την υπενθύμιση ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε. Αντίστοιχα και τα αντικείμενα, με τα οποία δείχνει τόσο συνδεδεμένη, τραβούν πάνω τους την αέναη κίνηση του νου, ώστε η ποιήτρια να μπορέσει να βρει κάτι το αιώνιο από κάτω και να ξανασυστήσει με τρόπο ιδανικό τον μύθο. «Οι μύθοι είναι μόνο ιστορίες. Οι άνθρωποι τους ερμηνεύουν ή τους προσδίδουν ηθικό περιεχόμενο» λέει με τον πιο εύστοχο τρόπο, αναλύοντας τον μύθο της Μήδειας στις διάφορες εκδοχές της, από την πραγματική έως αυτήν του Παζολίνι και της Κάλλας, αποδεικνύοντας την έντονη εικονοπλαστική δύναμή της ως συγγραφέως: «Η Μήδεια δεν τραγουδάει νανουρίσματα: σφάζει τα παιδιά της. Η Μαρία δεν ήταν η τέλεια τραγουδίστρια: αντλούσε δύναμη από τα βάθη του αστείρευτου πηγαδιού της και κατέκτησε τους κόσμους της. Ωστόσο, όλες οι ερωτικές απογοητεύσεις των ηρωίδων της δεν

Το Μ Train ανιχνεύει τη βαθιά σχέση της με τον εσώτερο εαυτό της, την ποίηση και τους νεκρούς που στοίχειωσαν τη ζωή της – κυρίως τον πρόωρα απελθόντα σύζυγό της ΦρεντΣόνικ-Σμιθ, πρώην κιθαρίστα των MC5, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.

την είχαν προετοιμάσει για τις δικές της. Προδομένη, παρατημένη, κατέληξε χωρίς αγάπη, χωρίς φωνή ή παιδί, καταδικασμένη να ζήσει όλη την υπόλοιπη ζωή της σε απομόνωση. Προτιμούσα να φαντάζομαι τη Μαρία ελεύθερη από τα βαριά ενδύματα της Μήδειας, της καμένης βασίλισσας με την ανοιχτοκίτρινη εσθήτα. Φοράει μαργαριτάρια. Το φως πλημμυρίζει το παριζιάνικο διαμέρισμά της, καθώς απλώνει το χέρι της για να πιάσει μια μικρή δερμάτινη θήκη για κοσμήματα. “Η αγάπη είναι το πιο πολύτιμο πετράδι”, ψιθυρίζει ξεκουμπώνοντας το μαργαριταρένιο κολιέ που πέφτει από τον λαιμό της, λέπια θλίψης που σκορπίζουν στον αέρα μέχρι που μικραίνουν και χάνονται». Πάντως, η ίδια η Σμιθ πόρρω απέχει από την εικόνα μιας καταραμένης, βάρβαρης μάγισσας. Περισσότερο φαντάζει ως ένας θηλυκός Άμλετ, αφού, όπως αυτός υπαγορεύει στον Οράτιο να μείνει και να ανασαίνει με πόνο για να λέει την ιστορία του, έτσι κι αυτή με πόνο συνεχίζει για να μπορέσει να αφηγηθεί όλα όσα έχουν αξία. Και το καταφέρνει καταθέτοντας έναν δικό της «οδικό χάρτη», όπως τον αποκαλεί, απ’ όπου απουσιάζει εντελώς η αστερόσκονη και τη θέση της καταλαμβάνει απολύτως η ουσία.

3 βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν

ευγενια φακινου Νυχτερινή Ακρόαση Εκδόσεις Καστανιώτη Σελ.: 208 Άνθρωποι µε µαταιωµένες ελπίδες και ακυρωµένα πάθη, στωικοί αλλά όχι παραιτηµένοι, που τους συνδέουν οι νυχτερινές ραδιοφωνικές εκποµπές, στις οποίες βρίσκουν ένα αντίδοτο στη µοναξιά, µια ελπίδα για την επόµενη µέρα και την προσδοκία µιας ανατροπής. Ένα εγκώµιο στο όνειρο, στους αφηγητές φανταστικών ιστοριών και στις αγάπες που κρατάνε µια ζωή.

ιταλο σβεβο Η συνείδηση του Ζήνωνα Μτφρ.: Έφη Καλλιφατίδη Εκδόσεις Αντίποδες Σελ.: 604 Ο Ζήνωνας Κοζίνι, προσπαθώντας να κόψει το κάπνισμα, ξεκινά την ψυχανάλυση. Ο γιατρός τον προτρέπει να γράψει την αυτοβιογραφία του, όπου αναλύει, με ανελέητο αυτοσαρκαστικό χιούμορ, τη μανία του καπνίσματος, τη σχέση του με τον πατέρα του, τη γυναίκα και την ερωμένη του, αλλά και τις εμπορικές του δραστηριότητες στην Τεργέστη, ακριβώς πριν από τον Α’ Παγκόσμιο.

γκυ ντε μωπασαν Οι Αυτόχειρες Μτφρ.: Γιώργος Ξενάριος Εκδόσεις Κέδρος Σελ.: 128 Οι Αυτόχειρες του Γκυ ντε Μωπασάν είναι πρόσωπα που κινούνται στο μεταίχμιο ανάμεσα στην παρισινή πραγματικότητα του 19ου αιώνα και στη δημιουργική φαντασία ενός συγγραφέα που σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του φλέρταρε με την ιδέα της αυτοκτονίας και την τρέλα. Διηγήματα-παραβολές, γραμμένα από τον σημαντικότερο, ίσως, Ευρωπαίο διηγηματογράφο.

3.5.18 – lifo

61

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5]

Ο Μάιος ξεκινά με κάποιους προβληματισμούς σχετικά με τους στόχους σας και μπορεί να κάνετε εσφαλμένες επιλογές αν πάρετε βιαστικές αποφάσεις. Οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο είστε πιο κατασταλαγμένοι και σίγουροι, οπότε παραμένετε σταθεροί στις αποφάσεις σας και προχωράτε με γοργούς ρυθμούς. Εσείς του 2ου είστε αρκετά ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας μέσω μιας συνεργασίας που τώρα αρχίζει να αποδίδει καρπούς, όμως κάτι μπορεί να σας δυσκολέψει αν προσπαθήσετε να πάρετε ένα δάνειο, ενώ οι του 3ου διανύετε μια φάση εσωστρέφειας και μπορεί να είστε απογοητευμένοι σε περίπτωση που δεν ικανοποιούνται οι προσδοκίες σας. Ρίξτε τον πήχη και φροντίστε οι φιλοδοξίες σας να είναι μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο και κυρίως σύμφωνα με τις δυνατότητές σας. Επειδή το άγχος δεν λείπει από την καθημερινότητά σας, ιδιαίτερη προσοχή σε θέματα υγείας. Περιορίστε/κόψτε το κάπνισμα και υιοθετήστε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Ερωτικά είστε σχετικά καλά.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Ο Μάιος σας βρίσκει δραστήριους και αποφασισμένους να πετύχετε τους στόχους σας και είναι ιδανική εποχή για να δείτε πιο ρεαλιστικά τις δυνατότητές σας, ώστε να στρέψετε την προσοχή σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Η ερωτική σας ζωή είναι σε καλά επίπεδα και μπορείτε να δείξετε περισσότερη εμπιστοσύνη σε μια πρόσφατη σχέση. Ένα οικονομικό θέμα ενδεχομένως να σας ταλαιπωρήσει, καθώς δέχεστε τη δυσμενή επιρροή της αντίθεσης Ήλιου - Δία, οπότε θα πρέπει να αποφύγετε τις υπερβολές με το ξόδεμα χρημάτων, ενώ οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο δεν αποκλείεται να βρεθείτε αντιμέτωποι με συκοφαντίες που θα ρίξουν το ηθικό σας και θα σας κάνουν να επανεξετάσετε τις σχέσεις και συνεργασίες. Ωστόσο, είναι πολύ καλή εποχή για τα οικονομικά σας και η επεκτατική δράση του εξαγώνου Δία - Πλούτωνα θα φανεί πολύ σύντομα.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Κουρασμένους και προβληματισμένους σας βρίσκει ο Μάιος, καθώς σας απασχολεί έντονα ένα οικογενειακό θέμα που έχει σχέση με την περιουσία σας και την προσπάθειά σας να βρείτε λύσεις. Είναι ένα διάστημα κατά το οποίο δεν λείπουν τα νεύρα και οι απογοητεύσεις. Είστε κι εσείς ανυπόμονοι από τη φύση σας, οπότε επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο η ψυχολογία σας. Ωστόσο, είναι μια καλή εποχή για να κάνετε σωστές συμμαχίες που θα διευκολύνουν τις προσπάθειές σας και εκεί θα πρέπει να στρέψετε την προσοχή σας. Τη Δευτέρα το τετράγωνο Ερμή - Πλούτωνα μπορεί να σας προκαλέσει αμφιβολίες και δυσπιστία σχετικά με τις συνεργασίες σας, ενώ δεν αποκλείεται να δημιουργηθεί αρνητικό κλίμα στη δουλειά σας εξαιτίας των ανταγωνιστικών σας τάσεων. Όσον αφορά την ψυχολογία σας, θα πρέπει να δουλέψετε με τον εαυτό σας ώστε να μην πέφτετε στην παγίδα της αισθηματικής σας κατάστασης.

62 lifo –

3.5.18

StarFax

γονται για εσάς που δοκιμάζετε την τύχη σας σε διαφορετικές κατευθύνσεις, όμως πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί ποιους εμπιστεύεστε. Οι γεννημένοι το 2ο και 3ο δεκαήμερο είστε επιρρεπείς σε αυταπάτες λόγω του υπέρμετρου ενθουσιασμού σας, οπότε μη βιάζεστε να δεσμευτείτε με υπογραφές και συμβόλαια προτού κάνετε λεπτομερή έρευνα. Κρατήστε σιγή ιχθύος σχετικά με τα μελλοντικά σας σχέδια και εργαστείτε μυστικά προκειμένου να αποφύγετε τον περισπασμό και όποια σχόλια θα μπορούσαν να ρίξουν το ηθικό σας. Ένα ζήτημα που αφορά την περιουσία σας είναι το βασικό σας μέλημα και θα μπορέσετε να το διευθετήσετε, αρκεί να αποφύγετε τα περιττά έξοδα και τις σπατάλες. Αγαπημένα πρόσωπα σας στηρίζουν και επικρατεί αρμονία στον οικογενειακό τομέα, με τα ερωτικά σας όμως είναι περίπλοκη η κατάσταση.

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Νέες προοπτικές ανοί-

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Ο Μάιος σας βρίσκει αισιόδοξους και αποφασισμένους να βγείτε με κάθε τρόπο από το οικονομικό αδιέξοδο και είναι μια καλή εποχή για να βάλετε νέους στόχους, αρκεί να είναι ρεαλιστική η προσέγγισή σας – διαφορετικά θα απογοητευτείτε. Οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο ενδεχομένως να βλέπετε πιο επιφανειακά τις καταστάσεις και μπορεί να κάνετε εσφαλμένες ενέργειες, αν σας παρασύρει ο ενθουσιασμός, ενώ εσείς του 3ου δεκαημέρου είστε πιο προσγειωμένοι και αναλύετε περισσότερο τα δεδομένα, κάτι που σας προφυλάσσει από αποτυχημένες προσπάθειες και συνεργασίες. Ιδιαίτερη προσοχή στο παρασκήνιο που είναι έντονο αυτή την εποχή, καθώς δεν βλέπουν όλοι με καλό μάτι την πρόοδό σας, αλλά και σε άτομα που παριστάνουν τους φίλους, σκοπεύοντας απλώς να επωφεληθούν από εσάς. Η ερωτική σας ζωή είναι σε καλά επίπεδα, μπορεί όμως να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, αρκεί να αφήσετε ελεύθερο τον αυθορμητισμό σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Μπλοκαρισμένους

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Αν σκοπεύετε

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Ο Μάιος ξεκινά με

να διαπραγματευτείτε για να κλείσετε μια συμφωνία, φροντίστε να το κάνετε πριν από το τέλος της εβδομάδας, που οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκότερες. Τη Δευτέρα το τετράγωνο Αφροδίτης - Ποσειδώνα προκαλεί πρόσφορο έδαφος για εξαπατήσεις που θα αφορούν τα επαγγελματικά σας, οπότε μην ενθουσιάζεστε αν σας τάξουν τον ουρανό με τ’ άστρα, κυρίως εσείς του 2ου δεκαημέρου. Αντιθέτως, θα πρέπει να αποφύγετε όσους προσπαθήσουν να σας φουσκώσουν τα μυαλά, παρουσιάζοντάς σας ως προοπτική ένα ρόδινο μέλλον. Επίσης, ιδιαίτερη προσοχή και σε γνωριμίες που θα κάνετε, μια και δεν θα είναι αξιόπιστοι όλοι αυτοί που θα σας πλησιάσουν με ερωτικές προθέσεις. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο επηρεάζεστε από το τετράγωνο του Ερμή με Άρη και Πλούτωνα, με αποτέλεσμα να είστε πεσμένοι και μελαγχολικοί. Αθλητισμός, κοινωνικές επαφές και ενασχόληση με δραστηριότητες που σας ευχαριστούν θα τονώνουν το ηθικό σας κι έτσι θα αντιμετωπίζετε πιο χαλαρά τις καταστάσεις.

έντονο προβληματισμό σχετικά με το μέλλον και τη σταδιοδρομία σας και θα σας πιάσουν αρκετές φορές οι αμφιβολίες, κυρίως τους γεννημένους το 2ο δεκαήμερο. Ενδεχομένως να σας επηρεάζουν και γνώμες τρίτων, οπότε δυσκολεύεστε ακόμα περισσότερο να πάρετε αποφάσεις, είναι όμως πολύ σημαντικό να σκεφτείτε εσείς τι πραγματικά θέλετε αποφεύγοντας να ικανοποιείτε τις προσδοκίες των άλλων, διαφορετικά θα είστε δυστυχισμένοι. Τα οικονομικά σας παρουσιάζουν έντονα σκαμπανεβάσματα, καθώς, εκτός από έκτακτες ανάγκες που προκύπτουν, σας έχει πιάσει και μια μανία για απολαύσεις και εξορμήσεις τώρα που έχει φτιάξει ο καιρός, οπότε τα έξοδά σας είναι υπέρογκα. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο δέχεστε τα πυρά ατόμων που προσπαθούν να σας υπονομεύσουν προκειμένου να βγουν από την αφάνεια, οπότε μην εμπιστεύεστε τους κόλακες και όσους προσπαθούν να εκμαιεύσουν από εσάς κάθε είδους πληροφορία. Κάτι καλό προβλέπεται για τα ερωτικά σας.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Σχετικά καλά ξεκινάει ο Μάιος, καθώς αρχίζουν να μπαίνουν σε τάξη κάποια σημαντικά θέματα που αφορούν τις φιλοδοξίες σας, όμως δεν λείπει το παρασκήνιο και θα πρέπει να κρατήσετε αποστάσεις από άτομα που θα μπορούσαν να σας βλάψουν. Στον οικογενειακό τομέα υπάρχει κάποιος/-α που προσπαθεί να σας υπονομεύσει και θα μπορούσε να επηρεάσει ακόμα και τον γάμο σας, αν δεν θέσετε όρια. Πολλοί μπλέκονται αυτή την εποχή στην προσωπική σας ζωή και δεν έχουν τις καλύτερες προθέσεις, οπότε είναι σημαντικό να αποστασιοποιηθείτε. Μην πιστεύετε οτιδήποτε σας λένε, αν δεν έχετε απτές αποδείξεις. Ιδιαίτερη προσοχή τη Δευτέρα, καθώς το τετράγωνο Ερμή - Πλούτωνα μπορεί να σας προκαλέσει αμφιβολίες για τα σχέδιά σας και έντονες τάσεις φυγής. Αποφύγετε τη λήψη σημαντικών αποφάσεων και τις σπασμωδικές ενέργειες. Σχέση/γάμος περνά δοκιμασίες.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Σας έχει πιάσει η άνοιξη για τα καλά και είστε μες στη χαρά και στην αισιοδοξία, κάτι που είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς από τη μια παίρνετε την απαραίτητη ώθηση για να κυνηγήσετε τους στόχους σας, από την άλλη, όμως, μπορεί να θολώσει την κρίση σας ο υπέρμετρος ενθουσιασμός και να σας διαφύγουν σημαντικές λεπτομέρειες σε μια καινούργια συνεργασία. Τα οικονομικά σας είναι ένα θέμα που δεν παύει να σας απασχολεί, το κακό είναι όμως πως τα θυμάστε κατόπιν εορτής και αφού έχει γίνει η ζημιά με τις υπερβολές στο ξόδεμα των χρημάτων. Η ανάγκη σας να ικανοποιήσετε προσωπικές σας επιθυμίες υπερτερεί της λογικής, με αποτέλεσμα να μένουν πίσω σημαντικές οφειλές που αργά ή γρήγορα θα σας οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Έντονη κοινωνική ζωή και πολλές καινούργιες γνωριμίες μέσα στο επόμενο διάστημα, όμως δεν θα είναι όλες άξιες εμπιστοσύνης.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Οι γεννημένοι το

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Ο Μάιος ξεκινά με μια σχε-

1ο δεκαήμερο είστε αφοσιωμένοι στον στόχο σας και προχωράτε με γοργούς ρυθμούς προς την επίτευξή του, εσείς όμως του 2ου έχετε μια εσφαλμένη αντίληψη που σας οδηγεί σε παρακινδυνευμένες ενέργειες, ενώ ταυτόχρονα προκαλείτε και δυσαρέσκεια στους συνεργάτες σας εξαιτίας της επιπολαιότητάς σας. Ιδιαίτερη προσοχή με τα ερωτικά σας και τις σχέσεις που κάνετε αυτή την εποχή, μια και δεν είναι όλες άξιες εμπιστοσύνης. Εσείς του 3ου δεκαημέρου διακατέχεστε από μια υπεραισιοδοξία που δεν θα σας βγει σε καλό αν δεν δείτε μέσα από ένα ρεαλιστικό πρίσμα τις καταστάσεις. Μην αναλαμβάνετε περισσότερες ευθύνες, κλείστε εκκρεμότητες προτού ξεκινήσετε κάτι καινούργιο και μεριμνήστε σχετικά με τις οφειλές σας, διαφορετικά θα τις βρείτε μπροστά σας. Τα θέματα υγείας που προκύπτουν θα είναι αντιμετωπίσιμα, θα πρέπει όμως να δώσετε έμφαση στη διατροφή και στην άσκηση.

τική βελτίωση των οικονομικών για εσάς του 1ου δεκαημέρου και είστε σε θέση να πάρετε αποφάσεις σχετικά με ένα νέο εγχείρημα, θα πρέπει όμως να μην αμελείτε οφειλές που θα μπορούσαν να φρενάρουν τις όποιες προσπάθειές σας. Οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο ενδεχομένως να είστε απογοητευμένοι από τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας και να σκέφτεστε σοβαρά την αλλαγή επαγγελματικής κατεύθυνσης, ωστόσο, αν δεν έχετε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας, θα είναι σκέτο χάσιμο χρόνου το να ασχοληθείτε με πολλά και διάφορα που δεν θα έχουν κανένα σοβαρό υπόβαθρο. Για εσάς του 3ου δεκαημέρου είναι μια εποχή που σας έχει πιάσει μελαγχολία και αναζητάτε την επαφή και την επικοινωνία με αγαπημένα πρόσωπα, ενώ αποφεύγετε τις κοινωνικές επαφές, καθώς δεν έχετε την καλύτερη των διαθέσεων. Σχέση/γάμος είναι σε αρμονία και έχετε τη στήριξη του συντρόφου σας.

σας βρίσκει ο Μάιος όσον αφορά τα εργασιακά σας. Στην προσπάθειά σας να βρείτε μια νέα κατεύθυνση μπορεί να εμπιστευτείτε λάθος άτομα, ξεκινώντας βιαστικά μια συνεργασία. Γενικά, όπου βλέπετε πιέσεις και βεβιασμένες ενέργειες, να αποφεύγετε τις επαφές. Τα οικονομικά σας, εκεί που αρχίζουν να βελτιώνονται, λόγω ξαφνικών αναγκών αγαπημένων προσώπων, βρίσκεστε ξανά στον ίδιο παρονομαστή, με τη διαφορά όμως πως θα έχετε βγάλει κάποιους από τη δύσκολη θέση και θα είστε ικανοποιημένοι. Πολύ δημιουργική φάση για εσάς του δεύτερου δεκαημέρου και είναι ιδανική εποχή για να προωθήσετε τα ταλέντα σας, εσείς όμως του 3ου μπορεί να αισθάνεστε εντελώς έξω από τα νερά σας, με αποτέλεσμα να σας χαρακτηρίζει έντονη εσωστρέφεια και έλλειψη διάθεσης για κοινωνικές επαφές και εκδηλώσεις. Σχέση/γάμος ενδεχομένως να μην είναι στην καλύτερη φάση, υπάρχουν όμως προοπτικές βελτίωσης αν το πάρετε πιο ζεστά το θέμα.

Sudoku No 552 7 2 4 1 6 9

4

8 9 7 6

3

5 6 2

4 8 9

7 5

6 2

6 5

3

Η λύση του προηγούμενου 7 6 4 3 5 2

3 9 8 4 7 1

1 5 2 6 9 8

2 3 5 8 1 7

9 1 6 2 4 5

4 8 7 9 6 3

5 4 9 1 3 6

8 7 3 5 2 4

6 2 1 7 8 9

9 6 7 4 8 5 2 1 3 8 2 4 6 3 1 7 9 5 1 5 3 9 7 2 8 6 4

3.5.18 – lifo

63

03-09.05.2018

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

!

64 lifo –

3.5.18

Ο Kanye West το ’χει τερματίσει στην κυριολεξία με τις δηλώσεις του για τη σκλαβιά και τους Αφροαμερικανούς. Δεν λέει ακριβώς βλακείες όταν αναφέρεται στην ελεύθερη σκέψη αλλά, Kanye, άνοιξε κάνα βιβλίο, βρε παιδάκι μου! Μη λες μπαρούφες λες και βρίσκεσαι σε πάνελ ελληνικού δελτίου ειδήσεων. Καλά σου την είπε ο δημοσιογράφος από το ΤMZ και άντε να τα μαζέψεις τώρα.

Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα στο Ίδρυμα Νιάρχος την μπαρόκ όπερα του Χένρι Πέρσελ Η βασίλισσα των ξωτικών σε μουσική διεύθυνση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου και σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη. Ο έρωτας είναι ένας επίμονος επιτάφιος και η παράσταση κατάφερε να το εκφράσει αυτό εκστατικά σχεδόν και σκηνοθετικά αλλά και με τα εξαιρετικά κουστούμια που επιμελήθηκε ο Αλέξανδρος Παπαϊωάννου. Τι ήθελε να μας πει αυτή η σχετικά αλαφροΐσκιωτη όπερα με δυο λόγια; Με σφράγισες για μια ζωή με έναν λυγμό, τον λυγμό του έρωτα. Θα γίνω απολλώνειο φως για να φέγγω αιώνια στα ματάκια σου μπροστά. Βασίλισσά μου!

Παρατηρούσα τις προάλλες κάτι παιδιά, ήταν δεν ήταν είκοσι χρονών. Καθότι έχουν πιάσει και οι ζέστες, φορούσαν τις βερμούδες και τα κοντομάνικά τους. Τα χέρια και τα πόδια τους ήταν γεμάτα τατουάζ, άλλα μικρά και άλλα μεγαλύτερα, χρωματιστά και ασπρόμαυρα. Σκεφτόμουν πως αν είσαι νέος σήμερα και δεν έχεις τουλάχιστον δέκα τατουάζ, πρέπει να νιώθεις εντελώς outsider και ούφο. Από την άλλη, οι ηλικιωμένοι του μέλλοντος μάλλον θα έχουν πλάκα με τα ξεθωριασμένα σχεδιάκια στο σώμα τους.

Παρατηρώντας τις φωτογραφίες του Fred Boissonnas στο Μουσείο Μπενάκη, δεν μπορείς να μη σκεφτείς πως όλη αυτή η ησυχία έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Δεν υπάρχουν πια άδειοι τόποι, ακόμα και στο Σινά τα πράγματα αλλάζουν. Πόσο τυχεροί ήταν όσοι έμπαιναν στην έρημο για πρώτη φορά, όσοι έβλεπαν τα αριστουργήματα του Βατικανού χωρίς να περιμένουν στην ουρά, όσοι έμπαιναν σε έναν αρχαιολογικό χώρο χωρίς κάγκελα. Those were the days!

«Δεν υπάρχει μειωμένο εισιτήριο στον σταθμό, εκτός αν έχετε προσωποποιημένη κάρτα» ήταν η απάντηση της υπαλλήλου του μετρό στον Κεραμεικό όταν ζήτησα εισιτήριο για τον δεκατετράχρονο γιο μου. Σταυροκοπήθηκα, αρκετά επιδεικτικά ομολογώ, και πήγα στο μηχάνημα να βγάλω ολόκληρο εισιτήριο, μουρμουρίζοντας διάφορα περί υποτιθέμενης Ευρώπης και δεν συμμαζεύεται.

Δεν καταλαβαίνω πώς ο κόσμος κάνει παιδιά και αναλαμβάνει την ευθύνη ενός ολόκληρου πλάσματος. Εδώ ο γάτος ξέρασε την πρώτη του τριχόμπαλα και επειδή τον πέτυχα τη στιγμή που είχε μικρούς σπασμούς λίγο πριν τη βγάλει, πήγα να πεθάνω από το άγχος. Και το χειρότερο, μετά γκούγκλαρα και εικόνες τριχόμπαλας για να σιγουρευτώ.

Μ’ άρεσε η τηλεοπτική εκπομπή «Ιστορικοί Περίπατοι» της ΕΡΤ. Στο επεισόδιο που είδα –«Η Αθήνα στην οθωμανική εποχή»– η καθηγήτρια Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μαρία Ευθυμίου (που πολύ τη θαυμάζω) περπατούσε σε διάφορες γωνιές της πρωτεύουσας και αφηγούνταν, τελείως αβίαστα, την ιστορία τους, χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς να μασάει τα λόγια της. Με μια φίνα αμεσότητα, και μεταδοτικότητα, μου έμαθε ενδιαφέρουσες ιστορίες, ανασυνθέτοντας μόνο με τα λόγια της όλη την εποχή. Είχε ταυτόχρονα μια κουλ χαλαρότητα αλλά και πλήρη συναίσθηση του πώς έπρεπε να μας καθοδηγήσει, με σοβαρότητα, σ’ αυτό το χωροχρονικό ταξίδι.

Μερόπη Κοκκίνη

Μιχάλης Μιχαήλ

Κορίνα Φαρμακόρη

Γεωργία Παπαστάμου

Άρης Δημοκίδης

Μαρία Παππά

Πάνος Μιχαήλ

Βαγγέλης Λιακόγκονας

Χρήστος Παρίδης

Γιάννης Κωνσταντινίδης

Άννα Κόκορη

Στη σκοτεινή κινηματογραφική μεταφορά του εξαιρετικού βιβλίου της Μαργκερίτ Ντυράς Οδύνη μπαίνει ακόμα μια φορά στο επίκεντρο το θέμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας και όλα εκείνα τα αδιανόητα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μάλιστα δείχνει πώς με την απελευθέρωση του Παρισιού επιστρέφουν από εκεί οι πρώτοι εξαθλιωμένοι Γάλλοι. Συχνά μιλάμε για την κουραστική επανάληψη του θέματος, ιδίως από το Χόλιγουντ, και αρκετοί στέφονται εναντίον των Εβραίων, χαρακτηρίζοντάς το προπαγάνδα κάποιου τύπου. Ήταν όμως τέτοιος ο όλεθρος, η απόλυτη κατάπτωση του ανθρώπινου είδους, κάτι τόσο τρομερό που προκάλεσε μια ιδεολογία εναντίον μειονοτήτων και πολιτικών αντιπάλων, που οφείλουμε να επανερχόμαστε, ώστε να μην πάψουμε να θυμόμαστε ως πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.

Χριστίνα Γαλανοπούλου

M. Hulot

Είμαι πλέον βέβαιος: κάποια πράγματα θα έπρεπε να κατοχυρωθούν ως ελληνικές πατέντες. Έτσι, πέρα από τον φραπέ, που αρκετά χρόνια πριν συνδέθηκε με τη δημιουργική τεμπελιά και (λίγο) με τη Θεσσαλονίκη, ακολούθησαν σπουδαίες επινοήσεις. Λόγου χάριν, η επιστροφή κατασχεθέντων πινακίδων των Ι.Χ. εν όψει εορτών θα μας χαρακτηρίζει έως ότου (αν και εφόσον) πάψει να εφαρμόζεται. Αλλά το πιο πρόσφατο παράδοξο θα μας συντροφεύει για πάντα: εν μέσω κλιμάκωσης της κρίσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η μεγάλη ηρωίδα του ’21 Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα χρίζεται από το υπουργείο Άμυνας υποναύαρχος, υφιστάμενη του Φώτη Κουβέλη. Στον καφέ, ζάχαρη να βάλω;

Γιάννης Πανταζόπουλος

Θλιβερό, αλλά αληθινό: ο θάνατος του Γιώργου Κουρή θύμισε σε όλους όχι απλώς τις απεχθείς πρακτικές του στα media αλλά τους λόγους για τους οποίους οι δημοσιογράφοι έχουν περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο ως η πλέον αντιπαθής και χθόνια επαγγελματική κατηγορία. Μηδενική έρευνα, ανύπαρκτο ρεπορτάζ, πηχιαίοι οδυνηροί τίτλοι, κραυγές και χαρακτηρισμοί, η σχολή που άφησε πίσω του. Από αυτήν τη σχολή πήραν πτυχίο πολλοί – ακόμη και υπεράνω υποψίας– Έλληνες μεγαλοδημοσιογράφοι, αναγκάζοντας όλους τους υπόλοιπους στο επάγγελμα είτε σε αξιοπρεπή μαρασμό είτε σε λασποκύλισμα. Κάποιοι λένε ότι μαζί του τέλειωσε μια ολόκληρη δημοσιογραφική εποχή. Προσωπικά, αμφιβάλλω. Δύσκολα και με ρυθμό αργό αποτινάσσονται οι συμβουλές πατρόνων που εισηγήθηκαν στον δημοσιογραφικό κόσμο το εύκολο και τη χυδαιότητα.

Είχαμε την ιδέα να πάμε για Πρωτομαγιά στην Πάρνηθα, ελπίζοντας να μην έχει κουβαληθεί εκεί όλο το Λεκανοπέδιο. Μέγα λάθος. Δεν είχε κουβαληθεί απλώς, είχε πάρει μαζί του και τα παιδιά και τα σκυλιά του και την ώρα που πήγαμε είχαν βγάλει τα φωτόσπαθα και κυνηγιούνταν έξω από το καταφύγιο ανάμεσα σε δεκάδες (εκατοντάδες;) οικογένειες που έκαναν πικνίκ. Κάπως έτσι φαντάζομαι την κόλαση. Αφού κάναμε μιάμιση ώρα να ανέβουμε, μία για να ξεκολλήσουμε από το μποτιλιάρισμα στην κορυφή και μιάμιση μέχρι να κατέβουμε τη λεωφόρο Πάρνηθος, καταλήξαμε σε μια έρημη πλατεία της Κυψέλης για καφέ. Μπορεί να μην πιάσαμε τον Μάη στα βουνά, αλλά βρήκαμε δροσιά και ηρεμία.

Είναι διαβόητη η δυσκολία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει το παρόν με το δέος που θα ένιωθε για κάτι αναγνωρισμένο ως ιστορικής σημασίας. Ταυτόχρονα, ήταν «φυσιολογικό» να αντιμετωπίσουμε τη συγκεκριμένη ειδησεογραφία με την τόλμη και την ψυχραιμία που χαρίζει η άγνοια των θεμάτων, δεδομένου ότι οι περισσότεροι είμαστε αστοιχείωτοι σχετικά με την κορεατικότητα και την πολικότητά της. Όμως οι τόσες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν με το υποδειγματικά ρηχό και αδιάφορο φόντο, ώστε να εστιάζουμε μόνο στον Κιμ και στον Μουν που ξεκαρδίζονταν, ήταν ένα σκληρό τεστ. Επειδή μας υποχρέωναν να αφομοιώσουμε μια ξαφνική και ακραία παραδοξότητα, αλλά και επειδή μας έθεταν επιτακτικά και κάπως βίαια το ερώτημα αν θεωρούμε γενικότερα τον εαυτό μας ικανό να φανταστεί ένα μέλλον διαφορετικό από το παρελθόν.

Το βράδυ της Παρασκευής πήγαμε με κάτι φίλους σε σπίτι άλλων φίλων να φάμε και να περάσουμε ευχάριστα. Όταν φτάσαμε όλοι, παρακολουθούσαν φανατικά ένα άγνωστο για μένα σόου στην τηλεόραση. Το «“Power of Love”, καλά είσαι τελείως άσχετη!», όπως μου εξήγησαν, με το οποίο έχει γίνει «παγκόσμιος» χαμός. Τηλεόραση δεν βλέπω και, δυστυχώς, ενώ όλοι γύρω μου γνώριζαν καιρό ότι η Αθηνά είναι ερωτευμένη με τον Δώρο, εγώ βάδιζα στο απόλυτο σκοτάδι. Μέχρι και ο ντελιβεράς που έφερε τα σουβλάκια καιγόταν να μάθει τι θα γίνει στη συναρπαστική συνέχεια κι έτσι έκατσε για λίγο μαζί μας, τσιμπώντας και κάτι πατατούλες. Έβαζαν στοιχήματα και γελούσαν για το ποιος θα αποχωρήσει ή έχει κάνει πλαστική επέμβαση. Δεν θυμάμαι να έχω νιώσει μεγαλύτερη λύπη Παρασκευή βράδυ.

Βλέποντας, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, το ντοκιμαντέρ της Ελένης Αλεξανδράκη Κωστής Παπαγιώργης, ο πιο γλυκός μισάνθρωπος μπήκα ξανά στο σύμπαν του κορυφαίου στοχαστή. Ένα τρυφερό, συγκινητικό και διαφωτιστικό ντοκιμαντέρ που σε ταξιδεύει στην αναλυτική και διεισδυτική σκέψη του μεγάλου διανοητή, στα βιώματά του αλλά και στον κόσμο των βιβλίων του. Φίλοι, συγγενείς, συνεργάτες και άνθρωποι που τον γνώριζαν καλά μιλούν για τη ζωή και το έργο του διανοούμενου και φωτίζουν αθέατες πτυχές μιας σπουδαίας προσωπικότητας. Τα κείμενά του αποτελούν μεγάλη παρακαταθήκη για όλους, ενώ η κοσμοθεωρία του πάντοτε κινούνταν σ’ αυτό που πίστευε: «... αφέσου σε αυτό που είσαι… γίνε το “λίγο” της ζωής σου».