Τεύχος 562

JASONΑΝΤΙΓΟΝΗ DANE: ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΣΠΡΆΤΤΩ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

17052018

10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ

ADD FESTIVAL ΣΤΟ

Χ Α ΡΤΙ

Τ1ΥΟ ο Ν ΙΑΔΊΚ Βάσει στοιχείων Bari-Focus

ΣΤΟ

Δ

www.lifo.gr Στοιχεία s Google Analytic

anestie gomez

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΙΜΙΖΗΣ: ΕΊΝΑΙ ΒΑΘΙΆ ΡΙΖΩΜΈΝΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΎΡΑ ΜΑΣ Η ΈΛΛΕΙΨΗ ΑΞΙΟΚΡΑΤΊΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑΡΧΊΑ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΌΤΗΤΑΣ

4 lifo – 17.5.18

ΟΙ ΑΝΘΡΏΠΙΝΕΣ ΣΧΈΣΕΙΣ ΣΉΜΕΡΑ, Ο ΜΆΗΣ ΤΟΥ ’68 ΚΑΙ Η ΕΡΤ

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS α π ό τ η lif o t ea m

feedback561

Οι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Ο Γιάννης Πανταζόπουλος συνομίλησε με την Ξένια Κούρτογλου, ιδρύτρια της Focus Bari, και τον Πάνο Καμπούρη, κάτοχο MSc στην Κοινωνική Ψυχολογία και Research Project Manager της εταιρείας, με αφορμή την έρευνα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον τρόπο που οι άνθρωποι γνωρίζονται, κάνουν φιλίες και σχέσεις την εποχή των social media. Ο/η it’s me σχολίασε: « Έχουν αλλάξει τα κριτήρια επιλογής, γι’ αυτό και ο κόσμος στρέφεται στα σόσιαλ μιντια. Οι νέες γενιές (μέχρι 40 χρονών) επιλέγουν με βάση την εμφάνιση, επειδή δίνουν μεγάλη σημασία στο σεξουαλικό κομμάτι μιας σχέσης και όχι στο να βρουν “τον άνθρωπό τους”. Δεν είναι τυχαίο που το 94% χωρίζει ευκολότερα άλλωστε. Αν επιλέγαμε με βάση τον χαρακτήρα, δεν θα χωρίζαμε τόσο εύκολα. Δεν θα υπήρχαν τόσες ασυμφωνίες χαρακτήρων. Η δικαιολογία της έντονης καθημερινότητας είναι μύθος. Ίσα-ίσα, επειδή ο κόσμος πια έχει περισσότερες εξωτερικές δραστηριότητες, είτε επαγγελματικές είτε για διασκέδαση, έχει περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσει νέους ανθρώπους σε σχέση με παλιότερα. Τέλος, το φλερτ έξω καλά κρατεί και υπάρχει παντού. Από το μετρό μέχρι τα κλαμπ, μέχρι και χύμα στον δρόμο, ο κόσμος φλερτάρει συνεχώς. Αυτό που έχει αλλάξει είναι το κριτήριο επιλογής». ☛ Στη στήλη του της περασμένης εβδομάδας ο Δημήτρης Πολιτάκης κατέθεσε ορισμένες σκέψεις για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τον Μάη του ’68 και τους σχετικούς εορτασμούς που «μοιάζουν διστακτικοί και ξενέρωτα εγκρατείς».

O/η Ramon Ramone ανέφερε τα εξής: «Αντιθέτως, νομίζω πως έχει πολύ μεγάλη σημασία το “τι απέγιναν και ποια πολιτική κατεύθυνση πήραν πολλοί από τους ιθύνοντες, καθοδηγητές, ένθερμους υποστηρικτές (εκ του μακρόθεν έστω) της εξέγερσης”. Γιατί, αγνοώντας το, αποκρύπτουμε το αποτέλεσμα ή, έστω, μέρος του αποτελέσματος. Και ίσως να μας βοηθούσε να καταλάβουμε γιατί “παρά τη συμπλήρωση “στρογγυλής” πεντηκονταετίας από εκείνη την υπερβατική, ουτοπική συγκυρία, οι σχετικοί εορτασμοί μοιάζουν διστακτικοί και ξενέρωτα εγκρατείς”. Μάλλον γιατί, τώρα πια, ξέρουμε ότι, παρά την παρακαταθήκη που μας άφησε, ο Μάης ξέφτισε γρήγορα. Ίσως ακριβώς γιατί ήταν τόσο έντονα καπελωμένος από ουτοπικές ιδέες, στις οποίες εξακολουθούμε αφελώς να αποδίδουμε αισθητικά και “ηθικά” πλεονεκτήματα λες κι έχουν το μονοπώλιο, λες και πριν από αυτές τις ιδέες δεν υπήρξε τίποτα, λες και δεν γνωρίζουμε τα αποτελέσματα που είχαν εκεί όπου εν τέλει εφαρμό-

στηκαν, όπως εφαρμόστηκαν. Ο ρομαντισμός, ξέρετε, δεν είναι de facto κάτι καλό. Ενίοτε οδηγεί σε εξιδανικεύσεις και παρανοήσεις που μπορούν να αποδειχτούν άκρως επικίνδυνες και να έχουν ολέθριες συνέπειες. Οι καταστροφικότεροι -ισμοί γεννήθηκαν μέσα από τέτοιες ρομαντικές εξιδανικεύσεις, είτε αυτές αφορούσαν την επικράτηση της “ανώτερης” αρίας φυλής έναντι των υπολοίπων, είτε τον “παράδεισο” της αταξικής κοινωνίας που θα ερχόταν μέσω της “Δευτέρας Παρουσίας”-Δικτατορίας του προλεταριάτου, είτε το αόρατο και ανεξέλεγκτο χέρι της αγοράς που θα καθοδηγούσε σε ανθηρά και ηλιόλουστα λιβάδια την κοινωνία. Ξέρουμε όλοι πού κατέληξαν αυτές οι προσδοκίες. Κλείνοντας, θα μπορούσε να πει κανείς –και αυτό λέει πολλά– ότι ο Μάης κράτησε (νοερά έστω) μέχρι οι περισσότεροι από αυτούς τους υποστηρικτές, είτε εκ του σύνεγγυς είτε εκ του μακρόθεν, να καβατζωθούν και να αφομοιωθούν από το σύστημα εναντίον του οποίου εξεγέρθηκαν. Στα δικά μου μάτια, πάλι, η έκρηξη του πανκ στη Βρετανία των ’70s, παρότι δεν είχε τόσο συγκρουσιακό χαρακτήρα όσο η παρισινή εξέγερση, μοιάζει πάντα φρέσκια και, κυρίως, πολύ περισσότερο ειλικρινής και ανιδιοτελής. Κι εκείνη η εμφάνιση των Clash στο Victoria Park του Λονδίνου στο πλαίσιο του Rock Against Racism το 1978, με τον Strummer να βγάζει μέσα απ’ τα σωθικά του το “London’s Burning” και το “White Riot” παρέα με τον Jimmy Pursey των Sham 69, όπως κι αν ακούγεται αυτό, αξίζει όσο όλος ο Μάης δέκα χρόνια νωρίτερα». ☛ Στο κείμενό του «Πώς και γιατί η ΕΡΤ δεν μου έδωσε ούτε καν διαπίστευση για το πανηγυράκι της Εurovision», που δημοσιεύτηκε στο LiFO.gr, ο Αλέξανδρος Διακοσάββας αφηγήθηκε τις επίμονες, αλλά μάταιες προσπάθειές του να εξασφαλίσει διαπίστευση από την κρατική τηλεόραση για τον τελικό της Eurovision. Ο/η eraki έγραψε: «Δυστυχώς, τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφετε. Το ερώτημα είναι, και πιστεύω πως θα παραμείνει: γιατί πληρώνουμε την ΕΡΤ όλοι εμείς που δεν θέλουμε να υπάρχει;». Με τη σειρά του ο Chrys σχολίασε: «Οι διαπιστεύσεις δίνονται με χαρακτηριστική ευκολία και στο τελευταίο σχολικό έντυπο, επομένως είναι εντελώς αδικαιολόγητη η ΕΡΤ να σας κόψει. Έχω μια επιφύλαξη όμως για το τσάμπα ταξιδάκι. Το 2008 πήγα κι εγώ στο Βελιγράδι με διαπίστευση, εκπροσωπώντας τοπικό έντυπο, αλλά το έκανα εντελώς για την πάρτη μου και πλήρωσα όλα τα έξοδα, δεν τα κάλυπτε η ΕΡΤ».

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

17.5.18 – lifo

5

ΣΤΗΛΕΣ

Index 562

ΠΑΡΆ ΤΟΥΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΎΣ ΤΗΣ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ, ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΔΕΊΚΤΕΣ ΠΑΡΑΜΈΝΟΥΝ ΠΟΛΎ ΚΑΚΟΊ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ

σελ. 8

από τη βασιλικη σιουτη

σελ. 12

ΜΑΎΡΑ ΜΈΤΩΠΑ ΚΑΙ ΘΟΛΆ ΝΕΡΆ

από τον νικόλα σεβαστάκη

O ΠΙΟ ΥΠΕΡΆΝΘΡΩΠΟΣ ΡΌΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑΣ σελ. 14

από τον ανδρέα λουκάκο

σελ. 14

ΣΥΜΠΤΏΜΑΤΑ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΎ ΠΌΝΟΥ» από τον δημήτρη πολιτάκη

σελ. 15

ΑΛΜΑΝΑΚ από τον σπυρο σταβερη ΑΝΤΙΔΡΆΣΕΙΣ ΠΡΟΚΑΛΕΊ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΆΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ

σελ. 19

από τον γιάννη πανταζόπουλο

σελ. 19

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

από th lifo team

ΘΕΜΑΤΑ

σελ. 16

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΙΜΙΖΗΣ

ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ σελ. 20

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ADD FESTIVAL

σελ. 43 απο τη lifoteam 6 lifo – 17.5.18

ΑΘΗΝΑΊΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΆΔΑΣ

σελ. 24

10

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου (dpaso@lifo.gr) διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος

διεύθυνση διαφημισησ lifo.gr Βίκυ Καλαντζή (vkalantzi@lifo.gr)

ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΡΕΪΡΑ

ΔΥΤΙΚΑ Δυτικά ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ προάστια

ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα

72 ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΤΗN

Αφιέρωμα

www.lifo.gr

διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) senior advertising manager Βάλλη Παπαϊωάννου (vpapaioannou@lifo.gr) digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου (eleni@lifo.gr) yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας, Βασίλης Καψάσκης συντακτικη ομαδα Κυριάκος Αθανασιάδης, Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Μαρία Κοφού, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Εύη Μαλλιαρού,Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρία Πετειναράκη, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Γιώργος Σπύρου, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή, Ελένη Ψυχούλη, aNameToCome υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f. Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά

TO JASONΑΝΤΙΓΌΝΗ DANE αφηγείται τη ζωή του.

σελ. 28

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβή Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

17.5.18 – lifo

7

TalkoftheTown

α π ο τ h βα σ ι λι κ η σ ι ουτ η

Πολιτικό7ήμερο

Διαμαρτυρία της Λαϊκής Ενότητας και συλλογικοτήτων σε συμβολαιογραφείο για ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς στην Αθήνα την Τετάρτη 9 Μαΐου 2018.

ΠΑΡΆ ΤΟΥΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΎΣ ΤΗΣ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ, ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΔΕΊΚΤΕΣ ΠΑΡΑΜΈΝΟΥΝ ΠΟΛΎ ΚΑΚΟΊ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

Η μόνη χρησιμότητα που είχε τελικά το «αντιμνημόνιο», εκ των πραγμάτων, ήταν ότι έγινε η σκάλα για να ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και να παρατείνει το μνημόνιο για άλλα τρία χρόνια. Από το αποτέλεσμα κρίνοντας, μπορεί να πει κανείς ότι η εκμετάλλευση του αντιμνημονιακού αγώνα από τις νυν κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις έφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδίωκε ο ελληνικός λαός. Ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται σήμερα να ενταφιάσει και επισήμως αυτή την περίοδο, του αντιμνημονίου, που δεν χρησιμεύει σε τίποτα πια, επιστρέφοντας στα παλιά παραδοσιακά διλήμματα των διπόλων εξουσίας. Απομένουν μερικές απαιτήσεις ακόμα των δανειστών, από αυτές που δεν είχαν καταφέρει ή δεν είχαν δεχτεί να υλοποιήσουν οι προηγούμενοι, για να κλείσει και ο τρίτος κύκλος των μνημονίων και να βαδίσει η χώρα στο αβέβαιο μέλλον που την περιμένει, αφού τα δανεικά από τον γνωστό μηχανισμό θα σταματήσουν, αλλά η ανάπτυξη είναι πολύ αναιμική για να καταφέρει να κρατήσει τη χώρα στα πόδια της χωρίς να ξανακυλήσει. Έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα θα βρίσκεται σε εποπτεία μέχρι να εξοφλήσει το 75% των δανείων που έλαβε και, σύμφωνα με τους Ευρωπαίους, αυτή θα είναι και «ενισχυμένη». Όσο για το χρέος, η αντιμετώπιση του οποίου υποτίθεται ότι ήταν η πρώτη προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό έχει φτάσει πλέον στο πρωτοφανές 180% του ΑΕΠ. Να θυμηθούμε ότι όταν μπήκαμε στα μνημόνια, το 2010, το χρέος της κεντρικής διοίκησης ήταν 140,2% του ΑΕΠ. Σημαντική είναι και η εκτόξευση του χρέους τους τελευταίους μήνες, καθώς, από 328,7 δισ. στο τέλος του 2017, έφτασε στα 343,7 δισ. ευρώ. Τα νούμερα αυτά καταδεικνύουν την αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας της χώρας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αλλά και το πόσο εκτεθειμένη θα είναι η χώρα όταν θα βγει στις αγορές.

EUROKINISSI

17-23 ΜΑΪΟΥ 2018

17.5.18 – lifo

9

Παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης, οι περισσότεροι δείκτες παραμένουν πολύ κακοί για την Ελλάδα. Ο Δείκτης Ανταγωνιστικότητας την κατατάσσει στην τελευταία θέση μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ε.Ε., όπως και ο Δείκτης Κοινωνικής Δικαιοσύνης, ενώ το 35% του πληθυσμού της χώρας απειλείται με φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό, με την ανεργία να διατηρείται κι αυτή στα πιο υψηλά ποσοστά της Ε.Ε.

Πολιτικό7ήμερο

Φυσικά, δεν πρόκειται απλώς για αριθμούς. Η πραγματικότητα, όπως τη βιώνει ο ελληνικός λαός, είναι πιο σκληρή από τα νούμερα. Και αυτό αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά των οποίων είναι τελικά τα μόνα που λαμβάνουν σοβαρά υπόψη οι κυβερνήσεις, γιατί σχετίζονται άμεσα με την πολιτική τους επιβίωση και την παραμονή στην εξουσία. Σύμφωνα με το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue που δημοσιοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα, το 77% των πολιτών που ρωτήθηκαν θεωρεί ότι η κυβέρνηση βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση και το 55% ότι οικονομική τους κατάσταση θα χειροτερέψει. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί στην Ελλάδα έχουν περισσότερες αρνητικές παρά θετικές κρίσεις και ο δημοφιλέστερος όλων (Κυριάκος Μητσοτάκης) απλώς έχει τις λιγότερες αρνητικές. Από τους οκτώ πολιτικούς αρχηγούς, ο Αλέξης Τσίπρας είναι τρίτος από το τέλος σε δημοφιλία, και μικρότερη δημοτικότητα από αυτόν έχουν μόνο οι Καμμένος και Μιχαλολιάκος. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα της Public Issue, το 86% των πολιτών είναι δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση, ενώ το (επίσης μεγάλο) 79% είναι δυσαρεστημένο από την αντιπολίτευση. Το πιο νέο στοιχείο είναι ότι πλέον η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών (56%) ζητάει να γίνουν εκλογές και το 74% εκτιμά ότι θα τις κερδίσει η ΝΔ. Το

Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ το Σάββατο 12 Μαΐου 2018.

10 lifo –

17.5.18

αίτημα για εκλογές είναι ένα ερώτημα στο οποίο οι δημοσκόποι και οι πολιτικοί αναλυτές δίνουν πάντα ιδιαίτερη σημασία, καθώς λέει πολλά για την ανοχή του κόσμου στην κυβέρνησή του. Όση δυσαρέσκεια και να υπάρχει δηλαδή, εάν αυτή δεν ξεπεράσει κάποια επίπεδα, δύσκολα οι πολίτες ζητούν πρόωρες εκλογές. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι πρότινος, παρά τη μεγάλη μείωση της αποδοχής της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, οι πολίτες δεν ήθελαν εκλογές. Το «ολιστικό αναπτυξιακό» πρόγραμμα της κυβέρνησης, το οποίο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος συνεχώς διαφημίζει, αλλά δεν έχει αποτολμήσει να παρουσιάσει στους πολίτες της χώρας ακόμα, δεν κατάφερε να αποσπάσει επαίνους στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, όπως προσδοκούσε, αλλά μόνο χλεύη και ειρωνεία. Η συμπεριφορά αυτή των δανειστών, αν και δεν δικαιολογείται, όσο πρόχειρο και να είναι το «σχέδιο Τσακαλώτου», τείνει να γίνει συνήθεια και ελάχιστη ενόχληση προκαλεί πλέον και στην κυβέρνηση. Οι πληροφορίες, ωστόσο, επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται πράγματι για ένα πρόχειρο σχέδιο, που θυμίζει περισσότερο πάτσγουορκ με ό,τι «υπήρχε στο συρτάρι». Λέγεται ότι το «ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο», όπως το αποκαλεί η κυβέρνηση και υποτίθεται ότι πάνω σε αυτό θα στηριχτεί η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, συνέταξε ο γενικός γραμματέας Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων Λόης Λαμπριανίδης (οικονομικός γεωγράφος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας). Επειδή από το σχέδιο αυτό η κυβέρνηση δεν περιμένει και η ίδια πολλά, γνωρίζει ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές το περισσότερο που μπορεί να επιδιώξει είναι να δώσει σε στοχευμένες πληθυσμιακές ομάδες άλλο ένα επίδομα, σαν αυτά που είχαν δώσει ο Γ. Παπανδρέου και ο Αντ. Σαμαράς, αλλά και ο ίδιος ο Τσίπρας πέρσι. Γι’ αυτό αναζητούν τρόπους ώστε μετά τον Αύγουστο στο εσωτερικό να εμφανίζονται υποσχόμενοι μερική ανατροπή των μνημονίων, αλλά ταυτόχρονα να μην προκαλούν τους δανειστές, στους οποίους υπόσχονται αιώνια λιτότητα.

Ο Δείκτης Ανταγωνιστικότητας κατατάσσει την Ελλάδα στην τελευταία θέση μεταξύ των 28 κρατώνμελών της Ε.Ε., όπως και ο Δείκτης Κοινωνικής Δικαιοσύνης, ενώ το 35% του πληθυσμού της χώρας απειλείται με φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό, με την ανεργία να διατηρείται κι αυτή στα πιο υψηλά ποσοστά της Ε.Ε.

Το Μαξίμου για την ώρα μιλά ψιθυριστά και στις διαρροές που δίνει στα ΜΜΕ αναφέρεται σε «λελογισμένη αμφισβήτηση» και «ελεγχόμενη ρήξη». Αναμφισβήτητα πρόκειται κυρίως για επικοινωνιακή πολιτική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συνοδευτεί και από πολιτικές κινήσεις, τις οποίες όμως θα δούμε από το φθινόπωρο.

EUROKINISSI

TalkoftheTown

Οι δανειστές, παρά τις προσδοκίες, δεν αναμένεται να διευκολύνουν την Ελλάδα στην υπόθεση του χρέους. Αντιθέτως, το χρέος είναι το σκοινί με το οποίο θα δεθεί σφιχτά η χώρα μετά την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, που δεν θα είναι ούτε καθαρή ούτε έξοδος φυσικά. Ακόμα και η αδύναμη συμφωνία («λύση») για το χρέος που θα υλοποιούνταν αυτοδίκαια, θα σαλαμοποιηθεί και θα πραγματοποιείται υπό τον όρο ότι η χώρα θα εξακολουθεί να βαδίζει στον δρόμο της αρετής, όπως τον εννοεί η καγκελάριος Μέρκελ, δηλαδή των μνημονίων.

17.5.18 – lifo

11

ΕΙΚΟΝΟΓΡAΦΗΣΗ: DAVID SHRIGLEY

TalkoftheTown

ΜΑΎΡΑ ΜΈΤΩΠΑ ΚΑΙ ΘΟΛΆ ΝΕΡΆ Αριστερά, δεξιά και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός της εποχής μας.

ΔεύτερεςΣκέψεις

α π ό το ν ν ι κ όλ α σ εβα σ τά κη

Α

12 lifo –

17.5.18

ν πριν από ένα-δυο χρόνια είχα κάποιες αμφιβολίες, τώρα μπορώ πιο εύκολα να πω ότι ζούμε μια κινητικότητα προς τα δεξιά. Δεν μιλώ για πρόσωπα, έντυπα ή κινήσεις κομματικές, αλλά γι’ αυτό που αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της δεξιάς κίνησης (που δεν είναι κίνημα, γιατί παραμένει αδιαμόρφωτη και ρευστή) είναι ότι ενσωματώνει ένα μένος κατά κάθε δημοσίου και συγχρόνως αναζητάει ισχυρές μορφές προστασίας για τον «απλό άνθρωπο». Στο δεξιό ημισφαίριο η προστασία ανατίθεται συνήθως σε μια φωτισμένη και ισχυρή ηγεσία, σ’ ένα πρόσωπο ικανό να αντισταθεί στο χάος, να βάλει τάξη στα πράγματα και να ξαναρυθμίσει την ξεκούρδιστη ζωή. Μπορεί όμως να είναι και το ίδιο το έθνος ο προστάτης μας, τονωμένο και υποθετικώς αναγεννημένο μετά την αποβολή των «σάπιων» τμημάτων του. Ένας ηγέτης ή, εν τέλει, η ίδια η πατρίδα ως χαρισματική προσωπικότητα σ’ έναν κόσμο μετριότητας, θολούρας και απειλών. Αυτή η ζήτηση για δεξιά και οι αντίστοιχες διάχυτες επιθυμίες δεν ικανοποιούνται με τη συμβατική κεντροδεξιά. Ακόμα και αν η κεντροδεξιά φιλοξενεί και αντιμοντέρνους συντηρητικούς και παραδοσιακούς εθνικιστές, στην κοινωνία αναπτύσσεται κάτι που νομίζω πως την ξεπερνά: ένα ρεύμα γνώμης που κατά βάθος αποστρέφεται τον αστικό φιλελευθερισμό και θαυμάζει τους αυταρχικούς ηγέτες. Και αυτή η κοινωνική δεξιά είναι αντίπαλος της κανονικής, δυτικόφιλης δεξιάς. Όσο και αν η κανονική δεξιά προσπαθεί να διατηρήσει μια μεγάλη αγκαλιά φιλοξενίας για διαφορετικές ευαισθησίες –ως την ακροδεξιά–, ζούμε σε μια εποχή απόσχισης των ταυτοτήτων. Με άλλα λόγια, οι επιμέρους πολιτισμικές και πολιτικές ευαισθησίες αναζητούν αυτόνομη έκφραση. Ο νέος λαός του συντηρητικού προστατευτισμού είναι, λοιπόν, αμφίβολο αν μπορεί να πειστεί από έναν Κυριάκο Μητσοτάκη, που η βασική του εικόνα είναι πάντα αυτή του κεντροδεξιού τεχνοκράτη. Αυτό, φυσικά, το γνωρίζουν στην κυβέρνηση και στους κύκλους που την υποστηρίζουν. Ξέρουν πως, παρά τη στροφή των Ελλήνων προς τις αξίες της «ιδιωτικής επιχειρηματικότητας», η λέξη «νεοφιλελευθερισμός» βγάζει κάτι ψυχρό, απειλητικό, ξενικό. Γι’ αυτό την επαναλαμβάνουν απέναντι σε κάθε αντίπαλο επιχείρημα. Ξέρουν, επίσης, ότι «από κάτω» κινείται ένας επιθετικός δεξιός λαϊκισμός που τρέφεται από τις διαψεύσεις, τα ψεύδη και τις αποτυχίες αυτής εδώ της κυβέρνησης. Εδώ, λοιπόν, έρχεται ένας συγκεκριμένος πειρασμός, ένας πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Έχει κανείς την αίσθηση πως πολλοί μέσα στην αριστερά θα ήθελαν να πάρει σάρκα και οστά αυτή η άλλη δεξιά. Χωρίς ίσως να έχουν συνείδηση ότι τους απειλεί και τους ίδιους (και όχι μόνο λόγω της συγκυβέρνησης με τους ΑΝ.ΕΛ.), πιστεύουν ότι αυτή η εξέλιξη θα διαλύσει την κεντροδεξιά. Έτσι, λοιπόν, προτιμούν να υπάρχει μια ριζοσπαστική αντι-φιλελεύθερη και υπερσυντηρητική δεξιά στη χώρα. Δίχως να υπολογίζουν τις συνέπειες της κρυφής τους προτίμησης, αυτοί οι αριστεροί επιλέγουν την αντιδραστική δεξιά και απεχθάνονται εντονότερα τη φιλελεύθερη.

Φ

υσικά, αυτό είναι μια παλιά στάση. Ήταν η περίφημη αντίληψη ότι όσο πιο κοντά στον φασισμό είναι ένα αστικό κόμμα, τόσο πιο πολύ ξεσκεπάζεται και απογυμνώνεται η ουσία του. Διότι έτσι η βασική πολιτική αντίθεση «ξεκαθαρίζεται», οι θολούρες και τα ενδιάμεσα σχήματα τελειώνουν και το σχήμα βρίσκει την υγεία του στο δίπολο δεξιά-αριστερά, φασισμός-αντιφασισμός, αντίδραση-πρόοδος κ.λπ. Μόνο που αυτά τα παραδοσιακά σχήματα δεν μετρούν τις αλλαγές στον κόσμο, στη σύσταση των μεσαίων τάξεων, στις πολιτικές ταυτότητες μέσα στην κρίση. Το κυριότερο εδώ είναι ένα ζήτημα ουσίας: γιατί, λοιπόν, ένας αριστερός να θέλει περισσότερο συντηρητική, θρησκευόμενη, ανάδελφη δεξιά; Γιατί να εύχεται σχεδόν τη μεταμόρφωση του συντηρητικού σε πραγματικό ακροδεξιό; Για ποιον λόγο να στοιχηματίζει στον εικαζόμενο φασισμό όποιου δεν είναι αριστερός με τον τρόπο που θέλουν σε αυτή την κυβέρνηση; Προφανώς, θα πει κανείς, για ταπεινούς λόγους εκλογικής και πολιτικής τακτικής. Νομίζω όμως πως αυτή η εξήγηση είναι η μισή αλήθεια. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να προσδοκά σε μια «ακροδεξιά» Νέα Δημοκρατία για να εμφανίζεται ο ίδιος ως χώρος συνομιλίας με τους μετριοπαθείς συντηρητικούς, τους λεγόμενους «καραμανλικούς» κ.λπ. Πλάι σε αυτό, ωστόσο, λειτουργεί ακόμα η ιδέα περί δύο κόσμων, του φωτός και της νύχτας. Σαν να λέμε όλες οι γκρίζες και ανάμεικτες εκδοχές αστικού φιλελευθερισμού πρέπει να εξαφανιστούν, για να φυτρώσει στη θέση τους ένα καθαρό, σκέτο μαύρο: ένα μαύρο μέτωπο που ως έκφραση και μόνο παραπέμπει στον φασισμό και στις ανώμαλες καταστάσεις της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Είναι συγχρόνως πολιτική τεχνική και παιχνίδι με τη μνήμη και τα τραύματά της. Κάπως έτσι ζούμε πια έναν πραγματικό κίνδυνο και έναν παράλληλο πολιτικάντικο τυχοδιωκτισμό. Ο κίνδυνος είναι η υπαρκτή, επεκτεινόμενη «δεξιά ζήτηση» και ο αντιφιλελεύθερος λαϊκισμός. Τυχοδιωκτισμός είναι να επιδιώκει κανείς το μεγάλωμα του ρεύματος ή να σιγοντάρει την πολιτική του διαμόρφωση, αδιαφορώντας για το τι θα επακολουθήσει. Μακάρι να μην είμαστε σε αυτόν το δρόμο.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να προσδοκά σε μια «ακροδεξιά» Νέα Δημοκρατία για να εμφανίζεται ο ίδιος ως χώρος συνομιλίας με τους μετριοπαθείς συντηρητικούς, τους λεγόμενους «καραμανλικούς» κ.λπ. Πλάι σε αυτό, ωστόσο, λειτουργεί ακόμα η ιδέα περί δύο κόσμων, του φωτός και της νύχτας.

Τα μαγιό που λατρεύουν το σώμα σου και θα λατρέψεις κι εσύ! Ανακαλύψαμε τα μαγιό που σε κάνουν να νιώθεις καλά με το σώμα σου! Τα μαγιό Aerie της American Eagle θα σε ενθουσιάσουν.

Τ

Απόκτησε το δικό σου Αerie beach outfit και μοιράσου στο Instagram το δικό σου body positive μήνυμα με το hashtag: #aerieGR

#TheRealYouIsSexy

ο καλοκαίρι πλησιάζει και, ως γνωστόν, έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι ποιο μαγιό θα αναδείξει το σώμα μου και θα το αγαπήσει όπως κι εγώ. Η αγωνία μου να το ανακαλύψω μετατρέπεται από εμμονή σε... εφιάλτη! Κι εκεί που αναρωτιέμαι πού θα βρω το μαγιό που θα λατρέψει το σώμα μου, η τύχη μού χαμογελά! Το ίδιο και τα κορίτσια στις καλοκαιρινές φωτογραφίες της Αmerican Eagle: αληθινά κορίτσια με μαγιό που θα μπορούσαν να είναι οι φίλες μου και όχι τα top models με τις εξωπραγματικές, virtual reality διαστάσεις. Nαι, κάπου εκεί ανάμεσα στα #ΑerieREAL κορίτσια της American Eagle θα μπορούσα να είμαι κι εγώ, με το ολοκαίνουριο Αerie beach outfit μου, που είναι πλέον γεγονός! Γιατί στην απίθανη συλλογή μαγιό των Αerie θα βρεις, όπως κι εγώ, πιο εύκολα από ποτέ εκείνα που θα αγκαλιάσουν το σώμα σου και θα σε ενθουσιάσουν με τα υπέροχα σχέδιά τους. Γιατί η πλούσια συλλογή τους απευθύνεται σε γυναίκες με κάθε είδους σωματότυπο. Γιατί οι σχεδιαστές των Aerie αγαπούν το σώμα κάθε γυναίκας, όποιες κι αν είναι οι διαστάσεις και οι αναλογίες του, σχεδιάζοντας μαγιό που αγαπούν κάθε σιλουέτα. Θα το καταλάβεις εύκολα, ρίχνοντας μια ματιά στην καμπάνια τους. Με καθημερινά κορίτσια για μοντέλα και φωτογραφίες που δεν έχουν υποστεί καμιά επεξεργασία, η συλλογή της Aerie υποστηρίζει το body positivity, επιλέγοντας role models που προβάλλουν τα φυσικά σώματα αλλά και το girl power. Προτού, λοιπόν, αρχίσεις να ψάχνεις το ιδανικό μαγιό που θα συνδυάζει τα φετινά trends με τον σωματότυπό σου, κράτα το όνομα «Αerie». Σε απίθανα χρώματα και σχέδια, ολόσωμα και deux-pieces, σέξι μπικίνι ή σε στυλ ’60s, με παιχνιδιάρικα μοτίβα, ρομαντικά βολάν, floral prints ή σοφιστικέ μονόχρωμα, θα βρεις αυτό που θα αγαπήσει το σώμα σου!Όλη τη συλλογή Aerie θα τη βρεις στον ημιώροφο του καταστήματος Αmerican Eagle της Ερμού, στο νούμερο 22, σε έναν ολόκληρο όροφο με καλοκαιρινή ατμόσφαιρα και ανέμελη διάθεση.

17.5.18 – lifo

13

O ΠΙΟ ΥΠΕΡΆΝΘΡΩΠΟΣ ΡΌΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑΣ

SweetNothing

απ ό τ ο ν α νδρέα λου κά κο

ΥΓ.: Η τελευταία παράγραφος ανήκει στη μητέρα μου, που, όποτε ερχόντουσαν τα πολύ δύσκολα (όπως συμβαίνει εξάλλου σε κάθε οικογένεια), μεταμορφωνόταν σε κάτι βαθιά ηρωικό. Δεν ξέρω πώς έκανες όλα αυτά τα μεγάλα που έκανες, αλλά ξέρω πως χωρίς εσένα δεν θα ήταν κανείς μας αυτό που είναι σήμερα.

14 lifo –

17.5.18

Είμαστε κατά δέκα τοις εκατό, τουλάχιστον, σαν τις μέλισσες. Κι όταν οι άλλοι δεν ανταποκρίνονται στην ανάγκη μας να είμαστε (ίσοι) μαζί τους, αυτό πονάει. α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη

Αν με ρωτήσει κάποιος τι θα ήθελα να είμαι, αν δεν ήμουν αυτό που είμαι, θα δυσκολευτώ λίγο να απαντήσω άμεσα, γιατί μου φαίνονται ελκυστικά ένα σωρό πράγματα. Θα ήταν ωραίο να ήμουν ποδοσφαιριστής σε μεγάλη ομάδα (κατά προτίμηση στη Λιβερπουλάρα και αν δεν κάτσει αυτή η μεταγραφή, θα ενδιαφερόμουνα και για Ατλέτικο στη θέση του Γκριεζμάν), να έπαιζα σε μια ροκ μπάντα ή να ήμουν εισοδηματίας, ένα επάγγελμα που από μικρό παιδί μού προκαλούσε μεγάλο θαυμασμό. Αν, από την άλλη, με ρωτούσαν τι δεν θα ήθελα να είμαι, θα απαντούσα κατευθείαν: μάνα. Να εξηγήσω πριν αρχίσουν να προκαλούνται τρομερές αναταραχές στο κέντρο της Αθήνας με κίνδυνο εξάπλωσης σε όλη την επικράτεια και ίσως και στον υπόλοιπο πλανήτη: δεν λέω ότι το να είσαι μάνα είναι κακό πράγμα, το αντίθετο. Αλλά είναι κάτι που μου φαίνεται αδιανόητα δύσκολο και τρομερά αγχωτικό. Θα μου πείτε «σιγά, αφού εσύ είσαι πατέρας» και θα σας απαντήσω «καμία, μα καμία σχέση». Η μεγαλύτερη, βασικότερη και πιο θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο αυτών αρχέγονων ρόλων είναι το αίσθημα ευθύνης, το βάρος της επίλυσης των πρακτικών θεμάτων που ακόμα και σε πολύ προοδευτικά ζευγάρια το αναλαμβάνει, από μόνη της τις περισσότερες φορές, η γυναίκα. Όταν είχα μωρά παιδιά, έκανα τα πάντα. Τα άλλαζα, τα τάιζα, τα έπλενα, τα πήγαινα βόλτα και δεν είναι κάνα κατόρθωμα όλα αυτά, είναι αυτά που κάνουν οι περισσότεροι μπαμπάδες της εποχής μας ή, τουλάχιστον, έτσι θέλω να ελπίζω. Παρ’ όλα αυτά, δεν είχα κανένα άγχος για τα πρακτικά θέματα, τι ώρα θα φάει το παιδί, τι θα φάει, πότε θα κάνει το επόμενο εμβόλιο και πότε πρέπει να πάει στον γιατρό. Τα άγχη μου ήταν άλλα, πότε θα μπορέσει να βάλει το πρώτο του γκολ, μην τον πληγώσει καμία «τσούχτρα» στον παιδικό σταθμό και μη μου πέσει όταν τον κρατάω ανάποδα και τρέχουμε σε όλο το σπίτι, μια δραστηριότητα που του φαίνεται τρομερά διασκεδαστική, κι εμένα επίσης. Αλλά με ανάποδο τρέξιμο σε όλο το σπίτι δεν μεγαλώνουν τα παιδιά, ούτε θωρακίζουν την υγεία τους, και γι’ αυτά, τα τρομερά σημαντικά, κάποιος άλλος πάντα αγχώνεται. Αν δεν υπήρχαν οι μανάδες, τα παιδιά θα πεθαίνανε σε βρεφική ηλικία ή, έστω, λίγο αργότερα από έλλειψη τροφής ή έλλειψη ρουχισμού ή άλλων τέτοιων βασικών αναγκών. Ο μπαμπάς μπορεί να είναι τρομερή πηγή χαράς για ένα μωρό, που το παίρνει στα χέρια του και το πετάει μέχρι το ταβάνι και το πιάνει και το ξαναπετάει και το ξαναπιάνει και το ξαναπετάει (καταλάβατε, νομίζω, την επαναληπτικότητα που μπορεί να έχει μια τέτοια δραστηριότητα), αλλά αν τον αφήσει η γυναίκα του με το παιδί και δεν του πει με κάθε λεπτομέρεια ακριβώς τι πρέπει να κάνει για τα πρακτικά θέματα, όπως π.χ. «το παιδί να φάει στις 3 την κρέμα του, αν κάνει κακά να το αλλάξεις και όταν ξαπλώσει να το σκεπάσεις με το κουβερτάκι», ο πατέρας θα το κάνει his way, που έλεγε και ο Sinatra ή ο Elvis ή ο Sid Vicious, διαλέχτε και πάρτε. Οι πιθανότητες είναι να γυρίσει η μάνα σπίτι μετά από δύο ώρες που πήγε να δει την κολλητή της, που είχε να τη δει από τότε που γέννησε το μωρό, και να δει τον άντρα της να βλέπει Λίβερπουλ - Κρίσταλ Πάλας σε επανάληψη (γιατί αυτό έχει η TV, τι να κάνουμε τώρα;), να τρώει ένα τοστ και να έχει δίπλα του στον καναπέ το μωρό, ατάιστο και με βαριά την πάνα, γιατί «είναι ματσάρα και θα το αλλάξω στο ημίχρονο, σ’ το υπόσχομαι, έλα, μη φωνάζεις, αφού τώρα κατουρήθηκε. Τι; Αν έφαγε; Όχι, δεν πεινούσε, αφού τον ρώτησα και μου είπε “αγκού”, κάτσε λίγο άκρη, ρε παιδί μου, βαράει πέναλτι ο Μιλιβόγεβιτς». Αν κάτι χρωστάω στη μάνα των παιδιών μου, είναι ότι λόγω των παραπάνω πήρα τον ρόλο του διασκεδαστή και αυτός είναι ένας ρόλος που μου άρεσε τόσο πολύ, που συνεχίζω να τον παίζω, ακόμα και τώρα που τα παιδιά είναι πλέον στο δημοτικό. Αν όμως για κάτι νιώθω άσχημα, είναι που δεν μπορούσε αυτή, αλλά και σχεδόν όσες μάνες ξέρω, να έχουν την άνεση, την ξεκούραση και κυρίως την ηρεμία και την έλλειψη συσσωρευμένου άγχους για να πάρουν κι εκείνες αυτόν το ρόλο. Και αυτός ο ρόλος, ο ρόλος της ευθύνης, είναι κάτι που μένει στις μάνες για μια ζωή. Είναι αυτό που κοροϊδεύουμε πολλές φορές ή άλλες μας κουράζει, είναι το νοιάξιμο, ακόμα και αν είσαι σε ηλικία που δεν το έχεις ανάγκη, είναι το «ζακέτα έβαλες;», το «φάε κάτι», το «μην τσακώνεσαι με την αδερφή σου, πάρ’ την ένα τηλέφωνο να τα βρείτε». Είναι όλο αυτό το τεράστιο βάρος που έχουν στους ώμους τους οι μανάδες, που νιώθω πολλές φορές ότι δεν τις αφήνει να ευχαριστηθούν τον ρόλο τους, είναι αυτό που πίσω από κάθε χαρά βλέπουν εκατό αγωνίες και εκατό πράγματα που πρέπει να προλάβουν, να τα λύσουν, να είναι εκεί πριν από σένα, για σένα. Δεν ζηλεύω τον ρόλο της μάνας, δεν θα ήθελα με τίποτα να έχω γεννηθεί γυναίκα και να γίνω μάνα. Όμως τον ρόλο αυτόν τον θαυμάζω απεριόριστα και τον σέβομαι όσο λίγα πράγματα. Τον σέβομαι κυρίως γιατί, καλώς ή κακώς, η ζωή δεν είναι ένα πανηγύρι και στα δύσκολα οι μανάδες βγήκανε μπροστά. Γιατί αν έχεις κάθε μέρα μέσα σου το αίσθημα της ευθύνης, όταν θα έρθουν τα πραγματικά δύσκολα θα πάρεις μια ανάσα και θα κάνεις αυτό που έχεις συνηθίσει να κάνεις, θα βάλεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα και θα τραβήξεις από το χέρι αυτούς που σου γκρινιάζανε ότι τους πρήζεις.

ΣΥΜΠΤΏΜΑΤΑ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΎ ΠΌΝΟΥ»

ShortCut

TalkoftheTown

Αν κάτι χρωστάω στη μάνα των παιδιών μου, είναι ότι πήρα τον ρόλο του διασκεδαστή και αυτός είναι ένας ρόλος που μου άρεσε τόσο πολύ, που συνεχίζω να τον παίζω, ακόμα και τώρα που τα παιδιά είναι πλέον στο δημοτικό.

Τελευταία. όταν παίρνω καμιά φορά ταξί, μπαίνω, ασυνείδητα σχεδόν, από την πίσω πόρτα, αντί στη θέση του συνοδηγού, όπως όλη μου τη ζωή. Μάλλον έχω κουραστεί από διάφορα ενοχικά συμπλέγματα και προτιμώ άνεση και αυτονομία. Πάντα σκεφτόμουν ότι το πίσω κάθισμα –αν δεν είσαι γυναίκα που δικαιολογεί για διάφορους προφανείς λόγους την επιλογή– δηλώνει μια ταξική απόσταση («δεν είναι ο ιδιωτικός σου σοφέρ, μεροκαματιάρης ταρίφας είναι») αλλά και κάτι σαν προδοσία του φύλου (ή μάλλον της αντρικής «φυλής»). Πάνε αυτά, τώρα απλώς χώνομαι πίσω και χαζεύω το κινητό μέχρι τη λήξη της διαδρομής. Μόνο που αναρωτιέμαι καμιά φορά αν πρόκειται για κάποιο νεότευκτο αντικοινωνικό σύνδρομο, για κάποιο ανησυχητικό σύμπτωμα αυτού που οι ψυχολόγοι - ερευνητές - νευροεπιστήμονες αποκαλούν «κοινωνικό πόνο». Κάτω από αυτή την απλωμένη διαγνωστική ομπρέλα βρίσκονται όλα αυτά που συνδέονται με αισθήματα εξοστρακισμού και απόρριψης που βιώνει κάποιος (ντροπή, προδοσία, προσβολή, μοναχικότητα, αποξένωση) και τα φέρει όλο και πιο πολύ βαρέως από τη στιγμή που έχει ενισχυθεί τόσο πολύ στους καιρούς μας ο ναρκισσισμός, η εμμονή με την (δύστυχη) πάρτη μας. Αγνοούσα τον επιστημονικό όρο (αν και όχι, φυσικά, τους νταλκάδες που αυτός τσουβαλιάζει), μέχρι που τον πέτυχα διαβάζοντας εκτενή αποσπάσματα από το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Will Storr με τον τίτλο Selfie: How we became so self-obsessed and what it’s doing to Us. Ο τίτλος είναι μάλλον παραπλανητικός, αφού δεν πρόκειται για κάποιο πόνημα αυτοβοήθειας με περιτύλιγμα ποπ ψυχολογίας και εύκολης καταγγελίας της σύγχρονης κουλτούρας των social media. Δεν έχει καν πολλή σχέση με τη «μάστιγα» των selfies, στις οποίες απλώς καταλήγει μετά από μια μακρά ιστορική και πολιτισμική αναδρομή στην κουλτούρα του ναρκισσισμού που βασανίζει την ανθρωπότητα από την εποχή του Αριστοτέλη ως τις μέρες μας, σε συνάρτηση με τη νευρωτική τελειομανία που μας κατατρώει και παρουσιάζεται πλέον όλο και πιο έντονα διαβρωτική, καθώς περιφερόμαστε καταπιεσμένοι από το βασανιστικό όραμα ενός εαυτού με τα χαρακτηριστικά «εξωστρεφούς, λεπτού, όμορφου, αυτάρκους, αισιόδοξου, εργατικού, επιχειρηματικά πανούργου, γεμάτου αυτοπεποίθηση παγκόσμιου πολίτη». Ποθούμε την υποτιθέμενη τελειότητα των άλλων, των «επιτυχημένων», κι αυτό μας σκοτώνει αργά. Αυτό που επιχειρεί να καταδείξει, μεταξύ άλλων, η νευροεπιστήμη, που εστιάζει στον κοινωνικό πόνο, είναι το βαθύ και σκοτεινό έλλειμμα του ατομικισμού (και της απληστίας και του ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού, αλλά ας μην το ανοίξουμε προς τα κει). Είμαστε τόσο κοινωνικά όντα, ώστε, όπως έχουν δηλώσει χαριτολογώντας (αλλά και ακριβολογώντας) επιστήμονες, είμαστε κατά δέκα τοις εκατό, τουλάχιστον, σαν τις μέλισσες. Κι όταν οι άλλοι, και ειδικά αυτοί που έχουμε αναγάγει σε πρότυπα, δεν ανταποκρίνονται στην ανάγκη μας να είμαστε (ίσοι) μαζί τους, αυτό πονάει. Θέλουμε να ανήκουμε ισότιμα στην ομήγυρη, στην παρέα, στην κοινότητα, γι’ αυτό και καταλήγουμε συχνά να μηρυκάζουμε «ξένες φωνές, απόψεις, τσιτάτα, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούμε». Ελλοχεύει όμως έτσι ο κίνδυνος ποινικοποίησης (με ή χωρίς εισαγωγικά) κάθε φωνής που δεν εντάσσεται σε μια καθορισμένη ατζέντα, όπως έχουμε κουραστεί να βλέπουμε να συμβαίνει στα ειδησεογραφικά μέσα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε διάφορες πλατφόρμες παραγωγής σύγχρονης σκέψης, ακόμα και στα πανεπιστήμια. Το καλό με το βιβλίο του Storr είναι ότι, αντίθετα από τόσα και τόσα εγχειρίδια αυτογνωσίας που κυκλοφορούν (και μοιάζουν να πουλάνε όλα ανεξαιρέτως), στο τέλος σε καλεί να χαλαρώσεις παρέα με τον περιορισμένο, αιώνια αδύναμο, ανθρώπινο εαυτό σου, χωρίς να τον ψέγεις για τις αδυναμίες του και για το γεγονός ότι ώρες-ώρες, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε κάποιο σημείο, μοιάζει με ένα «τσουβάλι από θορυβώδη φαντάσματα».

α π ό το ν σπ υ ρο σταβ ερ η

Αλμανάκ

αθήνα, 1985

Τουρίστες στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 17.5.18 – lifo

15

TalkoftheTown

16 lifo –

17.5.18

72 με την

ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΡΕΪΡΑ

Στην Ελλάδα έγινε αντικείμενο χλευασμού επειδή είναι αλβανικής καταγωγής και όμορφη γυναίκα. Στην Ευρώπη έγινε gay icon κι έφτασε στη δεύτερη θέση της Eurovision, απέναντι σε ένα Ισραήλ που είχε προωθήσει υστερικά τη συμμετοχή του.

Δύο εικοσιτετράωρα μετά τον τελικό της Eurovision,όπου κατέκτησε τη δεύτερη θέση για λογαριασμό της Κύπρου, η Ελένη Φουρέιρα ακόμα ρίχνει παλμούς. Καθώς κάνουμε μια πρωινή βόλτα στην πλατεία Συντάγματος, ακούμε ένα ουρλιαχτό. Μια παρέα έφηβων κοριτσιών την έχει μόλις πάρει χαμπάρι και ζητά να βγάλει selfies μαζί της. Ακολουθεί ένα ζευγάρι μεγάλης ηλικίας. Παράλληλα, μια τουρίστρια από το Καζακστάν, μια χώρα που δεν συμμετέχει στον διαγωνισμό τραγουδιού, με ρωτά αν είναι όντως αυτή. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση στη δισκογραφία με το γκρουπ των Mystique, η καριέρα της φαίνεται να απογειώνεται μέσα σε μία νύχτα. Ή, για την ακρίβεια, μέσα σε περίπου δέκα μέρες, όσες χρειάστηκε για να ανέβει από τον πάτο των προγνωστικών, που την έβγαζαν οριακά εκτός τελικού, στην κορυφή και να απειλήσει σοβαρά το Ισραήλ, μια συμμετοχή με τεράστια προώθηση που εξαρχής είχε όλα τα φόντα για να νικήσει και ερχόταν πρώτη για μήνες σε όλα τα στοιχήματα. Και ξαφνικά, όλοι οι επικριτές της που συνήθιζαν να της προσάπτουν δύο χαρακτηριστικά για τα οποία δεν είναι υπεύθυνη, την ομορφιά και την αλβανική της καταγωγή, φαίνονται ακόμα «μικρότεροι» μπροστά σε μια Ευρώπη που παραδέχτηκε το ταλέντο της. «Την ώρα που έμπαινα στο αεροπλάνο

κε ιμε ν ο :αλ εξ ανδρος δι ακοσαβ βας, π ο ρ τ ρετ ο : π αρι ς ταβι τ ι α ν 17.5.18 – lifo

17

72

με την ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΡΕΪΡΑ

TalkoftheTown

Με ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι αν στενοχωρήθηκα που η κριτική επιτροπή της Αλβανίας μού έδωσε δέκα και όχι δώδεκα βαθμούς, κανείς δεν με ρώτησε για το επτάρι της Ελλάδας στον ημιτελικό. Ένα σύστημα ολόκληρο προσπαθεί να δείξει πράγματα που δεν υπάρχουν.

18 lifo –

17.5.18

για τη Λισαβόνα, ήξερα ότι είχα πάρει ένα μεγάλο ρίσκο, τόσο με την ίδια τη συμμετοχή μου όσο και με το τραγούδι, που ήταν εκτός της comfort zone μου, αλλά και με το γεγονός ότι πήγαινα με την Κύπρο και όχι με την Ελλάδα» θα μου πει. «Πίστευα πολύ στον εαυτό μου, όμως γνώριζα ότι την Κύπρο δεν τη δίνουν ποτέ ψηλά στα στοιχήματα. Είχαμε προσχεδιάσει με την ομάδα μου και το ΡΙΚ ότι θα κάνουμε ένα κλιπ ωραίο αισθητικά, αλλά όχι χορευτικό, ώστε να μην προδώσουμε αυτό που θα παρουσιάζαμε. Το κόλπο πέτυχε και όταν φτάσαμε, ενώ δεν μας υπολόγιζε κανείς, μετά την πρώτη πρόβα μπήκα στην πεντάδα των στοιχημάτων κι έπειτα έφτασα στην πρώτη θέση». Η Ελένη είχε επιχειρήσει πολλές φορές να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον διαγωνισμό – πλέον είναι γνωστό ότι η ΕΡΤ την απέρριπτε επανειλημμένα, με τη δικαιολογία ότι αυτό που κάνει είναι διαφορετικό από αυτό που θέλουν. Γιατί όμως τέτοια εμμονή με τη Eurovision; «Είναι ο μόνος τρόπος να σε δουν 250 εκατομμύρια κόσμος. Είναι η μεγαλύτερη διεθνής μουσική γιορτή, όποιον καλλιτέχνη κι αν ρωτήσεις, θα ήθελε να τον δει ένα τέτοιο κοινό». «Δικαίωση» είναι η λέξη που περιγράφει καλύτερα τα συναισθήματά της, τώρα που κάπως πάνε να καταλαγιάσουν. «Υπάρχει μια μικρή απογοήτευση όταν φτάνεις τόσο κοντά και τα έχεις βάλει με το Ισραήλ, που είναι τόσο μεγάλη δύναμη. Ξέρω ότι είμαστε νικητές για πολλούς λόγους, βλέποντας, ας πούμε, ότι στον ημιτελικό ήμασταν πρώτοι στις ψήφους του κοινού». Κι ακόμα σίγουρα δεν έχει πάρει χαμπάρι τον αντίκτυπο που έχει το τραγούδι και η παρουσία της γενικότερα στο κοινό, αυτό το κοινό που ούρλιαζε στο στάδιο, σε όλες τις εμφανίσεις της, που το τραγουδούσε δυνατά στα πάρτι της Λισαβόνας, που την ανεβάζει

μου “έχεις γεννηθεί γι’ αυτό, έχεις παλέψει, το αντέχεις και θα το κάνεις καλά. Στο green room ήμουν ευτυχισμένη γι’ αυτό που είχα δώσει. Από πού πηγάζει η αυτοπεποίθηση; Από μικρή πάντα ήθελα να τα καταφέρω και πάντα λαχταρούσα να με αποδεχτούν. Μετά από τόσο κόπο, δεν επιτρέπεις σε κανέναν και σε τίποτα να σου πάρει ό,τι έχεις κατακτήσει». Η Ελένη Φουρέιρα είναι gay icon στην Ελλάδα – και πλέον και στο εξωτερικό. Έχει ήδη κλείσει εμφανίσεις σε μεγάλα φετινά Prides της Ευρώπης, στο Άμστερνταμ, στη Μαδρίτη, στη Στοκχόλμη, στο Λονδίνο, ακόμα και σε επερχόμενα Latin Awards. Παράλληλα, έρχονται νέα ελληνικά και αγγλόφωνα singles, καθώς και ξενόγλωσσο άλμπουμ. «Θα λείπω συνέχεια, αλλά πάντα θα είναι στην Αθήνα η βάση μου. Πού να πας πιο όμορφα;» Της αναφέρω πως θεωρώ ότι η κατάκτηση του δύσκολου γκέι κοινού από μια ποπ τραγουδίστρια είναι δείγμα επιτυχίας και επιχειρώ έναν παραλληλισμό ανάμεσα στον δικό της πολυετή δισταγμό –βούτυρο στο ψωμί των επικριτών της– να αποκαλύψει δημόσια την καταγωγή της και στον φόβο ενός ομοφυλόφιλου να κάνει coming out. Συμφωνεί. « Έτυχε να μεγαλώσω στην Ελλάδα, να την κάνω πατρίδα μου και να τη λατρέψω. Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα σε κανέναν και δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσπαθείς να κερδίσεις την αποδοχή όλων, το καταλαβαίνεις όμως μεγαλώνοντας. Χαίρομαι που τα πράγματα έχουν αλλάξει για τους ομοφυλόφιλους, είμαι η πρώτη που στηρίζω την αλλαγή και παλεύω για τα δικαιώματα των ανθρώπων. Μετά το bullying που έχω φάει για το θέμα της καταγωγής μου, ενώ νόμιζα ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και ως προς αυτό, τελικά υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θα έχουν ρατσιστικές διαθέσεις».

με μεγάλη ταχύτητα στα διεθνή charts και την αποθεώνει στα social media (ακόμα και σε χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με τον θεσμό), την ίδια στιγμή που θερμότατα σχόλια έχουν γραφτεί για εκείνη μέχρι και στους «New York Times». «Μιλούσα μαζί τους στο τηλέφωνο και δεν είχα καλό σήμα. Σκεφτόμουν “Θεέ μου, μην κοπεί το σήμα, μια φορά στη ζωή μου το κάνω αυτό!”. Σ’ το ορκίζομαι, όλο αυτό το διάστημα δεν υπήρξε ένας άνθρωπος που να μου ζήτησε κάτι, να βγει μια φωτογραφία μαζί μου, ένας blogger που να ζήτησε μια δήλωση, και να του είπα όχι». Δικαίωση και απέναντι στην ΕΡΤ, λοιπόν, τις συνεχείς απορρίψεις της οποίας κάποιοι δημοσιογράφοι ξένων χωρών απέδωσαν σε ρατσισμό για την αλβανική καταγωγή της; Στην ΕΡΤ, η επιτροπή της οποίας την τίμησε μόνο με 7 βαθμούς στον ημιτελικό; «Αν ήταν ρατσιστικά τα κίνητρα των απορρίψεων, τότε λυπάμαι πολύ. Η δικαίωση είναι προσωπική και δεν έχω να κατηγορήσω κανέναν, αν οι λόγοι είναι καθαρά καλλιτεχνικοί. Η βαθμολογία πλήγωσε περισσότερο την Κύπρο παρά εμένα. Εγώ ακούω το κοινό, αυτό έχει τη δύναμη, και όχι πέντε άνθρωποι από κάθε χώρα που έχουν συγκεκριμένη κουλτούρα ή που τους είπαν τι να ψηφίσουν. Δεν με απασχολεί η άποψή τους. Με ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι αν στενοχωρήθηκα που η κριτική επιτροπή της Αλβανίας μού έδωσε δέκα και όχι δώδεκα βαθμούς, κανείς δεν με ρώτησε για το επτάρι της Ελλάδας στον ημιτελικό. Ένα σύστημα ολόκληρο προσπαθεί να δείξει πράγματα που δεν υπάρχουν». Μπορεί να μη σου αρέσει η μουσική ή η αισθητική που πρεσβεύει, όμως δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις ότι η Ελένη είναι άψογη επαγγελματίας, που έχει δεχτεί τέτοιον πόλεμο όσο λίγοι mainstream καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Η άνεση, ωστόσο, και η αυτοπεποίθησή της στην τεράστια σκηνή της Eurovision, που είναι ικανή να καταπιεί μεγάλους καλλιτέχνες, ήταν παροιμιώδεις. «Το άγχος μπορεί να σου κόψει ακόμα και την ανάσα. Την ώρα που με έπαιρνε ο floor manager για να ανέβω στη σκηνή, έλεγα στον εαυτό

Εδώ κολλάει και το περιστατικό με το σύμβολο του αλβανικού αετού, που ο φακός απαθανάτισε την Ελένη να σχηματίζει μαζί με τον εκπρόσωπο της Αλβανίας στη Eurovision. Μερίδα των εγχώριων media βρήκε ευκαιρία να βγάλει εθνικιστικές κορόνες στο παρά πέντε του διαγωνισμού. «Τόσες εκπομπές με έκαναν σκουπίδι απλώς και μόνο για να βγάλουν πρώτο θέμα, υποστηρίζοντας κάτι ψευδές. Με σόκαρε ολόκληρη η χώρα που αγαπάω να είναι μιντιακά ξαφνικά εναντίον μου. Αυτοί με πλήγωσαν, όχι οι Έλληνες. Κανένας από αυτούς που με έκαναν κάποτε να ντρέπομαι και να φοβάμαι να πω ποια είμαι δεν θα με κάνει να μισήσω την Ελλάδα. Δεν θα το καταφέρουν. Βγήκε η Ραχήλ Μακρή και είπε ότι έχω φάει τα λεφτά της Ελλάδας, επειδή μεγάλωσα εδώ. Δουλεύω σε αυτήν τη χώρα και δίνω ένα μεγάλο ποσοστό από το εισόδημά μου. Δεν έχω κλέψει ούτε ένα ευρώ από το κράτος. Πληρώνω την ΕΡΤ μαζί με όλους τους Έλληνες και η ΕΡΤ έκανε 70% τηλεθέαση την ημέρα που εγώ τραγούδησα. Από τα δικά μου λεφτά πληρωνόταν η κ. Μακρή όταν ήταν βουλευτής». Μια όμορφη γυναίκα έχει να παλέψει επιπρόσθετα με τον σεξισμό και η Ελένη θυμάται: «Πριν βγω να τραγουδήσω, ένας πολύ σπουδαίος δημοσιογράφος μού είπε τετ-α-τετ: “Είσαι σέξι, νέα και δυναμική. Δεν θα σε ψηφίσουν πολλές επιτροπές. Πρέπει να σε λυπηθούν κι εσύ δεν πούλησες τη δική σου λυπητερή ιστορία”. Μα, εγώ πήγα για να πουλήσω την καλλιτεχνική μου παιδεία! Όταν τελείωσε ο διαγωνισμός, τον θυμήθηκα. Έχω φάει bullying ακόμα και γι’ αυτό. “ Έλα, μωρέ, τώρα, αυτή γυμνή βγαίνει, γι’ αυτό ασχολούνται μαζί της”. Στην Ευρώπη κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο. Το ότι μπορώ να είμαι σέξι είναι μέρος της δουλειάς μου και μου αρέσει. Φυσικά και με έχουν εκμεταλλευτεί επαγγελματικά, αλλά αν έχεις αυτογνωσία, το καταλαβαίνεις την ίδια στιγμή που πάνε να σε εκμεταλλευτούν».

TalkoftheTown

ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ

Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα. από th lifo team

ΑΝΤΙΔΡΆΣΕΙΣ ΠΡΟΚΑΛΕΊ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΆΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ

UrbanLife

α π ό το ν γι άν ν η π α νταζ ό π ουλο

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο, τι δηλώνει ο δήμαρχος Αθηναίων.

Αναταράξεις δημιούργησε η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την ανάπλαση του εμπορικού τριγώνου της Αθήνας αλλά και των Προσφυγικών της λεωφόρου Αλεξάνδρας ανάμεσα στην κυβερνητική πλειοψηφία, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τον Δήμο Αθηναίων. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με την επωνυμία «Ανάπλαση Αθήνας Ανώνυμη Εταιρεία», προβλέπει τη συντονισμένη και ταχύρρυθμη υλοποίηση αναπλάσεων στην πόλη των Αθηνών, ιδίως στο κέντρο της, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής, η κοινωνική συνοχή και η οικονομική ανάπτυξη των υπό ανάπλαση περιοχών. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η διάρκεια της εταιρείας είναι τριακονταετής με δυνατότητα παράτασης, ενώ το μετοχικό της κεφάλαιο ορίζεται στα 50.000 ευρώ και το αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το ελληνικό Δημόσιο. Όπως διαβάζουμε, δημιουργείται μια ανώνυμη εταιρεία που φέρει τον τίτλο «Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.» και σκοπός της είναι ο συντονισμός του σχεδιασμού, ο προγραμματισμός και η υλοποίηση αναπλάσεων εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων, στις προαναφερθείσες περιοχές. Στο πλαίσιο αυτού του σκοπού, η «Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.» έχει τη δυνατότητα να αξιοποιεί εγκαταλελειμμένα, κενά ή ανενεργά κτίρια µε τη σύμφωνη γνώμη και σε συνεργασία µε τους ιδιοκτήτες, νομείς, κατόχους ή τους αρμόδιους διαχειριστές τους. Επίσης μπορεί να αποκαθιστά διατηρητέα κτήρια και νεότερα μνημεία, να αναλαμβάνει δράσεις ενίσχυσης της νεοφυούς και καινοτόμου επιχειρηματικότητας και της αλληλέγγυας οικονομίας, ανάδειξης του τουριστικού χαρακτήρα των περιοχών, πολιτιστικής αναβάθμισης, αθλητισμού και δράσεις υπέρ των νέων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Ειδικά με την ανάπλαση των Προσφυγικών της λεωφόρου Αλεξάνδρας, πλην της πολιτιστικής αξιοποίησης, σχεδιάζεται η παροχή στεγαστικής συνδρομής στις αδύναμες οικονομικά οικογένειες των καρκινοπαθών που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας». Η εταιρεία θα διοικείται από οκταμελές διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο θα μετέχουν εκπρόσωποι των συναρμόδιων υπουργείων Υποδομών, Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, της Περιφέρειας Αττικής και του Δήμου Αθηναίων, καθώς και ο διοικητής του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας», λόγω της παρέμβασης στις γειτονικές προσφυγικές κατοικίες στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Παράλληλα, θα έχει πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο που θα είναι πρόσωπο «εγνωσμένου κύρους και επαγγελματικής εμπειρίας». Χαρακτηριστικές της έντασης που επικρατεί ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος σημείωσε για το θέμα: «Ζούμε σε μια απάνθρωπη πόλη, όπου οι συμπολίτες μας με αναπηρία δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση ούτε στο σπίτι τους, αν βγουν έξω, ούτε στη στάση του λεωφορείου, ούτε πουθενά. Το ίδιο ισχύει για τους ηλικιωμένους και για όσους πηγαίνουν κάπου το παιδί τους με καροτσάκι. Στα σχολεία δεν υπάρχουν αξιοπρεπείς χώροι ούτε για τα διαλείμματα». Οι αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και

του Δήμου Αθηναίων ήταν έντονες, αφού έκαναν λόγο για μια «αχρείαστη εταιρεία», μόνο και μόνο για να «διοριστούν οι ημέτεροι». Κυβερνητικές πηγές, μιλώντας στη LiFO, τόνισαν ότι πρόκειται για ένα επιχειρησιακό ολιστικό σχέδιο που έρχεται να δώσει λύση στα γραφειοκρατικά εμπόδια και στους μικροπολιτικούς ανταγωνισμούς που κυριαρχούσαν πολλά χρόνια, χωρίς όμως να αφαιρούνται αρμοδιότητες από τον Δήμο Αθηναίων. Την ίδια στιγμή πολλοί διακρίνουν βαθύτερα πολιτικά κίνητρα πίσω απ’ αυτή την ενέργεια: σε παλιότερη συνάντησή τους ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Καμίνης είχαν συμφωνήσει σε μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις για την Αθήνα, αλλά η υποψηφιότητα του δεύτερου στις εσωκομματικές εκλογές του Κινήματος Αλλαγής φαίνεται ότι κλόνισε τις ισορροπίες. Πάντως, σε επικοινωνία που είχε με τη LiFO ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης υποστήριξε ότι πρόκειται για «πασαλείμματα που τα έχει πληρώσει ακριβά η Αθήνα» και επιβεβαίωσε ότι ο δήμος δεν πρόκειται να συμμετάσχει στην εταιρεία που θα συσταθεί λέγοντας: «Αποδοκιμάσαμε πολιτικά και δεν θα συμμετάσχουμε στην εταιρεία που συστήνει η κυβέρνηση για αναπλάσεις στην Αθήνα, όχι γιατί δεν μας δόθηκε κάποια περίοπτη θέση στο σχήμα. Από την πρώτη στιγμή είχαμε ξεκαθαρίσει ότι μια τέτοια δομή θα είχε νόημα μόνο αν μπορούσε να αξιοποιήσει, να συνδέσει μεταξύ τους τα σχέδια που με πολύ κόπο και χρήμα έχουν καταρτιστεί και υλοποιούνται για την αναζωογόνηση της πρωτεύουσας. Θα έπρεπε, μάλιστα, να διδαχτεί η κυβέρνηση από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες παλιότερων σχημάτων που τώρα δεν υπάρχουν, όπως η Εταιρεία για την Ενοποίηση των Αρχαιολογικών Χώρων ή το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας. Σήμερα ξέρετε τι συμβαίνει; Η κυβέρνηση επέλεξε να λειτουργήσει υπερσυγκεντρωτικά, με πρότυπο ένα μοντέλο κράτους που έχει χρεοκοπήσει παγκοσμίως. Δεν νομίζω ότι έχουν στο μυαλό τους κάτι ολοκληρωμένο. Ίσως να μην το θέλουν κιόλας. Αλλιώς θα έρχονταν και θα μας έλεγαν “ωραία η παρέμβασή σας με τις πεζοδρομήσεις στο εμπορικό τρίγωνο, πάρτε τα μέσα και τους επιπλέον πόρους να το κάνετε ακόμα πιο πλήρες και ακόμα πιο γρήγορα”. Δεν το κάνουν όμως αυτό. Ας το έκαναν κι ας έκοβαν μόνοι τους την κορδέλα ο κ. Φλαμπουράρης και ο κ. Σπίρτζης. Σας το λέω ειλικρινά, έτσι κι αλλιώς δεν μου αρέσει να κόβω κορδέλες. Δεν το έκανα πουθενά, ούτε στο Σεράφειο, ούτε στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, ούτε όταν ξανακάναμε τη Βίλα Αμαλίας σχολείο, ούτε πουθενά. Θεωρώ ότι σκοπεύουν να κάνουν αποσπασματικές παρεμβάσεις στην Αθήνα με κριτήρια άγνωστα. Θα κάνουν πασαλείμματα και αυτά τα πασαλείμματα η Αθήνα τα έχει πληρώσει. Χρειάζεται προσήλωση πάνω στο Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης του Δήμου Αθηναίων που υπογράφουν δεκαεφτά υπουργεία, βρίσκεται σε εξέλιξη και χρειάζεται γενικό προσκλητήριο. Δεν περισσεύει κανείς και η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τον τρόπο να συντονίσει όλους τους φορείς που πρέπει να εμπλακούν στην προσπάθεια».

1

τα σκουπίδια στον βράχο του αρείου πάγου. O αναγνώστης Μάκης Κοσσιώρης

μας επισημαίνει την κατάσταση που συνάντησε στον Άρειο Πάγο σε μια κυριακάτικη βόλτα του πριν από μερικές εβδομάδες. «Το πλήθος των Ελλήνων και των τουριστών περίμενε μια δυσάρεστη και ανεπίτρεπτη έκπληξη. Ο βράχος, ξεχειλισμένος από σκουπίδια και δυσοσμία, με καταφανέστατη την αδιαφορία των υπευθύνων για την καθαριότητα!» Μάλιστα, όπως υποστηρίζει, «σε σχετική ερώτησή μου στα εκδοτήρια εισιτηρίων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, παραπλεύρως, πήρα την ακόλουθη εξωφρενική απάντηση: “Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την Ακρόπολη, ο λόφος δεν είναι αρχαιολογικός χώρος υπό τη δικαιοδοσία μας”. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το εξής: “Σήμερα, δε, είναι σχετικά καλά, μερικές φορές η μπόχα και το σκουπιδαριό ξεχειλίζουν μέχρι τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου!”».

2

το κλείσιμο της ηρώδου αττικού. Τις περισσότερες μέρες, όταν δεν είναι τελείως αποκλεισμένος, η πρόσβαση στον δρόμο που φιλοξενεί το Μέγαρο Μαξίμου και το Προεδρικό Μέγαρο είναι πολύ περιορισμένη, αφήνοντας έναν μικρό χώρο για μηχανάκια και αυτοκίνητα. Εντάξει, ας υποθέσουμε ότι τα μέτρα ασφαλείας δικαιολογούνται σε περιπτώσεις επισκέψεων αρχηγών κρατών κ.λπ., αλλά ποιος είναι ο λόγος να γίνεται αυτό σε καθημερινή βάση;

3

η μικρή πιάτσα των ταξί στη μητροπόλεως. Ανέκαθεν υπήρχαν σταθμευμένα

ταξί στη Μητροπόλεως, στη διασταύρωση με τη Βουλής. Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, ο αριθμός τους έχει αυξηθεί, με αποτέλεσμα να παρατηρείται συμφόρηση σε έναν δρόμο που είναι ήδη στενός και πολυσύχναστος.

Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr 17.5.18 – lifo

19

VINIETA

Ετη φωτός μπροστά ΣΤΑΜΆΤΗΣ

ΚΡΙΜΙΖΉΣ

ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑN ΜΗΝΑ Ο ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ ΗΡΘΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΌΠΟΥΛΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ 20 lifo –

17.5.18

Τ

ο Γραφείο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών στεγάζεται σε ένα σύγχρονο και όμορφο κτίριο του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών που βρίσκεται περικυκλωμένο από μια κατάφυτη έκταση στην περιοχή του Παπάγου. Είναι Δευτέρα πρωί και έχω πάει να συναντήσω τον διαστημικό επιστήμονα και ακαδημαϊκό Σταμάτη Κριμιζή. Το τελευταίο διάστημα βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας λόγω της σύντομης παραμονής του στην προεδρία του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού (ΕΛΔΟ). Ο Σταμάτης Κριμιζής είναι ένας άνθρωπος που κατάφερε, ξεκινώντας από το γραφικό χωριό Βροντάδο της Χίου, να κατακτήσει τον χώρο του Διαστήματος, συμπληρώνοντας ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί. Στην πολυετή πορεία του έχει πετύχει πλήθος διακρίσεων και βραβεύσεων, ένα αξιοθαύμαστο ερευνητικό έργο, μια πλούσια και διακεκριμένη καριέρα και μια αδιαμφισβήτητη επιστημονική προσφορά. Είναι ένα πρόσωπο γεμάτο δημιουργικές εμπειρίες. «Γεννήθηκα στο Βροντάδο της Χίου και εκεί τελείωσα το δημοτικό και το γυμνάσιο. Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης στην Αμερική. Μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον με δυσκολίες, κακουχίες και στερήσεις, σε μια κατοχική Ελλάδα. Θυμάμαι ότι ως οικογένεια καθόμασταν στο πάτωμα για να φάμε, έχοντας ανοιχτή μόνο μια λυχνία. Κι όταν ακούγαμε βήματα από τις αρβύλες των Γερμανών στρατιωτών, σβήναμε τη λυχνία και επικρατούσε η απόλυτη ησυχία. Σήμερα φαίνονται παράλογα όλα αυτά, αλλά την πρώτη μου σοκολάτα την έφαγα σε ηλικία έξι ετών, το 1945. Τα παιδικά μας βιώματα παίζουν σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία μας, αλλά πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσουν και ως εμπόδιο. Όταν, για παράδειγμα, μεγαλώνεις σε μια καταπιεσμένη κοινωνία υπό τις διαταγές του ξένου κατακτητή, είναι σίγουρο ότι θα σε απασχολήσουν αργότερα αρκετά έννοιες όπως η ταυτότητα και η ελευθερία» εξηγεί. Η συναρπαστική περιπέτεια της ζωής του ξεκίνησε ουσιαστικά στα δεκαοκτώ του χρόνια, όταν έφυγε για την Αμερική, για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Όταν ήταν πρωτοετής, εκτοξεύτηκε το Σπούτνικ, έλαβε το πτυχίο της Φυσικής το 1961 από το Πανεπι-

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στήμιο της Αϊόβα και βρέθηκε υπό την καθοδήγηση του J.A. Van Allen, ο οποίος ανακάλυψε τις ομώνυμες ραδιενεργές ζώνες γύρω από τη Γη. Το 1979 η Διεθνής Αστροναυτική Ένωση μετονόμασε τον Αστεροειδή 1979 UH σε 8323 KRIMIZIS – είναι ο μόνος επιστήμονας στον κόσμο τα όργανα του οποίου έχουν εξερευνήσει όλους τους πλανήτες, ενώ επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον του πρότειναν τη θέση του διευθυντή της NASA, αλλά εκείνος αρνήθηκε, λέγοντας «ήταν μια διοικητική θέση και θα με έβγαζε ολωσδιόλου από την επαφή με το επιστημονικό μου έργο». Όπως υπογραμμίζει, ένα από τα πρώτα και κύρια χαρακτηριστικά που διαπίστωσε στον τρόπο ζωής στην Αμερική ήταν η αξιοκρατία. «Στη χώρα αυτή η αξιοκρατία αποτελεί αδιαπραγμάτευτη αξία. Οι δάσκαλοι σε ενθαρρύνουν, σε βοηθούν και σε συμβουλεύουν με μοναδικό στόχο να επιτύχεις. Κανένας από τους μέντορές μου δεν με έβλεπε ανταγωνιστικά. Ένας από αυτούς ήταν ο J.A. Van Allen, ο οποίος έφτιαξε τον πρώτο αμερικανικό δορυφόρο. Όταν κέρδισα σε ένα πείραμα, εκείνος απάντησε: «Δεν χαίρομαι που έχασα, χαίρομαι όμως που αυτός που κέρδισε είναι μαθητής μου». Ο διάσημος επιστήμονας της NASA διαπίστωσε, λοιπόν, πολύ γρήγορα ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες όλα λειτουργούν αξιοκρατικά. Παίρνω την ευκαιρία να του αντιτείνω ότι πολύ σύντομα αντιλήφθηκε πως στη χώρα μας συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Αφού χαμογελά, μου λέει χαριτολογώντας: « Ήταν αρκετές 4 εβδομάδες παραμονής και 3 συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου του ΕΛΔΟ για να κατανοήσω πλήρως αυτό που λέμε στη Χίο: “Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει”. Μου έκανε χείριστη εντύπωση, ειδικά όταν με κατηγόρησαν πως δεν ξέρω να διοικώ. Το γεγονός ότι βρέθηκα στη διοίκηση διαστημικών προγραμμάτων στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς των ΗΠΑ ή ότι διαχειρίστηκα προγράμματα όπως αυτό του τελευταίου χρόνου, που είχε προϋπολογισμό πάνω από διακόσια εκατομμύρια και περισσότερους από εξακόσιους ανθρώπους, δεν σημαίνει τίποτα για την ελληνική κυβέρνηση; Ναι, μάλλον, τότε, δεν έχω εμπειρία» προσθέτει αστειευόμενος.

Σ

το άκουσμα της είδησης ότι αναλαμβάνει πρόεδρος του ΕΛΔΟ ο Σταμάτης Κριμιζής όλοι συμφώνησαν ότι επρόκειτο για τον σωστό άνθρωπο στη σωστή θέση. Φυσικά, δεν πέρασε πολύς καιρός και η κανονικότητα που έχουμε συνηθίσει σε αυτήν τη χώρα επανήλθε με τον χειρότερο τρόπο, με την κραυγαλέα επιστολή παραίτησης του διάσημου επιστήμονα. «Αναμφίβολα, η πρώτη ανακοίνωση που έγινε για τη δημιουργία του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού γελοιοποιήθηκε, διότι περιείχε πολλές ανακρίβειες. Η προσέγγιση έγινε όταν βρέθηκα στο Ευγενίδειο για μια διάλεξη που αφορούσε την αποστολή στον Πλούτωνα. Εκεί ήταν και ο κ. Νίκος Παππάς, ο οποίος μου ζήτησε να συναντηθούμε. Πράγματι, τον επισκέφθηκα και του είπα εξαρχής ότι γελοιοποίησαν μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Τότε μου δήλωσε ότι αν αναλάμβανα την ηγεσία του ΕΛΔΟ, θα έκαναν ό,τι τους πω. Του απάντησα ότι θα βοηθούσα, αρκεί να ακολουθούσαν τον μοναδικό μου όρο, την αξιοκρατία. Έθεσα το πλαίσιο, το οποίο υποστήριζα ότι θα είχε διακομματικό χαρακτήρα και θα κινούνταν πάνω στο τρίπτυχο “αξιολόγηση, αξιοκρατία, αριστεία”. Συμφωνήσαμε και είπαμε να προχωρήσουμε. Σε έναν μήνα

22 lifo –

17.5.18

παρουσιάσαμε και τη βασική μας εισήγηση, που περιλάμβανε όλες τις διεθνείς πρακτικές. Τη δέχτηκαν χωρίς καμία διαφωνία. Ήταν μια ολοκληρωμένη πρόταση που θα μετατρεπόταν σε νομοσχέδιο. Εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα, αφού ενεπλάκησαν ο γενικός γραμματέας του υπουργείου κ. Μαγκλάρας και οι υπάλληλοί του. Ένας άνθρωπος που μόλις είχε μάθει πώς “γράφεται σωστά η λέξη Διάστημα”, αλλά είχε σπουδαίες απόψεις για το τι είναι το Διάστημα. Διεμήνυσα στον κ. Νίκο Παππά τα προβλήματα που είχαν προκύψει και με διαβεβαίωσε ότι θα έκανε ό,τι του έλεγα. Το δεύτερο πρόβλημα που παρουσιάστηκε αφορούσε το ότι ενώ πρόκειται για έναν ανεξάρτητο οργανισμό, ο κ. Τσακαλώτος αποφάσισε ότι θα είχε τη μορφή ΔΕΚΟ. Τότε μου είπε ο κ. Παππάς ότι στο κέλυφός του θα ήταν ΔΕΚΟ, αλλά οι ιδιαίτερες διατάξεις θα μας έδιναν μεγάλη αυτονομία και ευελιξία ως οργανισμό. Έτσι, δέχτηκα να προωθηθεί το νομοσχέδιο, αλλά όταν εμφανίστηκε στη Βουλή είχαμε νέο θέμα να αντιμετωπίσουμε. Χωρίς καμία ενημέρωση, είδαμε ότι δημιουργούνταν ένα νέο συμβούλιο υπό την προεδρία του γενικού γραμματέα, κάτι που προφανώς υποκαθιστούσε τις αρμοδιότητες του οργανισμού. Τελικώς, η διάταξη έμεινε στο νομοσχέδιο και από εκείνη τη στιγμή έχασα πλήρως το ενδιαφέρον μου. Στην επόμενη συνάντησή μας ο κ. Παππάς με καθησύχασε ότι επρόκειτο για ένα όργανο του οποίου αρμοδιότητα θα ήταν να δέχεται τις εισηγήσεις των υπουργείων και να τις μεταφέρει στον ΕΛΔΟ, καθώς και ότι δεν θα είχε εκτελεστική εξουσία. Φυσικά, διαπίστωσα πολύ γρήγορα ότι για τη συγκρότηση του συγκεκριμένου συμβουλίου όχι μόνο δεν επιλέχθηκαν οι άνθρωποι που είχα συστήσει και θεωρώ ότι αξίζουν αλλά ότι –το χειρότερο όλων– τους περισσότερους από τους κυρίους που είχαν διοριστεί δεν τους γνώριζα καν. Ορισμένοι ήταν εντελώς άσχετοι ή, κατά κάποιον τρόπο, συμπεριλαμβάνονταν στην κατηγορία που λέμε συχνά “είσαι ό,τι δηλώσεις”. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι υπήρχε προεδρικό διάταγμα που είχε δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και έπαιρνε όλες τις αρμοδιότητες από τον ΕΛΔΟ και τις έδινε στον γενικό γραμματέα. Σκεφτείτε ότι ακόμα κι αυτοί που συγκροτούσαν το συμβούλιο, που, όπως σας είπα, δεν ήταν άνθρωποι που είχα επιλέξει, αντέδρασαν πολύ έντονα. Γινόμασταν, λοιπόν, ένας οργανισμός διακοσμητικός, χωρίς κανέναν επιτελικό ρόλο, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο: να αναλαμβάνουν την τύχη του διαστημικού οργανισμού άνθρωποι που δεν έχουν καμία γνώση για τον χώρο του Διαστήματος. Όπως σημείωνα και στην επιστολή παραίτησής μου, πολύ σύντομα μου έγινε σαφές ότι ο κ. γ.γ. Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων είχε αναλάβει, υπό την ανοχή του κ. υπουργού, τον ρόλο του “Τσάρου του Διαστήματος” στην Ελλάδα, αν και δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία σε αυτό τον τομέα. Φάνηκε, λοιπόν, πως εγώ περίσσευα, εφόσον δεν δεχόμουν να είμαι φερέφωνο κανενός. Παραιτήθηκα, λοιπόν, την ίδια μέρα που υπέβαλε την παραίτησή του και ο διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού. Ο συγκεκριμένος δεν ήταν άνθρωπος που είχα επιλέξει εγώ αλλά εκείνοι, κι αυτό κάτι δείχνει. Η πιο δυσάρεστη έκπληξη ήταν όταν συνειδητοποίησα πως ο ΕΛΔΟ αποκλείστηκε με υπουργική απόφαση από την αξιολόγηση και τη διαχείριση όλων των διαστημικών προγραμμάτων του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού (περίπου 16 εκατ. ευρώ), αρμοδιότητα η οποία πέρασε σε επιλεγμένους διοικητικούς υπαλλήλους της γενικής γραμματείας

Δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε αξιοκρατία ως κράτος. Υπάρχουν βολεμένοι που δεν το θέλουν αυτό και οι πολιτικοί μας έχουν μάθει τόσα χρόνια να συμβαδίζουν με αυτό το αναξιοκρατικό σύστημα, προωθώντας τους δικούς τους. Είναι βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας η έλλειψη αξιοκρατίας και η κυριαρχία της μετριότητας.

ΙNFO Το βιβλίο του Σταμάτη Κριμιζή «Ταξίδι στο Ηλιακό Σύστημα – Από τον Ερμή στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια», σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Πρατικάκη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

του υπουργείου, κάτι που αντιτίθεται σε κάθε διεθνή πρακτική και σε κάθε λογική. Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, η κρισιμότητα, η πολυπλοκότητα και το οικονομικό μέγεθος τέτοιων προγραμμάτων επιτάσσουν την ενασχόληση εξειδικευμένου και έμπειρου προσωπικού υψηλού κύρους και γνώσεων» διηγείται, φανερά απογοητευμένος από τις εξελίξεις.

Ρ

ωτώ τον κ. Κριμιζή αν προσπάθησαν να του αλλάξουν γνώμη και μου απαντά κατηγορηματικά: «Όχι, ούτε για ένα λεπτό». Στην επιστολή παραίτησης σχολιάστηκε αρκετά η φράση του «θυμάμαι όμως ότι στις ΗΠΑ, κατά τη διερεύνηση του σκανδάλου Watergate, η έκφραση που έγινε δημοφιλής ήταν το “follow the money”» και ο ίδιος απαντά: «Δεν θεωρώ ότι ήταν σκληρή η φράση αυτή, αλλά σας το λέω υπεύθυνα, αποτυπώνει πλήρως την πραγματικότητα. Στην Ελλάδα, πολλές φορές, όταν λες την αλήθεια, θεωρείσαι σκληρός. Αυτά ήταν τα δεδομένα και μιλούν μόνα τους. Όταν προαναγγέλλεται ένα πρόγραμμα 11 μικροδορυφόρων ύψους 23,9 εκατ. ευρώ, περιμένει κανείς ότι θα υπάρχουν μελέτες για τους σκοπούς, τις προδιαγραφές και το σχέδιο κατασκευής υποδομών, κάποιο ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα και, φυσικά, κατάλληλο προσωπικό για την υλοποίησή του, ειδικά όταν αυτό συνοδεύεται από υποσχέσεις για ολοκλήρωση σε πολύ σύντομο χρόνο. Δυστυχώς, αυτές τις συνθήκες δεν τις είδα και, όπως διαπίστωσα, ο ρόλος του ΕΛΔΟ στο πρόγραμμα ήταν τυπικός και προαποφασισμένος. Παρότι δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποια ατασθαλία, προφανώς και γνωρίζω ότι υπήρχαν διασυνδέσεις με μικροβιομηχανίες και γι’ αυτό τον έλεγχο ήθελαν να τον έχει ο γενικός γραμματέας. Επίσης, η πιο τρανή απόδειξη είναι πως για έναν οργανισμό που θα είχε είκοσι άτομα για τη σύσταση νομικού γραφείου προβλέπονταν έξι θέσεις νομικών συμβούλων. Προφανώς, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί είχαν σκοπό “φίλους και γνωστούς τους” να τους παρκάρουν εκεί». Διάδοχος του κ. Κριμιζή στην προεδρία του ΕΛΔΟ είναι ο κ. Χριστόδουλος Πρωτοπαππάς, ο οποίος σε δηλώσεις του αμφισβήτησε το επιστημονικό προφίλ του κ. Κριμιζή, ενώ υποστήριξε ότι «η αξιοκρατία δεν πρέπει να περνάει από το κόσκινο μόνο του κ. Κριμιζή. Είμαστε κι εμείς άξιοι». Σε αυτό το σημείο ο κ. Κριμιζής μου περιγράφει την έκπληξή του για την επιλογή αυτή. Ανασύρω στη συζήτησή μας τις δημόσιες απόψεις του νέου προέδρου του ΕΛΔΟ, ο οποίος φωτογραφήθηκε στο Σούνιο, καταγγέλλοντας «τις κουφάλες τους Ευρωπαίους», λέγοντας επίσης πως όταν οι Έλληνες έχτιζαν ναούς, εκείνοι μιλούσαν άπλυτοι με άναρθρες κραυγές. Άλλη φορά μιλούσε για τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, τον οποίο αποκαλούσε «Σοφό Άγιο της Τεχνολογίας». «Ξέρετε, κ. Πανταζόπουλε, δεν πράττουν ούτε τα στοιχειώδη αυτοί που τον διόρισαν. Μια απλή αναζήτηση στο google αρκούσε για να δουν τι έγραφε και τι υποστήριζε αυτός ο άνθρωπος. Έτσι, γελοιοποιήθηκαν για δεύτερη φορά. Πώς θα συμμετάσχει σε διεθνείς διασκέψεις αυτός ο άνθρωπος, πώς θα τον πάρουν στα σοβαρά; Έχουν μεταφραστεί όλα αυτά στο εξωτερικό. Η παραίτησή μου έγινε αντικείμενο σχολιασμού σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά του κόσμου. Αναρωτιέμαι λοιπόν: τόσο ανίκανοι, τόσο επιπόλαιοι ή τόσο αδιάφοροι;» καταλήγει ο κ. Κριμιζής.

Τι κρατά απ’ όλη αυτή την ιστορία; «Ότι δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε αξιοκρατία ως κράτος. Υπάρχουν βολεμένοι που δεν το θέλουν αυτό και οι πολιτικοί μας έχουν μάθει τόσα χρόνια να συμβαδίζουν με αυτό το αναξιοκρατικό σύστημα, προωθώντας τους δικούς τους. Είναι βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας η έλλειψη αξιοκρατίας και η κυριαρχία της μετριότητας. Ευτυχώς, η κοινωνία αντιστέκεται σε μεγάλο βαθμό. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύω και δίνω ομιλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Προσπαθώ να ενθαρρύνω μαθητές, φοιτητές και νέους ανθρώπους να συνεχίσουν να προσπαθούν, παρά τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν. Γι’ αυτό και δεν θα μπορούσα να τους απογοητεύσω, αρνούμενος να βοηθήσω όταν μου ζητήθηκε. Είχα χρέος απέναντι σε όσους κοιτώ στα μάτια και τους ζητώ να προσπαθούν. Κατά τον ίδιο τρόπο αισθάνθηκα την ανάγκη να παραιτηθώ» λέει κοφτά και τονίζει ότι είναι απαισιόδοξος για το μέλλον της χώρας, αφού χάνουμε τα πιο φωτεινά μυαλά, τα οποία δραπετεύουν στο εξωτερικό, τη στιγμή που η πολιτική τάξη συνεχίζει να κοιτά τα δικά της συμφέροντα σε βάρος της χώρας. Αν του ζητούσαν στο μέλλον να αναλάβει παρόμοια διοικητική θέση, θα το ξανάκανε; «Όχι, σε καμία περίπτωση» υπογραμμίζει και προσθέτει: «Απ’ όλη αυτή την ιστορία κρατώ τα εκατοντάδες μηνύματα που λαμβάνω είτε από την Ελλάδα είτε από το εξωτερικό, τα οποία εκδηλώνουν τη συμπάθεια και την ντροπή τους για ό,τι συνέβη. Την περασμένη Δευτέρα ήμουν στο 4ο Λύκειο Κορυδαλλού και τους μιλούσα για την αποστολή στον Πλούτωνα. Τα παιδιά στο τέλος ήθελαν να κάνουν ερωτήσεις και ένας μαθητής με ρώτησε για την παραίτησή μου. Του είπα “ας τα αφήσουμε αυτά, καλύτερα να μην τα συζητήσουμε” και τότε όλα τα παιδιά σηκώθηκαν και χειροκρότησαν. Όταν πολλές φορές τους δείχνω διαφάνεια για την αριστεία, τη γνώση και την αξιοκρατία και μοιράζομαι μαζί τους το ποίημα του Καβάφη “Οι Θερμοπύλες”, οι απαντήσεις των παιδιών με εκπλήσσουν, ειδικά όταν μου λένε “κύριε Κριμιζή, θα μείνουμε εδώ και θα πολεμήσουμε…” (συγκινείται)». Θεωρεί δύσκολο τον εποικισμό στον Άρη ή σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και επιμένει στο γεγονός ότι αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να προσέχουμε διαρκώς τη Γη, γιατί κάνουμε διαρκώς το αντίθετο. Στην ερώτηση πότε ένας άνθρωπος μπορεί να πει ότι αισθάνεται πλήρης, μου απαντά ότι ποτέ δεν μπορεί να συμβεί αυτό. «Ως επιστήμονας ξέρεις ότι η γνώση είναι ένα απέραντο πεδίο, άρα η άγνοιά μας είναι ακόμα μεγαλύτερη. Ως άνθρωπος πώς μπορείς να αισθάνεσαι πλήρης όταν βλέπεις τις ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας γύρω σου και σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις και δεν μπορείς;» Λίγο πριν τον αποχαιρετήσω, κατεβαίνουμε στον προαύλιο χώρο των γραφείων και, απολαμβάνοντας την ηλιόλουστη μέρα, τον ρωτώ τι σκέφτεται όταν αναλογίζεται το διάστημα από τότε που ήταν μικρό παιδί στη Χίο έως σήμερα, που ατενίζει τον ουρανό, και χωρίς δισταγμό μού απαντά: «Πόσο μικρός και ασήμαντος αισθάνομαι μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος». Φεύγοντας, έχω κρατήσει πολύ έντονα στη μνήμη μου τους στίχους που του αρέσει να απαγγέλλει στους μαθητές των σχολείων που επισκέπτεται από το ποίημα του Καβάφη «Οι Θερμοπύλες»: «Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει, όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε». ¶ 17.5.18 – lifo

23

CITY VIBE

Δέκα πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για το 1

ΠΌΣΟ ΚΌΣΜΟ ΘΑ ΧΩΡΈΣΕΙ:

ΟΔΗΓΌΣ ΕΠΙΒΊΩΣΗΣ

24 lifo – 17.5.18

Το σύμπλεγμα της Πειραιώς 260 έχει πολύ μεγάλη χωρητικότητα, αν κάποιος εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις χωροταξικές του δυνατότητές. Η πρώτη έκδοση του ADD θα καταλάβει μόνο δύο από τις οκτώ βιομηχανικές αποθήκες, καθώς και τον μεγάλο προαύλιο χώρο, δηλαδή ένα πολύ μικρό κομμάτι του συνολικού χώρου. Όμως, χρόνο με τον χρόνο φιλοδοξεί να μεγαλώνει και κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να γεμίζει για 2-3 μέρες στις αρχές Ιουνίου όλους τους διαθέσιμους χώρους με κόσμο και μουσική. Συνολικά οι χώροι του μπορούν να φιλοξενήσουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.

2

ΤΙ ΑΛΛΑΓΈΣ ΈΧΟΥΝ ΓΊΝΕΙ ΣΤΟΝ ΧΏΡΟ: Ως ένα από τα βασικά venues του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ο χώρος έχει συστηθεί στο κοινό ήδη από το 2006, καθώς πραγματοποιούνται εκεί ποικίλα θεάματα, κυρίως θεατρικές παραστάσεις, performative δράσεις, εικαστικές εκθέσεις και μουσικά δρώμενα. Το ADD σκοπεύει να επανασυστήσει τους χώρους στο ευρύ κοινό με τη μεγάλης κλίμακας διαμόρφωση που θα υλοποιηθεί ειδικά για τις ανάγκες της βραδιάς. Φωτιστές, σκηνογράφοι, ηχολήπτες και sound designers σχεδιάζουν πυρετωδώς εδώ και μήνες ένα μοναδικό 360 concept, το οποίο θα αναδείξει το βιομηχανικό σύμπλεγμα της Πειραιώς όπως του αξίζει. Μεστός φωτισμός, ωμή σκηνογραφία, visuals με σύγχρονη ματιά και ήχος που δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί στην Ελλάδα, με ένα ολοκαίνουργιο state-of-the-art γιγάντιο ηχοσύστημα της Martin Audio, το οποίο κάνει πρεμιέρα στη χώρα μας μέσω του ADD.

3

Η ΦΙΛΟΣΟΦΊΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΆΛ: Ο νέος είναι ωραίος, αλλά και ο παλιός είναι αλλιώς. Λαϊκή ρήση η οποία υιοθετείται επάξια από το six d.o.g s και εφαρμόζεται στις δικές του καλλιτεχνικές παραγωγές σχεδόν 9 χρόνια τώρα. Και φαίνεται να λειτουργεί η φόρμουλα: νέοι, ανερχόμενοι, φρέσκοι DJs, μαζί με καλλιτέχνες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία, είναι ενεργοί κι έχουν πολλά να πουν ακόμα. Η τελική παρουσίαση τη βραδιά του φεστιβάλ θα είναι ιδανική, μια και όλοι οι DJs έχουν μοιραστεί στρατηγικά σε κάθε stage (3 στο σύνολο), ώστε το καθένα να αποτελεί μια ολοκληρωμένη μουσική πρόταση από μόνο του.

4

ΘΑ ΕΊΝΑΙ Η ΕΠΊΣΗΜΗ ΠΡΕΜΙΈΡΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ: Αν και επίσημα το Φεστιβάλ ανοίγει τις πόρτες του μία μέρα νωρίτερα, το επίσημο πάρτι έναρξης είναι στις 2 Ιουνίου. Είναι η πρώτη φορά που ο πιο εμβληματικός πολιτιστικός θεσμός της χώρας ανοίγεται τόσο πολύ και προτείνει κάτι τόσο φρέσκο και σύγχρονο. Πρόκειται για ένα πάρτι έναρξης που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

5

ΤΑ ΞΈΝΑ ΟΝΌΜΑΤΑ Η ανερχόμενη Amelie Lens είναι σίγουρα ένα από αυτά, καθώς και το θρυλικό δίδυμο των Kruder & Dorfmeister, αλλά και ο «πολύς» Apparat (το 1/3 των Moderat). Ο Mano Le Tough είναι επίσης ψηλά, δίπλα στους άτακτους Red Axes από το Ισραήλ. Μια κατηγορία από μόνοι τους είναι οι Luke Slater, Speedy J και Terence Fixmer.

Oι πραγματικοί σούπερ-σταρ είναι το τρίο των [a:rpia:r], δηλαδή οι Rhadoo, Petre Inspirescu και Raresh, οι οποίοι θα παρουσιάσουν ένα…8ωρο b2b2b DJ set στη σκοτεινή Αποθήκη Β!

Amelie Lens

TO ADD FESTIVAL ΕΊΝΑΙ Η ΠΙΟ ΝΕΑΝΙΚΉ ΠΡΌΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΑΘΗΝΏΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΎΡΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑ ΜΕ ΤΟ SIX D.O.G.S. ΣΤΙΣ 2 ΙΟΥΝΊΟΥ ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΊ ΧΏΡΟΙ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΏΣ 260 ΘΑ ΈΧΟΥΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΤΕΊ ΠΛΉΡΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΟΎΝ ΤΟ ΚΟΙΝΌ ΣΕ ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΆ ΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΧΟΡΕΥΤΙΚΉ ΜΟΥΣΙΚΉ. ΜΈΧΡΙ ΤΌΤΕ ΝΑ ΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΞΈΡΟΥΜΕ. ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

6

ΤΟ ADD ΣΕ ΝΟΎΜΕΡΑ: 3 Stages 22 DJs 12 Hours ή ελληνιστί: 3 σκηνές, 2 δισκοθέτες, 12 ώρες μουσικής. Το πρώτο καλοκαιρινό πάρτι σε έκδοση μαραθωνίου.

7

ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ CASHLESS ΕΜΠΕΙΡΊΑ: Προϊόν καινοτομίας του ADD, η εμπειρία που θα ζήσουν οι party-goers της 2ας Ιουνίου θα είναι αληθινά μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα. Έχει σχεδιαστεί και υλοποιηθεί ένα υπερσύγχρονο σύστημα συνδιαλλαγών, βάσει του οποίου, καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, κανένας δεν θα χρειαστεί να βάλει το χέρι στην τσέπη. Όλα θα είναι κυριολεκτικά στο χέρι του καθένα και πιο συγκεκριμένα στο custom ADD βραχιολάκι. Αυτό θα προφορτίζει με tokens και με ένα άγγιγμα θα προμηθεύεται καθένας τα ποτά του και θα εξασφαλίζει την είσοδό του στον χώρο. Eπίσης, μας υπόσχονται ότι θα είναι και ένα από τα πιο ωραία σουβενίρ του φετινού καλοκαιριού.

8

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΜΌΝΟ ΞΈΝΑ ΌΝΟΜΑΤΑ: Δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το φεστιβάλ οι άνθρωποι που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση τάσεων στην εγχώρια ηλεκτρονική σκηνή, όπως οι Analogue DJs, με το δικό τους techno label και mobile party, ο μυστηριώδης Anestie Gomez, από τους 10 καλύτερους DJs στην πόλη εδώ και χρόνια, ο Blue Lagoon, ο άνθρωπος πίσω από τον Κορμοράνο, ο Cirkle, με πολυεπίπεδο και ταυτόχρονα μίνιμαλ ήχο, οι ακριβοθώρητοι Glacial, το δίδυμο του Lemos και του Ilan Manouach που βρίσκονται κάπου ανάμεσα στην τζαζ και στην techno, οι Invisible People, άρρηκτα συνδεδεμένοι με το mobile party PIXI, η K.atou, κλασική περίπτωση γυναίκαςθαύμα που ταξιδεύει αδιάκοπα για να παίζει μουσική ανά τον κόσμο, ο Mr. Roussos, που έρχεται με δύναμη από την Κρήτη με εκλεκτικά house και techno sets, και, τέλος, ο Stiko, λάτρης των grooves απ’ όλο τον κόσμο και το μουσικό φάσμα.

Festival 9

ΆΛΛΑ FUN TRIVIA: Με έναν υπόγειο τρόπο το Πειραιώς 260 συνδέεται με κάποιες από τις πιο σημαντικές μουσικές εμπειρίες που έχει βιώσει η Αθήνα, μια και στο εργοστάσιο «Τσαούσογλου», που στεγαζόταν παλιότερα εκεί, είχαν κατασκευαστεί τα πλαστικά καθίσματα του Θεάτρου του Λυκαβηττού! Το ADD φιλοδοξεί να διαιωνίσει αυτήν τη σύνδεση και να χτίσει έναν καινούργιο μουσικό θεσμό, ο οποίος θα πάλλεται στους ρυθμούς της πόλης.

10

ΤΟ ΜΈΛΛΟΝ Το ADD φιλοδοξεί να συστηθεί στο κοινό ως το πρώτο μεγάλο και συνεπές φεστιβάλ ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής και να καθιερωθεί ως ένα ετήσιο ραντεβού όχι μόνο για τους λάτρεις του είδους αλλά και για όλο τον κόσμο, εντός και εκτός συνόρων.

ΙNFO ADD 2018 Σάββατο 2 Ιουνίου, Πειραιώς 260 Εισιτήρια: www.addfestival.gr Τιμές εισιτηρίων: €29 (περιορισμένος αριθμός early bird* εισιτηρίων), €34 (προπώληση), €39 (ταμείο) VIP** Experience: €79

17.5.18 – lifo

25

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

IN LOCO P ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΉ ΈΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΡΟΜΆΝΤΣΟ ΕΠΤΆ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΕΣ ΕΠΙΣΚΈΠΤΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΧΏΡΟ ΤΩΝ ΓΟΝΙΏΝ ΤΟΥΣ ΠΡΙΝ ΑΥΤΟΊ ΓΊΝΟΥΝ Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ‘H Η ΜΗΤΈΡΑ ΤΟΥΣ. ΑΠΌ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΥ Natasha Struchkova

IN LOCO P Σ

την έκθεση «In Loco Parentis» επτά καλλιτέχνες με καταγωγή από τη Ρωσία, την Ελλάδα και την Αμερική επισκέπτονται τον «τόπο» τον γονιών τους, ξανακοιτώντας, αυτήν τη φορά λίγο πιο προσεκτικά, τον τόπο καταγωγής, τις ρίζες και τις ζωές που είχαν εκείνοι πριν γίνουν απλώς «ο πατέρας» και «η μητέρα» τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι μερικοί απ’ τους γονείς των συμμετεχόντων ήταν και οι ίδιοι καλλιτέχνες. Η ιδέα γεννήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο στη Μόσχα, όταν μια ομάδα φίλων εικαστικών συναντήθηκε στο σπίτι του Μαξίμ Ιλιούκιν,

πολυμεσικού καλλιτέχνη με σπουδές ρομποτικής, και της Νατάσας Στρούτσκoβα, μίας από τις πρώτες web-designers της Ρωσίας, για να ανταλλάξουν μικροπαρουσιάσεις της δουλειάς τους. Η Ελένη Μυλωνά έδειξε ένα βίντεο που είχε μόλις φτιάξει για τη μητέρα της, τη γλύπτρια Άλεξ Μυλωνά και ιδρύτρια του ομώνυμου μουσείου. Ήταν τόσο συγκινητικό και δυνατό που στο τέλος της προβολής ξέσπασε αυθόρμητο χειροκρότημα και η παρέα αποφάσισε τη δημιουργία της έκθεσης που φιλοξενείται στο Ρομάντσο.

Ivan Masteropoulos

IN LOCO P Ελένη Μυλωνά, το στούντιο του Αλεξ

26 lifo –

17.5.18

PA R E N T I S Maxim Ilyukhin

PA R E N T I S Στο «In Loco Parentis» συμμετέχουν με έργα τους η Ευφροσύνη Δοξιάδη, ζωγράφος και συγγραφέας του βιβλίου Τα πορτραίτα του Φαγιούμ, το οποίο έχει εκδοθεί σε τέσσερις γλώσσες, ο Μαξίμ Ιλιούκιν, που διευθύνει τη δική του artist-run γκαλερί στη Μόσχα, ο ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας Rafael Sinclair Mahdavi, ο Ιβάν Μαστερόπουλος, η Ελένη Μυλωνά, η Δέσποινα Φλέσσα και η Νατάσα Στρούτσκοβα, που έχει επανειλημμένως συμμετάσχει στη Ρωσική Μπιενάλε, ενώ έργα της βρίσκονται και στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Μόσχας.

Rαfael Mahdavi, My father in Mexico, 1945

PA R E N T I S

ΙNFO

24-31/5, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5 Kαθημερινά: 12:0021:00. Εγκαίνια: Πέμπτη 24 Μαΐου, 20:00. Πάρτι λήξης: Πέμπτη 31 Μαΐου, 20:00. Είσοδος Ελεύθερη Ευφροσύνη Δοξιάδη 17.5.18 – lifo

27

q Πέρασα τρελό bullying στο σχολείο, πριν καταλάβω το ίδιο τι ήμουν ως οντότητα με είπαν «αδερφή». Σίγουρα ήμουν ένα ευγενικό παιδάκι και πάντα ήμουν πιο κοντά στις γυναίκες μέσα στην οικογένεια. Γενικότερα, όμως, αγαπούσα πάντα τις γυναίκες. Και φίλες είχα γυναίκες και τώρα πια αγαπώ τις γυναίκες πιο πολύ από ποτέ. Είμαι πολύ πιο επιφυλακτικό απέναντι στους άνδρες, σε σημείο που λέω «μακάρι να έπαυαν να μου αρέσουν κιόλας». Θεωρώ ότι πρέπει να μου αποδείξει πολλά πράγματα ένας άνδρας για να τον πάρω στα σοβαρά, να μου αποδείξει ότι δεν χρησιμοποιεί το κοινωνικό του προνόμιο, ότι είναι φεμινιστής, ενώ μια γυναίκα, και να μην είναι φεμινίστρια, τη συμπονώ και νιώθω ότι υφίσταται σαφώς πολύ χειρότερα την καταπίεση της πατριαρχίας. Έτσι, τη νιώθω πολύ πιο αδελφικά δίπλα μου, σαν sister, σαν αδελφή. Όχι ότι δεν καταπιέζονται και οι άνδρες από την πατριαρχία, απλώς δεν το καταλαβαίνουν. Πρέπει να κάνουν την αναπαραγωγή του στερεοτύπου και βασανίζονται μέσα σε αυτό, αλλά δεν διανοούνται καν να μην είναι σκληροί, αρχηγοί και γαμιάδες. Ή να έχουν το προνόμιο να μην πρέπει να είναι πετυχημένοι επαγγελματικά. Και ταλαιπωρούνται κι αυτοί χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.

απο τον m. hulot. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

q Γνωρίζοντας ότι το βασικό πρόβλημα από καταβολής κόσμου είναι οι θρησκείες, δεν μπορώ να μην το θίξω. Είναι το κεντρικό ζήτημα, όπως και η έμφυλη διάκριση ή το θέμα του βιγκανισμού. Τα συνδέω όλα αυτά. Και κάθε φορά που υπάρχει μια αντίδραση και έλλειψη κατανόησης, πόσο μάλλον ρητορική μίσους εναντίον μου, αποδεικνύεται το πόσο πίσω είμαστε ακόμα σε πολλά θέματα. Ακόμα και το ότι γράφτηκαν αυτές τις μέρες άρθρα για το πώς ντύθηκα στη Βουλή –όσα γράφτηκαν ήταν σαν ρεπορτάζ μόδας– δείχνει πόση δουλειά χρειαζόμαστε. Κάτι σημαίνουν όλα αυτά για να ασχολούμαστε τόσο πολύ μαζί τους. Η παρουσία μου καταλήγει πάντα να έχει πολλαπλό συμβολισμό. Μέχρι και τον φεμινισμό βοηθάει, γιατί θεωρούν κατώτερη τη γυναίκα και τα ρούχα της, και όταν τα βλέπουν στο κυρίαρχο φύλο, εμένα δηλαδή, έτσι όπως με αντιλαμβάνονται –τι κι αν έχω δηλώσει άφυλο–, δεν το δέχονται, σιγά-σιγά καταλαβαίνουν ότι δεν είναι κακό να φοράς φόρεμα, άρα φυσικά και δεν είναι κατώτερο να είσαι γυναίκα. Δημιουργεί πολλαπλές σκέψεις, πολυδιάστατες.

q Νιώθω ότι η Αθήνα γίνεται πολυπολιτισμική με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, με τους τόσους τουρίστες, πρόσφυγες και μετανάστες. Νιώθω ασφάλεια και σιγουριά σε μια τέτοια πόλη και βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ένα μέρος όπου υπάρχουν όλοι οι άνθρωποι, που είναι πέρασμα. Το κέντρο της Αθήνας το έχει αυτό, μετανάστες, πρόσφυγες και τουρίστες απ’ όλη την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Αλλάζει πάρα πολύ το πρόσωπο της πόλης τον τελευταίο καιρό. Με το Airbnb και τον τουρισμό που υπάρχει όλον το χρόνο, τα φθηνά ενοίκια. Ο κόσμος από την Ευρώπη κάνει μια παύση από τη δουλειά του κι έρχεται για έναν-δυο μήνες, μέχρι και τον χειμώνα. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το ότι αυξάνονται τα vegan εστιατόρια στην Αθήνα, το ότι στο κέντρο βλέπεις έντονα το LGΒT στοιχείο πιο απελευθερωμένο, τους τουρίστες, νομίζω ότι είναι κάτι καταπληκτικό, ονειρεύομαι μια τέτοια Αθήνα, που ήδη αρχίζει να γίνεται. Και προσπαθώ να συντελέσω κι εγώ σ’ αυτή την αλλαγή. Μια πόλη που θα είναι LGΒT friendly, που θα έχουν τα γκέι μαγαζιά τη σημαία απ’ έξω και θα σταματήσουν να τη φοβούνται, δεν θα εκμεταλλεύονται το κοινό μόνο ως επιχειρήσεις. Οραματίζομαι επίσης μια πόλη που να είναι ΑμεΑ friendly, γενικότερα να συνυπάρχουμε. Η Αθήνα μπορεί να δώσει ένα μήνυμα για όλη την Ελλάδα.

q Αν δεν υπήρχαν τα στερεότυπα ότι πρέπει να κάνουμε σεξ με άτομα του θεωρούμενου αντίθετου φύλου και ήταν εντελώς οk αυτό κοινωνικά, σίγουρα τα περισσότερα άτομα θα ήταν αμφιφυλόφιλα ή και πανσέξουαλ. Είναι σαφές, εμένα μια ζωή με κοιτούν άνδρες στον δρόμο και πιο πολύ οι άνδρες που αυτοπροσδιορίζονται και καλά ως στρέιτ, όχι οι γυναίκες ούτε οι γκέι άνδρες. Αυτό αποδεικνύει πόσο μεγάλη επιθυμία υπάρχει, αλλά κρύβεται. Μόλις γυρίσω και κοιτάξω αυτόν που με κοιτάει, αμέσως στρέφει αλλού το βλέμμα του. Όταν χάνεις μια ευκαιρία να ζήσεις κάτι καλό, αυτό δεν σε ωφελεί, σε πάει πίσω. Νομίζω ότι δεν διασκεδάζουμε τη ζωή μας όσο θα μπορούσαμε. Το σεξ και το συναίσθημα είναι πολύ σημαντικά για να είμαστε καλά και αυτό το παραβλέπουμε πολλές φορές. Δεν είναι καλά ένας άνθρωπος όταν έχει επιθυμίες που δεν τις εκδηλώνει, και μπορεί αυτό να μην το αντιλαμβάνεται καν.

q Υπάρχει και το μίσος, αλλά εισπράττω πάρα πολλή αγάπη. Αυτοί που τολμούν να μου απευθυνθούν είναι κυρίως αυτοί με την αγάπη. Πίσω από το πληκτρολόγιο γίνεται χαμός, υπάρχει τρομερό bullying, κυρίως από άνδρες με νεοναζί ιδεολογία, που σοκάρονται και λένε «πού πάει η Ελλάδα;». Πού πάει; Σε μια απελευθέρωση και μια αποδοχή; Μήπως και αγαπήσουμε περισσότερο; Και εννοείται πως ένα άτομο σαν κι εμένα μπορεί να μεγαλώσει τέλεια ένα παιδί. Είναι το όνειρο της ζωής μου να μεγαλώσω ένα παιδί και να κάνω οικογένεια. Και το επιχείρημα δεν πρέπει να είναι ότι είναι τόσα παιδιά σε ιδρύματα. Kάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει αυτό το δικαίωμα, αφού πληρώνει φόρους και αναλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις. Eίναι πολύ απλά αυτά τα πράγματα και όλα τα άτομα τα καταλαβαίνουμε, αλλά κάποια ψάχνουν χιλιάδες επιχειρήματα για να μην πουν τα αυτονόητα.

q Μόνο και μόνο η ύπαρξη των ίντερσεξ ατόμων αποδεικνύει ότι τα φύλα δεν είναι μόνο άρρεν και θήλυ. Αν εξετάσουμε τα εξωτερικά και εσωτερικά βιολογικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, θα καταλήξουμε ότι δεν υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες φύλων. Κάθε άνθρωπος έχει έναν μοναδικό συνδυασμό βιολογικών χαρακτηριστικών, άρα κάθε άνθρωπος είναι κι ένα «φύλο» βιολογικά. Άρα το φύλο είναι μόνο κοινωνικό, είναι φάσμα, κι ένα κατεξοχήν κοινωνικό κατασκεύασμα.

q Mε τρομάζει το πόσο γυμνοφοβική και σεμνότυφη παραμένει η ελληνική, και όχι μόνο, κοινωνία. Η γυμνοφοβία, όπως άλλωστε και η τρανσφοβία και η ομοφοβία, πάει συνήθως χέρι-χέρι με τον μισογυνισμό και τη φεμφοβία. Στη femme έκφραση φύλου συνηθίζεται να υπάρχει αρκετή ή περισσότερη αποκάλυψη σώματος, σε αντίθεση με τη masc, που «το παίζει» –σοβαρή πατριαρχία γαρ– και τα κρύβει όλα! Όσο το γυμνό σώμα προκαλεί σοκ, τόσο προβληματισμό χρειάζεται να εγείρει σε όλα μας κάτι τέτοιο.

q Αυτό που σίγουρα με κάνει υπερήφανο είναι ότι έχω καταφέρει να εισαγάγω την πολιτική διάσταση στη ζωή μου, με την ευρεία ή τη στενή έννοια. Πίσω από ό,τι έχω κάνει υπάρχει μια πολιτική στάση, μια θεώρηση για τον κόσμο. Είτε πρόκειται για το ότι εξέδωσα βιβλία στα ελληνικά για την εκμάθηση όλων των ευρέως ομιλούμενων γλωσσών του κόσμου,

28 lifo – 17.5.18

JASON-ΑΝΤΙΓΌΝΗ DANE

ματος Θεατρικών Σπουδών και της δραματικής σχολής της Ρούλας Πατεράκη. Πιστεύω όμως ότι βαθύτερο όνειρό μου ήταν η σχέση μου με τον κόσμο. Στη φαντασίωσή μου είμαι εγώ απέναντι στον κόσμο, να μιλάω, να αντιτίθεμαι σε κάτι που είναι γενική παραδοχή. Δεν ξέρω αν μιλάω ως ηθοποιός, καλλιτέχνης, ακτιβιστής, δημοσιογράφος ή πολιτικός, αλλά σίγουρα με ενδιαφέρει η σχέση με την κοινωνία. Το όνειρό μου ήταν να δημιουργήσω μια αρμονία, την αρμονία που δεν ένιωθα όταν ήμουν μικρό. Όχι μόνο για μένα, συνολικά.

ΑΚΤΙΒΙΣΤΉΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΖΏΩΝ, ΗΘΟΠΟΙΌΣ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΆΚΙ, ΖΕΙ ΣΤΑ ΕΞΆΡΧΕΙΑ.

q Το παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω ηθοποιός, γι’ αυτό σπούδασα Θεατρολογία. Είμαι αριστούχο απόφοιτο του τμή-

17.5.18 – lifo

29

επειδή ήθελα να κάνω τα άτομα που έχουν ως πρώτη γλώσσα τα ελληνικά να επικοινωνήσουν πιο αποτελεσματικά με τον υπόλοιπο κόσμο, είτε σχετίζεται με την ακτιβιστική μου δράση για τα δικαιώματα των ανθρώπων και των ζώων, τον φεμινισμό, την αθεΐα, τον βιγκανισμό, τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, τον αντιρατσισμό και τον αντιφασισμό.

q Δεν έχω ακριβώς μετανιώσει, απλώς λυπάμαι που μεγάλο μέρος της ζωής μου ήμουν φοβισμένο, ντροπαλό και πολύ θλιμμένο. Δεν φταίω, βέβαια, γι’ αυτό. Και ίσως ήταν το απαραίτητο στάδιο για να είμαι όπως είμαι τώρα. Λυπάμαι που έκανα πρώτη φορά σεξ στα 18 μου, ενώ το ήθελα αρκετά χρόνια πριν. Λυπάμαι που ολοκλήρωσα το coming out μου στα 27 μου, όσο κι αν ο περισσότερος κόσμος με φαντάζεται ως τόσο επαναστατικό, που στα 15 μου θα το είχα πει παντού. Κυρίως λυπάμαι που η αυτο-εικόνα μου επηρεάστηκε και καθορίστηκε από το bullying που δέχτηκα. Αλλά σημασία έχει που κατάφερα πλέον να ζω όπως περίπου θέλω και μην υπολογίζω την κακεντρέχεια που μας περιτριγυρίζει.

q Ο πιο μεγάλος μου φόβος θα τολμήσω να πω ότι είναι ο θάνατος, τόσο ο δικός μου όσο και, περισσότερο, των ανθρώπων που αγαπώ. Δεν πιστεύω σε άλλες ζωές, καθότι άθεο. Δεν πιστεύω στο «όλα εδώ πληρώνονται», αλλά σίγουρα όλα εδώ γίνονται ή δεν γίνονται. Ας προλάβουμε να τα κάνουμε, λοιπόν! Δεν το αντιμετωπίζω με τρόμο, με βοηθά να μη στενοχωριέμαι και να σκέφτομαι συνέχεια πως αξίζει να ζω την κάθε στιγμή και να ρουφάω τη ζωή. Είναι εφαλτήριο για ζωή αυτός ο φόβος. Ας κάνουμε αυτό που φοβόμαστε, αυτό που δεν υποψιαζόμασταν ως τώρα, ας βγούμε από το comfort zone μας. Τουλάχιστον, να τείνουμε προς αυτό το τόλμημα. Μόνο τότε τα πράγματα αποκτούν ένα ειδικό φως.

q Τύχη υπάρχει, αυτό αποδεικνύεται συνεχώς. Τύχη και τυχαίο είναι να γεννηθείς σε οικογένεια χωρίς οικονομικά προβλήματα και ατυχία να πνιγείς στο Αιγαίο προσπαθώντας να ξεφύγεις από εμπόλεμη ζώνη. Ας το έχουμε συνεχώς κατά νου αυτό και να μην ξεχνάμε τα κοινωνικά προνόμια που τυχόν έχουμε. Δεν είμαστε όλα μας στην ίδια αφετηρία. Τύχη όμως είναι και να σε αγαπούν. Και το να σε αγαπούν συμβαίνει ακόμα κι αν δεν έχεις κοινωνικά προνόμια.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

JASON-ΑΝΤΙΓΌΝΗ DANE

q Η Αθήνα είναι πόλη μαγική, το είπε κι ο Χατζιδάκις σε τραγούδι του. Είναι τόσο αντιφατική, που καταντά, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα. Έχω ακούσει Βορειοευρωπαίες φίλες να παρατηρούν ότι ο τρόπος που παραβιάζουν οι Αθηναίοι τον ΚΟΚ είναι σκανδαλώδης, όπως επίσης και οι κακοτεχνίες στα πεζοδρόμια. Κι εμένα με ενοχλούν όλα αυτά φυσικά. Με ενοχλεί η αγένεια των Ελλήνων συνολικά, ο τρόπος που σπρώχνουν για να μπουν στο μετρό, το ότι παραλείπουν να πουν «παρακαλώ», «ευχαριστώ» και «συγγνώμη». Τα κορναρίσματα, το ότι φωνάζουν συνεχώς και δεν υπολογίζουν γενικά τους συνανθρώπους τους.

Είναι το όνειρο της ζωής μου να μεγαλώσω ένα παιδί και να κάνω οικογένεια. Και το επιχείρημα δεν πρέπει να είναι ότι είναι τόσα παιδιά σε ιδρύματα. Kάθε άνθρωπος θα έπρεπε να έχει αυτό το δικαίωμα, αφού πληρώνει φόρους και αναλαμβάνει όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις.

q Με εκνευρίζει η «παντελής έλλειψη ευαισθησίας» (φράση του σίριαλ «Απαράδεκτοι» – είμαι «nineties bitch», τι να κάνω;). Αυτό που τόσο με εκνευρίζει, αλλά με κάνει και να γελάω, είναι το πώς οι άνθρωποι –γιατί ο κόσμος μας είναι όπως είναι λόγω ανθρώπινων επιλογών– είναι ικανοί από το να κωφεύουν και να στρουθοκαμηλίζουν μέχρι να βρίσκουν χίλιες δυο δικαιολογίες για να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να μην κάνουν αυτό που πρέπει. Ονειρεύομαι πολίτιδες που επικοινωνούν μεταξύ τους και κοιτούν μαζί μπροστά. Υπάρχουν τέτοιες αρκετές. Σημασία έχει κάπως έτσι να γίνουν όλες ή οι περισσότερες.

q Αυτό που μου δίνει δύναμη είναι η επαφή με την πραγματικότητα αλλά και η ενδοσκόπηση. Δύναμη μου δίνουν οι άνθρωποι και η φύση αλλά και το να σκέφτομαι και να επικοινωνώ με τον βαθύτερο εαυτό μου – ή και τις εαυτές μου, καθότι δεν έχουμε μόνο έναν εαυτό οι άνθρωποι. Και η ζωή μου τα έχει όλα αυτά, ακόμα και ταυτόχρονα. Είναι κλισέ, αλλά και διαχρονικό: οι άνθρωπες είναι ζώα με τεράστιες δυνάμεις, φοβερά ένστικτα. Μπορούν, ακόμα κι όταν πιάνουν πάτο, να αρχίσουν να ανεβαίνουν ξανά ή και να ανεβούν για πρώτη φορά. Χωρίς περιστροφές, αυτό που μου δίνει δύναμη είναι η αγάπη. Μόνο τότε «ντοπάρομαι», με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα, το ρεύμα της αγάπης. Είμαι στην τσίτα όταν ζω την αγάπη, την πιο ωραία τσίτα του κόσμου όμως.

q Υπάρχει ευτυχία. Είναι τόσο έξω από εμάς όσο και μέσα μας. Και αν αυτό το μέσα και το έξω είναι σε αγαστή επικοινωνία, τότε σίγουρα υπάρχει ευτυχία. Την ευτυχία την αποφασίζεις και την πραγματοποιείς κατά το μάλλον ή ήττον. Αλλά υπάρχει ούτως ή άλλως εκεί και σε περιμένει. Είναι τα δέντρα που συναντάς στον δρόμο, η γάτα που τρέχει δίπλα σου, η βροχή και η ηλιοφάνεια, τα χαμόγελα και οι αγκαλιές που θα ανταλλάξεις. Και μόνο το γεγονός ότι «είμαστε ακόμα ζωντανοί» είναι επαρκής λόγος για να γεμίζεις ευτυχία. Επί παραδείγματι, εγώ επέλεξα να ευτυχήσω πρώτη φορά στη ζωή μου με τέτοια αποφασιστικότητα λίγο πριν μπει το 2018. Όσο είσαι ζωντανή, υγιές και ασφαλής, αξίζει να νιώθεις ευτυχισμένο και να παλεύεις για όσες δεν είναι κάτι από τα προηγούμενα ή τίποτε από αυτά.

q Είμαι παιδί του έρωτα, συνηθίζω να λέω. Τον έχω ήδη ζήσει στο έπακρο. Και συνεχίζω. Τα δίνω όλα. Όλα τα άτομα που ερωτεύτηκα ή είχα σχέση ήθελα να τα παντρευτώ και να μεγαλώσουμε παιδιά. Από τις πληγές όμως που έχω από αυτές τις ερωτικές ιστορίες τρέχει ακόμα αίμα. Ή έτσι το βιώνω εγώ. Μου δίνει, άλλωστε, και τρομερή έμπνευση ο τρόπος που βλέπω τον έρωτα. Σε κάνει να πετάς, αλλά μπορεί να σε κάνει και νεκροζώντανο. Έχει πλάκα. Σίγουρα σου επιβεβαιώνει ότι είσαι εκεί και δεν πέθανες ακόμη. Όσο περνά ο καιρός, βέβαια, καταλαβαίνεις ότι είναι ένα παιχνίδι με ειδικούς κανόνες και αυτό συνήθως σε ξενερώνει, σε κάνει να το δεις αλλιώς το πράγμα και να το απομυθοποιήσεις. Αλλά εκεί που νομίζεις ότι δεν σε αφορά πια ο έρωτας, τσουπ, έρχεται κάτι και σε απογειώνει πάλι. Κάπου διάβασα πρόσφατα όμως ότι όταν ερωτευόμαστε, αυτό δεν συμβαίνει τυχαία, αλλά είναι γιατί κατά βάθος εμείς το έχουμε ανάγκη και το προκαλούμε. Με συγκλόνισε αυτή η συνειδητοποίηση.

q Είμαι φύσει αισιόδοξο άτομο αλλά και μελαγχολικό κάποιες στιγμές. Ακόμα όμως κι αυτή η μελαγχολία είναι που καταλήγει να με κάνει ευαίσθητο και μαχητικό. Τα φιλαράκια μου δεν πιστεύουν το πόσο μπορεί να πέφτω στα τάρταρα αλλά και να ανεβαίνω στα ουράνια ακόμη και με κάτι μικρό. Αν με ρωτάς, νιώθω ότι τα πράγματα βελτιώνονται κιόλας. Σε πείσμα των καιρών, ανοίγει όσο ποτέ ο διάλογος για τον φεμινισμό και τον βιγκανισμό και για το πόσο η πατριαρχία μάς καταπιέζει όλα. Κι αυτό εμένα με ικανοποιεί.

q Θα ήθελα πολύ να πολιτευτώ και να μπω στη Βουλή, περιμένω την πρόταση. Θέλω να δω ποιο κόμμα θα το τολμήσει. Θα έχει συμβολική πολιτική διάσταση το να μπει ένα ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο στη Βουλή.

q Στη ζωή, στα σχεδόν τριάντα τρία χρόνια μου, έχω μάθει κυρίως ένα πράγμα, αυτό που έχει πει κι η Μαντόνα: «Μην παίρνεις τίποτα προσωπικά». Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου. Τα πράγματα πάνε συχνά άσχημα. Αν εστιάσεις στο θετικό, σε ό,τι σου δίνει χαρά, θα νιώσεις καλύτερα. Ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν αδύνατα, υπάρχει σχεδόν πάντα μια διέξοδος. Ή έτσι αξίζει να το βλέπουμε, να επινοούμε την πολυπόθητη διέξοδο. Η πεποίθηση αυτή είναι ό,τι πιο σπουδαίο έχουν οι άνθρωπες.

30 lifo – 17.5.18

ΙNFO

Το Jason-Αντιγόνη ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό του στην Εκπαίδευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχει γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα και αναζητά παραγωγό για να ανεβάσει μια παράστασημονόλογο όπου θα υποδύεται έναν μετανάστη.

562 H

Α Ρ Ο Γ Α

ΤheGOODLIFO

τησ δασ α εβδομ

ΜΟΔΑ

Η δύναμη της μοναδικότητας Η Reebok συνεργάζεται με τη Nathalie Emmanuel και αναδεικνύει τη δύναμη της μοναδικότητας.

H Reebok ενώνει τις δυνάμεις της με την ηθοποιό Nathalie Emmanuel, σύμβολο μοναδικότητας και αυτοπεποίθησης. Όραμά τους είναι να ενισχύσουν την ατομικότητα και ανεξαρτησία των γυναικών σε όλο τον κόσμο, τονίζοντας τη διαφορετικότητα και τη δύναμη καθεμίας. Η Emmanuel έρχεται να προστεθεί στη διεθνή ομάδα ξεχωριστών γυναικών, όπως η Ariana Grande, η Gigi Hadid και η Gal Gadot, που, μαζί με τη Reebok, αγωνίζονται να αναδείξουν την εσωτερική δύναμη και τη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου. Το 2019 όλες θα είναι πρωταγωνίστριες της νέας female-first καμπάνιας της Reebok που θα εμπνεύσει τις γυναίκες να πάρουν τη δύναμη στα χέρια τους και να ζητούν πάντα τα καλύτερα για τον εαυτό τους.

17.5.18 – lifo

31

Elancyl

Σταύρο Τσομπανίδη, πώς και γιατί βρέθηκες στη φετινή λίστα του Forbes;

Φέτος το καλοκαίρι θα λατρέψετε τη συσκευή Slim Μassage Coach της Elancyl. elancyl.com/gr

NAL O S R E P ER SHOPP

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

õ

Αλήθεια, πώς μπορεί να μπει κανείς στις λίστες του Forbes; Δεν ξέρω ποια είναι η συνταγή, όμως γι’ αυτό που είμαι σίγουρος είναι ότι θα πρέπει να έχεις υλοποιήσει κάτι μοναδικό και άξιο ενδιαφέροντος σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάτι το οποίο θα αξίζει να αναδειχτεί και να προβληθεί περαιτέρω, καθώς θα έχει όλα τα εχέγγυα για να οδηγήσει σε νέες λύσεις ή προτάσεις, δημιουργώντας πολλαπλά οφέλη σε διαφορετικά επίπεδα.

ó

Κlelia Andrali Ψηφιακά τυπωμένο μεταξωτό μαντίλι από τη συλλογή Dots της Ελληνίδας σχεδιάστριας Κλέλιας Ανδράλη, φτιαγμένο στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Hallelujah Store, Απόλλωνος 16, Σύνταγμα

Πώς σου ήρθε η ιδέα να επεξεργαστείς τα φύκια των ελληνικών θαλασσών; Την περίοδο που ξεκίνησα τη Phee σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά χρηματοοικονομικά. Είχα πάει σε ένα συνέδριο TEDx όπου άκουσα τον Παύλο Ευμορφίδη (σ.σ. ιδρυτής και πρόεδρος της Coco-Μat) να μιλάει για τον πλούτο που συνιστούν τα φύκια για τη χώρα μας. Υπάρχουν τεράστιες ποσότητες που εκβράζονται στις παραλίες και, δυστυχώς οι δήμοι δαπανούν χρήματα για να τα συλλέξουν και να τα πετάξουν στις χωματερές.

ó

Kyma Χειροποίητα δερμάτινα ελληνικά σανδάλια. kymasandals.com

Πόσων ετών ήσουν όταν συνέλαβες την ιδέα της Phee και πόσο καιρό σού πήρε να την πραγματοποιήσεις; Αποφάσισα να μετατρέψω την παραπάνω ιδέα σε επιχείρηση στα 19 μου. Το σημείο μηδέν ήταν όταν ήρθα σε επαφή με τον συνέταιρό μου Νικόλαο Αθανασόπουλο, με τον οποίο μοιράστηκα το όραμά μου και την έρευνα που είχα κάνει μέχρι τότε. Μαζί ξεκινήσαμε να ερευνούμε τις εφαρμογές που μπορεί να έχει αυτή η πρώτη ύλη. Μετά από ενάμιση χρόνο ιδιωτικής έρευνας και ανάπτυξης καταφέραμε να συγκροτήσουμε την πιλοτική γραμμή παραγωγής του Phee Board, ενός βιο-σύνθετου υλικού που παράγουμε, του οποίου τα πνευματικά δικαιώματα έχουμε κατοχυρώσει σε παγκόσμιο επίπεδο.

ñ

ñ

Sun of a Beach

ΤheGOODLIFO

Bodyshop

Πετσέτα για την παραλία. sunofabeach.com

Το 100% vegan Body Yogurt περιέχει βιολογικό γάλα αμυγδάλου και υπέροχο άρωμα μάνγκο, σε συνδυασμό με ροδάκινο. thebodyshop.gr

Τι είδους προϊόντα έχετε δημιουργήσει; Θήκες για κινητά και tablets, συσκευασίες πολυτελείας σε συνεργασία με την εταιρεία Παπαδερός, είδη σπιτιού, ρακέτες θαλάσσης σε συνεργασία με το εργαστήριο ξυλορακέτας StoHeri και σκελετούς γυαλιών ηλίου σε συνεργασία με την εταιρεία Zylo στη Σύρο.

phee.gr

Curaprox

32 lifo – 17.5.18

Από πού προέρχονται τα φύκια που χρησιμοποιείτε στη Phee; Συνεργαζόμαστε με τον Δήμο Πατρών, απορροφώντας τις ποσότητες των νεκρών φύλλων του θαλάσσιου φυτού Posidonia Oceanica. Το σημαντικότερο στοιχείο για εμάς είναι ότι όλο και περισσότερες δημοτικές Αρχές έρχονται σε επαφή μαζί μας για να συνεργαστούμε στο κομμάτι της ανακύκλωσης των φυκιών. Φέτος θα συνεργαστούμε και με τον Δήμο Μαραθώνα. Τέλος, τα φύκια που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή των γυαλιών ηλίου της εταιρείας μας συλλέγονται από τις παραλίες της Σύρου.

Οι ελβετικές οδοντόβουρτσες Curaprox κρύβουν το μυστικό τους στις ίνες Curen, από τις οποίες είναι κατασκευασμένες. curaprox.com

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ

kειμενο μεροπη κοκκινη

EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

Βερονίκη, πώς και δεν έγινες μοντέλο; Δεν έχω ιδέα! Τελικά, έγινες αυτό που ονειρευόσουν όταν ήσουν παιδί ή καμία σχέση; Με σειρά προτεραιότητας, στα οκτώ μου σκέφτηκα να γίνω περιπτερού, με κίνητρο τις τζάμπα τσιχλόφουσκες. Όσο θυμάμαι όμως την ξέγνοιαστη φλου παιδική μου ηλικία, ένιωθα σίγουρη πως θα γίνω γεωπόνος. Μου χάριζαν βιβλία με ονόματα φυτών. Με άκουγες για χρόνια να λέω, σε ανύποπτο χρόνο, «Platanus οrientalis», αν έβλεπα έναν φίκο, ή «Ocimum basilicum», άμα πέρναγα δίπλα από κάποια γλάστρα με βασιλικό, «Caparis rupestis» μόλις έβαζε η γιαγιά μου κάππαρη στη σαλάτα. Πολλά από αυτά τα θυμάμαι ακόμα.

ΒΕΡΟΝΊΚΗ ΧΑΡΙΤΆΤΟΥ-ΓΚΟΝΖΆΛΕΣ

Iδιοκτήτρια του γραφείου marketing μόδας Play.

Πόσες ώρες περνάς προβάροντας ρούχα και παπούτσια στο showroom του Play; Μηδέν. Καλωσορίζω καθημερινά πάνω από δέκα ραντεβού που θέλουν να δοκιμάσουν τα πάντα. Σε στιγμές ανάγκης, βέβαια, θα με δεις έξω με καρτελάκια να κρέμονται από κάποιο μανίκι. Ως άνθρωπος της μόδας και του εμπορίου, πες μου τι πιστεύεις ότι θα φορεθεί αυτό το καλοκαίρι; Mainstream, οικονομικά, καλοφτιαγμένα ελληνικά προϊόντα, όπως μαγιό, κοσμήματα, παπούτσια. Έχουν μεγάλη άνοδο και το επίπεδο παραγωγής τους είναι, ευτυχώς, τόσο άρτιο που επιτέλους δεν έχει σημασία το ότι είναι ελληνικά, γεγονός που κατά την άποψή μου αποτελεί το ουσιαστικότερο στοίχημα για την ύπαρξή τους στην εγχώρια αγορά. Τι σου έχει μάθει η δουλειά που κάνεις; Πως δίπλα σε αυτήν η ζωή συνεχίζει να κυλά. Έχεις ανακαλύψει το νέο αστέρι της μόδας; Ναι, είναι ο Φίλιππος Μίσσας. Είναι νέος στυλίστας με χιούμορ και φαντασία. Έχεις σκεφτεί πού θέλεις να πας φέτος για διακοπές; Σπίτι μου, στο Ληξούρι, και στο Πορί, νωρίς τον Ιούνιο, με σκηνή. Πού πας με την Ελβίρα; Πάμε παντού μαζί. Είναι στέλεχος της Play, σε ρόλο «σκληρής πόρτας». Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει; Φοράω ένα μαύρο t-shirt που είχα αγοράσει στα 17 μου και επανέρχεται ασταμάτητα και σανδάλια σουέντ της TOMS.

Η Βερονίκη Χαριτάτου-Γκονζάλες είναι ιδρύτρια της εταιρείας Play, δηλαδή του γραφείου ανάπτυξης και δημιουργικής στρατηγικής επικοινωνίας για ελληνικά και διεθνή brands.

17.5.18 – lifo

33

HEALTH&FITNESS

απο την aλεξία σβώλου

Οι βιταμίνες του καλοκαιριού

Πώς να χαρείτε άφοβα τον ήλιο

ΤheGOODLIFO

Διαφωνεί κανείς ότι ο ήλιος είναι το καθημερινό μας αντικαταθλιπτικό που διατίθεται δωρεάν και, σε αντίθεση με τα χάπια, δεν προκαλεί εθισμό; Όμως η φωτεινή πηγή της αισιοδοξίας μας έχει και σκοτεινές πλευρές. Μάθε όσα πρέπει να γνωρίζεις για να είσαι πάντα με τους κερδισμένους.

Ο ΦΊΛΟΣ

ΚΑΙ Ο ΕΧΘΡΌΣ

Ο ήλιος επηρεάζει καθοριστικά την ψυχική διάθεση. Ακόμα και η ολιγόωρη έκθεση στις ακτίνες του προκαλεί την έκκριση ενδορφινών από τον εγκέφαλο. Πρόκειται για χημικές ουσίες (νευροδιαβιβαστές) που μας «φτιάχνουν το κέφι», γι’ αυτό άλλωστε αποκαλούνται και «ορμόνες της ευτυχίας». Η ευεργετική επίδραση στον οργανισμό είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν κάνουμε γυμναστική στο ύπαιθρο σε ώρες ηλιοφάνειας (όχι βέβαια στο λιοπύρι). Δεν χρειάζεται έντονη γυμναστική, το απλό περπάτημα ή λίγο τζόκινγκ αρκεί, γιατί τότε εξασφαλίζουμε παράλληλα και τη σύνθεση της απαιτούμενης βιταμίνης D στο (ακάλυπτο από τα ρούχα και χωρίς αντηλιακό) δέρμα και την ενδυνάμωση των οστών από την άσκηση. Επίσης, ο ήλιος μας ζεσταίνει και μειώνει την ανάγκη για φαγητό, γι’ αυτό άλλωστε είναι πιο εύκολο να κάνουμε δίαιτα το καλοκαίρι και να χάσουμε κάποια περιττά κιλά. Άσε που το ελαφρύ μαύρισμα κρύβει τις ατέλειες της σιλουέτας και μας κάνει να φαινόμαστε πιο αδύνατοι, τονώνοντας την αυτοπεποίθησή μας. Φυσικά, υπάρχει μια παγίδα: μπορεί να πεινάμε λιγότερο, αλλά διψάμε περισσότερο. Συνεπώς, πρέπει να ξεδιψάμε πρωτίστως με νερό και όχι με κοκτέιλ, οινοπνευματώδη και «νέκταρ» φρούτων (χυμούς με μπόλικη ζάχαρη), γιατί όλα αυτά τα δροσερά ποτά και ηδύποτα μπορούν να εξελιχθούν σε «βόμβες» θερμίδων. Τέλος, ο ήλιος μάς κάνει να βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά και μας χαλαρώνει, με συνέπεια να μειώνονται η επιθετικότητα και ο εκνευρισμός. Σε ένα ηλιόλουστο ειδυλλιακό σκηνικό κανείς δεν έχει διάθεση για καβγά…

Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε πως ο ήλιος, εκτός από «φάρμακο», μπορεί να αποδειχτεί και… φαρμάκι. Είναι φίλος, αλλά… άσπονδος! Ο πιο γνωστός κίνδυνος που σχετίζεται με την ηλιακή ακτινοβολία αφορά την πρόωρη γήρανση του δέρματος και το ακόμα χειρότερο ενδεχόμενο του δερματικού καρκίνου, με το μελάνωμα να ηχεί περισσότερο απειλητικά στ’ αυτιά μας. Tο μελάνωμα (ο πιο επιθετικός και δύσκολα αντιμετωπίσιμος καρκίνος του δέρματος) πλήττει κυρίως τους ανθρώπους της πόλης που εκτίθενται απότομα στον ήλιο το καλοκαίρι για λίγες εβδομάδες, χωρίς αντηλιακό, με τα άτομα που έχουν υποστεί τουλάχιστον 5 ηλιακά εγκαύματα στην παιδική τους ηλικία να έχουν διπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν μελάνωμα μετά τα σαράντα. Ακόμα πιο επιβλαβές είναι το σολάριουμ, το οποίο είναι αποδεδειγμένα καρκινογόνο και οκταπλασιάζει τον κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος. Άλλοι κίνδυνοι που κρύβονται στις καυτές ακτίνες του ήλιου είναι οι ακτινικές υπερκερατώσεις που παρουσιάζονται στο 25% των Ελλήνων άνω των 45 ετών και εξελίσσονται σε ακανθοκυτταρικό ή βασικοκυτταρικό καρκίνωμα. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε πως το 80% της ηλιακής ακτινοβολίας που δεχόμαστε ετησίως και ευθύνεται για τις ακτινικές υπερκερατώσεις προέρχεται από την ακούσια έκθεσή μας στον ήλιο στο πλαίσιο της καθημερινής μας ζωής στην πόλη και δεν οφείλεται στην ηλιοθεραπεία και στα παιχνίδια της παραλίας.

ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΞΕΔΙΨΆΜΕ ΠΡΩΤΊΣΤΩΣ ΜΕ ΝΕΡΌ ΚΑΙ ΌΧΙ ΜΕ ΚΟΚΤΈΙΛ, ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΏΔΗ ΚΑΙ «ΝΈΚΤΑΡ» ΦΡΟΎΤΩΝ (ΧΥΜΟΎΣ ΜΕ ΜΠΌΛΙΚΗ ΖΆΧΑΡΗ), ΓΙΑΤΊ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΤΑ ΔΡΟΣΕΡΆ ΠΟΤΆ ΚΑΙ ΗΔΎΠΟΤΑ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΎΝ ΣΕ «ΒΌΜΒΕΣ» ΘΕΡΜΊΔΩΝ

«Ξέχνα τον διαδεδομένο αστικό μύθο που λέει πως χρειαζόμαστε περισσότερες βιταμίνες τον χειμώνα για να αμυνθούμε έναντι των ιώσεων. Στην πραγματικότητα, η καταπόνηση που δέχεται ο οργανισμός μας είναι μεγαλύτερη το καλοκαίρι λόγω της έκθεσής μας στο φωτοχημικό νέφος (το τοξικό κοκτέιλ της UV ακτινοβολίας με την ατμοσφαιρική ρύπανση) και του έντονου στρες από τη ζέστη. Αυτό έχει ως συνέπεια να βομβαρδιζόμαστε συνεχώς από οξειδωτικές ελεύθερες ρίζες που ευθύνονται για όλα τα χρόνια εκφυλιστικά νοσήματα. Για να προστατευτούμε από αυτήν την οξειδωτική… βροχή χρειαζόμαστε αντιοξειδωτικές βιταμίνες και οι κορυφαίοι «παίκτες» σε αυτό το τερέν είναι η βιταμίνη C, η βιταμίνη Α και η βιταμίνη Ε. Τη βιταμίνη C τη βρίσκουμε στα σύκα, στα εσπεριδοειδή, στις φράουλες, στις πιπεριές, στο σπανάκι, στα σταφύλια, στα κολοκυθάκια, στα κεράσια, στις πατάτες και στα μήλα. Βιταμίνη Α παίρνουμε από τα παντζάρια, τα καρότα, το πεπόνι, τα βερίκοκα, τα ροδάκινα και τις κόκκινες και πορτοκαλί πιπεριές, ενώ βιταμίνη Ε λαμβάνουμε από το ελαιόλαδο, τους σπόρους, τους ξηρούς καρπούς και τα δημητριακά ολικής άλεσης.

MILLION DOLLAR QUESTION: ΤΕΛΙΚΆ, ΧΡΕΙΑΖΌΜΑΣΤΕ ΈΞΤΡΑ ΒΙΤΑΜΊΝΗ D; Με τις πιο πρόσφατες έρευνες να επιβεβαιώνουν πως η βιταμίνη D είναι ο απόλυτος ρυθμιστής του ανοσοποιητικού μας συστήματος και πως η έλλειψή της αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης αυτοάνοσων ασθενειών σαν τη πολλαπλή σκλήρυνση, πολλών μορφών καρκίνου και της παχυσαρκίας, όλοι διερωτόμαστε αν έχουμε επάρκεια βιταμίνης D. Ε, λοιπόν, η απάντηση θα σας σοκάρει: το 60% των Ελλήνων έχει έλλειψη βιταμίνης D, ακριβώς επειδή χρησιμοποιούμε υπερβολική ποσότητα αντηλιακού. Είναι απαραίτητη η πρόσληψη έξτρα βιταμίνης D από τρόφιμα (όπως τα γαλακτοκομικά, τα τυριά, τα ψάρια, τα αυγά, τα εμπλουτισμένα δημητριακά του πρωινού και το εμπλουτισμένο γάλα), καθώς και από τα πολυβιταμινούχα σκευάσματα. Έτσι δεν θα χρειάζεται να καθόμαστε ατελείωτες ώρες στον ήλιο.

ΤheWeek

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα

ΘΕΑΤΡΟ

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΒΓΕΣ ΕΞΩ

Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας.

Ακούσαμε τον νέο δίσκο των Arctic Monkeys.

Δείπνο στο Sense Modern Greek Cuisine.

σελιδα

41

σελιδα

42

σελιδα

52

36

ΒΙΒΛΙΟ Ίταλο Σβέβο: Ο μοντερνιστής της Τεργέστης Η Συνείδηση του Ζήνωνα, που μόλις κυκλοφόρησε, θεωρείται ένα από τα κλασικά, σπουδαία κείμενα του μοντερνισμού. Από την Τίνα Μανδηλαρά

ΣΙΝΕΜΑ Deadpool 2

σελιδα

40

Η τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας του αθυρόστομου Deadpool, που ταίριαζε άνετα με το meta-χιούμορ που κυριαρχεί στην εποχή μας, είχε ως αποτέλεσμα μια συνέχεια που προετοιμάστηκε λαμβάνοντας υπόψη την υποδοχή που είχε το franchise αλλά και τη συνειδητοποίηση του μεγέθους του. Ο Deadpool του 2016 ήταν ένας άγουρος ακόμη –για το σινεμά πάντα– ήρωας που πετούσε με αστραπιαίους ρυθμούς ό,τι αστείο μπορεί να σκεφτεί κανείς για τον κόσμο των κόμικς αλλά και τη ζωή του προσώ-

που που τον υποδύεται, του Ράιαν Ρέινολντς, σε ένα κρεσέντο αυτοαναφορικότητας. Ο τωρινός Deadpool είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα της σύγχρονης ποπ κουλτούρας που αναγνωρίζει τον διττό του ρόλο, αυτόν του πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα του σχολιαστή όσων συμβαίνουν. Αυτός ο ρόλος δεν χρησιμοποιείται πλέον ως το μοναδικό ατού της ταινίας αλλά ως το βασικό κομμάτι ενός παζλ που, σε αντίθεση με το πρώτο φιλμ, μοιάζει με κανονική κινηματογραφική αφήγηση. Περισσότερα στις αίθουσες!

ä Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη στη σελ. 38 17.5.18 – lifo

35

απο τη γεωργια παπασταμου

SmallTalk

ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

EVENTS

Top

7

STOEP TH S PR ES ΜΟΥΣΙΚΗ Big Bang Festival 4

1. ΠΑΡΤΙ

3. ΜΟΥΣΙΚΗ

Μπάιος Ταράτσα opening night

Brad Mehldau Trio

Με την Κατερίνα Καραλή, τον Bad Spencer και τον Blue Lagoon να διαλέγουν τη μουσική της βραδιάς, μία από τις πιο αγαπημένες ταράτσες της Αθήνας ανοίγει ανανεωμένη για το καλοκαίρι. Η ταράτσα, που κάθε χρόνο ομορφαίνει, εκτός από τις αλλαγές-έκπληξη και τη μοναδική θέα στην Ακρόπολη, θα έχει και φέτος παποτά, τα παγωτά-κοκτέιλ που έκανε μόδα.ä17/05, Bios, Πειραιώς 84, Γκάζι, 21:30, είσοδος ελεύθερη

2. ΘΕΑΤΡΟ Υπόθεση Μακρόπουλου

Ο Brad Mehldau, ο πιο επιδραστικός τζαζ πιανίστας της τελευταίας εικοσαετίας σύμφωνα με τους «New York Times», έρχεται με το τρίο του στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. Ο διακεκριμένος μουσικός ενσωματώνει στην τζαζ εξερεύνηση τον ρομαντισμό των Σούμπερτ, Μπραμς και Σούμαν, αλλά και το πoπ-ρoκ. Η μουσική του έχει ακουστεί σε 16 κινηματογραφικές ταινίες, με πιο γνωστή τα Μάτια ερμητικά κλειστά του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.ä19/05, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Κεντρική Σκηνή), λεωφ. Συγγρού 107, 20:30, εισ.: 7-45 ευρώ

4. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

17–23 MAH

36 lifo –

17.5.18

Ένα από τα λυρικά αριστουργήματα του 20ού αιώνα, η Υπόθεση Μακρόπουλου του Λέος Γιάνατσεκ, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε μουσική διεύθυνση Οντρέι Όλος και σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Το έργο συνδυάζει το υπαρξιακό δράμα με το φανταστικό στοιχείο και διηγείται την ιστορία της διάσημης τραγουδίστριας Εμίλια Μάρτι, μιας κυρίας τριακοσίων ετών. ä20, 23, 25/05, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής - ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, 20:00, εισ.: 1580 ευρώ

Joan Leigh Fermor, Φωτογράφος και αγαπημένη

Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει μια έκθεση-φόρο τιμής στη φωτογράφο που μοιράστηκε τη ζωή της με τον

Για 4η χρονιά η Στέγη παρουσιάζει ένα μουσικό πρόγραμμα με συναυλίες, ηχητικές εγκαταστάσεις, πάρτι και εργαστήρια με απροσδόκητες εκπλήξεις, καλώντας τους μικρούς θεατές 0-12 ετών να ανακαλύψουν μουσικές απ’ όλο τον κόσμο με έναν ασυνήθιστο τρόπο.

18-20/5, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, λεωφ. Συγγρού 107109

The Last Drive Ένα από τα κορυφαία ελληνικά rock’n’roll συγκροτήματα παρουσιάζει, ανάμεσα σε πολλά παλιότερα και αγαπημένα, το νέο άλμπουμ «The Last Drive», για πρώτη φορά ζωντανά στο σύνολό του. Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Karamazov Project.

19/05, Fuzz Club, Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος (Πειραιώς & Χαμοστέρνας), 20:00, εισ.: 10 ευρώ

THE FACE

Νίκος Παπαδόπουλος Οι αλλαγές του τοπίου στον Λόφο Φιλοπάππου μέσα από μια πρωτότυπη έκθεση, προϊόν έρευνας οκτώ ετών.

Ποιο είναι το στοιχείο που θεωρείς ότι κάνει την έκθεση «Flora Filopappou» να ξεχωρίζει; Η έκθεση λειτουργεί με περιβάλλοντα/ατμόσφαιρες. Από χώρο σε χώρο συμβαίνουν διαφορετικά πράγματα. Στην αρχή ο θεατής έρχεται σε επαφή με το αρχειακό υλικό της έρευνας, για να προχωρήσει σε μια διαδρομή κατά τη διάρκεια της οποίας αυτό το υλικό εικονογραφείται και μετουσιώνεται για να δηλώσει μερικές από τις τωρινές συνθήκες του λόφου. Σε αυτό το υλικό πρόσθεσα το δικό μου βίωμα από τον λόφο. Μίλησέ μου για την έρευνα που προηγήθηκε της έκθεσης. Τον Νοέμβριο του 2010, οι καθημερινές βόλτες με τον σκύλο μου στον λόφο στάθηκαν η αφορμή για να ξεκινήσω μια έρευνα ως προς τον περιβάλλοντα χώρο. Προσέγγισα το όλο θέμα όχι ως κάποιος που γνωρίζει τα φυτά αλλά ως κάποιος που τα αγαπά. Έτσι, απευθύνθηκα σε βοτανικούς κήπους αρχικά για την αναγνώριση των δειγμάτων. Στη συνέχεια, ιστορικά αρχεία, όπως το ΕΛΙΑ, παλαιότερες βοτανικές καταγραφές καθώς και η Flora Graeca στάθηκαν αρωγοί στην έρευνά μου. Οι αρχαιολόγοι του λόφου, επίσης, με πληροφόρησαν για μια «πόλη των βράχων» (ιστορικός χαρακτηρισμός του λόφου). Ταξίδεψα δύο φορές στην Αγγλία για να έρθω σε επαφή με αρχειακό και μουσειακό υλικό που ήταν απαραίτητο για την υλοποίηση του πρότζεκτ. Τι ήταν αυτό που έμαθες και σε εντυπωσίασε περισσότερο σχετικά με τις αλλαγές στον Λόφο Φιλοπάππου; Το βάθος της ανθρώπινης επέμβασης στη φύση, με βία τις περισσότερες φορές (ακούσια ή εκούσια). Τι ιδιαίτερο έχει η χλωρίδα του λόφου; Περίπου το 30% των σημερινών φυτών είναι άποικοι όχι μόνο στον λόφο αλλά και στη μεσογειακή λεκάνη, προερχόμενοι από μακρινά μήκη και πλάτη του πλανήτη. Όταν το έμαθα αυτό ένιωσα να βρίσκομαι στο ξεκίνημα μιας «αρχαιολογικής ανασκαφής», οδηγούμενος όχι από την αξίνα αλλά από τα ταξίδια των φυτών. Τι έχει να μας δείξει η πολιτική του ανθρώπου απέναντι στη χλωρίδα; Νομίζω ότι απλώς δεν υπάρχει πολιτική γενικότερα όσον αφορά τη φύση. Εξαρχής κυριαρχεί ο διάλογος για τις σχέσεις ανθρώπου/φύσης, που στη βάση του είναι ανθρωποκεντρικός, λες και ο άνθρωπος δεν είναι φύση. Υπάρχει ιδιοτέλεια από τους περισσότερους και, ευτυχώς, πολλή αγάπη και ευαισθησία από λίγους.

09/05-28/07, Μέγαρο Εϋνάρδου, Αγ. Κωνσταντίνου 20 & Μενάνδρου, Τρ.-Παρ. 10:00-18:00, Σάβ. 11:00-17:00, είσοδος ελεύθερη

συγγραφέα Patrick Leigh Fermor. Αφού τράβηξε εξαιρετικές φωτογραφίες από τον βομβαρδισμό του Λονδίνου το 1940, η Joan ταξίδεψε στο Κάιρο λίγα χρόνια αργότερα και γνώρισε τον Paddy. Έπειτα, μαζί με τον συγγραφέα, ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και κατέγραψε τους τόπους και τους ανθρώπους που συνάντησε κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’40, του ’50 και του ’60. ä23/05-21/10, Μουσείο Μπενάκη, Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, Κολωνάκι, Τετ., Παρ. 10:00-18:00, Πέμ., Σάβ. 10:00-00:00, Κυρ. 10:00-16:00. Εγκαίνια: 22/05 στις 20:00, εισ.: 5-7 ευρώ.

5. ΦΕΣΤΙΒAΛ

DANCE

ADAF 2018

Club Closing Weekend στο six d.o.g.s Τα Club Nights της Αβραμιώτου ρίχνουν αυλαία για το καλοκαίρι. Την Παρασκευή η βραδιά αφιερώνεται στον techno ήχο με τους Mackenzie, Cirkle, Rena, Mr.M και Jerm στα decks, ενώ το Σάββατο σειρά έχει η house και μαζί οι Pan, BODJ, ClubKid, Elon και Livia.

18-19/05, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 5 ευρώ

Strap-on Unicorns: We Cum 3 Party To mobile queer party των Strap-on unicorns γιορτάζει τα τρία του χρόνια και μαζί με τις Beaches κάνει πάρτι στο Second Skin με electronica, synth pop, rave και R&B μουσικές επιλογές από τις Rrose Sélavy και Irini Karaoglou.

18/05, Second Skin, Δαμοκλέους 8, 23:30, είσοδος ελεύθερη

Lower Parts: DJ Assault & Detroit In Effect Η δισκογραφική εταιρεία Lower Parts παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Αθήνα δύο από τους θρυλικότερους παραγωγούς και DJs της electro και ghetto tech σκηνής του Ντιτρόιτ, τον DJ Assault και τον DJ Maaco (aka Detroit In Effect).

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών της Ελλάδας-Athens Digital Arts Festival (ADAF) επιστρέφει με τη 14η διοργάνωσή του. Με θέμα «Singularity Now» επιχειρεί να διερευνήσει το άγνωστο μέλλον της επερχόμενης τεχνολογικής αποκάλυψης μέσα από την τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία. Πρόοδος ή αναχρονισμός; Φουτουρισμός ή αρχαϊσμός; Φυσική ή μεταφυσική; Ουτοπία ή δυστοπία; Αρχή ή τέλος; Το φεστιβάλ θα διεξαχθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τη συνεργασία του προγράμματος «Κύκλος Γέφυρες». ä24-27/05, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Χίλτον. Παράλληλες δράσεις: Μετρό Συντάγματος, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος». Είσοδος ελεύθερη με ηλεκτρονική κράτηση στο www.adaf.gr

6. ΜΟΥΣΙΚΗ Dervisis / ice_eyes Μετά από αρκετές εμφανίσεις στο εξωτερικό, π.χ. στο ολλανδικό Eurosonic, ο Dervisis (fka Kid Flicks) θα εμφανιστεί στην Αθήνα σε ένα live μαζί με την drummer Δανάη Παλάκα λίγο πριν από το mini tour τους σε Ελλάδα, Ιταλία και Τουρκία και την κυκλοφορία του πρώτο του EP στις 25 Μαΐου. Το duo των Ice_Eyes, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία «New Frame» στο αγγλικό label Seagrave, παρουσιάζει live καινούργιο, ακυκλοφόρητο υλικό.ä18/05, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 21:00, εισ.: 5 ευρώ

7. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Rooms 2018

19/05, Temple Athens, Ιάκχου 17, 00:30, εισ.: 7-10 ευρώ

Deep Phase: Kevin Saunderson Το σύμβολο της techno του Nτιτρόιτ, ένας καλλιτέχνης με ρεκόρ πλατινένιων πωλήσεων και αληθινός πρωτοπόρος της dance, έρχεται στο Steam.

19/05, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 00:00, εισ.: 12 ευρώ

Η Αίθουσα Τέχνης Καππάτος γιορτάζει τα 20 χρόνια της με τη μεγάλη έκθεση «Rooms 2018». Δεκαεννέα επιμελητές εκθέσεων, ιστορικοί και θεωρητικοί της τέχνης επιλέγουν και παρουσιάζουν από έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη ή ομάδα καλλιτεχνών. Συμμετέχουν 23 καλλιτέχνες με εικαστικές, ηχητικές, φωτογραφικές εγκαταστάσεις, ζωγραφικά έργα, γλυπτά, πρότζεκτ και περφόρμανς. ä17/05-24/06, Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, Αθηνάς 12, Μοναστηράκι, Τετ.-Παρ.

16:00-22:00, Σάβ.-Κυρ. 12:00-22:00. Εγκαίνια: Πέμπτη 17/05, 19:00-24:00, είσοδος ελεύθερη.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Giovanni Anselmo Ο Ιταλός πρωτοπόρος της arte povera στην τέταρτη έκθεσή του στην γκαλερί Bernier/ Eliades παρουσιάζει χαρακτηριστικά έργα της δουλειάς του, ανάμεσα στα οποία το «Particolare».

17/05-10/07, Bernier/ Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο, Τρ.-Παρ. 10:3018:30, Σάβ. 12:00-16:00. Εγκαίνια: Πέμπτη 17/05, 20:00-22:00.

ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΣΥΣΚΕΥΉ... ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΖΩΉ Είναι σίγουρο πως με καλύτερες συσκευές απολαμβάνουμε καλύτερη ζωή και o Κωτσόβολος μας εξηγεί το «γιατί» μέσα από τη νέα του καμπάνια.

E

να καλομαγειρεμένο φαγητό ή τα φρεσκοπλυμένα ρούχα μάς κάνουν όλους να νιώθουμε όχι μόνο ευχαρίστηση αλλά και ευεξία. Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε ποτέ πώς νιώθουν τα ρούχα μας όταν στροβιλίζονται μέσα σε ένα πλυντήριο ή ένα κιλό πατάτες όταν κλείνει «πίσω» τους η πόρτα του φούρνου και οι αντιστάσεις κοκκινίζουν. Την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα έρχεται να μας δώσει o Κωτσόβολος με τη νέα του καμπάνια. Ένα δίδυμο με διαφορετική ταυτότητα κάθε φορά μάς «ξεναγεί» στον μαγικό κόσμο των συσκευών και μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες εκ των έσω! Πώς είναι να ανακατεύεσαι με τα μυρωδικά σε έναν φούρνο, να δροσίζεσαι από τα νέα κλιματιστικά αλλά και να παρακολουθείς την αγαπημένη σου σειρά, ακόμα κι αν είσαι ένα ζευγάρι κλειδιά; O Κωτσόβολος, με επίκεντρο τον άνθρωπο, διαθέτει τις πλέον προηγμένες ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές με σκοπό τη διευκόλυνση της καθημερινότητας του Έλληνα καταναλωτή. Mας μυεί στον υπέροχο κόσμο των συσκευών του αύριο, σήμερα, και μέσω της νέας του καμπάνιας μάς εξηγεί με τον πιο ευφάνταστο τρόπο πώς η σωστή συσκευή μπορεί να κάνει όχι μόνο τη δική μας ζωή πιο συναρπαστική αλλά και όλων όσοι μας περιβάλλουν. Με το ιδιαίτερο και χιουμοριστικό στυλ που μας έχει συνηθίσει, ο Κωτσόβολος δημιουργεί καθημερινές ιστορίες και αποτυπώνει με τον πιο άμεσο τρόπο το κεντρικό μήνυμα της νέας καμπάνιας… «Καλύτερη συσκευή… Καλύτερη ζωή»! Πρωταγωνιστές της νέας καμπάνιας είναι οι ηθοποιοί Σωκράτης Πατσίκας και Γιάννης Σαρακατσάνης.

17.5.18 – lifo

37

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Η τελευταία σημαία

p

Κακό

38 lifo – 17.5.18

ΑΕΛΛΩ 2 - ΑΘΗΝΑΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,2 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΝΑΝΑ 3 - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

ψυχοσύνθεσή του – και δεν είναι απαραιτήτως μεμπτά. Ο πένθιμος τόνος της ταινίας ανεβαίνει συνεχώς από τη ζωηρή, σχεδόν σαν παντομίμα, ερμηνεία του Μπράιαν Κράνστον, με φυσικό αντίδοτο την ενοχική μακαριότητα του Φίσμπερν. Ωστόσο, ο κεντρικός ρόλος ανήκει στις μελαγχολικές αντιδράσεις του Στιβ Καρέλ, ο οποίος για μια ακόμη φορά εκπλήσσει στον πάντα διακριτικό, βαθύ χειρισμό του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Πικρό και χαμηλόφωνο, το ελεγειακό πόνημα του Αμερικανού σκηνοθέτη πάνω στην αθέατη, τραγική πλευρά του εμπορεύσιμου ηρωισμού παραδόξως αγνοήθηκε στα περσινά βραβεία, ενώ έχει πολλά να πει και το κάνει με το απέριττο, απολύτως απαραίτητο πάντρεμα των συμβόλων της πατρίδας με την αίσθηση της απώλειας που βιώνουν με τον τρόπο τους οι τρεις άνδρες, ως ανθρώπινα sequels της επί χρήμασι υπηρεσίας σε πλαστά ιδανικά που καταρρέουν όσο περνούν οι δεκαετίες και οι πόλεμοι στήνονται σαν επικίνδυνα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα.

Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ Πρωταγωνιστούν: Μπράιαν Κράνστον, Λόρενς Φίσμπερν, Στιβ Καρέλ

Στο Τελευταίο Απόσπασμα του Χαλ Άσμπι, από το 1973, δύο φαντάροι του Ναυτικού, καραβανάδες κατά μία έννοια, ο Τζακ Νίκολσον και ο Ράντι Κουέιντ, αναλαμβάνουν να συνοδεύσουν έναν νεότερο, τρίτο παραβάτη και υπόδικο, αλλά στη διαδρομή τού δείχνουν τι σημαίνει ζωή και καλοπέραση, κάνοντας κι εκείνοι μια αλήτικη παρένθεση στην πεζή θητεία τους. Το 2005 ο ίδιος συγγραφέας, ο Ντάριλ Πόνισκαν, έγραψε μια άτυπη συνέχεια με ήρωες τρεις βετεράνους κάποιας ηλικίας, σε παρόμοιου ύφους, αλλά διαφορετικού περιεχομένου αποστολή. Ο Στιβ Καρέλ έχει μάθει πως ο γιος του σκοτώθηκε σε έναν ακόμα μάταιο αμερικανικό πόλεμο, στο Ιράκ, και για να παραλάβει τη σορό του έρχεται σε επαφή με τους μεγαλύτερους σε ηλικία πρώην συναδέλφους του, τον Μπράιαν Κράνστον που έχει μπαρ και δεν έκανε ποτέ οικογένεια και τον Λόρενς Φίσμπερν, ο οποίος έχει χειροτονηθεί ιερέας, υποτίθεται πως έχει αφήσει πίσω του το στρατιωτικό παρελθόν και τις κακές συνήθειες, αλλά αναγκάζεται, από συναισθηματικό εκβιασμό και φιλεύσπλαχνη χειρονομία, να ακολουθήσει τους υπόλοιπους, διαπιστώνοντας πως τα πιπεράτα αντανακλαστικά έχουν μείνει ζωντανά στην

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιτς Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Ρέινολντς, Μορένα Μπακαρίν, Τζος Μπρόλιν Όταν ένας σουπερστρατιώτης αναλαμβάνει μια αποστολή δολοφονίας, ο Deadpool αναγκάζεται να αναθεωρήσει τις αξίες του για τη φιλία, την οικογένεια και αυτό που πραγματικά σημαίνει να είσαι ήρωας.

Last flag flying

Τρεις πεζοναύτες που πολέμησαν μαζί στο Βιετνάμ ξαναβρίσκονται 30 χρόνια μετά για να αποχαιρετήσουν τον γιο του ενός που σκοτώθηκε στον πόλεμο του Ιράκ.

DEADPOOL 2

Η τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας του αθυρόστομου Deadpool, που ταίριαζε άνετα με το meta-χιούμορ που κυριαρχεί στην εποχή μας, είχε ως αποτέλεσμα μια συνέχεια που προετοιμάστηκε λαμβάνοντας υπόψη την υποδοχή που είχε το franchise αλλά και τη συνειδητοποίηση του μεγέθους του. Ο Deadpool του 2016 ήταν ένας άγουρος ακόμη –για το σινεμά πάντα– ήρωας που πετούσε με αστραπιαίους ρυθμούς ό,τι αστείο μπορεί να σκεφτεί κανείς για τον κόσμο των κόμικς αλλά και τη ζωή του προσώπου που τον υποδύεται, του Ράιαν Ρέινολντς, σε ένα κρεσέντο αυτοαναφορικότητας. Ο τωρινός Deadpool είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα της σύγχρονης ποπ κουλτούρας που αναγνωρίζει τον διττό του ρόλο, του πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα του σχολιαστή όσων συμβαίνουν. Αυτός ο ρόλος δεν χρησιμοποιείται πλέον ως το μοναδικό ατού της ταινίας αλλά ως το βασικό κομμάτι ενός παζλ που, σε αντίθεση με το πρώτο φιλμ, μοιάζει με κανονική κινηματογραφική αφήγηση. Η ανάληψη της σκηνοθεσίας από τον Ντέιβιντ Λιτς μοιάζει ευεργετική, καθώς χαρίζει απλόχερα τη χορογραφημένη δράση που απολαύσαμε στα Atomic Blonde και John Wick, μαζί με μια πλοκή που δίνει δυνατότητα για ανάπτυξη του χαρακτήρα, ο οποίος δεν τερματίζει την ύπαρξή του στο πόσο αστείος είναι, αλλά συμπεριφέρεται ως ένας αλλόκοτος ηγέτης που ψάχνει να κάνει τη διαφορά, πρώτα στη ζωή του και μετά στων υπολοίπων. Σε αντιστοιχία με τους Φύλακες του Γαλαξία, των οποίων η επιτυχία συμμάζεψε τον αχταρμά της πρώτης περιπέτειας με μια πιο ολοκληρωμένη δεύτερη, το Deadpool 2 είναι πρωτίστως μια ταινία που δεν ντρέπεται γι’ αυτό που είναι, δηλαδή ένα φιλμ δράσης με υπερήρωες. Βρίσκει τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στα «big CGI fights», όπως κοροϊδευτικά αναφέρει, τις μουσικές αναφορές μέσα από pop classics, όμορφα τοποθετημένα, για να λειτουργούν ως αντίβαρο σε φαινομενικά αταίριαστες σκηνές, την ομαλή σύμπραξη νέων χαρακτήρων με τους ήδη υπάρχοντες και, βέβαια, το trademark του ήρωα, τα στοχευμένα καρφιά προς κινηματογραφικά στούντιο, ηθοποιούς, DC και Marvel – στην τελευταία, πάντως, με πολλή προσοχή, γιατί η μαμά Disney είναι αυστηρή και παραμονεύει. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 3,4,7,8,10,18,19,20 - VILLAGE MALL 2,4,5,7,1013,14 - VILLAGE PAGRATI 1,4,5 - VILLAGE FALIRO 1,2,6,7,8,9 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2,3,5 - ODEON GLYFADA 1,3 ΘΕΡΙΝΟ - ODEON MAROUSI 2,3 - ODEON ESCAPE 1,2,3,5,6,8 ΘΕΡΙΝΟ - ODEON OPERA 1 ODEON STARCITY 1,5,6,9,10 - ΑΕΛΛΩ 3,4 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1 - WEST CITY 1,2 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 1,2,4,5 - ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΘΕΡΙΝΟ,1 - ΑΛΣΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΕΞ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΟΜΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΡΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΓΕΡΑΚΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΣΣΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΖΕΑ

ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ Le Brio

50 ΦΟΡΕΣ ΑΝΟΙΞΗ Aurore

ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ ΓΑΜΟΙ L’ echange des princesses

TOO MUCH INFO CLOUDING OVER MY HEAD

Σκηνοθεσία: Ιβάν Ατάλ Πρωταγωνιστούν: Ντανιέλ Οτέιγ, Καμέλια Τζιορντάνα

Σκηνοθεσία: Μπλαντίν Λενουάρ Πρωταγωνιστούν: Αν. Ζαουί, Τ. ντε Μονταλαμπέρ

Σκηνοθεσία: Μαρκ Ντιγκέν Πρωταγωνιστούν: Λαμπέρ Ουιλσόν, Αναμαρία Μπαρτολομέι

Σκηνοθεσία: Βασίλης Χριστοφιλάκης Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χριστοφιλάκης

Μετά από ένα περιστατικό, ένας οξύθυμος καθηγητής αναγκάζεται να εκπαιδεύσει τη μαθήτρια που αδίκησε για έναν διαγωνισμό ομιλίας.

Είναι τόσο απολαυστική και καλοπαιγμένη η συγκρουσιακή χημεία ανάμεσα στον υπερσυντηρητικό, ρατσιστή καθηγητή Νομικής Μαζάρ και την υπερήφανη, αραβικής καταγωγής μαθήτριά του, τη Νιλά, από το φτωχό προάστιο του Κρετέιγ, που η σχηματική φόρμουλα ενός δράματος γεμάτου από τα κλισέ που συνήθως συνοδεύουν τη βαθμιαία προσέγγιση δύο ανθρώπων με διαμετρικά αντίθετες πολιτιστικές αναφορές ξεχνιέται μέσα στη δραματική και κωμική ανταλλαγή πυρών. Ο Ντανιέλ Οτέιγ είναι ιδανική επιλογή στον ρόλο του προφέσορα στο Παντεόν που δεν χάνει ευκαιρία να εξαπολύσει μύδρους και προσβολές προς μια γενιά, κατά την ισχυρή και αμετακίνητη γνώμη του, άσχετων και αγράμματων (ειδικά αν το δέρμα τους είναι πιο σκούρο) και η τραγουδίστρια του χιπ χοπ Καμέλια Τζιορντάνα είναι η αποκάλυψη με το μπρίο, που λέει κι ο τίτλος, στη μετάβασή της στη μεγάλη οθόνη. ΑΒΑΝΑ - ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΕΙΟΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΒΑΡΚΙΖΑ 3 ΘΕΡΙΝΟ - ΦΙΛΙΠ ΘΕΡΙΝΟ - ΦΙΛΟΘΕΗ ΘΕΡΙΝΟ

Μια χωρισμένη γυναίκα χάνει τη δουλειά της και παράλληλα μαθαίνει πως θα γίνει σύντομα γιαγιά. Ενώ μοιάζει να βρίσκεται πλέον στο περιθώριο, ψάχνει τρόπους να ξαναρχίσει τη ζωή της.

Η Ανιές Ζαουί έχει το σπάνιο ταλέντο να γίνεται κωμική χωρίς να καταφεύγει σε κωμικές υστερίες. Στο 50 φορές άνοιξη δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να αποφύγει ακραίες καταστάσεις, αφού η πρόθεση της Μπλαντίν Λενουάρ είναι να σκηνοθετήσει λιτά τον ενοχλητικό συνδυασμό της εμμηνόπαυσης με την ανεργία, αυτό το διπλό χτύπημα της καμπάνας που περιθωριοποιεί τη γυναίκα στις ζωτικότερες εκφάνσεις της ύπαρξής της – επιπροσθέτως, η χωρισμένη ηρωίδα μαθαίνει ξαφνικά πως θα γίνει γιαγιά και δημιουργεί ένα αδιόρατο σύννεφο άρνησης για το γεγονός, για να μη χάσει τελείως τη γη κάτω από τα πόδια της. Με τις ανθρώπινες περιπέτειές της να διαδραματίζονται μακριά από το Παρίσι και τους αγχωτικούς ρυθμούς του, με μια πιο ράθυμη φυσικότητα, η Ορόρ βρίσκει μια δύσβατη προοπτική στο παραιτημένο πρόσωπο ενός παλιού, αλλά καθόλου λησμονημένου εραστή και η ταινία ισορροπεί συμπαθητικά, αν και όχι δυναμικά και ολοκληρωμένα, ανάμεσα στη φιλοσοφία των κύκλων της γυναίκας και στην κομεντί καταστάσεων για μια 50άρα της διπλανής πόρτας, η οποία προτιμά να νοσταλγεί επίμονα παρά να εγκαταλείψει τον αγώνα. ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 1,4 - ΑΤΤΑΛΟΣ - CINERAMA ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗΝΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΙΝΤΕΑΛ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 ΛΑΟΥΡΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΟΦΙΑ

1721: Ο Φίλιππος της Ορλεάνης, αντιβασιλέας της Γαλλίας, προτείνει μια «πριγκιπική ανταλλαγή» που θα επέτρεπε στη χώρα να διασφαλίσει την ειρήνη με την Ισπανία μετά από μακροχρόνιο πόλεμο που έπληξε οικονομικά και τα δύο βασίλεια.

Σε αυτήν τη σχετικά άγνωστη περίπτωση γαλαζοαίματης αιμομιξίας ο αντιβασιλέας της Γαλλίας, δηλαδή ο Φίλιππος της Ορλεάνης, πρότεινε έναν γάμο ανάμεσα στους ανήλικους πρίγκιπες Γαλλίας και Ισπανίας, για να επωφεληθούν οι δύο χώρες μετά από έναν πόλεμο που τους κόστισε πολύ σε ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Το πολιτικό συνοικέσιο εμπνέει τον Μαρκ Ντιγκέν για μια πέρα για πέρα ακαδημαϊκή «φέτα» γαλλικού κινηματογράφου, μυθιστορηματικού στον λόγο, θεατρικού σε στήσιμο και ζωγραφικού στην πολύ προσεγμένη φωτογραφία, που βασικά ποντάρει στους ηθοποιούς και στο στόρι. Η πλοκή δεν παρουσιάζει τροπές κι εκπλήξεις και η υποκριτική προσέγγιση διαφέρει, αφού κάποια από τα παιδιά φαίνονται μεγαλύτερα από τη δηλωμένη, πραγματική ηλικία τους στην υπόθεση, και ο Ολιβιέ Γκουρμέ παίζει πολύ πιο ρεαλιστικά από τον υπερβολικό Λαμπέρ Ουιλσόν. ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - ΑΙΓΛΗ 1, 3 ΘΕΡΙΝΟ - ΑΝΔΟΡΑ - ΑΝΟΙΞΗ - ΑΣΤΟΡ - CINERAMA - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ

Ένας φιλόδοξος τριαντάρης σκηνοθέτης γεμάτος ψυχαναγκασμούς και σε υπαρξιακή κρίση μπαίνει σε περιπέτειες, προσπαθώντας να μαζέψει χρήματα για μια ταινία που δεν θέλει να κάνει.

Ταινία-καμικάζι, όρος που χρησιμοποίησε και ο δημιουργός της όταν την περιέγραφε, η οποία εμπνέεται από τις περιπέτειες ενός νέου κινηματογραφικού δημιουργού που δεν ξέρει τι θέλει και παλεύει με τη νοσταλγία, την γκρίνια των φίλων και συνεργατών του και το όνειρο για ένα μέλλον που θα βασίζεται σε κάτι που έχτισε ολότελα ο ίδιος. Σε αντίθεση με αυτόν τον ήρωα, ο Βασίλης Χριστοφιλάκης παρουσιάζει μια ταινία που φαίνεται ότι φτιάχτηκε γρήγορα και αποφασιστικά, με όσα θετικά και αρνητικά μπορεί να έχει κάτι τέτοιο. Τα πρώτα φαίνονται από τη φρεσκάδα στη γραφή, που επηρεάζεται αρκετά από τους κανόνες της stand-up κωμωδίας, όμως τα δεύτερα αποτελούνται από μια σειρά χτυπητών αδυναμιών, με κυριότερη την απουσία ρυθμού λόγω πληθώρας σκηνών που φτιάχτηκαν σχεδόν ερασιτεχνικά, αλλά και τη συνηθισμένη πια υπερβολή στις ερμηνείες. Η διάθεση του σκηνοθέτη να φτιάξει μια λεκτική κωμωδία, κάτι που η αλήθεια είναι πως δεν επιχειρείται συχνά, είναι αξιοσημείωτη, όμως η μετατροπή των ιδεών του σε συγκροτημένη αφήγηση βρίσκεται ακόμη σε πρωτόλειο στάδιο. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΑΒΟΡΑ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ

17.5.18 – lifo

39

ΚΛΑΣΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ πής, θρήσκος και ιπποτικός, ο δεύτερος μοντέρνος, κοσμικός και αστός. Ο Δον Κιχώτης επιθυμεί να υπηρετήσει τον κόσμο, να τον διορθώσει, και αποτυγχάνει σε αυτόν το σκοπό: ο Ζήνωνας επιθυμεί να υπηρετήσει μόνο τον εαυτό του και κατά βάση το επιτυγχάνει, όχι όμως χάρη στις προσπάθειές του. Ο Δον Κιχώτης επιθυμεί και αποτυγχάνει μεγαλοπρεπώς: ο Ζήνωνας αναμένει, και επιτυγχάνει φαρσικά».

Τ Ίταλο Σβέβο: Ο μοντερνιστής της Τεργέστης Η Συνείδηση του Ζήνωνα, που μόλις κυκλοφόρησε από τους Αντίποδες σε μετάφραση Έφης Καλλιφατίδη, θεωρείται ένα από τα κλασικά, σπουδαία κείμενα του μοντερνισμού, μαζί με τον «Οδυσσέα» του Τζόις και το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

Ο

40 lifo – 17.5.18

γεννημένος στην Τεργέστη το 1861 Ίταλο Σβέβο εμφανίζεται στα γράμματα με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Έτορε Σμιτς. Στο βιβλίο που του χάρισε την καταξίωση με τον τίτλο Η συνείδηση του Ζήνωνα καταγράφει τις κωμικοτραγικές περιπέτειες του αδέξιου ήρωά του στην προσπάθειά του να ανιχνεύσει τι ακριβώς σημαίνουν πρόσωπο και ταυτότητα στις παρυφές ενός τόσο πολύπλοκου κόσμου. Πού αρχίζει ακριβώς ο συμβιβασμός και πού τελειώνει η νεύρωση; Πόσο εύκολο είναι για έναν φαινομενικά πετυχημένο επιχειρηματία να εμφανίζεται απλώς ως ένας ατυχής ψυχαναλυόμενος; Οι απαντήσεις δεν είναι ποτέ βέβαιες και η μαγεία της ενδοσκόπησης του Ζήνωνα είναι ακριβώς η άρνηση της συνείδησής του. Τις αντιφάσεις αυτές αλλά και το φλεγματικό πνεύμα που διέπουν ένα βαθιά πνευματικό κείμενο τα έχει πετύχει με αξιοζήλευτη μέριμνα η μετάφραση της Έφης Καλλιφατίδη στην έκδοση της Συνείδησης του Ζήνωνα που μόλις κυκλοφόρησε από τους Αντίποδες. Μόνο που ο Ζήνων –το επιβεβαιώνει, άλλωστε, και το όνομά του– επαναφέρει, εν προκειμένω, τα παράδοξα στην καρδιά της Κεντρικής Ευρώπης με την απλότητα και μια παραστατική θεατρικότητα που θα ζήλευε ο αρχαίος φιλόσοφος. «Δεν λέμε ότι στην Ευρώπη ανήκει, κατά τρόπο ανεπανόρθωτο, αυτός ο δευτερεύων ρόλος κυρίας της τιμής: στο κάτω-κάτω, μια μακρά τριβή με το cast της Μεσευρώπης και με τις θεατρικές μας πρόβες μάς κάνει να μην πιστεύουμε τόσο στα αμετάκλητα πεπρωμένα όσο στην αρχή της απροσδιοριστίας» γράφει με ταιριαστή ακρίβεια ο επίσης Τριεστίνος Κλαούντιο Μάγκρις στον εκπληκτικό του Δούναβη (το απόσπασμα από τις εκδόσεις Πόλις),

επιβεβαιώνοντας περίτρανα την αμφισημία που επέβαλε το αντιφατικό κλίμα της ίδιας της πόλης. Εξού και το ότι οι υπερβολικές αντιδράσεις του Ζήνωνα αποκαλύπτουν στον αναγνώστη, εν είδει εξομολόγησης, τη δραματική σύγκρουση ανάμεσα στη βαθιά του επιθυμία και στη σκληρή πραγματικότητα. Αντίστοιχα, πάλι, η διαρκής επισκόπηση του θανάτου, που διατρέχει το βιβλίο ως λάιτ μοτίφ, δεν αποπνέει τραγικότητα αλλά προκύπτει ως απλή διαπίστωση, σαν μια φευγαλέα φιγούρα σε ένα χαρτί που χάνεται στον άνεμο. Όχι όμως αυτόν που δέρνει το πρόσωπο ή καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του, αλλά που ωθεί τον ήρωα σε αλλαγές και τον κάνει να υπομένει ακόμα και το χαστούκι που του δίνει ο πατέρας του προτού πεθάνει ή να παντρευτεί μια γυναίκα που παραδέχεται πως αρχικά έβρισκε άσχημη. Τι κι αν η Δουλτσινέα του αποδεικνύεται πάντα μια άλλη; Τι κι αν αποτυγχάνει ακόμα και στα ερωτικά του παραστρατήματα; Απλώς πρόκειται για δύο όψεις, τραγική και κωμική, του παιχνιδιού που λέγεται ζωή και με αυτήν την έννοια η Συνείδηση του Ζήνωνα είναι ένα βαθιά υπαρξιακό όσο και κωμικό βιβλίο: «Το μεγάλο μοντέρνο μυθιστόρημα της κωμικοτραγικής ψευδαίσθησης της ελευθερίας είναι η Συνείδηση του Ζήνωνα του Ίταλο Σβέβο, που εκδόθηκε το 1923. Το μυθιστόρημα του Σβέβο ανήκει φανερά στην κωμική παράδοση του Δον Κιχώτη και του Καλού Στρατιώτη Σβέικ, ένα είδος κωμωδίας που σύμφωνα με τον ορισμό του Σοπενχάουερ (μία από τις κύριες επιρροές του Σβέβο) στηρίζεται στην ασυμφωνία ανάμεσα στις έννοιες μας και στην αντικειμενική πραγματικότητα. Και ο Δον Κιχώτης και ο Ζήνωνας είναι φαντασιόπληκτοι, ο πρώτος παλιάς κο-

ίταλο σβέβο

Η συνείδηση του Ζήνωνα Εκδόσεις Αντίποδες Σελ.: 604

ο φαρσικό στοιχείο προκύπτει αυτόματα μέσα από αυτή την απελπισμένη ανάγκη επισκόπησης στην προσπάθεια του πρωταγωνιστή να καταλάβει, όπως επιμένει, τι του συμβαίνει ή να κατακτήσει, σαν άλλος Δον Κιχώτης, το χαμένο βασίλειο του συγκροτημένου εαυτού. Σάμπως να δίνει υπόγειες απαντήσεις στον ψυχαναλυτή του, ο οποίος ζητάει από τον ασθενή του να εξιστορήσει τη ζωή του. Η αφήγησή του, μάλιστα, δεν ξεκινάει από κάποιο μεγαλεπήβολο γεγονός, όπως ο θάνατος του πατέρα με τον οποίο φαίνεται να είχε διαρκή και μόνιμη σύγκρουση, αλλά από τη στιγμή που αποφασίζει να κόψει… το κάπνισμα, ένας λόγος για τον οποίο, μάλιστα, παίρνει την απόφαση να μπει σε ειδική κλινική αποτοξίνωσης, απ’ όπου, ωστόσο, το σκάει με τον πλέον κωμικοτραγικό τρόπο. Η κρίσιμη αυτή στιγμή, που στο πλαίσιο του μοντερνιστικού παιχνιδιού φαντάζει πιο σημαντική απ’ οποιαδήποτε άλλη βαρυσήμαντη απόφαση, είναι η αφορμή –σε μια αναλογία που φέρνει στον νου τις ενατενίσεις του Προυστ– να ξετυλίξει το κουβάρι των ανυπεράσπιστων επιθυμιών του ομολογώντας, φέρ’ ειπείν, πώς έφτασε στον γάμο με την Αυγούστα, ενώ αρχικά είχε ερωτευτεί την αδελφή της Άντα. Μέσα από τις αναμνήσεις των συγκρουόμενων αυτών σχέσεων δεν οριοθετείται το σύμπαν ενός φιλοσόφου με μεγαλόπνοες κρίσεις αλλά ένας μεταμορφωτικός, έως παραπλανητικός, τρόπος σκέψης που μάλλον ταιριάζει σε λογοτέχνη. Αυτό είναι, άλλωστε, το ζητούμενο: πέρα από το πρόσωπο, θα πρέπει να απελευθερωθούν οι λέξεις, ακόμα και από την καταπιεστική σύνοψη του ανθρώπου που τις εκφέρει. Εκεί συναινεί η συνολική στάση του Ζήνωνα, καθώς η αντίθεσή του με τον κόσμο, η μισανθρωπική του στάση, η σύγκρουσή του με την ψυχανάλυση και τους γύρω του έχει να κάνει με τη βαθιά επίγνωση ότι πάντα κάτι θα ξεφεύγει στο τέλος. Ποτέ δεν θα μάθουμε το βάθος που κρύβει η τραγική αλήθεια και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να δίνουμε βαρύτητα στα γεγονότα, επιμένοντας σε μια μάλλον σκωπτική ενατένιση του κόσμου ως αντισταθμίσματος στο βάρος του θανάτου, μια στάση που συνοψίζεται σε μία μόνο παράγραφο προς το τέλος του βιβλίου: «Η μέρα ήταν μουντή και σκοτεινή. Ήταν λες και ένα μονάχα σύννεφο, που δεν έμοιαζε απειλητικό, να εκτεινόταν σε όλο τον ουρανό, σκοτεινιάζοντάς τον. Ένα μεγάλο ψαροκάικο προσπαθούσε να βγει με τα κουπιά από το λιμάνι, ενώ τα πανιά του κρέμονταν ακίνητα από τα κατάρτια. Οι κωπηλάτες ήταν μόνο δύο και με αμέτρητες κινήσεις μόλις και μετά βίας κατάφερναν να κουνήσουν το μεγάλο σκαρί. Ίσως στ’ αλήθεια να έβρισκαν λίγο ευνοϊκό άνεμο». Πρόκειται για μια φευγαλέα αισιόδοξη σκέψη που προκύπτει ακόμα και την πιο μουντή στιγμή του βίου. Πώς το λέει ο δικός μας ποιητής; «Χαρά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα». Και ο Ζήνων μας τον θυμίζει με μια ακρίβεια που μόνο η καλή λογοτεχνία μπορεί να επιτυγχάνει.

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΌΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΆΝΔΡΑΣ

Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα

©ΘΆΝΟΣ ΣΑΜΑΡΆΣ

Ο Θάνος Σαμαράς σκηνοθετεί το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, με την Έλλη Τρίγγου στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

απο τη λουίζα αρκουμανέα

Θέατρο

Σ

τέκεται απροσπέλαστη μπροστά μας, σαν ένα γλυπτό που προσγειώθηκε στο Μπάγκειον από τα ηρωικά χρόνια των σουρεαλιστών. Όταν τα φώτα ανοίγουν, βρίσκεται ήδη εκεί, στο μαγικό κουτί της. Δεν βλέπουμε το σώμα της. Δεν ξέρουμε το φύλο της. Ένα στόμα μιλάει μέσα από την τρύπα του μεταλλικού κράνους. Προσπαθεί να μας εξηγήσει: «Γυρίζω απ’ το τέρμα» λέει. Η φωνή που ακούγεται είναι λεπτή, κοριτσίστικη, σχεδόν ψεύτικη. Από ποιο τέρμα έρχεται; Από το παρελθόν ή από το μέλλον; Πότε θα βγει από το ροζ καπιτονέ κουκούλι της; Το στριπτίζ εκτυλίσσεται αργά, σταδιακά: θα περάσει ώρα προτού το αλλόκοτο πλάσμα πάρει ανθρώπινη μορφή. Στο επόμενο στάδιο φανερώνεται με ένα μάξι φόρεμα από ροδί ταφτά. Το πρόσωπο είναι καλυμμένο με καλσόν. Σαν κούκλα από ταινία του Φασμπίντερ. «Το μόνο που ξέρω είναι ότι ήμουν ένα όχι» λέει η κούκλα. Μιλάει για το τεράστιο ρήγμα ανάμεσα στο «πριν» και στο «μετά». Για την παράξενη μεταμόρφωση που της συνέβη χάρη σ’ έναν θεό, τον Απόλλωνα. «Αυτός μ’ έκανε αυτό που είμαι τώρα/ Μ’ έκανε επειδή με πήρε». Κι επειδή την πήρε και τον πήρε, «τίποτε δεν είναι πια το ίδιο». Και, προπαντός, «δεν είμαι πια εκείνη η Κασσάνδρα». Εξετάζοντας το κείμενο, παρατηρούμε πώς ο Δημητριάδης ξαναγράφει τον μύθο της καταραμένης Τρωαδίτισσας προφήτισσας. Τη βάζει να λέει το μεγάλο «ναι»: από άτεγκτος αρνητής του Φοίβου, η Κασσάνδρα γίνεται

εδώ η φανατικότερη ακόλουθός του. Η προφητική μανία δίνει τη θέση της στην ερωτική, η οποία οδηγεί στην αληθινή γνώση: ως προς αυτό ο συγγραφέας επιμένει ξανά και ξανά, σε όλα τα κείμενά του. Δεν υπάρχει το «μετά», υπάρχει το «τώρα», το φθαρτό, σάρκινο παρόν. Αυτό πρέπει να κατακτούμε και σ’ αυτό να παραδινόμαστε ανά πάσα στιγμή. «Όποιος ποθεί πρέπει να παίρνει/ Ποτέ να μην αρνείστε σ’ εκείνον που ποθεί εκείνο που ποθεί» μας παροτρύνει η Κασσάνδρα. Η θεραπαινίδα του θεού δόθηκε στον θεό κι έγινε «Κασσάνδρα απολλωνισμένη», ξαναγεννήθηκε. «Χάθηκε στον άντρα και βρήκε την Κασσάνδρα». Κατάλαβε την αλήθεια που μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο: «Ό,τι είναι ιερό είναι πόθος/ Και ό,τι είναι πόθος είναι ιερό». Αυτό το ξέφρενο πάρε-δώσε, αυτό το κυνήγι της επιθυμίας θέτει σε κίνηση τους πλανήτες, εγκαθιδρύει την ουράνια βασιλεία επί της Γης. Ο Δημητριάδης επιχειρεί όχι μόνο τον «απολλωνισμό» της Κασσάνδρας αλλά και τον «διονυσιασμό» του Απόλλωνα. Ξαναδιαβάζει τη Γέννηση της τραγωδίας με όρους ερωτικούς: η λίμπιντο δικαιώνει την εμπειρία της ζωής, καθίσταται υπέρτατο εργαλείο δημιουργίας και ανάφλεξης – πέρα από θεωρίες, θρησκείες και άλλες φιλοσοφίες που εμποδίζουν την εκπλήρωση του εγώ στο σήμερα. Βολές, οιμωγές, εκτινάξεις. Πέλματα, σπαραγμοί, φιλιά. «Οι ρεύσεις οι συρρεύσεις μας... Εμφύλιος μέχρι διαμελίσεως». Ως Μανιφέστο του Πόθου αναδύεται ο μονόλογος του Δημητριάδη κι αυτό το εμπρηστικό κεί-

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας Σκηνοθεσία, σκηνογραφία, κοστούμια, φωτισμοί: Θάνος Σαμαράς Πρωταγωνιστούν: Έλλη Τρίγγου Δραματουργία: Έρι Κύργια Σχεδιασμός φωτισμών: Δημήτρης Κασιμάτης

ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ Πλατεία Ομονοίας 18 Πέμ.-Κυρ. 21:15 Εισιτήριο: 10-12 ευρώ Έως 10/06

μενο επέλεξε ο Θάνος Σαμαράς για να κάνει το σαγηνευτικό ντεμπούτο του στον χώρο της σκηνοθεσίας. Από το πριν στο μετά. Από την ξηρασία της εγκράτειας στην υγρασία της παράδοσης. Από τη φυλακή της άρνησης στη μέθη της ένωσης: την πορεία ετούτη επιχειρεί ν’ αποτυπώσει ο σκηνοθέτης, θέτοντας ως μέγιστη προτεραιότητά του την επικοινωνία –τη συμφιλίωση– με το κοινό. Και το καταφέρνει απόλυτα: « Έτσι ο ξένος δεν είναι ξένος». Ο Σαμαράς γνέθει ένα ξεκάθαρο αφηγηματικό νήμα και προσδίδει στο ταξίδι της ηρωίδας όψη, ήχο, παλμό, γεύση, υφή. Την ακολουθούμε γοητευμένοι, καθώς σπάει τα δεσμά του «όχι» και γίνεται ολόκληρη ένα αφοπλιστικό «ναι». Φεύγει το κράνος και το πάπλωμα, βγαίνει το φόρεμα, χάνεται η μάσκα κι η περούκα, καταργούνται σταδιακά όλα όσα συμβολίζουν την ασφυξία του σώματος και του μυαλού, για ν’ αποκαλύψουν ενώπιόν μας ένα πλάσμα αισθησιακό, διαθέσιμο, φλογισμένο. Et Dieu créa la femme, και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα, όπως συνειδητοποιούμε εκ νέου, βλέποντας την πλούσια ξανθιά κόμη της ηθοποιού να ξεχύνεται στους γυμνούς πλέον ώμους της, που χαϊδεύουν το πάτωμα. Η Έλλη Τρίγγου εντυπωσιάζει με την άνεση, την ευελιξία, την απόλυτη αυτοκυριαρχία της. Γίνεται αυτό που πρεσβεύει: μια γυναίκα που έχει φωτιστεί ολόκληρη από τη νεοαποκτηθείσα γνώση της σαρκικής επανάστασής της και διαδίδει το ευαγγέλιο του πόθου, έτοιμη όχι μόνο να βουτήξει στο πιο τολμηρό παιχνίδι αλλά και να το προκαλέσει. Μαγνητίζει την όραση και την ακοή, αφυπνίζει τη διάθεση ερωτικών συνευρέσεων, αγγίζεται και αγγίζει χωρίς να ακκίζεται, χωρίς να καμώνεται, όντας αβίαστα αυτό που θα ήταν κάθε άνθρωπος, αν πίστευε στον εαυτό του κι απολάμβανε ανενδοίαστα τις δυνάμεις του. Είναι πράγματι υποδειγματικός ο τρόπος με τον οποίο έχει μελετηθεί, αφομοιωθεί, ζυμωθεί και σφυρηλατηθεί ο λόγος, έτσι ώστε να καταστεί ζωντανός, κατανοητός και γλυκόπιοτος. Η κίνηση έρχεται να τον συμπληρώσει γόνιμα, ενίοτε χιουμοριστικά, τονίζοντας ακόμη περισσότερο τις γοητευτικές πτυχές του. Απομένει μόνο τώρα να σβήσουν οι «ραφές» ανάμεσα στις εναλλαγές –πράγμα που σίγουρα θα συμβεί με το πέρασμα του χρόνου– για να τελειοποιηθεί το αποτέλεσμα. Εκτός από τη σκηνοθεσία, ο Θάνος Σαμαράς υπογράφει την κίνηση, το σκηνικό, τα κοστούμια, τους φωτισμούς και τον ηχητικό σχεδιασμό: σπάνια δύναται ένας άνθρωπος να τα φέρει ταυτόχρονα όλα αυτά εις πέρας, εκείνος όμως μετέδωσε στο κοινό τις συνισταμένες του οράματός του με αξιοθαύμαστη ευκρίνεια. Δεν είναι μόνον η υψηλή αισθητική, το χιούμορ και η συνέπεια της παράστασης αλλά η συνολική στάση του καλλιτέχνη που ξεχωρίζει: ο τρόπος με τον οποίο καθοδήγησε την ηθοποιό του και διαχειρίστηκε το υλικό του, πλάθοντας ένα σύμπαν εξωπραγματικό και γήινο μαζί, γεμάτο αντανακλάσεις και αναφορές – από τα υποβρύχια b-movies ως τον Serge Lutens και από το ηχητικό σήμα μιας παιδικής εκπομπής ως τη Σαλώμη ή την Μπριζίτ Μπαρντό. Είναι, εν τέλει, όλα τα αυστηρά επιλεγμένα κομμάτια αυτού του παζλ που ενώθηκαν αρμονικά για να συνθέσουν κάτι πολύτιμο: ένα χαρμόσυνο ερωτικό κάλεσμα.

17.5.18 – lifo

41

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Arctic Monkeys 4 ειδικοί στον πλανήτη Arctic Monkeys άκουσαν τον νέο δίσκο τους και σχολιάζουν τη μάλλον υποτονική επιστροφή τους.

Μ

πορεί να άργησε, αλλά η δισκογραφική επιστροφή των Arctic Monkeys είναι γεγονός. Πέντε χρόνια αφότου έδωσαν το φιλί της ζωής στον mainstream rock ήχο με το «AM», ο Alex Turner και η γνωστή παρέα του, κάνοντας ένα διάλειμμα στο ενδιάμεσο για το παράλληλο πρότζεκτ του (βλ. Last Shadow Puppets), ένωσαν εκ νέου τις δυνάμεις τους για την έκτη δουλειά της μπάντας, με τίτλο «Tranquility Base Hotel + Casino». Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο L.A. και γράφτηκε πάνω στο πιάνο του 32χρονου frontman, με την αλλαγή κατεύθυνσης προς έναν πιο μαλακό, λιγότερο ηλεκτρισμένο ήχο να γίνεται γρήγορα εμφανής με μια πρώτη, πρόχειρη ακρόαση. Η απουσία προωθητικών singles πριν από την κυκλοφορία ενισχύει την αίσθηση πως πρόκειται για μια συλλογή τραγουδιών που βγάζει περισσότερο νόημα ως ολότητα, σε αντίθεση με την παρέλαση πιασάρικων singles των πιο πρόσφατων δίσκων τους. Ρωτήσαμε, λοιπόν, τέσσερις μουσικόφιλους και ειδικούς στον Arctic Monkeys πλανήτη, που άκουσαν τη νέα δουλειά της μπάντας, αν, τελικά, η επιστροφή τους άξιζε την αναμονή κι έχει όντως κάτι να προσφέρει ως άκουσμα λίγο καιρό πριν από την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα.

ΕΎΗ ΧΟΥΡΣΑΝΊΔΗ akouauto.gr Αν το ακούσεις ολόκληρο, ως ενιαίο σύνολο, πέντε συνεχόμενες φορές, μέχρι να εξοικειωθείς με τον νέο ήχο· αν το απομονώσεις από την προηγούμενη δισκογραφία των Arctic Monkeys και το δεις ως solo δίσκο του Alex Turner ή spinoff της δουλειάς του με τους Last Shadow Puppets· αν το αντιμετωπίσεις ως concept album με πηγή έμπνευσης το εξωγήινο υπερπέραν και τους crooners των ’70s· αν υπενθυμίσεις στον εαυτό σου πως οι μουσικοί μεγαλώνουν μαζί μας, ωριμάζουν, εξελίσσονται και δεν θέλουν να παραμένουν καλλιτεχνικά στάσιμοι, μόνο και μόνο για να ικανοποιούν τους fans· αν εστιάσεις όλη σου την προσοχή στους επιτηδευμένα πνευματώδεις στίχους και καταφέρεις να αδιαφορήσεις για την έλλειψη κιθαριστικών ριφ, ρεφρέν ή/και έμπνευσης· αν αποδεχτείς ότι όσοι μένουν σε αυτό το «Hotel + Casino» αναλώνονται σε υπαρξιακά παραληρήματα και δεν αφήνονται να νιώσουν μια αγνή, ατόφια, ακατέργαστη καψούρα· αν επιμείνεις να εντοπίσεις στις αυτοαναφορικές εμμονές του 32χρονου frontman μίας από τις μεγαλύτερες βρετανικές μπάντες ψήγματα ποιητικής διάνοιας, τότε, ναι, ενδέχεται να καταλήξεις σε θετικό πρόσημο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα καταλήξεις σε χασμουρητό.

ΆΡΗΣ ΚΑΖΑΚΌΠΟΥΛΟΣ

ΤΆΣΟΣ ΖΑΝΝΉΣ

Συντάκτης του avopolis.gr και του Sonik

Συντάκτης του ypogeio.gr

Καταρχάς, οφείλω να παραδεχτώ ότι η δισκογραφική επιστροφή της μεγαλύτερης σύγχρονης βρετανικής μπάντας με ένα άλμπουμ που αποτελείται αποκλειστικά από μπαλάντες του Alex Turner είναι κίνηση τολμηρή. Ανάλογα τολμηρή με εκείνη των Radiohead όταν κυκλοφόρησαν το «Kid A» μετά από ένα «OK Computer» ή του Kanye West όταν παρουσίασε το «Yeezus» έπειτα από ένα «My beautiful dark twisted fantasy». Η διαφορά της περίπτωσης του «Tranquility Base Hotel + Casino» συνίσταται αφενός στο ότι πρόκειται για δίσκο που στρέφει το βλέμμα στο παρελθόν και όχι στο μέλλον –η εμμονή του Turner με τη ρετρό αισθητική και το ερμηνευτικό ύφος των crooners έχει περάσει σε άλλο επίπεδο– και αφετέρου στο γεγονός ότι το υλικό του δίσκου δεν είναι αρκετά στιβαρό ώστε να συνεχίσει να απασχολεί το μη σκληροπυρηνικό κομμάτι των ακροατών, όταν το hype καταλαγιάσει. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, ο δίσκος δεν είναι σε καμία περίπτωση κακός. Οπωσδήποτε θα επιστρέψω στο «Star Treatment», στο «American Sports», στο «Four Out οf Five» και στο ομώνυμο κομμάτι. Σε μια χρονιά όμως που ο χώρος του indie rock γέννησε δίσκους σαν το «Freedom» των Amen Dunes ή το αριστουργηματικό «Twin Fantasy» των Car Seat Headrest, ο νέος δίσκος των Arctic Monkeys δεν θα καταφέρει να τους κρατήσει στην πρώτη γραμμή.

Σχεδόν πέντε χρόνια μάς είχαν στην αναμονή, προσπαθώντας να βγάλουν από πάνω τους τη χρυσόσκονη του «AM». Οι Arctic Monkeys επέστρεψαν πιο διαφορετικοί από κάθε άλλη φορά. Έφτιαξαν ένα ρετρο-φουτουριστικό σκηνικό με vintage αισθητική, πιάνο, λιγότερες κιθάρες, ακροβατώντας ανάμεσα στον Serge Gainsbourg και τους Beach Boys, τον David Bowie και την τζαζ των late ’70s. Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει περισσότερο με έναν (μελό) σόλο δίσκο του Turner. Δεν έχει το νεύρο, τη φινέτσα και το rock‘n’roll στοιχείο που έχουμε συνηθίσει κι αυτό ξενίζει αρκετό κόσμο. Μια κίνηση σίγουρα τολμηρή που δύσκολα χωνεύεται, αν δεν έχεις μάθει να αποδέχεσαι την αλλαγή και τον πειραματισμό στον ήχο. Το θέμα εδώ είναι ίσως ότι κανείς δεν έχει συνηθίσει τόσο υποτονικούς τους Monkeys, σε σημείο που πολλοί να μιλάνε για μια άλλη μπάντα από αυτήν του «AM». Ένα κεφάλαιο έκλεισε, ένα άλλο μόλις άνοιξε για τους Βρετανούς. Κάπως έτσι μας υποδέχονται σε μια εντελώς νέα εποχή.

ΜΆΝΟΣ ΜΠΟΎΡΑΣ Μουσικοκριτικός Δεν μπορώ να πω ότι δεν το έβλεπα να έρχεται. Μεταξύ μας, ποιος θέλει να μείνει για πάντα ένας indie ήρωας της κιθάρας που παίζει σε μικρά κλαμπ, ενώ μπορεί να σουλατσάρει ως δανδής στις σκηνές των μεγάλων σταδίων; Τον ρόλο αυτό έχει προβάρει με επιτυχία ο Alex Turner στους Last Shadow Puppets και είπε να τον πάρει μαζί του και στους Arctic Monkeys.

απο ton αγγελο κλειτσικα

Mουσική

Στο νέο άλμπουμ των τελευταίων ξεχνάς (προσωρινά;) τις δυναμικές συνθέσεις, το ευφάνταστο παίξιμο, τη νεανική ορμή, καθετί που θα προσέδιδε έναν ευπρόσδεκτο ενθουσιασμό. Τη θέση αυτών παίρνουν οι ασκήσεις ύφους και η ακαταμάχητη ατμόσφαιρα, ελάχιστα όμως που να φέρνουν, έστω, στο μυαλό τη συνθετική ευστροφία του παρελθόντος.

42 lifo – 17.5.18

Η επανάληψη ξεδιπλώνει ορισμένες αρετές, αλλά αδυνατεί να καλύψει τη συνολική έλλειψη ιδεών και ουσιαστικού περιεχομένου, κυρίως το ότι πρόκειται για ένα σύνολο τραγουδιών που γράφτηκε με σκοπό ο Turner να τα ερμηνεύσει στη σκηνή με την ίδια ηδυπάθεια που βιώσαμε στην προ διετίας εμφάνισή του στη χώρα μας. Θα τον ξαναδούμε σύντομα και θα ξεκαθαρίσουν όλα, το πόσο αμήχανα θα βιώσουν οι υπόλοιποι μουσικοί του την όλη διαδικασία και το πόσο χλωμά θα σταθούν τα νέα κομμάτια δίπλα στα καταιγιστικά παλιότερά τους.

I bet they ’re still good on the arena stage, θα συνεχίσουμε όμως να αγαπάμε περισσότερο το παρελθόν τους.

Αφιέρωμα

10

ΜΕΡΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ

Δυτικά προάστια

Δυτικά προάστια

17.5.18 – lifo

43

Αφιέρωμα mind the cup αγροτικον

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ Εξαιρετικά εστιατόρια, μπαρ και καφέ που θα ζήλευαν ακόμα και στο κέντρο της πόλης, γούστο που θυμίζει τις πιο εναλλακτικές περιοχές της Ευρώπης. Τι είναι αυτό που κάνει τα δυτικά προάστια τόσο ξεχωριστά;

44 lifo – 17.5.18

Τ

α δυτικά προάστια, όπως το Περιστέρι και το Χαϊδάρι, έχουν εξελιχθεί με την πάροδο των ετών (χάρη και στο φαινόμενο του gentrification) σε έναν από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς της Αθήνας. Μικρές, ολοζώντανες «πόλεις» μέσα στην ίδια την πόλη, κοντά και ταυτόχρονα μακριά από τα άλλα προάστια και το κέντρο. Στην άνοδο των δυτικών προαστίων έπαιξε μεγάλο ρόλο, φυσικά, και μία σειρά από καλά εστιατόρια, φαγάδικα, καφέ και μπαράκια με ωραία κοκτέιλ που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή. Αν πάρουμε, για παράδειγμα, το Περιστέρι, το «προπύργιο της δυτικής όχθης», η εμφάνιση νέων μαγαζιών στην πιάτσα της Βεάκη, η μεγάλη αγορά όπου μπορεί κανείς να ψωνίσει οτιδήποτε και γενικότερα η ανάπτυξη του κέντρου έδωσε νέα πνοή σε ένα μέρος που ίσως και να χρειαζόταν μια αλλαγή. Πλέον οι ντόπιοι δεν φεύγουν για να πάνε να διασκεδάσουν αλλού, ενώ πληθαίνουν συνεχώς οι παρέες από άλλες περιοχές που προτιμούν να περάσουν μια μέρα (και νύχτα) εκεί. Γιατί να μην το κάνουν; Αφού, πλέον, τα δυτικά προάστια τα έχουν όλα. Τι αγαπούν, όμως, οι ίδιοι οι άνθρωποι που ζουν ή έχουν τα μαγαζιά τους εκεί και πού πιστεύουν ότι οφείλεται αυτή η τάση, που θέλει ολοένα και

περισσότερους Αθηναίους να επιλέγουν τα δυτικά προάστια για τη διασκέδασή τους; «Νομίζω πως ο κόσμος είναι διαφορετικός. Δεν ξέρω, μοιάζει πιο χαλαρός, πιο άνετος» λέει ο Πασχάλης Μπλάγγος από το Bull House, ενώ ο Βαγγέλης Γεωργίου του Montauk Café and Cocktail Bar στο Χαϊδάρι στέκεται στο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γειτονιάς που αποπνέουν οι περιοχές εκεί: « Έχω μεγαλώσει στα δυτικά. Διατηρούν αυτό το στοιχείο, αυτή την ατμόσφαιρα που δεν το έχουν άλλες περιοχές της Αθήνας. Βγαίναμε έξω και παίζαμε ανέμελα. Αυτό είναι που κάνει ακόμη και σήμερα τα δυτικά προάστια να ξεχωρίζουν». Tην ίδια άποψη έχει και ο Νίκος Οσπίτσης του Αγροτικόν, γέννημα-θρέμμα Περιστεριώτης ή, όπως απαντάει στην ερώτησή μου, «μόνο Περιστέρι». «Είναι όπως πρέπει να είναι. Με τις γειτονιές, τις αυλές του. Όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, είναι κάπως σαν χωριό, κι ας είναι ο 4ος μεγαλύτερος δήμος της χώρας». Ακούγοντάς τους να μιλάνε χρησιμοποιώντας τις λέξεις «χωριό» ή «γειτονιά», μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Μιχάλη Δέλτα σε μια παλιότερη συνέντευξή του στη LiFO για την περιοχή που «έθρεψε αυτόν και τη μουσική του». «Το Περιστέρι είναι ακόμα και τώρα μια αραιοκατοικημένη περιοχή – εννοώ πως δεν έχουν χτιστεί ασφυκτικά τα κτίρια το ένα δίπλα στο άλλο και αυτό πάντα μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ο ουρανός». Πέρα, όμως, από την όποια αίσθηση αποπνέει,

υπάρχουν εκεί άπειρες επιλογές για πρωί, μεσημέρι ή βράδυ και για κάθε περίσταση. «Η ποικιλία των μαγαζιών και η απλότητά τους είναι που κάνει τα δυτικά προάστια να ξεχωρίζουν. Αυτή η απλότητα είναι που τους προσδίδει ένα διαφορετικό στυλ» λέει ο Γιώργος Αλεξόπουλος από το Matina Restaurant. Στο θέμα των επιλογών και ιδιαίτερα στο φαγητό εστιάζει με τη σειρά του και ο Γιάννης Στεβής, ιδιοκτήτης του Τραγανού Κάβουρα, που χαρακτηρίζει το Περιστέρι «κόμβο». «Το Περιστέρι δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα μαγαζιά του κέντρου» λέει ο Γιώργος Σαρίκος από το Pizza Terrazzini, ενώ την ίδια ακριβώς φράση χρησιμοποιεί και ο Τάκης Ζαχαρόπουλος της Δάφνης: «Υπάρχουν πολύ καλά μαγαζιά εδώ, μαγαζιά-σταθμοί. Δεν είναι τυχαίο το ότι ξεχωρίζει». Στην αλλαγή της φυσιογνωμίας του Περιστερίου έπαιξε σαφέστατα ρόλο και η άνοδος της πιάτσας στη Βεάκη. «Τα παιδιά που ασχοληθήκαμε τα τελευταία δέκα χρόνια με την εστίαση ήμασταν του χώρου. Ορισμένα πράγματα που ονειρευόμασταν ως υπάλληλοι τα βάλαμε στα δικά μας μαγαζιά» λέει ο Χρήστος Σέμπρος από το Sempre Café Bar. «Στη Βεάκη έχει κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είναι ένας ολοζώντανος δρόμος» εξηγεί με τη σειρά του ο Χρήστος Καβράκος, συνέταιρος στο Mind the Cup, ενώ ο Σπύρος Αλαζούφος του Butcher’s Burger θεωρεί συνολικά τη συγκεκριμένη πιάτσα έναν ιδανικό προορισμό. « Έχει πολύ ωραία μαγαζιά, ποιοτικό φαγητό. Μπορούν να έρθουν άνθρωποι και από τα βόρεια και από τα νότια προάστια». Συμπερασματικά, και για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι μάλλον εύλογο που τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι Αθηναίοι επιλέγουν να πάνε προς τα δυτικά. Και αυτό δεν θα αλλάξει σύντομα.

terrazzini sempre

montauk

butcher's house matina

Δυτικά προάστια

τραγανοσ καβουρασ

10

17.5.18 – lifo

45

Αφιέρωμα

Δάφνη

Εκλεκτές γεύσεις, φτιαγμένες με αληθινό μεράκι. Η Δάφνη, εδώ και 20 χρόνια, αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους καλοφαγάδες των δυτικών προαστίων και όχι μόνο. Ο προσεγμένος χώρος της, οι άνθρωποί της που σου μεταδίδουν τη ζεστή και φιλική τους διάθεση και κυρίως οι απίθανες λιχουδιές που βγαίνουν από την κουζίνα της είναι οι λόγοι που καθημερινά γεμίζει κόσμο. Η ψυχή του μαγαζιού δεν είναι άλλη από την Αριστέα. Πού τη χάνεις πού τη βρίσκεις, στην κουζίνα θα είναι, να ετοιμάζει λαχταριστές σπιτικές πίτες, δροσερές σαλάτες με λαχανικά εποχής και υπέροχο κοτόπουλο με κάρι και αρωματικό μπασμάτι, και να επιβλέπει ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια, ώστε να βεβαιωθεί ότι όλα θα είναι στην εντέλεια. Και όταν δεν είναι στην κουζίνα, θα είναι στο τηλέφωνο να συνεννοείται με τους προμηθευτές. Βλέπεις, η Αριστέα θέλει μόνο τις καλύτερες

πρώτες ύλες, γι’ αυτό για κάθε προϊόν ψάχνει τον κατάλληλο προμηθευτή που θα της εξασφαλίσει την υψηλή ποιότητα που απαιτεί για τα πιάτα της. Και πραγματικά, στη Δάφνη όλα τα πιάτα είναι εξαιρετικά. Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Εξαιρετικές μπουκίτσες γαλοπούλας στη σχάρα με πουρέ γλυκοπατάτας, χοιρινό με μέλι, μουστάρδα, λεμόνι και πατατούλες φούρνου, χόρτα γιαχνιστά με λαχανικά και δυόσμο, γραβιέρα Κρήτης με μέλι, σουσάμι, ξηρούς καρπούς και ξερά φρούτα σε γλυκό κρασί είναι ενδεικτικά κάποιες από τις γευστικότατες προτάσεις που θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο.

Extra Tip: Στη Δάφνη, πέρα από τα πιάτα του καταλόγου, θα βρεις και μια μεγάλη ποικιλία από πεντανόστιμα μαγειρευτά φαγητά που εναλλάσσονται καθημερινά.

Η αγαπημένη ψαροταβέρνα των δυτικών προαστίων ανανεώνεται και μας υπόσχεται ακόμα περισσότερες γευστικές απολαύσεις. Ο Τραγανός Κάβουρας, από το 2017 που άνοιξε τις πόρτες του στο Μπουρνάζι, αγαπήθηκε αμέσως χάρη στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο κατάφερε να παντρέψει την κλασική ελληνική κουζίνα με μοντέρνες γευστικές πινελιές. Πρόσφατα μια νέα εποχή ξεκίνησε για το μαγαζί, με τη συνεργασία του Γιάννη Στανίτσα. Ο πολυβραβεύμενος σεφ, έχοντας δουλέψει με πολλά εστιατόρια σε Ελλάδα και Αμερική, μετατρέπει τον Τραγανό Κάβουρα σε ένα εστιατόριο όπου θα απολαύσεις τη σύγχρονη ελληνική κουζίνα στα καλύτερά της μέσα από πιάτα που ξεχωρίζουν, εκτός των άλλων, και για τις εξαιρετικές πρώτες ύλες τους. Στο νέο μενού που φέρει την υπογραφή του Γιάννη Στανίτσα και φροντίζει καθημερινά ο chef de cuisine Γιάννης Λιβανός θα βρεις γεύσεις εμπνευσμένες από κλασικά πιάτα, με την ξεχωριστή πινελιά του ευρηματικού

σεφ να τα απογειώνει. Από τα πλέον ξεχωριστά και χαρακτηριστικά πιάτα του νέου μενού είναι αυτά με το καβούρι, όπως το burger από soft shell crab με tartar sauce και οι καβουρολουκουμάδες, ενώ συνθέσεις σαν τον μουσακά καραβίδας, το ριζοτοσίταρο με τόνο και wasabi και τα mini κεμπάπ γαρίδας είναι σίγουρο πως θα σε εντυπωσιάσουν. Φυσικά, από το μενού δεν λείπουν οι κλασικές ελληνικές γεύσεις, τα αγαπημένα ορεκτικά πιάτα, καθώς και τα ολόφρεσκα ψάρια ημέρας, όστρακα, καβούρια και αστακοί που παραλαμβάνονται καθημερινά!

Extra Tip: Ο Τραγανός Κάβουρας μας περιμένει να απολαύσουμε τις νέες εντυπωσιακές γεύσεις του από Τρίτη έως Κυριακή, από τη 1 το μεσημέρι ως τη 1 το βράδυ. Διαθέτει πάρκινγκ περιορισμένων θέσεων καθώς και αίθουσα εκδηλώσεων.

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Τραγανός Κάβουρας

Μεγάλου Αλεξάνδρου 86, Περιστέρι, 210 5773721, FΒ: Δάφνη

Λεωφόρος Κωνσταντινουπόλεως 78-80, Μπουρνάζι, 210 5731544 FΒ: Τραγανός Κάβουρας, www.traganoskavouras.gr

46 lifo – 17.5.18

Ένα ταξίδι από τη μία άκρη της Αμερικής ως την άλλη, μέσα σε μια κούπα καφέ. Μία από τις πιο αγαπημένες συνήθειες των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα ο καφές, γι’ αυτό και οφείλει να αντιμετωπίζεται ως ιεροτελεστία. Αυτό ακριβώς το πνεύμα της ιεροτελεστίας θα βρεις στο Montauk, τη νέα άφιξη σε έναν από το εμπορικότερους δρόμους του Χαϊδαρίου, το οποίο ήρθε για να μας ταξιδέψει από τη μία μεριά της Αμερικής ως την άλλη. Το όνομά του παραπέμπει στο παραθαλάσσιο χωριό Montauk στο βόρειο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, και από τη Νέα Υόρκη μας πάει στο Σιάτλ, απ' όπου έφερε τη μηχανή του καφέ. Δεν πρόκειται για μια απλή μηχανή καφέ όμως! Είναι μια καινοτομία για τα δεδομένα της Ελλάδας, καθώς μιλάμε για μια τεράστια εντοιχισμένη μηχανή, απ’ όπου ρέουν υπέροχοι μυρωδάτοι καφέδες. Στο Montauk θα βρεις υπέροχους speciality καφέδες, επιλεγμένους με αυστηρότατα κριτήρια, ενώ οι εξειδικευμένοι baristi του εκπαιδεύονται συνεχώς για να μας προσφέρουν πάντα το καλύτερο. Δοκίμασε οπωσδήποτε τον espresso, τον flat white coffee και τον μοναδικό cold brew του μαγαζιού.

Δεν είναι όμως μόνο οι καφέδες του που κάνουν το Montauk να ξεχωρίζει αλλά και το ζεστό, φιλικό περιβάλλον του με την ιδιαίτερη διακόσμηση. Στον χώρο κυριαρχεί το μάρμαρο σε ένα εντυπωσιακό παιχνίδισμα με τον φωτισμό, ενώ την παράσταση κλέβει η ταπετσαρία που δεσπόζει στο εσωτερικό του από το Μουσείο Gucci της Φλωρεντίας. Παράλληλα, η υπέροχη αυλή του με τα πάρα πολλά φυτά και μια μεγάλη πλεκτή ομπρέλα στο κέντρο που παραπέμπει σε beach bar το κάνουν ιδανικό hot spot για το καλοκαίρι. Στην μπάρα για τα ποτά με τον υπέροχο κίτρινο φωτισμό –το Montauk διαθέτει δύο stages, ένα για τον καφέ και ένα για τα ποτά– θα βρεις τα απίστευτα, δροσερά signature cocktails του. Τα Sweet Dreams, Dirty Ginger και Meat me in Montauk είναι must try επιλογές.

Extra Tip: Σύντομα το μενού του Montauk θα εμπλουτιστεί με ένα πλούσιο brunch, καθώς και με πολλά ακόμα γευστικότατα πιάτα, όπως burgers, πίτσα και πολλά αλλά.

Δυτικά προάστια

ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Montauk

10

Καραϊσκάκη 49, Χαϊδάρι, 210 5324499, FΒ: Montauk 17.5.18 – lifo

47

Mind The Cup

Αφιέρωμα

Ένα από τα 25 coffee shops που πρέπει να δει κανείς πριν πεθάνει, σύμφωνα με τη λίστα του Βuzzfeed, βρίσκεται στο Περιστέρι. Πέρασαν έξι χρόνια από την ημέρα που το Mind The Cup άνοιξε τις πόρτες του και άλλαξε τη φιλοσοφία του καφέ στη δυτική Αττική, όντας το πρώτο και μοναδικό roastery. Σε αυτά τα έξι χρόνια καβούρδισε και σέρβιρε δεκάδες ξεχωριστές ποικιλίες καφέ, κέρδισε μια θέση στα 25 καλύτερα coffee-shops του κόσμου και παραμένει στις top επιλογές για καφέ σε όλη την Αθήνα. Παράλληλα, η ομάδα του Mind κατέβηκε και στο κέντρο της Αθήνας, ανοίγοντας πριν από έναν χρόνο το «αδελφάκι» του Mind, το Peek A Bloom. Από την πρώτη στιγμή που άνοιξε ξεχώρισε γιατί εκεί ο καφές αποτελεί μια ολόκληρη ιεροτελεστία που ξεκινά από την εισαγωγή του από επιλεγμένες φάρμες και φτάνει μέχρι

το καβούρντισμα σε δικό τους καβουρντιστήρι. Παράλληλα, οι έμπειροι baristi του είναι πάντα διαθέσιμοι για να σου δώσουν έξυπνα tips που θα μεγιστοποιήσουν την απόλαυση. Σήμερα, έξι χρόνια μετά, τα καταπράσινα πλατάνια της Βεάκη συνεχίζουν να είναι σημείο αναφοράς για εξαιρετικό καφέ, δυνατά κοκτέιλ, φημισμένα πάρτι και όμορφες μουσικές. Το Mind The Cup παραμένει φρέσκο και ζωντανό, δικαιολογώντας τη φήμη του!

Extra Tip: Στο εργαστήριο του Mind The Cup γίνονται συχνά σεμινάρια καβουρντίσματος και γευσιγνωσίας, που μας μυούν στα μυστικά του καλού καφέ.

Ένα από τα ωραιότερα café στη Βεάκη. Αν έχεις επιθυμήσει πραγματικά καλό καφέ, φτιαγμένο με μεράκι, τότε δεν έχεις παρά να σπεύσεις στο Sempre. Εδώ και δέκα χρόνια ξεχωρίζει για τη διάθεσή του για διαρκή ανανέωση και, φυσικά, για τον καφέ του και την ειδίκευσή του σε αυτόν, που τον κάνει, χωρίς υπερβολές, έναν από τους καλύτερους, αν όχι τον καλύτερο καφέ της πόλης. Επιλέγοντας πάντα τα καλύτερα χαρμάνια καφέ, μας τον σερβίρουν στη σωστή θερμοκρασία για να αναδειχτεί όλο το άρωμα και η γεύση του. Κι αν πεινάσεις, στο Sempre θα βρεις γευστικότατα και χορταστικά πιάτα, όπως κρύα sandwiches, finger food, εκλεκτές σαλάτες, μοναδικά γλυκά αλλά και πρωινά με τα πιο φρέσκα και ποιοτικά υλικά της αγοράς, υπό την επιμέλεια του επικεφαλής σεφ Νικόλα Κοκκινέλη.

Extra Tip: Πέρα από εξαιρετικό καφέ, στο Sempre σε περιμένουν και πρωτότυπα κοκτέιλ φτιαγμένα από μια ομάδα specialists bartenders που θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους.

Αιμ. Βεάκη 51 & Σαρανταπόρου 51, Περιστέρι, 210 5787043 FB: Sempre coffee & cocktail bar Instagram: sempre_coffee_cocktail_bar

48 lifo – 17.5.18

Bull House

Sempre

COFFEE & COCKTAIL BAR

Αιμίλιου Βεάκη 29, Περιστέρι, 210 5776010, FΒ: Mind The Cup

Ο πιο απολαυστικός προορισμός για burger στο Περιστέρι. Την εποχή που τα burgers είναι η απόλυτη τάση στο φαγητό, εκείνο που έχει σημασία είναι να ξέρεις πού θα φας όχι μόνο νόστιμα αλλά και ποιοτικά. Στο Bull House το σίγουρο είναι ότι θα πετύχεις και τα δύο και αυτό το κάνει απ’ τα μπεργκεράδικα που αξίζει να επισκεφθείς, ακόμα κι αν κινείσαι στην άλλη άκρη της Αθήνας. Δίνοντας έμφαση στις πρώτες ύλες, παραλαμβάνοντας καθημερινά ό,τι καλύτερο και πιο φρέσκο «παίζει» στην αγορά, οι άνθρωποι του Bull House προσφέρουν αυτό που λέμε σπιτικό burger. Στον άνετο χώρο του, με τις ανάλογες ροκ μουσικές που κάθε γνήσιο μπεργκεράδικο επιλέγει, θα βρεις μεγάλη ποικιλία σε burgers, ορεκτικά και σαλάτες σε πολύ οικονομικές τιμές. Δοκίμασε οπωσδήποτε το Bull House burger με μπιφτέκι, μπέικον, onion rings, ντομάτα, μαρούλι, τσένταρ και Bull House sauce με βάση το bourbon whiskey και μην παραλείψεις μια γνωριμία με το Uk burger με μπιφτέκι, μπέικον, ντομάτα, μαρούλι, cocktail sauce και τηγανητό αυγό.

Αιμ. Βεάκη 11, Περιστέρι, 210 5716706, FB: BULL-HOUSE www.bullhouse.gr

Δυτικά προάστια 17.5.18 – lifo

49

Terraζζini

Αφιέρωμα

Βουβαλίσιος καβουρμάς με αρωματικό πουρέ πατάτας και τραγανό αυγό.

Η νέα άφιξη στο Περιστέρι που θα ξετρελάνει τους λάτρεις του ιταλικού φαγητού. Αν σε βγάλει ο δρόμος σου προς το Περιστέρι, μην παραλείψεις να περάσεις μια βόλτα από το Terrazzini, τη νέα άφιξη της περιοχής που μέσα σε έναν μόλις μήνα λειτουργίας έχει γίνει ήδη αγαπημένο στέκι για τους ντόπιους και όχι μόνο. Εκεί θα βρεις λαχταριστές λιχουδιές της ιταλικής και μεσογειακής κουζίνας από τα χεράκια του διάσημου σεφ Γιώργου Τσούλη, ενώ στην μπάρα του θα περάσεις μαγικές βραδιές με τα υπέροχα aperitivo και τα φανταστικά κοκτέιλ που προσφέρει. Δοκίμασε οπωσδήποτε

το εκπληκτικό Rib Eye Black Angus με πουρέ πατάτας, τη μοσχαρίσια ταλιάτα με μανιτάρια, πατάτες baby και παλαιωμένη γραβιέρα, καθώς και τον εξαιρετικό βουβαλίσιο καβουρμά με αρωματικό πουρέ πατάτας και τραγανό αυγό.

Extra Tip: Σε λίγο καιρό θα ανοίξει η υπέροχη ταράτσα του Terrazzini και θα μας περιμένει για όμορφες καλοκαιρινές βραδιές με συνοδεία τα απίθανα και δροσερά κοκτέιλ του.

Rib Εye Βlack Αngus με πουρέ πατάτας.

RESTAURANT

Matina

Μαδύτου 29, Περιστέρι, 210 5733164, FB: Terrazzini Pizza

Το καλύτερο ιταλικό της πόλης βρίσκεται στο Περιστέρι. Από το 1981 που πρωτοάνοιξε, το Matina restaurant ακολουθεί πιστά την ίδια φιλοσοφία που το έκανε αγαπημένο hot spot για τους λάτρεις του ιταλικού φαγητού. Φρέσκα υλικά, απαράμιλλη ποιότητα πρώτης ύλης και απλές τεχνικές μαγειρικής είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας του που αποδεικνύει ότι το απλό είναι και το πιο εκλεπτυσμένο. Εκεί θα βρεις τις πιο εύπεπτες και αρωματικές πίτσες που ζυμώνουν οι ίδιοι καθημερινά με βιολογικό αλεύρι αλεσμένο στην πέτρα από την οικογένεια ΜΑΡΙΝΟ στο Πιεμόντε της Ιταλίας, αφήνοντας τη ζύμη να ωρι-

μάσει αργά. Οι σαλάτες τους, πάντα φρέσκες, παρασκευάζονται τη στιγμή που ο πελάτης τις παραγγέλνει, ενώ οι υπέροχες μακαρονάδες του γίνονται αποκλειστικά με ζυμαρικά De Cecco, φτιαγμένα με το μοναδικό νερό της πόλης Fara San Martino και σάλτσες που ετοιμάζονται με ιταλικές ντομάτες, φρέσκα μυρωδικά και ελαιόλαδο.

Extra Tip: Στο Matina restaurant θα δοκιμάσεις εκπληκτικό ψωμί που παράγουν οι ίδιοι καθημερινά, χρησιμοποιώντας μέλι, φυσικό προζύμι και ελαιόλαδο.

Τζον Κένεντι 107 & Πάρνηθος 95, Περιστέρι, 210 5749777, FB: Matina restaurant

50 lifo – 17.5.18

Υπάρχει ένα μέρος που έχει καταφέρει να εκτοξεύσει το burger σε άλλο επίπεδο, τόσο σε ποιότητα όσο και σε γεύση. Ο λόγος για το Butcher’s Burger & Butcher’s Steak House, το οποίο οι φίλοι του καλού burger αποκλείεται να μη γνωρίζουν ήδη. Πρόκειται για δημιούργημα της οικογένειας Αλαφούζου, η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο των κρεάτων με δική της φάρμα και κρεοπωλεία εδώ και 4 γενιές! Έχοντας, λοιπόν, το απόλυτο know how του χώρου, ο Σπύρος Αλαφούζος πριν από τέσσερα χρόνια έκανε την αρχή στον χώρο της εστίασης με το πρώτο Butcher’s Burger στο Χαλάνδρι, το οποίο αγαπήθηκε από τους λάτρεις του καλού φαγητού, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να επεκταθεί και να «κατακτήσει» τα δυτικά και βόρεια

προάστια, με τα ομώνυμα μαγαζιά σε Περιστέρι και Κηφισιά αντίστοιχα. Στα Butcher’s Burger & Butcher’s Steak House θα βρεις τα πιο ζουμερά και λαχταριστά burgers της πόλης σε φυσιολογικά αλλά και μεγάλα μεγέθη, καθώς φημίζονται για το μεγαλύτερο burger στον χώρο της εστίασης, το οποίο έχει λάβει και βραβείο! Όλα τα υλικά τους και τα κρέατα είναι φρέσκα, δικής τους παραγωγής, ο κιμάς είναι 100% μοσχαρίσιος και πλάθεται καθημερινά στο κρεοπωλείο τους, που βρίσκεται στην Αγία Παρασκευή.

10

Extra Tip: Δοκίμασε οπωσδήποτε τα steaks ωρίμανσης από 30 έως 60 μέρες, το εξαιρετικό Buffalo burger με ελληνικό βουβαλίσιο κρέας και το μοναδικό Jack Daniels Βurger.

Αιμίλιου Βεάκη 41, Περιστέρι, 210 5766662 / Κολοκοτρώνη 37, πλ. Κεφαλαρίου, 210 8089000 / Αγίας Παρασκευής 17, Χαλάνδρι, 210 6890500 / Κρεοπωλείο: Αγ. Τριάδoς 6, Αγία Παρασκευή, 210 6090150, FB: Butcher’s Burger & Butcher’s Steak House, www.butchersburger-steak.gr

Καταπληκτικοί μεζέδες και όμορφες μουσικές σε περιμένουν σε ένα ξεχωριστό μεζεδοπωλείο στο Περιστέρι. Το Αγροτικόν δεν είναι ένα μεζεδοπωλείο σαν τα άλλα. Αγαπάει την ελληνική μουσική και το δείχνει με κάθε τρόπο. Aκόμα και το όνομά του είναι εμπνευσμένο από το στούντιο Αγροτικόν του Νίκου Παπάζογλου στη Θεσσαλονίκη. Γι’ αυτό και συχνά τον χειμώνα θα συναντήσεις live με έντεχνη και λαϊκή μουσική στο υπόγειό του, ενώ από το πρόγραμμα δεν λείπουν και τα ικαριώτικα γλέντια που υποδηλώνουν τη μεγάλη αγάπη των ιδιοκτητών για το νησί. Από την κουζίνα του, η οποία είναι ανοιχτή από τις 12:00 μέχρι τη 1:30 το βράδυ, βγαίνουν συνέχεια πεντανόστιμα και λαχταριστά πιάτα που σε βάζουν στο πειρασμό να τα δοκιμάσεις όλα. Μπιφτεκάκια με μήλο και παρμεζάνα, κοτόπουλο με γλυκόξινη σάλτα, φάβα με καραμελωμένο κρεμμύδι και σύγκλινο, και σαγανάκι με μαρμελάδα ντομάτας είναι κάποιες από τις

επιλογές. Φυσικά, ειδική μνεία πρέπει να γίνει στα υπέροχα σκιουφιχτά που έρχονται σε δύο παραλλαγές, είτε με μανιτάρια είτε με γαρίδες, και κρέμα ούζου. Όλα αυτά θα τα συνδυάσεις ιδανικά με κρητική ρακή και βιολογικό τσίπουρο ή κρασί από την Καρδίτσα. Στο Αγροτικόν δεν μπορείς να αντισταθείς εύκολα. Ακόμα και αν πας το πρωί απλώς για ένα καφέ, η ζεστή του ατμόσφαιρα δεν θα σε αφήνει να φύγεις και τελικά θα σε βρει το ξημέρωμα της άλλης μέρας, να απολαμβάνεις ρακές υπό τους ήχους καλής ελληνικής μουσικής.

Extra Tip: Τώρα που ο καιρός ανοίγει η καταπράσινη αυλή του και τα τραπεζάκια του πάνω στην πλατεία είναι ιδανικός προορισμός για τις καλοκαιρινές σου εξορμήσεις.

Δυτικά προάστια

Αγροτικόν

& BUTCHER'S STEAK HOUSE

Butcher's BURGER ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΜΟΣ

Το burger όπως πρέπει να είναι.

Καρπενησίου 52, Περιστέρι, 210 5729629, FΒ: Αγροτικόν 17.5.18 – lifo

51

TASTE OF THE WEEK

αγιορείτικο αβατον

aπο τη νικη μηταρεα

Βγεςέξωεπιτέλους

Υψηλή γαστρονομία διά χειρός Αλέξανδρου Χαραλαμπόπουλου. r «Η τέχνη της κουζίνας, όταν κάποιος την κατέχει πλήρως, είναι το μοναδικό ανθρώπινο προσόν

για το οποίο μόνο καλά πράγματα μπορούμε να πούμε» είχε πει ο Friedrich Dürrenmatt, Ελβετός θεατρικός συγγραφέας. Συμφωνήσαμε απόλυτα μαζί του όταν δοκιμάσαμε την κουζίνα του Αλέξανδρου Χαραλαμπόπουλου, executive chef του εστιατορίου Sense Modern Greek Cuisine του ξενοδοχείου Athenswas στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εκεί ξεφεύγεις από τα καθιερωμένα τόσο με αυτά που γεύεσαι όσο και με αυτά που βλέπεις. Ο Αλέξανδρος Χαραλαμπόπουλος είναι ο σεφ που κατά τη διάρκεια της μαγειρικής του θητείας έχει αποδείξει ότι κατέχει όλα τα μυστικά του συνδυασμού των υλικών, των ισορροπιών στις γεύσεις, των αρωμάτων, των τεχνικών και των ιστορικών καταβολών του φαγητού. Το αντιλαμβάνεσαι με την πρώτη ανάγνωση του μενού, πριν δοκιμάσεις την πρώτη μπουκιά. Ο Αλέξανδρος αφήνει το δημιουργικό του αποτύπωμα. «Έχουμε δουλέψει με την ομάδα μου, αναζητώντας την ποιότητα. Επιδιώκουμε ένα γευστικό ταξίδι στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Αναζητούμε τις ρίζες της παραδοσιακής συνταγής και θέλουμε να σερβίρουμε Ελλάδα». To καλωσόρισμα στο τραπέζι γίνεται με τριών ειδών αρτοσκευάσματα: χειροποίητα ζεστά ψωμάκια, προπύρα Σπετσών με πιπέρι και γλυκάνισο, χαρουπόψωμο με ελιά και παξιμαδάκια Κυθήρων με πελτέ ντομάτας. Όλα αυτά συνοδεύονται από ταραμά, η γευστική ένταση του οποίου έχει ενισχυθεί με τρίμμα αυγοτάραχου και λάδι άνηθου. Εντυπωσιακό είναι το πιάτο με τα γιουβαρλάκια σκορπίνας, σαλικόρνια, λαχανικά, πουρέ καρότου και αφρό ούζου. Την τελική πινελιά βάζει ο περιποιητής, ο οποίος προσθέτει κακαβιά με αυγά αχινού (€24). Τα λαμπερά χρώματα, η θαλασσινή γεύση από το αφράτο γιουβαρλάκι, η βελούδινη υφή της κακαβιάς που ισορροπεί με τα τραγανά λαχανικά και την ωραία οξύτητα θυμίζουν καλοκαίρι. Τη σκυτάλη παίρνει ένα παραδοσιακό και αγαπημένο πιάτο, τα γεμιστά, που εδώ αποδίδονται με σύγχρονη μαγειρική ματιά. Στο πιάτο έρχεται «ταρτάρ» λαχανικών ενισχυμένο με αφρό γεμιστών, ενώ στην κορφή τοποθετείται κροκέτα ρυζιού. Λάδι από βότανα δένει το

Ελληνική κουζίνα στο Κεντρικόν r Φαγητό της μαμάς «όπως παλιά» σερβίρει η ευρύχωρη σάλα με τα μικρά σεπαρέ και τις μπουαζερί στους τοίχους, που αποπνέει ατμόσφαιρα παλιάς Αθήνας και δημιουργεί αίσθηση οικειότητας. Τραπέζια ντυμένα με λευκά τραπεζομάντιλα και στους τοίχους εικόνες ασπρόμαυρες με στιγμιότυπα της Αθήνας του 18ου αιώνα. Στον πεζόδρομο λίγα τραπέζια κάτω από τα δέντρα χαρίζουν αίσθηση δροσερής αυλής στην καρδιά της Αθήνας. Ο κατάλογος είναι μεγάλος και προσφέρει πολλές ελκυστικές προτάσεις. Αν πεθυμήσατε γεμιστά, μου-

☛

52 lifo – 17.5.18

Sense Modern Greek Cuisine

Κεντρικόν Κολοκοτρώνη 3 Αθήνα 210 3232482

☛

Το νέο κρασί Αγιορείτικο Άβατον από την νέα σειρά κρασιών της Tsantali και τους αμπελώνες του Αγίου Όρους οινοποιείται με τέχνη από τις ποικιλίες Αθήρι και Ασύρτικο. Εντυπωσιάζει στο ποτήρι το λαμπερό λεμονί χρώμα και τις πρασινωπές ανταύγειες. Με την πρώτη γουλιά σε κερδίζει η ευχάριστη οξύτητα που χαρίζει φρεσκάδα και έντονη επίγευση που διαρκεί. Η ονομασία «Αγιορείτικο» ορίζει την προέλευση των κρασιών από τους αμπελώνες του Αγίου Όρους με το ξεχωριστό terroir και η λέξη Άβατον παραπέμπει στην αγνή φύση του Αγίου Όρους.

Sense Modern Greek Cuisine Διονυσίου Αρεοπαγίτου 5 Αθήνα 210 9200240

πιάτο και δίπλα, σε γυάλινο βαζάκι, βρίσκεις χειροποίητο κατσικίσιο γιαούρτι (€17). Αντιλαμβάνεσαι ότι η ελληνική δημιουργική κουζίνα ανθεί μέσα από τις ιδέες και τις τεχνικές του σεφ. «Βιολογικό αυγό 62,5οC» είναι ο τίτλος του επόμενου πιάτου και η σύνθεσή του περιλαμβάνει βιολογικό πουρέ ρεβιθιών, στεφάνη από μπριάμ, καπνιστή πέστροφα Ηπείρου και τραγανή κροκέτα πατάτας που πατάει στο αυγό. Υπάρχουν ακόμα φλέικς κρεμμυδιού και ένα εντυπωσιακό «τσόφλι» λακτόζης, μια ιδιαίτερη έμπνευση που ανεβάζει την παραδοσιακή προσέγγιση του πιάτου (€19). Γήινες γεύσεις, ραφιναρισμένες, με το κάπνισμα της πέστροφας να συντονίζεται με το όσπριο και να ανεβάζει τον πήχη της γεύσης. Ο συνδυασμός εξελιγμένης αισθητικής, ποιοτικών υλικών και τεχνικής αρτιότητας φέρνει στο τραπέζι πιάτα-διαμαντάκια, όπως ο παραδοσιακός κερκυραϊκός μπακαλιάρος με τσιγαρέλι. Τα χόρτα που συνοδεύουν τον μπακαλιάρο τσιγαρίζονται με καυτερή πάπρικα, σταφίδα, κουκουνάρι, λάδι πάπρικας και πατάτα κονφί τραγανή (€32). Ωραίο πιάτο, με προσωπικότητα και ένταση. Προκλητικά πικάντικο, με τη γλύκα της σταφίδας να κρατά τις γευστικές ισορροπίες. Οι νοσταλγικές μνήμες από το φαγητό της Μεσσήνιας γιαγιάς του σεφ χαρίζουν την έμπνευση για το αρνάκι με ιμάμ. Ο αρνίσιος λαιμός θυμίζει ραφιναρισμένη εκδοχή του σουβλιστού. Δίπλα του, με διακριτές γεύσεις και αρώματα, η μοσχοβολιστή τσακώνικη μελιτζάνα ιμάμ και τα καραμελωμένα κρεμμύδια με τις μικρές κροκέτες φέτας (€28). Αν θεωρείς ότι τα πιο σέξι επιδόρπια είναι εκείνα που φτιάχνονται με σοκολάτα, εδώ θα αλλάξεις γνώμη όταν δοκιμάσεις το γαλακτομπούρεκο με καραμελωμένο φύλλο, ξηρούς καρπούς και απαλή κρέμα σιμιγδαλιού αρωματισμένη με ξύσμα πορτοκαλιού, σορμπέ πορτοκάλι-ταχίνι και κρέμα από φλούδες πορτοκαλιού (€9). Γεύση που ξαφνιάζει ευχάριστα είναι το λευκαδίτικο παντεσπάνι που έχει ποτιστεί με σούπα κεράσι με σουμάδα, σαντιγί μαστίχας και μαριναρισμένα φρούτα (€10). Το Sense Modern Greek Cuisine, σε αυτή την ιστορική γωνιά της πόλης, είναι προορισμός.

σακά ή παπουτσάκια, εδώ θα τα γευθείτε και θα σας ξυπνήσουν μνήμες παιδικές. Καθημερινά η κουζίνα σερβίρει και πιάτα ημέρας για τα οποία μαγειρεύονται με αγάπη τα ανοιξιάτικα αγαθά της φύσης. Οι μάγειρες Μίλτος Τσουμάνης και Παναγιώτης Σιαχάμης ετοιμάζουν πολλά και ωραία πιάτα, από γίγαντες πλακί, αγκινάρες αλά πολίτα, κοτόπουλο με κολοκύθια και άνηθο μέχρι σαρδέλα φούρνου και τσιπούρα ριγανάτη. Σουξέ έχει η σπανακοτυρόπιτα, αφού η νοστιμιά της μένει ανεξίτηλη. Μπόλικη γέμιση από σπανάκι, αρωματικά και φέτα, τραγανό φύλλο και χορταστική μερίδα (€5, €10). Οι μελιτζάνες ραγού μαγειρεύονται στην κατσαρόλα και μετουσιώνονται σε εκλεκτό φαγητό. Μελωμένες, αρωματισμένες με άνηθο, αποκαλύπτουν τη γλύκα τους σε κάθε μπουκιά (€7,20). Τα κολοκυθάκια, γεμιστά με ρύζι και πλούσιο σαν παχιά κρέμα αυγολέμονο, είναι στο φόρτε τους αυτή την εποχή και μπαίνουν στην κατσαρόλα (€9,70). Εδώ δεν θα φας κάτι που θα σε ξαφνιάσει. Θα γευτείς το φαγητό της μαμάς, όπως παλιά. Αν δεν κοιτάξεις το ημερολόγιο, είναι σαν να τρως φαγητό πριν από 50 χρόνια. Το μοσχάρι σιγομαγειρεύεται και σερβίρεται με φρέσκα πράσινα φασολάκια και ωραία ντοματένια σαλτσούλα (€11). Ακόμα και σοφρίτο κερκυραϊκό με πουρέ (11) θα δοκιμάσεις, αν έχει περισσέψει κάποια μερίδα. Το Κεντρικόν έχει πιστό κοινό που το επισκέπτεται από νωρίς το μεσημέρι. Για επιδόρπιο, υπέροχη κρέμα καραμελέ (€3,90). Καταπληκτικό και το παραδοσιακό ραβανί με ωραία μελωμένη υφή (€3,90), για να κλείσεις γλυκά το γεύμα.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Σχέσεις και συνεργασίες θα σας απασχολήσουν με την είσοδο του Άρη στον Υδροχόο, οι εντάσεις σε κάποιες φάσεις θα είναι αναπόφευκτες, αλλά θα γίνουν και ξεκαθαρίσματα που θα σας αποφορτίσουν από περιττά βάρη ή από σχέσεις που σας προκαλούν στασιμότητα, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Γενικά, θα πρέπει να προσέχετε με ποιους ξεκινάτε συνεργασίες και να είστε πιο καχύποπτοι απέναντι σε όσους σας τάζουν πολλά. Το Σάββατο εισέρχεται η Αφροδίτη στον Καρκίνο και θα σας δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθείτε με την προσωπική σας ζωή και με τις προσωπικές σας επιθυμίες, ενώ μπορεί να ξεκινήσει και μια παράλληλη σχέση που θα σας προκαλέσει προβληματισμό. Με την είσοδο του κυβερνήτη σας Ήλιου στους Διδύμους τη Δευτέρα θα είναι ένα διάστημα έντονης κοινωνικής ζωής, θα κάνετε καινούργιες γνωριμίες, με τις οποίες θα έχετε κοινά ενδιαφέροντα, και θα μπορέσετε να διευρύνετε τον κοινωνικό σας κύκλο.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5]

Με την είσοδο του Άρη στον Υδροχόο μετατίθεται το βάρος της προσοχής στις φιλοδοξίες σας και προβλέπονται σημαντικές αλλαγές στον τομέα της καριέρας ή του σπιτιού. Ενδεχομένως να αλλάξετε επαγγελματική κατεύθυνση ή να βρείτε ένα σπίτι που θα σας βολεύει περισσότερο. Επειδή ξεκινά μια εποχή κατά την οποία οι ανταγωνιστικές σας τάσεις θα είναι έντονες, θα είναι απαραίτητη η ευελιξία και η αποφυγή εντάσεων με εργοδότες και προϊσταμένους. Το Σάββατο περνά η Αφροδίτη στον Καρκίνο και θα παίρνετε περισσότερη ικανοποίηση από την επικοινωνία με τους άλλους, ενώ ερωτικά θα σας προσελκύσουν άτομα που θα έχουν κοφτερό μυαλό και με τα οποία θα έχετε εγκεφαλική επικοινωνία. Τη Δευτέρα εισέρχεται ο Ήλιος στους Διδύμους και θα είναι μια καλή εποχή για να βάλετε σε τάξη οικονομικά θέματα, ενώ προβλέπεται αύξηση των μετακινήσεών σας για εμπορικούς σκοπούς, κάτι που θα συμβάλει και στη βελτίωση των οικονομικών σας. Με τον κυβερνήτη σας Άρη στον Υδροχόο νέοι στόχοι έρχονται σε πρώτο πλάνο και καθώς είστε αποφασισμένοι να τους υλοποιήσετε, πρέπει να σκεφτείτε έξυπνα ώστε με τις κατάλληλες συνεργασίες να έχετε το καλύτερο αποτέλεσμα. Ιδανική εποχή για να δουλέψετε ομαδικά ενώνοντας τις δυνάμεις σας, ώστε να μοιραστείτε τα βάρη και τις ευθύνες, όμως να είστε προετοιμασμένοι, καθώς προβλέπονται και κάποιες ανακατατάξεις στον τομέα της φιλίας. Το Σάββατο περνά η Αφροδίτη στον Καρκίνο και θα έχετε περισσότερο χρόνο για να ασχοληθείτε με την οικογένεια, ενώ θα νιώθετε έντονα την ανάγκη για οικονομική ασφάλεια, κάτι που θα σας δώσει ώθηση να εντείνετε τις προσπάθειές σας. Ερωτικά θα είστε πιο ευάλωτοι και θα αναζητάτε την τρυφερότητα, ταυτόχρονα όμως θα είστε και καχύποπτοι προκειμένου να μην πληγωθείτε. Η είσοδος του Ήλιου τη Δευτέρα στους Διδύμους αυξάνει τις μαθησιακές σας ικανότητες.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Με την είσοδο του Άρη στον Υδροχόο προβλέπονται αλλαγές που θα έχουν σχέση με οικονομικά θέματα. Επειδή θα σας απασχολήσουν πολύ έντονα οφειλές, κληρονομικά και ασφαλιστικά, δεν θα λείψουν οι εντάσεις με οικεία πρόσωπα, κάτι που θα έχει αντίκτυπο και στις σχέσεις σας. Γενικά, ξεκινάει μια εποχή που θα υπερισχύει η ανάγκη σας για οικονομική ασφάλεια και οι ανταγωνιστικές σας τάσεις θα είναι έντονες, αν όμως αξιοποιήσετε αυτή σας την ορμή, διοχετεύοντάς την στους στόχους σας, θα βγείτε κερδισμένοι. Το Σάββατο περνά η Αφροδίτη στο ζώδιό σας και για έναν περίπου μήνα θα είναι αυξημένη η ερωτική σας διάθεση, ενώ θα σας απασχολήσει πολύ και η βελτίωση της εμφάνισής σας, οπότε θα είναι ιδανική ευκαιρία για να ξεκινήσετε διατροφή και άσκηση, αποφεύγοντας τις υπερβολές που μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στον οργανισμό σας. Όσον αφορά τα ερωτικά σας, μην πιέζετε ανθρώπους που είναι ξεκάθαροι απέναντί σας.

StarFax

εποχή κατά την οποία θα διοχετεύσετε όλη σας την ενέργεια στους στόχους που μπορεί να αφορούν τα επαγγελματικά σας ή και θέματα σπουδών και καθώς η αποφασιστικότητά σας θα είναι υψηλά προβλέπονται θετικές εξελίξεις. Ταξίδια και επαφές με το εξωτερικό θα διευρύνουν τον κύκλο των γνωριμιών και τους ορίζοντές σας, ενώ μπορεί να προκύψει κι ένας έρωτας που θα αλλάξει τη ζωή σας. Το Σάββατο η Αφροδίτη εισέρχεται στον Καρκίνο και καθώς θα διανύει τον οίκο τον χρημάτων και της περιουσίας, θα νιώθετε έντονα την ανάγκη για οικονομική ασφάλεια, κάτι που θα σας δώσει ώθηση για να κυνηγήσετε με αποφασιστικότητα νέες ευκαιρίες. Τη Δευτέρα η είσοδος του Ήλιου στο ζώδιό σας σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου των γενεθλίων σας και θα είναι ιδανική εποχή για να βάλετε νέους στόχους και να ασχοληθείτε με τις φιλοδοξίες σας.

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Για εσάς ξεκινάει μια

πολλές και θα σας απασχολήσει κυρίως η αναζήτηση ατόμων που θα μπορούν να στηρίξουν μια νέα προσπάθειά σας, ενώ προβλέπονται πολλές μετακινήσεις, οι οποίες θα πρέπει να γίνουν με ιδιαίτερη προσοχή, και επαφές, με τον Άρη πλέον στον Υδροχόο. Επειδή θα έχετε πολλή ορμή και αποφασιστικότητα, μπορεί σε κάποιες φάσεις να γίνετε πιεστικοί με τους άλλους και να παρεξηγηθούν οι προθέσεις σας, οπότε έχετε κατά νου να μην ξεπεράσετε τα επιτρεπτά όρια. Το Σάββατο η είσοδος της Αφροδίτης στους Διδύμους θα στρέψει το ενδιαφέρον σας στην ερωτική σας ζωή και θα είναι ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με τη σχέση ή τον γάμο σας, καθώς και για να φλερτάρετε οι ελεύθεροι. Εκδρομές, ταξίδια και έντονη κοινωνική ζωή θα φέρουν έναν αέρα ανανέωσης και θα ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση σας στα ύψη, ενώ μπορεί να σας γοητεύσει ένα άτομο από το εξωτερικό.

θυνών προβλέπεται το επόμενο διάστημα, καθώς ο Άρης θα διανύει τον τομέα της εργασίας και της υγείας, που σημαίνει πως αν δεν προσέξετε ώστε να μην ξεπερνάτε τα όρια των αντοχών σας, θα προκύψουν προβλήματα που θα σας αναγκάσουν να ρίξετε τους ρυθμούς σας. Ωστόσο, θα είναι μια καλή ευκαιρία για να διεκδικήσετε αυτά που σας αξίζουν και για να κυνηγήσετε ευκαιρίες που θα συμβάλουν στην αύξηση του εισοδήματός σας. Το Σάββατο η Αφροδίτη περνά στον Καρκίνο και θα είναι μια καλή εποχή για να ασχοληθείτε περισσότερο με τους φίλους και με συλλογικές δραστηριότητες. Ενδεχομένως να θέλετε να αποκαταστήσετε και κάποιες σχέσεις που έχουν ψυχρανθεί εξαιτίας δικών σας σφαλμάτων και σίγουρα θα γνωρίσετε νέα πρόσωπα που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη ζωή σας. Με την είσοδο του Ήλιου στους Διδύμους τη Δευτέρα θα ευνοηθεί πολύ ο τομέας της καριέρας και της φήμης.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα πολλών πιέσεων ξεκινάει μια εποχή κατά την οποία θα μπορέσετε να ασχοληθείτε με ξεκάθαρο νου με τα οικονομικά σας και να ρυθμίσετε περιουσιακά θέματα που σας προκαλούσαν άγχος και ένταση, καθώς ο Άρης, από το ζώδιο του Υδροχόου πλέον, θα σας δώσει την απαραίτητη ώθηση για να βάλετε μια τάξη σε σημαντικά ζητήματα. Ωστόσο, επειδή προβλέπεται και μια σχετική αύξηση του εισοδήματός σας, μην αφήσετε να σας παρασύρει ο ενθουσιασμός σε άσκοπες σπατάλες. Κρατήστε ένα μέτρο, ώστε να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας και ταυτόχρονα να κάνετε κάποια πράγματα και για τον εαυτό σας. Το Σάββατο η Αφροδίτη περνά στον Καρκίνο και καθώς θα διανύει τον τομέα των σχέσεων και των συνεργασιών, θα είναι ένα καλό διάστημα για να βελτιώσετε τον γάμο σας καθώς και για να ξεκινήσετε μια πολλά υποσχόμενη συνεργασία. Με τον Ήλιο στους Διδύμους από τη Δευτέρα θα σφύζετε από υγεία.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Ο Άρης από το ζώδιο του

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Ο Άρης στο ζώδιό

Υδροχόου θα στηρίξει τις προσπάθειές σας σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο και θα σας δοθεί η ευκαιρία να ξεκινήσετε μια καινούργια συνεργασία, ενώ προβλέπονται θετικές εξελίξεις και στα ερωτικά σας. Η δημιουργία οικογένειας, αν είναι στα άμεσα σχέδιά σας, θα ευνοηθεί πολύ και θα καταφέρετε να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας. Το Σάββατο η Αφροδίτη περνά στον Καρκίνο και θα είναι ένα διάστημα περίπου ενός μήνα κατά το οποίο θα έχετε την ευκαιρία να αυξήσετε την αναγνωρισιμότητά σας είτε μέσω της διαφήμισης είτε μέσω του αγοραστικού σας κοινού, εφόσον είναι ικανοποιημένο από τις υπηρεσίες σας. Η προσοχή σας θα είναι στραμμένη στους στόχους σας και θα μπορέσετε να βάλετε σε εφαρμογή ό,τι είναι μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σας, ενώ θα έχετε την ευκαιρία για να βελτιώσετε τις σχέσεις με τους γονείς. Ερωτικά μπερδέματα θα κάνουν την ζωή σας περιπετειώδη.

σας αυξάνει τις απαιτήσεις από τον εαυτό σας και θα πάρετε σημαντική ώθηση για να κυνηγήσετε με δυναμισμό τους στόχους σας, ενώ δεν θα λείψουν οι ψυχολογικές μεταπτώσεις που θα σας κάνουν να επανεξετάσετε σχέσεις και συνεργασίες. Είναι πολύ σημαντικό οι φιλοδοξίες σας να είναι ρεαλιστικές, διαφορετικά θα κυνηγάτε στόχους που θα σας προκαλούν απογοήτευση. Προσέξτε πώς θα διαχειριστείτε τις σχέσεις σας με συνεργάτες, εργοδότες και οικεία πρόσωπα και μη βάζετε το προσωπικό σας συμφέρον πάνω απ’ όλους αν έχετε να κάνετε με κοινόχρηστους πόρους. Το Σάββατο η Αφροδίτη εισέρχεται στον Καρκίνο και θα ευνοηθούν τα επαγγελματικά σας, η καθημερινότητα σας θα είναι πιο ευχάριστη και θα θέλετε να ασχοληθείτε με τη βελτίωση της φυσικής σας κατάστασης. Ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε διατροφή σε συνδυασμό με καλοκαιρινά σπορ και να δείτε σημαντική βελτίωση στον οργανισμό και στην ψυχολογία σας.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Αύξηση των ευ-

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4]

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Οι ιδέες σας είναι

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Οι επιθυμίες σας έρχονται σε πρώτο πλάνο και αν δεν ικανοποιηθούν οι προσδοκίες σας, ο προβληματισμός και η ένταση θα είναι συχνό φαινόμενο. Οικογένεια και θέματα σπιτιού (περιουσιακά, κληρονομικά κ.λπ.) θα σας προκαλέσουν άγχος και θα θέλετε με κάθε τρόπο να τα επιλύσετε, αρκεί να μην κάνετε ενέργειες που, αντί να σας δώσουν ώθηση για να πάτε ένα βήμα μπροστά, θα σας προκαλέσουν τελικά χασούρα. Το Σάββατο εισέρχεται η Αφροδίτη στον Καρκίνο και θα είναι μια καλή εποχή για να ταξιδέψετε για εμπορικούς σκοπούς, ενώ θα είναι και ένα καλό διάστημα για εσάς που σας απασχολούν θέματα σπουδών ή νομικά ζητήματα. Αν μπορέσετε, δε, να συμβιβαστείτε με κάποιες προτάσεις που θα σας γλιτώσουν από την ψυχοφθόρα διαδικασία των δικαστηρίων, θα έχετε διπλό όφελος. Η ερωτική σας ζωή περνά σκαμπανεβάσματα επειδή δεν είστε έτοιμοι για δεσμεύσεις. Άπαξ και το πάρετε πιο σοβαρά το θέμα, προβλέπεται σύντομα ένας γάμος.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Η ψυχολογία σας θα είναι σκοτσέζικο ντους με τον Άρη πλέον στον Υδροχόο. Ενδεχομένως να γίνουν και κάποιες αποκαλύψεις που θα αλλάξουν τις σχέσεις σας, οπότε θα είναι πολύ σημαντικό να καταφέρετε να ξεχωρίσετε την ήρα από το σιτάρι, ώστε να συμπορευτείτε με άτομα που θα στηρίξουν τις προσπάθειές σας χωρίς να πρέπει να βρίσκεστε συνεχώς πάνω από το κεφάλι τους. Το Σάββατο η Αφροδίτη περνά στον Καρκίνο και θα ξεκινήσει ένα διάστημα κατά το οποίο η δημιουργική σας διάθεση θα είναι στα ύψη, ενώ η προσοχή των γονιών θα είναι στραμμένη σε θέματα παιδιών και θα έρθετε πιο κοντά στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Για τους ελεύθερους προβλέπονται πολλές εξελίξεις όσον αφορά τα ερωτικά σας, οι γνωριμίες που θα κάνετε θα είναι αρκετά ενδιαφέρουσες και δεν αποκλείεται να βρεθείτε σε δίλημμα οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο. Ιδανική εποχή για απόκτηση ενός παιδιού και για να ξεκινήσετε μια καινούργια σχέση.

Sudoku No 554 7

1 1 9

6

8 7 5 6 8 4 2 2 1 4

2 5 8

6 6 2

9

1

Η λύση του προηγούμενου 7 1 6 2 9 8

4 3 9 7 6 5

5 8 2 4 1 3

6 4 1 3 7 2

8 7 5 1 2 9

2 9 3 8 5 6

9 6 8 5 3 4

1 2 4 6 8 5

3 5 7 9 4 8

3 1 7 2 9 6 4 5 8 4 8 6 5 3 7 2 9 1 5 2 9 8 4 1 7 3 6

17.5.18 – lifo

53

17-23.05.2018

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

!

54 lifo – 17.5.18

Μετά από πολλά χρόνια αποχής, πήγα στο Τριανόν για να δω το Νησί των Σκύλων του Γουές Άντερσον. Η ταινία ήταν υπέροχη, όπως κάθε ταινία του ξεχωριστού αυτού σκηνοθέτη, υπέροχο όμως είναι και το Τριανόν, ένας κινηματογράφος με τη δική του, μαγική ατμόσφαιρα. Ίσως ακούγομαι λίγο γραφική, αλλά πραγματικά συγκινήθηκα όταν ξαναβρέθηκα στο φουαγέ του.

Έλα, κάποιος με 50 δολάρια να του περισσεύουν ας μου κάνει δώρο το The Missoni Family Cookbook, να χαζέψω τα patterns, τις φωτογραφίες του Teller και του Bensimon και τις συνταγές για πατέ και Budino κέικ, ενώ τρώω σαλάτα φακές από προχθές.

Κορίνα Φαρμακόρη

Γεωργία Παπαστάμου

Βαγγέλης Λιακόγκονας

Χρήστος Παρίδης

Άγγελος Κλειτσίκας

Η (γύρω στα 60) κυρία που συνάντησα στη Μιχαλακοπούλου, πρωί καθημερινής, είχε παρκάρει στα δεξιά του δρόμου και προσπαθούσε με δυσκολία, κρατώντας μπαστούνι στο ένα χέρι και ακτινογραφίες στο άλλο, να ανοίξει την πόρτα του συνοδηγού για να πάρει και την τσάντα της. Έσπευσα να τη βοηθήσω, και ήταν αγχωμένη, βιαστική, κάπως αναστατωμένη, ίσως και λίγο βουρκωμένη. Με τη συνδρομή μου έδειξε να πετάει από τη χαρά της. «Χίλια ευχαριστώ, αγόρι μου, πριν λίγο ένας ταξιτζής μόνο που δεν βγήκε να με δείρει, ενώ πάρκαρα» μου είπε με τρεμάμενη φωνή. Αυτή η γυναίκα που «πάλευε» μόνη της με την καθημερινότητα είχε στη ματιά της μάλλον κάτι από ηρωίδα του Αλμοδόβαρ. Ήταν, ωστόσο, απλώς ηρωίδα μιας (πολύ συχνά) απρόσωπης Αθήνας.

Βίντεο στις ειδήσεις ενός νεαρού Αιγύπτιου σε κατάσταση αμόκ μέρα μεσημέρι σε κεντρικό δρόμο της Καλαμάτας. Μαχαιρώνει έναν αστυνομικό, τρέχει, επιτίθεται κατά πάντων. Γεγονός που το ανασύρουν για δημόσια κατανάλωση με καθυστέρηση κάποιους μήνες. Μια ανατριχιαστική αντρική φωνή ακούγεται να ωρύεται «πυροβολήστε τον, ρε, τον αλήτη» και μια υστερική γυναικεία στριγκλιά «σκοτώστε τον!». Τόσο μετράει η ζωή ενός ανώνυμου ξένου στην Ελλάδα, τόσο εύκολα απαιτεί η κοινή γνώμη να σκοτώσουν χωρίς ενδοιασμό έναν μελαμψό άντρα που, ποιος ξέρει γιατί και πώς, του σάλεψε μια μέρα και, απεγνωσμένος, έβαλλε εναντίον όλων, ξέροντας ότι είναι αδύνατο να ξεφύγει, ότι είναι χαμένος από χέρι. Σαν τρομαγμένο αγρίμι που τρέχει να σωθεί από τους κατά τεκμήριο ισχυρότερους κυνηγούς του και δείχνει τα δόντια του.

Μία από τις πιο σοκαριστικές ειδήσεις των τελευταίων ημερών ήταν η αυτοκτονία του Scott Hutchison, συνθέτη, κιθαρίστα και τραγουδιστή της σκωτσέζικης, εναλλακτικής ροκ μπάντας Frightened Rabbit. Δυστυχώς, η χρόνια κατάθλιψη τον κέρδισε και, απ’ ό,τι φαίνεται, ήταν μια πράξη που είχε μελετήσει καλά, μια και έβαλε τέλος στη ζωή του στην υδάτινη περιοχή Firth οf Forth, όνομα που παραπέμπει στο τραγούδι τους «Floating in the Forth». Μπορεί τα τελευταία χρόνια να είχα χάσει επαφή με το νέο υλικό της μπάντας, αλλά τους Frightened Rabbit θα τους θυμάμαι πάντα για το «Midnight οrgan fight» του 2008, ένα άλμπουμ που αποτέλεσε καταφύγιο σε αρκετές περίεργες στιγμές της εφηβείας μου. RIP Scott.

«Next year in Jerusalem!» αναφώνησε η Ισραηλινή Netta στο τέλος του νικητήριου λόγου της στη φετινή Eurovision. Και την επόμενη μέρα η Γάζα αιματοκυλίστηκε ξανά, με δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Αυτό το «μουσικό πανηγύρι» ποτέ δεν ήταν τόσο αθώο όσο ήθελε να δείχνει. Αλέξανδρος Διακοσάββας

Ωραιότατο, επιθετικούλι marketing σημειώνεται εδώ και μέρες σε ό,τι social έχω και διαχειρίζομαι. Στο mail μου κοκοφοίνικες, πισίνες και μπιτσόμπαρα, στο Facebook κορίτσια με μαγιό και κύριοι με λευκά και chic σαγιονάρες, στο Instagram χορηγούμενες από ξενοδοχεία για να πας – και να μην ξαναγυρίσεις, αντηλιακά και συσφυγκτικές… Θέλω αυτά που μου δείχνουν, θέλουν το πορτοφόλι μου και τον χρόνο μου, κάπου θα τσακίσει αυτή η σχέση, αλλά δεν πειράζει. Πρώτη φορά μ’ έχει πιάσει τόσο το διαδικτυακό marketing από τη μύτη, εύχομαι να μην καταλήξω ξυπόλυτη και αδέκαρη κάπου στο Πόρτο Φίνο, ήταν ανάγκη να ξεκινήσει ο Αύγουστος απ’ τις αρχές Μαΐου;!

Ετοιμόλογη, πανέξυπνη και φλεγματικά ειλικρινής, η Α,μπα έχει ξεδιπλώσει όλα τα ταλέντα της στο νέο της σάιτ. (Μαζί με συνεργάτες που επέλεξε προσωπικά η ίδια φυσικά.) Έχει κάθε μέρα ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα, και το ελληνικό ίντερνετ έγινε μόλις λίγο πιο ιδιοφυές.

Περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό στη Γάζα όταν οι ΗΠΑ νομιμοποιούν με τη μεταφορά της πρεσβείας τους στην Ιερουσαλήμ το καθεστώς του Νετανιάχου;

Άρης Δημοκίδης

Μαρία Παππά

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Γιάννης Κωνσταντινίδης

Νικόλας Σεβαστάκης

Η de facto αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας εκεί είναι το μεγαλύτερο ως τώρα πολιτικό έγκλημα του Ντόναλντ Τραμπ, έγκλημα, φοβάμαι, μη αναστρέψιμο και με απρόβλεπτες συνέπειες σε βάθος χρόνου για την ευρύτερη περιοχή. Ήδη έχει χρεωθεί κάπου 60 νεκρούς στις ταραχές που ξέσπασαν στη Γάζα, με οποιαδήποτε προοπτική ειρήνευσης να έχει πια κατρακυλήσει στα τάρταρα. Είναι τόσο εξόφθαλμη η πρόκληση, ώστε θα έλεγε κανείς ότι ο Τραμπ εκλέχθηκε «επί τούτω». Δύσκολα μπορώ να φανταστώ οποιονδήποτε άλλον Αμερικανό Πρόεδρο να τολμά κάτι τέτοιο. Το χειρότερο είναι ότι τούτη η απαράδεκτη απόφαση θα κατατρέχει τη Μέση Ανατολή και την υφήλιο ολόκληρη πολλά χρόνια αφότου ο αλήτης αυτός θα έχει, πρώτα ο... διάβολος, απέλθει από τον Λευκό Οίκο.

Ο Καρλ Λάγκερφελντ αφόρισε τη Μέρκελ λόγω της πολιτικής υποδοχής μεταναστών ως υπεύθυνη και για την πρόσφατη επίθεση Σύριων σε Εβραίους στο Βερολίνο. Απείλησε, λοιπόν, να απαρνηθεί τη γερμανική υπηκοότητά του. Φυσικά, κατακρίθηκε. Όμως ήταν 12ετής στο τέλος του Β’ Παγκόσμιου κι έχει βιώσει όλες τις κατοπινές τύψεις των Γερμανών για την αντισημιτική θηριωδία. Oπότε δεν αντέχει καμία πιθανή ανάδυσή της. Επιπλέον, διοικώντας επί 35 χρόνια ό,τι πιο γαλλικό, τη Chanel, αποτελεί συμβολική «ενσάρκωση» του γαλλογερμανικού άξονα της ενωμένης Ευρώπης. Και η απειλή του αντηχεί ως δυσλειτουργία του άξονα. Ο Καρλ θυμίζει λίγο τη δική μας Υβέτ, που πατούσε πόδι για την αλήθεια της εμπειρίας της με την περίφημη διαφημιστική ρήση «Να την ακούτε την Υβέτ!». Του αξίζει βιαστική προσπέραση;

Κακά: Οι αλλεπάλληλοι πνιγμοί στη Θεσσαλονίκη ή αλλιώς οι φτωχές και ευάλωτες υποδομές της πόλης. Πώς να βάλω εδώ τώρα (μετά τα δικά μας προβλήματα δεύτερης τάξης) το αίμα, τη βία, τον σπαραγμό στη Λωρίδα της Γάζας; Καλά: Τα ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου που διαθέτουν βάθος χωρίς να προσποιούνται πως φιλοσοφούν. Το βάθος της συναίσθησης, όχι του απλού συναισθήματος (διαβάζοντας την πρόσφατη συγκεντρωτική έκδοση των εκδόσεων Κίχλη). Οι φοιτητές μου που ρωτούν και έχουν περιέργεια. Φωτεινά παιδιά γεννημένα το 1999 και από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο με έτος γέννησης το 2000. Η μελαγχολία του χρόνου, παρ’ όλα αυτά.

Χριστίνα Γαλανοπούλου

Την περασμένη Δευτέρα είχε 24ωρη απεργία το μετρό. Σωστό ή όχι, ήταν κάτι στο οποίο έπρεπε να προσαρμοστούμε. Έτσι, συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά ότι η κυκλοφοριακή μας αγωγή έχει μεγάλο πρόβλημα. Στις διαδρομές μου έβλεπα συνεχώς ασθενοφόρα και την αστυνομία για τροχαία που είχαν συμβεί, στα λεωφορεία να επικρατεί ένας κακός χαμός και οι περισσότεροι να βρίζονται. Προφανώς, λοιπόν, για άλλη μια φορά καταδεικνύεται ότι η αλαζονική συμπεριφορά των Ελλήνων οδηγών, η αδιαφορία για βασικούς κανόνες, η βιασύνη και η έλλειψη οδικής κουλτούρας συντελούν στη διόγκωση του φαινομένου «δεν σέβομαι τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας». Γιάννης Πανταζόπουλος

M. Hulot Το La scienza in cucina e l’arte di mangier bene (Η επιστήμη στην κουζίνα και η τέχνη τού να τρως καλά) του Pellegrino Artusi, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1891, θωρείται το πιο σημαντικό βιβλίο για την ιταλική κουζίνα που έχει γραφτεί ποτέ. Μέχρι το 1910, που πέθανε ο συγγραφέας του, είχε κάνει 15 ανατυπώσεις, καταλήγοντας σε έναν τόμο με 790 συνταγές (από τις 475 που ξεκίνησε). Παρόλο που ο πάμπλουτος και αριστοκράτης Artusi δεν είχε ποτέ αγγίξει σκεύος μαγειρικής στη ζωή του, έγραψε το πιο ολοκληρωμένο βιβλίο για την ιταλική κουλτούρα, με ιστορίες για κάθε πιάτο κι ένα μοναδικό χιουμοριστικό στυλ, απευθυνόμενος στη μεσαία τάξη και όχι σε επαγγελματίες σεφ. Η αγγλική του έκδοση σε pdf ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη αυτή την εβδομάδα.

17.5.18 – lifo

55