Τεύχος 565 by Dyo Deka S.A.

O κ. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΑΦΙΩΤΙΚΑ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΣΤΟ

Χ Α ΡΤΙ

Βάσει στοιχείων Bari-Focus

www.lifo.gr

ΣΤΟ

ΝΊΚοΤ ΥΟ

ΔΙΑΔ

Στοιχεία Google Analytics

40 ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΑΡΚ ΜΑΖΑΟΥΕΡ

«ΠΑΡΟΥΣΑ» ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ ATHENS PRIDE 2018

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

07062018

4 lifo – 7.6.18

☛ Στη στήλη του ο Νικόλας Σεβαστάκης αναρωτήθηκε «τι πρέπει να θυμούνται οι 17χρονοι» από την πολιτική Ιστορία της χώρας με αφορμή τη συζήτηση που πυροδότησαν οι πρόσφατες δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το άρθρο του προκάλεσε ποικίλα σχόλια. «Ο σημερινός 17χρονος προετοιμάζεται εντατικά από τον 45χρονο γονιό του για να εγκαταλείψει τη χώρα. Όταν καίγεται το σπίτι σου, δεν έχεις χρόνο για το παρελθόν, ακόμα και αν αυτό κουβαλάει συγκίνηση. Όταν καίγεται το σπίτι σου, κοιτάς να ξεφύγεις, να σωθείς. Και αν δεν καταφέρνεις να σώσεις τον εαυτό σου, προσπαθείς να γλιτώσεις τα παιδιά σου τουλάχιστον. Ας γλιτώσουν εκείνα, λοιπόν. Και μετά εμείς, οι καμένοι, ας κάτσουμε με τις ώρες πάνω στις στάχτες να μιλάμε για τον Λαμπράκη, τη Μεταπολίτευση και το Πολυτεχνείο. Αμφιβάλλω αν θα έχουμε και τίποτα καλύτερο να κάνουμε άλλωστε...» έγραψε ο Άρης Κωνσταντινίδης. Με τη σειρά του ο/η Lolidas ανέφερε: «Θυμάμαι από το μάθημα Ιστορίας του σχολείου ότι αυτή γράφεται κάθε 50 χρόνια. Με άλλα λογια, γι’ αυτή την περίοδο των 50 ετών το κράτος και όλοι οι φορείς (ακαδημαϊκοί, δεξιοί ή αριστεροί ερευνητές) καταλήγουν σε ένα κείμενο που σκοπό έχει να παρουσιάσει όσο πιο αντικειμενικά γίνεται τα γεγονότα, χωρίς πολιτικούς χρωματισμούς, με σκοπό ο μαθητής-αναγνώστης να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα. Θυμάμαι ότι η πιο σύγχρονη Ιστορία μας περιγράφεται στο βιβλίο Γ’ Λυκείου και φτάνει μέχρι το 1910. Πολλές φορές το μάθημα της Ιστορίας θεωρείται περιττό, με αποτέλεσμα να αγνοείται από μαθητές και καθηγητές. Πού θέλω να το πάω; Μέχρι τώρα δεν υπάρχει μια συμφωνημένη αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων όπου αριστεροί και κομμουνιστές θα λένε “εμείς διαπράξαμε αυτά τα γεγονότα στη διάρκεια του Εμφυλίου και της Μεταπολίτευσης”. Το ίδιο ισχύει για δεξιούς και ακροδεξιούς, με αποτέλεσμα να λείπει μια ροή γεγονότων που θα δείχνει αντικειμενικά τα αίτια και τα αποτελέσματα. Διότι η δολοφονία του Λαμπράκη είναι γεγονός, όχι Ιστορία. Υπάρχει ροή γεγονότων που οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα και σκόπιμα αγνοείται. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ένα γεγονός για να κατηγορείται ο δεξιός φασισμός και να ηρωοποιείται το αριστερό πλεονέκτημα. Ιστορία που χρωματίζεται από αριστερούς ή δεξιούς γονείς, συγγραφείς ή πολιτικούς, δεν είναι Ιστορία. Και νομίζω ότι όλοι συμφωνούν πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις αντικειμενικές απόψεις ή καταγραφή γεγονότων για την περίοδο από το ’40 και μετά. Επομένως, γιατί ο 17χρονος να ενδιαφερθεί για κάτι που είναι τόσο θολό και πολιτικο-ιδεολογικά συσχετισμένο, σε σημείο που να μην μπορεί να σχηματίσει άποψη; Θα αφήσει τους 70άρηδες να “σκοτώνονται” μεταξύ τους για τα γεγονότα του Εμφυλίου, τους 50άρηδες να τσακώνονται για το δίλημμα “αριστερά - δεξιά” και τους 30-40άρηδες να μαλώνουν για τα οφέλη όλων των παραπάνω. Ούτως ή άλλως, η συγκεντρωμένη δύναμη των παραπάνω ομάδων καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε αλλαγή, καθώς το πολιτικό και δημόσιο σύστημα ελέγχεται και στοχεύει σ’ αυτούς. Μόνη λύση, όπως ειπώθηκε, είναι να φύγουν έξω, να πάψουν να ανησυχούν για την ανεργία και να αφήσουν τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες να συνεχίσουν να μαλώνουν». ☛ Στο «Sweet Nothing» της περασμένης εβδομάδας ο Ανδρέας Λουκάκος ανέτρεξε στις παιδικές αναμνήσεις από το σπίτι του παππού του, ξυπνώντας στους αναγνώστες εικόνες νοσταλγίας. Ο/η DaDuBist έγραψε: «Σαν να βλέπω τον εαυτό μου με τον αδερφό μου και τα ξαδέρφια μου στο εξοχικό των θείων μου κάπου στη δυτική Πελοπόννησο. Ένα μεγάλο δωμάτιο με 10 κρεβάτια παραταγμένα σαν σε στρατώνα, ένα κουζινάκι με τα απαραίτητα, μια τουαλέτα έξω και 200 μ. παρακάτω μια αμμουδερή παραλία που δεν βρίσκω λόγια να την περιγράψω. Αυτό όμως με το οποίο ταυτίζομαι περισσότερο στο κείμενο είναι ο “μεσημεριανός καταναγκαστικός ύπνος”. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε για το απογευματινό μπάνιο αν δεν κοιμόμασταν το μεσημέρι. Και δεν πέρναγε η άτιμη η ώρα. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό το υπέροχο ταξίδι αναμνήσεων». ☛ Το ρεπορτάζ της Βασιλικής Σιούτη για την τακτική που αναμένεται να ακολουθήσουν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα, καθώς και για το παράλληλο πρόγραμμα του Μαξίμου, σχολιάστηκε αρκετά. Ο/η Network έγραψε: «Απ’ ό,τι φαίνεται, το μόνο πλάνο που υπάρχει στο τραπέζι είναι η διατήρηση, με κάθε τρόπο, της χώρας σε υφεσιακό κλίμα για όσο το δυνατόν περισσότερο. Σε μια τέτοια κατάσταση εξασφαλίζεται ένα κλειστό οικοσύστημα μόνιμα αγανακτισμένης “λαϊκής μάζας” που αποτελεί το πελατειακό κοινό των αριστερών και δεξιών λαϊκιστών και θα μπορούσε να τους ξαναψηφίσει (ή να απέχει, γιατί όλοι ίδιοι είναι…), ξεχνώντας ακόμα και τον λόγο για τον οποίο βρίσκονται μέσα στη μιζέρια. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά ακόμα και με όλα τα τραγικά που έχουν συμβεί έως τώρα καταφέρνουν να συντηρούν ένα 20% ! Γιατί, λοιπόν, να αγχώνονται για οτιδήποτε μπορεί να βελτιώσει τη ζωή σε αυτήν τη χώρα; Μια ξεκούραστη αντιπολίτευση με εξασφαλισμένη κριτική σε όποιον θα παλεύει με την “καυτή πάτατα” που θα παραλάβει είναι καλύτερη. Επίσης, με απλή λογική: δεδομένου του τρόπου σκέψης και των προσωπικοτήτων του χώρου, θα είχαν λόγο ύπαρξης αν η χώρα ήταν σε τροχιά ανάπτυξης;».

α π ό τ η lif o t ea m

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

feedback564

Η ΜΝΉΜΗ ΤΩΝ 17ΧΡΟΝΩΝ, ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΏΝ ΜΑΣ ΧΡΌΝΩΝ ΚΑΙ Η ΤΑΚΤΙΚΉ ΤΗΣ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη. 7.6.18 – lifo

ΣΤΗΛΕΣ

Index 565

ΠΕΡΊ ΕΛΆΦΡΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΈΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟKΤΏ ΤΟΎΡΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΏΝ

σελ. 8

από τη βασιλικη σιουτη

ΑΛΜΑΝΑΚ από τον σπυρο σταβερη

σελ. 11

Ο ΘΌΡΥΒΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΩΠΈΣ ΤΩΝ ΘΥΜΆΤΩΝ

σελ. 12

ΟΙ ΣΠΟΥΔΈΣ ΚΑΙ Η ΖΩΉ ΜΕΤΆ

σελ. 13

από τον νικόλα σεβαστάκη από τον ανδρέα λουκάκο

«ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΚΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΌΣ ΣΤΟΝ ΠΌΝΟ ΜΑΣ;» σελ. 13 από τον δημήτρη πολιτάκη

AIRBNB: ΤΑ ΚΈΡΔΗ, ΟΙ ΦΌΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΊ

σελ. 14

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

σελ. 14

από τον γιάννη πανταζόπουλο από th lifo team

40 ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΤΟΝ

ΘΕΜΑΤΑ

ΜΑΡΚ ΜΑΖΑΟΥΕΡ σελ. 15

Ο DAVID SHRIGLEY

ΣΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ σσελ. 18

ΠΑΡΟΥΣΑ

ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΤΑ ΣΟΡΜΠΈ ΤΟΥ ΚΈΝΤΡΟΥ

σελ. 26 απο τη lifoteam 6 lifo – 7.6.18

ΑΘΗΝΑΊΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΆΔΑΣ

σελ. 20

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου (dpaso@lifo.gr) διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα διεύθυνση διαφημισησ lifo.gr Βίκυ Καλαντζή (vkalantzi@lifo.gr) διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) senior advertising manager Βάλλη Παπαϊωάννου (vpapaioannou@lifo.gr) digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου (eleni@lifo.gr) yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας, Βασίλης Καψάσκης συντακτικη ομαδα Κυριάκος Αθανασιάδης, Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Μαρία Κοφού, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Εύη Μαλλιαρού,Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρία Πετειναράκη, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Γιώργος Σπύρου, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή, Ελένη Ψυχούλη, aNameToCome υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f. Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά

ΝΊΚΟΣ ΖΑΧΆΣ Ο πιο παλιός κάτοικος των Αναφιώτικων αφηγείται τη ζωή του.

σελ. 22

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβή Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

Το κοινό αποθέωσε τη Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας σε δύο μοναδικές βραδιές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

ύο μοναδικές βραδιές υπό τους μαγικούς ήχους των βιολιών της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας που θα συζητάνε για καιρό οι λάτρεις της κλασικής μουσικής είχε την τύχη να απολαύσει το μουσικόφιλο αθηναϊκό και θεσσαλονικιό κοινό στις 22 και 23 Μαΐου σε δύο συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν από το Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Τσεχικής Δημοκρατίας και την υποστήριξη του ΟΠΑΠ. Το κοινό κατέκλυσε κυριολεκτικά το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης αντίστοιχα για μια ξεχωριστή μουσική περιπλάνηση με οδηγό

την Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας. Η ορχήστρα, γνωστή σε όλο τον κόσμο και ως FOK (Film-Opera-Κoncert), ένα ακρωνύμιο που παραπέμπει στην πλούσια συναυλιακή δραστηριότητά της αλλά και στις επιτυχίες της στον χώρο της κινηματογραφικής και οπερατικής μουσικής, υπό την καθοδήγηση του μαέστρου της Πετρ Αλτρίχτερ μάγεψε το ελληνικό κοινό και αποθεώθηκε, παρουσιάζοντας δύο εμβληματικά έργα της Εθνικής Τσεχικής Σχολής, το συμφωνικό ποίημα «Μολδάβας» του Μπέντριχ Σμέτανα και τη «Συμφωνία του Νέου Κόσμου» του Αντονίν Ντβόρζακ. Το κοινό μαγεύτηκε από τον

διακεκριμένο βιρτουόζο βιολονίστα Σίμο Παπάνα, ο οποίος συνέπραξε με το διάσημο μουσικό σύνολο από την Τσεχία, ερμηνεύοντας το υψηλών δεξιοτεχνικών απαιτήσεων Κοντσέρτο για βιολί, έργο 64 του Μέντελσον. Στις συναυλίες συμμετείχαν, επίσης, μέλη της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (MOYSA), ενώ μετά το κονσέρτο της Αθήνας ακολούθησε cocktail party σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Μεγάρου, με πλήθος εκπροσώπων της επιχειρηματικής και κοσμικής Αθήνας να τιμούν την εκδήλωση με την παρουσία τους.

1. Καμίλ Ζίγκλερ, Μιλένα Ζιγκλέροβα, Γιαν Μπόντυ, Πετρ Άλτριχτερ με τη σύζυγό του. 2. Ρούντολφ Γιούρτσικ, Εύη Κλαουδάτου, Οδυσσέας Χριστοφόρου. 3. Πετρ Ματεγιόφσκι, με τη σύζυγό του Κατερίνα Μπότσκοβα.

7.6.18 – lifo

TalkoftheTown

α π ο τ h βασ ι λ ικ η σ ι ουτ η

Πολιτικό7ήμερο

Eνημέρωση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ από τους αρμόδιους υπουργούς για τα προαπαιτούμενα.

8 lifo –

7.6.18

ΠΕΡΊ ΕΛΆΦΡΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΈΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΚΤΏ ΤΟΎΡΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΏΝ Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

Με τη διαδικασία του επείγοντος και σε έναν νόμο (όπως έκαναν οι προηγούμενοι κυβερνώντες και τους κατήγγελλαν γι’ αυτό οι σημερινοί) θα ψηφιστούν τις επόμενες μέρες στην Ολομέλεια της Βουλής όλα τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης. Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται το τρίτο μνημόνιο, με νέα μέτρα στην ίδια πάντα λογική, τα οποία θα δεσμεύουν τη χώρα για αρκετά χρόνια ακόμα. Το Εurogroup στις 21 Ιουνίου θα είναι ένα από αυτά στα οποία θα ληφθούν αποφάσεις για την Ελλάδα, από αυτές δηλαδή που σε μεγάλο βαθμό είναι ήδη ειλημμένες από το Βερολίνο. Από τις σημαντικές ειδήσεις της εβδομάδας, που επηρεάζουν άμεσα τη χώρα μας, ήταν η αλλαγή της θέσης της Άνγκελα Μέρκελ και του κόμματός της, όπως παρουσιάστηκε στη γερμανική εφημερίδα «Suüddeutsche Zeitung», να υποχωρήσουν από την απαίτηση χρηματοδοτικής συμμετοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα, λόγω της θέσης του ΔΝΤ για ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεχάσει το θέμα του χρέους και να περιοριστεί στην πολύ μικρή και ασήμαντη ελάφρυνση που εγκρίνουν οι Γερμανοί. Τα στελέχη του κόμματος της Μέρκελ εκφράζουν ευθέως την αντίθεσή τους στην άμεση ελάφρυνση που ζητά το Ταμείο, με μεγάλες επιμηκύνσεις των δανείων και μηχανισμό που θα συνδέει το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους με την πορεία της ελληνικής οικονομίας (πρόταση που προωθεί και η Γαλλία, συνδέοντας την αποπληρωμή του χρέους με την ανάπτυξη). Ειδικά το τελευταίο το Βερολίνο δεν θέλει ούτε να το ακούει και το πιθανότερο είναι ότι θα περάσει το δικό του.

EUROKINISSI/ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

7-13 IOYNIOY 2018

7.6.18 – lifo

TalkoftheTown

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά ήταν τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα και καταγράφουν την κατάσταση στην αγορά σχετικά με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με αυτά, το 30% όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και δηλώνονται μέσω των Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων στον ΕΦΚΑ εργάζονται με μερική απασχόληση και μέσο μισθό 385,53 ευρώ. Αρνητικά ήταν και τα στοιχεία για τους οφειλέτες των ταμείων, οι οποίοι διπλασιάστηκαν τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, 613.967 οφειλέτες από τους 1.216.873 απέκτησαν χρέη πρώτη φορά μετά το 2010.

Πολιτικό7ήμερο

Μεγάλο θόρυβο προκάλεσε το ταξίδι του Πάνου Καμμένου στο Μονακό σε μια κρίσιμη περίοδο για το Σκοπιανό, το οποίο ήταν πολύ ψηλά στην ατζέντα του κόμματός του, και όλα δείχνουν ότι, αν λυθεί τελικά, δεν θα είναι στη βάση των δικών του θέσεων. Ο Πάνος Καμμένος συνήθιζε να λέει στους ψηφοφόρους του ότι ο βασικός λόγος που δέχτηκε να συνεργαστεί με τον Αλέξη Τσίπρα για να συγκυβερνήσουν ήταν για να τον αποτρέψει να κλείσει τα εθνικά θέματα με βάση τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες θεωρούσε επικίνδυνες για τα εθνικά συμφέροντα. Κάποιους τους ενόχλησε το ότι πήγε στο Μονακό ενώ οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί βρίσκονται ακόμα φυλακισμένοι στην Τουρκία, χωρίς να φαίνεται άμεση λύση. Άλλοι, πάλι, το είδαν ως ένα ταξίδι χλιδής και το θεώρησαν πρόκληση, όταν μεγάλο τμήμα της κοινωνίας εξακολουθεί να φτωχοποιείται και να εξαθλιώνεται οικονομικά. Και η πολιτική ηγεσία που ψηφίστηκε για να ανατρέψει αυτή την πολιτική όχι μόνο δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό αλλά κάνει και ότι δεν βλέπει πια το πρόβλημα. Αίσθηση έκαναν αυτές τις μέρες και οι ύμνοι του Γιάννη Βαρδινογιάννη (Τζίγκερ) για τη σύνδεση ΟΣΕ με Motoroil υπέρ του Χρήστου Σπίρτζη και της κυβέρνησης, παρότι είναι γνωστές οι καλές σχέσεις της πολιτικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη συγκεκριμένη επιχειρηματική οικογένεια. Ο υπουργός Μεταφορών, πάντως, το θεώρησε επιτυχία που ανεβάζει τις μετοχές του στο πολιτικό σκηνικό. Ως πολύ θετικό, άλλωστε, το είδε και το Μέγαρο Μαξίμου. Τα περί πάταξης της διαπλοκής και όλα αυτά που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα και τους εκπροσώπους του πλούτου μοιάζει να μην τα θυμάται κανείς πια, ούτε στο Μαξίμου ούτε στην Κουμουνδούρου. Ιδιαίτερα προκλητική αυτή την εβδομάδα ήταν η απειλή του Τούρκου κυβερνητικού εκπροσώπου περί απαγωγής των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που βρί-

Ο Τούρκος κυβερνητικός εκπρόσωπος Μπεκίρ Μποζντάγ.

10 lifo –

7.6.18

σκονται στην Ελλάδα (και η Τουρκία τους κατηγορεί για συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν) μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να αφεθούν ελεύθεροι. «Είναι δικό μας καθήκον και θα τους βρούμε, όπου και να πάνε, θα τους πακετάρουμε, θα τους επιστρέψουμε στην Τουρκία και θα τους παραδώσουμε στην τουρκική Δικαιοσύνη» ήταν η δήλωση του Μπεκίρ Μποζντάγ. Η τουρκική κυβέρνηση δείχνει τη διάθεση να κλιμακώσει την ένταση πάνω στο θέμα αυτό, καθώς, με εντολή του Ερντογάν, ανέβασε κι άλλο τους τόνους, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα προστατεύει «γκιουλενιστές τρομοκράτες» (όπως χαρακτηρίζει τους οπαδούς του άλλοτε συνεργάτη και υποστηρικτή του) που προέβησαν σε απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. «Το ελληνικό κράτος τούς παρέχει στήριξη. Αυτό ως Τουρκία δεν είναι δυνατόν να το αποδεχτούμε». Αλλά ο Μπεκίρ Μποζντάγ προχώρησε και σε ευθείες κατηγορίες εναντίον του Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας: «Νομίζαμε αντρίκειο τον λόγο του κ. Τσίπρα ότι θα επιστρέψει τους οκτώ πραξικοπηματίες. Αλλά δεν τους επέστρεψε. Σε αυτή την υπόθεση υπάρχει πολιτική κατεύθυνση». Είναι άξιο προσοχής, πάντως, εδώ ότι αυτός ο ισχυρισμός, ότι δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε στον Ταγίπ Ερντογάν πως θα τους παραδώσει, δεν διαψεύστηκε ποτέ από τον ίδιο. Ωστόσο δεν είναι αλήθεια ότι υπήρξε πολιτική κατεύθυνση για να μην παραδοθούν, όπως νομίζουν τώρα οι Τούρκοι. Το αντίθετο. Όλες οι δηλώσεις και οι πράξεις των στελεχών της κυβέρνησης αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου έδειχναν ότι πραγματικά ήθελαν να τους παραδώσουν. Οι Κοτζιάς και Βίτσας είχαν κάνει δηλώσεις που έδειχναν προς αυτή την κατεύθυνση, μιλώντας για βάσιμα επιχειρήματα της Τουρκίας. Ωστόσο η απόφαση ήταν της Δικαιοσύνης και οι δικαστές φαίνεται ότι δεν πείστηκαν από τις απόψεις της κυβέρνησης. Άλλωστε, στην υπόθεση αυτή το βασικό κριτήριο δεν είναι εάν είναι ή όχι πραξικοπηματίες αλλά αν θα έχουν μια δίκαιη δίκη στην Τουρκία. Όλοι έχουμε δει τα ρεπορτάζ του BBC που δείχνουν ξεκάθαρα απάνθρωπους βασανισμούς συλληφθέντων που κατηγορούνταν για το πραξικόπημα. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου, ο οποίος υποστήριξε ότι «σε ένα κράτος δικαίου την έκδοση στο εξωτερικό την αποφασίζουν τα δικαστήρια και όχι ο πρωθυπουργός. Αν ο πρωθυπουργός το αγνοεί και δίνει υποσχέσεις για έκδοση, σημαίνει ότι στερείται τις απαραίτητες για το αξίωμά του στοιχειώδεις γνώσεις». Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι οκτώ Τούρκοι θα μεταφερθούν και θα φυλάσσονται σε ειδικό και άκρως απόρρητο χώρο, για τη δική τους ασφάλεια, υπό τον φόβο απαγωγής.

H κυβέρνηση θα πρέπει να ξεχάσει το θέμα του χρέους και να περιοριστεί στην πολύ μικρή και ασήμαντη ελάφρυνση που εγκρίνουν οι Γερμανοί. Τα στελέχη του κόμματος της Μέρκελ εκφράζουν ευθέως την αντίθεσή τους στην άμεση ελάφρυνση που ζητά το Ταμείο.

α π ό τ ο ν σ π υ ρο σταβ ερ η

Αλμανάκ

αθήνα, 199ο

Oμόνοια

7.6.18 – lifo

ΕΙΚΟΝΟΓΡAΦΗΣΗ: DAVID SHRIGLEY

TalkoftheTown

Ο ΘΌΡΥΒΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΩΠΈΣ ΤΩΝ ΘΥΜΆΤΩΝ Την ίδια στιγμή που βασιλεύει αυτός ο επικοινωνιακός θόρυβος, κάποιες σιωπές συντηρούνται καλά.

α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σ εβα σ τά κη

ΔεύτερεςΣκέψεις

12 lifo –

7.6.18

ούμε, ως γνωστόν, σ’ έναν κόσμο θορύβων, περισπασμών και ενοχλήσεων. Οι μικρομηχανές έχουν γίνει προέκταση του μαξιλαριού και όχι απλώς των χεριών μας. Κοιμόμαστε και όλο και κάποιο φωτάκι θα αναβοσβήνει, συσκευές θα γουργουρίζουν, κάποιος ή κάποια θα μας στέλνει mail μεταμεσονύχτια ή μηνύματα στο Facebook. Η σύγχρονη ζωή δίνει την εικόνα αυτής της αδιάσπαστης συνομιλίας που κατά το ένα μέρος της είναι μια, λιγότερο ή περισσότερο, συνειδητή επιλογή και κατά το άλλο (και μεγαλύτερο ίσως) ένας όγκος ανεπιθύμητων ή ουδέτερων «δεδομένων». Στη μια άκρη είναι απλώς η απόφαση του καθενός να συναντηθεί με τους άλλους και στην άλλη η παγίδευση όλων σε ένα νέφος γεμάτο αλγοριθμικές ταξινομήσεις και αχρείαστες υποδείξεις. Όμως, την ίδια στιγμή που βασιλεύει αυτός ο επικοινωνιακός θόρυβος, κάποιες σιωπές συντηρούνται καλά. Βασανισμένα παιδάκια κρατούν κλειστό για χρόνια το στόμα τους. Γυναίκες πνίγουν αυτά που έχουν να πουν για όσα έχει υποστεί το σώμα τους. Οι περισσότερο ευάλωτοι δυσκολεύονται να μιλήσουν και όταν μιλούν είναι αργά. Ενώ γύρω υπάρχουν διαθέσιμες οι ευκαιρίες και τα μέσα για να βγουν στον αέρα τα ντροπιαστικά μυστικά, αυτά παραμένουν πεισματικά κρυμμένα. Και ενώ όλοι οι χρόνοι γνωρίζουν πια την πιο τρελή επιτάχυνση, η αποκάλυψη ενός ενδοοικογενειακού δράματος και η επέμβαση των Αρχών του κράτους φαίνεται να καθυστερούν, συγκριτικά, «αιώνες». Αυτό που συνέβη στη Λέρο, με τους δύο γονιούς στον ρόλο του βασανιστή και ενδεχομένως του βιαστή, μας ξαναθυμίζει, λοιπόν, το παράδοξο της σιωπής σε μια κοινωνία όπου όλοι μιλούν για όλα και για όλους. Πώς επιβιώνουν αυτές οι σιωπές που δίνουν χρόνο στους δράστες και αφήνουν έκθετα τα θύματα; Υποθέτω ότι η σιωπή που προστατεύει την αυθαιρεσία ευνοείται από τη χρόνια ιεροποίηση της ελληνικής οικογένειας. Σε μια κοινωνία που είναι βαθιά κακόπιστη απέναντι στις δημόσιες Αρχές και εξουσίες (στο κράτος) και εμπιστεύεται κυρίως τα κάθε είδους μικρομάγαζα, η οικογένεια διαθέτει περισσότερη εξουσία πάνω στα μέλη της. Οι Έλληνες γονείς, ας πούμε, εμφανίζονται ως κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας για τα παιδιά τους και το συμφέρον τους. Ξέρουν εκ των προτέρων τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά για να ικανοποιήσουν το πατρικό ή μητρικό «στοίχημα». Θέλουν, έτσι, να κανονίζουν την ευτυχία των παιδιών τους αντί να μεριμνούν για την υπεύθυνη ελευθερία τους, γι’ αυτό δηλαδή που θα επιτρέψει στο παιδί να χαράξει έναν δικό του δρόμο. Η αδύναμη και χρονοβόρα γραφειοκρατία των δημόσιων υπηρεσιών συνδυάζεται έτσι με την υπερεξουσία της οικογένειας. Από την άλλη, όμως, η οικογένεια, ως «λιμάνι σε έναν άκαρδο κόσμο», όπως έγραφε ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας, κινδυνεύει σήμερα από πολύ διαφορετικές τάσεις. Πρόκειται για δυνάμεις που μοιάζουν αντίθετες μεταξύ τους, αλλά από κοινού έχουν φτιάξει ένα περιβάλλον τοξικής θλίψης για τα άτομα.

πρώτη τάση είναι η άνοδος της αδιαφορίας μέσα και έξω από τις οικογενειακές κυψέλες. Γονείς και παιδιά στο tablet ή στα smartphones, ώρες σιωπής, η μηχανική των δραστηριοτήτων, η αληθινή συζήτηση συρρικνωμένη. Τα τελευταία χρόνια αυτή η αδιάφορη συνύπαρξη σαρώνει, ιδίως στις οικογένειες της μεσαίας τάξης. Η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει με την κόπωση των γονιών και την προϊούσα φυγή των παιδιών στον δικό τους παράλληλο κόσμο, μόνο που αυτή τους η φυγή είναι πια επιτόπια, καθηλωμένη και καθιστική. Η άλλη τάση δείχνει, φαινομενικά, το αντίθετο. Δεν στηρίζεται στην αδιαφορία των Εγώ αλλά είτε σε μια μητρική «αγάπη» που πνίγει είτε σε μια πατρική εξουσία στηριγμένη ακόμα στον φόβο και στην αυτολογοκρισία των θυμάτων της. Η αδιαφορία εγκαθιστά απλώς μια μελαγχολική ψυχρότητα. Η κυριαρχική εξουσία, από την άλλη, στρώνει το έδαφος για κάθε λογής κακοποίηση και καταχρηστική επιβολή. Αν η αδιαφορία ουδετεροποιεί και απομακρύνει τα άτομα, η εξουσιαστική αδιακρισία «φέρνει κοντά» τον γονιό και τον παιδί σε έναν δεσμό ασφυξίας. Έχουμε, λοιπόν, διαφορετικές σιωπές και θορύβους. Η σιωπή που γειτνιάζει με τη διακριτικότητα και το δικαίωμα στη λήθη είναι διαφορετική από τη σιωπή της συνενοχής και της υποταγής των αδύναμων. Ο θόρυβος που κάνoυν η χαρά και η γενναιόδωρη συνύπαρξή μας είναι διαφορετικός από τον θόρυβο που απλώς καταλύει την προσωπική γαλήνη και την όποια αυτονομία μας. Όλα αυτά πάνε προφανώς πιο μακριά από τους τίτλους της φρίκης για τη μία ή άλλη φρίκη που απασχολεί την επικαιρότητα. Δείχνουν όμως πως μια κοινωνία που φλυαρεί πολύ για τις πληγές της (και όλες οι σύγχρονες κοινωνίες αυτό κάνουν), συνεχίζει να επωάζει επώδυνα μυστικά και κακές ασυλίες. Με άλλα λόγια, ξέρουμε να σκανδαλιζόμαστε με τη βία, αλλά συντηρούμε τα ιερά άβατα απ’ όπου η βία περνάει και καταστρέφει ζωές. Μας περισσεύει η αδυναμία της αγανάκτησης, ενώ μας λείπει η δύναμη της ευθύνης, δηλαδή αυτή που μπορεί να μας κινητοποιεί προτού να είναι αργά.

Υποθέτω ότι η σιωπή που προστατεύει την αυθαιρεσία ευνοείται από τη χρόνια ιεροποίηση της ελληνικής οικογένειας. Σε μια κοινωνία που είναι βαθιά κακόπιστη απέναντι στις δημόσιες Αρχές και εξουσίες (στο κράτος) και εμπιστεύεται κυρίως τα κάθε είδους μικρομάγαζα, η οικογένεια διαθέτει περισσότερη εξουσία πάνω στα μέλη της.

ΟΙ ΣΠΟΥΔΈΣ ΚΑΙ Η ΖΩΉ ΜΕΤΆ

α π ό τ ο ν α νδρ έ α λου κάκ ο

SweetNothing

Ασήκωτη γίνεται καμιά φορά η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, ειδικά όταν μοιάζει να λειτουργεί εις βάρος μας.

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη

Όταν ήμουνα μικρός ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, αλλά οk, δεν υπάρχει παιδί που παίζει μπάλα και να μη θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής, αν ξέρετε κανένα θα είναι το μόνο στον κόσμο, να το βάλουμε σε ένα μουσείο να έρχονται να το βλέπουν οι τουρίστες. Μετά, σε μια προσπάθεια να αγνοήσω την πραγματικότητα και το ύψος μου, ήθελα να γίνω μπασκετμπολίστας. Είχα καλό τρίποντο και φοβερή ντρίμπλα, αλλά ήμουν και ο πιο κοντός στην τάξη, οπότε το πλάνο αυτό δεν προχώρησε με επιτυχία. Μετά, και καθώς τα πράγματα σοβάρευαν και οι αποφάσεις έπρεπε να έχουν και κάποιον ρεαλισμό, αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος, μάλλον επηρεασμένος από το γεγονός ότι και οι δυο γονείς μου δούλευαν ως δημοσιογράφοι. Τελικά, το καλοκαίρι της Β’ Λυκείου, επιβεβαιώνοντας τη σταθερότητα του χαρακτήρα μου, αποφάσισα να γίνω αρχιτέκτονας, χωρίς όμως να έχω κάνει καμία προετοιμασία για τις Πανελλήνιες, συγκεκριμένα στην (τότε) Α’ Δέσμη. Έκανα εντατικά μαθήματα το καλοκαίρι, αλλά είχα μείνει τόσο πίσω, που όταν τον Σεπτέμβρη πήγα στο σχολείο, συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει το τρένο. Την πρώτη μέρα, στο μάθημα των Μαθηματικών ο καθηγητής είπε κάτι που ακουγόταν περίπου έτσι: «Ας περάσουμε τα πρώτα δέκα κεφάλαια, αφού τα έχετε κάνει στο φροντιστήριο, και ας πάμε στη σελίδα 120 να δούμε αυτά τα διανύσματα». Το ίδιο συνέβη και στη Φυσική και στη Χημεία και κάπως έτσι μια μέρα γύρισα σπίτι και είπα στους γονείς μου ότι, δυστυχώς, ο γιος τους δεν είναι ο Αϊνστάιν, είναι ένας απλός άνθρωπος που ήθελε να γίνει μπασκετμπολίστας, αλλά η ανάγκη τον έστρεψε στην αρχιτεκτονική και τώρα δεν μπορεί να υλοποιήσει ούτε αυτό το όνειρό του. Μετά από μερικές οικογενειακές συνελεύσεις αποφασίστηκε να πάω στο εξωτερικό να σπουδάσω αρχιτεκτονική, συγκεκριμένα στην Αγγλία. Έκανα έναν χρόνο προετοιμασία σε μια σχολή εδώ και μετά έφυγα για το εξωτικό Dartford, ένα χωριό που δεν είχε καν σινεμά, αλλά ήταν η γενέτειρα του Mικ Τζάγκερ, όπως και το μέρος όπου γνωρίστηκαν ο Mικ και ο Kιθ, και αυτή η ιστορία έκανε την έλλειψη σινεμά κάπως να αντέχεται. Η αρχιτεκτονική ήταν από την αρχή ένα παίδεμα. Δεν είναι ότι δεν ήταν ωραίες σπουδές, απλώς εμένα δεν μου άρεσαν. Και κάπως έτσι η πρώτη χρονιά δεν πήγε καλά. Έμεινα στο βασικό μάθημα που ήταν το design και κατά συνέπεια έχασα όλη τη χρονιά, αφού έτσι ήταν το σύστημα εκεί. Τη δεύτερη χρονιά επανέλαβα δύο μαθήματα και τα πήγα καλά, αφού ο συνδυασμός της αποτυχίας μου και των ενοχών προς τους γονείς μου που πληρώνανε άδικα σπουδές στο εξωτερικό ήταν εκρηκτικός και ενίοτε απογειωτικός. Παρ’ όλα αυτά, εξακολούθησε να μη μου αρέσει η αρχιτεκτονική και αυτό με παίδευε. Την τρίτη χρονιά στην Αγγλία, στο πλαίσιο κάποιων μαθημάτων επιλογής, πήρα ένα μάθημα φωτογραφίας. Και ξαφνικά, με μια κάμερα στο χέρι άρχισα να ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Κάπως τυχαία δηλαδή, όπως τυχαία γίνονται άλλωστε οι περισσότερες ανακαλύψεις. Μου άρεσε η φωτογραφία από το γυμνάσιο, είχα μια αυτόματη μηχανή και τραβούσα τα πάντα. Αλλά όταν πήρα το μάθημα και σε συνδυασμό με τη βαρεμάρα μου για την πολύ απαιτητική αρχιτεκτονική άρχισα να σκέφτομαι πράγματα, τι κάνω εγώ εδώ, πότε θα αρχίσω να ζω τα όνειρά μου, μάνα γιατί με γέννησες και άλλα τέτοια υπαρξιακού χαρακτήρα. Τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής μου, όπως νομίζω έχω ξαναγράψει σε ένα παλαιότερο άρθρο, τις έχω πάρει μέσα σε ένα βράδυ. Πέρασα, λοιπόν, μια νύχτα που παιδεύτηκα πολύ. Και κάπως ήρθαν όλα και κολλήσανε μαζί. Το επόμενο πρωί πήρα τον πατέρα μου τηλέφωνο και του είπα ότι θα κάνω σκηνοθεσία. Είχα βρει τα πάντα, σε ποια σχολή θα πήγαινα, πώς θα πέρναγα εκεί, πού θα έμενα κ.λπ. Κι έτσι έγινε. Ήταν σωστή η απόφαση, ίσως μία από τις πιο σωστές αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ μου, καθώς δουλεύω ακόμα και σήμερα ως σκηνοθέτης, κάνοντας κάτι που μου αρέσει πραγματικά. Οι άνθρωποι καλούνται να πάρουν μια πολύ σημαντική απόφαση ζωής σε μια ηλικία που τα δεδομένα που χρησιμοποιούν για να πάρουν αυτή την απόφαση είναι ελάχιστα. Όταν στα 16 και στα 17 αποφασίζουν ποια κατεύθυνση θα πάρουν, δεν έχουν (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις) ιδέα τι μπορεί πραγματικά να τους αρέσει, ίσως μόνο μια αίσθηση, αλλά κι αυτή δεν είναι αρκετή. Απ’ όλους τους φίλους, συγγενείς και γνωστούς μου, αυτοί που δουλεύουν σε αυτό που σπούδασαν ως πρώτες σπουδές είναι η μεγάλη μειοψηφία. Η δική μου πορεία είναι ένα τυχαίο παράδειγμα της διαδρομής που χρειάστηκε ένας άνθρωπος να κάνει για να βρει αυτό που πραγματικά του αρέσει. Η αλήθεια είναι ότι ήμουνα τυχερός, ότι το βρήκα σχετικά σύντομα, στα 21 μου. Άλλοι το βρίσκουν αργότερα κι άλλοι δεν το βρίσκουν ποτέ, όμως η αναζήτησή του είναι μια σπουδαία εσωτερική διαδικασία. Έχοντας δύο παιδιά στο δημοτικό, σχετικά σύντομα θα ζήσω τη δική τους αγωνία, τη δική τους προσπάθεια να βρουν τι τους αρέσει. Αυτήν τη στιγμή ο ένας θέλει να παίξει στην Ατλέτικο Μαδρίτης και ο άλλος στη Λίβερπουλ, αλλά δέχεται να ξεκινήσει από τον Ολυμπιακό, είναι οk με το να μη βιαστεί να απογειώσει την καριέρα του και να κάνει ένα-ένα τα βήματα. Όταν έρθει η ώρα να πάρουν πιο σοβαρές αποφάσεις, ελπίζω να ξεκινήσουν να ψάχνουν να βρουν τι τους αρέσει και αν κάποια στιγμή μού ανακοινώσουν ότι θέλουν να αλλάξουν σπουδές, θα θεωρήσω ότι κάτι καλό και χρήσιμο έγινε μέσα τους. Το μόνο που θα τους συμβούλευα θα ήταν αυτό: να μη σταματήσουν να ψάχνουν αυτά που τους αρέσουν και όταν τα βρίσκουν να τα ζουν, είτε είναι οι σπουδές, είτε η δουλειά, είτε οτιδήποτε άλλο επηρεάζει δραστικά τη ζωή τους.

ShortCut

TalkoftheTown

«ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΚΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΌΣ ΣΤΟΝ ΠΌΝΟ ΜΑΣ;»

Ο τουρισμός είναι η παρέλαση της ανοησίας. Είναι αναμενόμενο ότι είσαι ανόητος. Ολόκληρος ο μηχανισμός της χώρας φιλοξενίας στοχεύει στο να συμπεριφέρονται ανόητα οι ταξιδιώτες…

…«Τουλάχιστον ακόμα έχουμε τα νησιά» λέμε συχνά ως ζορισμένα αισιόδοξη κατακλείδα μιας συνηθισμένης πλέον συζήτησης περί δυσχερών προοπτικών σε όλα τα επίπεδα του σύγχρονου μητροπολιτικού βίου. Κι αυτή η νότα στιγμιαίας ανεμελιάς και εξορκισμού των δεινών, όμως, επικαλούμενοι αναστενάζοντας ακρογιαλιές-δειλινά, ακούγεται όλο και σπανιότερα κάθε χρόνο, καθώς σέρνεται μια έντονη αίσθηση ότι για όλο και περισσότερο κόσμο οι πολυαναμενόμενες ιδανικές διακοπές του καλοκαιριού γίνονται όνειρο θερινής νυκτός με μπουκωμένο air-condition. Τα έχουμε τα νησιά ακόμα; Κι ας υποθέσουμε ότι τα έχουμε (πριν μας τα φάνε οι ντόπιοι και ξένοι αγοραστές, επενδυτές και επιτήδειοι – δεν το λέω υπό την επήρεια ψεκασμού, υπάρχουν σαφείς τάσεις, σπέκουλες και κινήσεις). Τι να τα κάνεις αν δεν μπορείς να πας όποτε μπορείς, γιατί είναι πιασμένη και υπερτιμημένη και η τελευταία ασβεστωμένη ταράτσα; Όσο κι αν δεν θες να την αφήσεις να σε ταράξει, είναι αδύνατον να παρακολουθείς στωικά την ειρωνεία όταν εκείνη σου τη λέει στα μούτρα: κάθε χρόνο και εν μέσω –πάντα εν μέσω, τέλος δεν διαφαίνεται ούτε στον μακρινό ορίζοντα– παρατεταμένης κρίσης και φτωχοποίησης, «εμείς» σπάμε ρεκόρ τουριστικής προσέλευσης. Από τις εύρωστες φλούο αγέλες που ξεβράζουν τα κρουαζιερόπλοια στα Φηρά και στην Οία (τόσα χρόνια, αν κάποιος μιλήσει σε Σαντορινιούς περί κρίσης, αυτοί πέφτουν κάτω και διπλώνονται από τα γέλια, το κάρμα όμως είναι μια ύπουλη σκύλα) ως τους περιστασιακούς νεο-παγανιστές στη Γαύδο και από τους παλαιάς κοπής τουρίστες στην Πλάκα ως τους μπαρότσαρκους στο νεότευκτο και άγαρμπα διαμορφωμένο ακόμα downtown. Να μην ξεχάσουμε, βέβαια, και τον εναλλακτικό/κοινοτικό/κινηματικό τουρισμό στα Εξάρχεια με τις αντίστοιχες τουρνέ με θέματα όπως «Άμεση δημοκρατία και οργανώσεις βάσης» ή «Αυτονομία / Ανεξαρτησία / Κινήματα – Εξάρχεια: Street art + αρχιτεκτονική + arts & crafts + κινήματα» (αντιγράφω από σχετικό site που προσφέρει, μεταξύ άλλων, και τέτοιες ξεναγήσεις σε ντόπιους και ξένους τουρίστες με αντίτιμο γύρω στα 15 ευρώ το κεφάλι). Δεν είμαι εναντίον των «εναλλακτικών», θεματικού τύπου ξεναγήσεων (και πολύ περισσότερο εναντίον της εναλλακτικής θεώρησης της ιστορικότητας της πόλης και της σημασίας σύγχρονων ορόσημων και μνημείων). Εννοείται ότι η ΕΟΤικής έμπνευσης ξενάγηση –αρχαία, ουζάκι, συρτάκι και φιλότιμο– έχει κάνει προ πολλού τον κύκλο της. Ούτε μου αρέσει να γίνομαι ξινός με την περιοχή, από τη στιγμή που ποτέ δεν έπαψα να νιώθω άνετα (αν και όχι πάντα ευχάριστα) στα Εξάρχεια. Και η αλήθεια είναι ότι μόνο στο «Άμα Λάχει» της Καλλιδρομίου πετυχαίνεις καλοκαιριάτικα μια ιδανική (ή εξιδανικευμένη, το ίδιο είναι τελικά) πανσπερμία φυλών και ηλικιών ανάμεσα στους ξένους επισκέπτες που συχνάζουν εκεί. Όλα αυτό όμως το θεόκουλο και επιπόλαιο hype χυδαίου εξωτισμού που τρώμε τόσα χρόνια στη μάπα περί «νέου Βερολίνου» ή «Νέας Υόρκης του ’80» ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μαυσωλείο (άσχημων) γκραφίτι, ελευθεριότητας και μπαχαλορουτίνας σε κάνει καμιά φορά να θες να ουρλιάξεις. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υφέρπει μια κοινή πικρία σε ομάδες του πληθυσμού ποικίλης καταγωγής και σύνθεσης, πικρία που καμιά φορά παίρνει τη μορφή ενός αντι-τουριστικού συναισθήματος. Σαν να νιώθει κανείς ότι ακόμα και κάποια παρήγορα δεδομένα που μας κρατούσαν όρθιους γλιστράνε αργά κάτω από τα πόδια μας. Σαν να έχουμε χάσει κάτι από το δικαίωμά μας στο μοναδικό ελληνικό καλοκαίρι με τα τόσα νησιά, τις τόσες γωνιές, τις τόσες πίστες, στο «χειρουργικό, εκτυφλωτικό φως», στις «μικρές χάρες και ασυλίες των νησιών», στη «βαθμιαία γλώσσα του έρωτα και της αποδοχής», στο «ελληνικό τελετουργικό», όπως έγραφε ο Ντον ΝτεΛίλο στο The Names (Τα Ονόματα – έχει μεταφραστεί παλιά, αλλά δεν έχω πετύχει την ελληνική έκδοση, που είναι και δυσεύρετη, πια, νομίζω), το πιο σημαντικό ίσως μυθιστόρημα με φόντο τις μυστήριες τελετουργίες του ελληνικού θέρους. Εκεί υπάρχει και το παρακάτω απόσπασμα σχετικά με τον τουρισμό ως παρέλαση (προέλαση) της ανοησίας: «… Το να είσαι τουρίστας σημαίνει να διαφεύγεις την υπαιτιότητα. Σφάλματα και ελαττώματα δεν μένουν προσκολλημένα πάνω σου όπως πίσω στην πατρίδα. Μπορείς να περιπλανιέσαι ανάμεσα σε ξένες ηπείρους και γλώσσες, αναστέλλοντας τη λειτουργία της λογικής σκέψης. Ο τουρισμός είναι η παρέλαση της ανοησίας. Είναι αναμενόμενο ότι είσαι ανόητος. Ολόκληρος ο μηχανισμός της χώρας φιλοξενίας στοχεύει στο να συμπεριφέρονται ανόητα οι ταξιδιώτες… Η ανοησία είναι το μοτίβο, ο βαθμός και η νόρμα. Μπορείς να υπάρχεις σ’ αυτό το επίπεδο για εβδομάδες και μήνες χωρίς επιπλήξεις ή δυσχερείς συνέπειες. Όπως και σε χιλιάδες άλλους, σου παρέχεται ασυλία και ευρείες ελευθερίες. Είστε ένας στρατός ηλιθίων σε αποχρώσεις λαμπερού πολυέστερ που καβαλάνε καμήλες και τραβάνε φωτογραφίες ο ένας στον άλλον, καταβεβλημένοι, διψασμένοι, δυσεντερικοί. Δεν έχεις να σκεφτείς τίποτε άλλο εκτός από το επόμενο ασχημάτιστο συμβάν…». 7.6.18 – lifo

TalkoftheTown

ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ

Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα. από th lifo team

1 AIRBNB: ΤΑ ΚΈΡΔΗ, ΟΙ ΦΌΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΊ Τι δείχνουν τα στοιχεία μέχρι στιγμής.

UrbanLife

α π ό τ ο ν γ ιά ν ν η π αν τα ζό π ουλο

Aναμφισβήτητα το Airbnb άλλαξε άρδην τον χάρτη της κτηματαγοράς στην πρωτεύουσα. Η ηλεκτρονική πλατφόρμα μίσθωσης των ακινήτων δημιούργησε νέες τάσεις, μετέβαλε πλήρως τη γεωγραφία των περιοχών, αύξησε τους τουρίστες σε σημεία και τοποθεσίες της Αθήνας που δεν ήταν επισκέψιμα και αποτέλεσε νέα πηγή εισοδήματος για μια καινούργια γενιά υπενοικιαστών. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς οι τουρίστες που επισκέφτηκαν τη χώρα μας και επέλεξαν τις προτάσεις διαμονής του Airbnb ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο (μόνο στην Αθήνα έφτασαν τους 400.000) και προέρχονται από περίπου 150 χώρες. Την ίδια στιγμή, ο μέσος ετήσιος χρόνος μίσθωσης ήταν περίπου 25 μέρες και τα μέσα έσοδα άγγιζαν ακόμη και τα 3.000 ευρώ. Όλη αυτή η άνθηση της «οικονομίας του διαμοιρασμού» είναι προφανές ότι έχει επηρεάσει και τις τιμές των ακινήτων, οι οποίες την τελευταία πενταετία έχουν καταγράψει μεγάλη άνοδο. Βέβαια, είναι αρκετοί όσοι αντιδρούν στη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων, τονίζοντας ότι έχει αλλοιώσει την πολιτισμική φυσιογνωμία περιοχών της πόλης και προκαλεί δυσκολίες στην ενοικίαση διαμερισμάτων από ντόπιους μισθωτές. Παράλληλα, όπου παρατηρείται αύξηση του Airbnb, παρατηρείται παράλληλα κατακόρυφη άνοδος των ενοικίων. Συγκεκριμένα, στις περιοχές που βρίσκονται κατά μήκος του ιστορικού κέντρου η μέση τιμή ενοικίασης έχει ανέλθει στα 14 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο και θεωρείται μία από τις υψηλότερες των τελευταίων ετών, όταν στην περιοχή του Κολωνακίου η τιμή κυμαίνεται στα 12 ευρώ το τετραγωνικό. Ήδη σε διαφημιστική της προβολή η εταιρεία Airbnb μας ενημερώνει ότι περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι στην Αθήνα κερδίζουν χρήματα φιλοξενώντας ανθρώπους στο σπίτι τους μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας. Ενδεικτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας, στην Αθήνα τα έσοδα από τη φιλοξενία τεσσάρων ατόμων πλησιάζουν τα 1.016 ευρώ τον μήνα για έναν ολόκληρο χώρο, τα 740 ευρώ για ένα ιδιωτικό δωμάτιο και τα 386 ευρώ για ένα δωμάτιο. Όλη αυτή η επιχείρηση που έχει στηθεί με αφορμή τη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων έχει προκαλέσει «πονοκεφάλους» σε πολλές πόλεις του κόσμου, περισσότερα στην σελίδα 29

TO WORLD CLASS FINE DRINKING ATHENS ΕΊΝΑΙ ΕΔΏ 14 lifo –

7.6.18

αλλά και στις κυβερνήσεις, λόγω της φοροδιαφυγής. Ενδεικτικά, στη Βαρκελώνη έχουν επιβληθεί πολλά πρόστιμα, ενώ έχει αυξηθεί ο αριθμός των αστυνομικών που ελέγχουν τις παραβιάσεις στις διαδικασίες ενοικιάσεων. Επίσης, στη Μαδρίτη ο δήμος σκοπεύει να επιβάλει νέους κανόνες, διότι από τα 9.000 διαμερίσματα που ενοικιάζονται στους τουρίστες, έξι φορές περισσότερα από το 2013, τα 2.000 λειτουργούν χωρίς άδεια. Τέλος, το Άμστερνταμ έλαβε περιοριστικά μέτρα, όπως η απαγόρευση της λειτουργίας του Airbnb στις πολυσύχναστες περιοχές της πόλης και η αύξηση του τουριστικού φόρου. Η φορολογική διάσταση του συγκεκριμένου θέματος είναι αυτή που προκαλεί τις περισσότερες συζητήσεις. Διανύουμε την περίοδο της συμπλήρωσης των φορολογικών δηλώσεων και περίπου 40.000 φορολογούμενοι που έχουν εισοδήματα από βραχυχρόνιες μισθώσεις θα πρέπει για πρώτη φορά να τα συμπεριλάβουν σε αυτές (συγκεκριμένα στο Έντυπο Ε2 στη στήλη 7). Μέχρι στιγμής, οι μισθώσεις τύπου Airbnb φορολογούνται με συντελεστή φόρου που ξεκινά από 15% για τα πρώτα 12.000 ευρώ, 33% για τα εισοδήματα από 12.001 ευρώ μέχρι 35.000 ευρώ και 45% για τα ακόμα μεγαλύτερα ποσά, με την προϋπόθεση ότι αυτά τα ακίνητα εκμισθώνονται ως επιπλωμένα. Επί παραδείγματι, ένας φορολογούμενος που δηλώνει εισόδημα από τη βραχυχρόνια μίσθωση του ακινήτου του 10.000 ευρώ θα κληθεί να πληρώσει φόρο 1.500 ευρώ. Βέβαια, όπως μας ενημέρωσαν από γνωστό φοροτεχνικό γραφείο, η συγκεκριμένη κλίμακα ισχύει μόνο αν δεν προσφέρεται κάποια άλλη υπηρεσία, διότι τότε οι συντελεστές αλλάζουν κι έτσι έχουμε: 2% μέχρι τα πρώτα 20.000 ευρώ, 29% από τα 20.001 έως τα 30.000 ευρώ, 37% στην κλίμακα από τα 30.001 έως τα 40.000 ευρώ και 45% όταν τα έσοδα είναι πάνω από τα 40.000 ευρώ. Είναι γεγονός ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν αυξηθεί οι επισκέψεις στα λογιστικά γραφεία φορολογουμένων που προσπαθούν να βρουν τρόπους απόκρυψης των εισοδημάτων από βραχυχρόνιες μισθώσεις. Αρκετοί επιλέγουν να πληρώνονται με πιστωτικές κάρτες που φαίνονται ότι είναι δηλωμένες σε άλλες χώρες ή και να μη δηλώνουν καθόλου τα έσοδα, με τη λογική ότι είναι δύσκολη η διασταύρωση από την εφορία. Γι’ αυτόν το λόγο έχουν ενισχυθεί οι έλεγχοι της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, η οποία πολλές φορές δεν διστάζει να προσποιηθεί τον πελάτη προκειμένου να εντοπίσει τους ιδιοκτήτες, ενώ ελεγκτές της εφορίας χρησιμοποιούν πλέον και τη μέθοδο του αυτόφωρου για να αναγκάσουν τους μισθωτές να προβούν σε τροποποιητικές δηλώσεις. Αναμφίβολα, η ηλεκτρονική πλατφόρμα διαμοιρασμού έχει αναπτύξει μια νέα, παράλληλη οικονομία με τζίρο που πλησιάζει ετησίως το 1 δισ. ευρώ, συμπαρασύρει επιχειρήσεις, επενδυτές, κτηματαγορά, ξενοδοχειακό κλάδο, κατοίκους και φορολογικές αρχές και είναι σίγουρο ότι θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον.

οι (ανύπαρκτες) δημόσιες κρήνες Σε πολ-

λές μεγάλες πόλεις του εξωτερικού αλλά και σε δικές μας επαρχιακές συναντάς όμορφες δημόσιες κρήνες που εξυπηρετούν τόσο πρακτικούς όσο και καλλωπιστικούς σκοπούς. Όχι στην Αθήνα, όχι πια. Όλες τους σχεδόν, ακόμα και περίτεχνες νεότερες κατασκευές σαν την εικονιζόμενη στον πεζόδρομο της Κάνιγγος, σφραγίστηκαν τα τελευταία χρόνια, μην τυχόν δροσιστεί δωρεάν κάνας άστεγος, χρήστης ή μετανάστης. Η «τιμωρία», βέβαια, επεκτάθηκε τοιουτοτρόπως ετσιθελικά σε όλους τους δημότες αλλά και στους ξένους επισκέπτες της πόλης. Μήπως τώρα που σφίγγουν οι ζέστες να αλλάξουν, επιτέλους, οι αρμόδιοι μυαλά;

τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην πλατεία κοτζιά Συχνά παρατηρείται το

φαινόμενο αυτοκινήτων παρκαρισμένων πάνω στην Κοτζιά, κάτι μάλλον σουρεαλιστικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι η πλατεία διαθέτει τεράστιο υπόγειο πάρκινγκ και απέχει μόλις μερικά μέτρα από το δημαρχιακό μέγαρο.

η καθαριότητα των πεζοδρόμων Σε κάποια σημεία, όπως στου Μακρυγιάννη, έχει βελτιωθεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά σε πολλά άλλα, ιδιαίτερα τουριστικά κομμάτια του κέντρου η κατάσταση παραμένει απελπιστική, με τις υψηλές θερμοκρασίες των καλοκαιρινών μηνών και την έλλειψη βροχοπτώσεων να επιδεινώνουν τη ρυπαρότητα. (παλαιότερη φωτό του αναγνώστη Παναγιώτη Καλυβιανάκη).

Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr

με τον ΜΑΡΚ

ΜΑΖΑΟΥΕΡ

Ο Bρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, σε μια συζήτηση για το χθες και το σήμερα, την κρίση στην Ευρώπη, τα social media, τον Τρaμπ, τον Γιάννη Μπουτάρη, την απώλεια του πατέρα του, αλλά και τη δική του πηγή ευτυχίας.

O Μαρκ Μαζάουερ είναι ιστορικός και συγγραφέας με ειδίκευση στη σύγχρονη Ελλάδα, στην Ευρώπη του 20ού αιώνα και σε διεθνή ζητήματα. Είναι καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια κι ένας άνθρωπος με πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Τα άρθρα και οι κριτικές του με θέμα την Ιστορία και την επικαιρότητα δημοσιεύονται τακτικά στην «Guardian», στους «Financial Times», στη «London Review of Books», στη «Nation» και στο «New Republic». Γεννήθηκε το 1958 στο Λονδίνο. Η μητέρα του ήταν φυσικοθεραπεύτρια και ο πατέρας του εργαζόταν στη Lever Brothers. Φοίτησε σε δημόσια σχολεία, του άρεσε να παίζει γαλλικό κόρνο και να κάνει τον συνθέτη κλασικής μουσικής. Σε ηλικία 35 ετών προκαλεί αίσθηση με το βιβλίο Στην Ελλάδα του Χίτλερ: Η εμπειρία της Κατοχής 1941-1944 και πέντε χρόνια αργότερα κυκλοφορεί το έργο που τον καθιέρωσε διεθνώς, η Σκοτεινή Ήπειρος: Ο ευρωπαϊκός 20ός αιώνας. Σήμερα ζει στο Μανχάταν. Αφορμή για τη συνέντευξή μας ήταν η κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου από τις εκδόσεις Άγρα με τίτλο Όσα δεν είπες, ένα ρωσικό παρελθόν και το ταξίδι προς την πατρίδα. Πρόκειται για μια τρυφερή και οξυδερκή αφήγηση που ξετυλίγει τα απομνημονεύματα του διακεκριμένου ιστορικού, εξερευνά τις ευρωπαϊκές συγκρούσεις του 20ού αιώνα μέσα από τη ζωή, τις ελπίδες και τα όνειρα μίας και μοναδικής οικογένειας, της οικογένειας του συγγραφέα. Αρχεία, δημοσιεύματα, ημερολόγια, αλληλογραφία, μαρτυρίες, φωτογραφίες και, κυρίως, η ηχογράφηση των αφηγήσεων του πατέρα του. Συνομιλίες που διήρκεσαν πολλά απογεύματα και αποδεικνύουν ότι δεν είναι απλώς ένας μεθοδικός ερευνητής

κει μ εν ο :γ ι αν ν ησ π αν ταζ ο π ουλοσ 7.6.18 – lifo

με τον ΜΑΡΚ ΜΑΖΑΟΥΕΡ

TalkoftheTown

Πιστεύω ότι ξεχνάμε γιατί δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση: για να διατηρήσει την ειρήνη και την κοινωνική σταθερότητα εντός και ανάμεσα στις χώρες-μέλη της. Όσο, λοιπόν, η μνήμη ξεθωριάζει, αποδυναμώνεται, και όσο η πραγματικότητα μιας επιβληθείσας λιτότητας σε όλη την ήπειρο κυριαρχεί, τα επιχειρήματα για την Ενωμένη Ευρώπη γίνονται ολοένα και πιο δύσκολο να υιοθετηθούν.

16 lifo – 7.6.18

που φωτίζει βίαιες στιγμές του προηγούμενου αιώνα αλλά γνωρίζει καλά να υφαίνει οικογενειακές ιστορίες, δημιουργώντας ένα σπάνιο είδος αυτοβιογραφίας. «Οι χαμένοι της Ιστορίας έχουν να μας διδάξουν περισσότερα από τους νικητές της. Καμία νίκη δεν διαρκεί εσαεί – σημασία έχει το πώς διαχειρίζεσαι την ήττα», λέει και προσθέτει: «Σήμερα ο σκεπτικισμός απέναντι στις κοινωνικές ουτοπίες, ακόμα και τις πιο πρακτικές, έχει προκαλέσει υπερβολική απογοήτευση και έχει παροπλίσει πολλούς ανθρώπους, με αποτέλεσμα να μην επιθυμούν να αγωνιστούν πλέον παρά μόνο για την τελειοποίηση της ψυχής τους». Τη σύγχρονη εποχή η παγκόσμια κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με την κυριαρχία των νέων φανατισμών. Νεοναζισμός, θρησκευτικός φονταμενταλισμός, ρατσισμός, βία, αιματηροί εμφύλιοι, δημιουργούν πολωτικές αντιθέσεις εξαιρετικά επικίνδυνες. Ξεκινώ τη συνέντευξή μας ρωτώντας τον αν ο φανατισμός μπορεί να αποτελέσει τη νέα αφορμή για αναταραχή στον πλανήτη. «Πάντοτε υπήρχαν φανατικοί άνθρωποι. Ειδικά αν ανατρέξουμε στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, θα διαπιστώσουμε ότι αφθονούσαν. Προφανώς, είναι δύσκολο να πιστεύεις σε κάτι παθιασμένα και παράλληλα να μένεις ανοιχτός σε άλλες οπτικές. Είναι αλήθεια ότι οι κανόνες της δημόσιας συμπεριφοράς μπορούν να αλλάξουν και αλλάζουν συχνά: ο εξτρεμισμός γίνεται πιο ανεκτός απ’ ό,τι κάποτε και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τροφοδοτούν έναν βίαιο διάλογο που υποκινεί ακόμη περισσότερη βία» υποστηρίζει. Ο διαπρεπής ιστορικός έχει ασχοληθεί εκτενώς με ζητήματα ιδεολογίας, ταυτοτήτων και συμβίωσης διαφορετικών εθνοτήτων, γι’ αυτό σπεύδω να τον ρωτήσω αν πιστεύει ότι η παγκόσμια κρίση γεννά νέους εθνικισμούς. «Ναι, νομίζω ότι η χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση και

Χέλμουτ Κολ. Πώς κρίνει ο Βρετανός ιστορικός το γεγονός ότι στην εποχή μας απουσιάζουν τα σπουδαία ηγετικά πρότυπα; «Δεν πιστεύω ότι είναι αληθές αυτό. Η γνώμη μου είναι πως ίσως δεν συναντάμε πολλές ηγετικές προσωπικότητες στην πολιτική επειδή η φύση της έχει αλλάξει, επομένως έχουν μεταβληθεί και οι αντιλήψεις των πολιτικών γι’ αυτήν». Επίσης, στην εποχή μας το Τwitter έχει εξελιχθεί στο απόλυτο πολιτικό trend. Μπορεί όμως να ασκηθεί πολιτική με tweets; Η απάντηση του κ. Μαζάουερ είναι λιτή και περιεκτική: «Δυστυχώς, η πολιτική πράγματι γίνεται μέσω tweets. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα διαβάζουμε κιόλας». Ο Ντόναλντ Τραμπ μετρά ήδη έναν χρόνο στην εξουσία. Αναρωτιέμαι ποια χαρακτηριστικά οδηγούν μια χώρα από την κυβέρνηση Ομπάμα σε εκείνη του Τραμπ. «Οι ΗΠΑ στο εσωτερικό τους είναι βαθιά διασπασμένες και πολωμένες. Και εμφανώς το πρόβλημα επιδεινώνεται, δεν λύνεται. Κατά το παρελθόν, ο πόλεμος είχε τη δύναμη να ενώνει τα έθνη, τουλάχιστον αυτό συνέβη στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία τους προηγούμενους αιώνες. Οι πόλεμοι του 21ου αιώνα δεν το πετυχαίνουν αυτό και αναμφίβολα κανείς δεν θα ήθελε να προτείνει έναν πόλεμο για τα κοινωνικά του οφέλη. Το ερώτημα παραμένει: “Τι μας ενώνει και τι μας κάνει μια μοναδική κοινωνία;”». Το 2004 είχε κυκλοφορήσει ένα σημαντικό έργο του, το Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων: Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι 1430-1950, στον επίλογο του οποίου έγραφε: « Ένα άλλο μέλλον μπορεί να χρειάζεται ένα άλλο παρελθόν, χωρίς αποσιωπήσεις και προπάντων χωρίς στερεότυπα και ιδεοληψίες. Διότι, διαφορετικά, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα τα αναπαραγάγεις». Βρίσκω την ευκαιρία να του πω ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης επανέφερε στην επικαιρότητα το θέμα με τις «εκκωφαντικές σιωπές της

συγκεκριμένα οι πολιτικές που υιοθετήθηκαν διεθνώς μετά τη δεκαετία του ’80 είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνο να αποσταθεροποιήσουν τη δημοκρατία αλλά και να αναγκάσουν τους ανθρώπους να αναρωτιούνται τι πραγματικά σημαίνει εθνική κυριαρχία». Το τελευταίο χρονικό διάστημα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται, το ισχύον οικονομικό μοντέλο αμφισβητείται και η Ευρώπη προχωρά μετέωρη σε αχαρτογράφητα νερά. Του δημιουργεί ανησυχίες η «υπαρξιακή» κρίση της Ευρώπης; «Ναι, πιστεύω ότι όσο απομακρυνόμαστε από τις μνήμες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ξεχνάμε γιατί δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση: για να διατηρήσει την ειρήνη και την κοινωνική σταθερότητα εντός και ανάμεσα στις χώρες-μέλη της. Όσο, λοιπόν, η μνήμη ξεθωριάζει, αποδυναμώνεται, και όσο η πραγματικότητα μιας επιβληθείσας λιτότητας σε όλη την ήπειρο κυριαρχεί, τα επιχειρήματα για την Ενωμένη Ευρώπη γίνονται ολοένα και πιο δύσκολο να υιοθετηθούν. Όμως η Ενωμένη Ευρώπη είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ, ειδικά υπό την απειλή πανίσχυρων επιχειρήσεων, όπως το Facebook, αλλά και οικονομικών υπερδυνάμεων, όπως η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ρωσία είναι μια διαφορετικού είδους πρόκληση. Ωστόσο, θεωρώ ότι δεν θέλει πολύ ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνει μελλοντικά ουσιαστικά πιο αδύναμη απ’ ό,τι σήμερα» υπογραμμίζει. Από την Ευρώπη της κοινωνικής αλληλεγγύης περάσαμε σε εκείνη των αγορών; «Δεν θα πρέπει να είμαστε υπερβολικοί. Συγκριτικά με την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι φτωχότερες κοινωνικές τάξεις στις ΗΠΑ, η ευρωπαϊκή κοινωνική πρόνοια παραμένει ακόμη ένα εναλλακτικό μοντέλο. Όμως η ανάγκη της να υπερασπιστεί το ευρώ, τουλάχιστον

πόλης» αλλά και να τον ενημερώσω για την επίθεση που δέχτηκε πρόσφατα. Πώς το σχολιάζει; «Νομίζω ότι η δειλή επίθεση στον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη μαρτυρά ότι ακόμη μας διακατέχει η δύναμη του παρελθόντος. Κατά την άποψή μου, το έργο του να ανοίξει την πόλη στον κόσμο, σε νέες οπτικές, σε νέα στοιχεία του παρελθόντος της, είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν. Επιπρόσθετα, κατάφερε να βάλει τη Θεσσαλονίκη στον χάρτη και να της δώσει έναν φρέσκο αέρα. Επομένως, ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχε αντίσταση. Δεν θα περίμενε, βέβαια, κάποιος ότι θα ήταν τόσο βίαιη ή ξεδιάντροπη. Από την άλλη, η πόλη, δυστυχώς, έχει μια παράδοση στον ακροδεξιό εξτρεμισμό, η οποία χρονολογείται πολύ πριν από τη δολοφονία του Λαμπράκη, αρχές της δεκαετίας του ’30». Στη συνέχεια θυμίζω στον διακεκριμένο συγγραφέα ότι συμπληρώθηκαν τρία χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Ζήσαμε την κυριαρχία μιας αυταπάτης με μεγάλο κόστος; Ή διακρίνει και κάποιο κέρδος απ’ όλη αυτή την ιστορία; Η απάντησή του είναι κοφτή και φειδωλή: «Μια ορισμένη σταθεροποίηση της κατάστασης και την εξομάλυνση των σχέσεων με τους πιστωτές συν τω χρόνω». Στο τελευταίο του βιβλίο φιλοτεχνεί ένα συναρπαστικό οικογενειακό πορτρέτο. Εστιάζει στις μικρές ανθρώπινες λεπτομέρειες και ανατρέχει στο καλύβι που είχε στήσει ο πατέρας του κάτω από το σπίτι. «Το καλύβι αυτό σήμερα είναι πλέον έρημο, τα δέντρα και οι θάμνοι έχουν θεριέψει γύρω του και το αγιόκλημα αρχίζει να ξηλώνει την κλειδαριά. Ο πατέρας μου εκτιμούσε τη διάρκεια στον χρόνο: ό,τι έχτιζε το έχτιζε για να διαρκέσει». Όταν τον ρωτώ τι κρατά περισσότερο από την απώλεια του πατέρα του, εκείνος μου απαντά εμφατικά: «Όταν ο πατέρας μου πέθανε, είχε δύο σακάκια και ένα-δυο κουστούμια στην ντουλάπα του. Δεν

με τον τρόπο που διαμορφώθηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις γερμανικές Αρχές, έχει δημιουργήσει μια κοινωνική κρίση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και γι’ αυτό χρειάζεται να αντισταθμιστεί, κατά την άποψή μου, με μεγαλύτερη φροντίδα εκ μέρους του κράτους των αδύναμων και των φτωχών». Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές στον διεθνή Τύπο εκφράζουν την άποψη ότι σήμερα η Ευρώπη στερείται πολιτικών ηγετών, σε αντίθεση με παλαιότερα, που είχε στους κόλπους της τον Μιτεράν, τη Θάτσερ ή τον

χρειαζόταν πολλά. Πρόσεχε τα πράγματα που είχε και τα διατηρούσε, ώστε να αντέχουν στον χρόνο. Αυτές τις μέρες περιτριγυριζόμαστε από αντικείμενα και ξεχνάμε πώς να τα φροντίσουμε». Κλείνοντας τη συνέντευξή μας μου εκμυστηρεύεται τη δική του πηγή ευτυχίας, η οποία φανερώνει και την αγάπη του για την Ελλάδα: «Περιμένοντας στις πέντε το πρωί στο λιμάνι της Ραφήνας το καράβι που αναχωρεί για τα ελληνικά νησιά».

Ο διακεκριμένος ιστορικός και συγγραφέας Μαρκ Μαζάουερ έρχεται στην Αθήνα για την παρουσίαση του βιβλίου «Όσα δεν είπες» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Άγρα. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Λόγου και Τέχνης της Στοάς του Βιβλίου την Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018 στις 20:30. Με τον συγγραφέα θα συνομιλήσει ο Κωστής Καρπόζηλος, ιστορικός, διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας.

7.6.18 – lifo

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

ΚΑΛΕΣΜΈΝΟΣ ΤΟΥ ΙΔΡΎΜΑΤΟΣ ΔΕΣΤΕ, Ο ΔΙΆΣΗΜΟΣ ΒΡΕΤΑΝΌΣ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗΣ ΕΠΙΛΈΓΕΙ ΈΝΑΝ ΑΝΟΡΘΌΔΟΞΑ ΑΣΤΕΊΟ ΤΡΌΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΆΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ ΤΟΥ ΧΏΡΟΥ. ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΆΒΒΑ 18 lifo – 7.6.18

David Shrigley δεν ενθουσιάζεται στην ιδέα να εξηγεί την τέχνη του. Ο 49χρονος Βρετανός καλλιτέχνης με τα διάσημα προβοκατόρικα σκίτσα του πιστεύει πως η δουλειά του «είναι αυτό που είναι». Συχνά, όσο ειρωνικά είναι τα έργα του με τις ανθρώπινες ή ανθρωπόμορφες μορφές, τα δυσανάλογα μέλη και τις φαρμακερές ατάκες που τα συνοδεύουν, άλλο τόσο απολαυστικά ειρωνικές είναι οι απαντήσεις που δίνει στις συνεντεύξεις του. Με το νέο λεύκωμα Fully Coherent Plan for a New and Better Society (Σχέδιο πλήρους συνοχής για μια νέα και καλύτερη κοινωνία) που περιλαμβάνει 254 εικονογραφήσεις του, όλες με το χαρακτηριστικό μαύρο μελάνι του πάνω σε λευκό χαρτί, να έχει εκδοθεί πριν από λίγο καιρό και έχοντας μόλις ολοκληρώσει τα καθήκοντά του ως γκεστ καλλιτεχνικού διευθυντή στο φετινό Φεστιβάλ του Μπράιτον, όπου κατοικεί τα τελευταία τρία χρόνια, μετά από 27 συναπτά έτη στη Γλασκώβη, ετοιμάζεται να έρθει στα μέρη μας. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, λοιπόν, το θέμα με το οποίο επέλεξε να καταπιαστεί στη φετινή του επίσκεψη στην Ελλάδα. Καλεσμένος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ για να αναλάβει την ετήσια θερινή «κατάληψη» του χώρου που διαχειρίζεται το Ίδρυμα στην Ύδρα, ο οποίος στέγαζε τα παλιά σφαγεία του νησιού, ο Shrigley θα παρουσιάσει φέτος ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τις κατσίκες. Εδώ και καιρό κυκλοφορούν viral βίντεο στο YouTube, μονταρισμένα, με τα συμπαθή θηλαστικά να επιδίδονται σε βελάσματα που ακουστικά είναι πολύ κοντά στην ανθρώπινη φωνή, σαν οι κατσίκες να «μιλάνε». Με αφορμή αυτήν τη διαπίστωση, ο καλλιτέχνης έφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ ο τίτλος του οποίου («Laughterhouse», το σπίτι του γέλιου) αποτελεί στην ουσία λογοπαίγνιο με τη λέξη «Slaughterhouse» (σφαγείο). Θα προβάλλεται σε λούπα, όλο το καλοκαίρι, με τη μορφή βιντεο-εγκατάστασης, σε έναν χώρο ιδιαίτερης σημασίας για το νησί της Ύδρας και τους κατοίκους της, στον οποίο, όσοι έχουν βρεθεί, κάνουν λόγο για απόκοσμη ενέργεια που συνδέεται με το παρελθόν του. Ένα αστείο θέμα που στόχο έχει να διασκεδάσει σε ένα διόλου διασκεδαστικό μέρος που, όπως θυμάται η γενική συντονίστρια του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στην Ύδρα, ακόμα και πριν από δέκα χρόνια, όταν το παρέλαβε το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και άρχισε το 2009 να καλεί καλλιτέχνες για να παρουσιάσουν εκθέσεις σχεδιασμένες ειδικά για τον χώρο, διέθετε αυτούσια αυτή την ιδιότυπη ενέργεια, την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η αντίφαση αυτή μεταξύ του κωμικού χαρακτήρα της ταινίας και της ιστορίας του χώρου όπου θα προβληθεί, η οποία κινητοποίησε τον καλλιτέχνη για τη δημιουργία της, όπως επίσης και η ίδια η επιλογή του να σχολιάσει ένα ζήτημα που αποτελεί «καυτή πατάτα» για όλα τα ακτιβιστικά κινήματα παγκοσμίως το τελευταίο διάστημα, ιδίως αυτό του βιγκανισμού και της μαζικής θανάτωσης των ζώων προς τέρψη του ανθρώπινου ουρανίσκου, με τον πλέον ανορθόδοξο, αλλά απόλυτα συνεπή στο έργο του τρόπο. Εξάλλου, «υπάρχει κάτι καθαρτικό στο να κάνεις τέχνη», όπως δήλωσε ο ίδιος πρόσφατα στην «Guardian». «Αν δεν το βγάλεις από μέσα σου, κακοφορμίζει και σε καταστρέφει. Νιώθω κάπως έτσι. Είναι υγιές για μένα να κάνω τέχνη. Δεν ξέρω αν είναι υγιές για τους άλλους να τη βλέπουν». Στα εγκαίνια της εγκατάστασης, όπου θα παρευρεθεί και ο ίδιος ο καλλιτέχνης, θα παρουσιαστεί επίσης ένα μουσικό κομμάτι φτιαγμένο από τις κραυγές των ζώων της ταινίας, η ερμηνεία του οποίου θα γίνει με ηλεκτρικές κιθάρες που έχει κατασκευάσει ο ίδιος. Κλαυσίγελως, δηλαδή, και ένα έξοχο πολιτικό σχόλιο που άπτεται πολλών περισσότερων από τα προφανή θεμάτων. Παράλληλα, καταπώς όλα δείχνουν, καθώς κάποιες λεπτομέρειες θα αποφασιστούν την τελευταία στιγμή, άμα τη αφίξει του καλλιτέχνη στην Ελλάδα, και οι ταβέρνες της Ύδρας θα δεχτούν μια μικρή, αλλά καίρια παρέμβαση από τον Shrigley, καθώς τα αλατοπίπερα των τραπεζιών τους θα αντικατασταθούν από ειδικά φιλοτεχνημένα κεραμικά δοχεία που θα περιλαμβάνουν την «Αόρατη Σκόνη»!

ΙNFO David Shrigley - Laughterhouse Ίδρυμα ∆ΕΣΤΕ, Σφαγεία Ύδρας Διάρκεια: 19/6-30/9 Ώρες λειτουργίας: Δευ., Τετ.-Κυρ. 11:00-13:00 & 19:00-22:00, Τρ. κλειστά

7.6.18 – lifo

CITY VIBE

Η ΘΗΛΥΚΌΤΗΤΑ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΉ ΤΗΣ ΣΤΙΣ ΦΕΤΙΝΈΣ «ΠΕΡΉΦΑΝΕΣ» ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΎ ΚΑΛΆ ΚΆΝΕΙ. ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΉ ΑΝΤΩΝΌΠΟΥΛΟ

o Pride υπάρχει λόγω μιας γυναίκας. Μιας μαύρης, τρανς γυναίκας που ήταν επίσης εργάτρια του σεξ. Εκείνη πέταξε το πρώτο τούβλο στους αστυνομικούς (σ.σ. στο κλαμπ Stonewall Inn της Νέας Υόρκης, νωρίς τα ξημερώματα της 28ης Ιουνίου 1969), αρχινώντας την εξέγερση. Τη λέγανε Μάρσα Π. Τζόνσον...» διακηρύττει μια ανάρτηση που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο Διαδίκτυο, αναφερόμενη στην τραγική αυτή μορφή που στην πορεία παραμερίστηκε, ξεχάστηκε, κατέληξε άστεγη κι εν τέλει δολοφονήθηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες – σε αυτήν, καθώς και στην επίσης πρωτοπόρο ακτιβίστρια τρανς γυναίκα και εργάτρια του σεξ, τη μεξικανικής καταγωγής Σίλβια Ριβέρα, οφείλει πολλά το σύγχρονο ΛOAT+ κίνημα (την ιστορία αυτή ξανάφερε στην επικαιρότητα το συγκινητικό ντοκιμαντέρ The life and death of Marsha P. Johnson που βραβεύτηκε και στο φετινό Outview). Στην πορεία, βέβαια, τόσο η mainstream γκέι σκηνή όσο και ο θεσμός των Pride προσέλαβαν έναν πιο «λευκό, macho, συστημικό, εμπορικό, καθωσπρέπει» χαρακτήρα. Για τη μεγάλη πλειονότητα των γκέι ανδρών, η θηλυκότητα και η τρανς κατάσταση ήταν ανεκτές μόνο στην ευκαιριακή, drag εκδοχή τους ή σε πλαίσιο ψυχαγωγικό. Αν και το «macho» στην γκέι αντρική εκδοχή του είχε αρχικά έναν ανατρεπτικό, μέσω της αποδομητικής ιδιοποίησης της κατεστημένης αρρενωπότητας, χαρακτήρα, το «αντρικό» παρουσιαστικό, οι «αντρίκιοι» τρόποι και το γραμμωμένο, καλογυαλισμένο, τίγκα στην τεστοστερόνη και τα αναβολικά κορμί γίνανε κυρίαρχο αισθητικό καθεστώς (εξού και οι λεγόμενοι «κλώνοι»): όχι ως σεξουαλικό γούστο απλώς αλλά ως μια νέα, συλλογικών αξιώσεων «ταυτότητα» που όφειλε να αποστασιοποιηθεί από το κοινωνικό στερεότυπο ομοφυλόφιλος ίσον γυναικωτός, «αδερφή», ντιγκιντάγκας, άντρας λειψός. Ακόμα χειρότερα, πολλοί θεώρησαν ότι οι θηλυπρεπείς άντρες, οι τρανς γυναίκες, οι drag

20 lifo – 7.6.18

A ATHE P PRIDE 20 2018:

queens, οτιδήποτε όχι αρκετά ανδροπρεπές χλευάζει και ξεφτιλίζει τον «σοβαρό» μέσο ομοφυλόφιλο, που πλέον αξίωνε να είναι όχι απλώς ίσος αλλά όμοιος, πιο «ετεροκανονικός» και από τον μέσο στρέιτ καμιά φορά, μετατρεπόμενος σε καρικατούρα ακόμα και όταν παρελαύνει στα Pride. Τέτοιες «απρεπείς» συμπεριφορές δυσχεραίνουν, λέει, την κοινωνική αποδοχή και ενσωμάτωση, διαβάλλουν μέχρι και το ΛΟΑΤ+ κίνημα. Μια νοοτροπία ομοφοβική και μισογύνικη στον πυρήνα της, που μεταφυτεύτηκε αρχικά στις έντυπες αγγελίες και αργότερα στα ιντερνετικά δίκτυα γνωριμιών: υποτιμητικές εκφράσεις όπως «θηλυπρεπείς μακριά», «να είσαι άντρας σοβαρός και να το δείχνεις», «να μη γυναικοφέρνεις», «μην είσαι λουλού, να τιμάς τα παντελόνια σου» κ.λπ. είναι κοινός τόπος κι έχουν γίνει συχνά αντικείμενο κριτικής, εφόσον διατυπωμένες έτσι αντικατοπτρίζουν όχι απλώς μια ερωτική προτίμηση αλλά ένα ολόκληρο σύστημα αξιών όπου η όποια ένδειξη θηλυκότητας απορρίπτεται, εξοβελίζεται – φυσικά, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι όλος αυτός ο κόσμος που συχνάζει στα διάφορα romeo, grindr κ.λπ. είναι απελευθερωμένος, συνειδητοποιημένος, προοδευτικός ή κοινωνικά ευαίσθητος (το να εμφανιστείς σε ένα γκέι στέκι στο παρελθόν προϋπέθετε πολύ περισσότερο θάρρος και αυτοσυνείδηση από το να φτιάξεις ένα ανώνυμο ψηφιακό προφίλ), είναι όμως μια χαρακτηριστική ένδειξη. Η «ανάρμοστη» αυτή θηλυπρέπεια, είτε είναι εμφανής είτε απλώς ως εξ ορισμού ταυτιζόμενη με την ομοφυλοφιλία, είναι κιόλας η κύρια κατηγορία-καταφρόνια που προσάπτουν στους γκέι άντρες οι «απέξω», ήδη από τις πιο τρυφερές ηλικίες – το σχολικό μπούλινγκ σε τέτοια παιδιά συχνότατα σχετίζεται με τον «ελλειμματικό» τους ανδρισμό, την προσβολή ενάντια στο «φυσικό» τους φύλο. Κάτι που πρεσβεύουν ακόμα και όσοι δεν έχουν, υποτίθεται, κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους, «αρκεί να μην προκαλούν» (όπερ συχνά σημαίνει να μην

υιοθετούν «γυναικουλίστικες» συμπεριφορές), αλλά και μία από τις κύριες αιτίες δημιουργίας και εσωτερίκευσης της ενοχής από τα ίδια τα υποκείμενα. Έξω από το πλαίσιο της παραδοσιακής μητρότητας, η θηλυκότητα ως έννοια λαμβάνει συνήθως αρνητικές συνδηλώσεις, έστω κι αν πρόκειται για την ερωτική προσέλκυση του άλλου φύλου. Ταυτίζεται με το ξελόγιασμα, την «πουτανιά», τον ποταπό βιβλικό όφι που η Εύα έβαλε να παρασύρει τον Αδάμ, προκαλώντας την πτώση και τη θνητότητα, με κάτι σχεδόν εγγενώς ανήθικο, πονηρό, υστερικό, «ακάθαρτο» (λόγω έμμηνης ρύσης), ενίοτε ύπουλο, μοχθηρό και μειωμένης γενικά συγκριτικά με τον άνδρα αντίληψης, συγκρότησης και ικανοτήτων. Ήταν το queer κίνημα καθώς και το λεγόμενο τρίτο φεμινιστικό κύμα που από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας άρχισαν να αναδεικνύουν ξανά, να τιμούν και να εξυψώνουν τις αξίες της θηλυκότητας (έστω απολυτοποιώντας τες κάποιες φορές), καθώς επίσης και τη ρευστότητα, την πολλαπλότητα των έμφυλων εκφράσεων και ταυτοτήτων. Να στηρίζουν τις τρανς γυναίκες και άντρες, να απενοχοποιούν την αυτόβουλη, συνειδητή εργασία στο σεξ, να θέτουν προβληματισμούς και διεκδικήσεις σχετικά με τις μη προνομιούχες ομάδες εντός της ΛΟΑΤ+ κοινότητας, όπως οι μετανάστες/-στριες, οι πρόσφυγες, οι αλλόφυλοι-ες, οι εύσωμοι-ες, οι πέραν κάθε φύλου και σεξουαλικότητας αυτοπροσδιοριζόμενοι/-ες, καθώς και οι άστεγοι, οι άποροι/-ες, οι χρήστες/-τριες ουσιών κ.λπ., ξαναθέτοντας το βαθιά πολιτικό ερώτημα τι απελευθέρωση θέλουμε τελικά, πώς και για ποιους. Η κριτική στην πατριαρχία επανήλθε στο προσκήνιο ως μια κουλτούρα θεμελιωδώς αυταρχική, σεξιστική και καταπιεστική παρά το νεωτερικό της «ρετουσάρισμα», όχι μόνο για τις γυναίκες, τους ΛΟΑΤ+ και εν γένει τους «αποκλίνοντες» αλλά για τους ίδιους τους «cis» ετεροφυλόφιλους άντρες καταρχάς. Οι τελευταίοι, μάλιστα, είναι όχι σπάνια τα μεγαλύ-

ATHENS ENS PRIDE E «Παρούσα» 018: γιατί έτσι μ’ : αρέσει τερά της «θύματα», καθώς, για να διατηρήσουν τα υποτιθέμενα προνόμιά τους, οφείλουν να αποδεικνύουν αγχωμένα και διαρκώς ότι είναι πράγματι τόσο «macho» όσο η κυρίαρχη αρσενική κουλτούρα επιβάλλει (αρρενωπότητα και πατριαρχία δεν ταυτίζονται απαραίτητα, αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα). Έχουν, επομένως, δίκιο όσοι/-ες επιμένουν ότι η πεμπτουσία της ομοφοβίας είναι βασικά ένας από συγκαλυμμένος έως απροκάλυπτος μισογυνισμός. Δίκιο έχουν επίσης όσοι/-ες πιστεύουν ότι η θηλυκότητα, ούσα πιο ευαίσθητη, λιγότερο επιθετική και ανταγωνιστική (όταν δεν είναι αντρικό κακέκτυπο), έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να σώσει τον κόσμο απ’ ό,τι η κυρίαρχη αρρενωπότητα. Και όχι, αγαπητοί κέρβεροι του ΕΣΡ, κανείς ανήλικος δεν πρόκειται να μπερδευτεί με το σύνθημα «Παρούσα» του φετινού Athens Pride, που ταράζει τα νερά και δικές του παλιότερες παραλείψεις «διασκεδάζει». Αν τυχόν σας διαφεύγει, τα σημερινά γυμνασιόπαιδα είναι πολύ πιο ενημερωμένα και υποψιασμένα σε τέτοια θέματα απ’ ό,τι ήσασταν ενδεχομένως εσείς ακόμα και ως απόφοιτοι πανεπιστημίου – η παιδεία τους είναι που χρειάζεται να εμβαθύνει. Προσωπικά, πάντως, το χαίρομαι που βλέπω αυτές τις μέρες στα κοινωνικά δίκτυα πολλά νέα και μεγαλύτερα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, γκέι αλλά και στρέιτ, να ανεβάζουν φωτογραφία τους με τη λεζάντα «Παρούσα!» στα χρώματα του ουράνιου τόξου. «Παρούσα», λοιπόν, κι εγώ κι ας μην είμαι βιολογικά θηλυκό, με την ίδια έννοια που ο αείμνηστος Κερτ Κομπέιν είχε κάποτε δηλώσει ότι «είμαι περήφανος που είμαι γκέι, έστω κι αν δεν είμαι». Ή, όπως το έθετε σε μια του συνέντευξη ο Αμερικανός συγγραφέας Μάικλ Κάνινγκαμ: «Δεν ήμουνα ούτε γυναικωτός ούτε ανδροπρεπής. Ήμουνα κάτι άλλο που τα περιέκλειε αυτά κι ακόμα περισσότερα. Υπάρχουν τόσοι ωραίοι διαφορετικοί τρόποι να είσαι όμορφος...».

ATHENS PRIDE 2018

σάββατο 9 ιουνίου πλατεία συντάγματος Πρόγραμμα Ημέρας 12:00-00:00 Athens Pride Village 12:00-17:00 Πρωινές δράσεις, face and body painting με τα χρώματα του ουράνιου τόξου - Rainbow Games 13:00-17:00 DJ sets 17:00 Χαιρετισμοί 18:00 Pre-Parade party 18:30 Επίσημη έναρξη παρέλασης 19:00 Παρέλαση 21:00-00:00 Athens Pride live show & party παράλληλες δράσεις, στο πλαίσιο της athens pride week 7/6 Performance: Chloe Moglia - Horizon 18:30 & 20:30, πλατεία Συντάγματος Ανοιχτή συζήτηση: Ανοιχτή ημέρα πληροφόρησης για την LGBTQI κοινότητα και επαγγελματίες υγείας Ώρα & χώρος: TBA Performance: Τραγέλαφος 23:00, HOMY Café Bar (Θησέως 18) 8/6 Προβολές: 21:00 Animapride 2018 (ταινίες animation μικρού μήκους με queer θέματα) 21:30 To Παιχνίδι των Λυγμών (The Crying Game, Neil Jordan, 1992), διοργάνωση του 8ου Athens Open Air Film Festival σε συνεργασία με το Animasyros και το Φεστιβάλ Αθηνών Πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο Performance: The Wet Gala Mini Ball 19:00 + party, El Convento Del Arte (Βιργινίας Μπενάκη 7, Μεταξουργείο)

πάρτι 7/6 Treta Athens w/Aretuza Lovi, Thi Araujo, Gui Acrizio, Holly Grace κ.ά. Shamone (Κωνσταντινουπόλεως 46, Γκάζι) 8-11/6 Utopia Pride Festival Athens 5 πάρτι στον Κεραμεικό Omicron2 (Τριπτολέμου 34 & Βουτάδων), The Apartment (Ευμολπιδών 26), Blast (Ευμολπιδών 11), ACRO (Ιερά Οδός 7-13), Terraza (Τριπτολέμου 31) 9/6 Amateurboyz are Proud Of You! w/ Pjotr, Stathis, ClubKid, Figkott Ρώσικη Ντίσκο (Νίκης 11), 23:59 9/6 BananaGuuurls Από την ομάδα των Banana Boys, music by IOAN, show by Imiterasu Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5), 23:59 7.6.18 – lifo

q Από την Ανάφη ήρθε επί Όθωνος και ο παππούς μου, ο Ρουσέτος Σιγάλας, πατέρας της μητέρας μου. Είχε πολλά παιδιά, πέντε κορίτσια και ένα αγόρι, και είχε την άνεση να τους αγοράζει σπίτια για να μην τους λείψει η οικογενειακή θαλπωρή. Είχε πάρει πολλά σπίτια στη γειτονιά. Η μητέρα μου γεννήθηκε στα Αναφιώτικα, στο σπίτι όπου μένω τώρα, ήταν η προίκα της. Ο πατέρας μου ήταν από τη Νάξο. Είχε έρθει εργάτης και έμενε σε ένα δωματιάκι ακριβώς απέναντι κι έτσι ερωτεύτηκαν.

απο τον m. hulot. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

q Μέσα σε αυτό το σπίτι γεννήθηκα κι εγώ, πριν από 79 χρόνια, με μαμή. Σήμερα είμαι ο πιο παλιός κάτοικος των Αναφιώτικων και από τους λίγους που έχουν απομείνει, γέννημα-θρέμμα. Ο πληθυσμός τους δεν έχει απλώς μειωθεί από τότε, έχει μηδενιστεί. Εδώ πιο πάνω, στον βράχο, μέχρι τη δεκαετία του ’70 ήταν συνοικισμός ολόκληρος που γκρεμίστηκε, τον πήρε το κράτος για να τον κάνει περιφερειακό δρόμο. Τελικά, έγινε μια μεγάλη μάντρα. Εκεί παίζαμε ως παιδιά. Θυμάμαι το βαγονάκι στα έργα που έκαναν πάνω στην Ακρόπολη, με το οποίο άδειαζαν τα χώματα. Πηγαίναμε κι εμείς με ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι και πολλές φορές το αφήναμε για να παίξουμε και μετά το βρίσκαμε σκεπασμένο με χώμα.

q Όλοι σχεδόν οι νέοι Αναφιώτες ήταν εργάτες στο Γκάζι, δούλευαν στο φωταέριο, γι’ αυτό η γειτονιά μας ήταν από τις πρώτες που είχαν παροχή, ήταν από τα πρώτα μέρη που πήγε, από τη δεκαετία του ’40 κιόλας. Και σήμερα έχω θέρμανση και κουζίνα με φωταέριο.

q Τα χρόνια που μεγάλωνα ήμασταν στα Αναφιώτικα κόσμος και ντουνιάς. Μαζευόμασταν 30-40 παιδιά, αγόρια και κορίτσια, και ανεβαίναμε στα βράχια για να παίξουμε, παίζαμε μπάλα στον χωματόδρομο απέναντι από το Ηρώδειο, έσφυζε η γειτονιά από ζωή. Περάσαμε φτώχειες, Κατοχή, δυσκολίες, πάντα όμως με αξιοπρέπεια και σεβασμό ο ένας για τον άλλον. Σήμερα οι ντόπιοι κάτοικοι της γειτονιάς, οι γέννημα-θρέμμα, μετριόμαστε στα δάχτυλα. Και δεν έχει καθόλου νεαρό κόσμο εδώ, πέρα από μια-δυο οικογένειες. Είναι όλοι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας. Έτσι είναι, όμως, η εξέλιξη. Έχει αλλάξει η ζωή, ο κόσμος έχει άλλες απαιτήσεις. Παλιά, σε ένα σπιτάκι σαν κι αυτό μπορούσαν να μείνουν εννιά άτομα, εφτά παιδιά και οι δύο γονείς. Υπήρχαν και γείτονες που έμεναν τόσα άτομα σε ένα μόνο δωμάτιο. Σήμερα, αν είσαι παντρεμένος κι έχεις δύο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, θέλει το καθένα τον δικό του χώρο.

q Το σπίτι μου είναι μόνο 36 τετραγωνικά, έτσι γράφει ο λογαριασμός της ΔΕΗ, αλλά για μένα είναι σαν 136. Μου το άφησε η μανούλα μου και είναι πολύ λειτουργικό, έχω το μπάνιο μου, την κουζινίτσα μου με όλα τα κομφόρ, το σαλόνι μου. Το έφτιαξα λίγο και το έχω διαμορφώσει και μέσα σε στυλ νησιώτικο. Η πόρτα είναι δίπορτη, όπως το πορτέλο, έτσι το λένε στα νησιά. Παλιά άφηνα ανοιχτά το πάνω μέρος, όπως και τα παράθυρα, αλλά τώρα έχω βάλει σιδεριές και συναγερμό για την ασφάλειά μου. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Παλιά κοιμόμασταν στις ταράτσες, στις αυλές, και υπήρχε κόσμος πολύς, ήταν 70-80 οικογένειες όταν μεγάλωνα εγώ, όλα τα σπίτια ήταν κατοικημένα. «Να μυρίζει η κουζίνα μου να σου φέρω φαΐ, να μυρίζει η δικιά σου να μου φέρεις εμένα», οι μανάδες μας έτσι έκαναν. Την αγαπάω τη γειτονιά, γιατί εδώ μεγάλωσα, εδώ έχω τις αναμνήσεις μου τις ωραίες, τις παιδικές. Έχω κι άλλο ένα πολύ ωραίο σπίτι, αλλά το νοικιάζω, γιατί δεν μπορώ να φύγω από εδώ. Είμαι κάτω από την Ακρόπολη, ανοίγω την πίσω πόρτα που πάει στην ταράτσα και βλέπω τον βράχο της. Ακούω τον ιστό της σημαίας που ανεβαίνει και κατεβαίνει, ακούω τα φαντάρια που έρχονται και λένε τον εθνικό ύμνο κάθε μέρα, χρόνια, μια ζωή ολόκληρη. Εδώ πάνω νιώθω μεγαλείο. Δεν χορταίνω, βγαίνω με ένα τσιγάρο απέναντι στη μάντρα και κάθομαι και χαζεύω, και είναι σαν να τα βλέπω για πρώτη φορά.

q Ο νέος κόσμος ψάχνει πλέον καλύτερες συνθήκες, τότε δεν τα υπολόγιζαν αυτά, δεν υπήρχαν ούτε κινητά και τηλεοράσεις. «Του φτωχού το γλύκισμα» άκουγα κι έλεγαν – ξέρεις ποιο ήταν; Έκαναν σεξ και παιδιά, δεν ήξεραν τίποτε άλλο. Μέσα στη φτώχεια και στη μιζέρια έλεγαν «το έφερε ο Θεός το παιδί». Και ο κόσμος έφευγε από τη ζωή νωρίς, στα 50. Η γιαγιά μου έφυγε στα 41 κι έλεγαν «τα έφαγε τα ψωμιά της». Σήμερα μια γυναίκα 50 χρονών ακόμα γεννάει και στα 70 τη βλέπεις να είναι ακόμα κοπέλα.

q Ο πατέρας μου είχε κουρείο στην οδό Κυδαθηναίων, δίπλα στο Βυζαντινό. Τον βοηθούσα μέχρι που μπάρκαρα στα 24, τότε ξεκίνησα τη θάλασσα. Ήμουν για είκοσι χρόνια ναυτικός, ραδιοτηλεγραφητής. Σύνταξη πήρα στα 50. Έμοιαζα 30, είχα μακρύ μαλλί, κατάμαυρο, και με ρώταγαν «πήρες τόσο νωρίς σύνταξη από ατύχημα;». Δεν με πίστευε κανείς όταν έλεγα ότι ήμουν συνταξιούχος. Σε έναν χρόνο θα κλείσω στη σύνταξη τριάντα χρόνια, ισοφαρίζω και τη σύνταξη του πατέρα μου, γιατί πέθανε μόλις βγήκε η δική του. Τέσσερα χρόνια μόνο πρόλαβε να την πάρει.

q Σήμερα το μέλλον της γειτονιάς είναι αβέβαιο. Έχει αλλάξει η κουλτούρα, έχουν αλλάξει οι συνθήκες, δεν ξέρω τι θα τα κάνει τα σπιτάκια η επόμενη γενιά έτσι όπως έχει συνηθίσει. Σίγουρα αυτός που θα πάρει το δικό μου σπίτι δεν θα το έχει όπως το έχω εγώ, θα το έχει απλώς για να πηγαίνει να πιει έναν καφέ στην Πλάκα, στο σπίτι του. Δεν μπορεί όμως να έχει οικογένεια ένας νέος άνθρωπος σε αυτό το σπίτι όπως είναι, με τίποτα.

22 lifo – 7.6.18

ΝΊΚΟΣ ΖΑΧΆΣ

Ήταν καλοί τεχνίτες του μαρμάρου και της πέτρας και γι’ αυτό, επί Όθωνος, έφτιαξαν και τα ανάκτορά του, τη σημερινή Βουλή. Ήταν να φύγουν, αλλά τους κράτησαν να κάνουν κι άλλα έργα στην Ακρόπολη και τους στάβλους του βασιλιά στο Θησείο. Η Ανάφη είναι ένα βραχώδες μέρος, ακριβώς όπως ήταν και ο βράχος κάτω από την Ακρόπολη, και γνώριζαν καλά αυτήν τη ρυμοτομία, την αρχιτεκτονική και πώς να φτιάξουν σπιτάκια στην πέτρα, έτσι άρχισε να γίνεται εδώ ο οικισμός από το 1835 ως το 1840. Έφτιαχναν μικρά σπίτια βοηθώντας όλοι μαζί, με γρήγορο ρυθμό. Σήμερα έφτιαχναν το δικό σου και αύριο του αλλουνού, έτσι η περιοχή δημιουργήθηκε με αυτό το χαρακτηριστικό νησιώτικο χρώμα. Είναι όπως ακριβώς και στην Ανάφη. Αφού ακόμα και μικρά παιδιά που περνάνε αναγνωρίζουν τα σοκάκια και τα σκαλιά και ρωτάνε «καλέ μαμά, σαν Ανάφη δεν είναι εδώ;».

ΣΥΝΤΑΞΙΟΎΧΟΣ ΝΑΥΤΙΚΌΣ. Ο ΠΙΟ ΠΑΛΙΌΣ ΚΆΤΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΦΙΏΤΙΚΩΝ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΚΑΙ ΖΕΙ ΕΚΕΊ ΌΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΉ.

q Τα σπίτια στα Αναφιώτικα τα έχτισαν οι εργάτες που ήρθαν από την Ανάφη για να υποστυλώσουν τον Παρθενώνα.

7.6.18 – lifo

q Έχω συμβόλαιο από τη μάνα μου, αλλά το σπίτι μου δεν μπορώ να το πουλήσω. Το ακριβώς απέναντι έχει πουληθεί 3-4 φορές γιατί ανήκει σε άλλη ζώνη, αλλά ισχύουν διαφορετικοί νόμοι από δω και πάνω, δεν επιτρέπεται η πώληση. Και να μπορούσα, όμως, δεν θα διανοούμουν να το πουλήσω ούτε για εκατομμύρια. Όταν φύγω εγώ, ας το κάνουν οι κληρονόμοι ό,τι θέλουν. Εγώ δεν φεύγω από δω, τον αγαπάω τον χώρο μου, ζω τόσο ωραία, θαυμαστά, δεν βρίσκω λόγια να σου εκφράσω τι νιώθω εδώ πάνω. Κάθε καλοκαίρι, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, πάω στην Ανάφη και επιστρέφω εδώ για να γιορτάσουμε την Παναγία την Καλαμιώτισσα. Τα κλειδιά της εκκλησίας τώρα τα κρατάει ο ξάδερφός μου, αλλά τα κράταγε η μητέρα μου, τα κράταγε η θεία μου, είναι σαν οικογενειακή εκκλησία. Φεύγω δύο μήνες και ανυπομονώ να ξανάρθω.

q Πολλοί από τη γειτονιά πήρανε χρήματα το 1974 που ήταν να γίνει η απαλλοτρίωση, αλλά η μάνα μου δεν τα δέχτηκε ποτέ. Το ίδιο κι εγώ. Η αίσθησή μου είναι ότι όλη η γειτονιά είναι δική μου, σαν να είναι ιδιοκτησία μου. Θα βγω να ποτίσω, να ασπρίσω, για να περάσει ο κόσμος και να πει «τι ωραία που είναι» κι εγώ το ακούω και τρελαίνομαι. Μπορεί να μη βλέπεις πώς αντιδρώ, αλλά τρελαίνομαι από τη χαρά μου. Μου λένε «είναι πολύ ωραία τα Αναφιώτικα, να είστε καλά να τα προσέχετε». Δεν ακούς τίποτε άλλο από «beautiful», «excellent», τη λέξη «ωραίο». Κι αλήθεια, σου προκαλούν δέος. Εμείς μιλάμε με τον Θεό εδώ πάνω, τόσο ωραία αισθάνομαι. Βγαίνουμε έξω όσοι έχουμε μείνει, κάνει καθένας έναν μεζέ και περνάει ο κόσμος και σου λέει «τι ομορφιά είναι αυτή». Δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού πια αυτό, είναι σαν να ζεις στην επαρχία. Δεν αισθάνομαι ότι ζω σε τέσσερις τοίχους. Βγαίνω έξω, ταΐζω τις γάτες μου, μου μιλάνε, γνωρίζουν ακόμα και τα βήματά μου κι εμφανίζονται. Ενώ, αν περάσει άλλος, θα κρυφτούν.

ΝΊΚΟΣ ΖΑΧΆΣ

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

q Περνάει πολύς κόσμος κάθε μέρα από δω και ο αριθμός των επισκεπτών όλο και μεγαλώνει. Άλλοι σέβονται τους ανθρώπους που ζουν εδώ, άλλοι όχι, και φωνάζουν. Είναι τουριστικός χώρος, όμως, κι αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις, γιατί είναι η πιο παλιά γειτονιά όχι μόνο της Αθήνας αλλά της Ελλάδας. Αυτό που την έσωσε είναι το ότι δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση από τότε που χτίστηκε, τουλάχιστον εξωτερικά. Είναι το ίδιο πράγμα, τα στενά δρομάκια, τα μικρά σπίτια, δεν επιτράπηκε ποτέ να τα αγγίξεις και να χτίσεις άλλο όροφο, γιατί στην ταράτσα του σπιτιού σου είναι το παράθυρο του γειτονικού σπιτιού. Το πώς θα αντιδράσει κανείς στους τουρίστες εξαρτάται από τον χαρακτήρα του. Άλλος θα βγει να μαλώσει, άλλος θα γκρινιάξει, εγώ δεν είμαι έτσι, έχω και άλλη κουλτούρα, έχω δει και κόσμο πολύ σαν ναυτικός. Δρόμος είναι, θα περάσει ο άλλος. Και είναι ορισμένοι που σου προκαλούν κι εσένα τον θαυμασμό όταν σου λένε τα καλύτερα. Περνάνε ξεναγοί με τουρίστες, παιδιά του σχολείου με τους δασκάλους τους που τους λένε την ιστορία της περιοχής, άνθρωποι από κάθε χώρα που λένε «καλημέρα» σε κάθε γλώσσα. Εξαρτάται από τη διάθεσή σου, αλλά εμένα μ’ αρέσει να βλέπω τον κόσμο να περνάει κι ας μη μιλήσουμε. Εξάλλου, η γειτονιά αυτή δίνει ψωμί στον κόσμο, περνάνε άπειροι ξεναγοί κάθε μέρα.

q Λένε ότι μόλις νοικιάστηκε το πρώτο Airbnb στα Αναφιώτικα και ότι είναι καταστροφή, αλλά δεν τα ξέρω αυτά. Ο καθένας κάνει τις μπίζνες του, δεν μπορώ να επέμβω σε αυτά τα πράγματα, ας επέμβει το κράτος. Άμα σε ενοχλεί κάτι, διαμαρτυρήσου. Παράπονα υπάρχουν πολλά, κυρίως για την αδιαφορία του δήμου. Καίγονται οι λάμπες και αναγκάζεσαι να βρεις τον τύπο τους και να τις αλλάξεις μόνος σου, ο δήμος λέει «δεν υπάρχουν λάμπες». Αυτά είναι χοντρά λάθη του κράτους, δεν έρχονται καν να δουν τον χώρο, εμείς εδώ ό,τι μπορούμε κάνουμε, τον αγαπάμε τον χώρο και τον φροντίζουμε, τον σεβόμαστε. Σκουπίζω κάθε μέρα για να είναι καθαρά, γιατί μου αρέσει η καθαριότητα. Δεν μας κοιτάει όμως κανείς, πρέπει να κάνουμε συνέχεια παράπονα για να περάσει ένας υπεύθυνος. Πληρώνουμε, είμαστε φορολογούμενοι πολίτες και δεν μας κοιτάει κανείς.

q Τα σπίτια που είναι άδεια ανήκουν στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και τα έχει κάνει αποθήκες. Ευτυχώς που μας προστατεύει η UNESCO λόγω του νησιώτικου χρώματος, γιατί παλιότερα κινδύνευαν από την απαλλοτρίωση – σήμερα κινδυνεύουν από την εγκατάλειψη. Το κράτος θα μπορούσε να φτιάξει αυτά που είναι ετοιμόρροπα, γιατί δεν είναι δυνατό να πουληθούν. Παλιότερα δεν μπορούσαμε ούτε να ασπρίσουμε και να τα συντηρήσουμε, τώρα δεν μιλάνε. Βέβαια, δεν μπορείς να κάνεις παρέμβαση. Στα σπίτια που είναι άδεια βρίσκουμε ενέσεις, προφυλακτικά, γιατί δεν δίνει άδεια το κράτος να φτιαχτούν. Πριν από λίγο καιρό έφτιαχναν το σπίτι απέναντί μου και τους σταμάτησαν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Παίρνω τη σκούπα και το φαράσι και πάω εκεί όπου στέκονταν και λέω «μένω δίπλα, μήπως θέλετε κάτι;». Ήξερα ότι αυτοί στους οποίους μιλούσα ήταν της Αρχαιολογικής. «Της αρχαιολογίας είστε; Γιατί δεν αφήνετε να φτιάξουν το σπίτι; Με βλέπετε ότι είμαι με τη σκούπα και το φαράσι και μαζεύω προφυλακτικά; Δεν σας αρέσει να είναι καθαρά και φροντισμένα, προτιμάτε να μπαίνουν περιθωριακά άτομα στο σπίτι;» Ο αρχιτέκτονας που ήταν εκεί έρχεται μετά και μου λέει: «Το ξέρεις ότι μας έκανες δουλειά; Δεν μας ξαναενόχλησαν!». Τους άφησαν κι έφτιαξαν το σπίτι και τώρα είναι μια χαρά. Ήταν καλύτερα να είναι ερείπιο και να κινδυνεύει και η δική μου ζωή;

q Όποιος περπατήσει στους δρόμους των Αναφιώτικων νομίζει ότι είναι σε ένα νησί χωρίς θάλασσα. Περνάει ο άλλος και αναπολεί, «τι ωραία» λέει και τον πιάνει ο ρομαντισμός. Αν περάσεις το βράδυ, σούρουπο, ακόμα και μαλωμένος να είσαι με την κοπέλα σου, η συνείδησή σου θα σε κάνει να την πιάσεις και να τη φιλήσεις. Γιατί σου γεννάει τέτοιο συναίσθημα ο χώρος.

q Παρόλο που φαίνεται μακριά από τα μαγαζιά, δεν είναι, το έχουμε συνηθίσει. Είναι φοβερό πράγμα η συνήθεια. Και δύσκολα να περνάει κάποιος, όταν είναι συνηθισμένος σε κάτι, το ξεπερνάει. Με ρωτάνε συχνά «πώς ανεβαίνεις μέχρι εκεί;». Εγώ πάω στη Βαρβάκειο και ψωνίζω, ανάβω ένα τσιγάρο και φτάνω κάτω μέχρι να τελειώσει.

q Η τελευταία μόδα είναι οι φωτογραφίες ζευγαριών που έχουν μόλις παντρευτεί. Εκεί που πήγαιναν στη Σαντορίνη, έρχονται εδώ για να φωτογραφηθούν νύφες και γαμπροί. Έρχονται Γιαπωνέζοι και βγάζουν φωτογραφίες στα στενά και στα λουλούδια και υποκρίνονται ότι ντε και καλά είναι σε κάποιο νησί. Βλέπει ο άλλος το σκηνικό και το πιστεύει...

24 lifo – 7.6.18

Όποιος περπατήσει στους δρόμους των Αναφιώτικων νομίζει ότι είναι σε ένα νησί χωρίς θάλασσα. Περνάει ο άλλος και αναπολεί, «τι ωραία» λέει και τον πιάνει ο ρομαντισμός. Αν περάσεις το βράδυ, σούρουπο, ακόμα και μαλωμένος να είσαι με την κοπέλα σου, η συνείδησή σου θα σε κάνει να την πιάσεις και να τη φιλήσεις. Γιατί σου γεννάει τέτοιο συναίσθημα ο χώρος.

565

Σορμπέ κόκκινων φρούτων με μύρτιλα, βατόμουρα και φραγκοστάφυλα

Α Ρ Ο Γ Α

ΤheGOODLIFO

τησ δασ α εβδομ

TASTE

Τα σορμπέ του κέντρου Τα σορμπέ με βάση χυμούς και πουρέ φρέσκων φρούτων είναι μια πιο δροσερή και ελαφριά εναλλακτική πρόταση για το παγωτό. σελ. 26 απο τον m. hulot φωτό: πάρις ταβιτιάν

7.6.18 – lifo

Τα σορμπέ του κέντρου

Swatch Η συλλογή Swatch SKIN Irony αποτελείται από οκτώ νέα μοντέλα με κύριο χαρακτηριστικό το ανοξείδωτο ατσάλι επεξεργασμένο έτσι ώστε να δίνει μια vintage αίσθηση, καθώς επίσης και λεπτομέρειες από δέρμα ή μαλακή σιλικόνη. www.swatch.com

Nike Bobbi Brown Ενυδατικό και αρωματικό λάδι σώματος με αιθέρια έλαια. www.bobbibrowncosmetics.com

Τα Nike Air Max 95 Essential διατηρούν τις κλασικές γραμμές του αρχικού μοντέλου και την αντικραδασμική προστασία Air Max που τα έκανε διάσημα. www.nike.com

NAL O S R E P ER SHOPP

H&M Κεραμικό σκεύος σε σχήμα καρπουζιού. Στα καταστήματα H&M.

Mπορεί το παγωτό να είναι σταθερή αξία, αλλά αυτό που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές τα τελευταία χρόνια και μπορείς πλέον να το βρεις σε μεγάλη ποικιλία γεύσεων είναι το σορμπέ, το οποίο είναι ακόμα πιο δροσιστικό και ελαφρύ, επειδή έχει ως βάση τους χυμούς ή την πούλπα φρούτων. «Το σορμπέ δεν έχει υφή παγωτού» εξηγεί ο Βασίλης Παπαματθαίου, ειδικός στην κατασκευή παγωτού και ιδιοκτήτης του «Κόκκιον», του νέου παγωτατζίδικου στην Πρωτογένους. «Είναι ένα μείγμα σταθεροποιημένο από ζάχαρες, που όταν παγώσει δεν γίνεται πέτρα, η υφή του παραμένει κρεμώδης. Περιέχει τη ζάχαρη του φρούτου που πρέπει να υπολογίσεις στο μείγμα και είναι, όπως και το παγωτό, ένα παιχνίδι από ζάχαρες. Αυξομειώνεις την ποσότητά τους για να σταθεροποιηθεί το μείγμα στη θερμοκρασία σερβιρίσματος που έχεις υπολογίσει» (το δικό τους παγωτό σερβίρεται στους -12 βαθμούς Κελσίου). «Βέβαια, το σορμπέ είναι παρεξηγημένο εδώ, γιατί το συνδέουμε με το σορμπέ μηχανής, αυτές τις μικρές “μπετονιέρες” που φτιάχνουν “γρανίτα”, η οποία δεν είναι ούτε γρανίτα ούτε σορμπέ, η υφή της είναι κάτι ενδιάμεσο. Δεν ξέρεις όμως τι βάζουν μέσα. Η γρανίτα είναι κάτι διαφορετικό από το σορμπέ, δεν είναι παγωτό. Παγώνεις σιρόπι με τη γεύση που θέλεις να έχει, χωρίς να είναι σταθεροποιημένο το μείγμα, το βάζεις στην κατάψυξη να γίνει παγοκολόνα και μετά το ξύνεις με το πιρούνι και βγαίνει το γρανιτέ, μεγάλοι κρύσταλλοι που μπορείς να τους δαγκώσεις. Υπάρχει και “μισό σορμπέ”, που μπορεί να περιέχει λιωμένο φρούτο, αλλά έχει ως βάση το νερό, το οποίο υπάρχει περίπτωση να είναι αρωματισμένο (με τσάι π.χ.), αλλά σταθεροποιημένο με σταθεροποιητή παγωτού». Τα σορμπέ που προσφέρει είναι: μανταρίνι με τζίντζερ, σορμπέ κόκκινων φρούτων (με μύρτιλα, βατόμουρα και φραγκοστάφυλα), βερίκοκο-ροδάκινο με δεντρολίβανο, φράουλα, μάνγκο, σορμπέ καρύδας. Κόκκιον, Πρωτογένους 2, Ψυρρή

ΤΑ ΥΠΌΛΟΙΠΑ ΣΟΡΜΠΈ ΓΎΡΩ ΑΠΌ ΤΟ ΣΎΝΤΑΓΜΑ

CREMINO Νίκης 50Α

ΤheGOODLIFO

Σορμπέ σανγκρία με βερίκοκο και ροδάκινο, ροδάκινο-νεκταρίνι, μαύρη σοκολάτα

LA GRECHE

Μητροπόλεως 16Α Φρούτα του δάσους, agrumi (εσπεριδοειδή), λεμόνι-δυόσμος, ούζο με αχλάδι, πεπόνι, φράουλα

-14°

Αθηναΐδος 3

Sun of a beach Yφασμάτινα τσαντάκια με tropical σχέδια. www.sunofabeach.com

26 lifo – 7.6.18

Μπανάνα, φράουλα, λεμόνι, σοκολάτα, μέντα με σοκολάτα, σουσάμι, ιπποφαές

TOP

kειμενο μεροπη κοκκινη

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

JOANNA LOKA & ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ

EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ

Στυλίστριες

Κορίτσια, τι είναι το Laundrettes Project που βλέπω στο Instagram; Η δράση μας ξεκίνησε εδώ και κάποιους μήνες, δύο χρόνια μετά τη γνωριμία μας στη σχολή μόδας όπου φοιτήσαμε. Θελήσαμε να ασχοληθούμε με το styling και oυσιαστικά χρησιμοποιούμε το hype του Instagram ως μέσο προβολής της δουλειάς μας, δημιουργώντας ένα διαδικτυακό portfolio που στόχο έχει να αναδείξει την αισθητική μας με τη χρήση αναλογικής κάμερας. Δηλαδή τι ακριβώς κάνετε; Έχουμε κάνει κάποια δικά μας αυτόνομα editorials/projects. Στη συνέχεια προέκυψαν κάποιες συνεργασίες με διάφορα ελληνικά brands τα οποία θεωρούμε σούπερκουλ, όπως τα DxD, Mohxa clothing, Somf και Brainshot. Γενικά, το πρότζεκτ δεν περιορίζεται μόνο στο πλαίσιο της βιομηχανίας της μόδας, καθώς έχουμε πάρει μέρος σε βιντεοκλίπ και σε ταινίες μικρού μήκους ως ενδυματολόγοι και σκηνογράφοι. Μας ενδιαφέρει η δημιουργία της εικόνας σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Ένας από τους στόχους μας στο άμεσο μέλλον είναι η παραγωγή κάποιων δικών μας κομματιών, ρούχων και αξεσουάρ. Ποια είναι η πιο τρελή φωτογράφιση που κάνατε μέχρι στιγμής; Σε όλες σχεδόν τις φωτογραφίσεις υπάρχουν αστεία περιστατικά. Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε μία, αυτή θα ήταν μια φωτογράφιση σε μια αποθήκη με φιάλες οξυγόνου. Το fun fact της υπόθεσης είναι ότι ανακαλύψαμε την υψοφοβία της Jo όταν έπρεπε να τραβήξουμε μια φωτογραφία σε ένα ανυψωτικό μηχάνημα. Και την καθόλου ψύχραιμη στάση της Κωνσταντίνας μπροστά σε μια σπασμένη λάμπα φθορίου και στους κινδύνους του υδραργύρου. Πώς θα χαρακτηρίζατε το στυλ σας; Jo: Το δικο μου έχει αναφορές στα late ’60s και ’70s, είναι androgene, japan culture με πιο μίνιμαλ τάσεις. Κωνσταντίνα: Στα ’90s, στο trash, στο πoπ, στην υπερβολή. Τι σας αρέσει στο στυλ των Αθηναίων; Όλα τα μπερδεμένα, αυθεντικά και μοναδικά στυλ που βλέπουμε στον δρόμο. Τι φοράτε σήμερα και πόσο κοστίζει; Jo: Tresure House Vintage Kimono (€60,00), Mohxa Socks (€12,00). Κωνσταντίνα: DxD T-shirt (€40), O-mighty Skirt (€45,00).

The Laundrettes Project Instagram: @thelaundrettes

7.6.18 – lifo

KET H MARA RC RESE ΤΟΜΈΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΉΣ ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ ΤΗΣ MYTILINEOS

Η Avon και το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «TAKE PART» Η Avon στήριξε με περίσσιο πάθος το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «TAKE PART» που σχεδίασε από κοινού με την οργάνωση Άγονη Γραμμή Γόνιμη για να ευαισθητοποιήσει εφήβους που ζουν σε μικρότερες κλειστές κοινωνίες σχετικά με φαινόμενα κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας. Κεντρικό ρόλο σε αυτήν τη δράση είχε η Άγονη Γραµµή Γόνιµη, με αποστολή της αυτήν τη φορά να γνωστοποιήσει το θέμα της κακοποίησης σε μαθητές γυμνασίου και της πρώτης τάξης του λυκείου σε οκτώ νησιά της Ελλάδας (Κύθηρα, Μύκονος, Τήνος, Σαντορίνη, Απείρανθος Νάξου, Δονούσα, Αστυπάλαια, Θηρασιά). Πρόκειται για μια εκπαιδευτική δραστηριότητα που περιλαμβάνει διαδραστικά παιχνίδια τέχνης. Με τη βοήθεια ειδικών εκπαιδευτικών και παιδοψυχολόγων πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις σε μικρές ομάδες εφήβων ηλικίας 13-16 ετών για να τους ευαισθητοποιήσουν και να μεταμορφώσουν συμπεριφορές με επιθετικά και συγκρουόμενα συναισθήματα σε θετική στάση ζωής.

Στο πλαίσιο αυτό, η Protergia θα είναι ο Ονομαστικός Χορηγός του Athens Street Pole Vault και θα «δώσει την ενέργειά της» στον σημαντικό και ενταγμένο στο διεθνές πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Στίβου διεθνή Αγώνα Άλματος επί Κοντώ Γυναικών που θα διεξαχθεί την Παρασκευή 22 Ιουνίου στην πλατεία Συντάγματος, με τη συμμετοχή κορυφαίων αθλητών, όπως η Ελληνίδα Ολυμπιονίκης Κατερίνα Στεφανίδη και η παγκοσμιονίκης Νικόλ Κυριακοπούλου, καθώς και άλλων σημαντικών αθλητριών του παγκόσμιου αθλητικού στερεώματος.

Νέα στρατηγική Total Beverage Company, νέα εποχή Coca-Cola Η Coca-Cola παρουσίασε τη νέα, παγκόσμια στρατηγική της «Total Beverage Company» και πώς αυτή ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα. Με σεβασμό και ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο, στην κοινωνία και στο περιβάλλον, η στρατηγική δίνει έμφαση στην ανάπτυξη νέων προϊόντων για να προσφέρει στους καταναλωτές όλων των ηλικιών όλο και περισσότερες επιλογές και προϊόντα που κάνουν κάθε στιγμή της ημέρας τους πιο ευχάριστη και πιο απολαυστική. Στο πλαίσιο της ανανέωσης της κατηγορίας των αναψυκτικών, το 2018 λανσάρει στην Ελλάδα τη Fanta πορτοκαλάδα με 30% λιγότερη ζάχαρη και 20% χυμό πορτοκάλι, τη Fanta πορτοκαλάδα και τη λεμονάδα Zero χωρίς θερμίδες και με γλυκαντικό από το φυτό στέβια, τη Sprite Zero Λεμόνι Μέντα, καθώς και δύο νέες γεύσεις Schweppes με λεμόνι και μαστίχα-μέντα, χωρίς ζάχαρη, γεύση εμπνευσμένη από την Ελλάδα και διαθέσιμη μόνο στη χώρα μας.

Στη Lidl Ελλάς στηρίξαμε τον «1ο Αττικό Αγώνα Δρόμου - Όλοι Μαζί Μπορούμε» H LIDL Ελλάς στήριξε τον «1ο Αττικό Αγώνα Δρόμου - Όλοι Μαζί Μπορούμε» που πραγματοποιήθηκε σε 22 δήμους την Κυριακή 20 Μαΐου 2018, προσφέροντας είδη πρώτης ανάγκης. Ο κάθε αγώνας περιλάμβανε διαδρομή τρεξίματος 5 χλμ. και δυναμικού βάδην 5 χλμ. Κάθε δήμος σχεδίασε τη δική του διαδρομή με ακριβές σημείο εκκίνησης και τερματισμού. Το συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε από τον αγώνα δρόμου θα μετατραπεί άμεσα σε τρόφιμα που θα παραδοθούν στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του αντίστοιχου δήμου. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 15 τόνοι τροφίμων, ποσότητα που θα προσφέρει σημαντική ανακούφιση στους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση.

ΤheGOODLIFO

Νέα σειρά NIVEA SUN Protect & Bronze Το NIVEA SUN γι’ ακόμα ένα καλοκαίρι καινοτομεί και συνδυάζει για πρώτη φορά αντηλιακή προστασία, φυσικό μαύρισμα και την πρωτοποριακή τεχνολογία κατά των λεκέδων στη νέα σειρά NIVEA SUN Protect & Bronze. Η κορυφαία προστασία NIVEA SUN συνδυάζεται με το υπέροχο φυσικό μαύρισμα στη σειρά Protect & Bronze. Η εξελιγμένη σύνθεση με αντηλιακά φίλτρα ευρέος φάσματος UVA/UVB προστατεύει αποτελεσματικά την επιδερμίδα, ενώ το εκχύλισμα γλυκόριζας που περιέχει ενεργοποιεί τη φυσική διαδικασία παραγωγής μελανίνης. Χάρη σε αυτήν τη φυσική διαδικασία των κυττάρων αποκτούμε ένα χρυσαφένιο, ομοιόμορφο μαύρισμα διαρκείας, χωρίς καθόλου χρωστικές ουσίες. Ενισχυμένη με την τεχνολογία κατά των λεκέδων αντηλιακού που η NIVEA παρουσίασε πρώτη το 2017, η ανανεωμένη σύνθεση της NIVEA SUN Protect & Bronze βοηθά στη μείωση της έντασης των λεκέδων αντηλιακού μετά την πλύση.

Αθήνα, «Πόλη των Πρωταθλητών» Ένα επικό ματς χρειάζεται μια επική προβολή, γι’ αυτό η Heineken, με το «City of Champions», συγκέντρωσε φιλάθλους απ’ όλο τον κόσμο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Ελλάδα! Φέτος επιλέχθηκε η Αθήνα ως «Πόλη των Πρωταθλητών» για να προσφέρει μια αξέχαστη εμπειρία κατά τον τελικό του UEFA Champions League μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Λίβερπουλ. Το συναρπαστικό Σαββατοκύριακο ξεκίνησε την Παρασκευή το βράδυ. Στην ταράτσα της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, με θέα το λεκανοπέδιο της Αθήνας, εκλεκτοί καλεσμένοι και φίλαθλοι απ’ όλο τον κόσμο απολάμβαναν μία Heineken όταν ο νικητής του 1998 UEFA Champions League, Φερνάντο Μοριέντες, έκανε την έκπληξη, περνώντας μέσα από μια «τζαμαρία» από ζάχαρη! Έτσι, οι τυχεροί παρευρισκόμενοι συνομίλησαν μαζί του και τον ρώτησαν ποια από τις πρώην ομάδες του θα υποστήριζε.

ΤheWeek

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα

ΣΙΝΕΜΑ

ΒΙΒΛΙΟ

LAST PAGE

Όλες οι νέες ταινίες από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.

Ο Θρύλος του Ασλάν Καπλάν του Θωμά Κοροβίνη.

Όσα ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα.

σελιδα

WORLD CLASS FINE DRINKING Premium spirits, signature cocktails, δημιουργοί από τον κόσμο του ποτού αλλά και καλλιτέχνες θα μας περιμένουν στη μεγάλη γιορτή του καλού ποτού. Ο παγκόσμιος θεσμός World Class Fine Drinking που μυεί τους Αθηναίους στη φιλοσοφία και στην κουλτούρα του καλού ποτού είναι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά γεγονός. Φέτος, όμως, έρχεται ανανεωμένος με ένα νέο, πολύ ιδιαίτερο concept που θα μας ταξιδέψει στον κόσμο του Craftsmanship και θα μας χαρίσει μια αξέχαστη εμπειρία! Για τρεις ημέρες, από 7 έως 9 Ιουνίου, η παγκόσμια πλατφόρμα bartending θα βρίσκεται συγκεντρωμένη σε έναν ιδιαίτερο χώρο, ένα μυστικό διαμάντι της πόλης, στο νεοκλασικό κτίριο της οδού Ακαδημίας 23. Οι καλεσμένοι της μεγάλης αυτής γιορτής θα ζήσουν μια ξεχωριστή εμπειρία, η οποία θα τους ταξιδέψει στον κόσμο της δεξιοτεχνίας και της δημιουργίας. Οκτώ φαντασμαγορικά pop-up bar με premium spirits, δημιουργοί από τον κόσμο του καλού ποτού που συναντούν τα premium brands του World Class αλλά και σχεδιαστές, καλλιτέχνες, σεφ και city strollers καταλαμβάνουν κάθε γωνιά και ετοιμάζονται να μοιραστούν την τέχνη και τη μοναδικότητά τους μαζί μας. Εκλεπτυσμένες γεύσεις, premium spirits με πλούσια ιστορία και κληρονομιά, κλασικά και πρωτότυπα serves, signature cocktails από εκλεκτά υλικά και δημιουργοί από τον καλλιτεχνικό κόσμο συνθέτουν τη μοναδική εμπειρία που υπόσχεται να μας χαρίσει για άλλη μία χρονιά το World Class Fine Drinking. Το ταξίδι, όμως, στον κόσμο του Craftsmanship δεν σταματάει εδώ αλλά συνεχίζεται σε μια μοναδική γιορτή σε όλη την πόλη με ειδικά μενού και special happenings σε 40 κορυφαία μπαρ της πόλης μέχρι τις 21 Ιουνίου! ä Για περισσότερες πληροφορίες για το World Class Fine Drinking, επισκεφτείτε τη σελίδα του World Class Greece στο Facebook: www.facebook.com/worldclassgreece/

απο τη γεωργια παπασταμου

SmallTalk

ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

EVENTS

Top

Ποιο είναι το αγαπημένο σου ελληνικό νησί, πέρα από τη Δονούσα, και γιατί; Η Κύθνος. Εξαιρετική τοποθεσία, πολύ κοντά στην Αθήνα κι ένα νησί που το έχω συνδέσει με μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου. Ποια είναι η αγαπημένη σου καλοκαιρινή δραστηριότητα; Να είμαι σχετικά κοντά στην παραλία. Βασική «υποδομή» αποτελεί η σκιά, ένα βιβλίο και καφές. Δεν μου αρέσουν οι δραστηριότητες το καλοκαίρι!

1. ΠΑΡΤΙ Amateurboyz are Proud Of You!

Οι Amateurboyz γιορτάζουν την ημέρα του Athens Pride με ένα πάρτι στην αγαπημένη τους Ρωσική Ντίσκο στο Σύνταγμα, απ’ όπου ξεκίνησαν. Καλεσμένοι τους θα είναι δύο resident DJs από δύο διαφορετικά γκέι πάρτι της Ευρώπης, ο Pjotr (aka The Redhead Baby) από το Polari πάρτι της Στοκχόλμης και ο Stathis από το Discosodoma του Λονδίνου. Τη βραδιά θα ανοίξει στις 23:00 ο ClubKid. ä 9/6, Russian Disco Meteorit, Νίκης 11, 24:00, εισ: 8 ευρώ (με ποτό)

σης προσφύγων και μεταναστών στο Καλαί. ä 7-8/6, Μέγαρο Μουσικής, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Χίλτον, 21:00, εισ.: 10-25 ευρώ

3. ΜΟΥΣΙΚΗ Chickn

7.6.18

Ο Ζιλιέν Γκοσλέν, ο νεαρός Γάλλος σκηνοθέτης που παρουσίασε πέρσι τα Στοιχειώδη Σωματίδια του Ουελμπέκ, επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με το έργο του ανερχόμενου συγγραφέα Ορελιάν Μπελανζέ. Στο 1993 συγγραφέας και σκηνοθέτης αφιερώνουν την παράσταση στις σύγχρονες ευρωπαϊκές μυθολογίες με όχημα τα δύο διασυνοριακά τούνελ, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) και το τούνελ κάτω από τη Μάγχη. Τελευταίο επεισόδιο σε αυτήν τη νέα μυθολογία είναι το στρατόπεδο συγκέντρω-

Πες μου τρία πράγματα που σε κάνουν να γελάς. Η μπέμπα, ο κουμπάρος και η Αμαρυλλίς.

STOEP TH S PR ES ΜΟΥΣΙΚΗ Στη Σκιά Των Βράχων 2018

Ένα από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα της αθηναϊκής ροκ σκηνής, γνωστό για τις εκρηκτικές ζωντανές εμφανίσεις του, παρουσιάζει τη νέα του δουλειά με τίτλο «Wowsers!» στο Gagarin 205. Στον δεύτερο δίσκο της καριέρας τους, που ηχογραφήθηκε live στο τέλος του 2017 και στις αρχές της φετινής χρονιάς, οι Chickn συμπεριέλαβαν εννέα καινούργιες πληθωρικές συνθέσεις σε acid glam ύφος. ä 9/6, Gagarin 205, Λιοσίων 205, 23:00, εισ.: 8-10 ευρώ

4. ΘΕΑΤΡΟ

30 lifo –

Λίγο πριν από την εμφάνισή του στο Yupiyaya, το μεγάλο πάρτι στην παραλία της Δονούσας, ο μουσικός απαντά σε 10 ερωτήσεις.

Πες μου κάτι που έχεις κάνει και είσαι περήφανος γι’ αυτό. Τη μουσική για την παρέλαση των αθλητών στους ευρωπαϊκούς αγώνες του Baku το 2015. Έκανα την παραγωγή και το έργο, στο σύνολό του, το γράψαμε μαζί με τη Σtella.

1993

IOYN.

NTEΪBINT

Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που θυμάσαι; Από τη δισκοθήκη του πατέρα μου, μια συλλογή έργων του Μπέλα Μπάρτοκ. Ένα μεγάλο, εντυπωσιακό, πράσινο κουτί με δίσκους που δεν μπορούσα καν να σηκώσω.

2. ΘΕΑΤΡΟ

7–13

THE FACE

Form.at Με έμπνευση από τον λαϊκό θρύλο του Γεφυριού της Άρτας το νέο έργο της ομάδας Α priori αποτελεί μια χορογραφική αλληγορία για το συνεχές χτίσιμο και γκρέμισμα των ανθρώπινων σχέσεων, για τις αντιφάσεις που μας ενώνουν και μας χωρίζουν, για την κοινωνική ουτοπία. Το ντουέτο για δύο ερμηνευτές συνδυάζει ετερόκλητες αναφορές, από το ηπειρώτικο βήμα των παραδοσιακών χορών μέχρι τις πολεμικές τέχνες. ä 6-10/6, Bios, Πειραιώς 84, Τετ.-Κυρ. 21:00, εισ.: 6-10 ευρώ

Εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες στο Θέατρο Βράχων πραγματοποιείται ένα από τα πιο πλούσια φεστιβάλ της Αττικής. Την έναρξη της φετινής διοργάνωσης θα κάνει ο Θάνος Μικρούτσικος με δύο live, ένα στις 7 και ένα στις 8 Ιουνίου. 7-8/6, Θέατρο Βράχων, Βύρωνας, εισ: 12-18 ευρώ

Ένα καινούργιο κομμάτι που άκουσες και ξετρελάθηκες; Αντικειμενικά, από τα highlights της χρονιάς (και του καλοκαιριού) είναι το «It makes you forget» από την Peggy Gou. Ένα παλιό κομμάτι που άκουσες και αναρωτήθηκες πώς δεν το είχες ανακαλύψει τόσο καιρό; Το «Bach off» του Nicolas Godin. Μέλος του γαλλικού συγκροτήματος AIR, είχε κυκλοφορήσει έναν εξαιρετικό δίσκο πριν από μερικά χρόνια με τίτλο «Contrepoint». Δυστυχώς, δεν πήγε πολύ καλά σε πωλήσεις και δεν κατάφερε να «φύγει» εκτός Γαλλίας αυτός ο δίσκος, αλλά είναι πραγματικά εξαιρετικός και άργησα να τον πάρω χαμπάρι. Τι ακούς για να ξυπνήσεις; Ειδήσεις. Γενικά, το ραδιόφωνο το εκτιμώ ακόμα για κάποιες εκπομπές λόγου. Ίσως αυτό να είναι και το μέλλον του. Αλλά, ναι, το πρωί ειδήσεις. Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη είδηση που άκουσες τελευταία; Η χειρότερη είδηση, σίγουρα το εκτεταμένο φακέλωμα και η διαχείριση των προσωπικών μας δεδομένων από το δίκτυο του Facebook, κάτι που όλοι βέβαια γνωρίζαμε, αλλά κάνεις μας δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος του σκανδάλου. Η καλύτερη είδηση, η αποκλιμάκωση, με κάποιον μαγικό τρόπο, της κατάστασης στη Βόρεια Κορέα. Ίσως το μοναδικό καλό στο οποίο έχει (όντως;) συμβάλει ο Τραμπ μέχρι στιγμής. Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι αυτήν την εποχή; Αγαπημένο και κάτι που σίγουρα θα παίξει στο Yupiyaya στη Δονούσα: NTEΪBINT & Stella - A State Nearby (Adam Port Calypso Remix). Yupiyaya, 15-17/6, Δονούσα, Κέδρος Beach Bar, εισ.: 15-20 ευρώ

5. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ George Condo at Cycladic

DANCE Big In Small weekend Mουσικό τριήμερο με καλεσμένους 14 DJs και παραγωγούς. Την Παρασκευή στα decks oι Kalipo, Spyros Pagiatakis, Marsha και Black Athena, το Σάββατο oι Kelvin Andrews, Sp Ps και Professional Crap Dancers και την Κυριακή oι Petros Floorfiller, Marsha, Nikolas Gale, John Chouliaras, Clubkid και Photoharrie.

Στην πρώτη μεγάλη ατομική έκθεση του George Condo στην Ελλάδα θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ζωγραφικά έργα, γλυπτά και σχέδια που καλύπτουν τα σαράντα χρόνια πορείας του καλλιτέχνη. Ο Condo συνέβαλε καταλυτικά στην αναβίωση της αναπαραστατικής ζωγραφικής στην Αμερική τη δεκαετία του ’80 και συνεχίζει να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς γλύπτες και αναπαραστατικούς ζωγράφους μέχρι και σήμερα. ä 8/6-14/10, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι. Δευτ., Τετ., Παρ., Σάβ.: 10:00-17:00, Πέμ. 10:00-20:00, Κυρ. 11:00-17:00, εισ.: 5-7 ευρώ

6. ΜΟΥΣΙΚΗ Xeno & Oaklander / Lip Forensics

8-10/6, Mosaiko Cocktail Bar, Λαοδίκης 30, Γλυφάδα, 22:00

Stanislav Tolkachev Ο Ουκρανός DJ και παραγωγός της techno έρχεται στο Temple. Μαζί του θα είναι οι Jokasti & Nek, ενώ το ζέσταμα αναλαμβάνει ο συνιδιοκτήτης του Cannibal Radio, Simos Ares. Τη βραδιά θα κλείσει το 1/3 των Analogue, a.metz. 9/6, Temple Athens, Ιάκχου 17, 00:30, εισ.: 10 ευρώ

Blend: Dennis Ferrer To Bolivar Beach Bar υποδέχεται έναν από τους πλέον αγαπημένους DJs/ παραγωγούς της dance, τον Dennis Ferrer. Ο Νεοϋορκέζος ψηφίστηκε από το Beatport το 2009 ως ο Νο1 DJ στον κόσμο και το 2010 σάρωσε όλα τα charts με τη μεγάλη παγκόσμια επιτυχία του «Hey Hey». 9/6, Bolivar Beach Bar, Ακτή του Ηλίου, Άλιμος, 21:00, εισ.: 10 ευρώ

Οι Νεοϋορκέζοι Xeno & Oaklander είναι ένα από τα πιο ανερχόμενα σύγχρονα ονόματα στον αναλογικό synth και minimal wave ήχο. Ενώ ξεκίνησαν να γράφουν μουσική για ταινίες το 2004, η πρώτη τους προσωπική κυκλοφορία ήρθε το 2009 με το «Sentinelle». Οι Zade & Ekelon ή, αλλιώς, Lip Forensics που θα εμφανιστούν μαζί με το αμερικανικό δίδυμο είναι γνωστοί από διάφορα πρότζεκτ, όπως τα Zebra Tracks, Berlin Brides, Le Page, Delightful, Wanna Be James?, Palyria και Egg Hell. ä 7/6, Temple Athens, Ιάκχου 17, 20:30, εισ.: 14-17 ευρώ

7. ΠΑΡΤΙ BananaGuuurls Τα BananaBoys, αφού πάρουν μέρος στο Athens Pride, συνεχίζουν το πάρτι στο Ρομάντσο. Καλεσμένη τους θα είναι η queen Imiterasu, η οποία θα τραγουδήσει ζωντανά, τραγούδια διάσημων γυναικών. Η σκηνή του Ρομάντσου θα είναι ανοιχτή για όποιον θέλει να εκφραστεί με οποιονδήποτε τρόπο. ä 9/6, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, είσοδος ελεύθερη

8. ΘΕΑΤΡΟ Raven Revisited

After Pride Inside Out Party Οι Strap-on unicorns γιορτάζουν το Athens Pride με πάρτι στο Spinster. Μαζί τους οι drag queens Zackie Oh και Vanessa Cardui. 9/6, Spinster, Ικτίνου 3, Ομόνοια, 23:00, είσοδος ελεύθερη

Μια σύγχρονη όπερα δωματίου με θέμα τη ζωή του μυστηριώδους Έντγκαρ Άλαν Πόε και την ιδιόμορφη σχέση του με τις γυναίκες ανεβάζει η ομάδα The Medium Project. Το έργο, που παρουσιάζεται σε πρώτη εκτέλεση, ανήκει στον συνθέτη Κωστή Κριτσωτάκη και ερμηνεύεται από δύο τραγουδιστές, έναν αφηγητή και ένα χορωδιακό σύνολο με τη συνοδεία πιάνου. ä 9-11 &15-17/6, Θέατρο Οδού Κυκλάδων, Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 21:15, εισ.: 12 ευρώ

ΘΕΑΤΡΟ Blindfold - Η Νύχτα του Κυνηγιού Η ομάδα ΘΕΑΜΑ (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία) παρουσιάζει τη νέα της παράσταση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ένα έργο-καταγγελία εναντίον των μεθόδων επιβολής, συμμόρφωσης και υπακοής σε κανόνες. 14-17/6, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, 21:00, εισ.: 10-12 ευρώ

BIG IN SMALL WEEKEND ΣΤΟ

MOSAIKO

14 γνωστοί DJs και παραγωγοί αναλαμβάνουν τα decks για τρεις νύχτες, 8, 9 και 10 Ιουνίου. Πιστό στο ραντεβού με ό,τι πιο φρέσκο στη μουσική σκηνή, το MOSAIKO, το μικρό κοκτεϊλάδικο στη Γλυφάδα που δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τις μουσικές του επιλογές, επιστρέφει φέτος δυνατά με ένα τριήμερο που υπόσχεται πολύ χορό. Για τρίτη χρονιά καλωσορίζει το καλοκαίρι με ένα πλούσιο πρόγραμμα στις 8, 9 & 10 Ιουνίου, με 14 γνωστούς DJs και παραγωγούς να αναλαμβάνουν τα decks. Η πρώτη μέρα ξεκινά δυνατά με ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της Audiolith απ’ το Βερολίνο, τον Kalipo, να πλαισιώνει τους δικούς μας αγαπημένους παραγωγούς Spyros Pagiatakis, Marsha και Black Athena. Ο Βερολινέζος παραγωγός Kalipo που δημιουργεί house με χαμηλά bpm προσγειώνεται στα decks του MOSAIKO για ένα live set γεμάτο από μελωδικούς ηλεκτρονικούς ήχους, βγαλμένους από τα πιο αινιγματικά όνειρά μας. Το Σάββατο 9 Ιουνίου τη σκυτάλη παίρνει ο Άγγλος Kelvin Andrews, καλεσμένος των Professional Crap Dancers, ο οποίος στα 8ωρα + sets που τον χαρακτηρίζουν παίζει από chilled tunes και Balearic έως underground disco και heads down spaced-out deep house. Στα decks του MOSAIKO θα βρεθούν επίσης οι Sp Ps και οι Professional Crap Dancers. Το μουσικό τριήμερο ολοκληρώνεται την Κυριακή 10 Ιουνίου με τον αγαπημένο Petros Floorfiller να μας παρασύρει σε ένα διαγαλαξιακό ταξίδι με το εντελώς funky συνονθύλευμα από Ballearic sounds and beats σκοτεινών και sexy grooves. Μαζί του οι Marsha, Nikolas Gale, John Chouliaras, Clubkid και Photoharrie.

Λαοδίκης 30, Γλυφάδα, 210 8983208

7.6.18 – lifo

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Ακρότητες

Κακό

First Reformed

Σκηνοθεσία: Πολ Σρέιντερ Πρωταγωνιστούν: Ίθαν Χοκ, Αμάντα Σέιφριντ

32 lifo – 7.6.18

του να μετέχει στις διαδηλώσεις εναντίον της ταινίας στο Μισούρι!), ο Σρέιντερ δεν κάνει μόνο μια ταινία για την πίστη, την ελπίδα και την ενοχή αλλά ταυτόχρονα ένα σοβαρό και σκεπτόμενο αντιμιλιταριστικό δράμα με ανοιχτές ερωτήσεις για να αποφύγει την ευκολία του διδακτισμού. Ο Τόλερ βρίσκεται στη μέση δύο οικογενειών: της δικής του, που διαλύθηκε, με δικό του φταίξιμο, όπως του υπαγορεύει η ενοχική ηθική του, και μιας άλλης, που κινδυνεύει άμεσα, για ιδεολογικούς/ιδεαλιστικούς λόγους. Αντί να υποχωρήσει στα συμπονετικά λόγια ενός ευσπλαχνικού πάστορα, υποκύπτει στον ανθρώπινο πειρασμό της παρέμβασης και της δράσης, διότι έχει και μια καταπιεσμένη εκρηκτική πλευρά που περιμένει να αναδυθεί. Εν τω μεταξύ, είναι υπεύθυνος για μια σημαντική για τη μικρή κοινότητα εορταστική τελετή για τον αναπαλαιωμένο ναό που είναι και τουριστικό αξιοθέατο λόγω της ιστορίας του και ο ιερέας του ποιμνίου (ευχάριστη έκπληξη ο κωμικός Cedric the Entertainer στον ρόλο) αναλαμβάνει να παρακολουθεί την πρόοδο της προετοιμασίας και να τον νουθετεί όποτε αντιλαμβάνεται πως ξεστρατίζει από τα καθήκοντα και τη σπαρτιατική απάθεια που επιδείκνυε μέχρι την επίσκεψη της Μέρι και ένα σοβαρό γεγονός που απειλεί να διαταράξει τη νιρβάνα του αλά Ντράγιερ φιλήσυχου χωριού χωρίς διακριτή προσωπικότητα, με την τευτονική εκκλησία να δεσπόζει στο κέντρο του. Οι διάλογοι του πάστορα με τον προϊστάμενό του είναι ένα πυκνό, επιδεικτικό πινγκ πονγκ της αυθεντικής με την εμπορευματοποιημένη άποψη για την εφαρμογή της θρησκείας στις μέρες μας και έρχεται σε αντίθεση με τις γεμάτες συναίσθημα και διακριτικές υπεκφυγές κουβέντες του Τόλερ με τη Μέρι. Κάνοντας μια δημιουργική αναδρομή στα θέματα και τις ιδέες που επικράτησαν στη φιλμογραφία του, ο Σρέιντερ καταλήγει σε ένα ιδιόμορφο sequel του Travis Bickle από τον Ταξιτζή στο πρόσωπο του Τόλερ, εξελίσσοντας τη χριστιανική αποστολή του σε κάτι πιο ελπιδοφόρο και σαφώς λιγότερο ισοπεδωτικό, χωρίς να σπέρνει άμυαλη αισιοδοξία. Ο Ίθαν Χοκ, μακράν, στον ρόλο της καριέρας του. ODEON MAROUSI 3 - ODEON ESCAPE 3 - ODEON STARCITY 3 - ΑΒΑΝΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ,1 - ΑΝΟΙΞΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΚΗΦΙΣΙΑ 1 - ΛΑΟΥΡΑ ΘΕΡΙΝΟ ΡΙΒΙΕΡΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΘΕΡΙΝΟ - ΚΟΡΑΛΙ ΘΕΡΙΝΟ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Με τις Ακρότητες η καριέρα του 71χρονου Πολ Σρέιντερ ολοκληρώνει τον κύκλο της: ο σεναριογράφος του Ταξιτζή και σκηνοθέτης του American Gigolo ξεκίνησε ως θεωρητικός του σινεμά, γράφοντας μια πραγματεία για τον Όζου, τον Ντράιερ και τον Μπρεσόν (Transcendental style in film) στα 24 του χρόνια και τώρα, σεβόμενος τους μέντορές του, ο πάντα ενδιαφέρων σε ιδέες που σπάνια μετουσιώνονται σε σπουδαίες ταινίες Αμερικανός δημιουργός φτάνει στο αποκορύφωμα της θεματικής και του στυλ του με ένα αυστηρού ύφους, απόλυτης διαύγειας φιλμ, με ήρωα έναν ακόμη «χαμένο» άνδρα, τον πρώην στρατιωτικό εφημέριο Τόλερ, ο οποίος έχει χάσει τον γιο του στον πόλεμο, έχει χωρίσει από τη σύζυγό του και πλέον εργάζεται ως πάστορας σε μια μεταρρυθμιστική εκκλησία. Λιτός και αυτάρκης, λιγομίλητος και εργατικός, σαν μπρεσονικός χαρακτήρας από άλλη εποχή, φαίνεται ικανοποιημένος σε μια επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα που διακόπτεται από την επίσκεψη μιας νέας γυναίκας, της Μέρι. Η Μέρι είναι έγκυος και ανησυχεί γιατί ο σύζυγός της δεν είναι μόνο ακτιβιστής αλλά και αρνητικός στην προοπτική να γίνει γονέας ενός παιδιού σε έναν κόσμο γεμάτο βία και άλυτα προβλήματα. Ο Τόλερ φοβάται πως ο προβληματισμένος άνδρας μπορεί να εμπλακεί ενεργά σε βίαιες πράξεις και βλέπει με εξαιρετική συμπάθεια τη Μέρι, που πάντα διακριτικά δείχνει να αναζητά σε αυτόν μια χείρα βοήθειας και κατανόησης. Ωστόσο, η παραμυθία της εκκλησίας καταρρέει όσο περνά ο καιρός και η ρουτίνα γίνεται δυσβάσταχτη, η υγεία του κλονίζεται και η πίστη του φυλλορροεί. Αναρωτιέται βουβά αν η ασκητική ζωή δεν ήταν παρά ένα καταφύγιο για την τραγική απώλεια στη ζωή του και όχι ακριβώς ο φυσικός του προορισμός. Ο Σρέιντερ, ένας βέρος Λουθηρανός που εκκλησιάζεται ακόμα τακτικά (για να θαυμάσει την τέλεια δομή της κυριακάτικης λειτουργίας, όπως υποστηρίζει), υπογράφει το πιο μεστό σενάριό του, τοποθετώντας στο επίκεντρο έναν ακόμη αυτοκαταστροφικό άνδρα, όπως ο ζιγκολό Τζούλιαν Κέι, ο Τζέικ ΛαΜότα στο Οργισμένο Είδωλο και, αν το καλοσκεφτούμε, ο Ιησούς στον Τελευταίο Πειρασμό. Προσέχοντας ιδιαίτερα την ιστορία και τις επιπτώσεις της στις Ακρότητες (είχε σοκαριστεί με τις επιθετικές αντιδράσεις στον Πειρασμό του Σκορσέζε, με τον θρησκευόμενο πατέρα

Κινηματογράφος

Ένας ιερέας μιας μικρής κοινότητας στα προάστια της Νέας Υόρκης παλεύει για να αντιμετωπίσει τη θλίψη που του προκάλεσε μια προσωπική τραγωδία και το τραυματικό παρελθόν του.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΣΑΪΜΟΝ Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Μπερλάντι Πρωταγωνιστούν: Ν. Ρόμπινσον, Κ. Λάνγκφορντ Ένας έφηβος που δεν έχει πει στην οικογένειά του πως είναι ομοφυλόφιλος ερωτεύεται έναν ανώνυμο συμμαθητή του με τον οποίο συνομιλούν μέσω Ίντερνετ.

Παραφράζοντας έξυπνα το ιδίωμα της δύσκολης εφηβείας, η δραματική νεανική κομεντί του Γκρεγκ Μπερλάντι χρησιμοποιεί τον ευγενικό, κοινωνικό Σάιμον, πρωτότοκο γιο μιας αγαπημένης οικογένειας, καλό φίλο, άριστο μαθητή, ευαίσθητο παιδί και πολύ νορμάλ, όπως αυτοχαρακτηρίζεται, ως δούρειο ίππο για την πολλαπλή χρήση της «κανονικότητας». Ο Σάιμον κρατά για τον εαυτό του το μυστικό της ομοφυλοφιλίας και όταν επιτέλους βρίσκει έναν διαδικτυακό φίλο για να μοιραστεί τις αμφιβολίες του για το αν και πότε θα αποκαλύψει τη σεξουαλικότητά του, ένας συμμαθητής του, άτσαλος και αψυχολόγητος, ο οποίος ενδιαφέρεται για μία από τις δύο κολλητές του, ανακαλύπτει την κρυφή αλληλογραφία του από τον υπολογιστή του σχολείου και τον εκβιάζει για να τον βοηθήσει στο δύσκολο συνοικέσιο. Το εξαιρετικό σενάριο προσπερνάει μια βασική αδυναμία της ταινίας, αποσιωπά τη σεξουαλικότητα του Σάιμον, παρουσιάζοντάς τον ως συνονθύλευμα συναισθηματικών συγκρούσεων, με δύο βασικά ευρήματα: δεν προσδιορίζει τον Σάιμον ως θύμα μιας επιθετικής κοινότητας που τον απειλεί, γνωρίζοντας πως οι φίλοι και οι γονείς του μάλλον θα τον αποδέχονταν χωρίς απώλειες και σοκ. Σε επίπεδο πλοκής, μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είναι σίγουρος για την ταυτότητα του φίλου που σταδιακά ερωτεύεται μέσα από τις ανταλλαγές προσωπικών εξομολογητικών μηνυμάτων. Ο Σάιμον, κυρίως μέσα από τη φροντισμένα ταπεινή ερμηνεία του Νικ Ρόμπινσον, μας υπενθυμίζει τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε έναν χώρο όπου όλοι διασκεδάζουν κι εσύ να παρακολουθείς τι συμβαίνει σαν να είσαι εξωτερικός παρατηρητής που αδυνατεί να τα δώσει όλα… VILLAGE MALL 1 - VILLAGE PAGRATI 3 - VILLAGE FALIRO 3 - VILLAGE RENTI 17 - ODEON GLYFADA 1 - ODEON MAROUSI 1 - ODEON ESCAPE 4 - ODEON STARCITY 2 - ΑΕΛΛΩ 1,3 - ΑΝΟΙΞΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΕΚΡΑΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΝΑΝΑ 3,5

ΚΟΡΙΤΣΙ ΓΙΑ ΦΙΛΗΜΑ Σκηνοθεσία: Άμπι Κον, Μαρκ Σίλβερσταϊν Πρωταγωνιστούν: Έ. Σούμερ, Μ. Γουίλιαμς Μια γυναίκα ξυπνά από ένα χτύπημα πιστεύοντας πως είναι η πιο όμορφη και ικανή γυναίκα στον πλανήτη.

Όπως και στην προηγούμενη ταινία της, το Snached, η Έιμι Σούμερ δεν έχει κανένα πρόβλημα να αναλάβει τον ρόλο της χοντρής. Όχι της συμπαθητικής γεματούλας ή της παχουλής με κάποια θέματα που θα ξεπεραστούν με λίγη καλή προσπάθεια αλλά της βαριάς κοπέλας που όλοι κοροϊδεύουν, κανείς δεν επιθυμεί να τα φτιάξει μαζί της και το μέλλον της την προορίζει για συγκεκριμένες παρέες. Μόνο που η Σούμερ είναι εφευρετική και γυρίζει το πάχος σε αστείο με απρόοπτα. Στο Κορίτσι για Φίλημα, μετά από μια γερή πτώση από το ποδήλατο του γυμναστηρίου, παθαίνει μια επιφοίτηση αλά Big και θεωρεί πως είναι σέξι και ποθητή, τόσο γοητευτική και ακαταμάχητη, που εν-

νοείται πως θα πιάσει δουλειά στη ρεσεψιόν ενός οίκου καλλυντικών. Η εκδίκηση της Σούμερ ολοκληρώνεται όταν μια στρατιά όμορφων γυναικών υποτάσσονται στο μπρίο και την αυτοπεποίθησή της και αποκαλύπτουν τις ανομολόγητες ανασφάλειές τους, άμεσα ή έμμεσα, μέσα από την τρελή πορεία της σαρωτικής αφέλειας Ρενέ Μπένετ. Η ταινία μοιάζει να μην εθελοτυφλεί στις δικές της δραματικές αφέλειες, παραπέμποντας σε εκμοντερνισμένο screwball στην προσπάθειά της να κάνει τάκλινγκ σε όλα τα κλισέ για τον σωματικό εκφοβισμό, αλλά βασίζεται στη δυναμική προσωπικότητα της Σούμερ, καθώς και στην πειστική ρομαντική προσέγγισή της με τον συμπρωταγωνιστή της Ρόρι Σκόβελ. Διότι, αντίθετα από τη Μελίσα Μακάρθι, η Σούμερ δεν είναι μόνο καρατερίστα αλλά διαθέτει την προσωπικότητα της ρομαντικής της διπλανής πόρτας. ODEON MAROUSI 3 - ODEON STARCITY 8 - ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 2 - ΑΡΙΑΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΝΑΝΑ 4 - ΦΙΛΙΠ ΘΕΡΙΝΟ - ΦΙΛΟΘΕΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΚΤΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΟΜΑ ΘΕΡΙΝΟ

ΓΚΟΝΤΑΡ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Σκηνοθεσία: Μισέλ Χαζαναβίσιους Πρωταγωνιστούν: Λ. Γκαρέλ, Στ. Μάρτιν Η επιρροή του Μάη του ’68 στον Γκοντάρ, που από διάσημος σκηνοθέτης θα μετατραπεί σε μαοϊστή περιθωριακό καλλιτέχνη.

Mετά την αναπάντεχη, παγκόσμια επιτυχία του Artist και την παταγώδη αποτυχία του remake του Φραντζ Τσίνεμαν The Search, o Χαζαναβίσιους τα καταφέρνει περίφημα και διασκεδαστικά, φτιάχνοντας ένα φιλμ εντελώς αλά Γκοντάρ, βασισμένο στο «μαρτυριάρικο» μυθιστόρημα της Βιαζέμσκι. Ο Χαζαναβίσιους κατασκευάζει μια πλοκή γύρω από τη σύντομη σχέση του Γκοντάρ με τη δεύτερη, μετά την Άννα Καρίνα του Masculin-Feminin, μούσα του για να περιγράψει κινηματογραφικά, με μια παιγνιώδη δομή που μοιράζεται σε κεφάλαια, βινιέτες και αντικρουόμενης σημασίας, σχεδόν σουρεαλιστικά και πολύ γκονταρικά τσιτάτα, την απογοήτευση του Γάλλου συνδημιουργού του νέου κύματος από το επαναστατικό ρεύμα του Μάη του ’68. Η απόφασή του να δώσει τέλος στην περσόνα του τρομερού παιδιού και να κατέβει στα φλεγόμενα αμφιθέατρα, όπου οι φοιτητές οσμίστηκαν την ανταγωνιστική του προβοκάτσια και τον έκραξαν κανονικά προς μεγάλη του αδιαφορία, είχε ως αποτέλεσμα τη στροφή του στον ποθούμενο σκληρό ριζοσπαστισμό, τη συνειδητή απόδρασή του σε ένα αδιαπέραστο σύμπαν με ταινίες που άλλοτε θυμίζουν αχνά ποιoς ήταν και πιο συχνά μοιάζουν να βγήκαν από το μυαλό του, με αποκλειστικό παραλήπτη τον ίδιο. Σε πείσμα του παντοδύναμου υποβρυχίου Redoutable, ο αμφίβολος Γκοντάρ βασανιζόταν από τον διαχωρισμό σινεμά και πολιτικής και στη διαδρομή των περίπλοκων αξιωμάτων του έθαβε τους συναδέλφους του (τον Τριφό, τον Μπερτολούτσι, τον Φερέρι), βασάνιζε ψυχολογικά τη γυναίκα που τον λάτρευε και προσέβαλλε τους φίλους του, τους γνωστούς του, ακόμη και τους φαν που τον πλησίαζαν για να του εκφράσουν τον θαυμασμό τους, από την πιο mainstream Περιφρόνηση μέχρι τον εμβληματικό Τρελό Πιερό. Ωστόσο, ο Λουί Γκαρέλ, σε μια πολύ δύσκολη μεταμόρφωση, τον ενσάρκωσε πολύ πειστικά ως ένα ανθρώπινο καρτούν που πέφτει και σπάει τα γυαλιά του (συμβολίζοντας την περιστασιακή μυωπία του έναντι του περιβάλλοντος), επιδίδεται σε λεκτικά αστεία και gags για να κάνει τη διαφορά αλλά και τον έξυπνο, έναν ψυχρό διανοούμενο σε μυστική αποστολή. Ποτέ, ωστόσο, στην ταινία δεν σκιτσάρεται ως τέρας, γιατί η σατιρική της προσέγγιση συνάδει με το αυτοδημιούργητο, μυθολογικό κουβάρι που ήταν ο Γκοντάρ. ΛΑΪΣ ΘΕΡΙΝΟ

JURASSIC WORLD, ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΕΠΕΣΕ Σκηνοθεσία: Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα Πρωταγωνιστούν: Κ. Πρατ, Μ. Ντ. Χάουαρντ Όταν το ηφαίστειο του νησιού γίνεται ενεργό, οργανώνεται εκστρατεία διάσωσης των δεινοσαύρων για να μην εξαλειφθούν.

Το Βασίλειο Έπεσε, sequel του Jurassic World, κινείται στο επιθετικό ύφος της αντίστοιχης συνέχειας του Jurassic Park, του Χαμένου Κόσμου. Ως συνήθως, τα παιδιά δεν πεθαίνουν στη σειρά των Jurassic αλλά αντικαθίστανται με άλλα, όμως η μετανοημένη Κλερ και ο λίγο Ιντιάνα Τζόουνς Όουεν καλούνται να σώσουν την κατάσταση, όταν η έκρηξη ενός ηφαιστείου απειλεί τις εναπομείνασες σαύρες στη νήσο Νουμπλάρ και κάποιοι επιτήδειοι υποτίθεται πως έχουν σχέδια για τη φυγάδευσή τους. Ο Μπαγιόνα, του Ορφανοτροφείου και του Impossible, αντικαθιστά τον Κόλιν Τρεβόρoου που πέρασε στην παραγωγή και σκηνοθετεί με έλεγχο της τεράστιας κλίμακας, αιχμή στις σκηνές δράσης κι ένα ντελτορικό σασπένς στην αίσθηση των τεράτων, και ειδικά της νέας εργαστηριακής εφεύρεσης που λέγεται Indominus Rex, κράμα του Τυραννόσαυρου και του Βελοσιράπτορα. Μετά το πρώτο εικοσάλεπτο η περιπέτεια είναι ασταμάτητη και το Βασίλειο Έπεσε παραδίδει ευπειθώς ό,τι ακριβώς υπόσχεται, σεβόμενο την παράδοση του Σπίλμπεργκ και του είδους, αλλά και τις προσδοκίες του θεατή για χορταστικό έπος. VILLAGE RENTI ΘΕΡΙΝΟ,2,4,7,8,10,20 - VILLAGE MALL 2,4,5,7,14 - VILLAGE PAGRATI 4,5 - VILLAGE FALIRO 6,7,8 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2 - ODEON MAROUSI 2 - ODEON ESCAPE 1,6,8 ΘΕΡΙΝΟ - ODEON STARCITY 1,6,7 - ΑΕΛΛΩ ΘΕΡΙΝΟ,4 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ,3 - ΑΙΓΛΗ 1 - ΑΜΥΝΤΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΝΟΙΞΗ ΑΡΙΑΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - ΘΗΣΕΙΟΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΝΑΝΑ 1,2,3 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΘΕΡΙΝΟ,1,3 - ΦΛΕΡΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΕΞ ΘΕΡΙΝΟ - TYMVOS 2 ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ - ΣΙΝΕ ΓΕΡΑΚΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΣΣΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΖΕΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ ΘΕΡΙΝΟ

ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΓΑΛΑΖΙΟ Σκηνοθεσία: Βιμ Βέντερς Πρωταγωνιστούν: Αλ. Βικάντερ, Τζ. Μακαβόι Η απομόνωση δύο ανθρώπων παρασύρει τη σκέψη τους στα Χριστούγεννα του προηγούμενου έτους, όταν μια τυχαία συνάντηση οδήγησε σε ένα θυελλώδες ειδύλλιο.

Σε μια ακόμη εφαρμογή του δικού του «τόσο μακριά, τόσο κοντά», ο Βιμ Βέντερς καταπιάνεται με ένα σύντομο, δυνατότερο ρομάντσο ανάμεσα στην Ντανιέλ, μια ερευνήτρια έμβιων οργανισμών στον βυθό των ωκεανών, και τον Τζέιμς, έναν κατάσκοπο από τη Σκωτία, ο οποίος κινείται στην Αφρική με μυστική ταυτότητα. Η απουσία είναι εντονότερη στην ατζέντα του Γερμανού σκηνοθέτη, αλλά ο τρόπος που επιλέγει να παραλληλίσει τη δράση κουράζει και αποπροσανατολίζει με τη στοχαστικότητα και την επίμονη συμβολική αναφορά στο υδάτινο στοιχείο. Η Ντανιέλ ξοδεύει ατελείωτες ώρες και ημέρες πριν επιβιβαστεί στο υποβρύχιο για τα βάθη του Ατλαντικού και ο Τζέιμς είναι αιχμάλωτος τζιχαντιστών και ανταλλάσσει ανθρωπιστικές κουβέντες με γεωπολιτικό νόημα με έναν γιατρό που λειτουργεί ως πρόσχημα για το φιλότιμο – έναντι του φονταμενταλισμού φυσικά. Σε αναδρομή παρακολουθούμε το καλύτερο κομμάτι της ταινίας, δηλαδή τα κοντινά της Αλίσια Βικάντερ και του Τζέιμς Μακαβόι να δίνουν υπόσταση σε δυο ψυχές που συναντιούνται τυχαία και μοιραία σε μια ειδυλλιακά χειμωνιάτικη παραλία της Γαλλίας και όλο το υπόλοιπο διάστημα, σπαρμένο μέσα στις δύο ώρες, κυριαρχεί το κοινωνικό σενάριο με ψήγματα θρίλερ και ελάχιστο σασπένς. ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 4 - ΒΑΡΚΙΖΑ 3 ΘΕΡΙΝΟ - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΚΟΡΑΛΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΙΕΛ ΘΕΡΙΝΟ - ΧΛΟΗ ΘΕΡΙΝΟ

Τι θα πιούμε φέτος το καλοκαίρι;

Ροζέ! Να η απάντηση όσων ξέρουν στην ερώτηση «ποια είναι η μόδα σήμερα στο κρασί;». Ξεκίνησε πριν από χρόνια στη Γαλλία και κατέκτησε όλο τον κόσμο, τα τελευταία χρόνια και την Ελλάδα. Τώρα το καλοκαίρι τα διάσημα νησιά μας πλημμυρίζουν με ροζέ κρασιά και είναι αλήθεια πως τους ταιριάζουν πολύ. Κορωνίδα της νέας τάσης είναι τα ανοιχτόχρωμα ροζέ, με πορτοκαλί έως σομόν ανταύγειες, στο στυλ δηλαδή της Προβηγκίας, που τόσο στα αρώματα όσο και στη γεύση μοιάζουν πιο πολύ με λευκά κρασιά παρά με κόκκινα. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο! Μόδα, τάση ή ό,τι άλλο, τα ροζέ κρασιά γίνονται όλο και καλύτερα, αποκτώντας μάλιστα όλο και πιο ευφάνταστες συσκευασίες. Πίσω από τη μόδα, όμως, υπάρχει και η ουσία! Ουσία γευστικότατη και αρωματική, όπως είναι τα περισσότερα ροζέ, τα οποία, ανάλογα με το προφίλ τους, ταιριάζουν με διαφορετικά φαγητά και στο σύνολό τους μπορούν να καλύψουν οποιαδήποτε γευσιγνωστική ανάγκη. Πού να βγάλεις, όμως, άκρη με τόσα ροζέ που κυκλοφορούν ήδη και βγαίνουν συνεχώς ως νέες ετικέτες; Η απάντηση είναι εύκολη και μία: πας στο Drink Pink, Rosé Wine Extravaganza, στη μοναδική παρουσίαση γευσιγνωσίας 110 ελληνικών και ξένων ροζέ κρασιών που διοργανώνεται την Κυριακή 10 Ιουνίου στο ξενοδοχείο Χίλτον (12:00-20:00). Διοργανωτής της και ταυτόχρονα εγγύηση είναι η μεγαλύτερη έκθεση ελληνικού κρασιού στον κόσμο, το Οινόραμα. Με είσοδο 8 ευρώ δοκιμάζεις απερίσπαστα 110 υπέροχα ροζέ κρασιά όλων των στυλ δίπλα στην πισίνα του ξενοδοχείου. Παίρνεις ποτήρι γευσιγνωσίας, κατάλογο-οδηγό με φοβερές πληροφορίες για τα ροζέ κρασιά, ενώ βρίσκεις κι άλλες ευχάριστες εκπλήξεις, όπως το κατάστημα ρούχων Dressing Bar με δημιουργίες σε ροζ αποχρώσεις, το οποίο θα κληρώσει δωροεπιταγή 200 ευρώ. Τι άλλο να ζητήσεις από το κρασί σου για το καλοκαίρι που ήρθε κιόλας;

7.6.18 – lifo

καρτ ποσταλ απο τη μεγαλη πυρκαγιά του 1917

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

«Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν»

Tο μεγάλο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη Ο γνωστός συγγραφέας και δημιουργός επιστρέφει με ένα μεγάλο μυθιστόρημα αφιερωμένο στον έρωτα και τη Θεσσαλονίκη, εξιστορώντας ένα μοιραίο ρομάντζο τις δραματικές ώρες της καταστροφικής πυρκαγιάς του 1917.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

34 lifo – 7.6.18

άθε βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη θαρρείς πως προσθέτει άλλο ένα κομματάκι στο παζλ του ελληνικού πολιτισμού, ποτισμένο στα αρώματα, την πολυσημία και τη μεγαλοθυμία του, χωρίς κανένα σκόντο σε αυτό που λέμε αφηγηματικότητα. Οι ήρωές του, ακόμα και στην αμαρτία τους, φαίνεται να μεγαλουργούν σαν ξεφτισμένοι άγιοι στις βυζαντινές εικόνες, χαραγμένοι για πάντα στο ασυνείδητο μιας πόλης που διαπερνά σχεδόν κάθε αφήγημα του συγγραφέα. Αυτήν τη φορά η Θεσσαλονίκη με τους αλλόκοτους πρωταγωνιστές της –και πρώτον απ’ όλους έναν ενσαρκωμένο Μιχαήλ Άγγελο, έναν νέο πολιούχο της πόλης σε ανθρώπινα μέτρα, τον Ασλάν Καπλάν– κατέχει τον κεντρικότατο ρόλο στο μεγάλο μυθιστόρημα του γνωστού δημιουργού, με-

λετητή και συγγραφέα που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα με τον τίτλο Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν. Ο Θωμάς Κοροβίνης αποτυπώνει εδώ, με τρόπο ολοζώντανο και ανάγλυφο, χωρίς να δραματοποιεί τις καταστάσεις, τις τριάντα δύο ώρες στη διάρκεια των οποίων η πόλη παραδιδόταν ανυπεράσπιστη στις φλόγες κατά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Έτσι, παράλληλα με την ιστορία του ερωτευμένου ζεύγους, του Τουρκαλβανού Ασλάν Καπλάν και της Ισπανοεβραίας Σεφαραδίτισσας Σαλώμης, ξετυλίγονται όλες οι συνήθειες και τα μέρη όπου οι άνθρωποι γλεντούσαν, αγαπούσαν και φλέρταραν, αφού η ζωή έχει τον υπέρτατο ρόλο, ακόμα και την ώρα που ισοπεδώνονται τα πάντα. Γι’ αυτό, σε πρώτο πλάνο είναι τα καφέ-αμάν στη Ραμόνα και στον Βαρδάρη, τα καφενεδάκια στο

Σκουρ Καπάν, αυτήν «τη μικρή μισοσκότεινη αγορά πίσω απ’ το μπεζεστένι», τα μπορδέλα με τις επονομαζόμενες «κάργιες του καλντεριμιού» (γυναίκες του δρόμου στα τούρκικα) αλλά και τα λουτρά, από το μεγαλεπήβολο Μπέη Χαμάμ έως το μικρότερο, πλην πανέμορφο Κουλέ Χαμάμ, το οποίο επισκέπτεται ο πρωταγωνιστής. Καλώς ή κακώς, για τον Κοροβίνη δεν υπάρχει ουδέτερη ζώνη, δηλαδή μη κεκαυμένη από το πάθος ή τον οίστρο αφηγηματική γωνία, την οποία φροντίζει να ενδυναμώνει αποκλειστικά με ό,τι απασχολεί τα όρια της ανθρώπινης ψυχής: τον έρωτα, τον θυμό, τον θάνατο. Όλα τα άλλα μοιάζουν ανώφελα ή περιττά φληναφήματα που απευθύνονται σε κατεξοχήν χασομέρηδες της ύπαρξης, οι οποίοι μένουν να ξοδεύονται σε οτιδήποτε ξεφεύγει από τη ζώνη που πυρώνει την ανθρώπινη ψυχή – αλλά τι ζωή χωρίς αυτά να κάμεις; Σαν τους δερβισάδες, λοιπόν, οι οποίοι περιδινούνται θεόπληκτοι, χτυπημένοι από μια θεϊκή δύναμη, ο Κοροβίνης γίνεται ο λογοτέχνης που μεταφέρει με ενάργεια στο χαρτί το θείο χτύπημα της λέξης, άλλοτε ποιητικής και άλλοτε αργκό, αναδεικνύοντας το πολύφερνο μεγαλείο της: το ανατολικό κλέος, τη ρωμαλέα καρδιά, την μπέσα, την καύλα, το πάθος, εν ολίγοις την αυθεντικότητα. Σάμπως να απουσιάζουν επί ποινή θανάτου οι ανώφελες ρητορείες που μπορεί να θυμίζουν τη σαχλή μετοίκηση στο περιττό. Εδώ μερτικό έχουν τα καλά και τα ωραία, οι εντάσεις και οι ηρωικές πράξεις, όχι η μιζέρια και η αυτοαναφορικότητα, κατεξοχήν γνωρίσματα του σύγ-

ΚΑΥΤΟ ΜΕΛΑΝΙ

από τη μαρια δρουκοπουλου χρονου κόσμου. «Πήρανε τους ανθρώπους, τη ζωή μας, δηλαδή, και τα κάνανε έργα στο σινεμά» λέει κάποια στιγμή ο Καπλάν για να θυμίσει τον τρόπο που η πραγματικότητα διατηρεί τη δική της, έντονη, απελπιστική ικανότητα να διαμορφώνει ποίηση, και όχι το αντίθετο. Για να αποσαφηνίσει στη συνέχεια «ότι ο άνθρωπος όλο και ανακαλύπτει νέα μηχανήματα, η ζωή προχωράει, ανέβηκε στον ουρανό με το αεροπλάνο και ποιος να ξέρει τη συνέχεια. Το μόνο όμως που δεν θα χάσει την τιμή του εδώ στον κόσμο που ζούμε είναι η πίστη σε κάποιες αξίες. Αυτές που πρέπει να μην τις προδώσεις ποτέ για να σου πρέπει να λέγεσαι άνθρωπος». Περήφανα μεγαλοπρεπείς αλλά και ρεαλιστικά ανθρώπινοι, οι πρωταγωνιστές του Θρύλου του Ασλάν Καπλάν είναι ως εκ τούτου μεγαλειώδεις ακόμα και στην πτώση τους, διατηρώντας το θνητό μεγαλείο σε κάθε σπιθαμή του δράματος. Σχεδόν επικό, στον βαθμό που μας υπενθυμίζει διαρκώς το άνω θρώσκειν, το μυθιστόρημα επαναφέρει έννοιες που βλέπαμε να κυριαρχούν στην Ιλιάδα, όπως θυμός, κυρ ή ήτορ, οι οποίες αυτήν τη φορά αναβιώνουν είτε ως τουρκικά ιδιώματα, είτε ως λαϊκές αρβανίτικες παροιμίες, είτε ως σεφαραδίτικα κομμάτια ενός αλλοτινού κόσμου όπου το θυμικό είχε κυρίαρχη ισχύ και η εκλογίκευση αφορούσε τις μικροθυμίες της συνείδησης (για όποιον γνωρίζει, από τον κόσμο της Ιλιάδας απουσιάζει εντελώς η συνείδηση). Γνωμικά βγαλμένα από τη λαϊκή σοφία, επιβλητικοί ήρωες που παραπέμπουν στα δημοτικά τραγούδια και τη γνωστή αναμέτρηση του Διγενή με τον Χάρο, δένουν με την αρχέγονη ψυχή ενός ελλαδικού κόσμου που στη Θεσσαλονίκη δοξαζόταν στην πολυσημία του. Η πόλη ήταν τότε το ιδανικό χωνευτήρι τόσων λαών και επιθυμιών, ένα πραγματικά κοσμοπολίτικο σύμπαν, όπως θα λέγαμε σήμερα. Μια πόλη που φαινόταν να υψώνει το ανάστημά της προς οτιδήποτε την ήθελε υποταγμένη, ακόμα και στα εθνικά και στα θρησκευτικά αφηγήματα, καθώς κανείς, όπως μας θυμίζει κάποια στιγμή ο πρωταγωνιστής, δεν λεγόταν υποτιμητικά «Σπανιόλος» ή «Τούρκος». Σε αυτή την πόλη περιπλανιέται, λοιπόν, όχι ως flâneur αλλά ως ένας αλλόκοτος Διγενής και ανατολίτης Ρομπέν των Δασών ο Ασλάν Καπλάν – το όνομά του σημαίνει ταυτόχρονα λιοντάρι και τίγρης, παίρνοντας υπό τη φτερούγα του κάθε λογής ανυπεράσπιστο, «μην εξαιρώντας κανέναν. Ένιωθε τόσο Τούρκος όσο και Ρωμιός, άλλο τόσο και Εβραίος, ένιωθε συγγενής με οποιονδήποτε κάτοικο της Σαλονίκης, αγαπούσε κάθε καλντερίμι της, κάθε καφενέ της, κάθε χάνι της, πίστευε ότι όλα αυτά είναι μαζί η ταυτότητά του και ότι χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Αυτή η πόλη, έλεγε, είναι δώρο Θεού για όλους κι άμα βοηθιόμαστε μεταξύ μας, θα προκόβει και θα ’ναι απ’ όλους ζηλευτή». Μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι ο ίδιος, όπως και όλοι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου, δεν περιπίπτουν σε σφάλματα – το αντίθετο. Ενίοτε, μάλιστα, ψηλαφούν στον σκοτεινό προθάλαμο της τρέλας. Η ετεροθαλής αδελφή του Καπλάν, Νουριγιέ, με την οποία μάλιστα αναπτύσσουν μια αιμομικτική σχέση, βλέποντας να απομακρύνεται από κοντά της ο αγαπημένος της αδελφός τρελαίνεται και παραδίδεται, αντί για το φρενοκομείο, στους παπάδες, κάτι που συνηθιζόταν τότε και αποδεικνύει περίτρανα αυτό που καταδείκνυε με τα βιβλία του ο Φουκό, πως η Εκκλησία πή-

γαινε χέρι-χέρι με την ψυχιατρική, κρατώντας τα ηνία της εκλογίκευσης. Άλλοι καλόγεροι, πάλι, αποδεικνύονται μικρο-απατεώνες που εκμεταλλεύονται αφελείς πελάτες και άλλοι απλώς δεν μπορούν να αντισταθούν στα θέλγητρα της σάρκας. Εξίσου ασυγκράτητος και παράφορος φαίνεται να είναι όμως και ο ερωτύλος Ασλάν Καπλάν, κάτι που όμως δεν σημαίνει πως είναι πρωτόγονος. Ακόμα και όταν θυμώνει και πιάνεται στα χέρια με κάποιον, ξέρει απόλυτα τις άγραφες αρχές που διέπουν τα όρια των ανθρώπινων σχέσεων. Η κυριαρχία του θυμού, άλλωστε, όπως ξέρουμε και πάλι από τον κόσμο της Ιλιάδας, δεν

3 βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν

αμος οζ Αγαπητοί Ζηλωτές Μτφρ.: Λουίζα Μιζάν Εκδόσεις Καστανιώτη Σελ.: 160

Καλώς ή κακώς, για τον Κοροβίνη δεν υπάρχει ουδέτερη ζώνη, δηλαδή μη κεκαυμένη από το πάθος ή τον οίστρο αφηγηματική γωνία, την οποία φροντίζει να ενδυναμώνει αποκλειστικά με ό,τι απασχολεί τα όρια της ανθρώπινης ψυχής: τον έρωτα, τον θυμό, τον θάνατο.

Τρεις μαχητικοί στοχασμοί που προσεγγίζουν την ουσία της συζήτησης γύρω από την ίδια την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ, του εβραϊσμού και της ανθρωπότητας. Ο Άμος Οζ ρίχνει ένα απρόσμενο φως πάνω σε σύνθετα ιστορικά και πολιτικά ζητήματα και τολμά να προτείνει νέες διεξόδους σε μια πραγματικότητα που φαντάζει δυσοίωνα περίκλειστη.

ορχαν παμουκ

θωμάσ κοροβίνησ

Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν Εκδόσεις Άγρα Σελ.: 328

είναι σύμπτωμα πρωτόγονης στάσης αλλά πρωτογενούς συμπεριφοράς. Το θέμα είναι να φέρεται και να μιλάει σωστά, εξού και ο ίδιος φροντίζει να αποκαλύψει στον μικρό προστατευόμενό του, τον Πίκολο, τις αρχές που οφείλει να ακολουθεί ο πραγματικός άνδρας. Πρόκειται για έναν δεκάλογο που προκύπτει ως απάντηση του ανθρώπου στη θρησκευτική επιβολή των δέκα εντολών. Έτσι, η σκόπιμη μνεία στους αρχέγονους κανόνες δίνει ταυτόχρονα στον Καπλάν τη θέση του θνητού εκπροσώπου του εραλδικού κόσμου του άνδρα, μια έννοια τόσο έντονα επηρεασμένη σήμερα από τον πολιτικό καθωσπρεπισμό. «Γεννημένος για αλανιάρης», ένας «τρυφερός και μαζί σέρτικος ασίκης, με αρχές και ανθρωπιά, όχι όμως πεζεβέγκης, όχι, ποτέ, νταβατζής γυναικών» που ξέρει να δείχνει ευάλωτος όταν ερωτεύεται και αδαής απέναντι στην ίδια του τη μοίρα όταν προσφεύγει στη γιαγιά του για να του πει τον καφέ και να του αποκαλύψει το άγνωστο ριζικό. Είναι, με άλλα λόγια, ένα κράμα ρομαντικής και τραγικής μελαγχολίας που ξέρει να επιμένει, κόντρα στη μοίρα, συμβολοποιώντας το αμάραντο ρόδο της ποίησης με την υψωμένη ρομφαία. Αυτός είναι ο χαρακτήρας που πάντοτε απασχολεί τον Κοροβίνη, ο οποίος αναζητά διακαώς όλους όσοι η ψυχή τους μπορεί να «κάνει γυροβολιές στον πλανήτη, εκείνη η ολόφωτη μα στοιχειωμένη κι από ένα σωρό ανεξιχνίαστα μυστήρια», όπως έλεγε χαρακτηριστικά σε εκείνο το αλησμόνητο κείμενό του για τον Ρασούλη. Γιατί η ζωή μπορεί να είναι μικρή, αλλά η λογοτεχνία είναι μεγάλη και καμιά φωτιά, παρά μόνο αυτή της ψυχής, δεν είναι ικανή να την κάψει.

Η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά Μτφρ.: Στέλλα Βρεττού Εκδόσεις Πατάκη Σελ.: 344 Η Γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά μάς παρασέρνει στη δίνη ενός μεγάλου ανθρώπινου εγκλήματος. Μας αφηγείται τη γνωριμία του νεαρού ήρωα με τον έρωτα, τη ζήλια, την υπευθυνότητα, την ανεξαρτησία, πραγματεύεται θέματα σχέσης πατέρα και γιου, «αυταρχισμού», διαμόρφωσης της προσωπικότητας.

λεοναρντ κοεν Ο Λέοναρντ Κοέν με δικά του λόγια Μτφρ.: Εύη Μαραγκού Εκδόσεις Μελάνι Σελ.: 192 Ο Λέοναρντ Κοέν, τραγουδοποιός, ποιητής, πάντοτε στοχαστικός, μιλάει για τον εαυτό του, τον έρωτα, τη θρησκεία, άλλους καλλιτέχνες. Αποσπάσματα από συνεντεύξεις του αναδεικνύουν την ιδιαίτερη προσωπικότητά του και τον τρόπο σκέψης του. 7.6.18 – lifo

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Είστε πολυάσχολοι αυτή την εποχή και μπορείτε να συνδυάσετε εργασία με ψυχαγωγία, καθώς προβλέπονται αρκετές μετακινήσεις και σύντομα ταξίδια. Την Τρίτη ο κυβερνήτης σας Ερμής εισέρχεται στον Καρκίνο και μέχρι τις 26/6 που θα διανύει τον οικονομικό τομέα θα σας δοθούν αρκετές ευκαιρίες να αυξήσετε το εισόδημά σας. Ιδανική εποχή για να διεκδικήσετε την πρωτιά σε έναν διαγωνισμό, για σπουδές και για την επίλυση ενός νομικού ζητήματος που μπορεί να αφορά την περιουσία σας. Την Τετάρτη η Αφροδίτη περνάει στον Λέοντα και μέχρι τις 10/7 θα έχετε συχνές μετακινήσεις και θα ευνοηθεί πολύ η προώθηση των υπηρεσιών σας, ενώ θα έχετε κι εσείς μια πιο ευχάριστη διάθεση. Η Νέα Σελήνη στο ζώδιό σας την Τετάρτη, επειδή πραγματοποιείται τον μήνα των γενεθλίων σας, αυξάνει την τύχη και τη δημοτικότητά σας και θα είναι ιδανική στιγμή για να θέσετε νέους στόχους, ενώ η επιρροή της θα διαρκέσει όλη τη χρονιά.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Η είσοδος της Αφροδίτης στο ζώδιό σας την Τετάρτη θα σας κάνει πιο αισιόδοξους και τρυφερούς με τους άλλους και μέχρι τις 10/7 θα είναι μια περίοδος αρμονίας για τις σχέσεις σας, ρομαντισμού και διασκέδασης. Η γοητεία σας θα είναι στα ύψη και θα είστε πολύ δημοφιλείς, κάτι που θα φέρει νέα πρόσωπα στη ζωή σας. Έντονη κοινωνική ζωή, ταξίδια και επαφές με τα κατάλληλα άτομα θα δώσουν ώθηση και σε θέματα καριέρας. Ωστόσο δεν θα λείψουν και κάποιες κόντρες με νέους έρωτες λόγω της ανάγκης σας για ανεξαρτησία και ελευθερία κινήσεων, εσείς όμως που έχετε μια μόνιμη σχέση θα απολαύσετε την ερωτική σας ζωή, μια και η λίμπιντό σας θα είναι αυξημένη. Την Τετάρτη, επίσης, πραγματοποιείται η Νέα Σελήνη στους Διδύμους και θα έχετε την ευχέρεια να κάνετε μια νέα αρχή, βελτιώνοντας τις σχέσεις σας, ενώ θα ευνοηθούν πολύ και οι νέες συνεργασίες. ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Για εσάς ξεκινάει μια εποχή έντονης κοινωνικότητας και δράσης, καθώς ο κυβερνήτης σας Ερμής περνάει την Τρίτη στον Καρκίνο και μέχρι τις 26/6 θα έχετε πολλές επαφές και συναντήσεις με άτομα που θα συμβάλουν στην επίτευξη ενός στόχου σας. Επειδή πρόκειται για ένα διάστημα κατά το οποίο θα είστε πολυάσχολοι, φροντίστε να αξιοποιήσετε τον χρόνο σας επιλύοντας σημαντικά θέματα που σας απασχολούν. Την Τετάρτη η Αφροδίτη περνάει στον Λέοντα και θα σχετίχεται κυρίως με το ψυχολογικό σας κομμάτι, οπότε θα έχετε τη δυνατότητα να δουλέψετε με τον εαυτό σας, ώστε να επιλύσετε τα όποια θέματά σας. Θέματα σπουδών, εμπόριο και επαγγελματικές συμφωνίες θα έχουν αίσιο αποτέλεσμα. Η Νέα Σελήνη στους Διδύμους, επίσης την Τετάρτη, θα ευνοήσει την επίλυση παρεξηγήσεων και θα είναι ιδανική στιγμή για να επανεξετάσετε τις σχέσεις σας ώστε να βρείτε και πάλι τις ισορροπίες με άτομα με τα οποία μπορεί να έχετε ψυχρανθεί.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Αυξημένες θα είναι οι υποχρεώσεις σας και δεν θα λείψουν οι εντάσεις λόγω φόρτου εργασίας, οπότε θα πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί αν πρόκειται να υπογράψετε συμβόλαια. Την Τρίτη εισέρχεται ο Ερμής στον Καρκίνο και εξαιτίας των δυσαρμονικών του όψεων με τον Κρόνο θα προκαλέσει κάποιες δυσκολίες στην επικοινωνία, επηρεάζοντας όμως μόνο τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο. Την Τετάρτη η είσοδος της Αφροδίτης στον Λέοντα θα φέρει αρμονία στις σχέσεις σας και μέχρι τις 10/7 που θα παραμείνει εκεί η διάθεσή σας θα είναι πιο ευχάριστη, εσείς θα είστε πιο τρυφεροί με τα παιδιά ή τον σύντροφο και θα είναι ένα διάστημα κατά το οποίο θα αναζητάτε τις απολαύσεις, ενώ θα ευνοηθεί και η ερωτική σας ζωή. Την ίδια μέρα η Νέα Σελήνη στους Διδύμους θα φέρει τύχη και θα είναι μια καλή στιγμή για να ξεκινήσετε ένα νέο εγχείρημα ή για να θέσετε νέους στόχους.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Θέματα καριέρας θα

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Η είσοδος του Ερμή στο ζώδιό σας την Τρίτη θα ευνοήσει την επικοινωνία, ενώ οι διανοητικές σας ικανότητες θα είναι αυξημένες και μέχρι τις 26/6 θα είναι μια πολύ καλή εποχή για να κάνετε κάποιες κρούσεις σχετικά με μια συνεργασία καθώς και για να δώσετε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή. Κάποιες θετικές εξελίξεις στη δουλειά θα σας κάνουν ακόμα πιο ευχάριστους, ενώ θα έχετε πολλές πρωτότυπες ιδέες που θα σας κρατούν σε εγρήγορση. Την Τετάρτη η Αφροδίτη περνάει στο Λέοντα και ξεκινάει μια περίοδος κατά την οποία θα δείτε σημαντική βελτίωση στα οικονομικά σας, ενώ θα ευνοηθούν πολύ θέματα που έχουν να κάνουν με την περιουσία σας. Νέα πρόσωπα μπαίνουν στη ζωή σας και προβλέπονται θεαματικές αλλαγές και στα ερωτικά σας. Η Νέα Σελήνη της Τετάρτης στους Διδύμους θα ευνοήσει τον σχεδιασμό νέων πλάνων που μπορεί να αφορούν επαγγελματικά ή προσωπικά ζητήματα. Αξιοποιήστε τη θετική αυτή εποχή προς όφελός σας.

36 lifo – 7.6 .18

StarFax

είναι αρκετά δημιουργικές, καθώς με την είσοδο του Ερμή στον Καρκίνο θα ενισχυθούν η επικοινωνία και οι κοινωνικές σας επαφές. Οπότε, μέχρι τις 26/6 που θα παραμείνει εκεί θα είναι ιδανική εποχή για να στείλετε βιογραφικά και για να προωθήσετε μια ιδέα σας. Κάποια θετικά νέα θα σας δώσουν ώθηση για να κυνηγήσετε με περισσότερη αποφασιστικότητα τα όνειρά σας και θα ευνοηθούν πολύ θέματα εκπαίδευσης. Την Τετάρτη περνάει η Αφροδίτη στον Λέοντα και μέχρι τις 10/7, που θα διανύει τον τομέα της οικογένειας, θα ασχοληθείτε περισσότερο με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, ενώ μπορεί να βρείτε λύσεις που θα αφορούν την περιουσία σας. Ιδανική εποχή για να ανανεώσετε τον χώρο σας τώρα που οι συνθήκες είναι πιο ευνοϊκές ή για μια καινούργια συνεργασία για τους γεννημένους το 2ο δεκαήμερο. Την Τετάρτη η Νέα Σελήνη Στους Διδύμους θα ευνοήσει τον προγραμματισμό των εξόδων σας.

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Οι επόμενες μέρες θα

ευνοηθούν πολύ καθώς την Τρίτη περνάει ο Ερμής στον Καρκίνο και μέχρι τις 26/6 θα έχετε τον δυναμισμό και την ξεκάθαρη σκέψη για να κυνηγήσετε τους στόχους σας, ενώ θα είναι ιδανική ευκαιρία για να διαφημίσετε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σας προκειμένου να αυξήσετε τη φήμη σας. Δώστε έμφαση στην ποιότητα και θα δείτε αξιοσημείωτες αλλαγές στα κέρδη σας. Την Τετάρτη ο κυβερνήτης σας Αφροδίτη περνάει στον Λέοντα και μέχρι τις 10/7 θα έχετε έντονη κοινωνική ζωή, θα κάνετε καινούργιες φιλίες, ενώ θα προκύψουν και έρωτες που δεν θα σας αφήσουν αδιάφορους. Συλλογικές δράσεις και ενασχόληση με τα κοινά θα συμβάλουν στην ψυχική σας ανάταση, ενώ θα σας φέρουν σε επαφή με άτομα με τα οποία θα έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Την Τετάρτη η Νέα Σελήνη στους Διδύμους θα ευνοήσει την έναρξη ενός νέου εγχειρήματος και θα είναι ιδανική στιγμή για νέα ξεκινήματα που θα αφορούν τη σταδιοδρομία σας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Σημαντικές αλλαγές προβλέπονται στον τομέα των συνεργασιών, κυρίως για τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο, οι υπόλοιποι όμως θα πρέπει να επιλύσετε οικονομικά θέματα Δημοσίου προκειμένου να προχωρήσουν οι επαγγελματικές σας υποθέσεις. Η είσοδος του Ερμή στον Καρκίνο την Τρίτη θα ευνοήσει τα ταξίδια και τις σπουδές και μέχρι τις 26/6 θα είναι ένα διάστημα έντονης δράσης και παραγωγικότητας. Την Τετάρτη η Αφροδίτη εισέρχεται στον Λέοντα και θα ευνοήσει θέματα καριέρας, ενώ θα βελτιωθούν και οι σχέσεις με τους συνεργάτες σας. Για τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο δεν θα λείψουν οι ανατροπές και μπορεί να λήξει μια συνεργασία προτού καν ξεκινήσει. Ωστόσο, είναι μια καλή ευκαιρία για να αναθεωρήσετε τις σχέσεις σας, ώστε να βελτιώσετε τα κακώς κείμενα και να βάλετε μια τάξη στις προσωπικές σας υποθέσεις. Η Νέα Σελήνη της Τετάρτης στους Διδύμους θα σημάνει την έναρξη ενός νέου κύκλου για τα ερωτικά σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Μέσα στις επόμενες μέρες θα σας απασχολήσουν θέματα Δημοσίου και καθώς ο Ερμής περνάει στον Καρκίνο την Τρίτη μέχρι τις 26/6 θα ευνοείται η επίλυση ενός οικονομικού ζητήματος. Οι επικοινωνιακές σας ικανότητες είναι άψογες και μπορείτε να διαπραγματευτείτε για να κλείσετε μια συμφέρουσα συμφωνία, ενώ θα είναι και πολύ καλή εποχή για να δώσετε έμφαση στην ερωτική σας ζωή. Οι ελεύθεροι αναζητάτε μια σχέση όπου θα υπάρχει εγκεφαλική κυρίως επαφή και δεν ικανοποιείστε με ημίμετρα. Την Τετάρτη η Αφροδίτη εισέρχεται στον Λέοντα και μέχρι τις 10/7 προβλέπονται δυνατές ερωτικές στιγμές για τους γεννημένους το 3ο δεκαήμερο, ενώ θα είναι ένα διάστημα με πολλά ταξίδια και επιτυχίες σε θέματα σπουδών. Η Νέα Σελήνη την Τετάρτη στους Διδύμους θα ευνοήσει νέες συνεργασίες και καινούργια ξεκινήματα, ενώ θα είναι και ιδανική στιγμή για γάμο για εσάς που είστε κατασταλαγμένοι ή για να βάλετε νέα θεμέλια στη σχέση σας.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Με την είσοδο του Ερμή στον Καρκίνο την Τρίτη ξεκινάει μια περίοδος μέχρι τις 26/6 κατά την οποία θα ευνοηθούν πολύ οι μετακινήσεις για εμπορικούς σκοπούς και καθώς οι επικοινωνιακές σας δεξιότητες θα είναι στα ύψη, θα καταφέρετε να κλείσετε μια καινούργια συμφωνία. Η σχέση σας θα είναι σε αρμονία και θα μπορέσετε να επιλύσετε κάποια θέματα που σας απασχολούν στα ερωτικά σας, ενώ μπορεί να προκύψει και ένα καινούργιο ερωτικό ειδύλλιο για τους ελεύθερους. Την Τετάρτη η Αφροδίτη περνάει στον Λέοντα και καθώς θα διανύει τον τομέα του έρωτα μέχρι τις 10/7 προβλέπεται έντονη ερωτική ζωή και αν αφήσετε τον αισθησιασμό σας να σας καθοδηγήσει θα έχετε σπουδαίες εξελίξεις στα ερωτικά σας, ενώ θα αυξηθεί και το εισόδημά σας μέσω τρίτων. Η Νέα Σελήνη στου Διδύμους την Τετάρτη θα ευνοήσει νέα ξεκινήματα στα επαγγελματικά σας, ενώ θα είναι ιδανική στιγμή για να ασχοληθείτε με τη φυσική σας κατάσταση.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Με την είσοδο του Ερμή στον Καρκίνο ξεκινάει για εσάς ένα διάστημα πολλών επαφών που θα αφορούν τα επαγγελματικά σας και μέχρι τις 26/6 θα είναι ένα ευνοϊκό διάστημα για να στείλετε βιογραφικά, για να δώσετε μια συνέντευξη για δουλειά καθώς και για να ασχοληθείτε με το εμπόριο. Οι διαπραγματεύσεις σας θα είναι καλές και θα μπορέσετε να πείσετε σχετικά με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σας. Βάλτε σε μια τάξη τις οφειλές σας τώρα που θα έχετε περισσότερη οικονομική άνεση και μην τις αμελείτε. Την Τετάρτη η Αφροδίτη περνάει στον Λέοντα και μέχρι τις 10/7 θα ευνοηθούν πολύ οι σχέσεις και οι συνεργασίες σας. Ο γάμος σας θα είναι σε αρμονία και η ερωτική σας διάθεση στα ύψη, ενώ θα είναι ιδανική εποχή για γάμο. Η Νέα Σελήνη στους Διδύμους την Τετάρτη θα ευνοήσει νέα ερωτικά ειδύλλια και την απόκτηση ενός παιδιού.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Η προσοχή σας μετατίθεται στα παιδιά και στην ερωτική σας ζωή και θα είναι μια πολύ δημιουργική περίοδος, καθώς την Τρίτη περνάει ο Ερμής στον Καρκίνο και θα ενισχύσει τις σχέσεις σας μέσω της επικοινωνίας με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Οι καλλιτέχνες θα έχετε δημιουργικό οίστρο που αν τον αξιοποιήσετε σωστά θα έχετε σημαντική πρόοδο, ενώ παράλληλα θα μπορέσετε να προωθήσετε τις ιδέες και τα έργα σας με επιτυχία. Η είσοδος της Αφροδίτης στον Λέοντα την Τετάρτη αυξάνει τη διάθεσή σας για απολαύσεις και θα είστε πιο αισιόδοξοι, ενώ μέχρι τις 10/7 θα είναι ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με την υγεία σας και τη βελτίωση της φυσικής σας κατάστασης. Αγορές για τον εαυτό σας θα ανανεώσουν την εμφάνισή σας και θα ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση σας. Η Νέα Σελήνη την Τετάρτη στου Διδύμους θα ευνοήσει την ανανέωση του χώρου σας και τις σχέσεις με την οικογένεια.

Sudoku No 557 1

3 7

6 8

4 2

3 3

6 9

5 4

Η λύση του προηγούμενου 4 1 2 9 6 8

5 9 8 3 7 2

3 7 6 1 5 4

2 8 1 4 3 7

9 3 7 6 8 5

6 4 5 2 9 1

7 5 9 8 4 3

1 6 4 5 2 9

8 2 3 7 1 6

5 1 8 6 4 3 2 7 9 3 6 9 5 2 7 1 8 4 7 4 2 9 1 8 6 3 5

7.6.18 – lifo

07—13.06.2018

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

38 lifo – 7.6 .18

Σίγουρα δεν είναι και οι καλύτερες εποχές για τις πωλήσεις βιβλίων (στο πρόσφατο γκάλοπ ενός αμερικανικού σόου κανένας από τους νεαρούς ανθρώπους που ρωτήθηκαν δεν μπορούσε να ονομάσει ούτε ένα βιβλίο –να ονομάσει, όχι να πει τι διάβασε), αλλά η ποικιλία και το επίπεδο των βιβλίων που κυκλοφορούν είναι καλύτερα από ποτέ. Το Σάββατο ξενύχτησα με το εκπληκτικό Τραγούδι του Χιλμπίλη του Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς και κατάφερα επιτέλους να ολοκληρώσω το RAW: My Journey into the Wu-Tang και το Chuck D presents this day in rap and Hip-Hop History, δύο εξαιρετικά βιβλία που πρέπει να διαβάσουν επειγόντως όσοι ασχολούνται με το χιπ-χοπ στην Ελλάδα.

Ο μπαμπάς μου ήταν ένας άνθρωπος σοφός, βαθιά μορφωμένος, με ξεκαθαρισμένα τα εντός και τα εκτός του. Πριν από λίγες μέρες μού έδωσε το τελευταίο και σπουδαιότερο μάθημα: ένας άνθρωπος, όταν έχει ζήσει με τον δικό του τρόπο και δεν έχει εκκρεμότητες με όσους και όσα τον αφορούν, μπορεί να αντικρίσει τον θάνατο με απόλυτη ηρεμία, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για το οριστικό τέλος. Θα μου λείψει, αλλά τον κουβαλώ μέσα μου.

Είπα να σβήσω για άλλη μια φορά το Ιnstagram, αλλά η χρονική συγκυρία δεν το επιτρέπει καθόλου, αφού έχουν εμφανιστεί asmr βίντεο με σαπούνια αυτές τις μέρες. Τo αρκτικόλεξο προέρχεται από τις λέξεις Autonomous Sensory Meridian Response (Αυτόματη Αισθητήρια Απόκριση του Μεσημβρινού) και έχει να κάνει με την επίδραση που μπορεί να έχουν οπτικοακουστικά ερεθίσματα στις εγκεφαλικές διαδικασίες χαλάρωσης, αυτό το αίσθημα μίνι ευφορίας, ανατριχίλας/ γαργαλητού στη βάση του λαιμού κ.λπ. Δεν είμαι σίγουρη αν προτιμάω αυτά με τα κοπίδια που κόβουν τα σαπούνια σε μικρούς κύβους ή αυτά με τα ρολά από ξύσμα σαπουνιού που συντρίβονται ένα-ένα ή όλα ταυτόχρονα.

M. Hulot

Κορίνα Φαρμακόρη

Γεωργία Παπαστάμου

Βαγγέλης Λιακόγκονας

Χρήστος Παρίδης

Άγγελος Κλειτσίκας

Τι μου έμαθε μια εβδομάδα χωρίς αυτοκίνητο στο κέντρο της πόλης; Πρωτίστως ότι είναι εφικτή μια δωρεάν, αποδοτική ψυχοθεραπεία. Η εμπειρία της αναζήτησης πάρκινγκ είναι ένας μεγάλος και αθεράπευτος για την πρωτεύουσα βραχνάς. Αλλά και ότι το δίκτυο των μέσων μαζικής μεταφοράς της Αθήνας είναι σε γενικές γραμμές επαρκές, αν και «χωράει» διορθώσεις, ειδικά σε ό,τι αφορά τη συχνότητα διέλευσης κάποιων λεωφορειακών γραμμών. Θυμήθηκα πόσο μικρές είναι κάποιες αποστάσεις, σε βαθμό να μην αξίζει να ξεπαρκάρει κανείς για να τις διανύσει. Έμαθα, εν τέλει, ότι η ζωή είναι πιο ωραία πάνω σε παπούτσια παρά πάνω σε ρόδες.

Οι εκπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών του Toneelgroep Amsterdam στο δίπτυχο Μετά την πρόβα – Περσόνα, που είναι βασισμένο στις ομώνυμες ταινίες του Μπέργκμαν και σκηνοθετημένο από τον Ίβο βαν Χόβε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, απέδειξαν κάτι θεμελιώδες, πέρα από το τεράστιο ταλέντο τους και την απίστευτη τεχνική τους κατάρτιση: πόσο μεγάλο κακό έχει κάνει η επιμονή των Ελλήνων σκηνοθετών να χρησιμοποιούν τα μικρόφωνα και η εμμονική σχεδόν ιδιορρυθμία τους να βάζουν τους ηθοποιούς να απευθύνονται στο κοινό αντί ο ένας στον άλλον. Οι Ολλανδοί ηθοποιοί εννοούσαν κάθε λέξη, ένιωθαν κάθε ανάσα που έπαιρναν, αλλά κυρίως μιλούσαν σαν κανονικοί άνθρωποι που απηύθυναν ο ένας τα λόγια του στον άλλον. Τι θεατρική μυσταγωγία, τι ανεπανάληπτη απόλαυση!

Μπορεί τα διεθνή μουσικά περιοδικά να αργοπεθαίνουν και η ύλη τους να μη συμβαδίζει με το τι συμβαίνει πραγματικά στη σύγχρονη μουσική, αλλά εγώ θα συνεχίσω να στηρίζω ορισμένα από αυτά, καθώς μέσα στις σελίδες τους μπορείς να συναντήσεις θέματα που δεν υπάρχουν πουθενά στον αχανή, ψηφιακό κόσμο. Η ανάγνωση του τελευταίου τεύχους του «Uncut» επιβεβαίωσε πλήρως τον ισχυρισμό μου με την απολαυστική συνέντευξη σημαντικής Αμερικανίδας τραγουδοποιού ή με τη φοβερά καλογραμμένη κριτική για το νέο άλμπουμ του Father John Misty. Στην τελική, ποιος δεν θέλει να κρατάει στα χέρια του μερικές σελίδες αφιερωμένες στην καλή μουσική, παρά να βυθίζεται στο ατελείωτο, αποσπασματικό scroll down;

Καταλαβαίνεις ότι το Tully είναι καλή ταινία από τα επιφωνήματα ταύτισης που ακούς από γυναίκες στα θερινά σινεμά. Αυτό το σφαγείο που λέγεται μητρότητα (και δη στα 40+!), χωρίς ωραιοποιήσεις και πεταλουδίτσες γύρω-γύρω, αυτό το χάος στην ψυχή και το σώμα της εγκύου χωρίς σεναριακές περιστροφές είναι μια ανακούφιση. Λογικά, οι μανούλες του Facebook θα έχουν φρίξει με τον τόσο ρεαλισμό, αλλά, ναι, είναι μια παρηγοριά να παραδεχόμαστε χωρίς ενοχές ότι η εγκυμοσύνη έχει και σκοτεινές πτυχές. Και επειδή θα γίνεις μάνα, δεν χρειάζεται ούτε ν’ αγιοποιηθείς ούτε ν’ αγιάσεις. Το αντίθετο, μάλιστα. Επιτέλους, κάποιος το ’πε.

Δευτέρα βράδυ, σε μια στάση στην Κηφισιά περιμένω το λεωφορείο για το κέντρο. Μόλις ξεκινά, έρχεται να καθίσει δίπλα μου μια ηλικιωμένη κυρία. Χωρίς να χάσει χρόνο, μέσα σε ελάχιστα λεπτά, μου πιάνει την κουβέντα. Όπως θα μου πει, έρχεται καθημερινά από την Καλλιθέα στην Κηφισιά γιατί είναι μια διαδρομή που έκανε με τον σύζυγό της μέχρι που «έφυγε» από τη ζωή. Κι αυτή η βόλτα είναι κάτι που της τον θυμίζει. Μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο μού είχε εξιστορήσει όλη της τη ζωή. Όταν κατέβηκα από το λεωφορείο συνειδητοποίησα ότι οι πιο ωραίες ιστορίες λέγονται από ανθρώπους που ξέρουν να διηγηθούν. Πόσο ανάγκη έχει ο κόσμος να μιλήσει.

Το Mega σβήνει τη λέξη «λεσβία» από τις επαναλήψεις των σειρών του – αφήνει όμως τη λέξη «γκουνιώτα», που είναι η ίδια λέξη σε βρισιά. Συνέβη στο «Τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρή;», όπου δεν κόβονται οι βρισιές αλλά οι ορθοί όροι! Κι αυτό δείχνει το πόσο φοβούνται όλοι (χωρίς λόγο στην πραγματικότητα) το ΕΣΡ. #PrideWeek

Δύο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ έχει προβάλει τελευταία το Netflix, το Flintown, που ξεκίνησα να βλέπω μετά από προτροπή του Γιάννη Πετρίδη, και το 13 Νovember. Με βαριά θεματολογία και τα δύο, το πρώτο εξετάζει την ολοκληρωτική παρακμή μιας αμερικανικής πόλης μέσα από τα μάτια των αστυνομικών και το άλλο τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μπατακλάν το 2015 από τη μεριά όλων όσοι τις βίωσαν από κοντά και κυρίως όσων επέζησαν. Σοκαριστικά και τα δύο. Ειδικά στην περίπτωση του Flintown σκιαγραφείται μια κατάσταση που όλα δείχνουν ότι θα χαρακτηρίζει σε λίγα χρόνια τις ΗΠΑ.

Άρης Δημοκίδης

Μαρία Παππά

Γιάννης Πανταζόπουλος

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Γιάννης Κωνσταντινίδης

Νικόλας Σεβαστάκης

Αλέξανδρος Διακοσάββας

«Καθενός μας το ταξίδι στη ζωή είναι μοναδικό. Άμα ερωτευτείς ένα αγόρι, απλώς ερωτεύτηκες ένα αγόρι. Το ότι πολλοί Αμερικανοί το θεωρούν αυτό ασθένεια, λέει πολλά περισσότερα γι’ αυτούς παρά για την ομοφυλοφιλία καθαυτή», Τζέιμς Μπόλντουιν / «Δεν ήμουνα ούτε γυναικωτός ούτε ανδροπρεπής. Ήμουνα κάτι άλλο που τα περιέκλειε αυτά κι ακόμα περισσότερα. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί ωραίοι τρόποι να είσαι όμορφος...», Μάικλ Κάνιγκαμ. Δύο «περήφανες» ρήσεις ονομαστών συγγραφέων που αφήνω εδώ εν όψει Athens Pride (9/6, Σύνταγμα).

Την 1η Ιουνίου το εγχείρημα «Πουλιά», που μέσω της θεωρίας της αρχιτεκτονικής διεκδικεί αναστοχασμούς για την πόλη, έκανε τη μεγάλη πρεμιέρα του. Η πρόταση ήταν εμείς, οι κάτοικοι των Εξαρχείων, να οικειοποιηθούμε τις ταράτσες των πολυκατοικιών μας την ώρα του δειλινού. Έτσι, 50 πολυκατοικίες –συμμετοχή ρεκόρ– έφεραν ξαφνικά στα Εξάρχεια ένα κλισέ της Οίας, στη Σαντορίνη, χωρίς όμως την τουριστική παραφορά που κορυφώνεται στο κιτς χειροκρότημα του ηλιοβασιλέματος. Εδώ όλα ήταν κουλ. Χωρίς το νεύρο της προαποφασισμένης κοινωνικότητας, με τη ναρκισσιστική έπαρση του «ήμουν κι εγώ εκεί». Ο κόσμος απλώς ανέβηκε στην ταράτσα, κοίταξε δυτικά κι ένιωσε αγαλλίαση τόση ώστε να πιστέψει για λίγο δική του την πόλη, το κτίριο που κατοικεί και τον κόσμο του. Κι αυτό ήταν σπουδαίο.

Καλό: Η «Ζώγια» στην Αλεξάνδρου Σβώλου που κάθε χρόνο φιλοξενεί συζητήσεις, μουσική, φωτογραφικές και ζωγραφικές εκθέσεις. Πριν από λίγο καιρό εγκαινίασε και το «Στοχαστικό Καφενείο» με θεματικές τόσο διαφορετικές όσο ο Μάης του ’68 και οι ερμηνείες του ή η σκέψη του Σπινόζα και η δημοκρατία. Δεν λείπουν, λοιπόν, οι ιδέες ούτε ο κόσμος που νοιάζεται και για κάτι περισσότερο από τη μικροπολιτική. Το καλύτερο είναι όμως ότι υπάρχουν μαγαζιά που μοιάζουν να καταλαβαίνουν αυτές τις ανάγκες και άνθρωποι που τις μεταφράζουν σε προτάσεις (Τάσος Ρέτζιος, Γιάννης Κοτσιφός, δημιουργικά μυαλά!). Κακό: Για θανάτους από κεραυνούς ήξερα, βέβαια, στα παιδικά μου χρόνια. Να όμως που τώρα οι επικίνδυνες ηλεκτρικές καταιγίδες αυτών των ημερών μού το ξαναθυμίζουν.

Ο βραβευμένος Ολλανδός σκηνοθέτης Ίβο βαν Χόβε, καλεσμένος του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών, ετοιμάζεται να ανεβάσει τον Σεπτέμβριο στο Άμστερνταμ τη θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος Λίγη Ζωή της Χάνια Γιαναγκιχάρα. Όπως είπε και η ίδια η συγγραφέας στη συζήτηση που είχε με τον ΓιώργοΊκαρο Μπαμπασάκη τη Δευτέρα στη Στέγη, θεωρεί ενδιαφέρουσα την ιδέα να «συμπυκνωθούν» οι τρεις κακοί του υπέροχου βιβλίου της, ο Κέιλεμπ, ο Λουκ και ο δρ. Τρέιλορ, σε έναν χαρακτήρα. Μακάρι να το δούμε και στην Αθήνα.

Χριστίνα Γαλανοπούλου

7.6.18 – lifo