Τεύχος 577 by Dyo Deka S.A.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΏΣ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΏΝΕΙΣ ΠΑΙΔΊ ΣΉΜΕΡΑ ΥΠΈΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΚΆ ΒΙΒΛΊΑ ΠΏΣ ΘΑ ΠΕΡΆΣΕΙΣ ΑΠΊΘΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ

Νο 1 ΣΤΟ

Ο ΧΑΡΤΙ ΥΣΤΟ ΔΙΑΔΊΚΤ Βάσει στοιχείων Focus Bari

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

11102018

2 lifo – 11.10.18

α π ό τ η lif o t ea m

feedback576

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

Η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΉΣ ΑΓΆΠΗ ΤΩΝ ΖΏΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΌΛΥΤΗ ΟΔΎΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΌ ΕΝΌΣ ΚΑΤΟΙΚΙΔΊΟΥ Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα. ☛ Στο αφιέρωμα του LIFO.gr για την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων δημοσιεύτηκε το συγκινητικό άρθρο του M. Hulot με τίτλο «Η Cheesa η όμορφη, που με έκανε να κλάψω όσο ποτέ». Πολλοί αναγνώστες θυμήθηκαν την απώλεια του δικού τους αγαπημένου κατοικιδίου. Η Miss Blue γράφει: « Έκανα λογαριασμό στη LiFO μόνο για να πω “καλή δύναμη” στον αρθρογράφο και να μοιραστώ κι εγώ την πρόσφατη απώλεια του σκυλάκου μου, η οποία, 5 μήνες μετά, παραμένει έντονη. Ο σκύλος μου έγινε “μου” όταν αποφασίσαμε να συζήσουμε με τον φίλο μου. Ξαφνικά, γίναμε μια οικογένεια με 3 μέλη. Ο σκυλάκος ήταν το αγχολυτικό μας, η χαρά της ζωής, το πλάσμα που έσπαγε τον πάγο όταν μαλώναμε, το κίνητρο για να κάνουμε πράγματα, για να γινόμαστε καλύτεροι. Κάθε μέρα έβλεπα τον φίλο μου να δένεται μαζί του και να γίνεται τρυφερός και χαδιάρης. Εγώ γυρνούσα από τη δουλειά κομμάτια και αρκούσε ένα χάδι για να μου φύγει η κούραση. Ενώ δεν ήμουν πρωινός τύπος, ξυπνούσα τα χαράματα για να προλαβαίνω τη βόλτα του και πήγαινα στη δουλειά όλο ενέργεια μετά τα πρωινά μας παιχνίδια με τα αγαπημένα του φρίσμπι. Ενώ για εμάς ο γιατρός ήταν “στο πρόγραμμα”, για τον μικρό ήταν παρών χωρίς δικαιολογίες, όποτε χρειαζόταν άμεσα, ό,τι ώρα, όποια μέρα, είτε δούλευες, είτε ήσουν με φίλους, είτε είχες πυρετό... δικαιολογία καμία. Δυστυχώς, τον χάσαμε σύντομα από νεφρική ανεπάρκεια και ακόμα δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που δεν είδα πιο νωρίς τα σημάδια για να προλάβω τα χειρότερα. Το σκυλί μου πέθανε 7:30 το πρωί στην αγκαλιά του άντρα μου, ενώ εγώ έτρεχα να ανοίξω το αμάξι για να τον μεταφέρουμε στον κτηνίατρο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ δύο ήχους: αυτόν των τελευταίων του αναπνοών και του θρήνου του άντρα μου, όταν ξεψύχησε στα χέρια του. Μισή ώρα πριν, ακούγοντας το ξυπνητήρι μου, είχε σηκώσει το κεφαλάκι του, με άφησε να τον χαϊδέψω, έκανε το ίδιο για τον άντρα μου 10 λεπτά αργότερα και μετά από 20 λεπτά είχε φύγει, σαν να περίμενε όλο το βράδυ να ξυπνήσουμε για να μας χαιρετήσει για τελευταία φορά. Να αγαπάτε τα ζωάκια (σας), μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Τα συλλυπητήριά

μου σε όσους έχουν χάσει δικό τους». Η μια πατάτα μέσα σε σακί με ντομάτες απαντά: «Με κομμάτιασες... Δεν νομίζω πως φταις εσύ. Ήρθε, σε έμαθε την ανιδιοτελή αγάπη και απλώς έφυγε. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, σε παρακαλώ». Ο Tarik θυμάται τη δική του απώλεια: «Όσοι νομίζουν ότι βρήκαμε ένα άχρηστο γατάκι ή σκυλάκι και το βοηθήσαμε κάνουν λάθος, αυτά μας βοηθούν περισσότερο και ο καθένας πρέπει να ανταποδίδει με τον τρόπο του. O πλανήτης Γη έχει χώρο για όλες τις μορφές ζωής. Ο κ. Hulot είχε υποδεχτεί το είδος αυτό προς όφελος και των δυο τους. Απολάμβαναν σαφώς και εμπιστευόντουσαν ο ένας τον άλλον. Ένα πολύ ωραίο μοντέλο για όλους. Η ζωή όμως δεν είναι όπως στα παραμύθια, ούτε παραδεισένια μελωδία, και η φύση ούτε κακή ούτε καλή. Έτσι, η όμορφη Cheesa έφυγε. Όλοι έχουμε βιώσει τον πόνο κάποια στιγμή. Την πιο σκοτεινή ώρα όμως ξεκινάει νέα αρχή, νέο ποίημα, μια νέα ημέρα. Όταν δεν μπορούμε να αλλάξουμε μια κατάσταση, τότε η πρόκληση είναι να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Βίωσα κι εγώ την οδύνη, κ. Hulot, με τον Ταρίκ και κατανοώ απόλυτα πώς αισθάνεστε. Έμαθα, όμως, απ’ αυτόν γιατί είχε σοφία αξεπέραστη. Όλα έχουν. Τα “ζώα”, επειδή δεν έχουν φωνή, μας το δείχνουν με διαφόρους τρόπους. Είναι απίστευτη η ποικιλία που χρησιμοποιούν, εμείς δεν την βλέπουμε. Το έδειχνε, λοιπόν, κάθε μέρα, άλλα εγώ δεν το έβλεπα με τίποτα. Μου δίδαξε ότι ο φόβος του θανάτου γεννάει αδυναμία και απ’ αυτήν αναδύεται ασχήμια. Μου δίδαξε ότι όποιος αγαπά με μέτρο αντέχει». Ο Skroutz συμπληρώνει: «Λυπάμαι πραγματικά για την απώλεια της Cheesa. Έχασα κι εγώ πρόσφατα ζωάκι και ο πόνος που νιώθεις είναι απερίγραπτος. Όταν πέθανε η Χιονόμπαλά μου πριν από έναν χρόνο πήρε μαζί της ένα κομμάτι της ψυχής μου... Την αγαπούσα πολύ και το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι την πρόσεχα και τη φρόντιζα τόσο πολύ που πιστεύω ότι ήταν ευτυχισμένη στη ζωούλα της. Κουράγιο σε όλους τους ανθρώπους που πόσταραν εδώ τις συγκινητικές τους ιστορίες για τα ζωάκια που έχασαν».

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

11.10.18 – lifo

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ brand ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

free press

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση εντυπησ εκδοσησ Δήμητρα Πασομένου εμπορική διεύθυνση ψηφιακησ εκδοσησ Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) digital advertising manager Χριστίνα Γιαννοπούλου yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου

LiFO

digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου

959.900 αναγνώστες διαβάζουν την έντυπη έκδοση ή επισκέπτονται το ομότιτλο website Athens Voice

571.300

αναγνώστες διαβάζουν την έντυπη έκδοση ή επισκέπτονται το ομότιτλο website

4ο

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ πρωτο θεμα

καθημερινη

real news

lifo

to bhma

1.410.000

1.186.900

1.008.700

959.900

831.600

Πηγή: Focus Bari, έρευνα Bari Smart, Πανελλήνιος Τύπος, Ιανουάριος - Ιούνιος 2018

yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Κυριαζής, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

παρακαλουμε

4 lifo – 11.10.18

ανακυκλωστε

11.10.18 – lifo

TalkoftheTown 11-17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ, ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΗ Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

απ ο τh βα σι λ ι κ η σι ου τη

Πολιτικό7ήμερο

Ο ΝΊΚΟΣ ΦΊΛΗΣ ΦΩΤΌ: EUROKINISSI

6 lifo – 11.10.18

Το Σκοπιανό, οι τράπεζες και το ανελέητο παιχνίδι για τον έλεγχο των ΜΜΕ και της Δικαιοσύνης κυριάρχησαν στην πολιτική επικαιρότητα την εβδομάδα που μας πέρασε και θα εξακολουθήσουν να κυριαρχούν και τις επόμενες μέρες. Σχετικά με το Σκοπιανό, το μπαλάκι βρίσκεται στην ΠΓΔΜ και στα χέρια του πρωθυπουργού της Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος κάνει τα πάντα προκειμένου να εγκριθεί η Συμφωνία των Πρεσπών από το Κοινοβούλιο της χώρας του. Την ερχόμενη Τρίτη αναμένεται να γίνει η πρώτη ψηφοφορία και τότε θα μάθουμε αν τελικά θα τα καταφέρει ή όχι. Από το αποτέλεσμα αυτό θα κριθούν και οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, αφού η έγκριση της συμφωνίας επηρεάζει τους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα για το πότε θα γίνουν εκλογές.

Είναι, πάντως, γνωστό στους επιχειρηματικούς κύκλους ότι εδώ και καιρό ο Αλέκος Φλαμπουράρης παίζει έναν άτυπο ρόλο διαμεσολαβητή επιχειρηματιών που έχουν πάρει διάφορα θαλασσοδάνεια. Το καλοκαίρι π.χ. όλοι μιλούσαν για το ενδιαφέρον του για μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα και για σχετικές συσκέψεις που είχαν γίνει στο Μαξίμου.

Η αναστάτωση του Χρηματιστηρίου και η αδυναμία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, που αποκαλύφθηκε ξανά, επιβεβαίωσαν ότι η οικονομία της χώρας παραμένει ευάλωτη σε εξωτερικές πιέσεις (Ιταλία, Τουρκία) και, σε συνδυασμό με το πρόβλημα των κόκκινων δανείων, οι τράπεζες παραμένουν ζόμπι. Παρά το μεγάλο κόστος που έχει καταβληθεί για τη διάσωσή τους και την τελευταία –για πολλούς σκανδαλώδη– ανακεφαλαιοποίησή τους από τη σημερινή κυβέρνηση, οι τράπεζες δεν έχουν διασωθεί. Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση για την αναταραχή, θυμήθηκε ξανά την παλιά ορολογία που χρησιμοποιούσε και μίλησε για κερδοσκόπους που ευθύνονται για τις πιέσεις στο Χρηματιστήριο και την ελληνική οικονομία. Ξεχνώντας ότι η ίδια παρέδωσε στους «κερδοσκόπους» τις τράπεζες που μέχρι το 2015 έλεγχε το Δημόσιο, ενώ ήταν οι «κερδοσκόποι» αυτοί με τους οποίους συναντήθηκε περιχαρής πριν από λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη ο Αλέξης Τσίπρας και δημοσίευσε και φωτογραφίες στον προσωπικό του λογαριασμό στο Τwitter. Κερδοσκόποι ή επενδυτές, ανάλογα με την περίσταση, στο πλαίσιο της χαρακτηριστικής πλέον κυβερνητικής διγλωσσίας.

Μια άλλη δικαστικός, η Ελένη Ράικου, η οποία βρίσκεται εδώ και καιρό στο στόχαστρο κυβερνητικών κύκλων, είδε να αναφέρεται σε δύο φιλοκυβερνητικές εφημερίδες ότι βρέθηκαν χρήματα από ύποπτο λογαριασμό της Novartis σε τραπεζικό λογαριασμό που κατείχε από κοινού με τον γιατρό σύζυγό της. Η απάντηση που δόθηκε ήταν ότι πρόκειται για ένα ποσό χιλίων ευρώ για μια ερευνητική εργασία το 2009, στην οποία συμμετείχε ο σύζυγός της, αλλά το πράγμα περιπλέκεται, καθώς η κ. Ράικου υπήρξε προϊσταμένη του τμήματος κατά της διαφθοράς και παραιτήθηκε τον Μάρτιο του 2017, καταγγέλλοντας παρεμβάσεις και εμπόδια στην έρευνά της για τη Novartis. Η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή και η διαλεύκανση σχετικά με το ποια πλευρά λέει την αλήθεια θα καταδείξει πολλά για τη Δικαιοσύνη αλλά και για τις σχέσεις της με την εξουσία.

Στο Μαξίμου, πάντως, ίσως θεώρησαν ότι δεν έφτανε η κακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται έτσι κι αλλιώς οι ελληνικές τράπεζες κι έβαλαν πρόσφατα και τον Αλέκο Φλαμπουράρη να τις εποπτεύει. Η κίνηση αυτή προκάλεσε μεγάλη καχυποψία, καθώς ο ογδοντάχρονος εργολάβος δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία από τον τραπεζικό τομέα. Στον ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι στην κυβέρνηση έχουν διαμορφωθεί (μεταξύ άλλων) δύο αντίπαλα στρατόπεδα: αυτό του οικονομικού επιτελείου με τους Τσακαλώτο, Δραγασάκη, Σταθάκη και Χουλιαράκη που έχουν απέναντί τους το μπλοκ του Μαξίμου με τους Παππά, Φλαμπουράρη. Μεταξύ των δύο μπλοκ υπάρχει μεγάλη καχυποψία από καιρό και τελευταία σχεδόν ακήρυχτος πόλεμος. Στον τελευταίο ανασχηματισμό, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο Ν. Παππάς ήθελε να πάρει το υπουργείο Οικονομίας του Γ. Σταθάκη (αφήνοντας τον Λ. Κρέτσο στο πόδι του στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής), αλλά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έβαλε βέτο, σημειώνοντας νίκη του μπλοκ του οικονομικού επιτελείου. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι πίσω από την απόφαση να περάσει η αρμοδιότητα των τραπεζών στον Αλέκο Φλαμπουράρη βρίσκεται η απάντηση της ομάδας Παππά-Φλαμπουράρη (που συνεπικουρείται από τον Χρ. Σπίρτζη).

Μια σημαντική εξέλιξη που πέρασε χωρίς να απασχολήσει ιδιαίτερα τη δημοσιότητα ήταν η κατάθεση νομοσχεδίου για το πόθεν έσχες από τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, σύμφωνα με το οποίο η επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης Μ. Παπασπύρου θα ερευνά και τα πόθεν έσχες πολιτικών και δικαστών. Η κ. Παπασπύρου, όμως, δεν είναι ένα «ουδέτερο» πρόσωπο, όπως απαιτούν αυτές οι θέσεις. Είναι γνωστή για τις στενές οικογενειακές σχέσεις που έχει με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και θεωρείται της εμπιστοσύνης του Μεγάρου Μαξίμου.

Στην ΕΡΤ μοιάζει να έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και οι καταγγελίες διαδέχονται η μία την άλλη. Αυτήν τη φορά ήταν ο εντεταλμένος (δηλαδή επιλογή της κυβέρνησης) σύμβουλος Σπ. Κρίμπαλης, που με επιστολή του προς τον αρμόδιο υπουργό Νίκο Παππά μιλάει κι αυτός για παραδιοίκηση και φατρίες που εφαρμόζουν το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας πρέπει να εξοντωθεί». Ο κ. Κρίμπαλης καταγγέλλει επίσης γενικευμένη αναξιοκρατία και καθεστώς αδιαφάνειας και μη λογοδοσίας. Εκτός από τις συνεχείς καταγγελίες στελεχών, που ήταν επιλογές της κυβέρνησης, πρωτοφανές είναι και το γεγονός που δημοσιοποίησε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Αντώνης Αλαφογιώργος. Μετά από υπαινικτικά σχόλιά του στο Twitter προς τον δημοσιογράφο Σεραφείμ Κοτρώτσο (που δεν ανήκει στο δυναμικό της ΕΡΤ, αλλά έχει εκπομπή σε αυτήν) και τα «χαιρετίσματα στον Νίκο Παππά» που του παρήγγειλε σκωπτικά, κλήθηκε, όπως είπε, σε εξέταση, ενώ δήλωσε ότι θεωρεί βέβαιη την παραπομπή του στο πειθαρχικό. Επιβεβαιωμένες πληροφορίες, πάντως, αναφέρουν ότι πρόσφατα υπήρξε κι άλλος δημοσιογράφος μη αρεστός στην κυβέρνηση που κλήθηκε στο πειθαρχικό με προσχηματικό λόγο και χωρίς ουσιαστική αφορμή. Για το θέμα της δημόσιας τηλεόρασης υπήρξαν και «φίλια πυρά» προς την κυβέρνηση, αφού για παραδιοίκηση στην ΕΡΤ μίλησε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, ο οποίος είπε επίσης ότι η δημόσια τηλεόραση κυβερνιέται από «ένα καθεστώς ιδιοτελών συμφερόντων» και «δεν προσφέρει απροκατάληπτη και σε βάθος ενημέρωση».

Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση για την αναταραχή, θυμήθηκε ξανά την παλιά ορολογία που χρησιμοποιούσε και μίλησε για κερδοσκόπους που ευθύνονται για τις πιέσεις στο Χρηματιστήριο και την ελληνική οικονομία. Ξεχνώντας ότι η ίδια παρέδωσε στους «κερδοσκόπους» τις τράπεζες που μέχρι το 2015 έλεγχε το Δημόσιο.

11.10.18 – lifo

ΦωνήΛαού TalkoftheTown

Η ΜΕΓΆΛΗ ΕΙΚΌΝΑ ΠΟΥ ΣΒΉΝΕΙ Το τέλος ενός μεγάλου καναλιού που πήγε άκλαυτο.

απ ό το ν βασί λ η βαμβα κά

GuestEditor

ριν από πέντε χρόνια το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης και η επαναλειτουργία της με άλλη διάρθρωση (ΝΕΡΙΤ) αντιμετωπίστηκε ως μεγάλο κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμά της το παρακολουθούσαν ελάχιστοι τηλεθεατές. Η επανίδρυση της γνωστής ΕΡΤ από τη σημερινή κυβέρνηση αποτέλεσε τη μοναδική ίσως προεκλογική εξαγγελία της που επιβεβαιώθηκε. Αντίθετα, για την οριστική, όπως φαίνεται, παύση του δημοφιλέστερου τηλεοπτικού σταθμού των τελευταίων τριών δεκαετιών δεν έγινε ιδιαίτερος πολιτικός θόρυβος ούτε στήθηκαν γκροτέσκα μνημεία. Εκτός από τους εργαζομένους του σταθμού και ορισμένα νοσταλγικά σχόλια στα social media, ελάχιστα έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη το κλείσιμο του πιο ισχυρού πόλου ενημέρωσης και ψυχαγωγίας των τελευταίων γενεών. Τα πολιτικά κόμματα ελάχιστα σχολίασαν τον αργό θάνατο του Mega, φοβούμενα ότι θα εκληφθούν ως απολογητές της διαπλοκής, αυτής της επάρατης νόσου που οι αμόλυντοι εξυγιαντές εκλέχθηκαν, μεταξύ των άλλων, να αντιμετωπίσουν ως «καναλοκτόνοι». Μένουν πολλά να διερευνηθούν για τις πολιτικές και ιδιοκτησιακές ευθύνες που οδήγησαν σε αυτό το πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα γεγονός. Όμως αυτό που επίσης πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης είναι τι ήταν τελικά το «αγαπημένο» κανάλι της σύγχρονης τηλεόρασης, γιατί κέρδισε το κοινό και τι προκύπτει με το τέλος της ηγεμονίας του. Αν και οι απαντήσεις στους παραπάνω γρίφους δεν είναι καθόλου αυτονόητες, μπορούμε να σκεφτούμε ορισμένα στοιχεία πολύ σημαντικά. Πρώτον, το Mega υπήρξε το σημείο αναφοράς της τηλεοπτικής ενημέρωσης όλα τα χρόνια της λειτουργίας του, ακόμα και την περίοδο που οι κατηγορίες για τον «διαπλεκόμενο» ρόλο του κορυφώθηκαν (περίοδο ανάπτυξης της διαδικτυακής ενημέρωσης). Ακόμη και αυτοί που μισούσαν το Mega και τα σχόλια του Πρετεντέρη και των άλλων δημοσιογράφων του το παρακολουθούσαν, διότι αυτός ο σταθμός έθετε σε μεγάλο βαθμό την ημερήσια διάταξη των ειδήσεων. Εδώ, η σημασία της άντλησης πρωταγωνιστών στο πεδίο της ενημέρωσης, κυρίως από τους μεγάλους δημοσιογραφικούς οργανισμούς του ΔΟΛ και του Πήγασου, δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

εύτερον, από τις τριάντα δημοφιλέστερες τηλεοπτικές σειρές από το 1993 κι ύστερα, οπότε έχουμε τα στοιχεία της AGB Nielsen, οι είκοσι τρεις παραγωγές ανήκουν στο Mega. Το «Νησί», οι «Ψίθυροι Καρδιάς», το «Παρά Πέντε», η «Ζωή της Άλλης» και η «Αναστασία» απαρτίζουν το top 5 των ελληνικών σειρών (έχουν φτάσει στη μεγαλύτερη τηλεθέαση μέσου λεπτού), όλες προβαλλόμενες από το «Μεγάλο» κανάλι. Σειρές που αν κάποιος κάτσει και τις αναλύσει ξεχωριστά, θα διαπιστώσει το εντελώς διαφορετικό στίγμα τους, την εντελώς διαφορετική θεματολογία τους που κέρδισε το κοινό: από τους παράδοξους έρωτες μέχρι τις παράδοξες φιλίες, από την πραγμάτευση της κοινωνικής περιθωριοποίησης μέσα από το μελόδραμα μέχρι τον κωμικό ή δραματικό σχολιασμό συγκεκριμένων ταμπού. Τρίτον, το Mega δεν είχε την ευθύνη μόνο για τις πιο ξεχωριστές, ίσως και καινοτόμες, στιγμές της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Συχνότατα υπέπεσε στη γνωστή παθολογία της «απορρυθμισμένης» δημόσιας σφαίρας της ύστερης Μεταπολίτευσης. Τυποποίηση και λαϊκισμός είναι τα δύο βασικά παρακλάδια της. Δεν είναι καθόλου λίγες φορές που οι επιλογές του πρώτου καναλιού της ιδιωτικής τηλεόρασης μετά το 1989 συνδύασαν και τα δύο, ενισχύοντας φοβικά ή ημιμαθή αντανακλαστικά της ελληνικής κοινής γνώμης, χαϊδεύοντας τα «μάτια» των τηλεθεατών με στερεοτυπικές εικόνες ενημερωτικού ή ψυχαγωγικού περιεχομένου μέσα στο κυνήγι του πρόσκαιρου κέρδους (βλ. τηλεθέαση). Η μεγαλύτερη αμαρτία του Mega (όπως και του Ant1) είναι ότι πολλές φορές υπέκυψε στα κελεύσματα της «περιρρέουσας ατμόσφαιρας» και δεν προέταξε πιο δυναμικά τα σύγχρονα στοιχεία που εισήγαγε στο τηλεοπτικό σύμπαν. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης, μάλιστα, συνέβαλε τα μέγιστα στη συστηματοποίηση του εθνικολαϊκισμού και όχι στο αντίθετό του, όπως οι ορκισμένοι εχθροί του υποκριτικά του καταλογίζουν. Το Mega, με άλλα λόγια, συγκρότησε το συμβολικό και φαντασιακό πλαίσιο της Ελλάδας της ύστερης Μεταπολίτευσης με όλα τα θετικά και αρνητικά του στοιχεία. Ένας πιο αναλυτικός απολογισμός της ιστορίας του ίσως να δείξει ότι τα εκσυγχρονιστικά στοιχεία έτειναν να αντιπαλέψουν επάξια τα αρχαϊκά και ίσως σε αρκετές περιπτώσεις να τα νίκησαν. Το γεγονός είναι ότι η οριστική του παύση σπάει τον πιο σημαντικό «καθρέφτη» του σύγχρονου εαυτού μας. Όσο κι αν η σημασία της συμβατικής τηλεόρασης παρέρχεται στον κόσμο της ψηφιακής επανάστασης, όσο κι αν ο τηλεθεατής σήμερα έχει πολλές επιλογές που του δίνει η διαδικτυακή τηλεόραση (βλ. Netflix), αυτή η εμπειρία που είχαμε λόγω (και) του Mega, ένα κοινό σημείο αναφοράς όλων, θα λείψει. Ο κατακερματισμός και η πόλωση της σημερινής δημόσιας σφαίρας μάς κάνει πολύ συχνά να αναπολούμε αυτήν τη μεγάλη συλλογική εικόνα, την ευρύχωρη, την πολυσυλλεκτική, εν τέλει μοντέρνα και δημοκρατική, της οποίας το κανάλι που σβήνει ήταν σε μεγάλο βαθμό παραγωγός.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΡΚΟΥΡΗΣ Μιλήσαμε με τον πρώην άστεγο και κεντρικό πρόσωπο του ντοκιμαντέρ «Tomorrow in the battle think on me» του Αντώνη Τολάκη για το παρελθόν του στους δρόμους και το παρόν του ως δασκάλου ψηφιακών δεξιοτήτων. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Πείτε μου δυο λόγια για τη ζωή σας μέχρι τη στιγμή που μείνατε άστεγος. Μικροαστός. Εργαζόμουν ως ανεξάρτητος μουσικός στην παραγωγή και τις πωλήσεις σε μεγάλη δισκογραφική εταιρεία και ως συμβασιούχος παραγωγός στην ΕΡΑ (Ελληνική Ραδιοφωνία). Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ασχολήθηκα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές κι έτσι κατέληξα και τεχνικός υπολογιστών, εργαζόμενος σε εργαστήρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και σε τμήμα του υπουργείου Εξωτερικών – όλα αυτά ταυτόχρονα! Από το 2008 εργαζόμουν ως ανεξάρτητος τεχνικός υπολογιστών. Πότε και πώς μείνατε άστεγος; Το καλοκαίρι του 2011. Η ανεργία δεν μου επέτρεπε να συντηρώ σπίτι (με ενοίκιο) πλέον. Τι σας έλειπε περισσότερο και γιατί; Η ιδιωτικότητα και η ασφάλεια. Προφανώς, δεν χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί. Χωρίς αυτά, αποδιοργανώνεσαι ψυχικά και πνευματικά, μερικές φορές με τραγικά αποτελέσματα. Παρανομίες, αρρώστιες, ψυχολογική αστάθεια, αυτοκτονία. Πώς συναντήσατε τον σκηνοθέτη και γιατί δεχτήκατε ουσιαστικά να παίξετε τον εαυτό σας; Ο Αντώνης με πλησίασε και ενδιαφέρθηκε για την περίπτωσή μου. Με ακολούθησε στην πορεία μου, έμαθε περισσότερα για μένα και σκέφτηκε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ. Τελικά, κινηματογράφησε τον χαρακτήρα μου, τα συναισθήματά μου και την ψυχική μου κατάσταση εκείνης της εποχής (2012-2014). Το αποτέλεσμα του έργου του είναι μοναδικό, γιατί το δίπολο «νεο-άστεγος - ψυχολόγος» δίνει μια πολύ βαθιά ερμηνεία για το φαινόμενο του σύγχρονου αστέγου της μνημονιακής εποχής. Πολλοί πιστεύουν ότι οι περισσότεροι άστεγοι βρίσκονται στον δρόμο από επιλογή. Ποια είναι η δική σας αίσθηση; «Κοίτα, εγώ είμαι ποιητής. Αν εγκαταλείψω τον δρόμο, θα το χάσω αυτό το δώρο». Αυτή ήταν η απάντηση του άστεγου ποιητή που θελήσαμε να βοηθήσουμε και να βρούμε κάπου να τον στεγάσουμε. Ο κόσμος των αστέγων είναι ένα αντίγραφο της κοινωνίας. Ο πληθυσμός της «πόλης των σκιών» έχει απ’ όλα. Εθισμένους, τραπεζίτες, ναρκομανείς και πρώην παρανόμους, τζογαδόρους και ολόκληρες οικογένειες που έχασαν το σπίτι τους, επιστήμονες και καλλιτέχνες, όπως και ψυχικά διαταραγμένους κ.λπ. Και δεν είναι δική μου αίσθηση, είναι αυτά που συνάντησα και συναντώ στις διαδρομές μου.

skies-homeless.blogspot.com Βασίλης Βαμβακάς, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

8 lifo – 11.10.18

11.10.18 – lifo

ΤΟ ΑΥΤΑΡΧΙΚΌ ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΊΑΣ

TalkoftheTown

Η νέα αυταρχικο-αντιδραστική φάση που ανοίγεται επικοινωνεί με τα εθνικιστικά σύνδρομα στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη.

α π ό τ ο ν ν ι κ όλ α σ εβα σ τά κη

ΔεύτερεςΣκέψεις

έγεται πολύ συχνά ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι αντιστροφών. Από «το ένα άκρο στο άλλο» ή από τον έναν πόλο στον ολότελα αντίθετό του. Έτσι σκέφτονται πολλοί και στις πολιτικές τους κρίσεις με αυτό τον τρόπο προβάλλεται συχνά η γνωστή θεωρία του εκκρεμούς στην πολιτική. Μόνο που αυτή η κίνηση δεν είναι πάντα αλήθεια. Ή μάλλον επιβεβαιώνεται κάτι πιο περίπλοκο από την ταλάντωση μεταξύ δύο άκρων. Να, τώρα ο Zαΐρ Μπολσονάρο, ο πρώην στρατιωτικός και ηγέτης κάποιου «κοινωνικού, φιλελεύθερου κόμματος» στη Βραζιλία (που πιθανόν θα βγει νικητής και στον δεύτερο γύρο των εκλογών), είναι πολύ κοντά στον αμιγή τύπο του ακροδεξιού. Αντιθέτως, τόσο ο Φερνάρντο Χαντάντ όσο και η Ντίλμα Ρούσεφ ή ο Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα της άλλης παράταξης δεν μπορούν με τίποτα να χαρακτηριστούν ριζοσπάστες αριστεροί. Ούτε κατά διάνοια ακροαριστεροί. Το Κόμμα Εργατών είχε, βέβαια, ιστορικές αναφορές και κάποιους στο εσωτερικό του με ιδέες ριζοσπαστικές σοσιαλιστικές, όμως δεν κυβέρνησε σαν ένας ακόμα αριστερός λαϊκισμός. Ο Λούλα, όλοι το έλεγαν, δεν ήταν Τσάβες. Πολιτεύτηκε πολύ πιο μετριοπαθώς και προσαρμοστικά προς τις ιδέες/αξίες της παγκοσμιοποίησης και της συμμαχίας με τμήματα των μεσαίων τάξεων αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου. Άρα, το άκρο που αναδύεται τώρα με τον Μπολσονάρο δεν «απαντά» στο άλλο άκρο. Δεν είναι δηλαδή το «εύλογο» λύγισμα προς την άλλη κατεύθυνση. Η ακροδεξιά δυναμική εξουσίας φαίνεται να μεταφράζει μια ευρύτερη και ίσως βαθύτερη μετατόπιση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Τα κίνητρα γι’ αυτές τις μετατοπίσεις είναι συνήθως ποικίλα, υλικά και πολιτισμικά. Συμφέροντα, φόβοι, πόθοι για αντεκδίκηση και υστεροβουλίες. Πολύ πιο απλά, επίσης, μια διάθεση τιμωρίας απέναντι σε πρόσωπα και πολιτικά σύμβολα ενός προηγούμενου συστήματος εξουσίας. Αυτό που ξεχνάμε συχνά είναι ότι το «κατεστημένο» στις περισσότερες χώρες του κόσμου περιλαμβάνει πια και αριστερούς και φιλελεύθερους και συντηρητικούς. Όλοι όσοι κυβερνούν ή έχουν ασκήσει κοινωνική ή τοπική εξουσία, ακόμα και δίχως να αναλάβουν, τυπικά, τη διακυβέρνηση, λογαριάζονται ως ύποπτοι συμμετοχής στις διεφθαρμένες ελίτ. Όταν, ας πούμε, η αριστερά μιας χώρας δεν έχει μεν κυβερνήσει, παρ’ όλα αυτά έχει ασκήσει εξουσίες σε δήμους, πολιτιστικούς θεσμούς, πανεπιστήμια ή συνδικάτα, δεν μπορεί να εμφανίζεται ως «αθώα» και άμαθη κορασίδα. Πόσο μάλλον σε μια χώρα τεράστια, σε μια περιφερειακή δύναμη μεγάλης σημασίας, όπως η Βραζιλία, όπου το Κόμμα Εργατών έγινε τα προηγούμενα χρόνια ένας ισχυρός μηχανισμός νομής της εξουσίας και διανομής πόρων.

ο ερώτημα που αξίζει να τεθεί είναι «γιατί αυτή η αντίδραση να επενδύεται σε έναν ακραίο όπως ο Μπολσονάρο;». Ακούγονται διάφορα δημοσιογραφικά απλουστευτικά για έναν «τροπικό Τραμπ» ή «τροπικό χιτλερίσκο», λες κι έχουμε να κάνουμε με μια διεθνή μόδα που επιβάλλει να στρέφονται οι λαοί σε αυτές ακριβώς τις οριακές φυσιογνωμίες. Ενδεχομένως όμως ισχύει κάτι πολύ πιο απλό και βεβαίως πιο ανησυχαστικό: τα νεο-φασιστικά και ακροδεξιά είδωλα υπόσχονται έξοδο από την ατομική αδυναμία και ανάκτηση της συλλογικής πολιτικής ισχύος. Είναι η γνωστή επιθυμία για τον «λοχία» που μπορεί να βάλει κάποια τάξη στο χάος. Με μια μεγάλη διαφορά από το παρελθόν: αυτό το χάος και αυτή η κρίση εξουσίας δεν είναι πλέον δικαιολογία ή φτηνό πρόσχημα κάποιων πραξικοπηματιών (όπως την εποχή του ’60 και του ’70) αλλά πραγματικό δεδομένο και βιωμένη εμπειρία. Σε όλα τα ρεπορτάζ και τα άρθρα για τη Βραζιλία συναντάς την ίδια φράση από πολίτες: «Να μπορούμε να κυκλοφορούμε στον δρόμο». Η ασφάλεια. Η ασφάλεια με την πρωταρχική, σχεδόν στοιχειώδη σημασία της διασφάλισης από τη ληστεία, τον βίαιο θάνατο, τον βιασμό κ.λπ. Ο «λοχίας» (Μπολσονάρο) πάει, λοιπόν, να ενσαρκώσει αυτή την πρωταρχική αίσθηση ασφάλειας, ενσωματώνοντας στον λόγο του και κάποια από τα κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα, λ.χ. τον αγώνα εναντίον της ανεργίας ή το θέμα του μισθού. Για λόγους σχετικούς με τη νοοτροπία και τις παραδοσιακές της κλίσεις, η αριστερά δεν μπορεί να διαπραγματευτεί κάποια από αυτά τα σκληρά ζητήματα. Δεν μπορεί να τα αντέξει χωρίς μεγάλα ρήγματα στην ταυτότητά της. Υπάρχουν παραδόσεις στο εσωτερικό της που επιμένουν να βλέπουν την τήρηση του νόμου ή και την επιβολή του νόμου ως κάτι «δεξιό», αν όχι αντιδραστικό. Το σνομπάρισμα για τον νόμο και την ευταξία γίνεται έτσι το μεγάλο όπλο δημαγωγίας για τους διαφόρους τυχοδιώκτες της νέας δεξιάς. Αυτό έχει ένα τραγικό αποτέλεσμα που νομίζω ότι θα το συναντήσουμε και στην Ευρώπη (ήδη το συναντούμε): ενώ η ακροδεξιά είναι ξένη προς την έννοια του κράτους δικαίου και της δημοκρατικής νομιμότητας, σφετερίζεται και διαστρέφει αυτές τις αξίες και τις πουλάει μαζί με τα δικά της «όνειρα αυτοδικίας» και στρατοκρατίας.

τη Βραζιλία, από την άλλη, εκμεταλλεύεται και άλλες φοβίες και τραύματα: για παράδειγμα, την ενόχληση των αγροτών για τους ιθαγενείς και τους οικολόγους και τους υπερασπιστές του δάσους και της άγριας ζωής. Η νέα ακροδεξιά (κι εδώ υπάρχει άλλο ένα παράλληλο με τον Τραμπ) είναι αντι-οικολογική και κοντά σε έναν αγροτικό λαϊκισμό παλιού τύπου. Είναι με την παραδοσιακή ανάπτυξη των βαριών καυσίμων, με τα προγράμματα ανοικοδόμησης και τη βιομηχανική πειθαρχία. Eίναι, βεβαίως, ομοφοβική και αντιφεμινιστική. Ο Μπολσονάρο δεν είναι, λοιπόν, απλώς κάποιος που είπε δυο καλά λόγια για τη δικτατορία της περιόδου 1964-1985. Δεν είναι απλώς ένας πολιτικός που παρουσιάζει τη δημοκρατία ως καθεστώς του μπάχαλου και της ανομίας. Είναι κάποιος που αποκαλύπτει τα ελλείμματα των άλλων, των «προοδευτικών» αντιπάλων του: την αδυναμία τους να ελέγξουν τη διαφθορά και κυρίως την ανεπάρκειά τους στο να περιορίσουν τη βία και την ανασφάλεια. Η Βραζιλία έχει ένα παρελθόν μιλιταρισμού και πραξικοπήματος. Είναι κοινωνία των κάθετων ταξικών αντιθέσεων με μεταμοντέρνους διαχωρισμούς και πολιτισμικές αναμείξεις. Πολλά από τα στοιχεία της Ιστορίας της δεν μεταφέρονται αλλού και πάντως όχι στη δική μας Ευρώπη. Η νέα αυταρχικο-αντιδραστική φάση που ανοίγεται τώρα, όμως, επικοινωνεί με τα εθνικιστικά σύνδρομα στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη. Ένας νοτιοαμερικανικός φασισμός δεν είναι πια αδιανόητος, ακόμα και αν τα παλιά στρατοκρατικά παραδείγματα ανήκουν στο παρελθόν.

10 lifo – 11.10.18

Για λόγους σχετικούς με τη νοοτροπία και τις παραδοσιακές της κλίσεις, η αριστερά δεν μπορεί να διαπραγματευτεί κάποια από αυτά τα σκληρά ζητήματα. Δεν μπορεί να τα αντέξει χωρίς μεγάλα ρήγματα στην ταυτότητά της. Υπάρχουν παραδόσεις στο εσωτερικό της που επιμένουν να βλέπουν την τήρηση του νόμου ή και την επιβολή του νόμου ως κάτι «δεξιό», αν όχι αντιδραστικό.

DC SHOES TAKES GREECE

CYRILJACKSON

DANIJENKS

Κορυφαία ονόματα διεθνούς φήμης από τον χώρο του skate βρέθηκαν στην Αθήνα για μία ολόκληρη εβδομάδα, κυκλοφόρησαν ανάμεσά μας και μας μάγεψαν με τις απίθανες φιγούρες τους! Όλα ξεκίνησαν το απόγευμα της Παρασκευής 14 Σεπτεμβρίου, όταν η ομάδα της DC Shoes έφτασε για πρώτη φορά στην Αθήνα. Σκοπός τους, να μας προσφέρουν τις πιο ζαλιστικές φιγούρες που έχω δει ποτέ! Πράγματι, όσοι βρέθηκαν το Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου στο Skatepark του ΟΑΚΑ και παρακολούθησαν την επίδειξη skate της ομάδας αποκλείεται να μην εντυπωσιάστηκαν από το μοναδικό θέαμα. Είχε προηγηθεί εκδήλωση για την υπογραφή αυτογράφων στο κατάστημα της Quicksilver στο The Mall Athens και ο κόσμος κυριολεκτικά κατέκλυσε το κατάστημα.

ΔΕΣ ΤΟ ΒΊΝΤΕΟ

Την ημέρα της επίδειξης πολλά παιδιά βρέθηκαν στο Skatepark του ΟΑΚΑ, προκειμένου να θαυμάσουν από κοντά τους Cyril Jackson, Antony Lopez, Dani Jenks και Josef Scott να κατακτούν τις ράμπες. Πραγματικά, το show ήταν υπέροχο και τόσο οι φαν όσο και η ομάδα της DC Shoes το καταδιασκέδασαν και έφυγαν από την εκδήλωση χαμογελαστοί και εντυπωσιασμένοι! Την Κυριακή το απόγευμα, η ομάδα βρέθηκε στο πάρτι της DC Shoes στο

H ομάδα της DC Shoes κατακτά την Αθήνα εδώ: https://www. youtube.com/wa tch?v=8aOY5I4B Xf0&feature=you tu.be

Latraac Bar. Εκατοντάδες άτομα μαζεύτηκαν γύρω από τη ράμπα που υπάρχει μέσα στο μπαρ για να διασκεδάσουν αλλά και για να παρακολουθήσουν τη δράση της ομάδας σε μια βραδιά που θα θυμούνται για καιρό. Τις επόμενες μέρες η ομάδα της DC επισκέφτηκε δημοφιλή skateshops της πόλης, το Slut Βoardshop και το Sublime. Το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού ήταν αφιερωμένο στην Αθήνα και τα street spots της. Για τρεις ημέρες, η ομάδα, με τη βοήθεια ντόπιων και παιδιών, γυρνούσε στους δρόμους της πόλης αναζητώντας skate spots, με σκοπό να γυρίσει και να συγκεντρώσει υλικό για το επόμενο video project της DC Shoes.

DC Shoes Greece dcgreece

11.10.18 – lifo

TalkoftheTown

ΦΌΒΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΆΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΌΝΟΙΑ

ΤΟ ΣΤΊΓΜΑ, ΕΜΕΊΣ ΚΑΙ ΟΙ ΆΛΛΟΙ…

Καμιά φορά η κυνική σκατοψυχιά φαίνεται να βρίσκεται πολύ κοντά (ως η άλλη όψη του νομίσματος) στην ψυχοπονιάρικη λιτανεία.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.

α π ό τ ο ν α νδρ έ α λου κάκ ο

SweetNothing

Στις 10 Οκτωβρίου, η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας έρχεται, όπως κάθε χρόνο, να υπενθυμίσει και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη σχετικά με τα ψυχικά νοσήματα. Οι παγκόσμιες ημέρες έρχονται και περνάνε, όμως το θέμα δεν είναι τι κάνουμε μια τέτοια ημέρα αλλά τι κάνουμε όλες τις υπόλοιπες. Και το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ψυχικές ασθένειες είναι κάτι πολύ κοντινό σε όλους μας, ότι δεν κάνουν διακρίσεις και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να στιγματίζουν. Το παράδειγμα της παρέας που συναντήθηκε και, λόγω άλλων συζητήσεων που προηγήθηκαν και του κρασιού που καταναλώθηκε, ένιωσε άνετα να ανοιχτεί και να συζητήσει ελεύθερα γι’ αυτό το θέμα είναι ένα παράδειγμα που επιβεβαιώνει ότι στην εποχή μας οι ψυχικές ασθένειες είναι μέρος της κοινωνίας στην οποία ζούμε και, εν τέλει της, ζωής του καθενός από εμάς. Με οποιονδήποτε άνθρωπο κι αν ανοίξετε αυτό το θέμα θα έχει κάτι να σας πει, κάτι που έχει περάσει ή περνάει ακόμα ο ίδιος, κάποιος κοντινός συγγενής του, η κοπέλα του ή ο κολλητός του. Άνθρωποι που αναγκάζονται πολλές φορές να κρύψουν αυτό που τους βασανίζει γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα τους συγχωρεθεί, άνθρωποι που έχουν βιώσει το στίγμα με τον πιο σκληρό τρόπο. Σε αυτή την παρέα που βρεθήκαμε σε αυτό το σπίτι περάσαμε όλοι κοντά από δρόμους με πολύ δύσκολο γυρισμό, αλλά ξεφύγαμε. Επειδή δεν ήταν να συμβεί, επειδή το χειριστήκαμε σωστά, επειδή είχαμε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που μας κράτησε όρθιους όταν πήγαμε να πέσουμε. Επειδή, πάνω απ’ όλα, ήμασταν τυχεροί. Και είναι τόσο πολλές οι λεπτομέρειες που μπορεί να στοιχίσουν, είναι τόσο εύκολο να βρεθείς εκεί που δεν το έχεις ποτέ φανταστεί, που όταν στιγματίζεις κάποιον, είναι σαν να στιγματίζεις μια πολύ σημαντική πιθανότητα του μελλοντικού εαυτού σου ή κάποιου πολύ κοντινού σ’ εσένα ανθρώπου. Άλλωστε είναι τόσο πολλές οι περιπτώσεις ανθρώπων που καταστράφηκαν επειδή οι ίδιοι ή το κοντινό τους περιβάλλον φοβήθηκαν την κοινωνία και το στίγμα και αντιμετώπισαν το πρόβλημα σαν μια μεγάλη ντροπή και άλλες τόσες αυτές που οι σωστοί χειρισμοί έφεραν πολύ καλά αποτελέσματα, που αν ποτέ νιώσεις ότι σου συμβαίνει κάτι που ξεπερνάει αυτό που θεωρείται φυσιολογικό, αν ποτέ νιώσεις ότι εσύ ή κάποιος κοντινός σου χάνει τον εαυτό του, το πρώτο που χρειάζεται να κάνεις είναι να βγεις και να μιλήσεις. Και τότε θα εκπλαγείς με τα πόσα «κι εγώ» θα ακούσεις. Και τότε θα έχεις κάνει το πιο μεγάλο και το πιο σημαντικό βήμα για να παλέψεις όσο καλύτερα μπορείς με αυτό που σε βασανίζει.

12 lifo – 11.10.18

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολι τά κη

Αυτή η βραδιά όμως ήταν τέλεια. Τέλεια γιατί η σύνθεση των ατόμων ήταν τέτοια που όσοι δεν γνωρίζονταν, αντί να δημιουργούν μεταξύ τους απόσταση για να νιώσουν πιο ασφαλείς, προσπαθούσαν να έρθουν πιο κοντά για να νιώσουν πιο οικεία. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, η συζήτηση κατέληξε στις ταινίες πορνό και συμφωνήσαμε μεταξύ μας ότι το τι επιλέγει ο καθένας να δει μπορεί να είναι αρκετά ενδεικτικό του βαθύτερου ψυχισμού του, αλλά, εν τέλει, κανείς δεν θέλησε να αποκαλύψει αυτήν τη σκοτεινή πτυχή του χαρακτήρα του, γιατί αν αρχίζαμε, μάλλον θα έπεφτε παγωμάρα και αμηχανία και κρίμα να χαλάσει το ωραίο κλίμα που είχαμε φτιάξει. Αποφασίσαμε όμως, σε όποιον καινούργιο ερχόταν στο σπίτι, καθώς δεν είχαν έρθει ακόμα όλοι οι καλεσμένοι, να του κάνουμε κατευθείαν αυτή την ερώτηση, «καλησπέρα, καλώς ήρθες, τι τσόντες βλέπεις;», πράγμα που κάναμε με σχετική επιτυχία, καθώς δημιουργούσαμε με αυτό τον τρόπο μια πολύ ευχάριστη αμηχανία, αλλά, δυστυχώς, δεν πήραμε καμία απάντηση που θα μπορούσε να είναι πιο διασκεδαστική από αυτή την αμηχανία. Κάποια στιγμή, και καθώς μαζί με όλα τα παραπάνω πίναμε ταυτόχρονα σημαντικές ποσότητες κρασιού, κάπως απελευθερωθήκαμε και στη συνέχεια η κουβέντα πήγε στους ψυχολόγους, στην ψυχοθεραπεία, στην ψυχανάλυση, στα ψυχοφάρμακα, σε κοντινούς μας ανθρώπους που πάσχουν από ψυχικές νόσους. Δεν είναι τόσο ότι βάρυνε η κουβέντα αλλά περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο η συνειδητοποίηση ότι σε μια μεγάλη παρέα όλοι είχαν κάτι να πουν για το θέμα. Όλοι ανεξαιρέτως είχαμε σχετικά βιώματα, είχαμε επισκεφτεί ψυχολόγο ή ψυχίατρο, είχαμε περάσει μεγάλα ζόρια, όλοι κάποια στιγμή πήραμε κάποιο συνταγογραφούμενο φάρμακο και όλοι είχαμε στον περίγυρό μας μία ή περισσότερες περιπτώσεις ανθρώπων που πέρασαν ή περνούν ακόμα από πολύ δύσκολα μονοπάτια.

ShortCut

Μια μέρα πριν από λίγο καιρό βρεθήκαμε σε ένα σπίτι διάφοροι φίλοι και γνωστοί, μερικοί αρκετά γνωστοί και άλλοι λιγότερο ή καθόλου, φάγαμε, ήπιαμε και κάναμε κουβέντες σαν να γνωριζόμαστε όλοι από χρόνια. Συμβαίνει μερικές φορές, κάποιες βραδιές, σε κάποια σπίτια, η συζήτηση να κυλάει και να μη θες να φύγεις ποτέ και κάποιες άλλες να κοιτάς το ρολόι σου και να σκέφτεσαι τρόπους διαφυγής, να αναρωτιέσαι αν είναι καλύτερα να πεις ότι μόλις πέθανε η γιαγιά σου ή ότι αύριο το πρωί πρέπει να ξυπνήσεις στις 5 γιατί φεύγεις μετανάστης στην Αυστραλία και το είχες ξεχάσει και, τέλος πάντων, παρότι ήταν υπέροχα, πρέπει να φύγεις.

Φριχτές και επιπόλαιες και, δυστυχώς, όλο και πιο συχνές πλέον αντιλήψεις, παρότι καθημερινά οι πολιτικές εξελίξεις στον πλανήτη αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε και τόσο ειδική περίπτωση ούτε ως νοοτροπία ούτε ως ψυχοσύνθεση.

Όλο και πιο αραιές μέσα στα χρόνια οι φορές που βρίσκομαι στο επίγειο καθαρτήριο της Ομόνοιας και κάθε φόρα παίζει στο μυαλό η ίδια πένθιμη και κατατονική λούπα: «Μα, τι εξαθλίωση, τι εγκατάλειψη, τι πεμπτοκοσμική κατάσταση, τι σταθμός συγκέντρωσης ληγμένων ψυχών και μουδιασμένων συνειδήσεων…». Και άλλα τέτοια βαριά και τελειωμένα. Όχι ότι την πρόλαβα ποτέ στην κοσμοπολίτικη (επαρχιώτικου τύπου έστω) ακμή της. Πάντα λούμπεν και μπίχλα τη θυμάμαι από παλιά, μονίμως στοιχειωμένη από έναν ποικιλόχρωμο (και αν βρισκόσουν στη σωστή διάθεση, ενίοτε και ελκυστικό) θίασο μικροπωλητών, αλογομούρηδων, εξαρτημένων, περιθωριακών, απόκληρων της αστυφιλίας, μπαλαδόφατσων και μικροπολιτικάντηδων του πεζοδρομίου. Κάποιου είδους κουλή και αρπαχτή αναβάθμιση επιχειρήθηκε να γίνει την περίοδο του πρώιμου gentrification λίγο πριν από την κρίση, αλλά μετά μας έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι και οι απόπειρες επιπόλαιου και κερδοσκοπικού «ευπρεπισμού» στην περιοχή έμειναν μετέωρες και έωλες. Αυτό το επιδεικτικό χάλι, όμως, που παρατηρείται στην πάλαι πότε «Ομόνοια Πλαζ» –που τεχνικά εξακολουθεί να αποτελεί τον «ομφαλό» της μητρόπολης– τα τελευταία χρόνια απλώς δεν υπάρχει. Όλοι το βλέπουν, όλοι το λένε, ουδείς ασχολείται πραγματικά. Σαν να μην υπάρχει. Σαν να πρόκειται για κακό όνειρο που βλέπουμε όλοι μαζί και περιμένουμε να ξυπνήσουμε για να τελειώσει. Υπ’ αυτό το δυστοπικό πρίσμα, η καλύτερη στιγμή της πλατείας τα τελευταία χρόνια ήταν εκείνες οι δύο εβδομάδες τον Μάιο του 2017, όταν «εξαφανίστηκε» στο πλαίσιο του πρότζεκτ «Αόρατη Πόλη» του εικαστικού και γλύπτη Γκρέγκορ Σνάιντερ, ο οποίος την κάλυψε με ένα γιγάντιο πανί-καμουφλάζ για να μη φαίνεται από ψηλά, ενώ όποιος βρισκόταν από κάτω έβλεπε θολό και ομιχλώδη τον ουρανό μέσα από το παραπέτασμα του Γερμανού καλλιτέχνη. Βρέθηκα και την προηγούμενη εβδομάδα στην Ομόνοια, μία μέρα πριν από το περιστατικό με τον άνθρωπο που σκαρφάλωσε στα ικριώματα του μαραζωμένου (ελλείψει υδροκίνησης) «Πεντάκυκλου» γλυπτού του Ζογγολόπουλου, απειλώντας να βουτήξει στα γκρίζα τσιμέντα. Πληροφορούμενος την είδηση (πριν από το «αίσιο» τέλος), θυμήθηκα το θλιβερό σκηνικό που ήταν φρέσκο στη μνήμη και σκέφτηκα ότι μόνο αυτό μας έλειπε, καθώς μοιάζουμε να βρισκόμαστε μια τραγωδία απόσταση από έναν συλλογικό νευρικό κλονισμό, με νωπές ακόμα τις εντυπώσεις από το φρικτό τέλος του Ζακ Κωστόπουλου υπό δυσώδεις και ύποπτες συνθήκες. Συγχρόνως έσκαγαν και οι αντιδράσεις των παρευρισκομένων στο συμβάν που τράβαγαν φωτογραφίες και βίντεο του επίδοξου αυτόχειρα με φόντο το τεράστιο πανό με την Αφροδίτη της Μήλου και το σλόγκαν «Take a memory of Greece» στο πολυκατάστημα του Χόντου ακριβώς από πίσω. Μαζί και οι αντιδράσεις σ’ αυτές τις αντιδράσεις από το περιβόλι των social media, όπου κάποιοι σιγοντάριζαν στις προτροπές «πέσε, ρε» και κάποιοι κατήγγελλαν την οχληρή και απάνθρωπη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως κοινωνία. Καμιά φορά, μέσα στον χυλό του δημόσιου ψηφιακού σχολιασμού η κυνική σκατοψυχιά φαίνεται να βρίσκεται πολύ κοντά (ως η άλλη όψη του νομίσματος) στην ψυχοπονιάρικη λιτανεία. Φαίνεται επίσης να βρίσκεται πολύ κοντά στο εφάπαξ «διαφωτισμένο» ψώνιο που οικτίρει διαρκώς την κατσαπλιάδικη και βαλκανική καταγωγή μας (λες και η γεωγραφία είναι ντροπή), στον φασιστάκο που αναζητά έναν ηγέτη με πυγμή για να μας βάλει σε τάξη και ενδεχομένως να αναστρέψει την περιβόητη «αιμορραγία εγκεφάλων» (σκιάζομαι κάθε φορά που το διαβάζω) προς το εξωτερικό, διώκοντας συγχρόνως όλους τους «άπλυτους» και τους «τεμπέληδες» με τους οποίους έχουμε ξεμείνει. Φριχτές και επιπόλαιες και, δυστυχώς, όλο και πιο συχνές πλέον αντιλήψεις, παρότι καθημερινά οι πολιτικές εξελίξεις στον πλανήτη αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε και τόσο ειδική περίπτωση ούτε ως νοοτροπία ούτε ως ψυχοσύνθεση. Θα πρέπει ίσως πολλοί από τους (αυτο)αποκαλούμενους φιλελεύθερους, σοδιαλδημοκράτες, κεντρώους κ.λπ. να εξετάσουν κάποια στιγμή πιο κριτικά τις «στρατηγικές» έστω παρέες τους. Αυτό το βδέλυγμα, άλλωστε, ο Μπολσονάρο (που κάνει συγκριτικά τον Τραμπ να μοιάζει ευαίσθητος και φλογερός υπέρμαχος του δικαιωματισμού) δεν στηρίχτηκε στους αντίστοιχους «χρυσαυγίτες» για τη διαφαινόμενη εκλογή του στην ηγεσία της Βραζιλίας αλλά στις μάζες των «κεντρώων» που τον ψήφισαν μαζικά για να εμποδιστεί η πορεία της χώρας προς την πλήρη «μαδουροποίηση».

α π ό τ ο ν σ π υ ρο σταβ ερ η

Αλμανάκ

αθήνα, 1994

Η Μπέτυ Λιβανού στον Απότσο 11.10.18 – lifo

ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ

TalkoftheTown

Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα. από th lifo team

1 ΠΟΙΑ ΕΊΝΑΙ Η ΓΝΏΜΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΏΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΉΝΑ;

διαβάσεις που δεν προσέχει κανείς Στην

αρχή της Καραγιώργη Σερβίας υπάρχει μια τύποις διάβαση πεζών, καθώς ως διάβαση λειτουργεί μόνο όταν δεν περνούν από πάνω της αυτοκίνητα που κατεβαίνουν από τη Βουλή. Ελάχιστοι είναι οι οδηγοί που σταματούν για να περάσουν οι πεζοί, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς συνεχίζουν αμέριμνοι, με μερικούς, μάλιστα, να κορνάρουν όταν κάποιος επιχειρεί να διασχίσει τη διάβαση.

UrbanLife

α π ό τ ο ν γ ιά ν ν η π αν τα ζό π ουλο

Όλα όσα απαντούν οι επισκέπτες της πρωτεύουσας, σύμφωνα με την έρευνα της Ένωσης Ξενοδόχων Αθηνών - Αττικής και Αργοσαρωνικού και της GBR Consulting.

14 lifo – 11.10.18

Θεαματική αύξηση έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια ο τουρισμός στην Αθήνα. Καθημερινά παρατηρούμε μια διαρκή κινητικότητα, η οποία έχει συμβάλει στον μετασχηματισμό της φυσιογνωμίας της Αθήνας. Είναι πασιφανές πλέον ότι η Αθήνα έχει εξελιχθεί σε προορισμό και δεν αποτελεί «σταθμό μετεπιβίβασης», όπως συνέβαινε τα προηγούμενα έτη. Πρόκειται για μια πόλη που διακρίνεται για τις αντιθέσεις της, με μακραίωνη ιστορία και πολιτισμό, πολλά αξιοθέατα, γοητευτικές γειτονιές, αλλά και σημαντικά προβλήματα που παραμένουν άλυτα και αμαυρώνουν την αστική της γεωγραφία. Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία του ΣΕΤΕ, οι αφίξεις στην πόλη της Αθήνας κατά το διάστημα Ιανουαρίου-Αυγούστου έχουν αγγίξει τα 4.000.000. Όπως επισημαίνουν ειδικοί στον χώρο του τουρισμού, η τουριστική προβολή της Αθήνας την έχει μετατρέψει σε έναν ελκυστικό τόπο που απευθύνεται ξεκάθαρα σε επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Αξίζει, όμως, να δούμε ποια είναι η γνώμη των τουριστών για την πόλη. Ποια μνημεία είναι τα πιο δημοφιλή αλλά και ποια σημεία επισημαίνουν ότι χρειάζονται βελτίωση; Ενδεικτικά είναι όσα αποκάλυψε η έρευνα της Ένωσης Ξενοδόχων Αθηνών - Αττικής και Αργοσαρωνικού (ΕΞΑ-Α.Α.) και της GBR Consulting, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1.500 επισκεπτών-ενοίκων ξενοδοχείων όλων των κατηγοριών, μελών της ΕΞΑ-Α.Α. Από τα τέλη Ιουνίου έως την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, οπότε και διενεργήθηκε η έρευνα, οι επισκέπτες της Αθήνας βαθμολόγησαν την εμπειρία τους με 7,9 στα 10. Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι από τα στοιχεία του δείγματος, το 96% των ερωτηθέντων θα σύστηνε την ελληνική πρωτεύουσα και σε άλλους για επίσκεψη. Όπως αποτυπώνεται στην έρευνα, η πλειονότητα επέλεξε την Αθήνα για αναψυχή και διακοπές σε ποσοστό έως 79% και σε αυτούς συγκαταλέγονται κυρίως Ευρωπαίοι και Αμερικανοί κάθε ηλικίας. Από αυτό το στατιστικό στοιχείο διαπιστώνουμε ότι η ελληνική πρωτεύουσα έχει αρχίσει να καθιερώνεται ως βασικός προορισμός διακοπών. Σημαντικό κίνητρο της επιλογής είναι το μεγάλο αρχαιολογικό-πολιτιστικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει η πόλη, και μάλιστα σε ποσοστό 81%. Ακολουθούν η «γαστρονομία/διασκέδαση» (30%), το «εμπορικό κέντρο/σύγχρονη ζωή» ή ένα «δελεαστικό ταξιδιωτικό πακέτο». Στο ερώτημα «γιατί η Αθήνα;», ένα ποσοστό της τάξης του 45% που περιλαμβάνει ηλικίες άνω των πενήντα, ποσοστό αρκετά υψηλό για μια πόλη, απάντησε ότι έχουν «ξανάρθει και τους άρεσε» και ακολουθούν οι επιλογές «πρόταση συγγενών/φίλων» και «Διαδίκτυο».

Όσον αφορά τα αξιοθέατα που επέλεξαν να επισκεφτούν, στην κορυφή βρίσκονται η Ακρόπολη και το ομώνυμο μουσείο, ενώ ακολουθούν το Ολυμπιείο, ο Εθνικός Κήπος, ο Λυκαβηττός, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το Γκάζι. Ωστόσο, οι επισκέπτες ανεξαρτήτως ηλικίας διαμένουν αποκλειστικά στην Αθήνα κατά 45%, ενώ το 54% επιλέγει κι άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως οι Δελφοί, η Επίδαυρος και οι Μυκήνες. Σχετικά με τα έξοδα, η μέση ημερήσια δαπάνη ανά άτομο ανέρχεται στα 116 ευρώ, με το ποσό να μοιράζεται ανάμεσα σε μετακινήσεις (26 ευρώ), αξιοθέατα - διασκέδαση (20 ευρώ), εστιατόρια (40 ευρώ) και αγορές (30 ευρώ). Επιπρόσθετα, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ενώ οι αφίξεις στο αεροδρόμιο έως και τον Ιούλιο 2018 παρουσιάζουν αύξηση κατά 21,8%, η πληρότητα των ξενοδοχείων την ίδια περίοδο παρουσιάζει αύξηση μεγαλύτερη από 3,6%. Άλλωστε, με βάση τα επίσημα στοιχεία του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος, η δυναμικότητα της Αθήνας δεν έχει μεταβληθεί εντυπωσιακά τα τελευταία τέσσερα χρόνια παρά μόνο κατά τρεις νέες ξενοδοχειακές μονάδες και περίπου 600 επιπλέον δωμάτια, που αντιστοιχούν σε παραπάνω από 2.000 κλίνες. Αναντίρρητα, η επέλαση της ηλεκτρονικής πλατφόρμας μίσθωσης του Airbnb επιδρά καταλυτικά και αποσπά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό επισκεπτών. Να θυμίσουμε ότι κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς οι τουρίστες που επισκέφτηκαν τη χώρα μας και επέλεξαν τις προτάσεις διαμονής του Airbnb μόνο στην Αθήνα έφτασαν τους 400.000 και προέρχονταν από περίπου 150 χώρες. Τέλος, ο τουριστικός πληθυσμός της Αθήνας, βάσει του συγκεκριμένου στατιστικού δείγματος, απάντησε και για τα ζητήματα που χρειάζονται βελτίωση. Συγκεκριμένα, ξεχώρισαν την ανάγκη καθαρισμού της πόλης από γκραφίτι, τη συντήρηση των πεζοδρομίων, τον καθαρισμό δρόμων και πεζοδρομίων, τη διαχείριση της επαιτείας, τη βελτίωση των πινακίδων που αφορούν αξιοθέατα στα αγγλικά, καθώς και την αναπαλαίωση κτιρίων. Συγκριτικά, αξίζει να σημειώσουμε ότι σε αντίστοιχη έρευνα, η οποία είχε πραγματοποιηθεί πριν από οκτώ χρόνια, οι τουρίστες είχαν καταδείξει ως αρνητικά τη μόλυνση, το κυκλοφοριακό, τις απεργίες αλλά και την καθαριότητα. Η ανάπτυξη και οι προοπτικές υπάρχουν, παρά την εμφανή έλλειψη κατευθυντήριων δομών. Η Αθήνα φαίνεται ότι κερδίζει το στοίχημα της εκτόξευσης του τουριστικού πληθυσμού. Το ζήτημα είναι να ακολουθήσουν συντονισμένες ενέργειες, ώστε να βρει ανταπόκριση αυτή η θετική συμπεριφορά.

μπάρες στο μετρό Μπορεί οι μπάρες

στους σταθμούς του μετρό να λειτουργούν κανονικά εδώ και μερικούς μήνες, αρκετοί όμως είναι οι επιβάτες που ακόμα και σήμερα καταφέρνουν να μετακινούνται δωρεάν, περνώντας ακριβώς πίσω από τους επιβάτες που χτυπούν την κάρτα τους ή το εισιτήριό τους. Το φαινόμενο εντείνεται τις ώρες αιχμής, όταν οι μπάρες δεν κλείνουν σχεδόν ποτέ εξαιτίας της συνεχούς ροής επιβατών.

ποδήλατα στη διονυσίου αρεοπαγίτου

Αν δεν έχετε δει ποτέ από κοντά αγώνα δρόμου ποδηλάτων στη ζωή σας, αρκεί να κάνετε μια βόλτα το βράδυ στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. «Ραλίστες» ποδηλάτες που κατεβαίνουν από την Ακρόπολη, περνούν σφήνα ανάμεσα στους πεζούς, πολλές φορές, μάλιστα, χωρίς φώτα, όταν όλα γύρω είναι σκοτεινά. Αλίμονο σε όποιον κάνει μια απότομη κίνηση ή σκύψει να πιάσει κάτι που του έπεσε.

Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr

120 με τoν

ΣΤΕΛΙΟ ΚΕΡΑΣΙΔΗ Ο εξάχρονος πιανίστας που έχει σαρώσει παγκόσμια και πανελλήνια βραβεία.

Ο Στέλιος Κερασίδης είναι ένα παιδί-θαύμα. Σε ηλικία μόλις έξι ετών έχει κατακτήσει επτά παγκόσμια και πανελλήνια βραβεία, έχει παίξει στα μεγαλύτερα θέατρα σε Ελλάδα και Ευρώπη, ενώ στις 31 Οκτώβρη ετοιμάζεται να καταπλήξει το αμερικανικό κοινό ως ο μικρότερος ηλικιακά Έλληνας που θα παίξει πιάνο στο Carnegie Hall. Τον συναντώ ένα ηλιόλουστο πρωινό στο σπίτι του, σε μια ήσυχη γειτονιά της Νέας Μάκρης, όπου μας περιμένει μαζί με τους γονείς του, Φώτη και Κωνστάντσια. Ο Στέλιος γεννήθηκε τον Ιούνιο του 2012 και είναι το δεύτερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας – έχει δύο αδερφές, τη Βερόνικα και την Αναστασία.

κε ιμε νο : γ ι αν ν ησ π αν ταζ ο π ουλοσ, φωτ ο γ ραφι εσ: π αρι ς τα β ι τ ι α ν 11.10.18 – lifo

120

με τον ΣΤΈΛΙΟ ΚΕΡΑΣΊΔΗ

TalkoftheTown

Μεγαλώνει σε ένα σπίτι όπου η μουσική είναι το κυρίαρχο στοιχείο,

μου αρέσει να κάνω ποδήλατο, να φτιάχνω Lego, να πηγαίνω σινεμά,

αφού ο πατέρας του είναι καθηγητής και σολίστ του πιάνου. Δίπλα

να παίζω τρελά παιχνίδια με τον πατέρα μου και να κάνω τραμπολίνο»

μου ο Στέλιος παρακολουθεί και με ένα αθώο βλέμμα απαντάει, όταν

προσθέτει και έρχεται γεμάτος χαρά να μου δείξει τα Lego που έχει

τον ρωτάω ποια ήταν η πρώτη φορά που κάθισε στο πιάνο: «Νομίζω,

φτιάξει μόνος του με σπουδαία μνημεία του Λονδίνου.

κάθισα στο πιάνο όταν ήμουν πολύ μωρό. Μου άρεσε να πατάω τα πλήκτρα και να ακούω τους ήχους». Λίγα λεπτά αργότερα, για να μας ευχαριστήσει, φέρνει ο ίδιος χυ-

θούμε όσο το δυνατόν να αποφεύγουμε όλες αυτές τις βαρυσήμαντες

μούς και κρουασάν. Την προσοχή μου τραβάνε τα βραβεία και οι φω-

λέξεις. Ούτε θαύμα ούτε φαινόμενο. Είναι ένα ιδιαίτερα ταλαντούχο

τογραφίες του στα μεγαλύτερα θέατρα, που είναι κρεμασμένα στον

παιδί που έχει εργαστεί σκληρά προς τη σωστή κατεύθυνση. Κατανο-

τοίχο. Δειλά-δειλά στην παρέα μας καταφθάνει και η μικρή του αδελφή

ούμε ασφαλώς ότι δεν είναι απλό να πετύχει ο καθένας κάτι αντίστοιχο

Αναστασία, η οποία είναι μόλις ενός έτους, αλλά και η Ida, η σκυλίτσα

με αυτά που έχει επιτύχει ο Στέλιος, ειδικά σε τέτοια ηλικία, αλλά θα

της οικογένειας.

μας επιτρέψετε να κρατάμε χαμηλούς τόνους. Δεν είναι ένας δρόμος

Ο Στέλιος είναι ευγενικός, εξωστρεφής και αρκετά επικοινωνιακός.

Ο Στέλιος είναι ευγενικός, εξωστρεφής και αρκετά επικοινωνιακός. Όμως, όταν πηγαίνει στο πιάνο, μοιάζει εξαιρετικά με επαγγελματία. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συνθέτες; «Μου αρέσει πολύ ο Μπαχ, ο Σοπέν, ο Μπετόβεν. Πιο πολύ απ’ όλους, όμως, αγαπώ τον Μπαχ» λέει με χαμόγελο.

ταχύτητας αλλά αντοχής».

Όμως, όταν πηγαίνει στο πιάνο, μοιάζει εξαιρετικά με επαγγελματία.

Ένα παιδί όπως ο Στέλιος, όμως, δεν χάνει μέρος της αθωότητας

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συνθέτες; «Μου αρέσει πολύ ο Μπαχ,

της ηλικίας του, με την έννοια ότι μεγαλώνει πιο γρήγορα; «Τι να πει

ο Σοπέν, ο Μπετόβεν. Πιο πολύ απ’ όλους, όμως, αγαπώ τον Μπαχ»

κανείς; Θα ήταν ψέμα να πούμε πως το παιδί, με όλο αυτό που συμ-

λέει με χαμόγελο.

βαίνει, δεν έχει στερηθεί ίσως κάποια πράγματα. Γενικά, όμως, θεωρώ

Στη συνέχεια ρωτώ τον Φώτη πώς ανακάλυψαν το ταλέντο του και

πως στη ζωή δεν υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα χωρίς θυσίες, στο

εκείνος μου απαντά χωρίς δισταγμό: «Σε αντίθεση με τα περισσότερα

οτιδήποτε. Από κει και πέρα, εμείς παλεύουμε με κάθε τρόπο ώστε ο

παιδάκια αυτής της ηλικίας που χρησιμοποιούν το πιάνο, και κάθε

Στέλιος να παραμένει παιδί. Και, πιστέψτε με –το βλέπετε, άλλωστε–,

μουσικό όργανο, ως ένα παιχνίδι που σε μερικά λεπτά θα το παρατήσουν, ο Στέλιος επιδείκνυε μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Αφιέρωνε παραπάνω

έως τώρα είναι ένα απόλυτα χαρούμενο παιδί. Ε, αυτό είναι κάτι που δεν σκοπεύουμε να το θυσιάσουμε για κανέναν λόγο και για καμία καριέρα».

χρόνο στα πλήκτρα, πειραματιζόταν με

Ο Στέλιος μας φωνάζει να πάμε στον

τους ήχους, έκανε ερωτήσεις για τη

κήπο και να παίξουμε μπάλα. Γελάει

λειτουργία του, άκουγε μουσική

δυνατά, μας φωτογραφίζει, είναι

μόνος του και κατέκτησε από

αεικίνητος και όταν του λέω τι

πολύ μικρός το “απόλυτο αυ-

είναι το πιάνο για εκείνον, λέει

τί”, ένα εξαιρετικά ισχυρό

αυθόρμητα «όλη μου η ζωή».

και ιδιαίτερα σπάνιο όπλο

Και τότε πάμε όλοι στο πιά-

για κάθε μουσικό».

νο για να μας παίξει μια

Στην καθημερινότητά

νέα, δική του συνθετική

του ο Στέλιος είναι ένα

δημιουργία. Τον παρατη-

ζωηρό, ενεργητικό και

ρώ πώς το χειρίζεται, με

απόλυτα κανονικό παιδί.

θάρρος και αγνότητα, με

Η μητέρα του τονίζει ότι

ισορροπία αλλά και αυτο-

«κάνει όσα και τα υπόλοι-

πεποίθηση. Στο σπίτι επι-

πα παιδιά της ηλικίας του,

κρατεί απόλυτη αρμονία.

με τη διαφορά ότι μελετά

Πράγματι, είναι ένα υπέ-

λίγο παραπάνω πιάνο. Θα

ροχο μουσικό κομμάτι που

παίξει, θα τρέξει, θα γελά-

αποπνέει μια παιδικότητα και

σει, θα πάει τη βόλτα του. Δεν

γεμίζει τον χώρο με πολυάριθ-

θέλουμε σε καμία περίπτωση να

μα συναισθήματα.

θυσιάσουμε την παιδικότητά του».

Ο Στέλιος είναι τυχερός, αφού

Όση ώρα ο Στέλιος δεν συμμετέχει

ανακάλυψε από μικρή ηλικία αυτό που

στη συζήτηση, ασχολείται ήσυχα με τα Lego. Τον ρωτώ τι λένε οι φίλοι του όταν τον βλέπουν στην τηλεόραση ή όταν μαθαίνουν για τις επιτυχίες του. «Πάντα μου λένε “μπράβο” και πόσο πολύ τους

αγαπάει. Το μέλλον τού ανήκει κι έχει καταφέρει να θεωρείται πρότυπο για τα υπόλοιπα παιδιά. Τι όνειρα κάνει; «Δεν κάνω πολλά όνειρα. Αυτό που θέλω περισσότερο είναι να γίνω μεγάλος πιανίστας και να

αρέσει όταν παίζω πιάνο. Α, και με ρωτάνε για τα ταξίδια μου με το

γράφω τα δικά μου κομμάτια» απαντά, ενώ έχει ήδη μεσημεριάσει.

αεροπλάνο».

Καθώς φεύγουμε, έρχεται με φόρα πάνω μας για να μας αγκαλιάσει

Στην ιδιαίτερα επιτυχημένη και ξεχωριστή διαδρομή του, στην οποία

και να μας ευχαριστήσει.

τον έχει βοηθήσει σημαντικά η παγκοσμίου φήμης σολίστ Αγαθή Λε-

Τότε θυμήθηκα κάτι που είχε πει ο διάσημος τενόρος Χοσέ Καρέρας

μονή, ο Στέλιος έχει κάνει ταξίδια σε σημαντικές χώρες, ρεσιτάλ σε

και ταιριάζει απόλυτα στον ταλαντούχο Στέλιο: «Ταλέντο σημαίνει να

αίθουσες όπως το Royal Albert Hall στο Λονδίνο, αλλά και εμφανί-

έχεις προδιάθεση, να διαθέτεις ένα πολύ συγκεκριμένο ένστικτο, να

σεις στο Musikverein στη Βιέννη, στο Palazzo Leti στην Ιταλία αλλά

μπορείς με κάποιον τρόπο να εκφράζεις αυτό που έχεις μέσα σου. Από

και το κονσέρτο με την Ορχήστρα Sinfonietta των Αθηνών σε ηλικία

κει και πέρα, όμως, πρέπει κανείς να προσπαθεί να βελτιώσει αυτό

μόλις πέντε ετών.

που του χάρισε η φύση, να δουλεύει πολύ πάνω σε αυτό. Επίσης, πολύ

Εκείνη τη στιγμή ρωτάω τον Στέλιο πώς αντιμετωπίζει τα φώτα της

σημαντικό σε όλους τους τομείς της τέχνης είναι το να έχεις μέσα σου

δημοσιότητας και εκείνος αποκρίνεται γελώντας «τι είναι αυτό; Τι

αυτήν τη δύναμη της επικοινωνίας. Η δύναμη της επικοινωνίας είναι

είναι τα φώτα της δημοσιότητας;». Τότε παρεμβαίνει ο πατέρας του:

μέρος του ταλέντου. Τι να την κάνεις την ικανότητά σου να παίζεις

« Έχει συνηθίσει, είναι άνετος γενικά με όλο αυτό. Δεν καταλαβαίνει

εξαιρετικό πιάνο στα έξι σου, αν δεν μπορείς

και πάρα πολλά, νομίζω, άλλωστε. Πάντως, ούτε τηλεόραση βλέπει

να μαγέψεις τον κόσμο παίζοντας πιάνο; Το

ούτε στο Διαδίκτυο μπαίνει, όπως εμείς. Έχουμε λίγο χρόνο ακόμη

ταλέντο δεν είναι δεξιοτεχνία, είναι μαγεία

γι’ αυτά».

και νομίζω ότι με αυτό γεννιέται κανείς».

Το αγαπημένο μάθημα του Στέλιου είναι τα Μαθηματικά. «Γενικά,

16 lifo – 11.10.18

Τι σημαίνει για ένα παιδί να χαρακτηρίζεται «φαινόμενο»; Οι γονείς με περηφάνια υποστηρίζουν: «Για να είμαστε ειλικρινείς, προσπα-

Facebook: Stelios-Kerasidis Instagram: @stelios_kerasidis www.youtube. com/channel/ UC1Epw1Iwor9X5 xOxrqJGMQA/featured

ΜΟΥΣΕΊΟ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΏΝ ΟΜΊΛΟΥ ΟΤΕ Μια ξεχωριστή εμπειρία επικοινωνίας με τη δύναμη της τεχνολογίας!

εκινούν τα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα στο Μουσείο Τηλεπικοινωνιών Ομίλου ΟΤΕ για σχολικές ομάδες και οικογένειες. Φέτος, οι επισκέπτες θα βιώσουν την επικοινωνία με τη δύναμη της τεχνολογίας! Σε έναν ολοκαίνουριο εκθεσιακό χώρο οι επισκέπτες θα έρθουν σε επαφή με τις νέες τεχνολογίες Augmented (ΑR) & Virtual (VR) Reality για να γνωρίσουν την ιστορία των τηλεπικοινωνιών και να μάθουν για την εξέλιξη της επικοινωνίας και της τεχνολογίας. Στα εκπαιδευτικά προγράμματα

ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΟΥ ΣΤΟ... INTERNEΤ! 14+21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 4-7 ετών (11:00-12:30) 8-12 ετών (13:00-14:30) Μια διαδραστική αφήγηση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα μας καλεί να σπάσουμε κώδικες και να «αναμετρηθούμε» στον ψηφιακό εικονικό χώρο επαυξημένης πραγματικότητας.

MYSTERY MUSEUM... ΠΑΙΧΝΙ∆Ι ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ! 11+25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

10+24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019 7-12 ετών (10:00-11:30, 12:00-13:30 & 13:3015:00) Μέσα από έναν augmented reality φωτογραφικό θάλαμο, VR μάσκες, tablets, γρίφους και κρυμμένα μηνύματα τα παιδιά θα ταξιδέψουν στον χρόνο, μαθαίνοντας για την εξέλιξη της επικοινωνίας από την αρχαιότητα έως τους δορυφόρους!

και τις δράσεις περιλαμβάνονται εικαστικά και τεχνολογικά εργαστήρια, θεατρικό παιχνίδι, θεατρικές παραστάσεις, ενημέρωση για την ασφάλεια στο Διαδίκτυο, ρομποτική και διαδραστικές ξεναγήσεις. Ειδικά στα προγράμματα για οικογένειες μικροί και μεγάλοι θα συμμετάσχουν με όλες τους τις αισθήσεις σε δράσεις Mixed Realities και θα εμπλακούν σε ένα «παιχνίδι μυστήριου», ενώ στα εικαστικά και τεχνολογικά εργαστήρια θα κάνουν με τα tablets του μουσείου τον πιο γρήγορο «γύρο των μουσείων του κό-

σμου» σε 90 μόνο λεπτά, και όχι μόνο… Θα σπάσουν κώδικες, θα «ακούσουν» τα μεγάφωνα του πολέμου, θα δούν έναν δορυφόρο, θα αγγίξουν οπτικές ίνες και θα γίνουν για μία μέρα εναερίτες! Και το καλύτερο; Η συμμετοχή σε όλα τα προγράμματα και τις δράσεις είναι δωρεάν! Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνουμε κράτηση ηλεκτρονικά στο www.otegroupmuseum.gr. Οι φετινές οικογενειακές δράσεις του μουσείου που δεν πρέπει με τίποτα να χάσουμε είναι αναλυτικά οι εξής:

ΟΠΤΙΚΕΣ ΙΝΕΣ: ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!

Ο ΓΥΡΟΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 90 ΛΕΠΤΑ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΙΚΗ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ

ΓΙΝΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΝΑΕΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑ ΨΗΛΑ!

13+27

10+31

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019

13+27

7+14

ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 6-8 ετών (10:30-12:00) Έφηβοι και ενήλικες (12:00-13:30) / 9-14 ετών (14:00-15:30)

9+16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018 4-7 ετών (11:00-12:30) 8-12 ετών (13:00-14:30) Τα παιδιά θα ανακαλύψουν την τεχνολογία των οπτικών ινών, θα παίξουν με την άμμο στο μηχάνημα επαυξημένης πραγματικότητας και θα γνωρίσουν τα ΚΑΦΑΟ και τις Καμπίνες.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019

7+14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019 6-9 ετών (ώρα: 11.0012.30) / 9-13 ετών (ώρα: 13.00-14.30) Tablets, περιέργεια και ο γύρος των μουσείων του κόσμου ξεκινά! Μικροί και μεγάλοι θα σερφάρουμε στις ψηφιακές συλλογές άλλων μουσείων του κόσμου και θα δημιουργήσουμε το δικό μας κολάζ.

ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019 7-12 ετών (10:00-11:00) Μια συναρπαστική ψυχαγωγική εμπειρία, στην οποία τα παιδιά θα κατασκευάσουν ένα ρομποτικό μοντέλο που θα βάλουν σε λειτουργία σε πραγματικό χρόνο!

Τα παιδιά «ανεβαίνουν» ψηλά στους πυλώνες, παρατηρούν τον εξοπλισμό, ακούν άγνωστες ιστορίες των τηλεπικοινωνιών και ανακαλύπτουν το δύσκολο έργο των εναεριτών.

Ακολουθήστε το μουσείο και στο Instagram (@otegroupmuseum) και πάρτε μια γεύση από την πιο διαδραστική εμπειρία της επικοινωνίας! Πρωτέως 25, Nέα Κηφισιά, 210 6201899 www.otegroupmuseum.gr otegroup-museum@ote.gr

11.10.18 – lifo

q Γεννήθηκα στην Γκίζα, κάτω από τις Πυραμίδες.

Ήταν 19 Ιουλίου, Πρωτοχρονιά των αρχαίων Aιγυπτίων. Στο Κάιρο έζησα τα εννέα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Η κοσμοπολίτικη κοινωνία της Αιγύπτου μάς πρόσφερε ζωή σε απόλυτη ευημερία, αλλά όχι σε χρυσό κλουβί. Ο πατέρας μου, μηχανικός σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ήταν αριστερός, με πεποιθήσεις πολύ σύγχρονες για την εποχή του και αντίθετες με των υπόλοιπων αποικιοκρατών της περιοχής. Η τιμωρία, όταν κάναμε κάποιο λάθος, ήταν να πάμε με το αυτοκίνητο στον αραβικό τομέα της πόλης. Εκεί μας υποχρέωνε να βγούμε στον δρόμο και να παίξουμε με τα πολύ φτωχά παιδιά, για να καταλάβουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν στα λασπόνερα και τσακώνονται για σημαντικότερα πράγματα.

q Πριν φύγουμε, ξεπουλήσαμε τα πάντα. Θυμάμαι δύο ψηλούς Αιγύπτιους να «σκουπίζουν» από τα ράφια μας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, γεμίζοντας τα τσουβάλια τους με τα βιβλία και τα παιχνίδια μου. Έτρεξα πίσω τους και απ’ όλη αυτήν τη δίνη της αρπαγής των υπαρχόντων μου κατάφερα να διασώσω ένα κουτί με χαλκομανίες. Τις πήρα, τις έβαλα στην τσέπη μου, αλλά τελικά τις ξέχασα στο αεροπλάνο της επιστροφής προς την Αθήνα. Οπότε από την Αίγυπτο δεν κατάφερα να διασώσω απολύτως τίποτα. Ούτε στην Ελλάδα κατάφερα να αποκτήσω ξανά παιχνίδι, γιατί η οικογένειά μου είχε καταστραφεί οικονομικά και μάζευα πενηνταράκι πενηνταράκι στον κουμπαρά για να πάρω μια σοκολάτα τα Χριστούγεννα.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

απο thn ματουλα κουστενη. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

q Φτάνοντας στην Αθήνα, πήγαμε κατευθείαν στο σπίτι της γιαγιάς, ένα νεοκλασικό που υπάρχει ακόμα στα Εξάρχεια. Η οδός Ερεσού ήταν τότε χωματόδρομος. Βγαίναμε έξω να παίξουμε μπάλα και σπανίως κάποια μαμά έβγαινε στο παράθυρο και φώναζε: «παιδιά, προσέξτε, περνάει αυτοκίνητο». Πολύ σπάνια συνέβαινε αυτό. Έπειτα, μετακομίσαμε στη Θεσσαλία, όπου και υπέστην ένα πολιτισμικό σοκ. Από το κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Αιγύπτου και το γαλλικό μου σχολείο βρέθηκα στην Δ’ Δημοτικού ενός επαρχιακού σχολείου, χωρίς να μιλάω καλά τη γλώσσα και με τους συμμαθητές μου να με φωνάζουν «το γαλλόπουλο». Επισκέφτηκα ξανά την Αίγυπτο σχεδόν 25 χρόνια μετά. Πήγα κατευθείαν στο πατρικό σπίτι. Ήθελα να ξανασυναντήσω την παιδική μου ηλικία. Να διαπιστώσω αν οι χώροι που είχα στη μνήμη μου, αν οι αισθήσεις που ένιωθα, αντιστοιχούσαν σε κάποια πραγματικότητα. Όταν ξεκόβεις τόσο βίαια από το σπίτι σου και στη συνέχεια δεν διατηρείς κανέναν δεσμό με αυτό, αναρωτιέσαι αν όσα θυμάσαι υπήρξαν κάποτε στ’ αλήθεια.

q Η αίσθηση της απώλειας πατρίδας θα με ακολουθεί πάντα. Η έννοια του ριζώματος έχει μεγάλη αξία για μένα. Όσο περνάνε τα χρόνια, γίνεται πιο θεμελιώδης. Όλες οι αναφορές καταλήγουν στη ρίζα της παιδικής ηλικίας. Συμβαίνει με τις πατρίδες ό,τι συμβαίνει και με τις γλώσσες: νιώθεις ότι ξέρεις πολλές, αλλά στην πραγματικότητα δεν κατέχεις καμία.

q Από τα πέντε μου χρόνια σκηνοθετούσα καταστάσεις στο σπίτι. Ένα καλοκαίρι στη Σύμη, που τότε ήταν κυριολεκτικά ερημονήσι και θύμιζε μια νεοκλασική Πομπηία, ετοίμασα την πρώτη μου παράσταση. Ήμουν δεν ήμουν έξι ετών, αλλά είχα ψώνιο με τους αρχαίους μύθους και πέθαινα για την ιστορία της Ιφιγένειας που έγινε ελαφάκι. Διάλεξα για πρωταγωνίστρια ένα κοριτσάκι, τη Ρηνούλα, κι έκοψα εισιτήριο για τους μεγάλους. Η γιαγιά μου ήταν μια αρχόντισσα του νησιού, το γένος Αγγελίδη, και στο σπίτι της, ένα συγκλονιστικό αρχοντικό με βοτσαλωτή αυλή, έστησα καρέκλες για να παίξω την παράσταση. Τελευταία στιγμή, όμως, η Ρηνούλα έβαλε τα κλάματα και δεν βγήκε στη σκηνή. Άρχισα να κλαίω κι εγώ, ανακοίνωσα ότι η παράσταση αναβάλλεται και κληρονόμησα το πρώτο μεγάλο θεατρικό τραύμα της ζωής μου. Για χρόνια, όταν πλησίαζε κάποια πρεμιέρα μου, εκείνη την αναβολή έβλεπα εφιάλτη.

q Το 1998, εν μέσω του θριάμβου του Γυάλινου Κόσμου, ο καλός φίλος Γιάννης Διακογιάννης μου ζήτησε να παρουσιάσουμε την παράσταση στη Σύμη. Ήμουν ανένδοτος, καθώς πίστευα ότι δεν υπάρχει μέρος στο νησί να φιλοξενήσει μια παράσταση με τόσες τεχνικές δυσκολίες. Μέχρι που μου ανέφερε ότι μεταξύ των επιλογών που είχαμε ήταν και η αυλή του Αγγελίδη. Όταν το άκουσα, ετοίμασα μια συντομευμένη version και σχεδόν μισό αιώνα μετά ξαναστήσαμε καρέκλες για να παίξω τη μεγάλη μου επιτυχία στο σημείο όπου είχα δώσει την πρώτη παράσταση της ζωής μου. Η Αγγελική Παπαθεμελή, σε αντίθεση με τη Ρηνούλα, βγήκε στη σκηνή κι έτσι ξεπέρασα εκείνο το παιδικό σοκ.

q Σπούδασα Kλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στη Σορβόννη και συγχρόνως αναρωτιόμουν πώς θα ζούσα από αυτήν τη δουλειά. Η οικογένειά μου, παρόλο που οικονομικά ήταν πια ανίσχυρη, μου έδωσε ό,τι χρήματα είχαν απομείνει για να πάρω την πρώτη μου κάμερα. Έφυγα για την Ιταλία, έχοντας επιλέξει να σπουδάσω Σκηνοθεσία Κινηματογράφου. Έδωσα εξετάσεις μαζί με άλλους 700 για μια θέση στο Πειραματικό Κέντρο στη Ρώμη και στην Κρατική Σχολή Κινηματογράφου της Τσινετσιτά. Ο Ρομπέρτο Ροσελίνι μου έκανε τη συνέντευξη κι έδωσε το οk, διότι του άρεσε η μικρού μήκους που είχα ετοιμάσει.

q Για καιρό ταλαντευόμουν ανάμεσα στη Ρώμη και το Παρίσι, όπου πια είχε μετακομίσει και η οικογένειά μου. Στην Ελλάδα δεν σκόπευα να επιστρέψω. Αφενός δεν άντεχα την πολιτική κατάσταση, αφετέρου είχα δουλέψει σε μια ταινία ως βοηθός του Τεσινέ και είχα γλυκαθεί. Μέχρι που μια βραδιά συναντώ τον Μάνο Χατζιδάκι στο Παρίσι και μου ανακοινώνει: «Ο Πρόεδρος έφυγε, επέστρεψε στην Αθήνα. Είμαστε πια μια ελεύθερη χώρα». Έβγαλε επιτόπου τρεις δίσκους του από τον δερμάτινο φάκελό του, μου έγραψε «Στον φίλο μου Δημήτρη, Ελευθέρα Ελλάς» και από κάτω την ημερομηνία της Μεταπολίτευσης. Την επόμενη κιόλας μέρα πήρα το αεροπλάνο και προσγειώθηκα στην Ελλάδα.

q Το πρώτο μου σπίτι στην Αθήνα ήταν ένα πολύ φθηνό νεοκλασικό πάνω πάνω στον λόφο του Στρέφη. Δεν υπάρχει πια, γκρεμίστηκε. Μια μέρα, ο Νίκος ο Κούνδουρος, που ήξερε ότι είχα κάνει μια ταινία για τη σχολή, μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Αύριο, οκτώ το πρωί, έξω, από το σπίτι σου με την ταινία σου υπό μάλης. Δεν το συζητάω καθόλου». Περνάει όντως την επομένη με τη Mercedes, πηγαίνουμε μαζί στον Δημήτρη Ποντίκα, του δείχνουμε τις Τρωάδες, ενθουσιάζονται και οι δύο και μου λέει ο Ποντίκας: « Έχω έναν κατάλογο με θέματα για ντοκιμαντέρ, διάλεξε ποιο θες και κάν’ το». Επέλεξα τους «Ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας». Μου είπε ότι τους έχει δώσει σε κάποιον άλλον και του απάντησα: «Αν δεν κάνω αυτήν, δεν θέλω καμία άλλη». Έτσι, γυρίστηκε το Πολεμόντα, που στη συνέχεια βραβεύτηκε στη Θεσσαλονίκη. Και ξαφνικά έγινα σκηνοθέτης.

18 lifo – 11.10.18

ΣΚΗΝΟΘΈΤΗΣ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΊΓΥΠΤΟ, ΖΕΙ ΣΤΑ ΕΞΆΡΧΕΙΑ.

σαν τώρα. Είχα την αίσθηση ότι ήταν κάτι σαν απόλυτη επίγνωση της πραγματικότητας, καταλάβαινα δηλαδή ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω στη γειτονιά, στο σχολείο, στους συμμαθητές που είχα αγαπήσει. Από την άλλη, σιγόβραζε μέσα μου η λαχτάρα να ζήσω στην πατρίδα μου, την Ελλάδα. Ούτε και τη βίαιη φυγή ξεχνώ. Το σπίτι ήταν μισοδιαλυμένο, η μητέρα είχε στριμώξει σε πέντε βαλίτσες τις ζωές μας. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους της γενιάς μου, έχω ζήσει πώς είναι ο πόλεμος. Ξέρω τι σημαίνει να βλέπεις το σπίτι σου βομβαρδισμένο, να ακούς κραυγές τραυματισμένων, να βλέπεις λάμψη στον ουρανό από αερομαχίες και η μητέρα σου να σε καθησυχάζει, λέγοντας ότι γυρίζουν κινηματογραφική ταινία.

ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΑΥΡΊΚΙΟΣ

q Τη βραδιά που μας ανακοινώθηκε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τα πάντα λόγω της κρίσης του Σουέζ τη θυμάμαι

11.10.18 – lifo

q Το ντοκιμαντέρ, όπως και η μυθοπλασία, με ελκύουν για διαφορετικούς λόγους. Εκείνο, ωστόσο, που με συναρπάζει είναι το όριο ανάμεσα στα δύο. Ίσως γιατί το ψεύτικο και το αληθινό είναι το ίδιο όμορφα. Να, όπως όταν λέμε για ένα ωραίο αληθινό λουλούδι: «Κοίτα το, σαν ψεύτικο είναι». Ή όταν ένα ψεύτικο είναι τόσο καλοφτιαγμένο, που δεν το ξεχωρίζεις από το αληθινό. Αυτό το ενδιάμεσο, αυτός ο μαγικός ρεαλισμός με κάνει ευτυχή.

q Ο Κούνδουρος, ο Χατζιδάκις και ο Βολανάκης υπήρξαν οι τρεις πολύτιμοι δάσκαλοί μου. Ειδικά ο τελευταίος, ζητώντας μου το 1977 να του ετοιμάσω μερικά βίντεο για μια όπερα που σκηνοθετούσε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, μου άνοιξε τον δρόμο γι’ αυτό που αργότερα έγινε κομμάτι της ταυτότητάς μου: το σινεμά μέσα στο θέατρο. Ο κινηματογράφος είναι κάτι σαν οπτική μουσική μέσα σε μια παράσταση. Όπως δεν φανταζόμασταν το 1910 ηχογραφημένη μουσική σε θεατρική παράσταση, έτσι και τη δεκαετία του ’70 και του ’80 έβαλα στις δουλειές μου τα δικά μου «οπτικά χαλιά» και για κάποια επικρίθηκα σφοδρά. Έκτοτε, άνοιξα μια σχολή και συγχρόνως τον ασκό του Αιόλου... Σήμερα, η σχέση μου με τον κινηματογράφο είναι μηδενική. Όταν μπήκα βαθιά στην ουσία του θεάτρου, ένιωσα τόσο πιο δημιουργικός και ειλικρινής, που φαίνεται ότι το σινεμά δεν καλύπτει την ανάγκη έκφρασής μου. Δεν το αρνούμαι, αλλά δεν με γοητεύει πια να κάνω σινεμά, γιατί μου φαίνεται μια τέλεια κατασκευή. Θα έλεγα ότι ήταν ένα διαζύγιο κοινή συναινέσει.

q Απωθημένα στη ζωή δεν έχω, ίσως κάποια μικρά μόνο και μόνο για να αποκτώ κίνητρο. Δεν ζήτησα ποτέ από κανέναν να ανεβάσω ένα έργο ή να μου χρηματοδοτήσει μια ταινία. Είμαι εκεί. Άλλοτε χτυπάει το τηλέφωνο, άλλοτε όχι. Εγώ δεν θα το σηκώσω ποτέ για να πάρω. Ντρέπομαι, φοβάμαι, δεν με νοιάζει... Το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε μου το ζήτησε ο ίδιος ο Λιβαθινός. Ήρθε στην Πάπισσα Ιωάννα και με ρώτησε: «Δημήτρη, τι θες να κάνεις στο Εθνικό Θέατρο;». Του απάντησα: «Δεν θέλω να κάνω πια τίποτα». Έπειτα τον ξανασυνάντησα τυχαία και επανήλθε: «Ακόμα δεν θες να κάνεις τίποτα;». Τότε παραδέχτηκα ότι το μόνο που χρωστάω στον εαυτό μου είναι ένας ακόμα Πιραντέλο, ο συγκεκριμένος.

q Η σχέση με τον Πιραντέλο είναι περισσότερο ερωτική και λιγότερο εμβάθυνσης. Υπήρξε ένα εφηβικό απωθημένο που

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΑΥΡΊΚΙΟΣ

για χρόνια μου ξέφευγε. Λάτρευα τη μουσική του Χατζιδάκι και μάλιστα σε ένα σπίτι όπου άκουγαν μόνο Θεοδωράκη. Στο περιβάλλον μου υπήρχε Σοστακόβιτς, Χατσατουριάν, αλλά όχι Στραβίνσκι. Μιλούσαν με θαυμασμό για τον Μάνο Κατράκη και την Ασπασία Παπαθανασίου, αλλά όταν αναφερόμουν στην Παξινού ή τον Μινωτή διαπίστωνα περίεργες αντιδράσεις. Το ίδιο συνέβαινε και στη λογοτεχνία: στη βιβλιοθήκη υπήρχαν έργα μόνο αριστερών συγγραφέων. Έτσι, η μουσική του Χατζιδάκι ήταν ένας κρυφός έρωτας.

Απωθημένα στη ζωή δεν έχω, ίσως κάποια μικρά μόνο και μόνο για να αποκτώ κίνητρο. Δεν ζήτησα ποτέ από κανέναν να ανεβάσω ένα έργο ή να μου χρηματοδοτήσει μια ταινία. Είμαι εκεί. Άλλοτε χτυπάει το τηλέφωνο, άλλοτε όχι. Εγώ δεν θα το σηκώσω ποτέ για να πάρω. Ντρέπομαι, φοβάμαι, δεν με νοιάζει...

q Θέλω να δημιουργώ προσωπικές ταυτίσεις με το έργο που σκηνοθετώ μόνο στον βαθμό που το απαιτεί το κείμενο. Προφανώς, όταν έκανα Ανδρομάχη ταυτίστηκα με τον Αστυάνακτα, ένα παιδί που βιώνει τον πόλεμο. Επίσης, όταν μετέφραζα τον Γυάλινο Κόσμο, έπιασα τον εαυτό μου να τηλεφωνεί στη μητέρα μου δυο-τρεις φορές τη μέρα. Όσο φλυαρούσαμε, εγώ κατέγραφα στιγμές και βεβαιωνόμουν ότι είχα πετύχει τις εκφράσεις. Όταν ο αδελφός μου ήρθε από την Ιταλία και είδε την παράσταση, αναρωτήθηκε: «Πώς το έκανες αυτό; Η Αμάντα (μητέρα του έργου) μιλάει σαν τη μαμά».

q Στα νιάτα μου ήθελα να προσθέτω στις παραστάσεις μου μια δόση από την επικρατούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Ενίοτε σε βαθμό που με ενοχλούσε. Αφενός διότι ένιωθα υποχρεωμένος να το κάνω και αφετέρου, αν δεν το έκανες, δεν υπήρχε περίπτωση να πας μισό βήμα μπροστά.

q Αρνήθηκα πολλές φορές κορυφαίες θέσεις σε καλλιτεχνικούς οργανισμούς της χώρας. Είμαι παντελώς ατάλαντος όσον αφορά τη διοίκηση, όπως και το να κάνω δύο πράγματα συγχρόνως. Άλλωστε, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Σπανίως ένιωσα ότι μπορούν να κάνουν κάτι εμπνευσμένο στο κομμάτι του πολιτισμού. Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση των Ελλήνων σήμερα είναι ότι θεωρούν πως κάποιοι συγκεκριμένοι και όχι κάποιοι άλλοι μπορούν να πάνε τα πράγματα μπροστά.

q Καμαρώνω πολύ που σημερινοί θεατρικοί πρωταγωνιστές είναι πρόσωπα που γνώρισα ως φοιτητές και τους έδωσα την πρώτη τους επαγγελματική δουλειά. Καραθάνος, Μαρκουλάκης, Κουρής, Μοσχόπουλος... Είναι ταλέντο να διακρίνεις το χάρισμα κάποιου και νομίζω, πια, ότι στην ηλικία μου το διαθέτω. Αυτό το πρώτο, ανόθευτο βλέμμα ή η έκφραση που εισπράττεις τα πρώτα δευτερόλεπτα μιας γνωριμίας είναι μια αίσθηση που σπανίως μ’ έχει προδώσει. Στο τέλος της μέρας είναι μεγάλη ευτυχία να αισθάνεσαι πως πέτυχε η επένδυση που έκανες σε ανθρώπους.

q Τα έργα που ποθούσα να σκηνοθετήσω στη ζωή μου είναι 15-20. Όσα έχω κάνει ήταν μέσα σ’ αυτά. Ξεχωρίζω τον Λουίτζι Πιραντέλο και τον Τενεσί Ουίλιαμς, γιατί είναι σπαρακτικοί στο πώς αυτοβιογραφούνται. Συχνά λένε για μένα ότι κάνω παραστάσεις μόνο όταν θέλω. Δηλαδή θα έπρεπε να κάνω κι όταν δεν θέλω; Από τη στιγμή που το θέατρο γίνεται ανάγκη διαρκούς παρουσίας και προβολής, χάνει το νόημά του. Δεν δέχομαι προτάσεις μόνο και μόνο για να συνεχίσω να υπάρχω σε έναν χώρο. Αυτό δεν το έκανα ούτε στα πρώτα μου βήματα. Άλλωστε, δεν έχω την αυτοπεποίθηση ότι, επιλέγοντας κάτι που δεν αγαπάω, θα μπορέσω να το παρουσιάσω αξιοπρεπώς. Είναι σαν τον έρωτα και το σεξ: άλλο να κάνεις σεξ κι άλλο να είσαι ερωτευμένος. Όταν αυτά τα δύο συνυπάρχουν, είναι το τέλειο. Αλλά το να κάνεις σεξ με το θέατρο ή οποιαδήποτε άλλη τέχνη σε οδηγεί σε μια κατάσταση επαγγελματικής πορνείας. Κι έπειτα, πόσες φορές μπορείς πια να ερωτευτείς; q Τον πατέρα μου τον χάσαμε πριν από 10 χρόνια. Η μητέρα μου, 98 ετών, σήμερα ζει μαζί μου στα Εξάρχεια και παραμένει Γαλλίδα υπήκοος. Έχει σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης και μιλάει έξι γλώσσες. Υπήρξε πολύ αυστηρή μαζί μου ως τα 18. Παραμένει δραστήρια και περνά ώρες στον υπολογιστή της. Όταν βλέπει ότι έχω κλειστή την πόρτα του γραφείου και δεν θέλει να ενοχλήσει, μου στέλνει γραπτά μηνύματα. Διαβάζει τα δημοσιεύματα που με αφορούν, έρχεται σε όλες τις παραστάσεις. Κριτική δεν μου κάνει πια. Μου έκανε τόσο πολλή στην εφηβεία, που είναι σαν να πήρα δόση για μια ζωή.

q Αγαπώ τα Εξάρχεια, δεν τα αλλάζω με τίποτα. Είναι η ανήσυχη πλευρά της πόλης. Η καρδιά της. Κι εγώ θέλω να ακούω τους χτύπους της. Δεν μου αρέσουν οι εφησυχασμένες γειτονιές. Και να μου χάριζαν ένα νεοκλασικό στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, δεν θα το δεχόμουν με τίποτα. Με τρομάζει αυτή η σχέση με το μνημείο που στέκει εκεί ακίνητο αιώνες και μου θυμίζει πόσο περαστικοί είμαστε από τη ζωή.

q Φοβάμαι μόνο τα κακά γηρατειά. Όταν έχεις την υγεία σου και τα μυαλά σου, το μεγάλωμα είναι από μια άποψη καλύτερο. Όταν είσαι νέος, δεν περνά από το μυαλό σου ότι θα αγαπήσεις τον ώριμο ή τον γέρο εαυτό σου. Κι όμως, τα γηρατειά σού χαρίζουν αυτάρκεια, αυτογνωσία. Εγώ, όσο μεγαλώνω, τόσο συμφιλιώνομαι μ’ εμένα.

20 lifo – 11.10.18

ΙNFO

Απόψε αυτοσχεδιάζουμε Λουίτζι Πιραντέλο Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή Αγ. Κωνσταντίνου 22-24 Τετ., 19:00, Πέμ.-Σάβ. 20:30, Κυρ. 19:00 Πρεμιέρα: 11 Νοεμβρίου 2018 www.n-t.gr

KIDS TO 2o ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ LIFO ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ

ΠΏΣ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΏΝΕΙΣ ΠΑΙΔΊ ΣΉΜΕΡΑ ΥΠΈΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΚΆ ΒΙΒΛΊΑ ΠΏΣ ΘΑ ΠΕΡΆΣΕΙΣ ΑΠΊΘΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ

ΌΣΑ ΘΑ ΣΥΝΑΡΠΆΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΈΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΌΜΕΝΟΥΣ ΜΉΝΕΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΆΒΒΑ Το φετινό φθινόπωρο προβλέπεται άκρως ενδιαφέρον για τα παιδιά όλων των ηλικιών στην πόλη. Τα αθηναϊκά θέατρα προτείνουν μια πλειάδα επιλογών που καλύπτουν όλα τα γούστα του ανήλικου κοινού και των συνοδών τους, τα εκπαιδευτικά προγράμματα των μουσείων, των ιδρυμάτων και των πολιτιστικών φορέων κάνουν τη μάθηση πιο διασκεδαστική και διαδραστική από ποτέ, ενώ οι εκδοτικοί οίκοι έχουν ετοιμάσει μια νέα σοδειά ελληνικών και ξένων βιβλίων που με ευφάνταστες ιστορίες και ζωηρές εικονογραφήσεις προωθούν την αγάπη για το διάβασμα.

Από τις δράσεις της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

22 lifo – 11.10.18

ΓΙΑ ΝΑ

(ΟΛΟΙ)

ΠΕΡΑΣΟΥΝ

ΩΡΑΙΑ 11.10.18 – lifo

Η ΕΚΠΑΊΔΕΥΣΗ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΉΣ ΣΤΟ ΊΔΡΥΜΑ ΩΝΆΣΗ Μια σειρά από πολυσυλλεκτικά επιμορφωτικά προγράμματα προτείνει και φέτος εναλλακτικούς και άκρως ενδιαφέροντες τρόπους δημιουργίας σε οικογένειες, παιδιά, εφήβους και εκπαιδευτικούς.

ο Ίδρυμα Ωνάση εντάσσει κάθε χρόνο στις πολυσυλλεκτικές δράσεις του μια σειρά σημαντικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων που εκτυλίσσονται κατά τη διάρκεια όλης της σεζόν και απευθύνονται σε όλη την οικογένεια ή εστιάζουν περισσότερο σε παιδιά και εφήβους όλων των ηλικιακών ομάδων. Το Ίδρυμα Ωνάση αντιμετωπίζει την εκπαίδευση ως μια μη στατική έννοια που δεν έχει ηλικιακούς φραγμούς, σωματικούς περιορισμούς και σύνορα. Γι’ αυτό σχεδιάζει και προτείνει προγράμματα εκπαίδευσης που υποστηρίζουν ενεργά τη φιλοσοφία της βιωματικής μάθησης, δίνοντας ανάσες δημιουργικότητας, έκφρασης, φαντασίας, κίνησης και αυτενέργειας και δημιουργώντας παράλληλα κοινωνική συνοχή. Από εργαστήρια συναισθημάτων για όλη την οικογένεια μέχρι την «τέχνη» της selfie και το έργο του Καβάφη, τα εκπαιδευτικά προγράμματα θα καλύψουν και φέτος ένα ευρύ φάσμα θεματικών και ενδιαφερόντων, υπηρετώντας διαχρονικές αξίες του Ιδρύματος Ωνάση, όπως η ανοιχτή κοινωνία, η ίση πρόσβαση στην παιδεία, η διαρκής και συλλογική περιέργεια. Στην πρώτη κατηγορία εργαστηρίων που απευθύνονται σε όλη την οικογένεια συναντάμε το «Εργαστήριο Συναισθημάτων», ένα κινησιολογικό εργαστήριο για γονείς και βρέφη από 12 μηνών έως 2 ετών που θα πραγματοποιηθεί και φέτος σε πέντε κύκλους, με αντίστοιχες θεματικές την ομαδικότητα, τον χώρο, τις αισθήσεις, τη φύση και τα συναισθήματα, στους οποίους οι γονείς μαζί με τα βρέφη τους θα ανακαλύψουν και θα μοιρα-

24 lifo – 11.10.18

στούν νέες προκλήσεις και νέα δημιουργικά μονοπάτια. Στο επίκεντρο του προγράμματος «Η μουσική αγαπάει τον αυτισμό», που πραγματοποιείται για 7η συνεχή χρονιά στην Αθήνα και 5η στην περιφέρεια και απευθύνεται σε παιδιά 5-7 και 8-11 ετών, με ή χωρίς διαταραχή αυτιστικού φάσματος, και στους γονείς τους, βρίσκεται η μη λεκτική επικοινωνία. Οι ήχοι και τα μουσικά όργανα βοηθούν τα παιδιά να απελευθερώσουν τα συναισθήματά τους και να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος διεξάγονται και αυτοτελή βιωματικά εργαστήρια για εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα, στο εργαστήριο « Έλα κι εσύ, ζωγραφίζω μουσική» παιδιά 5-7 και 8-11 ετών με νοητική υστέρηση, μαζί με τους γονείς τους, γίνονται μια παρέα για τέταρτη χρονιά και φτιάχνουν μελωδίες. Με την καθοδήγηση εξειδικευμένων παιδαγωγών και έμπειρων μουσικών τα παιδιά γνωρίζουν διαφορετικά μουσικά όργανα, ακούνε γνωστά παιδικά τραγούδια αλλά και πρωτότυπες μελωδίες τις οποίες μεταμορφώνουν σε ζωγραφική κι έτσι αναπτύσσουν τις γλωσσικές, ακουστικές και κινητικές τους ικανότητες και βελτιώνουν την προσωπική τους οργάνωση σε ένα περιβάλλον σχεδιασμένο πάνω στις ανάγκες τους, κατανοώντας παράλληλα βασικές έννοιες της μουσικής. Ένα πρόγραμμα για εφήβους 13-17 ετών που σίγουρα θα ενθουσιάσει τους συμμετέχοντες ονομάζεται «Από το αυτοπορτρέτο στη selfie». Με αφορμή την πιο δημοφιλή συνήθεια που κάνει θραύση την εποχή των social media, οι νέοι θα ανακαλύψουν τον εαυτό

τους και θα πειραματιστούν με την εικόνα τους με τρόπο απόλυτα σύγχρονο και ψηφιακό, αλλά ανάλογο με αυτόν που έχουν ακολουθήσει σπουδαίοι ζωγράφοι στην Ιστορία της Τέχνης. Μέσα από αυτήν τη δημιουργική διαδικασία θα καταλήξουν στην τέλεια antiselfie, εξερευνώντας παράλληλα με τρόπο μοναδικό την ποπ κουλτούρα, τη δύναμη και τους κινδύνους των social media. Τα εργαστήρια που απευθύνονται σε σχολεία, από την άλλη, παρουσιάζουν ξεχωριστό ομαδικό ενδιαφέρον και χαρίζουν νέα πνοή στη μαθησιακή διαδικασία. Στο πλαίσιο του διεθνούς, διαθεματικού προγράμματος «Interfaces» βρίσκουμε το πρόγραμμα «DIY Φτιάχνουμε τα δικά μας μουσικά όργανα» που απευθύνεται σε μαθητές Δ’, Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού. Χρησιμοποιώντας ό,τι μπορεί να γεννήσει μουσική, όλη η τάξη γίνεται μια μπάντα σε δημιουργικό οίστρο και φτιάχνει τα δικά της μουσικά όργανα, χακάροντας αντικείμενα και συσκευές, χρησιμοποιώντας φυσικά τη δύναμη της ψηφιακής τεχνολογίας. Το πρόγραμμα κορυφώνεται με μια συναυλία για όλους τους φίλους των παιδιών, με πρωταγωνιστές αυτά τα πρωτότυπα χειροποίητα όργανα. Αξίζει να αναφερθεί όμως και ένα εργαστήριο μουσικής για DIY ηλεκτρονικά κυκλώματα που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και διοργανώνεται μέσα Οκτωβρίου. Κάπου εδώ συναντάμε και τη ναυαρχίδα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων το Ιδρύματος Ωνάση, το Onassis Youth Festival, που τρέχει όλη τη σεζόν και κορυφώνεται σε ένα τριήμερο παραστάσεων στη Στέγη τον Απρίλιο. Στη φετινή διοργάνωση, τρεις πόλεις με σπουδαία

πολιτισμική κληρονομιά, η Αλεξάνδρεια, η Βηρυτός και η Αθήνα, θα δώσουν ερεθίσματα και έμπνευση στους μαθητές για να δημιουργήσουν, με την καθοδήγηση σημαντικών Ελλήνων σκηνοθετών, χορογράφων και κινηματογραφιστών, τη δική τους παράσταση. Μέσα από μια σειρά αυτοσχεδιασμών, ασκήσεων και προβών που θα γίνονται κάθε εβδομάδα, εκτός των ωρών του σχολικού προγράμματος, σε γυμνάσια και λύκεια της Αθήνας, οι μαθητές θα έχουν τη μοναδική ευκαιρία να παρουσιάσουν το απόσταγμα των προσπαθειών τους στο κοινό της Στέγης. Σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου απευθύνεται και το πρόγραμμα «Ο Καβάφης πάει σχολείο», που επιχειρεί να προσεγγίσει το έργο του σπουδαίου Αλεξανδρινού ποιητή, μακριά από τον ακαδημαϊκό τρόπο, επιστρατεύοντας την κίνηση, την τεχνολογία, τη μουσική και τη ζωγραφική. Υπό την καθοδήγηση καλλιτεχνών, τα παιδιά βάζουν δυνατά μουσική και φαντάζονται την «Ιθάκη» ως χορογραφία, σκιτσάρουν τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, φτιάχνουν διαδραστικούς χάρτες και ανακαλύπτουν την υπεροχή της ποίησης μέσω μιας διαδικασίας ελεύθερης και απόλυτα συσχετισμένης με τις άλλες τέχνες.

ΙNFO Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στο sgt.gr

11.10.18 – lifo

ο Μικρό Εθνικό έχει ετοιμάσει για το φετινό φθινόπωρο 3 προτάσεις για παιδιά και νέους που ανεβαίνουν στο ανακαινισμένο ισόγειο του Rex. Η Τραμπάλα του Στιούαρτ Μέλτον, σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου, είναι ένα έργο για την πρώτη φιλία που απευθύνεται σε παιδιά από 2 ετών. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να κάνει τραμπάλα μόνος του! Στο Ο πρίγκιπας και ο φτωχός η Σοφία Βγενοπούλου καθοδηγεί σκηνοθετικά έναν 15μελή θίασο ηθοποιών που ζωντανεύει το αγαπημένο παραμύθι του Μαρκ Τουέιν (από 14/10). Η ίδια σκηνοθέτις παρουσιάζει (από 2/11) και το Ταξίδι, την παράσταση της Εφηβικής Σκηνής που προέκυψε από το θεατρικό εργαστήρι του Εθνικού, στο οποίο συμμετείχαν έφηβοι Έλληνες και πρόσφυγες, αλλά και ηθοποιοί του Εθνικού. Ποικιλία προτάσεων και από το Μέγαρο Μουσικής για τους επόμενους μήνες. Το Αβγώ, σε σκηνοθεσία Στέλλας Σερέφογλου, απευθύνεται σε βρέφη και παιδιά έως 3 ετών και προσεγγίζει το θαύμα της γέννησης (από 14/10, στη Μουσική Βιβλιοθήκη). Στον ίδιο χώρο, η νέα μουσικοθεατρική παράσταση Σβήσε το φως! της ομάδας Κοπέρνικος, σε σκηνοθεσία Γκάυ Στεφάνου, καλεί τους θεατές ηλικίας

Εθνικό Θέατρο, Τραμπάλα

ΘΈΑΤΡΟ

4-10 ετών να γνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν με θάρρος τους φόβους τους (από 21/10). Στην παιδική σκηνή του Μεγάρου το ανέκδοτο Φτερωτό Άλογο του Νίκου Καζαντζάκη παρουσιάζεται για πρώτη φορά, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Βασίλη Μαυρογεωργίου και τη μουσική του Νίκου Κυπουργού (από 3/11). Το ενδιαφέρον για τα παιδιά και τους εφήβους δεν θα μπορούσε να λείπει από την Εθνική Λυρική Σκηνή που παρουσιάζει στην Εναλλακτική Σκηνή για πρώτη φορά μία από τις πιο αναμενόμενες φετινές παραστάσεις, την όπερα της Λένας Πλάτωνος Το αηδόνι του αυτοκράτορα (βασισμένη στο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν), που εντάσσει με μοναδικό τρόπο το animation στη δραματουργία και φέρνει την αγαπημένη τραγουδοποιό ξανά κοντά στα παιδιά, μετά τα τραγούδια της θρυλικής «Λιλιπούπολης» (από 17/10, στο ΚΠΙΣΝ). Στην Παιδική Σκηνή της ΕΛΣ έρχεται επίσης Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι, άλλο ένα παραμύθι του Άντερσεν που έγινε παιδική όπερα το 1927 από τον Ερνστ Τοχ, εδώ σε μουσική διεύθυνση-μετάφραση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία-χορογραφία Αποστολίας Παπαδαμάκη (από 25/11, στο ΚΠΙΣΝ). Μια ξεχωριστή θεατρική πρόταση έρχεται από τη θεατρική εταιρεία ΘΕΑΜΑ (Θέατρο

26 lifo – 11.10.18

Ατόμων με Αναπηρία) στη σκηνή του Από Μηχανής: Νάρκισσος & Ηχώ και άλλες μεταμορφώσεις, σε σκηνοθεσία Ελιάνας Περηφάνου, μια παράσταση για την ποικιλομορφία, τη μεταμόρφωση και τη συμπερίληψη που υπογράφει η σκηνοθέτις μαζί με τον ιδρυτή της ομάδας Βασίλη Οικονόμου (από 21/10). Επί σκηνής δύο ηθοποιοί με κινητική αναπηρία, ένας ηθοποιός που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και με μειωμένη όραση και δύο ηθοποιοί χωρίς αναπηρία. Το Σύγχρονο Θέατρο περιλαμβάνει στο φετινό του ρεπερτόριο δύο καινούργια έργα για παιδιά και νέους από τη Συντεχνία του Γέλιου, την κωμωδία Πιο δυνατός και από τον Σούπερμαν του Άγγλου Roy Kift, που βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού με αναπηρία (από 14/10, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Κουκαλάνι και του Αντώνη Ρέλλα, με συνδημιουργούς την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών και τραγούδια που έχει γράψει ο Φοίβος Δεληβοριάς), και την επετειακή παράσταση του άτρωτου Μορμόλη του Rainer Hachfeld, του φανταστικού φίλου των παιδιών που φωνάζει ελεύθερα όσα δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους, 45 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση (από 25/11, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη και Βασίλη Κουκαλάνι, με τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού, σε διασκευή Κώστα Νικολόπουλου). Η αγαπημένη των παιδιών Κάρμεν Ρουγγέρη φέτος παρουσιάζει δύο έργα για παιδιά. Το Βαλς με τα παραμύθια συστήνει στους μικρούς θεατρόφιλους τον Γιόχαν Στράους μέσα από 6 παραμύθια που ντύνονται μουσικά με τις μελωδίες του Αυστριακού συνθέτη (από 4/11, στο Θέατρο Κιβωτός). Στην Αργοναυτική Εκστρατεία οι αγαπημένες περιπέτειες του Ιάσονα παρουσιάζονται μοναδικά στη σκηνή σε μια παράσταση που αποτελεί τη φετινή πρόταση της Ρουγγέρη πάνω στην ελληνική μυθολογία (από 11/11, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης). Ο Τρελαντώνης της Πηνελόπης Δέλτα είναι και φέτος παρών στην Αθήνα, σε νέα θεατρική διασκευή από τον ποιητή Στρατή Πασχάλη, σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου και με τον Σταύρο Σβήγκο στον ομώνυμο ρόλο του αγαπημένου παιδικού ήρωα (από 10/11, στο Θέατρο Βεάκη). Το πολυδιαβασμένο Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα του Μενέλαου Λουντέμη, ένα ηθογραφικό έργο-ύμνος στο σχολείο και στη μαθητική εμπειρία, αναβιώνει στο Θέατρο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία Ειρήνης Ιακώβου, με τον Θανάση Βισκαδουράκη στον ρόλο-σύμβολο του Μέλιου. Δεκαοκτώ χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, το ξακουστό Σκλαβί της Ξένιας Καλογεροπούλου, ένα από τα πιο γνωστά έργα για παιδιά των τελευταίων ετών, επιστρέφει

Κάρμεν Ρουγγέρη, Αργοναυτική Εκστρατεία

στο Θέατρο Πόρτα σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου (από 28/10). Στην ίδια σκηνή συνεχίζονται για δεύτερη χρονιά και οι Χιονάνοι, η παράσταση της ομάδας Patari Project που, επίσης σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου, επιχειρεί μια νέα ανάγνωση στο πασίγνωστο παραμύθι των αδελφών Γκριμ (από 13/10). Η Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Τέχνης αναβιώνει τον Αλαντίν, με την ίδια ομάδα συντελεστών που το ανέβασε το 2010 για δύο συνεχόμενες σεζόν. Το γνωστό παραμύθι από τις Χίλιες και μία νύχτες διασκευάζεται από την Άνδρη Θεοδότου και σκηνοθετείται σε μορφή μιούζικαλ από τον Δημήτρη Δεγαΐτη (από 28/10). Ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί είναι ένα βιβλίο που έχει σημαδέψει γενιές και γενιές παιδιών και στη χώρα μας. Η Ομάδα των Πέντε Εποχών, υπό την καθοδήγηση της Σοφίας Παπαδοπούλου, ξαναδιαβάζει το απόλυτο παραμύθι του 20ού αιώνα, εξετάζοντας επί σκηνής τις πολυεπίπεδες έννοιες που πραγματεύεται (Θέατρο 104). Η Μαριάννα Τόλη διασκευάζει και σκηνοθετεί το έργο Η Πεντάμορφη και το Τέρας της Γαλλίδας μυθιστοριογράφου Γκαμπριέλ-Σουζάν Μπαρμπό ντε Βιλενέβ, δημιουργώντας ένα φαντασμαγορικό μιούζικαλ (από 14/10, στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου). Ο Παντελής Δεντάκης σκηνοθετεί και φέτος τον Πινόκιο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (από 4/11) σε μια παράσταση που βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό, ενώ η Τζωρτζίνα Κακουδάκη προσεγγίζει την Ελένη, την τραγωδία του Ευριπίδη που διδάσκεται στα γυμνάσια, στον ίδιο χώρο. Για δεύτερη χρονιά συνεχίζεται και το επιτυχημένο Το αγόρι με τη βαλίτσα, το έργο του Βρετανού Μάικ Κένι που μετέφρασε η Ξένια Καλογεροπούλου. Ο σκηνοθέτης Ηλίας Καρελλάς καθοδηγεί τον Δημήτρη Μακαλιά στον ρόλο του μικρού Ναζ, ενώ η Αρετή Κετιμέ συνοδεύει με τραγούδι και σαντούρι (από 14/10, στο Θέατρο Κάππα). Άλλο ένα γνωστότατο μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, Η Παναγία των Παρισίων του Βικτόρ Ουγκό, διασκευάζεται θεατρικά από τον Στρατή Πασχάλη, σκηνοθετείται από τη Σοφία Σπυράτου και ντύνεται μουσικά από τον Νίκο Κυπουργό, με τον Δημήτρη Πιατά στον ρόλο του Κουασιμόδου και τη Νάντια Κοντογεώργη ως Εσμεράλδα (από 3/11, στο Παλλάς). Τέλος, οι Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη, μια σύνθεση του Δημήτρη Ποταμίτη πάνω σε 4 αριστοφανικά έργα, ανεβαίνουν από τη Νανά Νικολάου στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου, με μουσική από τον Γιάννη Ζουγανέλη (από 20/10).

11.10.18 – lifo

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΆ ΠΡΟΓΡΆΜΜΑΤΑ

Πάρκο

28 lifo – 11.10.18

ο Ίδρυμα Ωνάση σχεδιάζει και υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται σε όλη την οικογένεια ή εστιάζουν σε παιδιά, εφήβους και εκπαιδευτικούς και διεξάγονται στη Στέγη ή εκτός αυτής. Στο «Εργαστήριο Συναισθημάτων» οι γονείς μοιράζονται τη χαρά των πρώτων βημάτων των μωρών τους. Στο «Η μουσική αγαπάει τον αυτισμό», οι ήχοι και τα μουσικά όργανα βοηθούν παιδιά με ή χωρίς διαταραχή αυτιστικού φάσματος να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Στο «Έλα κι εσύ, ζωγραφίζω μουσική», παιδιά με νοητική υστέρηση, μαζί με τους γονείς τους, φτιάχνουν πολύχρωμες μελωδίες. Στο «Από το αυτοπορτρέτο στη selfie», η αγαπημένη ψηφιακή συνήθεια των εφήβων γίνεται η αφορμή να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Το Μουσείο Μπενάκη φέρνει παιδιά όλων των ηλικιών κοντά στην τέχνη και τον πολιτισμό. Με το «Μικρό Εργαστήρι της Τέχνης» παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού ανακαλύπτουν τους θησαυρούς που κρύβει ένα μουσείο. Στο «Κόψε Ράψε Αρχειο-τέκτονα», τα πολύτιμα αρχιτεκτονικά αρχεία του μουσείου ανοίγουν για πρώτη φορά στο παιδικό κοινό και το καλούν να εξερευνήσει τις αναρίθμητες αθηναϊκές ιστορίες τους. Η ελληνική ιστορία και τέχνη, από τους προϊστορικούς μέχρι τους νεότερους χρόνους, εκτυλίσσεται στο Μουσείο Μπενάκη μέσα από 13 σταθμούς του ομώνυμου προγράμματος. Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης καλεί μικρούς και μεγάλους να περάσουν δημιουργικά Σαββατοκύριακα στους χώρους του μέσα από διαδραστικές ξεναγήσεις, εργαστήρια, θέατρο, φωτογραφία και μουσική. Ξεχωρίζουν το «Πιάσε την τέχνη από την αρχή», που συνδέει την κοινωνία με τον κόσμο της τέχνης μέσω της εξέλιξής τους στο πέρασμα του χρόνου, το «Εμείς οι Νεάντερταλ», που εξετάζει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μέσα από την τέχνη των προϊστορικών ανθρώπων, και «Τα ιερογλυφικά, μια γραφή με εικόνες», που μυεί τα παιδιά στη συναρπαστική γραφή των αρχαίων Αιγυπτίων. Εκτός από τις βόλτες στο Πάρκο και στο Κανάλι του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που αγαπούν όλα τα παιδιά, και τις αθλητικές δραστηριότητες που διοργανώνονται (καγιάκ, roller skate, χούλα χουπ, γιόγκα, μαθήματα BMX), οι γονείς έχουν κι άλλους λόγους να το επισκέπτονται οικογενειακά. Το εργαστήριο

ΔΡΑΣΤΗΡΙΌΤΗΤΕΣ

Παλιό αμαξοστάσιο ΟΣΥ, «Leonardo da Vinci, 500 Years of Genius»

«Έχω μια ωραία ιδέα» απευθύνεται σε βρέφη και συμβάλλει στην κοινωνικοποίησή τους. Ο κύκλος εργαστηρίων για τη video art φέρνει τους εφήβους κοντά στην τέχνη του κινηματογράφου και του μοντάζ. Τέλος, η απαραίτητη επαφή των παιδιών με τη φύση ενισχύεται μέσω των δράσεων «Οι Κηπουροί του Πάρκου» και «Τέσσερις Εποχές του ΚΠΙΣΝ». Τα κυριακάτικα πρωινά στο Μέγαρο Μουσικής είναι αφιερωμένα στη Χαρούμενη Γνώση με προγράμματα μύησης των νέων στη μουσική μέσα από δημοφιλή έργα του συμφωνικού ρεπερτορίου αλλά και με τις συναυλίες της σειράς «Κυριακή Πρωί». Ενδιαφέροντα εκπαιδευτικά προγράμματα που διερευνούν την Ιστορία για σχολεία και οικογένειες διοργανώνει επίσης και το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών. Ένα από τα πιο δημοφιλή ονομάζεται «Από τα πολεμικά μεγάφωνα του Μ. Αλεξάνδρου στο... Ιnternet»! Το πρόγραμμα «Παιχνίδια Αστρονομίας» του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών παρουσιάζει σε παιδιά 4-7 ετών με διαδραστικό και βιωματικό τρόπο το ηλιακό μας σύστημα. Ακολουθούν παιχνίδια, επίδειξη του τηλεσκοπίου Newall και, τέλος, παρατήρηση του Ήλιου από το ηλιακό τηλεσκόπιο. Από το πρόγραμμα δράσεων της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων για τον Οκτώβριο ξεχωρίζουμε τα υπαίθρια εικαστικά εργαστήρια κηπουρικής «Μικροί κηπουροί με πινέλα» (14/10) και «Στην αυλή του εργοστασίου» (21/10).

ετά τη διαδραστική έκθεση «Van Gogh Alive», σε αντίστοιχη λογική που ευνοεί τις οικογενειακές επισκέψεις θα κινηθεί και η «Leonardo da Vinci - 500 Years of Genius», μια ξεχωριστή οπτικοακουστική εμπειρία που παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του μεγάλου καλλιτέχνη και εφευρέτη (από 30/11, στο παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι). Η έκθεση «Εύρηκα: Επιστήμη, τέχνη και τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων» περιλαμβάνει αυτόματες μηχανές με επιστημονικό και πρακτικό ενδιαφέρον που αναπτύχθηκαν ή εξελίχθηκαν κατά την ελληνιστική περίοδο (Μουσείο Ηρακλειδών). Και φέτος το Ευγενίδειο Πλανητάριο φιλοξενεί προβολές για σχολεία τις καθημερινές και

για μεμονωμένους επισκέπτες τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα. Μερικές από τις θεματικές που προσεγγίζουν οι ταινίες του είναι τα μυστικά του σύμπαντος, η εξαφάνιση των δεινοσαύρων, τα πεφταστέρια, τα διαστημικά ταξίδια. Από τις 7 έως τις 9 Δεκεμβρίου το Μέγαρο Μουσικής θα φιλοξενήσει και το πρώτο Παιδικό & Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, όπου θα προβληθούν σε πρώτη πανελλήνια προβολή 40 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, animation και live action από 20 χώρες, καλώντας παιδιά και νέους από 3 έως 18 ετών να τις ανακαλύψουν. Πρεμιέρα και για το 3ο KinderDocs, το διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ για παιδιά και νέους την Κυριακή 21/10 στο κτίριο της Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη, με την προβολή της ταινίας More human than human των Tommy Pallotta και Femke Wolting. Οι προβολές εκτείνονται μέχρι τον Μάιο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης διοργανώνει και φέτος διαγωνισμό ζωγραφικής για παιδιά 4-12 ετών. Φέτος ο τίτλος είναι «Φαντάσου τι κρύβει το λυχνάρι!» και πρωταγωνιστής είναι ένα πήλινο λυχνάρι από τον 1ο αιώνα μ.Χ. που εκτίθεται στο μουσείο. Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης στην Πλάκα εκθέτει εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες ευφάνταστες ζωγραφικές δημιουργίες και κατασκευές παιδιών. Εκτός από τις μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις, το δραστήριο μουσείο διοργανώνει εργαστήρια, εκπαιδευτικά προγράμματα, διαδραστικά παιχνίδια και ένα πλήθος άλλων δράσεων. Αξίζει, επίσης, να επισκεφθείτε: το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο που ενθαρρύνει εδώ και πολλά χρόνια την ενεργή συμμετοχή και κριτική σκέψη των παιδιών μέσα από τις δράσεις του, το Μουσείο Πειραμάτων που κάνει τα δύσκολα θέματα της επιστήμης αφορμή για παιχνίδι και, φυσικά, το νεοσύστατο Μουσείο Παιχνιδιών του Μουσείου Μπενάκη στο Παλαιό Φάληρο, που με πυρήνα τη συλλογή της Μαρίας Αργυριάδη, η οποία συγκαταλέγεται στις δέκα καλύτερες της Ευρώπης, παρουσιάζει παιχνίδια, βιβλία, έντυπα, ρουχισμό και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας απ’ όλο τον κόσμο.

ΤΟ ΠΑΝ ΕΊΝΑΙ Η ΚΑΛΉ ΙΣΤΟΡΊΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑΊΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΆΦΗΣΗ Η ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ ΠΑΙΔΙΚΏΝ ΒΙΒΛΊΩΝ ΤΖΟΎΛΙΑ ΝΤΌΝΑΛNΤΣΟΝ ΜΙΛΆ ΣΤΗ LIFO ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΊΑ ΤΡΙΏΝ ΝΈΩΝ ΤΊΤΛΩΝ ΤΗΣ ΑΠΌ ΤΙΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΠΑΤΆΚΗ. ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΟΡΊΝΑ ΦΑΡΜΑΚΌΡΗ

Τζούλια Ντόναλντσον είναι μια ταλαντούχα και ιδιαίτερα δημοφιλής Βρετανίδα συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1948. Το 2011 της απονεμήθηκε ο βασιλικός τίτλος ΜΒΕ για τις υπηρεσίες της στη λογοτεχνία και ο τιμητικός τίτλος Children’s Laureate (Βραβευμένος Συγγραφέας Παιδικών Βιβλίων). Την περίοδο 2011-2013 υπήρξε Πρέσβειρα Παιδικού Βιβλίου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Γνωστότερο βιβλίο της είναι το πολυβραβευμένο Γκρούφαλο, η ιστορία ενός μικρού έξυπνου ποντικού κι ενός φανταστικού τέρατος, που έχει πουλήσει 17 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και έχει μεταφραστεί σε 70 γλώσσες. Εκτός από παιδικά βιβλία, γράφει και θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα και τραγούδια. Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα βιβλία της Τζούλια Ντόναλντσον: Το Τρολ, Το Μικρό Γκρούφαλο (10η ειδική επετειακή έκδοση), Ζωγραφίζω παρέα με το Γκρούφαλο, Παιχνίδια παρέα με το Γκρούφαλο, Η ιστορία του Ηλία που αγαπούσε τα βιβλία, Μια σκούπα, μα τι σκούπα!, Ο Ανίκητος ο Μάγος, Το Γκρούφαλο (βιβλίο με ήχους), Το Γκρούφαλο (15η ειδική επετειακή έκδοση). Αυτές τις ημέρες αναμένεται να κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία η Ντετέκτιβ Ανιές που έχει εικονογραφήσει η Σάρα Ότζιλβι, καθώς και τα Χωράει, δε χωράει και H φάλαινα και το σαλιγκάρι σε εικονογράφηση του βασικού της συνεργάτη Άξελ Σέφλερ. Η Τζούλια Ντόναλντσον μίλησε στη LIFO για τη δουλειά της: — Το πιο δημοφιλές βιβλίο σας είναι το «Γκρούφαλο». Πού αποδίδετε την επιτυχία του; Με ρωτάνε τόσο συχνά γι’ αυτό, που έχω σχεδιάσει μια απλή απάντηση οκτώ λέξεων: Καλή ιστορία, καλές ομοιοκαταληξίες, κάπως τρομακτικό, υπέροχη εικονογράφηση. — Τα βιβλία σας ξεχωρίζουν και για την εξαιρετική τους εικονογράφηση. Μπορείτε να μας πείτε πώς επιλέγετε τους εικονογράφους και με ποιον τρόπο συνεργάζεστε μαζί τους; Γράφω πρώτα την ιστορία, χωρίς να συμβουλευτώ κανέναν. Εάν γράψω μια ιστορία που δεν

ΚΈΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΊΔΡΥΜΑ ΣΤΑΎΡΟΣ ΝΙΆΡΧΟΣ (ΚΠΙΣΝ) αγγίζει κάποιον από τους τακτικούς μου εικονογράφους, η επιλογή κάποιου καινούργιου μπορεί να είναι μια μακρά διαδικασία. Κοιτάζω πολλά βιβλία πριν αποφασίσω ποιος έχει το σωστό ύφος για το κείμενό μου και τότε ο εικονογράφος καλείται συνήθως να κάνει μερικά σκίτσα των βασικών χαρακτήρων, πριν η εκδότρια αποφασίσει αν πρέπει να επιλεγεί για τη δουλειά. Μετά από αυτό, είναι απαραίτητο να αφήσουμε τους εικονογράφους ελεύθερους. Οι εικονογράφοι στέλνουν τα πρόχειρα σχέδια στην εκδότρια, που μου τα δείχνει για τυχόν παρατηρήσεις, τις οποίες και τους μεταφέρει στη συνέχεια. Τότε κάνουν την τελική εικονογράφηση την οποία μπορώ να δω και να σχολιάσω – αν και σε αυτό το στάδιο είναι απίθανο να υπάρξουν πολλές αλλαγές. Συνοψίζοντας, δουλεύουμε σε μεγάλο βαθμό ξεχωριστά. — Κατά τη γνώμη σας, ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων όσον αφορά το περιεχόμενο; Είναι σημαντικό να γράψει κανείς κάτι που οι ενήλικες θα απολαμβάνουν εξίσου με τα παιδιά, καθώς, μέχρι να μάθει το παιδί να διαβάζει, είναι ο ενήλικας που θα πρέπει να διαβάζει την ιστορία δυνατά. Επίσης, σε ένα βιβλίο με εικόνες κάθε λέξη πρέπει να μετράει και η ιστορία να είναι ικανοποιητική χωρίς να είναι πολύ προβλέψιμη, επομένως είναι κάτι αρκετά δύσκολο να το πετύχεις. — Επισκεφθήκατε πρόσφατα την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας και το βιβλίο σας «Η ντετέκτιβ Ανιές» αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Πατάκη. Θέλετε να στείλετε ένα μήνυμα στους Έλληνες αναγνώστες σας; Δεν μπορώ να μιλήσω ελληνικά, αλλά καταλαβαίνω ότι οι μεταφράσεις των βιβλίων μου από τον Φίλιππο Μανδηλαρά είναι πολύ καλές. Έτσι, σας παρακαλώ να διαβάσετε το βιβλίο μου Η ντετέκτιβ Ανιές, που είναι ένας από τους αγαπημένους μου τίτλους. Ίσως να μπορείτε να βρείτε ένα αντίγραφο στην υπέροχη Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη, στην οποία είχα την τύχη να ξεναγηθώ όταν ήμουν στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο.

Ένας τόπος για τα παιδιά!

Οι περισσότεροι γονείς ψάχνουν τρόπους και μέρη για να περάσουν μερικές ευχάριστες και ψυχαγωγικές στιγμές με τα παιδιά τους. Ευτυχώς, υπάρχει ένα μέρος που από την πρώτη στιγμή που άνοιξε τις πόρτες του έκανε φανερό ότι ήρθε για να αποτελέσει έναν μικρό παράδεισο για τις οικογένειες με παιδιά. Πρόκειται, φυσικά, για το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Βόλτες στο Πάρκο ή κατά μήκος του Καναλιού, ποδηλατάδες, παιχνίδια στην ειδικά διαμορφωμένη παιδική χαρά, πίδακες νερού και ένας λαβύρινθος είναι μερικά μόνο απ’ όσα θα βρείτε εκεί για να περάσετε στιγμές απόλυτης ξεγνοιασιάς και δημιουργίας με τα παιδιά σας. Το ΚΠΙΣΝ, όμως, δεν προσφέρεται μόνο για μια απλή βόλτα. Κάθε μήνα διοργανώνεται εκεί πλήθος αθλητικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, όλες με ελεύθερη είσοδο, χάρη σε αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, και οι οποίες είναι ειδικά σχεδιασμένες για παιδιά κάθε ηλικίας, από βρέφη 6 μηνών μέχρι εφήβους. Τώρα τον Οκτώβρη, για παράδειγμα, στο ΚΠΙΣΝ, τα βρέφη 6-24 μηνών μπορούν, μαζί με τους γονείς τους, να παρακολουθήσουν το εργαστήριο με τίτλο «Έχω μια ωραία ιδέα». Στόχος του εργαστηρίου είναι η κοινωνικοποίηση των παιδιών μέσα από εξερευνητικά παιχνίδια και μουσικά ερεθίσματα. Αλλά και για τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά υπάρχει ένα εύρος δημιουργικών δραστηριοτήτων που μπορούν να επιλέξουν, όπως εργαστήρια με θέμα την ανακύκλωση, μαθήματα γιόγκα, παιχνίδια ευστοχίας, στιβομαχίες ή δημιουργική ενόργανη. Παράλληλα, τα παιδιά του Δημοτικού μπορούν να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους στην ιστιοπλοΐα ή στο καγιάκ στο Κανάλι, να μάθουν roller skates, να εξασκηθούν στο ποδήλατο ή να δημιουργήσουν τα δικά τους έργα τέχνης, αντλώντας έμπνευση από γνωστούς ζωγράφους. Το ΚΠΙΣΝ έχει προνοήσει και για τις οικογένειες με εφήβους, προσφέροντας δύο νέα προγράμματα που θα ενθουσιάσουν κάθε έφηβο. Πρόκειται για μαθήματα BMX, όπου όχι μόνο θα λύσουν όλες τους τις απορίες για τον συγκεκριμένο τύπο ποδηλάτου αλλά και θα το δοκιμάσουν, και για τον «Κύκλο εργαστηρίων για τη video art», στον οποίο θα γνωρίσουν την τέχνη του μοντάζ και του κινηματογράφου. Και σαν να μην έφταναν αυτά, εδώ και κάποιες μέρες θαλάσσια ποδήλατα έκαναν την εμφάνισή τους στο Κανάλι! Φυσικά, μην ξεχνάμε ότι το ΚΠΙΣΝ διαθέτει ένα Πάρκο 210 τ.μ., που είναι το κατάλληλο μέρος για έρθουν τα παιδιά μας σε επαφή με τη φύση μέσα από δραστηριότητες όπως οι «Κηπουροί του Πάρκου» και οι «Τέσσερις εποχές του ΚΠΙΣΝ», ενώ οι πιο αθλητικοί τύποι μπορούν να προπονηθούν στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο ή στο τένις στον καινούργιο πολυμορφικό υπαίθριο χώρο αθλοπαιδιών. Τελικά, ένα είναι σίγουρο, στο ΚΠΙΣΝ κάθε μήνα σάς περιμένουν δραστηριότητες που ικανοποιούν όλα τα γούστα και όλες τις ηλικίες σε ένα καταπράσινο τοπίο που προσφέρει στα παιδιά νέες εμπειρίες και δίνει ευκαιρίες για μάθηση, αναψυχή και ξεκούραση. Μάθετε περισσότερα για τις υπέροχες δράσεις που σας περιμένουν στο ΚΠΙΣΝ εδώ: SNFCC.org

11.10.18 – lifo

ΒΙΒΛΊΑ

ι εκδόσεις Πατάκη έχουν και αυτό το φθινόπωρο ένα πλήθος νέων παιδικών εκδόσεων που καλύπτουν όλες τις ηλικίες. Πώς μπορεί ένα Μπιπ να σου αλλάξει τη ζωή αναρωτιέται η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Δώρα Δόριζα σε μια αστυνομική ιστορία για τη διαφορετικότητα, τη φιλία, τη δύναμη της θέλησης και την αποδοχή, σε εικονογράφηση Δανάης Κηλαηδόνη. Το δίλημμα του Ερμή του Παντελή Καναράκη, σε εικονογράφηση Βίλλυς Καραμπατζιά, πραγματεύεται με χιούμορ το προαιώνιο δίλημμα που αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά: ποιον από τους δύο γονείς αγαπούν πιο πολύ. Η μαγεία και η μαγειρική μπλέκονται σε έναν Υπέροχα Αηδιαστικό! συνδυασμό στο βιβλίο της Χριστίνας Ανδρέου με τις εικονογραφημένες από τη Μάρια Μπαχά περιπέτειες της μαγισσούλας-σεφ Μπέτση. Στο Πίσω μπαλκόνι τα ποιήματα εντάσσονται στο πεζό κείμενο και δημιουργείται ένα ιδιαίτερο λυρικό τραγούδι για την αγάπη, όπου η Φωτεινή Φραγκούλη μας μεταφέρει ξανά στον ήσυχο, στοχαστικό και αστείο κόσμο της Πουπέτας Πουπετέλλη, γάτας φιλότεχνης, καλλιτεχνικής κι αγαπησιάρας. Οι εικόνες της Εύης Τσακνιά ολοκληρώνουν τον τρυφερό κόσμο της μοναδικής γάτας-συγγραφέως στον κόσμο. Ο Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης, ένας συγγραφέας της νέας γενιάς, εγκαινιάζει με το Μυστικό Καταφύγιο τη Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων. Ο Μάρκο και η Αλίλα ξεκινούν για το νέο τους σχολείο, αλλά, όπως φαίνεται, κάτι δεν πάει καθόλου καλά κι έχουν πέσει θύματα κακοποιών, όταν εμφανίζεται από το πουθενά ένα κορίτσι, η Πέτρα. Ο βραβευμένος Θοδωρής Παπαϊωάννου επιστρέφει με δύο νέα βιβλία σε εικονογραφήσεις της Μυρτώς Δεληβοριά. Στο Αφαιρέθηκα, ο Αχιλλέας αφαιρείται συνεχώς από τον δύσκολο και συχνά βασανιστικό κό-

ΑΤΤΙΚΌ ΖΩΟΛΟΓΙΚΌ ΠΆΡΚΟ 30 lifo – 11.10.18

σμο των Μαθηματικών, αλλά τελικά βρίσκει τη λύση, ενώ στο Ο γίγαντας, το τεράστιο πλάσμα του τίτλου δεν αφήνει σε ησυχία τον Πάρη κι εκείνος αποφασίζει να καταστρώσει ένα σχέδιο. Ο πειρατής Περπερούα και ο Κοιμισμένος κροκόδειλος είναι το έκτο βιβλίο με τις περιπέτειες του ομώνυμου πειρατή από την πένα της Αλεξάνδρας Μπίζη και τις εικόνες της Ναταλίας Καπατσούλια. Στο Ο τρελός του Κωνσταντίνου Βλαστάρη δύο φίλοι θα ζήσουν μια αξέχαστη περιπέτεια πάνω στη σκακιέρα, εικονογραφημένη από τον Χρήστο Γουσίδη, που θα κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν τόσο την ανάγνωση όσο και το σκάκι. Στη σειρά των εικονογραφημένων βιβλίων για παιδιά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο βρίσκουμε το ολοκαίνουριο Εκεί που ο ωκεανός συναντά τον ουρανό των αδερφών Φαν, σε μετάφραση Μάρως Ταυρή. Είναι η ιστορία του μικρού Φιν που ζει κοντά στη θάλασσα και βρίσκει τον τέλειο τρόπο για να τιμήσει τον πολυαγαπημένο του παππού. Ο Τρόμος στο Χάλοουιν της Λουτσία Βακαρίνο, σε μετάφραση Δήμητρας Δότση και εικονογράφηση της Paola Antista, μεταφέρει την ονειρική και τρομακτική ατμόσφαιρα της δημοφιλούς αγγλοσαξονικής γιορτής, που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει «απόβαση» και στη χώρα μας. Στο Κάστρο της Ωριάς της Αγγελικής Δαρλάση νεράιδες και ξωτικά, δράκοι και φίδια, γοργόνες, νάνοι, μάγισσες και άλλα μυθικά πλάσματα ζωντανεύουν με υλικό που αντλεί η συγγραφέας από την ελληνική μυθολογία, τους θρύλους και τα έθιμα της χώρας μας, και εικονογραφεί η Κατερίνα Βερούτσου. Το Power Kid του Κυριάκου Αθανασιάδη (εκδ. Στερέωμα) είναι δέκα ετών και το πεπρωμένο του είναι να σώσει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη από τους εξωγήινους κακούς. Όμως το παιδί είναι άρρωστο και δεν

του επιτρέπεται να βγει καν από το σπίτι του. Οι δημιουργοί της σειράς βιβλίων «Καράβια», Αντώνης Παπαθεοδούλου και Μαρία Αγγελίδου, της οποίας την εικονογράφηση έχει αναλάβει ο Χρήστος Κούρτογλου, επιστρέφουν με δύο νέους τίτλους: Καράβια που έπαιξαν με τη φωτιά και Καράβια που ταξίδεψαν την περιέργεια (εκδ. Ίκαρος). Καράβια πραγματικά και φανταστικά, της μυθολογίας και της λογοτεχνίας, της αρχαίας αλλά και πρόσφατης Ιστορίας, καλούν τα παιδιά να σαλπάρουν μαζί τους. Τέλος, το 2651 ημέρες δικτατορίας (εκδ. Μεταίχμιο) αρχίζει την 21η Απριλίου 1967, όταν η συγγραφέας Μαρίζα Ντεκάστρο πήγαινε στη Β’ Γυµνασίου, και τελειώνει στις 24 Ιουλίου 1974, όταν έπεσε η χούντα και είχε πλέον ενηλικιωθεί. Είναι ένα ημερολόγιο αναµνήσεων, σε εικονογράφηση Βασίλη Παπαγεωργίου, από τη ζωή των νέων τα χρόνια της δικτατορίας.

Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα, το μοναδικό ζωολογικό πάρκο στην Ελλάδα, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000, προσφέρει σε επισκέπτες όλων των ηλικιών ένα αξέχαστο ταξίδι στις πέντε ηπείρους με τα 2.000 ζώα 280 διαφορετικών ειδών που φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του. Σε μια έκταση πάνω από 200 στρέμματα τα παιδιά διασκεδάζουν, χαλαρώνουν, έρχονται σε επαφή με τη φύση και κυρίως εκπαιδεύονται πάνω σε ζητήματα σημαντικά για το ζωικό βασίλειο, τη διατήρηση και την προστασία των απειλούμενων ειδών, μια και ένα 30% περίπου των ζώων του πάρκου είναι σπάνια ή υπό εξαφάνιση. Στα μελλοντικά του σχέδια περιλαμβάνεται η δημιουργία μιας Δεινοσαυρόπολης και μιας Ωκεανόπολης.

11.10.18 – lifo

VINIETA

ιωάννα παπανδρέου

ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια

Πώς να βοηθήσω το παιδί μου να διαχειριστεί τα έντονα συναισθήματα; Μικροί και μεγάλοι νιώθουμε καλύτερα όταν τα διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου μας, τα υπεύθυνα για τη λογική σκέψη αλλά και για τα συναισθήματα, συνεργάζονται αρμονικά. Το πρόβλημα με τα πολύ έντονα συναισθήματα, όπως ο φόβος ή ο θυμός, είναι ότι χάνεται αυτή η αρμονική συνεργασία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πρόσβαση στη λογική σκέψη. Έτσι, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά «κατακλύζονται» από τα συναισθήματά τους, χωρίς να μπορούν να τα ελέγξουν. Ο ρόλος μας ως ενηλίκων σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να λειτουργήσουν και πάλι τόσο με τη λογική όσο και με το συναίσθημά τους. Αρχικά, τα βοηθάμε να ηρεμήσουν, ώστε να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στο μέρος του εγκεφάλου όπου γίνεται η λογική επεξεργασία. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να νιώσουν ότι τα νιώθουμε. Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο η γλώσσα του σώματος, οι εκφράσεις του προσώπου μας και ο ήρεμος τόνος φωνής. Σε δεύτερη φάση, τα βοηθάμε να εκφράσουν αυτό που νιώθουν και να βρουν τρόπους να το αντιμετωπίσουν. Έτσι, αποκτούν ξανά τον έλεγχο των συναισθημάτων τους, με αποτέλεσμα αυτά να παύουν σταδιακά να είναι τόσο έντονα ή απειλητικά. Αυτό γίνεται άλλοτε πιο άμεσα, μέσα από τη συζήτηση, και άλλοτε πιο έμμεσα, μέσα από το παιχνίδι, τη ζωγραφική, τα βιβλία και τις ιστορίες. Αν, για παράδειγμα, βλέπουμε το παιδί να είναι φοβισμένο, μπορούμε να του ζητήσουμε να ζωγραφίσει αυτό που φοβάται ή να διαβάσουμε μαζί μια σχετική ιστορία, συζητώντας πώς νιώθουν οι ήρωες, ενώ στη συνέχεια το βοηθάμε να σκεφτεί τρόπους αντιμετώπισης. Κάθε παιδί, ωστόσο, έχει τη «δική του γλώσσα» και είναι σημαντικό να βρούμε με ποιον τρόπο εκφράζεται καλύτερα.

32 lifo – 11.10.18

Πώς να διαχειριστώ ένα ξέσπασμα θυμού; Ο θυμός είναι ένα «αντιδραστικό συναίσθημα» που συχνά έρχεται να «συγκαλύψει» άλλα συναισθήματα. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά εκφράζουν θυμό, ενώ στην πραγματικότητα νιώθουν μπερδεμένα, απογοητευμένα, φοβισμένα, αγχωμένα ή πληγωμένα. Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό, ας φανταστούμε ένα παγόβουνο. Το κομμάτι του παγόβουνου που είναι ορατό αντιστοιχεί στο ξέσπασμα θυμού που βλέπουμε, ενώ από κάτω, στο μη ορατό μέρος, βρίσκονται συνήθως άλλα, πιο ευάλωτα συναισθήματα που χρειάζονται διερεύνηση. Αναζητάμε, λοιπόν, τα αίτια πίσω από τη συμπεριφορά. Χρειάζεται να δούμε αυτές τις εκρήξεις ως ευκαιρίες για μάθηση και σύνδεση με τα παιδιά. Όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι οι τιμωρίες δεν είναι αποτελεσματικές και ότι το πολυτιμότερο «εργαλείο πειθαρχίας» που έχουν στα χέρια τους οι γονείς είναι το χτίσιμο μιας καλής σχέσης με τα παιδιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνονται τα όρια. Σε αυτή την περίπτωση φροντίζουμε πρώτα να ηρεμήσουμε και να συνδεθούμε με τα παιδιά και σε δεύτερο χρόνο προχωράμε στη συζήτηση - επίλυση του προβλήματος. Εξηγούμε στο παιδί ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποδεκτά, έτσι και ο θυμός, όμως δεν ισχύει το ίδιο για όλες τις συμπεριφορές. Διερευνούμε τι είναι αυτό που νιώθει πραγματικά και στη συνέχεια βρίσκουμε από κοινού πιο λειτουργικούς τρόπους. Μπορούμε, για παράδειγμα, να το ρωτήσουμε «αν είχε λόγια αυτή η κλοτσιά-μπουνιά-κλάμα, τι θα έλεγε», του μαθαίνουμε τις βαθιές ανάσες ή άλλες τεχνικές χαλάρωσης, διαβάζουμε σχετικά παραμύθια, φτιάχνουμε μαζί το «κουτί της ηρεμίας» όπου μπορεί να έχει διάφορα αγαπημένα αντικείμενα που το ηρεμούν όταν νιώθει έτσι κ.ά. Υπάρχει, ωστόσο, και ένα άλλο είδος ξεσπασμάτων που χρειάζεται να έχουμε υπόψη. Αυτά είναι τα ξεσπάσματα κατά τα οποία τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια των ενηλίκων. Για παράδειγμα, όταν λέμε σε ένα παιδί ότι δεν μπορούμε να του πάρουμε δεύτερο παιχνίδι και αρχίζει να ξεσπάει. Η διαφορά εδώ είναι ότι το παιδί μπορεί να σταματήσει το ξέσπασμα θυμού αν θέλει, έχει τον έλεγχο και μπορεί να κάνει βλεμματική επαφή. Αντιθέτως, στις περιπτώσεις που περιγράψαμε παραπάνω, το παιδί έχει χάσει πραγματικά τον έλεγχο και χρειάζεται τη βοήθειά μας. Όταν καταλάβουμε ότι πρόκειται για κάτι τέτοιο, εξηγούμε ήρεμα ότι καταλαβαίνουμε τι κάνει και φροντίζουμε να μείνουμε σταθεροί στο «όχι» που έχουμε πει. Λέμε, για παράδειγμα, «ξέρω ότι έχεις θυμώσει, αλλά δεν θα καταφέρεις με το κλάμα σου να πάρουμε και δεύτερο παιχνίδι».

Πώς να βοηθήσω το παιδί μου να διαχειριστεί μια τραυματική εμπειρία-ανάμνηση; Όπως το σωματικό τραύμα προκαλείται όταν κάποια πίεση ξεπεράσει τα όρια αντοχής του σώματός μας, έτσι και σε συναισθηματικό επίπεδο «τραυματική» είναι μια εμπειρία όταν το άτομο βιώσει υπερβολικά μεγάλο στρες. Όταν ο οργανισμός νιώσει «απειλή», ενεργοποιούνται οι άμυνές μας για να προστατευτούμε από τα έντονα συναισθήματα, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται ο συντονισμός μεταξύ των γνωστικών και των συναισθηματικών λειτουργιών του εγκεφάλου μας. Έτσι, όταν τα παιδιά βιώσουν ένα τόσο στρεσογόνο γεγονός και δεν τα βοηθήσουμε να επεξεργαστούν τα συναισθήματα αυτά κατάλληλα, τότε υπάρχει περίπτωση αυτά να παραμείνουν «ανεπίλυτα», αποτελώντας σημαντική πηγή στρες και φόβου. Χρειάζεται, λοιπόν, να βοηθήσουμε τα παιδιά να ανακαλέσουν και να αφηγηθούν ξανά ολοκληρωμένα την τραυματική εμπειρία. Η αφήγηση λειτουργεί ως μια «γέφυρα» μεταξύ λογικής και συναισθήματος, με αποτέλεσμα τα συναισθήματα αυτά να σταματούν να επηρεάζουν σε ασυνείδητο επίπεδο. Η διαδικασία αυτή, ωστόσο, απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και σεβασμό στον ρυθμό που κάθε παιδί μπορεί να επεξεργαστεί τα γεγονότα. Αν, για παράδειγμα, παρατηρήσουμε ότι το παιδί μας αρχίζει να εκδηλώνει μια φοβία για τα αμάξια και ξέρουμε ότι πριν από κάποιο διάστημα συνέβη ένα τροχαίο ατύχημα, του εξηγούμε πως αυτό το γεγονός μπορεί να συνδέεται με τον φόβο του. Στη συνέχεια, καθοδηγούμε σταδιακά το παιδί να θυμηθεί και να περιγράψει το συμβάν, βοηθώντας το να εκφράσει τα συναισθήματα που βίωσε. Τέλος, συζητάμε μαζί τι μπορούμε να κάνουμε για την ασφάλεια και την προστασία του σε τέτοιες περιπτώσεις.

Πώς μπορώ να μιλήσω για την απώλεια και τον θάνατο; Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία η γενικότερη κουλτούρα καλλιεργεί έναν μηχανισμό «άρνησης» του θανάτου με μια ολόκληρη βιομηχανία να υπηρετεί την επιθυμία να δείχνουμε όσο το δυνατόν πιο νέοι. Αυτό δημιουργεί μια ψευδαίσθηση αιωνιότητας που κάθε άλλο παρά βοηθητική είναι όσον αφορά τη διαχείριση

Εξηγούμε στο παιδί ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποδεκτά, έτσι και ο θυμός, όμως δεν ισχύει το ίδιο για όλες τις συμπεριφορές. Διερευνούμε τι είναι αυτό που νιώθει πραγματικά και στη συνέχεια βρίσκουμε από κοινού πιο λειτουργικούς τρόπους.

Τι να απαντήσω σε ένα παιδί σήμερα;

Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΏΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ, Η ΥΓΙΉΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΉ ΤΟΥ ΑΝΆΠΤΥΞΗ, Ο ΘΥΜΌΣ, Η ΑΠΏΛΕΙΑ, ΤΟ ΣΕΞ, Η ΒΊΑ, ΕΊΝΑΙ ΘΈΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΎΝ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΊΣ. Η ΨΥΧΟΛΌΓΟΣ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΎΤΡΙΑ ΙΩΆΝΝΑ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΚΑΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΣΑΓΚΡΙΔΟΥ ΛΎΝΟΥΝ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΡΊΕΣ.

ILLUSTRATION: FREEPIK.COM

ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΌΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΚΟΚΟΡΗ

11.10.18 – lifo

VINIETA

Σε περιπτώσεις που κάτι μας ανησυχεί πολύ ή νιώθουμε ότι το παιδί κινδυνεύει, παρεμβαίνουμε άμεσα και αποφασιστικά.

34 lifo – 11.10.18

εμπειριών κατά τις οποίες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον θάνατο και την απώλεια, καθώς δεν είμαστε καθόλου «προετοιμασμένοι» ψυχικά γι’ αυτές. Ιδανικά, καλό είναι να προετοιμάσουμε το παιδί για τον θάνατο με αφορμή κάποια πιο μακρινή απώλεια ή κάποια ταινία, κάτι που να μην το «αγγίζει» άμεσα. Κάνουμε μια ανοιχτή κουβέντα για τον θάνατο, εξηγώντας ότι είναι και αυτό αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Υπάρχουν πολλά παιδικά βιβλία που εξηγούν κατάλληλα το συγκεκριμένο θέμα, οπότε μπορείτε να τα διαβάσετε μαζί και μετά να τα συζητήσετε. Σε περίπτωση απώλειας πολύ κοντινού προσώπου, βεβαιωθείτε πρώτα ότι έχετε διαχειριστεί σε έναν βαθμό τα δικά σας έντονα συναισθήματα. Είναι φυσιολογικό να δει ένα παιδί τους γονείς του στενοχωρημένους, αλλά μπορεί να είναι πολύ τρομακτικό να τους δει να «διαλύονται». Δεν σπεύδουμε να ανακουφίσουμε κατευθείαν το παιδί, αντιθέτως δίνουμε χώρο να εκφραστούν τα έντονα συναισθήματα. Εξηγούμε ότι είναι φυσιολογικό να νιώθουμε στενοχώρια όταν χάνουμε κάποιον που αγαπούσαμε πολύ. Είναι σημαντικό να αντέξουμε τα συναισθήματα του παιδιού, για να μπορέσει να τα αντέξει και το ίδιο. Στη συνέχεια προτείνουμε τρόπους διαχείρισης αυτών των συναισθημάτων. Μπορούμε, για παράδειγμα, να ζητήσουμε από το παιδί να γράψει ένα γράμμα ή να κάνει μια ζωγραφιά προς το πρόσωπο που πέθανε, σκεφτόμαστε ιδέες για το τι μπορεί να κάνει όταν του λείπει, για παράδειγμα να βλέπει φωτογραφίες, να κλείνει τα μάτια και να σκέφτεται το αγαπημένο πρόσωπο κ.ά. Τέλος, φροντίζουμε να ξαναφτιάξουμε την κλονισμένη αίσθηση ασφάλειας, διαβεβαιώνοντάς το ότι είμαστε εμείς κοντά του, ότι θα φροντίζουμε τον εαυτό μας και εκείνο όσο καλύτερα γίνεται, ώστε να απαλύνουμε άλλες ανησυχίες που συχνά προκύπτουν.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να του εξηγήσω ένα περιστατικό σαν του Ζακ Κωστόπουλου; Είναι δύσκολο να εξηγήσουμε στα παιδιά ένα τόσο στενόχωρο και βίαιο περιστατικό, που αφήνει πολλά ερωτηματικά ακόμα και σ’ εμάς τους ίδιους. Όπως προαναφέραμε, όμως, χρειάζεται να φέρνουμε τα παιδιά σε επαφή και με τις πιο σκληρές πλευρές της πραγματικότητας, προσέχοντας πάντα αυτό να γίνεται με τον κατάλληλο τρόπο. Εξάλλου, είναι πολύ πιθανό να έχουν εκτεθεί ήδη στις σκληρές εικόνες και να χρειάζονται εξηγήσεις. Αρχικά, τα ρωτάμε τι γνωρίζουν σχετικά με το βίαιο συμβάν. Έπειτα, ανάλογα με την ηλικία προσαρμόζουμε την απάντησή μας. Στα πιο μικρά παιδιά είναι σημαντικό οι απαντήσεις να είναι σύντομες και απλές και να μην τα βαραίνουμε με περιττές λεπτομέρειες. Εξηγούμε με απλά λόγια ότι κάποιες φορές συμβαίνουν πολύ δυσάρεστα περιστατικά στη ζωή, όταν οι άνθρωποι κυριεύονται από τόσο έντονα και

ανεξέλεγκτα συναισθήματα και καταφεύγουν σε βίαιους τρόπους χωρίς να σκέφτονται ότι μπορεί να βλάψουν τους άλλους ανθρώπους. Σε πιο μεγάλα παιδιά μπορούμε να κάνουμε μια πιο ανοιχτή συζήτηση, καθώς συχνά έχουν περισσότερες ερωτήσεις. Αξιοποιούμε, λοιπόν, τέτοια περιστατικά για την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των παιδιών γύρω από τόσο σημαντικά ζητήματα, όπως η βία. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι συζητήσεις μπορεί να φέρουν κάποια αναστάτωση ή ανησυχία, οπότε, κλείνοντας, φροντίζουμε να διαβεβαιώσουμε το παιδί όσον αφορά τη δική του προστασία και ασφάλεια.

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα τρία πιο βασικά θέματα που απασχολούν τα παιδιά στην εφηβεία; Η εφηβεία είναι μια μεταβατική φάση, με ραγδαίες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα και πολύ έντονα συναισθήματα. Το άτομο δεν είναι πια παιδί αλλά ούτε και ενήλικας και αυτή η «ενδιάμεση θέση» δεν θα μπορούσε να μη συνοδεύεται από κάποια συναισθηματική αποσταθεροποίηση. Έτσι, οι έφηβοι είναι συνήθως πολύ «αυτο-απορροφημένοι», σε μια προσπάθεια να αφομοιώσουν αυτές τις αλλαγές και να διαχειριστούν τη συναισθηματική αστάθεια. Κάποια από τα βασικότερα θέματα που τους απασχολούν είναι οι αλλαγές στο σώμα, η εδραίωση της νέας τους ταυτότητας, η αποδοχή από ομάδα των συνομηλίκων, η σεξουαλικότητά τους, ενώ σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και διάφορες υπαρξιακές ανησυχίες.

Πώς να εξηγήσω στο παιδί μου τι είναι το σεξ, ότι ένα άτομο είναι διεμφυλικό, ή την ομοφυλοφιλία; Τα παιδιά αρχίζουν να κάνουν τέτοιες ερωτήσεις από μικρή ηλικία, είτε λόγω περιέργειας είτε γιατί άκουσαν ή είδαν κάτι σχετικό. Όπως και σε όλα τα θέματα, χρειάζεται να μιλήσουμε ανοιχτά, απλά και με ειλικρίνεια. Αν νιώθουμε άβολα σε αυτές τις συζητήσεις, τα παιδιά το καταλαβαίνουν και νομίζουν ότι ρώτησαν κάτι «κακό» ή «ντροπιαστικό», ενώ αυτό που θέλουμε είναι να συνδέσουμε στο μυαλό τους το σεξ με την αγάπη και την αυτοεκτίμηση. Μια απάντηση που συνήθως καλύπτει τα μικρότερα παιδιά είναι ότι «το σεξ είναι ένας από τους τρόπους που οι μεγάλοι, ως ζευγάρι, δείχνουν την αγάπη τους, έτσι αγκαλιάζονται και ακουμπούν τα σώματά τους». Εάν συνεχίσουν να ρωτάνε, εξηγούμε περισσότερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπαίνουμε σε υπερβολικές λεπτομέρειες. Τα μεγαλύτερα παιδιά συνήθως έχουν περισσότερες απορίες, στις οποίες είναι σημαντικό να απαντήσουμε με το ίδιο ύφος, ενώ στους εφήβους χρειάζεται να μιλήσουμε αναλυτικά για πολλά θέματα, όπως οι μέθοδοι αντισύλληψης, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα κ.λπ. Εάν το παιδί μας ρωτήσει τι είναι η ομοφυλοφιλία, εξηγούμε ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές σχέσης και η ομοφυλοφιλία είναι μία από αυτές. Στην ομοφυλοφιλία, σε αντίθεση με την ετεροφυλοφιλία, έλκονται μεταξύ τους τα άτομα του ίδιου φύλου. Στην ίδια λογική, εξηγούμε στα παιδιά τι σημαίνει όταν λέμε ότι ένα άτομο είναι διεμφυλικό. Τους εξηγούμε δηλαδή ότι κάποιες φορές μπορεί να γεννηθεί κάποιος αγόρι, αλλά μέσα του να νιώθει κορίτσι, και το αντίθετο. Αυτές

οι κουβέντες είναι σημαντικό να γίνονται σε νεαρή ηλικία, όταν το μυαλό των παιδιών δεν έχει γεμίσει προκαταλήψεις και στερεότυπα και δέχεται εύκολα το διαφορετικό.

Τι προτείνετε για τα social media, πότε μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά να φτιάχνουν δικά τους προφίλ και τι είδους επίβλεψη/παρέμβαση οφείλουμε να κάνουμε, ώστε παράλληλα να μην παραβιάζουμε την ιδιωτικότητά τους (ειδικά στην εφηβεία); Ζούμε σε μια εποχή που, αργά ή γρήγορα, κάποιος θα έρθει σε επαφή με τον ψηφιακό κόσμο. Άρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα προετοιμάσουμε γι’ αυτόν και όχι να τα κλείσουμε μέσα σε μια προστατευτική «φούσκα». Άλλωστε, οι άκαμπτες απαγορεύσεις συχνά φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Επίσημα, η ηλικία που επιτρέπεται να κάνουν τα παιδιά προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι τα 13 έτη, με το σκεπτικό ότι έχουν αναπτύξει μια σχετική ωριμότητα και μια πιο σταθερή αίσθηση εαυτού, που τους επιτρέπει να τα χειριστούν με ασφάλεια. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποφασίζουμε για κάθε παιδί εξατομικευμένα, καθώς συχνά βλέπουμε παιδιά της ίδιας ηλικίας να παρεκκλίνουν πολύ όσον αφορά την κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη. Ακόμα, όμως, και τα πιο ώριμα και υπεύθυνα παιδιά χρειάζονται τη γονική καθοδήγηση στα πρώτα τους βήματα στον χώρο του Διαδικτύου. Χρειάζεται να τους εξηγήσουμε πολύ αναλυτικά πώς λειτουργεί, τις ρυθμίσεις ιδιωτικότητας, τι γίνεται με τα σχόλια και τις φωτογραφίες, τα ψεύτικα προφίλ, αλλά και τι κάνουν σε περίπτωση που κάποιος τα παρενοχλήσει με οποιονδήποτε τρόπο. Σε ψυχολογικό επίπεδο, χρειάζεται να παρατηρούμε πώς τα επηρεάζει όλη αυτή η δραστηριότητα, κατά πόσο γίνεται οριοθετημένη χρήση, τι ενδιαφέροντα αναπτύσσει, πόσο επηρεάζεται από τα σχόλια, αν το χρησιμοποιεί ως «καταφύγιο», αποφεύγοντας την πραγματική ζωή κ.ά., ώστε να μπορέσουμε να παρέμβουμε έγκαιρα αν χρειαστεί. Σε περιπτώσεις που κάτι μας ανησυχεί πολύ ή νιώθουμε ότι το παιδί κινδυνεύει, παρεμβαίνουμε άμεσα και αποφασιστικά.

Μια απάντηση που συνήθως καλύπτει τα μικρότερα παιδιά είναι ότι «το σεξ είναι ένας από τους τρόπους που οι μεγάλοι, ως ζευγάρι, δείχνουν την αγάπη τους, έτσι αγκαλιάζονται και ακουμπούν τα σώματά τους». Εάν συνεχίσουν να ρωτάνε, εξηγούμε περισσότερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπαίνουμε σε υπερβολικές λεπτομέρειες.

11.10.18 – lifo

VINIETA

κωνσταντίνα τσαγκρίδου εκπαιδευτικός

Πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός να εμπνεύσει το παιδί ώστε να αγαπήσει το διάβασμα;

Όταν τα παιδιά βιώσουν ένα στρεσογόνο γεγονός και δεν τα βοηθήσουμε να επεξεργαστούν τα συναισθήματα αυτά κατάλληλα, τότε υπάρχει περίπτωση αυτά να παραμείνουν «ανεπίλυτα», αποτελώντας σημαντική πηγή στρες και φόβου.

36 lifo – 11.10.18

Άλλο είναι να αγαπήσει ένα παιδί το διάβασμα γενικά κι άλλο να αγαπήσει τα σχολικά μαθήματα, γεγονός μάλλον σπάνιο έως αφύσικο πλέον. Την αγάπη για το διάβασμα όντως μπορεί να την εμπνεύσουν σε ένα παιδί ενήλικες που θαυμάζει και εμπιστεύεται, άρα θέλει και να τους μιμηθεί. Σε αυτούς μπορεί να συμπεριλαμβάνεται και ένας δάσκαλός του, αλλά η βασική έμπνευση δημιουργείται κυρίως από το σπίτι. Όταν ένα παιδί ζει σε ένα περιβάλλον με αναγνώστες, θα εξοικειωθεί αβίαστα, εφόσον όμως έχει την προδιάθεση γι’ αυτήν τη συνήθεια. Δεν επιβάλλεται με κανέναν τρόπο η αγάπη στο διάβασμα, π.χ. με υποχρεωτική ανάγνωση, αλλά σίγουρα καλλιεργείται. Η έννοια της «έμπνευσης» είναι μεγάλη κουβέντα. Αυτή θα συντελέσει ώστε ο δάσκαλος να γίνει πρότυπο και παράδειγμα ζωής στον μαθητή σε τόσους τομείς που δεν το φαντάζεται, άρα και στη συνήθεια του διαβάσματος. Το ερώτημα είναι πόσοι γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούν και θέλουν να αντεπεξέλθουν σε αυτές τις προκλήσεις. Στο σχολείο, όμως, υπάρχουν σημαντικοί ανασταλτικοί παράγοντες γι’ αυτό που λέμε «έμπνευση» και αναφερόμαστε κυρίως στον υποχρεωτικό, ανταγωνιστικό και βαθμοκεντρικό χαρακτήρα του. Αν θέλουμε να αντιπαθήσει ένα παιδί κάποιο θέμα, ας το κάνουμε σχολικό μάθημα. Αυτομάτως, τα χαρακτηριστικά που θα αποκτήσει του αφαιρούν κάθε ομορφιά και ενδιαφέρον. Έτσι, το πρόγραμμα σπουδών συνιστά την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας με μηχανιστικές μεθόδους, αντιμετωπίζοντάς την ως μάθημα, έστω και σε πιο χαλαρό πλαίσιο. Συνήθως, οι εκπαιδευτικοί βάζουν μελέτη εξωσχολικού βιβλίου και σχετικές εργασίες, αλλά δεν φαίνεται να έχει αυξηθεί το ποσοστό των μαθητών που αγαπάνε το διάβασμα, μάλλον μειώνεται. Άρα, ας μη θεωρούμε πιθανό να αγαπήσει ένα παιδί το βιβλίο στο πλαίσιο της τυπικής εκπαίδευσης, παρά μόνο μέσα από άλλα προγράμματα ημιτυπικής ή άτυπης εκπαίδευσης που κάνουν εκπαιδευτικοί με μεράκι και καλή σχέση με τους μαθητές τους. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να περιμένουμε να υπάρξει αγάπη για τα σχολικά μαθήματα. Στην Ελλάδα αυτός ο ρομαντισμός χαρακτήριζε παλαιότερες εποχές φτώχειας και στέρησης, που συναντάμε πλέον μόνο σε ταινίες και βιβλία. Κι εγώ αναρωτιέμαι πώς μπορεί στην εποχή μας ένας εκπαιδευτικός να εμπνεύσει τους μαθητές του. Εννοώ ότι, ενώ παλιότερα το σχολείο ήταν ο βασικός θεσμός που κοινωνικοποιούσε τα παιδιά, τα έφερνε σε επαφή με τον κόσμο, τις εξελίξεις και τη γνώση, τώρα είναι πίσω και έξω από τις εξελίξεις στην κοινωνία, έχει ξεπεραστεί ως θεσμός κοινωνικοποίησης. Η διαπίστωση

αυτή απογοητεύει τους εκπαιδευτικούς, που μαζί με τους γονείς, παρακολουθούν, χωρίς να ξέρουν πώς να αντιδράσουν, διαπιστώνοντας πως τα παιδιά δεν αναγνωρίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της σχολικής εκπαίδευσής τους όσο παλιότερα. Το σχολείο είναι για τα παιδιά ένα τυπικό καθήκον, έξι-εφτά ώρες που υπομένουν στωικά να τελειώσουν, χωρίς να τους κινεί πραγματικά το ενδιαφέρον η δομή και η νοοτροπία που έχει. Οι «καλοί» μαθητές, πρόθυμοι να προσαρμοστούν ή να αντέξουν να συμβιβαστούν με την παρωχημένη αντίληψη περί μάθησης, όλο και λιγοστεύουν, ενώ οι περισσότεροι δεν έχουν πειστεί ότι είναι σημαντικό για το μέλλον τους ούτε το διάβασμα ούτε το σχολείο. Οι πηγές έμπνευσης, τα ερεθίσματα, η γνώση, βρίσκονται οπουδήποτε γύρω τους: πρωτίστως στο κινητό τους, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια που παίζουν, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στους influencers και παραγωγούς του YouTube και ακολούθως στις αθλητικές ομάδες στις οποίες συμμετέχουν, στο skateboard, και στα πατίνια που κάνουν στους δημόσιους χώρους, στα γκραφίτι που φτιάχνουν από αντίδραση, ακόμα και στην τηλεόραση. Η εικόνα, τα πολυμέσα, η πρόωρη ενηλικίωση που βιώνουν, έχουν ξεπεράσει τη διδακτική και παιδαγωγική αξία του σχολείου. Οι φορείς της εκπαίδευσης ας μην αυταπατώνται ότι τα σύγχρονα μέσα με τα οποία έχουν εξοπλιστεί τα περισσότερα σχολεία, η αλλαγή στην ώρα προσέλευσης, η χαλάρωση των ποινών, η επιμόρφωση και τα επιπλέον τυπικά προσόντα των διδασκόντων θα εμπνεύσουν τους μαθητές. Τα παιδιά δεν τα κοροϊδεύεις με αυτά. Ζητούν αληθινές σχέσεις με όσους έρχονται σε επαφή μαζί τους. Να είναι αληθινοί και ειλικρινείς απέναντί τους, να έχουν κάτι ουσιαστικό να τους πουν και να μπορέσουν με την προσωπικότητά τους να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους.

Τα νέα παιδιά είναι πολύ εξοικειωμένα με την τεχνολογία, η οποία τους παρέχει πληθώρα πληροφοριών, κατακερματίζοντας την προσοχή τους. Πώς μπορούμε να περιορίσουμε τη διάσπαση της προσοχής; Τώρα πια μιλάμε για έναν νέο τύπο μαθητή και ανθρώπου, με άλλον τρόπο σκέψης, άλλη δομή εγκεφαλικής και νευρολογικής λειτουργίας που μελετούν οι επιστήμες, καθώς η πραγματικότητα επιβλήθηκε ραγδαία και σε όλη την έκταση του δυτικού κόσμου. Γι’ αυτό αναφερόμαστε πλέον σε ποσοστά μαθητών με μαθησιακές ιδιαιτερότητες, στην περίπτωση των οποίων επιβάλλεται η διαφοροποιημένη μάθηση, δηλαδή η διδασκαλία με ειδικές μεθόδους για μαθησιακές δυσκολίες που ήδη γνωρίζουμε,

εμπλουτισμένες και προσαρμοσμένες. Ας αναρωτηθούμε πώς θα το πετύχει αυτό ένας μόνο εκπαιδευτικός ανά τμήμα, χωρίς επιμόρφωση, χωρίς τον θεσμό της παράλληλης στήριξης και τμημάτων υποδοχής στα σχολεία –που προβλέπονται τυπικά, αλλά σταθερά μειώνονται–, με τόσο διαφορετικές περιπτώσεις μέσα στις πολυπληθείς τάξεις των τελευταίων χρόνων. Πραγματικά, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δεν έχουν λάβει μια συστηματική και σοβαρή εκπαίδευση ή επιμόρφωση σχετικά με τις μεθόδους αυτές. Εμπειρικά ή με δική τους πρωτοβουλία, έξοδα, πρόσθετο χρόνο και αυτομόρφωση προσαρμόζονται εκούσια ή ακούσια. Μόνο όσοι έχουν κάνει σπουδές στην Ειδική Αγωγή είναι επαρκώς εξοπλισμένοι με τα κατάλληλα μεθοδολογικά εργαλεία για να διδάξουν παιδιά με τα γνωρίσματα που προαναφέραμε. Δεν νοείται όμως εκπαιδευτικός σήμερα που να μην είναι ενημερωμένος με κάποιον τρόπο γι’ αυτό το ζήτημα, γιατί η άγνοιά του μόνο προβλήματα θα του δημιουργήσει. Αλλά και οι γονείς πρέπει να εκπαιδευτούν σε αυτές τις μεθόδους και να αποδεχτούν ότι το παιδί τους δεν είναι προβληματικό αλλά το αντίθετο. Συχνά είναι ιδιαίτερα χαρισματικό, δυστυχώς όμως δεν προβλέπεται στις υπάρχουσες σχολικές δομές μέθοδος που να αποδέχεται και να προβάλλει θετικά τη διαφορετικότητα αυτών των παιδιών. Το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η εξάρτηση ενηλίκων και παιδιών από τα ψηφιακά μέσα σε βαθμό που συχνά δεν μπορούν πια να γράψουν με το χέρι, να κρατήσουν σημειώσεις, να επικοινωνήσουν με φυσικούς τρόπους συνομιλίας. Εφόσον, λοιπόν, οι γονείς είναι σε θέση να καταλάβουν πως το παιδί τους έχει θέμα υπερβολικής ενασχόλησης με την τεχνολογία, πρέπει να βάλουν κανόνες και όρια ή και να ζητήσουν βοήθεια από τους ειδικούς, π.χ. από την αντίστοιχη κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Αλλά φοβάμαι πως συχνά δεν μπορούν πια να το κάνουν και η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχό τους. Πρώτον, γιατί το κάνουν και οι ίδιοι και δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα και, δεύτερον, γιατί δεν μπορούν να επιβληθούν στα παιδιά τους.

11.10.18 – lifo

VINIETA

3 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΗ ΖΩΗ. ΤΡΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΗΓΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΟΝΙΟΣ. ΑΠΌ ΤΗ ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ

38 lifo – 11.10.18

Εσύ πώς και μπήκες σε αυτήν τη διαδικασία; Σκεφτόμουν την υιοθεσία εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα ήξερα ότι θα έχω μονογονεϊκή οικογένεια. Κάποια στιγμή άρχισα να το ψάχνω, αλλά δεν έβγαζα άκρη. Έβλεπα ότι στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα και όταν έμαθα ότι μπορώ να υιοθετήσω ένα παιδάκι από την Αιθιοπία χάρηκα πάρα πολύ. Δεν με ένοιαζε ούτε η ηλικία ούτε το φύλο. Μόλις με ειδοποίησαν πήρα το πρώτο αεροπλάνο και πήγα. Θυμάσαι την πρώτη φορά που αντίκρισες τον Αμπάντου; Προφανώς. Όταν πήγα στο ορφανοτροφείο και άνοιξα τη μεγάλη μεταλλική πόρτα αντίκρισα ένα σωρό παιδάκια. Ήταν σοκαριστικό, ωστόσο είχα την πεποίθηση ότι θα τον αναγνώριζα, διότι είχα δει φωτογραφίες του. Όμως δεν μπορούσα να τον βρω πουθενά. Όταν μου είπαν ότι ήταν το αγοράκι που βρισκόταν στα πόδια μου και με κοίταζε, πλημμύρισα από χαρά. Του είπα «γεια σου, γιε μου» και δάκρυσα. Τι απολαμβάνετε να κάνετε περισσότερο μαζί; Ένα σωρό πράγματα. Μας αρέσει να τρώμε έξω, να πηγαίνουμε για αθλοπαιδιές στον Φωκιανό, να βγάζουμε βόλτα τα σκυλιά, να κάνουμε ποδήλατο. Φέτος πήγαμε μαζί τις πρώτες μας διακοπές. Όλα είναι διαφορετικά τώρα με τον Αμπάντου. Ποια είναι τα σημαντικότερα διδάγματα που πήρες μέχρι στιγμής από τον γιο σου; Είναι σωστό αυτό που λένε, ότι δηλαδή δεν γεννιέσαι γονιός αλλά γίνεσαι. Εγώ έμαθα να κάνω υπομονή, να ζητάω συγγνώμη και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Και εξακολουθώ να μαθαίνω. Οι σχέσεις χτίζονται καθημερινά κι αυτό που χτίζουμε με τον γιο μου είναι μια σχέση αγάπης. Ποια είναι η μεγαλύτερη ευχή σου γι’ αυτόν; Να είναι υγιής και τυχερός. Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που σου έχει πει; Σήμερα μου είπε: «Μαμά μου μού έλειψες».

Φωτεινή Παντζιά, ιδιοκτήτρια του wine bar By the glass, Αμπάντου (5,5), και Νεφέλη (το σκυλάκι).

Φ ω τ ε ιν ή , Α μ π ά ν τ ο υ , Ν ε φ έ λ η

Οι Ελληνίδες κάνουν πιο εύκολα προσπάθειες για εξωσωματική, ταλαιπωρώντας τον οργανισμό τους, παρά μπαίνουν στη διαδικασία της υιοθεσίας. Γιατί, άραγε, δεν έχουμε την κουλτούρα υιοθεσίας στη χώρα μας; Η υιοθεσία είναι μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία στην Ελλάδα κι αυτό αποθαρρύνει πολύ κόσμο. Όμως πιστεύω ότι έχουμε και το άλλο, θέλουμε ντε και καλά να αναπαράγουμε τα δικά μας γονίδια.

11.10.18 – lifo

Σπύρος (44), digital creative, Βάλια (44), λογίστρια, Ναταλία (13), μαθήτρια Β’ Γυμνασίου στο Μουσικό Παλλήνης, και Μελίνα (9,5), μαθήτρια Δ’ Δημοτικού.

Πώς είναι η καθημερινότητά σας; Σπύρος: Εργάζομαι στο digital τμήμα μεγάλης διαφημιστικής. Έτσι, ως «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών» έχω περιορισμένο χρόνο μαζί τους τις καθημερινές. Λίγο το πρωί, πριν από το σχολείο, λίγο περισσότερο τα βράδια, ίσα να πούμε τα πιο σημαντικά νέα της ημέρας. Συνεπώς, περιμένουμε τα Σαββατοκύριακα, κυρίως για βόλτες, παιχνίδια, interaction και τις... τελευταίες ειδήσεις Ελλήνων και ξένων YouTubers – αλλά και έλεγχο σε μουσική και ξένες γλώσσες. Όλο το βάρος του νοικοκυριού, του διαβάσματος και των καθημερινών μετακινήσεων των κοριτσιών σε δραστηριότητες το επωμίζεται η Βάλια, η οποία δουλεύει part-time σε εταιρεία οργάνωσης events. Ποια ήταν η πιο ζόρικη περίοδος που περάσατε ως γονείς; Σίγουρα ο πρώτος χρόνος μετά τη γέννησή τους (ξενύχτια, άγχος ανάπτυξης) αλλά και οι περίοδοι επαγγελματικής αβεβαιότητας και αστάθειας αμφοτέρων. Έχετε παρατσούκλια στην οικογένεια; Εννοείται! Χωρίς να πούμε σε ποια/ον ανήκει το καθένα, μερικά από τα παρατσούκλια μας είναι «νουνού», «μπατζόφσκι», «πάπι», «ζουζού». Τι απολαμβάνετε περισσότερο να κάνετε ως οικογένεια; Το να μένουμε μέσα για ταινίες, σειρές, βιντεοπαιχνίδια, αλλά αποζητάμε εξίσου και το έξω. Έτσι, καιρού/ πορτοφολιού επιτρέποντος, έχουμε διάφορα σημεία στην Αθήνα που μας αρέσει να επισκεπτόμαστε και να περπατάμε. Ας πούμε, μια πολύ αγαπημένη διαδρομή στην Πλάκα είναι αυτή που οδηγεί στους Διόσκουρους, κάτω από την Ακρόπολη. Πώς θα χαρακτηρίζατε την οικογένειά σας; Χμ, μάλλον ως μια παραδοσιακή σε κάποια θέματα, αντισυμβατική σε κάποια άλλα, (σχετικά) νεαρή, πολύ αγαπημένη και δεμένη αθηναϊκή οικογένεια. Μελίνα, ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι; Το Wii του μπαμπά μου, γιατί παίζω και κάνω γυμναστική, πολλά applications στο iPad, όπως το subway surfer, και τα Lego μου, γιατί δημιουργώ. Περιμένω το Playstation 4 από τον Άι-Βασίλη. Τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε; Μελίνα: Παιδίατρος, αλλά μου αρέσει ο χορός και το τραγούδι. Ναταλία: Σίγουρα κάτι που θα συνδυάζει χορό, τραγούδι, θέατρο. Μου αρέσουν όμως και τα παιδαγωγικά. Τι σας αρέσει να τρώτε; Και τι δεν τρώτε με τίποτα; Μελίνα: Αγαπημένο φαγητό η φακή. Πουρές, ίου! Ναταλία: Δεν τρώω τα χορταρικά πολύ. Αγαπημένο μου φαγητό, το παστίτσιο!

40 lifo – 11.10.18

α ι λ ά Β , ς ο ρ ύ π Σ α ν ί λ ε Μ , α ί λ α Νατ

Νινέττα, Μενέλαος, Ιάσονας

Πόσο έχει αλλάξει τη ζωή σας ο ερχομός του γιου σας; Περισσότερο δεν γίνεται. Ξέραμε ότι θα αλλάξει η ζωή μας, αλλά αυτό που συμβαίνει έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία!

Τι θυμάστε από τη στιγμή που γεννήθηκε στο μαιευτήριο; Νινέττα: Γέννησα με καισαρική και αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι τα σχόλια των γιατρών όταν τον έβγαλαν. Τους εντυπωσίασε το γεγονός πως είχε τα μάτια του από την πρώτη στιγμή ανοιχτά και έμοιαζε να παρατηρεί τα πάντα. Τον χαρακτήρισαν κούκλο και υπομονετικό. Θυμάμαι να τους ακούω, ενώ κοιτούσα το μωρό που το ετοίμαζαν για να μου το δώσουν και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω ότι ήταν δικός μου. Μενέλαος: Δυστυχώς, ενώ ήθελα πολύ, δεν μπόρεσα να είμαι μέσα στον τοκετό, οπότε αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο είναι η ανυπομονησία μέχρι να με ενημερώσουν ότι όλα πήγαν καλά και η συγκίνηση που ένιωσα όταν είδα τη Νινέττα αμέσως μετά το χειρουργείο.

Νινέττα Γιακιντζή (38), internet assistant στο lifo. gr, Μενέλαος Νικόπουλος (34), γραφίστας, και Ιάσονας (4 μηνών).

Αν γράφατε ένα manual που να εξηγεί σε έναν μελλοντικό γονιό τι ακριβώς τον περιμένει, τι θα θέλατε να σημειώσετε πρώτοπρώτο; Κανόνας πρώτος: Οπλίσου με υπομονή. Κανόνας δεύτερος: Αγνόησε οτιδήποτε γράφει το manual από δω και κάτω. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κανένα manual δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για όσα θα ακολουθήσουν. Πώς είναι η καθημερινότητά σας; Σίγουρα πολύ διαφορετική από πριν. Εγώ είμαι σπίτι με το μωρό όλη μέρα και μπορώ με σιγουριά να πω πως είναι το πιο δύσκολο πρότζεκτ που έχω αναλάβει ποτέ. Συνήθως είμαι τόσο κουρασμένη από την αϋπνία που περιμένω πότε θα κοιμηθεί λίγο για να βρω την ευκαιρία να κλείσω κι εγώ λίγο τα μάτια μου. Ο Μενέλαος φεύγει κάθε πρωί στις 7 και επιστρέφει στις 7 το απόγευμα και αναλαμβάνει από εκείνη τη στιγμή το μωρό. Παίζουν, το κάνει μπάνιο και το κοιμίζει. Προσπαθούμε, πάντως, να μην αφήσουμε την κοινωνική μας ζωή, οπότε βγαίνουμε συχνά και κάνουμε όσο περισσότερα μπορούμε, αρκεί να μπορεί να ακολουθήσει ο Ιάσονας με το καρότσι του. Εκτός από το όνομά του, πως αλλιώς τον αποκαλείτε; Μπουρμπούλι. Τι απολαμβάνετε περισσότερο να κάνετε ως οικογένεια; Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να πει κάποιος πως κάνουμε πράγματα ως οικογένεια, αφού ο μικρός δεν είναι σε θέση να συμμετέχει ακόμα. Αυτό που σίγουρα όμως απολαμβάνουμε είναι να καθόμαστε όλοι μαζί στο σπίτι και να τον κάνουμε να γελάει. Ειδικά όταν ξεκαρδίζεται είναι σκέτη απόλαυση!

11.10.18 – lifo

42 lifo – 11.10.18

XΩΡΟΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΎ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΌΤΟΠΟΙ: ΟΛΑ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Χάρτινο Καράβι

Ένας χώρος για να αγαπήσουν τα παιδιά το βιβλίο. Πριν από μερικές εβδομάδες μόλις, στη Νέα Φιλαδέλφεια, και πιο συγκεκριμένα στην οδό Πίνδου 39, άνοιξε ένα νέο παιδικό βιβλιοπωλείο, το Χάρτινο Καράβι. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση βιβλιοπωλείου, από αυτά που σπάνια συναντά κανείς στην Ελλάδα. Τι είναι, όμως, αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει; Καταρχάς, διαθέτει εξαιρετική συλλογή παιδικών βιβλίων διαλεγμένων από μεγάλους αλλά και μικρότερους εκδοτικούς οίκους, αρκετοί εκ των οποίων ειδικεύονται στο βιβλίο για παιδιά. Επιπλέον, εκεί μπορείτε να βρείτε γνωστούς αλλά και λιγότερο γνωστούς τίτλους που είτε δεν υπάρχουν είτε περνάνε απαρατήρητοι στις μεγάλες αλυσίδες. Φυσικά, το μαγαζί διαθέτει παιχνίδια για όλες τις ηλικίες με σαφή προσανατολισμό στο ποιοτικό εκπαιδευτικό παιχνίδι, καθώς και γωνιά με επιλεγμένα βιβλία ενηλίκων. Το Χάρτινο Καράβι, όμως, δεν ξεχωρίζει μόνο για τα προϊόντα του αλλά και για τον κουκλίστικο

χώρο του που μοιάζει με το βιβλιοπωλείο της Meg Ryan στη ρομαντική κωμωδία You ’ve got mail. Η κυματιστή οροφή με τα φωτεινά «συννεφάκια», η μπλε λοξή πόρτα δίπλα στη γωνιά του διαβάσματος με την κόκκινη πολυθρόνα και η κρυφή αυλή στο πίσω μέρος με χώρο για παιχνίδι συνθέτουν ένα παραμυθένιο σκηνικό που θα αγαπήσουν μικροί και μεγάλοι. Τα Σαββατοκύριακα στο βιβλιοπωλείο διοργανώνονται εκδηλώσεις, όπως αναγνώσεις παραμυθιών, βιβλιοπαρουσιάσεις, εκπαιδευτικές δράσεις κ.ά. Το ζευγάρι που άνοιξε το βιβλιοπωλείο είναι γονείς δύο μικρών κοριτσιών και κάτοικοι της γειτονιάς, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ερευνητές Κοινωνικών Επιστημών που θέλησαν να δημιουργήσουν μια φιλόξενη γωνιά για το βιβλιόφιλο κοινό της περιοχής, που σιγά-σιγά θα καθιερωθεί ως μια μικρή εστία πολιτισμού των βορειοδυτικών προαστίων.

Βιωματικό θεματικό πάρκο

Μια φορά κι έναν καιρό

Πίνδου 39, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2531533, info@xartino-karavi.gr FΒ: xkaravi, Instagram: @ xartino_karavi

Εδώ τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το βίωμα και το παιχνίδι. Αν αναζητάτε μια πρωτότυπη πρόταση για την ψυχαγωγία και την εκπαίδευση των παιδιών σας, το βιωματικό θεματικό πάρκο «Μια φορά κι έναν καιρό», μαζί με το αθλητικό κέντρο «The Greeks», είναι η καλύτερη λύση που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Τοποθετημένο στον Αυλώνα, μόλις μία ανάσα από την Αθήνα, το πάρκο προσφέρει στα παιδιά την ευκαιρία να γνωρίσουν το παλιό χωριό του παππού και της γιαγιάς, να έρθουν σε επαφή με τα ζώα και τη φύση και να εξοικειωθούν με τις γεωργικές εργασίες και τις οικολογικές πρακτικές μέσα από το βίωμα και το παιχνίδι. Παράλληλα, τα παιδιά μπορούν να παίξουν με απόλυτη ασφάλεια και για όσο τραβάει η ψυχή τους ποδόσφαιρο, βόλεϊ-χάντμπολ, μπάσκετ, τένις, πινγκ-πονγκ, τραμπολίνο κ.ά., ενώ για τα πιο μικρά παιδιά

υπάρχει ένας πολύ όμορφος παιδότοπος-παιδική χαρά. Στο «Μια φορά κι έναν καιρό» θα βρείτε και μία πλήρως εξοπλισμένη καφετέρια όπου, εκτός από προσεγμένο καφέ και αναψυκτικά, μπορείτε να απολαύσετε γευστικά σουβλάκια και υπέροχη πίτσα ψημένη σε ξυλόφουρνο. Το πάρκο αποτελεί και μια ιδανική πρόταση για σχολικές εκπαιδευτικές εκδρομές που θα δώσουν στους μαθητές μια αξέχαστη εμπειρία. Τα εκπαιδευτικά προγράμματά του έχουν σχεδιαστεί από εξειδικευμένους παιδαγωγούς έτσι ώστε να προσαρμόζονται στην ηλικία των παιδιών και να είναι συμβατά με το πρόγραμμα διδασκαλίας των σχολείων. Επιπλέον, παιδικά πάρτι, γλέντια βαφτίσεων αλλά και εταιρικά events μπορούν να οργανωθούν στο «Μια φορά κι έναν καιρό» σε εξαιρετικά προσιτές τιμές.

αναγίας Γρηγορούσης, Αυλώνας Αττικής, 22950, 29933, 6977 656028, Π info@miaforakienankairo.com, http://miaforakienankairo.com, FΒ: http:// miaforakienankairo.com 11.10.18 – lifo

Η Κάρμεν Ρουγγέρη και οι συνεργάτες της συστήνουν τον «πατέρα του βαλς» Γιόχαν Στράους στα παιδιά, δημιουργώντας μια παράσταση με 6 παραμύθια, τα οποία ντύνονται μουσικά με τις υπέροχες μελωδίες του. Τα παραμύθια δεν είναι τυχαία επιλεγμένα, καθώς όλες οι ιστορίες που παρουσιάζονται αναδεικνύουν τις αξίες της ζωής.

Από την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018 και κάθε Κυριακή στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Στη νέα της παραγωγή στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης η Κάρμεν Ρουγγέρη ανεβάζει για άλλη μία χρονιά μια παράσταση εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία. Αυτήν τη φορά τα παιδιά, μέσα από το έργο, θα μάθουν τα πάντα για την Αργοναυτική Εκστρατεία και θα ακολουθήσουν το Ιάσονα στις περιπέτειές του.

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418550, 210 3418579, www.mcf.gr Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ: www.karmenrouggeri.gr FΒ: Κάρμεν Ρουγγέρη, Instragram: @karmen.rougeri

Εδώ η Τέχνη γίνεται παιχνίδι!

Ζήστε μαζί μας τα γερμανικά!

Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης είναι από τα ελάχιστα μουσεία στον κόσμο που εκθέτουν δημιουργίες παιδιών. Στα 24 χρόνια λειτουργίας του προτείνει μια διαφορετική διαδικασία, την κατάκτηση της γνώσης μέσω της τέχνης, και οδηγεί τα παιδιά και τους ενηλίκους που θέλουν να αισθάνονται σαν παιδιά στον μαγικό κόσμο της Τέχνης με: εικαστικά εργαστήρια για παιδιά 2,5-15 ετών, σχολικά εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά νηπιαγωγείου και μαθητές όλων των τάξεων του δημοτικού, σεμινάρια εικαστικών για εκπαιδευτικούς, επισκέψεις στον εκθεσιακό χώρο και δίγλωσσα διαδραστικά παιχνίδια, χριστουγεννιάτικα, πασχαλινά, καλοκαιρινά, φθινοπωρινά camps, διοργάνωση πάρτι γενεθλίων με εικαστικές δραστηριότητες.

D-Klub

Θέατρο Κιβωτός, Πειραιώς 115, 210 3417000 Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ: www.karmenrouggeri.gr FΒ: Κάρμεν Ρουγγέρη, Instragram: @karmen.rougeri

Το D-Klub είναι ένας μοντέρνος πολυχώρος με γερμανόφωνο πρόγραμμα δραστηριοτήτων σε συνδυασμό με ενισχυτική διδασκαλία γερμανικών που λειτουργεί ως after school για παιδιά ηλικίας 3-12. Ο χώρος προσφέρει μια ολοκληρωμένη λύση για το παιδί σας με υπηρεσίες όπως: θεατρικό παιχνίδι, καλλιτεχνικό εργαστήρι, μουσικοκινητικές δραστηριότητες, παιδική yoga, μελέτη σχολικών μαθημάτων και προετοιμασία εξετάσεων γλωσσομάθειας. Στο D-Klub διοργανώνονται ημερίδες και σεμινάρια ενηλίκων, καθώς επίσης και μοναδικά παιδικά πάρτι με συναρπαστικά παιχνίδια μυστηρίου, παραστάσεις μαγείας, θεατρικό παιχνίδι... και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τον ιστότοπό μας www.d-klub.gr ή τη σελίδα μας στο facebook d-klub.

Extra tip: Κάθε Σάββατο, 17:30-18:30, γίνεται το εικαστικό εργαστήρι «Ζωγραφική μαζί με τους γονείς» για παιδιά 2,5-5 ετών και τις Κυριακές διοργανώνονται εργαστήρια αφιερωμένα σε κάθε μορφή τέχνης.

Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Κόδρου 9, Πλάκα, 210 3312621, 210 3312750, www.childrensartmuseum.gr

44 lifo – 11.10.18

Αργοναυτική Εκστρατεία

Το Βαλς με τα παραμύθια Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης

Aπό την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018 και κάθε Κυριακή στο Θέατρο Κιβωτός.

D-Klub, Διονύσου 62, Κηφισιά, 210 8089025

Κουκουμάφκα

Εδώ τα παιδιά θα βρουν ένα ζεστό περιβάλλον γεμάτο χρώματα, βιβλία και παιχνίδια. «Κουκουμάφκα» είναι ένας γλωσσικός ιδιωματισμός της Βόρειας Ελλάδας που σημαίνει «κουκουβάγια». Είναι όμως και ο νέος χώρος φιλοξενίας, μελέτης και δημιουργικής δράσης που στεγάζεται σε μια μονοκατοικία στη Βούλα και υποδέχεται καθημερινά αλλά και Σάββατο πρωί τους μικρούς της φίλους 3-12 ετών. Οι δύο ιδιοκτήτριές του Ειρήνη Αναστασέα και Κάλλη Δρακοπούλου δημιούργησαν ένα ζεστό σπιτικό περιβάλλον με χρώματα, βιβλία, παιχνίδια και «συναισθήματα», όπου τα παιδιά διαβάζουν και διασκεδάζουν, σχετίζονται, αισθάνονται και δημιουργούν. Στον σύγχρονα εξοπλισμένο χώρο της Κουκουμάφκας τα παιδιά 6-12 ετών έχουν χρόνο να χαλαρώσουν μετά το σχολείο, να φάνε το μεσημεριανό τους φαγητό, να διαβάσουν τα μαθήματά τους σε ειδική αίθουσα μελέτης και στη συνέχεια να απασχοληθούν δημιουργικά. Για τους μικρούς της φίλους από 3 ως 5 ετών το πρόγραμμα περιλαμβάνει δημιουργικές και ευχάριστες δρά-

σεις προσαρμοσμένες στην ηλικία τους, ενώ τα πρωινά του Σαββάτου προσφέρεται διασκεδαστική απασχόληση σε όλες τις ηλικίες. Στην Κουκουμάφκα, με τη βοήθεια σύγχρονων οπτικοακουστικών μέσων, τα παιδιά εκφράζονται δημιουργικά κάνοντας κατασκευές, μπαίνουν σε ρόλους μέσα από το θεατρικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση παραμυθιών, ακούνε μουσική και «ταξιδεύουν» σε άλλους πολιτισμούς. Το πρόγραμμα είναι διαμορφωμένο με ευελιξία και πολυμορφικότητα, ώστε να ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες του σύγχρονου γονιού.Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 13.3020.00, Σάββατο 10.00-14.00. Extra tip: Τις μέρες χωρίς σχολείο αλλά και στις διακοπές η Κουκουμάφκα λειτουργεί 8:00-20:00. Τα απογεύματα του Σαββάτου και την Κυριακή από το πρωί οργανώνονται πρωτότυπα και ευφάνταστα σούπερ πάρτι. Επίσης, διοργανώνονται σεμινάρια και συναντήσεις συμβουλευτικής γονέων.

Tomatis

Κωστή Παλαμά 16Α, Βούλα, 211 4134964, 6996 305 777-776, info@koukoumafka.gr, koukoumafka.gr, FΒ: koukoumafkagr, Instagram: @koukoumafka.gr

Η μέθοδος Tomatis για παιδιά και ενήλικες μας έχει εντυπωσιάσει με τα καταπληκτικά της αποτελέσματα. Από παντού ακούω μόνο καλά λόγια γι’ αυτήν τη σπουδαία μέθοδο και συναντώ σε ένα loft στην Ακρόπολη την κ. Άννα Μαλισιόβα, ειδική παιδαγωγό/φιλόλογο και πιστοποιημένη θεραπεύτρια της μεθόδου Tomatis, η οποία θεωρείται κορυφή στον χώρο της και όχι άδικα. Με χαμηλό προφίλ και μόλις 34 ετών, κουράρει στο εξωτερικό τη σπουδαιότερη φωνή του πλανήτη, είναι πίσω από τους πιο επιτυχημένους ανθρώπους της χώρας και βοηθάει τα παιδιά να συγκεντρώνονται περισσότερο και να βελτιώνουν τις επιδόσεις τους στο σχολείο. Η μέθοδος Tomatis είναι ένα σύστημα που ξεκίνησε από τον Γάλλο γιατρό Alfred Tomatis, εφαρμόζεται μέσω μιας ειδικής συσκευής που διεγείρει τον εγκέφαλο και ρυθμίζει τον τρόπο που ακούς και αντιλαμβάνεσαι τα πάντα γύρω σου. Τα αυτιά μας δεν είναι μόνο για να ακούμε, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν. Είναι η κύρια δίοδος πληροφοριών προς τον εγκέφαλο. Ένας άνθρωπος μπορεί να ακούει καλά, αλλά να μην επεξεργάζεται σωστά και με την ανάλογη ταχύτητα όσα ακούει. Έτσι, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για πολλή ώρα σε κάτι,

διακόπτει συχνά τους άλλους όταν μιλούν και παρερμηνεύει τα λόγια τους, δεν κατανοεί το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που άκουσε και έχει θέματα μνήμης. Η μέθοδος επανεκπαιδεύει το αυτί του ατόμου να μεταβιβάζει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά το μήνυμα στον εγκέφαλο. Με εξαιρετικά αποτελέσματα σε περιπτώσεις όπως η δυσλεξία και η διάσπαση προσοχής, είναι ιδανική για όσους προετοιμάζονται να δώσουν εξετάσεις, ενισχύει την αντιληπτικότητα, την ακουστική προσοχή, τη μνήμη, τη μάθηση, βοηθάει στην εκμάθηση ξένων γλωσσών και το άτομο αποκτά διαύγεια, μεγαλύτερη σαφήνεια στη σκέψη και στον λόγο. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά θεαματική για όσους χρησιμοποιούν τη φωνή τους στη δουλειά τους, αποκτώντας ευχέρεια λόγου και βελτιώνοντας ένταση, άρθρωση και ηχόχρωμα. Πρωτοπόρος στον τομέα της νευροεπιστήμης, η μέθοδος Tomatis μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, καθώς βοηθάει όλους τους ανθρώπους να φτάσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.

Για περισσότερες πληροφορίες δες εδώ:www.annamalisiova.com

11.10.18 – lifo

Μάθιου Λέντον / Vanishing Point

ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΈΝΟ ΔΩΜΆΤΙΟ THE DESTROYED ROOM (2016)

ΩΡΑ: 21.00

1 0-14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ ΜΑΚΡΉ 4, ΜΑΚΡΥΓΙΆΝΝΗ - ΑΚΡΌΠΟΛΗ ΤΗΛ: 215 5158968

ΕΙΣΙΤΉΡΙΑ 15 ΕΥΡΏ ΚΑΙ 10 ΕΥΡΏ ΦΟΙΤΗΤΙΚΌ. ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΈΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΊΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΊΩΝ: 210 7234567 Μετάφραση: Δημήτρης Κιούσης. Σκηνοθεσία και αισθητική της παράστασης: Μιχάλης Βιρβιδάκης. Σύνθεση ήχων και εικόνων: Δημήτρης Ιατρόπουλος. Παραγωγή εικόνας, live straming, μονταζ: Πάρης Χαμουρίκος. Φωτισμοί, διαχείριση ήχου και εικόνας: Γαλάτεια Σαραντάκου. Βοηθός σκηνοθέτη: Εμμανουήλ Στεφανουδάκης Παίζουν οι ηθοποιοί: Μιχάλης Βιρβιδάκης, Στελλίνα Ιωαννίδου, Ντία Κοσκινά Χειριστές τηλεοπτικής κάμερας: Εμμανουήλ Στεφανουδάκης, Πάρης Χαμουρίκος

46 lifo – 11.10.18

577 H

Α Ρ Ο Γ Α

ΤheGOODLIFO

τησ δασ α εβδομ

ΤΟΥS

Φτιάξε τον δικό σου Vernie Η Lego προσθέτει κίνηση, ήχο και αντιδράσεις στις κατασκευές της, ωθώντας τα παιδιά να ασχοληθούν με τον προγραμματισμό. Η Lego, με τα τουβλάκια της, πειραματίζεται με διάφορους τρόπους προκειμένου να αυξήσει τη δημιουργική ικανότητα των παιδιών. Σε μια εποχή, δε, που η γραφή κώδικα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και η ρομποτική απασχολούν και τα παιδιά του δημοτικού, η δανέζικη εταιρεία παρουσίασε τα Lego Boost. Θέλοντας να εμπνεύσει τα παιδιά μικρότερης ηλικίας να ασχοληθούν με τον προγραμματισμό, δημιούργησε φαινομενικά κλασικές κατασκευές, χρησιμοποιώντας όμως πιο εξελιγμένα τουβλάκια, πολλά από τα οποία διαθέτουν διαφορετικούς αισθητήρες και μηχανισμούς. Ένα από τα πρώτα σετ της σειράς είναι ο Vernie το ρομπότ, ο οποίος μιλάει και ανταποκρίνεται με εκφράσεις του προσώπου που δηλώνουν τη διάθεσή του. Ο Vernie κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις με μεταβλητή ταχύτητα πάνω στις μεγάλες του ερπύστριες, βλέπει αντικείμενα και χρώματα, αντιλαμβάνεται αποστάσεις, πιάνει και μεταφέρει αξεσουάρ, κάνει χειρονομίες και εξαπολύει βελάκια από τον εκτοξευτή που είναι τοποθετημένος στον ώμο του! Ο Vernie, επίσης, αισθάνεται και αντιδρά σε χτυπήματα και καταλαβαίνει πότε τον σηκώνεις.

Στα καταστήματα Μουστάκας και στο www.moustakastoys.gr

11.10.18 – lifo

NAL O S R E P ER SHOPP

Donna Wilson

United Colors of Benetton

O Lionel είναι ένα χειροποίητο λιοντάρι από 100% βαμβάκι, κατάλληλο για ηλικίες άνω των 3 ετών. roma5designstore. blogspot.gr

O Mickey Mouse γιορτάζει φέτος τα 90ά του γενέθλια. gr.benetton.com

Έπιπλα Κόκκινος Χειροποίητο από 100% φυσικό βαμβάκι και μη τοξικές βαφές, το χαλί Puffy Sheep με μαξιλάρι είναι ιδανικό για στιγμές χαλάρωσης αλλά και για παιχνίδι. www.epiplakokkinos.gr

Adidas

Τrack suit εμπνευσμένο από το στυλ των ενηλίκων, με τα εντυπωσιακά διαγώνια λογότυπα της Adidas. adidas.gr

Μουσείο Κυκλαδικής Υφασμάτινη κούκλα στο σχήμα κυκλαδικού ειδωλίου που μοιάζει με βιολί. cycladic.gr

Nike Η ολόσωμη φόρμα Just Do It Nike για βρέφη και νήπια. nike.com/gr

Μουσείο Μπενάκη

Το Art Uris είναι ένα δημιουργικό παιχνίδι τέχνης. benakishop.gr

Μουστάκας Ένα φοβερό πατίνι με μοντέρνο σχέδιο υψηλής τεχνολογίας και εξοπλισμό προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εντατικής χρήσης. moustakastoys.gr

ΤheGOODLIFO

SNFCC Store στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Σχολικά τετράδια από την ειδικά σχεδιασμένη σειρά προϊόντων SNFCC Kids. www.SNFCC.org

Hello Kitty X Converse Η Hello Kitty και η Converse συνεργάζονται και το αποτέλεσμα είναι η πιο happy συλλογή sneakers που έγινε ποτέ! converse.gr

48 lifo – 11.10.18

kειμενο μεροπη κοκκινη

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ

Joy, αν έπρεπε να περιγράψεις τον εαυτό σου με πέντε λέξεις, ποιες θα επέλεγες; Αισιόδοξη, χρωματιστή, ενθουσιώδης, αυθόρμητη και, φυσικά, πολύπλευρη. Θέλω να μάθω κι άλλα για σένα. Πες μου τι έχεις κάνει στη ζωή σου. Ξεκίνησα από τον χώρο της διαφήμισης, έχοντας σπουδές στο μάρκετινγκ, και στην πορεία έστησα την πρώτη μου διαφημιστική εταιρεία. Μετά εξελίχθηκα από marketer σε χειροτέχνη και σχεδιάστρια μόδας. Τώρα συμμετέχω σε διάφορα πρότζεκτ που βοηθούν νέους σχεδιαστές να πετύχουν στον χώρο της μόδας

JOY ΚΟΥΜΕΝΤΆΚΟΥ Fashion designer και fashion coach

Πόσο συχνά αλλάζεις στυλ στα μαλλιά; Είμαι αρκετά σταθερή, διατηρώντας τα τελευταία δύο χρόνια το αγαπημένο μου swirl ή κύμα, ή χωνάκι, ή κρουασάν ή όπως αλλιώς το βαφτίζουν κατά καιρούς οι φίλοι μου. Τώρα, ας πούμε, σε τι φάση (μαλλιών) σε βρίσκουμε; Στην πιο όμορφη. Τα μαλλιά μου είναι πλέον υγιέστατα και πιο πορτοκαλί από ποτέ. Να υποθέσω ότι το αγαπημένο σου χρώμα είναι το πορτοκαλί; Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το φούξια! Είναι γλυκό και αθώο και ταυτόχρονα δυναμικό. Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ σου; Έχει χιουμοριστική διάθεση με digital prints που περνάνε μηνύματα για να ξυπνήσουν την καλή διάθεση όσων περπατούν στην γκρίζα πόλη με σκυφτό το κεφάλι. Και τη διανοητική σου κατάσταση; Πώς θα τη χαρακτηρίσεις εσύ αν σου πω ότι θέλω να μοιράσω χαρά σε όλο τον κόσμο; Πού συχνάζεις στην Αθήνα; Έχεις κάποιο μέρος που αγαπάς πολύ; Αγαπώ το κέντρο της Αθήνας και λατρεύω να βλέπω όμορφες ιδέες να ξεπετάγονται με αισιοδοξία, όπως το Πορτατίφ στη Σίνα. Πόση ώρα σου πήρε να ετοιμαστείς σήμερα; Αν εξαιρέσεις το χτένισμα, που κάνει πάντα ο κομμωτής μου, δεν χρειάζομαι πάνω από 20 λεπτά για να βγω τέλεια! Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει; Μεταξωτό πουκάμισο (€120), παντελόνα Logomania (€150), plexi τσάντα από τη συλλογή MBJK, γόβες MBJK by V.K Conis (€180) και δαχτυλίδι Aelia by Fotini Kostouli (€105).

Η Joy θα μιλήσει στις 13/10 στο World of Crafters (worldofcrafters.com) σε νέους επιχειρηματίες από τον χώρο της χειροτεχνίας και της μόδας. Instagram: @joykoumentakou

11.10.18 – lifo

Συνεργασία-σταθμός του ReGeneration Academy με την Τράπεζα Πειραιώς

Η φθινοπωρινή συλλογή της Gap για τα παιδιά Στα καταστήματα της Gap και αυτό το φθινόπωρο οι φανταστικές συλλογές Gap για παιδιά και μωρά ανανεώθηκαν με υπέροχα ρούχα και αξεσουάρ με τους αγαπημένους ήρωες Star Wars, Justice League και Disney. Στις συλλογές Gap Kids & Baby Gap τα παιδιά θα ανακαλύψουν ρούχα που θα λατρέψουν, όμως αυτοί που θα εντυπωσιαστούν περισσότερο είναι οι γονείς, που θα αγαπήσουν την άνεση και κυρίως την αντοχή των τζιν της σειράς SuperDenim. Σχεδιασμένα να αντέχουν το ατελείωτο παιχνίδι των παιδιών, τα απαραίτητα συχνά πλυσίματα και τις σκανταλιές τους, τα denim παντελόνια της σειράς SuperDenim είναι διαθέσιμα σε πολλά διαφορετικά σχέδια και χρώματα, διαθέτουν ενισχυμένες ραφές και ύφανση και συνδυάζονται υπέροχα με τα μπλουζάκια της συλλογής με τους αγαπημένους ήρωες Superman, Superwoman, Batman και Wonder Woman, τα T-shirts και φούτερ με τους ήρωες του Star Wars, διαθέσιμα και για μωρά, καθώς και με τα γλυκύτατα αξεσουάρ Disney.

Η ευκαιρία σου να ξεχωρίσεις είναι εδώ!

ο ReGeneration Academy, ο πυλώνας εξειδικευμένης εκπαίδευσης του ReGeneration, ενώνει δυνάμεις με την Τράπεζα Πειραιώς και δημιουργούν το νέο πρόγραμμα «Project Future». Η πρώτη Τράπεζα της Ελλάδας

εμπιστεύεται το ReGeneration για τον σχεδιασμό του «Project Future» και, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία του και αναγνωρίζοντας τη δυναμική του ανάπτυξη και τον διαρκώς αυξανόμενο κοινωνικό του αντίκτυπο, προχωρά σε μια συνεργασία-σταθμό για το πρωτοποριακό πρόγραμμα αμειβόμενης απασχόλησης. Το νέο πρόγραμμα κοινωνικής υπευθυνότητας παρουσιάστηκε την Τρίτη 2 Οκτωβρίου και έχει στόχο να συνδέσει την εξειδικευμένη εκπαίδευση με την αγορά εργασίας. Έτσι, οι νέοι πτυχιούχοι θα έχουν τη δυνατότητα να εκπαιδευτούν σε περιζήτητους και δυναμικούς τομείς και να απασχοληθούν σε αντίστοιχες θέσεις εργασίας. To ReGeneration Academy συναντά το φρέσκο όραμα της Τράπεζας Πειραιώς για τη νέα γενιά και, αξιοποιώντας το διευρυμένο δίκτυο πελατών και συνεργατών της, επιδιώκουν από κοινού να αλλάξουν τα δεδομένα στην αγορά εργασίας των νέων πτυχιούχων. «Το να συνεργάζεσαι με την πρώτη Τράπεζα στην Ελλάδα αποτελεί ούτως ή άλλως μεγάλη τιμή και ιδιαίτερη χαρά. Το να μοιράζεσαι όμως το ίδιο όραμα, το ίδιο πάθος και, εν τέλει, το να ενώνεις τις δυνάμεις σου μαζί της

KET H MARA RC E S E R

με μοναδικό στόχο ένα καλύτερο μέλλον για τους νέους της χώρας σου αποτελεί έναν λόγο να χαμογελάς και να συνεχίζεις να προσφέρεις το κοινωνικό σου αποσε εκ μέρους της ομάδας του ReGeneration ο Κωνσταντίνος Κίντζιος, Business Development Director. Με περισσότερες από 200 εταιρείες πανελλαδικώς να έχουν απορροφήσει σχεδόν 600 νέους πτυχιούχους, στους οποίους έχουν προσφερθεί περισσότερες από 35.000 ώρες εκπαίδευσης, το ReGeneration και το ReGeneration Academy αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο πολυσυμμετοχικό πρόγραμμα απασχόλησης και εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Με ένα ευέλικτο σχήμα και δυνατότητα άμεσης εφαρμογής, εγγυάται την ανάπτυξη των νέων και καλωσορίζει κάθε σκέψη και πρωτοβουλία που προσφέρει προστιθέμενη αξία, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο για τους νέους της χώρας μας. Οι αιτήσεις για το Project Future θα παραμείνουν ανοιχτές μέχρι τις 19 Οκτωβρίου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν επισκεφθούν το www.projectfuture.gr για περισσότερες πληροφορίες.

ΤheGOODLIFO

τύπωμα ακόμα πιο έντονα, με μεγαλύτερη πίστη και περισσότερο πάθος» δήλω-

Η ΨΗΦΙΑΚΉ ΈΚΘΕΣΗ «ΣΕΙΣΜΌΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΊΟ» ΣΥΝΑΡΠΆΖΕΙ ΜΙΚΡΟΎΣ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΟΥΣ Η νέα σχολική χρονιά μόλις ξεκίνησε και η ψηφιακή έκθεση «Σεισμός στο Μουσείο» που οργάνωσαν το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και η ΑΧΑ Ασφαλιστική δίνει σε όλους τη μοναδική ευκαιρία να ανακαλύψουν το φαινόμενο του σεισμού. Μέσω της δονητικής τράπεζας και της VR καρέκλας οι επισκέπτες μπορούν να «νιώσουν» και να κατανοήσουν το φαινόμενο αυτό με τον πιο διασκεδαστικό αλλά και επιστημονικό τρόπο. Ρεαλιστικά μοντέλα υδρογείων εξηγούν το γεωλογικό φαινόμενο, ενώ εκπαιδευτικά βίντεο παρουσιάζουν τους μεγάλους σεισμούς που συντάραξαν τη σύγχρονη Ελλάδα. Στο πλαίσιο της έκθεσης ξεκινούν τα εκπαιδευτικά προγράμματα «Γίνε Σεισμο-ειδικός» και «Κάνε Σεισμό» για μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το Σάββατο 13/10 διοργανώνεται ημερίδα για τους εκπαιδευτικούς, που εστιάζει στην ενημέρωσή σε θέματα που αφορούν την προετοιμασία και την αποτελεσματική αντιμετώπιση του σεισμού.

ΤheWeek

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα

ΒΙΒΛΙΟ

ΓΕΥΣΗ

STARFAX

Η Τίνα Μανδηλαρά προτείνει νέους επαναστάτες.

Η Νίκη Μηταρέα επισκέφτηκε το Μαύρο Πρόβατο και το Wynwood.

Τι λένε οι νέες αστρολογικές προβλέψεις.

σελιδα

ΟΠΕΡΑ Γενούφα, η τσέχικη Φόνισσα Η συγκλονιστική όπερα του Λέος Γιάνατσεκ παρουσιάζεται στην αρχική, αυθεντική της μορφή για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην Κεντρική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από τον M. Hulot

ΣΙΝΕΜΑ Colette

σελιδα

Η Κίρα Νάιτλι υποδύεται τη θρυλική Γαλλίδα συγγραφέα του 19ου αιώνα, η οποία, μέσα από το έργο της, έγινε σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης. Η Σιντονί Γκαμπριέλ Κολέτ μεγάλωσε στη γαλλική επαρχία, αλλά έγινε μέρος της θορυβώδους ζωής του Παρισιού όταν παντρεύτηκε τον συγγραφέα Ανρί Γκοτιέ Βιλάρ. Τα πρώτα της βιβλία εκδόθηκαν με το ψευδώνυμο του συζύγου της και έγιναν ανάρπαστα. Εύστροφη, δυναμική και γεμάτη αυτοπεποίθηση, η Κολέτ δεν ήταν μόνο μια χαρισματική συγγραφέας, ηθοποιός και δημοσιογράφος, αλλά και μια πρωτεργάτρια του φεμινιστικού κινήματος που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. ä Κριτική από τον Τ. Μελεμενίδη στη σελ. 55 11.10.18 – lifo

απο τη γεωργια παπασταμου

SmallTalk

Αριστοτέλης Ρουφάνης Ο φωτογράφος συνθέτει εικόνες αστικών τοπίων υπερυψηλής ανάλυσης, προσφέροντας μια πολύ ιδιωτική ματιά στις ζωές των κατοίκων της πόλης και στη μοναξιά τους.

EVENTS

ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

THE FACE

Top

Πες μου μερικά πράγματα για σένα, ένα σύντομο βιογραφικό. Είμαι γεννημένος στην Αθήνα, το 1983. Σπούδασα πολιτικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του City στο Λονδίνο. Το 2017 αποφασίζω να εγκαταλείψω οριστικά οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα και να συγκεντρώσω όλη μου την ενέργεια στα καλλιτεχνικά πρότζεκτ που είχα στα σκαριά. Λίγους μήνες μετά παρουσιάζω το πρότζεκτ «Alone Together», το οποίο μέσα σε λίγες μέρες γίνεται αρκετά δημοφιλές και δημοσιεύεται σε πολύ σημαντικά έντυπα του χώρου. Το 2018 γνωρίζω έναν μεγάλο αριθμό σημαντικών επιμελητών παγκοσμίως και μου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσω τη δουλειά μου σε αρκετά μουσεία και διεθνή φεστιβάλ.

1. ΜΟΥΣΙΚΗ

Sunflowers / Cosmic Shadows

Οι Sunflowers έρχονται απ’ την Πορτογαλία στο Ρομάντσο για να παρουσιάσουν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά «Castle Spell», ένα άλμπουμ ψυχεδελικής πανκ που αφηγείται δέκα ιστορίες για τους δολοφονικούς ενοίκους ενός σκοτεινού μεγάρου. Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Cosmic Shadows, ένα νέο και πολλά υποσχόμενο, επίσης ψυχεδελικό σχήμα με στοιχεία surf-rock και ’60s μουσικής. ä 11/10, Bios Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 21:00, εισ.: 6 ευρώ

2. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Γιώργος Μπουζιάνης, Αληθινά Έργα

της ύστερης περιόδου, δύο ακουαρέλες και δώδεκα σπάνια σχέδια. ä 17/10-25/11, Μουσείο Μπουζιάνη, Γ. Μπουζιάνη 27-31, Δάφνη, Τετ. 9:00- 14:00, Πέμ.-Κυρ. 11:00-19:00, είσοδος ελεύθερη

3. ΘΕΑΤΡΟ Οι Δούλες Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις σκηνοθετεί το θρυλικό έργο του Ζενέ, επιλέγοντας για τους ρόλους τρεις άνδρες ηθοποιούς. Ξάφης, Ήμελλος και Μπερικόπουλος θα υποδυθούν τις Δούλες στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Τρεις άνδρες παίζουν τρεις γυναίκες θανάσιμα δεμένες μεταξύ τους. Ο ναρκισσισμός, η ζήλια και η απεγνωσμένη αναζήτηση του έρωτα τις συνδέουν ακατάλυτα. ä 11/10 - 13/1, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Φιξ, Τετ., Πέμ., Σάβ. 21:15, Κυρ. 19:00, εισ.: 10-17 ευρώ

4. ΜΟΥΣΙΚΗ Who[‘s] is Who[on]

11-17

OKT. 52 lifo – 11.10.18

Στο σπίτι του ζωγράφου Γιώργου Μπουζιάνη στη Δάφνη, όπου στεγάζεται το Μουσείο Μπουζιάνη, εγκαινιάζεται το πρώτο μέρος της έκθεσης «Αληθινά Έργα» με πίνακες που δεν έχουν παρουσιαστεί στο κοινό τα τελευταία 40 χρόνια ή παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Η έκθεση αποτελεί προπομπό των εκδηλώσεων για τα 60 χρόνια από τον θάνατό του το 1959 και περιλαμβάνει δύο πρώιμα πορτρέτα και ένα πρωτοεμφανιζόμενο τοπίο, πέντε σημαντικότατες ελαιογραφίες

STOEP TH S PR ES LIVE Κυριάκος Σφέτσας & Greek Fusion Orchestra Ο διεθνώς καταξιωμένος συνθέτης συμφωνικής, κινηματογραφικής και θεατρικής μουσικής Κυριάκος Σφέτσας και η Greek Fusion Orchestra παρουσιάζουν ένα progressive jazzfusion έργο που ανακαλύπτει εκ νέου την ελληνική παραδοσιακή μουσική. 16/10, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, Ευριπίδου & Δοϊράνης, 20:30, ελεύθερη είσοδος (με προεγγραφή)

Ο Σιγανίδης, ένας από τους πλέον ιδιοσυγκρασιακούς μουσικούς της ελληνικής σκηνής, με απόλυτα προσωπικό στίγμα, εμφανίζεται στη Στέγη με ένα μουσικό και οπτικό installation στο οποίο συμμετέχουν φίλοι και

Πώς προέκυψε η ιδέα για το «Alone Together»; Όταν μετακόμισα από την Αθήνα στο Λονδίνο για δεύτερη φορά. Παρόλο που έχω έναν σχετικά μεγάλο κοινωνικό κύκλο και αγαπημένους φίλους στην ίδια πόλη, κατακλύζομαι από ένα συναίσθημα απομόνωσης. Στην προσπάθειά μου να το ξεπεράσω, αρχίζω να αποδομώ το συναίσθημα και καταλήγω να ερευνώ το θέμα της κοινωνικής αποξένωσης στις μεγαλουπόλεις. Πες μου λίγα λόγια για την τεχνική που χρησιμοποίησες. Ο κύριος άξονας της τεχνικής γι’ αυτήν τη σειρά είναι μια μέθοδος σύνθεσης πολλών εκατοντάδων φωτογραφιών σε μια εικόνα υπερυψηλής ανάλυσης. Αυτός είναι και ο λόγος που οι εικόνες αυτές έχουν τόση λεπτομέρεια, κάτι που μας επιτρέπει να βλέπουμε μεμονωμένες θεματικές μέσα στα παράθυρα των πόλεων που φωτογραφίζω. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες σε σχέση με το πρότζεκτ; Η έρευνα και οι αδειοδοτήσεις για τις τοποθεσίες, τα ξενύχτια κατά τη διάρκεια της λήψης και οι μήνες επεξεργασίας για κάθε εικόνα. Σε ποια πόλη έχεις νιώσει πιο μόνος; Σε επαρχία της Ελλάδας, όπου πέρασα ένα διάστημα της ζωής μου. Είναι απαισιόδοξο το «Alone Together»; Αναγνωρίζοντας πόσο όμοια είναι τα προβλήματά μας ως ανθρώπων και το πόσο κοντά είμαστε μέσα στον τσιμεντένιο μανδύα της πόλης, προσωπικά μου δίνει μεγάλη παρηγοριά και ελπίδα σε οποιαδήποτε συνθήκη. Όπως μου αρέσει να λέω, «μπορεί να είμαστε μοναχικοί, αλλά όχι μόνοι». To «Alone Together» παρουσιάζεται μέχρι και τις 10 Νοεμβρίου στην γκαλερί Ιλεάνα Τούντα (Αρματολών & Κλεφτών 48, Λυκαβηττός). Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ. 13:00-20:00, Τετ., Παρ. 15:00-20:00, Σάβ. 12:00-16:00, είσοδος ελεύθερη

ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΞΑΝΑ

συνεργάτες του, με τους οποίους τον συνδέουν χρόνια κοινής πορείας. Μαζί τους, σε μια εμφάνιση-έκπληξη, ο Έβαν Πάρκερ, εμβληματικός σαξοφωνίστας της σύγχρονης τζαζ. Το κοινό θα κυκλοφορεί ελεύθερα ανάμεσα στους ερμηνευτές, επηρεάζοντας το ηχητικό και αισθητικό αποτέλεσμα. ä 12-14/10, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, λεωφ. Συγγρού 107-109, 21:00, εισ.: 7-18 ευρώ

Μια μεγάλη γιορτή στήνεται στην Πλατεία Θεάτρου στο πλαίσιο της έναρξης της δράσης «Κατάστημα στο Κέντρο» του πιλοτικού προγράμματος ΠΟΛΗ².

5. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Günter Grass, Tελικά γράφω ή σχεδιάζω;

DANCE Blend: Paul Ritch Το Blend υποδέχεται τη χειμερινή σεζόν στο Steam με καλεσμένο τον Γάλλο Paul Ritch που συγκαταλέγεται στη λίστα του Resident Advisor με τους 100 πιο επιτυχημένους καλλιτέχνες όλων των εποχών. 13/10, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 24:00, εισ.: 15 ευρώ

0-808-Basslines Trap, grime και dancehall party με ελεύθερη είσοδο στο υπόγειο του Crust. 11/10, Crust, Πρωτογένους 13, 22:00, είσοδος ελεύθερη

Vault 88: DJ Hell Το Vault 88 επιστρέφει στο six d.o.g.s με καλεσμένο τον DJ Hell, ιδρυτή του label Gigolo, που έχει αφήσει το στίγμα του στην ιστορία της techno.

«Δίνουμε ξανά πνοή σε μια ιστορική πλατεία της πόλης» Γ. Καμίνης Για πρώτη φορά παρουσιάζεται στην Ελλάδα μια λιγότερο γνωστή πτυχή του νομπελίστα συγγραφέα Günter Grass, μια συλλογή από χαρακτικά του. Ο Grass έγινε παγκοσμίως διάσημος ως o συγγραφέας της Τριλογίας του Ντάντσιχ. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι πως είχε σπουδάσει Καλές Τέχνες στα πανεπιστήμια του Ντίσελντορφ και του Βερολίνου. Τα εικαστικά του δημιουργήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα γραπτά του, χωρίς να αποτελούν απλές εικονογραφήσεις των λογοτεχνημάτων του αλλά ένα είδος συμπληρώματος στο περιεχόμενό τους. ä 18/10 - 8/11, Ελληνοαμερικανική Ένωση, Mασσαλίας 22, Κολωνάκι, Δευτ.-Παρ. 12:0021:00, Σάβ. 10:30-14:30, είσοδος ελεύθερη

6. ΦΕΣΤΙΒΑΛ Ζυθογνωσία

12/10, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 15 ευρώ

ΜΟΥΣΙΚΗ Συνθετικοί Οι Συνθετικοί επιστρέφουν στο six d.o.g.s για ένα ακόμα live ηλεκτρονικής ιστορίας. Εκτός από κομμάτια-σταθμούς, όπως τα «Είναι Σίγουρο», «Σταύρος Κοσμά Πέτρης» και «Θέλω Ηδονές», ο Διονύσης Αυγερινός θα παρουσιάσει για πρώτη φορά δύο οργανικές του συνθέσεις. 13/10, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 21:00, εισ.: 6-8 ευρώ

Diskotekken Tο δίδυμο του Diskotekken Παναγιώτης Μένεγος & Χρήστος Αγγελόπουλος επιστρέφει μετά από καιρό στο αγαπημένο spot στο κέντρο της Αθήνας, μιξάροντας οbscure disco, house, μεταλλαγμένα synths και techno. 13/10, Cantina Social, Λεωκορίου 8, Ψυρρή, 22:00

ην Παρασκευή 12 Οκτωβρίου ο Δήμος γραφία, τέχνη και design, φανταστικά πλάσματα και ήρωες από μυθικούς κόσμους, Αθηναίων διοργανώνει ένα μεγάλο παιχνίδια, βιβλία, παραστατικές δράσεις πάρτι στην πόλη, γιορτάζοντας την πολιτισμού και πολλά, πολλά άλλα... Την επαναλειτουργία 7 καταστημάτων της Πλατείας Θεάτρου και την αναβίωση της ιστοριΠαρασκευή 12 Οκτωβρίου δεν είναι απλώς κής αυτής πλατείας. Πολλά happenings και τα εγκαίνια 7 καταστημάτων της Πλατείας DJ sets από μουσικούς παραγωγούς του En Θεάτρου· είναι μια συλλογική προσπάθεια, Lefko 87.7 περιμένουν τους επισκέπτες σε μια μεγάλη γιορτή για όλους τους κατοίκους της Αθήνας, ώστε να δουν από κοντά μια μοναδική εορταστική βραδιά στο κέντρο πώς τέτοιες πιλοτικές δράσεις σύμπραξης της Αθήνας! και συνεργασίας μπορούν να συνεισφέρουν Οι 7 δημιουργικές ομάδες στα 7 καταστήματα (Αστικά Μοτίβα, Νηρωή, Coco-mat.bike, στην αλλαγή της αστικής ταυτότητας. Ένα Άι Λαβ Άθενς πρότζεκτ, Book&Play, Ο Χώρος ζωντανό εργαστήρι πολιτισμού είναι έτοιμο να στηθεί σε μία από και Creators of Cosmos) «ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΞΑΝΑ» τις πιο ιστορικές πλατείυποδέχονται το ευρύ κοι12 Οκτωβρίου 2018 νό, έχοντας σχεδιάσει ιδιες της πόλης και είμαστε 19:00-19:45 αίτερες εκπλήξεις για τη όλοι προσκεκλημένοι στο ➜ Γνωρίστε από κοντά τα ανοιχτά βραδιά των εγκαινίων! Οι ανοιχτό πάρτι που διοργακαταστήματα, τις δημιουργικές νώνει ο Δήμος Αθηναίων παράπλευροι δρόμοι της ομάδες και τις δράσεις τους! για να γνωρίσουμε τη δραΠλατείας Θεάτρου θα γε➜ Φιλαρμονική Ορχήστρα Δήμου μίσουν με καλ λιτεχ νικά στηριότητα των δημιουρΑθηναίων γικών ομάδων, να διασκεδρώμενα, εκθέσεις φωτο19:45-20:00 γραφίας, χορό, μουσική, δάσουμε, να θυμηθούμε ➜ Καλωσόρισμα και παρουσίαση παραμύθια, νυχ τερινές και να μην ξεχάσουμε ότι των δημιουργικών ομάδων διαδρομές με χειροποίητα η καρδιά της πόλης χτυπά 20:00-24:00 DJ sets ξύλινα ποδήλατα, συσχεεκεί όπου βρίσκονται οι ➜ Κατάστημα Book&Play τισμούς ανάμεσα σε λαοάνθρωποί της... (Πλ. Θεάτρου 10) Παναγιώτης Μένεγος Κωνσταντίνος Ζουγανέλης

Η 5η διοργάνωση της Ζυθογνωσίας, η μοναδική έκθεση στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένη στις χειροποίητες (craft) μπίρες και σε άλλες μπίρες υψηλής ποιότητας, έρχεται στο Ζάππειο και παρουσιάζει και φέτος τις καλύτερες μικροζυθοποιίες της Ελλάδας, καθώς και πλήθος ξένων. Φέτος, η Ζυθογνωσία έχει συγκεντρώσει περισσότερες ζυθοποιίες από ποτέ (πάνω από 40), κάποιες από τις οποίες εμφανίζονται για πρώτη φορά στη χώρα μας, όπως η δανέζικη Dry & Bitter και η γαλλική Brasserie Saint Germain. Πολλές ελληνικές μικροζυθοποιίες κάνουν το ντεμπούτο τους στη φετινή έκθεση, έχοντας ιδρυθεί πρόσφατα. Αυτές, αλλά και οι παλαιότερες, φέρνουν στην έκθεση νέες συνταγές μπίρας πλάι σε κλασικές, καθιερωμένες ή και σπάνιες μπίρες. ä13-14/10, Ζάππειο Μέγαρο, 12:00-21:00, εισ.: 12 ευρώ (ισχύει και για τις δύο ημέρες της έκθεσης και περιλαμβάνει εφάπαξ το ποτήρι γευστικής δοκιμής και τον κατάλογο της έκθεσης)

➜ Κατάστημα Αστικά Μοτίβα (Διπλάρη 5Α) Εύα Μπουντούρη

Το πρόγραμμα ΠΟΛΗ2, που υλοποιείται από το This is Athens του Δήμου Αθηναίων, έρχεται να συν-διαμορφώσει μαζί με τους κατοίκους και τους δημιουργούς της Αθήνας την ταυτότητα της πόλης. Με τη δράση «Κατάστημα στο Κέντρο» τονώνει την επιχειρηματικότητα, δίνοντας ξανά ζωή σε ιστορικά σημεία της. Πρώτος σταθμός της δράσης «Κατάστημα στο Κέντρο» είναι η Πλατεία Θεάτρου, όπου πρόκειται να επαναλειτουργήσουν 7 καταστήματα με άξονα τον πολιτισμό. Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα ΠΟΛΗ2: www.polis2.thisisathens.org

11.10.18 – lifo

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ

Κακό

The house that Jack built

VILLAGE RENTI 18 - VILLAGE MALL 6 - VILLAGE FALIRO 5 - ΑΕΛΛΩ 4 ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - CINERAMA - WEST CITY 2 - ΙΝΤΕΑΛ - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΝΙΡΒΑΝΑ 1 - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕΑΚ

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

θέσει αποσπάσματα των ταινιών του σε μια συμπυκνωμένη σεκάνς της εικονογραφίας της ανθρώπινης κατάστασης. Ο δε Τζακ δεν είναι απλώς ένας τελειωμένος φονιάς αλλά ένας σκηνοθέτης πτωμάτων και ταυτόχρονα ένα ατελές ανθρώπινο ον που προσπαθεί μάταια να ολοκληρώσει το σπίτι που θα τον στεγάσει – ένας μηχανικός που ποζάρει ως αρχιτέκτονας, ως ο οραματιστής σκηνοθέτης που δοκιμάζει πολλές εναλλακτικές λύσεις, αλλά, αν είναι πραγματικά ανήσυχος και ευαίσθητος, στέγη πάνω από το κεφάλι του δεν θα βάλει ποτέ, και λόγω της ανικανότητάς του να χτίσει πραγματικά, και λόγω της πάλης που δίνει με τις αμφίρροπες δυνάμεις που τον καθορίζουν και τον μπερδεύουν. Σε πρώτη ματιά, το The house that Jack built είναι μια ταινία για τη βία και μια μεταφορά για τη σύγχρονη Αμερική του Τραμπ, την οπλοχρησία και ούτω καθεξής. Εύκολη εξήγηση, τοποθετημένη στρατηγικά στην επικαιρότητα, αλλά όχι αρκετά πλήρης ή εύστοχη. Ο Φον Τρίερ έχει πραγματευτεί καλύτερα και δραματικότερα τη βία, και σίγουρα πιο πρωτότυπα. Η δεύτερη ερμηνεία είναι πως το φιλμ είναι μια αλληγορία για την Τέχνη. Κάποιες «ζωγραφικές» σκηνές και η προβληματική του serial killer ως καλλιτέχνη στα δικά του μάτια, από τη στιγμή που μέχρι να περατώσει το έργο ζωής θα αφήσει θύματα και δυστυχία στο διάβα του, κάνουν πιο δόκιμη τη σκέψη. Ωστόσο, όλα τα συγκαλυμμένα στοιχεία που απλώνονται στην πλοκή συνηγορούν στην πιο απλή εκδοχή της υπόθεσης: ο Τζακ δεν έχει συνείδηση και ο Λαρς αναρωτιέται γιατί κανείς δεν τον ακούει τόσον καιρό, κανείς δεν έχει προσέξει πως ζητάει βοήθεια (ή τιμωρία) και κανείς δεν έχει εμποδίσει πραγματικά τους «φόνους» του. Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις του Τζακ στα θύματά του, οι ανατριχιαστικές αναβαθμίσεις της όψης του θανάτου, τα ψυχαναγκαστικά του ρίσκα που μένουν ατιμώρητα, το σοκ που προκαλεί εσκεμμένα για να τραβήξει το ενδιαφέρον, δεν είναι παρά μια ασταμάτητη πρόβα του μεγάλου Ενοχικού για την ύστατη ποινή, το τέλος. Επίσης, πρόκειται για ένα δίωρο rewind του έξυπνου και πονηρού όσο ποτέ άλλοτε σκηνοθέτη που, τουλάχιστον αυτήν τη στιγμή, δεν έχει τίποτε άλλο να προσθέσει, παρά κάνει μια αναδρομή στα κινηματογραφικά και προσωπικά θέματά του.

Κινηματογράφος

O Τζακ, ένας κατά συρροή δολοφόνος, περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τους φόνους που έχει διαπράξει τα τελευταία δώδεκα χρόνια της ζωής του.

54 lifo – 11.10.18

Σκηνοθεσία: Μιλάντ Αλαμί Πρωταγωνιστούν: Αρνταλάν Εσμαΐλ, Σόχο Ρεζανεζάντ Ένας Ιρανός που ζει στη Δανία βλέπει την άδεια παραμονής του να λήγει και προσποιείται κάθε μέρα έναν άλλον εαυτό, προσπαθώντας να γοητεύσει μια γυναίκα για να την παντρευτεί, μέχρι που συναντά τη Σάρα, μια επίσης Ιρανή που ζει στη Δανία και καταλαβαίνει αμέσως τα σχέδιά του.

Σκηνοθεσία: Λαρς φον Τρίερ Πρωταγωνιστούν: Ματ Ντίλον, Ούμα Θέρμαν

Όλοι οι διχαστικοί χαρακτηρισμοί που συνοδεύουν τον Λαρς φον Τρίερ κατά βάση ισχύουν: ιδιοφυής, σαλτιμπάγκος, προκλητικός, ταπεινός, άφαντος και πανταχού παρών, απλός, αδιαπέραστος, καταγγελτικός, αντιαμερικανός, αμερικανόφιλος, βίαιος, μισογύνης, φεμινιστής, καλοπροαίρετος, δαιμονικός και πάει λέγοντας. Δεν χωράει αμφισβήτηση πως είναι το μοναδικό μέλος της ελίτ του ευρωπαϊκού κινηματογράφου που όχι μόνο δεν παίρνει το έργο του τελείως στα σοβαρά αλλά το υπονομεύει μέσα στις ταινίες του, και πέρα από αυτές, στις δηλώσεις που άκομψα εκτοξεύει και αδυνατεί να μαζέψει, σαν κι εκείνη την αλήστου μνήμης ένδειξη κατανόησης προς τον Χίτλερ, που του στοίχισε τον 7ετή αποκλεισμό του από το Φεστιβάλ Καννών και άρθηκε φέτος με τρόπο, αφού το The house that Jack built, ο παραμορφωτικός καθρέφτης της ψυχής του Λαρς, δεν διαγωνίζεται για τον Χρυσό Φοίνικα. Ο Τζακ, ο serial killer πρωταγωνιστής της ταινίας, ο ειλικρινής και φιλότιμος Ματ Ντίλον στον ρόλο, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Τρίερ. Πάρτε τη λέξη jack, για αρχή: είναι ένα συνηθισμένο, κυρίως αμερικανικό όνομα. Σημαίνει και «γρύλος», και είναι το εργαλείο που στο ξεκίνημα λειτουργεί ως όπλο, αφού ανήκει στην Ούμα Θέρμαν, η οποία ζητάει βοήθεια για το αμάξι της που έμεινε στη μέση του πουθενά και προκαλεί τον Τζακ, τον άνθρωπο που με τον jack τον γρύλο τής σπάει το πρόσωπο – ποιας; Της γυναίκας που επί 4 ώρες έπαιρνε επική εκδίκηση και τσάκιζε τους πάντες στο δίτομο Kill Bill. Επίσης, παραπέμπει στο jack off (κοινώς, τον παίζω) και είναι σίγουρο πως ο Δανός σκηνοθέτης έχει υπ’ όψιν του τη μεταφορά της συνήθειας στο σινεμά, αφού, ανάμεσα στους προαναφερθέντες χαρακτηρισμούς, για αρκετούς επικριτές είναι χαϊδευτικά και ο Μεγάλος Αυνάν του κινηματογράφου. Ο Τζακ, λοιπόν, επιδίδεται σε απανωτούς φόνους και σε ένα άκρως περιγραφικό μακέλεμα κατά τη διάρκεια της σαρωτικής διαδρομής του μιλά σε έναν γηραιό κύριο σαν να αφηγείται τη ζωή του, να εξηγεί, όσο μπορεί, τις πράξεις του και να ψάχνει το νήμα των κινήτρων του. Η εξομολόγηση θα μπορούσε να απευθύνεται σε έναν ιερέα ή σε έναν ψυχαναλυτή. Το πρόσωπο του μυστηριώδους κυρίου αποκαλύπτεται σε μια παρατεταμένη τρίτη πράξη, στη λύση που δοκιμάζει ο Λαρς φον Τρίερ για να δικαιολογήσει το σισύφειο βάσανο που τον ταλανίζει, συνοψίζοντας τη φιλοσοφία της καριέρας του με μια προσωπική, καλλιτεχνική δήλωση. Η ταινία είναι μια ανθολογία του έργου του Δανού, ο οποίος μάλιστα δεν διστάζει να παρα-

ΜΕ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ Charmer

Ένας συνειδητοποιημένος playboy αναγκαστικά φέρει μια αύρα απελπισίας στο παιχνίδι της σαγήνης που έχει καλλιεργήσει – από την τελευταία, ανατριχιαστική σκηνή του Καζανόβα του Φελίνι, θύμα του μύθου του, μέχρι ακόμη και τον American Gigolo του Σρέιντερ, όπου ο υπερεπιμελημένος Ρίτσαρντ Γκιρ άφηνε στο αφήγημά του κενά ικανά να τον μπλέξουν, να τον αποδομήσουν και τελικά να τον ξεγυμνώσουν από την Armani signed τελειότητά του. Ο Εσμαΐλ της δανο-ιρανικής ταινίας Με διαβατήριο τη γοητεία (εννοιολογικά ακριβής απόδοση του charmer) συνιστά μια διαφορετική, μοντέρνα και πιο ρεαλιστική εκδοχή ενός μεθοδικού γητευτή γυναικών την εποχή της παγκόσμιας ανέχειας. Ο Ιρανός πρωταγωνιστής στο στιβαρό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μιλάντ Αλαμί κινδυνεύει άμεσα με επαναπατρισμό από την υποτιθέμενα φιλόξενη και ανεκτική Δανία, γιατί δεν έχει προλάβει να αποκτήσει με νομιμότητα την υπηκοότητά του. Μέσω του σεξ ίσως βρει τον δρόμο προς τον γάμο, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Όσο χρειάζεται σοβαρός και αβίαστα επικοινωνιακός, συχνάζει σε μπαρ για μοναχικές καρδιές, εκεί όπου οι Σκανδιναβές τσιμπάνε ακόμη από τα σκούρα αρσενικά χαρακτηριστικά. Το κρεβάτι αποδεικνύεται χίμαιρα και ο Αλαμί τονίζει την post-coitus μοναξιά του Εσμαΐλ, σαν ένα ακόμη βήμα προς το προσωπικό αδιέξοδο ή, αν προτιμάτε, την αντίστροφη αίσθηση της πλήρωσης. Το αποκορύφωμα της σύγχυσης ενός ανθρώπου που έχει εγκαταλείψει το σπίτι του για να ζήσει αυτούς που άφησε πίσω, σε ένα περιβάλλον πολιτισμένο μόνο σε επίπεδο καλών τρόπων (ακόμα και η υπάλληλος στο Γραφείο Αλλοδαπών τού μιλάει σωστά, ενήλικα και απέριττα, αν και η συμπεριφορά της δεν στερείται κατανόησης), αναπτύσσεται δραματικά μετά την τυχαία γνωριμία του με μια Ιρανή δεύτερης γενιάς, κανονική πολίτη της Δανίας, που αντιλαμβάνεται αμέσως τις προθέσεις του και σταδιακά τον αποδέχεται φιλικά, αφήνοντας, ενδεχομένως ακούσια, ερωτικά αισθήματα να δηλητηριάσουν την καθαρότητα της σχέσης τους. Το πρόβλημα δεν είναι δικό της (εξαιρετική η εκθαμβωτική τραγουδίστρια Σόχο Ρεζανεζάντ) αλλά του Εσμαΐλ: ειρωνικά, είναι πιο εύκολο να εκδίδεται ηθικά με αντίτιμο ένα καλύτερο μέλλον παρά να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του όταν νιώθει την ευθύνη της αυθεντικής δέσμευσης. Το φινάλε θα ρίξει φως στα προσωπικά διλήμματα και στα αντικρουόμενα κίνητρά του. Στο μεταξύ, οι ερινύες τον επισκέπτονται και πέρα από τις ενοχές και την ντροπή (ας μην ξεχνάμε πώς ανατρέφεται ένας Ιρανός, ακόμα και στις μέρες μας) με τη μορφή ενός επίσης μοναχικού, αρχικά ευγενικού, φαινομενικά ομοιοπαθούς συνοδοιπόρου του στο ψάρεμα γυναικών στα μπαρ. Ο Αλαμί δίνει νόημα στη θλιβερή θέα ενός γόη με ατζέ-

ντα που αναγκάζεται να σκοράρει για να μείνει ζωντανός σε ένα κυνήγι θησαυρού και να λέει ψέματα στους άλλους για να κρύβει τις πραγματικές του προθέσεις, αλλά και στον εαυτό του, καθώς φαίνεται ανάγλυφα από τα κοντινά πλάνα πως οι κινήσεις του (η τεχνική και η στρατηγική του) δεν τον πείθουν. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΔΙΑΝΑ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1 - ΣΙΝΕΑΚ

COLETTE Σκηνοθεσία: Γουός Γουέστμορλαντ Πρωταγωνιστούν: Κίρα Νάιτλι, Ντόμινικ Γουέστ, Έλινορ Τόμλινσον, Φιόνα Σo Η ζωή της εμβληματικής Γαλλίδας συγγραφέως της αβανγκάρντ Κολέτ, που μέσα από το έργο της έγινε σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης τον 20ό αιώνα.

Αφήνοντας έξω τα χρόνια της καταξίωσης και τη συγγραφή των Chéri και Gigi που κρατούν το όνομά της ζωντανό ως σήμερα, η βιογραφία της Κολέτ εστιάζει στα πιο κρίσιμα, όπως θεωρεί, χρόνια της ζωής της, το πέρασμά της δηλαδή από ένα χωριό της Βουργουνδίας στην αβανγκάρντ σκηνή του Παρισιού στο τέλος του 19ου αιώνα, και κυρίως στη δυναμική ανεξαρτητοποίησή της από την ερωτική και εμπορική σχέση με τον σύντροφό της Γουίλι. Με μια συναρπαστική αφήγηση γεμάτη ένταση και βρετανικό χιούμορ που δύσκολα θα υπήρχε αν η ταινία γυριζόταν από Γάλλους, η Κολέτ της Κίρα Νάιτλι αφήνει νωρίς τη μάσκα της επαρχιώτικης αθωότητας και παρουσιάζεται ως ένας χαρακτήρας γεμάτος δίψα για δημιουργία που εγκλωβίζεται από την πανίσχυρη προσωπικότητα του συντρόφου της, παρά τις πολλές όμορφες στιγμές που περνούν μαζί. Οι τελευταίες γίνονται και όχημα ώστε η ταινία να μην εξελίσσεται με τη μορφή καταγγελίας αλλά να μελετά τη χειραφέτηση της ηρωίδας μέσα από την ωρίμανση του έργου της και την ταυτόχρονη σεξουαλική της απελευθέρωση, εξελίξεις που την οδηγούν στην πεποίθηση πως δεν χρειάζεται κάποιον αρσενικό προστάτη ή μπαμπούλα για να μεγαλουργήσει. Η Νάιτλι μπορεί να μη μοιάζει με την αληθινή Κολέτ, όμως το ερωτικό παιχνίδι του φακού με την ανδρόγυνη μορφή της γίνεται βασικό εργαλείο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα, ενώ ο Ντόμινικ Γουέστ, ως προέκταση του Γουίλι, καταπίνει το κάδρο σε κάθε του εμφάνιση, σε μια απολαυστική, οπερατική ερμηνεία. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ODEON GLYFADA 2 - ODEON MAROUSI 1 - ODEON ESCAPE 3 - ODEON STARCITY 3 - ΑΕΛΛΩ 3 - ΒΑΡΚΙΖΑ 2 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΝΑΝΑ 2 - ΝΙΡΒΑΝΑ 2 - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2 - ΑΘΗΝΑ - ΖΕΑ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΣΑΝΚΤΙΣ La larga noche de Francisco Sanctis Σκηνοθεσία: Φρανσίσκο Μάρκες, Αντρέα Τέστα Πρωταγωνιστούν: Ντιέγκο Βελάσκες, Λάουρα Παρέδες Στο Μπουένος Άιρες του 1977 ένας οικογενειάρχης που ζει μια ήσυχη ζωή μαθαίνει για μια απαγωγή που ετοιμάζουν οι στρατιώτες του δικτατορικού καθεστώτος. Έχει μόνο μία νύχτα για να πάρει την πιο σημαντική απόφαση της ζωής του.

Στην πρώτη τους σκηνοθετική απόπειρα, το 2016, οι Φρανσίσκο Μάρκες και Αντρέα Τέστα ευνοούν την ατμόσφαιρα έναντι της πλοκής σε ένα σχεδόν υπαρξιακό θρίλερ παράνοιας

και παρακολούθησης (εξαιρετικά φωτισμένο και αρμονικά μονταρισμένο) στην Αργεντινή της χούντας, με οξύμωρο ήρωα έναν από τους πολλούς, σιωπηλούς υπαλλήλους που με την παθητική τους στάση άφησαν ένα απολυταρχικό καθεστώς να διαβρώσει την κοινωνία – φυσικά, οι παραλληλισμοί με τα καθ’ ημάς είναι προφανείς.

τους προφανείς διδακτισμούς του όλου εγχειρήματος.

ΑΝΔΟΡΑ

Σκηνοθεσία: Άλμπερτ Χιουζ Πρωταγωνιστούν: Κόντι Σμιτ Μακφί, Γιοχάνες Χαουκούρ Γιοχάνσον

ΑΔΕΛΦΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ Frères Ennemis Σκηνοθεσία: Νταβίντ Ελοφέν Πρωταγωνιστούν: Ματίας Σκουνέρτς, Ρέντα Καντέμπ Δύο άνδρες που μεγάλωσαν σαν αδέρφια σε υποβαθμισμένο προάστιο ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους στη ζωή τους, μέχρι που συναντιούνται σε μια υπόθεση ναρκωτικών, όπου θα χρειαστούν ο ένας τον άλλον.

Μουσουλμάνοι και καθολικοί γίνονται μαλλιά κουβάρια σε μια ιστορία που μόνο έμμεσα θίγει την κοινωνική διάσταση, γιατί ο σκηνοθέτης Νταβίντ Ελοφέν ενδιαφέρεται κυρίως για τις παράλληλες διαδρομές δύο ανδρών, παιδικών φίλων, που τέμνονται βίαια, καθώς βρίσκονται πλέον στις αντίπαλες όχθες του νόμου. Ο Μανιέλ είναι έμπορος ναρκωτικών και ο Ντρις, αστυνομικός που ειδικεύεται στην καταστολή της διακίνησης ναρκωτικών. Ο μικρόκοσμος του καθενός από τους «αδελφικούς εχθρούς» που μεγάλωσαν ζόρικα στα προάστια του Παρισιού απεικονίζεται δορυφορικά και ο Ματίας Σκουνέρτς με τον Ρέντα Καντέμπ είναι οι αναμφισβήτητοι πρωταγωνιστές ενός καλογυρισμένου αστυνομικού δράματος που ακουμπάει στη μεγάλη σχολή των γαλλικών polar, αν και δεν κομίζει νέες ιδέες ή αξιοσημείωτες παραστάσεις. ODEON GLYFADA 1 - ODEON OPERA 1,2 - ΑΒΑΝΑ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2 - ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΘΕΡΙΝΟ - ΙΛΙΟΝ ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1

ΟΙ ΆΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΚΛΑΊΝΕ Men Don't Cry Σκηνοθεσία: Άλεν Ντριλιέβιτς Πρωταγωνιστούν: Μπόρις Ισάκοβιτς, Λέον Λούσεφ Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, 15 χρόνια μετά τον πόλεμο, μια ειρηνευτική οργάνωση συγκεντρώνει μια ομάδα βετεράνων για να μοιραστούν τις εμπειρίες του πολέμου και να προσπαθήσουν να ξαναχτίσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη μεταξύ τους.

Σε ένα αξιοπερίεργο μεταπολεμικό workshop, είκοσι πολίτες απ’ όλα τα γιουγκοσλαβικά έθνη θυμούνται τις εμπειρίες του προ 20ετίας πολέμου και δίνουν φωνή στις σκέψεις και στην οργή τους, σε μια προσπάθεια να διαφανούν οι συνέπειες που άφησε πίσω της η μεγάλη εμφύλια διαμάχη. Γεμάτο συνεχείς εντάσεις, διαφωνίες και εξομολογήσεις, το φιλμ του Βόσνιου Άλεν Ντριλιέβιτς μοιάζει κάποιες στιγμές με θρίλερ δωματίου, με το κακό να βρίσκεται στο παρελθόν και να εξακολουθεί να στοιχειώνει τους ήρωές του, αποδεικνύοντας πως ένας πόλεμος δεν τελειώνει την ημέρα που υπογράφεται η ανακωχή αλλά παραμένει για χρόνια μέσα στην ψυχή όσων συμμετείχαν σε αυτόν. Και σε μια χώρα σαν τη δική μας, που με κάθε μικρή αφορμή αποδεικνύει πως δεν έβγαλε ποτέ από πάνω της τον Εμφύλιο, η παρακολούθηση ενός τέτοιου εργαστηρίου παραμένει χρήσιμη, παρά

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΑΒΟΡΑ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

ALPHA

Την τελευταία Εποχή των Παγετώνων στην Ευρώπη, 20.000 χρόνια πριν, ένας τραυματισμένος νεαρός συναντά έναν μοναχικό λύκο εγκαταλειμμένο από την αγέλη του. Οι δυο τους γίνονται σύμμαχοι για να αντιμετωπίσουν αμέτρητους κινδύνους και δυσκολίες.

Μια ιστορία επιβίωσης σε ακατάληπτη διάλεκτο, τοποθετημένη την τελευταία Εποχή των Παγετώνων, περίπου 20.000 χρόνια πριν, συνδυάζει αγριάδα και τρυφερότητα που αναπτύσσονται ανάμεσα σε έναν νέο που δεν υπολογίζει καλά την αυτοθυσία του και έναν λύκο που τον συντροφεύει στο ακραίως αφιλόξενο περιβάλλον. Ο αμούστακος, millennial Κόντι Σμιτ Μακφί είναι σαφώς ένα πρόσωπο που μορφολογικά δεν ταιριάζει καθόλου στους πρωτόγονους πατέρες μας και η αφήγηση υιοθετεί τη μονότονη, αναμενόμενη πεπατημένη παρόμοιων περιπετειών ηρωικής λύτρωσης. VILLAGE MALL 8,11 - VILLAGE PAGRATI 4 - VILLAGE FALIRO 4 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 5 - VILLAGE RENTI 2,7,11 - ODEON ESCAPE 6 - ODEON STARCITY 7 - ΑΕΛΛΩ 1 - ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2 - WEST CITY 2 - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 ΝΑΝΑ 4 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΖΕΑ

ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ Down a dark hall Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Κορτέζ Πρωταγωνιστούν: Άνα-Σοφία Ρομπ, Ούμα Θέρμαν, Νόα Σίλβερ Μια δύστροπη έφηβη καταλήγει στο μυστηριώδες οικοτροφείο Μπλάκγουντ και συναντά τις λιγοστές υπόλοιπες μαθήτριες, τέσσερις νεαρές με ταραχώδες παρελθόν. Καθώς περιηγούνται στους λαβυρινθώδεις διαδρόμους του σχολείου, οι συμμαθήτριες ανακαλύπτουν ότι το Μπλάκγουντ κρύβει ένα παλιό μυστικό με βαθιές ρίζες στο μεταφυσικό.

Τι θα συνέβαινε αν οι μεγάλοι καλλιτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή έβρισκαν, με έναν παραφυσικό τρόπο, το κατάλληλο κανάλι για να ολοκληρώσουν το έργο τους, χρησιμοποιώντας ως δοχεία/εξιλαστήρια θύματα νέα παιδιά που επιδίδονται στην ανομία και δεν τιθασεύονται εύκολα; Όσο κι αν στροβιλίζει την κάμερά του, σπάει απότομα τις σκηνές του και κοπιάρει δεκάδες γοτθικά θρίλερ, ο Ισπανός σκηνοθέτης Ροντρίγκο Κορτέζ δεν καταφέρνει να μετατρέψει το επιβλητικό αναμορφωτήριο σε πειστικό κολαστήριο για αθώες, εκνευριστικές ψυχές, ούτε βέβαια η Ούμα Θέρμαν χτυπάει έστω και μία αληθινή νότα σε μία από τις πιο εξωφρενικές ερμηνείες των τελευταίων ετών – «τευτονίζει» σαν καλωδιωμένη Μάρλεν Ντίτριχ σε glam αποστολή αυτοκτονίας. VILLAGE RENTI 5,12 - VILLAGE MALL 9 - VILLAGE PAGRATI 3 - VILLAGE FALIRO 2 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 4 - ODEON STARCITY 2 - ΑΕΛΛΩ 3 ΑΝΟΙΞΗ 1 - ΝΑΝΑ 2 - TOWN CINEMAS 2,3 - ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ ΘΕΡΙΝΟ

Έκθεση «Ανάμεσα» του

Γιάννη Βαλυράκη στον Εικαστικό Κύκλο Sianti

έα έργα (ακρυλικά χρώματα σε καμβά) θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην προσωπική έκθεση του ζωγράφου με τίτλο «Ανάμεσα». Ο Γιάννης Βαλυράκης, μέσα από την προσωπική του έκθεση «Ανάμεσα», ασχολείται με το αγαπημένο του θέμα, τα πορτρέτα. Mε μια λεπτότητα ευθεία και λακωνική, ο Γ. Βαλυράκης «μιλά» μέσα από τους πίνακές του για αποχωρισμό, μοναξιά και συντροφικότητα, για την ανάγκη τού μαζί και του χώρια. Μέσα από τα έργα του μας συστήνει ανθρώπους που νομίζουν πως είναι μόνοι, ενώ στην πραγματικότητα εμείς, ως θεατές, παρακολουθούμε από την κλειδαρότρυπα, παραβιάζοντας την ιδιωτικότητά τους. Στη νέα δουλειά του ο καλλιτέχνης εστιάζει κυρίως στη σχέση που δημιουργείται μεταξύ της φόρμας και του χρώματος, αφήνοντας θολή την ιστορία και το νόημα γύρω από αυτά, δίνοντας έτσι το πλεονέκτημα στον θεατή να δημιουργήσει ένα δικό του αφήγημα ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Ένα αφήγημα, επηρεασμένο από την ωμότητα και την αλήθεια του γυμνού, την αποκαλυπτική σε συναίσθημα πόζα και έκφραση και από μια ροή ελεύθερη από ακαδημαϊκές συμβάσεις, που, σαν τη μουσική, δημιουργεί μια άμεση μορφή ανθρώπινης έκφρασης.

Εγκαίνια: Πέμπτη 18 Οκτωβρίου, 19.00 «Εικαστικός Κύκλος Sianti» Βασ. Αλεξάνδρου 2 & Μιχαλακοπούλου, Αθήνα (πίσω από την Εθνική Πινακοθήκη), 210 7245432, 210 3648335, info@ikastikos-kiklos.com Επιμέλεια έκθεσης: Βασιλική Σιαντή Διάρκεια έκθεσης: 18/10-10/11

11.10.18 – lifo

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ποιος πιστεύει, ακόμα, στην επανάσταση; Από τον φανταστικό ήρωα του πρώτου σε πωλήσεις συγγραφέα στη σημερινή Ρωσία μέχρι τη βιογραφία του πιο «διάσημου νέγρου του 20ού αιώνα» στην Αμερική, είναι άπειρες οι επαναστατικές μορφές που εμπνέουν ακόμα βιβλία και βιογραφίες. Απόδειξη ο «Σάνκια» του Ζαχάρ Πριλέπιν από τις εκδόσεις Τόπος και ο «Πολ Ρόμπσον: Ο επαναστάτης καλλιτέχνης» του Gerald Horne από το Οξύ.

από την τίνα μανδηλαρά

Βιβλίο

ΖΑΧΆΡ ΠΡΙΛΈΠΙΝ ΣΆΝΚΙΑ

56 lifo – 11.10.18

Μτφρ.: Βασίλης Μακρίδης Eκδόσεις Τόπος Ποτέ η Ρωσία, σε οποιαδήποτε εκδοχή της, αυτοκρατορική ή επαναστατική, παραδομένη στις εξεγέρσεις ή τον εμφύλιο, δεν ήταν μια χώρα φιλήσυχη ή ουδέτερη. Με τις εξάρσεις της φύσης να φαντάζουν τουλάχιστον επιβλητικές και τους πολέμους να συνιστούν καθημερινή πραγματικότητα, το απόλυτο ήταν ο μονόδρομος τον οποίο όφειλε να ακολουθήσει κανείς στην ιδανική αναζήτηση της αλήθειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ήρωες των ρωσικών μυθιστορημάτων που έμοιαζαν να βρίσκονται, όπως έγραφε κάποτε ο Αλεξάνδρου, «πάντοτε υπό το κράτος της οργής, της απελπισίας, της απόγνωσης, της μέθης, του ερωτικού παροξυσμού – σπανίως όμως της χαράς». Ένας τέτοιος ήρωας είναι ο Σάνκια (το όνομά του δεν είναι τυχαία υποκοριστικό του «Αλέξανδρος»), ένας γνήσιος περιφρονητής των κλισέ και των μέσων αντιλήψεων, που έχει αναλάβει να ξαναζωντανέψει τη ρωσική συνείδηση και να βγάλει

στους δρόμους τους εν υπνώσει συγκατοίκους του. Πρόκειται για τη μυθιστορηματική επινόηση του πιο διάσημου και πολυδιαβασμένου αυτήν τη στιγμή μυθιστοριογράφου στη Ρωσία, του Ζαχάρ Πριλέπιν, τον οποίο ανέλαβαν να μας συστήσουν, για πρώτη φορά στα ελληνικά, οι εκδόσεις Τόπος μέσα από το πολυσυζητημένο βιβλίο του Σάνκια, με πρωταγωνιστή τον ομώνυμο ήρωα (στην όμορφη μετάφραση του Βασίλη Μακρίδη). Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε 23 γλώσσες, απόδειξη της πολυδιάστατης επιδραστικότητάς του αλλά και του ότι εκφράζει την πεμπτουσία του ρωσικού ταμπεραμέντου, φτιαγμένου από ανθεκτικά υλικά και προορισμένου να κινείται πάντοτε στα άκρα. Άλλωστε, αυτό που συμβαίνει μια ζωή στη Ρωσία είναι, όπως λέει και ο ήρωας του βιβλίου, «σφαγή και αναζήτηση αλήθειας», καθώς από τις σελίδες δεν λείπουν οι σκηνές βίας στους δρόμους μέσα από τις κινητοποιήσεις των Ενωτιστών ή μελών του Κινήματος της Ένωσης Δημιουργικών, μιας ριζοσπαστικής στα όρια του αντιδραστικού και του νεορομαντικού οργάνωσης που διεκδικεί ανεξαρτησία πνεύματος και αναβίωση της «μεγάλης ρωσικής ψυχής». Πιτσιρίκια, οι περισσότεροι από αυτούς θα μπορούσαν να μοιάζουν με τους

δικούς μας αναρχικούς, αν δεν εμπνέονταν από το μεγαλόπνοο όραμα της επανεφεύρεσης μιας άλλης Ρωσίας και δεν ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με όσα πραγματικά έχουν συμβεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα. Οι εξεγέρσεις φέρνουν έτσι εύλογα στον νου τις αιματηρές διαμαρτυρίες του 2011 αλλά και προηγούμενων χρόνων από τους εκφραστές του παράνομου τότε Εθνικού Μπολσεβικικού Κόμματος, μέλος του οποίου ήταν και ο Ζαχάρ Πριλέπιν. Ο ορφανός Σάνκια θα μπορούσε, επομένως, να είναι το δυναμικό alter ego του συγγραφέα στον βαθμό που εμπνέεται από ανάλογα πατριωτικά ιδανικά, είναι ενάντιος στις φιλελεύθερες απόψεις, που στη Ρωσία παραπέμπουν σε αντισημιτικές θέσεις, δείχνει δυσφορία για την υποκρισία της ιντελιγκέντσιας και τη βαθιά αλλοτρίωση της ανώτερης τάξης, ενώ πιστεύει βαθιά στον έρωτα (οι ερωτικές σκηνές είναι από τις πιο όμορφες του βιβλίου). Ενίοτε ωραιοποιεί και το ρωσικό παρελθόν, ειδικά τις παλαιότερες γενιές, κάνοντας ένα ιδανικό ταξίδι-επιστροφή στο χωριό των παππούδων του, οδηγώντας μάλιστα μια παλιά Κοπέικα –το γνωστό σ’ εμάς Lada 1200–, για να απολαύσει τη θαλπωρή του επαρχιώτικου σπιτιού, να γευτεί τα αγαπημένα του καραβάι (ρωσικές κρέπες), να πιει σπιτική βότκα Σαμογκόν και να χαζέψει τις φωτογραφίες του αρχοντικού παππού του με το εμβληματικό ρολόι Κομαντίρσκιγε στο χέρι και τη μεγάλη ζεστή καρδιά. Μια τέτοια καθαρότητα που θα εμπνέεται από τη μεγάλη Ρωσία και θα ρουφάει τη ζωή στο όριο, ανάλογη με αυτήν που διεκδικεί ο Σάνκια, επιθυμεί ο πολυσυζητημένος και διάσημος στη χώρα του Πριλέπιν, καταφεύγοντας στη συγγραφή, γιατί για τους Ρώσους τα βιβλία δεν είναι απλώς αναγνώσεις αλλά επηρεάζουν τις ανθρώπινες ζωές. Δεν είναι τυχαία τα επιθετικά βιβλία ενός ποιητή με το όνομα Κοστένκο που διαβάζει ο ήρωας, στα οποία «υπήρχε μια φανταστική, πρωτόγονη άποψη του κόσμου, όπως αυτή παιδιού ενός έτους που γνωρίζει τον κόσμο, που έμαθε να μιλάει και να εκφράζει τις σκέψεις του για όλα όσα βλέπει για πρώτη φορά. Και ο κόσμος στα ποιήματα του Κοστένκο ήταν εκπληκτικά σωστός, πρωτόγονος, τέτοιος όπως έπρεπε να είναι ή, σωστότερα, τέτοιος όπως ακριβώς ήταν – ενώ απλά μας είχαν διδάξει, δείξει και εξηγήσει αυτό τον κόσμο με λάθος τρόπο. Κι από τότε βλέπουμε διάφορα πράγματα, χωρίς να καταλαβαίνουμε ούτε το νόημά τους ούτε τον προορισμό τους». Δεν είναι, τέλος, να απορείς που στην αφιερωμένη, μεταξύ άλλων σπουδαίων Ρώσων συγγραφέων, στον Ζαχάρ Πριλέπιν εκπομπή του Στίβεν Φράι για την αγγλική τηλεόραση κάπου ακούγεται ότι είναι ο «Τολστόι με μολότοφ». Ιδανικός συνδυασμός, αν το καλοσκεφτείς.

GERALD HORNE ΠΟΛ ΡΌΜΠΣΟΝ: Ο ΕΠΑΝΑΣΤΆΤΗΣ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗΣ Μτφρ.: Ειρήνη Γαϊτάνου Eκδόσεις Οξύ Όταν ο διάσημος σκηνοθέτης Στιβ Μακουίν ανακοίνωσε ότι θέλει να κάνει μια ταινία για τη ζωή και το έργο του Πολ Ρόμπσον, «του πιο διάσημου νέγρου του 20ού αιώνα», όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται ποια είναι αυτή η επιβλητική προσωπικότητα που λίγοι πια θυμούνται. Νέγρος, ευφυής, πολύ-

γλωσσος –μιλούσε γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, κινεζικά, εφίκ (αφρικανική διάλεκτος), γίντις, αρχαία ελληνικά και λατινικά–, καταξιώθηκε ταυτόχρονα ως μουσικός, ηθοποιός και παίκτης του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Τον κυνήγησαν ανελέητα για τα φιλοκομμουνιστικά, διεθνιστικά, αντιπολεμικά και αντιφασιστικά του αισθήματα, ενώ πέθανε διπολικός, ύστερα από τις απανωτές διώξεις. Φίλοι του υπήρξαν από τον Άγγλο Μπέρναρντ Σο, ο οποίος τον μύησε στον ριζοσπαστισμό, έως τον Πάμπλο Πικάσο και τον Πάμπλο Νερούδα. Αναμφίβολα, ήταν μια προσωπικότητα που οι Αμερικανοί θα χαρακτήριζαν «μεγαλύτερη από τη ζωή (larger than life)», όπως διαφαίνεται από τη συγκλονιστική βιογραφία που έγραψε ο ιστορικός Τζέραλντ Χορν και κυκλοφορεί σε μετάφραση Ειρήνης Γαϊτάνου από τις εκδόσεις Οξύ με τον τίτλο Πολ Ρόμπσον: Ο επαναστάτης καλλιτέχνης. Γεννημένος στα τέλη του 19ου αιώνα από έναν σκλάβο που είχε καταφέρει να δραπετεύσει, δεν υπήρξε τίποτα στο οποίο να μη διαπρέψει: σπούδασε Νομικά στο Κολούμπια, ενώ γνώρισε τον Σαίξπηρ καλά από τα πανεπιστημιακά του χρόνια και τον συνέδεσε με την αφροαμερικανική μουσική, αφού τα ακούσματά της, κατά τη γνώμη του, παρέπεμπαν σε μια ποίηση άμεσα συνδεδεμένη με εκείνη των Σκωτσέζων βάρδων των Εβρίδων! Ήταν, άλλωστε, ο μοναδικός νέγρος που ερμήνευσε τον Οθέλο μετά τον μεταφραστή

του Σαίξπηρ, Ίρα Άλντριτζ, στις βρετανικές σκηνές και αργότερα στο Μπρόντγουεϊ. Δεν έπαψε να αγωνίζεται μέχρι τέλους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, βρέθηκε στο μέτωπο του Ισπανικού Εμφυλίου και ταξίδεψε μέχρι την Ουαλία για να ξεσηκώσει με τη μαγική φωνή του τους απεργούς ανθρακωρύχους. Ο βιογράφος του παραθέτει συχνά στις σελίδες τα λόγια των διασήμων που αναφέρθηκαν στην καταλυτική επίδραση που άσκησε στη μάχη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανοίγοντας τον δρόμο στον Μάλκολμ Χ και στον δρα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ. Μία από αυτούς είναι η Ντόρις Λέσινγκ, η οποία θεώρησε ότι οι αμερικανικές κυβερνήσεις τού φέρθηκαν με αδιανόητη σκληρότητα. Υπήρξε θύμα του μακαρθισμού, αφού εκείνη την περίοδο μπήκε στη μαύρη λίστα, ενώ του αφαιρέθηκε και το διαβατήριο. Στο πλευρό του βρέθηκε μέχρι τέλους η σύζυγός του Εσλάντα, η οποία όχι μόνο υποστήριζε τις κινήσεις του αλλά ανέχτηκε και τα παραστρατήματα του πανύψηλου και άκρως γοητευτικού Ρόμπσον. Ο βιογράφος του Τζέραλντ Χορν επιμένει πως η δημοτικότητά του, που γέμιζε ασφυκτικά τα στάδια, όπως το περίφημο στάδιο Λούισον, και μάγευε τον κόσμο, οφειλόταν στο γεγονός πως ήταν ο μοναδικός πολυτάλαντος και πολύγλωσσος Αφροαμερικανός που μπορούσε να εισάγει τους ομοίους του «σε γλώσσες και κουλτούρες με τις οποίες

Υπήρξε θύμα του μακαρθισμού, αφού εκείνη την περίοδο μπήκε στη μαύρη λίστα, ενώ του αφαιρέθηκε και το διαβατήριο. Στο πλευρό του βρέθηκε μέχρι τέλους η σύζυγός του Εσλάντα, η οποία όχι μόνο υποστήριζε τις κινήσεις του αλλά ανέχτηκε και τα παραστρατήματα του πανύψηλου και άκρως γοητευτικού Ρόμπσον.

δεν ήταν εξοικειωμένοι, διεθνοποιώντας τη συνείδησή τους και διευκολύνοντάς τους να συμμετάσχουν με περισσότερη προθυμία σε μια αντιφασιστική εκστρατεία. Είχαν παρατηρηθεί αντιεβραϊκές κινήσεις στο Χάρλεμ, αποτέλεσμα της επιρροής του φασισμού, αλλά ο Ρόμπσον τις απαξίωνε, διαβεβαιώνοντας ότι «κανένας νέγρος αντισημίτης δεν θα τολμούσε να εμφανιστεί μπροστά μου». Το Χάρλεμ ήταν, άλλωστε, η φτωχική αυτοκρατορία του, καθώς συνέβαλε καταλυτικά στη λεγόμενη «αναγέννησή» του. Επίσης, σύχναζε στο Σαβόι του Μανχάταν, όπου άρχισε τότε να διαμορφώνεται η μπίμπομπ, ενώ έκανε παρέα με την Έλα Φιτζέραλντ, τον Τσάρλι Πάρκερ, τον Ντιουκ Έλινγκτον. Ωστόσο, δεν αγνόησε ποτέ τον μόχθο του απλού νέγρου εργάτη, ο οποίος υφίστατο τεράστιο ρατσισμό, κάνοντας προσπάθειες για τη σύσταση της Εθνικής Ένωσης Νέγρων Εργατών στο Σινσινάτι και την αναγνώριση των στοιχειωδών δικαιωμάτων στη διαβίωση, στην εκπαίδευση και στην εργασία. Πέθανε στις αρχές του ’76 – το αστέρι του, που απόθεσε ο Σίντνεϊ Πουατιέ στη Λεωφόρο της Δόξας, δεσπόζει ακόμα, δίνοντας το παράδειγμα στους πάντες. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά: «Ο καλλιτέχνης πρέπει να παίρνει θέση. Διαλέγει να πολεμήσει για την ελευθερία ή για τη σκλαβιά. Προσωπικά, έχω κάνει την επιλογή μου».

11.10.18 – lifo

ΟΠΕΡΑ

Γενούφα, η τσέχικη Φόνισσα

ΦΩΤΟ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η συγκλονιστική όπερα του Λέος Γιάνατσεκ παρουσιάζεται στην αρχική, αυθεντική της μορφή για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην Κεντρική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από τον M. Hulot

Όπερα

58 lifo – 11.10.18

ε τη Γενούφα του Λέος Γιάνατσεκ, ένα από τα σημαντικότερα αριστουργήματα του 20ού αιώνα που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα (και μάλιστα στην αυθεντική της μορφή, στην τσέχικη γλώσσα, και στην αρχική μουσική που συνέθεσε ο Γιάνατσεκ), ανοίγει η καλλιτεχνική περίοδος 2018-2019 για την Εθνική Λυρική Σκηνή στις 14 Οκτωβρίου, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία Νίκολα Ράαμπ. Η τρίπρακτη όπερα, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η τσέχικη απάντηση στο ιταλικό κίνημα του βερισμού, βασίζεται σε κείμενο του συνθέτη, το οποίο με τη σειρά του στηρίζεται στο θεατρικό της Γκαμπριέλα Πρεΐσοβα Η ψυχοκόρη της (1890). Πρόκειται για μια ιστορία ωμού ρεαλισμού σε μία από τις πρώτες όπερες που χρησιμοποιούν αυτούσια την πρόζα ενός λογοτεχνικού κειμένου. Σύμφωνα με την υπόθεση, η όμορφη Γενούφα περιμένει παιδί από τον μυλωνά Στέβα και

αποθαρρύνει τον νεότερο ετεροθαλή αδερφό του Λάτσα, ο οποίος είναι ερωτευμένος μαζί της. Αυτός, για να την εκδικηθεί, της χαράζει το πρόσωπο με ένα μαχαίρι. Καθώς έχει στερηθεί πλέον την ομορφιά της, ο Στέβα δεν την επιθυμεί και αρραβωνιάζεται την κόρη του δημάρχου. Τότε, η μητριά της Γενούφας, η αυστηρών αρχών Νεωκόρισσα του χωριού, στρέφεται στον ακόμα ερωτευμένο Λάτσα. Όταν εκείνος αρνείται να νομιμοποιήσει το παιδί του αδερφού του, η Νεωκόρισσα θανατώνει το νεογέννητο, λέγοντας ψέματα στη Γενούφα ότι το παιδί πέθανε στη γέννα. Λίγους μήνες αργότερα, την ημέρα των γάμων του Λάτσα με τη Γενούφα, το νεκρό σώμα του παιδιού ανακαλύπτεται. Η Νεωκόρισσα ομολογεί το έγκλημά της και καταδικάζεται απ’ όλους εκτός από τη Γενούφα, που τη συγχωρεί. Παρά τις εξελίξεις, ο Λάτσα μένει κοντά στην αγαπημένη του. «Το ελληνικό αντίστοιχο της Γενούφα είναι η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη», λέει ο καλλι-

ΛΕΟΣ ΓΙΑΝΑΤΣΕΚ Γενούφα Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός Σκηνοθεσία: Νίκολα Ράαμπ ΠΡΕΜΙΕΡΑ: 14/10, και 19, 21, 24, 27/10 και 2/11 Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος EΛΣ, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές στις 18:30)

τεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ Γιώργος Κουμεντάκης, «κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Τα έργα (σ.σ. το θεατρικό της Γκαμπριέλα Πρεΐσοβα Η ψυχοκόρη της, στο οποίο βασίστηκε το κείμενο του συνθέτη, και το πεζό Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη) έχουν γραφτεί με 13 χρόνια διαφορά, την ίδια εποχή στην πραγματικότητα, ενώ η όπερα παρουσιάστηκε το 1904, τότε που γράφτηκε η Φόνισσα. Αυτό που βρίσκω συναρπαστικό είναι ο πολύ καθαρός και ακριβής λυρισμός με μια δραματικότητα, μια πλοκή συγκλονιστική, όπως και του Παπαδιαμάντη, διότι κρατάει σε συνεχή εγρήγορση τον θεατή, ακριβώς επειδή δείχνει μια κοινωνία που δοκιμάζεται συνεχώς σε αντιπαραθέσεις ηθικής τάξεως. Βλέπεις να εμφανίζονται τρεις γενιές γυναικών, η μάνα, η μητριά και η κόρη. Καθεμιά τους αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο την έννοια του θανάτου μέσα από το νεκρό παιδί, οπότε υπάρχει η έννοια του εγκλήματος – ένα έγκλημα που, αντί να ενώνει αυτές τις γενιές, μεγαλώνει

ρίου 1918 στην Αυλική Όπερα της Βιέννης, μεταφρασμένο στη γερμανική γλώσσα. Για τις παραστάσεις αυτές μετονομάστηκε σε Γενούφα και σε αυτήν τη μορφή (στα γερμανικά) παρουσιαζόταν παντού επί πολλές δεκαετίες. Η αρχική μουσική μορφή της όπερας αποκαταστάθηκε από τον αρχιμουσικό Τσαρλς Μακέρας και τον μουσικολόγο Τζον Τιρέλ και εκδόθηκε μόλις το 1996. Με βάση αυτή την έκδοση παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Τη Γενούφα θα σκηνοθετήσει η Γερμανίδα Νίκολα Ράαμπ, μία από τις πιο σημαντικές σκηνοθέτριες όπερας στην Ευρώπη, η οποία έχει παρουσιάσει με μεγάλη επιτυχία σκηνοθεσίες της σε Βιέννη, Κοπεγχάγη, Μπρέγκεντς, Γκέτεμποργκ, Λισαβόνα, Λος Άντζελες, Σικάγο κ.α. Η Ράαμπ, με βασικό συνεργάτη στα σκηνικά και στα κοστούμια τον διεθνώς αναγνωρισμένο Γιώργο Σουγλίδη, προτείνει μια κλασική ανάγνωση του έργου και βλέπει τον ωμό ρεαλισμό της ιστορίας μέσα από μια ποιητική διάσταση. Το βασικό στοιχείο του σκηνικού είναι ένα λευκό σπίτι «εγκλωβισμένο» μέσα στο δάσος, όπως προβλέπει το έργο, σαν μια αναφορά στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και τους αυστηρούς κανόνες της κοινωνίας, από τους οποίους κανείς δεν ξεφεύγει. Όσο το έργο εξελίσσεται, το σπίτι αλλάζει μορφές και τελικά διαλύεται. Τα κοστούμια έχουν επιρροές από τη μοραβική ύπαιθρο, ενώ στην παραγωγή θα χρησιμοποιηθούν και εντυπωσιακά παραδοσιακά τσεχικά κοστούμια. Την κινησιολογία υπογράφει ο διακεκριμένος χορευτής και χορογράφος Φώτης Νικολάου, ενώ οι φωτισμοί είναι του αναγνωρισμένου Γάλλου Νταβίντ Ντεμπρινέ. Στη διανομή της Γενούφας συναντάμε διακεκριμένους Έλληνες και ξένους πρωταγωνιστές. Στον ρόλο του τίτλου η ανερχόμενη υψίφωνος ΣάραΤζέιν Μπράντον, «μία από τις ντίβες του αύριο», όπως τη χαρακτήρισε ο «Independent». Στη δεύτερη διανομή της Γενούφας, η διακεκριμένη πρωταγωνίστρια της ΕΛΣ, υψίφωνος Μαρία Μητσοπούλου. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Νεωκόρισσας θα ερμηνεύσει η σπουδαία Γερμανίδα Ζαμπίνε Χογκρέφε, ενώ στη δεύτερη διανομή η Τζούλια Σουγλάκου. Στον ρόλο του Λάτσα ο Ολλανδός Φρανκ βαν Άκεν, ο οποίος συγκαταλέγεται στους δημοφιλέστερους τενόρους της γενιάς του, ενώ ο πρωταγωνιστής της ΕΛΣ Δημήτρης Πακσόγλου ερμηνεύει τον Στέβα. Μαζί τους νεότεροι και διακεκριμένοι μονωδοί, όπως οι Ινές Ζήκου, Γιάννης Γιαννίσης, Δημήτρης Κασιούμης, Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Άρτεμις Μπόγρη, Μπαρούνκα Πράιζινγκερ, Βαρβάρα Μπιζά, Μιράντα Μακρυνιώτη. Συμμετέχει η Χορωδία της ΕΛΣ υπό τη διεύθυνση του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου. Την ορχήστρα της ΕΛΣ διευθύνει ο διακεκριμένος αρχιμουσικός της ΕΛΣ Λουκάς Καρυτινός.

«Μελετώντας τη σχέση ανάμεσα στον τονισμό και το συναίσθημα, ο Γιάνατσεκ πέτυχε μοναδική ψυχολογική σαφήνεια» αναφέρει για τη «Γενούφα» ο συγγραφέας Μίλαν Κούντερα, ο οποίος μελέτησε σε βάθος το έργο του συνθέτη.

Γιάνατσεκ εμπνέεται από την ιδιαίτερη μουσικότητα της τσεχικής γλώσσας και αξιοποιεί τους ξεχωριστούς τονισμούς της, συνθέτοντας την πρώτη του όπερα, στην οποία αρθρώνει με σαφήνεια το προσωπικό του ιδίωμα. Όσο εργαζόταν πάνω στο έργο, κατέγραφε τη μελωδία της γλώσσας. Μεταξύ άλλων, σημείωνε: «Άκουγα κρυφά τους περαστικούς, διάβαζα τις εκφράσεις του προσώπου τους, ήθελα να συλλάβω κάθε δόνηση της φωνής […] μια αντανάκλαση της οποίας αναγνώριζα στη μελωδία των λέξεων που κατέγραφα. Πόσες διαφορετικές μελωδικές παραλλαγές της ίδιας λέξης έβρισκα! […] Στη μελωδία του λόγου αισθάνθηκα τον τρόπο με τον οποίο ξεδιπλωνόταν μια εσωτερική, κρυμμένη διαδικασία. Σε αυτές τις διαδικασίες βρήκα τη θλίψη και στιγμές χαράς, αποφασιστικότητα και δισταγμό». Μέσα από αυτήν τη διαδικασία ο Γιάνατσεκ ανακάλυψε κάτι πρωτότυπο και αυθεντικό, το οποίο θα επηρέαζε θεμελιωδώς τον τρόπο με τον οποίο συνέθετε και θα του επέτρεπε να διαμορφώσει εφεξής τη δική του, ολότελα προσωπική μουσική γλώσσα. Ξεκαθάριζε πως δεν επρόκειτο για μια νατουραλιστική καταγραφή της μελωδίας του πεζού λόγου, την οποία ο ίδιος αναδείκνυε σε δομική αρχή, αλλά ότι μέσα από αυτή την άσκηση μπορούσε να αποκτήσει τη σιγουριά της διαχείρισης όλων των εκφραστικών εργαλείων. «Μελετώντας τη σχέση ανάμεσα στον τονισμό και το συναίσθημα, ο Γιάνατσεκ πέτυχε μοναδική ψυχολογική σαφήνεια» αναφέρει για τη Γενούφα ο συγγραφέας Μίλαν Κούντερα, ο οποίος μελέτησε σε βάθος το έργο του συνθέτη. Η όπερα πρωτοπαρουσιάστηκε με τον τίτλο Η ψυχοκόρη της στο Εθνικό Θέατρο του Μπρνο στις 21 Ιανουαρίου 1904. Στις 26 Μαΐου 1916 ακολούθησε παρουσίασή της στην Πράγα, σε μουσικό κείμενο τροποποιημένο από τον Κάρελ Κοβαρζόβιτς. Στην «εκδοχή της Πράγας» το έργο ανέβηκε στις 16 Φεβρουα-

TASTE OF ATHENS

το χάσμα. Θα μπορούσε να είναι μια κοινή απόφαση, γιατί υπογείως εξυφαίνεται ένα είδος συνωμοσίας: από τη στιγμή που το παιδί αυτό δεν μπορεί να το αποδεχτεί κανείς κοινωνικά, επειδή γεννιέται με τον τρόπο που γεννιέται, μία από τις γυναίκες, αυτή που εκπροσωπεί τη μεσαία γενιά, αποφασίζει να επαναφέρει την ηθική τάξη. Συνεπώς, είναι σαν να χαρακώνει το ανθρώπινο συναίσθημα και στις τρεις αυτές γενιές, στην καθεμία με τον τρόπο της. Το φοβερό είναι ότι η μεν μεσαία, η μητριά, καταβαραθρώνεται μπροστά στην πράξη της –αυτό είναι το πιο δραματικό σημείο του έργου– και η τρίτη γενιά, η νεότερη, τη συγχωρεί. Αυτό δεν υπάρχει στον Παπαδιαμάντη. Στο σημείο όπου η μητριά φωνάζει σκληρά για τον πόνο της γενιάς της –από τις υπέροχες στιγμές αυτής της όπερας– βλέπεις την κόρη να περνάει σχεδόν μεταφυσικά σε ένα άλλο περιβάλλον, στο περιβάλλον της συγχώρεσης».

Η ελίτ της ελληνικής εστίασης βρέθηκε στο μεγαλύτερο γαστρονομικό φεστιβάλ του κόσμου που έγινε για πρώτη φορά στην Αθήνα.

ε μεγάλη επιτυχία διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το Taste of Athens, το μεγαλύτερο γαστρονομικό φεστιβάλ του κόσμου, βάζοντας την πόλη στην παγκόσμια πλατφόρμα των Taste Festivals. Από την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου μέχρι και τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου, δέκα από τα καλύτερα γαστρονομικά εστιατόρια της πόλης έστησαν στο Ξέφωτο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος τις κουζίνες τους και σέρβιραν στους επισκέπτες πιάτα υψηλής ποιότητας. Κορυφαίοι Έλληνες και ξένοι σεφ μαγείρεψαν, έκαναν live demonstration των πιάτων τους στη σκηνή του Taste, εξήγησαν τη γαστρονομική τους φιλοσοφία και μοιράστηκαν τα μαγειρικά τους μυστικά με το κοινό. Η Σπονδή, με επικεφαλής τον σεφ Άγγελο Λάντο, η Hytra με τον Τάσο Μαντή, τα Varoulko Seaside και Bites & Wine με τους Λευτέρη Λαζάρου και Γιάννη Παρίκο, τα Vezene και το Birdman με τους Άρη Βεζενέ και Takaaki Otsuka αντίστοιχα, το Balthazar με τον Χριστόφορο Πέσκια, το Fuga με τον Δημήτρη Κατριβέση, το Premiere με τον Μιχάλη Νουρλόγλου και το Ψωμί & Αλάτι με τον Γιάννη Λουκάκο ήταν τα κορυφαία αθηναϊκά εστιατόρια που έστησαν τα κιόσκια τους στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ και σέρβιραν τους παρευρισκόμενους ειδικά μενού γευσιγνωσίας, με μερικά από τα πιο εμβληματικά πιάτα τους. Φυσικά, από το Taste of Athens δεν θα μπορούσε να λείπει και το fine drinking. Τα μοναδικά και ιδιαίτερα pop-up corners των Johnnie Walker Black Label, Ketel One Vodka, της τεκίλας Don Julio, του τζιν Tanqueray No. TEN και του World Class Cocktails at Home φιλοξένησαν διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες και ξένους bartenders που πρόσφεραν fine drinking εμπειρίες μέσα από αριστοτεχνικά φτιαγμένα serves. Παράλληλα, ειδικά σχεδιασμένα masterclasses υποδέχονταν, καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ, τους επισκέπτες του Taste of Athens, μυώντας τους στην τέχνη του bartending και της δημιουργίας μοναδικών κοκτέιλ με απλά υλικά. Οι εκπλήξεις που επιφύλαξε, όμως, το Taste of Athens στους 6.000 επισκέπτες του δεν σταμάτησαν εδώ. Σε ένα smoke free περιβάλλον που προστάτευε τις γεύσεις και τις μυρωδιές από τον καπνό του τσιγάρου μερικοί από τους καλύτερους παραγωγούς και προμηθευτές στον χώρο της εστίασης, του φαγητού και του ποτού συνέβαλαν με τις παράλληλες δράσεις τους στη δημιουργία μιας μοναδικής εορταστικής ατμόσφαιρας. Τελικά, το Taste of Athens πέτυχε τον στόχο του και πρόσφερε μια μοναδική, ολοκληρωμένη εμπειρία σε όσους αγαπούν τη γαστρονομία και το fine drinking, ανέδειξε τον γαστρονομικό πλούτο και πλουραλισμό της Αθήνας και, ενδυναμωμένο από τη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου, ανανεώνει το ραντεβού του για του χρόνου. 11.10.18 – lifo

TASTE OF THE WEEK

ρι, δεντρολίβανο και σκόρδο. Το γαμοπίλαφο μπορεί να μην είναι φτιαγμένο στον τόπο του, την Κρήτη, είναι όμως γευστικό. Το αρνάκι είναι μελωμένο και θα σας κάνει να ξεχάσετε όλες τις αναστολές (26 ευρώ/2 άτομα). Είναι από τα πιάτα που κρατάνε μια σταθερή θέση στο μενού αλλά και στην καρδιά μας. Η κ. Πάντου μας αποκάλυψε ότι στην καινούργια κάρτα θα φιγουράρουν χοιρινό κατσαρόλας με πουρέ σελινόριζας αλλά και κοτόπουλο με κουσκούς. Το μιλφέιγ μήλου (€5,50) με κρέμα βανίλια, πορτοκάλι και σταφίδα μοσχοβολάει κανέλα κι έχει μια διΜΑΎΡΟ ΠΡΌΒΑΤΟ ακριτική γλύκα. Θα σε συνεπάρουν η απαλή υφή και η γεύση μους καφέ εσπρέσο με μους λευκής σοκολάτας (€6,20). Στο Μαύρο Πρόβατο οι τιμές είναι προσιτές και αφήνουν το περιθώριο να δοκιμάσεις και να μοιραστείς αρκετά από τα καλοφτιαγμένα και νόστιμα πιάτα του καταλόγου. ☛ Το Μαύρο Πρόβατο, Αρριανού 31, Παγκράτι, 210 7223469, 210 7123466

Γκουρμέ μεζέδες και άρωμα από Μαϊάμι ☛ Μαύρο Πρόβατο ☛ Wynwood

meth’ imon 2017 Το Meth’ Imon 2017 είναι το καινούργιο κρασί από την οινοποιία Ντούγκου. Η ποικιλία Λημνιώνα με το βαθύ πορφυρό χρώμα παρέμεινε σε παλιά γαλλικά βαρέλια για 6 μήνες. Στη μύτη σε κερδίζει το άρωμα των κόκκινων φρούτων και οι νύξεις βοτάνων. Με την πρώτη γουλιά εντυπωσιάζουν η συμπυκνωμένη γεύση, η υψηλή οξύτητα και οι μαλακές τανίνες. Πίνεται δροσερό και ταιριάζει με κρεατικά μαγειρεμένα με ελαφριές κόκκινες σάλτσες, αλλά κάνει καλή παρέα και με τα γεμιστά.

aπο τη νικη μηταρεα

Βγεςέξωεπιτέλους

peplo

60 lifo – 11.10.18

r Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το Μαύρο Πρόβατο στο Παγκράτι – καθόλου τυχαίο, αφού εδώ και εξίμισι χρόνια προσφέρει μία από τις καλύτερες προσεγγίσεις μεζεδοπωλείου στην Αθήνα. Ψυχή του μαγαζιού είναι η Ευδοξία Πάντου, ένας πρόσχαρος και φιλόξενος άνθρωπος που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του. Μια βραδιά βρεθήκαμε στο Μαύρο Πρόβατο και πήραμε θέση στα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο. Δύο ποτηράκια με τσίπουρο προσγειώνονται στο τραπέζι για το «καλωσόρισες». Ακολουθεί μια ευχάριστη και δροσερή σαλάτα με παντζάρι, τυρί ανεβατό Γρεβενών, πορτοκάλι, καβουρντισμένο φουντούκι και φύλλα ρόκας (€7,80). Είναι από τις καινούργιες προτάσεις της κουζίνας, όπως και όλα σχεδόν τα πιάτα που δοκιμάσαμε, τα οποία επιμελείται ο σεφ Νίκος Μεντής και μαγειρεύει με πάθος ο Σωκράτης Σιταρίδης. Ορεκτική η σαλάτα, τρώγεται ευχάριστα, ενώ απολαμβάνεις σε κάθε μπουκιά το παιχνίδι των υφών. Τη σκυτάλη πήρε η σαλάτα με baby σπανάκι, ρόκα, ψιλοκομμένο σύγκλινο Μάνης, καρύδι, λιαστή ντομάτα και τριμμένη ΜΑΎΡΟ ΠΡΌΒΑΤΟ γραβιέρα Κρήτης (€8,80). Πληθωρική γεύση, με τη σος με μέλι να συνδυάζεται νόστιμα με τις πρασινάδες. Στα πιάτα ανακαλύπτεις προϊόντα με τοπικό χαρακτήρα, των οποίων η γεύση προβάλλεται στο βέλτιστο. Ακόμη και σε ένα απλό σαγανάκι φέτα σε κερδίζουν τα αρώματα από το θυμάρι και τη ρίγανη, η ψιλοκομμένη πιπεριά Φλωρίνης και μια πινελιά τσίλι που δίνει ένταση στη γεύση (€5,80). Στα κυρίως το παιχνίδι παίζεται πιο δυνατά, αποδεικνύοντας το τσαγανό του σεφ που σερβίρει σιγομαγειρεμένη προβατίνα πάνω σε πουρέ αγκινάρας, σάλτσα σπανάκι και άνηθο. Πιάτο υβριδικό, αλλά με ελληνική «ψυχή», που εκφράζεται στο πνεύμα της εποχής. Δεμένες γεύσεις που συμπληρώνουν η μία την άλλη κι έχουν μνήμες από αρνάκι φρικασέ και αγκινάρα αλά πολίτα. Την ευτυχία της λιτότητας ανακαλύπτεις σε ένα τσιγαριαστό αρνάκι που συνοδεύεται από γαΜΑΎΡΟ ΠΡΌΒΑΤΟ μοπίλαφο και μοσχοβολάει θυμά-

Το Peplo είναι το καινούργιο ροζέ κρασί από το Κτήμα Σκούρα που μαγεύει με το λαμπερό κοραλλί χρώμα του. Στη μύτη απολαμβάνεις μεθυστικά αρώματα κόκκινων φρούτων, κεράσι και φράουλα, για να καταλήξεις σε λευκά άνθη, βιολέτα και μέλι. Στόμα με νεύρο και οξύτητα, δροσερό και πολύπλοκο. Επίγευση με διάρκεια και πολυπλοκότητα. Ο Γιώργος Σκούρας οινοποίησε με μαεστρία ένα ελκυστικό κρασί από τρεις ποικιλίες, Αγιωργίτικο, Syrah, Μαυροφίλερο, με τρεις διαφορετικούς τρόπους.

r Γεύση και άρωμα από την παραλία του Μαϊάμι προσπαθεί να σερβίρει το Wynwood τόσο με τον διάκοσμο όσο και με τις επιλογές του μενού, και τα καταφέρνει αρκετά καλά. Το Wynwood άνοιξε στη Γλυφάδα σε μία από τις πιάτσες φαγητού, στην οδό Φοίβης, και είναι ένας χαρούμενος πολύχρωμος all day χώρος. Το Miami Beach, και πιο συγκεκριμένα η περιοχή με τους καλλιτέχνες, το Wynwood, που φημίζεται για τα εντυπωσιακά γκραφίτι, πυροδότησε την ιδέα για τη δημιουργία του χώρου. Οι φιγούρες του Σαλβατόρ Νταλί, του Άντι Γουόρχολ αλλά και του διάσημου σέρφερ Duke Kahanamoku συνθέτουν ένα σύμπαν χρωμάτων που συμπληρώνεται από χειροποίητες και ζωγραφισμένες σανίδες του σερφ. Το μενού πατάει στην αμερικανική φιλοσοφία με πιάτα κλασικά, από κοτομπουκιές μέχρι μπέργκερ, αλλά προσφέρει και προτάσεις με superfoods και φρούτα για να ξεκινήσεις την ημέρα σου με ενέργεια. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όμως. Καθημερινά, από το πρωί μπορείς να απολαμβάνεις βιολογικό καφέ, detox χυμούς με φρούτα και λαχανικά ή ένα από τα vitality bowls, «ένα πρωτεϊνούχο γεύμα, μια βόμβα ενέργειας», όπως το χαρακτηρίζει ο σεφ Μπάμπης Τσακιργιανάκης. Το brunch σερβίρεται από τις 9 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα με πρωταWYNWOOD γωνιστές τα αμερικανικά pancakes. «Στο μενού, εκτός από το Hot Miami Dog, όπου το λουκάνικο τυλίγεται σε ειδική κρούστα για περισσότερη απόλαυση, υπάρχουν και προτάσεις με πιάτα όπου το φαγητό σιγομαγειρεύεται στον φούρνο» εξηγεί ο σεφ. Η σαλάτα House (€8,50) έρχεται μέσα σε τεράστιο μπολ και χορταίνεις με το μάτι. Διάφορα δροσερά πράσινα σαλατικά σμίγουν με μπουκετάκια από φρέσκο τραγανό μπρόκολο, μήλο, καρότο ψιλοκομμένο, καβουρντισμένα φουντούκια και cranberries και το σύνολο αγκαλιάζει διακριτικό dressing με lime sour cream. Ορεκτική και ευχάριστη κάθε μπουκιά. Η επιλογή από τα έξι μπέργκερ που φιγουράρουν στον κατάλογο κρίνεται δύσκολη. Δοκιμάσαμε το Bal Harbor Burger (€8,80) με αφράτο ψωμί που αγκαλιάζει τραγανό τηγανητό κοτόπουλο, μαριναρισμένο σε μείγμα 18 μπαχαρικών, τσένταρ σος, φύλλα iceberg, sweet chili, πίκλες, καραμελωμένα κρεμμύδια και μια πινελιά chili mayo και συνοδεύεται από τηγανητές πατάτες. Δεν ξέραμε από πού να του επιτεθούμε. Οι μπουκιές του τραγανού κοτόπουλου είναι ζουμερές στην καρδιά τους και ο συνδυασμός των υλικών κρατά καλά τις γευστικές ισορροπίες. Αξίζει, όμως, να δοκιμάσεις το Aruba Chicken (€12,50), όπου το κοτόπουλο μαρινάρεται σε σπιτική BBQ σος, ψήνεται υπομονετικά στη σχάρα και έρχεται ζουμερό ξεκοκαλισμένο πάνω σε διάφανες τορτίγιες, γαρνιρισμένο με φέτες μοσχολέμονο. Συνδυάζεται πολύ καλά με τον πουρέ γλυκοπατάτας, τη sour cream και το καλαμπόκι. Φαγητό νόστιμο και διασκεδαστικό. Απολαυστικά είναι και τα κοκτέιλ με πρωταγωνιστή το ρούμι που σερβίρονται από την παιχνιδιάρικη πολύχρωμη WYNWOOD μπάρα. Υπάρχουν και θεματικές βραδιές με προσιτές τιμές στα κοκτέιλ, την μπίρα και το κρασί. Για το τέλος, πληθωρικό αμερικανικό cheesecake με σάλτσα από φρούτα του δάσους (€6). ☛ Wynwood, Φοίβης 15, Γλυφάδα, 210 8942193

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Τα οικονομικά σας θα

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Αξιοποιήστε τη δη-

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Παλιές εκκρεμό-

ευνοηθούν από τις συνόδους Σελήνης, Δία και Αφροδίτης, ωστόσο η συνεχής ενασχόλησή σας με αυτά θα είναι μια μόνιμη πηγή άγχους, που μπορεί κάλλιστα να έχει επιπτώσεις στην υγεία σας. Ιδανική εποχή για να προωθήσετε τις ιδέες σας και να πάρετε πρωτοβουλίες στη δουλειά σας, καθώς θα σας δοθούν ευκαιρίες για να κατοχυρώσετε τη θέση σας, μην αμελείτε όμως τη φυσική σας κατάσταση, περιμένοντας να εξοικονομήσετε χρόνο, γιατί έτσι δεν θα ασχοληθείτε ποτέ. Μισή ώρα την ημέρα γυμναστική, ένα άθλημα ή έντονος περίπατος θα συμβάλουν στη φυσική και ψυχική σας ευεξία και θα νιώθετε περισσότερη αισιοδοξία, ενώ και η ενέργειά σας θα είναι σε υψηλά επίπεδα. Η ερωτική σας ζωή και η δημιουργία οικογένειας είναι σε στασιμότητα λόγω των οικονομικών σας, μπορείτε όμως να δοκιμάσετε την τύχη σας και να φλερτάρετε χωρίς να πρέπει οπωσδήποτε να δεσμευτείτε.

μιουργική σας διάθεση και εξασκήστε τα ταλέντα σας, καθώς είναι πολύ πιθανό να ανακαλύψετε μια νέα πηγή εσόδων που θα σας δίνει ικανοποίηση. Η ερωτική σας ζωή θα είναι περιπετειώδης. Ενδεχομένως να δημιουργήσετε μια παράλληλη σχέση στην οποία θα εμπλακούν κι άλλοι προκαλώντας κομφούζιο στις σχέσεις σας, κάτι που θα σας κάνει να απομακρυνθείτε από το περιβάλλον σας. Επειδή όταν σας απασχολούν τα ερωτικά σας χάνετε τον προσανατολισμό σας, προσέξτε μην πέσετε στην παγίδα των συναισθημάτων σας. Δώστε έμφαση στις κοινωνικές επαφές, ώστε να απεμπλακείτε από τη συναισθηματική φόρτιση. Η εξέλιξη των επαγγελματικών σας είναι ευοίωνη, αρκεί να είστε προσγειωμένοι και να κρατάτε χαμηλό προφίλ ώστε να μη δημιουργείτε αρνητικές εντυπώσεις. Η έπαρση δεν θα σας βοηθήσει. Αντιθέτως μπορεί να προκαλέσει στασιμότητα στις υποθέσεις σας. Θέματα υγείας χρήζουν προσοχής.

τητες μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους και θα θέλετε να τις επιλύσετε με κάθε τρόπο προκειμένου να αποφύγετε τις όποιες επιπτώσεις. Ωστόσο, μέχρι και την Πέμπτη θα σας χαρακτηρίζει αρκετή εσωστρέφεια και θα αποφεύγετε τις κοινωνικές επαφές, κάτι που δεν θα σας ωφελήσει. Ευκαιρίες για επαγγελματική καταξίωση θα σας δοθούν και θα μπορέσετε να κάνετε πολλά, όμως μην το παρακάνετε για χάρη των άλλων, μια και θα έχετε την τάση να γίνετε χαλί για να σας πατήσουν. Όσον αφορά τα μελλοντικά σας σχέδια, πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας δίχως να εξαρτάστε από άλλους, ώστε να κουμαντάρετε εσείς τις υποθέσεις σας. Αν στηριχτείτε στις δυνάμεις σας, θα αποκτήσετε αυτοπεποίθηση και θα ξέρετε πώς να κινηθείτε. Η ερωτική και η κοινωνική σας ζωή είναι σε αδράνεια, οπότε βγείτε από τα προβλήματά σας και αναζητήστε τις απολαύσεις.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4]

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Επαγγελματικές δραστηρι-

Η ενέργειά σας και όλη σας η προσοχή θα συσσωρευτούν σε οικονομικά θέματα που θα αφορούν κληροδοτήματα, περιουσία, εφορίες κ.λπ. και, καθώς επικρατεί πλανητικό κομφούζιο στον συγκεκριμένο τομέα, οι περισσότερες επαφές και τα άτομα που θα εμπλακούν σε αυτές θα είναι για οικονομικούς λόγους. Ωστόσο, οι ενδείξεις είναι θετικές και θα είναι αποτελεσματικές οι προσπάθειές σας, όμως θα πρέπει να αποφύγετε τις υπερβολές με τα έξοδα. Η κοινωνική σας ζωή θα είναι έντονη, αλλά θα σας λείπει η ουσιαστική επικοινωνία με φιλικά σας πρόσωπα και θα αποστασιοποιηθείτε προκειμένου να γνωρίσετε νέα. Οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο θα αναβάλετε ένα ταξίδι για οικονομικούς λόγους ή μπορεί να βρεθείτε αντιμέτωποι με αύξηση εξόδων που θα έχουν να κάνουν με τις σπουδές ή ένα νομικό ζήτημα. Όσον αφορά τα ερωτικά σας, αν κοντρολάρετε την επιθετικότητά σας, θα ζήσετε στιγμές τρυφερότητας με το ταίρι σας.

ότητες που θα αφορούν την ακίνητη περιουσία, τις κατασκευές και τα οικογενειακά σας θέματα θα σας απασχολήσουν μέχρι και την Πέμπτη και θα ευνοηθούν οι υποθέσεις σας, καθώς πραγματοποιούνται 3 σύνοδοι στον συγκεκριμένο τομέα που θα είναι πολύ σημαντικές. Η Σελήνη σε σύνοδο με Δία και Αφροδίτη και αυτή με τη σειρά της σε σύνοδο με τον Ερμή φέρνουν τύχη και ευχάριστες εξελίξεις, ωστόσο οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο που επηρεάζεστε από το τετράγωνο Αφροδίτης - Άρη μπορεί να αντιμετωπίσετε εντάσεις με άτομα του οικογενειακού σας περιβάλλοντος. Η προσωπική σας ζωή χρειάζεται προσοχή, ενώ η ερωτική σας έχει μείνει στα αζήτητα εξαιτίας της προσήλωσης στις υποχρεώσεις σας και μπορεί να χάσετε εντελώς το κέφι σας από ένα σημείο και μετά, γι’ αυτό φροντίστε να κάνετε πράγματα για τον εαυτό σας. Πιθανή ερωτική σχέση μέσα από ένα ταξίδι θα σας ανανεώσει.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Τις επόμενες μέ-

θα απορροφήσουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς σας και μπορεί σε κάποιες φάσεις να νιώθετε έντονες τάσεις για απόδραση, όμως επειδή είναι μια πολύ καλή εποχή για να ξεκινήσετε κάτι καινούργιο καλό θα είναι να μη σπαταλήσετε τον χρόνο σας άσκοπα. Με τον πλανητικό συνωστισμό που θα επικρατεί μέχρι την Πέμπτη στον τομέα των σχέσεων θα σας δοθεί η ευκαιρία να διορθώσετε τα κακώς κείμενα και να βάλετε σε μια τάξη τις υποθέσεις σας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα αποφύγετε τις εσωτερικές συγκρούσεις. Μπορεί, για παράδειγμα, να θέλετε να διακόψετε μια συνεργασία, αλλά να μην το κάνετε για συναισθηματικούς λόγους, κάτι που θα είναι εις βάρος σας. Οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο μπορεί να συναντήσετε εμπόδια σε ταξίδια για επαγγελματικούς σκοπούς ή να βρεθείτε αντιμέτωποι με αρνητικές αντιδράσεις του περιβάλλοντός σας σχετικά με θέματα σπουδών. Σχέση/γάμος θα αντιμετωπίσει προκλήσεις.

ρες θα είστε σε συνεχή εγρήγορση και αναζήτηση νέων ιδεών. Θα συζητήσετε με πολύ κόσμο προκειμένου να προωθήσετε τις υπηρεσίες και τα ταλέντα σας, ενώ και οι μετακινήσεις σας θα είναι συχνές. Ωστόσο μπορεί σε κάποιες φάσεις να μπλοκάρετε εξαιτίας της πληθώρας πληροφοριών και να χάσετε τελικά τον προσανατολισμό σας. Θέματα εκπαίδευσης θα ευνοηθούν, οι σχέσεις σας με αδέλφια και οικεία πρόσωπα επίσης, αλλά θα πρέπει να είστε υπομονετικοί όσον αφορά την επίτευξη των επαγγελματικών σας στόχων, καθώς προέχουν έξοδα που πρέπει να μπουν σε προτεραιότητα. Νομικά ζητήματα που μπορεί να αφορούν την περιουσία σας ή θέματα σπουδών θα σας προκαλέσουν υπερένταση και θα είναι επιτακτική η ανάγκη να βρείτε διεξόδους, ώστε να αποβάλετε το στρες. Ασχοληθείτε με τη φυσική σας κατάσταση, τις σχέσεις σας και μάθετε να απολαμβάνετε τη ζωή ακόμα και με τα στραβά της.

θα σας απασχολήσουν κυρίως μέχρι και την Πέμπτη και θα κάνετε επαφές με τα κατάλληλα άτομα που μπορεί να συμβάλουν στην υλοποίηση ενός σχεδίου σας, ενώ θα είναι πολλές και οι μετακινήσεις σας για εμπορικούς σκοπούς. Ωστόσο, θα είναι ένα καλό διάστημα για τα εργασιακά σας θέματα και μπορείτε να πετύχετε πολλά, αρκεί να μην ξεπεράσετε τα όρια των αντοχών σας. Θέματα υγείας που μπορεί να προκύψουν θα έχουν αίσια εξέλιξη, αλλά θα είναι μια υπενθύμιση πως πρέπει να ρίξετε τους ρυθμούς σας. Επειδή θα είναι μια περίοδος έντονης κούρασης και άγχους, δεν θα λείψουν οι εντάσεις με τα παιδιά ή τον ερωτικό σας σύντροφο, που σημαίνει πως θα είναι απαραίτητη η αναζήτηση διεξόδων εκτόνωσης προκειμένου να αποφεύγετε τις συγκρούσεις. Μην παραμελείτε τον εαυτό σας και δώστε έμφαση στις σχέσεις και την κοινωνική σας ζωή που έχει μείνει πίσω.

StarFax

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Επαγγελματικά θέματα

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Σχέσεις και συνεργασίες

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Ο εγωκεντρισμός σας θα απορροφήσει όλη σας την ενέργεια και οι εσωτερικές συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες, καθώς από τη μία θα θέλετε να ικανοποιήσετε τις προσωπικές σας επιθυμίες και από την άλλη θα υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Ασχοληθείτε με τις επαγγελματικές σας υποθέσεις, δείτε με ποιους τρόπους μπορείτε να αυξήσετε το εισόδημά σας και αποφύγετε σπασμωδικές ενέργειες. Η τάση που έχετε να αναζητάτε προσωρινές λύσεις δεν σας ωφελεί και πρέπει να αναζητήσετε λύσεις που θα έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Στον οικονομικό τομέα πιθανές προκλήσεις και καθυστερήσεις θα δοκιμάσουν σχέσεις με συγγενικά σας πρόσωπα και θα πρέπει να διαχειριστείτε με προσοχή τις καταστάσεις, ώστε να αποφύγετε τις συγκρούσεις με το ταίρι σας. Ενδεχομένως να σας πιάσουν έντονες τάσεις φυγής και θα είστε απόμακροι από το περιβάλλον σας.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Μέχρι και την Πέμπτη, που θα επικρατεί πλανητικός συνωστισμός στον τομέα της συλλογικότητας και της φιλίας, θα είστε συνεχώς με κόσμο και θα σας δοθεί η ευκαιρία να θέσετε τις απόψεις σας και να επηρεάσετε τους άλλους, δεν θα λείψουν όμως και οι στιγμές που θα νιώθετε την ανάγκη για χρόνο με τον εαυτό σας. Θέματα καριέρας μπορεί να σας προκαλέσουν απογοήτευση αν είναι πέραν των δυνατοτήτων σας και θα θέλετε να αποποιηθείτε τις ευθύνες σας, ψάχνοντας αποδιοπομπαίους τράγους στο περιβάλλον σας. Δηλαδή αν κάτι δεν προχωρήσει σύμφωνα με τις προσδοκίες σας, θα θεωρήσετε υπεύθυνους πρόσωπα εξουσίας ή ακόμη και τους γονείς σας, που σημαίνει πως θα είναι πολύ εύθραυστες οι σχέσεις σας. Στον ερωτικό τομέα η κατάσταση είναι σκωτσέζικο ντους. Η γνωριμία σας με ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας θα σας βάλει σε περιπέτειες και θα είναι αμφίβολη η εξέλιξή της.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Θέματα καριέρας θα ευνοηθούν και θα μπορέσετε να βρείτε την κατεύθυνση που σας ταιριάζει, αρκεί να μη σας παρασύρει ο υπέρμετρος ενθουσιασμός που θα σας ωθήσει σε εσφαλμένες εκτιμήσεις. Γενικά, θα έχετε μια τάση να σας φαίνεται κάθε ιδέα αξιόλογη και εφαρμόσιμη και εκεί θα χρειαστεί να φιλτράρετε καλύτερα τα δεδομένα, κυρίως όμως θα πρέπει να τσεκάρετε κατά πόσο θα μπορέσετε να αντεπεξέλθετε στα έξοδα, που θα είναι ουκ ολίγα. Παρ’ όλα αυτά, αν έχετε συγκεκριμένους στόχους, μπορείτε να τους προσεγγίσετε στρέφοντας την προσοχή σας σ’ αυτούς και δίνοντας τον καλύτερο εαυτό σας. Οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο είστε φορτισμένοι από τις οικογενειακές ευθύνες και θα αναβάλετε για λίγο τα σχέδιά σας, ώστε να αφοσιωθείτε στις ανάγκες των αγαπημένων σας προσώπων και θα σας λείψει η επαφή με φίλους. Φροντίστε να αφιερώνετε χρόνο στην ψυχαγωγία για να γεμίζετε τις μπαταρίες σας.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Οι επόμενες μέρες θα είναι πολύ σημαντικές όσον αφορά θέματα σπουδών, ωστόσο οι προβλέψεις είναι ευοίωνες, καθώς πραγματοποιούνται 3 σύνοδοι στον συγκεκριμένο τομέα (Σελήνη με Δία, Αφροδίτη και Ερμή) και η τύχη θα είναι με το μέρος σας, ενώ και οι μαθησιακές σας ικανότητες θα είναι στα ύψη. Επειδή είστε αφοσιωμένοι στους στόχους σας, μπορεί να χάσετε σε κάποιες φάσεις την επαφή με το περιβάλλον σας ή θα είστε αφηρημένοι όταν συζητάτε με άλλους, όμως θα είναι αποτελεσματικές οι προσπάθειές σας και αυτό είναι που μετράει. Από την Παρασκευή αρχίζει να χαλαρώνει κάπως το πρόγραμμά σας και μέσω της επαφής σας με κόσμο θα γνωρίσετε άτομα που θα σας κερδίσουν με τον χαρακτήρα και την κουλτούρα τους, οπότε είναι πολύ πιθανό να βρείτε και το κατάλληλο ταίρι που θα σας βοηθήσει να βρείτε και πάλι τον εαυτό σας. Ιδανική εποχή για αλλαγές στην εμφάνισή σας.

Sudoku No 568 7 1 9 8 5 2 3 9 9 1 1 6 2 8 4

6 2 5 8

1 4 3 4 9 7 2 7 5 3

Η λύση του προηγούμενου 7 8 5 6 9 3

3 4 2 1 7 5

6 9 1 2 8 4

4 7 6 5 3 2

2 3 9 8 1 7

1 5 8 4 6 9

9 1 3 7 4 8

5 6 4 3 2 1

8 2 7 9 5 6

2 9 3 1 5 7 6 8 4 4 8 5 9 6 3 2 7 1 1 6 7 8 4 2 5 9 3

11.10.18 – lifo

11—17.10.2018

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

62 lifo – 11.10.18

Tο δεύτερο τεύχος του περιοδικού «Taverna» κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, περίπου έναν χρόνο από την κυκλοφορία του πρώτου. Σκέφτομαι πόσες φορές ήρθαν τα πάνω κάτω όσο εμείς κοιτάζαμε όμορφες όψεις αυτής της χώρας και γράφαμε για ξεχασμένα φαγητά και άλλες πόλεις που ζουν πιο ήσυχα από εμάς. Εκεί είναι όλο το νόημα της χώρας, το θυμήθηκα ξαναδιαβάζοντας τα βιβλία της Ζυράννας Ζατέλη, σε μια προσπάθεια να επιταχύνω την έλευση του χειμώνα.

Μπορεί κανείς να μιλάει για χρόνια και να λέει τα σωστά, χρησιμοποιώντας τσιτάτα που μοιάζουν βγαλμένα από βοήθημα για την έκθεση της Γ’ Λυκείου. Έρχεται όμως κάποια στιγμή που ένα γεγονός λειτουργεί σαν καταλύτης και το politically correct προσωπείο καταρρέει, αποδεικνύοντας ότι δεν γίνεται να τα έχεις καλά με όλους, μην παίρνοντας ποτέ θέση. Εκτός από αδύνατο, είναι και γελοίο.

Είχα καιρό να δω πραγματικό μελό, με ένα ζευγάρι ηθοποιών που έχει αναμφίβολη χημεία, με σενάριο, διαλόγους και αγάπη πραγματική, όχι σαν την ψευδεπίγραφη και εντελώς άψυχη του La, la land, όπου οι πρωταγωνιστές απλώς μοιράζονταν τις κενές φιλοδοξίες τους. Το A star is born, με τον Μπράντλεϊ Κούπερ και τη Lady Gaga να δίνουν τα ρέστα τους, αποδεικνύοντας τι σημαίνει εκτόπισμα στη σκηνή, είναι φτιαγμένο για το μεγάλο κοινό, αλλά με υπέροχα παλιομοδίτικους όρους. Άλλωστε, οι χαρακτήρες που ερμηνεύουν είναι απόλυτα αληθινοί, ακριβώς επειδή είναι άκρως ελαττωματικοί. Ποιος, άλλωστε, ερωτεύτηκε ποτέ το τέλειο και γιατί το Χόλιγουντ θέλει, επίμονα και χρόνια τώρα, να το ξεχνά;

Μιχάλης Μιχαήλ

Κορίνα Φαρμακόρη

Τίνα Μανδηλαρά

Βαγγέλης Λιακόγκονας

Χρήστος Παρίδης

Δημήτρης Κυριαζής

Θυμάστε το τραγικό συμβάν της τρομοκρατικής επίθεσης της 12ης Ιουνίου του 2016 στο γκέι μπαρ του Ορλάντο; Ορμώμενος από το γεγονός, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες Καταλανούς συγγραφείς έγραψε ένα υπέροχα και βαθιά ανθρώπινο, όσο και πάντα επίκαιρο έργο. Μια μεσήλικη και ένας νεαρός θα αντιπαρατεθούν για την πραγματική σημασία αυτής της επίθεσης, τα κίνητρα του τρομοκράτη και τη σκιά των θυμάτων του. Εκεί θα ξεγυμνωθούν οι ψυχές τους. Το Χελιδόνι (La Golondrina) του Guillem Clua στο θέατρο Γκλόρια Μικρό με τις υποδειγματικές ερμηνείες των Σοφία Σεϊρλή και Βασίλη Μαυρογεωργίου, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Ελένης Γκασούκα, επαναλαμβάνεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Τι θαύμα ήταν η εκδρομή μέχρι το Ναύπλιο την Κυριακή για την έκθεση του Τσεκλένη στο Φουγάρο! Μια ηλιόλουστη μέρα, που, καθώς πλησιάζεις την υπέροχη αυτή πόλη και διασχίζεις το καταπράσινο τοπίο, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην ελληνική Τοσκάνη. Φυσικά, αν παρατηρήσεις προσεκτικότερα, διακρίνεις απίστευτης κακογουστιάς σπίτια στη μέση του πουθενά, εγκαταλελειμμένα ή ημιτελή αυθαίρετα, φαλιρισμένα εργοστάσια, πεταμένα σιδερικά, μπάζα και άλλα άχρηστα. Και στην είσοδο της πόλης λες «είναι δυνατό να ζουν σ’ αυτό τον πανέμορφο τόπο και να έχουν χτίσει τέτοια εξαμβλώματα;». Μόνο όταν μπήκαμε στον χώρο της έκθεσης αυτού του ευρηματικού και δημιουργικού καλλιτέχνη με τα πανέμορφα vintage ρούχα περασμένων δεκαετιών, μπροστά στην πανδαισία χρωμάτων, νιώσαμε ασφαλείς και προστατευμένοι από την ελληνική εμμονή στην ασχήμια.

Συνειδητοποίησα πρόσφατα, όταν κάηκε ο σκληρός μου δίσκος, πως με την επέκταση των νέων τεχνολογιών κινδυνεύουμε να χάσουμε πολλές αναμνήσεις. Laptops χαλάνε, social media αχρηστεύονται (που να είναι, άραγε, όλα αυτά που είχα ανεβάσει στο MySpace;), smartphones γεμίζουν και δεν χωράνε αυτά που θες κ.λπ. Πρέπει να το γυρίσουμε και λίγο στο αναλογικό, άλλωστε το χαρτί είναι άλλο πράγμα...

Εδώ και καιρό, κάθε φορά που επισκέπτομαι μια δημόσια υπηρεσία (ή, ακόμα χειρότερα, κάθε φορά που πρέπει να πείσω κάποιον για το σωστό), αισθάνομαι σαν κάποιος να μου διαβάζει στο αυτί, ψιθυριστά, τις τελευταίες σελίδες από τη Χοντρομπαλού του Γκυ Ντε Μωπασάν. Στα γαλλικά κατά προτίμηση, που έχει και κάτι το πιο υποβλητικό το κείμενο. Ειδικά στα γκισέ του μετρό και του ηλεκτρικού, εκεί όπου πια δεν υπάρχει άνθρωπος μέσα, παρά μόνο ουρές εξοργισμένων απ’ έξω, νιώθω σαν κάποια που έδωσε τα πάντα, την έγδαραν, της έφαγαν τα φαγιά και το μόνο που της απομένει να κάνει είναι να κλαίει. Και δεν είναι καν του χαρακτήρα μου και, φυσικά, δεν ξέρει κανείς να σφυρίζει και τη «Μασσαλιώτιδα».

Σε επικίνδυνο άθλημα έχουν εξελιχθεί οι selfies φωτογραφίες, αφού, όπως διαβάζουμε σε επιστημονική μελέτη, κατά το χρονικό διάστημα 2011-2017 εκτιμάται ότι περίπου 260 άνθρωποι πέθαναν στην προσπάθειά τους να τραβήξουν μια τέλεια ή μια σχετικά ασυνήθιστη selfie. Ο μέσος όρος ηλικίας των θυμάτων ήταν 23 ετών, το 72,5% ήταν άνδρες και το 27,5% γυναίκες και τα περισσότερα περιστατικά καταγράφηκαν στην Ινδία, στη Ρωσία και στις ΗΠΑ. Η αυτοφωτογράφιση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και έχει καταλήξει η νέα εθνική μας νεύρωση.

Μετά από κάνα δυο χρόνια που η στήλη μου «15 Μικροπράγματα που ΙΣΩΣ σου φτιάξουν τη διάθεση» ήταν κονσέρβα, ξανάρχισα να την κάνω live κάθε μεσημέρι. Και για να γιορτάσω τα πρώτα γενέθλια του site mikropragmata.lifo. gr αλλά και επειδή μου είχε λείψει η αδρεναλίνη τού να κάνεις live blogging για κάτι ανάλαφρο. Κάθε μέρα, 2-3 το μεσημέρι.

Έξυπνη η ιδέα του «Effigies» της Ιωάννας Μιχαλοπούλου που παρουσίασε σε ένα στούντιο στη Λεωχάρους και ωραία εκτέλεση, με τις χορεύτριες να κινούνται με συνεχιζόμενες αυτοματοποιημένες κινήσεις. Το μόνο off ήταν η υπόκρουση σε lounge φάση Ίμπιζα. Υποθέτω ότι και οι πειραματικοί μουσικοί καμιά φορά βαριούνται τους βόμβους και το ρίχνουν έξω. Ποιος μας σώζει, βέβαια, από το αποτέλεσμα!

Άρης Δημοκίδης

Μαρία Παππά

Γιάννης Πανταζόπουλος

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Γιάννης Κωνσταντινίδης

Νικόλας Σεβαστάκης

Μαρία Δρουκοπούλου

Νέα μεγάλη τραπεζική κρίση φοβούνται, λέει, στην Ευρώπη μετά την ιταλική «ανταρσία» που δοκιμάζει ξανά τις αντοχές του «Διευθυντηρίου» της Ε.Ε., από τα δεξιά αυτήν τη φορά. Γιατί, μήπως κατάλαβαν τίποτα από την τερατώδη κρίση του 2009 πολιτικοί αξιωματούχοι, μεγαλοκεφαλαιούχοι, χρηματιστές και τραπεζίτες διεθνώς; Τα συμφέροντά τους μόνο σπεύσανε να θωρακίσουν. Αλίμονο στους λαούς, που κατάλαβαν μάλλον περισσότερα κι ας μην τα ερμήνευσαν πάντα σωστά, αν αφεθούν έρμαια σε βουλές αλλότριες και συνάμα αλλοτριωμένες. Αλίμονο και στην ασθμαίνουσα, παρότι λυτρωμένη, υποτίθεται, από τον μνημονιακό ζυγό Ελλάδα, αν η αργοπορημένη, διστακτική, εκβιασμένη σχεδόν ανάκαμψη σκορπίσει σαν ένα μάτσο άχυρα.

Η καημενούλα η Ευρώπη (ως θεσμοί και φορείς) ένιωσε ξαφνικά γυμνή και προδομένη! Σαν παιδονόμος ορφανοτροφείου που δεν απόλαυσε δυο-τρεις στιγμές αυτοθαυμασμού υπό το κράτος της ψευδαίσθησης ότι έχει επιτέλους τιθασεύσει τους έφηβους του ιδρύματος, επειδή ανακάλυψε ότι π.χ. αυτοί κάπνιζαν χασίς στις τουαλέτες. Μπορεί δικαίως να επαίρεται η Ευρώπη ότι είναι ο εαυτός της, καθότι σέρνει στα δικαστήρια έναν κολοσσό σαν την μπαγαπόντισσα τράπεζα UBS, αλλά, ταυτόχρονα, τη ματαιώνει το γυμνό πτώμα της δημοσιογράφου Βικτόρια Μαρίνοβα στη Σόφια. Δεν ήταν ένα απλό, «βαλκανικό μαφιόζικο» ξεπάστρεμα ενοχλητικού ζωυφίου. Παρά στεκόταν εκεί σαν μακάβρια καρτ-ντε-βιζίτ ενός παρακράτους που πανίσχυρο επιδεικνύει αυτάρεσκα και εκφοβιστικά τη δύναμή του. Αυτό ακριβώς δεν είναι Ευρώπη. Και το ερώτημα είναι πώς θα μπορούσε ποτέ να αφομοιωθεί.

Εξαιρετικό σινεμά το Τέλος της Αγίας Πετρούπολης του Βσέβολοντ Πουντόβκιν και ο Άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή του Τζίγκα Βερτόφ στο αφιέρωμα για τη ρωσική πρωτοπορία στην Αποθήκη, στο λιμάνι. Η τέχνη πριν παγώσει για τα καλά με την εδραίωση του σταλινισμού στη Σοβιετική Ρωσία./ Το άλμπουμ «Tank Town» των ευήλιων Σουηδών Many voices speak. Ποπ μαστορική./ Ξαναδιαβάζοντας τον Φάλκονερ του Τζον Τσίβερ./ Οι πολύ διαυγείς διαλέξεις και ομιλίες του Αμερικανού ιστορικού των ιδεών και πολιτικού στοχαστή Mark Lilla. Μαθήματα συλλογισμού σε βιντεάκια του YouTube. Στα αρνητικά: Κάποιοι εξακολουθούν να περιφρονούν το άδικο και φριχτό τέλος του Ζακ Κωστόπουλου επειδή δεν συμπαθούν τις επιλογές του και τον «τρόπο ζωής» του.

Σε ταινία που είδα πρόσφατα στις Νύχτες Πρεμιέρας, το The kindergarten teacher, ακούστηκαν τα παρακάτω λόγια, ως απάντηση πατέρα, ιδιοκτήτη κλαμπ, στη νηπιαγωγό του γιου του, που προσπαθεί ματαίως, όπως αποδεικνύεται, να τον πείσει να δημιουργήσει ένα πνευματικόκαλλιτεχνικό περιβάλλον για το πεντάχρονο προικισμένο παιδί ώστε να αναπτυχθεί το διαφαινόμενο ταλέντο του στην ποίηση: «Και γιατί; Να γίνει σαν τον διανοούμενο τον αδελφό μου, που το παίζει συγγραφέας και βγάζει ψίχουλα, διορθώνοντας ορθογραφικά λάθη σε εφημερίδα; Θέλω να γίνει κάτι στη ζωή του ο γιος μου». Μια χαλαρή σινεφίλ βραδιά είπα να περάσω, με υπαρξιακό άγχος κατέληξα. Ας είναι, κάποτε θα αναγνωριστούμε κι εμείς, οι πτωχές πλην τίμιες διορθώτριες!

Χριστίνα Γαλανοπούλου

11.10.18 – lifo