ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη
18102018
578
Η ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Νο 1 ΣΤΟ
Ο ΧΑΡΤΙ ΥΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤ Βάσει στοιχείων Bari-Focus
2 lifo – 18.10.18
POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS
feedback577
α π ό τ η lif o t ea m
Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ MEGA ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΙΣΙΑ ΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΚΗ ΠΕΤΡΕΤΖΙΚΗ
*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr
Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα. ☛ «Η καθηγητική λαγνεία» ήταν ο τίτλος του άρθρου που μας έστειλε ο ιστορικός και τέως καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος με αφορμή την πολύκροτη υπόθεση εκβιασμού και σεξουαλικών παρενοχλήσεων στο ΤΕΙ Σερρών. H carpe noctem καταθέτει μια ακόμα μαρτυρία: «Η κατάχρηση εξουσίας, γιατί περί αυτού πρόκειται και όχι απλώς για λαγνεία, δεν είναι απλώς ένα “κουσούρι” που κάποιος αδυνατεί να ελέγξει, όπως ισχυρίζεστε. Είναι αδίκημα. Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, εγώ φοιτήτρια στο τέταρτο έτος. Έχω τελειώσει ένα μάθημα και βρίσκομαι στον 8ο (αν θυμάμαι καλά) όροφο της σχολής, όπου έχω ραντεβού με κάποια καθηγήτρια για μια εργασία μου. Είναι αργά το απόγευμα, χειμώνας, και στον χώρο δεν κυκλοφορεί ψυχή – το τεράστιο ψυχρό κτίριο μοιάζει σχεδόν στοιχειωμένο. Οι μοναδικές ανθρώπινες παρουσίες, τις οποίες αντιλαμβάνομαι από μακριά, είναι ένας καθηγητής και δύο φοιτήτριες που συνομιλούν έξω από ένα (από τα πολλά) ασανσέρ. Καθώς, όπως είπα, δεν υπήρχε ψυχή στον χώρο, τους παρακολουθώ πλησιάζοντάς τους. Ξαφνικά, φτάνει το ασανσέρ και ανοίγουν οι πόρτες. Τα κορίτσια αποχαιρετούν τον “αξιοσέβαστο” κύριο καθηγητή και του γυρίζουν την πλάτη για να μπουν στο ασανσέρ. Και τότε μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Αυτός άπλωσε το βρομόχερό του και χούφτωσε το κοριτσάκι που ήταν πιο κοντά του. Εκείνη δεν γύρισε, δεν σταμάτησε, δεν αντέδρασε. Μπήκε στο ασανσέρ με τη φίλη της κι έφυγαν. Έφυγε κι αυτός κι απέμεινα εγώ σύξυλη και μόνη σ’ έναν ατέρμονο διάδρομο, να μην ξέρω ούτε τι γυρεύω εκεί πέρα. Δεν είναι σχήμα λόγου. Έπαθα τέτοιο σοκ που προς στιγμήν ξέχασα γιατί βρισκόμουν εκεί. Μου πήρε ώρα να συνέλθω». ☛ «Είναι τα “αρνίσια χαμπουργκεράκια” που έφτιαξε ο Άκης Πετρετζίκης ελληνική κουζίνα;» αναρωτιόταν ο Μιχάλης Μιχαήλ, αναφερόμενος στο «ελληνικό μενού» που σέρβιρε ο γνωστός σεφ σε εκδήλωση της Ισραηλινής Πρεσβείας. Ο ΕΛΠΟ σχολιάζει: «Όποιος αγαπάει το καλό φαγητό, στην παραδοσιακή κουζίνα Ελλάδας και Μικράς Ασίας - Πόντου βρίσκει τον παράδεισο, αρκεί να θέλει... να μπει. Και να κατανοήσει τι σημαίνει γαστρονομικός πολιτισμός, που, αν τον έχεις, τον προβάλλεις αυθεντικό και όχι μπασταρδεμένο. Και οι Έλληνες έχουμε γαστρονομικό πολιτισμό. Τα άλλα τα θεωρώ σκέτες
μαϊμουδιές που παρουσιάζονται τάχα ως open-minded εξωστρεφείς δημιουργίες, ενώ στοχεύουν μόνο στον εντυπωσιασμό των κωστοπούλειων “ξεβλαχεμένων” και, μέσω αυτού, στο άμεσο προσωπικό οικονομικό όφελος. Και, δυστυχώς, επειδή “ξεβλάχεψε” πολλούς ο Κωστόπουλος, τρώμε χαμ-μπούρδες, που παρουσιάζονται ως ελληνική κουζίνα. Λες και αν σερβίρεις σε ξένους νοστιμότατα άσπρα φασόλια με παρθένο ελαιόλαδο, λεμόνι και μαϊντανό, θα σε πούνε βλάχο. Συμπέρασμα: κάποιοι παρουσιάζονται ότι κάνουν την υπέρβαση, πριν αποκτήσουν γνώση του τι υπερβαίνουν». ☛ Το κείμενο του guest editor Βασίλη Βαμβακά με τίτλο «Η μεγάλη εικόνα που σβήνει» γράφτηκε με αφορμή το επίσημο τέλος του Mega μετά την οριστική απόφαση του ΣτΕ. Ο Άρης Κωνσταντινίδης σημειώνει: «Θλίβομαι πραγματικά με το επερχόμενο “μαύρο” στο Mega. Αποτέλεσε ορόσημο για την τηλεόραση στην Ελλάδα και μάλιστα από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Αφήνω κατά μέρους την ενημέρωση, μια και γι’ αυτήν πολλοί θα πουν ότι υπήρξαν και άλλες πηγές. Τα σίριαλ όμως, αυτά τα σίριαλ που δεν θα ξαναδούμε, όπως φαίνεται, πότε πια... Έχω προετοιμαστεί, αλλά, παρ’ όλα αυτά, είμαι σίγουρος πως θα πενθήσω όταν πέσει το οριστικό “μαύρο”. Ακόμα και σήμερα οι επαναλήψεις π.χ. της “Ντόλτσε Βίτα” μου φαίνονται εξαιρετικά πιο ενδιαφέρουσες από οποιαδήποτε άλλη τηλεοπτική πρόταση. Κρίμα που το κανάλι δεν σώζεται. Κάποτε θα το αντιληφθούν όλοι αυτό. Ακόμα και οι φανατικοί υπέρμαχοι της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ». Ο Jerzy έχει διαφορετική άποψη: «Θα λείψει σε αυτούς που άνοιγαν το κανάλι κι έβλεπαν ό,τι να ’ναι. Είκοσι τρεις παραγωγές σε πάνω από δύο δεκαετίες δεν το λες και καμιά σπουδαία παραγωγή. Να πούμε για τις ειδήσεις-κουτσομπολιά-σόου. Ε, όχι! Κανένα ιδιωτικό κανάλι δεν άφησε το στίγμα του. Απλώς, όλοι αυτοί οι καναλάρχες ήταν οι πρώτοι που είδαν μια πρώτης τάξεως μπίζνα και ένα μέσο πολιτικής πίεσης. Το χρήμα έτρεχε ποτάμι, πλούτισαν ακόμα περισσότερο με την έλλειψη ανταγωνισμού. Ο κοσμάκης πού θα βρει δουλειά μετά από τόσα χρόνια! Όσο για το τηλεοπτικό προϊόν, το πουλάνε κι άλλοι, και με περιεχόμενο! Ο κοσμάκης ας κάνει ζάπινγκ. Δεν τον πολυνοιάζει, έτσι κι αλλιώς».
free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.
18.10.18 – lifo
3
Index 578
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Γιώργος Κουμεντάκης, μας ξεναγεί στις νέες εγκαταστάσεις και μας παρουσιάζει το πρόγραμμα με όλες τις δράσεις της νέας σεζόν.
www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr
εκδοτης
Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση εντυπησ εκδοσησ Δήμητρα Πασομένου εμπορική διεύθυνση ψηφιακησ εκδοσησ Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας
Η ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΥΚΛΟΣ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΚΥΚΛΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΡΧΙΜΟΥΣΙΚΟΙ ROYAL OPERA HOUSE OI NEOI ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΧΟΡΕΥΤΕΣ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 4 lifo – 18.10.18
ΣΕΛ. 18 ΣΕΛ. 20 ΣΕΛ. 22 ΣΕΛ. 26 ΣΕΛ. 28 ΣΕΛ. 29 ΣΕΛ. 32 ΣΕΛ. 33 ΣΕΛ. 34 ΣΕΛ. 35 ΣΕΛ. 38 ΣΕΛ. 40 ΣΕΛ. 42
συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Κυριαζής, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιε αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639
παρακαλουμε
ανακυκλωστε
18.10.18 – lifo
5
TalkoftheTown 18–24 ΟΚΤΩΒΡΙOY 2018
ΤΡΙΠΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΝ ΜΑΪΟ; Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε. Παρότι η απόφαση για τον χρόνο των βουλευτικών εκλογών δεν έχει ληφθεί από το Μέγαρο Μαξίμου (ο Μάιος με τις τριπλές εκλογές είναι το επικρατέστερο σενάριο αυτήν τη στιγμή), όλοι σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με το πώς θα τις κερδίσουν. Στο Μαξίμου, παρά τις δημοσκοπήσεις που τους φέρνουν δεύτερους με διαφορά, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να ανατρέψουν αυτό το αποτέλεσμα. Οι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα του λένε ότι δεν μπορεί να χάσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εκτιμούν ότι η αναβολή της περικοπής των συντάξεων θα βελτιώσει πολύ το κλίμα και σκοπεύουν να εξαγγείλουν μείωση του ΕΝΦΙΑ και ίσως και κάποιων φόρων, ώστε να αφαιρέσουν κάθε προεκλογικό «όπλο» από τη ΝΔ. Η ανάλυση του Μαξίμου επιμένει ότι δεν θα βρεθούν πλειοψηφικά κοινωνικά στρώματα να στηρίξουν τη ΝΔ, γιατί στο τέλος «θα προτιμήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ», φέρνοντας ως παράδειγμα τους δημόσιους υπαλλήλους, τους οποίους θεωρούν δική τους εκλογική πελατεία. Αυτό αποτελεί περίπου πολιτικό στερεότυπο, παρότι οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι είναι αρκετά αβάσιμο, αφού στους δημόσιους υπαλλήλους τα ποσοστά των δύο κομμάτων είναι αρκετά κοντά.
απ ο τh βασ ι λι κ η σ ι ου τη
Πολιτικό7ήμερο
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (EUROKINISSI)
Ο λόγος που ο Αλέξης Τσίπρας σκέφτεται τις τριπλές εκλογές τον Μάιο είναι ο εξής: γνωρίζει ότι στις ευρωεκλογές, επειδή αυτές συχνά παίρνουν χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδοκιμαστεί σε κάποιον βαθμό και θα δει τα ποσοστά του να μειώνονται. Αυτό θα δημιουργήσει ένα κλίμα ήττας. Στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενδέχεται να τα πάνε χειρότερα και από την προηγούμενη φορά, που ήταν κοντά στο 10%. Για τον λόγο αυτό αποφάσισαν να στοιχηθούν πίσω από κάποιους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ που θεωρούνται φαβορί, ώστε να οικειοποιηθούν τη νίκη τους ως «νίκη του συνδυασμού που υποστηρίζουν». Με την ελπίδα ο χάρτης των αυτοδιοικητικών εκλογών που εμφανίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες μετά την έναρξη της καταμέτρησης των ψήφων να βαφτεί και λίγο ροζ. Οι δύο σχεδόν βέβαιες εκλογικές αποδοκιμασίες που περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσουν ένα κλίμα ήττας που θα τον συνοδεύει μέχρι τις βουλευτικές εκλογές. Αυτό είναι κάτι που ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να αποφύγει και άλλος τρόπος πλην των τριπλών εκλογών ή ακόμα και εθνικές εκλογές νωρίτερα από τις άλλες δύο δεν υπάρχει. Έτσι, παρότι κανένας τους δεν έχει τη διάθεση να εγκαταλείψει την κυβέρνηση ούτε μία μέρα πριν από την τυπική λήξη της θητείας της, πιθανόν να αναγκαστούν να το κάνουν. Ο Τσίπρας προσπαθεί να πλασαριστεί εδώ και καιρό ως το νέο πρόσωπο της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, αν και αυτή τελευταία καταποντίζεται. Το είδαμε στην Ισπανία, στη Γαλλία και τώρα και στη Γερμανία. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής στη Βαυαρία το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ήρθε πέμπτο με 9,7%, ενώ συνολικά στη Γερμανία, σύμφωνα με τις
πρόσφατες δημοσκοπήσεις, είναι γύρω στο 15%, πέφτοντας από τη δεύτερη θέση, στην οποία έχει ανέβει το δεξιό αντιμεταναστευτικό κόμμα AFD με 18%. Πίσω του ακολουθούν οι Πράσινοι με 17%, που πλέον θεωρούνται ένα απολύτως συστημικό κόμμα, το οποίο τελευταία υποδέχεται τους απογοητευμένους ψηφοφόρους των Σοσιαλδημοκρατών. Οι Χριστιανοκοινωνιστές συνέταιροι της Άνγκελα Μέρκελ, όπως επιβεβαιώθηκε και από τις βαυαρικές εκλογές, πλήρωσαν τη διαχείριση του προσφυγικού, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παρότι στη Γερμανία φτάνουν πια ελάχιστοι πρόσφυγες και μετανάστες. Γερμανοί αναλυτές εκτιμούν ότι η ένταση του προσφυγικού, που εξακολουθεί να επηρεάζει την πολιτική στη χώρα, οφείλεται εν πολλοίς και στα ΜΜΕ, που έχουν προβάλει σε υπερβολικό βαθμό κάποια εγκλήματα που έχουν γίνει από πρόσφυγες στη Γερμανία και απασχόλησαν τη Δικαιοσύνη αυτή την περίοδο. Η έντονη αυτή προβολή υποστηρίζουν ότι έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας, πάνω στο οποίο «παίζει» πολιτικά το AFD και κερδίζει. Όσον αφορά τις γερμανικές υποχρεώσεις για το κατοχικό δάνειο αλλά και τις αποζημιώσεις, ο Γερμανός Πρόεδρος Βάλτερ Στάινμαϊερ, που επισκέφθηκε τη χώρα μας, δεν έδειξε καμία διάθεση να ασχοληθεί με το θέμα. Αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, που στις κομματικές διαδικασίες δηλώνει ανυποχώρητος και έτοιμος για διεκδικήσεις, δεν τα θέτει καν επί της ουσίας στη γερμανική ηγεσία και, όπως διαβεβαίωσε πριν από λίγες μέρες και ο εκπρόσωπος της Άνγκελα Μέρκελ, κανένα τέτοιο ζήτημα δεν έχει τεθεί επισήμως, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στον τέταρτο χρόνο διακυβέρνησης και αυτό ήταν μέσα στο πρόγραμμα και τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Ο Βάλτερ Στάινμαϊερ, που είναι σήμερα Πρόεδρος της Γερμανίας, ήταν πριν ομοσπονδιακός υπουργός Εξωτερικών και πριν από μερικά χρόνια απλώς ο διευθυντής του γραφείου του Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος, επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, αλληλογραφούσε με τον αντιστοίχως διευθυντή του γραφείου του Νίκο Θέμελη. Λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και λίγο πριν το SPD κερδίσει τις εκλογές, ο Κώστας Σημίτης έλεγε στους φίλους του ότι θεωρεί τον Γκέρχαρντ Σρέντερ λαϊκιστή και κάτι σαν «Γερμανό Άκη Τσοχατζόπουλο». Την ίδια περίπου εικόνα είχε και για τον Όσκαρ Λαφοντέν, τον λεγόμενο «κόκκινο Όσκαρ», παρότι οι δύο Γερμανοί πολιτικοί πήραν εντελώς διαφορετικούς δρόμους λίγο μετά. Ο Σρέντερ, που μέχρι τότε είχε μια αριστερή ρητορική, όταν έγινε καγκελάριος εφάρμοσε την πιο σκληρή πολιτική λιτότητας που είχε εφαρμοστεί ως τότε, ενώ ο Λαφοντέν, που ήταν υπουργός Οικονομικών, αρνήθηκε να εφαρμόσει πολιτική νεοφιλελεύθερης ατζέντας και εγκατέλειψε την εξουσία, προτιμώντας να μείνει πιστός στην ιδεολογία του. Από την εποχή του Σρέντερ και τη μετάλλαξη του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας άρχισε και η παρακμή των Σοσιαλδημοκρατών του SPD. Η ερμηνεία του Όσκαρ Λαφοντέν για τη συνεχιζόμενη κάθοδό τους είναι ότι «οι Σοσιαλδημοκράτες έγιναν οικονομικά φιλελεύθεροι, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των εταιρειών και τα συμφέροντα των πλουσίων» και «το αποτέλεσμα είναι η καταστροφή στην Ευρώπη της αυθεντικής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία κατάγεται από το εργατικό κίνημα».
Οι δύο σχεδόν βέβαιες εκλογικές αποδοκιμασίες που περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσουν ένα κλίμα ήττας που θα τον συνοδεύει μέχρι τις βουλευτικές εκλογές. Αυτό είναι κάτι που ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να αποφύγει και άλλος τρόπος πλην των τριπλών εκλογών ή ακόμα και εθνικές εκλογές νωρίτερα από τις άλλες δύο δεν υπάρχει.
Σ
υχνά λένε πως το κέντρο της Αθήνας είναι μια τεράστια ζούγκλα μέσα στην οποία καθημερινά προσπαθείς να επιβιώσεις. Δεν ακούγεται και πολύ ωραία εικόνα. Κι όμως, τον τελευταίο καιρό αυτή η ζούγκλα έχει αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν χρειάζονται οι δικές μας δημοσιογραφικές πηγές για να καταλάβεις ότι το talk of the town στο κέντρο της Αθήνας είναι «ποιος θα πάρει το 1 εκατομμύριο». Αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου, στις στάσεις, στα λεωφορεία, στους περαστικούς που χαμογελάνε συνωμοτικά, αφού ξέρουν ότι κυνηγούν τον ίδιο θησαυρό. Το σαφάρι για το 1 εκατομμύριο ευρώ ξεκίνησε ως ψίθυρος κι έγινε μια μεγάλη βοή. Ακόμα κι αν δεν έχει ακούσει κάποιος για το σαφάρι του εκατομμυρίου, εύκολα καταλαβαίνεις ότι κάτι τρέχει, βλέποντας τους ανθρώπους που μπαινοβγαίνουν στα σημεία όπου πωλείται το νέο ΣΚΡΑΤΣ, «7άρι του εκατομμυρίου», και αυτά είναι πολλά. Τα πρακτορεία του ΟΠΑΠ, τα περίπτερα, επιλεγμένα σούπερ-μάρκετ αλλά και οι λαχειοπώλες έχουν μετατραπεί σε σημεία εκκίνησης για τους συμμετέχοντες που καθημερινά ξεχύνονται στο κυνήγι των κερδών. Όπως πληροφορηθήκαμε από την ιστοσελίδα του παιχνιδιού, το νέο ΣΚΡΑΤΣ προσφέρει 20 ευκαιρίες για κέρδη. Αν βρει κάποιος το μαύρο 7άρι, κερδίζει το ποσό που αναγράφεται, ενώ αν βρει το μπλε 7άρι, κερδίζει 5 φορές το ποσό. Κι αν κάποιος πετύχει το διαμαντένιο 7άρι, κερδίζει και τα είκοσι ποσά που βρίσκονται στον ίδιο λαχνό. Αυτό μάλλον εξηγεί τον θόρυβο στο κέντρο της πόλης που ακούγεται σαν ένα δυνατό ΣΚΡΑΤΣ και παρασύρει τον κόσμο στα σημεία όπου πωλείται το νέο «7άρι του εκατομμυρίου».
ΣΑΦΑΡΙ ΓΙΑ ΤΟ 1 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ ΤΟΥ ΣΚΡΑΤΣ ΣΤΗΝ AΘΗΝΑ 18.10.18 – lifo
7
TalkoftheTown
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΤΖΕΚΤ: Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ H alt-right, η νέα δεξιά, εξαπλώνεται.
απ ό τ ο ν k ωστ ή π απ α ϊ ωά ν ν ου
GuestEditor
Σ
8 lifo – 18.10.18
τη Βραζιλία ένας απίθανος τύπος, πρώην αλεξιπτωτιστής, πήρε 47% στον πρώτο γύρο των εκλογών. Ο Μπολσονάρου δεν είναι soft ακροδεξιός: χαρακτηρίζει «παράσιτα» τους ιθαγενείς, προτιμά να τον συγκρίνουν με τον Χίτλερ παρά να τον πουν ομοφυλόφιλο, προτιμά να δει το παιδί του νεκρό παρά γκέι. Ζητά να τουφεκιστούν οι κομμουνιστές αντίπαλοί του. Κλείνει το μάτι στον στρατό, δηλώνοντας πως δεν θα αναγνωρίσει νίκη άλλη εκτός από τη δική του. Έφτασε εδώ με μια μεγάλη καμπάνια «μετα-αλήθειας»: η Βραζιλία της διαφθοράς και της εγκληματικότητας πρέπει να γυρίσει στην αίγλη της στρατιωτικής δικτατορίας. Τον είπαν «Τραμπ των τροπικών». Η σύγκριση αδικεί ακόμα και τον Τραμπ. Όμως είναι γεγονός ότι η εκλογή Τραμπ επέδρασε απενοχοποιητικά και απελευθερωτικά, με έναν τρόπο που είναι ακόμα δύσκολο να διαγνωστεί. Τώρα πια τίποτα δεν είναι απίθανο, όλα μπορούν να συμβούν. H alt-right, η νέα δεξιά, εξαπλώνεται. Παρά τις διαφορές ανά χώρα, το υπόβαθρο είναι κοινό. Ένα μείγμα από «λευκή υπεροχή», απομονωτισμό, αντισημιτισμό, ξενοφοβία, ισλαμοφοβία, σεξισμό, ομοφοβία, δεξιό λαϊκισμό, διάχυτη μνησικακία, αντι-διαφωτισμό, ιστορικό αναθεωρητισμό. Χωράνε εκεί εθνικιστές, παλαιοσυντηρητικοί, «αναρχοκαπιταλιστές», χριστιανοί φονταμενταλιστές, νεομοναρχικοί, νεοναζί και καθαρόαιμοι φασίστες. Ο Τραβέρσο κάνει λόγο για «μεταφασισμό», ένα εν εξελίξει φαινόμενο με συνέχειες (παρακαταθήκες του κλασικού φασισμού) και ρήξεις (χαλαρή ιδεολογία, μείγμα λαϊκισμού και ξενοφοβίας). Άλλοτε μοιάζει με τυχαιότητα λόγω συγκυρίας, άλλοτε με ντόμινο, οργανωμένο κύμα. Σε εμβληματική μορφή του επιδιώκει να αναδειχτεί ο Στίβεν Μπάνον, πρώην υπεύθυνος πολιτικής στρατηγικής του Τραμπ. Αναμείχθηκε στις εκλογές της Βραζιλίας, ήρθε στην Ευρώπη και δημιούργησε το Κίνημα/The Movement. Σκοπός του να ρίξει λεφτά και fake news, να μοχλεύσει τον πολτό, την ακροδεξιά λάσπη, εν όψει ευρωεκλογών. Παρακολουθούμε ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή πολιτικά πρότζεκτ, τη δημιουργία της Διεθνούς της ακροδεξιάς. Σε αυτό το παιχνίδι δεν είναι αμέτοχη η Ρωσία. Θέλει την αποσταθεροποίηση. Εξάλλου, δομικά γνωρίσματα της «ανελεύθερης δημοκρατίας» του Πούτιν είναι αρκετά από τα χαρακτηριστικά της νέας δεξιάς. Είναι προς τούτο εύλογη η λατρεία της ελληνικής ακροδεξιάς και αξιοσημείωτη η ανοχή ή ισχυρή συμπάθεια πολλών άλλων (και αριστερών) συμπατριωτών μας προς τον ηγέτη του «ξανθού γένους». Καθώς η Ευρώπη βυθίζεται σε βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης, ενισχύεται η εθνική περιχαράκωση και η αναδίπλωση σε σκληρά ταυτοτικά σχήματα. Η νέα ευρωπαϊκή δεξιά επιτίθεται στην αποκαμωμένη δημοκρατία φωνάζοντας: «Εμείς είμαστε η δημοκρατία». Χαρακτηριστική η δήλωση Σαλβίνι μετά τη συνάντηση με τη Λεπέν: «Δεν πιστεύω σε μια Ευρώπη χωρίς κανόνες, αλλά σε αυτήν που θα επενδύσει στις δουλειές, στην ευτυχία, στην εξάλειψη της δουλείας και στα κοινωνικά, δικαιώματα. Εγώ και η Λεπέν συγκεντρώνουμε την κοινωνική κληρονομιά της αριστεράς που πρόδωσε τις αξίες της και υπερασπιζόμαστε το αβέβαιο που έχει ξεχάσει η αριστερά». Με άλλα λόγια, ήρθαμε να σας κερδίσουμε στο γήπεδό σας.
Η
ακροδεξιά γίνεται «λανθάνουσα» επιλογή για μέρος του δημοκρατικού κοινού. Κακώς αντιμετωπίζεται ακόμα με όρους ψήφου διαμαρτυρίας. Επηρεάζει την ατζέντα, συνδιαμορφώνει πολιτικές. Παίζει το χαρτί της θεσμικής κανονικότητας. Οι ερχόμενες ευρωεκλογές απειλούν να γίνουν πλατφόρμα σχηματισμού μιας δύναμης που θα λειτουργεί στην αρχή σαν άμμος στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων και φιλοδοξεί στη συνέχεια να δράσει με όρους ηγεμονίας. Δεν είναι παρένθεση, απειλεί να γίνει κανονικότητα. Οι ευρωπαϊκές ελίτ, οι mainstream διαμορφωτές κοινής γνώμης, διανοούμενοι, κόμματα και παραδοσιακά ΜΜΕ κάνουμε ό,τι μπορούμε για να επιβεβαιώσουμε το ακροδεξιό αφήγημα. Εκτοξεύουμε την κατηγορία του λαϊκισμού, αφορίζουμε τους «καθυστερημένους», καμαρώνουμε με το μονοπώλιο του ορθού λόγου. Από τη δήλωση Σαλβίνι και μόνο θα έπρεπε να καταλάβουμε ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Οι κάποτε κραταιοί «φορείς αντιλαϊκισμού» βυθίζονται σε βαθιά ανυποληψία. Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έπαθε Pasokification, πληρώνοντας την πολιτική «There is no alternative». Τώρα μάλλον έρχεται η σειρά της κεντροδεξιάς. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αμφισβητείται από τη σκληρή, εθνικιστική δεξιά. Ο Όρμπαν μιλάει για το τέλος της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που θα αντικατασταθεί από τη χριστιανική δημοκρατία. Δεν είναι, ωστόσο, προδιαγεγραμμένη η εξέλιξη. Το δείχνουν τα νέα από τη Γερμανία. Η τεράστια διαδήλωση το Σάββατο κατά του ρατσισμού στο Βερολίνο θυμίζει ότι υπάρχουν ακόμα πολύ ισχυρά αντανακλαστικά. Επιπλέον, οι εκλογές στη Βαυαρία επιβεβαίωσαν το προφανές: τρώγεται από την ακροδεξιά όποιος αγκαλιάζει την ατζέντα της. Γιατί να αγοράσει ιμιτασιόν όποιος μπορεί να πάρει το αυθεντικό; Έδειξαν και κάτι ακόμα: η κρίση των παραδοσιακών κομμάτων δεν οδηγεί μονοσήμαντα στην ακροδεξιά. Οδηγεί εκεί στον βαθμό που δεν υπάρχει άλλος ορίζοντας, άλλη προοπτική. Σε αυτήν τη μάχη με την ακροδεξιά είναι φανερές οι αδυναμίες της ευρωπαϊκής αριστεράς. Είναι όμως, φοβάμαι, η μόνη που δίνει ουσιαστικά αυτήν τη μάχη.
Παρά τις διαφορές ανά χώρα, το υπόβαθρο είναι κοινό. Ένα μείγμα από «λευκή υπεροχή», απομονωτισμό, αντισημιτισμό, ξενοφοβία, ισλαμοφοβία, σεξισμό, ομοφοβία, δεξιό λαϊκισμό, διάχυτη μνησικακία, αντι-διαφωτισμό, ιστορικό αναθεωρητισμό. Χωράνε εκεί εθνικιστές, παλαιοσυντηρητικοί, «αναρχοκαπιταλιστές», χριστιανοί φονταμενταλιστές, νεομοναρχικοί, νεοναζί και καθαρόαιμοι φασίστες.
15 ΔΟΛΑΡΙΑ
α π ό τ ον κω σ τ ή κα ρ π όζ ηλο
GuestEditor
Η Amazon και η αυξηση του κατώτατου μισθού.
Ο Κωστής Καρπόζηλος είναι ιστορικός, διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας.
Ένα ρολόι που θα αντέξει δέκα χιλιάδες χρόνια. Αυτό είναι το όραμα που συγκινεί τον Τζεφ Μπέζος, ιδρυτή της Amazon, ο οποίος έχει επενδύσει περισσότερα από 40 εκατομμύρια δολάρια στην έρευνα και στην κατασκευή του εν λόγω έργου. Επιθυμία του είναι το έργο αυτό να μετασχηματίσει τον τρόπο που στοχαζόμαστε γύρω από τον ανθρώπινο χρόνο και να λειτουργήσει ως όχημα για να σκεφτούν γύρω από το παρελθόν οι μελλοντικοί εκείνοι πολιτισμοί που θα βρουν μπροστά τους –εκεί όπου σήμερα είναι μια έρημος στο Τέξας– το υπόγειο πέρασμα για το τέλειο αυτό χρονόμετρο της ανθρώπινης (μακρο)ιστορίας. Η όλη σύλληψη θα μπορούσε να προέρχεται από τα μυθιστορήματα της επιστημονικής φαντασίας του 19ου αιώνα, αυτά τα υπέροχα κείμενα που οραματίζονταν το μέλλον πέρα από τα στενά όρια του παρόντος. Υπάρχει όμως μία διαφορά. Αν διαβάσει κανείς τις μετρημένες δηλώσεις του Μπέζος, ο χρόνος και ο στοχασμός γύρω από αυτόν δεν έχουν περιεχόμενο, δεν συνδέονται με τη χειραφέτηση του ανθρώπινου χρόνου, δεν είναι, εν τέλει, τίποτε άλλο παρά μια επίκληση στον εντυπωσιασμό. Κοινοποιώντας την έναρξη του έργου, ο ιδρυτής της Amazon περιορίστηκε να πει: «Τη χρονιά 4000 θα βλέπει κανείς το ρολόι αυτό και θα αναρωτιέται “γιατί άραγε το χτίσανε αυτό το πράγμα;”». Νομίζω ότι ο άνθρωπος του μέλλοντος θα έχει απόλυτο δίκιο να απορεί. Ίσως αυτό που θα τον βοηθούσε είναι η συμπληρωματική πληροφορία ότι η εκθετική κερδοφορία της Amazon που επέτρεψε τη φαραωνική αυτή κατασκευή στηρίζεται στην εντατική εκμετάλλευση του παροντικού χρόνου εργασίας –χρόνου που αποτελείται από δευτερόλεπτα, λεπτά και ώρες– εκατοντάδων χιλιάδων αόρατων ανθρώπων. Στις αρχές του μήνα αυτού η Amazon ανακοίνωσε την αύξηση του κατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στις Ηνωμένες Πολιτείες στα 15 δολάρια την ώρα. Η μεταβολή αυτή αφορά σχεδόν 350.000 ανθρώπους (250.000 με σταθερή σχέση εργασίας και 100.000 εποχικούς). Υπάρχουν άφθονες οικονομοτεχνικές διαστάσεις της εν λόγω ανακοίνωσης, αλλά, αν παραμερίσουμε όλα τα επιμέρους ζητήματα, ανακύπτει μια πεισματάρικη εικόνα: ότι μόνο η ανθρώπινη εργασία μπορεί εν τέλει να εξασφαλίσει ότι παραγγέλνει κανείς από τον υπολογιστή του ένα κίτρινο παπάκι για την μπανιέρα του και το επόμενο πρωί πλατσουρίζει μαζί του. Και αυτή η εργασία στην Amazon αμείβεται πενιχρά και υπόκειται σε εξαντλητικές πρακτικές ελέγχου. Η αντίστιξη μεταξύ της φιλοδοξίας μέτρησης του χρόνου για τα επόμενα 10.000 χρόνια και των εργατικών αφηγήσεων για την καταγραφή των δευτερολέπτων που μένουν ακίνητοι στον χώρο εργασίας είναι τελικά εκείνη που οδήγησε την Amazon στην απόφασή της να αυξήσει την κατώτατη αμοιβή στα 15 δολάρια. Όχι γιατί έκανε κανείς τη σύνδεση που επιχειρώ εδώ, αλλά γιατί η εμπρόθετη δράση των ίδιων των αόρατων εργαζομένων υπογραμμίζει την απόσταση ανάμεσα στη συνολική κερδοφορία της επιχείρησης (η αξία των μετοχών της οποίας ακούμπησε το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια) και τη δική τους καθημερινότητα. Οι αποκαλυπτικές καταγγελίες για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των αποθηκών διαπλέκονται το τελευταίο διάστημα με δράσεις συλλογικής οργάνωσης και απεργιακής διεκδίκησης. Αν και παραμένει ζητούμενο το αν θα είναι ποτέ δυνατή η συλλογική οργάνωση εκατοντάδων χιλιάδων εργατών που συνδέονται με μια επιχείρηση σχεδόν σε κάθε σημείο του πλανήτη, είναι σαφές ότι η Amazon δεν είναι πια μόνη της στο μεγάλο παιχνίδι της διαχείρισης του ανθρώπινου χρόνου. Υπό την οπτική αυτή, η αύξηση της κατώτατης αμοιβής στις Ηνωμένες Πολιτείες υπογραμμίζει και κάτι τελευταίο: τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα, ένας στόχος, ένα αίτημα, όταν συνδέονται με τις ανάγκες των πολλών. Το κίνημα για τα 15 δολάρια έχει την αφετηρία του στη δράση μιας μικρής ομάδας εργατών που το μακρινό 2012 απέργησε για μία ημέρα σε ορισμένα καταστήματα fast food στη Νέα Υόρκη. Από το σημείο εκείνο λειτούργησε ως πεδίο διαμόρφωσης ενός ευρύτερου κινήματος, το οποίο δεν υπακούει στις εργαστηριακές αναλύσεις της όποιας φωτισμένης πρωτοπορίας αλλά παρεμβαίνει και τροποποιεί τους όρους της πολιτικής συζήτησης. Αυτό ήταν ορατό στην εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς για τα προκριματικά του Δημοκρατικού Κόμματος, καθώς η κίνηση «από τα κάτω» ήταν αυτή που τροφοδότησε την υποψηφιότητά του και όχι το αντίστροφο. Σε είκοσι μέρες, στις ενδιάμεσες εκλογές, εκατομμύρια πολίτες σε επτά Πολιτείες θα κληθούν να αποφασίσουν για την αύξηση του κατώτατου μισθού, ενώ δύσκολα κάποιος υποψήφιος μπορεί να αποφύγει την ερώτηση για το αν συμφωνεί ή όχι με μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν και στο παρελθόν συμπυκνώσει τον παγκόσμιο προβληματισμό γύρω από τους όρους του κοινωνικού ζητήματος. Υπάρχει ένα νήμα που συνδέει το «8» του 19ου αιώνα σχετικά με την οκτάωρη εργασία με το «15» του σήμερα σχετικά με την αξιοπρεπή αμοιβή της. Αυτό το νήμα έχει την αφετηρία του σε εκείνο το ρολόι που βρίσκεται στα έγκατα μιας ερήμου στο Τέξας και σχετίζεται με το ερώτημα του πώς μπορούμε να σκεφτούμε γύρω από τη δυνατότητα, και ίσως την αναγκαιότητα, χειραφέτησης –όχι μελλοντικά, αλλά παροντικά– από τους καταναγκαστικούς ρυθμούς που τροφοδοτούν την κοινωνική ανισότητα. 18.10.18 – lifo
9
ΦωνήΛαού TalkoftheTown
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ Μνήμη Δάφνης Καρουάνα Γκαλιζία.
ΔεύτερεςΣκέψεις
α π ό το ν ν ι κ όλ α σ εβα σ τά κη
Π
10 lifo – 18.10.18
άει ένας χρόνος από τη δολοφονία, με βόμβα, της μπλόγκερ και δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαλιζία (ή Γκαλιθία) στη Μάλτα. Όπως είναι γνωστό, ερευνούσε την ντόπια εκδοχή των Panama Papers και τις σκοτεινές διασυνδέσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης της Μάλτας και του ίδιου του πρωθυπουργικού ζεύγους. Γιατί όμως μια στήλη σαν αυτή, που ασχολείται με τις πίσω πλευρές της ιδεολογίας και της πολιτικής στην Ελλάδα και αλλού, να επιστρέφει σε αυτήν τη θλιβερή ιστορία; Για τρεις, κυρίως, λόγους. Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με τη θέση μου ότι η πραγματικά ερευνητική δημοσιογραφία –η ενοχλητική για όλες τις δομές εξουσίας– είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατικής εμπειρίας. Χωρίς αυτό το είδος έρευνας, που συχνά φτάνει εκεί όπου, για διαφόρους λόγους, δεν πλησιάζουν οι επίσημες Αρχές ούτε οι κλασικοί εξ αποστάσεως αναλυτές και σχολιαστές, οι κοινωνίες μας γίνονται πιο φτωχές και τα ολιγαρχικά και σκοτεινά τους χαρακτηριστικά (που αναπτύσσονται σε όλες τις δημοκρατίες, ακόμα και στις πιο υγιείς) εξαπλώνονται και φθείρεται περισσότερο η δημόσια ζωή. Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με το είδος της ιδιαίτερης «εμμονής» που είχε, όπως φαίνεται, η συγκεκριμένη γυναίκα. Δεν ήταν νέα στο επάγγελμα, συνομήλικη ήταν (γεννημένη το 1964) και είχε ήδη τρεις δεκαετίες στη δημοσιογραφία. Εδώ πρέπει να ειπωθεί και κάτι ακόμα, γιατί δεν ξέρω αν στην Ελλάδα έχει λεχθεί: η Δάφνη Γκαλιζία ήταν συντηρητική δεξιά και όχι κάποια εναλλακτική και αντισυστημική. Είχε κριτική έως εχθρική στάση απέναντι στο κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα της Μάλτας, του οποίου εξάλλου οι μηχανισμοί και τα πρόσωπα βρέθηκαν συχνά στο στόχαστρό της. Αυτό, ωστόσο, δεν την εμπόδισε να έχει ανοιχτό μέτωπο με το οργανωμένο έγκλημα και την οικονομική διαφθορά και, βέβαια, να μη χαρίζεται στην ίδια της τη χώρα και στην εικόνα της. Η δημοσιογραφική της πρακτική δεν υπάκουε σε αυτή την εξοργιστική αντίληψη που λέει πως «δεν βλάπτουμε τη χώρα μας με τις αποκαλύψεις μας» – αντίληψη η οποία ενισχύει την αυτολογοκρισία των ανθρώπων της δημοσιογραφίας αλλά και τις μασημένες κουβέντες πολλών δημόσιων σχολιαστών σε χώρες υποκρισίας, όπως η δική μας.
Α
υτή, λοιπόν, η «δεξιά και ελιτίστρια» (όπως την έθαψε εμμέσως το πολυαγαπημένο περιοδικό των ριζοσπαστών αριστερών «Jacobin») δεν δίστασε να θέσει ενοχλητικά ερωτήματα και να ερευνήσει γύρω από μια κυβέρνηση που εκ των έξω δεν φαίνεται καθόλου κακή. Και έρχομαι στον τρίτο λόγο για τον οποίο γράφω αυτό το συγκεκριμένο, διαφορετικό απ’ όσα συνηθίζω, κείμενο. Θέλω εδώ να τονίσω ξανά ότι από τη σκοπιά της κριτικής και της πραγματικής έρευνας πρέπει να είναι αδιάφορο το αν μια κυβέρνηση ή ένα πλέγμα εξουσίας έχει ψηφίσει, ας πούμε, προοδευτικά νομοσχέδια ή όχι. Για παράδειγμα, με την κυβέρνηση των Εργατικών η Μάλτα πέρασε πολλά σύγχρονα δικαιωματικά νομοθετήματα και έχει παράλληλα επιδείξει ένα σοσιαλφιλελεύθερο προφίλ που για κάποιους (και εδώ σ’ εμάς) είναι αξιοζήλευτο. Ο συνδυασμός ανάμεσα στην προωθημένη δικαιωματική ατζέντα και στον οικονομικό δυναμισμό ανταποκρίνεται στην ιδέα του σύγχρονου κεντρώου προοδευτισμού. Τι σημαίνει, όμως, αυτό συγκεκριμένα για τη διαφθορά, την ισχύ του οργανωμένου εγκλήματος ή άλλες ντροπιαστικές πραγματικότητες; Τι σημαίνει για την ποιότητα των δημόσιων θεσμών; Το ότι η Γκαλιζία δολοφονήθηκε ως επικίνδυνο πρόσωπο αποδεικνύει απλώς ότι η εξουσία ενοχλείται, ανεξάρτητα από το αν αυτή η εξουσία πολιτεύεται «προοδευτικά» ή όχι. Σημαίνει, επίσης, ότι σε κάθε διακυβέρνηση υπάρχουν στοιχεία αυθαιρεσίας, κατάχρησης εξουσίας και ίσως καθαρής εγκληματικότητας. Πριν από κάποιες δεκαετίες, στη Γαλλία του Φρανσουά Μιτεράν είχαν δοθεί συγκεκριμένες εντολές στη μυστική υπηρεσία (την DGSE) για την ανατίναξη ενός σκάφους της Greenpeace στo λιμάνι του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία. Διαταγή υπό την έγκριση (όπως αποδείχτηκε) του ίδιου του Προέδρου για ένα φονικό, τρομοκρατικό χτύπημα. Από την άλλη, πολλαπλά επεισόδια κατάχρησης και διαφθοράς σε πολιτικούς με τις πιο διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές και προσωπικές πορείες έχουν δείξει πάλι το ίδιο: ότι χωρίς ασέβεια απέναντι στις ετικέτες και στις κάθε λογής ταυτότητες, δηλαδή χωρίς την πλήρη ελευθερία του ερευνητή απέναντι στο αντικείμενό του, οι περισσότερες αλήθειες θα έμεναν και θα μένουν θαμμένες. Στη Γαλλία, όμως, πολλά από τα σκοτάδια του κράτους και των παράλληλων εξουσιών από την εποχή Μιτεράν ως τον Μακρόν έρχονται στο φως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Από δημοσιογράφους κατά βάση. Στην Ιταλία, επίσης, με την εξαιρετική δουλειά δικαστών, δημοσιογράφων και ανεξάρτητων ερευνητών έχουν φανερωθεί πολλά από τα βρόμικα νερά των προηγούμενων δεκαετιών. Η Ελλάδα, αντιθέτως, είναι ο τόπος των άπειρων «σκελετών στο ντουλάπι». Αυτό που κυριαρχεί εδώ είναι κυρίως οι απειλές και οι ελεγχόμενοι πόλεμοι των αντικυβερνητικών με τους εκάστοτε φίλους της κυβέρνησης. Φυλετικοί πόλεμοι χαμηλής έντασης και άχρηστες ή παραπλανητικές διαρροές. Και κάθε λίγο, όταν κάτι πάει να βγει και να λερώσει λίγο τα καλά ρούχα του ενός ή του άλλου βασιλιά, πέφτει σιωπή ή ιδεολογική τρομοκρατία. Η κοινή γνώμη ξεχνάει, οι δημοσιογράφοι κυνηγούν φυσικά το καινούργιο, εγκαταλείποντας αφώτιστες τις παλιές ιστορίες, και οι πολιτικές γενιές διαδέχονται η μία την άλλη με το άγχος της επανεκλογής ή το πολύ με την επιθυμία μιας χρυσής τύχης στην Ευρωβουλή. Άνθρωποι, όμως, σαν την Γκαλιζία, απείθαρχοι δεξιοί ή ανεξάρτητοι αριστεροί (όπως εκείνος ο ωραίος Γερμανός της δεκαετίας του ’70, ο Γκίντερ Βάλραφ), θα μείνουν και θα περιπλανιούνται στην Ευρώπη και στον κόσμο: θα περιπλανιούνται έστω ως τύψεις μιας συνείδησης που αρνείται να δεχτεί την ήττα της.
ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΑΓΩΝΗΣ Απευθυνθήκαμε σε έναν ειδικό για να μάθουμε όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για το savoir vivre του θεσμού του γάμου. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή
Είναι η ιδέα μου ή όλοι προσπαθούν να κάνουν κάτι «ξεχωριστό» πια στον γάμο τους; Πότε μας τελείωσε το απλό γλέντι σε μια ταβέρνα; Κανονικά, θα έπρεπε να ακούω wedding bells να παίζουν όσο διαρκεί η συνέντευξη, αλλά, ok, θα απαντήσω κι έτσι… Φίλε μου, και σε αυτό τον τομέα η Kιμ Kαρντάσιαν έφερε τις μεγάλες αλλαγές. Δουλεύαμε, εννοείται, και κάναμε μεγάλες και καλές δουλειές και πριν από τον γάμο της, απλώς τώρα η επιθυμία για έναν γάμουπερπαραγωγή έχει ξυπνήσει σε όλες τις wannabe νυφούλες και προσπαθούν να του δώσουν να καταλάβει. Έτσι, καταλήγουν σ’ εμάς, τους wedding planners, ώστε να τις βοηθήσουμε να φτάσουν σε ένα τέλειο και αρμονικό αποτέλεσμα. Μια και ρώτησες για την ταβέρνα, η ταβέρνα δεν πέθανε ποτέ ως ιδέα, σίγουρα όμως έχει εμπλουτιστεί με διάφορα συνοδευτικά, έτσι ώστε να μετονομαστεί, θεματικά πλέον, σε rustic chic style! Πες μου τις πιο ακραίες ιδέες που έχεις ακούσει από ζευγάρια για τον γάμο τους. Το κύμα των θεματικών γάμων είχε φοβερή επίδραση στους μελλόνυμφους και, όπως σε κάθε Έλληνα, η υπερβολή παραμόνευε στις ιδέες τους! Μπέρδευαν τον θεματικό γάμο με τα πάρτι μασκέ. Έχω ακούσει, και συνεχίζω να ακούω, πάρα πολλές ιδέες, καινοτόμες, αστείες, έξυπνες και μη, και πλέον, να σου πω την αλήθεια, κρατάω ομπρέλα. Αφήνω τον κόσμο να εκφραστεί ελεύθερα κι εγώ παράλληλα τους τεστάρω, έτσι στο τέλος τούς προτείνω αυτό που τους πηγαίνει, βάσει του στυλ τους. Ιδέες όπως το να έρθει η νύφη με αερόστατο (σε νησί, κατά την περίοδο μελτεμιών) ή το να ντυθούν όλοι οι προσκεκλημένοι αρχαίοι Έλληνες σε γάμο που ετοιμάζαμε στην Επίδαυρο είναι αυτά που θυμάμαι πιο έντονα και σκάει το χειλάκι μου. Ποιο είναι το πιο αστείο απρόοπτο που έχεις κληθεί να διαχειριστείς; Κοίτα, ευτράπελα γίνονται σε κάθε γάμο. Για μένα, κάτι είναι αστείο ανάλογα με τη στιγμή και την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Ό,τι και να πω, δεν θα το αντιληφθείτε ως αστείο, γιατί δεν θα ’χετε ζήσει τη συγκεκριμένη στιγμή. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να θυμηθώ έναν γάμο μας όπου μια νύφη φορούσε ένα εντυπωσιακό crop top νυφικό, του οποίου το top έδενε στην πλάτη με έναν φιόγκο από μεταξωτή κορδέλα. Το παρανυφάκι έκρινε ότι έπρεπε να τραβήξει τη κορδέλα αυτή για να λυθεί ο φιόγκος στη μέση του μυστηρίου. Μόλις το είδα, έτρεχα πανικόβλητος να σώσω ό,τι μπορούσα. Ευτυχώς, το πρόλαβα έγκαιρα, κάνοντας photobombing σε αρκετές φωτογραφίες του γάμου, τις οποίες κοιτούσαμε πρόσφατα με το ζευγάρι και γελούσαμε.
PROJECT FUTURE Το νέο πρόγραμμα που ήρθε για να συνδέσει τους νέους πτυχιούχους με την αγορά εργασίας.
Π
ριν από λίγο καιρό η Τράπεζα Πειραιώς προχώρησε σε μια συνεργασία-σταθμό με το ReGeneration Academy. Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας είναι το Project Future, ένα πρόγραμμα που δίνει σε νέους πτυχιούχους τη δυνατότητα να εκπαιδευτούν σε περιζήτητους τομείς και να απασχοληθούν σε αντίστοιχες θέσεις εργασίας. Τι είναι, όμως, το Project Future; Μιλήσαμε με τους Γιάννη Ρόκκα, Aναπληρωτή Γενικό Διευθυντή -Group Marketing, Customer Experience & Loyalty της Τράπεζας Πειραιώς, τον Κωνσταντίνο Κίντζιο, Business Development Director του ReGeneration, και τον Ηλία Σούση, Head of Domestic Market and YouTube at Google Greece, Bulgaria, Cyprus & Malta, και μάθαμε τα πάντα γύρω από το νέο πρόγραμμα.
— Πρόσφατα, η Τράπεζα Πειραιώς παρουσίασε το νέο πρόγραμμα Κοινωνικής Υπευθυνότητας «Project Future» σε συνεργασία με το ReGeneration Academy. Σε τι ακριβώς συνίσταται το πρόγραμμα; Γιάννης Ρόκκας: Η τράπεζα, στο πλαίσιο του κοινωνικού ρόλου που έχει, επαναπροσδιορίζει τη δράση της ανάλογα με τις συνθήκες και τις ανάγκες που προκύπτουν στην ελληνική κοινωνία. Έτσι, με το «Project Future» ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες για βελτίωση της εξειδικευμένης εκπαίδευσης και για μείωση της ανεργίας, συνδέοντας την τριτοβάθμια εκπαίδευση με την αγορά εργασίας. Κωνσταντίνος Κίντζιος: Με περισσότερες από 200 εταιρείες πανελλαδικώς να έχουν απορροφήσει 600 και πλέον νέους πτυχιούχους, στους οποίους έχουν προσφερθεί περισσότερες από 35.000 ώρες εκπαίδευσης, το ReGeneration & το ReGeneration Academy αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο πολυσυμμετοχικό πρόγραμμα απασχόλησης και εκπαίδευσης για νέους πτυχιούχους στην Ελλάδα. Έτσι, λοιπόν, ως πολλαπλασιαστής ισχύος για την ανάπτυξη της νέας γενιάς, συναντάμε το φρέσκο όραμα της Τράπεζας Πειραιώς και από κοινού επιδιώκουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα στην αγορά εργασίας των νέων πτυχιούχων. — Γιατί επιλέξατε να απευθύνετε το πρόγραμμα σε νέους πτυχιούχους και όχι σε κάποια άλλη κατηγορία, όπως η επιμόρφωση μικρομεσαίων επιχειρηματιών; Υπάρχει ίσως μεγαλύτερη αναγκαιότητα αυτήν τη στιγμή στη χώρα, δεδομένου και του brain drain, να στοχεύσει κανείς στην εκπαίδευση των νέων; Γιάννης Ρόκκας: Η αναχαίτιση του brain drain ήταν σαφώς ένα κίνητρο για τη διαμόρφωση του Project Future. Στο πλαίσιο της Κοινωνικής Ευθύνης που έχουμε, επιλέξαμε τη στήριξη των νέων στην προσπάθειά τους να βρουν τη θέση εργασίας που τους ταιριάζει, παρέχοντάς τους τα κατάλληλα εφόδια. Άλλωστε, πιστεύουμε ότι η εξειδικευμένη εκπαίδευση συνδέεται με την ανάπτυξη και με το πρόγραμμα αυτό η Τράπεζα βοηθά να δημιουργηθούν οι δεξιότητες που έχει ανάγκη μια σύγχρονη οικονομία. — Στο «Project Future» μπορεί κανείς να επιλέξει ανάμεσα σε τρία πεδία εξειδίκευσης, τα Java, Customer Experience και Digital Marketing. Με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι συγκεκριμένες κατευθύνσεις; Γιάννης Ρόκκας: Στηριχτήκαμε σε πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το
ReGeneratιοn Academy, βασικός συνεργάτης στο «Project Future», και επιλέξαμε τους συγκεκριμένους τομείς γιατί ανταποκρίνονται ακριβώς στις ανάγκες στελεχών που έχει η σύγχρονη αγορά εργασίας. Ηλίας Σούσης: O ταχέως αναπτυσσόμενος χώρος του digital marketing έχει ανάγκη από στελέχη με πάθος και προσήλωση. Η εκπαίδευση γύρω από digital δεξιότητες, άλλωστε, είναι προτεραιότητα της Google. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι πάνω από 4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί στην Ευρώπη μέσα από το πρόγραμμα της Google «Grow With Google». — Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα του «Project Future»; Ποια είναι τα στάδια που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι συμμετέχοντες για την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος; Γιάννης Ρόκκας: Το πρόγραμμα «Project Future» πραγματοποιείται σε δύο κύκλους: ο πρώτος «τρέχει» ήδη, με την υποβολή αιτήσεων να λήγει στις 19 Οκτωβρίου, ενώ ο δεύτερος θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο του 2019. Η συμμετοχή που καταγράφεται ως τώρα στην ιστοσελίδα του projectfuture.gr είναι πολύ ενθαρρυντική. Όσον αφορά τη διαδικασία, την υποβολή των αιτήσεων ακολουθεί η αξιολόγηση, που περιλαμβάνει τεστ προσωπικότητας και συνεντεύξεις με σημαντικά στελέχη της αγοράς. Η εκπαίδευση όσων επιτύχουν περιλαμβάνει θέματα επαγγελματικής και προσωπικής ανάπτυξης και επικεντρώνεται στην εξειδίκευση στους τομείς επιλογής. Τέλος, οι συμμετέχοντες που θα καταφέρουν να απασχοληθούν έχουν πρόσβαση σε επιπλέον εκπαίδευση μέσω soft skills trainings. — Τι προοπτικές ανοίγονται στους νέους που θα επιλέξουν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα; Γιάννης Ρόκκας: Βασικός στόχος είναι, μέσω του «Project Future», οι συμμετέχοντες να περάσουν από συνεντεύξεις με στελέχη εταιρειών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα και, παράλληλα, εμείς, ως Τράπεζα Πειραιώς, να υποστηρίξουμε την ενσωμάτωσή τους στην αγορά εργασίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι βασικές προϋποθέσεις για την κάθε πρόσληψη μέσω του «Project Future» είναι η προσφορά ελάχιστου μισθού 750 ευρώ και η απασχόληση με τουλάχιστον εξάμηνη σύμβαση. Ουσιαστικά, το πρόγραμμα στοχεύει να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ πτυχιούχων και αγοράς εργασίας και να αποτελέσει δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ τους.
18.10.18 – lifo
11
ΦΤΑΝΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΚΕΙΝΗ Η ΜΕΡΑ…
TalkoftheTown
ΤΟ ΑΕΝΑΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Ασκήσεις «ώριμης» επιβίωσης σ’ έναν ρευστό και ζόρικο κόσμο.
SweetNothing
α π ό το ν ανδ ρέ α λου κ άκ ο
Τελευταίους αφήσαμε τους φίλους μας της θετικής ενέργειας, αυτούς τους new age αισιόδοξους συνεχιστές των ανατολικών θρησκειών, τους ανθρώπους που θα τους πεις «ρε συ, σήμερα με απολύσανε και, όπως γυρνούσα σπίτι, τράκαρα κι έμεινα παράλυτος και το βράδυ πέθανε η μάνα μου από μια πολύ σπάνια αρρώστια που μάλλον την έχω κι εγώ γιατί είναι κληρονομική» και αυτοί θα σου απαντήσουν «έλα, ρε, ξεκόλλα, χαμογέλα λίγο και όλα θα πάνε καλύτερα», αυτοί που αρνούνται να αποδεχτούν ότι η ζωή είναι δύσκολη και ότι η ευτυχία είναι μια πρόσκαιρη κατάσταση και θεωρούν ότι το μόνο που χρειάζεται για να είμαστε ευτυχισμένοι είναι να σκεφτόμαστε θετικά. Μιλάμε για την αποθέωση της ηλιθιότητας. Όπως και να ’χει, ο αιώνας που ζούμε είναι δύσκολος. Τρομερά δύσκολος, και αυτό δεν το λέω γι’ αστείο. Η ζωή του μέσου Δυτικού ανθρώπου είναι γεμάτη στρες και τρέξιμο και οι αποτυχίες είναι συνήθως περισσότερες από τις επιτυχίες. Αν κάτι μπορεί να βοηθήσει, λοιπόν, είναι η συνειδητοποίηση ότι το αέναο κυνήγι της ευτυχίας το πιθανότερο που μπορεί να προκαλέσει είναι δυστυχία, καθώς η ευτυχία είναι μια πρόσκαιρη κατάσταση που καλό θα ήταν να μην την κυνηγάμε εμμονικά, αλλά, από την άλλη, όποτε τη βρίσκουμε να της αλλάζουμε τα φώτα και όποτε μας τυχαίνουν όμορφες στιγμές να τις ζούμε όσο πιο ωραία μπορούμε.
12 lifo – 18.10.18
α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη
Θυμάμαι μια σκηνή από μια ταινία, δεν θυμάμαι ποια, αλλά θυμάμαι ότι ήταν ένα ζευγάρι μετά το σεξ, ξαπλωμένο στο κρεβάτι και, όπως σε κάθε τέτοια σκηνή που σέβεται τον εαυτό της, ο άντρας (σχεδόν ποτέ η γυναίκα, αν έχετε παρατηρήσει) ανάβει τσιγάρο. Η γυναίκα τού λέει κάποια προβλήματα που αντιμετώπισε εκείνη την ημέρα και ο άντρας, σαφώς σε διαφορετική διάθεση, με αυτήν τη μετα-σεξιακή χαλάρωση αποτυπωμένη στο πρόσωπό του, ακόμα και στον τρόπο που τραβούσε τις τζούρες, γυρνάει και της λέει: «Don’t worry, honey, it’s a tough century for everybody». H εισαγωγή αυτή δεν γράφτηκε για να συμφωνήσουμε όλοι μαζί στο πόσο μαλάκες μπορούμε να είμαστε οι άντρες μετά το σεξ ή και πριν, αν θέλετε, αλλά για να πιαστώ από αυτή την ατάκα και να γράψω ένα πολύ καταθλιπτικό άρθρο που, αν όλα πάνε καλά, μπορεί και να έχει μερικές νότες αισιοδοξίας στο τέλος. Ζούμε, λοιπόν, σε έναν δύσκολο αιώνα. Αυτό είναι μια αλήθεια που δύσκολα αμφισβητείται. Δύσκολα, επίσης, αμφισβητείται το γεγονός ότι όλοι οι αιώνες μέχρι τώρα ήταν δύσκολοι, οπότε με αυτή την πολύ απλή διαδικασία καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ζωή είναι δύσκολη. Και αν, τουλάχιστον στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, είναι ένα το ζητούμενο, αυτό είναι το κυνήγι της προσωπικής ευτυχίας. Με ποιους τρόπους όμως; Ας τους δούμε έναν-έναν. Ο πιο διαδεδομένος ίσως είναι μέσω του χρήματος. Το χρήμα, η αλήθεια είναι, αγοράζει πολλά πράγματα. Ταξίδια, καλά φαγητά, καλή ζωή (αν και το καλό εδώ είναι πολύ σχετικό), ακριβά αυτοκίνητα, μεγάλα σπίτια, ακριβά ρούχα, ακριβά σχολεία και πανεπιστήμια για τα παιδιά σου κ.λπ. Το χρήμα αγοράζει και πολλά άυλα αγαθά, σου προσφέρει χρόνο και σου δίνει, καλώς ή κακώς, εξουσία. Όλα αυτά όμως συνηθίζονται. Αν γεννήθηκες πλούσιος, ίσως και να μη σου δημιουργεί κανένα αίσθημα ευτυχίας η κατάστασή σου, αλλά μπορεί και να μην ικανοποιείσαι με τίποτα, αφού με ευκολία μπορείς να έχεις τα πάντα. Αν, από την άλλη, γεννηθείς ή ζήσεις φτωχός, δεδομένα έχεις έναν πολύ πιο δύσκολο δρόμο να διανύσεις σε αυτό το ανηφόρι που λένε ζωή. Η ευτυχία μέσα από τους άλλους ανθρώπους, δηλαδή η ευτυχία που προέρχεται μέσα από τον έρωτα ή την αγάπη, μέσα από τη δημιουργία οικογένειας και έναν ολοκληρωμένο κύκλο φίλων, είναι μια μορφή ευτυχίας που στηρίζεται περισσότερο στους άλλους και όχι στον εαυτό μας, οπότε, καλώς ή κακώς, δεν εξαρτάται πάντα από εμάς η διατήρησή της. Επίσης, η αναζήτηση της ευτυχίας μέσω άλλων ανθρώπων πολλές φορές δημιουργεί μια εμμονική κατάσταση, ανθρώπους ερωτομανείς που ψάχνουν απεγνωσμένα τον έρωτα και που στηρίζουν σχεδόν σαν εξαρτημένοι την ευτυχία τους στο άλλο τους μισό ή σε ανθρώπους που θεωρούν ότι μόλις δημιουργήσουν οικογένεια θα λύσουν όλα τα υπαρξιακά τους βάσανα και θα μεταμορφωθούν από τη μια στιγμή στην άλλη σε τρομερά ευτυχισμένα πλάσματα. Όμως οι έρωτες τελειώνουν, που λέει και το τραγούδι, και μέχρι να τελειώσουν πληγώνουν, και όσο περισσότερο στηρίζεσαι σε άλλους ανθρώπους, τόσο πιο πιθανό είναι να σε απογοητεύσουν. Και τα παιδιά, παρότι είναι φανταστικά μικρά πραγματάκια που θες να τα πασπατέψεις και να τους κάνεις γούτσου-γούτσου, έρχονται μαζί με ένα σωρό υποχρεώσεις και τρέξιμο και κούραση και αγωνία και, τέλος πάντων, δεν ξέρω πώς να το πω πιο ξεκάθαρα, τα παιδιά από μόνα τους δεν αρκούν για να φέρουν την ευτυχία. Η ευτυχία μέσα από την επαγγελματική επιτυχία είναι, επίσης, ένα μονοπάτι που δεν είναι σταθερό – εξάλλου, όποιος αφιερώνεται ψυχή τε και σώματι στη δουλειά του αφήνει πίσω την προσωπική του ζωή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά ζει συνήθως με περισσότερο στρες από τον μέσο άνθρωπο.
ShortCut
Ή πώς να κάψετε τον εγκέφαλό σας προσπαθώντας να γίνετε ευτυχισμένοι, χωρίς να καταφέρετε τίποτα.
«… η Μουσική. Αυτό το άθλιο χάπι της μοναξιάς, ραβδί της αναπηρίας, το υποκατάστατο συντρόφου, μες στον ηλίθιο κόσμο που μας τριγυρίζει, υπό μορφήν γειτόνων, φίλων και εραστών…» (Μάνος Χατζιδάκις, από τα «Σχόλια του Τρίτου»)
Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η μέρα στη ζωή που είσαι ευάλωτος, κλονισμένος, ηλικιωμένος, άρρωστος, η σαρξ είναι ασθενής, ενώ το μυαλό μπορεί να είναι μεν πρόθυμο, αλλά δεν βρίσκεται ολόκληρο εκεί πια, και ο γιατρός σού απευθύνεται –είτε γλυκερά και συγκαταβατικά είτε ψυχρά και χειριστικά– στον ενικό, σαν να είσαι ξανά άβουλο και αφηρημένο παιδάκι με διάσπαση προσοχής. Στην καλύτερη περίπτωση και ανάλογα με τα κέφια του, μπορεί και να χρησιμοποιήσει έναν τύπου πρόσχαρο πρώτο πληθυντικό («Πώς πάμε; Πώς είμαστε σήμερα;»), αλλά αυτό είναι πολύ πιο σπάνιο. Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η μέρα που οι περισσότεροι τριγύρω είναι νεότεροι και αναζητούν χώρους και σπρώχνουν και ακόμα κι όταν ξορκίζουν την καχυποψία ως μεσήλικο ένστικτο και αφήνονται στην ανεμελιά, κάπου μέσα τους υποπτεύονται ότι το «ποτέ δεν είναι αργά» είναι η μεγαλύτερη μούφα και κατόπιν τούτου δεν περιλαμβάνεσαι στο πεδίο ανέλιξής τους, είσαι ενοχλητικό απομεινάρι μιας παρωχημένης και νωθρής κουλτούρας και σε καλούν στη διεύθυνση ανθρώπινου δυναμικού για να σου ανακοινώσουν την αναμενόμενη απόλυση. Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η μέρα που δεν θυμάσαι τι συνέβη ακριβώς «τότε», πριν από τόσα χρόνια, και γιατί ήταν τόσο κρίσιμο και σημαντικό, και δεν ευθύνεται για την απώλεια μνήμης το ηλικιακό «κάψιμο», η πρόωρη άνοια ή η ραγδαία επιταχυνόμενη κουλτούρα και η υπερέκθεση στην πληροφορία που δεν έχει αφήσει ούτε ένα κιλομπάιτ πολύτιμου χώρου στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου σου, αλλά η συνειδητοποίηση ότι δεν συνέβη κάτι συνταρακτικό στην πραγματικότητα, εσύ το είχες στήσει έτσι στο μυαλό σου για να στηρίξεις παράπονα, πικρίες και μοιρολατρικά νανουρίσματα. Κανείς δεν έφταιγε, όπως συνήθως. Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η μέρα που διαπιστώνεις την υπερβατική υφή της πραγματικής δημοφιλίας σε σχέση με την ερμητικά εσωτερική φύση της κριτικής αναγνώρισης. Όπως όταν διαπιστώνεις ότι η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου για τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου είναι απείρως πιο δημοφιλής από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το ένστολο όργανο που στεκόταν εν υπηρεσία δίπλα μου ένα καλοκαίρι προ αιώνων που είχα δουλέψει ταξιθέτης στο Ηρώδειο και μου έλεγε ότι η συναυλία της Καραΐνδρου που είχε (αναγκαστικά) παρακολουθήσει στον ίδιο χώρο ήταν ό,τι καλύτερο είχε δει ποτέ δεν θα άντεχε ούτε πέντε λεπτά να δει τον Μελισσόκομο (ούτε κι εγώ είχα αντέξει, εδώ που τα λέμε, κάποτε που το έπαιξε η τηλεόραση). Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η μέρα που νιώθεις τι άτιμο και παραπλανητικό πράγμα μπορεί να είναι ακόμα και το πιο οικείο αποκούμπι που σε έχει συντροφέψει και σου έχει χαρίσει μοναδικές χαρές, διεγέρσεις, μελαγχολίες και προσμονές μέσα στα χρόνια. Όπως «… η Μουσική. Αυτό το άθλιο χάπι της μοναξιάς, ραβδί της αναπηρίας, το υποκατάστατο συντρόφου, μες στον ηλίθιο κόσμο που μας τριγυρίζει, υπό μορφήν γειτόνων, φίλων και εραστών…» (Μάνος Χατζιδάκις, από τα «Σχόλια του Τρίτου»). Φτάνει, λοιπόν, μια μέρα που το οπτικό σου πεδίο μοιάζει να έχει περιοριστεί δραματικά (πρόκειται αρχικά για συντριπτικό ξενέρωμα), όμως απλώς επανέρχεται στις πραγματικές του διαστάσεις, χωρίς τους ευρυγώνιους φακούς, τα φίλτρα και τα εφέ της νεότητας. Τα πράγματα είναι όπως είναι και αυτά που είναι και ευτυχώς δηλαδή, γιατί οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι τόσο διαβρωτικές όσο ο φόβος, ας πούμε, ή η ακηδία. Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η μέρα που καταλαβαίνεις (μάλλον) τι ήθελε να πει ο ποιητής όταν έγραφε «είναι τόσο διασκεδαστικό / να πιστεύεις στον Θ-ό / πρέπει να το δοκιμάσεις κάποια στιγμή / δοκίμασέ το τώρα / για να δεις αν κι ο Θ-ός / θέλει να Τον πιστεύεις ή όχι». «Fun» λέγεται αυτό το στιχάκι του Λέοναρντ Κοέν, ο οποίος έχει αρχίσει μετά θάνατον να λειτουργεί, όπως και ο Χατζιδάκις εδώ και δεκαετίες πλέον, κάπως σαν (υπερ)προστατευτικός άγγελος από το υπερπέραν, που μας θυμίζει, μεταξύ άλλων, ότι αν αφαιρέσεις από την όποια αντίληψη καλοζωίας το περιεχόμενο και την αισθητική, μένει μόνο μια νευρική και αγχώδης εκτόνωση.
18.10.18 – lifo
13
ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ
TalkoftheTown
Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα.
ΚΥΜΑ ΕΞΩΣΕΩΝ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ ΛΟΓΩ AIRBNB
UrbanLife
α π ό το ν γι άν ν η π α νταζ ό π ουλο
Μιλά στη LiFO ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ενοικιαστών.
14 lifo – 18.10.18
Χιλιάδες ταξιδιώτες επιλέγουν το Airbnb προκειμένου να βιώσουν την παραμονή τους στον τόπο που επισκέπτονται όχι ως τουρίστες αλλά ως κάτοικοι. Την ίδια στιγμή η γνωστή πλατφόρμα βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων προσφέρει οικονομική βοήθεια στους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων για να καλύψουν οικονομικά έξοδα και φόρους. Αρνητική συνέπεια όλων των παραπάνω είναι η αύξηση των ενοικίων και ο σταδιακός εκτοπισμός των ντόπιων από συνοικίες της πόλης. «Μέναμε για πολλά χρόνια σε ένα διαμέρισμα στο Κουκάκι και ο ιδιοκτήτης μάς ενημέρωσε το προηγούμενο καλοκαίρι ότι το ενοίκιο, από 350 ευρώ, θα ανέβει στα 550. Μάλιστα, μας τόνισε ότι, αν δεν συμφωνούμε, θα πρέπει να αδειάσουμε το διαμέρισμα όσον το δυνατόν πιο γρήγορα, με τη δικαιολογία ότι το χρειάζεται για την οικογένειά του. Σήμερα, το συγκεκριμένο διαμέρισμα χρησιμοποιείται ως Airbnb». Πρόκειται για μια ενδεικτική περίπτωση, που συμβαίνει σε όλο και περισσότερους ενοικιαστές τελευταία σε γειτονιές της Αθήνας. Μάλιστα, φοβούνται να μιλήσουν επωνύμως, τονίζοντας ότι αλλιώς θα έχουν πρόβλημα στα επόμενα συμβόλαια που θα συνάψουν. Όπως σημειώνουν ειδικοί στον χώρο της κτηματαγοράς, το Airbnb έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βραχνά για τους ενοικιαστές, είτε γιατί δεν μπορούν να βρουν εύκολα σπίτι είτε διότι οι μακροχρόνιες μισθώσεις αποτελούν παρελθόν. Είναι προφανές ότι η ηλεκτρονική πλατφόρμα μίσθωσης ακινήτων έχει επιφέρει ολοκληρωτική μετάλλαξη στον πολεοδομικό χάρτη. Για κάποιους παραμένει μια σημαντική πηγή εισοδήματος, γι’ άλλους όμως αποδεικνύεται ένα αξεπέραστο εμπόδιο όσον αφορά την εύρεση κατοικίας. Είναι γεγονός ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αναπτυχθεί μια πολεμική, ανάμεσα σε ιδιοκτήτες και ενοικιαστές. Από τη μια πλευρά είναι ο τεράστιος τζίρος από τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, που ξεπερνά τα 800 εκατομμύρια ευρώ, και από την άλλη το αδιέξοδο πολλών ενοικιαστών, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη διαδικασία της έξωσης. Μόνο στο κέντρο της πρωτεύουσας οι καταχωρίσεις ακινήτων στην Airbnb αγγίζουν τις 6.500 και εντοπίζονται σε κομβικές περιοχές της πόλης, όπως το Κουκάκι, το Μεταξουργείο, ο Κεραμεικός και το Θησείο. «Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ενοικιαστές βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στον δρόμο, καθώς υπέστησαν έξωση, προκειμένου να μετατρέψουν οι ιδιοκτήτες τα διαμερίσματά τους σε Airbnb» αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Πανελλήνιος Σύλλογος Προστασίας Ενοικιαστών. «Είναι αλήθεια, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, ότι έχει παρουσιαστεί σημαντική αύξηση στις εξώσεις ενοικιαστών λόγω της λήξης μίσθωσης και της άνθησης του φαινομένου του Airbnb. Εκεί εστιάζονται τα μεγάλα προβλήματα, διότι
οι ελάχιστες μισθώσεις κατοικιών έχουν προθεσμία τα τρία έτη, ενώ μετά το πέρας της προθεσμίας ο ιδιοκτήτης μπορεί να προβεί σε έξωση του ενοικιαστή. Επίσης, παρατηρείται κάτι ακόμη χειρότερο, οι εκβιασμοί. Δηλαδή, ένα τελεσίγραφο “ή δέχεσαι μια μεγάλη αύξηση στο μίσθωμα ή μου αδειάζεις το διαμέρισμα”. Αυτό, φυσικά, οφείλεται στο ότι υπάρχει έλλειψη στην προσφορά κατοικίας σε πολλές περιοχές, ειδικά τις τουριστικές» επισημαίνει στη LiFO ο πρόεδρος του συλλόγου Άγγελος Σκιαδάς. «Καθημερινά δεχόμαστε τεράστιο όγκο παραπόνων στα γραφεία μας από ενοικιαστές που ρωτούν τι μπορούν να κάνουν προκειμένου να αντιμετωπίσουν όλο αυτό το κύμα εξώσεων αλλά και να εξασφαλίσουν την παραμονή τους στα σπίτια τους. Οφείλω να πω ότι οι δυνατότητες που παρέχει ο νόμος είναι περιορισμένες και αφορούν κυρίως εκείνους των οποίων το μισθωτήριο δεν έχει λήξει. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο μόνος λόγος που μπορεί κάποιος να σου κάνει έξωση είναι εφόσον δεν πληρώνεις το ενοίκιο. Από κει και πέρα, το πρόβλημα συναντάται όταν λήγει το συμβόλαιο, οπότε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια, παρά μόνο μια μικρή προθεσμία για την εξεύρεση κατοικίας. Αναμφίβολα, η μόνη άμυνα των ενοικιαστών είναι η διαπραγμάτευση. Ξέρετε, παρά τα κατά καιρούς προβλήματα στον χώρο των ακινήτων, υπήρχε πάντοτε μια αγαστή συνεργασία ανάμεσα στους ιδιοκτήτες και στους ενοικιαστές. Αυτή η αρμονική συνύπαρξη, πλέον, αποτελεί παρελθόν. Για παράδειγμα, στο Κουκάκι έχει προκύψει τεράστιο πρόβλημα, αφού τείνει να εγκαταλειφθεί από τους μόνιμους κατοίκους του και να εξελιχθεί σε μια απέραντη περιοχή Airbnb» προσθέτει ο κ. Σκιαδάς. Πάντως, σύμφωνα με τον Σύλλογο Ενοικιαστών, το φαινόμενο αυτό εντοπίζεται ακόμη σε περιοχές, κοντά στις οποίες υπάρχουν σταθμοί του μετρό, αλλά και σε γειτονιές που δεν είναι τουριστικές, σαν την Κυψέλη και το Περιστέρι. Παράλληλα, ο κ. Σκιαδάς σημειώνει ότι, όπως σε άλλες πόλεις του κόσμου έχουν ληφθεί μέτρα προστασίας των ενοικιαστών, έτσι πρέπει να γίνει και στη χώρα μας. «Η πολιτεία πρέπει να δει σοβαρά το θέμα αυτό, γιατί έχει εξελιχθεί σε μάστιγα και έχει επικρατήσει πλήρης ασυδοσία. Ένα από τα μέτρα που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν είναι η ελάχιστη μίσθωση να είναι στα έξι χρόνια, ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Βέβαια, ας μην υπερβάλλουν μερικοί. Παραδείγματος χάριν, στην Κυψέλη είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πώς λειτουργεί η βραχυχρόνια μίσθωση. Σε τέτοιες περιοχές δεν μπορείς να εφαρμόσεις το Airbnb πάνω από δύο μήνες. Επομένως, όλα τα έξοδα, τα κοινόχρηστα, το ρεύμα και το νερό, επιβαρύνουν τον ιδιοκτήτη, άρα η μόνιμη μίσθωση θα τον συνέφερε περισσότερο. Όλα χρειάζονται ένα μέτρο» καταλήγει.
1
βρόμικο μοναστηράκι. Ποτέ δεν θυμά-
μαι το πεζοδρόμιο της Ερμού απέναντι από τον Μουστάκα πιο βρόμικο, πιο άθλιο, και με τη μυρωδιά των σκουπιδιών να έχει ποτίσει τις πλάκες τόσο που οι τουρίστες περνάνε κρατώντας τη μύτη τους. Είναι τόσο παχύ το στρώμα της βρομιάς, που θυμίζει κοπριά. Δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος, αλλά, όποιος κι αν είναι, σίγουρα δεν κυκλοφορεί ποτέ στο κέντρο της ταλαίπωρης πόλης.
2
δημόσιες τουαλέτες. Μια «ανάγκη» της
στιγμής σε αναγκάζει να επισκεφτείς τα δημόσια ουρητήρια του Συντάγματος. Βράδυ, λίγο μετά τις 22:00. Εκτός από τον φύλακα, ο οποίος σφουγγάριζε, δύο ηλικιωμένοι κύριοι περίμεναν στις όρθιες τουαλέτες, κρατώντας το μόριό τους και κοιτώντας ως «θήραμα» κάθε νεαρό που έμπαινε για την ανθρώπινη ανάγκη του. Μια εικόνα ζοφερή και ξεπερασμένη στην Αθήνα του 2018.
EUROKINISSI ΜΩΥΣΙΑΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΦΩΤΟ: EUROKINISSI
από th lifo team
3
σπασμένα αμάξια στο θησείο. Στην
Επταχάλκου απλώς δεν παρκάρεις. Θα το βρεις σπασμένο. Το ξέρουν όλοι, αν και πάντα ελπίζουν στην καλή τους τύχη, και, φυσικά, ξέρουν ότι αυτή τους εγκατέλειψε όταν, προσεγγίζοντας το αμάξι τους, ακούν το προειδοποιητικό «κρατς - κρατς» που κάνουν τα σπασμένα τζάμια κάτω από τη σόλα του παπουτσιού τους. Ένα από τα πιο κακοφωτισμένα σημεία της Αθήνας και από τα πιο τουριστικά, κατά τα άλλα. Επίσης, δεν παρκάρεις στον περιφερειακό του Θησείου. Ακριβώς για τους ίδιους λόγους.
Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr
18.10.18 – lifo
15
16 lifo – 18.10.18
Εθνική Λυρική Σκηνή 2018—2019
2O18
18 lifo – 18.10.18
Η νέα ΕΛΣ είναι ένας εξελισσόμενος ζωντανός οργανισμός σε έναν εκπληκτικό καινούργιο χώρο διεθνών προδιαγραφών. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της εξηγεί στη LiFO τις νέες συνθήκες.
Η NEA
νέες εγκαταστάσεις της Λυρικής ήταν ένα πολύ μεγάλο σοκ για τον οργανισμό, γιατί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πήγε από τη μικρή κλίμακα στη μεγάλη, σε έναν μοναδικό χώρο, που δεν έχει καμία σχέση με το παλιό μας θέατρο. Οι νέες μας εγκαταστάσεις στο ΚΠΙΣΝ είναι διεθνών προδιαγραφών και το στοίχημα είναι να μπορέσουμε να τις εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Δική μου βαθιά επιθυμία, αλλά και των συνεργατών μου, ήταν, μπαίνοντας σε αυτόν το χώρο, να δοκιμαστούμε αμέσως, κάνοντας παραστάσεις με κοινό και όχι απλώς κλειστές πρόβες. Ήταν χρήσιμο το ότι γνωρίσαμε από την πρώτη στιγμή τις τεχνικές προδιαγραφές του θεάτρου και αποκτήσαμε την απαραίτητη γνώση. Ακόμα μαθαίνουμε, βέβαια, και ακόμα ανακαλύπτουμε – είναι ένας συνεχής αγώνας εξοικείωσης με τον καινούργιο χώρο, ο οποίος απαιτεί μια άλλη αντίληψη. Οι δυσκολίες είναι μεγάλες, γιατί, παρά το γεγονός ότι έχουμε έρθει σε ένα σύγχρονο θέατρο με δύο σκηνές πυκνού προγραμματισμού, δεν μπορούμε να προσλάβουμε προσωπικό, επειδή δεν μας το επιτρέπει ο προϋπολογισμός. Αυτό, όπως είναι αυτονόητο, δεν μας βοηθά να υλοποιήσουμε το όραμα των δύο σκηνών, όπως απαιτείται. Κάτι που ίσως δεν είναι γνωστό είναι ότι η Λυρική κατασκευάζει με δικό της προσωπικό και εργαστήρια όλες της τις παραγωγές. Είναι αυτονόητο ότι δεν είχαμε την εμπειρία ενός μεγάλου θεάτρου. Στο «Ολύμπια» κάποια πράγματα γίνονταν χειροποίητα και χειροκίνητα. Εδώ μπορεί, λόγω των μηχανισμών τελευταίας τεχνολογίας, κάποια πράγματα να γίνονται πιο εύκολα, αλλά απαιτούν άλλου είδους τεχνογνωσία. Οπότε διανύουμε ακόμα μια μεταβατική περίοδο που θα συνεχιστεί για καιρό. Η περιοχή όπου βρίσκονται η Λυρική και το ΚΠΙΣΝ κάνει τον χώρο ακόμα πιο ελκυστικό. Είναι ένα σημείο στην άκρη της πόλης, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι μακριά από το κέντρο κι έχει το προνόμιο να έχει ανοιχτό ορίζοντα προς τη θάλασσα. Το πρόβλημα της πρόσβασης και τα κυκλοφοριακά προβλήματα που έχουμε γύρω από το ΚΠΙΣΝ θα είχαν ξεπεραστεί αν είχε δημιουργηθεί σταθμός του μετρό. Έως τώρα το ΚΠΙΣΝ έχουν επισκεφθεί πάνω από 6,5 εκατομμύρια άνθρωποι, αριθμός που σαφώς ενισχύει τα επιχειρήματα για τη δημιουργία του. Όποια άλλη προσωρινή λύση προταθεί είναι βέβαιο πως δεν θα έχει αποτέλεσμα. Τα μεγάλα λυρικά θέατρα του κόσμου κάνουν αναθέσεις για νέες όπερες σε σταθερή βάση. Είναι εντυπωσιακό πόσο ζωντανό και εξελισσόμενο είδος είναι η όπερα. Εκεί που όλοι πιστεύουν ότι κάθε τόσο φτάνει στο τέλος της, διαψεύδονται. Η ανανέωση και η εξέλιξη έρχονται και από τη μεριά των σκηνοθετών και από τη μεριά των συνθετών. Ακόμα περισσότερο, το μουσικό θέατρο βρίσκεται σε πολύ μεγάλη άνθηση. Επειδή είναι μικρότερης κλίμακας, μπορεί να παραχθεί πιο εύκολα και με μικρότερο κόστος. Παρακολουθώ τις νέες γενιές των συνθετών παγκοσμίως να ασχολούνται ιδιαίτερα με το είδος αυτό. Είναι πιο εύκολο να πειραματιστείς με αυτό απ’ ό,τι με την όπερα, λόγω μεγέθους. Στη μεγάλη σκηνή δεν μπορείς εύκολα να αποφύγεις τη φόρμα της όπερας, κάτι που το μουσικό θέατρο επιτρέπει. Στην Εναλλακτική Σκηνή κάνουμε ακριβώς αυτό, μουσικό θέατρο με αναθέσεις. Έχουν γραφτεί αρκετά έργα από τότε που μεταφερθήκαμε στο καινούργιο μας σπίτι και θα γραφτούν ακόμα περισσότερα τα επόμενα χρόνια. Στην Ελλάδα υπήρξε μια ιστορική στιγμή, η οποία έχει σημαδέψει τη γενιά αυτή αλλά και τις επόμενες: η ιλιγγιώδης διαδρομή του Γιάννη Χρήστου. Η δημιουργία της Εναλλακτικής Σκηνής βασίστηκε στο μουσικό και φιλοσοφικό του αποτύπωμα. Ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα που παραμένει ζωντανή. Όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί αλλά τροφοδοτεί τις νέες γενιές με ό,τι πιο υγιές και σοβαρό υπάρχει σήμερα. Οι νέοι συνθέτες από 25 ως 35 που ασχολούνται με το μουσικό θέατρο, είτε το ομολογούν είτε όχι, έχουν ως πραγματική τους αναφορά τον Γιάννη Χρήστου.
ΛΥΡΙΚΗ
18.10.18 – lifo
2O19
ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ
Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), εκτός από τη μεγάλη δωρεά της κατασκευής και του εξοπλισμού του ΚΠΙΣΝ, συνεχίζει να στηρίζει ενεργά την Εθνική Λυρική Σκηνή. Πέρα από τη δωρεά, για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί σωστά η μετεγκατάστασή μας από το «Ολύμπια» στο ΚΠΙΣΝ, το ΙΣΝ συνεχίζει να στηρίζει το πρόγραμμα της Εναλλακτικής Σκηνής, καθώς και τις εκπαιδευτικές και κοινωνικές μας δράσεις. Αυτήν τη στιγμή, που η Λυρική είναι στην πιο ζωντανή της φάση, κάνοντας σημαντικές, θέλω να ελπίζω, παραγωγές και προσπαθώντας να βρει τον βηματισμό της για να γίνει ένα λυρικό θέατρο ισάξιο των ευρωπαϊκών, χρειάζεται χρήματα για το καλλιτεχνικό της πρόγραμμα. Η ετήσια τακτική επιχορήγηση των 12,5 εκατ. ευρώ που λαμβάνουμε από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού αρκεί μόνο για τα ανελαστικά έξοδα. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος του καλλιτεχνικού μας προγράμματος καλύπτεται από τα έσοδα των εισιτηρίων, τους πολύτιμους χορηγούς μας και τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των χιλιάδων δυσκολιών και της αβεβαιότητας, πρέπει να σας πω ότι η σχέση που έχουμε δημιουργήσει με τον Ανδρέα Δρακόπουλο και όλους τους ανθρώπους του ΙΣΝ είναι ένα από τα ελάχιστα κομμάτια που μου δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας. Ο κοινός μας προβληματισμός είναι πώς θα μπορέσει να αντεπεξέλθει η Λυρική στο τεράστιο αυτό δώρο που της έχει δοθεί, κάνοντας σοβαρές παραγωγές, και πώς θα εδραιωθεί ως ένα θέατρο που θα δείξει, στο άμεσο μέλλον, τη δουλειά του και προς τα έξω. Μας ενδιαφέρει να αρχίσει μια ακόμα πιο ουσιαστική επαφή με όπερες του εξωτερικού. Για να γίνει αυτό, και στο κομμάτι της προβολής και της παραγωγής και του προγραμματισμού, χρειάζεται συνολική στήριξη. Το Ίδρυμα έχει καταλάβει τη σοβαρότητα του έργου και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να στηρίζει το κοινό μας όραμα. Βέβαια, είναι σημαντικό να διευκρινίσω ότι οι χορηγίες και η δωρεά του Ιδρύματος δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν την υποχρέωση του κράτους να διασφαλίσει την ύπαρξη και τη σωστή λειτουργία του μοναδικού λυρικού θεάτρου της Ελλάδας. Και εδώ ερχόμαστε στο μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε από την έναρξη της λειτουργίας μας στο ΚΠΙΣΝ, που είναι οι λειτουργικές δαπάνες τις οποίες πρέπει να καταβάλλουμε κάθε χρόνο στην Ανώνυμη Εταιρεία του υπουργείου Οικονομικών που διαχειρίζεται τις εγκαταστάσεις μας, την ΚΠΙΣΝ Α.Ε. Το ποσό που πρέπει να καταβάλλουμε ετησίως είναι 4,6 εκατ. ευρώ + ΦΠΑ, και με τις προσαυξήσεις που έχουν προβλεφθεί θα φτάσει τα 5 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό ζητείται από την ΕΛΣ για δαπάνες όπως η συντήρηση του κτιρίου, οι υπηρεσίες φύλαξης και καθαριότητας κ.λπ. Η υποχρέωση αυτή της ΕΛΣ (όπως, αντιστοίχως, και της ΕΒΕ) προβλέπεται στη σύμβαση που έχει υπογράψει το ελληνικό Δημόσιο για την κατασκευή του ΚΠΙΣΝ. Όσο ήμασταν στο «Ολύμπια», το κόστος γι’ αυτές τις υπηρεσίες δεν ξεπερνούσε τα 600.000 ευρώ ετησίως. Καταλαβαίνετε τη διαφορά, όπως και το ότι είναι αδύνατο να δίνει η ΕΛΣ αυτό το ποσό από την τακτική της επιχορήγηση. Αν το θέμα αυτό δεν λυθεί από τα υπουργεία Οικονομικών και Πολιτισμού, πολύ σύντομα η Λυρική θα αδυνατεί να λειτουργήσει. Δυστυχώς, οι αριθμοί εδώ είναι πολύ συγκεκριμένοι και δεν επιδέχονται διαφορετικές αναγνώσεις ή ερμηνείες. Η ΕΛΣ έχει φτάσει στο όριο των δυνατοτήτων της και των προβλεπόμενων εσόδων της από εισιτήρια και χορηγίες, αλλά είναι αδύνατο να καλύπτει το ποσό των 5 εκατ. ευρώ ετησίως για τις λειτουργικές δαπάνες προς την ΚΠΙΣΝ Α.Ε. Πρέπει να πω ότι εμείς δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε το κέφι μας αλλά για να εργαστούμε για τη συνέχιση της ιστορικής διαδρομής του θεάτρου. Όσοι νομίζουν ότι αυξάνοντας τις τιμές των εισιτηρίων θα αυξήσουμε και τα έσοδα πλανώνται. Σκόπιμα κρατάμε χαμηλά τις τιμές. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος να μην επιτελείται ο κοινωνικός μας σκοπός και να παίζουμε σε άδειες αίθουσες. Στόχος μας είναι να διευρύνουμε το ρεπερτόριο, να κάνουμε νέες παραγωγές και να μην επιστρέψουμε στη λογική των 10-20 τίτλων που έχουν ήδη κορεστεί. Δεν πάμε να υπηρετήσουμε το προφανές. Πρέπει να πω ότι δεν ανέλαβα για να κάνω μόνο το προσωπικό μου όραμα πραγματικότητα ούτε για να κινηθώ σε ένα ψευδεπίγραφο περιβάλλον, υπηρετώντας την όπερα σε ένα πολυτελές κτίριο. Το πιο σημαντικό είναι να χτίσουμε μια στέρεη βάση για τους επόμενους. Ο μεγάλος μου προβληματισμός είναι πώς θα εκμεταλλευτούμε αυτό το λαμπρό οικοδόμημα προς όφελος του καλλιτεχνικού και κοινωνικού μας έργου, χωρίς περιορισμούς, χωρίς επαρχιώτικη λογική, χωρίς μικροσυμφέροντα, χωρίς βαρίδια.
19
σε ομάδες ή πρόσωπα, κυρίως από την Ελλάδα, στα οποία δίνουμε τη δυνατότητα να φτιάξουν, σε συνθήκες καλλιτεχνικά εύφορες, πρωτογενείς παραγωγές. Θέλουμε η σχέση μας με τους καλλιτέχνες μας να είναι δημιουργική, οι άνθρωποι που πλησιάζουμε και βάζουμε σε μια δημιουγική διαδικασία είναι επιλογές που κάναμε συνειδητά, παρακολουθώντας τη δουλειά τους. Η διαδικασία των αναθέσεων εξελίσσεται με διάλογο και ανταλλαγή απόψεων. Έτσι, οι καλλιτέχνες αισθάνονται πως το θέατρο τους συνοδεύει στην περιπέτειά τους, αλλά και οι νέες δημιουργίες δεν γίνονται ερήμην του θεάτρου. Βλέπω από την εμπειρία τόσων χρόνων, ως δημιουργός καταρχάς αλλά και από την εμπειρία του ενάμιση χρόνου ως διευθυντής της ΕΛΣ, ότι υπάρχουν δύο άκρα στο κοινό – αν το δει κανείς από μια απόσταση και κάπως απλουστευτικά. Το ένα άκρο το καταλαμβάνουν αυτοί που δεν ξέρουν τίποτα, αλλά και δεν είναι περίεργοι, εκείνοι που αντιστέκονται σε οτιδήποτε είναι εκτός του πεδίου των ενδιαφερόντων τους. Αυτούς δεν θα τους κερδίσουμε ποτέ – είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πας σε ένα κοινό που όχι μόνο σε αγνοεί αλλά και σε περιφρονεί, που περιφρονεί την καλλιτεχνική φύση, το καλλιτεχνικό έργο, την επικοινωνία μέσα από την τέχνη, που δεν θα βάλει ποτέ την τέχνη συνοδοιπόρο στη ζωή του. Και υπάρχει και ένα άλλο άκρο, μικρότερο σίγουρα, αλλά πάρα πολύ θορυβώδες, που είναι οι απόλυτα ειδικοί. Είναι αυτοί που τα πράγματα θα τα δουν αφ’ υψηλού, διότι ξέρουν το είδος, είτε επιφανειακά είτε σε βάθος, και έχουν έμφυτο έναν ιδιαίτερο σνομπισμό: «Εγώ το ξέρω τόσο καλά, που αυτό που κάνεις δεν με εκφράζει, το έχω δει αλλού καλύτερα, το έχω μεταφράσει μέσα μου με έναν πιο ουσιαστικό τρόπο κι εσύ είσαι πάντα κατώτερος των περιστάσεων και κατώτερος των επιδιώξεων που έχω εγώ σε σχέση με το είδος». Σε αυτόν, επίσης, αν δώσεις κάτι καινούργιο, αμέσως θα πει «κάπου αλλού έγινε καλύτερα». Είναι δύο άκρα που έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά, ενώ έχουν πολύ διαφορετική υπόσταση. Αυτά τα δύο άκρα δεν μας απασχολούν. Μεταξύ τους υπάρχει η μεγάλη δεξαμενή, το κέντρο, που είναι ο κόσμος, ο μέσος ακροατής, εκείνοι που μπορούν να πάνε παντού (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Είναι ένα ρεύμα που διαχέεται με τεράστια ευκολία, που δεν το ενδιαφέρουν τα είδη, που δρα με έναν πιο προσωπικό, συνεπώς και ευαίσθητο τρόπο. Εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον, όχι μόνο από άποψη ποσότητας αλλά και ποιότητας. Σε αυτό τον κόσμο στοχεύουμε, γιατί τα άκρα, αφού ξέρουμε ότι δεν θα τα έχουμε ποτέ, δεν μας ενδιαφέρουν. Υπάρχει πολλή χυδαιότητα στη ζωή μας, που δεν μπορούμε να την αποφύγουμε στην καθημερινότητά μας, γιατί να τη φέρουμε κι εδώ; Σε αυτόν το χώρο, που μας επιτρέπει να αναπτύξουμε όλες μας τις ιδέες με πολύ μεγάλη ελευθερία και μια απτή φιλοσοφία, αν δεν υπάρχει ο αντίλογος στα έργα, εάν περνάνε αδιάφορα, είναι σαν να μην τα έχεις κάνει. Γι’ αυτό και το Λυκόφως των χρεών ήταν τόσο επιτυχημένο, γιατί επέβαλε τον διάλογο. Και το Λευκό Ρόδο του Τσίμμερμαν μπορεί να προκαλέσει φέτος μια αντίστοιχη συζήτηση, ακριβώς επειδή βλέπει την ιστορία του ναζισμού και της αντίστασης σ’ αυτόν από τη μεριά των Γερμανών, κάτι το οποίο βρίσκω φοβερά ενδιαφέρον. Γ.Κ.
Μαρίνα Σάττι
Γιώργος Δούσης
Έρι Κύργια
Χρήστος Κουτσογιάννης
Αποστόλης Ψυχράμης
Ειρήνη Βιανέλλη
20 lifo – 18.10.18
Λητώ Μεσσήνη
2O18
Οι νέες παραγωγές της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ περιλαμβάνουν το μουσικό θέατρο σε όλες του τις εκφάνσεις. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Αλέξανδρος Ευκλείδης παρουσιάζει αναλυτικά το πρόγραμμα της νέας σεζόν.
ια τον προγραμματισμό της Εναλλακτικής Σκηνής εργάστηκα από το 2015 έως τις αρχές του 2017. Η επιθυμία μας ήταν να δημιουργήσουμε έναν χώρο όπου θα δοκιμάζονται πολύ διαφορετικά πράγματα, έναν χώρο όπου η έννοια του μουσικού θεάτρου θα εξερευνάται σε όλες της τις εκφάνσεις. Το μουσικό θέατρο, μια πολύ ανοιχτή έννοια που εμπεριέχει και την όπερα, είναι στο κέντρο του προγραμματισμού της Εναλλακτικής, ο οποίος αρθρώνεται πάνω σε συγκεκριμένους άξονες που συγκροτούν ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο. Θελήσαμε να φτιάξουμε μια ιστορία, να πλέξουμε έναν ιστό από νήματα που παράγονται από την ουσία του μουσικού θεάτρου. Από τα νήματα αυτά, κάποια θα αναπτυχθούν τα επόμενα χρόνια, άλλα θα αλλάξουν, άλλα θα καταστραφούν, κάποια θα συνεχίσουν με μια προοπτική πενταετίας και μετά δεκαετίας. Το μουσικό θέατρο έχει πολλές υποκατηγορίες και θέλουμε ο προγραμματισμός της Εναλλακτικής Σκηνής να εμπεριέχει όσο περισσότερες γίνεται: το μιούζικαλ, την οπερέτα, έργα του κλασικού λυρικού ρεπερτορίου σε παράφραση, την όπερα του μπαρόκ, την όπερα για παιδιά και νέους, τις αναθέσεις σε σύγχρονους Έλληνες δημιουργούς, τις συμπαραγωγές με ομάδες του μουσικού θεάτρου. Ένας άλλος άξονας, πολύ σημαντικός για μένα, είναι οι Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής, τις οποίες προσεγγίζουμε μέσα από ένα πολύ ανοιχτό πρίσμα, χωρίς στεγανά, αισθητικά ή θρησκευτικά. Πολλές φορές το αντικείμενο της Εναλλακτικής Σκηνής διαχέεται και διασταυρώνεται με εκείνο των εκπαιδευτικών και κοινωνικών δράσεων μέσα από ερευνητικές δράσεις και εργαστήρια που εξερευνούν τα σημεία σύγκλισης ή απόκλισης των δύο αυτών δημιουργικών πυρήνων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ασχοληθήκαμε και με κάποιες πιο εξωστρεφείς δράσεις που είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως η Ρετρομανία, μια ημέρα καταιγιστικών δράσεων, αφιερωμένη στο ρετρό. Μας ενδιαφέρουν, επίσης, ιδιαίτερα δράσεις που ακουμπούν στην ερασιτεχνική δραστηριότητα αλλά και στις σχέσεις με τις δημιουργικές δυνάμεις της περιφέρειας. Δημιουργήσαμε σχέσεις (κι αυτό ήταν ένας άξονας του προγραμματισμού μας που ξεκίνησε ήδη από πέρυσι) με αντίστοιχες ομάδες μουσικού θεάτρου, προερχόμενες είτε από πανεπιστήμια είτε από ΔΗΠΕΘΕ, ή ανεξάρτητες, που ήρθαν στην Εναλλακτική Σκηνή, μπήκαν σε μια διαδικασία εργαστηρίων και έδειξαν τις παραγωγές τους στο αθηναϊκό κοινό. Οι άξονες της Εναλλακτικής Σκηνής δημιουργήθηκαν γύρω από έναν κύριο στόχο, την ανάπτυξη ενός νέου κοινού, εντελώς διαφορετικού από το παραδοσιακό κοινό της ΕΛΣ. Είναι σημαντικό να δείξουμε στο κοινό (κυρίως σε αυτό που δεν έρχεται στις παραστάσεις μας) πως η ΕΛΣ δεν είναι ένας τόπος απροσπέλαστος και ελιτίστικος, που παράγει περίεργες και μουσειακές παραστάσεις. Είναι σημαντικό να καταρρίψουμε τα στερεότυπα για την όπερα, που είναι δυστυχώς ριζωμένα και σε νέους ανθρώπους. Η ελπίδα μας είναι πως η Εναλλακτική Σκηνή θα λειτουργήσει ως ένα εργαστήριο όπου θα δημιουργηθεί το κοινό του μέλλοντος. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι οι παραγωγές μας στην Εναλλακτική Σκηνή είναι όλες πρωτογενείς. Πρόκειται δηλαδή για αναθέσεις
Αλέξανδρος Ευκλείδης: Η Εναλλακτική Σκηνή ξεκίνησε το 2015 με τον Γιώργο Κουμεντάκη επικεφαλής. Ήμασταν μια μικρή ομάδα, στην αρχή διμελής και μετά τριμελής: ο Γιώργος, ως υπεύθυνος προγραμματισμού, η Στέλλα Αγγελέτου κι εγώ, που ξεκινήσαμε να σκεφτόμαστε αυτήν τη νέα δομή στο πλαίσιο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η Εναλλακτική Σκηνή ξεκίνησε καταρχάς ως ανταπόκριση σε μια νέα πραγματικότητα που θα αντιμετωπίζαμε στο νέο μας κτίριο, που δεν ήταν άλλη από την ύπαρξη δύο σκηνών. Η ιδέα που υπήρχε, που ήταν του Κουμεντάκη και υιοθετήθηκε από την τότε διεύθυνση, ήταν να λειτουργήσει η δεύτερη σκηνή όχι όπως γίνεται συνήθως στις όπερες (ως μια δεύτερη σκηνή που θα φιλοξενεί κάποιες μικρότερες παραγωγές και ενδεχομένως κάποιες πρόβες), αλλά να έχει έναν διακριτό προγραμματισμό, ο οποίος θα διευρύνει το αντικείμενο του οργανισμού προς κατευθύνσεις που μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν, ακριβώς γιατί δεν υπήρχε καν το χωροταξικό πλαίσιο. Η παλιά Λυρική είχε μία σκηνή και αυτή μικρή, ενώ παρουσίαζε κάποιες παραγωγές και στο Μέγαρο. Υπήρχε, βεβαίως, για ένα διάστημα ο θεσμός της Πειραματικής Σκηνής, που έπαιζε έργα πιο πρόσφατης δημιουργίας και έκανε νέες αναθέσεις σε Έλληνες δημιουργούς. Αυτό, όμως, γινόταν, λόγω του περιορισμένου χώρου, στο περιθώριο της λειτουργίας του οργανισμού, καθώς πραγματοποιούνταν συνήθως μία παραγωγή κατ’ έτος. Αυτό που οραματιστήκαμε με τον Γιώργο ήταν κάτι που θα λειτουργούσε σε περισσότερα επίπεδα αλλά και για πολύ περισσότερες παραγωγές, χάρη, βέβαια, και στην υποστήριξη που είχαμε εξαρχής από τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο υιοθέτησε το εγχείρημα της Εναλλακτικής με μια μεγαλύτερη ευαισθησία. Άλλωστε, ακόμα και σήμερα, η Εναλλακτική Σκηνή, όπως και οι εκπαιδευτικές και κοινωνικές δράσεις της ΕΛΣ, εξακολουθεί να λαμβάνει μία νέα δωρεά του ΙΣΝ, μέσω της οποίας μπορούμε και συνεχίζουμε το έργο μας, που βεβαίως έχει πολύ μικρότερη ταμειακή ανταποδοτικότητα από εκείνο της Μεγάλης Σκηνής, της Αίθουσας «Σταύρος Νιάρχος». Εξαρχής η ιδέα του Γιώργου ήταν να κινηθεί η Εναλλακτική Σκηνή σε αυτό που σχηματικά τότε είχε μπει σε μια λογική τριών ζωνών λειτουργίας, την πρωινή, τη μεσημεριανή και τη βραδινή, που αντιστοιχούσε η καθεμία σε έναν βασικό άξονα: την εκπαίδευση το πρωί, την κοινωνική ανταποδοτικότητα το μεσημέρι και τη δημιουργία το βράδυ. Αυτό το τρίπτυχο ήταν η βάση πάνω στην οποία χτίσαμε όλους τους υποάξονες του προγραμματισμού, τους οποίους φανταστήκαμε σε έναν ορίζοντα τριετίας. Πάνω σε αυτές τις υποθέσεις εργασίας δουλέψαμε μέχρι και τις αρχές του ’17, όταν ο Γιώργος ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της Λυρικής κι εγώ αναβαθμίστηκα σε καλλιτεχνικό διευθυντή της Εναλλακτικής Σκηνής. Έτσι, βρεθήκαμε στην έναρξη της υλοποίησης αυτού του προγραμματισμού, τον οποίο είχαμε σχεδιάσει ήδη με μεγάλη λεπτομέρεια, πέφτοντας στα βαθιά, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα την πραγματικότητα της μετάβασης στο κτίριο αυτό –κάτι που ήταν ιδιαιτέρως δύσκολο– και την έναρξη του καλλιτεχνικού προγραμματισμού, η οποία, βεβαίως, μας επέβαλε ορισμένα πολύ πρακτικά και επείγοντα προβλήματα, γιατί η Εναλλακτική Σκηνή ξεκίνησε πραγματικά από το απόλυτο μηδέν. Δεν είχε ούτε δικό της προσωπικό ούτε μια δομή που να είναι ήδη στημένη. Παρ’ όλα αυτά, μετά από ενάμιση χρόνο λειτουργίας, από τον Μάρτιο του 2017, έχουμε πραγματοποιήσει έναν μεγάλο όγκο παραγωγών.
Θέμελης Γλυνάτσης
ας. Για μας, είναι πολύ σημαντικό να ανοίξουμε αυτόν το διάλογο με τις ομάδες που, με τα μέσα που διαθέτουν, προσπαθούν να κάνουν πράγματα στην ελληνική περιφέρεια. Δεν είναι καθόλου εύκολο, το μουσικό θέατρο είναι ένα ακριβό σπορ ακόμη και όταν γίνεται με λίγα μέσα, και είναι σημαντικό να υπάρχει υποστήριξη και, ακόμη σημαντικότερο, αναγνώριση. Στις αρχές του 2019 παρουσιάζουμε, επίσης, και μια νέα όπερα του Γιώργου Δούση, ενός πολύ ενδιαφέροντος νέου συνθέτη, που είναι βασισμένη στην Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν, μια συμπαραγωγή με την ομάδα Medium Project. Η όπερα είναι ένα λαϊκό είδος, ακόμα και στην Ελλάδα. Αν ανοίξει κανείς μια εφημερίδα της δεκαετίας του ’20, του ’30, πολύ πριν από την ίδρυση της Λυρικής Σκηνής, βλέπει κανείς μια απροσδόκητη, σύμφωνα με τα σημερινά μας στερεότυπα, ζωτικότητα στο πεδίο του Υπήρ μουσικού θεάτρου, κυρίως του ελαφρού. Υπήρχε μια τεράστια ζωτικότητα γύρω από αυτό, παραστάσεις, τοπικοί θίασοι: είναι κρίμα να τη φετιχι θυσιάζουμε υπέρ ενός ελιτισμού και μιας φετιχιστικής σχέσης με το αντικείμενο αφενός, και μιας συλλήβδην απόρριψης του μουσικού θεάτρου ως «ξενόφερτου» και άγνωστου στο ελληνικό κοινό αφετέρου.
18.10.18 – lifo
2O19
ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ
Κατερίνα Πετσατώδη
Σίμος Κακάλας
Θεοδώρα Μπάκα
ασπρόμαυρα πορτρέτα: ανδρέας σιμόπουλος
είναι ένα έργο εσωστρέφειας και απλότητας, που χαρακτηρίζεται επίσης απ’ το σημαντικό γεγονός ότι οι τραγουδιστές, οι περφόρμερ, είναι ταυτόχρονα και οι επί σκηνής μουσικοί. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τη μουσική να γεννιέται επί σκηνής, είναι κάτι που δεν είναι πολύ συνηθισμένο και πραγματικά νομίζω πως λειτουργεί. Πρωταγωνιστούν δύο σημαντικοί νέοι καλλιτέχνες της σκηνής αυτής, η Μαρίνα Σάττι και ο Αποστόλης Ψυχράμης, και ένας πολύ καλός και γερός θίασος. Αυτή την παραγωγή τη σκηνοθετεί ο Ακύλλας Καραζήσης, που δεν είναι ακριβώς η αναμενόμενη σκηνοθετική επιλογή για ένα μιούζικαλ. Περιμένουμε ότι θα είναι μια σημαντική στιγμή, γιατί μας ενδιαφέρει και ο διάλογος μεταξύ των ειδών και των εκδοχών του μουσικού θεάτρου. Θέλουμε να είναι δίπλα-δίπλα η καινούργια ανάθεση ενός έργου στο απαιτητικό ιδίωμα της σύγχρονης μουσικής και το μιούζικαλ. Ωστόσο, πρέπει και τα δύο να εμφορούνται από το ίδιο καλλιτεχνικό όραμα. Η Κερένια Κούκλα είναι η φετινή εκδοχή της πολιτικής αναθέσεων που αναπτύξαμε με στόχο να δημιουργηθούν νέες όπερες στα ελληνικά που βασίζονται σε σημαντικά έργα της λογοτεχνικής παράδοσης. Πέρσι ήταν το Ζ,, φέτος μια θεωρητικά πιο κλασική επιλογή, ένα πολύ δυνατό και ζοφερό έργο. Η Κερένια Κούκλα του Χρηστομάνου θα γίνει όπερα από τον Τάσο Ρωσόπουλο, έναν συνθέτη με πορεία σε διαφορετικά μουσικά ιδιώματα, σε σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα, ενός από τους πιο αναγνωρισμένους σκηνοθέτες της γενιάς του, με έναν θίασο σημαντικών λυρικών τραγουδιστών, νεότερων και πιο καταξιωμένων. Στον άξονα των αναθέσεων φέτος έχουμε και ένα δεύτερο σημαντικό έργο της λογοτεχνίας μας, καθώς ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος δημιουργεί τη νέα του όπερα βασισμένος στο κρυπτικό έργο του στρατηγού Μακρυγιάννη Οράματα και Θάματα,, σε μια παράσταση που θα σκηνοθετήσει η Μαρία Γυπαράκη και θα παρουσιαστεί τον Απρίλιο. Ένας κύκλος παραγωγών στον οποίο δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση είναι οι συμπαραγωγές με τις ομάδες του ελεύθερου μουσικού θεάτρου. Φέτος ξεκινάμε με δύο ομάδες, τους Opera Chaotique, μια ομάδα που έχει το κοινό της και το στίγμα της, σε μια φιλόδοξη παραγωγή, όπου συμπράττουν με την ομάδα κουκλοθεάτρου Μέρλυν σε μια διασκευή των Βατράχων του Αριστοφάνη, τοποθετημένη στη σύγχρονη εποχή. Συνεχίζουμε με τη φιλοξενία του Συνεργείου Μουσικού Θεάτρου της Λάρισας, μιας ομάδας που έχει πολύ μεγάλη ιστορία και έχει υπάρξει πρωτοπόρος σε παραγωγές όπου συμμετέχουν επί ίσοις όροις καλλιτέχνες με και χωρίς αναπηρίες και με την οποία πρόσφατα συνδιοργανώσαμε μια συνάντηση μουσικών θιάσων της περιφέρει-
ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ
Καμιά φορά τρομάζω όταν τον αναλογίζομαι, γιατί περιλαμβάνει ήδη δεκάδες παραγωγές όλων των μεγεθών, εκατοντάδες παραστάσεις και δεκάδες χιλιάδες θεατών στην αίθουσα των 300 θέσεων που έχουμε στη διάθεσή μας. Η φετινή σεζόν ξεκινάει την πορεία της πάνω στους άξονες που χαρακτήρισαν και την προηγούμενη. Ξεκινάμε με μια όπερα για παιδιά. Δεν είναι ακριβώς μια ανάθεση αλλά ένα έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά και είναι της σπουδαίας Λένας Πλάτωνος, το Αηδόνι του αυτοκράτορα – πρόκειται για έναν από τους πιο γνωστούς της δίσκους. Θεωρήσαμε ότι είναι έργο μεγάλης αξίας και ότι άξιζε τον κόπο να βρει τον δρόμο του και για τη σκηνή, για την οποία, άλλωστε, είχε συλληφθεί αρχικά. Είναι μια ευτυχής συγκυρία να μπορούμε να φέρνουμε στη σκηνή το έργο μιας τέτοιας καλλιτέχνιδας, που τέμνει εγκάρσια τα είδη της ελληνικής μουσικής των τελευταίων δεκαετιών με ένα καλλιτεχνικό στίγμα που ανθίσταται στις κατηγοριοποιήσεις και πηγαίνει προς πολλές κατευθύνσεις. Είναι, επίσης, μια όπερα στην οποία δοκιμάζουμε σε πιο πλήρη μορφή τη σύμπραξη με την τέχνη του animation. Είναι κάτι με το οποίο πειραματιζόμαστε εδώ και 4 χρόνια, σε συνεργασία με το φεστιβάλ Αnimasyros. Για μας, αυτό είναι ένα στοίχημα, να παρουσιαστεί αυτό το έργο που μιλάει για τη σχέση τεχνητού και φυσικού ήχου, φύσης και τεχνολογίας μέσα απ’ αυτή την προσέγγιση, η οποία ακριβώς συνδυάζει το ζωντανό και το ηλεκτρονικό, την ψηφιακή και τη χειροποίητη τέχνη. Μια άλλη σημαντική παραγωγή που έρχεται στη συνέχεια, αρχές Νοεμβρίου, είναι η πρώτη πανελλήνια παρουσίαση της όπερας Λευκό Ρόδο του σημαντικού Γερμανού συνθέτη Ούντο Τσίμμερμαν. Πρόκειται για μια όπερα που έχει γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία και συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα του τελευταίου τετάρτου του 20ού αιώνα. Η όπερα αφορά την αντίσταση στον ναζισμό, ένα θέμα καθ’ όλα επίκαιρο, δυστυχώς, το οποίο έχει πολύ ενδιαφέρον να το δει κανείς σε ένα είδος όπως η όπερα, το οποίο στην Ελλάδα δεν έχει ταυτιστεί με την πολιτική. Άλλωστε, η σύνδεση πολιτικής και όπερας ήταν εξαρχής ένα σημαντικό στοίχημα για την Εναλλακτική Σκηνή. Το Λευκό Ρόδο είναι μια όπερα με λυρικό και ποιητικό στίγμα, αλλά πάνω σε ένα σοβαρό πολιτικό θέμα. Μια άλλη παραγωγή, που είναι highlight της περιόδου μέχρι τα Χριστούγεννα, είναι το Once, ένα μιούζικαλ που ετοιμάζουμε με μεγάλη ανυπομονησία. Είναι ένα μιούζικαλ πολύ διαφορετικό από αυτά που βλέπουμε συνήθως στην Αθήνα, με την έννοια ότι δεν είναι ένας κλασικός τίτλος. Είναι ένα πολύ πρόσφατο μιούζικαλ, του 2011, πολύ anti-glam, δεν έχει καθόλου την προσέγγιση της μεγάλης παραγωγής. Αντιθέτως,
ΣΚΗΝΗ
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ
21
2O18
μπαλέτο είναι ένα ζωντανό αλλά και δύσκολο κομμάτι της Λυρικής, καθώς, παράλληλα με το ταλέντο και την όρεξη των χορευτών, υπάρχει παθογένεια και σοβαρά προβλήματα. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας των χορευτών μας έχει ανέβει πολύ, καθώς ο νέος συνταξιοδοτικός νόμος προβλέπει ότι θα συνταξιοδοτούνται στα 67 έτη. Φυσικά, κάνουμε πολλές προσπάθειες για να εντάξουμε νέους χορευτές στο μπαλέτο μας, αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει ο νόμος, γιατί δεν μπορεί ένας χορευτής κλασικού μπαλέτου να παίρνει σύνταξη στα 67 του χρόνια. Σκέψου πώς αισθάνεται ο ίδιος όταν το σώμα του δεν τον βοηθά πλέον να αντεπεξέλθει σε βασικά πράγματα, επειδή έχει επέλθει η φυσική φθορά. Το κράτος απέχει και λέει “δεν πειράζει”. Στην Όπερα του Παρισιού οι χορευτές φεύγουν στα 42. Εδώ ας φεύγουν στα 48 ή στα 50, αλλά όχι και στα 67! Δεν μπορούμε να απαιτούμε από αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν κάτι πέρα από τις δυνάμεις τους. Τους σεβόμαστε απεριόριστα, αλλά, από την άλλη, δεν μπορούμε να τους πληρώνουμε και να κάθονται, είναι πολύ δύσκολη η θέση του οργανισμού. Πληρώνονται για να κάθονται και το κράτος αυτό το θεωρεί φυσιολογικό. Όταν ήρθε ο Κωνσταντίνος Ρήγος, αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που συζητήσαμε, πώς θα βρεθεί ένας τρόπος όλο αυτό το δυναμικό να περάσει σε μια δημιουργική απόδοση, με την ελπίδα να αλλάξει ο νόμος και αυτά τα άτομα να μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν αξιοπρεπώς και να περάσουν στην επόμενη φάση της ζωής τους. Η προσπάθεια που κάνει είναι πολύ μεγάλη και την κάνει με επιτυχία. Πρώτον, επειδή αγαπάει πολύ τους χορευτές και γνωρίζει τα προβλήματά τους και, δεύτερον, επειδή αντιλαμβάνεται τον τρόπο που μπορεί αυτό το μπαλέτο να κρατήσει τα βασικά του χαρακτηριστικά και να εξελιχθεί. Ο Κωνσταντίνος δεν είναι ένα συμπλεγματικό παιδί, έχει μπει στο μπαλέτο ως πραγματικός καλλιτέχνης. Με εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο έκανε τον πρώτο του προγραμματισμό σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, αξιοποιώντας όλες τις παραμέτρους. Αναπλήρωσε το κενό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και στο κομμάτι της διοίκησης αλλά και στο κομμάτι του προγραμματισμού, δηλαδή στην καλλιτεχνική του φυσιογνωμία. Την ίδια στιγμή, κάνουμε με τους συνεργάτες μου μεγάλη προσπάθεια για να οργανωθεί η Σχολή Χορού της ΕΛΣ, με στόχο να προσφέρουμε το υψηλότερο δυνατό επίπεδο σπουδών. Θα ήταν ιδανικό να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου το σώμα του μπαλέτου να τροφοδοτείται από τη σχολή χορού. Με
22 lifo – 18.10.18
τον επανασχεδιασμό του προγράμματος σπουδών της σχολής ελπίζουμε ότι θα προσελκύσουμε αξιόλογα παιδιά, που με σοβαρές σπουδές θα μπορούν να κάνουν καριέρα εκτός Ελλάδας αλλά και να τροφοδοτούν το μπαλέτο μας. Θέλουμε να διασφαλίσουμε την επαγγελματική τους αποκατάσταση, γιατί αυτά είναι αλληλένδετα». Γ.Κ.
Κωνσταντίνος Ρήγος: «Η πρόταση ήρθε από τον Γιώργο Κουμεντάκη και η πρώτη μου σκέψη ήταν αν θα έπρεπε να μπω στη λογική της διοίκησης. Το είχα ξανακάνει στη Θεσσαλονίκη για πέντε χρόνια, στο Χοροθέατρο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με εξαιρετικά καλές και κακές εμπειρίες. Έπρεπε να αποφασίσω αν ήθελα να ξαναμπώ σ’ αυτήν τη διαδικασία τού να δώσω κάτι απλόχερα και πιθανόν να μην εισπράξω στο τέλος αυτό που θα περίμενα. Ο Κουμεντάκης, όμως, είναι ένας άνθρωπος με όραμα, τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, και ήξερα ότι θα μπορέσω να συνεργαστώ μαζί του, ότι θα έχουμε έναν κοινό κώδικα, σαφείς αναφορές και ότι θα έχω στήριξη, γιατί το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής έχει αρκετά προβλήματα εσωτερικά. Το βασικό είναι το συνταξιοδοτικό. Φανταστείτε πώς είναι ένα εθνικό σχήμα που μπορεί να έχει στη διάθεσή του 60 χορευτές, αλλά στην ουσία να μην μπορεί να τους έχει. Αυτήν τη στιγμή, παγκοσμίως, σύγχρονοι χορογράφοι έχουν αναλάβει μεγάλες κλασικές ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται το επόμενο βήμα στην ανανέωση του κλασικού μπαλέτου, ώστε να μπορεί να φτιάξει καινούργια νεοκλασικά έργα αλλά και να υπηρετήσει άψογα τα κλασικά, η αισθητική τελειότητα των οποίων είναι το απόλυτο ζητούμενο. Αν δεν μπορείς να κάνεις άψογο μπαλέτο, δεν πρέπει να κάνεις μπαλέτο. Το όραμά μου είναι να προσπαθήσουμε, με βάση την προσωπικότητα και το υλικό των χορευτών, να δώσουμε ένα στίγμα του τι θα μπορούσε να είναι αυτή η ομάδα, υπηρετώντας τη τεχνική του κλασικού και κάνοντας διαφορετικά πράγματα. Γιατί αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ούτε το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, ούτε τα Κίροφ, ούτε την Όπερα του Παρισιού. Άρα, στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να δώσει για να μπορεί να βγει στο εξωτερικό είναι ένα διαφορετικό όραμα, ένα καινούργιο προφίλ, το οποίο όμως δεν πρέπει να ξεφύγει με τίποτα από την ballet based technique. Ο κλασικός χορός σήμερα είναι ο πρωταγωνιστής παγκοσμίως, διότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, όλες οι ομάδες και όλοι οι χορογράφοι έχουν ενταχθεί σε όπερες, άρα το υλικό που παράγουν είναι πιο νεοκλασικής υφής. Οι χορευτές της ομάδας μας προέρχονται από παντού. Στο φυτώριο της σχολής της ΕΛΣ
μπορούν να ενταχθούν παιδιά από την ηλικία των 12 ετών. Από κει κι ύστερα, μπορούν να φοιτήσουν είτε από τα 15, τελειώνοντας το γυμνάσιο, είτε μετά το λύκειο, στο επαγγελματικό τμήμα της σχολής, και μετά να ενταχθούν στην ομάδα αυτή ή σε άλλες ομάδες στο εξωτερικό, αν είναι καλοί χορευτές. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακαδημία χορού, οπότε, όταν το μπαλέτο της ΕΛΣ ανακοινώνει μια οντισιόν, κι επειδή υπάρχει πια μεγάλη ζήτηση από παντού, από την Ευρώπη, την Ασία, τη Ρωσία, έρχονται χορευτές από άλλες χώρες που έχουν συνήθως μεγαλύτερη εμπειρία και καλύτερη τεχνική, και, φυσικά, πρέπει να πάρουμε αυτούς, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και να αναβαθμίσουμε το μπαλέτο της ομάδας. Εν προκειμένω, στις δύο οντισιόν που κάναμε πήραμε δύο Ιταλούς, μία Γιαπωνέζα, ένα παιδί απ’ τη Βουλγαρία και έναν Έλληνα. Δηλαδή, ουσιαστικά η ομάδα απευθύνεται σε χορευτές απ’ όλο τον κόσμο. Η τεχνική του μπαλέτου γίνεται όλο και πιο απαιτητική και όποιος θέλει να μπει σε μια τέτοια ομάδα πρέπει να είναι σε υψηλό επίπεδο. Φέτος, αποφασίσαμε να κάνουμε τρεις παραγωγές, ένα τρίπτυχο που λέγεται Από τη Ρωσία με αγάπη. Πρόκειται για τρεις δημιουργίες πάνω στον Στραβίνσκι, που είναι ο σημαντικότερος ίσως σύγχρονος συνθέτης μουσικής για μπαλέτο. Ανεβάζουμε τα τρία έργα του, την Ιεροτελεστία της άνοιξης, το Τραγούδι του αηδονιού και τους Γάμους. Ο Δάφνις Κόκκινος χορογραφεί την Ιεροτελεστία της άνοιξης. Το σκέφτηκα αυτό επειδή έχει χορέψει τόσο πολύ την Ιεροτελεστία της Πίνα Μπάους, που θα είχε ενδιαφέρον να βγάλει τη δική του προσωπικότητα και ένα καινούργιο στοιχείο μέσα απ’ αυτό. Ο Μάρκο Γκαίγκε, που φέτος έγινε διευθυντής του Μπαλέτου του Ανόβερο, χορογραφεί το Τραγούδι του αηδονιού. Οι Γάμοι θα παρουσιαστούν σε δική μου χορογραφία και είναι ένα έργο που ήταν όνειρό μου να μπει στο ρεπερτόριο της Λυρικής. Το έχω κάνει το ’93, είναι το έργο με το οποίο ξεκίνησα τελειώνοντας τη σχολή και πάντα ήθελα να το χορέψει ένα μεγάλο μπαλέτο, γιατί είναι φτιαγμένο σ’ αυτήν τη λογική. Η δεύτερη παραγωγή που θα παρουσιάσουμε είναι του Νάτσο Ντουάτο, ενός από τους μεγαλύτερους χορογράφους του 20ού αιώνα, του μεγαλύτερου Ισπανού χορογράφου, που υπήρξε και διευθυντής των Μπαλέτων της Ισπανίας και μέχρι πρότινος των Μπαλέτων του Βερολίνου. Παρουσιάζουμε το έργο του Herrumbre, εμπνευσμένο από το Γκουαντανάμο. Το έχει κάνει σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία και είναι πλέον ένα έργο ρεπερτορίου, πολύ δραματικό, έντονο και ενδιαφέρον, με ένα πολύ ωραίο σκηνικό, που θα ανέβει τον
ΜΠΑΛΕΤΟ
Το μεγάλο στοίχημα της ανανέωσης του μπαλέτου είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια του διευθυντή μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνου Ρήγου.
18.10.18 – lifo
2O19
Φεβρουάριο. Θα έρθει ο ίδιος ο Ντουάτο εδώ για να το διδάξει. Η λογική φέτος, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, είναι να φέρω έργα ρεπερτορίου στο μπαλέτο της Λυρικής, ακριβώς επειδή ξέρω ότι είναι έργα που μας ταιριάζουν και γνωρίζω ότι οι χορευτές θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε αυτά. Το πρώτο έργο που θα κάνω, η Λίμνη των Κύκνων, είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, μια παραγγελία των χορευτών μας προς εμένα. Η ανάγκη που είχαν να χορέψουν κλασικό ρεπερτόριο με οδήγησε στην απόφαση να κρατήσω τα στοιχεία της κλασικής χορογραφίας, αναδομώντας όλο το υπόλοιπο έργο, αφαιρώντας την παντομίμα του και προσθέτοντας μια καινούργια δραματουργία. Με αυτήν τη λογική ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να δει τα καθαρά κλασικά κομμάτια του έργου μέσα σε ένα πλαίσιο τελείως σύγχρονο. Στη Λίμνη των Κύκνων θα εμφανιστεί, μετά από περίπου δύο χρόνια, το σύνολο του μπαλέτου, από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο, κάτι που θεωρώ τρομερά σημαντικό. Για το τέλος της χρονιάς έχουμε ένα πρότζεκτ που λέγεται Όπερα και Μόδα, το οποίο έχει κάνει ήδη τέσσερις φορές η Λυρική. Φέτος θα αναβαθμιστεί και θα περιέχει χορογραφίες των ίδιων των χορευτών του μπαλέτου. Δέκα χορευτές που τους ενδιαφέρει να μεταπηδήσουν στη χορογραφία θα δημιουργήσουν μικρά κομμάτια που θα συνοδεύσουν αυτή την εκδήλωση. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε και νέους χορογράφους μέσα από το μπαλέτο μας. Μάλιστα, του χρόνου θα δημιουργήσουμε παράλληλα πρότζεκτ, τα οποία θα παρουσιαστούν στην Εναλλακτική. Είναι σημαντικό να διερευνήσουμε κι άλλα μονοπάτια, πιο πειραματικά, χωρίς να ξεχνάμε ότι είμαστε μια ομάδα κλασικού μπαλέτου. Ο μεγάλος προβληματισμός μου, πέρα από τον μέσο όρο ηλικίας των χορευτών μας, είναι ότι το μπαλέτο κάνει παραστάσεις που δεν ξεπερνούν τις 20-25 τον χρόνο. Αυτό είναι ολέθριο, να γυμνάζεσαι και να κάνεις πρόβες όλο τον χρόνο για να χορέψεις 20 φορές. Το φαντάζεσαι αυτό, να περνάνε τα χρόνια και να μην έχεις χορέψει, να μην έχεις δημιουργήσει και να μην έχεις κάνει τους ρόλους που θα ήθελες; Το πιο εύκολο είναι να ρίξεις το φταίξιμο στους χορευτές, όμως, στην πραγματικότητα, αυτοί δεν φταίνε καθόλου. Αν είσαι πρώτος χορευτής κι έχεις να χορέψεις μόνο δέκα φορές τον χρόνο, αναγκαστικά θα δημιουργηθούν αρνητικές καταστάσεις. Γι’ αυτό κι εγώ θέλω να διοχετευτούν σε νέα πρότζεκτ, να συμμετάσχουμε και σε όπερες και να χορογραφούν οι ίδιοι. Πιστεύω πως αν λυθεί το συνταξιοδοτικό, αυτή η ομάδα σε λίγα χρόνια θα ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη».
ΡΗΓΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
23
2O18 24 lifo – 18.10.18
2O19 18.10.18 – lifo
25
2O18
26 lifo – 18.10.18
ΚΑΙ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ
ΕΥΗ
ΝΑΚΟΥ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ
Όταν γινόταν ο αρχικός σχεδιασμός της Εναλλα Εναλλακτικής Σκηνής πριν από τρία χρόνια, θεώρησα ότι παράλληλα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα σοβαρό εκπαιδευτικό κομμάτι με κοινωνική διάσταση. Είναι κάτι που το πιστεύω ως συνθέτης αλλά και μέσω του τρόπου που αντιμετωπίζω την τέχνη. Μπαίνοντας σε βαθιά νερά, άρχισα να συσυ νειδητοποιώ ότι η εκπαίδευση και η κοινωνική προσφορά θα έπρεπε να συνυπάρχουν με τις πα παραγωγές. Δηλαδή να δημιουργηθεί ένα σώμα που να εμπεριέχει εκπαίδευση, κοινωνία και παραγω παραγωγή. Συνήθως αντιλαμβανόμαστε την εκπαίδευση ως ένα αυτοτελές σύστημα το οποίο αφορά τη γνώση και είναι αποκομμένο από το υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας. Υπάρχουν ακόμα και μέ μέσα στον οργανισμό μας μονάδες που τους είναι δύσκολο −και το καταλαβαίνω− να αντιληφθούν τη συνύπαρξη των τριών ως ενός σώματος, μίας οντότητας. Προχωρήσαμε, λοιπόν, σε μια ανάθεση νέου έργου που θα παρουσιαστεί την επόμενη σεζόν και θα ερμηνευτεί από άτομα που συμμετέχουν στα κοινωνικά και εκπαιδευτικά μας προγράμματα: τους ενήλικες 65+, τη διαπολιτι διαπολιτισμική χορωδία, τη διαπολιτισμική ορχήστρα κ.λπ. Η ανάθεση αφορά ένα έργο μουσικού θεάτρου κοντά στη φόρμα της όπερας, το οποίο θα παρου παρουσιαστεί στην Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος». Αυτό, πέρα από το γεγονός ότι με ενδιαφέρει καλλιτεχνικά, με συγκινεί και με προκαλεί, και πιστεύω ότι αν το πετύχω, θα φύγω από τον ορ οργανισμό πιο ήρεμος. Θα έχει ικανοποιηθεί η βα βαθύτερή μου ανάγκη για τη συνύπαρξη-σύμπραξη αυτών των τριών σε μία και μόνη δύναμη. Η με μεγάλη σκηνή δεν είναι μόνο για όπερα. Είναι ρίσκο, που όμως θα το πάρουμε.Μια τέτοια σύμπραξη διαφορετικών πραγμάτων και αντιλήψεων πάντα κάπου σκαλώνει. Αισθάνομαι ότι υπάρχει μια τάση να περιχαρακώνεται ο καθένας στα όριά του είκαι να μην επικοινωνεί με τον δίπλα, είτε γιατί εί ναι δύσκολο είτε γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι. Ελπίζω ότι ένα τέτοιο εγχείρημα θα πετύχει αρχικά σ’ εμάς, για να μας δώσει στη συνέχεια τη δυνατότητα να συμπράξουμε και με σοβαάλλους φορείς. Για την ώρα, το χτίζουμε με σοβα προετοιμασίρότητα, με τον απαιτούμενο χρόνο προετοιμασί ας και υψηλή ποιότητα. Είναι δύσκολο να πετύχει αυτή η σύμπραξη, γιατί αυτό που ξέρουμε, αυτό θα επαναλάβουμε. Ό,τι καινούργιο έρχεται, θέλει τεράστιο αγώνα να το φέρει κανείς εις πέρας. Αυτό είναι ένα σημείο καινούρπου μας δυσκολεύει, καθώς, ακόμα και καινούρ προσαρμογια πρόσωπα να φέρουμε, αυτά θα προσαρμο στούν γρήγορα στο παλιό σύστημα και πάλι δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν. Είναι πιο ισχυρή η δύσκοεσωτερική δομή του οργανισμού και είναι δύσκο λο να αφομοιωθεί οτιδήποτε καινούργιο. Συχνά βλέπεις ότι την ίδια στιγμή που σχεδιάζεις μια νέα καταστρέδιαδρομή υπάρχουν δυνάμεις που την καταστρέ Γ.Κ. φουν.
Το εκπαιδευτικό και κοινωνικό πρόγραμμα της ΕΛΣ έχει στόχο τη δημιουργική μάθηση ατόμων κάθε ηλικίας, φύλου και εθνικότητας και τη συμμετοχή τους στις μελλοντικές παραγωγές της. Η Εύη Νάκου, υπεύθυνη εκπαιδευτικών και κοινωνικών δράσεων της ΕΛΣ, παρουσιάζει το πρόγραμμα της νέας σεζόν.
2O19
και έχουν κάνει 6 συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους. Προσπαθούμε, γενικά, να δημιουργήσουμε συναυλιακούς χώρους σε πλατείες και δομές φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. Είναι μια χορωδία που λέει τραγούδια από τις χώρες προέλευσης των συμμετεχόντων. Φέτος, εγκαινιάζουμε μια συνεργασία με τη διαπολιτισμική χορωδία της Όπερας του Γκέτεμποργκ, στο πλαίσιο της οποίας θα κάνουμε ένα πρότζεκτ ανταλλαγής μουσικών και εμπειριών μέσα από καρτ-ποστάλ, που ονομάζουμε “Vocal Postcards”. Τον Μάιο θα κάνουμε από κοινού συναυλία με live streaming εδώ, στην Εναλλακτική Σκηνή, καθώς οι περισσότεροι δεν μπορούν να ταξιδέψουν από τη μία χώρα στην άλλη. Άρα, χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να τους φέρουμε κοντά. Ταυτόχρονα, ξεκινά μια διαπολιτισμική ορχήστρα ενηλίκων και αυτήν τη στιγμή αρχίζουμε ακροάσεις. Ζητάμε νέους μουσικούς να συμμετάσχουν σε αυτό, είτε ερασιτέχνες είτε επαγγελματίες, πολίτες όλων των χωρών που διαμένουν στην Αθήνα, ηλικίας από 18 μέχρι όσο πάει. Μια δράση μας, η οποία επίσης “τρέχει” τα δύο τελευταία χρόνια και συνεχίζει να μεγαλώνει, είναι τα εργαστήρια σε καταστήματα κράτησης. Υπάρχει ένα εργαστήριο μουσικής εδώ και δύο χρόνια στον Κορυδαλλό, στην ανδρική πτέρυγα, και ένα εργαστήρι χορού στις Γυναικείες Φυλακές Ελαιώνα Θηβών. Και στις δύο περιπτώσεις οι συμμετέχοντες είναι αυτοί που γράφουν τη μουσική ή συνθέτουν τη χορογραφία. Εκεί δεν πάμε να κάνουμε εκμάθηση ρεπερτορίου. Οι στίχοι και η μουσική είναι γραμμένα από τους συμμετέχοντες και αντίστοιχα οι χορογραφίες από τις συμμετέχουσες. Αυτό που αλλάζει φέτος είναι ότι επεκτεινόμαστε και σε φυλακές εκτός Αττικής. Ξεκινάμε στα Διαβατά Θεσσαλονίκης ένα εργαστήριο μουσικής και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, του χρόνου θα πάμε και στα Χανιά. Ένα μεγάλο κομμάτι των δράσεών μας έχει να κάνει με τους ανθρώπους 65 χρονών και άνω, επειδή εντοπίσαμε ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη σε αυτή την κατηγορία. Από πέρσι “τρέχει” ένα πρόγραμμα που λέγεται “Κιθάρα Express”, μέσω του οποίου οι συμμετέχοντες στην ουσία μαθαίνουν βασικές δεξιότητες στην κιθάρα και στο τραγούδι. Θα ξεκινήσουμε επίσης μια χορωδία με συμμετέχοντες από 65 και άνω. Επιχειρήσαμε και ένα διαγενεακό πρόγραμμα που αφορά τους ανθρώπους οι οποίοι ζουν στο Γηροκομείο Αθηνών. Τους φέραμε σε επαφή με ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες από τον οργανισμό Home Project, οι οποίοι κάνουν ένα μουσικοκινητικό πρόγραμμα. Ταυτόχρονα, όμως, επειδή το μουσικό θέατρο δεν είναι μια έννοια πολύ οικεία στην Ελλάδα −τι είναι θέατρο, τι μουσικό θέατρο, τι όπερα−, εμείς φέτος σχεδιάσαμε δύο προγράμματα μουσικού θεάτρου. Το ένα είναι σε συνεργασία με την “Αθήνα, πρωτεύουσα του βιβλίου 2018”, με τη “Σχεδία” και το ΚΥΑΔΑ. Καλούμε τον κόσμο να φτιάξει μια παράσταση μουσικού θεάτρου με αφορμή τις Αόρατες Πόλεις του Καλβίνο, ενώ το δεύτερο πρότζεκτ, με τίτλο “Η δική της ιστορία”, είναι και πάλι ένα εργαστήριο μουσικού θεάτρου, όπου από προσωπικές ιστορίες γυναικών σε διαδικασία επανένταξης θα φτιαχτεί μια παράσταση μουσικής και θεάτρου. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά φιλοξενούμε ένα εργαστήριο κίνησης προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρίες. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια ταυτότητα, η οποία να είναι πολυσυλλεκτική, όπως ακριβώς είναι και η Αθήνα, και γι’ αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα. Πολυσυλλεκτική ταυτότητα, αλλά ταυτόχρονα στοχευμένη».
Εύα Καρτερού
Εύη Νάκου: «Καθώς η όπερα είναι το είδος τέχνης που συγκεντρώνει πολλά επιμέρους καλλιτεχνικά είδη, όπως η σκηνογραφία, η ενδυματολογία, το θέατρο, η μουσική, ο χορός, στην αρχή κάναμε προγράμματα είτε μουσικά, είτε χορού, είτε θεάτρου κ.λπ. Πλέον διανύουμε την τρίτη μας σεζόν και γινόμαστε πιο στοχευμένοι σε σχέση με το θέατρο, το μουσικό θέατρο και την όπερα. Συνήθως, ο κόσμος, όταν ακούει “εκπαιδευτικά προγράμματα”, περιμένει προγράμματα για παιδιά, κάτι που δεν ισχύει για εμάς, καθώς από την πρώτη μας χρονιά θέλαμε να καλύπτουμε όλο και μεγαλύτερο ηλικιακό εύρος. Πέρα από αυτό, στον σχεδιασμό μας έπρεπε να λάβουμε υπόψη το κοινό που ήδη ερχόταν στην όπερα και το κοινό που δεν έχει πρόσβαση ή δεν γνωρίζει γι’ αυτήν. Έτσι, έχουμε προγράμματα που αφορούν από μικρά παιδιά μέχρι ανθρώπους 65 χρονών και άνω. Ως κατηγορίες, έχουμε τις εξής: παιδιά, έφηβοι, συνεργασία με σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, νέοι καλλιτέχνες - νέοι δημιουργοί, ενήλικες 65+ και ομάδες με χαμηλή προσβασιμότητα στις τέχνες. Σε σχέση με τα προγράμματα που αφορούν δημοτικά σχολεία, στόχος μας είναι να κάνουμε μια σύντομη εισαγωγή στην όπερα μέσω διαδραστικών προγραμμάτων, δηλαδή όχι μέσω μιας διάλεξης αλλά με ένα συμμετοχικό εργαστήριο. Για παράδειγμα, φέτος είκοσι σχολεία απ’ όλη την Αττική, από περιοχές με χαμηλή προσβασιμότητα στις τέχνες, από Ελευσίνα, Μάνδρα και Αχαρνές, έρχονται δύο φορές την εβδομάδα στη Λυρική, κάνουν εργαστήριο και ξεναγούνται στους χώρους και στο Πάρκο. Ταυτόχρονα, για πρώτη φορά και σε πανελλήνια πρεμιέρα, παρουσιάζουμε την όπερα κουκλοθεάτρου El retablo de Maese Pedro του Μανουέλ ντε Φάγια, η οποία θα ταξιδέψει σε 30 σχολεία της Αττικής. Όσον αφορά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πάμε λίγο πιο στοχευμένα και συνδυάζουμε το animation με την όπερα σε ένα πρόγραμμα που λέγεται “Αnimated Οpera”. Αυτό που προσπαθούμε σε όλες τις ηλικίες είναι να παρουσιάσουμε κομμάτια ρεπερτορίου της όπερας αλλά να ενθαρρύνουμε και την πρωτότυπη δημιουργία. Για παράδειγμα, θα παρουσιαστούν οι Γάμοι του Φίγκαρο του Μότσαρτ την άνοιξη στην Κεντρική Σκηνή. Ταυτόχρονα, θα “τρέξουμε” ένα εργαστήριο όπου στην ουσία καλούμε τα παιδιά που θα συμμετάσχουν να φτιάξουν τη δική τους βερσιόν της όπερας Οι γάμοι του Φίγκαρο, να γράψουν νέα μουσική, να φτιάξουν τα κοστούμια, δηλαδή να φτιάξουν μια “όπερα τσέπης” που θα παρουσιάσουν στο κοινό. Με δεδομένο ότι εργαζόμαστε σε αυτές τις εγκαταστάσεις, για μας ήταν πολύ σημαντικό να εστιάσουμε στην τεχνολογία, στη χρήση αυτής και των διαμεσικών εφαρμογών στα εργαστήριά μας. Για δεύτερη χρονιά φέτος “τρέχουμε” ένα εργαστήριο που λέγεται “Transmedia Labworks”, όπου, μέσα από ένα open call, καλέσαμε 18 καλλιτέχνες ήχου και εικόνας, οι οποίοι με αφορμή την Ηλέκτρα του Στράους καλούνται να προτείνουν εννοιολογικά, μουσικά και εικαστικά τη δική τους εκδοχή της συγκεκριμένης όπερας, μέσω πρωτότυπων οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων. Ένα άλλο κομμάτι αφορά τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, το πώς μπορεί κανείς να εντάξει είτε προσωρινούς είτε μόνιμους κατοίκους των Αθηνών από διαφορετικές κουλτούρες και χώρες στην κοινωνία. Οι τέχνες είναι ένα εργαλείο στα χέρια μας που υπερβαίνει το εμπόδιο της γλώσσας. Για τρίτη χρονιά φέτος έχουμε μια διαπολιτισμική χορωδία ενηλίκων. Αυτήν τη στιγμή οι συμμετέχοντες είναι από 15 διαφορετικές χώρες
H Εύα Καρτερού, καλλιτεχνική συντονίστρια παραγωγής εκπαιδευτικών και κοινωνικών δράσεων.
18.10.18 – lifo
27
Ο Κύκλος «Μάνος Χατζιδάκις», μέσα από την παρουσίαση γνωστών και ανέκδοτων έργων του, φωτίζει την πολυσχιδή προσωπικότητα του μεγάλου συνθέτη.
28 lifo – 18.10.18
Αν και το έργο του Μάνου το έχουμε στη σκέψη μας ως μια ζωντανή ανάμνηση, τα τελευταία χρόνια βλέπω ότι η πολυδιάστατη και τόσο επιδραστική προσωπικότητά του κάποια στιγμή φθίνει και ξεχνιέται. Αυτό με προβληματίζει και προσωπικά με στενοχωρεί. Έτσι σκεφτήκαμε να επαναπροσδιορίσουμε την ίδια την ουσία της πολυδιάστατης εργασίας του πάνω στη μουσική μέσα από κάποια έργα του, είτε γνωστά, είτε λιγότερο γνωστά, είτε εντελώς άγνωστα. Αυτός είναι ο ένας άξονας του Κύκλου «Μάνος Χατζιδάκις». Ο δεύτερος είναι ο επαναπροσδιορισμός των ερμηνειών των έργων του, κάτι που είναι εξίσου σημαντικό. Παράλληλα, φροντίζουμε να γίνουν όλα αυτά σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι ασφαλές, διότι έχει την οντότητα του λυρικού θεάτρου, σε μια αίθουσα με κατάλληλη ακουστική, με μια αξιόλογη ορχήστρα, σωστούς ερμηνευτές και έναν οργανισμό που μπορεί να αισθανθεί και να προχωρήσει το εγχείρημα. Βέβαια, το σημαντικότερο είναι ότι όλα αυτά τα κάνουμε με τη σύμπραξη και τη συμπαράσταση του Γιώργου Χατζιδάκι. Ο Γιώργος, εκτός από την αγάπη και τη φροντίδα για το χατζιδακικό σύμπαν, έχει συγκλονιστική μνήμη, θυμάται τα πάντα από τη ζωή του με τον Μάνο, κι αυτό μας δημιουργεί την ασφάλεια ότι το έργο του δεν θα παραπέσει, δεν θα καταστραφεί, δεν θα παρερμηνευτεί. Την ίδια στιγμή, υπάρχει ένας πολύ μεγάλος όγκος του έργου του που δεν έχει γραφτεί ποτέ σε παρτιτούρα, αλλά υπάρχει μόνο σε ηχογραφήσεις. Αυτήν τη στιγμή έχουμε στη Λυρική τρία άτομα τα οποία ασχολούνται με το dictée (την καταγραφή των έργων αυτών σε παρτιτούρα), οπότε το πρωτότυπο αποτυπώνεται με σωστό τρόπο και επιτρέπει την παρουσίασή του από τις επόμενες γενιές. Ένα άλλο ενδιαφέρον κομμάτι είναι η μεταμόρφωση αυτού του ήδη υπάρχοντος υλικού σε ένα άλλο είδος, η μετάπραξη, η μετασύνθεσή του. Αυτό θα γίνει με τον «Μεγάλο Ερωτικό» και τη διασκευή για baroque ensemble στην αγγλική γλώσσα, με όργανα εποχής και τραγουδιστές που υπηρετούν αυτό το είδος. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει η μουσική του Χατζιδάκι να παιχτεί σε όλο τον κόσμο και να υπάρξει μετά από εμάς. Ένα μέρος από αυτά τα έργα δεν έχει εκδοθεί ποτέ. Αρκετά δεν τα έχει ακούσει κανείς, γιατί δεν είχαν παιχτεί δημόσια. Δύο από τους αυτοσχεδιασμούς για πιάνο που είχε κάνει στη Ρώμη το 1970 τους παρουσιάσαμε πέρυσι σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στην Εναλλακτική Σκηνή. Τον Φεβρουάριο, επίσης στην Εναλλακτική Σκηνή, θα παρουσιάσουμε τρεις κύκλους τραγουδιών, τον «Κοινό Βίο», τους «Παίδες επί Κολωνώ» και τα «Τραγούδια της Αμαρτίας». Μάλιστα, τα υπέροχα «Τραγούδια της Αμαρτίας» σε ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου, που ήταν μέρος της παράστασης Ενός λεπτού σιγή που κάναμε με την Ομάδα Εδάφους το 1995, θα τα ερμηνεύσει ένας θαυμάσιος νέος τραγουδιστής, ο Πάρης Κιμιώνης, τον οποίο ανακαλύψαμε σε μια από τις πρόσφατες ακροάσεις που κάναμε για τον Κύκλο Χατζιδάκι. Τον ερχόμενο Μάρτιο, στην Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» θα παρουσιάσουμε αφιέρωμα με δύο κινηματογραφικές σουίτες του Χατζιδάκι,
το «Sweet Movie» και το «Martlet’s Tale», το οποίο δεν έχει εκδοθεί ποτέ και θα παιχτεί σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση. Φέτος, για πρώτη φορά, στις 23 Οκτωβρίου, την ημέρα γενεθλίων του Μάνου, κάνουμε ένα ολοήμερο αφιέρωμα σε όλους μας τους χώρους στο ΚΠΙΣΝ, το οποίο επιθυμούμε να φωτίσει την πολυσχιδή προσωπικότητά του και το έργο του μέσα από διαφορετικές ερμηνευτικές κατευθύνσεις. Στο αφιέρωμα που ονομάσαμε «Χρόνια πολλά, κύριε Χατζιδάκι» έχουμε συναυλία με τους λυρικούς τραγουδιστές μας. Η ερμηνεία των τραγουδιών του σε ένα διαφορετικό ερμηνευτικό πλαίσιο σαν κι αυτό είναι κάτι που ο ίδιος πρόσεχε πάντα πάρα πολύ και πολλές φορές απέφευγε. Εμείς το φωτίζουμε με πολλή προσοχή, γιατί θεωρούμε ότι το να μεταφέρεις το έντεχνο ή το λαϊκό στοιχείο στο κλασικό έχει ενδιαφέρον. Επίσης, ο βαρύτονός μας Διονύσης Σούρμπης θα ερμηνεύσει τον «Καπετάν Μιχάλη». Η Ντόρα Μπακοπούλου, η οποία είχε προσωπική και στενή επαφή με τον Χατζιδάκι, θα ερμηνεύσει πιανιστικά του έργα. Η μεγάλη έκπληξη είναι ότι θα φέρουμε στην Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» τέσσερα συγκροτήματα από το Schoolwave. Οι νέοι μουσικοί παίρνουν κομμάτια του Χατζιδάκι, τα μεταμορφώνουν και τα μεταπλάθουν σε κάτι προσωπικό τους μέσα από διάφορα είδη, είτε αυτό είναι χιπχοπ, είτε πολυφωνικό ροκ, είτε αμιγώς ροκ προς heavy metal. Παίρνουν τη μουσική του Χατζιδάκι, την προσαρμόζουν στο είδος τους και μάλιστα μέσα από μια ερμηνεία απόλυτα νεανική, γιατί είναι μαθητές γυμνασίου και λυκείου. Παράλληλα, η παιδική μας χορωδία θα ερμηνεύσει έξω, στην Αγορά, τον «Μάνο των παιδιών», ένα νέο πρότζεκτ που ξεκινάμε και θέλουμε να αναπτύξουμε για να φέρουμε το έργο του κοντά στα παιδιά. Το φωνητικό κουαρτέτο «Γιασεμί», η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού και μια μεγάλη συναυλία με τη Γιώτα Νέγκα συμπληρώνουν το πρόγραμμα του αφιερώματος. Η Νέγκα φέρνει το πιο λαϊκό κομμάτι, σε μια απίστευτη ερμηνεία, η οποία με έναν αυθεντικό λαϊκό τρόπο επικοινωνεί τη μουσική του Χατζιδάκι σήμερα. Γ.Κ.
ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
ίναι πολύ σημαντικός για μένα ο Κύκλος «Μάνος Χατζιδάκις», γιατί αισθάνομαι ότι ο μύθος του Χατζιδάκι βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο, λόγω της εποχής. Σήμερα, οι νεότεροι μπορεί να έχουν μια εικόνα για τη μουσική του μέσα από κάποιο τραγούδι, αλλά δεν γνωρίζουν τη μεγάλη εικόνα της προσωπικότητάς του. Μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε άρτια μουσική σκέψη, πολιτική στάση σε ό,τι συνέβαινε και ένα όραμα το οποίο πραγματοποιούσε με διάφορους τρόπους, όπως το Τρίτο Πρόγραμμα, οι ορχήστρες που έφτιαχνε και αρκετά άλλα. Φυσικά, είχε και κόσμο που τον ακολουθούσε πιστά, ένα πολυπληθές κοινό που είναι πια μεγάλο σε ηλικία, γεγονός που δεν βοηθά να συνδεθεί με τους νέους η αιώνια νεότητα αυτού του ανθρώπου. Στις πολύτιμες εκείνες στιγμές που τον συναναστράφηκα, αισθανόμουν ότι είχε διαρκώς στο μυαλό του το επόμενο βήμα, όχι μόνο στη μουσική αλλά σε όλα τα επίπεδα. Και μάλιστα σε ένα κλειστό αστικό περιβάλλον, στο οποίο, για εκείνη την εποχή, ήταν πρωτοφανές το ότι επέβαλλε τους δικούς του όρους. Αυτό δημιουργούσε πάρα πολλές αντιδράσεις, γιατί και η γλώσσα του είχε τεράστια δύναμη – ο λόγος του ήταν πολλές φορές σαν οξύ. Θυμάστε τα σχόλιά του, τον τρόπο που αντιμετώπιζε την κατάσταση του «αυριανισμού», τον φόβο του φασισμού κ.λπ.
φωτογραφιεσ: αρχειο μανου χατζιδακι
2O18
Ε
ΚΥΚΛΟΣ
2O19
ΞΕΝΟΙ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Tα διεθνούς φήμης ονόματα που θα συνεργαστούν με την ΕΛΣ τη νέα σεζόν.
Φανί Αρντάν + Μιλένα Κανονέρο Η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει αναθέσει τη σκηνοθεσία του αριστουργήματος του Σοστακόβιτς Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ στη Φανί Αρντάν, μια σπουδαία μορφή του γαλλικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Η σταρ των εξήντα ταινιών, των τριάντα θεατρικών, η μούσα του Τριφό, η πρωταγωνίστρια του Τζεφιρέλι και του Πολάνσκι, η μοναδική «γυναίκα της διπλανής πόρτας» με τον Ντεπαρτιέ, συνεργάζεται για πρώτη φορά με την ΕΛΣ μετά την πρώτη της σκηνοθεσία σε έργο μουσικού θεάτρου, το Passion του Ζόντχαϊμ, στο Θέατρο του Σατλέ στο Παρίσι το 2016. Για την παραγωγή αυτή η Αρντάν συστήνει στο ελληνικό κοινό τη διάσημη ενδυματολόγο Μιλένα Κανονέρο. Η Κανονέρο έχει κερδίσει τέσσερα Όσκαρ (με τον Μπάρι Λίντον του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, τους Δρόμους της φωτιάς του Χιου Χάντσον, τη Μαρία Αντουανέτα της Σοφία Κόπολα και το Ξενοδοχείο Grand Budapest του Γουές Άντερσον), έχει υπογράψει κοστούμια για διάσημες ταινίες (μεταξύ άλλων, για το Κουρδιστό Πορτοκάλι, το Εξπρές του Μεσονυχτίου, το Πέρα από την Αφρική κ.ά.), αλλά και για σπουδαίες παραγωγές όπερας στη Μετροπόλιταν Όπερα, την Όπερα του Παρισιού, τη Σκάλα του Μιλάνου, το Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, την Κρατική Όπερα Βιέννης κ.λπ.
Λα Φούρα ντελς Μπάους + Κάρμεν Τζανναττάζιο Η Νόρμα, μια όπερα απολύτως και πολλαπλά συνδεδεμένη με την Ελλάδα, θα ξαναζωντανέψει στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2019, σε σκηνοθεσία του Κάρλους Παντρίσσα της ομάδας των Ισπανών Λα Φούρα ντελς Μπάους. Ο Κάρλους Παντρίσσα είναι ένας από τους έξι καλλιτεχνικούς διευθυντές της διάσημης κολεκτίβας των Φούρα ντελς Μπάους από τη Βαρκελώνη. Από το 1979 που ιδρύθηκαν έως σήμερα, οι Φούρα ντελς Μπάους έχουν ασχοληθεί με κάθε μορφή των παραστατικών τεχνών: από το θέατρο δρόμου ως το ψηφιακό θέατρο και από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης ως την όπερα, στην οποία μοιάζει να βρήκαν την ιδανική μορφή έκφρασής τους. Τα στοιχεία που έκαναν τους Φούρα ντελς Μπάους μοναδικούς και περιζήτητους σε κάθε γωνιά του πλανήτη είναι η επιθυμία τους να καταργήσουν τα όρια ανάμεσα στη σκηνή και το κοινό, καθώς και η αέναη αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης. H λίστα των συνεργασιών τους με σπουδαία λυρικά θέατρα και φεστιβάλ είναι ατελείωτη (Όπερα του Παρισιού, Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, Φεστιβάλ Σάλτσμπουργκ, Τεάτρο Ρεάλ Μαδρίτης, Αρένα της Βερόνας, Βρυξέλλες, Άμστερνταμ, Δρέσδη, Λυών, Ρώμη, Φρανκφούρτη, Σίδνεϊ, Μόναχο, Μπολόνια, Χιούστον κ.α.), ενώ επίσης ατελείωτα είναι τα δημοσιεύματα και τα πρωτοσέλιδα στις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου. Τον ιδιαιτέρως απαιτητικό ρόλο του τίτλου θα ερμηνεύσει η διάσημη Ιταλίδα σοπράνο Κάρμεν Τζανναττάζιο, η οποία διαγράφει σπουδαία καριέρα στα λυρικά θέατρα όλου του πλανήτη. Ξεκίνησε από το Μιλάνο, κέρδισε τον διαγωνισμό Οπεράλια που οργανώνει ο Ντομίνγκο και έχει τραγουδήσει από τη Σκάλα του Μιλάνου έως τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου και από τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης έως τη Βιέννη, το Λος Άντζελες, το Βερολίνο, τη Βενετία, το Παρίσι κ.α.
Νάτσο Ντουάτο H πρώτη συνεργασία του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τον σπουδαίο Ισπανό χορογράφο Νάτσο Ντουάτο, ο οποίος, με μοναδική ευαισθησία απέναντι στις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, υπογράφει μια σπουδαία παράσταση χορού για τη φθορά της ψυχής με τίτλο Herrumbre (Σκουριά). Για τον Ντουάτο αφετηρία γι’ αυτό το μπαλέτο υπήρξε μια φωτογραφία από τις φυλακές του Γκουαντάναμο που δείχνει τους φυλακισμένους πεσμένους στο έδαφος σαν ζώα. Στη χορογραφία του μεταμορφώνει σε κινήσεις τις εικόνες βίας που προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Σκοπός του είναι να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο γύρω από ένα ζήτημα που θα έπρεπε να μας αφορά όλους: ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους άλλους καθορίζει εξ ολοκλήρου το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι πραγματικά. Η διαδοχή των εντυπωσιακών σκηνών, καθεμία πιο βίαιη από την προηγούμενη, με ανθρώπους ταπεινωμένους και τρομοκρατημένους σε μια σκληρή φυλακή, αποτελεί μια σπουδαία δήλωση του χορογράφου ενάντια σε κάθε μορφή τρομοκρατίας. Ο Ντουάτο γεννήθηκε στη Βαλένθια το 1957 και σπούδασε στη Σχολή Ράμπερτ του Λονδίνου και στη Σχολή Μούντρα του Μορίς Μπεζάρ στις Βρυξέλλες. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Αμερικανικό Κέντρο Χορού Άλβιν Έιλι της Νέας Υόρκης και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του το 1980 στα διάσημα Μπαλέτα Κούλμπεργκ της Στοκχόλμης. Υπήρξε για είκοσι συναπτά έτη καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας, το οποίο κατάφερε να κάνει περιζήτητο σε όλο τον κόσμο για την ποιότητα και το ρεπερτόριό του. Από το 2014 είναι γενικός και καλλιτεχνικός διευθυντής και του Κρατικού Μπαλέτου του Βερολίνου, θέση την οποία θα έχει έως το 2019, οπότε θα τον διαδεχτούν η Σάσα Βαλτς και ο Γιοχάνες Όχμαν.
Δάφνις Κόκκινος, Μάρκο Γκαίκε Με τις ιδέες και τις κατακτήσεις του ο Ίγκορ Στραβίνσκι όχι μόνο επηρέασε βαθύτατα τους συνθέτες της εποχής του και συνολικά τη μουσική πρωτοπορία των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στις μουσικές εξελίξεις του, αποκτώντας παγκόσμια φήμη μέσα από μια σειρά μπαλέτων για τα οποία συνέθεσε τη μουσική. Στο τριπτύχο Στραβίνσκι Από τη Ρωσία με αγάπη, ο σπουδαίος Έλληνας χορευτής της Πίνα Μπάους και του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, Δάφνις Κόκκινος, χορογραφεί για πρώτη φορά ένα από τα έργα που συνδέθηκαν μοναδικά με την Πίνα Μπάους, την Ιεροτελεστία της άνοιξης. Ο διακεκριμένος Γερμανός Μάρκο Γκαίκε χορογραφεί το Τραγούδι του αηδονιού. Έχει υπάρξει φιλοξενούμενος χορογράφος στα Μπαλέτα της Στουτγάρδης και του Ρότερνταμ, καθώς και συνεργαζόμενος χορογράφος στο Netherlands Dans Theater. Έχει δημιουργήσει πάνω από εξήντα χορογραφίες, οι οποίες έχουν παρουσιαστεί σε όλες τις γωνιέ του πλανήτη, από το Τελ Αβίβ και το Σάο Πάολο μέχρι τον Καναδά, τη Μόσχα και τη Ζυρίχη. Ο πολυβραβευμένος χορογράφος αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Μπαλέτου του Ανοβέρο από τη σεζόν 2019/20. Τους Γάμους χορογραφεί ο διευθυντής του μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνος Ρήγος.
18.10.18 – lifo
29
2O18 30 lifo – 18.10.18
2O19 Σπουδαστές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της ΕΛΣ 18.10.18 – lifo
31
Ακύλλας Καραζήσης
Θέμελης Γλυνάτσης
32 lifo – 18.10.18
ΣΕ ΠΟΛΥ ΦΙΛΟΔΟΞΕΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ
φτηκε το 1967. Ο συνθέτης όμως δούλεψε ξανά το υλικό του το 1986. Στην καινούργια εκδοχή, υπό τον τίτλο Λευκό Ρόδο, η δράση παύει να είναι γραμμική και οι χαρακτήρες περιορίζονται στα δύο αδέλφια Σολ. Με πυρήνα την αναμονή των Σολ πριν από την εκτέλεσή τους, ο Τσίμμερμαν πλάθει ένα έργο μουσικού θεάτρου όπου η ιστορική αναπαράσταση δίνει τη θέση της σε μια σπαρακτική, βαθιά προσωπική εξερεύνηση της ηθικής, του θανάτου και της πολιτικής ευθύνης. Η περίφημη Κερένια Κούκλα, το μυθιστόρημα με το οποίο ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος έφερε έναν διαφορετικό αέρα στην ελληνική λογοτεχνία των αρχών του 20ού αιώνα, γίνεται όπερα από τον διακεκριμένο συνθέτη Τάσο Ρωσόπουλο μετά από παραγγελία της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, σε λιμπρέτο του Γιάννη Σβώλου και σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα (7, 8, 15, 16, 17, 21-23/3/19). Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ Once, ο απόλυτος θρίαμβος του Μπρόντγουεϊ, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μια μεγάλη παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ. Σε κείμενο του Έντα Ουόλς, μουσική και στίχους των Γκλεν Χάνσαρντ και Μαρκέτα Ιργκλόβα, βασίζεται στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία, της οποίας το σενάριο και τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο Τζων Κάρνεϋ. Μια σύγχρονη ιστορία αγάπης ζωντανεύει επί σκηνής μέσα από υπέροχα τραγούδια, όπως το βραβευμένο με Όσκαρ «Falling Slowly», με ένα εξαιρετικό καστ ταλαντούχων ηθοποιών, μουσικών και τραγουδιστών της νέας γενιάς. Ένας ύμνος για την πίστη στα όνειρα και στη δύναμη της μουσικής. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ακύλλας Καραζήσης (20-23, 26-30/12/18 & 2-4, 5, 9, 10-13, 16-20/1/19).
Θωμάς Μοσχόπουλος
βασισμένη στη Μήδεια του Μποστ, σε μουσική διεύθυνση Ηλία Βουδούρη. Απολύτως συνειδητά, ο Κύκλος «Operetta restart» ξεκινά με τη Μήδεια του Μποστ, μια και πρόκειται για ένα ουσιαστικά ρηξικέλευθο έργο, το οποίο, μετά τη μελοποίηση και την παρουσίασή του ως οπερέτας, θα αποκτήσει μια νέα διάσταση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Μποστ κατάφερε να δημιουργήσει ένα εντελώς προσωπικό και αναγνωρίσιμο σατιρικό ύφος ως σκιτσογράφος, κειμενογράφος, θεατρικός συγγραφέας αλλά και ζωγράφος. Η ανορθόδοξη χρήση της γλώσσας και τα σκοπίμως ανορθόγραφα κείμενά του είχαν στόχο να αποδομήσουν την καθαρεύουσα και να καθιερώσουν τη δημοτική γλώσσα. Η σάτιρα του Μποστ έβαζε στο στόχαστρό της τον μικροαστό Έλληνα των μεταπολεμικών δεκαετιών, τον καθωσπρεπισμό, την ημιμάθεια, τον νεοπλουτισμό, την ξενομανία, τις έντονες ταξικές αντιθέσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, καθώς και την ελληνική πολιτική ζωή. Το κείμενο της Μήδειας, σε δεκαπεντασύλλαβο, έχει ως αφετηρία τη γνωστή τραγωδία του Ευριπίδη, την οποία ο Μποστ ανατρέπει με την καυστική και καίρια ματιά του, μιλώντας για μια γυναίκα που θέλει να σκοτώσει τα παιδιά της όχι τόσο για να εκδικηθεί τον Ιάσονα που την απατά όσο επειδή τα παιδιά είναι τεμπέλικα, ακόλαστα και «δεν παίρνουνε τα γράμματα». Στις 3, 4, 8, 10, 11, 15, 17, 18/11/18 ο Θέμελης Γλυνάτσης θα σκηνοθετήσει το Λευκό Ρόδο του Ούντο Τσίμμερμαν, σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου. «Δεν θα σιωπήσουμε, είμαστε η κακή σας συνείδηση, το Λευκό Ρόδο δεν θα σας αφήσει σε ησυχία…». Με αυτές τις φράσεις κλείνει η τέταρτη προκήρυξη της αντιχιτλερικής φοιτητικής ομάδας «Το λευκό ρόδο» (Die weisse Rose) που σχηματίστηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Η συγκεκριμένη προκήρυξη ήταν και η αφορμή για τη σύλληψη των πρωτεργατών της ομάδας, του Χανς Σολ και της αδελφής του Σόφι. Μετά από πολύωρη ανάκριση από την Γκεστάπο, τα αδέλφια εκτελέστηκαν στην γκιλοτίνα στις 22 Φεβρουαρίου 1943. Αυτό είναι το ιστορικό πλαίσιο της ομώνυμης όπερας του Ούντο Τσίμμερμαν, η πρώτη εκδοχή της οποίας γρά-
Αλέξανδρος Ευκλείδης
Σίμος Κακάλας
2O18
Την όπερα Μανόν του Ζυλ Μανέ (στον Κύκλο «Γαλλική Όπερα») σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Πόρτα, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού - Κλεάντε Ρούσσο. Μία από τις διασημότερες όπερες του γαλλικού ρεπερτορίου, βασισμένη στο μυθιστόρημα του αβά Πρεβώ, που εξιστορεί τον άτυχο έρωτα του ιππότη Ντε Γκριέ για τη Μανόν, την περιπετειώδη ζωή της κοπέλας, την αγάπη της για την πολυτέλεια και τον θάνατό της σε εξαθλίωση, παράλληλα με την προσπάθεια του Ντε Γκριέ να κρατηθεί μακριά της (12, 14, 16, 19, 21, 23, 26, 30/12/18). Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης , καλλιτεχνικός διευθυντής της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σκηνοθετεί τους Γάμους του Φίγκαρο του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, στον Κύκλο «Μότσαρτ», σε μουσική διεύθυνση Μάριου Παπαδόπουλου - Γιώργου Μπαλατσινού. Βασισμένοι στην κωμωδία του Μπωμαρσαί Μια τρελή ημέρα ή Οι γάμοι του Φίγκαρο, πρωτοπαρουσιάστηκαν στη Βιέννη το 1786, τρία χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Το κείμενο απηχεί την ταραχώδη εκείνη εποχή και την ένταση στις σχέσεις των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων: του κόμη και της κόμισσας και των υπηρετών τους Σουζάννας και Φίγκαρο. Η αριστουργηματική μουσική του Μότσαρτ σκιαγραφεί με λιτά μέσα τον χαρακτήρα κάθε προσώπου. Εκτός από τις συνήθεις άριες για κάθε ρόλο και τα μεταξύ τους ντουέτα, ο συνθέτης δημιουργεί σύνολα απίστευτης φαντασίας, όπως το περίφημο σεπτέτο της Β’ Πράξης: αρχικά ένα, στη συνέχεια δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι και, τελικά, επτά πρόσωπα συνομιλούν κατά τη διάρκεια ενός συναρπαστικού μουσικού μέρους, το οποίο διαρκεί είκοσι λεπτά, χωρίς να χάνει την ευκρίνεια και τη δύναμή του. Πάνω απ’ όλα, όμως, πρόκειται για ένα έργο του οποίου οι χαρακτήρες είναι κατεξοχήν ανθρώπινοι, με όλες τους τις όψεις, τις θετικές αλλά και τις σκοτεινές, να προβάλλονται ισότιμα στο φως (23, 27, 29, 31/3 & 12, 14, 17, 20/4/19). Ο Γιάννης Σκουρλέτης - bijoux de kant επιστρέφει στην ΕΛΣ τον Ιούνιο του 2019 με την οπερέτα του Νίκου Κυπουργού Μήδεια,
Γιάννης Σκουρλέτης - bijoux de kant
ΕΛΛΗΝΕΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ
ΚΥΚΛΟΣ «ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ», ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΝΕΟΝ: ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΘΕΣΗ, ΝΙΚΟΣ ΝΑΥΡΙΔΗΣ
Το πρόγραμμα «The artist on the composer» είναι μια μακροπρόθεσμη συνεργασία μεταξύ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ (www.neon. org.gr), η οποία επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ εικαστικών τεχνών και όπερας. Το πρόγραμμα διασυνδέει πρωτοπόρους σύγχρονους εικαστικούς και σκηνοθέτες ή/και παραγωγούς ταινιών με τη «ζωντανή» εκτέλεση ορχηστρικής μουσικής. Μέσα από έργα που αποτελούν καρπούς νέων αναθέσεων κάθε καλλιτέχνης συνομιλεί με το έργο ενός κλασικού συνθέτη, απαλλαγμένος από τις συνήθεις οπερατικές συμβάσεις και την αφήγηση, πραγματοποιώντας άνοιγμα προς ένα κοινό που μπορεί να μην έχει ασχοληθεί προηγουμένως με την όπερα. Εκτυλισσόμενη μέσα στη σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου δεν θα υπάρχουν σκηνικά και κοστούμια, η αφηρημένη αυτή αλληλεπίδραση ενδυναμώνεται από το στοιχείο που λείπει, επιτρέποντας στις ατομικές απαντήσεις των καλλιτεχνών να ωθήσουν τη μουσική εκτέλεση και το κοινό σε νέες και διαφορετικές κατευθύνσεις. Η πρώτη ανάθεση έχει γίνει στον Έλληνα καλλιτέχνη Νίκο Ναυρίδη. Γεννημένος στην Αθήνα, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τέχνη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, όπου και είναι καθηγητής από το 2008. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μεταξύ των επιλεγμένων εκθέσεών του συγκαταλέγονται οι εξής: ANTIDORON, Συλλογή ΕΜΣΤ, documenta 14, Μουσείο Fridericianum, Κάσσελ (2017) / «No country for young men. Contemporary Greek art in time of Crisis», Bozar, Κέντρο Καλών Τεχνών, Βρυξέλλες (2014) / «A thousand doors», Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Αθήνα, ΝΕΟΝ & Whitechapel Gallery (2014) κ.ά. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στις διεθνείς Μπιενάλε της Βενετίας (2001 & 2005), της Κωνσταντινούπολης (1997), του Σάο Πάολο (1996) και της Σάντα Φε, στο Νέο Μεξικό (1999). 5/1/19, 3 & 10/2/19. Ώρες έναρξης: 18.30 & 21.00 Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Ζιάβρας, με την ορχήστρα της ΕΛΣ
ON THE
THE ARTIST
COMPOSER 18.10.18 – lifo
33
Γιώργος Ζιάβρας
Πιερ Ντυμουσσώ
Στάθης Σούλης
Μιχάλης Παπαπέτρου
Ένας από τους πλέον υποσχόμενους μαέστρους της νέας γενιάς που έχει μαθητεύσει πλάι σε σπουδαίους αρχιμουσικούς, έχει αποσπάσει μια σειρά διεθνών σημαντικών βραβείων και έχει διευθύνει σημαντικές ορχήστρες και παραγωγές όπερας σε ευρωπαϊκά λυρικά θέατρα, μετά τον περσινό Μαγικό Αυλό, έρχεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή για να διευθύνει τους Γάμους του Φίγκαρο του Μότσαρτ (Μάρτιος-Απρίλιος 2019, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος») και τη Νόρμα του Μπελλίνι (Ιούνιος 2019, Ωδείο Ηρώδου Αττικού).
Μετά τον περσινό Καρυοθραύστη, ο Γιώργος Ζιάβρας έρχεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή για να διευθύνει το πρόγραμμα εικαστικών εγκαταστάσεων «The artist on the composer» (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2019, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος»). Ζει και εργάζεται στην Κολωνία, όπου είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της Sinfonietta 104, μιας συμφωνικής ορχήστρας νέων. Έχει διευθύνει παραγωγές όπερας, οπερέτας, μπαρόκ ρεπερτόριο αλλά και σύγχρονη μουσική.
Γάλλος μαέστρος, μουσικός διευθυντής του Εnsemble Furians. Πραγματοποίησε σπουδές διεύθυνσης ορχήστρας στο Κονσερβατόριο του Παρισιού και συνέχισε τη μετεκπαίδευσή του στο PSPBB. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, το ρεπερτόριό του είναι ευρύτατο και εκτείνεται από τον 18ο ως τον 21ο αιώνα. Έχει διευθύνει όπερες και μπαλέτα σε σημαντικά λυρικά θέατρα της Γαλλίας, συμπράττοντας με σημαντικές ορχήστρες, μουσικά σύνολα, λυρικούς τραγουδιστές και συνθέτες. Τη σεζόν 18/19 θα διευθύνει στην ΕΛΣ τη Λουτσία ντι Λαμμερμούρ του Ντονιτσέττι (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2019, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος»).
Σπούδασε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με ειδίκευση στη Διεύθυνση Ορχήστρας, υπό την καθοδήγηση και εποπτεία του Μίλτου Λογιάδη. Έχει συνεργαστεί με τις πιο σημαντικές ελληνικές ορχήστρες και τη σεζόν 2018/19 θα διευθύνει στη ΕΛΣ τον Σιμόν Μποκκανέγκρα του Βέρντι (Ιανουάριος 2019, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος»).
Σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Ελληνικό Ωδείο και Μουσικολογία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διευθύνει ελληνικές και ξένες ορχήστρες, ενώ διακρίθηκε στον διεθνή διαγωνισμό «Δημήτρης Μητρόπουλος». Τη σεζόν 2018/19 στη ΕΛΣ θα κάνει μουσική διδασκαλία και διεύθυνση στο Αηδόνι του αυτοκράτορα (Οκτώβριος 2018-Ιανουάριος 2019, Εναλλακτική Σκηνή), ενώ θα διευθύνει και τις παραγωγές των Νέων της Όπερας (άνοιξη 2019).
ΑΡΧΙΜΟΥΣΙΚΟΙ
2O18
Γιώργος Μπαλατσινός
34 lifo – 18.10.18
ΝΕΟΙ
Ο Στάθης Σούλης, αριστερά, και ο Μιχάλης Παπαπέτρου.
Μαζί με τους καταξιωμένους αρχιμουσικούς της ΕΛΣ Λουκά Καρυτινό, Ηλία Βουδούρη και Νίκο Βασιλείου, και πλάι στους διακεκριμένους Βασίλη Χριστόπουλο, Ζωή Τσόκανου, Μάριο Παπαδόπουλο, Μάρκελλο Χρυσικόπουλο και Ανδρέα Τσελίκα, μια νέα γενιά μαέστρων έρχεται να δώσει το δικό της στίγμα στις φετινές παραγωγές της Λυρικής.
H ΕΛΣ παρουσιάζει δύο σπουδαίες όπερες σε συνεργασία με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου
2O19
OPERA
ROYAL
HOUSE Στο πλαίσιο της συνεργασίας με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, η Εθνική Λυρική Σκηνή θα παρουσιάσει δύο παραγωγές, τον Σιμόν Μποκκανέγκρα του Τζουζέππε Βέρντι και τη Λουτσία ντι Λαμμερμούρ του Γκαετάνο Ντονιτσέττι. Με τον Σιμόν Μποκκανέγκρα ο Τζουζέππε Βέρντι έπλασε έναν από τους εντυπωσιακότερους ρόλους για φωνή βαρύτονου. Μέσα από το στόμα του ιστορικού δόγη της Γένοβας ο Βέρντι μπόρεσε να εκφράσει την πολιτική του σκέψη και τα ιδανικά του για μια Ιταλία ενωμένη, μακριά από αδελφοκτόνους πολέμους. Η όπερα γράφηκε το 1857 και ο Βέρντι επανήλθε το 1881, αναθεωρώντας την και προσθέτοντας ορισμένες αριστουργηματικές σκηνές, βασισμένες σε επιστολές του Πετράρχη, μία απευθυνόμενη στο ιστορικό πρόσωπο, τον δόγη της Γένοβας Σιμόνε Μποκκανέγκρα, και μία στον τότε δόγη της Βενετίας. Σήμερα, πλέον, ο Σιμόν Μποκκανέγκρα συγκαταλέγεται στις δημοφιλέστερες όπερες του συνθέτη. Στην εντυπωσιακή παραγωγή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου, ο Ελάιζα Μοσίνσκι επιχειρεί μια ιστορική σκηνοθεσία που εμπνέεται από την τέχνη και την αρχιτεκτονική της
Αναγέννησης. Το λάιτ μοτίφ της σκηνοθεσίας του είναι οι εικόνες της θάλασσας, οι οποίες επανέρχονται διαρκώς ως μια αναφορά στη θνητότητα. Για το ανέβασμα της παραγωγής το 2013 στο Λονδίνο οι «Times» έγραψαν ότι «αποτελεί τον καλύτερο φόρο τιμής για την επέτειο των 200 ετών από τη γέννηση του Βέρντι». Η Λουτσία ντι Λαμμερμούρ, τo αριστούργημα του ρομαντικού μπελ κάντο του Ντονιτσέττι αποτελεί την πρώτη και ιστορική συμπαραγωγή της ΕΛΣ με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, η οποία πραγματοποιήθηκε με δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η παραγωγή, σε σκηνοθεσία της σπουδαίας Βρετανίδας σκηνοθέτιδας Κέιτι Μίτσελ, έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο το 2016 και στην Αθήνα το 2018 με τεράστια επιτυχία. Η Κέιτι Μίτσελ επέλεξε να διεισδύσει στον κόσμο των γυναικών του 19ου αιώνα και να δει την πλοκή του έργου μέσα από τα μάτια της κεντρικής ηρωίδας. Ως αντίστιξη στον σκοτεινό, ανδροκρατούμενο κόσμο του Βορρά, όπως τον φαντάστηκε ο σερ Ουόλτερ Σκοτ, η Μίτσελ φέρνει στο προσκήνιο τη γυναικεία οπτική και τοποθετεί το
έργο συνολικά στο πλαίσιο της λογοτεχνίας της εποχής, στην ατμόσφαιρα έργων όπως εκείνα των αδελφών Μπροντέ. Στη Λουτσία ντι Λαμμερμούρ η σκηνή χωρίζεται στα δύο, καθώς η Μίτσελ προτείνει μια παράλληλη αφήγηση: από τη μία ο θεατής βλέπει όσα περιγράφονται στο λιμπρέτο της όπερας και από την άλλη «φωτίζονται» τα γεγονότα που συμβαίνουν παράλληλα, τα οποία καλύπτουν τα κενά της αφήγησης και αποκαλύπτουν τη γυναικεία πλευρά του έργου. Η Λουτσία αποτέλεσε την πρώτη συνεργασία της σπουδαίας σκηνοθέτιδας Κέιτι Μίτσελ με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου. Η πρεμιέρα δόθηκε την άνοιξη του 2016, προκαλώντας ιδιαίτερες συζητήσεις στο Λονδίνο για τη σκηνοθετική ματιά της Μίτσελ, ενώ, μερικούς μήνες αργότερα, η παραγωγή επαναλήφθηκε σημειώνοντας τεράστια επιτυχία, όπως και την πρώτη φορά. Μετά τις οκτώ sold out παραστάσεις στην Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» της ΕΛΣ και την ιδιαίτερη καλλιτεχνική επιτυχία, η Εθνική Λυρική Σκηνή επαναλαμβάνει την παραγωγή τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2019.
«Σιμόν Μποκκανέγκρα» του Τζουζέππε Βέρντι, 19, 20, 22, 23, 25, 26/1/19 «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, 24/2/19 & 3, 20, 22/3/19 Ώρα έναρξης: 20.00 (Κυριακές 18.30), Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
18.10.18 – lifo
35
2O18 36 lifo – 18.10.18
2O19 18.10.18 – lifo
37
2O18
Άννα Στυλιανάκη
Άρτεμις Μπόγρη
Υψίφωνος
Μεσόφωνος
Σπούδασε Μονωδία και Μελοδραματική στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Μουσική Ακαδημία Μονάχου με τη Δ. Ευαγγελάτου, ενώ ειδικεύτηκε στο λιντ με τον Χ. Ντόιτς. Πήρε υποτροφία από το Σωματείο «Μαρία Κάλλας» (2009) και τη Διεθνή Ένωση «Ρίχαρντ Βάγκνερ» (Μόναχο). Απέσπασε έπαινο στον διαγωνισμό Grand Prix Maria Callas (2014) και το τρίτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό «Μαρία Κράγια» (2015). Έχει εμφανιστεί στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Πορτογαλία και στην Ολλανδία, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους του ρεπερτορίου της όπερας και της οπερέτας. Τη σεζόν 2018/19 θα ερμηνεύσει τον ρόλο της Μαρία Μποκκανέγκρα στον «Σιμόν Μποκκανέγκρα» του Βέρντι, σε μουσική διεύθυνση Ζωής Τσόκανου, Στάθη Σούλη και σκηνοθεσία Ελάιτζα Μοσίνσκι (Royal Opera House) - Ιανουάριος 2019, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος»
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο και κλασικό τραγούδι με τη Μαρίνα Κρίλοβιτς. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιά. Υπήρξε μέλος του Στούντιο Όπερας της ΕΛΣ, ενώ συνεχίζει τη μελέτη ρεπερτορίου με τον Άρη Χριστοφέλλη. Έχει συνεργαστεί με τις σημαντικότερες ελληνικές ορχήστρες. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται τακτικά με τον συνθέτη Γιώργο Κουρουπό, ερμηνεύοντας σε παγκόσμια πρώτη έργα του. Συμμετείχε στην πρώτη παγκόσμια αναβίωση της όπερας του Γκλουκ Ο θρίαμβος της Κλέλιας (Βασιλική Όπερα του Λονδίνου). Τη σεζόν 2018/19 θα ερμηνεύσει την Κάρολκα στη «Γενούφα» του Γιάνατσεκ, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία Νίκολα Ρααμπ (ΟκτώβριοςΝοέμβριος 2018, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος») και τον Κερουμπίνο στους «Γάμους του Φίγκαρο» του Μότσαρτ, σε μουσική διεύθυνση Μάριου Παπαδόπουλου - Γιώργου Μπαλατσινού και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη (ΜάρτιοςΑπρίλιος 2019, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος»)
Μαριλένα Στριφτόμπολα Υψίφωνος Σπούδασε Μονωδία με τη Μάρθα Αράπη, Αρμονία και Μουσικολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια με τους Δημήτρη Καβράκο, Μάρλις Πέτερσεν και Τσέριλ Στούντερ, ενώ συνεχίζει τη μελέτη ρεπερτορίου με τον Άρη Χριστοφέλλη. Έχει διακριθεί στον διαγωνισμό «Μαρία Κράγια» (βραβείο «Τραγουδίστρια του μέλλοντος») και στον διαγωνισμό «Χαρίκλεια Νταρκλέ» (Βραβείο Τελειότητας). Τη σεζόν 2018/19 θα ερμηνεύσει το αηδόνι στο «Αηδόνι του αυτοκράτορα» της Λένας Πλάτωνος, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πετσατώδη (Οκτώβριος 2018-Ιανουάριος 2019, Εναλλακτική Σκηνή)
Γιάννης Καλύβας Τενόρος
ΝΈΟΙ
Σπούδασε στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Μονωδία (δίπλωμα) στο Αττικό Ωδείο. Διπλωματούχος της Ακαδημίας Μουσικής του Βίρτσμπουργκ, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου του Μονάχου. Είναι υπότροφος της Ένωσης Ρίχαρντ Βάγκνερ Βίρτσμπουργκ και του σωματείου «Υποτροφίες “Μαρία Κάλλας”» (Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής»). Τη σεζόν 2018/19 θα ερμηνεύσει τον πρίγκιπα στην «Πριγκίπισσα και το μπιζέλι» του Τοχ, σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία Αποστολίας Παπαδαμάκη (ΝοέμβριοςΔεκέμβριος 2018, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος»), τον Αρτούρο στη «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» του Ντονιτσέττι, σε μουσική διεύθυνση Πιερ Ντυμουσώ και σκηνοθεσία Κέιτι Μίτσελ (Royal Opera House), (Φεβρουάριος -Μάρτιος 2019, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος») και τον Νίκο στην «Κερένια Κούκλα» του Τάσου Ρωσόπουλου, σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα (Μάρτιος 2019, Εναλλακτική Σκηνή)
Γιώργος Παπαδημητρίου Μπασοβαρύτονος Γεννήθηκε στην Καστοριά. Ξεκίνησε τις σπουδές του στη μουσική σε ηλικία πέντε ετών, μελετώντας πιάνο και ανώτερα θεωρητικά, ενώ ξεκίνησε να σπουδάζει τραγούδι στα δεκαεπτά. Εργάστηκε ως χορωδός στην ΕΛΣ και στην ΕΡΤ. Έκανε μεταπτυχιακές ακαδημαϊκές σπουδές στις ΗΠΑ ως υπότροφος του ΙΚΥ και στη Γερμανία υπό την αιγίδα των υποτροφιών Βάγκνερ και του Ιδρύματος Μπέρτελσμαν. Τη σεζόν 2018/19 θα ερμηνεύσει τον καγκελάριο στην «Πριγκίπισσα και το μπιζέλι» του Τοχ, σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία Αποστολίας Παπαδαμάκη (ΝοέμβριοςΔεκέμβριος 2018, Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος»)
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ
Η νέα γενιά των Ελλήνων τραγουδιστών της ΕΛΣ δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον.
38 lifo – 18.10.18
ΓΙΏΡΓΟΣ
ΓΙΆΝΝΗΣ
ΆΝΝΆ
ΜΆΡΙΛΈΝΆ
ΆΡΤΈΜΙΣ
18.10.18 – lifo
39
ΣΤΡΙΦΤΟΜΠΟΛΑ
ΚΑΛΥΒΑΣ
2O19
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΜΠΟΓΡΗ
ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ
Τ
Τα new entries του μπαλέτου είναι χορευτές και χορεύτριες από κάθε μέρος του κόσμου.
ο μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον τελευταίο χρόνο έχει ενσωματώσει στο δυναμικό του νέους χορευτές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με στόχο την ανανέωση της ομάδας και την παρουσίαση ακόμα πιο απαιτητικών μπαλέτων. Εδώ, πέντε από τους νέους χορευτές που εισήλθαν στο μπαλέτο μετά από οντισιόν και θα συμμετέχουν και στις τρεις παραγωγές του τη σεζόν 2018/19 (Λίμνη των κύκνων, Herrumbre, Από τη Ρωσία με αγάπη).
Ιωάννης Μητράκης Corps de ballet Ξεκίνησε τις σπουδές του στην επαγγελματική σχολή χορού «Άννα Πέτροβα» και συνέχισε στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της ΕΛΣ. Το 2015 συνέπραξε με το Βαυαρικό Μπαλέτο του Θεάτρου του Βίρτσμπουργκ (Γερμανία) και εργάστηκε εκεί ως το 2018, Από το 2018 είναι μέλος του μπαλέτου της ΕΛΣ.
Αγιούκα Νίττα Corps de ballet
Γιάννης Γκάντσιος Corps de ballet Γεννήθηκε στη Δράμα όπου ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Χορού Έλενας Αγγέλοβα-Καλφοπούλου / Λαμπρινής Καλφοπούλου. Σπούδασε στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της ΕΛΣ, απ’ όπου πήρε και το πτυχίο καθηγητή χορού με άριστα. Έχει χορέψει σε παραστάσεις της σχολής χορού και του μπαλέτου της ΕΛΣ. Από το 2018 είναι μέλος του.
Έλενα Κέκκου Corps de ballet
Τζορντάνο Μπότσα Corps de ballet Ξεκίνησε μπαλέτο στη σχολή χορού Danse Ρartout / Centro Ρromozione Danza (Ρώμη) σε ηλικία 10 ετών. Το 2009 κέρδισε το βραβείο «Ανίτα Μπούκκι» του Εθνικού Θεάτρου Ρώμης και υποτροφία από τη Βασιλική Ακαδημία Χορού στο Λονδίνο. Σπούδασε χορό στο Αμβούργο, στη Σχολή Χορού Τζων Νόιμαγερ, κι έπειτα στη Σχολή Χορού Palucca στη Δρέσδη. Υπήρξε μέλος του μπαλέτου του Εθνικού Θεάτρου Μοραβίας-Σιλεσίας, χορεύοντας κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο, ενώ αργότερα έγινε σολίστ. Από το 2018 είναι μέλος του μπαλέτου της ΕΛΣ.
Ιωάννης Μητράκης
2O18
ΝΈΟΙ
Υπήρξε μέλος της Εθνικής Ομάδας Ρυθμικής Γυμναστικής (2000/03) και αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της ΕΛΣ. Υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» και του Πανεπιστημίου του Κεντ, ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στον σύγχρονο χορό (The Place, Λονδίνο). Έχει συνεργαστεί με σημαντικές ομάδες χορού και διακεκριμένους χορογράφους. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ. Από τον Σεπτέμβριο του 2016 αποτελεί μέλος του μπαλέτου της ΕΛΣ.
Γεννήθηκε στην Καναγκάουα, στην Ιαπωνία, όπου και έκανε κλασικό μπαλέτο στην ηλικία των δέκα ετών. Το 2010 ξεκίνησε χορό στο Τόκιο και να χορεύει με την ομάδα «ABC-Tokyo» ως εκπαιδευόμενη. Αφού τελείωσε τις σπουδές της (2013), συμμετείχε στην ομάδα ως σολίστ. Το 2014 συνέπραξε με το μπαλέτο του Εθνικού Θεάτρου Μοραβίας-Σιλεσίας ως κορυφαία. Από το 2017 ανήκει στο μπαλέτο της ΕΛΣ.
ΧΟΡΕΥΤΕΣ
40 lifo – 18.10.18
Αγιούκα Νίττα
Photo: Κωνσταντίνος Ρήγος Γιάννης Γκάντσιος
Τζορντάνο Μπότσα
18.10.18 – lifo
2O19
Έλενα Κέκκου
41
ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Γενούφα
Μανόν
Λέος Γιάνατσεκ
Ζυλ Μασνέ
όπερα
όπερα
14, 19, 21, 24, 27 Οκτωβρίου 2018 2 Νοεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές: 18:30) μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός σκηνοθεσία: Νίκολα Ράαμπ Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
12, 14, 16, 19, 21, 23, 26, 30 Δεκεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 19:30 (Κυριακές: 18:30) μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός Κλεάντε Ρούσσο σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
Χρόνια πολλά, κύριε Χατζιδάκι
The artist on the composer
αφιέρωμα
πρόγραμμα εικαστικών εγκαταστάσεων
23 Οκτωβρίου 2018 Aπό τις 17:00 έως τις 23:00 Σε όλους τους χώρους της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Χατζιδάκις Συμπαραγωγή με το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Η λίμνη των κύκνων Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι μπαλέτο
10, 11, 16, 17, 18 Νοεμβρίου 2018 22, 28, 29 Δεκεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές: 18:30) μουσική διεύθυνση: Ηλίας Βουδούρης σκηνοθεσίαχορογραφία-σκηνικά: Κωνσταντίνος Ρήγος Με την ορχήστρα, τους Α’ χορευτές, τους σολίστ, τους κορυφαίους και το corps de ballet της ΕΛΣ
Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι Ερνστ Τοχ παιδική όπερα
25, 27, 28, 30 Νοεμβρίου 2018 14, 16, 18, 19 Δεκεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 11:00 μουσική διεύθυνση - μετάφραση: Νίκος Βασιλείου σκηνοθεσία χορογραφία: Αποστολία Παπαδαμάκη
5 Ιανουαρίου 2019 3, 10 Φεβρουαρίου 2019 Ώρες έναρξης: 18:30 & 21:00 Μια συνεργασία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του ΝΕΟΝ μουσική διεύθυνση: Γιώργος Ζιάβρας πρώτη ανάθεση: Νίκος Ναυρίδης Με την ορχήστρα της ΕΛΣ
Σιμόν Μποκκανέγκρα Τζουζέππε Βέρντι όπερα
19, 20, 22, 23, 25, 26 Ιανουαρίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές: 18:30) Παραγωγή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου (Royal Opera House) μουσική διεύθυνση: Ζωή Τσόκανου Στάθης Σούλης σκηνοθεσία: Ελάιτζα Μοσίνσκυ Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
Herrumbre Νάτσο Ντουάτο μπαλέτο
6, 8, 9, 15, 16, 17 Φεβρουαρίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές: 18:30) χορογραφία: Νάτσο Ντουάτο μουσική: Πέδρο Αλκάλντε, Σέρχιο Καβαγέρο, Ντέιβιντ Ντάρλινγκ Με τους Α’ χορευτές, τους σολίστ, τους κορυφαίους και το corps de ballet της ΕΛΣ
Λουτσία ντι Λαμμερμούρ Γκαετάνο Ντονιτσέττι
Ντμίτρι Σοστακόβιτς
όπερα
όπερα
24 Φεβρουαρίου 2019 3, 20, 22, 24 Μαρτίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές: 18:30) Συμπαραγωγή με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου (Royal Opera House) μουσική διεύθυνση: Πιερ Ντυμουσσώ σκηνοθεσία: Κέιτι Μίτσελ Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
12, 15, 17, 19, 22 Μαΐου 2019 Ώρα έναρξης: 19:30 (Κυριακές: 18:30) Μουσική διεύθυνση: Βασίλης Χριστόπουλος σκηνοθεσία: Φανί Αρντάν Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
The Martlet’s tale / Sweet Movie Μάνος Χατζιδάκις συναυλίa
1-2 Μαρτίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:00 καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Χατζιδάκις μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός Με την ορχήστρα της ΕΛΣ και μικρό ενόργανο σύνολο
Οι γάμοι του Φίγκαρο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ όπερα
23, 27, 29, 31 Μαρτίου 2019 12, 14, 17, 20 Απριλίου 2019 Ώρα έναρξης: 19:30 (Κυριακές: 18:30) μουσική διεύθυνση: Μάριος Παπαδόπουλος Γιώργος Μπαλατσινός σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης Με την oρχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
Από τη Ρωσία με αγάπη Τρίπτυχο χορού Στραβίνσκι μπαλέτο
6, 7, 10, 13, 19, 21 Απριλίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές: 18:30) χορογραφίες: Δάφνις Κόκκινος, Μάρκο Γκαίκε, Κωνσταντίνος Ρήγος Με τους Α’ χορευτές, τους σολίστ, τους κορυφαίους και το corps de ballet της ΕΛΣ
Ρεσιτάλ Δημήτρη Πλατανιά συναυλία
18 Απριλίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:00 Πιάνο: Σοφία Ταμβακοπούλου
42 lifo – 18.10.18
Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ
Μαγεία όπερα και μόδα
9, 11 Ιουνίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:00 ιδέα-γενική επιμέλεια: Ίσμα Τουλάτου σκηνοθεσία art direction: Κωνσταντίνος Ρήγος Με μονωδούς και το μπαλέτο της ΕΛΣ
Μήδεια Νίκος Κυπουργός οπερέτα
Βασισμένο στη Μήδεια του Μποστ Ιούνιος 2019, στο πλαίσιο του Summer Nostos Festival λιμπρέτο: Νίκος Κυπουργός, Λένα Κιτσοπούλου μουσική διεύθυνση: Ηλίας Βουδούρης Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης / bijoux de kant Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
Το αηδόνι του αυτοκράτορα
ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ Η ανθρώπινη φωνή
Λένα Πλάτωνος
Φρανσίς Πουλένκ
όπερα για παιδιά και νέους
μονόπρακτη όπερα
17, 18, 21, 23 Οκτωβρίου 2018 4, 6, 8, 11, 13, 14, 15, 18, 22, 23, 29 Νοεμβρίου 2018 1, 2, 8, 9, 21, 23, 27, 29, 30 Δεκεμβρίου 2018 2, 3, 4, 5, 8, 9 Ιανουαρίου 2019 Πρωινές παραστάσεις Ώρα έναρξης: 11:00 Απογευματινές παραστάσεις (1 & 8/12) - Ώρα έναρξης: 18:30 Πρώτη παρουσίαση Σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ & Αγορά Κινουμένων Σχεδίων Animasyros animatiοn: Eιρήνη Βιανέλλη λιμπρέτο: Γιώργος Βολουδάκης σκηνοθεσία: Κατερίνα Πετσατώδη
Παραμυφικό μουσικό θέατρο
19-20 Οκτωβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 20:30 Σε συμπαραγωγή με το ΣΜουΘ (Συνεργείο Μουσικού Θεάτρου, Λάρισα) σύλληψη-σκηνοθεσίακείμενα: Κώστας Λαμπρούλης μουσική: Φίλιππος Ζούκας, Λευτέρης Γάλλος, Μαρία Δεληγιάννη, Ελένη Κυπριώτη
Χρόνια πολλά, κύριε Χατζιδάκι αφιέρωμα
23 Οκτωβρίου 2018 Σε όλους τους χώρους της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ από τις 17:00 έως τις 23:00 καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Χατζιδάκις Συμπαραγωγή με το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Λευκό ρόδο Ούντο Τσίμμερμαν όπερα σύγχρονου ρεπερτορίου
3, 4, 8, 10, 11, 15, 17, 18 Νοεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 20:30 μουσική διεύθυνση: Νίκος Βασιλείου σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Πιάνο & Τζαζ Φεστιβάλ Πιάνου Ρεσιτάλ & Αφιέρωμα στον Τζωρτζ Γκέρσουιν αφιέρωμα
6, 7, 13, 20, 21, 24, 25 Νοεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 20:30 Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης καλλιτεχνική επιμέλεια: Χαράλαμπος Αγγελόπουλος
30 Νοεμβρίου 2018 2 Δεκεμβρίου 2018 29, 31 Ιανουαρίου 2019 2, 5 Μαΐου 2019 Ώρα έναρξης: 20:30 σκηνοθεσία: Παναγής Παγουλάτος
Queer αναγνώσεις της Λένας Πλάτωνος αφιέρωμα
1 Δεκεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 20:30 Επιμέλεια: Φιλ Ιερόπουλος
Magnus Eroticus / Μεταγραφή για μπαρόκ σύνολο Μάνος Χατζιδάκις συναυλίa
6-7 Δεκεμβρίου 2018 Ώρα έναρξης: 20:30 καλλιτεχνική επιμέλεια: Ανδρέας Λινός
Once Ουόλς / Χάνσαρντ / Ιργκλόβα μιούζικαλ
Βασισμένο στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζων Κάρνεϋ 20-23, 26-30 Δεκεμβρίου 2018 2-5, 9, 10-13, 16-20 Ιανουαρίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:30 κείμενο: Έντα Ουόλς μουσική-στίχοι: Γκλεν Χάνσαρντ, Μαρκέτα Ιργκλόβα σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης
Η κερένια κούκλα Τάσος Ρωσόπουλος
όπερα
7, 8, 15-17, 21-23 Μαρτίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:30 λιμπρετο: Γιάννης Σβώλος μουσική διεύθυνση: Νίκος Βασιλείου σκηνοθεσία: Σίμος Κακάλας
4-5, 7-8 Ιουνίου 2019 Ώρα έναρξης: 21:00 Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών μουσική διεύθυνση: Γιώργος Μπαλατσινός σκηνοθεσία-σκηνικά: Κάρλους Παντρίσσα / Λα Φούρα ντελς Μπάους Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
Αφιέρωμα στο Φεστιβάλ Βιολοντσέλου του Διεθνούς Φεστιβάλ Πηλίου φεστιβάλ
12-14 Μαρτίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:30
Μούζικα! ή Η μάχη των ήχων Θοδωρής Οικονόμου μιούζικαλ για παιδιά
26-29 Μαρτίου 2019 Πρωινές παραστάσεις (26-27/3) - Ώρα έναρξης: 11:00 Απογευματινές παραστάσεις (28-29/3) - Ώρα έναρξης: 20:30 λιμπρέτο: Μαριβίτα Γραμματικάκη μουσική διεύθυνση: Κάτια Μολφέση σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Οράματα και θάματα Δημήτρης Μαραγκόπουλος όπερα
5-7 Απριλίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:30 μουσική διεύθυνση: Μάρκελλος Χρυσικόπουλος σκηνοθεσία: Μαρία Γυπαράκη
Έντα Γκάμπλερ Γιώργος Δούσης
Οράματα και θάματα
όπερα
φεστιβάλ
25-27 Ιανουαρίου 2019 1-3 Φεβρουαρίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:30 Συμπαραγωγή με την ομάδα μουσικού θεάτρου The Medium Project μουσική διεύθυνση: Ανδρέας Τσελίκας σκηνοθεσία: Ράια Τσακηρίδη
Απρίλιος 2019 Ώρα έναρξης: 20:30
Μάνος Χατζιδάκις συναυλίa
6, 19-21 Φεβρουαρίου 2019 Ώρα έναρξης: 20:30 καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιώργος Χατζιδάκις σκηνοθετική επιμέλεια: Γιάννης Σκουρλέτης / bijoux de kant
Βιντσέντζο Μπελλίνι
όπερα
Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής
Κοινός βίος / Παίδες επί Κολωνώ / Τα τραγούδια της αμαρτίας
Νόρμα
Ημέρες Μουσικού Θεάτρου Χαμένοι θησαυροί του ελαφρού μουσικού θεάτρου φεστιβάλ
Μάιος-Ιούνιος 2019 Ώρα έναρξης: 20:30 Κυριακάτικα πρωινά Δεκέμβριος 2018 Μάιος 2019
Τραβιάτα Τζουζέππε Βέρντι όπερα
27-28, 30-31 Ιουλίου 2019 Ώρα έναρξης: 21:00 Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός σκηνοθεσίαχορογραφία-σκηνικά: Κωνσταντίνος Ρήγος Με την ορχήστρα, τη χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
65+
El retablo de Maese Pedro
Stravinsky miniatures
Χορωδία 65+
Μανουέλ ντε Φάγια Όπερα κουκλοθεάτρου Νοέμβριος 2018 Ιούνιος 2019
Δράση με αφορμή την παραγωγή μπαλέτου της ΕΛΣ Από τη Ρωσία με αγάπη Σε συνεργασία με το μπαλέτο της ΕΛΣ Οκτώβριος 2018 Απρίλιος 2019
Ιζαντόρα Ντακ Βιωματικό εργαστήριο για τον χορό, τη μουσική και τη διαφορετικότητα Οκτώβριος Δεκέμβριος 2018
Animated opera Εκπαιδευτικά εργαστήρια για την όπερα και το animation για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση Οκτώβριος 2018 Απρίλιος 2019
ΠΑΙΔΙΑ - ΕΦΗΒΟΙ Μου ψιθύρισε τ’ αηδόνι Εργαστήριο animation με αφορμή την παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ Το αηδόνι του αυτοκράτορα Οκτώβριος 2018
Γάμοι του Φίγκαρο revisited Εργαστήριο με αφορμή την παραγωγή όπερας της ΕΛΣ Οι γάμοι του Φίγκαρο Μάρτιος - Απρίλιος 2019
ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Ημέρα Μουσικού Παραμυθιού Μια ημέρα για μικρούς και μεγάλους, αφιερωμένη στα μουσικά παραμύθια, σε όλους τους χώρους της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ
ΝΕΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ Το πιάνο στην τζαζ: συνοδεία και αυτοσχεδιασμός Νοέμβριος 2018
Transmedia Labworks Εργαστήριο πρακτικής έρευνας με αντικείμενο τη σχέση μεταξύ όπερας και ψηφιακών τεχνών, διαδραστικών μέσων και προγραμματισμού Σεπτέμβριος Δεκέμβριος 2018
ΓΥΝΑΙΚΕΣ Η δική της ιστορία Εργαστήριο μουσικής και θεάτρου για γυναίκες σε διαδικασία επανένταξης Ιανουάριος - Μάιος 2019
ΕΝΗΛΙΚΕΣ Εδώ Στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του Δήμου Αθηναίων Οκτώβριος Δεκέμβριος 2018
2018–2019
ΣΧΟΛΕΙΑ
Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Ιανουάριος - Μάιος 2019
Κιθάρα express Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Οκτώβριος 2018 Μάρτιος 2019
ΔΙΑΓΕΝΕΑΚΟ ΜοΑΜ: (Μετα) Κινώντας τη μουσική Διαγενεακό Εργαστήριο Κρουστικού Χορού Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Οκτώβριος Δεκέμβριος 2018
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ GBG-ATH_Vocal Postcards Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ *Επιμέλεια, σχεδιασμός, οργάνωση: Εύη Νάκου, Εύα Καρτερού, Ανν-Κριστίν Σωφρονίου
Visualizing Sound Εργαστήριο κίνησης για μεικτή ομάδα ατόμων με ή χωρίς αισθητηριακές αναπηρίες Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Νοέμβριος 2018 Απρίλιος 2019
Διαπολιτισμική Χορωδία της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ Οκτώβριος 2018 Ιούνιος 2019
Διαπολιτισμική Ορχήστρα της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ Οκτώβριος 2018 Ιούνιος 2019
Εργαστήριο χορού στο Κατάστημα Κράτησης Ελεώνα Θηβών Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Ιανουάριος - Ιούνιος 2019
Εργαστήριο μουσικής στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Ιανουάριος - Ιούνιος 2019
ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για νέους καλλιτέχνες της όπερας Υπεύθυνος προγράμματος: Βαγγέλης Χατζησίμος
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΝΕΩΝ (ΕΛΣΟΝ) Ιδρυτής - μουσικός διευθυντής: Διονύσης Γραμμένος Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ - ΚΠΙΣΝ 15 Δεκεμβρίου 2018 / Ώρα έναρξης: 20:00 21 Ιουλίου 2019 / Ώρα έναρξης: 20:00 Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ - ΚΠΙΣΝ 9 Μαρτίου 2019 / Ώρα έναρξης: 20:30
ΕΛΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΛΣ*
www.nationalopera.gr
Εργαστήριο μουσικής στο Κατάστημα Κράτησης Διαβατών Θεσσαλονίκης Ιανουάριος - Ιούνιος 2019 Επιμέλεια ενθέτου: M. Hulot. Φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν
18.10.18 – lifo
43
www.nationalopera.gr
44 lifo – 18.10.18
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
578 ΤheGOODLIFO
Τι πρέπει να ξέρεις για την κουζίνα κάθε χώρας και 9 έθνικ μαγαζιά που αγαπάμε στην Αθήνα.
Ε Θ Ν Ι Κ 18.10.18 – lifo
45
Mole λέγονται οι πολλές και διάφορες σάλτσες που συνδυάζουν συχνά ένα σωρό μπαχαρικά με σοκολάτα. Οι σάλτσες mole είναι ένα σημαντικό κομμάτι της μεξικάνικης παραδοσιακής κουζίνας και χρησιμοποιούνται για να συνοδεύσουν πολλά από τα πιάτα της.
Carnitas Carnitas σημαίνει στην κυριολεξία «μικρά κομματάκια κρέατος». Πρόκειται συνήθως για χοιρινό κρέας που μαγειρεύεται κοκκινιστό ή σιγοβράζει μαζί με λάδι ή λαρδί για αρκετές ώρες. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ τρυφερό και ζουμερό κρέας, το οποίο στη συνέχεια σερβίρεται με ψιλοκομμένο κρεμμύδι, κόλιανδρο, γουακαμόλε και φασόλια.
Enchilada Enchilada σημαίνει ουσιαστικά κάτι το οποίο περιέχει τσίλι. Εnchilada ονομάζεται η σάλτσα ντομάτας με πάπρικα και τσίλι. Enchiladas ονομάζονται επίσης οι τορτίγιες από καλαμποκάλευρο, οι οποίες γεμίζουν με διάφορα υλικά (κρέας, φασόλια, λαχανικά), τυλίγονται, μπαίνουν σε ταψί και ψήνονται στον φούρνο με μπόλικη σάλτσα ντομάτας.
Elote To elote είναι ένα δημοφιλές μεξικάνικο γρήγορο σνακ. Πρόκειται για ψητό καλαμπόκι που περιχύνεται συνήθως με μαγιονέζα ή τυρί, τριμμένο τσίλι και λίγο χυμό lime.
ΤheGOODLIFO
(Asafoetida) Αρκετά πικάντικο μπαχαρικό της ινδικής κουζίνας. Παράγεται από το ρίζωμα ενός είδους γιγάντιου μάραθου. Πριν από το μαγείρεμα έχει πολύ έντονη και απωθητική μυρωδιά, η οποία όμως εξαφανίζεται κατά τη διάρκειά του. Λέγεται ότι αν το προσθέσεις σε οποιοδήποτε φαγητό, το κάνει «πιο ινδικό».
Tandoor Το tandoor είναι ο παραδοσιακός ινδικός φούρνος φτιαγμένος από πηλό, όπου ψήνονται ψωμί, κρεατικά και λαχανικά.
Ghee Έτσι ονομάζουν οι Ινδοί το «εξαγνισμένο» βούτυρο και πρόκειται για ένα βασικό συστατικό στην παραδοσιακή κουζίνα τους. Αποτελεί, μάλιστα, ένα από τα πιο πρόσφατα food trends, μια και χάρη στον τρόπο παρασκευής του δεν έχει λακτόζη.
Paneer Φρέσκο λευκό τυρί από γάλα αγελάδας ή βούβαλου με υφή σφιχτή και λαστιχωτή και αρκετά γαλακτερή γεύση.
Curry Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να έχουμε κάρι σε σκόνη στο ντουλάπι της κουζίνας μας, όμως το κάρι είναι κάτι διαφορετικό στην ινδική κουζίνα. Πρόκειται για μια πάστα φτιαγμένη από πολλά ινδικά μπαχαρικά που προσθέτει γεύση στο φαγητό. Θα το βρείτε με συστατικά όπως το κάρδαμο, το αποξηραμένο τσίλι, η κανέλα και το γαρίφαλο. Άλλα συνηθισμένα μπαχαρικά που συμπεριλαμβάνονται στο κάρι είναι και τα ακόλουθα: κόλιανδρο, κύμινο, μάραθο, μοσχοκάρυδο, πιπέρι, σπόροι παπαρούνας, σουσάμι, σαφράν, τάμαριντ και κουρκουμάς.
Yakitori
Dashi
Σουβλάκια από κρέας (μοσχάρι, χοιρινό, αλλά και καρδιές κοτόπουλου ή συκώτι), περασμένα σε κοντύτερα καλαμάκια απ’ αυτά που έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας, βουτηγμένα σε μια σος που θυμίζει αρκετά bbq, και ψημένα στα κάρβουνα.
Ο ζωμός dashi είναι ένα από τα πιο βασικά συστατικά της γιαπωνέζικης κουζίνας, τόσο σημαντικός όσο και ο miso. Φτιάχνεται κατά κύριο λόγο από kombu (αποξηραμένα φύκια και νιφάδες αποξηραμένου τόνου μπονίτο, αποξηραμένη και καπνιστή παλαμίδα που κόβεται σε λεπτές νιφάδες) και προσθέτει νοστιμιά σε σάλτσες και σούπες.
Mochi
Έτσι λέγονται τα χαβανέζικα «ντολμαδάκια». Τα laulau παραδοσιακά περιέχουν γέμιση από χοιρινό κρέας, κοτόπουλο ή λαχανικά, ενώ καμιά φορά συνδυάζονται και με παστό μπακαλιάρο. Το κάθε laulau τυλίγεται με 6-7 φύλλα του φυτού taro και ψήνονται στον ατμό. Τα φύλλα είναι μόνο για το τύλιγμα και δεν είναι βρώσιμα. Τα ανοίγεις, λοιπόν, και τρως τη γέμιση που έχει ψηθεί, κρατώντας μέσα της όλη την ουσία και τη γεύση.
Το mochi φτιάχνεται από glutenous rice, δηλαδή από το κολλώδες ρύζι που χρησιμοποιούν οι Ασιάτες. Το γλυκό αυτό γίνεται βράζοντας το ρύζι και κοπανίζοντάς το μέχρι να γίνει πολτός, ώστε να μπορεί να πλαστεί σε ζύμη. Από κει κι έπειτα, υπάρχουν διάφορα είδη γιαπωνέζικων γλυκών που χρησιμοποιούν το mochi ως βάση. Ένα από τα πιο συνηθισμένα είναι το παγωτό mochi. Το εξωτερικό μέρος του γλυκού αποτελείται από ζύμη γλυκού ρυζιού, ενώ στη μέση υπάρχει γέμιση με απαλό παγωτό.
Poke
Tamari
Poke κυριολεκτικά σημαίνει «κόβω σε κομμάτια». Πρόκειται για τη χαβανέζικη βερσιόν του sushi που συνδυάζει ρύζι και ωμό ψάρι κομμένο σε κυβάκια, ενώ συνδυάζεται με ένα σωρό toppings, όπως αβοκάντο, ανανάς, κόκκινο τσίλι, κόλιανδρο και wasabi mayo.
Πρώτα απ’ όλα, το tamari δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη σάλτσα σόγιας, αν και πολλοί που δεν ξέρουν το μπερδεύουν. Να σημειωθεί ότι το tamari συνδέεται περισσότερο με τη γιαπωνέζικη γαστρονομική κουλτούρα απ’ ό,τι η σάλτσα σόγιας. Είναι πιο πηχτό στην υφή και λιγότερο αλμυρό στη γεύση του. Στην ουσία, είναι πιο ώριμη σάλτσα σόγιας, μια και γίνεται από φασόλια σόγιας που έχουν υποστεί ζύμωση. Είναι η σάλτσα που αποτελεί το κλειδί της γιαπωνέζικης κουζίνας και δίνει δύναμη και σώμα σε όλες τις συνταγές στις οποίες χρησιμοποιείται. Είναι, θα λέγαμε, ένα από τα umami της γιαπωνέζικης κουζίνας.
Laulau
Kalua pig Είναι ένα από τα πιο γνωστά πιάτα της χαβανέζικης κουζίνας: χοιρινό κρέας μαγειρεμένο για πολλές ώρες σε χαμηλή φωτιά. Στη Χαβάη τυλίγουν το χοιρινό σε φύλλα μπανάνας. Το κρέας ψήνεται σε «υπόγεια» φωτιά με ξύλα koa. Αυτή η διαδικασία διατηρεί τους χυμούς του κρέατος μαζί με το άρωμα από το καπνισμένο ξύλο, δημιουργώντας ένα έδεσμα πολύ νόστιμο που λιώνει στο στόμα.
Miso Το miso είναι κι αυτό ένα παχύρρευστο είδος πάστας και παρασκευάζεται κυρίως από φασόλια σόγιας, τα οποία έχουν υποστεί μακροχρόνια ζύμωση με ειδικά ένζυμα και συνδυάζονται με αλάτι, koji (ένας μύκητας) και μερικές φορές με ρύζι, κριθάρι και φύκια. Υπάρχουν πολλοί τύποι miso, καθένας από τους οποίους προορίζεται για διαφορετική χρήση. Το Mugi Miso είναι κατάλληλο για σούπες, αλλά χρησιμοποιείται και γενικότερα στη μαγειρική, ενώ το Shiro Miso είναι λευκό, γλυκό μίσο σόγιας με λευκό ρύζι χαμηλής ζύμωσης που χρησιμοποιείται σε σάλτσες και γλυκά.
Matcha Το matcha είναι υψηλής ποιότητας ποικιλία πράσινου τσαγιού σε μορφή σκόνης. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα premium τσάι. Παράγεται από θάμνους, των οποίων τα φύλλα ονομάζονται tencha. Η συγκομιδή γίνεται με το χέρι για να εξασφαλιστεί η ποιότητα των φύλλων. Σε αντίθεση με άλλες ποικιλίες πράσινου τσαγιού, τα φύλλα tencha περνάνε από τον ατμό για να διατηρηθούν η γεύση και η θρεπτική τους αξία. Ακολουθεί το άλεσμά τους σε μύλους από γρανίτη κι έτσι παράγεται η πράσινη σκόνη που είναι η πρώτη ύλη για το τσάι Matcha. H σκόνη αυτή χρησιμοποιείται και στη μαγειρική.
ΑΝ ΑΤ Ο ΛΗ .
ΕΡ ΙΚ ΑΜ Λ.
Poi Σε ένα κλασικό χαβανέζικο γεύμα είναι το βασικό άμυλο στο πιάτο. Παίζει τον ίδιο ρόλο με αυτόν που παίζει το ρύζι σε άλλες κουζίνες. Το βασικό του συστατικό είναι το kalo, η ρίζα του φυτού taro. Συνήθως είναι ένα πολτοποιημένο μείγμα καρύδας, μπανάνας και ρίζας του φυτού taro.
Μ
Η
ΚΟ Ω Ν ΑΠ ΓΙ
BA N XA
ΚΟ ΙΝ ΔΙ Hing
ΕΖ Ι
ΚΟ EZ Ι
ΙΚ Ο Ν ΚΑ ΕΞ Ι Μ
ΛΕΞΙΚΟ
από τη μεροπη κοκκινη
Μole
Ceviche
Tajine
Το ceviche είναι μέθοδος μαγειρικής, όχι κάποιο συγκεκριμένο πιάτο. Στην ουσία, χρησιμοποιεί την οξύτητα του χυμού των εσπεριδοειδών για να «ψήσει» το ψάρι ή το θαλασσινό. Είναι δημοφιλές σε όλη τη Λατινική Αμερική και πρόκειται για το αντίστοιχο του ιταλικού carpaccio, που κυρίως εφαρμόζεται σε ωμό κρέας. Το ψάρι μαρινάρεται για ορισμένο διάστημα και συνδυάζεται με καυτερή πιπεριά, ίσως και κρεμμύδι, ή ντομάτα.
Είναι το πήλινο σκεύος με κωνικό καπάκι που χρησιμοποιείται παραδοσιακά σε χώρες της Βόρειας Αφρικής για το σιγοψήσιμο μαγειρευτών φαγητών που έχουν ως βάση τους κυρίως τα κρεατικά, το κοτόπουλο ή και το ψάρι, μαζί με λαχανικά, φρέσκα ή αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς, όσπρια και μπαχαρικά. Το σκεύος δίνει το όνομά του και στα φαγητά που γίνονται μέσα σ’ αυτό.
Asado Έτσι λένε το μπάρμπεκιου στη Λατινική Αμερική. Βοδινό, χοιρινό, παϊδάκια και λουκάνικα στη φωτιά. Ο ρόλος του ψήστη, του «ασαδόρ» ισπανιστί, είναι θεμελιώδης.
Acai bowls Πρόκειται για ένα ακόμα πολύ ισχυρό food trend. Βασικό συσταστικό του acai bowl είναι το acai berry, ένα μικρό σκούρο μοβ φρούτο που φύεται εδώ και αιώνες στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, ενώ αυτήν τη στιγμή θεωρείται ένα από τα φρούτα με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά στον κόσμο. Στα acai bowls μπορούν να συνδυαστούν κι άλλα φρούτα αλλά και δημητριακά, ξηροί καρποί, νιφάδες καρύδας και άλλα πολλά. Εκτός του ότι είναι νόστιμο και δυναμωτικό, είναι και εξαιρετικά «φωτογενές».
Arepas Πρόκειται για τη λατινοαμερικανική εκδοχή του σάντουιτς που γίνεται με ψωμάκια από καλαμποκάλευρο.
Chicharron Πρόκειται για πέτσα τηγανισμένη σε υψηλή θερμοκρασία, γεγονός που την κάνει πολύ τραγανή. Το πιο διαδεδομένο chicharron είναι με πέτσα χοιρινή, όμως γίνεται και με την πέτσα του μπακαλιάρου.
Σουμάκ Είναι ένα ανατολίτικο μπαχαρικό που προέρχεται από την αποξηραμένη σάρκα ενός είδους αγριοκέρασου. Έχει κοκκινωπό χρώμα και γεύση που θυμίζει λεμόνι και ταιριάζει ιδιαίτερα στα κεμπάπ και σε όλων των ειδών τα ψητά κρεατικά.
Πετιμέζι ροδιού Χρησιμοποιείται σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή κι έχει έντονα γλυκόξινη γεύση. Αυτό το πυκνό, σκουρόχρωμο πετιμέζι προσδίδει ιδιαίτερη γεύση σε πολλά πιάτα με βάση το κρέας, αλλά και σε φρέσκες σαλάτες με πράσινα λαχανικά.
Za’atar Πρόκειται για ένα θρεπτικό και μυρωδάτο μείγμα από καβουρδισμένο σουσάμι, αλεσμένους κόκκους σουμάκ και ξερό αλεσμένο βότανο ζαατάρ. Στο μείγμα αυτό προστίθεται λίγο ελαιόλαδο και με την πάστα που προκύπτει αλείφονται ζεστές πίτες ή φρυγανισμένο ψωμί. Αυτό είναι το κλασικό, υγιεινό και νοστιμότατο κολατσιό στη Μέση Ανατολή.
Shawarma Είναι ένα παραδοσιακό λιβανέζικο πιάτο. Το αντίστοιχο ελληνικό πιάτο ίσως είναι ο γύρος ή το «τυλιχτό» της Μέσης Ανατολής.
φωτο: γιωργοσ αδαμοσ
Uniqko
chef νικοσ μαρινοσ
Νεοϋορκέζικος αέρας και fusion επιρροές στον Πειραιά. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη, έχοντας καταγωγή από τα Ψαρά, και το νέο του εστιατόριο στον Πειραιά, που άνοιξε τον Μάρτιο του 2018, μας έχει ήδη ξετρελάνει. Ο λόγος για τον σεφ Νίκο Μαρίνο, ο οποίος τα έχει κάνει κυριολεκτικά όλα! Σπούδασε στο περίφημο Culinary Institute of America, δούλεψε στο «Ritz-Carlton» της Βοστόνης, στις American Cruise Lines στη Χαβάη, στην Αλάσκα και σε διάφορες κουζίνες της Νέα Υόρκης. Και αφού μάζεψε πολύτιμες εμπειρίες και εξέλιξε τη δημιουργικότητά του στην τέχνη της μαγειρικής, αποφάσισε να έρθει στη χώρα που πάντα θεωρούσε πατρίδα του και είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του, την Ελλάδα. Δούλεψε μια τριετία ως executive sous-chef στο Hilton και πριν από λίγο καιρό αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να δημιουργήσει το δικό του εστιατόριο στην Ακτή Θεμιστοκλέους, στη μαρίνα Ζέας, το UNIQKO, ένα brunch, steak, shushi στέκι για πραγματικούς food lovers. Μιλώντας κανείς για το UNIQKO, πρέπει πρώτα απ’ όλα να αναφερθεί στον χώρο του. Με απί-
στευτη θέα και διακόσμηση εμπνευσμένη από τη θάλασσα, με το που μπαίνεις σε ταξιδεύει, ενώ το ζεστό του περιβάλλον σε προδιαθέτει αμέσως θετικά. Φυσικά, το δυνατό χαρτί του UNIQKO δεν είναι άλλο από το μενού του. Εδώ η επιρροή της Νέας Υόρκης είναι προφανής σε κάθε πιάτο, από το brunch του με τις φρεσκοψημένες βάφλες και τα τηγανητά βιολογικά αυγά μέχρι το λαχταριστό rib eye και τα New York style sushi rolls. Φυσικά, αν επισκεφτείς το UNIQKO πρέπει οπωσδήποτε να αφήσεις χώρο και για τα υπέροχα γλυκά του που θα σε ταξιδέψουν στα παιδικά σου χρόνια. Στα μεγάλα συν του μαγαζιού είναι και οι πολύ καλές τιμές του, που, σε συνδυασμό με την υψηλή ποιότητα των πρώτων υλών που χρησιμοποιούν σε κάθε πιάτο, το κάνουν μια top value for money επιλογή.
Ε Θ Ν Ι Κ
Extra Tip: Στο UNIQKO, πέρα από κάποια πιάτα του που θεωρούνται σταθερές αξίες, το μενού ανανεώνεται συχνά με βάση τα φρέσκα προϊόντα κάθε εποχής.
Ακτή Θεμιστοκλέους 40, Πειραιάς, 210 4537278 FΒ: uniqkogroup, Instagram: uniqkogroup, Youtube: uniqkogroup www.uniqko.gr 18.10.18 – lifo
47
Beluga
Εδώ θα δοκιμάσεις έθνικ κουζίνα υψηλών προδιαγραφών. Ο ταλαντούχος σεφ Στράτος Κουλέλης, έχοντας εργαστεί για χρόνια στο Λονδίνο και στο Ντουμπάι στο La Petite Maison, ανέλαβε την κουζίνα του Beluga πριν από τρία χρόνια και έκτοτε μας προσφέρει εξαιρετικά πιάτα που ξεχωρίζουν τόσο για τη γεύση όσο και για την εξαιρετική τους ποιότητα. Άλλωστε, τόσο ο ίδιος όσο και οι ιδιοκτήτες του Beluga δίνουν μεγάλη σημασία στην πρώτη ύλη και στις εξαιρετικές κοπές κρέατος που χρησιμοποιούν στα πιάτα τους. Σε έναν all day πολυχώρο που απλώνεται σε τέσσερα επίπεδα και διαθέτει πριβέ εστιατόριο, όπου μπορείς να απολαύσεις το φαγητό σου, ενώ κάτω από τα πόδια σου απλώνεται μέρος των Τειχών του Πειραιά, σε
περιμένει μια μεγάλη γκάμα γευστικών επιλογών: πιάτο ημέρας από φρέσκο ψάρι, συνήθως σφυρίδα, μπέργκερ με εξαιρετικό rib eye Black Angus αλλά και πιάτα από την ασιατική κουζίνα, όπως υπέροχο sushi. Παρεμπιπτόντως, μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις το απίθανο California maki του Beluga. Βέβαια, οι γευστικές επιλογές δεν σταματούν εδώ! Στο μενού θα βρεις επίσης πεντανόστιμο ταρτάρ σολομού με σος από μαύρη τρούφα, γαρίδες τεμπούρα και πολλά άλλα. Και για να έχει το γεύμα σου έναν γλυκό επίλογο, επίλεξε κάποιο από τα γλυκά του καταλόγου, όπως η λαχταριστή του μπουγάτσα.
Μια σταθερή καντίνα στα Εξάρχεια σε ταξιδεύει γευστικά σε όλο τον πλανήτη. Στο εξωτερικό οι καντίνες είναι μικρά εστιατόρια αλλά και μετακινούμενες κουζίνες που τις βρίσκεις σε κάθε γωνιά των πόλεων, σε ποτάμια, πάρκα και κανάλια, προσφέροντας τις σπεσιαλιτέ της χώρας από την οποία προέρχονται. Από το Μανχάταν μέχρι το Δελχί, οι καντίνες προσφέρουν νόστιμο και γρήγορο φαγητό σε τιμές προσιτές για όλους. Με αφορμή αυτές τις καντίνες και εμπνεόμενος από τα ταξίδια του στο εξωτερικό, ο Σταύρος, θέλοντας να συμπυκνώσει όλες τις γεύσεις που δοκίμασε σε διάφορες πόλεις του κόσμου, δημιούργησε στη γωνία Κωλέττη και Ζωοδόχου Πηγής 24 τη Lacantina. Εκεί σε περιμένουν καθημερινά από τη 1 το μεσημέρι ως αργά το βράδυ γεύσεις που θα σε ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο, από την Ινδία, με εξαιρετικό κοτόπουλο κάρι, και τη Μέση Ανατολή, με απίθανο φαλάφελ, μέχρι την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Μεξικό, με υπέροχα μπουρίτο. Στο Lacantina θα βρεις και υπέροχες βελουτέ
σούπες, όπως καροτόσουπα με πορτοκάλι, καστανόσουπα και μανιταρόσουπα, οι οποίες, μαζί με πολλά από τα πιάτα του μενού, αποτελούν εξαιρετικές επιλογές για τους vegan, αλλά και διάφορες πεντανόστιμες μερίδες, όπως κεφτεδάκια με λιβανέζικο ρύζι και σος γιαουρτιού με δυόσμο, τα οποία μπορείς να απολαύσεις είτε σε πιάτο είτε σε πίτα! Μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις τα δροσερά μοχίτο του μαγαζιού, που μπορείς να πάρεις στο χέρι με μόλις 4,50 ευρώ. Άλλωστε, ένα από τα ατού του μαγαζιού είναι οι χαμηλές τιμές του, που, σε συνδυασμό με την εξαιρετική του ποιότητα, το κάνουν μια πραγματική value for money επιλογή. Extra Tip: Στο Lacantina μπορείς να απολαύσεις όλα τα πιάτα του μενού σε μισές μερίδες που σερβίρονται σε χωνάκι με μόλις 3,80 ευρώ!
ΤheGOODLIFO
Lacantina
2ας Μεραρχίας 8-10, Πειραιάς, 210 4116505, FB: Beluga
Κωλέττη & Ζωοδόχου Πηγής 24, Εξάρχεια, 210 3810542 FΒ: Lacantina street food
Dos Hermanos
Το πιο αυθεντικό μεξικάνικο της πόλης. Κάπου σε αυτή την πόλη υπάρχει μια γυάλινη πόρτα. Αν την ανοίξεις, θα σε πάει σε μια χώρα πολύ μακρινή που τη λένε Μεξικό. Το Dos Hermanos, το πρώτο μεξικάνικο της Αθήνας, δεν είναι απλώς ένα εστιατόριο, περισσότερο μοιάζει με μια τυπική γειτονιά του Μεξικού. Εδώ οι άνθρωποι γελάνε, χορεύουν και απολαμβάνουν το μυστικό της ευτυχίας, το νόστιμο φαγητό. Με φόντο το βλέμμα της Φρίντας Κάλο, κάτσε στην πολύχρωμη σάλα και ανακάλυψε όλη τη μαγεία της αυθεντικής μεξικάνικης κουζίνας. Άρχισε με ό,τι δεν πρέπει ποτέ να λείπει από ένα μεξικάνικο γεύμα, τα fajitas! Μαριναρισμένα chili μοσχαρίσια φιλετάκια, ψημένα στη σχάρα με τρίχρωμες πιπεριές, σερβίρονται σε καυτό
μαντεμένιο σκεύος μαζί με μαλακές tortillas και πολλά μυστικά. Αν σου αρέσουν οι φλογερές γεύσεις, όμως, διάλεξε τις ζουμερές enchiladas με γέμιση από πικάντικο κιμά και ψημένες στον φούρνο. Και μετά; Τι θα έλεγες για ένα κοτόπουλο με σοκολάτα και chili; Το Mole de Poblano είναι ένα παραδοσιακό μεξικάνικο πιάτο, σωστή υπερπαραγωγή! Ταιριάζει υπέροχα με μία (ή και δύο!) από τις καλύτερες Margaritas της πόλης. Αλλά, αν θες ένα κοκτέιλ που δεν μοιάζει με κανένα, πιες το «Los Muertos» με παλαιωμένη τεκίλα ή την πατροπαράδοτη Paloma. Extra Tip: Η ψυχή του Dos Hermanos είναι τα live salsa parties του. Και πραγματικά, δεν θες να τα χάσεις.
Nami Sushi
Κυριαζή 24, Κηφισιά, 210 8087906 www.doshermanos.gr, FΒ: doshermanos.gr, Ιnstagram: doshermanos.gr
Ένα γιαπωνέζικο lounge στην καρδιά της Γλυφάδας. Το όνομά του είναι Nami, που στα γιαπωνέζικα σημαίνει «κύμα», και σε περιμένει, διανύοντας τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας του, στην οδό Κύπρου 65 στη Γλυφάδα για να σε ταξιδέψει με αυθεντικές γιαπωνέζικες γεύσεις. Ο χώρος του, μοντέρνος και μίνιμαλ, διακοσμημένος με βαρέλια σάκε, ανάγλυφα ιδεογράμματα και κυματιστά φωτιστικά από χαρτί, παραπέμπει στη γιαπωνέζικη κουλτούρα. Κι αν η διακόσμηση φέρει έντονα στοιχεία από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, η κουζίνα του είναι αποκλειστικά αφιερωμένη σε αυτήν. Στο πλούσιο μενού του Nami, πέραν του sushi, θα βρεις ένα πλήθος επιλογών από πιάτα με κρέας, όπως wagyu rib-eye, φιλέτο µοσχάρι teriyiaki, θαλασσινά, όπως γαρίδες tempura, gyoza, και dumplings, ενώ δεν λείπουν οι επιλογές για τους vegan. Για εκείνους που τους αρέσει η τζαζ μουσική το Nami διοργανώνει live βραδιές κάθε Τετάρτη και Κυριακή.
Για τον μήνα Οκτώβριο κάθε Τετάρτη στις 21:00 µας κρατάει συντροφιά η Σοφία Στρατή, µέλος των Jazz Company Duo, ενώ την Κυριακή στις 20:00 το Nami μπαίνει σε mood παριζιάνικης swing µε τους Manouchedrome Trio και την Αλίνα Σαπρανίδου στο ακορντεόν. Άλλωστε, στόχος των ανθρώπων του Nami δεν είναι να σου προσφέρουν ένα απλό πιάτο αλλά µια ολοκληρωμένη εμπειρία, όπου οι γεύσεις, η ατμόσφαιρα του εστιατορίου και το design γίνονται ένα. Στο Nami μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις τα ξεχωριστά του κοκτέιλ, εμπνευσμένα και αυτά από τις γιαπωνέζικες γεύσεις, με παραδοσιακά υλικά.
Ε Θ Ν Ι Κ
Extra Tip: Από το καλοκαίρι λειτουργεί και δεύτερο κατάστημα στη Γλυφάδα, που φτιάχτηκε αποκλειστικά για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πελατών για take away και delivery
Κύπρου 65, Γλυφάδα, 210 8985555, delivery 2108985533, www.namisushi.gr 18.10.18 – lifo
49
Tuk Tuk Thai
Όλη η γαστριμαργική κουλτούρα της Ταϊλάνδης στην καρδιά της Αθήνας. Στο Κουκάκι σε περιμένει ένα μικροσκοπικό εστιατόριο με street food χαρακτήρα που θα σε ταξιδέψει γευστικά μέχρι την Ταϊλάνδη. Ο χώρος σε ροζ και γαλάζιες αποχρώσεις, με φλοράλ ταπετσαρίες και αναμνηστικά από τα ταξίδια των ιδιοκτητών του στην Ταϊλάνδη, θα σε κάνει, με το που θα μπεις μέσα, να αισθανθείς σαν να μεταφέρθηκες μαγικά στη χώρα. Εκεί θα δοκι-
μάσεις μικρά πιάτα, όπως dumplings, won ton, spring rolls, noodles και ποικίλα κάρι, τα οποία η κουλτούρα της Ταϊλάνδης επιβάλλει να μοιράζονται, καθώς και aahaan jaan diaw, που σημαίνει «γεύμα του ενός πιάτου», το καθένα από τα οποία αποτελεί ένα πλήρες γεύμα από μόνο του.
Ο απόλυτος προορισμός για τους λάτρεις της ασιατικής κουζίνας. Κάνοντας μια βόλτα στα Εξάρχεια, στην οδό Στουρνάρη 14, θα συναντήσεις το Microulee, ένα μαγαζί εμπνευσμένο από την Chinatown του Soho, όπου θα απολαύσεις υπέροχα πιάτα της ασιατικής κουζίνας σε πραγματικά χαμηλές τιμές. Και όταν λέμε χαμηλές τιμές, το εννοούμε. Σκέψου ότι εκεί σε περιμένουν πάνω από δέκα μοναδικά πιάτα, σε μερίδες πραγματικά μεγάλες, από 1,90 ευρώ. Εκεί θα βρεις υπέροχα ορεκτικά, όπως wonton με γέμιση καβουριού και λαχανικών, εξαιρετικές σούπες, σαλάτες, ρύζι, noodles, αλλά και πεντανόστιμα κυρίως
ΤheGOODLIFO
Microulee
Βεΐκου 40, Κουκάκι, 211 4051947 FΒ: Tuk Tuk Thai Street Food, Instagram: tuktuk.thai.street.food.athens
Στουρνάρη 14, Εξάρχεια, 210 3800672 microulee.gr, FB: microulee
πιάτα, όπως μοσχαράκι Σανγκάης με πιπεριές, μανιτάρια και πλούσια σάλτσα. Πλέον στο μενού έχει προστεθεί και το sushi, με επιλογές που καλύπτουν όλα τα γούστα. Τα Ιnside Οut California και Spicy Τuna είναι τα best sellers και ακολουθεί το Shiitake maki roll που προκαλεί έκρηξη στον ουρανίσκο, σε συνδυασμό με τη Microulee Spicy Mayo. Και αν δεν έχεις χρόνο να κάτσεις στο Microulee, μη σκας, μπορείς να επιλέξεις το take away ή την υπηρεσία delivery που αναλαμβάνει να φέρει στον χώρο σου τις λιχουδιές του.
Wok N’ Roll
Εδώ σε περιμένουν πάνω από 70 υπέροχα πιάτα από όλη την Ασία και ίσως το καλύτερο sushi των βορείων προαστίων. Αν λαχτάρησες κινέζικο και ασιατική κουζίνα γενικά, τότε σπεύσε στο Wok N’ Roll στο Μαρούσι. Από το 2007 η ομάδα του εστιατορίου στήνει καθημερινά, σε έναν χώρο μοντέρνο και φωτεινό, με λιτή διακόσμηση, το ιδανικό σκηνικό για να απολαύσεις ένα γεύμα ή δείπνο με πολυ-ασιατικές επιλογές. Στην ανοιχτή του κουζίνα θα δεις τα πιάτα του να ετοιμάζονται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σου και να σου ανοίγουν την όρεξη γι’ αυτό που θα ακολουθήσει. Τι είναι αυτό; Εξαιρετικές γεύσεις μέσα από εκλεκτές ασιατικές συνταγές όπως η υπέροχη σούπα ράμεν, το τηγανητό ρύζι με σος φιστικιού, τα νούντλς με γλυκόξινη σάλτσα, η πάπια Πεκίνου, το πικάντικο μοσχάρι Σετσουάν και, φυσικά, υπέροχο sushi σε μεγάλη ποικιλία και μοναδικές γεύσεις Το Wok N’ Roll, όμως, δεν ξεχωρίζει μόνο για τις
απίθανες γεύσεις του αλλά και για την άριστη ποιότητά του. Εκεί θα βρεις πραγματικά ποιοτικό ασιατικό φαγητό, φτιαγμένο πάντα από τα πιο φρέσκα, υγιεινά και θρεπτικά υλικά. Άλλωστε, το μενού του είναι ειδικά διαμορφωμένο ώστε να προσφέρει ελαφριά γεύματα με μοναδικές γεύσεις, χρησιμοποιώντας φρέσκα υλικά υψηλής ποιότητας, τα οποία ταιριάζουν στον σύγχρονο, υγιεινό τρόπο ζωής που απαιτεί η γεύση και η ισορροπημένη διατροφή να πηγαίνουν χέρι-χέρι. Και επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι θέλουμε να απολαμβάνουμε νόστιμα και θρεπτικά γεύματα χωρίς να χαλάμε μια μικρή περιουσία, οι πραγματικά χαμηλές τιμές του Wok N’ Roll θα σε εκπλήξουν ευχάριστα και, σε συνδυασμό με την εξαιρετική του ποιότητα, θα σε κάνουν να «κολλήσεις» με το μαγαζί!
Πέρα
28ης Οκτωβρίου 21, Μαρούσι, 210 8069100, FΒ: Wok N’ Roll, www.woknroll.gr
Άρωμα Ανατολής στην καρδιά της Αθήνας. Στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Αιόλου 57, υπάρχει ένα μικρό εστιατόριο που σε ταξιδεύει γευστικά στην Ανατολή. Το όνομά του προέρχεται από την περιοχή γύρω από την οδό Ιστικλάλ της Κωνσταντινούπολης, η οποία αρχίζει από την πλατεία Ταξίμ και καταλήγει στον Γαλατά, την παλιά συνοικία των Ελλήνων. Οι ιδιοκτήτες του, έχοντας και οι ίδιοι γεννηθεί και μεγαλώσει στην Πόλη, σε περιμένουν εκεί καθημερινά για να σου προσφέρουν αυθεντικές πολίτικες γεύσεις, χωρίς να λείπουν και πιάτα με αναφορές απ’ όλη την Ανατολή, τη Συρία, τον Λίβανο κ.α. Εκεί θα δοκιμάσεις υπέροχα πεϊνιρλί φτιαγμένα με φρέσκο ζυμάρι, με σουτζούκι, παστουρμά κ.λπ., λαχταριστά λαχματζούν και, φυσικά, μία από τις σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, το Πέρα Κεμπάμπ. Στο Πέρα θα βρεις και πολλές vegetarian και vegan επιλογές, όπως κεμπάπ και μπέργκερ από φακή, φαλάφελ ή χούμους. Φυσικά, δεν πρέπει να παραλείψεις να δοκιμάσεις
τα απίθανα γλυκά τους, το πολίτικο προφιτερόλ και το κιουνεφέ, ζεστό κανταΐφι με τυρί που ψήνεται και σιροπιάζεται τη στιγμή που παραγγέλνεται και έρχεται σε τρεις γεύσεις, κλασική, με φιστίκι ή σοκολάτα. Οι vegan της παρέας θα ενθουσιαστούν με το ασουρέ που γίνεται με βραστό σιτάρι, ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα. Και επειδή η πολίτικη κουζίνα, αν και είναι σκέτος πειρασμός, σε κάποιους ίσως πέφτει λίγο βαριά, σας ενημερώνουμε ότι στο Πέρα δεν χρησιμοποιούν τηγάνι, αλλά όλα γίνονται ψητά, έτσι ώστε να είναι ελαφριά και παράλληλα να διατηρούν την απίστευτη γεύση τους.
Ε Θ Ν Ι Κ
Extra Tip: Αν δεν έχεις χρόνο να κάτσεις στο μαγαζί για να απολαύσεις τις λιχουδιές, μπορείς να πάρεις στο χέρι ό,τι τραβάει η όρεξή σου!
Αιόλου 57, Αθήνα, 210 3232368, FΒ: Pera
18.10.18 – lifo
51
KET H MARA RC RESE
«ΜΊΛΊΑ ΖΩΉΣ»: ΈΝΑ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΦΡΌΝΤΊΔΑΣ ΓΊΑ ΤΌΥΣ ΑΣΘΈΝΈΊΣ ΜΈ ΠΌΛΛΑΠΛΌ ΜΥΈΛΩΜΑ
Η Reebok Classic παρουσιάζει τη νέα συλλογή του Aztrek Η Reebok Classic παρουσιάζει τη νέα συλλογή του ’90s original running παπουτσιού, του Aztrek, και δεν σταματά να παρακινεί τον καθένα να ακολουθεί πάντα το δικό του, ξεχωριστό μονοπάτι. Έχοντας ορίσει την τάση του Fall/Winter 2018, με το ανανεωμένο Aztrek OG να είναι ο πρωταγωνιστής, η Reebok Classic συνεχίζει να αναδεικνύει το τολμηρό πνεύμα της δεκαετίας του ’90 στο 2018. Η νέα συλλογή Aztrek είναι ήδη διαθέσιμη και πρόσωπο της συλλογής είναι ο Lil Yachty, ο ανατρεπτικός ράπερ που μέσα από τη μουσική του ορίζει νέα είδη και χαράζει το δικό του μονοπάτι σε ό,τι κι αν κάνει. Σχεδιασμένο το 1993 από τον Christian Tresser, το Aztrek άλλαξε το παιχνίδι του design και σύντομα δημιούργησε τη δική του, θρυλική φήμη. Σήμερα, το Aztrek διατηρεί τη ’90s Hexalite τεχνολογία στην iconic σόλα του, ενώ συνδυάζει καινοτομία και λειτουργικότητα με ένα retro στυλ. Η νέα συλλογή Aztrek εμπλουτίζει με συναρπαστικό τρόπο το old-school athletics design των ’90s με την αισθητική της γενιάς των millennials. Φωτεινό, λευκό ύφασμα και συνθετικό micro-suede αναδεικνύονται με κόκκινα και μαύρα στοιχεία, ενώ οι ανακλαστικές του λεπτομέρειες το κάνουν να ξεχωρίζει ακόμα και τη νύχτα.
Η Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία, σε συνεργασία με την Amgen Hellas, στέκεται στο πλευρό των ασθενών με πολλαπλό μυέλωμα που κατοικούν στη νησιωτική Ελλάδα και δημιουργεί ένα καινοτόμο πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης με τον τίτλο «Μίλια Ζωής». Μέσα από το πρόγραμμα αυτό οι πάσχοντες έχουν την ευκαιρία δωρεάν αεροπορικής μετάβασης στα εξειδικευμένα ιατρικά κέντρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με στόχο τη βέλτιστη διαχείριση της ασθένειάς τους. Συνολικά, προσφέρονται 250 αεροπορικά εισιτήρια μετ’ επιστροφής. Στο «Μίλια Ζωής» μπορούν να συμμετάσχουν ασθενείς ανεξαρτήτως θεραπείας, αρκεί ο θεράπων ιατρός να κρίνει ότι χρήζουν εξειδικευμένης παρακολούθησης.
Οnline έρευνα ανατροφοδότησης των πελατών για τα καταστήματα Lidl
Ο Jean-Charles de Castelbajac αναλαμβάνει καλλιτεχνικός διευθυντής της United Colors of Benetton Ο σχεδιαστής μόδας Jean-Charles de Castelbajac προσελήφθη ως καλλιτεχνικός διευθυντής για την αντρική και τη γυναικεία συλλογή της United Colors of Benetton. Η καριέρα και η εμπειρία του εκτείνεται από τον σχεδιασμό έως τη ζωγραφική, τη διαφήμιση και την τέχνη του δρόμου. Έκανε το ντεμπούτο του στον κόσμο της μόδας το 1968, όταν δημιούργησε μια εταιρεία σε συνεργασία με τη μητέρα του. Αργότερα, συνέχισε να επηρεάζει τις τάσεις της μόδας, όπως με το κίνημα της «αντι-μόδας» και την εναλλακτική χρήση αντικειμένων για τη διακόσμηση ενδυμάτων. Ο Castelbajac και η Benetton μοιράζονται το ίδιο πάθος για τη «μόλυνση» της μόδας από την τέχνη. Στην καριέρα του, ο Γάλλος σχεδιαστής συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Andy Warhol, ο Miguel Barcelo, ο Keith Haring, ο Jean Michel Basquiat, ο M.I.A και η Lady Gaga. Οι δημιουργίες του εκτίθενται στο Ινστιτούτο Μόδας και Τεχνολογίας της Νέας Υόρκης, στο Μουσείο Victoria&Albert του Λονδίνου και στο Galliera Museum στο Παρίσι. Το 2018 ήταν προσκεκλημένος καλλιτεχνικός διευθυντής στην Biennale στο Παρίσι.
ΤheGOODLIFO
Mε το online ερωτηματολόγιο η Lidl επιδιώκει να καταστήσει την ικανοποίηση των πελατών μετρήσιμη. Οι πελάτες μπορούν τώρα να απαντήσουν σε ερωτήσεις για την αγοραστική τους εμπειρία γρήγορα, άμεσα και στοχευμένα ως προς το κατάστημα, λέγοντας αν είναι συνολικά ικανοποιημένοι από τις αγορές τους, την καθαριότητα ή την παρουσίαση και τη διαθεσιμότητα των προϊόντων. Με την ανατροφοδότηση διευκολύνεται η βελτιστοποίηση των ροών στο κατάστημα και επομένως η αύξηση της ικανοποίησης των πελατών. Οι πελάτες που επιθυμούν μετά τις αγορές τους από τα Lidl να προβούν σε σχολιασμό, μπορούν να συνδεθούν με τον αριθμό που αναγράφεται στην ταμειακή απόδειξη στη διεύθυνση www.lidl-hellas.gr/ignomisou και να ξεκινήσουν απευθείας με τη συμπλήρωση του ερωτηματολογίου. Η συμμετοχή αξίζει τον κόπο: οι πελάτες που συμμετέχουν στην έρευνα μπορούν να κερδίσουν μία από τις 25 δωροεπιταγές των €10 που θα κληρώνονται κάθε μήνα.
Καινούργιες σοκολάτες ΙΟΝ: Απολαύστε τες! Η ΙΟΝ είναι πλέον η μόνη εταιρεία στην Ελλάδα που εποπτεύει όλη την παραγωγική διαδικασία της σοκολάτας, από τον σπόρο του κακάου έως το τελικό προϊόν. Με την ιδιότητα αυτή είναι σε θέση να ελέγχει πλήρως την ποιότητα και το γευστικό αποτέλεσμα των προϊόντων που παράγει. Σήμερα, το 2018, η νέα ΙΟΝ Αμυγδάλου Praliné, με πλούσια πραλίνα και κομματάκια αμύγδαλου, μπαίνει στην παρέα της ΙΟΝ Αμυγδάλου και μας υπόσχεται μοναδική γεύση. Επίσης, η νέα ION Dark espresso έρχεται να συμπληρώσει την ήδη πολύ πετυχημένη παλέτα ION Dark με γεύσεις όπως η κλασική Dark με σκέτη σοκολάτα υγείας, η Dark Super Fruits με ρόδι, μύρτιλο και μαύρη σταφίδα, η Dark Salty Caramel με αλάτι και καραμέλα, η Dark Bio Orange με βιολογικό πορτοκάλι και η Dark Green Tea & Lime με πράσινο τσάι και lime.
Avon is Just 30! Η Avon γιόρτασε τα 30 χρόνια της στην Ελλάδα όπως κάθε γυναίκα ονειρεύεται να γιορτάσει τα 30ά της γενέθλια, με ένα μοναδικό πάρτι! Το απόγευμα της Δευτέρας 8 Οκτωβρίου φίλοι και συνεργάτες βρέθηκαν στο Fuga Restaurant, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μέσα σε κλίμα διασκέδασης, τιμώντας την Avon με την παρουσία τους. Μόλις 30 χρόνια από το ξεκίνημα της Avon στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο πάρτι ομορφιάς συνεχίζεται. Η εταιρεία που λατρεύει να ωθεί τις γυναίκες να δημιουργούν τις δικές τους, μοναδικές στιγμές και να εκφράζουν το πάθος τους για την ομορφιά και το στυλ, συμβάλλοντας έμπρακτα στην ενδυνάμωση και στην ανεξαρτητοποίησή τους, χθες δήλωσε ότι αυτό είναι μόνο η αρχή! Η Avon υπόσχεται να συνεχίσει δυναμικά να στηρίζει και να προάγει την ομορφιά και τη φροντίδα, καινοτομώντας διαρκώς, ώστε να εξασφαλίζει προϊόντα υψηλής ποιότητας και πρωτοπορίας, δημιουργημένα με στυλ ώστε να αναδείξουν τον καλύτερο εαυτό κάθε γυναίκας.
ΤheWeek
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα. σελιδα
50
ΒΙΒΛΙΟ
ΓΕΥΣΗ
STARFAX
Κάφκα, Όσβαλντ, Γουλφ: Η Τίνα Μανδηλαρά γράφει για τρία εκφραστικά διαμάντια.
Η Νίκη Μηταρέα γράφει για το Balcony και το Winter Garden της Μεγάλης Βρεταννίας.
Τι λένε οι νέες αστρολογικές προβλέψεις.
σελιδα
54
σελιδα
60
σελιδα
61
ΣΙΝΕΜΑ Ο πρώτος άνθρωπος Η πορεία του Νιλ Άρμστρονγκ από το 1961 έως το 1969, δηλαδή την περίοδο που η NASA προετοίμαζε πυρετωδώς το διαστημικό της πρόγραμμα, ώστε να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.
σελιδα
52
ΣΙΝΕΜΑ Δύσκολες ώρες στο Ελ Ροαγιάλ
Ο πολύπλευρος παραγωγός των τηλεοπτικών «Alias» και «Lost», σεναριογράφος του World War Z και σκηνοθέτης του Cabin in the woods Ντρου Γκόνταρντ μαζεύει μισή ντουζίνα χαρακτήρες, έναν νευρικό κύριο, έναν παπά, μια νέα κοπέλα που φαίνεται να έχει απαγάγει μια άλλη, λίγο νεότερή της, μια μαύρη τραγουδίστρια και έναν αινιγματικό χίπη με την πιστή παρέα του, σε ένα μοτέλ, το Ελ Ροαγιάλ, στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Νεβάδα και στην Καλιφόρνια, στα τέλη των ’60s. Επτά άγνωστοι, ο καθένας με ένα κρυμμένο μυστικό, συναντιούνται στο Ελ Ροαγιάλ της Λίμνης Τάχο, ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο με σκοτεινό παρελθόν. ä Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο στη σελ. 53 18.10.18 – lifo
53
απο τη γεωργια παπασταμου
SmallTalk
ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
EVENTS
Top
8 54 lifo – 18.10.18
Μουσικός και DJ. Έπαιξε Σαμπρίνα στο πάρτι της Στέγης. Έγινε γνωστή μέσα από τα mashups της, και ιδιαίτερα τη συγκινητική διασκευή της στις «Μεταμορφώσεις» του Βλάσση Μπονάτσου.
Πες μου μερικά πράγματα που θα ήθελες να ξέρει κάποιος για σένα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Γιάννενα, ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω Αρχιτεκτονική και ξέμεινα. Έχω συμμετάσχει ως μουσικός και τραγουδίστρια σε διάφορες μπάντες (Ρapercut, Dusk, My Drunken Haze) και η ζωή μου κινείται ανάμεσα σε DJ sets, ανακαινίσεις, γραφιστικά, live και μπόλικο σουρεαλισμό. Είμαι καλό παιδί, αλλά μιλάω πολύ.
1. ΘΕΑΤΡΟ
3. ΘΕΑΤΡΟ
Παραμυφικό
Γυάλινος Κόσμος
Μια γαμήλια γιορτή μετατρέπεται σε εφιαλτικό καρναβάλι, ενώ η νύφη παραμένει άφαντη στη δημιουργία του Συνεργείου Μουσικού Θεάτρου Λάρισας, της μακροβιότερης και πιο δραστήριας ομάδας μουσικού θεάτρου στην ελληνική περιφέρεια. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 2013 και αναβιώνει πληρέστερο και ανανεωμένο σε συμπαραγωγή με την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ασκώντας σύγχρονη κοινωνική κριτική, μεταχειριζόμενο φόρμες όπως το παραμύθι, ο λυρισμό και η αλληγορία. ä 19-20/10, Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ, ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, 20:30, εισ.: 8-15 ευρώ
Χρόνια πολλά, κύριε Χατζιδάκι
OKΤ.
Matina Sous Peau
Πώς διαβάζεται το όνομά σου; Ως «Ματίνα Σουπώ» και έχει διπλή σημασία: στα ελληνικά σημαίνει «Μα, τι να σου πω» και στα γαλλικά το «Sous Peau» σημαίνει κάτω από το δέρμα.
2. ΜΟΥΣΙΚΗ
18–24
THE FACE
Για την ημέρα των γενεθλίων του Μάνου Χατζιδάκι, η Εθνική Λυρική Σκηνή και το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος παρουσιάζουν ένα μεγάλο αφιέρωμα στη μουσική του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη, ο οποίος θα συμπλήρωνε φέτος τα 93 του χρόνια. Στα highlights της ημέρας: οι μπάντες του Schoolwave «πειράζουν» τραγούδια και μουσικές του (22:0023:15). ä 23/10, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, Ευριπίδου & Δοϊράνης, 17.00-23.00, είσοδος ελεύθερη με ηλεκτρονική προεγγραφή
STOEP TH S PR ES PARTY Bios οpening party
Το κορυφαίο έργο του Τενεσί Ουίλιαμς για την υπαρξιακή τραγωδία του ανθρώπου και για το ίδιο το θέατρο επέλεξε να παρουσιάσει ο Δημήτρης Καραντζάς τη νέα σεζόν στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Η Μπέτυ Αρβανίτη και ο Χάρης Φραγκούλης κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ τη μετάφραση υπογράφει ο Αντώνης Γαλέος (συνεχίζοντας μετά το Τραμ με το όνομα «Πόθος» τη δουλειά του πάνω στο έργο του συγγραφέα).ä 20/10-21/4, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη. Τετ., Κυρ. 20:00, Πέμ.-Σάβ. 21:00, εισ.: 13-18 ευρώ
4. ΜΟΥΣΙΚΗ Οι σονάτες του Σούμπερτ με την Ελίζαμπετ Λεόνσκαγια Η μεγάλη κυρία του πιάνου ερμηνεύει όλες τις σονάτες του Σούμπερτ σε έναν πιανιστικό μαραθώνιο. Το πρώτο session είναι προγραμματισμένο για τις 20/10 και ακολουθούν άλλα δύο, στις 29/11 και στις 27/319.ä 20/10, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Χίλτον, 20:30, εισ.: 10-25 ευρώ
Φέτος η ταράτσα του Bios για πρώτη φορά θα παραμείνει ανοιχτή όλο τον χειμώνα, αφού πλέον διαθέτει ένα ολοκαίνουριο χειμερινό μπαρ, όπου μπορείς να καθίσεις και να απολαύσεις την υπέροχη θέα όλο τον χρόνο. To επίσημο opening θα γίνει το Σάββατο, με τον Bad Spencer και την Κaterina Karali να φροντίζουν για τη μουσική της βραδιάς. 20/10, Bios, Πειραιώς 84, Γκάζι, 21:30, είσοδος ελεύθερη
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική; Σε μικρή ηλικία με έγραψαν οι δικοί μου κλασικό βιολί και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Το πρώτο τραγούδι που έγραψα ήταν το «Τσιγαράκι», το οποίο θα το έλεγες και σκυλάδικο. Εκείνη την περίοδο ήταν ένας σταθμός στα Γιάννενα που έπαιζε λαϊκά, και τον άκουγα καμιά φορά για πλάκα… νομίζω πως δεν το ξεπέρασα ποτέ. Ποιο είναι πιο αγαπημένο σου mash upκαι γιατί; Θα έλεγα το «Αυτή η νύχτα μένει», που είναι συνδυασμός τριών κομματιών: του «Cuidad del swing» του Quantic, του «It Ain’t Nuttin», συνεργασία των Herbaliser και MF Doom, και φυσικά του «Αυτή η νύχτα μένει» του Βαγγέλη Περπινιάδη. Ο λόγος είναι ότι έχω βαλθεί να αποδείξω πως τα όρια δεν βρίσκονται ανάμεσα στα μουσικά είδη αλλά περισσότερο ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες με τις οποίες αυτά συνδέονται στερεοτυπικά, κυρίως λόγω του στίχου. Η μουσική είναι μία για μένα και θεωρώ ότι αυτό το mashup, παρότι δεν είναι από τα πιο καλοφτιαγμένα, καταφέρνει σε έναν βαθμό να καταρρίψει αυτά τα όρια. Τι σε έκανε να ξεχωρίσεις τις «Μεταμορφώσεις» του Βλάσση Μπονάτσου; Άκουσα το κομμάτι πρώτη φορά στους «Απαράδεκτους» και πάντα με συγκινεί γιατί αποτυπώνει με μια ευγένεια τη μοναξιά που όλοι κάποιες φορές βιώνουμε όταν οι μάσκες πέφτουν και αποκαλύπτεται η ευάλωτη πλευρά μας σ’ εμάς και στους πολύ κοντινούς μας. Παρότι δεν το έγραψε ο ίδιος ο Μπονάτσος, αλλά ο Γιώργος Ρωμανός, το γεγονός ότι αυτός το τραγούδησε, με την έντονη προσωπικότητα που είχε και την πολυτάραχη ζωή που έκανε, μεγεθύνει την αντίθεση ανάμεσα στη λάμψη της δόξας και στην ταπεινότητα της μοναξιάς, και κάνει το κομμάτι ακόμα πιο συγκινητικό. Πέρα από τα mashups, έχεις σκοπό να κυκλοφορήσεις κάτι δικό σου;Σκοπό έχω, χρόνο δεν έχω, δυστυχώς. Πιθανόν, όμως, να γίνει μέσα από κάποια συνεργασία. H Matina Sous Peau εμφανίζεται στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου στις 29 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο των Church Sessions του Pepper 96.6.
5. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Αριστομένης Θεοδωρόπουλος, Φευ : Εδώ
DANCE Habeat Records: Identified Patient & Valentino Mora Το Habeat Records ξεκινάει δυναμικά τη φετινή σεζόν, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό δύο πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες της διεθνούς ηλεκτρονικής σκηνής, τους Identified Patient και Valentino Mora. 19/10, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 10-12 ευρώ
Needless Season Opening Το αθηναϊκό mobile party ξεκινάει τη φετινή σεζόν στη χειμερινή του έδρα με καλεσμένους τον house DJ και παραγωγό Bengoa και το δίδυμο Parallel Sensations. 20/10, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.:5 ευρώ
Eπτά πίνακες ζωγραφικής αλληλένδετους με επτά μουσικά έργα παρουσιάζει ο Αριστομένης Θεοδωρόπουλος στην πρώτη του ατομική έκθεση. Τα έργα είναι μια χαρτογράφηση της εσωτερικής αναζήτησης και των βιωμάτων του καλλιτέχνη, με αναφορές που κυμαίνονται από την ελληνική κουλτούρα και Ιστορία μέχρι τη Δύση και την Ανατολή. Το «Φευ: Εδώ» κυκλοφορεί σε μορφή δίσκου και βιβλίου από την B-Otherside Records. ä 18-25/10, Fotagogoi, Λεοννάτου 4, Μεταξουργείο, Παρ.-Πέμ. 16:00-22:00. Eγκαίνια: 18/10, 20:00-23:00.
6. ΜΟΥΣΙΚΗ Mouse on Mars Το ντουέτο των Γερμανών παραγωγών Jan St. Werner από την Κολωνία και του Andi Thoma από το Ντίσελντορφ, δύο σημαντικών μορφών του χώρου της ηλεκτρονικής μουσικής των τελευταίων δεκαετιών, έρχεται στα St Pauls Sessions, στην Αγγλικανική Εκκλησία Αγίου Παύλου. Μέσα από ένα ευμετάβλητο κράμα ψηφιακών, αναλογικών και φυσικών ήχων, οι Mouse on Mars παράγουν ένα αποτέλεσμα που φλερτάρει με την αβανγκάρντ, την πoπ και club μουσική. ä 22/10, Αγγλικανική Εκκλησία Αγίου Παύλου, Φιλελλήνων 27 & Σιμωνίδου, 20:30, εισ.: 18 ευρώ
7. ΘΕΑΤΡΟ Ζωρζ Νταντέν: O άναυδος σύζυγος
Saturday (c) Rave Ένα Σάββατο τον μήνα η ΑΜΧ και ο Στέλιος Βασιλούδης θα παίζουν μουσικές στο υπόγειο του Crust, σε ένα πάρτι που θα ξεκινά στις 18:00 και θα ολοκληρώνεται στις 23.00. 20/10, Crust, Πρωτογένους 13, 18:00, είσοδος ελεύθερη
Haze: Thorgy Thor, Yha Yha, Figkott & Friends Η Thorgy Thor, η διάσημη διαγωνιζόμενη της 8ης σεζόν του θρυλικού RuPaul’s Drag Race, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μαζί της θα είναι οι Yha Yha (techno, bass, vogue beats, house), Figkott (avant-guard electronics / techno / house) και B. Trust. 20/10, Wave, Ηρακλειδών 61, Αθήνα, 24:00, εισ.: 12 ευρώ (με ποτό)
ΘΕΑΤΡΟ Ξύπνα, Βασίλη Ο πολυσυζητημένος σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης επανέρχεται με μια αναπάντεχη επιλογή, το έργο του Δημήτρη Ψαθά που έγινε γνωστό μέσα απ’ την κινηματογραφική παραγωγή της Φίνος Φιλμ, και με ματιά σύγχρονη μιλά για τα «σοβαρά», μπλέκοντας το γέλιο με το σφίξιμο στο στομάχι. 19/10-3/2, Εθνικό Θέατρο (Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»), Αγ. Κων/ νου 22-24, Τετ., Κυρ. 18:00, Πέμ.-Σάβ. 21:00, εισ.: 1318 ευρώ
Ο Ζωρζ Νταντέν έχει μείνει άναυδος με το θράσος της γυναίκας του. Όχι μόνο τον περιφρονεί και τον απατά μπροστά στα μάτια του αλλά τον βγάζει και τρελό, όταν εκείνος τολμά να την κατηγορήσει στους γονείς της. Μία από τις λιγότερο παιγμένες και περισσότερο πικρές κωμωδίες του Μολιέρου ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης. Κεντρικό θέμα της ο έρωτας και, περισσότερο, η δυστυχία της έλλειψής του.ä 18/10-9/12, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα, Πέμ.-Κυρ. 21:15, εισ.: 12-18 ευρώ
8. ΜΟΥΣΙΚΗ Pouya Από party bangers μέχρι πιο σκοτεινές μελωδίες και κομμάτια που θίγουν τα ευαίσθητα θέματα της μοναχικότητας, της απογοήτευσης και της αυτοκτονίας, ο Pouya έρχεται από το Mαϊάμι στην Αθήνα για να παρουσιάσει μια συναισθηματικά φορτισμένη συναυλία στον χώρο του Gagarin 205. Είναι η πρώτη φορά που ο δημοφιλής ράπερ, ο οποίος μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του με τον τίτλο «Five Five», επισκέπτεται την Ευρώπη. ä 20/10, Gagarin 205, Λιοσίων 205, 20:00, εισ.: 10-15 ευρώ 18.10.18 – lifo
55
H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Ο πρώτος άνθρωπος
p
Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο Κακό
First Man
Σκηνοθεσία: Ντέιμιαν Σαζέλ Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κλερ Φόι
56 lifo – 18.10.18
VILLAGE RENTI 4,10,13,20 - VILLAGE MALL 4,5,7,14 - VILLAGE PAGRATI 2,5 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2 - VILLAGE FALIRO 6,7,9 - ΑΕΛΛΩ 2,3 ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1 - ΑΙΓΛΗ 1,4 - ΑΝΟΙΞΗ 1 - ΒΑΡΚΙΖΑ 1 - WEST CITY 1 - ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1 - ΝΑΝΑ 1,2,4 - ΟΣΚΑΡ - ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1 - TOWN CINEMAS 1,2,3 ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ - ΖΕΑ
Σε ένα νησί, μια γυναίκα ερωτεύεται έναν μυστηριώδη ξένο. Όταν θα βρεθεί ύποπτος για σειρά βίαιων δολοφονιών, εκείνη θα τον υπερασπιστεί με πάθος.
ΑΙΓΛΗ 1,4 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΙΝΤΕΑΛ - ΝΙΡΒΑΝΑ 1,2
απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο
Κινηματογράφος
συνεργάτες, σαν μια απειλητική σκιά να τον καταδιώκει συνεχώς. Το ενδιαφέρον στην ερμηνεία του είναι πως η στάση του αυτή φρενάρει την αλαζονεία και τον ηρωισμό (στον αντίποδα του Άρμστρονγκ φιγουράριζε πάντα ο αεράτος Μπαζ Όλντριν, ο οποίος δεν ξέρει τι σημαίνει χιούμορ, όπως διαπιστώσαμε μετά την εμφάνισή του στο φινάλε του animation Fly me to the moon), αλλά δεν ακυρώνει την όρεξή του για την κατάκτηση ενός τρομερού, ανεπανάληπτου στόχου, κάτι που διαβιβάζεται συνεχώς στην ταινία, ακόμη και στους σεναριακούς πλεονασμούς. Διότι, μπορεί αυτήν τη φορά ο Σαζέλ να μην καταπιάστηκε με τη μουσική, αλλά το καταπληκτικό μοντάζ του Τομ Σκοτ, μαζί με τη λυρική, πυκνή μουσική επένδυση του Τζάστιν Χέρβιτς, μόνιμων συνεργατών του, αμφότερων βραβευμένων με Όσκαρ, δημιουργεί ρυθμικές αυξομοιώσεις και ολόκληρες σεκάνς που δίνουν πνοή σε μια μάλλον βαριά ταινία, βγαλμένη από σινεμά παλιότερης αντίληψης που συχνά μοιάζει με άτυπη συνέχεια των Κατάλληλων Ανθρώπων του Φίλιπ Κάουφμαν από το 1983. Δεν είναι τυχαίο που στο παρελθόν είχε προσπαθήσει ο Κλιντ Ίστγουντ να διασκευάσει το βιβλίο του Τζος Σίνγκερ και πως τώρα πίσω από την παραγωγή βρίσκεται ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος έχει αποδείξει πολλάκις την αγάπη του για το πολύπαθο χρονικό της κατάκτησης του Διαστήματος. Η ψυχή του First Man είναι αγκυροβολημένη σε μια άλλη εποχή και η διπλή αποστολή του Σαζέλ, δηλαδή να σπάσει το κουκούλι ενός φαινομενικά απλού μηχανικού και αεροναυπηγού αλλά και να αναπαραστήσει τις αφάνταστες δυσκολίες μέχρι να φτάσει στον στόχο του, δεν εκτοξεύει πραγματικά τον Πρώτο Άνθρωπο, όσο και αν τεχνικά πρόκειται για ένα πλήρες φιλμ. Η οικονομία που ο Σαζέλ σίγουρα διαθέτει σε καίριες στιγμές έρχεται συχνά σε αντίθεση με ένα μακρόσυρτο ξεδίπλωμα του κεντρικού χαρακτήρα. Προς τιμήν του, έφτιαξε έναν φόρο τιμής για έναν άνδρα σε οικουμενική αποστολή με προσωπικό ηχόχρωμα και όχι για έναν Αμερικανό που υπηρετεί πρώτιστα την υπερηφάνεια της πατρίδας του, μια και επέλεξε να μη δείξει καθόλου τη σκηνή όπου ο Άρμστρονγκ καρφώνει τη σημαία στο έδαφος της Σελήνης, μια καλλιτεχνική «παράλειψη» που σχολιάστηκε δεόντως από τα συντηρητικά αμερικανικά media.
Σκηνοθεσία: Μάικλ Πιρς Πρωταγωνιστούν: Τζ. Φλιν, Τζ. Μπάκλεϊ
Πολλά ρεύματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου διαπερνούν το απόλυτα επιτυχημένο ντεμπούτο του Μάικλ Πιρς με ένα ψυχολογικό θρίλερ που εντείνεται όσο περιπλέκεται η δράση: σε ένα από τα νησιά της Ιερσέης μια νέα κοπέλα, η Μολ, δραπετεύει από τα γενέθλια που οργανώνει η καταπιεστική μητέρα της για εκείνην, όταν η αδελφή της κλέβει την παράσταση, ανακοινώνοντας πως περιμένει δίδυμα. Η Μολ έχει επιστρέψει στο πατρικό της, μάλλον απρόθυμα, για να βοηθήσει στη φροντίδα του άρρωστου από Αλτσχάιμερ πατέρα της, και όταν γνωρίζει στην παραλία έναν γοητευτικό, λακωνικό περιπλανώμενο, τον Πασκάλ (με αγγελικά χαρακτηριστικά, παράξενες συνήθειες, ποινικό μητρώο και μια δραματουργική συνήθεια να είναι παρών και διαθέσιμος), βρίσκει καταφύγιο σε ένα ασαφές πεδίο προοπτικής που ούτως ή άλλως προτιμά από το αδιέξοδο στο οποίο αισθάνεται εγκλωβισμένη. Ταυτόχρονα, μια σειρά από φόνους συνταράζει την ήσυχη κοινότητα. Η κοκκινομάλλα Τζέσι Μπάκλεϊ υπονοεί συνεχώς ένα παράλληλο σύμπαν μυστικών και φαντασίας, ο Τζόνι Φλιν δίνει στον Πασκάλ μια αιθέρια απειλή, λεπτεπίλεπτη και απρόβλεπτη, ενώ ο Πιρς συνδυάζει είδη και τόνους, εξελίσσοντας την εσωστρέφεια σε ρομαντική έξαρση και ενδιαφέρουσα δράση – παραλλαγή της αδιάσειστης διαπίστωσης πως τα φαινόμενα απατούν.
Η πορεία του Νιλ Άρμστρονγκ από το 1961 έως το 1969, δηλαδή την περίοδο που η NASA προετοίμαζε πυρετωδώς το διαστημικό της πρόγραμμα, ώστε να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι.
Ο Ντέιμιαν Σαζέλ, ο νεότερος κάτοχος Όσκαρ Σκηνοθεσίας, επιστρέφει μετά το La La Land με τον Πρώτο Άνθρωπο, ένα στοχαστικό, περίτεχνο, μακρύ και βαρύ πορτρέτο του Νιλ Άρμστρονγκ από τη Γη στη Σελήνη. Η είδηση είναι πως ο Ντέιμιαν Σαζέλ δεν σκηνοθέτησε ταινία με επίκεντρο τη μουσική. Μετά από 3 συναπτούς, θριαμβευτικούς γάμους της εικόνας και της αφήγησης με τη μουσική, με αποκορύφωμα τον απογειωτικό παιάνα στις γαλλικές και αμερικανικές του ρίζες, το μιούζικαλ La La Land, το 33χρονο παιδί-θαύμα ολοκλήρωσε και παρουσίασε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο 75ο Φεστιβάλ Βενετίας ένα έργο πολύ κοντά στην καρδιά του – μάλιστα, όταν είχε προσεγγίσει για πρώτη φορά τον Ράιαν Γκόσλινγκ, ήταν για να του προτείνει το First Man και όχι το La La Land, που είχε ήδη αποκτήσει φήμη ως το πιο καυτό ανεξάρτητο πρότζεκτ στο Χόλιγουντ. Ο Καναδός ηθοποιός δεν χάλασε χατίρι στον άνθρωπο που τον έφερε μια ανάσα από εκείνα τα επεισοδιακά Όσκαρ, αναλαμβάνοντας έναν δυσκολότερο ρόλο, ακόμα και δίχως χορό και τραγούδια, αφού κλήθηκε να υποδυθεί ένα τοτέμ της σύγχρονης Ιστορίας των ΗΠΑ, τον πρώτο άνθρωπο που πάτησε στο φεγγάρι, αλλά χωρίς να τον λούσει με την απόμακρη αίγλη του μύθου, ούτε καν του καθαρόαιμου ήρωα. Η πρώτη και η τελευταία σκηνή της ταινίας, μακριά από την ατμόσφαιρα της Γης, είναι ίσως οι καλύτερες, πιο έντονες σε σασπένς και συναίσθημα, σε μια ταινία που στο ενδιάμεσο δίωρο ιχνηλατεί έναν γνώριμο γρίφο, εξερευνώντας τον χαρακτήρα ενός καθόλα ταπεινού, μετρημένου, μάλλον συνηθισμένου, πολύ εσωστρεφούς άνδρα, που οι συγκυρίες και οι ικανότητές του τού χάρισαν τη μοναδική θέση του αρχετυπικού αστροναύτη που διατηρεί για πάντα στο συλλογικό ασυνείδητο. Οικογενειάρχης με ευαισθησίες, ο Άρμστρονγκ δοκίμασε την τραγωδία όταν έχασε το δεύτερο παιδί του, τη μικρή του κόρη, στα πρώτα βήματα της καριέρας του. Ανίκανος να μοιραστεί τη θλίψη του, ακόμη και με τη γυναίκα που αγαπούσε σχεδόν συνενοχικά (έξοχη η Κλερ Φόι, που δίνει ένταση στον κλασικό ρόλο της στωικής συζύγου που καρτερεί και υπομένει), εξελίχθηκε σε έναν προσηλωμένο μηχανικό που κέρδιζε αθόρυβα τις μικρές μάχες τα πρώτα χρόνια των διαστημικών προγραμμάτων της ΝΑΣΑ, αφήνοντας στην άκρη τις μικρές χαρές της ζωής. Ο Γκόσλινγκ έχει αφομοιώσει πολύ εύστοχα την ελεγχόμενη συμπεριφορά ενός εκπαιδευμένου σκαπανέα που οφείλει να υπολογίζει τις πιθανότητες και το ρίσκο, την ίδια στιγμή που επιλέγει να αποφύγει την εγκαρδιότητα και τη ζεστασιά στις επαφές με τα παιδιά, τη σύζυγο και τους
ΚΤΗΝΟΣ Beast
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ The third murder Σκηνοθεσία: Χιροκάζου Κορεέντα Πρωταγωνιστούν: Φ. Μασακάρου Ένας δικηγόρος αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός κατηγορουμένου για φόνο και κλοπή με πιθανότητες επιτυχίας πολύ μικρές, αφού ο πελάτης του ομολογεί ελεύθερα την ενοχή του, αλλά σταδιακά αμφιβάλλει για το αν εκείνος είναι ο πραγματικός δολοφόνος.
Ένας φόνος που φαίνεται σίγουρος αποδεικνύεται πρόκληση για τον παραδοσιακά σίγουρο δικηγόρο που αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός άνδρα που ομολόγησε κλοπή και δολοφονία. Η καταδίκη του είναι δεδομένη, και μάλιστα θα είναι η δεύτερη, αφού έχει εκτίσει ήδη παλιότερα ποινή για φόνο. Το τρίτο έγκλημα του τίτλου προκύπτει από μια σοβαρή ανατροπή: αν αρνηθεί το έγκλημα, τότε θα του αποδοθεί η θανατική ποινή. Η σχέση του κατηγορουμένου με τον «υπερασπιστή» του αναπτύσσεται σε ένα δικαστικό δράμα πολλών αποχρώσεων που ξεφεύγει από το γνώριμο ύφος του Χιροκάζου Κορέεντα και συγγενεύει περισσότερο με τη θεματική του Ακίρα Κουροσάβα, ο οποίος έχει πραγματευτεί ντοστογιεφσκικά δράματα σε κάποιες από τις δυτικότροπες ταινίες του. Η αισθητική του Ιάπωνα σκηνοθέτη είναι υψηλή, ο ρυθμός του αργός, και το Τρίτο Έγκλημα, που συμμετείχε στο 74ο Φεστιβάλ Βενετίας και σάρωσε στα βραβεία της ιαπωνικής Ακα-
δημίας, γοητεύει με την εσωτερική ανησυχία του, αν και αποφεύγει τους κραδασμούς του σασπένς.
LORO
ΑΑΒΟΡΑ - ΔΙΑΝΑ - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΤΡΙΑΝΟΝ
Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο Πρωταγωνιστούν: Τ. Σερβίλο, Ρ. Σκαμάρτσιο
ΜΕΝΑΣΕ: ΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Menashe Σκηνοθεσία: Τζόσουα Ζ. Γουάινστιν Πρωταγωνιστούν: Μ. Λάστιγκ, Γ. Φάλκοβιτς Στη χασιδική κοινότητα του Μπρούκλιν ένας πατέρας αναγκάζεται, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, να δώσει τον γιο του σε κοντινή του οικογένεια ώστε να έχει δύο γονείς.
Πολλά πράγματα μπορούν να φανούν περίεργα σε έναν Έλληνα θεατή που βλέπει μια ταινία η οποία προσπαθεί να εντρυφήσει στις παραδόσεις της χασιδικής κοινότητας των Εβραίων του Μπρούκλιν, όχι όμως το αίσθημα της ασφυξίας όταν αντιλαμβάνεται κάποιος πως όλα μπορούν να αλλάξουν στον κόσμο αλλά όχι οι παραδόσεις με τις οποίες μεγαλώνουν οι γύρω του. Ο συμπαθέστατος Μενάσε, χωρίς να θέλει να δραπετεύσει από το περιβάλλον του, μοιάζει σαν ψάρι έξω από το νερό και ψάχνει τρόπους να σταματήσει να είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος της οικογένειας, των φίλων και του ραβίνου σε μια ιστορία ύστερης ενηλικίωσης, όπως εκφράζεται μέσα από την πατρότητα. Με ερασιτέχνες ηθοποιούς και κλείσιμο του ματιού στο ντοκιμαντέρ, το μικρό αυτό φιλμ έχει την ικανότητα να βγαίνει εκτός των ορίων της κοινότητας που κινηματογραφεί, λειτουργώντας ως μια γλυκιά υπενθύμιση της μοναδικότητας κάθε ύπαρξης. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΔΙΑΝΑ
ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ Journeyman Σκηνοθεσία: Πάντι Κονσιντίν Πρωταγωνιστούν: Π. Κονσιντίν, Τζ. Γουίτακερ Ένας πρωταθλητής του μποξ τραυματίζεται κατά τη διάρκεια αγώνα και πέφτει σε κώμα. Όταν ξυπνά, ξεκινά ο πραγματικός αγώνας, καθώς καλείται να ενώσει το παζλ της διαλυμένης του ζωής.
Δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του Πάντι Κονσιντίν μετά το Tyrannosaur, με το πορτρέτο του μποξέρ Μάτι Μπέρτον, ο οποίος, μετά από ένα δυνατό ματς πρωταθλήματος, κέρδισε τον τίτλο, αλλά σχεδόν έχασε τη ζωή του έπειτα από σοβαρή διάσειση. Το πυγμαχικό δράμα διαρκεί λίγο, καθώς ο σκηνοθέτης και ηθοποιός επικεντρώνει στη δύσκολη, άνιση μάχη του Μάτι να συνέλθει, στον αγώνα που δίνει η σύζυγος και μητέρα του παιδιού του να στηρίξει έναν άνθρωπο που φέρεται σαν βίαιο παιδί με περιορισμένες λειτουργίες και βίαια ξεσπάσματα και στη σταδιακή συνειδητοποίηση του περίγυρού του για την τεράστια αλλαγή που συνέβη σε έναν πάλαι ποτέ ανίκητο άνδρα. Με προσοχή στην ευαισθησία ενός βετεράνου που δεν επιθυμεί να κονιορτοποιήσει τον αντίπαλό του αλλά να κερδίσει και να αποσυρθεί για να ζήσει καλά με την οικογένειά του, ο Κονσιντίν δημιουργεί ένα μελόδραμα χαμηλών τόνων που δεν αποφεύγει τα κλισέ, κυρίως στο κλασικό μοτίβο του θριάμβου της θέλησης κόντρα στις ακραίες αντιξοότητες, αλλά με συγκρατημένα βρετανικό τρόπο. Οι ερμηνείες είναι θαυμάσιες από τον Κονσιντίν, την Τζόντι Γουίτακερ και τον Άντονι Γουέλς, τον νεαρό διεκδικητή του τίτλου που τον προειδοποιεί πως το ματς της έναρξης θα αλλάξει τη ζωή όλων. VILLAGE RENTI 18 - VILLAGE MALL 6 - ODEON GLYFADA 1 - ODEON MAROUSI 1 - ODEON ESCAPE 7 - ODEON STARCITY 9 - ΕΜΠΑΣΣΥ - ΝΑΝΑ 2
H ζωή του Μπερλουσκόνι και της αυλής του.
Μετά την απόρριψη της ταινίας από το διαγωνιστικό τμήμα του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών και την έξοδο στις αίθουσες της Ιταλίας σε δύο μέρη συνολικής διάρκειας 204 λεπτών, ο Σορεντίνο προτείνει το Loro τη φαντεζί βιογραφία του Μπερλουσκόνι, σε ένα τελικό μοντάζ 150 λεπτών, ενσωματώνοντας δύο βασικούς άξονες σε ένα ενιαίο «αφήγημα»: ο επτάψυχος πρωθυπουργός που δίχασε όσο κανείς στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, μέχρι να καταφθάσει φυσικά ο διεκδικητής του επίμαχου τίτλου, και πνευματικά ομογάλακτός του Ντόναλντ Τραμπ, παρουσιάζεται μετά την εκλογική του πτώση ως ένας ενίοτε κουρασμένος, αλλά ποτέ ηττημένος άνδρας, με εκρηκτικές αναλαμπές παρακμιακού ηδονισμού και επιχειρηματικής διαύγειας, όπως σε μια καταπληκτική σκηνή, όπου σηκώνει το τηλέφωνο και ακονίζει την παλιά του τέχνη στα μεσιτικά, πουλώντας, εν είδει πλασιέ, μια βίλα που δεν έχει ακόμη οικοδομηθεί σε μια αρχικά απαθή πελάτισσα, ψήνοντάς την μαεστρικά. Ο Τόνι Σερβίλο κρατάει ψηλά τους τόνους με μια σύνθετη ερμηνεία που άλλοτε επιχειρεί μίμηση και συνήθως ψάχνει τη μοναξιά πίσω από τη σιγουριά, αλλά, πέρα από το νήμα της βιογραφίας μιας συγκεκριμένης περιόδου στον ταραχώδη βίο ενός επικίνδυνου γητευτή, ο συνδυασμός του κιτς και της πολυτέλειας, το λουτρό της γυμνής γυναικείας σάρκας και η βύθιση της ιταλικής κοινωνίας σε μια αυτοκαταστροφική απληστία είναι εικόνες από την σαφώς πιο συμπαγή Τέλεια Ομορφιά. ΑΙΓΛΗ 2 - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΑΝΔΟΡΑ - ΑΝΟΙΞΗ 2 - ΑΣΤΟΡ ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2 - CINERAMA - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ
σεναριακή πυξίδα που αποφεύγει τις προβλέψεις του θεατή για το δραματικό μέλλον των πρωταγωνιστών αλλά και αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια, καθώς και μια συνεχή υπενθύμιση, όπως και το Cabin in the woods, πως πρόκειται για ένα στημένο παιχνίδι, όσο κι αν το φινάλε φιλοδοξεί, αχνά, να συνδεθεί με την επικαιρότητα του νεο-φεμινιστικού κινήματος. VILLAGE RENTI 3,5,7 - VILLAGE MALL 6,10,11,3 VILLAGE PAGRATI 4 - VILLAGE FALIRO 1,8 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 5 - ODEON GLYFADA 2 - ODEON MAROUSI 2 - ODEON ESCAPE 1,2 - ODEON OPERA 1 ODEON STARCITY 1,3 - ΑΕΛΛΩ 1 - ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2 - WEST CITY 3 - ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2 - ΝΑΝΑ 5 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - ΑΘΗΝΑ - ΣΙΝΕΑΚ
ΠΟΘΟΣ Ga'agua / Longing Σκηνοθεσία: Σάβι Γκαμπιζόν Πρωταγωνιστούν: Ά. Λεβί, Σ. Αβίβι, Ν. Ρίσκιν Ένας μεσήλικας ανακαλύπτει πως μια πρώην του γέννησε το παιδί του πριν από 20 χρόνια.
Σε αντίθεση με το πιο γνώριμο θέμα των απόντων γονιών που προσπαθούν να ξανακερδίσουν τον χαμένο χρόνο, ο ήρωας αυτού του ισραηλινού φιλμ μαθαίνει πως υπήρξε πατέρας ενός νέου που δεν βρίσκεται πια στη ζωή και προσπαθεί να αναπλάσει την εμπειρία της πατρότητας, φτάνοντας στα όρια του σουρεαλισμού με τη συμπεριφορά του. Ανακρίνοντας, με ευγενικές διαθέσεις, συμμαθητές, καθηγητές, φίλους και εχθρούς του γιου του, δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει τον παρελθοντικό χρόνο και προσπαθεί να φτιάξει προβλήματα ως δυναμικός πατέρας, σε έναν ρόλο που δεν είχε ποτέ και μοιραία τον παίζει με αφέλεια και υπερβολή. Ο Σάι Αβίβι (τον είδαμε και πριν από δύο χρόνια στο πιο κωμικό Μία εβδομάδα και μία μέρα) κρατά την
ισορροπία ανάμεσα στην αμηχανία και το υποδόριο χιούμορ αυτού του περίεργου πατέρα που δεν είναι πατέρας, δίνοντάς μας και τον σημαντικότερο λόγο παρακολούθησης των περιπετειών του. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΒΑΝΑ - ΑΝΔΟΡΑ - ΑΣΤΟΡ - ΙΛΙΟΝ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2
PEPPERMINT Σκηνοθεσία: Πιερ Μορέλ Πρωταγωνιστούν: Τζ.ρ Γκάρνερ, Τζον Ορτίζ Μια γυναίκα ξυπνάει από κώμα και ανακαλύπτει ότι η κόρη και ο σύζυγός της έχουν πέσει θύματα δολοφονίας. Απομονώνεται για χρόνια μέχρι που επιστρέφει μεταμορφωμένη σε αδίστακτη τιμωρό.
Η Τζένιφερ Γκάρνερ θυμάται τις παλιές, κακές εποχές της υπερ-ηρωίδας Electra και τα βάζει με όποιον ναρκέμπορα και μπράβο βρίσκει στον δρόμο της γιατί της σκότωσαν σύζυγο και κόρη μετά από μια απονενοημένη εντολή. Δυστυχώς γι’ αυτήν, οι υπερδυνάμεις της εδώ δεν είναι φανταστικές και δεν κολλάνε με τίποτα στο προφίλ της φιλήσυχης γυναίκας που υποδύεται ούτε στα περιορισμένα εκφραστικά της μέσα (και την πάντα καλοχτενισμένη κόμη της). Το Peppermint του Πιερ Μορέλ ακολουθεί την κουρασμένη και κουραστική λογική του αυτόκλητου τιμωρού ως ανθρώπου της διπλανής πόρτας που πλήττεται από την εγκληματική συμπεριφορά των κακοποιών –και την επίσης εγκληματική ανικανότητα των Αρχών– και αναπτύσσεται πάνω στην ξεδιάντροπη κολακεία προς τον ελάχιστα απαιτητικό θεατή που ψάχνει ιστορίες εκδίκησης με όποιο κινηματογραφικό κόστος. VILLAGE RENTI 8,14 - VILLAGE MALL 9,12 - VILLAGE PAGRATI 1 - VILLAGE FALIRO 4 - VILLAGE AG.DIMITRIOS 3 - ODEON ESCAPE 4 - ODEON STARCITY 10 - ΑΕΛΛΩ 2 WEST CITY 2 - NANA 4,6 - TOWN CINEMAS 2,3
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΕΛ ΡΟΑΓΙΑΛ Bad times at El royale Σκηνοθεσία: Ντρου Γκόνταρντ Πρωταγωνιστούν: Κρις Χέμσγουερθ, Ντακότα Τζόνσον, Τζον Χαμ, Τζεφ Μπρίτζες Επτά άγνωστοι, ο καθένας με ένα μυστικό, συναντιούνται σε ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο.
Ο πολύπλευρος παραγωγός των τηλεοπτικών «Alias» και «Lost», σεναριογράφος του World War Z και σκηνοθέτης του Cabin in the woods Ντρου Γκόνταρντ μαζεύει μισή ντουζίνα χαρακτήρες σε ένα μοτέλ, το Ελ Ροαγιάλ, έναν νευρικό κύριο, έναν παπά, μια νέα κοπέλα που φαίνεται να έχει απαγάγει μια άλλη, λίγο νεότερή της, και μια μαύρη τραγουδίστρια (και αργότερα έναν αινιγματικό χίπη με την πιστή παρέα του), όχι τυχαία τοποθετημένο στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Νεβάδα και στην Καλιφόρνια, στα τέλη των ’60s. Ξεκινάει με ένα λεκτικό μυστήριο που διαμείβεται, με περισσή εχθρότητα, στο lobby και τα δωμάτια, φέρνοντας μια αύρα Άγκαθα Κρίστι, και συνεχίζει ανθολογώντας το σινεμά του Κουέντιν Ταραντίνο, με τη βία της πρώτης του περιόδου αλλά και τις huis clos ανατροπές των μεταγενέστερων Μισητών Οκτώ. Η εμβόλιμη πολιτική παράνοια της εποχής του Βιετνάμ, του Νίξον και της παράνομης παρακολούθησης λειτουργεί ως έναν βαθμό περισσότερο για να ανησυχήσει τους αταίριαστους ενοίκους του έρημου καταφυγίου στη μέση του πουθενά, αλλά η όποια αναθεώρηση ή, έστω, νέα ματιά στο είδος του νουάρ σταματά στην επίλυση των παρεξηγήσεων και στην εξήγηση των πολλών ψεύτικων πληροφοριών με τον ήχο του όπλου. Οι (πραγματικά) Δύσκολες ώρες στο Ελ Ροαγιάλ έχουν καλές στιγμές, λουσάτη κινηματογράφηση, μια 18.10.18 – lifo
57
ΠΕΝΤΕ ΜΑΓΑΖΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ
ΕΑ
ΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ
Hood Branded A.C. Barbershop
Στη Νέα Φιλαδέλφεια υπάρχει ένας χώρος όπου κάθε άντρας θα απολαύσει την περιποίηση και τη χαλάρωση που του αξίζει. Η περιποίηση των μαλλιών, για άντρες και γυναίκες, δεν είναι απλή υπόθεση. Και οι άντρες συχνά, πέρα από τα μαλλιά τους, έχουν να ασχοληθούν με τα γένια τους κ.ά. Γι’ αυτό και το ποιον θα εμπιστευτούν και θα επιλέξουν να αφήσουν στα χέρια του την εικόνα τους είναι μεγάλη υπόθεση. Ευτυχώς, το Hood Branded A.C. Barbershop στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι ένας καθαρά αντρικός προορισμός ομορφιάς και περιποίησης, όπου κάθε άντρα θα βρει υψηλές υπηρεσίες grooming και κομμωτικής από εξειδικευμένους ανθρώπους. Η έμπειρη ομάδα του προσφέρει αποκλειστικά κλασικά κουρέματα, παραδοσιακό ξύρισμα και περιποίηση γενειάδας, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε προσώπου. Κάθε υπηρεσία δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια και διαρκεί περίπου 45-50 λεπτά για το καλύτερο αποτέλεσμα, προσφέροντας μια συνολική εμπειρία χαλάρωσης και φροντίδας. Και επειδή στο Hood Branded A.C. Barbershop πιστεύουν ότι η γνώση είναι δύναμη, διοργανώ-
νουν barber courses, τα οποία αποτελούνται από 2 εξάωρα μαθήματα. Τα μαθήματα περιλαμβάνουν θεωρία-κατανόηση, που αφορά την κρανιακή δομή και την καμπυλότητα του κεφαλιού, τεχνικές κουρέματος, τεχνικές περιποίησης προσώπου/γενειάδας και τεχνικές styling. H παρουσίαση των τεχνικών γίνεται σε μοντέλο από τον Χρήστο Παππά, ιδρυτή του Hood Branded, και στη συνέχεια ακολουθεί πρακτική από τους μαθητές σε δύο μοντέλα ανά ημέρα. Τα barber courses αποτελούνται από μικρά τμήματα για μεγαλύτερη αμεσότητα και στο τέλος των μαθημάτων, κατόπιν συνεννόησης, μπορείς να παρακολουθήσεις τον τρόπο που το Hood Branded A.C. Barbershop λειτουργεί μια τυπική μέρα και να κερδίσεις μια συνολική εμπειρία. Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινώνησε είτε τηλεφωνικά στο 210 2583437 είτε με e-mail στο hoodbrandedac@gmail.com.
Quishr Specialty Coffeeshop
Πίνδου 20, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2583437, FB: HoodBrandedAC
Εδώ έχουν αναγάγει τον καφέ σε τέχνη. Στη Νέα Φιλαδέλφεια δύο άνθρωποι που τους ενώνει το πάθος για τον καφέ, ο Γιώργος και η Ελευθερία, δημιούργησαν το Quishr, έναν χώρο αφιερωμένο στην αγαπημένη μας συνήθεια, τον καφέ. Το μαγαζί το έστησαν με πολύ μεράκι και το έκαναν ιδανικό προορισμό για κάθε ώρα της ημέρας, με χαλαρή ατμόσφαιρα, όπου θα απολαύσεις, τι άλλο; Υπέροχο specialty coffee φυσικά! Με το που θα μπεις στο μαγαζί η μυρωδιά από φρεσκοκομμένο καφέ, ο οποίος αλέθεται μπροστά σου, θα σε μαγέψει, ενώ το αποτέλεσμα που θα γευτείς στο φλιτζάνι σου, προϊόν της υψηλής τεχνικής που χρησιμοποιούν στο Quishr για την παρασκευή καφέ, θα σε ξετρελάνει! Στο retail του θα βρεις εκλεκτές
ποικιλίες καφέ από φάρμες από διάφορες χώρες του κόσμου, όπως η Αιθιοπία και η Κολομβία. Πέρα, όμως, από ξεχωριστούς καφέδες, στο Quishr θα βρεις ποικιλίες ροφημάτων σοκολάτας, χειροποίητα σνακ, φρέσκα γλυκά ημέρας, ενώ πλέον στο μενού έχουν προστεθεί και λαχταριστά σάντουιτς. Η καφετέρια λειτουργεί από Δευτέρα ως Παρασκευή 8:00-20:00 και το Σάββατο 8:30-17:00, ενώ η υπηρεσία delivery λειτουργεί από Δευτέρα ως Παρασκευή 8:0019:00 και το Σάββατο 8:30-17:00. Extra Tip: Πλέον μπορείς να κατεβάσεις το application του Quishr από το Play store και να παραγγείλεις online ό,τι τραβάει η όρεξή σου!
Πίνδου 45, Νέα Φιλαδέλφεια, 211 1845159 Facebook: Quishr
Η Πόλη
Ένας παράδεισος για φανατικούς meat lovers σε περιμένει στη Νέα Φιλαδέλφεια! Αν είσαι κι εσύ ένας φανατικός κρεατοφάγος ή απλώς δεν μπορείς να αντισταθείς στη μυρωδιά μιας φρεσκοψημένης γευστικής μπριζόλας, πρέπει να σπεύσεις και να επισκεφθείς την Πόλη στη Νέα Φιλαδέλφεια! Ο πλούσιος κατάλογός της σε ψητά και μαγειρευτά κρεατικά θα σου ανοίξει την όρεξη και μόνο που θα τον ξεφυλλίσεις. Οι αυθεντικές σταβλίσιες μπριζόλες της των 550 γρ., 100% ελληνικές, που συνοδεύονται από φρέσκες τηγανητές πατάτες και φρέσκο δενδρολίβανο, κάνουν κάθε κρεατοφάγο να ριγεί από απόλαυση. Φυσικά, από τον κατάλογο δεν λείπει και ένα πλήθος υπέροχες επιλογές που πρέπει οπωσδήποτε να γευτείς, όπως το Κεμπάπ κασερλί ζυμωμένο με κασέρι
Ηπείρου, το λαχταριστό χοιρινό κότσι, το μοσχαρίσιο λουκάνικο, η προβατίνα σουβλάκι και το μοσχαρίσιο σουβλάκι, για να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες από τις επιλογές. Η Πόλη, τελικά, είναι ένα μαγαζί που με το όμορφο περιβάλλον με στοιχεία παλιάς εποχής, σε συνδυασμό φυσικά με τα πεντανόστιμα πιάτα της, έχει καταφέρει να καταστήσει από μόνη της την περιοχή προορισμό των Αθηναίων καλοφαγάδων κι έχει γίνει ένας σταθερός προορισμός για ποιοτικό κρέας! Αν, λοιπόν, είσαι λάτρης του κρέατος ή ψάχνεις διαρκώς νέες γεύσεις, τότε πρέπει να επισκεφτείς σίγουρα την Πόλη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Είναι σίγουρο ότι θα την ερωτευτείς!
Καφές υψηλών προδιαγραφών. Αν είσαι από εκείνους που έχουν υψηλές απαιτήσεις από τον καφέ τους, το Nine Grams στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι ο προορισμός σου. Πρόκειται για ένα καφεκοπτείο που έχει κάνει τομή στον χώρο της καφεστίασης, τόσο με τον υψηλής ποιότητας καφέ που προμηθεύεται από φάρμες που επιλέγονται κατόπιν έρευνας όσο και με το μεράκι με το οποίο καβουρδίζουν και παρασκευάζουν τον καφέ, προσφέροντας ένα άρτιο αποτέλεσμα στο φλιτζάνι μας. Στο Nine Grams μπορείς να προμηθευτείς σε λιανική και χονδρική πώληση διάφορες ποικιλίες καφέ εσπρέσο, φίλτρου, ελληνικό, αξεσουάρ barista, προϊόντα καφεκοπτείου κ.ά. Extra Tip: Στο Nine Grams διοργανώνονται σεμινάρια για επαγγελματίες, baristas, ιδιώτες και για όλους τους ανθρώπους της βιομηχανίας του καφέ με την πιστοποίηση του Specialty Coffee Association of Europe & America (SCA). Οι συμμετέχοντες, κατόπιν εξετάσεων, λαμβάνουν πιστοποιητικά αναγνωρισμένα απ’ όλο τον κόσμο.
Γρηγορίου Λαμπράκη 24, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2518881 Φιλαδέλφειας 334, Αχαρνές, 210 2320715 www.ninegrams.gr, FΒ: Nine Grams, Instagram: ninegramsroasters
60 lifo – 18.10.18
Χάρτινο Καράβι
Nine Grams
Λεωφ. Δεκελείας 130, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2521000, www.hpolh.gr, FΒ: Η Πόλη
Ένα νέο βιβλιοπωλείο με έμφαση στο παιδικό βιβλίο. Στη Νέα Φιλαδέλφεια άνοιξε πριν από λίγες εβδομάδες ένα νέο βιβλιοπωλείο που φιλοδοξεί να γίνει μια μικρή εστία πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή. Εκεί θα βρείτε μεγάλη συλλογή βιβλίων για παιδιά όλων των ηλικιών, ποιοτικά εκπαιδευτικά παιχνίδια, επιλεγμένα σχολικά είδη αλλά και γωνιά με βιβλία ενηλίκων. Στον μικρό, αλλά κουκλίστικο χώρο του συχνά διοργανώνονται αναγνώσεις παραμυθιών, εκπαιδευτικές δραστηριότητες, βιβλιοπαρουσιάσεις, ομιλίες από ειδικούς και άλλα δρώμενα. Παράλληλα, το μαγαζί διαθέτει μια ειδικά διαμορφωμένη γωνιά ανάγνωσης και μια όμορφη αυλή που αποτελούν τα ιδανικά σημεία για να ξεφυλλίσετε ένα βιβλίο παρέα με τα παιδιά ή τους φίλους σας.
Πίνδου 39, Νέα Φιλαδέλφεια, 210 2531533 FΒ: Χάρτινο Καράβι, Instagram:@xartino_karavi
ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Με την είσοδο του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη ολοκληρώνεται η πλανητική συστάδα που διανύει τον τομέα των οικονομικών σας και είναι ιδανική εποχή για να αλλάξετε τον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων σας. Μπορείτε να ρυθμίσετε μια οφειλή ή να βρείτε μια εναλλακτική πηγή εσόδων. Προσπαθήστε να είστε πιο ευέλικτοι αν αναζητάτε νέες κατευθύνσεις. Κλείστε εκκρεμότητες ώστε να έχετε ελεύθερο πεδίο δράσης και ξεκάθαρη σκέψη. Σε γενικές γραμμές, είστε σε μια αρκετά καλή φάση όσον αφορά τα οικονομικά σας και μπορείτε να διαθέσετε χρήματα για τις προσωπικές σας επιθυμίες, αρκεί να μην κάνετε περιττές σπατάλες που θα σας οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Την Τετάρτη η Πανσέληνος στον Ταύρο πραγματοποιείται στον τομέα των κοινών σας πόρων και μπορεί να έρθετε σε αντιπαράθεση με συνεργάτες ή το ταίρι σας, αν διαπιστώσετε πως γίνονται λάθη στη διαχείριση των χρημάτων.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Κυνηγήστε ευκαιρίες για να βελτιώσετε τα οικονομικά σας, αποφεύγοντας τη μεμψιμοιρία, καθώς είναι ένα ευνοϊκό διάστημα όσον αφορά τις συνεργασίες και τα νέα ξεκινήματα. Με την είσοδο του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη συμπληρώνεται η πολυαστρία στον τομέα της δημιουργικότητας, των απολαύσεων και του έρωτα και θα απορροφήσουν όλη την προσοχή σας ερωτικές σχέσεις που μπορεί να μην εξελίσσονται σύμφωνα με τις προσδοκίες σας. Η ανάδρομη Αφροδίτη δεν ευνοεί τις δεσμεύσεις, ενώ μπορεί να σας δυσκολέψουν και θέματα παιδιών. Την Τετάρτη η Πανσέληνος στον Ταύρο θα πραγματοποιηθεί στον τομέα της φιλίας και των ονείρων και είναι πολύ πιθανό να απογοητευτείτε από φιλικά σας πρόσωπα. Οικογένεια και σπίτι θα είναι μέσα στις προτεραιότητές σας και θα αποφεύγετε τις κοινωνικές επαφές, κάτι που θα είναι εις βάρος του ψυχισμού σας, οπότε φροντίστε να εξοικονομείτε χρόνο για τις προσωπικές σας επιθυμίες.
ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Συνεχίζουν να σας απα-
ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Επιστρατεύστε τις διανοη-
σχολούν τα οικονομικά σας και, απ’ ό,τι φαίνεται, έτσι θα πάει όλος ο μήνας, καθώς την Τρίτη εισέρχεται και ο Ήλιος στον Σκορπιό για να συμπληρώσει την πολυαστρία που πραγματοποιείται στον τομέα των χρημάτων και του έρωτα. Επιθυμίες που βγαίνουν στην επιφάνεια θα καταστήσουν δύσκολη τη διαχείριση των οικονομικών σας και θα αρχίσετε να κρατάτε μυστικά από το ταίρι σας. Αν σκέφτεστε να κάνετε ένα καινούργιο ξεκίνημα πρέπει να κλείσετε το προσεχές διάστημα κάθε είδους εκκρεμότητες, καλύτερα όμως να αποφύγετε τις υπογραφές συμβολαίων μέχρι τις 31/10, που θα είναι η Αφροδίτη ανάδρομη. Θέματα σπουδών μπορεί να μείνουν πίσω αν αποσπάται η προσοχή σας από ζητήματα της καθημερινότητας και θα καταβάλετε ιδιαίτερη προσπάθεια προκειμένου να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας. Την Τετάρτη η Πανσέληνος στον Ταύρο μπορεί να προκαλέσει εντάσεις με το ταίρι σας σε οικονομικά θέματα.
τικές σας ικανότητες που είναι σε υψηλά επίπεδα, προκειμένου να επιλύσετε επαγγελματικά και οικονομικά θέματα και να βρείτε τρόπους για να αυξήσετε το εισόδημά σας, αποφεύγοντας μεσοβέζικες λύσεις που θα επιφέρουν προσωρινές λύσεις. Ιδανική εποχή για σύσφιξη σχέσεων με οικεία σας πρόσωπα, θέματα εκπαίδευσης και προώθηση των δεξιοτήτων ή των ιδεών σας. Η είσοδος του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη μαζί με Ερμή, Αφροδίτη και Δία θα εντείνει την ανάγκη σας να εξασφαλίσετε ένα άνετο μέλλον για τα αγαπημένα σας πρόσωπα, κάτι που θα αποτελέσει πηγή άγχους και μπορεί να γίνετε απότομοι με το ταίρι σας. Η Πανσέληνος της Τετάρτης στον Ταύρο θα πραγματοποιηθεί στον άξονα καριέρα - σπίτι και μπορεί να προκληθούν εντάσεις που θα έχουν να κάνουν με παιχνίδια εξουσίας. Η ανάδρομη Αφροδίτη θα επαναφέρει ένα πρόσωπο από το παρελθόν.
στόχους σας που μπορεί να αφορούν την εύρεση εργασίας, ενός νέου έρωτα ή μιας καινούργιας συνεργασίας και προωθήστε τις ιδέες σας καθώς θα υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να ικανοποιήσετε τις προσδοκίες σας. Η είσοδος του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη έρχεται να συμπληρώσει την πολυαστρία μαζί με Αφροδίτη, Δία και Ερμή στον τομέα της εργασίας και της υγείας και, αν διαχειριστείτε ψύχραιμα τις προκλήσεις, τα αποτελέσματα θα είναι ικανοποιητικά. Όσον αφορά την ερωτική σας ζωή, καλύτερα να αποφύγετε τη δημιουργία σχέσης με άτομο από τον εργασιακό σας χώρο. Η ανάδρομη Αφροδίτη προκαλεί αστάθεια, κάτι που θα έχει επιπτώσεις και στα επαγγελματικά σας. Η Πανσέληνος της Τετάρτης στον Ταύρο σε σύνοδο με τον Ουρανό θα φέρει στην επιφάνεια αποκαλύψεις που θα δοκιμάσουν τις σχέσεις σας, ενώ η διάθεση για αλλαγές στη ζωή σας θα είναι έντονη.
α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)
ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Δώστε έμφαση στους
StarFax
απασχολήσουν τις επόμενες μέρες και μπορεί να έρθετε σε αντιπαράθεση με άτομα από τον χώρο της δουλειάς (συνεργάτες κ.λπ.), αλλά θα είναι δημιουργική η κόντρα και θα γεννηθούν νέες ιδέες επεκτατικού χαρακτήρα. Η είσοδος του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη συμπληρώνει την πολυαστρία μαζί με Αφροδίτη, Δία και Ερμή και θα ευνοηθούν τα νέα ξεκινήματα σε συνεργασίες και στις σχέσεις σας, προκειμένου να αποφύγετε τη στασιμότητα. Η ανάδρομη Αφροδίτη θα επαναφέρει πρόσωπα από το παρελθόν (παλιούς συνεργάτες ή έναν πρώην έρωτα) και θα σας βάλει στον πειρασμό να σκέφτεστε πολύ έντονα ένα πισωγύρισμα. Την Τετάρτη η Πανσέληνος στο ζώδιό σας σε σύνοδο με τον Ουρανό θα εντείνει την ανάγκη σας για αλλαγές σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο και θα χρειαστεί ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση των σχέσεών σας, ώστε να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Επαφές με φίλους και συνεργάτες και έντονη κοινωνική ζωή θα απορροφήσουν την περισσότερη ενέργειά σας, όμως δεν θα λείψουν και οι συγκρούσεις με άτομα που θα σας προκαλέσουν με τη στάση τους – γενικά θα είναι λίγο τεταμένο το κλίμα στις σχέσεις σας. Η είσοδος του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη έρχεται να ρίξει φως στον τομέα της φιλίας και θα ζεστάνει κάπως τα συναισθήματά σας, κάτι που μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι αν προσπαθήσουν ορισμένοι να επωφεληθούν από εσάς. Η Πανσέληνος της Τετάρτης μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες στις συνεννοήσεις με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και να επικρατήσει χάος στο περιβάλλον του σπιτιού. Ωστόσο είναι ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με τη βελτίωση του χώρου σας ή για να αλλάξετε σπίτι, αλλά θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι πως θα δυσκολευτείτε μέχρι να βρείτε τον κατάλληλο χώρο για εσάς. Η συγκατοίκηση με το ταίρι σας θα δοκιμαστεί.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Η υλοποίηση των
εποχή για να πάρετε ρίσκα και να τολμήσετε να κάνετε αλλαγές προκειμένου να βελτιώσετε τη ζωή σας, αρκεί να είστε συγκρατημένοι και να μην ενθουσιάζεστε προτού εξετάσετε όλες τις παραμέτρους. Τα οικονομικά σας είναι σε καλό δρόμο, αλλά υπάρχουν έκτακτα έξοδα που δεν πρέπει να αμελήσετε, οπότε κάντε κράτει. Με την είσοδο του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη ενισχύεται η διάθεσή σας να κυνηγήσετε τους στόχους σας, ενώ θα είναι και μια καλή ευκαιρία για να βελτιώσετε τις σχέσεις σας με οικεία πρόσωπα. Θέματα εκπαίδευσης και προώθησης των ιδεών σας θα ευνοηθούν, όμως υπάρχει και η ανάδρομη Αφροδίτη που απαιτεί εγκράτεια όσον αφορά τις προσδοκίες σας, για να μην απογοητευτείτε. Η Πανσέληνος της Τετάρτης στον Ταύρο πραγματοποιείται στον τομέα των ταξιδιών και των σπουδών και θα σηματοδοτήσει την επίτευξη των στόχων σας.
σχεδίων σας είναι σε προτεραιότητα αυτή την εποχή και επειδή είστε αφοσιωμένοι στον στόχο σας, τα αποτελέσματα θα είναι ικανοποιητικά. Η είσοδος του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη συμπληρώνει την πολυαστρία που σχηματίζεται στον τομέα των φιλοδοξιών και θα έχετε συχνές επαφές με πρόσωπα εξουσίας, προκειμένου να προχωρήσουν ομαλά οι υποθέσεις σας. Η Πανσέληνος της Τετάρτης στον Ταύρο θα σας δημιουργήσει έντονα την ανάγκη για σταθερότητα στις σχέσεις σας, ωστόσο, επειδή θα είναι σε σύνοδο με τον Ουρανό, ορισμένες αλλαγές θα είναι αναπόφευκτες, χωρίς να σημαίνει πως θα συμβούν δυσάρεστα γεγονότα. Μπορεί, για παράδειγμα, να φεύγει κάποιο από τα αδέλφια σε δικό του σπίτι ή στο εξωτερικό για σπουδές. Όσον αφορά τα ερωτικά σας, εκεί είναι λίγο περίπλοκη η κατάσταση και όσο περνάει ο καιρός θα δυσκολεύεστε να ξεκαθαρίσετε τα συναισθήματά σας σχετικά με μια παράλληλη σχέση που αρχίζει να σοβαρεύει.
ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Κάποιες προκλή-
ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Νομικά ζητήματα και
σεις στον επαγγελματικό τομέα θα σας κάνουν να αναζητήσετε καινούργια κατεύθυνση, ωστόσο μη βιαστείτε, καθώς υπάρχει κίνδυνος να βρεθείτε επί ξύλου κρεμάμενοι αν δεν εξασφαλίσετε μια νέα θέση εργασίας. Μπορείτε να κάνετε τις απαραίτητες συζητήσεις, αρκεί να κρατήσετε μυστικά τα σχέδιά σας. Την Τρίτη εισέρχεται και ο Ήλιος στο ζώδιό σας και ουσιαστικά ξεκινάει ο μήνας των γενεθλίων σας, οπότε θα έχετε πολλή ενέργεια και διάθεση να κυνηγήσετε τους στόχους σας, ενώ θα ασχοληθείτε περισσότερο με τη βελτίωση της εμφάνισής σας. Ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε διατροφή και άσκηση, ώστε να έχετε ευεξία και αυτοπεποίθηση. Όσον αφορά οφειλές, δάνεια και τακτοποίηση εκκρεμοτήτων, καλό είναι να τακτοποιηθούν μέχρι την Τρίτη, καθώς η Πανσέληνος της Τετάρτης στον Ταύρο σε σύνοδο με τον Ουρανό μπορεί να προκαλέσει έκρυθμες καταστάσεις στη δουλειά και να τερματίσει άδοξα μια συνεργασία.
ταξίδια θα σας απασχολήσουν τις επόμενες μέρες και είναι ιδανική εποχή για να προωθήσετε τις ιδέες και τα ταλέντα σας, μια και οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκές. Εσείς που μπορεί να ξεκινάτε ένα νέο εγχείρημα θα κάνετε πολλές επαφές με νομικούς συμβούλους που θα υπερασπιστούν τα συμφέροντά σας, ωστόσο πρέπει να έχετε κι εσείς τον νου σας στα ψιλά γράμματα ενός συμβολαίου, ώστε να είστε σίγουροι πως δεν θα σας πιάσουν στον ύπνο. Η είσοδος του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη αυξάνει τη διάθεσή σας να κυνηγήσετε τους στόχους σας και θα σας δώσει την απαραίτητη ενέργεια για να δραστηριοποιηθείτε, όμως, επειδή η ανάδρομη Αφροδίτη μπορεί να προκαλέσει ορισμένες καθυστερήσεις στα σχέδιά σας, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να επανεξετάσετε τα δεδομένα, ώστε να αποφύγετε μελλοντικές απογοητεύσεις. Η Πανσέληνος της Τετάρτης στον Ταύρο θα δοκιμάσει τις σχέσεις σας.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Κατάλληλη
ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Τα εργασιακά θα σας
ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Αυτή την εποχή είστε λίγο απογοητευμένοι εξαιτίας της στασιμότητας που επικρατεί στα επαγγελματικά σας. Η συνεχής αναμονή σάς έχει κουράσει, με αποτέλεσμα να σας έχει πιάσει άρνηση και να χάνεται πολύτιμος χρόνος που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί παραγωγικά. Με την είσοδο του Ήλιου στον Σκορπιό την Τρίτη συμπληρώνεται η πολυαστρία που διανύει τον τομέα που έχει να κάνει με την ψυχολογία σας, ενώ ταυτόχρονα υποδεικνύει ότι γίνονται συζητήσεις σχετικά μ’ εσάς που μπορεί να αφορούν τα επαγγελματικά σας, οπότε μη σας φανεί περίεργο αν σας καλέσουν ξαφνικά να κλείσετε μια συμφωνία. Η Πανσέληνος της Τετάρτης στον Ταύρο θα πραγματοποιηθεί στον τομέα του έρωτα και των απολαύσεων και μπορεί να καβγαδίσετε με το ταίρι σας, αν δεν έχει τις ίδιες διαθέσεις με εσάς. Θέματα παιδιών μπορεί να σας προκαλέσουν ένταση.
Sudoku No 569 3
5
1 7
6 5 9 6 5 8 4 7
1 4 8 7 4 6 5 3 6 3
5 8 8 3
5
6
Η λύση του προηγούμενου 3 7 8 4 1 2
4 1 6 9 5 3
2 9 5 6 7 8
1 6 2 8 4 7
9 5 7 3 6 1
8 4 3 2 9 5
7 3 9 1 2 6
5 8 1 7 3 4
6 2 4 5 8 9
6 2 4 3 8 1 5 9 7 9 7 1 5 4 6 8 2 3 5 8 3 9 2 7 4 6 1
18.10.18 – lifo
61
18—24.10.2018
TheLiFOTeamPicks
aπό όσα ζήσ α με την προ ηγ ούμε νη ε βδομά δ α
!
62 lifo – 18.10.18
Ξεκίνησα πριν από λίγο καιρό μαθήματα κεραμικής. Το είπα σε έναν κολλητό μου και γέλασε. «Έπαθες κρίση μέσης ηλικίας;». Μπορεί, δεν ξέρω. Πάντως, τα μαθήματα, μαζί με την ψυχανάλυση, βοηθούν πολύ στη φάση. Άσε που φτιάχνεις τα «προικιά» σου για το σπίτι.
Γεμάτη νέους ανθρώπους και ενδιαφέρουσες φάτσες ήταν η Cycladic Late Night που διοργάνωσε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης τρεις μέρες πριν από το τέλος των εκθέσεων του George Condo και του Paul Chan. O κόσμος που περίμενε υπομονετικά στις τεράστιες ουρές πλημμύρισε τις αίθουσες των εκθέσεων και άκουσε πειραματική μουσική που έπαιξαν οι Panos Alexiadis, Bill Anagnos και Costadis στον νέο χώρο, στο -1 του μουσείου. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη ιδέα για ένα μουσείο που θέλει να είναι ελκυστικό για τους νέους και εξωστρεφές.
Μοναδική, όπως και το Salt, Fat, Acid, Heat που ξεχώρισε ως ένα από τα καλύτερα βιβλία μαγειρικής της περασμένης χρονιάς, είναι η νέα ομώνυμη σειρά του Netflix με παρουσιάστρια τη σεφ και συγγραφέα Samin Nosrat. Στα τέσσερα μέρη του ντοκιμαντέρ η Nosrat ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, εξερευνώντας τα τέσσερα βασικά στοιχεία που κάνουν ένα φαγητό πραγματικά καλό. To αλμυρό, το λιπαρό, το όξινο και το καυτερό και ο τρόπος που αυτά αλληλεπιδρούν είναι τα χαρακτηριστικά που καθιστούν παγκοσμίως ένα γεύμα νόστιμο και η κεντρική ιδέα πίσω από αυτή την απολαυστική σειρά.
Μερόπη Κοκκίνη
Κορίνα Φαρμακόρη
Γεωργία Παπαστάμου
Σε γενικές γραμμές, δεν έχω πρόβλημα να μου μιλούν τα αντικείμενα. Μου θυμίζει και λίγο την παιδική μου ηλικία, που πίστευα ακράδαντα ότι τα παιχνίδια μου είναι ζωντανά και μου μιλούν στον ύπνο μου το βράδυ. Αλλά να πηγαίνω στο σούπερ-μάρκετ και το χαρτί υγείας, μαζί με τα χαρτομάντιλα, να μου λένε «Μην κλαις, κούκλα μου! Δεν σου άξιζε εσένα αυτός!» και «Ζακέτα να πάρεις!» νομίζω είναι λίγο αγενές και πολύ πολύ αδιάκριτο. Και όχι, δεν τρελάθηκα. Αυτή είναι η νέα καμπάνια εταιρείας χαρτικών που θα ήταν πολύ επιτυχημένη, αν ήταν λίγο πιο έξυπνα στοχευμένη. Δεν κλαίμε τόσο πια για τους αχαΐρευτους όσο για τον εκκαθαριστικό της ΔΕΗ, φίλτατε campaign manager.
Το γεγονός ότι τα περίπου δέκα καφέ και ρεστοράν του Ισθμού συναγωνίζονται φιλότιμα από κοινού και ανεξαιρέτως στην παρασκευή του χειρότερου δυνατού καφέ είτε αποδομεί πλήρως και στην πράξη το ιδεολόγημα «ο ελεύθερος ανταγωνισμός εξασφαλίζει καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες» είτε απορρέει από κάποιο ιδιόρρυθμο τοπικό cult που ως τέτοιο θα όφειλε να αναγνωριστεί και να προβληθεί ευρύτερα.
Χριστίνα Γαλανοπούλου
Θοδωρής Αντωνόπουλος
Βαγγέλης Λιακόγκονας
Χρήστος Παρίδης
Άγγελος Κλειτσίκας
Άρης Δημοκίδης
Τέσσερα μήλα κομμένα σε κύβους, κάμποση ζάχαρη λευκή, αρκετή κανέλα και λίγες σταφίδες στον πάτο μικρού ταψιού. Σε μπολ ίσα μέρη από βούτυρο (ή μαργαρίνη), αλεύρι και καστανή ζάχαρη. Ανακάτεμα και άπλωμα στη στρώση των μήλων. Στον φούρνο στους 180 για ένα μισάωρο, μέχρι να χρυσαφίσει. Θα σπάσει τη μύτη. Σερβίρεται ζεστό, ακόμη και διαλυμένο. Ας μη βγει κομμάτι. Apple crumble. Μύρισε φθινόπωρο.
Όταν του είχα πάρει συνέντευξη για τη στήλη «Οι Αθηναίοι» είχα ανακαλύψει έναν απίστευτα ευγενή και ιδιαίτερα καλλιεργημένο άνθρωπο. Το ίνδαλμα παλιότερων δεκαετιών, ο Άγγελος Αντωνόπουλος, είχε τη γοητεία του παλιού ζεν πρεμιέ και τη σοφία μιας σκληραγωγημένης νιότης. Μόλις τον είδα στον μονόλογο Ο Μαρξ στο Σόχο, μια παλιότερη επιτυχία του που επαναλαμβάνει αυτό το διάστημα. Ένα κείμενο γεμάτο χιούμορ που ο βετεράνος πρωταγωνιστής καταφέρνει να αναδείξει με θαυμάσιο τρόπο μέσα από την ερμηνεία του, ενώ περνάει ένα πανανθρώπινο μήνυμα που δεν μπορείς παρά να το σεβαστείς. Έχοντας συγκεντρώσει γύρω του νεαρότερους συνεργάτες, η παράσταση εν τέλει σε κάνει να θέλεις να υποκλιθείς μπροστά σ’ αυτό τον τόσο αξιοπρεπή καλλιτέχνη με τη γενναία διαδρομή.
O James Leyland Kirby είναι ένας Βρετανός μουσικός, ο οποίος τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί τις πειραματικές δουλειές του υπό το όνομα The Caretaker. Στο τελευταίο του πρότζεκτ εξετάζει τα εξελικτικά στάδια της ανθρώπινης άνοιας με μοναδικό όπλο παλιές, ballroom ηχογραφήσεις, μοιρασμένες και μπερδεμένες μεταξύ τους με στρατηγικό τρόπο σε έξι διαφορετικούς δίσκους, καθένας εκ των οποίων αντιπροσωπεύει το διαφορετικό στάδιο της ασθένειας. Ακούγοντας τις τελευταίες μέρες την πέμπτη συλλογή ηχογραφήσεων της παραπάνω σειράς που κυκλοφόρησε πρόσφατα (η έκτη και τελευταία προβλέπεται για τον Μάρτιο του 2019), έπιασα τον εαυτό μου να μπαίνει ασυναίσθητα σε μια διαδικασία ανάσυρσης αναμνήσεων που νόμιζα ότι είχα ξεχάσει και πυροδοτήθηκαν από την ακρόαση. Ο ορισμός της μουσικής ως φαρμάκου για την ψυχή και το μυαλό.
Μαθαίνουμε όλο και πιο φριχτά πράγματα για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων (το «Newsweek» λέει: «Νύχτες τρόμου για γυναίκες και παιδιά στη Μόρια - Κακοποιήσεις, βιασμοί και φόβος») και αναρωτιέμαι πού χάθηκαν όλοι εκείνοι οι «ανθρωπιστές» της προ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εποχής. Είναι λυπηρό να βλέπεις εκείνους που επί προηγούμενων κυβερνήσεων χαλούσαν τον κόσμο για την Αμυγδαλέζα (που ήταν «Νταχάου» επειδή είχαν χαλάσει τα κλιματιστικά) τώρα να αδιαφορούν και να ασχολούνται μόνο με ανάλαφρα θεματάκια και τις γκάφες του «Κούλη». Εννοείται πως όποια άλλη κυβέρνηση κι αν έρθει, θα ξαναξυπνήσουν και θα σκούζουν περί δολοφόνων λιμενικών, «Νταχάου» και «Άουσβιτς». Το θέμα είναι να αντιδράς πάντα, όχι να είσαι ανθρωπιστής αλά καρτ.
Το «Doctor Who» αναγεννιέται ακόμα μία φορά. Ναι, είναι πλέον γυναίκα στον ομώνυμο ρόλο. Το έθαψαν, βέβαια, πριν βγει, επειδή ο Who είναι πάντα άντρας και όχι ένας εξωγήινος με περισσότερες από 13 μετενσαρκώσεις. Τέλος πάντων, η Whittaker είναι μια χαρά και δεν ενοχλεί καθόλου, τώρα μένει να δούμε αν και η υπόθεση είναι μια χαρά κι έχουν ξορκίσει επιτέλους το μισογύνικο φάντασμα του Moffat. Στα τσακίδια, από τους χειρότερους showrunners ever!
Όταν 8 το πρωί κλείνεσαι για 10 λεπτά στο ασανσέρ του σούπερ-μαρκετ με κύριο ετών 65, με τραγιάσκα, μισό κιλό φέτα και κοτόπουλο μπούτι μαγειρεμένο, έχεις τη μοναδική ευκαιρία να ακούσεις για τις συντάξεις, τους πρόσφυγες, τη ζωή στο χωριό, τα χρόνια τα δικά τους, το ΠΑΣΟΚ, τους μασόνους, το Μέγαρο Μαξίμου, τα δύο μπαϊπάς, τα αντιμουσκαρινικά, για εμάς τους νέους, την κυρία στο ταμείο 3 με το ωραίο χαμόγελο, την εγγονή που είναι εθισμένη στο κινητό, τις θυσίες, τις σπουδές του διαζευγμένου γιου, τη στρατηγική στο τάβλι, τη χρυσοχέρα μακαρίτισσα και, κυρίως, για τη μοναξιά που διέκοπτε «η σοφή φωνή του πατρός Νεκταρίου, αλλά τώρα πάει κι αυτός, σειρά μου».
Μαρία Παππά
Άννα Κόκορη
Γιάννης Κωνσταντινίδης
Νικόλας Σεβαστάκης
Γιάννης Πανταζόπουλος
Η «γκουρμέ» είδηση της εβδομάδας ήταν ότι η βρετανική Δικαιοσύνη υποχρέωσε τη Ζαμίρα Χατζίγιεβα να δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις για το πού βρήκε τα 18,3 εκατομμύρια ευρώ που ξόδεψε για ψώνια στο υπερπολυτελές Harrods του Λονδίνου το διάστημα 2006-2016. Εν τω μεταξύ, ο σύζυγος της κυρίας Ζαμίρα, ονόματι Γιαχαντζίρ Χατζίγιεφ – πρώην πρόεδρος τράπεζας του Αζερμπαϊτζάν– εκτίει ήδη ποινή στη χώρα του για απάτη και διαφθορά. Στην υπέροχη αυτή δικογραφία αξιοποιείται για πρώτη φορά το πρόσφατα ενσωματωμένο στην αγγλική νομοθεσία εργαλείο UWO (ακρωνύμιο του Unexplained Wealth Order, που θα σήμαινε «διαταγή τεκμηρίωσης ανεξήγητου πλούτου»). Εν αναμονή των εξελίξεων, κυριαρχούν συναισθήματα δέους για την καταναλωτική δεινότητα της ζάπλουτης Αζέρας και η απορία αν το κορδόνι κουρτίνας στα Harrods κοστίζει όσο και στην Αθήνα.
Βλέποντας λίγα επεισόδια του «Castle Rock» ένιωσα, για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια, πως δεν με εντυπωσιάζει το αλλόκοτο/ «υπερφυσικό» στη μυθοπλασία. Μπορεί να είναι και θέμα ηλικίας (καθόλου δεν το αποκλείω), αλλά το στυλ που προτιμώ είναι αυτό του «Breaking Βad» ή του «Damages» με την Γκλεν Γκλόουζ – ιστορίες που ακόμα και ως υπερβολές διατηρούν μια σχέση με το πραγματικό, με τις υπαρκτές συναλλαγές και τη διαφθορά του κόσμου μας. Η εφηβική φαντασία ελκύεται από το υπερφυσικό, η πενηντάχρονη (και) από τις διαστροφές της Ιστορίας και τα κοινωνικά πάθη. Δώστε μου ένα πολιτικό θρίλερ ή, έστω, μια ιστορία του πραγματικού υποκόσμου και αφήστε τους διαβόλους και τα στοιχειωμένα σπίτια ή τα ταξίδια στην «παράλληλη πραγματικότητα» για τους φοιτητές μου.
«Παίρνω το λεωφορείο της Γραμμής “10” στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το Τέρμα, και γράφω ό,τι θυμάμαι, επινοώ και φαντάζομαι από κάθε στάση. Γράφοντας, καταλαβαίνω πως το μυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων. Ή ένα πριονιστήριο γεμάτο ακρωτηριασμένες, λειψές μνήμες, επινοήσεις, φαντασιώσεις και εμπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόημα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται και πάλι διαφεύγουν. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία κάνει μια απαρέγκλιτη διαδρομή και πάει προς ένα σταθερό Τέρμα, ποτέ δεν κάνει όντως το ίδιο δρομολόγιο – κυρίως για τον ίδιο επιβάτη, που βλέπει έξω και εντός του με το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι. Κάθε επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο». Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Λεωφορείο: 19 στάσεις. Ένα υπέροχο βιβλίο.
18.10.18 – lifo
63