Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ, ΣΕΦ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΝΙΕΡΗΣ, ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗ FUSION ASIATIQUE KOYZINA
ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη
01112018
Το βιβλίο αρχίζει μ’ εμένα στον διάδρομο του σχολείου, όπου δύο τύποι με βασανίζουν. Είμαι 10 ή 11 χρονών και με λένε «πούστη», κι αυτή η προσβολή, αυτή η λέξη, γίνεται «εγώ», από τη βία γεννήθηκα. Η βία ήταν το πρώτο πτυχίο μου, κατά κάποιον τρόπο. Και γι’ αυτούς τους ανθρώπους γράφω, που γεννήθηκαν μέσα στη βία, που τους αποκαλούν «πούστηδες», «αράπηδες», «Εβραίους», γράφω για γυναίκες, για φτωχούς. Ξέρω ότι πολλοί από τους ανθρώπους για τους οποίους γράφω δεν θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους για κάτι τέτοιο. Δεν θα το μάθαιναν κιόλας ‒κι αυτό είναι ένα παράδοξο‒, γιατί η λογοτεχνία δεν διαβάζεται πάντα από τους ανθρώπους που θέλεις. Σκεφτόμουν ότι γράφω για να υπερασπιστώ κάποιον σαν τη μητέρα μου, να πολεμήσω γι’ αυτήν, αλλά η μητέρα μου ποτέ δεν θα διαβάσει το βιβλίο, γιατί δεν πήγε στο σχολείο, δεν σπούδασε, δεν είχε την ευκαιρία να μάθει να διαβάζει, γιατί δεν είχε χρόνο. Έπρεπε να αγωνιστεί για να επιβιώσει. Δούλευε από μικρή, μετά έκανε οικογένεια. Ήταν πάντα κουρασμένη. Ξεχνάμε ότι το διάβασμα απαιτεί ειδική εξάσκηση, θέλει εκπαίδευση και χρόνο, και ο χρόνος δεν είναι προσόν της εργατικής τάξης. Γράφω για τους ανθρώπους που δεν πρόκειται να με διαβάσουν. Αυτό σκέφτηκα κι ευχόμουν η μάνα μου να πάρει το βιβλίο, ακόμα κι αν δεν το διαβάσει. O ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ENTOYAΡ ΛΟΥΙ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗ LIFO, σελ. 20