Τεύχος 588

ολα για την αθηνα! free press δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

10.1.2019

WinterPreview ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ KAI NA ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙ Η ΑΝΟΙΞΗ

2 lifo – 10.1.19

☛ «Λουκέτο στα “Μακελειά”, “φερμουάρ” στους Χίους» έγραφε ο Θοδωρής Αντωνόπουλος με αφορμή τη διαπόμπευση της νικήτριας του τηλεοπτικού GNTM από την ακροδεξιά εφημερίδα. Ο Μαύρος Γάτος σχολιάζει: «Δεν μου αρέσει το κλείσιμο διά της βίας ενός ΜΜΕ, ακόμα και όταν πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο και από έναν βόθρο (στο κάτω-κάτω, ο βόθρος, παρ’ όλη τη δυσοσμία του, μας απαλλάσσει από τα περιττώματα, ενώ το “Μακελειό” τα δημιουργεί και τα πολλαπλασιάζει). Το κλείσιμο ενός ΜΜΕ είναι μια κακή αρχή και πάντα βάζει ιδέες στους εξουσιαστές. Προτιμάω την άποψη του Θοδωρή: “Να το αναγκάσουμε να κλείσει, ακριβέστερα, απαξιώνοντάς το κυκλοφοριακά, διαφημιστικά, δημοσιογραφικά και εφαρμόζοντας αυστηρά την ισχύουσα νομοθεσία κάθε που παρεκτρέπεται”. Στο εξωτερικό, οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών οργανώνουν την αποστολή δεκάδων/εκατοντάδων χιλιάδων οργισμένων mails στους διαφημιζόμενους σε παρόμοια ΜΜΕ, απαιτώντας να σταματήσουν τη διαφήμιση των προϊόντων τους σε παρόμοια μέσα. Ας το δοκιμάσουμε κι εδώ, θα είναι μια καλή ευκαιρία να μετρηθούμε όλοι όσοι αηδιάζουμε με αυτά τα τοξικά (και απολύτως μη ανακυκλώσιμα) σκουπίδια. Και, φυσικά, αυτοδικαίως και αυτομάτως, χυλόπιτα ή εξοβελισμό σε επίπεδο “απλού γνωστού” σε κάθε αναγνώστη/-στρια αυτού του ρυπαρογραφήματος και σε κάθε άτομο που αναπαράγει ηλεκτρονικά τα ξεράσματά του». Το σαλιγκάρι συμπληρώνει: «Τόσο αυτός όσο και αυτού του είδους η “δημοσιογραφία” είναι τα παιδιά του Κουρή, δηλαδή του αυριανισμού. Ας μην ξεχνάμε ότι η “Αυριανή” έκανε μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα, ότι μακροημέρευσε και ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο στην πολιτική σκηνή επειδή μέσω αυτής το ΠΑΣΟΚ έκανε παιχνίδι προς τα κάτω, στον λαό. Οι θαυμαστές και κληρονόμοι του Κουρή που ακολούθησαν επίσης μακροημέρευσαν. Κι αυτό γιατί έχει να κάνει κατά πολύ (ίσως και κυρίως;) με τον λαό στον οποίο απευθύνονται. Ας μην παριστάνουμε τους έκπληκτους».

α π ό τ η lif o t ea m

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

feedback587

Ο ΟΧΕΤΌΣ ΤΟΥ «ΜΑΚΕΛΕΙΟΎ», ΤΟ ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΌ «BANDERSNATCH» ΚΑΙ ΤΟ ΦΛΕΡΤ ΤΗΣ ΠΆΟΛΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΥΣΑΥΓΊΤΕΣ

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ «Αγαπητή Πάολα, μήπως φλερτάρεις με τους χρυσαυγίτες, ενώ κάνεις την ανήξερη;» αναρωτιόταν ο Αλέξανδρος Διακοσάββας με αφορμή τη φετινή συνεργασία της λαϊκής τραγουδίστριας με το φανατικό γκέι κοινό, με τον δηλωμένο χρυσαυγίτη Νότη Σφακιανάκη. Ο/Η leonlm συμφωνεί με την κατακλείδα του άρθρου: «Αυτό που έπρεπε να προβληματίζει την γκέι κοινότητα είναι πως τα αγόρια πηγαίνουν σε ένα σχήμα όπου συμμετέχει ο Σφακιανάκης και καμαρώνουν. Μην έχουμε απαιτήσεις από μια λαϊκή τραγουδίστρια... δεν είναι επαναστάτρια επειδή έχει καλή φωνή στα μπουζούκια. Εκείνοι που πληρώνουν είσοδο στον Σφακιανάκη πρέπει να αναρωτηθούν τι δουλειά έχουν εκεί. Αλλά η δύναμη των κοινωνικών δικτύων είναι ισχυρότερη σήμερα από την αληθινή διεκδίκηση δικαιωμάτων. Δυστυχώς...». Ο Άρης Κωνσταντινίδης απαντά: «Ακριβώς αυτό. Το ζήτημα δεν είναι ούτε οι απόψεις του Σφακιανάκη ούτε ποιος συνεργάζεται μαζί του. Το ζήτημα είναι ότι γεμίζουν τα μαγαζιά τους και πουλάνε οι δίσκοι του, παρά τα ντροπιαστικά σχόλιά του. Πόσο μάλλον στην περίπτωση αυτή, όπου σπεύδουν μερικοί ανόητοι να λούσουν γαρίφαλα τον άνθρωπο που τους βρίζει και τους θεωρεί κατώτερα όντα». ☛ «Η απατηλή λάμψη της διαδραστικότητας» ονομαζόταν το άρθρο του Άκη Καπράνου για το διαδραστικό «Bandersnatch» της δημοφιλούς σειράς του Netflix «Black Mirror». Ο/Η J__F διαφωνεί: «Ούτε ρωμαϊκή αρένα ούτε “Εσύ αποφασίζεις” είναι το “Bandersnatch”, όταν ο κάθε θεατής, πέρα από το δικό του τέλος, μπορεί να έχει δει διαφορετικά κομμάτια ή να έχει ξαναδεί την ταινία και να έχει εξερευνήσει το ενδεχόμενο κι άλλων επιλογών. Δεν είδαμε όλοι την ίδια ταινία – όσο άντεξε ο καθένας. Ούτε σαν τους τύπους που θέλουν να τα ’χουν καλά με όλους είναι, αφού η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη: όσο “καλές” επιλογές και να κάνεις, ο ήρωας είναι καταδικασμένος, δεν τον σώζεις. Ούτε το μέλλον της τηλεόρασης είναι βέβαια. Θα ήταν εξουθενωτική και η παραγωγή και (κυρίως) η θέαση τέτοιων προγραμμάτων σε συχνά διαστήματα – πιο πολύ ένα “εξτραδάκι” που μπορούν να παρέχουν οι διαδικτυακές πλατφόρμες. Και για μένα το Netflix πέτυχε, καθώς και αποτέλεσμα άρτιο τεχνικά είχε (πολύ σημαντικό), και διασκεδαστικό/ψυχαγωγικό ήταν μέσα στην κλισέ μαυρίλα του, που το ίδιο το σενάριο εν τέλει κοροϊδεύει με τραγικό meta-meta χιούμορ σε κάποια κομμάτια της ιστορίας. Το αποτέλεσμα δείχνει δουλειά που έγινε με μεράκι. Ίσως, αν το σκεφτεί κάποιος καλύτερα, να δει πως είναι πιο πολύ παιχνίδι παρά ταινία, με έμφαση στο τεχνικό κομμάτι παρά στο σενάριο. […] Και, στην τελική, ανοίγει τον δρόμο και για πιο σύνθετα σενάρια στο μέλλον, καθώς το τεχνικό κομμάτι μπορεί να θεωρηθεί πλέον έτοιμο για νέες χρήσεις. Μια φορά τον χρόνο καλά θα είναι».

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

10.1.19 – lifo

3

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση εντυπησ εκδοσησ Δήμητρα Πασομένου εμπορική διεύθυνση ψηφιακησ εκδοσησ Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας

ΓΙΑΤΊ Η ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΟΡΘΌΤΗΤΑ ΕΊΝΑΙ ΠΡΆΓΜΑ ΚΑΛΌ, ΑΚΌΜΗ ΚΙ ΌΤΑΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΣΠΑΣΤΙΚΉ Και πώς να μη χάνεσαι στο ψιλόβροχο των νεολογισμών της…

υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– ε μπο ρικο τμημα διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr)

aπ ο το ν σταθη τ σαγ καρ ου σ ι α ν ο

Editorial

senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου

φωτογραφία εξωφύλλου

Η Rachel Weisz στην ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «The Favourite».

4 lifo – 10.1.19

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αναλύσεις για την πολιτική ορθότητα και τη μη-ορθότητα, και εκείνους που κουράστηκαν από τις πολλές ορολογίες και τους άλλους που θεωρούν ότι το πράγμα είναι πλέον υστερικό, και εκείνους που λένε ότι χάθηκαν στη μετάφραση και χρειάζονται έναν μπούσουλα και, τέλος, μια ανατριχιαστική σύγκλιση πάνω και κάτω πλατείας Αγανακτισμένων από την Πολλή Κορεκτίλα που νοσταλγούν λίγη αλητεία, βρε αδερφέ – οι μεν για να πλακώνουν πάλι τις γυναίκες τους ελεύθερα, οι δε διότι νομίζουν ότι είναι gonzo poets και τα σφιχτά γκέμια κάνουν το άλογό τους νευρικό. Και δεν λείπουν, δυστυχώς, και ορισμένες γυναίκες (εξίσου ανεύθυνες με τους gonzo poets) που νοσταλγούν τον άντρα τον βαρβάτο, που τους έριχνε καμιά σφαλιάρα και μετά τις φίλαγε, όπως νουθετεί η μάνα την κόρη της στον Ματωμένο Γάμο, νομίζω. Ανακαλύπτεις τον Σαντ και στις καλύτερες οικογένειες. Τέλος πάντων. Είναι ένα μπέρδεμα μεγάλο, διότι για να παλέψεις με τα κύματα τόσης κακοφωνίας πρέπει να ξέρεις λίγο πρόσωπα και πράγματα. Ειδικά όταν μερικοί είναι το αντίθετο απ’ ό,τι δείχνουν στα σόσιαλ μίντια – εκεί ξεχαρμανιάζει η αδούλωτη περσόνα του φαντασιακού τους. Αλλά αναρωτιέσαι κιόλας: «Βρε, μπας κι αυτή είναι η πραγματική τους φύση, απλώς δεν έχουν τα κότσια να τη ζήσουνε;» It’s complicated. Η προβληματική μοιάζει καινούργια επειδή παίζεται με νέα ορολογία, αλλά είναι παμπάλαια. Και η λύση της είναι, επίσης, παλιά. Είναι αυτό που η κοινωνία θέσπισε ως μορατόριουμ ευμενούς συμπεριφοράς, για να μπορούν να συμβιώνουν τόσοι ετερόκλητοι χαρακτήρες. Σαν φώτα της Τροχαίας για ένστικτα. Όσοι απεχθάνονται τη μικροαστική υποκρισία που εμφιλοχωρεί συχνά στους «καλούς τρόπους» (ταυτίζοντάς τους ανοήτως με το σόου του Ζαμπούνη) θα έπρεπε να μη λησμονούν τα άπειρα «ατυχήματα» που αποφεύγονται χάρη στα προστατευτικά τους κιγκλιδώματα. Προσωπικά, δεν σκέφτομαι ποτέ αν κάποιος είναι «πολιτικά ορθός» ή όχι αλλά αν στέκεται «σεμνά και μετρημένα». Βλέπω μόνο αν αυτός ο τύπος που γράφει ή ρητορεύει μεγαλόφωνα στο μπαρ έχει μέσα του λίγη ευγένεια. Αυτό αρκεί. Και ως ευγένεια ορίζω εκείνο τον βαθύ, λακωνικό σεβασμό που έχουν οι καλοί άνθρωποι για τους άλλους ανθρώπους. Μάλιστα, στους καλούς ανθρώπους συμπεριλαμβάνω και τους συναισθηματικά άτσαλους ή κοινωνικά αδέξιους – αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να εκφράζονται όμορφα και συχνά παρεξηγούνται, τους παρορμητικούς και τρομαγ-

μένους, που όμως βλέπεις πίσω απ’ τη θολούρα της συμπεριφοράς τους δυο μάτια καθαρά. Αντίθετα, ο αγενής, ο καθαρόαιμα αγενής άνθρωπος, ήδη από την ώρα που τον βλέπεις να απλώνεται σωματικά ή λεκτικά στον χώρο, είναι βιβλίο ανοιχτό: Νοιάζεται για τον άνθρωπο που έχει απέναντί του; (όχι). Του αφήνει χώρο; (όχι). Ξύνει τα απαυτά του με την ακραία άνεση που επιδεικνύουν πάντοτε τα τόσο σίγουρα για τον εαυτό τους κτήνη; (ναι). Το πράγμα είναι απλό: Πολιτικά μη ορθοί είναι οι αγενείς άνθρωποι, οι άνθρωποι που δεν δείχνουν σεβασμό στον Άλλο και καταχρώνται τη δύναμή τους. Το θείο (κυριολεκτικά) νόημα της υπόκλισης των Ιαπώνων μεταξύ τους έχει τη ρίζα του στον βουδισμό: «Χαιρετώ εσένα, που ίσως ήσουν κάποτε θεός και μια μέρα στο μέλλον ίσως πάλι γίνεις». Η πολιτική ορθότητα είναι καλό πράγμα, ακόμη κι αν, καμιά φορά, παραλογίζεται. Είναι φυσικό να παραλογίζεται. Τα βάζει με αιώνες θεσμοθετημένης βίας. Με εξουσίες που έχουν διαποτίσει τη γλώσσα, τις κοινωνικές δομές, ακόμη και τον τρόπο που ανοίγουν τα πόδια τους τα αντράκια στο λεωφορείο. Ψάχνει να βρει τη θέση της, τη νέα γλώσσα της. Την προτιμώ χίλιες φορές από τη «θεσμική» απόγνωση των θυμάτων κάθε είδους ρατσισμού και βίας – από τη χτυπημένη μάνα μου μέχρι έναν στρατό ριγμένους, που πήγαν αδιάβαστοι χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι. Και βεβαίως την προτιμώ απ’ όσους βλάκες στενάζουν κάτω από τα «δεσμά» της ορθότητας. Είτε για λόγους μεταμοντέρνας προχωρημενιάς (τόσο αφόρητα ληγμένης) είτε γιατί τους τρώει το χέρι τους, χωρίς να το υποψιάζονται, βαδίζουν πλάι-πλάι με το πιο ζοφερό κομμάτι της κοινωνίας.

digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άκης Κατσούδας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Κυριαζής, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant Art Director Rinétta Koskinidou διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

www.facebook.com/stathis.tsagar

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

10.1.19 – lifo

5

6 lifo – 10.1.19

10.1.19 – lifo

7

TalkoftheTown 10–16 IANOYAPIOY 2019

H EΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΑ F-16 Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

απ ο τh βα σι λ ι κ η σι ου τη

Πολιτικό7ήμερο

EUROKINISSI

8 lifo – 10.1.19

Άλλη μια επίσκεψη της Μέρκελ αυτή την εβδομάδα για να επηρεάσει, παρότι αυτό δεν πιάνει ποτέ. Άλλος ένας νεκρός στη Μόρια, αλλά στην κυβέρνηση δεν συγκινείται κανείς. Συγκινούνται και μονιάζουν, όμως, Καμμένος και Τσακαλώτος όταν πρόκειται για τα εξοπλιστικά και τα αντισταθμιστικά οφέλη της «μίζας» που κατήγγελλε κάποτε ο Τσίπρας, όταν διαβεβαίωνε ότι θα σταματήσουν.

— Ολοκληρώνεται στα Σκόπια αυτές τις μέρες η κύρωση των συνταγματικών αλλαγών για την έγκριση της Συμφωνίας των Πρεσπών και, σύμφωνα με τις ενδείξεις, θα έρθει στην Αθήνα νωρίτερα απ’ ό,τι αναμενόταν. Γερμανία και ΗΠΑ πιέζουν να κλείσει η «εκκρεμότητα» και τόσο ο Ζόραν Ζάεφ όσο και ο Αλέξης Τσίπρας κάνουν ό,τι μπορούν.

— Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ θα βρίσκεται στην Αθήνα Πέμπτη και Παρασκευή για να πιέσει, αυτήν τη φορά την ελληνική πλευρά, να συντομεύει. Πριν από τέσσερις μήνες είχε επισκεφτεί τα Σκόπια, λίγο πριν από το δημοψήφισμα, και πολλοί κάτοικοι της γειτονικής χώρας θεώρησαν υποτιμητική την επίσκεψη αυτή, καθώς ο σκοπός της ήταν να τους υποδείξει τι να ψηφίσουν. Εκ του αποτελέσματος κρίθηκε ότι η επίσκεψη εκείνη δεν λειτούργησε θετικά για τους πολίτες της ΠΓΔΜ, παρότι ο Ζόραν Ζάεφ είχε προεξοφλήσει τότε ότι οι πολίτες της χώρας του θα «ανταποδώσουν» την επίσκεψη αυτή «με ένα επιτυχές δημοψήφισμα στις 30 Σεπτεμβρίου».

— Ούτε στον ελληνικό λαό είχαν λειτουργήσει θετικά αντίστοιχες παρεμβάσεις και παραινέσεις για το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, όπως δεν είχαν λειτουργήσει ούτε στην Κύπρο με το σχέδιο Ανάν. Παρ’ όλα αυτά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιμένουν στην ίδια πρακτική, παραβλέποντας ότι «εδώ είναι Βαλκάνια».

— Βέβαια, στην Ελλάδα η Συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει μόνο από τη Βουλή, καθώς ο Τσίπρας δεν ρίσκαρε αυτήν τη φορά να ζητήσει τη λαϊκή έγκριση με δημοψήφισμα, οπότε η επίσκεψη Μέρκελ ενδέχεται να πιάσει τόπο, αφού θα ψηφίσουν μόνο βουλευτές. Στην ελληνική οικονομία τα πράγματα δεν πάνε καλά, με τις τράπεζες να παραμένουν «ζόμπι» και το spread του δεκαετούς να κινείται στο 4,5%. Το ελληνικό Δημόσιο παραμένει εκτός αγορών και το οικονομικό περιβάλλον ασφυκτικό, οι δε ελληνικές επιχειρήσεις χωρίς τη δυνατότητα να δανειστούν, να επενδύσουν και να δημιουργήσουν ανάπτυξη. Ωστόσο, μέχρι τις ευρωεκλογές κανείς δεν πρόκειται να ομολογήσει ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός», καθώς οι Ευρωπαίοι, προκειμένου να κρύψουν την αποτυχία, για να μη δεχτούν κριτική, θα χρειαστεί να περιφέρουν άλλη μια φορά την Ελλάδα ως success story, όπως κάνουν από την εποχή Σαμαρά, ειδικά στις προεκλογικές περιόδους της Γερμανίας και της Ε.Ε. Κάτω από το χαλί, λοιπόν, το ζήτημα της ελληνικής οικονομίας για τους επόμενους μήνες, τουλάχιστον μέχρι τον Μάιο.

— Όμως και τα περιβόητα CDS (συμβόλαια ασφάλισης κινδύνου αθέτησης πληρωμών), που πλέον δεν γίνονται πρώτο θέμα στις ειδήσεις, παρά τη διαφημιζομενη «έξοδο από τα μνημόνια», έχουν αυξηθεί κατά 58% από πέρσι, γεγονός ανησυχητικό, αν υπολογίσει κανείς ότι στις τιμές των CDS αποτυπώνεται η εκτίμηση της αγοράς για τον κίνδυνο χρεοκοπίας των χωρών.

— Στο σίριαλ της σχέσης Τσίπρα-Καμμένου οι διαθέσεις αλλάζουν καθημερινά, ανάλογα με την πορεία των παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων. Είναι η περίοδος που ο Τσίπρας βάζει πλέον το πολιτικό του συμφέρον πάνω από τη φιλία του με τον Καμμένο. Όχι ότι πριν ήταν διαφορετικά,

απλώς δεν υπήρχε «σύγκρουση συμφερόντων». Και μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ να άρχισαν την προαναγγελθείσα αποδόμηση του υπουργού Άμυνας και ο Πάνος Καμμένος να τους έκανε μούτρα τις προηγούμενες μέρες, αλλά όταν πρόκειται για προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ και εξοπλιστικά, αυτά παραμερίζονται για λίγο.

— Έτσι, ο «συντηρητικός δεξιός εθνικιστής» Πάνος Καμμένος μαζί με τον «ριζοσπάστη αριστερό αντιεθνικιστή» Ευκλείδη Τσακαλώτο κατέθεσαν το βράδυ της 7ης Ιανουαρίου τροπολογία για αντισταθμιστικά ωφελήματα ύψους 230 εκατ. ευρώ, που αφορούν το εξοπλιστικό πρόγραμμα το οποίο συμφωνήθηκε με τις ΗΠΑ για τα F-16. Και μάλιστα, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση, «εν κρυπτώ», χωρίς να έχουν ενημερώσει τα αρμόδια κοινοβουλευτικά όργανα. Τσίπρας και Καμμένος, όμως, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, κατηγορούσαν –και εν πολλοίς είχαν δίκιο σε αυτό– την πρακτική των περίφημων «αντισταθμιστικών» ως μέθοδο διακίνησης μίζας και μαύρου χρήματος. Ο Τσίπρας είχε πει στη Βουλή, κατά τη συζήτηση σχετικής ερώτησης του Σταύρου Θεοδωράκη τον Οκτώβριο του 2017, ότι με τα αντισταθμιστικά «στήθηκαν μίζες και κυκλώματα διαπλοκής». Είχε διαβεβαιώσει ότι το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 δεν θα περιλάβει αντισταθμιστικά οφέλη, αφήνοντας όμως μια μικρή πιθανότητα εξαίρεσης, που τελικά υπερίσχυσε, χωρίς να διασφαλίζεται καμία διαφάνεια και χωρίς εγγύηση ότι δεν θα στηθούν πάλι «μίζες και κυκλώματα», όπως έλεγε. Η συμφωνία για τα F-16 αποκαλύφθηκε στο ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο του 2017, όταν συναντήθηκε με τον Τραμπ, και το κόστος της, σύμφωνα με τον ίδιο, ανέρχεται σε 1,1 δισ. ευρώ, ενώ, σύμφωνα με την αμερικανική πλευρά, στα 2,4 δισ. δολάρια.

— Τον Οκτώβριο του 2017 ο Τσίπρας είχε υποστηρίξει στη Βουλή ότι θα υπήρχε απόλυτη διαφάνεια στη συμφωνία για τα F-16, κάτι που δεν ίσχυσε. «Αντί αόριστων ωφελημάτων, θα διεκδικήσουμε τη μέγιστη μείωση της τιμής» είχε πει, αλλά ούτε αυτό συνέβη. «Δεν πρόκειται να περιλάβουμε στην εν λόγω συμφωνία –και σε κάθε συμφωνία που εμείς θα προβούμε στο μέλλον– αντισταθμιστικά οφέλη. Τα λάθη του παρελθόντος δεν θα τα κάνουμε εμείς» δήλωνε.

— Τα λεγόμενα αντισταθμιστικά οφέλη (offsets) είναι τα ανταποδοτικά «δώρα» από τον προμηθευτή εξοπλιστικών για μια αγορά όπλων. Το πιο συνηθισμένο κόλπο με τα αντισταθμιστικά οφέλη ήταν να επιβαρύνεται το κόστος των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων με άχρηστα υλικά και υπερκοστολογημένες υπηρεσίες. Στη χώρα μας έχει καταγγελθεί πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια ότι τα περίφημα «αντισταθμιστικά οφέλη» κατέληγαν να γίνονται μίζες και γι’ αυτό από το 2011 είχε συμφωνηθεί να σταματήσουν και να διεκδικείται μια καλύτερη τιμή στην προμήθεια, ώστε να μειώνεται το κόστος για τη χώρα και τους φορολογούμενους. Αυτό υποτίθεται ότι θα έκανε και η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία όμως, όταν ήρθε η ώρα, προτίμησε την παλιά μέθοδο που και οι ίδιοι κατήγγελλαν ως αμαρτωλή. Με όσο ζήλο ασχολούνται με τα εξοπλιστικά και τις προμήθειες, με τόση αδιαφορία αντιμετωπίζουν το προσφυγικό-μεταναστευτικό, για το οποίο δεν υπάρχει κανένας κυβερνητικός σχεδιασμός. Μια θλιβερή είδηση των ημερών, που δεν χώρεσε στην ατζέντα της κυβέρνησης, ήταν ότι άλλος ένας άνθρωπος, 24 ετών από το Καμερούν, βρέθηκε νεκρός στο στρατόπεδο της Μόριας. Πρόκειται για τον 14ο νεκρό στο νησί της Λέσβου μέσα σε 3,5 χρόνια.

— Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που αντιδρούσαν έντονα για τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών και προσφύγων πριν πάρουν την εξουσία, δεν βρίσκουν πια ούτε μία κουβέντα να πουν, έστω για τα προσχήματα, εντυπωσιάζοντας με το μέγεθος του κυνισμού μιας κοινοβουλευτικής ομάδας που κάποτε είχε ως σημαία τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Στο σίριαλ της σχέσης Τσίπρα-Καμμένου οι διαθέσεις αλλάζουν καθημερινά, ανάλογα με την πορεία των παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων. Είναι η περίοδος που ο Τσίπρας βάζει πλέον το πολιτικό του συμφέρον πάνω από τη φιλία του με τον Καμμένο.

10.1.19 – lifo

9

TalkoftheTown

ΤΙ ΘΑ ΈΛΕΓΕ, ΆΡΑΓΕ, Ο ΧΑΤΖΙΔΆΚΙΣ ΓΙΑ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΊΝΟΥΝ;

FACEBOOK ΓΟΝΈΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΌΝΩΝ Ποτέ άλλοτε το μέσο δεν έδινε τόσο έντονη την εντύπωση ότι κάνει (και) κακό στη δημοκρατία εκτός από καλό. Διάφορες αναλύσεις διεθνώς συνδέουν το ξενέρωμα των νέων με το Facebook

25 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατό του και με αφορμή αυτό το «αργυρούν ιωβηλαίο» θα τον ανακαλούμε ακόμα περισσότερο.

με την είσοδο των γονιών τους σε αυτό. Σε κάποια φάση, από εναλλακτικό μέσο για απόψεις, γνώμες και τραγούδια, το Facebook έγινε συνέλευση γονέων και κηδεμόνων. Οι 45+ μπήκαν μαζικά και ετεροχρονισμένα και νόμισαν ότι συνάντησαν την ίδια τη δημοκρατία, την ελευθερία και το δέσιμο της κοινότητας. Είναι έτσι;

Φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από τον θάνατο του Μάνου Χατζι-

(και) κακό στη δημοκρατία εκτός από καλό. Δεν αμφισβητώ το καλό. Κάνει φθηνή και πανεύκολη την επικοινωνία γνωμών. Οποιοσδήποτε μπορεί να κοινοποιεί περιεχόμενο. Ομάδες οργανώνονται και πετυχαίνουν αποτελέσματα με τη χρήση του μέσου. Το καλό είναι δεδομένο. Όμως τίποτε δεν εγγυάται ότι το καλό δεν είναι κυρίως πίσω μας. Πολύ γνωστές κατηγορίες συνδέουν το Facebook με βλάβες σε λειτουργίες, ατομικές και συλλογικές, που παίζουν ρόλο σε μια δημοκρατία. Ενδέχεται να επηρεάζει αθέμιτα εκλογείς, στήνει το νοσηρό περιβάλλον «διαλόγου» ανάμεσα σε «γίδια», «προδότες», «ζώα» και τρολ, δίνει χώρο στα εύκολα, βρόμικα σχόλια των nonlifers και σε όσους διαδίδουν ψεύτικες ειδήσεις, βιντεάκια, συνωμοσίες και σαχλά memes, που υποστηρίζουν τη «θέση» τους, ενώ οι αντιδημοκρατικές, ανατριχιαστικές γωνίες του Facebook δεν είναι πια καθόλου γωνίες. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η πολιτική φιλοσοφία της εποχής μας ανθεί σ’ αυτό το κακοσχεδιασμένο site που δημιουργήθηκε για να αντλεί διαφημιστικά κρίσιμη πληροφόρηση. Κι όμως, όλοι κάποτε το είχαμε πιστέψει. Άλλωστε, εμείς,

απ ό th βί βι αν στ ε ρ γί ου *

GuestEditor

οι χρήστες, δίνουμε στο Facebook περιεχόμενο (κυριολεκτικά). Όταν, όμως, οι

και θα τον αναζητούμε ακόμα περισσότερο, όχι τόσο για να «τιμήσουμε» τη μνήμη του –ο ίδιος, άλλωστε, απεχθανόταν την αναμνησιολογία και τα μνημόσυνα– αλλά επειδή αυτό κάνουμε αντανακλαστικά εδώ και χρόνια, καθώς έχουμε παγιδευτεί στα τρομερά μας αδιέξοδα. Αναζητούμε έναν χαμένο μπούσουλα –έστω και από το υπερπέραν– και κάθε τόσο μονολογούμε και διερωτόμαστε χαζεύοντας το άπειρο: «Τι θα έλεγε, άραγε, ο Χατζιδάκις για όλα αυτά τα δεινά που μας συμβαίνουν, αν βρισκόταν ακόμα ανάμεσά μας;». Βασανιστικά υποθετικό το ερώτημα βεβαίως, αλλά όχι εντελώς άκυρο. Αν ζούσε ακόμα, θα ήταν ακριβώς στην ηλικία του Μίκη Θεοδωράκη –ο Χατζιδάκις ήταν γύρω στους τρεις μήνες νεότερος–, με ό,τι ανησυχητικό μπορεί να μας προδιαθέτει αυτό για τον ρόλο που θα διαδραμάτιζε ως εκπρόσωπος μιας εθνικής συνείδησης σε κρίσιμες περιστάσεις. Ακόμα κι αν υποθέσουμε, όμως, ότι δεν θα είχε γίνει αναχωρητής και ότι θα ήταν ακόμα παρών στα κοινά, ακμαίος, οξύς και ουσιαστικά παρεμβατικός, παρότι του άρεσε συχνά να λειτουργεί και ως προβοκάτορας

ότι δεν είναι καθόλου ο παράδεισος της εναλλακτικής γνώμης και της οριζόντιας

για να δει μέχρι πού φτάνουν ο ευσεβισμός και η βαθιά συντηρητική

πληροφόρησης. Είχε παλιώσει. Η χρήση είχε συρρικνωθεί ήδη για τους νεότερους

νοοτροπία μας, ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης, δεν νομίζω ότι θα μας

και είχαν ξεπηδήσει άλλοι τόποι ανταλλαγής γνωμών-κειμένων (π.χ. medium),

βόλευε με τις θέσεις του.

ενώ για το απολαυστικότατο τάισμα της αυταρέσκειας επικράτησε το true thing,

Ειδικά αν θυμηθεί κανείς πόσο διστακτικός γκουρού, πόσο αλλεργικός

το Ιnstagram. Η έξοδος των νεότερων έκανε το Facebook πιο βαρετό και μίζερο,

στον ρόλο του «εθνεγέρτη» υπήρξε και πόσο βαθιά καχύποπτος με τους

ενώ ανατροφοδότησε ό,τι προκάλεσε την έξοδο: λιγότερη ζωντάνια, λιγότερες

ινστρούχτορες πάσης φύσεως, από τους οποίους έχει βρομίσει ο τόπος.

εναλλακτικές απόψεις, λιγότερες φρέσκες ιδέες. Όμως το Facebook το νοιάζει να

Πάντα βρομούσε, αλλά με τον «εκδημοκρατισμό» της ενημέρωσης και

μαζεύει δεδομένα, όχι πώς θα είναι, άρα συνέχισε να δουλεύει, εξασφαλίζοντας

το όργιο απόψεων και «επικοινωνίας» στο Ίντερνετ και στα «σόσιαλ»,

την προσοχή που το κρατάει στη ζωή, συν δεδομένα.

έχουμε μαρτυρήσει πλέον και κοντεύουμε να σιχαθούμε ακόμα και την

Το Facebook δουλεύει αναπαράγοντας την εικόνα του κόσμου που έχουμε

ιδέα του πολιτικού διαλόγου (και ξέρουμε ποιοι κερδίζουν πάντα όταν το κοινό εξαντλείται από τον «διάλογο» και τις άγονες αντιπαραθέσεις).

ήδη. Είναι καλό αυτό για μια κοινή ζωή που περιλαμβάνει πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και διάφορες διαδρομές; Έχοντας ακριβή μνήμη, σε προτρέπει να

Μπορεί να του άρεσε του Χατζιδάκι να παριστάνει κατά περιστάσεις

κοιτάζεις συνέχεια στιγμές σου. Τίποτε δεν δημιουργεί τόσο έντονα τη θλιβερή

τον προβοκάτορα, αλλά πλέον η προβοκάτσια με τη μορφή της αδιά-

αίσθηση ότι είμαστε σημαντικοί όσο αυτή η συνεχής αναμόχλευση του δικού μας παρελθόντος. Ταυτόχρονα, η ακριβής μνήμη μιας εφαρμογής ασκεί αλλόκοτη επίδραση πάνω μας, αφού δεν είμαστε σχεδιασμένοι για να θυμόμαστε με ακρίβεια. Επιβιώνουμε και ευτυχούμε επειδή δεν θυμόμαστε καλά, λέμε μια ιστορία για μας, την πιστεύουμε και πορευόμαστε, αναπροσαρμόζοντας τη μνήμη, την ιστορία και τους στόχους μας. Νιώθουμε περίεργα στο ενδεχόμενο να θυμόμαστε με ακρίβεια, αφού έχουμε φτιαχτεί για να ανακαλούμε θολά και με υγιείς στρεβλώσεις. Το Facebook δεν αφήνει ανεκμετάλλευτη, φυσικά, ούτε αυτή την παράδοξη αίσθηση. Φτιάχνει βίντεο και κολάζ με τις φωτογραφίες μας, μας υποδέχεται με ανασκόπηση κάθε μέρα, μ’ ένα «σαν σήμερα» και μιλάει για εμάς και όσους μας μοιάζουν. Τελικά, είμαστε σπουδαίοι. Προσωποποίησε το σύμπαν μας, για να μας μοιάζει τόσο πολύ, που δείχνει μόνον εμάς. Ακολούθησε μια διαδεδομένη και επιτυχημένη εμπορική πρακτική σχεδιασμού καταναλωτικών αγαθών: από μας για σας κάτι που σχεδιάστηκε με βάση εσάς! Όμως το σύμπαν δεν είναι καφές, σαλάτα, μεσημεριανό ή ρούχο, ώστε να έχουμε την απαίτηση να γίνει στο δικό μας μέτρο. Και τα αληθινά προβλήματα δεν είναι προβλήματα που απαιτούν αντίδραση «λυπάμαι» - «χαχαχα». Γίνεται πόλεμος, μπαίνουν φωτιές, βυθίζονται βάρκες με μετανάστες, λέμε «λυπάμαι» και ξεμπερδεύουμε με ένα κακοσχεδιασμένο κίτρινο ανθρωπάκι που κλαίει, υποτίθεται. προσθέτω κι αυτό: μου φαίνεται αφύσικο και επικίνδυνο να γίνει το βλέμμα μας το βλέμμα μιας τεχνολογίας που μας κάνει να παίρνουμε τον εαυτό μας τόσο πολύ στα σοβαρά και να «αντιδρούμε» προδιατυπωμένα και οριοθετημένα με «χαχαχα» -«λυπάμαι» στα όντως σοβαρά, μετατρέποντάς τα αυτομάτως σε σαχλαμάρα ή δράμα. Δεν είναι αθώο που ρουφάμε την προσοχή μας συνεχώς προς τα μέσα μας και μάλιστα προς τις πιο άσχετες στιγμές των εαυτών μας, προς την ανατριχιαστικά ακριβή, δημόσια και εσωστρεφή αναψηλάφηση του παρελθόντος μας. Είναι εύκολο να νομίσουμε ότι είμαστε νησιά, αυτόνομα, ασύνδετα και ασφαλή. Ενώ κοιτάμε αλλού, συμβαίνουν αυτά που υπονομεύουν τις κοινωνίες που με την ευημερία και τον πλούτο τους μας επέτρεψαν να σαχλαμαρίζουμε στο Facebook, στο Ιnstagram, στο Τinder. Οι νεότεροι φαίνεται πως είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε αυτό, ακόμα κι αν μειώνουμε τη χρήση της πλατφόρμας για λόγους εντελώς άλλους (βαρετό, uncool) από την αγωνία μας για τις συνέπειες μιας ζωής σε φούσκα. Ίσως επειδή το Ίντερνετ και οι τεχνολογίες που αγαπάμε είναι πολύ περισσότερα από το Facebook και δυο κακά sites με ειδήσεις. Τι γίνεται, όμως, με

10 lifo – 10.1.19

δάκι και με αφορμή αυτό το «αργυρούν ιωβηλαίο» θα τον ανακαλούμε

μεγαλύτεροι νόμισαν ότι βρήκαν το new thing, αυτό είχε αποδείξει ήδη έμπρακτα

Δίπλα σε όλες τις κατηγορίες ότι το Facebook κάνει (και) κακό στις δημοκρατίες

*Συγγραφέας - νομικός

α π ό τ ον δ ημήτ ρ η π ολιτά κη

Νομίζω, ποτέ άλλοτε το μέσο δεν έδινε τόσο έντονη την εντύπωση ότι κάνει

ShortCut

Φοβάμαι πως όχι.

τους γονείς μας και τους συνομηλίκους τους;

Μπορεί να του άρεσε του Χατζιδάκι να παριστάνει κατά περιστάσεις τον προβοκάτορα, αλλά πλέον η προβοκάτσια με τη μορφή της αδιάκοπης τρολιάς αποτελεί μια τερατώδη κοινοτοπία που τα καταπίνει όλα – δεν είναι η σπίθα που θα ανάψει την κουβέντα, είναι η ίδια η κουβέντα.

κοπης τρολιάς αποτελεί μια τερατώδη κοινοτοπία που τα καταπίνει όλα – δεν είναι η σπίθα που θα ανάψει την κουβέντα, είναι η ίδια η κουβέντα. Μια προφανής απάντηση στο αρχικό ερώτημα είναι ότι όχι μόνο τα είχε προβλέψει (τα δεινά), πετυχαίνοντας διάνα στις εκτιμήσεις του για την προδιαγεγραμμένη (κακή) μας μοίρα, αλλά είχε φτάσει και βαθιά στη διερεύνηση του ψυχοπαθολογικού μας προφίλ, χωρίς μάλιστα να ξεπέφτει στα γνωστά αυτομαστιγωτικά, φυλετικού τύπου κλισέ/άλλοθι που μεταχειριζόμαστε τακτικά ως νεοέλληνες («δεν είμαστε λαός» κ.λπ.). Τα πάντα μπορούν να μοιάζουν προφητικά –ειδικά οτιδήποτε δυσοίωνο και ισοπεδωτικό– στις συχνές αναδρομές που κάνουμε σε κείμενα, τσιτάτα και αφηγήματα του πρόσφατου παρελθόντος, στην προσπάθειά μας να βρούμε εξηγήσεις για το δυστοπικό παρόν. Τα κείμενα, τα σχόλια και οι κουβέντες του Χατζιδάκι που ανασύρονται κάθε τόσο και συχνά μεθερμηνεύονται εντελώς αυθαίρετα και όπως βολεύει την ατζέντα του καθενός μας έχουν ένα ιδιαίτερο βάρος ως προβολές του τότε στο τώρα. Και τι δεν είχε πει ο άνθρωπος, αλλά από το ένα αυτί μας έμπαιναν, από το άλλο έβγαιναν, και τότε και τώρα. Για τον «χείμαρρο αυτοσχεδιαστικών αντιδράσεων σε όλες τις περιοχές του δημόσιου βίου μας», για τον «ηθικοπλαστικό εθνικισμό που τον εκμεταλλευόμαστε όλοι μας για ευτελείς σκοπούς», για την έλξη μας προς την «ανασφάλεια που μας προσδίδει μια αίσθηση νεότητας», για την παγίδευσή μας σε ασφυκτικά και διόλου χρήσιμα δίπολα («δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός»), για την άνθηση του φασισμού και του νεοναζισμού σε συνθήκες ανοχής και παθητικότητας («Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – δεχόμαστε να ’μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS από άγνοια, αλλά και τόσο “ανθρώπινοι” και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια»), για την «παραδημοσιογραφία» τέλος, που, όσο να ’ναι, τσούζει πιο πολύ όσους εμπλεκόμαστε στα σύγχρονα μέσα: «Η παραδημοσιογραφία είναι κάτι σαν παρακρατική οργάνωση, αλλά δεν έχει σχέση με το κράτος. Αντίθετα, πολλές φορές το πολεμάει. Ανθεί σε περιόδους παρακμής και με την επιπόλαια ανοχή της επισήμου Δημοσιογραφίας. Κύριος σκοπός της είναι ο εκφοβισμός, υπηρετώντας σκοτεινά ή ευτελή συμφέροντα… Η παραδημοσιογραφία υπάρχει, λειτουργεί και επιβάλλεται. Ανεύθυνη και αντιπαθητική».

Ο ΚΟΥΦΟΝΤΊΝΑΣ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΆΚΙ

TalkoftheTown

ΦωνήΛαού

Θέλουμε θεσμοθετημένα κριτήρια ή αρκεί το θυμικό μας και ο θόρυβος των ΜΜΕ;

απ ό το ν kωστ ή π απ α ϊ ωά ν ν ου

GuestEditor

Ο

Ο Νικόλας Σεβαστάκης απουσιάζει λόγω ασθένειας.

ι ολιγοήμερες άδειες του Δ. Κουφοντίνα προκαλούν αντιδράσεις και δημόσια συζήτηση. Είναι έγκλειστος από το 2002, καταδικασμένος σε 11 φορές ισόβια για εγκλήματα με μεγάλη ποινική, ηθική και πολιτική απαξία. Οι αντιδράσεις μάς θυμίζουν ότι οι πολιτικές δολοφονίες, όπως κάθε βαρύ έγκλημα, προξενούν οδύνη και οργή. Οι συγγενείς των θυμάτων βίωσαν βίαιη και ανεπίστρεπτη απώλεια από τις πράξεις αυτόκλητων σωτήρων σε καιρό δημοκρατίας. Ας προσπαθήσουμε να αποπροσωποποιήσουμε, όμως, τη συζήτηση: στο θέμα των αδειών ο Κουφοντίνας δεν στέκεται απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων. Στο κάτω-κάτω, οι οικείοι ενός θύματος μπορεί να μη θέλουν να πάρει ποτέ άδεια ο δολοφόνος. Να μην αποφυλακιστεί, να μη δει το φως του ήλιου, να μη δει τα παιδιά του, να μην πάρει ανάσα. Στον χώρο των ανθρώπινων παθών και της οδύνης η εκδίκηση κατέχει εξέχουσα θέση. Κατανοητή και σεβαστή, λοιπόν, η ανθρώπινη αντίδραση των συγγενών. Όταν, όμως, διατυπώνεται ταυτόχρονα ως πολιτική θέση, κρίνεται ανάλογα. Απέναντί του, λοιπόν, ο βαρυποινίτης Κουφοντίνας έχει την πολιτεία. Από αυτήν ζητάει άδεια. Εκείνος που με πράξεις τρομοκρατικής βίας επέδειξε βαθιά περιφρόνηση στη δημοκρατία. Και είναι αυτή μια νίκη του κράτους δικαίου. Ζητάει τις από τον νόμο προβλεπόμενες άδειες εκείνος που στην απολογία του έλεγε: «Αρνούμαι τις κατηγορίες, αρνούμαι το κατηγορητήριο, αρνούμαι να συνεργήσω στο να δικαστεί μια επαναστατική οργάνωση ως εγκληματική (…). Θεωρώ ότι το δικαστήριό σας δεν θέλει ούτε μπορεί να δικάσει τη 17Ν γι’ αυτό που πραγματικά ήταν». Κάθε αίτησή του επιβεβαιώνει την ευρύχωρη δύναμη της ταλαιπωρημένης, συκοφαντημένης δημοκρατίας. Επιβεβαιώνει συνάμα την ήττα των δικών του μεθόδων. Γιατί είναι καλό να παίρνει ένας βαρυποινίτης άδεια; Γιατί οι δεσμοί εκτός φυλακής βρίσκονται στην καρδιά του σωφρονισμού, συμβάλλοντας στην ειδική πρόληψη και επανένταξη. Ομαλή επάνοδος σημαίνει οικογενειακοί δεσμοί, υποστηρικτικό περιβάλλον, επαγγελματική επανένταξη. Κάποιοι από άγνοια ή σκόπιμα μιλούν για αποφυλάκιση. Προσοχή. Ο κρατούμενος δεν παύει να εκτίει την ποινή του. Βγαίνει με τον όρο ότι θα επιστρέψει στη φυλακή. Δεν μιλάμε για διακοπή εκτέλεσης της ποινής, υφ’ όρων απόλυση, αναστολή ή κάτι παρόμοιο.

Η

άδεια δεν συνδέεται με τη βαρύτητα του αδικήματος, δεν συνιστά αθώωση ή καταδίκη. Ο σωφρονισμός αφορά ανεξαιρέτως όλα τα αδικήματα. Υπήρχαν παλιότερα εξαιρέσεις; Ναι, αποκλείονταν όσοι κρατούνταν σε φυλακές ασφαλείας τύπου Γ. Όταν καταργήθηκαν οι φυλακές αυτές, καταργήθηκαν και οι εξαιρέσεις. Υπάρχουν, φυσικά, προϋποθέσεις: πρέπει να έχει εκτίσει το 1/5 της ποινής ή 8 έτη σε περίπτωση ισοβίων, να μην εκκρεμεί ποινική διαδικασία για κακούργημα, να μην εκτιμάται κίνδυνος νέων εγκλημάτων, φυγής ή κακής χρήσης της αδείας. Αυτά εξετάζει το αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο με προεδρεύοντα εισαγγελέα. Δεν εξετάζει αν ο κρατούμενος μετάνιωσε, αν έχει αλλάξει βιοθεωρία, αν βλέπει τον κόσμο διαφορετικά, αν αυτομαστιγώνεται στο κελί του. Αυτά πρέπει να εξετάζονται αν ο κρατούμενος ζητήσει αναστολή. Διαβάζουμε: «Δεν έχει επιδείξει ο Κουφοντίνας την παραμικρή μεταμέλεια». Μπορεί να είναι έτσι. Κάποιοι είδαν αλαζονεία και πρόκληση στη «βόλτα στο Κολωνάκι». Μπορεί να έχουν δίκιο. Ο καθένας ας το κρίνει. Όμως αυτό δεν συνδέεται με τη χορήγηση άδειας. Ο Συνήγορος του Πολίτη το 2008 χαρακτήρισε παράνομη τόσο ενδεχόμενη ερώτηση προς τον αιτούντα άδεια για το αδίκημά του όσο και την απαίτηση για δήλωση μετάνοιας. Και πάντως, εν προκειμένω, αν η «ένοπλη επαναστατική δράση» κατέληξε «προκλητική βόλτα», δεν το λέει κανείς εύκολα απειλή για την ασφάλεια. Ας πούμε, λοιπόν, ανοιχτά τι θέλουμε. Θα έπρεπε ο κρατούμενος να ερωτηθεί αν μετάνιωσε; Ειδικά αυτός; Όχι ο έμπορος ναρκωτικών, ο καταδικασμένος για σεξουαλικά εγκλήματα, ο νονός της νύχτας; Κι ακόμα, η δήλωση μετάνοιας τι σημασία θα είχε; Μήπως θέλουμε κάποιες κατηγορίες κρατουμένων να αποκλειστούν συνολικά από τις άδειες, χωρίς εξατομικευμένη κρίση; Ή μήπως θέλουμε συνολική περιστολή, ακόμα και κατάργηση των αδειών; Εν τέλει, θέλουμε θεσμοθετημένα κριτήρια ή αρκεί το θυμικό μας και ο θόρυβος των ΜΜΕ; Οι άδειες ισχύουν από το 1989 με αποτελέσματα αναμφίβολα θετικά. Όλοι σχεδόν βγαίνουν και επιστρέφουν κανονικά, έχουν κίνητρο καλής διαγωγής στη φυλακή, έχουν κίνητρο να αποφεύγουν παράνομες πράξεις εκτός φυλακής. Μόνο ένα 2% δεν επιστρέφει ή διαπράττει άλλο αδίκημα. Και το αρμόδιο συμβούλιο έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί αιτιολογημένα τη χορήγηση άδειας. Το συμβούλιο, όχι η κυβέρνηση ή ο υπουργός. Δεν είναι, φυσικά, παράλογη η δυσφορία ή η απέχθεια μπροστά σε έναν κρατούμενο, οι πράξεις του οποίου γεννούν φορτίσεις και αποτροπιασμό. Πάντα έτσι συνέβαινε και θα συμβαίνει. Αν το 2032 ο αδειούχος κρατούμενος Ρουπακιάς κυκλοφορήσει στη Νίκαια, πολλοί θα αγανακτήσουν. Όμως σε μια ανοιχτή κοινωνία μαθαίνουμε να ζούμε και με τη δυσφορία μας. Εκεί δοκιμαζόμαστε. Η δημοκρατία δείχνει τα δόντια της αλλά και την ευρυχωρία της απέναντι στους εχθρούς της, είτε στη Νίκαια είτε στο Κολωνάκι. Εν προκειμένω, ο κρατούμενος Κουφοντίνας κρίθηκε για τις πράξεις του και καταδικάστηκε. Αμετάκλητα, ποινικά και ηθικά. Η χορηγούμενη άδεια δεν ισοδυναμεί με συλλογική συγχώρεση, δεν αμφισβητεί ούτε αναιρεί την καταδίκη του. Οι άδειες των κρατουμένων προβλέπονται από τον νόμο. Όποια πολιτική δύναμη θεωρεί ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος, ας τον αλλάξει, εάν έρθει στην εξουσία. Είναι όμως ανεπίτρεπτη η πρόκληση ηθικού πανικού για πολιτικούς σκοπούς. Είναι κακόβουλη η απαξίωση συλλήβδην των αδειών, θεσμού με ανυπολόγιστη συμβολή στην ομαλή λειτουργία των φυλακών και στην επανένταξη των κρατουμένων. Όσοι το κάνουν, ευθέως υπονομεύουν τη δημόσια ασφάλεια κι ας ορκίζονται στο όνομά της.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ Γκαζοχώρι: Η γειτονιά με τα χίλια πρόσωπα. Μια νέα ιστορική έρευνα αναδεικνύει τις πολλαπλές αλλαγές στη φυσιογνωμία της συνοικίας, από την ίδρυσή της το 1857 έως και το 1980. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή

Πότε και υπό ποιες συνθήκες γεννήθηκε ουσιαστικά η γειτονιά; Τι υπήρχε στη θέση της τα προηγούμενα χρόνια; Δεν γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία ίδρυσης της συνοικίας. Οι αυτοσχέδιες διαδικασίες σχηματισμού οικιστικών πυρήνων είναι μακροχρόνιες και δεν καταγράφονται συνήθως ως τέτοιες. Ένας χάρτης του 1852 αποκαλύπτει ότι αυτό το τμήμα της Αθήνας, που βρίσκεται εκτός του τείχους του Χασεκή και γι’ αυτό ονομαζόταν «Έξω Κεραμεικός», είναι ακατοίκητο. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που επελέγη ως τόπος ανέγερσης της πρώτης μονάδας ενέργειας. Όπως προδίδει το όνομα της συνοικίας, οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν μετά την ίδρυση του εργοστασίου (1857). Είναι βέβαιο, πάντως, ότι το 1885 υπάρχει γειτονιά Γκαζοχώρι, η οποία είναι συνώνυμη της φτώχειας και των μεταδοτικών νοσημάτων. Ποια ήταν η κοινωνική γεωγραφία τα πρώτα της χρόνια; Δεν γνωρίζουμε αρκετά για την κοινωνική σύνθεση της συνοικίας τον 19ο αιώνα. Στις αρχές του επόμενου αιώνα, το Γκαζοχώρι κατοικείται κυρίως από εμπόρους και μικροπωλητές, τεχνίτες, εργάτες, αμαξηλάτες και κουρείς. Παράλληλα, φαίνεται πως αναπτύσσονται και παραβατικές δραστηριότητες, όπως η πορνεία. Η άνθηση καφενείων, μαγειρείων και οινοπωλείων τη δεκαετία του 1910 προσέλκυσε «χασισοπότες», οι οποίοι ενθάρρυναν τη διακίνηση ναρκωτικών στον χώρο της Λαχαναγοράς. Αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτή η εικόνα φαίνεται να μεταβάλλεται, καθώς η Λαχαναγορά μεταφέρεται στου Ρέντη, τα καφενεία και το μικρεμπόριο συρρικνώνονται. Πώς επηρέασε την καθημερινότητα στην περιοχή η έλευση των προσφύγων; Η παρουσία προσφύγων στην περιοχή δεν συνδέεται αποκλειστικά με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αντίθετα, η συμβολική θέση της συνοικίας εκτός των ορίων του αστικού ιστού από τον 19ο ως τις αρχές του 20ού αι. την ανέδειξε σε τόπο υποδοχής νεοεισερχόμενων πληθυσμών. Το 1897 εγκαθίστανται πρόσφυγες από την Κρήτη. Στον Μεσοπόλεμο θα καταφθάσουν, μαζί με τους Μικρασιάτες, Έλληνες της Ρωσίας. Δίπλα σε αυτούς, στην περιοχή εγκαθίσταντο κατά περιόδους και εσωτερικοί μετανάστες από τη νησιωτική κυρίως Ελλάδα. Θα ακολουθήσουν μεταπολεμικά ομάδες μουσουλμάνων της δυτικής Θράκης και μετανάστες από την Αλβανία. Αυτή η ιδιότυπη «συγκατοίκηση» θα υποδείξει την ίδρυση στην περιοχή του πρώτου διαπολιτισμικού σχολείου τη δεκαετία του 1990. Ποια η φήμη της περιοχής στην ευρύτερη Αθήνα; Από τα δημοσιεύματα του ημερήσιου Τύπου προκύπτει ότι η περιοχή ως τη δεκαετία του 1940 υπήρξε συνώνυμη της φτώχειας, των άθλιων συνθηκών διαβίωσης και των παραβατικών συμπεριφορών. Μεταπολεμικά, αυτή η εικόνα μοιάζει να αλλάζει. Τη δεκαετία του 1980 το Γκάζι περιγράφεται ως γραφική γειτονιά που έμεινε αναλλοίωτη στον χρόνο.

10.1.19 – lifo

11

ΠΛΗΓΕΣ ΤΗΣΑΘΗΝΑΣ

TalkoftheTown

Όλα όσα μας ενοχλούν και πρέπει να αλλάξουν στην Αθήνα. από th lifo team

1

βώς στη στάση αστικών λεωφορείων ΕΟΤ επί της κάθετης σε Σταδίου και Πανεπιστημίου οδού Αμερικής, ένας «κρατήρας» στο οδόστρωμα φροντίζει ώστε να λερώνονται όσοι περιμένουν. Τέσσερις μήνες τώρα κανείς δεν φρόντισε να κλείσει αυτή η τρύπα.

ΑΠΕ ΜΠΕ // ΑΛEΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛAΧΟΣ

ΤΟ AIRBNB, ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΈΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΡΧΌΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΈΣ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ

τρύπες στο οδόστρωμα. Μπροστά ακρι-

12 lifo – 10.1.19

Κομβικό αναμένεται να είναι το 2019 για τον χώρο των ακινήτων σε πολλές περιοχές της Αττικής. Παράγοντες όπως το Airbnb, η Χρυσή Βίζα και η έξοδος της ελληνικής οικονομίας από τα μνημόνια επηρεάζουν καταλυτικά τον μεσιτικό χάρτη της Αθήνας και δημιουργούν νέες προοπτικές στο εγχώριο real estate. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη διάρκεια των ετών της οικονομικής κρίσης οι τιμές των ακινήτων είχαν υποστεί καθίζηση σε ποσοστό που άγγιζε το 40% στις κατοικίες και το 30% στα γραφεία, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Alpha Bank. Στην ίδια έκθεση διαβάζουμε ότι η περσινή χρονιά ήταν η πρώτη κατά την οποία παρουσιάστηκαν βελτιωτικές κινήσεις στον τομέα των επενδύσεων των ακινήτων, με αποτέλεσμα να μειωθεί η καθοδική πορεία αλλά και να παρατηρούνται αυξητικές τάσεις για φέτος. Όπως υπογραμμίζουν αναλυτές του κτηματομεσιτικού χώρου, οι συνθήκες για την ανάπτυξη των ακινήτων έχουν βελτιωθεί, αφού η Αθήνα συγκαταλέγεται πλέον στις δεκαπέντε πιο ελκυστικές πόλεις πανευρωπαϊκά, με μοναδικό ανασταλτικό εμπόδιο την υψηλή φορολογία. Προφανώς, η βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων μετέβαλε πλήρως τον χάρτη της κτηματαγοράς και δημιούργησε νέες αγοραστικές συνήθειες όχι μόνο ως πηγή εισοδήματος αλλά και ως προς την κατακόρυφη άνοδο ενοικίων και τιμών των ακινήτων σε πολλές περιοχές της Αθήνας. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των ακινήτων που συμπεριλαμβάνονται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Airbnb ξεπερνά τα 50.000 πανελλαδικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραχώρησε στη LiFO ο πρόεδρος του Πανελλαδικού Δικτύου Κτηματομεσιτών E-Real Estates, Θεμιστοκλής Μπάκας, στην πρωτεύουσα ο αριθμός αυτός αγγίζει τα 7.000 και με μέση τιμή διανυκτέρευσης τα 55 ευρώ το ετήσιο κέρδος φτάνει τα 3.300 ευρώ. Επίσης, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας ο αριθμός των ακινήτων μόνο στην Airbnb αγγίζει τα 1.077 και το μέσο εκτιμώμενο μηνιαίο εισόδημα ξεπερνά τα 1.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή, στην περιοχή των Εξαρχείων, της Νεάπολης και του Αρχαιολογικού Μουσείου τα ακίνητα είναι 576 και το μηνιαίο εισόδημα ξεπερνά τα 600 ευρώ. Σε Κουκάκι - Μακρυγιάννη τα ακίνητα είναι 570 και το μέσο μηνιαίο εισόδημα πλησιάζει τα 800 ευρώ, ενώ στον Νέο Κόσμο, με 422 ακίνητα, το μηνιαίο κέρδος υπερβαίνει τα 700 ευρώ. Στη Γλυφάδα, ο αντίστοιχος αριθμός των ακινήτων προσεγγίζει τα 340 και το μηνιαίο εισόδημα φτάνει στα 636 ευρώ. Στο Παγκράτι τα ακίνητα είναι 320 και το μηνιαίο εισόδημα στα 495 ευρώ, στο Κολωνάκι 260, με 900 ευρώ μηνιαίο εισόδημα και, τέλος, στον Κεραμεικό, όπου τα ακίνητα είναι 178, το κέρδος ξεπερνά τα 800 ευρώ. Όπως υπογραμμίζει στη LiFO ο κ. Μπάκας, μόνο στο Κουκάκι η τιμή πώλησης ανά τετραγωνικό το 2016 ήταν στα 900

ευρώ, ενώ το 2018 έφτασε στα 1.600, παρουσιάζοντας 78% αύξηση. Παράλληλα, στην ίδια συνοικία ο αριθμός των ακινήτων προς βραχυχρόνια μίσθωση το 2017 ήταν 343, ενώ το 2018 πλησίασε τα 570, καταγράφοντας μεταβολή της τάξεως του 66%. Επιπρόσθετα, όσον αφορά τις περιοχές όπου έχουν επηρεαστεί οι τιμές μηνιαίας μίσθωσης ανά τετραγωνικό μέτρο λόγω βραχυχρόνιων μισθώσεων, από τα στοιχεία του κ. Μπάκα διαπιστώνουμε ότι σημειώνεται αύξηση που αγγίζει ακόμα και το 35%. Χαρακτηριστικά, στο Παγκράτι το 2016, περίοδο προ βραχυχρόνιας μίσθωσης, οι τιμές κινούνταν στα 4 με 4,50 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, όταν πλέον ένα επιπλωμένο διαμέρισμα πλησιάζει τα 11 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ σε περιοχές όπως η Νέα Σμύρνη παρατηρούνται ακραίες περιπτώσεις, που ζητούν ακόμα και δύο εγγυήσεις, καθώς και προκαταβολή έξι μισθωμάτων. Επιπλέον, σε περιοχές όπως το Κουκάκι, η Πλάκα, το Θησείο και ο Νέος Κόσμος, ο υποψήφιος ενοικιαστής θα έρθει αντιμέτωπος ακόμα και με τιμές που φτάνουν τα 25 και 35 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Ποιες, όμως, είναι οι περιοχές της Αττικής που θα πρωταγωνιστήσουν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα στο πεδίο της βραχυχρόνιας μίσθωσης; Σύμφωνα με όσα λέει ο κ. Μπάκας: «Δεδομένης της αύξησης των τιμών ενοικίασης και της έλλειψης επαρκούς αριθμού διαθέσιμων ακινήτων, το ενδιαφέρον έχει αρχίσει να μετατοπίζεται σε άλλα σημεία, κοντινά στους δημοφιλείς προορισμούς, όπως το Παγκράτι, τα Εξάρχεια, το Μετς, το Μεταξουργείο, οι Αμπελόκηποι, ο Κεραμεικός και το Γκάζι. Επιπλέον, έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον καταγράφεται στην περιοχή της Κυψέλης λόγω της κοντινής απόστασης από το κέντρο και της κατασκευής των νέων σταθμών του μετρό, ενώ ανάλογο ενδιαφέρον παρατηρείται και στο Γαλάτσι, στα Σπάτα, λόγω αεροδρομίου, και στο Μαρούσι λόγω εταιρειών και πρεσβειών. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την ανέγερση νέων ξενοδοχείων σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας, τον αυξανόμενο τουρισμό, την εμφάνιση εταιρειών που μισθώνουν, ανακαινίζουν και αξιοποιούν κατοικίες, τις ανακαινίσεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων αλλά και το πρόγραμμα «Χρυσή Βίζα», μέσω του οποίου πολλοί επενδυτές, εξασφαλίζοντας άδεια διαμονής στην Ελλάδα, αποκτούν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχουν στη Συνθήκη Σένγκεν αλλά και να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά, αξιοποιώντας όχι μόνο κατοικίες αλλά και επαγγελματικά κτίρια, διαμορφώνουν ένα νέο σκηνικό στον κοινωνικό χάρτη της Αθήνας, το οποίο προμηνύεται να μας απασχολήσει έντονα το προσεχές μέλλον.

2

χιόνι στην αθήνα. Μια μέρα χιόνι και

παρέλυσε όλη η Αθήνα. Τα λεωφορεία δεν μπορούσαν να βγουν από το αμαξοστάσιο και ο Ηλεκτρικός έφτανε μέχρι την «Ειρήνη» και το στάδιο ΟΑΚΑ. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το μετρό, το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούσε να εκτελέσει δρομολόγια από και προς το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος».

EUROKINISSI // ΛΥΔIΑ ΣΙΩΡΗ

UrbanLife

α π ό τ ο ν γ ιά ν ν η π αν τα ζό π ουλο

Όλα όσα αλλάζουν στον χάρτη των ακινήτων στην πρωτεύουσα.

3

xαλασμένα εκδοτήρια στο μετρό. Εδώ

και δύο τουλάχιστον μήνες, και στα δύο αυτόματα μηχανήματα έκδοσης και ανανέωσης καρτών και εισιτηρίων στον σταθμό του μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας, τα POS δεν λειτουργούν και οι συναλλαγές μπορούν να γίνουν μόνο με μετρητά (που σημαίνει ότι, αν θες να ανανεώσεις τη μηνιαία κάρτα σου, πρέπει να πάρεις 20 ευρώ ρέστα από πενηντάρικο σε κέρματα). Είναι τόσο δύσκολο να συντηρήσει κάποιος αυτά τα μηχανήματα;

Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο loveathens@lifo.gr

Food and all things nice in Greece

Shop here

www.tavernamag.com 10.1.19 – lifo

13

RACHEL WEISZ ΚΑΙ OLIVIA COLMAN ΣΤΟ «THE FAVOURITE». ΦΩΤΌ: ATSUSHI NISHIJIMA

VINIETA

14 lifo – 10.1.19

1

Winter Preview 2019

ΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ KAI ΤΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ. ΑΠΌ ΤΗ LIFOTEAM 10.1.19 – lifo

15

2

1 σινεμα Η Ευνοούμενη Από τον Αστακό κι έπειτα, κάθε ταινία του Γιώργου Λάνθιμου είναι διεθνές κινηματογραφικό θέμα, όμως η Ευνοούμενη ξεπέρασε κατά πολύ σε buzz ό,τι άλλο έχει κάνει ως τώρα ο Έλληνας σκηνοθέτης. Η επιστροφή του στην κωμωδία, βιτριολική και ειρωνική όπως την προτιμά ο ίδιος, αποδείχτηκε ευεργετική σε μια περίοδο που κοινό και κριτική αγκαλιάζουν πιο σφιχτά από ποτέ δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες, που τολμούν όμως να γελοιοποιούνται για χάρη του σκηνοθέτη τους. Oλίβια Κόλμαν, Ρέιτσελ Βάις και Έμα Στόουν μάλλον θα τον ευγνωμονούν για καιρό, μετρώντας παράλληλα πολλαπλές βραβεύσεις για τις ερμηνείες τους που έκαναν τον 18ο αιώνα λίγο πιο πoπ.

7/2

2 εικαστικα Δημοσθένης Σκουλάκης, Ένας μεγάλος αντιφατικός

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΣΚΟΥΛΑΚΗΣ, ΔΑΥΙΔ ΚΑΙ ΓΟΛΙΑΘ, 1997-2001

Ο Δημοσθένης Σκουλάκης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’70, που σηματοδοτεί την απομάκρυνση αρκετών Ελλήνων καλλιτεχνών από την αφαίρεση και την επιστροφή στην πραγματικότητα. Επίκεντρο της έρευνάς του υπήρξε ο άνθρωπος ιδωμένος μέσα από μια κριτική ρεαλιστική κοινωνικοπολιτική προσέγγιση, προσανατολισμένη στις θέσεις αμφισβήτησης των κινημάτων της νεολαίας στο τέλος της δεκαετίας του ’60 και των αρχών του ’70. Η έκθεση χωρίζεται σε οκτώ ξεχωριστές ενότητες, ακολουθώντας θεματικά και χρονολογικά την εικαστική διαδρομή του καλλιτέχνη. Εκτίθενται περίπου εκατό έργα ζωγραφικής, περιλαμβάνοντας την πρώιμη περίοδό του το 1957, την περίοδο της πολιτικής ζωγραφικής (1960-1967), την περίοδο της αυτοεξορίας του σε Ευρώπη, Αμερική και Καναδά (1967-1972), καθώς και τον κύριο όγκο της δουλειάς του στην Ελλάδα (1981-2014). Ενδεικτικά αναφέρονται η σουρεαλιστική περίοδος (1980-1984), τα πορτρέτα (19851996), το αφιέρωμα στον Τσαρούχη (19881998), οι υπόγειες διαδρομές (1993-1998) και οι επανεγγραφές (1997-2009).

3 θεατρο

Mουσείο Μπενάκη, Πειραιώς, 28/2

Winter Preview 2019 16 lifo – 10.1.19

Άντον Τσέχοφ, Οι τρεις αδερφές Για τον σκηνοθέτη Δημήτρη Ξανθόπουλο η Μόσχα στο έργο του Τσέχοφ είναι μια οποιαδήποτε χώρα σε κρίση, σε οποιαδήποτε εποχή. Οι ήρωές του «βαλτώνουν στη φαντασίωση κάποιας “ζωής” σε κάποια “Μόσχα”. Παγιδευμένοι στον εαυτό τους, χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα. Έξω από τους τοίχους του σπιτιού τους, συντρίβονται. Αυτή η αναμέτρηση με το έξω γίνεται το κέντρο της παράστασης. Αυτή η αναμέτρηση είναι

και η ιστορία του καθενός μας. Η αγωνία να βρούμε τη θέση μας σε έναν κόσμο στον οποίο ήρθαμε ξαφνικά, χωρίς λόγο και αιτία». Δέκα χρόνια μετά τον καταπληκτικό Γλάρο, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης επιστρέφει στον Τσέχοφ και «ανοίγει» τη θεατρική σεζόν της πόλης με ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά που έχουν γραφτεί ποτέ.

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, από 16/1

ΦΩΤΌ: NIKOLAY BIRYUKOV

3

10.1.19 – lifo

17

5

4 μουσικη

5 performance

Bazooka / Bonnie Nettles

data.flux [12XGA version], Ryoji Ikeda

Με το νέο άλμπουμ τους «Zero Hits» να έρχεται στις 18 του μήνα, οι Bazooka κάνουν το πρώτο live τους για τη νέα χρονιά στο Gagarin, παρουσιάζοντας την καλύτερη δουλειά τους μέχρι τώρα. Με το «Ζούγκλα» να έχει ξεχωρίσει ήδη και με το πνεύμα των Stooges να ζωντανεύει στη «Νυχτερινή Βάρδια», έρχονται να αποδείξουν ότι είναι μία από τις καλύτερες μπάντες αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα. Μαζί τους οι Bonnie Nettles.

Gagarin 205, 9/2

18 lifo – 10.1.19

Ο διεθνώς καταξιωμένος για τις digital art οπτικοακουστικές του εγκαταστάσεις Ριότζι Ικέντα επιστρέφει στη Στέγη για ένα ακόμα έργο της σειράς «datamatics», για να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: «Πόσα μοτίβα κρύβει το σύμπαν γύρω μας και πόσα από αυτά έχουμε βαθιά μέσα μας; Ακόμα και αυτό που θεωρούμε τυχαίο, πόσο τυχαίο είναι τελικά;». Το data.flux [12XGA version] είναι ένας

χείμαρρος από ψηφία και δεδομένα, μια διάσπαση στον χώρο και στον χρόνο του θεατή. Μέσα σε ένα σιωπηλό και σκοτεινό περιβάλλον, το φως και ο ήχος εμφανίζονται ακαριαία και δονούν το σώμα με νέα δεδομένα ανά δευτερόλεπτο: γεωγραφικές συντεταγμένες του ηλιακού συστήματος, χωροχρονικές ακολουθίες, στοιχεία γενετικού κώδικα, κυτταρικές πληροφορίες, ψηφία, γραμμές, γράμματα. Με ακρίβεια μετρονόμου, δώδεκα παράλληλοι βιντεοπροβολείς συγχρονίζονται με μια μινιμαλιστική ηλεκτρονική σύνθεση και μετατρέπουν ψηφία και δεδομένα στην απόλυτη αισθητηριακή εμπειρία για τον επισκέπτη.

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 28/1-17/2, με ελεύθερη είσοδο

Winter Preview 2019

6

6 σινεμα Ένα όμορφο αγόρι Ο τίτλος αντιπροσωπεύει την εικόνα που βλέπει και θα βλέπει για πάντα στα μάτια του ένας πατέρας, τις στιγμές που ο γιος του μεγαλώνει και αντιμετωπίζει πλέον προβλήματα εθισμού. Οι ερωτήσεις, οι καβγάδες, οι συγγνώμες και οι εξομολογήσεις, μια σειρά από γεγονότα που επανακαθορίζουν μια δυνατή σχέση σε μια αληθινή ιστορία που βασίστηκε σε ένα ζεύγος απομνημονευμάτων που κυκλοφόρησαν μαζί πατέρας και γιος για να καταγράψουν τη θυελλώδη αυτή περίοδο της σχέσης τους. Στιβ Καρέλ και Τιμοτέ Σαλαμέ σε εξαιρετική φόρμα.

31/1

10.1.19 – lifo

19

7 μουσικη

8 θεατρο

Death Disco Mini Fest 2Κ19 με VNV Nation/ In The Nursery/ Frozen Autumn

Γκέοργκ Μπίχνερ, Βόιτσεκ

To Σάββατο 23 Φεβρουαρίου το Death Disco μεταφέρεται στο Fuzz Club και διοργανώνει το Death Disco Mini Fest 2K19 με μερικές από τις σημαντικότερες darkwave, electro, post punk μπάντες της εποχής μας! Με headliners τους VNV Nation, που εδώ και χρόνια θεωρoύνται το πιο πετυχημένο dark alternative συγκρότημα της σκηνής, τους In The Nursery από την Αγγλία, τους Ιταλούς Frozen Autumn και τους Whispering Sons από το Βέλγιο, το Death Disco Mini Fest προσφέρει μια εμπειρία που καιρό περίμεναν να ζήσουν οι φίλοι της σκοτεινής εναλλακτικής σκηνής στην Ελλάδα.

Λίγα έργα έχουν επηρεάσει τη σύγχρονη δραματουργία όσο ο «ημιτελής» Βόιτσεκ του 23χρονου Μπίχνερ. Ο Μπίχνερ βάσισε το έργο σε μια γνωστή υπόθεση της εποχής: o στρατιώτης Γιόχαν Κρίστιαν Βόιτσεκ, σε μια κρίση ζήλιας, μαχαίρωσε την ερωμένη του και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο συγγραφέας ξεπερνά τη σκοτεινή περίπτωση ενός καταπιεσμένου ατόμου και δημιουργεί μια υπαρξιακή τραγωδία που αγγίζει αιώνια ερωτήματα για την εξάρτηση του ανθρώπου από τις κοινωνικές συνθήκες που είναι πέρα από τον έλεγχό του, τις κοινωνικές σχέσεις αλλά και την προκαθορισμένη μοίρα. Στην παράσταση που σκηνοθετεί η Κατερίνα Ευαγγελάτου τον ομώνυμο ρόλο αναλαμβάνει ο Γιώργος Γάλλος.

7

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από 22/2

8 20 lifo – 10.1.19

ΦΩΤΟ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΛΟΥΚΙΝΑΣ

Fuzz Club, 23/2

9 σινεμα Στην πύλη της αιωνιότητας Τα χρόνια της αυτοεξορίας του Βίνσεντ βαν Γκογκ στην Αρλ της Γαλλίας, το φως που βρήκε και τα αριστουργήματα που δημιούργησε έχουν τον πρώτο λόγο σε μια φρέσκια ματιά πάνω στη ζωή και τις σκέψεις του μεγάλου ζωγράφου που αποτελεί συχνή πηγή έμπνευσης (και) για το σινεμά. Ο Γουίλεμ Νταφόε προσθέτει μια ακόμη σημαντική ερμηνεία στη γεμάτη δάφνες καριέρα του, ενώ πίσω από την κάμερα βρίσκεται ο Τζούλιαν Σνάμπελ, ένας άνθρωπος που προσπάθησε στην καριέρα του να αποκρυπτογραφήσει ιδιοφυή δημιουργικά μυαλά, ξεκινώντας από το ξεχασμένο σήμερα Basquiat και φτάνοντας ως το φιλμ Το σκάφανδρο και η πεταλούδα.

9

17/1

10 θεατρο Έντεν φον Χόρβατ, Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης Μεσοπόλεμος. Η Μαριάνε σπάει τον κοινωνικό κλοιό που την περιβάλλει, αφήνει τον αρραβωνιαστικό της και επιλέγει να ζήσει έξω από τα όρια με έναν τυχοδιώκτη. Πολύ σύντομα μια σειρά από κρίσιμα γεγονότα θα την επαναφέρουν στην πρότερη ζωή της και θα παραδοθεί σε όσα προσπάθησε να απαρνηθεί και να αποφύγει. Η ιστορία της Μαριάνε διαδραματίζεται με φόντο τον ναζισμό που καλπάζει όσο η Ευρώπη παρακολουθεί απαθής το τέρας να μεγαλώνει καθημερινά. Το αριστούργημα του Χόρβατ σκηνοθετεί για το Θέατρο Τέχνης ο Νίκος Μαστοράκης στη μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα.

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, από 20/2

Winter Preview 2019 10.1.19 – lifo

21

11 μουσικη Sharon Kovacs H σκοτεινή φωνή του «My Love» και πολύ αγαπημένη του ελληνικού κοινού, η Sharon Kovacs, έρχεται στην Αθήνα για άλλη μια φορά, με υλικό από το νέο άλμπουμ της «Cheap Smell» αλλά και όλες τις επιτυχίες της. Η αινιγματική κοπέλα που κρύβει τη φωνή ενός θρύλου της σόουλ μουσικής τραγουδάει κομμάτια που ρίχνουν φως στις μοντέρνες σχέσεις, μια σειρά από εξομολογήσεις για την άγρια αγάπη, για την ηδονή και την εξάρτηση, όλα αυτά που ακολουθούν το συναισθηματικό της ταξίδι τα τελευταία χρόνια.

11

Piraeus 117 Academy, 16/2

12 θεατρο Μολιέρου, Ο Μισάνθρωπος O Αλσέστ αγαπά τη Σελιμέν, αλλά μισεί όλη την υποκριτική κοινωνία του αριστοκρατικού Παρισιού. Όταν διαπιστώνει ότι και η αγαπημένη του είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κοινωνίας, γι’ αυτόν δεν μένει άλλη επιλογή από τη μοναξιά. Μετά τον ατμοσφαιρικό Πίντερ στο Θέατρο Τέχνης, ο Γιάννης Χουβαρδάς επιστρέφει με ένα από τα σπουδαιότερα έργα του Μολιέρου, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τη Χρύσα Προκοπάκη στη μετάφραση και έναν υπέροχο θίασο (Χρήστος Λούλης, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Γιάννης Βογιατζής, Έμιλυ Κολιανδρή, Άλκηστη Πουλοπούλου, Έλενα Τοπαλίδου, Λαέρτης Μαλκότσης και Δημήτρης Παπανικολάου), με την υπόσχεση να συνεχίσει τη φετινή ιλιγγιώδη επιτυχία του Εθνικού Θεάτρου.

Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή, από 10/3

13 μουσικη Algiers Η post-punk - afrogospel κολεκτίβα των Algiers έρχεται για άλλη μια αξέχαστη βραδιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Γνήσια τέκνα μιας εποχής γεμάτης πολιτική αβεβαιότητα και ραγδαίες εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνεχιστές δύο μεγάλων μουσικών παραδόσεων, της post-punk και της afrogospel μουσικής, και, κυρίως, αεικίνητοι και μονίμως ανήσυχοι καλλιτέχνες, έρχονται για μία ακόμα εμφάνιση με μυσταγωγία και διονυσιασμό.

Temple, 9/2

Winter Preview 2019

22 lifo – 10.1.19

13

14 χοροσ

14

William Forsythe, A quiet evening of dance Σε μια άδεια σκηνή χωρίς άλλον ήχο πέρα από αυτόν που παράγουν τα σώματα των χορευτών και την υπογραφή ενός από τους σημαντικότερους χορογράφους της εποχής μας, η συγκεκριμένη παράσταση στοχεύει να γίνει το μεγάλο χορευτικό γεγονός του χειμώνα. Ο William Forsythe δημιουργεί κόσμους ολόκληρους με μοναδικά μέσα το ανθρώπινο σώμα, τον χώρο και τον χρόνο, μεταβάλλοντας τον χορό σε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, τόσο για τους χορευτές όσο και για το κοινό του. Δικαίως η «Guardian» τού έδωσε 5 αστέρια στην κριτική της και το συμπεριέλαβε στις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς.

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 6-10/2

15 μουσικη

Monster Magnet Ένα από τα πιο δημοφιλή ονόματα του σκληρού ήχου των τελευταίων τριάντα χρόνων έρχεται για άλλη μια φορά στην Ελλάδα με δύο πολύ δυνατά shows σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (9 και 10 Φεβρουαρίου αντίστοιχα) και υπόσχεται να είναι συναρπαστικά. Με τον ενδέκατο δίσκο τους στις αποσκευές τους, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο μετά από απουσία πέντε χρόνων, οι Monster Magnet, η αρμάδα του Dave Wyndorf από το New Jersey, φέρνουν το ψυχεδελικό ροκ των ’60s και των ’70s με τις τραχείς μπασογραμμές, τα θηριώδη riffs και τις παραμορφωμένες μελωδίες στο φανατικό κοινό τους.

Pireaus 117 Academy, 9/2

16 μουσικη

ΦΩΤΟ: BILL COOPER

Uriah Heep Με 50 χρόνια συνεχούς παρουσίας στον χώρο, το μυθικό συγκρότημα από την Αγγλία που έχει μεγαλώσει γενεές γενεών οπαδών του ροκ επιστρέφει στην Ελλάδα, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με κλασικά, αθάνατα κομμάτια, όπως τα «Lady in black», «Easy Livin», «July Morning», «Sympathy», «Sunrise», «The Wizard», «Gypsy», «Come away, Melinda», «Rain», «Look at yourself», «Return to fantasy», για να μας θυμίσει γιατί μπορούν ακόμα να συνεπαίρνουν το μεγάλο κοινό.

Fuzz Club, 8/2

10.1.19 – lifo

23

17 μουσικη

Electric Wizzard Οι «άρχοντες του τρόμου», προπάτορες αυτού που ονομάζουμε doom-stoner, ενός εκ των σημαντικότερων σχημάτων της heavy rock, οι Βρετανοί Electric Wizard, επιστρέφουν στην Αθήνα με ένα exclusive show στο Piraeus Academy. Με μια horror αισθητική που σχεδόν βίαια γεννά μνήμες από μια άλλη εποχή, πνιγμένο στον καπνό, το σκότος και το ξεραμένο αίμα, το καταραμένο κουαρτέτο-φαινόμενο από τη Μεγάλη Βρετανία έρχεται να συναρπάσει τους οπαδούς του.

Pireaus 117 Academy, 23/2

18

χορος

Nederlands Dans Theater I Το κορυφαίο πρωτοποριακό χορευτικό συγκρότημα στο σταθερό ραντεβού του με το Μέγαρο, αυτήν τη φορά με τρία αριστουργήματα. Σε μουσική Μπαχ, το Ασφαλές όπως τα σπίτια των Σολ Λεόν και Πολ Λάιτφουτ εμπνέεται από το Κινέζικο Βιβλίο των Αλλαγών «Ι Τσινγκ» και πραγματεύεται την εξάρτηση του ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον και την ικανότητα της ψυχής να επιβιώνει. Η Παρτίτα για 8 χορευτές (έργο του 2018) παραφράζει την Παρτίτα για 8 φωνές της Αμερικανίδας Κάρολιν Σο

που κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ για τη μουσική το 2013. Νέο έργο, η Βόλτα με τον δαίμονά σου του Μάρκο Γκέκε, σε μουσική των Πάβελ Χάας και Περ Χένρικ Νόρντγκρεν, αντιμετωπίζει τον χορό ως εικαστικό έργο, το οποίο, μέσω της κίνησης, αποκτά «φωνή». Οι χορευτές ουρλιάζουν, στριγκλίζουν, βρίζουν, μονολογούν ψιθυρίζοντας. «Η ζωή και ο έρωτας δεν είναι κάτι άλλο πέρα από ένα ευχαριστώ, ένας χαιρετισμός κι ένας αποχαιρετισμός».

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, 1-4/2

18

24 lifo – 10.1.19

19

19 μουσικη

Prins Obi & The Dream Warriors Οι Prins Obi & The Dream Warriors, μια freak-rock μπάντα με πoπ ευαισθησίες, παρουσιάζουν στο Ρομάντσο το νέο ομώνυμο άλμπουμ τους και υπόσχονται ένταση, live ενέργεια και... φινέτσα (θα είναι όλοι ντυμένοι με τα ρούχα της Eleni Kavvada). Οι Prins & The Dream Warriors είναι ένα super-group που αποτελείται από τους Georgios Dimakis, Sérgios Voudris, Pantelis Karasevdas, Kwstas Red Hood, Chris Bkrs & Christina Koziraki, όλοι με θητεία στο αθηναϊκό underground. Τη βραδιά θα ανοίξει η μουσικοσυνθέτις Δανάη Νίλσεν, με ένα synth-based σόλο πρότζεκτ.

Ρομάντσο, 19/1

20 οπερα

Τζουζέπε Βέρντι, Σιμόν Μποκανέγκρα

20 Winter Preview 2019

Μια παραγωγή της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μουσική διεύθυνση Ζωής Τσόκανου - Στάθη Σούλη και σκηνοθεσία Ελάιτζα Μοσίνσκι. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Γένοβα του 14ου αιώνα και αφορά την άνοδο στην εξουσία και τη δολοφονία ενός ιστορικού προσώπου, του κουρσάρου Σιμόν Μποκανέγκρα. Παράλληλα με την πολιτική ιστορία εκτυλίσσεται αυτή της χαμένης κόρης του Μποκανέγκρα, η οποία δίνει αφορμή για πολιτικές συγκρούσεις. Τον ομώνυμο ρόλο θα ερμηνεύσουν δύο διεθνώς καταξιωμένοι Έλληνες βαρύτονοι, οι Δημήτρης Πλατανιάς και Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ενώ το καστ συμπληρώνουν διακεκριμένοι Έλληνες και ξένοι μονωδοί, όπως οι Τσέλια Κοστέα, Χριστόφορος Σταμπόγλης, Ραμόν Βάργκας, Άννα Στυλιανάκη, Πέτρος Μαγουλάς, Δημήτρης Πακσόγλου κ.ά.

Εθνική Λυρική Σκηνή, από 19/1

10.1.19 – lifo

25

q Εφηβεία πέρασα έντονη. Ήμουν αντιδραστικό πλάσμα, αγοροκόριτσο. Κοπάνες, σκασιαρχεία... Είχα έναν δεσμό σε όλο το γυμνάσιο και τελειώνοντας, παντρεύτηκα, στα 20. Παιδί! Ήταν οικογένειά μου εκείνοι οι άνθρωποι, ακόμα έχω πολύ γλυκές σκέψεις και μνήμες απ’ όλο το σόι. Τους αγαπούσα πιο πολύ από τους δικούς μου, ήθελα να μπω σε μια οικογένεια με πατέρα και μητέρα μάλλον. Στα 23 χώρισα. Δεν με κρατούσε ο τόπος, ήταν πολύ μεγάλη η σχέση και πολύ σύντομος ο γάμος. Δεν ήξερα τι ήθελα, αλλά ήξερα ότι ήθελα να ζήσω αρκετά πράγματα. Άλλαζα εργασίες, πήγαινα από δω κι από κει. Τέλειωσα την Didacta, έγινα γραμματέας. Η μαμά προσπαθούσε να με βάλει στο Δημόσιο, σε τράπεζες, για να με εξασφαλίσει. Δεν μου άρεσαν καθόλου αυτά, με τάραζε το μόνιμο.

q Τότε είπα «ας περάσω και από τη δραματική». Πήγα στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, μια παλιά, σεβαστή σχολή, με καθηγητές ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου. Νίκος Φιλιππόπουλος, Θόδωρος Σαρρής, Πίτσα Καπιτσινέα, μεγάλα ονόματα… Δεν ήξερα αν θα την τελειώσω καν, αν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Αν δεν έπαιρνα πάνω από 5,5 στο εξάμηνο, θα έφευγα. Πήρα 5,5. Είχα κάνει άνω-κάτω τη ζωή μου για να βρεθώ εκεί, με διώξαν από την εργασία μου, ένα κατάστημα με μπιζού στην Κηφισιά, δεν γινόταν να λείπω τη μισή μέρα. Έμεινα χωρίς χρήματα και είπα «όχι, δεν θα με διώξει κανείς». Έτσι άρχισα να το βλέπω πιο σοβαρά και την επόμενη χρονιά πήρα υποτροφία. Είχα θυμώσει λίγο.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

απο τον αλέξανδρο διακοσάββα. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

q Ακολούθησαν πολύ δύσκολα χρόνια. Ενώ τελείωσα το ’88 με υποτροφία –άρα ήμουν καλή–, δεν είχα κανέναν γνωστό. Η σχολή ήταν στον Πειραιά, δεν είχε καμία σχέση με τα θέατρα που ήταν στο κέντρο. Δεν με παίρνανε, δεν με ξέρανε. Ήμουν έντονη, αλλά δεν ήμουν ενζενί, ήμουν ντάμα, ρολίστα. Μέσα μου ένιωθα βαθιά δραματική, δεν είχα ιδέα για την κωμική πορεία που θα ακολουθούσα. Η κωμωδία είναι πολύ δύσκολη, την έμαθα στο σανίδι. Εργαζόμουν σε κάτι παιδικά και με αυτά τα ένσημα πήρα το δελτίο μου, ήθελα να το γράφει κάπου ότι είμαι ηθοποιός. Μετά συναντήθηκα με τον Ανδρέα τον Στάικο και κάναμε πολύ ωραία πράγματα, αλλά χωρίς χρήματα. Ήθελα να βγάλω και χρήματα.

q Εν τω μεταξύ, είχα γεννήσει και το παιδί μου. Είχα γνωρίσει τον Ταξιάρχη (σ.σ. Χάνο) στη σχολή, αγαπηθήκαμε. Τον είδα να έρχεται από μακριά, από την πλατεία, και ήταν σαν να ήξερα ότι θα συναντηθούμε. Ωραίος ήταν, και πολύ λεπτός τότε. Τα παιδιά από την επαρχία έχουν μια διαφορετική λεβεντιά, ένα διαφορετικό κοίταγμα. Με τάραξε. Παντρευτήκαμε όταν έμεινα έγκυος στο κορίτσι μας. Νομίζω ότι οι δρόμοι ανοίξανε κι άλλαξε το πεδίο όταν έκανα τη Μαρία. Ήταν δώρο απ’ όλες τις πλευρές. Πίστευα ότι αφού δεν έβρισκα εργασία –λέω εργασία, δεν χρησιμοποιώ τη λέξη δουλειά, που είναι δουλεία– πριν από το παιδί, θα δυσκολευόμουν ακόμα περισσότερο μετά.

q Η ιστορία ξεκίνησε όταν με πήρε ο Μίμης ο Κουγιουμτζής στο Θέατρο Τέχνης, στον Πλούτο, ενώ το παιδί μου ήταν μηνών. Δεν μπορούσα να πω «όχι», ήταν μεγάλη η ανάγκη μου να εργαστώ. Ήταν και ο Ταξιάρχης πολύ κοντά μου, με στήριζε, τη μεγαλώσαμε μόνοι μας. Ήρθαν οι ρόλοι σιγά-σιγά, μπήκαν σε μια ροή, ήρθε το Θέατρο Αθηνών, κεντρικό αθηναϊκό θέατρο, μεγάλη χαρά. « Ήταν να μην τρουπώσω», που έλεγε κι ο Βουτσάς. Πίστευα σ’ εμένα. Την αγάπησα αυτή την εργασία. Το ένα έφερνε το άλλο. Εργαζόμενη με την Ελευθερία Σαπουντζή, με είδε ο Ρέππας και εκεί άνοιξε μια πολύ ωραία πενταετία με τον Μιχάλη και τον Θανάση (σ.σ. Παπαθανασίου). Με εμπιστευτήκανε και μου δώσανε πράγματα πρωταγωνιστικά, όταν δεν με ήξερε κανείς. Ήταν άνθρωποι που μπαίναν στο σπίτι μου.

q Η τηλεόραση ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μου, ενώ ήδη ήταν πολλά τα χρόνια μου στο θέατρο. «Βίος Ανθόσπαρτος», «Για πάντα φίλες»… Η ιδιωτική τηλεόραση μου έδωσε πολλά. Το «Παρά Πέντε» ήρθε ως επιστέγασμα όλων των προσπαθειών μου. Ακόμα και τώρα παιδάκια ξεκινούν να το βλέπουν, άλλοι μας λένε ότι πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια μαζί μας, ότι μαζεύονταν στο εξωτερικό παρέες για να μας δούνε. Νεύρα ο κόσμος όταν είχε επανάληψη και δεν προλαβαίναμε να βγάλουμε νέο επεισόδιο, το περίμεναν πώς και τι! Ήταν και ο Γιώργος (σ.σ. Καπουτζίδης) πολύ ακριβής, παιδευόταν με το σενάριο, ήθελε να είναι τέλειο. Να, τώρα πριν από λίγο με φώναξε κάποιος «Ζουμπουλία». Έχει καταγραφεί. Η Ζουμπουλία είναι δημιούργημά μου, όσο είναι και του Γιώργου, είναι κομμάτι μου. Εγώ, Αθηναία, δεν είχα καμία σχέση, όταν μου είπαν ότι θα λέω και «μαρή», δεν ήθελα καθόλου. Δεν ξέρω πώς ανταπτάρισα. Είμαι πολύ παρατηρητικός άνθρωπος, μέχρι αδιακρισίας, όπως μου επεσήμαιναν στη σχολή. Μου έλεγαν να παρατηρώ τον κόσμο, στα λεωφορεία, στα τρόλεϊ, πώς κινούνται, πώς συμπεριφέρονται. Νομίζω πως ήταν η ωραιότερη συμβουλή που έχω πάρει. Έχω αυτή την ανάγκη και όταν βλέπω καλούς ηθοποιούς – παρατηρώ τον μηχανισμό που λειτουργεί πίσω από αυτό που μου αρέσει.

q Μετά το «Παρά Πέντε» ήρθε ό,τι είχα ονειρευτεί – και είναι κι άλλα να ’ρθουν. Πολύ ωραίοι ρόλοι, μια περίοδος αφθονίας, και χρήματα, εκτός από τη χαρά τού να μας αγαπά τόσο πολύ ο κόσμος. Είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην ενέργεια, ακόμα και στη σκέψη του άλλου, πέρα από το «πω πω, πόσο σ’ αγαπάω». Όταν παίρνεις αγάπη και χαρά, ανοίγουνε τα πεδία. Εγώ, βέβαια, μαζεύτηκα πολύ μετά το «Παρά Πέντε», ήταν και λίγο φοβιστικό όλο αυτό. Ευτυχώς που ήρθε σε αυτή την ηλικία. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον φόβο, κλείνεσαι, ψάχνεσαι περισσότερο και ανακαλύπτεις. Ήταν ο λόγος να βρεθώ σε άλλους δρόμους. Περνάς, βέβαια, και από το ταβάνι ξυστά και λες «τι γίνεται, τι είναι αλήθεια, τι είναι ψέμα, γιατί με τρομάζει τόσο πολύ αυτή η έκθεση;». Μετά από κάποια χρόνια, όταν έκατσε όλο αυτό, άρχισα να κάνω πράγματα που ήθελα πραγματικά.

q Από τον μονόλογο της Γκασούκα, Εγώ, η Γωγώ, φανερώθηκε αυτή η ανάγκη μου.

Ήθελα πράγματα λιγότερο θορυβώδη, που να με αγγίζουν. Βρέθηκα στην Κύπρο να κάνω τη Λωξάντρα, στο ΚΘΒΕ για την Εκάβη από το Τρίτο Στεφάνι, στην παράσταση της Ντενίση για τη ζωή του Καζαντζίδη. Η Εκάβη θεωρώ ότι εμπεριέχει όλους τους γυναικείους ρόλους, όλες τις μανάδες.

q Τώρα εδώ, με τον Μπινιάρη, στο Ξύπνα Βασίλη, άλλο πράγμα. Στους Πέρσες του πρώτη φορά έβλεπα τέτοιον συντονισμό στον χορό, τόσο ωραίες παρουσίες με μια κοινή ματιά, όπου δεν ήθελε κανείς να ξεχωρίσει. Πάντα το ζητούμενό μου ήταν η ομάδα που δημιουργεί κάτι. Αν είναι να ξεχωρίσεις, δεν παίζει ρόλο αν είσαι πρωταγωνιστής.

26 lifo – 10.1.19

ΗΘΟΠΟΙΌΣ. ΜΕΓΆΛΩΣΕ ΚΑΙ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΈΑ. ΤΟ ΜΌΝΟ ΠΟΥ ΦΟΒΆΤΑΙ ΕΊΝΑΙ Η ΤΕΜΠΕΛΙΆ, ΤΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΕΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΝΉΣΥΧΗ.

πήγα στη Σαπφούς, αργότερα αγόρασα κι ένα σπίτι λίγο πιο κάτω. Γυμνάσιο, όμως, πήγα στο 3ο Κουκακίου. Η μαμά ήθελε να μας στείλει εκεί εμένα και την αδερφή μου, επειδή ήταν καλύτερο σχολείο – εκεί είχε πάει και η Νάνα Μούσχουρη. Δεν έχω αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, παγώσανε. Όταν ήμουν δυόμισι και η αδερφή μου τριάμισι, χτύπησε αυτοκίνητο τον μπαμπά και σκοτώθηκε. Έπεσε μεγάλο πένθος στην οικογένεια. Η μάνα μου δεν μπορούσε να το διαχειριστεί, όπως ούτε κι εμείς τις απώλειες. Δεν εργαζόταν και παρέμεινε νοικοκυρά, δεν την αφήσαν ο αδερφός της και ο μπαμπάς της, τη φροντίζανε, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μοιραία κι εκείνη έμεινε μόνη της.

ΕΛΙΣΆΒΕΤ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΊΔΟΥ

q Υπήρχε μια ιδιωτική κλινική στη Χαροκόπου και γεννήθηκα εκεί, είμαι γέννημα-θρέμμα της Καλλιθέας. Δημοτικό

10.1.19 – lifo

27

Έτσι κι εδώ, είμαστε μια ομάδα. Μετά από μια πολύ μεγάλη περίοδο πρώτων ρόλων, κλήθηκα να σιγουρέψω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, κι ας μην είναι πρώτος ο ρόλος. Αυτή την ηρεμία ψάχνω και στη ζωή και δεν είναι παράξενο που τη βρίσκω και στην εργασία μου. Παρόλο που ο Μπινιάρης δεν είναι ένας ήσυχος άνθρωπος, έχει δαίμονες στο κεφάλι του. Αναμετρήθηκα με ένα πολύ παράξενο πράγμα για μένα, πολύ μουσικότροπο και επίμονο στα όρια. Να κάνεις κωμωδία με αυστηρά όρια έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Στην κωμωδία μού δίνανε μεγάλη ελευθερία. Τώρα έπρεπε να με συμπτύξει σε ένα μουσικό μονοπάτι κι εκεί μέσα να καταφέρω να βάλω και τα δικά μου, τα τερτίπια μου τα κωμικά. Το κατάφερα και ακόμα το εξελίσσω και το ανακαλύπτω. Έχει καταπληκτικό υλικό η παράσταση. Είμαι πολύ χαρούμενη που έχω βάλει ένα κομματάκι από την προσωπικότητά μου σε αυτήν.

q Ευτυχώς που η κόρη μου είναι πολύ καλή ηθοποιός. Τη θαυμάζω. Ούτε κατά διάνοια δεν την καθοδήγησα προς τα εκεί, είχα μαλώσει μάλιστα μαζί της. Μου το ’κρυβε, είναι πολύ έξυπνο παιδί. Την έφερε η ζωή (δηλαδή η μάνα της) στις (σ.σ. τηλεοπτικές) «Μάγισσες της Σμύρνης» και δεν θα μπορούσε να μην μπει κάτι μέσα της τότε. Ο μπαμπάς της καθόλου δεν ήθελε, αλλά μετά τη στήριξε πολύ, ενώ εγώ την πήγα ανέμελα εκεί και μετά αντιδρούσα στο να γίνει ηθοποιός. Εννοείται πως θα έκανε ό,τι ήθελε. Πήγε σε μουσικό σχολείο, παίζει σαξόφωνο, τραγουδάει, τα προετοίμαζε όλα. Όταν την είδα στις πρώτες εξετάσεις του ΚΘΒΕ, ησύχασα. Τα κατάφερε, είναι δυνατό σκαρί η Μαρία. Δεν μπορώ να της δώσω συμβουλή, πέρα από το να παρακολουθεί τι της γίνεται για να μαθαίνει. Από τα δικά της πατήματα θα μάθει, όχι από τα δικά μου. Της έχω πει μόνο να σέβεται τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και τον χώρο που πατάει, που τον έχουν πατήσει άλλοι.

q Θέλω να θίξω το θέμα της μονιμότητας στα κρατικά θέατρα. Δεν μπορεί να είσαι ηθοποιός και να είσαι δημόσιος υπάλληλος, αν δεν νιώθεις την επικινδυνότητα, την ανάγκη να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Έξω δεν σε παίρνει κανείς αν βαριέσαι να παίξεις και η μόνη σου έγνοια είναι να μπεις.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

ΕΛΙΣΆΒΕΤ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΊΔΟΥ

q Δεν έφυγα ποτέ από την Καλλιθέα, ακόμα και σε περιόδους που ήρθαν χρήματα και θα μπορούσα να μετακινηθώ. Πήγα κάποτε μια βόλτα στην Αίγινα για να με φιλοξενήσει μια φίλη, έμεινα 3-4 μέρες και τελικά αγόρασα σπίτι εκεί. Είναι κοντινός προορισμός και δεν τον είχα ως αξιόλογο στο μυαλό μου. Είναι όμως μαγικό νησί και με κέρδισε. Γενικώς, έχει ιδιαίτερη ενέργεια, τη νιώθω στο πετσί μου, μόλις πατάω το πόδι μου εκεί ξεκουράζομαι. Φεύγουν οι σκέψεις, έρχεται η καθαρότητα. Όνειρό μου είναι να ζω στην Αίγινα και να κάνω περάσματα από την Αθήνα, να έχω έναν κηπάκο με ζαρζαβατικά. Νομίζω ότι θα μου ταίριαζε, θα μου άρεσε να μείνω έναν χειμώνα εκεί χωρίς να κάνω θέατρο.

Όταν παίρνεις αγάπη και χαρά, ανοίγουνε τα πεδία. Εγώ, βέβαια, μαζεύτηκα πολύ μετά το «Παρά Πέντε», ήταν και λίγο φοβιστικό όλο αυτό. Ευτυχώς που ήρθε σε αυτή την ηλικία. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον φόβο, κλείνεσαι, ψάχνεσαι περισσότερο και ανακαλύπτεις. Ήταν ο λόγος να βρεθώ σε άλλους δρόμους.

q Αγαπημένοι προορισμοί; Η Ρώμη, το Λονδίνο, έχουν να κοιτάξεις, να δεις, το Παρίσι, έχει μουσεία, και η Πράγα, έχω πάει αρκετές φορές, λόγω του τοπίου, γιατί οι άνθρωποι δεν μου αρέσουν εκεί. Τώρα πια, επειδή μεγαλώνω, μου αρέσουν τα μακρινά ταξίδια. Είπα δεν θα πεθάνω χωρίς να έχω δει την Αμερική και κατάφερα να πάω Νέα Υόρκη και Τορόντο. Έπαθα σοκ. Θέλω να πάω Βιετνάμ, Ιρλανδία, Ινδία, σε τέτοια μέρη, παράξενα πολύ. Και η εργασία μου είναι ταξίδια, εδώ που τα λέμε. Και με τους ρόλους ταξιδεύεις, και με τις πρόβες, ιδιαίτερα αν ο σκηνοθέτης σού δημιουργήσει μια συνθήκη ώστε να ενθουσιαστείς, να δονηθεί μέσα σου κάτι.

q O έρωτας ήταν μεγάλη ανάγκη για μένα. Έπρεπε να υπάρχω με κάποιον άνθρωπο, έχω βρεθεί πολύ ερωτευμένη και χωρίς όρια. Δεν είναι αυτό το ζητούμενό μου πια. Τότε όμως ήταν όλα πολύ έντονα και υπερβατικά και παραβατικά. Έχω ζήσει ωραίες συναντήσεις. Πριν από μερικά χρόνια θα σου μίλαγα αλλιώς. Με τους ανθρώπους που είναι να συναντηθείς έχεις μόνο κέρδος, ακόμα κι αν τελειώσει παράξενα ή άδικα ή άδοξα, πριν από την ώρα του. Το ζούσα με το δράμα του, αλλά δεν είναι πλέον για μένα το ίδιο. Όχι επειδή πέρασε, αλλά επειδή τώρα καταλαβαίνω τι μάθημα έπαιρνα ζώντας αυτό που ήταν να ζήσω. Και φιλίες είχα μεγάλες, που ακόμα κι αν τελειώσανε, δεν με πληγώνουν πια, γιατί έτσι είναι οι συναντήσεις των ανθρώπων.

q Δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο. Πιστεύω ότι όλα είναι προκαθορισμένα και σχεδιασμένα από εμάς τους ίδιους, πριν έρθουμε. Με ρωτάς αν πηγαίνω στην εκκλησία; Καμιά φορά πηγαίνω. Αν δεν πιστεύω, δεν έχω ελπίδα. Εδώ γίνονται πόλεμοι για την πίστη. Σου δίνει και μια ησυχία η πίστη, ότι και το καλό και το κακό, όπως και ο Θεός, είναι μέσα μας – και επιλέγω το καλό. Τον επικαλούμαι τον Θεό. Πιστεύω ότι ερχόμαστε ξανά για να εξελιχθούμε, άρα καλό είναι να μη φεύγουμε από αυτή την ενσάρκωση χωρίς να έχουμε καταλάβει κάτι. Προς τα εκεί είναι ο δρόμος μου, στο να καταλάβω. Θέλει κόπο όλο αυτό.

q Όχι ότι κι εγώ δεν έχω μια ανησυχία για τη στιγμή της μετάβασης, αλλά ξέρω ότι είναι μετάβαση, όχι θάνατος. Φοβάμαι την τεμπελιά, αυτή την πλευρά μου, της νωθρότητας, που με κάνει να εφησυχάζω. Με αυτό έχω να παλέψω, με το να σταματήσω να ψάχνω και να με ενδιαφέρουν πράγματα. Τίποτε άλλο δεν φοβάμαι.

q Τα τελευταία δύο χρόνια ζω ξανά με τη μαμά μου, η οποία έχει αρχίσει να ξεχνάει. Έχει παραιτηθεί. Δεν θυμάται να μαγειρέψει, που μαγείρευε υπέροχα. Συγκινούμαι. Το παρακολουθώ. Αυτό που μαθαίνω από αυτήν τη συμβίωση είναι να την αγαπήσω ξανά, γιατί δεν ήταν ποτέ ανήμπορη, ήταν πάντα δυνατή. Την έχω συγχωρέσει εδώ και καιρό για τα λάθη. Δεκατρία χρόνια ψυχοθεραπεία, πώς αλλιώς; Έχει ταλαιπώρια η όλη διαδικασία, γίνονται αποκαλύψεις που είναι τρομακτικές. Ήμουν πολύ τυχερή που συναντήθηκα με την κυρία Πόπη. Αυτή η συνάντηση με χαλάρωσε, μου έβγαλε πολλή τοξίνη, πάγωμα, μπετόν που ήταν πάνω από την ψυχή μου, ώστε να μπορέσω μετά να καταλάβω και να συναντηθώ και με άλλα πράγματα, μεγαλύτερα από την ψυχοθεραπεία, συμπαντικά. Εκεί πάτησα και ελευθερώθηκα.

q Να θυμώσω πια με ποιον και γιατί; Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε απόλυτα ίδιοι, αλλά ο καθένας έχει τον δικό του δρόμο να διανύσει, τη δική του εξέλιξη στα πεδία του, σύμφωνα με άλλες ενσαρκώσεις που έχει περάσει, και ότι εδώ είναι μόνο για να μάθει. Το ότι μπορεί να μη γνωρίζουμε τα ίδια πράγματα παρόλο που είμαστε εδώ, την ίδια στιγμή, θέλω να το κατανοήσω, όχι να αντιπαρατεθώ με αυτό. Δεν θέλω να με εκνευρίζει τίποτα. Την ασκήμια επιλέγω να μην τη βλέπω.

q Χωρίς χαρά δεν μπορείς να πας πουθενά. Ακόμα και σε μια δυσκολία, όπως ήταν αυτή η συνέντευξη, που δεν ήθελα να τη δώσω τελικά, γιατί δεν ήθελα να τα ψάξω αυτά τα πράγματα. Για να μιλήσεις με αλήθεια, έρχεσαι σε επαφή με το συναίσθημα και τις σκέψεις σου. Είναι πράγματα που έχουν φύγει. Το εδώ μας αφορά. Όσο ψάχνεσαι, δεν σε ενδιαφέρει να εκθέτεις τις σκέψεις σου, τις κρατάς για πέντε ανθρώπους που σε γνωρίζουν. Και πάλι βρήκα λόγο και είπα ότι θα πάω με χαρά. Μια μικρή, έστω. Έβαλα κάτι κίτρινο.

q Δεν ξέρω αν θα πεθάνω στο σανίδι. Όσο βρίσκω ανθρώπους που με ταράζουν και μου προκαλούν τη διάθεση να ανακαλύψω καινούργια πράγματα ή να τα δω με έναν άλλο τρόπο, θα εργάζομαι. Δεν τα ’χω καταφέρει κι άσχημα, νομίζω!

28 lifo – 10.1.19

ΙNFO

«Ξύπνα Βασίλη» του Δημήτρη Ψαθά Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης Διασκευή: Άρης Μπινιάρης, Θεοδώρα Καπράλου Εθνικό Θέατρο Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» (Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, 210 5288170-171) Έως 3/2/2019 Τετ., Κυρ. 18:00, Πέμ., Παρ., Σάβ. 21:00 Όλες οι παραστάσεις είναι sold-out.

ΤheWeek

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα.

ΣΙΝΕΜΑ Burning Ο Γιόνγκσου έχασε μόλις τη δουλειά του. Τυχαία θα συναντήσει τη Χάεμι. Εκείνη του ζητάει να προσέχει τη γάτα της όσο θα λείπει ταξίδι. Με την επιστροφή της, συστήνει στον Γιόνγκσου έναν μυστηριώδη νεαρό άντρα με το όνομα Μπεν, που γνώρισε όσο έλειπε.

σελιδα

30

ΘΕΑΤΡΟ

ΓΕΥΣΗ

STAR FAX

Η Λουίζα Αρκουμανέα γράφει για τον Θείο Βάνια.

Το PatPong Thai restaurant και τα Μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς.

Όλες οι νέες αστρολογικές προβλέψεις.

σελιδα

34

σελιδα

σελιδα

37

36

ΧΟΡΟΣ Erotikon | Higher States, part 3

Μια πολυμορφική παράσταση στη Στέγη μάς καλεί να αναστοχαστούμε τον έρωτα. Ο χορογράφος Κυριάκος Χατζηιωάννου αντλεί υλικό από το έργο Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου του Roland Barthes και θέτει ερωτήματα γύρω από τη διαχρονικότητα του ερωτικού φαινομένου. Οι καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις και οι ανεξερεύνητες πτυχές τους γίνονται πεδίο έρευνας, ενώ ο χορός συναντά το τραγούδι και τον φιλοσοφικό λόγο. ä 18-20/1, Erotikon/Higher States, part 3, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, εκθεσιακός χώρος, λεωφ. Συγγρού 107, Αθήνα, 210 9005800, 21:00, εισ.: 5-15 ευρώ

Κριτική από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.

σελιδα

32

10.1.19 – lifo

29

απο τη γεωργια παπασταμου

SmallTalk Βασίλης Καρακατσάνης, Distinct District No9, 2018, 100x100 cm. Acrylic, gouache & oil on canvas.

TopEvents

7

1. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

3. ΜΟΥΣΙΚΗ

Βασίλης Καρακατσάνης, Distinct District

Cult of the Amps

Μια εικαστική προσέγγιση του αθηναϊκού τοπίου επιχειρεί ο Βασίλης Καρακατσάνης στη νέα του έκθεση. Κάθε έργο αφηγείται μια αληθινή ιστορία που διαδραματίστηκε στο τσιμεντένιο περιβάλλον συνοικιών της Αθήνας και του Πειραιά, με αντικείμενα-σύμβολα, έντομα και ζώα να πρωτοστατούν. ä 17/1-9/2, Gallery Genesis, Χάρητος 35, Τρ., Πέμ., Παρ.

11:30-21:30, Τετ.-Σάβ. 11:30-15:30, είσοδος ελεύθερη

2. ΘΕΑΤΡΟ Ο θείος Βάνιας

Τέσσερα ελληνικά rock/metal συγκροτήματα που έχουν ξεχωρίσει ανεβαίνουν στη σκηνή του Gagarin. Οι Allochiria, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Omonoia», παίζουν ζωντανά ολόκληρο τον δίσκο, οι Afformance παρουσιάζουν από κινηματογραφικά ambient ηχοτοπία μέχρι συναισθηματικά φορτισμένες ροκ εκρήξεις, οι post/sludge metal Amniac ερμηνεύουν παλιό και νέο υλικό, ενώ οι Caldera δίνουν μια γεύση από τον πρώτο τους δίσκο που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2019. ä 11/1, Gagarin 205, Λιοσίων 205, 20:00, εισ.: 8-10 ευρώ

4. ΘΕΑΤΡΟ

10-16 ΙΑΝ.

30 lifo – 10.1.19

Σε ένα κτήμα της ρωσικής επαρχίας ένας συνταξιούχος καθηγητής αποφασίζει να περάσει το τέλος της ζωής του μαζί με τους συγγενείς της πρώην συζύγου του: τον θείο Βάνια, που βασανίζεται από το αίσθημα μιας χαραμισμένης ζωής και ενός ανεκπλήρωτου έρωτα για την πολύ νεότερη σύζυγο του καθηγητή, τη Γιελένα, την κόρη του Σόνια και την ψευτοδιανοούμενη πεθερά του. H Μαρία Μαγκανάρη σκηνοθετεί το κλασικό έργο του Τσέχοφ, στο οποίο όλα τα πρόσωπα κουβαλούν ένα βάρος. ä 10/1-3/2, Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, Κυψέλη, Πέμ.-Κυρ. 21:00, εισ.: 5-12 ευρώ

Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ

Άρτεμις Χρυσοστομίδου Μια σύντομη κουβέντα με τη συγγραφέα και σκηνοθέτιδα της παράστασης «Πώς θα αποφύγετε τα ατυχήματα της καθημερινής ζωής» που κάνει πρεμιέρα στο Bios.

Πες μου μερικά πράγματα που θα ήθελες να ξέρουμε για σένα. Συχνά δεν ξέρω τι να απαντήσω, επίσης εντυπωσιάζομαι εύκολα.

STOEP TH S PR ES ΜΟΥΣΙΚΗ Tania Giannouli Trio Έπειτα από την πρόσφατη sold-out performance στο επιδραστικό φεστιβάλ τζαζ του Βερολίνου (Berliner Festspiele), το Tania Giannouli Trio παρουσιάζει στο ΚΠΙΣΝ ακυκλοφόρητο υλικό από το επερχόμενο άλμπουμ του.

13/1, Κέντρο Πολιτισμού - Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», πάρκο Σταύρος Νιάρχος, Ευριπίδου & Δοϊράνης, 21:00, είσοδος ελεύθερη

Γιώργος Αναματερός Μια ιδιοσυγκρασιακή τζαζ παράσταση με τίτλο Μια βεβαιότης φώλιασε στην καρδιά της φωτισμένης τυράννου παρουσιάζει ο Γιώργος Αναματερός ή Anamateur στο Booze Cooperativa μαζί με τον Κώστα Κωνσταντίνου (κοντραμπάσο) και τον Θάνο Δασκαλόπουλος (κλακέτες).

10-11/1, Booze Cooperativa, Kολοκοτρώνη 57, 21:00, εισ.: 7-12 ευρώ

Όλα πήγαν στραβά. Τα ώριμα φρούτα πέφτουν αφάγωτα στο έδαφος και οι άνθρωποι περιπλανώνται στην έρημο ψάχνοντας απεγνωσμένα για ένα ξεροκόμμα-

THE FACE

Ήθελες πάντα να ασχοληθείς με το θέατρο; Όχι, ήθελα να γίνω κολυμβήτρια ή αρχαιολόγος με γκρι γιλέκο και κολιέ. Η ταυτόχρονη πραγματική παρουσία ανθρώπων που παρατηρούν άλλους ανθρώπους που συμβαίνει στο θέατρο μου φάνηκε γοητευτική. Πώς θα περιέγραφες την παράσταση; Τι να περιμένει κάποιος που θα έρθει να τη δει; Ως μια παράσταση υπαινικτική, όπως η ποίηση, και παράλογη, όπως η πίστη. Να μην περιμένει, δεν χρειάζεται. Να εμπιστευτεί, να έρθει όπως είναι, αλλά έτοιμος να μπει σε έναν άλλο κόσμο. Νομίζω πως έχει κάτι από τη σιωπή των μουσείων. Μου αρέσουν τα εικαστικά και ο κινηματογράφος και αυτό μάλλον φαίνεται. Δεν είναι βαριά, είναι και αστεία. Η ιστορία ξεκινά με μια μητέρα που χάνει τον άντρα της σε ατύχημα, αποκόβεται από τους ανθρώπους, ενώ η κόρη της προσπαθεί, μαζί με μια φίλη της μητέρας της, να τη βοηθήσουν, μέχρι που τελικά ερωτεύονται. Ποια ήταν η έμπνευση για το έργο; Γιατί επέλεξες αυτό τον τίτλο; Ξεκίνησα κοιτάζοντας τη διαρροή ενός αποχετευτικού. Η ιστορία ήρθε μετά. Η αφετηρία ήταν η ευκολία με την οποία αποπροσανατολίζεται το βλέμμα. Η λογοτεχνία για μένα είναι μια καθαρά ερωτική σύνθεση, οι σχέσεις που είχα, ενώ έφτιαχνα το έργο, περιέχονται σε αυτό. Ο τίτλος μού αρέσει διότι πρόκειται για μια πρακτικής φύσεως απάτη, εφόσον ατυχήματα θα συμβαίνουν πάντα. Το ζήτημα είναι πώς τα διαχειριζόμαστε, η τόλμη μπροστά στο τυχαίο, το απρόοπτο, τον θάνατο. Ποια είναι τα χειρότερα ατυχήματα της καθημερινής ζωής; Να τυφλωθούμε με τρόπο που να μη μας επιτρέπει να βλέπουμε το εσωτερικό των ανθρώπων, να περνάμε δίπλα από μεγάλα έργα τέχνης και να μας είναι αδιάφορα, να μην ερωτευτούμε από φόβο μη χάσουμε κανένα χέρι, ενώ είναι φανερό ότι πρέπει να τα χάσουμε όλα, και να μας βρει το τέλος αρτιμελείς. Εσύ πώς τα αποφεύγεις; Δεν τα αποφεύγω. Πληγώνομαι και πληγώνω συνέχεια. «Πώς θα αποφύγετε τα ατυχήματα της καθημερινής ζωής», 11/1-10/2, Bios, Πειραιώς 84, 21:00, εισ.: 10 ευρώ

το. Κάθε στιγμή, ένας άνδρας και μια γυναίκα αναζητούν τον δρόμο για τον χαμένο παράδεισο, διασχίζοντας πάρκα, πλατείες και πολύβουες λεωφόρους. Η Μαρία Αιγινίτου παρουσιάζει την ανανεωμένη εκδοχή της συλλογής Είκοσι αστικά μονόπρακτα της Δώρας Τσόγια με ιστορίες και εικόνες της πόλης. ä12/1-21/4, Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12, Κολωνός, Σάβ. 19:00, Κυρ. 21:30, εισ.: 10-13 ευρώ

5. ΜΟΥΣΙΚΗ Blood Ceremοny

DANCE Purple Night Τα sexy Purple Nights επιστρέφουν στο Ρομάντσο. Στις μουσικές επιλογές οι The Dreamer, Wrapped in Plastic και Denis D’or.

12/1, Bios.Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 23:30, είσοδος ελεύθερη

«Η ζωή είναι όνειρο»

Με frontwoman την ταλαντούχα τραγουδίστρια/φλαουτίστρια Alia O’Brien και με ήχο που συνδυάζει το vintage hard rock με την acid folk οι Καναδοί Blood Ceremony έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα, παρουσιάζοντας μέρος της δισκογραφίας τους, η οποία έχει χαρακτηριστεί ένα από τα ποιοτικότερα δείγματα του occult rock ιδιώματος. ä 12/1, Temple Athens, Ιάκχου 17, 21:00, εισ.: 18-23 ευρώ

ΤΟΥ ΚΑΛΝΤΕΡΌΝ ΝΤΕ ΛΑ ΜΠΆΡΚΑ

6. ΠΑΡΤΙ 6 yrs Danceteria

Πολυχώρος Πολιτισμού Διέλευσις

Electric Pressure: Paula Temple

Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη, 210 8613739 Κάθε Κυριακή και Δευτέρα στις 20:00

Ατμοσφαιρική techno και noise από τη Γερμανίδα DJ και παραγωγό. Μαζί της οι: Jerm (Analogue) και Echo Flex (Electric Pressure).

Γενική είσοδος: 15 ευρώ Άνω των 65 ετών και προπώληση viva.gr: 12 ευρώ Φοιτητικό & ΑμεΑ, άνεργοι : 10 ευρώ Ατέλειες: 5 ευρώ

11/1, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 15 ευρώ

Believe: Rhadoo Ο Rhadoo επιστρέφει στην Αβραμιώτου καλεσμένος της ομάδας Believe Athens. Το ίδιο βράδυ θα κάνει πρεμιέρα το πολυαναμενόμενο νέο πρότζεκτ των Lemos και Anestie Gomez, Assumers.

12/1, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 10 ευρώ

ΘΕΑΤΡΟ Σκαλωσιά Το Danceteria γιορτάζει τα έκτα του γενέθλια και καλεί για πρώτη φορά στην Αθήνα τον Handmade, resident του Tresor club του Βερολίνου, για ένα set μεταξύ house και techno. Το line-up της βραδιάς συμπληρώνουν ο ClubKid, ιδρυτής και resident του Danceteria, και ο Figkott, ιδρυτής των projects Qreclaim και The Schenkens. ä 12/1, Spinster, Ικτίνου 3, Ομόνοια, 22:00, είσοδος ελεύθερη

7. ΘΕΑΤΡΟ Τρεις Αδερφές

Cosmonauts 1st Anniversary: Fjaak Οι Cosmonauts γιορτάζουν τα πρώτα τους γενέθλια προσκαλώντας το techno boyband Fjaak στην Αθήνα.

12/1, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 24:00, εισ.: 1015 ευρώ

ΈΝΑ ΠΑΡΑΜΎΘΙ ΓΙΑ ΜΕΓΆΛΟΥΣ ΠΟΥ ΦΩΤΊΖΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΆΔΙ

Αφήνοντας τη Μόσχα και την προεπαναστατική Ρωσία, ο Δημήτρης Ξανθόπουλος ανεβάζει τις Τρεις Αδερφές (1901) με την πίστη ότι όλοι οι τόποι και όλες οι εποχές βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς αναταραχής. Διατηρεί, ωστόσο, το στρατιωτικό περιβάλλον της επαρχιακής κωμόπολης στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί οι τρεις κόρες και ο μοναχογιός ενός νεκρού πια στρατηγού. Όλοι τους θέλουν να επιστρέψουν στην εξιδανικευμένη πόλη των παιδικών τους χρόνων, χωρίς όμως να μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό. ä 1627/1, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση - Κεντρική Σκηνή, λεωφ. Συγγρού 107-109, Τετ.-Κυρ. 20:30, εισ.: 7-22 ευρώ

Δύο πρόσωπα κι ένα απελπισμένο σχέδιο, να εισβάλουν σε μια μικρή δημοτική βιβλιοθήκη για να κλέψουν ένα ξεχασμένο χειρόγραφο του εθνικού ποιητή του τόπου που ανακάλυψαν, με σκοπό να το πουλήσουν.

11/10-6/2, Tempus Verum - Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Τετ., Παρ. 19:00, εισ.: 7-10 ευρώ

Αν το σκεφτείς, τα παραμύθια είναι πάντα αυτά που λένε τις πιο μεγάλες αλήθειες. Εκείνες που μας ακολουθούν σε όλη την ενήλικη ζωή μας και μας στοιχειώνουν στην υπαρξιακή αναζήτηση της καθημερινότητας. Η μάχη ανάμεσα στην ελεύθερη βούληση και στην προδιαγεγραμμένη μοίρα είναι εκείνη που αναδεικνύεται στο έργο Η ζωή είναι όνειρο του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα, το οποίο ανεβαίνει στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Διέλευσις» σε σκηνοθεσία Χρυσάνθης Κορνηλίου. Η ιστορία ενός βασιλιά που διαβάζει στ’ άστρα πως το μέλλον του γιου του είναι να γίνει ένα ανθρωπόμορφο τέρας και τον φυλακίζει σ’ ένα κάστρο, θέλοντας να αλλάξει τη μοίρα του. Τι γίνεται, όμως, όταν ο ίδιος ο γιος του αποφασίζει να νικήσει τη μοίρα του και να αναδείξει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του; Η σκηνοθέτις μάς μιλά για το έργο του Καλντερόν αλλά και για την αξία των παραμυθιών για μεγάλους.

—Το έργο «Η ζωή είναι όνειρο» του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα το χαρακτηρίζετε ένα είδος παραμυθιού για ενήλικες. Τι ακριβώς εννοείτε; Μοιάζει με παραμύθι. Όμως τι πιο αληθινό από έναν μύθο που συμπυκνώνει αλήθειες στα βάθη του, ικανές να αποτυπωθούν στην ψυχή και να την αφυπνίσουν; Έχοντας αντιστρέψει τα πράγματα, ο άνθρωπος τείνει να θεωρεί τον μύθο ψέμα και την καθημερινότητα πραγματικότητα. Η καθημερινότητα, όμως, φέρει πολλή σκουριά μέσα της και δεν αφήνει εύκολα αυτό που είναι ουσία να αναδυθεί και να λάμψει. Μοιάζει με την πρόταση που προσπαθεί να αρθρώσει ο Γκονζάλες στην Τρικυμία του Σαίξπηρ μέσα στο πλοίο, ανάμεσα σε ανόητους που φλυαρούν ασταμάτητα. Αυτές οι φωνές είναι η καθημερινότητα. Και η φράση του Γκονζάλες η αλήθεια που προσπαθεί να ακουστεί μάταια μέσα στη φασαρία. Αυτή η φράση είναι ο μύθος. Το παραμύθι που θεωρούμε ότι αξίζει να ειπωθεί μόνο σε μικρά παιδιά.

— Ποιος ήταν ο λόγος που ανεβάσατε το συγκεκριμένο έργο; Επειδή εισάγει έναν προβληματισμό: μπορεί ο άνθρωπος να παλέψει με το αναπόδραστο κακό, κρατώντας ένας κεράκι ελπίδας, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην τον βυθίσει στο χάος; Σήμερα φαίνεται να αρεσκόμαστε στο σκοτάδι, διεκδικώντας τον τίτλο του ρεαλιστή. Το κεράκι, όμως, περιμένει το τολμηρό και συνάμα ταπεινό χέρι που θα το πιάσει για να κρατήσει αναμμένη τη φλόγα του. Το έργο αυτό είναι ένα κεράκι αναμμένο μέσα στο σκοτάδι. Έρχεται αναμμένο από τον 17ο αιώνα στον 21ο και περιμένει ακόμα να του δώσουμε αξία.

— Ποια είναι η σκηνοθετική σας ματιά στο ανέβασμα του έργου; Να μπορέσει ο θεατής να αφουγκραστεί το έργο. Να μην προδοθεί το νόημά του, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στο σήμερα. Γι’ αυτό η μεταφορά του πρέπει να προσεχθεί πολύ, για να μη διαλυθεί η αξία του από παρανοήσεις, εύκολες λύσεις και ναρκισσιστικές ερμηνείες και σκηνοθεσίες. Είναι ένα πολύτιμο αλλά και ευαίσθητο στη μεταφορά του υλικό. Εκεί εστιάζω τη σκηνοθετική μου ματιά, στο να φτάσει σ’ εμάς όσο πιο ατόφιο γίνεται το περιεχόμενό του. σκηνοθεσία: Χρυσάνθη Κορνηλίου βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Αντωνίου μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Ζέρβας παίζουν: Τάσος Αντωνίου, Γιάννης Δαφνιωτίδης, Βίκυ Ευαγγέλου, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Μαρία Μαλούχου, Χάρις Συμεωνίδου, Πέτρος Τσαπαλιάρης 10.1.19 – lifo

31

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Το παιχνίδι με τη φωτιά

p

Κακό

Burning

ΙΝΤΕΑΛ - ΝΙΡΒΑΝΑ 1

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

ρημα του Γουίλιαμ Φόκνερ, αλλά και τους χαρακτήρες με ταξική φόρτιση. Με καταλύτη την ασταθή και πλανεύτρα με έναν κοριτσίστικο τρόπο Χαέμι, η μονομαχία ανάμεσα στον πλούσιο με το διφορούμενο χαμόγελο, σαρδόνιο και κοροϊδευτικό, καθησυχαστικό αν και ψεύτικο, που συχνά προβάλλει σαν αδιαπέραστη γκριμάτσα (ο Στίβεν Γέουν από το «Walking Dead») και τον απογοητευμένο φτωχό με το σκληρό, παιδιάστικο πρόσωπο, τα καταπιεσμένα καλλιτεχνικά όνειρα και τα προλεταριακά απωθημένα περιπλανιέται σαν faux road movie. Όταν αυτό το βραδυφλεγές δράμα ξεδιπλώνει αθόρυβα τις κοινωνικές συνισταμένες του, διατηρεί τον ιστό του. Η καλύτερη σεκάνς, που διαρκεί πολύ, αλλά καθηλώνει δεξιοτεχνικά, είναι όταν οι τρεις «φίλοι» σκοτώνουν την ώρα τους ένα απόγευμα στο προαύλιο του Γιόνγκσου, ακούγοντας τον αχό των πατριωτικών εμβατηρίων της Βόρειας Κορέας πέρα από τον λόφο και τα σύνορα, ενώ η Χαέμι χορεύει γυμνόστηθη, ξυπνώντας τον ανταγωνισμό κτητικότητας των μαστουρωμένων, συνεπώς ανίκανων να επιτεθούν ή να διεκδικήσουν αρσενικών. Αντίθετα, τον κώδικα της δράσης, έστω και με συγκρατημένη κινηματογραφική έκφραση, ο Λι Τσανγκ Ντονγκ δεν τον χειρίζεται πειστικά, ούτε συναρπαστικά. Το Παιχνίδι με τη φωτιά δεν προδιαθέτει για υπερταχεία περιπέτεια. Επειδή, όμως, από ένα σημείο και πέρα η συσσώρευση υποψιών οδηγείται σε μια κλιμάκωση αντιπαράθεσης, τα στοιχεία που προσφέρει δεν επαρκούν.

Κινηματογράφος

Ο Γιόνγκσου έχασε μόλις τη δουλειά του. Τυχαία θα συναντήσει τη Χαέμι, ένα κορίτσι που έμενε κάποτε στη γειτονιά του. Εκείνη του ζητάει να προσέχει τη γάτα της όσο θα λείπει σε ταξίδι. Με την επιστροφή της, συστήνει στον Γιόνγκσου έναν μυστηριώδη νεαρό άντρα με το όνομα Μπεν, που γνώρισε όσο έλειπε.

32 lifo – 10.1.19

Σκηνοθεσία: Πίτερ Χέτζις Πρωταγωνιστούν: Τζούλια Ρόμπερτς, Λούκας Χέτζις Ένας 19χρονος, εθισμένος στις ουσίες, επιστρέφει απροσδόκητα στο πατρικό του την παραμονή των Χριστουγέννων. Η μητέρα του νιώθει ανακούφιση, αλλά παράλληλα είναι ανήσυχη με την κατάσταση της υγείας του. Μετά από ένα ταραχώδες 24ωρο, μυστικά έρχονται στην επιφάνεια, μα η μητρική αγάπη αποδεικνύεται ακόμα μια φορά ικανή να νικήσει.

Σκηνοθεσία: Λι Τσανγκ Ντονγκ Πρωταγωνιστούν: Στίβεν Γέουν, Αχ Ιν Γιου

Οκτώ χρόνια μετά το Poetry, ο Λι Τσανγκ Ντονγκ επιστρέφει μεταφέροντας στην οθόνη το Barn Burning του Χαρούκι Μουρακάμι, επεκτείνοντας το διήγημα σε πλοκή δυόμισι ωρών και μετατοπίζοντας τη δράση από την Ιαπωνία στη χώρα του, την Κορέα. Ο πρωταγωνιστής, ο Γιόνγκσου, μένει σε μια παράγκα στα προάστια, δουλεύει μεροκάματο για να επιβιώσει (ο πατέρας του είναι στη φυλακή) και φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας με πρότυπο τον Γουίλιαμ Φόκνερ. Συναντά τυχαία μια παλιά του γνωστή, η οποία είναι κράχτης σε εμπορικό κατάστημα, θέλει να γίνει ηθοποιός και ειδικεύεται στην παντομίμα. Οι συνευρέσεις τους δεν προδίδουν τίποτε παραπάνω από μια casual σχέση, ερωτική, αλλά, κατά τα φαινόμενα, όχι δεσμευτική. Εκείνη φεύγει για ταξίδι στην Αφρική και του ζητά να προσέχει τον γάτο της. Όταν επιστρέφει, του συστήνει έναν ευειδή νέο άντρα που γνώρισε στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι. Κάνουν όλοι παρέα, αλλά οι ισορροπίες παραμένουν τεταμένες. Η Χαέμι εξαφανίζεται χωρίς ειδοποίηση ή ίχνος και ο Γιόνγκσου αναρωτιέται αν ο Μπεν έχει οποιαδήποτε εμπλοκή στο μυστήριο. Χωρίς να έχει κάτι ιδιαίτερο να κάνει, βουτηγμένος σε μαύρες σκέψεις, παράνοια και ανθρώπινη αγωνία, τον παρακολουθεί και η ταινία μετατρέπεται σε ιδιότυπο νουάρ, μια περιπέτεια με υπαρξιακές παύσεις και αλλαγές τόνου: ο Λι Τσανγκ Ντονγκ δεν βιάζεται να ωθήσει τον θεατή σε συμπεράσματα και παρατείνει το παζλ, υφαίνοντας το στόρι με την πηγή του Μουρακάμι, το ομώνυμο μυθιστό-

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΤΟΥ ΜΠΕΝ Ben is Back

Από το Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ; της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα, ο Πίτερ Χέτζις κατάφερνε συχνά στην καριέρα του να αποτυπώνει, μέσα από μικρές ταινίες, την πολυπλοκότητα των οικογενειακών σχέσεων, που άλλοτε κρατούν τους ήρωές τους πίσω και άλλοτε αποτελούν ένα μόνιμο τρυφερό μαξιλάρι για κάθε δύσκολη στιγμή. Σκηνοθετώντας πια τον γιο του, Λούκας, φροντίζει να του μεταδώσει πετυχημένα την εσωτερική σύγκρουση ενός νέου που νιώθει ότι η οικογενειακή θαλπωρή θα γεμίσει το κενό που έχει στη ζωή του, αλλά παράλληλα η ιδέα τον απωθεί, όταν αντιλαμβάνεται πως η παρουσία του φέρνει μόνο προβλήματα στους υπόλοιπους. Ο μικρός Χέτζις παίζει τον πρώην τοξικομανή Μπεν που κάνει έκπληξη στη μητέρα του (Τζούλια Ρόμπερτς), παίρνοντας μια μικρή άδεια από την κλινική αποτοξίνωσης για να την επισκεφθεί τα Χριστούγεννα. Σύντομα η παρουσία του στο σπίτι γίνεται αντιληπτή από ένα σύνολο παλιών αμαρτιών του που δεν θέλουν να τον αφήσουν ήσυχο, αλλά κυρίως αποτελούν κίνδυνο για την οικογένεια, βυθίζοντας τον ίδιο σε έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας, μέχρι να αναλάβει δράση η μητέρα. Η Ρόμπερτς δεν ενσαρκώνει κάποιον κόμικ χαρακτήρα μητέρας-εκδικήτριας αλλά πρωταγωνιστεί σε ένα ταξίδι υπέρβασης, γυρνώντας την πόλη με τον γιο της, και με αυτό τον τρόπο θα περάσει από την απλή γνώση της ως τότε κατάστασης του γιου της στην πλήρη επίγνωση του τι σημαίνει να είσαι στην κατάστασή του. Η παρουσία της είναι στιβαρή, σπανίως υπερβολική, με μια φυσικότητα που ταιριάζει γάντι στην εύστοχα ειρωνική ματιά του σκηνοθέτη, ο οποίος γυρίζει την ταινία του σχεδόν ντοκιμαντερίστικα, σαν ένα χριστουγεννιάτικο οικογενειακό βίντεο που, αντί για γαλοπούλες, γλυκά και τζάκια, μεταβαίνει σε σκοτεινούς δρόμους, ψάχνοντας για πράξεις γενναιότητας και για ελπίδα τις στιγμές που κυριαρχεί η απόγνωση. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 19 - VILLAGE MALL 11 - VILLAGE FALIRO 5 - ODEON STARCITY 3 - ΑΕΛΛΩ 3 - ΑΙΓΛΗ 1 - ΑΝΟΙΞΗ 2 - ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1 - ΒΑΡΚΙΖΑ 2 CINERAMA - WEST CITY 2,3 - ΔΑΝΑΟΣ 1 - ΕΛΛΗ ΚΗΦΙΣΙΑ 2 - ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ - ΟΣΚΑΡ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1,2 - TOWN CINEMAS 4 - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2 - ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ - ΖΕΑ

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ The night eats the world Σκηνοθεσία: Ντομινίκ Ροσέ Πρωταγωνιστούν: Άντερς Ντάνιελσεν Λίε, Γκολσιφτέ Φαραχανί Ξυπνώντας σε κάποιο διαμέρισμα μετά από ένα ξέφρενο πάρτι, ο Σαμ έρχεται αντιμέτωπος με μια φριχτή πραγματικότητα: ένας στρατός από ζόμπι έχει εισβάλει στους δρόμους του Παρισιού κι εκείνος είναι ο μοναδικός επιζών.

Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ντομινίκ Ροσέ ένας νέος άνδρας πηγαίνει στο διαμέρισμα της πρώην φίλης του να μαζέψει τα πράγματά του, χωρίς να γνωρίζει πως εκείνη έχει οργανώσει μια γιορτή με τον νυν αγαπημένο της, κοιμάται κατάκοπος και απογοητευμένος σε ένα δωμάτιο, στο περιθώριο του πάρτι, και όταν ξυπνά, ανακαλύπτει πως είναι ο μοναδικός ζωντανός σε μια πολυκατοικία γεμάτη σαρκοφάγα, τρελαμένα ζόμπι. Η Αποκάλυψη έχει έρθει ερήμην του και η οδύσσεια για επιβίωση είναι το ζητούμενο σε μια σχεδόν βωβή περιπέτεια που χρησιμοποιεί το είδος που εκλαΐκευσε ο Ρομέρο για το πορτρέτο ενός ανθρώπου σε ακραίες συνθήκες, που παραπαίει έρημος στο βομβαρδισμένο από ημιθανείς δαιμονισμένους Παρίσι, με μοναδική παρέα έναν ημίτρελο που έχει εγκλωβιστεί σε ασανσέρ (εξπρεσιονιστικά ενδιαφέρων, όπως πάντα, ο Ντενί Λαβάν) και αργότερα στην ισχνή πλοκή μια όμορφη γυναίκα. Ο Ροσέ διαθέτει καλλιτεχνική ματιά στις συνθέσεις, δεν εμμένει στο gore, δουλεύει

σε minimal τόνους, δεν ενδιαφέρεται για επιστημονικοφανείς εξηγήσεις και δεν έχει κάτι παραπάνω να προσθέσει στο μοτίβο της σισύφειας απελπισίας.

VILLAGE RENTI 16 - VILLAGE MALL 1 - ODEON ESCAPE 3 - ODEON STARCITY 5 - ΝΑΝΑ 2

ΣΤΟ ΣΏΜΑ ΤΗΣ Across her body Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής Κάθε χρόνο στις 31 Ιουλίου οι τελευταίοι εναπομείναντες «δεκαπεντάρηδες» επιστρέφουν για δύο εβδομάδες στα κελιά της ανενεργής Μονής της Κοίμησης, στο νότιο άκρο της Θηρασιάς. Τον υπόλοιπο χρόνο αναπολούν το παρελθόν, αγναντεύοντας την κοσμοπολίτικη Σαντορίνη στην άλλη μεριά του ηφαιστείου.

Ένα θρησκευτικό έθιμο που παραμένει ζωντανό στον χρόνο, παρότι η Θηρασιά γίνεται όλο και πιο έρημη. Το «δεκαπεντάρισμα» γίνεται αφορμή για μια προσεκτική παρατήρηση στις ζωές των ταγμένων σε αυτό ανθρώπων. Ξεκινώντας από μια προσπάθεια να αντιληφθεί ο θεατής τι ακριβώς κάνουν οι επισκέπτες μιας μικρής μονής για 15 ημέρες, ο Ζαχαρίας Μαυροειδής (του πολύ καλού Ξεναγού) αλλάζει σύντομα θεματολογία και αφήνεται στις αφηγήσεις των ηρωίδων του. Μέσα από τα λόγια και τις μορφές τους, το ντοκιμαντέρ παρασύρεται στη νοσταλγία για τα αμπέλια και τη ζωή του τόπου, εικόνες μιας άλλης Ελλάδας που γεννιούνται

μέσα από εξιστόρηση προσωπικών κόπων με μια μάλλον αφοριστική ματιά στο εμπορικό πανηγύρι που συμβαίνει ακριβώς απέναντι, στη Σαντορίνη, μια αντίστιξη πιο εντυπωσιακή και από την περίφημη θέα του νησιού.

χώρας που πρέπει να αποφασίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει για το μέλλον, όμως η μετάβαση από τον ήρωα στο έθνος δεν γίνεται ομαλά, κρατώντας την ταινία σε ενδιαφέρον μεν, αλλά καθαρά πρωτογενές επίπεδο.

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 2

ΑΝΔΟΡΑ - ΑΣΤΟΡ

Η ΣΤΟΛΉ ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΎ The Captain Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σβέντκε Πρωταγωνιστούν: Μαξ Χουμπάχερ, Φρέντεριχ Λάου, Μιλάν Πεσέλ Λίγο πριν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας νεαρός Γερμανός στρατιώτης προσπαθεί να διαφύγει. Βρίσκει τυχαία τη στολή και το παλτό ενός λοχαγού και, ως διά μαγείας, μεταμορφώνεται στον απόλυτο σωσία του.

Η επιστροφή του Γερμανού Ρόμπερτ Σβέντκε στην πατρίδα του μετά από μια 15ετία στο στουντιακό σύστημα των ΗΠΑ καταλήγει σε μια μπερδεμένη ταινία για την μπερδεμένη σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα του στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με το έξυπνο εύρημα μιας «μαγικής» στολής, ένας άβουλος στρατιώτης που του είπαν ότι πρέπει να πολεμήσει για τον Χίτλερ και τώρα τρέχει να σωθεί μεταμορφώνεται σε μικρό εξουσιαστή που διατάζει και έχει οράματα για το μέλλον. Ο στόχος είναι σαφής, δηλαδή η περιγραφή μιας ταραγμένης

BE ON THE LIST Διαφημιστείτε στη LifO 210 32 54 290

10.1.19 – lifo

33

Ο «Θείος Βάνιας» βουτάει στα ρηχά

©HABAKIS STAVROS

ΘΕΊΟΣ ΒΆΝΙΑΣ

«Θείος Βάνιας» του Άντον Τσέχoφ σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

απο τη λουίζα αρκουμανέα

Θέατρο

Σ

34 lifo – 10.1.19

ε αντίθεση με τον Βυσσινόκηπο, η προοπτική και η πιθανότητα μιας καινούργιας ζωής για τους ήρωες του Θείου Βάνια διαγράφεται ανέφικτη. Μέσα στην απελπισία ακούγονται δύο πυροβολισμοί, μια στιγμιαία έκρηξη που θα μπορούσε να ανατρέψει τα πάντα· όμως η μοίρα, ούσα ελάχιστα γενναιόδωρη, φροντίζει ώστε τίποτε να μην αλλάξει. Οι σφαίρες, αδιάφορες για το ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται δίπλα τους, καρφώνονται στα έπιπλα. Η αγωνία εξανεμίζεται, όλα επιστρέφουν στην ακινησία και στη θανάσιμη πλήξη τους. Στα μισά της ζωής του, ο Βάνιας αισθάνεται ήδη τελειωμένος. «Ω Θεέ μου! Είμαι σαράντα επτά χρονών· αν υποθέσουμε ότι θα ζήσω μέχρι τα εξήντα, μου μένουν άλλα δεκατρία χρόνια. Τόσος πολύς καιρός! Πώς θα τα περάσω αυτά τα χρόνια; Τι θα κάνω; Πώς θα τα γεμίσω;» αναφωνεί. Κάποτε ήξερε να γεμίζει κάθε λεπτό της ώρας, δουλεύοντας αδιάκοπα για να στηρίζει οικονομικά τον άντρα της αδελφής του. Ο καθηγητής ήταν το ίνδαλμά του, ένας διανοούμενος που θα έκανε τον Βάνια υπερήφανο, σταδιοδρομώντας στους ακαδημαϊκούς κύκλους της Μόσχας. Οι προσδοκίες όμως διαψεύστηκαν, το ίνδαλμα αποδείχτηκε κούφιο, ή ακόμη και αχάριστο, μια πατρική φιγούρα που δεν αναγνώρισε ποτέ την αφοσίωση και την αυταπάρνηση του «γιου» του. Τα χρόνια τα γκρέμισαν όλα. Τα πράγματα δεν απέκτησαν ποτέ το νόημα που όλοι προσδοκούσαν. Οι κόποι δεν ανταμείφθηκαν. Τα όνειρα δεν ευδοκίμησαν. Ακόμη και ο πόθος του σώματος δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος να ξεδιψάσει. «Μέρα και νύχτα με πνίγει η σκέψη πως η ζωή μου έχει χαθεί αμετάκλητα. Παρελθόν δεν υπάρχει, ξοδεύτηκε ανόητα για τιποτένια πράγματα, και το παρόν είναι φριχτό στον παραλογισμό του» λέει ο Βάνιας στην Έλενα, τη νεαρή σύζυγο του ηλικιωμένου πλέον καθηγητή. Στο πρόσωπό της ο Βάνιας βλέπει την τελευταία ελπίδα για λίγη, έστω αργοπορημένη ευτυχία. Εκείνη όμως αρνείται πεισματικά την προσφορά του. Στο μικρό αυτό σύμπαν της απομονωμένης εξοχικής έπαυλης κανένας δεν ανταποδίδει τον έρωτα κανενός. Οι ήρωες του έργου διαγράφονται βαθύτατα απογοητευμένοι,

ανεπανόρθωτα δυστυχισμένοι.Οι περισσότεροι αναζητούν επιμόνως ανακούφιση στην εργασία, δουλεύουν ασταμάτητα για να γεμίζουν τον χρόνο και το κενό που τους κατατρώει. Ο γιατρός Άστροφ οργώνει την ύπαιθρο, φροντίζοντας τους αρρώστους χωρίς σταματημό. Ο Βάνιας και η ανιψιά του, η Σόνια, φροντίζουν τη γη και τις ανάγκες του κτήματος. Ο καθηγητής έχει τα γραπτά του, ενώ η Έλενα, στον αντίποδα, μαραζώνει άεργη, αδυνατώντας να προσδώσει νόημα στην απραξία της. Περιφέρεται σαν ένας όμορφος, λευκός καμβάς, επάνω στον οποίο προβάλλουν οι απελπισμένοι τη λαχτάρα τους για σωτηρία. Η αγάπη, πιστεύουν, θα τους βγάλει από την κατήφεια της ισοπεδωτικής, ανέμπνευστης καθημερινότητας. Η αγάπη θα προσδώσει το χαμένο νόημα στη ζωή τους, θα γιατρέψει τις πληγές της αποτυχίας τους. Έρωτας και εργασία: οι δύο μεγάλοι μύθοι του πολιτισμού μας. Αν έχουμε αυτά, τότε θα είμαστε καλά. Αν έχουμε αυτά, θα ξορκίσουμε τους δαίμονες, θα πάψουμε να βασανιζόμαστε, θα βρούμε την πολυπόθητη ευτυχία ή, έστω, λίγη γαλήνη... Πόσο δύσκολο να αναγνωρίσουμε ότι αυτό δεν ισχύει! Πόσο δύσκολο να αποδεχτούμε ότι το ευρύτερο σχέδιο της μοίρας δεν επιφυλάσσει κανέναν οίκτο για την αγωνία μας. «Γιατί προσπαθείς να μας τρομάξεις; Δώσ’ το πίσω, θείε Βάνια» λέει η Σόνια στον θείο της, εννοώντας το περίστροφο με το οποίο ο τελευταίος έχει μόλις προσπαθήσει (ανεπιτυχώς) να σκοτώσει τον καθηγητή. «Μπορεί να είμαι το ίδιο δυστυχισμένη μ’ εσένα, αλλά δεν υποκύπτω στην απόγνωση. Θα κάνω υπομονή και θα συνεχίσω να κάνω υπομονή, ωσότου η ζωή μου φτάσει στο φυσικό τέλος της… Να κάνεις κι εσύ υπομονή». Πάρτε το απόφαση, είναι σαν να μας λέει η Σόνια, αυτό είναι και δεν θα αλλάξει. Ούτε με την επιπολαιότητα της λαγνείας, ούτε με τον ιδρώτα της υπερβολικής εργασίας, ούτε με πιστόλια, ούτε καν με κανόνια. Η ζωή είναι πολύ μεγάλη για να είναι ευχάριστη. Τις περισσότερες φορές είναι ανυπόφορη, μοναχική, επώδυνη, γεμάτη απογοητεύσεις. Μπορεί να ακούγεται απαισιόδοξο όλο αυτό και σίγουρα ο Θείος Βάνιας είναι βυθισμένος σε

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧOΦ Θείος Βάνιας Μετάφραση-σκηνοθεσία: Γιώργος Κιμούλης Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα Κοστούμια: Σοφία Νικολαΐδη Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου Διανομή: Γιώργος Κιμούλης, Τάσος Νούσιας, Στέλλα Καζάζη, Γιώργος Ψυχογιός, Μάγδα Λέκκα, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Μαίρη Νάνου, Κώστας Κοράκης

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς, 210 4143310 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ.-Παρ.

20:30, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 19:00

ζοφερά νερά. Τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει για τους ήρωες, αφότου πέσει η αυλαία. Το αισθανόμαστε έντονα αυτό διαβάζοντας το κείμενο. Θα συνεχίσουν ακριβώς όπως και πριν. Θα μιλάνε, θα τρώνε, θα μελαγχολούν, θα σκάβουν, θα γράφουν, θα πίνουνε ποταμούς βότκας. Ίσως, και αυτή είναι η μόνη ελπίδα που αναδύεται στο τέλος, θα έχουν τουλάχιστον απεμπολήσει τις ψευδαισθήσεις τους. Το «τι θα μπορούσα να είχα κάνει, εάν...» και το «πόσο ωραία θα ήταν, εάν...». Μια σκληρή ματιά στην πραγματικότητα, μια γενναία αποδοχή του «αυτός είμαι, αυτά και τα λάθη μου». Ή, αλλιώς, όπως το έθεσε πολλά χρόνια μετά ο Μπέκετ, «δεν μπορώ να συνεχίσω, θα συνεχίσω». Τώρα, ειλικρινά δεν ξέρω πώς γίνεται να τα πάρει κανείς όλα αυτά και να τα προσεγγίσει τόσο ανέμελα, να τα προσπεράσει κλείνοντας το μάτι, να τα γαρνίρει με κολπάκια για να τα καταστήσει ενδεχομένως εύπεπτα. Αυτή όμως την αίσθηση είχα, δυστυχώς, παρακολουθώντας την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Κιμούλης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Δεν είναι μόνον ότι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής πλάθει έναν Βάνια ανάλαφρο, που καταφεύγει διαρκώς σε μικρά κωμικά τερτίπια για να φλερτάρει με το κοινό. Δεν είναι μόνο ότι δίνει την εντύπωση ενός διασκεδαστή που εκτονώνει διακριτικά το κλοουνίστικο ταμπεραμέντο του, προσέχοντας να μην το παρακάνει. Δεν είναι ότι βγάζει τη μορφίνη από το εσώρουχό του ή ότι παίζει με τα λουλούδια ή ότι κάνει αστειάκια με κάθε ευκαιρία. Αυτά όλα θα μπορούσαν ίσως να λειτουργήσουν ως επιμέρους στοιχεία μιας προσωπικότητας που κρύβει τη μελαγχολία της πίσω από το προσωπείο του κλόουν. Δυστυχώς, με εξαίρεση μία ή δύο στιγμές ο ηθοποιός δεν βουτάει ποτέ στα βαθιά, αρνείται το συναίσθημα του ρόλου και, ως εκ τούτου, μας το μεταδίδει ελάχιστα έως καθόλου. Ακόμη κι όταν χώνει το πρόσωπό του στη γραφομηχανή πικραμένος, μοιάζει κι αυτό με την υπολογισμένη χειρονομία ενός έμπειρου ηθοποιού που γνωρίζει πώς να εκμαιεύσει στιγμιαία συγκίνηση. Προφανώς, ο Θείος Βάνιας ως έργο διαθέτει στοιχεία φαιδρότητας, αλλά είναι ο τρόπος που αυτά αποδίδονται σε μια παράσταση ο οποίος κάνει την ειδοποιό διαφορά. Έχει σημασία ο σκηνοθέτης να αντισταθεί στις εύκολες λύσεις αστεϊσμού, ο Γιώργος Κιμούλης όμως ενέδωσε ανέτως και κατ’ επανάληψη στον πειρασμό αυτόν. Ερχόμαστε συνεπώς αντιμέτωποι με ένα σύνολο το οποίο, όταν δεν εξοκέλλει προς τη (σεξο)κωμωδία –βλέπε τη σκηνή όπου ο Βάνιας «τσακώνει» έκθαμβος την Έλενα «καβάλα» στον γιατρό–, εκτυλίσσεται ως ένα πλαδαρό, άγευστο, χωρίς ταυτότητα και χωρίς κέντρο βάρους θέαμα, απογυμνωμένο από κάθε εσωτερικότητα, από κάθε ουσιαστική αναμέτρηση με την οδύνη της ανθρώπινης κατάστασης. Γενικότερα, δεν βρίσκουμε από πού να κρατηθούμε σε αυτή την παράσταση. Από έναν Άστροφ (Τάσος Νούσιας) που επιδίδεται σε λεονταρισμούς, ψευτοτρεκλίζει σαν ψευτομεθυσμένος και στερείται πάσης φύσεως εσωτερική ώθηση; Από μια Έλενα (Στέλλα Καζάζη) που συμπεριφέρεται διαρκώς σαν δασκάλα οικοτροφείου που νουθετεί τους άτακτους μαθητές της; Από έναν καθηγητή (Γιώργος Ψυχογιός) που λειτουργεί ο δύσμοιρος ως καρικατούρα του ανθρώπου-ποδάγρα; Στιγμές αλήθειας συναντάμε κυρίως στη Σόνια της Χαράς-Μάτας Γιαννάτου, ειδικά στον τελευταίο, περίφημο μονόλογο της ηρωίδας, που αποδίδεται με ένταση και πειθώ, ακόμη κι αν αναγκάζεται η δόλια ηθοποιός να σκαρφαλώσει σε μια κούνια για το φινάλε. Γλυκύτατη, επίσης, η Μάγδα Λέκκα ως Νένα.

Rabbithole Γερμανικού 20, Μεταξουργείο Από τις 12 Ιανουαρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 20:30. Εισιτήρια: €14, €10 (φοιτητικό, ανέργων, ατέλειες), €10 (για ομαδικές κρατήσεις 10 ατόμων και άνω) Κρατήσεις, πληροφορίες: 210 5249903 Ώρες ταμείου: 17:30-21:30 Online προπώληση: viva.gr

«Κυανή» ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΜΆΔΑ ΝΟΣΤΑΛΓΊΑ ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΈΝΟ ΧΡΌΝΟ ΤΟΥ ΈΡΩΤΑ Αν ο θάνατος είναι ένα από τα υπαρξιακά ζητήματα που απασχολεί όλους σε κάποια φάση της ζωής τους (αν όχι πάντοτε), άλλο τόσο μας προβληματίζει η έννοια της αθανασίας. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, η ιδέα του τέλους πάει παρέα με την ελπίδα ότι μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο και να υπάρχουμε για όσο το δυνατόν περισσότερο. Τι γίνεται, όμως, αν αυτή η νίκη αφορά μόνο εμάς; Αν μόνο εσύ βρεις τον τρόπο να αποφύγεις τα γηρατειά και τη φθορά που φέρνουν στο σώμα και στον νου; Η ομάδα Νοσταλγία, γνωστή από τα έργα Αντεροβγάλτης, Ιλλινόι και Ονέγκιν, διασκευάζει τη νουβέλα της Μέρι Σέλεϊ Ο θνητός αθάνατος, προτείνοντας τη δική της οπτική πάνω σε ερωτήματα για τον χρόνο, τον θάνατο αλλά και τον έρωτα. Η ρομαντικά μελαγχολική νουβέλα της συγγραφέως που εμπνεύστηκε τον Φρανκεστάιν επαναδιατυπώνεται σε μια καινούργια αφήγηση στο θεατρικό έργο Κυανή. Στην Κυανή ο πρωταγωνιστής, αναζητώντας την αιώνια νεότητα, αυτοεξορίζεται στο Διάστημα, σε έναν μακρινό κυανό αστέρα, όπου ο χρόνος έχει διαφορετική διάσταση. Εκεί παραμένει αγέραστος για χρόνια, ώσπου κάποια στιγμή πληροφορείται το επερχόμενο τέλος της αγαπημένης του, η οποία βρίσκεται σε βαθιά γεράματα στον πλανήτη Γη. Τότε αποφασίζει να επιστρέψει και να ζήσει μέσα από τη φαντασία του σκηνές και γεγονότα που δεν έζησε ποτέ μαζί της… Όλα όσα θα ήθελε να συμβούν ξετυλίγονται μέσα σε ένα φαντασιακό επίπεδο σε μια παράσταση που αφορά την επιστροφή, την ενδοσκόπηση, την αξιολόγηση της ζωής αλλά και των επιλογών, εξαιτίας των οποίων κάποια πράγματα χάθηκαν για πάντα… Γιατί, τελικά, η νίκη επί του θανάτου μπορεί να είναι ήττα απέναντι στην ίδια τη ζωή. Η παράσταση Κυανή, εκτός από τη διαλεκτική σχέση με τη ρομαντική λογοτεχνία του 19ου αιώνα, περιλαμβάνει αναφορές στις κινηματογραφικές αποτυπώσεις που με σύγχρονο τρόπο περιέχουν ιδέες από το έργο της Σέλεϊ. Ο Μπέντζαμιν Μπάτον του Φιτζέραλντ, το Σολάρις του Στάνισλαβ Λεμ, το Ηλεκτρικό πρόβατο του Φίλιπ Ντικ και, φυσικά, ο Φρανκεστάιν της ίδιας της Σέλεϊ «ξαναδιαβάζονται» σε αυτή την παράσταση που μιλά για το αύριο της ανθρωπότητας. σύλληψη-σκηνοθεσία: Γιώργος Σίμωνας σκηνικά: Τώνια Ράλλη κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα φωτισμοί: Γιώργος Κορδέλλας, Γιώργος Σίμωνας βίντεο: Ελένη Παπαϊωάννου μακιγιάζ/φροντιστήριο: Mαρίνα Πινιατώρου ηθοποιοί: Ηώς Αντωνοπούλου, Αχιλλέας Βατρικάς, Μάγδα Γκουβέρου, Δανάη Γουλιέλμου, Αναστασία Δεμέστιχα, Δημοσθένης Ελευθεριάδης, Γιάννης Καραλής, Ηλίας Μενάγιερ, Ελένη Παπαϊωάννου 10.1.19 – lifo

35

TASTE OF THE WEEK

Ταϊλανδέζικη κουζίνα και ελληνικοί μεζέδες ☛ PatPong Thai restaurant ☛ Μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς βιδιανό

aπο τη νικη μηταρεα

Βγεςέξωεπιτέλους

Αφρώδης οίνος που επιβεβαιώνει ότι η ελληνική παραγωγή αυτής της κατηγορίας έχει κάνει μεγάλα βήματα και μπορεί να κοιτάζει χωρίς συμπλέγματα τον διεθνή ανταγωνισμό. Ο οινολόγος Νίκος Δουλουφάκης παράγει από την εξαιρετική κρητική ποικιλία Βιδιανό αφρώδες λευκό κρασί με τη Méthode Champenoise. Κρασί με αχυροπράσινο χρώμα και αστραφτερές φυσαλίδες, οι οποίες καταλήγουν σε κρεμώδη αφρό. Πολύπλοκα αρώματα στη μύτη που θυμίζουν αχλάδι, κόρα ψωμιού και νότες μελιού. Γεύση ζωηρή, έντονα δροσιστική και επίγευση που διαρκεί. Συνοδεύει χτένια, κυδώνια, γυαλιστερές, γαρίδες και αστακό. Πίνεται, όμως, και ως δροσερό απεριτίφ.

36 lifo – 10.1.19

pink bang 2018

r Το ταϊλανδέζικο φαγητό μού αρέσει. Εκτιμώ τα πιάτα του, που εκφράζουν τον εξωτικό του χαρακτήρα. Με μαγεύουν τα αρώματα των μπαχαρικών και τα υπέροχα χρώματα των φρούτων που πρωταγωνιστούν στις συνταγές του. Σε αντίθεση με πολλές άλλες εθνικές κουζίνες, η ταϊλανδέζικη απορρίπτει την απλότητα και αναζητά την ποικιλία διαφόρων στοιχείων για να δημιουργήσει ένα αρμονικό αποτέλεσμα. Η ταϊλανδέζικη μαγειρική κουλτούρα δίνει έμφαση στην εμφάνιση, τα αρώματα και τη γεύση και επιδιώκει την πολυπλοκότητα, την προσοχή στη λεπτομέρεια, στην υφή, στο χρώμα και στη χρήση υλικών με διατροφικά οφέλη. Είναι μια κουζίνα με αναπάντεχους γευστικούς συνδυασμούς και γι’ αυτό οι φανατικοί θαυμαστές της αυξάνονται με γρήγορο ρυθμό σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι η έως πρόσφατα ισχνή παρουσία της στην αθηναϊκή εστίαση άρχισε να δυναμώνει τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα. Το καινούργιο PatPong Thai restaurant έχει λίγο καιρό που άνοιξε στην οδό Λεβέντη, στο Κολωνάκι, εκεί όπου μέχρι πρόσφατα στεγαζόταν το Nikkei. Στον φρέσκο χώρο η κουζίνα αναλαμβάνει να μας μυήσει στην urban εκδοχή του ταϊλανδέζικου street food και, όπως όλα δείχνουν, τα καταφέρνει θαυμάσια. Ο σεφ Σήφης Μανουσέλης μαγειρεύει με τέχνη και κέφι τα ταϊλανδέζικα υλικά, πατώντας πάνω σε παραδοσιακές συνταγές, και σερβίρει μια νόστιμη κουζίνα. Πάνω στο τραπέζι παίρνουν θέση κομψά μπολάκια PATPONG με λάιμ κομμένο σε φέτες, φιστίκι τριμμένο και ζάχαρη.

THAI RESTAURANT Είναι τα συνοδευτικά για τα πιάτα που θα ακολουθήσουν. Στο ξεκίνημα επιβάλλεται η αυθεντική Tom yum goong. Πρόκειται για μια σούπα γαρίδας με γκαλανγκάλ –που είναι η πιπερόριζα και χρησιμοποιείται ευρέως στην ταϊλανδέζικη κουζίνα–, kaffir lime, ψιλοκομμένη τσίλι πιπεριά, γάλα καρύδας, σχοινόπρασο και φρέσκους κύβους ντομάτας (€9). Λίγες σταγόνες λάιμ θα ενισχύσουν τη γευστική απόλαυση. Η σαλάτα Yum Mamuang Spicy είναι υπέροχη. Στο πιάτο μπλέκουν ισορροπημένα μαριναρισμένο μοσχάρι σε λεπτές φέτες, ντομάτα, λεπτοκομμένο αγγούρι, μάνγκο και καρότο, τρυφερές φύτρες και φύλλα βασιλικού που μοσχοβολά (€15). Δεν υπάρχει καμία αυθαίρετη προσθήκη που να χαλά την PATPONG THAI RESTAURANT ισορροπία της. Τη γαρνίρεις με φιστίκι τριμμένο που προσθέτει πόντους στο παιχνίδι των υφών και της γεύσης. Αρωματική, δροσερή και αρκετά πικάντικη. Μια σαλάτα που θα ήθελα να τρώω κάθε ημέρα. Τα ντά-

Από το Κτήμα Τέχνη Οίνου εντυπωσιάζει το μοντέρνο ροζέ κρασί Pink Bang 2018 με τη λαμπερή φορεσιά που θυμίζει φλοιό framboise. Το χαρμάνι των ποικιλιών Touriga Nacional (γηγενής πορτογαλική ποικιλία) και Syrah χαρίζει πλούτο στη μύτη, όπου εύκολα ξεχωρίζουν τα αρώματα του τριαντάφυλλου, της φράουλας, του κερασιού, του ροδιού και νύξεις βιολέτας. Στόμα με διακριτικές νότες μικρών, κόκκινων φρούτων. Απαλό, κομψό τελείωμα με δροσιστική οξύτητα και επίγευση φράουλας. Κρασί ελκυστικό που χαρίζει αίσθηση φρεσκάδας. Πίνεται ευχάριστα ως απεριτίφ, αλλά συνοδεύει και καρπάτσιο μοσχαριού, ζυμαρικά με ελαφριές ντοματένιες σάλτσες, ταρτάρ σολομού και σούσι.

μπλινγκ λαχανικών με soya Beens γίνονται στον ατμό και ενισχύονται με πίκλα από κρόκο αυγού, μανιτάρια, γάλα καρύδας και σάλτσα φιστικιού (€9). Ωραία ιδέα η πίκλα αυγού, που δίνει τη δική της ένταση στη γεύση. Μέσα σε εντυπωσιακό σκεύος σερβίρεται το Pat Thai με νουντλς ρυζιού, γαρίδες, φύτρες και στην κορυφή μια τούφα από το ψιλοκομμένο πράσινο μέρος του φρέσκου κρεμμυδιού, γαρνιρισμένο με χοντροσπασμένα τραγανά φιστίκια (€14). Βουτάς τη φέτα λάιμ στη ζάχαρη και ρίχνεις μερικές σταγόνες στο πιάτο, PATPONG THAI που θα προσθέσουν αρώματα και διακριτική οξύτητα.

RESTAURANT Στα αδιαμφισβήτητα hits του εστιατορίου, πάντως, συγκαταλέγεται το Chicken Carry. Οπωσδήποτε πρέπει να δοκιμάσεις τη συναρπαστική γευστική εμπειρία που χαρίζει το πράσινο κάρι, μαγειρεμένο με μπουκιές κοτόπουλο, μελιτζάνα, φύλλα βασιλικού και πράσινα φασολάκια. Συνοδεύεται με λιτό ρύζι ατμού που παίζει τον ρόλο ψωμιού για τους Ταϊλανδούς (€15). Η οινική λίστα υποστηρίζεται με ετικέτες από τον ελληνικό και ξένο αμπελώνα, που θα συνοδεύσουν ιδανικά το δείπνο. Το επιδόρπιο με τις τρεις διαφορετικές υφές μπανάνας –τραγανή, μους και καραμελωμένη– σερβίρεται μέσα σε καραμελωμένα bans με μια πινελιά χοντρό αλάτι και προσφέρει ένα γλυκό παιχνίδι υφών (€10). Το PatPong Thai restaurant προσφέρει όλο το πακέτο της ευχαρίστησης και της γνωριμίας με την εξωτική ταϊλανδέζικη κουζίνα που σε κάνει να θέλεις να επιστρέφεις.

«Kop-khun-maag», ευχαριστούμε πολύ για την ωραία γευστική εμπειρία. ☛ PatPong Thai restaurant, Λεβέντη 3, Κολωνάκι, 210 7228283 r Συνηθίζουμε να λέμε «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» όταν αναφερόμαστε σε μια πολύ καλή επιλογή. Αν η λογική αυτή χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικό πεδίο, μπορούμε να μιλήσουμε για «το κατάλληλο εστιατόριο στο κατάλληλο περιβάλλον». Ένα σχόλιο που μπορεί να ταιριάξει απόλυτα με το καινούργιο εστιατόριο «Τα μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς». Μέσα στην Κεντρική Λαχαναγορά του Ρέντη, εκεί όπου βρίσκονται τα καταστήματα λιανικής, σε ένα κτίριο του 1955 που στέγαζε την κρεαταγορά, ο Γιάννης Χριστόπουλος και ο Πέτρος Μαρτσούκος αποφάσισαν να στεγάσουν με πολύ μεράκι την αγάπη τους για τους μεζέδες. Τα Μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς τιμούν και οι επαγγελματίες της Αγοράς, κάνοντας εκεί το μεσημεριανό τους διάλειμμα. Στην κουζίνα μαγειρεύει ο Στράτος Καραμανώλης με καταγωγή από το Αϊβαλί, που πατάει πάνω στις συνταγές της γιαγιάς του, έτσι όπως ο ίδιος τις έχει δοκιμάσει. Άλλωστε, το ούζο και το τσίπουρο είναι κυριαρχικά ποτά και θέλουν δίπλα τους μεζέδες στιβαρούς, που θα απογειώσουν την απόλαυση. Στο μοναστηριακό ψηλό τραπέζι στην «καρδιά» της σάλας παίρνει θέση όλη η παρέα. Τα ποτήρια γεμίζουν με τσίπουρο και ΜΕΖΕΚΛΊΚΙΑ ΤΗΣ ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΆΣ τσουγκρίζουν και τα πιατάκια με τους μεζέδες προσγειώνονται στο τραπέζι. Μελιτζανοσαλάτα με ωραίο κάπνισμα που την αλείφεις πάνω στην μπουκιά φρέσκου ψωμιού και απολαμβάνεις την αληθινή νοστιμιά της (€4,80). Η φέτα στη λαδόκολλα με μπούκοβο και φρέσκια ρίγανη βγαίνει από τον φούρνο και μοσχοβολά (€5,50). Την ενισχύσαμε με καυτερό μπούκοβο και ικανοποίησε τους λάτρεις των πικάντικων γεύσεων. Οι γίγαντες, μαγειρεμένοι με ροδέλες χωριάτικο λουκάνικο, είναι καλοφτιαγμένοι (€6,50). Τα κεφτεδάκια συνοδεύονται με σάλτσα γιαουρτιού και τα πιρούνια παίρνουν φωτιά (€7). Οι γευστικές εντάσεις κατεβαίνουν ένα σκαλοπάτι με τα μανιτάρια που έρχονται στο τηγάνι μαγειρεμένα με μυρωδικά και κομμάτια γραβιέρα Κρήτης (€7). Γήινη, γευστική απόλαυση. Ο βασιλιάς του τραπεζιού είναι αναμφίβολα το πεϊνιρλί με σουτζούκι, φέτα, ντομάτα, πιπεριά και αυγό μάτι (€8,50). Τα τηγανητά αυγά με μεγάλες φέτες παστουρμά είναι το απόλυτο πιάτο για τους «κυνηγούς» των μεζέδων (€7,50). Με δυο λόγια, εδώ, στα Μεζεκλίκια της ΜΕΖΕΚΛΊΚΙΑ ΤΗΣ ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΆΣ Λαχαναγοράς, η κουζίνα αποκαλύπτει το μεγαλείο της μαγειρικής απλότητας κι έχουν βάλει τα δυνατά τους για να πετύχουν τον στόχο τους. Θα περάσεις όμορφα και θα συνοδεύσεις το ποτό σου με ωραίους, φρέσκους και καλοφτιαγμένους μεζέδες. Μια διαφορετική απόδραση. Αξίζει! ☛ Μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς, Λαχαναγορά Ρέντη, 210 4820020

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Αυτή την εποχή

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Η καθημερινότητά σας αποκτά και πάλι τους κανονικούς της ρυθμούς και ανυπομονείτε να βάλετε σε εφαρμογή τα σχέδιά σας, όμως πρέπει να αποφύγετε τις σπασμωδικές ενέργειες, ώστε να μην έχετε χασούρα. Στον τομέα των συνεργασιών οι εξελίξεις θα είναι ανάλογες των προσπαθειών σας, δεν θα λείψουν όμως και οι εντάσεις, αν προσπαθήσουν να σας ρίξουν στο θέμα των οικονομικών αποδοχών – αυτό θα είναι το σημείο που θα κρίνει τις εξελίξεις. Την Παρασκευή κορυφώνεται η σύνοδος Ήλιου - Πλούτωνα στον Αιγόκερω και θα είναι μια καλή στιγμή για να ξεκαθαρίσετε τις σχέσεις και τις συνεργασίες σας με την απαραίτητη νηφαλιότητα, δίχως να σας παρασύρει η αισθηματική κατάσταση. Καινούργιες προτάσεις μην τις απορρίπτετε, και μάλιστα αν δεν εξετάσετε τις παραμέτρους. Σχέση/γάμος τη Δευτέρα μπορεί να περάσει κάποια κρίση, καθώς πραγματοποιούνται δυσαρμονικές όψεις, οπότε ρίξτε τους τόνους.

έχετε μια αναστάτωση και δεν είστε σε θέση να πάρετε σημαντικές αποφάσεις, με αποτέλεσμα να ξεκινάτε διάφορα εγχειρήματα που τα παρατάτε στην πορεία. Γενικά, επικρατεί στασιμότητα στη ζωή σας. Την Παρασκευή, που κορυφώνεται η σύνοδος Ήλιου - Πλούτωνα, είναι πολύ πιθανό να ξεκαθαρίσει η σκέψη σας και να καταλήξετε σχετικά με το ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσετε, είτε σε θέματα σπουδών είτε σε ό,τι έχει να κάνει με την επαγγελματική σας αποκατάσταση ή τη σχέση σας. Τη Δευτέρα, οι δυσαρμονικές όψεις στο ζώδιό σας μπορεί να προκαλέσουν εντάσεις στην οικογένεια και πάνω στα νεύρα σας θα πείτε πολλά. Από την Τετάρτη και μετά επανέρχονται οι ισορροπίες και θα είστε πιο ευδιάθετοι, οπότε θα μπορέσετε να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στην προσωπική σας ζωή και στα παιδιά. Καινούργια χόμπι και δημιουργικές ενασχολήσεις θα ενισχύσουν την προσωπικότητα και θα αναδείξουν τα ταλέντα τους.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Κάτι που πάει να ξεκινήσει στο εξωτερικό σκοντάφτει λόγω γραφειοκρατίας και είστε σε ένταση. Ενδεχομένως να είναι μια συνεργασία ή μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα. Όπως και να έχει, συνεχίστε την οργάνωση των σχεδίων σας και μη χρονοτριβείτε με θέματα που δεν εξαρτώνται από εσάς. Την Παρασκευή κορυφώνεται η σύνοδος Ήλιου - Πλούτωνα στον Αιγόκερω και καθώς πραγματοποιείται στον τομέα εργασία - υγεία θα είναι μια καλή στιγμή για να ξεκινήσετε μια νέα επιχειρηματική προσπάθεια και να αλλάξετε συνήθειες προκειμένου να βελτιώσετε τη φυσική σας κατάσταση. Οι κραιπάλες των γιορτών έχουν τελειώσει και πλέον δεν έχετε δικαιολογία για να μην τηρείτε μια υγιεινή διατροφή σε συνδυασμό με άσκηση. Στον ερωτικό τομέα, ένα τρίτο πρόσωπο προσπαθεί να εισβάλει στη ζωή σας, το οποίο μπορεί να είναι ακόμα και από τον χώρο της εργασίας, οπότε κρατήστε αποστάσεις.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Αυτή την εποχή έχετε τον δυναμισμό και την ικανότητα να πάρετε τα ηνία της ζωής σας στα χέρια σας και να επηρεάσετε καταστάσεις, ωστόσο δεν θα λείψουν οι εντάσεις και τα παιχνίδια εξουσίας. Ενδεχομένως να βρεθείτε αντιμέτωποι με τις παράλογες απαιτήσεις εργοδοτών ή να συγκρουστείτε με πρόσωπα εξουσίας. Ειδικά τη Δευτέρα, που πραγματοποιούνται πολλές δυσαρμονικές όψεις στον τομέα της καριέρας και των φιλοδοξιών, προβλέπονται γεγονότα που θα δοκιμάσουν τις σχέσεις σας. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος, είναι να εργαστείτε μυστικά, ώστε να διαφυλάξετε τα σχέδιά σας από άτομα που μπορεί να έχουν ανταγωνιστικές διαθέσεις. Ιδιαίτερη προσοχή στα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας. Μην περιμένετε να ζητήσουν τη στήριξή σας, θα πρέπει να την προσφέρετε από μόνοι σας. Στον ερωτικό τομέα προβλέπονται έντονες στιγμές πάθους και αυξημένη ερωτική διάθεση.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Θέματα ακίνητης

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Αυτή την εποχή καλείστε να πάρετε σημαντικές αποφάσεις τόσο για τα επαγγελματικά σας όσο και για θέματα που αφορούν την ακίνητη περιουσία σας, ενώ προκύπτουν και κάποιες έκτακτες ανάγκες. Ωστόσο, στον επαγγελματικό τομέα οι ενδείξεις είναι ευοίωνες, παρόλο που μπορεί να υπάρχουν διαδικαστικά προβλήματα που σας καθυστερούν. Το ενδεχόμενο μιας μετακόμισης είναι κάτι που σκέφτεστε πολύ έντονα και μπορεί να αφορά ακόμα και την αλλαγή της επαγγελματικής σας έδρας, οπότε ξεκινήστε να ψάχνετε χώρο εγκαίρως. Η Δευτέρα θα είναι από τις πιο δύσκολες μέρες του μήνα, καθώς πραγματοποιούνται δυσαρμονικές όψεις στον άξονα των χρημάτων - φιλίας - συλλογικότητας και θα πρέπει να φερθείτε με το γάντι για να μην ψυχρανθούν οι σχέσεις σας. Ίντριγκες και ερωτικές διεκδικήσεις μπορεί να δοκιμάσουν τις σχέσεις σας, ενώ προβλέπονται αποκαλύψεις που θα οδηγήσουν σε οριστικό ξεσκαρτάρισμα.

StarFax

Οι δυνατότητές σας είναι πολλές και αν αξιοποιήσετε τα κέρδη σας για την υλοποίηση των μελλοντικών σας σχεδίων θα είναι ό,τι καλύτερο, καθώς έχετε και μια τάση για υπερβολές και σπατάλες σε απολαύσεις, οπότε οι πιθανότητες να εξαντλήσετε τους πόρους σας είναι πολλές. Μια πολλά υποσχόμενη συνεργασία με το εξωτερικό μπορεί να ξεκινήσει την Παρασκευή, που θα σας δώσει την ευκαιρία να διευρύνετε το δίκτυο των συνεργατών σας και τα οφέλη θα είναι πολλά. Γενικά, αυτή την εποχή γνωρίζετε συνεχώς καινούργια πρόσωπα και όλο και κάποιο από αυτά μπορεί να προσελκύσει το ερωτικό σας ενδιαφέρον ή μπορεί να δημιουργηθούν καινούργιες φιλίες. Όσον αφορά τα οικονομικά σας, προκύπτουν έξοδα που δεν είχατε υπολογίσει, οπότε το επόμενο διάστημα αποφύγετε τις ακριβές αγορές. Η ερωτική σας ζωή είναι ασταθής.

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5]

περιουσίας θα σας απασχολήσουν το προσεχές διάστημα, καθώς και θέματα παιδιών, και θα είναι αρκετά φορτωμένο το πρόγραμμά σας, οπότε προσέξτε, μην αναλαμβάνετε περισσότερες ευθύνες και μείνετε εστιασμένοι στις τρέχουσες υποχρεώσεις σας. Την Παρασκευή κορυφώνεται η σύνοδος Ήλιου Πλούτωνα και θα συμβούν γεγονότα που θα συμβάλουν στη συνολική σας μεταμόρφωση. Ωστόσο, ορισμένοι από εσάς θα πρέπει να δώσετε ένα τέλος στη σχέση σας, εφόσον δεν σας ικανοποιεί, για να κάνετε μια καινούργια αρχή. Σημαντικές αποφάσεις, όπως η δημιουργία οικογένειας, πρέπει να ληφθούν έπειτα από ώριμη σκέψη και όχι επειδή μπορεί να δέχεστε πιέσεις. Εκεί θα δοκιμαστούν οι σχέσεις σας, αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά εσάς. Τη Δευτέρα, που πραγματοποιούνται πολλές δυσαρμονικές όψεις στον τομέα του έρωτα, μπορεί να δημιουργηθούν εντάσεις που θα έχουν σχέση με οικονομικά ή θέματα παιδιών.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Στον επαγγελματικό τομέα είναι στραμμένο το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής σας, καθώς επικρατεί ένα κλίμα που σας προκαλεί ανησυχία, με αποτέλεσμα να είστε σε συνεχή επαφή με άτομα με τα οποία θα μπορούσατε να ξεκινήσετε μια καινούργια συνεργασία. Επειδή κι εσάς τα νεύρα είναι πάνω από το κεφάλι, οι πιθανότητες να συγκρουστείτε με πρόσωπα από τον χώρο της εργασίας είναι πολλές, κάτι που μπορεί να επισπεύσει την αλλαγή απασχόλησης. Μην κάνετε σπασμωδικές ενέργειες που μπορούν να σας οδηγήσουν σε αδιέξοδο, εφόσον δεν έχετε plan b. Τη Δευτέρα κορυφώνεται η σύνοδος Ήλιου - Πλούτωνα στον τομέα σπίτι - οικογένεια και μπορεί να επιλύσετε ένα ζήτημα που αφορά την ακίνητη περιουσία σας, η Παρασκευή ωστόσο θα είναι μια δύσκολη μέρα όσον αφορά τις σχέσεις σας και μπορεί να εμπλακούν πολλοί, αν δώσετε δικαιώματα. Γενικά, επικρατεί ένταση στην προσωπική σας ζωή και πρέπει να διαφυλάξετε τη σχέση σας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Αυτή την εποχή θα σας απασχολήσουν τρέχουσες υποθέσεις και θα ασχοληθείτε με την τακτοποίηση εκκρεμοτήτων, καθώς προκύπτουν και νέα θέματα που μπορεί να έχουν σχέση με την εκπαίδευση, το εμπόριο και την επικοινωνία. Την Παρασκευή κορυφώνεται η σύνοδος Ήλιου - Πλούτωνα στον Αιγόκερω και είναι πολύ πιθανό να γνωρίσετε ένα σημαντικό πρόσωπο που θα συμβάλει στην υλοποίηση μιας ιδέας. Ξεκινήστε με μικρά και σταθερά βήματα την εφαρμογή των σχεδίων σας, ώστε να αποφύγετε τις κακοτοπιές και τις οικονομικές απώλειες. Στην ερωτική σας ζωή, αν και είστε σε καλή φάση, προτιμάτε να κρατήσετε μυστική τη σχέση σας και όλο αυτό σας εξιτάρει, ωστόσο είναι θέμα χρόνου να γίνουν αποκαλύψεις. Τη Δευτέρα που σχηματίζονται δυσαρμονικές όψεις στον άξονα επικοινωνία - έρωτας προσέξτε και μη ζορίζετε την τύχη σας, παίζοντας με την υπομονή του συντρόφου σας. Οι γονείς μπορεί να δυσκολευτείτε μέχρι να βρείτε τους ρυθμούς σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Οικονομικά, τακτοποίηση οφειλών, θέματα ακίνητης περιουσίας, όλα τα «ωραία» θα σας απασχολήσουν τις επόμενες μέρες και ένα άγχος θα το έχετε. Ενδεχομένως να ανακαλύψετε μια νέα πηγή εσόδων που θα συμβάλει στην αύξηση του εισοδήματός σας κι έτσι θα νιώσετε περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια. Την Παρασκευή κορυφώνεται η σύνοδος Ήλιου - Πλούτωνα στον τομέα των οικονομικών σας και προβλέπονται σημαντικές εξελίξεις που θα σας βγάλουν μια και καλή από το αδιέξοδο. Ωστόσο, πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί αν σκοπεύετε να κάνετε μια ακριβή αγορά ή μια επένδυση, ώστε να μην έχετε χασούρα. Τη Δευτέρα, εξαιτίας των δυσαρμονικών όψεων που σχηματίζονται στον οίκο των χρημάτων, καλύτερα να αποφύγετε τις οικονομικές διαπραγματεύσεις και συναλλαγές, καθώς θα είναι εύκολο να υπάρξουν απώλειες. Στον ερωτικό τομέα δεν είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις του ατόμου που σας ενδιαφέρει, αλλά δεν καίγεστε κιόλας. ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές για τις σχέσεις σας και θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα η διάθεσή σας. Πολλοί συζητούν για εσάς, για ορισμένους τα μαθαίνετε, ενώ για άλλους όχι, και γενικά είστε σε μια φάση που, θέλοντας και μη, θα πρέπει να κάνετε ένα ξεσκαρτάρισμα. Ωστόσο, αν αναλωθείτε σε ίντριγκες και κουτσομπολιά θα σπαταλήσετε πολύτιμο χρόνο από την καθημερινότητά σας, ενώ θα μπορούσατε να τον περάσετε πιο δημιουργικά, δίχως να συγχύζεστε. Εξασκήστε τα ταλέντα σας, αφήστε τον δημιουργικό σας οίστρο να σας παρασύρει και προωθήστε τη δουλειά σας. Οι σχέσεις με τα αδέλφια μπορεί να δοκιμαστούν αν προκύψουν κληρονομικά θέματα, ενώ και στις μετακινήσεις σας θα υπάρχουν εμπόδια, ειδικά τη Δευτέρα που θα πραγματοποιηθούν δυσαρμονικές όψεις στον τομέα της επικοινωνίας. Η ερωτική σας ζωή είναι σε αρμονία και σκέφτεστε τον γάμο.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Η σταδιοδρομία σας θα σας απασχολήσει πολύ έντονα, καθώς καλείστε να πάρετε σημαντικές αποφάσεις και δεν θα λείψουν οι στιγμές που θα είστε μπλοκαρισμένοι, ωστόσο δεν είναι εποχή για βιαστικές αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον σας. Οι ιδέες που θα ακούσετε θα σας δώσουν κίνητρο για να δοκιμάσετε την τύχη σας σε νέες κατευθύνσεις, ωστόσο πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί και προσγειωμένοι, ώστε να μη φάτε τα μούτρα σας. Το μυστικό της επιτυχίας είναι να κινηθείτε ανάλογα με τις δυνατότητες και τα εφόδιά σας, δίχως να στηρίζετε τις ελπίδες σας σε άλλους. Όσον αφορά την κοινωνική σας ζωή, είναι πολύ έντονη και έχετε την ευχέρεια να πειραματιστείτε ερωτικά, αρκεί να το θέλετε. Όσοι έχετε κολλήσει σε μια αδιέξοδη σχέση, θα θέλετε να απεγκλωβιστείτε με ήπιο τρόπο, δεν είναι όμως σίγουρο κατά πόσο θα ικανοποιηθεί η προσδοκία σας ώστε να αποφευχθούν οι εντάσεις.

Sudoku No 579 7

4

1 8

7 6

4 1

2 6

2

3

7 3

8 2 6 5

2 9 7

4

Η λύση του προηγούμενου 9 8 3 5 2 6

1 7 4 3 9 8

2 6 5 1 4 7

8 4 1 7 5 3

6 3 9 2 8 1

5 2 7 4 6 9

7 5 2 9 3 4

4 1 8 6 7 5

3 9 6 8 1 2

7 2 3 6 5 1 8 9 4 4 6 9 2 7 8 1 3 5 1 5 8 9 4 3 6 2 7

10.1.19 – lifo

37

10-16.01.2019

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

!

38 lifo – 10.1.19

Από τη βιασύνη να ανακαλύψουμε τον τάφο του Μεγαλέξανδρου στη βιασύνη να εγκαινιάσουμε έναν σταθμό μετρό στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να έχει λειτουργήσει το μετρό, είναι τελικά μικρός ο δρόμος. Μακριά από μας οι πολιτικοί που είναι ειλικρινείς και προσγειωμένοι. Αυτοί, πάντως, ασχέτως κόμματος, έχουν καταλάβει ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν θέλει ρεαλισμό, θέλει μαγεία. Καλή προεκλογική χρονιά εύχομαι! Μιχάλης Μιχαήλ

Εκεί που τα μουσικά περιοδικά αναστέλλουν τις εκδόσεις τους και ψυχορραγούν, οι ειδικές εκδόσεις ανθούν και τα (πανάκριβα) τεύχη τους εξαντλούνται μόλις τυπωθούν. Όπως το αγγλικό «Brick», ένα περιοδικό για τη χιπ χοπ κουλτούρα, μεγάλου σχήματος και τυπωμένο σε βαρύ, πολυτελές χαρτί (που το κάνει να μοιάζει με coffee table book), καθαρό, χωρίς γραφιστικά κόλπα και στολίδια, αλλά με χορταστική ύλη και πολλές φωτογραφίες για κάθε πρόσωπο που παρουσιάζει (γιατί οι ράπερ λατρεύουν την εικόνα τους), ένα περιοδικό για (πολύ) νεανικό κοινό που δεν μοιάζει καθόλου με νεανικό περιοδικό. Και δεν ανεβάζει καν ύλη στο site.

M. Hulot

(:

Μια ταινία: Το Vice - Ο δεύτερος στην ιεραρχία παρουσιάζει τη συναρπαστική ζωή και τα έργα ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους αντιπροέδρους των ΗΠΑ, του Ντικ Τσένεϊ, την περίοδο της προεδρίας του Τζορτζ Μπους. Ο σκηνοθέτης του Μεγάλου Σορταρίσματος, Άνταμ ΜακΚέι, συνθέτει ένα μοναδικό πορτρέτο των μηχανορραφιών του συγκεκριμένου μυστικοπαθούς πολιτικού και δημιουργεί ένα φιλμ που παρουσιάζει δεξιοτεχνικά όλη την πορεία, τα γεγονότα και τις στιγμές που έχουν παραμείνει χαραγμένα στην Ιστορία από τη θητεία ενός από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο. Ένα βιβλίο: Ο Ολομόναχος του Νίκου Παναγιωτόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο είναι μια σπαρακτική αφήγηση μιας οικογενειακής ιστορίας και καταπιάνεται με πτυχές της σχέσης πατέρα - γιου. Μια τολμηρή αυτοβιογραφική αφήγηση που διαβάζεται απνευστί και εστιάζει στα λάθη, στη συγχώρεση και στην αποδοχή.

Μόλις ανακοινώθηκε ότι θα έρθει η Γιαπωνέζα συνθέτρια-θρύλος στο πλαίσιο του Plisskën Festival το καλοκαίρι. Η τρομερή Midori Takada ήταν για χρόνια γνωστή μόνο στην πατρίδα της, μέχρι που το δυτικό κοινό την ανακάλυψε από την επανακυκλοφορία των άλμπουμ της πρόσφατα. Θα παίξει στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσού στις 2 Ιουνίου. Έχω την περιέργεια να δω τι άλλο θα φέρουν φέτος στην Αθήνα.

Ίσως για κανέναν άλλο πόλεμο δεν έχουν γυριστεί τόσα ντοκιμαντέρ όσα για τον Β’ Παγκόσμιο, κάποια πραγματικά σπουδαία. Όμως το δραματοποιημένο Hitler’s circle of evil (παραγωγή 2018, διαθέσιμο σε Netflix, YouΤube), που εστιάζει στον κύκλο των στενών συνεργατών του Αδόλφου, στο ιστορικό του ναζιστικού κόμματος, στη δράση και στον χαρακτήρα καθενός, στις μεταξύ τους σχέσεις αλλά και στις σχέσεις με τον Αρχηγό, ξεχωρίζει με τον πλούτο των στοιχείων, την πιστότητα, την κριτική ματιά, τη διεισδυτικότητα και τον καθηλωτικό του ρυθμό. Είναι, επιπλέον, πολύ διαφωτιστικό και όσον αφορά το φαινόμενο Χ.Α., που είθε η φετινή χρονιά, οπότε αναμένεται να ολοκληρωθεί επιτέλους η δίκη των εγχώριων φυρερίσκων, να σημάνει την αρχή και του δικού της τέλους.

Γιάννης Πανταζόπουλος

Μαρία Παππά

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Χρήστος Παρίδης

Άκης Κατσούδας

Αλέξανδρος Διακοσάββας

Χριστίνα Γαλανοπούλου

Άννα Κόκορη

Το νέο έτος με υποδέχτηκε με μια επίθεση-κλοπή ολοκαίνουριου κινητού τηλεφώνου μες στη βροχερή και άκρως επικίνδυνη πια Αθήνα. Έκανα Πρωτοχρονιά στην Ασφάλεια Ομονοίας. Πρώτο περιστατικό για το 2019. Ανάρτησα το γεγονός στο Facebook και βρέθηκε κάποιος να μου πει «καλά να πάθεις» – εκδίκηση για περιπαικτικό άρθρο που έγραψα τις μέρες των γιορτών. Εκτός από τον θυμό, το σοκ, την απογοήτευση για τους νεαρούς περιθωριακούς που επιλέγουν την εύκολη λύση στη ζωή (αντί του μόχθου), είχα και την κακοήθεια συγκεκριμένου κύκλου ανθρώπων, που προφανώς τα θέλουν όλα δικά τους. Τους το εύχομαι για τη νέα χρονιά. Στα σύγχρονα «ragazzi di vita» των δρόμων, δε, ζεστές αγκαλιές κάτω από μια στέγη. Το κρύο με βροχή ποτέ δεν ήταν καλή συντροφιά.

Έπεσαν τα χιόνια και άρχισαν πάλι μερικοί να γράφουν τα γνωστά του τύπου «γέμισε το timeline μου με φωτογραφίες από τα χιόνια», «καλά, δεν έχετε ξαναδεί χιόνι στη ζωή σας;» και «τα βλέπει αυτά η Φλώρινα και γελά». Ναι, ισχύει, τα βλέπει αυτά η Φλώρινα και ξεκαρδίζεται. Συγγνώμη κιόλας που δεν πήραμε την άδειά τους για να χαρούμε λίγο με το χιόνι. Σόρι, ε!

Σειρά για binge-watching: «You» του Netflix. Ο Πεν Μπάτζλι του «Gossip Girl» μεγάλωσε και υποδύεται το πιο αξιαγάπητο ψυχάκι που βάζει στο μάτι πελάτισσα του βιβλιοπωλείου στο οποίο εργάζεται και κάνει (κυριολεκτικά) τα πάντα για να την κατακτήσει. Εντελώς σημερινό και ποπ, πιο καλό απ’ όσο μπορείς να φανταστείς βλέποντας το τρέιλερ, με φοβερό voice-over (που συνήθως με ενοχλεί, όπου κι αν το πετυχαίνω) – καταβρόχθισα και τα δέκα επεισόδια μέσα σε δύο μέρες.

Υπάρχει μια εντελώς cult, οριακά κιτς ταινία που επιμένω να βλέπω και να ξαναβλέπω τις γιορτές. Λέγεται Company οf Wolves, το πρωταγωνιστικό δίδυμο ουδέποτε το σταύρωσα ξανά σε mainstream κινηματογράφο, έχει άθλια ειδικά εφέ – τι περιμένεις; Παραγωγή του 1984…, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο εξακολουθεί να με συγκινεί. Ίσως επειδή ήταν το πρώτο απαγορευμένο, γκροτέσκο πράγμα που είδα ως παιδί στην πάλαι ποτέ κρατική; Ίσως επειδή αγαπώ και μισώ εξίσου το εμβληματικό ποίημα του Τσαρλς Περό για την «Κοκκινοσκουφίτσα» που απαγγέλλει ανεπανάληπτα η Άντζελα Λάνσμπερι; Δεν ξέρω. Πάντως, κάθε φορά που η δολοφονία, η κακοποίηση ή ο διασυρμός μιας γυναίκας βρίσκεται στην επικαιρότητα (και φέτος, δυστυχώς, είχαμε άφθονη τέτοιου είδους ειδησεογραφία), δεν μπορώ, έστω και λίγο, να μη σκεφτώ πόσο χυδαία είναι τα παραμύθια που μας μεγάλωσαν. Ή πόσο χυδαία αφομοιώθηκαν –όπως η «Κοκκινοσκουφίτσα», εν προκειμένω– για να προστατέψουν τις γυναίκες από κακοτοπιές. Και, τελικά, δεν…

Ανεπηρέαστη από βροχές, χιόνια, «Τηλέμαχους» και κρύα, και βασιζόμενη σε πρόσφατες αντικειμενικές μελέτες που έγιναν στο κεφάλι μου, καταλήγω πως οι τρεις καλύτερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας είναι μακράν η ηλεκτρική κουβέρτα, τα αντιολισθητικά παπούτσια και, φυσικά, το ρακόμελο.

{...}

10.1.19 – lifo

39