Τεύχος 591

31.1.2019

Χ Α ΡΤΙ

Τ1ΥΟ ο Ν ΙΑΔΊΚ Βάσει στοιχείων Bari-Focus

free press

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

ΣΤΟ

ΣΤΟ

Δ

www.lifo.gr Στοιχεία s Google Analytic

Η ΠΕΓΚΥ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΗΝΑΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ

ΜΑΧΑΙΡΩΜΑΤΑ, ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ ΑΙΘΟΥΣΩΝ, BULLYING ΣΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ. ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ. ΣΥΛΛΕΞΑΜΕ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΟΥΣ.

ΕΝΌΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ

No 1

FocusΒari 2018: Κορυφαίο free press της Ελλάδας με σχεδόν ΔΙΠΛΑΣΙΑ διαφορά από το επόμενο

Πρώτη στην κατηγορία των free press με διπλάσια διαφορά από τον επόμενο

2 lifo – 31.1.19

Το μοναδικό free press που συμπεριλαμβάνεται στα 15 πιο επιδραστικά ενημερωτικά media της Ελλάδας,σύμφωνα με τη διεθνή μέτρηση του Reuters, ισοβαθμίζοντας με την «Καθημερινή» και το «Πρώτο Θέμα»

Το τέταρτο ισχυρότερο media brand μεταξύ όλων των κατηγοριών

3.200.000 unique visitors 36.000.000 page views To lifo.gr συνεχίζει τον καλπασμό του με υπερτριπλάσια επισκεψιμότητα από τον ανταγωνιστή του

Η official page της LiFO είναι η πιο ισχυρή και μοιρασμένη σελίδα των ελληνικών media με 724.000 followers

959.900 Έλληνες διαβάζουν την έντυπη LiFO ή το lifo.gr Τέταρτο πιο ισχυρό media brand της Ελλάδας

1. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

1.410.800

2. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

1.186.900

3. REAL NEWS

1.008.700

4. LIFO

959.900

5. ΒΗΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

831.600

6. ATHENS VOICE

571.300

7. ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

563.900

Athens Voice

571.300

Οι επίσημες κάρτες της έρευνας από την Focus-Bari

959.900

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕDIA BRANDS

Πηγή: Focus-Bari, Έρευνα ΒΑRI S.M.A.R.T. / ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΤΥΠΟΣ/ Ιανουάριος - Ιούνιος 2018, Κοινό: Άντρες-Γυναίκες 13-74 ετών, Σύνολο Ελλάδας

31.1.19 – lifo

3

feedback590

α π ό τ η lif o t ea m

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

4 lifo – 31.1.19

Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΊΗΣΗ ΤΗΣ ΚΆΝΝΑΒΗΣ, ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΎ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΎΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΆΚΗΣ Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα. ☛ Η μεγάλη, αποκαλυπτική συνέντευξη που έδωσε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην Κατερίνα Ι. Ανέστη και δημοσιεύτηκε στο LIFO.gr λίγες ώρες μετά την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή ήταν ένα από τα πιο διαβασμένα άρθρα μας την περασμένη εβδομάδα. Ο Αλέξανδρος Α. γράφει: «Το Ποτάμι δεν είχε ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα και αυτό ήταν το μοιραίο λάθος του. Θα μπορούσε να έχει ξεκάθαρο φιλελεύθερο ή σοσιαλδημοκρατικό στίγμα, αλλά επέλεξε λίγο απ’ όλα. Αυτό το καταδίκασε. Η ΝΔ, π.χ., μπορεί και κρατά συγκεκριμένα ποσοστά γιατί εκπροσωπεί έναν συγκεκριμένο χώρο, τη δεξιά (λαϊκή, φιλελεύθερη, συντηρητική κ.λπ.). Το ΠΑΣΟΚ, παρά την κατρακύλα των ποσοστών του, συντηρεί ένα συγκεκριμένο ακροατήριο γιατί εκπροσωπεί έναν συγκεκριμένο χώρο, τη σοσιαλδημοκρατία. Το ίδιο ο ΣΥΡΙΖΑ με την (λαϊκιστική) αριστερά. Το Ποτάμι, αντίθετα, ήταν λίγο απ’ όλα. Ο Θεοδωράκης έκανε, επίσης, το λάθος να είναι συνεχώς “ρεπατζής” του Καμμένου και υπερβολικά φιλικός προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που οι περισσότεροι που ψήφιζαν το Ποτάμι είναι αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό, άλλωστε, τα ποσοστά του Ποταμιού έπεσαν από τις πρώτες εκλογές του ’15 στις δεύτερες και στις δημοσκοπήσεις συνέχισε η κατρακύλα. Από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης εκλέχθηκε αρχηγός στη ΝΔ και μπορούσε να εκπροσωπήσει καλύτερα τον φιλελεύθερο χώρο, ενώ στα αριστερά η Γεννηματά άρχισε την ανασυγκρότηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, δεν υπήρξε περιθώριο για το Ποτάμι κι έτσι άρχισε να φυλλορροεί». ☛ «Η νέα γενιά Ελλήνων του εξωτερικού και ο πατριωτισμός μας» ήταν ο τίτλος του άρθρου της Βίβιαν Στεργίου, όπου έγραφε πως «οι έξω Έλληνες μπορούν να βοηθήσουν τους μέσα Έλληνες να δημιουργήσουν έναν υγιή πατριωτισμό». Ο St Beijinger διαπιστώνει: «Δυστυχώς, το ότι ζει κάποιος για χρόνια στο εξωτερικό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ανοίγει το μυαλό του ή ότι αφήνει τους εθνικισμούς πίσω ή ότι γίνεται λιγότερο ρατσιστής. Έχω γνωρίσει αρκετούς Έλληνες που, ενώ μένουν στην Κίνα για χρόνια, μισούν τους Κινέζους, χρησιμοποιούν απαξιωτικές εκφράσεις και στερεότυπα γι’ αυτούς και τη χώρα που τους δίνει τα προς το ζην. Είναι να απορεί κανείς πώς άτομα που μπορεί ακόμα και να έχουν παντρευτεί ξένους εξακολουθούν να είναι ρατσιστές και μισαλλόδοξοι. Τελικά, αν η οπτική είναι λάθος, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αλλάξει μετά. Και οι άνθρωποι αυτοί απλώς θα ψάχνουν πάντα να βρουν πού διαφέρουμε και πού οι Έλληνες είναι ανώτεροι από τους άλλους». ☛ Το άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου με τίτλο «Πες “όχι” στις Πρέσπες, τζάμπα είναι» σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Ο/Η Cogito ergo sum σημειώνει: «Συμφωνώ με το άρθρο και την ψύχραιμη ματιά του. Είμαι από εκείνους που τόσα χρόνια δεν έχουν καταλάβει γιατί γίνεται αυτό που γίνεται. Πώς μπορούμε ως λαός να αγνοούμε έτσι την πραγματικότητα, όταν αυτή δεν συμβαδίζει με τις φαντασιώσεις μας; Γιατί μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μας; Εμείς είμαστε το κέντρο του, όλοι μας χρωστάνε, όλοι πρέπει να υποκλιθούν στο μεγαλείο μας. Όσοι ζουν στο εξωτερικό μπορούν ίσως να δουν πιο καθαρά τον παραλογισμό του πράγματος. Προσπαθήστε να εξηγήσετε όλα αυτά τα “δίκαια” σε κάποιον ξένο, όχι μόνο μεταξύ μας. Η προσπάθεια είναι διαφωτιστική». ☛ Στο μεγάλο ρεπορτάζ του προηγούμενου τεύχους για την κάνναβη, θέσαμε τριάντα κομβικές ερωτήσεις σε ειδικούς σχετικά με τις χρήσεις, τις ιδιότητες και τη νομιμοποίηση του αμφιλεγόμενου φυτού. Ο Μαύρος Γάτος αναφέρει: « Έχω στην γκαρνταρόμπα μου ένα παντελόνι από κάνναβη. Εξαιρετική υφή, εξαιρετική αντοχή, πολύ δροσερό το καλοκαίρι. Επίσης, η μπίρα με κάνναβη (μη ευφορική) είναι εξαιρετική, για όσους τουλάχιστον αγαπούν την πικρούτσικη γεύση των δυνατών pilsner». ☛ Στη «Φωνή Λαού» του προηγούμενου τεύχους ο επιμελητής της έκθεσης «Bunker», Γιώργος Γεωργακόπουλος, μίλησε στον Δημήτρη Κυριαζή για ένα σπάνιο δείγμα προπολεμικού καταφυγίου σε ιδιωτική πολυκατοικία της Αθήνας. Ο Takis σχολιάζει: «Πρόσφατα είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια ξενάγηση σε τρία διαφορετικά καταφύγια του κέντρου της Αθήνας, τα δύο σε ιδιωτικές πολυκατοικίες. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’50 ήταν υποχρεωτικό οι πολυκατοικίες να διαθέτουν καταφύγιο. Τα καταφύγια ήταν κατασκευασμένα με ειδικές προδιαγραφές και εξόδους διαφυγής, ώστε ακόμα κι αν γκρεμιζόταν η πολυκατοικία στην οποία βρίσκονταν, αυτά να έμεναν ανέπαφα (από τις τότε βόμβες). Δυστυχώς, τα περισσότερα σήμερα είναι κακοδιατηρημένα και εγκαταλελειμμένα. Ένα, το οποίο είναι επισκέψιμο και χώρος μνήμης, είναι αυτό της Κοραή 4, στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο στην Κατοχή μετατράπηκε σε χώρο κράτησης της Γκεστάπο».

31.1.19 – lifo

5

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση εντυπησ εκδοσησ Δήμητρα Πασομένου εμπορική διεύθυνση ψηφιακησ εκδοσησ Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– ε μπο ρικο τμημα διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου

ΜΑΚΆΡΙΟ ΤΟ ΜΟΥΓΓΌ ΠΑΙΔΊ ΠΟΥ ΠΊΝΕΙ ΔΊΠΛΑ ΣΟΥ Είναι η πράξη μας που βρίσκεται στον πυθμένα του γλωσσικού παιγνίου, είχε πει ο Βιτγκενστάιν... Ακόμη μια παλιά μου στήλη – για να βρίσκεται.

φωτογραφία εξωφύλλου

Η εικονογράφηση είναι του Γιώργου Γούση

6 lifo – 31.1.19

Ο τύπος που θέλει να σε πάρει απόμερα και να σε σφάξει σου ψιθυρίζει γλυκόλογα. Αλλά ο άνθρωπος που σ’ αγαπάει, τραυλίζει και δεν ξέρει τι να πει. Ποιον θα πιστέψεις; Από μικρός κουμπωνόμουν με τους εξπέρ της γλώσσας – τους συζητητάς με τις πνευματώδεις ντρίπλες, τους ρήτορες με τις θεατρικές χειρονομίες. Τα μεγάλα λόγια με τρόμαζαν – ακριβώς γιατί τα έβλεπα να ματαιώνονται σε πέντε ή δέκα – να πέφτουν σαν ψοφίμια απ’ το στόμα τους. Έχω συμφάγει με ρήτορες που γέμισαν το δωμάτιο πτώματα· με ατακαδόρους που το σώμα τους ίδρωνε βλακεία. Μακάριο το μουγγό παιδί που πίνει δίπλα σου. Έμαθα να εμπιστεύομαι τα μάτια, τα χέρια, τον ήχο της φωνής. Συνεργούσης της θεωρίας του χάους, του τέλους των ιδεολογιών, της αναδιανομής του κόσμου, της μεταμοντέρνας σύγχυσης –και προπάντων του τέλους μιας αγάπης–, ήταν σαν να βρέθηκα ξαφνικά στην ψύχρα των πάντων και να μην είχε κανένα νόημα ποιον δρόμο θα πάρω, τι γνώμη θα πω, κυρίως τι θα μου πουν. Ας κάτσει δίπλα μου ένα καλό παιδί που δεν παρλάρει υπερβολικά. Κι ας έχει ομιλητικά μάτια. Δεν έχει τόση σημασία τι σου λένε, αλλά ποιος σ’ το λέει. Βέβαια, εκφράζω γνώμες διαρκώς – και μάλιστα κραυγαλέες. Είναι γιατί κατά βάθος καμία γνώμη δεν με καίει ιδιαίτερα. Επίσης, έτσι βγάζω τον μισθό μου.

Αυτή η ενδόμυχη ακηδία μ’ έκανε να πιαστώ από τις πράξεις, όπως πιάνεσαι απ’ το τραπέζι την ώρα του σεισμού. Άφησα τη φάτσα του άλλου να μου πει όσα η γλώσσα κουκουλώνει με τα παιχνίδια της. Γιατί «πιστεύω» ακράδαντα εκείνη την αποστροφή του Βιτγκενστάιν στο Περί της βεβαιότητας, ότι «... Είναι η πράξη μας που βρίσκεται στον πυθμένα του γλωσσικού παιγνίου». Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο απλά, οι πίστεις πιο μονοκόμματες. Τώρα ο άνθρωπος αισθάνεται έρμαιο της τύχης όσο ποτέ άλλοτε. Η βιολογία, η αστρονομία, η φυσική – σημαίνουν από κοινού το τέλος των βεβαιοτήτων. Στεκόμαστε ανήξεροι στο σταυροδρόμι των μεγαλύτερων αντιφάσεων – ταπί και χαωμένοι. Η Αγορά παίζει στα ζάρια τη ζωή μας και γελά. Κι αν πούμε τη γνώμη μας, δεν ξέρεις τι έγινε!

Μέσα σ’ αυτήν τη γενικευμένη αμφιβολία βρήκανε πάλι έδαφος οι ψευδοπροφήτες. Άκου τους! Δίνουν καθημερινώς παραστάσεις στο τσίρκο των media – σώζουν έθνη, αποκαθιστούν αλήθειες, κόπτονται (που να κοπούν!). Τα λόγια τους πέφτουν σαν ομίχλη από τον άμβωνα, να κρύψουν τις αναίδειες των έργων τους. Αν και είναι υπερβολή να κρίνεις τον άνθρωπο μόνο από τα έργα του (γιατί νομίζουμε ότι ελέγχουμε τα πάντα, ενώ στην πραγματικότητα κυβερνιόμαστε εν πολλοίς απ’ τις συμπτώσεις), αρνούμαι πια ν’ ακούσω οτιδήποτε, αν δεν μάθω πρώτα ποιος μιλάει. Εν τέλει, ο άνθρωπος είναι η συνισταμένη των πράξεών του· τα πάντα λέγονται με τις χειρονομίες του. Μόνο στους ποιητές δικαιολογώ τις μεγάλες αντιφάσεις. Γιατί αυτοί ιχνηλατούν το άγνωστο, βαδίζουν ολομόναχοι πέραν του ήδη εννοημένου και είναι φυσικό ενίοτε να τσακίζονται και να πέφτουν απ’ τα μεγάλα λόγια στις μικρές πράξεις. Αλλά στην απέραντη εισαγγελία των media (αυτό είναι κατά βάθος η δημοσιογραφία γνώμης: μια δημόσια κατηγορία) η κάθε λέξη πρέπει να περνάει από «πόθεν έσχες». Γιατί εδώ η ψευδωνυμία είναι κάτι συνειδητό. Μοιάζει με τα γλυκόλογα του βιαστή όταν πλησιάζει το αθώο θύμα του. Στο δεύτερο «αγάπη μου», ο θάνατος παραφυλάει (από τους πύργους της Κόρντομπα).

yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άκης Κατσούδας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Κυριαζής, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

www.facebook.com/stathis.tsagar

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

31.1.19 – lifo

7

Food and all things nice in Greece

Shop here

www.tavernamag.com 8 lifo – 31.1.19

talk of the town

H πατρίδα του ανέφικτου Η περίπτωση Τσιτσιπά σε μια συγκυρία που η κοινή γνώμη διχάζεται και πάλι ανάμεσα σε προδότες και πατριώτες.

31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019 T. 591 ν ι κ ολ ασ σεβαστακησ — βασ ι λι κ η σ ι ουτ η— δ η μ η τ ρ η σ π ολι τα κ η σ — βασι λ ησ βαμ βακ ασ— γ ι άνν η σ π α ν τα ζ ό π ουλοσ

• H πατρίδα του ανέφικτου • Οι τρεις λόγοι για τους οποίους αγαπάει τον Τσίπρα η Μέρκελ και οι φόβοι της κυβέρνησης • Από τους «Aγανακτισμένους» στις Πρέσπες • Κατώτατος μισθός: Μαστίγιο, καρότο και σύνδρομο της Στοκχόλμης • Η ιστορία του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη και το κλειστό «αναπαυτήριο»

Μετά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο NBA, ένας άλλος νέος Έλληνας αθλητής έρχεται να κερδίσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και θαυμασμό. Αυτός είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ο οποίος διακρίνεται σε ένα άθλημα όπου η Ελλάδα γνωρίζει ελάχιστες και όχι πολύ σπουδαίες διακρίσεις. Το τένις, λόγω των μεγάλων επιτυχιών του Τσιτσιπά την τελευταία χρονιά, μπαίνει για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό σε κάθε ελληνικό σπίτι. Το δημοφιλέστερο ατομικό άθλημα στον κόσμο γίνεται και στην Ελλάδα οικείο, ίσως σιγά-σιγά και αγαπητό. Άλλωστε, η ελκυστικότητα του αθλήματος περίπου την τελευταία δεκαετία χάρη στη συνεύρεση και τον ανταγωνισμό τριών ανεπανάληπτων υπεραθλητών (Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς) έχει μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και το γεγονός ότι ένας νέος αθλητής από μια μη ανεπτυγμένη τενιστικά χώρα τα βάζει μαζί τους αποτελεί ένα ιδανικό αθλητικό αφήγημα εντός και εκτός συνόρων. Το γεγονός ότι ο Τσιτσιπάς έρχεται να διακριθεί σε ένα ατομικό και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό άθλημα σε όλο τον κόσμο είναι αξιοσημείωτο.

31.1.19 – lifo

9

GUEST EDITOR

Οι Έλληνες αθλητές που διακρίθηκαν στο παρελθόν σε ατομικά αγωνίσματα δεν είχαν τόσο μεγάλη δημοσιότητα (π.χ. άρση βαρών, σκοποβολή κ.λπ.), ενώ αρκετοί από αυτούς γρήγορα συνδέθηκαν με τα σκοτεινά κυκλώματα του ντόπινγκ (στίβος, άρση βαρών). Δεν επιδόθηκαν, άλλωστε, σε σπορ που το παγκόσμιο star-system προτάσσει τόσο για εμπορικούς λόγους όσο και για να πραγματευτεί νέα και παλιά κοινωνικά πρότυπα. Το τένις είναι ακριβώς εκείνο το άθλημα που, πέρα από τις αθλητικές ικανότητες των πρωταγωνιστών του, εστιάζει περισσότερο από κάθε άλλο στον χαρακτήρα τους, στην ψυχοσύνθεσή τους, στη συμπεριφορά τους εκτός και εντός γηπέδου. Οι θεατές του δεν είναι μόνο μυημένοι στις τεχνικές και τακτικές λεπτομέρειες των χτυπημάτων και σε μια ευγενή αντιμετώπιση του αντιπάλου (άγνωστη στα συλλογικά αθλήματα) αλλά και σε ένα είδος πρόχειρης ψυχογραφίας των αθλητών που θαυμάζουν ή αντιπαθούν. Η τηλεοπτική μετάδοση των συνήθως πολύωρων αγώνων, η συνεχής εστίαση στα πρόσωπα και τις εκφράσεις τους, βοηθά σε αυτό το ψυχολογικό σκανάρισμα των τενιστών, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο σπορ.

Ο

α π ο τον βασ ί λη βα μ βα κά *

10 lifo – 31.1.19

Τσιτσιπάς μοιάζει φτιαγμένος γι’ αυτό τον κόσμο του αθλητικού θεάματος που προάγει την ατομικότητα, που ξεψαχνίζει τους αθλητές όχι μόνο για τις σωματικές τους αρετές αλλά και για τις ικανότητές τους για αυτοπειθαρχία, ελεγχόμενη έκρηξη συναισθημάτων, συνεχή αυτοβελτίωση. Κι αυτό όχι μόνο γιατί έχει φαρμακερό σέρβις σαν τον Μπέκερ, όχι μόνο γιατί έχει απρόβλεπτη τακτική, όπως ο Φέντερερ, αλλά και γιατί υφολογικά παίρνει στοιχεία από δύο παλιά ιερά τέρατα του αθλήματος: τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Μποργκ και το έκρυθμο (επιθετικό) ταμπεραμέντο του Μάκενρο. Επίσης, έχει καταλάβει ότι μέσω των social media μπορεί να αναδείξει και άλλες επιμελημένες πτυχές του εαυτού του, πέραν των στιγμών των αγώνων, είτε με βίντεο στο YouTube από τα συνεχή ταξίδια του και τις προτιμήσεις του σε σνακ είτε με δάνεια από αρχαία ελληνικά φιλοσοφικά ρητά (ακόμη κι αν αυτά δεν είναι πάντα πετυχημένα). Ο Τσιτσιπάς έχει καλλιεργήσει όλα εκείνα τα σύγχρονα αθλητικά και στυλιστικά χαρακτηριστικά που μπορούν να τον κάνουν ένα νέο σούπερ είδωλο στον χώρο της παγκόσμιας δημοφιλούς κουλτούρας των σπορ. Μένει μονάχα να το επιβεβαιώσει σε τίτλους και διάρκεια. Όπως ήταν αναμενόμενο, η τελευταία μεγάλη επιτυχία του στο αυστραλιανό OPEN δεν δημιούργησε μόνο κύματα θαυμασμού στην Ελλάδα αλλά και λίγα πικρόχολα σχόλια, κυρίως για το κατά πόσο η δική του νίκη και καταξίωση στον (πλούσια αμειβόμενο) χώρο του τένις μπορεί να εκληφθεί ως εθνική υπόθεση. «Με ποιον τρόπο ένας φέρελπις σταρ ενός «αριστοκρατικού» αθλήματος εκφράζει την ελληνική κοινωνία;» ρωτάνε οι καχύποπτοι δημοσιολογούντες. Ο ίδιος ο αθλητής, βέβαια, σε δηλώσεις του προτάσσει την εθνική ταυτότητα, ειδικά μετά την έκρηξη ενθουσιασμού που βίωσε από τους ομογενείς της Αυστραλίας και του Καναδά. Αυτός ο νέος ήρωας του αθλητικού ατομισμού και του επικοινωνιακού ναρκισσισμού, αυτό το νέο διεθνές αστέρι, δεν θα κρύψει σε καμία περίσταση τα εθνικά του αισθήματα. Ένα νέο αθλητικό ίνδαλμα του πλέον κοσμοπολίτικου αθλήματος θα μιλήσει για την πατρίδα του με συγκίνηση, χωρίς να κρύψει τις δυσκολίες που επιφύλασσε γι’ αυτόν στην πραγμάτωση του ονείρου του (ούτε, βέβαια, τον κρίσιμο ρόλο της τενίστριας Ρωσίδας μητέρας του). Η περίπτωση Τσιτσιπά, μέσα σε μια συγκυρία κατά την οποία η ελληνική κοινή γνώμη διχάζεται και πάλι ανάμεσα σε προδότες και πατριώτες, «μακεδονομάχους» και «μακεδονοκλάστες», γίνεται ένα ακόμη πρότυπο (μαζί με τον Αντετοκούνμπο) που συνθέτει το παγκόσμιο με το εθνικό, το ατομικό με το συλλογικό. Η συμβολική σημασία της επιτυχίας ενός τενίστα στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική, γιατί μας ωθεί να μιλήσουμε μακριά από μισαλλόδοξες καθαρότητες και κλειστές κοινοτιστικές αναφορές, μακριά από ιδεώδη συλλογικής στράτευσης, έξω από πολωτικές και μίζερες χρήσεις του εθνικού. Μας βοηθά να μιλήσουμε για το άτομο ως φορέα διαχείρισης της αυτονομίας, της ελευθερίας, της επιτυχίας, και ταυτόχρονα για το έθνος ως την πιο ισχυρή και συμπεριληπτική στον χρόνο φαντασιακή μας κοινότητα. Όσο και αν είναι μοναχικό το παράδειγμα του Τσιτσιπά, δίπλα σε εκείνο του Αντετοκούνμπο, όσο και αν οι δυο τους αποτελούν εξαιρέσεις στην εποχή της κοινωνικοπολιτικής καθίζησης και εσωστρεφούς απογοήτευσης, μας κάνουν να σκεφτούμε την πατρίδα με όρους ατομικούς, να νιώσουμε την πατρίδα του ανέφικτου ως δική μας πατρίδα.

ΦΩΝH ΛΑΟY

Ο ίδιος ο αθλητής προτάσσει την εθνική ταυτότητα, ειδικά μετά την έκρηξη ενθουσιασμού από τους ομογενείς. Αυτός ο νέος ήρωας του αθλητικού ατομισμού και του επικοινωνιακού ναρκισσισμού, αυτό το νέο διεθνές αστέρι, δεν θα κρύψει σε καμία περίσταση τα εθνικά του αισθήματα.

*Eπίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ

ΝΑΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Αφού συμφωνούμε όλοι, γιατί δεν καταργούμε επιτέλους τα χημικά από τις συγκεντρώσεις; Ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών επιχειρηματολογεί με επιστημονικά στοιχεία και εξηγεί γιατί ακριβώς πρέπει να σταματήσει η χρήση τους. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή Τι είδους χημικά χρησιμοποιούνται από την Ελληνική Αστυνομία και πώς έχουμε καταλήξει στα συγκεκριμένα; Τα δακρυγόνα που είναι σε χρήση από τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας περιέχουν τη χημική ουσία CS, η οποία λογίζεται ως χημικό όπλο. Η Ελληνική Αστυνομία τα χρησιμοποιεί καθώς επηρεάζουν άμεσα τον δέκτη, προκαλώντας ερεθισμό στα μάτια και δυσκολία στην αναπνοή. Τι είδους κίνδυνοι υπάρχουν από τη χρήση τους σε συγκεντρωμένο πλήθος; Τι καταγεγραμμένα περιστατικά έχουμε; Η ουσία CS είναι ιδιαίτερα τοξική. Το CS προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα και ερεθισμό των ματιών. Μπορεί, επίσης, να οδηγήσει σε διάτρηση του στομάχου, αφού εισέρχεται στο πεπτικό σύστημα. Το CS, κυρίως σε μεγάλες συγκεντρώσεις, μπορεί να προκαλέσει πνευμονικό οίδημα ή ακόμα και οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια. Στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρονται περιστατικά θανάτων σε περιπτώσεις εισπνοής πολύ μεγάλων ποσοτήτων, ιδιαίτερα σε κλειστούς χώρους. Να τονίσουμε ότι οι συγκεντρώσεις που χρησιμοποιούνται από την Ελληνική Αστυνομία είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, αλλά μπορούν να αποβούν ιδιαίτερα επικίνδυνες όταν ριχθούν σε ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού. Πώς επηρεάζουν τη δημόσια υγεία; Η υγεία του γενικού πληθυσμού δέχεται πολύ μεγάλη επιβάρυνση από τη χρήση του CS, καθώς οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται στο σημείο εφαρμογής και χρήσης και στους δεχόμενους τη ρίψη εμπλεκόμενους. Η χρήση σε αστικές περιοχές που χαρακτηρίζονται από κλειστά «μικροπεριβάλλοντα» προκαλεί τη συσσώρευση των παραπάνω τοξικών χημικών ουσιών στο ευρύτερο αστικό πολεοδομικό συγκρότημα. Ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες, το CS παραμένει, επηρεάζοντας την υγεία των πολιτών για μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπάρχει κάποια υπηρεσία υπεύθυνη για τον έλεγχο και τη συντήρησή τους; Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει υπεύθυνη υπηρεσία, αλλά θέμα συντήρησης δεν υφίσταται. Ο έλεγχος που πρέπει να γίνεται εστιάζεται στην ασφαλή αποθήκευσή τους στις προτεινόμενες συνθήκες θερμοκρασίας και έκθεσης στο φως. Υπάρχουν κάποια χημικά λιγότερο επικίνδυνα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν; Υπάρχουν χημικές ενώσεις με μικρότερη επίδραση στην υγεία του πληθυσμού, αλλά επιμένουμε ότι πρέπει να απαγορευτεί η χρήση κάθε «χημικού όπλου» εναντίον των πολιτών, δεν υπάρχουν αβλαβείς ενώσεις οι οποίες να επιφέρουν το αποτέλεσμα που προσδοκά η ΕΛ.ΑΣ. με τη ρίψη τους. Χωρίς να αποτελεί αντικείμενο της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, θα τολμούσα να προτείνω την αντικατάσταση των επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία δακρυγόνων με ρίψη νερού. Τι συνιστάτε εσείς ως Ένωση; Όπως πολλές φορές στο παρελθόν έχουμε αναφέρει, ουσιαστικά απαιτούμε από την ελληνική πολιτεία, της οποίας είμαστε ο αρμόδιος σύμβουλος ως ΝΠΔΔ, να προχωρήσει άμεσα στην απαγόρευση χρήσης και την απόσυρση των δακρυγόνων που περιέχουν επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία ουσίες. Η έκκλησή μας αυτή έχει στόχο να προλάβουμε όποιο τραγικό γεγονός μπορεί να προκύψει, όχι από την αλόγιστη χρήση αλλά από την απλή χρήση αυτών των ουσιών. Η Ελλάδα, ως ευρωπαϊκή χώρα, οφείλει να σέβεται και να διασφαλίζει την υγεία των πολιτών.

31.1.19 – lifo

11

ΠΟΛΙΤΙΚΟ 7ΗΜΕΡΟ

Οι τρεις λόγοι για τους οποίους αγαπάει τον Τσίπρα η Μέρκελ και οι φόβοι της κυβέρνησης Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

Τ

από τh βασ ι λι κη σ ι ου τη

12 lifo – 31.1.19

έσσερα χρόνια στην κυβέρνηση συμπλήρωσε αυτές τις μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν βιάζεται καθόλου να κλείσει την κυβερνητική του θητεία, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας εννοεί αυτό που λέει, ότι επιθυμία του είναι να μη γίνουν εκλογές πριν από τον Οκτώβριο. Το αν θα τα καταφέρει είναι άλλο θέμα, πάντως είναι βέβαιο πως θα κάνει ό,τι χρειαστεί γι’ αυτό. Μιλάμε, άλλωστε, για το κόμμα που πήρε την εξουσία επειδή θα καταργούσε τα μνημόνια και τελικά τα αποδέχθηκε κι έφερε ένα ακόμα, ολοκληρώνοντας τον κατάλογο των απαιτήσεων των δανειστών. Προσχεδιασμένα ή όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ στην πράξη λειτούργησε ως το μεγάλο ανάχωμα, κάτι που λίγοι αναλυτές είχαν προβλέψει το 2012. Αρκετοί, όμως, είχαν επενδύσει σε αυτό, αν λάβει κανείς υπόψη τη στήριξη που είχε από οικονομικούς παράγοντες της χώρας, όπως ο προέδρος του ΣΕΒ και άλλοι ισχυρότεροι, από τότε. Η Άνγκελα Μέρκελ, καιρό τώρα, δεν κρύβει την ικανοποίησή της από την αλλαγή του Αλέξη Τσίπρα, την οποία παρουσιάζει ως επίτευγμα, αφού ένας πολιτικός που κατέλαβε την εξουσία ως αριστερός ριζοσπάστης ευθυγραμμίστηκε πλήρως με την πολιτική της γραμμή. Η Μέρκελ, παρότι ανήκει στο δεξιό χριστιανοδημοκρατικό κόμμα –στην ίδια πολιτική ομάδα με τη Νέα Δημοκρατία–, είναι γνωστό ότι προτιμά τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο προτιμά στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό εκτιμά πως διασφαλίζει ότι στην Ελλάδα δεν θα υπάρχει μια «έξαλλη» αντιπολίτευση που θα αμφισβητεί την πολιτική που έχει επιβληθεί στη χώρα, κατεβάζοντας τον κόσμο στους δρόμους. Τρία είναι τα μεγάλα ζητήματα για τα οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός κέρδισε τη συμπάθεια και την εύνοια της Γερμανίδας καγκελαρίου, τα οποία η ίδια πιστεύει ότι δεν θα είχε πετύχει με άλλον πρωθυπουργό. Το πρώτο ήταν το Υπερταμείο, με την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια που απαιτούσε πιεστικά το Βερολίνο, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχε αποδεχθεί. Το δεύτερο είναι το προσφυγικό, στο οποίο ο Τσίπρας δέχθηκε να διευκολύνει την Άνγκελα Μέρκελ, προσφέροντάς της σανίδα σωτηρίας. Και το τρίτο είναι το κλείσιμο του μακεδονικού ζητήματος με τα Σκόπια ώστε να μπουν στο ΝΑΤΟ, κάτι που κανένας άλλος πολιτικός δεν θα τολμούσε. Ως αντάλλαγμα, η Γερμανίδα καγκελάριος έχει χαλαρώσει λίγο την τιμωρητική πολιτική της προς την Ελλάδα. Άλλωστε, τα νούμερα που την ενδιαφέρουν, για να παίρνουν οι δανειστές τα λεφτά τους, βγαίνουν και η χώρα παραμένει δεμένη χειροπόδαρα από τα μνημόνια που δεν καταργήθηκαν ποτέ. Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν επικεντρωθεί στην εξάλειψη του πολιτικού κόστους από τη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία διαφωνεί η πλειοψηφία των Ελλήνων. Σύμφωνα με τις έρευνες, η αντίρρηση των περισσότερων δεν είναι τόσο στην αναγνώριση με τη σύνθετη ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», που αρκετοί θεωρούν έναν έντιμο ή αναγκαίο συμβιβασμό, αλλά στην αναγνώριση του γειτονικού λαού ως

μακεδονικού, χωρίς τον αντίστοιχο επιθετικό προσδιορισμό. Πολλά κυβερνητικά στελέχη δεν κρύβουν την αγωνία τους για την εξέλιξη του ζητήματος, καθώς, αν ο Ζόραν Ζάεφ και οι Αρχές της γειτονικής χώρας δεν τηρήσουν τη Συμφωνία, δύσκολα θα καταφέρουν, όπως λένε, να αλλάξουν το πολεμικό κλίμα που επικρατεί, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, όπου οι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν. Ακόμα και στην Αττική, όμως, τα γιουχαΐσματα κατά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε δημόσιες εκδηλώσεις είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και πολλοί έχουν ζητήσει αυξημένη προστασία. «Ευτυχώς, ανακοινώσαμε την αύξηση του κατώτατου μισθού και αυτό θα δείτε ότι θα αποτελέσει την αρχή της αντιστροφής του κλίματος» έλεγαν αισιοδοξώντας τη Δευτέρα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η Νέα Δημοκρατία αντέδρασε με αρκετή αμηχανία, αποδίδοντάς την σε κίνηση αντιπερισπασμού από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το ΚΚΕ και η ΛΑΕ θύμισαν στην κυβέρνηση τη δέσμευσή τους ότι θα επανέφεραν τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ από το 2015, αλλά τους πήρε τέσσερα χρόνια για να τον πάνε στα 650 (μεικτά), αύξηση που θα εξανεμιστεί, όπως υποστηρίζουν, από την αύξηση του αφορολόγητου και τους έμμεσους φόρους. Στελέχη του ΚΚΕ έλεγαν, μάλιστα, σκωπτικά ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να καλέσει τιμής ένεκεν και τον πρώην υπουργό Εργασίας της ΝΔ, Γ. Βρούτση, αφού τον δικό του νόμο του 2013 ενεργοποίησαν, με τον οποίο προέβλεπε την αύξηση του κατώτατου μισθού μετά από τρία χρόνια (το 2017) με υπουργική απόφαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ τότε χαρακτήριζε τον νόμο αυτό «γαλέρα», καθώς, αντί για συλλογικές διαπραγματεύσεις, όριζε την αύξηση με υπουργική απόφαση. Σήμερα, ωστόσο, έχει ξεχάσει τη δέσμευση για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και ακολουθεί την πολιτική του Γ. Βρούτση, που κατήγγελλε, ενώ ο πρώην υπουργός τούς εγκαλεί σήμερα ότι μπορούσαν να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό από το 2017! Η Νέα Δημοκρατία, όμως, αποφεύγει να πάρει ξεκάθαρη θέση για τα ζητήματα αυτά και ενώ διακηρύσσει συνεχώς ότι θα μειώσει τους φόρους, δεν δίνει απαντήσεις για το πώς θα αντικαταστήσει τα έσοδα αυτά και κυρίως τι θα κάνει με τα επιδόματα που στηρίζονται στους φόρους. Η ουσία είναι ότι ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση έχουν να παρουσιάσουν κάτι πέ-

ρα από ημίμετρα που δεν εντάσσονται σε συγκεκριμένο σχέδιο, την ώρα που η περίφημη ανάπτυξη σέρνεται, το χρέος μεγαλώνει (όταν μπήκαμε στα μνημόνια ήταν 172% του ΑΕΠ και τώρα είναι 180%) και ο ΟΑΕΔ καταγράφει τη μεγαλύτερη εγγεγραμμένη ανεργία όλων των ετών, με 1.116.816 δηλωμένους ανέργους. Στον τομέα της Δικαιοσύνης τα πράγματα δεν πάνε καλά, ειδικά μετά την παραίτηση του εισαγγελέα Αγγελή από την εποπτεία της Εισαγγελίας Διαφθοράς, έπειτα από δημοσιεύματα που θεωρήθηκαν ότι του ασκούσαν πιέσεις για την υπόθεση Novartis και τον ίδιο, σύμφωνα με άλλα δημοσιεύματα, να φέρεται να λέει «εγώ δεν θα πάω φυλακή». Στοιχεία για τα δέκα πολιτικά πρόσωπα, τα ονόματα των οποίων στάλθηκαν στη Βουλή, δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα, παρότι πριν από έναν χρόνο είχε προαναγγελθεί πως είχαν βρεθεί και θα δίνονταν άμεσα στη δημοσιότητα. Ανησυχία στην κυβέρνηση υπάρχει και για την υπόθεση Καλογρίτσα με την Attica Bank. Εμπιστευτική έκθεση της Διεύθυνσης Εσωτερικού Ελέγχου της τράπεζας που βγήκε στη δημοσιότητα από το Euro2day. gr. αποκάλυψε ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, παρά την απόφαση της τράπεζας να μην αυξήσει περαιτέρω την έκθεσή της στον όμιλό του λόγω των προβλημάτων που έχει, του έδωσε άλλα 11 εκατομμύρια ευρώ, με αποτέλεσμα στο τέλος του 2018 το συνολικό άνοιγμα να φτάνει τα 119 εκατομμύρια. Σύμφωνα με την έκθεση, οι χορηγήσεις από την Attica Bank του επιχειρηματία που διατηρεί στενές σχέσεις με στελέχη της κυβέρνησης ήταν 15 εκατομμύρια ευρώ το 2012, 49,1 εκατομμύρια στα τέλη του 2014 και μετά το 2015, μέσα σε ενάμιση χρόνο, υπερδιπλασιάστηκαν, φτάνοντας τα 108,7 εκατομμύρια. Η Attica Bank, στην οποία η κυβέρνηση έχει τοποθετήσει ως πρόεδρο τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη (και με την οποία είχαν σχέσεις αρκετά κυβερνητικά στελέχη με διάφορους τρόπους), είναι η μόνη τράπεζα που δανειοδοτούσε τον Καλογρίτσα, παρά τα κενά στις διασφαλίσεις, την ασυνέπεια και τα άλλα προβλήματα. Ανησυχία υπάρχει και για τις νέες ποινικές διώξεις για σοβαρά κακουργήματα που ασκήθηκαν από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών κατά του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και συνεργατών του, σε συνέχεια της μηνυτήριας αναφοράς που είχε υποβάλει το 2016 η Alpha Bank. Ο Λ. Λαυρεντιάδης σχετίζεται ευθέως πλέον με τον Μανώλη Πετσίτη, πρώην οδηγό του Νίκου Παππά και συνεργάτη –με αδιαφανή ρόλο– του Μεγάρου Μαξίμου, τον οποίο ξεκίνησε επίσης να ερευνά η Δικαιοσύνη μετά τα δεκάδες δημοσιεύματα με τις αποκαλύψεις που κατακλύζουν τα ΜΜΕ εδώ και έναν μήνα.

Στον τομέα της Δικαιοσύνης τα πράγματα δεν πάνε καλά, ειδικά μετά την παραίτηση του εισαγγελέα Αγγελή από την εποπτεία της Εισαγγελίας Διαφθοράς, έπειτα από δημοσιεύματα που θεωρήθηκαν ότι του ασκούσαν πιέσεις για την υπόθεση Novartis και τον ίδιο, σύμφωνα με άλλα δημοσιεύματα, να φέρεται να λέει «εγώ δεν θα πάω φυλακή».

31.1.19 – lifo

13

ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

SHORTCUT

Από τους «Aγανακτισμένους» στις Πρέσπες

Κατώτατος μισθός: Μαστίγιο, καρότο και σύνδρομο της Στοκχόλμης

Οι δεξιοί εξτρεμιστές, οι αριστεροί λαϊκιστές και η αγανάκτηση ως είδος υπαρξιακής αναφοράς.

Α

ν και η σύγκριση μεταξύ διαφορετικών φαινομένων και συγκυριών έχει ρίσκο, θα το αποτολμήσω. Ας ανατρέξουμε, λοιπόν, στους «Αγανακτισμένους» του 2011 και ας σταθούμε στον κόσμο που τώρα στοιχήθηκε με τις αντιδράσεις εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών. Οι περιστάσεις είναι διαφορετικές, η έκταση και η δυναμική των αντιδράσεων επίσης. Το ερώτημα είναι όμως αν μπορούμε και στη μία και στην άλλη περίπτωση να βάλουμε έναν τίτλο και να προσπεράσουμε. Να μιλήσουμε, ας πούμε, για «αριστερό λαϊκισμό» στη μία περίπτωση ή για «δεξιό λαϊκισμό» στην άλλη, κι έτσι, με μια ανακουφιστική γενικότητα, να αλλάξουμε θέμα συζήτησης. Νομίζω πως όχι. Στη θέση της παραπάνω απλούστευσης θα ήταν καλύτερα να δούμε τον λαό της αγανάκτησης ως ένα ψηφιδωτό και όχι ως μπλοκ μίας και μόνο κατεύθυνσης. Στο ψηφιδωτό της αγανάκτησης του 2010 έβρισκε κανείς την άρνηση παραδοχής της δημοσιονομικής χρεοκοπίας, το ανάθεμα στις «προδοτικές ελίτ», το μίσος για τους ξένους δανειστές. Υπήρξε όμως και μια κινητικότητα ιδεών γύρω από την άμεση δημοκρατία ή την αναζήτηση μιας εναλλακτικής εθνοσυνέλευσης, κάτι ανάλογο με όσα ακούγονται τώρα από τα «Κίτρινα Γιλέκα» για τα δημοψηφίσματα και τις άλλες μορφές δημοκρατίας της βάσης. Στο ψηφιδωτό για τις Πρέσπες συναντούμε, επίσης, διαφορετικά υποκείμενα. Πολίτες από τα συμβατικά κόμματα που αισθάνονται πως έγινε μια μεγάλη υποχώρηση, συντηρητικο-χριστιανούς της Βόρειας Ελλάδας που νιώθουν διαρκώς απειλή για την παραδοσιακή τους ταυτότητα, αλλά και ένα μικρό και δυναμικό «black block» της άκρας δεξιάς και του νεοφασισμού. Σε όλες τις περιπτώσεις σύνθετων αντιδράσεων και πολύμορφων κινημάτων το θέμα είναι ποιος ηγεμονεύει. Εδώ ακριβώς υπάρχει μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ του 2010/11 και του σήμερα. Τότε, η επίσημη ή πιο διακριτική συμμετοχή του αριστερού και αναρχικού γαλαξία έφερνε μαζί της και κάποια οργάνωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν απλώς ένας παίκτης στον χώρο, αλλά ο μοναδικός με θέση στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, μπόρεσε να διεκδικήσει τον μέσο αντιμνημονιακό «πατριωτισμό», αξιοποιώντας τον εκλογικά και πολιτικά. Φρόντισε, φυσικά, να τον λειάνει ή να κρύψει κάποια φασίζοντα και αντικοινοβουλευτικά στοιχεία του, δίχως ποτέ να εξηγηθεί αναλυτικά με τις αντιδημοκρατικές εκτροπές της περιόδου εκείνης. Μπορούμε να πούμε πως τα χώνεψε όλα στη λογική που λέει πως έτσι κερδίζεις εκλογές, μέσα από τη συνδιαλλαγή με το ακάθαρτο (αυτό ήταν και το πιο σημαντικό σημείο τομής του με την παραδοσιακή ανανεωτική αριστερά που ποτέ δεν υιοθέτησε αυτήν τη μετωπική λογική). Τώρα, ωστόσο, στην αντίδραση για τις Πρέσπες, οι άνθρωποι που προέρχονται από τη συντηρητική παράταξη δεν έχουν κινηματική παιδεία. Οι οικογένειες, οι ηλικιωμένοι και ο βασικός κορμός όσων εμφανίστηκαν στα συλλαλητήρια μέχρι προσφάτως δεν γνώριζαν από πλατφόρμες και τακτικές για την ηγεμονία ή, έστω, για την πολιτική επιρροή. Αυτοί οι κώδικες είναι άγνωστοι και σχεδόν εξωτικοί σε αυτούς τους άμαθους παίκτες. Γι’ αυτόν το λόγο η συγκεκριμένη διαμαρτυρία δεν έχει παραγωγή μανιφέστων, κειμένων και πλούσιου ακτιβιστικού υλικού. Αυτό, όμως, είναι και το πιο ανησυχητικό πλέον. Ο κόσμος των ανήσυχων ή των αντίθετων με τη Συμφωνία σκορπίζεται για να επιστρέψει στο σπίτι του. Στη θέση του, όμως, εμφανίζονται οι επαγγελματίες της βίας και όσοι έχουν για κεντρικό ιδεολογικό άξονα τον ακραίο εθνικισμό. Και όσο κι αν λένε στην κυβέρνηση ότι το κόμμα της ελληνικής κεντροδεξιάς οργανώνει ή καθοδηγεί το πεδίο, αυτό είναι μεγάλο μύθευμα. Διότι, πολύ απλά, η θεσμική δεξιά και το αστικό στρατόπεδο δεν έχει την τεχνογνωσία του δρόμου ούτε τη δυνατότητα να ελέγχει τα κοινωνικά και λαϊκά πάθη. Υπάρχει απλώς μια ρητορική, καφενειακή και ιντερνετική δεξιά και ένας συντηρητισμός του παράπονου, της ευχής ή, έστω, της δαιμονολογίας και των αφορισμών για τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον «διεθνισμό» κ.λπ. Αυτή η δεξιά, όμως, δεν βγαίνει στον δρόμο, δεν κατασκευάζει μολότοφ ούτε φοράει κουκούλες. Κυρίως: δεν θα έριχνε ποτέ πέτρες στους αστυνομικούς, για τους οποίους, φυσικά, τρέφει σεβασμό. Γι’ αυτό και μόλις ψηφίστηκε η Συμφωνία ο πολύς κόσμος δεν είναι πια ορατός. Γιατί, κακά τα ψέματα, οι συντηρητικοί πιστεύουν στην καταψήφιση του αντιπάλου και όχι στην εκδίωξή του μέσα από ένα κίνημα. Δεν βλέπουν τον δρόμο παρά ως εξαίρεση, έκτακτη ανάγκη ή έσχατο μέσο. Σε αντίθεση με την αριστερά του 2011, για την οποία το να είναι στον δρόμο ήταν φυσική επιλογή και η αγανάκτηση ένα είδος υπαρξιακής αναφοράς, ο λαός που κατέβηκε για το Μακεδονικό τρέχει να αποσυρθεί βγάζοντας την πικρία του στα κοινωνικά μέσα (όπου κι εκεί καπελώνεται από τους ωμούς φασίστες). Μια άλλη διαφορά, ωστόσο, γεννάει σήμερα αμφιβολίες για το αν αυτή η μακεδονική αγανάκτηση θα σβήσει ομαλά. Οι δεξιοί λαϊκισμοί και ριζοσπαστισμοί στην Ευρώπη και αλλού έχουν πολύ πιο ισχυρή και εδραιωμένη παρουσία πλέον. Ενώ, αντιθέτως, το 2010/11 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κολυμπούσε σε μια θάλασσα ευρωπαϊκών αριστερών λαϊκισμών παρά μόνο στη θεωρία και στη φαντασία κάποιων από τα πιο αριστερά μέλη του. Σήμερα, άνθρωποι που πιστεύουν πως στις Πρέσπες έγινε ένα λάθος ή και ένα έγκλημα δεν είναι διατεθειμένοι να ξηλώσουν πεζοδρόμια γι’ αυτό. Αυτοί που το επιχειρούν είναι εκείνοι οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές, οι οποίοι, την ίδια στιγμή που φωνάζουν για το Σκοπιανό, μπορεί να βανδαλίζουν το μνημείο των Εβραίων στο Αριστοτέλειο ή να ρίχνουν μάρμαρα στα ΜΑΤ στο Σύνταγμα. Το ανησυχητικό είναι ότι αυτό το μαύρο μπλοκ της ακροδεξιάς έχει σήμερα περισσότερες ευκαιρίες απ’ όσες πριν από κάποια χρόνια. Και μπροστά στην άγνοια και στη νομιμοφροσύνη όσων είναι άμαθοι από διαδηλώσεις, ο κόσμος της αντιδημοκρατικής εκτροπής μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες στράτευσης και κινητοποίησης σε νεότερους: σε αυτούς τους μαθητές των λυκείων της Θεσσαλονίκης που τώρα ακούνε στα κινητά τους ένα τραγουδάκι για τη Μακεδονία («μην παραχαράσσετε την Ιστορία/ η Μακεδονία/ είναι Μία») και ενδεχομένως τη ραπ διασκευή του. Αυτή η γενιά πιστεύω πως είναι, άλλωστε, ο στόχος και το τρόπαιο του μέλλοντος. Και είναι το συγκεκριμένο ενδεχόμενο που θα έπρεπε να προσέξουμε όλοι όσοι, είτε υπέρ των Πρεσπών, είτε εναντίον, είτε έχοντας αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις, δεν θέλουμε να κερδίσουν οι ολοκληρωτικοί.

Οι οικογένειες, οι ηλικιωμένοι και ο βασικός κορμός όσων εμφανίστηκαν στα συλλαλητήρια μέχρι προσφάτως δεν γνώριζαν από πλατφόρμες και τακτικές για την ηγεμονία ή, έστω, για την πολιτική επιρροή.

α πό τον ν ι κολα σ ε βασ τα κη

14 lifo – 31.1.19

Οι millennials έγιναν μεσήλικες περιμένοντας να έρθει η ανάπτυξη.

Δ

εν είναι μόνο καταθλιπτική αλλά και πολλαπλώς εξοργιστική σε όλες τις εκφάνσεις της αυτή η ιστορία με την αύξηση του κατώτατου μισθού που ακόμα δεν λέει να φτάσει το συμβολικό όριο που είχε τεθεί για την αείμνηστη «γενιά των 700 ευρώ» τα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν οι ψευδαισθήσεις ακόμα τότε βρίσκονταν σε πλήρη ανάπτυξη και οι συνθήκες παραλυτικής επισφάλειας δεν είχαν αποκαλυφθεί ακόμα στο τρομακτικό τους μέγεθος. Μαστίγιο και καρότο σε συνδυασμό με σύνδρομο της Στοκχόλμης: αυτό βιώνουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι, κυρίως οι νέοι, οι αποκαλούμενοι «millennials», οι μεγαλύτεροι των οποίων κοντεύουν πια τα σαράντα και έχουν φάει ήδη μία δεκαετία από την επαγγελματική τους «καριέρα» (μαζί με ολόκληρα σχεδόν τα νιάτα τους) περιμένοντας να πραγματωθεί το όραμα της ανάπτυξης. Και η σχιζοφρένεια εντείνεται, αν συνυπολογίσει κανείς σ’ αυτές τις συνθήκες ένδειας και επισφάλειας τη βαθιά διείσδυση στη σύγχρονη εργασιακή κουλτούρα της λατρείας της εργασιομανίας (χωρίς τις αντίστοιχες υλικές ανταμοιβές) που προέρχεται από την Αμερική κυρίως, και –για να μην αδικούμε ολόκληρη τη χώρα– ειδικά από τους ιθύνοντες των τεχνολογικών πολυεθνικών που έχουν κατακυριεύσει το σύμπαν. «Μη σταματάς όταν κουράζεσαι, σταμάτα όταν έχεις τελειώσει τη δουλειά»: αυτό είναι το σλόγκαν που επικρατεί και συνοδεύεται με χαμογελαστό emoticon. Η έκσταση του μόχθου δεν πρέπει να σταματά ποτέ, ούτε το πάρτι που κάνουν οι ενδορφίνες όταν βρίσκεσαι σε ντελίριο δημιουργικού κάματου (και βλέπεις κύκλους από την υπερφόρτιση του σκληρού στον εγκέφαλό σου). Δεν αρκεί να ανέχεσαι την εργασία σου ούτε απλώς να σου αρέσει, πρέπει να τη λατρεύεις. Και όχι μόνο να τη λατρεύεις, αλλά να κοινοποιείς πόσο την λατρεύεις στα social media, συγχωνεύοντας έτσι απολύτως την προσωπικότητά σου (την ταυτότητά σου) με αυτήν της εργοδοσίας. Δεν πρόκειται για μαρξιστικό λυρισμό αλλά για τη στεγνή πραγματικότητα. Κάποτε κοροϊδεύαμε το κορπορατικό μοντέλο των Γιαπωνέζων που θύμιζε τόσο έντονα αίρεση και τώρα το λουζόμαστε όλοι ανά τον πλανήτη. Δεν φτάνει που ο μέσος εργαζόμενος έχει καταντήσει σταχανοβίτης χωρίς αιτία, χωρίς όραμα και συνήθως χωρίς προοπτική, πρέπει να συμμετέχει ενεργά και στην κουλτούρα αποθέωσης του μόχθου και παρουσιάζει σχεδόν ως «glamorous» την εμμονή με το εργασιακό αντικείμενο, ακόμα κι αν πρόκειται για την πιο ανούσια και μηχανική δουλειά του κόσμου. Κι όλα αυτά σε πείσμα των επίσημων στοιχείων που δείχνουν ότι οι ατέλειωτες ώρες εργασίας δεν ενισχύουν ούτε τη δημιουργικότητα ούτε την παραγωγικότητα, το αντίθετο μάλιστα. Δεν ήταν άγγελοι, φυσικά, αλλά μου λείπουν όλο και πιο έντονα οι παλιοί μεγιστάνες και πλουτοκράτες, όσο αμφιλεγόμενες και σκληρές κι αν ήταν οι μεθοδεύσεις τους, όχι μόνο επειδή ήταν πιο ειλικρινείς όσον αφορά τα κίνητρά τους αλλά επίσης επειδή δεν σέρβιραν διαρκώς τις δραστηριότητές τους ως «φιλανθρωπικές» και απαραίτητες για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Οι σύγχρονοι κροίσοι της τεχνολογίας επιθυμούν να βλέπουμε τις εταιρείες τους ως αγαθοεργές αιρέσεις και το «κάψιμο» των εργαζομένων ως δημιουργική έκσταση. Ο Έλον Μασκ δήλωσε πρόσφατα ότι «κανείς δεν άλλαξε τον κόσμο δουλεύοντας 40 ώρες την εβδομάδα… το σωστό νούμερο είναι 80 ή 100, ανάλογα με το άτομο – πάνω από τις 80 ώρες, τα επίπεδα πόνου αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο». Τι είναι ο πόνος, όμως, μπροστά στην έκσταση του δημιουργικού μόχθου; Η δουλειά είναι αυτοσκοπός, η αμοιβή δεν έχει σημασία.

Δεν αρκεί να ανέχεσαι την εργασία σου ούτε απλώς να σου αρέσει, πρέπει να τη λατρεύεις. Και όχι μόνο να τη λατρεύεις, αλλά να κοινοποιείς πόσο τη λατρεύεις στα social media.

απ ό τ ο ν δημ ήτ ρη π ολ ι τάκη

31 με τη

ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ Μιλήσαμε τηλεφωνικά με την ηθοποιό που βρίσκεται στο Πεκίνο για το ανέβασμα του αισχύλειου «Αγαμέμνονα», σε μια συνεργασία του δικού μας Εθνικού Θεάτρου με τον αντίστοιχο θεσμό της Κίνας.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να επικοινωνήσεις με κάποιον που βρίσκεται στην Κίνα. Όπως είναι γνωστό, όλα τα γνωστά και εντελώς κεκτημένα στην καθημερινότητά μας social media εκεί υπόκεινται σε κρατικό έλεγχο.

Messenger, What’s App, Skype, FaceTime, είναι συχνά κλειδωμένα, οι «Δυτικοί» επισκέπτες καταφεύγουν σε συνδέσεις VPN για να χρησιμοποιούν ξένους servers και η Στεφανία Γουλιώτη με προειδοποίησε εξαρχής, από το πρώτο μας μήνυμα, ότι ίσως να δυσκολευτούμε. Τελικά, χρειάστηκε να εγκαταστήσω το κινεζικό WeChat, ένα από τα πιο δημοφιλή εγχώρια μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να καταφέρω να τη βρω, το απόγευμα της προηγούμενης Πέμπτης – βράδυ για εκείνην, μετά από άλλη μια κουραστική μέρα πολύωρων προβών.

κ ει μ εν ο : αλ έξ ανδροσ δι ακοσάβ βασ 31.1.19 – lifo

15

31

με τη ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ

Όταν έχεις να κάνεις κάτι τόσο αρχετυπικό με ανθρώπους που δεν μιλούν τη γλώσσα σου και είσαι σε ένα πρότζεκτ όπου πρέπει να αντιπροσωπεύσεις μια χώρα, και αντίστοιχα εκείνοι να μπουν στον κόσμο μιας άλλης χώρας, και οι δύο πλευρές καταφεύγουν σε αυτό που είναι πιο κοντά στην παράδοση.

16 lifo – 31.1.19

Η Στεφανία βρίσκεται στο Πεκίνο από τα μέσα Δεκεμβρίου και προετοιμάζεται για το ανέβασμα του Αγαμέμνονα του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, μια συνεργασία του δικού μας Εθνικού Θεάτρου με τον αντίστοιχο κινεζικό θεσμό, στο πλαίσιο των πολιτιστικών ανταλλαγών Ελλάδας-Κίνας. Στην παράσταση υποδύεται την Κλυταιμνήστρα, ενώ ακόμα μια Ελληνίδα ηθοποιός, η Αντιγόνη Φρυδά, κρατά τον ρόλο της Κασσάνδρας. Όλοι οι ανδρικοί ρόλοι έχουν ανατεθεί σε Κινέζους ηθοποιούς. Το έργο θα παρουσιαστεί στα κινεζικά, με τα κομμάτια των γυναικών στα ελληνικά. Θα παιχτεί από τα μέσα Φεβρουαρίου μέχρι τις αρχές Μαρτίου και μετά την επιστροφή της ελληνικής ομάδας στην Αθήνα θα συνεχιστεί με Κινέζες αντικαταστάτριες. «Η καθημερινότητα εδώ είναι αρκετά περίεργη, από πολύ βασικά πράγματα, όπως, ας πούμε, το τι θα φας, μέχρι τα ωράρια» ξεκινά να μου περιγράφει η Στεφανία. «Ακόμα και στο περπάτημα, για να πάω καθημερινά από το ξενοδοχείο μέχρι το θέατρο, έχω πολλή ζωή κινεζική να αντιμετωπίσω. Μικρές εκπλήξεις, από τον καιρό, που δεν σε αφήνει να βγεις έξω χωρίς να έχεις πολλές στρώσεις ρούχα –γιατί εδώ είμαστε συχνά στους μείον δέκα–, μέχρι το νέφος, που πρέπει να ξυπνήσεις το πρωί και να δεις αν θα βγεις με μάσκα ή όχι. Αυτές οι διαρκείς εκπλήξεις με συντροφεύουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και μου συμβαίνουν ιδίως στην επικοινωνία με τους ανθρώπους». Ο Αγαμέμνων στην ουσία αποτελεί συνέχεια της μελέτης της Γουλιώτη πάνω στην αισχύλεια τριλογία, ένα νέο τεράστιο στοίχημα που θα μπορούσαμε να πούμε ότι τοποθετείται στην αντίπερα όχθη σε σχέση με τις Ευμενίδες που παρουσίασε το καλοκαίρι, στις 6 το πρωί, στο Αρχαίο Στάδιο της Επιδαύρου. Εκεί ήταν ολομόναχη, σκηνοθετούσε τον εαυτό της και είχε να αναμετρηθεί με τη δύσκολη και άβολη συνθήκη της ώρας και της διασκευής του έργου σε μονόλογο. Τώρα καθοδηγείται από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού, αλλά πλαισιώνεται από συναδέλφους συνηθισμένους σε άλλη μέθοδο και τεχνική, με τους οποίους μετά βίας συνεννοείται λεκτικά, ευρισκόμενη χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον δυτικό πολιτισμό και φέρουσα το βάρος τού να παρουσιάσει την επιτομή της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς σε ένα κοινό με εξίσου ισχυρή, αλλά τελείως διαφορετική κουλτούρα. Το έργο, φυσικά, δεν επιλέχθηκε τυχαία από τον Στάθη Λιβαθινό. Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό έργο της θεατρικής μας παράδοσης, όπως σημειώνει η Στεφανία. « Έπρεπε να είναι Αισχύλος, γιατί είναι ο αρχαιότερος, ο πιο χαρακτηριστικός της τραγωδίας, γιατί όσο πάμε προς Σοφοκλή και Ευριπίδη αρχίζουν και λειαίνουν οι γωνίες της. Πιστεύω ότι ο Στάθης διάλεξε το συγκεκριμένο, έτσι όπως τον βλέπω να το σκηνοθετεί, γιατί είναι πολύ σημαντικό το κομμάτι της εικόνας του ηγέτη. Δεν ξέρω τι συνειρμούς έχει κάνει με τον Μάο και τη γενικότερη συνθήκη της Κίνας, αλλά κάπως έτσι πρέπει να συντονίστηκε». Θα είναι πιο εύληπτο το έργο από το κοινό μέσω αυτής της σύνδεσης; «Όχι απαραίτητα, ίσως θα του είναι πιο εύκολο να κάνει εικόνες, να δει μια αντιστοιχία με κάτι, να δει τι παθαίνει ένας ηγέτης, τη στιγμή που η ιστορία της Κίνας έχει χαρακτηριστεί τόσο πολύ από αυτό τον ηγέτη, με τα χιλιάδες κακά και ανάποδά του. Για μένα, πάντως, το ίδιο το έργο δεν παύει να είναι κάτι το ανεξάντλητο». Πού εντοπίζει, όμως, τις βασικότερες διαφορές στη δική της θεατρική παιδεία σε σχέση με αυτήν των Κινέζων συναδέλφων της και πώς καταφέρνει να συνεργαστεί μαζί τους; «Προσπαθούμε να βρούμε διάφορους κώδικες επικοινωνίας που να μην είναι απλοί» θα μου πει. «Να καταλαβαίνουμε τον άλλον ψυχικά και όχι να κάνουμε νοήματα για το πότε τελείωσες και το πότε αρχίζω. Ρυθμικούς τρόπους, δηλαδή. Ο ρυθμός είναι κάτι πολύ κοινό και προσπαθούμε να βρούμε αυτό που θα μας παρασύρει όλους. Βασική δυσκολία και για τις δύο πλευρές και μεγάλο μειονέκτημα και για τους Έλληνες και για τους Κινέζους ηθοποιούς –κάποιος άλλος θα μπορούσε να το φορτώσει με ωραία λόγια, εγώ βλέπω την αρνητική του πλευρά– είναι ότι είμαστε φορτωμένοι με το βάρος της παράδοσης. Προσπαθούμε να αποτινάξουμε πάρα πολύ εγγεγραμμένο DNA από πάνω μας, ένα DNA που απαιτεί να κάνεις τα

πράγματα κάπως και να μην είσαι “προσωπικός”, τελικά. Νομίζω ότι αυτό μας ενώνει και δεν μπορούμε να απεγκλωβιστούμε. Όταν έχεις να κάνεις κάτι τόσο αρχετυπικό με ανθρώπους που δεν μιλούν τη γλώσσα σου και είσαι σε ένα πρότζεκτ όπου πρέπει να αντιπροσωπεύσεις μια χώρα, και αντίστοιχα εκείνοι να μπουν στον κόσμο μιας άλλης χώρας, και οι δύο πλευρές καταφεύγουν σε αυτό που είναι πιο κοντά στην παράδοση – λέω «παράδοση» εννοώντας την προσκόλληση στο παρελθόν, σε αυτά που μας είναι γνωστά απλώς και μόνο επειδή είμαι Ελληνίδα ή επειδή είναι Κινέζος. Είναι εγκλωβιστικό, μας κάνει κάπως στείρους, αλλά, από την άλλη, είναι συγκινητικό το ότι χρειαζόμαστε αυτό το σημείο αναφοράς για να λειτουργήσουμε». Την ώρα που μιλάμε, στη Βουλή συνεδριάζουν λίγο πριν από την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τη ρωτώ αν έχει επαφή με τα καθ’ ημάς όσο καιρό βρίσκεται εκτός. «Το μεγάλο μου πρόβλημα σε όλο αυτό είναι η ενημέρωση, που τη θεωρώ τρομερά ελλιπή. Μου έστειλαν να υπογράψω ένα κείμενο που δεν είχε επιχειρήματα ως προς το γιατί μπορεί να είναι καλή ή όχι καλή αυτή η συμφωνία. Θα μου πεις, γιατί δεν το ψάχνεις; Πρέπει να επιβιώσω κιόλας, έχω να μελετήσω για τη δουλειά μου, όχι για τη συμφωνία. Θα ήθελα πιο άμεση και πιο εύκολη πρόσβαση στην πραγματική πληροφόρηση». Στην περίπτωση της Γουλιώτη, που για όσα πιστεύει αρθρώνει πάντα σαφή λόγο, είναι πρόσφατες οι αντιδράσεις μέρους της LGBT κοινότητας για τις δηλώσεις της σχετικά με το Athens Pride. Ενώ η ηθοποιός παλιότερα είχε συμμετάσχει ενεργά σε αυτό, το καλοκαίρι δήλωσε πως δεν συμφωνεί με τον τρόπο που γίνεται και η συζήτηση που ακολούθησε ήταν μεγάλη. Της θυμίζω το γεγονός και μου απαντά πως «κάνουμε πολιτική στην προσωπική μας ζωή και όχι με την προσωπική μας ζωή. Δεν θεωρώ ότι μπορώ να κάνω πολιτική με τις προσωπικές μου απόψεις, διαφημίζοντάς τες, αλλά μπορώ να κάνω πολιτική στον χώρο της προσωπικής μου ζωής, στους ανθρώπους που την περιβάλλουν. Η στάση μου απέναντι σε κάποια πράγματα, ο τρόπος που ζω, επηρεάζει έναν κύκλο ανθρώπων μέχρι εκεί που ξέρω ότι δεν θα παρερμηνευτούν τα πράγματα. Από κει και πέρα, αρχίζει ένας κυκεώνας σπασμένου τηλεφώνου και κακής ενημέρωσης, ακόμα και από τον δικό σας κλάδο, οπότε δεν με αφορά ό,τι γίνεται παρακάτω. Η δουλειά μου δεν μπορεί να παρερμηνευτεί, αλλά μέσα στο σπίτι μου και μες στον εγκέφαλό μου δεν θα μπει κανένας. Σαφώς και είμαι ένα πολιτικό ον, αλλά δεν θέλω να μπω καθόλου σε αυτήν τη ζούγκλα. Είμαστε συναισθηματικά ανώριμοι και όπου βρούμε πάτημα να θυμώσουμε με κάτι θα το κάνουμε. Αυτό με κάνει να κλείνομαι στο καβούκι μου, ενώ έχω απίστευτες προτάσεις για να συμμετάσχω στον πολιτικό βίο και στα κοινά. Δεν μου αρέσει η αισθητική αυτού του πράγματος. Αν διάβαζε κάποιος ολόκληρη εκείνη τη συνέντευξη, θα καταλάβαινε ότι δεν γίνεται εγώ να λέω “παιδιά, μην κάνετε Pride”». Μετά την επιστροφή της στην Αθήνα, για το υπόλοιπο της σεζόν η Στεφανία δεν θα δουλέψει, ωστόσο ετοιμάζει ήδη κάτι, μη ανακοινώσιμο ακόμα, για την επόμενη, μαζί με τη Μαρία Πρωτόπαππα, τη Λουκία Μιχαλοπούλου και τον Αργύρη Ξάφη. Της ζητώ να κλείσουμε με ένα ευτράπελο και μου περιγράφει, γελώντας, την πιο απίστευτη εικόνα: «Οι Κινέζοι φτύνουν πάρα πολύ στον δρόμο. Ό,τι έχεις ακούσει ισχύει στο διπλάσιο. Είναι γεμάτος ο δρόμος με φτυσίματα. Όμως το πιο εντυπωσιακό είναι ότι, επειδή κάνει πολύ κρύο, γίνονται πάγος. Το βλέπω καθημερινά στον δρόμο για το θέατρο. Το πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτή η αηδία;».

Μου έστειλαν να υπογράψω ένα κείμενο που δεν είχε επιχειρήματα ως προς το γιατί μπορεί να είναι καλή ή όχι καλή αυτή η συμφωνία. Θα μου πεις, γιατί δεν το ψάχνεις; Πρέπει να επιβιώσω κιόλας, έχω να μελετήσω για τη δουλειά μου, όχι για τη συμφωνία.

URBAN LIFE

Η ιστορία του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη και το κλειστό «αναπαυτήριο» Οι έριδες για την περίφραξη του χώρου και το αρχιτεκτονικό αποτύπωμα του Δ. Πικιώνη.

παρισ ταβιτιαν

όλο τον χρόνο, ενώ θα μπορούσε να το ανοίξει στην πόλη, στους επισκέπτες της και τους τουρίστες». Από την άλλη πλευρά, οι υπεύθυνοι τονίζουν ότι υπάρχει ο γειτονικός «Διόνυσος», ενώ προσθέτουν ότι από τη στιγμή που το μνημείο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο δεν υπάρχει λόγος επαναλειτουργίας, παρά μόνο σε περίπτωση παραχώρησης για εκθεσιακούς λόγους, χωρίς να επηρεάζεται η αισθητική όψη του ιστορικού κτίσματος.

α π ό τον γ ι άν ν η π α ν ταζόπουλο

Σ’ ένα μοναδικό κατάφυτο τοπίο στους πρόποδες του Φιλοπάππου ξεπροβάλλει μια μοναδική έκταση, όπου τα βλέμματα συγκεντρώνει η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη. Σύμφωνα με την παράδοση, το 1658, την παραμονή της γιορτής του αγίου, ο Τούρκος φρούραρχος της Ακρόπολης, Γιουσούφ, ήθελε να κανονιοβολήσει από τα Προπύλαια της Ακρόπολης την εκκλησία και τους συγκεντρωμένους πιστούς με μια λουμπάρδα, δηλαδή ένα μεγάλο πυροβόλο. Τα σχέδιά του ματαιώθηκαν όταν την επόμενη μέρα ξέσπασε ξαφνικά καταιγίδα και ένας κεραυνός ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη που υπήρχε πάνω στην Ακρόπολη, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο ίδιος και η οικογένειά του. Απ’ αυτή την απόπειρα ανατίναξης του ναού με λουμπάρδα, ονομάστηκε Λουμπαρδιάρης. Είναι χτισμένος στη θέση του βόρειου πύργου της πύλης του Διατειχίσματος που έφερε το όνομα «Δίπυλο υπέρ των Πυλών». Πιθανολογείται ότι η οικοδόμηση του ναού έγινε την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Μάλιστα, στο εσωτερικό του σώζονται τοιχογραφίες των οποίων η κτητορική επιγραφή τις ανάγει στο 1732. Το αρχικό κτίσμα έχει υποστεί πολλές αλλαγές στο πέρασμα των αιώνων. Το 1955 αναστηλώθηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα και πολεοδόμο Δημήτρη Πικιώνη. Τότε αποκαλύφθηκαν αρκετά φθαρμένες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του 1700. Για την αναμόρφωσή του χρησιμοποιήθηκαν κυβόλιθοι, μαρμάρινα στοιχεία από νεοκλασικά κτίρια, μορφοπλαστικές ζώνες από μπετόν καθώς και βυζαντινά και λαϊκά στοιχεία. Η εκκλησία λειτουργεί καθημερινά συνήθως ως τις 12 το πρωί και αρκετές φορές παραμένει ανοιχτή και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, ειδικά όταν τελείται κάποιο μυστήριο. Σήμερα, ο επισκέπτης, για να φτάσει στο εκκλησάκι, ακολουθεί τον σχεδιασμένο από τον Δ. Πικιώνη πλακόστρωτο δρόμο και διασχίζει ένα κατάφυτο από μεσογειακή βλάστηση περιβάλλον. Δίπλα αντικρίζει το ιστορικό καφενείο του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη, γνωστό ως «αναπαυτήριο», σύμφωνα με την ονομασία που του είχε δώσει ο σπουδαίος αρχιτέκτονας. Τα λιθόστρωτα πεζούλια, τα παγκάκια και η μετωπική θέα στον βράχο της Ακρόπολης συνθέτουν το ξύλινο «αναπαυτήριο» που παραμένει κλειστό και ανενεργό. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το έργο στου Φιλοπάππου ανακηρύχθηκε το 1996 μνημείο προστατευόμενο από την UNESCO και χαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» και «έργο τέχνης». Στο παρελθόν έχουν έρθει στη δημοσιότητα διάφορα διαβήματα εκ μέρους συντονιστικών επιτροπών του Φιλοπάππου προς τα υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού, αλλά η πολιτεία εξακολουθεί να αφήνει ανεκμετάλλευτο το «αναπαυτήριο». Σύμφωνα με τους αρμόδιους φορείς, το παλιό τουριστικό περίπτερο, που πολλοί το θυμούνται ως «Λούμπο», λειτουργεί κατά καιρούς μόνο ως εκθεσιακός χώρος και υπάγεται στην αρμοδιότητα της Εφορείας Αρχαιοτήτων της Πόλης των Αθηνών. Αρκετοί από τους κατοίκους αφηγούνται αναρίθμητες ιστορίες, τονίζοντας ότι σε αυτό το σημείο πέρασαν τα ωραιότερα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας. «Για περίπου σαράντα χρόνια το καφενείο είχε υποστεί αυτοσχεδιασμούς και επεμβάσεις εκ μέρους των ενοικιαστών κατά τη διάρκεια λειτουργίας του και κανείς δεν φρόντισε να συντηρηθεί από ειδικούς. Είναι γεγονός ότι από το 2005 παραμένει κλειστό. Το υπουργείο Πολιτισμού, που έχει στην ευθύνη του το καφενείο, προτιμά να το αφήνει κλειστό σχεδόν

Οι περισσότεροι από τους περιοίκους με τους οποίους συνομιλήσαμε αναφέρθηκαν στη διαμάχη που υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς και την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το επίκεντρο της διαφωνίας παραμένει η περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου, ειδικά μετά το περιστατικό της δολοφονίας του 25χρονου Νικόλα Μουστάκα τον περασμένο Αύγουστο και την αύξηση κρουσμάτων βίας. Επιπλέον, η αντιπαράθεση στέκεται στο γεγονός ότι ορισμένοι κάτοικοι είναι υπέρ της επαναλειτουργίας του ως ενός λιτού καφενείου, χωρίς ιδιαίτερες προσθήκες, και επιρρίπτουν τις ευθύνες στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Βάσει του ότι πρόκειται για τον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο στον οποίο η πρόσβαση είναι ελεύθερη όλο το 24ωρο, επιθυμούν να «καγκελώσουν» τον λόφο και να τον εκμεταλλευτούν οικονομικά. Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα εμβληματικό μνημείο της πρωτεύουσας, όπου συνυπάρχουν αρμονικά η φύση με το παρελθόν, δημιουργώντας ένα μοναδικό τοπίο της αθηναϊκής ιστορίας. Ένα δημόσιο έργο υπαίθριου χώρου τεράστιας σημασίας για την ευρύτερη νεωτερική Αθήνα, που για λόγους ανεξήγητους παραμένει αναξιοποίητο εμπορικά, σε αποσύνθεση, τη στιγμή που θα μπορούσε να αποτελέσει τουριστικό πόλο έλξης καθώς και χώρο στάσης και αναψυχής κατά μήκος του περιπάτου στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο λόγος που το σχεδίασε ο κορυφαίος αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης.

Αρχιτεκτονικά, πρόκειται για μια θολωτή βασιλική μονόκλιτη με κυλινδρική στέγη, πλακοσκέπαστη. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την κατασκευή της έχουν χρησιμοποιηθεί αρχαία αρχιτεκτονικά κομμάτια, όπως ο μικρός κίονας που στηρίζει την Αγία Τράπεζα και οι δύο κιονίσκοι που βρίσκονται στο προαύλιο της εισόδου.

28.01

/10.02

τρώμε έξω!

14 120 3 ημέρες

Κλείστε τραπέζι στο dineathens.gr

εστιατόρια

εκπτωτικά μενού

Επιπλέον έκπτωση 10% στους κατόχους καρτών Alpha Bank

31.1.19 – lifo

17

VINIETASTORY COVER

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ

ΤΟ BULLYING ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΆΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΈΣ ΑΠΌ ΓΟΝΕΊΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΈΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΞΊΩΣΉ ΤΟΥΣ ΑΠΌ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΌ ΣΎΣΤΗΜΑ ΕΊΝΑΙ ΠΛΈΟΝ Ο ΚΑΝΌΝΑΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΣΧΟΛΕΊΑ. .

ΕΝΌΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΆΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΌΠΟΥΛΟ

ΜΑΧΑΙΡΩΜΑΤΑ, ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ ΑΙΘΟΥΣΩΝ, BULLYING ΣΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ. ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ. ΣΥΛΛΕΞΑΜΕ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΟΥΣ.

18 lifo – 31.1.19

θα το πω στη μαμα μου και θα σου δειξει! Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά. Σε ένα από τα σχολεία όπου διδάσκω έφτασαν σε τέτοιο σημείο απόγνωσης τη δασκάλα των Αγγλικών, που έπαθε εγκεφαλικό και αυτήν τη στιγμή είναι σε κώμα!

Α ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. HULOT ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΟΥΣΗΣ

πό το περιστατικό της Φλώρινας, που είχε πάρει δημοσιότητα πριν από κάνα δυο χρόνια, όταν ένας καθηγητής αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω της ανυπόφορης κατάστασης που δημιουργούσαν οι μαθητές στην τάξη (ένα από τα ελάχιστα περιστατικά που έγιναν γνωστά από τα πολλά που συμβαίνουν καθημερινά), μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει στα σχολεία. Ή, πιο σωστά, όλα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Οι μαθητές δεν είναι αυτοί που ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες, ούτε και οι γονείς, οι οποίοι έχουν επιβάλει νέους κανόνες συμπεριφοράς –μια νέα μορφή βίας– κι έχουν αποκτήσει αυθαίρετα δικαιώματα, ενώ ο ρόλος του εκπαιδευτικού υποβαθμίζεται εντελώς. Οι συνθήκες στις οποίες πρέπει να δουλέψει ένας εκπαιδευτικός το 2019 είναι πολύ δύσκολες και δυσκολεύουν όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. «Οι σκηνές που βλέπαμε σε αμερικανικές ταινίες και έμοιαζαν πολύ ακραίες και μακρινές δεν απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματι-

κότητα» λέει ο Ν.Σ., δάσκαλος σε σχολείο της δυτικής Αττικής. Σήμερα, όταν μιλάμε για παραβατική συμπεριφορά μαθητών, δεν εννοούμε μόνο τους μαθητές των γυμνασίων και των λυκείων, που μπορείς να πεις ότι είναι έρμαια των εφηβικών ενστίκτων τους. Στα δημοτικά η κατάσταση έχει ξεφύγει τα τελευταία χρόνια και η ζωή των δασκάλων έχει γίνει ανυπόφορη. Ξέρω δασκάλους που έχουν γίνει νευρωτικοί και αναγκάζονται να πάρουν χάπια για να αντέξουν την πίεση που είναι σίγουρο ότι θα υποστούν. Στα γυμνάσια και στα λύκεια έχεις να αντιμετωπίσεις τη βία των μαθητών, αλλά στα δημοτικά πρέπει να υποστείς και τις παραξενιές του γονέα, ο οποίος επεμβαίνει συνεχώς στο έργο του δασκάλου. Ξέρω συνάδελφο που στα μέσα της περασμένης χρονιάς πήρε άδεια άνευ αποδοχών και δεν ξαναγύρισε στο σχολείο γιατί δεν μπορούσε να αντέξει το bullying που της ασκούσαν μαθητές και γονείς. Προτίμησε να προστατέψει την ψυχική της υγεία, χάνοντας τη δουλειά της». «Οι γονείς των μικρών τάξεων δεν εμπι-

στεύονται το σχολείο» λέει ο Μ.Δ., διευθυντής σε ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. «Ακόμα και αν φέρει κάποιο τίτλο και έχει μακρά ιστορία, δεν το εμπιστεύονται, ούτε και όταν τα παιδιά δίνουν δείγματα ότι περνούν πολύ καλά στο σχολικό περιβάλλον. Οι γονείς είναι πάντα αρνητικά διακείμενοι. Δεν έχουν θετική στάση απέναντι στο σχολείο. Ο δάσκαλος πλέον είναι περισσότερο εκτεθειμένος ως μονάδα και δεν ξέρω κατά πόσο ο διευθυντής του μπορεί να τον καλύψει. Είχαμε πέρσι μια μάνα που “είχε κολλήσει” με τον γυμναστή. Του έκανε καταγγελία ότι το παιδί της χτύπησε κατά τη διάρκεια της γυμναστικής. Έφερε το παιδί με πλαστικούς νάρθηκες και επιδέσμους και επέμενε ότι ο γυμναστής δεν έδωσε σημασία. Τον κατήγγειλε στην πρωτοβάθμια και περάσαμε ΕΔΕ – ήταν η πρώτη φορά που πέρασα ΕΔΕ στα τριάντα χρόνια που είμαι δάσκαλος. Ο άνθρωπος αθωώθηκε παμψηφεί γιατί δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία, κανένα χαρτί διάγνωσης, αλλά είχε φτάσει στο σημείο να θέλει να φύγει από το σχολείο. Ένα από τα αιτήματα της μάνας 31.1.19 – lifo

19

COVER STORY ήταν να αποκαλούμε την κόρη της “πριγκίπισσα” κι εκβίαζε τους δασκάλους να αλλάξουν τον βαθμό της. Υπάρχει μια δικομανία εκ μέρους των γονέων και τα παιδιά σε απειλούν συνεχώς “θα το πω στη μαμά μου και θα σου δείξει”. Ο εκπαιδευτικός δεν θεωρείται επιστήμονας, ειδικά στο δημοτικό. Την παιδαγωγική δεν τη θεωρούν επιστήμη. Λένε στο παιδί “τι σου είπε τώρα ο δάσκαλος ο παπάρας, θα σου πω εγώ που ξέρω πιο πολλά”. Στα ιδιωτικά σχολεία είναι πιο δύσκολο να φέρεις αντίρρηση σε έναν γονέα που ζητάει παράλογα πράγματα, γιατί, σου λέει, “σε ποιον χτυπάς το χέρι, στον εργοδότη σου;”. Το έχω ακούσει κι αυτό».

«Tα σημερινά παιδιά είναι τα παιδιά εκείνων των γονιών που έχουν υπερεπενδύσει σ’ εκείνα ως αντικείμενα λατρείας» λέει η Σ.Ν., παιδοψυχολόγος που εργάζεται σε ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. «Στην πλειοψηφία τους είναι παιδιά χωρίς αδέρφια, μοναδικά και μοναχικά, θα προσθέσω εγώ, που οι γονείς δεν τους επιτρέπουν κανένα έλλειμμα και τα βαφτίζουν με όλη την ορολογία του DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) που κυκλοφορεί αθρόα στο Ίντερνετ: χαρισματικά, ίντιγκο, αυτιστικά, δυσλεκτικά, υπερκινητικά, με μαθησιακές δυσκολίες, και η λίστα δεν σταματάει. Είναι τα παιδιά μιας εποχής όπου όλοι κατέχουν τη γνώση, όλοι έχουν άποψη για όλα, οι αυθεντίες έχουν πεθάνει και κυριαρχούν οι αυτιστικές απολαύσεις. Αυτά τα παιδιά είναι οι μαθητές που υποδεχόμαστε στο σχολείο. Σε αυτό το σχολείο ο εκπαιδευτικός δεν είναι πια ο φορέας της γνώσης. Η πρόσβαση στη γνώση υπάρχει εύκολα και παντού. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι πια ο εξουσιοδοτημένος παιδαγωγός. Οι γονείς, στην πλειοψηφία τους, έχουν υψηλή μόρφωση, ξέρουν οι ίδιοι το καλύτερο για το παιδί τους σε όλα τα επίπεδα. Για τη μόρφωσή τους, την ψυχολογία τους, τη διατροφή τους, την υγεία τους, για όλα... Ποια η θέση του σύγχρονου εκπαιδευτικού; Η πραγματικότητα δείχνει μια θέση υψηλόβαθμης νταντάς που καλείται συνεχώς να αποδεικνύει την αξία της και να απολογείται για τυχόν λάθη της». «Στα δημοτικά είναι πολύ πιο μεγάλη η καταπίεση του εκπαιδευτικού, γιατί δεν έχεις τρόπους να αντιδράσεις» λέει η Σ.Σ., δασκάλα Ειδικής Αγωγής σε σχολεία του κέντρου της Αθήνας. «Η τιμωρία δεν προβλέπεται από τον νόμο. Δεν μπορείς να βγάλεις έξω από την τάξη ένα παιδί σε αυτή την ηλικία, γιατί είναι μεγάλη η ευθύνη. Είναι πολύ δύσκολη η θέση σου, γιατί έχεις και τον φόβο της καταγγελίας του γονέα να σε συνοδεύει σε κάθε σου κίνηση κι αυτό σε ευνουχίζει ως εκπαιδευτικό. Δεν μπορείς να μιλήσεις άσχημα σε ένα παιδί μπροστά σε άλλους, να το μαλώσεις, το πολύ-πολύ να το κάνεις να χάσει δέκα λεπτά από το διάλειμμά του. Για τη δασκάλα των καλλιτεχνικών και των ξένων γλωσσών η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη, επειδή μπαίνει στην τάξη πολύ λίγες ώρες την εβδομάδα, δεν προλαβαίνει να χτίσει σχέσεις με τα παιδιά κι αυτό το εκμεταλλεύονται. Φέτος, που διδάσκω σε δύο σχολεία, έχω περισσότερους από 500 μαθητές. Δεν προλαβαίνω να μάθω τα ονόματά τους μέχρι να τελειώσει η χρονιά και μόλις γνωριστούμε, πρέπει να αλλάξω σχολείο. Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά. Σε ένα από τα σχολεία όπου διδάσκω έφτασαν σε τέτοιο σημείο απόγνωσης τη δασκάλα των Αγγλικών, που έπαθε εγκεφαλικό και αυτήν τη στιγμή είναι σε κώμα! Σε ένα συγκεκριμένο τμήμα κάποιοι μαθητές την πείραζαν, γέλαγαν, την κορόιδευαν. Είχε τρομερό πρόβλημα η γυναίκα, δεν μπορούσε να σταθεί με τίποτα στην τάξη κι όταν παραπονέθηκε στη διεύθυνση, οι γονείς την κατηγόρησαν ότι μιλάει άσχημα στα παιδιά, ότι τα προσβάλλει και τα αδικεί και απείλησαν να τη διώξουν από το

20 lifo – 31.1.19

Έχει δοθεί πάρα πολλή εξουσία στα παιδιά, χωρίς να έχουν συνείδηση του τι κάνουν και πώς μπορούν να το ελέγξουν αυτό, οπότε ξεσπούν πάνω σου. Από την άλλη, είναι και οι γονείς που περιμένουν να κάνεις κάτι στραβό για να κάνουν καταγγελία.

για να χαθούν οι απουσίες μιας μαθήτριας Μια νύχτα ένας μαθητής έβαλε φωτιά κι έκαψε το γραφείο των καθηγητών. Τα μαθήματα διακόπηκαν για μία βδομάδα, μέχρι να καταφέρουν συνεργεία να καθαρίσουν το σχολείο, να αποκατασταθούν, όσο γινόταν, οι ζημιές και να μεταφερθεί το γραφείο των καθηγητών σε έναν άλλο χώρο.

σχολείο. Είναι 65 χρονών, κάνα δυο χρόνια πριν βγει στη σύνταξη, και δεν μπορούσε να σταματήσει τη δουλειά. Η γυναίκα τώρα νοσηλεύεται και δεν ξέρουμε αν θα συνέλθει…». «Γενικά, συμβαίνουν πολύ ακραία πράγματα στο σχολείο, το παρατηρώ και στην Αθήνα, αλλά και στην επαρχία» προσθέτει η Ε.Κ., δασκάλα σε δημοτικό της Αθήνας. «Στην Αθήνα είναι ανεξέλεγκτα κάποια πράγματα κι αυτό που παρατηρώ είναι ότι τα παιδιά έρχονται στο σχολείο κι έχουν ένα γενικευμένο θυμό μέσα τους. Αυτό ξεκινάει από το σπίτι, γιατί δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των γονέων και των παιδιών. Έχει δοθεί πάρα πολλή εξουσία στα παιδιά, χωρίς να έχουν συνείδηση του τι κάνουν και πώς μπορούν να το ελέγξουν αυτό, οπότε ξεσπούν πάνω σου. Από την άλλη, είναι και οι γονείς που περιμένουν να κάνεις κάτι στραβό για να κάνουν καταγγελία. Έχει τύχει να κάνω εφημερία και να είναι γονείς κρυμμένοι στους θάμνους για να δουν αν κάνεις αυτό που θεωρούν εκείνοι σωστό. Αλλιώς, σου κάνουν καταγγελία. Πρόσφατα, σε σχολείο της Αθήνας, σε πολύ καλή περιοχή, σε Ε’ Δημοτικού, την ώρα του μαθήματος ένα παιδί άρχισε να κάνει εσκεμμένα θόρυβο, χτυπώντας μεταλλικές τάπες. Του είπα “Γιωργάκη, αυτό που κάνεις ενοχλεί και πρέπει να το σταματήσεις”. Με έγραψε κανονικότατα κι εγώ συνέχισα να του κάνω παρατηρήσεις, γιατί δεν επιτρέπεται να τον μαλώσεις. Ξεκινήσαμε έναν διάλογο για να τον πείσω ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και άρχισε να ωρύεται και να λέει “χοντρομαλα-

κισμένη ηλίθια, θα σου κάνω καταγγελία, θα σε διώξω απ’ το σχολείο”, παίρνοντας το θάρρος από τους γονείς του. Τους λένε “αν σε πειράξει εσένα ο δάσκαλος, εγώ μπορώ να τον διώξω”.

Σ

ε αυτή την περίπτωση δεν έχεις κανέναν τρόπο να αντιδράσεις, δεν ξέρεις τι να κάνεις, απλώς του μιλάς. Τα υπόλοιπα παιδιά καταλάβαιναν τι γίνεται, του έλεγαν “σταμάτα” κι αυτός συνέχιζε: “θα φέρω δικηγόρο και θα πας στο σπίτι σου”. Του είπα “ή το σταματάς ή πας στον διευθυντή” και βγήκε έξω, κοπάνησε την πόρτα και άρχισε και κλαίει έξω από την τάξη. Του είπα “πέρνα μέσα”, μπήκε, και ενώ του είχα πάρει τις τάπες, μου όρμησε, άρπαξε το χέρι μου και το γύρισε για να μου τις πάρει. Τις επόμενες μέρες ήμουν με επίδεσμο. Το θέμα δεν έληξε εκεί, συνέχισε να βρίζει, “παλιομαλακισμένη”. Έγινε διάλειμμα κι αυτό ωρυόταν. Δεν υπάρχει γενικά σεβασμός, όχι μόνο προς τους δασκάλους. Και στον παππού του, που ήρθε να τον πάρει όταν σχόλασαν, έλεγε βρισιές. Το χειρότερο είναι ότι τη Δευτέρα ήρθαν οι γονείς του να μου κάνουν καταγγελία γιατί έκανα bullying στο παιδί τους. Τους έδειξα απλώς το χέρι μου που ήταν δεμένο και δεν συνέχισαν, χωρίς να ζητήσουν, βεβαίως, ποτέ συγγνώμη. Βέβαια, την καταγγελία δεν τη γλίτωσα. Μετά από έναν μήνα έλειπε ο Γιωργάκης και ρώτησα το ξαδερφάκι του “ο Γιώργος πού είναι; Είναι άρρωστος;”. “Ναι” μου απαντάει το παιδάκι και

ήρθε καταγγελία στο σχολείο επειδή ανέκρινα τον μικρό του ξάδερφο! Επειδή δεν πίστευα ότι είναι άρρωστος, βγάζοντάς τους ψεύτες, κι επειδή άσκησα λεκτική βία απέναντι στο παιδί! Παλιότερα, υπήρχε μια συνέπεια. Τώρα, πέρα από την εξουσία που έχει δοθεί στα παιδιά, θεωρούν ότι τους ανήκουν τα πάντα, ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν για κάτι. Γενικά, δεν υπάρχει καμία συνέπεια. Έχουν το δικαίωμα να κάνουν τα πάντα, να επιβληθούν στους άλλους με όποιον τρόπο θέλουν, γιατί ξέρουν ότι ο άλλος δεν μπορεί να τους ακουμπήσει, δηλαδή ξέρουν ότι δεν πρόκειται να έχουν συνέπειες. Αυτό ξεκινάει από το κράτος, το οποίο έχει υποβαθμίσει πάρα πολύ τους δασκάλους ως επάγγελμα. Όταν λες δάσκαλος πλέον, πάει το μυαλό σου σε κάτι πολύ εξευτελιστικό. Είμαστε με μια βαλίτσα στο χέρι και πηγαίνουμε τη μία χρονιά σε ένα νησί και την άλλη χρονιά σε άλλο. Είμαι αναπληρώτρια έξι χρόνια, πηγαίνω κάθε χρονιά σε διαφορετικό μέρος, έχω ζήσει διαφορετικούς ανθρώπους, υπάρχουν και ωραία πράγματα, αλλά όσον αφορά το κομμάτι της δουλειάς, δεν μπορούμε να δουλέψουμε όπως θέλουμε. Κοροϊδεύουμε τον κόσμο, έτσι όπως μηδενίζεται η παιδεία, γιατί σου λέει ότι φέτος θα δουλέψεις εδώ και του χρόνου κάπου αλλού, οπότε ό,τι δουλειά κάνεις δεν έχει νόημα, γιατί θα την αφήσεις στη μέση. Έναν δάσκαλο που τον ξέρεις, τον έχεις γνωρίσει καλά, τον σέβεσαι περισσότερο. Τώρα, μόλις πάει να στρώσει κάτι, σου λένε “μάζεψέ τα και φύγε”. Επίσης,

Υπάρχει πολλή επιθετικότητα και βία. Υπάρχουν παιδιά που τα ρωτάς τι θέλουν να κάνουν στο μέλλον και σου λένε «να γίνω δολοφόνος», ξέροντας πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Δεν πάει το μυαλό τους, όμως, στις επιπτώσεις που θα έχει αυτό στη ζωή τους.

όλα είναι με δικά μας έξοδα, ο μισθός είναι χαμηλός. Όταν βάζεις τον δάσκαλο σε τόσο υποβαθμισμένη θέση, η παιδεία σου θα είναι υποβαθμισμένη. Δεν πρόκειται να ανέβει παραπάνω. Αν δεν φτιάξεις την εικόνα του δασκάλου, αν δεν την αναβαθμίσεις, οι γονείς θεωρούν ότι πάνε τα παιδιά στο σχολείο για να περάσουν την ώρα τους. Άρα, μιλάμε για ένα “πάρκινγκ” που απλώς φροντίζει μερικές ώρες τα παιδιά τους. Υπάρχει μεγάλη απαξίωση. Όταν τον δάσκαλο τον απαξιώνεις από το σπίτι, τι θα κάνει το παιδί στο σχολείο; Παλιότερα είχαν τυφλή εμπιστοσύνη στον δάσκαλο, έλεγαν “άκου τον, γιατί αυτός ξέρει”, άρα και το παιδί τον είχε ψηλά. Υπάρχει πολλή επιθετικότητα και βία. Υπάρχουν παιδιά που τα ρωτάς τι θέλουν να κάνουν στο μέλλον και σου λένε “να γίνω δολοφόνος”, ξέροντας πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Δεν πάει το μυαλό τους, όμως, στις επιπτώσεις που θα έχει αυτό στη ζωή τους. Όταν αυτό το παιδί βγει στην κοινωνία και του πεις “μέχρι εδώ μπορείς”, πώς θα μπορέσει να συμβιβαστεί και να ενταχθεί στην κοινωνία; Πώς να μην προβεί σε ακραίες συμπεριφορές; Έχω δει πολλά ακραία περιστατικά, τα παιδιά δεν έχουν μάθει τι σημαίνει όριο. Μου έτυχε σε παιδιά Β’ Δημοτικού, στο ολοήμερο, μαθητής να έχει κατεβάσει το παντελόνι της συμμαθήτριάς του και να την πειράζει. Είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει, να χάνονται παιδιά στις τουαλέτες σε ένα μεγάλο σχολείο και να τρέμεις μη συμβεί κάτι ανάλογο. Τα παιδιά θεωρούν ότι όλα επιτρέπονται γιατί και οι γονείς φοβούνται να τους βάλουν όρια, μήπως δεν γίνουν αποδεκτοί, μήπως το παιδί τούς θυμώσει. Αυτό είναι πάρα πολύ κακό για το παιδί. Στο σχολείο όπου ήμουν πέρσι ήταν ένα παιδάκι που κάθε μέρα έβγαζε τούφες από τα μαλλιά των συμμαθητριών του, έσκιζε τα πάντα, τους χτυπούσε όλους, είχε τύχει η κυρία του να εκκενώσει την τάξη δύο φορές επειδή πέταγε καρέκλες στα άλλα παιδιά. Οι σύμβουλοι διέγνωσαν απλώς ότι έχει διάσπαση προσοχής. Οι γονείς δεν δέχονταν ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα κι εκείνοι φοβήθηκαν να κάνουν αληθινή διάγνωση, ότι έπρεπε να πάει σε ειδικό σχολείο. Στα βιβλία συμβάντων σχεδόν ποτέ δεν καταχωρίζεται το περιστατικό όπως συνέβη, πάντα τα γράφουν πιο ήπια, γιατί έχεις να κάνεις με παιδιά και δεν θέλεις σε καμία περίπτωση να τα στιγματίσεις». «Η πρώτη μου χρονιά στην εκπαίδευση και συνάμα η πιο συγκλονιστική» λέει η Ν.Ν., καθηγήτρια σε λύκειο της Ρόδου. « Ήμουν νεοδιόριστη σε λύκειο της Καλύμνου. Μια νύχτα ένας μαθητής έβαλε φωτιά κι έκαψε το γραφείο των καθηγητών. Τα μαθήματα διακόπηκαν για μία βδομάδα, μέχρι να καταφέρουν συνεργεία να καθαρίσουν το σχολείο, να αποκατασταθούν, όσο γινόταν, οι ζημιές και να μεταφερθεί το γραφείο των καθηγητών σε έναν άλλο χώρο, που μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν ως η αίθουσα της βιβλιοθήκης. Ο λόγος της παραβατικής αυτής συμπεριφοράς; Να χαθούν οι απουσίες μιας μαθήτριας, η οποία προφανώς είχε ξεπεράσει κατά πολύ το επιτρεπτό όριο των απουσιών και είχε σχέση με τον δράστη! Φυσικά, ακολούθησαν ανακρίσεις από την αστυνομία και πολύ γρήγορα όλοι έμαθαν ποιος το έκανε. Δεν του επιβλήθηκε καμία ποινή! Αν και έχουν περάσει χρόνια από τότε, πολλές φορές ακόμα αναρωτιέμαι: άραγε, είναι αυτό προστασία της τοπικής κοινωνίας προς τον συμπατριώτη τους ή συγκάλυψη και υποκρισία; Την ίδια σχολική χρονιά, στο ίδιο λύκειο της Καλύμνου, στη διάρκεια διδακτικής ώρας που εγώ είχα κενό, βρισκόμουν στο γραφείο των καθηγητών. Ενώ όλα κυλούσαν ήρεμα, μπήκε

ξαφνικά έντρομος στο γραφείο ο διευθυντής μαζί με έναν άλλο συνάδελφο και μας ενημέρωσε ότι κάλεσε ασθενοφόρο για να μεταφέρει αμέσως μια μαθήτρια στο νοσοκομείο, επειδή κάποιος μαθητής την τραυμάτισε με σουγιά στην κοιλιακή χώρα. Η μαθήτρια είχε ζητήσει άδεια από την καθηγήτριά της για να πάει στην τουαλέτα και ο μαθητής που την τραυμάτισε επίσης ζήτησε άδεια από τον καθηγητή του, γιατί δεν αισθανόταν καλά. Τελικά, όπως μας ενημέρωσαν οι παλιότεροι συνάδελφοι του σχολείου στη συνεδρίαση που ακολούθησε, ο δράστης αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Οι γονείς της κοπέλας αποφάσισαν να μην προβούν σε περαιτέρω δικαστικές ενέργειες και ο σύλλογος των καθηγητών επίσης δεν επέβαλε κάποια ποινή στον δράστη. Κατόπιν συνεννόησης μαζί του, αποφάσισε να διακόψει το σχολείο τη χρονιά εκείνη και να φοιτήσει την επομένη. Αν και έχουν περάσει χρόνια από το περιστατικό αυτό, ακόμα είμαι επιφυλακτική και ελάχιστες φορές δίνω άδεια στους μαθητές μου να βγουν από την τάξη για να πάνε στην τουαλέτα ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Σίγουρα, όλα τα περιστατικά σχολικής βίας και παραβατικότητας, τα οποία απαιτούν από τον εκπαιδευτικό να προβαίνει σε ενέργειες που είναι πέρα από τον ρόλο του και την ειδικότητά του −για τα οποία, άλλωστε, δεν έχει την κατάλληλη δομή, εκπαίδευση και στήριξη−, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά του, και όχι μόνο την εκπαιδευτική. Κάθε τόσο έρχεσαι αντιμέτωπος με καταστάσεις που σε εξουθενώνουν ψυχικά. Προσωπικά, στη διάρκεια της δεκαοκτάχρονης εμπειρίας μου στην εκπαίδευση ευτυχώς δεν έχω να θυμάμαι κάποιο περιστατικό εναντίον μου. Θεωρώ πως καταφέρνω να είμαι πάντα αποδεκτή από την πλειονότητα των μαθητών −να αρέσεις σε όλους δεν γίνεται, είναι και θέμα χημείας, αλλά ευτυχώς με τις φιλολόγους τα παιδιά συνήθως αισθάνονται ένα παραπάνω δέσιμο−, διατηρώντας, ως επί το πλείστον, χαμηλούς τόνους και προσέχοντας πάρα πολύ τα πάντα (εκφράσεις, σκηνική εικόνα, το παράδειγμα που δημιουργείς). Οπωσδήποτε, τα πρώτα χρόνια δυσκολεύτηκα και στενοχωριόμουν, γιατί καταλάβαινα ότι δεν υπήρχε καλό επίπεδο πειθαρχίας στις τάξεις μου σε σχέση με αυτές άλλων, πιο έμπειρων συναδέλφων. Με τον καιρό, όμως, συνειδητοποίησα πως υπεύθυνη γι’ αυτό ήμουν εγώ, γιατί δεν έβαζα σωστά όρια. Τα παιδιά ζυγίζουν με καταπληκτική μαεστρία τα όρια του καθενός, κάτι που έμαθα στην πορεία. Το βλέπω στην κόρη μου, που είναι 1,5 ετών, πόσο μάλλον στους εφήβους. Θυμάμαι, ακόμα, χρόνια πριν, σε μια επιμόρφωση ένας σχολικός σύμβουλος είχε πει χαρακτηριστικά ότι η σχέση που πρέπει να αναπτύσσεις με τους μαθητές είναι σαν το τζάκι: “Αν πας πολύ κοντά, μπορεί να καείς, και αν πάλι πας πολύ μακριά, μπορεί να παγώσεις”. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο εφαρμόζω και αποδίδει. Επίσης, αν θέλεις να πετύχεις ως εκπαιδευτικός, χρειάζεται σοβαρότητα, εγρήγορση, διαρκής πειραματισμός και εναλλαγή, τόσο ως προς τις παιδαγωγικές μεθόδους όσο και ως προς τις διδακτικές. Τελικά, τι είναι εκείνο που σε κρατά σ’ αυτό το επάγγελμα; Φυσικά, το ότι νιώθεις ζωντανός, εφόσον βρίσκεσαι διαρκώς σε επαφή με τη νέα γενιά, και οι δύο μήνες διακοπές το καλοκαίρι –για τις οποίες είμαστε διαρκώς στο στόχαστρο άλλων επαγγελματικών κλάδων−, που είναι σίγουρα αρκετοί και συνάμα απαραίτητοι, ώστε να ξεχάσεις όλα τα άσχημα της σχολικής χρονιάς που πέρασε, να κρατήσεις μόνο τα όμορφα, να κάνεις απολογισμό και να ξεκινήσεις τη νέα σχολική χρονιά με όρεξη, μεράκι και όνειρα»…

31.1.19 – lifo

21

ΠΟΙΗΣΗ

Ο χαρισματικός στιχουργός και περφόρμερ ήταν ένας εξίσου ταλαντούχος συγγραφέας, αυτό που ήθελε να γίνει επειδή ένιωθε, σκεφτόταν και νοιαζόταν στον υπερθετικό, όπως επιβεβαιώνει η αδελφή του Μελίνα και όλοι όσοι τον γνώρισαν. Από τον ΘΟΔΩΡΉ ΑΝΤΩΝΌΠΟΥΛΟ

Α

Δεν ήταν αυτό που λέμε «αλητεία», παρότι ζωηρός από παιδί. Δεν τον θυμάμαι καν να βρίζει, όσο τσατισμένος κι αν ήταν. Ούτε πολυέβγαινε – προτιμούσε να ξενυχτά παίζοντας μουσική, σε σπίτια φίλων μουσικών ή σε στούντιο.

22 lifo – 31.1.19

νήκω στη γενιά που πρόλαβε να δει ζωντανά στη σκηνή τον επιλεγόμενο «πρίγκιπα» της ελληνικής ροκ, την έξοχη αυτή φυσιογνωμία της εγχώριας αντικουλτούρας που ο Λεωνίδας Χρηστάκης ευλαβικά καταχώρισε μετά θάνατον στους «αγίους των Εξαρχείων»: στο Σπόρτινγκ, στη συναυλία ΑΚΟΕ/Αμφί/Κράξιμο το ’83 πρώτη φορά –πάντα προθυμοποιούνταν να στηρίξει κάποιον σκοπό–, στο An club στα τελευταία. Ένας χαρισματικός καλλιτέχνης και σπάνιας ποιότητας άνθρωπος, ταυτόχρονα όμως υπερευαίσθητος, ευάλωτος. Που η ζωή, οι στίχοι, τα τραγούδια και μαζί ο πρόωρος θάνατός του από overdose τον Δεκέμβριο του ’90, στα 43 του μόλις χρόνια, τον ανήγαγαν στη σφαίρα ενός διαχρονικού, πλέον, μύθου. Ταλαντούχος, ιδιοφυής, αγαπητός, γοητευτικός, από μεγάλο σόι («δισεγγόνι» του Αλέξη Ζορμπά), θα μπορούσε άνετα να την έχει «ψωνίσει», να επιδίωκε έστω μια τρανή καριέρα. Τον θυμούνται, αντίθετα, για τη σεμνότητα, το ήθος, τον αντάρτη νου και τις ανυπόκριτες, βαθιές του ευαισθησίες. Υπήρξε ένας αυθεντικός «Rock Anti-Star», όπως υπέγραφε κάποιες φορές, οραματιστής, ασυμβίβαστος, που «ενώ ήταν περπατημένος στους δρόμους, έμενε μέχρι τέλους ένα αγνό, αγαθό, ρομαντικό παιδί, γι’ αυτό σημάδεψε τη ζωή μας», όπως γράφει ο Δημήτρης Πουλικάκος που ο Παύλος αποκαλούσε χαϊδευτικά «θείο». Δίπλα όμως στον στιχουργό, μουσικό, περφόρμερ και κατά περίσταση ηθοποιό Παύλο, για τον οποίο τόσα έχουν ειπωθεί, υπήρχε κι ένας άλλος, άγνωστος μέχρι πρότινος στο ευρύ κοινό, αλλά εξίσου ελκυστικός: ο συγγραφέας Παύλος, με πολλά σκόρπια χειρόγραφα με αδημοσίευτα ποιήματα και πεζά, δείγματα μιας σπουδαίας, πολλά υποσχόμενης γραφής. Μόλις πριν από λίγα χρόνια η μικρότερη αδελφή του Μελίνα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός πλέον, βρήκε την άνεση, καθώς και το κουράγιο να τα επιμεληθεί. «Ο αδελφός μου ήταν καταρχάς ένας άνθρωπος υπερβολικός σε όλα του, πληθωρικός, δεκτικός, δοτικός επίσης. Εισέπραττε τον πόνο του απέναντι ολόκληρο, όχι στο περίπου, όπως κάνουμε οι περισσότεροι» ξεκίνησε. Με την αποφασιστική, καθώς λέει, συνδρομή και παρότρυνση του συζύγου της Ηλία Καραλιά, της παιδικής της φίλης, συγγραφέως και νομικού Άννας Στάικου και του ποιητή Δημήτρη Βέλλα, κυκλοφόρησαν τελικά τον περασμένο Δεκέμβριο στις εκδόσεις Opportuna. Στάθηκαν όλοι τους στην ιδιαίτερη σημασία της εν λόγω έκδοσης, καθώς αποκαλύπτει

έναν άνθρωπο ανήσυχο, με έντονες υπαρξιακές αναζητήσεις, αλλά συνάμα πνευματώδη, στοχαστικό, εικονοκλαστικό, σκωπτικό, ερωτικό επίσης. Με όραμα, δύναμη και πάθος για ζωή, σε αντιδιαστολή με τη σκοτεινή, πεσιμιστική, αυτοκαταστροφική «αύρα» που συνήθως τον περιέβαλλε. «Η πρέζα σίγουρα στα τελευταία τον σημάδεψε, αλίμονο όμως αν σταθεί κάποιος εκεί... Ο Παύλος, όπως και κάθε δημιουργός, είναι καταρχάς αυτός που είναι και το έργο του, κι αυτά είναι πέρα και πάνω από οποιαδήποτε τυχόν αδυναμία ή εξάρτηση» λένε «εν κατακλείδι» οι συνομιλητές μου. Σε αναμονή της πρώτης επίσημης παρουσίασης των αδημοσίευτων ποιημάτων του Παύλου την 1η Φεβρουαρίου στο Polis Art Café (Πεσμαζόγλου 5, Στοά Βιβλίου, 20:00), ιδού τι σταχυολόγησα συζητώντας με τη Μελίνα:

ΜΕΛΊΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΎΛΟΥ — Με το που έφυγε ο Παύλος, αδειάσαμε το σπίτι στο Γαλάτσι. Ό,τι δικό του γραπτό βρήκα το μάζεψα, όμως κάτι οι υποχρεώσεις και η φροντίδα της κόρης μου, κάτι το συναισθηματικό, άργησα πολύ να τα διαβάσω. Ουσιαστικά, τα έπιασα λίγο αφότου, μαζί με τον αείμνηστο Παναγιώτη Θερμογιάννη, στον οποίο αφιερώσαμε και το βιβλίο, στήσαμε την ιστοσελίδα για τον Παύλο (pavlos-sidiropoulos.gr), γύρω στο 2010-11.

— Πολιτικοκοινωνικές ανησυχίες είχαμε και οι δύο. Ενώ όμως εγώ ήμουν οργανωμένη κομματικά στην ΚΝΕ τότε, εκείνος είχε έναν ορίζοντα ευρύτερο, πιο ελευθεριακό: «Δώστε μας πνοή, στέγη και τροφή/ μια ιδέα στεγανή/ που να μην μπάζει κρύο», καθώς έλεγε στο «Εν Κατακλείδι». «Αγαπώ τον άνθρωπο με τα πάθη και τις αδυναμίες του, ειδικά γι’ αυτά» έλεγε, ιδεολόγημα που δύσκολα χωράει σε κόμματα και οργανώσεις. Έβλεπε πολύ μπροστά – είχε γράψει χαρακτηριστικά αντιρατσιστικό τραγούδι για τους μετανάστες τρεις δεκαετίες πριν, το «Αλί» από το άλμπουμ «Χωρίς Μακιγιάζ» (1989).

— Είχε μεγάλο δέσιμο με τη μητέρα μας, όπως άλλωστε κι εγώ. Πάντα τη συμβουλευόταν, γιατί ήταν μια γυναίκα μορφωμένη, ζωντανή, ανοιχτόμυαλη – η καλύτερη φίλη που είχα στην εφηβεία μου, να φανταστείς!

— Ναι, υπήρξε αυθεντικά ροκ εν ρολ με έναν δικό του, ιδιόμορφο τρόπο. Δεν ήταν αυτό που λέμε «αλητεία», παρότι ζωηρός από παιδί. Δεν τον θυμάμαι καν να βρίζει, όσο τσατισμένος κι αν ήταν. Ούτε πολυέβγαινε – προτιμούσε να ξενυχτά παίζοντας μουσική, σε σπίτια φίλων μουσικών ή σε στούντιο. Τα στούντιο κιόλας

τότε σπάνιζαν και όποτε βρισκόταν κάποιο εύκαιρο μαζεύονταν από διάφορα γκρουπάκια και παίζανε μαζί.

— Τάσεις φυγής είχε πάντοτε, κυρίως όμως εγκεφαλικές. Ακριβώς, δε, επειδή ήταν η χαρά της ζωής, δεν παραδεχόταν την αδικία, την εκμετάλλευση, τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανοησία του κόσμου και των κρατούντων. Υπερβολικός σε όλα του, δοτικός επίσης, εισέπραττε τον πόνο του απέναντι ολόκληρο, όχι στο περίπου, όπως κάνουμε οι περισσότεροι.

Η ΜΑΡΤΥΡΊΑ ΤΗΣ ΆΝΝΑΣ ΣΤΆΙΚΟΥ Είμαστε φίλες με τη Μελίνα από το δημοτικό, δηλαδή επέχει, πια, για μένα θέση συγγενούς – μαζί γνώρισα και τον Παύλο, γυμνασιόπαιδο τότε, βέβαια, στο περίφημο 8ο, ένα πολύ καλό σχολείο, όπου είχε φοιτήσει και ο Καστοριάδης. Στον ίδιο δρόμο μέναμε αρχικά, στο ύψος της πλατείας Αμερικής. Τον θυμάμαι με κοντό παντελονάκι στο μπαλκόνι του σπιτιού και με το μάτι διαρκώς να σεργιανάει, που λέμε. Είχε ήδη από το οικογενειακό του περιβάλλον μια πνευματική προίκα υψηλού επιπέδου. Εκεί οφείλονταν όχι μόνο η αντιληπτική του ικανότητα αλλά και η έμφυτη σεμνότητα και ταπεινότητά του. Τον διέκρινε, επίσης, μια φυσική αγαθοσύνη και μια καλά δομημένη αρετή.

Η ΜΑΡΤΥΡΊΑ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΣΠΥΡΌΠΟΥΛΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΟΎ, ΙΔΡΥΤΙΚΟΎ ΜΈΛΟΥΣ ΤΩΝ ΣΠΥΡΙΔΟΎΛΑ Γνωριστήκαμε τέλη ’77. Ο Παύλος είχε ακούσει για την μπάντα μας, οπότε ήρθε και μας βρήκε στο στούντιο, προτείνοντας συνεργασία – είχε ήδη έτοιμα τα περισσότερα κομμάτια του «Φλου». Θυμάμαι, ακόμα, τα ατέλειωτα ξενύχτια μας, πάντα μετά μουσικής, τα περισσότερα εδώ, στην πλατεία Αμερικής, στο στούντιο και σπίτι ταυτόχρονα που είχαμε οι Σπυριδούλα στη Λέλας Καραγιάννη. Μετά το «Φλου» συνεχίσαμε να συνεργαζόμαστε σε διάφορα πράγματα, συν μια αποτυχημένη απόπειρα να κάνουμε μαζί το υλικό του «Εν Λευκώ», που είχε αρχικά δοκιμάσει με τους Sharp Ties. Όμως δεν συντονιζόμασταν καλά κι αν ο Παύλος δεν γούσταρε κάτι πραγματικά, το παράταγε. Αρχίσαμε να χανόμαστε, αφότου έφυγα για κάποια χρόνια στη Γαλλία – στο εξής συναντιόμασταν μόνο σε κάποια live. Ο θάνατός του ήταν σίγουρα ένα μεγάλο σοκ για όλους μας, η μνήμη του όμως είναι παραπάνω από ζωντανή.

ΤΑ ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΎΛΟΥ ΣΙΔΗΡΌΠΟΥΛΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΎΝ ΓΙΑ ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΆ

ΙNFO 1/2, Polis Art Café, Πεσμαζόγλου 5, αίθριο Στοάς Βιβλίου, 20:00. Για το βιβλίο με τα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου θα μιλήσουν οι Μελίνα Σιδηροπούλου, Άννα Στάικου, Οδυσσέας Ιωάννου, Θέκλα Τσελεπή. Στον συντονισμό ο Νίκος Παπαχριστόπουλος.

31.1.19 – lifo

23

q Ο πατέρας μου, Δημήτρης Λένωσης, καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Εργαζόταν στην εταιρεία πετρελαίων Shell και παντρεύτηκε τη μητέρα μου, που ερωτεύτηκε σφόδρα. Ήταν ένας πανέμορφος άνδρας, αρκετά επιπόλαιος, που τον είλκυε το γυναικείο φύλο. Η μητέρα μου, Αναστασία Μπούκη, ήταν ανεξάρτητη, καλλιεργημένη, καθόλου καταπιεστική και πολύ προχωρημένη για την ηλικία της. Μια γυναίκα που, παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της έμεινε μόνη, αν και ποτέ δεν χώρισαν τυπικά με τον πατέρα μου, ήταν ευτυχισμένη. Και πάντοτε μας έλεγε: «feel free, feel free». Είναι αυτό που κρατώ ως βασικό μότο στη ζωή μου. Και το χρωστώ στη μητέρα μου και την οικογένειά της.

q Όταν ήμουν στην ηλικία των έξι ετών ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι και δεν γύρισε ποτέ ξανά. Ήταν μια απόφαση

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

απο τον γιάννη πανταζόπουλο. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

που προφανώς δεν κρίνω φυσιολογική. Άλλωστε, πώς είναι δυνατόν να αφήνεις για πάντα τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου; Μάθαμε ότι πέθανε στην Αργεντινή, αλλά δεν τον ξαναείδαμε. Μέσα μου τον έχω συγχωρήσει. Δεν του κράτησα κακία. Ίσως επειδή περιτριγυριζόμουν από στενούς συγγενείς που συμπλήρωναν το κενό κι έτσι δεν αισθάνθηκα την απουσία του πατέρα μου. Βέβαια, η αδερφή μου θύμωσε, οργίστηκε και ήθελε να τον ξαναδεί. Θυμάμαι τη μητέρα μου να μας λέει ότι φοβόταν, επειδή ήμασταν σε μικρή ηλικία όταν συνέβη αυτό το γεγονός. Θεωρούσε ότι μπορεί να μας στιγμάτιζε ψυχολογικά στη μελλοντική μας πορεία. Κάποτε τη ρώτησα: «Μάνα, αυτό τον άνθρωπο τον ερωτεύτηκες;». Και αφού μου αποκρίθηκε θετικά, της είπα: «Κράτησε, λοιπόν, ότι αυτό δεν το έχουν ζήσει πολλές γυναίκες, ιδίως στη δική σου εποχή». Μπορεί το τέλος να μην ήταν αυτό που υπολόγιζαν, σημασία έχει όμως ότι λάτρεψαν ο ένας τον άλλον.

q Δεν έχω πολλές φωτογραφίες από τα παιδικά μου χρόνια, αλλά ακόμα κρατώ δύο πολύτιμα αντικείμενα των γονιών μου. Πρόκειται για το ημερολόγιο του πατέρα μου, που περιέχει ποιήματα, ερωτικά γράμματα, φωτογραφίες, έως και λογαριασμούς. Το δεύτερο είναι τα φασαμέν της μητέρας μου, που κάθε φορά που τα βλέπω σκέφτομαι πόση πλάκα έχουν.

q Πάντοτε μου άρεσε ο κινηματογράφος, το θέατρο, το πιάνο, τα εικαστικά, η λογοτεχνία και η μουσική. Είμαι απόφοιτη του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών, έχω παρακολουθήσει μαθήματα Ψυχολογίας και σπούδασα στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου της Περούτζια. Με τον σύζυγό μου Τάσο παντρευτήκαμε το 1964 και δύο χρόνια αργότερα ανοίξαμε, στην οδό Κριεζώτου 7, την πρώτη γκαλερί σύγχρονης τέχνης. Σ’ αυτή συμπεριλαμβάνονταν καλλιτέχνες της γενιάς του ’60. Ανάμεσά τους ο Φασιανός, ο Τσόκλης, ο Ακριθάκης, ο Κεσσανλής. Συγχρόνως, ξεκινήσαμε τη συνεργασία της γκαλερί με τον Αλέξανδρο Ιόλα, καθώς και με τους De Chirico, Μatta, Lallannes, Rauschenberg, Man Ray, οι οποίοι εκθέτουν για πρώτη φορά σε ελληνική γκαλερί.

q Αργότερα, το 1973, οι δραστηριότητές μας επεκτάθηκαν στην πλατεία Κολωνακίου με τη δημιουργία ενός νέου χώρου που έμελλε να επηρεάσει τα πολιτιστικά δρώμενα της εποχής. Ήταν η περίοδος που ο Ιόλας έφερνε σημαντικούς ξένους καλλιτέχνες, παρουσιάστηκαν πίνακες του Άντι Γουόρχολ και συνεργαστήκαμε με γνωστές γκαλερί, όπως η Denise René στο Παρίσι και η γκαλερί Beyeler στη Βασιλεία, από την οποία ευοδώθηκε η αξέχαστη έκθεση Picasso. Η σύγχρονη τέχνη εισχώρησε με δυναμικό τρόπο στα σπίτια και στη ζωή των Αθηναίων. Ταυτόχρονα, επηρεάστηκε η διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων με ξένα πρότυπα και τα νέα ρεύματα της εποχής. Μέχρι και σήμερα, που τα ηνία έχει αναλάβει η κόρη μου, Δάφνη, παραμένει μια γκαλερί με μεγάλη γκάμα έργων, αντικειμένων και επίπλων design.

q Η αναδρομική έκθεση για τον Γιάννη Μόραλη που οργανώσαμε φέτος στο Μουσείο Μπενάκη γνώρισε μεγάλη επιτυχία και χαρακτηρίστηκε «έκθεση της χρονιάς». Ο Μόραλης υπήρξε μία από τις δημοφιλέστερες καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες του περασμένου αιώνα. Ζωγραφικά έργα, σχέδια και χαρακτικά, γλυπτά και αρχιτεκτονικές εφαρμογές, εξώφυλλα δίσκων και εικονογραφήσεις βιβλίων ήταν το υλικό με το οποίο προσπαθήσαμε να χαρτογραφήσουμε τη μοναδική πορεία του καλλιτέχνη, αναδεικνύοντας παράλληλα άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου του. Για μένα είναι απίστευτο ότι έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια από τον θάνατό του. Είχαμε σχέση ζωής. Τον θυμάμαι να έρχεται καθημερινά στην γκαλερί. Μία μέρα πριν από το τέλος, είχε έρθει για να μας αποχαιρετήσει. Φυσικά, κανείς δεν τον πίστεψε. Όπως ερχόταν συνήθως, έτσι τον θυμάμαι, μόνο που εκείνη την ημέρα ήταν πιο σοβαρός.

q Ο Γιάννης Μόραλης ανήκει στη χαρισματική μειονότητα των καλλιτεχνών της γενιάς του ’30 και αυτή είναι η αιτία που ο ίδιος και το έργο του παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Εργάστηκα μαζί του 45 χρόνια. Παθιαζόταν με τη ζωγραφική και το γυναικείο φύλο. Διήγε έναν ταραχώδη βίο. Πιστός φίλος, χαρισματικός, τελειομανής, συναισθηματικός, εσωστρεφής, χιουμορίστας, ευγενικός. Κάτι που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου είναι αυτές οι καλλιτεχνικές παρέες: Μόραλης, Καπράλος, Τσαρούχης, Νικολάου, Ελύτης, Χατζιδάκις. Μαζευόμασταν στο σπίτι του Νίκου Νικολάου, στην Αίγινα, και χαζεύαμε τη δύση του ηλίου. Το νησί αυτό ήταν το σημείο αναφοράς, με τους καβγάδες, τα γέλια, τις στενοχώριες, τα φαγοπότια. Ατελείωτες συζητήσεις, φιλική και ζεστή ατμόσφαιρα και αξέχαστες εικόνες.

q Από τον Γιάννη Τσαρούχη κρατώ το απύθμενο καυστικό του χιούμορ, που δεν διέθετε ίχνος εμπάθειας. Ο Τσαρούχης ήταν το όλον. Συνδύαζε τα πάντα. Τρυφερός απέναντι στους φίλους του, αυθεντικός, ένας άνθρωπος που, όταν έχασα τον σύζυγό μου, στάθηκε δίπλα μου και αποδείχθηκε εξαιρετικός συμπαραστάτης. Άλλη τεράστια προσωπικότητα ήταν ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο οποίος είχε τα ωραιότερα χέρια που έχω δει και μαγείρευε καταπληκτικά, συνήθως εξωτικά φαγητά. Από τη γενιά του ’60 ξεχωρίζω τον γλύπτη Takis. Μια συναρπαστική προσωπικότητα, στον οποίο συγχωρώ τα πάντα. Πολύ σημαντικός καλλιτέχνης. Όλα όσα δημιουργεί είναι αποτέλεσμα του εσωτερικού του κόσμου. Η κίνηση, το φως και η μουσική, σε συνδυασμό με τη χρήση των μαγνητών, ξεχώριζαν πάντα τα έργα του. Αυτοδίδακτος, πρωτοπόρος, με τρικυμιώδη χαρακτήρα μαζί κάναμε υπέροχες εκθέσεις. Ο Ιόλας ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και το ελληνικό κράτος τού φέρθηκε με τον χειρότερο τρόπο.

q Η αντοχή στον χρόνο είναι αυτό που σε καθιερώνει. Η διάρκεια. Η γκαλερί Ζουμπουλάκη έχει συμπληρώσει πενήντα τρία χρόνια λειτουργίας, μια ζωή ολόκληρη. Με ρίσκο αλλά και αγάπη, με πάθος αλλά και πάμπολλες θυσίες. Η τέχνη έγινε τρόπος ζωής. Μου άνοιξε νέους ορίζοντες, καινούργιους τόπους, πολυάριθμες συναντήσεις και ανεξίτηλες στιγμές. Από τη δουλειά μου απέκτησα διαίσθηση και «μάτι». Πολλές φορές η αρνητική κριτική με προβληματίζει, αλλά

24 lifo – 31.1.19

ΠΈΓΚΥ ΖΟΥΜΠΟΥΛΆΚΗ

Ύδρας και Κυψέλης, το οποίο είχε κατασκευάσει ο προπάππους μου, ο αρχιτέκτονας Σάββας Μπούκης, ο άνθρωπος που δημιούργησε τη βασιλική έπαυλη στο Τατόι και τον Φάρο Ζούρβα στην Ύδρα. Μεγάλωσα και έμεινα εκεί αρκετά χρόνια. Αυτό το σπίτι λειτουργούσε ως μέσο κοινωνικοποίησης. Ήταν δύσκολα χρόνια, με στερήσεις, αγωνίες και κακουχίες. Όμως κυριαρχούσε το απλό, το ταπεινό και το ανεπιτήδευτο. Χαιρόσουν με τα ελάχιστα. Αρκούσαν το ατελείωτο παιχνίδι στη γειτονιά, τα γέλια, η εγγύτητα, η αγάπη και τα οικογενειακά κυριακάτικα τραπέζια. Μου έχει εντυπωθεί πολύ έντονα το πηγάδι, ο φοίνικας που υπήρχε στην αυλή, το πλυσταριό, οι πίνακες στους τοίχους, ο κήπος αλλά και το τραμ που περνούσε από μπροστά.

ΓΚΑΛΕΡΊΣΤΑ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΥΨΈΛΗ, ΚΑΤΟΙΚΕΊ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΆΚΙ. ΈΧΕΙ ΜΆΘΕΙ ΝΑ ΜΗ ΧΡΩΣΤΆΕΙ, ΝΑ ΜΗ ΖΗΤΆΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΙΒΆΖΕΤΑΙ.

q Γεννήθηκα σε ένα νεοκλασικό στη διασταύρωση των οδών

31.1.19 – lifo

25

όχι τα κακόβουλα σχόλια. Δεν εστίασα ποτέ στις κακεντρέχειες, μόνο στα σημεία που με βελτίωναν και με έκαναν καλύτερη. Με αποκαλούν συχνά «σιδηρά κυρία» και «κοσμική», αλλά δεν με αντιπροσωπεύουν αυτές οι ετικέτες. Παρότι η συναναστροφή με αυτές τις τεράστιες προσωπικότητες μού πρόσφερε πάρα πολλά, ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκα τις σχέσεις μου με τους καλλιτέχνες για ίδιον όφελος.

q Περνούν τα χρόνια χωρίς να αντιληφθούμε την πολυσήμαντη διάσταση του χρόνου. Αναμφίβολα, έχουν αλλάξει πολλά σε σχέση με το παρελθόν. Άλλωστε, η αλλαγή είναι μέρος της εξέλιξης. Διατηρώ ακόμα το ενδιαφέρον μου για όσα συμβαίνουν σήμερα στον χώρο της τέχνης. Πάρα πολλά, μάλιστα, δεν προφταίνω καν να τα παρακολουθήσω. Αλλά αυτό που μου προκαλεί εντύπωση είναι το δυσθεώρητο ύψος των χρημάτων, η πλήρης εμπορευματοποίηση. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες γκαλερί απ’ όπου ο κόσμος αγοράζει ψεύτικα είδη. Δίνουμε περισσότερη αξία στις δημόσιες σχέσεις πάρα στο περιεχόμενο. Στο παρελθόν δέχτηκα απειλές και τηλεφωνήματα για τοποθέτηση βόμβας, επειδή είπα για κάποιο έργο ότι ήταν ψεύτικο.

q Το χρήμα είναι γοητευτικό. Αλλάζει τους ανθρώπους και το έχω διαπιστώσει από την πολυετή εμπειρία μου. Γνώρισα ανθρώπους που ήταν πραγματικά πλούσιοι, αλλά σιωπηλά και ταπεινά χαρακτηρίζονταν για το αξιοθαύμαστο έργο τους. Από την άλλη πλευρά, υπήρξαν και άνθρωποι που προσπάθησαν να καλύψουν με διάφορους τρόπους τη ματαιοδοξία τους. Είναι άλλο να είσαι συλλέκτης και άλλο να είσαι αγοραστής. Υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στις δύο κατηγορίες.

q Δεν συνδέομαι με αντικείμενα και δεν δένομαι συναισθηματικά. Γι’ αυτό και δεν διαθέτω αποθηκευτικούς χώρους. Προτιμώ όλα να τα χαρίζω στους άλλους. Ποτέ δεν μ’ ενδιέφεραν τα ρούχα, τα κοσμήματα ή τα αξεσουάρ. Επέλεγα να κυκλοφορώ φορώντας μόνο αυτά που με κάνουν να χαίρομαι. Έχω μάθει να ζω με τα λίγα και τα απαραίτητα.

q Αντιπαθώ τις μεγαλοστομίες, τις κοινωνικές σχέσεις, τη δηθενιά, την κακογουστιά, την υποκρισία και τον νεοπλουτισμό. Καθετί προκλητικό, για μένα, μπαίνει στην κατηγορία του χυδαίου. Το δήθεν έχει μετατραπεί σε «τρήθεν». Προσβάλλει την αισθητική μου ο φθηνός εντυπωσιασμός, η υπερβολή και η επιδειξιομανία.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

ΠΈΓΚΥ ΖΟΥΜΠΟΥΛΆΚΗ

q Ζούμε σε μια περίεργη εποχή, που η Ελλάδα έχει φτάσει στον πάτο. Είμαστε ένας λαός που καθένας κοιτάζει μόνον την πάρτη του. Άλλοι την καρέκλα τους, τη θέση ή το σπίτι τους. Γι’ αυτό, δυστυχώς, κυριαρχεί η δυστυχία σε αυτό τον τόπο. Επικρατεί μια κακομοιριά, ένας διαρκής φόβος, μια ανασφάλεια. Κι έχουμε οδηγηθεί στη μιζέρια και στην κατάθλιψη. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της επίπλαστης ευημερίας και του άκρατου καταναλωτισμού. Σχολεία με παιδιά που δεν έχουν βιβλία, αλλά έχουν τηλέφωνα. Πάντως, η παιδεία παραμένει ένα τεράστιο πρόβλημα στη χώρα μας. Είναι κρίμα που 400.000 νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό. Θα αποδειχθεί ισχυρό εμπόδιο για το μέλλον όλων.

Ζούμε σε μια περίεργη εποχή, που η Ελλάδα έχει φτάσει στον πάτο. Είμαστε ένας λαός που καθένας κοιτάζει μόνον την πάρτη του. Άλλοι την καρέκλα τους, τη θέση ή το σπίτι τους. Γι’ αυτό, δυστυχώς, κυριαρχεί η δυστυχία σε αυτό τον τόπο. Επικρατεί μια κακομοιριά, ένας διαρκής φόβος, μια ανασφάλεια.

q Είναι θλιβερό το ότι ζούμε σε μια πόλη όπου τα ναρκωτικά βρίσκονται παντού. Περπατάς στον δρόμο, χαζεύεις ένα νεοκλασικό που καταρρέει κι έρχονται κάτι τύποι που σε ρωτούν «αν ψάχνεις την ευτυχία». Απίστευτες καταστάσεις για μια πόλη όπως η Αθήνα. Είναι ενοχλητική η υπέρμετρη ανοικοδόμηση, η απουσία πράσινου και η παραμέληση ερειπίων αφημένων στον χρόνο. Υπάρχουν δρόμοι, στέκια και σημεία που παραμένουν γοητευτικά. Κάνω, καθημερινά, πάμπολλες διαδρομές με τα πόδια. Παρατηρώ τα εμβληματικά κτίρια των οποίων η ιστορία χάνεται στα βάθη των αιώνων. Σίγουρα δεν θα μπορούσα να κατοικώ σε καμία άλλη πόλη. Αλλά δεν μπορώ να μην πω ότι με ενοχλεί όλη αυτή η κατάπτωση σε επίπεδο καθημερινότητας και τρόπου διαβίωσης, η παρακμή περιοχών όπως το Κολωνάκι και γενικά της πρωτεύουσας, το τρίπτυχο «παραίτηση - αδιαφορία - εγκατάλειψη». Ευτυχώς, η Αθήνα παραμένει μαγική το βράδυ. Μεταμορφώνεται. Σβήνονται κι εξαφανίζονται όλες οι άσχημες πλευρές της.

q Έχω ένα μικρό σπίτι στην Ύδρα, απ’ όπου απολαμβάνω το απέραντο γαλάζιο. Αυτός ο γοητευτικός τόπος αποτελεί το ωραιότερο νησί. Τα καλοκαιρινά μεσημέρια πάντα κερνώ όσους περνούν από την αυλή μου ουζάκι και μεζέδες. Με γοητεύει η θάλασσα, το λιτό και η δύναμη της απλότητας. Γι’ αυτό και δεν προτιμώ το βουνό, με ταράζει. Στα ορεινά βαριέμαι εύκολα, πλήττω. Στη θάλασσα δεν αισθάνομαι μοναξιά. Είμαι ευτυχισμένη. Με γαληνεύει. Όταν κολυμπάω, νιώθω αυτοτελής και απομακρύνω τον φόβο του θανάτου.

q Όταν ήμουν νεότερη, φοβόμουν περισσότερο το φυσικό τέλος. Όποιος πει ότι δεν φοβάται τον θάνατο είναι ψεύτης. Όμως αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι η αγωνία του θανάτου. Η ασθένεια, η μακρόσυρτη αρρώστια, ο πόνος. Προτιμώ να πεθάνω ήσυχα. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας μέρας που θα βρίσκομαι να κολυμπώ στη θάλασσα. Αν συνειδητοποιήσεις από νωρίς το νόημα της ζωής, απελευθερώνεσαι.

q Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου ήταν η πρόωρη απώλεια του συζύγου μου το 1983, σε ηλικία μόλις πενήντα ετών. Δεν υπάρχει πιο τρομακτικό συναίσθημα από αυτό που νιώθεις όταν μαθαίνεις ότι ο άνθρωπός σου έχει μόλις επτά μήνες ζωής. εκείνο το ανεξήγητο χρονικό περιθώριο που ανασύρθηκε στην επιφάνεια για μένα και τα παιδιά. Έχασα τον ρυθμό της ζωής μου. Επηρεάστηκε η κοσμοθεωρία μου. Ήρθα σε επαφή με το αιφνίδιο, το απρόβλεπτο και το αστάθμητο. Η απώλειά του ήταν η αιτία που για πρώτη φορά «γκάζωσα» στη ζωή μου τόσο πολύ. Διότι είχα να αντιμετωπίσω ευθύνες, ανθρώπους και καταστάσεις. Με τον σύζυγό μου ζήσαμε μαζί είκοσι ολόκληρα χρόνια. Ήταν το πρόσωπο που με βύθισε, κυριολεκτικά, στον κόσμο της τέχνης. Ένας όμορφος, κομψός και εξαιρετικός άνθρωπος. Όταν τον έχασα, πάλεψα και τα κατάφερα. Από τότε αποφάσισα να μην παντρευτώ ποτέ ξανά. Επέλεξα να μη δεσμευτώ, οι σχέσεις απαιτούν χώρο και χρόνο. Αφοσιώθηκα στη δουλειά και είπα μέσα μου: «Η ζωή συνεχίζεται».

q Οι μόνοι συμβιβασμοί που έκανα στη ζωή μου ήταν συναισθηματικοί. Αυτό που με θυμώνει είναι όταν υπάρχουν πράγματα πάνω στο τραπέζι που καταλήγουν να βρεθούν από κάτω. Αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Ποτέ δεν με ενδιέφερε η υστεροφημία. Έχω μετανιώσει για πράγματα που δεν έκανα, για τα σφάλματά μου που στενοχώρησαν άλλους ανθρώπους, αλλά και για την ευπιστία που έδειξα σε κάποιους που δεν άξιζαν. Χαίρομαι που διατηρώ ακόμα την όρεξη της ανακάλυψης. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι τη φιλία την τοποθετώ σε μεγαλύτερη βαθμίδα από τη συγγένεια και θεωρώ σημαντικό το να είσαι αληθινός.

q Η ζωή μου ευτύχησα να είναι γεμάτη, με μικρές ή μεγάλες νίκες, με πολλά λάθη και ήττες. Το παν, όμως, είναι όλα να τα αντιμετωπίζεις με χιούμορ. Ως αισιόδοξη εκ φύσεως, έχω επιλέξει να πορεύομαι στην αστεία πλευρά της ζωής. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι δεν είσαι τίποτα στη ζωή, παρά μόνο μια κουκκίδα στο απέραντο σύμπαν. Δεν γνωρίζω τι θα πει ευτυχία, αλλά η μεγαλύτερη προσευχή είναι να μην ξεχνάς να λες «ευχαριστώ». Όλοι έχουν μάθει να ζητούν και κανείς δεν ευχαριστεί. Απολαμβάνω που ζω μόνη μου. Αισθάνομαι ελεύθερη. Εξακολουθώ να ονειρεύομαι. Κι έχω μάθει να μη χρωστάω, να μη ζητάω και να μη συμβιβάζομαι.

26 lifo – 31.1.19

ΙNFO

Η συνεχής και αυξανόμενη προσέλευση και το ενδιαφέρον των επισκεπτών οδήγησαν το Μουσείο Μπενάκη στην απόφαση να παρατείνει την έκθεση για τον Μόραλη έως τις 10.2.2019. ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμ. & Κυρ. 10:00-18:00, Παρ. & Σάβ. 10:00-22:00 Μουσείο Μπενάκη, Κτίριο Πειραιώς 138 www.zoumboulakis.gr

511

MΟΔΑ

H

Α Ρ Ο Γ Α

ΤheGOODLIFO

τησ δασ α εβδομ

Aztrek: Η επιτομή του street fashion Τα θρυλικά ’90s sneakers της Reebok είναι και φέτος εδώ, σε δύο ακαταμάχητους χρωματικούς συνδυασμούς. Η μόδα δεν χορταίνει να αντλεί υλικό από τα αξέχαστα ’90s και, φυσικά, τα Aztrek, τα θρυλικά sneakers της Reebok, που επαναλανσαρίστηκαν το περασμένο καλοκαίρι μετά τη θερμή υποδοχή που τους επιφύλαξαν oι απανταχού sneakerheads, επιστρέφουν με δύο νέους υπέροχους χρωματικούς συνδυασμούς. Σχεδιασμένα το 1993 από τον εμβληματικό designer Christian Tresser, κατάφεραν να κατακτήσουν από την πρώτη στιγμή το κοινό και η αναβίωσή τους αποτελεί μια ψαγμένη και διαφορετική urban πρόταση που μαγνητίζει όλα τα βλέμματα. Φέτος, για τη σεζόν άνοιξη-καλοκαίρι ’19, τα ζωηρά χρώματα της δεκαετίας του ’90 γίνονται ένα με το σύγχρονο street style, καθώς τα Aztrek επανέρχονται στα χρώματα Crushed Cobalt/Solar Yellow και Pink Fusion/Urban Violet. Εσύ ποιο θα διαλέξεις για τις φετινές street fashion εμφανίσεις σου;

Τα νέα Aztrek είναι ήδη εδώ, στο reebok.gr και σε επιλεγμένα καταστήματα. Τιμή: €90.

απο τoν δημητρη γρατσο

CAR

Σ

Τα σχέδια της Opel για το 2019

το φετινό Σαλόνι Αυτοκινήτου των Βρυξελλών η Opel έδωσε μια γεύση από το κοντινό μέλλον με αφορμή τα 120ά γενέθλιά της. Η Opel διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο φετινό Σαλόνι Αυτοκινήτου των Βρυξελλών, αρχικά με την παγκόσμια πρεμιέρα του νέου Zafira Life, του πρακτικού και ευέλικτου πολυμορφικού μοντέλου της, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει έως και 9 επιβάτες. Το Opel Zafira Life θα προσφέρεται σε τρεις εκδόσεις αμαξώματος, ενώ θα είναι διαθέσιμο και με τετρακίνηση (προαιρετικά), καθώς και με αμιγώς ηλεκτρική εκδοχή (από το 2021), δείχνοντας τον δρόμο για τον εξηλεκτρισμό της μάρκας. Ακόμη έναν σημαντικό πόλο έλξης στο Σαλόνι Αυτοκινήτου των Βρυξελλών αποτέλεσε το GT X Experimental, το οποίο αντιπροσωπεύει το μέλλον της Opel και δείχνει το πώς θα κινηθεί σχεδιαστικά η εταιρεία τα επόμενα χρόνια. Επί της ουσίας, το όραμα της Opel για τη μετακίνηση του μέλλοντος είναι αυτό: ηλεκτρικά μοντέλα και πλήρης συνδεσιμότητα. Να σημειωθεί, επίσης, ότι το πρωτότυπο μοντέλο πραγματοποίησε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στην πρωτεύουσα του Βελγίου, ενώ τα σχεδιαστικά στοιχεία ταυτότητας, όπως τα «Opel Vizor» και «Opel Compass», θα αποτελέσουν τα χαρακτη-

ριστικά γνωρίσματα των αυτοκινήτων της Opel τη δεκαετία του 2020. Παράλληλα, με το στρατηγικό σχέδιο PACE! η Opel προχωρά στον πλήρη εξηλεκτρισμό της γκάμας της και επενδύει σε αναπτυσσόμενες κατηγορίες της αγοράς, ώστε να επιστρέψει στη βιώσιμη κερδοφορία. Όπως δήλωσαν χαρακτηριστικά οι άνθρωποί της, το PACE! δεν είναι απλώς ένα σχέδιο δράσης για το μέλλον αλλά και για το παρόν. Βασικός άξονας της επιτυχίας παραμένει το κέντρο R&D του Rüsselsheim, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εξέλιξη μιας νέας γενιάς μοντέλων και νέων κινητήρων, καθώς και τα 15 κέντρα εξειδίκευσης σε όλο το Groupe PSA. Επομένως, η Opel έχει όλα τα φόντα για δυνατές επιδόσεις τη φετινή επετειακή χρονιά, κατά την οποία συμπληρώνει 120 χρόνια στον χώρο της αυτοκίνησης, συνεχίζοντας δυναμικά με την επέλαση νέων μοντέλων. Εκτός από το νέο Vivaro και το plug-in υβριδικό Grandland X, σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει και η πολυαναμενόμενη νέα γενιά του διαχρονικά δημοφιλούς Corsa. Επίσης, στην γκάμα της Opel προστίθενται οι επετειακές εκδόσεις «120 Years». Οι εν λόγω εκδόσεις των ADAM, KARL, Corsa, Astra, Insignia, Zafira, Crossland X, Mokka X και Grandland X προσφέρουν προηγμένο εξοπλισμό και εξατομικευμένα χαρακτηριστικά σχεδίασης και άνεσης.

gt x experimental

Η Citroën παρουσιάζει τα γυαλιά…

Seetroën!

ΜΊΝΙ ΑΝΑΔΡΟΜΉ ΣΤΑ 120 ΧΡΌΝΙΑ OPEL Η Opel συμπληρώνει 120 χρόνια ιστορίας, αρχικά με μοντέλα-θρύλους που έδωσαν ηχηρό «παρών» σε όλες τις κατηγορίες, όπως τα Kadett, Rekord και Kapitän, τα οποία σηματοδότησαν τη λεγόμενη περίοδο της ανασυγκρότησης και του «οικονομικού θαύματος». Ακολούθησαν μοντέλα που έγραψαν ιστορία με το στυλ τους, όπως τα Opel GT, Manta και Monza. Τις δεκαετίες του 1980 και 1990 τα Corsa, Astra και Zafira έγιναν best-sellers και σύμβολα της επανένωσης, καθώς, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου στο Eisenach, η Opel έγινε πιο δημοφιλής από ποτέ. Η παραγωγή της πρώτης γενιάς Astra έφτασε τα 4,2 εκατομμύρια «αντίτυπα» μεταξύ 1991 και 1998, ένα πρωτοφανές ρεκόρ στην γκάμα της Opel. Μέχρι σήμερα, η εταιρεία αφουγκράζεται τις ανάγκες της κοινωνίας και προσφέρει τεχνολογίες τις οποίες συνήθως συναντάμε σε πιο ακριβά και πολυτελή αυτοκίνητα. Καινοτόμες λύσεις, όπως το σύστημα φωτισμού IntelliLux LED matrix στο διαχρονικό Astra (Ευρωπαϊκό Αυτοκίνητο της Χρονιάς 2016), καθώς και στη ναυαρχίδα Insignia, τα ενεργά και εργονομικά καθίσματα με πιστοποίηση AGR (διατίθενται σε πολλές σειρές μοντέλων), ή η εκτενής γκάμα συστημάτων υποστήριξης για περισσότερη ασφάλεια και άνεση (σε όλες τις σειρές μοντέλων), αποτελούν τυπικά χαρακτηριστικά της Opel. Η τάση των SUV δεν τη βρήκε απροετοίμαστη, παρουσιάζοντας το μοντέρνο και συμπαγές Mokka, το οποίο διατίθεται και με τετρακίνηση, ενώ από την πρώτη στιγμή η δημοτικότητά του εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το 2017 δύο νέα μοντέλα, τα Crossland X και Grandland X, πλαισιώνουν το δημοφιλές SUV της Opel, ολοκληρώνοντας την οικογένεια «X».

Η

λύση για όσους ζαλίζονται όταν ταξιδεύουν με το αυτοκίνητο είναι πλέον γεγονός. Η λεγόμενη ναυτία αποτελεί μια ασθένεια που ταλαιπωρεί αρκετό κόσμο όταν ταξιδεύει με το αυτοκίνητο, ενώ τις περισσότερες φορές δεν τους αφήνει να ευχαριστηθούν την εξόρμησή τους. Σε πολλές περιπτώσεις την προλαμβάνουν ή μειώνουν τα συμπτώματά της μέσω φαρμακευτικής αγωγής,

ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι που αρνούνται να μπουν σε αυτήν τη διαδικασία. Η Citroën, αφουγκραζόμενη την ανάγκη για ασφαλή και υγιή ταξίδια, βρήκε τον κατάλληλο τρόπο να καταπολεμήσει τη ναυτία. Πρόκειται για ένα ειδικά διαμορφωμένο ζευγάρι γυαλιών με την ονομασία Seetroën (από το ρήμα «see», που σημαίνει «βλέπω», συνδυασμένο με το όνομα της εταιρείας), στα οποία εδράζονται τέσσερις εσωτερικοί δακτύλιοι. Οι συγκεκριμένοι δακτύλιοι φέρουν μπλε υγρό το οποίο δημιουργεί νοητά τη γραμμή του ορίζοντα, με αποτέλεσμα τα μάτια να στέλνουν διαφορετικό σήμα στον εγκέφαλο και με αυτό τον τρόπο να επιτυγχάνεται ο απαραίτητος συγχρονισμός με το υπόλοιπο σώμα, άρα τέλος στη δυσάρεστη ναυτία. Τα γυαλιά Seetroën διατίθενται προς πώληση για όσους ενδιαφέρονται, με την τιμή τους να ξεκινάει από τα 99 ευρώ.

week ΣΙΝΕΜΑ

Αποδημητικά Πουλιά Η τραγική ιστορία μιας οικογένειας ιθαγενών που βρίσκονται αναμεμειγμένοι στην επιχείρηση πώλησης μαριχουάνας σε νέους Αμερικανούς στα ’70s. από τον θοδωρή κουτσογιαννόπουλο

33

30

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα.

44

ΒΙΒΛΙΟ Προδημοσίευση του βιβλίου «Η άλλη Γκρέις» της Margaret Atwood.

34

ΧΑΛΑΝΔΡΙ Αφιέρωμα στην όμορφη περιοχή των βορείων προαστίων.

ΣΙΝΕΜΑ

Η Ευνοούμενη Η πολυαναμενόμενη και υποψήφια για 10 Όσκαρ ταινία του Γιώργου Λάνθιμου κάνει επιτέλους πρεμιέρα στις αθηναϊκές αίθουσες. Στις αρχές του 18ου αιώνα η βασίλισσα Άννα βρίσκεται στον θρόνο της Αγγλίας. Σωματικά εξαντλημένη από 17 γέννες και αντίστοιχες απώλειες των παιδιών αλλά και τις πολιτικές αποφάσεις που καλείται να πάρει, ενώ η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο με τους Γάλλους, γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο εξαρτημένη από την παιδική της φίλη Σάρα, που την ακολουθεί παντού και κυβερνά ουσιαστικά στη θέση της. Η Άμπιγκεϊλ, μια όμορφη νέα γυναίκα θα εμφανιστεί στο προσκήνιο, παίρνοντας σύντομα τη θέση της συντροφιάς της βασίλισσας. ä Η ταινία θα προβάλλεται από τις 31 Ιανουαρίου στις επιλεγμένες αίθουσες Odeon Όπερα και Αβάνα, λίγο πριν από το επίσημο άνοιγμά της στους κινηματογράφους στις 7 Φεβρουαρίου. Κριτική από τον Θ. Κουτσογιαννόπουλο στη σελ. 32

απο τη γεωργια παπασταμου

SmallTalk

Top

8 31

ΙΑΝ.–

6

ΦΕΒΡ.

30 lifo –

31.1.19

THE FACE

Πρόδρομος Τσιαβός Λίγα λόγια για το Crafting the Future, το διήμερο συνέδριο για τη μόδα και το μέλλον της, από τον υπεύθυνο Ψηφιακής Πολιτικής και Ανάπτυξης του Ιδρύματος Ωνάση.

Καλεσμένοι όπως η Brigitte Stepputtis, υπεύθυνη υψηλής ραπτικής στη Vivienne Westwood, ομιλίες, εργαστήρια και masterclasses συνθέτουν ένα διήμερο πρόγραμμα το οποίο εστιάζει στις νέες τεχνολογίες που εφαρμόζονται στους χώρους της μόδας και του design, με έμφαση στο ζήτημα της βιωσιμότητας.

1. ΧΟΡΟΣ Nederlands Dans Theater I Το πρωτοποριακό χορευτικό συγκρότημα επιστρέφει στο Μέγαρο με τρία διαφορετικά έργα. Σε μουσική Μπαχ, το Ασφαλές όπως τα σπίτια των Σολ Λεόν και Πολ Λάιτφουτ εμπνέεται από το Κινέζικο Βιβλίο των Αλλαγών και πραγματεύεται την εξάρτηση του ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον. Η Παρτίτα για 8 χορευτές παραφράζει την Παρτίτα για 8 φωνές της Αμερικανίδας Κάρολιν Σο που κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ. Τέλος, το νέο έργο Βόλτα με τον δαίμονά σου του Μάρκο Γκέκε, σε μουσική των Πάβελ Χάας και Περ Χένρικ Νόρντγκρεν, αντιμετωπίζει τον χορό ως εικαστικό έργο. ä 1-4/2, Μέγαρο Μουσικής, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Χίλτον, 20:00, εισ.: 10-55 ευρώ

λον ήχο πέρα από αυτόν που παράγουν τα σώματα των χορευτών. Η παράσταση περιλαμβάνει δύο αναβιώσεις παλαιότερων έργων και δύο νέες δημιουργίες που έχουν λάβει ήδη εξαιρετικές κριτικές. ä 6-10/2, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, λεωφ. Συγγρού 107109, 20:30, εισ.: 7-28 ευρώ

4. DANCE

STAND UP COMEDY Staying Alive: Σχεδόν πέθανα Αποφασίζοντας να διακωμωδήσει την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας της, η Κατερίνα Βρανά συνέθεσε το υλικό για το νέο της standup, στο οποίο μιλά για Μαλαισιανούς, Άγγλους και Έλληνες γιατρούς και για το πώς η κορτιζόνη αντικαθιστά το μπότοξ, αλλά τίποτα δεν αντικαθιστά ένα σωστό ζευγάρι σκουλαρίκια.

Γιώργος Μαραζιώτης, Rush, Rash, Rush

3. ΧΟΡΟΣ William Forsythe, Α quiet evening of dance Ένα από τα μεγαλύτερα χορευτικά events του χειμώνα φιλοξενεί αυτή την εβδομάδα η Στέγη. O William Forsythe, χορογράφος που θεωρείται από τους σημαντικότερους της εποχής μας, παρουσιάζει το Α quiet evening of dance σε μια άδεια σκηνή, χωρίς άλ-

STOEP TH S PR ES

3 years Elektrika: Kobosil

2. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Με έναν συνδυασμό διαφορετικών μέσων, όπως η γλυπτική, τα ψηφιακά τυπώματα και τα υφάσματα, o Μαραζιώτης παρεμβαίνει αρχιτεκτονικά στην γκαλερί Nitra, δημιουργώντας ένα έντονο τοπίο που μπλέκει την πραγματικότητα με το φαντασιακό. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης ο καλλιτέχνης θα συνεργαστεί με τον αρχιτέκτονα και ακαδημαϊκό Δημήτρη Θεοδωρόπουλο για τη δημιουργία ενός συμμετοχικού έργου. ä 7/2-23/3, Nitra Gallery, Αλωπεκής 34, Τρ.-Παρ. 12:00-20:00 & Σάββατο 11:00-15:00, είσοδος ελεύθερη

Τι θα δει κανείς αν έρθει στο Crafting the Future; Το μέλλον της μόδας και του design, όπως αυτό αποκαλύπτεται μέσα από τις τεχνικές του παρελθόντος, την προστασία του περιβάλλοντος, το διαρκές hacking υλικών, τάσεων και στυλ, την αναδυόμενη δύναμη του καταναλωτή στον προσδιορισμό της μόδας και του design.

Το techno team των Elektrika κλείνει τρία χρόνια δράσης και παρουσιάζει τον resident DJ του Berghain, Kobosil. Οι πρώτες του κυκλοφορίες σε labels όπως τα Ostgut Τοn, Unteron αλλά και στη δική του RK, καθώς και τα έντονα και σκοτεινά sets του, τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πλέον ανερχόμενους DJs της σκηνής. Ακολούθησαν δουλειές στη δισκογραφική του Marcel Dettmann, καθώς και το πρώτο προσωπικό και πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ του με τίτλο «We grow, you decline». Μαζί του θα εμφανιστούν oι Cirkle, Zag και Andreas Zarmanis. ä 1/2, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 8-10 ευρώ

4-24/2, Μικρό Παλλάς, Στοά Σπυρομήλιου & Αμερικής 2, κέντρο, Δευτ.-Τρ. 21:00, εισ.: 10-12 ευρώ

Σε ποιους απευθύνεται η διημερίδα; Σε δημιουργούς, δημοσιογράφους, επαγγελματίες της μόδας και του design, αλλά και σε ανθρώπους που θέλουν να δουν τη μόδα έξω από το ρούχο και το design πέρα από το αντικείμενο. Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα του χώρου της μόδας σήμερα και πώς τα προσεγγίζει το Crafting the Future; Μέσα από αυτήν τη διερεύνηση ερωτήσεων που αφορούν την ηθική της εργασίας και της παραγωγής, την προστασία των κοινών, τη βιώσιμη ανάπτυξη, τη συμπερίληψη και την ανακύκλωση στη βιομηχανία της μόδας και του design, συζητάμε ευρύτερες θεματικές. Μιλάμε για το σώμα και τα δίκτυα, τον αστικό χώρο και την Αθήνα ειδικότερα, το περιβάλλον και τα δεδομένα, τη διαφορετικότητα και την αριστεία, την ηδονή και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ποια είναι η ομιλία που δεν πρέπει να χάσουμε; Δεν πρέπει να χάσετε καμία! Εάν έπρεπε να διαλέξω κάποιες, θα ήταν το Innovators and Disruptors από τον Σταύρο Καρέλλη, σύμβουλο του Ιδρύματος Ωνάση και διευθυντή του Machine-A, η ομιλία της Orsola de Castro, founder & creative director του Fashion Revolution, και όλα τα lightning talks. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα έχανα τα εργαστήρια της δεύτερης ημέρας, ιδίως το DiscoMAKE party, ένα DJ Fashion hacking party που δεν έχετε ξαναδεί.

Crafting the Future, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 1-2/2, Παρ. 10:00-21:00 & Σάβ. 12:30-21:00. Η είσοδος είναι δωρεάν. Απαραίτητη η προκράτηση θέσης.

5. DANCE Her: Kim Ann Foxman

DANCE Balkan Extravaganza Show Η DJ Spery προσκαλεί στα decks του Spinster τον DJ και παραγωγό Stiko που μοιράζεται grooves απ’ όλο τον κόσμο.

1/2, Spinster, Ικτίνου 3, Ομόνοια, 22:00, είσοδος ελεύθερη

Modular Expansion: Kevin de Vries Ο Βερολινέζος Kevin de Vries, γνωστός για τη συνεργασία του με τους Tale of Us και με έντονη παρουσία στα Afterlife events, έρχεται καλεσμένος της Modular Expansion.

Γεννημένη στη Χαβάη και μόνιμη κάτοικος Νέας Υόρκης, η Kim Ann έγινε γνωστή πρώτα ως vocalist, ιδιαίτερα μέσω της συνεργασίας της με την κολεκτίβα των Hercules and Love Affair, και έχει πλέον αναδειχτεί σε εξαίρετη DJ και παραγωγό με μόνιμη παρουσία στο Panorama Bar αλλά και στα πιο underground clubs και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Μαζί της στα decks οι K.atou, Mjolk και η εμπνεύστρια του πρότζεκτ, Fo. ä 2/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 8-10 ευρώ

6. ΜΟΥΣΙΚΗ Nalyssa Green, Sugahspank! & Lou is, A Tribute to Leonard Cohen

Bedouin Records

Το αφιέρωμα στον Leonard Cohen με τη Nalyssa Green, τη Sugahspank! και τη Lou is συνεχίζεται, μετά το Μέγαρο Μουσικής, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Οι τρεις νέες τραγουδίστριες ερμηνεύουν τα τραγούδια που έχει σφραγίσει ο Leonard Cohen με τη χαρακτηριστική φωνή του, συνοδεία τριών εξαιρετικών μουσικών. ä 2/2, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Ηρώων Πολυτεχνείου 32, 21:00, εισ.: από 10 ευρώ

H Bedouin Records παρουσιάζει τους Salem Rashid, Constantine και BMSK στο Astron Bar.

Holy Monitor/ Alien Mustangs

1/2, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 24:00, εισ.: 12 ευρώ

7. ΜΟΥΣΙΚΗ

2/2, Astron Bar, Τάκη 3, Ψυρρή, 24:00

Blend: Cuartero B2B Guti Ένας από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού στο είδος της tech house, ο Αργεντίνος Guti, και ο Ισπανός Cuartero σε μια νύχτα με την υπογραφή του Blend.

2/2, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 24:00, εισ.: 15 ευρώ

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ «Αρχιτεκτονικές ματιές στην πόλη» Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, στο πλαίσιο της θεματικής δράσης «Αρχιτεκτονικές ματιές στην πόλη», διοργανώνει έναν περίπατο-γνωριμία με τα σημαντικά κτίρια του 19ου και 20ού αιώνα, τα οποία διατρέχουν τον αστικό ιστό της Αθήνας, παρέα με την ιστορικό Λίλα Πατσιάδου.

2/2, Κεντρικό κτίριο ΠΙΟΠ, Αγγέλου Γέροντα 6, Πλάκα, 10:00-11:30. Η συμμετοχή στη δράση είναι δωρεάν. Απαραίτητη η προσυνεννόηση (210 3256924, Δευτ.-Παρ. 12:0017:00, ώρα προσέλευσης: 9:45-9:55).

Μotorik ρυθμούς, υπνωτικά φωνητικά και κιθαριστικά riffs συνδυάζουν οι Holy Monitor που υπάρχουν ως συγκρότημα από το 2015. Με τα δύο τους EP και δύο full-length albums, η μπάντα θα ανέβει στη σκηνή του Death Disco για να παίξει υλικό απ’ όλη της τη δισκογραφία. Θα τους συνοδεύουν οι Θεσσαλονικείς ρόκερ Alien Mustangs. ä 2/2, Death Disco, Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου, Ψυρρή, 21:00, εισ.: 6 ευρώ

8. ΜΟΥΣΙΚΗ Sound System Culture: Channel One Το χειροποίητο reggae/dub ηχοσύστημα Origins Sound System υποδέχεται στο Ρομάντσο τους κορυφαίους του είδους Channel One Sound System από τη Μεγάλη Βρετανία, τον Liam Partial (Partial Records) και από το Ελσίνκι της Φινλανδίας τον Olli Dublifter (Intergalaktik Soundsystem). ä 2/2, Bios. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 23:00 31.1.19 – lifo

31

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ Η Ευνοούμενη

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

The Favourite

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος Πρωταγωνιστούν: Ολίβια Κόλμαν, Ρέιτσελ Βάις, Έμα Στόουν

32 lifo – 31.1.19

ενίοτε αναχρονιστικά μοντέρνο χιούμορ – όταν ο όμορφος αριστοκράτης (Τζο Άλγουιν) ανοίγει απρόσκλητος και ξαναμμένος την πόρτα της ταπεινής κάμαρας της Άμπιγκεϊλ ( Έμα Στόουν, που το διασκεδάζει τρελά), εκείνη τον ρωτά «ήρθες να με ξελογιάσεις ή να με βιάσεις;», αυτός απαντά «μα, είμαι gentleman» κι εκείνη του απαντά, με παιγνιώδη ερωτική εγκατάλειψη, «ορίστε, βίασέ με λοιπόν!» Χρησιμοποιώντας αναμορφικούς φακούς για να δώσει έμφαση στον απροσδιόριστα μεγάλο χώρο σε σχέση με τη μοναξιά και την έλλειψη οικειότητας των «κατοίκων» του, ο Λάνθιμος προσθέτει το δικό του τονικό remix σε μια ιστορία θηλυκών θυμάτων τα οποία αποκτούν εξουσία διαφορετικών ταχυτήτων, έντασης και διάρκειας. Η Άννα βρίσκεται μια ζωή στην κεφαλή, αλλά δεν μοιάζει άνθρωπος στη θέση του οδηγού, δηλώνοντας αδυναμία να επιμείνει στις όποιες πρωτοβουλίες της. Η μοναδική άδολη συντροφιά της είναι τα 17 κουνέλια που ζουν σε κλουβιά στο υπνοδωμάτιό της, τα σύμβολα της αθωότητας και της αναπαραγωγής, που ισοδυναμούν με τα παιδιά που έχασε, σαν θλιβερή υπενθύμιση της βασιλικής ανημπόριας της. Η Σάρα είναι ευγενής και δολοπλόκος, εκμεταλλεύεται και παρατηρεί τους αντιπάλους σαν ζώο που οσμίζεται τον εχθρό, αν και για λίγο υποκύπτει στα μεγάλα, παραπλανητικά μάτια της Στόουν/Άμπιγκεϊλ. Η προσωρινή της χαλάρωση, ωστόσο, είναι και το μεγάλο της λάθος. Η μικρή παίρνει θάρρος και χώρο και καταλαβαίνει πως το σεξ δεν είναι τίποτε άλλο από το κρίσιμο εργαλείο για την επιβίωση. Κατά τύχη, αντιλαμβάνεται την παθιασμένη σχέση της Άννα με τη Σάρα και πλοηγείται με προσεκτικές κινήσεις. Και η δουλειά του Λάνθιμου είναι να εντοπίσει τη μεταστροφή των θυμάτων σε χειριστικές προσωπικότητες και να απελευθερώσει το

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Με μια εντελώς διαφορετική προσθήκη στο τρέχον «αφήγημα» του #metoo, ο Γιώργος Λάνθιμος με την Ευνοούμενη σχολιάζει τη θριαμβευτική και πικρή εκδίκηση τριών γυναικών σε ανταγωνιστικές θέσεις, με βάση την αληθινή ιστορία της βασίλισσας Άννας της Αγγλίας, της στενής της συμβούλου Σάρα Τσέρτσιλ και της εξαδέλφης και υπηρέτριας Άμπιγκεϊλ. Προς τα τέλη του 17ου αιώνα η Άννα, χήρα, σωματικά εξαντλημένη από 17 γέννες και αντίστοιχες απώλειες των παιδιών της, ένα κουβάρι από το συναισθηματικό κενό, τις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις και την αυξανόμενη εξάρτησή της από τη σκιώδη ισχυρή γυναίκα που δεν την αφήνει λεπτό από κοντά της, την παιδική της φίλη Σάρα, παραπαίει ανάμεσα στις ασθένειες που την ταλαιπωρούν και την ανάγκη της για χαρά και ευχαρίστηση. Στο προσκήνιο εμφανίζεται η Άμπιγκεϊλ, μια όμορφη νέα γυναίκα, εξαδέλφη της Σάρα, η οποία διεκδικεί μια θέση στην αυλή πέρα από την άχαρη καθημερινότητα της υπηρέτριας γενικών καθηκόντων – μάλιστα, ισχυρίζεται πως ήταν κάποτε κυρία με εκπαίδευση, αλλά εξέπεσε η οικογένειά της και αναγκάστηκε να ξεκινήσει από την αρχή. Ο Γιώργος Λάνθιμος χωρίζει σε κεφάλαια το θαυμάσιο, ζουμερό σενάριο των Ντέμπορα Ντέιβις και Τόνι Μακναμάρα και υιοθετεί αμέσως μια λοξή ματιά προς το πρωτόκολλο, το γνωστό pomp and circumstance της βρετανικής αυλής, συχνά αντιμετωπίζοντάς το όπως του πρέπει, δηλαδή σαν τσίρκο υποκρισίας που περισσεύει και προδοσίας που καιροφυλακτεί, όχι όμως με τους όρους του θρίλερ εποχής, αλλά ως μαύρη κωμωδία (κακών) τρόπων, μια σοβαρή φάρσα βγαλμένη μέσα από την ενδυματολογική πολυτέλεια του Μπάρι Λίντον (τρομερά τα κοστούμια της τρις οσκαρούχου Σάντι Πάουελ) και ποτισμένη με βιτριολικό,

Κινηματογράφος

Αρχές του 18ου αιώνα. Η φιλάσθενη βασίλισσα Άννα βρίσκεται στον θρόνο και η στενή της φίλη λαίδη Σάρα κυβερνά τη χώρα στη θέση της, όταν καταφθάνει μια νέα υπηρέτρια, η Άμπιγκεϊλ. Η Σάρα την παίρνει υπό την προστασία της, όμως εκείνη παίρνει σύντομα τη θέση της συντροφιάς της βασίλισσας.

χιούμορ που στριμώχνεται στις χαραμάδες του κρυφού σεξ και των υπολογισμένων ανατροπών. Μη γελιέστε όμως: τη θεατρική υφή και τη μυθιστορηματική δομή τις μετατρέπει σε καθαρή κινηματογραφική απόλαυση με κορυφαίες ερμηνείες. Η Ολίβια Κόλμαν, που μάλιστα θα υποδυθεί τη βασίλισσα Ελισάβετ στις δύο επερχόμενες σεζόν του «The Crown» (η Ελισάβετ, τελικά, δεν διδάχτηκε τίποτε από την Άννα, είπε στη συνέντευξη Τύπου του Φεστιβάλ Βενετίας), είναι καταπληκτική, μεταδίδοντας σοκ και δέος, μια κακιά και κακομοίρα μαζί, που μέχρι την τελευταία στιγμή παίζει σαν μεγάλο μωρό με την κατάθλιψη και την ανικανότητά της, αλλά και με το χρίσμα της εκλεκτής/ ευνοούμενης (favourite) που καλείται να δώσει στις δύο βοηθούς και ερωμένες της. Δίπλα της, η Ρέιτσελ Βάις και η Έμα Στόουν στροβιλίζονται σαν σκαμπρόζες πυγμάχοι, ενώ τα αγόρια, ο Τζο Άλγουιν και ο Νίκολας Χουλτ, ντυμένοι και πουδραρισμένοι σαν κοκότες της αυλής, λειτουργούν ως υποχείρια που νομίζουν πως κάτι κάνουν, ενώ, στην ουσία, κρατούν κρυφο-γυναικείους ρόλους. Οι πολύπλοκες, σύνθετες σχέσεις των τριών γυναικών αναπτύσσονται σε γραμμική αφήγηση στην Ευνοούμενη και, ενώ απουσιάζει ο σουρεαλισμός του Ευθύμη Φιλίππου (για πρώτη φορά δεν συνεργάστηκε με τον Λάνθιμο στο σενάριο), ο Έλληνας σκηνοθέτης δείχνει για μια ακόμη φορά την άνεσή του στους χαρακτήρες, την πλοκή αλλά και την εποχή, που, όπως σωστά είπε και ο ίδιος, του δίνει μια άλλη αίσθηση ελευθερίας κινήσεων και έκφρασης με τη δεδομένη απόσταση από τις παγίδες της σύγχρονης γλώσσας. Η ταινία ποντάρει στις συμπεριφορές σε πρώτο επίπεδο κι αυτό την καθιστά προσβάσιμη και ας πούμε τολμηρά ανάλαφρη – λεσβία βασίλισσα, σκάνδαλο! Ωστόσο, οι υποψήφιες υπαρχηγοί και η τυπική προϊσταμένη τους είναι ένα πρωτότυπο σχήμα καθαρής μητριαρχίας, όπου το αφεντικό δεν έγινε ποτέ πραγματική μητέρα και οι κληρονόμοι απειλούνται από τον πόλεμο και τους επιβήτορες, πασχίζοντας να επιβάλουν τα δικά τους παιχνίδια εξουσίας σε ένα στείρο και φαύλο περιβάλλον που τις υπονομεύει και τις προσβάλλει. Εκτός από την προφεμινιστική μονομαχία, ένας ακόμη πόλεμος, ανάλογος του Brexit, διεξάγεται στο υπόστρωμα της ταινίας: και πάλι ο Λάνθιμος αντιμετωπίζει τη σύνδεση με την επικαιρότητα με σαρδόνιο χιούμορ, όταν η Άννα λιποθυμά στην πολιτική της παρέμβαση, υπεκφεύγοντας μπροστά στην ευθύνη που καλείται να αναλάβει και στους υπουργούς που ετοιμάζονται να την κατασπαράξουν, σίγουροι για την επική ανικανότητά της. Με το μεγάλο βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας και 10 υποψηφιότητες στα Όσκαρ, ανάμεσα στις οποίες καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας για τον Λάνθιμο, για το σενάριο και τις τρεις γυναικείες ερμηνείες, αλλά και το υποδειγματικό μοντάζ του Γιώργου Μαυροψαρίδη, η Ευνοούμενη, ένα σπάνιο κράμα κλασικής και σύγχρονης ταινίας, διαχρονικής, με αβίαστα ενσωματωμένες αναφορές, είναι αναμφισβήτητα μία από τις κορυφαίες ταινίες της χρονιάς και το ταλέντο του Έλληνα σκηνοθέτη, ο οποίος αφομοίωσε με τον ιδεωδέστερο τρόπο όλες τις τεχνικές αφήγησης από την πρακτική του (τόσα χρόνια στη διαφήμιση και στα μουσικά βιντεοκλίπ) για να την ξεκλειδώσει πλέον με άνεση σε οποιοδήποτε θέμα τον ιντριγκάρει, απογειώνεται σε μια συναρπαστική τροχιά!

ODEON OPERA 1,2-ABANA

ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ Birds of passage Σκηνοθεσία: Σίρο Γκουέρα, Κριστίνα Γκαγιέγκο Πρωταγωνιστούν: Καρμίνα Μαρτίνεζ, Τζον Ναρβάεζ, Χοσέ Ακόστα Η εναρκτήρια νότα που ξεκίνησε το τραγούδι του εμπορίου ναρκωτικών στην Κολομβία γίνεται προσωπική υπόθεση μέσα από την τραγική ιστορία μιας οικογένειας ιθαγενών που βρίσκονται αναμεμειγμένοι στην πώληση μαριχουάνας τη δεκαετία του ’70.

Αντί να παραδώσει ένα ακόμη γκανγκστερικό έπος, ο Σίρο Γκουέρα διεισδύει, όπως και στην ταινία Στην αγκαλιά του φιδιού, στο ερμητικά κλειστό σύμπαν αυτόχθονων πληθυσμών και αναμειγνύει την ανθρωπολογική ματιά του με το σινεμά είδους. Τα Αποδημητικά Πουλιά χωρίζονται σε 5 κεφάλαια, καλύπτουν μια χρονική περίοδο από τα τέλη των ’60s μέχρι τα μέσα των ’80s και ξεκινούν με την προσπάθεια ενός νέου άνδρα, του Ραπαγιέτ, ο οποίος αναλίσκεται σε περιστασιακές δουλειές, να αποκτήσει την προίκα που απαιτείται, σύμφωνα με τα έθιμα της φυλής των Γουαγιού, για να «κερδίσει» μια πολύφερνη νύφη, τη Ζαΐντα – ο πλουμιστός χορός της στο ξεκίνημα της ταινίας, μια πρόσκληση στους μνηστήρες κάτω από το κοφτερό βλέμμα της εξωπραγματικής Ούρσουλα, μοιάζει βγαλμένος από άλλη εποχή σε μια ταινία που, αν και τοποθετείται σε μια συγκεκριμένη μεταβατική περίοδο, ξεφεύγει από τα στενά όρια του χρόνου. Στην ανεμοδαρμένη έρημο της βόρειας Κολομβίας η περιπλάνηση του Ραπαγιέτ δεν αργεί να τον φέρει στην ανάγκη του γρήγορου κέρδους και (μέσω μιας παρέας Αμερικανών χίπηδων που μοιράζουν αντικομμουνιστικά φυλλάδια, ενώ

ψάχνουν την ουτοπία και τη μαριχουάνα) στα ντόπια καρτέλ ναρκωτικών. Μέχρι να φτάσουμε σε έναν καταιγισμό δράσης και αίματος, ανάλογο με τη βίαιη, στυλιζαρισμένη υπερβολή του Σαμ Πέκινπα και του Μπράιαν ντε Πάλμα, ο Σίρο, αυτήν τη φορά σε συν-σκηνοθεσία και συμπαραγωγή της συζύγου του, Κριστίνα Γκαγιέγκο, παρασύρει τον θεατή σε ένα γοητευτικό ταξίδι, επειδή καταφέρνει να αφηγηθεί την ιστορία εκ των έσω, τέμνοντας τον εθνογραφικό μύθο με την κινηματογραφική μυθοπλασία και περνώντας από το εξωτικό στο οικείο. ΑΙΓΛΗ 4-ΑΝΟΙΞΗ 1-ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2-ΔΑΝΑΟΣ 1-ΕΛΛΗ-ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Η ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ The Upside Σκηνοθεσία: Νιλ Μπέργκερ Πρωταγωνιστούν: Κέβιν Χαρτ, Μπράιαν Κράνστον Ένας δισεκατομμυριούχος που πάσχει από τετραπληγία προσλαμβάνει για βοηθό του έναν πρώην κατάδικο.

Το τρίτο remake των Άθικτων, μετά από μια ινδική και μια αργεντίνικη διασκευή της τεράστιας γαλλικής επιτυχίας, προσαρμόζεται, χωρίς να ευτελίζεται, σε μια αμερικανική εκδοχή χωρίς σημαντικές αλλαγές σε σχέση με το πρωτότυπο. Η δομή και το περιεχόμενο διατηρούνται και η Θετική πλευρά της ζωής περνάει από τα αναγνωριστικά στάδια της συμβίωσης δύο εντελώς αντίθετων ανδρών, ενός τετραπληγικού που έχασε τη γυναίκα του και υπομένει παθητικά την ακινησία σώματος και πνεύματος και ενός μετανοημένου απατεώνα που έχει κάνει

φυλακή και βρίσκει την ευκαιρία να επανορθώσει στην οικογένεια που απογοήτευσε και στον ίδιο του, τον πιο έξυπνο εαυτό. Λιγότερο ταξικό ως προς τον προσδιορισμό του αριστοκρατικού λευκού προς τον λαϊκό μαύρο, που ωστόσο, και εδώ, αρνείται να γίνει υπηρέτης, και καλύτερο στη χημεία των δύο πρωταγωνιστών, το κωμικό δράμα είναι ευανάγνωστο και ψυχαγωγικό όσο και το πρώτο, κολλάει σε μερικά αναπόφευκτα κλισέ, αλλά ευνοείται σαφώς από τον ευπρόσδεκτα εγκρατή, πάντα χαριτωμένο Κέβιν Χαρτ και τον σταθερά άψογο Μπράιαν Κράνστον. Η Νικόλ Κίντμαν συμπληρώνει σε κομψό, δευτεραγωνιστικό ρόλο στωικότητας και ισορροπίας.

VILLAGE RENTI 1,15-VILLAGE MALL 11-VILLAGE PAGRATI 5-VILLAGE FALIRO 1-VILLAGE AG.DIMITRIOS 4-ODEON GLYFADA 1-ODEON MAROUSI 2-ODEON ESCAPE 4-ODEON STARCITY 1-ΑΕΛΛΩ 3-ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2-WEST CITY 3-ΕΜΠΑΣΣΥ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2-ΝΑΝΑ 3,4,5-ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2-ΑΘΗΝΑ-ΣΙΝΕΑΚ

ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ ΚΑΙ ΔΡ. ΓΟΥΟΤΣΟΝ Holmes and Watson Σκηνοθεσία: Ίταν Κόεν Πρωταγωνιστούν: Γουίλ Φερέλ, Τζον Σ. Ράιλι, Ρεμπέκα Χολ Το πασίγνωστο δίδυμο της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας σε μια ανατρεπτική εκδοχή των ηρώων του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ.

Μια περιττή, ελάχιστα αστεία υποσημείωση στην πλούσια φιλμογραφία του Σέρλοκ Χολμς και του αιώνιου βοηθού του Γουότσον, το μπερδεμένο, κενό συνονθύλευμα του Ίταν Κόεν διακωμωδεί το πνεύμα των χαρακτήρων του Άρθουρ Κόναν

Ντόιλ και παραλλάσσει όλες τις προηγούμενες κινηματογραφικές αναφορές, χωρίς να εξαιρεί από το μίξερ την ανανεωτική προσέγγιση του Γκάι Ρίτσι.

VILLAGE RENTI 3,8,18-VILLAGE MALL 8-VILLAGE PAGRATI 3-VILLAGE FALIRO 4-VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,4-ODEON ESCAPE 1,5-ODEON STARCITY 3,10-ΑΕΛΛΩ 1-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2-ΑΝΟΙΞΗ 2-ΒΑΡΚΙΖΑ 1-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1-ΝΑΝΑ 2-TOWN CINEMAS 4-ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ-ΟΝΑΡ

FLASHBACK Σκηνοθεσία: Μπράιαν Μίλερ Πρωταγωνιστούν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Ράιαν Γκούζμαν, Μάθιου Μοντίν Ο μόνος επιζών ληστής μιας συμμορίας παθαίνει αμνησία και δεν θυμάται πού έκρυψε 500.000 δολάρια. Όταν μια μυστηριώδης ομάδα τον βγάζει από το νοσοκομείο, του χορηγεί ένα πειραματικό φάρμακο.

Φτιαγμένη στο πόδι, με στόχο την αγορά του video-on-demand στις ΗΠΑ και τον Σιλβέστερ Σταλόνε ως πρώτο όνομα-βιτρίνα, αλλά επί της ουσίας δευτεραγωνιστή που δεν κρύβει ιδιαίτερα το ότι κάνει αγγαρεία. Αντίθετα, όλα κινούνται γύρω από τον Μάθιου Μοντίν, ο οποίος είναι ίσως και ο καλύτερος λόγος για να δεις μια περιπέτεια στην οποία υποδύεται τον ληστή που έχει κρύψει κάπου κλοπιμαία μεγάλης αξίας, αλλά έχει πάθει αμνησία και παίρνει μια σειρά πειραματικών φαρμάκων που μπορεί να επαναφέρουν τη μνήμη του, μπορεί όμως και να τον σκοτώσουν. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 13-VILLAGE MALL 12-VILLAGE FALIRO 3-ODEON ESCAPE 2-ODEON STARCITY 9-ΑΕΛΛΩ 4-ΑΝΟΙΞΗ 1-ΝΑΝΑ 3-TOWN CINEMAS 2

31.1.19 – lifo

33

ΣΗΜΕΊΑ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΞΈΡΕΙΣ ΣΤΟ

XAΛΑΝΔΡΙ ΣΤΑΘΕΡΆ ΜΙΑ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΊΣ ΠΙΆΤΣΕΣ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ, ΤΟ ΧΑΛΆΝΔΡΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΏΝΕΙ ΜΕΡΙΚΆ ΑΠΌ ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΜΑΓΑΖΙΆ ΓΙΑ ΚΑΦΈ, ΦΑΓΗΤΌ ΚΑΙ ΠΟΤΌ

34 lifo – 31.1.19

Σίμος Ρούσσος

«Ο ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΌΣ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΉΣ ΤΗΝ ΚΆΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΩΡΊΖΕΙ» Θέσαμε στον δήμαρχο Χαλανδρίου μερικές ερωτήσεις για τον αγαπημένο προορισμό των βορείων προαστίων, τις ιδιαιτερότητές του και τις προκλήσεις που θέτει η δημοφιλία του. ΑΠΌ ΤΟΝ

ΆΚΗ ΚΑΤΣΟΎΔΑ

Α

ν ξεχωρίζαμε τις πιο πολυσύχναστες περιοχές της Αθήνας αυτήν τη στιγμή, το Χαλάνδρι θα είχε σίγουρα μια θέση στη λίστα. Τα εξαιρετικά εστιατόρια, οι δεκάδες τρόποι για να διασκεδάσει κανείς και η μεγάλη του αγορά το έχουν μετατρέψει, ουσιαστικά, σε μια αυτόνομη πόλη που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από καμία άλλη. Πέραν, όμως, της αγοράς του, το Χαλάνδρι αποτελεί έναν από τους πιο πράσινους και οικολογικούς δήμους της πόλης, με το εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων, το δεύτερο μετά την Κηφισιά, 5,1 χιλιομέτρων συνολικά, και τα πρωτοποριακά προγράμματα ανακύκλωσης σκουπιδιών. Μιλήσαμε με τον δήμαρχο Χαλανδρίου, Σίμο Ρούσσο, για την ανάπτυξη στην περιοχή, τις πράσινες πολιτικές και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δήμος, κυρίως στο κομμάτι του κυκλοφοριακού.

— Ο δήμος Χαλανδρίου, σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, υλοποιεί πρόγραμμα συλλογής οικιακών ζυμώσιμων απορριμμάτων στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Waste4Think, Horizon 2020. Μιλήστε μας γι’ αυτή την πρωτοβουλία. Το πρόγραμμα Waste4Think εφαρμόζεται από το 2015 στο Χαλάνδρι με την εθελοντική συμμετοχή 1.000 κατοίκων και σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). Αποτελεί μια πρωτοπόρο καινοτομία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εφαρμόζεται πιλοτικά σε τέσσερις ευρωπαϊκές πόλεις: στο Χαλάνδρι, στο Cascais της Πορτογαλίας, στο Zamudio της Ισπανίας και στο Seveso της Ιταλίας. Το πρόγραμμα στο Χαλάνδρι έχει εξαιρετικά αποτελέσματα, καθώς πέτυχε να δημιουργήσει εναλλακτικό καύσιμο 31.1.19 – lifo

35

36 lifo – 31.1.19

υψηλών αποδόσεων, το οποίο σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί πολύ σύντομα για τις ανάγκες κίνησης των οχημάτων. Στόχος του δήμου είναι να επεκταθεί το πρόγραμμα, που έως τώρα εφαρμόζεται πιλοτικά, σε όλη την πόλη. Ελπίζουμε ότι στο μέλλον το 60% των απορριμμάτων της πόλης δεν θα καταλήγει στον ΧΥΤΑ αλλά θα παράγει φιλικό προς το περιβάλλον βιοκαύσιμο για θέρμανση, κίνηση αλλά και για χρήση στην τσιμεντοβιομηχανία.

— Το Χαλάνδρι είναι η περιοχή με τους περισσότερους ποδηλατοδρόμους στην Αττική. Πώς ο δήμος προσπαθεί να ενισχύσει το ποδήλατο και τι καλό μπορεί να φέρει στην πόλη κάτι τέτοιο; Το Χαλάνδρι όντως αποτελεί μια περιοχή με εκτενές δίκτυο ποδηλατοδρόμων, το οποίο όμως αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα και κρύβει επικίνδυνες διαδρομές λόγω κακοτεχνιών του παρελθόντος. Η παρούσα δημοτική αρχή προσπαθεί με παρεμβάσεις και αναπλάσεις να βελτιώσει υφιστάμενες κακοτεχνίες, ενώ προχωράει σε αποξηλώσεις παλιών και επικίνδυνων ποδηλατοδρόμων, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο, κατασκευάζοντας καινούργιους, έτσι ώστε να προσφέρει στους ποδηλάτες ασφαλέστερη πρόσβαση. Παράλληλα, για πρώτη φόρα σχεδιάζεται ένα ολοκληρωμένο σύστημα βιώσιμης αστικής κινητικότητας που θα αλλάξει τον τρόπο μετακίνησης στην πόλη και θα ανακοινωθεί σύντομα. Φυσικά, βρισκόμαστε πάντα δίπλα στο ποδηλάτη, στηρίζοντας δράσεις και εκδηλώσεις που αφορούν το ποδήλατο. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι ο δήμος διαθέτει πλέον, εκτός από νέους ποδηλατοδρόμους, γήπεδο skate και πλήρως ανακαινισμένα και αδειοδοτημένα αθλητικά κέντρα.

— Η περιοχή τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πόλος έλξης πολλών Αθηναίων για διασκέδαση και επίσκεψη. Πώς ο δήμος προσπαθεί να καταπολεμήσει το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα και την αδυναμία, πολλές φορές, των επισκεπτών της να βρουν πάρκινγκ εύκολα στους δρόμους του δήμου; Το Χαλάνδρι αποτελεί μια περιοχή με ποιοτικά στέκια διασκέδασης, εστίασης αλλά και με μια ιδιαίτερα καλή αγορά που ο κόσμος έχει αγαπήσει. Το κυκλοφοριακό όντως αποτελεί πρόβλημα, το οποίο όμως μελετάται, όπως προαναφέραμε, ενώ το πρόβλημα του πάρκινγκ έχει βελτιωθεί ήδη αρκετά με τα επτά ιδιωτικά πάρκινγκ που έχουν ανοίξει και, κατόπιν των προσπαθειών του δήμου, με την πύκνωση των δρομολογίων της δημοτικής συγκοινωνίας, την αγορά νέων λεωφορείων που προσφέρουν στους δημότες καλύτερες συνθήκες μετακίνησης, τις βελτιώσεις στους ποδηλατοδρόμους, τις αναπλάσεις των πεζοδρόμων αλλά και την επανασύσταση της δημοτικής αστυνομίας που, παρά τον πολύ μικρό ρόλο της λόγω έλλειψης προσωπικού, καταφέρνει να εποπτεύει σημεία όπως οι ειδικές θέσεις ΑμεΑ κ.λπ.

— Στο Χαλάνδρι ζει σημαντικός πληθυσμός Ρομά. Ο δήμος, μάλιστα, διαθέτει Κέντρο Κοινότητας για την υποδοχή, την ενημέρωση και τη συνεργασία τους με δομές του δήμου. Πόσο σημαντικό είναι να διασφαλιστεί η ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο, ώστε να μην είναι αποκομμένοι από την πόλη; Αυτή ακριβώς η διασφάλιση της ομαλής ένταξη στο κοινωνικό σύνολο στην οποία αναφέρεστε αποτελεί στόχο και το κύριο μέλημα του Κέντρου Κοινότητας και της διοίκησης. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα των απο-

τελεσμάτων που μπορεί να έχει αυτή η προσπάθεια αποτελεί το πρόσφατο καθολικό γκρέμισμα των παραπηγμάτων του καταυλισμού των Ρομά στο Πάτημα με την πλήρη συναίνεσή τους. Η κατεδάφιση αυτή έλυσε ένα χρόνιο πρόβλημα, ανοίγοντας τον δρόμο για τη συναινετική κοινωνική ένταξη, ενώ επήλθε έπειτα από πολλές προσπάθειες που καταργούν στερεότυπα και προσφέρουν ίσες ευκαιρίες και αυτονόητη υπεράσπιση των αναφαίρετων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

— Ένα από τα ομορφότερα κτήματα του Χαλανδρίου, το αρχοντικό Πραπόπουλου, τα τελευταία χρόνια είναι κατειλημμένο από ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου. Πώς διαχειρίζεστε το συγκεκριμένο θέμα; Με σεβασμό στους ανθρώπους που επέλεξαν να ζουν κάτω από τόσο ιδιαίτερες συνθήκες. Το αρχοντικό Πραπόπουλου ανήκει σε ιδιώτες και το ιδιοκτησιακό του καθεστώς είναι περίπλοκο. Πάντως, τα μέλη της κατάληψης δεν έχουν δημιουργήσει προβλήματα και συντηρούν, όσο είναι δυνατόν, αυτό το παλιό κτίριο.

— Τι πιστεύετε ότι κάνει το Χαλάνδρι να ξεχωρίζει απ’ όλους τους άλλους δήμους της Αττικής; Ο αντιφατικός χαρακτήρας του. Δίπλα στο πολύβουο κέντρο βρίσκεται η Ρεματιά με τη βιοποικιλότητα, το πράσινο και τα κτίριά της που χτίστηκαν χωρίς κανέναν σχεδιασμό τις εποχές της ευημερίας, οι χιλιάδες νέοι κάτοικοι αλλά και οι παλιές παρέες που κρατάνε χρόνια, οι πρόσφυγες που διατηρούν τη μνήμη και η νεολαία που με τον δικό της τρόπο ζωντανεύει την πόλη. Το Χαλάνδρι έχει προσωπικότητα, είναι πόλη ζωντανή, με αξιαγάπητους κατοίκους και πολλά όμορφα μυστικά που αξίζει να ανακαλύψετε.

Μυστικός Κήπος

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι

Η γεύση είναι το μυστικό της απόλαυσης. Υπάρχουν ορισμένα μυστικά που πρέπει να μοιράζονται και ο Μυστικός Κήπος είναι σίγουρα ένα από αυτά. Γιατί σε αυτό το μεζεδοπωλείο θα βρεις την ελληνική κουζίνα στην καλύτερη εκδοχή της, και μάλιστα σε πιάτα που συνεχώς εναλλάσσονται. Εκείνο που μένει σταθερό είναι η ποιότητα των πρώτων υλών από μικρούς παραγωγούς, οι σύγχρονες τεχνικές που παντρεύονται με τις παραδοσιακές συνταγές και, φυσικά, η γεύση των μεζέδων που περιλαμβάνουν κρέατα αλλά και φρέσκα θαλασσινά και σερβίρονται στη μέση για να δοκιμάσουν όλοι απ’ όλα. Το περιβάλλον διατηρεί την αισθητική του σύγχρονου μεζεδοπωλείου και μια συνεχή δημιουργικότητα στο σερβίρισμα των γεύσεων. Η αντικαπνιστική φιλοσοφία του εσωτερικού ισορροπεί με τη στεγασμένη αυλή που είναι ανοιχτή χειμώνα-καλοκαίρι και προτιμούν οι καπνιστές. Ο Δημήτρης, ο Σείριος και ο Σταύρος είναι εκεί για να φροντίζουν τη γευστική σου αναζήτηση σε έναν χώρο που τον ανακαλύπτεις σαν ένα πολύτιμο μυστικό απόλαυσης!

Καραολή Δημητρίου 21, Χαλάνδρι, 213 0370929, FB: mustikoskipos, mistikoskipos.gr

Μπαρ Μπεε Κιου

Ταξίδι στην Αμερική με τη γεύση του αυθεντικού μπέργκερ! Η γαστρονομία είναι ένας τρόπος να ταξιδέψεις στο εξωτερικό και ίσως ο πιο απολαυστικός, αφού οι γεύσεις μπορούν να σε μεταφέρουν σε μέρη μακρινά και να παίξουν με τη φαντασία αλλά και τη φαντασίωσή σου. Το Μπαρ Μπεε Κιου είναι το μέρος που θα σε μεταφέρει στα μπεργκεράδικα της Αμερικής με την πρώτη μπουκιά. Hot-spot για τους λάτρεις του είδους που τώρα θα βρεις και στο Χαλάνδρι για να ζήσεις την απόλυτη μπέργκερ εμπειρία. Στα πιάτα, που κάθε μήνα ανανεώνονται, παραμένουν best-sellers το Κλασικό, ο Βελζεβούλης, το Μπλε του Mπέικον, ο Άγγλος Ασθενής, ο Γενναίος, το Grill ‘em All, το ΤΣΑΚΙ ΤΣΑΝ και, φυσικά, το ομώνυμο μπέργκερ Μπαρ-ΜπεεΚιου που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις. Οι πιο φανατικοί (και πεινασμένοι) έχουν το δικό τους πιάτο, τον Παππού του Γενναίου,

που ζυγίζει 3 κιλά και δημιουργεί μια αξέχαστη γευστική έκπληξη, ενώ κάθε γεύμα μπορεί να συνοδευτεί από φρέσκες σαλάτες, τηγανητές πατάτες σε εκδοχές που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει και σπέσιαλ μερίδες που καλύπτουν κάθε επιθυμία. Τα διαλεχτά υλικά εξαιρετικής ποιότητας, ο φρέσκος κιμάς Βlack Αngus Ιρλανδίας και τα ψωμάκια που φτιάχνονται αποκλειστικά για το Μπαρ Μπεε Κιου είναι κάποια από τα συστατικά της επιτυχίας που φέρνουν αυτό το μπεργκεράδικο στη 10η θέση της λίστας με τα 25 καλύτερα μπέργκερ του κόσμου στο list25. com. Κι επειδή η απόλαυση εδώ είναι συνεχής αναζήτηση, πλέον το burger spot του Χαλανδρίου προσφέρει μια σειρά από μοναδικά κοκτέιλ, με must τα Μπλου Τζιν, Πάμκιν Χεντ και Πάσιον Κις που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για το νέο κατάστημα.

Fish Project

Κολοκοτρώνη 5, Χαλάνδρι, 210 6849468 / Λ. Φρεάττυδος 13, Πειραιάς, 210 4518129 / Ελ. Βενιζέλου 18, Νέα Σμύρνη, 210 9333318 / Μπαρ Μπεε Κιου Delivery, λεωφ. Παπαναστασίου 116, Καστέλλα, Πειραιάς, 210 4126222 FB: mparmpeekiou, Insta: mpar_mpee_kiou

Μια ιδέα που απευθύνεται σε όλους, κολυμπώντας στα νερά της υψηλής γαστρονομίας... Στη γαστρονομία υπάρχουν άπειρες προτάσεις. Υπάρχουν όμως κάποιοι χώροι που αποπνέουν μια ευγένεια και μια σοβαρότητα και αυτό τους κάνει ξεχωριστούς. Το Fish Project είναι μια σύγχρονη πρόταση γαστρονομίας που εκθειάζει την κουλτούρα του ψαριού με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο. Πιάτα με φρέσκες επιλογές που προέρχονται κυρίως από τις ελληνικές θάλασσες αποτελούν το μενού που έχει δημιουργηθεί με τη συμβουλή και καθοδήγηση του Γιάννη Παρίκου, προσφέροντας εξαιρετικές γεύσεις που απευθύνονται σε όλους. Το sushi bar με επιλογές της Ανατολής στην πιο αυθεντική τους μορφή έρχεται να συναντήσει τον πλούτο της μεσογειακής θάλασσας, συνθέτοντας μια γαστρονομική εμπειρία που σερβίρεται καθημερινά σε ένα μοντέρνο περιβάλλον. Το αλά καρτ μενού περιλαμβάνει πιάτα όπως λαβράκι μαριναρισμένο σε ελαιόλαδο και λε-

μόνι με φύκια wakame, σεβίτσε τσιπούρας με κόλιανδρο, ουρές πεσκανδρίτσας αχνιστές με σελινόριζα και μουστάρδα. Στο sushi bar ετοιμάζονται καθημερινά nigiri, sashimi, maki και μια σειρά από rolls που πρέπει να δοκιμάσεις, ενώ τα επιδόρπια που κλείνουν το γεύμα σου έχουν την υπογραφή του Θοδωρή Μωυσίδη, απογειώνοντας την εμπειρία Fish Project. Σε αυτή την εμπειρία έρχεται να προστεθεί το ιχθυοπωλείο Ιχθύς 3, το οποίο λειτουργεί στον ίδιο χώρο και προμηθεύει καθημερινά την κουζίνα με φρέσκα ψάρια, ενώ ταυτόχρονα σου προσφέρει το ψάρι που θα επιλέξεις, ετοιμάζοντας επί τόπου τη μαρινάδα που επιθυμείς για να το μαγειρέψεις στο σπίτι. Μια ιδέα μοναδική που φέρνει το ψάρι στην καθημερινότητά μας, είτε θέλουμε να το απολαύσουμε σε έναν ιδιαίτερο χώρο είτε στην κουζίνα μας, με τη συνταγή των καλύτερων σεφ. Αν αυτό δεν είναι Fish Project, τότε τι;

Εθνικής Αντιστάσεως 3, Χαλάνδρι, 210 6850088, FB: fishprojectathens, Instagram: fishproject_athens

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι 31.1.19 – lifo

37

Abuela

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι

Όλη μέρα, τέλειες γεύσεις. Οι παλιές μονοκατοικίες έχουν μια ιδιαίτερη αύρα. Σε υποδέχονται από την αυλόπορτα και σου προσφέρουν, από την πρώτη στιγμή, την αίσθηση μιας υπέροχης φιλοξενίας. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα έχουμε κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το Abuela («γιαγιά» στα ισπανικά) στο Χαλάνδρι. Υπέροχος κήπος, που τον χαιρόμαστε από την άνοιξη και μετά, και αντίστοιχα όμορφο εσωτερικό περιβάλλον με προσεγμένες παρεμβάσεις σε έναν χώρο που ποτέ δεν έπαψε να είναι σπίτι. Στο Abuela είναι δύσκολο να πας και να φύγεις χωρίς να έχεις δοκιμάσει κάποια από τις γλυκές ή αλμυρές γεύσεις του. Εξάλλου, είναι από τα μαγαζιά που καθιέρωσε το καθημερινό brunch, για να μη νιώθει κανείς την αγωνία του Σαββατοκύριακου. Και, φυσικά, το brunch του είναι τόσο πλούσιο όσο φαντάζεσαι. Τα αυγά του φτιαγμένα

όπως πρέπει, τα pancakes του λαχταριστά και σοκολατένια και ο καφές του μοσχοβολιστός και υπέροχος. Πέρα, όμως, από το brunch, στο Abuela πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις το συγκλονιστικό steak sandwich με το ζουμερό χοιρινό και τα καραμελωμένα κρεμμύδια, ένα από τα πεϊνιρλί του και, αναμφίβολα, τα γλυκά του, με αγαπημένο μας το χορταστικό και γευστικότατο προφιτερόλ ή κάποιο άλλο από τα γλυκά ημέρας. Φυσικά, στο ίδιο μέρος θα ξαναγυρίσεις το βράδυ για τα signature cocktails του και για τη διαβασμένη λίστα κρασιών του. Επισκέψου το με την πρώτη ευκαιρία. Ειδικά τώρα που προστέθηκε στο πρότζεκτ και ο ξυλόφουρνος είναι βέβαιο ότι οι γεύσεις θα σε ενθουσιάσουν και το Abuela θα γίνει all day στέκι για σένα και την παρέα σου.

Hole

Abuela, Δουκίσσης Πλακεντίας 14, Χαλάνδρι, 2106890672, www.abuela.gr, FB: Abuela, Instagram: abuela_official

Εξειδίκευση και ποιότητα με γεύση από bagels. Υπάρχουν κάποιες συνθήκες που ορίζουν αν θα είναι καλή η μέρα. Πέρα από τον καιρό, τη δουλειά και το αν θα βρεις κίνηση στον δρόμο, ο πρωινός καφές είναι αυτός που μπορεί να φτιάξει ή να καταδικάσει τη μέρα σου. Στο Hole είναι σίγουρο ότι ο πρωινός καφές θα αποτελέσει τον καταλύτη για μια υπέροχη μέρα, αφού το άρωμα και η γεύση του σε παρασύρουν στη λεωφόρο Πεντέλης με κλειστά μάτια. Άλλωστε, εδώ επιστρέφεις οποιαδήποτε στιγμή της μέρας για να απολαύσεις λαχταριστά bagels στον χώρο που πρώτος ειδικεύτηκε σε αυτό το γρήγορο φαγητό, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην ποιότητα των υλικών και στη φρεσκάδα των γεύσεων. Με πρώτες ύλες από τα καλύτερα μαγαζιά, το Hole ετοιμάζει καθημερινά αυτά τα στρογγυλά ψωμάκια που προσφέρονται φρέσκα με ξεχωριστά αλλαντικά, όπως πα-

στράμι ή μορταδέλα προσούτο, όλα από τον μετρ του είδους Αραπιάν και σε αναπάντεχους συνδυασμούς που «ταράζουν» ευχάριστα τις γευστικές σου συνήθειες. Κι επειδή το Hole, ως το πρώτο bagel shop στην Ελλάδα, είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, προτείνει συνταγές με βιολογικά προϊόντα αλλά και ωμοφαγικά σνακ και γλυκά. Στα must που πρέπει να δοκιμάσεις είναι οι ωμοφαγικές μπάρες πρωτεΐνης αλλά και το ωμοφαγικό cheesecake με λεμόνι ή φράουλα. Ό,τι κι αν επιλέξεις, μπορείς να το απολαύσεις στον άνετο και μοντέρνο χώρο του Hole οποιαδήποτε στιγμή της μέρας, να το πάρεις μαζί σου σε take away ή να το παραγγείλεις στον χώρο σου, φέρνοντας την ιδιαίτερη γεύση των bagels στην καθημερινότητά σου. Τις Κυριακές το Hole είναι το ιδανικό μέρος για ένα απολαυστικό brunch.

Λεωφ. Πεντέλης 138, Χαλάνδρι, 210 6812324, FB: HOLEBAGELS

38 lifo – 31.1.19

Pie Shop

Οι φημισμένες πίτες του Pie shop έφτασαν και στο Χαλάνδρι! Μπορεί η πίτα να γίνει ένα υγιεινό, ολόφρεσκο, υψηλής ποιότητας comfort food για όλη την οικογένεια; Μπορεί! Και το Pie Shop το αποδεικνύει εδώ και έναν χρόνο με συνέπεια και μπόλικη αγάπη, έχοντας στο τιμόνι δύο υπέροχες ευγενικές παρουσίες, τη Νάντα και την κόρη της, την Estelle. Έχοντας εδραιώσει το πρώτο του κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας, στη Βουλής, το Pie Shop πλέον απέκτησε το αδερφάκι του στο πολυσύχναστο Χαλάνδρι. Στον πεζόδρομο της Ηρακλείου, παράλληλο της Αν. Παπανδρέου, προσφέρει εδώ και λίγο διάστημα μια μεγάλη γκάμα από χειροποίητες πίτες, φτιαγμένες όλες με επιλεγμένες πρώτες ύλες και φρέσκο γαλλικό βούτυρο, δίχως καθόλου συντηρητικά. Μοναδικές γλυκές και αλμυρές σπιτικές πίτες, τάρτες και quiches, τις οποίες επιμελείται ο Γάλλος σεφ Dominique Perrot, διάσημος και με μεγάλη καριέρα, καθώς στο παρελθόν είχε διατελέσει και αρχιμάγειρας του τότε Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν. Οι πίτες στο Pie Shop είναι βασισμένες σε αυθεντικές συνταγές απ’ όλο τον κόσμο και μας ταξιδεύουν γευστικά, αναδεικνύοντας τη γαστρονομική κουλτούρα κάθε τόπου. Ανάμεσα στις αλμυρές, ξεχωρίζουμε τη Hornazo de Salamanca από την Ισπανία με jamόn, χοιρινό φιλέτο και λουκάνικο chorizo, την Tomato Τart από την Κορέα με ντοματίνια, μοτσαρέλα, τσένταρ, φρέσκο κρεμμυδάκι και βασιλικό, τα Samoussas από την Αφρική με φρέσκο μοσχαρίσιο κιμά, πατάτα, τζίντζερ, κόλιανδρο, κύμινο και αρακά

και τα Tequenos από το Περού με φρέσκο κοτόπουλο, καρότα, τζίντζερ και guacamole sauce. Ανάμεσα στις πολλές και πεντανόστιμες γλυκιές τάρτες ξεχωρίζουμε ιδιαίτερα την Blueberry Ρie από την Αμερική, το καταπληκτικό Oronais από την Αλγερία και τη Lemon Tart από τη Γαλλία, που πολλοί έχουν ψηφίσει ως την καλύτερη που μπορεί κάποιος να γευτεί στην Αθήνα! Για το Pie Shop η ποιότητα, η δυνατή πρώτη ύλη και η υγιεινή διάσταση είναι απαραίτητα καθημερινά συστατικά στις φρεσκοψημένες, ολόφρεσκες πίτες του! Και όλα αυτά μέσα σε ένα ευχάριστο περιβάλλον και πάντα με τη συνοδεία ενός καφέ, μιας ζεστής σοκολάτας ή ενός καλού κρασιού. Το Χαλάνδρι βρήκε επιτέλους το all day comfort food που του αξίζει.

SAVE THE DATE! Opening Event στο Χαλάνδρι: Το Pie Shop γιορτάζει με κρασί και ζεστές ολόφρεσκες πιτούλες! Σάββατο 2 Φεβρουαρίου, 11:00-23:00, Ηρακλείου 3-5

Ηρακλείου 3-5, Χαλάνδρι (Τρ., Τετ., Πέμ. & Κυρ. 9:00-20:00 / Παρ.-Σάβ. 9:00-23:00) Bουλής 16, κέντρο (Δευτ.-Σάβ. 9:00-18:00) FΒ: The Pie Shop Athens, Instagram: @thepieshopathens, Tripadvisor: The Pie Shop

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι 31.1.19 – lifo

39

Thiasos café bar

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι

Αυτός ο θίασος έχει μόνο πρωταγωνιστές! Αν και οι θίασοι συνήθως περιοδεύουν, υπάρχει ένας που δεν πηγαίνει πουθενά… Βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο του Χαλανδρίου για να φιλοξενεί τις πιο όμορφες στιγμές σου από πρωί μέχρι το βράδυ, σαν μια παράσταση που σκηνοθετείς εσύ ο ίδιος όπως θέλεις. Στο Thiasos café bar θα ξεκινήσεις τη μέρα σου με έναν αρωματικό καφέ taf εκλεκτής ποιότητας, ελληνικής επεξεργασίας, και θα πάρεις το πρωινό σου μέσα στο ζεστό περιβάλλον όπου επικρατεί το ξύλο, κάνοντας ακόμα πιο φιλική την ατμόσφαιρα. Αν, πάλι, είσαι μεσημεριανός τύπος, μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα στις προτάσεις για brunch ή να επιλέξεις κάποιο από τα υπόλοιπα πιάτα που σερβίρονται καθημερινά στο Thiasos café. Ό,τι κι αν επιλέξεις, το μέρος είναι ιδανικό για το lunch break σου ή για τη δουλειά που θέλεις να

κάνεις μακριά από το γραφείο ή το σπίτι. Όσο για το βράδυ, το σκηνικό αλλάζει και μετατρέπεται σε μια ατμόσφαιρα θεατρική με πρωταγωνιστές όλους εμάς. Οι μουσικές από rock, jazz, funk και dance φτιάχνουν τις κατάλληλες συνθήκες για αυθεντικές στιγμές διασκέδασης, ενώ δεν πρέπει να χάσεις κάποια από τις θεματικές live βραδιές που διοργανώνονται κάθε τόσο. Η ενημερωμένη κάβα ποτών αλλά και η ολοκληρωμένη λίστα κοκτέιλ σε συνοδεύουν όλη τη νύχτα, με must επιλογή κάποιο από τα κοκτέιλ «Πίνουμε Ελληνικά» που φτιάχνονται με βάση ελληνικά αποστάγματα. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις τον υπέροχο κήπο που ανοίγει τις ηλιόλουστες μέρες και την pet friendly φιλοσοφία, τότε καταλαβαίνεις γιατί το Thiasos café bar γίνεται σκηνή πάνω στην οποία εξελίσσεται η πιο ενδιαφέρουσα πλοκή της διασκέδασής μας.

Le Roi

Αριστοφάνους 10, Χαλάνδρι, 210 6830453, FB: Thiasos cafe-bar, Insta: Thiasos cafe-bar

Σε βάζει στη χρονομηχανή της αυθεντικής διασκέδασης. Αν νομίζεις ότι η μηχανή του χρόνου υπάρχει μόνο στις ταινίες, μάλλον κάνεις λάθος... Γιατί στο Χαλάνδρι βρίσκεται μια χρονομηχανή που σε ταξιδεύει με τις μουσικές, τη διακόσμηση, τα αντικείμενα και την ατμόσφαιρα, μένοντας πιστή στην αυθεντικότητα του παρελθόντος. Το Le Roi είναι το διαχρονικό μπαρ που νομίζεις ότι έχεις ξαναδεί σε κάποια ταινία με θέμα το rock’n’roll. Κι όμως, είναι τόσο αληθινό όσο η ανάγκη σου για κάτι διαφορετικό. Ο λονδρέζικος τηλεφωνικός θάλαμος που βρίσκεται στο πεζοδρόμιο σε προετοιμάζει για ό,τι σε περιμένει, περνώντας την πόρτα του Le Roi. Μηχανές-αντίκες από τη δεκαετία του ’50, φωτεινά φλιπεράκια, τζουκμπόξ και κλασικές αντλίες βενζίνης είναι κάποια από τα στοιχεία που συνθέτουν ένα σκηνικό βγαλμένο

από άλλες δεκαετίες, τότε που οι Led Zeppelin και οι Blue Oyster Cult προκαλούσαν ντελίριο και η διασκέδαση ήταν μια κοινωνική έκφραση με αυθεντικά χαρακτηριστικά. Το Le Roi μένει πιστό σε όλα εκείνα που έκαναν το classic rock τρόπο ζωής και το εκφράζει με κάθε τρόπο. Το πετρόχτιστο κτίριο αποκαλύπτει από μόνο του την έννοια της γνησιότητας, ενώ τα 9.000 βινύλια με τα οποία παίζουν οι DJs τα classic rock sets τους σε μεταφέρουν στην εποχή που o ήχος της βελόνας σε γέμιζε προσμονή για κάθε άκουσμα. Ο κήπος με τη συρόμενη οροφή που λειτουργεί χειμώνα - καλοκαίρι συμπληρώνει το σκηνικό μιας διαφορετικής πρότασης. Αυτή η πρόταση είναι το «Stairway to Heaven» της βραδινής μας διασκέδασης

Αγίας Παρασκευής 126, Χαλάνδρι, 210 6892104, Πανόρμου 117Β, Αμπελόκηποι, 210 6912095, Σοφοκλή Βενιζέλου 125, Ηλιούπολη, 210 9711543, Κύπρου 98, Περιστέρι (Μπουρνάζι), 210 5789777, FB: LeroiCafeBar, Instagram: le_roi_cafe_bar

40 lifo – 31.1.19

Loukoumania

Μανία για τους γλυκούς και αλμυρούς λουκουμάδες. Δεν χρειάζεται να το κρύβουμε και δεν μπορούμε κιόλας. Η Loukoumania είναι ένα από τα αγαπημένα μας μέρη. Για την ακρίβεια, είναι το αποκούμπι μας, η παρηγοριά μας, οι άνθρωποί μας και, φυσικά, οι λουκουμάδες μας. Οι πιο τέλειοι, λαχταριστοί λουκουμάδες που υπάρχουν, τραγανοί απέξω και ζουμεροί από μέσα, κάτι σαν όνειρο που μπορείς να το κάνεις δικό σου γιατί απλώς μπορείς να τους κάνεις ό,τι θέλεις. Μπορείς να τους γευτείς απλούς και παραδοσιακούς με μέλι, καρύδι και κανέλα ή μπορείς να αρχίσεις το ατελείωτο παιχνίδι μαζί τους, προσθέτοντας toppings που ξεπερνούν κάθε φαντασία, όπως πραλίνες, τρούφες, μπισκότα, καρύδα, ξηρούς καρπούς, παγωτό σε ατελείωτες γεύσεις ή ό,τι άλλο βάζει ο νους σου. Βέβαια, όλα αυτά μέχρι πρόσφατα, γιατί εδώ και λίγο καιρό η Loukoumania αποφάσισε να μας δώσει κι άλλες προοπτικές και να μας ιντριγκάρει

ακόμα περισσότερο, προσθέτοντας στο μενού της αλμυρούς λουκουμάδες! Πρόσεξε τώρα να δεις τι γίνεται. Ενώ πηγαίνεις για κάτι γλυκό, ξεκινάς με το αλμυρό και η απόλαυση δεν τελειώνει. Έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε τρία αλμυρά toppings, φέτα, philadelphia και γιαούρτι, να προσθέσεις ντοματίνια, λάδι και ρίγανη και να γνωρίσεις το άλλο πρόσωπο του λουκουμά, το πιο ανατρεπτικό, αυτό που μέχρι σήμερα δεν ήξερες ότι έχει. Φυσικά, εναλλακτικά μπορείς να δοκιμάσεις τα πάντα σε waffles, παγωτό ή frozen yogurt, που είναι το ίδιο εντυπωσιακά και γευστικά. Με λίγα λόγια, στο Loukoumania θα βρεις αυτό που θέλεις για να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου και τη ζωή σου.

Tip: Αν είσαι της περιοχής, μπορείς να έχεις λουκουμάδες και με delivery. Μπες στο e-food και βρες το.

DrinkWorks

Loukoumania, Σωκράτους 5 & Ηρακλείου, Χαλάνδρι, 211 4011397, FB: Loukoumania Xalandri

Ένα cocktail project που βάζει στο σέικερ τα υλικά της επιτυχίας. Κάποια επιχειρηματικά σχέδια έχουν τόση έμπνευση που νομίζεις ότι γεννήθηκαν ανάμεσα σε ποτά και κοκτέιλ, τότε που το μυαλό δουλεύει πάνω από τα όρια της λογικής και η φαντασία είναι όσο πιο ελεύθερη γίνεται. Η DrinkWorks κυριολεκτικά δημιουργήθηκε ανάμεσα στα κοκτέιλ, αφού αυτό αποτελεί το κύριο αντικείμενό της. Εδώ βρίσκεις την απάντηση στο ερώτημα «μπορώ να απολαύσω ένα ωραίο κοκτέιλ στο σπίτι;», αφού τα DIY kit της DrinkWorks είναι ολοκληρωμένα πακέτα με όλα τα υλικά και τις συνταγές που θα σου χρειαστούν για ένα τέτοιο εγχείρημα, αποτελώντας ιδανικές ιδέες δώρου που προσφέρεται και σε tailor made συσκευασίες για εταιρικές ενέργειες. Το bar catering σε διάφορα events, από κοινωνικά μέχρι επαγγελματικά, περιλαμβάνει custom made bars με εξειδικευμένους bartenders οι οποίοι θα ετοιμάσουν για τους καλεσμένους τα κοκτέιλ της επιλογής τους, ενώ η DrinkWorks

αναλαμβάνει και ενέργειες team building για εταιρείες, διοργανώνοντας από σεμινάρια μέχρι διαγωνιστικά sessions με θέμα την παρασκευή κοκτέιλ για το προσωπικό. Εξάλλου, στον χώρο της DrinkWorks φιλοξενούνται workshops που απευθύνονται τόσο σε απλούς καταναλωτές όσο και σε επαγγελματίες του χώρου, οδηγώντας το cocktail specialty σε άλλα επίπεδα. Κι επειδή ένα τέτοιο concept δεν έχει όρια, το νέο πρότζεκτ του DrinkWorks με τον τίτλο «Bar Society» απευθύνεται αποκλειστικά σε επαγγελματίες μέσα από εκπαιδεύσεις, γευσιγνωσίες αλλά και εξειδικευμένα προϊόντα που αφορούν τον χώρο του μπαρ, όπως ιδιαίτερα υλικά, αξεσουάρ, βιβλία, ρουχισμός και ό,τι άλλο απαιτεί η εξειδίκευση σε αυτό τον τομέα. Μια ιδέα που ξεκίνησε το 2009 και συνεχώς εξελίσσεται, βάζοντας στο δικό της σέικερ υπηρεσίες και προϊόντα που δημιουργούν τη συνταγή επιτυχίας με το όνομα DrinkWorks.

Λ. Βασιλέως Γεωργίου Β 22, Χαλάνδρι, 210 6818524, www.drinkworks.gr, FB: drinkworks.gr, Instagram: drinkworks_athens. Ωράριο λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.

09:00-21:00, Σάβ. 11:00-15:00

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι 31.1.19 – lifo

41

Νικόλας

Μια εμπειρία γεύσης φτιαγμένη στο χέρι.

Μεζεδοπωλείο

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι

Στη γεύση όλα είναι σχετικά. Όπως σχετικό είναι και το τι ονομάζεις μεζεδοπωλείο. Γιατί ο «Νικόλας» μπορεί να έχει αυτόν το χαρακτηρισμό, αλλά μόνο μεζεδοπωλείο δεν είναι κι αυτό φαίνεται από την πρώτη στιγμή που θα σερβιριστεί στο τραπέζι κάποιο από τα ιδιαίτερα πιάτα του καταλόγου. Η ελληνική κουζίνα επαναπροσδιορίζεται με συνταγές εμπνευσμένες από τη γαστρονομική κουλτούρα άλλων χωρών, αφού ο Δημήτρης που βρίσκεται πίσω από την κουζίνα έχει κάνει μεταπτυχιακά στο Παρίσι κι έχει δουλέψει σε κουζίνες στην άλλη άκρη του κόσμου. Το αποτέλεσμα είναι συνταγές με βασικό χαρακτηριστικό τα φρέσκα υλικά και τις χειροποίητες παρασκευές ακόμα και στα ντιπ που συνοδεύουν τα πιάτα, αλλά και γεύσεις που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει, όπου μπλέκεται η γαλλική τεχνοτροπία

με την παραδοσιακή τέχνη μιας παλιάς μαγείρισσας από τη Σχοινούσα. Ο μοντέρνος χώρος με το τζάκι και η κλειστή αυλή που λειτουργεί χειμώνα - καλοκαίρι, όπως και η επιλογή ανάμεσα σε θαλασσινά και κρεατικά, είναι εκείνα που φέρνουν τον «Νικόλα» σε πρώτη θέση στις προτιμήσεις ανθρώπων με διαφορετικό γούστο. Γιατί όποια κι αν είναι η γευστική σου απαίτηση, δεν υπάρχει περίπτωση να μην απολαύσεις τη μελιτζάνα σαγανάκι, τους καβουροκεφτέδες με σπιτική μαγιονέζα, μια δροσιστική πράσινη σαλάτα με χειροποίητα κρουτόν και, φυσικά, τη σταβλίσια μπριζόλα 700 γρ. που αποτελεί στοίχημα ακόμα και για τους πιο πεινασμένους… Όσο για το φινάλε, κάθε φορά θα βρεις κι ένα εξαιρετικό γλυκό φτιαγμένο με φρέσκα υλικά για να ολοκληρώσεις μια πραγματική γευστική εμπειρία!

Dancevacuum

Θεμιστοκλέους 6, Χαλάνδρι, 210 6839337, FB: Nikolas.halandri, Instagram: nikolas.halandri, Ανοιχτά: Τρ., Τετ., Πέμ., Κυρ. 13:00-00:00, Παρ.-Σάβ. 13:00-01:00

Δημιουργική αλληλεπίδραση σε έναν εναλλακτικό χώρο. Το Κέντρο Χορού Dancevacuum αποτελεί έναν χώρο έκφρασης με επίκεντρο τον σύγχρονο χορό. Από το 2012 που δημιουργήθηκε από τη χορογράφο Βίκυ Βασιλοπούλου παρουσιάζει τις παραστάσεις της ομάδας χορού Dancevacuum, καθώς και τη δουλειά νέων χορευτών, ενώ παράλληλα φιλοξενεί εργαστήρια και σεμινάρια από χορογράφους και χορευτές που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ καλλιτεχνών, η επαφή του κοινού με νέες προσεγγίσεις και η δυνατότητα συμμετοχής όλων των κοινωνικών ομάδων είναι τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν τον εναλλακτικό αυτόν χώρο. Για όλα τα υπόλοιπα μας μιλάει η κ. Βίκυ Βασιλοπούλου. Σε ποιους απευθύνεται το Dancevacuum; Απευθύνεται σε ενήλικες και παιδιά που θέλουν να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο του σύγχρονου χορού, καθώς και σε επαγγελματίες χορευτές που επιθυμούν να διευρύνουν το κινησιολογικό τους λεξιλόγιο.

Ανταποκρίνεται ο κόσμος του Χαλανδρίου στις δράσεις σας; Ναι, ιδιαίτερα σε αυτές που αφορούν τα παιδιά. Κατά καιρούς, δε, έχουμε δεχτεί την υποστήριξη του δήμου Χαλανδρίου, καθώς και άλλων φορέων της περιοχής μέσω συνεργασιών σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Ελπίζουμε ο χώρος να γίνει γνωστός σε ένα ευρύτερο κοινό και να καταφέρουμε να αποτελέσουμε έναν κόμβο πολιτισμού και δημιουργικής αλληλεπίδρασης. Το Dancevacuum διοργανώνει: Σταθερούς κύκλους εργαστηρίων (σύγχρονος χορός, δημιουργικός χορός, Feldenkrais, Axis Syllabus, Body Mind Centering, Contact Improvisation, αφρικανικός χορός, Υoga κ.ά.), εξειδικευμένα σεμινάρια χορού και θεάτρου, performances χορού και θεάτρου, παραστάσεις και εργαστήρια για παιδιά.

Διογένους 42, Χαλάνδρι, 210 6819648, FB: dancevacuum, Instagram: dancevacuum, www.dancevacuum.gr

42 lifo – 31.1.19

Μανώλης Ταβέρνα

Πώς μπορείς να είσαι υπέροχος γιατί είσαι απλά ο εαυτός σου.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά γι’ αυτή την ταβέρνα και να αναλωθούμε στους διάσημους και διεθνούς φήμης επισκέπτες της, αλλά δεν θα το κάνουμε γιατί αυτήν τη φορά θέλουμε να μιλήσουμε για τους πραγματικούς ροκ σταρ που βρίσκονται στην κουζίνα της και δεν είναι άλλοι από τον Μανώλη και τη Σπυριδούλα Γερανιού που την έφτιαξαν και διατηρούν τη φήμη και την ποιότητά της μέχρι σήμερα. Και επειδή, όπως λέει ο ένας γιος, o Γιώργος Γερανιός, το 1977 γεννήθηκε το punk στην Αγγλία, το Star Wars από τον George Lucas στην Αμερική και η ταβέρνα της οικογένειας στο Χαλάνδρι, η επιτυχία της ήταν κάτι περισσότερο από καρμική. Φυσικά, πέρα από το κάρμα, σημασία έχει ότι σε αυτή την ταβέρνα αυτό που σίγουρα θα βρεις είναι οι αυθεντικές γεύσεις από τις πιο αγνές πρώτες ύλες. Υπεύθυνη γι’ αυτό είναι, φυσικά, η κυρία Σπυριδούλα, η αρχιμαγείρισσα και αρχη-chief της φάσης, η οποία πραγματικά έχει ξεπεράσει τον εαυτό της όλα αυτά τα χρόνια κι έχει κάνει πολλούς επισκέπτες χαρούμενους. Από τα χέρια της περνάνε όλα τα μαγειρευτά πιάτα και η προετοιμασία των ψαριών και των κρεατικών. Οι λαχανοντολμάδες της, το παστίτσιο, οι πίτες, τα λαδερά και τα μπιφτέκια της είναι μικρά αριστουργήματα, ενώ το ψήσιμο του κύριου Μανώλη πραγματικά μαγικό. Αν θέλεις να φας ανθρώπινα και όμορφα, αν λαχταράς να κάνεις ένα cut από τις επιτηδευμένες γεύσεις και τα γκουρμέ του τρόμου, κάνε μια στάση στο Χαλάνδρι και πήγαινε στην οικογένεια Γερανιού. Στην τελική, ποιος δεν θέλει να τρώει καλύτερα απ’ ό,τι στο σπίτι του;

Φωτό: :Nicholas Carellos

Εξαιρετικές παραστάσεις στο Zoo.

The Zoo

Ταβέρνα Μανώλης, Σάμου 1, Πολύδροσο, 210 6824342

Έχουμε μεγαλώσει μαζί, γι’ αυτό και δεν το θεωρούμε ένα ακόμα μπαρ αλλά ένα τεράστιο και σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Το The Zoo, 24 χρονών σήμερα, βρίσκεται στο Χαλάνδρι και είναι ένα από τα ιστορικά μαγαζιά της πόλης. Αποφασισμένο να σπάσει το φράγμα του χρόνου, παραμένει ζωντανό και έντονο χάρη στο μεράκι και την αγάπη των ιδιοκτητών του, που δεν σταματούν στιγμή να το ανανεώνουν. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, το The Zoo αποφάσισε και κατάφερε να γίνει μία από τις πιο δυνατές μουσικές σκηνές στην πόλη. Με ένα φανταστικό και δονούμενο stage, τέλειο ήχο και τη διαχρονική φιλοξενία του, που κάνει όλους τους θαμώνες να νιώθουν σαν μια παρέα, το The Zoo συγκεντρώνει κόσμο απ’ όλη την Αττική και όχι μόνο. Έτσι, τα live δεν σταματούν ποτέ και η ιστορία του συνεχίζει να γράφεται με έντονα γράμματα. Δίπλα σε κορυφαία ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής, όπως ο Κώστας Τουρνάς, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Γιάννης Μηλιώκας ή ο Γιάννης Γιοκαρίνης, το Zoo φιλοξενεί μουσικά σχήματα με έντονη προσωπικότητα αλλά και σπουδαίους καλλιτέχνες από την ελληνική τζαζ σκηνή. Δεν είναι τυχαίο ότι η Unesco έχει εγκρίνει το The Zoo ως τον χώρο επίσημου εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Τζαζ στις 30 Απριλίου κάθε χρόνο! Συντονιστείτε με τη σελίδα του στο Facebook για να παρακολουθείτε τα live και να είστε πάντα ενημερωμένοι και προγραμματίστε από σήμερα κιόλας τις δικές σας εμφανίσεις στο The Zoo. Είναι σίγουρο ότι θα περάσετε επικά βράδια!

The Zoo, Ζωοδόχου Πηγής 45, Χαλάνδρι, 210 6745375, FB: The Zoo

X A Λ Α Ν Δ Ρ Ι 31.1.19 – lifo

43

ΠΡΟΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ

Η άλλη Γκρέις Ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της Μάργκαρετ Άτγουντ κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο.

Βιβλίο

Σ

44 lifo – 31.1.19

ήμερα ήταν η ένατη μέρα που κάθισα με τον δόκτορα Τζόρνταν σε τούτη δω την κάμαρα. Οι μέρες των επισκέψεών του δεν ήταν συνεχόμενες, καθώς παρεμβάλλονται οι Κυριακές, κι ορισμένες άλλες μέρες δεν ήρθε καθόλου. Παλιά λογάριαζα τον χρόνο αρχινώντας απ’ τα γενέθλιά μου, κι έπειτα τον λογάριαζα απ’ την πρώτη μου μέρα σ’ αυτήν τη χώρα, κι έπειτα απ’ την τελευταία μέρα στη ζωή της Μέρι Ουίτνεϊ, και κατόπιν τούτου απ’ τη μέρα κείνη του Ιουλίου που συνέβη το φρικτότερο όλων, και ύστερα απ’ αυτό λογάριαζα τον χρόνο απ’ την πρώτη μου μέρα στη φυλακή. Μα τώρα τον λογαριάζω απ’ την πρώτη μέρα που πέρασα στο δωμάτιο της ραπτικής με τον δόκτορα Τζόρνταν, διότι δεν μπορείς να λογαριάζεις απ’ την ίδια αφετηρία, καταντάει υπερβολικά ανιαρό κι ο χρόνος απλώνεται ολοένα και περισσότερο, και με το ζόρι τον αντέχεις. Ο δόκτωρ Τζόρνταν κάθεται αντίκρυ μου. Μυρίζει σαπούνι ξυρίσματος, την εγγλέζικη μάρκα, και μυρίζει και σαν το κερί των αυτιών του· και δέρμα, απ’ τις μπότες που φορά. Πρόκειται για μια καθησυχαστική μυρωδιά και πάντα ανυπομονώ να την οσμιστώ, καθώς οι άντρες που πλένονται είναι προτιμότεροι απ’ αυτή την άποψη από κείνους που δεν πλένονται. Σήμερα έχει αποθέσει στο τραπέζι μια πατάτα, μα δε μ’ έχει ρωτήσει ακόμη για δαύτην, οπότε ίσα που στέκει ανάμεσά μας. Δεν ξέρω τι περιμένει να πω για την πατάτα, εξόν ότι έχω ξεφλουδίσει κάμποσες όλα αυτά τα χρόνια, κι έχω φάει και πολλές, είναι ωραίο πράμα η φρέσκια πατάτα με λίγο βούτυρο κι αλάτι, και μαϊντανό αν σου βρίσκεται, κι ακόμα κι οι μεγάλες οι ξερές γίνονται ωραιότατες με λίγο ψήσιμο· αλλά δεν είναι θέμα για μεγάλη συζήτηση. Μερικές πατάτες μοιάζουν με μωρουδιακά μούτρα, ή ειδάλλως με ζώα, και μια φορά είχα δει μία που έμοιαζε με γάτα. Μα τούτη δω μοιάζει απλώς με πατάτα, τίποτα το περισσότερο και τίποτα το λιγότερο. Καμιά φορά θαρρώ ότι ο δόκτωρ Τζόρνταν είναι λιγάκι σαλεμένος. Αλλά κάλλιο να μιλάω μαζί του για πατάτες, αν αυτό λαχταρά, απ’ το να μην του μιλώ καθόλου. Φοράει αλλιώτικη γραβάτα σήμερα, μια κόκκινη με μπλε βούλες ή μπλε με κόκκινες βούλες, λιγάκι κραυγαλέα για τα γούστα μου, μα δεν μπορώ να τον κοιτάξω θαρρετά για πολλή ώρα ώστε να κρίνω. Χρειάζομαι το ψαλίδι κι έτσι του το ζητώ, κι έπειτα εκείνος θέλει ν’ αρχινήσω να μιλάω, οπότε λέω: Σήμερα θα ράψω το τελευταίο κομμάτι τούτου του παπλώματος, ύστερα απ’ αυτό όλα τα κομμάτια θα ’χουν ραφτεί το ’να με τ’ άλλο και το πάπλωμα θα ’ναι έτοιμο, το προορίζω για μιαν απ’ τις θυγατέρες του διευθυντή.

Πρόκειται για μια Ξύλινη Καλύβα. Το πάπλωμα της Ξύλινης Καλύβας είναι κάτι που κάθε νέα γυναίκα πρέπει να ’χει πριν από τον γάμο της, καθώς συμβολίζει το σπιτικό· κι έχει πάντα ένα κόκκινο τετράγωνο στο κέντρο, που συμβολίζει την οικογενειακή εστία. Η Μέρι Ουίτνεϊ μου το ’χε πει. Μα αυτό δεν του το λέω, καθώς δεν πιστεύω ότι θα τον ενδιαφέρει, λαϊκό καταπώς είναι. Αν και δεν είναι περισσότερο λαϊκό απ’ ό,τι μια πατάτα. Κι εκείνος λέει: Τι θα ράψεις έπειτα απ’ αυτό; Κι εγώ λέω δεν ξέρω, φαντάζομαι ό,τι μου πουν, δε με βάζουν να φτιάχνω παπλώματα, μόνο τα διακοσμητικά κομμάτια επειδή είναι πολύ λεπτεπίλεπτη δουλειά, κι η σύζυγος του διευθυντή είπε ότι χαραμίστηκα με το ασήμαντο ράψιμο σαν αυτό που σε βάζουν να κάνεις στη φυλακή, τα τσουβάλια του ταχυδρομείου και τις στολές και τα τοιαύτα· μα, όπως και να ’χει, τα παπλώματα θα τα ετοιμάσουν απόψε το βράδυ, και θα ’χουν μάζωξη γι’ αυτόν το σκοπό, κι εμένα δε με καλούν στις μαζώξεις. Κι εκείνος λέει: Αν μπορούσες να φτιάξεις ένα πάπλωμα καταδικό σου, τι σχέδιο θα διάλεγες; Ε, λοιπόν, επ’ αυτού δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ξέρω την απάντηση. Θα διάλεγα ένα Δέντρο του Παραδείσου σαν αυτό στο σεντούκι με τα παπλώματα της κυρίας Άλντερμαν Πάρκινσον, παλιά το έβγαζα παριστάνοντας ότι ήθελα να δω αν χρειαζόταν μαντάρισμα μόνο και μόνο για να το θαυμάσω, ήταν υπέροχο, φτιαγμένο όλο με τριγωνικά κομμάτια, σκούρα για τα φύλλα κι ανοιχτόχρωμα για τα μήλα, το ράψιμό του τρομερά ντελικάτο, με ραφές σχεδόν το ίδιο μικροσκοπικές σαν κι αυτές που πετυχαίνω κι εγώ, μόνο που στο δικό μου θα ’φτιαχνα αλλιώτικη την μπορντούρα. Το δικό της έχει για μπορντούρα το Κυνήγι της Αγριόχηνας, μα το δικό μου θα ’χε ένα ανάκατο περίγραμμα, ένα κομμάτι καμωμένο με ανοιχτό χρώμα, ένα με σκούρο –η άμπελος, έτσι τη λένε τούτη την μπορντούρα–, κληματσίδες τυλιγμένες αναμεταξύ τους σαν αυτές στον καθρέφτη της σάλας. Θα ’θελε κάμποση δουλειά και θα μου ’παιρνε καιρό, μα αν ήταν δικό μου και μόνο δικό μου, θα ήμουν διατεθειμένη να μοχθήσω. Όμως του λέω κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω, κύριε, λέω. Μπορεί να έφτιαχνα ένα πάπλωμα με τα Δάκρυα του Ιώβ, ή με το Δέντρο του Παραδείσου, ή με τον Φιδωτό Φράχτη· η ειδάλλως ένα πάπλωμα με το Πρόβλημα της Γεροντοκόρης, καθώς κι εγώ γεροντοκόρη είμαι, έτσι δεν είναι, κύριε, και σαφώς είμαι πολύ προβληματισμένη. Αυτό το τελευταίο το είπα για να κάνω το πειραχτήρι. Δεν του απαντώ ειλικρινά, διότι το να λες μεγα-

μάργκαρετ άτγουντ

Η άλλη Γκρέις Μτφρ. : Κορτώ Αύγουστος Εκδόσεις Ψυχογιός Κυκλοφορεί στις 7/2

λόφωνα αυτό που στ’ αλήθεια επιθυμείς φέρνει γρουσουζιά, κι έπειτα το καλό που λαχταράς δε θα συμβεί ποτέ. Μπορεί να μη συμβεί έτσι κι αλλιώς, αλλά για να ’σαι σίγουρος, πρέπει να προσέχεις τι λες ότι θέλεις ή πρέπει να προσέχεις ακόμα και για το τι θέλεις, καθώς μπορεί να τιμωρηθείς για δαύτο. Αυτό συνέβη και στη Μέρι Ουίτνεϊ. Εκείνος σημειώνει τα ονόματα των παπλωμάτων. Δέντρα του Παραδείσου, ρωτάει, ή Δέντρο; Δέντρο, κύριε, απαντώ. Μπορείς να ’χεις ένα πάπλωμα με περισσότερα από ένα δέντρα κεντημένα πάνω του, έχω δει και τέσσερα μαζί με τις κορφές τους ενωμένες στο κέντρο, αλλά και πάλι το λένε το Δέντρο. Γιατί φαντάζεσαι ότι συμβαίνει αυτό, Γκρέις; ρωτά. Καμιά φορά γίνεται σαν παιδί, κι όλο ρωτάει γιατί. Διότι έτσι λέγεται το σχέδιο, κύριε, λέω. Υπάρχει επίσης και το Δέντρο της Ζωής, μα αυτό είναι αλλιώτικο σχέδιο. Επιπλέον έχει και το Δέντρο του Πειρασμού, και το Πεύκο, που κι αυτό είναι ωραιότατο. Τα σημειώνει όλα αυτά. Έπειτα πιάνει την πατάτα και την κοιτάζει. Δεν είναι θαυμάσιο, λέει, που ένα τέτοιο πράγμα φυτρώνει κάτω απ’ το χώμα, θα ’λεγες ότι φυτρώνει στον ύπνο του, αθέατο μες στο σκοτάδι, κρυμμένο εκεί όπου κανείς δεν το βλέπει. Ε λοιπόν, δεν ξέρω πού φαντάζεται ότι φυτρώνουν οι πατάτες, εγώ δεν τις έχω δει να κρέμονται στους θάμνους. Μένω αμίλητη, κι εκείνος λέει: Τι άλλο βρίσκεται κάτω απ’ τη γη, Γκρέις; Τα παντζάρια, λέω. Και τα καρότα έτσι φυτρώνουν, κύριε, προσθέτω. Τέτοια είναι η φύση τους. Δείχνει απογοητευμένος με την απάντηση και δεν την καταγράφει. Με κοιτάει και συλλογίζεται. Κι έπειτα λέει: Έχεις καθόλου όνειρα, Γκρέις; Κι εγώ λέω: Τι εννοείτε, κύριε; Θαρρώ πως εννοεί κατά πόσον ονειρεύομαι το μέλλον, αν έχω σχέδια για το τι μπορεί να κάνω στη ζωή μου, κι η ερώτησή του μου φαίνεται άσπλαχνη· καθώς πρόκειται να μείνω εδώ μέχρι τον θάνατό μου, δεν έχω και κανένα λαμπρό μέλλον να συλλογίζομαι. Ή ενδεχομένως να εννοεί κατά πόσον ονειροπολώ, αν λαχταρώ κάποιον άντρα, σαν νέα κοπέλα που είμαι, κι η ιδέα αυτή είναι εξίσου άσπλαχνη, αν όχι περισσότερο· κι εγώ λέω, με μια ιδέα θυμού κι αποδοκιμασίας: Τι να τα κάνω τα όνειρα, δεν είναι και πολύ ευγενικό εκ μέρους σας να με ρωτάτε για δαύτα. Κι εκείνος λέει: Όχι, παρεξήγησες την ερώτησή μου. Αυτό που ρωτάω είναι: ονειρεύεσαι καθόλου τα βράδια στον ύπνο σου; Εγώ λέω, λίγο ξινισμένα επειδή εξακολουθεί με τις καθωσπρέπει ανοησίες του κι επίσης διότι είμαι ακόμη λίγο θυμωμένη: Όλοι βλέπουν όνειρα στον ύπνο τους, κύριε, ή έτσι φαντάζομαι. Ναι, αλλά εσύ, Γκρέις, βλέπεις όνειρα; λέει. Δεν πρόσεξε τον τόνο της φωνής μου ή ειδάλλως επέλεξε να μην του δώσει σημασία. Μπορώ να του πω το οτιδήποτε κι εκείνος ούτε θα δυσαρεστηθεί ούτε θα κλονιστεί, ούτε καν θα εκπλαγεί ιδιαίτερα – ίσα που θα το σημειώσει. Φαντάζομαι ότι τον ενδιαφέρουν τα όνειρά μου επειδή το όνειρο μπορεί να έχει κάποια σημασία, ή τουλάχιστον έτσι λέει στη Βίβλο, όπως με το όνειρο του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες, και το όνειρο του Ιακώβ με τους αγγέλους που ανεβοκατέβαιναν τη σκάλα. Έχει κι ένα πάπλωμα που πήρε τ’ όνομά του από δαύτο – η Σκάλα του Ιακώβ, έτσι λέγεται το σχέδιο. Μάλιστα, κύριε, λέω – ονειρεύομαι. Κι εκείνος λέει: Τι ονειρεύτηκες χθες το βράδυ;

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Ο Φεβρουάριος

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Για εσάς ο Φεβρου-

σάς βρίσκει πολύ αισιόδοξους και η διάθεσή σας για απολαύσεις θα είναι έντονη, κάτι που μπορεί να έχει αντίκτυπο στον προϋπολογισμό σας, αν δεν προσέξετε. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στο ζώδιό σας πραγματοποιείται ταυτόχρονα με τη σύνοδο του Ερμή και θα είναι ιδανική στιγμή για να κάνετε ένα καινούργιο ξεκίνημα στην προσωπική σας ζωή. Βελτιώστε την εμφάνισή σας και μην ξεχνάτε να ανανεώνετε κατά καιρούς το επαγγελματικό σας προφίλ, ώστε να προσελκύετε ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον δυνητικών πελατών ή συνεργατών. Την Τρίτη, που συμμετέχει και ο Δίας με τα εξάγωνά του, διανύοντας τον τομέα των κοινών στόχων, θα είναι επίσης μια πολύ καλή μέρα για να ξεκινήσετε μια ομαδική προσπάθεια που μπορεί να αφορά τα επαγγελματικά σας ή μια εθελοντική δράση. Αφιερώστε χρόνο στις κοινωνικές σας υποχρεώσεις και διευρύνετε τον κύκλο σας μέσω νέων γνωριμιών που θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον σας

άριος θα σημάνει την έναρξη ενός νέου κύκλου, με περισσότερες ευκαιρίες για επαγγελματική πρόοδο και θα πάρετε πολύ σύντομα τα πάνω σας, καθώς έχετε ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια πολύ και δεν ήταν λίγες οι στιγμές που χάνατε το κουράγιο σας. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο σε σύνοδο με τον Ερμή φέρνει θετικές εξελίξεις στα οικονομικά σας και, καθώς βελτιώνονται αισθητά, θα έχετε την ευχέρεια να υλοποιήσετε μια καινούργια επιχειρηματική ιδέα και να κάνετε μια καινούργια αρχή στα επαγγελματικά. Μπορεί να είναι το άνοιγμα της δικής σας επιχείρησης ή το ξεκίνημα μιας πολλά υποσχόμενης συνεργασίας. Την Τρίτη, που είναι μία από τις πιο τυχερές μέρες του μήνα, καθώς συμμετέχει και ο Δίας στις αρμονικές όψεις με Ήλιο, Σελήνη και Ερμή, κάτι σημαντικό θα προκύψει στον τομέα της εργασίας και θα μπορέσετε να ανελιχθείτε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Η τύχη είναι με το μέρος σας αυτή την εποχή και, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Φεβρουάριος θα είναι ένας από τους καλύτερους μήνες για εσάς. Τη Δευτέρα, η Νέα Σελήνη στον Υδροχόο σε σύνοδο με τον Ερμή θα ευνοήσει καινούργιες συνεργασίες που μπορεί να έχουν σχέση και με το εξωτερικό και γενικά θα είναι ένα διάστημα πολλών επαφών, θα ταξιδεύετε συχνά και θα κάνετε τις απαραίτητες γνωριμίες που θα συμβάλουν στη διάδοση της φήμης σας. Με τη συμμετοχή του Δία, που θα σχηματίσει εξάγωνα με Ήλιο, Σελήνη και Ερμή, θα εξελιχθούν πολύ θετικά τα ερωτικά σας και θα αλλάξει η ζωή σας με έναν καινούργιο έρωτα. Ιδανική εποχή για ρίσκα και επενδύσεις, για δημιουργία οικογένειας και για ενασχόληση με τα ταλέντα σας. Προσέξτε οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο τις ερωτικές σας επιλογές, καθώς μπορεί να υπερεκτιμήσετε ανθρώπους και καταστάσεις και να απογοητευτείτε.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Έχετε κάνει πολλές προσπάθειες για να ανελιχθείτε επαγγελματικά, όμως δεν ήταν όλες πολύ καλά δομημένες, οπότε τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Με γνώμονα τα λάθη που έγιναν, ώστε να μην επαναληφθούν, μπορείτε να κάνετε μια καινούργια αρχή στη ζωή σας και να βάλετε σε τάξη θέματα που έχουν σχέση με το σπίτι και την εργασία. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας σε σύνοδο με τον Ερμή ενεργοποιεί τον τομέα εργασία - καθημερινότητα και θα σας έρθουν όλα βολικά αν αρχίσετε μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα. Ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε διατροφή και άσκηση, ώστε να βελτιώσετε τη φυσική σας κατάσταση, καθώς και για να κόψετε βλαβερές συνήθειες (κάπνισμα, αλκοόλ κ.λπ.). Η Τρίτη θα είναι μία από τις θετικότερες μέρες του μήνα, καθώς συμμετέχει και ο Δίας με πολύ καλές όψεις και, καθώς βρίσκεται στον 4ο οίκο της οικογένειας, θα είναι ιδανική ευκαιρία για να αλλάξετε σπίτι ή επαγγελματική στέγη.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Ο μήνας σάς βρίσκει αισιόδοξους και αποφασισμένους να πάρετε ρίσκα προκειμένου να βελτιώσετε τη ζωή σας και όλο αυτό σας δίνει μια αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας που αυξάνει τις επικοινωνιακές σας δεξιότητες. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου στην ερωτική σας ζωή και, καθώς πραγματοποιείται ταυτόχρονα με τη σύνοδο του Ερμή, τα νέα θα είναι πολύ ευχάριστα. Μπορεί να δημιουργήσετε μια ερωτική σχέση που θα ικανοποιεί τις ανάγκες σας ή να αποκτήσετε παιδί. Την Τρίτη, με τη συμμετοχή του Δία, ο οποίος διανύει τον τομέα των μετακινήσεων και της επικοινωνίας, να περιμένετε θετικές εξελίξεις που θα αφορούν εμπορικές υποθέσεις ή θέματα εκπαίδευσης. Ασχοληθείτε εντατικά με τα σχέδιά σας και δώστε τον καλύτερό σας εαυτό για να πραγματοποιήσετε τις επιθυμίες σας, τώρα που η τύχη είναι με το μέρος σας.

StarFax

πιο ευχάριστος μήνας και ήδη από τις πρώτες μέρες του θα διαπιστώσετε πόσο πιο ευνοϊκές είναι οι συνθήκες όσον αφορά θέματα της καθημερινότητας και της δουλειάς. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο είναι μία από τις πιο τυχερές μέρες του μήνα και φέρνει ευχάριστες εξελίξεις, θετική σκέψη και γενναιοδωρία, με αποκορύφωμα την Τρίτη, οπότε πραγματοποιούνται πολλά εξάγωνα. Καθώς συμμετέχει και ο Ερμής στη συγκεκριμένη σύνοδο, οι ευκαιρίες για πνευματική και επαγγελματική ανάπτυξη θα είναι πολλές, ενώ θα είναι ιδανική εποχή για να κάνετε νέες φιλίες που θα έχουν ομαλή πορεία και μεγάλη διάρκεια. Με σκληρή δουλειά και ρεαλιστική προσέγγιση μπορείτε να πετύχετε τους στόχους σας και να αυξήσετε τα κέρδη σας, ενώ, επιστρατεύοντας τη διπλωματία σας, μπορείτε να διαπραγματευτείτε και να κλείσετε μια καλή συμφωνία. Ένα νέο ξεκίνημα στην προσωπική σας ζωή θα ευνοηθεί.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Θετικά ξεκινάει ο μήνας για εσάς που έχετε νέα σχέδια και φιλοδοξίες και αν καταφέρετε να κοντρολάρετε την ανυπομονησία σας για αλλαγές, ώστε να αποφύγετε τις κακοτοπιές, η επιτυχία θα είναι σχεδόν σίγουρη. Τη Δευτέρα η Νέα Σελήνη στον Υδροχόο σε σύνοδο με τον Ερμή ενεργοποιεί τον τομέα της καριέρας και είναι ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε τη δική σας επιχείρηση ή για να βάλετε σε εφαρμογή ένα νέο εγχείρημα. Η Τρίτη είναι επίσης μία από τις καλύτερες μέρες του μήνα για να δώσετε έμφαση σε διαπραγματεύσεις, να βελτιώσετε το επαγγελματικό σας προφίλ και γενικά να ασχοληθείτε με τη φήμη και την αναγνωρισιμότητά σας. Στον ερωτικό τομέα είναι λίγο θολά τα πράγματα. Ή εσείς δεν είστε σίγουροι κατά πόσο θέλει το ταίρι σας μια μόνιμη σχέση ή υπάρχει κάτι που σας μπλοκάρει, με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να επενδύσετε συναισθηματικά και να είστε απόμακροι.

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Με την έναρξη του μήνα γενικά θα επικρατεί ενθουσιασμός και αισιοδοξία. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο ευνοεί τα ταξίδια, τις σπουδές και ό,τι έχει σχέση με νομικά ζητήματα, καθώς συμμετέχει και ο Ερμής με τη σύνοδό του και προβλέπονται σημαντικές εξελίξεις, με αποκορύφωμα την Τρίτη, οπότε πραγματοποιούνται πολλά εξάγωνα στον άξονα εξωτερικό - συνεργασίες. Τακτοποιήστε κάθε είδους εκκρεμότητες αν σκοπεύετε να κάνετε ένα νέο ξεκίνημα στα επαγγελματικά σας, ώστε να μη φρενάρουν αργότερα οι υποθέσεις σας. Ιδανική εποχή για επισημοποίηση της σχέσης σας, καθώς ο ευεργέτης Δίας, διανύοντας τον 7ο οίκο του γάμου, κάνει πολύ καλές όψεις με Ήλιο, Σελήνη και Ερμή, επομένως εκμεταλλευτείτε αυτό το ευνοϊκό για εσάς διάστημα, για να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας. Ένα ερωτικό ειδύλλιο με άτομο από μακριά προβλέπεται για τους ελεύθερους.

α πό τη μ αρι βίκυ κα λλέρ γη (starf a x@lif o.g r)

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Ο Φεβρουάριος θα είναι

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Με τα οικονομικά σας να βελτιώνονται αισθητά, ο Φεβρουάριος ξεκινάει πολύ θετικά κι εσείς θα ανακτήσετε την αισιοδοξία σας. Ασχοληθείτε με θέματα ακίνητης περιουσίας και βάλτε σε εφαρμογή αλλαγές που έχετε στο μυαλό σας, αποφεύγοντας τη βιασύνη και τον υπέρμετρο ενθουσιασμό, που πολλές φορές είναι κακός σύμβουλος. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο θα ευνοήσει νέα ξεκινήματα που θα αφορούν το σπίτι και την οικογένεια και θα είναι ιδανική στιγμή για αγορά κατοικίας, για μετακόμιση ή για να ανοίξετε τη δική σας επιχείρηση, καθώς συμμετέχει και ο Ερμής, που σημαίνει πως τα νέα θα είναι πολύ ευχάριστα. Την Τρίτη, ο Δίας κάνει πολύ καλές όψεις με Ήλιο, Σελήνη και Ερμή και προβλέπεται αύξηση του εισοδήματός σας, μέσω της επιχείρησής σας, οπότε θα έχετε την άνεση να κάνετε και κάποια σχέδια για την προσωπική σας ζωή. Στον τομέα σχέση - γάμος, ο Ουρανός φέρνει ευχάριστες αλλαγές.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Οι εξελίξεις στον επαγγελματικό τομέα είναι πέραν των προσδοκιών σας και είστε γεμάτοι προσμονή για μια καινούργια αρχή που θα σας δώσει την ευκαιρία να διακριθείτε και να ανεβείτε ακόμα ένα σκαλοπάτι στην ιεραρχία. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο πραγματοποιείται ταυτόχρονα με τη σύνοδο του Ερμή και τα νέα θα είναι πολύ θετικά για εσάς που έχετε αφοσιωθεί στον στόχο σας και έχετε ξεπεράσει τα εμπόδια που σας προκαλούσαν στασιμότητα. Τώρα μπορείτε να πάρετε ρίσκα και να δοκιμάσετε την τύχη σας σε νέες επενδύσεις, αρκεί να ξέρετε τι κάνετε και να μη βασίζεστε σε τρίτους. Η Τρίτη θα είναι μία από τις καλύτερες μέρες του μήνα, με τον κυβερνήτη σας Δία να στηρίζει τις προσπάθειες και τα σχέδιά σας, και θα είναι μια καλή ευκαιρία για να πάρετε σημαντικές αποφάσεις για προσωπικά και επαγγελματικά ζητήματα που σας απασχολούν.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Επενδύσεις, εμπορικές διαπραγματεύσεις και οικονομικές συναλλαγές θα ευνοηθούν, οπότε τι καλύτερο ξεκίνημα για τον Φεβρουάριο, που έρχεται να ανακουφίσει τα άγχη, δίνοντάς σας την ευκαιρία να πειραματιστείτε και να ανακαλύψετε καινούργια μονοπάτια. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο, μαζί με τη σύνοδο με τον Ερμή, φέρνει ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη και μπορείτε να αυξήσετε τα κέρδη σας, αρκεί να μην κάνετε επιπολαιότητες, υπερεκτιμώντας ανθρώπους και καταστάσεις. Βασιστείτε στις δυνάμεις σας και δεν θα απογοητευτείτε. Την Τρίτη, η συμμετοχή του ευεργέτη Δία με τα εξάγωνα που σχηματίζει με Ήλιο, Σελήνη και Αφροδίτη θα είναι μια καλή στιγμή για να προωθήσετε τις ιδέες σας και να βάλετε σε εφαρμογή μια νέα επιχειρηματική προσπάθεια, μια και η τύχη θα είναι με το μέρος σας. Ασχοληθείτε με την κοινωνική σας ζωή, με τους φίλους σας και φανείτε πρόθυμοι για νέες γνωριμίες οι ελεύθεροι.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Ο μήνας ξεκινάει με ευοίωνες ενδείξεις όσον αφορά στόχους και νέα πλάνα και αν καταφέρετε να διαχειριστείτε τον χρόνο σας έτσι ώστε να μη μένει πίσω η προσωπική σας ζωή, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ ικανοποιητικά. Η Νέα Σελήνη της Δευτέρας στον Υδροχόο σε σύνοδο με τον Ερμή εντείνει την ανάγκη σας να βελτιώσετε τη ζωή σας και όλο αυτό σας γεμίζει με αποφασιστικότητα που κερδίζει τις εντυπώσεις. Έτσι, μπορείτε να διακριθείτε για τις δεξιότητες και την εμπειρία σας, παρά τον σκληρό ανταγωνισμό. Την Τρίτη, που ο Δίας κάνει πολύ καλές όψεις με Ήλιο, Σελήνη και Ερμή, μπορείτε να ικανοποιήσετε τις φιλοδοξίες σας, καθώς η τύχη θα είναι με το μέρος σας, οπότε θα πρέπει να δώσετε έμφαση σε επαφές με πρόσωπα που μπορούν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά σας. Τα οικονομικά σας είναι σε καλό δρόμο, η ερωτική σας ζωή επίσης και είστε ευτυχισμένοι.

Sudoku No 582 5

9 8 3

8 2 3 8

5 7

4 3

5 1

8 5

7

1

8

2

9

5 8 2

3 1 6

9

Η λύση του προηγούμενου 6 9 3 5 2 1

1 8 4 9 6 7

2 5 7 4 3 8

9 7 1 8 5 3

5 6 2 7 4 9

4 3 8 6 1 2

8 4 5 3 9 6

3 2 9 1 7 5

7 1 6 2 8 4

4 5 1 2 8 9 7 6 3 8 3 9 6 1 7 2 4 5 7 2 6 4 3 5 1 8 9

31.1.19 – lifo

45

31.1.—6.2.2019

TheLiFOTeamPicks

aπό ό σα ζήσα μ ε την προηγ ο ύμεν η ε βδομάδ α

!

46 lifo –

31.1.19

(:

Το Dine Athens που μόλις ξεκίνησε είναι πραγματικά ένα από τα σημαντικότερα γαστρονομικά φεστιβάλ της χώρας. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να έχει τη δυνατότητα κάποιος να δοκιμάσει τα πιάτα σημαντικών εστιατορίων σε λογικές τιμές. Όσο περισσότερος κόσμος εκτίθεται στη γαστρονομική σκηνή της πόλης, τόσο θα μεγαλώνει αυτή η σκηνή. Η τρομακτική ανταπόκριση, δε, ίσως και να είναι η ένδειξη να χαμηλώσουν οι τιμές στα εστιατόρια. Πράγμα που το θέλουμε πολύ, έστω και υπό τη μορφή τέτοιων events.

Μπορεί το περιβάλλον στο σχολείο Moordale να είναι περισσότερο αμερικανικό παρά αγγλικό, να θυμίζει πολύ έντονα το κινηματογραφικό Submarine και την τηλεοπτική μεταφορά του Adrian Mole, να δανείζεται αρκετά από το «The End of the F***ing World» και ακόμα περισσότερα από το «Inbetweeners», παρ’ όλα αυτά το «Sex Education» είναι μια απολαυστική σειρά για τη σεξουαλική ζωή των Βρετανών teenagers με απίθανους χαρακτήρες και ρετρό αισθητική, τολμηρή και ευαίσθητη, που αντιμετωπίζει το σεξ ως κάτι φυσιολογικό και υγιές. Με την Gillian Anderson στον ρόλο της σεξοθεραπεύτριας μαμάς και τον Asa Butterfield στον ρόλο του 16χρονου γιου (που επίσης έχει το «χάρισμα»).

Είναι ένα βιβλίο είκοσι χρόνων, το υλικό του οποίου έρχεται από παλιότερα ακόμα. Και όμως, αυτή την εβδομάδα, με αφορμή και την ημέρα μνήμης για την εβραϊκή γενοκτονία, το ξαναδιάβαζα και το συστήνω φυσικά. Το βιβλίο της Φραγκίσκης Αμπατζοπούλου Ο άλλος εν διωγμώ. Η εικόνα του Εβραίου στη Λογοτεχνία: Ζητήματα Ιστορίας και μυθοπλασίας, εκδόσεις Θεμέλιο. Από τις παραδειγματικές μελέτες για το θέμα. Βλέποντας το «Dogs of Berlin», τη σειρά για έναν ορισμένο βερολινέζικο υπόκοσμο, ένιωσα πόσο τολμηρή είναι η κριτική ματιά αυτής της μυθοπλασίας. Και δεν μπορώ να αποφύγω τη μελαγχολική σκέψη γιατί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχουμε μια ελληνική σειρά για τους δικούς μας υποκόσμους, ντόπιους και αλλοδαπούς. Χωρίς γραφικότητα, εξωτισμούς και «στρατευμένη» ηθικολογία.

Αναγκάστηκα να δω μισή ώρα από την εκπομπή της Ακριβοπούλου στην ΕΡΤ και τώρα υποστηρίζω πως πρέπει να απαγορευτεί η ΕΡΤ να δείχνει ενημερωτικές εκπομπές, ασχέτως κυβερνήσεων. Εκτός αν βρεθεί τρόπος να μην είναι φτηνή κυβερνητική προπαγάνδα. Μέχρι τότε, σιωπή.

Η μελέτη που έχει κάνει ο ηθοποιός Γιάννης Νιάρρος στα χαρακτηριστικά του αυτισμού για να υποδυθεί τον ήρωα της παράστασης Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα;, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, είναι σχεδόν τρομακτική. Μιλάμε για «μέθοδο» αντίστοιχη με εκείνη που έχει «φάει» κατά καιρούς μεγάλους διεθνείς πρωταγωνιστές. Ο Νιάρρος το ζει κανονικά, είναι τόσο πειστικός και τόσο μελετημένες οι κινήσεις, η ομιλία, οι εκφράσεις του, που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς καταφέρνει να αποσυμπιέζεται από όλη αυτή την ένταση, από αυτήν τη συνθήκη καθημερινά, επί τόσους μήνες (ενώ Δευτερότριτα παίζει για τρίτη σεζόν τον εξίσου απαιτητικό και αυτοσχεδιαστικό ρόλο του στο Στέλλα, κοιμήσου του Οικονομίδη). Μεγάλο μπράβο, αληθινό ταλέντο!

Μιχάλης Μιχαήλ

M.Hulot

Νικόλας Σεβαστάκης

Άρης Δημοκίδης

Αλέξανδρος Διακοσάββας

Μαρία Δρουκοπούλου

Γεωργία Παπαστάμου

Μαρία Παππά

Γιάννης Πανταζόπουλος

Χρήστος Παρίδης

Στις τελετές απονομής κινηματογραφικών βραβείων αυτό που πάντα ξεχωρίζω είναι οι λόγοι που εκφωνούν οι νικητές. Μερικοί δεν είναι απλώς «συγκινημένες» και συγκινητικές ευχαριστίες σε συγγενείς, φίλους, συνεργάτες κ.λπ. κ.λπ. Παράδειγμα, αυτά που είπε φέτος η Γκλεν Κλόουζ κατά τη διάρκεια της βράβευσής της στα SAG Awards, που σε ελεύθερη μετάφραση ήταν τα εξής: «Νομίζω ότι σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από παντός είδους οθόνες είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πόση δύναμη και ενσυναίσθηση μπορούμε να αντλήσουμε απλώς κοιτάζοντας τον άλλον στα μάτια, με ένα βλέμμα και μόνο. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε ό,τι συμβαίνει γύρω μας, όποιον είναι δίπλα μας». Καλό είναι να θυμόμαστε πού και πού ότι αυτά που θεωρούμε αυτονόητα ίσως είναι τα σημαντικότερα.

Αν στον ελεύθερό σου χρόνο απολαμβάνεις τις θεωρίες συνωμοσίας ή αν απλώς θες να δεις πώς η ιδιοφυΐα του Κιούμπρικ και οι πολύπλοκοι κόσμοι που δημιουργεί στις ταινίες του έχουν κάνει χιλιάδες ανθρώπους εμμονικούς, δες το Room 237. Σύμφωνα με μερικές από τις θεωρίες που παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ, η Λάμψη είναι: αλληγορία για τη γενοκτονία των ιθαγενών της Αμερικής, αλληγορία για το Ολοκαύτωμα, ομολογία του Κιούμπρικ ότι σκηνοθέτησε την ψεύτικη προσσελήνωση και (πραγματικά) πολλά, πολλά άλλα ταυτόχρονα.

Από τα καλύτερα πράγματα που διάβασα το Σαββατοκύριακο ήταν ένα απίστευτο κομμάτι για το μέλλον της δημοσιογραφίας στο «New Yorker». Η ιστορικός Jil Lepore κάνει μια εξαντλητική ανάλυση όσων βλέπουμε να συμβαίνουν στον χώρο μπροστά στα μάτια μας το τελευταίο διάστημα και, δυστυχώς, τα πράγματα είναι περισσότερο ζοφερά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. «Όσο πιο απεγνωσμένα κυνηγάει αναγνώστες ο Τύπος, τόσο πιο πολύ μοιάζει με την πολιτική» γράφει σε ένα σημείο και πραγματικά ανατριχιάζεις.

Η Πύλη της Αιωνιότητας και το Παιχνίδι της Φωτιάς είναι δύο εξαιρετικές και ενδιαφέρουσες ταινίες που αναδεικνύουν τη μαγεία του κινηματογράφου. Η πρώτη σκιαγραφεί την προσωπικότητα του τεράστιου ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ, μιας ιδιοφυΐας, το ταλέντο της οποίας έμελλε να αναγνωριστεί μετά θάνατον. Το φιλμ του Τζούλιαν Σνάμπελ εστιάζει σε όλα όσα τον καθόρισαν ως προσωπικότητα. Η δεύτερη ταινία βασίζεται στο διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι. Ένα εξαιρετικό κινηματογραφικό αποτέλεσμα για τις ερωτικές εμμονές, τις ταξικές διαφορές και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων μέσα από πτυχές της σύγχρονης Κορέας. Μυστηριώδες, ατμοσφαιρικό και υπέροχο φιλμ.

Έπιασα στα χέρια μου το λάϊκ του Άγγελου Παπαδημητρίου κάπως καθυστερημένα. Ένα βιβλίο-άλμπουμ του γνωστού καλλιτέχνη, εικαστικού και ηθοποιού μετά από έναν χρόνο παρουσίας του στο Facebook. Καθώς τον έχω φίλο στη γνωστή πλατφόρμα, αναγνώρισα το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που διαπερνά τις σελίδες της έκδοσης. Έτσι, συγκεντρωμένα όλα μαζί, μου θύμισαν τους λόγους που αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο αγαπητός και δημοφιλής. Θυμήθηκα πόσο γενναιόδωρος είναι προς όλους και προς κάθε κατεύθυνση, πόσο δημοκράτης, ανεκτικός και αταξικός. Λόγια, λέξεις, φωτογραφίες του παρελθόντος και του παρόντος, μασκαρέματα, καλλιτεχνήματα, σοφίσματα, αναμνήσεις, διχογνωμίες, αντιγνωμίες, μικρά hommages, ζωάκια, φίλοι διάσημοι και άσημοι, χωρατά. Οι παρεμβάσεις ενός σοφού ανθρώπου στην κακοδαιμονία των καιρών (και των ανθρώπων). Ή, μάλλον, η προσωποποίηση της χαράς του να ζεις!

{...}

31.1.19 – lifo

47