Τεύχος 593

14.2.2019 free press

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

H ΠΙΟ ΦΡΈΣΚΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΉ ΜΟΥΣΙΚΉ ΠΟΥ ΑΚΟΎΣΑΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ

Η ΡΈΝΗ ΠΙΤΤΑΚΉ ΔΕΝ ΣΠΑΤΆΛΗΣΕ ΤΟ ΣΠΆΝΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΌ ΤΗΣ ΤΑΛΈΝΤΟ

ΣΤΟ

Χ Α ΡΤΙ

Τ1ΥΟ ο Ν ΙΑΔΊΚ Βάσει στοιχείων Bari-Focus

ΣΤΟ

Δ

www.lifo.gr Στοιχεία s Google Analytic

Αντιφατικός, διανοούμενος,

μποέμ, xn h κα to ιτ y α k α αθ τη λ ην σ υτ ασ ερα

ΥΠΉΡΞΕ O ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΔΗΜΟΣ ΣΚΟΥΛΆΚΗΣ, ΈΝΑΣ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΙΌΤΕΡΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΏΠΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΆΣ ΤΟΥ ’70

ΑΦ h ΙΕ te

και πολύ χιούμορ

Br Ρ un ΩΜ ch Α

με λεπτή ομορφιά

4 lifo – 14.2.19

☛ «Αθήνα, η πόλη για τους αρτιμελείς, τους υγιείς και τους τέλεια λειτουργικούς» ήταν ο τίτλος του άρθρου της Βίβιαν Στεργίου στη LiFO της προηγούμενης εβδομάδας. Ο/Η No Man’s Land σημειώνει: «Αναφορικά με την κατάσταση του οδοστρώματος και των πεζοδρομίων, τρεις είναι, κατά τη γνώμη μου, οι πιο σημαντικοί παράγοντες. Ο ένας είναι τα έργα υποδομής. Οποιαδήποτε στιγμή και χωρίς καμία προειδοποίηση εμφανίζεται ένα βανάκι από κάποια υπηρεσία. Αρχίζουν να σκάβουν τον δρόμο, το πεζοδρόμιο, τα πλακάκια, την είσοδο της πολυκατοικίας, ξηλώνουν, δημιουργούν μπάζα κ.λπ. Αφού τελειώσουν το “έργο”, κλείνουν τις τρύπες. Το κλείσιμο γίνεται συνήθως στα γρήγορα και όπως-όπως. Αποτέλεσμα: βαθουλώματα ή λοφάκι στον δρόμο. Στα πεζοδρόμια εγκαθίστανται πλάκες άλλου τύπου, χαμηλότερες ή ψηλότερες. Και η καλύτερη δουλειά να γίνει, μετά από λίγο καιρό η πλάκα υποχωρεί ή σπάει και γεμίζει νερά από κάτω. Ο δεύτερος παράγοντας είναι τα καγκελάκια και τα κολονάκια. Δεκάδες κάγκελα και κολονάκια κάθε τύπου στα πεζοδρόμια. Στις γωνίες μπορεί να πέσεις μέχρι και σε πέντε διαφορετικά εμπόδια. Ακόμα και στην περίπτωση που θα αφαιρεθούν, πολλές φορές μένει κάποιο υπόλειμμα (π.χ. η βάση της κολόνας, ένα-δύο εκατοστά, ίσα για να σκοντάψεις και να φας την τούμπα). Ο τρίτος είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία. Καθένας που έχει μια περιουσία με πεζοδρόμιο μπροστά θα βάλει ζαρντινιέρα, γλάστρα, κολονάκι. Επίσης, η διαδικασία οικοδόμησης ενός σπιτιού συνήθως καταστρέφει τον περιβάλλοντα χώρο. Τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι γίνονται αυτοσχέδιες δεξαμενές για να ανακατευτούν τα τσιμέντα. Φορτηγό δέκα τόνων θα καβαλήσει το πεζοδρόμιο για να βολευτεί – αδιάφορο αν θα ραγίσουν και θα βουλιάξουν οι πλάκες. Είναι θέμα κουλτούρας. Οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της πόλης δεν την αγαπούν, δεν τους ενδιαφέρει ως τόπος. Ο δημόσιος χώρος, οτιδήποτε είναι έξω από το σπίτι μας (και δεν το βλέπουμε), λογίζεται απόπατος». ☛ Σε ρεπορτάζ του ο Θοδωρής Αντωνόπουλος παρουσίασε ένα αυτο-οργανωμένο παλαιοπωλείο αστέγων, όπου όλοι μπορούμε να δωρίσουμε ό,τι δεν μας είναι απαραίτητο. Ο/Η Den_pernas_kuraMaria σχολιάζει: « Έντιμη προσπάθεια και ωραίος στόχος. Μακάρι να ορθοποδίσουν και, φυσικά, μακάρι να επιτύχουν να στήσουν ένα δίκτυο τέτοιων κοινωνικών παλαιοπωλείων. Σε κάποιες χώρες του Βορρά είναι πολύ συνηθισμένα τα καταστήματα second hand, όπου χαρίζεις από μικροαντικείμενα μέχρι έπιπλα, τα οποία, χωρίς κόστος αγοράς, τελικά πωλούνται πάμφθηνα. Μπορείς να βρεις σε αυτά απίστευτα πράγματα σε άριστη κατάσταση. Πολλές φορές επιδιορθώνουν κάτι, πριν το διαθέσουν προς πώληση. Τα έσοδα δίνονται σε ευπαθείς ομάδες και η διαχείριση πολλές φορές γίνεται εθελοντικά. Εκτός από κοινωνικά θετικό πρόσημο, αυτά τα καταστήματα έχουν θετικό πρόσημο και οικολογικά. Μπορείς να ξεφορτωθείς οτιδήποτε δεν χρησιμοποιείς πια, χωρίς αυτό να καταλήξει στα σκουπίδια. Μπράβο, λοιπόν, στους τρεις αυτούς κυρίους που σκέφτονται δημιουργικά, ενώ αντιμετωπίζουν τόσες δυσκολίες». ☛ Οι Ντάμες Σπαθί, οι δημοσιογράφοι Ελευθερία Κουμάντου και Ελεονώρα Ορφανίδου, που κάνουν μια θαρραλέα εκπομπή στο ελληνικό ραδιόφωνο, μίλησαν στη Μερόπη Κοκκίνη. Ο/Η ομόκεντρα αναφέρει: «Εύγε! Ένα δυνατό άρθρο από γυναίκα για δύο δυνατές γυναίκες που αναφέρονται σε μια ηρωική γυναίκα, τη Μάγδα Φύσσα... Κι όλα αυτά χωρίς ίχνος των μίσανδρων αναφορών πολλών άρθρων που πυροδοτούν καθημερινά έναν σεξισμό-αυτοσκοπό μεταξύ των δύο φύλων. Ρατσισμός και φασισμός θα παταχθούν πιο εύκολα από υπεύθυνους ανθρώπους, όταν δεν θα έχει πια λόγο ύπαρξης ένας τέτοιος άχρηστος και επικίνδυνος σεξισμός...». ☛ «Από τον πολιτικό γάμο και τις ταυτότητες μέχρι το σύμφωνο συμβίωσης και τη Συμφωνία των Πρεσπών, η χώρα μας ζει με θαυμαστή συχνότητα τελετουργικά επαναλαμβανόμενους ηθικούς πανικούς» διαπίστωνε ο Κωστής Παπαϊωάννου στο άρθρο με τίτλο «Φωτιά θα πέσει να μας κάψει». «Θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την εποχή ως φοιτητής Νομικής» γράφει ο Μαύρος Γάτος αναφερόμενος στα ’80s, τον πολιτικό γάμο και την αποποινικοποίηση της μοιχείας. «Στη σχολή, οι ΔΑΠίτες προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν κλίμα πανικού και κοινωνικής κατάρρευσης, δεδομένου ότι είχε μόλις καταργηθεί και ο έλεγχος των κοινωνικών φρονημάτων και της αμέμπτου ηθικής συμπεριφοράς των μελλουσών συζύγων των στρατιωτικών και των αστυνομικών, από τον οποίο θα κρινόταν αν θα επιτρεπόταν ο γάμος του ένστολου ή όχι. Και τι δεν είχαμε ακούσει τότε! Π.χ. ότι οι κνίτες και οι αναρχικοί θα έριχναν τα θηλυκά μέλη τους στην αγκαλιά των ένστολων και θα έπαιρναν τον έλεγχο του στρατού! Τις μισές φορές σκάγαμε στα γέλια, τις άλλες μισές τραβάγαμε τα (συχνά μακριά) μαλλιά μας στη σκέψη ότι όλα αυτά λέγονται από μελλοντικούς δικαστές και δικηγόρους...».

α π ό τ η lif o t ea m

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

feedback592

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΗΘΙΚΌΣ ΠΑΝΙΚΌΣ, Η ΕΧΘΡΙΚΉ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΑ ΑΘΉΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΆΜΕΣ ΣΠΑΘΊ

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

14.2.19 – lifo

5

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορική διεύθυνση εντυπησ εκδοσησ Δήμητρα Πασομένου

TΟ ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΌ ΈΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΣ ΤΣΆΤΟΥΙΝ Στα 24 του είχε γίνει διευθυντής του Οίκου Sotheby’s. Κομψός, γαλανομάτης, ενδιαφέρων. Δειπνούσε με τη δούκισσα του Ουεστμίνστερ, τον Πικάσο και την Jackie Ο., μιλούσε με πάθος για τον κονστρουκτιβισμό και για τη Συλλογή Κωστάκη (που ο ίδιος ανακάλυψε), έλεγε ότι οι πίνακες είναι οι νέες ιερές εικόνες, διάβαζε Γάλλους κλασικούς, Μαντελστάμ και Κικέρωνα και τύλιγε τους συλλεκτικούς του θησαυρούς, κάτω από το μονό κρεβάτι του, με κομμάτια από αρχαίο μετάξι. Αλλά, ξαφνικά, δεν ήθελε πια ούτε μεταξωτά μαντίλια, ούτε τίποτα. Άφησε το γραφείο του στο έλεος των επιτήδειων (και επιτηδευμένων) connoisseurs και πήγε να δει τους ναούς του Βούδα στην Ιάβα, τους γελαστούς κυνηγούς αντιλόπης Νεμάντι στην έρημο της Μαυριτανίας, τους νομάδες Μπέζα που αλείφουν με κατσικίσιο λίπος τα μαλλιά τους στους λόφους της Ερυθράς Θάλασσας. Είναι σαφές, η Ευρώπη τον έπληττε. Αλλά ο ίδιος, στα χρόνια των περιπλανήσεων, έγραψε και ξανάγραψε στα μικρά του σημειωματάρια (από δέρμα τυφλοπόντικα) ότι ο λόγος της αεικινησίας του ήτανε κάτι παραπάνω από πλήξη. Ήτανε αποδημητικό ένστικτο που υπάρχει μέσα στους ανθρώπους, όπως υπάρχει στα πουλιά το φθινόπωρο. Από αυτά τα σημειωματάρια γεννήθηκαν τα περισσότερα βιβλία του – κυρίως όμως το Songlines, που κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τίτλο Τα μονοπάτια των τραγουδιών από τις εκδόσεις Χατζηνικολή. Μαζί βγήκε και το Στο μαύρο λόφο, που περιγράφει τον παράξενο δεσμό δύο δίδυμων αγοριών στην αγροτική Ουαλία των αρχών του αιώνα. Και τα δύο είναι γραμμένα με τρόπο «κλασικό», αρμονικό, χαμηλόφωνο – μιλάνε όμως για πράγματα δυνατά, μάλλον πρωτότυπα και εντελώς μελλοντικά. Τα Μονοπάτια των τραγουδιών είναι, ας πούμε, τα καλτ ημερολόγιά του. Κάτι ανάμεσα σε μαρτυρία, ταξιδιωτικό, μυθιστόρημα και ταινία δρόμου. Μιλάνε, καταρχάς, για τον ιστό των μονοπατιών που καλύπτουν την Αυστραλία των Αυτοχθόνων (μονοπάτια που χωρίζουν τις κυριότητες της γης, οδοιπορούνται τραγουδώντας – και κάθε συγκεκριμένο σημείο τους «διαβάζεται» από τους Αυτόχθονες σαν ένα είδος προγονικής παρτιτούρας), αλλά καταλήγουν να δοξάζουν τη νομαδική φύση των Αυτοχθόνων και την αεικινησία των ανθρώπων. Ο Τσάτουιν ο ίδιος περιπλανήθηκε πολύ καιρό στην αυστραλέζικη έρημο και βάδισε στα μονοπάτια των τραγουδιών. Αλλά γνώρισε κι άλλες φυλές της ερήμου. Τους Κουασγκάι, τους Ταϊμάνι, τους Τουαρέγκ, τους Μπορόρο. Γνώρισε κι άλλους νομάδες, μοναχικούς κι έκπτωτους Ευρωπαίους, που είχαν ασπαστεί ιδιόρρυθμες θρησκείες, ανέλυαν τον Ντιρκάιμ στο φως μιας λάμπας πετρελαίου και πάνω από την πόρτα του ερημητηρίου τους, στη Θάλασσα του Τιμόρ, έγραφαν:

νος από τα αντικείμενα (γιατί «τα αντικείμενα καρφώνονται μες στην ψυχή κι έπειτα της λένε τι να τα κάνει»), αλλά και μελαγχολικός από τη γνώση του θανάτου του, πλανιέται στη μικρή του φυλακή, που είναι ο κόσμος, ψάχνοντας απαντήσεις. Ο Τσάτουιν προχώρησε την άποψή του και πέραν της φιλοσοφίας. Στην ηθολογία. Ο άνθρωπος περιπλανιέται, υποστήριξε, γιατί ακούει τη μνήμη του αίματός του. Οι πρόγονοί του στη λίθινη εποχή έπρεπε να μεταναστεύουν διαρκώς από το Τράνσβααλ ως την Αιθιοπία για να γλιτώσουν από το γιγαντιαίο ανθρωποφάγο ζώο Dinofelis. Η κοινή άμυνα σ’ αυτό το ζώο δημιούργησε την περίφημη «ενστικτώδη επιθετικότητα» του Λόρεντς ή το «δολοφονικό ένστικτο» του Κέσλερ – κι όχι κάποιο έμφυτο μίσος του ανθρώπου για τον όμοιό του. Ο άνθρωπος, κατά τον Τσάτουιν, δεν είναι ένας παραλογισμένος αδελφοκτόνος – αλλά ένας τραγουδιστής «με αέρινες σόλες» που ψάχνει πρόσκαιρες ειρηνικές πατρίδες και εν ανάγκη πολεμάει μαζί με τους άλλους, ενάντια στο Μεγάλο Θηρίο ή την Ανάμνησή του. Έτσι ο Τσάτουιν διάβασε τα ίχνη της ζωής πάνω στην άμμο της ερήμου. Πίστεψε ότι η έρημος είναι η πατρίδα του. Κάπνισε χόρτο στην Καμπούλ, δούλεψε υλοτόμος στη Σκωτία, έμεινε στα κιμπούτς του Ισραήλ και στις πολύμηνες παραμονές του στον πύργο του Teddy Millington-Drake στην Πάτμο άρχισε να δίνει μορφή στα Songlines. Στο μεταξύ, παντρεύτηκε, έφτιαξε ένα υποτυπώδες αγρόκτημα στο Οξφορντσάιρ και χαιρετίστηκε ως ο μεγαλύτερος ζων στυλίστας της αγγλικής γλώσσας. Αλλά προσβλήθηκε από ΑIDS. Kι έτσι, ο «αναλυτής της αεικινησίας» καθηλώθηκε από το καλοκαίρι του 1988 σε μια αναπηρική πολυθρόνα. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του έζησε στη σοφίτα ενός γεωργιανού σπιτιού – σε λίγα τετραγωνικά που, αντί για τοίχους, είχαν κρέπια για να χωρίζει το ντους από την κουζίνα και τη βιβλιοθήκη. Είχε μόνο ένα κρεβάτι, ένα γραφείο, μια καρέκλα (Jacob!) κι έναν καναπέ. Έγραψε το τελευταίο του βιβλίο What am I doing here (από το λίγο που διάβασα, ένα είδος γλωσσικού ασκητισμού) και έπιασε φιλίες με έναν Νοτιοαφρικανό συνθέτη, ο οποίος συνέθετε τότε το «The songlines quartet». Στο μεταξύ, είχε γίνει χριστιανός ορθόδοξος κι ετοιμαζόταν να πάει με ελικόπτερο σε μια μονή του Αγίου Όρους για να χειροτονηθεί ιερέας. Δεν πρόλαβε. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1989 στα 48 του χρόνια. Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε εξ ολοκλήρου στα ελληνικά, στην ελληνική εκκλησία της Moscow Road, στο Λονδίνο. Η αφρόκρεμα των γραμμάτων που μυξόκλαιγε στα κράσπεδα αναρωτιόταν αν το Songlines είναι fiction ή nonfiction.

Τρύπες έχουν οι αλεπούδες και φωλιές τ’ ανεμοπούλια. Αλλά του Ανθρώπου ο γιος στους πέντε δρόμους βρίσκεται. φωτογραφία εξωφύλλου

Δήμος Σκουλάκης, «Ισορροπιστής ΙΙ», 1981, λάδι σε καµβά, 140 x 140 εκ.

6 lifo – 14.2.19

Για να μην πολυλογούμε, ο Τσάτουιν πίστευε ότι ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κάτσει ήσυχος σ’ ένα δωμάτιο κι ότι για να μπορέσει να βρει το νόημα της ζωής πρέπει να αποβάλει τους δεσμούς του και να πάρει τους δρόμους. Ελευθερωμέ-

εμπορική διεύθυνση ψηφιακησ εκδοσησ Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– ε μπο ρικο τμημα διευθυντής ελευθερησ αγορασ Κώστας Μαντάς (kmantas@lifo.gr) digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου yπεύθυνoi διαφήμισης direct market Γιώργος Λυκουργιώτης (likourgiotis@lifo.gr), Ισιδώρα Γενούζου (isidora@lifo.gr), Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου (ktriantafyllou@lifo.gr) senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου yποδοχή διαφήμισης & συντονισμός Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Αναστασία Γαλάνη, Δημήτρης Καβατζικλής, Ευθύμης Κάλφας, Άκης Κατσούδας, Άγγελος Κλειτσίκας, Μερόπη Κοκκίνη, Κατερίνα Κοντίνη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Κυριαζής, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Ανδρέας Λουκάκος, Τάσος Μελεμενίδης, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκη Μηταρέα, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Μαρίνα Πετρίδου, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Ειρήνη Σαρλή-Θεοφυλακτοπούλου, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

www.facebook.com/stathis.tsagar

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

14.2.19 – lifo

7

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ

Τέταρτο πιο ισχυρό media brand της Ελλάδας

Πρώτη στην κατηγορία των free press με διπλάσια διαφορά από τον επόμενο

Το τέταρτο ισχυρότερο media brand μεταξύ όλων των κατηγοριών 4.000.000 unique visitors 40.000.000 page views To lifo.gr συνεχίζει τον καλπασμό του με υπερτριπλάσια επισκεψιμότητα από τον ανταγωνιστή του Η official page της LiFO είναι η πιο ισχυρή και μοιρασμένη σελίδα των ελληνικών media με 724.000 followers

959.900

Το μοναδικό free press που συμπεριλαμβάνεται στα 15 πιο επιδραστικά ενημερωτικά media της Ελλάδας,σύμφωνα με τη διεθνή μέτρηση του Reuters, ισοβαθμίζοντας με την «Καθημερινή» και το «Πρώτο Θέμα»

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕDIA BRANDS 1. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

1.410.800

2. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

1.186.900

3. REAL NEWS

1.008.700

4. LIFO

959.900

5. ΒΗΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

831.600

6. ATHENS VOICE

571.300

7. ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

563.900

Athens Voice

571.300

No 1

Focus-Βari 2018: Κορυφαίο free press της Ελλάδας με σχεδόν ΔΙΠΛΑΣΙΑ διαφορά από το επόμενο

Πηγή: Focus-Bari, Έρευνα ΒΑRI S.M.A.R.T. / ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΤΥΠΟΣ/ Ιανουάριος - Ιούνιος 2018, Κοινό: Άντρες-Γυναίκες 13-74 ετών, Σύνολο Ελλάδας

8 lifo – 14.2.19

talk of the town

Η φανερή γοητεία της βασιλείας Με αφορμή την Ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου.

14–20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019

T. 593

γ ι ώργ οσ θ . μ αυ ρο γ ο ρδάτ οσ— βα σ ι λι κ η σ ι ουτ η — ν ι κ ολα σ σ ε βα σ τα κ η σ — δημ ητ ρησ π ολ ι τακησ

• Η φανερή γοητεία της βασιλείας • Ο κυνισμός του Τσίπρα και η πολιτική αφέλεια του Καμμένου • Έχουμε ξεφύγει; • Ο ιερός έρωτας

Ένας ιστορικός δεν μπορεί παρά να είναι αμφίθυμος απέναντι σε ταινίες «εποχής» είτε κινηματογραφικές είτε τηλεοπτικές. Από τη μια, τον σαγηνεύει η αναπαράσταση του παρελθόντος και η ευκαιρία να το «ζήσεις» με τρόπο που προσεγγίζει τη λεγόμενη «εικονική πραγματικότητα». Από την άλλη, τον ενοχλεί ή και εξοργίζει η μικρή ή μεγάλη διαστρέβλωση και παραχάραξη των ιστορικών δεδομένων. Για μυριάδες θεατές, μόνο αυτή θα μείνει στο τέλος, ενισχύοντας την ημιμάθεια που είναι χειρότερη από την αμάθεια, αφού όλοι αυτοί θα πιστεύουν πλέον ότι «ξέρουν» για την Ιστορία όσα «έμαθαν» από την ταινία. Ελάχιστοι θα έχουν την περιέργεια και τη δυνατότητα να ψάξουν πιο πέρα. Μικρότερο εμφανίζεται το πρόβλημα της ιστορικής πιστότητας όταν οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι φανταστικά πρόσωπα. Αρκεί, τότε, να είναι πειστική η αναπαράσταση γενικά των συνθηκών και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν και δρουν. Απείρως μεγαλύτερο παρουσιάζεται το πρόβλημα της πιστότητας όταν πρωταγωνιστούν ιστορικά πρόσωπα, για τα οποία υπάρχει πλούτος πληροφοριών.

14.2.19 – lifo

9

GUEST EDITOR Τέτοια πρόσωπα είναι κατεξοχήν οι βασιλείς και οι βασίλισσες. Η βασιλεία ανέκαθεν αποτελoύσε προνομιακό υλικό για θεατρική και, στην εποχή μας, κινηματογραφική εκμετάλλευση. Αντίθετα με την «κρυφή» ή, σωστότερα, διακριτική γοητεία της «μπουρζουαζίας» στον τίτλο της ταινίας του Μπουνιουέλ, η γοητεία της βασιλείας είναι φανερή, ολοφάνερη. Βγάζει μάτι. Αυτός ο πανάρχαιος θεσμός συνιστά εξαρχής θέατρο και υπέροχο θέαμα, με τελετές, πομπές και άλλες περίτεχνες σκηνοθεσίες που επιδιώκουν τον εντυπωσιασμό και την επιβολή. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο ότι πάμπολλες ταινίες «εποχής» θέλησαν να αξιοποιήσουν και να αναδείξουν ακριβώς αυτά τα στοιχεία. Αρκετές ήσαν εκείνες που θέλησαν, επίσης, να διεισδύσουν πίσω από την εικόνα της μεγαλοπρέπειας και να αναδείξουν αθέατες πλευρές, είτε κοινωνικές είτε προσωπικές. Από την άποψη αυτή, σαγηνεύουν ειδικά οι ολιγάριθμες βασίλισσες που βασίλεψαν οι ίδιες και δεν ήσαν απλώς σύζυγοι βασιλέων. Το οξύμωρο μιας γυναικείας υπέρτατης εξουσίας σε μια κοινωνία ανδροκρατούμενη σκανδάλιζε τότε τους υπηκόους της και δεν έπαψε να προβληματίζει τους μεταγενέστερους. Η Ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου δεν έχει τέτοιες αξιώσεις. Στην ουσία, ο Λάνθιμος δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει «ιστορική» ταινία. Εκμεταλλεύτηκε αριστοτεχνικά τις δυνατότητες που πρόσφερε η εποχή της βασίλισσας Άννας (σε χώρους, διακόσμηση, κουστούμια κ.ο.κ.), αλλά η ταινία του δεν παύει να είναι ψευδοϊστορική, δηλαδή ανιστόρητη. Όπως έχει παρατηρηθεί, το ίδιο ακριβώς τρίγωνο μεταξύ της Άννας και των δύο ευνοουμένων της, παλιάς και νέας, θα μπορούσε να μεταφερθεί και σε άλλα ιστορικά και κοινωνικά πλαίσια, όπως π.χ. σε μια επιχείρηση ή σε έναν οίκο μόδας.

Ο

α π ο τον γ ι ώ ργο θ. μ αυ ρ ο γορδάτο

10 lifo – 14.2.19

Λάνθιμος δεν ενδιαφέρεται ούτε ασχολείται με τα γενικότερα ζητήματα που χαρακτήρισαν τη μεταβατική βασιλεία της Άννας. Αναφέρει μερικά, αλλά με τρόπο τόσο ελλειπτικό, ώστε να μένουν ακατανόητα για όποιον δεν έχει διαβάσει από πριν, έστω τη Βικιπαίδεια. Η Άννα υπήρξε η τελευταία που βασίλεψε από τον σκωτσέζικο οίκο των Στιούαρτ. Τη διαδέχθηκε στον θρόνο ο γερμανικός οίκος του Ανοβέρου. Η Άννα υπήρξε, επίσης, η τελευταία που άσκησε το βασιλικό δικαίωμα αρνησικυρίας («βέτο») για να ακυρώσει ψηφισμένο νομοσχέδιο. Στα χρόνια της ενώθηκαν η Αγγλία και η Σκωτία σε ένα βασίλειο: της Μεγάλης Βρετανίας. Επίσης, αναπτύχθηκε ο δικομματισμός και η αντιπαράθεση μεταξύ των φιλελεύθερων Whigs και των συντηρητικών Tories, που οξύνθηκε από τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής. Στο σενάριο (που είχαν γράψει άλλοι), τον Λάνθιμο τον ενδιέφερε μόνο η σχέση μεταξύ των τριών γυναικών, που παρουσιαζόταν ως ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα σε τρεις λεσβίες. Παρά τα όσα έχει πει ο ίδιος, αυτό ακριβώς είναι το γαργαλιστικό «πιπέρι» της ταινίας, που εξασφαλίζει την εμπορική της επιτυχία. Δεν υπάρχει όμως η παραμικρή ιστορική απόδειξη γι’ αυτό. Αντίθετα, πολλά στοιχεία αντιφάσκουν με την εικόνα ασυγκράτητων λεσβιακών συνευρέσεων. Σε 17 χρόνια γάμου, η Άννα έμεινε 17 φορές(!) έγκυος από τον Δανό σύζυγό της. (Ύστερα, αυτός αρρώστησε και τελικά πέθανε το 1708, ενώ τα λίγα παιδιά τους που γεννήθηκαν ζωντανά πέθαναν κι αυτά.) Επιπλέον, η Άννα παραήταν θρήσκα για να αφεθεί τόσο αδίστακτα σε τόσο αμαρτωλές απολαύσεις. Άλλωστε, το 2015 ανέβηκε στο Stratfordupon-Avon θεατρικό έργο με το ίδιο ακριβώς θέμα και τίτλο Βασίλισσα Άννα. Το 2017 παίχτηκε και στο Λονδίνο. Εστιάζει στον σύνδεσμο της Άννας με την παιδική της φίλη Σάρα Τσώρτσιλ, μετέπειτα δούκισσα του Μάρλμπορο, αλλά δεν δείχνει λεσβιακές σχέσεις και γενικά παραμένει ιστορικά αξιόπιστο. Είναι καταπληκτικό ότι η τουλάχιστον παράξενη χρονική σύμπτωση θεατρικού και κινηματογραφικού έργου με το ίδιο θέμα έχει περάσει απαρατήρητη από αμέτρητους σχολιαστές της ταινίας του Λάνθιμου! Ο ίδιος ήταν βέβαια ελεύθερος να αγνοήσει τα ιστορικά στοιχεία. Υπάρχουν όμως ιστορικές διαστρεβλώσεις που δημιουργούν κενά και αντιφάσεις στην ίδια τη δραματική πλοκή. Η Σάρα είναι τόσο «λεσβία», ώστε ζητάει από τον άνδρα της να περάσουν μαζί την τελευταία νύχτα πριν φύγει αυτός για τον πόλεμο. Σε άλλο σημείο, ωστόσο, δείχνει να αδιαφορεί αν εκείνος σκοτωθεί. Επιπλέον, ο Λάνθιμος και οι σεναριογράφοι επέλεξαν να αποσιωπήσουν εντελώς την ύπαρξη συζύγου της Άννας. Δεν ταίριαζε στο λεσβιακό αφήγημα. Άφησαν όμως τα 17 παιδιά που συνέλαβε από αυτόν να εκπροσωπούνται αλληγορικά από ισάριθμα κουνέλια. Τυπικός Λάνθιμος.

ΦΩΝH ΛΑΟY

Ο Λάνθιμος δεν ενδιαφέρεται ούτε ασχολείται με τα γενικότερα ζητήματα που χαρακτήρισαν τη μεταβατική βασιλεία της Άννας. Αναφέρει μερικά, αλλά με τρόπο τόσο ελλειπτικό, ώστε να μένουν ακατανόητα για όποιον δεν έχει διαβάσει από πριν, έστω τη Βικιπαίδεια.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ Μια νέα πρωτοβουλία από την ομάδα Φωτεινή Κυψέλη συγκεντρώνει σε έναν ηλεκτρονικό χάρτη πληροφορίες και οπτικό υλικό για ιστορικά, και μη, σημεία της περιοχής. α π ό τ ο ν δ η μ ή τ ρ η κ υρ ι α ζ ή Η ομάδα Φωτεινή Κυψέλη ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια με μια πρωτοποριακή ιδέα, να αναζωογονήσει τη γειτονιά με έναν απλό τρόπο, φωτίζοντας τις εισόδους των πολυκατοικιών της. Το «μανιφέστο» της ομάδας, όπως είχε δημοσιευτεί στην παρουσίαση της πρωτοβουλίας στη Lifo, σημείωνε: «Είμαστε μια ομάδα κατοίκων της Κυψέλης που με ρομαντισμό και αισιοδοξία θέλουμε να δούμε και πάλι την Κυψέλη όπως ήταν κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, χωρίς να έχουμε καμία σχέση με κόμματα, δημοτική παράταξη κ.λπ. Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι πολλές, όμως εμείς έχουμε βάλει στόχο να υπάρχει φως σε αυτή την ιστορική περιοχή και ξεκινάμε από τα σπίτια μας και τις πολυκατοικίες στις οποίες ζούμε ή τα μαγαζιά που διαθέτουμε. Μη σκεφτείς “μα, έχουμε άλλα, σημαντικότερα προβλήματα”, έτσι δεν γίνεται ποτέ τίποτα. Το κάθε πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά και το πρόβλημα του σωστού φωτισμού λύνεται εύκολα, πολύ φτηνά, με πολύ σημαντικό όφελος. Στόχος μας, λοιπόν, είναι η φωταγώγηση των εισόδων των πολυκατοικιών, όπως και των βιτρινών των μαγαζιών της Κυψέλης». Τέσσερα χρόνια μετά, μιλήσαμε με το ιδρυτικό μέλος της ομάδας Κώστα Ζαμπέλη για τα αποτελέσματα της δράσης αλλά και τη νέα πρωτοβουλία της ομάδας, τον ηλεκτρονικό χάρτη της γειτονιάς με πληροφορίες και οπτικό υλικό για αμέτρητα σημεία της. Τι σας κινητοποίησε για να ξεκινήσετε αρχικά; Κλείνουμε τέσσερα χρόνια και συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος και όρεξη! Τότε ο στόχος ήταν αρκετά πιο μονοσήμαντος και συγκεκριμένος. Δηλαδή, πώς θα μπορούσε να αλλάξει η γειτονιά μας, αλλά και όλη η Αθήνα, αν φωτίζαμε περισσότερο και πιο σωστά τις εισόδους των πολυκατοικιών. Συνεχίζω να πιστεύω πως πρόκειται για εικόνα αναβάθμισης και ζωντάνιας, ακόμα κι αν ακούγεται κάπως παράξενος και ξεχωριστός αυτός ο στόχος. Αυτό εξελίχθηκε σε πολλά και αξιόλογα έργα φωτισμού αλλά και σημαντικές συνεργασίες. Το ερέθισμα για μένα ήταν ο χρόνος που θέλω να αφιερώσω σε έργα και πράξεις που βασίζονται σε κάτι απλό και προφανές. Σκέφτηκα κάτι απλό λοιπόν, το φως! Από τότε έως σήμερα, τι έχει αλλάξει στην Κυψέλη; Θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να αλλάξει μια γειτονιά. Θα ήταν πρόωρο να μιλήσουμε για αλλαγές, αλλά θα τολμήσω να μιλήσω για μια εξωστρέφεια που παρατηρείται. Οι ομάδες πολιτών είναι πολλές και συνεχίζουν να αυξάνονται, τα άδεια σπίτια και μαγαζιά αρχίζουν να μειώνονται και εύκολα διακρίνουμε μια αναβάθμιση της αγοράς αλλά και της νυχτερινής ζωής/διασκέδασης. Υπάρχουν σημεία τα οποία πλέον αποτελούν αγαπημένο προορισμό για βόλτα, όπως η πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Η αγαπημένη Φωκίωνος Νέγρη φαίνεται πως αναζωογονείται, με πολλά σημεία της να αλλάζουν μορφή και πνεύμα. Μεταξύ αυτών και η Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Πείτε μας για τη νέα σας πρωτοβουλία, τον χάρτη της Κυψέλης. Τι περιλαμβάνει; Ανοίξαμε τους ορίζοντες και δραστηριοποιηθήκαμε και σε θέματα που δεν έχουν να κάνουν με το φως. Πριν από πολλά χρόνια, ο Κυψελιώτης Στέλιος Χαμόδρακας ξεκίνησε και έφτιαξε τον πολιτιστικό χάρτη της Κυψέλης. Ο Στέλιος έφυγε, όπως και ο χάρτης του. Δεν μπορεί η Κυψέλη να μην έχει έναν τέτοιο χάρτη κι έτσι αναλάβαμε τη δημιουργία του από το μηδέν. Συλλέξαμε στοιχεία, φωτογραφίες και περιγραφές από τα πιο αξιόλογα κτίρια της Κυψέλης. Αρχικά, μας βοήθησε ο αρχιτέκτονας Νίκος Καβαδάς, αλλά και ο λάτρης της Κυψέλης, νευροβιολόγος Αλέξανδρος Λάβδας. Μετά από δεκάδες ώρες επεξεργασίας και ταξινόμησης ο χάρτης είναι έτοιμος! Πολύ σύντομα θα εισαγάγω κι άλλους τομείς, όπως φωτεινές εισόδους πολυκατοικιών, σινεμά και θέατρα και άλλα πεδία που σκέφτομαι.

More info: www.fotinikipseli.gr/map.html

Οι γεύσεις της αγάπης σε μια συγκινητική φωτογραφική έκθεση.

Η

φράση «Αγκάλιασε όλες τις γεύσεις της αγάπης» ίσως περιγράφει με τον πιο απλοϊκό τρόπο μια μεγάλη αλήθεια. Γιατί η αγάπη είναι πάνω απ’ όλα. Το αναπάντεχο, το ανατρεπτικό, το μοναδικό, το απόλυτο. Εκείνο που δεν γνωρίζει απαγορεύσεις, διακρίσεις, περιορισμούς ή στερεότυπα. Και η μεγαλύτερη απόδειξη είναι η εικόνα των ζευγαριών που συναντάμε γύρω μας, αλλά ποτέ δεν στεκόμαστε να τα παρατηρήσουμε με μεγαλύτερη προσοχή. Η φωτογραφική έκθεση «#ActForLove» της Chloe Kritharas Devienne που παρουσιάζεται στο City Link πετυχαίνει ακριβώς αυτό. Μας καλεί να γνωρίσουμε 28 ιστορίες ανθρώπων που τους ενώνει η αγάπη χωρίς το εμπόδιο της ηλικίας, του φύλου, της εθνικότητας ή οτιδήποτε άλλο που στο μυαλό μας μάς διαχωρίζει. Οι φωτογραφίες της Ελληνογαλλίδας Chloe είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία για την αλήθεια της αγάπης και αποτελούν την κεντρική καμπάνια #ActForLove .H Chloe είναι γνωστή για το ακτιβιστικό της έργο και την καλλιτεχνική της συμβολή σε δεκάδες κοινωνικά θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα. Η Lacta, με αφορμή τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ανοίγει τη διπλανή πόρτα και αποκαλύπτει τα πραγματικά ζευγάρια που ζουν ανάμεσά μας, διαφορετικών τύπων και επιλογών, με κοινό τόπο την αληθινή αγάπη. Οι ιστορίες τους καταγράφονται στο www.actforlove.gr και αποτυπώνονται με συγκινητικό τρόπο από τον φακό της Chloe Kritharas Devienne. Η Σούζυ και ο Γιώργος, ο Νεκτάριος και ο Γιάννης, η Σοφία και ο Φίλιππος, η Μαρία και η Αυρηλία, η Αλεξάνδρα και ο Σάμι είναι κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της καμπάνιας, στην οποία δεν χωράνε διακρίσεις, παρά μόνο η γεύση της πραγματικής αγάπης. Αυτή η γεύση περιγράφεται στην έκθεση «#ActForLove», η οποία ανοίγει στις 14 Φεβρουαρίου 2019, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Έως και τις 23 Φεβρουαρίου θα μπορούμε να απολαύσουμε τη δουλειά της Chloe Kritharas Devienne και να γίνουμε συμμέτοχοι σε μια πολυσυλλεκτική όσο και αληθινή αφήγηση ιστοριών. Γιατί, τελικά, τίποτα δεν μετράει περισσότερο από το να νοιάζεσαι και να σε νοιάζονται, κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν κοιτάξεις σε ό,τι πραγματικά έχει αξία, την αγάπη. Και η Lacta, με τη νέα της καμπάνια, καταφέρνει να το μοιραστεί μαζί μας.

City Link: Βουκουρεστίου 5, Αθήνα Διάρκεια έκθεσης: 14-23/2/19

14.2.19 – lifo

11

ΠΟΛΙΤΙΚΟ 7ΗΜΕΡΟ

Ο κυνισμός του Τσίπρα και η πολιτική αφέλεια του Καμμένου Όλες οι πολιτικές εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε.

Κ

από τh βασ ι λι κη σ ι ου τη

12 lifo – 14.2.19

αμία αισιοδοξία δεν επιτρέπουν οι πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες είναι πλούσιες κατά τ’ άλλα, καθώς στην πολιτική σκηνή συμβαίνουν πολλά. Όλα όσα συμβαίνουν, όμως, δεν είναι παρά συμπτώματα της παρακμής στην οποία βρίσκεται η χώρα εδώ και μερικά χρόνια.

-Δεν ήταν το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός, ήταν όμως συγκλονιστικό και ενδεικτικό για το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού της χώρας: η είδηση της καταδίκης και της διάψευσης από τη Δικαιοσύνη των καταγγελιών του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη, κατά του δημοσιογράφου Βασίλη Μπεσκένη, ότι είχε διοριστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση στο ΚΕΕΛΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων). Ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ πέθανε πριν από έναν χρόνο (σε ηλικία 43 ετών) και δεν ζει σήμερα για να χαρεί τη δικαίωσή του. Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, «ο κ. Πολάκης δεν προσπάθησε καν να βρει αποδεικτικά στοιχεία πριν εξυβρίσει τον Βασίλη Μπεσκένη», ενώ η Εισαγγελία Διαφθοράς απεφάνθη ότι μετά από έρευνα αποδείχθηκε πως «ο εκλιπών δημοσιογράφος δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το ΚΕΕΛΠΝΟ». Ο Β. Μπεσκένης είχε αρνηθεί δημόσια ότι είχε διοριστεί στο ΚΕΕΛΠΝΟ και είχε «καρφιτσώσει» στον προσωπικό του λογαριασμό στο Τουίτερ ένα σχόλιο με το οποίο υποστήριζε ότι δεν έχει πάρει «ούτε μισό σεντ του ευρώ» από τον συγκεκριμένο οργανισμό. Στην κυβέρνηση υπάρχουν αρκετοί, πάντως, που συμμερίζονται το «δόγμα Ρασπούτιν», όπως το έχει περιγράψει και πρώην δικαστικός, σύμφωνα με το οποίο μπορούν να κατηγορούν όσους θεωρούν πολιτικούς τους αντιπάλους, ώστε να κερδίσουν επικοινωνιακά τις εντυπώσεις, και ας δικαιωθούν μετά αυτοί από τη Δικαιοσύνη, της οποίας οι ρυθμοί είναι γνωστό πόσο αργοί είναι. Ο καταγγελτικός λόγος –αδιάφορο αν είναι τεκμηριωμένος ή όχι– ήταν το «μεγάλο προσόν» και του Πάνου Καμμένου για πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που απολάμβαναν τις επιθέσεις του προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους και τον καταχειροκροτούσαν στη Βουλή όταν εξαπέλυε τα βέλη του. Τώρα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν και οι πρώτες προειδοποιητικές βολές κατευθύνθηκαν ήδη εναντίον του πρωθυπουργού, ο οποίος του απάντησε ακόμα πιο σκληρά. Ο πρώην κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είναι και το τελευταίο του «θύμα» (μετά τους Αλαβάνο, Λαφαζάνη, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Κοτζιά κ.ά.), τον χαρακτήρισε «ψυχρό εκτελεστή» κι εκείνος του απάντησε, με το γνώριμο ύφος, ότι θα έπρεπε να τον ευγνωμονεί που δεν τον άφησε να γίνει Αντώνης Σαμαράς και να ρίξει την κυβέρνηση. Οι πληροφορίες λένε ότι ο Πάνος Καμμένος είναι συγκλονισμένος από τον κυνισμό που επέδειξε απέναντί του ο πρωθυπουργός, με τον οποίο διατηρούσαν μια φιλική σχέση, πέρα από την πολιτική. Βέβαια, ο Τσίπρας δεν θα έβαζε ποτέ τη φιλία τους πάνω από τα συμφέροντά του, πράγμα που η πολιτική αφέλεια του Πάνου Καμμένου τον εμπόδιζε να δει το προηγούμενο

διάστημα. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έκανε αυτό που ξέρει και έκανε πάντα. Έχει αποδείξει, άλλωστε, ότι είναι πολιτικός παίκτης, τακτικιστής και κυνικός. Ο Πάνος Καμμένος απλώς ονειρευόταν πάντα να γίνει υπουργός Εθνικής Άμυνας. Το επιδίωκε για χρόνια, σχεδόν βουλιμικά, μέσα στην παράταξή του, η οποία δεν του έκανε τη χάρη, και το κέρδισε μόνο όταν του το έδωσε ως αντάλλαγμα για την υποστήριξη ο Αλέξης Τσίπρας. Για όσο τον χρειαζόταν όμως.

Η

χρησιμότητά του τώρα έχει τελειώσει και ο πρωθυπουργός δεν φημίζεται για τον συναισθηματισμό του. Αυτά που τέσσερα χρόνια έλεγαν μαζί για τους κοινούς πολιτικούς τους αντιπάλους τώρα ο Καμμένος θα τα ακούει για τον ίδιο. Ήδη, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ως τώρα ισχυρίζονταν, όπως και ο αρχηγός τους, ότι ο Πάνος Καμμένος είναι ένας «έντιμος κεντροδεξιός», αρχίζουν να τον χαρακτηρίζουν εθνικιστή και ακραίο, ενώ ο ίδιος ο Τσίπρας, σύμφωνα με όσα αποκαλύφθηκαν στη Βουλή, τον κατηγόρησε, μέσα από ανταλλαγή γραπτών τηλεφωνικών μηνυμάτων, ότι ρίχνει γέφυρες με τη Νέα Δημοκρατία. Μια άλλη αποκάλυψη στην οποία προέβη ο Πάνος Καμμένος και η οποία δεν έχει διαψευστεί ούτε φωτιστεί περαιτέρω, παρά τη σοβαρότητά της, είναι ότι ο πρώην βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. (που ανεξαρτητοποιήθηκε) Νίκος Νικολόπουλος διαθέτει sites τα οποία χρηματοδοτούνται μέσω κρατικής διαφήμισης και τη μεσολάβηση του υπουργού Νίκου Παππά. Ο Πάνος Καμμένος, μέσα στην απελπισία του να μη χάσει την κοινοβουλευτική του ομάδα, απευθύνθηκε σε αυτούς που έφυγαν, είτε για να επιστρέψουν οι ίδιοι στο κόμμα είτε για να του επιστρέψουν την έδρα τους. Όταν βρήκε τοίχο (και) από τον Νίκο Νικολόπουλο, του έστειλε μήνυμα με sms ότι θα βγάλει (στη δημοσιότητα) τα sites του με τις κρατικές διαφημίσεις και τα «άλλα με τον Παππά». Ο Ν. Νικολόπουλος τον κατηγόρησε ότι αυτό ήταν εκβιασμός και ότι θα απευθυνόταν στη Δικαιοσύνη, με τον Καμμένο να του απαντά ότι «τώρα εξηγούνται όλα», δίνοντας τα μηνύματα στη δημοσιότητα. Το Μέγαρο Μαξίμου για την ώρα έχει αποφασίσει να κρατήσει χαμηλούς τόνους απέναντι

σε όσα λέει ο Πάνος Καμμένος και η γραμμή είναι να του συμπεριφέρονται σαν τρολ και να «μην τον ταΐζουν». Μερικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, που δεν τον συμπαθούν και ζορίστηκαν πολύ όσο είχε την προστασία του Αλέξη Τσίπρα, δύσκολα θα κρατηθούν.

-Το πιο σημαντικό γεγονός των ημερών, ωστόσο, για το οποίο δεν είχαμε ενημέρωση επί της ουσίας, ήταν η συνάντηση Τσίπρα Ερντογάν. Αρκετές μέρες μετά την επίσκεψη στην Τουρκία, δεν έχει γίνει σαφής ούτε ο λόγος της συνάντησης αυτής ούτε το αποτέλεσμα, πλην κάποιων γενικών ανακοινώσεων περί επανέναρξης της συζήτησης των «μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης» και κάποιων δευτερευόντων ζητημάτων που δεν χρειαζόταν να συζητηθούν σε επίπεδο αρχηγών. Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της επίσκεψης αυτής ήταν ότι η συνάντηση Ερντογάν - Τσίπρα διήρκεσε 2,5 ώρες, χωρίς να είναι κανένας υπηρεσιακός παράγοντας παρών. Πολλοί αναρωτήθηκαν για ποιον λόγο ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να είναι μόνος (ενώ κάτι τέτοιο δεν συνηθίζεται) με τον Τούρκο Πρόεδρο, χωρίς κανέναν διπλωμάτη, κάποιο αρμόδιο στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών, τη στιγμή που δεν γνωρίζει καν σε βάθος τον φάκελο των ελληνοτουρκικών. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες, πέρα από το ότι θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τον γλιτώσουν από κάποια πιθανή γκάφα, αποτελούν και τη λεγόμενη «θεσμική μνήμη» και η παρουσία τους αυτονόητα διασφαλίζει κάποιες εγγυήσεις. Όπως αναφέρουν Έλληνες διπλωμάτες, είναι αρκετά ασυνήθιστο τέτοιες συναντήσεις να γίνονται χωρίς την παρουσία υπηρεσιακών και αυτό συνιστά επικίνδυνη διπλωματία. Ειδικά όταν είναι γνωστό ότι επιδίωξη του Ταγίπ Ερντογάν είναι να ανοίγει πάντα όλη την ατζέντα, επιχειρώντας να αντιμετωπιστούν ως διμερή θέματα που η Ελλάδα αντιμετωπίζει ως διεθνή, κατά την πάγια τακτική της. Όπως, για παράδειγμα, το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, για το οποίο πιέζουν την Τουρκία οι ΗΠΑ και η Δύση (στο πλαίσιο της επιδίωξης περιορισμού της Ρωσικής Εκκλησίας) και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπει σε παζάρι με το θέμα των μουφτήδων, όπως επιχειρεί ο Ερντογάν. Για ποιον λόγο, λοιπόν, ο Τσίπρας θέλησε να διαπραγματευτεί μόνος, χωρίς να έχει μαζί του παρόντα κανέναν από τους αρμόδιους για τα ελληνοτουρκικά; Καμία απάντηση δεν έχει δοθεί και μία εβδομάδα μετά κανείς δεν γνωρίζει τι πραγματικά συζήτησε ο πρωθυπουργός με τον Ερντογάν, καθώς δεν έχει ενημερώσει κανέναν, ως όφειλε.

Ο Πάνος Καμμένος απλώς ονειρευόταν πάντα να γίνει υπουργός Εθνικής Άμυνας. Το επιδίωκε για χρόνια, σχεδόν βουλιμικά, μέσα στην παράταξή του, η οποία δεν του έκανε τη χάρη, και το κέρδισε μόνο όταν του το έδωσε ως αντάλλαγμα για την υποστήριξη ο Αλέξης Τσίπρας. Για όσο τον χρειαζόταν όμως.

14.2.19 – lifo

13

ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

SHORTCUT

Έχουμε ξεφύγει;

Κρίσεις πανικού και σπαράγματα αισιοδοξίας

Η καθημερινή μουρμούρα για την απώλεια ελέγχου φτάνει στα όρια του ηθικού πανικού.

Είναι τα πράγματα τόσο χάλια ή έχουμε μπει οικειοθελώς σε ένα μαζοχιστικό τριπ όπου η απαισιοδοξία μοιάζει με μοναδική δικλείδα ασφαλείας απέναντι σ’ ένα απειλητικό και επισφαλές κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον;

Η

έκφραση «έχουμε ξεφύγει» δείχνει, κατά κανόνα, καταστάσεις που δεν ελέγχονται, ένα χάος που ξεχειλίζει και δεν μαζεύεται. Συνήθως, αυτός που βάζει στο στόμα του τη συγκεκριμένη κουβέντα γίνεται πικρόχολα εριστικός. «Δεν διορθωνόμαστε με τίποτα» λέει και νιώθει ότι ο κόσμος μας κυλάει στην άβυσσο, χωρίς έρμα, χωρίς αρχές και αξίες, χωρίς σταθερές. «Έχουμε ξεφύγει», επαναλαμβάνουν, λοιπόν, ολοένα και περισσότεροι. Μπροστά σε κάθε στραβοπάτημα στην καθημερινή συμπεριφορά, σε κάθε παράβαση των κανονισμών, σε κάθε βρόμικη σκηνή που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους ή σε κάποιες οθόνες, είναι οι ίδιοι που καταλήγουν σε δύο εκδοχές: είτε σε μια εκδοχή απελπισίας είτε σε μια εκδοχή αστυνομίας. Ο απελπισμένος είναι αυτός που έχει πια παραιτηθεί, αντικρίζοντας μια πραγματικότητα που του φαίνεται συγχρόνως απαράδεκτη και αδιόρθωτη. Υπάρχει, όμως, και ο άλλος, που το «έχουμε ξεφύγει» τον οδηγεί στο να φαντασιώνεται μια υπερ-αστυνομία: ας πούμε την ευχέρεια του κράτους να βρίσκεται σε κάθε πτυχή της πραγματικότητας, να επεμβαίνει στα ραγίσματα και στις παραμικρές σχισμές, να σβήνει, εν τη γενέσει τους, τις σπίθες του χάους. Διαβάζοντας τεκμήρια των μοντέρνων καιρών (από μυθιστορήματα μέχρι εκθέσεις αστυνομικές, από ημερολόγια μέχρι ρεπορτάζ), καταλαβαίνει κανείς πως η αίσθηση του «έχουμε ξεφύγει» είναι χαρακτηριστική αυτής της εποχής. Μεταφράζει πρόχειρα την αγωνία που γεννούν οι υπερβολικές ταχύτητες των αλλαγών, η αύξηση της πολυπλοκότητας, ο γιγαντισμός των οικονομικών διαδικασιών. Σήμερα, όμως, αυτό το αίσθημα διογκώνεται και απλώνεται σε μεγαλύτερο ακροατήριο. Δεν είναι πια ο παλιός γνωστός φόβος του ηλικιωμένου, φόβος συνοδευμένος συνήθως από νοσταλγία για τα νιάτα του. Το «έχουμε ξεφύγει» το ακούς πια και από τριαντάρηδες ή σαραντάρηδες που δεν έχουν προλάβει να αναπολήσουν κάτι, ούτε να αισθανθούν βιολογικούς πανικούς. Είναι ένα καθημερινό υπαρξιακό μελόδραμα που οι πολιτικές του προεκτάσεις έχουν, νομίζω, σημασία για να καταλάβουμε όσα μας συμβαίνουν.

Η ίδια η δημοκρατία χρειάζεται φόρμες και σοβαρότητα για να μην εκτραπεί η απόγνωση των ανθρώπων σε μηδενισμό και οι διάχυτες ευχές για «νόμο και τάξη» σε αυταρχική και νεοφασιστική επιλογή.

Φυσικά, από το βάθρο των ορθολογικών μας αναλύσεων μπορούμε να περιφρονήσουμε όσους λένε πως έχουμε ξεφύγει. Εύκολα, μπορεί να βαφτίσουμε ηθικό πανικό και συντηρητική παθολογία την καθημερινή μουρμούρα για την απώλεια ελέγχου και την ανομία. Κάποιοι που είμαστε παλιότεροι μπορούμε να ανατρέξουμε και στις αιχμηρές αναλύσεις των φροϊδομαρξιστών για τη σχέση ανάμεσα στους μικροαστικούς φόβους και τον φασισμό. Οι ίδιες απόψεις, άλλωστε, ανακυκλώνονται με διαφορετικό λεξιλόγιο μέχρι τις μέρες μας. Είναι, όμως, πολύ πιθανό πως οι άνθρωποι δεν θα απαλλαγούν από αυτό το αίσθημα αν εσύ απλώς τους βαφτίσεις οπισθοδρομικούς και αντιδραστικούς. Οι πολιτικές ελίτ, τουλάχιστον, καλούνται να δείξουν πως υπάρχουν νόμοι, όρια, θεσμοί. Η ίδια η δημοκρατία χρειάζεται φόρμες και σοβαρότητα για να μην εκτραπεί η απόγνωση των ανθρώπων σε μηδενισμό και οι διάχυτες ευχές για «νόμο και τάξη» σε αυταρχική και νεοφασιστική επιλογή. Η δημοκρατία δεν μπορεί να ταυτίζεται με την ασυνέπεια, το συνεχές ψεύδος, την απατηλή παρηγοριά ή την κούφια ρητορική των υποσχέσεων. Όλα αυτά, όταν διαψεύδονται ή όταν αποδεικνύονται κάλπικα, απλώς ενισχύουν τον ζωτικό χώρο όσων πιστεύουν πως «έχουμε ξεφύγει». Όταν κυριαρχεί η αίσθηση της περιφρόνησης για τον νόμο, μέσα και έξω από το κράτος, πολλαπλασιάζονται οι απελπισμένοι αλλά και οι οπαδοί μιας φανταστικής υπερ-αστυνομίας που υποτίθεται ότι θα βάλει τέλος σε όλες τις παραβάσεις. Από κει και πέρα, φυσικά, χρειάζεται μια ειλικρινής εξήγηση για να μην υπάρχουν αυταπάτες. Να συνειδητοποιήσουμε, για παράδειγμα, ότι μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί ποτέ να (ξανα)γίνει βέβαιη για το πού πατάει και το πού ακριβώς κατευθύνεται. Η απόλυτη βεβαιότητα ανήκει στο σύμπαν των θρησκειών και όποτε εμφανίστηκε στην πολιτική έδωσε δείγματα ολοκληρωτισμού. Αυτό σημαίνει πως πάντα κάτι θα ξεφεύγει και κανένας νόμος, όσο τέλειος κι αν είναι, δεν μπορεί να «καλύψει» τα ρήγματα και τις εκτροπές. Μοιραία θα συμβιώνουμε με κάποιες δόσεις χάους και με τα άγχη, τους φόβους και τις απογοητεύσεις των ημιτελών πραγμάτων που μας περιστοιχίζουν. Θα συνυπάρχουμε, εν τέλει, με πράγματα, σχέσεις, ανθρώπους που δεν τους καταλαβαίνουμε, ούτε πρόκειται να τους συμπαθήσουμε.

α π ο τον ν ικολα σ εβασ τακη

14 lifo – 14.2.19

Η αλήθεια είναι, πάντως, πως όσοι πιστεύουν πως «έχουμε ξεφύγει» αυτοοικτίρονται για μια χώρα που τη νιώθουν ξένη ή για ένα κράτος που το βλέπουν εχθρικά. Αυτά, όμως, θα μπορούσαν να αλλάξουν. Γιατί περνούν από το χέρι της πολιτικής και δεν είναι τυφλές δυνάμεις της μοίρας, ούτε κάποια μεταφυσική κακοδαιμονία του ελληνισμού.

Ο

ικονομική και υπαρξιακή ανασφάλεια, δυστοπία, πολιτικός και οικολογικός τρόμος, κατάρρευση βεβαιοτήτων και ορθοδοξιών, εσχατολογικές σειρήνες, φετιχισμός με την Αποκάλυψη, αίσθηση τέλους. Είναι τόσο ασφυκτικό το κλίμα καμιά φορά, όπως αποτυπώνεται στις επικεφαλίδες της επικαιρότητας, που αντανακλαστικά, μηχανικά σχεδόν, ενεργοποιούμε τη λειτουργία πανικού και απλώνουμε τις πλερέζες. Είναι τα πράγματα τόσο χάλια ή έχουμε μπει οικειοθελώς σε ένα κακό μαζοχιστικό τριπ όπου η απαισιοδοξία μοιάζει με μοναδική δικλείδα ασφαλείας απέναντι σ’ ένα απειλητικό και επισφαλές κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον; Και φταίνε μόνο ή κυρίως τα media που νιώθουμε έτσι (εμείς στη «Δύση» περισσότερο, που εκπέσαμε από τη βαθιά νιρβάνα μας, υποθέτω ένας νεαρός εκατομμυριούχος στην Κίνα το βλέπει αλλιώς το ζήτημα), με τους κραυγαλέους τίτλους και τις εσχατολογικές και ισοπεδωτικές προσεγγίσεις τους σε σύνθετα ζητήματα; Ή απλώς αυτά αναπαράγουν και επαναφορτίζουν ένα γενικότερο κλίμα και μια περιρρέουσα κουλτούρα αγωνίας και ζόφου; Σύμφωνα με το νέο βιβλίο του κοινωνιολόγου και συγγραφέα Frank Furedi, How fear works (Πώς λειτουργεί ο φόβος), όπως παρουσιάζεται στο «Times Literary Supplement», όσοι καταδικάζουν τα media για τη δημιουργία πανικού, μέσω των αφηγημάτων τρόμου και αποκάλυψης που δημοσιεύουν, το κάνουν χρησιμοποιώντας και οι ίδιοι τη ρητορική συναγερμού που κριτικάρουν στους άλλους.

Υπάρχει, πάντως, και μια αντίρροπη στον φόβο και την απαισιοδοξία τάση, η οποία εκδηλώνεται είτε με τη μορφή μιας επιθυμίας για δράση και ακτιβισμό πάσης φύσεως είτε απλώς με μια διάθεση ηρωικής υπέρβασης της κατήφειας, του παραλυτικού άγχους, της αίσθησης ζόφου, μέσω μιας επιστράτευσης και τροφοδότησης των όποιων αισιόδοξων ενστίκτων μάς έχουν απομείνει.

Ο Furedi δεν αμφισβητεί την τάση των μέσων (συμπε-

ριλαμβανομένων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης) να τσιγκλάνε τις αγωνίες του κοινού για να τραβήξουν την προσοχή του, πιστεύει όμως ότι το να ρίχνουμε το φταίξιμο στα δημοσιεύματα είναι απλοϊκό. Για τον Furedi τα media δεν δημιουργούν τόσο τον φόβο όσο ενισχύουν –και εκμεταλλεύονται– προϋπάρχουσες τάσεις μοιρολατρίας. Ο κεντρικός τους ρόλος είναι «η κανονικοποίηση ενός λόγου και ενός συστήματος συμβόλων προκειμένου να ερμηνεύσουν μέσω αυτών την κοινωνική εμπειρία» γράφει στο βιβλίο του και ως παράδειγμα φέρνει τους φόβους σχετικά με την παιδοφιλία, οι οποίοι δεν κατασκευάστηκαν από τα media, αυτά όμως «έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των συμβόλων και των εικόνων που στοιχειώνουν τη φαντασία μας». Υπάρχει, πάντως, και μια αντίρροπη στον φόβο και την απαισιοδοξία τάση, η οποία εκδηλώνεται είτε με τη μορφή μιας επιθυμίας για δράση και ακτιβισμό πάσης φύσεως είτε απλώς με μια διάθεση ηρωικής υπέρβασης της κατήφειας, του παραλυτικού άγχους, της αίσθησης ζόφου, μέσω μιας επιστράτευσης και τροφοδότησης των όποιων αισιόδοξων ενστίκτων μάς έχουν απομείνει. Αυτή την τάση ενδεχομένως «εκμεταλλεύτηκε» και το περιοδικό «Time» στο πρόσφατο τεύχος του που ήταν αφιερωμένο στην αισιοδοξία. Στο πλαίσιο αυτού του αφιερώματος δημοσιεύτηκε και ένα κείμενο του σκηνοθέτη Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, στο οποίο γράφει μεταξύ άλλων:

«Η αισιοδοξία είναι η ριζοσπαστική επιλογή, η δύσκολη επιλο-

απ ό τ ο ν δημ ήτ ρη π ολ ι τάκη

γή, η γενναία επιλογή – αυτή που έχουμε πιο μεγάλη ανάγκη σήμερα… Αυτούς τους καιρούς, η πιο ασφαλής προεπιλογή για να δείχνει κανείς ευφυής είναι ο ακραίος σκεπτικισμός… Κάθε μέρα, μας ορίζει η ισορροπία των επιλογών μας – ανάμεσα στην αγάπη και στον φόβο, στην πίστη και στην απελπισία… Η αισιοδοξία είναι το ένστικτό μας να εισπνεύσουμε την ώρα που ασφυκτιούμε. Η ανάγκη μας να διακηρύξουμε αυτό που “πρέπει να γίνει” ως αντίδραση σ’ αυτό που γίνεται. Η αισιοδοξία δεν είναι ξενέρωτη – είναι επαναστατική και τολμηρή και καίρια». Ξενέρωτη δεν είναι, και σίγουρα προτιμότερος ο ενθουσιασμός από την ομφαλοσκόπηση, αλλά πρέπει να βοηθάνε και οι άτιμες οι περιστάσεις – διότι πόσες φορές αντέχει κανείς να εμπιστευτεί το πνεύμα της ανάτασης, πριν προσγειωθεί ξανά με τη μούρη στο πάτωμα;

14.2.19 – lifo

15

ΘΕΑΤΡΟ

Μ

ένει στην Πλάκα. Σε όλη της τη ζωή αναζητούσε σπίτια με θέα, που τα λούζει το φως, γιατί, όπως της αρέσει να αστειεύεται: « Έχω πέρασει τη μισή μου ζωή σε υπόγεια και σκοτάδια». Δουλεύει ασταμάτητα εδώ και πέντε δεκαετίες, αλλά πλέον προτιμά να κρατά τα καλοκαίρια για τον εαυτό της. Θα ήθελε να έχει ταξιδέψει περισσότερο. Ονειρεύεται τη Νέα Υόρκη και μια ακόμα επίσκεψη στην Αίγυπτο. Απεχθάνεται τις συγκρούσεις και τους καβγάδες, φρίττει με τη νοσταλγία, λυγίζει από τις απώλειες, δεν ξιπάστηκε ποτέ. Δεν διανοήθηκε να εγκαταλείψει παράσταση και υπήρξε ένας θησαυρός στα χέρια των σημαντικότερων Ελλήνων σκηνοθετών. Η Ρένη Πιττακή, αυτή η σπάνιας πειθαρχίας και ευγένειας γυναίκα, μπορεί να μην αποδέχεται εύκολα τις φιλοφρονήσεις, αλλά τουλάχιστον ξέρει πως είχε ένα αδιανόητο υποκριτικό ταλέντο που ελάχιστα σπατάλησε. Εδώ και μερικές μέρες τριγυρίζει ξανά σε γειτονιές που σημάδεψαν τη ζωή της: στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου. Το σκηνικό που επέλεξε για τους Βρικόλακές του ο Δημήτρης Καραντζάς παραπέμπει σε μουσείο. Στις προθήκες του εκτίθενται λειψές ζωές, συναισθηματικές αναπηρίες, κάτι ψίθυροι επιθυμιών, ένας γάμος από συμφέρον, ένας μεγάλος νεανικός έρωτας που δεν ευτύχησε, το αμείλικτο δίλημμα της ευθανασίας, η προτεσταντική ηθική και, κυρίως, σκόρπια απωθημένα. Και στο κέντρο μία μόνο πολυθρόνα, σαν θρόνος, για εκείνη. Γύρω από μια παγιδευμένη γυναίκα που δεν άνθησε ποτέ ούτε ως ερωμένη, ούτε ως σύζυγος, ούτε καν ως μητέρα, ο Ίψεν έστησε ένα ψυχογράφημα-κέντημα για να διερευνήσει το δικαίωμα του ανθρώπου στην ευτυχία σε μια κοινωνία υποταγμένη σε απαρχαιωμένες ηθικές. Και η Ρένη Πιττακή, στη δεύτερη συνεργασία της με τον νεαρό σκηνοθέτη, προσθέτει στο «ιλιγγιώδες» βιογραφικό της την αναμέτρηση με μια ακόμα μεγάλη θεατρική ηρωίδα, την κυρία Άλβινγκ.

— Έχετε περάσει περιόδους σαν της κυρίας Άλβινγκ, που τη ζωή σας όρισαν οι κοινωνικές προσταγές; Κοιτάξτε, έχω ζήσει σε εποχές όπου τα πρέπει ήταν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά. Υπήρχαν στεγανά και ένας

καθωσπρεπισμός τον οποίο δεν μπορούσες να αγνοήσεις. Ήρθα σε ρήξη με το περιβάλλον μου για το θέατρο. Όταν μπήκα στη Σχολή του Καρόλου Κουν, εγώ κι άλλη μια κοπέλα φοιτούσαμε εν γνώσει των γονιών μας. Οι υπόλοιποι είτε ήταν τσακωμένοι είτε έρχονταν κρυφά. Στις παραστάσεις, φανταστείτε, δεν κρατούσαμε θέσεις για τους δικούς μας, γιατί οι συγγενείς που παρακολουθούσαν ήταν ελάχιστοι. Δεν είναι όπως τώρα, που οι γονείς σπρώχνουν τα παιδιά τους στη δημοσιότητα, σχεδόν βγάζοντάς τα στο κλαρί. Δεν μπορώ να πω ότι οι δικοί μου αντέδρασαν βίαια, γιατί ήταν ήπιοι άνθρωποι. Μια-δυο φορές να άκουσα τη φράση «έπρεπε να σε είχα παντρέψει». Ξέρετε, δεν θεωρούσαν το θέατρο «βρόμικη» δουλειά, αλλά ένιωθαν ότι έφυγα από τον έλεγχό τους και μπήκα σε έναν χώρο που δεν τους ήταν οικείος.

— Μετανιώσατε για την αφοσίωση που δείξατε; Πώς να μετανιώσω για όσα μου δίνουν επί χρόνια οξυγόνο; Η σκηνή με ταξιδεύει, οι ψευδαισθήσεις ενίοτε είναι ευεργετικές. Φιλτράρεται η ζωή μου μέσα από τους ρόλους. Βλέπω τα πάντα μέσα από το πρίσμα της τέχνης. Δεν έχω μάθει αλλιώς. Αν είχα τη δυνατότητα να ήμουν τυχοδιώκτρια, λίγο πιο απατεώνισσα ή αδίστακτη, αν είχα κάνει δέκα γάμους, ληστείες και φόνους, δεν θα είχα ανάγκη το θέατρο. Το σανίδι ήταν ο τρόπος μου να γνωρίσω τον κόσμο και να ζήσω στα άκρα. Επειδή στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να γίνω μια άλλη, έγινα με τους ρόλους χίλιες άλλες γυναίκες.

— Με τους προσωπικούς του βρικόλακες ο καθένας τι πρέπει να κάνει; Να συμφιλιωθεί ή να τους εξοντώσει; Να κάνει αυτό που αντέχει. Μπορείς να τους παλέψεις, να τους αποκοιμίσεις, να τους ελέγξεις, να μην τους αφήσεις να θεριέψουν. Η κυρία Άλβινγκ τους συντηρεί για χρόνια, και όταν αλλάζει ιδέες, δεν μπορεί πια να τους νικήσει. Το κρυμμένο, σκοτεινό παρελθόν της αποδεικνύεται πολύ πιο πραγματικό από τις φωτισμένες ιδέες που κέρδισε με τα διαβάσματά της. Εγώ, από την άλλη, μόχθησα όλη μου τη ζωή να μην κυριαρχήσουν πάνω μου, διότι, όπως λέει και ο Ίψεν, οι βρικόλακες απλώνονται σαν την άμμο της θάλασσας.

— Είναι το εύκολο χρήμα ένα από τα φαντάσματα με τα οποία παλέψατε; Είναι άλλο

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΝΤΖΑ ΣΤΟΥΣ «ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ» ΤΟΥ ΙΨΕΝ.

ΡΕΝΗ, ΑΠΟ ΤH ΜΑΤΟΎΛΑ ΚΟΥΣΤΈΝΗ

16 lifo – 14.2.19

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

πράγμα να κάνεις εκπτώσεις στην τέχνη σου με σκοπό να πλουτίσεις –κάτι που δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου– και άλλο να φτάνεις μετά από 50 χρόνια δουλειάς να μετράς το παραμικρό έξοδο. Σκέφτεσαι ποια είναι, τέλος πάντων, η ανταμοιβή από όλη αυτή την προσπάθεια. Δεν μιλάμε για ακρότητες, διότι ποτέ δεν έκανα, ούτε καταναλωτική υπήρξα. Μιλάω για τα απλά πράγματα, όπως να δειλιάζεις να πραγματοποιήσεις ένα μεγάλο ταξίδι ή να μην είσαι σε θέση να τραπεζώσεις σε καλό εστιατόριο πέντε φίλους. Αλλιώς είχα υπολογίσει αυτά τα χρόνια, πριν έρθει η λαίλαπα της κρίσης. Μια μεγάλη πληγή αυτής της μακρόχρονης κρίσης είναι που οι άνθρωποι δεν μπορούν να ησυχάσουν και να μεγαλώσουν όπως είχαν ονειρευτεί στην ακμή τους.

— Όντως δεν κάνατε ακρότητες; Προσωπικά, δεν τολμώ να προβώ σε τέτοιες αποκαλύψεις! Επαγγελματικά, το πιο ακραίο ήταν η συνεργασία μου με τον Γιώργο Μαργαρίτη στον Αγαπητικό της βοσκοπούλας στο Παλλάς. Εκτίμησα το ήθος του αλλά και το διασκέδασα.

—Παλιότερα είχατε παραδεχτεί πως ως μοναχοπαίδι μεγαλώσατε «σαν βασίλισσα». Μπαίνοντας στο θέατρο, προσγειωθήκατε απότομα; Όχι, καθόλου, διότι και στο θέατρο μου φέρονταν σαν βασίλισσα. Κατάλαβα από το πρώτο λεπτό ότι ο Κουν με ξεχώρισε. Ευτυχώς, δηλαδή, διότι ήμουν τόσο συνεσταλμένη κι εσωστρεφής, που, αν δεν έπαιρνα μια στάλα επιβεβαίωση, δεν θα κατάφερνα να αρθρώσω λέξη ποτέ. Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που κάναμε πρόβα μια σκηνή από τον Ματωμένο Γάμο και άκουσα τη φωνή του, πίσω από ένα τοιχαλάκι απ’ όπου παρακολουθούσε κρυφά, να λέει «μπράβο».

—Άρα ταίριαξε η εσωστρέφειά σας με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Σίγουρα, διότι τότε η κοινωνική συνθήκη μπορεί να απείχε μίλια από τη βικτοριανή ηθική της Άλβινγκ, ωστόσο επέβαλλε μια γενικότερη οριοθέτηση. Ακόμα και η στάση του σώματος έπρεπε να είναι σχετικά κόσμια. Δεν μπορούσα να κάθομαι χυμένη σε καρέκλες, να σέρνομαι πάνω σε καναπέδες. Ήταν ζητούμενο η ευπρέπεια. Σήμερα, από τη μια είναι κατάκτηση για την αυτοδιάθεσή μας η ισοπέδωση των τύπων, από την άλλη η

επικρατούσα αντίληψη ότι καταργώ κάθε όριο, διασχίζω και πατάω πάνω σε ανθρώπους αν χρειαστεί, δεν είναι ελευθερία. Δεν λέω να ζεις με τη δαμόκλειο σπάθη της ιεραρχίας. Αλλά κι αυτή η έπαρση, πια, και η ευκολία των νέων καλλιτεχνών λίγο με ξενίζει.

—Στο Θέατρο Τέχνης δεν είχατε τέτοια ελευθερία; Μα, τι λέτε; Όχι βέβαια! Και δεν εννοώ να ξεστομίσεις ότι θα κάνεις δική σου ομάδα αλλά να πεις απλώς στον Κουν ότι δεν σου άρεσε κάτι στη σκηνοθεσία. Στο θέατρό του δεν υπήρχαν δημοκρατικές διαδικασίες. Υπήρχε η δικτατορία του οράματός του. Γενικά, το θέατρο δεν πολυταιριάζει με τη δημοκρατία. Ήταν, επίσης, πολύ εκρηκτικός: πετούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του, ακόμα κι αν αυτό ήταν το τραπέζι. Όμως είχε πάντα τον τρόπο να σε πείθει ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν έφυγα από την αγκαλιά του Θεάτρου Τέχνης όλα έγιναν ευκολότερα. Κάθε θεατρική πιάτσα έχει τους δικούς της «βρικόλακες».

—Το γεγονός ότι δεν σας συμπεριέλαβε στους «κληρονόμους» του Θεάτρου Τέχνης σάς στενοχώρησε; Αυτό που μου αναφέρθηκε τότε ως δικαιολογία ήταν ότι το έκανε διότι είχα τολμήσει να δοκιμαστώ στην τηλεόραση. Αν και η σειρά δεν προβλήθηκε τελικά ποτέ, δεν το ενέκρινε. Στην πραγματικότητα, καθόλου δεν με ενδιέφερε, διότι το θέατρο δεν είναι διαμέρισμα ή κατάστημα για να το κληροδοτήσεις κάπου. Δεν νιώθω ότι στην τέχνη υπάρχουν διάδοχοι. Υπήρξα κόρη του και κανείς δεν μπορεί να μου το πάρει αυτό, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

—Το πέρασμα του χρόνου ποια πράγματα σκληραίνει μέσα σας και ποια μαλακώνει; Από ιδιοσυγκρασία και ανυπακοή στις αστικές νόρμες της εποχής, αντίθετα με την Άλβινγκ, ανέπτυξα από μικρή μια σκληρότητα, ένα είδος πείσματος και αφοσίωσης που στα νιάτα μου με οδήγησε σε αντιφατικές επιλογές. Αυτό που σήμερα μπορεί να με διαλύσει είναι το πέρασμα του χρόνου. Αυτό κλονίζει την πίστη και ακυρώνει βεβαιότητες. Όσο κι αν κατάλαβα από νωρίς τη ματαιότητα της ζωής, καμιά φορά με κυριεύει κάτι σαν θυμός και αναρωτιέμαι: «Θα υπάρχουν όλα αυτά;». Κοιτάζω αντικείμενα ή ρούχα μου και σκέφτομαι ότι αυτά θα συνεχίσουν να βρίσκονται κάπου. Δεν νοσταλγώ, βαριέμαι φρικτά το μελό, απεχθάνομαι συζητήσεις που επιστρέφουν σε όσα κάναμε όταν ήμασταν νέοι. Αλλά, να, καμιά φορά σκέφτομαι αυτό που λέει ο Λουίς Μπουνιουέλ στην Τελευταία Πνοή: «Θα μου άρεσε να μπορούσα κάθε δέκα χρόνια να σηκώνομαι μέσα από τους νεκρούς, να πηγαίνω στο περίπτερο, να αγοράζω εφημερίδες. Έτσι, για να κοιτώ πώς είναι η ζωή».

—Με τον χαρακτήρα που έχετε, αφήσατε χώρο σε απωθημένα; Έχω ένα, την Έντα Γκάμπλερ. Δεν την ερμήνευσα ποτέ. Μια φορά μού την πρότεινε ο Κουν κι ένιωσα ότι ήμουν άγουρη. Μετά πέρασαν τα χρόνια και παραήμουν μεγάλη. Επίσης, δεν έχω οδηγήσει ποτέ και πάντοτε ονειρευόμουν ένα σπίτι στη θάλασσα.

—Η οικογένεια δεν είναι μέσα σε αυτά. Ποτέ, ποτέ. Δεν είχα ταλέντο στη μητρότητα. Μόνο έναν σύντομο γάμο με τον Μίμη (σ.σ. Κουγιουμτζή), που περισσότερο έγινε για να ευχαριστηθεί ο πατέρας μου. Η σχέση ήταν μακρά, ο γάμος διήρκεσε λίγο. Με την ευκολία που παντρευτήκαμε, χωρίσαμε. Οι γονείς μας και ο Κουν, που ήταν ο κουμπάρος, αντέδρασαν περισσότερο από μας. Δεν ήθελαν να διαταραχθούν οι ισορροπίες.

—Κοκέτα υπήρξατε; Μόνο όταν υπήρχε λόγος... Μόνο ο έρωτας με ξεκλείδωνε, σχεδόν με έκανε παρανάλωμα του πυρός. Άλλωστε, δεν ένιωσα ποτέ ότι ήμουν κούκλα. Γενικά, επειδή είμαι σιωπηλή και στα χαρακτηριστικά του προσώπου, πρέπει να βαφτώ για να γίνω η

Πιττακή. Όταν δεν βάφομαι, είναι γιατί θέλω να περνάω απαρατήρητη... Στη ζωή περισσότερο κρυβόμουν και περίμενα αυτόν που θα μου έδινε μια σπρωξιά για να βγω μπροστά. Να πάρει η ευχή, ποτέ δεν ένιωσα η μεγάλη ντίβα του θεάτρου. « Ήθος ανθρώπω δαίμων» που λέει κι ο Ηράκλειτος. Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του.

—Και η μεγαλύτερη πολυτέλεια μετά από 50 χρόνια θεατρικών θριάμβων και αποτυχιών; Η πολυτέλεια του πρωινού ύπνου.

ΙNFO «Βρικόλακες», Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα, 22/2-21/4 Τετ.-Κυρ. 21:15 14.2.19 – lifo

17

2

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Είκοσι τέσσερις διεθνείς καλλιτέχνες καταγράφουν και εξετάζουν τη διαρκώς αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική και τους σύγχρονους πολιτικούς σε μια έκθεση στο Ωδείο Αθηνών.

1

Η «απελπιστική κατάσταση της πολιτικής σήμερα, η έλλειψη πολιτικών με παιδεία, ηθική ακεραιότητα και υψηλά ιδανικά, που κινούνται από ανιδιοτελή κίνητρα και αλτρουισμό και μπαίνουν στην πολιτική για να προσφέρουν στα κοινά και όχι για το δικό τους συμφέρον ή των επιχειρήσεων και των πολυεθνικών εταιρειών που υπηρετούν, η χειραγώγηση των πολιτών και τα σκάνδαλα που αφθονούν, η ψήφος που δεν αντιπροσωπεύει πια πραγματική επιλογή, αλλά το “μη χείρον βέλτιστον”, η χυδαιοποίηση της γλώσσας της πολιτικής, η πολιτική απογοήτευση που επικρατεί και το αίσθημα ψυχολογικής βύθισης, που ο φιλόσοφος Lieven de Cauter ονομάζει “πολιτική μελαγχολία”, ένα μείγμα ενόχλησης, απελπισίας, δυσπιστίας, λύπης και εγκλωβισμού» γίνονται η έμπνευση για μια έκθεση στο Ωδείο Αθηνών που ξεκινάει στις 28 του μήνα. Η έκθεση, που παίρνει το όνομά της από το δοκίμιό του Μικρή ανατομία της πολιτικής μελαγχολίας, οργανώθηκε από το Ίδρυμα Shwarz και παρουσιάστηκε το περασμένο καλοκαίρι στη Σάμο με τη συμμετοχή 11 καλλιτεχνών, ενώ στην Αθήνα εμπλουτίζεται με 12 επιπλέον καλλιτέχνες και μία κολεκτίβα. Την επιμέλεια έχει η Κατερίνα Γρέγου, υπεύθυνη για το εικαστικό πρόγραμμα του ιδρύματος από το 2016.

18 lifo – 14.2.19

ΑΝΑΤΟΜΊΑ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΊΑΣ

3

4

6

Συμμετέχουν οι διεθνείς καλλιτέχνες Κατερίνα Αποστολίδου (1), Marc Bauer, Μαριάννα Χριστοφίδου (2), Ειρήνη Ευσταθίου, Μαρίνα Γιώτη, Jan Peter Hammer, Sara Sejin Chang (5) (Sara Van der Heide), Sven Johne, Γιώργος Καραηλίας (3), Σπύρος Κοκκώνης, Ariane Loze, Depression Era, Adrian Melis, Tom Molloy (6), Δημήτρης Μυτάς, Jennifer Nelson, Γιώργος Πρίνος, Χρύσα Ρωμανού, Hans Rosenström, Georges Salameh, Nestori Syrjälä, Thu Van Tran, Δημήτρης Τσουμπλέκας (4), Bram Van Meervelde. Την έκθεση συνοδεύει ένα διαδραστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε επιμέλεια της εικαστικού Κατερίνας Ζαχαροπούλου.

ΙNFO

5

Ανατομία Πολιτικής Μελαγχολίας, 28/213/4, δεύτερο ισόγειο του Ωδείου Αθηνών. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 27/2.

Η Lidl Top Employer Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται στο επίκεντρο, η επιτυχία έχει άλλη αξία.

A

ν κάτι μας έμαθε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, είναι να εκτιμάμε τις επιχειρήσεις που μέσα σε αρνητικές συνθήκες διατηρούν ένα υψηλό επίπεδο ηθικής και εντιμότητας απέναντι τόσο στους πελάτες όσο και στους εργαζομένους τους. Γι’ αυτό, η βράβευση της Lidl Ελλάς ως κορυφαίου εργοδότη σε Ελλάδα και Ευρώπη αποτελεί ένα γεγονός που μας γεμίζει θετικές σκέψεις. Η πιστοποίηση αυτή έρχεται από το ανεξάρτητο ινστιτούτο «Top Employers» με έδρα το Άμστερνταμ και αποδίδεται στη Lidl για 3η συνεχόμενη χρονιά ως αποτέλεσμα του επιτυχούς εξωτερικού ελέγχου που πραγματοποιήθηκε στη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού μέσω της μεθόδου αξιολόγησης πολλαπλών σταδίων. Αν, μάλιστα, λάβεις υπόψη ότι το ανεξάρτητο Ινστιτούτο «Top Employers» πιστοποιεί σε ετήσια βάση και σε παγκόσμιο επίπεδο τους κορυφαίους εργοδότες που διακρίνονται για την υποστήριξη προς τους εργαζομένους τους, τις αμοιβές και τις παροχές, την εταιρική κουλτούρα αλλά και για τις ευκαιρίες ανάπτυξης και εκπαίδευσης που τους προσφέρουν, τότε η διάκριση αυτή αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και αποτελεί ένα φωτεινό σημείο στη σημερινή αγορά εργασίας. Μετά από 20 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στην Ελλάδα, η Lidl Ελλάς αποτελεί μια επιχείρηση που τιμά το ανθρώπινο δυναμικό της, προσφέροντας σταθερότητα και ασφάλεια με απολαβές άνω του µέσου όρου της αγοράς και ελκυστικές επιπλέον παροχές που βελτιώνουν την επαγγελματική καθημερινότητα των ανθρώπων της. Και επειδή η ίδια η εταιρεία γνωρίζει ότι πίσω από κάθε επιχειρηματική ανάπτυξη βρίσκονται οι άν-

θρωποι, τους ευχαρίστησε θερμά σε ανακοίνωσή της με τίτλο «Έλα μαζί μας πέρα απ’ τα σύννεφα!», λέγοντας χαρακτηριστικά: «Με τον τίτλο “Top Employer” δικό μας για 3η χρονιά, συνεχίζουμε με ακόμα υψηλότερες αποδοχές για την ομάδα που μας κάνει να “πετάμε” εδώ και 20 χρόνια!». Μια ομάδα που υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του 2019 θα αυξηθεί από 5.500 σε 6.000 εργαζομένους μέσα από νέες προσλήψεις, ενώ ταυτόχρο-

Η επιχειρηματική κουλτούρα της Lidl έχει να κάνει με την επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και αυτό φαίνεται στην πράξη με αποφάσεις όπως η νέα µισθολογική πολιτική που θα εφαρμοστεί από 1η Μαρτίου του 2019 µε στόχο την περαιτέρω ενίσχυση της αξιοκρατίας, της εμπιστοσύνης και της δικαιοσύνης με ίσες ευκαιρίες για όλους.

να η ∆ιεύθυνση Ανθρώπινου ∆υναµικού θα συνεχίσει να επενδύει στους ανθρώπους της µέσα από ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης και προσωπικής εξέλιξης. Η επιχειρηματική κουλτούρα της Lidl έχει να κάνει με την επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και αυτό φαίνεται στην πράξη με αποφάσεις όπως η νέα µισθολογική πολιτική που θα εφαρμοστεί από 1η Μαρτίου του 2019 µε στόχο την περαιτέρω ενίσχυση της αξιοκρατίας, της εμπιστοσύνης και της δικαιοσύνης με ίσες ευκαιρίες για όλους. Οι βασικές αυτές αρχές βρίσκονται στον πυρήνα της λειτουργίας της και έχουν ως αποτέλεσμα την αυξημένη επένδυση σε µισθούς με περισσότερες απολαβές για τους ανθρώπους της εταιρείας. Εξάλλου, η Lidl γνωρίζει καλά τη σημασία της αναγνώρισης μέσα από δράσεις αφιερωμένες στους εργαζομένους, οι οποίες για το 2019 θα ξεπεράσουν το κόστος των 600.000 ευρώ. Τα δώρα σε όσους κλείνουν 10 χρόνια στη Lidl Ελλάς, καθώς και στους νέους γονείς, αλλά και η συνεχής εκπαίδευση και ανάπτυξη του δυναμικού της είναι κάποια από τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ανθρωποκεντρική φιλοσοφία της επιχείρησης και πιστοποιούν τον τίτλο «Top Employer» περισσότερο και από την ίδια τη βράβευση, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 14/2/19 από το Ινστιτούτο «Top Employers» στο Άμστερνταμ. Γιατί, σε κάποιες περιπτώσεις, η παραγματική βράβευση έρχεται από το χαμόγελο των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τη λειτουργία μιας εταιρείας. Εκείνων που αναγνωρίζουν και αναγνωρίζονται μέσα σε μια σχέση συνεχούς εξέλιξης και αμφίδρομης αφοσίωσης.

14.2.19 – lifo

19

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Ο ΜΕ ΓΑ Λ Ο Σ ΑΝΤ ΙΦ Α ΤΙΚ Ο Σ Μια αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στον Δήμο Σκουλάκη, τον σημαντικό εικαστικό της γενιάς του ’70, συγκεντρώνει στο Μουσείο Μπενάκη χαρακτηριστικά έργα από 50 χρόνια δημιουργίας. αντιφατικός, διανοούμενος, μποέμ, με λεπτή ομορφιά και πολύ χιούμορ, o Δήμος Σκουλάκης (1939-2014) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’70, μιας γενιάς διπλά σημαδεμένης στο ξεκίνημά της, τόσο από την απομάκρυνση αρκετών Ελλήνων καλλιτεχνών από τις πρωτοπορίες του 20ού αιώνα και την επιστροφή στην πραγματικότητα όσο και από τις τραυματικές εμπειρίες της δικτατορίας και της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Καθοδηγούμενος από τις προτροπές του Τσαρούχη, ήδη από πολύ νεαρή ηλικία έμαθε να αγαπά τη ζωγραφική διαδικασία και υιοθέτησε έναν δικό του ρεαλισμό, πιο μοντέρνο, μια αντίληψη που κυριάρχησε σε όλες τις εκφάνσεις του βίου του, δίνοντας σχεδόν πάντα πρωταρχικό ρόλο στο βλέμμα του. Επίκεντρο της έρευνάς του υπήρξε ο Άνθρωπος, ιδωμένος μέσα από μια κριτική ρεαλιστική κοινωνικοπολιτική προσέγγιση. Η θεματολογία του απαρτίζεται από πρόσωπα της δημοσιότητας, πρόσωπα φίλων καλλιτεχνών αλλά και πρόσωπα του οικείου του περιβάλλοντος, αυτοπροσωπογραφίες, εικόνες από εφημερίδες και περιοδικά, κούκλες ραπτικής, ιπτάμενα ψάρια, σφαίρες, διαδηλώσεις, διαδρομές στον υπόγειο, επανεγγραφές σημαντικών έργων της Ιστορίας της Τέχνης κ.ά., αποτυπωμένα μέσα από μια κριτική κοινωνικοπολιτική ματιά, ενίοτε μεταφυσική και σαρκαστική. Στην εικαστική του διαδρομή συναντά και συμπορεύεται με την pop art, τον φωτορεαλισμό αλλά και τον νεορεαλισμό, τηρώντας, ωστόσο, σαφείς αποστάσεις. Ο λιτός και αιχμηρός ρεαλισμός του, άλλοτε κριτικός ως τέχνη διαμαρτυρίας άλλοτε νεορεαλισμός ή σοσιαλιστικός, τον προίκισε με μια καλλιτεχνική γλώσσα ευέλικτη και ελαστική, ώστε να μπορεί σε κάθε εποχή να εκφράζει τη δική του ιδιαίτερη αντίληψη για τον κόσμο. Το εκθεσιακό αφιέρωμα του Μουσείου Μπενάκη στα 50 χρόνια δημιουργίας του, από το 1957 μέχρι το 2009, είναι μια αναδρομή, η οποία συμπεριλαμβάνει αντιπροσωπευτικά δείγματα από το ευρύ φάσμα της καλλιτεχνικής του πορείας με μια ποικιλία από έργα του που συγκεντρώθηκαν από μουσεία, ιδρύματα, πινακοθήκες, ιδιώτες και συλλέκτες. Περιλαμβάνει περίπου 100 έργα ζωγραφικής, ξεκινώντας από την πρώιμη περίοδό του το 1957, την περίοδο της πολιτικής του ζωγραφικής (1960-1967), συνεχίζοντας με την περίοδο της αυτοεξορίας του σε Ευρώπη, Αμερική και Καναδά (1967-1972), καθώς και τον κύριο όγκο της δουλειάς του στην Ελλάδα (1981-2009). Ενδεικτικά, αναφέρονται η σουρεαλιστική περίοδος (1980-1984), τα πορτρέτα (1985-1996), το αφιέρωμα στον Τσαρούχη (1988-1998), οι υπόγειες διαδρομές (1993-1998) και οι επανεγγραφές (1997-2009). Ταυτόχρονα με τη συγκροτημένη παρουσίαση της ζωγραφικής του θα εκτεθεί και τμήμα του παράλληλου έργου του καλλιτέχνη, αφού διετέλεσε για 30 και πλέον χρόνια γελοιογράφος και εικονογράφος σε ελληνικά και διεθνή έντυπα. Όπως σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Ελένη Αθανασίου, «(…) το έργο του με άξονα την ανθρώπινη μορφή υιοθετεί ένα ρεαλιστικό ιδίωμα, το οποίο, βέβαια, δεν σηματοδοτεί επιστροφή σε μια παλιά τάξη πραγμάτων και σε παρωχημένα πρότυπα αλλά επιδιώκει να διαμορφώσει μια μοντέρνα εκδοχή παραστατικότητας που προτείνει νέες ρητορικές της εικόνας και έναν καινούργιο αφηγηματικό και θεματολογικό προσανατολισμό στο πραγματικό (…). Βαθιά ανθρωποκεντρικός, με στοιχεία ρεαλισμού στη γραφή του, δόμησε τη δική του εικαστική γλώσσα και εκπροσώπησε τη γενιά του με ροκ διάθεση και πολύ χιούμορ, χαράσσοντας ανεξίτηλα το στίγμα του στην εξέλιξη της ελληνικής ζωγραφικής (...)».

ΙNFO Δήμος Σκουλάκης, Ένας μεγάλος αντιφατικός, Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138, 28/2-5/5, εγκαίνια: 27/2, 20:00

20 lifo – 14.2.19

ο εκσυγχρονισµός του πολέµου Λάδι σε καµβά, 200x230 εκ., 1999 (Συλλογή Εθνικής Πινακοθήκης, Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου)

14.2.19 7.2.19 – lifo

21

ΜΟΥΣΙΚΗ

Billy Pod Post Lovers H ΠΙΟ ΦΡΈΣΚΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΉ ΜΟΥΣΙΚΉ ΠΟΥ ΑΚΟΎΣΑΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ Νέοι μουσικοί και σχήματα ανεβάζουν τον πήχη ψηλά με εξαιρετικές δουλειές. ΑΠΟ TH ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ 22 lifo –

14.2.19

Freedom Candlemaker Mazoha BILLY POD

POST LOVERS

MAZOHA

ISLA FORTUNA

Contemporary jazz, pop electronica

Alternative rock

Synth pop

Stoner rock

FREEDOM CANDLEMAKER

Funk, grunge, jazz

Γυναικεία τραγουδοποιία διεθνών

Ένα ακόμη side project του Δη-

Αν και υπάρχουν από το 2013

Indie pop

Μόνο 18 χρονών κι όμως το μέλ-

To νέο πρότζεκτ του ντράμερ των

αξιώσεων. Οι Post Lovers είναι το

μήτρη Πολιούδη που γνωρίσαμε

χωρίς κάποια επίσημη κυκλοφο-

Ο Λευτέρης Μουμτζής έκανε

λον του Οδυσσέα Τζιρίτα μουσικά

Next Step, Βασίλη Ποδαρά, είναι

προσωπικό πρότζεκτ της Ελένης

μέσα από τους Psychedelic Trips

ρία, αυτή η stoner μπάντα που

έναν από τους πιο ενδιαφέρο-

διαγράφεται λαμπρό, αν συνεχί-

ένα τρίο με τους Μιχάλη Τσιφτσή

Καραγεώργου που κυκλοφόρησε

to Death, αλλά κυρίως πέρσι,

έρχεται από τη Λάρνακα της Κύ-

ντες αγγλόφωνους ποπ δίσκους

σει να κάνει δουλειές ανάλογης

στην κιθάρα και Κίμωνα Καρούτζο

το πρώτο της άλμπουμ πέρσι τον

μέσα από τη σόλο δουλειά του

πρου κατάφερε να δημιουργήσει

που έχουμε ακούσει την τελευ-

ωριμότητας και επιπέδου με το

στο κοντραμπάσο. Το πρώτο τους

Δεκέμβριο. Μας είχε προϊδεάσει

ως Vagina Lips. Στο «Mazoha» τα

όνομα στη συγκεκριμένη σκηνή,

ταία δεκαετία. To «Freedom

«Butterflies». H διάθεσή του να

άλμπουμ, που έχει τίτλο «Drums

θετικά τον προηγούμενο χρόνο

κάνει όλα μόνος του. Αυτήν τη

κυρίως από τις ζωντανές εμφα-

Candlemaker», που είναι η ακρι-

πειραματιστεί φαίνεται στους

to heal society», κυκλοφορεί την

με μια σειρά από singles, αλλά

φορά χρησιμοποιεί ελληνόφωνο

νίσεις της, παίζοντας παλιότερα

βής μετάφραση του ονόματός

διάφορους χαρακτηρισμούς που

κατάλληλη στιγμή, τώρα που η

τίποτε δεν σε προετοίμαζε για το

στίχο –και αρκετά καυστικό–

ως support στους 1000mods.

του στα αγγλικά, είναι φτιαγμένο

χρησιμοποιεί για το άλμπουμ –

τζαζ βρίσκεται στην καλύτερη

ροκ του «Post Lovers». Εξελίχθηκε

πάνω από βρόμικα beats που

Πέρσι κυκλοφόρησαν επιτέλους

με έμπνευση και γούστο από έναν

καταλήγει ότι είναι ποπ. Μεταξύ

φάση της διεθνώς. Κλασική τζαζ

σταδιακά σε μία από τις πιο «στι-

δείχνουν μια αμιγώς ηλεκτρονική

το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο

αυτοδίδακτο μουσικό που έχει

μας, όμως, φλερτάρει περισσότε-

αναμεμειγμένη με ηλεκτρονικά

βαρές» φωνές της αγγλόφωνης

και παιχνιδιάρικη πλευρά του.

«Verity», που πήρε ενθουσιώδεις

πλήρη επίγνωση του ήχου της

ρο με την τζαζ του Frank Zappa.

στοιχεία, χωρίς να προδίδει τον

σκηνής. Άλλοτε θυμίζει την Patti

Τουλάχιστον, αυτή την εντύ-

κριτικές για τον βαρύ ψυχεδελικό

σύγχρονης εναλλακτικής ποπ, γι’

Κι αυτό το κάνει με έναν ακαταμά-

ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Ήδη η

Smith και άλλοτε την PJ Harvey

πωση δίνουν τα δύο κομμάτια

ήχο του, που συνδύαζε πετυχη-

αυτό ακούγεται τόσο φρέσκο. Ο

χητο τρόπο για τον ακροατή, κι ας

διασκευή τους στο «Limit to your

– με τόση αυτοπεποίθηση τρα-

που κυκλοφόρησαν πρόσφατα

μένα τα blues με την desert rock

Ελληνοκύπριος τραγουδοποιός

μη θέλει να το επιβεβαιώσει.

love» με την Κατερίνα Ντούσκα

γουδάει η Ελένη. Και οι συνθέσεις

από το επερχόμενο πρώτο του

και το trip hop.

που ζει μόνιμα στη Λευκωσία δεν

στα φωνητικά έχει κατακτήσει το

ξεχωρίζουν για τη φαντασία τους,

επίσημο άλμπουμ στην Inner Ear

ελληνικό ραδιόφωνο.

αλλά και τη λιτή παραγωγή του

με τίτλο «Μπάσταρδο». Απλώς,

Coti K.

εξαιρετικός!

postlovers-innerear.bandcamp.

mazoha.bandcamp.com

billypod.bandcamp.com

είναι καινούργιος στη μουσική. islafortuna.bandcamp.com

ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΤΖΙΡΊΤΑΣ

odysseas.bandcamp.com

Παλιότερα, όταν έμενε στο Λονδίνο, είχε τα γκρουπ Masters of Disguise και Trio Tekke (το οποίο

com/album/post-lovers

συνεχίζει ακόμη), ενώ βρίσκεται πίσω από τη Louvana Records μαζί με τον Αντρέα Τραχωνίτη. freedomcandlemaker. bandcamp.com 14.2.19 – lifo

23

q Γεννήθηκα το 1943 στο Κάιρο της Αιγύπτου και είμαι απόγονος μιας οικογένειας που έζησε για τέσσερις γενιές στην Αλεξάνδρεια. Ήταν η περίοδος κατά την οποία η παροικία των Ελλήνων στην εύφορη γη του Νείλου άκμαζε. Μεγάλωσα σ’ ένα πολυεθνικό περιβάλλον, όπου κυριαρχούσε το στοιχείο της συνύπαρξης, το εμπόριο, ο πολιτισμός και η βιομηχανία. Ως κλασικό παράδειγμα ανθρώπου προερχόμενου από τον απόδημο ελληνισμό και την ελληνική διασπορά, έχω γνωρίσει όλο το φάσμα της ξενιτιάς και του οράματος της επιστροφής στην πατρίδα.

q Ακόμα και σήμερα, που επισκέπτομαι την Αλεξάνδρεια, βλέπω ότι διατηρούνται ίχνη από πρόσωπα και οικογένειες που διέπρεψαν, π.χ. στον τομέα της βαμβακοπαραγωγής. Ο πατέρας μου ήταν ευκατάστατος και διατηρούσε εργοστάσιο με είδη κεραμικής. Τον έχασα όταν ήμουν δεκαεπτά ετών. Ήταν εργατικός, ευγενής και του άρεσε πολύ η όπερα και η ζωγραφική. Θαύμαζε τον Ελευθέριο Βενιζέλο – κρατώ ακόμα την ευχαριστήρια κάρτα που του έδωσε ο μεγάλος πολιτικός από μια ξενάγηση στις Πυραμίδες. Από τη μητέρα μου διατηρώ την αγάπη που μου μετέδωσε για τη μουσική και το πιάνο. Στην Ελλάδα ήρθαμε το 1957, όταν οι περιουσίες μας εθνικοποιήθηκαν, την περίοδο του Νάσερ. Βέβαια, η μητέρα μου παρέμεινε στην Αίγυπτο ως και το 1970. Υπέφερε πολύ, επειδή είχαμε δικαστικές διαμάχες με το αιγυπτιακό Δημόσιο που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Χάσαμε τα πάντα, με εξαίρεση τα έπιπλα του σπιτιού μας.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

απο τον γιάννη πανταζόπουλο. φωτογραφιεσ: παρις ταβιτιαν.

q Τα τελευταία τέσσερα έτη είναι τα πιο ζεστά από τότε που ξεκίνησαν οι μετρήσεις. Κάθε χρόνο η κλιματική μεταβολή κινείται σε ανοδική πορεία. Δυστυχώς, η αποσταθεροποίηση του κλίματος στον πλανήτη είναι γεγονός που πρέπει να μας απασχολήσει. Και το πολικό ψύχος που σάρωσε τις ΗΠΑ, φτάνοντας ακόμη και 50 βαθμούς υπό το μηδέν, δεν σημαίνει ότι η θερμοκρασία δεν θα εξακολουθήσει να ανεβαίνει. Η σύσταση της ατμόσφαιρας έχει αλλάξει και το διοξείδιο του άνθρακα έχει αυξηθεί κατά 25% τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας. Όταν θερμαίνεται η ατμόσφαιρα, συμπαρασύρει τη θάλασσα, τους ωκεανούς και τα έμβια όντα. Στο παρελθόν απαιτούνταν χιλιάδες χρόνια για να γίνουν τέτοιες μεταβολές στο διοξείδιο του άνθρακα. Είναι γεγονός ότι, απ’ όλα τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει με επιστημονικές μεθόδους, ποτέ στο παρελθόν δεν παρουσιάζονταν τόσο συχνά ακραία καιρικά φαινόμενα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Τα τελευταία πενήντα χρόνια σε όλο τον πλανήτη έχουμε δει περισσότερους καύσωνες, πλημμύρες και φαινόμενα ξηρασίας, φαινόμενα που συνέβαιναν κατά τη διάρκεια χιλιάδων χρόνων και όχι σε διάστημα δεκαετιών.

q Στη χώρα μας η άνοδος της θερμοκρασίας τα τελευταία εκατό καλοκαίρια έχει αγγίξει τους δυόμισι βαθμούς Κελσίου. Το κλίμα θα ευνοήσει την εξάπλωση ασθενειών και τα επόμενα χρόνια ο μισός πλανήτης προβλέπεται να υποφέρει από επικίνδυνες περιόδους καύσωνα. Για παράδειγμα, περιοχές όπου ενδημούσε η ελονοσία αναμένεται να λειτουργήσουν ως διαβιβαστές νοσημάτων και ασθενειών, όπως η ελονοσία, εξαιτίας των κουνουπιών του γένους Anopheles. Επίσης, η Μεσόγειος είναι μια περιοχή ευάλωτη στην εμφάνιση ακραίων καιρικών καταστάσεων. Η αύξηση θερμοκρασίας της θάλασσας έχει δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την εισβολή ψαριών από τη Διώρυγα του Σουέζ και την Ερυθρά Θάλασσα. Πρόκειται για μια κατηγορία επικίνδυνων θαλάσσιων ειδών, η οποία, σε συνδυασμό με την υπεραλίευση και τη διαρκή άνοδο της στάθμης των υδάτων, προκαλεί σημαντικές συνέπειες στο οικοσύστημα.

q Όλα αυτά οφείλονται στην ανθρωπογενή παρέμβαση που έχει αρχίσει να επηρεάζει την πορεία εξέλιξης αυτών των ακραίων καταστάσεων και τις κάνει να εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα, επηρεάζοντας άμεσα την αγροτική παραγωγή, τους παράκτιους πληθυσμούς και την ευμάρεια πολλών χωρών. Η τελευταία παγετώδης εποχή εμφανίστηκε πριν από 30.000 χρόνια. Η επόμενη ψυχρή εισβολή αναμένεται μετά από 15.000 χρόνια. Τώρα ζούμε μια μεσοπαγετώδη θερμή περίοδο. Ο άνθρωπος, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, θα πρέπει να μπορέσει να προσαρμοστεί στα νέα είδη κλίματος και να μάθει να ζει με αυτά. Όπως συνέβη παλιότερα με τους σεισμούς, με τους οποίους μάθαμε να ζούμε, έτσι πρέπει να γίνει και τώρα, που χρειάζεται να μάθουμε να προστατευόμαστε από τη βαθμιαία αλλαγή του κλίματος, η οποία θα χειροτερεύει όλο και περισσότερο τις επόμενες δεκαετίες.

q Η περιβαλλοντική καταστροφή στην ανατολική Αττική το περασμένο καλοκαίρι αποτελεί μια απόδειξη ότι διανύουμε μια εποχή στην οποία κυριαρχούν τα ακραία φαινόμενα. Στη συνάντηση που είχαμε με τον κ. Ευθύμιο Λέκκα και τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, συζητήσαμε για τη μελέτη και την πρόληψη φυσικών καταστροφών. Είναι προφανές ότι η απουσία ενημέρωσης, οι λανθασμένες εκτιμήσεις και, κυρίως, ο κακός συντονισμός ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στην τραγωδία στο Μάτι, στην οποία μετρήσαμε εκατό νεκρούς.

q Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Η εκτροπή της κυκλοφορίας δεν έγινε συντονισμένα από τις Αρχές. Δεν δόθηκαν οι κατάλληλες οδηγίες ώστε οι άνθρωποι να επιστρέφουν από Αθήνα και από Μαραθώνα. Διακόσια είκοσι αυτοκίνητα εγκλωβίστηκαν, με αποτέλεσμα να ανατινάσσονται τα ντεπόζιτά τους, ενισχύοντας μια πυρκαγιά με ιδιαίτερα θερμική ισχύ. Ήταν μια πυρίκαυστη δύναμη που συμπαρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά της. Το επιχείρημα ότι η φωτιά δεν θα περνούσε τη λεωφόρο Μαραθώνος είναι εντελώς λανθασμένο, αφού ο άνεμος είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να αλλάξει τη φορά της πυρκαγιάς. Όταν ρώτησα έναν ιερέα γιατί δεν χτύπησαν οι καμπάνες, ώστε ο κόσμος να αντιληφθεί τι έχει συμβεί, μου απάντησε ότι δεν λειτουργούσαν επειδή δεν υπήρχε ρεύμα. Ούτε μια ντουντούκα σε μια χώρα όπου καθημερινά γίνονται εκατοντάδες διαδηλώσεις.

q Στην ίδια συνάντηση ενημέρωσα τον πρωθυπουργό για την πρόσφατη μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος. Μάλιστα, έδειξε να εντυπωσιάζεται από τους αριθμούς και το δυσθεώρητο κόστος που προκύπτει για την Ελλάδα από τη μη προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή μέχρι το 2100, που θα ανέλθει στα 700 δισ. ευρώ, δηλαδή θα είναι διπλάσιο του εξωτερικού μας χρέους. Ως κάτοικος της ανατολικής Αττικής γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει πύρινη κόλαση. Η αποσταθεροποίηση του κλίματος μας επιφυλάσσει πολύ πιο οδυνηρές εκπλήξεις στο μέλλον. Πρέπει να μάθουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας από τα ακραία φαινόμενα. Δεν μπαζώνουμε ρέματα, μονώνουμε καλύτερα τα σπίτια μας, δεν κάνουμε αλόγιστες μετακινήσεις, δεν πετάμε τόσο πολλά σκουπίδια κι όταν πέφτουν κεραυνοί δεν μπαίνουμε στη θάλασσα, ούτε

24 lifo – 14.2.19

ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΌΣ, ΦΥΣΙΚΌΣ. ΓΕΝΝΉΘΗΚΕ ΣΤΟ ΚΆΙΡΟ ΤΗΣ ΑΙΓΎΠΤΟΥ, ΖΕΙ ΣΤΟ ΝΤΡΆΦΙ ΑΤΤΙΚΉΣ.

καλοκαίρια στην Αλεξάνδρεια. Παραθερίζαμε σε ένα μέρος που ονομαζόταν «Μαντάρα», δίπλα στην αρχαία Ηράκλεια, μια αμμουδερή παραλία της Αιγύπτου, όπου η θάλασσα, επειδή είναι εκτεθειμένη στους ανέμους της Μεσογείου, είναι συχνά ταραγμένη και θολή. Δίπλα ήταν ο διάσημος κόλπος του Αμπουκίρ, όπου βυθίστηκε ο στόλος του Ναπολέοντα. Θυμάμαι ακόμα τα κατάρτια των πλοίων που προεξείχαν και δεν είχαν ανατιναχθεί, απ’ όταν πηγαίναμε στη θάλασσα – σήμερα δεν φαίνονται, επειδή ο βυθός έχει υποχωρήσει. Δεν ξεχνώ όταν τον Αύγουστο η Σελήνη φαινόταν μεγεθυμένη και δημιουργούνταν, σε συνδυασμό με τη θολωμένη θάλασσα, πυγολαμπίδες που φωσφόριζαν και εξέπεμπαν εντυπωσιακά γαλάζια χρώματα στην επιφάνεια του νερού.

ΧΡΉΣΤΟΣ ΖΕΡΕΦΌΣ

q Οι εικόνες που έχω συγκρατήσει στο μυαλό μου είναι γλυκές, φωτεινές και ανεξίτηλες. Μία απ’ αυτές είναι από τα

περι φοβου Δεν ανήκω στους ανθρώπους που φοβούνται. Όταν φοβάσαι, είναι σαν να μη δέχεσαι το πεπρωμένο, το αναπόφευκτο. Το άγνωστο, όμως, αποτελεί το κίνητρο που σου προξενεί μια ακόρεστη περιέργεια.

14.2.19 – lifo

25

καθόμαστε κάτω από τα δέντρα. Ας σταματήσουμε, επιτέλους, να κάνουμε τους νταήδες απέναντι στη φύση. Η φύση είναι πολύ πιο δυνατή απ’ όλους.

q Ένας δυνατός κεραυνός είναι ικανός να ηλεκτροδοτήσει τη χώρα μας για έναν χρόνο. Κουβαλά τόση συσσωρευμένη ενέργεια, που μπορεί να μας απαλλάξει από την εισαγωγή πετρελαίου και τη χρήση ορυκτών καυσίμων. Η στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κρίνεται απαραίτητη σε μια Ελλάδα που διαθέτει απεριόριστα ήλιο, αέρα και θάλασσα.

q Το τέλος του κόσμου θα σημάνει περίπου σε 4 δισ. χρόνια και το τέλος αυτής της μεσοπαγετώδους θερμής περιόδου που ζούμε θα έρθει στα επόμενα 10.000 χρόνια. Ο ήλιος θα γίνει ένας ερυθρός γίγαντας του οποίου η διάμετρος θα μεγαλώσει και όταν αρχίσει να πλησιάζει τον Ερμή δεν θα μπορεί να υπάρξει ζωή στη Γη, διότι η ζέστη θα παραλύσει τα πάντα. Ο θερμικός θάνατος του πλανήτη θα σημάνει το τέλος της ζωής του ανθρώπου.

q Η οικολογική συνείδηση έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν. Σήμερα, οι περισσότεροι γνωρίζουν το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και διαθέτουν περιβαλλοντική αντίληψη. Ειδικά οι νέοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους έχουν διαπιστώσει ότι το αποτύπωμα που αφήνει ο άνθρωπος στη Γη δεν είναι ό,τι καλύτερο για την οικολογική ισορροπία. Έχουν τη βούληση, και όταν υπάρχει θέληση, βρίσκονται οι λύσεις.

q Η γενιά μου μ’ έχει απογοητεύσει πολλαπλώς. Είναι εκείνη που εμπόδισε τη μετάβαση στις νέες μορφές ενέργειας, προτίμησε την εξάρτηση από ποικίλα οικονομικά συμφέροντα, δημιούργησε μια κοινωνία αβουλίας και απομόνωσης πέρα και μακριά από οποιονδήποτε ουμανιστικό χαρακτήρα. Με πληγώνει η κυριαρχία του φθόνου στην Ελλάδα, που αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας. Αυτό το έντονο συναίσθημα δυσαρέσκειας που υπερτερεί του θαυμασμού και βιώνει το άτομο για την ευτυχία και την επιτυχία του άλλου. Νομίζω ότι είναι εγγενές και ενδημεί στα γονίδια του Έλληνα. Χρειαζόμαστε μια ανοιχτή κοινωνία με λιγότερα τείχη και περισσότερες γέφυρες, που να ενσωματώνει λειτουργικά όλα τα παρασιτικά φαινόμενα. Η αδράνεια και η κάλυψη εκ μέρους του κράτους έχουν θρέψει πολλά παράσιτα κι έχουμε φτάσει στο σημείο ο συνεπής φορολογούμενος να θεωρείται το απόλυτο κορόιδο, αφού δεν υπάρχει κανένα ανταποδοτικό όφελος.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

ΧΡΉΣΤΟΣ ΖΕΡΕΦΌΣ

q Η Ελλάδα σήμερα είναι βαριά ασθενής. Είμαστε μάρτυρες μιας τρομερής κατάπτωσης. Κι αυτό οφείλεται στο επίπεδο της παιδείας που προσφέρεται στην κοινωνία. Στην εποχή μας απουσιάζουν πλήρως από τον χώρο της παιδείας όλες οι μορφές τέχνης: μουσική, εικαστικά, λογοτεχνία. Παρακολουθώ τους συνεπιβάτες στα μέσα μεταφοράς και οι περισσότεροι είτε κοιτούν τους καταλόγους βιβλίων είτε είναι απορροφημένοι στις οθόνες των κινητών τηλεφώνων, αντί να διαβάζουν. Επίσης, σε καμία άλλη χώρα του κόσμου οι οδηγοί ταξί δεν ακούν τόσο κακή μουσική ή αποκλειστικά από αθλητικές εκπομπές. Γεμίσαμε από οπαδούς κι έχουν εξαφανιστεί οι φίλαθλοι, ενώ το αθλητικό ιδεώδες είναι ανύπαρκτο. Όλα αυτά είναι απόρροια της έλλειψης παιδείας σε μια χώρα που γέννησε τη φιλοσοφία, τον ανθρωπισμό, τη σκέψη, τον στοχασμό και όπου ο Αριστοτέλης θεωρούνταν η Wikipedia της εποχής του.

q Όλοι μας είμαστε θεατές ενός κατευθυνόμενου όχλου, μιας κακώς εννοούμενης ψυχολογίας μαζών που άγεται και φέρεται, είτε από τη διαφήμιση είτε από την εσκεμμένη προβολή προσώπων, δράσεων και προϊόντων. Καθημερινά παρατηρούμε αυτή την ακατανόητη ξενομανία και την κυριαρχία της μόδας, η οποία έχει οδηγήσει στην ανάδειξη μιας «παρακοινωνίας». Οι διαχρονικές αξίες εκλείπουν κι έχουμε γίνει θύματα των εφήμερων. Ας παραμερίσουμε τις διαφορές και ας δώσουμε σημασία σε όσα μας συνδέουν. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση το ότι δεν μας ένωσε ούτε καν η δεκαετής οικονομική κρίση. Στη διάρκειά της οι Έλληνες έχασαν τον προσανατολισμό τους. Αποδείχθηκε ότι δεν είχαμε γερές ρίζες για να αντέξουμε, δεν ήμασταν προετοιμασμένοι. Μεσολάβησε το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων, το οποίο έσβησε γρήγορα.

q Αγαπώ πολύ την Αθήνα. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου, μια πρωτεύουσα που δημιουργήθηκε πάνω σε επτά λόφους. Η δημοκρατία, ο αθλητισμός, η φιλοσοφία, τα αστρονομικά και μετεωρολογικά φαινόμενα αναπτύχθηκαν σ’ αυτούς τους λόφους. Ένας ιστορικός περίπατος ανεξάντλητης σημασίας και η ομορφιά της αθηναϊκής κοινωνίας σε όλο της το μεγαλείο. Όμως η Αθήνα έχει μεταλλαχθεί σε μια θορυβώδη πόλη άναρχης δόμησης. Οι μυρωδιές των γιασεμιών και οι αυλές των σπιτιών έχουν εξαλειφθεί. Τα κελαηδίσματα των πουλιών αντικαταστάθηκαν από τις κραυγές της καρακάξας. Από την ανοιχτή δημοκρατία του Περικλή περάσαμε σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατία, όπου ο καθένας κάνει ό,τι του αρέσει, βρίζοντας, βάφοντας και σπάζοντας ατιμωρητί. Το χειρότερο είναι ότι κυριαρχείται, ειδικά στην οδηγική συμπεριφορά, από έναν ανταγωνισμό αγένειας, θρασύτητας και μπαϊλντισμού.

q Η μεγαλύτερη διάκριση για μένα ήταν η συμμετοχή μου ως μέλους της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή των Ηνωμένων Εθνών, της επιτροπής που τιμήθηκε εξ ημισείας με τον τέως αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ με το Νομπέλ Ειρήνης 2007. Όμως αυτή η βράβευση αποτελεί και τη μεγαλύτερη πικρία μου, διότι βρέθηκαν πολλοί συνάδελφοι να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, λέγοντας ότι το Νομπέλ δίνεται μέχρι σε τρία πρόσωπα. Αλλά, όταν πρόκειται για οργανισμό, είσαι μέρος μιας ομάδας – ας βρουν κι αυτοί μια ομάδα να κάνουν κάτι σημαντικό.

q Με τη σύζυγό μου είμαστε παντρεμένοι 42 χρόνια κι έχουμε αποκτήσει έναν γιο. Το συστατικό επιτυχίας για μια μακροχρόνια σχέση είναι να διακατέχεστε από το ίδιο αξιακό σύστημα και να πορεύεστε με αλληλοσεβασμό και αλληλοεκτίμηση. Ο γάμος δεν πρέπει να δομείται πάνω στο παροδικό, διότι καταρρέει σύντομα. Μια πολύτιμη συμβουλή που ακολούθησα πιστά ήταν εκείνη της γιαγιάς μου, που έλεγε: «Πάντα να κάνεις παρέα με ανθρώπους που γνωρίζουν περισσότερα».

q Δεν ανήκω στους ανθρώπους που φοβούνται. Όταν φοβάσαι, είναι σαν να μη δέχεσαι το πεπρωμένο, το αναπόφευκτο. Το άγνωστο, όμως, αποτελεί το κίνητρο που σου προξενεί μια ακόρεστη περιέργεια. Για μένα, το πολυσήμαντο θέμα της ψυχής είναι το μείζον. Μια μορφή άυλη, άφθαρτη και αθάνατη. Έχω συμφιλιωθεί απόλυτα με την έννοια του θανάτου και την εξέλιξη του φθαρτού μου σώματος.

q Στη ζωή το πιο σημαντικό είναι το «γνώθι σαυτόν». Να γνωρίζεις τα όριά σου. Να έχεις επίγνωση του εαυτού σου και των δυνατοτήτων σου. Να τοποθετείς τα συναισθήματά σου στην υπηρεσία ευγενών στόχων. Να μπορείς να τιθασεύσεις τις προσωπικές και επαγγελματικές φιλοδοξίες και να τις ταξινομείς σε μια ορθολογική σειρά. Όταν το επιτύχεις, αισθάνεσαι ευτυχισμένος και πλήρης. Και, φυσικά, στον απολογισμό της ζωής σου αυτοί που στενοχώρησες να είναι λιγότεροι από εκείνους που ωφέλησες. Από την εμπειρία μου έμαθα ότι πολλές φορές χρειάζεται να καταπίνεις περισσότερα απ’ όσα σου αρέσουν. Να στηρίζεσαι στον εαυτό σου και να μην εξαρτάσαι από τους άλλους. Προχωρώ, έχοντας στον νου μου την παροιμία που μου έλεγε ο πατέρας μου: «Αλί του που δεν έχει νύχια να ξυστεί και περιμένει από τους άλλους».

26 lifo – 14.2.19

Χρειαζόμαστε μια ανοιχτή κοινωνία με λιγότερα τείχη και περισσότερες γέφυρες, που να ενσωματώνει λειτουργικά όλα τα παρασιτικά φαινόμενα. Η αδράνεια και η κάλυψη εκ μέρους του κράτους έχουν θρέψει πολλά παράσιτα κι έχουμε φτάσει στο σημείο ο συνεπής φορολογούμενος να θεωρείται το απόλυτο κορόιδο, αφού δεν υπάρχει κανένα ανταποδοτικό όφελος.

Ο ΤΈΛΕΙΟΣ ΚΑΦΈΣ & ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΌ ΠΡΩΙΝΌ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ

Το καλύτερο Βrunch της Αθήνας Σε αυτά τα 17 μαγαζιά θα φας καλά!

The good LiFO

H τέχνη του

ΑΦΙΈΡΩΜΑ

ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΧΑΛΑΡΟ ΠΡΩΙΝΟ

Brunch 14.2.19 – lifo

27

The good LiFO

ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΈΧΟΥΝ ΑΛΛΆΞΕΙ ΟΙ ΣΥΝΘΉΚΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΠΈΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ, ΤΟ ΚΥΡΙΑΚΆΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΌ ΔΕΝ ΜΟΙΆΖΕΙ ΜΕ ΚΑΝΈΝΑ ΆΛΛΟ, ΓΙ’ ΑΥΤΌ ΔΙΑΤΗΡΕΊ ΑΝΑΛΛΟΊΩΤΗ ΤΗ ΓΟΗΤΕΊΑ ΤΟΥ. Η ΚΥΡΙΑΚΉ ΈΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΎΣ ΤΗΣ ΡΥΘΜΟΎΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΉΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΎΣΕΙΣ ΜΙΑ, ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΆΛΛΟ, ΕΠΊΦΑΣΗ ΧΑΛΑΡΌΤΗΤΑΣ, ΞΥΠΝΏΝΤΑΣ ΠΡΩΊ ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΙΜΠΟΛΟΓΉΣΕΙΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΉ ΊΣΩΣ ΗΜΈΡΑ ΠΟΥ ΈΧΕΙΣ ΧΡΌΝΟ ΓΙΑ BREAKFAST. ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ 28 lifo – 14.2.19

Η τέχνη του

Brunch

και αν στηθεί. Όπως δεν λένε «όχι» στο να μοιραστούν αυτό το τραπέζι με καλή παρέα. Άλλωστε, τα μεγάλα ελληνικά εορταστικά τραπεζώματα (Πάσχα, Χριστούγεννα, Καθαρή Δευτέρα κ.ά.) ποτέ δεν κρατούν αυστηρό μεσημεριανό ωράριο.

ΟΙ ΚΑΝΌΝΕΣ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΎ

Ε

υτυχώς, όμως, οι Βρετανοί, αρκετά νωρίς, τον 19ο αιώνα, φρόντισαν να εφεύρουν το brunch. Η πρώτη γραπτή αναφορά στην ιδέα του brunch αποδίδεται στον δημοσιογράφο Guy Beringer’s, ο οποίος στο άρθρο του «Brunch: A Plea», που δημοσιεύτηκε το 1895 στο «Hunter’s Weekly», σημείωνε: «Αντί για το κλασικό απογευματινό δείπνο της Κυριακής με βαριά κρέατα και αλμυρές πίτες, γιατί να μη δοκιμάσουμε ένα καινούργιο γεύμα που σερβίρεται νωρίς το μεσημέρι, ξεκινώντας με τσάι ή καφέ, μαρμελάδα και άλλα είδη πρωινού, πριν προχωρήσουμε σε κάτι πιο δυνατό! Εξαλείφοντας την ανάγκη να σηκωθείτε νωρίς την Κυριακή, το brunch θα μπορούσε να κάνει τη ζωή πιο φωτεινή για τους ξενύχτηδες του Σαββάτου, προωθώντας την ανθρώπινη ευτυχία με πολλούς τρόπους. Το brunch είναι χαρούμενο, κοινωνικό, συναρπαστικό, σας δίνει καλή διάθεση, προσφέρει ικανοποίηση σ’ εσάς και τους συνανθρώπους σας, διαλύει τις ανησυχίες της εβδομάδας». Αυτό το κείμενο, που γράφτηκε πριν από περίπου 130 χρόνια, αποδίδει πολύ καλά την ιδέα του brunch και εξηγεί γιατί απέκτησε πολλούς θιασώτες τα χρόνια που ακολούθησαν, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αμερική, και έφτασε ως τις μέρες μας με διάφορες παραλλαγές, προσεγγίσεις και ενισχύσεις. Ακόμα και όσοι δεν συμφωνούν με την ιδέα του brunch –σε αυτούς συγκαταλεγόταν και ο Anthony Burden που έλεγε ότι το brunch δεν είναι τάση αλλά εφεύρημα των εστιατορίων για να προωθήσουν τις πωλήσεις τους– δεν μπορούν να αρνηθούν το ότι αυτού του είδους το γεύμα συναρπάζει πολλούς και γι’ αυτό έχει ευρύτερη αποδοχή, η οποία ενισχύεται και επεκτείνεται συνεχώς. Τα ξενοδοχεία ήταν τα πρώτα που την καλλιέργησαν, καθώς ταίριαζε απόλυτα με τη λογική του μπουφέ, αλλά και τα εστιατόρια δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Οφείλουμε να πούμε ότι η ιδέα των κυριακάτικων γευμάτων που ξεκινούν νωρίς και αναπτύσσονται σταδιακά με διάφορα εδέσματα υπάρχει σε πολλές μαγειρικές και διατροφικές κουλτούρες. Ας μην ξεχνάμε ότι τα κινέζικα εστιατόρια ανά τον κόσμο σερβίρουν τις Κυριακές τα dim sum brunches που περιλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία από γεμιστά ψωμάκια, dumplings και άλλα γλυκά ή αλμυρά εδέσματα. Η σύγχρονη αθηναϊκή ιδέα του brunch ξεκίνησε από τα μεγάλα ξενοδοχεία και επεκτάθηκε σε εστιατόρια και wine bars. Όσο για τους Αθηναίους, δείχνουν να βρήκαν αυτό που έλειπε από τη ζωή τους, μια ευκαιρία για ένα πιο καθυστερημένο και πλούσιο πρωινό. Αξίζει να αναφερθεί ότι η αποδοχή του εξελληνισμένου brunch δεν αφορά (μόνο) κάποιον μιμητισμό, αφού η ιδέα ενός γεύματος που τραβά σε διάρκεια και περιλαμβάνει πολλά πιάτα ταιριάζει απόλυτα με την ελληνική φιλοσοφία του μεζέ και της παρεΐστικής διάθεσης γύρω από ένα τραπέζι με διάφορα εδέσματα που εναλλάσσονται. Οι Έλληνες μπορεί κατά κανόνα να μην έχουν καμία σχέση με αυτό που ονομάζουμε πρωινό γεύμα, λόγω κοινωνικών συνθηκών, κλίματος, παραδοσιακών συνηθειών κ.λπ., αλλά δεν λένε εύκολα «όχι» σε ένα καλογεμισμένο τραπέζι, οποτεδήποτε

TO ΑΥΓΟ Οι υποστηρικτές της απλότητας αναφέρουν ότι οι κανόνες του καλού brunch είναι λίγοι και συγκεκριμένοι. Ξεκινάμε με αλμυρό πιάτο, κλείνουμε με γλυκό και χρησιμοποιούμε οπωσδήποτε αυγό, μια εμμονή διόλου τυχαία, αφού, όταν έχουμε αυγό σε συνδυασμό με άλλη πρωτεΐνη, όπως κρέας ή ψάρι, και κάποιο είδος ψωμιού, επιτυγχάνουμε έναν διατροφικό συνδυασμό που μας κρατά χορτάτους αρκετές ώρες.

Το brunch, λοιπόν, φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει και στην εν Ελλάδι εκδοχή του και, βεβαίως, δεν αφορά μόνο την Κυριακή αλλά και το Σάββατο και πιθανώς κι άλλες ημέρες της εβδομάδας, αρκεί να έχει κανείς τον χρόνο και το μέρος. Αυτό που θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς είναι αν υπάρχουν κανόνες στο τι μπορεί να περιλαμβάνει ένα καλό brunch. Εδώ υπάρχουν δύο σχολές. Η μία περιλαμβάνει τους οπαδούς του «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα», όπου τα πάντα επιτρέπονται, και η δεύτερη, που είναι και η δημοφιλέστερη, υποστηρίζει ότι αν είσαι οπαδός του brunch, οφείλεις να ακολουθήσεις κάποιες σταθερές σε ό,τι αφορά τον χρόνο, το είδος του εδεσματολογίου που περιλαμβάνεται, αλλά και την κλιμάκωσή του — αλλιώς, αυτό στο οποίο συμμετέχεις δεν ονομάζεται brunch αλλά απλώς πλούσιο γεύμα. Μια αρκετά πιο διευρυμένη εκδοχή αυτής της άποψης λέει ότι το brunch δεν είναι απλώς ένα πλούσιο breakfast ούτε κάποιο γεύμα στο οποίο καταναλώνεις εδέσματα που κατά παράδοση εντάσσονται στο πρωινό. Για να έχει πράγματι τον χαρακτήρα του brunch πρέπει να περιλαμβάνει διατροφικά στοιχεία και από το breakfast και από το lunch, με κάποια κλιμάκωση. Το να εναλλάσσεις κρουασάν με μπέργκερ και σολομό με τάρτες με γρήγορους ρυθμούς δεν συνιστά παράγοντα επιτυχίας. Μεγάλη σημασία για το brunch έχει η χαλαρή προσέγγιση και η επιλογή εδεσμάτων ανάλογα με την ώρα και τη διάθεση, χωρίς να πρέπει τα πάντα να μπουν σε μια σειρά. Και, βεβαίως, το να καταναλώσεις μια τυρόπιτα ή ένα σάντουιτς στα γρήγορα δεν συνιστά brunch αλλά απλό δεκατιανό ή κολατσιό. Όταν το αυγό συνδυαστεί με λιπαρά υλικά, όπως καπνιστό ψάρι, αλλαντικά και δυνατά, έντονα τυριά πρέπει να είναι απλά μαγειρεμένο –συνήθως ποσέ–, εκτός αν έχουμε αυγά συνδυασμένα σε πιάτα με μαγιονέζα, σάλτσα ολαντέζ ή μπεαρνέζ, δηλαδή αυγά με σάλτσες από… αυγά, που αποτελούν ιδιαιτέρως νόστιμες υπερβολές, όταν πρόκειται για πετυχημένες εκδοχές του συνδυασμού. Όπως και να έχει, το αυγό είναι πρωταγωνιστής στο brunch και αυτό δεν αλλάζει. Από τις πιο απλές εκδοχές του, ποσέ, τηγανητά μάτια, ομελέτα, σκραμπλ χωρίς πρόσθετα, έως τις εκδοχές με προσθήκες αλλαντικών, λαχανικών ή καπνιστού ψαριού και, βεβαίως, τις εκλεπτυσμένες προσεγγίσεις που αποτελούν εμβληματικά πιάτα για το brunch, δηλαδή τα αυγά Benedict, που είναι ψημένα στρογγυλά ψωμάκια στα οποία τοποθετούνται φέτες μπέικον ή καπνιστό αλλαντικό και αυγά ποσέ λουσμένα με πλούσια σάλτσα ολαντέζ. Eπίσης, υπάρχει η εκδοχή των αυγών Florentine, που φτιάχνονται πάλι από αυγά ποσέ, τα οποία τοποθετούνται πάνω σε σοταρισμένο σπανάκι με σάλτσα βουτύρου ή κρέμας γάλακτος. Στο brunch μπορούν να συμμετέχουν πολλά τυριά, κάθε είδους αλλαντικά, τάρτες αλμυρές ή γλυκές, κρέπες με διάφορα γεμίσματα, pancakes, ψωμιά διαφόρων ειδών, μανιτάρια, ντομάτες κ.λπ. Αυτά όσον αφορά το κομμάτι του breakfast, καθώς η συνεισφορά από το κομμάτι του lunch είναι επίσης σημαντική, αφού ενδέχεται να υπάρχουν κρεατικά σε διάφορες μορφές ή ψάρι, συνήθως σολομός, αλλά όχι μόνο. Στην πράξη, το μενού μπορεί να είναι μεγάλο, καθώς τα πάντα εξαρτώνται από τη φαντασία του σεφ, αλλά κυρίως από το… πορτοφόλι του συνδαιτυμόνα. Το ρεπερτόριο του brunch μπορεί να περάσει σε μικρότερες ή μεγαλύτερες υπερβολές, όπως σπαράγγια, τρούφες, θαλασσινά, χαβιάρι, αστακό κ.ά. Το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένα στερεότυπα σε ό,τι αφορά τη σύνθεση των πιάτων που συμμετέχουν σε ένα brunch δεν απαγορεύει σε κάποιον να αυτοσχεδιάσει ελληνικά, αν το επιθυμεί. Έτσι, μπορούμε να βρούμε καγιανά, αυγά με στάκα, χορτόπιτα, τυρόπιτα, ελιόπιτα, τυρόψωμο, μαραθόπιτα, μπουγάτσα, σύγκλινο, απάκι, κουλούρι Θεσσαλονίκης, χωριάτικο λουκάνικο, σπετζοφάι, ρυζόγαλο, γιαούρτι με φρούτα και ελληνικό μέλι, χωριάτικη σαλάτα, ντάκο με ντομάτα, τηγανίτες με μέλι, μυζηθρόπιτες, λουκουμάδες, ακόμα και φάβα.

ΤΑ ΠΟΤΆ Μαζί με το φαγητό υπάρχει πάντοτε κάποιο είδος ποτού και, βεβαίως, το brunch δεν εξαιρείται από αυτό τον κανόνα. Ο καφές και το τσάι αποτελούν τα απαραίτητα συνοδευτικά, αλλά κανείς δεν θα μείνει εκεί σε ένα γεύμα που διαρκεί αρκετά και περιλαμβάνει πολλά εδέσματα. Οι χυμοί από διάφορα φρούτα ή λαχανικά, τα smoothies και τα αναψυκτικά έχουν τον πρώτο λόγο, τα αλκοολούχα ποτά όμως δεν μένουν εκτός. Η σαμπάνια είναι το παραδοσιακό ποτό του brunch, αλλά καλό ρόλο μπορούν να παίξουν και τα υποκατάστατά της, π.χ. αφρώδη κρασιά ελληνικά ή μη. Φυσικά, δεν μπορούν να λείψουν τα κοκτέιλ, αυτά με τη σαμπάνια προηγούνται στις επιλογές, αλλά και ένα αντι-hangover Βloody Μary εκτιμάται πολύ.

14.2.19 – lifo

29

The good LiFO

Λίγα πράγματα στη ζωή μπορούν να γίνουν τέλεια. Υπάρχουν, όμως, κάποια που πρέπει να είναι όσο πιο τέλεια γίνεται, γιατί από αυτά εξαρτώνται πολλά. Ο πρωινός καφές που αναζητάς στην κουζίνα σου με το που ανοίγεις τα μάτια σου μπορεί να φτιάξει ή να καταστρέψει τη μέρα σου. Όλα εξαρτώνται από τη γεύση που θα φτάσει στα χείλη σου για να κλείσει το sleep mode και να δώσει εντολή στο υπόλοιπο σώμα να μπει σε λειτουργία. Κι επειδή ο τέλειος καφές δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, σας παρουσιάζουμε μικρά tips που μπορεί να βοηθήσουν την ετοιμασία στο σπίτι του αγαπημένου όσο και απαραίτητου ροφήματος.

Ο τέλειος 30 lifo – 14.2.19

ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ

ΣΤΙΓΜΙΑΊΟΣ

Λένε ότι ο καλός ελληνικός καφές γίνεται μόνο στη χόβολη, αλλά και το γκαζάκι θα την κάνει τη δουλειά του. Βασικό είναι να χρησιμοποιήσεις ένα μικρό και στενό μπρίκι που να χωράει μία δόση και όχι αυτό όπου ζεσταίνεις το γάλα του μωρού… Προσοχή, στον ελληνικό μετράμε με το φλιτζανάκι μας το νερό που θα χρησιμοποιήσουμε και ανακατεύουμε απαλά, όσο ο καφές βράζει. Το αν θα τον ρίξεις από ψηλά ή μακριά δεν έχει σημασία, αρκεί να έχεις το σωστό φλιτζάνι και να του δώσεις δύο λεπτά να κάτσει. Και μην ξεχνάς, τον ελληνικό τον ρουφάς με θόρυβο… Είναι μέρος της απόλαυσης!

Ο στιγμιαίος καφές, όσο εύκολος κι αν ακούγεται, θέλει λίγη εξάσκηση για να σου δώσει το τέλειο αποτέλεσμα. Πρώτα-πρώτα, είναι απαραίτητο να βρεις την ακριβή αναλογία νερού και καφέ, ώστε να γίνει ακριβώς όπως θέλεις. Έπειτα, ένα καλό σέικερ ή ένα ηλεκτρικό «χτυπητήρι» είναι απαραίτητο για να φτιάξεις την κρέμα που θα διαχωρίσει τον καφέ σου από ένα «νερομπλούμ». Προσοχή στη θερμοκρασία του νερού! Ο στιγμιαίος καφές λέγεται έτσι γιατί δεν χρειάζεται βράσιμο, μην τον βάλεις σε νερό που φτάνει τους 50 βαθμούς… Θα τον κάψεις και θα καείς!

ESPRESSO Εδώ το μεράκι κάθεται στη μεριά του και τον πρώτο ρόλο αναλαμβάνει η μηχανή που θα χρησιμοποιήσεις. Η πίεση πρέπει να είναι τουλάχιστον 15 bars για να μπορέσεις να απολαύσεις έναν καλό espresso που θα σε ανταμείψει σε γεύση και άρωμα. Κι επειδή η μηχανή δεν κάνει τα πάντα, μην ξεχάσεις να έχεις ζεστάνει το φλιτζάνι σου (ένας γρήγορος τρόπος είναι να το βουτήξεις σε καυτό νερό), να βάλεις τη ζάχαρη πριν τρέξει ο καφές και κυρίως να τον πιεις αμέσως, γιατί το καϊμάκι του espresso διαρκεί λίγα λεπτά. Άλλωστε, εσπρεσάκι σημαίνει «το ’πια κι έφυγα…».

ΓΑΛΛΙΚΌΣ Αλλιώς καφές φίλτρου, που είναι και πιο ακριβής χαρακτηρισμός. Για να απολαύσεις μια κούπα γαλλικού χρειάζεται κυρίως να μη βιάζεσαι. Πρέπει να περιμένεις να τρέξει όλο το νερό στην κανάτα και όχι με τις πρώτες σταγόνες να γεμίσεις το φλιτζάνι σου. Στον γαλλικό παίζει ρόλο ακόμα και το νερό που θα χρησιμοποιήσεις, γιατί μπορεί να αλλάξει τη γεύση του. Προτίμησε, λοιπόν, εμφιαλωμένο, κι αν θέλεις να προσθέσεις γάλα, φρόντισε να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Αν, πάλι, όλα αυτά σου φαίνονται χρονοβόρα, γύρνα στην επιλογή του στιγμιαίου…

καφές

ΑΠΟΛΑΥΣΗ Όποιος κι αν είναι ο καφές που σου αρέσει, το πιο σημαντικό είναι να τον φτιάχνεις για να τον απολαύσεις χωρίς βιασύνη και προχειρότητα. Άλλωστε, η γεύση και το άρωμα που θα σου προσφέρει αξίζουν λίγη παραπάνω φροντίδα στην προετοιμασία του. Γιατί, τελικά, ο τέλειος καφές είναι εκείνος που έφτιαξες με ιδιαίτερη προσοχή για να περιποιηθείς εσένα τον ίδιο. Αν αυτό δεν σου φτιάξει τη μέρα, τότε τι;

ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΤΙΆΧΝΕΙΣ ΕΣΎ! ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ

Σε υψόμετρο 700 μ., στο Μνημείο Φυσικής Κληρονομιάς Pontoes Capixabas στη Βραζιλία, αναπτύσσεται αυτή η υψηλής ποιότητας ποικιλία Robusta. Οι φρέσκοι κόκκοι καφέ επιλέγονται, αποξηραίνονται στον ήλιο και καβουρδίζονται αργά, αποδίδοντας έντονο άρωμα με γεμάτο σώμα που πηγάζει από τη μοναδική χλωρίδα και πανίδα της Espirito Santos, αποκαλύπτοντας ελαφριές νότες καρυδιού.

Σε υψόμετρο 500 μ., στην περιοχή Montagnes της Ακτής Ελεφαντοστού, αναπτύσσεται αυτή η υψηλής ποιότητας ποικιλία Robusta, συνδυάζοντας την απαλότητα του ορεινού κλίματος και τη γοητεία της πλούσιας βλάστησης. Οι φρέσκοι κόκκοι καφέ επιλέγονται, αποξηραίνονται στον ήλιο και καβουρδίζονται αργά. Σε αυτό οφείλεται το έντονο άρωμα, το γεμάτο σώμα και η χαρακτηριστική γεύση με ελαφριές νότες ξύλου.

14.2.19 – lifo

31

The good LiFO Το πρωινό που ετοιμάζεις εσύ απαιτεί τα κατάλληλα σκεύη, τον σωστό εξοπλισμό και τα καλύτερα υλικά.

Ό

ταν μιλάμε για πρωινό, εννοούμε δύο πράγματα: το γεύμα και την ώρα της ημέρας. Αλλά όταν μιλάμε για τέλειο πρωινό, τότε οι δύο έννοιες συναντιούνται, γιατί το ξεκίνημα της ημέρας, για να γίνει τέλειο, πρέπει να ακολουθείται από την κατάλληλη γεύση. Κι επειδή πολλά ακούγονται για τη σημασία του πρωινού και τον ρόλο που παίζει στην καθημερινότητά μας, καλό είναι να μάθουμε πώς θα φτιάχνουμε στο σπίτι μας αυτό το γεύμα της ημέρας, έτσι ώστε να μας δίνει την ενέργεια και την απόλαυση που θα μας συνοδεύουν μέχρι το βράδυ. Για το τέλειο πρωινό υπάρχει μια απαραίτητη προϋπόθεση: να σηκωθείς λίγο πιο νωρίς, για να έχεις χρόνο να το ετοιμάσεις. Όχι, καλό πρωινό δεν είναι το κουτί με τα μπισκότα που μπορείς να φας στο πόδι, ούτε η πίτσα που έμεινε από το προηγούμενο βράδυ. Το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας πρέπει να έχει θρεπτικά στοιχεία και να αλλάζει από μέρα σε μέρα, ώστε να μην το βαριέσαι. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται ο οργανισμός μας μετά τον ύπνο είναι λίγη πρωτεΐνη που θα μας χορτάσει και θα μας δώσει ό,τι χρειαζόμαστε για να ξεκινήσει δυναμικά η μέρα. Τα αυγά, φυσικά, είναι ιδανική επιλογή για πρωινό, όπως κι αν τα φτιάξεις. Μια ομελέτα με τυρί μπορεί να ακούγεται υπερβολή για κάποιον που έχει συνηθίσει να πίνει μόνο καφέ, αλλά, αν το δοκιμάσεις, θα δεις ότι γίνεται εύκολα και γρήγορα, παίρνει περίπου όσο χρειάζεται για να στύψεις έναν φυσικό χυμό πορτοκάλι ή να φτιάξεις ένα smoothie, ανάλογα με τα γούστα σου. Αν προτιμάς τις γλυκές γεύσεις, μπορείς να δοκιμάσεις γιαούρτι με μέλι και αμύγδαλα ή αποξηραμένα φρούτα με βρώμη ή, απλώς, να φρυγανίσεις ψωμί και να απλώσεις μαρμελάδα.

Το τέλειο πρωινό δεν εξαρτάται μόνο από το τι θα φτιάξεις αλλά και από τον τρόπο που θα το σερβίρεις. Ένα ωραίο σουπλά, μια καινούργια κούπα για τον καφέ σου και η κατάλληλη συνταγή μπορούν να σου επιτρέψουν την απόλαυση του πρωινού στο σπίτι και να σε κάνουν να νιώσεις ότι βρίσκεσαι στο αγαπημένο σου brunch spot. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα καλά μαγαζιά του είδους, έτσι και το πρωινό που ετοιμάζεις εσύ απαιτεί τα κατάλληλα σκεύη, τον σωστό εξοπλισμό και τα καλύτερα υλικά. Τα φρέσκα τυριά και αλλαντικά, τα φρούτα και τα αυγά που θα προμηθευτείς με προσοχή είναι κάποια από τα συστατικά που πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν στο ψυγείο σου. Όσο για το τι θα τα κάνεις, αυτό καλύτερα να το έχεις αποφασίσει από πριν, γιατί η στιγμή που ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί δεν είναι κατάλληλη για τέτοιες αποφάσεις. Μια καλή λύση είναι να φτιάξεις το μενού της εβδομάδας και να προμηθευτείς ό,τι χρειάζεσαι, για να μην ψάχνεσαι τελευταία στιγμή. Ό,τι κι αν αποφασίσεις να μαγειρέψεις, η αλήθεια είναι πως το τέλειο πρωινό είναι εκείνο το οποίο μοιράζεσαι με κάποιον που αγαπάς. Γι’ αυτό, όποτε έχεις την ευκαιρία, φτιάξε ένα ωραίο μενού για τους φίλους ή τον καλό σου και κάνε αυτό το γεύμα ακόμα πιο ιδιαίτερο. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για το ξεκίνημα της ημέρας από τις σπιτικές γεύσεις και τη φροντίδα που μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου και τους δικούς σου. Δεν αξίζει να σηκωθείς από το κρεβάτι λίγο νωρίτερα γι’ αυτό;

Το ιδανικό

πρωινό

32 lifo – 14.2.19

στο σπίτι ΈΝΑΣ ΠΟΛΎ ΚΑΛΌΣ ΛΌΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΊΣ ΛΊΓΟ ΝΩΡΊΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ

14.2.19 – lifo

33

The good LiFO

ΤΟ ΚΑΛΎΤΕΡΟ

34 lifo – 14.2.19

BRUNCH ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ 17 ΜΑΓΑΖΙΑ ΘΑ ΦΑΣ ΚΑΛΑ!

Είναι το ξενοδοχείο που σύστησε το brunch στην πόλη και σίγουρα μια σταθερή και αγαπημένη επιλογή μας, ιδίως τα Σαββατοκύριακα, που το κέντρο μάς γοητεύει και μας μεταμορφώνει σε πιστούς θαμώνες του. Το New Taste, το εστιατόριο του New Hotel, έχει το μεγάλο πλεονέκτημα του location, μια ανάσα από το Σύνταγμα, την υπέροχη αύρα ενός σύγχρονου και εμπνευσμένου design και την ασταμάτητη διάθεση να μας συναρπάζει και να θέλουμε να το ζούμε τόσο στα meet ups με τους φίλους όσο και στα family gatherings. Σ’ αυτό, βέβαια, βοηθάει το γεμάτο παλμό lobby του, οι φιλόξενοι χώροι με τους άνετους, βελούδινους καναπέδες που συμβάλλουν στην άμεση χαλάρωση και ευχαρίστηση αλλά και το εξαιρετικό μπαρ, απ’ αυτά που αρμόζουν σε κάθε μητρόπολη και εμπνέουν για μεγάλες συζητήσεις αλλά και after office drinks που εξαφανίζουν τα προβλήματα της μέρας. Σε αυτό το περιβάλλον, που έχει διακριθεί για το design του σε όλη την Ευρώπη, μπορούμε να απολαμβάνουμε επικό brunch à la carte και να περνάμε ευχάριστες ώρες μετά το shopping το Σάββατο ή τις Κυριακές, όταν θέλουμε να απογειώσουμε την υπέροχη αίσθηση χαλάρωσης που προσφέρει η μέρα. Και, φυσικά, οι γεύσεις που μας προτείνονται στο προσεγμένο σε κάθε λεπτομέρεια μενού είναι υπέροχες και περισσότερο από ικανοποιητικές.

Comfort food με ένα twist για να εξιτάρεται ο ουρανίσκος και healthy χαρακτήρας που συνηγορεί υπέρ της επιθυμίας μας για το καλύτερο και έρχεται σε απόλυτη αρμονία με τις αγνές

πρώτες ύλες που έχουν επιλεχθεί με αγάπη και μεράκι. Με αρτοσκευάσματα δημιουργημένα από παρθένο ελαιόλαδο και μαύρο αλάτι Χαβάης, οργανικά αυγά που εξελίσσονται σε γευστικά μεγαλουργήματα, δροσερές σαλάτες, μπέργκερ και σάντουιτς για κάθε γούστο αλλά και vegan επιλογές, το brunch του New Taste είναι, τουλάχιστον, εθιστικό για όλους. Δεν είναι τυχαίο ότι το επιλέγει το πιο cool crowd της πόλης ούτε και το γεγονός ότι προτείνεται από όλους τους τουριστικούς οδηγούς για τους επισκέπτες της Αθήνας. Εξαιρετικά, επίσης, είναι και τα κοκτέιλ του, signature ή μη, με αγαπημένο μας το Bloody Mary σε κάθε εκδοχή του. Το γεγονός, μάλιστα, ότι σερβίρεται σε πιατέλα για να αναμείξουμε μόνοι μας τα μπαχαρικά και να δώσουμε την ένταση και τη σπιρτάδα που επιθυμούμε κάνει την όλη διαδικασία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και μαγική. Τέλος, μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε κάποιο από τα γλυκά. Ρωτήστε για το γλυκό ημέρας. Σε αυτή την κουζίνα πάντα δημιουργούνται θαύματα.

New Taste Restaurant, Φιλελλήνων 16, Αθήνα, 210 3273170

Brunch

New Taste

Καλωσήρθατε στο μέρος που το brunch αποτελεί μια υπέροχα ολοκληρωμένη εμπειρία.

14.2.19 – lifo

35

Barreldier

The good LiFO

Για brunch που απολαμβάνεις κάθε μέρα. Βρίσκεται στο πιο κεντρικό μέρος της πόλης και ένα από τα πλεονεκτήματά του είναι πως έχει τραπεζάκια στη στοά Μπολάνη, προσφέροντας χαλάρωση και ησυχία μακριά από τη βαβούρα της πόλης. Βέβαια, εκείνο που διακρίνει περισσότερο το Barreldier είναι η μεγάλη προσοχή και το μεράκι που δείχνουν οι ιδιοκτήτες του σε όλες τις γεύσεις. Γιατί στο Barreldier κάθε πιάτο έχει δημιουργηθεί με τις καλύτερες προϋποθέσεις και κάθε ρόφημα ή ποτό φτιάχνεται με σκοπό να ολοκληρώνει ιδανικά τη γευστική εμπειρία. Γι’ αυτό αγαπάμε να το επισκεπτόμαστε καθημερινά και να δοκιμάζουμε τα πάντα. Εξάλλου, το brunch του προσφέρεται καθημερινά μέχρι τις 16:00 και τις Κυριακές μέχρι τις 18:00. Έτσι, μπορούμε να απολαμβάνουμε όποτε θέλουμε τις φανταστικές αυγόφετες με

μπέικον και κατσικίσιο τυρί, τα γλυκά ή αλμυρά pancakes, το επικό Croque Madame με απάκι κοτόπουλο, προζυμένιο ψωμί και τσένταρ ή ένα από τα κλασικά και χορταστικά μπέργκερ του. Το brunch ολοκληρώνoυν κι άλλες επιλογές, όπως λουκάνικα με σος κάρι, πατάτες μπράβας με αυγά τηγανητά και τσορίθο και σαλάτες, ενώ ο καφές που σερβίρεται είναι αρωματικός και με πλούσια γεύση. Εννοείται ότι στο Barreldier μπορείς να συνοδεύσεις τα πιάτα του δεκατιανού με επιλεγμένα κοκτέιλ, όπως το Babe, με gin, μοσχολέμονο, ρόδι, θυμάρι και μέλι, το Bloody Mary, με βότκα, χυμό ντομάτας και σέλερι, ή το απαλό Mimosa, με prosecco και χυμό πορτοκάλι. Τα κοκτέιλ, όπως και οι μουσικές του, θα σε κάνουν να προτιμήσεις το Barreldier και για τη βραδινή σου διασκέδαση.

Beauty

Beast

Βουλής 7, Αθήνα, 210 3254711, FB & Instagram: Barreldier

Η ομορφιά της γεύσης αλλάζει τα δεδομένα του brunch. Αυτό που όλοι αναζητάμε μέσα στην καθημερινότητα είναι λίγη ομορφιά που θα μας εκπλήξει ευχάριστα και θα πάρει από πάνω μας το βάρος της ρουτίνας. Το Beauty Killed the Beast είναι ένα τέτοιο μέρος που σε εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή με την ατμόσφαιρα, τις χρωματιστές γωνιές του και τις γεύσεις που σε παρασύρουν σε ένα ταξίδι στα πιο ωραία μέρη της Ελλάδας. Στο πλούσιο μενού του brunch θα συναντήσεις πιάτα φτιαγμένα με ελληνικές πρώτες ύλες που καταφθάνουν ολόφρεσκες στην κουζίνα και συνθέτουν δημιουργικά πιάτα υπό την επιμέλεια του σεφ Γαβριήλ Νικολαΐδη (Ιnstagram: gabnikolaidis), ο οποίος, εξάλλου, είναι υπεύθυνος για ολόκληρο τον κατάλογο του Beauty Killed the Beast. Το ταλαγάνι, το μελίχλωρο, το λαδοτύρι Μυτιλήνης, το απάκι και το σύγκλινο συνδυάζονται με έναν τρόπο βασισμέ-

νο στις σύγχρονες τάσεις του brunch, παρουσιάζοντας πιάτα από την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα στην πιο σύγχρονη εκδοχή τους. Το στιφάδο που έχει εξελιχθεί σε μπέργκερ, οι βάφλες που εμπνέονται από τους πατατοκεφτέδες, και τα αλμυρά rainbow pancakes με αυγό και απάκι είναι κάποιες από τις επιλογές που αποδεικνύουν πως η φαντασία μπορεί να δημιουργήσει μια ξεχωριστή εμπειρία γαστρονομίας. Από το Beauty Killed the Beast δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι vegan επιλογές, όπως τα λιγκουίνι με vegan τσένταρμελτ που φτιάχνεται από κάσιους και γλυκοπατάτα και αφορά όχι μόνο όσους απέχουν από το κρέας αλλά και όσους είναι ανοιχτοί στις γευστικές προκλήσεις. Γιατί, τελικά, μόνο η ομορφιά μπορεί να σκοτώσει τη γευστική ανία…

Παραμυθίας 14, Κεραμεικός, 210 5240117, FB: BeautyKilledtheBeast Instagram: beauty_Killed_the_beast_gr, Brunch: Παρ.-Κυρ. 12:00-18:00

36 lifo – 14.2.19

Πρωινό(ς) Παράδεισος. ρέκλες, βάλαμε πολυθρόνες, τραπεζάκια σε στυλ «Café de Paris», ευρύχωρους ξύλινους πάγκους για να ακουμπάτε τα laptops σας και να δείχνετε ότι εργάζεστε, όσο σερφάρετε ελεύθερα στα social, κάνοντας ελεύθερη και ασφαλή χρήση του αξιόπιστου Wi-Fi μας. Άμα διψάσετε, έχουμε και νερό (είπαμε, είμαστε στο δάσος) αλλά και ό,τι άλλο νομίζετε εσείς πως χρειάζεστε για να ξεδιψάσετε: τσάι, φρουτοαναψυκτικά, fresh αναψυκτικά – ο κατάλογος έχει τον ατελείωτο. Ω, ναι, βρίσκεστε στον καθημερινό σας παράδεισο.

Brunch

Piu

Είχαμε και στο χωριό μας brunch, απλώς το λέγαμε πρωινό, αλλά και πάλι δεν ήταν πρωινό, αφού το σερβίραμε μέχρι τις 17:00, όπως άλλωστε και το brunch. Μπερδευτήκατε; Στo Piu Verde το πρωινό είναι μια παράδοση που κρατάει περισσότερο από 15 χρόνια και τις παραδόσεις τις τιμάμε εδώ, στον εξωτικό και καταπράσινο Παπάγο. Απλώς τις εξελίσσουμε κάθε χρόνο λίγο παραπάνω. Στη φετινή έκδοση του παραδοσιακού μας brunch θα «κλάψετε» με τα αυγά ποσέ σε φρυγανισμένο ψωμί με guacamole mousse, cottage cheese και σχοινόπρασο, θα βγείτε σέλφι με τα λαχταριστά πολυώροφα pancakes, ενώ θα παραδώσετε πνεύμα, αφού δοκιμάσετε το Πεϊνιρλί Βolognese με μοτσαρέλα Buffala, αυγό και λάδι βασιλικού. Η λίστα όμως δεν τελειώνει εδώ, έχει κι άλλα… Ομελέτες, καφέδες, φρουτοσαλάτες, smoothies, χυμούς, κρουασάν, πίτες, μπρουσκέτες και, φυσικά, αυθεντικές λαχταριστές tortillas, όπως ακριβώς τις έφτιαχνε μια προγιαγιά μας στο μακρινό Ζιχουατανέχο. Και όλα αυτά από νωρίς το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα. Εκτός, όμως, από τις προσθήκες στο brunch, προσθέσαμε καινούργιες πινελιές στον εσωτερικό μας διάκοσμο, με κρεμαστά φωτιστικά να αιωρούνται σε όλο το καθιστικό παράλληλα με τα δέντρα (ναι, έχουμε και δέντρα στο σαλόνι μας), για να απολαμβάνετε το πρωινό σας στο indoor δάσος μας, γιατί, ως γνωστόν, η φύση ανοίγει την όρεξη. Εντάξει, αλλάξαμε και τις κα-

Piu Verde, the all day Paradise, Στρατάρχη Παπάγου & Πεντέλης, 11 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας (μετρό Εθνική Άμυνα), στην καρδιά του αλσους Παπάγου, 210 6546185, Instagram @piuverdepapagou, www.facebook.com/ PiuVerdePapagou, www.piu-verde.gr

14.2.19 – lifo

37

Chocolat Royal

The good LiFO

To brunch με την ωραιότερη θέα. Βρίσκεται σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Αθήνας και συγκεκριμένα στην Αποστόλου Παύλου, στο Θησείο, με υπέροχη θέα στην Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Αυτό από μόνο του κάνει το Chocolat Royal μια ιδανική επιλογή για όλες τις ώρες της μέρας. Κι ενώ το βράδυ έχει μια έξτρα δόση γοητείας με τα φώτα της πόλης κάτω από τον αττικό ουρανό, εμείς έχουμε εθιστεί στο brunch του, που, μάλιστα, σερβίρεται καθημερινά από τις 9:00 έως τις 18:00 και δεν χάνουμε ευκαιρία να το απολαμβάνουμε. Με πολλές επιλογές για όλα τα γούστα, προσεγμένες πρώτες ύλες και εξαιρετική παρουσία, το Chocolat Royal προσφέρει όχι μόνο νόστιμα αλλά και ινσταγκραμικά πιάτα που δεν χορταίνεις ούτε να δοκιμάζεις ούτε και να φωτογραφίζεις. Θα το επισκεφτείς είτε με φίλους είτε σε ένα επαγγελματικό ραντεβού, όταν θέλεις ένα

κομψό περιβάλλον, και θα χαλαρώσεις αμέσως με το φως του χώρου, τα παστέλ χρώματα και τη φιλοξενία του προσωπικού. Βέβαια, εκεί που θα χαρείς περισσότερο είναι όταν θα φτάσουν τα πρώτα πιάτα μπροστά σου. Δοκίμασε σίγουρα τα αυγά μάτια με τη φρέσκια ντομάτα, το τραγανό μπέικον και την παρμεζάνα πάνω στις φρέσκες τηγανητές πατάτες, τα ποσέ με την πιο απαλή μπεαρνέζ που μπορείς να φανταστείς, το εξαιρετικό pretzel με τον καπνιστό σολομό και, φυσικά, τα λαχταριστά pancakes με σοκολάτα και φράουλες ή τα πιο απλά με maple syrup! Δημιουργικές και χορταστικές είναι, βέβαια, και οι σαλάτες αλλά και κάθε άλλο πιάτο του μενού. Κλείσε εγκαίρως τραπέζι για να βρεις εκείνο με την καλύτερη θέα και προετοιμάσου για μια ξεχωριστή εμπειρία.

Αποστόλου Παύλου 27, Αθήνα, 210 3469077 www.chocolatroyal.gr, FB: Chocolat Royal Thisio

Lucca

Ένα brunch χωρίς ταμπέλες είναι αληθινά ξεχωριστό.

Όταν σκέφτεσαι να βγεις από το σπίτι υπάρχουν δύο τρόποι για να αποφασίσεις πού θα πας. Ο ένας σε βάζει να σκεφτείς τι θα φορέσεις και πώς θα στηθείς και ο άλλος σε κάνει απλώς να ανοίξεις την πόρτα σου. Το Lucca είναι εκείνο το μέρος που, αν και δεν διαθέτει καμία ταμπέλα διαφορετικής ή εναλλακτικής άποψης, σε υποδέχεται σε ένα ειλικρινές περιβάλλον χωρίς περιττές αναφορές και βροντερές δηλώσεις, γεγονός που το κάνει πέρα για πέρα οικείο και αληθινό. Όταν, λοιπόν, θέλεις να απολαύσεις ένα πραγματικό brunch με φρέσκα υλικά, o κατάλογος του Lucca θα σε ενθουσιάσει και, κυρίως, θα σε χορτάσει με τους συνδυασμούς και την ποιότητα των πιάτων του. Όλα ξεκινάνε από τον κορυφαίο καφέ Kudu Coffee Roasters που θα σε καταπλήξει με το άρωμα και τη γεύση

του και θα συνοδεύσει τη γευστική εμπειρία του brunch του Lucca. Το μπέργκερ με ψωμί που ζυμώνεται in house και, φυσικά, με το χειροποίητο μπιφτέκι που σερβίρεται με πατάτες τηγανητές, το αυθεντικό club sandwich, οι πέντε διαφορετικές πίτσες με χειροποίητη λεπτή ζύμη και τα αφράτα αμερικανικά pancakes με σιρόπι σφενδάμου ή Nutella και καραμελωμένη μπανάνα είναι κάποιες από τις επιλογές που θα σε κάνουν να νιώσεις την πραγματική φροντίδα που κρύβει ένα καλό γεύμα. Οι φυσικοί χυμοί και τα smoothies του Lucca γίνονται πηγή ενέργειας, ενώ η λίστα με τα κοκτέιλ βρίσκεται πάντα στη διάθεσή σου ή, μάλλον, φτιάχνει πάντα τη διάθεσή σου. Άλλωστε, όταν η μέρα σου αρχίζει (ή τελειώνει) στο στέκι όπου αισθάνεσαι ο εαυτός σου, τότε νιώθεις πραγματικά ξεχωριστός.

Μεσογείων 250, Χολαργός, 210 6549002, FB: lucca.athens, Instagram: lucca.athens

38 lifo – 14.2.19

Napolitivo

Αυθεντικό brunch του ιταλικού Νότου. Η γαστρονομία είναι ένας τρόπος να μάθεις για την κουλτούρα κάποιου τόπου και να νιώσεις μέρος κάποιας μακρινής καθημερινότητας. Το Napolitivo μάς ταξιδεύει στη γραφική Νάπολη και μας μυεί σε μια γευστική εμπειρία όπου επικρατεί το ταμπεραμέντο του ιταλικού Νότου. Ξεκινήστε τη μέρα σας και επιλέξτε τα παραδοσιακά Uova al Forno, αυγά ψημένα στον παραδοσιακό ξυλόφουρνο με αυθεντική σάλτσα Napoletana, πεκορίνο, πιπεριές, κολοκύθι, κόλιανδρο και chili, που συνοδεύονται με φρεσκοψημένο ψωμί, ή την ιταλική εκδοχή των scrambled eggs με salsiccia με φρέσκια πράσινη σαλάτα με παρμεζάνα, ντοματίνια και βινεγκρέτ βαλσάμικου. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την ιταλική εκδοχή των pancakes με ρικότα στη ζύμη που τα κάνει αφράτα και πλούσια στη

γεύση, όπως τα σπιτικά Pancakes con Frutta e Caramelo ή τα Pancakes con Cioccolato, με πραλίνα φουντουκιού, φράουλες, μπισκότο βουτύρου, ζάχαρη άχνη και μπισκότα Οreo. Ό,τι κι αν επιλέξεις, ο αρωματικός ιταλικός espresso ή cappuccino που ετοιμάζουν οι έμπειροι baristas του Napolitivo συνοδεύει τις γεύσεις σου μαζί με τους φρέσκους χυμούς, τα αυθεντικά aperitivo ή κάποια από τις ετικέτες ιταλικών κρασιών του μενού. Όλα αυτά στη Μαρίνα Φλοίσβου με την καλύτερη θέα στη θάλασσα, σε ένα περιβάλλον όπου η ιταλική παράδοση συνδυάζεται με τη σύγχρονη αισθητική, δημιουργώντας έναν χώρο εξαιρετικά φιλικό, που σε κάνει να νιώθεις «una faccia, una razza»! Kαθημερινά μέχρι τις 13:00

Brunch στο σαλόνι ενός παλατιού. Σε ένα υπέροχο νεοκλασικό του προηγούμενου αιώνα που κάποτε υπήρξε μία από τις κατοικίες του Όθωνα το brunch έχει γίνει πια αγαπημένη συνήθεια. Κόντρα στους κανόνες, δεν είναι μόνο η πολυτέλεια του Σαββατοκύριακου. Σερβίρεται καθημερινά από τις 10 έως τις 6 και είναι ένας καλός λόγος για διάλειμμα από το γραφείο, για συνάντηση με φίλους ή για μια απολαυστική στάση μετά το shopping. Ο κατάλογος του brunch δεν είναι μέρος ενός άλλου καταλόγου αλλά είναι ξεχωριστός και περιέχει 50 επιλογές βασισμένες σε μοναδικές συντα-

γές με pancakes, αυγά, κρουασάν και υπερτροφές. Η φιλοσοφία του Mask είναι ότι ένα καλό brunch, εκτός από γευστικό, πρέπει να σου δίνει ενέργεια και πολύτιμες βιταμίνες για να ξεκινήσει σωστά η μέρα και να συνεχίσει δυναμικά. Δοκιμάστε οπωσδήποτε την Pizza Breakfast, που δεν θα τη βρείτε πουθενά αλλού, το καλάθι πρωινού, που είναι από μόνο του ένα ολοκληρωμένο γεύμα, το κουλούρι Θεσσαλονίκης με σολομό και αυγά Benedict και το εξαιρετικό smoothie Maccha Tricolore με βάση το τσάι μάτσα με τις πολλές ευεργετικές ιδιότητες.

Καλαμιώτου 18 & Κολοκοτρώνη 55, Αθήνα, 210 3314676, 6987 454777, FB: maskathens, Instagram: maskathens

Brunch

Mask

Μαρίνα Φλοίσβου, Παλαιό Φάληρο, 210 9840012, www.napolitivo.gr, FB: Napolitivo, Instagram: napolitivo

14.2.19 – lifo

39

du

«Tα ρολόγια σκοτώνουν τον χρόνο. O χρόνος είναι νεκρός όσο τον ροκανίζουν μικρά γρανάζια· μόνο όταν το ρολόι σταματήσει ο χρόνος ζωντανεύει» μονολογεί ο ήρωας του πλέον γνωστού μυθιστορήματος του William Faulkner και τα λόγια του γίνονται μότο στο L’ arrêt du temps, έναν χώρο ιδιαίτερο, όπου ο χρόνος σταματά και σε μεταφέρει στην εποχή των αυθεντικών γαλλικών μπιστρό, τότε που η ποιότητα είχε να κάνει με τη χαλάρωση και την ηρεμία. Μια σειρά από αρωματικά τσάγια αλλά και το μοναδικό άρωμα του specialty coffee συνοδεύουν την πρωινή σου αναζήτηση για ένα όμορφο ξεκίνημα, ενώ το brunch μενού σε ενθουσιάζει με τις συνταγές και τη φαντασία των πιάτων. Ανάμεσα σ’ εκείνα που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις είναι τα αυγά Βenedict με σολομό και το φρυγανισμένο

ψωμί με λουκάνικο, ντομάτα, φέτα, αυγό ποσέ και φρέσκο κρεμμυδάκι. Οι jazz και lounge μουσικές επιλογές συμβάλλουν στην εμπειρία που κρύβει το L’ arrêt du temps, ενώ τα ξύλινα έπιπλα και η vintage διακόσμηση, που φτιάχνει ξεχωριστές γωνιές στους δύο ορόφους, δημιουργούν ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο, την απόλαυση και τη γεύση. Ένα ταξίδι που μπορεί να τραβήξει ως αργά, με συνοδοιπόρο επιλεγμένες ετικέτες ελληνικών κρασιών και ποικιλία συνοδευτικών πιάτων. Οι άνθρωποι πίσω από αυτό το υπέροχο μπιστρό άλλαξαν πρόσφατα και η αλλαγή είναι προφανής στον ανανεωμένο κατάλογο, με πιάτα για οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, κέφι και προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια έτσι ώστε τα ρολόγια να σταματάνε όταν περνάς την πόρτα του L’ arrêt du temps.

L΄

The good LiFO

Εκεί όπου ο χρόνος δεν έχει σημασία.

Collage

Βασιλέως Αλεξάνδρου 5-7, Αθήνα, 210 7253200, FB: Larretdutemps, Instagram: larret_du_temps_

Το all day αγαπημένο μας μέρος και για τις πρωινές γευστικές μας ανησυχίες. Βρίσκεται δίπλα ακριβώς από την Καπνικαρέα, σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, για να μπορείς να το προσεγγίζεις εύκολα όποτε θέλεις. Το Collage είναι αδιαμφισβήτητα ένα μαγαζί με πολλά διαφορετικά πρόσωπα και ξέρει να κερδίζει τις εντυπώσεις. Σίγουρα θα το έχεις επισκεφτεί για να απολαύσεις ένα από τα κοκτέιλ του, πιθανότατα έχεις πάει ήδη σε κάποια από τις εκθέσεις που φιλοξενεί στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Loft και αποκλείεται να μην έχεις παρευρεθεί σε ένα από τα πάρτι και τα events που διοργανώνει με μεγάλη πάντα επιτυχία. Εμείς, τον τελευταίο καιρό, λατρεύουμε να το επισκεπτόμαστε για να απολαμβάνουμε το πρωινό και το brunch του. Φανταστικό, χορταστικό breakfast με αυγά ποσέ, βουτυράτα κρουασάν και αυγά με σπανάκι και γραβιέρα Νάξου για να ξεκινήσει η μέρα όπως πρέπει, πλούσιες ομελέτες για όλα τα γούστα

και Croque Madame που ικανοποιούν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς είναι πάντα κάποιες από τις επιλογές μας. Εννοείται πως κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στα pancakes με μαρμελάδα μούρο και maple syrup ή να πει «όχι» σε ένα μεγαλοπρεπές cheesecake lime με figs confit και framboise. Στο Collage, βέβαια, αξίζει να πας και για ένα lunch break και να κανακέψεις ακόμα περισσότερο τον εαυτό σου με κάποιο από τα νόστιμα σάντουιτς με ολόφρεσκα ψωμιά που ζυμώνονται στην κουζίνα του. Φυσικά, όλα αυτά θα τα συνοδέψεις με τον πιο αρωματικό καφέ της πόλης και υπέροχη, ζεστή σοκολάτα που γεμίζει το στόμα ευτυχία. Τα σέβη μας στον γενικό manager Πάνο Καΐτση που καταφέρνει να διατηρεί πάντα υψηλό το επίπεδο και τη φιλοξενία, καθώς και σε όλο το προσωπικό που φροντίζει να φεύγουμε με πλατιά χαμόγελα.

Collage, Καπνικαρέας 3, Αθήνα, 210 3232060, FB: Collage, Instagram: collageathens

40 lifo – 14.2.19

The IT Sunday brunch is a never-ending love!

φωτό: αμαλια κωβαιου

IT

απολαύσουμε το brunch του, που είναι από τα πρώτα της πόλης και ξεχωρίζει για την απλότητα και την τιμιότητά του. Τα αυγά είναι βιολογικά, το ψωμί χειροποίητο και τα λαχανικά πάντα φρέσκα. Σας προτείνουμε να το βάλετε στα άμεσα πλάνα σας και όταν το επισκεφτείτε, μη φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε τα αυγά ποσέ με τη σαλάτα κινόα, τα αυγά μάτια στον φούρνο αλλά και το french toast με τσουρέκι, αντί για ψωμί, που πραγματικά είναι απολαυστικό. Εξαιρετικά και τα pankcakes, είτε στην αλμυρή είτε στη γλυκιά εκδοχή τους, που φτιάχνονται με αυθεντική συνταγή, αλλά και τα smoothies, τα κοκτέιλ και ο αρωματικός καφές. Κάθε Κυριακή, από τις 12 το μεσημέρι έως τις 6 το απόγευμα.

IT restaurant, Σκουφά 29, 210 3635773, www.itrestaurant.gr, FΒ: ITkolonaki, Instagram: it_restaurant

Γυρίζει για να αλλάξει όσα ξέραμε για το brunch. Υπάρχουν κάποια μαγαζιά που δημιουργούνται με σύνεση και κάποια που φτιάχνονται με τρέλα, αυτή την τρέλα που κρύβει όλη την αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια πίσω από τις πραγματικά καλές στιγμές. Η Κόκκινη Σβούρα είναι ένα στέκι που φιλοξενεί τις τρελές ιδέες των ανθρώπων του και τις καλές στιγμές των θαμώνων του. Κι επειδή ένας τέτοιος χώρος δεν ησυχάζει ποτέ, εδώ μπορείς να απολαύσεις brunch με έναν τρόπο μοναδικό που εμπνέεται από τη λογική του μπουφέ, αλλά στήνεται στα δικά σου μέτρα. Επιλέγοντας το μενού που κοστίζει 10 ευρώ, μπορείς να απολαύσεις δύο πιάτα από τον κατάλογο brunch και να τα συνοδεύσεις με τον χυμό ή τον καφέ της επιλογής σου, χωρίς καμία έξτρα χρέωση. Εξάλλου, στην Κόκκινη Σβούρα σού δίνεται η δυνατότητα να

διαλέξεις ακόμα και την προέλευση του καφέ που θα συνοδεύσει το πρωινό σου ανάμεσα από μια σειρά single estate ποικιλιών με γεύση και άρωμα που θα σε εντυπωσιάσουν. Το Crack me up, με δύο αυγά ποσέ πάνω σε cheddar southern biscuits, spicy λουκάνικο, παντζάρι fry-up και κρεμώδη ranch sauce, και το French Toast, με φέτες χειροποίητου ψωμιού με χτυπητό αυγό, τηγανισμένες σε βούτυρο με maple syrup, μπέικον και τυρί mascarpone είναι κάποιες από τις must επιλογές των πιάτων που φτιάχνονται όλα à la minute με χειροποίητα υλικά. Οι πιο τολμηροί μπορούν να συνδυάσουν τις γεύσεις του μενού με κάποιο από τα aperitivos του καταλόγου, αλλάζοντας την εμπειρία brunch. Μια εμπειρία που έχει τη φόρα και τη διάθεση της Κόκκινης Σβούρας.

Αγ. Γεωργίου 17, Χαλάνδρι, 211 0125454, www.kokkinisvoura.gr, FB: kokkinisvoura, Instagram: kokkini_svoura

Brunch

Κόκκινη

φωτό: δαναη ισαρη

Το IT restaurant είναι η ανάσα στο κέντρο της πόλης. Αυτή την αίσθηση έχουμε από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε και αυτή θα διατηρούμε πάντα, αφού καταφέρνει να αλλάζει και να παραμένει ίδιο και πιστό στη φιλοσοφία του με έναν μοναδικό τρόπο. Στο IT restaurant το πρώτο που αγαπάς είναι ο eco-friendly χαρακτήρας του, τα ξύλινα τραπέζια, οι πάγκοι, το καθαρό φως και ο λιτός σχεδιασμός που σε αποφορτίζει αμέσως από την καθημερινότητα της πόλης. Στη συνέχεια, δεν γίνεται να μην αγαπήσεις και το φαγητό του. All day επιλογές από αγνές πρώτες ύλες σε συνταγές που δεν κουράζουν το μυαλό, αλλά δημιουργούν αναμνήσεις και ικανοποιούν τέλεια τη γεύση. Φυσικά, στο It δεν θα κουραστούμε ποτέ να πηγαίνουμε για να

14.2.19 – lifo

41

Novak

The good LiFO

Νεοφερμένο και μοναδικό. Κάποιες φορές πρέπει να αναζητήσεις το καινούργιο για να ζήσεις κάτι διαφορετικό. Το Novak (που στα σέρβικα σημαίνει «αυτό που μόλις ήρθε») είναι ακριβώς αυτή η περίπτωση του νεοφερμένου που θα ανακαλύψεις στην άκρη μια στοάς του Πύργου Αθηνών και θα σε κάνει να νιώσεις ότι μόλις βρήκες έναν πολύτιμο θησαυρό στο κέντρο της Αθήνας. Ένας χώρος όπου επικρατεί το βιομηχανικό design, δημιουργώντας την αίσθηση της urban πολυτέλειας, με μια εντυπωσιακή μπάρα και γωνιές με τη δική τους ατμόσφαιρα αποτελεί το all day spot που θα σε εντυπωσιάσει με τις γεύσεις του οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Εδώ το brunch σερβίρεται καθημερινά και μπορεί να γίνει συνήθεια για όλους, αφού οι τιμές του είναι άκρως προσιτές. Avocado toast με ντομάτα, αυγό ποσέ

και mini σαλάτα, Croque Madame με ζαμπόν, τυρί, μπεσαμέλ και αυγό σοτέ ή bagel με αυγά σκραμπλ, tartufo και prosciutto είναι κάποιες από τις επιλογές του καταλόγου που κυμαίνονται από 4,50 έως 9 ευρώ. Στις εκπλήξεις του Novak είναι το brunch της Κυριακής που παίρνει μια jazzy μορφή, αφού οι γεύσεις ντύνονται με τις μελωδίες των Talk of two. Αλλά, ακόμα και όταν κλείσει η κουζίνα, το πάρτι συνεχίζεται με το live της Στεφανίας Ρίζου, η οποία μετά τις 6 το απόγευμα μας φτιάχνει τη διάθεση για την εβδομάδα που θα ξεκινήσει. Γεύσεις για όλους, μουσικά events και, φυσικά, αισθητική που μας κάνει να ξεχνάμε την καθημερινότητα στο κέντρο της πόλης είναι αυτά που κάνουν το Novak το πιο hot «νεοφερμένο» στέκι της Αθήνας.

Άγγελου Πύρρη 5, Αθήνα, 210 7481446, FΒ: Novak Athens Towers, Instagram: Novak Athens

Το θεσσαλονικιώτικο brand που έκανε απόβαση στο κέντρο της Αθήνας είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στον χώρο της εστίασης. Στο μενού, πέρα από το περίφημο μπουγατσάν, που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει κανείς, αν θέλει να θεωρείται λάτρης της γαστρονομίας, περιλαμβάνονται πάρα πολλά πιάτα, φτιαγμένα με φαντασία, μεράκι και τις καλύτερες πρώτες ύλες. Ακόμα και τα πιο συνηθισμένα πιάτα θα έχουν μια ιδιαίτερη πινελιά που θα τα κάνει να ξεχωρίσουν. Δοκιμάστε, λοιπόν, απίθανα pancakes σε αλμυρές και γλυκές επιλογές, αυγά μαγειρεμένα με όλους τους τρόπους αλλά και ζουμερά μπέργκερ, με «βασιλιά» το φημισμένο πια Ottoman με μοσχαρίσιο και αρνίσιο κιμά και μια πικάντικη κόκκινη σάλτσα. Μια ξεχωριστή γευστική πρόταση είναι η υπέροχη μαύρη βάφλα με καπνιστό σολομό αλλά και το λαχταριστό πεϊνιρλί με ζεστό φοντί τυριών, λουκάνικο και αυγό μάτι που θα σας «κολάσει», ενώ το κλαμπ σάντουιτς με μπέικον, γραβιέρα, σπιτική μαγιονέζα και τηγανητό αυγό θα σας μείνει αξέχαστο. Οι γλυκατζήδες της παρέας θα κολλήσουν με την εξαίσια βάφλα banoffee με μπανάνα και καραμέλα γάλακτος!

Ρόμβης 24Α, Αθήνα, 210 3218000 www.instagram.com/estrella_athens, facebook.com/EstrellaAthens

42 lifo – 14.2.19

Η γαστρονομία του θρεπτικού φαγητού.

λάιμ

Estrella

Το στέκι όπoυ μπορείς να απολαύσεις brunch όλη την ημέρα αλλά και το διάσημο μπουγατσάν.

Αν ισχύει το «είμαστε ό,τι τρώμε», τότε στο λάιμ bistro γινόμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, αφού όλη η φιλοσοφία του είναι plant based και το «ακραία ποιοτικό» γίνεται τρόπος διατροφής. Με ένα brunch μενού αποκλειστικά gluten και sugar free, όπου όλα τα συστατικά είναι χειροποίητα και ο τρόπος παρασκευής είναι το κενό αέρος, η αφύγρανση και το τηγάνισμα σε λάδι καρύδας, το λάιμ bistro πασπαλίζει την καθημερινή μας διατροφή με την προσωπική φροντίδα της Άλκηστης και της Ντέμης που βρίσκονται πίσω από το όλο concept και πάνω από κάθε πιάτο που ετοιμάζεται στην κουζίνα. Τα αλμυρά pancakes σε εκδοχή ντονέρ με λαχανικά και μανιτάρια και οι χειροποίητες πιτούλες από ρεβιθάλευρο με τζατζίκι από γιαούρτι αμυγδάλου και κέτσαπ από χουρμάδες και ντομάτες είναι κάποιες από τις γεύσεις του καταλόγου που δημιουργούνται με σεβασμό στις διατροφικές ανάγκες αλλά και στις τροφικές αλλεργίες, προσφέροντας συγκλονιστικά πιάτα που δεν μοιάζουν με οτιδήποτε έχεις γευτεί.

Δεκελέων 23, Αθήνα, 210 3474423, 6980 083866 FB: limebistro23, Instagram: limebistro23

Zampanό

Γαστρονομικά αριστουργήματα με jazz ήχους. Αν είσαι λάτρης του Φελίνι, είναι σίγουρο ότι δεν θα αναρωτηθείς για το όνομα του Zampanό, αφού είναι εμπνευσμένο από τον ήρωα του La Strada, αυτού του αριστουργήματος του ιταλικού σινεμά. Άλλωστε, και το Zampanό είναι ένα μικρό αριστούργημα που βρίσκεται στο ισόγειο του City Circus Hostel και εντυπωσιάζει με τον σχεδιασμό αλλά και τις γεύσεις του. Σε έναν χώρο που συνδυάζει τη vintage αισθητική με τις βιομηχανικές αναφορές μπορείς να απολαύσεις πιάτα με ελληνική ταυτότητα σε μια σύγχρονη εκδοχή που παραμένει πιστή στην ποιότητα των υλικών. Το καθημερινό brunch που σερβίρεται στο Zampanό περιλαμβάνει προτάσεις όπως τα αυγά Benedict με σολομό σε μπριός ψωμάκι με πέστο βασιλικού και σπανάκι, το ιδιαίτερο sandwich Saltimbanco με χειροποίητο ψωμί, παστράμι, πίκλες κρεμμυδιού

και πιπεριές jalapeno και, φυσικά, τα Zampanό αυγά ποσέ σε φύλλο σφολιάτας, με μπεσαμέλ, προσούτο και σπαράγγια. Όσο για το brunch της Κυριακής, αυτό συνοδεύεται από live gipsy jazz που αλλάζει όλη την εμπειρία του brunch και σε παρασύρει σε μια ατμόσφαιρα όπου οι γεύσεις ζωντανεύουν από τους ήχους της μουσικής. Εξάλλου, στο Zampanό κάθε στιγμή είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία. Το εστιατόριο με το πλούσιο μενού, που η σεφ Xρύσα Κατάκη εμπνέεται από την ελληνική κουζίνα, και τoν εκλεκτό κατάλογο με κρασιά του ελληνικού και ξένου αμπελώνα που επιμελείται sommelier αποτελεί μια ιδιαίτερη επιλογή για δείπνο σε ένα περιβάλλον όπου κάθε λεπτομέρεια είναι μια ολόκληρη αφήγηση. Όπως έχει πει και ο Φελίνι, «είναι πιο εύκολο να είσαι πιστός σε ένα εστιατόριο παρά σε μια γυναίκα» και στο Zampanό αυτό είναι γεγονός.

Το brunch έχει καταγωγή απ’ όλα τα μέρη του κόσμου.

To Rey Pablo ταξιδεύει σε όλα τα μέρη του κόσμου και μας παίρνει μαζί του με όχημα τις γεύσεις. Μέσα σε έναν βιομηχανικό χώρο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, όπου το μέταλλο και το ξύλο επικρατούν, μπορείς να απολαύσεις ένα από τα καλύτερα brunches της Αθήνας με πιάτα που αντλούν έμπνευση από παντού. Oι χώρες της Ευρώπης με τη δική τους γαστρονομία και κουλτούρα συναντούν την ελληνική γευστική αναζήτηση σε συνταγές που μετατρέπονται σε δημιουργικά σε πιάτα, ενώ κάθε Σαββατοκύριακο ο κατάλογος ανανεώνεται με επιπλέον προτάσεις που διαφέρουν ανάλογα με την εποχή. Τα τηγανητά αυγά σε bagel με μαρμελάδα, μπέικον και αβοκάντο, τα αλμυρά pancakes με

πιπεριά Φλωρίνης, γαλοπούλα, τσένταρ και χειροποίητη μαγιονέζα, αλλά και τα γλυκά banana pancakes είναι κάποιες από τις προτάσεις που δημιουργούν μια ξεχωριστή εμπειρία. Η αποκλειστική ποικιλία καφέ που φτιάχνεται ειδικά για το Rey Pablo συνοδεύει τις γεύσεις σου, ενώ οι πιο τολμηροί μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε έναν κατάλογο από signature cocktails που συνδυάζονται ιδανικά με τα πιάτα του μενού. Ένα concept που περιλαμβάνει αισθητική, άποψη και ιδιαίτερες γεύσεις σε περιμένει σε δύο σημεία της Αθήνας ή σε βρίσκει στον χώρο σου με delivery brunch που λειτουργεί Δευτέρα με Κυριακή. Γίνε μέρος της δικής του international φιλοσοφίας.

Βούλα: λεωφ. Βασιλέως Παύλου 89-91, 210 8992068, FB: reypablovoula Μαρούσι: Άγ. Κωνσταντίνου 59-61, Green Plaza, 210 6147229, FB: reypablomaroussi, Instagram: rey_pablo, www.reypablo.gr Brunch: καθημερινά 8:30-18:00

Brunch

Pablo

Σαρρή 18, Ψυρρή, 213 0233244 www.zampano.gr, FB: zampanoathens, Instagram: zampano_restaurant

14.2.19 – lifo

43

The good LiFO

#MELISSAKALAMAKINO2 Μια παιδική ανάμνηση που γίνεται καμπάνια για το περιβάλλον.

Η APIVITA ΜΕΓΆΛΟΣ ΧΟΡΗΓΌΣ ΤΟΥ ΜΠΑΛΈΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΉ «HERRUMBRE»

Μ

ία από τις παιδικές αναμνήσεις που έχει να κάνει με την αβίαστη φαντασία εκείνης της περιόδου είναι να ανοίγω τα ντουλάπια της μαμάς (απαγορευμένη περιοχή) και να παίρνω το χοντρό μακαρόνι μέσα από το πακέτο για να πιω το γάλα (που καθόλου δεν μου άρεσε, αλλά έτσι αποκτούσε έναν χαρακτήρα πιο παιχνιδιάρικο, άρα η γεύση του γινόταν ανεκτή)... Η νέα καμπάνια της Melissa #melissakalamakino2 μου θύμισε εκείνο το παιδικό παιχνίδι, μόνο που σήμερα το μήνυμα είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα αφελές αστείο. Με περισσότερα από 900.000.000 πλαστικά καλαμάκια να καταναλώνονται και τα περισσότερα από αυτά να καταλήγουν στις ελληνικές θάλασσες και παραλίες, μάλλον θα πρέπει να είμαστε πιο συνετοί στη χρήση αυτού του «αθώου» αξεσουάρ που βλάπτει το περιβάλλον, επομένως μας αφορά όλους. Τα στοιχεία των ερευνών για τη χώρα μας είναι σαφή και αμείλικτα. Η αλόγιστη χρήση που γίνεται στο πλαστικό καλαμάκι μάς φέρνει σε αυτήν τη δύσκολη θέση με έναν αριθμό ασύλληπτο για το μέγεθός της και, φυσικά, απαράδεκτο από πλευράς περιβαλλοντικής συνείδησης. Αυτήν τη συνείδηση προσπαθεί να αφυπνίσει η Melissa μέσα από τη δημιουργική καμπάνια #melissakalamakino2, όπου το μακαρόνι Νo2 αντικαθιστά το πλαστικό καλαμάκι και μας καλεί να δώσουμε τη δική μας απάντηση στη ρύπανση του περιβάλλοντος και, κυρίως, να γίνουμε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Ενός προβλήματος που παίρνει 200 χρόνια για να διασπαστεί και μολύνει την υπέροχη ακτογραμμή και τις θάλασσες της χώρας μας. «Κάθε φορά που παίρνεις ένα πακέτο Μακαρόνια Melissa Νο2, μπορείς να χρησιμοποιήσεις μερικά από αυτά ως καλαμάκια για τον καφέ, το αναψυκτικό, τον χυμό σου!» λέει η Melissa και, τελικά, για να σώσουμε το περιβάλλον, ίσως αρκεί να ξυπνήσουμε το παιδί που υπάρχει μέσα μας και να χρησιμοποιήσουμε λίγη από εκείνη τη φαντασία που κάνει τη ζωή πιο όμορφη!

44 lifo – 14.2.19

MARKET RESEARCH

Συνεχίζοντας την πολύ σημαντική συνεργασία της με την Εθνική Λυρική Σκηνή, η Apivita Μεγάλος Χορηγός του Μπαλέτου δεν θα μπορούσε να λείπει από άλλη μια, πολύ σημαντική παραγωγή της σεζόν 2018-2019, το Herrumbre του σπουδαίου Ισπανού χορογράφου Νάτσο Ντουάτο, η οποία θα παρουσιαστεί στις 6, 8, 9, 15, 16 και 17 Φεβρουαρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η νέα αυτή χρονιά, όμως, αποτελεί σημείο αναφοράς και για την ιστορία της APIVITA, καθώς το 2019 γιορτάζει τα 40 σαράντα χρόνια από την ίδρυσή της και εγκαινιάζει τον εορτασμό με αυτή την ιδιαίτερα σημαντική καλλιτεχνική συνέργεια. www. apivita.com

Share a little TGI Fridays with someone you love! Δεν φτάνει μόνο μία ημέρα για να γιορταστεί ο έρωτας. Πρέπει να γιορτάζεται κάθε μέρα, όπως και το φαγητό! Πόσο μάλλον όταν η Ημέρα των Ερωτευμένων συνδυάζεται με την αγάπη για το καλό φαγητό, «γιατί, άλλωστε, ο έρωτας περνάει από το στομάχι»! Φέτος, τα TGI Fridays, για την Ημέρα των Ερωτευμένων, προτείνουν ένα μοναδικό κοκτέιλ, αφιερωμένο στην αγάπη. Το Pink Love με Beefeater London Pink Gin, φρέσκες φράουλες, tonic, simple syrup και yellow chartreuse θα αποτελέσει το ιδανικό ξεκίνημα ενός ρομαντικού δείπνου. Το γεύμα θα πρέπει να συνδυάζει οπωσδήποτε και επιλογή comfort food. Το Mac ‘n’ Cheese με μακαρονάκι corallini, μαγειρεμένο σε λαχταριστή μπεσαμέλ με μπέικον, cheddar και Monterey Jack, Queso Cheese sauce και Philadephia, έρχεται για να απογειώσει όλες τις αισθήσεις. Η Quinoa Super Salad έχει όλα τα πολύτιμα και θρεπτικά συστατικά και δημιουργεί την αίσθηση της ευφορίας με κινόα, ανάμεικτη πράσινη σαλάτα, αβοκάντο, καρότο, αγγούρι, καλαμπόκι και goji berries. Γαρνίρεται με τριμμένη παρμεζάνα και ginger dressing. Για να έρθετε ακόμα πιο κοντά, το Combo Fajitas είναι ιδανική πρόταση για 2 άτομα και συνδυάζει τρυφερό μοσχαρίσιο κρέας και στήθος κοτόπουλου στη σχάρα, μαριναρισμένα σε fajita marinade. Σερβίρονται με σοταρισμένα κρεμμύδια, πράσινες και κόκκινες και πιπεριές. Για το τέλος κρατάμε πάντα χώρο για επιδόρπιο, ώστε να κλείσει γλυκά το γεύμα. Το μοναδικό Snicky Cake με στρώσεις από cake σοκολάτας με φιστικοβούτυρο και κρέμα καραμέλας με αλατισμένο φιστίκι που γαρνίρεται με ζεστή σος καραμέλας βουτύρου θα σας ενθουσιάσει και θα ανεβάσει τη λίμπιντο στα ύψη! Τα TGI Fridays σας περιμένουν του Αγίου Βαλεντίνου για να γιορτάσετε και να γευθείτε την αγάπη. Εκείνη την μέρα δεν θα πάθετε μόνο Παρασκευή. Θα πάθετε και Έρωτα.

Μια μεγάλη κίνηση αλληλεγγύης από το Ariel Πάνω από 20.000 συνάνθρωποί μας ζουν άστεγοι, χωρίς πρόσβαση σε καθαρά ρούχα, μεταξύ άλλων. Αυτό που ίσως δεν είναι πολύ γνωστό είναι ότι ο ορισμός της αστεγίας έχει μια πιο ευρεία και ουσιαστική έννοια: άστεγοι δεν θεωρούνται μόνο οι άνθρωποι που μένουν στον δρόμο αλλά και όσοι στερούνται κατοικίας και ζουν σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης ή σε ανεπαρκή και ακατάλληλα καταλύματα. Αυτοί οι άνθρωποι μένουν σε ξενώνες, κέντρα φιλοξενίας, αυτοσχέδια καταλύματα, τα οποία δεν προσφέρουν πρόσβαση σε νερό ή ηλεκτρικό. Γι’ αυτούς η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής σημαίνει αυτόματα αύξηση της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού. Το ΑRIEL Pods 3 σε 1 και η P&G, θέλοντας να στηρίξουν έμπρακτα αυτούς τους ανθρώπους, παρέχουν προϊόντα και υποστήριξη στη λειτουργία της πρώτης Κινητής Μονάδας Πλυντηρίου Ρούχων για Αστέγους, Ιthaca Laundry. Στόχος της συνεργασίας είναι να πλυθούν πάνω από 22 τόνοι ρούχων σε διάστημα ενός χρόνου!

week ΣΙΝΕΜΑ

Η νηπιαγωγός Μια ευαίσθητη νηπιαγωγός που ζει μια συμβατική ζωή ανακαλύπτει τυχαία πως ένα αγόρι στην τάξη της έχει έμφυτο ταλέντο στην ποίηση. από τον θοδωρή κουτσογιαννόπουλο

48

46

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα.

50

ΒΙΒΛΙΟ Η Τίνα Μανδηλαρά γράφει για τον «Χρυσό Οίκο» του Ρούσντι.

52

STARFAX Τι λένε οι νέες αστρολογικές προβλέψεις.

ΣΙΝΕΜΑ

Αλίτα: Ο Άγγελος της Μάχης Η νέα παραγωγή του Τζέιμς Κάμερον, με τον Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ στη σκηνοθεσία, μεταφέρει στην κινηματογραφική οθόνη το γιαπωνέζικο manga «Gunnm» του Yukito Kishiro. Όταν η Aλίτα ξυπνά σε έναν δυστοπικό κόσμο που δεν αναγνωρίζει, ένας ευγενικός επιστήμονας την περιμαζεύει, καταλαβαίνοντας ότι μέσα σε αυτό το ανθρωποειδές κρύβεται η ψυχή μιας νεαρής γυναίκας με ξεχωριστή ιστορία. Και ενώ ο τελευταίος θα προσπαθήσει να την προστατεύσει από το αινιγματικό της παρελθόν, η Aλίτα, με τη βοήθεια του συνομηλίκου της Χιούγκo, μαθαίνει για τις μοναδικές πολεμικές της ικανότητες. ä Στους κινηματογράφους αυτή την εβδομάδα.

14.2.19 – lifo

45

topevents

talk

απο τη γεωργια παπασταμου

Jokasti & Nek Με φρέσκια την κυκλοφορία του «Cerebral», το techno live act της Ιοκάστης και του Νεκτάριου παίζει αυτή την εβδομάδα στο 6 d.o.g.s.

10 week

1 4 - 20 φ εβρ ου αρ ιου 20 1 9

1 ΣΥΝΑΥΛΙΑ Preoccupations Μέχρι πριν από λίγο καιρό οι Preoccupations ήταν οι Viet Cong. Και μπορεί για λόγους πολιτικής ορθότητας να άλλαξαν όνομα, αυτό όμως που δεν άλλαξαν είναι ο σκοτεινός, post punk ήχος τους. Ο τελευταίος τους δίσκος «New material» κυκλοφόρησε την περασμένη άνοιξη και έχει χαρακτηριστεί ως η πιο πειραματική, ειλικρινής δουλειά τους. Το Σάββατο θα τον παρουσιάσουν ζωντανά στο six d.o.g.s, με τους $oft $kull σε ρόλο support. 16/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 21:00, εισ.: 17-20 ευρώ

Πώς γνωριστήκατε; Νεκτάριος: Η Ιοκάστη άρχισε να αγοράζει μηχανήματα για το στούντιό της και μπήκε σε ένα Eurorack modular group, στο οποίο έκανε κάποιες ερωτήσεις για modules με τα οποία θα μπορούσε να επεξεργαστεί τη φωνή της. Ήταν το 2015. Εγώ προσφέρθηκα να βοηθήσω κι έτσι γνωριστήκαμε. Τον Φεβρουάριο του 2016 αποφασίσαμε ότι θα κάνουμε μουσική μαζί.

νου Λαμπράκη, με πρωταγωνιστές τη Μαρία Παρασύρη και τον Κώστα Κουτσολέλο. 18/2-21/4, Skrow Theater, Αρχελάου 5, Παγκράτι, Δευτ.Τρ. 21:00, εισ.: 8-12 ευρώ

4 ΘΕΑΤΡΟ Ύψωμα 731

3 ΘΕΑΤΡΟ Ευτυχισμένες Μέρες Η αντιφατική Γουίνι ζει στο καθεστώς της συνεχούς ομιλίας που της έχει επιβάλει ένα κουδούνι και η ακίνητη σιωπή του άντρα της Γουίλι. Ο Θανάσης Δόβρης, μετά την επιτυχία της παράστασης Γκιακ, επιστρέφει στη σκηνή του Skrow για να σκηνοθετήσει τις Ευτυχισμένες Μέρες του Σάμιουελ Μπέκετ, σε καινούργια μετάφραση του Μά-

46 lifo – 14.2.19

ΘΕΑΤΡΟ Απλή μετάβαση Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος υπογράφει ένα κείμενο για τη γενιά που μεγάλωσε με την πεποίθηση ότι ο κόσμος τής ανήκει και βρέθηκε εκτεθειμένη σ’ έναν κόσμο που δεν περίμενε, με στίχους και μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και σκηνοθεσία του Μίνωα Θεοχάρη και έναν μεικτό θίασο ηθοποιών και τραγουδιστών.

2 ΘΕΑΤΡΟ Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης «Τίποτε δεν μας δίνει τόσο την αίσθηση του άπειρου όσο η βλακεία»: αυτήν τη φράση χρησιμοποιεί ο Έντεν φον Χόρβατ για να προλογίσει το έργο που έκανε πρεμιέρα το 1931, προβλέποντας την άνοδο του Χίτλερ κι έναν ακόμα παγκόσμιο πόλεμο. Με χιούμορ, σκληρότητα αλλά και συμπόνοια σκύβει πάνω από τους μικροαστούς ήρωές του, που δεν είναι ούτε «καλοί» ούτε «κακοί», απλώς «μικροί» και «φτηνοί», άρα δίχως ελπίδα. 21/2-21/4, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο), Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, Τετ. & Κυρ. 20:00, Πέμ.Σάβ. 21:15, Σάβ. 18:15 (απογευματινή), εισ.: 8-18 ευρώ

STOEP TH S PR ES

14/2-14/4, Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή Νίκος Κούρκουλος, Αγ. Κων/νου 22-24, Τετ.-Σάβ. 21:00, Κυρ.

18:00, εισ.: 10-18 ευρώ

Μια νίκη του ελληνικού στρατού εναντίον του Μουσολίνι εμπνέει το νέο έργο του ταλαντούχου Άρη Μπινιάρη, μια μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη σε απομνημονεύματα και μαρτυρίες από το 1941. Εκείνη τη χρονιά, στο Ύψωμα 731 ο ολιγάριθμος ελληνικός στρατός καταφέρνει μια συντριπτική νίκη επί του πολυάριθμου ιταλικού στρατού. Στη μάχη που δόθηκε τα γεγονότα και οι αριθμοί αγγίζουν τη σφαίρα του παράδοξου όσον αφορά τον μικρό αριθμό των Ελλήνων οπλιτών αλλά και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετώπισαν τη σφοδρή ιταλική επίθεση. 18/2-23/4, Θέατρο Πορεία, Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλ. Βικτωρίας, Δευτ.-Τρ. 21:15, εισ.: 14-18 ευρώ

Τι έχει διαμορφώσει τον ήχο σας; Ιοκάστη: Μεγάλωσα με κλασική μουσική στο σπίτι και από τα 12 ξεκίνησα αρμονία και ορθοφωνία. Μέχρι τα 18 μου, που μπήκα στο πανεπιστήμιο, έκανα λυρικό τραγούδι (soprano). Μόλις ξεκίνησα τις σπουδές, άφησα τη μουσική και την ξαναβρήκα μετά από πολλά χρόνια, όταν αποφάσισα να ξεκινήσω με φωνητικά στην ηλεκτρονική μουσική. Επιρροές δέχομαι από όλα τα είδη μουσικής και θεωρώ ότι υπάρχει πολύς χώρος για πειραματισμό στη μουσική που φτιάχνουμε. Ν.: Όλα ξεκίνησαν από τα ’80s, όταν έβλεπα «Miami Vice» και άκουγα τη μουσική του Jan Hammer σε συνάρτηση με το «Thriller» του Michael Jackson και την παραγωγή του Quincy Jones. Κόλλησα με τα συνθεσάιζερ. Το 1994 ξεκίνησε το πάρτι για μένα, από τη Βαρυμπόμπη και τα Οινόφυτα. Το 2000 μετακόμισα στο Cambridge, στην Αγγλία, όπου έκανα BSc στη Μουσική Τεχνολογία, και ξεκίνησα να αγοράζω μηχανήματα για το στούντιο. Πώς είναι να δουλεύεις ως ντουέτο σε αυτό το είδος; Ν.: Πολύ πρακτικό. Στο στούντιο ο ένας παίρνει ιδέες από τον άλλο, αλλά η πρακτικότητα φαίνεται ακόμα περισσότερο στα live, όπου υπάρχουν τέσσερα χέρια για να χειριστούν όλα τα μηχανήματα, δύο άτομα στις πτήσεις (οπότε περισσότερο carry on), στο στήσιμο και στη μεταφορά όλου του gear. Φυσικά, έχεις και καλή παρέα στο αεροδρόμιο. Ποιος είναι ο Έλληνας καλλιτέχνης που θαυμάζετε πιο πολύ; Είναι πολλά τα παιδιά που έχουν ταλέντο στη σκηνή μας και διαπρέπουν στο εξωτερικό και δεν θα θέλαμε να ξεχωρίσουμε κάποιον, απλώς χαιρόμαστε που μεγαλώνει το roster των Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό. Αλλά, ναι, ο Endlec κάνει κομμάταρες! Τι θα κάνετε μετά το live στο 6 d.o.g.s; Έχουμε αρκετά βινύλια που θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2019, εμφανίσεις που θα ανακοινωθούν στο εγγύς μέλλον και πολύ χρόνο να περάσουμε στο στούντιο.

15/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 5 ευρώ

5 ΠΑΡΤΙ Τrophy Wives Valentine΄s Special

ναισθήµατα και το μυστήριο του μυαλού. 14/26/4, Kalfayan Galleries, Χάρητος 11, Κολωνάκι, Δευτ. 11:00-15:00, Τρ.-Παρ. 11:00-19:00, Σάβ. 11:00-15:00. Εγκαίνια: 14/2, 20:00-22:00

τους στην Ελλάδα με μια παράσταση εμπνευσμένη από τα Ελευσίνια Μυστήρια. 16/2, Gagarin 205, Λιοσίων 205, 21:00, εισ.: 12-14 ευρώ

10 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Still Alive

8 ΣΥΝΑΥΛΙΑ Sharon Kovacs

Athens Ghetto: Smokepurpp

Hμέρα των Ερωτευμένων και οι Trophy Wives εκπέμπουν από τη συχνότητα του L’ Amour FM. Μη χάσετε ένα θεματικό DJ set που παραπέμπει στις πειρατικές ραδιοφωνικές εκπομπές. 14/2, Cantina Social, Λεωκορίου 8, Ψυρρή, 21:00

7 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Μαριάννα Γκιόκα, A topography of the mind Αντλώντας έµπνευση από την απεικόνιση του ουρανού και των σύννεφων στην ολλανδική και ιταλική ζωγραφική του 15ου αιώνα, η Γκιόκα δημιουργεί πυκνές συνθέσεις µε περιορισµένη, αλλά δυναµική παλέτα χρωµάτων που αποτυπώνουν το ενδιαφέρον της για την ανθρώπινη φύση, τα συ-

To πάρτι που παίζει αποκλειστικά ραπ και R&B από τα ’90s μέχρι σήμερα επιστρέφει με καλεσμένο τον Αμερικανό rapper Smokepurpp.

ΧΟΡΟΣ

6 ΠΑΡΤΙ Power Dance Club Ένα ηδονιστικό queer rave στη Ρώσικη Ντίσκο με video art installations και dark room. O Luigi di Venere (Cocktail d’ Amore), o Stathis (Discosodoma, Berlin) και η Maria Politi (Discosodoma, Athens) αναλαμβάνουν τη μουσική της βραδιάς. 16/2, Russian Disco Meteorit, Νίκης 11, 23:30, εισ.: 8 ευρώ

DANCE

15/2, Studio 24, Δεκελέων 26, 24:00

H μυστηριώδης φωνή του «My Love», Sharon Kovacs, έρχεται στην Αθήνα για άλλη μια φορά με υλικό από το νέο άλμπουμ της «Cheap Smell» αλλά και όλες τις επιτυχίες της. Η ερμηνεύτρια που μεγάλωσε στο Αϊντχόφεν της Ολλανδίας, ακούγοντας Janis Joplin, Tina Turner και Otis Redding, τραγουδάει κομμάτια για τις μοντέρνες σχέσεις, την ηδονή αλλά και την εξάρτηση. 16/2, Piraeus 117, Πειραιώς 117, 19:00, εισ.: 25 ευρώ

9 ΜΟΥΣΙΚΗ Δαιμονία Νύμφη Έχοντας ταξιδέψει τις αρχαίες λύρες τους σε Ευρώπη και Αμερική, οι Δαιμονία Νύμφη επιστρέφουν δέκα χρόνια μετά την τελευταία εμφάνισή

It’s not about if you will love me tomorrow, Μέρος 1 Για δύο μόνο παραστάσεις, η Ανδρονίκη Μαραθάκη παρουσιάζει το πρώτο μέρος της νέας της θεματικής, ένα ειρωνικό και αυτοαναφορικό solo για έναν δημιουργό έργων χορού πάνω σε ένα «παλλόμενο έδαφος».

18-19/2, Art Factory, Λαμίας 6 & Πειραιώς 178, 21:30, εισ.: 10 ευρώ

Believe x Commercial: Priku Ο νέος χώρος της πλατείας Θεάτρου ξεκινάει με την έκθεση Still Alive. Πενήντα δύο εικαστικοί καλλιτέχνες παρουσιάζουν συνθέσεις τολμηρές και πρωτότυπες, που μας καλούν να αναστοχαστούμε πάνω σε πρωταρχικές έννοιες με αφετηρία τη νεκροκεφαλή, ένα εμβληματικό θέμα που διατρέχει την Ιστορία της Τέχνης, από τις γλυπτικές διακοσμήσεις των γοτθικών ναών και τις νεκρές φύσεις του 17ου αιώνα έως την καλυμμένη με διαμάντια νεκροκεφαλή του Damien Hirst.

16/2-30/3, Project Gallery, πλατεία Θεάτρου 14, Τρ.-Παρ. 11:00-18:00, Σάβ. 12:00-16:00. Είσοδος ελεύθερη.

Τα party teams Believe και Commercial συμπράττουν και υποδέχονται για πρώτη φορά στο six d.o.g.s τον Ρουμάνο DJ και παραγωγό Priku. Μαζί του στα decks οι Jonn, Always Late, Artemhs και Nadja.

16/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 10 ευρώ

14.2.19 – lifo

47

σινεμά

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Καπερναούμ Capharnaum Σκηνοθεσία: Ναντίν Λαμπάκι Πρωταγωνιστούν: Ζαΐν αλ Ραφέα, Γιορντάνος Σιφεράου

Η νηπιαγωγός

Ένα 12χρονο αγόρι μηνύει τους γονείς του για παραμέληση την ώρα που βρίσκεται στη φυλακή για βίαιο έγκλημα.

The kindergarten teacher Σκηνοθεσία: Σάρα Κολάντζελο Πρωταγωνιστούν: Μάγκι Τζίλενχαλ, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ

week

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

α πο τον θ οδ ω ρ η κο υτ σογ ιαν νοπου λο

48 lifo – 14.2.19

Η

Νηπιαγωγός μιλάει για την ποίηση που βγαίνει αβίαστα, απροσδόκητα και θαυματουργά από το στόμα ενός μικροσκοπικού 6χρονου, αλλά εννοεί κάτι πιο πλατύ και σημαντικό: την έλλειψη παιδείας σε μια κοινωνία που εξομαλύνει, εξομοιώνει και εξουδετερώνει. Η πρωτοτυπία της δραματικής, τρυφερής ταινίας της Σάρα Κολάντζελο, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του Sundance, είναι πως εξετάζει τη διαφορετικότητα όχι από την αναμενόμενη όψη της τρέχουσας διεκδίκησης, των ομάδων πίεσης και των πάλαι ποτέ μειοψηφιών που απέκτησαν φωνή, αλλά από τη σκοπιά μιας παιδαγωγού καταπιεσμένης και απογοητευμένης από ένα σύστημα ομοιομορφίας, καθώς και από τα δικά της απωθημένα, τα όνειρα για μια βαθύτερη σκέψη που δεν πραγματοποιήθηκαν και την προβολή πάνω στα έξυπνα, αλλά ελάχιστα ανήσυχα ή ψαγμένα (και τελικά) νορμάλ παιδιά της. Η Μάγκι Τζίλενχαλ παίρνει υπό τη σκέπη της έναν μαθητή της που μπαμπαλίζει έμμετρους μονολόγους, αρχικά τους παρουσιάζει ως δικούς της στο μάθημα ποίησης που παρακολουθεί

για να ξεσκάσει και φτάνει στο σημείο να υιοθετήσει το παιδί με παρεξηγήσιμα καλή πρόθεση, χωρίς ο αδιάφορος πατέρας του να υποψιάζεται, πόσο μάλλον να γνωρίζει, πού ακριβώς σκοπεύει να οδηγήσει τη γοητεία που της ασκεί ο μοντέρνος Μότσαρτ του λόγου. Θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένη: αγαπά τον σύζυγό της, ξέρει πως δεν διαπράττει ανωμαλία ή ακριβώς μια παράνομη πράξη, αν και έχει συνείδηση πως το παρακάνει. Η ευγενής ευκαιρία να σώσει τον κόσμο αγκαλιάζοντας το πρωτοφανές ταλέντο πυροδοτεί τη μοναχική της αποστολή, δηλαδή να γίνει Σαμαρείτης, σε μια παράδοξη, προσωπική σταυροφορία. Η σκηνοθέτις Σάρα Κολάντζελο κρατάει τους τόνους χαμηλά, ακριβώς όπως μια δασκάλα εύθραυστων νηπίων καλοπιάνει και γλυκαίνει τα κουτσούβελα για να μάθουν με το παιχνίδι και την καλόκαρδη επανάληψη. Η Μάγκι Τζίλενχαλ αδράχνει εποικοδομητικά αυτήν τη μοναδική ευκαιρία και ισορροπεί με ακρίβεια τα ξεσπάσματα και την εσωτερική της πάλη με την αφοσίωση μιας μειλίχιας γυναίκας. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ-ΔΑΝΑΟΣ 1,2-ΔΙΑΝΑ -ΕΛΛΗ-ΟΣΚΑΡ

Μια ευαίσθητη νηπιαγωγός που ζει μια συμβατική ζωή ανακαλύπτει τυχαία πως ένα αγόρι στην τάξη της έχει έμφυτο ταλέντο στην ποίηση. Τότε βάζει σκοπό της ζωής της, φτάνοντας στα άκρα, να αποκαλύψει το ταλέντο του μικρού στον κόσμο.

Το Capharnaum –εκτός από την αρχαία πόλη της Μέσης Ανατολής, σημαίνει και τα ατάκτως ερριμμένα ερείπια– ξεκινάει με τη δίκη ενός 12χρονου αγοριού που έχει μαχαιρώσει ένα κάθαρμα, όπως το αποκαλεί, και κινδυνεύει με πενταετή φυλάκιση, την ίδια στιγμή που σε ένα ξέσπασμά του μπροστά στον σαστισμένο δικαστή θέλει με τη σειρά του να μηνύσει τους ίδιους του τους γονείς γιατί τον έφεραν στη ζωή. Οι στομφώδεις, μεγαλόστομες κατηγόριες που μεταφέρουν κοινωνικά μηνύματα θα επανέλθουν στην ταινία Καπερναούμ, αλλά, ευτυχώς, ανάμεσα στα έδρανα και στα στοιβαγμένα κορμιά των φυλακών θα μεσολαβήσει ένα λακωνικό, συναρπαστικό οδοιπορικό του μικρού Ζαΐν, ενός αγοριού που έμαθε από μωρό να είναι άνδρας και προστάτης της αδελφής του και ενός πιτσιρίκου ενός έτους, που η μητέρα του, μια γυναίκα από την Αιθιοπία παράνομα εγκατεστημένη εκεί, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, γιατί τη συνέλαβαν σε ένα κατάστημα όταν προσπαθούσε να τηλεφωνήσει στην οικογένειά της. Μετά από δύο κομεντί (το Caramel είχε πρωτοπροβληθεί σε παράλληλο πρόγραμμα, και πάλι στο Φεστιβάλ Καννών, πριν από μία δεκαετία), η Ναντίν Λαμπάκι πετυχαίνει την αυθεντική απεικόνιση της χαώδους, εκκωφαντικής παραγκούπολης στις παρυφές της Βηρυτού, όπου η ζωή στοιχίζει φτηνά, τα παιδιά παραπαίουν ανάμεσα σε εγκατάλειψη και εμπορευματοποίηση και η ελπίδα έχει χαθεί προ πολλού. Κυρίως, καταφέρνει, χωρίς λόγια, μετά από πολύμηνες πρόβες και εντατικό μοντάζ, να αποσπάσει ατόφια συναισθήματα και απροσδόκητες κινήσεις από ανήλικους ερασιτέχνες – ο τρομερά εκφραστικός πρωταγωνιστής λέγεται Ζαΐν στην πραγματικότητα και δούλευε ως delivery boy. Η ανατριχιαστική περιπλάνηση καθηλώνει, αν και η Λαμπάκι γλιστράει συχνά σε έναν εύκολο συναισθηματισμό, επιχειρώντας να χωρέσει ζητήματα επιτακτικά και ακανθώδη, δυσεπίλυτα και ντροπιαστικά, βάζοντας μπροστά πολλά παιδιά, πολλή μουσική, πολύ κλάμα και πάρα πολύ «βρόμα». Η κάμερά της, διεισδυτική ή αέρινη, είναι δυνατότερη από τον βαρύ λόγο της. Παραδίδει ντικενσιανό ρεαλισμό σ’ ένα δακρύβρεχτο δράμα αμερικανικής υφής κι ενώ διατηρεί έντονο τοπικό χρώμα, το θέμα και ο χειρισμός είναι αποτελεσματικοί και λειτουργούν ως άψογο δόλωμα όχι μόνο για τα φεστιβάλ αλλά και για τα Όσκαρ, κάτι που πραγματοποιήθηκε, με το βραβείο της κριτικής επιτροπής στις Κάννες και την οσκαρική υποψηφιότητα στην πεντάδα της ξενόγλωσσης ταινίας, τη δεύτερη για τη χώρα μετά την Προσβολή πέρσι. ΑΙΓΛΗ 2-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ-ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1-CINERAMAΔΑΝΑΟΣ 1,2-ΙΝΤΕΑΛ-ΚΗΦΙΣΙΑ CLASS-ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1,2

Η Ταινία Lego 2 The Lego Movie 2: The Second Part Σκηνοθεσία: Μάικ Μίτσελ Δανείζουν τη φωνή τους οι: Τζίνη Παπαδοπούλου, Σταύρος Σιούλης, Ντορίνα Θεοχαρίδου Οι ήρωες του Bricksburg επανασυνδέονται για να σώσουν την αγαπημένη τους πόλη, καθώς οι εισβολείς Lego Duplo από το Διάστημα καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους με αστραπιαία ταχύτητα.

Meta-χιούμορ και αιώνια παιδικότητα συνεργάζονται και πάλι για να χτίσουν τούβλο-τούβλο έναν κόσμο που ξεκίνησε ως πείραμα κι έγινε σύντομα ένα από τα πιο πετυχημένα franchises σε animated ταινίες. Η επιτυχία της πρώτης ταινίας Lego οφειλόταν εν μέρει στο ότι δεν γυρίστηκε ως ένα νέο, αποκλειστικό προϊόν προώθησης του τίτλου που τη χορηγούσε αλλά ως μια έκρηξη αυτοπαρωδίας της ποπ κουλτούρας, θεματική ιδιαίτερα δημοφιλής αυτήν τη δεκαετία, που παίζει με την έλλειψη αυθεντικότητας του φαινομένου και την απόκλιση από trademarks που έχουν χαρακτήρες-σταθερές, οι οποίοι την έχτισαν πριν από δεκαετίες. Στο πλαίσιο, λοιπόν, μιας απενοχοποιημένης διαρκούς επανάληψης, το σίκουελ βασίζεται στην επανάληψη ως μετα-μεταμοντερνισμό, μη θέλοντας να οδηγήσει την ταινία σε νέες κατευθύνσεις. Τα αστεία μοιάζουν με προεκτάσεις της οπτικής του πρώτου φιλμ πάνω στη σαρωτική δύναμη του οικουμενικού και παγκοσμιοποιημένου μάρκετινγκ – ακόμα και το hit τραγούδι ξεκινά εκεί όπου τελείωνε το «Everything is awesome», ενώ ο Έμετ ψάχνει τον εαυτό του βλέποντας έναν εφιάλτη από το μέλλον. Όλα καλά, αν και τα έχουμε ξαναδεί, αλλά, προς υπεράσπιση της ταινίας, η ίδια μας υπενθυμίζει ότι αυτό μπορούμε να το πούμε για κάθε προϊόν του συστήματος των στούντιο εδώ και χρόνια. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 1,8,11,14-VILLAGE MALL 1,2,6,7,8,12-VILLAGE PAGRATI 5-VILLAGE FALIRO 2,3,7-VILLAGE AG.DIMITRIOS 4,5-ODEON GLYFADA 2-ODEON MAROUSI 3-ODEON ESCAPE 1,4,6-ODEON STARCITY 1,3,6-ΑΕΛΛΩ 1-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1-ΑΙΓΛΗ 2-ΑΝΟΙΞΗ 1-ΒΑΡΚΙΖΑ 1-CINERAMA-WEST CITY 1-ΚΗΦΙΣΙΑ 1-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2-ΝΑΝΑ 5-ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ -ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2-TOWN CINEMAS 1-ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2-ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑΟΝΑΡ

Μια προσωπική ιστορία Una questione private Σκηνοθεσία: Πάολο & Βιτόριο Ταβιάνι Πρωταγωνιστούν: Λούκα Μαρινέλι, Λορέντζο Ρικέλμι, Βαλεντίνα Μπελέ Ο έρωτας ενός νεαρού για μια κοπέλα το καλοκαίρι του 1943 και η ταυτόχρονη έλξη της για έναν αντάρτη φίλο του τον οδηγούν στην ανάγκη να ισορροπήσει ανάμεσα στην επιθυμία του να πολεμήσει τους ναζί, τη φιλία του με τους άλλους συμπολεμιστές του αλλά και τα συναισθήματά του.

Το στερνοπαίδι της μακροχρόνιας συνεργασίας των αδερφών Ταβιάνι, γυρισμένο λίγους μήνες πριν από τον θάνατο του Βιτόριο, είναι και η τελευταία τους συνάντηση με γνώριμα αφηγηματικά τοπία. Με προφανή σύνδεση τη Νύχτα του Σαν Λορέντζο, η Προσωπική Ιστορία τοποθετείται χρονικά στην ίδια περίοδο, προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή της, Λούκα Μαρινέλι, εκφράζει την ιδεολογική διχόνοια της εποχής, αφήνοντας εκτός οποιοδήποτε ηρωικό στίγμα θα μπορούσε να έχει ένα φιλμ τοποθετημένο εν μέσω εχθροπραξιών. Αντιθέτως, η έμφαση δίνεται σε κάτι πιο εσωτερικό, στη μάχη που γίνεται στο ανθρώπινο μυαλό πριν ξεκινήσουν οι πράξεις και στη διελκυστίνδα μεταξύ προσωπικού συμφέροντος και ανιδιοτέλειας. Με λίγα λόγια, πολλή ένταση και αναμενόμενα διδακτικό τόνο, οι Ταβιάνι δημιουργούν περισσότερο ένα φιλμ-επιστέγασμα όσων προσπάθησαν να πουν, μια στέρεη σύνοψη ενός τύπου κινηματογράφου που σταδιακά εξαφανίστηκε.

Έρωτας χωρίς τέλος Sin fin Σκηνοθεσία: Σεζάρ Εστεμπάν Αλέντα, Χοσέ Εστεμπάν Αλέντα Πρωταγωνιστούν: Χαβιέρ Ρέι, Μαρία Λεόν Όταν ο κοινωνικά αδέξιος Χαβιέ συναντά τη Μαρία, μια εξωστρεφή κοπέλα, ένα υπέροχο ρομάντζο ξεκινά. Όμως, δεκαπέντε χρόνια μετά, τα πράγματα δεν είναι τόσο ειδυλλιακά. Ο Χαβιέ είναι προσηλωμένος στη δουλειά του, ενώ η Μαρία έχει πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα.

Βεβιασμένα τραβηγμένο εγχείρημα μετατροπής μιας ταινίας μικρού μήκους σε μεγάλου, από δύο αδέρφια που έχουν μεγαλώσει μέσα στην κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας και μετά από δεκαετή καριέρα στα shorts προχωρούν στο επόμενο στάδιο. Η αγάπη τους για την ιστορία που δημιούργησαν αρχικά πριν από τέσσερα χρόνια μεταβιβάζεται σε ένα προσεκτικά επιμελημένο μοντάζ που αντιπαραθέτει σκηνές παρελθόντος και παρόντος για να εντοπίσει τη φθορά του χρόνου σε σχέσεις και ανθρώπους, με μια αφελή μάλλον, αλλά και συγκινητική απλότητα. Οι δύο πρωταγωνιστές (Χαβιέρ Ρέι, Μαρία Λεόν) τα καταφέρνουν στην αποστολή τους, παίζοντας τους ήρωές τους σε διαφορετικές ηλικίες, το ταξίδι στον χρόνο για χατίρι της αγάπης έχει από μόνο του μια γοητεία, όμως από τη μέση και μετά η αφήγηση απλώνεται σε επαναλήψεις και μεγάλα πλάνα, με τους δημιουργούς να ξεμένουν από άλλες ιδέες. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 18-VILLAGE MALL 1-VILLAGE FALIRO 3

Alita: Ο άγγελος της μάχης Alita: Battle Angel Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ Πρωταγωνιστούν: Ρόζα Σαλαζάρ, Κριστόφ Βαλτς, Τζένιφερ Κόνελι Όταν η Αλίτα ξυπνά χωρίς να θυμάται ποια είναι σε έναν μελλοντικό κόσμο που δεν αναγνωρίζει, την περιμαζεύει ένας ευγενικός επιστήμονας που αντιλαμβάνεται ότι κάπου μέσα σε αυτό το ανθρωποειδές κρύβεται η καρδιά και η ψυχή μιας νεαρής γυναίκας με ξεχωριστό παρελθόν.

Ο Τζέιμς Κάμερον προσπαθούσε να κάνει την Alita εδώ και δεκαπέντε χρόνια και, παρότι παρέδωσε τη σκηνοθετική καρέκλα στον Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, οι ιδέες του για την ανάπτυξη μιας action ηρωίδας, ρόλουπρότυπο για τον ίδιο σε όλη του την καριέρα, είναι εμφανείς. Οι αφηγηματικές του νουθεσίες, όμως, αντιπαραβάλλονται στην εφετζίδικη βιρτουοζιτέ του Ροντρίγκεζ αλλά και στις κατευθυντήριες εντολές του στούντιο, που έβαλε πολλές ιστορίες μαζί για να δημιουργήσει ένα τυπικό, δυτικού τύπου σύγχρονο origin story, περιμένοντας την ανταπόκριση του κοινού για συνέχειες. Το αποτέλεσμα είναι ένα υπερθέαμα που τρέχει χωρίς φρένα και, παρά την εξαιρετική παρουσία της ψηφιακά τροποποιημένης Ρόζα Σαλαζάρ, σου αφήνει στο τέλος τη γεύση ενός ψηφιακού πανηγυριού. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 1,4,7,13,20-VILLAGE MALL 4,5,7,8,10,12-VILLAGE PAGRATI 4-VILLAGE FALIRO 1,4,8-VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2-ODEON ESCAPE 2,3,5-ODEON STARCITY 1,3,6,7,9-ΑΕΛΛΩ 1,2,3-ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1-WEST CITY 2-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2-ΝΑΝΑ 2,4,5,6-TOWN CINEMAS 1,4

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΝΔΟΡΑ-ΑΝΟΙΞΗ 2-ΑΣΤΟΡ-ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ 1

14.2.19 – lifo

49

βιβλίο

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Π

week Η «χρυσή» επιστροφή του Σαλμάν Ρούσντι Ο Χρυσός Οίκος, το νέο βιβλίο του Ρούσντι, κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός και αποκαλύπτει την ανάγκη του βραβευμένου συγγραφέα να μιλήσει για τα πνευματικά και ψυχικά αδιέξοδα στην κυνική πλέον εποχή του Τραμπ.

Σ

α πό τη ν τίν α μ αν δ η λαρ ά

50 lifo – 14.2.19

το βιβλίο ξεκινάει με το ευχάριστο γεγονός της ορκωμοσίας του Ομπάμα και ολοκληρώνεται με την ανάληψη της εξουσίας από κάποιον Τζόκερ, έναν γελωτοποιό με πράσινα μαλλιά, ικανό να φέρει την καταστροφή. Οι ενδείξεις, όμως, όπως και οι συμπεριφορές, αποκαλυπτικές του αδιανόητου αμοραλισμού, ήταν εκεί προ πολλού, όπως και η στρεψοδικία, ο αυτισμός, η ανάδειξη του νέου θεού, που είναι το χρήμα. ίσω από τις ειρωνικές και χιουμοριστικές καταγραφές του αφηγητή του βιβλίου, Ρενέ, κρύβεται η πεσιμιστική πεποίθηση ότι ο αμοραλισμός των «χρυσών» μελών της οικογένειας Γκόλντεν έχει συμπαντικές υποδηλώσεις και εμπνέει τα μέλη μιας κοινωνίας που θέλει να τους μοιάσει. Όχι τυχαία ο Ρούσντι παραπέμπει στη ρήση του Πρίμο Λέβι «αυτός είναι ο πιο άμεσος καρπός της εξορίας του ξεριζωμού: η υπεροχή του ψευδούς επί του πραγματικού», ταυτιζόμενος ίσως και ο ίδιος προσωπικά με οποιονδήποτε δεν μπορεί ποτέ να νιώσει οικειότητα με μια κατάσταση και έναν τόπο. Το ίδιοι και οι Γκόλντεν, οι ουσιαστικοί ένοικοι του Χρυσού Οίκου, οι οποίοι, αν και απέκτησαν την πανεπιστημιακή παιδεία, με πρώτον απ’ όλους τον πατέρα Νέρωνα-Ιούλιο Γκόλντεν, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν ποτέ το αίσθημα της αποξένωσης. Όλοι, άλλωστε, έχουν ένα πρόβλημα σύνδεσης με το έξω. Ο αλαζών πατέρας, ο οποίος φαντάζεται ότι οι μακρινές τους ρίζες φτάνουν στον Μέγα Αλέξανδρο, έχει μεταδώσει τη μεγαλομανία στους τρεις γιους. Ο μεγαλύτερος, με το όνομα Πετρόνιους –χαϊδευτικά Πέτια–, είναι ευφυής, αγοραφοβικός στο φάσμα του αυτισμού, αλλά ξέρει να φτιάχνει το καλύτερο dry Μartini, ο μεσαίος, Λούσιους-Απούλιος –χαϊδευτικά Απού–, είναι οπαδός του αποκρυφισμού αλλά και εμπνευσμένος ζωγράφος, ενώ ο μικρότερος, ο πανέμορφος Διόνυσος –χαϊδευτικά Ντι–, προσπαθεί να λύσει τα θέματα της σεξουαλικής του ταυτότητας, εμπνέοντας μερικές από τις πιο σουρεαλιστικές σκηνές του βιβλίου. Όλοι μαζί, πάντως, αν και δείχνουν εντελώς ετερόκλητοι και εχθρικοί ο ένας απέναντι στον άλλον –κάτι που θα χειροτερέψει όταν στην οικογένεια προστεθεί η κατά πολύ νεότερη γυναίκα του πατέρα, Βασιλίσα Γκόλντεν, με καταγωγή από τη Ρωσία–, είναι δεμένοι με ένα αδιόρατο νήμα που «καλύπτει ματωμένα μυστικά και μια σειρά: οι Καίσαρες στο παλάτι τους όλη τους η ζωή ένα μεγάλο στοίχημα να εκτελούν τον δικό τους λαμπρό χορό του θανάτου». Εννοείται πως ο ανεβασμένος ρυθμός των περιγραφών αποκαλύπτει, για μια ακόμα φορά, την εμμονή του Ρούσντι με τους μύθους και τις ανθρωπολογικές λεπτομέρειες, εμπλέκοντας τους αρχαιοελληνικούς θεούς με τους Ναβάχο, τις θρησκευτικές δοξασίες της Βομβάης με αυτές της χαμένης, αλλά πάντα γοητευτικής στα μάτια του Ρούσντι, παρά τα κυνηγητά, Περσίας. Κυρίαρχη, όμως, όλων είναι η λογοτεχνία, με την πεμπτουσία του βιβλίου να κρύβεται σε λεπτομέρειες, σαν τις αναφορές στη Μεταμόρφωση του Κάφκα, ή στις δύο πλευρές, τη σκοτεινή και τη φωτεινή, που ενυπάρχουν σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε πτυχή, όπως αναδεικνύεται στο σπουδαίο διήγημα Η σκιά του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν που κάνει δώρο ο πρωταγωνιστής στον πατέρα της οικογένειας. Πρόκειται για την ιστορία ενός άνδρα, του οποίου η σκιά, που προηγείται, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και ξεπερνάει σε εκλέπτυνση και καλλιέργεια τον ίδιο τον κάτοχό της. Η απαξίωση με την οποία επιστρέφει το βιβλίο ο πατριάρχης της οικογένειας στον Ρενέ φέρει το δικό της μήνυμα: σάμπως ο συγγραφέας να επιμένει πως αν όλοι διαβάζαμε βιβλία σαν κι αυτό, αν όλοι αποκρυπτογραφούσαμε τα μεταφορικά μηνύματα για την αντιφατικότητα του κόσμου και των ανθρώπων, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.

τις 14 Φλεβάρη, πριν από ακριβώς τριάντα χρόνια, ένα γεγονός θα άλλαζε τη ζωή του Σαλμάν Ρούσντι για πάντα: το τηλεφώνημα που δέχτηκε από δημοσιογράφο του BBC, το οποίο τον πληροφορούσε πως ο Χομεϊνί είχε κηρύξει εναντίον του πόλεμο για την κυκλοφορία του βιβλίου του Σατανικοί Στίχοι. Εξαιτίας του, μάλιστα, ο πλανήτης θα άκουγε για πρώτη φορά τη λέξη «φετφάς», αυτές τις δύο συλλαβές που θα μετέτρεπαν τη ζωή του σε αληθινή κόλαση. Η αρχική του αντίδραση στο τηλεφώνημα, ωστόσο, ήταν ψύχραιμη, ίσως γιατί ακόμα δεν είχε προβλέψει το μέγεθος της δίνης που θα τον καθιστούσε μόνιμο φυγά. Αφού ενημέρωσε την τότε σύζυγό του Μαριάν Γουίγκινς, ζητώντας τη γνώμη της, έβαλε το καλό του κοστούμι και κατευθύνθηκε στην ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο Bayswater για να αποχαιρετήσει τον Μπρους Τσάτουιν, εκφωνώντας έναν από τους επικηδείους. Δίπλα του, στην εκκλησία, ο αδελφικός του φίλος Μάρτιν Έιμις και ο Χάρολντ Πίντερ και απ’ έξω μια αθρόα συνάθροιση από φωτορεπόρτερ, οι οποίοι είχαν μάθει τα νέα πριν από τον ίδιο. Ήταν τέτοια, μάλιστα, η ένταση, που δεν άργησε να καταλάβει ότι βρισκόταν ήδη σε κίνδυνο. Μέσα σε λίγους μήνες οι διαδηλώσεις κατά του βιβλίου σε ολόκληρο τον κόσμο θα μετέτρεπαν τον συγγραφέα του στο πιο μισητό πρόσωπο στο Ισλάμ και τους ανθρώπους γύρω του σε υποψήφια θύματα. Ο Ιάπωνας μεταφραστής και ο εκδότης του έπεσαν νεκροί από πυροβολισμούς, ο Ιταλός εκδότης δέχτηκε μαχαιριές στο στήθος και την καρδιά και ο Τούρκος γλίτωσε από θαύμα. Κανείς δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα αν ο ίδιος ο Ρούσντι, ο διάσημος πλέον Βρετανός συγγραφέας με καταγωγή από τη Βομβάη, θα παρέμενε ζωντανός. Για να μπορέσει να ξεφύγει, επινοεί μια σειρά από μεθόδους που θα επηρεάσουν τον τρόπο που θα βλέπει στο εξής τη ζωή και το μυθιστόρημα, αφού οι όροι είχαν αντιστραφεί: εφευρίσκει το ψευδώνυμο Τζόζεφ Άντον –από τον Τζόζεφ Κόνραντ και τον Άντον Τσέχοφ– και ζει σε καθεστώς ημιπαρανομίας, καταφεύγοντας σε κατασκοπευτικές μεθόδους και επιστρατεύοντας ακόμα και τους γκέι που κάνουν cruising σε πάρκα του Λονδίνου για να τον φυγαδεύ-

σουν. Τα τραγελαφικά αυτά περιστατικά τα περιγράφει επακριβώς στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Τζόζεφ Άντον που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός –όπως και όλα τα υπόλοιπα βιβλία του Ρούσντι–, επιβεβαιώνοντας ότι το τραγικό συναντά το κωμικό στις πιο πραγματικές πτυχές της ζωής. Είναι το ίδιο μοτίβο που διαπερνάει κάθε του μυθιστόρημα, ποτίζοντας τις περιγραφές του, που έκτοτε έχει κανείς την αίσθηση ότι μετατρέπονται σε ένα ανεξάντλητο σουρεαλιστικό πανόραμα του σύγχρονου κόσμου. Από τις μαγικές σκηνές που έστησαν τα έξοχα Παιδιά του Μεσονυκτίου και τον εμπνευσμένο από τον ελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης Κόσμο κάτω από τα πόδια της, ο Ρούσντι θα περάσει στα «μυθιστορήματα ταυτότητας» –ας μας επιτραπεί ο όρος– που μιλούν για τη φενάκη της βιτρίνας και τον ψεύτικο κόσμο που ζούμε. Αποκορύφωμα είναι ο Χρυσός Οίκος που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από τον ίδιο εκδοτικό οίκο σε όμορφη μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, όπου ο προβληματισμός σχετικά με το «Ποια είναι καλή ζωή; Ποιο είναι το αντίθετό της», όπως γράφει χαρακτηριστικά στην αρχή του δεύτερου κεφαλαίου, είναι διάχυτος. Ήρωάς του ο μεγαλομανής πατριάρχης της οικογένειας Γκόλντεν, Νέρων-Ιούλιος, ο οποίος καταφθάνει στο Γκρίνουιτς Βίλατζ από τη Βομβάη με τρεις γιους, χωρίς γυναίκα και με σκοτεινό παρελθόν. Ως ιδανικός παρατηρητής με εμφανή τα στοιχεία επιρροής από τον Νικ Καράγουεϊ του Υπέροχου Γκάτσμπι, ο αφηγητής του βιβλίου Ρενέ θα αρχίσει να καταγράφει τη ζωή της οικογένειας, τις εξωφρενικές λεπτομέρειες του βίου τόσο του ίδιου του Νέρωνα όσο και των τριών γιων του και των οικείων τους. Άλλωστε, αντικείμενο της επισκόπησής του είναι, όπως και στον Γκάτσμπι, οι επιβλητικοί τους κήποι που λειτουργούν ως διαχωριστική γραμμή από τη θορυβώδη πραγματικότητα του Μανχάταν και ως ένας μυθικός σχεδόν τόπος, ένα αντεστραμμένο πανοπτικόν που θα συγκρατήσει τα μαγικά χαρακτηριστικά που εμπνέουν τον Ρούσντι και τα βιβλία του. Μόνο που εδώ ο συγγραφέας θα γίνει πιο δηκτικός, με εμφανή την πρόθεσή του να μιλήσει για μια προ-τραμπική περίοδο ψευδο-ευωχίας που έφερε τον Τραμπ στην εξουσία. Άλλωστε,

σαλμάν ρούσντι Ο Χρυσός Οίκος Μτφρ.: Γιώργος Μπλάνας Εκδόσεις Ψυχογιός

μουσική week

Luna Misteriosa Party

16/2, Gazarte, 22:00, €12, Βουτάδων 34, Κεραμεικός

α πό τον κ οσμ α δεβ ε λε γ κα

LUNA MISTERIOSA PARTY

DJ Buscemi Ο ραδιοφωνικός παραγωγός του Pepper 96.6 μιλά με τον Βέλγο καλλιτέχνη λίγο πριν από την εμφάνισή του στην Αθήνα.

Γ

ια περισσότερo από είκοσι χρόνια ο Βέλγος DJ Buscemi απογειώνει το dancefloor στα μεγαλύτερα κλαμπ του πλανήτη, παίζοντας ένα πολύχρωμο μείγμα χορευτικής μουσικής, επηρεασμένο από ήχους που ανακαλύπτει συνεχώς στα ταξίδια του. Το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου έρχεται στο Gazarte με full band και guest τον Luigi Catalano για το Luna Misteriosa Party του Pepper 96.6. Λίγο πριν φτάσει στην Αθήνα, μιλήσαμε μαζί του για την πορεία του στη μουσική, τις επιρροές του αλλά και τα σχέδιά του. «Πιο παλιά, η χορευτική μουσική είχε περισσότερη φρεσκάδα και περιπετειώδη διάθεση από τη μουσική σήμερα» λέει. «Βλέπω πολλή επανάληψη πια. Και ανάμεσα στους DJs υπάρχουν ακόμα κάποια πραγματικά σπουδαία ονόματα, αλλά δεν είναι όπως παλιά. Η δική μου μουσική δεν έχει αλλάξει πολύ. Απλώς, έχω καλύτερο εξοπλισμό τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, με το AKAI s1000 μπορούσες να χρησιμοποιήσεις μόνο sample του ενός ή των δύο δευτερολέπτων. Τώρα οι δυνατότητες είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες. Πάντα δημιουργούσα eclectic μουσική, με πολλαπλές επιρροές, αλλά σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να συνδυάσεις όλα αυτά τα στοιχεία. Παλιά έπαιζα μουσική με βινύλια, τώρα μπορείς να κάνεις τα πάντα ψηφιακά. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η μουσική είναι καλύτερη σήμερα. Παλιότερα οι άνθρωποι ήταν πιο δημιουργικοί με τα απλά μέσα που διέθεταν».

To πιο γνωστό κομμάτι του Buscemi, αλλά και το πιο αγαπημένο του, είναι το «Seaside» με φωνητικά από την Isabelle Antena, που κυκλοφόρησε το 2003. «Γεννήθηκα στα ’60s και είχα τη χαρά να συνεργαστώ με αρκετά ονόματα που άκουγα μεγαλώνοντας και θαύμαζα» λέει ο Buscemi. «Η Isabelle Antena ήταν στο βελγικό label “Les disques du crépuscule”, στο οποίο ανήκω κι εγώ. Το ότι μετακόμισα στο Λονδίνο ήταν για μένα μια μεγάλη πηγή έμπνευσης. Συνεργάστηκα επίσης με cult μουσικούς, όπως ο Ted Milton των Blurt, που έπαιζε ένα είδος jazz new wave στα ’80s, και ηχογραφήσαμε ένα κομμάτι μαζί πριν από δέκα χρόνια, και με άλλα, μεγαλύτερα ονόματα, όπως οι Madredeus και οι Anna Domino». Ο Buscemi εμπνέεται από τα ταξίδια του για να δημιουργήσει τη μουσική του. «Ταξιδεύω εδώ και είκοσι χρόνια ως DJ, αλλά ταξίδευα και πολύ νωρίτερα, ως δημοσιογράφος. Έχω επισκεφτεί περισσότερες από 50 χώρες και σ’ αυτές συνάντησα πολλούς ανθρώπους, άκουσα την τοπική μουσική, γεύτηκα τα φαγητά και τα ποτά τους και όλες αυτές οι εμπειρίες διαμόρφωσαν τη μουσική μου. Μου αρέσει να ταξιδεύω και αυτό το πνεύμα της περιπέτειας αντικατοπτρίζεται στη μουσική μου. Αυτό είναι το κλειδί για τα πάντα». Ένα κομμάτι του Buscemi που ακούγεται πολύ αυτή την εποχή, το «Chop Choy Boogie», είναι επηρεασμένο από τους ήχους της κινεζικής τζαζ. Στο τραγούδι «Luna Misteriosa», που έδωσε τον τίτλο στο τελευταίο του άλμπουμ, ο Βuscemi συνεργάστηκε με τον Ιταλό τραγουδιστή Luigi Catalano, που θα βρίσκεται μαζί του στο live στην Αθήνα. «Είναι ένας πολύ χαλαρός τύπος και μένουμε αρκετά κοντά. Τραγουδάει και παίζει κιθάρα. Τον συνάντησα για πρώτη φορά πριν από δέκα χρόνια, αρχίσαμε να παίζουμε μαζί και το 2013 ηχογραφήσαμε το κομμάτι “Il mondo attraverso gli occhiali”. Στο περσινό μου άλμπουμ “Luna Misteriosa” συνεργαστήκαμε σε δύο τραγούδια. Γνωριζόμαστε καιρό κι έχουμε την ίδια αγάπη για την καλή μουσική». Ο Buscemi παίζει μουσική ως DJ, αλλά στην Αθήνα θα έχει μαζί του και μια πλήρη μπάντα.

14.2.19 – lifo

51

starfax week

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Σημαντικές εξελίξεις

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Την Πέμπτη, που είναι

στα επαγγελματικά σας προβλέπονται από την Πέμπτη και μετά που σχηματίζει ο Ουρανός αρμονικές όψεις με τον Ήλιο, ενώ παράλληλα θα ευνοηθούν και θέματα ακίνητης περιουσίας. Την ίδια μέρα εισέρχεται ο Άρης στον Ταύρο και θα ρίξετε όλο το βάρος της προσοχής στο σπίτι και την οικογένεια, οπότε θα είναι ένα αρκετά ευχάριστο διάστημα για εσάς που δεν είχατε πολύ χρόνο να ασχοληθείτε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα το προηγούμενο διάστημα. Την Τρίτη, η Πανσέληνος στην Παρθένο θα σας υπενθυμίσει την αναγκαιότητα εξοικονόμησης πόρων και θα ασχοληθείτε με τον προγραμματισμό των εξόδων σας. Ωστόσο, τα οικονομικά σας βελτιώνονται ικανοποιητικά και μπορείτε να καλύψετε τις υποχρεώσεις και τις προσωπικές σας ανάγκες. Πολύ ερωτική εποχή, κατά την οποία πολλές ευχάριστες παρουσίες αυξάνουν την αυτοπεποίθησή σας, έτσι νιώθετε έτοιμοι να δεσμευτείτε με ένα νέο πρόσωπο που έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον σας.

και η Ημέρα των Ερωτευμένων, εισέρχεται ο Άρης στον Ταύρο και η διάθεσή σας για εσωτερική αναζήτηση θα είναι έντονη, ειδικά σ’ εσάς που έχετε ζήσει έναν πρόσφατο χωρισμό. Αρκετοί θα ψάξετε απαντήσεις και θα αποφύγετε τις κοινωνικές επαφές, ωστόσο θα υπάρχουν άτομα κοντά σας για να μοιραστείτε τις σκέψεις σας. Η Πανσέληνος της Τρίτης στην Παρθένο πραγματοποιείται στον άξονα οικογένεια - καριέρα/γονείς και, καθώς συμμετέχουν ο Άρης και ο Ουρανός με ένα πολύ καλό τρίγωνο, θα γιορτάσετε οικογενειακώς μια επιτυχία σας που έγινε έπειτα από κοινή προσπάθεια και πολύ αγώνα. Μπορεί να αφορά την επιχείρησή σας ή μια νέα επιχειρηματική προσπάθεια. Τα ερωτικά σας βελτιώνονται από τη Δευτέρα και μετά, όταν δηλαδή η Αφροδίτη σχηματίσει εξάγωνο με τον κυβερνήτη σας Ερμή, δημιουργώντας ένα κλίμα τρυφερότητας που θα ενισχύσει τη σχέση σας. Ιδανική εποχή για φλερτ.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Διαδικαστικά θέματα και επαγγελματικές υποθέσεις κάνουν την καθημερινότητά σας αρκετά κουραστική, ωστόσο από την Παρασκευή αρχίζουν να πέφτουν κάπως οι ρυθμοί σας, οπότε θα μπορέσετε να ασχοληθείτε και με πιο προσωπικές σας υποθέσεις. Η Πέμπτη θα είναι μια πολύ δυνατή μέρα για τα ερωτικά σας, τόσο για εσάς που είστε σε σχέση όσο και για τους ελεύθερους, καθώς ο Ήλιος, σε εξάγωνο με τον Ουρανό, ενεργοποιεί τον τομέα του έρωτα και προβλέπονται σημαντικές αλλαγές για όσους θέλετε να βρείτε ένα ταίρι. Οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο μπορεί να νιώσετε μπουχτισμένοι με τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να αναζητήσετε το ερωτικό πάθος σε μια παράλληλη σχέση, αλλά θα είναι πολύ σύντομη. Η Πανσέληνος της Τρίτης στην Παρθένο πραγματοποιείται στον άξονα επικοινωνία - ταξίδια και μπορεί να σημάνει την ολοκλήρωση ενός κύκλου σπουδών, ενός νομικού ζητήματος ή μιας συνεργασίας με το εξωτερικό. Θέματα καριέρας θα ευνοηθούν.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Με την είσοδο του Άρη την Πέμπτη στον Ταύρο, εκτός του ότι αποκτάτε περισσότερο δυναμισμό και αποφασιστικότητα, μπορείτε να κατακτήσετε τους στόχους σας και να αποκτήσετε καλή φήμη. Η Ημέρα των Ερωτευμένων δεν σας βρίσκει και πολύ ενθουσιασμένους με μια πρόσφατη σχέση και θα προσπαθήσετε να αποφύγετε τη συνάντηση με το ταίρι σας, κάτι που μπορεί να σημάνει και τη λήξη της σχέσης. Η Πανσέληνος της Τρίτης στην Παρθένο ενεργοποιεί τον τομέα των οικονομικών με πρακτικό τρόπο και μπορεί να σας βοηθήσει να σταθεροποιήσετε τη ροή των εσόδων σας, παίρνοντας ρίσκα που μπορεί να αντέξει ο προϋπολογισμός σας. Η εργασιοθεραπεία αυτή την εποχή σάς κάνει πολύ καλό και γεννιούνται συνεχώς νέες ιδέες, που, αν αξιοποιήσετε σωστά, η επιτυχία θα είναι δεδομένη. Με την Αφροδίτη να διανύει τον τομέα της υγείας είναι ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με τη φυσική σας κατάσταση, δοκιμάζοντας εναλλακτικές θεραπείες.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Για εσάς ξεκινάει μια εποχή έντονης δραστηριότητας, κατά τη διάρκεια της οποίας τα ταξίδια στο εξωτερικό θα είναι αρκετά συχνά και θα ανοίξουν νέες πόρτες για συνεργασίες. Με τον Άρη πλέον στον Ταύρο θα ρίξετε όλο το βάρος της προσοχής στους στόχους σας και μέχρι τις 31 Μαρτίου, που θα παραμείνει στον τομέα της εκπαίδευσης, θα ευνοηθούν θέματα σπουδών και νομικές υποθέσεις. Ένα ερωτικό ειδύλλιο που ξεκινάει με άτομο από τον χώρο της εργασίας θα κάνει την Ημέρα των Ερωτευμένων να σας μείνει αξέχαστη. Την Τρίτη, η Πανσέληνος στο ζώδιό σας ενισχύει την ανάγκη σας να ασχοληθείτε με προσωπικά σας θέματα, προκειμένου να βάλετε μια τάξη στη ζωή σας και να ξεκαθαρίσετε τα συναισθήματά σας για το ταίρι σας. Αρκετοί θα αποφασίσετε να επισημοποιήσετε τη σχέση σας, καθώς η Αφροδίτη ενισχύει την ανάγκη σας για δημιουργία οικογένειας.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Από την Πέμπτη που εισέρχεται ο Άρης στον Ταύρο θα ηρεμήσετε αρκετά από οικονομικά θέματα που σας απασχολούσαν και που μπορεί να έγιναν αρκετές φορές η αιτία να δοκιμαστούν οι σχέσεις σας. Το ενδιαφέρον σας για γνώση θα είναι αυξημένο, οπότε μπορείτε να ξεκινήσετε άνετα ένα σεμινάριο και να αποκτήσετε μια νέα δεξιότητα, να προωθήσετε τις ιδέες και τις υπηρεσίες σας και να ενισχύσετε το επαγγελματικό σας προφίλ. Η Πανσέληνος της Τρίτης στην Παρθένο ενεργοποιεί τον τομέα των συνεργασιών και των διαπροσωπικών σας σχέσεων και θα σας απασχολήσει το μέλλον μιας συνεργασίας ή ακόμη και του γάμου σας. Ωστόσο, επειδή συμμετέχουν ο Άρης και ο Ουρανός με τις αρμονικές τους όψεις, μια θετική εξέλιξη στα οικονομικά σας θα επαναφέρει τις ισορροπίες. Οι ελεύθεροι ξεπεράστε τα ταμπού, ανακτήστε την αυτοπεποίθησή σας και γνωρίστε νέα πρόσωπα. Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4]

από τη μα ρ ιβ ίκυ καλλέ ρ γ η (s tar f ax@ li f o. g r )

52 lifo – 14.2.19

Με την είσοδο του Άρη στον Ταύρο την Πέμπτη ξεκινάει μια φάση που θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Μαρτίου και κατά τη διάρκειά της, στην προσπάθειά σας να αποκτήσετε χρήμα και υλικά αγαθά, οι απαιτήσεις σας θα είναι πολλές. Επειδή η θέση στην οποία βρίσκεται δεν είναι καλή, προβλέπονται υπερβολές και άσκοπη σπατάλη των πόρων σας, κάτι που μπορεί να σας οδηγήσει σε αδιέξοδο. Ερωτικά δεν είστε πολύ πρόθυμοι για νέες γνωριμίες και η Ημέρα των Ερωτευμένων σάς προκαλεί εκνευρισμό. Ωστόσο, εσείς που είστε σε σχέση, ένα συμβολικό δωράκι, έστω, θα το πάρετε. Οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο είστε πιεσμένοι, καθώς κυνηγάτε την επιτυχία, και αγχωμένοι, μια και δεν θέλετε να απογοητεύσετε τους άλλους. Η Πανσέληνος της Τρίτης στην Παρθένο θα επηρεάσει τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο και, καθώς πραγματοποιείται στον άξονα εργασία - υγεία, μπορεί να δημιουργηθεί κάποια εσωτερική ανασφάλεια που θα είναι παροδική, μια και τα οικονομικά σας βελτιώνονται.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Μαχητικότητα και έντονη ανταγωνιστικότητα θα είναι τα δυνατά σας σημεία μέχρι τις 31 Μαρτίου που θα παραμείνει ο Άρης στο ζώδιό σας και δεν θα αποδεχτείτε καμία ήττα σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο. Ιδανική εποχή για να δρομολογήσετε υποθέσεις που ήταν σε στασιμότητα και να κυνηγήσετε ευκαιρίες που θα συμβάλουν στην πραγματοποίηση των ονείρων σας. Οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο έχετε ένα νομικό ζήτημα που σας απασχολεί και αναμένετε τις εξελίξεις. Η Ημέρα των Ερωτευμένων μπορεί να μην είναι και τόσο ευχάριστη για εσάς αν κάνετε σκηνές ζηλοτυπίας. Βελτιώστε την εμφάνισή σας και ετοιμάστε μια έκπληξη στο ταίρι σας. Η Πανσέληνος της Τρίτης στην Παρθένο ενισχύει την αυτοέκφραση, τη δημιουργικότητα και την ανάγκη σας να ακολουθήσετε την καρδιά σας, οπότε θα είναι μια καλή στιγμή για να βρείτε τον έρωτα της ζωής σας.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Με την είσοδο του

Sudoku No 584 5 1 9 5 7

6 8 3 1

8 4

8 2

6

9 4 6

4 3

5

4 9

4 7 1 5

Η λύση του προηγούμενου 2 9 5 1 8 4

1 7 4 3 9 6

8 6 3 2 7 5

9 5 8 4 1 7

4 2 6 5 3 8

3 1 7 9 6 2

7 8 2 6 5 3

6 4 1 8 2 9

5 3 9 7 4 1

7 2 4 6 1 5 9 3 8 6 5 1 3 9 8 4 7 2 3 8 9 2 7 4 1 5 6

Άρη στον Ταύρο ξεκινάει μια φάση που θα κρατήσει μέχρι τις 31 Μαρτίου. Κατά τη διάρκειά της θα αναζητήσετε την οικονομική σταθερότητα και θα διεκδικήσετε χρήματα που μπορεί να σας οφείλουν από προηγούμενες συνεργασίες, κάτι που σημαίνει πως σε αρκετές περιπτώσεις θα έρθετε σε κόντρα με τους άλλους. Από την Τρίτη που εισέρχεται ο Ήλιος στον Υδροχόο μετατίθεται το βάρος της προσοχής σας σε θέματα της καθημερινότητας και της εργασίας, η υγεία σας θα είναι άριστη και θα μπορέσετε να βελτιώσετε ό,τι αφορά την επιχείρησή σας. Την ίδια μέρα η Πανσέληνος στην Παρθένο μπορεί να βγάλει στην επιφάνεια φοβίες που προσπαθείτε να κοντρολάρετε και θα πρέπει να δουλέψετε με τον εαυτό σας, προκειμένου να επιλύσετε τα θέματά σας. Στον οικογενειακό τομέα επικρατεί αρμονία, με την Αφροδίτη να ενισχύει τις σχέσεις σας, ενώ είναι μια καλή εποχή για να ασχοληθείτε με την αναμόρφωση του χώρου σας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Ο κυβερνήτης σας Άρης εισέρχεται την Πέμπτη στον Ταύρο και, καθώς θα διανύει τον τομέα των σχέσεων και των συνεργασιών μέχρι τις 31 Μαρτίου, θα πρέπει να είστε προσεχτικοί ώστε να μην προκαλείτε με την ανταγωνιστικότητά σας, κάτι που μπορεί να ισχύει και για τον γάμο ή τη σχέση σας. Παιχνίδια εξουσίας με το ταίρι σας μπορεί να αποβούν καταστροφικά για τον δεσμό σας και να διαταραχθούν οι ισορροπίες διά παντός. Η Πανσέληνος την Τρίτης στην Παρθένο πραγματοποιείται στον τομέα της συλλογικής προσπάθειας και της φιλίας και, επειδή συμμετέχουν ο Άρης και ο Ουρανός με πολύ καλές όψεις, προβλέπονται σημαντικές εξελίξεις σε θέματα συνεργασιών και επιτυχίες με όσους έχετε ένα κοινό όραμα. Την ίδια μέρα, εισέρχεται κι ο Ήλιος στον Υδροχόο, για να ζεστάνει τον τομέα της δημιουργίας και του έρωτα και κάτι καλό θα προκύψει στην προσωπική σας ζωή.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Με τον Άρη πλέον στον Ταύρο να διανύει τον τομέα της εργασίας και της καθημερινής ρουτίνας θα έχετε την απαραίτητη ενέργεια και αποφασιστικότητα για να καθιερωθείτε στον χώρο της δουλειάς σας και προβλέπονται σημαντικές εξελίξεις μέχρι τις 31 Μαρτίου που θα παραμείνει εκεί. Ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με τη φυσική σας κατάσταση, ξεκινώντας έναν εναλλακτικό τρόπο εκγύμνασης ή ένα άθλημα που ακολουθεί τις ανάγκες σας. Η Ημέρα των Ερωτευμένων θα είναι μια καλή στιγμή για να κάνετε μια μικρή έκπληξη στο ταίρι σας με ένα συμβολικό δώρο σε ένδειξη αγάπης, αν και δεν είναι ανάγκη να περιμένετε τη συγκεκριμένη μέρα για να το κάνετε. Η Πανσέληνος της Τρίτης στην Παρθένο ενεργοποιεί τον τομέα της καριέρας και της επιτυχίας και, καθώς συμμετέχουν ο Άρης και ο Ουρανός με πολύ καλές όψεις, τα καλύτερα έπονται. Τα οικονομικά σας εξελίσσονται θετικά.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Από την Πέμπτη που εισέρχεται ο Άρης στον Ταύρο και μέχρι τις 31 Μαρτίου, που θα διανύει τον τομέα των απολαύσεων και της κερδοφορίας, θα είστε πάρα πολύ δραστήριοι, θα πάρετε ρίσκα που θα ενισχύσουν το εισόδημά σας και θα ασχοληθείτε περισσότερο με την ερωτική σας ζωή ή/και με τα παιδιά. Νέες ερωτικές κατακτήσεις θα δώσουν νόημα στην καθημερινότητά σας. Την Τρίτη η Πανσέληνος στην Παρθένο θα σας ενθαρρύνει να ολοκληρώσετε ένα σημαντικό σας έργο και να βρείτε την κατεύθυνση που σας ταιριάζει σε θέματα σπουδών, ενώ θα είναι και μια καλή ευκαιρία για να επανεξετάσετε σχέσεις με οικεία σας πρόσωπα (αδέλφια κ.λπ.). Πιθανή επανασύνδεση με φίλους από τα παλιά. Η προσωπική σας εμφάνιση θα είναι το βασικό σας μέλημα και, καθώς είστε αποφασισμένοι να κερδίσετε τον θαυμασμό των άλλων, μπορεί να κάνετε υπερβολές με τη διατροφή σας, ταλαιπωρώντας αδίκως τον οργανισμό σας.

Ρίζες Κεραμεικός

Αγησιλάου 88 & Σαλαμίνος, Κεραμεικός, 211 0133135 www.rizeskeramikos.gr FB: RizesKeramikos Instagram: RizesKeramikos

Ένας χώρος όπου η ελληνική παράδοση αναβιώνει για να μας θυμίσει ποιοι είμαστε! Κάποια στιγμή όλοι αναζητάμε τις ρίζες μας. Αυτό το σημείο, απ’ όπου νιώθεις ότι ξεκίνησες, εκεί όπου αισθάνεσαι ότι ανήκεις. Αυτό το σημείο βρίσκεται στον Κεραμεικό και άνοιξε πρόσφατα τις πόρτες του για να μας καλωσορίσει σαν αγαπημένος συγγενής από τα παλιά σε έναν εξαιρετικό πολυχώρο όπου η ελληνική παράδοση ξεδιπλώνει τις πιο χαρακτηριστικές πτυχές της. Οι Ρίζες-Κεραμεικός στεγάζονται σε ένα παραδοσιακό διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο, ανακαινισμένο με πολύ μεράκι και γούστο, και λειτουργούν σε τρία επίπεδα. Στο ισογείο βρίσκεται το ουζερί «Πέραν» με αγαπημένα πιάτα από την κλασική πολίτικη κουζίνα του ομώνυμου καφέ-αμάν που λειτουργεί εδώ και 20 χρόνια στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο κατάλογος που επιμελούνται οι εξαιρετικοί σεφ Χρήστος Γλυμιδάκης και Γιώργος Καγιαλής προσφέρει μια σειρά από ξεχωριστές ανατολίτικες γεύσεις και ανανεώνεται, προτείνοντας νέα πιάτα, φτιαγμένα με οδηγό την παράδοση και τα ιδιαίτερα υλικά. Στην ταράτσα μπορεί κανείς να απολαύσει την υπέροχη θέα στην Ακρόπολη στο Ποτοπωλείο, πίνοντας τον καφέ του ή επιλέγοντας ανάμεσα σε μια σειρά από ελληνικά ροφήματα ή απολαμβάνοντας ένα από τα all day πιάτα που προτείνει ο κατάλογος. Εκείνο, όμως, που κάνει ξεχωριστό το Ποτοπωλείο είναι τα πρωτότυπα «ελληνο-κοκτέιλ» που ετοιμάζει πίσω από την μπάρα ο bartender Κωνσταντίνος Σκίτσας, τα οποία βασίζονται σε ελληνικά αποστάγματα και δημιουργούν εντυπωσιακές συνταγές. Όσο για τον πρώτο όροφο, εκεί βρίσκεται το Μουσικό Δωμάτιο, όπου φιλοξενούνται οι πολύ ιδιαίτερες «συλλεκτικές μουσικές βραδιές» που επιμελείται ο Λάμπρος Λιάβας. Μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία σ’ έναν χώρο που θυμίζει το σπίτι μας, με «φυσικό» ήχο και άμεση επαφή των καλλιτεχνών με τους θεατές. Επιλογές απ’ όλο το φάσμα της ελληνικής μου-

σικής, με δημοτικά, ρεμπέτικα, λαϊκά και νεότερο ελληνικό τραγούδι, φωτίζουν ιδιαίτερες πτυχές του ρεπερτορίου μέσα από θεματικές μουσικές παραστάσεις. Όπως μας είπε ο κ. Λιάβας, μιλώντας μας για την ιδέα: «Το Μουσικό Δωμάτιο είναι ένας χώρος φτιαγμένος σαν το δωμάτιο ενός σπιτιού. Δεν πρόκειται για κάποια μουσική σκηνή αλλά για έναν χώρο όπου ο τρόπος επικοινωνίας των καλλιτεχνών με το κοινό διαμορφώνεται εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει. Εξάλλου, αυτή η αλληλεπίδραση βρίσκεται στο επίκεντρο του Μουσικού Δωματίου». Κάθε Παρασκευή και Σάββατο μπορεί κανείς να απολαύσει την αναβίωση των κέντρων της χρυσής δεκαετίας του 1950 σε μια μουσική παράσταση με τίτλο «Δεν πάω σπίτι μου απόψε!...», όπου η Ηρώ Σαΐα συναντά τη Μαρίκα Νίνου, τη Μάγια Μελάγια, τη Μαίρη Λίντα και τη Σπεράντζα Βρανά σε μια επιλογή από τα πιο αγαπημένα λαϊκά και αρχοντορεμπέτικα τραγούδια της περιόδου. Όπως αναφέρει ο κ. Λιάβας: «Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική πρόταση που βασίζεται στην ελληνική παράδοση. Γι’ αυτό το Μουσικό Δωμάτιο θα φιλοξενεί τις Τετάρτες δεξιοτέχνες της παραδοσιακής μουσικής, οι οποίοι θα συνομιλούν μεταξύ τους αυτοσχεδιάζοντας, ενώ στο πρόγραμμα βρίσκονται και παραστάσεις Καραγκιόζη αυστηρά για ενήλικες από τον καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη, με ζωντανή μουσική από χασαποσέρβικα, καλαματιανά, καντάδες, τσάμικα, αμανέδες, ρεμπέτικα και νεότερα αγαπημένα τραγούδια, σε συνδυασμό με τις απολαυστικές ντοπιολαλιές κάθε περιοχής». Άλλωστε, αυτό είναι οι Ρίζες-Κεραμεικός, η δική μας ντοπιολαλιά στο κέντρο της Αθήνας. Ένας χώρος αφιερωμένος στην ελληνική παράδοση, φτιαγμένος για να αναβιώνει όλα εκείνα που τελικά διαμορφώνουν αυτό που είμαστε.

14.2.19 – lifo

53

α΄ πρόσωπο week

Μιχάλης Μιχαήλ: Υπάρχει, δηλαδή, κάποια μελέτη που να δείχνει ότι η λειτουργία του ΕΜΣΤ θα φέρει έσοδα; Με ποια συλλογή; Με ποιες εκθέσεις;

Αλέξανδρος Διακοσάββας: Βλέποντας (με καθυστέρηση) το Bohemian Rhapsody, ένιωσα εκνευρισμό. Δεν θα σταθώ στο αν ήταν καλή ή όχι η ερμηνεία του Ράμι Μάλεκ, ούτε στο ότι η ταινία έμεινε ακέφαλη πριν τελειώσουν τα γυρίσματα, λόγω της απομάκρυνσης του Μπράιαν Σίνγκερ. Δεν γίνεται να κάνεις μια PG-13 βιογραφία του Φρέντι Μέρκιουρι, δεν γίνεται να αποσιωπάς τα ναρκωτικά, σχεδόν να υπονοείς την ομοφυλοφιλία του και να τον παρουσιάζεις οριακά ενοχικό ως προς αυτό. Γελάω απλώς με τις οσκαρικές υποψηφιότητες και τις κερδισμένες Χρυσές Σφαίρες.

Χριστίνα Γαλανοπούλου: Μεγαλοστομίες. Όταν ήμουν νεότερη, με εξόργιζε. Μεγαλώνοντας, το διασκεδάζω. Ο στόμφος με τον οποίο μιλά κάποιος και προδικάζει την έκβαση μιας υπόθεσης είναι κριτήριο σοβαρότητας και ευφυΐας, από τους παίκτες των ριάλιτι που ετοιμάζονται για μια ευτελή αναμέτρηση μέχρι τους «μνηστήρες» κομμάτων, που, και καλά, τους έχει γίνει κουβέντα να κατέβουν υποψήφιοι και προπονούνται για μια ακόμη πιο ευτελή μάχη. Βέβαια, το να συγκρίνεις τον Μπογδάνο –από τον οποίο πήρε αποστάσεις η Νέα Δημοκρατία– με τον τελευταίο φιλόδοξο σεφ είναι αδικία. Το κίνητρο του σεφ είναι άκακο και η πορεία του θα είναι γεμάτη σκληρή δουλειά. Άσε που θα προκύψουν και κάμποσα νόστιμα πιάτα. Τέλος πάντων. Το να λες πολλά ήταν πάντα μια δυστυχία.

Γιάννης Πανταζόπουλος: Κυριακή πρωί σε γνωστό καφέ στην περιοχή της Ακρόπολης. Ένα ζευγάρι τουριστών, αφού απόλαυσαν τον καφέ και τη θέα, επέστρεψαν στο νοικιασμένο τους αυτοκίνητο, μόλις λίγα μέτρα μακριά από το κοντινό αστυνομικό τμήμα. Τα τζάμια του οχήματος ήταν σπασμένα και τους είχαν κλέψει όσα υπήρχαν μέσα. Από το καφέ κάλεσαν την αστυνομία, η οποία έφτασε μετά από τριάντα λεπτά. Το ύφος των τουριστών πρόδιδε πολλά για τις σκέψεις τους.

Άρης Δημοκίδης: Κάθε μέρα, απ’ την περασμένη Τρίτη ως και την Παρασκευή, οι Pet Shop Boys έβγαζαν κι από ένα νέο τραγούδι, μέχρι που την Παρασκευή το ΕΡ (που λέγεται AGENDA) συμπληρώθηκε και κυκλοφόρησε επίσημα. Παρότι είναι από τα πιο πολιτικά τραγούδια που έβγαλαν ποτέ, καθένα είναι πιο πιασάρικο απ’ το άλλο. Αν πρέπει να ξεχωρίσω ένα, θα πω το «Give stupidity a chance», με την υπέροχη μελωδία και τους στίχους που δείχνουν τι συμβαίνει τώρα στον κόσμο: ηλίθιοι ψηφίζουν ηλίθιους επειδή τους μοιάζουν.

Θοδωρής Αντωνόπουλος: Σίγουρα, τα όσα απαράδεκτα πράττει στη Βενεζουέλα της άγριας αστυνομικής καταστολής το εκτροχιασμένο, πλέον, καθεστώς Μαδούρο είναι καταδικαστέα, παρότι και η πραξικοπηματική έξωθεν στήριξη ενός τεχνοκράτη χωρίς κόμμα για την προεδρία και η επαπειλούμενη αμερικανική στρατιωτική επέμβαση δεν διεκδικούν, με τη σειρά τους, κάποιο φοβερό ηθικό πλεονέκτημα. Είθε να υπήρχαν παρόμοιες ευαισθησίες και κοπετός για την ultra διαφωτισμένη, υποτίθεται, Γαλλία της Ε.Ε., όπου η λαϊκή εξέγερση κατά του Μακρόν –που λες και βγήκε από το ίδιο καλούπι με τον Γκουαϊδό– κοντεύει κάτι μήνες μέσα σε ένα όργιο αστυνομικής βίας, το οποίο μετρά ήδη δεκάδες νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και ακρωτηριασμένους, χιλιάδες συλλήψεις και έκτακτη νομοθεσία κατά των διαδηλώσεων.

μικρές εξομολογήσεισ από τους συντάκτες της lifo

54 lifo – 14.2.19

Γιάννης Κωνσταντινίδης: Η τραγελαφική απόρριψη όλων των υποψηφίων, με ομοφωνία της επιτροπής που συνέστησε το ΥΠ.ΠΟ. προκειμένου να εκλέξει νέο διευθυντή/-ρια για το ΕΜΣΤ, ήταν το πιο funky φιάσκο στην cult ειδησεογραφία. Χονδρικά, τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι από τους 16 φακέλους υποψηφιοτήτων απορρίφθηκαν 3 ως εκπρόθεσμοι, 7 λόγω μη αποδεικνυόμενου τυπικού προσόντος (κυρίως έλλειψη πιστοποιητικών επάρκειας ξένων γλωσσών), ενώ οι υπόλοιποι σκόνταφταν στα ειδικά προσόντα. Η επιτροπή δεν πήρε καν το ρίσκο να αξιολογήσει τα ουσιαστικά προσόντα. Αναλώθηκε σε υπεκφυγές με στυγνότητα Ποντίου Πιλάτου – κοινότατη στον δημόσιο τομέα. Σίγουρα, έδειχνε εξαρχής «απρόσφορη» για το έργο της –σαν π.χ. να αναλάμβανε ο μητροπολίτης Αμβρόσιος να εκλέξει Μις Πελοπόννησο–, αλλά το ότι απέτυχε τόσο οικτρά ήταν απρόσμενο και βαραίνει εξίσου πολύ το ΥΠ.ΠΟ.

Γέλιο απ’ έξω, κλάμα από μέσα ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. HULOT

L

aughing on the outside, crying on the inside» λέει ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια των ’40s που ακούγεται σε δύο κομβικά σημεία της αριστουργηματικής σειράς «It’s the end of the fucking world» του αγγλικού Channel 4, που εξακολουθεί να απασχολεί τα μέσα όλου του κόσμου με αναλύσεις και trivia, αυτήν τη φορά επειδή όλοι περιμένουν με αγωνία τον δεύτερο κύκλο. Το τραγούδι που ξαναέγινε επιτυχία στην teenage εκδοχή του, του 1962, με την Bernadette Carroll, στοιχειώνει τις σκηνές που αποκαλύπτουν την παθολογία του χαρακτήρα του Τζέιμς (ο οποίος σκοτώνει ζωάκια με το μαχαίρι που του χάρισε ο πατέρας του στα 13α του γενέθλια) αλλά και τη δραματική σκηνή με τη λίμνη αίματος που ανοίγει το 4ο επεισόδιο. Το «It’s the end of the fucking world» μπορεί να βασίστηκε στο ομώνυμο κόμικ βίαιης ενηλικίωσης του Charles Forsman, όπου οι σκηνές βαναυσότητας και θλίψης εναλλάσσονται με έναν τρόπο που σε τσακίζει, αλλά η σειρά παρουσιάζει πολύ πιο πετυχημένα την ιδιοσυγκρασία των δύο ηρώων, του Τζέιμς και της Αλίσα, οι οποίοι στην αρχή παρουσιάζονται ως δύο αλλόκοτοι έφηβοι (ο ένας με εμμονή στον φόνο, η άλλη στο σεξ), αλλά σε κάθε επεισόδιο αποκαλύπτεται ότι είναι απλώς δύο δυστυχισμένα παιδιά, κατεστραμμένα από τις καταστάσεις που έχουν ζήσει. Η μεταμόρφωσή τους, όπως και οι αποκαλύψεις που δικαιολογούν τον διαταραγμένο ψυχισμό τους, είναι εντυπωσιακές μέχρι το τέλος και από Μίκι και Μάλορι στο Γεννημένοι Δολοφόνοι μετατρέπονται σε ήρωες του Wes Anderson, γιατί στο τέλος η σειρά μετατρέπεται σε έναν ύμνο στην αυτοθυσία και στην αληθινή αγάπη. Κι ενώ ο Τζέιμς τη συνοδεύει σε ένα ταξίδι με σκοπό να τη σκοτώσει (για να ζήσει την εμπειρία του πώς είναι να σκοτώνεις άνθρωπο!), στην πορεία, έστω και ασυναίσθητα, της σώζει τη ζωή και στο τέλος θυσιάζεται γι’ αυτήν, σε μια σκηνή στην παραλία που σε κάνει κομμάτια. Η σειρά είναι πολύ καλύτερη από το κόμικ, από το οποίο έχει κρατηθεί μόνο το βασικό στόρι, και είναι εμπλουτισμένη με χαρακτήρες και λεπτομέρειες που κάνουν πολύ πιο ξεκάθαρο τον ψυχισμό των ηρώων και δίνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην πλοκή. Η σειρά διαδραματίζεται στη σύγχρονη νότια Αγγλία, ενώ το κόμικ στην Αμερική, σε έναν αόριστο παρελθοντικό χρόνο. Η περιπέτεια που ζουν ο Τζέιμς και η Αλίσα γίνεται σταδιακά ένα σκοτεινό ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου ο ένας μαθαίνει να ζει με τον πόνο της απώλειας της μητέρας του και η άλλη ότι είναι απλώς ένα παραμελημένο παιδί, που κάνει ό,τι μπορεί για να τραβήξει το ενδιαφέρον των γύρω του. Κι ενώ στο τέλος όλα πάνε κατά διαόλου, φαίνονται ξαφνικά ξεκάθαρα και φυσιολογικά, γιατί με έναν τρόπο, που εκβιάζεται από το στόρι, μπορείς να τα δικαιολογήσεις. Δεν είναι Μπόνι και Κλάιντ, δεν είναι Θέλμα και Λουίζ, είναι δύο χαρακτήρες αντιπαθητικοί στην αρχή, εντελώς weirdos, που καταλήγεις να συμπαθήσεις όσο οι σκιές που τους ακολουθούν διαλύονται σιγά-σιγά, και τελικά να τους λατρέψεις. Το «It’s the end of the fucking world» δεν είναι παραγωγή του Netflix, είναι όμως η καλύτερη, με διαφορά, coming to age σειρά που έχει προβάλει το Netflix και o δεύτερος κύκλος που ετοιμάζεται με μεγάλη μυστικότητα –και δεν θα έχει καμία σχέση με το κόμικ– αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

Τ

αινία καταδίωξης είναι το Diamonds of the night που κυκλοφορεί τον Απρίλιο από την Criterion, επιτέλους σε μια κόπια της προκοπής, τo συγκλονιστικό φιλμ του Τσέχου Jan Nemec, βασισμένο στην αυτοβιογραφική νουβέλα του Arnost Lustig, Darkness casts no shadow, όπου δύο έφηβα αγόρια το σκάνε από ένα τρένο που τα μεταφέρει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και κάνουν τα πάντα για να μείνουν ζωντανά. Η ταινία, που είναι ένας ύμνος στη ζωή, είναι πολύ ανώτερη από το βιβλίο, παρότι ο σκηνοθέτης έχει πετάξει σχεδόν όλους τους διαλόγους που υπάρχουν στη νουβέλα, φτιάχνοντας ένα φιλμ σιωπηλό, σκληρό και βάναυσο, με ατελείωτο κυνηγητό, αλλά και ονειρικές σκηνές από τη ζωή που θα μπορούσαν να είχαν ζήσει, χωρίς να είναι όμως ξεκάθαρη η εποχή και τα ιστορικά γεγονότα. Ο Μάνι και ο Ντάνι του βιβλίου στην ταινία δεν έχουν ούτε εθνικότητα ούτε ονόματα, είναι απλώς δύο νεαροί φυγάδες που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε έναν κόσμο όπου η συμπόνια και η ανθρώπινη ευγένεια έχουν εξαφανιστεί και κυριαρχεί η απανθρωπιά. Συγκλονιστικό ντεμπούτο από έναν σπουδαίο σκηνοθέτη, με ένα φινάλε που δεν ξεχνάς ποτέ.

14.2.19 – lifo

55