Τεύχος 595 by Dyo Deka S.A.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΕΑΤΡΟ

19 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ

ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

αγ

εν νε α αγ λο α γ τω πα οι π ρα με ο υτ ο

κρ

ΑΦ ΙΕ

ΡΩ

άτ

ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ

28.2.2019 free press

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

Ο ΕΥΡΙΠΊΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΊΔΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

4 lifo – 28.2.19

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ, ΤΑ ΕΤΟΙΜΌΡΡΟΠΑ ΚΤΊΡΙΑ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ ΚΑΙ Η ΥΠΌΘΕΣΗ ΒΙΑΣΜΟΎ ΤΟΥ ΤΑΞΙΤΖΉ

feedback594

α π ό τ η lif o t ea m

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα. ☛ «Πειράζει που το σχολείο μάς μαθαίνει να μισούμε την Iστορία;» αναρωτιόταν στο άρθρο της αναφορικά με τον τρόπο που διδάσκεται το μάθημα της Iστορίας στο σχολείο η Βίβιαν Στεργίου. Ο/Η Cogito ergo sum συμφωνεί: «Δυστυχώς, έτσι είναι. Όσοι μετά το σχολείο ασχολήθηκαν πιο σοβαρά με το θέμα και διάβασαν Iστορία εξωσχολική από αναγνωρισμένους στον χώρο ιστορικούς καταλαβαίνουν πόσο συναρπαστική μπορεί να γίνει. Στην περίπτωσή μας, όμως, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Ο ρόλος της Ιστορίας στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι ξεκάθαρος και μη αμφισβητήσιμος. Είναι ένα εργαλείο για εμπέδωση της εθνικής συνείδησης. Το αντίθετο του “το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό” του Σολωμού δηλαδή». Ο Ramon Ramone προσθέτει: «To the point. Από την άλλη, το να λέμε ότι έτσι ήταν πάντα, ότι δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει κάτι και ότι είναι και δική μας ευθύνη η μόρφωσή μας (που είναι, φυσικά) δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες τους την πολιτεία και το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα, που, μεταξύ άλλων, παραδίδουν ανιστόρητους πολίτες στην κοινωνία. Σε τέτοιους πολίτες βασίζονται οι λαϊκιστές, οι δημαγωγοί, οι εθνικιστές, οι ακραίοι και όλοι εκείνοι που έχουν κάθε συμφέρον να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση. Εκεί ψαρεύουν. Στη μεγάλη δεξαμενή». ☛ Για «πέντε ιστορικές κατοικίες της Αθήνας, παραδομένες στη φθορά του χρόνου» έγραψε ο Γιάννης Πανταζόπουλος στο προηγούμενο τεύχος της LiFO. Ο Γράφων σχολιάζει: «Απλώς να προσθέσουμε ότι, πέραν κάποιων εμβληματικών κτιρίων, πρόβλημα υπάρχει με ολόκληρες οικιστικές και άσημες πολυκατοικίες σε ολόκληρο τον δήμο Αθηναίων και όχι μόνο στο κέντρο του. Επί της πλατείας Αμερικής υπάρχουν ολόκληρες πολυκατοικίες κενές – μάλιστα, έχουν φράξει την κεντρική τους είσοδο με λαμαρίνα για να μην μπαινοβγαίνουν άσχετοι. Στη Μάρνη υπάρχουν πολυκατοικίες ολόκληρες που τελούν υπό κατάληψη. Στα Πατήσια υπάρχουν παλιές οικογενειακές διπλοκατοικίες ή τριπλοκατοικίες εγκαταλελειμμένες σχεδόν, αφού τα μεν παιδιά έχουν φύγει for greener pastures, ήτοι τα βόρεια-νότια προάστια, οι δε γονείς πεθαίνουν. Κάποια από τα εγγόνια επιστρέφουν, όμως με ρυθμούς βραδύτερους της εκκένωσης και της φυγής. Οι οικονομικοί μετανάστες της δεκαετίας του ’90, που γεμίζανε κάποια από αυτά τα κενά, έφυγαν οι περισσότεροι στο ξεκίνημα της κρίσης. Από τη Φυλής μέχρι τον Άγιο Νικόλαο

και από την Αττική μέχρι τον Κολωνό σε πιάνει η καρδιά σου. Δεν υπάρχει καμιά κρατική μέριμνα ώστε να αποκτήσει ξανά ζωή ο δήμος Αθηναίων. […] Το πρόβλημα είναι η υποβάθμιση της πόλης, που φέρνει την εγκατάλειψη, η οποία ανατροφοδοτεί την υποβάθμιση. Υποβάθμιση υπάρχει όπου υπάρχει ανεργία, εγκληματικότητα, προβληματικές και ελλιπείς δομές παιδείας και υγείας, έλλειψη ελεύθερων, αδόμητων χώρων, κακοσχεδιασμένα ΜΜΜ (έβαλε ποτέ κανείς δημοτικά λεωφορεία μέχρι τους σταθμούς του μετρό ή του Ηλεκτρικού;). Αν όποιος μένει στην Αθήνα δεν βλέπει ότι όλα τα παραπάνω είναι προβληματικά, εθελοτυφλεί. Είναι σοβαρά θέματα που ξεκινάνε και τελειώνουν στο ότι η πολιτεία έχει αφήσει ανεξέλεγκτη την ιδιωτική πρωτοβουλία, από τον τρόπο που σχεδιάστηκε η πόλη μέχρι τον τρόπο που μετακινούμαστε εντός της. Η Αθήνα δίνει τον τόνο για όλη την Ελλάδα. Οι παθογένειές της εξαπλώνονται σε όλες τις πόλεις της χώρας». ☛ «Υπόθεση Γιώργου Καρκά: Βιασμός ταξιτζή ή “άσκηση ομοφοβίας”;»: Το άρθρο του Θοδωρή Αντωνόπουλου για την πολύκροτη υπόθεση βιασμού, που φαίνεται να καταρρέει, με τον φερόμενο ως δράστη ωστόσο να παραμένει έγκλειστος, συγκέντρωσε πλήθος σχολίων. Ο Takis γράφει: «Η συγκεκριμένη υπόθεση βρομάει από παντού. […] Εφόσον υπήρξε καταγγελία για βιασμό, θα πρέπει να διερευνηθεί. Προξενεί, όμως, έκπληξη το γεγονός ότι, ενώ τα στοιχεία του δράστη, όπως και οι φωτογραφίες του, έχουν κοινοποιηθεί δημοσίως, δεν έχει γίνει το ίδιο για τους βιαστές και δολοφόνους της Ρόδου. Το γεγονός ότι οποιοσδήποτε μπορεί να δει τις φωτογραφίες των δραστών της Ρόδου στο Διαδίκτυο δεν αναιρεί το παραπάνω. Προσωπικά, είμαι σχεδόν απόλυτα κατά της δημοσιοποίησης των ονομάτων και των φωτογραφιών οποιουδήποτε κατηγορούμενου πριν τελεσιδικήσει η υπόθεσή του, καθώς έτσι παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας. Ποιος θα αποζημιώσει, όχι τόσο υλικά αλλά κυρίως ηθικά, αυτόν που έχει διαπομπευτεί δημοσίως και τελικά κρίνεται αθώος;». O atman αναρωτιέται: «Αν οι ρόλοι ήταν διαφορετικοί –ταξιτζής ο κατηγορούμενος, ανερχόμενος ηθοποιός ο κατήγορος–, μήπως η αντιμετώπιση θα ήταν διαφορετική; Είδαμε πόσο πολύ θάφτηκε ο δεύτερος βιασμός ανθρώπου με αναπηρία στη Ρόδο, επειδή το προφίλ των δραστών δεν εξυπηρετούσε την αφήγηση διαφόρων. Υποκρισία;»

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

28.2.19 – lifo

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ commercial director Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης

ΠΏΣ ΤΑ GOOGLE NEWS ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΊΗΣΑΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΣΆΙΤ ΣΤΟΝ ΧΑΜΗΛΌΤΕΡΟ ΚΟΙΝΌ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΉ Και πώς το μέλλον της λιανικής πώλησης Google Ads καταστρέφει και την αισθητική και τη δημοσιογραφία. Είναι τρομακτικό ποια ύλη προωθεί η Google στα news της. Ό,τι πιο κίτρινο, πιο clickbait, πιο φτηνό. Κανένα πρόσχημα ποιότητας ή πρωτογένειας. Το γεγονός ότι αγαπημένα της παιδιά είναι το «Μακελειό» ή σάιτ που έχουν τερματίσει τα πανούργα κόλπα προκειμένου να ερεθιστεί ο αλγόριθμος, αφενός έχει στρέψει όλα τα καιροσκοπικά ή μυωπικά σάιτ σε μια ομογενοποιημένη ύλη του χαμηλότερου παρονομαστή, αφετέρου καταβαραθρώνει κάθε προσπάθεια ποιότητας. Όλοι νοιάζονται ποια είναι τα εύφλεκτα κλειδιά ενός ποστ, κανείς δεν νοιάζεται αν το ποστ είναι μια ψευτοείδηση με ληγμένα κουτσομπολιά. Ζούνε όλοι για τον κούφιο θρίαμβο των Google Analytics. Αν αυτό είναι το ομογενοποιημένο μέλλον των ψηφιακών μέσων, που ψωμίζονται με αισθησιασμό και ολίγη από Google Ads (ποιο σοβαρό brand δέχεται να διαφημιστεί στο κιτς περιβάλλον των ελληνικών ειδησεογραφικών σάιτ;), όσοι προσπαθούν να κάνουν κάτι στοιχειωδώς ανώτερο, θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο. Έτσι όπως το κοινό θα καταναλώνει την προτηγανισμένη δημοσιογραφία της πλατφόρμας που του σερβίρεται, άβουλο πια και απρόθυμο να επιλέξει συνειδητά το Καλό, η δημοσιογραφία θα επιζήσει στους λίγους, ελάχιστους θύλακες που έχουν κατορθώσει να αυτοχρημοτοδοτούνται, πέρα απ’ την Google και το Facebook. Όλα τα υπόλοιπα θα τα σαρώσει μια τρομακτική φτήνια περιεχομένου –ό,τι πάρετε ένα ευρώ–, στην οποία καμιά δεκαριά θα πλουτίσουν κάπως (ως οι άρχοντες της λιανικής πώλησης) και όλοι οι υπόλοιποι θα φυτοζωούν, προσπαθώντας από τα Google Ads και τα natives να βγάλουν το νοίκι τους και τα λεφτά του hosting. Δεν αποκλείεται οι ελάχιστοι ποιοτικοί παίκτες που θα απομείνουν να αποζημιωθούν με τρόπους απροσδόκητους. Π.χ. τη συνδρομή πλουσίων φαν (όρα Atlantic και χήρα του Στιβ Τζομπς). Αλλά αυτό μοιάζει μάλλον με ευχή προσώρας, στην Ελλάδα του χυδαίου πλούτου.

σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– ε μπο ρικο τμημα advertising director Γιώτα Αθανασοπούλου digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου direct sales director Κώστας Μαντάς direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Ισιδώρα Γενούζου, Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου client service coordinator Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα (Θέατρο), Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Σινεμά), Τάσος Μελεμενίδης (Σινεμά), Γιάννης Κωνσταντινίδης (Εικαστικά), Τίνα Μανδηλαρά (Βιβλίο), Νίκη Μηταρέα (Γεύση), Μερόπη Κοκκίνη, Αναστασία Γαλάνη, Άκης Κατσούδας, Κατερίνα Κοντίνη, Δημήτρης Κυριαζής, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

φωτογραφία εξωφύλλου

Ο FY φωτογραφημένος από τον Πάρι Ταβιτιάν

www.facebook.com/stathis.tsagar

6 lifo – 28.2.19

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

28.2.19 – lifo

8 lifo – 28.2.19

talk of the town

Γιατί είναι περιζήτητο ξαφνικά το ΚΙΝ.ΑΛ.; Το παρασκήνιο και τα σενάρια για την επόμενη μέρα.

28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ - 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 T. 595 βασι λ ι κ η σι ου τ η — δημ ητ ρ η σ π ολι τα κ η σ — ν ι κ ολα σ σ ε βα σ τα κ η σ — βασί λ ησ βαμ βακ ασ — π αρ ι σ τα β ι τ ι α ν

• Η σημασία της κεντροαριστεράς • Λίγα ψίχουλα αγάπης για το ελληνικό σινεμά • Απρόβλεπτες συναντήσεις, αλλόκοτες οικειοποιήσεις • Το χιούμορ στην Ελλάδα

Κάπου εκεί στις Ειδούς του Μαρτίου ή λίγο μετά λέγεται ότι θα πάρει ο Αλέξης Τσίπρας την πολυαναμενόμενη απόφαση για τον χρόνο διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών, την οποία δεν βιάζεται καθόλου να ανακοινώσει. Ωστόσο, η χώρα έχει μπει ήδη σε προεκλογικό κλίμα, αφού τον Μάιο θα έχουμε έτσι κι αλλιώς αυτοδιοικητικές εκλογές και ευρωεκλογές, αλλά η πλέον κρίσιμη αναμέτρηση είναι πάντα αυτή από την οποία προκύπτουν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Οι επόμενοι μήνες θα είναι μια έντονη και πυκνή πολιτική περίοδος, κατά την οποία θα συμβούν πολλά. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να κυβερνήσει τη χώρα για τέσσερα αδιατάρακτα –χωρίς να απειλείται η εξουσία του– χρόνια, μετερχόμενος διάφορες μεθόδους. Αυτό πιστώνεται στις προσωπικές του επιτυχίες, όπως και το ότι κατάφερε να καθιερώσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως το αντίπαλο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, εκτοπίζοντας οριστικά το πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ΚΙΝ. ΑΛ. από τη θέση αυτή. Μένει να δει αν οι πολίτες κρίνουν ότι κυβέρνησε καλά, και άρα θα τον επιδοκιμάσουν, ή ότι δεν τα κατάφερε, οπότε θα τον αποδοκιμάσουν. Αυτή θα είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμασία, μετά από αυτήν του Ιουλίου και του Σεπτεμβρίου του 2015, για την οποία όμως δεν βιάζεται καθόλου. 28.2.19 – lifo

ΠΟΛΙΤΙΚΟ 7ΗΜΕΡΟ Ο κεντρικός πολιτικός σχεδιασμός του Τσίπρα είναι η παρουσίαση του κόμματός του (που φιλοδοξεί να εμφανίσει σε επίπεδο ευρύτερης παράταξης) ως της μοναδικής πολιτικής δύναμης της χώρας που στέκεται απέναντι στην ακροδεξιά, την οποία τοποθετεί στη θέση του αντιπάλου. Τα εθνικά θέματα και τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού, παρά το πολιτικό κόστος που του έχουν δημιουργήσει, θα επιχειρήσει να τα χρησιμοποιήσει ως πλεονεκτήματα για να συσπειρώσει τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο. Για την ώρα, έχει καταφέρει να συσπειρώσει ένα τμήμα της λεγόμενης κεντροαριστεράς που τα παλαιότερα χρόνια κινούνταν μεταξύ Συνασπισμού και Σημίτη, όπως οι Μπίστης, Λιάκος, Ρεπούση κ.ά., για τους οποίους μπορεί να γίνεται θόρυβος στα ΜΜΕ, αλλά η εκλογική τους επιρροή είναι σχεδόν μηδενική. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, μαζί με ένα ευρύτερο «εκσυγχρονιστικό» μπλοκ, την περίοδο που στη ΝΔ αρχηγός ήταν ο Σαμαράς, στο ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ταυτότητα ριζοσπαστικής αριστεράς, φλέρταραν με την ιδέα ενός φιλελεύθερου κόμματος με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που θα ένωνε φιλελεύθερους αντιεθνικιστές της ΝΔ, εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και ορισμένους της πάλαι ποτέ Ανανεωτικής Αριστεράς που κινούνταν στα πέριξ. Αυτό ήταν ένα σενάριο που δεν ευδοκίμησε, ωστόσο συζητούνταν πριν από κάποια χρόνια. Σήμερα όλοι αυτοί είναι πάλι σε διαφορετικά στρατόπεδα, ως αντίπαλοι. Αλέξης Τσίπρας, τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις εθνικές εκλογές, σκοπεύει να ταυτιστεί με το κεντρικό αφήγημα των δυνάμεων που κυριάρχησαν στην Ε.Ε. την προηγούμενη περίοδο με επικεφαλής τη Μέρκελ, το οποίο θα μοιάζει όμως περισσότερο με αυτό του Μακρόν και θα θέτει την ακροδεξιά ως αντίπαλο. Μόνο που στη θέση της ακροδεξιάς δεν τοποθετεί ούτε τη Χρυσή Αυγή (για την οποία έχει καταγγελθεί από κάποιους πολιτικούς αντιπάλους του ότι τη μεταχειρίζεται) ούτε τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα που αναδύονται (και προβάλλονται έως και υπέρμετρα σε κάποια ΜΜΕ, ακόμα και δημόσια). Από τα κόμματα αυτά, άλλωστε, το Μαξίμου προσδοκά να κόψουν ψήφους από τη ΝΔ, οπότε δεν τα βάζει στο στόχαστρο. Αντιθέτως, του ασκείται κριτική ότι τα πριμοδοτεί κιόλας. Στη θέση του ακροδεξιού αντιπάλου βάζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ, παρ’ ότι πρόκειται για το αδελφό κόμμα του CDU της Μέρκελ (για τη συνεργασία με το οποίο ο ίδιος ο Τσίπρας είχε προτρέψει το γερμανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όταν μετά τις εκλογές οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες είχαν ενδοιασμούς). Με την τακτική αυτή ο Τσίπρας εκτιμά ότι θα πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και θα στιγματίσει τον πολιτικό του αντίπαλο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του έχουν αποφασίσει να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, παρ’ ότι όλο και περισσότερα στελέχη της ΝΔ προτείνουν το αντίθετο. Όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές, και οπωσδήποτε μετά την ανακοίνωση της ημερομηνίας των εθνικών εκλογών, το δίλημμα που θα θέτει η ΝΔ θα είναι το «αυτοδυναμία ή χάος». Η ΝΔ αναμένεται να υπερψηφιστεί από πολίτες που θα θελήσουν να καταψηφίσουν την κυβέρνηση, αλλά υστερεί στη θετική ψήφο, την οποία όμως χρειάζεται για να πετύχει την αυτοδυναμία που επιδιώκει. Μεγάλη αδυναμία της ΝΔ παραμένει το κοινωνικό της προφίλ, το οποίο νομίζει ότι έχει βελτιώσει. Όσο, όμως, δεν δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις για το τι θα κάνει με τους εκατοντάδες χιλιάδες που εξαρτώνται πλέον από τα επιδόματα, με τους συνταξιούχους και όσους φτωχοποιήθηκαν και εξαθλιώθηκαν τα χρόνια της κρίσης, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού παραμένει επιφυλακτικό. Άγνωστο μέγεθος, αλλά κρίσιμο για την ανάδειξη της επόμενης κυβέρνησης, παραμένει η αποχή, η οποία στις τελευταίες εκλογές (μετά την απογοήτευση του δημοψηφίσματος) έφτασε σε πρωτοφανή υψηλά ποσοστά. Μάχη θα δοθεί και για το ΚΙΝ.ΑΛ., το οποίο διεκδικούν να τεμαχίσουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ, ενώ αυτό παλεύει να φτάσει στις εκλογές χωρίς να αποδεκατιστεί. Στην πραγματικότητα, παρ’ ότι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα ήθελαν να αθροίσουν τις όποιες δυνάμεις του στις δικές τους, αμφότερα το χρειάζονται μετά τις εκλογές. Για την ώρα, οι περισσότερες αναλύσεις προβλέπουν ότι δύσκολα θα επιτευχθεί αυτοδυναμία, οπότε, σε αυτή την περίπτωση, όποιο από τα δύο κόμματα και να κερδίσει, θα χρειαστεί εκλογικό εταίρο. Ούτε το ΚΚΕ ούτε η Χρυσή Αυγή μπορούν να παίξουν αυτόν το ρόλο. Οπότε, μένει μόνο το ΠΑΣΟΚ, που θα μπορούσε να συνεργαστεί και με τους δύο. Αυτή ακριβώς είναι η μάχη που δίνεται αυτή την περίοδο στο παρασκήνιο. Είναι γνωστό ότι στο ΚΙΝ.ΑΛ. υπάρχουν στελέχη που μετά τις εκλογές επιθυμούν σφόδρα τη συνεργασία τους με τη ΝΔ, ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ενώ κάποιοι άλλοι θέλουν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, καθώς εκτιμούν ότι μόνο έτσι θα ξαναμπούν αργά ή γρήγορα στο παιχνίδι. Συζητήσεις, έως και συνεννοήσεις, με κάποιους έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό. Ποια πλευρά θα κερδίσει αυτήν τη διελκυστίνδα θα φανεί μετά τις εκλογές. Η Φώφη Γεννηματά παλεύει να κρατήσει το κόμμα ενωμένο ως τότε, ενώ δεν αποκλείεται, αν τελικά συνεργαστεί με το ένα κόμμα, να αυτομολήσουν αυτοί που ήθελαν το άλλο. Για την ακρίβεια, αυτό είναι το πιθανότερο σενάριο. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Κώστας Λαλιώτης αναγκάστηκαν, μετά από πιέσεις, να βάλουν τέρμα στη σχετική φιλολογία που αναπτύχθηκε τις προηγούμενες μέρες. Και οι δύο (μολονότι η σχέση καθενός με τον Αλέξη Τσίπρα είναι διαφορετική) δήλωσαν ότι δεν σκοπεύουν να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κανείς τους δεν διέψευσε ότι συζητά μαζί τους, ούτε απέκλεισαν μετεκλογική συνεργασία. Το αντίθετο. Άλλωστε, ο Τσίπρας ποτέ δεν τους ενέταξε στον προεκλογικό του σχεδιασμό αλλά στη στρατηγική του για την επόμενη μέρα.

από τh βασ ι λι κη σ ι ου τη

10 lifo – 28.2.19

SHORTCUT

Θέλουμε κι εμείς λίγη αγάπη από το ελληνικό σινεμά Θέλουμε μια ταινία που να κυριαρχήσει στη δημόσια συζήτηση, να γίνει σημείο αναφοράς και να αγαπηθεί πραγματικά, κάτι που έχει να συμβεί πάρα πολύ καιρό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του έχουν αποφασίσει να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, παρ’ ότι όλο και περισσότερα στελέχη της ΝΔ προτείνουν το αντίθετο. Όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές, το δίλημμα που θα θέτει η ΝΔ θα είναι το «αυτοδυναμία ή χάος».

απ ό τ ο ν δημ ήτ ρη π ολ ι τάκη

ίδα κάπως καθυστερημένα, μετά την πολλαπλώς προβληματική για άλλη μια φορά τελετή απονομής των Όσκαρ, αυτό το «γράμμα στον Γιώργο Λάνθιμο» που έστειλε με τη μορφή ενός βίντεο γυρισμένου «συμβολικά» στην Κινέττα η ΕΣΠΕΚ (Ένωση Σκηνοθετών - Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου) υπό το ψευδώνυμο του κινήματος «Δώσε Λίγη Αγάπη στον Ελληνικό Κινηματογράφο». Στην επιστολή την οποία ακούγεται να διαβάζει ο ηθοποιός Μάκης Παπαδημητρίου και έχει παραλήπτη τυπικά τον διεθνή Έλληνα σκηνοθέτη (ως «θεία από το Σικάγο» τρόπον τινά), αλλά ουσιαστικά τον Λεβιάθαν του ελληνικού κράτους, αναφέρονται τα εξής: «Αγαπητέ Γιώργο, δεν υπάρχουν λόγια να σου περιγράψω την εθνική υπερηφάνεια που νιώθουμε όλοι αυτές τις μέρες. Μετράμε και ξαναμετράμε τις υποψηφιότητες για τα Όσκαρ και πανηγυρίζουμε. Κι όμως, εγώ το περίμενα γιατί πάντα πίστευα σ’ εσένα και στο ελληνικό σινεμά. Τώρα μπορείς να κάνεις τις βόλτες σου στην παραλία της Σάντα Μόνικα περιτριγυρισμένος από λαμπερούς σταρ και αδίστακτους παπαράτσι, αλλά εγώ πάντα θυμάμαι πως όλα ξεκίνησαν από μια άλλη παραλία, πιο ταπεινή. Μια παραλία που τη λέγανε Κινέττα. Το ελληνικό σινεμά θέλει πάνω απ’ όλα αγάπη. Εσύ, Γιώργο, το γνωρίζεις αυτό καλύτερα από τον καθέναν. Και, βέβαια, όσο εσύ θα δοξάζεις το ελληνικό σινεμά σε όλον τον κόσμο, εμείς θα θυμόμαστε όλους τους λόγους που σε κρατούν μακριά μας». Ακολούθως εμφανίζονται στην οθόνη αυτοί οι λόγοι: έλλειψη στρατηγικής, έλλειψη συντονισμού, έλλειψη χρηματοδότησης, αναποτελεσματικότητα των οργανισμών, αδράνεια του υπουργείου Πολιτισμού, αδιαφορία της πολιτείας. Εννοείται ότι ισχύουν τα παραπάνω και ότι μοιάζει εγκαταλελειμμένο στο δύστροπο πνεύμα των καιρών το ελληνικό σινεμά, όμως συγχρόνως μοιάζει ελαφρώς κακόμοιρη και κρατικοδίαιτης έμπνευσης αυτή η έκκληση στους αρμόδιους φορείς αλλά και στο κοινό ενδεχομένως να στάξουν αγάπη (και χρήμα) στο ερημωμένο εσχάτως τοπίο της ντόπιας κινηματογραφικής παραγωγής. Από τη στιγμή, ειδικά, που εξατμίστηκε κι αυτή η εφήμερη τελικά αίσθηση που επικρατούσε πριν από λίγα χρόνια ότι κάτι πολύ ενδιαφέρον συνέβαινε κινηματογραφικά στη χώραπειραματόζωο της ευρωπαϊκής κρίσης. Η αλήθεια είναι ότι δεν τη στηρίζουμε κι εμείς το κοινό όσο θα έπρεπε, όχι ψυχοπονιάρικα και «πατριωτικά», αλλά αυθόρμητα, αναζητώντας τις σύγχρονες ελληνικές ταινίες, εκείνες που ταιριάζουν στον καθέναν – απ’ όλα έχει ο μπαξές, ακόμα και σε άγονες περιόδους, όπως η τρέχουσα. Μπορεί να ακουστεί εγωιστικό ή τεμπέλικο, θέλουμε όμως κι εμείς λίγη αγάπη εκ μέρους του ελληνικού σινεμά. Θέλουμε μια ταινία κατά προτίμηση συμβατικής –αλλά όχι απαραίτητα– αφήγησης και προσεγμένης αισθητικής, με όσο πιο γνήσιους διαλόγους γίνεται, όπου να αναγνωρίσουμε τους βαθύτερους καημούς ή/και τις κωμικές έξεις μας σε ένα πλαίσιο που να μοιάζει ρεαλιστικό και να υπερβαίνει εφήμερες τάσεις και μισομαγειρεμένα politics. Αυτό μπορεί να συμβεί και με χαμηλότατο προϋπολογισμό, τα τεχνολογικά μέσα υπάρχουν πλέον. Θέλουμε μια ταινία που να κυριαρχήσει στη δημόσια συζήτηση και να γίνει σημείο αναφοράς, κάτι που έχει να συμβεί πολύ καιρό. Οι εξαιρέσεις γνωστές: Ο Κυνόδοντας (έστω κι αν δεν ήταν καθόλου ξεκάρφωτο το μήνυμα που έστειλε γνωστή εταιρεία κινητής τηλεφωνίας παραμονές των Όσκαρ και έλεγε «Λες ψέματα στους φίλους σου ότι έχεις δει τον Κυνόδοντα; Τώρα πια δεν υπάρχει λόγος! Σου κάνουμε δώρο τις ταινίες του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη για να τις δεις on demand…») και κάποιες ατάκες από τις πρώτες ταινίες του Οικονομίδη, οι οποίες συχνά ανακαλούνται εκτός πλαισίου, με διάθεση χαβαλέ και ανησυχητική έλλειψη ειρωνείας.

28.2.19 – lifo

GUEST EDITOR

ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Τα κακομαθημένα παιδιά

Το τέλος της περιέργειας

Ποιος, τελικά, επιτρέπεται να κάνει χιούμορ στην Ελλάδα;

Πώς τα δάνεια και οι αλλόκοτες οικειοποιήσεις έδωσαν και πήραν ζωή από τα «συστήματα».

ον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν στo Διαδίκτυο και σχολιάζονται πολλαπλώς τα νέα σκίτσα του Αρκά που παρουσιάζουν τα παιδικά χρόνια του πρωθυπουργού. Αυτή η καινούργια σειρά του γνωστού σκιτσογράφου έρχεται σε συνέχεια όλων αυτών των νέων χαρακτήρων του που έχει εισαγάγει από το 2015 για να σχολιάσει ανοιχτά την πολιτική επικαιρότητα και να σατιρίσει τον δημαγωγικό ευτελισμό της ελληνικής δημοκρατίας. Μετά τον θυμόσοφο προφήτη, τον προπαγανδιστή δημοσιογράφο, τα πούλια στο σκάκι, έρχεται τώρα ο ίδιος ο πρωθυπουργός να γελοιογραφηθεί στην παιδική του ηλικία. Είναι σαν με αυτήν τη συγκεκριμένη σειρά γελοιογραφιών ο Αρκάς να θέλει να απαντήσει ευθέως στους αρκετούς επικριτές του που βλέπουν στο πρόσφατο έργο του μια ιδεολογική και αισθητική στροφή. Σε όλους εκείνους που βρίσκουν στην αλλαγή της θεματολογίας των σκίτσων του προς την καθαρά πολιτική γελοιογραφία (στην οποία δεν είχε επιδοθεί στο παρελθόν) έλλειψη τόσο «καλού» χιούμορ και γούστου όσο και αντικειμενικότητας, αφού τα βέλη του απευθύνονται αποκλειστικά στην κυβέρνηση. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που σήμερα ανακάλυψαν ότι ο Αρκάς κάνει φτηνά, σεξιστικά αστεία, μια και μάλλον δεν θα είχαν διαβάσει ούτε το πρώτο κόμικ που τον έκανε δημοφιλή, τον Κόκορα, ούτε το Ξυπνάς μέσα μου το ζώο ή τους Αταίριαστους Έρωτες...

εγάλο μέρος της ιστορίας του σύγχρονου κόσμου γράφτηκε με απρόβλεπτες συναντήσεις. Κληρονομημένες ιδέες και παραδοσιακά πρότυπα ήρθαν σε επαφή με καινούργιους συλλογισμούς. Το «κύριο ρεύμα», το mainstream, δανείστηκε πάμπολλα στοιχεία από το εκτός των τειχών και το περιθωριακό. Σημαντικό κομμάτι της εμπορικής, μαζικής κουλτούρας χρωστάει πολλά στην εξημέρωση και στην εκλεκτική ανακύκλωση θεμάτων απ’ την αντικουλτούρα και τις εξεγέρσεις της. Οι νέες μορφές τεχνολογικού καπιταλισμού μετά τη δεκαετία του ’80 κινούνται με ιδέες και παραστάσεις από την ξέφρενη φαντασία των μυαλών της εποχής των πειραματισμών. Αυτό, φυσικά, έχει συμβεί άπειρες φορές και στην πολιτική. Έχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς τα αθέατα περάσματα και τις επιδράσεις μεταξύ ξένων και συχνά εχθρικών επικρατειών. Είναι γνωστά και πολυμελετημένα τα σημάδια της γοητείας που ασκούσαν ο ένας στον άλλον διάφοροι ορκισμένοι αντίπαλοι. Στο κομοδίνο του Στάλιν υπήρχε το βιβλίο του Λέοντος Τρότσκι Τρομοκρατία και Κομμουνισμός, γεμάτο σημειώσεις και θαυμαστικά. Ο φασισμός δανείστηκε οργανωτικά και αισθητικά στοιχεία από τους μπολσεβίκους και τον Λένιν. Η αμερικανική επινόηση της δημοφιλούς (ποπ) κουλτούρας απορρόφησε παραμύθια και μύθους της μεσαιωνικής Ευρώπης, μουσικές της Αφρικής, θεραπευτικές θρησκείες της Ασίας, μοντερνιστικές τεχνικές που κλήθηκαν να υπηρετήσουν τη διασκέδαση.

Τα δάνεια, άλλωστε, και οι αλλόκοτες οικειοποιήσεις έδωσαν ζωή στα «συστήματα». Το κάθε σύστημα δεν μπορεί να αναπτυχθεί πραγματικά χωρίς τις αντιλογίες, τις ρωγμές και τις κρίσεις του. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι μια μορφή ζωής παρακμάζει όταν κλειστεί στον εαυτό της και πιστέψει στην αυτάρκειά της. Ας φανταστούμε κάποιον/-α που δεν νιώθει πια καμιά ανάγκη να γνωρίσει κόσμους άλλους από τον δικό του. Κάποιον/-α που δεν έρχεται σε επαφή με κείμενα, εικόνες, συνομιλίες, συλλογισμούς ξένους ή και εχθρικούς προς τους δικούς του. Ζει και κινείται, λοιπόν, σε μια ελεγχόμενη friend zone, όπως λένε οι έφηβοι, σε μια ζώνη «δικών του», όπου οι μοναδικές εκπλήξεις είναι κάποιοι αιφνίδιοι τσακωμοί και μαλώματα δίχως βάθος. Αν το πολλαπλασιάσουμε αυτό και το δούμε πια στη μεγάλη εικόνα, πρέπει να μας πιάσει πανικός: είναι μια μορφή ήττας, μια οπισθοχώρηση του πολιτισμού μας. Όπως όταν κάποιος, μεγαλώνοντας, επιλέγει να μείνει με τα σήματα, τις αναμνήσεις και τα κεκτημένα της γενιάς του, σφαλίζοντας παράθυρα και πόρτες. Λέει, έτσι, στον εαυτό του ότι έπαψε να βγαίνει πια καλή λογοτεχνία, καλή μουσική ή φιλοσοφία, και ησυχάζει· συνεχίζει την καθημερινότητα, επιλέγοντας απλώς να μη μαθαίνει ό,τι τον στενοχωρεί και τον αναστατώνει.

Εύλογα, οχυρωνόμαστε σε φιλικά περιβάλλοντα και συγγενή λεξιλόγια.

α π ο τον νι κολα σ εβα σ τα κη

12 lifo – 28.2.19

Ο αντίλογος σε αυτό είναι πως όταν έχεις κατορθώσει να βρεις έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό σε αξίες, ερμηνείες και βασικές ιδέες, η επαφή με εχθρικούς λόγους μπορεί να σε τραυματίσει. Όντως. Είμαστε πολύ ευάλωτοι στη διασπορά κακών εντάσεων, στην άγονη φιλονικία και στις άλλες μορφές απειλητικής πίεσης. Και όσοι βασανίστηκαν μέχρι να βρουν έναν άξονα νοήματος και συναισθηματικής ισορροπίας δεν θέλουν να κλονίζονται και να πληγώνονται από τον πρώτο πρόθυμο να επιτεθεί και να τους κατεδαφίσει. Γι’ αυτό, εύλογα, οχυρωνόμαστε σε φιλικά περιβάλλοντα και συγγενή λεξιλόγια. Υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες στοιχειώδους συνεννόησης ειδικά ανάμεσα στον αστικό χώρο και τις διάφορες ποικιλίες του ριζοσπαστισμού. Τεράστια ρήγματα χωρίζουν, άλλωστε, τον κόσμο που αναγνωρίζεται στις έννοιες και στους θεσμούς της σύγχρονης κοινωνίας από εκείνους που κρατούν τη φλόγα της μεγάλης άρνησης. Νομίζω, όμως, πως πληρώνουμε ένα κόστος για τους φόβους ή τις αμοιβαίες απέχθειές μας: το κόστος που έχουν η άγνοια και η αδυναμία μας να δούμε τι γίνεται σε άλλες πλευρές, σε απόμακρες όχθες. Το γενικότερο κοινωνικό κλίμα ευνοεί την αναδίπλωση, μια πρόχειρη, μα κάπως ανακουφιστική αντιμετώπιση των φόβων και της ανασφάλειας. Για πολύ καιρό, όμως, ο κόσμος άλλαζε μέσα από παράξενες επαφές και τολμηρά μπολιάσματα, μέχρι που έπεσε θύμα της βουλιμίας του για αλλαγές και διαρκείς καινοτομίες. Σαν να στόμωσε και να βαρέθηκε, λοιπόν, την ίδια του την κίνηση και την ανησυχία. Υπήρχαν τείχη, μα συγχρόνως βασίλευε η επιθυμία να πηδήξει κανείς τα τείχη, να γευτεί τη μέθη της ανάμειξης με τον άλλον κόσμο. Η ελευθερία περνούσε από την ακόρεστη περιέργεια γι’ αυτό που δεν ήσουν εσύ, για τον κόσμο του άλλου, και μάλιστα του ακραία διαφορετικού. Έτσι, οι διαφορές, οι συγκρίσεις και η περιέργεια των ατόμων έφτιαξαν δυναμικές ταυτότητες. Σήμερα νιώθει κανείς πως αν και άπαντες κολυμπάμε σε έναν ωκεανό με περισσότερα περιεχόμενα, ερεθίσματα και διαφορές, έχουμε χάσει την όρεξή μας. Η ανοιχτή κοινωνία κούρασε με τη σπουδή της να υπόσχεται διαρκώς το νέο, παροτρύνοντας τους ανθρώπους να γίνουν μοντέρνοι. Τώρα πολλοί θέλουν απλώς να βρουν απάγκιο και να περιορίσουν τις περιπλοκές της ζωής τους.

Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που σήμερα ανακάλυψαν ότι ο Αρκάς κάνει φτηνά, σεξιστικά αστεία, μια και μάλλον δεν θα είχαν διαβάσει ούτε το πρώτο κόμικ που τον έκανε δημοφιλή, τον «Κόκορα», ούτε το «Ξυπνάς μέσα μου το ζώο» ή τους «Αταίριαστους Έρωτες».

*Επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας και Επικοινωνίας στο ΑΠΘ.

απ ο τ ο ν βασί λ η βαμ βακα

Ο Αρκάς, με μια κίνηση με την οποία όχι μόνο προδίδει ότι παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο συζητιέται το έργο του αλλά και ότι διασκεδάζει με τις ασυνήθιστες επιθέσεις εναντίον ενός σκιτσογράφου (που φτάνουν ακόμα και στο σημείο να λένε ότι δεν κάνει ο ίδιος τις γελοιογραφίες του), έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ο μικρός Αλέξης Τσίπρας αποτελεί τη συνέχεια δύο ξεχωριστών παλιών ηρώων του: του Μοντεχρήστου, του αρουραίου της φυλακής που με σαρκαστικό τρόπο υπονομεύει τις σκέψεις του ιδεαλιστή Ισοβίτη, αλλά και του νεαρού πουλιού στις Χαμηλές Πτήσεις, που διαρκώς υποτιμά και ειρωνεύεται τον αφελή πατέρα του. Ο Αρκάς, με έμμεσο αλλά ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο, υποδηλώνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ως ένα διαχρονικό «παιδί» της ελληνικής κοινωνίας, είναι ο εκφραστής του βαθέος κυνισμού που είχαμε συναντήσει να σατιρίζεται στις δύο αυτές πολύ σημαντικές δημιουργίες του, το αισθητικό και χιουμοριστικό επίπεδο των οποίων ποτέ δεν είχε σχολιαστεί αρνητικά. Το φαινόμενο «εκτσογλανισμός» που εισήγαγε τα χρόνια της κρίσης στη δημόσια συζήτηση ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε προαναγγελθεί και εξηγηθεί, σε ανύποπτο πολιτικά χρόνο, από τη δημοφιλέστερη εργογραφία του Αρκά στο παρελθόν. Τα παιδικά χρόνια του πρωθυπουργού έρχονται, με άλλα λόγια, να απαντήσουν σε όλες εκείνες τις επικρίσεις που διαπιστώνουν ότι ο Αρκάς έχασε το παλιό διαπεραστικό ύφος διακωμώδησης της κοινωνικής πραγματικότητας. Έρχονται να επισημάνουν ότι η πολιτική στροφή ως προς τη θεματολογία των σκίτσων του βρίσκεται σε πλήρη σύνδεση με τις παλιές του δημιουργίες και με αυτό που συχνά-πυκνά αποτέλεσε τον στόχο του μαύρου χιούμορ του, τα «κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας», το αντισυμβατικό ήθος που κυριάρχησε στη νεοελληνική κουλτούρα, απότοκο της μεγάλης επιτρεπτικότητας, της κεκαλυμμένης ιδιοτέλειας και της ακραίας διγλωσσίας που επέφερε η μεταπολιτευτική ευημερία.

Το παράδειγμα του Αρκά δεν είναι, βέβαια, το μόνο. Ο

Δημήτρης Χατζόπουλος («Τα Νέα», «Καθημερινή») και ο Ανδρέας Πετρουλάκης («Καθημερινή») τα τελευταία χρόνια έχουν βάλει στο σατιρικό στόχαστρο, έγκαιρα και διεισδυτικά, την εθνικολαϊκιστική ηγεμονία τα χρόνια της κρίσης. Είναι εκείνοι που πήγαν πρώτοι ενάντια στο κυρίαρχο ρεύμα του καλλιτεχνικού κόσμου, ιδίως των πιο γνωστών Ελλήνων κωμικών (Λαζόπουλος, Ζουγανέλης, Σεφερλής κ.ά.), να πρωτοστατήσουν υπέρ της ριζοσπαστικότητας της αγανακτισμένης πλατείας και της εναντίωσης στο παλιό πολιτικό σύστημα. Οι γελοιογράφοι αυτοί θα αδιαφορήσουν για τις συνήθεις ευκολίες της ελληνικής γελοιογραφίας και θα σχολιάσουν σκωπτικά τις νέες ιδεολογικές διαιρέσεις που ανακύπτουν στην κρίση και ιδιαίτερα το δίπολο ευρωπαϊσμός - εθνικισμός, ρεαλισμός - λαϊκισμός, συναίνεση - διχασμός, ενώ θα κινηθούν σατιρικά όχι μόνο προς τους νέους πρωταγωνιστές της δημαγωγίας αλλά και στο λαϊκό έρεισμα που αυτοί απέκτησαν. Αυτή η εξέχουσα γελοιογραφία που εμφανίζεται και ανθεί τα χρόνια της κρίσης με αντιλαϊκιστικό πρόσημο –συνεχίζοντας και εξελίσσοντας το παλιό παράδειγμα των ΚΥΡ και Ιωάννου– έχει τύχει της μεγαλύτερης αμφισβήτησης και επιθετικής κριτικής τόσο από στρατευμένες δημοσιογραφικές πένες όσο και από τα εξίσου στρατοπεδευμένα social media. Η κατηγορία ότι το χιούμορ τους έχει χάσει την οξυδέρκειά του ή ότι καταφεύγουν σε ακραίες σεξιστικές ή άλλες προσβολές είναι συχνή. Το γεγονός ότι το γελοιογραφικό χιούμορ, ταυτισμένο στην Ελλάδα με μια αντιεξουσιαστική θεώρηση των πραγμάτων, στρέφεται εναντίον της αριστεράς δεν γίνεται αποδεκτό όχι τόσο από τους άμεσα θιγόμενους πολιτικούς πρωταγωνιστές όσο από αυτούς που τους υποστηρίζουν ανοιχτά, ντροπαλά ή ενοχικά. Είναι δύσκολο να δεχτείς ότι τα αστεία με τα οποία κάποτε γέλαγες τελικά αφορούσαν εσένα τον ίδιο.

28.2.19 – lifo

MONTAGE

Η Κιάρα Μαρκεζή και ο Ghetto Kiddo βολτάρουν στην Πρωτογένους ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο απόγευμα.

α π ό τον πα ρ ι ταβ ι τι α ν

14 lifo – 28.2.19

28.2.19 – lifo

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ 16 lifo – 28.2.19

ΠΆΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΆΝ

LIL BARTY ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΈΣ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΈΝΟ ΑΠΌ ΤΑ MAINSTREAM ΜΈΣΑ ΜΟΥΣΙΚΌ ΕΊΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΑΥΤΉΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ. ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΡΑΠ ΈΧΕΙ ΠΟΛΛΈΣ ΣΤΙΓΜΈΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΠΕΡΗΦΑΝΕΎΕΤΑΙ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ ΣΕ ΠΟΛΎ ΥΨΗΛΌ ΕΠΊΠΕΔΟ (ΠΑΓΚΟΣΜΊΩΣ), ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ. ΑΠΌ ΤON Μ. HULOT ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ: ΠΆΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΆΝ, FREDDIE F. 28.2.19 – lifo

ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Το 2018 ήταν μια χρονιά-σταθμός για το νέο ελληνικό ραπ. Πέρα από την τεράστια παραγωγή κομματιών από καλλιτέχνες του είδους καθιερωμένους πια, αλλά και νέους, πρωτοεμφανιζόμενους, που είχαν πρωτοφανή ανταπόκριση, η ραπ μουσική πέρασε σε όλο και μικρότερες ηλικίες (στο YouTube εμφανίστηκαν εκπομπές ακόμα και από 9χρονους που σχολίαζαν τις ραπ κυκλοφορίες!), ανέβηκε στο Νο1 στις τάσεις του YouTube περισσότερες φορές από ποτέ, εκτοπίζοντας τους λαϊκούς τραγουδιστές, άρχισε να παίζεται στο διαδικτυακό ραδιόφωνο σε εκπομπές αποκλειστικά για το ελληνικό ραπ και κυριάρχησε για πρώτη φορά στις υψηλές θέσεις στο Spotify (οι Snik, Saske και Light είχαν σαρωτική επιτυχία, με εξωφρενικά νούμερα).

ο 2019 η πορεία του είδους είναι ακόμα πιο ανοδική, δεν υπάρχει εβδομάδα χωρίς ένα τουλάχιστον νέο Νο1 στις τάσεις. Ο Mad Clip τον Ιανουάριο ήταν ταυτόχρονα στο Νο1 και στο Νο3 με δύο κομμάτια του, οι FY, Sin Boy, Saske, Hawk & Sapranov, N.O.E. και ένα σωρό ακόμα ονόματα είναι οι νέοι ποπ σταρ, και, γενικά, το ελληνικό χιπ-χοπ περνάει την καλύτερη φάση στην ιστορία του, τουλάχιστον από πλευράς δημοτικότητας. Τα πιο πολλά ονόματα παίζουν σε ασφυκτικά γεμάτους χώρους, κάνοντας sold-outs, περιοδεύουν σε όλη τη χώρα και δεν είναι καθόλου υπερβολή ο χαρακτηρισμός «ραπ φρενίτιδα» για να περιγράψει αυτό που ζει τώρα η Ελλάδα. Να διευκρινίσω ότι όταν λέμε «new school rap» εννοούμε το τραπ και τον ήχο που έχει εμφανιστεί μετά το 2013, με διαφορετική θεματολογία στους στίχους σε σχέση με το «παλιό», το flex και όλα τα κλισέ του αμερικανικού ραπ (το οποίο ήταν αυτό που πάντα όριζε τον ήχο στην Ελλάδα). Ωστόσο, ενώ το old school ήρθε στην Ελλάδα αρκετά καθυστερημένα, όπως και τα περισσότερα είδη μουσικής, το τραπ είναι το μόνο είδος που εμφανίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την Αμερική, γι’ αυτό και υιοθετήθηκαν όλα τα χαρακτηριστικά του: η κα-

18 lifo – 28.2.19

γκουριά, οι αυτοαναφορικοί στίχοι, οι έντονες αναφορές στην τριάδα «πουτάνες - ναρκωτικά - όπλα», το autotune, το mumble, η μανία με τα ακριβά αυτοκίνητα και τις αλυσίδες και το role playing γενικά, που με ελληνικό στίχο αποκτούν διαφορετικές διαστάσεις απ’ ό,τι στην αμερικανική γλώσσα – γιατί είναι άλλο πράγμα το «bitch», το «pimp» και το «nigga» στα αγγλικά και άλλο αν μεταφερθούν στην ελληνική πραγματικότητα. Είναι άλλοι οι κώδικες. Το «bitch», όταν μεταφερθεί ως «πουτάνα», ακόμα και όταν δεν είναι κυριολεκτικό, στα ελληνικά ακούγεται μόνο σεξιστικά και ό,τι και να κάνεις, όσο και να το υπερασπιστείς, δεν μπορείς να το σώσεις. Το νέο ραπ είναι το πιο παρεξηγημένο είδος στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, αλλά την ευθύνη γι’ αυτό την έχουν οι ίδιοι οι ράπερ, που, ενώ στην καθημερινότητά τους δεν είναι ούτε γκάνγκστερ ούτε κάγκουρες, η εικόνα που δείχνουν είναι εντελώς διαφορετική. Και δεν φταίει ο κόσμος που τους κρίνει γι’ αυτό, γιατί δεν μπορεί να γνωρίζει όλους τους κώδικες του χιπ-χοπ και τον αληθινό χαρακτήρα του καλλιτέχνη, που έχει δημιουργήσει μια περσόνα για τα βίντεο. Καθένας κρίνει από αυτό που βλέπει και ακούει. Μπορεί όλες οι αναφορές των νέων ράπερ να είναι αμερικανικές, αλλά εδώ δεν είναι Αμερική, και σίγουρα τα νούμερα που κάνουν στο YouTube δεν

28.2.19 – lifo

ΚΑΜΕΝΑ ΧΑΡΤΑΚΙΑ

FREDDIE F.

σημαίνουν και πολλά όταν έρχεται η ώρα να εξαργυρώσουν την επιτυχία. Εν τέλει είναι και επικίνδυνα, γιατί σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι είσαι στην κορυφή και, επειδή ο κόσμος σε ανέβασε εκεί από αυτό που του έχεις παρουσιάσει μέχρι τώρα, δεν πρέπει να το αλλάξεις. Τα μεγάλα νούμερα δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο, γιατί τους περισσότερους τους έχουν εγκλωβίσει στην εικόνα που έχουν πλασάρει και μετά γκρινιάζουν που δεν θέλουν οι χορηγοί να συνδεθούν μαζί τους και δεν ακούγονται από τα mainstream μέσα. Το ελληνικό ραπ είναι πολύ δυνατό, ισχύει, είναι το πιο δυνατό ρεύμα που υπάρχει αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν υπάρχει περιβάλλον να το στηρίξει, δεν υπάρχει αληθινό community πέρα από το Internet, δεν υπάρχουν μαγαζιά για live της προκοπής (πέρα από το Gagarin

20 lifo – 28.2.19

και δυο-τρία ακόμα λαϊβάδικα, που φιλοξενούν ραπ βραδιές). Οι πιο πολλοί χώροι όπου οι ράπερ εμφανίζονται ζωντανά παραπέμπουν σε πίστα και δεν είναι οι κατάλληλοι για το πραγματικό κοινό τους (που είναι στην πλειονότητά τους έφηβοι). Δεν γίνεται να εμφανίζεσαι στις 2 και στις 3 το πρωί σαν να παίζεις σε σκυλάδικο (όταν υποτίθεται ότι δεν θέλεις να είσαι σαν τους λαϊκούς), γιατί άλλο το live και άλλο το πάρτι. Το new school, έτσι κι αλλιώς, πάσχει από περφόρμερ. Οι περισσότεροι που κάνουν συναρπαστικά live είναι της παλιάς σχολής. Οι εκπρόσωποι του νέου ραπ μπορεί να βγάζουν λεφτά από τις εμφανίσεις, αλλά θέλει πολλή δουλειά ακόμα η νέα φάση για να την πάρεις στα σοβαρά. Και, οk, το ραπ είναι ένα, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία η ποιότητα των στίχων για να θεωρηθεί κάποιος

BILLY SIO

ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

καλλιτέχνης εκτός κύκλου και φάσης, και όχι ευκαταφρόνητος. Πώς να σε παίξει μια εκπομπή στο ραδιόφωνο όταν κινδυνεύει να φάει πρόστιμο από το ΕΣΡ; Αυτό που είναι εντυπωσιακό στο νέο ραπ είναι η ηλικία των ράπερ και των παραγωγών, που όσο πάει μειώνεται. Τον τελευταίο χρόνο είδαμε 17χρονους σε πολύ καλές παραγωγές και ράπερ σταρ 18 και 20 χρονών, με πολύ καλό υλικό μάλιστα. Αν λάβεις υπόψη και το πολύ νεαρό κοινό τους, μπορείς να πεις ότι αυτό δεν είναι απλώς το παρόν αλλά και το μέλλον, καθώς δεν είναι μόνο η ποιότητα των κομματιών που γίνεται όλο και καλύτερη, τουλάχιστον ηχητικά, αλλά και η σχέση που χτίζουν με τους φαν τους, που στο πιο μεγάλο μέρος τους ακούνε αποκλειστικά αυτήν τη μουσική. Τους τελευταίους μήνες μεγάλες

LIGHT

SKIVE

Από Θεσσαλονίκη, ο πιο μεγάλος ραπ σταρ της Βόρειας Ελλάδας, ο «αγαπημένος ράπερ του Αντετοκούνμπο», με τεράστιες ιντερνετικές επιτυχίες (το «Ποιος είμαι» έχει κάνει 17,5 εκατομμύρια views στο YouTube) και ένα από τα πιο δυνατά τραπ άλμπουμ που έχει βγάλει η εγχώρια σκηνή, το «Primo». Στην ομάδα της Capital Music.

SKIVE Ο παραγωγός πίσω από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στο ραπ των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, πίσω από σχεδόν όλες τις κυκλοφορίες της Capital Music, που έχει ορίσει τον τραπ ήχο. Έχει δημιουργήσει πραγματικά σκηνή, «την ελληνική Aτλάντα», κι έχει έτοιμη μια ολόκληρη φουρνιά από νέα ονόματα που αυτήν τη στιγμή κάνουν τα πιο φρέσκα πράγματα στο ελληνικό ραπ.

SASKE Από τη Χρυσούπολη Καβάλας, 20 χρονών, το πιο μεγάλο όνομα της Offbeat Records είχε ξεχωρίσει ήδη με το «Ποιος» όταν εμφανίστηκε το «Ξέρω Μάνα», που έγινε μία από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του 2018 (το τέταρτο πιο δημοφιλές τραγούδι στο ελληνικό Spotify και πάνω από 7,2 εκατομμύρια views). Το «Σερί» ακολουθεί την ίδια πορεία και σύντομα έρχεται το άλμπουμ του.

SASKE

FY Ο πιο μικρός από τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής ραπ σκηνής. Στα 18 του έφτιαξε έναν από τους καλύτερους δίσκους στο είδος, το «Lingo», με στίχους σε ένα δικό του ιδίωμα, με χιούμορ και εξαιρετικές παραγωγές στα κομμάτια. Το «I-Phone» από τον Μάιο του 2018 έχει κάνει σχεδόν 3,5 εκατομμύρια views και το «Δεν με ξέρουν» κοντεύει τα 4 εκατομμύρια views σε δύο μήνες.

LIL BARTY, TSE, HOLY, HOULIS, MEF, SAVAGE Η νέα γενιά ράπερ της Θεσσαλονίκης (μαζί τους και ο FY). Όλοι συνεργάζονται με την Capital, με flow και ήχο πολύ ιδιαίτερο σε σχέση με τα υπόλοιπα τραπ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. To «Δεν Πεθαίνω» του Lil Barty, σε παραγωγή του Ortiz, ήταν ένα από τα πιο ξεχωριστά κομμάτια του 2018. Αυτή η παρέα είναι το μέλλον και ό,τι πιο φρέσκο έρχεται από βόρεια.

ORTIZ Παρ’ όλο το νεαρό της ηλικίας του (είναι 20άρης), είναι ο παραγωγός μερικών από τα πιο πρωτοποριακά, από πλευράς ήχου, κομμάτια των τελευταίων μηνών. Συνεργάτης του FY και του Lil Barty, στην ομάδα της Capital, με σύγχρονο (έως φουτουριστικό) ήχο, πραγματικά πρωτοποριακό. Το EP που έκανε με τον Lil Barty «1-6» περιέχει μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της ελληνικής ποπ τώρα.

FREDDIE F.

Αυτά είναι τα πρόσωπα που πρέπει να ξέρεις στο νέο ελληνικό ραπ τώρα ATH KIDS/KAREEM KALOKOH

FREDDIE F.

εταιρείες, όπως η Universal/EMI, η Feelgood και η Panik, αρχίζουν να επενδύουν στο ραπ, που σημαίνει ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στον τρόπο που αντιμετωπίζει το είδος η βιομηχανία. Ωστόσο, παραμένει ένα είδος αυστηρά ανδροκρατούμενο, με στίχους που ακούγονται σε πολλές περιπτώσεις «φτηνοί» και με ελάχιστες (έως καθόλου) γυναίκες σε πρωταγωνιστικό ρόλο, το οποίο χρειάζεται να ωριμάσει αρκετά και να ξεφύγει από τα κλισέ για να γίνει αποδεκτό στην Ελλάδα. Γιατί η ελληνική κοινωνία (και η ελληνική βιομηχανία) δεν είναι έτοιμη για ένα αμερικανικό είδος που δεν εξελίσσεται καθόλου και δεν αποκτά ελληνικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό έχει βάλει μια διαχωριστική γραμμή που ξεχωρίζει το παλιό από το νέο ραπ – και είναι πολύ δύσκολο να τους πείσεις ότι έχουν την ίδια αξία.

SNIK Ο πιο δημοφιλής από τους Αθηναίους ράπερ του νέου κύματος του ελληνικού ραπ, με τέσσερα κομμάτια στα πιο δημοφιλή της χρονιάς για το 2018 στο ελληνικό Spotify, τα δύο στις τρεις πρώτες θέσεις! Από τις περιπτώσεις που είτε λατρεύεις είτε μισείς. Πλέον ανήκει στην οικογένεια της Universal/EMI.

28.2.19 – lifo

PARK

SLOGAN

ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

SLOGAN Ξεκίνησε από την Καλαμάτα με old school ήχο και κατάφερε να γίνει ο «βασιλιάς του Autotune», από τους πιο πετυχημένους εκπροσώπους του νέου ήχου. Από τα ιδρυτικά στελέχη της Offbeat Records, με δύο άλμπουμ ήδη στο ενεργητικό του και το τρίτο έτοιμο για κυκλοφορία. Μεγάλες του επιτυχίες το «Darth Vader» και το «Finetsa».

ABOVE THE HOOD Οι Long3, Spine και Pepe Frantik από τη Λάρισα, οι Hawk και Sapranov από την Κατερίνη, ο Smuggler από την Κοζάνη, ο Βαγδάτης από Εύβοια και ο Oxizer από τη Λειβαδιά, όλοι με δική τους πορεία στο ελληνικό ραπ, συνυπάρχουν σε ένα από τα πιο δημοφιλή ραπ γκρουπ της Βόρειας Ελλάδας. To πιο πρόσφατο άλμπουμ τους είναι το «Όραμα».

TOQUEL

ΜΙΚΡΌΣ ΚΛΈΦΤΗΣ

Αλβανικής καταγωγής, μεγαλωμένος στην Κρήτη, με εντυπωσιακό ξεκίνημα με την καμπάνια της Cosmote, που του άνοιξε τον δρόμο για την επιτυχία. Πρόσφατα υπέγραψε στη Universal/EMI και ετοιμάζει νέο άλμπουμ. Με την αλλαγή του ήχου του και το «Karolina» πριν από μερικούς μήνες κατάφερε να ξεπεράσει τα 5,5 εκατομμύρια views.

ΜΙΚΡΌΣ ΚΛΈΦΤΗΣ Πρώην μέλος των ραπ σχημάτων Βόρεια Αστέρια, Ανάποδα Καπέλα (με τον ΛΕΞ) και Άλυτοι Γρίφοι, Θεσσαλονικιός, με θητεία ως γκραφιτάς και 7 προσωπικούς δίσκους, με πιο πρόσφατο τον «Βασιλιάδες του τίποτα», ένα από τα πιο δυνατά ραπ άλμπουμ του τελευταίου καιρού. Με μοναδικό flow και κομμάτια που «παντρεύουν» τον ήχο του wave με κοινωνικούς στίχους.

ΝΈΓΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΆ

ΝΈΓΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΆ Με καταγωγή από την Γκάνα, ξεχώρισε από την αρχή για τη λατρεία του προς οτιδήποτε παραδοσιακά ελληνικό. Κατάφερε να συνδέσει τη ρίμα με τα ρεμπέτικα και τη βιωματική αφήγηση με σύγχρονα beats, φτιάχνοντας τον «ήχο της Κυψέλης». Το άλμπουμ του «Μπέσα» τον πήγε μέχρι την Documenta14 και το Κάσελ.

MENTE FUERTE

ΚΑΜΈΝΑ ΧΑΡΤΆΚΙΑ

22 lifo – 28.2.19

Ξεκίνησαν ως οι νεότεροι εκπρόσωποι του parody rap, με χιούμορ και πολύ καλές παραγωγές, σαρκάζοντας όλα τα κλισέ του ελληνικού τραπ, παρόλο που σκοπός τους δεν είναι να γίνουν τα νέα Ημισκούμπρια. Τα βίντεό τους έχουν εκατομμύρια views, με πιο πρόσφατα τα «Visino» και «Young Flexer».

THANASIMOS & TINY JACKAL Οι παραγωγές του Θανάσιμου είναι killer, η εξέλιξή του από τις μέρες των Time Zero μέχρι τώρα εντυπωσιακή, τα έντονα χορευτικά beats και τα κοινωνικά θέματα στους στίχους τον κάνουν από τους πιο ενδιαφέροντες μουσικούς του είδους στην Ελλάδα και οι συνεργασίες του με τον Tiny Jackal απλώς επιβεβαιώνουν την αξία του.

ATH KIDS/KAREEM KALOKOH Κολεκτίβα με μέλη μουσικούς, ράπερ, DJs και σκηνοθέτες από κάθε μέρος του κόσμου που πατρίδα τους είναι η Αθήνα, με πολύ ξεχωριστή αισθητική, εντελώς «αθηναϊκή» και σύγχρονη, που δίνουν μια πιο παγκόσμια εικόνα στη σύγχρονη Κυψέλη. Με αγγλόφωνους στίχους και κομμάτια που θα μπορούσαν να σταθούν άνετα δίπλα στις διεθνείς παραγωγές. Πολύ δυνατό σημείο τους είναι τα πάρτι τους και τα βίντεο του Valentin Rivera.

BLOODY HAWK Με καταγωγή από την Ξάνθη και θητεία στο ραπ από πολύ νεαρή ηλικία, ο «κυνικός» ράπερ έχει καταφέρει στα 25 του να έχει τόσο μεγάλο following, που γεμίζει μόνος του χώρους όπως το Piraeus Academy 117. Οι επιτυχίες του έχουν τίτλους όπως «Θα τα καταφέρω», «Δαχτυλίδι», «Φτάνουμε», «Ανάγκη να σε δω».

ΛΕΞ Ξεκίνησε ως μέλος των Βορείων Αστεριών, πάντα στη Θεσσαλονίκη και πάντα με στίχους-αφηγήσεις με κοινωνικές αναφορές και ιστορίες σχετικές με την οικονομική κρίση. Από τους πιο αξιόλογους ράπερ στο σύγχρονο ραπ και από τους πιο δημοφιλείς (γεμίζει γήπεδο μόνος του). Οι old school-άδες τον έχουν «θεό» και οι new wave τον σέβονται και τον θεωρούν «real». Το περσινό άλμπουμ του «2ΧΧΧ» θεωρήθηκε από τα καλύτερα της χρονιάς, ακόμα και από ανθρώπους δεν ακούνε ραπ.

VLOSPA Σαλονικιός από την Καλαμαριά, μισός Έλληνας και μισός Γάλλος (που σημαίνει ότι ραπάρει και στα γαλλικά, ίσως ο μόνος Έλληνας που το κάνει), με νέο ήχο, αλλά έναν παλιομοδίτικο τρόπο να ραπάρει, με επιτυχίες όπως το «KTLVN» (καταλαβαίνω) και το πρόσφατο «2310» και top κομμάτι το «Fresh».

άλμπουμ που «έχτισαν» το ελληνικό χιπ-χοπ

5 Terror X Crew H Πόλις Εάλω

1993

1997

Μπορεί να είχε αρκετά ελαττώματα, φωτογράφισε, όμως, όλες τις εκφάνσεις του ελληνικού χιπ-χοπ που ακολούθησαν. Κάθε beat ήταν γραμμένο με αναλογικά όργανα, με κομμάτια μίλια μπροστά ηχητικά, που προσανατολίζονται προς την έκρηξη του Madchester από πολύ νωρίτερα, αφού ξεκίνησε να ετοιμάζεται το 1987. Άκου: «Χρήματα».

Οι TXC μετέτρεπαν την οργή τους σε ένα χορευτικό παραλήρημα με στίχουςμαχαίρια σε ένα άλμπουμ που δεν έχει γεράσει καθόλου, παρόλο που έχουν περάσει είκοσι δύο χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε. Άκου: «Ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει».

2 F.F.C Η Απειλή 1997 Το τρίτο τους άλμπουμ ήρθε κάπως απρόσμενα, αρκετά σύντομα μετά το «Σ’ άλλη διάσταση». Πιο κινηματογραφικό και το ίδιο εξαιρετικό όσον αφορά την παραγωγή, που δείχνει πόσο ώριμο και ολοκληρωμένο σχήμα ήταν, μπροστά από την εποχή τους. Άκου: «Η πιο παλιά μάχη».

3 Active Member Οι Μύθοι του Βάλτου 1998 Ο ήχος του Περάματος. Μπορεί η «Διαμαρτυρία» να ήταν το πρώτο ελληνικό ραπ άλμπουμ, αλλά o τρίτος τους δίσκος ήταν αυτός που γαλούχησε τις πρώτες φουρνιές του ελληνικού χιπ-χοπ και έκανε το low bap μια σημαντική δύναμη στην ελληνική μουσική. Άκου: «Κοσμογονιά», «Θα ’χω φύγει μακριά».

6 Terror X Crew H Γεύση του Μένους 1999 «Ατσάλινες» ρίμες, flow σε ασύλληπτα επίπεδα για Έλληνες MCs και άκρατος πειραματισμός με διάφορα είδη ηλεκτρονικής μουσικής. Δεν είναι τυχαίο που ο συγκεκριμένος δίσκος έγινε χρυσός. Άκου: «Δείξε Σεβασμό».

7 Παρεμβολές Εν Όψει 1999 Με μία και μοναδική κυκλοφορία, που όμως αρκούσε να τους βάλει στο πάνθεον του ελληνικού

χιπ-χοπ, αφού έδινε μια διαφορετική πτυχή της κουλτούρας. Με ιστορικό εξώφυλλο που σχεδίασε ο Στέλιος Φαϊτάκης. Άκου: «Δουλειές με Μπογιές».

4 Active Member Στον καιρό του αλλόκοτου φόβου 2001

ΠΆΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΆΝ

ORTIZ

1 F.F.C Σκληροί Καιροί

ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

Παραγωγή και beats που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και συνθέσεις που πλησιάζουν την αισθητική του τριπ-χοπ. Οι Active Member στα καλύτερά τους. Άκου: «Τραγούδα και Γέλα». 28.2.19 – lifo

ΥΠΟ

1998

Από ιδρυτικό μέλος των θρυλικών ΖΝ μέχρι τη σαρωτική επιτυχία του «Κάνε Ντου», ο Υποχθόνιος πάντα κατάφερνε να επιβάλλει το καινούργιο. Ο ιδρυτής της Capital Music και ο άνθρωπος που έβαλε το dab στο στόμα όλων και έδωσε υπόσταση στο ελληνικό τραπ, καταφέρνει να παραμένει περισσότερες από δύο δεκαετίες στην επικαιρότητα και να ανακαλύπτει συνεχώς νέα ταλέντα. Εξακολουθεί να κάνει mega hits και να χτυπάει εκατομμύρια προβολές ό,τι και να κάνει.

ΛΕΞ

ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

8 Ζωντανοί Νεκροί Ο Πρώτος Τόμος

MPELAFON Κι αυτός Βόρειος, από τα Γρεβενά, πολύ ιδιαίτερος, με ήχο που ακροβατεί ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο, μόνος του ή με τους Pindos Atletico, με επιτυχίες όπως η «Μπαμπαλίνα», το «Φάτε Πιέτε», το «Κάτι Λευκοί στη Σαλονίκη» και ένα σωρό συνεργασίες. Τα πιο πολλά βίντεό του είναι γυρισμένα στα χωριά της Βόρειας Ελλάδας.

RNS

9 Βαβυλώνα Αρχή επί Τέλους 1997 Μια επική ραψωδία επί σκηνής που πείραξε τα αυτιά πολλών. Δίσκος που έδωσε άλλη πνοή στην παρέα της freestyle και σύστησε MCs, όπως ο Bέβηλος και ο Παράφρων. Άκου: «Στον κόσμο μου».

10 Ημισκούμπρια 30 Χρόνια Επιτυχίες 1996 Από τα πιο εμπορικά σχήματα της σκηνής και το μόνο που έβαλε τις λέξεις «fun» και σάτιρα στο ελληνικό χιπ-χοπ, απενοχοποιώντας το και γνωρίζοντάς το σε ένα ευρύτερο κοινό. Γνώρισαν τεράστια επιτυχία, ακούστηκαν παντού και έκαναν και mainstream hit. Άκου: «Ο Μοναχός», «Το Βουκολικό».

SNIK

FREDDIE F.

Supreme, Buffalo Bill, DJ Cutbrawl, Αδέσποτος, Θύτης, Pero, Κανών. Το αθηναϊκό σχήμα του σκληροπυρηνικού ραπ είναι περισσότερο από 15 χρόνια από τα ονόματα με την πιο μεγάλη επιρροή σε μεγάλο μέρος του νεανικού κοινού, με εκπληκτικές παραγωγές και πολύ δυνατό στίχο. Τα live τους είναι πραγματική εμπειρία, με ένταση και «πολεμική» ατμόσφαιρα. Έχουν γράψει τη δική τους ιστορία και αξίζει να τους παρακολουθήσεις.

Ένα κεφάλαιο στο ελληνικό χιπχοπ από μόνοι τους. Δεν είχαν καμία σχέση με ό,τι ακουγόταν εκείνη την εποχή. Βρόμικο και αλήτικο ραπ, πολύ πριν μεσουρανήσει στις αρχές του 21ου αιώνα. Ακόμα περιμένουμε τον δεύτερο τόμο. Άκου: «Το ραπ μου είναι πρόκληση», «Ήρθαν οι MCs».

MAD CLIP

BILLY SIO

24 lifo – 28.2.19

TOQUEL

Από τα Άνω Λιόσια. Πολλοί τον θεωρούν «πατέρα της τραπ», γιατί είναι από τους πρώτους που την έφεραν στην Ελλάδα. Είναι ο ιδρυτής της ομάδας Trapsion και ασχολείται και με την ανακάλυψη νέων ταλέντων που εμπλουτίζουν την ομάδα του. Γνήσιος εκπρόσωπος του ραπ του γκέτο, με ιδιαίτερα σκληρά βίντεο που δείχνουν την αλήθεια της Αθήνας. Τα κομμάτια του έχουν εκατομμύρια views, με κορυφαία τα «Narcos», «Menidim», «Zefyria Origins», «Ferto Stuff».

LIGHT

Ίσως ο πιο αμφιλεγόμενος από τους ράπερ του new wave, ελληνικής καταγωγής «Αμερικάνος» που ραπάρει, με εκπληκτικό flow και πολύ χαρακτηριστικό τρόπο και στα ελληνικά και στα αγγλικά, πρώην μέλος του label Outkast Exellence στην Αμερική και εξαιρετικά δημοφιλής. Πρόσφατα είχε ταυτόχρονα το Νο1 και το Νο2 στις τάσεις του ελληνικού YouTube, με εκατομμύρια views και πρόσφατες επιτυχίες τα κομμάτια «Megistanas», «Kinitro» και πολλές συνεργασίες με σταρ της Capital. Στα live του γίνεται πανικός.

28.2.19 – lifo

HATEMOST MAD CLIP

που αξίζει να γνωρίζεις ακόμα από το ελληνικό ραπ (νέο και

PARK

παλιό) αυτήν

Νέο αίμα. Ο ράπερ της κολεκτίβας των Athens Bros είναι 21 χρονών, με new wave ήχο, αλλά χωρίς τα «κλισέ» της τραπ θεματολογίας, με εντυπωσιακά βιντεοκλίπ και μια συνεργασία με τον Mpelafon στο νέο του κομμάτι «Μωβ Φεγγάρι».

ATC, Raf, Smoke, Στοίχιμα, Τζαμάλ, Rationalistas, ΦΒΣ, Outkast Exellence, Ταφ Λάθος, Λόγος Απειλή, ΙΝΚΑ, Marilitta, Yin Yang, ΕΠΙΛΚΤ, Solmeister,

12 Goin’ Through La Sagrada Familia

JOKER/TWO-FACE Ο Tsaki και ο Styl Mo, με προϊστορία στους Bong da City, με flow που τσακίζει και old school στίχο σε new age παραγωγές, πολύ χορευτικοί, με μεγάλο κοινό που κάνει soldout τις εμφανίσεις τους και δημιουργεί πανδαιμόνιο όπου κι αν εμφανιστούν. Το περσινό άλμπουμ του Tsaki «Year One» είχε επιτυχίες όπως οι «Frost», «Crimes» και το killer «Άσ’ το να τουμπάρει».

HATEMOST Ιδρυτικό μέλος των θρυλικών Βήτα Πεις που κάνει δεύτερο peak στην πορεία του με την πρόσφατη συνεργασία του με τον Styl Mo των Joker/Two Face ως Complex, με ένα πολύ δυνατό άλμπουμ με ήχο nu school, χωρίς όμως το flex των τράπερ. Χαρακτηριστική η σόλο στιγμή του στο «st33z».

2004

Αμφιλεγόμενος, αλλά με εκατομμύρια views σε κάθε του βίντεο και απανωτά Νο1 στις τάσεις, είναι ένας ράπερ με μεγάλο fanbase στο νεανικό κοινό. Το «Gigi» έχει κάνει πάνω από 24 εκατομμύρια προβολές σε έξι μήνες και το «Sari Sari Sari» κοντεύει τα 1,5 εκατομμύρια views σε δύο εβδομάδες.

Ίσως ο πιο σωστά και ισορροπημένα underground/mainstream δίσκος που βγήκε ποτέ στην Ελλάδα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε έφηβος χιπ-χοπάς της εποχής είχε στο στόμα την ατάκα: «Μαζί μου ασχολείσαι...». Άκου: «Πόσο μ...ας είσαι».

N.O.E. Ποπ σταρ. Πρόσφατα υπέγραψε στην Cobalt Music, αλλά με το «Θέλω να δω» ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων λόγω των προκλητικών στίχων, ακόμα και από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του. Έχει εξαιρετικό flow και style. Το νέο του κομμάτι «OG Status», σε συνεργασία με τον DJ Silence, είναι το καλύτερό του εδώ και χρόνια.

13 Παιδί Θαύμα Ρίμα για το Χρήμα 1999

Παρόλο που είναι γεμάτο μισογύνικους στίχους, δεν μπορείς να αγνοήσεις την έμφυτη ικανότητα του Τάκι Τσαν στο flow και την άμεμπτη παραγωγή του DJ ALX. Άκου: «Ω, Θαύμα».

LIL RIICO Εικοσάχρονος παραγωγός από το Μενίδι, συνεργάτης του Billy Sio και του Vlospa, με ένα από τα πιο πετυχημένα κομμάτια από Έλληνα παραγωγό στο YouTube, το «Slide» του FBG Duck από το Σικάγο (με σχεδόν 42 εκατομμύρια views!). Από τις μεγάλες ελπίδες του ελληνικού ραπ.

MENTE FUERTE Ο ιδρυτής της Black Bandana έχει καταφέρει να ενώσει δύο κόσμους, το παλιό, καλό χιπχοπ με τον νέο ήχο. Έχει συνεργαστεί με Mad Clip, Snik, Toquel, Smuggler και έχει ανακαλύψει πολλά νέα ταλέντα. Το άλμπουμ του «Kingpin» κυκλοφορεί σύντομα.

Στέρεο Νόβα 1992 Ένα μοναδικό ηλεκτρονικό υβρίδιο που ξεπερνά μουσικά είδη, με τον Κ.Β. να ραπάρει με άνεση μια ονειρική παρλάτα στο κλίμα των PM Dawn. Άκου: «Ηλίθια Αστεία».

14 Άλφα Γάμα Αγνωστοφοβία 2001 Παρεξηγημένος δίσκος, με στίχους του Ταραξία, που απέκτησε cult status όταν κατηγορήθηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές για αναφορές στον σατανισμό λόγω του απίστευτου βιντεοκλίπ του «Αρκετά για να μαθαίνεις». Άκου: «Νεοέλληνα Άκου».

ΠΆΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΆΝ

MEF

HOLY

HOULIS

TSE

LIL BARTY

EUSAVAGE

Dizz.

Το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ των ΒΠ που ολοκλήρωνε την τριλογία που ξεκίνησαν με το «Αθάνατο». Αγνό, βρόμικο χιπ-χοπ από τα βόρεια των Αθηνών. Το 2006 ήταν σίγουρα η χρονιά των δρόμων. Άκου: «Η ομάδα είναι μία», «Για τους οπαδούς».

SIN BOY

Ονόματα

Illeoo, Rack,

2006

ILLEOO

ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

τη στιγμή:

11 ΒήταΠεις Για τους Οπαδούς

26 lifo – 28.2.19

28.2.19 – lifo

ρέματος, τα αρώματα, οι γεύσεις και οι μυρωδιές της πολίτικης κουζίνας, που αποτέλεσαν τα βασικά μου ερεθίσματα. Στην οικογένειά μας το φαγητό είχε μεγάλη σημασία και το τραπέζι ήταν μια καθημερινή ιεροτελεστία. Οι γονείς μου διατηρούσαν ένα καθαριστήριο και γι’ αυτό έλειπαν πολλές ώρες. Έτσι, μας μεγάλωσε η αδελφή του πατέρα μου, η θεία Όλγα, μια γυναίκα που εκτελούσε χρέη νοικοκυράς και με μύησε, κατά κάποιον τρόπο, στον υπέροχο κόσμο της μαγειρικής.

q Θυμάμαι τον εαυτό μου ως παιδί να την παρακολουθώ κρυφά στην κουζίνα και αρκετές φορές να τη βοηθάω. Κάποια στιγμή, σε μικρή ηλικία, ενώ ζύμωνα τσουρέκια, μια φίλη της μητέρας μου της είπε χαρακτηριστικά: «Ο γιος σου έχει μεγάλο ταλέντο στη μαγειρική, να τον κάνεις σεφ». Και η μητέρα μου της απάντησε: «Σεφ να κάνεις το δικό σου παιδί. Ο δικός μου θα γίνει επιστήμονας». Τελικά, δεν έγινα τίποτε από τα δύο, όμως σίγουρα δεν έβγαλα ποτέ από το μυαλό μου την τέχνη της γαστρονομικής δημιουργίας.

q Ο πατέρας μου, Αρχιμήδης, ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία και η μητέρα μου, Ερμιόνη, καταγόταν από τα Κανάλια Καρδίτσας. Θυμάμαι ότι είχε αποτυπωθεί πολύ έντονα στα μάτια της αυτή η επιλεγμένη λήθη για τα χρόνια που έζησε στο χωριό. Στον πόλεμο έχασε τη μητέρα της και την αδερφή της εξαιτίας μιας βόμβας. Ήταν μια πονεμένη γυναίκα που σου έδινε την αίσθηση πως λόγω αυτού του τραγικού γεγονότος ξερίζωσε πλήρως τον γενέθλιο τόπο της από μέσα της. Αυτό που δεν θα σβήσει από τη μνήμη μου είναι η ανόθευτη αγάπη των γονιών μου και η αφοσίωση που είχαν ο ένας για τον άλλον.

q Από τα χρόνια της Θεσσαλονίκης κρατώ πολύ έντονα τους περιπάτους στην παραλία, τα μύδια, τις βόλτες στην Αγορά Μοδιάνο, τα Λαδάδικα και τους ποιητές της, τον Χριστιανόπουλο, τον Ασλάνογλου, προσωπικότητες που διαμόρφωσαν την κοσμοθεωρία μου. Όλοι στην εφηβεία μας αισθανόμαστε ένα πνίξιμο, προχωράμε σε μια ενδοσκόπηση. Μια κλειστή πόλη, η οποία, λόγω της παραλίας και της θέας προς τον Όλυμπο, καταφέρνει να «αναπνέει». Η παραλία της πόλης ήταν για μένα η έξοδος κινδύνου, η διαφυγή μου. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να αντέξω περισσότερο από τέσσερις μέρες σ’ αυτήν, καταπιέζομαι.

q Στην ηλικία των δεκαοκτώ αποφάσισα να στραφώ στην υποκριτική. Όταν ήρθα στην Αθήνα, πήγα στη δραματική σχολή Πέλου Κατσέλη και στο δεύτερο έτος είχα την τύχη να ’ρθει ως καθηγητής ο σπουδαίος Λευτέρης Βογιατζής. Τότε μου έκανε πρόταση να εργαστώ μαζί του κι έτσι, για περίπου πέντε χρόνια, δούλεψα στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων. Έπαιξα στη Σπασμένη Στάμνα, αντικαθιστώντας τον Σπύρο Παπαδόπουλο, και μετά στους Αγροίκους. Ο Λευτέρης Βογιατζής μου έμαθε τι σημασία έχει να ξέρεις να ακούς κι αυτό είναι κάτι που φροντίζω να μεταδίδω στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι στον χώρο της εστίασης. Τον θυμάμαι να μου λέει ότι ο ηθοποιός πρέπει να αντιλαμβάνεται τις διαθέσεις του κοινού, να είναι πάνω στη σκηνή και να συναισθάνεται. Ο χρόνος, ο ρυθμός, μεταβάλλονται και απαιτείται να διαθέτεις χημεία με τον θεατή. Στη συνέχεια, δούλεψα με τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Βλάση Μπονάτσο, ενώ το τελευταίο έργο στο οποίο έπαιξα ήταν στο παιδικό θέατρο της Ξένιας Καλογεροπούλου.

q Κάποια περίοδο πήγα στο σχήμα Κραουνάκη - Πρωτοψάλτη - Αρβανιτάκη και τραγουδούσα μαζί τους. Όμως δεν ήμουν άνθρωπος των κυκλωμάτων, της παρέας και των μπαρ. Οπότε, εφόσον δεν έβρισκα δουλειά στο θέατρο, δούλεψα ως σερβιτόρος στο ιστορικό Public, δίπλα στο Hilton. Εκεί είχα τη χαρά να συναντήσω μια υπέροχη γυναίκα της ελληνικής γαστρονομίας, την Εύη Βουτσινά. Φρόντιζα να βρίσκομαι στη δουλειά δύο ώρες νωρίτερα από τη βάρδια μου, προκειμένου να μπαίνω στην κουζίνα και να χαζεύω τον τρόπο που αξιοποιούσε τους θησαυρούς της ελληνικής κουζίνας. Μάλιστα, κάποια εποχή έκανα και τα ρεπό της.

Διευθυντής εστιατορίων. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μένει στο Παγκράτι.

ΑΠΟΣΤΟΛΊΔΗΣ

q Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου επικρατούσαν ο μικρασιατικός τρόπος μαγει-

q Μετά, συνεργαστήκαμε στο 1900 της Σόλωνος.

Ήταν από τους σπουδαιότερους ανθρώπους που συνάντησα στη ζωή μου και μου έμαθε να αγαπώ πραγματικά όχι μόνο το φαγητό αλλά και τις τοπικές κουζίνες. Μαζί της συνειδητοποίησα τη σημασία που έχει η πρώτη ύλη στο φαγητό. Ήταν μια αρχόντισσα και δεινή ερευνήτρια που κουβαλούσε μέσα της έναν απίστευτο πολιτισμό. Το επόμενο σημαντικό μου βήμα ήταν το Deals στο Ψυχικό, που δημιούργησε μια νέα τάση στην περιοχή. Μετά έκανα το Connection και έπειτα βρέθηκα στον μεγαλύτερο σταθμό της ζωής μου, που διήρκεσε 18 ολόκληρα χρόνια, τη Σπονδή. Ο Απόστολος Τραστέλης έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική γαστρονομία. Το σπουδαιότερο μάθημα που έλαβα απ’ αυτόν ήταν η επιμονή για την πραγματοποίηση του αδύνατου. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

q Ένα καλό εστιατόριο ξεχωρίζει ως κορυφαίο όταν ανταγωνίζεται διαρκώς τον εαυτό του, καθώς και όταν δείχνει σεβασμό στην ποιότητα της πρώτης ύλης. Αυτό επιτυγχάνεται με ενδελεχή έρευνα και υψηλό κόστος. Δεν υπάρχει περίπτωση να παραγγείλεις ένα καλό πιάτο κι αυτό να μην είναι ακριβό. Για παράδειγμα, αν το ψάρι που θα φας είναι φθηνό, σίγουρα πρέπει να αναρωτηθείς για τον τόπο προέλευσής του.

AΘΗΝΑΊΟΙ

q Αν μπορούσα να δώσω έναν ορισμό στο γκουρμέ, θα έλεγα ότι προσδιορίζεται από την αίσθηση που αναδίδει και όχι από την εντύπωση. Πρόκειται για το γευστικό δημιουργικό αποτέλεσμα υψηλής αισθητικής και παρθένας νοστιμιάς. Μια γαστρονομική εμπειρία στην οποία διακρίνεται ολοφάνερα η ποιότητα των αρχικών υλικών και της αληθινής γεύσης, ουσιαστικά η ευφάνταστη ένωση των απλών πραγμάτων. Για παράδειγμα, μια αυθεντική πρώτη ύλη που ανακάλυψα πρόσφατα είναι τα αλιφόνια ή σταμναγκάθι. Ένα χόρτο πολύ νόστιμο, αλλά δύσκολο στη συλλογή του, επειδή φυτρώνει στα βράχια πάνω από τη θάλασσα. Οι γευστικοί μου κάλυκες αισθάνονται ευδαιμονία με οτιδήποτε βγαίνει από τη θάλασσα, εξού και θεωρώ το φρέσκο ψάρι συνώνυμο του καλού φαγητού. Τα τελευταία χρόνια άλλαξαν πολλά στον τομέα της εστίασης. Η οικονομική κρίση χαμήλωσε τον πήχη της ποιότητας και πιστεύω πως οπισθοχωρήσαμε. Η ευμάρεια των περασμένων ετών πρόσφερε αβίαστα ένα μενού πολλαπλών επιλογών και ευνοούσε τη δημιουργία νέων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών. Δυστυχώς, η οικονομική λιτότητα μας πήγε πίσω. Από την άλλη πλευρά, σήμερα οι πελάτες έχουν γίνει πιο απαιτητικοί σε σχέση με το παρελθόν.

q Ταυτόχρονα, το φαγητό εξελίχθηκε σε μόδα. Αν εξαιρέσουμε κάποιες αξιόλογες προσπάθειες στις οποίες αναδείχθηκε ένας μοναδικός συνδυασμός κουζίνας - κρασιού, είδαμε εστιατόρια να προσφέρουν μενού με οκτώ ευρώ. Δεν μπορείς να ταΐσεις έναν άνθρωπο με αυτό το ποσό, όταν το ένα τρίτο της τιμής είναι η φορολογία. Η γαστρονομία αποτελεί κεφαλαιώδες πεδίο στη χώρα μας λόγω του τουρισμού. Όμως το κράτος αδιαφορεί παντελώς. Υπάρχουν άλλες χώρες, όπως η Ισπανία και η Γαλλία, που παρέχουν κίνητρα και ενισχύουν τους παραγωγούς και ολόκληρη, φυσικά, την αλυσίδα του γαστρονομικού πολιτισμού τους. Στην Ελλάδα όλοι λειτουργούν αυτόνομα. Υπάρχουν εξαιρετικά εστιατόρια στη χώρα μας που θα έπρεπε να επιχορηγούνται με την αιτιολογία της προβολής του γευστικού μας πλούτου.

q Το φαγητό σε ένα γαστρονομικό εστιατόριο είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής έκφρασης όπου τα εκάστοτε

28 lifo – 28.2.19

απο τον γιαννη πανταζοπουλο φωτογραφιeσ παρισ ταβιτιαν

ένα καλό εστιατόριο ξεχωρίζει ως κορυφαίο όταν ανταγωνίζεται διαρκώς τον εαυτό του, καθώς και όταν δείχνει σεβασμό στην ποιότητα της πρώτης ύλης.

28.2.19 – lifo

q Οι τηλεοπτικές εκπομπές μαγειρικής εμπεριέχουν θετικό και αρνητικό πρόσημο. Αδιαφιλονίκητα, συγκαταλέγεται στα συν το γεγονός της δημιουργίας μιας ευρύτερης γαστρονομικής κοινότητας. Το αρνητικό ενυπάρχει στο μήνυμα. Θολώνει εκείνους που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μαγειρική και τους προβάλλει μια επίπλαστη εικόνα. Όταν έκανα συνεντεύξεις με νέους που ήθελαν να εργαστούν στα εστιατόρια που διεύθυνα, τους ρωτούσα τι έχουν σπουδάσει και μου απαντούσαν όλοι: «σεφ». Τους έλεγα ότι κανείς δεν σπουδάζει σεφ. Η Βουγιουκλάκη σπούδασε ηθοποιός αλλά έγινε πρωταγωνίστρια. Επομένως, μπορεί να σπουδάσεις υποκριτική αλλά να μη γίνεις ποτέ πρωταγωνιστής. Πρώτα, λοιπόν, σπουδάζεις μάγειρας και μόνο ύστερα από πολυετή προσπάθεια, επιμονή και κόπο γίνεσαι σεφ.

q Η ιστορία των πολυάριθμων βραβεύσεων είναι αποτέλεσμα της ικανοποίησης πελατών και της εξυπηρέτησής τους από τις διαφημιστικές εταιρείες. Μια μίμηση διεθνών θεσμών που έχει ως στόχο την πρόσκαιρη ευαρέσκεια. Γι’ αυτό κάποτε έγραψα: «Εταιρείες παραγωγής, αυτή η μάστιγα».

Ευριπίδης Αποστολίδης

πιάτα τους είναι ένα άθροισμα έρευνας, γνώσης και μελέτης. Εν αντιθέσει με το οικιακό μαγείρεμα, που είναι συνήθως μια αυτοσχεδιαστική εμπειρία. Ως επισκέπτης ενός εστιατορίου μού αρέσει το φιλικό και ανεπιτήδευτο σέρβις, όπως συμβαίνει στη Σπονδή. Θεωρώ υποχρέωση εκ μέρους του εστιατορίου να σου μεταδίδει τις γνώσεις του χωρίς να σε επιπλήττει. Να γίνεται κοινωνός νέων πραγμάτων. Αυτό που με ενοχλεί είναι όταν προσπαθούν να σε ξεγελάσουν, όταν προσποιείσαι κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που τελικά είσαι.

q Τα social media έχουν συμβάλει στη ραγδαία άνοδο της τοξικότητας στη δημόσια σφαίρα. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαπιστώνουμε καθημερινά πόσο εύκολα οι άνθρωποι γίνονται τοξικοί. Εκδηλώνουν έναν φθόνο, μια κακία και μια αντιπαλότητα, μένοντας πίσω από την ασφάλεια της ανωνυμίας και της απόστασης.

q Στην Αθήνα με γοητεύει η πολυσυλλεκτικότητα που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα, είτε στους ανθρώπους, είτε στη διασκέδαση, είτε στην ψυχαγωγία, είτε στη γαστρονομία. Μια παραγωγική πόλη που προσφέρει μικρές και μεγάλες ψηφίδες ευχαρίστησης, ικανές να σου αλλάξουν ακόμη και την κοσμοθεωρία. Το γεγονός ότι μπορείς να τρέχεις στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο είναι ένα ασύγκριτο συναίσθημα. Αντιθέτως, αυτό που με ενοχλεί είναι η αυξανόμενη αποξένωση, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής που δεν σε αφήνουν να γνωρίσεις ψήγματα του εαυτού σου. Σε ρουφά τόσο πολύ, που, εν τέλει, ξεχνάς να ζήσεις. Μια ακατανόητη σπατάλη ελεύθερου χρόνου και μια έλλειψη συντονισμού που σε απομακρύνει από τις όμορφες απολαύσεις χαράς και ευχαρίστησης της προσωπικότητάς σου.

q Κάποια στιγμή πριν από μερικά χρόνια, έχοντας μία εβδομάδα άδεια, αποφάσισα να πάω στην Τήνο. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ένα ταξίδι που εξελίχθηκε σε σχέση ζωής. Από τότε επισκέπτομαι την Τήνο όλες τις εποχές του χρόνου και το επόμενο χρονικό διάστημα θα μείνω μόνιμα στο νησί. Διατηρεί μια πνευματικότητα, σου δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψεις τι υπάρχει πίσω από την πρώτη εικόνα. Ένα μέρος μοναδικής ομορφιάς με τις παραλίες, τα υπέροχα μονοπάτια, τα βουνά, αυτά τα ξεχωριστά χωριά, τον γευστικό της πλούτο, τη σπουδαία παράδοση στην αγροτική και κτηνοτροφική ζωή και έναν εξαιρετικό γαστρονομικό πολιτισμό.

q Στην Τήνο έτρεξα στον ημιμαραθώνιο που γίνεται από τον Βώλακα στη Χώρα. Συνάντησα ανθρώπους, έχω αποκτήσει φιλίες ζωής και νομίζω ότι έχω αγαπήσει τόσο πολύ αυτό τον τόπο, που ευελπιστώ να τα καταφέρω να τον κάνω συνώνυμο της καθημερινότητάς μου. Είναι μια σχέση αγάπης, ένας συγκινησιακός τόπος όπου κάθε φορά εφευρίσκω κάτι καινούργιο. Περπατάς, αγναντεύεις, ρεμβάζεις, γεύεσαι, αναζητάς και ηρεμείς. Η Τήνος είναι το προσωπικό μου πεδίο αναζήτησης, εκεί όπου ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Το μέρος όπου μετράω τις αντοχές μου και διορθώνω τις αδυναμίες μου.

q Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου ήταν ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα μου. Η μητέρα μου είχε πεθάνει ήδη και ζούσε μόνος του. Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς κι εγώ βρισκόμουν στη Σπονδή. Επικοινώνησα μαζί του στο τηλέφωνο γύρω στις έντεκα, λέγοντάς του ότι θα τον καλέσω πέντε λεπτά μετά τις δώδεκα για να ανταλλάξουμε ευχές για την αλλαγή του χρόνου. Δυστυχώς, δεν απάντησε ποτέ. Πήρα τον αδερφό μου και του εξήγησα ότι κάτι έχει συμβεί. Ο πατέρας μου ήταν πάντα με το τηλέφωνο στο χέρι, δεν υπήρχε περίπτωση να μην απαντήσει. Με καθησύχασε ότι δεν θα είχε συμβεί κάτι και μου είπε ότι θα περνούσε το επόμενο πρωί να τον πάρει για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Μπαίνοντας στο σπίτι, ακολούθησε μια γραμμή αίματος που οδηγούσε από την κουζίνα, όπου είχε χτυπήσει το κεφάλι του, στην κρεβατοκάμαρα, το σημείο όπου τον βρήκε ξαπλωμένο και νεκρό. Το ξαφνικό άκουσμα στο τηλέφωνο της απώλειας του πατέρα μου με σημάδεψε ανεξίτηλα.

q Είμαι εξοικειωμένος με τον θάνατο. Νομίζω ότι το καλύτερο τέλος είναι να φύγεις από τη

Δεν υπάρχει περίπτωση να παραγγείλεις ένα καλό πιάτο κι αυτό να μην είναι ακριβό. Για παράδειγμα, αν το ψάρι που θα φας είναι φθηνό, σίγουρα πρέπει να αναρωτηθείς για τον τόπο προέλευσής του.

ζωή ήσυχα, χωρίς να ταλαιπωρήσεις άλλους. Μια συνηθισμένη μέρα, αφήνοντας την τελευταία σου πνοή στον ύπνο σου. Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι μην πεθάνω νωρίτερα από τον σκύλο μου, τον Ράφα. Η ζωή μου χωρίζεται πριν και μετά απ’ αυτό το σκυλί. Ο Ράφα μου έμαθε τι σημαίνει να είσαι υπεύθυνος άνθρωπος. Με ενεργοποίησε συνολικά, ως άτομο. Εντόπισα νέες πτυχές του εαυτού μου. Εισέπραξα μια απίστευτη αγάπη, την οποία είχα δεχτεί αποσπασματικά από άλλους ανθρώπους στη ζωή μου. Τώρα τη λαμβάνω αδιάκοπα ως ένα αδιόρατο σύνολο. Μια μέρα καθόμουν έξω από μια καφετέρια και μιλούσα στον Ράφα – είναι κάτι που κάνω συχνά. Ένας κύριος πέρασε από μπροστά μου και μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Αυτό το σκυλί σάς κοιτάει στην ψυχή σας».

q Είμαι άνθρωπος των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Για μένα το άγγιγμα έχει μεγάλη αξία. Το χειροποίητο, η ψηλάφηση των πραγμάτων. Ακόμα και στις προσωπικές μου σχέσεις καταλυτικό ρόλο παίζει η αφή. Επίσης, με συγκλονίζει η δεύτερη αλήθεια των ανθρώπων. Τα συναισθήματά μου ποτέ δεν καθορίστηκαν από την πρώτη εικόνα αλλά από τον τρόπο σκέψης που προσδιορίζεται από τη γνησιότητα και την ειλικρίνεια του ατόμου.

q Ευτυχία είναι οι διάσπαρτες στιγμές στον χρόνο. Ήμουν πολύ τυχερός στη ζωή μου. Συνάντησα κορυφαίους ανθρώπους. Αλλά στην εστίαση δεν υπάρχουν αργίες και διαλείμματα. Το βασικότερο κόστος της δουλειάς μου είναι ότι με άφησε χωρίς φίλους. Ούτε τον μεγάλο έρωτα γνώρισα. Αγάπησα και με αγάπησαν. Όμως ποτέ δεν θέλησα να καταστραφώ, γι’ αυτό πάντα επέλεγα τη φυγή. Ελπίζω στην Τήνο να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα και να γίνω κομμάτι αυτού του τόπου.

q Σήμερα είναι παρεξηγήσιμη η έκφραση της αγάπης σου, θεωρείται ένδειξη αδυναμίας. Κρίνω σημαντικότερο να δίνεις αγάπη παρά να παίρνεις. Εκείνη την αγάπη που δεν την παρακολουθείς ως έναν μονόδρομο αλλά την έχεις μεταβάλει σε μια μεγάλη λεωφόρο. Έχω μάθει ότι αν αγαπήσεις τον εαυτό σου και σεβαστείς τις βαθύτερες επιθυμίες του, η ζωή γίνεται ομορφότερη. Και τότε, το οξυγόνο που θα εισπνέεις θα καταλήγει σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού σου.

30 lifo – 28.2.19

ΜΑΓΑΖΙΆ ΠΟΥ ΑΓΑΠΆΜΕ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΆΤΙ

The good LiFO

λόγοι που αγαπάμε το

Παγκράτι

ΑΦΙΈΡΩΜΑ

28.2.19 – lifo 14.2.19 – lifo

The good LiFO

Παγκράτι

Επειδή έχει δύο από τα πιο εμβληματικά σινεμά, το Σινέ Παλάς και το Σινέ Όασις Στο Παγκράτι το σινεμά έχει «παγώσει» σε μια άλλη εποχή, νοσταλγίας και (παλιάς) αίγλης. Ο Ματθαίος Πόταγας, ιδιοκτήτης του Σινέ Παλάς, του πιο παλιού κινηματογράφου της Αθήνας, που λειτουργεί από το 1925, έχει περάσει τα 90, αλλά εξακολουθεί να πηγαίνει κάθε μέρα στην ίδια αίθουσα εδώ και οκτώ δεκαετίες. Από το 1953 είναι και ιδιοκτήτης της. Στο ηχογραφημένο μήνυμα του τηλεφωνητή αναφέρει «Σινέ Παλάς, λεωφόρος Υμηττού 109, στο κέντρο του Παγκρατίου, όπου και το σιντριβάνι» και είναι συγκινητική η επιμονή του να κάνει καθημερινά τρεις προβολές (από τρεις διαφορετικές ταινίες!), παρόλο που το σινεμά δεν περνάει και την καλύτερη περίοδό του. Έτερος ναός νοσταλγίας, αυτήν τη φορά καλοκαιρινός, το Σινέ Όασις, που λειτουργεί από το 1962 σε έναν χώρο που κάποτε ήταν το θέατρο για Καραγκιόζη του Μάνθου & Κεραμίδα. Οι αδερφές Ντία και Μαρία το αγόρασαν το ’80 και από τότε αφιέρωσαν τις προβολές του αποκλειστικά σε ποιοτικές, σινεφίλ ταινίες, χτίζοντας ένα πιστό κοινό που ξέφευγε από το πλαίσιο του συνοικιακού κινηματογράφου. Σήμερα έχει το άρωμα του παλιού ρομάντζου που δεν έχει ξεφτίσει, όσο κι αν έχει ξεθωριάσει. Μ.Η.

Επειδή αγαπάει τα βιβλιοπωλεία Από το πολύχρωμο, αστικό σύμπαν του Παγκρατίου δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα βιβλιοπωλεία, που πλέον τείνουν να γίνουν το σήμα κατατεθέν της περιοχής. Μικρά, λειτουργικά, όμορφα, με ιδιοκτήτες που γνωρίζουν καλά και αγαπούν τα βιβλία, γνωστά για τις παρουσιάσεις και τις ξεχωριστές βραδιές που οργανώνουν, δίνουν τον τόνο στη διαμόρφωση ενός ζωντανού, αστικού πολιτισμού. Ήδη στις παρυφές της περιοχής, περνώντας το Ωδείο Αθηνών και διασχίζοντας τη Σπύρου Μερκούρη, στον αριθμό 62, συναντάς τις Πλειάδες, το βιβλιοπωλείο που έφτιαξαν με φροντίδα και μεράκι ο Άλκης Τεμπονέρας, γνωστός χρόνια στον χώρο, και η συγγραφέας Αλεξάνδρα Μπίζη. Πλήρως ενημερωμένο, με τίτλους από κάθε κατηγορία, ικανοποιεί κάθε φιλαναγνωστική περιέργεια, ενώ τα βράδια οι ιδιοκτήτες κερνάνε και κρασί μετά τις παρουσιάσεις στον πανέμορφο κηπάκο που κρύβεται στο βάθος του καταστήματος. Λίγο πιο κάτω, δίπλα ακριβώς στην περιώνυμη πλατεία Προσκόπων, ευλογημένη με το χατζιδακικό πνεύμα, στη γωνία των οδών Στασινού και Πτολεμαίων, υπάρχει το ζεστό και φιλόξενο Λεξικοπωλείο που έφτιαξε η Οντίλ Μπρεγιέ, η οποία ασχολείται χρόνια με τη μετάφραση και αγαπάει την ανάγνωση και τις γλώσσες. Βιβλία ξενόγλωσσα και ελληνικά σε καλές τιμές δεσπόζουν στα ράφια του, ενώ το ξεφύλ-

32 lifo – 28.2.19

λισμα και την αναζήτηση συνοδεύει ενίοτε το γλυκύτατο γατόνι της ιδιοκτήτριας που περιφέρεται ανάμεσα στους πελάτες ή στους επισκέπτες των πολυάριθμων βιβλιοπαρουσιάσεων. Ένας άλλος βιβλιοφιλικός γάτος, ο περίφημος Γάτος Μαουρίτσιο, όπως είναι ο τίτλος του ομώνυμου βιβλιοπωλείου, σας περιμένει στην Ευφρονίου 10-12 με πολλές εκπλήξεις, αφού δεν έχει πιει μόνο από το μαγικό φίλτρο του Έντε αλλά γνωρίζει και τι θέλουν τα παιδιά: το παιδικό βιβλίο και η αγάπη τους γι’ αυτό είναι που ένωσε τη Γόνη Λούκα, τη Μιμή Νικολαΐδη και τη Σοφία Σφύρτζη ώστε να φτιάξουν τον ζεστό και ξεχωριστό αυτό χώρο. Από τα κλασικά παλιά βιβλιοπωλεία του Παγκρατίου είναι γνωστός ο Κάτσικας στην Πρατίνου 4, απ’ όπου μπορεί κανείς να προμηθευτεί βιβλία και πρώτες ύλες, ενώ γνωστό για τις βραδιές παρουσιάσεων ευπώλητων και διάσημων μπεστ σέλερ είναι το Θέμα, στη Φιλολάου και τον αριθμό 62. Το Βιβλιότυπο: Books & Beans ξεκίνησε να λειτουργεί τον Μάρτιο του 2005 αρχικά ως βιβλιοχαρτοπωλείο, αλλά γρήγορα εξελίχθηκε και μετακόμισε σε έναν εντυπωσιακό πολυχώρο στη Φορμίωνος 2, όπου μπορεί κανείς όχι μόνο να αγοράσει τα αγαπημένα του βιβλία αλλά και να απολαύσει τον γευστικό του καφέ, ποικιλίες τσαγιού και επιλεγμένες ετικέτες μπίρας και κρασιών – το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Το σίγουρο είναι ότι το Παγκράτι είναι μια περιοχή που ικανοποιεί όλα τα βιβλιοφιλικά γούστα. Τίνα Μανδηλαρά

Επειδή εδώ βρίσκονται σπίτια ιστορικών προσωπικοτήτων και ένα από τα πιο σημαντικά νέα μουσεία Στο Παγκράτι έζησε ο Μάνος Χατζιδάκις τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Το σπίτι του βρισκόταν στην οδό Κωνσταντίνου Μάνου 3, λίγο πριν βγεις στην Υμηττού, στο ισόγειο μιας μικρής πολυκατοικίας του Μεσοπολέμου. Στην οδό Σπύρου Μερκούρη 27 και Τιμάρχου έζησε ο ποιητής Κώστας Βάρναλης τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του και στην οδό Άγρας 20, κοντά στο Καλλιμάρμαρο, σε ένα «νησιώτικο» σπίτι με μπλε παράθυρα και λευκούς τοίχους, έζησε τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης με τη σύζυγό του, Μαρώ. Το Μουσείο Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, που θα είναι έτοιμο στο άμεσο μέλλον, θα φιλοξενεί σε μόνιμη έκθεση μέρος της περίφημης συλλογής τους –στην Αίθουσα των Αριστουργημάτων»–, που περιλαμβάνει έργα των Γκρέκο, Μπονάρ, Μονέ, Πικάσο, Καντίνσκι, Κλέε, Μπρακ, Μπέικον κ.ά. Μ.Η.

Επειδή αγαπάει τις γεύσεις της Ανατολής Καμία άλλη περιοχή της Αθήνας, εκτός κέντρου, δεν συγκεντρώνει τόσο πολλά και καλά μέρη για να φας αυθεντικά ανατολίτικα πιάτα. Από το Ελ Ταχρίρ (Αρχελάου 14), το παλιακό αιγυπτιώτικο καφενείο με τους ναργιλέδες και το τόσο δα κουζινάκι, απ’ όπου βγαίνουν λογής-λογής ανατολίτικα μεζεδάκια, όπως τα φούλια (τα κουκιά της Αιγύπτου), τα λεπτά μοσχαρίσια λουκανικάκια και ένα τέλειο συκώτι, και το Baba Ghanoush (Εμπεδοκλέους 25-27), με τα νόστιμα φαλάφελ σε πιάτο ή τυλιχτά με χειροποίητη αραβική πίτα που φτιάχνουν οι ίδιοι και, φυσικά, baba ghanoush, δηλαδή την ανατολίτικη καπνιστή μελιτζανόσουπα με καυτερή χαρίσα, μέχρι το κουρδικό Μικρά Ασία (πλατεία Μεσολογγίου 2-4), με τα ωραία κεμπάπ, τις πίτες Καισαρείας με το πολύ τραγανό φύλλο και παστουρμά και το κιουνεφέ στα κάρβουνα για επιδόρπιο, και το τυνησιακό Bab Marrakech (Ευφράνορος 10), που είναι και η πιο πρόσφατη άφιξη και σερβίρει θεϊκά τανζίν, δηλαδή διάφορα κρεατικά μέσα σε ειδικό σκεύος που μοιάζει με γάστρα, αλλά και επιλογές σε κουσκούς, όπως ένα συγκλονιστικό με κατσίκι, σταφίδες, ρεβίθια και καραμελωμένα κρεμμύδια. Μ.Κ.

Επειδή έχει τις περισσότερες πλατείες από κάθε άλλη περιοχή

Επειδή οι Στυλοβάτες στην πλατεία Προσκόπων είναι η πηγή του κινέζικου pole dancing στην Αθήνα Από το 2013, που έφεραν τα ακροβατικά σε κινέζικο στύλο, μέχρι και σήμερα, οι Στυλοβάτες έχουν καταφέρει να γίνουν viral με τα βίντεό τους, έχουν ανεβάσει το επίπεδο των ακροβατικών σε στύλο στην Ελλάδα κι έχουν στήσει εντυπωσιακές περφόρμανς με θεατράλε στοιχεία, πολύ χιούμορ και κέφι και είναι από τα σημεία αναφοράς, πια, στη γειτονιά. Η πλατεία Προσκόπων και η οδός Στασινού έχουν συνδεθεί έντονα με το pole dancing. Μ.Η. https://www.facebook. com/Stilovates

Το Παγκράτι είναι έτσι ρυμοτομημένο που την πυκνή κατοίκηση διακόπτει ένας μεγάλος αριθμός από πεζόδρομους και πλατείες, οι περισσότερες από κάθε άλλης περιοχής της πόλης: Σταδίου, Ιλισού, Αγίου Σπυρίδωνος, Πλαστήρα, Βαρνάβα, Προφήτη Ηλία, Παγκρατίου, Μεσολογγίου, Προσκόπων, Αντήνορος, Παύλου Μελά και Βρυσάκι. Είναι πολύ κοντά σε χώρους πράσινου όπως το Άλσος Παγκρατίου, το Άλσος Συγγρού και ο λόφος Αρδηττού. Και το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών ανήκει στο Παγκράτι. Μ.Η.

28.2.19 – lifo

The good LiFO

Eπειδή σε ένα μπαρ της οδού Αναπαύσεως υπάρχει το πιο μεγάλο mural σε μαγαζί της Αθήνας

Παγκράτι

Και από τα πιο ωραία εσωτερικά murals που μπορείς να βρεις στην Ελλάδα, η «Αδελφοκτονία του Άβελ από τον Κάιν» του Taxis στον τοίχο του μπαρ Κάιν είναι από μόνη της αξιοθέατο. Μια ρεαλιστική τοιχογραφία από τη σειρά έργων του Taxis με άγρια νιάτα και δολοφόνους, που δείχνει τον Κάιν να επιχειρεί να σκοτώσει τον Άβελ με κοντάρι. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ως ήρωες τους πελάτες του μαγαζιού και φίλους των ιδιοκτητών του. Μ.Η.

34 lifo – 28.2.19

Επειδή είναι η γειτονιά της παλιάς ταβέρνας Κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις, στο Παγκράτι επιβιώνουν ορισμένες από τις πιο ιστορικές ταβέρνες της Αθήνας. Βρίσκονται όλες στο σημερινό hot spot της περιοχής, στο Κάτω Παγκράτι, και, εκτός του ότι έχουν να διηγηθούν τη μεγάλη τους ιστορία, αποτελούν μέχρι και σήμερα σημείο συνάντησης. Μία από τις παλιότερες είναι ο Καραβίτης (Παυσανίου & Αρκτίνου, πλ. Προσκόπων), που μετράει πάνω από ενενήντα χρόνια ζωής. Ξεκίνησε ως μικρό κουτούκι, που παράλληλα πουλούσε και κάρβουνο, και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε στέκι προσωπικοτήτων όπως η Μελίνα Μερκούρη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Κώστας Χατζηχρήστος και ο Μίνως Αργυράκης, παραμένοντας όμως ένα ταπεινό κουτούκι που σερβίρει μπριζόλες, μπιφτέκια, σουβλάκια και παϊδάκια, σπεσιαλιτέ που σερβίρει ακόμα και σήμερα. Ο Μαγεμένος Αυλός (Αμύντα 4), αν και δεν ανήκει στην κατηγορία της ταβέρνας, θα έλεγε κανείς ότι είναι περισσότερο ένα αστικό εστιατόριο, που ξεκίνησε να λειτουργεί το 1961 ως ζαχαροπλαστείο. Ο ιδρυτής του μάλιστα, ο Γιώργος Πολυχρόνης, ήταν κοσμοπολίτης και συγγενής της οικογένειας Παυλίδη (της γνωστής σοκολατοποιίας). Στη συνέχεια, βέβαια, εξελίχθηκε σε ρεστοράν, συστήνοντας στους Αθηναίους το φοντί, την πικάτα και το σνίτσελ βιενουά. Σήμερα, στην είσοδό του δεσπόζει η ταμπέλα «Πλατεία Μάνου Χατζιδάκι» προς τιμήν του αείμνηστου συνθέτη, του πιο συχνού θαμώνα του ιστορικού μαγαζιού, που γι’ αυτόν αποτελούσε κάτι ανάμεσα σε γραφείο και κουζίνα του σπιτιού του. Η ταβέρνα του Βυρίνη (Αρχιμήδους 11) ξεκίνησε να λειτουργεί στην περιοχή τη δεκαετία του ’40 και, μολονότι έχει μεταλλαχθεί σε μεταμοντέρνο μεζεδοπωλείο, ο χώρος διατηρεί τα βασικά παλιά χαρακτηριστικά του, π.χ. τα βαρέλια που καταλαμβάνουν τη μία πλευρά στον τοίχο της σάλας, και τον ζεστό κηπάκο στο πίσω μέρος, που με τις κατάλληλες μετατροπές

λειτουργεί και τον χειμώνα. Στους τοίχους υπάρχει μια μεγάλη συλλογή με τις αυθεντικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες περασμένων εποχών, μια και από τα τραπέζια του έχει παρελάσει όλη η παλιά Αθήνα. Ο Μαύρος Γάτος (Πολέμωνος 4), αν και νεότερος σε ηλικία, σε λίγο θα κλείσει τα τριάντα χρόνια λειτουργίας του, ωστόσο αυτή η υπόγεια ταβέρνα ήταν και είναι στέκι των Παγκρατιωτών και όχι μόνο, αφού οι θαμώνες του ορκίζονται στα παϊδάκια του που λιώνουν στο στόμα και συγκαταλέγονται στα τοπ 5 της πόλης. Μέχρι να έρθουν στο τραπέζι, μπορεί κανείς να χαζέψει τις ζωγραφιές στους τοίχους. Στις περισσότερες πρωταγωνιστούν γάτοι και τις έχει ζωγραφίσει ο παλιός γνωστός ζωγράφος Ντόρης, ο οποίος έτρωγε εδώ πολύ συχνά και μ’ αυτές «πλήρωνε» το δείπνο του. Μ.Κ.

Επειδή τα πάει καλά με τις χειροτεχνίες Στο μικρό, αλλά κουκλίστικο μαγαζάκι, το Chalk of the town (Αμύντα 13), βρίσκεις βαφές από κιμωλία για να αναπαλαιώσεις τα έπιπλα και τα αντικείμενα που έχεις στο σπίτι, ενώ παράλληλα εδώ πραγματοποιούνται και εργαστήρια-σεμινάρια για να μάθεις πώς να το κάνεις εύκολα και γρήγορα. Ακριβώς δίπλα, στο ίδιο κτίριο, υπάρχει το εργαστήριο κεραμικής Threesome Ceramics (Αμύντα 13) της Βίκυς και της Χριστίνας, που σου μαθαίνουν πώς να πλάσεις τον πηλό, δημιουργώντας χρηστικά και μη αντικείμενα. Λίγο παραδίπλα, στο Ρόδι (Αμύντα 15), ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι ραπτικής, θα βρεις να χαζέψεις πλεχτά σκουφιά, κασκόλ και τσάντες, ενώ μπορείς να ζητήσεις από την ευγενική ιδιοκτήτριά του να σου μεταποιήσει εκείνο το παλιό φόρεμα που έχει βγει εκτός μόδας στην παλιά και πανέμορφη ραπτομηχανή της. Μ.Κ.

Παγκράτι 17 ΜΑΓΑΖΙΆ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΆΣΕΙΣ ΚΑΛΆ

Είναι πια ένα από τα κλασικά και αγαπημένα στέκια του Παγκρατίου, κάτι που το έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου και το επιλέγεις όταν δεν θέλεις να πειραματιστείς με κάτι καινούργιο και θέλεις να είσαι σίγουρος ότι θα φας καλά και τίμια. Στο Μαύρο Πρόβατο δεν υπήρξαν συμπτώσεις, όλα ήταν ζήτημα επιμονής και αφοσίωσης. Το περιβάλλον έχει δημιουργηθεί με σκοπό να ξεκουράζεται το μάτι και να ιντριγκάρεται για τις γεύσεις που θα ακολουθήσουν, οι πρώτες ύλες επιλέγονται κάθε φορά με μεγάλη προσοχή και γνώμονα την ποιότητα και το μενού αποτελείται από πιάτα που περιέχουν τη γευστική κουλτούρα του τόπου μας, όταν αυτή δεν εφησυχάζει αλλά προχωράει μπροστά με διάθεση συνεχούς ανανέωσης. Αγαπημένα μας πιάτα θα είναι πάντα το τσιγαριστό αρνάκι, συνοδευμένο με μοσχοβολιστό γαμοπίλαφο, το οποίο μας ταξιδεύει εύκολα

στην Κρήτη, το χοιρινό κατσαρόλας με τον πουρέ σελινόριζας που δεν θέλεις να τελειώσει, το οσομπούκο μπραζέ με γκρεμολάτα και πουρέ λαχανικών που λιώνει στο στόμα, αλλά και το κλέφτικο στη λαδόκολλα με πατάτες τηγανητές που είναι ο ιδανικός κρασομεζές. Φυσικά, στο Μαύρο Πρόβατο γνωστές και πεντανόστιμες είναι και οι σαλάτες. Δοκίμασε, σίγουρα, τη «Δήμητρα» με μπρεζαόλα, σύρα, ρόκα, ανθότυρο και λάδι τρούφας και θα μας θυμηθείς. Εννοείται, πως δεν θα φύγεις από το μαγαζί χωρίς να δοκιμάσεις το αφράτο μοσχαρίσιο συκώτι αλλά και την τηγανιά μανιταριών που περιέχει και σουτζούκι, για να συμπληρώνεται πικάντικα η απόλαυση. Κλείσε εγκαίρως τραπέζι και πήγαινε με την πρώτη ευκαιρία. Και μην ξεχάσεις να αφήσεις χώρο και για γλυκό στο τέλος. Σημασία έχει να ζήσεις ολοκληρωμένη την εμπειρία του.

Το Μαύρο Πρόβατο, Αρριανού 31, Παγκράτι, 210 7223469, 210 7123466, FB: Το Μαύρο Πρόβατο του Press Cafe

Παγκράτι

Μαύρο

Ένα επιτυχημένο food story, βασισμένο στη δημιουργική κουζίνα.

28.2.19 – lifo

Sapou

The good LiFO

Μια αλλιώτικη ιστορία γεύσης, ταξιδιών και ονειροπόλησης. Όλα ξεκίνησαν με το πρώτο Sapou στην Αντίπαρο από τον Γιάννη Σαπουντζή, ο οποίος δεν φοβήθηκε να κάνει στροφή στην καριέρα του και από δύτης-αρχαιολόγος να γίνει επιχειρηματίας στον χώρο της εστίασης και σεφ. Και ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία του να ζήσει το όνειρό του, που ήταν αδύνατον να μην πετύχει. Αυτό αποδεικνύεται, εξάλλου, και από τη δημιουργία του δεύτερου Sapou στο Παγκράτι, το 2017. Σε έναν όμορφο και κομψό χώρο, με το φως να το λούζει, η ομάδα του καλοκαιρινού Sapou έστησε ένα εστιατόριο που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις και αποτελεί αγαπημένη επιλογή όλων εκείνων που εκτιμούν την έξυπνη και καθόλου βαρετή κουζίνα. Το περιβάλλον, φιλόξενο και άνετο, χαρακτηρίζεται από vintage πινελιές που αποδίδονται με τον πιο σύγχρονο τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει και με το μενού. Ακόμα

και οι πιο κλασικές συνταγές έχουν ένα twist παραπάνω έμπνευσης και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον Γιάννη Σαπουντζή που επιμελείται τα πάντα. Ό,τι κι αν έχουμε δοκιμάσει στο εστιατόριο είναι φρέσκο και λαχταριστό. Τα carpaccio θαλασσινών, ανάλογα με την εποχή, είναι απίστευτα εύγεστα, το ίδιο και τα ταρτάρ. Αλλά και τα κρέατα είναι επιλεγμένα με προσοχή από φάρμες στην Αμερική, στην Αυστραλία αλλά και στην Ελλάδα, μαγειρεμένα και καρυκευμένα με τον πιο σωστό τρόπο για να είναι το αποτέλεσμα πάντα το καλύτερο. Με την έμπνευση να μη σταματάει λεπτό και με μαέστρο έναν άνθρωπο που δεν εφησυχάζει στιγμή, το Sapou είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει ευχάριστα. Θα το λατρέψεις, είτε το επισκεφτείς με φίλους είτε με την οικογένειά σου.

Sorelle

Sapou, Ναϊάδων 2 & Αντήνορος, Παγκράτι, 210 7230626, FB: Sapou

Πίτσα και κοκτέιλ σε ένα φρέσκο, φωτεινό και ευαίσθητο περιβάλλον. Είναι ένα εμπνευσμένο πρότζεκτ, γι’ αυτό και αγαπήθηκε αμέσως, όχι μόνο από τους locals του Παγκρατίου αλλά και απ’ όλη την Αθήνα. Το Tre Sorelle είναι το ιδανικό μέρος για να απολαύσεις αυθεντικές, ιταλικές γεύσεις αλλά και μερικά από τα καλύτερα κοκτέιλ της πόλης. Δημιουργημένο σε ένα πολύ καλό σημείο και με το daylight να το κάνει ακόμα πιο γοητευτικό, προσφέρει μια δροσερή ανάσα σε όποιον το επισκέπτεται. Το μενού του δεν είναι φλύαρο αλλά μελετημένο στη λεπτομέρεια. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι εξαιρετικά αγνά και αυθεντικά ιταλικά. Η ζύμη της πίτσας ωριμάζει για δύο μέρες και είναι είτε από κλασικό αλεύρι είτε από αλεύρι ζέας. Βέβαια, υπάρχει και η εκδοχή του ζυμαριού ενεργού άνθρακα, που είναι απίστευτα νόστιμη. Το topping κάθε πίτσας είναι εμπνεύσεις αρμονικές και ισορροπημένες. Από την απλή Μαργαρίτα μέχρι την Ταρτούφο με πλούσια βουβαλίσια μοτσαρέλα, τρούφα,

ντοματίνια και βασιλικό, οι πίτσες ξεκάθαρα έχουν δημιουργηθεί για να ικανοποιούν όλα τα γούστα και τις γευστικές ιδιαιτερότητες που έχει ο καθένας. Στο μενού υπάρχουν ακόμα χορταστικές σαλάτες, με αγαπημένη μας εκείνη με τα πράσινα λαχανικά, το ξινόμηλο, το προσούτο και το αρωματικό μπαλσάμικο. Και καθώς η απόλαυση εκτοξεύεται στα ουράνια με το καλτσόνε γεμάτο σοκολάτα και μασκαρπόνε, το βλέμμα σου πηγαίνει στη μαρμάρινη μπάρα με τη λίστα κλασικών και signature cocktails. Εκτός από το Νegroni με πάγο από γκρέιπφρουτ, εξαιρετική επιλογή είναι το Ρaloma, με μεξικάνικη ψυχή και βάση την τεκίλα, αλλά και το διαχρονικό πια Cosmopolitan στο γοητευτικό, ψηλό ποτήρι. Κάνε κράτηση πριν το επισκεφτείς και ετοιμάσου να ζήσεις μια ξεχωριστή εμπειρία. Τόσο οι ιδιοκτήτες όσο και το προσωπικό εργάζονται σκληρά γι’ αυτό.

Tre Sorelle, Αρχελάου 19, Παγκράτι, 211 4072172, FB: Tre Sorrele

36 lifo – 28.2.19

Άλφicon

Γεύσεις που ταξιδεύουν από χώρα σε χώρα. Αν κάπου ανάμεσα στη χατζιδακική πλατεία Προσκόπων και στο Καλλιμάρμαρο ακούσεις να συζητιέται κάτι, τότε θα πρέπει να αφήσεις τα βήματά σου να σε οδηγήσουν στο ατμοσφαιρικό νεοκλασικό της οδού Ηρώνδα. Εκεί θα βρεις το Άλφicon, το πιο speakeasy σημείο της περιοχής, που κλείνει στις 2 Μαρτίου έναν χρόνο λειτουργίας και έχει γίνει γνωστό ήδη ως μια ξεχωριστή εμπειρία γεύσης και απόλαυσης. Τα ταξίδια των δύο σεφ Έλβι Δημήτρη Ζύμπα και Νίκου Βοργία μετατρέπονται σε γαστρονομικές προτάσεις, δημιουργώντας ένα μενού που αλλάζει συνεχώς, αφού βασίζεται αποκλειστικά στα φρέσκα υλικά κάθε εποχής. Λίγο πριν τελειώσει ο χειμώνας πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις την κρεμμυδόσουπα που συνοδεύεται από χειροποίητο μοσχαρίσιο λουκάνικο και σφαίρες από μετσοβόνε, το μοσχάρι ταρτάρ που μαρινάρεται σε τριμμένο φουντούκι, αποξηραμένα μανιτάρια και λάδι τρούφας, αλλά και τη

γαρίδα που ποσάρεται σε εκχύλισμα λαχανικών αρωματισμένων με λουίζα και συνοδεύεται από ελληνικό ντάσι, δηλαδή αποξηραμένα κελύφη γαρίδας, bisk αρωματισμένη με σησαμέλαιο και φρέσκο κόλιανδρο. Τα συστατικά συνδυάζονται με έναν δημιουργικό τρόπο, παρουσιάζοντας πιάτα που δεν έχεις γευτεί ξανά, και συνοδεύονται από τα εκλεκτά βιοδυναμικά κρασιά ήπιας παρέμβασης που προέρχονται από τον ελληνικό αμπελώνα, ενώ για το τέλος σε περιμένει χειροποίητο εκλέρ με κρέμα από αλμυρή καραμέλα και φιστίκι, συνοδευόμενο από σορμπέ φιστίκι. Εξάλλου, το Άλφicon συμμετέχει στις 21 Μαρτίου στην εκδήλωση «Goût de France - Good France», μαγειρεύοντας ένα γαλλικό μενού τεσσάρων πιάτων με υλικά της εποχής. Η ελληνική παράδοση συνδυάζεται με τη γαλλική γαστρονομία μέσα από τη μοναδική δημιουργική ματιά των σεφ του Άλφicon που γνωρίζουν καλά πως η γεύση δεν έχει σύνορα.

H σύγχρονη ελληνική γαστρονομία ξετυλίγεται στο κέντρο της Αθήνας. Ο Βασίλαινας ξεκίνησε στον Πειραιά το 1920 και συμπληρώνοντας πλέον έναν αιώνα ιστορίας, γοητευτικός όσο ποτέ, με φινέτσα από τα παλιά, μητροπολιτική αύρα και σύγχρονο πνεύμα, αποτυπώνει αυτήν του τη μεγάλη διαδρομή στη γευστική φιλοσοφία του. Ο κομψός και ατμοσφαιρικός χώρος με την υπέροχη σάλα και τη θέα που ανοίγεται μέσα από τις μεγάλες τζαμαρίες στο αλσάκι της οδού Βρασίδα, απέναντι από το Hilton, γίνεται το τέλειο σκηνικό για να απολαύσουμε βαθιά νόστιμη και δημιουργική ελληνική κουζίνα. Αξιοποιώντας στο έπακρο το δυναμικό της πρώτης ύλης, ο σεφ Μανόλης Γαρνέλης δημιουργεί πιάτα μεστά και με γευστικό πλουραλισμό. Το καλαμάρι σχάρας με σαλάτα μαυρομάτικα, μους καπνιστής μελιτζάνας και μαρμελάδα ντομάτας με λουκάνικο, το ταρτάρ τόνου με καπνιστή μαγιονέζα, το αυγό ποσέ με πατατοσαλάτα και καπνιστό χέλι, η σφυρίδα στα κάρβουνα με χόρτα εποχής φρικασέ, αλλά και η

picanha από αρνάκι Βόνιτσας με πικάντικη ρεβιθάδα, σπανάκι και γκρεμολάτα μυρωδικών είναι μερικά από τα ξεχωριστά πιάτα που μπορούμε να απολαύσουμε στον ζεστό και οικείο χώρο του Βασίλαινα. Ο sommelier Χάρης Χρυσικόπουλος, έχοντας στη διάθεσή του μια πολυσυλλεκτική κάβα με πάνω από 170 ετικέτες του ελληνικού και του ξένου αμπελώνα, απογειώνει τη γαστρονομική μας εμπειρία με εξαιρετικά wine pairings. Όσο για το γευστικό φινάλε, η σοκολάτα με μπάλες bitter σοκολάτας και κρέμα λευκής σοκολάτας, φοντάν, κόκκινα φρούτα και σορμπέ φραμπουάζ αποτελεί μοναδική επιλογή από την pastry chef Μαρία Καπερώνη. Εάν, πάλι, θέλετε να έχετε μια αξέχαστη, ολοκληρωμένη γαστρονομική εμπειρία, χαλαρώστε και απολαύστε το μενού γευσιγνωσίας 7 πιάτων, καθώς ο Βασίλαινας είναι το πρώτο εστιατόριο που είχε την ιδέα των ολοκληρωμένων μενού γευσιγνωσίας ήδη από το μακρινό 1928.

Βασίλαινας, Βρασίδα 13, περιοχή Χίλτον, 210 7210501, www.vassilenas.gr, FB: VassilenasRestaurant, Instagram: vassilenasrestaurant

Παγκράτι

Βασίλαινας

Άλφicon, Ηρώνδα 8, Παγκράτι, 216 9005059 info@alficonathens.com, FB: Alficon, Instagram: alficon_athens

28.2.19 – lifo

Neuf

The good LiFO

Το all day bistro που φέρνει τη Γαλλία στην Αρχελάου. Άνοιξε την περίοδο των γιορτών κι έχει καταφέρει μέσα σε ελάχιστο χρόνο να δώσει το δικό του χρώμα (είναι μπλε!) στον πιο ζωντανό δρόμο του Παγκρατίου. Το Neuf είναι όμορφο και καλοστημένο, με έργα τέχνης –κάποια εμπνευσμένα από τον Τουλούζ Λοτρέκ–, για να υπάρχει πιο έντονος συνειρμός με τη Γαλλία, και με διάθεση να δίνει καθημερινά ευκαιρίες χαλάρωσης στους επισκέπτες του. Στο Neuf θα πας το πρωί για τον εκλεκτό, αρωματικό καφέ του και το απίθανο brunch. Θα επιστρέψεις το μεσημέρι για να απολαύσεις κάποια από τις δημιουργίες του executive chef Δημήτρη Αϊδίνη. Ξεχωρίζει το μοσχαράκι μπουργκινιόν σε πουρέ σελινόριζας και το γαλλικό φρικασέ με κοτόπουλο. Εναλλακτικά, μπορείς να επιλέξεις την περιζήτητη, αυθεντική κις λορέν. Ελαφριά σαν αφρός, αλλά απρόσμενα χορταστική. Υπάρχουν ακόμα

ιδιαίτερα σάντουιτς (θεϊκό αυτό με παστουρμά και τηγανητό αυγό) και πλούσιες σαλάτες με εκλεκτά υλικά. Στο Neuf, όμως, θα έρθεις και το βράδυ. Θα καθίσεις στην μπάρα ή σε ένα από τα τραπέζια του, θα ακούσεις όμορφη μουσική που θα σε βοηθήσει να αφήσεις πίσω τη μέρα σου και θα απολαύσεις ένα από τα γευστικότατα house cocktails ή ένα κρασί από τις προσεκτικά επιλεγμένες ελληνικές και ξένες ετικέτες του. Θα βρεις και βιολογικά κρασιά. Μπορείς ακόμα να τσιμπολογήσεις ξεχωριστά ελληνικά και ξένα τυριά (δοκίμασε το γκούντα ωρίμανσης 36 μηνών) αλλά και μπρουσκέτες διαφόρων εμπνεύσεων. Μην παραλείψεις να ρίξεις μια ματιά στην πολύ καλά ενημερωμένη λίστα με τις μπίρες. Το Neuf είναι έτοιμο να γράψει τη δική του ιστορία στο Παγκράτι. Να είσαι εκεί, να το ζήσεις από κοντά.

Γλυκές μέρες και ατμοσφαιρικές νύχτες βγαλμένες από τα '50s. Όταν φωνάζεις τη γιαγιά σου Πάστα Φλόρα, ακούγεται γλυκό… Όταν όμως εσύ δεν εννοείς το γλυκό αλλά τη Μαίρη Αρώνη, τότε είναι σίγουρο ότι η γιαγιά έχει πολύ περισσότερα να πει. Αυτή η γιαγιά, πάντως, έμαθε να φτιάχνει την πιο τέλεια pasta flora για να τιμήσει το παρατσούκλι της και κατέληξε να βάλει τη δική της υπογραφή στο My Pasta Flora, που αναβιώνει τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 σε έναν all day χώρο. Οι καναπέδες εποχής που προέρχονται από παλαιοπωλεία θυμίζουν το σαλονάκι παλιάς ελληνικής ταινίας και σε καλούν να απολαύσεις τον καφέ, τις γεύσεις αλλά και το κοκτέιλ ή το κρασί σου με τη συνοδεία ενός πλατό. Η pasta flora, φυσικά, έχει την τιμητική της σε διάφορες εκδοχές (μήλο, βερίκοκο, βύσσινο και σοκολάτα), ενώ κάθε εβδομάδα εναλλάσσονται στο μενού διαφορετικές αλμυρές και γλυκές

γεύσεις, με must την τάρτα με μπεσαμέλ, αυγό μάτι και προσούτο, το carrot cake στην πιο ελληνική εκδοχή του, αφού το topping γίνεται με παραδοσιακό κρητικό τυρί, καθώς και το κλασικό αμερικανικό red velvet cake. Το βράδυ η wine list που επιμελείται η Mr Vertigo με ετικέτες από τον ελληνικό και ιταλικό αμπελώνα συνδυάζεται με τη ρετρό ατμόσφαιρα που γίνεται ακόμα πιο ιδιαίτερη στις live jazz βραδιές που διοργανώνονται κάθε τόσο. Όσο για το πιάνο που θα δεις μέσα στο υπέροχο αυτό μπιστρό, δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο, αφού κάθε Παρασκευή ένας πιανίστας με τη μουσική και τη φωνή του σε ταξιδεύει στις μουσικές δεκαετίες των ’50s και των ’60s με ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο. Αν το παρελθόν σάς συγκινεί, το My Pasta Flora θα σας ενθουσιάσει!

Flora

Neuf, Αρχέλαου 9, Παγκράτι, 210 7223724, FB: Neuf

My Pasta Flora, Φρυγίας 11 & Λυδίας, Βύρωνας, 213 0314568 www.mypastaflora.gr, FΒ: My Pastaflora, Insagram: my_pastaflora

38 lifo – 28.2.19

Cupola

Η ιταλική παράδοση στην πιο γευστική της εκδοχή. Επειδή η ιταλική κουζίνα έχει εισχωρήσει στην ελληνική καθημερινότητα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, είναι απαραίτητο να δοκιμάσεις τις αυθεντικές ιταλικές συνταγές για να αντιληφθείς την ιδιαιτερότητα και τη φίνα κουλτούρα που αυτές αναδεικνύουν. Το Cupola είναι ένα ιταλικό εστιατόριο που θα σε μαγέψει με τις γεύσεις αλλά και το περιβάλλον του, επιβεβαιώνοντας ότι η μαγειρική είναι μέρος του πολιτισμού κάθε χώρας. Η αυθεντική ναπολιτάνικη πίτσα που ψήνεται στον παραδοσιακό ναπολιτάνικο φούρνο θα σε κάνει να ξεχάσεις οποιαδήποτε άλλη έχεις φάει, αφού ο τρόπος ψησίματος από μόνος του προσφέρει ένα εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα γεύσης. Τα φρέσκα ζυμαρικά που παρασκευάζονται στο Cupola, τα ραβιόλια γεμιστά με φρέσκα μανι-

τάρια, οι μαφαλντίνες με παντζάρι και, φυσικά, η αυθεντική καρμπονάρα με μπουκατίνι είναι κάποια από τα πιάτα που πρέπει να δοκιμάσεις. Εξάλλου, οι επιλογές του μενού που επιμελείται ο σεφ Stefano Rossi είναι πολλές και συνοδεύονται από έναν ενημερωμένο κατάλογο με κρασιά από τον ιταλικό αμπελώνα, ιδανικά για να αναδείξουν κάθε γεύση ξεχωριστά. Για το κλείσιμο δεν μπορείς παρά να απολαύσεις ένα κομμάτι αυθεντικού τιραμισού ή τη ζεστή σούπα από κόκκινα φρούτα, με παγωτό σαμπαγιονέ και καραμελωμένη σφολιάτα. Ο πλήρης κατάλογος από aperitivi και κοκτέιλ θα ολοκληρώσει το γευστικό σου ταξίδι, ενώ το άνετο περιβάλλον του Cupola και η φιλική ατμόσφαιρα θα γίνουν όχημα για μια εμπειρία απόλαυσης που καταλήγει πάντα σε bravissimo!

Δίνει το happy end σε κάθε μέρα σου. Αν οι παιδικές ιστορίες σε κάνουν ακόμα να συγκινείσαι, τότε το Geppetto θα γίνει το στέκι που μοιάζει με σύγχρονο παραμύθι και μιλά για το πώς οι γεύσεις και τα αρώματα μπορούν να δώσουν ένα happy end σε κάθε μέρα σου. Το στυλάτο ύφος που δημιουργεί μια cozy ατμόσφαιρα είναι απλώς η πρώτη εντύπωση, γιατί ακολουθούν οι αρωματικοί καφέδες και τα ροφήματα, το ξεχωριστό brunch με συνταγές που θα σε ενθουσιάσουν και μια επιλεκτική σειρά από νόστιμα και υγιεινά τσιμπολογήματα για κάθε στιγμή της ημέρας. Μην παραλείψεις να δοκιμάσεις την ομελέτα του Geppetto, που είναι μια πραγματική αποκάλυψη, την ιδιαίτερη πίτσα αλλά και το αφράτο, μαλακό μπριός σολομού που θα ενθουσιάσει τον ουρανίσκο σου. Από

νωρίς το πρωί για καφέ μέχρι το βραδινό ποτό, αυτό το all day cocktail-espresso bar γίνεται εύκολα το στέκι για όσους αναζητούν μια φιλική ατμόσφαιρα που θα τους φτιάξει τη διάθεση. O εκλεκτός μονοποικιλιακός καφές το βράδυ δίνει τη θέση του σε μια λίστα δημιουργικών κοκτέιλ που ενημερώνεται συχνά –οι φίλοι της βότκας δοκιμάστε οπωσδήποτε το Vodka once upon the time– αλλά και στην ενημερωμένη κάβα με ποτά για όλα τα γούστα, με must τη ροζ sangria. Άλλωστε, στο Geppetto είναι πολύ πιθανό να σας φέρουν το ποτό σας πριν το παραγγείλετε, αφού η εξυπηρέτηση ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και γίνεται προσωπική σχέση. Οι μουσικές επιλογές του κινούνται ανάμεσα σε disco, soul, funky και γενικότερα fun ρυθμούς

Geppetto, Στίλπωνος 2, 210 7525665, FB: geppettothebar, Instagram: geppetto_thebar/

Παγκράτι

Geppetto

Cupola, Ευφορίωνος 13, 211 4117444, www.cupola.gr, FB: cupolatrattoria, Instagram: cupola_trattoria

28.2.19 – lifo

Flamingo

The good LiFO

Κάθε μέρα, όλη μέρα μια ξεχωριστή εμπειρία. Συνήθως, οι all day χώροι είναι εκείνοι στους οποίους μπορείς να πας οποιαδήποτε ώρα, πρωί ή βράδυ. Το Flamingo στο Παγκράτι είναι ένας all day χώρος στον οποίο θέλεις να βρίσκεσαι κάθε στιγμή της ημέρας (ή της νύχτας). Με σήμα το εξωτικό πτηνό που βρίσκεται σε περίοπτη θέση μέσα στο μαγαζί, το Flamingo drinks and food stories αφηγείται τις πιο όμορφες ιστορίες γεύσης και χαλάρωσης μέσα σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, όπου ξεχωρίζουν τα μοναστηριακά τραπέζια, η μεγάλη μπάρα, αλλά και οι πλούσιες επιλογές comfort food για όλες τις ώρες. Ξεκινώντας από το πρωί με πραγματικούς specialty coffees Area 51 από Βραζιλία, Κένυα, Αιθιοπία ή Ινδία και εξαιρετικό brunch που σερβίρεται καθημερινά 9:00-16:30, και τα Σαββατοκύριακα γίνεται ακόμα πιο πλούσιο, 10:0018:00, το Flamingo αποτελεί προορισμό όπου το να περάσεις καλά φαίνεται τόσο απλό όσο και η φιλική ατμόσφαιρα, που σε κερδίζει αμέσως. Στον κατάλογο των food stories, που επιμελείται ο σεφ Γιάννης Πολυζωίδης, το Βurger

Ρulled Ρork με coleslaw και North Carolina bbq sauce, το Corn Pancakes με chili maple syrup και τραγανό κοτόπουλο και το hot dog με λουκάνικο Λευκάδας, μαρμελάδα μπέικον, τηγανητό κρεμμύδι και μαγιονέζα με μαύρο σκόρδο είναι στα must πιάτα που σερβίρονται μέχρι το βράδυ. Η πρωτότυπη λίστα των κοκτέιλ φέρει την υπογραφή των Δημήτρη Ρούσσου και Μάριου Ηλιόπουλου, οι οποίοι ετοιμάζουν ιδιαίτερες συνταγές με διαφορετικές τεχνικές και με σιρόπια που παρασκευάζονται στο δικό τους εργαστήριο, στην κουζίνα του Flamingo. O κατάλογος των κρασιών ανανεώνεται συνεχώς με ετικέτες από τον ελληνικό αλλά και τον ξένο αμπελώνα και συνοδεύονται από ιδιαίτερα πιάτα, ενώ οι funky, soul και jazz ήχοι ολοκληρώνουν την εμπειρία του Flamingo. Μια εμπειρία που κάθε τόσο γίνεται ακόμα πιο ιδιαίτερη, με θεματικές βραδιές στις οποίες ποτό και φαγητό συνδυάζονται μοναδικά για να σε ταξιδέψουν σε άγνωστα μονοπάτια με οδηγό ένα flamingo.

Ο λουκουμάς… χρόνια μπροστά. Δεν είναι απλώς μανία, είναι μια γλυκιά εμμονή που δεν θέλουμε να τελειώσει. Οι ξακουστοί λουκουμάδες του Loukoumania, μετά τα Γιάννενα, απ’ όπου ξεκίνησαν, το Αγρίνιο και το Χαλάνδρι, έφτασαν και στο Παγκράτι για να κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο όμορφη. Είτε κλασικοί με κανέλα και μέλι, είτε σε κάποια εναλλακτική μορφή με διάφορα φανταστικά toppings, είτε γεμιστοί σε έξι γεύσεις, αυτοί οι λουκουμάδες θα γίνουν η νέα σου αγαπημένη συνήθεια. Τραγανοί απέξω, αφράτοι από μέσα, συνοδευμένοι από φρέσκο παγωτό ή ενισχυμένοι με σοκολάτα, ξηρούς καρπούς, πολύχρωμη τρούφα και cookies, αυτούς τους λουκουμάδες δεν θα τους χορταίνεις. Εκτός, φυσικά, αν θέλεις κάποια μέρα να τους αλλάξεις με την αλμυρή εκδοχή τους με Philadelphia, γραβιέρα Κρήτης ή φέτα ή με mini waffles με πραλίνα ή παγωτό. Tip: Τηλεφώνησε και παράγγειλε και στο σπίτι.

Loukoumania, Ευτυχίδου 47, Παγκράτι, 212 1065998, FB: Loukoumania Pagkrati

40 lifo – 28.2.19

Τρίγωνο

Loukoumania

Flamingo, Ευφράνορος 22-24, 211 4104639, FΒ: FlamingoStories, Instagram: flaming_drinks_food

Σου κάνει παρέα, ακόμα κι όταν είσαι μόνος. Αν στέκι είναι το μέρος όπου μπορείς να πας μόνος σου, χωρίς να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις παρέα, τότε το Τρίγωνο είναι ο προορισμός σου. Ένα bistro café bar στο Παγκράτι που αποτελεί τα τελευταία χρόνια σταθερή αξία διασκέδασης από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο αρωματικός πρωινός καφές γίνεται ακόμα πιο απολαυστικός μέσα σε μια ατμόσφαιρα ζεστή και παρεΐστικη. Οι μεσημεριανοί μεζέδες συνοδεύονται από κρητική ρακή και από τη φιλική διάθεση που αισθάνεσαι από την πρώτη στιγμή στο Τρίγωνο. Όσο για το βράδυ, οι θαμώνες γίνονται μια μεγάλη παρέα που μοιράζεται το ίδιο μυστικό, απολαμβάνοντας κάθε τόσο live jazz ήχους σε έναν χώρο που θυμίζει δεκαετίες από το παρελθόν. Ακόμα κι αν βγεις μόνος, είναι σίγουρο ότι στο Τρίγωνο θα νιώσεις μέλος μιας μεγάλης οικογένειας.

Τρίγωνο, Αρχελάου 23 & Αμύντα, Παγκράτι, 210 7243085, FB: trigonocafe

Κατσούρμπος

Όλη η Κρήτη στο Παγκράτι. Είναι ένα μαγειρείο και μας αρέσει να το βλέπουμε έτσι, γιατί η βάση της φιλοσοφίας αλλά και της επιτυχίας του είναι η απλότητα. Ο Κατσούρμπος έχει ένα μενού εμπνευσμένο και αφιερωμένο στην Κρήτη και είναι το σωστό μέρος όταν θέλεις να δοκιμάσεις αυθεντικές γεύσεις από τη Μεγαλόνησο. Βέβαια, το πρώτο που θα σου αρέσει μπαίνοντας στο μαγαζί είναι το όμορφο, οικείο περιβάλλον του, που σε ταξιδεύει σε παλιότερες δεκαετίες. Πρωταγωνιστής στη διακόσμηση του χώρου είναι το παλιό ψυγείο, το οποίο θυμίζει το μπακάλικο που υπήρχε παλιότερα στο ίδιο σημείο. Σκούρα, ξύλινα τραπέζια, φωτογραφίες και αφίσες από τον θρυλικό «Μουσικό Αύγουστο» του Μάνου Χατζιδάκι στο Ηράκλειο συμπληρώνουν την ανεπιτήδευτη εικόνα που σε προετοιμάζει για όλα τα καλά που θα συμβούν μόλις παραγγείλεις. Στις επιλογές σου είναι ό,τι αγαπάς να τρως από την Κρήτη. Δεν γίνεται να μην ξεκινήσεις με έναν ντάκο

λουσμένο στο κρητικό, αγνό ελαιόλαδο, ούτε, φυσικά, και να μη δοκιμάσεις τους μπουμπουριστούς χοχλιούς. Πεντανόστιμο και τρυφερό είναι και το λεμονάτο αρνί με σταμναγκάθι, το γουρουνόπουλο κοκκινιστό με πράσο και σέλινο και το φημισμένο του γαμοπίλαφο με αρνί και γίδα. Αν, πάλι, θέλεις κάτι απλό και απίστευτα νόστιμο, θα προτιμήσεις τα χειροποίητα ζυμαρικά με τον κόκορα κρασάτο. Το στιφάδο με κάστανα Χανίων είναι πραγματικά ποίημα. Εμείς, βέβαια, το αγαπάμε και για το χειροποίητο ψωμί του αλλά και για τα καλιτσούνια του με μάραθο και άγρια χόρτα. Και όλα αυτά, βέβαια, πίνοντας γενναίες δόσεις ρακής, γιατί όταν μπαίνεις στον Κατσούρμπο είναι αδύνατον να μην παρασυρθείς σε ένα γρήγορο ταξίδι στην Κρήτη. Κάνε κράτηση εγκαίρως και επισκέψου το μια μέρα που θα έχεις μεγάλη όρεξη. Οι μερίδες είναι μεγάλες, οι τιμές παραπάνω από τίμιες και οι γεύσεις απολαυστικότατες.

Treat yourself like someone you love. Είναι καινούργιο, λαμπερό και όμορφο. Στα χρώματα της μέντας και του λευκού, δροσερό και γεμάτο τέλεια γεύση. Το mon chou στο Παγκράτι είναι μια νέα άφιξη που θα σε κάνει να αγαπήσεις ακόμα περισσότερο τα προφιτερόλ. Δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς και να μην απολαύσεις τα προφιτερόλ του, ακόμα κι αν έχεις ορκιστεί σε αυστηρή δίαιτα ή έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου ότι θα αποφεύγεις τη ζάχαρη. Γιατί, πώς είναι δυνατόν να περιφρονήσεις αυτά τα λαχταριστά σουδάκια που γεμίζουν μπροστά στα αθώα μάτια σου με λαχταριστή, απαλή crème pâtissière τη στιγμή που τα παραγγέλνεις για να ικανοποιούνται αυτόματα όλες σου οι αισθήσεις; Η διαδικασία είναι μια γλυκιά ιεροτελεστία που είναι αδύνατον να της αντισταθείς. Η σοκολάτα, υγείας και γάλακτος, ρέει άφθονη πάνω στα σου, το

μπολάκι που φτάνει στα χέρια σου πανέμορφο και γευστικό μοσχοβολάει και η πρώτη κουταλιά είναι μια μικρή επίσκεψη στον Παράδεισο. Φυσικά, στο mon chou μπορείς να απολαύσεις επίσης homemade κέικ, τάρτες και αλμυρά ή γλυκά κρουασάν, ειδικά αν το επισκεφθείς τις πρωινές ώρες, που μπορείς να συνοδεύσεις με αρωματικό, δυνατό καφέ. Κι όλα αυτά με την καλύτερη εξυπηρέτηση και ένα μεγάλο χαμόγελο από τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί και φαίνεται να αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν. Το καλύτερο; Αν θέλεις ακόμα περισσότερη απόλαυση και για το σπίτι, μπορείς είτε να τηλεφωνήσεις στο μαγαζί είτε να στείλεις mail στο paraggelies@monchou.gr και να ζητήσεις να σου φτιάξουν το οικογενειακό προφιτερόλ της αρεσκείας σου. Μη χάνεις λεπτό. Είναι ωραίο να κανακεύεις με τα καλύτερα τον εαυτό σου.

mon chou, Ευτυχίδου 24 Παγκράτι, 211 113 9807, Κυρ. 11:30-18:30, FΒ: @monchouathens, Instagram: monchouathens

Παγκράτι

chou

Κατσούρμπος, Αμύντα 2, πλ. Προσκόπων (έναντι αγάλματος Τρούμαν), Παγκράτι, 210 7222167, FB: Κατσούρμπος

28.2.19 – lifo

Ξαθέρι

The good LiFO

Εκλεκτό όσο η κρητική παράδοση. «Ξαθέρι» στα κρητικά σημαίνει «εκλεκτόν». Κι όταν οι Κρητικοί λένε «εκλεκτόν», το εννοούν! Το Ξαθέρι στην Καισαριανή είναι ένα εστιατόριο που αντιπροσωπεύει την εκλεκτή κουζίνα της Κρήτης στην πιο αυθεντική της μορφή. Συνταγές που έρχονται κατευθείαν από την ιστορική παράδοση του νησιού σερβίρονται καθημερινά σε έναν χώρο που σε μεταφέρει στο οικογενειακό τραπέζι της Κρήτης. Χοχλιοί μπουμπουριστοί ή τσιγαριστοί με ανθότυρο, σκιουφιχτά μακαρούνια με απάκι κοτόπουλο, πολύχρωμες πιπεριές, ανθόγαλο και γραβιέρα Κρήτης, στάκα με αυγά, αρνάκι με σταμναγκάθι, χοιρινό με δίκταμο και, φυσικά, ο αυθεντικός ντάκος που σε κάνει να ξεχνάς οποιαδήποτε άλλη εκδοχή του είναι κάποια από τα πιάτα του καταλόγου που φτιάχνονται με φρέσκα υλικά, προερχόμενα κυρίως από την Κρήτη. Στα ποτήρια ρέει

άφθονη η κρητική τσικουδιά, το ρακόμελο παραγωγής «Ξαθέρι» αλλά και ο μαρουβάς, αυτό το υψηλόβαθμο παραδοσιακό κρασί από τα Κεραμιά Χανίων. Στο φινάλε σε περιμένει σφακιανή πίτα με θυμαρίσιο μέλι, ενώ τα Σάββατα ζωντανή κρητική μουσική από διαφορετικά σχήματα δημιουργεί ένα γιορτινό κλίμα που σε παρασύρει στους ρυθμούς του. Τις Κυριακές μπορείς να απολαύσεις την κρητική λύρα που παίζει ο ιδιοκτήτης, ο κύριος Βεριδάκης, και να ζήσεις για λίγο τι σημαίνει φιλόξενη ατμόσφαιρα βγαλμένη από την ελληνική παράδοση. Ο παιδότοπος που έχει δημιουργήσει το Ξαθέρι και το δημοτικό πάρκινγκ που βρίσκεται δίπλα δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ένα απολαυστικό οικογενειακό τραπέζι ή για τη διοργάνωση οποιασδήποτε εκδήλωσης που θα συζητιέται για καιρό.

Ο παράδεισος της τσιπουροκατάνυξης. Τσίπουρο, μεζές και καλή παρέα παραμένουν το Νο 1 στις επιλογές διασκέδασης των Αθηναίων. Ένα παραδοσιακό καφενείο στο Παγκράτι προσφέρει το κατάλληλο, ζεστό και φιλικό περιβάλλον, εξαιρετικό τσίπουρο και γευστικότατους μεζέδες, ώστε να γίνει το αγαπημένο στέκι για τσιπουροκαταστάσεις. Ανοιχτό από νωρίς το πρωί, είναι ιδανικό για όλες τις ώρες της ημέρας. Ένα καφεδάκι το πρωί, μπιρίτσα το μεσημέρι και, φυσικά, μέχρι αργά το βράδυ μπορείς να απολαύσεις –τι άλλο;– τσίπουρο και εκλεκτούς μεζέδες. Θα βρεις μεγάλη ποικιλία σε τσίπουρα και ούζα, αλλά και γευστικές επιλογές για να τα συνοδεύσεις, όπως ο γαύρος μαρινάτος, τα ρεβίθια, η μελιτζανοσαλάτα και το ξιδάτο χταπόδι. Όλοι οι μεζέδες έρχονται από το αδερφάκι του Πιάτσα Τσιπουράκι, τις ιστορικές Μουριές, που βρίσκονται ακριβώς δίπλα του. Οι προσιτές τιμές σε συνδυασμό με όσα προσφέρει είναι ο λόγος που ξεχωρίζει και θα σε κάνει να το αγαπήσεις.

Πιάτσα Τσιπουράκι, Πλατεία Βαρνάβα 11, Παγκράτι, 210 7016100, FB: piatsatsipouraki, www.piatsatsipouraki.gr

42 lifo – 28.2.19

Μουριές

Τσιπουράκι

Ξαθέρι, Λεωφόρος Εθνικής Αντιστάσεως 232, Καισαριανή, 210 7231719 www.ksatheri.gr, FB: Ξαθέρι Εστιατόριο

Παραδοσιακά μαγειρευτά φτιαγμένα με μεράκι. Στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι οι Μουριές, μια οικογενειακή ταβέρνα, εδώ και πάνω από 40 χρόνια μάς προσφέρoυν καλό, μαγειρευτό φαγητό. Σε έναν ζεστό και παραδοσιακό χώρο όπου σε υποδέχονται με φιλική διάθεση και χαμόγελο, ο σεφ Βασίλειος Σιόγκας καθημερινά ετοιμάζει με μεράκι μια τεράστια ποικιλία σε μαγειρευτά φαγητά, όπως λαδερά, ψητά αλλά και πιάτα της ώρας, χρησιμοποιώντας προσεκτικά επιλεγμένες πρώτες ύλες και συνταγές που τιμούν την παράδοση. Η ποιότητα και η γεύση των πιάτων θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό, ενώ η ζεστή ατμόσφαιρα θα σε κάνει να νιώσεις σαν στο σπίτι σου. Οι λάτρεις της μαγειρίτσας πρέπει να δοκιμάσουν την περίφημη μαγειρίτσα των Μουριών, την καλύτερη ίσως της Αθήνας. Και αν βιάζεστε, μπορείτε πάντα να πάρετε φαγητό σε πακέτο ή να σας το φέρουν σπίτι. Extra Tip: Κάθε Πέμπτη μπορείτε να απολαύσετε live μουσική.

Μουριές, Πλατεία Βαρνάβα & Κρησίλα, Παγκράτι, 210 7016100, FB: Μουριές

week

«Βόιτσεκ» του Γκέοργκ Μπίχνερ Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Δύση Ηλίου Μια νεαρή κοπέλα φτάνει στη Βουδαπέστη λίγο πριν από την αυγή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και αναζητά ένα άτομο με ίδιο επώνυμο, τον μοναδικό συνδετικό κρίκο της με το χαμένο της παρελθόν. από τον θοδωρή κουτσογιαννόπουλο

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα.

ΒΙΒΛΙΟ Η Τίνα Μανδηλαρά γράφει για το βιβλίο «Libido artistica».

ΒΓΕΣ ΕΞΩ Η Νίκη Μηταρέα γράφει για τον Δυόσμο και το Il Covo.

Θέατρο

ΣΙΝΕΜΑ

ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΞΊΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΏΡΑ

Τρύπιο Βαρέλι

Αλκμήνης 8, Γκάζι, 210 3428650 www.theatro.gr

ΘΈΑΤΡΟ ΑΛΚΜΉΝΗ

Μια παράσταση που ταράζει τα ήρεμα νερά της οκνηρίας μας. Το Τρύπιο Βαρέλι είναι μια προσωπογραφία που αφορά όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά. Το έργο του Θεοδόση Πελεγρίνη, που ανεβαίνει στο θέατρο Αλκμήνη, αφορά κάθε θεατή, αφού παρουσιάζει τη δική του φιγούρα και πώς αντανακλάται μέσα από τον καθρέφτη της αφόρητης πραγματικότητας. Μέσα από την εξιστόρηση καθημερινών καταστάσεων και συναισθημάτων ασχολείται με την ανησυχία του ανθρώπου του σήμερα για τον άνθρωπο του αύριο, για το μέλλον της φυλής μας, για τον φόβο ή απλώς την «περιέργεια» της καταστροφής αυτού του κόσμου. Για την αρχή των πραγμάτων που βαίνουν προς το τέλος τους. Σαρκασμός, αυτοσαρκασμός, σκοτεινό χιούμορ και τρυφερότητα συναντιούνται σε ένα κείμενο που δίνει νόημα τόσο στη φλυαρία όσο και στη σιωπή. …

Θέατρο Αλκμήνη

κείμενο: Θεοδόσης Πελεγρίνης σκηνοθεσία - σχεδιασμός φωτισμού: Άννα Σωτρίνη παίζουν: Θεοδόσης Πελεγρίνης & Γιάννης Παπαθύμνιος

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Θέατρο Αλκμήνη Αλκμήνης 8-12, Γκάζι, 210 3428650

week

Παραστάσεις: Δευτ.-Τρ. 21:30

44 lifo – 28.2.19

Γενική είσοδος: €14, €10 (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ) Προπώληση εισιτηρίων: Θέατρο Αλκμήνη, www.viva. gr ή τηλεφωνικώς στο 11876 (viva) Οι παραστάσεις συνεχίζονται μέχρι τις 16/4

Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς

2 ΘΈΑΤΡΟ ΑΛΚΜΉΝΗ

ΘΕΑΤΡΟ

Μια παράσταση γεμάτη ζωή στο θέατρο Αλκμήνη! Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς, το έργο μέσα από το οποίο Λ. Τολστόι επιχειρεί ένα προσκύνημα στον θάνατο, ανεβαίνει σε πανελλήνια πρώτη στο θέατρο Αλκμήνη, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Η ιστορία βασίζεται στο αληθινό γεγονός του θανάτου του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως το διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του, και θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά και ώριμα έργα του συγγραφέα. Οι ηθοποιοί Γιώργος Γαλίτης και Θανάσης Κουρλαμπάς, στην πρώτη τους συνεργασία ενσαρκώνουν όλους τους ρόλους του διηγήματος, ξετυλίγοντας όλη την γκάμα της υποκριτικής τους τέχνης, εναλλάσσοντας το κωμικό με το δραματικό σε ένα θεατρικό παιχνίδι που αντιτίθεται στον τίτλο, αφού είναι γεμάτο από ζωή! «Σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση αλλά τη φωτεινή δύναμη που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και βοηθάει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει το αγαθό» – Λέων Τολστόι κειμενο: Λέων Τολστόι μεταφραση (από τα ρωσικα): Παύλος Στεφάνου, θεατρικη διασκευη-σκηνοθεσια: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη παιζουν: Γιώργος Γαλίτης & Θανάσης Κουρλαμπάς παραγωγη: A PRIORI www.a-priori.gr σκηνικα-κοστουμια: Νίκος Κασαπάκης πρωτοτυπη μουσικη: Γιάννης Οικονόμου κινηση: Χριστίνα Φωτεινάκη, σχεδιασμος φωτισμων: Χριστίνα Θανάσουλα, φωτογραφιες: Γιώργος Σακκάς, γραφιστικη επιμελεια: Γιάννης Στιβανάκης, promo video: Κώστας Γεραμπίνης, επικοινωνια: Άντζυ Νομικού

ΑΠΌ ΜΗΧΑΝΉΣ ΘΈΑΤΡΟ Ακαδημίας 13, Μεταξουργείο, 210 5232097

Προσωπική Συμφωνία Κάτω Σκηνή Μετάφραση: Αθανασία Καραγιαννοπούλου Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς Παίζουν: Νικήτας Τσακίρογλου, Χρήστος Βαλαβανίδης, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Άννα Ελεφάντη, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Παναγιώτης Γουρζουλίδης, Κώστας Κουτρούλης, Δημήτρης Μπούρας Παραστάσεις: Τετ. 18:00, Πέμ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 18:00

Επτά παραστάσεις που αξίζει να δεις

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΕΑΤΡΟ

170 τετραγωνικά Πάνω Σκηνή Κείμενο: Γιωργής Τσουρής Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης Παίζουν: Αμαλία Αρσένη, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Άννα Πατητή, Γιωργής Τσουρής Παραστάσεις: 9/3-20/4 Παρ.-Σάβ. 21:00

Εθνικός Ελληνορώσων Κάτω Σκηνή Κείμενο: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος Σκηνοθεσία - Δραματουργία: Γιώργος Παλούμπης Παίζουν: Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης, Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος Παραστάσεις: Τετ. 21:30, Σάβ. 18:00, Κυρ. 21:30

170 τετραγωνικά η διαθήκη της μαρίας

προσωπική συμφωνία

Δεσποινίς Τζούλια Πάνω Σκηνή Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου Απόδοση κειμένου: Γιώτα Σερεμέτη Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ Παίζουν: Ίρις Μάρα, Νίκος Ιωαννίδης, Γιώτα Σερεμέτη Παραστάσεις: Από 1/3 κάθε Παρασκευή στις 00:00 και Σάββατο στις 18:00

εθνικός ελληνορώσων

Προσωπική Συμφωνία (Taking Sides) του Ρόναλντ Χάργουντ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά. Μια παράσταση όπου όλη η δράση συμβαίνει σε ένα τοπίο με ερείπια. Και όχι μόνο στα ορατά ερείπια του πολέμου και των βομβαρδισμών αλλά και σ’ εκείνα τα βαθιά ριζωμένα στις ψυχές των ανθρώπων, αποτέλεσμα ενός άλλου «πολέμου», εσωτερικού.

Η Διαθήκη της Μαρίας

Λα Πουπέ

Το Φινιστρίνι Κάτω Σκηνή Κείμενο: Βασίλης Ρίσβας Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης Ερμηνεύει ο Αντίνοος Αλμπάνης Παραστάσεις: Δευτ.-Τρ. 21:00

δεσποινίς τζούλια

ΑΠΌ ΜΗΧΑΝΉΣ ΘΈΑΤΡΟ

Το έργο 170 τετραγωνικά του Γιωργή Τσουρή, με άξονα το εδώ και το τώρα της Ελλάδας, είναι μια τραγωδία «για όλη την οικογένεια», με πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας και καταστάσεις ακραίες και συνάμα αναγνωρίσιμες. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο σπεσιαλίστας του νεοελληνικού ρεαλισμού Γιώργος Παλούμπης.

Πάνω Σκηνή Μετάφραση: Κατερίνα Βαλαβανίδη Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς Ερμηνεύει η Ασπασία Κράλλη Παραστάσεις: Τετ. 20:00, Πέμ. 21:00, Κυρ. 17:00

Πάνω Σκηνή Κείμενο: Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης Σκηνοθεσία-Βίντεο: Σεβαστιάνα Αναγνωστοπούλου Ερμηνεύει η Θεοδώρα Τζήμου Παραστάσεις: Δευτ.-Τρ. 18:00

Τα τελευταία δύο χρόνια το Από Μηχανής Θέατρο έχει γίνει πόλος έλξης του θεατρόφιλου κοινού. Ο Δημήτρης Μυλωνάς και η Άννα Ελεφάντη κατάφεραν να ενώσουν σημαντικές δυνάμεις του θεάτρου και να παρουσιάσουν ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα ρεπερτορίου που βρήκε θερμή ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς με επαναλαμβανόμενα sold-outs. Στις δύο ανανεωμένες σκηνές του θεάτρου Από Μηχανής μπορείτε να παρακολουθήσετε τα εξής έργα:

3-9

Για δεύτερη χρονιά ανεβαίνει το έργο Εθνικός Ελληνορώσων του Αντώνη Τσιοτσιόπουλoυ σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη. Μια κωμωδία για τα παιδιά μιας γειτονιάς που λένε ότι μεγάλωσαν, για πρησμένους αστραγάλους, για πληγές που έκλεισαν και γι’ άλλες που έμειναν ανοιχτές. Ένα έργο για ξεχειλωμένες φανέλες, ξεφούσκωτες μπάλες και εγκλήματα.

το φινιστρίνι

Το αριστούργημα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ Δεσποινίς Τζούλια, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, ανεβαίνει σε μια παράσταση με πολύ έντονο το πολιτικοκοινωνικό στοιχείο, τη διαφορά των τάξεων αλλά και την προσπάθεια επικράτησης με όπλο το σεξ. Ένα έργο που μάγεψε αλλά και προκάλεσε με την υπέροχη αισθητική του και τον έντονο ερωτισμό του. Το πολυαναμενόμενο έργο του Colm Toibin Η Διαθήκη της Μαρίας (The Testament of Mary), σε μετάφραση Κατερίνας Βαλαβανίδη και σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο μονόλογος μιας μητέρας που της άρπαξαν τον γιο και τον έχασε για πάντα θα μπορούσε να έχει τον τίτλο Το Κατά Μαρία Ευαγγέλιον, αφού ποτέ δεν ακούστηκε ο λόγος της, η δική της μαρτυρία. Το Λα Πουπέ, το εμβληματικό έργο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, επιστρέφει σε μια παράσταση με έντονο το οπτικοακουστικό στοιχείο, σε σκηνοθεσία της Σεβαστιάνας Αναγνωστοπούλου. «Γιατί να μην μπορεί η Ρίκα να επισκεφτεί την κυρία Νέλλη; Τι γράφει το γράμμα της; Τι κρύβει στα σκοτάδια του διαμερίσματος-οχυρού της; Πόσα σοκολατάκια επιτρέπονται;». Αυτά και πολλά άλλα εξομολογείται η πρωταγωνίστρια του Λα Πουπέ. Το Φινιστρίνι είναι μια καταγραφή των νευρώσεων και της αυτοαπομόνωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Όταν αδυνατούμε να διαχειριστούμε τους φόβους μας, διαλέγουμε να αποσυρθούμε στο μικρό, προσωπικό μας σύμπαν. Στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Πέτρος Φιλιππίδης ο ήρωας κάνει μια βουτιά απελευθέρωσης από το παρελθόν με χιούμορ, ενδοσκοπική διάθεση, αυτοσαρκασμό και απλότητα. 28.2.19 – lifo

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 32, 210 4143 310 Μετάφραση: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος ΔραματουργίαΣκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου Διεύθυνση Παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή Παίζουν: Γιώργος Γάλλος, Έλενα Μαυρίδου, Σωτήρης Τσακομίδης, Χάρης Χαραλάμπους, Λευτέρης Πολυχρόνης, Γιώργος Ζυγούρης, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Στέλιος Θεοδώρου-Γκλίναβος, Μάνος Πετράκης, Αγγελική Αναργύρου Παιδιά: Ιάκωβος Δουλφής, Τζώρτζης Καθρέπτης, Αλέξανδρος Καραμούζης, Νίκος Μικελάκης, Πάμπλο Σότο

ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΆ

Βόιτσεκ

29 σύντομες σκηνές που περιέχουν ολόκληρες ηπείρους ανθρώπινης αβύσσου, ουρανού και κόλασης. Ο Βόιτσεκ γράφτηκε από τον Γκέοργκ Μπίχνερ όταν ήταν μόλις 23 ετών και έμεινε ανολοκλήρωτος, αφού ο συγγραφέας πέθανε από τύφο. Κι όμως, αυτό το έργο-φαινόμενο έχει επηρεάσει σχεδόν ολόκληρο το δυτικό θέατρο, από τους εξπρεσιονιστές και τον Μπρεχτ μέχρι τον Μπέκετ και από τον Γκόρκι μέχρι τον Κολτές και τη Σάρα Κέιν. Πρόκειται για ένα ρηξικέλευθο αριστούργημα, όπου ο ήρωας, o στρατιώτης Γιόχαν Κρίστιαν Βόιτσεκ, σε μία κρίση ζήλιας μαχαιρώνει την ερωμένη του και καταδικάζεται σε θάνατο. Ο Μπίχνερ δημιουργεί μια υπαρξιακή τραγωδία που αγγίζει αιώνια ερωτήματα για την εξάρτηση του ανθρώπου από τις κοινωνικές συνθήκες, την ηθική, τις κοινωνικές σχέσεις αλλά και την προκαθορισμένη μοίρα. Στην παράσταση που σκηνοθετεί η Κατερίνα Ευαγγελάτου, η οποία ανεβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, προτείνεται μια νέα διασκευή, ένας νέος τρόπος κατάταξης των σκηνών του ημιτελούς αριστουργήματος – μέχρι σήμερα οι μελετητές δεν έχουν συμφωνήσει όσον αφορά την τελική εκδοχή που θα πρότεινε ο Μπίχνερ, αν το είχε ολοκληρώσει. «Υπαρξιακό κενό, μοναξιά, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σεξουαλική επιθυμία, ιατρικά πειράματα που οδηγούν στην τρέλα, ζωώδη ένστικτα και αποκτήνωση του ανθρώπου, ερωτική ζήλια, φόνος, θάνατος. Στον Βόιτσεκ βρίσκει κανείς όλα όσα ονειρεύεται σε ένα έργο τέχνης».

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

46 lifo – 28.2.19

Μια διερεύνηση πάνω στον έρωτα στα χρόνια της νεωτερικότητας. Το Κουαρτέτο του Χάινερ Μίλερ, τα Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου του Ρολάν Μπαρτ, η μουσική από το «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Βάγκνερ και ο «Σάρκινος Λόγος» του Γιάννη Ρίτσου συναντιούνται με τις καθημερινές αναφορές-βιώματα ενός ζευγαριού, συνθέτοντας μια προσέγγιση πάνω στη φυσιολογία και ψυχολογία του έρωτα. Το νέο έργο της Μαρίας Γοργία και της ομάδας Αμάλγαμα κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον; αποτελεί μια εξαιρετική δουλειά που αφορά την πάλη των φύλων, την πλεονεξία του ατόμου που έχει ανατραφεί μέσα σε ένα εγωκεντρικό πλαίσιο και, τελικά, τη συνεχή προσπάθειά του να επικρατήσει με τρόπο συνειδητό ή ασυνείδητο. Ο χώρος Αμάλγαμα μεταμορφώνεται χωρίς κανένα θεατρικό σκηνικό, με τη χρήση μόνο σημειολογικών στοιχείων του χώρου και απλών αντικειμένων. Ο ίδιος ο έρωτας, το αγαπημένο θέμα της χορογράφου, έρχεται στο προσκήνιο για να συνεχίσει τη διερεύνηση που παρουσίασε στο προηγούμενο έργο της, συνθέτοντας πέντε γλώσσες: κίνηση, λόγο, οπερατική φωνή, μουσική και αντικείμενο. σύλληψη-ιδέα-χορογραφίασκηνοθεσία-σκηνογραφίαδραματουργία: Μαρία Γοργία κείμενα: Κουαρτέτο του Χάινερ Μίλερ και Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου του Ρολάν Μπαρτ ποίημα: «Σάρκινος Λόγος» του Γιάννη Ρίτσου άλλα κείμενα: Μαρία Γοργία

Χώρος Αμάλγαμα Μενάνδρου 47, Αθήνα, 6944686991 & 6974315923

ΧΏΡΟΣ ΑΜΆΛΓΑΜΑ

week

ΘΕΑΤΡΟ

κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον;

ΧορογραφίαΣκηνοθεσία: Μαρία Γοργία Μουσική: επιλεγμένα μέρη από το έργο «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Ρίχαρντ Βάγκνερ Οπερατική φωνή: Νάνσυ Παπακωνσταντίνου Παίζουν: Μαρκέλλα Μανωλιάδη, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Νάνσυ Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Σταυρόπουλος, Μαρία Γοργία Το έργο είναι ακατάλληλο για παιδιά κάτω των 13 ετών Παραστάσεις: Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:30 Όλες τις Δευτέρες του Μαρτίου στις 21:00

LEONARDO DA VINCI

500 Years of Genius

Μια έκθεση-σταθμός για τη ζωή και το έργο της μεγαλύτερης διάνοιας όλων των εποχών Λίγο διάστημα απέμεινε μέχρι τις 31 Μαρτίου για να ολοκληρωθεί η έκθεση-σταθμός «Leonardo Da Vinci – 500 Years of Genius» στο Παλιό Αμαξοστάσιο ΟΣΥ, που σε καλεί να ανασυνθέσεις την προσωπικότητα του Leonardo Da Vinci, με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο, μέσω των επιτευγμάτων του, επιχειρώντας μια ολοκληρωμένη περιγραφή της διάνοιάς του μέσα από όλα εκείνα που τον έκαναν Homo universalis. H εταιρεία παραγωγής Λάβρυς, μετά τη διαδραστική έκθεση «Van Gogh Alive - The Experience», παρουσιάζει, σε συνεργασία με την Grande Exhibitions, το «Leonardo Da Vinci - 500 Years of Genius» σε ένα εμβληματικό κτίριο του κέντρου της Αθήνας, το Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι, που μεταμορφώθηκε για να φιλοξενήσει αυτήν τη μοναδική εμπειρία. Τρεις εκθέσεις ενώνονται σε μία, δίνοντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να θαυμάσουν 75 μοντέλα των εφευρέσεών του με αναπαραγωγές σε φυσικό μέγεθος και συνολικά πάνω από 200 εκθέματα σχεδιασμένα σε συνεργασία με το Μουσείο Leonardo Da Vinci της Ρώμης. Στην έκθεση μπορεί κανείς να γνωρίσει τη ζωή και το έργο του Da Vinci μέσα από μια οπτικοακουστική και βιωματική εμπειρία και να παρακολουθήσει τη λεπτομερή επιστημονική ανάλυση της αινιγματικής Μόνα Λίζα. Ο Leonardo Da Vinci, η μεγαλύτερη διάνοια όλων των εποχών, τιμάται 500 χρόνια μετά τον θάνατό του σε μια έκθεση-σταθμό που δημιουργήθηκε με τη συνδρομή του Μουσείου Leonardo da Vinci στη Ρώμη, του Ινστιτούτου Lumiere Technology στο Παρίσι, αλλά και ειδικών από Ιταλία και Γαλλία. Η εκπληκτική ζωή και το έργο του μέσα από ένα μοναδικό ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο, που μας βοηθά να διεισδύσουμε στο μυαλό του ανθρώπου που έθεσε τα θεμέλια για κάποιες από τις σημαντικότερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας, όπως το αεροπλάνο, το αυτοκίνητο, το υποβρύχιο, το αλεξίπτωτο και το ποδήλατο. Mια μοναδική εμπειρία εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους.

Διοργάνωση: Λάβρυς Παλιό Αμαξοστάσιο ΟΣΥ Πειραιώς και Ερμού, Γκάζι Ωράριο Λειτουργίας: Τετ. - Παρ. 13:30-23:00, Σάβ.Κυρ. 10:00-23:00 Προπώληση εισιτηρίων: www. viva.gr 11876 Τιμές εισιτηρίων: Από 15 ευρώ leonardodavinci.gr, 210 7258510

28.2.19 – lifo

Επί Κολωνώ (Black Box) Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, 210 5138067 Παραστάσεις: Σάβ. 19:00. Κυρ. 21:30

Η ζωή είναι όνειρο Οι περιπλανήσεις των καθημερινών ανθρώπων στον δρόμο για τον παράδεισο. «Ο Θεός κοιτάζει τον άδειο του κήπο την ώρα που οι πρωτόπλαστοι περιπλανώνται στην έρημο, αναζητώντας ένα ξεροκόμματο». Το απόσπασμα από το έργο του Άρθουρ Μίλερ Η δημιουργία του κόσμου και άλλες υποθέσεις δίνει την αφορμή για τον τίτλο της παράστασης Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ που παρουσιάζει η Μαρία Αιγινίτου στη σκηνή Black Box του Επί Κολωνώ. Όπως λέει η ίδια, «οι πρωτόπλαστοι είμαστε όλοι εμείς, ο καθένας από εμάς, ο κάθε άνθρωπος που πέρασε και θα περάσει από αυτήν τη ζωή, ψάχνοντας πάντα τον δρόμο για την περιοχή της αγάπης…». Η ιδιαίτερη αυτή δουλειά είναι η ανανεωμένη εκδοχή της συλλογής Είκοσι Αστικά Μονόπρακτα της Δώρας Τσόγια με ιστορίες και εικόνες της πόλης σε ένα σκηνικό παιχνίδι για τέσσερις ηθοποιούς.

ΠΟΛΥΧΏΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΔΙΈΛΕΥΣΙΣ

ΕΠΊ ΚΟΛΩΝΏ (BLACK BOX)

Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ

Η νίκη του ανθρώπου απέναντι στη μοίρα σε ένα παραμύθι για μεγάλους. Το Η ζωή είναι όνειρο του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα αφορά τη σύγκρουση μεταξύ ελεύθερης βούλησης και προδιαγεγραμμένης μοίρας. Στο έργο, που θεωρείται το αρτιότερο του συγγραφέα, ένας σοφός βασιλιάς, προβλέποντας από τις θέσεις των άστρων ότι ο γιος του θα γίνει ένα ανθρωπόμορφο τέρας, τον φυλακίζει σ’ ένα κάστρο. Εκείνος, όμως, καταφέρνει να νικήσει τα κατώτερα ένστικτά του και να αναδείξει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Η δυνατότητα του ανθρώπου να είναι κυρίαρχος στη ζωή του και δημιουργός Πολυχώρος ενός καλύτερου μέλλοντος βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της Πολιτισμού παράστασης που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Χρυσάνθης Κορνηλίου και Διέλευσις ως παραμύθι που κατάγεται από την Ανατολή επικοινωνεί με όλες τις Λέσβου 15 & ηλικίες. Πόρου, Κυψέλη, 210 8613739 σκηνοθεσία: Χρυσάνθη Κορνηλίου Κυρ.-Δευτ. παίζουν: Τάσος Αντωνίου, Γιάννης Δαφνιωτίδης, Βίκυ Ευαγγέλου, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Μαρία Μαλούχου, Χάρις 20:00 Συμεωνίδου, Πέτρος Τσαπαλιάρης

σκηνοθεσία: Μαρία Αιγινίτου παίζουν: Μαρία Αιγινίτου, Ειρήνη Ιωάννου, Γιώργος Καπινιάρης, Γιώργος Μακρής

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΕΑΤΡΟ

48 lifo – 28.2.19

ΘΗΣΕΊΟΝ, ΈΝΑ ΘΈΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΈΧΝΕΣ

week

Η Κυρά της Ρω

θησείον, Ένα θέατρο για τις τέχνες Τουρναβίτου 7, Αθήνα Παραστάσεις: 6/3-21/4/19 Τετ., Σάβ.-Κυρ. 19:00 Δεύτερος χρόνος παραστάσεων

Μια παράσταση για την ελπίδα που γεννιέται στις πιο αντίξοες συνθήκες. Η Κυρά της Ρω, βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική, έχει να κάνει με τη δύναμη του ανίσχυρου ανθρώπου, κυρίως με την ελπίδα ότι σε δύσκολες περιόδους η ακεραιότητα και οι λύσεις δεν είναι υπόθεση των πολλών αλλά του καθένα μας ξεχωριστά. Στην παράσταση που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Μπερδέκα η Κυρά της Ρω ανεβοκατεβάζει καθημερινά την ελληνική σημαία στο νησί Ρω, συμβολίζοντας το κομμάτι της ελληνικής ψυχής που αντλεί δύναμη από τα ελάχιστα. Με φόντο την πολύπαθη ιστορία του Καστελλόριζου, το τραγικό σκηνικό των διαδοχικών πολέμων, την απόγνωση και τις μύχιες σκέψεις μιας γυναίκας αντιμέτωπης με τα στοιχεία της φύσης αλλά και την ελπίδα της ότι η πίστη της στον άνθρωπο μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο, το τρυφερό και ποιητικό κείμενο του Γιάννη Σκαραγκά εμπνέεται από την ηρωική φιγούρα της Δέσποινας Αχλαδιώτη, μιας ελεύθερης και ασυμβίβαστης γυναίκας. «Θέλω, αντί για ίχνη, να αφήσω μια σημαία. Του ασήμαντου ανθρώπου, του κυριακάτικου τραπεζιού, της αρχαίας χαράς». Η Κυρά της Ρω είναι η δεύτερη ελληνική παραγωγή που έχει λάβει επίσημη πρόσκληση από το διάσημο Center for the Art of Performance του UCLA στο Λος Άντζελες, μετά την παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου The Great Tamer, να ενταχθεί στο πρόγραμμα της σεζόν 2019-2020. σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπερδέκα ερμηνεύει η Φωτεινή Μπαξεβάνη

28.2.19 – lifo

ΘΈΑΤΡΟ ΠΟΡΕΊΑ

Γιούγκερμαν

Ύψωμα 731

15-16

Η μάχη της ελευθερίας απέναντι σε μια άτρωτη δύναμη. Η νέα πρόταση του Άρη Μπινιάρη, Ύψωμα 731, μια μουσικοθεατρική παράσταση για την αξία της ελευθερίας, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Πορεία. Η αφήγηση των γεγονότων που συνέβησαν το 1941 στο Ύψωμα 731 γίνεται όχημα για την παρουσίαση της μάχης σε ένα επίπεδο υπαρξιακό, εκεί όπου ο παράδοξος τρόπος σκέψης έρχεται να αντικρούσει την κοινή λογική και να προβάλει την αξία της ελευθερίας απέναντι σε μια δύναμη που φαντάζει άτρωτη. Τελικά, αυτή η δύναμη καταφέρνει να πείσει για μια νέα κανονικότητα που μας απομακρύνει από την ίδια τη ζωή; Στην εξαιρετική παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο Πορεία μαρτυρίες της εποχής, συνεντεύξεις και απομνημονεύματα ανθρώπων που συμμετείχαν στη μάχη μεταστοιχειώνονται σε μουσική, κίνηση και λόγο. κείμενο - σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης παίζουν: Άρης Μπινιάρης, Κωνσταντίνος Σεβδαλής σύνθεση & εκτέλεση μουσικής: Βίκτωρας Κουλουμπής (μπάσο), Πάνος Σαρδέλης (τύμπανα), Χρήστος Γεωργόπουλος (κιθάρα)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

διασκευή: Στρατής Πασχάλης σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου παιζούν: Γιάννης Στάνκογλου, Χρήστος Μαλάκης, Ζέτα Μακρυπούλια, Θάλεια Σταματέλου, Γιάννης Νταλιάνης, Πολύδωρος Βογιατζής, Χάρης Εμμανουήλ, Γιάννης Καπελέρης, Δανάη Σαριδάκη, Καίτη Μανωλιδάκη, Δημήτρης Μπίτος, Νίκος Καλαμό, Λήδα Μανιατάκου, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Μπίλιω Μαρνέλη, Κορίνα Κόκκαλη, Ανδρέας Νάτσιος, Ελένη Χαλαστάνη, Λένα Χατζηγρηγορίου

Μπαμπά… μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή…

Θέατρο ΡΙάΛΤΟ - Αλέκος Αλεξανδράκης, Κυψέλης 54, 211 4107764 Κείμενο: Αλέξανδρος Ρήγας - Δημήτρης Αποστόλου Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας Παίζουν: Γιώργος Γιαννόπουλος, Μάριος Δερβιτσιώτης, Παντελής Καναράκης, Γιάννης Κρητικός, Μάρκος Μπούγιας, Σοφία Παυλίδου, Πένυ Σταθάκη, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Θανάσης Τούμπουλης, Μαρία Φιλίππου, Παρθένα Χοροζίδου Παραστάσεις έως 31/3

50 lifo – 28.2.19

Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλατεία Βικτωρίας 210 8210991, 210 8210082

ΘΈΑΤΡΟ ΡΙΆΛΤΟ — ΑΛΈΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΆΚΗΣ

week

ΘΕΑΤΡΟ

Θέατρο Πορεία

Το συναρπαστικό μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση στο θέατρο Πορεία. Ο Γιούγκερμαν του Μ. Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και διασκευή Στρατή Πασχάλη, μετά από 100 sold-out παραστάσεις, συνεχίζει την εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία του μέχρι τα τέλη Μαΐου. Κλίμα Μεσοπολέμου, κλίμα της κρίσης, κλίμα του σήμερα. Καπιταλισμός, μπολσεβικισμός, περιθώριο, διαφθορά, γραφικότητα, κοσμοπολιτισμός. Αυτά είναι τα βασικά υλικά του Γιούγκερμαν, ενός ηδονολάτρη, μα και μυστικιστή του Βορρά, που προσπαθεί να σωθεί μάταια από τα φαντάσματά του κάτω από τον ελληνικό ουρανό, ζώντας μια περιπέτεια που τον οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: είτε τη χαρείς αυτήν τη ζωή και βγεις νικητής, πατώντας επί πτωμάτων, είτε θυσιαστείς, σαν μάρτυρας, στον βωμό μιας ηθικής αξίας, την ώρα του θανάτου θα νιώσεις ακριβώς το ίδιο, την απόγνωση για την απώλεια της ύπαρξης. Άρα; Δεν υπάρχει απάντηση. Μόνο η ποίηση και η μουσική αντιστέκονται σ’ αυτό τον εφιάλτη.…

Μια παράσταση που εξακολουθεί να γράφει τη δική της ιστορία. Κι όμως, ο μπαμπάς ξαναπεθαίνει κάθε Παρασκευή εδώ και 11 χρόνια, αφού το Μπαμπά… μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή… είναι μία από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές και εμπορικές θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων ετών που γράφει τη δική της ιστορία και αυτόν τον χειμώνα στο θέατρο ΡΙάΛΤΟ. Ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών ερμηνεύει τους αλλοπρόσαλλους χαρακτήρες του έργου, προσφέροντας άφθονο γέλιο. Δύο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αδελφές ταξιδεύουν στο χωριό τους για να κηδέψουν τον πατέρα τους! Οι συγγενείς, όμως, παρουσιάζουν περίεργες συμπεριφορές. Οι πρώην «φίλοι» του μπαμπά είναι λίγο… κάπως! Μια μοιρολογίστρα κρύβει ένα περίστροφο στη μαντίλα. Το χωριό έχει φιλόδοξες δημοσιογράφους. Η Γωγούλα είναι προτεινόμενη για αποχώρηση στο «Survivor». Ο αγροφύλακας έχει βγάλει το Γυμνάσιο! Σε κάποιους αρέσουν υπερβολικά τα Αρχαία (στους πιο πολλούς), ενώ ο ίδιος ο νεκρός κοιτάει μήπως θέλει βάψιμο το ταβάνι και όταν βλέπει την κηδεία του στην τηλεόραση ανακράζει: «Τίποτα δεν είμαστε, βρε παιδί μου. ΧΟΥΣ!».Ο έρωτας, το συμφέρον, ο κυνισμός και η αφέλεια συνυπάρχουν σε αυτό το έργο που έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ με πάνω από 2 εκατομμύρια θεατές. Αν δεν είστε ανάμεσα σε αυτούς, μη χάσετε τις τελευταίες παραστάσεις του Μπαμπά… μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή…».

Θέατρο ΡΙάΛΤΟ - Αλέκος Αλεξανδράκης Κυψέλης 54, 211 4107764 Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας Κοστούμια Ενδυματολόγος: Ελένη Μπλέτσα Μουσική: Alter Ego Ερμηνεύει η Μπέσυ Μάλφα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΕΑΤΡΟ

Ένας μονόλογος επανάστασης που απαντά στα δικά μας μεγάλα ερωτήματα. Η Σίρλεϊ Βαλεντάιν του Willy Russell είναι μια γυναίκα που ζει ανάμεσά μας. Λίγο μετά τα 50, μάνα δύο παιδιών που έχουν τη δική τους πλέον ζωή και σύζυγος ενός άνδρα που η σχέση τους χάθηκε κάπου στην πορεία των χρόνων. Βρίσκει συντροφιά στον τοίχο της κουζίνας που ως φανταστικός φίλος τής κρατά παρέα και την παρηγορεί. Μια ασήμαντη αφορμή θα την ξυπνήσει και θα την ωθήσει να ξαναβρεί τον εαυτό της. Κυρίως να νιώσει ζωντανή! Το έργο που σκηνοθετεί ο Αλέξανδρος Ρήγας είναι μια γλυκόπικρη κωμωδία που συνθέτει το σκηνικό της επανάστασης της πρωταγωνίστριας. Ένα σκηνικό που περιλαμβάνει ένα τραπεζάκι μπροστά στη θάλασσα, ένα αγιόκλημα και μια... αναπάντεχη γνωριμία. Πόσο μπορεί να κρατήσει η επανάσταση αυτή; Θα καταφέρει η Σίρλεϊ να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με το μέσα της και τους δικούς της ανθρώπους; Ο μονόλογός της γίνεται δικός μας και τα συναισθήματά της συναντούν τις καθημερινές ιστορίες της σύγχρονης ζωής. Η παράσταση που αγαπήθηκε όσο λίγες παρατείνεται για λίγο ακόμα και μας καλεί να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα «τελικά, υπάρχει δεύτερη ευκαιρία στη ζωή;». Ένα έργο γεμάτο συναίσθημα, γέλιο, συγκίνηση και απρόοπτα...

ΘΈΑΤΡΟ ΡΙΆΛΤΟ — ΑΛΈΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΆΚΗΣ

Σίρλεϊ Βαλεντάιν

Παραστάσεις: Δευτ. 20:00 Έως 1/4

Το παγκάκι

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων 210 8656004, 210 8679535 www.topos-allou.gr FB: https://www. facebook.com/ ToposAllouAeroplio Γραφείο Τύπου: Le Canard qui Parle-2108624392, lecanardpr@gmail. com

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΎ

Πρεμιέρα: 22/3 Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων Παρ.-Κυρ. 21:00

Ο Γιώργος Κιμούλης, μετά την επιτυχία της παράστασης Θείος Βάνιας, παίζει και σκηνοθετεί το Παγκάκι του Αλεξάντερ Γκέλμαν, το οποίο θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ, σε μετάφραση Νίκου Καμτσή. Μαζί του η Φωτεινή Μπαξεβάνη. Δύο άγνωστοι συναντιούνται σε ένα πάρκο και κάθονται στο ίδιο παγκάκι. Είναι όμως πραγματικά άγνωστοι; Μπορεί κάποτε να ήταν κάτι άλλο; Είναι τυχαία αυτή η συνάντηση ή όχι; Μήπως έχουν επινοήσει μια ζωή που δεν μπόρεσαν ποτέ να ζήσουν; Πρόκειται για μια κωμικοτραγική ιστορία δύο μοναχικών και απελπισμένων ανθρώπων, που θα μπορούσε να συμβεί παντού, σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη. Μια ιστορία που εγείρει ένα ιδιαίτερο σύγχρονο και βασανιστικό ερώτημα: μπορούν, πλέον, οι άνθρωποι να ζήσουν πραγματικά μαζί; Κι αν ναι, πώς θα μπορέσουν να το επιτύχουν, αν συνεχώς κρύβει ο ένας απ’ τον άλλον αυτό που πραγματικά είναι; Ο Αλεξάντερ Γκέλμαν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της Ρωσίας. Το Παγκάκι γράφτηκε το 1983, πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η αυθαιρεσία και η διαφθορά κυριαρχούσαν. Έχει μεταφραστεί και παιχτεί σε πάρα πολλές χώρες. Το πικρό του χιούμορ το κάνει διαχρονικό και κωμικοτραγικά επίκαιρο. μετάφραση: Νίκος Καμτσής, σκηνοθεσία διαμόρφωση χώρου: Γιώργος Κιμούλης κοστούμια: Σοφία Νικολαΐδη φωτισμοί: Νίκος Καμτσής παίζουν: Γιώργος Κιμούλης, Φωτεινή Μπαξεβάνη 28.2.19 – lifo

topevents

talk

απο τη γεωργια παπασταμου

Κατερίνα-Μάρθα Κλαρκ Η σκηνοθέτις μιλά για το νέο της ντοκιμαντέρ, την πρώτη κινηματογραφική έρευνα και καταγραφή που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τους Αρβανίτες.

10 week

28 φ εβρ ου αρ ιου -6 μ αρ tioy 20 1 9

1 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Η Ιαπωνία και το βιβλίο Μία από τις πλουσιότερες συλλογές γιαπωνέζικης τέχνης παρουσιάζεται στην Αθήνα. Από το Μουσείο Ασιατικών Τεχνών της Κέρκυρας θα παρουσιαστούν 68 έργα, πρωτότυπες έγχρωμες ξυλογραφίες των μεγάλων εκπροσώπων του Ukiyo-e, του σημαντικότερου ιστορικά καλλιτεχνικού ρεύματος της Ιαπωνίας. Μεγαλύτερη βαρύτητα θα δοθεί στο εικαστικό έργο του θρυλικού Katsushika Hokusai, «πατέρα» των σημερινών manga, καθώς και στην ιδιαίτερη συνομιλία των δύο πολιτισμών μέσα από την παρουσίαση του έργου του Έλληνα Λευκάδιου Χερν που έζησε στην Ιαπωνία τον 19ο αιώνα. 4/3-3/5, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Λεωνίδου & Μυλλέρου, Μεταξουργείο. Ώρες λειτουργίας: Τρ. 10:00-21:00, Τετ.-Σάβ. 10:00-19:00, Κυρ. 10:00-16:00, είσοδος ελεύθερη. Εγκαίνια: 4/3, 19:30

Πες μου λίγα πράγματα για σένα. Είμαι Eλληνοκαναδή, Αρβανιτοκαναδή δηλαδή. Γεννήθηκα στον Καναδά, στις πεδιάδες του Saskatchewan, και μεγάλωσα μεταξύ της φάρμας εκεί και της Αθήνας.

της ομώνυμης ταινίας του 1970 σε σκηνοθεσία John Crowther και σενάριο του Nicholas Delbano. H ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Κατίνα Παξινού, έλαβε κακές κριτικές στην πρώτη της προβολή στο Σαν Φρανσίσκο και δεν προβλήθηκε πουθενά στον κόσμο. Το ίδιο βράδυ θα παρουσιαστεί και το «Sweet Movie» που έντυσε την ομώνυμη ταινία του Dusan Makavejev (1974). 1-2/3, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής - ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, 20:00, εισ.: 15-60 ευρώ

2 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Christiane Lοhr Η δουλειά της Christiane Lohr είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη φύση. Όλη η προεργασία των έργων της δεν γίνεται στο στούντιό της αλλά σε μακρινούς περιπάτους σε λιβάδια και δάση. Εκεί η Lohr συλλέγει οργανικά υλικά (μίσχους φυτών, πικραλίδες, σπόρους από κισσό, γρασίδι, τρίχες αλόγου), τα οποία χρησιμοποιεί για την κατασκευή μικροσκοπικών γλυπτών που άλλοτε θυμίζουν αντικείμενα καθημερινής χρήσης και άλλοτε αρχιτεκτονικές κατασκευές. 28/2-24/4, Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο, Τρ.-Παρ. 10:30-18:30, Σάβ. 12:00-16:00

3 ΜΟΥΣΙΚΗ The Martlet's Tale Δύο κινηματογραφικές σουίτες του Μάνου Χατζιδάκι θα ακουστούν στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το ανέκδοτο «The Martlet’s Tale» είναι το σάουντρακ

52 lifo – 28.2.19

STOEP TH S PR ES ΘΕΑΤΡΟ Μίμοι Με τους ανθρώπινους τύπους του, τους μαστροπούς, τους δασκάλους, τους βιοτέχνες, την ατμόσφαιρα της πολιτείας, τον θόρυβο των δρόμων της, τα μαγαζιά, τα δικαστήρια, τα σχολεία και τα κακόφημα σπίτια της, το σύμπαν των σατιρικών Μίμων του Ηρώνδα έρχεται πληθωρικό και υποκριτικά ακραίο στο θέατρο Σφενδόνη σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου. 3/3-21/4, Σφενδόνη, Μακρή 4, Μακρυγιάννη, Τετ. 20:00, Πέμ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 18:30, εισ.: 10-15 ευρώ

4 ΜΟΥΣΙΚΗ Αφιέρωμα στον Olivier Messiaen Με αφορμή τα 110 χρόνια από τη γέννηση του Ολιβιέ Μεσιάν, η Στέγη συνεργάζεται με το Ωδείο Αθηνών σε ένα μεγάλο αφιέρωμα με συναυλίες, ομιλίες, ανοιχτά μαθήματα για σπουδαστές οργάνων και συνθέτες, με προσκεκλημένους τον πιανίστα Florent Boffard και τον συνθέτη Alain Louvier, δύο εξέχουσες προσωπικότητες της γαλλικής μουσικής. Ο Ολιβιέ Μεσιάν υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της σύγχρονης μουσικής και εφευρέτης του style oiseau (ύφος πουλιού), επηρεάζοντας τη μουσική σκέψη πολλών άλλων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. 4-7/3, Ωδείο Αθηνών (Αίθουσα Άρης Γα-

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ντοκιμαντέρ ως είδος; Η πρώτη μου επαφή με το ντοκιμαντέρ ήταν στο πλαίσιο της σχολής μου (Επικοινωνία και ΜΜΕ), όπου πειραματίστηκα με διάφορα είδη τέχνης και τεχνολογίας. Με μια συμφοιτήτρια από την Ιαπωνία γυρίσαμε το πρώτο μου μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, το Αθήνα - Τόκιο, και στη συνέχεια με την Καρολίνα Πορτίγιο από την Αργεντινή το Καφενείον, που προβλήθηκε τότε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία στην ΕΡΤ. Τι είναι το ντοκιμαντέρ Στα αρβανίτικα; Είμαι μισή Aρβανίτισσα, από την πλευρά της μητέρας μου. Από μικρή μού είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον η παράξενη γλώσσα των παππούδων μου και, εδώ και πολλά χρόνια, έχω αρχίσει να την καταγράφω με την κάμερά μου. Όταν πέθανε ο παππούς μου, υποσχέθηκα στη μητέρα μου να ολοκληρώσω το ντοκιμαντέρ που είναι αφιερωμένο στην ιδιαίτερη αυτή γλώσσα και κουλτούρα. Είναι γυρισμένο κυρίως στα Βίλια Αττικής, όπου κρατιέται ακόμα η γλώσσα, καθώς και στο Κριεκούκι, περιοχή των Θηβών. Πέραν της γλώσσας, το ντοκιμαντέρ αυτό εξερευνά την ιδιαίτερη κουλτούρα των Αρβανιτών, με τα shoking ανέκδοτα, το σκληρό χιούμορ, τις δυναμικές γυναίκες, την ιστορία τους και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν στη νεοελληνική ιστορία, ειδικά στην Επανάσταση του ’21. Τι είναι τα αρβανίτικα, πώς προέκυψαν; Είναι μία από τις γλώσσες που μιλιούνται στον ελλαδικό χώρο από την εποχή του Βυζαντίου, όπως και τα βλάχικα και πολλές άλλες. Στη βυζαντινή αυτοκρατορία υπήρχαν πολλές διαφορετικές γλώσσες πέραν των ελληνικών, που ήταν η επίσημη, και συνυπήρχαν αρμονικά. Αυτήν τη στιγμή τα αρβανίτικα κινδυνεύουν να χαθούν και μαζί με αυτά το αψύ πνεύμα και το σκωπτικό χιούμορ των Αρβανιτών. Τι σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων; Το χιούμορ. Υπήρξε, μάλιστα, μια συνέντευξη ενός ηλικιωμένου στο Κριεκούκι που δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε στην ταινία, διότι θα κρινόταν ακατάλληλη για ανηλίκους από τα ανέκδοτα που μας διηγήθηκε στα αρβανίτικα! Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου; Έχω διάφορες ιδέες για Ελλάδα, Καναδά και Βερολίνο – να δούμε ποια θα είναι υλοποιήσιμη, διότι έχω δεσμευτεί να μην ξαναμπώ στην περιπέτεια της αυτοχρηματοδότησης, όσο κι αν με παρασύρει κάποια ιδέα. Παρ’ όλα αυτά, θέλω να ευχαριστήσω πολλούς Αρβανίτες που με στήριξαν μέχρι να ολοκληρωθεί το ντοκιμαντέρ. Το «Στα αρβανίτικα» θα προβληθεί στις 3 Μαρτίου στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

ρουφαλής), Ρηγίλλης & Βασ. Γεωργίου Β’ 17-19. Είσοδος: ελεύθερη με δελτία εισόδου

τους Jaymod, Lee Burton και G.U.S, που θα αναλάβουν τα decks λίγο μετά τα μεσάνυχτα. 2/3, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 5 ευρώ

MΟΥΣΙΚΗ

7 ΠΑΡΤΙ Blend: Adana Twins Οι Adana Twins δεν σταματούν να επαναπροσδιορίζουν τον ήχο τους και να εξελίσσουν την παρουσία τους στον χώρο της χορευτικής μουσικής. Ο Friso, το 1/2 του επιτυχημένου γκρουπ, επιστρέφει στην Αθήνα. Μαζί του οι residents του Blend, Manolaco και Nico Rac. 2/3, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 24:00, εισ.: 15 ευρώ

Από τις σπουδές του στη γενετική, ο Max Cooper μεταπήδησε με ευκολία στον χώρο της μουσικής, συνδυάζοντας με εντυπωσιακό τρόπο τα ενδιαφέροντά του. Οι ζωντανές εμφανίσεις του, που αποτελούν μια ιδιαίτερη οπτικοακουστική εμπειρία, συγχωνεύουν την ηλεκτρονική μουσική με visual arts και επιστημονικά concepts. Το φετινό «One hundred billion sparks» επικεντρώνεται στην ιδέα ότι η ταυτότητα κάθε ανθρώπου είναι μοναδική. 28/2, Αγγλικανική Εκκλησία Αγίου Παύλου, Φιλελλήνων 27 & Σιμωνίδου, 20:00 & 21:45, εισ.: 18 ευρώ

6 ΠΑΡΤΙ Revolt!: G.U.S, Jaymod & Lee Burton H Revolt! κλείνει πέντε χρόνια συνεργασίας με το six d.o.g.s και επιστρέφει στο gig space μαζί με τους residents DJs και αναπόσπαστα μέλη της ομάδας

DANCE Hypermedium Night

5 ΣΥΝΑΥΛΙΑ Max Cooper

8 ΠΑΡΤΙ House of Kareola: 10s w/Mother Lasseindra Ninja Το House of Kareola διοργανώνει ένα ballroom event με κριτή τη διάσημη voguer Legendary Mother Lasseindra Ninja. Οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να διαγωνιστεί σε πέντε διαφορετικές κατηγορίες, να πάρει δεκάρια και να προχωρήσει στις «μάχες». Θέμα της βραδιάς: Monochromatic vs Prints on Prints. 1/3, 14η Μέρα, Καλλιρρόης 10, Ακρόπολη, 21:00, εισ.: 5 ευρώ

Tesoro 20092019: 10 Χρόνια Felizol & The Boy

To αθηναϊκό label Hypermedium, το οποίο έχει καταφέρει να συγκεντρώσει κάτω από την ομπρέλα του ένα πολυσυλλεκτικό roster από διεθνείς καλλιτέχνες, κάνει πάρτι στο Ρομάντσο με καλεσμένους τους NPLGNN, Dave Saved, Xyn Cabal, Ayshel και Gunnpla. 2/3, Bios.Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 23:30, είσοδος ελεύθερη

9 ΜΟΥΣΙΚΗ Luke Slater Xαμαιλέων της techno, o Βρετανός DJ και παραγωγός Luke Slater έρχεται στην Αθήνα, καλεσμένος του Vault 88. Στην τριαντάχρονη καριέρα του έχει κυκλοφορήσει μουσική ως Dub Corp, Planetary Assault Systems, 7th Plain, LSD (μια συνεργασία του με τους Function και Steve Bicknell), μεταξύ άλλων σε label όπως τα Ostgut Ton, Mute, Stroboscopic Artefacts και Peacefrog. Μαζί του θα εμφανιστεί o resident του Vault 88, Cirkle, και το 1/3 των Analogue, a.metz. 1/3, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 10-15 ευρώ

10 ΠΑΡΤΙ Anormale x Aφrodisiak Monkylo, DJ Seou, VRGN, Kostas Georgoudis και Fabs υπόσχονται να βάλουν φωτιά στο dancefloor του Steam. 1/3, Steam Athens, Ευρυμέδοντος 3, Αθήνα, 24:00

Με ένα 12ωρο πάρτι, συναυλίες, DJ sets, καλεσμένους και προβολές, οι Felizol and The Boy γιορτάζουν τα δέκα χρόνια ύπαρξής τους και την κυκλοφορία της κασέτας τους «Tesoro», η οποία περιλαμβάνει έξι ακυκλοφόρητες συνθέσεις. 3/3, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 15:0003:00, είσοδος ελεύθερη

Discos Social Τέσσερις DJs και συλλέκτες δίσκων ηλεκτρονικής, χορευτικής, και όχι μόνο, μουσικής ενώνουν τις δισκοθήκες τους για την πρώτη από μια σειρά εκδηλώσεων πώλησης μεταχειρισμένων δίσκων μετά μουσικής. Lex, Bonso, Mr Roussos και Chevy θα εναλλάσσονται στο booth. 3/3, Bios. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 13:0021:00, είσοδος ελεύθερη

28.2.19 – lifo

σινεμά

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Η δουλειά της Σκηνοθεσία: Νίκος Λαμπότ Πρωταγωνιστούν: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Δημήτρης Ήμελλος

Δύση Hλίου

Λίγο πριν από τα 40, μια σχεδόν αναλφάβητη νοικοκυρά και μητέρα δύο παιδιών θα χρειαστεί να αναζητήσει για πρώτη φορά δουλειά, όταν ο άντρας της χάνει τη δική του. Παρά τις συνθήκες εκμετάλλευσης και εργασιακής απαξίωσης, θα βιώσει μια πρωτόγνωρη αίσθηση οικονομικής και συναισθηματικής ανεξαρτησίας και θα σταθεί για πρώτη φορά στα πόδια της.

Sunset

Σκηνοθεσία: Λάσλο Νέμες Πρωταγωνιστούν: Γιούλι Γιακάμπ, Βλαντ Ιβάνοφ

Σαν ψύχραιμος Στεφάν Μπριζέ, ο Νίκος Λαμπότ βλέπει την Ελλάδα της κρίσης μέσα από τα μάτια μιας νοικοκυράς που αναγκάζεται να εργαστεί, για πρώτη φορά στη ζωή της, ως καθαρίστρια, γιατί ο σύζυγός της έχασε τη δική του δουλειά. Χωρίς κορόνες και μελό, εξάρσεις και υστερίες, η Παναγιώτα της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου είναι ο γυναικείος ρόλος της χρονιάς (και βάλε), ερμηνευμένος με κρυφή δύναμη και βαριά ευθύνη που η εξαιρετική ηθοποιός φέρει με αξιοπρέπεια και ευγένεια. Η αναλφάβητη γυναίκα που καλείται να αποκτήσει υπόσταση, αλλά και να διαπραγματευτεί το μέλλον της, και για πρώτη φορά να γίνει «κάποια», να αυτονομηθεί μέσα από το παραδοσιακά πιο υποβαθμισμένο ανάμεσα στα επαγγέλματα ανειδίκευτων εργατριών, δεν είναι απλώς μια περιγραφή με αληθινούς χαρακτήρες αλλά και μια πρόταση διά του δράματος. Γι’ αυτό και ο ρεαλισμός του Λαμπότ είναι τρυφερός και ανθρώπινος, όχι επιθετικός ή προσποιητός, αν και το σενάριό του δεν γεμίζει καθ’ όλη τη διάρκεια με ισόποσες εντάσεις.

week

ΑΝΔΟΡΑ-ΑΝΟΙΞΗ 2-ΑΣΤΟΡ-ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ

Ζωή Zoe

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

α πο τον θ οδ ω ρ η κο υτ σογ ιαν νοπου λο

54 lifo – 28.2.19

ε τη Δύση Ηλίου, που απέσπασε το βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά δυστυχώς καμία άλλη σημαντική διάκριση –δεν μπήκε καν στην πεντάδα των Όσκαρ–, ο Λάσλο Νέμες καταπιάνεται κι αυτός με τη διάλυση της ευρωπαϊκής ιδέας της ένωσης των λαών κάτω από κοινά συμφέροντα και ιδανικά, ταξιδεύοντας πάνω από έναν αιώνα πριν στην προπολεμική Βουδαπέστη. Όπως και στον πολυβραβευμένο Γιο του Σαούλ, τοποθετεί την κάμερά του άλλοτε στον ώμο κι άλλοτε στο πρόσωπο της κεντρικής ηρωίδας, αφήνοντας τους υπόλοιπους χαρακτήρες να μπαίνουν και να βγαίνουν από το οπτικό της πεδίο, επιλέγοντας την υποκειμενική άποψη. Η Ίρις Λέιτερ επιστρέφει στην πόλη που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει όταν ήταν παιδί γιατί κάηκε το πατρικό της και πέθαναν οι εύποροι γονείς της, ψάχνοντας επίμονα τον αδελφό της σε μια πόλη αστικής κομψότητας και καλών τρόπων. Κάτω από τη διακοσμητική πολυτέλεια και τις αριστοκρατικές συνήθειες (η Ίρις ζητά εργασία σε ένα κατάστημα που πουλάει ακριβά καπέλα, αλλά την απορρίπτουν χωρίς προφανή αιτία) ελλοχεύουν η απορρύθμιση και η αταξία – ή, τουλάχιστον, υπονοείται το ράγισμα της φτιασιδωμένης βιτρίνας που ήταν η Κεντρική Ευρώπη στην αυγή του Μεγάλου Πολέμου. Η αγωνιώδης περιήγηση της όμορφης κοπέλας στην αχλή της μνήμης της γεννά περισσότερο την αίσθηση μιας αμφισημίας: τα νοσταλγικά χρώματα της σέπιας που κυριαρχούν παραχωρούν τη θέση τους σε ένα απειλητικό ηλιοβασίλεμα μιας αυτοκρατορίας, το λυκόφως ενός γίγαντα

Σκηνοθεσία: Ντρέικ Ντορέμους Πρωταγωνιστούν: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Λέα Σεϊντού

που στέκει σε πήλινα πόδια. Το διφορούμενο της υπόθεσης ενισχύεται από την αμφιβολία γύρω από την ταυτότητα της Λέιτερ: είναι όντως η γυναίκα που νομίζει πως είναι, υπάρχει ή όχι ο αδελφός που δεν είδε ποτέ ή είναι ένα και το αυτό πρόσωπο; Η ίδια ψευδαίσθηση, στο μάξιμουμ, χαρακτήρισε τον εφιάλτη του Σαούλ κάτω από συγκεκριμένο πλαίσιο και με προσηλωμένη τη ματιά στον κοντινό ορίζοντα του τέλους, του θανάτου. Στη Δύση Ηλίου ο Νέμες επαναλαμβάνει την τεχνική των εξαντλητικών μονοπλάνων και του βιρτουόζικου personal point of view, αν και επιχειρεί κάτι πιο σύνθετο και κρυφό στην ουσία του θέματος που θίγει. Είναι ένας αναμφισβήτητος τεχνίτης με όραμα, που βάζει ψηλά τον πήχη και συνεχίζει την ευρωπαϊκή παράδοση των μεγάλων δημιουργών του σινεμά: κάτι σοβαρό, πίσω και πέρα από την πλοκή, κρύβεται σε σημαντικά έργα και αποκαλύπτεται όχι με στιγμιαία επιφοίτηση αλλά σαν αργό βασανιστήριο, μέρες, ίσως και μήνες μετά την πρώτη θέαση του έργου. Ένα κορίτσι (συμβολικά ζηλευτό και σφριγηλό, σαν την promising Ευρώπη πριν γίνει Γηραιά) που ήρθε από την Τεργέστη, το θέρετρο, και πετυχαίνει τη Βουδαπέστη, το άστυ, στο χείλος του πολέμου, ρωτά συνεχώς και μονότονα το ίδιο πράγμα, ψάχνοντας μια φαντασματική ουτοπία, καφκική σαν ψυχολογικό horror και επικίνδυνη σαν πολιτικό θρίλερ, μοιάζει με κατασκευή – και τελικά είναι. Αλλά αυτό που κάνει το Sunset σημαντικό και ενδιαφέρον είναι η αίσθηση και το βάθος της φρίκης που εμπορεύεται η ωραιότητα. ΑΙΓΛΗ 4-ΔΑΝΑΟΣ 1-ΕΛΛΗ-ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Μια νεαρή κοπέλα φτάνει στη Βουδαπέστη λίγο πριν από την αυγή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και αναζητά ένα άτομο με ίδιο επώνυμο, τον μοναδικό συνδετικό κρίκο της με το χαμένο της παρελθόν.

Ένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης, του οποίου η εταιρεία προσφέρει τεχνολογικά εργαλεία για ρομαντικές σχέσεις, ξεκινάει μια σχέση με τη συνάδελφό του Ζoe (Λέα Σεϊντού), που όμως εμπλέκεται με τα επιστημονικά προϊόντα και το μέλλον της εταιρείας.

Πολύ κατώτερη από το Equals και λιγότερο φιλόδοξη καλλιτεχνικά από το Newness, η Ζωή του Ντρέικ Ντορέμους, τον οποίο φαίνεται να απασχολεί η συμπόνοια μέσα από έναν τεχνoλογικό και απάνθρωπο κόσμο, είναι ένα δυστοπικό ρομάντζο ανάμεσα σε έναν μηχανικό τεχνητής νοημοσύνης, τον Κόουλ, και μια συνάδελφό του. Η Zoe, όνομα και πράγμα, βρίσκεται σε μια διαδικασία συνεχούς και αδιόρατης αναζήτησης, αλλά δεν γνωρίζει κάτι πολύ σημαντικό για τον εαυτό της. Ο Κόουλ, πολύ ευγενικά και τρυφερά, και ερωτικά από ένα σημείο κι έπειτα, απολογείται και της εξηγεί την κατάσταση. Και ο Ντορέμους προσπαθεί να ξεφύγει από την αντιγραφή του Ex Machina, με την έξυπνη ιδέα της πυγμαλιωνικής αγάπης και των επιπτώσεών της στο προηγμένο και ηθικά ολισθηρό σύμπαν της επιστημονικής παρέμβασης στη φύση. Ωστόσο, δεν βγαίνει καθόλου αληθινή η προσέγγιση της ιστορίας και η χημεία των πρωταγωνιστών. Ο ΜακΓκρέγκορ και η Σεϊντού παίζουν κακά – αρκεί να κλείσετε τα μάτια σας κάποιες στιγμές, για να μην παρασυρθείτε από τη φωτογένειά τους, και να τους ακούσετε, για να διαπιστώσετε την ανεπάρκεια στον διάλογο και στο συναίσθημα. VILLAGE MALL 1,12-VILLAGE FALIRO 3-ODEON GLYFADA 2-ODEON MAROUSI 3-ODEON ESCAPE 2-ODEON STARCITY 10-ΑΕΛΛΩ 2-ΕΜΠΑΣΣΥ-ΝΑΝΑ 5

Γενέθλια Θανάτου 2 Happy Death Day 2U

Το Μάτι της Κωνσταντινούπολης The Eye of Istanbul

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Λάντον Πρωταγωνιστούν: Τζέσικα Ροθ, Ρούμπι Μοντίν Η Τρι Γκέλμπμαν συνειδητοποιεί πως το να πεθαίνει πολλές φορές είναι, τελικά, πολύ πιο εύκολο σε σχέση με αυτά που έχει να αντιμετωπίσει τώρα.

Τα πρώτα Γενέθλια Θανάτου πορεύτηκαν με ιδέα δανεική από τη Μέρα της Μαρμότας και προσαρμοσμένη στο είδος του teen horror, με ξεκάθαρες κωμικές διαθέσεις όμως. Αφού, λοιπόν, ο χαρακτήρας της Τζέσικα Ροθ έγινε καλύτερος άνθρωπος, όπως ο αντίστοιχος του Μπιλ Μάρεϊ, η αναπόφευκτη συνέχεια (αυτή που θα είχε και η Μαρμότα, αν γυριζόταν σήμερα) μπλέκει σε διαφορετικά μονοπάτια. Πρωτίστως ψευδοεπιστημονικά, με κάτι σαν μια μηχανή του χρόνου, στην οποία τελικά οφειλόταν το gimmick που αργότερα θα προσφέρει ωκεανό αφηγηματικών λύσεων, αφού στους ήρωες μπορεί να συμβούν, κυριολεκτικά, τα πάντα. Ο Κρίστοφερ Λάντον, σκηνοθέτης και των δύο ταινιών και βετεράνος του σύμπαντος Paranormal Activity, αρχίζει να μαζεύει επιμελώς αυτό το άνοιγμα και το περιορίζει σε μια σειρά διλημμάτων για το πώς θα θέλαμε τη ζωή μας και αν θα θυσιάζαμε ένα αγαπημένο πρόσωπο για ένα άλλο, στην πορεία όμως θυμάται πως η πρώτη ταινία άρεσε στον κόσμο γιατί είχε την πλάκα της και, έστω αργά, ξαναδίνει έναν κωμικό ρυθμό που κάνει όλη αυτήν τη λούπα πιο ευχάριστη.

Σκηνοθεσία: Μπινούρ Καραεβλί, Φατίχ Καϊμάκ Η ζωή του Αρά Γκιουλέρ, του θρυλικού Τούρκου φωτογράφου που διηγείται ιστορίες πίσω από τις διάσημες φωτογραφίες του, με αφορμή την πλήρη έκθεση του έργου του που είχε γίνει στην Κωνσταντινούπολη το 2015.

Γυρισμένο πριν από τρία χρόνια με αφορμή την τότε αναδρομική έκθεση στο μεγάλο του έργο, το Μάτι της Κωνσταντινούπολης παίρνει το όνομά του από το παρατσούκλι του δαιμόνιου Αρά Γκιουλέρ. Ο Τουρκοαρμένιος φωτογράφος, με αρκετή όρεξη και άσβεστη τη φλόγα της δημιουργίας, ταξιδεύει στην ατέλειωτη στοίβα του έργου του, υπενθυμίζει πως δεν φωτογράφιζε μόνο την Πόλη, αν και ο κύριος όγκος της δουλειάς που παρουσιάζεται αφιερώνεται σε αυτήν, που ο ίδιος αποθανάτισε όπως κανείς άλλος και συνδέεται πια συνειρμικά μαζί της. Οξύς και χιουμορίστας, θυμάται τις ιστορίες πίσω από τις φωτογραφίες του σε ένα χρήσιμο και χρηστικό ντοκιμαντέρ που χρησιμοποιήθηκε ως συμπληρωματικό υλικό της τότε έκθεσης και αποτελεί ένα καλά συμμαζεμένο φινάλε του «ματιού» που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγους μήνες. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΔΙΑΝΑ

* Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 4,7,8-VILLAGE MALL 2,7,89-VILLAGE PAGRATI 4-VILLAGE FALIRO 6-VILLAGE AG.DIMITRIOS 1-ODEON ESCAPE 3,5-ODEON STARCITY 1,7-ΑΕΛΛΩ 3-ΑΝΟΙΞΗ 1-NANA 1,2

28.2.19 – lifo

νικοσ κεσσανλησ, ρινοκερος, 1997

βιβλίο

ΕΡΕΥΝΑ

week Πώς διαμορφώνεται η φιλοτεχνία στην Ελλάδα σήμερα

Μία έρευνα ετών που προσπαθεί να καταγράψει το κοινωνικοπολιτικό τοπίο στον χώρο των τεχνών, προσφέροντάς μας πολύτιμα στοιχεία, παρουσιάζει το βιβλίο «Libido artistica» που επιμελήθηκαν οι καθηγητές Νίκος Παναγιωτόπουλος και Μαρία Βιδάλη και μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.

α πό τη ν τίν α μ αν δ η λαρ ά

56 lifo – 28.2.19

ε μια χώρα όπου τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται ιδιαίτερη έξαρση σε επίπεδο καλλιτεχνικής παραγωγής είναι τουλάχιστον παράδοξο να μην υπάρχει μια καθολικής εμβέλειας καταγραφή του τι συμβαίνει όσον αφορά τα πολιτιστικά: ποιοι είναι αυτοί που επισκέπτονται τα μουσεία, τα σινεμά και τα θέατρα, ποια είναι η καταγωγή τους, το μορφωτικό και πολιτιστικό τους κεφάλαιο και τι σημαίνει αυτό για τους όρους της κοινωνικής αναπαραγωγής. Τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει στο πεδίο της καλλιτεχνικής παραγωγής σε σχέση με αυτό των όρων παραγωγής της καλλιτεχνικής ζήτησης και τι συμπεράσματα εξάγονται; Το βιβλίο που ο καθηγητής Κοινωνιολογίας και αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Bourdieu στην Ελβετία, Νίκος Παναγιωτόπουλος, συνέγραψε με τη διδάσκουσα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Μαρία Βιδάλη, κι έχει τον τίτλο Libido artistica (μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια), έρχεται να απαντήσει σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα, προσφέροντάς μας μια πολύτιμη κοινωνική καταγραφή και κριτική της καλλιτεχνικής ζήτησης και αποκαλύπτοντάς μας σημαντικές λεπτομέρειες για το ελληνικό πολιτιστικό τοπίο. Το βιβλίο βασίζεται σε έρευνες και συνεντεύξεις που έγιναν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα αναφορικά με τα μουσεία, τα θέατρα και τον χορό. Τα συμπεράσματα είναι πολλές φορές απρόβλεπτα. Μεταξύ άλλων, για παράδειγμα, παρατηρούμε πως τα στελέχη επιχειρήσεων δεν παρακολουθούν καθόλου ή σχεδόν καθόλου θέατρο ή ότι οι μικροεπιχειρηματίες, που αγγίζουν το 10% του πληθυσμού, επισκέπτονται ελάχιστα τις θεατρικές σκηνές, σε επίπεδο 2,7%. Το παράδοξο είναι ότι, ενώ με το πέρας του χρόνου παρατηρείται φαινομενικά ένας εκδημοκρατισμός της εκπαίδευσης με την αύξηση των ευκαιριών πρόσβασης στα ανώτατα ιδρύματα, δεν συμβαίνει το ίδιο αναφορικά με την προσέλευση στα θέατρα ή στα μουσεία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, οι μόνοι που δείχνουν να ωφελήθηκαν από αυτό, βελτιώνοντας το μορφωτικό

τους επίπεδο, είναι οι υπάλληλοι γραφείου, αλλά σε συγκεκριμένο πλαίσιο περιχαρακωμένης γνώσης, κάτι που προφανώς έχει να κάνει, όπως υποστηρίζουν και οι συγγραφείς του βιβλίου, με την ιδιαίτερα παραδοσιακή σχέση με τον πολιτισμό που προωθεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Εν προκειμένω, για μια ακόμα φορά η αντίφαση και η αντίθεση δείχνουν να είναι κατεξοχήν ελληνικά φαινόμενα: δηλαδή, ενώ από τη μια το πολιτιστικό κεφάλαιο φαίνεται άμεσα εξαρτημένο από το σχολικό, από την άλλη η καλλιτεχνική ζήτηση αυξάνει όσο απομακρυνόμαστε από τους σχολικά νομιμότερους πολιτιστικούς τομείς. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ζητήθηκε από άτομα που ανήκουν στα κατώτερα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα να αναφέρουν τα ονόματα των αγαπημένων τους ζωγράφων, είχαν την τάση να επιμένουν σε αυτούς που είχαν μάθει στο σχολείο, όπως ο Τσαρούχης, ο Πικάσο και ο Φασιανός. Τον Κεσσανλή ή τον Ακριθάκη, για παράδειγμα, αναφέρει μόνο το 5,5% των ερωτηθέντων, ενώ, ακόμα και σε επίπεδο ανώτερης εκπαίδευσης, ονόματα που δεν περιλαμβάνονται στην επίσημη σχολική ύλη, όπως ο Ιακωβίδης, βρίσκονται μόλις στο 1%! Φαίνεται, δηλαδή, πως η καλλιεργημένη εμπειρία είναι κατεξοχήν παραδοσιακή, την ίδια στιγμή που απουσιάζει μια τέτοιου είδους ανοιχτή προσέγγιση σε επίπεδο καλλιτεχνικού γεγονότος. Αντίθετα, το μόνο που καλλιεργείται στο σχολείο είναι η λογική της αποτελεσματικότητας μέσω της απόκτησης τίτλων-πτυχίων, διπλωμάτων κ.λπ., με στόχο τη διεκδίκηση καλύτερης κοινωνικής θέσης. Αυτό σημαίνει ότι το σχολείο αφήνει στην οικογένεια την πολιτισμική διάχυση, διαμορφώνοντας ανάλογες πολιτιστικές ανάγκες και έξεις. Γεγονός που, με τη σειρά του, αποδεικνύει ότι η κουλτούρα δεν είναι κάτι έμφυτο, ένα θείο δώρο, αλλά εξαρτάται από όρους καθαρά κοινωνικούς. Δεν είναι ούτε δοσμένη εκ των προτέρων ούτε μεταφέρεται ως μια άγραφη επιταγή ή ένα υψηλό γεγονός, συνώνυμο της φιλοτεχνίας.

νίκος παναγιωτόπουλος - μαρία βιδάλη Libido artistica

Εκδόσεις Αλεξάνδρεια Σελ.: 480

Ωστόσο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το κοινό που επισκέπτεται μαζί με την οικογένεια συχνότερα το θέατρο, ειδικά τις επιθεωρήσεις ή το λυρικό θέατρο που δείχνουν να προτιμούν οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις, δεν είναι εκείνο που θα πάει σε μια συναυλία ή θα επισκεφθεί ένα μουσείο. Είναι παράδοξο, αλλά κάποιος που έχει επισκεφθεί αρκετές φορές το θέατρο, έστω βλέποντας έργα επιθεώρησης, φαίνεται ότι δεν έχει πάει ούτε μία φορά σε συναυλία! Επίσης, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ενδεχόμενη μείωση του κόστους του εισιτηρίου, ειδικά στα μουσεία, δεν αναμένεται να αυξήσει τη συχνότητα των επισκέψεων των κατώτερων τάξεων στους συγκεκριμένους χώρους. Βέβαια, και εδώ υπάρχει μία διαφορά: ενώ το θέατρο, ειδικά τα πιο δημοφιλή έργα που οι κατώτερες τάξεις παρακολουθούν με κριτήριο τους ηθοποιούς που συμμετέχουν, είναι πιο προσιτό, το μουσείο δημιουργεί μια γενικότερη αμηχανία, όπως και τα σύγχρονα έργα τέχνης. Τα μουσεία, μάλιστα, αποκαλούνται από τους συγγραφείς, κατά τον όρο που χρησιμοποίησε ο Φουκώ, «ετεροτοπίες», δηλαδή χώροι μεταβατικοί, εκτός χρόνου, που οργανώνονται με τέτοιον τρόπο ώστε να θυμίζουν πόσο διαφέρει ο κόσμος της τέχνης από τον καθημερινό ή, όπως έλεγε ο Ντιρκέμ, «πόσο ξεχωρίζουν το ιερό από το ανίερο».

λα αυτά καταδεικνύουν πως δεν υπάρχει «οντογένεση» όταν αναλύεται ένα πολύπτυχο κοινωνιολογικό γεγονός, ειδικά αυτό που αφορά τη σχέση με τον χώρο της τέχνης, καθώς εξαρτάται από ετερόκλητους παράγοντες. Προβληματική είναι, ειδικά στη χώρα μας, η σχέση της μικροαστικής τάξης με την κουλτούρα, αφού οι εκπρόσωποί της ενίοτε καθίστανται θύματα μιας πολιτιστικής «αλλοδοξίας», προκρίνοντας ως καλλιτεχνικό οτιδήποτε ψευδεπίγραφο επιβάλλει η κυρίαρχη τάξη, ενώ την ίδια στιγμή διέπονται από μια βαθιά αισθητική μισαλλοδοξία αναφορικά με το δικαίωμα στην αισθητική απόλαυση μέσω ενός έργου τέχνης. Ο ίδιος ο καθηγητής Νίκος Παναγιωτόπουλος, δίνοντας μια βιωματική διάσταση στα προλεγόμενα της έκδοσης, σε συνδυασμό με την επιστημονική του προσέγγιση, διαπιστώνει τελικά ότι «δεν υπάρχει πάλη με αφορμή την τέχνη όπου να μη διακυβεύεται η επιβολή μιας τέχνης του ζην, δηλαδή η μετουσίωση ενός αυθαίρετου, ιστορικά παραγόμενου τρόπου ζωής σε νόμιμο τρόπο ύπαρξης, η οποία ρίχνει στην επικράτεια της αυθαιρεσίας κάθε διαφορετικό τρόπο ζωής». Με λίγα λόγια, οτιδήποτε δεν εμπίπτει στα εργαλεία κατανόησης ή κωδικοποίησης θεωρείται αυθαίρετο ή ξένο. Ο ίδιος ομολογεί πως συνειδητοποίησε στο πετσί του την άκρως προβληματική σχέση της μικροαστικής τάξης με την κουλτούρα, που μπορεί να αναχθεί στο «χάσμα ανάμεσα στη γνώση και στην αναγνώριση», κατά τη ρήση του Μπουρντιέ. Το ουσιαστικό και το πιο καίριο είναι ότι και οι δύο συγγραφείς του παρόντος τόμου δεν εμμένουν στις θεωρητικές διαπιστώσεις αλλά προβάλλουν με αγωνία την ανάγκη μετασχηματισμού του εκπαιδευτικού μας συστήματος μέσω της μείωσης των κοινωνικών ανισότητων που παράγει η κυρίαρχη παιδαγωγική σχέση. Επιζητούν μια πιο βελτιωμένη, πιο ανοιχτή καλλιτεχνική εκπαίδευση και βαθιά παιδεία, όχι απλώς στο πλαίσιο ενός σχολικού curriculum αλλά στη βάση μιας πιο ανοιχτής σχέσης, ώστε να δημιουργηθεί η αισθητική διάθεση που θα κινητοποιήσει τον κόσμο να δει μια παράσταση ή να επισκεφθεί ένα μουσείο. Με άλλα λόγια, οι συγγραφείς προσπαθούν με κάθε τρόπο, προσφέροντας τα στοιχεία και τα συμπεράσματα, να μιλήσουν για την ανάγκη καθολικής πρόσβασης στα πολιτιστικά έργα.

Η Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου ολοκληρώνει τις εκδηλώσεις της Τι θα δούμε τους επόμενους μήνες στη Μεγάλη Γιορτή της Ανάγνωσης που ρίχνει αυλαία στις 23 Απριλίου.

Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου είναι μια διάκριση η οποία οφείλεται στη δημοτική αρχή της Αθήνας και στον Γιώργο Καμίνη που, έχοντας υποβάλει μια συγκροτημένη και πολυδιάστατη πρόταση που κέρδισε στις προτιμήσεις των κριτών, χάρισε στην πόλη μια διοργάνωση δώδεκα μηνών, έναν χρόνο μετά τη συν-φιλοξενία της documenta 14. Με το γενικό σύνθημα «Βιβλία παντού», περισσότεροι από 200 φορείς, πολιτιστικοί οργανισμοί, εκδότες, συγγραφείς, καλλιτέχνες, δημιουργικές ομάδες, πρεσβείες, ινστιτούτα, βιβλιοθήκες και κοινωνία των πολιτών συνεργάστηκαν σε ένα πρόγραμμα-καρπό μιας κοινής προσπάθειας με περισσότερες από 500 δράσεις και εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο μέχρι σήμερα στο κέντρο αλλά και στις γειτονιές της Αθήνας, στους στεγασμένους χώρους, στα αμφιθέατρα, στα βιβλιοπωλεία, στα μουσεία και στις γκαλερί, στις βιβλιοθήκες αλλά και στον ανοιχτό δημόσιο χώρο. Η πόλη διαβάζει, η πόλη ανακαλύπτει και διηγείται ιστορίες και συνάφειες ανάμεσα στις τέχνες, την τεχνολογία και την ποίηση, τα κόμικς και τις επιστήμες, σε μια Μεγάλη Γιορτή

της Ανάγνωσης που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2018 και παραδίδει σκυτάλη στις 23 Απριλίου του 2019. Μια γιορτή ανοιχτή σε όλες και όλους, κατοίκους και επισκέπτες, παιδιά και ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Μια γιορτή που ενώνει διαφορετικές προτιμήσεις, ηλικίες, γλώσσες, θρησκείες, αφηγήσεις και ιστορίες. Η Αθήνα συνεργάζεται, δικτυώνεται, δημιουργεί, συζητά και στοχάζεται. Περίπου δύο μήνες έμειναν, λοιπόν, μέχρι η Αθήνα να παραδώσει τη σκυτάλη στην επόμενη Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, τη Sharjah. Στις θεματικές της διοργάνωσης (Μεγάλη Γιορτή της Ανάγνωσης, Βιβλίο και Τέχνες, Αθηναϊκές Διαδρομές, Σκυταλοδρομία Λόγου, Ένας Κόσμος Συγγραφείς, Εκπαιδευτικές Δράσεις), μέγας δωρητής της οποίας είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, προγραμματίζονται δεκάδες ακόμη εκδηλώσεις. Τα Σάββατα 2 Μαρτίου και 6 Απριλίου θα γίνουν Αθηναϊκές Διαδρομές Βιβλίου με Αρχιτεκτονικές Ματιές στην Πόλη και επίσκεψη σε ένα εργαστήριο κλασικής τυπογραφίας. Την Κυριακή 3 Μαρτίου έχει προγραμματιστεί περίπατος στον Κεραμεικό, αναζητώντας την Αθήνα του Μένη Κουμανταρέα, την Κυριακή

Πληροφορίες στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης www.athens2018. gr και στο facebook&instagram @Αθήνα2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου

17 Μαρτίου εξερεύνηση στην Αρχαία Αστική Οδό και στο Μετρό κάτω από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης με οδηγό το ομώνυμο βιβλίο, ενώ το Σάββατο 6 Απριλίου θα γίνει μια διαφορετική περιήγηση στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με την ομάδα των επιστημόνων που της έδωσε τη σημερινή της μορφή. Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάζεται όλο τον μήνα με εκδηλώσεις. Την Πέμπτη 21 Μαρτίου θα γίνει Ολονυχτία Ποίησης στον ΙΑΝΟ με γνωστές προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών που θα διαβάζουν αποσπάσματα της επιλογής τους μέχρι το ξημέρωμα. Σε συνεργασία με τον Κύκλο Ποιητών, το ίδιο βράδυ το Δημαρχιακό Μέγαρο στην πλατεία Κοτζιά θα «ντυθεί» με στίχους. Στις 17 του ίδιου μήνα στο μετρό Συντάγματος έρχεται Παζάρι Βιβλίων Ποίησης. Και στις 12 Μαρτίου ο «Δικός μας Μάνος» στην Τεχνόπολη, ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του ενός και μοναδικού Μάνου Ελευθερίου με ομιλίες, αναγνώσεις και, φυσικά, τραγούδια. Στις 18 Μαρτίου στο Δημαρχιακό Μέγαρο ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός Δήμος Αβδελιώδης δίνει τη Σκυτάλη Λόγου στον πρωτοπόρο διαστημικό ερευνητή και ακαδημαϊκό Σταμάτη Κριμιζή για ένα ταξίδι στο Ηλιακό μας Σύστημα μαζί με τον Βαγγέλη Πρατικάκη. Και στις 20 Μαρτίου, στην ενότητα Ένας Κόσμος Συγγραφείς στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, ο Raphaël Jerusalmy συνομιλεί με τους Γιάννη Ευσταθιάδη και Αχιλλέα Κυριακίδη με αφορμή το βιβλίο του, έναν έξυπνο ύμνο στην αντίσταση με μια προκλητική αίσθηση του χιούμορ. Στις αρχές Απριλίου επισκέπτεται την Αθήνα ο θρυλικός Ιταλός συγγραφέας Claudio Magris. Από τις 20 Μαρτίου και για έναν μήνα στο «Λιμάνι ως θέατρο αλλαγής: Αθήνα - Πειραιάς, μια σχέση αμφίδρομη», στο Μουσείο Ακρόπολης και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο Ναυτικό Μουσείο και στο Ίδρυμα Λασκαρίδη οργανώνονται Πλωτές ξεναγήσεις με ιστορία, μελοποιημένη ποίηση και σύγχρονα θέματα, μια πρωτοβουλία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με τη συνεργασία της διοργάνωσης Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου. Εικόνες ενός επιπλέοντος κόσμου, αριστουργήματα του ιαπωνικού ιμπρεσιονισμού, τα εξαιρετικά εικαστικά έργα και σπάνιες εκδόσεις του Λευκάδιου Χερν έρχονται σε μια μεγάλη και μοναδική έκθεση στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνας με τίτλο «Η Ιαπωνία και το Βιβλίο». Τέλος, η μουσική έχει την τιμητική της. Στις 12 Μαρτίου έρχεται το «RubyTuesday#5 Λέξεις από Κ: Οι Kinks και η Κυψέλη στη λογοτεχνία του Χρήστου Βακαλόπουλου», όπου η Μαριτίνα Πάσσαρη και η Όλια Λαζαρίδου, που έζησαν από κοντά τον Χρήστο Βακαλόπουλο, μιλούν με αφορμή το βιβλίο του Η Γραμμή του Ορίζοντος (εκδόσεις Εστία) για τη σημασία τού να ενώνεις το τοπικό με το παγκόσμιο, φτιάχνοντας έναν τόπο λογοτεχνίας και ύπαρξης που μόνο η λέξη «glocal» (global και local) μπορεί να περιγράψει. Στις 26 Μαρτίου στο «RubyTuesday#6 Miles Davis: 59 τζαζ μποφόρ» ο Μάκης Μαλαφέκας, συγγραφέας του βιβλίου Μάιλς Ντέιβις, Εκτός Κλίμακας (εκδόσεις Μελάνι), μαζί με τον πατριάρχη της ελληνικής τζαζ, πιανίστα Σάκη Παπαδημητρίου, ξεφυλλίζουν την αυτοβιογραφία του μεγάλου μουσικού που επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σέλας. Μια νύχτα αφιερωμένη στις νότες αλλά και στον πολυτάραχο βίο ενός μουσικού που με τους 59 δίσκους του καθόρισε όσο κανένας την ιστορία και την πορεία της τζαζ σε όλες τις εκδοχές της.

βιβλίο

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

week

28.2.19 – lifo

βγες έξω

ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ

Ιl Covo

week Φίνα πιάτα στον Πειραιά οινόραμα

Στο Εδεσματοπωλείο Δύοσμος.

α πό τη ν ίκη μηταρ έ α

58 lifo – 28.2.19

άνε τέσσερα χρόνια που το Εδεσματοπωλείο Δυόσμος έχει βρει τη θέση του στο εντυπωσιακό νεοκλασικό του 1920 στη Φρεαττύδα, και στα χρόνια που πέρασαν το όμορφο εστιατόριο του Πειραιά έχει καταφέρει να συνδέσει το όνομά του με την προσπάθεια να αναδειχθεί η καλή ελληνική κουζίνα και πιο συγκεκριμένα το κομμάτι της εκείνο που έχει μια πολύ συγκεκριμένη και ισχυρή ταυτότητα. Μιλάμε για την προσέγγιση που δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με σύνθετες τεχνικές και αναπάντεχα ταιριάσματα. Που προτιμά να αναζητά τα προϊόντα εκείνα που αναδίδουν τα αρώματα και τις γεύσεις του τόπου που τα γέννησε και τα μαγειρεύει με τρόπους που τα αναδεικνύουν. Ο χώρος του παραμένει οικείος και ζεστός. Διαβάζοντας το μενού του Δυόσμου, έχεις την αίσθηση ότι κάνεις ένα ταξίδι στην Ελλάδα με την υπογραφή του σεφ Νίκου Ομάρ, ο οποίος έχει θητεύσει στην ΔΥΌΣΜΟΣ κουζίνα του εστιατορίου Σελήνη στη Σαντορίνη. Αυτό φαίνεται στην αναζήτηση των καλών πρώτων υλών με ονομασία προέλευσης και στο μεράκι του, που τον κάνει ακόμα και να ζυμώνει ή να ανοίγει φύλλο για τη χορτόπιτα με τα άγρια χόρτα. Ορεκτικές είναι οι προτάσεις του καταλόγου και η επιλογή κρίνεται δύσκολη. Αρχή με τηγανιά μανιταριών με εξαιρετικό κασέρι Ξάνθης και πινελιές από λάδι τρούφας (€6), ό,τι πρέπει για να βουτάς την μπουκιά από το ψωμί σου. Ωραίος μεζές ο καλοφτιαγμένος γύρος από πρόβατο που σερβίρεται πάνω σε πίτα και συνοδεύεται με πικάντικη σάλτσα γιαουρτιού (€6,50). Οι μερακλήδες που αναζητούν τις πικάντικες γεύσεις θα τιμήσουν μέχρι και την τελευταία μπουκιά το υπομονετικά μαγειρεμένο μοσχαράκι με σάλτσα από καυτερές πιπεριές τσούσκες που σερβίρεται πάνω σε χειροποίητο ποντιακό φύλλο Περέκ (€7,50). Αξίζει η εμπειρία. Δροσερή και φρέσκια έρχεται η σαλάτα με φρέσκα μανιτάρια λεπτοκομμένα, baby ρόκα και πιπεριές Φλωρίνης με διακριτικό πέστο βασιλικού. Στην κορυφή, ξύγαλο Κρήτης και παπαρουνόσπορος (€6,50). Από τις δύο προτάσεις ζυμαρικών του καταλόγου ΔΥΌΣΜΟΣ γευτήκαμε την κρητική μακαρονάδα φτιαγμένη με σκιουφιχτά, απάκι και κρέμα στάκας (€9). Πληθωρική γεύση, με το απάκι να προσθέτει την καπνιστή ένταση. Χορταστική είναι η κοτολέτα κοτόπουλου με σάλτσα Μορνέ (€10), καλοφτιαγμένη και γλυκοφάγωτη. Η ιδανικά ψημένη μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα με αρωματικό βούτυρο συνοδεύεται με τσιπς πατάτας (€17) και συνδυάζεται με ερυθρό κρασί. Όσο για το επιδόρπιο, το εντυπωσιακό «Ιce-ice burger», μπέργκερ σοκολάτας με παγωτό βανίλια, μαρμελάδα και φράουλα, που περιχύνεται με καραμέλα ουίσκι και καραμελωμένους ξηρούς καρπούς (€7), είναι απολαυστικό. Και η πανακότα αξίζει, που έχει μια διαφορετική προσέγγιση, αφού φτιάχνεται με γάλα δημητριακών, μπάρα δημητριακών και δίπλα μια πινελιά γλυκιάς κρέμας ΔΥΌΣΜΟΣ αβοκάντο (€6). Ο Στέλιος Παράσχος είναι φιλόξενος ιδιοκτήτης και θα φροντίσει να περάσεις όμορφα και χαλαρά. Δυόσμος, λεωφ. Φρεαττύδος 42Α, Πειραιάς, 210 4611335

Το Οινόραμα, η μεγαλύτερη έκθεση ελληνικών κρασιών, φέτος κλείνει τα 25 χρόνια του. Επαγγελματίες του κρασιού αλλά και οινόφιλοι μπορούν να δοκιμάσουν πάνω από 2.000 ετικέτες κρασιών και αποσταγμάτων. Στο Ζάππειο Μέγαρο Σάββατο 2 και Κυριακή 3 Μαρτίου, 10:0019:00. Δευτέρα μόνο για επαγγελματίες, 10:00-19:00. Πληροφορίες: 210 766 0560.

ν αναρωτιέσαι ποια είναι τα χαρακτηριστικά που δίνουν σε κάποια ιταλικά εστιατόρια την ευκαιρία να ξεχωρίσουν ανάμεσα στα εκατοντάδες άλλα της ίδιας κουζίνας που υπάρχουν στην πόλη, η απάντηση είναι απλή. Καταρχάς, θέλεις καλή πρώτη ύλη, η ποιότητα της οποίας θα φαίνεται στα πιάτα – αυτή είναι, άλλωστε, και η βασική αρχή της ιταλικής κουζίνας. Δεύτερον, πρέπει αυτά τα υλικά να περάσουν από το χέρι ενός σεφ που να τα σέβεται και να μην τα ταλαιπωρεί με άσκοπες αναζητήσεις. Τρίτον, πρέπει το εστιατόριο να έχει μια παράδοση που να δείχνει ότι αγαπά το είδος της κουζίνας που υπηρετεί. Το Covo στα Μελίσσια καταφέρνει να σου δώσει αυτήν ακριβώς την αίσθηση, αποκαλύπτοντας πλήρως τις προθέσεις της δημιουργού του, της Βούλας Δήμου, η οποία για πολλά χρόνια εμμένει στην αγάπη της για την ιταλική κουζίνα, από το Fenice στη Γλυφάδα έως το Modi στην Κηφισιά και το La Scala στη Νέα Ερυθραία και στις Σπέτσες. Διαβάζοντας το μενού, ανακαλύπτεις ένα ανθολόγιο όλων των αγαπημένων σου ιταλικών πιάτων. Μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα οπτική προσφέρουν οι μαριναρισμένες ελιές στη σαλάτα με τη χιονάτη μοτζαρέλα μπουράτα και τα ντοματίνια, περιχυμένη με λάδι βασιλικού (€14). Η φρεσκάδα και τα αρώματα κατακλύζουν τον ουρανίσκο και κάνουν κάθε μπουκιά απολαυστική. Από τα antipasti, οπωσδήποτε να δοκιμάσεις την ποικιλία μανιταριών του δάσους που σοτάρονται με πανσέτα, τσίλι, σκόρδο και βασιλικό και σερβίρονται με ένα βιολογικό τηγανητό αυγό μάτι στην κορυφή και απαλό λάδι τρούφας (€10). Τα πιάτα του Covo είναι πολύ νόστιμα. Φυσικά και θα δοκιμάσεις πίτσα. Σίγουρα θα βρεις τη γεύση σου από τις επτά διαφορετικές που έχει ο κατάλογος. Γευτήκαμε μια υπέροχη πίτσα Parma με μοτσαρέλα, ψητό λεπτοκομμένο κολοκυθάκι, προσούτο, κατσικίσιο τυρί, λάδι τρούφας και μοσχοβολιστό θυμάρι (€13). Η ζύμη, καλοφτιαγμένη, νόστιμη και τραγανή, με τα υλικά σε ισορροπία, έκανε κάθε μπουκιά αξέχαστη. Σε ιταλικό εστιατόριο δεν γίνεται να μη δοκιμάσεις pasta. Ε, λοιπόν, τα cornetti, φρέσκα ζυμαρικά με σπανάκι, γεμιστά με ραγού ΙL COVO μοσχαριού και προσούτο σε ελαφριά κρέμα παρμεζάνας, είναι ένα πιάτο που θα το χαρείς, ευωδιαστό, με γευστική ευγένεια (€15). Εφόδια του σεφ Παναγιώτη Δεμίρη είναι τα ποιοτικά υλικά και ο σεβασμός στην πρώτη ύλη. Ο Παναγιώτης μαγειρεύει με τεχνική και αγάπη, κάτι που ανακαλύπτεις και στα secondi piatti, όπως το σιγομαγειρεμένο στη γάστρα μοσχαρίσιο κότσι γάλακτος, που ήρθε μελωμένο, και από δίπλα ο πουρές πατάτας ταίριαξε με τη σάλτσα (€16). Όταν έρθει η στιγμή για τα dolci, θα υποκύψεις στη γοητεία του millefoglie με εξαιρετική κρέμα αμυγδάλου, καραμελωμένα μήλα και αχλάδια και απίθανο τραγανό φύλλο (€7). Άψογο επιδόρπιο. Η κάρτα κρασιών προσφέρει καλές επιλογές από τον ελληνικό και τον ιταλικό αμπελώνα για να επιλέξεις το ιδανικό για το γεύμα σου. Το σέρβις είναι εξαιρετικά ευγενικό και φιλόξενο. Στο Covo οι γεύσεις είναι αληθινές, μεστές, απόλυτα συνδεδεμένες με την ιταλική κουζίνα. Ιl Covo, Παναγή Τσαλδάρη 32-34, Μελίσσια, 6985 662057

ανακαίνιση έφερε στα τρία σαλόνια του Piu Verde ακόμα περισσότερα στοιχεία του κήπου, με τους πραγματικούς κορμούς δέντρων να περιβάλλονται από φυτά αλλά και με τα πολύχρωμα ψάθινα φωτιστικά να σχηματίζουν ένα εντυπωσιακό κρεμαστό δάσος. Οι άνετοι καναπέδες, οι αναπαυτικές πολυθρόνες και το τζάκι που καίει από το πρωί, ο χώρος γύρω από το μπαρ με το μεγάλο δέντρο στη μέση, οι μεγάλοι ξύλινοι πάγκοι και τα ψηλά stools δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό, το οποίο ολοκληρώνεται με το σαλονάκι σε στυλ café de Paris, που προσθέτει μια αστική νότα μέσα σε ένα εξωτικό σύνολο. Από το πρωί για καφέ, εξαιρετικό brunch, μεσημεριανές γεύσεις ή γλυκά επιδόρπια μέχρι το βράδυ για ένα ξεχωριστό δείπνο (στο εστιατόριο που μοιάζει με δεντρόσπιτο) ή ποτό, το Piu Verde έχει να σου προσφέρει ό,τι ακριβώς ζητάς. Μια εμπειρία απόδρασης απ’ οτιδήποτε σε καταπιέζει στην αστική καθημερινότητα. Κι επειδή αυτή η απόδραση απαιτεί αφορμές για διασκέδαση, η μουσική αλλά και τα live events δεν λείπουν από αυτόν τον μικρό παράδεισο που κάθε μέρα, 18:0021:00, μετατρέπεται σε cocktail paradise, προσφέροντας όλα τα κοκτέιλ με €6,50. Στις παραδόσεις του Piu Verde ανήκει το ετήσιο αποκριάτικο freestyle party που φέτος θα γίνει στις 9 Μαρτίου και αποτελεί την καλύτερη αιτία για να «ανηφορίσεις» στο Άλσος Παπάγου.

Piu Verde all day Paradise Ο Παράδεισος μπορεί να περιμένει, εσύ όμως όχι…

γεύση

THE SPOT

week

Στρ. Παπάγου & Πεντέλης Άλσος Παπάγου, μετρό Εθνική Άμυνα, 210 6546185 www.piu-verde.gr, www.facebook.com/PiuVerdePapagou, www.instagram.com/piuverdepapagou

ίναι κάποιες φορές που τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Το μέσα φαίνεται σαν έξω και το έξω μπαίνει μέσα με έναν τρόπο που σε κάνει να αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι σε παραμύθι του Τιμ Μπάρτον. Στο Piu Verde τα πράγματα είναι ακριβώς όπως φαίνονται, παρ’ ότι νομίζεις ότι πρόκειται για σκηνικό ταινίας. Πεύκα, ακακίες, ευκάλυπτοι, εκατοντάδες είδη χλωρίδας, λίμνες, μικροί καταρράκτες και σιντριβάνια βρίσκονται σε απόσταση μόλις 10 λεπτών από το κέντρο της Αθήνας, στο Άλσος Παπάγου. Το παλιό κυνηγετικό περίπτερο έχει μεταμορφωθεί σε μια όαση που βρίσκεται στην πράσινη πλευρά της πόλης, σε μια έκταση 3.500 μέτρων που σε κάνει να ξεχνάς το γκρίζο της Αθήνας. Μέσα σε έναν χώρο που περιβάλλεται από τζαμαρία μπορείς να απολαμβάνεις το άπλετο φυσικό φως και το πράσινο τοπίο αλλά και την pet friendly φιλοσοφία που δεν θα μπορούσε να λείπει. Η πρόσφατη 28.2.19 – lifo

health

6 συμβουλές για καλύτερο σεξ Ο έρωτας, και μαζί μ’ αυτόν η σεξουαλική υγεία, υπήρξαν παράπλευρες απώλειες στα χρόνια της κρίσης, όπως δείχνουν και οι έρευνες που διεξήγε όλα αυτά τα χρόνια το Ανδρολογικό Ινστιτούτο Αθηνών. Σύμφωνα με τα ευρήματα, αυξήθηκαν κατακόρυφα οι διαταραχές στυτικής λειτουργίας σε νέους ανθρώπους –και στους μεσήλικες–, ενώ παράλληλα αυξήθηκαν οι εξωσυζυγικές σχέσεις, καθώς η ισοπέδωση θεσμών και αξιών στην ελληνική κοινωνία προκάλεσαν την απομυθοποίηση του γάμου. Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα προβλημάτων και αντιμέτωποι με τους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας, είναι δύσκολο να διατηρήσουμε τη σεξουαλική μας υγεία, η οποία συχνά μπαίνει στο περιθώριο, υποχωρώντας μπροστά σε άλλες προτεραιότητες. Κι όμως, η σεξουαλική απόλαυση, ο έρωτας, το φλερτ και οι αξιοζήλευτες επιδόσεις στο σεξ αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου και ζωτικότατο κομμάτι στο παζλ της προσωπικής μας ευεξίας. Στο ακόλουθο «εγχειρίδιο» θα βρείτε έξι μυστικά για να ανακτήσετε την ερωτική επιθυμία και τη σεξουαλική σας υγεία, καθώς και ποια συμπτώματα πρέπει να σας προβληματίσουν ώστε να «ψαχτείτε» και να αναζητήσετε ιατρική συμβουλή:

week

— Τα φάρμακα που ανήκουν στην κατηγορία του βιάγκρα

Πολυφαρμακία STOP Πώς τις περισσότερες φορές παίρνουμε φάρμακα χωρίς να τα χρειαζόμαστε. ένε πως όσο πιο ανασφαλής είναι ένας γιατρός τόσο περισσότερα φάρμακα δίνει στον ασθενή του. Κι όσο πιο ανασφαλής αισθάνεται ο ασθενής τόσο περισσότερα χάπια καταπίνει, σαν να ήταν καραμέλες. Μόνο που τα αντιβιοτικά και τα παυσίπονα δεν είναι καραμέλες. Πρόσφατες έρευνες του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου επιβεβαιώνουν ότι η πολυφαρμακία καλά κρατεί στην Ελλάδα και πως στα περισσότερα σπίτια υπάρχει στοκ αντιβιοτικών, αναλγητικών και αγχολυτικών, τα οποία καταναλώνονται σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τις ενδεδειγμένες. Σε ό,τι αφορά τα αντιβιοτικά, που βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, καθώς

α πό τη ν α λε ξ ία σβώ λου

60 lifo – 28.2.19

βρισκόμαστε στην κορύφωση του κύματος γρίπης και των άλλων εποχικών λοιμώξεων, η σύσταση των γιατρών είναι ξεκάθαρη: τα αντιβιοτικά δεν βοηθούν στις εποχικές ιώσεις και, όταν καταναλώνονται χωρίς λόγο και σε εσφαλμένο δοσολογικό σχήμα, οδηγούν στη δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων, που με τη σειρά τους αυξάνουν τη νοσοκομειακή θνησιμότητα, καθώς τα ανθεκτικά μικρόβια κάνουν «πάρτι» στα νοσοκομεία! Αν κολλήσετε γρίπη, χρειάζεστε αντιικά, όχι αντιβιοτικά και αναλγητικά/αντιπυρετικά, για να «ρίξετε» τον υψηλό πυρετό. Η μόνη περίπτωση που ο γιατρός θα συστήσει αντιβιοτικά είναι αν παρουσιάσετε υψηλό πυρετό και επιδείνωση, ενώ βρίσκεστε στη διαδικασία της ανάρρωσης. Αυτό σημαίνει πώς

προσβληθήκατε από μικρόβιο που βρήκε τον οργανισμό αδύναμο και υποφέρετε από δευτερογενή βακτηριακή λοίμωξη, η οποία χρειάζεται αντιβιοτικά. Η δεύτερη μεγάλη κατηγορία σε χάπια και κάψουλες που καταναλώνονται με τις χούφτες στην Ελλάδα είναι τα αναλγητικά, τα οποία λαμβάνονται κυρίως από γυναίκες νεαρές και μέσης ηλικίας για την αντιμετώπιση πρωτίστως του πονοκεφάλου. Κι εδώ, όμως, παραμονεύει ένας μεγάλος κίνδυνος, καθώς, όπως εξηγεί ο νευρολόγος Μιχάλης Βικέλης, ειδήμων στις κεφαλαλγίες και στις ημικρανίες, η κατάχρηση αναλγητικών μπορεί να αποβεί μπούμερανγκ για τον πάσχοντα, κι αυτό γιατί οδηγεί στην επιδείνωση των κεφαλαλγιών και στην εμφάνιση μιας πολύ βασανιστικής ασθένειας, της αθροιστικής κεφαλαλγίας. Οι γυναίκες «σκοράρουν» πρώτες και στην κατάχρηση των αντικαταθλιπτικών και των αγχολυτικών σκευασμάτων, τα οποία είναι άκρως εθιστικά. Τέλος, οι ειδικοί του ΕΟΦ τονίζουν πως εξαιρετικά επικίνδυνες είναι οι αλληλεπιδράσεις των φαρμάκων, όταν τα λαμβάνουμε χωρίς ιατρική συνταγή ή όταν λαμβάνουμε μαζί τους ανεξέλεγκτα βιταμινούχα συμπληρώματα και διεγερτικές ουσίες (καφέ, τσάι, energy drinks). Όταν «ανακατεύουμε» φάρμακα χωρίς να ξέρουμε τι κάνουμε υπάρχει κίνδυνος είτε να μη δράσουν, λόγω αλληλοεξουδετέρωσης, είτε να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες στο ήπαρ (να ανέβουν δηλαδή οι ηπατικές τρανσαμινάσες) και σε άλλα ζωτικά όργανα.

μπορούν να διορθώσουν τα προβλήματα στυτικής λειτουργίας, αρκεί να υπάρχει ερωτική επιθυμία. Όταν λείπει αυτή, κανένα μπλε (ή άλλου χρώματος) χαπάκι δεν πρόκειται να δράσει. — Μην «τσιμπάτε» στον διαδεδομένο αστικό μύθο που θέλει το αλκοόλ σύμμαχο του καλού σεξ. Στην πραγματικότητα, ενώ αρχικά δρα διεγερτικά, τελικά δημιουργεί προβλήματα, έχει κατασταλτική δράση και καταστρέφει το ήπαρ, οδηγώντας σε κίρρωση ή ηπατικό καρκίνο. — Η μελαγχολία και η κατάθλιψη, αμφότερες χαρακτηριστικά της εποχής μας, επηρεάζουν καταλυτικά τη στυτική λειτουργία. Αντιμετωπίζοντας σωστά το αίτιο, με ψυχοθεραπεία, θα δείτε σημαντική βελτίωση (και) στη σεξουαλική σας υγεία. — Μετά την ηλικία των 50 ετών, πολλοί άνδρες εμφανίζουν σταδιακά υπερπλασία του προστάτη, γεγονός που επηρεάζει την ουρολογική τους υγεία, οδηγεί σε χρόνιες ουρολοιμώξεις και προστατίτιδες κι έχει αντίκτυπο στη σεξουαλική τους υγεία. Μην ξεχνάτε να εξετάζεστε ετησίως ή ανά διετία μετά τα 45 έτη, με εξέταση για το προστατικό αντιγόνο (PSA), δαχτυλική εξέταση και, αν χρειαστεί, υπέρηχο ουροδόχου κύστης και προστάτη. — Η στυτική δυσλειτουργία δεν επισκιάζει μόνο τις επιδόσεις στο κρεβάτι, μπορεί να υποκρύπτει κάποια υποβόσκουσα διαταραχή. Αν πάσχετε από διαταραχές στύσης, εξεταστείτε για σακχαρώδη διαβήτη, μεταβολικό σύνδρομο και καρδιαγγειακά προβλήματα, για να προλάβετε ένα επερχόμενο έμφραγμα. — Όταν αξίες και θεσμοί καταρρέουν, η απιστία αναδεικνύεται ισχυρό αφροδισιακό και καθίσταται ακόμα πιο ελκυστική. Μην ξεχνάτε, όμως, πως πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να παίρνετε προφυλάξεις (βλέπε προφυλακτικό) όταν αλλάζετε τακτικά ερωτικούς συντρόφους, για να απαλείψετε τον κίνδυνο να προσβληθείτε από κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Όλες οι ασθένειες αυτής της κατηγορίας γνωρίζουν μεγάλη αναζωπύρωση και λόγω των μετακινούμενων πληθυσμών. Ωστόσο, στην ιατρική φαρέτρα υπάρχουν διαγνωστικά «όπλα», όπως το γρήγορο τεστ για τον HIV και το τεστ της ηπατίτιδας C, τα οποία μπορούν να σας βοηθήσουν να εντοπίσετε νωρίς λοιμώξεις που γίνονται επικίνδυνες, αν αφεθούν στην τύχη τους.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Αρκετά ευοίωνες

στην αισιοδοξία, καθώς είναι κι ο μήνας που ξεκινάει η άνοιξη κι εσείς είστε κυριολεκτικά παιδιά της άνοιξης. Με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο θα σας δοθεί η ευκαιρία να γιατρέψετε πληγές από το παρελθόν και να κλείσετε ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή σας, προκειμένου να προχωρήσετε και να υποδεχτείτε νέα γεγονότα. Την Τρίτη γυρίζει ο Ερμής στο ζώδιό σας ανάδρομος και μέχρι τις 29/3 θα μπορέσετε να ξεκαθαρίσετε μέσα σας τι είναι αυτό που θα σας κάνει ευτυχισμένους και θα επανεξετάσετε κάποιες ιδέες που είχατε αφήσει στην άκρη. Την ίδια μέρα εισέρχεται ο Ουρανός στον Ταύρο και ξεκινάει ένας επταετής κύκλος πολλών ευκαιριών για να διευρύνετε τους ορίζοντές σας: θα γίνετε πιο κοινωνικοί και θα γνωρίσετε νέα πρόσωπα που θα αλλάξουν τη νοοτροπία σας. Οι μετακινήσεις σας θα είναι συχνές και θα διευρύνετε το δίκτυό σας.

είναι οι προβλέψεις για τα επαγγελματικά σας, καθώς το εξάγωνο Ήλιου - Άρη δίνει ευκαιρίες για να επεκτείνετε τις επιχειρηματικές σας δραστηριότητες, ενώ μπορεί να έχετε θετικές εξελίξεις σε νομικά ζητήματα. Επαφές με το εξωτερικό, ταξίδια και συλλογικές δράσεις θα αναπτύξουν το δίκτυο των συνεργατών σας και θα διευκολύνουν την υλοποίηση ενός έργου. Την Παρασκευή εισέρχεται η Αφροδίτη στον Υδροχόο και μέχρι την Τετάρτη, που θα σχηματίζει τετράγωνο με τον Ουρανό, μπορεί να συμβούν ανατρεπτικά γεγονότα στις σχέσεις σας. Με την επιστροφή του Ερμή σε ανάδρομη πορεία την Τρίτη θα έχετε την τάση να αμφισβητείτε τις αποφάσεις σας και θα σαμποτάρετε οι ίδιοι τον εαυτό σας, οπότε θα είναι πρέπει να ακούτε τις συμβουλές των άλλων. Την, Τρίτη επίσης, εισέρχεται ο Ουρανός στον Ταύρο και ξεκινάει ουσιαστικά μια επταετία κατά την οποία θα δώσετε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή, ασχολούμενοι με συλλογικές δράσεις. ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Θέματα υγείας χρήζουν προσοχής, καθώς τον τελευταίο καιρό έχετε ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια των αντοχών σας και ο οργανισμός σας αρχίζει να σας χτυπάει το καμπανάκι πως πρέπει να ασχοληθείτε με τη φυσική σας κατάσταση. Ο Μάρτιος ξεκινάει με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο και μέχρι τις 26/3, που θα διανύει τον τομέα των διαπροσωπικών σας σχέσεων, θα είναι μια περίοδος έντονης τρυφερότητας στη σχέση ή τον γάμο σας, ενώ θα ευνοηθούν και οι συνεργασίες. Την Τρίτη γυρίζει ο Ερμής ανάδρομος στους Ιχθύς και είναι πολύ πιθανή η επανασύνδεση με έναν πρώην έρωτα, όμως δεν πρέπει να δεσμευτείτε με υποσχέσεις. Την Τρίτη, με την είσοδο του Ουρανού στον Ταύρο, ξεκινάει μια επταετία κατά την οποία θα πειραματιστείτε πολύ με την καριέρα σας: δεν θα λείψουν τα απρόοπτα και οι προκλήσεις, αλλά θα ευνοηθείτε οι πιο τολμηροί και όσοι έχετε συγκεκριμένους στόχους και πρωτότυπες ιδέες. ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Σχέσεις, συνεργασίες και νομικές υποθέσεις ευνοούνται με το εξάγωνο Ήλιου - Άρη και θα σας δοθούν ευκαιρίες για την επίλυση σημαντικών θεμάτων που σας απασχολούν. Στον ερωτικό τομέα κάποιες ανασφάλειες που αποτελούσαν εμπόδιο στη σχέση σας αρχίζουν να ξεπερνιούνται και από την Παρασκευή, που εισέρχεται η Αφροδίτη στον Υδροχόο, θα ασχοληθείτε περισσότερο με την εργασία και τη φυσική σας κατάσταση, οπότε θα πάψετε να είστε προσκολλημένοι στο ταίρι σας. Την Τρίτη ο Ερμής γυρίζει σε ανάδρομη πορεία και μέχρι τις 29/3 θα επανεξετάσετε τις σχέσεις και τις συνεργασίες σας. Μπορεί να προκύψει επαγγελματική επανασύνδεση με άτομο με το οποίο είχατε συνεργαστεί στο παρελθόν. Με την είσοδο του Ουρανού στον Ταύρο την Τρίτη ξεκινάει μια περίοδος με πολλά ταξίδια για επαγγελματικούς σκοπούς ή για σπουδές και μέσα στην επόμενη επταετία δεν θα λείψουν οι περιπέτειες από τη ζωή σας. Σχέση/ γάμος θα ανανεωθεί με ένα ταξίδι. ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Επαγγελματικές και οικονομικές υποθέσεις σας θα ευνοηθούν και, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Μάρτιος ξεκινά πολύ ερωτικά με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο, οπότε θα έχετε όλο τον χρόνο στη διάθεσή σας (μέχρι τις 26/3) για να ασχοληθείτε με τη σχέση σας και την ερωτική σας ζωή γενικότερα. Ιδανική εποχή για όσους σκοπεύουν να δημιουργήσουν οικογένεια. Η επιστροφή του Ερμή σε ανάδρομη πορεία την Τρίτη θα διαρκέσει μέχρι τις 29/3 και μπορεί να προκαλέσει κάποια ασυνεννοησία με συναδέλφους ή συνεργάτες, θα είναι όμως μια καλή περίοδος για να ξεκαθαρίσετε τους στόχους σας. Την Τρίτη εισέρχεται ο Ουρανός στον Ταύρο και, καθώς θα διανύει τον τομέα του έρωτα και των χρημάτων, την επόμενη επταετία θα επηρεάσει τα συναισθήματά σας και τον τρόπο διαχείρισης των πόρων σας, ενώ μπορεί να έχετε συχνές αλλαγές συντρόφων, τουλάχιστον μέχρι να βρείτε το ιδανικό για εσάς ταίρι.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Ο Μάρτιος ξεκινάει με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο. Μέχρι τις 26/3 που θα διανύει τον τομέα της φιλίας και της συλλογικής δράσης θα αναζητάτε την ελευθερία στις σχέσεις σας και θα δώσετε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή, καθώς τελευταία είχατε απομακρυνθεί από τους φίλους σας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Την Τρίτη γυρίζει ο Ερμής ανάδρομος στους Ιχθύς και μέχρι τις 28 Μαρτίου θα κάνουν την επανεμφάνισή τους θέματα που σας απασχολούν και θα θέλετε να δουλέψετε μυστικά, ωστόσο δεν θα λείψουν οι στιγμές που θα σας ενοχλήσουν παρασκηνιακές ενέργειες από πρόσωπα του περιβάλλοντός σας. Την Τρίτη, επίσης, με την είσοδο του Ουρανού στον Ταύρο ουσιαστικά ξεκινάει ένας επταετής κύκλος κατά τον οποίο μπορεί να συμβούν απότομες αλλαγές στα οικονομικά σας και να ανακαλύψετε νέες πηγές εσόδων ή να αλλάξετε τρόπο διαχείρισης των πόρων σας, θεωρώντας άλλα πράγματα πιο ουσιαστικά από τη συσσώρευση αγαθών και χρημάτων. ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Αξιοποιήστε τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν μέχρι την Πέμπτη, που πραγματοποιείται το εξάγωνο της Αφροδίτης - Ερμή, και δώστε έμφαση στους στόχους σας. Θέματα σπουδών, ταξίδια, μια επιχειρηματική προσπάθεια, θα έχουν αίσια εξέλιξη και θα είναι μια καλή εποχή για να βάλετε σε εφαρμογή μια καινούργια ιδέα. Την Παρασκευή εισέρχεται ο κυβερνήτης σας Αφροδίτη στον Υδροχόο και μέχρι τις 26/3, που θα διανύει τον τομέα της καριέρας, θα ασχοληθείτε με τα μεγαλόπνοα σχέδιά σας, ενώ θα είναι και μια καλή περίoδος για να φροντίσετε τις ανάγκες των ηλικιωμένων του περιβάλλοντός σας. Την Τρίτη, η επιστροφή του Ερμή σε ανάδρομη πορεία θα σας δώσει την ευκαιρία να βρεθείτε και πάλι με άτομα από τον κύκλο σας και θα είναι ένα διάστημα έντονης κοινωνικής ζωής. Την Τρίτη, επίσης, εισέρχεται ο Ουρανός στο ζώδιό σας και μέσα στην επόμενη επταετία θα συμβούν σημαντικές αλλαγές στη ζωή σας. ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Ο μήνας ξεκινάει με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο και μέχρι τις 26/3 που θα παραμείνει εκεί θα σας απασχολήσουν κυρίως διαδικαστικά ζητήματα και θέματα εκπαίδευσης. Με την επιστροφή του Ερμή σε ανάδρομη πορεία την Τρίτη θα σας δοθεί η ευκαιρία να επανεξετάσετε τα πλάνα σας και να οργανώσετε καλύτερα και την παραμικρή λεπτομέρεια, ενώ μπορεί να επιστρέψει στη ζωή σας ένα άτομο που θα παίξει τον ρόλο του ευεργέτη. Την ίδια μέρα εισέρχεται ο Ουρανός στον Ταύρο και ουσιαστικά ξεκινάει για εσάς ένας επταετής κύκλος με πολλές ψυχικές μεταβολές που μπορεί να επηρεάσουν την υγεία σας και θα πρέπει να βάλετε σε προτεραιότητα τον εαυτό σας, προκειμένου να προστατεύσετε τον οργανισμό σας. Πολλοί θα αναζητήσετε απαντήσεις και θα αμφισβητήσετε όσα γνωρίζατε μέχρι πρότινος, ενώ δεν αποκλείεται να περιπλανηθείτε μέχρι να ανακαλύψετε την αλήθεια που ψάχνετε. Η ερωτική σας ζωή χρήζει βελτίωσης.

Sudoku No 586 6

4 7 5 4 6 9

9 7 6 5 3

9 2

2 8

9 6 5 9 2

3 8

7 7

Η λύση του προηγούμενου 3 4 1 9 8 2

5 2 8 7 6 1

6 9 7 5 4 3

7 3 2 1 9 6

8 1 5 2 3 4

4 6 9 8 7 5

1 8 6 4 2 9

2 7 4 3 5 8

9 5 3 6 1 7

7 4 1 5 6 2 3 9 8 5 3 8 4 9 1 7 6 2 6 9 2 8 7 3 5 1 4

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Ο Μάρτιος ξεκινάει με κάποιες θετικές εξελίξεις που μπορεί να έχουν σχέση με μια επένδυση που καρποφορεί ή με μια συνεργασία και θα είναι ένας ήπιος μήνας. Με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο την Παρασκευή και μέχρι τις 26/3, που θα διανύει τον τομέα της οικογένειας, θα ασχοληθείτε περισσότερο με τις ανάγκες των αγαπημένων σας προσώπων και το σπίτι. Ιδανική εποχή για να αλλάξετε κάποια πράγματα στον χώρο σας προκειμένου να βάλετε μια ανοιξιάτικη πινελιά στο σπίτι ή στο γραφείο. Την Τρίτη γυρίζει ο Ερμής ανάδρομος στους Ιχθύς και μαζί με αυτόν μπορεί να επιστρέψει κι ένας πρώην έρωτας που θα προσπαθήσει να σας κερδίσει, ωστόσο καλύτερα να αποφύγετε τις δεσμεύσεις και να ξεκαθαρίσετε τη θέση σας. Με την είσοδο του Ουρανού την Τρίτη στον Ταύρο ξεκινάει μια νέα εποχή διάρκειας επτά ετών για τις σχέσεις και τις συνεργασίες σας. ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Μέσα στις επόμενες μέρες θα διευθετήσετε αρκετά θέματα της εργασίας και της ακίνητης περιουσίας σας και θα είναι θετικό το ξεκίνημα του μήνα. Την Πέμπτη η Αφροδίτη εισέρχεται στον Υδροχόο και μέχρι τις 26/3 θα είναι ένα πολύ επικοινωνιακό διάστημα για εσάς, με συχνές μετακινήσεις και πολλές ευκαιρίες για να προωθήσετε τις δεξιότητες και τις υπηρεσίες σας. Αποφύγετε τις εμπορικές συμφωνίες μέχρι την Τρίτη, καθώς μπορεί να συμβούν απρόοπτα στον επαγγελματικό τομέα που θα ανατρέψουν τα σχέδιά σας. Με τον Ερμή ανάδρομο μέχρι τις 29/3 να διανύει τον τομέα της οικογένειας, αποφύγετε τις αγοραπωλησίες ακινήτων και τσεκάρετε με πολλή προσοχή τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων. Την Τρίτη, με την είσοδο του Ουρανού στον Ταύρο, ξεκινάει μια επταετία σημαντικών εξελίξεων στη δουλειά σας, ενώ θα σας απασχολήσει πολύ η φυσική σας κατάσταση και η υγεία αγαπημένων σας προσώπων. Καινοτόμες ιδέες θα εκτιμηθούν. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Ο Μάρτιος ξεκινάει με έντονο προβληματισμό για τα οικονομικά σας, ωστόσο δεν θα ευνοηθούν θέματα ακίνητης περιουσίας μέχρι και την Τρίτη. Την Πέμπτη εισέρχεται η Αφροδίτη στον Υδροχόο και μέχρι τις 26/,3 που θα διανύει τον τομέα των αποκτημάτων σας, θα ασχοληθείτε εντατικά με την αναζήτηση νέων πηγών εσόδων ή μπορεί να αξιοποιήσετε ένα ακίνητό σας. Επενδύσεις και επιχειρηματικά ρίσκα αφήστε τα για την Τετάρτη, οπότε πραγματοποιείται η Νέα Σελήνη στους Ιχθύς, δίνοντας ευκαιρίες για νέα ξεκινήματα. Την ίδια μέρα εισέρχεται ο Ουρανός στον Ταύρο και μέσα στην επόμενη επταετία θα συμβούν σημαντικές αλλαγές και εξελίξεις στα ερωτικά σας, ενώ πολλοί από εσάς θα δημιουργήσετε οικογένεια. Σχέσεις που δεν έχουν γερά θεμέλια θα διαλυθούν και θα δώσουν τη θέση τους σε δεσμούς που θα έχουν μεγάλη διάρκεια και ομαλή πορεία. Ιδιαίτερη προσοχή στα έξοδα για απολαύσεις. Μπορεί να χάσετε τον έλεγχο. ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Για εσάς ο Μάρτιος θα είναι ένας αρκετά ερωτικός μήνας, καθώς ξεκινάει με την είσοδο της Αφροδίτης στο ζώδιό σας και μέχρι τις 26/3 θα ασχοληθείτε με προσωπικά σας θέματα, με την εμφάνιση και με την ερωτική σας ζωή. Όσον αφορά τα οικονομικά σας, θα δείτε κάποια αύξηση του εισοδήματός σας από την Τρίτη κι έπειτα που θα ευνοηθούν οι εμπορικές συναλλαγές και η προώθηση των προϊόντων/υπηρεσιών σας. Την Τρίτη γυρίζει ο Ερμής ανάδρομος στους Ιχθύς και μέχρι τις 29/3 καλύτερα να αποφύγετε τις διαπραγματεύσεις και τις επενδύσεις. Αναζητήστε νέες πηγές εσόδων, σε επίπεδο έρευνας. Την ίδια μέρα εισέρχεται ο Ουρανός στον Ταύρο και μέσα στην επόμενη επταετία θα γίνουν σημαντικές αλλαγές στη ζωή σας: πολλοί νέοι θα εγκαταλείψετε την πατρική στέγη και θα ανοίξετε τα φτερά σας, ενώ μπορεί να αλλάξετε τόπο κατοικίας ή επαγγελματική στέγη.

starfax

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Ο Μάρτιος σας βρίσκει μες

week

α πό τη μα ριβίκυ κα λλέργ η (sta rfa x@ lifo .gr)

28.2.19 – lifo

α΄ πρόσωπο week

Μαρία Παππά: Η ειρωνική αντίδραση του Σπάικ Λι για τη νίκη του χλιαρού και παλιομοδίτικου Green Book είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Η Ακαδημία με κάτι τέτοιες επιλογές μοιάζει απίστευτα μεροληπτική, λες και βρισκόμαστε στον προηγούμενο αιώνα. Η ταινία κατηγορήθηκε από την οικογένεια του Don Shirley ότι δεν είχε καμία σχέση με την αλήθεια. Ο Μαχέρσαλα Άλι, που κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του, μάλιστα, τους ζήτησε και συγγνώμη. Δηλαδή, τι ακριβώς έπρεπε να κάνει ο Λι, ένας Αφροαμερικανός πολιτικοποιημένος δημιουργός, που το μεγαλύτερο μέρος του έργου του αφορά αυτά τα θέματα, να πανηγυρίσει;

Η ποίηση των δολοφόνων Θοδωρής Αντωνόπουλος: Ποιος είδι θηλυκό παπά / τσι διάκου αγκαστρωμένου / ποιος είδι ψύλλου στου βουνό / παλούτσα φουρτουμένου;/ Ποιος είδι, ποιος αντάμουσι / παπά να κλέβ’ απίδια / κι απού μπρος η παπαδιά / να του τραβά τ’ αρχίδια; (έμφυλο δημώδες, καλές Απόκριες)

Χριστίνα Γαλανοπούλου: Πιστεύω ακράδαντα στην αξία του φιλοδωρήματος, τόσο ως χειρονομίας (ελάχιστο δείγμα ευγένειας σε μια πόλη που σε σκοτώνει πνευματικά και συναισθηματικά με τις ασχήμιες της) όσο και ως δήλωσης στήριξης σε μια κακοπληρωμένη, κακοτράχαλη δουλειά. Γι’ αυτό και αισθάνθηκα παράξενα όταν σε αρκετά καλό μαγαζί του κέντρου ο σερβιτόρος «σκούπισε» με μια κάποια περιφρόνηση τα 2,50 ευρώ που άφησε στο τραπέζι φίλη, η οποία κέρασε τον καφέ μας. Στο ίδιο μαγαζί, πριν από καιρό, συνάδελφος με παρέα αναζήτησε τραπέζι – ανάμεσα σε αρκετά άδεια–, για να ενημερωθεί ότι ήταν όλα ρεζερβέ. Θα πρότεινα μια κάποια αφίππευση του καλαμιού, γιατί είναι κρίμα.

Χρήστος Παρίδης: «Είναι πράγμα αυτό, να κάθεσαι σε ένα ταμείο και να εισπράττεις λεφτά;» αναρωτιέται ο Αρά Γκιουλέρ στο αφιερωμένο στον ίδιο ντοκιμαντέρ Το μάτι της Κωνσταντινούπολης. Κι έτσι, αντί να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση στο Μπέιογλου, έγινε ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αι. Εξαιρετικό πορτρέτο, όπου, εκτός από την καριέρα του διάσημου Τουρκοαρμένιου φωτορεπόρτερ, τις αναφορές στην Αφροδισιάδα, την κρυμμένη αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας που ο Γκιουλέρ έκανε διάσημη διεθνώς, και στις διώξεις Ελλήνων και Αρμενίων το ’55, και τα ενσταντανέ με διασημότητες, παρακολουθείς τις μεταλλάξεις της Πόλης μέσα από τον καθημερινό μόχθο των εργατών στους δρόμους και στα νερά της. Θαύμασα ακόμα μια φορά τη λύσσα του Αρά για τη ζωή και τον άνθρωπο.

Γεωργία Παπαστάμου: Μια 23χρονη σταρ της βιομηχανίας του πορνό αυτοκτόνησε τον Δεκέμβριο του 2017 μετά από shaming που της έκαναν στο Τwitter με αφορμή ένα post της που χαρακτηρίστηκε ομοφοβικό. Στο «The last days of August», το νέο podcast του γκόντζο δημοσιογράφου Jon Ronson, αποκαλύπτονται κάποιες πολύ άβολες αλήθειες για τη βιομηχανία αλλά και το φαινόμενο της οnline κοινωνικής τιμωρίας που αποδίδεται καθημερινά γύρω μας.

μικρές εξομολογήσεισ από τους συντάκτες της lifo

62 lifo – 28.2.19

Γιάννης Κωνσταντινίδης: Ο Πρόεδρος Τραμπ δημιούργησε διαφημιστικό τρέιλερ για την επικείμενη συνάντησή του με τον Κιμ Γιονγκ Ουν στο Ανόι. Κι έτσι επιβεβαιώθηκε, με τρόμο, ξανά, ότι αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με τηλεοπτικούς όρους, και δη «ριάλιτι σόου». Την ίδια στιγμή, οι σωσίες του Τραμπ και του Κιμ συναντιόντουσαν, με δική τους πρωτοβουλία, στο Ανόι, για μια «ριάλιτι-προ-απομίμηση» της συνάντησης κορυφής. Και όλα κυλούσαν υπέροχα, μέχρι που τους διέκοψαν άγαρμπα οι τοπικές αρχές, εξαιτίας μιας νοοτροπίας-κατάλοιπο της κομμουνιστικής περιόδου του Βιετνάμ, που επιβάλλει απέχθεια για τις αυθόρμητες συγκεντρώσεις του κόσμου, ο οποίος συνέρρεε, φυσικά, για να χαζέψει τους σωσίες. Εκείνοι, ωστόσο, πρόλαβαν να απευθύνουν «αγγελία» αναζήτησης «σωσιών τυράννων», για συνεργασία σε χαρίεντα πρότζεκτ και τη σύσταση «ντριμ τιμ τυραννικότερων» με Πούτιν, Ξι Γιν Πινγκ και Ζαΐρ Μπολσονάρο.

ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. HULOT

ιστορία της Μπόνι (Ελίζαμπεθ Πάρκερ) και του Κλάιντ (Μπάροου) ίσως και να είχε ξεχαστεί αν ο Άρθουρ Πεν δεν την είχε κάνει μέρος της αμερικανικής ποπ κουλτούρας των ’70s με την ταινία του. Πραγματικά, είναι ελάχιστοι αυτοί που μπορεί να γνωρίζουν την πραγματική εικόνα τους – όχι του Γουόρεν Μπίτι και της Φέι Ντάναγουεϊ, που τους υποδύθηκαν στην ταινία. Οι Αμερικανοί εγκληματίες (έτσι τους έχει καταχωρισμένους το Wikipedia, ως τους πρώτους «εγκληματίες σούπερ σταρ») λήστευαν αβέρτα και σκότωναν ανθρώπους, ταξιδεύοντας στις κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, από το 1931 μέχρι το 1935. Έτσι, δημιούργησαν μια μυθική εικόνα στα μέσα της εποχής, τις εφημερίδες, τα επίκαιρα αλλά και τα pulp περιοδικά. Ο τρόπος που παρουσιάζονταν στις φωτογραφίες δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα, γιατί κάποια από τα στοιχεία που τους χαρακτήριζαν τότε, όπως το πούρο και το πολυβόλο της Μπόνι, και οδήγησαν στην ωραιοποίηση της συμμορίας, αποδείχτηκαν μύθοι και στημένες φωτογραφίες. Παρ’ όλα αυτά, μια πρόσφατη είδηση που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη είναι ότι η Μπόνι και ο Κλάιντ ήταν και ποιητές, μάλιστα έγραφαν εναλλάξ ποιήματα σε ένα ημερολόγιο του 1933, ντυμένο με πράσινο δέρμα, που ανήκε σε έναν παίχτη του γκολφ. Κάποια από τα ποιήματα που είχαν κόψει από το σημειωματάριο και έφτασαν στα χέρια του ανιψιού του Κλάιντ (τον γιο της μεγάλης του αδερφής) βγαίνουν τον Απρίλιο σε δημοπρασία και μια νέα ιδιότητα των δύο έρχεται να προστεθεί δίπλα στο «εγκληματίας». Η Μπόνι είχε προϋπηρεσία στην ποίηση από τότε που ήταν στη φυλακή για προηγούμενα αδικήματα και στη βιογραφία που συνέθεσε ο Jeff Guinn για τους δύο παρανόμους περιγράφεται ο τρόπος που έγραψε τους στίχους του «The story of suicide Sal» σχετικά με μια φυλακισμένη χωριατοπούλα που ο άντρας που ερωτεύτηκε την οδήγησε στο έγκλημα. Ένα από τα ποιήματα του σημειωματαρίου, γραμμένο με μολύβι στις σελίδες με ημερομηνία από 17 Μαρτίου μέχρι και 25 Μαρτίου, τις οποίες η Μπόνι έσκισε και έβαλε σε έναν φάκελο που γράφει «Μπόνι και Κλάιντ. Γραμμένο από την Μπόνι», είναι γνωστό ως «Η ιστορία της Μπόνι και του Κλάιντ» και λέει τα εξής (σε ελεύθερη μετάφραση και χωρίς την ομοιοκαταληξία που έχουν στα αγγλικά): «Έχετε διαβάσει την ιστορία του Τζέσε Τζέιμς, / πώς έζησε και πέθανε / αν έχετε ακόμη την ανάγκη / να διαβάσετε κάτι / αυτή είναι η ιστορία της Μπόνι και του Κλάιντ. / Τώρα η Μπόνι και ο Κλάιντ είναι η “Συμμορία Μπάροου” / είμαι βέβαιη ότι έχετε διαβάσει / πώς ληστεύουν και κλέβουν / και πώς αυτούς που σκούζουν / τους βρίσκουν συνήθως να πεθαίνουν ή νεκρούς». Το ποίημα καταλήγει στην προφητική διαπίστωση: «Μια μέρα θα πεθάνουν μαζί / θα τους θάψουν δίπλαδίπλα / λίγοι θα τους θρηνήσουν / για τον νόμο θα είναι ανακούφιση / αλλά αυτός είναι ο θάνατος της Μπόνι και του Κλάιντ». Μετά τον θάνατό τους το 1943 σε ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία, η μητέρα της Μπόνι και μία από τις αδερφές του Κλάιντ έγραψαν μια βιογραφία των διάσημων συγγενών τους με τίτλο Φυγάδες, όπου αναφέρεται το ποίημα και ότι το έδωσε στη μάνα της δύο εβδομάδες πριν τους σκοτώσουν. Ποιήματα έγραφε και ο Κλάιντ, ανορθόγραφα και σε «γκανγκστερική αργκό», αλλά με την ίδια θέρμη. Σε ένα που υπάρχει στις σελίδες με ημερομηνία από 20 μέχρι 23 Σεπτεμβρίου, σε 13 στροφές απαντάει στο προηγούμενο ποίημα της Μπόνι: «Η Μπόνι μόλις έγραψε ένα ποίημα / Την ιστορία της Μπόνι και του Κλάιντ έτσι / θα βάλω τα δυνατά μου στην ποίηση / όσο την έχω δίπλα μου και οδηγώ». Η επόμενη στροφή μεταφέρεται με την ορθογραφία του πρωτοτύπου: «δεν θαίλουμαι να βλάψουμε καν έναν / αλλά πρέπει να Κλέψουμε για να φάμε / και αν πυροβολήσουμε και κανέναν / για να ζήσουμε / θα γίνι γιατί έτσι θα έπραιπε να γίνι». Τα ποιήματα της Μπόνι και του Κλάιντ μπορεί να μην έχουν λογοτεχνική αξία, αλλά δεδομένης της μανίας με τους δολοφόνους που έχει δημιουργηθεί τελευταία λόγω των αμέτρητων ντοκιμαντέρ που τους μετατρέπουν σχεδόν σε ποπ είδωλα, είναι σίγουρο ότι θα γίνουν ανάρπαστα στη δημοπρασία. Τουλάχιστον, με τη naïve poetry που έγραψαν δεν προσπάθησαν να εξαπατήσουν κανέναν, όπως ο δολοφόνος και πλαστογράφος Mark Hoffman, που πριν από καμιά δεκαριά χρόνια κατάφερε να πείσει ακόμα και τους μελετητές της Έμιλι Ντίκινσον ότι ένα ποίημά του ήταν ένα «χαμένο» δικό της, με αποτέλεσμα η βιβλιοθήκη στο Amherst να το αγοράσει για 24.150 δολάρια! Όταν ανακαλύφθηκε η απάτη, ο Hoffman ήταν ήδη στη φυλακή για διπλό φόνο.

28.2.19 – lifo