Τεύχος 601 by Dyo Deka S.A.

11.4.2019 free press

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ DELIVERY BOY ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΟΙ ΜΙΜΟΙ ΤΟΥ ΗΡΩΝΔΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ

ΤΟ ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ TIMELINE ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ

ΣΤΟ

Χ Α ΡΤΙ

Τ1ΥΟ ο Ν ΙΑΔΊΚ Βάσει στοιχείων Bari-Focus

www.lifo.gr

Α Μ

ρή

υρ

ον

ασ

κα ισ το υ

τη

ρά

κι

βο λτ α

ΡΩ

μ ια

γι α

ΑΦ ΙΕ

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ-ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

στ ο

Στοιχεία s Google Analytic

πρ οτ ασ ει σ

ΣΤΟ

2 lifo – 11.4.19

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΆ ΠΑΤΊΝΙΑ, Η ΙΤΑΛΙΚΉ ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ ΣΤΗ EUROVISION ΚΑΙ Ο ΒΑΣΊΛΗΣ ΖΟΎΛΙΑΣ

feedback600

α π ό τ η lif o t ea m

Oι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

☛ Αθηναίος της προηγούμενης εβδομάδας ήταν ο σχεδιαστής μόδας Βασίλης Ζούλιας. Με αφορμή την εξομολογητική συνέντευξη που έδωσε στον M. Hulot, η Vivi L. σχολιάζει: «Πάντα χαίρεσαι όταν ένας άνθρωπος βρίσκει την περπατησιά του και ειδικά όταν αυτός ο άνθρωπος έχει τόσο ταλέντο! Δυστυχώς, αν και οι δημιουργίες του είναι χάρμα οφθαλμών, είναι δυσπρόσιτες έως απρόσιτες ως προς την τιμή τους. Ο κ. Ζούλιας, όμως, ξανάφερε τον αέρα μιας αλλοτινής αισθητικής και γι’ αυτό τον ευχαριστούμε. Κύριε Hulot, για μία ακόμα φορά ευφράνατε την ψυχή μας!». ☛ Με τη συνέντευξη του Κώστα Μπακογιάννη στον Γιάννη Πανταζόπουλο έκλεισε ο κύκλος των συνεντεύξεων της LiFO με τους υποψηφίους για τον δήμο Αθηναίων. Ο/Η sonath σημειώνει: «Νομίζω πως αυτή η εμμονή με τα τζάκια έχει καταλήξει σε ένα ιδιότυπο αντανακλαστικό που μας κάνει να απορρίπτουμε άκριτα οποιονδήποτε υποψήφιο έχει από πίσω του μια οικογένεια με πολιτικό παρελθόν. Ο Μπακογιάννης υπήρξε όντως τυχερός (το επισημαίνει στη συνέντευξή του), αλλά εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις δυνατότητες που του δόθηκαν, σπούδασε, δούλεψε, αξιοποίησε τις διασυνδέσεις του και κατάφερε να αναπτύξει ένα δικό του προσωπικό πολιτικό προφίλ που και νέο είναι και αποτελεσματικό. Οι ερωτήσεις που θα πρέπει να απευθύνουμε στον εαυτό μας ως πολίτες και ψηφοφόροι είναι: (α) ποιο είναι το σχέδιο και οι προτάσεις του; Συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτές; (β) Τι σχετικό έχει πράξει έως τώρα; Διαθέτει την κατάλληλη εμπειρία; Μέχρι εκεί. Τα υπόλοιπα καλό είναι να λαμβάνονται υπόψη, αλλά δεν μπορούν να αποτελούν μοναδικό κριτήριο για την άποψη ή την απόφασή μας. […] Προσωπικά, προτιμώ ξεκάθαρα έναν πολιτικό που κατάγεται από τζάκι, αλλά έχει αποδείξει την αξία του, από έναν που από τα μαθητικά του χρόνια υπηρετεί πιστά το κόμμα και εξαργυρώνει την αφοσίωσή του με την πολιτική του ανέλιξη. Α, και να μην ξεχάσω: δεν τρέχουν αυθορμήτως να μας σώσουν οι πολιτικοί. Διεκδικούν την ψήφο μας κι εμείς τους επιλέγουμε για να διαχειριστούν την καθημερινότητά μας». ☛ Αποκαλυπτικό ήταν το ρεπορτάζ του Άκη Κατσούδα για τα ηλεκτρικά πατίνια σχετικά με τις παραβιάσεις του ΚΟΚ και τα κενά στις προϋποθέσεις χρήσης τους. Ο/Η ομόκεντρα γράφει: «Μέσα στην άναρχη Αθήνα της

χαώδους κυκλοφορίας, να σου και τα πατίνια... Θα θρηνήσουμε πολλές ζωές με αυτόν τον τροχήλατο μίνι δούρειο ίππο, αν δεν υπάρξουν ειδικές λωρίδες/διαδρομές για πατίνια και ποδήλατα και αν η χρήση τους δεν ενταχθεί σε έναν νέο ΚΟΚ, προσεκτικά μελετημένο για τη νέα αυτή πραγματικότητα στις μετακινήσεις. Ας κάνουν π.χ. πεζοδρόμηση στην Πανεπιστημίου, όπως λένε χρόνια τώρα, με λωρίδα για πατίνια και ποδήλατα, κι ας επεκτείνουν την ιδέα αυτή και σε άλλους δρόμους του κέντρου. Ή ό,τι άλλο τους φωτίσει... Μέχρι τότε, και τουλάχιστον για την Αθήνα, επιβάλλεται να απαγορευτούν τα πατίνια, ώστε να μη χυθεί κι άλλο αίμα αθώων στην άσφαλτο μιας παρηκμασμένης τερατούπολης που έχει καταντήσει ανεξέλεγκτα εχθρική απέναντι στους κατοίκους της». ☛ Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας έγραψε για την ιταλική συμμετοχή στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision, με την επιλογή του Ιταλοαιγύπτιου Mahmood να αποτελεί δυνατό πολιτικό statement. O/H Dry Salami συμφωνεί: « Έτυχε να τον ακούσω στο ραδιόφωνο και μου έμεινε όλη την ημέρα. Μου κίνησε την περιέργεια, είδα το βίντεο, το οποίο είναι εξαιρετικό, και μετά διάβασα σχεδόν τα πάντα γι’ αυτόν. Οι δε στίχοι είναι αυτοβιογραφικοί και μιλάνε για τη σχέση του με τον πατέρα του, ο οποίος τους εγκατέλειψε και επέστρεψε μόνο όταν χρειάστηκε χρήματα (soldi). Ο Mahmood έχει άστρο, έχει φωνή (σε πολλά σημεία θυμίζει Ραμαζότι), ωραία, μετρημένη σκηνική παρουσία και, ενώ είναι ένας κούκλος, δείχνει να μην το ξέρει ή να μην τον νοιάζει και τόσο. Στις συνεντεύξεις του είναι ιδιαίτερα συνεσταλμένος και όταν κέρδισε στο San Remo ήταν σαν να μην το πίστευε ούτε ο ίδιος. Το δε τραγούδι του διαφέρει μακράν από τα υπόλοιπα “γιουροβιζιονέζικα” και θα παιχτεί πολύ και παντού το φετινό καλοκαίρι, ασχέτως του αν θα νικήσει». Ο Χαρμίδης έχει αντίθετη άποψη: «Σοβαρά τώρα, ακούσατε το ζωντανό βίντεο που συνοδεύει αυτό το άρθρο και η φωνή σάς θύμισε... Ραμαζότι; Το τραγούδι είναι πιασάρικο και ραδιοφωνικό, αλλά το παιδί δεν τα λέει, ούτε έχει καμιά παρουσία πάνω στη σκηνή. Και η Eurovision είναι ζωντανός διαγωνισμός πρώτα απ’ όλα. Αυτός ήταν και ο λόγος που το ιταλικό κοινό τού γύρισε την πλάτη και κέρδισε χάρη σε μια επιτροπή από δημοσιογράφους».

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

11.4.19 – lifo

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

ΓΙΑΤΊ Η ΚΥΨΈΛΗ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΜΈΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ Η απάντηση σε ένα απόσπασμα από τη Γραμμή του ορίζοντος του Χρήστου Βακαλόπουλου.

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο· η Κυψέλη, η Ελλάδα και ο πλανήτης Γη. Τώρα βγαίνουν και λένε ότι ο κόσμος είναι ένας, όμως λένε ψέματα κι αυτό φαίνεται στα μάτια τους. Αυτοί τα έχουν μπερδέψει, ενώ υπήρχαν τρία μέρη και το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο ήταν να είσαι η ωραιότερη στην Κυψέλη, όπως συνέβαινε με την Έρση. Αν ήσουνα η ωραιότερη στην Ελλάδα, κινδύνευες να σε κάνουν μις Υφήλιο και να σε παντρέψουν μ’ έναν χοντρό με πολλά λεφτά από τον πλανήτη Γη. Ήταν πιο δύσκολο να είσαι η ωραιότερη στην Κυψέλη, γιατί εκεί σε έβλεπαν κάθε μέρα στον δρόμο, δεν σε ψήφιζαν βαμμένη, με μουσική από πίσω, ούτε σε γνώριζαν από τα περιοδικά, σε είχαν αγαπήσει χωρίς φωτογένεια. Σε έβλεπαν γελαστή, βιαστική, τσακωμένη με τη μάνα σου, ιδρωμένη, σκονισμένη. Ήταν πολύ πιο δύσκολο να είσαι η ωραιότερη στην Κυψέλη γιατί υπήρχε μια μόνιμη επιτροπή που ψήφιζε όλο τον χρόνο εκτός από το βράδυ της Ανάστασης, που κάτι τους έπιανε και τις έβγαζαν όλες πρώτες, κάτι πάθαινε η επιτροπή και ενθουσιαζόταν, με αποτέλεσμα να νομίζουν όλοι ότι έχουν φωτογένεια και μάλιστα να αισθάνονται ότι εκπέμπουν λάμψεις. Έτσι, το βράδυ της Ανάστασης η Έρση ήταν λίγο στενοχωρημένη, αλλά μετά της περνούσε γιατί είχε μαγειρίτσα και δεν σκεφτόταν πια την επιτροπή που ξεχνούσε να κάνει τη δουλειά της, καθώς τις φίλαγε όλες σταυρωτά μέσα στα πυροτεχνήματα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να είσαι κάτι στην Κυψέλη κι έτσι πολλοί ήθελαν να γίνουν κάτι στην Ελλάδα που φαίνεται ότι ήταν πιο εύκολο, ενώ μερικοί κατάλαβαν το κόλπο κι άρχισαν να λένε ότι αυτοί δεν αξίζουν για την Ελλάδα, αξίζουν μόνο για τον πλανήτη Γη. O πλανήτης Γη έκανε προπαγάνδα στην Ελλάδα, της έβαζε συνεχώς την ιδέα ότι αυτός είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο και με τη σειρά της η Ελλάδα πίεζε την Κυψέλη να της αναγνωρίσει τα πρωτεία. Όμως η Κυψέλη δεν είχε κανέναν να πιέσει κι έτσι, μια φορά κι έναν καιρό, η Κυψέλη υποχρέωνε τον εαυτό της να είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο και η Έρση ήταν υποχρεωμένη να είναι η ωραιότερη χωρίς να χρησιμοποιεί τη φωτογένεια. Αργότερα όμως που όλοι οι άνθρωποι έγιναν φωτογραφίες και ο πλανήτης Γη πήρε την ονομασία τηλεόραση η Κυψέλη εξαφανίσθηκε από προσώπου γης και η Έρση πήγε να μείνει στα βόρεια προάστια και το καλοκαίρι αγόρασαν σπίτι με τον άντρα της τον δημοσιογράφο στη Σαντορίνη και μαύριζαν. Υπήρχε μια αόρατη επιτροπή κι αργότερα διαλύθηκε επειδή ο πλανήτης Γη απέδειξε στην Ελλάδα με ατράνταχτα επιχειρήματα και άφθονο φωτογραφικό υλικό ότι ο κόσμος είναι ένας, κατά βάθος στρογγυλός. Ήρθαν πολλοί άνθρωποι από την Ελλάδα στην Κυψέλη κι έλεγαν στην αόρατη επιτροπή ότι αποκαλύφθηκε επιτέλους η αλήθεια, ζούμε όλοι σ’ ένα παγκόσμιο χωριό. Τι να κάνει η επιτροπή; Καθώς δεν συνεδρίαζε ποτέ επειδή τα μέλη της ήταν απασχολημένα να ζουν άλλος εδώ κι άλλος εκεί και να συναντιούνται μόνο στην Ανάσταση όπου έχαναν τ’ αυγά και τα πασχάλια, στο τέλος, με το πες πες πες, αναγνώρισε το λάθος της η επιτροπή και διαλύθηκε. Σιγά-σιγά έγιναν όλοι παγκόσμιοι χωριάτες. Τους είχε αποκαλυφθεί βέβαια η αλήθεια, αλλά το πρόβλημα δημιουργήθηκε αμέσως μετά γιατί άρχισαν να γυρνάνε σαν τις άδικες κατάρες κι ενώ η αλήθεια είχε γίνει γνωστή όλοι νόμιζαν ότι άκουγαν μόνο ψέματα. Παλιά υπήρχαν μόνο τρία μέρη στον κόσμο και καμιά φορά έλεγαν ψέματα το ένα στο άλλο, όμως τώρα υπήρχε μόνο το παγκόσμιο χωριό που έλεγε συνεχώς ψέματα στον εαυτό του, φαινόταν στα μάτια του ότι έλεγε ψέματα. Ήταν υποχρεωμένο να λέει συνεχώς ψέματα γιατί αν έλεγε την αλήθεια έστω και μία στιγμή, αν λύγιζε και παραδεχόταν την αλήθεια, τότε η ωραιότερη του παγκόσμιου χωριού δεν θα ήταν μια φωτογραφία, θα ήταν μια γυναίκα κι άντε βρες την ωραιότερη γυναίκα μέσα στο παγκόσμιο χωριό, τώρα μάλιστα που διαλύθηκε η αόρατη επιτροπή και δεν μαζευόταν πια ούτε στην Ανάσταση. Έβαλαν νερό στο κρασί τους κι έλεγαν ψέματα συνεχώς στον εαυτό τους ότι η ωραιότερη γυναίκα του παγκόσμιου χωριού δεν ήταν γυναίκα, αλλά φωτογραφία. Έτσι η αλήθεια οδήγησε στο ψέμα και δεν μπορούσαν να χαρούν στην Ανάσταση και ταξίδευαν όλοι μακριά ώστε να κάνουν μόνοι τους Πάσχα, να μην τους πάρει κανένα μάτι και καταλάβει ότι είχαν μεγάλο άγχος στο παγκόσμιο χωριό τώρα που η αλήθεια τούς είχε οδηγήσει με ατράνταχτα επιχειρήματα και άφθονο φωτογραφικό υλικό στη λατρεία του ψέματος. Υπήρχε μια αόρατη επιτροπή και κάποτε τα μάζεψε. Γυρίζουν σαν τις άδικες κατάρες, ψάχνουν την Ανάσταση σε διάφορα θέρετρα. Λένε πολλά ψέματα, φαίνεται στα μάτια τους. Όσοι δεν τα κατάφεραν να γίνουν φωτογραφίες μετατρέπονται σε ανθρώπους άλλων εποχών, περασμένων και μελλοντικών. Υπάρχουν ακόμα αόρατα ελληνικά νησιά που τους υποδέχονται ανακατεμένους με τους παγκόσμιους χωριάτες, προσπαθούν να τους παρηγορήσουν. Υπήρχε η ωραιότερη γυναίκα και τώρα προσπαθεί να γίνει φωτογραφία στη Σαντορίνη, είναι κατάμαυρη. Θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος μιας άλλης εποχής, αλλά αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο και από το να γυρνάς σαν την άδικη κατάρα, από το να έχεις άγχος. Ήταν πολύ δύσκολο να είσαι κάτι στην Κυψέλη, σε ήξεραν απ’ έξω και ανακατωτά, σε αγαπούσαν επειδή ήσουνα αδύναμη, σε γούσταραν χωρίς φωτογένεια. Τώρα αυτό είναι αδύνατον γιατί ο κόσμος είναι ένας, κατάφερε να γίνει ένας χάρη στη φωτογένεια. Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο, μία συνοικία, μία χώρα κι ένας πλανήτης. Πήγαιναν στην Ανάσταση, είχαν όλοι φωτογένεια, έβγαζαν κάτι λάμψεις, φίλαγαν σταυρωτά ο ένας τον άλλον μέσα στα πυροτεχνήματα. Μετά αποκαλύφθηκε η αλήθεια και τα ψέματα απέκτησαν φωτογένεια σε διάφορα θέρετρα.

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ commercial director Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας υπεύθυνη social media Χριστίνα Γαλανοπούλου –––––– ε μπο ρικο τμημα advertising director Γιώτα Αθανασοπούλου digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου direct sales director Κώστας Μαντάς direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Ισιδώρα Γενούζου, Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Γιάννης Παπαϊωάννου client service coordinator Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Αγγελική Βαξάλη, Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα (Θέατρο), Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Σινεμά), Τάσος Μελεμενίδης (Σινεμά), Γιάννης Κωνσταντινίδης (Εικαστικά), Τίνα Μανδηλαρά (Βιβλίο), Νίκη Μηταρέα (Γεύση), Μερόπη Κοκκίνη, Αναστασία Γαλάνη, Άκης Κατσούδας, Κατερίνα Κοντίνη, Δημήτρης Κυριαζής, Πάνος Μιχαήλ, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Φιλιώ Ράγκου, Πάνος Σάκκας, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου

Χρήστος Βακαλόπουλος: «Η γραμμή του ορίζοντος», εκδ. Εστία

γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

φωτογραφία εξωφύλλου

Πάρις Ταβιτιάν www.facebook.com/stathis.tsagar

4 lifo – 11.4.19

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

11.4.19 – lifo

No 1 ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ

Πρώτη στην κατηγορία των free press με διπλάσια διαφορά από τον επόμενο Το μοναδικό free press που συμπεριλαμβάνεται στα 15 πιο επιδραστικά ενημερωτικά media της Ελλάδας, σύμφωνα με τη διεθνή μέτρηση του Reuters, ισοβαθμίζοντας με την «Καθημερινή» και το «Πρώτο Θέμα»

Το τέταρτο ισχυρότερο media brand μεταξύ όλων των κατηγοριών 4.150.000 unique visitors 40.000.000 page views To lifo.gr συνεχίζει τον καλπασμό του με διπλάσια επισκεψιμότητα από τους ανταγωνιστές του Η official page της LiFO είναι η πιο ισχυρή και μοιρασμένη σελίδα των ελληνικών media με 724.000 followers

Η μεγάλη ψηφιακή επιτυχία

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ διαβάζει LiFO

4.150.000 UNIQUE VISITORS ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΜΑΡΤΙΟΣ 2019

ΠΟΙΟΤΗΤΑ. ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ. ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ 6 lifo – 11.4.19

talk of the town

Game of Τhrones Αναμεσαιωνισμός ή αναμοντερνισμός;

απ ο τον βασίλ η βαμβακα

11-17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019

T. 601

βασί λ ησ βαμ βακ ασ — δημ η τ ρ η σ π ολι τα κ η σ — ν ι κ ολα σ σ ε βα σ τα κ η σ

• Μια μεγάλη τηλεοπτική σειρά • Νοσταλγείς κι εσύ το ’99; •Πόσους υποψήφιους δημάρχους αντέχουμε;

Υπάρχει ένα σύγχρονο παραμύθι που μιλάει με τον καλύτερο ίσως τρόπο για την εποχή μας, την εποχή που ο πολιτικός κυνισμός και η καχυποψία απέναντι στους θεσμούς της δημοκρατίας φτάνουν στην απόλυτη σύμπλευση. Την εποχή που οι ταυτότητες, μέσα στη ρευστότητα και στην πολυμορφία τους, ανακαλύπτουν όχι την ελευθερία και την ανοχή αλλά την αυθαιρεσία και το bullying. Την εποχή που η ανάδειξη πολλαπλών μικρών κοινοτισμών και μισαλλόδοξων πολώσεων οδηγεί στην έμμεση αναζήτηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, ίσως και μιας νέας μορφής εξουσίας, της οποίας το προφίλ όμως δεν είναι καθόλου δεδομένο. Το παραμύθι αυτό δεν είναι άλλο από το «Game of Thrones» της ΗΒΟ, με το πρώτο επεισόδιο του καταληκτικού του κύκλου να αναμένεται με αγωνία στις 14 Απριλίου. Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για τις σκηνοθετικές και αφηγηματικές καινοτομίες που επισφραγίζει αυτή η τρομερά δημοφιλής σειρά φαντασίας την εποχή της μετα-τηλεοπτικής ψυχαγωγικής ηγεμονίας. Για τον τρόπο που έχει διαλύσει τη χολιγουντιανή συνταγή του happy end, σκοτώνοντας τους αγαπημένους χαρακτήρες του κοινού. 11.4.19 – lifo

GUEST EDITOR Για τον τρόπο που έχει αναδομήσει τα στερεότυπα ηρωισμού του φανταστικού μυθοπλαστικού είδους, ανακατεύοντας ηθικούς, έμφυλους και έκφυλους ρόλους. Για τον τρόπο που έχει ανατρέψει τους κανόνες της πορνογραφικής εικονογράφησης της βιομηχανίας του θεάματος, εκθέτοντας την εξουσιαστική πτυχή κάθε σεξουαλικής πράξης. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να αναδείξει τη σημασία της σειράς, γιατί πολλά από αυτά τα στοιχεία συναντώνται μεμονωμένα και σε άλλες σειρές της σημερινής αμερικανικής τηλεοπτικής μυθοπλασίας, που επιλέγει τον νέο κανόνα της ηθικής αμφισημίας και της πρόκλησης του ενδιαφέροντος με εικόνες που συγχέουν τα ένστικτα της βίας και του έρωτα σε βαθμό που οι φροϊδικοί ψυχαναλυτές θα έτριβαν τα χέρια τους δικαιωμένοι.

ο «Game of Thrones» αποτελεί τομή όχι μόνο γιατί συγκεντρώνει όλες τις τάσεις της νέας «ποιοτικής» αμερικανικής τηλεόρασης αλλά και γιατί της δίνει τον αφηγηματικό καμβά ενός επικού παραμυθιού. Μιλάει για τις πιο σύγχρονες, τις πιο υπερμοντέρνες τάσεις, αλλά τις τοποθετεί σε ένα μεσαιωνικό σκηνικό, ζοφερό και εφιαλτικό. Εκεί όπου συναντιούνται ο ρωμαϊκός πανηδονισμός (βλ. παλιές τηλεοπτικές παραγωγές του BBC), η παζολινική έκθεση της βαναυσότητας (βλ. Salo), τα video games ρόλων και ο ηθικός μετεωρισμός των σημερινών ταυτοτήτων είναι το σημείο στο οποίο συγκροτείται ο υπερπραγματικός κόσμος του «Game of Thrones». Εκεί, σε μια παράξενη ώσμωση παλιών και νέων συμβολισμών, ξεκινά και τελειώνει η εξιστόρηση ενός φανταστικού παγκόσμιου πολέμου, αλλά και της πραγματικής παγκοσμιοποιημένης ανασφάλειας.

*Επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας και Επικοινωνίας στο ΑΠΘ

8 lifo – 11.4.19

Ο μύθος του «Game of Thrones» μας παραπέμπει σαφώς σε μια κατάσταση αναμεσαιωνισμού, σε μια συνθήκη όπου οι ατομικές και κοινωνικές οντότητες έχουν χάσει ή δεν έχουν εφεύρει ποτέ το δημοκρατικό ήθος, έχουν αφεθεί στα πιο αρχαϊκά ένστικτα επιβίωσης και ικανοποίησης (με τους οικογενειακούς δεσμούς να κρατούν τα σκήπτρα στην αυστηρή πειθαρχία και στην αιμομικτική ηδονή). Ακόμη και κάποια στοιχεία ρομαντικού ιπποτισμού που υπάρχουν στη σειρά (που ενσαρκώνει ο μόνος ίσως γνήσια «καλός» χαρακτήρας της σειράς, ο John Snow) μάλλον μια παρωχημένη πίστη υποδηλώνουν παρά μια εξιδανικευμένη ρωμαλεότητα. Οι πρωταγωνιστές της σειράς πραγματεύονται, άθελά τους πιθανότατα, τη φιλοσοφία του Χομπς, που θέλει όλους τους ανθρώπους καταστατικά κακούς, ανίκανους να λειτουργήσουν εκτός εγωιστικών και εξουσιαστικών πρακτικών. Η απειλή των ζωντανών νεκρών που αιωρείται σε όλη τη σειρά, η έλευση του απόλυτου «χειμώνα», η κατίσχυση του θανάτου, κάνει όλους τους διεκδικητές του θρόνου, λιγότερο ή περισσότερο αυταρχικούς και εγωκεντρικούς, να συνενώσουν τις δυνάμεις τους και να σταματήσουν (προσωρινά;) τις ατέρμονες δολοπλοκίες, τη λάγνα χειραγώγηση και τα πισώπλατα μαχαιρώματα (με πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν τη συνένωση να παίζουν όχι μόνο οι γυναικείες εκδοχές εξουσίας αλλά και ο αναστοχαστικά έκφυλος νάνος Tyrion Lannister). Σε αυτό το σημείο έχει σταματήσει ουσιαστικά η σειρά, δημιουργώντας στερητικά σύνδρομα και τεράστια προσδοκία για το τέλος της στους εκατομμύρια θεατές της. Ίσως ποτέ στο παρελθόν το τέλος ενός παραμυθιού δεν έχει φορτιστεί με τόσο μεγάλη σημασία: τελικά οι ήρωες της σειράς θα βυθιστούν και πάλι στο σκοτάδι των αυταρχικών ενστίκτων τους, θα αφανιστούν οριστικά ή θα επιβιώσουν μέσα από μια κατά συνθήκη συμφωνία απέναντι στον απόλυτο εχθρό και την παραδοχή των πολλαπλών ενοχών και τραυμάτων τους; Με άλλα λόγια, ποτέ στο παρελθόν ένα παραμύθι δεν σηματοδότησε τόσο την προοπτική αναμεσαιωνισμού ή αναμοντερνισμού των κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων εξουσίας. Και ίσως ποτέ στο παρελθόν το happy end δεν υπήρξε τόσο επιθυμητό είτε στη συμβατική είτε στην αντισυμβατική μορφή του...

SHORTCUT Ίσως ποτέ στο παρελθόν το τέλος ενός παραμυθιού δεν έχει φορτιστεί με τόσο μεγάλη σημασία: τελικά οι ήρωες της σειράς θα βυθιστούν και πάλι στο σκοτάδι των αυταρχικών ενστίκτων τους, θα αφανιστούν οριστικά ή θα επιβιώσουν μέσα από μια κατά συνθήκη συμφωνία απέναντι στον απόλυτο εχθρό και την παραδοχή των πολλαπλών ενοχών και τραυμάτων τους;

απ ό τ ο ν δημ ήτ ρη π ολ ι τάκ η

Να ΄τανε το ΄99 να ΄ρθει μια βραδιά Η τραγωδία της νοσταλγίας για την εποχή των συντριπτικών ψευδαισθήσεων, της χυδαίας «ευημερίας» και της θεσμικής κερδοσκοπίας πριν από είκοσι χρόνια.

ίναι λυπηρό να βλέπεις διαρκώς ανθρώπους οι οποίοι μοιάζουν να έχουν κολλήσει με μια νοσταλγική εμμονή στο 1999 –ή στα πέριξ του– και περιμένουν ότι κάποια στιγμή, ως διά μαγείας ή μέσω χρονομηχανής, θα επιστρέψουν εκεί, στα ανέμελα χρόνια πριν μας πάρει και μας σηκώσει ο 21ος αιώνας, η ανασφάλεια, η Κρίση. Δεν λέω, κι εγώ μια χαρά στην κοσμάρα μου ήμουν το 1999 – ωραία περνάγαμε με τα (έντυπα ακόμα) media στα ντουζένια τους, με το Internet ακόμα μικρό κι αθώο, με την άνοιξη της πρώιμης «μπλογκόσφαιρας», με τα ταξιδάκια μας, τις εξόδους μας και, κυρίως, τα νιάτα μας. Ντροπή, όμως, να νοσταλγούμε ειδικά εκείνη τη χρονιά της μεγάλης συλλογικής ξεφτίλας, της χυδαίας εθνικής ψευδαίσθησης, του εύκολου (νεο)πλουτισμού, του αχαλίνωτου χρηματιστηριακού πάρτι (παρτούζας μάλλον, είναι πιο ακριβές), της γιγαντιαίας φούσκας που θέριευε και πρηζόταν μέχρι που έσκασε και μας πήραν όλους τα φλόκια, τη χρονιά που τα λαμόγια έγιναν θεσμικοί παράγοντες, η οργανωμένη κερδοσκοπία καθεστώς και ο κάθε μικρομεσαίος κατά φαντασίαν μεγαλοεπενδυτής με την ενθάρρυνση της πολιτικής εξουσίας, τη χρονιά που η τρέλα του οικονομικού τζόγου χτύπαγε καθημερινά «λίμιτ απ» και οι «ελδεάρχες» (ΕΛΔΕ = Εταιρείες Λήψης και Διαβίβασης Εντολών) είχαν γίνει οι προεστοί και οι αρχισυμβουλάτορες των τοπικών κοινωνιών, μέχρι που η μισή τουλάχιστον χώρα κατέληξε στον κουβά και κάποιους από αυτούς –όσους δεν εξαφανίστηκαν νύχτα– τους κυνηγούσαν μετά οι φεσωμένοι «επενδυτές» για να τους διαπομπεύσουν με πίσσα και πούπουλα, όπως στον «Λούκι Λουκ». Όποιος είχε βρεθεί στη Μύκονο το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς (αλλά και τα αμέσως επόμενα χρόνια, παρά το σκάσιμο της φούσκας) είχε την ευκαιρία να θαυμάσει live το ντελίριο χυδαιότητας, παρακμής και πλήρους εξαχρείωσης που παιζόταν με πρωταγωνιστές κάτι κομπάρσους μέχρι πρότινος του νεοσύστατου επενδυτικού συστήματος, που από ψιλικατζήδες και παρατρεχάμενοι την είχαν δει «λύκοι της Γουόλ Στριτ», με όλη την αντίστοιχη συμπεριφορά. Ναι, αλλά… μπαίναμε στην ΟΝΕ και προσεχώς στο ευρώ, παύαμε να μιλάμε για την Ευρώπη ως ξένο μέρος, είχαμε πολιτισμένο πρωθυπουργό που τον πήγαινε η κυρία Δάφνη στο θέατρο και ο Βέλτσος στα lounge bars, ζούσαμε το όνειρο της «επίπλαστης ευδαιμονίας», γενικώς συμπεριφερόμασταν σαν να μην υπάρχει αύριο και σίγουρα δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το μεθαύριο που ζούμε σήμερα. Κακό του κεφαλιού μας. Εκ των υστέρων μόνο μπορούμε να διαπιστώσουμε με βαθύ στεναγμό ότι τα κακά σημάδια ήταν εκεί, αλλά δεν θέλαμε να τα δούμε. Όπως τις ζυμώσεις εθνικιστικού εξτρεμισμού («η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση Γεράκια της Θράκης αναλαμβάνει την ευθύνη για έκρηξη σε νεοανεγειρόμενη οικοδομή στην Κομοτηνή, κοντά στο κτίριο όπου στεγάζεται το Τουρκικό Προξενείο» διαβάζουμε στο ημερολόγιο της χρονιάς) και πατριωτικής σύγχυσης που συνέβαιναν στα διαλείμματα του τζόγου, με αποκορύφωμα την υπόθεση Οτσαλάν. Ή κάτι υποδειγματικούς Ελληνάρες που έβλεπες να πηγαίνουν να ρίξουν και μια «αντιπολεμική» ζεϊμπεκιά μετά το φαγοπότι στα μαζικά συλλαλητήρια εναντίον των νατοϊκών βομβαρδισμών στην πρώην Γιουγκοσλαβία ή εναντίον της επίσκεψης Κλίντον στην Αθήνα, και θα έβαζες στοίχημα ότι κάποιοι από αυτούς είναι περίπου βέβαιο ότι στελέχωσαν κατόπιν τις τάξεις των υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής. Ούτε τα τραγικά απότοκα (136 νεκροί) του σεισμού στην Αθήνα και το σοκ από τον θάνατο του υπουργού Εξωτερικών Γιάννου Κρανιδιώτη και άλλων πέντε ατόμων μέσα στο πρωθυπουργικό Falcon μία εβδομάδα μετά, τον Σεπτέμβριο του 1999, αλλά ούτε και η απότομη πτώση του Γενικού Δείκτη στο χρηματιστήριο στα τέλη εκείνου του μήνα στάθηκαν ικανά να πτοήσουν το ηθικό μας και να κλονίσουν τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου και πεπρωμένου που μας είχαν μολύνει σαν ιός που καλπάζει. Ωραίες, ανέμελες εποχές!

ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Ανθοφορία υποψηφίων και ο εξτρεμισμός της γραφικότητας Όταν το φαιδρό ανακατεύεται με το αξιόλογο.

α πο τον ν ι κολα σ ε βασ τακη

χω χάσει πια το μέτρημα με τους υποψήφιους δημάρχους στη Θεσσαλονίκη. Κάθε λίγο ανακαλύπτω σελίδες στο Facebook με καινούργια πρόσωπα και κάποια εκδήλωση, event, θριαμβευτική συγκέντρωση. Περιπτώσεις που δεν τις ανιχνεύουν οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν φωτογραφικά τεκμήρια κοσμοπλημμύρας. Και δεκάδες ή εκατοντάδες είναι οι αντίστοιχες παρουσιάσεις υποψήφιων δημοτικών ή περιφερειακών συμβούλων. Κανονικά, όλοι εμείς που γράφουμε για την κρίση της δημοκρατίας και την πολιτική απάθεια, η κοινότητα των ανήσυχων παρατηρητών, θα ’πρεπε να κάνουμε την αυτοκριτική μας: μα, δεν βλέπουμε όλη αυτήν τη φρενίτιδα υποψηφιοτήτων; Και δεν πρέπει να χαιρόμαστε με τις φιλοδοξίες που μοιάζει να απλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις; Θα έλεγε κανείς, μάλιστα, πως με αυτή την τεράστια προσφορά έχει λήξει και η κρίση αντιπροσώπευσης, αφού όλα τα γούστα καλύπτονται, όλες οι ευαισθησίες βρίσκουν έκφραση. Μπορείς να συναντήσεις από σταυροφόρους του «αντι-σκοπιανού αγώνα» μέχρι ψηφοδέλτια κινηματικής ανυπακοής, από φωτισμένη φιλελεύθερη κεντροδεξιά μέχρι βαθιά λαϊκή δεξιά, από αμιγή οικολογία μέχρι προοδευτικό Κέντρο και πάει λέγοντας. Αυτή, όμως, η ιδέα για την αντανάκλαση της κοινωνίας στην πολιτική παραβλέπει κάτι άλλο: ότι στην αυτοδιοίκηση όσο και στην εθνική πολιτική δεν είναι απόδειξη δημοκρατικής ωρίμασης μιας κοινωνίας το να εμφανίζονται δέκα υπερεθνικιστές, πέντε κοσμοπολίτες εκσυγχρονιστές, δέκα αριστεροί κ.λπ. Και, ακόμα χειρότερα, μαζί με σοβαρές και προγραμματικές υποψηφιότητες να προβάλλονται φαιδρές και ανυπόληπτες περιπτώσεις ή φούσκες των social media. Το ίδιο το θέμα της φιλοδοξίας στη δημοκρατία, ωστόσο, είναι δύσκολο. Ιδίως όταν ξέρουμε πως η φιλοδοξία είναι ένα θετικό πάθος στη δημόσια ζωή, αλλά πρέπει να τη διακρίνουμε από την ιδέα που έχει ο καθένας για τον εαυτό του. Εδώ βρίσκεται η παγίδα με τις φιλοδοξίες. Στην κοινωνία της απρόσκοπτης δημοσιότητας πολλοί δεν έχουν τη δύναμη να αυτοπροστατευτούν. Δεν ακούνε παρά αυτό που τους ανυψώνει και τους καθιστά «πολύτιμους». Η κολακεία ενός περίγυρου, οι προσδοκίες μιας οικογένειας ή τα απωθημένα της νεότητας τους οδηγούν στην απόφαση να «εκτεθούν». Και όσο πιο εύκολη γίνεται η έκθεση και η απόκτηση κάποιας «influence», τόσο πιο πληθωρικό και το μενού των υποσχέσεων: για ευημερία, καθαριότητα, επενδυτική απογείωση, εθνική ή τοπική ανάκτηση υπερηφάνειας και πάει λέγοντας. Ζούμε την εποχή όπου οι κεντρικοί, μεγάλοι μεσσιανισμοί έχουν καταρρεύσει, πολιτικά όμως αυτό δεν εμποδίζει τους αυτοσχέδιους

θαυματοποιούς να αυξάνονται και να πληθύνονται. Το «γιατί όχι εγώ» πάει να διαλύσει πολιτικούς και προσωπικούς δεσμούς, παρατάξεις και τη ζωή των πόλεων, που υποφέρουν από αυτήν τη δίχως νόημα πολυδιάσπαση. Δεν είναι μικροί οι κίνδυνοι από αυτή την πληθωριστική οικονομία προσώπων και συνδυασμών. Τον έναν τον αναφέραμε ήδη και ίσως είναι και ο πιο μεγάλος: το φαιδρό ανακατεύεται με το αξιόλογο, το γελοίο δεν έχει συνείδηση της γελοιότητάς του, η έλλειψη μέτρου καθαγιάζεται από την επιβράβευση του κοινού ή, έστω, κάποιου κοινού. Ένας άλλος κίνδυνος είναι η συνολική αύξηση της σύγχυσης, η πολιτική κακοφωνία και η πιθανή εκλογή ανθρώπων που δεν θα μπορούν να συνεννοηθούν στα στοιχειώδη. Όταν παντού πνέει αέρας λαϊκιστικού αντι-συστημισμού που παίρνει χίλιες δυο μορφές, το να «ανθίζουν, σώνει και καλά, όλα τα λουλούδια» είναι ένα ζήτημα. έλος, πολλοί είναι βέβαιοι πως το πλήθος των υποψηφίων σχετίζεται με κάποιο υλικό όφελος, με προσδοκίες επαγγελματικής εξασφάλισης σε μια κοινωνία μπλοκαρισμένων ευκαιριών ανέλιξης. Ο κόσμος, και ειδικά στη χώρα μας, έχει εξοικειωθεί με έναν αυτόματο «μαρξισμό» της κακιάς ώρας, βλέποντας παντού οικονομικά συμφέροντα, ακόμα και όταν δεν είναι αυτά που κινούν τη μηχανή. Γιατί, εκτός από τα συμφέροντα, υπάρχουν και τα πάθη, και κυρίως το πάθος για αναγνώριση και δημοσιότητα. Όσο και αν φαίνεται παράξενο, η έννοια «ενασχόληση με τα κοινά» μπορεί να στηρίζεται σε κάτι πιο ιδεαλιστικό απ’ αυτό που φαντάζεται αυτός που βλέπει παντού το χρήμα. Το ότι κάποιος ή κάποια έχουν ιδέες ή μεγαλεπήβολα σχέδια, το ότι δεν έχουν ως βασικό κίνητρο τον πλουτισμό, δεν τους κάνει και «καλούς». Υπάρχουν φασίστες και ολοκληρωτικοί που είναι απολύτως της Ιδέας και καθόλου της Ύλης. Επικίνδυνοι τύποι με εντιμότητα συναλλακτική. Υπάρχουν, τέλος, φαιδροί και νάρκισσοι αυτοσχέδιοι σωτήρες που δεν είναι, σώνει και καλά, απατεώνες τύπου Σώρρα. Και πολλοί που απλώς θέλουν να μπουν στο πλάνο, να φωτογραφηθούν, να χτίσουν ένα δημόσιο πρόσωπο, να βρουν οπαδούς και ακολούθους στα social media. Μέσα σε όλον αυτό τον κήπο με τα θηρία και τις γραφικότητες, με τα προσωπικά καπρίτσια και τα σοβαρά στοιχήματα, πρέπει κανείς να κάνει τις επιλογές του. Να μην πάρει τη βολική στάση της καθολικής άρνησης και του σνομπ αναχωρητισμού. Άλλωστε, είπαμε, όλα τα λουλούδια ανθίζουν και υπόσχονται να ανθίσουν και οι πόλεις μας μαζί τους. Ο κλήρος πέφτει στους πολίτες να μη ζαλιστούν, να σκεφτούν πιο προσεχτικά, να μετρήσουν το συνολικό εκτόπισμα προσώπων και κυρίως προτάσεων. Η δημοκρατία δεν υπονομεύεται μόνο από τους ανοιχτούς εχθρούς της αλλά και από έναν εξτρεμισμό γραφικότητας.

11.4.19 – lifo

ΑΝΘΡΩΠΟΙ

10 lifo – 11.4.19

εικονογράφηση: luca de salvia

ίναι ίσως η πιο άχαρη δουλειά, όσο δύσκολες και να είναι οι καιρικές συνθήκες, σε αργίες και γιορτές, ακόμα και πολύ αργά το βράδυ, οι ντελιβεράδες τρέχουν ασταμάτητα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των πελατών, αδιαμαρτύρητα, γιατί «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής τους. Είναι από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα, παρ’ ότι για τον πιο πολύ κόσμο δεν είναι παρά «μια βόλτα με το μηχανάκι». Οι κίνδυνοι πολλοί, ατυχήματα, ληστείες, όλες οι κακουχίες του δρόμου, η αγενής συμπεριφορά των οδηγών, οι ατελείωτες ώρες πάνω στο μηχανάκι που δημιουργούν μυοσκελετικά προβλήματα. Οι ντελιβεράδες δεν έχουν μεγάλη προϊστορία, είναι μια δουλειά που άνθησε τα τελευταία χρόνια με την έκρηξη των φαγάδικων, που τη βρίσκεις εύκολα γιατί πάντα υπάρχει ζήτηση (το μόνο «προσόν» που χρειάζεται είναι να έχεις μηχανάκι), που ξεκινάει ως δουλειά ανάγκης, αλλά μπορεί να γίνει μόνιμη, διότι «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού», όπως λέει και ο Σταμάτης, 26 χρονών, ο οποίος την είδε ως μια ευκαιρία για να αυξήσει το εισόδημά του. «Εργάζομαι 9 μήνες στον τομέα του delivery. Τη δουλειά τη βρήκα μόνος μου ψάχνοντας στη γειτονιά, γιατί παντού πλέον ζητάνε delivery, και την κάνω από επιλογή, σαν δεύτερη δουλειά, για ένα έξτρα εισόδημα. Είναι αδύνατο να ζήσεις με τα λεφτά της μίας δουλειάς. Παράλληλα, δουλεύω και σε ένα σούπερ-μάρκετ και, ανάλογα με τις βάρδιες, τις βολεύω και τις δύο δουλειές. Είναι σκληρή δουλειά. Θέλει αντοχή και υπομονή, γιατί είσαι όλη την ώρα στον δρόμο και έχεις να αντιμετωπίσεις δεκάδες απρόσεκτους οδηγούς που μπορεί να σε “φάνε” ανά πάσα στιγμή και πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα. Η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζω κάθε μέρα είναι ο μεγάλος όγκος παραγγελιών. Πολλές βραδιές δεν προλαβαίνω να ξεκουραστώ ούτε πέντε λεπτά και μετά από έξι συνεχόμενες ώρες πάνω στο μηχανάκι “πιάνεται” η μέση μου. Τον χειμώνα είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί κάνει κρύο και βρέχει. Ο συνδυασμός των δύο αυτών μπορεί να σε σκοτώσει. Πρέπει να ντυθείς καλά για να προστατευτείς και να έχεις και ρούχα να αλλάζεις, γιατί η δυνατή βροχή σε κάνει μουσκίδι, ό,τι και να φοράς. Πολλές φορές οι οδηγοί είναι εχθρικοί απέναντι σε ένα μηχανάκι, αλλά εκτός δρόμου είναι πιο επικίνδυνη η δουλειά, γιατί μπορεί να παρκάρεις σε ερημικές περιοχές και να σου την “πέσουν” για να σε ληστέψουν. Ως ντελιβεράς είναι σίγουρο ότι κουβαλάς πάνω σου ένα ποσό χρημάτων. Επίσης, στα σπίτια που πάμε παραγγελίες ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα βρίσκεται πίσω από την πόρτα και αν θα είναι περίεργος. Έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις που λήστεψαν ντελιβεράδες. Τα λεφτά σού φτάνουν να ζήσεις αν είσαι μόνος, όχι αν θες να έχεις οικογένεια. Εκτός κι αν αντέχεις να είσαι στους δρόμους 12 και 14 ώρες την ημέρα. Παίρνω 4 ευρώ την ώρα καθαρά, αλλά αλλού μπορείς να βρεις και 3 ευρώ και 5. Εξαρτάται από τον εργοδότη. Φιλοδώρημα δίνουν περίπου στις μισές παραγγελίες που θα πάω. Το κακό είναι ότι αν η παραγγελία έχει πληρωθεί μέσω κάρτας, όταν την πας δεν σου αφήνουν τίποτα. Συνήθως μου λένε ένα “καληνύχτα” και φεύγω. Επίσης, αν η παραγγελία έχει στρογγυλό πόσο, π.χ. 10 ευρώ, πάλι δεν θα σου αφήσουν φιλοδώρημα, ενώ αν είναι 9,50 ευρώ, θα σου πουν “τα 50 λεπτά δικά σου”. Το μεγαλύτερο tip που έχω πάρει είναι 5 ευρώ από μια παρέα πιτσιρικάδων που είχαν πάρτι. Με κάλεσαν κιόλας! Είμαι ασφαλισμένος, γιατί τα μεγάλα μαγαζιά, όπως αυτό που δουλεύω, φοβούνται πολύ τους ελέγχους. Το μαγαζί κλείνει στις 12 το βράδυ, άρα τελειώνω λίγο μετά, αλλά στις αργίες δουλεύω φουλ, όπως και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Ο κόσμος, άλλωστε, δεν σταματάει ποτέ να τρώει. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιο σωματείο ή φορέας που μπορεί να με βοηθήσει αν υπάρχει πρόβλημα, δεν το έχω ψάξει, ξέρω όμως ότι υπάρχει η επιθεώρηση εργασίας. Η συμπεριφορά των Αθηναίων εξαρτάται από το πόσο γρήγορα ή αργά θα τους πας την παραγγελία. Αν την πας

Η διανομή φαγητού μέσα στο κρύο, τη βροχή και τους κινδύνους του δρόμου είναι μια δουλειά που πολλοί θεωρούν απλώς «μια βόλτα με μηχανάκι». Τέσσερις άνθρωποι που μας εξυπηρετούν μέσα στην άνεση του σπιτιού μας μοιράζονται την εμπειρία τους και τις ιστορίες τρέλας που ζουν καθημερινά κάνοντας delivery. ΑΠO ΤΟΝ M. HULOT

Δ Ρ Ό Μ ΟΥ Σ Τ Η Σ ΑΘ Ή Ν Α Σ

OY Σ Τ ΟΥ Σ

Ο ΔΎ Σ Σ Ε Ι Α Ε Ν Ό Σ D E L I V E R Y B 11.4.19 – lifo

ΑΝΘΡΩΠΟΙ κομπλέ, χωρίς λάθη και χωρίς καθυστέρηση, τότε είναι ευχαριστημένοι, σου χαμογελούν και φέρονται ευγενικά, αν αργήσει, στραβώνουν και είναι λογικό. Μου έχει τύχει πολλές φορές να μου μιλήσουν απότομα επειδή καθυστέρησε η παραγγελία, ενώ δεν φταίω. Αν είναι μεγάλος ο όγκος των παραγγελιών, θα αργήσουν, δεν γίνεται να πετάξω για να τις προλάβω όλες. Γενικά, όμως, αν είσαι χαμογελαστός και τυπικός, συμπεριφέρονται κι αυτοί το ίδιο. Η πιο περίεργη ιστορία που έχω ζήσει είναι η παραγγελία που πήγα κάποια φορά σε μια πολυκατοικία. Ήταν στον δεύτερο όροφο. Χτυπάω το κουδούνι, η κυρία βγαίνει στο μπαλκόνι, μου κατεβάζει ένα καλάθι με σκοινί και μου λέει “βάλε την παραγγελία εδώ, δεν θέλω να ανέβεις στο σπίτι”. Της είπα να μου βάλει πρώτα τα λεφτά στο καλάθι για να είμαι σίγουρος ότι θα με πληρώσει κι έτσι παρέλαβε την παραγγελία με τον παλιό καλό τρόπο. Υπάρχουν και πελάτισσες που μου την “πέφτουν”, αλλά πάντα με χιούμορ και σε νορμάλ πλαίσιο, δεν με έχουν κάνει να αισθανθώ άβολα. Συνήθως μου λένε “έλα να πιεις ένα ποτήρι νερό, κάτσε λίγο”, και την επόμενη φορά ζητάνε εμένα να κάνω το delivery. Πάντα, όμως, είμαι τυπικός. Σε κάποιες πλούσιες περιοχές της Αθήνας μου έχει τύχει να με κοιτάνε κάπως περίεργα, γιατί σίγουρα δεν θα έκαναν ποτέ αυτήν τη δουλειά». Ο Μάριος είναι 27 χρονών και κάνει delivery 6 ώρες την ημέρα, μετά την πρωινή δουλειά του. «Τη δουλειά αυτή την κάνω εδώ και περίπου δύο χρόνια, σαν συμπληρωματικό εισόδημα, γιατί οι αποδοχές από τη βασική δουλειά δεν επαρκούσαν για τις υποχρεώσεις που υπήρχαν. Δεν ήταν δύσκολο να τη βρω, λίγο-πολύ παντού ζητάνε διανομείς τον τελευταίο καιρό. Κάνω delivery περίπου 30 ώρες την εβδομάδα. Τα ωράρια είναι κυρίως βραδινά, από τις 7 μέχρι τη μία-μιάμιση, ανάλογα με την ημέρα. Τα Σαββατοκύριακα δεν μπορείς να πάρεις ρεπό για κανέναν λόγο. Σαφώς η χειρότερη περίοδος για να δουλεύεις διανομή είναι οι χειμερινοί μήνες. Το κρύο είναι πολύ δυσκολότερο από τη ζέστη όταν είσαι στον δρόμο και σε διαρκή κίνηση. Η μετακίνηση μέσα στη βροχή είναι από τα χειρότερα που μπορούν να σου συμβούν, το να βραχείς και να πρέπει να πας στο σπίτι σου να αλλάξεις ρούχα. Πάντα φοβάμαι όταν κουβαλάω πάνω μου χρήματα, ακόμα και λίγα, γιατί όλο και πιο συχνά ακούμε ότι κάποιος διανομέας δέχτηκε επίθεση από αγνώστους, φεύγοντας από κάποιο σπίτι. Μια φορά μου την έπεσαν Τσιγγάνοι με ένα Smart σε φανάρι, λέγοντάς μου διάφορα. “Έκαψα” το μηχανάκι κι έφυγα δίχως να κοιτάξω πίσω! Υπάρχουν πελάτες που δίνουν πάντα φιλοδώρημα και πελάτες που δεν δίνουν ποτέ. Είναι στον άνθρωπο ξεκάθαρα, δεν έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση. Οπότε, τα 50 λεπτά που θα δώσει δεν είναι τεράστια επιβάρυνση. Το μεγαλύτερο ποσό που έχω πάρει είναι 3 ευρώ για μια παραγγελία που πήραμε στις 12:45 τη νύχτα, ενώ κλείναμε στη μία, και έπρεπε να διανύσω απόσταση ενάμισι χιλιομέτρου. Δεν είμαι ασφαλισμένος για όλες τις ώρες που δουλεύω. Για την ακρίβεια, ούτε για τις μισές. Μου βάζει ένα γελοίο ποσό στην τράπεζα κάθε μήνα για να φαίνεται ότι με πληρώνει και τα υπόλοιπα τα παίρνω στο χέρι. Εκτός από διανομή, αν δεν έχω δουλειά, γεμίζω τα ψυγεία με αναψυκτικά και ποτά. Το μαγαζί κλείνει για δέκα μέρες τον Δεκαπενταύγουστο, τις οποίες δεν πληρωνόμαστε. Τις αργίες δουλεύουμε φουλ και πληρωνόμαστε όπως μια κανονική μέρα, για το βραδινό, μετά τις δέκα το βράδυ, δεν το αναφέρω καν.

12 lifo – 11.4.19

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ψάξει να βρω κάποιον φορέα να με βοηθήσει κι αυτό γιατί το αφεντικό λέει πως δεν χρειάζεται να μπλέκουμε τρίτους στην επιχείρηση και πως αν χρειαστώ κάτι να του το πω. Η συμπεριφορά του κόσμου είναι σε γενικές γραμμές από καλή έως παγερή και αδιάφορη. Βεβαίως, υπάρχουν και οι περιπτώσεις με κομπλεξικούς ανθρώπους που ψάχνουν απεγνωσμένα να επιβληθούν σε κάποιον πιο αδύναμο. Ένα βράδυ κάποιος πελάτης που ήταν σχετικά τακτικός άρχισε να φωνάζει όταν του πήγα την παραγγελία ότι την προηγούμενη φορά είχαμε αλλάξει σάλτσα στο προϊόν και τα έβαλε μαζί μου λες κι εγώ την έφτιαξα. Είναι δύσκολο να το χειριστείς, πρέπει να είσαι όσο πιο ευγενικός και ανεκτικός μπορείς, γιατί δεν ξέρεις πώς μπορεί να αντιδράσει ο πελάτης. Μια άλλη φορά, μια πελάτισσα, η οποία είχε παραγγείλει δύο πίτσες, πλήρωσε με πενηντάρικο και, αφού έγινε η συναλλαγή, μου έδωσε κάτι ψιλά που τα είχε έτοιμα από πριν. Ντράπηκα να τα δω μπροστά της, της είπα ευχαριστώ και έφυγα. Καθώς κατέβαινα τα σκαλιά είδα ότι ήταν εννιά λεπτά σε κέρματα του ενός λεπτού! Το πιο περίεργο περιστατικό που έχω αντιμετωπίσει είναι να πάω δώδεκα πίτσες σε ένα πάρτι παιδιών γυμνασίου ή λυκείου, όπου με το που μου άνοιξαν την πόρτα έπεσαν καταπάνω μου τρεις μεθυσμένοι έφηβοι, μου άρπαξαν κυριολεκτικά τις πίτσες μέσα από τα χέρια και μετά έκαναν τους παλαβούς, έλεγαν ότι δεν είχαν να πληρώσουν και ότι θα τα έφερναν την επόμενη μέρα από το μαγαζί. Όσο πιο εύποροι είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο μεγάλο κόμπλεξ ανωτερότητας έχουν. Δουλεύω κυρίως Περιστέρι και Πετρούπολη, αλλά έχω πάει και σε σπίτια πιο πλούσια, όπου οι άνθρωποι μου φώναζαν “έλα δω, κούριερ”! Λίγη ανθρωπιά δεν θα έβλαπτε κανέναν, υπάρχει ένας άνθρωπος εκεί έξω που βγαίνει στον δρόμο είτε έχει κρύο, είτε ζέστη, είτε βροχή, για να σου φέρει να φας επειδή βαριέσαι να πας εσύ στο μαγαζί. Το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι ευγενικός απέναντί του, όπως θα ήσουν απέναντι σε οποιονδήποτε άνθρωπο…». Τους ρωτάω αν υπάρχει κάποιος κώδικας που να χρησιμοποιούν μεταξύ τους για να ενημερώσουν τους άλλους ντελιβεράδες για τη συμπεριφορά συγκεκριμένων πελατών, όπως το αυτοκόλλητο με το «Γ» που βάζουν οι ντελιβεράδες της Θεσσαλονίκης δίπλα σε κάποια κουδούνια –κυρίως γραφείων- για να δείξουν ότι οι άνθρωποι εκεί δεν αφήνουν φιλοδώρημα (όπου Γ=γύφτος). Δεν ξέρει κανείς κάτι τέτοιο. «Το μόνο που κάνουμε είναι να στέλνουμε μήνυμα ο ένας στον άλλον ότι βγήκε το ΙΚΑ» λέει ο Νίκος. Ο Νίκος είναι 33 χρονών, παντρεμένος, με δύο παιδιά. «Τη δουλειά αυτή την κάνω εδώ και τέσσερα χρόνια και ήταν και επιλογή και ανάγκη. Δουλεύω 8-9 ώρες την ημέρα, αλλά η σύμβαση είναι τετράωρη και είμαι ασφαλισμένος μόνο για το 4ωρο. Δεν παίρνω κανένα επίδομα, ο μισθός μου, ανάλογα με τις εργάσιμες, είναι 600-700 ευρώ τον μήνα, έχω ζήσει και με λιγότερα. Πρόσφατα πήρα και μια μικρή αύξηση, 30 λεπτά την ώρα, από 3,80 ευρώ, τώρα παίρνω 4,10. Φιλοδωρήματα αφήνουν περίπου οι μισοί, από 10 μέχρι 50 σεντς, το πιο μεγάλο που έχω πάρει είναι 5 ευρώ. Και είναι πάρα πολλά. Η κανονική μου δουλειά είναι ηλεκτρολόγος εγκαταστάσεων. Νόμιζα ότι ήταν επικίνδυνη δουλειά, επειδή ήμουν σε οικοδομές και στις ταράτσες, αλλά όταν σταμάτησα να δουλεύω ηλεκτρολόγος και άρχισα να κάνω delivery, κατάλαβα ότι είναι ακόμα πιο επικίνδυνη. Θα έπρεπε να παίρνουμε βαρέα και ανθυγιεινά, γιατί είμαστε για ώρες πάνω στο μηχανάκι. Εισπνέουμε πολύ καυσαέριο, αλλά και ο δρόμος

είναι ζούγκλα. Κινδυνεύουμε καθημερινά από απρόσεκτους οδηγούς και από τις κακές καιρικές συνθήκες. Πολύ συχνά ακούς για ατυχήματα που συμβαίνουν σε ντελιβεράδες. Έχουμε χάσει γνωστούς και φίλους. Πριν από έναν μήνα στην Πεύκη σκοτώθηκε ένας ντελιβεράς, νέο παιδί που δούλευε σε πιτσαρία. Είχε πολλά μποφόρ και ο αέρας τον έριξε με το μηχανάκι σε μια κολόνα. Κινούμαι κυρίως στο Μαρούσι και στον κόσμο βλέπεις τα πάντα, χαρούμενους, αδιάφορους, γκρινιάρηδες, τσιγκούνηδες που μετράνε και το σεντ. Μου έχουν συμβεί διάφορα, πολλές φορές ο κόσμος έχει τα δικά του και ξεσπάει πάνω σου. Μια μέρα πήγα καφέδες σε έναν τύπο σε μια εταιρεία και επειδή είχε λερωθεί λίγο το καπάκι από το φρέντο πήρε τηλέφωνο στο μαγαζί και είπε ότι μου έπεσαν οι καφέδες». Ο Σάββας ξεκίνησε να δουλεύει ως ντελιβεράς για να βοηθήσει τον πατέρα του και συνεχίζει να κάνει την ίδια δουλειά μετά από 6 χρόνια. «Έχω τελειώσει Διοίκηση Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας στο ΤΕΙ Αθήνας και το delivery ήταν λύση ανάγκης, η καλύτερη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κατά καιρούς, το ωράριο αλλάζει βάσει των δικών μου αναγκών. Τα πράγματα, όσο περνάνε τα χρόνια, γίνονται όλο και χειρότερα. Κατά μέσο όρο, αυτά τα έξι χρόνια δουλεύω 8 ώρες την ημέρα. Οι περισσότεροι που μας βλέπουν πιστεύουν ότι είναι εύκολη δουλειά, νομίζουν ότι πάμε μια βόλτα με το μηχανάκι, αλλά, εκτός από τα καιρικά φαινόμενα και τους κινδύνους, κρύο τον χειμώνα, ζέστη το καλοκαίρι, όλο τον χρόνο έχεις να αντιμετωπίσεις την γκρίνια των πελατών. Και η γκρίνια μεγαλώνει με την πείνα. Για μένα, το χειρότερο είναι όταν βρέχει. Το κρύο και η ζέστη αντέχονται, οι κίνδυνοι της βροχής είναι κάτι που με τρομάζει. Ο μισθός δεν είναι καλός, αλλά ευτυχώς υπάρχουν τα φιλοδωρήματα. Δεν δίνουν όλοι και δεν είναι στάνταρ τα tips, παίζει ρόλο το πόσες ώρες δουλεύεις και το πελατολόγιο του κάθε μαγαζιού, αν οι πελάτες σε γνωρίζουν, αφήνουν κάτι παραπάνω. Τριακόσια ευρώ βγαίνουν άνετα. Το μεγαλύτερο tip που έχω πάρει είναι 7 ευρώ. Είμαι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ και κάνω μόνο delivery. Αυτό, βέβαια, από μαγαζί σε μαγαζί αλλάζει, αρκετοί ντελιβεράδες βοηθάνε και σε άλλες δουλειές. Το μαγαζί μας κλείνει μόνο Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και τις μέρες του Πάσχα. Τις υπόλοιπες αργίες δουλεύεις κανονικά. Οι περισσότεροι πελάτες σε σέβονται, αρκεί να μην τους αφήσεις να πεινάσουν. Η ποιότητα των πελατών αλλάζει με τη γειτονιά και συνήθως τους κρίνουμε βάσει των tips. Από τις καλύτερες περιοχές που έχω καλύψει είναι το Φάληρο και ο Άγιος Δημήτριος και από τις χειρότερες η Δάφνη και ο Νέος Κόσμος. Το πιο περίεργο περιστατικό που μου έχει συμβεί είναι να μου την πέσει στεγνά ένας άντρας, φέρνοντάς με σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος τις δυσκολίες που περνάμε και τι μπορεί να μας συμβεί προκειμένου να μη σηκωθεί από τον καναπέ του κάποιος και να φάει στο σπίτι του. Θα τον συμβούλευα να μη μας βλέπει σαν υπηρέτες και να έρθει για λίγο στη θέση μας…».

ΙNFO Την Πέμπτη 11 Απριλίου οι διανοµείς, οι κούριερ και οι εξωτερικοί υπάλληλοι (οι επαγγελµατίες οδηγοί δικύκλου) απεργούν με αιτήματα το εταιρικό δίκυκλο, τα μέσα ατομικής προστασίας, ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά και την ενιαία ειδικότητα. Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν χάσει τη ζωή τους έξι ντελιβεράδες σε εργατικά «ατυχήµατα», ενώ τον Δεκέµβριο του 2018 δύο συνάδελφοί τους ξυλοκοπήθηκαν από τους εργοδότες τους.

PUBLI

Klorane Botanical Foundation

Δείξε κι εσύ την αγάπη σου για το περιβάλλον και κέρδισε ένα ταξίδι στη Γαλλία

αγάπη για το περιβάλλον δεν είναι απλώς φιλοσοφία και στάση ζωής. Είναι μια αναγκαιότητα που παίρνει τη μορφή παρακαταθήκης για τις επόμενες γενιές. Το Κlorane Botanical Foundation, που ιδρύθηκε το 1994 από τον Pierre Fabre, μεταφέρει το πάθος του για τη βοτανική με μοναδικό στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, προωθώντας μια σειρά από δράσεις που το κατέστησαν συνεργάτη της UNESCO στο πρόγραμμα UNESCO Green Citizens. Η παρουσία του στην Ελλάδα είναι σημαντική, όπως και ο φυσικός πλούτος της χώρας μας, και οι παρεμβάσεις του έχουν αποδείξει έμπρακτα εδώ και χρόνια τη συμβολή του στην προστασία της ελληνικής φύσης. Το 2007 φυτεύτηκαν 10.000 ελαιόδεντρα στη Φιγαλεία του νομού Ηλείας μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές. Το 2014 ξεκίνησε η αναζήτηση των αρχαιότερων ελαιόδεντρων σε όλη την Ελλάδα, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού γι’ αυτόν τον ζωογόνο καρπό. Το 2015, σε συνεργασία με την ΕΡΓΑ ΟΣΕ Α.Ε., μεταφυτεύτηκαν 5 αιωνόβια ελαιόδεντρα σε κεντρικά σημεία της Αθήνας. Το 2017 το Klorane Botanical Foundation στην Ελλάδα έγινε χορηγός στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών «Ευαισθητοποίηση των μαθητών προς το πράσινο και την ανάγκη προστασίας των αυτοφυών φυτών», με αφορμή το οποίο χιλιάδες μαθητές από σχολεία της Αθήνας και των γύρω περιοχών επισκέφθηκαν τον υπέροχο κήπο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου με σκοπό να έρθουν σε επαφή με τη φύση και να γνωρίσουν τα αυτοφυή φυτά της Ελλάδας. Το 2018 συνεργάστηκε με το Γαλλικό Ινστιτούτο της Ελλάδας σε πανελλήνιο σχολικό διαγωνισμό με θέμα την ευαισθητοποίηση των μαθητών στους φυτικούς μας θησαυρούς, ενώ την ίδια χρονιά πραγματοποίησε δενδροφύτευση ελαιόδεντρων στο Μάτι σε συνεργασία με την ΕΡΓΑ ΟΣΕ Α.Ε. ως μια συμβολική κίνηση στη μνήμη των θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς του 2018. Φέτος, για 5η συνεχόμενη χρονιά δίνεται η ευκαιρία σε όσους μοιράζονται την ίδια αγάπη για το περιβάλλον να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό «Save Water» και να κερδίσουν ένα ταξίδι στη Γαλλία στις εγκαταστάσεις του Klorane Botanical Foundation. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να περιγράψεις ή να φωτογραφίσεις μια καθημερινή σου πράξη που δείχνει τη συμβολή σου στην εξοικονόμηση νερού και να τη μοιραστείς μέχρι τις 28/4/19 στο www.kloranenatureproject.gr. Άλλωστε, η προστασία του περιβάλλοντος ξεκινά από τη δική μας καθημερινότητα.

11.4.19 – lifo

οιος είναι ο στόχος σου;» τον ρωτάει ο δημοσιογράφος. «Να γίνω ένας παίκτης του NBA». Αυτή ήταν η λακωνική απάντηση του μικρού ακόμα Γιάννη Αντετοκούνμπο στο δημοσιογραφικό επιτελείο που έφυγε από τις ΗΠΑ το 2013 για να έρθει στου Ζωγράφου και να μιλήσει μ’ έναν Έλληνα, το όνομα του οποίου άρχιζε να φιγουράρει στις λίστες των ατζέντηδων όλου του κόσμου χάρη στα κατορθώματά του. Το ψιλόλιγνο εκείνο παιδί από τα Σεπόλια μεγάλωσε, δυνάμωσε και έχει καταφέρει πια να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου. Στο Μιλγουόκι, μια πόλη του αμερικανικού Βορρά, με τα χιόνια να τη σκεπάζουν τους μισούς μήνες του χρόνου, τον έχουν σαν θεό, καθώς κατάφερε να πάρει μια ομάδα που βολόδερνε στις τελευταίες θέσεις του πρωταθλήματος και να την οδηγήσει στην ελίτ του. Και πώς να μην το κάνουν, αφού τα φετινά του στατιστικά προκαλούν θαυμασμό: 27,7 πόντοι, 12,5 ριμπάουντ και 5,9 ασίστ ανά αγώνα. Ένας από τους θρύλους του αθλήματος, ο Σακίλ Ο’Νιλ, τον έχει χαρακτηρίσει Superman. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα, που έμαθε να ξενυχτά για να βλέπει τους αγώνες του στις 4 και στις 5 τα ξημερώματα, όλοι περιμένουν πώς και πώς το καλοκαίρι, που ο Γιάννης, όπως έχει κάνει γνωστό με δηλώσεις του όλο το προηγούμενο διάστημα, θα ’ρθει στη χώρα για να προετοιμαστεί ώστε να αγωνιστεί με τα χρώματα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας. Ο στόχος; Ένα μετάλλιο. Είτε το καταφέρει, όμως, είτε όχι, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, του οποίου η ζωή πιο πολύ με παραμύθι μοιάζει παρά με την πραγματικότητα, θα έχει κατορθώσει από τις φτωχογειτονιές στα Σεπόλια με τα δύσκολα παιδικά του χρόνια να γίνει ο κορυφαίος αθλητής που έχει περάσει ποτέ από αυτήν τη χώρα.

27/6/2013, Barclays Center, Brooklyn, New York

η γέννηση 6/12/1994, Σεπόλια Στις 6 Δεκεμβρίου του 1994 γεννιέται στα Σεπόλια ο Γιάννης Ούγκο Αντετοκούνμπο, όπως είναι το πλήρες όνομά του. Είναι το τρίτο παιδί της οικογένειας του Τσαρλς και της Βερόνικα, μεταναστών από το Λάγος της Νιγηρίας που ήρθαν στην Ελλάδα το 1991.

η ανακάλυψη Γήπεδο Τρίτωνα, Σεπόλια Το 2008, σε μια αλάνα στα Σεπόλια, ο Σπύρος Βελλινιάτης, προπονητής μπάσκετ και κυνηγός ταλέντων για χρόνια, συναντά τον μικρό ακόμα Γιάννη, ο οποίος παίζει κυνηγητό με τα αδέρφια του. Όπως εκμυστηρεύτηκε αργότερα σε συνεντεύξεις, όταν τον είδε έπαθε σοκ με τα προσόντα του. Κατάλαβε πως μπροστά του είχε έναν από τους «μελλοντικούς σταρ του NBA».

«Giannis Antetokounmpo from Athens, Greece». Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επιλέγεται στη

15η θέση του Draft του NBA

από την ομάδα των Mιλγουόκι Μπακς. Ο Θανάσης σηκώνει ψηλά την ελληνική σημαία. Είναι ο μόνος που τον ακολουθεί από την οικογένειά του, καθώς οι υπόλοιποι, μη έχοντας βίζα, μένουν πίσω.

αποκτά ελληνική ιθαγένεια 9/5/2013 Ο Γιάννης και η οικογένειά του αντιμετωπίζουν από την πρώτη στιγμή πρόβλημα με τα έγγραφά τους. Τελικά, τον Μάιο του 2013, λίγους μήνες πριν από το Draft, τα αδέρφια Αντετοκούνμπο, ο Γιάννης και ο Θανάσης, λαμβάνουν την ελληνική ιθαγένεια κι έτσι μπορούν να αγωνιστούν με την Εθνική Ελλάδος επίσημα πια. «Σήμερα ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα» παραδέχονται και οι δύο.

χρυσάφι στα πόδια του 20/9/2016, Fiserv Forum, Μιλγουόκι Μέσα σε δύο χρόνια το άλλοτε ψιλόλιγνο παιδί από τα Σεπόλια προπονείται κατάλληλα και προκαλεί σοκ με τα επιτεύγματά του στο παρκέ. Σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και οι Μπακς ανανεώνουν το συμβόλαιο του διεθνούς Έλληνα guard για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, με τις

συνολικές απολαβές του να ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια δολάρια. Λίγους μήνες πριν από

την υπογραφή, ο Αντετοκούνμπο διακινδυνεύει το συμβόλαιό του για να έρθει στην Ελλάδα και να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα στο προολυμπιακό τουρνουά.

ο «greek freak» 3/1/2017, Νέα Υόρκη Διάσημοι αθλητές, όπως ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Σακίλ Ο’Νιλ και ο Λεμπρόν Τζέιμς, του πλέκουν το εγκώμιο. Το πιο διάσημο αθλητικό περιοδικό των ΗΠΑ μάλιστα, το «Sports Illustrated», κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του για το 2017 με πρωτοσέλιδο τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον οποίο χαρακτηρίζει «τον πιο

τα δύσκολα παιδικά χρόνια

ενδιαφέροντα point guard στην ιστορία του NBA».

Σεπόλια Η οικογένεια αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ο ίδιος το παραδέχτηκε αργότερα σε συνέντευξή του στο ESPN. «Πουλούσα πράγματα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, 6 ή 7 ετών. Βοηθούσα τους γονείς μου

να πουλήσουν ρολόγια, γυαλιά, CD, DVD, ό,τι μπορούσαμε. Το έκανα μέχρι τα 17 επειδή έπρεπε. Δεν υπήρχε επιλογή. Αν δεν πουλούσαμε, δεν θα είχαμε φαγητό».

σκάουτερ απ’ όλο τον κόσμο φτάνουν στου ζωγράφου Κλειστό Μπάσκετ Ζωγράφου Ο Γιάννης κοντεύει τα 18 και, παρά τα εξωαγωνιστικά προβλήματα, ξεχωρίζει με τον Φιλαθλητικό. Μαζί του αγωνίζεται και ο αδερφός του Θανάσης. Μπορεί να χάνουν την άνοδο στην Α1, ωστόσο στα μικρά γήπεδα στα οποία αγωνίζεται κάθε

εβδομάδα φτάνουν μάνατζερ και σκάουτερ απ’ όλες τις ομάδες του NBA. Η καριέρα του προβλέπεται λαμπρή.

14 lifo – 11.4.19

jason szenes / epa

η καριέρα στο nba ξεκινά

facebook page α.ο. τρίτων

ΑΠΌ ΤΟΝ ΆΚΗ ΚΑΤΣΟΎΔΑ

Αντετοκούνμπο

ΈΞΙ ΧΡΌΝΙΑ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΤΟΥ ΕΜΦΆΝΙΣΗ ΣΤΟ NBA, Ο ΓΙΆΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΎΝΜΠΟ ΣΠΆΕΙ ΤΟ ΈΝΑ ΡΕΚΌΡ ΜΕΤΆ ΤΟ ΆΛΛΟ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΆ ΜΕ ΜΕΓΆΛΕΣ ΑΞΙΏΣΕΙΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΊΟ ΤΟΥ ΚΑΛΎΤΕΡΟΥ ΠΑΊΚΤΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟ ΠΡΩΤΆΘΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΠΆΣΚΕΤ.

Η τρελή πορεία του Γιάννη

SPORTS/TIMELINE

η συνάντηση με τον «αντίπαλο» αδερφό του, κώστα 23/1/2019, Fiserv Forum, Μιλγουόκι Ο Γιάννης καλείται να αγωνιστεί εναντίον του αδερφού του Κώστα, ο οποίος το περασμένο

εξώφυλλο στο nba 2k19 2/7/2018

το τραυματισμένο γόνατο του γιάννη

Σαν βόμβα σκάει η είδηση το καλοκαίρι του 2018 πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πρόκειται να είναι αυτός που θα κοσμεί το εξώφυλλο του NBA 2K19, του διασημότερου video game για μπάσκετ στον κόσμο. Ο Έλληνας γκαρντ είναι ο πρώτος μη Αμερικανός που το καταφέρνει στην ιστορία του παιχνιδιού από τη δημιουργία του.

john g mabanglo / epa

φθινόπωρο ξεκίνησε την καριέρα του στο NBA με τη φανέλα των Μάβερικς. Ο Κώστας μπορεί να μην αγωνίστηκε, στο τέλος του αγώνα όμως οι δυο τους, μαζί με τη μητέρα τους, Βερόνικα, και τον μικρότερο αδερφό τους Άλεξ ανταλλάσσουν φανέλες και βγάζουν όλοι μαζί φωτογραφία.

19/8/2017

αρχηγός του all star game

Μερικές μέρες πριν από την έναρξη του Eurobasket, και ενώ ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει ενταχθεί κανονικά στην προετοιμασία της εθνικής ομάδας, ανακοινώνει σε Facebook και Instagram πως λόγω ενός μυϊκού προβλήματος στο γόνατό του αποχωρεί από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Στην Ελλάδα προκαλείται αναβρασμός, με τον ίδιο να επισημαίνει χαρακτηριστικά:

25/1/2019, Spectrum Center, Σαρλότ, Βόρεια Καρολίνα Ο Γιάννης έχει γίνει πια ένας σταρ του παγκόσμιου μπάσκετ. Στην ψηφοφορία μεταξύ παικτών, δημοσιογράφων και οπαδών,

συγκεντρώνοντας συνολικά 4.375.747 ψήφους, επιλέγεται ως ένας από τους δύο αρχηγούς του φετινού All Star Game.

Απέναντί του μόνο ο θρύλος του πρωταθλήματος, Λεμπρόν Τζέιμς. Ανοίγει, έτσι, ο δρόμος για το βραβείο του MVP της χρονιάς.

«Πονάω πολύ. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση στην καριέρα μου».

το πρώτο all star game 20/2/2017, Smoothie King Center, Νέα Ορλεάνη Τον Φεβρουάριο του 2017 ο Γιάννης γράφει ιστορία, αφού γίνεται ο πρώτος Έλληνας που

συμμετέχει στο All Star Game

του καλύτερου πρωταθλήματος του κόσμου. Λίγους μήνες πριν, επικρατούσε φρενίτιδα, καθώς χιλιάδες Έλληνες στήριξαν την υποψηφιότητά του, γράφοντας #GiannisAntetokounmpo NBAVOTE 1.604.463 φορές σε όλα τα social media. Ο Γιάννης τους δικαίωσε, σκοράροντας 30 πόντους. Έγινε ο πρώτος σκόρερ του αγώνα.

η αφιέρωση στον εκλιπόντα πατέρα του 21/10/2017, Fiserv Forum, Μιλγουόκι Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2017 ο πατέρας του, Τσαρλς, πεθαίνει από ανακοπή. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, σχεδόν έναν μήνα μετά, πετυχαίνει ρεκόρ καριέρας εναντίον των Μπλέιζερς, σημειώνοντας 44 πόντους. Στο τέλος του ματς κρατά την μπάλα του αγώνα, πάνω στην οποία γράφει: «Αυτό είναι για τον

μπαμπά μου. Απόψε πετύχαμε μια σπουδαία νίκη. Εγώ έβαλα 44 πόντους».

καλύτερος ευρωπαίος μπασκετμπολίστας του 2018 8/4/2019, Fiserv Forum, Μιλγουόκι Η κορυφαία ιταλική εφημερίδα,

«Gazzetta dello Sport», διενεργεί ψηφοφορία και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αναδεικνύεται για πρώτη φορά στην καριέρα του ο καλύτερος Ευρωπαίος

μπασκετμπολίστας για τη σεζόν 2018-2019. Μ’ αυτό του το βραβείο μπαίνει στην ίδια λίστα με θρύλους του αθλήματος που το έχουν επίσης κατακτήσει, όπως ο Ντιρκ Νοβίτσκι και ο Πάου Γκασόλ.

το γκράφιτι στο γήπεδο όπου μεγάλωσε

larry w. smith / epa

18/2/2017, Γήπεδο Τρίτωνα Σεπολίων, Μανιτάκη 46 Λίγο πριν αγωνιστεί στο πρώτο του All Star Game, στο γήπεδο όπου συνήθιζε να παίζει μπάσκετ μικρός ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με τους φίλους του, στα Σεπόλια, δημιουργείται ένα γκράφιτι που καλύπτει όλο το γήπεδο και τον δείχνει να καρφώνει. Το γήπεδο παραμένει έτσι μέχρι σήμερα. 11.4.19 – lifo

— Διαβάζοντας κανείς τα βιβλία σας, έχει την αίσθηση πως, παρά την υψηλή λογοτεχνικότητά τους, ακολουθούν έναν προφορικό, ομηρικό ρυθμό όσον αφορά την αφήγηση των ιστοριών. Αλήθεια, θα βλέπατε τον εαυτό σας ως έναν σύγχρονο ραψωδό της Ευρώπης; Ας μην είμαστε βλάσφημοι, αν και είναι καλό το ότι μου θυμίζετε τον καταλυτικό ρόλο των ραψωδών. Ο λόγος τους είναι πολύ σημαντικός και ουσιαστικός για τη διαμόρφωση της σύγρονης λογοτεχνικής ταυτότητας της Δύσης. Υπήρχε μια συγκατάβαση και μια συνενοχή στον τρόπο που αφηγούνταν τις ιστορίες τους οι ραψωδοί, καθώς απήγγελλαν με ακρίβεια τα ομηρικά έπη, αλλάζοντας όμως το νόημα κάθε φορά, όχι μόνο επειδή πρόσθεταν δικές τους φράσεις αλλά και επειδή άλλαζαν το ηχόχρωμα και τον τόνο της φωνής τους. Γι’ αυτό και αποκαλούνταν αοιδοί. Και παρ’ ότι δεν είχαν το βίωμα (το λέει στα ελληνικά) που χρειαζόταν ώστε να έχουν επίγνωση της ταυτότητάς τους, είχαν βαθιά συνείδηση του τρόπου και του ρόλου τους. Με αυτή την έννοια, λοιπόν, θα μου άρεσε να αποκαλώ τον εαυτό μου «αοιδό», χωρίς όμως κανέναν περαιτέρω παραλληλισμό που θα ακουγόταν ως βλασφημία. — Μια και αναφερθήκατε στην αρχαία Ελλάδα, κάτι που βρέθηκε στο επίκεντρο της χθεσινοβραδινής σας

διάλεξης, έχω την αίσθηση ότι βρίσκεστε απέναντι από τον ήρωά σας, τον Ενρίκο, πρωταγωνιστή του «Μια άλλη θάλασσα», ο οποίος πρεσβεύει μια πλατωνική κατίσχυση της αλήθειας, και ότι πιο πολύ συγκατανεύετε στην πλευρά της ρητορικής. Εξαρτάται τι εννούμε με τη ρητορική, γιατί η υποστήριξη της ρητορικής σήμερα μπορεί να μας οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Η αλήθεια είναι πως πλέον καταλαβαίνω περισσότερο τον Ενρίκο, ειδικά σήμερα, που ρητορική δεν σημαίνει έμφαση στην αποσαφήνιση και διαμόρφωση του λόγου. Ακόμα και τώρα, αυτό που ζούμε, μ’ εσάς να θέτετε τις ερωτήσεις, εμένα να απαντώ και τις κάμερες να στέκονται απέναντί μας (σ.σ. μας τραβούσαν βίντεο), είναι μια ρητορική κατασκευή. Αλλά σήμερα δεν υπάρχει καν κατασκευή ενός λόγου, καθώς όλα γίνονται με ταχύτητα και σχεδόν χωρίς να τα σκεφτούμε: σπαταλάμε ώρες ολόκληρες με την προσοχή αποσπασμένη στο τηλέφωνο, στις ανάγκες της καθημερινότητας, με τον χρόνο να περνάει χωρίς κανέναν αναστοχασμό. Κι αυτό είναι καταστροφικό. Δεν αναρωτιόμαστε καν γιατί ζούμε, αφού αυτό που θέλουμε είναι να ζήσουμε κάτι απροσδιόριστο που περιμένουμε από το μέλλον. Προσδοκούμε μια πρόσκαιρη βελτίωση του παρόντος, προσέχοντας την εικόνα μας ή τον εαυτό μας, αλλά με μια εντελώς χρησιμοθηρική προσδοκία που μαρτυρά αλαζονεία. Από την άλλη, η δημιουργική αμφιβολία με την οποία είναι συνυφασμένη η ρητορική δεν σημαίνει αλαζονική αδιαφορία για την αλήθεια, που μοιάζει σήμερα απαραίτητη για να θεωρούμαστε ενδιαφέροντες ή πολιτισμένοι, σύμφωνοι με το πνεύμα των καιρών – που μας κάνει, εν τέλει, να δηλώνουμε ό,τι θέλουμε. Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, πιστεύω ότι πρέπει να αντισταθούμε στην αλαζονεία της ρητορικής και να μείνουμε στις στιγμές της πεποίθησης. Όπως έλεγε και ο Μίκελστετερ στο βιβλίο: «Η πεποίθηση είναι η πάντοτε παρούσα κατοχή της ίδιας της ζωής σου και του ίδιου του προσώπου σου, η ικανότητα να ζεις σε βάθος τη στιγμή χωρίς τη μανιακή ψύχωση να την αναλώσεις όσο γίνεται γρηγορότερα, να την αδράξεις και να τη χρησιμοποιήσεις για να φτάσεις σε ένα μέλλον όσο το δυνατόν ταχύτερα και άρα να την καταστρέψεις αναμένοντας να περάσει γρήγορα η ζωή, όλη η ζωή». Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε ένα σπίτι θρησκευόμενων καθολικών και πρέπει να θέσετε το ερώτημα του τι θα έκαναν τα μέλη της αν ήξεραν ότι θα πεθάνουν τα επόμενα πέντε λεπτά. Αν, όμως, ρωτήσεις το μωρό της οικογένειας, αυτό, αντί να απαντήσει, θα συνεχίσει όσο γίνεται πιο δημιουργικά το παιχνίδι του, γιατί αυτό έχει σημασία. — Με αυτή την έννοια μου, φέρνετε στον νου έναν άλλον Τριεστίνο σαν εσάς, τον Ίταλο Σβέβο, που έλεγε στη «Συνείδηση του Ζήνωνα»: «Κατά βάθος, είμαι άνθρωπος του παρόντος και δεν σκέφτομαι το μέλλον παρά μόνο όταν σκοτεινιάζει το παρόν με τη βαριά σκιά του». Μήπως, τελικά, είστε πιο κοντά στον Σβέβο παρά στον Τζόις, οι οποίοι είχαν αμφότεροι ως σημείο αναφοράς την Τεργέστη; Ο Σβέβο είναι ένας τεράστιος, σπουδαίος συγγραφέας, παρ’ ότι δεν είναι πολύ έξυπνος, με την έννοια ότι δεν αντιλαμβάνεται πάντα αυτά που γράφει, το τεράστιο επίτευγμα που σημειώνει με το έργο του. Μπορεί, λοιπόν, να αγαπώ πολύ και βαθιά τον Τζόις, αλλά

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΤΩΝ ΜΕΓΆΛΩΝ 16 lifo – 11.4.19

έχω την αίσθηση ότι ο Σβέβο είναι πολύ μεγαλύτερος και δυσκολότερος συγγραφέας από τον Τζόις. Φαινομενικά, ο Τζόις είναι πιο δύσκολος από γλωσσολογική άποψη, αλλά, πραγματικά, έχουμε αναρωτηθεί γιατί όλοι προτιμάμε και αγαπάμε περισσότερο τον Οδυσσέα του Τζόις; Γιατί νομίζω ότι λέει αυτό που περιμένουμε και προσδοκούμε από εκείνον, όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει με την άγνοια της Μόλι Μπλουμ στα θέματα της μετεμψύχωσης – είναι ακριβώς η άγνοια που περιμένουμε από εκείνη. Ενώ, αντίθετα, όταν ο Σβέβο βάζει τον ήρωά του, τον Ζήνωνα, να δηλώνει ότι θα σταματήσει το κάπνισμα, αναρωτιόμαστε αν αυτό σημαίνει μια ριζική μεταμόρφωση της προσωπικότητάς του, αν έχει πάψει πια να είναι εκπρόσωπος της τάξης του, εκφράζοντας μια πρωτόγνωρη χειραφέτηση που βγαίνει πολύ έξω από τον εαυτό. Για την ακρίβεια, με αυτόν τον ανατρεπτικό τρόπο καταφέρνει να ζει το παρόν. Υπάρχει μια απίστευτη και εντελώς κινηματογραφική σκηνή στον Ζήνωνα, που καταλαμβάνει μόλις μισή σελίδα, όπου παρακολουθούμε τον ίδιο να είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, ενόσω η γυναίκα του κοιμάται δίπλα του βαθιά. Ξαφνικά, τα μεσάνυχτα, φαντάζεται ότι τον επισκέπτεται ο Μεφιστοφελής και του κάνει πρόταση. Τι θα μπορούσε να του ζητήσει ως αντάλλαγμα; Την αθανασία; Όχι. Τα νιάτα; Ούτε, αφού είναι καταθλιπτικά και δύσκολα. Τελικά, καθώς δεν έχει τίποτα να του ζητήσει, ο γερο-Ζήνωνας φαντάζεται ότι αφήνει τον Μεφιστοφελή να φύγει. Μόνο με τη σκέψη ότι την έφερε στον Διάβολο, που έφυγε άπραγος, ξεσπάει σε γέλιο, ένα γέλιο ασυνείδητο, αλλά μοναδικό, το πιο νιτσεϊκό γέλιο στην ιστορία της λογοτεχνίας. Το αυθόρμητο γέλιο του Ζήνωνα είναι η απόδειξη ότι ο Σβεβο έχει διαμορφώσει κάτι τόσο απλό, αλλά ταυτόχρονα τόσο μεγάλο, νικώντας τον ίδιο τον Μεφιστοφελή, το οποίο ωστόσο δεν αντιλαμβάνεται καν ότι το έχει κάνει. — Ο τρόπος της αναζήτησης και της λεπτομέρειας, πάντως, υπάρχει με διάφορους τρόπους στα βιβλία σας, με έντονο το στοιχείο της εικόνας: σας βλέπουμε, για παράδειγμα, να τρυπώνετε στο γραφείο του Κάφκα, να παρατηρείτε τα αντικείμενα πάνω στο γραφείο του, να μπαίνετε στην καλύβα του Χάιντεγκερ στον Μέλανα Δρυμό. Σας μιλάνε, αλήθεια, τα αντικείμενα, όπως η μαντλέν του Προυστ; Οι εικόνες δεν είναι ποτέ αυτόνομες, στον βαθμό που εκφράζουν έναν ολόκληρο κόσμο, αυτόν που έχει νομιμοποιηθεί και είναι αλησμόνητος στις σελίδες των λογοτεχνών. Μπορεί να κρύβεται στο απειροελάχιστο, σε μια μαντλέν, αλλά είναι έτοιμος να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Ποτέ, επομένως, τα αντικείμενα δεν ταυτίζονται απλώς με πράγματα με αυτή την έννοια: και εγώ, όταν βλέπω τις καστανιές της Τεργέστης, δεν βλέπω ένα δέντρο αλλά έναν ολάκερο κόσμο από μνήμες, από αισθήσεις, τις οποίες δεν μπορείς να αποσπάσεις από τον κόσμο που τις γεννά. Μπορεί να σου δημιουργούν πάντα μια μελαγχολία, άμεσα συνυφασμένη με τη φύση του συγγραφέα, αλλά, αν θες πραγματικά να εκφράσεις τη λογοτεχνική αλήθεια, τότε έχεις ανάγκη από μια εικόνα και όχι από μια μεγάλη ιδέα. Και δεν μπορείς να κάνεις λογοτεχνία χωρίς εικόνες. — Μία από τις εικόνες που πρωταγωνιστούν στα βι-

ΚΛΑΟΎΝΤΙΟ

ατακλυσμιαία εμπειρία. Αυτός είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος για να περιγράψεις την επαφή με την ορμητική σκέψη του Κλαούντιο Μάγκρις, ο οποίος διείδε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό στην ολότητά του, κατάλαβε τις αντιφάσεις, τη φρίκη των πολέμων και τη σημασία της μεγάλης τέχνης. Διάβασε αρχαία ελληνικά, μετέφρασε Κλάιστ, Σνίτσλερ, Μπίχνερ κ.ά., έγραψε αριστουργηματικά μυθιστορήματα, απέσπασε βραβεία, εξυμνήθηκε από τους ομότεχνούς του και τους κριτικούς, μεταξύ των οποίων και ο Τζορτζ Στάινερ. Τα βιβλία του, από τον εμβληματικό Δούναβη των εκδόσεων Πόλις έως τα πρόσφατα Μια άλλη θάλασσα και Υπόθεση Αρχείου των εκδόσεων Καστανιώτη, ουσιαστικά συνιστούν μια γοητευτική γενεαλογία των συγκλονιστικών γεγονότων, των προσώπων και των ιδεών που έφτιαξαν τον σύγχρονο κόσμο και μια λογοτεχνική περιδίνηση σε ό,τι νιώθουμε πως μας ξεπερνά: τη βασίλισσα της Σκυθίας, τους αρχαίους τραγικούς, τον Κάφκα, τον Κανέτι, τον Παρμενίδη ή και τον Ηράκλειτο. Στην πρόσφατη διάλεξή του στο Ωδείο Αθηνών, στο πλαίσιο εκδηλώσεων του Αθήνα - Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Βιβλίου 2018 και των εκδόσεων Καστανιώτη, μας μίλησε για την αρχαία ελληνική σκέψη, τη ρητορική και το ταξίδι του Οδυσσέα, σαν αυτό που συνεχίζει να κάνει ο ίδιος στο αρχιπέλαγος της σύγχρονης σκέψης. Επειδή για μένα αποτελεί «ιερό τέρας», δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τον είχα απέναντί μου, να προσπαθεί κάπως άγαρμπα να ρίξει το τσάι μέσα στο φλιτζάνι του, φορώντας το πιο όμορφο χαμόγελο παρά την κούραση και έχοντας –ειρωνεία ή ευλογία;– πίσω του ως ιδανικό φόντο την Ακρόπολη. Φεύγοντας, του λέω καλή τύχη με το βραβείο Νόμπελ, αφού θεωρείται πια ένα από τα φαβορί – «φαντάζομαι πως εννοείτε το Νόμπελ Ειρήνης» μου λέει αστειευόμενος. Κλαούντιο Μάγκρις, ο τελευταίος ίσως των μεγάλων.

ΜΆΓΚΡΙΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ ΈΝΑ ΜΠΑΛΚΌΝΙ ΜΕ ΘΈΑ ΤΗΝ ΑΚΡΌΠΟΛΗ ΜΕ ΈΝΑΝ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΕΡΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΉΣ ΜΑΣ. ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΊΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΆ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ: ΓΙΏΡΓΟΣ ΑΔΆΜΟΣ

βλία σας είναι αυτή του καφέ: από το αγαπημένο σας καφενείο του Σαν Μάρκο στην Τεργέστη μέχρι τα καφέ της Βιέννης, τα οποία συνοδεύετε από τις ιστορίες του Γιόζεφ Ροτ. Πόσο σημαντικό είναι για σας το καφέ ως συμβολικός χώρος της αγοράς σήμερα; Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Ανέκαθεν συνήθιζα να δουλεύω σε καφέ, δηλαδή να βρίσκομαι, αν και μόνος, ανάμεσα σε κόσμο. Να είμαι απομονωμένος και ταυτόχρονα μέσα στην ανθρώπινη βοή. Μου άρεσε να βλέπω τους ανθρώπους να περνάνε και να τους παρατηρώ. Αλλά, δυστυχώς, επειδή ο κόσμος έχει ανάγκη από ταμπέλες, πολύ γρήγορα μετέτρεψαν το καφέ του Σαν Μάρκο, και όχι μόνο, στο Καφέ των Διανοουμένων. Ακόμα και εδώ το κλισέ έκανε την καταστροφική δουλειά του. Μου είναι αδιανόητο να συχνάζω πια σε οποιοδήποτε καφέ ονομάζεται έτσι, αφού, όπως λέει και ένας αγαπημένος μου συγγραφέας για την πόλη του, τη Νάπολη, είναι διαφορετικό να ζεις σαν Ναπολιτάνος από το να είσαι Ναπολιτάνος. Κι εγώ θέλω να είμαι, όχι μόνο να κάνω.

— Μήπως, τελικά, ό,τι είναι κλισέ καταντάει νεκρό, όπως συμβαίνει με τα μουσεία ή τη σύγχρονη λογοτεχνία; Στην «Υπόθεση Αρχείου» υπάρχει η φράση «Ο θάνατος ταιριάζει στα μουσεία». Στη λογοτεχνία οι επιβεβαιώσεις λειτουργούν με τρόπο διαφορετικό απ’ ό,τι αυτές της πολιτικής ή της αλήθειας. Βασίζονται στις μεταφορές. Όταν ένας πρωταγωνιστής λέει πως «ο έρωτας είναι φρικτός», δεν σημαίνει ότι εκφράζει την πεποίθηση του συγγραφέα αλλά μια αγωνία ή ιδέα της στιγμής. Με αυτή την έννοια, μπορώ να πω ότι στα μουσεία υπάρχει κάτι νεκρό που υπήρχε στο παρελθόν, που εξέφραζε μια ζωή που δεν είναι εκεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παύει να υφίσταται η αλήθεια που αυτό αντιπροσωπεύει. Δουλειά της λογοτεχνίας, μάλιστα, είναι να ξαναζωντανέψει αυτόν τον κόσμο με συγκεκριμένο τρόπο, να εμφυσήσει ζωή στα πράγματα. Ακόμα και οι Καρυάτιδες που είδα χτες στο Μουσείο της Ακρόπολης μπορεί να είναι νεκρές από υλική άποψη, αλλά εκφράζουν κάτι τόσο όμορφο και

γλαφυρό με τις πλεξούδες τους, το χαμόγελο ή το ανάστημά τους, που τις κάνει να μοιάζουν ζωντανές. Αυτό μπορείτε να το δείτε να συμβαίνει και με τα άτομα που αγαπάμε: δεν είναι ζωντανά επειδή είναι μαζί μας αλλά επειδή τα ζωντανεύει το αίσθημά μας. Για την ακρίβεια, η Καρυάτιδα δεν μοιάζει μόνο ζωντανή αλλά είναι, υφίσταται, υπάρχει. — Γι’ αυτό οι ήρωές σας, πραγματικοί και μυθοπλαστικοί, συνομιλούν μαζί σας στα βιβλία σας σε παρόντα χρόνο; Γιατί έχει κανείς την αίσθηση ότι υπάρχει έντονη η μνήμη, αλλά όχι η νοσταλγία... Απολύτως. Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο είδη μνήμης: μία καταστροφική και ισοπεδωτική, που αναφέρεται σε ένα νεκρό παρελθόν, και μία άλλη, που ακόμα κι αν είναι προϊόν μιας αναπόλησης, δεν είναι νεκρόφιλη ούτε αρνητική. Άλλωστε, αρκεί ένα φλιτζάνι για να φτιάξεις μεγάλη ποίηση. Μην ξεχνάμε ότι στην αρχαιότητα οι τάφοι και τα μνημεία ήταν αφορμή για γιορτές, ήταν μέσα στη ζωή και όχι αποκομμένα από αυτήν, συνι-

στούσαν ουσιαστικά κομμάτια της. — Γι’ αυτό η αρχειοφύλακας Λουίζα από την «Υπόθεση Αρχείου» λειτουργεί σαν πραγματική μούσα για εσάς; Σας ευχαριστώ γι’ αυτή την ερώτηση, γιατί όντως έτσιλειτουργεί. Αυτή είναι, άλλωστε, η πραγματική πρωταγωνίστρια του βιβλίου, αφού, ό,τι κι αν συμβαίνει, εκείνη είναι γεμάτη δημιουργικότητα, ενέργεια και αποτελεί αφορμή να συνεχιστούν η έρευνα και η ιστορία. Ενώ δηλαδή ο κεντρικός πρωταγωνιστής δείχνει να θέλει πάση θυσία να φτιαχτεί το μουσείο, καταβάλλεται από μια μανία που πολλές φορές έχει αρνητικές υποδηλώσεις και δεν είναι γεμάτη κατάφαση, όπως η δική της. Κι αυτό γιατί εκείνη έχει ερωτική σχέση με τα αντικείμενα, τα συγκροτεί και τα ορίζει με έναν τρόπο που φτάνει να εκφράζει την αλήθεια τους. Ας μην ξεχνάμε πως τελικά μόνο ο έρωτας κρατάει τα πράγματα και τους ανθρώπους στη ζωή: όταν τελειώσει ο έρωτας, τελειώνει και η ιστορία.

11.4.19 – lifo

ΘΕΑΤΡΟ

OΙ Μ Ί ΜΟΙ ΤΟΥ ΗΡΏ Ν Δ Α ΣΤΗ ΣΦΕ Ν Δ Ό Ν Η Η Άννα Κοκκίνου σκηνοθετεί τη δωρική αυτοσχέδια φάρσα του Ηρώνδα από τον 3ο αιώνα π.Χ., ένα από τα σπάνια δείγματα ελληνικού μιμοθεάτρου. από τον χρηστο παριδη

οι μίμοι ήταν μπουφόνοι της αρχαιότητας, ιδιαίτερα δημοφιλείς στα ελληνιστικά χρόνια, οι οποίοι, με λαϊκή, ζουμερή γλώσσα και χωρίς ηθικούς φραγμούς, σατίριζαν ανθρώπινους τύπους της καθημερινότητας, όπως οι μαστροποί, οι μεσίτρες, οι βιοτέχνες, οι δάσκαλοι, οι δυνατοί και οι αδύναμοι της εποχής. Αποκαλύπτοντας την υποκρισία και την μπαγαποντιά τους, διασκέδαζαν τους απλούς ανθρώπους, περιοδεύοντας σε συμπόσια και γιορτές ανά την Αττική. Έστηναν το φτωχό τους θέατρο μπροστά στο λαϊκό κοινό που ξεκαρδιζόταν όχι μόνο με τη σάτιρα αναγνωρίσιμων τύπων και επαγγελμάτων αλλά και με τις καταστάσεις που αυτοί οι θεατρίνοι της πλατείας διακωμωδούσαν, παρμένες από την αγορά και τα δικαστήρια ως τα σχολειά και τους οίκους ηδονής. Οι μίμοι ήταν σύντομοι θεατρικοί διάλογοι που ζωντάνευαν μυθολογικά επεισόδια ή στιγμιότυπα του καθημερινού βίου. Η δωρική αυτοσχέδια φάρσα ήταν η πρώτη μορφή που είχε η δραματική τέχνη στην Ελλάδα. Με την άνθηση, όμως, της μεγάλης ποιητικής θεατρικής τέχνης στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα, η εικόνα άλλαξε. Το αυτοσχέδιο θέατρο συγκέντρωσε τα έθιμα και τα θέματά του και μετανάστευσε στις δωρικές αποικίες της Σικελίας. Η λέξη «μίμος» εκεί πρωτακούστηκε. Ο Ηρώνδας σταδιοδρόμησε στο πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνα, πιθανότατα στην Αλεξάνδρεια και στην Κω. Το έργο του ήταν άγνωστο έως το 1889, όταν βρέθηκε ένας κύλινδρος από πάπυρο με οχτώ μιμοδράματά του σε έναν τάφο στην πόλη Μαιγίρ (Μοίρες) της Αιγύπτου μαζί με μια μούμια. Η ανακάλυψη αυτή, μάλιστα, ενέπνευσε στον Κωνσταντίνο Καβάφη το ποίημά του Οι μιμίαμβοι του Ηρώνδα (1892). Αυτό το ταπεινό και φτωχό, αλλά συγχρόνως τόσο φωτεινό και αποκαλυπτικό θέατρο, με αρκετή δόση στοχασμού, κέντρισε το ενδιαφέρον της Άννας Κοκκίνου, η οποία, έχοντας την πεποίθηση ότι σήμερα συνομιλεί με την εποχή μας περισσότερο από ποτέ, ανεβάζει τους Μίμους του Ηρώνδα στο θέατρο Σφενδόνη σε μετάφραση του Θεόδωρου Στεφανόπουλου και σκηνοθεσία της ίδιας.

ΙNFO Οι Μίμοι του Ηρώνδα Θέατρο Σφενδόνη (Μακρή 4, Μακρυγιάννη) Μετάφραση: Θεόδωρος Στεφανόπουλος Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου Σκηνικά: Κέννυ ΜακΛέλλαν Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα Μάσκες: Μάρθα Φωκά Παίζουν: Ρηνιώ Κυριαζή, Νίκος Νίκας, Ρίτα Λυτού, Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου

18 lifo – 11.4.19

φωτο: μαρουσα θωμα

11.4.19 – lifo

παιδάκι πυγμαχία. Η εφηβεία μου ήταν περίεργη και επειδή ήμουν άτακτος πήγα σε διάφορα σχολεία, κάνοντας μια μεγάλη βόλτα, από το Αρσάκειο και το δημόσιο στη Βούλα μέχρι το 5ο Λύκειο Νέας Σμύρνης, όπου και τελείωσα. Έχω μεγαλώσει στην πλατεία, στην Πυραμίδα, στον Γαλαξία, τον οίκο του τυροπιτά, στον Πανιώνιο.

q Δεν είχα καμία σχέση με το θέατρο και ποτέ δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ με αυτό, παρ’ ότι ο πατέρας μου είναι εκδότης. Ήμουν ένα αγοράκι που πήγαινε στο γήπεδο και αγαπούσε πολύ τα σκυλιά. Μεγάλωσα με ζώα και σκεφτόμουν πώς μπορώ να έχω μια επαφή μαζί τους, οπότε αποφάσισα να σπουδάσω Βιολογία ή Κτηνιατρική. Παρόλο που ήμουν πάντα κακός μαθητής, στην τελευταία τάξη έγινα πολύ καλός, έτσι πέρασα στη Βιολογία στην Αθήνα. Ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός που είχα όταν ήμουν 18 –διαλύθηκε το πόδι μου– ήταν καθοριστικός για την εξέλιξή μου, γιατί έβαλα σίδερα και έμεινα πολύ καιρό off από τις προπονήσεις, έτσι έμεινα στο σπίτι και διάβασα, κι άρχισα να έχω επαφή με το θέατρο και το σινεμά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου είχα έναν πολύ καλό φίλο που ασχολούνταν με το θέατρο. Πήγα μαζί του σε ένα θεατρικό εργαστήρι, τη Μαύρη Σφαίρα, και από κει στο Εθνικό. Στη Βιολογία έφτασα μέχρι την πτυχιακή, αλλά είχε πολλά εργαστήρια και τότε είχα μπει για τα καλά στο θέατρο, έτσι την παράτησα. Στην αρχή είχα πολλές ενοχές που δεν πήρα το πτυχίο, πίεση από τους γονείς – είναι και η κοινωνία που σου περνάει το μήνυμα «ό,τι αρχίζει πρέπει και να τελειώνει», αλλά μετά αποχωρίστηκα αυτή την αίσθηση σε σχέση με το τι «πρέπει» να κάνω.

q Πυγμαχία κάνω ακόμα, μου αρέσει τρελά να παίζω, κι αν έχω ελεύθερη μια μέρα ολόκληρη μπορεί να πάω στο Legacy στη Συγγρού, που έχει ανοίξει ένας συναθλητής μου, να κάνω προπόνηση και μετά να κάθομαι να βλέπω τους άλλους που παίζουν. Στα 33 μου θεωρούμαι μεγάλος για πυγμάχος –ένας επαγγελματίας πυγμάχος τότε παίζει τους τελευταίους του αγώνες–, αλλά συνεχίζω. Έχω παίξει πολλούς αγώνες από τότε που ξεκίνησα να παίζω στο θέατρο κι έχω πάει σε πολλές παραστάσεις μπλε από το ξύλο – χρειάστηκα μακιγιάζ για να βγω στη σκηνή. Είναι κάτι θεμελιώδες, δεν είναι απλώς μια εκτόνωση για μένα, είναι από τα πράγματα που κάνεις σε όλη σου τη ζωή και μετά σε «κάνουν» αυτά. Μου αρέσει επίσης να αράζω με τους φίλους μου και να πίνω, να περπατάω, να στέκομαι κάτω από το καυτό νερό στο ντους για πολλή ώρα.

q Η πρώτη παράσταση που θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ ήταν ο Πουπουλένιος του Μοσχόπουλου στο πατάρι του Αμόρε. Θυμάμαι τον Κώστα Μπερικόπουλο, που τον είχα δει και είχα πάθει πλάκα. Αργότερα, που τον συνάντησα και παίξαμε μαζί, του είπα ότι ήταν το θαύμα μου. Τον θεωρώ σπουδαίο ηθοποιό. Η πρώτη παράσταση που έπαιξα ήταν ο Επιστάτης του Πίντερ. Ο Δημήτρης Καταλειφός ήταν δάσκαλός μου και με το που βγήκα από τη σχολή με πρότεινε στον Αντύπα. Υπήρξαν κάποιες συναντήσεις, π.χ. με τον Ακύλλα Καραζήση, τον Νίκο Μαστοράκη, τον Μαρμαρινό, τη Μάρθα Φριντζήλα, τον Λευτέρη Βογιατζή, που ήταν καθοριστικές.

q Μου αρέσει πολύ που δουλεύω με την ομάδα Kursk, με συγκεκριμένους ηθοποιούς. Δεν σκέφτομαι «αχ, θα ήθελα να δουλέψω πολύ μ’ αυτόν» ή «θα ήθελα να δουλέψω πολύ με τον άλλον», μου αρέσουν όλοι το ίδιο και δεν υπάρχει κανένας σκηνοθέτης που να μην έχω δουλέψει ξανά μαζί του. Ο μόνος με τον οποίο έχω δουλέψει μόνο μία φορά είναι ο Μοσχόπουλος, αλλά θα ξανασυνεργαστούμε τώρα. Πιστεύω πολύ σε αυτού του είδους τη συναναστροφή, στην επιμονή σε ένα πράγμα. Και με την πυγμαχία είναι το ίδιο, κάνω ξανά και ξανά προπόνηση. Δεν κάνω πολλά πράγματα στη ζωή μου, κάνω λίγα και πολύ. Η ζωή που κάνω είναι όντως συντηρητική, έχει και κάποια πράγματα ακραία, αλλά κάνω τα ίδια και τα ίδια. Όσες συνεργασίες έχω κάνει τις έχω κάνει με τα ίδια πρόσωπα και προσπαθώ όσο μπορώ να πλουτίσω με αυτούς, δεν θα πω «θέλω και κάποιον άλλον». Θα μπορούσα να δουλεύω μόνο με αυτούς και να είμαι πολύ καλά, αν μπορώ να κάνω τα δικά μου.

Ηθοποιός, σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη, ζει στου Γκύζη.

ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ

q Μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη. Ο πατέρας μου είναι Αθηναίος από τον Βύρωνα και η μητέρα μου Πόντια. Κάνω από

q Η σχέση με τον χρόνο έχει σημασία για μένα. Θεωρούμε ότι ο χρόνος λειτουργεί γραμμικά, αλλά δεν είναι έτσι, η σχέση που έχουμε μαζί του σήμερα είναι νευρωτική, θέλουμε γρήγορα να καταλαβαίνουμε κάτι, γρήγορα να συνεννοούμαστε. Άλλο χρόνο θέλει, όμως, η συνεννόηση και άλλο η επικοινωνία.

q Οτιδήποτε κάνεις και σου προσφέρει, μετά σου ζητάει κι αυτό κάτι. Μπορεί να άρχισα το θέατρο για να ξεφύγω απ’ ό,τι με βασάνιζε, για να βρω κάπου ένα φως, λίγο αέρα, αλλά μετά άρχισε κι αυτό να ζητάει, αναγκαστικά. Τότε ή το παρατάς ή το πλουτίζεις. Όταν για να παίξεις πρέπει να αποχωριστείς ό,τι νιώθεις, όταν για να χορέψεις, ενώ δεν έχεις όρεξη, πρέπει να αποχωριστείς τη διάθεσή σου, όταν εσύ μιλάς και κουνάς τα χέρια σου, αλλά αυτός που υποδύεσαι δεν θα το έκανε ποτέ, έτσι λέει η ψυχή του ρόλου, πρέπει να αποχωριστείς αυτόν τον τρόπο σου. Δημιουργείται η ανάγκη αποχωρισμού πολλών πραγμάτων για να το υπηρετήσεις και ο αποχωρισμός για μένα είναι το μόνο και αναγκαστικό μέσο για να πλουτίσεις. Αν αφεθείς στη διάθεσή σου και το κάνεις μία, δύο, τρεις, πέντε φορές, τελείωσες. Κάνεις κάτι με το ζόρι.

AΘΗΝΑΊΟΙ

q Αυτό το «με το ζόρι» σε μια δημοκρατία, σε περιβάλλον ελεύθερης έκφρασης και φασισμού της γνώμης και της διάθεσης που υπάρχει πια, η ιδιοσυγκρασία που διακρίνει πάρα πολύ τη χώρα, το «έλα, μωρέ αδελφέ, τώρα έχει ήλιο έξω και να μη γίνουν και όλα σωστά, σιγά…», όλη αυτή η λειτουργία έχει φέρει το πράγμα εδώ που το έχει φέρει. Η αντίθετη λειτουργία, κάτι δικό σου που θα γίνει επειδή θα πεις «ας γίνει επειδή πρέπει», είναι ο μόνος τρόπος για να πλουτίσεις, κι αυτό ενέχει έναν αποχωρισμό του αισθήματος και της διάθεσής σου. Και από τη στιγμή που αρχίζει αυτός ο αποχωρισμός, αρχίζει και μια ταπεινότητα που σε κάνει πλούσιο άνθρωπο. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

q Αυτό που δίνει πολλά στον ηθοποιό μπορεί να είναι μόνο το κόστος. Το να εκφράζεσαι είναι μια εκτόνωση, δεν τρέχει τίποτα, απ’ όταν αρχίσει το κόστος και μετά μπορείς να πάρεις κάτι. Εκεί αρχίζει το πράγμα. Κι αυτό είναι αθλητικό και ευγνωμονώ τον αθλητισμό που το έχω μάθει. Υπήρξε προπονητής που όταν εγώ κατέβασα τα χέρια και είπα «τέλος», μου είπε «από δω και πέρα αρχίζει η προπόνηση». Και είχε δίκιο.

q Μερικά πράγματα είναι μαγικά και δεν τα αλλάζω για όλα τα λεφτά και όλη την εμπορική επιτυχία του κόσμου. Την αγάπη του φίλου μου, αυτό που συμβαίνει στο Θέατρο Αλλαγών, όπου κάνω μάθημα. Έχουν έρθει κάποια παιδιά από το Πολυτεχνείο, χημικοί, μερικές μεγάλες σε ηλικία γυναίκες, που ήταν όλοι μόνοι τους, άνθρωποι που εξωτερικά μπορεί να μην τους βοηθάει η εμφάνισή τους, για μια συναναστροφή, γιατί σε αυτόν τον κωλοκόσμο ζούμε. Κι εδώ έχουν βρει οικογένεια, κάνουν γνωριμίες, βγαίνουν κάθε μέρα μαζί, μαθαίνουν μέσα από τα κείμενα, κι αυτό είναι υπέροχο. Βλέπω ότι μέσα από το μάθημα δυναμώνουν, μπορούν να κοιτάξουν τους άλλους δίπλα τους, μπορούν να μιλήσουν, μπορούν να χορέψουν, άνθρωποι που ντρέπονταν να διαβάσουν ένα ποίημα δυνατά, τώρα ξεδιπλώνονται και το διαβάζουν. Αυτό το κουβαλάς στη ζωή σου και δεν συγκρίνεται με τίποτα.

q Είναι δύσκολο να κάνεις πυρήνες πια, όπως παλιά, γιατί δεν υπάρχουν οι δομές για να το στηρίξουν αυτό. Για την παραγωγή του Οθέλλου πήραμε 17 χιλιάρικα επιχορήγηση, με αυτά το κάναμε, και το αρχικό budget ήταν 60 χιλιάρικα

20 lifo – 11.4.19

απο τον m. hulot φωτογραφιeσ παρισ ταβιτιαν

θεατρο, κοινωνια, πολιτικη Ο πόλος είναι ένα σύνολο πραγμάτων. Δεν μπορεί ξαφνικά να δημιουργηθεί ένας πόλος, είτε στο θέατρο, είτε στην κοινωνία, είτε στην πολιτική. Δεν βγήκε ξαφνικά η Χρυσή Αυγή, δεν έτυχε να γεννηθούν δέκα παιδάκια που θα γίνουν χρυσαυγίτες, δεν γίνονται έτσι αυτά.

11.4.19 – lifo

q Ο πόλος είναι ένα σύνολο πραγμάτων. Δεν μπορεί ξαφνικά να δημιουργηθεί ένας πόλος, είτε στο θέατρο, είτε στην κοινωνία, είτε στην πολιτική. Δεν βγήκε ξαφνικά η Χρυσή Αυγή, δεν έτυχε να γεννηθούν δέκα παιδάκια που θα γίνουν χρυσαυγίτες, δεν γίνονται έτσι αυτά. Για να δεις τι σημαίνει αυτό πρέπει να πας αντίθετα, να δεις τι σημαίνει αριστερά, να δεις την έλλειψη έμπνευσης, θέσης, χρώματος, ιδεών, αγάπης, που συμβαίνει. Το να πεις «θα τσακίσουμε τους χρυσαυγίτες» δηλώνει έλλειψη υπαρξιακού κόπου. Είναι στενή πολιτική. Πήγαινε, δες αντίθετα τι γίνεται, για να δεις γιατί βγαίνει αυτό. Έριξε σφαλιάρα ο Κασιδιάρης στην Κανέλλη και όσους ακούγαμε τότε στα πάνελ, στις συζητήσεις, στέκονταν στη σφαλιάρα και όχι σε όσους που από μέσα τους έλεγαν «καλά της έκανε». Το «καλά της έκανε» είναι το πρόβλημα. Αυτό υπάρχει σε όλα τα επίπεδα. Πού ήταν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής τόσα χρόνια, δεν ήταν στο ΠΑΣΟΚ; Ζούμε την ίδια κατάσταση που ζούσε η Γερμανία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπάρχει η ίδια ηθική κατάπτωση και ισχυρή πίεση δυνάμεων που δημιουργεί έναν τρόπο σκέψης του τύπου «πρέπει να πας εκεί, γιατί αλλιώς τι θα κάνεις;». Άμα δεν κάνεις τον κόπο να σκεφτείς από πριν, μετά θα σου έρθει μαζεμένος, όταν γίνει πόλεμος. Γιατί μετά πας στον πόλεμο.

Χάρης Φραγκούλης

– είναι αστεία τα ποσά που έχουμε. Έκανα το Lenz, πριν από δύο χρόνια, χωρίς να πληρωθεί κανείς, και στον Οθέλλο για τη σκηνοθεσία, τη δραματουργία, τις πρόβες, για όλη μου τη δουλειά, που ακόμα συνεχίζεται, άσε την προεργασία που έχω κάνει για έναν χρόνο, πήρα 1.000 ευρώ. Για να μπορούν οι ηθοποιοί να έχουν κάτι πολύ λίγο, αλλά αξιοπρεπές. Δεν γίνεται όμως να δουλεύω έναν χρόνο για να πάρω ένα χιλιάρικο. Δεν μπορώ να το ξανακάνω. Έχω φτάσει 33, δεν είμαι ένας νέος ηθοποιός που τώρα βγήκε. Στην πρώτη σου παράσταση, στα 20 και στα 25, φυσικά και το κάνεις, αλλά πόσο θα αντέχεις να παίρνεις ένα χιλιάρικο όταν κάνεις μια σκηνοθεσία κάθε δύο χρόνια; Χρειάζεται χρόνο η προετοιμασία μιας παράστασης, μελέτη. Κάναμε την Προσευχή, κάναμε τον Άρντεν, τον Woyzeck, τον Lenz, τον Οθέλλο, συναντιόμαστε με τα παιδιά επειδή θέλουμε αέρα, δεν το κάνουμε για τα λεφτά – ποια λεφτά; Ίσα-ίσα που μας ζημιώνει οικονομικά αυτό που κάνουμε.

q Πρέπει να φαντάζεσαι. Υπάρχει μια ολόκληρη δυτική κοινωνία όπου κάθε τρεις και λίγο γίνεται τρομοκρατική επίθεση και εκπλήσσεται. Δεν είναι υποκρισία αυτό; Φαντάσου, ρε φίλε. Είτε η Χρυσή Αυγή, είτε η έλλειψη πόλων στο θέατρο, είτε οι τρομοκρατικές επιθέσεις, είναι έλλειψη φαντασίας του δυτικού πολιτισμού. Αυτό δημιουργεί αυτά τα τερατουργήματα. Πρέπει να φαντάζεσαι τι μπορεί να φτιάξει ένα παιδί που κάνει όνειρα μια ζωή κι εσύ του τα στερείς, ότι μπορεί να κάνει καμιά τρέλα, γιατί έλλειψη φαντασίας είναι να μην μπορείς να φανταστείς τη ζωή του άλλου, να φανταστείς εσύ, ρε μαλάκα, που τρως ότι κάποιος πεινάει. Άμα φανταστείς ότι κάποιος δεν βλέπει φως και είναι σε ένα υπόγειο, θα το νιώσεις κι εσύ, κι αν το νιώσεις, μετά θα είσαι άλλος άνθρωπος. Αυτό είναι το θέατρο, να φαντάζεσαι τις ζωές αλλωνών και αυτό σε σώζει και σε πλουτίζει. Αν κάνεις μια ζωή κατά τη διάρκεια της οποίας δεν φαντάζεσαι τίποτα, θα γίνουν εγκλήματα. Ο χρυσαυγίτης είναι η κατεξοχήν περίπτωση ενός ανθρώπου χωρίς φαντασία, γι’ αυτό φοβερά επικίνδυνου, γιατί δεν μπορεί να φανταστεί καν ότι μπορεί να πάει φυλακή, δεν μπορεί να φανταστεί τίποτα πέρα απ’ τη στιγμή. Είναι απόλυτα στο τώρα, οπότε είναι ζώο. Δεν αμφιβάλλει. Γιατί η αμφιβολία έχει φαντασία. Και μας πλημμυρίζουν με εικόνες και χάπια για να μην μπορούμε να φανταζόμαστε κι έτσι να περνάνε ό,τι θέλουν.

q Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι μήπως δεν μπορέσω να αγαπήσω. Για μένα, η όποια δημιουργία, η όποια τεχνική, είναι σχεδόν μια ερώτηση για το αν μπορώ να αγαπήσω, και δεν μπορεί να μου απαντηθεί.

q Το πιο μεγάλο μου όφελος, στ’ αλήθεια, από αυτό που κάνω είναι ότι δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Πιστεύω ότι εάν έκανα ό,τι ήθελα, δεν θα ήμουν εδώ που είμαι. Δεν εννοώ απαραίτητα ότι θα ήμουν πρεζάκι στην Ομόνοια ή αλκοολικός, που κι αυτά υπήρχε πολύ σοβαρή πιθανότητα να συμβούν, ή ότι θα είχα πεθάνει, αλλά το ότι δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, επειδή η φύση της δουλειάς είναι κάτι πολύ ψυχωφελές λόγω της μη επιβολής του εαυτού μου στον εαυτό μου. Από κει και πέρα, υπάρχουν πρακτικά πράγματα πολύ συγκεκριμένα, έχω γνωρίσει τον Λευτέρη τον Βογιατζή, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους, υπέροχους χώρους, έχω πάει πολύ ωραία ταξίδια, Ιταλία, Γερμανία, Βερολίνο, Νέα Υόρκη.

q Η γενιά μου έχει φάει πολύ ξύλο, και οικονομικό και επαγγελματικό και ερωτικό, που δημιουργεί κενά. Αυτό που σκέφτεται είναι «δεν μου γαμιέστε;». Βλέπω ανθρώπους 20άρηδες που έρχονται στο θέατρο και λένε «ναι, ρε», όχι χωρίς κόστος, και είναι πολύ συγκινητικό αυτό. Οι γύρω στα 25 και οι ακόμα μικρότεροι έχουν κάτι πολύ συγκινητικό και τσαμπουκαλεμένο. Απλώς, αν αυτό το τσαμπουκαλεμένο δεν συνοδευτεί από τη λογοτεχνία και την αμφιβολία της ποίησης, αυτό το θαυμαστό, μετά θα πάψει να είναι τσαμπουκαλεμένο. Γιατί ο χρόνος της τσογλανιάς είναι περιορισμένος, ενώ της λογοτεχνίας ευρύς. Το υλικό όμως είναι ελπιδοφόρο, γιατί είναι αμόλυντο από σοβαροφάνεια, φόβο και ζήλια. Έχει μια αλητεία που χρειάζεται και σώζει.

q Είναι ένα μεγάλο θέμα σε ποιον πρέπει να δίνει λόγο ένας καλλιτέχνης, γιατί άμα είναι να δίνει στους ζωντανούς, άσ’ το. Ούτως ή άλλως, δηλαδή, ένας καλλιτέχνης δίνει λόγο στους νεκρούς, Τον όρο «καλλιτέχνης» δεν τον θέλω. Ο αγαπημένος μου Σεφέρης, που είναι ένα πρόσωπο που με έχει πολύ επηρεάσει, αποκαλούσε τον καλλιτέχνη «τεχνίτη». Το «καλλιτέχνης» με πηγαίνει σε πιο ιδιοσυγκρασιακά και ταπεραμέντου πράγματα, ενώ το «τεχνίτης» είναι πιο ακριβές, πιο συγκινητικό και πιο συνδεδεμένο με τη ζωή.

ΙNFO

Ο Χάρης Φραγκούλης εμφανίζεται στον Γυάλινο Κόσμο του Τενεσί Ουίλιαμς στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας (μέχρι τις 21/4), σκηνοθετεί τον Οθέλλο του Σαίξπηρ στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης (μέχρι τις 23/4) και θα πρωταγωνιστήσει στον Κύκλο του έρωτα του Άρθουρ Σνίτσλερ που σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (από 3/5).

q Τα λεφτά που παίρνουμε είναι της πλάκας. Μια καλή συνθήκη είναι ένα 500άρι στις πρόβες

Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι μήπως δεν μπορέσω να αγαπήσω. Για μένα, η όποια δημιουργία, η όποια τεχνική, είναι σχεδόν μια ερώτηση για το αν μπορώ να αγαπήσω, και δεν μπορεί να μου απαντηθεί.

(μιλάω για μένα και όχι για ένα παιδί που μόλις τελείωσε τη σχολή, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που δεν παίζει φράγκο στις πρόβες). Μπορείς να ζήσεις 3 μήνες με 500 ευρώ; Για την παράσταση παίρνω ένα χιλιάρικο τον μήνα. Δεν μπορείς με τίποτα να μη δουλέψεις. Φέτος έκανα τη μόντα να πέσει το ένα έργο πάνω στο άλλο και παίρνω δύο μισθούς, έτσι για πρώτη φορά στη ζωή μου θα κάνω δύο μήνες διακοπές. Είναι η πρώτη φορά από τότε που βγήκα στο θέατρο που δεν έχω Επίδαυρο ή Φεστιβάλ και θα κάνω τόσο μεγάλες διακοπές. Η συνθήκη υπό την οποία δουλεύουμε είναι για γέλια και κατηγορούμαστε και γι’ αυτό. Έχουν βγει κι έχουν πει για μένα «αυτός ο Φραγκούλης τι γίνεται, πώς κάνει τόσο πολλά;».

q Ο Οθέλλος είναι η εμφάνιση του τρυφερού μου μυστικού κι αυτό έχει κάτι επώδυνο μέσα, όταν εμφανίζεις κάτι τόσο τρυφερό. Παίρνω όμως δύναμη από τα άτομα με τα οποία συνεργαζόμαστε, γιατί το έργο έχει κάτι πολεμικό. Η ποίηση που έχει, αλλά και το ότι έχει τόσο αίμα, είναι κάτι το συγκλονιστικό, και για να μπορέσω να δω αυτή την ομορφιά και την οδύνη που έχει, έπρεπε να περάσει καιρός. Πάντα έρχομαι αντιμέτωπος με το αν μπορώ να διαχειριστώ αυτό το έργο. Ακόμα και τώρα, που είναι ανεβασμένο και συνεχίζουμε να κάνουμε πρόβες, αλλάζουμε πράγματα. Έτσι κι αλλιώς τον Σαίξπηρ τον θεωρώ τεράστιο αλήτη και ποιητή. Έχει σημασία και το Θέατρο Τέχνης, γιατί πάντα, όταν το διάβαζα το έργο αυτό, ήταν σαν ένα μνημόσυνο σε ένα καμπαρέ και το Υπόγειο του Τέχνης είναι σαν ένα μνημόσυνο σε καμπαρέ.

q Η ζωή με έχει μάθει να μην είμαι Ολυμπιακός. Δεν μου έχει μάθει όσα θα ήθελα, δεν μου έχει μάθει ότι αν παρακάνεις κάτι τη γάμησες, κι ελπίζω να έχω ακόμα πολλά να μάθω…

22 lifo – 11.4.19

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΔΡ. ΓΙΏΡΓΟΣ ΣΑΚΚΆΣ

ΕΧΕΙΣ ΓΟΥΣΤΟ ΗΛΊΑΣ ΖΟΥΜΠΟΎΛΗΣ

The good LiFO

ΚΑΙ ΣΤΟΥ

ΛΌΓΟΙ ΠΟΥ MAΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ

Μοναστηράκι Ψυρρή

ΑΦΙΈΡΩΜΑ

11.4.19 14.3.19 – lifo

The good LiFO

KολωνάκιΜοναστηράκι-Ψυρρή

Επειδή στο παζάρι της πλατείας Αβησσυνίας και στα γύρω παλιατζίδικα βρίσκεις μεγάλες ευκαιρίες και vintage αντικείμενα κάθε είδους

24 lifo – 11.4.19

Η πλατεία Αβησσυνίας, που πήρε το όνομά της από τους αιθιοπικής καταγωγής κατοίκους της περιοχής, διαμορφώθηκε σε παζάρι το 1860 και ταυτίστηκε με το παζάρι των μεταχειρισμένων που μεταφέρθηκε εδώ από την πλατεία Δημοπρατηρίου το 1910. Γνωστό και ως «Γιουσουρούμ», από το όνομα του Ηλία Γιουσουρούμ που είχε το πρώτο παλαιοπωλείο στην περιοχή στα τέλη του 19ου αιώνα, είναι το πιο γνωστό παζάρι της Αθήνας, όπου, εκτός από έπιπλα, πορσελάνες, βιβλία, δίσκους, DVD, παιχνίδια και κάθε είδους κομμάτια για συλλογές, βρίσκεις την πιο μεγάλη ποικιλία από αντικείμενα για το σπίτι. Δεν απευθύνεται ακριβώς σε φτωχούς όπως τα πρώτα χρόνια, όταν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες ξεκίνησαν το εμπόριο μεταχειρισμένων, αλλά πάντα μπορείς να βρεις μια καλή ευκαιρία.

Επειδή εδώ υπάρχουν μερικά από τα πιο ιστορικά δισκάδικα της Αθήνας και από τα ελάχιστα που πουλάνε δίσκους βινυλίου Ο Imantas στη Σαρρή 46 είναι η πρώην Τζίνα, που για δεκαετίες βρισκόταν στην Ομόνοια πριν μετακομίσει στου Ψυρρή, και αγαπάει πολύ το χιπ-χοπ και τη μαύρη μουσική. Το Δισκάδικο στην Αγίας Ελεούσης 5 είναι κι αυτό παλιό δισκοπωλείο που μετακόμισε στου Ψυρρή από τους Αμπελόκηπους. Το Μοναστηράκι είναι η χαρά του βινυλίου και το ιδανικό μέρος για diggers απ’ όλο τον κόσμο: ο «Mr. Vinylios» στην Ηφαίστου 24 έχει 40.000 δίσκους στα ράφια του, ο ιστορικός «Ζαχαρίας» στην Ηφαίστου 20 έχει μετατρέψει μια ολόκληρη στοά σε ναό του βινυλίου με τεράστιο στοκ. Το υπόγειο «7plus7» στην Ηφαίστου 20 έχει ροκ, heavy metal αλλά και παλιά ελληνικά. Τέλος, στο πιο νέο απ’ όλα, στο Syd στην Πρωτογένους 13, βρίσκεις τις πιο πρόσφατες ελληνικές κυκλοφορίες, merchandise αλλά και ό,τι φρέσκο κυκλοφορεί παγκοσμίως.

Επειδή εδώ βρίσκεις μαζεμένα τα πιο πολλά λαϊβάδικα της πόλης Ιδιαίτερα, με ποικιλία ήχων και φανατικό κοινό, τα λαϊβάδικα στο Μοναστηράκι και στου Ψυρρή είναι attraction όλο τον χρόνο για Έλληνες και ξένους επισκέπτες. Εκτός από το six d.o.g.s, που έχει γίνει σήμα κατατεθέν στο Μοναστηράκι και το Ρομάντσο στο Γεράνι, υπάρχουν πολλές προτάσεις για live αθηναϊκή διασκέδαση. Οι συναυλίες στο νεοκλασικό του Boiler, στη Βλαχάβα, γίνονται στον πρώτο όροφο, κυρίως από DIY, πανκ και πειραματικά συγκροτήματα. Το Bad Tooth στην Κακουργιοδικείου είναι από τις νέες αφίξεις και ροκάρει με τις πιο ενδιαφέρουσες εναλλακτικές μπάντες της πόλης, αλλά κάθε Τρίτη αλλάζει και γίνεται χιπ-χοπ. Τέλος, το Crust, το υπόγειο της πιτσαρίας του πιο πολυσύχναστου δρόμου του Ψυρρή, έχει ηλεκτρονικές και indie προτάσεις.

Επειδή εδώ υπάρχει το μοναδικό επισκέψιμο τζαμί της Αθήνας, το τζαμί του Τζισταράκη Γνωστό και ως «τζαμί του Κάτω Σιντριβανιού» από το σιντριβάνι που βρισκόταν δίπλα του, ή «Κουρσουνού τζαμί», χτίστηκε το 1759 από τον βοεβόδα Μουσταφά Αγά (Τζισταράκη). Για να προμηθευτεί ασβέστη, ο Τζισταράκης γκρέμισε έναν κίονα του ναού του Ολυμπίου Διός και επειδή η καταστροφή των αρχαίων μνημείων θεωρούνταν ότι έφερνε συμφορές, για τιμωρία οι Τούρκοι τον καθαίρεσαν από το αξίωμά του. Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους το τζαμί άλλαξε πολλές φορές χρήσεις, έγινε στρατώνας, αποθήκη, φυλακή, ενώ τον Μάρτιο του 1834 οργανώθηκε στο εσωτερικό του χορός προς τιμήν του Όθωνα. Το 1991 επισκευάστηκαν οι ζημιές που του προκάλεσε ο σεισμός του 1981 και σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, παράρτημα του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης. Είναι το μοναδικό επισκέψιμο τζαμί της Αθήνας.

Για το πιο διάσημο κουλούρι της Αθήνας, ακόμα και χαράματα, μετά από ξενύχτι Από τη δεκαετία του 1960, που άρχισε να παράγεται σε έναν μικρό φούρνο στην οδό Καραϊσκάκη, το κουλούρι του Ψυρρή είναι το σνακ που συνδέθηκε όσο κανένα με το τέλος της νυχτερινής εξόδου, αφού ο φούρνος ξεκίναγε να πουλάει ζεστά κουλούρια από τις πρώτες πρωινές ώρες. Σήμερα εξακολουθεί να καλύπτει το 80% των αναγκών της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου σε κουλούρια, προμηθεύοντας δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, κυλικεία, καντίνες, εστιατόρια, καφετέριες και τους πωλητές του δρόμου.

Για τα skate shops και τα ποδηλατάδικα To Μοναστηράκι και η περιοχή του Ψυρρή έγιναν σταδιακά κάτι σαν το Covent Garden και την Camden Town της Αθήνας σε μικρότερη κλίμακα, αλλά με όλα όσα ορίζουν την urban κουλτούρα του κέντρου, από μαγαζιά με είδη για γκράφιτι και είδη για σκεϊτάδες μέχρι ποδηλατάδικα που έχουν ποδήλατα για όλα τα γούστα και τις ανάγκες, αλλά και ανταλλακτικά και όσα χρειάζεται κάποιος για την κίνηση στην πόλη. VCA, Color Skates, Serkos Bikes και ένα σωρό μαγαζιά με ρούχα και παπούτσια σε απόσταση μιας βόλτας που είναι must για κάθε οπαδό της urban κουλτούρας.

Επειδή στου Ψυρρή έμεινε κάποτε ο λόρδος Βύρωνας, ζώντας έναν μεγάλο έρωτα Στην οδό Αγίας Θέκλας 14 και Παπανικολή, στο σπίτι της εύπορης οικογένειας Μακρή, φιλοξενήθηκε το 1809 ο νεαρός λόρδος Βύρων με έναν φίλο του, τον Ρόμπερτ. Έμειναν στο σπίτι που νοίκιασαν για δέκα εβδομάδες, αλλά στο διάστημα αυτό ο Βύρων ερωτεύτηκε τη 13χρονη κόρη της οικογένειας, τη μικρή Θηρεσία Τερέζα Μακρή, την «Καρυάτιδα» – έτσι τη χαρακτήρισε μόλις την πρωτοείδε. Η Κόρη των Αθηνών ήταν πολύ όμορφη, αλλά πολύ μικρή, και όταν ζήτησε το χέρι της από τη μητέρα της έγινε μέγα σκάνδαλο στην Αθήνα. Ο Βύρων έφυγε απογοητευμένος και έγραψε για χάρη της το ποίημα «Η κόρη των Αθηνών» και η Τερέζα, μερικά χρόνια αργότερα, παντρεύτηκε τον Άγγλο πρόξενο στην Αθήνα.

Για ιστορίες-θρύλους που θα το ακολουθούν για πάντα, όπως οι «κουτσαβάκηδες» Το 1870 του Ψυρρή είχε μετατραπεί σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Αθήνας από τους περίφημους κουτσαβάκηδες, δηλαδή διάφορους μάγκες που ζούσαν στην παρανομία. Οι κουτσαβάκηδες λήστευαν και πολλές φορές δολοφονούσαν εμπόρους, με αποτέλεσμα να δημιουργούν μεγάλο φόβο στους περαστικούς. Το σοβαρότερο περιστατικό συνέβη την Ανάσταση του 1847, όταν κάτοικοι της περιοχής έκαψαν το σπίτι του Ισπανοεβραίου τυχοδιώκτη Δαυίδ Πατσίφικο γιατί τόλμησε να προσβάλει το έθιμο της περιφοράς του Επιταφίου, συγκεκριμένα το ότι αμέσως μετά την περιφορά ακολουθούσε το έθιμο του καψίματος του Ιούδα. Το περιστατικό έμεινε στην ιστορία ως «Παρκερικά». Η δράση των κουτσαβάκηδων έληξε τον Δεκέμβριο του 1893, όταν ο τότε αστυνομικός διευθυντής Αθηνών - Πειραιώς Δημήτριος Μπαϊρακτάρης κατάφερε να τους συλλάβει.

Επειδή εδώ υπάρχουν μερικά από τα πιο όμορφα έργα στον δρόμο και μία γκαλερί που εκθέτει street art Η Alibi Gallery (Sarri 12) έχει συνδεθεί όσο καμία άλλη τα τελευταία οκτώ χρόνια με τη street art της Αθήνας, γιατί από τους χώρους της έχουν περάσει σχεδόν όλοι οι Έλληνες και πολλοί ξένοι street artists. Στους δρόμους και στα κτίρια γύρω από την γκαλερί υπάρχει η πιο μεγάλη ανοιχτή έκθεση αθηναϊκής street art, με έργα που παραμένουν στη θέση τους εδώ και χρόνια και είναι από τα λίγα που έχουν διατηρηθεί μετά το κύμα βανδαλισμών της τελευταίας διετίας. Cacao Rocks, b., Paparazzi, Taxis και άλλοι πολλοί που αξίζει να τους ψάξει κανείς όσο ακόμα είναι σε καλή κατάσταση και σε δημόσια θέα.

Επειδή από την ταράτσα των μαγαζιών της πλατείας στο Μοναστηράκι μπορείς να δεις την καλύτερη θέα στην Ακρόπολη Στου Ψυρρή και στο Μοναστηράκι, μέσα στο γκρίζο και τη μουντάδα της πόλης, μπορεί να ξεχωρίσει κανείς κάποιες ταράτσες που σφύζουν από κόσμο και ζωή. Στο Couleur Locale, το Anglais, το 360 Cocktail Bar, το A for Athens και το City ΖΕΝ, μαγαζιά τα οποία φτιάχτηκαν πάνω σε άδειες στέγες πολυκατοικιών, οι επισκέπτες τους μπορούν να πιουν τον καφέ ή το κοκτέιλ τους με θέα όλο το ιστορικό κέντρο της πόλης, από την Πλάκα και τα Αναφιώτικα μέχρι ψηλά τον Παρθενώνα.

Επειδή εδώ συγκεντρώνονται μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα θέατρα της πόλης Μικρές θεατρικές ομάδες αλλά και καταξιωμένοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες στήνουν τις παραστάσεις που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στα πολλά θέατρα της περιοχής. Μόνο στην οδό Σαρρή υπάρχουν τρία: το Θέατρο Ήβη, το Εμπορικόν και το Θέατρο Αποθήκη. Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Στους γύρω δρόμους υπάρχουν το Δίπυλον, το θέατρο Θησείον, το Αντιθέατρο Μαρίας Ξενουδάκη και, φυσικά, το αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός. Το τελευταίο στεγάζεται στο ιστορικό, διατηρητέο πλέον κτίριο της δεκαετίας του ’30, το οποίο λειτούργησε αρχικά ως τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας.

πόλης

Γιατί η οδός Πρωτογένους είναι ο πιο ζωντανός «πλανήτης» της

Πριν από μερικά χρόνια η Πρωτογένους ήταν ένα σχετικά αδιάφορο στενό που συνέδεε την οδό Αθηνάς με τη γειτονιά του Ψυρρή, ενώ κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξή του σε ένα από τα πιο hot στενά ολόκληρης της πόλης. Η αρχή έγινε με το Color, το μαγαζί με ρούχα και εξοπλισμό για skate, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε το κομμωτήριο Lemon Poppy Seed. Από κει κι έπειτα δύσκολα μπορεί να κρατήσει κανείς λογαριασμό για τη σειρά με την οποία άνοιξαν τα μπαρ Τρανζίστορ και Barrett, ενώ ταυτόχρονα έγινε ο απόλυτος προορισμός για όσους αγαπούν τα second hand και όχι μόνο. Η Γουαδελούπη, το Treasure House Boutique, το Like Yesterday’s για ρούχα και οι Παλιοσυνήθειες για μεταχειρισμένα έπιπλα και αντίκες είναι τα αγαπημένα στέκια όσων ψάχνουν για vintage θησαυρούς. Στο ίδιο στενό, όμως, βρίσκεται το δισκάδικο Syd αλλά και δύο κορυφαία μέρη για street food και γλυκό: η πιτσαρία Crust από τη μια και το Kokion από την άλλη, με τα τέλεια παγωτά και γλυκά του.

11.4.19 – lifo

φωτό: γιώργος αδάμος

φωτό: felipe sanchez

Po’Boys

Αν είσαι στην περιοχή, εδώ θα περάσεις καλά.

The good LiFO

Μοναστηράκι–Ψυρρή 26 lifo – 11.4.19

ΜΑΓΑΖΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ!

Το αυθεντικό barbeque. Εδώ θα δοκιμάσεις ζουμερά, σιγοκαπνιστά κρέατα κατευθείαν από το χειροποίητο smoker και θα νιώσεις ότι βρίσκεσαι στον αμερικανικό Νότο. Στου Ψυρρή, σε μία από τις πιο «ψαγμένες» γειτονιές του κέντρου, το Po’Boys, το πρώτο αυθεντικό BBQ joint της Αθήνας, εδώ και έναν χρόνο «έδεσε» το food truck του για να προσφέρει όλα τα ζουμερά, σιγοκαπνιστά του κρέατα (brisket, pulled pork, spare ribs, pork belly) κατευθείαν από το χειροποίητο καπνιστήριό του με ξύλα ελληνικής οξιάς, μετά από πολλές πολλές ώρες ψησίματος! Ολόκληρο το μενού μαγειρεύεται από τον σεφ και pitmaster Βασίλη Σπόρο και την ομάδα του αποκλειστικά σε ξύλα και κάρβουνα! Ξεχωρίζουν οι διαλεγμένες κοπές κρεάτων από black angus βοδινό, το burger από ελληνικό μοσχάρι Σερρών με σιγοκαπνιστό pork belly (Pitmaster Burger), το best-selling Βrisket Burger και το διάσημο πλέον Mac 'n' Cheese, μαζί με light επιλογές, όπως τα ψητά λαχανικά κατευθείαν από τον ξυλόφουρνο με λάδι τρούφας και γραβιέρα, το τυρόψωμο στα κάρβουνα με «άγρια

πρασινάδα», ψωμάκια ατμού Bao και μαλακές τορτίγιες καλαμποκιού και το απόλυτο vegan Pulled Jackfruit Po’Boy. Αυτό όμως που έχει κλέψει τις εντυπώσεις είναι το Tipsy Texan Βurger (o λεγόμενος «μεθυσμένος Τεξανός) με brisket, pulled pork, λουκάνικο andouille, creole mayo, bourbon glaze, καραμελωμένα κρεμμύδια και coleslaw, το οποίο μάλιστα είναι πλέον «approved» από τον @365Sanguchez, έναν διάσημο Χιλιανό food blogger ο οποίος έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει το νοστιμότερο burger του πλανήτη και επισκέφτηκε πρόσφατα το Po’Boys! Για όσους συμφωνούν με το ρητό ότι η μπίρα εφηύρε το ΒΒQ, οι 40 ετικέτες από τις καλύτερες ελληνικές μικροζυθοποιίες, μαζί με guest εμφανίσεις από Σουηδία, Σκωτία, Βέλγιο και ΗΠΑ, μάλλον το επιβεβαιώνουν. Σχεδόν κάθε Πέμπτη, η σκηνή του Po’Boys μετατρέπεται σε live music stage με jazz μπάντες. Mη χάσετε αυτή την Πέμπτη live jazz και soul με το Sera Bellos «Cheetah» Trio!

Aγαθάρχου 12 & Λεπενιώτου, Ψυρρή, 210 3234672 www.poboysbbq.gr, @poboysbarbeque

Δύσκολο να μιλήσεις για το Σερμπετόσπιτο της Νάνσυ χωρίς να νιώσεις τους σιελογόνους αδένες να γεμίζουν υγρό και το μυαλό σου να φέρει ζωντανή την ανάμνηση από το τελευταίο γλυκό που γεύτηκες σε αυτό το γλυκοπωλείο που μοιάζει με σπίτι, καφενείο, στέκι και παρηγορητήριο για κάθε δύσκολη στιγμή, όταν απλώς θέλεις κάτι να σε καθησυχάσει. Αυτά είναι τα γλυκά που ετοιμάζουν η Νάνσυ και ο Σεραφείμ στον υπέροχο χώρο τους δίπλα στην πλατεία Ψυρρή. Δεκάδες γλυκές συνταγές που εμπνέονται από την πολίτικη καταγωγή της οικοδέσποινας αλλά και προτάσεις που προκύπτουν από τους συνεχείς πειραματισμούς με τα υλικά. Πειραματισμοί που πασπαλίζονται με απέραντη αγάπη και σερβίρονται καθημερινά ολόφρεσκοι, αφού ετοιμάζονται όπως ακριβώς μια νοικοκυρά φτιάχνει γλυκά στην κουζίνα του σπιτιού της για να ευχαριστήσει την οικογένειά της. Εδώ και 22 χρόνια, πάνω από 40 γλυκά σε περιμένουν λαχταριστά στο Σερμπετόσπιτο με βάση τα ολόφρεσκα υλικά και τη φαντασία, που καταλήγει κάθε φορά σε μια ξεχωριστή δημιουργία. Στις τελευταίες εκπλήξεις έχουν προστεθεί το Μπεϊάζ, ένα υπέροχο τσιζκέικ ψημένο στον φούρνο με φρέσκα φρούτα, και το μιλφέιγ με χειροποίητη κρέμα πατισερί αρωματισμένη με βανίλια Μαδαγασκάρης και καραμελωμένα τραγανά φύλλα που ψήνονται καθημερινά στην κουζίνα του Σερμπετόσπιτου. Όσο για τις αγαπημένες γεύσεις που τρατάρονται καθημερινά, το «Γλυκό της αγάπης» είναι η σοκολατόπιτα με επικάλυψη πραλίνας και ζεστή ρευστή

σοκολάτα, την οποία αφιέρωσε η Νάνσυ στον σύντροφό της Σεραφείμ και έχει τη γεύση του πιο όμορφου ερωτικού τραγουδιού. Το κιουνεφέ δεν μοιάζει με τίποτε απ’ όσα έχεις δοκιμάσει μέχρι τώρα και επιβάλλεται να το συνοδεύσεις με παγωτό καϊμάκι, ενώ τα ανατολίτικα καζάν ντιμπί φιγουράρουν δίπλα στις μαστιχωτές κρέμες, τα αρωματικά σιροπιαστά, τις ζουμερές σοκολατόπιτες, τα σουφλεζί αλλά και τα λαχταριστά προφιτερόλ, τις τρούφες με καραμέλα και αλάτι και πολλές ακόμα δημιουργίες που σερβίρονται σε μεγάλες ποσότητες για να σε ικανοποιήσουν επαρκώς. Βασικό tip είναι να πας με παρέα ώστε να μπορείς να μοιραστείς τις διαφορετικές γεύσεις. Γιατί στο Σερμπετόσπιτο τα κουτάλια μπερδεύονται, τα χέρια σταυρώνονται και κάθε πιάτο ανήκει σε όλη την παρέα…. Για κάθε στιγμή που χρειάζεσαι κάτι γλυκό να σε παρασύρει σε μονοπάτια που ξεκινούν από το παρελθόν και φτάνουν στο σήμερα η Νάνσυ είναι εκεί για να ξυπνήσει στο μυαλό σου αναμνήσεις από αυθεντικό τρατάρισμα.

Πλατεία Ηρώων 1 & Καραϊσκάκη, Ψυρρή, 210 3211323, www.nancysweethome.gr FB: NancysSweetHome, Instagram: to_sermpetospito_ths_nancy

Μοναστηράκι–Ψυρρή

Το Σερμπετόσπιτο της Νάνσυ

Μια γλυκιά ιστορία από την Ανατολή σε τρατάρει καθημερινά στου Ψυρρή.

11.4.19 – lifo

Αστερίσκος

The good LiFO

Μια κρυμμένη έκπληξη στο κέντρο της Αθήνας. Το ιστορικό κέντρο της Αθήνας είναι από μόνο του ένα μικρό έργο τέχνης που σε κάνει να ξεχνάς την καθημερινότητα αυτής της πόλης. Εκεί, σε ένα νεοκλασικό κτίριο του 1890 θα βρεις τον Αστερίσκο, που αποτελεί ίσως την πιο αναπάντεχη υποσημείωση της καθημερινής σου διασκέδασης. Με τη γραφική κατάφυτη αυλή να ξεπροβάλλει σαν σε παραμύθι και να σε υποδέχεται με ρομαντική διάθεση αλλά και με έναν εσωτερικό ψηλοτάβανο χώρο που ξεχωρίζει αρχιτεκτονικά με κυρίαρχο στοιχείο την πέτρα, ο Αστερίσκος αποτελεί στέκι για επισκέπτες, καλλιτέχνες και φιλότεχνους, αφού στο δεύτερο επίπεδο φιλοξενεί εκδηλώσεις, εκθέσεις αλλά και πολιτιστικές δράσεις που ταιριάζουν στο ύφος του χώρου. Εργαστήρια, θεατρικές παραστάσεις για παιδιά, εκθέσεις, μπαζάρ και πολλά ακόμα συμ-

βαίνουν σε αυτό το κρυμμένο σημείο της Αθήνας που πρέπει να ανακαλύψεις. Σε ένα μενού από μικρά πιάτα, φτιαγμένα με φαντασία και εμπνευσμένα από τη μεσογειακή κουζίνα, θα επιλέξεις γεύσεις που θα σε εκπλήξουν, όπως η τούρτα σολομού, το καρπάτσιο ψαριού, η μους ταραμά με καπνιστά μύδια ή οι μελιτζάνες σε πήλινο με φρέσκια ντομάτα και φέτα. Στη συνοδεία είναι εξαιρετικό το χύμα κρασί μόνο από τη Στροφιλιά και το Κτήμα Μάρκου αλλά και η σπιτική ρακή από το Ηράκλειο. Στην εμπειρία του Αστερίσκου έρχονται να προστεθούν οι live μουσικές βραδιές με σχήματα από τους σημαντικότερους μουσικούς της χώρας που δημιουργούν τη δική τους ατμόσφαιρα σε ένα πολυσυλλεκτικό σημείο όπου ο πολιτισμός, η γεύση και η διασκέδαση συναντιούνται στην πιο αυθεντική τους μορφή.

28 lifo – 11.4.19

Collage

Μοναστηράκι–Ψυρρή

Αγίου Δημητρίου 16, Ψυρρή, +30 215 215 9799, asteriskos.net, FB: asteriskos1, Instagram: asteriskos_athens

Συνδυάζει όσα χρειάζεται η καθημερινή σου βόλτα. H Τέχνη αποτελεί μια καλή αφορμή για socializing και το Collage γνωρίζει πολύ καλά πώς να συνδυάζει αυτές τις δύο έννοιες σε έναν χώρο που από μόνος του εκφράζει μια διαφορετική άποψη για την καθημερινή βόλτα ή διασκέδαση. Φέρνοντας στον νου την αίσθηση του περιπάτου στα στενά της Πλάκας, το δάπεδο-καλντερίμι σε εντυπωσιάζει, ενώ, μόλις σηκώσεις το βλέμμα, οι ζεστές γωνιές, τα μοντέρνα έπιπλα και τα έξυπνα διαχωριστικά σού επιβεβαιώνουν ότι βρίσκεσαι εκεί ακριβώς που θα ήθελες να είσαι, σε ένα spot όπου η Τέχνη συνδυάζεται με την καθημερινότητα, αφού ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος του Loft, στον πρώτο όροφο, φιλοξενεί corporate και art events, αλλά και private parties ή άλλες εκδηλώσεις. Όσο για την τέχνη του φαγητού, εδώ όλα ξεκινούν από νωρίς το πρωί με ένα πλούσιο πρωινό και brunch που περιλαμβάνει αυγά με σπανάκι και γραβιέρα Νάξου, βουτυράτα κρουασάν, αυγό ποσέ

που ετοιμάζεται στους 63 βαθμούς(!) με ραγού μανιταριών και κρέμα πατάτας αρωματισμένη με τρούφα και βότανα, pancakes με μαρμελάδα μούρο και maple syrup, καθώς και πολλές ακόμα επιλογές που ετοιμάζονται με φαντασία και σερβίρονται αναλόγως. Εξάλλου, το μενού του Collage αποτελείται από πιάτα που ανανεώνονται συνεχώς, αναδεικνύοντας τη δυναμική ενός ελληνικού μπιστρό με πινελιές από τις πιο σημαντικές κουζίνες του κόσμου, δημιουργικά εκτελεσμένες με φρέσκα υλικά, φαντασία και πολλή φινέτσα. Η ανάλογη λίστα κρασιών συνοδεύει κάθε γεύμα, ενώ στη βραδινή εκδοχή του το Collage παρουσιάζει πάρτι και events με special καλεσμένους. Δίπλα ακριβώς στην Καπνικαρέα, σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης βρίσκεται ένας χώρος που αποδεικνύει ότι η διασκέδαση είναι ένα κολάζ από στοιχεία που κάνουν τον χρόνο να περνάει ευχάριστα.

Καπνικαρέας 3 & Ερμού, 210 3232060 www.collageathens.com, FB: CollageAthens, Instagram: collageathens

Σου έχει τύχει ποτέ να παρατηρείς τους γύρω σου καθώς πίνεις το ποτό σου και να φτιάχνεις στο μυαλό σου φανταστικές ιστορίες γι’ αυτούς; Μια τέτοια ιστορία δημιούργησαν η Αρμελίνα Αντωναροπούλου (The 7 Jokers) και ο Κώστας Λούκας (Παλιάτσος) και την αφηγούνται με το νέο τους μαγαζί Juan Rodriguez Compania de Bebida. Μια ιστορία που ευωδιάζει από τον καφέ που ψήνεται στη χόβολη, έχει γεύση από λουκούμι τριαντάφυλλο και τη μοναδικότητα των αποσταγμάτων που γίνονται βάση σε μια λίστα κοκτέιλ που ανανεώνεται συχνά και φέρει την υπογραφή του Σπύρου Αναγνώστου. Στην κουζίνα, ο Διονύσης Παπανικολάου «σιγοντάρει» την απόλαυση, προτείνοντας κάθε τόσο νέα πιάτα που σερβίρονται έως τις 2:00 τα ξημερώματα και τρώγονται ακόμα και στην μπάρα,

μεγάλη κάβα με premium ποτά, ενώ δεν λείπουν οι εξαιρετικές επιλογές για πρωινό ή brunch. Ο χώρος αποτελεί ένα μυστηριώδες σκηνικό που γίνεται απρόσμενα οικείο με το που θα πατήσεις το πόδι σου, παραπέμποντας σε vintage lobby ξενοδοχείου. O φωτισμός, οι μουσικές και η ατμόσφαιρα συνδυάζονται απόλυτα, ενώ οι DJs εναλλάσσονται καθημερινά για να αφηγηθούν ο καθένας τη δική του εκδοχή της ιστορίας του Juan Rodriguez. Κάθε Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή οι μουσικές ξεκινούν από νωρίς το απόγευμα, δημιουργώντας αυθόρμητα πάρτι χωρίς μουσικές εμμονές. Ο Juan κλείνει το μάτι στην πατρίδα του και φέρνει στο κέντρο της Αθήνας μια κουλτούρα αυθεντικής διασκέδασης για κάθε στιγμή της ημέρας.

15inn

Παλλάδος 3, Αθήνα, 210 3224496, FB: Juan Rodriguez Bar •Compania de Bebida, Instagram: juanrodriguezbar_athens

Το brunch που έγινε all day… Σ’ αυτήν τη ζωή υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, εκείνοι που ξυπνούν για να φάνε κι εκείνοι που τρώνε για να ξυπνήσουν. Οι δεύτεροι, ως μη πρωινοί τύποι, χάνουν το πρωινό γιατί ο ύπνος είναι λιιιίγο πιο νόστιμος. Εξάλλου, για όλους αυτούς υπάρχει το 15inn και η all day brunch φιλοσοφία του που φέρνει αυτό το γεύμα στην καθημερινότητά σου την ώρα που εσύ επιλέγεις. Ξεκινώντας καθημερινά από τις 8 το πρωί με πρωινό (στην πιο core μορφή του), το οποίο σερβίρεται μέχρι τις 11, το 15inn συνεχίζει με μια σειρά από πιάτα brunch γεμάτα original φαντασία και φρέσκα υλικά που καταφθάνουν καθημερινά στην κουζίνα. Εκεί ετοιμάζονται επιτόπου όλες οι συνταγές, τις οποίες μπορείς να απολαύσεις μέχρι αργά το απόγευμα. Δοκίμασε οπωσδήπoτε το chicken burger, όπου στη θέση του ψωμιού θα βρεις αφράτη βάφλα (έκπληξη!), αλλά και το croque

pancake με αυγό που ενώνει πολύ πετυχημένα δύο κλασικές γεύσεις πρωινού. Οι δροσερές σαλάτες αλλά και οι vegan επιλογές έχουν τη δική τους ιδιαίτερη θέση στο μενού. Στα γλυκά αξίζει να δοκιμάσεις το Red Velvet με κρέμα cheesecake και φρούτα του δάσους, αλλά και το κολασμένο full chocolate με πραλίνα, λευκή και bitter σοκολάτα, που σε στέλνει στον παράδεισο με την πρώτη μπουκιά. Στο 15inn η ατμόσφαιρα ευρωπαϊκού bistro συνδυάζεται άψογα με τη μεγάλη γκάμα επιλογών σε τσάι και σοκολάτες, ενώ, φυσικά, δεν λείπει μια ενημερωμένη κάρτα με κρασιά από τον ελληνικό αμπελώνα. Όσο για την cocktail list, περιλαμβάνει επιλογές για κάθε στιγμή, από non alcohol μέχρι classics του είδους για τη βραδινή έξοδο. Γι’ αυτό, στο 15inn πρωινοί και βραδινοί τύποι γίνονται θαμώνες για τους ίδιους λόγους, αλλά δεν συναντιούνται μεταξύ τους.

Μιαούλη 15Α, Ψυρρή, 210 3316156, FB: 15innathen, Instagram: 15inn_athens

Μοναστηράκι–Ψυρρή

Juan Rodriguez

Η ιστορία του γίνεται δική σου απόλαυση.

11.4.19 – lifo

City Zen

The good LiFO

Όταν κοιτάς από ψηλά, αλλάζει ό,τι ήξερες για τη διασκέδαση. Όλα τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά, ανάλογα με το πώς τα κοιτάς… Η Αθήνα από ψηλά είναι μια θέα που σε χαλαρώνει, κυρίως όταν απέναντί σου ξεπροβάλλει η Ακρόπολη σαν μια εικόνα που ξεπερνά κάθε καρτ ποστάλ. Η ταράτσα του City Zen είναι ακριβώς αυτό, ένας τρόπος να δεις αλλιώς την καθημερινότητα, ζώντας στιγμές που ο καφές, το ποτό ή το φαγητό σου συνδυάζονται με μια θέα εκπληκτική που σε κάνει να αναθεωρείς τη ζωή σε αυτή την πόλη. Στον τέταρτο όροφο της οδού Αιόλου και Μητροπόλεως βρίσκεται ο all day χώρος που συνδυάζει την industrial αισθητική με τη ζεστασιά του ξύλου και τις vintage λεπτομέρειες, δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα που σε μαγνητίζει κάθε στιγμή της μέρας. Από το πρωί μπορείς να απολαύσεις αρωματικούς καφέδες αλλά και σοκολάτες (μην παραλείψεις να δοκιμάσεις τις συνταγές που έχει δημιουρ-

γήσει ο Στέλιος Παρλιάρος, ειδικά για το City Zen) καθώς και πιάτα brunch που σερβίρονται καθημερινά από τις 9 το πρωί για να δώσουν στο ξεκίνημα της μέρας σου την απαραίτητη γεύση και ενέργεια. Ο μπουφές του café λειτουργεί μέχρι τις 9 το βράδυ, αλλά στο ενδιάμεσο είναι σίγουρο ότι θα ανέβεις για ένα lunch break με πιάτα μεσογειακής κουζίνας αλλά και fusion επιλογές που κάθε τόσο ανανεώνονται και συνοδεύουν υπέροχα το κρασί ή την μπίρα σου. Το βραδινό City Zen, όμως, αποτελεί μια εμπειρία που έχει τα πάντα: signature cocktails που δημιουργούνται εξ ολοκλήρου πίσω από την μπάρα, μουσικές επιλογές που ταιριάζουν απόλυτα με τον χώρο και μια θέα της βραδινής Ακρόπολης που μοιάζει με σκηνικό ταινίας. Αν θέλεις να δεις αλλιώς τη διασκέδαση, η ταράτσα του City Zen σε περιμένει.

30 lifo – 11.4.19

Couleur Locale

Μοναστηράκι–Ψυρρή

Μητροπόλεως 80, Μοναστηράκι, 210 3254942, www.cityzenathens.gr, FB: CityZenAthens, Instagram: cityzen_monastiraki

Ένα μυστικό που θα ανακαλύψεις στο κέντρο της Αθήνας. Τα σημάδια της παλιάς Αθήνας βρίσκονται κρυμμένα σε κάποιες γωνιές της πόλης και ξεπροβάλουν αναπάντεχα για να σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή. Το Couleur Locale βρίσκεται σε ένα τέτοιο σημείο, κρυμμένο κι αυτό, σαν ένα πολύτιμο μυστικό, στη στοά Νορμανού, στο Μοναστηράκι. Κι όταν το ανακαλύψεις, μη βιαστείς να χαρείς, αφού πρέπει πρώτα να ανέβεις δύο ορόφους και να βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με την Ακρόπολη που εμφανίζεται μπροστά σου τόσο στον κλειστό χώρο του δευτέρου ορόφου όσο και την ταράτσα του τρίτου για να καταλάβεις τι θα πει «πολύτιμο». Ένας all day χώρος που φιλοξενεί κάθε σου στιγμή, ξεκινώντας από το πρωί με καφέ και πλoύσιο brunch, το οποίο σερβίρεται καθημερινά 10:00-18:00.

Στα πιάτα του μενού θα βρεις αυγά σε διάφορες εκδοχές (μην παραλείψεις τα αυγά σε scones πατάτας με κρούστα παρμεζάνας, μπέικον και πατάτα), pancakes, κρουασάν αλλά και χορταστικά sandwiches (το egg burger θα σε ενθουσιάσει) ή χειροποίητη πίτσα σε διάφορες εκδοχές. Οι δροσερές σαλάτες και τα γλυκά υπακούν στην ποιότητα που έχει θέσει εδώ και χρόνια το Couleur Locale, ώστε να δίνει το χρώμα της περιοχής στην καλύτερη βερσιόν του. Όσο για το βραδινό ποτό, είτε επιλέξεις τον κλειστό χώρο είτε την ταράτσα, η θέα θα σε παρασύρει σε μια ατμόσφαιρα που συμπληρώνεται από freestyle μουσικές και χαλαρή διάθεση, δημιουργώντας μια εμπειρία που πρέπει να ανακαλύψεις.

Νορμανού 3, Μοναστηράκι, 216 7004917, www.couleurlocaleathens.com FB: couleurlocaleathens, Instagram: couleurlocaleathens

Το παγωτό είναι μια γεύση που σε ταξιδεύει σίγουρα στα παιδικά σου χρόνια και τα Zuccherino γίνονται κομμάτι αυτής της εμπερίας, αφού αποτελούν το απόλυτο gelato spot της πόλης. Όποια γεύση και αν φαντάζεσαι βρίσκεται εδώ, πίσω από τις βιτρίνες τους, και σε κάνει να νιώσεις και πάλι παιδί που θέλει να τα δοκιμάσει όλα. Το καϊμάκι, το φιστίκι, η σοκολάτα και η φράουλα σε ταξιδεύουν στα χρόνια της αθωότητας, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση να μη δοκιμάσεις το Cookies, το Death by Chocolate, το Caprice και το Bueno, εμπνευσμένα από τα αγαπημένα σνακ που σε έχουν σημαδέψει γευστικά! Ό,τι κι αν επιλέξεις (πράγμα που δεν είναι και τόσο εύκολο), οι ολόφρεσκες πρώτες ύλες και οι συνδυασμοί τους είναι τα στοιχεία που κάνουν τα Zuccherino αγαπημένο gelato spot, όπου ξεχωρίζουν η αγάπη και η φαντασία. Άλλωστε, οι Zuccherino Gelato Masters δημιουργούν συνεχώς νέες γεύσεις, έτσι ώστε το παγωτό να μη γίνει ποτέ βαρετό (αν είναι δυνατόν!). Για το φετινό καλοκαίρι που έρχεται έχουν να σου προτείνουν: Ruby Chocolate, Cookies Caramel, Magic Unicorn και Παστέλι Αμυγδάλου. Κι επειδή στο παγωτό όλα ξεκινάνε από την κρέμα, μην παραλείψεις να δοκιμάσεις Fior di Latte, την καρδιά του γάλακτος, που με τη γεύση και το άρωμά της σου αποκαλύπτει τι σημαίνει αγνό παγωτό! Τα συντηρητικά και οι περιττές θερμίδες δεν έχουν θέση στα ζαχαροπλαστεία Zuccherino. Στις βιτρίνες τους ξεχωρίζουν και οι

υπέροχες γεύσεις sorbetto καρπούζι, μάνγκο, dark chocolate ή lime αλλά και τα φρεσκοψημένα βαφλάκια, τα χειροποίητα cheesecakes, προφιτερόλ, τάρτες, η μοναδική σοκολατόσουπα, σουφλέ, μακαρόν, όπως και τα παραδοσιακά γλυκίσματα, κρέμες, μπακλαβάς, μπαμπάδες και πολλά ακόμα. Όσο για εκείνους που προσέχουν τη διατροφή τους, τα Zuccherino τους χτυπάνε φιλικά στην πλάτη, προτείνοντας μια σειρά από γλυκά χωρίς γλουτένη, γάλα ή ζάχαρη. Στο κατάστημα του κέντρου της Αθήνας, στο Μοναστηράκι, θα τα βρεις όλα… Το μόνο που μπορεί να σου συμβεί στα Zuccherino είναι να μην μπορείς να αποφασίσεις τι θα διαλέξεις. Αλλά, πάλι, αυτό δεν είναι το πιο γλυκό δίλημμα που μπορεί να σου τεθεί;

Π. Φάληρο: Πρωτέως & Σειρήνων 48 , 210 9845238 / Π. Φάληρο: Αγ. Αλεξάνδρου 41 & Ναϊάδων, 210 9830049 / Πλατεία Ν. Σμύρνης: 2ας Μαΐου 12, 210 9357590 / Μοναστηράκι: Μητροπόλεως 80, 210 32 13 015 www.zuccherino.gr, email: info@zuccherino.gr, FB & Ιnstagram: @zuccherino.gr

Μοναστηράκι–Ψυρρή

Zuccherino

Το απόλυτο gelato spot της πόλης που μας θυμίζει τι σημαίνει παγωτό.

11.4.19 – lifo

ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ

Reef

The good LiFO

Ανδρικό T-shirt, κίτρινο relax-tee. Notos.gr

ΚORRES

Dolce & Gabbana Μεταλλικό μπρελόκαστροναύτης.

Το ενυδατικό mist προσώπου Η2Rose κλείνει στη διάφανη σύνθεσή του την πολυτέλεια του ροδόνερου Rosa Damascena.

Δρ. Γιώργος Σακκάς Ύπνωση: Πώς και γιατί λειτουργεί Τι είναι η κλινική ύπνωση; Αν και είναι δύσκολο να δοθεί ένας ορισμός για την κλινική ύπνωση, μπορούμε να πούμε ότι είναι μια σειρά διαδικασιών κατά τις οποίες ο θεραπευτής καθοδηγεί τον θεραπευόμενο ώστε να βιώσει συγκεκριμένες αλλαγές στο πώς αισθάνεται, σκέφτεται και συμπεριφέρεται. Είναι θα έλεγε κανείς μια τεχνική που χρησιμοποιεί ο θεραπευτής και ένα εργαλείο για τον θεραπευόμενο με το οποίο μπορεί να ελέγξει τον πόνο, την κατάθλιψη, τις διαταραχές άγχους, ακόμα και επιβλαβείς συνήθειες όπως το κάπνισμα.

32 lifo – 11.4.19

Karl Lagerfeld

Adidas

H εμβληματική υπογραφή του Karl Lagerfeld είναι κεντημένη πάνω σε αυτό το ροζ cap. Κεντρική διάθεση: Sport & Fashion Freedom S.A., 212 0003700

Ανδρικό φούτερζιβάγκο με ύφασμα techno. Adidas.com

Ποιες είναι οι παθήσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν με την ύπνωση; Τα οφέλη από την ύπνωση είναι πολλά: από τη μείωση, ακόμα και την εξάλειψη του πόνου μέχρι την καταπολέμηση του φόβου, το ξεφόρτωμα χρόνιων ψυχικών πόνων, την αύξηση της αυτοπεποίθησης, τη μείωση του άγχους αλλά και την αλλαγή χρόνιων διαταραχών και συνηθειών, όπως το κάπνισμα, διατροφικές συνήθειες που προκαλούν παχυσαρκία ή νευρική ανορεξία, προβλήματα ύπνου και άλλα πολλά. Είναι μια αξιόπιστη μέθοδος; Υπάρχουν σχετικές μελέτες που να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά της; Η ύπνωση είναι μέρος της ιατρικής επιστήμης και όχι εναλλακτική ιατρική, όπως πιστεύει ο πολύς κόσμος. Μάλιστα, πολλά εθνικά συστήματα υγείας, όπως το NIH του Ηνωμένου Βασιλείου, καλύπτουν τα έξοδα συνεδριών στους ασθενείς που πληρούν τις προϋποθέσεις. Μέχρι το τέλος του 2018 είχαν δημοσιευτεί πάνω από 5.000 κλινικές και ανασκοπικές μελέτες που εξέτασαν τη χρήση της κλινικής ύπνωσης για τη θεραπεία ή τη μείωση των συμπτωμάτων ψυχοσωματικών νοσημάτων.

Public Aπoλαύστε με στυλ τον υψηλής ποιότητας ήχο των ακουστικών Skullcandy Aviator της Marshall. public.gr

Τom’s H αγαπημένη εσπαντρίγια σε μοβ χρώμα.

kειμενο μεροπη κοκκινη

Personal

Shopper

Πώς μπορώ να βρω την εσωτερική μου ηρεμία μέσω της ύπνωσης; Η έλλειψη εσωτερικής ηρεμίας είναι μια καθαρά ψυχική διαταραχή που επηρεάζει το σώμα και τη σκέψη. Έχει κοινωνικές προεκτάσεις και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε σοβαρές ασθένειες, όπως η υπέρταση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Η ύπνωση μπορεί να βρει τις αιτίες που ένα άτομο δεν μπορεί να διαχειριστεί το καθημερινό στρες και με διάφορες τεχνικές να το βοηθήσει να εξαλείψει τις διάφορες φοβίες που οδηγούν στο άγχος και δυνητικά στο υπερβολικό στρες.

Ο δρ. Γιώργος Σακκάς είναι καθηγητής Επιστημών Υγείας στο Plymouth Marjon University του Ηνωμένου Βασιλείου και στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι πτυχιούχος Κλινικής Ύπνωσης του Birmingham City University του Ηνωμένου Βασιλείου και πιστοποιημένος από τους διεθνείς φορείς. Παρέχει υπηρεσίες Θεραπευτικής και Αθλητικής Ύπνωσης κατόπιν ραντεβού (gksakkas@gmail.com, ypnosi.com).

EXEIΣ ΓΟΥΣΤΟ Ηλίας Ζουμπούλης Ραδιοφωνικός παραγωγός

Πες μου κάτι για σένα. Είμαι Nintendo kid, λάτρης του streetwear και εραστής του φαγητού. Πώς γίνεται να κάνεις έρωτα με το φαγητό; Αν μαγειρεύει κανείς, πιστεύω πως πρέπει να έχει ένα mini crush με τις πρώτες ύλες, την επεξεργασία και τη διαχείρισή τους και όλο αυτό να αποδίδεται στη γεύση. Έχει κάτι ερωτικό η μαγειρική. Έτσι το εννοούσα! Πώς βρέθηκες να κάνεις εκπομπή στο ραδιόφωνο; Ύστερα από κάποια χρόνια σπουδών και εργασίας στο Λονδίνο αποφάσισα πως μου έλειψε η Ελλάδα. Αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου πάνω στο songwriting και τη μουσική παραγωγή, σκέφτηκα πόσο μου αρέσει να μιλάω για μουσική, για την ενορχήστρωση, τον στίχο, τις επιρροές. Στον σταθμό όπου δουλεύω αγκάλιασαν αυτή μου την πτυχή κι έτσι έγινα κι εγώ κομμάτι της ομάδας. Πες μου ένα κομμάτι που βάζεις συνέχεια τελευταία. To FEAR του Ian Brown. Βρίσκω αριστουργηματικό το γεγονός πως σε κάθε στροφή δημιουργείται η ακροστιχίδα FEAR (η πρώτη λέξη κάθε στίχου ξεκινά αντίστοιχα με τα γράμματα f, e, a, r). Το τρομερό είναι πως ακόμα και με αυτό τον περιορισμό ο στίχος καταφέρνει να έχει συνοχή και να είναι σχετικός με το σήμερα. Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου μαγαζί για ψώνια; Το Διαδίκτυο. Στον λογαριασμό σου στο Instagram φωτογραφίζεσαι με διάφορα outfits. Ποιο είναι το σκεπτικό σου; Επέλεξα να μη μοιράζομαι τη προσωπική μου ζωή στα social media αλλά την αγάπη μου για το streetwear. Και επειδή αγαπώ το visual nostalgia που κυριαρχεί στις μέρες μας, σκέφτηκα πως αυτή η χρήση των social είναι πιο δημιουργική. Έχεις πέσει θύμα της μόδας; Με τέτοιο βομβαρδισμό που δεχόμαστε όλοι από τις οθόνες μας, όποιος πει «όχι» λέει ψέματα. Τι σου αρέσει στην Αθήνα αυτήν τη στιγμή;Μια προοδευτική ανησυχία στη νεολαία της Αθήνας που αμφισβητεί κοινωνικά κλισέ τα οποία κυριαρχούν πολλά χρόνια.

kειμενο μεροπη κοκκινη

φωτογραφια παρισ ταβιτιαν

Υπάρχει κάτι που σιχαίνεσαι στα τελευταία trends; Όλα έχουν έναν σκοπό ύπαρξης. Κάτι που μπορεί να σιχαίνομαι πάνω μου, σε κάποιον άλλον μπορεί να λειτουργεί. Για παράδειγμα, τα ski-goggles. Τι φοράς σήμερα; Μπλούζα Collusion (€17), denim Collusion (€40), Roberi & Fraud γυαλιά (€220), Eytys αθλητικά (€220), belt bag (€18), ζώνη (€12). Πού πηγαίνεις τώρα; Πηγαίνω σπίτι να «μαγειρέψω» και να ετοιμάσω το αυριανό playlist για την εκπομπή. Τι θα μαγειρέψεις; Κάτι απλό και γρήγορο. Kριθάρι με κιμά, curry και γιαούρτι. Το φτιάχνω συχνά. Ο Ηλίας Ζουμπούλης είναι σύμβουλος προγράμματος και ραδιοφωνικός παραγωγός στο Νostos 100.6. Η καθημερινή του εκπομπή είναι από τις 12 έως τις 2 το μεσημέρι. @ilias.zoumpoulis

11.4.19 – lifo

The good LiFO

Market 34 lifo – 11.4.19

Ηπειρώτικο Στραγγιστό γιαούρτι από τη ΔΩΔΩΝΗ

DAFLON 500mg: Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της χρόνιας φλεβικής νόσου Αίσθημα βάρους στα πόδια, πρήξιμο, πόνος και κράμπες λόγω κακής φλεβικής κυκλοφορίας; Στις μέρες μας, 1 στις 3 γυναίκες υποφέρει από συμπτώματα της χρόνιας φλεβικής νόσου, τα οποία, όσο πλησιάζει το καλοκαίρι, επιδεινώνονται σημαντικά λόγω ζέστης. Τα βασικά χαρακτηριστικά της νόσου στο ξεκίνημά της είναι συνήθως τα πρησμένα, κουρασμένα πόδια με αίσθημα βάρους αλλά και πόνου, ενώ οι επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής του ασθενή είναι δραματικές. Το DAFLON 500mg αποτελείται από 5 φυσικά φλαβονοειδή, ουσίες που προέρχονται από τα εσπεριδοειδή με αποδεδειγμένη δράση στην καλή λειτουργία των φλεβών. Είναι το μοναδικό που έχει υποστεί ειδική επεξεργασία υψηλής τεχνολογίας και χάρη στη μοναδική micronisé μορφή του εξασφαλίζει διπλάσια απορρόφηση και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Το DAFLON 500mg προσφέρει γρήγορη και ισχυρή ανακούφιση από το αίσθημα βάρους στα πόδια, το πρήξιμο, τον πόνο και τις κράμπες και προστατεύει το φλεβικό σύστημα σε βάθος χρόνου, καθυστερώντας την εξέλιξη της φλεβικής νόσου. To DAFLON 500mg ανήκει στην κατηγορία των ΜΗΣΥΦΑ και πωλείται αποκλειστικά από τα φαρμακεία.

Η Stoiximan, σε συνεργασία με τη HOPEgenesis, βοηθά στην αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα H Stoiximan, η μεγαλύτερη GameTech εταιρεία στην Ελλάδα, ανανεώνει τη συνεργασία της με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση HOPEgenesis, στηρίζοντας το έργο της για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας στη χώρα. Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος της Stoiximan «Μικροί Ήρωες για την Ελλάδα», που στοχεύει στην ανάδειξη των αναγκών αλλά και στην ενδυνάμωση των ακριτικών τοπικών κοινωνιών της χώρας. Στον τελευταίο αυτόν πυλώνα εντάσσεται και η συνεργασία με τη HOPEgenesis, σε μια προσπάθεια να μην υπάρξει κανένα εμπόδιο για τους ήρωες του αύριο που μπορούν να γεννηθούν κάθε στιγμή, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Η HOPEgenesis έχει ενεργή παρουσία σε νησιά και περιοχές που είχαν ελάχιστες ή μηδενικές γεννήσεις από το 2015. Αποστολή της είναι να προσφέρει δωρεάν την πλήρη κάλυψη των αναγκών μιας γυναίκας από τη στιγμή που μένει έγκυος έως και τη γέννα. Η προσοχή του οργανισμού στρέφεται στις γυναίκες των απομονωμένων νησιωτικών και ηπειρωτικών περιοχών της Ελλάδας, ο οποίος, σε στενή συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες, προσφέρει ασφάλεια στις γυναίκες που ήδη κυοφορούν και κίνητρα στις υπόλοιπες να τεκνοποιήσουν.

Εμπνευσμένο από την παραδοσιακή ηπειρώτικη συνταγή, το νέο ΔΩΔΩΝΗ Ηπειρώτικο Στραγγιστό είναι ένα προϊόν με υψηλή θρεπτική αξία, πλούσια γεύση και μοναδική υφή. Παράγεται από 100% ηπειρώτικο φρέσκο γάλα, το οποίο συλλέγει καθημερινά η ΔΩΔΩΝΗ από 60 επιλεγμένες φάρμες της Ηπείρου που υποστηρίζει τεχνικά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Στόχος της εταιρείας είναι να προσφέρει στο κοινό μια νέα επιλογή στραγγιστού γιαουρτιού που συνδέει την ηπειρώτικη παράδοση με τη σύγχρονη διατροφική τάση για προϊόντα αυθεντικής προέλευσης, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Διαθέσιμο στα ψυγεία των σούπερ-μάρκετ σε όλη την Ελλάδα, το νέο ΔΩΔΩΝΗ Ηπειρώτικο Στραγγιστό –πλήρες και ελαφρύ με 2% λιπαρά– αποτελεί ιδανική επιλογή για κάθε στιγμή της ημέρας. Για την παραγωγή του συγκεκριμένου προϊόντος η ΔΩΔΩΝΗ προχώρησε στη δημιουργία ειδικής γραμμής παραγωγής στις εγκαταστάσεις της στα Ιωάννινα, πραγματοποιώντας μια επένδυση της τάξεως των 2 εκατ. ευρώ.

Η Fischer στηρίζει για 9η συνεχή χρονιά το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Η Fischer βρίσκεται κι αυτήν τη χρονιά δίπλα στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου με το βραβείο κοινού Fischer. Το φεστιβάλ, που έχει γίνει πλέον θεσμός για τον Έλληνα σινεφίλ, γιορτάζει φέτος τα 20ά του γενέθλια και προσκαλεί το κοινό να ανακαλύψει ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η γαλλική κινηματογραφική παραγωγή. Στις 2 Απριλίου, στο εμβληματικό θέατρο Παλλάς, ο πρέσβης της Γαλλίας κ. Christophe Chantepy κήρυξε την έναρξη του φεστιβάλ παρουσία των πρέσβεων των γαλλόφωνων πρεσβειών στην Ελλάδα και σημαντικών συντελεστών και προσκεκλημένων των ταινιών που θα προβληθούν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Το φεστιβάλ διήρκεσε έως τις 10 Απριλίου και το κοινό αυτές τις 9 ημέρες είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τις πιο ενδιαφέρουσες γαλλόφωνες δημιουργίες της πρόσφατης, και όχι μόνο, παραγωγής.

Πιστοποίηση κατά ISO 50001 για το σύστημα διαχείρισης ενέργειας της LIDL Ελλάς Η παγκοσμίως αναγνωρισμένη πιστοποίηση κατά ISO 50001 από τον ανεξάρτητο Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO) δόθηκε στη Lidl Ελλάς από τεχνικούς εμπειρογνώμονες της εταιρείας DEKRA για την επιτυχημένη εισαγωγή ενός αποτελεσματικού συστήματος διαχείρισης ενέργειας. Με αυτήν πιστοποιήθηκαν συνολικά 223 καταστήματα, 5 αποθήκες και τα κεντρικά. Σε διεθνές επίπεδο, η Lidl πληροί ήδη το διεθνές πρότυπο σε 27 χώρες. Η διατήρηση συστήματος διαχείρισης ενέργειας και η σταδιακή πιστοποίηση των θυγατρικών εταιρειών Lidl έχει ως πλεονέκτημα την εξοικονόμηση κόστους και μακροπρόθεσμα την προστασία του περιβάλλοντος. Στόχος του ISO 50001 είναι η συνεχής βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης της εταιρείας μέσω μέτρων, υποδομών και διαδικασιών που σκοπό έχουν την αύξηση της ενεργειακής απόδοσης και τη βελτιστοποίηση της χρήσης ενέργειας. Παραδείγματα συγκεκριμένων μέτρων που εφαρμόζει η Lidl είναι η χρήση φωτισμού LED, η έξυπνη τεχνολογία θέρμανσης και κλιματισμού μέσω συστήματος BMS, η εκπαίδευση των εργαζομένων στην κατανάλωση ενέργειας με συνείδηση κ.ά.

week ΒΙΒΛΙΟ Alex Michaelides Το νέο αστέρι του αστυνομικού μυθιστορήματος συστήνεται στη LiFO. από τον αλέξανδρο διακοσάββα

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα

ΣΙΝΕΜΑ Οι ταινίες της εβδομάδας

ΘΕΑΤΡΟ Κριτική για την παράσταση «Οθέλλος» στο Θέατρο Τέχνης..

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Αριστείδης Λάππας, Part II Με χιούμορ, ο Αριστείδης Λάππας εξετάζει την έννοια της ταυτότητας στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον, εξερευνώντας τα «σύμβολα» της ελληνικότητας, σύμβολα με τα οποία αισθάνεται συνδεδεμένος, αλλά ταυτόχρονα και αποστασιοποιημένος. Ο καλλιτέχνης βασίζεται σε οικείες εικόνες και διαδρομές από το πεδίο της καθημερινότητας, εσωκλείοντάς τες σε μεγαλύτερες μορφές, και δημιουργεί ένα παιχνίδι ανακάλυψης και επανερμηνείας, φέρνοντάς τον θεατή αντιμέτωπο με ζητήματα που τείνουν να απωθούνται. ä 11/4-18/5, The Breeder, Ιάσονος 45, Μεταξουργείο, Τρ.-Παρ. 12-20:00, Σάβ. 1218:00. Εγκαίνια: 11/4, 20:00-22:00

topevents

talk

απο τη γεωργια παπασταμου

Στέλιος Καραμανώλης Ζωόμορφα πλάσματα που μοιάζουν να προέρχονται από κάποια μυθολογική αφήγηση θα βρεις στις παστέλ αφαιρετικές συνθέσεις του εικαστικού που παρουσιάζει τη νέα του δουλειά στην γκαλερί Breeder.

1 ΜΟΥΣΙΚΗ Bebel Gilberto

week 11 - 1 7 aπ ρ ιλιου 20 1 9

Περίγραψέ μου μερικές εικόνες που ενέπνευσαν αυτήν τη σειρά έργων. Η εικόνα που με ενέπνευσε περισσότερο βρίσκεται στις πρώτες φράσεις του Ζαρατούστρα, εκεί που έχει ανέβει στα βουνά και μιλάει στον ήλιο: «Εσύ, μεγάλο άστρο! Αν δεν είχες αυτούς που φωτίζεις, τι θα ήταν η ευτυχία σου;».

3 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Αλίκη Παλάσκα, Moving waters

Η κόρη του θρυλικού Βραζιλιάνου μουσικού Joao Gilberto και βραβευμένη με Grammy, Bebel Gilberto, έχει αποκτήσει φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα μετά την επιτυχία του «Tanto Tempo» που κυκλοφόρησε το 2000 και από τότε συνεχίζει να αφήνει το δικό της στίγμα στη σύγχρονη bossa nova. Τη συναυλία θα ανοίξει η συνθέτρια και ερμηνεύτρια Κατερίνα Πολέμη. 13/4, Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι, 22:00, εισ.: 17-45 ευρώ

2 ΘΕΑΤΡΟ Faded

ΘΕΑΤΡΟ Mortgage

Ρευστή και μη συγκροτημένη, η αντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου σχετικά με τη μεταβιομηχανική εποχή για τη φύση και την αισθητική αποτελεί την αφετηρία για τη νέα σειρά από γλυπτές μεταλλικές κατασκευές της Αλίκης Παλάσκα. Από τη μια η προσπάθειά μας για προστασία της φύσης και από την άλλη η καταστροφή και η αναπαραγωγή της σε τεχνητά και ψευδή περιβάλλοντα. 11/418/5, «Έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου», Βαλαωρίτου 9Α, Τρ., Πέμ., Παρ. 11:00-20:00, Τετ. 11:00-18:00, Σάβ. 11:00-15:00. Εγκαίνια: 11/4, 19:30

4 ΜΟΥΣΙΚΗ DJ Boring

Την αποχαιρετιστήρια παράσταση του Γιάννη Μανταφούνη, χορευτή με κλασική παιδεία και θητεία σε διεθνούς φήμης ομάδες σύγχρονου ρεπερτορίου, φιλοξενεί η Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Στην τελευταία του υπόκλιση ο Μανταφούνης επιστρέφει στην «πρώτη αγάπη» του, το μπαλέτο, και μας ταξιδεύει παρασκηνιακά στην εκμάθηση του μπαλετικού βηματολογίου, κάνοντας ένα σχόλιο σχετικά με τον υπεράνθρωπο αγώνα που κρύβεται πίσω από την τέχνη του χορού. Στον ρόλο της μουσικoύ και παρτενέρ η Αντιγόνη Φρυδά. 12-14/4, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, λεωφ. Συγγρού 107-109, Αθήνα, 20:30, εισ.: 7-20 ευρώ

36 lifo – 11.4.19

STOEP TH S PR ES

Το Add, το νεοσύστατο φεστιβάλ της Αθήνας για τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο, επιστρέφει φέτος στις 25 Μαΐου, σε μια συνεργασία του six d.o.g.s με τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Μετά το μεγάλο PreAdd event με την Amelie Lens, σειρά έχει ο lo-fi house παραγωγός DJ Boring. Με έδρα του το Λονδί-

Ο David Glass και η ομάδα Created a Μonster έρχονται στην Ελλάδα για μία μόνο ημέρα, για να παρουσιάσουν μια devised φαρσοκωμωδία τρόμου. Το Mortgage συνδυάζει το ξεχωριστό θεατρικό στυλ σωματικού θεάτρου και την αισθητική σήμα κατατεθέν του Glass με τον γκροτέσκο και τραγικό κόσμο του Καθαρτηρίου του Δάντη. 13/4, Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, Ευμολπιδών 45, Γκάζι, 14:00, εισ.: 10-15 ευρώ

Γιατί επέλεξες τον τίτλο «Recharging the Void» για την τελευταία σου έκθεση; Ο τίτλος έχει να κάνει με τη μυθολογία που υπάρχει πίσω από τα έργα. Όλες αυτές οι οντότητες κατά κάποιον τρόπο συμβαίνουν όντως στο κενό, «φορτίζοντάς» το. Ήθελα ο τίτλος να εκφράζει αυτήν τη διάσταση της δουλειάς, τη θεατρικότητα. Μένεις πλέον στο Βερολίνο. Τι σε οδήγησε σ’ αυτή την επιλογή; Δεν θυμάμαι να παίρνω συνειδητά την απόφαση να φύγω. Δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Αρκετοί φίλοι μου ζούσαν ήδη στο Βερολίνο και ήξερα τα κόλπα. Στην αρχή πήγα για έξι μήνες και πίστευα ότι θα γυρίσω. Τελικά, είμαι ακόμα εκεί. Ποιο είναι το πιο απροσδόκητο πράγμα που σου έχουν πει για τη ζωγραφική σου; Το πιο αναπάντεχο που έχω ακούσει ήταν πέρσι στις Βρυξέλλες, στο Αrt Brussels, όταν με πλησίασε ένας κύριος που ήταν συνθέτης και μου είπε πως έβλεπε τον ρυθμό στα έργα και μπορούσε να τα παίξει στο πιάνο. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον αυτό, θα ήθελα πολύ να τον ακούσω. Κρίμα που δεν κράτησα το mail του. Το άλλο τρελό ήταν στη Βιέννη. Δείχναμε τη δουλειά μας με τον φίλο μου Πάνο Παπαδόπουλο, όταν μια κυρία, Eλληνίδα, θυμωμένη, μου είπε πόσο «ελληνικά» της φάνηκαν τα έργα. Για κάποιον λόγο δεν της άρεσε αυτό. Εγώ, όμως, χάρηκα πολύ. Για το τέλος πες μου ένα πράγμα που σου αρέσει πολύ να κάνεις αυτόν τον καιρό. Μου αρέσουν οι βόλτες, κυρίως με τον φίλο μου τον Σήφη. Συναντιόμαστε και περπατάμε άσκοπα στο Βερολίνο. Τσεκάρουμε εστιατόρια όπου δεν θα πάμε πότε και γκρινιάζουμε για το κρύο. Καμιά φορά βρίσκουμε και λεφτά στον δρόμο. 11/4-18/5, The Breeder, Ιάσονος 45, Μεταξουργείο, Τρ.-Παρ. 12:00-20:00, Σάβ. 12:00-18:00. Εγκαίνια: 11/4, 20:00-22:00

νο, ο ταλαντούχος Αυστραλός έγινε ευρύτερα γνωστός με το πολύ επιτυχημένο «Winona» το 2016. Μαζί του οι Mr. Roussos, Fragk & Gi και Artemhs. 13/4, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 8 ευρώ

6 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ April is the cruellest month

πάρτι στο Gagarin. Μαζί τους στη σκηνή θα είναι οι Bad Movies και παρέα θα τους κάνουν την Πέμπτη οι Fundracar, ενώ την Παρασκευή οι Guns N’ Wankers. 11-12/4, Gagarin 205, Λιοσίων 205, 20:30, εισ.: 8-10 ευρώ

5 ΜΟΥΣΙΚΗ Freedom Candlemaker

9 ΠΑΡΤΙ The Schenkens Birthday Με αφορμή τους πρώτους στίχους ενός από τα πιο διαδεδομένα και διαχρονικά ποιήματα του 20ού αιώνα, της Έρημης Χώρας του Έλιοτ, οι καλλιτέχνες Paige Davis, Elsa Henderson και Jingbo Zou επιχειρούν να αναζητήσουν εικαστικά, μέσω της επιρροής του υποσυνείδητου, την εμπειρία της σύγχρονης ευαισθησίας του ανθρώπου. Μαζί με τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες, ο Θάνος Μακρής θα παρουσιάσει έργο του, το οποίο συνδιαλέγεται με τα έργα της έκθεσης. 18-23/4, Snehta Residency, Ι. Δροσοπούλου 47, Κυψέλη, Δευτ.-Παρ. 16:0020:00, Σάβ. & Κυρ. 12:00-18:00. Εγκαίνια: 18/4, 20:00-23:00

7 ΠΑΡΤΙ BananaFlower Με νέο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο αλλά και δίσκο, ο μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός με έδρα τη Λευκωσία παρουσιάζει το άλμπουμ «Beaming Light» στο Ρομάντσο. Ο καλλιτέχνης (παλιότερα γνωστός και ως J. Kriste Master of Disguise και Lefteris Moumtzis) είναι επίσης μέλος συγκροτημάτων όπως οι Trio Tekke, οι Low Spark και οι Σωτήρες, κεντρική φιγούρα πίσω από τη δισκογραφική Λουβάνα Records και ιδρυτικό μέλος του Φεστιβάλ Φέγγαρος. Τη βραδιά θα συμπληρώσουν μουσικά ο Νικόλας Δερβίσης και η Krista Muir από το Μόντρεαλ. 13/4, Bios.Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 21:00, εισ.: 7 ευρώ

Το πρώτο ανοιξιάτικο πάρτι των BananaBoys έρχεται στο Booze Cooperativa. Κόσμος που χορεύει, φλερτ, αγόρια και κορίτσια, ιδρώτας και χορευτική μουσική, όλα συνοδεία μπανάνας. 13/4, Booze Cooperativa, Kολοκοτρώνη 57, 23:00, είσοδος ελεύθερη

8 ΜΟΥΣΙΚΗ Vodka Juniors & Bad Movies Το κλασικό πλέον ετήσιο αθηναϊκό show των Vodka Juniors μετατρέπεται φέτος σε διήμερο

Το επιτυχημένο πάρτι γιορτάζει τα πρώτα του γενέθλια με ένα 12ωρο rave και καλεσμένους τους Jacob Meehan, resident DJ και διευθυντή προγράμματος στο γνωστό μηνιαίο πάρτι Buttons του Βερολίνου, και τον Father Figure. Μαζί τους, ο Figkott. 12/4, Russian Disco Meteorit, Νίκης 11, 22:00

DANCE

10 ΜΟΥΣΙΚΗ The Dandelion

DANCE Street Outdoors Οι Street Outdoors διοργανώνουν ένα street party που θα κρατήσει από τις 5 το απόγευμα έως τις 4 τα ξημερώματα. Τη μουσική θα διαλέγουν παλιοί αλλά και νέοι DJs της πόλης, όπως ο Akylla, ο BODJ και η Iro. 14/4, Spinster, Ικτίνου 3, Ομόνοια, 17:00, είσοδος ελεύθερη

Συνδυάζοντας τη flower pop αισθητική με τον μυστικιστικό ψυχεδελικό χαρακτήρα, οι Dandelion από το Σίδνεϊ έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, και θα παρουσιάσουν νέο υλικό αυτήν τη Παρασκευή στο six d.o.g.s. Έχουν μοιραστεί τη σκηνή με συγκροτήματα όπως οι Brian Jonestown Massacre, Kikagaku Mayo αλλά και οι King Gizzard & the Lizard Wizard. 12/4, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 21:00, εισ.: 14-17 ευρώ

ΜΟΥΣΙΚΗ

Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής 2019: Οράματα και θάματα Το καθιερωμένο αφιέρωμα της Λυρικής στη λατρευτική μουσική επιστρέφει για τρίτη χρονιά, αντλώντας την έμπνευσή του από το έργο του Στρατηγού Μακρυγιάννη Οράματα και θάματα. Θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε πρώτες παρουσιάσεις νέων έργων μουσικού θεάτρου αλλά και θεματικές συναυλίες κομβικών έργων της λατρευτικής μουσικής παράδοσης. 11-14, 20, 21 & 23/4, Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής - ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, 20:30, εισ.: 12-15 ευρώ

11.4.19 – lifo

σινεμά

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας 3 How to train your dragon: The hidden world

Με άλλο πρόσωπο

Σκηνοθεσία: Ντιν ΝτεΜπλουά Δανείζουν τη φωνή τους: Βαγγέλης Ευαγγέλου, Ηρώ Μπέζου, Αλμπέρτο Εσκενάζυ

Σκηνοθεσία: Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα Πρωταγωνιστούν: Ματέους Κοσκίκεβιτς, Ανιέσκα Πότσιαντλικ

Ο Ψάρης και ο Φαφούτης ανακαλύπτουν επιτέλους τον αληθινό προορισμό τους στη ζωή: ο επικεφαλής του χωριού θα γίνει κυβερνήτης του Μπερκ, έχοντας την Άστριντ στο πλευρό του, και ο δράκος θα γίνει αρχηγός του είδους του.

Mug

Η γνωστή παρέα του κουτσού νεαρού αρχηγού Ψάρη που εξακολουθεί να ζει στην απομακρυσμένη του κοινότητα, μια παραλλαγή του γαλατικού χωριού του Αστερίξ, αλλά με Βίκινγκς, βρίσκει νόημα στην αναζήτηση ενός μαγικού τόπου πέρα από τον ορίζοντα, εκεί όπου ζουν οι δράκοι που δεν έχουν ακόμη εξημερωθεί. Κακοί τους φθονούν, ένας έμπειρος δρακοφονιάς τούς κυνηγά και το κλου της καλόγουστης, σβέλτης σειράς του Ντιν ΝτεΜπλουά με τα κομψά ιπτάμενα πλάνα, τα κοινωνικά μηνύματα και την ισορροπημένη δράση είναι το άτσαλο φλερτ του Φαφούτη με μια πάλλευκη δρακίνα – μοιάζουν με ερωτευμένα κουτάβια σε ονειρικά ψηφιακά τοπία.

week

VILLAGE MALL 1,2,4,7,9,12-VILLAGE PAGRATI 1,4-VILLAGE FALIRO 1,2,3,4,7-VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2,4-VILLAGE RENTI 1,2,7,9,10,11,14-ODEON GLYFADA 1-ODEON MAROUSI 3-ODEON ESCAPE 1,4,6-ODEON OPERA 1-ODEON STARCITY 2,3,7,9-ΑΕΛΛΩ 1,3-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1-ΑΙΓΛΗ 1,2-ΑΝΟΙΞΗ 1-ΒΑΡΚΙΖΑ 1,2-CINERAMAWEST CITY 2,4-ΚΗΦΙΣΙΑ 1-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2-ΝΑΝΑ 2,4,5-ΟΣΚΑΡ -ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣΣΠΟΡΤΙΓΚ 1-TOWN CINEMAS 1,4-ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1-ΑΡΤΕΜΙΣ-ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ-ΖΕΑ

Αμάντα Amanda Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χερς Πρωταγωνιστούν: Βενσάν Λακόστ, Ισόρ Μουλτριέρ

Η Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

α πο τον θ οδ ω ρ η κο υτ σογ ιαν νοπου λο

38 lifo – 11.4.19

ταινία της βραβευμένης Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα ξεκινά με μια ταπεινωτική σκηνή, όπου ένα ημίγυμνο αγριεμένο πλήθος εφορμά σε ένα αχανές σούπερ-μάρκετ για να κερδίσει δωρεάν μια σύγχρονη plasma τηλεόραση, τραβώντας και σπρώχνοντας, σαν ζώα ατάκτως ξεχυμένα στο ιερατείο του υλισμού. Το σχόλιο, χωρίς λόγια και σε εικόνα με αργή κίνηση, είναι δηλωτικό μιας εκμαυλισμένης κοινωνίας, μιας υπαρκτής πλευράς της σημερινής συντηρητικής Πολωνίας, παραδομένης σε ένα πικρό, κακόγουστο όνειρο κατανάλωσης, ευζωίας και ευημερίας που διακόπτεται απότομα από το ελάχιστα ειδυλλιακό ζουμάρισμα σε ένα «καθυστερημένο» χωριό, ξεχασμένο στη θρησκόληπτη μοιρολατρία του και στην ανέμπνευστη καθημερινότητά του. Ο ήρωας του Με άλλο πρόσωπο είναι μια χαρούμενη παραφωνία στον καταπιεσμένο ζόφο του Σβιμπότζιν, ο Γιάτσεκ, ένας 25χρονος εργάτης με μακριά μαλλιά, χεβιμεταλάς και παιχνιδιάρης, ένας μπέμπης γίγαντας που απολαμβάνει τη ζωή με τον τρόπο του, χτυπά διπλές βάρδιες στο οικογενειακό κτηνοτροφείο και ένα εργοτάξιο της περιοχής, έχει μια φαινομενικά απελευθερωμένη γκόμενα, την Νταγκμάρα, την οποία και παντρεύεται, αλλά και συγγενείς που γκρινιάζουν, γείτονες που προσπαθούν να τον επαναφέρουν – γενικά ένα περιβάλλον που είτε συμβιβάζεται είτε σχεδιάζει να αποδράσει προς μια βρετανική εμπειρία ευημερίας, σε ένα επίκαιρο σχόλιο για την αναχαιτισμένη ροή μεταναστών στο Λονδίνο, δεδομένου του ανέκδοτου που λέγεται Brexit. Η ανεξήγητη κυτταρική ευδαιμονία του Γιάτσεκ ανακόπτεται από ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή: πέφτει από μεγάλο ύψος καθώς

εργάζεται στην υπερφιλόδοξη ανέγερση ενός αγάλματος του Ιησού και τσακίζει το πρόσωπό του. Μια μεταμόσχευση, η πρώτη του είδους στην Πολωνία, είναι το τελευταίο στάδιο μιας αργής, αλλά επιτυχημένης ανάρρωσης, και με αρκετά θέματα προς παρακολούθηση, καλή υγεία, αγνώριστη ομιλία και πολύ αλλοιωμένα χαρακτηριστικά προσώπου, ο πρωταγωνιστής επιστρέφει θριαμβευτικά. Το ότι αναγκάζεται να κάνει ως και διαφημιστικά για να βγάλει τα προς το ζην στην αρχή είναι το λιγότερο: τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τού αλλάζουν άρδην τη ζωή ως προς την αντιμετώπιση των γύρω του. Ενώ ο χαρακτήρας του μπουσουλάει με μνήμες της γλυκιάς τρέλας του παρελθόντος, μια τραχιά συνειδητοποίηση του αντικρίσματος που έχει διαβρώνει την ψυχή του. Η τέχνη της Σουμόφσκα είναι η σταδιακή καταδίκη της υποκριτικής συμπεριφοράς μέσα από σύμβολα και αναφορές. Η φάτσα (το Mug του πρωτότυπου τίτλου) γίνεται ένας καθρέφτης που κανείς δεν θέλει να έχει μπροστά του, ειδικά οι πιστοί που πρεσβεύουν τη συμπόνια και την αρετή. Ο Γιάτσεκ γίνεται ένας ντόπιος πρόσφυγας, το οικείο freak μιας κατά βάθος ξενοφοβικής κοινότητας από αυτοαποκαλούμενους ενάρετους πολίτες – μόνο η μονίμως στριγγιά αδελφή του τον περιθάλπει ουσιαστικά. Ακόμη και η κάποτε αγαπημένη του δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στο μοτίβο της εικόνας και της ομοίωσης η Σουμόφσκα κάνει πάρτι με την ειρωνεία του αυθεντικού, γρανιτένιου Ιησού που δεσπόζει στη μέση του πουθενά, απογυμνωμένου, λόγω μεγέθους και κλίμακας, από τον ελεήμονα ρόλο του, ακούσιου αυτουργού μιας παρατεταμένης, μικρής τραγωδίας. ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2-ΙΝΤΕΑΛ-ΝΙΡΒΑΝΑ 2

Η ζωή του Γιάτσεκ βγαίνει εκτός τροχιάς όταν ένα ατύχημα στη δουλειά τον παραμορφώνει. Τότε θα γίνει ο πρώτος άνθρωπος στη χώρα που κάνει μεταμόσχευση προσώπου. Μπορεί να είναι εθνικός ήρωας, αλλά ο ίδιος δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

H ανέμελη ζωή ενός νέου άνδρα διακόπτεται βάναυσα από τον ξαφνικό χαμό της αδελφής του. Εκτός από το σοκ και τον πόνο, αναγκάζεται να διαχειριστεί και την κηδεμονία της μικρής ανιψιάς του.

Η ταινία του Μίκαελ Χερς διακρίνεται από τη θεματική πρωτοτυπία της: καταπιάνεται με ένα κορίτσι που επιβίωσε από μια τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και όχι με το γεγονός καθαυτό. Η 7χρονη Αμάντα χάνει τη μητέρα της σε ένα ισλαμιστικό χτύπημα, αλλά είναι πολύ μικρή για να διαχειριστεί την τρομερή απώλεια. Ο θείος της, ο 20χρονος Νταβίντ, προάγεται απότομα στον ρόλο του θετού πατέρα, αφήνοντας πίσω μια χύμα καθημερινότητα, ένα πρόπλασμα οργανωμένης ζωής που τώρα οργανώνεται αποκλειστικά γύρω από την ντελικάτη φροντίδα μιας σύγχρονης survivor. Το χαμηλόφωνο δράμα εξετάζει τη ζωή και τις σχέσεις σε μια κοινωνία με θολωμένα τα όρια ανάμεσα στους καλούς και στους κακούς (μια σκηνή με μια μαντιλοφορεμένη στο πάρκο επιβεβαιώνει τη σύγχυση) και η αβίαστη χημεία ανάμεσα στον Βενσάν Λακόστ και την πρωτάρα Ισόρ Μουλτριέρ κρατά το ενδιαφέρον ζωντανό σε μια χαλαρή περιήγηση που κλείνει με την πιο δυνατή σκηνή του έργου σε έναν αγώνα τένις στο Λονδίνο. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ-ΑΝΟΙΞΗ 1-ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1-ΔΑΝΑΟΣ 1,2-ΕΜΠΑΣΣΥ-ΖΕΑ

Styx Σκηνοθεσία: Βόλφγκανγκ Φίσερ Πρωταγωνιστούν: Σουζάνε Βολφ, Γκέντιον Όντουορ Βεκέσα Μια δυναμική και επιτυχημένη γυναίκα αντιμετωπίζει ένα συγκλονιστικό δίλημμα ενώ ταξιδεύει μόνη της με ιστιοπλοϊκό στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Στη φλέβα της μοναχικής περιπέτειας επιβίωσης του All is lost, το Styx παρακολουθεί το ταξίδι ζωής της γιατρού επειγόντων περιστατικών Ρίκε, ένα υπερατλαντικό δώρο στον εαυτό της μετά από σκληρή εργασία. Και ενώ σαλπάρει ολομόναχη με το γιοτ της από το Γιβραλτάρ και τη νήσο Ascension με συντροφιά μια κατευθυντήρια (ανδρική) φωνή στις ραδιο-

συχνότητές της, το όνειρό της να αντικρίσει την παρθένα ομορφιά της φύσης όπως την περιέγραψαν γλαφυρά οι προκάτοχοί της διακόπτεται βίαια από ένα ναυαγισμένο σκάφος γεμάτο πρόσφυγες. Το δίλημμά της, μια σωτήρια επαναφορά στη στυγνή πραγματικότητα, αποτελεί το θέμα της σπαρτιάτικης ταινίας του Βόλφγκανγκ Φίσερ. Ο παράδεισος της ηρωίδας διατρέχεται από τα νερά της Στυγός (εξού και ο τίτλος), εκεί όπου οι ψυχές των ζωντανών ανταμώνουν τα σώματα των νεκρών και η άφιξη ενός παιδιού αλλάζει το κλίμα, ανεβάζοντας τους τόνους. ΑΝΔΟΡΑ-ΑΝΟΙΞΗ 2-ΑΣΤΟΡ-ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2-ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ

Ο γαλαξίας La voie lactée Σκηνοθεσία: Λουί Μπουνιουέλ Πρωταγωνιστούν: Λοράν Τερζιέφ, Πολ Φρανκέρ, Μισέλ Πικολί Δύο ζητιάνοι στον δρόμο προς ένα προσκύνημα συναντούν διάφορες μορφές που εκπροσωπούν διδασκαλίες της χριστιανικής πίστης.

Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη προβολή του, ο έμπλεος σουρεαλισμού Γαλαξίας του Λουίς Μπουνιουέλ κρατά γερά και όλες οι βολές εναντίον του οικοδομήματος του καθολικισμού βρίσκουν στόχο. Το ταξίδι δύο ζητιάνων που ακολουθούν τον ιερό δρόμο προς τη νότια Ισπανία και συναντούν πρόσωπα και καταστάσεις πέριξ της πίστης δεν είναι απλώς ένα κοροϊδευτικό, βέβηλο σχόλιο για την εκκλησιαστική υποκρισία αλλά και μια στοχαστική ματιά στην αναζήτηση της πνευματικότητας κάτω από το κινηματογραφικό σχήμα ενός μη γραμμικού κωμικού road movie.

Η Τέχνη καταστρέφει Σκηνοθεσία: Νίκος Κορνήλιος Πρωταγωνιστούν: Ορόρα Μαριόν, Κώστας Αρζόγλου Ένας διάσημος ηθοποιός του θεάτρου, μετά από ένα έμφραγμα, καλεί κοντά του τις δύο κόρες του, από το Βέλγιο και τη Γαλλία. Προσπαθώντας να τις κρατήσει δίπλα του τούς προτείνει να ανεβάσουν μαζί έναν «Μάκβεθ» για τρεις.

Η ίδια η Τέχνη δεν καταστρέφει, το κάνουν όμως συχνά όσοι την υπηρετούν, καταφέρνοντας, προστατευμένοι πίσω από την όποια μεγαλοφυΐα τους, να αφήσουν δυστυχίες και καταστροφές στην προσωπική τους ζωή, την ίδια ώρα που κληροδοτούν στο κοινό τους την ομορφιά. Η αντίστιξη αυτή μελετήθηκε περισσότερο από σκηνοθέτες που ακροβατούν ανάμεσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, όπως ο Μπέργκμαν, κάτι που ισχύει και για τον Νίκο Κορνήλιο, που μάλιστα περνά την αντιπαράθεση των δύο χώρων στην ταινία του. Ο ήρωας, διάσημος θεατρικός ηθοποιός, βάζει την πρόκληση του Μάκβεθ δωματίου στις δύο κόρες του που δεν έχουν καμία ευχάριστη ανάμνηση από αυτόν – το θέατρο που παίζουν ανοίγει την πόρτα του παρελθόντος τους προς το κοινό και η κινηματογράφηση, στα όρια του ντοκιμαντέρ, πολλές φορές μας δείχνει το προδιαγεγραμμένο μέλλον. Το εγχείρημα είναι δύσκολο, αργό και ενίοτε κουραστικό, έχει όμως στην καρδιά του μία τουλάχιστον εξαιρετική ερμηνεία, αυτήν της Κάτια Λεκλέρκ Ο’Γουόλις, που αποτυπώνει σπαρακτικά την κατάρρευση της ηρωίδας της. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΤΡΙΑΝΟΝ

ΑΣΤΥ

Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες Σκηνοθεσία: Μαριάννα Οικονόμου Σε ένα χωριό του Θεσσαλικού Κάμπου που αργοπεθαίνει δύο ξαδέλφια και πέντε γυναίκες αποφασίζουν να κάνουν μια νέα αρχή. Με λίγη βοήθεια από τη μουσική του Βάγκνερ που παίζουν στα χωράφια και τις ιστορίες που διηγούνται για να πάρουν κουράγιο επιχειρούν να διεισδύσουν στην παγκόσμια αγορά με τη βιολογική καλλιέργεια ενός παλιού σπόρου ντομάτας.

Μπορεί οι ντομάτες να βγαίνουν ίδιες είτε από τα ηχεία που βρίσκονται γύρω από το χωράφι ακούγεται η «Βαλκυρία» του Βάγκνερ είτε ένας τοπικός τσάμικος, όμως οι προεκτάσεις της επιλογής αυτής είναι πολύ σημαντικότερες. Το ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου καταγράφει έξοχα την ανάγκη ενός παραγωγού να αποκτήσει μια μεταφυσική σχέση με το χωράφι του, να ξαναγαπήσει τη γεωργία με έναν καινούργιο τρόπο και να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι καλλιεργεί έναν σπόρο που έφερε ο Κολόμβος από την Αμερική, στέλνοντας το παράγωγό του εκεί πίσω, ως ένα είδος κοσμικής ποίησης, ένα ταξίδι στον χρόνο που οφείλει να διατηρήσει. Μαζί με τις αξιολάτρευτες εργάτριές του, με τις οποίες συνθέτουν σχεδόν τον εναπομείναντα πληθυσμό ενός εγκαταλελειμμένου χωριού, ο γεμάτος χιούμορ αλλά και άγχη Αλέξανδρος δεν αποτελεί την προσωποποίηση ενός φτιαχτού success story αλλά κυνηγά την καινοτομία ώστε να διατηρήσει αυτό που μάλλον τον χαροποιεί περισσότερο, δηλαδή την επαφή του με τη γη του, για την οποία νιώθει σχεδόν ευλογημένος. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΔΑΝΑΟΣ 1,2

fiction

απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Holy Boom Σκηνοθεσία: Μαρία Λάφη Πρωταγωνιστούν: Νένα Μεντή, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης Αλυσίδα συμπτώσεων και μικρών ιστοριών σε μια υποβαθμισμένη αστική περιοχή της Αθήνας κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας του χριστιανικού Πάσχα.

Προσπάθεια μελέτης ενός μωσαϊκού ανθρώπων που συνυπάρχουν σε περιοχή της Αθήνας που δεν γνωρίζει μέρες δόξας και ευμάρειας, αντιθέτως στριμώχνει στα στενά σοκάκια της τυχοδιώκτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό που παλεύουν με τις τύψεις του παρελθόντος και προσβλέπουν σε κάτι καλύτερο. Οι ιστορίες τους τοποθετούνται χρονικά στο διάστημα της Μεγάλης Εβδομάδας, σε μία από τις πρώτες αστοχίες της ταινίας, τη βεβιασμένη και καταγγελτική αντιστοίχιση μιας περιόδου παθών με ήρωες που αναζητούν την Ανάσταση μπροστά στα μάτια πιστών που δεν ενδιαφέρονται για το παρόν. Πέρα από αυτό, όμως, οι ίδιες οι ιστορίες ξετυλίγονται παγιδευμένες στον μελοδραματισμό και στη λογική ότι όλοι έχουν δίκιο και άδικο ταυτόχρονα, θυμίζοντας περισσότερο τσουβάλιασμα υποθέσεων παρά ανάπτυξη χαρακτήρων και πλοκής σε μια συνολικά ατυχή καταγραφή μιας γενικευμένης κρίσης αξιών, έναν όρο που εξακολουθεί να εμπνέει Έλληνες κινηματογραφιστές και χρησιμοποιείται συνήθως ως δεξαμενή διδακτισμού. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΓΑΛΑΞΙΑΣ 2

Η Ζώνη του Λυκόφωτος: Μερική Επαναφορά Τι να περιμένουμε από την 4η επιστροφή της θρυλικής σειράς. Η αλήθεια, που βρίσκεται πάντα εκεί έξω, πέρα από την πέμπτη διάσταση, είναι πως η Ζώνη του Λυκόφωτος του 2019 αστράφτει, αλλά δεν βροντάει. Ο Τζόρνταν Πιλ εγγυάται, δίκην πνευματικής υιοθεσίας, την τέταρτη επιστροφή της θρυλικής σειράς στην τηλεόραση, εμφανίζεται έξυπνα μέσα στα σκηνικά κάθε επεισοδίου, περίπου στην αρχή και πάντα στο φινάλε, εκτελεί χρέη παραγωγού, αλλά δυστυχώς δεν γράφει σενάρια και δεν σκηνοθετεί – ο Γκρεγκ Γαϊτάνις, παιδί μεταναστών με έντονη ελληνική συνείδηση, κατά δικές του δηλώσεις, διευθύνει με σβελτάδα και τεχνική κατάρτιση που φανερώνει την πολυετή πείρα του. Τα δύο πρώτα δείγματα, που μεταδόθηκαν στις ΗΠΑ ανήμερα την Πρωταπριλιά, ανασταίνουν ένα πρωτοπόρο φορμάτ έκπληξης που άργησε λίγο να εδραιωθεί, αλλά λίγους μήνες μετά τη μετάδοση του πρώτου επεισοδίου, τον Οκτώβριο του 1959, καθήλωσε το κοινό και κράτησε 5 υπέροχες σεζόν, με ιλιγγιώδη για τα σημερινά δεδομένα παραγωγή που ξεπερνούσε τα 30 ημίωρα καθεμίας από τις πέντε πρώτες και καλύτερες σεζόν. Ο Ροντ Σέρλινγκ πολύ έξυπνα ενσωμάτωσε τον εσωτερισμό στη μικρή οθόνη, χωρίς να χρειαστεί να ξοδεύει πολλά χρήματα ή να ξοδεύεται σε περιττά εφέ. Φαντασία και σασπένς, μαζί με αυτό το κάτι αλλόκοτο που έκανε το Twilight Zone να ξεχωρίζει και να συζητιέται (και μερικές φορές να ανατριχιάζει), ήταν τα συστατικά μιας συμπαγούς αφηγηματικής ψυχαγωγίας με το οξύμωρο της ανατροπής που όλοι περίμεναν, το σήμα κατατεθέν. Το δε μουσικό θέμα που έγραψε ένας αβανγκάρντ Γάλλος συνθέτης, ο Μαριούς Κονστάν, πλαισίωνε ιδανικά και έμεινε στην ιστορία ως ενδεχομένως το απόλυτο συνώνυμο του απόκοσμου φόβου, πριν καν σχηματιστεί η εικόνα του θρίλερ στο μυαλό. Αυτό ακριβώς λείπει από την αναβίωση του 2019: ο σχηματισμένος φόβος, ο σκοπός και η χρησιμότητα, πέρα από την προφανή, επαγγελματικά άψογα εκτελεσμένη διασκέδαση. Το ντεμπούτο έγινε με το Comedian, όπου ο άσφαιρος stand-up κωμικός (Κουμάιλ Ναντζιάνι) πουλάει την ψυχή του στον Διάβολο (ας πούμε, γιατί το αλά Φάουστ συμβόλαιο το συνάπτει με ένα είδωλό του, τον Τρέισι Μόργκαν) για να αποκτήσει γκελ και να εισπράξει χειροκρότημα και αποδοχή. Άμεσα αντιλαμβάνεται ότι για κάθε

φτηνό αστείο τα πρόσωπα που χρησιμοποιεί στις παρλάτες του εξαφανίζονται χωρίς ίχνος. Από τη ζωή του ή γενικά; Ιδού η Ζώνη του Λυκόφωτος! Το πρόβλημα είναι πως το Comedian δεν είναι αρκετά τρομακτικό, ούτε καν αστείο, περισσότερο μια πραγματεία για την Τέχνη, την τραμπάλα της τραγωδίας με τη γελοιότητα και το προσωπικό κόστος, με ένα μίνιμουμ τέχνασμα να το στηρίζει χαλαρά, αλλά όχι επαρκώς. Ο Εφιάλτης στα 30 χιλιάδες πόδια είναι ένα αναθεωρημένο remake του επεισοδίου του 1963 (με 10 χιλιάδες πόδια… λιγότερα) με ταλαίπωρο ήρωα έναν ρεπόρτερ που βρίσκεται στο ευάλωτο στάδιο της ανάρρωσης από νευρικό κλονισμό, ο οποίος πληροφορείται στα ακουστικά του, ενώ ταξιδεύει, την επικείμενη εξαφάνιση της πτήσης. Και εδώ ο χειρισμός εναπόκειται στο λάθος του δράστη/πρωταγωνιστή, στην ντελικάτη κατάστασή του, στην παρείσφρηση του «επέκεινα» σε ένα σχετικά ρεαλιστικό σκηνικό, στην πολλαπλή παρεξήγηση και στην εφιαλτική συνειδητοποίηση. Ο Εφιάλτης είναι πιο φανταχτερός και παρακολουθήσιμος αλλά και πάλι κάτι λείπει. Είναι το στοιχείο της έκπληξης ή του απώτερου σκοπού. Το πραγματικό πρόβλημα της νέας Ζώνης είναι πως στα 60 χρόνια που τη χωρίζουν από τη «μητέρα» της έχουν μεσολαβήσει πολλά παιδιά, στο σινεμά (και δεν μιλάω για την κινηματογραφική μεταφορά από τους Σπίλμπεργκ, Λάντις, Ντάντε, Μίλερ) και κυρίως στην τηλεόραση. Αν ξαναδούμε τα ασπρόμαυρα chillers του Σέρλινγκ, μπορεί να πιαστούμε από μερικές ωραίες ιδέες και να απαριθμήσουμε τις αγαπημένες μας στιγμές, αλλά διαπιστώνουμε πως το τρικ είναι ορατό κάθε φορά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν έχει ξεπεραστεί ακριβώς, αλλά έχει νόημα στην εποχή του, έστω κι αν μιλούσε για μια διάσταση αχρονική. Από το «X-Files» μέχρι το πρόσφατο «Black Mirror», το παράδοξο εκσυγχρονίστηκε, είτε σε αυτοτελή μορφή είτε σε παρατεταμένο κύκλο μυστηρίου. Η Ζώνη του Λυκόφωτος φαντάζει ανθολογία της ανθολογίας, τόσο εγνωσμένου μηχανισμού, που οι ραφές του φαίνονται. Άδηλο το μέλλον, αν και κάποιοι Αμερικανοί κριτικοί που έχουν δει σε preview τα δύο επόμενα επεισόδια λένε πως το Replay, που θα μεταδοθεί στις 18 Απριλίου, είναι μακράν το καλύτερο.

11.4.19 – lifo

βιβλίο

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΉ ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ

andrew hayes-watkins

week

Alex Michaelides: Το νέο αστέρι του αστυνομικού μυθιστορήματος συστήνεται στη LiFO Ο Βρετανοκύπριος συγγραφέας έφτασε στην κορυφή των best sellers των «New York Times» με το ντεμπούτο του «Η σιωπηλή ασθενής» που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά και γίνεται ταινία από την εταιρεία παραγωγής του Μπραντ Πιτ.

απ ό τον αλέ ξ αν δ ρ ο δι α κοσάβ β α

40 lifo – 11.4.19

ταν η «Guardian» δημοσίευσε τις πρώτες μέρες του 2019 τους πιο πολλά υποσχόμενους πρωτοεμφανιζόμενους στη λογοτεχνία ανά μήνα για το νέο έτος, στον Φεβρουάριο φιγουράριζε η μορφή ενός Βρετανοκύπριου. Ο Άλεξ Μιχαηλίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο από Ελληνοκύπριο πατέρα και Αγγλίδα μητέρα και, μετακομίζοντας στην Αγγλία, όπου ζει μέχρι σήμερα, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Κέμπριτζ. Έχοντας δοκιμαστεί σε μια σύντομη καριέρα σεναριογράφου, που εκ του αποτελέσματος δεν λειτούργησε, περίμενε τη μεγάλη στιγμή του, που τελικά ήρθε με το πρώτο του μυθιστόρημα Η σιωπηλή ασθενής, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα. Λαμβάνοντας υλικό από τον ευριπίδειο μύθο της Άλκηστης που θυσιάστηκε για τον σύζυγό της για να επιστρέψει στη ζωή αμίλητη, ο 41χρονος συγγραφέας έπλασε τον χαρακτήρα της σιωπηλής ασθενούς του τίτλου, της Αλίσια, μιας ζωγράφου που ανεξήγητα σκοτώνει εν ψυχρώ τον σύζυγό της και καταδύεται στην άβυσσο της σιωπής. Ο Θίο Φέιμπερ, ένας κλινικός ψυχοθεραπευτής με τραυματισμένη ψυχοσύνθεση, αποφασίζει να την κάνει να μιλήσει. Η πρόζα του Μιχαηλίδη είναι απλή, γρήγορη και γοητευτική, εντελώς κινηματογραφική, η γραφή κοφτή και τα κεφάλαια μικρά, καθώς φαίνεται πως ο συγγραφέας βρίσκεται σε μια φάση μετάβασης από το σενάριο στο μυθιστόρημα – ωστόσο, έχει αναλάβει ο ίδιος τη σεναριακή διασκευή του υλικού του για την ταινία που έχει μπει ήδη σε στάδιο παραγωγής από την Plan B, την υψηλού πρεστίζ κινηματογρα-

φική εταιρεία του Μπραντ Πιτ. Παράλληλα, η παλιότερη θητεία του σε ψυχιατρική μονάδα, την περίοδο που σπούδαζε Ψυχοθεραπεία, τον έχει προικίσει με βαθιά γνώση και περιγραφική δεινότητα όσον αφορά τα χαρακτηριστικά των ψυχικών ασθενειών και των εξαρτήσεων και τις μεθόδους της ψυχοθεραπείας και της ψυχανάλυσης, στοιχεία που πολλοί αναγνώστες θα βρουν σίγουρα συναρπαστικά. — Έχετε δηλώσει ότι όταν διαβάσατε την «Άλκηστη» του Ευριπίδη πρώτη φορά, στην εφηβεία σας, σας στοίχειωσε. Με ποιον τρόπο σάς επηρέασε και γιατί αποφασίσατε να δουλέψετε πάνω σε αυτό το υλικό μετά από τόσα χρόνια; Αντιμετώπισα για πρώτη φορά την Άλκηστη όταν ήμουν περίπου 13 χρονών. Δεν είναι μια τραγωδία που ανεβαίνει συχνά, επειδή είναι προβληματική. Η Άλκηστη πεθαίνει για να σώσει τον σύζυγό της και όταν επανέρχεται στη ζωή, στο τέλος του έργου, αρνείται να μιλήσει. Είναι δύσκολο να συναγάγεις κάτι από τη σιωπή της, όταν επανενώνεται με τον άντρα της. Είναι χαρούμενη που τον βλέπει; Είναι θυμωμένη που την άφησε να πεθάνει; Κάτι σε αυτήν τη σιωπή με κυνηγούσε πολλά χρόνια και σκεφτόμουν συνέχεια πώς θα μπορούσα να ξαναπώ αυτή την ιστορία, πρώτα ως θεατρικό, έπειτα ως ταινία μικρού μήκους και, τελικά, όταν προέκυψε η ιδέα να τη στήσω σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, το όλο πράγμα πήρε τη μορφή του μυθιστορήματος. — Τα πρώτα δύο μέρη της ιστορίας σας ξεκινούν με αποσπάσματα από την «Εισαγωγή στην ψυχανάλυση» του Ζίγκμουντ Φρόιντ. Ποια είναι η γενικότερη στάση σας απέναντι στην ψυχοθεραπεία και την

INFO

Η Σιωπηλή Ασθενής του Alex Michaelides κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

ψυχανάλυση; Έχετε προσωπική εμπειρία; Ναι, θα μπορούσα να πω ότι ήμουν πολύ μπερδεμένος ως έφηβος, καταθλιπτικός, αγχώδης, νευρωτικός. Έκανα ψυχοθεραπεία πολλά χρόνια, και ατομική και ομαδική. Σπούδασα επίσης Ψυχοθεραπεία, παρ’ ότι δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, επειδή αποφάσισα ότι είμαι συγγραφέας και όχι ψυχοθεραπευτής. Θεωρώ ότι τα πάντα εξαρτώνται από τις ικανότητες του θεραπευτή. Αν έχεις έναν υπέροχο θεραπευτή, όπως είχα εγώ, μπορείς να κάνεις μεγάλη πρόοδο. Δυστυχώς, νιώθω ότι οι πραγματικά ταλαντούχοι ειδικοί είναι λίγοι. Οπότε υποθέτω πως η στάση μου απέναντι στην ψυχοθεραπεία δεν είναι ξεκάθαρη, πράγμα που σίγουρα εκφράζεται στο βιβλίο. — Ο ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής Θίο Φέιμπερ λέει στην αρχή του βιβλίου: «Σπουδάζουμε ψυχολογία για να θεραπευτούμε εμείς». Τελικά, μπορεί το γράψιμο για θέματα σχετικά με την ψυχολογία, και προφανώς η έρευνα πάνω στις μεθόδους και τα αποτελέσματά της, να είναι θεραπευτικό; Δεν είμαι σίγουρος. Ωστόσο, όταν σπούδαζα, δούλεψα για δύο χρόνια σε μια ψυχιατρική μονάδα για εφήβους και αυτή ήταν μια εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή. Ήταν πολύ ταπεινή, με έφερε σε επαφή με πολλούς προβληματισμένους εφήβους που είχαν περάσει πολύ δύσκολα. Η δουλειά μαζί τους, η προσπάθειά μου να τους βοηθήσω να βελτιωθούν και το να τους βλέπω να θεραπεύονται, κάπως μου επέτρεψε να αποκτήσω πρόσβαση και να θεραπεύσω το τραυματισμένο εφηβικό κομμάτι του εαυτού μου. Δεν ήξερα τότε ότι θα έγραφα τη Σιωπηλή Ασθενή, όμως αργότερα, όταν χρειάστηκα ένα εσωτερικό σκηνικό για μια ιστορία φόνου, σκέ-

H Άλκηστη θυσιάστηκε από τον Άδμητο και θεωρήθηκε ανάξια και αναλώσιμη από έναν άνδρα που αγάπησε βαθιά. Γι’ αυτό είναι τόσο θλιβερή η ιστορία της. Και νομίζω ότι το να νιώθεις ότι δεν σε αγαπάνε και ότι δεν αξίζεις είναι κάτι με το οποίο μπορώ να συνδεθώ, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι.

φτηκα αμέσως την ψυχιατρική μονάδα και πώς θα μπορούσα να τη ζωντανέψω, μια και την ήξερα τόσο καλά. Και αντί για ντετέκτιβ, σκέφτηκα ο ήρωάς μου να είναι ψυχοθεραπευτής, αφού μπορούσα να γράψω γι’ αυτόν πειστικά. — Είναι αυτό που λένε, ότι οι συγγραφείς τείνουν να εστιάζουν σε θέματα που κατέχουν καλά στο ντεμπούτο τους. Όμως γιατί κάνατε την κεντρική μορφή της ιστορίας σας ζωγράφο; Ήταν ένας τρόπος να εκφράσετε την αγάπη σας για τη σύγχρονη τέχνη; Όχι, η ιδέα να κάνω την Αλίσια ζωγράφο οφείλεται καθαρά σε λόγους δραματουργίας και αφήγησης. Στην πραγματικότητα, την ιδέα μού την πρότεινε η Ούμα Θέρμαν, με την οποία δουλέψαμε μαζί σε μια ταινία (σ.σ. το The con is on, η δεύτερη ταινία της οποίας ο Μιχαηλίδης συν-υπέγραψε το σενάριο). Συζητήσαμε πολύ γύρω από τη συγγραφή και μου έμαθε πολλά, αφού ξέρει πολλά για την κινηματογραφική βιομηχανία, από κάθε της πλευρά. Μου πρότεινε η Αλίσια να είναι ζωγράφος επειδή δεν μιλάει, ώστε να επικοινωνεί μέσω των έργων της και να αποδίδει το ασυνείδητό της στον καμβά. Ήταν θαυμάσια ιδέα και αποφάσισα να την κρατήσω. — Οι σπουδές σας περιλαμβάνουν σεναριογραφία στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου του Λος Άντζελες. Θεωρώ ότι η τεχνική σας στη «Σιωπηλή Ασθενή» είναι πολύ κινηματογραφική. Ήταν συνειδητή επιλογή; Νομίζω ότι όλοι οι συγγραφείς επηρεάζονται από τον κινηματογράφο σήμερα, ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται. Είναι μέρος του ψυχισμού μας και του τρόπου που σκεφτόμαστε. Είμαι βαθιά επηρεασμένος από σκηνοθέτες, ειδικά από ονόματα όπως ο Χίτσκοκ και ο Μπίλι Γουάιλντερ, που είχα στο μυαλό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής. Επίσης, πάσχω από διάσπαση προσοχής και θέλω τα πράγματα να εξελίσσονται γρήγορα. Κι αυτό το έμαθα από τον κινηματογράφο. — Ζείτε στο Λονδίνο, όπου τοποθετήσατε και την ιστορία σας. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε στήνοντας ένα αστυνομικό, ψυχολογικό θρίλερ σε μια πόλη που σχεδόν όλοι γνωρίζουν; Νομίζω ότι η σκηνογραφία ενός μυθιστορήματος, ειδικά του αστυνομικού, είναι πολύ σημαντική. Η ατμόσφαιρα είναι τα πάντα. Οπότε, παρόλο που ξέρω ότι το Λονδίνο είναι εμβληματικό, υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία, όπως τα ψυχιατρικά ιδρύματα ή το Χάμστεντ Χιθ, όπου μένω, που δεν είναι τόσο γνωστά και ήξερα ότι μπορούσα να αποδώσω με πειστικό και ρεαλιστικό τρόπο, που πιθανότατα το κοινό δεν έχει ξαναδεί. Παρομοίως, το επόμενό μου μυθιστόρημα τοποθετείται στο Κολέγιο του Κέμπριτζ. Είναι κάτι για το οποίο μπορώ να γράψω πειστικά και που πολλοί δεν γνωρίζουν. Νομίζω ότι στην ουσία πρόκειται για ένα τρικ για μια καλή αστυνομική ιστορία ή για ένα βιβλίο μυστηρίου, αν σκεφτείς την Άγκαθα Κρίστι και τις απίστευτα εμβληματικές της τοποθεσίες, που ήταν όλες διαφορετικές, όλες κλειστές και ατμοσφαιρικές. — Η ιδέα της αυτοθυσίας διατρέχει το βιβλίο. Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έχετε κάνει μέχρι τώρα στη ζωή σας; Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Ξέρετε, δεν νομίζω ότι έχω θυσιάσει πολλά στη ζωή μου. Ίσως τη διασκέδαση, επειδή εδώ και χρόνια είμαι προσκολλημένος στη δουλειά, στο γράψιμο, οπότε δεν είμαι πολύ κοινωνικός. Για μένα, το βιβλίο δεν έχει να κάνει τόσο με την αυτοθυσία όσο με τη θυσία από άλλους. Τελικά, η Άλκηστη θυσιάστηκε από τον Άδμητο και θεωρήθηκε ανάξια και αναλώσιμη από έναν άνδρα που αγάπησε βαθιά. Γι’ αυτό είναι τόσο θλιβερή η ιστορία της. Και νομίζω ότι το να νιώθεις ότι δεν σε αγαπάνε και ότι δεν αξί-

ζεις είναι κάτι με το οποίο μπορώ να συνδεθώ, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι. — Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις από την παιδική και εφηβική σας ηλικία στην Κύπρο; Πέρα από την αυγή, τις υπέροχες παραλίες και το φαγητό της γιαγιάς μου, που πάντα θα μου λείπει, υποθέτω ότι η πιο έντονη μνήμη είναι η πόλη που διχοτομήθηκε με την πράσινη γραμμή και τους στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών. Είμαι Ελληνοκύπριος Ρωμαιοκαθολικός, πράγμα σπάνιο, και όταν ήμουν παιδί περπατούσα δίπλα στην πράσινη γραμμή για να πηγαίνω στην καθολική εκκλησία κάθε εβδομάδα για κατήχηση. Θυμάμαι αυτή την εμπειρία πολύ ζωντανά – τη σιωπή, τον ζόφο, το συρματόπλεγμα, τα σπασμένα γυαλιά. Φοβόμουν και μερικές φορές αναρωτιέμαι αν με τραβάνε οι ιστορίες αγωνίας και τρόμου γι’ αυτόν τον λόγο. Σίγουρα ήταν ασυνήθιστες παιδικές εμπειρίες αυτές, να μεγαλώνεις στη Λευκωσία τότε και να ζεις με τον φόβο μιας δεύτερης τουρκικής εισβολής. — Αφιερώνετε το πρώτο σας μυθιστόρημα στους γονείς σας. Ποια στοιχεία της προσωπικότητάς σας θεωρείτε ότι μπορούν να αποδοθούν σ’ εκείνους; Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία και καθένας από τους συγγραφείς που με έκαναν συγγραφέα κατέβαινε από το ράφι από τη μητέρα μου και μου παραδιδόταν με την οδηγία να τον διαβάσω. Νιώθω προνομιούχος που είχα μια μάνα τόσο καλλιεργημένη και την ενδιέφερε να γίνω κι εγώ το ίδιο. Με πήγε για πρώτη φορά σε βιβλιοθήκη όταν ήμουν 8 ή 9 και θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου όταν διάλεγα ένα βιβλίο για να το πάρω μαζί μου στο σπίτι. Από τον πατέρα μου ενδεχομένως κληρονόμησα ισχυρό το αίσθημα της εργασιακής ηθικής, την αποφασιστικότητα και την ισχυρογνωμοσύνη, που είναι σημαντική για έναν συγγραφέα. Ίσως η λέξη «επιμονή» να είναι καλύτερη. — Πώς ήταν να μεγαλώνετε ως δίγλωσσος; Ποια στοιχεία της ελληνοκυπριακής σας καταγωγής πιστεύετε ότι είναι έντονα στην προσωπικότητα, στην καθημερινότητα και στη συγγραφική σας δεινότητα; Δυστυχώς, δεν νομίζω ότι θεωρούμαι δίγλωσσος πια. Ίσως να ήμουν στα 18 μου, αλλά έχω φύγει από την Κύπρο πάνω από 20 χρόνια και δεν μιλώ πια ελληνικά, επειδή δεν μου δίνεται η ευκαιρία. Ωστόσο, πήγα στην Ελλάδα πέρσι το καλοκαίρι και ήταν όμορφο να μιλάω και πάλι ελληνικά. Θεωρώ πως η κουλτούρα αυτή με έχει καθορίσει ολοκληρωτικά. Η ελληνική μουσική και η ελληνική ποίηση είναι κομμάτια της ζωής μου. Και η ελληνική μυθολογία είναι τα πάντα για μένα. Το επόμενο βιβλίο μου είναι και πάλι εμπνευσμένο από ελληνικό μύθο και φόνο, που πιστεύω ότι αποτελούν ωραίο συνδυασμό! — Η «Σιωπηλή Ασθενής» κυκλοφορεί σε περισσότερες από 40 χώρες και μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, μία από τις δύο μητρικές σας γλώσσες. Πώς νιώθετε για τη διαδικασία απόδοσης της δικής σας δουλειάς σε αυτήν τη γλώσσα από κάποιον άλλον; Δεν θα μπορούσα να μεταφράσω τη Σιωπηλή Ασθενή μόνος μου, ειδικά τους ψυχολογικούς και ψυχιατρικούς όρους. Είμαι σίγουρος ότι η μεταφράστρια (σ.σ. Μαρία-Κλειώ Παπαμιχαήλ) έχει κάνει εκπληκτική δουλειά. — Η παραγωγή της ταινίας που βασιζόταν στο πρώτο σας σενάριο, το «The devil you know», ήταν επεισοδιακή, η ταινία κυκλοφόρησε με χρόνια καθυστέρηση και οι κριτικοί την κατακρεούργησαν. Πώς θα περιγράφατε σήμερα εκείνη την πρώτη σας εμπειρία στην κινηματογραφική βιομηχανία; Ακόμα κι αν έχεις τις καλύτερες προθέσεις, πολλά μπορούν να πάνε λάθος σε μια ταινία – και το γεγονός ότι τόσο πολλοί άνθρωποι εμπλέκονται

Ήταν μεγάλη ειρωνεία, για μένα, όταν το βιβλίο μπήκε στον πόλεμο του πλειστηριασμού στο Χόλιγουντ για το ποιος θα αγοράσει τα δικαιώματα. Πολλοί παραγωγοί, με τους οποίους προσπαθούσα να συναντηθώ επί 20 χρόνια χωρίς επιτυχία, μου τηλεφωνούσαν στις 11 το βράδυ στο Λονδίνο για να με πείσουν να υπογράψω.

σε κάθε στάδιο της παραγωγής συχνά οδηγεί σε χάος. Από τις ταινίες που έκανα έμαθα ότι ένα ευπρεπές σενάριο και ένα καλό καστ μπορούν να εκτροχιαστούν μέσα από προβλήματα για τα οποία δεν ευθύνεται κανείς. Είναι όμως τόσο δυσβάσταχτο να βλέπεις την πολυετή και σκληρή δουλειά σου να καταρρέει μπροστά στα μάτια σου. Μου συνέβαινε συνέχεια και ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω, αλλά αποφάσισα να κάνω μια τελευταία προσπάθεια: ένα βιβλίο, το βιβλίο που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα έγραφα. Γι’ αυτή την προσπάθεια θα ήμουν υπεύθυνος από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να αναμειχθεί κανείς άλλος. Το έκανα, λοιπόν, και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. — Σήμερα, το ντεμπούτο σας εκθειάζεται από τους κριτικούς, έγινε μπεστ σέλερ, φτάνοντας στην κορυφή της λίστας των «New York Times», και η «Guardian» σάς συμπεριέλαβε στους πιο επιφανείς νέους συγγραφείς του 2019. Πώς θα επηρεάσει αυτή η επιτυχία τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα ακολουθήσετε την πορεία του συγγραφέα αντί του σεναριογράφου; Η επιτυχία του βιβλίου είναι απίστευτη και εντελώς αναπάντεχη. Ήταν το πρώτο μου και δεν είχα καμία προσδοκία – δεν το περίμενα ότι θα πουλούσε, πόσο μάλλον ότι θα έφτανε στην κορυφή των πωλήσεων. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και ήμουν στα σύννεφα για πολλές μέρες. Όμως, για να είμαι ειλικρινής, η ίδια η διαδικασία της συγγραφής ήταν η πιο ευχάριστη εμπειρία που είχα ως συγγραφέας. Και όταν ένας φίλος κριτικός το διάβασε, είπε ότι είναι ξεκάθαρο πως είμαι μυθιστοριογράφος και όχι δραματουργός. Και αυτό με χαροποίησε, επειδή η ιδέα τού να γράψω κι άλλα βιβλία μου αρέσει πολύ. Ειλικρινά, νομίζω ότι είμαι καλύτερα έτσι. Δεν είχα βρει το σωστό δημιουργικό μέσο όταν έγραφα σενάρια. — Το αστυνομικό είναι ένα πολύ δημοφιλές είδος, που ωστόσο παγιώνει τους εκπροσώπους του στις προσδοκίες του κοινού, οπότε είναι δύσκολο να μεταβούν σε άλλο είδος. Εσείς σκοπεύετε να μείνετε στο αστυνομικό και να εξελιχθείτε σε αυτό ή θα θέλατε μελλοντικά να δοκιμαστείτε και σε κάτι εντελώς διαφορετικό; Είμαι τυχερός που ερωτεύτηκα την Άγκαθα Κρίστι στην αρχή της εφηβείας μου και θέλω να γράφω μόνο τέτοιες ιστορίες. Το ήξερα από την αρχή ότι θα έγραφα ψυχολογικά θρίλερ για φόνους και εγκλήματα. — Η εταιρεία του Μπραντ Πιτ έχει ξεκινήσει την παραγωγή της ταινίας που θα βασιστεί στο βιβλίο σας κι εσείς αναλάβατε να γράψετε το σενάριο. Δεν είχατε δεύτερες σκέψεις για την επιστροφή σας σε αυτή την ενασχόληση; Ήταν μεγάλη ειρωνεία, για μένα, όταν το βιβλίο μπήκε στον πόλεμο του πλειστηριασμού στο Χόλιγουντ για το ποιος θα αγοράσει τα δικαιώματα. Πολλοί παραγωγοί, με τους οποίους προσπαθούσα να συναντηθώ επί 20 χρόνια χωρίς επιτυχία, μου τηλεφωνούσαν στις 11 το βράδυ στο Λονδίνο για να με πείσουν να υπογράψω. Ήταν δύσκολη η απόφαση, αλλά νομίζω ότι η Plan B κάνει τις καλύτερες ταινίες στο Χόλιγουντ και είναι προνόμιο να δουλεύω μαζί τους. Δεν το βλέπω εγωιστικά πια και θα χαρώ πολύ να μάθω όσο περισσότερα μπορώ από αυτήν τη διαδικασία, να αποδομήσω το βιβλίο και να το στήσω ξανά με άλλον τρόπο, για άλλο μέσο. Θα είναι συναρπαστική εμπειρία. — Ποιο θα ήταν το ιδανικό καστ για εσάς; Ελπίζω η ηθοποιός για την οποία έγραψα τον χαρακτήρα της Αλίσια να θελήσει να τον αναλάβει, αλλά δεν θέλω να αποκαλύψω ποια είναι, από φόβο μήπως το γρουσουζέψω. Όσο για τον Θίο, ο Μπραντ Πιτ; Θα μου άρεσε αυτό.

11.4.19 – lifo

θέατρο

ΝΕΟ ΕΡΓΟ

week

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και ψυχολόγος Μιχάλης Καλαμπόκης μετέφερε την αισχύλεια τραγωδία στα έγκατα του υπουργείου Αμύνης μιας αυτοκρατορίας, μέσα από μια ιδιαίτερη μέθοδο σκηνοθεσίας και υποκριτικής.

ι Πέρσες του Αισχύλου θεωρούνται η πρώτη τραγωδία που γράφτηκε. Πρόκειται για έναν ύμνο στην αρχαία Αθήνα, αν και συνήθως παρουσιάζεται ως καταγγελτικό αντιπολεμικό έπος. Ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και ψυχολόγος Μιχάλης Καλαμπόκης πήρε το σπουδαίο κείμενο του Αισχύλου και το μετέφερε στα έγκατα του υπουργείου Αμύνης μιας αυτοκρατορίας για να δείξει την πορεία της πνευματικής διαστρέβλωσης μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που οδηγούνται σε ολέθριες αποφάσεις, ότι ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Έτσι, στην παράστασή του Πέρσες Shelter, καθώς οι ήρωές του παραμένουν κλεισμένοι για μεγάλο διάστημα μέσα σε ένα πυρηνικό καταφύγιο χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο, ο δανεισμένος από τον Αισχύλο ποιητικός λόγος σταδιακά εκφυλίζεται, γίνεται όλο και πιο ρεαλιστικός, μέχρι που αντικαθίσταται από άναρθρες φωνές. Η πλήρης κατάρρευση του πολιτισμού λίγο πριν από τη συντέλεια του κόσμου.

απ ο ton χρ ή στο παρ ίδ η

42 lifo – 11.4.19

— Τα τελευταία χρόνια έχετε παρουσιάσει μια σειρά από εμβληματικά έργα κλασικού ρεπερτορίου. Τι συνδέει αυτές τις επιλογές; Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ολοκλήρωνα και τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην ψυχοθεραπεία και ξεκινούσα διδακτορικό. Πάντα με ενδιέφερε να προτείνω τη σύνδεση της ψυχολογίας με τη σκηνοθεσία, κάτι που κάνω και μέσα από τη διδασκαλία όλα αυτά τα χρόνια ως καθηγητής υποκριτικής στην ανώτερη δραματική σχολή που έχω. Πολλά στοιχεία του σουρεαλισμού, του συμβολισμού και των ψευδαισθήσεων αποτελούν κλειδιά στις σκηνοθεσίες μου μέσα από τη γνώση της επιστήμης της Ψυχολογίας και βάσει αυτών έχω δημιουργήσει μια μέθοδο υποκριτικής και σκηνοθεσίας που ονομάζω «μέθοδο των ενοτήτων». Με αυτό το κριτήριο ψάχνω έργα τα οποία έρχονται σε διάλογο μεταξύ τους και με κάποιον τρόπο αλληλοσυμπληρώνονται. Οι Πέρσες ήταν ένα έργο που δεν είχα ποτέ προγραμματίσει να ανεβάσω, αλλά το είδα στον ύπνο μου με μορφή εφιάλτη. Θεώρησα μεγάλη πρόκληση να κάνω έναν εφιάλτη μου παράσταση. — Τα κριτήριά σας ως ψυχολόγου αντιβαίνουν αυτά

του καλλιτέχνη; Επειδή είμαι και ψυχολόγος δεν σημαίνει ότι το μόνο που με αφορά είναι μια ρεαλιστική ψυχολογική αναπαράσταση. Άλλωστε, όταν μιλάμε για ψυχολογία, μιλάμε και για διαστρέβλωση. Μου αρέσει ο θεατής να μη βλέπει τη δράση απ’ έξω, αλλά αυτό που ο ήρωας βιώνει, όπως το βιώνει. Να γίνεται μέρος των παραισθήσεων, του συμβολισμού. Κάπου εκεί έχω δομήσει και τη μέθοδό μου, που ισορροπεί μεταξύ ψυχολογικής γραμμής και φόρμας. Αυτό που προτείνω είναι το δικό μου μικροσκόπιο μέσα από το οποίο βλέπω τα έργα. — Τα ποιητικά κλασικά έργα χαρακτηρίζονται από οικουμενικότητα και διαχρονικότητα. Σου δίνουν μεγαλύτερη ελευθερία. Η δομή των κειμένων των κλασικών συγγραφέων είναι τέτοια που δεν σε δεσμεύει πολύ ως προς το πώς θα τα παρουσιάσεις. Υπάρχουν τέσσερις παράγοντες που έχουν επηρεάσει τις σκηνοθεσίες μου. Ο πρώτος είναι πως στα κλασικά έργα με γοητεύει το ότι ο λόγος των ηρώων προβάλλεται από τους ίδιους μπροστά στον λαό. Ξέρουν ότι αυτό που λένε απευθύνεται σε ένα κοινό (Χορός, πολίτες). Επομένως, υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα και ανάγκη επιρροής. Ο δεύτερος είναι ότι με μαγεύει να μετατρέπω τους κλασικούς ήρωες σε ψυχολογικές υπάρξεις με συγκεκριμένες δομές προσωπικότητας και ψυχολογικής σημειολογίας. Ο τρίτος είναι η ανάγκη μου να παρουσιάζω στο κοινό τη δράση όχι όπως είναι ή διογκωμένη αλλά όπως θα τη βλέπαμε στα όνειρά μας. Κάπως έτσι κάνεις το κοινό να σκέφτεται και να συμμετέχει. Ο τέταρτος είναι η αποστασιοποίηση των ηθοποιών, ώστε να «συνομιλήσουν» με τους θεατές. — Συχνά, στο ελληνικό θέατρο οι «Πέρσες» παρουσιάζονται ως αντιπολεμικό έπος, ενώ πρόκειται για έναν ύμνο στην Αθήνα. Ήταν πολύ έξυπνο αυτό που έκανε ο Αισχύλος. Θέλοντας να εκθειάσει τους Έλληνες, παρουσίασε την άλλη πλευρά. Προφανώς, δεν μπορούσε να φτιάξει μια τραγωδία χαρούμενη. Η δική μου ανάγνωση του έργου είναι όχι πώς επηρεάζει ο πόλεμος την ανθρωπότητα αλλά πώς επηρεάζει αυτούς που τον αποφάσισαν. Αν και το κείμενο που ακούγεται είναι οι Πέρσες, η παράσταση είναι το Shelter. Παρακολουθούμε μια κυβέρνηση να διεξάγει πόλεμο μέσα από ένα καταφύγιο. Το

Πέρσες Shelter Μετάφραση: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη Διασκευή: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη - Μιχάλης Καλαμπόκης Σκηνοθεσία: Μιχάλης Καλαμπόκης Σκηνογραφία Κοστούμια - Φωτισμοί: Fn’F team Μουσική: Γιάννης Μαδούρος Βίντεο - φωτογραφίες: Παναγιώτης Μπιζούτης Παίζουν: Μιχάλης Καλαμπόκης, Αλεξάνδρα Βουτζουράκη, Θωμάς Πανδής, Κωνσταντίνος Φάμης, Γιάννης Τσουρουνάκης, Λυκούργος Μπάδρας, Λυδία Σγουράκη, Γιάννης Τριαντάκης Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου Καλαμπόκη, Αθανασίου Διάκου & Τζιραίων 13, Μακρυγιάννη (έξω από το μετρό Ακρόπολη), 210 9222300, Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00, εισ.: €10-12 www.athstage.gr

κοινό ακούει το κείμενο των Περσών και παρακολουθεί την υπόθεση που διαδραματίζεται, η οποία, χωρίς να λέγεται, υπονοείται. Στην αρχή μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά σιγά-σιγά ο θεατής συνδέει τις δύο υποθέσεις. Αυτό επιτυγχάνεται και με άλλα μέσα, με επιβλητική μουσική επένδυση, εναλλακτικούς φωτισμούς και περίεργη χρήση των επίπλων. — Θέλετε να εξηγήσετε πού συναντιέται ο Αισχύλος με τον εφιάλτη σας; Το έργο γίνεται πια ψυχολογικό και όχι αρχετυπικό, όπως η αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο αρχαίος λόγος συναντιέται με μια υπόθεση που θυμίζει σύγχρονη σειρά καταστροφής και μυστηρίου. Το κείμενο χωρίστηκε βάσει του στόχου του κάθε λόγου και έτσι προέκυψαν οι ρόλοι. Δεν κάνω τους Πέρσες αποδομημένους, φέρνοντάς τους στο σήμερα. Έχω πάρει το κείμενό τους κι έχω φτιάξει ένα καινούργιο έργο, σχεδόν όπως ήταν ο εφιάλτης μου. — Οι σκηνές που δεν ανήκουν στον Αισχύλο σε ποια κείμενα βασίζονται; Θέλοντας να δείξω τη διαχρονικότητα αλλά και να φωτίσω τις αιτιάσεις των ηρώων, πήρα κείμενα από τον Ίψεν, τον Σνίτσλερ και τον Μπίχνερ. Εντοπίσαμε μονολόγους και βάλαμε τον πιο σύγχρονο λόγο τους στο στόμα των ηρώων που, αποστασιοποιημένοι πλέον, μιλάνε στο κοινό και περιγράφουν το ψυχολογικό δίκιο τους. — Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται μια κρυμμένη κυβέρνηση. Ακούγεται συνωμοσιολογικό. Στην ουσία, πρόκειται για μια κυβέρνηση που ήταν στο υπουργείο Αμύνης και, αφού γίνεται βομβαρδισμός, κατεβαίνει στο καταφύγιο. Δεν είναι κρυμμένη, έχει φυγαδευτεί για να προστατευτεί. Εδώ υπεισέρχεται κι άλλο ένα παιχνίδι της παράστασης. Το θέατρο έχει οθόνες, μέσα από τις οποίες βλέπουμε την προπαγάνδα που γίνεται από τα ΜΜΕ κάθε πλευράς. Έτσι, δείχνω πώς αυτά χρησιμοποιούνται ως σύγχρονα όπλα. Θα δούμε γνωστά ιστορικά και μυθολογικά πρόσωπα να λένε φημισμένα ρητά, μέσα από τα οποία προσπαθούν να ασκήσουν επιρροή. — Εφόσον λέτε ότι δεν είχατε στόχο να κάνετε τους «Πέρσες», τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε; Σήμερα βλέπω τα πράγματα να συντηρητικοποιούνται. Πάντα με προβλημάτιζε η προπαγάνδα, απ’ όπου κι αν ερχόταν, η άβουλη αποδοχή της, καθώς και τα στερεότυπα μέσα από τα οποία ο κόσμος οδηγείται σε εύκολα συμπεράσματα και ταμπέλες. Αυτό μπορεί να ακούγεται ανούσιο, αλλά δημιουργεί τάσεις, στάσεις και συμπεριφορές. Θα μιλήσω και για φοβίες που είχα ως παιδί λόγω της πυρηνικής απειλής, για την καταστροφή του κόσμου ή ακόμα και γι’ αυτές που έχω ως ενήλικας, για το πώς η τρέλα ενός και οι αποφάσεις κάποιων μπορούν να επηρεάσουν την τύχη όλων. Για το παράλογο δίκιο που δίνουμε στον αμυνόμενο να έχει το δικαίωμα να λειτουργήσει πιο επιθετικά από τον δράστη. Γι’ αυτό στην παράσταση υπάρχει και η έννοια της συντέλειας του κόσμου. — Τι βρίσκετε απειλητικό στην καθημερινότητά μας, ώστε είναι επιτακτική η ανάγκη να το μεταδώσετε στο κοινό; Θεωρούσα πάντα θλιβερό να περιθωριοποιείται η νέα γενιά, έτσι πάντα έδινα βήμα σε σπουδαστές και αποφοίτους της ανώτερης δραματικής σχολής Αθηναϊκή Σκηνή. Γι’ αυτό επιζητώ να προχωρώ, είτε με τη θεατρική εκπαίδευση είτε με την έρευνά μου στο θέατρο, σε ένα δύσκαμπτο κράτος. Με προβληματίζει, επίσης, το ότι λέμε πως είμαστε όλοι ίσοι, αλλά, όταν δούμε κάποιον που κάνει κάτι που δεν μας αρέσει, επιθυμούμε τον αφανισμό του. Ο άνθρωπος δεν είναι τόσο πολιτισμένος. Διαθέτει ένστικτα άγρια που κρύβει όταν ευημερεί. Σε περιόδους κρίσης, όμως, μπορεί να μας φανεί έως και φυσικό να σκοτώσουμε χιλιάδες χωρίς τύψεις. Μία από τις μεγαλύτερες φοβίες μου είναι η μισαλλοδοξία, μια έννοια που αξίζει να πολεμήσω με το έργο μου.

αναμενόμενη και εν πολλοίς ευπρόσδεκτη όλη αυτή η προσπάθεια οικειοποίησης και εξημέρωσης του κειμένου μέσω των κωδίκων της γενιάς τους. Τα κωμικά και φαρσικά στοιχεία που πλημμυρίζουν την παράσταση, ακόμη και όταν αποδεικνύονται ανούσια ή άστοχα, φέρουν έναν αέρα φρεσκάδας και χιούμορ που «σκουντάει», αλλά δεν υπερσκελίζει τελικά το σοβαρό δραματικό μέρος: λεμόνια που εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση, «γεγε-γε, αγαπημένε στρατηγέ», ο τέκνο χορός του Ροδερίγου, τα μικροσχόλια σε πραγματικό χρόνο («δεν χωράω να περάσω από εδώ» λέει ο Οθέλλος, καθώς στριμώχνεται δίπλα στο πιάνο· «ωραίο το λεμόνι», αποφαίνεται ένας άλλος ηθοποιός, δαγκώνοντας το κίτρινο εσπεριδοειδές), ο Άγγελος Παπαδημητρίου ως αναμαλλιασμένος ευγενής που τυλίγεται νευρωτικά στο ροζ σάλι του κ.ο.κ. Τα προβλήματα βρίσκονται αλλού και όχι στην παιγνιώδη και «πειραχτική» διάθεση της ομάδας απέναντι στον «σεβάσμιο» βάρδο του Έιβον. Σημαντικότατο εξ αυτών η «απουσία» του Ιάγου: ουδέποτε αισθανόμαστε την ηλεκτρισμένη αύρα του, ουδέποτε αντιλαμβανόμαστε τη διαβρωτική, καταστρεπτική επιρροή του. Στις κρίσιμες σκηνές όπου ο ήρωας δηλητηριάζει το αυτί του Οθέλλου με συκοφαντίες, όπου κινεί με δολερή μαεστρία τα νήματα της ψυχής του δεύτερου, όπου πυρπολεί τις σκοτεινότερες ανασφάλειές του, ο θεατής δεν «ακούει» τίποτα, κι ας βγαίνουν καθαρά τα λόγια από το στόμα του ηθοποιού (Ανδρέα Κοντόπουλου). Δεν υπάρχει δηλαδή καμία κατανόηση ή χαρτογράφηση των νοημάτων, καμία βαθύτερη επεξεργασία των μηχανισμών λεκτικής κακοποίησης που παρουσιάζει τόσο τρομακτικά ο Σαίξπηρ, εξασφαλίζοντας στον Ιάγο τη θέση ενός από τους κορυφαίους ενσαρκωτές του «κακού» στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Ουίλιαμ Σαίξπηρ Οθέλλος Σκηνοθεσία: Χάρης Φραγκούλης Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντόπουλος, Ανδρέας Κωνσταντίνου κ.ά. Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο) Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα, 210 3228706 Δευτ.-Τρ. 21:00

Με τον Ιάγο ανύπαρκτο, να περιφέρει την ωραιότητά του, ο Οθέλλος μετατρέπεται σε Ρωμαίο και Ιουλιέτα: στην τραγωδία δύο νεαρών εραστών που καταλήγουν νεκροί ύστερα από μια παρωδία παρεξηγήσεων (που εδώ, παρεμπιπτόντως, αφορούν ένα μαντίλι). Εντύπωση που ενισχύεται προφανώς από το γεγονός ότι οι σκηνές ανάμεσα στον Οθέλλο (Γιάννη Παπαδόπουλο) και τη Δυσδαιμόνα (Σοφία Κόκκαλη) είναι οι πιο δυνατές της παράστασης, οι μόνες που μεταδίδουν ένα φορτίο συγκίνησης και υποκριτικής «αλήθειας», οι μόνες όπου πράγματι «κάτι» συμβαίνει. Όσο περνάει η ώρα και πλησιάζουμε προς το τέλος, τα λεμόνια ξεζουμίζονται, τα ουρλιαχτά πολλαπλασιάζονται, οι βουτιές, τα σουρσίματα και τα κουτουλήματα επιτείνονται, το κινησιολογικό πανδαιμόνιο κορυφώνεται. Αναρωτιέμαι ειλικρινά: αυτή η επιδεικτική σωματική εκτόνωση, αυτή η ακατέργαστη, πρωτόλεια έκφραση συναισθήματος ζητά να εκληφθεί ως πάθος; Όσο περισσότερο φωνάξει κανείς, κερδίζει; Όσο πιο πολλές φορές ταρακουνήσει ο Κάσιος τον νεκρό Οθέλλο, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η συγκίνησή μας; Λυπάμαι, αλλά το πάθος δεν ισοδυναμεί με υστερία. Ούτε με έκρηξη αδρεναλίνης. Δεν επιβάλλεται με το ζόρι στον θεατή, δεν τον «γρονθοκοπά» στο πρόσωπο με ευκολίες, φωνές και χοροπηδητά. Εδραιώνεται στο είναι και όχι στο φαίνεσθαι. Συνιστά πρωτίστως εσωτερική κατάκτηση και όχι εξωτερική βία και βιασύνη, που ανταγωνίζεται τον λόγο για το «ποιος θα βγει πρώτος». Μπορεί ο Οθέλλος να λέει στη Δυσδαιμόνα «Κι όταν πάψω να σ’ αγαπώ, το χάος θα ξαναγυρίσει», το σκηνικό «χάος» όμως δεν μπορεί να εξαντλείται στην κυριολεξία…

week

«Othello (Shakespeare in production)», edited by Julie Hankey 1

φωτό: εβιτα σκουρλετη

Οθέλλος έχει παρουσιαστεί με ηθοποιούς όλων των εθνικοτήτων, με blackface και χωρίς. Έχει ανεβεί ως αντι-αποικιοκρατική κριτική, ως θέατρο διαμαρτυρίας εναντίον του απαρτχάιντ, ως κριτική της εκμετάλλευσης των μαύρων σε έναν κόσμο λευκών, ως φεμινιστικό «μάθημα για την καταστροφή των γυναικών από τους άνδρες», ως σπουδή στην «κοινοτοπία του κακού» – για να θυμηθούμε την περίφημη φράση της Χάνα Άρεντ1. Πιο πρόσφατα, μάλιστα, επιστρατεύτηκε ως πλατφόρμα αμφισβήτησης των κατασκευασμένων ταυτοτήτων, των τρόπων που ερμηνεύουμε αυτά που βλέπουμε –το χρώμα και το φύλο των ανθρώπων– αλλά και αυτά που ακούμε: πώς δηλαδή θυματοποιούμαστε προθύμως από ψευδείς πληροφορίες, επιτρέποντάς τους άκριτη πρόσβαση στο θυμικό μας και την αφύπνιση των ταπεινότερων ενστίκτων μας. Ο Σαίξπηρ είναι, βλέπετε, τόσο γενναιόδωρος, ώστε ευνοεί πάσης φύσεως αναγνώσεις των έργων του, οι πιο επιτυχημένες εκ των οποίων λειτουργούν ως καθρέφτες της φύσης και της εποχής μας. Δεν είναι υποχρεωτικό, βέβαια, να έχει κανείς κάποια πολιτική ή κοινωνιολογική «ατζέντα» ανεβάζοντας τον Οθέλλο. Καλό όμως είναι σε κάθε περίπτωση να ξέρει τι θέλει να πει και για ποιον λόγο επιλέγει το συγκεκριμένο έργο ως όχημα έκφρασης των ανησυχιών και της καλλιτεχνικής του αγωνίας. Αναζητώντας τον πυρήνα της αγωνίας αυτής, βρέθηκα αντιμέτωπη με πολλές δυσκολίες στη διάρκεια της παράστασης του Θεάτρου Τέχνης. Ο Οθέλλος του Χάρη Φραγκούλη και της ομάδας του αντικατοπτρίζει προφανώς την αισθητική, τα βιώματα και τις αναφορές των συντελεστών της, οι οποίοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία εξαιρετικά νέοι. Ως εκ τούτου, κρίνεται

θέατρο

ΟΘΕΛ ΛΟΣ

α πο τη λο υιζα α ρκο υμα ν εα

Όσο περισσότερο φωνάξει κανείς, κερδίζει; Η ομάδα Kursk και ο Χάρης Φραγκούλης ανεβάζουν ένα από τα πιο δυνατά έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο Θέατρο Τέχνης. 11.4.19 – lifo

βγες έξω

ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ

Maria’s

week Έμφαση στο καλό κρέας και άλλες νοστιμιές Στο Aventador Prime Meat House.

α πό τη ν ίκη μηταρ έ α

44 lifo – 11.4.19

μφαση στο καλό κρέας έχει δώσει το Aventador Prime Meat House στα Μελίσσια, γεγονός καθόλου τυχαίο, αφού οι ιδιόκτητες του έχουν και τη Φάρμα Κατερίνα και διαθέτουν πείρα πολλών ετών που τους έχει καθιερώσει. Το Aventador δεν είναι μόνο εστιατόριο αλλά κυριολεκτικά πολυχώρος, αφού σε διάφορους επιμέρους χώρους, απολύτως διαχωρισμένους, μπορεί να εξυπηρετήσει πολλές διαθέσεις. Η ημέρα ξεκινά στο Coffee Gi για φρεσκοκαβουρδισμένο καφέ και ροφήματα και τη σκυτάλη παίρνει το εστιατόριο The Cellar House. Τα προϊόντα της φάρμας μπορείτε να τα αγοράσετε από το κρεοπωλείο-delicatessen, που έχει βρει κι αυτό τη δική του θέση στον πολυχώρο. Στο εστιατόριο The Cellar House θα γευτείτε νόστιμα πιάτα. Οι προτάσεις του καταλόγου έχουν ελληνικό άρωμα, με προϊόντα από διάφορα μέρη της χώρας και πρωταγωνιστή το κρέας, αλλά και πιάτα με AVENTADOR τη δημιουργική προσέγγιση που διακρίνει τη μαγειρική τέχνη του σεφ Γιάννη PRIME MEAT HOUSE Στανίτσα. Από τα ορεκτικά, ξεκινάς με μελιτζάνα καπνιστή που το ωραίο της κάπνισμα συνδυάζεται με τη διακριτική γλύκα της κρέμας της πιπεριάς Φλωρίνης και ανεβατό τυρί. Ωραιότατο το τυρί σαγανάκι που συνδυάζεται με την απαλή αψάδα της μαρμελάδας γλυκοκρέμμυδου. Η σαλάτα Aventador είναι πλούσια, εντυπωσιακή, με ποικιλία από φύλλα ρόκας, baby σπανάκι, jamon Iberico, σπόρους κολοκύθας, τριμμένο αυγό και dressing γκοργκοντζόλα. Την έκπληξη κάνει ο παραδοσιακός κρασάτος κόκορας με χοντρό μακαρόνι και γλυκιά γραβιέρα Αμφιλοχίας που προσγειώνεται στο τραπέζι και ευωδιάζει. Ταξίδι στο δάσος σε στέλνει το ωραία χυλωμένο ριζότο, μαγειρεμένο με άγρια μανιτάρια, που απογειώνεται από την κρέμα μαύρης τρούφας. Από τη μακριά λίστα με τις προτάσεις κρεατικών θα δοκιμάσεις μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα. Το κρέας λιώνει στο στόμα, γεύση καθαρή, αληθινή. Το ίδιο νόστιμα είναι και τα χοιρινά πανσετάκια από γουρουνάκι γάλακτος. Ο σεφ δεν μπλέκει πολλά υλικά στα AVENTADOR PRIME MEAT HOUSE πιάτα του. Κρατά τις ισορροπίες, αφήνοντας την καλή ποιότητα να μιλήσει μόνη της στον ουρανίσκο. Το διαπιστώνεις στο βουβαλίσιο μπιφτέκι Κερκίνης, στη σωστή διαχείριση των ποιοτικών υλικών και στο ωραίο παιχνίδι των υφών. Εξαιρετικό για το κλείσιμο του γεύματος είναι το παραδοσιακό γαλακτομπούρεκο, φτιαγμένο με κανταΐφι, που στην κορυφή του έχει μια μπάλα παγωτό καϊμάκι. Η γλύκα του σε ακολουθεί όταν επιστρέφεις σπίτι σου. Η οινική λίστα προσφέρει καλές επιλογές που θα συνοδεύσουν το δείπνο. Το Cellar House ενισχύει την πεποίθηση ότι οι κλασικές αξίες αποτελούν μια σταθερή επιλογή για την έξοδό μας. Εδώ θα περάσεις όμορφα, θα φας νόστιμα και AVENTADOR θα ανανεώσεις σύντομα το ραντεβού σου. Aventador Prime Meat House, The PRIME MEAT HOUSE Cellar House, λεωφ. Πεντέλης 125, Μελίσσια, 218 2189436-8, 6981 277920

ι γεύσεις της πολίτικης κουζίνας είναι οικείες και αγαπημένες σε πολλούς από εμάς. Aυτές ακριβώς θα βρεις στο εστιατόριο Maria’s στο Καλαμάκι που έστησε η γνωστή μαγείρισσα Μαρία Εκμεκτσίογλου. Η Μαρία είναι φιλόξενη οικοδέσποινα, άλλωστε φημίζεται για την πολίτικη ευγένειά της αλλά και για την προσήλωσή της στα εστιατόριά της στην Κωνσταντινούπολη και στο Καλαμάκι. Η μαγειρική, οι ανατολίτικες γεύσεις και τα μπαχαρικά είναι στο DNA της. Τη βραδιά που βρεθήκαμε στον χώρο της μας υποδέχτηκε πρόσχαρα, κρατώντας ένα πιάτο στο χέρι που μόλις είχε βγει από την κατσαρόλα της, έτοιμο για φωτογράφιση από ένα τούρκικο κανάλι που είχε επισκεφτεί τον χώρο της. Το μενού προσφέρει αρκετές προτάσεις που ακουμπούν στην πολίτικη γαστρονομία αλλά και σε αιγαιοπελαγίτικα πιάτα. Εντυπωσιακός είναι ο σκαλιστός ανατολίτικος δίσκος που προσγειώνεται στο τραπέζι με τα μικρά μπολάκια με διάφορες αλοιφές (φάβα, τζατζίκι, μελιτζανοσαλάτα), ενώ στη μέση φιγουράρουν τα γιαλαντζί ντολμαδάκια με κουκουνάρι (€6), ξινούτσικα και νόστιμα. Η Σαλάτα του Πασχάλη, έμπνευση του σεφ, γιου της Μαρίας, είναι ευχάριστη και συνδυάζει ρόκα, iceberg, άσπρο τυράκι, ντομάτα, αγγούρι, με ελαιόλαδο και λεμόνι (€9). Τα χειροποίητα ψωμιά στο τραπέζι συνοδεύονται με καλό ελαιόλαδο και ελιές και σε βάζουν σε πειρασμό. MARIA’S Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε το μαντί που σερβίρεται σε μπακιρένιο τηγανάκι με σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι και μπόλικο ξερό δυόσμο (€8) – η τέχνη του χειροποίητου σε μια μπουκιά. Για μερακλήδες είναι το πιάτο χιουνκιάρ μπεγιεντί (πουρές μελιτζάνας) που συνοδεύεται με σουτζουκάκια αφράτα, στα οποία «ακούγεται» ευχάριστα το κύμινο (€13). Το καλοφτιαγμένο πολίτικο κεμπάπ είναι ωραιότατο, έρχεται πάνω σε λεπτή πίτα, συντροφιά με πατάτες τηγανητές με πάπρικα, γιαούρτι με σάλτσα και μια κόκκινη καυτερή πιπεριά (€13). Κρατήστε χώρο για την «ώρα της αμαρτίας», όπως λέει και η Μαρία, αναφερόμενη στα επιδόρπια. Το κιουνεφέ μοσχοβολά βούτυρο και το κανταΐφι χρυσίζει απίθανα (€12). Το μιλφέιγ με το κριτσανιστό φύλλο και τη βελούδινη κρέμα, πασπαλισμένο με άχνη ζάχαρη και κανέλα, είναι κολασμένο (€7,50). Τα κουτάλια της παρέας «ξιφομαχούν» πάνω από το πιάτο. Το προσωπικό είναι ευγενικό και φιλόξενο και θα αισθανθείτε σαν πασάδες. Maria’s, Θουκυδίδου 53-55, Καλαμάκι, 210 9828787

Αυτές τις μέρες θα σας απασχολήσουν τα σχέδιά σας και θέματα που έχουν σχέση με το εξωτερικό. Ενδεχομένως οικογενειακές υποχρεώσεις σας ή ακόμα και οι αντιδράσεις της οικογένειας να έρχονται κόντρα στα πλάνα σας και πρέπει να αποφασίσετε, ενώ δέχεστε πιέσεις. Ωστόσο, από την Κυριακή, που ο Ήλιος στο ζώδιό σας σχηματίζει πολύ καλές όψεις με τον Δία, αρχίζει να αλλάζει το κλίμα και η διάθεσή σας και θα καταφέρετε να βρείτε τη χρυσή τομή, ώστε να μη διαταραχθούν οι ισορροπίες. Ταξίδια, νομικές υποθέσεις και θέματα σπουδών θα έχουν επιτυχή αποτελέσματα, ενώ θα ευνοηθεί και η ερωτική σας ζωή με τη συμμετοχή της Σελήνης στο τρίγωνο Ήλιου - Δία. Επενδύσεις και επιχειρηματικά ρίσκα μπορούν να αποφέρουν κέρδη, εφόσον έχετε πλήρη έλεγχο και γνώση για το πώς πρέπει να κινηθείτε. Την Τετάρτη εισέρχεται ο Ερμής στο ζώδιό σας, οπότε ξεκινάει μια πολύ επικοινωνιακή περίοδος. ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Επανεξετάστε τον προϋπολογισμό σας και δείτε μέχρι πού μπορείτε να κινηθείτε όσον αφορά την υλοποίηση ενός σχεδίου, ώστε να μη βρεθείτε σε δυσμενή θέση. Ιδανική εποχή για να οργανώσετε ένα ταξίδι. Ενδεχομένως να το έχετε ήδη καθυστερήσει και να ανατραπούν τα σχέδιά σας, οπότε δράστε εγκαίρως. Από την Κυριακή βελτιώνονται τα οικονομικά σας μέσω μιας επένδυσης και θα έχετε την ευχέρεια να ασχοληθείτε με πιο προσωπικά σας θέματα. Η ερωτική σας ζωή είναι σε καλό σημείο και οι πιθανότητες για απόκτηση παιδιού πολλές, γι’ αυτό έχετε τον νου σας όσοι δεν το ’χετε στα άμεσα σχέδιά σας. Στον επαγγελματικό τομέα μπορείτε να πετύχετε πολλά, αρκεί να είστε συνεργάσιμοι και να δίνετε την απαραίτητη προσοχή στους άλλους. Την Τετάρτη εισέρχεται ο Ερμής στον Κριό και μέχρι τις 6/5 θα είναι μια εποχή έντονης εσωστρέφειας, ενώ δεν θα λείψουν οι αποκαλύψεις. ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Τα οικονομικά σας θα είναι το βασικό σας μέλημα και θα έχετε αρκετό άγχος μέχρι να διευθετηθούν οι οφειλές σας, ωστόσο έχετε να λαμβάνετε χρήματα και από την Κυριακή, που αρχίζουν να σταθεροποιούνται τα έσοδά σας, θα είστε πιο αισιόδοξοι. Σχέσεις και συνεργασίες χρήζουν προσοχής, καθώς θα έχετε μια τάση να παρεξηγείτε και να μην ανέχεστε υποδείξεις πάνω στη δουλειά σας, κάτι που μπορεί να προκαλέσει δυσαρέσκεια σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Συνεργασίες και επικοινωνία θα ευνοηθούν, καθώς ο Δίας, σε τρίγωνο με τον Ήλιο, ενεργοποιεί τη συλλογική προσπάθεια, ενώ έχει επεκτατικό χαρακτήρα όσον αφορά εμπορικές υποθέσεις και συμφωνίες. Σχέση/γάμος είναι σε αρμονία και μπορείτε να πάρετε από κοινού αποφάσεις με το ταίρι σας. Την Τετάρτη εισέρχεται ο κυβερνήτης σας Ερμής στον Κριό και μέχρι τις 6/5 θα είναι ένα πολύ επικοινωνιακό διάστημα, οπότε θα μπορέσετε να βελτιώσετε την κοινωνική και την ερωτική σας ζωή. ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Οι επαγγελματικές σας υποθέσεις προχωρούν με γοργούς ρυθμούς και, παρά το γεγονός ότι δέχεστε ορισμένες προκλήσεις, εσείς συνεχίζετε ακάθεκτοι και τα αποτελέσματα είναι αρκετά ικανοποιητικά. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται από την Κυριακή κι έπειτα, καθώς πραγματοποιείται το τρίγωνο του Δία με Ήλιο και Σελήνη, ενεργοποιώντας τον άξονα οικονομικά - εργασία, και προβλέπονται σημαντικές επιτυχίες στη φήμη και στην καριέρα σας. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο μπορεί να έχετε τους ενδοιασμούς σας σχετικά με μια καινούργια συνεργασία και θα πρέπει να επανεξετάσετε τους όρους προσεχτικά, ώστε να μη δεσμευτείτε με υπογραφές συμβολαίων, εφόσον δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντά σας. Την Τετάρτη εισέρχεται ο Ερμής στον Κριό και μέχρι τις 6/5, που θα διανύει τον τομέα των μακροπρόθεσμων στόχων, θα κάνετε πολλές επαφές με σημαντικά πρόσωπα και θα μπορέσετε να κατακτήσετε τον στόχο σας. Η ερωτική σας ζωή παραμένει αδρανής. Δείξτε περισσότερο ενδιαφέρον για νέες γνωριμίες.

Sudoku No 592 7 5 7 4 9 3 5 6

3 1

1 6 8 8 4

9 6 2 4 3

5 7 7 2

4 1 9

Η λύση του προηγούμενου 3 4 9 5 2 7

2 1 7 9 8 6

5 8 6 4 3 1

1 5 8 7 4 3

9 3 4 2 6 8

6 7 2 1 9 5

8 2 5 6 1 9

7 9 3 8 5 4

4 6 1 3 7 2

8 5 2 6 7 3 4 1 9 1 3 9 2 5 4 7 6 8 6 4 7 9 1 8 3 2 5

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Αύξηση επαγγελματικών

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Αυτή την εποχή τα

ευθυνών και έντονες πιέσεις θα παίξουν με την υπομονή σας τις επόμενες μέρες, ωστόσο είστε σε πολύ δημιουργική φάση και δεν χάνετε την ευκαιρία να αναζητήσετε νέες πηγές εσόδων. Θέματα υγείας χρήζουν προσοχής. Το άγχος που σας κατακυριεύει μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στον οργανισμό σας και είναι επιτακτική η ανάγκη για άσκηση και οτιδήποτε μπορεί να συμβάλει στην εκτόνωση του στρες. Από την Κυριακή, που ο Δίας σχηματίζει ένα πολύ καλό τρίγωνο με Ήλιο και Σελήνη, θα ευνοηθούν πολύ οι επενδύσεις και ό,τι έχει να κάνει με καλλιτεχνική δημιουργικότητα, οι σημαντικότερες όμως εξελίξεις αφορούν τον έρωτα και τα παιδιά. Ιδανική εποχή για δημιουργία οικογένειας. Την Τετάρτη, που εισέρχεται ο Ερμής στον Κριό, και μέχρι τις 6/5, που θα διανύει τον τομέα των σπουδών, οι διανοητικές σας ικανότητες θα είναι στα ύψη και μπορείτε να ολοκληρώσετε έναν κύκλο μαθημάτων με επιτυχία. ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Σχέσεις και θέματα ακίνητης περιουσίας θα σας ζορίσουν λίγο, ωστόσο είναι μια καλή εποχή για να δώσετε έμφαση στην επίλυση σημαντικών υποθέσεων. Θέματα καριέρας μπορεί να εξελιχθούν εξαιρετικά, αρκεί να δώσετε την απαραίτητη προσοχή στις λεπτομέρειες, κρατώντας χαμηλό προφίλ. Από την Κυριακή, που πραγματοποιείται το τρίγωνο του Δία με Ήλιο και Σελήνη, ενεργοποιείται ο άξονας σπίτι - οικονομικά μέσω τρίτων και θα έχετε κάποια θετικά νέα που θα αφορούν την περιουσία σας, ενώ μπορεί να αυξηθούν τα έσοδά σας μέσω μιας πώλησης ή ενός δανείου. Αν σκοπεύετε να πραγματοποιήσετε ένα ταξίδι, οργανωθείτε και μην το αφήσετε για την τελευταία στιγμή, ώστε να αποφύγετε τα έξτρα έξοδα και κυρίως τον εκνευρισμό. Η είσοδος του Ερμή την Τετάρτη στον Κριό σηματοδοτεί την έναρξη ενός κύκλου, στο πλαίσιο του οποίου θα ασχοληθείτε κυρίως με οικονομικές υποθέσεις, οι επαφές με συμβούλους θα είναι συχνές, ενώ θα ενισχυθεί η ερωτική σας ζωή. ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Οικογενειακές υποχρεώσεις και θέματα καριέρας θα σας απασχολήσουν τις επόμενες μέρες και δεν θα λείψουν οι στιγμές που θα νιώσετε καταπίεση από τις απαιτήσεις των άλλων. Κρόνος και Πλούτωνας συνεχίζουν, με τις δυσαρμονικές τους όψεις, να δημιουργούν νέες ανάγκες στον οικογενειακό τομέα, που σημαίνει πως πρέπει να αποφύγετε τα περιττά έξοδα, προκειμένου να καλύψετε τις υποχρεώσεις σας. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο ίσως αλλάξετε τα σχέδιά σας σχετικά με ένα ταξίδι και θα απογοητευτείτε, ωστόσο προέχουν άλλες σημαντικές υποθέσεις. Από την Κυριακή αρχίζουν οι συνθήκες να γίνονται πιο ευχάριστες λόγω του τριγώνου Δία, Ήλιου και Σελήνης, εσείς θα είστε πιο πρόσχαροι και κοινωνικοί και θα ευνοηθούν οι εμπορικές συναλλαγές, οι συνεργασίες καθώς και οι σχέσεις με φιλικά σας πρόσωπα. Την Τετάρτη εισέρχεται ο Ερμής στον Κριό και μέχρι τις 6/5 θα ενισχυθεί ο τομέας των σχέσεων και των συνεργασιών. ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Διανύετε μια πολύ δημιουργική φάση και καθώς ευνοούνται τα οικονομικά σας, δώστε έμφαση στην αναζήτηση νέων πηγών εσόδων, διεκδικήστε χρήματα που μπορεί να σας οφείλουν, προσέξτε όμως να μη φέρνετε τις καταστάσεις στα άκρα. Διαχειριστείτε με το γάντι τις καταστάσεις, ώστε να πετύχετε αυτό που θέλετε αποφεύγοντας τη ρήξη στις εργασιακές σας σχέσεις. Από την Κυριακή κι έπειτα, που ο Δίας σχηματίζει πολύ καλές όψεις με Ήλιο και Σελήνη, η τύχη θα είναι με το μέρος σας και θα καταφέρετε να κερδίσετε τις εντυπώσεις στη δουλειά σας, οπότε η οικονομική και κοινωνική σας καταξίωση θα είναι σίγουρη. Μην παρασύρεστε από τον ενθουσιασμό σας και κρατήστε άμυνες με τα χρήματά σας, ώστε να μη ζοριστείτε τις ημέρες των γιορτών. Ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με τη φυσική σας κατάσταση, ώστε να μη χρειαστεί αργότερα να κάνετε υπερβολές προκειμένου να βρείτε τη φόρμα σας.

έξοδά σας είναι αυξημένα και έχουν να κάνουν κυρίως με οφειλές προς τρίτους, οπότε το άγχος θα είναι αυξημένο. Δώστε έμφαση στην προώθηση των υπηρεσιών και των προϊόντων σας, ώστε να αυξήσετε το αγοραστικό σας κοινό, και αναζητήστε λύσεις που θα σας βγάλουν από το αδιέξοδο. Το καλό είναι ότι έχετε τη στήριξη αγαπημένων προσώπων και μπορείτε να ζητήσετε τη συμβολή τους, αν κάπου δείτε τα σκούρα. Από την Κυριακή, που πραγματοποιείται το τρίγωνο Δία, Ήλιου και Σελήνης, δώστε έμφαση στις επαφές με το εξωτερικό, καθώς μπορεί να προκύψει μια πολλά υποσχόμενη συνεργασία. Καλλιτεχνικές δραστηριότητες, απολαύσεις και ψυχαγωγία θα συμβάλουν στην ψυχική σας ανάταση, οπότε προβλέπονται θετικές εξελίξεις και στα ερωτικά σας. Την Τετάρτη εισέρχεται ο Ερμής στον Κριό και μέχρι τις 6/5, που επικοινωνιακά θα είστε στα καλύτερά σας, θα βελτιωθεί η ερωτική σας ζωή. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Ένα θέμα με τη διαχείριση του χρόνου σας το έχετε και πρέπει να βάλετε σε μια τάξη τις υποχρεώσεις σας, ώστε να μη μείνουν στη μέση σημαντικά θέματα που σας απασχολούν. Δώστε έμφαση στο επικοινωνιακό κομμάτι της δουλειάς σας, καθώς ευνοούνται οι εμπορικές συναλλαγές και οι συνεργασίες, προσέξτε όμως τις σχέσεις με αγαπημένα πρόσωπα, καθώς έχετε μια τάση να ξεσπάτε την ένταση στους άλλους. Από την Κυριακή βελτιώνονται τα οικονομικά σας, μπορεί μέσω μιας επένδυσης, καθώς πραγματοποιείται το τρίγωνο Δία, Ήλιου και Σελήνης, κι έτσι θα μπορέσετε να καλύψετε τις οφειλές σας προς το Δημόσιο. Η ερωτική σας ζωή έχει πολύ καλές προοπτικές, και με τον Ουρανό να διανύει τον συγκεκριμένο οίκο, ένας νέος έρωτας βρίσκεται προ των πυλών. Την Τετάρτη εισέρχεται ο Ερμής στον Κριό και μέχρι τις 6/5, που θα διανύει τον τομέα σπίτι - οικογένεια, θα δώσετε έμφαση στις σχέσεις σας. ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Η ενεργητικότητα και η αισιοδοξία σας θα είναι στα ύψη και μπορείτε να πετύχετε πολλά, αν παραμείνετε επικεντρωμένοι στους στόχους σας. Τα οικονομικά σας είναι σε πολύ καλό σημείο και είστε αρκετά ικανοποιημένοι με τη δουλειά σας, ωστόσο πρέπει να προσέξετε το άγχος και τις διατροφικές σας συνήθειες, ώστε να μη βρεθείτε αντιμέτωποι με θέματα υγείας. Ξεκινήστε να γυμνάζεστε, όσο μπορείτε, και αποφύγετε επιβαρυντικές για τον οργανισμό σας τροφές. Μην ξεχνάτε να επιβραβεύετε τον εαυτό σας όταν βλέπετε κάποια βελτίωση στην εμφάνισή σας. Από την Κυριακή, που πραγματοποιείται το τρίγωνο Δία, Ήλιου και Σελήνης, ενισχύεται η κοινωνική σας ζωή, οι μετακινήσεις σας θα είναι συχνές και θα ευνοηθούν συλλογικές προσπάθειες και συνεργασίες για έναν κοινό σκοπό. Η είσοδος του Ερμή την Τετάρτη στον Κριό θα ενισχύσει τον τομέα της επικοινωνίας και μέχρι τις 6/5 θα είναι ιδανική εποχή για εμπορικές συναλλαγές και θέματα εκπαίδευσης. ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Προσωπικά θέματα θα σας απασχολήσουν μέχρι το Σ/Κ και μπορεί κάποιες στιγμές να νιώσετε πως ορισμένοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το φιλότιμό σας, αν προσπαθήσουν να σας πασάρουν τις ευθύνες τους. Ορθώστε το ανάστημά σας και μην κάνετε το λάθος να φορτωθείτε κι άλλα, καθώς δεν έχετε λίγα στο μυαλό σας. Στον οικογενειακό τομέα υπάρχουν θέματα που μπορούν να εκτονωθούν σε ανύποπτο χρόνο, οπότε συζητήστε ψύχραιμα όσα σας απασχολούν και μην περιμένετε να φτάσετε στα όριά σας για να εκφράσετε την όποια δυσαρέσκειά σας. Από την Κυριακή, που το τρίγωνο Δία, Ήλιου και Σελήνης ενεργοποιεί τον άξονα καριέρα - οικονομικά, θα έχετε τη δυνατότητα να ασχοληθείτε με τα σχέδιά σας και να οργανώσετε ένα ταξίδι τις ημέρες των γιορτών. Η είσοδος του Ερμή στον Κριό την Τετάρτη σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για τα οικονομικά σας και μέχρι τις 6/5 θα καταφέρετε πολλά.

starfax

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4]

week

α πό τη μα ριβίκυ κα λλέργ η (sta rfa x@ lifo .gr)

11.4.19 – lifo

α΄ πρόσωπο week

Θοδωρής Αντωνόπουλος: Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που συμβαίνουν στο κέντρο της πόλης κάθε 1η και 3η Κυριακή του μήνα είναι η αυτο-οργανωμένη λαϊκή της πλατείας Εξαρχείων. Όχι μόνο για τα μετρημένα σε ποσότητες, αλλά πράγματι εκλεκτά και κατά κανόνα βιολογικά προϊόντα που βρίσκεις σε προσιτές τιμές (από γαλακτοκομικά, μέλια και μανιτάρια μέχρι λαχανικά, φρούτα και βότανα) αλλά και για τους ωραίους, απολαυστικούς ανθρώπους που συναντάς, παραγωγούς και πελάτες.

Γιάννης Πανταζόπουλος: Το τελευταίο επεισόδιο με την επίθεση στους λιμενικούς στην περιοχή των Εξαρχείων καταδεικνύει πόσο πολύ έχει ξεφύγει η κατάσταση στην ιστορική συνοικία. Βία, καταστροφές, καλάσνικοφ, μαφίες ναρκωτικών, πορείες από κουκουλοφόρους, μπαχαλάκηδες, ένοπλες συμμορίες και επεισόδια έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο πρόβλημα για την Αθήνα το οποίο παρατηρούμε να βρίσκεται συνεχώς παρόν στις προεκλογικές ατζέντες των υποψηφίων. Σίγουρα, αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι το παρακράτος έχει κυριαρχήσει απόλυτα, με αποτέλεσμα η επόμενη μέρα στη συγκεκριμένη γειτονιά να μην προμηνύεται καθόλου ήρεμη.

Άρης Δημοκίδης: Έμαθα κάτι πολύ ωραίο και θέλω να το μοιραστώ. Το αγόρι για το οποίο είχα γράψει το βιβλίο μου Δεν θέλω να μάθω να διαβάζω, από κει που έμοιαζε πως θα ήταν ο χειρότερος μαθητής, τελικά έγινε ο καλύτερος. Το βιβλίο γράφτηκε μετά από παραίνεση της γιαγιάς του, πριν από 5 χρόνια, τότε που θα πήγαινε Β’ Δημοτικού και αρνιόταν να μάθει να διαβάζει. Άγγιξε αρκετά παιδιά έκτοτε, όμως αυτό που έμαθα το Σάββατο πραγματικά με συγκίνησε. Τώρα που πηγαίνει ΣΤ’ Δημοτικού, βραβεύτηκε σε ειδική τελετή στη Θεσσαλονίκη ως ένας απ’ τους πέντε καλύτερους μαθητές του δήμου στον οποίο ζει. Η γιαγιά του ήταν εκεί και τον καμάρωσε, δικαίως.

Άννα Κόκορη: Ακούς στο ραδιόφωνο την παραγωγό να λέει: «Και τώρα η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: 8 τόνοι πλαστικού καταλήγουν στις θάλασσες κάθε χρόνο». Αμανήτανε αυτές οι άχρηστες πληροφορίες, ποιες να ’τανε, άραγε, οι χρήσιμες; «Ξανθιά τηλεπερσόνα και γόης βιομήχανος εθεάθησαν ημίγυμνοι, με λεοπάρ και σέλφι στικ σε κυκλαδίτικο πλακόστρωτο»;

Άκης Κατσούδας: Μπορεί να μην είμαι ο ορισμός του οικολόγου, όταν ακούς όμως από δύτες που βουτούν για να μαζέψουν σκουπίδια πως στον βυθό βρίσκουν κάθε φορά εκατοντάδες αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών και πλαστικά μπουκάλια, δεν μπορεί να μη νευριάσεις. Εντάξει, μπορεί να μην έχεις μάθει να κάνεις ανακύκλωση –όπως οι περισσότεροι από εμάς στην Ελλάδα, ας πούμε την αλήθεια–, αλλά το μπουκάλι μπορείς να το πετάξεις σε έναν κάδο. Δεν θα σου κάνει τόσο κόπο.

ρώτα την απο τη λενα φουτσιτζη

Αγαπητή «Α, μπα»: Πώς μπορούμε να προστατευτούμε χωρίς να θίξουμε τους άντρες; Μετά από πόσο καιρό μπορεί κανείς να ξεμοναχιαστεί; Είσαι γυναίκα, βγαίνεις με κάποιον άντρα άγνωστό σου ή με κάποιον που γνωρίζεις λίγο (πόσο να ’ναι αυτό το «λίγο»; Π.χ. διάβασα να σχολιάζει κάποιος εδώ ότι ενός μήνα γνωριμία θεωρείται το μίνιμουμ για να ξεμοναχιαστείς). Από τη μια σού λένε «μα, πώς βγαίνετε, βρε κορίτσια, με κάποιον που καλά-καλά δεν γνωρίζετε;», από την άλλη, αν πεις ότι φοβάσαι τους άντρες μη σε βιάσουν, μη σε σκοτώσουν, στέλνεις μηνύματα, ενώ είσαι μαζί του, σε φίλες, δεν θες να σε γυρίσει σπίτι με το αυτοκίνητό του ή έχεις στην τσέπη σουγιά, σε λένε υπερβολική και ότι βλέπεις «υπερβολικά CSI». Τελικά, ποια είναι η χρυσή τομή για να προστατευτείς, χωρίς να θίξεις τους άντρες; Μετά από πόσες μέρες γνωριμίας μπορείς να ξεμοναχιαστείς με έναν άντρα για να περιοριστούν οι πιθανότητες να σου επιτεθεί; Και τι γίνεται με τα one-night stands; Είναι απαγορευμένα; Εγώ έχω κάνει σεξ και με αγνώστους και με γνωστούς, πολλά μου έχουν συμβεί και με τις δύο κατηγορίες. Δεν μπορώ να πω ότι οι μεν ήταν πιο επικίνδυνοι από τους δε, αλλά ένα άτομο δεν είναι στατιστικό δείγμα. απαντηση α,μπα

Αν υπήρχε συνταγή, κάποιος κανόνας που θα μας εξασφάλιζε, θα ήταν πασίγνωστος. Δεν υπάρχει, όμως, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι προβλέψιμοι, δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτα, δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος για τίποτα. Υπάρχουν γενικές οδηγίες που έχουν να κάνουν με την κοινή λογική, δεν χρειάζεται να τις πούμε εδώ τώρα. Η χρυσή τομή είναι αυτό που κάνει εσένα να νιώθεις άνετα και όχι αυτή που δεν θα «θίξει τους άντρες». Για τη ζωή σου μιλάμε, κυριολεκτικά. Καθένας έχει άλλα επίπεδα. Στατιστικά ξέρουμε ότι οι βιασμοί γίνονται σε μεγαλύτερο ποσοστό από ανθρώπους που γνωρίζονται με το θύμα και όχι από αγνώστους. Αυτό, σε συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό. Πρέπει να το έχουμε υπόψη μας, γιατί ο μύθος του δράκου στο σκοτεινό σοκάκι είναι αυτό που μας κάνει να βρίσκουμε εξηγήσεις και να εκλογικεύουμε τα επικίνδυνα μηνύματα από γνωστούς, όταν ακόμα έχουμε την ευκαιρία να φύγουμε. Πιστεύω πάρα πολύ ότι καταλαβαίνουμε πότε βρισκόμαστε στο λάθος μέρος με τον λάθος άνθρωπο, αλλά έχουμε μάθει τόσο πολύ να είμαστε το «καλό κορίτσι» που δεν πρέπει να γίνει δυσάρεστο, που παρακούμε όλα τα σημάδια κινδύνου που μας στέλνει το σώμα μας και το μυαλό μας (ανησυχία, ταραχή, αίσθηση ανασφάλειας). Όχι ότι αυτό είναι αρκετό, όχι ότι είναι κι αυτό κάποια εγγύηση, όχι ότι δεν κάνουμε κι έτσι λάθος, όχι ότι αυτό σημαίνει ότι είναι δική μας ευθύνη να αποτρέψουμε έναν βιασμό. Το λέω γιατί είναι το μοναδικό που μπορούμε να ελέγξουμε, και πάλι μας το έχουν πάρει με αιώνες ντρεσαρίσματος.

Αγαπητή «Α, μπα»: Δεν είναι ωραίο οι άντρες να ξυρίζουν τα πόδια τους. Είναι αυτό εσωτερικευμένος μισογυνισμός; Το θέμα είναι οι τρίχες. Χιλιοειπωμένο, το ξέρω, αλλά μου γεννήθηκε η απορία και η διαδικτυακή έρευνα δεν με βοήθησε πολύ. Γενικότερα, πιστεύω ότι το αν κανείς θέλει να αποτριχωθεί ή όχι είναι δικό του θέμα. Άλλωστε κι εγώ αποτριχώνομαι, δεν χρειάζεται να δικαιολογηθώ. Έτσι, κάποια στιγμή που τα λέγαμε με το ξυραφάκι μου, σκέφτηκα ότι πολλοί άνδρες αποφασίζουν να αποχωριστούν τις τρίχες στο σώμα, όχι αυτές του προσώπου, και να μην τη σκαπουλάρουν, καθώς τις περισσότερες φορές χλευάζονται από άνδρες και γυναίκες γι’ αυτήν τους την επιλογή. Κυρίως γιατί αυτή η επιλογή νοητικά απομακρύνεται από την εικόνα του μάτσο αρσενικού που κάθε γνήσιος άρρεν οφείλει να εκφράζει. Μπούρδες, ξέρω. Όμως έχω πέσει κι εγώ σε αυτή την παγίδα. Θυμάμαι, στα εφηβικά μου χρόνια, λόγω αθλητισμού, ερχόμουν πολλές φορές σε επαφή με κολυμβητές και δρομείς που ξύριζαν τα πόδια τους, γιατί, όπως έλεγαν, αυτό δημιουργούσε λιγότερη αντίσταση. Δεν μας άρεσε και τους κοροϊδεύαμε. Και σε ρωτώ. Είναι εσωτερικευμένος μισογυνισμός; Είναι σεξισμός σκέτο; Είναι θέμα γούστου, τέλος πάντων, ή τα έχω κάνει αχταρμά; -Άτονη και Άτριχη απαντηση α,μπα

μικρές εξομολογήσεισ από τους συντάκτες της lifo

46 lifo – 11.4.19

Γιάννης Κωνσταντινίδης: To πένθος για την Ανιές Βαρντά υπήρξε δικαίως μεγάλο, όπως και ο όγκος των δημοσιευμάτων για τη ζωή και τις ταινίες της. Ωστόσο, οι αναφορές στο αμιγώς εικαστικό έργο της ήταν περιορισμένες. Μάλλον γιατί δεν αξιολογήθηκε ποτέ ως ανάλογου εκτοπίσματος. Η Βαρντά ξεκίνησε την πορεία της στο στερέωμα της σύγχρονης τέχνης το 2003, προσκεκλημένη της Μπιενάλε της Βενετίας, με την πολύσχημη σύνθεσή της «Πατατουτοπία». Θεωρήθηκε «νεόφερτη» και δεν αρνήθηκε τον χαρακτηρισμό. Στην κηδεία της επικράτησε τελικά ένα «μελαγχολικό κέφι» και τότε ο γιος της Ματιέ Ντεμί εξομολογήθηκε πόσο τραυματικό είναι να βλέπει κάποιος την 75χρονη μητέρα του ντυμένη με κοστούμι πατάτας. Φυσικά, όλοι γέλασαν συγκαταβατικά. Όμως η γεφύρωση του εικαστικού της έργου με την κινηματογραφική της παραγωγή παραμένει εκκρεμότητα.

Εσωτερικευμένος μισογυνισμός είναι. Έχουμε μάθει ότι η αποτρίχωση είναι για γυναίκες μόνο, γιατί οι γυναίκες είναι τα σεξουαλικά αντικείμενα. Άρα, οι άντρες που αποτριχώνονται κάνουν σαν γυναίκες και αυτό είναι κατακριτέο γιατί υποβιβάζονται, αφού μιμούνται πρακτικές του κατώτερου φύλου. Ό,τι στερεοτυπικά «γυναικείο» = κατώτερο. Όποιος άντρας το κάνει, πρέπει να περιθωριοποιείται. Κι εσύ συμφωνείς ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες, γι’ αυτό δεν σου αρέσει όταν οι άντρες κάνουν «σαν γυναίκες», γιατί τότε δεν είναι αρκετά «άντρες». Γελάω –κυρίως λυπάμαι– λίγο με τα 0,000001 sec που κερδίζουν οι «κολυμβητές» και οι «δρομείς» που λένε αυτήν τη δικαιολογία αντί να πουν ότι τους αρέσει το σώμα τους αποτριχωμένο. Η άλλη δικαιολογία είναι οι «λόγοι υγιεινής», άλλη παμπάλαια αντρική δικαιολογία. Εκτός αν η παρέα σου είναι ο Φελπς και ο Μπολτ, οπότε πάσο, γι’ αυτούς έχουν σημασία τα 0,000001 sec. Ζητάμε ισότητα για να είναι όλοι οι άνθρωποι ελεύθεροι να είναι τίγκα στην τρίχα ή άτριχοι σαν καρπούζια, χωρίς περιορισμό από το φύλο τους.

στειλτε τισ δικεσ σας ερωτησεις και διαβαστε περισσοτερεσ απαντησεισ στο ampa.lifo.gr

11.4.19 – lifo