Τεύχος 632

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

16.1.2020

Βάσει στοιχείων Bari-Focus

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ EVENT ΓΙΑ GAMERS ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΜΑΡΙZΑ ΡΙΖΟΥ ΜΙΛΑ ΣΤΗ LIFO

free press

Free Press media brand 2019

O ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΔΕΚΑΒΆΛΛΑΣ EINAI O ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Σ/Κ 18-19.1.20 TAE KWON DO ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ: DO THE RIGHT THING

σελ. 25

2 lifo – 16.1.20

☛ Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας «Ευτυχία», που αποτελεί την αφήγηση της ζωής και του έργου της διάσημης στιχουργού, ο Θεοδόσης Γκελτής αποφάσισε να γράψει ένα κείμενο για το εάν και κατά πόσο ο γκέι χαρακτήρας της ταινίας, που τον υποδύεται ο Θάνος Τοκάκης, είναι μια γραφική και αξιοχλεύαστη καρικατούρα. Το κείμενο αυτό προκάλεσε πληθώρα αντιδράσεων και σχολίων, με τη ΦΩΤΕΙΝΗ να συμπληρώνει: «Συμφωνώ ότι για να αποτυπωθεί πιστά μια κοινωνία (στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ελλάδα περασμένων δεκαετιών) πρέπει να αποτυπωθούν πιστά όχι μόνο τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματά της (στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ομοφοβία). Όμως, ακριβώς εδώ είναι το θέμα: αν θες να αποτυπώσεις πιστά την Ελλάδα περασμένων δεκαετιών, πρέπει να δείξεις κι άλλα πράγματα, π.χ. ότι ο ίδιος άντρας που απέδιδε τον φανερό ομοφυλόφιλο με κοροϊδευτικά χαρακτηριστικά μπορεί να ήταν και ο ίδιος ομοφυλόφιλος, αλλά κρυφός, και για να το κρύψει είχε παντρευτεί, αρνιόταν να κάνει δουλειές του σπιτιού και κορόιδευε τον φανερό ομοφυλόφιλο». Σύμφωνος με τη ΦΩΤΕΙΝΗ ήταν ο Takis Papas, ο οποίος της απάντησε τα εξής: «Πολύ σωστά! Η Χωροφυλακή που “ξεδιψάστηκε” ήταν επίσης γκέι. Μόνο που τότε θεωρούσαν γκέι μόνο τους θηλυπρεπείς. Μάλλον σωστά, λοιπόν, απεικονίζονται στην ταινία. Οι αντιδράσεις στη χώρα μας προκαλούνται επειδή ακόμα και σε σύγχρονες παραγωγές έχουμε μείνει σ’ αυτή την απεικόνιση. Η μία καρικατούρα στις δέκα πραγματικές συμπεριληπτικές απεικονίσεις, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, δεν θα προκαλούσε αντιδράσεις. Να θυμίσω, επίσης, ότι έχουμε να δούμε ζευγάρι αντρών, όχι ως καρικατούρα, σε ελληνική παραγωγή από το 2003 και τη σειρά του Παπακαλιάτη, δηλαδή 17 χρόνια! Αυτό λέει πολλά». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, είχε και η άποψη του Μαρλένο Νίκα: «To πρόβλημα με τη σκοπιά της ταινίας είναι ότι τα άτομα αυτής της μειονότητας περιγράφονται με όρους που προέρχονται από την οπτική των ατόμων που δεν ανήκουν σ’ αυτήν. Ο χαρακτήρας ολόκληρος δομείται συλλήβδην πάνω στη σεξουαλικότητά του κι αυτό από μόνο του είναι ομοφοβικό». ☛ Ο Αντώνης Λιάκος, συγγραφέας του βιβλίου «Ο ελληνικός 20ός αιώνας», μοιράστηκε με τους αναγνώστες της LiFO ένα κεφάλαιο από το νέο του βιβλίο. Σε αυτό ουσιαστικά περιγράφει πώς η Αθήνα, με αφορμή την Ολυμπιάδα, έγινε μια επιτηρούμενη πόλη, όπου σε παρακολουθούν από παντού. Πάνω στις παρατηρήσεις του κ. Λιάκου, ο χρήστης Psineas σημείωσε τα ακόλουθα: «Και σ’ αυτή την επιτηρούμενη πόλη, οι κάτοικοί της παρουσίασαν ένα διαφορετικό πρόσωπο, άγνωστο μέχρι τότε. Ήταν περήφανα χαρούμενοι, σεβάστηκαν την πόλη τους, η περισυλλογή σκουπιδιών λειτούργησε αποτελεσματικά, στο καινούργιο μετρό και στη νέα Αττική Οδό γινόταν γλέντι, ο κόσμος διευκολύνθηκε στις μετακινήσεις του και χιλιάδες νέα παιδιά προσφέρθηκαν να βοηθήσουν εθελοντικά. Με άλλα λόγια, το ομαδικό πνεύμα κυριαρχούσε. Οι Έλληνες προσαρμόστηκαν αμέσως στους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, κόπηκαν ως διά μαγείας οι μαγκιές στα φανάρια, σαν να αλληλοαγαπηθήκαμε ξαφνικά και δεν επιθυμούσαμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Προσωπικά, ήμουν εναντίον των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά αυτά που έζησα τριγύρω μου στην καθημερινότητά μου ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν τα μάλα». Έναν πιο επίκαιρο προβληματισμό σχετικά με το ζήτημα της καθημερινής μας επιτήρησης ανέφερε και ο χρήστης Μαύρος Γάτος: «Στα όποια συστήματα επιτήρησης αναφέρθηκαν, προστέθηκαν και οι ονομαστικές πλέον ηλεκτρονικές κάρτες πολλαπλών διαδρομών, οι οποίες μπορούν να καταγράφουν όλες τις μετακινήσεις ενός πολίτη, 365 ημέρες τον χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο, χωρίς να χρειάζεται μια στρατιά, συχνά αναξιόπιστων και ρεμπεσκέδων, χαφιέδων». ☛ Στο προηγούμενο τεύχος της έντυπης LiFO η Βίβιαν Στεργίου έκανε λόγο για ένα από τα θέματα που εμφανίστηκαν στην επικαιρότητα την τελευταία περίοδο, το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Υποστηρίζοντας, προφανώς, αυτό το δικαίωμα κάθε γυναίκας, που ούτως ή άλλως αποτελεί νόμο του κράτους, τόνισε ότι η συζήτηση πρέπει να μετατοπιστεί και να αρχίσουμε επιτέλους να μιλάμε για το θέμα που όντως μας καίει, δηλαδή για το πώς θα πληρώνονται οι γυναικολογικές επεμβάσεις και οι προληπτικές εξετάσεις των γυναικών, πώς θα νιώθουν άνετα με το σώμα τους και, κυρίως, πώς δεν θα χρειάζεται να παριστάνουν τις άτρωτες. Ο χρήστης Ops guy, αν και συμφώνησε με την αρθρογράφο, συμπλήρωσε τα εξής: «Απόλυτα δικαιολογημένα όσα γράφετε και ίσως είναι λίγα. Το μόνο θέμα είναι, όμως, ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν δεκάδες τομείς στους οποίους οι πολίτες αδικούνται κατάφωρα, π.χ. από φορολογική σκοπιά. Για παράδειγμα, γιατί να υπάρχει τόσο μεγάλο τέλος/δασμός στο πετρέλαιο θέρμανσης, εξαιτίας του οποίου, όσο κι αν δεν θέλεις να το σκεφτείς, αδικούνται και στερούνται τη θέρμανση πολύ περισσότεροι από το σύνολο των γυναικών που δεν μπορούν να κάνουν μια άμβλωση (δεν μπαίνω στην ηθική του θέματος, γιατί είναι νόμιμη και έτσι πρέπει να παραμείνει). Επίσης, γιατί να μην υπάρχει καλύτερη υποστήριξη των αστέγων. Ούτως ή άλλως, όλοι είμαστε δυνάμει άστεγοι. Είναι τόσο πολλοί οι τομείς και τόσo λίγα τα χρήματα...».

α π ό τ η lif o t ea m

Οι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

feedback631

ΈΝΑΣ ΠΟΎΣΤ*Σ ΜΕ ΠΑΤΆΤΕΣ, Η ΑΘΉΝΑ ΩΣ ΕΠΙΤΗΡΟΎΜΕΝΗ ΠΌΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΣΤΗΝ ΆΜΒΛΩΣΗ

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

φωτογραφία εξωφύλλου

Concept by Cowboy Execution: Εvie Pavlidi & Yiota Gerakou

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

16.1.20 – lifo

3

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ commercial director Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα advertising director Γιώτα Αθανασοπούλου digital advertising director Χριστίνα Γιαννοπούλου direct sales director Κώστας Μαντάς

DO THE RIGHT THING Mια νέα στήλη, για όσους κάνουν το καλό χωρίς τα media να το ξέρουν.

chief creative officer Λευτέρης Κεφαλάς direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Αγγελική Λάζου

Σε αυτό το τεύχος εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη. Παραχωρούμε την τελευταία σελίδα μας σε όλες εκείνες τις οργανώσεις που ενεργούν για το κοινό καλό. Για τους αδύναμους ή τους ριγμένους της κοινωνίας. Τα προβλήματα της πόλης, των ζώων, του περιβάλλοντος. Τις μειονότητες που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Αυτούς που δεν έχουν το σθένος ούτε καν να αγωνιστούν. Τους δίνουμε τον λόγο. Μιλάμε μαζί τους. Να ακουστεί το έργο τους. Να ξυπνήσει μέσα στους ανθρώπους η παλιά αίσθηση της κοινότητας, της προσφοράς και του εθελοντισμού, που καταπατήθηκε από την κρίση. Γιατί πιστεύουμε ότι δεν έχουν μέλλον οι κοινωνίες δίχως κοινωνικό ιστό, όπου ο καθένας κοιτάει μόνο τον εαυτό του. Αν δεν μπεις στη θέση του άλλου, έστω για λίγο, αν δεν καταλάβεις ότι ευδαιμονία που δεν μοιράζεται είναι μισή και ζωώδης – τότε η κρίση θα έχει αφήσει πίσω της τον πιο δυσοίωνο σπόρο. Στόχος δεν είναι να παρουσιαστούν τόσο οι περίβλεπτες οργανώσεις, όσο μικρές ομάδες που δεν τις ξέρει ο πολύς κόσμος και δουλεύουν εν κρυπτώ και με αυτοθυσία. Συχνά πρόκειται για παιδιά που δίνουν το υστέρημά τους ή δουλεύουν αμισθί, ενώ δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους. Είναι πολύ περισσότερες απ’ ό,τι νομίζετε. Μυστικά, μια νέα αλληλεγγύη γεννιέται, από ανθρώπους που ξέρουν ότι μόνο τα θηρία ζουν μόνα. Ότι η ίδια η προσφορά σε χορταίνει. Αυτοί είναι οι ήρωες μιας κοινωνίας σε ανάγκη. Και η LiFO θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να προβάλλει το έργο τους – καθώς πιστεύουμε ότι αυτή είναι η μορφή της πολιτικής που μας ενδιαφέρει και μπορούμε να την κάνουμε, χωρίς εξαρτήσεις και κούφια λόγια. Όσο για τους πλούσιους που κάνουν φιλανθρωπίες, μπράβο και σε αυτούς. Στη δική τους περίπτωση, όμως, η σημαντική τους χειρονομία να επιστρέψουν στην κοινωνία ένα κλάσμα του πλούτου που απέκτησαν δεν είναι μόνο μεγαλείο· είναι και ηθική υποχρέωση.

client service coordinator Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα (Θέατρο), Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Σινεμά), Τάσος Μελεμενίδης (Σινεμά), Γιάννης Κωνσταντινίδης (Εικαστικά), Τίνα Μανδηλαρά (Βιβλίο), Νίκη Μηταρέα (Γεύση), Μερόπη Κοκκίνη, Δημήτρης Κυριαζής, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή newsroom Φιλιώ Ράγκου, Κατερίνα Αγριμανάκη, Ρούλα Βλασσοπούλου, Αναστασία Γαλάνη, Διονύσης Νοταράκης, Μαρία Νικολαΐδου, Πάνος Σάκκας –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

www.facebook.com/stathis.tsagar

4 lifo – 16.1.20

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

16.1.20 – lifo

5

No 1 DATA

Πρώτη στην κατηγορία των free press με τριπλάσια διαφορά από το επόμενο Το μοναδικό free press που συμπεριλαμβάνεται στα 15 πιο επιδραστικά ενημερωτικά media της Ελλάδας, σύμφωνα με τη διεθνή μέτρηση του Reuters

Το Νο 1 media brand μεταξύ όλων των free press 5.863.200 unique visitors 45.800.542 page views To lifo.gr συνεχίζει τον καλπασμό του με διπλάσια επισκεψιμότητα από τους ανταγωνιστές του Η official page της LiFO είναι η πιο ισχυρή και μοιρασμένη σελίδα των ελληνικών media με 750.000 likes

Στην κορυφή, αλλά με ποιότητα

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ διαβάζει LiFO

5.863.200 UNIQUE VISITORS ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2019

ΠΟΙΟΤΗΤΑ. ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ. ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ 6 lifo – 16.1.20

1 6 -2 2 ια ν ουα ριου 2 0 20 , τευχοσ 63 2

talk town Προεδρολογία Όλα όσα ζήσαμε στην πολιτική την περασμένη εβδομάδα.

απ ό τh βασιλ ικη σιουτη

• Προεδρολογία • Βλέποντας το Κατηγορώ του Πολάνσκι • Ο φασίστας είδε φως και μπήκε • Μια χώρα που δεν είχε ειδήσεις

Σαν να είναι όλα τα μεγάλα προβλήματα λυμένα, πολιτικοί και δημοσιογράφοι ασχολούνται κυρίως με το όνομα του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, παρότι όλα αναμένεται να κυλήσουν ομαλά στη διαδικασία ανάδειξής του, καθώς η εκλογή μπορεί να γίνει και μόνο με τις ψήφους του κυβερνώντος κόμματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ωστόσο, επειδή δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι συρρικνώνει το κύρος του ΠτΔ, αλλά και επειδή θέλει να προβάλει κάποια συναίνεση, δεν σκοπεύει, όπως έχει δηλώσει, να προτείνει κάποιον από τον χώρο της δεξιάς. Η συναίνεση με τον Αλέξη Τσίπρα, όμως, δεν είναι πιθανή και όλες οι κινήσεις του το προηγούμενο διάστημα προδίδουν ότι υπήρξε κάποια συνεννόηση με τη Φώφη Γεννηματά. Γι’ αυτό έγιναν δεκτοί οι όροι της για πρόσωπο που να μην προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που όρισε ως προϋπόθεση και οι οποίες έθεσαν εκ των πραγμάτων εκτός τον Προκόπη Παυλόπουλο –και όχι μό-

16.1.20 – lifo

7

talk town

νο–, ανακουφίζοντας εν πολλοίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι καραμανλικοί αρχίζουν να συνηθίζουν στην ιδέα ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος μάλλον δεν θα έχει δεύτερη θητεία, παρότι μέχρι πρότινος ισχυρίζονταν πως κάτι τέτοιο θα ήταν προσβλητικό! Το ίδιο και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των στελεχών του κόμματός του, επιθυμούσε διακαώς την επανεκλογή του. Πολλά δημοσιεύματα το προηγούμενο διάστημα υποστήριζαν ότι, λόγω της κρισιμότητας των εθνικών θεμάτων, ο πρωθυπουργός δεν θα ρίσκαρε να τον αλλάξει και ότι τελικά θα τον διατηρούσε. Συνεργάτες του πρωθυπουργού, όμως, παραπέμπουν στη δήλωση που είχε κάνει το 2015, όταν είχε αρνηθεί να τον ψηφίσει.

ον Φεβρουάριο του 2015 ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής Β’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, σε ανακοίνωσή του ανέφερε αναλυτικά τους τρεις λόγους για τους οποίους δεν θα τον ψήφιζε: «Δεν αντιστάθηκε στις “σειρήνες” του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης Ιστορίας μας, τον Δεκέμβριο του 2008, και, τέλος, δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα». Είχε δηλώσει, ωστόσο, ότι θα τον συνέχαιρε, ελπίζοντας ότι θα διέψευδε τις όποιες αμφιβολίες του, και ευχόταν να είναι ένας πολύ καλός Πρόεδρος. Αν δεν τον προτείνει, όπως δείχνουν όλες οι ενδείξεις, μάλλον ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν διέψευσε τις αμφιβολίες που είχε. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Πέτσα, η ανακοίνωση του ονόματος της πρότασης του πρωθυπουργού αναμένεται από μέρα σε μέρα, μέχρι τις 13 Φλεβάρη, που είναι η συνταγματική προθεσμία. Πολιτικό πρόσωπο που «να ενώνει όλους τους Έλληνες» πάντως, όπως το έχει περιγράψει, μάλλον δεν υπάρχει. Όσο για τις «επιστημονικές περγαμηνές και το διεθνές κύρος», υπάρχουν αρκετοί με αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, αλλά όχι σε συνδυασμό με την πολιτική ιδιότητα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιθυμεί, επιπλέον, καλή γνώση των διεθνών θεμάτων. Οι τελευταίες πληροφορίες, πάντως, και η κινητικότητα που αναπτύχθηκε στο παρασκήνιο την τελευταία περίοδο φαίνεται ότι τον απομακρύνουν από την αρχική του τοποθέτηση για γυναίκα. Από τη στιγμή που καλλιέργησε προσδοκίες, όμως, ότι θα βρισκόταν για πρώτη φορά μια γυναίκα στη θέση αυτή, ξεπερνώντας έτσι ένα αρνητικό στερεότυπο, η εξήγηση ότι δεν βρέθηκε γυναίκα που να θεωρείται άξια να εκπροσωπήσει τον θεσμό θα είναι ακόμα πιο απογοητευτική απ’ ό,τι αν δεν είχε θίξει καθόλου το ζήτημα αυτό. Ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας αυτές τις μέρες στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας, επανέλαβε την υποστήριξή του στον Προκόπη Παυλόπουλο, αψηφώντας την πλειοψηφία των στελεχών του κόμματος, που θα ήθελε να προτείνουν μια προσωπικότητα από την αριστερά. Η δικαιολογία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα εσωκομματικά προβλήματα και ο διχασμός εντός της ΝΔ που προσδοκά ότι θα προκαλούσε η άρνηση στήριξης του νυν Προέδρου. «Να εξηγήσει γιατί δεν προτείνει την ανανέωση της πετυχημένης θητείας του Προκόπη Παυλόπουλου» ήταν η πρόκληση που απηύθυνε στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στην πίεση των στελεχών του να προτείνουν τουλάχιστον κάποιον σε περίπτωση που ο Προκόπης Παυλόπουλος αρνηθεί να είναι υποψήφιος (όπως αναμένεται, αν δεν τον στηρίξει η ΝΔ) απάντησε: «Θα δούμε τι θα πει ο Μητσοτάκης πρώτα και μετά βλέπουμε».

8 lifo – 16.1.20

status update

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

Άξια συγχαρητηρίων η έμπνευση του Θεόδωρου Μαντά, δικηγόρου ενός εκ των δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη (και γνωστού ως συνηγόρου, παλιότερα, του ναζί «Περίανδρου»), να κάνει χρήση του δικαιώματος εξαίρεσης δύο ενόρκων στη δίκη που ξεκίνησε τη Δευτέρα 13/1 στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, εξαιρώντας... τις μοναδικές δύο γυναίκες ενόρκους. Δεν ξέρω πόσο όφειλε η έδρα να αποδεχτεί το αίτημα αυτό έτσι όπως τέθηκε, φαντάζει πάντως κραυγαλέο μια υπόθεση βιασμού μετά φόνου που συγκλόνισε την κοινή γνώμη να εκδικάζεται μόνο από άνδρες. Θοδωρής Αντωνόπουλος

Πολιτικό πρόσωπο που «να ενώνει όλους τους Έλληνες» πάντως, όπως το έχει περιγράψει, μάλλον δεν υπάρχει. Όσο για τις «επιστημονικές περγαμηνές και το διεθνές κύρος», υπάρχουν αρκετοί με αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, αλλά όχι σε συνδυασμό με την πολιτική ιδιότητα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιθυμεί, επιπλέον, καλή γνώση των διεθνών θεμάτων.

Πράγματα που μου αρέσουν αυτή την περίοδο: Η αισιοδοξία πως το 2020 θα πάει έστω καλούτσικα για όλους μας / Ότι οι εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη είναι online στο αρχείο της ΕΡΤ και μπορείς να ακούς παλιότερα προγράμματα και αφιερώματά του / Το νέο άλμπουμ των ΗΧΟΤΟΠίΑ: Εν μέσω ονειρεμένων synthwave αρπέτζιων, δέκα μουσικές ιστορίες που μιλούν για την επιστροφή σε αυτά που αφήσαμε / Τα podcasts του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, που είναι το ηχητικό αντίστοιχο του comfort food. Άρης Δημοκίδης Παρασκευή βράδυ και ένα κρεμασμένο πανό στην παιδική χαρά του Κουκακίου ενημέρωνε για τη συγκέντρωση αλληλεγγύης και την ανακατάληψη των κτιρίων που είχαν εκκενωθεί στις 18 Δεκεμβρίου στις οδούς Ματρόζου 45 και Παναιτωλίου 21. Σάββατο μεσημέρι. Περπατώ στον Λόφο του Φιλοπάππου και γύρω μου υπάρχουν παντού διμοιρίες των ΜΑΤ. Σε λίγη ώρα άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου έχουν μπει στο κτίριο της Ματρόζου, το οποίο ήταν χτισμένο με τσιμεντόλιθους και δεν μπορούσε να περάσει ούτε γάτα. Φυσικά, η αστυνομία δεν φρόντισε, ενώ γνώριζε, να εμποδίσει την είσοδο των δέκα ατόμων στο εγκαταλελειμμένο κτίριο. Πιθανόν, αυτό δεν βόλευε το επικοινωνιακό σόου. Την επόμενη μέρα το Κουκάκι ήταν μια αστυνομοκρατούμενη περιοχή. Αναρωτιέμαι, η ΕΛ.ΑΣ. δεν μπορούσε να έχει προνοήσει ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση στην πιο τουριστική γειτονιά της Αθήνας... Πώς είναι δυνατόν για δέκα άτομα να οργανώνεται μια γιγαντιαία επιχείρηση με χημικά, drones και άνδρες της ΕΚΑΜ; Η ασφάλεια είναι το ζητούμενο για τους πολίτες και όχι η επίδειξη αυταρχισμού. Γιάννης Πανταζόπουλος Ο Βαγγέλης Ασπρόμουργος ήταν ένας διαδικτυακός φίλος. Πάλεψε με τον καρκίνο για δέκα χρόνια. Επίτηδες χρησιμοποιώ τη λέξη «πάλεψε», γιατί δεν έχω δει άλλον άνθρωπο να περιφρονεί με τέτοια ορμή την αρρώστια του. Κάθε φορά που τον έβλεπα στις φωτογραφίες του να τρέχει σε αγώνες, να κολυμπά, να βοηθά κόσμο πάντα με αυτό το φοβερό χαμόγελο, ένιωθα ντροπή για τον εαυτό μου, που δεν κάνει ούτε τα μισά από αυτά που έκανε ένα άρρωστο παιδί. Ο Βαγγέλης απεβίωσε χθες, αλλά το μάθημά του για τη ζωή ας το κρατήσουμε για πάντα. Μιχάλης Μιχαήλ

16.1.20 – lifo

9

talk town

SHORTCUT

GUEST EDITOR

Οι φασίστες είναι σαν κι εσένα κι εμένα, με τη διαφορά ότι είναι φασίστες

Μια χώρα που δεν είχε ειδήσεις

Είναι ντροπή να τίθεται ζήτημα ελευθερίας του λόγου σχετικά με την προβολή τόσο σκοταδιστικών απόψεων και τόσο σκοτεινών κύκλων που έχουν βγει από το γραφικό καβούκι τους και διεκδικούν (αν δεν έχουν κατακτήσει ήδη) κυρίαρχη θέση στη δημόσια συζήτηση.

α πό τον δ η μ ή τρη πολ ι τάκη

10 lifo – 16.1.20

α πάντα γίνονται αντικείμενο υστερόβουλης χειραγώγησης και ξεφτιλίζονται στις μέρες μας. Ακόμα και πάγια δημοκρατικά κεκτημένα, όπως η ελευθερία του λόγου και η διακίνηση των ιδεών. Ήθελα να ήξερα, πραγματικά, όλοι αυτοί οι über φιλελεύθεροι (αυτός ο όρος κι αν έχει ξευτιλιστεί στην εποχή μας), που έσπευσαν να κατακρίνουν το ξήλωμα της αφίσας-καμπάνιας κατά των αμβλώσεων στο μετρό μετά την κατακραυγή που ξέσπασε ως κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας του λόγου, πώς θα αντιδρούσαν αν την έβλεπαν «επίσημη», καδραρισμένη και πλασαρισμένη ως «κοινωνικό μήνυμα» σε κάποιον αντίστοιχο δημόσιο χώρο στο εξωτερικό. Δεν θα είχαν φρικάρει εντελώς αυτοί οι ταλιμπάν του διαφωτισμού και αθεράπευτα «ξενόδουλοι», όπως τους χαρακτήριζαν πάντα τα πάσης φύσεως εθνίκια και κρυπτοφασισταριά, με τα οποία υποτίθεται ήταν ιδεολογικοί αντίπαλοι, εσχάτως όμως έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους μια ανώμαλη ώσμωση; Τι να πεις, ένα τσακ αρκεί στους καιρούς μας για να πηδήξεις τον φράχτη, να σου γίνει η ατζέντα ζουρλομανδύας και να βρεθείς να σιγοντάρεις τις κορόνες της νέας (ακρο)δεξιάς, βλέποντας παντού μπαμπούλες λογοκρισίας και σταλινικά φαντάσματα. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τόσο οι φιλελεύθεροι που παραφρόνησαν και τελούν υπό διαρκή μανία καταδιώξεως, όσο το ότι η συγκεκριμένη καμπάνια αποτελεί άλλο ένα πρόσφατο κρούσμα της απελευθέρωσης των πιο ακραίων συντηρητικών/ εθνικιστικών δυνάμεων και ενστίκτων και της αναδίπλωσης της ακροδεξιάς ατζέντας, της βαθιάς αντίδρασης και της ταχείας οπισθοδρόμησης που παρατηρείται εσχάτως. Αυτή η δουλειά θα γίνεται δηλαδή εφεξής; Θα φρικάρουμε κάθε τόσο με τον κάθε Άδωνι και την κάθε υπόθαλψη σάπιων, παρωχημένων και επικίνδυνων ενεργειών και αντιλήψεων εκ μέρους της ευρύτερης κυβέρνησης; Θα χτυπιόμαστε κάτω μέχρι να τις πάρει πίσω και μετά πάλι από την αρχή; Έχουμε και δουλειές, πρέπει και να ζήσουμε. Ειδικά αυτό το αίσχος με την αναμόχλευση του θέματος των αμβλώσεων είναι εξοργιστικό και βαθύτατα ανησυχητικό. Όσοι μεγαλώσαμε μετά τη Μεταπολίτευση θεωρούσαμε δεδομένο ότι ζούμε σε μια χώρα όπου οι αμβλώσεις προστατεύονταν από τον νόμο και ήταν μέρος της ζωής (δυσάρεστο συχνά, αλλά σχεδόν τυπικό). Η Ελλάδα ήταν αυτό που ήταν, αλλά πάντως δεν ήταν Ιρλανδία, όπου μέχρι και σχετικά πρόσφατα τα κορίτσια είτε έπρεπε να ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή για να κάνουν παράνομη έκτρωση είτε να αναγκαστούν να ταξιδέψουν στη Βρετανία για να κάνουν την επέμβαση. Είναι ντροπή να τίθεται ζήτημα ελευθερίας του λόγου σε σχέση με την προβολή τόσο σκοταδιστικών απόψεων και τόσο σκοτεινών κύκλων που έχουν βγει προ πολλού από το γραφικό καβούκι τους και διεκδικούν (αν δεν έχουν κατακτήσει ήδη) κυρίαρχη θέση στο mainstream πεδίο και στη δημόσια συζήτηση. Ειδικά από τη στιγμή που είναι πασιφανές ανά τον πλανήτη το μασκάρεμα της ρητορικής μίσους σε «ελευθερία του λόγου» από το σύγχρονο alt-right/νεοδεξιό/ακροδεξιό/νεοφασιστικό, πείτε το όπως θέλετε, κίνημα. Η Χρυσή Αυγή είδε φως και μπήκε. Και το φως παραμένει ανοιχτό. Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι ίσως το πιο σημαντικό φιλελεύθερο/προοδευτικό/ανθρωπιστικό ιδεώδες. Και όλοι έχουν δικαίωμα να το εξασκούν. Ακόμα και οι φασίστες, που είναι άνθρωποι σαν κι εμένα κι εσένα, με τη διαφορά όμως ότι είναι φασίστες και πρέπει να παραμείνουν στις τρύπες τους και στις ιστοσελίδες τους, όχι να προβάλλονται ως ισότιμοι συνομιλητές προς χάριν μιας αφηρημένης αντίληψης περί ελευθερίας του λόγου.

Ευτυχία να ζεις σε μιντιακή μακαριότητα. Δυο φορές ευτυχία να κυβερνάς.

ταν κάποτε μια χώρα που δεν είχε ειδήσεις. Μια χώρα που τη μακαριότητά της τάραζαν μόνο κάτι μικρές κακοκαιρίες με περίεργα ονόματα. Ήταν κάποτε μια χώρα που δεν μάθαινε πως οι εργαζόμενοι στη μεγαλύτερη εταιρεία επικοινωνιών απεργούσαν για καιρό. Πως η διοίκηση αρνιόταν την υπογραφή σύμβασης εργασίας, πως επίτηδες έσπαγε το εργατικό δυναμικό σε χίλια κομμάτια με την ίδρυση νέων θυγατρικών εταιρειών. Πως η εταιρεία θεωρούσε μονόδρομο τις «εθελούσιες» αποχωρήσεις: ή φεύγεις ή σε διώχνω. Πως το ίδιο έλεγε σε όσους αντιδρούσαν. Πως παρανομούσε για να σπάσει την απεργία. Ήταν μια χώρα που δεν μάθαινε ότι συνδικαλιστές συλλαμβάνονταν την ώρα της απεργίας. Οι συλλήψεις συνδικαλιστών είχαν γίνει μη είδηση. Ήταν μια χώρα στην οποία οι εργαζόμενοι απεργούσαν τρεις εβδομάδες και η λέξη ΟΤΕ ακούστηκε στην τηλεόραση μόνο όταν πέταξε φέιγ βολάν ο Ρουβίκωνας στο σπίτι του διευθύνοντος συμβούλου. Ήταν μια χώρα όπου σταματούσαν απροειδοποίητα οι χημειοθεραπείες στους καρκινοπαθείς, χωρίς κανείς να τους ενημερώνει πότε θα αποκατασταθεί η λειτουργία του νοσοκομείου. Σε αυτήν τη χώρα καμία είδηση για τη λειτουργία τους δεν αποτελούσε πια είδηση. Ήταν μια χώρα που μιλούσε διαρκώς για την τάξη και την ασφάλεια σε μια εξωτική γειτονιά στο κέντρο της πρωτεύουσας. Όμως οι κάτοικοι αυτής της γειτονιάς έβρισκαν διαρκώς τα αμάξια τους σπασμένα, οι συμμορίες τούς απειλούσαν με μαχαίρια, οι πιάτσες ναρκωτικών κόντευαν να κρεμάσουν φωτεινές επιγραφές. Βαρέθηκαν, λοιπόν, να ακούνε διαρκώς στις ειδήσεις για την αστυνομία στη γειτονιά και αστυνόμευση να μην έχουν. Και μαζεύτηκαν στη λαϊκή αγορά και πήγαν όλοι μαζί στην αστυνομία. Ποιος να το έλεγε ότι οι κάτοικοι των Εξαρχείων θα έκαναν πορεία για να ζητήσουν αστυνόμευση και αυτό δεν θα ήταν στις ειδήσεις! Και ότι ο διοικητής θα τους έλεγε κατάμουτρα πως προτεραιότητα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ήταν «να χτυπηθεί πρώτα το πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα και μετά το ποινικό στα Εξάρχεια». Αλλά σε αυτήν τη χώρα ούτε αυτό ήταν πια είδηση. Ήταν μια χώρα που δεν είχε λεφτά, αλλά ο πρωθυπουργός ήταν κιμπάρης και αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την ιδιωτική Θεολογική Σχολή της Βοστώνης. Δύο εκατομμύρια κάθε χρόνο. Όσα παίρνει το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με πολλές χιλιάδες φοιτητές το καθένα. Πόσους φοιτητές έχει η Θεολογική Βοστώνης; Εκατόν πενήντα. Όμως κι αυτό μικρή είδηση έγινε. Γιατί να θυμηθούν οι κάτοικοι ότι το κολέγιο της Βοστώνης ανήκει στην Αρχιεπισκοπή της Αμερικής; Γιατί να θυμηθούν ότι φαγώθηκαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια που είχαν μαζευτεί για την ανοικοδόμηση του ναού στο Zero Point; Γιατί να θυμηθούν ότι γι’ αυτό άλλαξε ο αρχιεπίσκοπος; Γιατί να μάθουν ότι καταγγελίες για κακοδιαχείριση και διαφθορά στο ίδιο το κολέγιο (αυτό που χρηματοδοτεί ο πρωθυπουργός για να τον ψηφίσουν οι ομογενείς) έφτασαν στις αρμόδιες αμερικανικές αρχές; Οπότε δεν ήταν είδηση ούτε ποιοι ήταν αυτοί που έλαβαν το δώρο του πρωθυπουργού. Όπως δεν ήταν είδηση, φυσικά, ότι έτρεχαν και δεν έφταναν οι υπηρεσιακοί του υπουργείου Εξωτερικών για να συμμαζέψουν τα απόνερα από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Κι έτρεχαν στα κανάλια για τη μη είδηση, για τη μετατροπή του γεγονότος σε μη γεγονός, του συμβάντος σε μη συμβάν. Έκοβαν φράσεις από το μεταφρασμένο κείμενο, έλεγαν ότι δεν έγινε η δήλωση. Μην το υποτιμά κανείς αυτό, είναι δουλειά μυρμηγκιού. Είναι δημοσιογραφία περιωπής να γίνεις από αρχισυντάκτης ψαλιδοχέρης και να εξαφανίσεις από τον κόσμο του επιστητού τη φράση «στηρίζουμε αυτή την απόφαση». Ποια απόφαση στηρίζουμε; Τη δολοφονία του Ιρανού αξιωματούχου. Μια δολοφονία που δεν τη στήριξε κανείς πλην ημών. Μια φράση που δεν την είπε κανείς πλην ημών. Στις ειδήσεις ούτε εμείς τη λέγαμε. Μέχρι που ήρθαν οι Ιρανοί και διαμαρτυρήθηκαν, οπότε η μη είδηση έγινε είδηση, η φράση που δεν είπε ο πρωθυπουργός έγινε φράση που είπε. Και μη νομίσετε ότι στη χώρα αυτή δεν υπήρχαν ειδήσεις μόνο στο εσωτερικό της. Ούτε από το εξωτερικό είχε ειδήσεις. Έξι εβδομάδες κινητοποιήσεις και απεργίες στη Γαλλία, νεκρές συγκοινωνίες και μεταφορές, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στους δρόμους εναντίον της μεταρρύθμισης στο συνταξιοδοτικό. Στο τέλος, ο πολύς Μακρόν έκανε πίσω, απέσυρε το πιο επίμαχο μέτρο. Τα συνδικάτα συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις. Αλλά στη χώρα που δεν είχε ειδήσεις ούτε αυτό ήταν είδηση. Γιατί δεν επιτρέπεται να μπάζει νερά το σκάφος του αυτονόητου. Όχι μόνο στην ίδια τη χώρα αλλά και σε όποια άλλη ο κυβερνήτης-προϊόν παρθενογένεσης είναι ο αντίστοιχος γκουρού της κανονικότητας Βέβαια, δεν μπορεί να μείνει για πολύ χωρίς ρωγμές το πορτρέτο του wellness instructor που υπερίπταται σε θάλασσες και πίστες σκι. Όταν η συνταγή διακυβέρνησης εξαντλείται στο τρίπτυχο «νίκη της λογικής - ήττα του λαϊκισμού - επιστροφή στην κανονικότητα», σύντομα θα αρχίσουν να υπάρχουν ειδήσεις. Το συμπαγές μιντιακό τείχος κάποτε ρηγματώνεται. Η «καταιγίδα της ανακούφισης» κοπάζει. Αναμενόμενο! Από τη μια, πιέζουν ή χαλάνε κάποια «ντίλια» με τους καναλάρχες. Από την άλλη, έρχεται η σύγκρουση με την πραγματικότητα. Πόσο λουτρό κανονικότητας, πόση αποπολιτικοποίηση της πληροφόρησης να αντέξει ο οργανισμός; Πόσο πια να μιλήσουμε για χιόνια;

aπό τον κωστη π α π α ϊ ωα ν ν ου

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Άνθρωποι της Αλήθειας Βλέποντας το «Κατηγορώ» του Πολάνσκι. τη νεότερη Ιστορία έχουν κάτι αξιοθαύμαστο οι χαρακτήρες που πάνε κόντρα στην ίδια την ιδεολογία και στις πεποιθήσεις του σιναφιού τους. Μας συγκινεί η απρόβλεπτη στάση όσων κινούνται και δρουν μέσα σε μηχανισμούς που διαθέτουν αυστηρούς κώδικες «εσωτερικής συμμόρφωσης» και σιωπές. Αυτό σκεφτόμουν βλέποντας το Κατηγορώ του Ρομάν Πολάνσκι, ταινία σε μεγάλο βαθμό επικεντρωμένη σε μια τέτοια προσωπικότητα, τον συνταγματάρχη Πικάρ. Αν σταθεί κανείς στη βιογραφία του Πικάρ, θα δει έναν άνθρωπο του ύστερου 19ου αιώνα: συνδυασμό στρατιωτικού πεπρωμένου και καλλιτεχνικών κλίσεων, με αγάπη για το πιάνο και μαζί ένα υπόστρωμα ένθερμης καθολικής πίστης. Ο Μαρί-Ζορζ Πικάρ είναι ο αξιωματικός που πάλεψε για να αποδειχτεί η αθωότητα του Εβραίου λοχαγού Ντρέιφους, τον οποίο είχε προγράψει η ηγεσία του στρατεύματος αλλά και μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως ο ίδιος ο Πικάρ δεν ήταν καθόλου απαλλαγμένος από την αντι-εβραϊκή προκατάληψη. Μιλούμε εδώ για τον αντισημιτισμό ως ένα από τα ανερχόμενα πάθη στη Γαλλία του τέλους του 19ου αιώνα. Ανακαλύπτοντας, όμως, πειστήρια της πλαστογραφίας που οδήγησαν στην ενοχοποίηση του Ντρέιφους, ο Πικάρ προσπάθησε και εν τέλει κατάφερε να διαχωρίσει το έτοιμο ρούχο των ιδεών του από τα δεδομένα. Στη συνέχεια μαθαίνουμε από τις πηγές ότι άλλαξε και ιδέες, αφήνοντας πίσω τον δογματισμό της καταγωγής του. Προχώρησε έτσι, προφανώς χωρίς να έχει συνείδηση αυτού, στον δρόμο που θα τον οδηγούσε να συναντήσει τον Εμίλ Ζολά, τον συγγραφέα του περίφημου άρθρου με τον τίτλο «J’ Accuse» (Κατηγορώ). Για χρόνια ο Ζολά έβλεπε στο μοντέρνο μυθιστόρημα έναν τολμηρό πειραματισμό ανάλογο με αυτόν του φυσιοδίφη και θετικού επιστήμονα. Ο νατουραλισμός στη λογοτεχνία δεν ήταν γι’ αυτόν απλώς το πάθος για ακριβείς και εξαντλητικές περιγραφές αλλά μια σοβαρή αξίωση για ανατομική έρευνα στα πολλά στρώματα της πραγματικότητας. Κάποιος που έρχεται σε επαφή με τα κριτικά κείμενα του Ζολά για την τέχνη του μυθιστορήματος (πολύ πριν από την Υπόθεση Ντρέιφους και τη στάση του) βλέπει πόσο ισχυρή ήταν η ιδέα της ταύτισης του μυθιστοριογράφου με τον ερευνητή, και μάλιστα με τον ανατόμο των κοινωνικών δεινών. Πάθος για την αλήθεια, λοιπόν. Και στην περίπτωση του συνταγματάρχη Πικάρ με όλο το κόστος που είχε κάτι τέτοιο για την υπόληψη στο Σώμα (στον στρατό) και ιδίως για τη θέση ενός αξιωματικού μέσα σε μια κοινωνία όπου ο αντισημιτισμός και ο εθνικισμός αποκτούσαν πολύ μεγάλα ερείσματα. Φυσικά, θα αντιτείνει κανείς εδώ, το ιστορικό και πολιτικό αποτύπωμα της Υπόθεσης Ντρέιφους απουσιάζει, σε μεγάλο βαθμό, από τη συγκεκριμένη ταινία. Αν ψάχνει κανείς ένα έργο με θέμα τον αντισημιτισμό, τις πολιτικές συγκρούσεις της εποχής ή και την προσωπικότητα του λοχαγού Ντρέιφους, θα απογοητευτεί. Η τέχνη όμως –και ειδικά αυτή που χειρίζεται την εικόνα– δεν οφείλει να μιμείται την ιστορική μελέτη και το πολιτικό δοκίμιο, ούτε να προσποιείται πως συνιστά κοινωνιολογική έρευνα. Σε όσους, παρ’ όλα αυτά, γεννηθεί η περιέργεια με αφορμή το φιλμ του Πολάνσκι να πάνε παραπέρα και να ψάξουν, διατίθενται πολλές επιλογές: άρθρα (και στα ελληνικά), βιογραφικά σημειώματα των πρωταγωνιστών, ιστορίες της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας, των σκανδάλων και των προσωπικοτήτων της.

Αν ψάχνει κανείς ένα έργο με θέμα τον αντισημιτισμό, τις πολιτικές συγκρούσεις της εποχής ή και την προσωπικότητα του λοχαγού Ντρέιφους, θα απογοητευτεί. Η τέχνη όμως –και ειδικά αυτή που χειρίζεται την εικόνα– δεν οφείλει να μιμείται την ιστορική μελέτη και το πολιτικό δοκίμιο, ούτε να προσποιείται πως συνιστά κοινωνιολογική έρευνα.

δώ, απλώς, ας πούμε ότι γύρω από τον άξονα της Υπόθεσης Ντρέιφους εκτυλίχθηκαν κάποια σοβαρά, παράλληλα δράματα. Για παράδειγμα, παλαιοί αγωνιστές της Κομμούνας του Παρισιού (1871) θα εμφανιστούν είκοσι πέντε χρόνια αργότερα μέσα στο στρατόπεδο των εχθρών του «προδότη Εβραίου Ντρέιφους». Ριζοσπάστες, δημοκράτες ή αναρχικοί του 1870 θα τραβήξουν προς τον ακραίο εθνικισμό και τον «λαϊκισμό» της ακροδεξιάς της εποχής. Συγχρόνως, η διαμάχη για τον Ντρέιφους θα φέρει διαιρέσεις και στους σοσιαλιστές, αφού για ένα μεγάλο μέρος των εργατών η υπόθεση αφορούσε έναν «πλούσιο» καραβανά και την προσωπική του τύχη. Την ίδια στιγμή, κόσμος κατεβαίνει στον δρόμο για να κραυγάσει κατά των Εβραίων στιγματισμένων ως χειραγωγών του Κέρδους και της Σπέκουλας. Συγγραφείς και πολιτικά πρόσωπα μιας νέας ριζοσπαστικής δεξιάς εκμεταλλεύονται τις γενικότερες διαθέσεις για την ανατροπή του κοινοβουλευτισμού και τη θανάτωση των εχθρών του λαού και του έθνους. Υπάρχει, άλλωστε, ένα στρατόπεδο αντίθετων στον Ντρέιφους που περιλαμβάνει από τον εθνικιστή Μορίς Μπαρές και τον κραυγαλέο αντισημίτη Εντουάρ Ντριμόν μέχρι τον νέο ποιητή Πολ Βαλερί ή καλλιτέχνες του διαμετρήματος του Ροντέν, του Σεζάν και του Ντεγκά. Ο αντι-ιουδαϊσμός του αίματος και ο αντιεβραϊσμός, που στηρίζονται στην καταγγελία του χρήματος και της τράπεζας, της «τραπεζοκρατίας», όπως γραφόταν συχνά, ενώνονται τότε σε ένα ρευστό πεδίο που αγκαλιάζει ετερόκλητα κοινά: εξεγερμένους μικροαστούς, στρατιωτικούς, πληβείους και αριστοκράτες της μεγαλοαστικής τάξης. Η Υπόθεση Ντρέιφους, έγινε, ωστόσο, το λίκνο του μοντέρνου ανθρωπιστή διανοούμενου. Ο Ζολά θα γράψει το «Κατηγορώ» για να δείξει πως το έθνος δεν μπορεί να στηρίζεται στο ψέμα, στην πλαστογραφία και στη θυσία αθώων. Η υπεράσπιση της αλήθειας για έναν συγκεκριμένο άνθρωπο –τον λοχαγό Ντρέιφους– θα μεταβληθεί έτσι σε ένα στοίχημα που θα υπερβεί το άτομο και τη συγκυρία: ο διανοούμενος εισβάλλει πλέον στη σκηνή του 20ού αιώνα μέσα από αυτό το «Κατηγορώ» που γράφεται με ρίσκο για τον συγγραφέα του και όχι από την ασφαλή θέση του τιμητή, όπως θα συμβεί σε άλλες περιπτώσεις και ιδίως στις δικές μας φιλελεύθερες κοινωνίες. Αν ο Ζολά και οι dreyfusards όρισαν τότε ένα πολιτικό σύνορο –απέναντι στις δυνάμεις του τυφλού εθνικισμού, του αντισημιτισμού και του αντικοινοβουλευτισμού–, είναι, παρ' όλα αυτά, μεγάλος ο κατάλογος αυτών των διανοουμένων που θα εγκαταλείψουν και θα προδώσουν αυτή την υπόσχεση. Ο 20ός αιώνας θα γεννήσει καινούργιες διαμάχες και τα στρατόπεδα θα περιπλανηθούν ανάμεσα στις σκληρές ολοκληρωτικές ιδεολογίες, στους πολέμους και στις κρίσεις του αστικού πολιτισμού. Ας μην πάμε, όμως, τόσο μακριά. Η ταινία του Πολάνσκι είναι μια σπουδή που από κάποιους κριτικούς χαρακτηρίστηκε ακαδημαϊκή και συμβατική. Ενδεχομένως να είναι έτσι, αν με αυτούς τους χαρακτηρισμούς θέλει κανείς να πει πως δεν πρωτοπορεί στο ύφος και στον κινηματογραφικό της κώδικα. Αλλά αν δούμε το σημερινό πλαίσιο ιδεών και παθών, τις άγριες διαμάχες ταυτότητας, τους ρατσισμούς και ιδίως την επάνοδο των αντιεβραϊκών συναισθημάτων σε πολλές από τις ευρωπαϊκές χώρες (και στη δική μας, απ’ όπου, βεβαίως, δεν έλειψαν ποτέ), η ταινία μιλάει και για μας. Η εποχή της –ταινία εποχής, θα είναι εξάλλου label της– δεν έχει περάσει ακόμα, αφού η αλήθεια παραμένει πάντα το πιο δύσκολο άθλημα και η πιο επώδυνη ανθρώπινη δοκιμασία. Η συμβατικότητά της μπορεί να είναι η χρησιμότητα όσων υπενθυμίζει και αυτό την κάνει τελικά σημαντική.

από τον ν ι κ όλα σ ε βα σ τά κ η

16.1.20 – lifo

11

talk town

72 με τη

ΜΑΡΙΖΑ ΡΙΖΟΥ

Η ταλαντούχα ερμηνεύτρια και τραγουδοποιός βρίσκεται αυτή την περίοδο σε μια αναζήτηση, προσωπική και καλλιτεχνική, που δεν ξέρει πού θα την οδηγήσει – πάντως τα νέα μονοπάτια είναι το ζητούμενο. απ ό τ ο ν αλ έξ ανδρο δι ακ οσάβ βα

12 lifo – 16.1.20

«Δηλαδή, σοβαρά τώρα, εσύ είσαι όλη μέρα έτσι, μες στη χαρά, ή κρύβεις κάτι πολύ σκοτεινό μέσα σου;» ρωτώ τη Μαρίζα Ρίζου μόλις καθόμαστε για έναν καφέ κοντά στο Σύνταγμα. Έχει προηγηθεί μια μεγάλη βόλτα στον Εθνικό Κήπο, όπου οι ατάκες και η θετική της διάθεση μου έχουν φτιάξει πραγματικά τη μέρα. «Για να καταλάβεις, πριν έρθω εδώ ήμουν για ψυχοθεραπεία. Κάνω τον τελευταίο χρόνο και θεωρώ ότι, μαζί με τη γυμναστική, με το να κάνεις αυτό που αγαπάς και το να κοιμάσαι με αυτόν που αγαπάς, είναι τα τέσσερα μεγαλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Εμετικό κλισέ, αλλά για να είσαι με άλλους πρέπει κάπως να έχεις συντονιστεί με τον εαυτό σου και νομίζω ότι πραγματικά η γυμναστική και η ψυχοθεραπεία είναι δύο τρόποι για να το πετύχεις. Φαντάζομαι, θα υπάρχουν κι άλλοι και είμαι ανοιχτή να τους μάθω». Η αλέγκρα Μαρίζα, λοιπόν, με τα χαρούμενα, uplifting τραγούδια, προφανώς δεν είναι μόνο αυτό στη ζωή της. «Εμείς εκτιθέμεθα ανεπανόρθωτα και ίσως κάποιες στιγμές είναι αναγκαίο να επιλέξουμε ποια πλευρά θέλουμε να εκθέσουμε. Αλλά δεν γίνεται να πιστεύει κανείς ότι, επειδή γράφω κυρίως χαρούμενα τραγούδια, είμαι ένας άνθρωπος που όλη την ώρα είναι χαρούμενος – θα ήμουν ψυχιατρική περίπτωση». «Πόσο βλάκας» τιτλοφορείται, λοιπόν, η δισκογραφική επιστροφή της Μαρίζας Ρίζου και η λοξοδρόμηση στην πορεία της «χαρουμενίδου» είναι πλέον πιο εμφανής από ποτέ, και μόνο από την επιλογή μιας τόσο κακόηχης λέξης για τίτλο άλμπουμ. «Κοίτα, τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα είναι πολύ σχετικά. Αν έχει δει κανείς τον Κυνόδοντα, το ξέρει καλά. Οι λέξεις έχουν τη σημασία που τους δίνεις. Τι πα’ να πει “αγάπη”; Μπορούμε εγώ, εσύ κι άλλο ένα άτομο να καταλήξουμε κάπου ως προς αυτό; Εν προκειμένω, το “βλάκας” δεν έχει επιθετικότητα. Τι χαζομάρα έκανες; Πώς είναι δυνατόν δύο άνθρωποι που θα μπορούσαν να γεράσουν μαζί, να μην είναι μαζί; Πώς γίνεται να μην το είδες; “Δεν είναι άνθρωποι πολλοί να ταιριάζουν στα αστεία, στο μυαλό και στην ψυχή”. Επίσης, είναι ένα τραγούδι πολύ αντιπροσωπευτικό για τη φάση που ήμουν όταν έγραφα τον δίσκο, και πολύ πυρηνικό. Ήμουν σκατά, αν και σε ακραία συναισθήματα χαράς ή λύπης δεν γράφω μουσική, δεν πλησιάζω καν το πιάνο, βαριέμαι, δεν με αφορά, δεν θυμάμαι καν ότι υπάρχει, ψάχνω να βρω πού πατώ και πού βρίσκομαι. Μου κάνει κι εμένα εντύπωση πώς αυτά τα τραγούδια βγήκαν σαν ένα σώμα. Γενικά, έχω την αίσθηση ότι την ώρα που γράφω μεταφέρω κάτι. Μου το έλεγε και η Νικολακοπούλου: “μα, γιατί, δικά μας είναι;”. Και φοβάμαι πολλές φορές μήπως έχω κλέψει και από κάπου, ασυναίσθητα. Γι’ αυτό στέλνω σε φίλους μουσικούς, στον Κωστή (Μαραβέγια), στον Πάνο (Μουζουράκη), σε καθαρά αυτιά, και τους ρωτώ αν τους θυμίζει κάτι. Ο δίσκος αυτός, πάνω-κάτω, είναι για έναν άνθρωπο και νομίζω ότι το “Πόσο βλάκας” είναι το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι. Επίσης, σε ένα άλλο επίπεδο σχετίζεται με την αίσθηση που έχω ότι “έλα τώρα, δεν είμαι γλυκούλα, δεν είμαι χαρούμενη, ό,τι θέλω είμαι σήμερα κι αν θέλω να είμαι κάτι άλλο μεθαύριο, θα είμαι”». Κι αν ο «βλάκας» για τον οποίο γράφτηκε ο δίσκος είναι κατ’ ευφημισμόν «βλάκας», ποιοι είναι για τη Μαρίζα οι πραγματικοί βλάκες; «Ου, καλά! Επιλέγω να μην τους έχω στη ζωή μου. Οι στιγμές που είμαστε επιθετικοί είναι οι στιγμές που δεν είμαστε καλά. Δεν μου αρέσει η αγένεια, η κακία, ούτε σ’ εμένα, όταν τη νιώθω, και δεν με θέλω καθόλου τις στιγμές που με πιάνει, γιατί στο τέλος εγώ βρομίζω. Το να πας προς το κακό, να μιλήσεις άσχημα, είναι η εύκολη λύση. Ούτε η έπαρση, που θεωρώ ότι κρύβει χαμηλή νοημοσύνη, μου αρέσει. Επειδή κάνεις μια δουλειά μέσω της οποίας εκτίθεσαι, πρέπει να είσαι σε χαμηλή κλίμακα νοημοσύνης για να πιστεύεις ότι είσαι σημαντικός ή σημαντικότερος από κάποιον άλλο. Βέβαια, σε αυτό με βοήθησε το γεγονός ότι έχω δυο γονείς γιατρούς, του Δημοσίου. Ο μπαμπάς μου είναι χειρουργός ογκολόγος και η μαμά μου αναισθησιολόγος στο Παίδων. Ήξερα από μικρή ότι ο μπαμπάς μου, χειρουργώντας ανθρώπους, τους δίνει χρόνια ζωής. Αλήθεια, υπάρχει περίπτωση να πιστεύω ότι είμαι σημαντική επειδή γράφω τραγούδια;». Στη φάση που είναι, όμως, τώρα η Μαρίζα δηλώνει ενθουσιασμένη, καθώς ετοιμάζεται για την πρώτη της συναυλία στο Λονδίνο (18/1 στο Garage) κι έπειτα για μια νέα σεζόν στην Κεντρική Σκηνή στον Σταυρό του Νότου, κάθε Παρασκευή, αρχής γενομένης από την πρώτη Παρασκευή του Φεβρουαρίου. Είναι πολύ ωραίες οι Παρασκευές για live, θεωρεί. «Το Σάββατο ο άλλος μπορεί να θέλει να κάτσει μέχρι τις 4 το πρωί. Εγώ, επειδή δεν παίρνω ναρκωτικά, δεν καπνίζω και δεν πίνω αλκοόλ, δεν αντέχω. Θα μου πεις, οι άλλοι που αντέχουν πρέπει να τα κάνουν όλα αυτά; Όχι απαραίτητα. Το δικό μου όριο, όμως, για να είμαι αποδοτική, είναι το δίωρο, σε καθαρό πρόγραμμα. Περισσότερη ώρα ή πιο συχνά, νιώθω ότι αρχίζω να πέφτω, ότι γίνεται ψιλοδιεκπεραιωτικό και ότι προσβάλλω την αγάπη μου γι’ αυτό που γουστάρω πολύ. Προτιμώ να παίρνω μια απόσταση για να είμαι αλήθεια εκεί, να είμαι παρούσα. Φέτος, λοιπόν, θα αλλάξει πάλι ο ήχος, γιατί βαριέμαι εύκολα, παρότι οι συνεργάτες μου είναι γενικά σταθεροί. Το πρόγραμμα το φτιάχνω εγώ, διαλέγω τα τραγούδια και βλέπουμε στην πρόβα αν λειτουργούν. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μου αρέσει ένα κομμάτι και να το λέω τρομερά βαρετά, γιατί δεν συνδέομαι μαζί του με τίποτα. Τότε βαριέμαι τον εαυτό μου. Το “Δυνατά Δυνατά” είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι που πήγα να το πω στην πρόβα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν εντελώς διεκπεραιωτική. Δεν είχα καμία άποψη πάνω στο τραγούδι. Οπότε, εφόσον η Ελευθερία Αρβανιτάκη το έχει πει τόσο αδιανόητα καλά, ποιος ο λόγος να το πω κι εγώ; Αν δεν το έχω πειράξει μουσικά ώστε να με εκφράζει, δεν έχω λόγο να το πω. Δεν μπορώ αλλιώς, ρε συ, αν δεν έχω μια γνώμη ερμηνευτική. Επίσης, δεν είναι όλα τα τραγούδια για live. Υπάρχουν κομμάτια του δίσκου που δεν τα παίζω. Είμαι πολύ παρούσα στο live, οπότε, όταν κάτι δεν με αφορά, το νιώθω και δεν είμαι συναισθηματική. “Μα, μωρέ, αυτό το αγαπάω…” Αφού, όμως, δεν λειτουργεί; Αφού οι άνθρωποι είναι “νεκροί” από κάτω; Προφανώς δεν κάνω κάτι καλά, δεν μπορώ να το στηρίξω, άντε γεια. Μου λέει η ψυχοθεραπεύτριά μου ότι χρησιμοποιώ συνεχώς τη λέξη “σύνδεση”. Δεν μου αρέσει η αποσύνδεση. Μου φαίνεται ναρκισσιστικό να έρθεις στο live και να σου πω όλα μου τα τραγούδια που δεν έχεις ξανακούσει ποτέ και να μην ξέρεις κανένα. Αν σε χάσω στα τρία πρώτα κι αρχίσεις να σκέφτεσαι “μου έστειλε το γκομενάκι;”, “τη γάτα την τάισα;”, “πού να πάω αύριο;”, τελειώσαμε. Θα ’θελα κάπως αυτό που θα έχεις δει και θα έχεις ακούσει από μένα να σε έχει συναντήσει και να μπορώ να σου αφήσω και χώρο. Γιατί, από την άλλη, υπάρχουν και τραγούδια που με αφορούν τόσο πολύ, εμένα προσωπικά, που εσύ δεν έχεις χώρο. Αν πω το “Μαμά γερνάω”, που το ’χω απωθημένο, και αρχίσω να κλαίω σαν να μην υπάρχει αύριο, όπως μου συμβαίνει όταν το λέω στο σπίτι, γίνομαι θέαμα και αυτό το βρίσκω αυνανιστικό. Οι καλλιτέχνες, γενικά, έχουν μια τάση αυνανιστική και δυσκολεύομαι πολύ να βρω τη χρυσή τομή, όπου εγώ θα εκφράζομαι, θα ευχαριστιέμαι, κι εσύ, που μ’ έχεις τιμήσει με την παρουσία σου, θα έχεις ταυτόχρονα χώρο να υπάρξεις και να βρεθείς σε κάτι δικό σου, πιο εσωτερικό. Ελπίζω, πραγματικά, να συνδέεται ο ακροατής στα live μου, έστω και σε ένα πολύ μικρό του κομμάτι.

Eγώ, επειδή δεν παίρνω ναρκωτικά, δεν καπνίζω και δεν πίνω αλκοόλ, δεν αντέχω. Θα μου πεις, οι άλλοι που αντέχουν πρέπει να τα κάνουν όλα αυτά; Όχι απαραίτητα. Το δικό μου όριο, όμως, για να είμαι αποδοτική, είναι το δίωρο, σε καθαρό πρόγραμμα.

INFO Μαρίζα Ρίζου live Σταυρός του Νότου, Κεντρική Σκηνή Από Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή Ώρα έναρξης: 23:00 Εισιτήριο: €14 με μπίρα ή κρασί Ο νέος δίσκος της Μαρίζας Ρίζου με τίτλο «Πόσο βλάκας» κυκλοφορεί από τη Walnut.

φωτ ο γ ραφι εσ: π αρι ς ταβ ι τ ι αν 16.1.20 – lifo

13

ΟΠΕΡΑ

Ο ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΒΑΡΥΤΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΒΟΤΣΕΚ ΣΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙ Ο ΟΛΙΒΙΕ ΠΙ. ΑΠΌ TH ΜΑΤΟΎΛΑ ΚΟΥΣΤΈΝΗ

14 lifo – 16.1.20

Ε

να περιστρεφόμενο σύνολο κτιρίων που μετατρέπεται σε ιατρείο, δωμάτιο, φυλακή και στρατόπεδο. Ή μήπως είναι ένας μεταφυσικός λαβύρινθος; Ή μια Lego βασανιστική κατασκευή; Μια μήτρα; Ή o εγκέφαλος ενός μικροαστού σαν τον Βότσεκ, που χάνεται σε δαιδαλώδεις διαδρομές, αλλά κάποια στιγμή αποτινάσσει το βάρος της κοινωνίας; Μέσα σε ένα αριστουργηματικό, πολυπρισματικό σκηνικό ο κορυφαίος Γάλλος σκηνοθέτης Ολιβιέ Πι, διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν και σπουδαία προσωπικότητα του σύγχρονου γαλλικού πολιτισμού, στήνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή το αφήγημά του πάνω στη συγκλονιστική περιπέτεια του Βότσεκ του Άλμπαν Μπεργκ. Η ιστορία (βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του Γκ. Μπίχνερ) πάνω στην οποία βαδίζει έχει για πρωταγωνιστή έναν μετριοπαθή μικροαστό και για φόντο τη ρουτίνα των στρατιωτών, τη σκληρότητα μιας πολεμικής περιόδου, την κοινωνική εκμετάλλευση, τον περιστασιακό σαδισμό, τη βία που ασκείται στους αδύναμους, την καθημερινότητα χωρίς ίχνος ωραιοποίησης. Τον ρόλο του απελπισμένου μικροαστού στρατιώτη Βότσεκ που σκοτώνει τη γυναίκα του Μαρί (στον ρόλο θα ακούσουμε τη διακεκριμένη Γερμανίδα υψίφωνο Ναντίνε Λένερ) επειδή έχει εραστή ερμηνεύει ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ενώ την ορχήστρα

διευθύνει ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Βασίλης Χριστόπουλος. «Ο Βότσεκ υπήρξε μεγάλο απωθημένο. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα τον τραγουδήσω, γιατί στα νιάτα μου θεωρούσα πως απαιτεί πιο άγριες, έντονες φωνές. Από μια ηλικία και μετά δεν σε νοιάζει και να αποτύχεις, γιατί δεν έχεις τίποτα να αποδείξεις. Σε κάθε περίπτωση, νιώθω πως έχουμε πολλά κοινά στοιχεία: έχει εσωτερικές σκέψεις που δεν μοιράζεται, καταφεύγει παρηγορητικά στη θρησκεία κι έχει εκρήξεις για τις οποίες, ώρες ώρες, τον ζηλεύω» λέει ο πολυβραβευμένος και έμπειρος βαρύτονος για την πρώτη του αναμέτρηση με τον ρόλο – συμπτωματικά είναι και το πρώτο ανέβασμα του έργου στην 80χρονη ιστορία της ΕΛΣ.

— Γιατί είναι αριστούργημα ο «Βότσεκ»; Αριστούργημα είναι κάθε έργο που έρχεται την ιδανική στιγμή για τον συνθέτη και την κοινωνία του κι έτσι βρίσκει δίοδο και προτείνει μια σύνδεση της δημιουργίας με την εποχή. Στον Βότσεκ οι σκηνές έχουν τόση συναισθηματική ένταση, που κάθε συλλαβή είναι μια μάχη, μια μπουνιά. Μπορεί το έργο να διαρκεί μιάμιση ώρα, αλλά στο τέλος φεύγεις από τη σκηνή σαν δαρμένος. Η σκηνοθεσία του Ολιβιέ Πι θέλει όλη αυτή την αγριότητα του κειμένου χορογραφημένη μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας.

— Ξεκινά διαφορετικά μια συνεργασία όταν υπάρχει μεγάλη εκτίμηση στον σκηνοθέτη; Όταν με-

λετάς έναν ρόλο και ψάχνεις να μπεις μέσα του, σου αποκαλύπτονται πράγματα. Έτσι, όταν φτάνεις στην πρόβα, έχεις μια σχετικά διαμορφωμένη εικόνα. Ευτύχημα είναι η πρότασή σου να ταιριάζει με τη διάθεση του σκηνοθέτη. Δυστύχημα είναι να επιμένει ο σκηνοθέτης σε κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι έχεις στο μυαλό σου. Στο ατύχημα συμπεριφερόμαστε με μια συγκαταβατικότητα... Στο δυστύχημα, αποσύρεσαι.

— Γιατί να έχει ο τραγουδιστής λόγο στη σκηνοθετική άποψη; Δεν είναι αλλουνού χωράφια; Με συγχωρείτε, αλλά, αν είναι έτσι, ας πάρει μαριονέτες να του κάνουν τη δουλειά. Στην όπερα τα έργα ανήκουν, πρώτα απ’ όλα, στον συνθέτη. Δεν θα δεχτώ ποτέ έναν σκηνοθέτη που θέλει να καταστρέψει το έργο του Χέντελ ή του Βέρντι, διότι το ζητούμενο είναι να βρούμε μαζί τους κοινούς τόπους. Στον Ολιβιέ Πι, για παράδειγμα, βλέπεις την ιδιοφυΐα ενός ανθρώπου που στήνει έναν υπέροχο χώρο για να αναπτυχθεί η όπερα. Πίσω από κάθε του σκέψη ανιχνεύεις την αγάπη και τη συνέπεια. Μπορώ, λοιπόν, σε αυτόν τον άνθρωπο να πω «όχι», ακόμα κι αν μου ζητήσει να ξεγυμνωθώ; – γιατί υπάρχει μια τέτοια σκηνή στον Βότσεκ; Όχι, γιατί ακούμε με τον ίδιο τρόπο τη μουσική.

— Πάμε στον ήρωα που ερμηνεύετε. Μπορεί ακόμα κι ένας μετριοπαθής άνθρωπος να σκοτώσει; Αυτή είναι η γοητεία του έργου: μετατρέπει σε ήρωα έναν απολύτως ουδέτερο και άχρω-

o Βότσεκ

φωτό: baλερια ισαεβα

ΤΆΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΌΠΟΥΛΟΣ

ΙNFO ΒΟΤΣΕΚ του Άλμπαν Μπεργκ Μουσική διεύθυνση: Βασίλης Χριστόπουλος, Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Πι 19, 23, 26, 31/1-2/2, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής - ΚΠΙΣΝ Ώρα έναρξης: 20:00 (Κυριακές: 18:30), www.nationalopera.gr

μο άνθρωπο. Ο Βότσεκ είναι μίζερος, καθόλου θαρραλέος, κάνει τη δουλειά του, ακουμπάει στην εκκλησία κι αγαπά μια γυναίκα που δεν μπορεί να παντρευτεί γιατί δεν έχει χρήματα. Υπάρχει μια συγκλονιστική φράση στο λιμπρέτο που τον περιγράφει, όταν λέει στον λοχαγό: «Μη μου το κάνετε αυτό. Μην παίζετε μαζί μου, εγώ είμαι ένας φτωχοδιάβολος. Αν υπάρχει κάτι στο οποίο μπορώ να ακουμπήσω, είναι αυτή η γυναίκα».

— Ποια υλικά χρειάζονται για να αλλάξει κανείς τη μοίρα του; Για να επανακαθορίσεις τη μοίρα σου χρειάζεται, καταρχάς, να συνειδητοποιήσεις ποια είναι και ποια θα ήθελες να είναι. Έπειτα, το βασικό είναι η πίστη ότι μπορείς να το κάνεις. Όταν φτάνεις στο σημείο να εμπιστευτείς τον εαυτό σου, τότε εκείνος βρίσκει τη δύναμη. Η δυσκολία στη συνέχεια είναι πώς θα καταφέρεις να προστατευτείς και να απαντήσεις σε όσους επιμένουν ότι δεν μπορείς. Η κοινωνία είναι έτσι φτιαγμένη που όλοι θέλουν να μας μικραίνουν. Η βεβαιότητα που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά είναι ότι δεν μπορούμε. Πάρτε, για παράδειγμα, τη σχολική εκπαίδευση: ο δάσκαλος υπογραμμίζει τα λάθη και επικεντρώνεται σε αυτό που δεν κάνουμε σωστά. Κανείς δεν θα σου πει ότι μέσα στα πολλά λάθη έχεις κάνει και δυο σωστά πράγματα.

— Μοιάζει να σας έχει πονέσει η απόρριψη. Φυσικά. Όσο καιρό προσπαθούσα με διά-

φορους δασκάλους να διορθώσω αυτό που δεν έβγαινε, δεν προχωρούσαν τα πράγματα. Μέχρι που βρέθηκα με έναν Ιταλό καθηγητή, ο οποίος, αντί να μου επισημαίνει τα λάθη, μου έλεγε να κρατώ τα σωστά και με πότιζε αυτοπεποίθηση. Και σήμερα έχω την πολυτέλεια να ζω αυτό το μαγικό: να ανεβαίνω στη σκηνή και να γίνομαι λίγο ο Μάκβεθ, ο Βότσεκ, ο Ιάγος στον Οθέλο. Δεν είναι εύκολες αυτές οι μάχες. Εμένα με έσωσε η εσωτερική πίστη ότι σχετίζομαι με την τέχνη μου με έναν τρόπο πολύ προσωπικό. Πολλές φορές, στην αρχή της καριέρας μου, μου είπαν, «παιδί μου, δεν κάνεις για τραγουδιστής», γιατί αυτό που άκουγαν στη φωνή μου δεν τους ήταν αρκετό για να το συνδέσουν με την εξέλιξη. Ακόμα και ο μπαμπάς μου, που είχε υπάρξει διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όταν στα 17 μου απέτυχα να μπω στη Φιλοσοφική Αθήνας και του είπα ότι θα γίνω λυρικός τραγουδιστής, αντέδρασε τρομερά, λέγοντας: «Δεν έχεις φωνή». Εγώ πράγματι δεν ήξερα τότε αν όντως είχα φωνή, αλλά ήξερα ότι δεν γινόταν να μην τραγουδάω. Η πίστη ότι «θα το κάνω ό,τι και να λέτε» είναι καμιά φορά χρησιμότερη απ’ οποιοδήποτε ταλέντο. Και να φανταστείτε πως μετά τον πατέρα μου ακολούθησαν κι άλλοι, από τους οποίους άκουγα συχνά τη φράση, «παιδί μου, μην κοιτάς τον Μάκβεθ ή τον Βότσεκ. Δεν πρόκειται ποτέ να τους τραγουδήσεις...»

16.1.20 – lifo

15

ΣΙΝΕΜΑ

ΤΑ ΚΟΡΊΤΣΙΑ ΤΗΣ WINONA Οι πρωταγωνίστριες της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη, Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, ΗρώΕλένη Μπέζου και Δάφνη Πατακιά μιλούν στη LiFO. από τον ακη καπρανο φωτογραφία: πάρις ταβιτιάν τέσσερις γυναίκες σε μια παραλία, κι εμείς μαζί τους για ένα 24ωρο. Τι θα μπορούσε να προκύψει από ένα τέτοιο premise που να μας κρατήσει το ενδιαφέρον για 90 λεπτά; Κι όμως, η νέα ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη είναι μια συγκλονιστική εμπειρία, ένα φιλμ γλυκόπικρο, μελαγχολικό και ταυτόχρονα γεμάτο ενέργεια, ένα φιλμ προσωπικό, που ακριβώς επειδή είναι στημένο με τέτοια ευαισθησία γίνεται βιωματικό – δηλαδή δημιουργεί έναν κοινό τόπο μέσα στον οποίο θεατής και ταινία συνυπάρχουν, συμπάσχουν, κατανοούν. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος Βούλγαρης λέει: «Είναι μια ταινία-παιχνίδι που σε διασκεδάζει επειδή δεν θέλει να σε στενοχωρήσει. Άλλοτε είναι τρελή κωμωδία, άλλοτε μιούζικαλ, άλλοτε ταινία μυστηρίου, άλλοτε μελόδραμα. Οι ηρωίδες οδηγούν προσεκτικά τους θεατές σε μια κρυφή και αποκαλυπτική στιγμή. Προτού μοιραστούν το μυστικό τους, θέλουν να τις έχουμε αγαπήσει, να τις έχουμε καταλάβει και να μην είμαστε αυστηροί». Και η ταινία δεν θα λειτουργούσε αν οι τέσσερις πρωταγωνίστριες (Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ-Ελένη Μπέζου και Δάφνη Πατακιά) δεν είχαν συντονιστεί τόσο αρμονικά. Το δέσιμό τους είναι ο πομπός όλου του συναισθηματικού φορτίου της Winona – που βρίσκει πάντα τον στόχο της. Η LiFO τις συνάντησε σε ένα καφέ στα Εξάρχεια.

— Τι συμβαίνει στη «Winona»; Ανθή Ευστρατιάδου: Τι μπορούμε να πούμε; Όχι πολλά... Ηρώ Μπέζου: Είναι μια ταινία που διαδραματίζεται σε μια παραλία, μέσα σε μια μέρα. Δάφνη Πατακιά: Με τέσσερις κοπέλες που την επισκέπτονται και περνάνε χρόνο μαζί. Σοφία Κόκκαλη: Παίζουν παιχνίδια... Ανθή Ευστρατιάδου: Τραγουδάνε πολύ... Δάφνη Πατακιά: Και πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει ένα μυστικό.

— Το μυστικό θα το αποφύγουμε, αλλά να μείνουμε λίγο στα παιχνίδια. Είναι λες και μοιράζεστε την ίδια παιδική ηλικία στην ταινία, λες και τα βιώματά σας είναι κοινά, λες και κουβαλάτε το ίδιο αναμνησιακό φορτίο. Περνάει και στον θεατή αυτό – εγώ προσωπικά συγκλονίστηκα. Α.Ε.: Α, τι ωραία! Νομίζω ότι μας συντόνισε το ό,τι ήμασταν μια μικρή ομάδα. Είχαμε κάνει λίγες πρόβες πριν – ξεκινήσαμε με το ίδιο το κείμενο, που είναι από μόνο του ένα τέτοιο εργαλείο. Και, φυσικά, υπήρχε η βοήθεια του Αλέξανδρου. Κράτησε λίγες μέρες όλο αυτό, αλλά ήμασταν συνέχεια μαζί. Σ.Κ.: Ναι, προέρχεται κυρίως από τον Αλέξανδρο αυτό. Η Winona είναι φορτισμένη με τις αναμνήσεις του, τις προτιμήσεις του, όλα αυτά που του αρέσουν, όλα αυτά με τα οποία ο ίδιος μεγάλωσε. Οπότε, με έναν τρόπο, μας τα μοίρασε και καθεμία πήρε εκεί μέσα το κομμάτι της. Αυτός ήταν ο κοινός μας τόπος, το κοινό φορτίο.

— Η ταινία μοιάζει δομικά αυτοσχεδιαστική, έχει αυτή την ελαφράδα. Φαντάζομαι πως δεν ήταν αυτή η συνθήκη των γυρισμάτων. Δ.Π.: Ναι, δεν υπήρξε κάποια παρέκκλιση, ελάχιστες στιγμές ίσως. Η.Μ.: Η βάση έμεινε άθικτη από επεμβάσεις... έως και καθόλου.

— Η «Winona» γυρίστηκε σε φιλμ, όχι σε ψηφιακό βίντεο, το οποίο σημαίνει πως δεν υπήρχαν περιθώρια για πολλές λήψεις. Πόσο επηρεάζει αυτό τη δουλειά του ηθοποιού; Σ.Κ.: Θα ξεμπροστιάσω τον Αλέξανδρο τώρα, γιατί στην αρχή ισχυριζόταν πως όλο αυτό έγινε για αισθητικούς λόγους, αλλά εν τέλει παραδέχτηκε πως ήταν μέσο τρομοκρατίας (γέλια). Ναι, αλήθεια, και όχι μόνο για εμάς αλλά και για όλο το συνεργείο. Δηλαδή ξέραμε πως δεν υπήρχαν περιθώρια για λάθη. Πως αν δεν πετυχαίναμε κάτι με την πρώτη, έπρεπε να το πετύχουμε με τη δεύτερη. Αυτό είναι το καλό με το φιλμ, η συγκέντρωση. Η.Μ.: Κι εμείς δεν είχαμε κάνει και πολλές πρόβες για να πεις πως υπήρχε ένα δίχτυ ασφαλείας. Τρομοκρατία, ναι, σωστή λέξη, αλλά, από την άλλη, όσο και να είχες τρομοκρατηθεί, ήξερες πως έπρεπε να το κάνεις. Α.Ε.: Ο στόχος μας ήταν περισσότερο να συνδεθούμε με τη στιγμή και με τους ανθρώπους δίπλα μας. Αυτό μπορεί να σε τρομοκρατήσει, μπορεί και να σε απελευθερώσει.

— Τέσσερις γυναίκες σε μια παραλία, κι όμως δεν πρόκειται για μια «γυναικεία» ταινία. Όλοι όσοι παρακολουθήσαμε το φιλμ αφήσαμε την αίθουσα εξίσου συγκινημένοι. Α.Ε.: Ο Αλέξανδρος το έχει αυτό πολύ ως καλλιτέχνης. Ξεπερνάει αμέσως αυτό το ζήτημα, δεν μπαίνει, ας πούμε, στη συζήτηση που είναι τόσο έντονη τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία – που δικαίως γίνεται βέβαια. Με τον Αλέξανδρο είναι σαν να μην έχει νόημα καν να το κουβεντιάσουμε, καταλαβαίνεις.

— Από την άποψη του ό,τι, εφόσον έχουμε λύσει μέσα μας αυτό το ζήτημα, πάμε σε κάτι πέρα από αυτό. Α.Ε.: Ναι, ακριβώς. Σ.Κ.: Κι αν θέλει κάποιος, ας πει πως η ταινία έχει «αντρική ματιά». Τόσα θα ’χει καταλάβει. (γέλια) Α.Ε.: Νομίζω πως κάποια πράγματα γίνονται πολύ επιφανειακά σήμερα. Σου λέει ο άλλος, «πρέπει να απενεχοποιήσουμε το σώμα». Που, ναι, σωστό είναι, αλλά το ζήτημα είναι πώς θα το κάνεις και πώς εκμεταλλεύονται κάποιοι αυτά τα ζητήματα. Φυσικά και η συζήτηση για τη θέση της γυναίκας έχει σημασία, αλλά το ζήτημα αυτό έχει διανύσει μια ολόκληρη πορεία μέσα στην Ιστορία. Και ξαφνικά έχεις την αίσθηση πως πρέπει να λυθούν όλα τώρα, πάρα πολύ γρήγορα, δηλαδή πάρα πολύ επιφανειακά.

16 lifo – 16.1.20

16.1.20 – lifo

17

φωτό: baλερια ισαεβα

ο πατέρας μου, ήταν ναυτικοί πράκτορες. Η μητέρα μου, Μαριέττα Περόγλου, περηφανευόταν για τις οικογενειακές της ρίζες, οι οποίες φτάνουν μέχρι τους Νοταράδες και τους Ζαΐμηδες. Ο πατέρας της είχε έρθει από τη Μέση Ανατολή και ήταν ο πρώτος που έφερε τη φιστικιά στην Ελλάδα, από τη Συρία. Ωστόσο, τα δέντρα στο κτήμα της οικογένειας στην Αίγινα είναι θάμνοι και είναι από τα μικρότερα του νησιού σε σχέση με αυτά που φυτεύτηκαν έπειτα. Τουλάχιστον έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορείς να μαζέψεις τους καρπούς με το χέρι.

q Ο πατέρας μου είχε ως χόμπι τον αθλητισμό για να ξεφεύγει από το επάγγελμά του, που δεν νομίζω ότι τον γοήτευε. Τον θυμάμαι να πηγαίνει βόλτα με τα πόδια από το κέντρο στο Ελληνικό και ποτέ να μην παίζει μ’ εμένα ή την αδερφή μου. Άφηνε τη μητέρα μου να αφεντεύει την οικογένεια. Εκείνη ήταν μια αυταρχική προσωπικότητα, μια γυναίκα δυναμική, που ήθελε, όμως, να μας εξουσιάζει. Μας λάτρευε, αλλά μ’ έναν δικό της τρόπο. Είχε την αντίληψη της κατακτητικής αγάπης. Πίστευε ότι της ανήκες. Μάλιστα, την περίοδο που έλειπα με υποτροφία στην Αμερική, ξεπούλησε σε έναν παλιατζή οτιδήποτε δικό μου.

q Ως παιδί ήμουν ατίθασος, ζωηρός και δραστήριος. Αγαπούσα πολύ τα μαθηματικά, τη φυσική και απεχθανόμουν τα αρχαία ελληνικά. Με τους φίλους μου παίρναμε τα ποδήλατά μας και κάναμε ατελείωτες βόλτες. Επειδή ήταν Κατοχή, τα αυτοκίνητα είχαν κατασχεθεί, οπότε όλοι οι δρόμοι ήταν άδειοι. Παρά τις κακουχίες της εποχής, ήταν ιδεώδης πόλη για εμάς. Ο αγαπημένος μου τόπος ήταν η Αίγινα, το μέρος των καλοκαιρινών μου διακοπών. Μικρός, ήθελα να γίνω ναυπηγός. Τα ερεθίσματά μου είχαν να κάνουν με τη θάλασσα και οτιδήποτε είχε σχέση με τη μελέτη, τη σχεδίαση και την κατασκευή σκαφών. Έχω φτιάξει με τα χέρια μου δύο κανό και ένα ιστιοφόρο.

q Στην αρχιτεκτονική στράφηκα λόγω ενός θείου μου, του αρχιτέκτονα και αρχαιολόγου Gorham Phillips Stevens. Ήταν ο σύζυγος της αδερφής της γιαγιάς μου. Πρόκειται για τον άνθρωπο που έκανε την πρώτη σοβαρή μελέτη του Ερεχθείου, η οποία ακόμα θεωρείται πρότυπη. Επειδή ζούσαμε μαζί στην Αθήνα, λόγω του ότι οι γονείς μου έλειπαν στην Αργεντινή, τον έβλεπα, αποσβολωμένος, να σχεδιάζει καθημερινά. Συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό με ενθουσίαζε. Κι έτσι ερωτεύτηκα την αρχιτεκτονική.

q Το 1948 ήμουν διπλωματούχος του Εθνικού Mετσοβίου Πολυτεχνείου. Στο διάστημα 1949-1951 ήμουν άμισθος επιμελητής στην έδρα της Ειδικής Kτιριολογίας του EMΠ και παράλληλα υπηρέτησα στο Πολεμικό Ναυτικό ως αρχικελευστής στα δημόσια ναυτικά έργα και αλλού. Επίσης, έχω δίπλωμα M.Sc. από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια πήρα πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου στην πολεοδομία - χωροταξία. Από το 1952 ως το 1954 εργάστηκα με τον καθηγητή Percy Goodman στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, συμμετείχα στον σχεδιασμό του τουριστικού συγκροτήματος του Αστέρα Γλυφάδας, το οποίο αποπερατώθηκε το 1954, και στην κατασκευή του ξενοδοχείου Ναυσικά του Αστέρα Βουλιαγμένης.

q Από το 1956 μέχρι το 1960 υπηρέτησα ως δημόσιος υπάλληλος στο υπουργείο Δημοσίων

Έργων ως υπεύθυνος για τις πολεοδομικές και αρχιτεκτονικές μελέτες της ανοικοδόμησης της Σαντορίνης μετά τις καταστροφές του σεισμού. Έπειτα, κατά το διάστημα 1960-1969, ανέλαβα αρχιτέκτων της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Επίσης, είχα την ευκαιρία να μαθητεύσω δίπλα σε κορυφαίους αρχιτέκτονες, όπως ο Φρανκ Γκέρι και ο Μις φαν ντερ Ρόε. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη φυσιογνωμία της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής σκέψης κατά τον 20ό αιώνα ήταν ο Λε Κορμπιζιέ.

Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ. Γεννήθηκε και ζει στο Κολωνάκι.

ΔΕΚΑΒΆΛΛΑΣ

q Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1924. Η καταγωγή μου είναι από τη Σίκινο. Ο παππούς μου, όπως και

q Το 1980 εκλέχθηκα καθηγητής των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στο EMΠ, όπου δίδαξα μέχρι το 1993. Στους νέους φοιτητές θα έλεγα ότι η μάθηση είναι θέμα βούλησης, όχι δασκάλου. Για παράδειγμα, τα αγγλικά είναι μια γλώσσα που την έμαθα μόνος μου, διαβάζοντας κόμικς, βλέποντας ταινίες στον κινηματογράφο και συνάπτοντας σχέσεις με αγγλόφωνες κοπέλες.

q Η αρχιτεκτονική μου στηρίχτηκε στις αρχές του μοντέρνου κινήματος με την προσήλωση στα φυσικά δεδομένα της τοποθεσίας, την πλοκή του ανοιχτού με τον κλειστό χώρο, την οικονομία στη σύνθεση και στην ύλη και την ενότητα μορφής και κατασκευής. Αυτές τις αρχές επεξεργάστηκα κυρίως στις κατοικίες μου και στα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.

q Η αρχιτεκτονική για μένα είναι ένας συνδυασμός τέχνης και επιστήμης. Το έργο μου χαρακτηρίζεται από τις εξής αρχές: την ένταξη του κτιρίου στο φυσικό περιβάλλον, τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική, τον σεβασμό στο δομημένο περιβάλλον αλλά και την οργανική ενσωμάτωση των εικαστικών τεχνών στο κτίριο.

AΘΗΝΑΊΟΙ

q Η Αθήνα έγινε μια τεράστια τσιμεντούπολη επειδή δεν σχεδιάστηκε από αρχιτέκτονες. Στην Ελλάδα οι αρχιτέκτονες

18 lifo – 16.1.20

βρίσκονται υπό διωγμό. Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο, η υπογραφή του αρχιτέκτονα σε μια μελέτη δεν είναι απαραίτητη. Αυτό άνοιξε τον δρόμο στους εργολάβους. Είναι απορίας άξιον το ότι το ελληνικό κράτος ουδέποτε με αξιοποίησε για τις πολεοδομικές μου ικανότητες. Αλλά και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για εκείνους που έχουν κάτι να προσφέρουν. Φεύγουν χιλιάδες νέοι για να εργαστούν στο εξωτερικό. Πολλοί επισκέπτονται την Ελβετία, μια χώρα που έφτιαξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, και εκεί τον θεωρούν μέγα ευεργέτη τους. Ανατρέξτε στο βιβλίο του Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γούντχαους, Καποδίστριας: Ο ιδρυτής της ελληνικής ανεξαρτησίας, όπου τα περιγράφει αναλυτικά. Αλλά εμείς φροντίσαμε να τον «καθαρίσουμε» πολύ γρήγορα.

q Ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης ήταν κορυφαίος και πρωτοπόρος πολεοδόμος. Έφτιαξε, μεταξύ άλλων, την πρωτεύουσα του Πακιστάν, το Ισλαμαμπάντ, καθώς και τα σχέδια της επέκτασης της Ουάσινγκτον. Στην Ελλάδα, η μόνη δουλειά που του ανέθεσαν ήταν το Απολλώνιο, στο οποίο έχω κάνει τρία κτίρια. Ωστόσο, ποτέ δεν θυμάμαι να εισακούστηκαν άλλες προτάσεις του. Γιατί στη χώρα μας την εξουσία κατέχουν οι εμποροσπιτάδες. Αυτοί είναι που χορηγούν την εκλογή των πολιτικών. Δυστυχώς, στον τόπο μας συνεχίζουμε την πολιτική της χούντας: Ελλάς Ελλήνων Εργολάβων.

q Από τα μέσα του 20ού αιώνα η αρχιτεκτονική τείνει να εξαφανιστεί από τον νεοελληνικό χώρο. Δείτε πόσα νεοκλασικά έχουν κατεδαφιστεί ή αντικαταστάθηκαν από άλλα κτίσματα, συνήθως αδιάφορα και απεχθή. Οφείλω να πω ότι υπάρχουν ταλαντούχοι και ικανοί αρχιτέκτονες και το έργο τους εκτιμάται διεθνώς. Όμως, προκαλεί πολλές απορίες το γεγονός ότι πολλοί στις μέρες μας παραμένουν άνεργοι. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της κακής διοίκησης. Στο σύστημα της μελετοκατασκευής, που αφορά την ανάθεση κτιριακών έργων, η αρχιτεκτονική αποτελεί μόνο το 9%, διότι, όπως φαντάζεστε, προέχουν η τάχιστη παράδοση του έργου και το κόστος.

q Επίσης, είναι αδιανόητο το ότι στη χώρα μας δίνεται η άδεια οικοδομής σε πρόσωπα τα οποία όχι μόνο δεν διαθέτουν αρχιτεκτονική παιδεία αλλά ούτε και τη στοιχειώδη εμπειρία. Σε άλλες χώρες του εξωτερικού τις άδειες οικοδομών τις υπογράφουν μόνο διπλωματούχοι αρχιτέκτονες, οι οποίοι μάλιστα έχουν αποκτήσει τριετή πρακτική εμπειρία σε αντίστοιχο γραφείο. Διαφορετικά, για διπλωματούχους πολιτικούς μηχανικούς απαιτείται εξαετής εμπειρία

απο τον γιαννη πανταζοπουλο φωτογραφιeσ παρισ ταβιτιαν

θλίβομαι που σήμερα από τη μέση εκπαίδευση απουσιάζει η αρχιτεκτονική Τα παιδιά στο σχολείο διαπαιδαγωγούνται σε μια νοοτροπία που στηρίζεται στην οικονομική επιτυχία και όχι στην αλληλοβοήθεια. Η Ελλάδα δεν είναι ένας συμπαγής πληθυσμός, δεν μιλάμε δηλαδή για λαό. Προσωπικά, θεωρώ ότι συναποτελείται από δέκα εκατομμύρια άτομα. Ουσιαστικά, ο καθένας κοιτά τη δική του βολή. Δεν υπάρχει ίχνος αλληλεγγύης.

16.1.20 – lifo

19

q Όλοι, όμως, ξεχνούν ότι οι σημαντικότεροι αρχιτέκτονες παγκοσμίως, όπως ο Λε Κορμπιζιέ ή ο Φρανκ Λόιντ Ράιτ, δεν είχαν δίπλωμα αρχιτεκτονικής, αλλά εργάστηκαν δίπλα σε σπουδαίους και άξιους αρχιτέκτονες. Ανατρέξτε στο παρελθόν και θα δείτε ότι, προτού ιδρυθούν αρχιτεκτονικές σχολές και θεσπιστούν διπλώματα, δημιουργήθηκαν αριστουργήματα σε όλον τον κόσμο από ανθρώπους που διακρίθηκαν για τις αρχιτεκτονικές τους γνώσεις, χωρίς να έχουν σπουδάσει.

q Θλίβομαι που σήμερα από τη μέση εκπαίδευση απουσιάζει η αρχιτεκτονική. Τα παιδιά στο σχολείο διαπαιδαγωγούνται σε μια νοοτροπία που στηρίζεται στην οικονομική επιτυχία και όχι στην αλληλοβοήθεια. Η Ελλάδα δεν είναι ένας συμπαγής πληθυσμός, δεν μιλάμε δηλαδή για λαό. Προσωπικά, θεωρώ ότι συναποτελείται από δέκα εκατομμύρια άτομα. Ουσιαστικά, ο καθένας κοιτά τη δική του βολή. Δεν υπάρχει ίχνος αλληλεγγύης.

q Γι’ αυτό, εξάλλου, η πιο ανίκανη επιχείρηση είναι το ελληνικό κράτος. Σκεφτείτε ότι πριν από δεκαπέντε χρόνια είχαμε σχεδιάσει μαζί με τον Βασίλη Γρηγοριάδη το κτίριο που θα στέγαζε το υπουργείο Εργασίας στο Ολυμπιακό Χωριό. Τελικά, αυτή η μετεγκατάσταση δεν έγινε ποτέ, επειδή το κτίριο πουλήθηκε από τη Μονή Βατοπεδίου, η οποία το είχε λάβει σε ανταλλαγή. Είδατε, έχουμε και μοναστήρι που πουλά και αγοράζει ως μια κανονική επιχείρηση.

q Η δόμηση έγινε συνώνυμο της διαφθοράς. Οι άδειες οικοδομής στηρίζονται σε έναν «τσελεμεντέ» που περιέχει αρχιτεκτονικούς όρους. Στη Σαντορίνη, όταν κάναμε την ανοικοδόμηση, ελεγχόμασταν από μια επιτροπή που απαρτιζόταν από αρχιτέκτονες κύρους, όπως ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Μανώλης Βουρέκας, ο Τάκης Μιχελής και ένας Κωνσταντινίδης – όχι ο γνωστός. Σήμερα, ποια επιτροπή ελέγχει τους πολιτικούς μηχανικούς που χτίζουν αφειδώς στην πρωτεύουσα; Αυτό που ακούμε είναι ότι υπάρχει επιτήρηση από τις υπηρεσίες του Δημοσίου, οι οποίες τι κάνουν; Κοιτούν αν εφαρμόζεται σωστά αυτός ο «τσελεμεντές» των όρων δόμησης. Αστειότητες!

Κωνσταντίνο� Δεκαβάλλα�

σε αρχιτεκτονικό γραφείο ή για άτομα που στερούνται διπλώματος ενδεκαετής εμπειρία, και αφού έχουν περάσει επιτυχώς αυστηρές εξετάσεις. Κάποτε, όταν πρότεινα αυτό το σύστημα σε μια συνέλευση του ΤΕΕ και σε συνέλευση του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ), έπεσαν να με φάνε, μόνο ξύλο που δεν έφαγα. Η αντίδραση, φυσικά, προέκυψε επειδή ήθελα να τους μειώσω τα διπλώματα.

q Στην Αθήνα μού αρέσουν ο Εθνικός Κήπος, το Ζάππειο, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το μετρό. Όμως, αναμφίβολα, συγκαταλέγεται στις πιο άσχημες πόλεις σε όλον τον κόσμο. Έχει το μεγαλύτερο μήκος δρόμων και ταυτόχρονα μικρά οικοδομικά τετράγωνα. Υπάρχουν πολλά σημεία στην πόλη τα οποία είναι παραμελημένα. Οι δημοτικές αρχές δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για το εορταστικό στόλισμα της πλατείας Συντάγματος.

q Με ενοχλεί το γεγονός ότι ο δημόσιος χώρος έχει συρρικνωθεί. Η Αθήνα έχει μετατραπεί πλέον σε ένα τεράστιο πάρκινγκ. Δεν παρατηρείται πουθενά αλλού στον κόσμο αυτό. Το 1960, σε συσκέψεις που είχα ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων με την πολιτική ηγεσία, προβλεπόταν ότι κάθε νέο κτίριο θα είχε γκαράζ. Εν τω μεταξύ, έχουν φτιαχτεί πεζόδρομοι-καλντερίμια, λες και απευθύνονται σε ημιόνους. Όλη η πόλη είναι σχεδιασμένη με μίσος απέναντι στους πεζούς. Δενδρύλλια και κολόνες εντελώς ασύνδετα, σπασμένα φρεάτια, τα οποία καθημερινά αποτελούν παγίδες όχι μόνο για τους τυφλούς αλλά για όλους. Ο δημόσιος χώρος έχει υποβαθμιστεί σε ανησυχητικό βαθμό. Ρύπανση, καταπάτηση, στενότητα, ασύδοτη ανομία και κατάληψη. Ένας απέραντος ευτελισμός, ο οποίος στις καθημερινές μας διαδρομές γίνεται επικίνδυνος για τη σωματική μας ακεραιότητα.

q Ο μεγαλύτερος από τα αδέρφια του πατέρα μου, ο Ηρακλής, ήταν μανιακός με το κυνήγι, αγριάνθρωπος και αυτοκτόνησε όταν έμαθε ότι είχε καρκίνο, χωρίς να πει τίποτα στη γυναίκα του. Πήγε στον Ευαγγελισμό, παίρνοντας μαζί του ένα περίστροφο. Στην αρχή, πυροβόλησε στην καρδιακή του χώρα, αλλά αστόχησε. Στη συνέχεια, τοποθέτησε το πιστόλι στο στόμα και έβαλε τέλος στη ζωή του. Κατόπιν τούτου, ο πατέρας μου σιχαινόταν το κυνήγι. Μάλιστα, επειδή πολέμησε το 1912, θυμάμαι ότι τον είχα ρωτήσει πόσους Τούρκους σκότωσε. Εκείνος μου απάντησε: «Δεν σκότωσα κανέναν, μόνο έπιασα έναν αιχμάλωτο». «Και τι του έκανες;» τον ξαναρώτησα. «Του έφτιαξα τσάι επειδή κρύωνε» μου αποκρίθηκε. Αυτό με έμαθε την έννοια της συμφιλίωσης και της συνεργασίας.

q Η καλύτερη περίοδος της ζωής μου ήταν εκείνη της στρατιωτικής μου θητείας στο Ναυτικό, όπου χρησίμευσε δεόντως το ότι ήμουν αρχιτέκτων, κάτι που φρόντισα να το εκμεταλλευτώ. Εξακολουθώ να σχεδιάζω κάθε μέρα στο γραφείο, να σκιτσάρω και να γράφω τα απομνημονεύματά μου. Έχω ένα τεράστιο αρχείο και παλεύω καθημερινά να το ταξινομήσω. Επιπλέον, διαβάζω πολλά βιβλία Ιστορίας.

q Έκλεισα αισίως τα 95 έτη. Περπατώ κάθε μέρα όσο πιο πολύ μπορώ. Δεν είχα ποτέ άγχος. Πορεύτηκα στη ζωή μου έχοντας την εξής κοσμοθεωρία: ακόμα και αν κάτι πηγαίνει στραβά, εγώ να το θεωρώ αστείο. Με αυτόν τον τρόπο γλίτωνα από το να είμαι διαρκώς δυστυχισμένος. Αντιθέτως, έχω καταφέρει να είμαι πάντα ευτυχής και ενθουσιώδης. Νιώθω πλήρης. Ίσως ήμουν τυχερός. Όλα μού πήγαν καλά. Πλέον, δεν θυμώνω καν. Ο θάνατος δεν με τρομάζει. Αισθάνομαι περίεργα που ακόμα ζω. Τον περίμενα πολύ νωρίτερα, αλλά δεν έχει έρθει ακόμη. Όταν επέλθει, βέβαια, βρίσκεσαι στο απόλυτο μηδέν. Η ζωή αποτελείται από έναν κύκλο που ξεκινά από τη γέννηση και καταλήγει στον θάνατο.

q Είμαι πολυθεϊστής. Πιστεύω σε όλους τους θεούς. Τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι ασπάζονται

ΙNFO

Κατά τη διάρκεια της ημερίδας ΕΣΩ 2020 θα απονεμηθεί το βραβείο συνολικής προσφοράς Archisearch σε τρεις μεγάλες προσωπικότητες: στον Κωνσταντίνο Δεκαβάλλα, στον Ιωάννη Βικέλα και στον καθηγητή Θεοδόση Τάσιο. Την Τρίτη, 4 Φεβρουαρίου, στις 17:00, στο μεγάλο Αμφιφέατρο της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση.

20 lifo – 16.1.20

αυτές τις θρησκείες, κάποιος απ’ αυτούς ίσως είναι ο σωστός. Τοποθετημένη στο γραφείο μου θα δείτε μια μικρή φωτογραφία από την αγαπημένη μου σύζυγο Νταίζη, την οποία έχασα το 2008. Παρότι μου λείπει, ευτυχώς δεν πρόλαβε να με δει πολύ γέρο. Παντρευτήκαμε το 1956. Μια ολόκληρη ζωή. Κάθε δεύτερη νύχτα, όμως, τη βλέπω στον ύπνο μου. Είναι εκεί και με νουθετεί. Πλέον, δεν φοβάμαι τίποτα παρά μόνο μη χάσω το μυαλό μου. Αυτήν τη διανοητική απώλεια. Δεν ανήκω σ’ εκείνους που θα ήθελαν να τους θυμούνται. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η καταξίωση.

q Η ζωή με έχει διδάξει ότι το σημαντικό είναι να υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους

αλληλουχία. Ο Ορτέγα ι Γκασέτ, εξέχουσα φυσιογνωμία στον ευρωπαϊκό χώρο και ένα από τα διαυγέστερα θεωρητικά πνεύματα του 20ού αιώνα, έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο Η εξέγερση των μαζών. Στο πόνημα αυτό σκιαγραφεί τον μέσο άνθρωπο, τον κοινό άνθρωπο, ο οποίος, μέσα στην αφθονία του και χωρίς σκοπό, σύρεται απλώς από το ρεύμα. Και αναφέρεται στην επικράτηση των μετρίων έναντι των εξαίρετων. Οι μέτριοι, λοιπόν, είναι αυτοί που είναι ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους κι έχουν απαιτήσεις από τους άλλους. Εξαίρετοι είναι εκείνοι που δεν είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, αλλά επιθυμούν να προσφέρουν. Στην εποχή μας αυτοί που θέλουν να προσφέρουν υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι και, κυρίως, υποχείριο της μάζας. Ο κόσμος διοικείται σήμερα από τους μετρίους. Ωστόσο, ευτυχώς, η ανθρωπότητα είναι ακόμα ζωντανή, παρά την ανοησία της.

Η Αθήνα έχει μετατραπεί πλέον σε ένα τεράστιο πάρκινγκ. Δεν παρατηρείται πουθενά αλλού στον κόσμο αυτό. Το 1960, σε συσκέψεις που είχα ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων με την πολιτική ηγεσία, προβλεπόταν ότι κάθε νέο κτίριο θα είχε γκαράζ.

POWERED BY

TO GAMEATHLON POWERED BY SPRITE ΕΠΙΣΤΡΈΦΕΙ ΠΙΟ COOL ΑΠΌ ΠΟΤΈ, ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΈΝΟ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΊΣ, ΣΤΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΈΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΆΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΎ ΦΑΛΉΡΟΥ (ΤΑΕ ΚWOΝ DΟ) ΣΤΙΣ 18 ΚΑΙ 19 ΤΟΥ ΜΉΝΑ. Η LIFO ΕΤΟΊΜΑΣΕ ΈΝΑ ΜΕΓΆΛΟ ΑΦΙΈΡΩΜΑ ΜΕ ΌΛΑ ΌΣΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΊΖΕΙΣ ΓΙ’ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΤΕΡΆΣΤΙΑ ΓΙΟΡΤΉ ΠΟΥ ΘΑ ΦΙΛΟΞΕΝΉΣΕΙ ΧΙΛΙΆΔΕΣ GAMERS ΑΠ’ ΌΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ.

info

GAMEATHLON WINTER 2020 Tae Kwon Do - Φάληρο

18 & 19/1 10:00-22:00

16.1.20 – lifo

21

Ο ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΉΣ ΤΟΥ GAMEATHLON POWERED BY SPRITE ΑΝΔΡΈΑΣ ΔΕΡΔΕΜΈΖΗΣ ΜΙΛΆ ΣΤΗ LIFO

ΑΠΌ ΤΟΝ M. HULOT

Π

ώς ξεκίνησε η ιδέα για το GAMEATHLON powered by Sprite; Το GAMEATHLON powered by Sprite ως concept ξεκίνησε το 2010, όταν σταμάτησα την παλιά μου δουλειά ως συμβούλου ασφάλειας δικτύων και συστημάτων στο Ισραήλ και αποφάσισα να ασχοληθώ με το gaming. Η ιδέα ήταν να γίνει το πρώτο διαδραστικό gaming περιβάλλον, ένα entertainment σόου, το οποίο δεν βασίζεται μόνο σε κονσόλες, PC και διαγωνισμούς αλλά και στη διάδραση των παικτών (ή αλλιώς των ηλεκτρονικών αθλητών) και της διοργάνωσης. Ήταν από την αρχή «μια διοργάνωση από gamers και για gamers. Είμαι φανατικός gamer από πολύ μικρή ηλικία. Παίζω games από το 1984 και ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που ξεκίνησε να κάνει περιγραφές αγώνων στο YouTube. Δηλαδή, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είμαι ο πρώτος influencer ή YouTuber στην Ελλάδα όσον αφορά το gaming. Μάλιστα, το όνομά μου είχε γραφτεί σε εφημερίδες και είχε γίνει πολύ μεγάλο θέμα, καθώς τεχνολογικά ήταν πάρα πολύ δύσκολο να γίνει τότε κάτι τέτοιο. Δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, όπως τώρα, γιατί χρειάζονταν ειδικές κάμερες και ειδικά προγράμματα. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να συνεργαστώ με όποια εταιρεία υπήρχε τότε στην Ελλάδα γύρω από το gaming και ταυτόχρονα με όλες τις διοργανώσεις, καθώς είχα το πλεονέκτημα της μοναδικότητας. Η πρωτότυπη παρουσίαση ξεκίνησε το 2011. Ήταν ένα draft περίπου 15 σελίδων, στο οποίο ουσιαστικά περιγραφόταν το GAMEATHLON powered by Sprite. Δεν είχε όνομα τότε, όμως κυκλοφόρησε στην αγορά και όντως εκδηλώθηκε αρκετό ενδιαφέρον για πρώτη φορά, καθώς ήταν κάτι πάρα πολύ πρωτότυπο. Η πρώτη εκδήλωση που κάναμε μόνοι μας ήταν το 2011 στο Γκάζι, μαζί με το AIT (Athens Information Technology), σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon. Ήταν μια ωραία εκδήλωση, μια μικρογραφία του GAMEATHLON powered

by Sprite, και μάζεψε περίπου 1.500-2.000 άτομα. Πληρωθήκαμε ένα τριψήφιο ποσό από τους χορηγούς – πάρα πολύ λίγα χρήματα! Το κάναμε πιο πολύ επειδή το αγαπούσαμε, όπως και τώρα. Μετά απ’ αυτό, το 2013, και ενώ είχαμε κάνει αρκετές διοργανώσεις ως «υπεργολάβοι» κάποιων, ήρθε η ώρα να κάνουμε το δικό μας event. Σε συνεργασία με το Hellenic American College (Μασσαλίας 22), διοργανώσαμε το 2013 το πρώτο GAMEATHLON powered by Sprite. Το event έπιασε τρεις ορόφους (ισόγειο, πρώτος και δεύτερος), γίνανε τουρνουά, φέραμε influencers, κάναμε το πρώτο gathering με influencers YouTubers και, επειδή εγώ ήμουν ένας απ’ αυτούς, μπορούσα να καταλάβω την αξία, τη δυναμική και το vibe που έδιναν στο

event. Καταφέραμε, δηλαδή, να συνδέσουμε πολύ αρμονικά το gaming experience με το gaming entertainment. Κάπως έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε το GAMEATHLON powered by Sprite. Από το 2013 μέχρι το 2020 είναι η μοναδική non-stop διοργάνωση. Είναι το πιο αναγνωρίσιμο brand name στην Ελλάδα όσον αφορά το gaming και μεγαλώνει σε ποσοστό 30-40% κάθε χρόνο! Είναι τεράστια η άνοδός του! Το ’13, το ’14 και το ’15 διοργανώθηκε στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Μάλιστα, το 2015, επειδή έγινε το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, «πέσαμε» πάνω στα capital controls. Τότε συνέβη ένα από τα πιο απίστευτα πράγματα που έχω βιώσει ποτέ. Αν και οι τράπεζες ήταν κλειστές, ο κόσμος ήταν στα κάγκελα και ήταν η πρώτη φορά που είχαμε αυτές τις τερατώδεις ουρές για τις οποίες είναι διαβόητο το GAMEATHLON powered by Sprite. Έφτασα στο event στις 9 και είχε πιάσει όλο το μπλοκ κόσμος που ήθελε να μπει στην εκδήλωσή μας. Βγάλαμε το χάσταγκ #ΒγάζειΠενηντάρικαΤοΑΤΜστοGameathlon και τα υπόλοιπα είναι ιστορία... Το 2016 μεταφερθήκαμε στο Gazi Music Hall, κάναμε μία μέρα στα γρήγορα και είχε πάλι πολύ μεγάλη αποδοχή, φίσκαρε το μέρος. Μετά απ’ αυτό φύγαμε και το 2017 πήγαμε για πρώτη φορά στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Tae Kwon Do. — Σε τι ηλικίες απευθύνεται; Το GAMEATHLON powered by Sprite, όπως είπα και πριν, είναι μοναδικό, γιατί συνδέει το gaming experience με το gaming entertainment. Συνήθως, το gaming entertainment, το οποίο βασίζεται σε influencers, YouTubers και περσόνες, φέρνει πολύ μικρότερα ηλικιακώς κοινά, τα πιτσιρικάκια, που εγώ τα λέω «μίνι τζιζ». Αυτοί γουστάρουν πάρα πολύ να βλέπουν τα παιχνίδια τους, περσόνες, και γενικά δραστηριοποιούνται πάρα πολύ στο κομμάτι του gaming entertainment και του gamification. Από την άλλη, ο hardcore gamer συνήθως δεν θα δει YouTube και streams αλλά μόνο συγκεκριμένους, πολύ καλούς παίκτες, για να ανεβάσει το επίπεδο του παιχνιδιού του. Επίσης, θα δει τα τουρνουά και το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι θα έρθει να παίξει. Η μέρα έχει 24 ώρες κι ένας hardcore gamer τις 10 θα τις αφιερώσει στο παιχνίδι. Άρα, μέσα σε όλα τα metrics και τα στατιστικά έχει σημασία να σκεφτούμε ότι διαφορετικές πτυχές του gaming απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό. Όμως, ο πυρήνας του GAMEATHLON powered by Sprite είναι τα «σίδερα»: δηλαδή έχουμε 500 gaming stations, 250 PlayStations, 170 υπολογιστές, 50 ρετρό κονσόλες, 32 Switch και 16 Xbox. Αυτός ο αριθμός είναι αστρονομικός σε βαλκανικό επίπεδο. Στα ανταγωνιστικά τουρνουά, βέβαια, καταλαβαίνουμε ότι ένας πιτσιρικάς, δηλαδή ένα παιδί που βρίσκεται σε πρώιμο εφηβικό στάδιο, σίγουρα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί στα ίσα έναν 20άρη ή έναν 25άρη που έχει πολλά χρόνια εμπειρίας, που μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του, που μπορεί να κάνει σωστή προπόνηση και βλέπει το όλο θέμα πολύ πιο σοβαρά. Επομένως, ο βασικός πυρήνας μας είναι το 18-24 σε ποσοστό 45%, το 13-17 είναι περίπου στο 11% και ένα 17% είναι το κοινό 24-35, που περιλαμβάνει τους γονείς και όλους τους μεγάλους gamers, όπως είμαι εγώ, που μεγαλώσαμε με τα video games και τώρα το ζούμε. Ναι, έχει ενδιαφέρον το ότι κανένας gamer δεν παρατάει ποτέ το gaming, όσο κι αν μεγαλώσει. Το κουβαλάει πάντα μαζί του. Ενώ με τη μουσική δεν ισχύει το ίδιο, γιατί όσο μεγαλώνεις σταματάς να αγοράζεις. Ο gamer δεν το παρατάει... Το gaming είναι lifestyle. Θυμάμαι, όταν πήγα για σπουδές στην Αγγλία το 1997, επειδή εκεί το πανεπιστήμιο ήταν καινούργιο, στους κοιτώνες για τους φοιτητές δεν είχαν ακόμα δίκτυο. Το αποτέλεσμα ήταν όλοι εμείς που ήμασταν μηχανικοί δικτύων και IT engineers να έχουμε στήσει το δικό μας δίκτυο με coax (#ΟK Boomer) για να παίζουμε video games και τουρνουά. Τότε

ΛΕΞΙΚΌ ΓΙΑ GAMERS (ΚΑΙ ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ ΈΧΟΥΝ ΆΓΝΩΣΤΕΣ ΛΈΞΕΙΣ) ///Competitive: Gamers οι οποίοι ασχολούνται με κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι πιο σοβαρά από τον μέσο παίκτη. Στόχος τους είναι να γίνονται ολοένα και καλύτεροι και όχι απαραίτητα μόνο να νικούν ή να παίζουν για να περνάνε καλά την ώρα τους. Απώτερος σκοπός είναι η συνεχής προπόνηση και η προετοιμασία για τα τουρνουά eSports, όπου ανταγωνίζονται αντίστοιχους gamers με χρηματικό έπαθλο και οι νίκες πλέον έχουν άλλη βαρύτητα και πρεστίζ. Προσοχή, κυκλοφορούν ελεύθεροι στο GAMEATHLON powered by Sprite!///eSports: Ηλεκτρονικός αθλητισμός. Η αποθέωση της competitive πλευράς του gaming για έπαθλα, δόξα και προβολή.///OK Boomer: Σχετικά καινούργια, πολύ δημοφιλής φράση που χλευάζει (γειώνει) στερεοτυπικές, παλιομοδίτικες αντιλήψεις και το ενδεχόμενο πατρονάρισμα που εκφράζεται από κάποιον, παραφράζοντας τον boomer (εκ του baby boomer), δηλαδή τον «παππού».///Feeder: Παίκτης που πεθαίνει συνέχεια, χαρίζει kills στην αντίπαλη ομάδα κι έτσι εκείνη γίνεται πιο δυνατή.///Kill: Όταν σκοτώνεις έναν αντίπαλο παίκτη. Στα περισσότερα games ο αριθμός των kills είναι ενδεικτικός της απόδοσής σου, με απαραίτητη προϋπόθεση, για να προσμετρηθούν, να έχεις σημειώσει εσύ την τελευταία, χαριστική βολή.///Assist: Όταν βοηθάς την ομάδα σου να πάρει ένα kill (χωρίς να σημειώσεις εσύ την τελευταία βολή). Στα περισσότερα games ο αριθμός των assists είναι ενδεικτικός της απόδοσης και της συμμετοχής και παρουσίας σου στις μάχες της ομάδας.///Cheese: Cheese τακτικές λέγονται αυτές οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα σύνθετες στην εκτέλεση και εύκολες να τις αντιμετωπίσει κανείς, αν ξέρει ότι έρχονται. Είναι όμως θανάσιμες αν βρουν τον αντίπαλο απροετοίμαστο. Μερίδα παικτών τις θεωρεί «φτηνές» και συχνά τις κατακρίνει, υποτιμώντας τες ταυτόχρονα.///Rusher: Παίκτης που ξεκινάει με επιθετικές τακτικές.///

22 lifo – 16.1.20

παίζαμε Wake, Unreal Tournaments και διάφορα άλλα καλά, αλλά όλα αυτά, για να τα καταφέρεις, έπρεπε να έχεις και τεχνικό background. Ένα κομμάτι που θεωρούμε πάρα πολύ σημαντικό και υπάρχει στο GAMEATHLON powered by Sprite είναι η εκπαίδευση, δηλαδή έχουμε ομιλίες ορθολογικής χρήσης Διαδικτύου, video games, social media και βέλτιστες πρακτικές για τους γονείς. Γενικά, ενημερώνουμε πάρα πολύ για το όλο θέμα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι 9 στους 10 ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με την πληροφορική δεν το έκαναν επειδή τους άρεσαν τα Windows ή τα Office αλλά επειδή «κόλλησαν» με τους υπολογιστές λόγω των video games. Παλιά, η προσπάθεια να είσαι ένας πολύ καλός gamer σήμαινε ότι έπρεπε να έχεις ένα πολύ καλό τεχνολογικό υπόβαθρο για να αναβαθμίσεις τον υπολογιστή σου, να φτιάξεις δίκτυα κ.ο.κ. Πολλές φορές όλο αυτό δημιουργεί ένα κόλλημα. Άμα δεν το γουστάρεις, είναι δύσκολο να είσαι καλός.

— Άρα, τα video games, πέρα από διασκέδαση, είναι κι ένα εξαιρετικό εφαλτήριο για τους νέους, ώστε να εμπλακούν και στη διαδικασία δημιουργίας games ή και στο κομμάτι του IT. Τι γίνεται αυτήν τη στιγμή με το gaming τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως; Πώς εξελίχθηκε όλα αυτά τα χρόνια; Το gaming είναι μια βιομηχανία που αυτήν τη στιγμή έχει «χτυπήσει» παγκοσμίως περίπου τα 120 δισ. δολάρια! Δηλαδή μιλάμε για μια τεράστια βιομηχανία, ισάξια και μεγαλύτερη από τις ταινίες αλλά και από οτιδήποτε άλλο «παραδοσιακό», όπως τα βιβλία, τα κόμικς και η μουσική. Ο πυρήνας του gaming είναι η τεχνολογία, άρα πίσω από το gaming δεν κρύβονται ακριβώς, αλλά υπάρχουν εταιρείες τεράστιας δυναμικής (Intel, Nvidia, Ubisoft, EA). Πέρα απ’ αυτό, η τόσο μεγάλη ανάπτυξη έχει έρθει κυρίως από το ενδιαφέρον για την τεχνολογία. Μέσα σε πάρα πολύ λίγα χρόνια ολόκληρες εταιρείες έχουν φτιάξει τεράστια παγκόσμια brands, όπως η Razer, βασισμένες στα περιφερειακά και μόνο. Και βλέπουμε αντίστοιχα σοβαρές εταιρείες, οι οποίες θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν έχουν λόγο να μπούνε στο gaming, όπως η Microsoft, να έχουν επενδύσει ένα εξαιρετικά μεγάλο κομμάτι! Το gaming ξεκίνησε ως ένα niche market, οι «καμένοι», που λέγαμε, ή αλλιώς οι χάκερ, που έλεγαν η μαμά και η γιαγιά, δηλαδή ως κάτι τελείως ξένο και διαφορετικό. Αν γυρίσουμε το ρολόι πίσω στο 1985 ή το 1984, τότε είχαμε ως πρώτες κονσόλες το Atari, το Nintendo NES και την Amiga. Έτσι, βλέπουμε ότι εκείνο τον καιρό τα video games είχαν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Η πραγματική ζωή ήταν πολύ πιο όμορφη και δυναμική. Αυτό που βλέπαμε ήταν πίξελ, η μουσική δεν ήταν στερεοφωνική, τα γραφικά ψιλοπερίεργα και τα παιχνίδια πολύ γρήγορα ή όχι τόσο τεράστια όσο τώρα, λόγω του όγκου των MB. Άρα, πολλές φορές ο κόσμος δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κάποιος ασχολιόταν μ’ αυτό το πράγμα. Κάνοντας ένα fast forward 25 χρόνια μετά, πλέον μιλάμε για 3D γραφικά, πολυκάναλα ηχοσυστήματα, THX, εκατομμύρια πολύγωνα, εικονική πραγματικότητα και μια εγκεφαλική διέγερση που αντίστοιχή της δεν μπορείς εύκολα να βρεις στην πραγματική ζωή, σε μια αλάνα, κάνοντας ποδήλατο ή παίζοντας μπάσκετ. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Δηλαδή, βλέπουμε πολλά μικρά παιδιά να κολλάνε πραγματικά με τα video games, αποκτώντας προβλήματα στην κοινωνική τους ανάπτυξη, ειδικά όταν οι γονείς τους τα αφήνουν ανεξέλεγκτα. Το gaming είναι κάτι σαν τη ροκ μουσική. Όταν εμφανίστηκε, ήταν κάτι ξένο και για λίγους, όμως πολύ γρήγορα, μέσα στα χρόνια, έγινε το στάνταρ. Έτσι είναι και το gaming. Αυτήν τη στιγμή όλοι είναι gamers: είτε παίζεις στο κινητό σου Candy Crush Saga είτε στο PC το πιο hardcore παιχνίδι που υπάρχει, είσαι gamer! Δεν έχει σημασία αν είσαι casual, hardcore ή competitive gamer. O κόσμος πλέον ξοδεύει χιλιάδες ευρώ και οι υπολογιστές κοστίζουν όσο ένα αμάξι. Ένα πολύ καλό PC μπορεί να κάνει 9.000 ευρώ, όμως ο κόσμος ξοδεύει χρήματα για το χόμπι του, γι’ αυτό που αγαπάει, κι εγώ θεωρώ ότι το gaming σήμερα είναι κάτι mainstream. Το hardcore, τα e-sports και το competitive gaming παραμένουν ένα niche market και απευθύνονται σε μια μικρότερη μερίδα του κόσμου. Βέβαια, η ιστορία του gaming έχει μόνο ανοδική πορεία, γιατί έχει καταρρίψει οποιαδήποτε πρόβλεψη έχει γίνει από μεγάλους οίκους, όπως ο Bloomberg. Κάθε χρόνο σπάει τα ρεκόρ!

— Η Ελλάδα πού βρίσκεται σε όλα αυτά; Μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα είναι από τις τυχερές χώρες όσον αφορά το gaming, γιατί, όσο αστείο κι αν ακουστεί, η κρίση πήγε το gaming στον Θεό και δημιούργησε

ΤΟ GAMING ΕΊΝΑΙ ΚΆΤΙ ΣΑΝ ΤΗ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΉ. ΌΤΑΝ ΕΜΦΑΝΊΣΤΗΚΕ, ΉΤΑΝ ΚΆΤΙ ΞΈΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΊΓΟΥΣ, ΌΜΩΣ ΠΟΛΎ ΓΡΉΓΟΡΑ, ΜΈΣΑ ΣΤΑ ΧΡΌΝΙΑ, ΈΓΙΝΕ ΤΟ ΣΤΆΝΤΑΡ. ΈΤΣΙ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ GAMING. ΑΥΤΉΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ ΌΛΟΙ ΕΊΝΑΙ GAMERS: ΕΊΤΕ ΠΑΊΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΌ ΣΟΥ CANDY CRUSH SAGA ΕΊΤΕ ΣΤΟ PC ΤΟ ΠΙΟ HARDCORE ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΠΟΥ ΥΠΆΡΧΕΙ, ΕΊΣΑΙ GAMER!

δύο δυναμικές. Η πρώτη δυναμική είναι ότι ξαφνικά, το 2009, από κει που όλοι οι νέοι ήταν στην παραλιακή, ξοδεύοντας λεφτά, είτε δικά τους είτε οικογενειακά, καθώς μπορούσαν να διασκεδάσουν με όποιον τρόπο ήθελαν και κάνοντας ή αγοράζοντας το οτιδήποτε, η οικονομική πίεση δημιούργησε την ανάγκη για φθηνή διασκέδαση με διάρκεια. Άρα, ξαφνικά, με ένα game των 30 ευρώ μπορούσες να περάσεις ένα-δυο μήνες (ή και παραπάνω, αν μιλάμε για πιο «βαθιά» παιχνίδια, όπως το «Grand Theft Auto» ή το «Skyrim»). Μετά εμφανίστηκαν παγκοσμίως και τα δωρεάν παιχνίδια, όπως το «League of Legends» και το «Fortnite», που είναι και τα πιο δημοφιλή αυτήν τη στιγμή. Όλα αυτά μπορείς να τα κατεβάσεις εντελώς δωρεάν κι αυτό σημαίνει ότι το παιχνίδι που παίζω εγώ μπορεί να το παίξει και ο φίλος μου, χωρίς να χρειαστεί να το αγοράσει. Όλο αυτό δημιούργησε στην Ελλάδα μια «χιονοστιβάδα», καθώς τα

Noob: O παίκτης που απλώς είναι κακός στο game που παίζει.///Newbie: O παίκτης που είναι κακός στο game, αλλά επειδή είναι καινούργιος.///Zerg: Προέρχεται από το «StarCraft», ήταν το όνομα μίας εκ των φυλών. Χρησιμοποιείται για να προσδιοριστεί κάποιο skirmish με μεγάλο αριθμητικό πλεονέκτημα για τη μία πλευρά. Π.χ. «5v1 στο top lane, τον zergarάρανε». Αντιπροσωπεύει, επίσης, την έννοια της ορδής στα games. Π.χ. «έπεσε ένα zerg από 200 orcs πάνω μου να με φάνε».///Chobo: Κορεάτικης προέλευσης που χαρακτηρίζει παίκτης χαμηλών ικανοτήτων.///EZ: Συντομογραφία του «easy». Ιδιαίτερα υποτιμητικό (βλ. bad manners, trash talk)./// Gosu: Κορεατικής προέλευσης, χαρακτηρίζει τον ικανός/καταπληκτικός παίκτη.///GL HF (Good luck have fun): Ευγενικός χαιρετισμός όταν ξεκινάει ένα game.///GG (Good Game): Χρησιμοποιείται από ηττημένους στο τέλος κάθε game. Υπάρχουν περιπτώσεις που χρησιμοποιείται και από τον νικητή και θεωρείται bad manner αν δεν έχει προηγηθεί GG από τον αντίπαλο.///BG (Bad Game): Χρησιμοποιείται από εκνευρισμένους, συνήθως ηττημένους παίκτες στο τέλος ορισμένων games.///Bad Μanner: Οι κακοί τρόποι, γενικά η συμπεριφορά των κακών gamers.///Ban: Αποκλεισμός από games ή chat rooms και κανάλια με απαγόρευση επανεισόδου.///Ban Hammer: Το μεταφορικό σφυρί που τρώει στο κεφάλι κάποιος όταν τον κάνει κάποιος άλλος ban.///Shooter: Τα λεγόμενα και FPS (First Person Shooter). Είναι είδος παιχνιδιών με κάμερα πρώτου προσώπου, στα οποία οι παίκτες χρησιμοποιούν όπλα, πιστόλια, τουφέκια κ.ά.///Ggwp: Κομπλιμέντο σε συμπαίκτη ή αντίπαλο όταν έχει παίξει ένα άρτιο game, λίγο πριν από το τέλος του ή αφού κάποιος κάνει μια εντυπωσιακή κίνηση.///Pull: Η διαδικασία του pulling, κυρίως σε MMORPG. Όταν ένα tank (ή κάποιος άλλος αντ’ αυτού) τραβάει προσεκτικά έναν έναν τους εχθρούς προς το μέρος του, ώστε να είναι διαχειρίσιμες οι μάχες και να μην υπάρχει κίνδυνος wipe.///LOL (Laughing Out Loud - γελάω φωναχτά): Χρησιμοποιείται όταν συμβαίνει ή γράφεται κάτι αστείο.///Feed: (ρήμα) Πεθαίνω συνέχεια, με αποτέλεσμα να χαρίζω

16.1.20 – lifo

23

μικρό θερμοκήπιο. To GAMEATHLON powered

by Sprite, λοιπόν, τα τελευταία δέκα χρόνια είναι το παγοθραυστικό της ελληνικής σκηνής. Έχει δημιουργηθεί, επίσης, η αίσθηση στις εταιρείες ότι το gaming είναι κάτι ζωντανό, αλλά και στον κόσμο ότι αυτό το πράγμα είναι μια κοινότητα που μεγαλώνει συνέχεια, έχει δύναμη, ότι μας παίρνουν σοβαρά τόσο ο κόσμος που έρχεται να μας επισκεφτεί όσο και οι χορηγοί με τις εταιρείες. Είμαστε ένα παράδειγμα που, αν ο ανταγωνιστής μας θελήσει να κάνει κάτι αντίστοιχο, θα πει «όπα, εδώ υπάρχει δουλειά, υπάρχει χρήμα, άρα θα πρέπει να πληρώσω κάτι παραπάνω, γιατί να έρθει ο τάδε σ’ εμένα, που πέρσι, για παράδειγμα, ήταν στο GAMEATHLON powered

by Sprite;». Άρα, μπορούμε να πούμε ότι το GAMEATHLON powered by Sprite είναι το τοτέμ, το παγοθραυστικό, το case study όλου του ελληνικού gaming experience.

— Ποιο είναι το όραμά σας από δω και πέρα; Το όραμά μας είναι το #endgame, που είναι και το hashtag δωρεάν παιχνίδια έγιναν πραγματικά «τεράστια» και απέκτησαν ένα μερίδιο στην αγορά σε επίπεδο case study, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Η κρίση έδωσε μεγάλη ώθηση στο gaming. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίο ο κόσμος στην Ελλάδα παίζει τόσο πολύ video games τα τελευταία δέκα χρόνια. Ο δεύτερος σημαντικός λόγος είναι οι εταιρείες, οι οποίες ξαφνικά, επειδή πετσοκόπηκαν τα μπάτζετ τους λόγω της κρίσης, άρχισαν να ψάχνουν εναλλακτικές. Μια πολύ καλή φθηνή εναλλακτική και διαφορετική, φυσικά, σε σχέση με την πεπατημένη του 2009 είναι τα video games, οι εκδηλώσεις γύρω από αυτά, οι influencers και οι streamers. Επομένως, όλο αυτό το πράγμα, αφενός από τη δυναμική του κόσμου και αφετέρου από τις εταιρείες που έδωσαν μια ώθηση, είχε ως αποτέλεσμα να έχουμε αστρονομικά νούμερα influencers, Instagrammers και YouTubers σε σχέση με την Ευρώπη και την Αμερική, αναλογικά πάντοτε με τον πληθυσμό. Αντίστοιχα, στην Ελλάδα υπάρχουν εξίσου μεγάλες διοργανώσεις όσον αφορά το gaming. Συγκεκριμένα, το GAMEATHLON powered by Sprite έχει 500 συστήματα και περίπου 5.500-6.000 κόσμο που περιμένουμε να έρθει φέτος αποκλειστικά και μόνο για τα τουρνουά. Αυτός είναι ένας αριθμός-ρεκόρ όχι μόνο για τα Βαλκάνια αλλά και για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Εννοείται ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες εκθέσεις, αλλά μιλάμε κυρίως για events γύρω από το gaming, δηλαδή για το gaming experience.

— Τι έχει προσφέρει το GAMEATHLON powered by Sprite στην ελληνική σκηνή των gamers; Ωραία ερώτηση! Το GAMEATHLON powered by Sprite είναι ένα θερμοκήπιο. Αυτό που μας χαρακτηρίζει τα τελευταία δέκα χρόνια, πέρα από τα λάθη που έχουμε κάνει και τις αρκετά μεγάλες μας επιτυχίες, είναι ότι είμαστε το παγοθραυστικό, όπως λέω εγώ. Είμαστε η εταιρεία, οι άνθρωποι, το event, η γραμμική, η απόδειξη ότι το gaming είναι κάτι πανίσχυρο! Από το 2012, οπότε κάναμε πολύ μεγάλες παραγωγές, όπως το e-gaming, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, μέχρι και το τελευταίο GAMEATHLON powered by Sprite, που ήταν πραγματικά ένα event-τερατούργημα σε 12 στρέμματα, αποτελεί έναν μικρό φάρο. Όποιο gaming event ή εκδήλωση υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, ουσιαστικά είναι παιδί του GAMEATHLON powered by Sprite. Έχουν δει πράγματα στο GAMEATHLON powered by Sprite, έχουν βρει τους content creators που μαζέψαμε, έχουν βρει τις εταιρείες που έχουμε, έχουν μιλήσει με τους ανθρώπους, έχει έρθει κοντά το community, έχουμε ενώσει πολλά κομμάτια του gaming, δηλαδή το εκπαιδευτικό, το δημιουργικό, το μάρκετινγκ κ.ο.κ. Έχουμε πιάσει όλους τους τομείς, από το hardware μέχρι το software. Όλο αυτό δημιουργεί ένα

TO GAMEATHLON POWERED BY SPRITE ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ 10 ΧΡΌΝΙΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΑΓΟΘΡΑΥΣΤΙΚΌ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΣΚΗΝΉΣ. ΈΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΊ, ΕΠΊΣΗΣ, Η ΑΊΣΘΗΣΗ ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΊΕΣ ΌΤΙ ΤΟ GAMING ΕΊΝΑΙ ΚΆΤΙ ΖΩΝΤΑΝΌ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΌΤΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΠΡΆΓΜΑ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΏΝΕΙ. μας για φέτος, να γίνει πραγματικότητα και είμαστε πάρα πολύ κοντά σ’ αυτό. Αυτήν τη στιγμή με το GAMEATHLON powered by Sprite είναι συμβεβλημένη κάθε μεγάλη πολυεθνική που υπάρχει στην Ελλάδα και ασχολείται ενεργά με το gaming, όλα τα κορυφαία brands, από την Coca Cola Company και τη Sprite μέχρι τον Κωτσόβολο, που είναι οι βασικοί μας χορηγοί για φέτος. Ουσιαστικά, το όλο πράγμα έχει πιάσει ταβάνι όσον αφορά το κομμάτι των χορηγών και του visibility. Αρκεί να πω ότι πριν από έξι μήνες, το καλοκαίρι, το συνολικό reach του event στα social media ήταν πάνω από 18 εκατ. προβολές, δημιουργώντας ένα πραγματικά ανεπανάληπτο τσουνάμι στο Instagram, και ξεπέρασε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση υπάρχει. Το όραμα, λοιπόν, είναι να μεγαλώσει αυτό το πράγμα, να ξεκινήσουν πράγματα σε βαλκανικό ή και ευρωπαϊκό επίπεδο και να αρχίσουμε να φέρνουμε κόσμο από το εξωτερικό στην Ελλάδα, γιατί ο τουρισμός για το gaming είναι κάτι αληθινό. Σκοπός μας είναι, αφού κυριαρχήσουμε στην ελληνική αγορά και φτάσουμε μέχρι και την τελευταία γωνιά της Ελλάδας, να αναπτύξουμε λίγο παραπάνω την παραγωγή και να ξεκινήσουμε τουρνουά σε διεθνές επίπεδο. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ένα αρκετά αυξημένο μπάτζετ, ενώ εμείς αυτήν τη στιγμή δουλεύουμε με πραγματικά χαμηλούς όρους. Σκοπός μας, δηλαδή, είναι να γίνει το όλο σύστημα όσο το δυνατόν πιο value for money κυρίως για τον επισκέπτη μας, που μπορεί να προμηθευτεί τα εισιτήρια στα 11 ευρώ.

kills στην αντίπαλη ομάδα.///Whine: Μη παραγωγική γκρίνια για παράγοντες του παιχνιδιού τους οποίους δεν ελέγχεις, όπως οι συμπαίκτες σου. Συνήθως δεν οδηγεί πουθενά, όμως σπας να νεύρα των συμπαικτών και καταντάς γραφικός.///Salty: Αυτός που δεν ξέρει να χάνει. Γκρινιάζει, του φταίνε τα πάντα εκτός από τον εαυτό του και δεν σταματάει να μιλάει. Whiner.///Headshot: Χρησιμοποιείται στα shooters, όταν πετυχαίνεις κάποιον στο κεφάλι. Συνήθως προκαλεί τον θάνατο με μία μόνο βολή.///Objective: Οι στόχοι ενός game ή μιας αποστολής. Επίσης, διάφορα στρατηγικά σημεία σε κάποιο σημείο του χάρτη, για τα οποία οι αντίπαλοι μάχονται μεταξύ τους.///Tag: Χρησιμοποιείται στα shooters όταν κάνεις κάποια ζημιά στη ζωή του αντιπάλου, αλλά όχι αρκετή για να τον σκοτώσεις./// Handle: Αλλιώς το ψευδώνυμο ενός παίκτη μέσα στο game.///Afk (Away From Keyboard): Γράφεται όταν κάποιος φύγει από το PC/κονσόλα του για να κάνει κάτι για λίγο («φεύγω και είμαι μακριά από το πληκτρολόγιο»).///Lifer: Χαϊδευτικό για κάποιον που σταμάτησε να παίζει games για να ασχοληθεί περισσότερο με την πραγματική ζωή.///Brb (Βe Right Back): Γράφεται όταν κάποιος φύγει από το PC/κονσόλα του για να κάνει κάτι για λίγο («φεύγω για λίγο και επανέρχομαι»).///ΜΟΒΑ (Μultiplayer Online Battle Arena): Ιδιαίτερα δημοφιλές είδος παιχνιδιών. Π.χ. «League of Legends», «Dota».///Battle Royal: Ιδιαίτερα δημοφιλής υποκατηγορία των shooters. Π.χ. «Fortnite», PUGB.///Bot: Έχει τρεις σημασίες: Bottom lane σε moba παιχνίδια, δηλαδή το position στην πιο χαμηλή λωρίδα του χάρτη, όταν κάποιος παίζει χωρίς λογική (όπως ένα ροBOT). Παράνομα προγραμματισμένα Bots που ελέγχουν χαρακτήρες και εφαρμογές για να κάνουν βαρετά tasks, farming και quests ασταμάτητα.///IRL (In Real Life): Η πραγματική ζωή έξω από το gaming!///Trash talk: Παντός τύπου προσβολές και υποτιμητικές ατάκες που ανταλλάσσονται κατά τη διάρκεια ενός game μεταξύ των αντιπάλων.///Alt+F4: Συνδυασμός που κλείνει αυτόματα ένα παιχνίδι σε PC. Συχνά χρησιμοποιείται ως bad manner (trash talk) ατάκα που σου υποδεικνύει πως πρέπει να κλείσεις το παιχνίδι γιατί δεν έχεις πιθανότητες να κερδίσεις.///Altqq: Προέρχεται από το Warcraft 3 (καθώς επίσης και από την DOTA1) και ο συνδυασμός Alt+Q+Q ήταν η εντολή για

24 lifo – 16.1.20

16.1.20 – lifo

25

Για προθέρμανση στις κονσόλες πριν από το Gameathlon powered by Sprite

ΚΟΡΥΦΑΊΑ ΑΥΤΉΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΟΥ GAMING

10

Hearthstone To free-to-play card game της Blizzard έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση εκατομμυρίων παικτών ανά την υφήλιο και παράλληλα έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα ατομικά eSports. Η κυκλοφορία του expansion «Descent of Dragons» αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του κοινού, καθώς σε αυτό υπήρχαν πανίσχυρες καινούργιες κάρτες αλλά και νέα ανταγωνιστικά decks που στηρίζονται στον Galakrond και στον μηχανισμό Invoke. Ο Shaman κυριαρχεί στο meta, οπότε θα πρέπει να τον «τιμήσετε» σε ένα από τα τέσσερα decks που θα κατεβάσετε στο τουρνουά. Από κει και πέρα, οι Rogue (Galakrond ή Highlander), Warrior (Galakrond), Warlock (Galakrond Zoo ή Galakrond Dragon), Druid (Dragon Quest ή Treant token) και Hunter (Highlander και Quest κυρίως) παραμένουν αξιοσέβαστες επιλογές.

League of Legends To «League of Legends» ή «LoL» αποτελεί εδώ και χρόνια ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια των Ελλήνων παικτών. Κατά τη διάρκεια του GAMEATHLON powered by Sprite θα διεξαχθούν τόσο 5vs5, όσο και 1vs1 αναμετρήσεις, οπότε, ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει ομάδα, θα μπορέσει να δοκιμάσει τις ικανότητές του, παίζοντας σόλο. Ανεξαρτήτως του champion που θα επιλέξει κανείς, η συμβουλή μας για το 1vs1 είναι «ψυχραιμία». Ζυγίστε το ρίσκο πριν από κάθε σας κίνηση και κάντε outsmart τον αντίπαλό σας. Οι Tristana, Pantheon και Caitlyn αποτελούν safe και δοκιμασμένες επιλογές για το 1vs1, αν και καλό θα είναι να επιλέξετε έναν champion με τον οποίο είστε απολύτως εξοικειωμένοι.

FIFA 20 Η δημοτικότητα της σειράς FIFA έχει αυξηθεί ραγδαία την τελευταία πενταετία και το FIFA 20 κοσμεί ήδη την ψηφιακή και μη βιβλιοθήκη τίτλων κάθε παίκτη. Όπως είναι φυσικό, κάθε παίκτης υποστηρίζει μια συγκεκριμένη ομάδα, ωστόσο, όταν μιλάμε για ένα τουρνουά FIFA, δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς. Αν ποντάρει κανείς στην επιτυχία, τότε η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ ή η Μπάγερν Μονάχου είναι ιδανικές επιλογές.

Efootball Pro Evolution Soccer 2020 Μπορεί η ονομασία του αγαπημένου PES να άλλαξε λίγο φέτος, ωστόσο το ποδοσφαιράκι της Konami αποτελεί διαχρονική αξία. Σε ό,τι αφορά την επιλογή ομάδας, ισχύει, πάνω-κάτω, ό,τι και στην περίπτωση του FIFA 20, αν και εδώ μπορείτε να επιλέξετε και τη Γιουβέντους.

Mortal Kombat 11 To νέο κεφάλαιο της σειράς «Mortal Kombat» είναι ένα από τα καλύτερα και μακράν το πιο «ολοκληρωμένο» Fighting των τελευταίων ετών. Χαρακτηρίζεται «ολοκληρωμένο» επειδή, σε αντίθεση με τα «Street Fighter V» και «Tekken 7», διαθέτει ένα εντυπωσιακό story mode. Εάν κρίνει κάποιος με βάση όσα συνέβησαν στην περσινή EVO, οι Geras, Cassie Cage, Cetrion, Shang Tsung, Baraka και Erron Black αποτελούν εξαιρετικές competitive επιλογές. Ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα που θα επιλέξετε, θα πρέπει να έχετε κατά νου δύο πράγματα. Πρώτον, η άμυνα είναι πολύ πιο σημαντική από την επίθεση, καθώς ένα μόνο hit μπορεί να ανοίξει τον δρόμο στον αντίπαλό σας για ένα μακροσκελές combo. Δεύτερον, μάθετε να αποφεύγετε τα throws. Οι παίκτες που μπορούν να αποφύγουν τα throws των αντιπάλων τους έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να νικήσουν σε ένα τουρνουά.

ΝΒΑ 2Κ20 Μπορεί η 2K να τα έχει χαλάσει λίγο με τις μικροπληρωμές (microtransactions), ωστόσο το NBA 2K20 είναι, για μία ακόμα χρονιά, το καλύτερο μπασκετάκι της αγοράς. Οι τραυματισμοί των Stephen Curry και Klay Thompson, καθώς και η μεταπήδηση των Kawhi Leonard και Antony Davis στους Clippers και στους Lakers αντίστοιχα, έχουν αλλάξει κάπως τις ισορροπίες. Πάντως, οι Bucks του Γιάννη Αντετοκούνμπο παραμένουν πανίσχυροι και σας δίνουν τη δυνατότητα να παίξετε τόσο μέσα στο ζωγραφιστό όσο και από την περιφέρεια. Εναλλακτικά, υπάρχουν οι Rockets του James Harden, που είναι αυτό που λέμε «μια ομάδα μόνος του».

ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΡΊΑ ΠΑΠΠΆ

αποχώρηση από την παρτίδα. Χρησιμοποιείται κοροϊδευτικά ακόμα και σήμερα, όταν κάποιος βγαίνει από το game πολύ νωρίς, σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά προτού τελειώσει το παιχνίδι.///GL, next (Good luck, next game): Επόμενοοος!///1337 (leet): Ένας τρόπος που γράφεται το Elite. Σχεδόν απαρχαιωμένο πλέον, οι πιo πολλοί το χρησιμοποιούν για πλάκα.///Clutch Play: Μια κίνηση ή ενέργεια που οδήγησε την ομάδα σου σε νίκη, ενώ οι πιθανότητες ήταν ελάχιστες.///REKT: Από το wrecked, σημαίνει ότι έχασες τόσο πολύ που σε «γκρέμισαν».///PWNED: Απόλυτη νίκη εναντίον ενός αντιπάλου. Χρησιμοποιείται σε trash talking.///GG NO RΕ (Good game no rematch): Bad manner, υποτιμητική έκφραση που δηλώνει ότι ο αντίπαλος δεν αξίζει να του δώσεις άλλη ευκαιρία για νέα παρτίδα.///YOLO: You οnly live once, carpe diem for the plebs. Μια ζωή την έχουμε...///Pleb: Ο πληβείος. Συνήθως λες κάποιον pleb υποτιμητικά, άλλες φορές χρησιμοποιείται χαϊδευτικά μεταξύ φίλων.///Tower: Είναι ένα από τα υπο-objectives στα MOBA παιχνίδια. Όταν καταστρέφεις ένα tower, θεωρητικά, αν δεν θυσιάσεις κάτι άλλο για να το πετύχεις, οι πιθανότητες για νίκη της ομάδας σου βελτιώνονται.///Diver: Αυτός που μπαίνει στη βάση ή σε tower της αντίπαλης ομάδας σε σενάριο βέβαιου θανάτου, με απώτερο σκοπό κάποιο kill.///AOE (Area of Effect): Κάποιο ξόρκι που επηρεάζει μια περιοχή/έκταση και όχι κάποιον συγκεκριμένο αντίπαλο.///Backdoor: Ύπουλο χτύπημα στη βάση του αντιπάλου, ενώ γίνονται μάχες σε άλλα σημεία του χάρτη.///Patch: Τα patch προκαλούν αλλαγές σε ένα game, μεταβάλλοντας διάφορους παράγοντες, κάποιους ιδιαίτερα σημαντικούς και κάποιους όχι τόσο. Συνήθως συμβαίνουν για να περαστούν διάφορες βελτιώσεις που κρατάνε επίκαιρο και ισορροπημένο ένα game.///Meme: Όταν κάτι γίνει τέρμα αστείο, έχει συζητηθεί πολύ και αναφέρεται συνέχεια αποκτά meme status και από τη στιγμή εκείνη και μετά είναι κάτι τελείως luben και μόνο για γέλια.///Smurf: Ψευδώνυμο που συνήθως δεν χρησιμοποιείται για πολύ και χρησιμοποιεί κάποιος παίκτης για να κρύψει την πραγματική του ταυτότητα.///Troll: Φυλή που προέρχεται από τη fantasy λογοτεχνία. Υποδηλώνει ότι κάποιος ζει στις σπηλιές και δεν μπορεί να συνυπάρχει αρμονικά με τους υπόλοιπους. Τα trolls συνήθως προσπαθούν ηθελημένα να εκνευρίσουν τους συνομιλητές τους και όχι μόνο, τις περισσότερες φορές διακωμωδώντας με φτηνό τρόπο κάτι που είναι σημαντικό/σοβαρό για εκείνους.///Clown:

26 lifo – 16.1.20

PUBG Το «PlayerUnknown’s Battlegrounds» ή PUBG, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της σύγχρονης gaming ιστορίας, καθώς είναι αυτό που καθιέρωσε το είδος των «Battle Royale». Όσοι, δε, δεν έχουν πρόσβαση σε ένα ισχυρό PC, σε ένα PS4 Pro ή σε ένα Xbox One X, μπορούν να το απολαύσουν στο κινητό τους, κατεβάζοντας τη mobile έκδοση του παιχνιδιού. Για να επιβιώσεις στο PUBG δεν αρκεί μόνο το καλό σημάδι (αν και βοηθά, εδώ που τα λέμε), θα πρέπει να μάθεις πότε να ρισκάρεις, πότε να χρησιμοποιείς ένα όχημα και πότε να αναζητάς καταφύγιο σε ένα κτίριο.

Fortnite Battle Royale Μπορεί το «Fortnite Battle Royale» να ξεκίνησε ως ένα mode του «Fortnite: Save the World», στην πορεία όμως το επισκίασε. Πλέον, όταν κάποιος ακούει τη λέξη «Fortnite», το μυαλό του πάει αναπόφευκτα στο «Battle Royale» της Epic Games. Ένας από τους λόγους της επιτυχίας του «Fortnite» είναι η δωρεάν διάθεσή του. Στο PS4, μάλιστα, μπορείτε να παίξετε multiplayer ακόμα και αν δεν είστε συνδρομητής του PlayStation Plus. Όσον αφορά το κομμάτι της επιβίωσης, ισχύει, πάνω-κάτω, ό,τι αναφέραμε και στην περίπτωση του PUBG, κοινώς μην κάνετε engage έναν αντίπαλο εάν δεν είστε σίγουροι ότι θα νικήσετε. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το «Fortnite», μην ξεχνάτε το χτίσιμο, αλλά μη βασιστείτε και εντελώς πάνω του. Προτιμήστε να χτίσετε προς το τέλος μιας αναμέτρησης και ιδανικά προς τα... πάνω, για να αποκτήσετε το high ground και να έχετε καλύτερο οπτικό πεδίο.

Call of Duty Modern Warfare To περσινό «Call of Duty» πιστοποίησε την ανοδική πορεία της σειράς, που μετά το στραπάτσο του «Infinite Warfare» πάσχιζε να βρει την ταυτότητά της. Η νέα δουλειά της Infinity Ward αποτελεί ένα από τα καλύτερα first-person shooters των τελευταίων ετών, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εμπειρία, είτε παίζοντας solo είτε με άλλους παίκτες (συνεργατικά ή ανταγωνιστικά). Για να επιβιώσει κανείς στο multiplayer, θα χρειαστεί όχι μόνο καλή γνώση των χαρτών του παιχνιδιού αλλά και καλό σημάδι. Εάν δεν τα πάτε και τόσο καλά στα πρώτα matches, μην απογοητευτείτε, αντιθέτως πεισμώστε και εξασκηθείτε περισσότερο.

F1 2019 Από τη στιγμή που δεν κυκλοφόρησε το «Forza Motorsport 8», το F1 2019 αποτέλεσε το καλύτερο racing της περσινής χρονιάς. Το μόνο αρνητικό του είναι ότι μοιάζει υπερβολικά με τον προκάτοχό του. Το μυστικό της επιτυχίας στο «F1 2019» δεν είναι άλλο από τη συνεχή εξάσκηση, αφού θα πρέπει να μάθετε το layout κάθε circuit σαν να είστε ένας πραγματικός οδηγός της Φόρμουλα 1. Η διαχείριση των ελαστικών περνά σε δεύτερη μοίρα στις multiplayer αναμετρήσεις, καθώς οι αγώνες διεξάγονται σε 5 ή 15 γύρους, ωστόσο πρέπει να είναι κανείς μονίμως σε εγρήγορση για να αποφύγει τις συγκρούσεις, ιδίως στην πρώτη στροφή.

Ειρωνικός χαρακτηρισμός για κάποιον που ο τρόπος του παιχνιδιού του είναι αστείος και δεν έχει άμεσο στόχο τη νίκη.///Kappa, Keepo, Pogchamp: Γνωστά emoticons του twitch.///Glass cannon: Τύπος χαρακτήρα/ champion ο οποίος πεθαίνει πολύ εύκολα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί ο ίδιος να σκοτώσει εύκολα ή να κάνει πολλή ζημιά, αν του δοθεί η ευκαιρία.///Squishy: Κάποιος σχετικά αδύναμος χαρακτήρας/champion που εύκολα γίνεται στόχος και μπορεί να πεθάνει γρήγορα.///Gank: Η ενέδρα σε έναν παίκτη από πολλαπλούς αντιπάλους.///Aimbot: Πρόγραμμα/hack σε shooters που σημαδεύει αυτόματα, αντί να σημαδεύει ο ίδιος ο παίκτης. Εννοείται πως η χρήση του απαγορεύεται ρητά.///U mad bro: Ατάκα για να πατρονάρεις και να κουρντίσεις κάποιον που ξέρεις ότι είναι ήδη εκνευρισμένος με τη ροή του παιχνιδιού.///Nerf: Συμβαίνει/χρειάζεται όταν κάτι μέσα σε κάποιο game είναι πιο ισχυρό απ’ ό,τι θα έπρεπε και επηρεάζει την ισορροπία μεταξύ των παικτών. Συνήθως τα nerfs γίνονται μέσα από κάποιο patch ή αλλαγές κάποιων παραμέτρων του παιχνιδιού.///ELO: Μονάδα μέτρησης της ικανότητας των παικτών. Aρχικά δημιουργήθηκε από τον Arpad Elo για τους σκακιστές και μετά χρησιμοποιήθηκε από πολλά αθλήματα και διαγωνισμούς.///ELO hell: Ουσιαστικά, η κατηγορία όπου μαζεύονται όλοι όσοι έχουν τον χαμηλότερο δείκτη. ///ELO, η λεγόμενη «κόλαση»: Συνήθως, λόγω των χαοτικών παιχνιδιών και της περιορισμένης προσπάθειας τον παικτών να βελτιωθούν, χρειάζεται μακροχρόνια προσπάθεια για να ξεφύγει κάποιος από κει κάτω.///Wut: Συντομογραφία του What, κυρίως σημαίνει έκπληξη. ///Challenger: Κατηγορίες κατάταξης που καθορίζουν την ικανότητά σου στο εκάστοτε παιχνίδι.///Wood: Κατηγορία που δεν υφίσταται, υποδηλώνοντας ότι κάποιος είναι χειρότερος από τη χαμηλότερη κατάταξη, που είναι το bronze.///Tilt: Μια κατάσταση που αντιμετωπίζει κάποιος παίκτης, ο οποίος χάνει συνεχώς και σταματάει να παίρνει σωστές αποφάσεις και στην ουσία έχει κολλήσει το μυαλό του.///FF: Συντομογραφία του forfeit, που σημαίνει «παραδίνομαι». Στο «League of Legends» είναι η εντολή για να ξεκινήσει η ψηφοφορία για παράδοση από την ομάδα σου.///Op: Χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται για κάτι μέσα σε ένα game (κάποια τακτική, champion, item κ.ά.) το οποίο είναι πάρα πολύ αποτελεσματικό ή ισχυρό, στα όρια τού να μην είναι δίκαιο για τους άλλους παίκτες.///Cringe: Κάτι το οποίο σε κάνει να σφίγγεις τα δόντια και το στομάχι όταν το βλέπεις, το ακούς ή το διαβάζεις. Π.χ. «ας προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτόν τον οδηγό να είναι οριακά cringy :P».///Premade: Παιχνίδι με ομάδες πολλών παικτών, οι οποίες έχουν δικούς τους, οργανωμένους, προκαθορισμένους παίκτες.///Crafting: Η ιδιότητα ορισμένων παικτών και NPC να δημιουργούν και να βελτιώνουν αντικείμενα π.χ. οι μεταλλουργοί.///PVP: Το

16.1.20 – lifo

27

GAMER

ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΡΊΑ ΠΑΠΠΆ

ΙΔΙΌΤΗΤΑ:

(ΦΑΝΑΤΙΚΌΣ)

Ο Χρήστος «Logan» Μπουτακίδης είναι eSports Consultant και pro-gamer. Ξεκίνησε να παίζει όταν ήταν παιδί και δεν σταμάτησε ποτέ. «Όταν ήμουν πιτσιρικάς, κάπου στην αρχή του Δημοτικού, ο πατέρας μου είχε φέρει στο σπίτι έναν υπολογιστή από τη δουλειά του» λέει. «Τότε τα PC δούλευαν σε περιβάλλον MS-DOS και χρειάστηκε να μου μάθει τις εντολές που έπρεπε να γράψω ώστε να παίξω ένα παιχνίδι που μου έφερε σε δισκέτα floppy. Ήταν ένα πολύ απλό hack and slash game που έπαιζα για λίγο μετά τα μαθήματά μου. Μερικούς μήνες αργότερα μου έφερε χαρούμενος το “Prince of Persia” (1989). Σε αντίθεση με το προηγούμενο, το παιχνίδι αυτό, εκτός από τρομερή μουσική, είχε και υψηλό επίπεδο δυσκολίας, με γρίφους που έβαζαν το μυαλό σου να δουλέψει, και πιο δυνατούς εχθρούς. Θυμάμαι ότι μία πίστα μόνο μού πήρε κοντά 2 μήνες να την περάσω, αλλά όταν τελικά τα κατάφερα, η αίσθηση επιτυχίας που ένιωσα ήταν κάτι πρωτόγνωρο και τόσο όμορφο, που αποφάσισα ότι το να παίζω games ήταν ένα από τα πράγματα που ήθελα να συνεχίσω κάνω στη ζωή μου».

— Πώς αντιμετωπίζεται ο competitive player και η eSport σκηνή στη χώρα μας; Θεωρείται το στερεότυπο του «καμένου», αυτού που σπαταλάει τον χρόνο του, καμία σχέση με αυτό του αθλητή και του επαγγελματία. Πολλές προσπάθειες ειναι «αρπαχτές», αυτό που λέμε cashgrabs, με βραβεία που δεν μοιράζονται ποτέ και με διοργανώσεις με μηδενική οργάνωση και επαγγελματισμό. Επίσης, δεν υπάρχει πολυπληθές competitive playerbase σε όλα τα eSports αλλά ούτε και οργανωμένη ομοσπονδία gaming, όπως σε άλλα παραδοσιακά αθλήματα σαν το ποδόσφαιρo. Υπάρχουν μόνο μερικές αυτόνομες διοργανώσεις, όπως το GAMEATHLON powered by Sprite, που προσφέρουν χρηματικά έπαθλα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να συντηρηθεί ένα οικοσύστημα. Το να είσαι competitive player σε regional level, πόσο μάλλον στην Ελλάδα, είναι κάτι που κάνεις, καταρχάς, από μεράκι και αγάπη. Το focus τον παικτών στην εξέλιξη και στην προπόνησή τους οδηγεί σε άλλα προβλήματα, που έχουν να κάνουν με τον βιοπορισμό. Οι χορηγοί, επίσης, δεν μπορούν να αντιληφθούν τη μεγάλη αγοραστική αξία των εκάστοτε παικτών, που έχουν χιλιάδες ακολούθους. Αυτό γίνεται στην Ελλάδα κυρίως. Στο εξωτερικό, οι μεγάλες πολυεθνικές στηρίζουν ήδη τις διαφημιστικές τους καμπάνιες είτε σε ομάδες είτε σε παίκτες.

— Πιστεύεις ότι το στερεότυπο που θέλει τους gamers αντικοινωνικούς ισχύει; Το gaming σου ανοίγει μια πόρτα σε ενα mutli-cultural κόσμο, αποτελούμενο από ανθρώπους που έχουν ίδια ενδιαφέροντα μ’

εσένα. Κατά κάποιον τρόπο, επικοινωνείς και μοιράζεσαι στιγμές με ανθρώπους απ’ όλον τον κόσμο. Θέλει μέτρο, ωστόσο, γιατί πρέπει να διατηρήσεις και τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις σου με τον κύκλο σου από το real life. Με σωστές ισορροπίες πιστεύω ότι το gaming διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες των ανθρώπων και ότι εξαλείφει την ξενοφοβία. Παρ’ όλα αυτά, ένα άτομο που ήταν αντικοινωνικό πριν μπει στον κόσμο του gaming, μπορεί να περάσει καλά και σιγά-σιγά να αρχίσει να επικοινωνεί με άλλους χρήστες.

— Τι διαφοροποιεί το gaming από τις εναλλακτικές μορφές διασκέδασης; To gaming έχει άπειρες μορφές, από tabletop και arcade games μέχρι υπερπαραγωγές εκατομμυρίων και συνεργασίες μεγάλων μουσικών και σκηνοθετών. Πάντα θα υπάρχει ένα game που θα σου αρέσει, ανεξαρτήτως ηλικίας. Μπορεί να είναι ένα solo game, ένα συνεργατικό παιχνίδι ή ακόμα και ένα competitive game, που πρέπει να πάρεις τη νίκη από κάποιον άλλον παίκτη. Γενικά, το μότο είναι ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην του αρέσουν τα games, απλώς κάποιοι δεν έχουν βρει ακόμα το game που τους αρέσει. Μην ξεχνάμε ότι το gaming είναι αρκετά οικονομικό, γι’ αυτό και άνθησε σε περιόδους οικονομικής κρίσης στις συγκεκριμένες χώρες. Είναι εύκολα προσβάσιμο, γιατί στο console/PC gaming απλώς πατάς ένα κουμπί και είσαι έτοιμος να ζήσεις την εμπερία! Εν έτει 2020, είναι ήδη γνωστό ότι βγαίνουν αρκετά επιμορφωτικά παιχνίδια, αποδεικνύοντας ότι το gaming μπορεί να έχει και επιμορφωτικό χαρακτήρα. To online gaming, ειδικά στην Ελλάδα, έχει βοηθήσει αρκετούς να μάθουν ή να εξασκήσουν τα αγγλικά τους, αλλά και να ασκηθούν στο ομαδικό πνεύμα και στην επίλυση προβλημάτων.

— Υπάρχουν επαγγέλματα που στηρίζονται στο gaming; Το gaming πλέον είναι μια τεράστια αγορά, προσφέρει άπειρες θέσεις εργασίας σε ανθρώπους που κάποτε το έβλεπαν απλώς ως χόμπι, από προγραμματιστές και graphic designers μέχρι ηθοποιούς και game testers. Ωστόσο, μια και έγινε επίσημα ένα νέο μέσο ψυχαγωγίας, έμμεσα έδωσε δουλειά σε ακόμα περισσότερο κόσμο, π.χ. στους ανθρώπους που δουλεύουν σε ιστοσελίδες ως αρθρογράφοι, κριτές και game reviewers. To πιο θεαματικό που κατάφερε το gaming είναι που αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα παγκόσμιο οικοσύστημα που ονομάζεται eSports, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι μόνο διασκεδαστικό το να παίζεις ενεργά ένα παιχνίδι αλλά και ενδιαφέρον να βλέπεις το παιχνίδι που σου αρέσει να παίζεται από ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτό.

3

FACTS ΓΙΑ ΤΟ GAMING ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΈΡΟΥΜΕ (ΒΑΣΙΣΜΈΝΑ ΣΕ ΈΡΕΥΝΕΣ) α) Τα action games βοηθάνε στην αντιμετώπιση προβλημάτων διάσπασης προσοχής. β) Τα RTS/Adventure games διευκολύνουν το άμεσο decision making. γ) Τα games βοηθάνε στην αντιμετώπιση προβλημάτων με τη μνήμη, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία.

5

ΤΊΤΛΟΙ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΊΞΕΙ ΚΆΠΟΙΟΣ ΝΈΟΣ ΣΤO GAMING «Mario World» (1990), «Portal 2», «Τhe Legend of Zelda: Breath of the wild», «Witcher series» και «Red Redemption 2».

5

ESPORTS ΜΕ 10ΕΤΉ ΠΑΡΟΥΣΊΑ «Starcraft», «Dota», «League of Legends», «Street Fighter» και «Counter-Strike».

XBOX ή PS4 Στην Ελλάδα είσαι, πλεϊστέσιο!

περιβάλλον ενός game όπου οι παίκτες έρχονται αντιμέτωποι μόνο μεταξύ τους και όχι με τον υπολογιστή.///PVE: Το περιβάλλον ενός game όπου οι παίκτες έρχονται αντιμέτωποι με τον υπολογιστή./// TP: Έχει δύο σημασίες. Ως συντομογραφία του teleport δηλώνει item, spell ή ability που σου επιτρέπει να μεταφερθείς αμέσως σε κάποιο άλλο σημείο του χάρτη. Ως συντομογραφία του town portal, item,spell ή ability που σε μεταφέρει αμέσως πίσω στη βάση σου, σε κάποια φιλική περιοχή, χωριό ή πόλη, ανάλογα με το game που παίζεις.///Imba (Imbalanced): Kάτι που είναι πολύ ισχυρό, σε σημείο που υπερβαίνει τα όρια και μετατρέπεται σε αδικία.///Broken: Κάτι που από λογικής άποψης είναι «σπασμένο» σε σημείο που δεν βγάζει νόημα. Συνήθως, τέτοιες περιπτώσεις διορθώνονται με κάποιο patch, αν όντως υπάρχει θέμα ισορροπίας του game.///OP (Overpowered): Κάτι το οποίο είναι πανίσχυρο σε ορισμένες περιπτώσεις ή συσχετισμούς. Μπορεί να είναι μια counter στρατηγική, ένας συνδυασμός ηρώων ή συνδυασμός κάποιου ήρωα με items.///FB (First Blood): Είναι το πρώτο kill που σημειώνεται σε μια παρτίδα.///CS (Creep Score): Δηλώνει πόσα creeps έχει σκοτώσει στο εκάστοτε παιχνίδι ένας παίκτης.///Frag: Χρησιμοποιείται κυρίως στα shooting games και σημαίνει «kill».///Spawn: Το σημείο από το οποίο ξεκινάνε οι χαρακτήρες/champions στην αρχή του παιχνιδιού.///Despawn: Όταν κάτι εξαφανίζεται από το παιχνίδι, κυρίως λόγω υπέρβασης του χρονικού ορίου.///Respawn: Όταν κάποια οντότητα, είτε παίκτης είτε NPC, επιστρέφει στο παιχνίδι, αφού έχει πεθάνει.///Buff: Οτιδήποτε κάνει έναν χαρακτήρα/champion πιο δυνατό για κάποιο χρονικό διάστημα. Π.χ. μαγεία, consumable.///Ward: Τα βλέπουμε συνήθως σε MOBA games και είναι αόρατα αντικείμενα που τοποθετούν οι παίκτες σε στρατηγικά σημεία στον χάρτη για να παρακολουθούν τις κινήσεις της αντίπαλης ομάδας.///Cast: Ονομάζεται η περιγραφή όσων γίνονται σε ένα game ή αγώνα, συνήθως σε κάποια πλατφόρμα video streaming όπως το Youtube, το Twitch κ.ά.///Streaming: Η live μετάδοση ενός game ή αγώνα, συνήθως σε κάποια πλατφόρμα live streaming, όπως οι Twitch, Facebook live κ.ά.///Tryhard: Χαρακτηρισμός για κάποιον που το παρακάνει στην προσπάθειά του να νικήσει –και αυτό είναι προφανές σε τρίτους– και τα δίνει όλα. Χρησιμοποιείται και υποτιμητικά από αντιπάλους, όταν δεν υπάρχει περιθώριο νίκης, ανεξάρτητα από την προσπάθεια.///Inting (Intentionally Feeding): Όταν κάποιος πεθαίνει πολλές φορές επίτηδες, με σκοπό να χαθεί το game

28 lifo – 16.1.20

16.1.20 – lifo

29

γι’ αυτόν και τους συμπαίκτες του.///Abuse: Η κατάχρηση κάποιας πρακτικής που εξασφαλίζει κάποιο πλεονέκτημά στο game. Ιδιαίτερα εκνευριστικό για τους αντιπάλους.///RIP (Rest in Pieces): Το αντίθετο του κλασικού RIP (Rest in Peace).///Ripperoni: Από το Πεπερόνι και το RIP έρχεται αυτή η υπέροχη ψηφιακή Pizza.///Gameathlon powered by Sprite: Η απόλυτη gaming εμπειρία. Διαστημικά PC, τερατώδη τουρνουά, άπειροι content creators, ατελείωτα happenings και πλούσια δώρα. Θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας.///Caller (shotcaller): Ο παίκτης που παίρνει τις αποφάσεις κατά τη διάρκεια του game για την ομάδα του. ///Git Gud (Get Good): Χλευασμός (trash talk) που υποδεικνύει στον αντίπαλο να γίνει καλύτερος. «Άμα δεν μπορείς, γίνε κομμωτής», λένε.///FF 15 (Forfeit στο 15): Whine ατάκα, συνήθως από salty παίκτη που προτρέπει τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να παρατήσουν το παιχνίδι και να πατήσουν FF στο 15ο λεπτό. (Το forfeit στο «League of Legends» μπορεί να γίνει αφού ολοκληρωθούν 15 λεπτά.)///ΟΤΚ (One Turn Kill): Μια στρατηγική σε card games που μπορεί να οδηγήσει σε νίκη στον πρώτο γύρο, αν μαζέψεις κάποιες κάρτες-κλειδιά και υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. ///Exodia: Ένα ΟΤΚ strategy από το γνωστό card game/anime Yu-gi-Oh.///Ranked: To mode του παιχνιδιού, το αποτέλεσμα του οποίου καθορίζει την κατάταξη του παίκτη.///Unranked: Το mode του παιχνιδιού, το αποτέλεσμα του οποίου δεν επηρεάζει την κατάταξη του παίκτη.///Creep, Minion: Χαρακτήρες χαμηλής τεχνητής νοημοσύνης που καλείς ή παράγονται από το παιχνίδι και έχουν διάδραση με τους παίκτες.///Combo: Ο συνδυασμός πολλών απλών κινήσεων αποτελεσματικά, ώστε να έχουν μεγαλύτερο, αυξημένο αποτέλεσμα.///Loot: Ο θησαυρός που αποκτούν οι παίκτες μετά την ολοκλήρωση κάποιου objective, αποστολής ή όταν σκοτωθεί κάποιο boss (συνήθως items, gold).///Boss: Οι μεγάλοι εχθροί που συνήθως αντιμετωπίζει κάποιος στο τέλος μιας πίστας, αποστολής ή objective.///Lootwhore: Ο άπληστος. Θέλει το μεγαλύτερο ποσοστό του loot για την πάρτη του και κάνει τα πάντα για να το αποκτήσει. Loot-όδουλος.///Ninja: Κατάσκοποι στη φεουδαρχική Ιαπωνία. Επίσης, ένα pleb με μπλε μαλλιά που παίζει «Fortnite».///Ninja (σοβαρά τώρα!): Μασκοφόρος αυτόκλητος τιμωρός, ένστολος, δισεκατομμυριούχος, από το Gotham City… Άκυρο, αυτός είναι ο Μπάτμαν.///Ninja (τέρμα το καλαμπούρι<-OK Boomer): Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται στο gaming ως χαρακτηρισμός κάποιου ο οποίος στο παρελθόν σούφρωσε loot που δεν του αναλογεί από άλλους παίκτες και μετά έγινε καπνός. Κάποιος που έχει καταφέρει να αποκτήσει τη φήμη του Ninja πολύ δύσκολα

30 lifo – 16.1.20

βρίσκει άλλους παίκτες για να παίξει μαζί τους και να συνεργαστούν και αποτελεί την προσωποποίηση της αφερεγγυότητας σε αυτή την κοινότητα παικτών. Λίγο καλύτερο από το να ζεις στη φεουδαρχική Ιαπωνία, δηλαδή.///Leeroy Jenkins: Διαβόητος τύπος, μέγιστο troll και θρύλος πλέον, ήταν ίσως πρωταγωνιστής στο πρώτο προ YouΤube viral gaming video. Ενώ το party του προσπαθούσε να ανασυνταχθεί και γέμιζε mana και HP μετά από μάχη με ένα boss, ο παλαβός αυτός τύπος, ξαφνικά, και αφού πρώτα ανακοινώσει περήφανα το όνομά του στο voice chat, αρχίζει να τρέχει στον υπόλοιπο όροφο στον οποίο βρίσκονταν όλοι μαζί, με αποτέλεσμα να μαζέψει αμέτρητους εχθρούς και να σερβίρει τούρτα στη μούρη των υπόλοιπων (πρώην, πλέον, αφού αφαιρέθηκε από το party) συμπαικτών του. Τώρα πια είναι ένας troll χαρακτηρισμός για τον «ασυγκράτητο» puller.///Quickcast: Ενεργοποίηση ικανότητας χωρίς δεύτερο κλικ στο mouse.///SoloQ: Όταν ψάχνεις και μπαίνεις σε παιχνίδια με διάφορους παίκτες, χωρίς κάποιον προκαθορισμένο συμπαίκτη, και οι ομάδες επιλέγονται τυχαία, από το παιχνίδι.///DuoQ: Όταν ψάχνεις και μπαίνεις σε παιχνίδια και για να παίξεις σε αυτά δηλώνεις από την αρχή έναν ακόμα συμπαίκτη.///Stomp: Πολύ εύκολη νίκη, τους ποδοπατήσαμε, τους «στομπάραμε»!///Bunnyhop: Κίνηση του χαρακτήρα με συνεχόμενα και συγχρονισμένα άλματα, αντί για περπάτημα ή τρέξιμο.///One Trick Pony: Παίκτης που είναι πολύ καλός, μόνο με έναν χαρακτήρα ή μία στρατηγική. Δηλαδή ξέρει μόνο ένα κόλπο.///Casual: Παίκτης που παίζει αποκλειστικά για διασκέδαση και περιορισμένες ώρες. ///*Οι παραπάνω λέξεις ελληνοποιούνται πολύ εύκολα, π.χ. νούμπας, νουμπίδι, λουτάρω κ.λπ.///Κοτόπουλο: Όταν κερδίζεις την 1η θέση από τους 100 στο PUBG, το παιχνίδι γράφει «Winner winner chicken dinner aka KFC».///Λούζω: Δεν μπορώ να παίξω καλά και στην προσπάθεια πάνω τα κάνω μαντάρα! «Έλουσα»!///Αρχηγός: Ίσως ο πιο διαβόητος streamer στην Ελλάδα.///ΡΡΡανκ1: Ατάκα από τον γνωστό Mid laner στο «League of Legends», Punisher, που υποδηλώνει την πρώτη θέση στην κατάταξη. ///Ταΐζω: Όταν χάνεις πολλές φορές, με αποτέλεσμα να τροφοδοτείς την αντίπαλη ομάδα. ///Καμπέρι: Κάποιος που μένει ακίνητος για πολλή ώρα σε ένα σημείο, που συνήθως δίνει πλεονέκτημα.///Μίες: Σκληρή ελληνική διαδικτυακή φέτα. «Με σκότωσε με τη μία» – αν το κάνει πολλές φορές, λέμε «αυτός βαράει “Μίες”, get it;».///Βουτάω: Όταν κάνω all-in για έναρξη αψιμαχίας σε παιχνίδι ή μέσα σε καλά αμυνόμενο αντίπαλο. Συνηθίζεται με χρήση κάποιας ικανότητας που επιτρέπει γρήγορη μετακίνηση/μεταφορά του επιτιθέμενου. ///*Πάσταρδο: Απλώς προσθέστε ένα Μ και χρησιμοποιήστε το με δική σας ευθύνη.///Καράφλας: Χαϊδευτικό για τον πιο διακεκριμένο παίκτη του ελληνικού «League of Legends», Forgiven247.///Μπακαλιάρος: Ο γνωστός παίκτης Warriorlady ή οποιοσδήποτε άλλος που είναι απλώς

16.1.20 – lifo

31

ΌΛΑ ΌΣΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΦΕΤΟΣ

ΑΠΌ ΤΟΝ ΗΛΊΑ ΖΩΓΡΆΦΟ

Η μεγάλη στιγμή για τους λάτρεις του gaming είναι πλέον πολύ κοντά, καθώς αυτό το Σαββατοκύριακο, 18 και 19 Ιανουαρίου, η πιο δυναμική κοινότητα του Ίντερνετ, οι gamers, πρόκειται να γεμίσει για άλλη μία χρονιά τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του γηπέδου Tae Kwon Do. Το μεγαλύτερο και πιο κουλ gaming event της χρονιάς είναι έτοιμο να υποδεχτεί και φέτος όχι μόνο τους σκληροπυρηνικούς gamers αλλά και όλο τον κόσμο που θέλει να βιώσει ένα αξέχαστο διήμερο με πάνω από 500 influencers, YouTubers, streamers, καλλιτέχνες, τράπερς και άλλες μοναδικές εμπειρίες. «Το GAMEATHLON powered by Sprite δεν είναι μόνο τα hardcore video games» αναφέρει ο διοργανωτής του event Ανδρέας Δερδεμέζης. «Αυτός είναι ο πυρήνας μας, καθώς είμαστε το μοναδικό gaming event στην Ελλάδα, αλλά δεν είμαστε μόνο αυτό. Αγκαλιάζουμε όλη την ποπ κουλτούρα, ενώ παράλληλα έχουμε τη μεγαλύτερη προσέλευση και τον μεγαλύτερο διαγωνισμό cosplayers (αυτά τα τρελά τυπάκια που ντύνονται σαν ήρωες από παιχνίδια ή κόμικ και δίνουν μια τελείως διαφορετική νότα στο event μας). Μάλιστα, ο διαγωνισμός cosplayers είναι ο μεγαλύτερος που υπάρχει στην Ελλάδα, γεμίζει όλο το στάδιο και αποτελεί πραγματικά το highlight του event. Πέρα απ’ αυτό, υπάρχουν αμέτρητα μαγαζιά για να κάνεις shopping: από μικρά περιφερειακά μέχρι PC, οθόνες και μπλουζάκια μέχρι οτιδήποτε μπορείς να σκεφτείς που σχετίζεται με το gaming. Θα υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά ΙΕΚ, πανεπιστήμια και κολέγια, τα οποία φέρνουν κάθε χρόνο τους φοιτητές τους και δείχνουν τις προσπάθειες που κάνουν στους συγκεκριμένους τομείς. Μάλιστα, τώρα ξεκινάμε συνεργασίες και με ελληνικά πανεπιστήμια, γιατί τώρα το έδαφος είναι πιο πρόσφορο». Ένα ακόμη χαρακτηριστικό που ενθουσιάζει κάθε χρόνο τους πωρωμένους gamers είναι ασφαλώς τα έπαθλα, τα δώρα και οι υπόλοιπες παροχές, οι οποίες φέτος αναμένεται να αγγίξουν συνολικά τα 110.000 ευρώ! Συγκεκριμένα, στο επιβλητικό 360° stage στο κέντρο του σταδίου, που θα δώσει και πάλι τον παλμό της διοργάνωσης, θα βρεθούν να διαγωνίζονται χιλιάδες παίκτες σε πάνω από 35 διαφορετικά e-sports τουρνουά, ενώ την ίδια στιγμή θα κονταροχτυπηθούν για 20.000 ευρώ σε μετρητά, 15.000 ευρώ σε δώρα και, φυσικά, για το πρεστίζ του πανελλήνιου πρωταθλητή! Από ένα τέτοιο event δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το

αγαπημένο Lan Party, το οποίο στην τρίτη του έκδοση επιστρέφει δριμύτερο και έτοιμο να καλύψει τις απαιτήσεις όλων όσοι θέλουν να πάρουν το gaming set up τους (PC ή κονσόλα) και να περάσουν ένα ολόκληρο 48ωρο σε εγκαταστάσεις με τα πιο «φτιαγμένα» εργαλεία που έχετε δει ποτέ! Βέβαια, για τους πιο απαιτητικούς θιασώτες της gaming κουλτούρας, στο πέταλο του γηπέδου θα φιλοξενηθούν όλες εκείνες οι όμορφες διαδράσεις που απογειώνουν τη συνολική εμπειρία του επισκέπτη και δίνουν σε ένα mega event, όπως το GAMEATHLON powered by Sprite, τον μοναδικό του χαρακτήρα. Εκτός αυτού, στη φετινή διοργάνωση θα δει κανείς αμάξια, PC και μοτοσικλέτες που, ούτως ή άλλως, στο τέλος της ημέρας δένουν μεταξύ τους. Παράλληλα, θα υπάρχουν σεμινάρια για hacking, για τα δίκτυα και για την ορθολογική τους χρήση, προκειμένου να μπορεί κανείς να ενημερωθεί για όλα αυτά. Φυσικά, το event συμπληρώνεται από πολλούς καλλιτέχνες, κόμικς και γενικότερα απ’ όλη την ποπ κουλτούρα. «Περίπου το 25-30% του event μας περιστρέφεται γύρω από αυτό το κομμάτι. Και φέτος θα έχουμε φουλ τράπερ: Madclip, SNIK, FY, Lil Koni, DJ Stephan κ.λπ.» συμπληρώνει ο κ. Δερδεμέζης. «Το σημαντικό κομμάτι είναι ότι τους τράπερ, οι οποίοι είναι διαβόητοι γιατί κάποιοι τους αγαπούν και κάποιοι άλλοι τους μισούν, εμείς τους “χρησιμοποιούμε” μ’ έναν διαφορετικό τρόπο. Δηλαδή ναι μεν θα βγουν να τραγουδήσουν –κάτι light συνήθως, όχι κάτι πολύ βαρύ–, αλλά σκοπός είναι να παίξουμε και video games μαζί τους. Άρα, ίσως δούμε για πρώτη φορά όλους αυτούς τους τύπους να παίζουν μαζί video games, θα μας πουν ποια παιχνίδια προτιμούν οι ίδιοι και, φυσικά, θα παίξουν και μαζί με το κοινό που θα έρθει. Θα υπάρχουν, τέλος, πολλοί χορευτές, καλλιτέχνες, break dancers και γενικά θα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Το urban culture σε όλο του το μεγαλείο!»

«μπακαλιάρος».///Τέντωσα: Με νίκησαν, παρ’ όλες τις προσπάθειές μου για νίκη, και μάλιστα σχετικά εύκολα.///Πρέσα: Συνήθως το κάλεσμα στην ομάδα για συνοχή και ομαδικότητα για την επίτευξη κοινού στόχου: «Παιδιά, πάμε πρέσα!». Εναλλακτικά, όταν είναι προσωπική η αναφορά, σημαίνει την πίεση που δέχεται ένας συγκεκριμένος παίκτης: «Με έχουν στην πρέσα όλο το game».///Κουβαλάω: Συνήθως ατάκα του δυνατότερου παίκτη μιας ομάδας προς τους συμπαίκτες του, όταν έχουν μείνει πίσω και βασίζονται σε αυτόν για τη νίκη.///Τραβάω την πίεση: Όταν επανειλημμένα χάνεις το lane σου από περισσότερους αντιπάλους. Θεωρητικά, η μετακίνηση αυτή ανοίγει παράθυρο στους συμπαίκτες να πιέσουν, αφού η αντίπαλη ομάδα υποτίθεται ότι ασχολείται μαζί σου. ///OTK: Ό,τι καλύτερο.///Νουμπάς: Κακός παίκτης, newb ελληνιστί.///Ψάρι: Νέος!///Αζούμωτη: Χρήση όπλου sniper με βολή χωρίς τη διόπτρα. Πολύ υψηλός δείκτης δυσκολίας για να είναι επιτυχημένη η βολή.///Πάμε για σφαίρες: Πάμε για κάποιο shooter, counterstrike, PUBG κ.λπ./// Καμένος (όλοι εμείς): Αυτός που παίζει ατελείωτες ώρες games.///Χεντίδι: Βολή στο κεφάλι, ελληνιστί το headshot.///Τον/το έσπασα: Όταν προσπαθείς να νικήσεις κάποιον καλύτερο από εσένα σε ένα game και τα καταφέρνεις!///Κατσίκι: Συνδυασμός με το αντώνυμο του καμπέρι και του bunnyhop. Σπάνιο είδος gamer, όπως τα Κρι Κρι.///Τουρίστας: Παίκτης με πολύ λίγες ώρες σε παιχνίδι υψηλού επιπέδου, που τον καθοδηγούν οι φίλοι του.///Τέρας: Χαρακτηρισμός για έναν παίκτη που είναι εξωπραγματικά καλός.///Χαρτί: Κάποιος που πεθαίνει πολύ εύκολα./// Λιώνω: Παίζω υπερβολικά πολλές ώρες.///Τον έλιωσα: Τον διέλυσα, τον έκανα χαλκομανία.///Καράτε: Μαζική αψιμαχία σε ομαδικά παιχνίδια, όπου πολλοί παίκτες χρησιμοποιούν ικανότητες, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις τι ακριβώς γίνεται. ///Μπράβοι: Χαρακτήρες χαμηλής τεχνητής νοημοσύνης που καλείς ή παράγονται από το παιχνίδι και έχουν διάδραση με τους παίκτες. Π.χ. minions στο LoL, DotA, Creeps στο «WarCraft» κ.λπ.///Ντούκι: Υπερβολικά δυνατός χαρακτήρας.///Μπούμπης: Ο αρκούδος που καλεί το ulti της Αnnie από το «League of Legends».///Army: Οι φανατικοί οπαδοί γνωστών streamers και youtubers, εναλλακτικά family, fam, nation, team.///Giorgakisxxgr: Είναι οποιοσδήποτε τυχαίος Έλληνας παίκτης που πολύ εύκολα μετονομάζεται σε Γιαννάκης, Κωστάκης κ.λπ. (meme δηλαδή).///Μποτόρι: Αυτός ο οποίος δεν την παλεύει και δεν παίρνει χαμπάρι με τίποτα (βαθιά ανάσα)... Εννοώ έναν παίκτη που συμπεριφέρεται χωρίς καμία λογική, παρά τις συνεχόμενες προτροπές τον συμπαικτών του να συμμορφωθεί, δηλαδή έναν άχρηστο συμπαίκτη. Άκρως υποτιμητικό. ///Τσίφσα carry: Δεν θες να ξέρεις…///Κάδος: Εξαιρετικά κακός παίκτης, εναλλακτικά τον λες και «ήττα της ομάδας».///Απαλός: Παίκτης που δεν το κατέχει καθόλου.///Τρένο: Ασταμάτητος ή ασταμάτητη ομάδα σε προέλαση. Επίσης, «πήγε τρένο το game».///Εμετός: Κάποιος ή κάποιο ability που είναι τόσο καλό, που προκαλεί.///Ντύθηκε: Αγόρασε ή απέκτησε αρκέτα items και έχει πλέον έναν δυνατό, καλοντυμένο χαρακτήρα.///Κούμπωσε: Βρήκε στόχο.///Τυρί: Φθηνή τακτική για να κερδίσεις το παιχνίδι.///Σίδερα: Οι στόχοι που έχουν τα όπλα πάνω τους όταν δεν υπάρχει αναβάθμιση με κάποια διόπτρα ή λέιζερ.///Φρεντάκιας: Διάσημος card gamer από τη Θεσσαλονίκη με μοναδικό καύσιμο για τη λειτουργία του το φρέντο εσπρέσο (μέτριο).///

32 lifo – 16.1.20

The good LiFO

ramen Πού θα φα� στο κέντρο τη� Αθήνα� Ένας οδηγός για τη νέα γαστρονομική μανία.

16.1.20 – lifo

33

Ή

The good LiFO

ταν θέμα χρόνου η μανία με τα ramen να φτάσει και στην Αθήνα. Στο εξωτερικό γίνεται εδώ και χρόνια χαμός με αυτήν τη σούπα ιαπωνικής προέλευσης, που έχει όμως τις ρίζες της στην κινεζική γαστρονομία. Οι μελετητές πιστεύουν ότι οι Κινέζοι έμποροι ήταν εκείνοι που έφεραν πρώτοι τα νουντλς στο λιμάνι της Γιοκοχάμα στα τέλη του 19ου αιώνα και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το εν λόγω πιάτο, που πλέον έχει ένα σωρό εκδοχές. Στη δημοτικότητά της έχει βοηθήσει το γεγονός ότι είναι ένα πολύ χορταστικό πιάτο, νόστιμο, αλλά και πολύ φωτογενές, καθώς συνήθως σερβίρεται μέσα σε ένα βαθύ μπολ, με τα νουντλς, τα κομμάτια κρέατος, το αυγό και τις γαρνιτούρες να ξεχωρίζουν μέσα σε έναν θρεπτικό, γεμάτο κολλαγόνο, αχνιστό ζωμό. Μόνο στο Instagram υπάρχουν αυτήν τη στιγμή αναρτημένα 8,5 εκατομμύρια ποστ με φωτογραφίες που εικονίζουν κάποια εκδοχή του ramen. Στην Ιαπωνία, μάλιστα, υπάρχουν μαγαζιά που σερβίρουν ramen και διαθέτουν επίσης μεμονωμένους θαλάμους για την κατανάλωση της σούπας, για την περίπτωση που ο καταναλωτής αποζητά τη μοναξιά, προκειμένου να συγκεντρωθεί για να απολαύσει και να εξετάσει διεξοδικά το μπολ με τα νουντλς που βρίσκεται μπροστά του. Η σούπα ramen, που έχει προκαλέσει φρενίτιδα παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια, δεν έχει καμία σχέση με τις στιγμιαίες σούπες που βρίσκει κανείς στα μαγαζιά με ασιατικά προϊόντα ή ακόμα και στα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Η εφεύρεσή της από τον Momofuku Ando, έναν πανέξυπνο τύπο με ρίζες

στην Ταϊβάν και στην Ιαπωνία, είχε φέρει επανάσταση την εποχή που πρωτοβγήκε στην αγορά, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, καθώς πρότεινε ένα πάμφθηνο γεύμα που μπορούσε να ετοιμαστεί μόνο με την προσθήκη βραστού νερού. Αργότερα, βέβαια, αυτά τα φθηνά σακουλάκια με το έτοιμο γεύμα θεωρήθηκαν περισσότερο βόμβες νατρίου παρά μια καινοτομία διατροφικής ποιότητας. Η αντίληψη που είχαμε στον δυτικό κόσμο για το ramen ως ένα φθηνό και εξαιρετικά επεξεργασμένο φαγητό άλλαξε άρδην το 2004, όταν ο Αμερικανο-κορεάτης σεφ και σταρ της τηλεόρασης David Chang άνοιξε το Momofuku Noodle Bar στη Νέα Υόρκη, σερβίροντας τη χειροποίητη και φρέσκια εκδοχή της σούπας ramen και παρασκευάζοντας τα δικά του νουντλς με ζωμό από εκλεκτά κρέατα που βράζει επί ώρες και αυγά από κότες ελευθέρας βοσκής. Αυτόματα δημιουργήθηκαν ουρές έξω από το μαγαζί και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως o Chang ήταν εκείνος που ξεκίνησε την επανάσταση του ramen, έτσι όπως τη βιώνουμε σήμερα. Η σούπα ramen στην ουσία συνδυάζει πλούσιο ζωμό και νουντλς με μια ποικιλία από υλικά και γεύσεις και δεν είναι καθόλου εύκολη στην παρασκευή της. Χρειάζεται προεργασία και τεχνική και δεν έχει καμία σχέση με τις σούπες που έχουμε συνηθίσει. «Αν και θεωρείται street food, στην ουσία είναι ένα πιάτο που παίρνει περίπου μία ολόκληρη μέρα για να προετοιμαστεί» λέει ο Κωνσταντίνος Φέγγας, ο 19χρονος δημιουργός των ramen που σερβίρει το So So So Ramen, ένα

οι καλύτερες σούπες ramen/// οι καλύτερες σούπες ra

Σ�ουρπ! κειμενο μεροπη κοκκινη φωτογραφιεσ γιωργοσ αδαμοσ

Η σούπα ramen τρώγεται κάνοντας θόρυβο

Η δημοφιλής σούπα που συμπυκνώνει τον όρο «comfort food» έχει προστεθεί στα μενού πολλών εστιατορίων της πόλης.

Tantanmen Beef Brisket Ramen €13,80

WAGAMAMA

BIRDMAN

Εδώ χρησιμοποιούν δύο είδη ζωμών (λαχανικών και κοτόπουλου) για να δημιουργήσουν φρέσκα και θρεπτικά ramen. Ο ζωμός λαχανικών γίνεται από φρέσκα ζαρζαβατικά, όπως κρεμμύδια, ντομάτες, γλυκοπατάτες, καρότα και μπαχαρικά, ενώ ο ζωμός κοτόπουλου γίνεται βράζοντας κόκαλα από κοτόπουλο και λαχανικά με μείγμα μπαχαρικών. Κάθε πρωί οι μάγειρες του Wagamama ανάβουν τις φωτιές όπου δύο τεράστιες μαρμίτες σιγοβράζουν με τα υλικά. Μετά από αρκετές ώρες οι ζωμοί είναι έτοιμοι. Μερικές από τις αγαπημένες επιλογές στο Wagamama είναι το Chicken Ramen με μαριναρισμένο στήθος κοτόπουλο ψημένο στη σχάρα, βλαστάρια μπαμπού, σπανάκι, φρέσκο κρεμμυδάκι κσι νουντλς μέσα σε ζωμό από κοτόπουλο, και το Tantanmen Beef Brisket Ramen από τρυφερό μοσχάρι μαριναρισμένο σε korean barbecue μέσα σε πλούσιο ζωμό κοτόπουλου με ramen νουντλς. Σερ-

Στη μοναδική γιαπωνέζικη παμπ της πόλης μας σερβίρεται η κατηγορία New Wave Shoyu Beef Ramen, δηλαδή συνδυασμός κρέατος και σόγιας. Όχι λαχανικά, όχι μανιτάρια, όχι γλουταμίνη, μόνο καθαρή γεύση κρέατος και υψηλής ποιότητας μείγμα από σόγια σος. Αυτή η κατηγορία στηρίζεται στην «εξυπνάδα» και καθαρότητα του μονοποκοιλιακού ζωμού που προέρχεται από την υψηλή ποιότητα του κρέατος. Ο ζωμός δουλεύεται για ώρες και προέρχεται από ολόκληρα οργανικά κοτόπουλα από την Κρήτη, βοδινή ουρά, μεδούλι και κόκαλα σιτεμένου βοδινού μακράς ωρίμανσης. Αυτό είναι που δίνει και τη βαθιά γεύση. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην ποιότητα των νουντλς, του ζωμού, του κρέατος, των toppings και του μαριναρισμένου αυγού.

βίρεται με μισό βρασμένο αυγό, menma, kimchee και φρέσκο κρεμμυδάκι και γαρνίρεται με κόλιανδρο και λάδι από chilli. Τέλος, το Kare Burosu Ramen, που είναι η vegan επιλογή σε ramen με τόφου και επικάλυψη από shichimi και ανάμεικτα μανιτάρια σε στρώση από udon νουντλς, σε πικάντικο ζωμό λαχανικών. Γαρνίρεται με σπανάκι baby, καρότο, chilli και κόλιανδρο.

Κασσαβέτη 3, Κηφισιά και στο Golden Hall

34 lifo – 16.1.20

Shoya Beef Ramen €13

Βουλής 35

«Είναι ενδιαφέρον ότι χρειαζόμαστε μία ολόκληρη μέρα να φτιάξουμε κάτι που θα καταναλωθεί μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Κι αυτά τα πέντε λεπτά πρέπει να είναι μαγικά» λέει ο Άρης Βεζενές του Birdman.

μικροσκοπικό μαγαζάκι που άνοιξε πριν από λίγο καιρό στο πιο έθνικ στενό της Αθήνας, αυτό της Απόλλωνος, στην περιοχή του Συντάγματος. «Είναι ένα πιάτο απλό και περίπλοκο. Ο ζωμός του κρέατος, με τη σωστή ισορροπία στα κύρια συστατικά του πιάτου (νουντλς, αυγό, λαχανικά και κρέας), τα οποία στο τέλος πρέπει να σου δώσουν την αίσθηση ότι είσαι χορτάτος, πλήρης και ευχαριστημένος με το πιάτο σου, είναι που κάνει το ramen τόσο εθιστικό» λέει ο νεαρός μάγειρας. «Έχεις περίπου πέντε λεπτά για να απολαύσεις το ramen. Είναι ενδιαφέρον ότι χρειαζόμαστε μία ολόκληρη μέρα να φτιάξουμε κάτι που θα καταναλωθεί μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Κι αυτά τα πέντε λεπτά πρέπει να είναι μαγικά» λέει ο Άρης Βεζενές του Birdman, το οποίο εδώ και λίγους μήνες σερβίρει κι αυτό τις δικές του δύο εκδοχές του ramen. Πώς απολαμβάνει κανείς τη σούπα; «Παίζεις με τα ξυλάκια και την κουτάλα. Είθισται να δοκιμάζεις τον ζωμό και μετά να ξεκινάς, τρώγοντας τα νουντλς. Σε κάθε μπουκιά βυθίζουμε τα νουντλς στο μπολ και τρώμε μεγάλες μπουκιές, προσπαθώντας να παίρνουμε απ’ όλα τα υλικά. Έπειτα, ρουφάμε ότι απέμεινε από τον ζωμό. Κάνουμε πολύ θόρυβο πάντα». Στην Ιαπωνία, ο ήχος του ρουφήγματος των νουντλς είναι δείγμα απόλαυσης. «Προσωπικά, θεωρώ ότι το ramen πρέπει να τρώγεται καυτό, με το στόμα μας σε μικρή απόσταση από το πιάτο, για να κρατάνε τα νουντλς όσο περισσότερο ζωμό γίνεται και να υπάρχει διαρκώς μια ισορροπία των υλικών στο πιάτο. Δεν είναι πιάτο που το τρώμε κουβεντιάζοντας και κάνοντας διαλείμματα. Από

την ώρα που θα έρθει μπροστά μας, χρειάζεται την απεριόριστη προσοχή μας μέχρι να τελειώσουμε» λέει ο Βασίλης Σπόρος του Mama Roux, στου οποίου το μενού τα ramen έχουν επίσης προστεθεί εδώ και μερικά χρόνια. Ποιο είναι το μυστικό για ένα επιτυχημένο πιάτο ramen; «Είναι ένα πιάτο που αποτελείται από τέσσερα βασικά στοιχεία: τα νουντλς, τον ζωμό, το tare (το αλάτι) και τα toppings. Αν κάποιο από αυτά τα στοιχεία δεν είναι σωστό, δεν θα υπάρχει ισορροπία και δεν θα βγει σωστή η σούπα. Το μυστικό είναι να επενδύεις χρόνο και αγάπη σε καθένα από αυτά τα στάδια και το αποτέλεσμα σίγουρα θα σε επιβραβεύσει» λέει ο Βασίλης Σπόρος. Στο Morning Bar στο Κουκάκι έγινε πρόσφατα ένα Ramen Pop Up, όπου οι σούπες ramen τύπου paitan που έφτιαξε ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης, ο σεφ του Provelleggios, έγιναν sold out πριν καν σερβιριστούν. «Αν δεν είσαι ο ίδιος μανιακός με τη σούπα ramen, δεν μπορείς να ικανοποιήσεις τους άλλους μανιακούς. Δεν υπάρχει άλλο φαγητό με το οποίο οι άνθρωποι να είναι τόσο τρελαμένοι» λέει. Πρόσφατα, στη λίστα με τα μαγαζιά που σερβίρουν ramen προστέθηκε και το Poke Hawaiian Sushi, όπου ο Γιάννης Κανδυλίδης σερβίρει τη δική του εκδοχή σε ramen με pork shoulder, ενώ στο Wagamama, την αλυσίδα εστιατορίων με προσανατολισμό στην ασιατική κουζίνα, προσφέρουν καθημερινά εδώ και καιρό γενναιόδωρα μπολ με ramen σε διάφορες εκδοχές. «Είναι η επιλογή που θρέφει σώμα και ψυχή» λέει η Σταυρούλα Βάθη, υπεύθυνη επικοινωνίας των εστιατορίων.

ramen/// οι καλύτερες σούπες ramen/// οι καλύτερες σούπες ramen/// οι καλύτερες σούπες ramen///

Porkbelly Ramen Bowl €11

Spicy Beef Ramen €10

Paitan Ramen €9

Soyou Ramen €9

MAMA ROUX

SO SO SO RAMEN

MORNING BAR

POKE HAWAIIAN SUSHI

Στο Mama Roux μπορεί κανείς να βρει δύο διαφορετικές επιλογές σε σούπες ramen. Μία πιο «παραδοσιακή», με σιγομαγειρεμένο pork belly και έναν ζωμό από κοτόπουλο και χοιρινό που αρωματίζεται με καπνιστό μπέικον, και μία vegan παραλλαγή της γνωστής miso soup με δύο διαφορετικά είδη miso, τόφου και βάση μια demi-glass λαχανικών. Και οι δύο ζωμοί αρχίζουν με την επεξεργασία σε ειδική θερμοκρασία των φυκιών kombu και από εκεί χτίζεται βήμα-βήμα η γεύση. Κάθε υλικό που μπαίνει στα ramen bowls έχει και μια ιδιαίτερη μεταχείριση. Η σιγοψημένη πανσέτα στο Pork Belly Ramen περνάει από 48ωρη άλμη. Επίσης, το τόφου αφυδατώνεται μέσα στην κουζίνα του εστιατορίου, εκεί όπου προετοιμάζεται και το το kimchi για το Vegan Ramen Bowl. Και τα δύο έχουν εξίσου φανατικούς οπαδούς.

Αυτό το μαγαζάκι που μοιάζει σαν να έχει βγει από κάποιο στενό του Τόκιο σερβίρει μόνο ramen και ανοίγει στις έξι το απόγευμα, μια και η υπόλοιπη μέρα αφιερώνεται στην προετοιμασία των πιάτων που σερβίρει. Οι επιλογές εδώ είναι τέσσερις. Το πιο παραδοσιακό απ’ όλα είναι το Tonkotsu, τουτέστιν ramen νουντλς με χοιρινό, μπαμπού, αυγό και φρέσκο κρεμμυδάκι μέσα σε ζωμό χοιρινού. Ωραία επιλογή για όσους αγαπούν τα καυτερά είναι το Spicy Beef, δηλαδή ramen νουντλς με μοσχαρίσιο κιμά, καβουρδισμένο καλαμπόκι, μπαμπού, φρέσκο κρεμμύδι, αυγό και φύκι Nori μέσα σε ζωμό βοδινού. Η εκδοχή σε κοτόπουλο είναι το Tori Paitan που αποτελείται από ramen νουντλς με κοτόπουλο, πράσο, μανιτάρια, μπαμπού, αυγό, φρέσκο κρεμμυδάκι και πάπρικα μέσα σε κρεμώδη ζωμό κοτόπουλου, ενώ υπάρχει και η χορτοφαγική εκδοχή που περιλαμβάνει ramen νουντλς με μπαμπού, φρέσκο κρεμμυδά-

Στο πρώτο Ramen Pop Up του Morning Bar σερβιρίστηκε η paitan εκδοχή του ramen. Paitan λέγεται ο παχύρρευστος ζωμός από κοτόπουλο. Εδώ σιγοβράστηκε επί τουλάχιστον 8 ώρες μαζί με τζίντζερ, σκόρδο και καρότο και συνδυάστηκε με χειροποίητα νουντλς, χοιρινή πανσέτα, σόγια σος, τζίντζερ, φρέσκο κρεμμυδάκι, καθώς και με αυγό μαριναρισμένο μέσα σε σόγια και μίριν. Με το ramen του Morning Bar ταίριαξε μια pet-nat ρετσίνα από την Οινοποιία Κεχρή και με Ryuichi Sakamoto και Floating Points στα ηχεία. Στο επόμενο pop up, που θα ανακοινωθεί σύντομα, μπορεί να σερβιριστεί κάποια άλλη εκδοχή του ramen.

Στο στενάκι της οδού Πετράκη σερβίρουν ένα είδος Soyou Ramen που έχει ως βάση έναν ζωμό που είναι συνδυασμός χοιρινού, μοσχαριού και κοτόπουλου που βράζει επί 2-3 μέρες. Σε αυτόν τον πολύ «ουσιαστικό» ζωμό προστίθεται σος σόγιας και σάκε, ενώ άλλο ένα μυστικό συστατικό που ανεβάζει τα επίπεδα νοστιμιάς του ζωμού είναι η σάλτσα tare. Το συγκεκριμένο ramen σερβίρεται με νουντλς, χοιρινή πανσέτα, fermented σάλτσα καυτερής πιπεριάς που φτιάχνουν οι ίδιοι και μαριναρισμένο αυγό. Αν είσαι από αυτούς που προτιμούν τις καυτερές γεύσεις, μπορείς να ζητήσεις να σου βάλουν έξτρα σάλτσα καυτερής πιπεριάς. Τέλος, είναι το μόνο μέρος στο οποίο υπάρχει επιλογή για take out, αν και, όπως έχει προαναφερθεί, το ramen είναι ένα πιάτο που προτείνεται να καταναλώνεται επιτόπου.

Αιόλου 48

Οδυσσέα Ανδρούτσου 36

Πετράκη 7

κι, μανιτάρια, καβουρδισμένο καλαμπόκι, φύκια και σπαράγγια μέσα σε ζωμό λαχανικών.

Απόλλωνος 1

16.1.20 – lifo

35

The good LiFO

Η IKEA καταργεί τα πλαστικά μίας χρήσης

PRAKTIKER HELLAS: ΟΙ ΣΤΌΧΟΙ ΤΟΥ 2019 ΠΟΥ ΈΓΙΝΑΝ ΒΡΑΒΕΊΑ

H Lidl Ελλάς ξεκλειδώνει δεξιότητες και ανοίγει δρόμους καριέρας στους νέους

Market

Με απόλυτη επιτυχία ολοκληρώθηκε το Τhe Lidl Skills Trap, το πρωτότυπο βιωματικό διαδραστικό παιχνίδι απόδρασης της Lidl Ελλάς, που δεν έκρυβε παγίδες αλλά το κλειδί για μια επιτυχημένη καριέρα. Περισσότεροι από 60.000 μοναδικοί επισκέπτες επισκέφτηκαν το lidlskillstrap.gr, τo microsite που δημιουργήθηκε ειδικά γι’ αυτή την ενέργεια, ενώ 800 από αυτούς είχαν την ευκαιρία να δηλώσουν συμμετοχή, προτού εξαντληθούν οι θέσεις, στο διαφορετικό escape room που προσομοίωνε τον χώρο εργασίας της Lidl Ελλάς. Το The Lidl Skills Trap ταξίδεψε περισσότερα από 1.200 χιλιόμετρα μέσα σε έναν μήνα σε τρεις προορισμούς (Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Αθήνα) και έβαλε τους παίκτες σε έναν κόσμο γρίφων και αινιγμάτων, προκαλώντας τους να ακονίσουν τις ικανότητές τους και να ξεκλειδώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Οι 20 καλύτεροι κέρδισαν θέσεις σε ένα career workshop που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και παρείχε στους νικητές σημαντικά εφόδια και εργαλεία για να επιτύχουν τους επαγγελματικούς τους στόχους. Αυτή η ενέργεια της Lidl Ελλάς έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά ενεργειών που δείχνουν πως είναι πάντα κοντά στους νέους και τους στηρίζει με κάθε τρόπο ώστε να κυνηγήσουν την καριέρα των ονείρων τους.

36 lifo – 16.1.20

Η νέα εποχή της MediaMarkt είναι εδώ Η νέα εποχή, με τη MediaMarkt όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, σηματοδοτήθηκε με μια ξεχωριστή διαφημιστική καμπάνια που προβλήθηκε για πρώτη φορά τα πρώτα λεπτά του νέου έτους και αναδεικνύει την ανθρωποκεντρική προσέγγιση της εταιρείας. Με βασικό της μήνυμα το «Kάνε την κίνηση smart, ζήσε smart», η MediaMarkt προσφέρει την πιο έξυπνη αγοραστική εμπειρία, που περιλαμβάνει ταυτόχρονα τις πιο ανταγωνιστικές τιμές της αγοράς, τη μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων με 125 μάρκες σε 160 κατηγορίες, άμεση διαθεσιμότητα για 60.000 προϊόντα σε ένα φυσικό κατάστημα και δυνατότητα δοκιμής πριν από την αγορά, αυθημερόν παράδοση, υψηλού επιπέδου εξυπηρέτηση σε καταστήματα έως 6.000 τ.μ., με free wifi και μεγάλους χώρους στάθμευσης. Σημειώνεται ότι η MediaMarkt, η μάρκα με το πιο πιστό πελατολόγιο, δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 2005, διαθέτοντας 12 φυσικά καταστήματα σε στρατηγικά σημεία της Ελλάδας, καθώς και ηλεκτρονικό κατάστημα.

Για την Praktiker Hellas, το Νo1 δίκτυο καταστημάτων DIY και Home Improvement στην Ελλάδα, το 2019 ήταν ξεχωριστό μέσα από αξιοσημείωτες και πολλαπλές βραβεύσεις. Κατά τη διάρκεια του έτους έλαβε συνολικά 6 διακρίσεις στους θεσμούς Sales Excellence Awards, Superbrands Greece 20182019, PEAK Performance Marketing Awards 2019, Diamonds of the Greek Economy, Social Media Awards 2019 και Shopper Marketing Awards 2019. Παράλληλα, κατάφερε να διακριθεί στα Treasures of Greek Tourism 2019 αλλά και να βρεθεί σε shortlists του θεσμού των βραβείων του Εθνικού Ινστιτούτου Εξυπηρέτησης Πελατών για τις βέλτιστες πρακτικές της στην εξυπηρέτηση. Πρόκειται για διακρίσεις που επιβραβεύουν τον αναπτυξιακό προσανατολισμό της εταιρείας, τη σταθερή προσήλωσή της στις αξίες και στο όραμά της, την έμφαση στην εξαιρετική ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών, τη συνεχή καινοτομία και την αδιαπραγμάτευτη αξιοπιστία. Κάθε διάκριση για την Praktiker Hellas είναι μοναδική, καθώς επιβεβαιώνει μια συνολική και συγκροτημένη προσπάθεια ετών και αποδεικνύει το μεράκι των ανθρώπων της και τις επιτυχημένες επιχειρηματικές της επιλογές.

Η ΙΚΕΑ, εταιρεία του Ομίλου Fourlis, οραματίζεται τη συμβολή της σε έναν κόσμο χωρίς απορρίμματα και την παροχή βοήθειας στους ανθρώπους ώστε να κάνουν καλύτερες επιλογές προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας του περιβάλλοντος. Βασικός στόχος της εταιρείας μέχρι το 2030 είναι όλο το πλαστικό που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των προϊόντων ΙΚΕΑ να προέρχεται από ανανεώσιμα ή ανακυκλωμένα υλικά. Έτσι, η ΙΚΕΑ, πιστή στην περιβαλλοντική της στρατηγική, καταργεί τα πλαστικά μίας χρήσης, τόσο από τις συλλογές της όσο και από τα Εστιατόρια ΙΚΕΑ, τα ΙΚΕΑ Café και τα IKEA Bistro εντός των καταστημάτων. Με πρώτο βήμα τις συλλογές των προϊόντων της, καταργεί τα πλαστικά μίας χρήσης και τα αντικαθιστά με νέα, κατασκευασμένα από ανανεώσιμα υλικά. Tα πλαστικά καλαμάκια αντικαταστάθηκαν από τα καλαμάκια Förnyande από ανακυκλώσιμο υλικό. Πλέον μπορείτε να απολαύσετε το ποτό σας με έναν βιώσιμο τρόπο, γνωρίζοντας ότι τα καλαμάκια είναι κατασκευασμένα από ανακυκλώσιμο χαρτί! Ακόμα, οι πλαστικές σακούλες απορριμμάτων αποσύρθηκαν και ετοιμάζονται οι νέες, που θα τις αντικαταστήσουν, από υλικά φιλικά στο περιβάλλον.

Η Samsung συνεχίζει τη δέσμευσή της στο Ολυμπιακό Κίνημα και στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων «Λοζάνη 2020» Η Samsung Electronics Co., Ltd., παγκόσμιος συνεργάτης των Ολυμπιακών Αγώνων στην κατηγορία Εξοπλισμός Ασύρματων Επικοινωνιών και Πληροφορικής, φέρνει την προηγμένη κινητή τεχνολογία και το ολυμπιακό ιδεώδες στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων «Λοζάνη 2020». Εκτός από την έκθεση «Olympic Showcase», η Samsung συνεργάζεται με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Dina AsherSmith για να εμπνεύσει τη νέα γενιά των ολυμπιακών αθλητών ώστε να αψηφήσει κάθε εμπόδιο στην επίτευξη ουσιαστικής προόδου και να ανεβάσει τον πήχη. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων Νέων, οι επισκέπτες θα μπορούν να απολαύσουν την επαναστατική τεχνολογία της Samsung στην έκθεση «Samsung Olympic Games Showcase» που θα βρίσκεται στο Yodli Park. Για να ενδυναμώσει περαιτέρω τη σύνδεση και να εμπνεύσει την επόμενη γενιά των αθλητών Ολυμπιακών Αγώνων, η Samsung θα φιλοξενήσει ένα ξεχωριστό θεματικό πάνελ, μέρος της σειράς εκδηλώσεων «Chat with Champions», το οποίο διοργανώνεται από κοινού με τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.

φωτό: παρισ ταβιτιαν

week ΣΙΝΕΜΑ Η αλήθεια Η επεισοδιακή επανένωση μιας γυναίκας με την ηθοποιό μητέρα της, που δεν μεγαλώνει ποτέ. από τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

40

ΘΕΑΤΡΟ

Εξημέρωση Με μια παράσταση για τους πρόσφυγες, τον θάνατο και το πένθος επιστρέφει, μετά το Γκιακ, ο βραβευμένος ιστορικός και συγγραφέας Δημοσθένης Παπαμάρκος. Η ταλαντούχα Γεωργία Μαυραγάνη σκηνοθετεί μια multimedia σύγχρονη τραγωδία, ξεφεύγοντας από τα όρια του συμβατικού θεάτρου. Στην Εξημέρωση πρωταγωνιστούν οι Νίκος Γιαλελής, Μάνος Πετράκης, Κωνσταντίνα Τάκαλου, ενώ συμμετέχουν η Ξένια Καλογεροπούλου, ο Ηλίας Κατέβας και η Ελίνα Ρίζου. ä 16/1-26/1, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, λεωφ. Συγγρού 107-109, Αθήνα, Τετ.-Κυρ. 20:30, εισ.: 7-15 ευρώ

38

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα

42

ΘΕΑΤΡΟ Η Λουίζα Αρκουμανέα γράφει για τον «Λάμπρο»

44

ΓΕΥΣΗ Το Άνετον και το Tra di noi

topevents

talk

7

week

1 6 - 22 ι ανου αρ ιου 2 0 20

απο τη γεωργια παπασταμου

Νικόλας Βεντουράκης Οι μυστηριώδεις φωτογραφίες του εικαστικού παρουσιάζονται στο Void για ένα μόνο βράδυ, με υπόκρουση τη μουσική των Ramdat.

STOEP TH PR ES S ΘΈΑΤΡΟ Μεταγωγή

1 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Paolo Colombo Πρόκειται για τη δεύτερη ατομική του έκθεση στην γκαλερί, 40 χρόνια μετά την πρώτη. Ο Colombo υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής της Μπιενάλε στην Κωνσταντινούπολη, στη Θεσσαλονίκη και στη Μαρντίν και υπεύθυνος παραγωγής σε 3 βραβευμένα φιλμ, στις Κάννες, στο Βερολίνο και στη Βενετία.

16/1-15/2, Bernier Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο, Τρ.-Παρ. 10:30-18:30, Σάβ. 12:00-16:00, είσοδος ελεύθερη. Εγκαίνια: 16/1, 19:00-21:00

3 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Άρτεμη Χατζηγιαννάκη, Το πνεύμα του '60

2 ΟΠΕΡΑ Βότσεκ

Ένα από τα αριστουργήματα του λυρικού θεάτρου του 20ού αιώνα, ο Βότσεκ του Άλμπαν Μπεργκ, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή για πέντε παραστάσεις. Σκηνοθετεί ο κορυφαίος Γάλλος σκηνοθέτης Ολιβιέ Πι, διευθύνει ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Βασίλης Χριστόπουλος και πρωταγωνιστεί ο διεθνώς αναγνωρισμένος βαρύτονος της ΕΛΣ Τάσης Χριστογιαννόπουλος.

19, 23, 26, 31/1 & 2/2, Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής - ΚΠΙΣΝ, λεωφ. Συγγρού 364, Καλλιθέα, 20:00 (Κυριακές 18:30), εισ.: 10-70 ευρώ

38 lifo – 16.1.20

Ακουαρέλες εμπνευσμένες από την Αθήνα της δεκαετίας του ’60 εκθέτει στο T.A.F. - Τhe Art Foundation η Άρτεμη Χατζηγιαννάκη, ενώ δίπλα στα ζωγραφικά έργα ξετυλίγεται μια παράλληλη αφήγηση με γενικό τίτλο «Το πνεύμα του ’60. Περιήγηση σε έναν κόσμο που έφερε το αύριο». Η συνοδευτική έκθεση, σε επιμέλεια Νίκου Βατόπουλου, περιλαμβάνει σύγχρονη φωτογραφία, τεκμήρια, αναμνηστικά και ομιλίες γύρω από το ύφος, την αισθητική και το πνεύμα της μεταβολής που έφερε το ’60 στο αστικό τοπίο και στις κοινωνικές συνθήκες.

16/1-3/2, T.A.F. - The Art Foundation, Νορμανού 5, Μοναστηράκι, Δευτ.- Κυρ. 12:00-20:00, είσοδος ελεύθερη. Εγκαίνια: 16/1, 19:00.

4 ΘΈΑΤΡΟ Τρεις Αδελφές Οι τρεις αδελφές αναρωτιούνται για τη ζωή και το νόημά της, φαντασιώνονται τη Μόσχα, φιλοσοφούν για το μέλλον, αδύναμες να πράξουν στο παρόν, καθηλωμένες στη ρωσική επαρχία μετά τον θάνατο του πατέρα τους. Ο Δημήτρης Καραντζάς επισκέπτεται εκ νέου το έργο: οι εμβληματικές ηρωίδες του Τσέχοφ, μεγάλες πια, ξαναβουτάνε σε ένα το-

Στάσιμοι και σε κατάσταση αναμονής, οι δύο κεντρικοί ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με ένα νεότερο ζευγάρι, γεμάτο δυναμισμό και διάθεση αμφισβήτησης. Ποιοι είναι αυτοί οι δύο νέοι; Ποιες μνήμες φέρουν και ποια γεγονότα επιθυμούν να αλλάξουν; Μια τελευταία παρτίδα σκάκι που φανερώνει όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ, παλιοί φόνοι με δυσανάγνωστα αίτια και το μεγαλύτερο όπλο του ζευγαριού στη μάχη αυτή, η στιβαρή γνώση των βιβλίων. Το νέο έργο του Γιώργου Βέλτσου ανεβαίνει στο Αργώ με τη σκηνοθετική υπογραφή της Χρύσας Καψούλη.

18/1-12/4, Αργώ (Β’ Σκηνή), Ελευσινίων 15 (μετρό Μεταξουργείο), Σάβ.Κυρ. 21:00, εισ.: 1015 ευρώ

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία; Θα μπορούσα να πω ότι ξεκίνησα από παιδί, αλλά αυτό θα ήταν μισή αλήθεια και μισό ψέμα. Από τη μια είχα από πολύ μικρός μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο και με ενδιέφερε πάρα πολύ όχι μόνο η αφηγηματική του διάσταση αλλά και το πώς γίνονταν οι ταινίες. Ταυτόχρονα, μέσω του πατέρα μου, που είναι αρχιτέκτονας και έχει λατρεία για τη φωτογραφία, είχα πρόσβαση σε βιβλία και περιοδικά ειδικού τύπου, στα οποία ήταν συνδρομητής, και από τη μητέρα μου σε μια ποικιλία πηγών και ερεθισμάτων γύρω από τη σύγχρονη τέχνη. Από την άλλη, και μέχρι τις σπουδές μου, η φωτογραφία για μένα ήταν ένα εργαλείο καταγραφής και όχι εικαστικό μέσο. Το έβλεπα τελείως ερασιτεχνικά και δεν είχα σκοπό να εμβαθύνω στο αντικείμενο. Αυτό, φυσικά, άλλαξε όταν πήγα στη σχολή και η μεγάλη μου μεταστροφή προς την εικαστική διάσταση της φωτογραφίας και τη σύγχρονη τέχνη έγινε όταν ήμουν στη Γερμανία για Erasmus στο Folkwang, όπου είχαμε καθηγητή τον Jörg Sasse, ο οποίος με έκανε να καταλάβω ότι ήξερα πραγματικά πολύ λίγα για τις δυνατότητες του μέσου. Μετά, όταν επέστρεψα, άρχισα να παρακολουθώ το εργαστήριο του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Τι θα παρουσιάσεις στο Void; Το event στις 16/1 είναι ένας επίλογος της ατομικής μου έκθεσης που είχε γίνει στον ίδιο χώρο τον Σεπτέμβριο του 2019 και μια συνεργασία με την επιμελήτρια σύγχρονης τέχνης Μυρτώ Κατσιμίχα και το μουσικό σχήμα Ramdat. Κάθε μέλος των Ramdat αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει ένα από τα έργα της έκθεσης με στόχο τη δημιουργία μιας διαλογικής σύνθεσης που θα προκύψει επιτόπου. Πότε αισθάνεσαι ικανοποιημένος με μια φωτογραφία σου; Είναι λίγο κλισέ, αλλά η ικανοποίηση ως προς ένα έργο μου είναι κάτι τόσο εφήμερο, που σχεδόν δεν καταγράφεται ως συναίσθημα. Με το που ολοκληρωθεί ένα έργο, στην καλύτερη περίπτωση ήδη σκέφτομαι το επόμενο και στη χειρότερη τι θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά. Μένεις στο Λονδίνο. Τι σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση τις τελευταίες φορές που έχεις γυρίσει στην Αθήνα; Πλέον, εφόσον το στούντιό μου είναι στην Αθήνα, περνάω πιο πολύ χρόνο εδώ σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Αυτό που μου κάνει την πιο μεγάλη εντύπωση είναι το πόσο δύσκολο και αγχωτικό έχει γίνει το ζήτημα της στέγασης, είτε ψάχνεις για επαγγελματικό χώρο είτε για οικιστικό.

Info: «Unlikely οutcomes: An improvision», 16/1, Void, Τούσα Μπότσαρη 20, 20:00

πίο μνήμης, σε μια ειδική στιγμή που δεν μπορούν να ξεπεράσουν, στη στιγμή που υποσχόταν ελπίδα και αλλαγή. 17/1-16/2, Βεάκη, Στουρνάρη 32, Τετ. 19:00, Πέμ. 20:00, Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 19:00, εισ.: 15-25 ευρώ

5 ΜΟΥΣΙΚΗ Glass Rebel/ Lou/ Daphne and the Fuzz

DANCE Needless x Danceteria: Roi Perez Needless και Danceteria παρουσιάζουν από κοινού έναν από τους φρέσκους DJs του Βερολίνου, τον resident του Panorama Bar. 18/1, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 8 ευρώ

ΜΟΥΣΙΚΗ

Γιάννης Χρήστου, 50 χρόνια Το Μέγαρο διοργανώνει ένα αφιέρωμα στον συνθέτη Γιάννη Χρήστου, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής αβανγκάρντ μουσικής, με διεθνή ακτινοβολία και αναγνώριση. Διευθύνει ο μαέστρος Μίλτος Λογιάδης και τραγουδά η μεσόφωνος Ειρήνη Τσιρακίδου.

17/1, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Χίλτον, 20:30, εισ.: 5-30 ευρώ

Ελένη Δήμου, Προσωπικά

Οι Glass Rebel, η Lou και οι Daphne and the Fuzz επιστρέφουν στη σκηνή του «Ρομάντσο» με φρέσκο υλικό, special guests, ηλεκτρονικό ήχο αλλά και παλιά αγαπημένα τραγούδια. Στoυς Glass Rebel αρέσει να δημιουργούν new wave/post-punk κομμάτια, όπως το «Τime Loss (ft. Sarah P.)», η Lou κινείται ανάμεσα σε σόουλ, τζαζ και ηλεκτρονικό ήχο, ενώ οι Daphne and the Fuzz είναι το ποπ πρότζεκτ της Daphne Lz που άνοιξε τη συναυλία της Lana Del Rey. 16/1, Bios. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 21:00, εισ.: 5 ευρώ

6 ΜΟΥΣΙΚΗ Leon of Athens Κλείνοντας τον κύκλο μιας γεμάτης χρονιάς (περιοδείες, βραβεύσεις και συναυλίες στο εξωτερικό), ο Leon of Athens ολοκληρώνει την ευρωπαϊκή του περιοδεία στην Αθήνα με δύο συναυλίες στο six d.o.g.s. Λίγο μετά την επίσημη κυκλοφορία του πρώτου του ελληνόφωνου σινγκλ «Άνεμος», σε συνεργασία με την Katerine Duska, παρουσιάζει μια επιλογή από τη δισκογραφία του, διασκευές αλλά και φρέσκα, ακυκλοφόρητα κομμάτια από το τρίτο του άλμπουμ, που αναμένεται μέσα στο 2020. 17 & 24/1, 6 d.o.g.s, Aβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 21:00, εισ.: 7-10 ευρώ

7 ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ Παύλος Παυλίδης, Στίχος & Αφηγηματικό Τραγούδι

Η ερμηνεύτρια με τη μοναδική χροιά, που δεν έχει πάψει να ξεχωρίζει από το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης του 1980 μέχρι και σήμερα, τραγουδά επιτυχίες αλλά και λιγότερο γνωστά της κομμάτια στον χώρο του Half Note.

Phormix: Ancient Methods Ο Ancient Methods επιστρέφει στο Temple, για ένα clubnight που θα ακολουθήσει το συναυλιακό ντεμπούτο των Nitzer Ebb στη χώρα μας. Μαζί του οι Sawf, ANFS και Morah.

18/1, Temple Athens, Iάκχου 17, 24:00, εισ.: 12-30 ευρώ

No Reason Το No Reason κατεβαίνει για τρίτη φορά στο υπόγειο του Crust υπό τους tech house ήχους των Ikee και John Ritz.

17/1, Crust, Πρωτογένους 13, 23:30, είσοδος ελεύθερη

Romantso & Kormoranos: Team Spirit #10 Πάρτι με καλεσμένους τους Blue Lagoon, Saber Rider, Bernie, A. Square, Andreas Palmer, Nikos Palmer και Nikos Charal.

17/1, Bios. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 23:30

17-20/1, Half Note Jazz Club, Τριβωνιανού 17, Μετς, Παρ.-Σάβ.

22:30, Κυρ.-Δευτ.

21:30, εισ.: 15-25 ευρώ

Ο Παύλος Παυλίδης συντονίζει, από τις 21 Ιανουαρίου και κάθε Τρίτη μέχρι και το τέλος Μαρτίου, ένα σεμινάριο στίχου και αφηγηματικών τεχνικών με τίτλο «Στίχος & Αφηγηματικό Τραγούδι», σε συνεργασία με τη Φωτεινή Λαμπρίδη και τον Θράσο Καμινάκη. Το σεμινάριο διεξάγεται στον νέο χώρο τέχνης «-ισμός» που συνεργάζεται με το Μικρό Πολυτεχνείο. 21/1-31/3, «-ισμός», Τριπτολέμου 7, Γκάζι, Τρ. 20:00-23:00, πληροφορίες: 210 3243306 16.1.20 – lifo

39

σινεμά

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ Richard Jewell Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ Πρωταγωνιστούν: Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, Σαμ Ρόκγουελ, Κάθι Μπέιτς

Η αλήθεια La vérité Σκηνοθεσία: Χιροκάζου Κορε-έντα Πρωταγωνιστούν: Κατρίν Ντενέβ, Ζιλιέτ Μπινός

Ο φύλακας που ανακάλυψε τον βομβιστικό μηχανισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα το 1996 γίνεται ξαφνικά, από ήρωας, ο Νο 1 ύποπτος του FBI, ενώ κατηγορείται τόσο από τον Τύπο όσο και από το κοινό.

week

H

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο p

Κακό

α πο τον θ οδ ω ρ η κο υτ σογ ιαν νοπου λο

40 lifo – 16.1.20

Κατρίν Ντενέβ έχει περάσει προ πολλού στη σφαίρα του ζωντανού θρύλου. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβει κάποιος το γιατί: με αυτό το πρόσωπο, την κατατομή του οποίου δανείστηκε η Μαριάν –σύμβολο της γαλλικής Δημοκρατίας–, και με τέτοια πορεία στο διεθνές σινεμά, από τις Ομπρέλες του Χερβούργου, τον πρώιμο Πολάνσκι και τον ώριμο Μπουνιουέλ μέχρι την επική Ινδοκίνα, τον ανατρεπτικό Λαρς φον Τρίερ και το τρελό Hunger, για να μην αναφέρουμε μια στρατιά από νέους σκηνοθέτες που δεν σνόμπαρε ποτέ, διατηρώντας σταθερά την πίστη της σε παλιούς αγαπημένους, όπως ο Αντρέ Τεσινέ, στην ασταμάτητη ανάγκη της να δίνει το «παρών», να παραμένει μάχιμη, ζωντανή δίχως άλλο. Στο κυνήγι της διαρκούς παρουσίας το στατιστικό ρίσκο δεν την άφησε ανέγγιχτη, συνεπώς δεν έχει βιώσει πάντα ευτυχείς στιγμές (Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι;). Η Ντενέβ δεν υπήρξε ποτέ πρόθυμη να «σπάσει» με συμβατικούς, μελοδραματικούς ή νεο-method τρόπους για χάρη της τέχνης. Της ταίριαζε περισσότερο η εσωτερικά πονεμένη Σεβερίν, χωρίς πολλές επεξηγήσεις, η ωραία της ημέρας, έτοιμη να δεχτεί τον πόνο επί χρήμασι, παρά να τον προλάβει με υπερβολικές εκφράσεις ή έκδηλη συγκίνηση, επιδεικτικά αφιλοκερδώς. Γι’ αυτό και πολλοί θεατές, ενώ τη γνωρίζουν φυσικά, την παρακολουθούν εδώ και δεκαετίες και την εκτιμούν, δεν κρύβουν την απορία τους για τις υποκριτικές της ικανότητες, συγκρίνοντάς την με τις κολορατούρες του επαγγέλματος. Το μοντέλο του Ιβ Σεν Λοράν, ατσαλάκωτο και αγέρωχο, φαίνεται να μην καταδέχτηκε να υποκύψει σε μια συμβατική επίκληση του συναισθήματος για να εξιλεώσει τους ατελείς χαρακτήρες που υποδύθηκε. Τους έπαιξε, προφανώς ευχήθηκε να αγγίξουν τον κόσμο και προχώρησε στο επόμενο βήμα, μειδιώντας πολύ ελαφρώς και σηκώνοντας το φρύδι πολύ πιο αδιόρατα. Αυτό ήταν το στυλ της, και σε όποιον αρέσει. Στην Αλήθεια η πραγματικότητα συγχέεται με τη φαντασία με πολλές λεπτομέρειες που προσκαλούν σε προσεκτική ανάγνωση της πλοκής. Η Ντενέβ υποδύεται τη Φαμπιέν, μια φτασμένη, δύστροπη στα όρια της ντίβας ηθοποιό, που δέχεται επίσκεψη από τη μοναχοκόρη της, Λουμίρ (Ζιλιέτ Μπινός), τον ηθοποιό σύζυγό της ( Ίθαν Χοκ) και τη χαριτωμένη εγγονή της, ενώ ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει την αυτοβιογραφία της και να γυρίσει μια ταινία που ξυπνά δυσάρεστες αναμνήσεις, ξαναζωντανεύοντας το αδάμαστο, γενναιόδωρο πνεύμα της καλύτερής της φίλης, εξαιρετικής ηθοποιού και ψυχομάνας της Μπινός, που ωστόσο έφυγε νωρίς από τη ζωή, υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες. Στην επιστημονικής φαντασίας ταινία μέσα στην ταινία, η Ντενέβ παίζει την ηλικιωμένη κόρη μιας γυναίκας που δεν γερνάει ποτέ κι έτσι αναγκάζεται, μέσα από μύχιες σκηνές, να

αντιμετωπίσει τύψεις και ενοχές που κανείς δεν υποψιαζόταν πως μπορεί να έχει, δεδομένης μιας χρόνιας, σκληρής, ωμής σχεδόν συμπεριφοράς προς όλους αδιακρίτως. Το πραγματικό ονοματεπώνυμο της Ντενέβ είναι Κατρίν Φαμπιέν Ντορλεάκ, είχε μια πολύ ταλαντούχα αδελφή, τη Φρανσουάζ, που χάθηκε νωρίς σε ένα δυστύχημα, είναι 75 ετών, ενώ στην ταινία δύο μόλις χρόνια νεότερη (για το γούστο της παλιάς κοκεταρίας) και, κυρίως, μοιράζει πικρά φιλοδωρήματα ειλικρινούς άποψης στους πολύ δικούς της ανθρώπους, αλλά αποφεύγει να κουτουλήσει τον εαυτό της. Θυμίζει πολύ το θέμα της Φθινοπωρινής Σονάτας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, αλλά εδώ η σχέση μάνας-κόρης δεν ενέχει σπαραγμό και απωθημένη εξομολογητικότητα, δεν είναι ίδιες οι αποστάσεις των δύο γυναικών, ούτε βέβαια οι διαδρομές τους. Ο Κορε-έντα, συνήθως πράος στη σκηνοθετική του γραμμή, περιβάλλει με νευρικότητα τη Φαμπιέν. Μετακινείται συνεχώς, σαν να μην τη χωρά ο τόπος στο ίδιο της το σπίτι, καπνίζει ασταμάτητα, ακόμα και εκεί όπου απαγορεύεται για τους κοινούς θνητούς (κανείς άλλος δεν κρατά τσιγάρο στην ταινία), σχολιάζει αρνητικά, δημιουργώντας εκνευρισμό, και αμέσως αναποδογυρίζει την ατμόσφαιρα με μια ευγενέστατη φιλοφρόνηση, ειδικά όταν δέχεται λόγια θαυμασμού. Είναι αθεράπευτα, απερίστροφα ηθοποιός που αναπνέει για το είδωλο που έχει χτίσει, και το παραδέχεται. Παραλείπει ολόκληρα κεφάλαια και σημαντικούς ανθρώπους από το βιβλίο της, εξοργίζοντάς τους. Η ίδια, φαινομενικά αδιάφορη στις αντιδράσεις, δεν καταλαβαίνει το νόημα του θυμού – τον εκλαμβάνει ως αδυναμία. Κάνει μια δουλειά, όπως υποστηρίζει, όπου αυτή επιλέγει ποια είναι η αλήθεια και αν δεν την ενδιαφέρει, απλώς τη σβήνει ή την αντικαθιστά. Στην πρώτη του ταινία εκτός Ιαπωνίας, ακολουθώντας το παράδειγμα εδραιωμένων auteurs που βρίσκουν φιλόξενη την αγκαλιά της Γαλλίας, ο Κορε-έντα χαρίζει στην Κατρίν Ντενέβ μία από τις πιο αξέχαστες σκηνές μιας μεστής καριέρας. Η Λουμίρ φωλιάζει στην αγκαλιά της, μετά από αντεγκλήσεις και false alarms, κακιούλες και ψήγματα ουσιαστικών αναδρομών σε ένα παρελθόν θολό, και για πρώτη φορά, εδώ και πολύ καιρό, βρίσκει την πραγματική μητέρα της, όχι το βιολογικό της άβαταρ. Και η Φαμπιέν, σαν από έκπληξη, ταυτίζεται, με την κόρη της αλλά και με το συναίσθημα. Τόσο πολύ που διακόπτει τη «φάση», επειδή τσαντίστηκε που δεν τα κατάφερε εξίσου καλά με την κινηματογραφική της λήψη, λίγο νωρίτερα, στο πλατό! Δύσκολα χωνεύεται τόσο πέτρινη καρδιά. Αλλά επειδή είναι η Ντενέβ, που παίζει τη Φαμπιέν, που τόσο καλά γνωρίζει, πείθει αμέσως για την εκχώρηση της τρυφερής στιγμής αλλά και για την αυτόματη ανάκλησή της. ΑΙΓΛΗ 4-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ-ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1,2-ΒΑΡΚΙΖΑ 2-ΔΑΝΑΟΣ 1-ΔΙΑΝΑ-ΕΛΛΗ-ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 2-ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2-ΖΕΑ

Η επεισοδιακή επανένωση μιας γυναίκας με την ηθοποιό μητέρα της, ταυτόχρονα με τον πιο πρόσφατο ρόλο της τελευταίας σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, όπου υποδύεται μια μητέρα που δεν μεγαλώνει ποτέ.

Με την Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ ο Κλιντ Ίστγουντ ολοκληρώνει την τριλογία των πραγματικών, παρεξηγημένων και παγιδευμένων ηρώων που ξεκίνησε με το American Sniper, ουσιαστικά ξαναγυρίζοντας το Sully, με πρωταγωνιστή όχι έναν ικανό πιλότο αλλά έναν σχετικά άπειρο, δυσκίνητο φύλακα, τον σεκιουριτά που εντόπισε τον βομβιστικό μηχανισμό στο γεμάτο κόσμο πάρκο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996 στην Ατλάντα και βρήκε μεγάλο μπελά από τη στιγμή που το FBI τον στοχοποίησε ελλείψει υπόπτου και τα media έκαναν πάρτι, σταυρώνοντάς τον χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Μετά την αρχική, θερμή υποδοχή της αποσόβησης ενός συμβάντος με ανυπολόγιστα τραγικές συνέπειες, ο Τζούελ έμοιαζε εύκολο θύμα σε μια σειρά από αθόρυβες ανατροπές: ένας ευτραφής και φαινομενικά αφελής καλόκαρδος άνδρας με φιλοδοξία κάποτε να ανήκει στο αστυνομικό σώμα, χωρίς δική του οικογένεια, με μεγάλη αδυναμία στη μητέρα του, με την οποία συμβίωνε, ταίριαξε στο προφίλ του τύπου που σκαρώνει μια επικίνδυνη ενέργεια μόνο και μόνο για να την αποτρέψει και ψευδώς να διεκδικήσει τα εύσημα και να δοξαστεί. Το προφίλ του Τζούελ κουμπώνει απόλυτα στις θεματικές προδιαγραφές του μεγαλύτερου Αμερικανού ιδεαλιστή σκηνοθέτη και στην ξερή, ειρωνική ματιά του προς τους άντρες που επιτελούν καθήκον και τραβούν γολγοθά μέχρι να αποδείξουν την εύλογη αθωότητά τους – όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Τσέσλι Σάλενμπεργκερ, μετά την απίστευτου θάρρους και δεξιοτεχνίας προσγείωση του αεροπλάνου στα παγωμένα νερά του ποταμού Χάντσον, στην καρδιά του Μανχάταν. Ο 34χρονος Πολ Γουόλτερ Χάουζερ, ως άλλος έφηβος που αδυνατεί να παραδεχτεί μια τόσο μεγάλη αδικία, αφοπλίζει με τους καθάριους, σχεδόν ερασιτεχνικούς τρόπους που προσεγγίζει τον Τζούελ και ο Σαμ Ρόκγουελ παραδίδεται στο πνεύμα του καταλύτη-δικηγόρου, που κι εκείνος με τη σειρά του δεν έχει παρά να στηρίξει ολόψυχα έναν απονήρευτο σωτήρα, σπάνιο δείγμα δόλιων καιρών και σκοτεινών χειρισμών.

VILLAGE RENTI 9-VILLAGE MALL 3-VILLAGE PAGRATI 2-VILLAGE FALIRO 4,8-VILLAGE AG.DIMITRIOS 4-ODEON ESCAPE 6,7-ΑΕΛΛΩ CINEMAX 4-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2-ΑΙΓΛΗ 2-ΑΝΟΙΞΗ 1,2-WEST CITY 1,4-ΕΜΠΑΣΣΥ-ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 1-ΝΑΝΑ CINEMAX 5-ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ-ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1,2-ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1-TOWN CINEMAS 2,4

Μια λευκή λευκή μέρα

Το λουλούδι της ευτυχίας

A white white day

Little Joe

Σκηνοθεσία: Χλίνουρ Πάλμασον Πρωταγωνιστούν: Ίνγκβαρ Σίγκουρντσον, Ίντα Μεκίν Χλινσντότιρ, Χίλμιρ Σνάερ Γκούντνασον

Σκηνοθεσία: Τζέσικα Χάουσνερ Πρωταγωνιστούν: Έμιλι Μπίτσαμ, Μπεν Γουίσοου, Κέρι Φοξ

Σε μια απομονωμένη πόλη της Ισλανδίας, ένας εν αποστρατεία αστυνομικός πενθεί για την απώλεια της γυναίκας του. Όταν υποψιάζεται πως ένας άντρας διατηρούσε ερωτική σχέση μαζί της, αποφασίζει να μάθει την αλήθεια με κάθε κόστος.

Σε ένα τοπίο που μοιάζει με το τελευταίο σύνορο της Γης, σχεδόν ενωμένο με τον ουρανό και συνειρμικά μέρος συνάντησης ζωντανών και νεκρών, ένας άντρας περιγράφεται από μηχανικές κινήσεις καθημερινότητας. Σύντομα μαθαίνουμε πως πενθεί τη σύζυγό του, που πέθανε πρόσφατα σε τροχαίο, όμως τα σκληρά χαρακτηριστικά του και οι ασχολίες που έχει στη ζωή του δείχνουν έναν χαρακτήρα που δεν τον τσακίζει τίποτα. Ισχύει, όμως, αυτή η φράση; Ο Ισλανδός σκηνοθέτης Χλίνουρ Πάλμασον χρησιμοποιεί μια πληροφορία που έρχεται ως σοκ στην ψυχή του ήρωα, όχι τόσο για τις συνέπειες που θα έχει αλλά για να προσπαθήσει να εισχωρήσει σε αυτήν, έναν χώρο ερμητικά κλειστό για το στερεότυπο του ψυχρού και ανέκφραστου Βορειοευρωπαίου. Το καταφέρνει μέσα από πλάνα που διαρκούν πολύ, κάμερες παρακολούθησης που υποδηλώνουν τη μεταφυσική παρουσία αλλά και ένα ξέσπασμα που φανερώνει τον άνθρωπο πίσω από το προσωπείο και φέρνει την ανατολή της λευκής μέρας του τίτλου, ένα χωροχρονικό σημείο κάθαρσης από λάθη και ανείπωτα συναισθήματα. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη

Σκηνοθεσία: Μίλκο Λαζάροφ Πρωταγωνιστούν: Μιχαήλ Απροσίμοφ, Φεοντόσια Ιβάνοβα Στα χιονισμένα χωράφια του Βορρά, ο Νανούκ και η Σέντνα ζουν σύμφωνα με τις παραδόσεις των προγόνων τους. Όταν η υγεία της Σέντνα επιδεινώνεται, ο Nανούκ αποφασίζει να εκπληρώσει την επιθυμία της, ξεκινώντας ένα μακρύ ταξίδι για να βρει την κόρη τους, που τους έχει εγκαταλείψει.

Αν το ντοκιμαντέρ του Ρόμπερτ Φλάερτι, Νανούκ του Βορρά, μοιάζει σήμερα σχεδόν με μυθολογική έμπνευση και όχι με ιστορικό κειμήλιο, το Aga του Βούλγαρου Μίλκο Λαζάροφ είναι μια τίμια υπενθύμιση της ύπαρξής του. Γυρισμένο σε παρόμοιο περιβάλλον, με τρόπο που δεν προσδιορίζει αρχικά τον χρόνο στον οποίο βρισκόμαστε, το φιλμ παίρνει το όνομά του από την κόρη ενός ζευγαριού που ζει απομονωμένο και κυνηγά ταράνδους στους πάγους, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, αλλά κάποια στιγμή αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με τον πολιτισμένο κόσμο. Πέρα από την προφανή σύνδεση με την ταινία του Φλάερτι (μέχρι και ο βασικός χαρακτήρας λέγεται Νανούκ), ο Λαζάροφ εντάσσει την επικαιρότητα στο υλικό του με το λιώσιμο των πάγων και κυρίως με την αγωνία των ηρώων για το αν είναι οι τελευταίοι που πιστεύουν σε έναν τρόπο ζωής που εξαφανίζεται, σκέψη που λειτουργεί εύστοχα ως παραλληλισμός με τον αντίστοιχο προβληματισμό των πολιτισμένων για το αν έχουν στερέψει τα αποθέματα του πλανήτη και περιμένουν απλώς το τέλος. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΔΙΑΝΑ-ΣΟΦΙΑ-STUDIO NEW STAR

there

Μια αφοσιωμένη επιστήμονας, που εξειδικεύεται στην ανάπτυξη νέων ειδών φυτών, έχει σχεδιάσει ένα ειδικό είδος βαθυκόκκινου λουλουδιού, ξεχωριστό όχι μόνο για την ομορφιά του αλλά και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Σε αντίθεση με την πολιτική της εταιρείας, θα πάρει ένα στο σπίτι της ως δώρο για τον έφηβο γιο της, αλλά σύντομα οι δυο τους αντιλαμβάνονται πως η δημιουργία της δεν είναι τόσο αθώα.

Με το Λουλούδι της Ευτυχίας η Αυστριακή Τζέσικα Χάουσνερ έφτιαξε τελικά ένα λανθιμικό έργο, όπως είχαν υπονοήσει η σύνοψη και το τρέιλερ της ταινίας της που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών και βραβεύτηκε για την ερμηνεία της Έμιλι Μπίτσαμ. Ο χειρισμός της αγγλικής γλώσσας την πρόδωσε στην ακρίβεια και στο χιούμορ, σαν να μην εφαπτόταν ποτέ η creepy ιστορία των καλλιεργημένων φυτών που προκαλούν ακατανίκητη ευφορία στην υποκριτική προσέγγιση των κατά βάση Βρετανών ηθοποιών. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της χειρουργικά εκτελεσμένης και γυρισμένης ταινίας ήταν η έλλειψη θεματικού πλούτου: μια ιδέα που στα χέρια των Λάνθιμου-Φιλίππου θα χρησίμευε ως εφαλτήριο για στροφές και ανατροπές στην κάμερα της Χάουσνερ μοιάζει με εξαντλημένη μικρού μήκους άσκηση συμπαγούς ατμόσφαιρας και μινιμαλιστικής, μεταφυσικής δραστηριότητας. ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1,2-ΙΝΤΕΑΛ-ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1

Bad boys for life

ΑΝΔΟΡΑ-ΑΣΤΟΡ

Aga

Ι

Σκηνοθεσία: Μπιλάλ Φαλάχ, Αμπίντ Ελ Αρμπί Πρωταγωνιστούν: Γουίλ Σμιθ, Μάρτιν Λόρενς, Βανέσα Χάτζενς Ο Μάρκους και ο Μάικ έχουν να αντιμετωπίσουν αλλαγές στην καριέρα και στη ζωή τους από τη στιγμή που μπαίνουν σε μια καινούργια ειδική ομάδα της αστυνομίας του Μαϊάμι με σκοπό να πιάσουν τον αρχηγό ενός καρτέλ ναρκωτικών.

Με τον Γουίλ Σμιθ να έχει ως μεγαλύτερη επιτυχία των τελευταίων χρόνων το βίντεο που εξηγεί πώς κάποτε απέρριψε τον ρόλο του Neo στο Matrix και τον Μάρτιν Λόρενς να έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει το σινεμά, η ιδέα για ένα τρίτο Bad Boys μοιάζει εξαρχής κουραστική, ακόμα και για την εποχή που όλα τα franchises του παρελθόντος επιστρέφουν. Αυτό φαίνεται και από το αμήχανο ξεκίνημα και τις συγκρούσεις των δύο φίλων, με τον Σμιθ να θέλει να παραμείνει «κακό παιδί» και τον Λόρενς να συνταξιοδοτηθεί (κάτι που φαίνεται και εκτός οθόνης), γρήγορα πάντως αναλαμβάνει δράση το δίδυμο των σκηνοθετών, με τους Βέλγους Φαλάχ και Ελ Αρμπί να συνεχίζουν το σερί των ταινιών με θέμα την καθόλου διακριτική γοητεία του υποκόσμου, ενορχηστρώνοντας ένα βίαιο μακελειό. Κάπου ανάμεσα στις αναφορές στο παρελθόν των ταινιών, στα slow motion που κληροδότησε ο Μάικλ Μπέι, στην παρατραβηγμένη ιστορία και στα πομπώδη κηρύγματα των πρωταγωνιστών παρεισφρέει το χιούμορ που οφείλει να έχει μια buddy movie, ενισχύοντας μια φασαριόζικη (δεν ήταν και οι προηγούμενες άλλωστε;) και ανεκτή επιστροφή. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 5,19-VILLAGE MALL 11-VILLAGE FALIRO 5-ODEON ESCAPE 3,4-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2-ΑΝΟΙΞΗ 2-WEST CITY 3-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2-ΝΑΝΑ CINEMAX 2-TOWN CINEMAS 3-ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2-ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ

Λεπορέλλα του Γιώργου Κουρουπού στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Βασισμένη σε ένα ιδιοφυές για την εποχή του διήγημα του Στέφαν Τσβάιχ, γραμμένο το 1929 και με σαφείς τις επιρροές των ψυχαναλυτικών προσεγγίσεων στη γυναικεία σεξουαλικότητα από τον Σίγκμουντ Φρόιντ, η όπερα του Γιώργου Κουρουπού Λεπορέλλα μοιάζει να συγκεντρώνει όλη την εμπειρία και το λαμπερό ταλέντο του εβδομηντάχρονου συνθέτη. Στην ευημερούσα Βιέννη των αρχών του 20ού αιώνα, μια άσχημη γεροντοκόρη είναι καμαριέρα στην υπηρεσία ενός βαρόνου, ο οποίος συχνά απατάει τη σύζυγό του με νεαρές αρτίστες της βιεννέζικης café society, και όταν αυτός της δίνει λίγη περισσότερη σημασία, εκείνη, πεινασμένη ερωτικά και αποζητώντας την προσοχή που έχει στερηθεί τόσα χρόνια, σιωπηρά τον ερωτεύεται. Γίνεται η σκιά του, ένας θηλυκός Λεπορέλλο, σαν τον πιστό υπηρέτη στην όπερα Ντον Τζιοβάνι, όπως παρατηρεί μια ερωμένη του βαρόνου και τραγουδίστρια της όπερας – έτσι της «κολλάει» το παρατσούκλι «Λεπορέλλα». Γίνεται, λοιπόν, πειθήνια ακόλουθος του εργοδότη της και φτάνει στο σημείο να τον «απαλλάξει» από τη γυναίκα του. Η παράσταση της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής, σε σκηνοθεσία του Πάρι Μέξη, χωρίς να είναι απαραίτητα μια «εναλλακτική» παράσταση, τη βραδιά της πρεμιέρας μάς αποκάλυψε μια ελληνική όπερα μεγάλης ευαισθησίας, αντάξια της παράδοσης της ευρωπαϊκής παραγωγής. Το γεγονός, δε, ότι δεν παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή μάλλον λειτουργεί υπέρ της, καθώς το δράμα εξελισσόταν σε απόσταση αναπνοής από το κοινό κι έτσι γινόμασταν απόλυτοι κοινωνοί των εντάσεων και των ψυχολογικών μεταπτώσεων των χαρακτήρων. Το λιμπρέτο της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, όπως λέει η ίδια στο πρόγραμμα, δεν υιοθέτησε τα λόγια του αφηγήματος αλλά την αφηγηματική γραμμή, πετυχαίνοντας μια συνοπτική και με ιδανική οικονομία δραματουργία. Η σταδιακή ανάπτυξη της πλοκής έφτασε αβίαστα σε κορύφωση και ένα φινάλε θεαματικό. Προφανώς, σε αυτό συνέδραμαν η ευφάνταστη σκηνοθεσία, η υπέροχη η σκηνή της ερωτικής φαντασίωσης της Λεπορέλλας, όπου ολόκληρο το σκηνικό αιωρείται, όπως και οι εξαιρετικές ερμηνείες του βαρόνου/Τάσου Αποστόλου και της Λεπορέλλας/Ειρήνης Καραγιάννη. Η τελευταία ήταν συγκλονιστική στη σκηνή όπου, διωγμένη από το σπίτι, μόνη και απαξιωμένη, δίνει τη λύση με το τραγικό της τέλος.

χ ρηστ ος π αριδης

Ο Θείος Βάνιας της Μαρίας Μαγγανάρη στο Bios Την τελευταία φορά που μου συνέστησαν μια παράσταση, πλέκοντας μάλιστα το εγκώμιό της, κι εγώ άργησα να κλείσω θέση, πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μη βρω κάποια στιγμή σε ένα θέατρο τόσο μεγάλο όσο το Rex, έχασα την Γκόλφω του Καραθάνου, μια παράσταση που για τη συντριπτική πλειονότητα όσων την είδαν ήταν μία από τις δέκα καλύτερες της δεκαετίας. Έκτοτε πήρα το μάθημά μου και, εκτός του ότι δεν ξαναέχασα δουλειά του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, όποτε ακούω διθυραμβικές κριτικές για κάποιο έργο, σπεύδω. Έτσι, μετά τα ενθουσιώδη σχόλια από δύο εντελώς διαφορετικές, αλλά εξίσου έγκυρες πηγές για τον Θείο Βάνια του Τσέχοφ που παιζόταν στο Bios σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγγανάρη, δεν το πολυσκέφτηκα — και δεν το μετάνιωσα. Πλέον έχει εμπεδωθεί και στην Ελλάδα η άποψη του ίδιου του Ρώσου συγγραφέα, που θεωρούσε τα έργα του κωμωδίες και ζητούσε να ανεβαίνουν υπ’ αυτό το πνεύμα, επομένως οι παραστάσεις των τσεχοφικών έργων δεν παραβλέπουν πια αυτήν τη σημαντική παράμετρο. Η συγκεκριμένη παράσταση όμως πήγε πολύ πέρα από αυτό, καταφέρνοντας, μέσα από το δεμένο σύνολο των συντελεστών της, να μεταδώσει την αίσθηση της ζωντάνιας, της ψυχής και του ταμπεραμέντου που κρύβουν οι ματαιωμένοι της ήρωες. Για μένα, πραγματικό της επίτευγμα ήταν ότι έκανε τον θεατή να νιώσει πολύ κοντά σε ό,τι γινόταν επί σκηνής, σαν να παρακολουθεί μια πρόβα στην οποία θα μπορούσε να συμμετάσχει κι εκείνος, ένα παιχνίδι, μια αίσθηση πως ό,τι συμβαίνει μπροστά σου είναι και μυθοπλασία αλλά και κάτι πολύ αληθινό, κάτι πολύ σημερινό. Από τη μια ένα σαμοβάρι που βράζει όλη μέρα δίπλα στα ρετρό σερβίτσια του τσαγιού και από την άλλη ένα κινητό που χτυπάει και ειδοποιεί τον γιατρό. Από το εξαιρετικό σύνολο ξεχώρισα τον Κώστα Κουτσολέλο ως Βάνια, που με αφοπλιστική φυσικότητα έχτισε τον ήρωά του με το χιούμορ, την πικρία, την ειρωνεία, την ένταση και την ψυχή που προϋποθέτει ο ρόλος.

μ αρια δρουκοπ ουλου

16.1.20 – lifo

41

θέατρο week

Ο Λ ΆΜΠΡΟΣ

Ό

ταν οι φίλοι και οι θαυμαστές έμαθαν ότι στα χειρόγραφα του Σολωμού δεν βρέθηκε μετά τον θάνατό του «τίποτε σχεδόν άρτιον και πλήρες από τον προσδοκώμενον θησαυρόν», βυθίστηκαν σε μεγάλη θλίψη, γράφει ο Κωστής Παλαμάς στη συγκινητική μελέτη του για τον εθνικό ποιητή.¹ Σχεδιάσματα στα ιταλικά, ατέλειωτα αποσπάσματα, στίχοι ατάκτως ερριμμένοι, στοχασμοί επί στοχασμών, παραλλαγές επί παραλλαγών, «ερείπια φανταστικών ναών και λείψανα μαγικών παλατιών», συνεχίζει ο Παλαμάς, ο οποίος στέκεται βαθιά προβληματισμένος και στενοχωρημένος απέναντι σε αυτό το μυστήριο: τι απέγιναν τα έργα «του μεγίστου των ποιητών της αναγεννωμένης Ελλάδας»; Τα κατέστρεψε χέρι βλάσφημο; Τα υπεξαίρεσε κακούργος υπολογισμός; Ή μήπως τα εξαφάνισε ο ίδιος ο ποιητής «εν στιγμή τις οίδε τίνος παροξυσμού»; Οι μελετητές, βέβαια, σήμερα είναι σχεδόν πεπεισμένοι ότι δεν υπήρχε κανένα βλάσφημο χέρι. Απλώς, ο Σολωμός, φτάνοντας στη συγγραφική του ωριμότητα, απέφευγε συνειδητά να ολοκληρώνει τις ποιητικές συνθέσεις του. Και αυτό, όπως φαίνεται, ήταν μάλλον αποτέλεσμα αισθητικής τοποθέτησης ή, ακόμα, απόρροια μιας συνολικότερης στάσης απέναντι στην ποίηση – τη δική του θρησκεία. Ο καθηγητής της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Δημήτρης Δημηρούλης αναφέρει χαρακτηριστικά σε ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ αφιερωμένο στον Σολωμό: «Ως ρομαντικής ψυχοσύνθεσης ποιητής –με την έννοια του ευρωπαϊκού ρομαντισμού–,θεωρεί εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί ποτέ να φτάσει στο απόλυτο της τέχνης. Επομένως, το απόσπασμα, είτε το κάνει επειδή δεν μπορεί να τελειώσει κάτι είτε όχι, φέρει μέσα του τη ρομαντική αντίληψη ότι η τέχνη είναι αποσπασματική». Όσον αφορά τον Λάμπρο, για παράδειγμα, ο ίδιος ο Σολωμός γράφει στις σημειώσεις του ότι «δεν θα το τελειώσω αυτό το έργο». Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με μια συνειδητή απόφαση. Το ημιτελές συνιστά μια επιλογή και, ακόμα σημαντικότερο, μια αξία. Μια χειρονομία. Έχει γραφτεί ότι το «Kubla Khan» του Κόλριτζ, το πιο διάσημο ποίημα-απόσπασμα της ρομαντικής περιόδου, συμβολίζει τα συντρίμμια της ζωής του Άγγλου ποιητή. Η άρνηση της ολοκλήρωσης φανερώνει μια βαθιά δυσπιστία προς τα ιδεώδη της ενότητας και της ομορφιάς. Τι είναι

προτιμότερο, αναρωτιέται ο Κόλριτζ, ο άθικτος ή ο σπασμένος καθρέφτης; Αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει: ο πρώτος αντικατοπτρίζει το ιδανικό, ο δεύτερος μια πιο αληθινή εκδοχή της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ «άθικτη» ή «ολοκληρωμένη». Εμφανίζεται μπροστά μας αποσπασματικά, σε θραύσματα. ² Όπως σημειώνει ιδιοφυώς ο Παλαμάς: «Χωρίς αρχήν και χωρίς τέλος, ακόμη και στερούμενα αλληλουχίας, τα συντρίμματα αυτά περιβάλλονται με τη γοητεία των ονείρων... Επιβάλλονται με τη σεπτότητα των ερειπίων και με το μυστήριον των συμβόλων». Έτσι κάπως εισέρχεται και ο αναγνώστης του Λάμπρου στον κόσμο του ποιήματος τούτου. Ο εφιάλτης μιας γυναίκας που βουλιάζει στο μανιασμένο πέλαγος. Το σάβανο της νεκρής θυγατέρας που φουσκώνει από τον άνεμο. Το αίμα που αναβλύζει από το χέρι της. Ο ερχομός του ήλιου, η μέρα της Λαμπρής, όπου «κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι» και οι πιστοί αγκαλιάζονται μπροστά στους αγίους. Τρία φαντάσματα που καταδιώκουν εμμονικά τον πατέρα τους μέσα στην εκκλησία. Κολλάνε πάνω του και τον φιλούν: «όσα εδώσαν φιλιά, τόσα μαχαίρια». Είναι Ανάσταση, Δευτέρα Παρουσία και Κόλαση ταυτόχρονα. Στον Λάμπρο ούτε οι ένοχοι ούτε οι αθώοι γλιτώνουν την παραφροσύνη, τον θάνατο, την αυτοκτονία. Είναι ένα κείμενο βαθιά πεσιμιστικό. Παιδιά πεταμένα, κόρες παραπλανημένες, γυναίκες που χάνουν τα λογικά τους, άνδρες βλάσφημοι που κατηγορούν τον Δημιουργό τους... Και κάπου μακριά ένα όραμα αλλόκοτο, μια Αναδυομένη ίπταται πάνω από τα νερά της θάλασσας, λουσμένη στο φως του φεγγαριού. «Ο Πολυλάς διέκρινε σωστά ότι το κύριο θέμα στον Λάμπρο ήταν από τη μια πλευρά το πάθος του άνδρα, η ισχυρή αντίστασή του στον ηθικό νόμο, και από την άλλη η εξαγνιστική καλοσύνη και αγάπη της γυναίκας. Και οι δύο πρωταγωνιστές συντρίβονται από το φορτίο τους» σημειώνει ο Στυλιανός Αλεξίου στον πρόλογο του έργου (εκδόσεις Στιγμή, 2014). Και πίσω από όλα αυτά υπάρχει, φυσικά, το ηλεκτροφόρο ζήτημα των νόθων παιδιών (όλα τα παιδιά του Λάμπρου και της Μαρίας ήταν νόθα) που, ως γνωστόν, συνιστούσε διαχρονικό και θεμελιώδες τραύμα για τον Σολωμό (ως τα εννιά του χρόνια δεν είχε αναγνωριστεί από τον πατέρα του). Ο

Διονύσιος Σολωμός Ο Λάμπρος Σκηνοθεσία: Σοφία Μαραθάκη Πρωταγωνιστούν: Λήδα Κουτσοδασκάλου, Σοφία Μαραθάκη, Γιώργος Σύρμας Μουσικός επί σκηνής: Βασίλης Τζαβάρας Σκηνικό-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας Έως 19/1 Θέατρο του Νέου Κόσμου Κάτω Χώρος, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Φιξ, 210 9212900 Πέμ. 21:15, Παρ. 21:15, Σάβ. 21:15, Κυρ. 18:30, εισ.: 10-15 ευρώ

Ρομαντική ασάφεια

φωτό: andrea bonetti

α πο τη λου ιζα ιζ α αρ κο υ μ αν ε α

Η Σοφία Μαραθάκη ανεβάζει το ποίημα του Διονύσιου Σολωμού στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

42 lifo – 16.1.20

πρόχειρος τίτλος του έργου, μας πληροφορεί ο Αλεξίου, ήταν «poema dei bastardelli» – «το ποίημα των μικρών νόθων». Η αποσπασματική φύση του ποιήματος το καθιστά δύσκολο στην ανάγνωση και, φυσικά, στην κατανόηση. Είναι σαν να έχουν διασωθεί κομμάτια από ένα παζλ, τα οποία εμείς καλούμαστε να ενώσουμε, συμπληρώνοντας τα κενά, και να φανταστούμε όσα δεν περιγράφονται από την πένα του ποιητή. Η ανοιχτή αυτή φύση του έργου συνιστά μια γοητευτική πρόκληση για όλους όσοι επιδιώκουν να συναντηθούν μαζί του. Αν και, τρόπον τινά, όλοι οι αναγνώστες του Λάμπρου σκηνοθετούμε το ποίημα στο μυαλό μας, η Σοφία Μαραθάκη αποπειράθηκε να δώσει στη διαδικασία αυτή σάρκα και οστά, να την παρουσιάσει σκηνικά, ντύνοντάς τη με ήχους, εικόνες και σώματα. Επιθυμώντας να καταστήσει κατανοητά τα τεκταινόμενα, η σκηνοθέτις παραθέτει αρχικά την «υπόθεση» του Λάμπρου, έτσι ώστε να γνωρίσουμε τα τρία βασικά πρόσωπα και την προϊστορία τους. Στη συνέχεια, τα επεισόδια αποδίδονται είτε μέσω αναπαράστασης –η σκηνή της αποπλάνησης και της αιμομιξίας–, είτε πιο ελεύθερα, εν είδει «μονολόγων» που ερμηνεύονται από τον ηθοποιό που έχει αναλάβει κάθε «ρόλο» (Λήδα Κουτσοδασκάλου-κόρη, Σοφία Μαραθάκη-Μαρία, Γιώργος Σύρμας-Λάμπρος) ή από εναρμονισμένα ντουέτα που μιλούν ταυτόχρονα. Η σκηνή είναι μαυροφορεμένη, με μερικές προβολές βίντεο μόνο να δίνουν το εικαστικό στίγμα του κάθε επεισοδίου, πότε σε τόνο ρεαλιστικό (τα παράθυρα μιας εκκλησίας) και πότε πιο αφαιρετικό (οι μεγεθυμένες λεπτομέρειες μιας παραδοσιακής φορεσιάς). Ο εξαιρετικά χαμηλός φωτισμός, σε συνδυασμό με τη live κιθάρα και άλλους, ηλεκτρονικούς ήχους, φιλοδοξεί να μεταδώσει μια αίσθηση ονειρική, να καταστήσει ανάγλυφη μια «άλλη» διάσταση. Δυστυχώς, παρά τις ευγενείς προθέσεις, το ποίημα φτάνει μετά δυσκολίας ως εμάς. Το ζήτημα δεν είναι κατά πόσο ο θεατής αντιλαμβάνεται την «υπόθεση» του Λάμπρου αλλά κατά πόσο καταφέρνει να εισπράξει την ουσία του έργου, τον ζοφερό, εφιαλτικό πυρήνα του. Η παράσταση αρκείται σε μια επιδερμική δημιουργία «ατμόσφαιρας», βασισμένη σε τετριμμένους κώδικες –λίγο σκοτάδι, λίγη κιθάρα και τρεις χορευτικές κινήσεις–, και αδυνατεί να ταρακουνήσει το ασυνείδητο, τις αισθήσεις, το θυμικό μας, να δημιουργήσει ένα δικό της, βαθιά επεξεργασμένο σύμπαν. Ελάχιστα σημεία ερεθίζουν τη φαντασία και, αν πρόκειται να πορευτούμε καθαρά με τη δύναμη του λόγου, ούτε αυτός μας μαγνητίζει, εφόσον κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε τη μέγιστη ικανότητα επικοινωνίας των ηθοποιών με το κοινό, πράγμα που εδώ δεν επιτυγχάνεται. Τι σημαίνει «απόσπασμα» και τι «νόθος»; Πώς εξερευνώνται οι έννοιες αυτές σε σκηνικό, ερμηνευτικό ή μουσικό επίπεδο; Η απόδοση της ποίησης με θεατρικούς όρους συνιστά άθλο, εφόσον, ως γνωστόν, δεν είναι αυτός ο αρχικός της προορισμός. Μονάχα η ορμή, το πάθος και η μεγάλη ευκρίνεια ενός προσωπικού σκηνοθετικού οράματος μπορεούν να φέρουν εις πέρας μια τόσο δύσκολη αποστολή. Τα στοιχεία αυτά απουσιάζουν από την εν λόγω παράσταση, η οποία κινείται σε ένα χλιαρό μεταίχμιο, χάνεται σε μια ρομαντική ασάφεια.

Kωστής Παλαμάς, «Διονύσιος Σολωμός», εκδόσεις Εστία, 1981 2 Andrew Allport, «The romantic fragment poem and the performance of form» 1

Ο Γιώργος Βάλαρης σκηνοθετεί την ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ του Μίκη Θεοδωράκη Η θρυλική παράσταση ζωντανεύει (σ)την Αθήνα του σήμερα.

Η

Όμορφη Πόλη είναι ένας τίτλος που σε κάνει να ανατριχιάζεις στο άκουσμά του και μόνο. Η θρυλική παράσταση του Μίκη Θεοδωράκη, που ανέβηκε το καλοκαίρι του 1962, έγραψε την ιστορία μιας ολόκληρης εποχής μέσα από τραγούδια που παραμένουν μέχρι σήμερα κομμάτι του μουσικού μας πολιτιστικού πλούτου. Ο σκηνοθέτης Γιώργος Βάλαρης αναβιώνει την παράσταση αυτή, μεταφέροντας στο 2020 την Όμορφη Πόλη του μεγάλου μας καλλιτέχνη μέσα από μια θεατρική-μουσική υπερπαραγωγή-ωδή στον Θεοδωράκη. Εκτός αυτού, όμως, είναι και μια υπενθύμιση της μουσικής και στιχουργικής αυθεντικότητας άλλων εποχών που μιλά ακόμα και στα πιο βαθιά μας συναισθήματα. Ο Γιώργος Βάλαρης απαντά στις ερωτήσεις μας, δίνοντας μια μικρή αίσθηση του τι θα δούμε στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από τις 17 έως τις 30 Ιανουαρίου.

— Κύριε Βάλαρη, η «Όμορφη Πόλη» μπορεί να γίνει ο συνδετικός κρίκος για διαφορετικές γενιές; Είναι αυτός ένας από τους στόχους της παράστασης; Μοιραία γίνεται η σύνδεση, μια και

ο θρυλικός τίτλος επικαιροποιείται μέσω της νέας προσέγγισης του διαχρονικού αυτού έργου, με θεατρανθρώπους και ερμηνευτές αγαπητούς και στη νέα γενιά, με μια αισθητική σύγχρονη που περιλαμβάνει μέσα όπως το video art, αλλά και γενικότερα με το ύφος της παράστασης, που απευθύνεται σε όλες τις γενιές.

— Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί μια τέτοια παράσταση και τι είναι εκείνο που σας σημάδεψε περισσότερο κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας; Αισίως τον Φεβρουάριο κλείνω έναν χρόνο εντατικής προετοιμασίας, μελέτης και προβών. Πρόκειται για μια παραγωγή στην οποία αφοσιώθηκα και για τις ανάγκες της μελέτησα διεξοδικά μέγιστο μέρος του έργου του Μίκη Θεοδωράκη, βιογραφιών και μελετών σχετικών με αυτόν. Αυτό που με σημάδεψε και θα με συντροφεύει πάντα είναι η γνωριμία και η στενή σχέση που απέκτησα μαζί του αυτή την περίοδο.

— Μιλήστε μας γι’ αυτήν τη συνάντηση. Τι συμβολίζει για εσάς ο Μίκης Θεοδωράκης; Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι για μένα ένας μύθος συνώνυμος με την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Στην πρώτη συνάντηση μαζί του τον

Μάρτιο, στο σπίτι του, στην Ακρόπολη, είχα μεγάλο τρακ και αγωνία, αλλά με αγκάλιασε εξαρχής με μεγάλη αγάπη και ζεστασιά και τον ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό. Είχα μπροστά μου μια τόσο ισχυρή προσωπικότητα, με ακτινοβολία μεταφυσική. Στις αρκετές συναντήσεις που έχουμε κάνει έκτοτε νιώθω οικειότητα, εμπιστοσύνη και γενναιοδωρία ψυχής και πνεύματος, που εκφράστηκε δημόσια για μένα με το σύγχρονο έργο της Όμορφης Πόλης. Ήταν κάτι που με συγκίνησε βαθύτατα. Οι διηγήσεις του από ιστορικά γεγονότα που έζησε στην εξορία και στο εξωτερικό και παράλληλα αυτή η δύναμή του για την Ελλάδα με έχουν εντυπωσιάσει βαθύτατα. Μου είπε χαρακτηριστικά σε μια πρόσφατη επίσκεψή μου: «Εγώ δεν ήθελα απλώς να βάψω με μερικές σταγόνες χρώματος ένα ποτήρι. Ήθελα να βάψω το Αιγαίο με το έργο μου». Κάθε μου συνάντηση μαζί του είναι δώρο ζωής. Είμαι, επίσης, στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω πως κάνουμε σχέδια για το επόμενο έργο μας.

— Σε τι διαφέρει η « Όμορφη Πόλη» του 2020 από την «Όμορφη Πόλη» του 1962; Η σύγχρονη παράσταση δεν είναι επιθεώρηση όπως τότε, αλλά μια σύγχρονη σπονδυλωτή λαϊκή τραγωδία, με πρωταρχικό ρόλο στα τραγούδια, στην ποίηση του Μίκη Θεοδωράκη για πρώτη φορά στη σκηνή και τον χορό επί σκηνής με θέματα διαχρονικά και επίκαιρα (έρωτας, θάνατος, ξενιτιά, επανάσταση και άξιον εστί).

— Ποιο είναι το όραμά σας γι’ αυτή την παράσταση αλλά και για τον θεατρικό χώρο γενικότερα; Όραμά μου είναι να αφήσει και αυτή η παράσταση το στίγμα της στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου ως αντάξια συνέχεια της θρυλικής παράστασης του 1962. Γι’ αυτό μοχθώ έναν χρόνο τώρα, ώστε να δικαιώσω τον Μίκη για την εμπιστοσύνη και τη γενναιοδωρία του.

θέατρο

ADVERTORIAL

week

Όμορφη Πόλη Μουσική - Ποίηση:

Μίκης Θεοδωράκης Σύνθεση έργου Σκηνοθεσία:

Γιώργος Βάλαρης Πεζά κείμενα:

Γιώργος Βάλαρης, Στέλιος Παπαδόπουλος Μουσική διεύθυνση Ενορχήστρωση:

Θανάσης Βασιλάς Τραγουδούν:

Γιάννης Κότσιρας, Δημήτρης Μπάσης, Σαλίνα Γαβαλά Παίζουν:

Κώστας Καζάκος, Γιώργος Κιμούλης, Πέγκυ Σταθακοπούλου, Κωνσταντίνος Καζάκος, Ελισάβετ Μουτάφη, Γιώργος Βάλαρης, Αιμίλιος Ράφτης, Άκης Σιδέρης και η Λήδα Πρωτοψάλτη Προσκεκλημένοι καλλιτέχνες (αλφαβητικά): Μελίνα Ασλανίδου (22-23/1), Γιώτα Νέγκα (17/1), Μπάμπης Στόκας (30/1), Ελένη Τσαλιγοπούλου (2930/1) Με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» 17-30 Ιανουρίου 2020 Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη Εισιτήρια: 210 7282333, www.megaron.gr

Γιώργος Βάλαρης, Γιώργος Κιμούλης, Λήδα Πρωτοψάλτη, Κώστας Καζάκος

16.1.20 – lifo

43

βγες έξω

ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ

Tra di noi

T Ωραίο και γευστικό φαγητό

week

Στο νέο Άνετον.

Τ

α πό τη ν ίκη μηταρ έ α

44 lifo – 16.1.20

ο εστιατόριο Άνετον στο Μαρούσι έχει διαγράψει μια 15χρονη επιτυχημένη ιστορία στην εστιατορική σκηνή της Αθήνας, με βασικό χαρακτηριστικό την πρωτοτυπία. Έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο του στα βόρεια προάστια, ο συνδημιουργός του εστιατορίου Δημήτρης Φωτόπουλος μετέφερε πρόσφατα το Άνετον στο κέντρο της Αθήνας, διατηρώντας τη φρεσκάδα στις ιδέες. Στον καινούργιο χώρο, που μόλις άνοιξε, εντυπωσιάζει η τοιχογραφία με τα γεωμετρικά σχέδια σε αποχρώσεις γκρι, λευκού και ροζ παστέλ που δημιούργησε ο Ισπανός καλλιτέχνης Jose Ballerzosa και απεικονίζει μια γυναίκα που κάθεται έχοντας δίπλα το φαγητό της. Στο κέντρο, η μπάρα σερβίρει μια ποικιλία από εξαιρετικά κοκτέιλ διά χειρός Λεωνίδα Πετρόπουλου, αλλά σου ΆΝΕΤΟΝ δίνει και τη δυνατότητα να γευματίσεις παίρνοντας θέση στα δερμάτινα στουλ. Στο μενού του εστιατορίου πρωταγωνιστούν φρέσκα και αυθεντικά ελληνικά υλικά: άγρια χόρτα, πρόβειος κιμάς, λαχανικά εποχής, ποικιλία μανιταριών, φρέσκα ψάρια. Η αναζήτηση των καλών πρώτων υλών ανάλογα με την εποχή δίνει στον σεφ και συνιδιοκτήτη Βασίλη Ζώη έμπνευση και φαντασία που αναδεικνύονται μέσα από τη δημιουργικότητα. Το διαπιστώνεις ευθύς στο πιάτο που προσγειώνεται στο τραπέζι με τα τσιγαριαστά χόρτα εποχής με μυρωδικά και φρέσκο κρεμμυδάκι, στην κορυφή του οποίου παίρνει θέση τηγανητό αυγό μάτι που γαρνίρεται με κρουτόν φέτας και ενισχύεται με σάλτσας ντομάτας με πιπεριά Φλωρίνης (€9). Ωραίο και γευστικό φαγητό! Θυμίζει σπιτικό φαγητό, αλλά ταυτόχρονα είναι δημιουργικό και μαγειρεμένο με τεχνική. Ακολουθούν τα ρολάκια που γεμίζονται με τυρί Μετσόβου και παστουρμά και συνοδεύονται με τσάτνεϊ αχλάδι με κύμινο (€9) – πλούσια γεύση, εθιστική. Εντυπωσιακή είναι η άφιξη στο τραπέζι της τάρτας με κολοκύθα, καπνιστό μπέικον, κατσικίσιο τυρί, στην κορυφή της οποίας κυματίζει, σαν «φλόγα», μους ΆΝΕΤΟΝ από βασιλομανίταρα (€12). Μπορεί το φαγητό να προσφέρει μια εφήμερη απόλαυση, δεν παύει όμως να συνεισφέρει στην απόλαυση των αισθήσεων. Η επιλογή κρίνεται δύσκολη στα κυρίως πιάτα, θέλεις να τα δοκιμάσεις όλα. Υποκύψαμε στην πληθωρική νοστιμιά που προσφέρει το αρνίσιο μπιφτέκι, το οποίο συνοδεύεται με χόρτα εποχής και πλούσιο σε γεύση αυγολέμονο φτιαγμένο μαστόρικα (€14), ένα διαφορετικά δοσμένο φρικασέ, όπου η απλότητα της ελληνικής κουζίνας δημιουργεί συναισθήματα οικειότητας και ξυπνά παιδικές μνήμες. Εξαιρετικό αποδείχτηκε και το φιλέτο μυλοκόπι που ψήνεται σε μαντέμι και συνοδεύεται με απαλή και ανάλαφρη κρέμα σελινόριζας, πικάντικη σαλάτα πλιγούρι με ψιλοκομμένα κρεμμύδια, τσίλι και κρέμα αβοκάντο (€24). Το σέρβις έχουν αναλάβει ευγενικοί νέοι, πάντα πρόθυμοι να καλύψουν τις επιθυμίες σου. Η οινική λίστα, φτιαγμένη με άποψη από τη σομελιέ Μαρία Νίκα, προσφέρει ενδιαφέρουσες επιλογές από τον ελληνικό αμπελώνα αλλά και λίγες ετικέτες από τον παγκόσμιο που θα κρατήσουν συντροφιά στο μεσημεριανό ή βραδινό μενού. Για το τέλος, ο σεφ θα σε γλυκάνει με τιραμισού διαφορετικής προσέγγισης, όπου σοκολατένιο παντεσπάνι καλύπτεται με μασκαρπόνε αρωματισμένη με βανίλια και γαρνίρεται με καραμελωμένους ξηρούς καρπούς και σκόνη ΆΝΕΤΟΝ κακάο. Η γευστική μοντέρνα κουζίνα που προτείνει το εστιατόριο Άνετον είναι ξεχωριστή κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που έχει αποκτήσει πολλούς και διαχρονικούς θαυμαστές. Άνετον, Ναυάρχου Νικοδήμου 3, Σύνταγμα, 210 8066700

ra di noi» στα ιταλικά σημαίνει «μεταξύ μας» και αν συναντήσεις αυτήν τη φράση σε όνομα εστιατορίου, μπορείς να καταλάβεις τις προθέσεις αυτών που το επέλεξαν. Πράγματι, η ομώνυμη μικρή πιτσαρία-τρατορία στα Μελίσσια έχει όλη την καλή διάθεση να σε κάνει να αισθανθείς οικεία. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το πώς είναι διαμορφωμένος ο χώρος αλλά και με τη φιλικότητα των ανθρώπων που θα συναντήσεις ή με τη θαλπωρή που εκπέμπει ένα απλό, αλλά καλοδιαλεγμένο και σωστά φτιαγμένο φαγητό. Το Tra di noi φτιάχτηκε από δύο αδέλφια, τον Μάνο και την Αστέρια, και ενώ η κύρια απασχόλησή τους δεν σχετίζεται με την εστίαση, αναζητούσαν επί σειρά ετών την ευκαιρία να φτιάξουν ένα εστιατόριο όπως εκείνοι το επιθυμούσαν. «Θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν χώρο όπου να περνάμε καταρχάς εμείς καλά κι έτσι να δώσουμε την ευκαιρία και σε όσους μας επισκέπτονται να αισθάνονται όμορφα» λέει ο Μάνος Δαμασκηνός, ο οποίος περνά πολλές ώρες της καθημερινότητάς του στο Tra di noi, υποδεχόμενος τους επισκέπτες του και φροντίζοντας όλα να λειτουργούν όπως το επιθυμεί. Τα σχέδιά τους έγιναν πραγματικότητα στις αρχές του 2019. Στον μικρό χώρο, που είναι διακοσμημένος με σύγχρονη άποψη στις αποχρώσεις του πράσινου, του κόκκινου και του άσπρου, πήραν θέση λίγα τραπέζια και μια μπάρα που μπορούν να φιλοξενήσουν περίπου 2226 άτομα. Η κουζίνα χωρίζεται με τοίχο, όπου δεσπόζει μεγάλη βιτρίνα με αλλαντικά και τυριά που σου ανοίγουν την όρεξη για να υποδεχτείς τα πιάτα του μενού. Η προσέγγιση που επιλέχθηκε για το φαγητό είναι πολύ συγκεκριμένη και αυθεντικά ιταλική, αφού στηρίζεται στον θεμέλιο λίθο της ιταλικής κουζίνας: ποιοτικά υλικά και απλός μαγειρικός χειρισμός που σέβεται και αναδεικνύει την πρώτη ύλη. Αυτό το επιβεβαιώνεις σε όλα τα πιάτα που θα δοκιμάσεις. Το ζεστό ψωμάκι που φτάνει στο τραπέζι για να συνοδεύσει τον αρχικό μεζέ –ελαιόλαδο με μπαλσάμικο αλλά και τσάτνεϊ καρότου– είναι μόλις βγαλμένο από τον φούρνο, με χειροποίητη ζύμη. Η σαλάτα Capreze με φρεσκοκομμένα ντοματάκια και Mozzarella di Bufala, ρόκα και λάδι βασιλικού ξεχειλίζει αρώματα (€12). Φρεσκάδα αποπνέει και η σαλάτα με πράσινη και κόκκινη λόλα, ρόκα, Ρrosciutto di Parma, φλούδες παρμεζάνας και χειροποίητη σος μελιού (€9). Στα πεϊνιρλί ξεχωρίζουν η λεπτή και τραγανή ζύμη, το άρωμα του φρέσκου βουτύρου και η βαθιά γεύση από το παλαιωμένο (αληθινό) κασέρι Θράκης του Χατζηιωαννίδη. Στην παραλλαγή με σουτζούκι ή παστουρμά (€7) θα γευτείς και μια καλή δόση μπαχαρένιου κρέατος. Οι πάστες είναι όλες (αδιαπραγμάτευτα, όπως λέει ο Μάνος) φρέσκες και παρουσιάζονται με κλασικές ιταλικές συνταγές: πένες Αmatriciana με σάλτσα από ντοματάκια San Marzano και pancetta affumicata (€9), ταλιατέλες Βologneze με φρέσκο μοσχαρίσιο κιμά (€9), σπαγγέτι Καρμπονάρα με την παραδοσιακή συνταγή (€8,50). Όταν έρχεται η ώρα της πίτσας, τον πρώτο λόγο έχει η ζύμη, κι αυτή που φτιάχνεται στην κουζίνα του Tra di noi δεν έχει λόγους να φοβάται τις συγκρίσεις: τραγανή και αφράτη όσο πρέπει, νόστιμη και σωστά ψημένη. Όλες οι κόκκινες παραλλαγές του μενού έχουν σάλτσα από ντοματάκια San Marzano και οι δύο εκδοχές που δοκίμασα, η μία με Μozzarella, Ρrosciutto crudo di Parma, παρμεζάνα, άγρια ρόκα και λάδι τρούφας (€13,50) και η άλλη, η Ρiccante, με Μozzarella και ιταλικό σαλάμι Spianata (€10,50), στάθηκαν με αξιώσεις στο ύψος των γευστικών περιστάσεων. Tra di noi, Π. Τσαλδάρη 11, Μελίσσια, 210 8048483

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5]

Με την είσοδο του Ερμή στον Υδροχόο την Πέμπτη και του Ήλιου τη Δευτέρα στο ίδιο ζώδιο φωτίζεται ο τομέας της καριέρας και θα ασχοληθείτε με το πρακτικό κομμάτι οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο. Επαφές με άτομα που μπορούν να προωθήσουν το έργο σας θα έχουν θετικά αποτελέσματα και οι ιδέες σας θα έχουν δημόσια προβολή. Η Αφροδίτη στους Ιχθύς δημιουργεί αρμονικές σχέσεις στον τομέα της φιλίας, ενώ ενισχύει τη διάθεσή σας για ομαδικές δραστηριότητες, ωστόσο η ερωτική σας ζωή δέχεται αναταράξεις. Εσείς του 2ου δεκαημέρου μπορείτε να πετύχετε πολλά σε θέματα σπουδών, ενώ είναι ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε μια συνεργασία με το εξωτερικό ή να διακριθείτε σε κάποιο άθλημα. Νομικές υποθέσεις και διαδικαστικά θέματα αυξάνουν το άγχος των γεννημένων το 3ο δεκαήμερο και είναι επιτακτική η ανάγκη να ασχοληθείτε με τη φυσική σας κατάσταση.

που εισέρχεται ο Ερμής στον Υδροχόο, ξεκινούν επαφές και οικονομικές διαπραγματεύσεις και μπορείτε να πετύχετε μια δυνατή συμφωνία οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο. Τη Δευτέρα ακολουθεί και ο Ήλιος και, καθώς φωτίζει τον τομέα των χρημάτων, είναι ιδανική εποχή για να ασχοληθείτε με την οργάνωση του προϋπολογισμού σας. Ακριβές αγορές, επενδύσεις και νέες επιχειρηματικές προσπάθειες θα έχουν θετικά αποτελέσματα, αρκεί να είστε σίγουροι για τις ενέργειές σας. Μελετήστε προσεκτικά τα επόμενά σας βήματα. Σχέσεις με οικείους θα αποτελέσουν πηγή εντάσεων για τους γεννημένους το 2ο δεκαήμερο και θα είναι λίγο δύσκολο να επανέλθουν οι ισορροπίες. Με τον Ποσειδώνα να προκαλεί παρεξηγήσεις, δεν πρέπει να βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα, ούτε να προδικάζετε καταστάσεις. Η βελτίωση της εμφάνισής σας και της επαγγελματικής σας εικόνας είναι το βασικό μέλημα των γεννημένων το 3ο δεκαήμερο και τα έξοδά σας είναι αυξημένα.

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6]

Αυτή την εποχή είστε ιδιαίτερα επικοινωνιακοί και το ενδιαφέρον σας στρέφεται σε μελλοντικούς σας στόχους που μπορεί να αφορούν ένα ταξίδι ή μια συνεργασία με το εξωτερικό. Την Πέμπτη ο κυβερνήτης σας Ερμής εισέρχεται στον Υδροχόο και τη Δευτέρα ο Ήλιος, οπότε οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο θα αφήσετε στην άκρη προσωπικές και καθημερινές υποθέσεις και θα ρίξετε το βάρος στο όραμά σας. Ιδανική εποχή για να δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό σε θέματα σπουδών. Οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο είστε απασχολημένοι με την τρέχουσα εργασία σας και σας απασχολούν σχέσεις με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, ωστόσο μπορείτε να κερδίσετε την εύνοιά τους. Αποφύγετε τις εντάσεις με πρόσωπα εξουσίας. Οικονομικές και ερωτικές υποθέσεις συνεχίζουν να απασχολούν εσάς του 3ου δεκαημέρου, ωστόσο τα επαγγελματικά σας βαίνουν καλώς. Η ερωτική σας ζωή εξελίσσεται.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2]

Την Πέμπτη εισέρχεται ο Ερμής στο ζώδιό σας και τη Δευτέρα ο Ήλιος, οπότε ξεκινάει μια περίοδος κατά την οποία η έμπνευσή σας είναι στα ύψη και μπορείτε να ικανοποιήσετε τις προσδοκίες σας οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο. Η επικοινωνιακή σας διάθεση είναι αυξημένη και καταφέρνετε να πείσετε τους συνομιλητές σας σχετικά με τις ιδέες σας, γεγονός που σημαίνει πως όσο κυνηγάτε ευκαιρίες, τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες να πιάσετε τους στόχους σας σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο. Αξιοποιήστε την ενέργειά σας σε εποικοδομητικές κατευθύνσεις και μην ασχολείστε με κακοπροαίρετα άτομα. Οικονομικοί λόγοι καθυστερούν την υλοποίηση ενός σχεδίου και είστε μες στην ένταση οι του 2ου δεκαημέρου. Προσέξτε, καθώς υπάρχει κίνδυνος εξαπάτησης. Έντονο το παρασκήνιο για εσάς του 3ου δεκαημέρου. Προσέξτε ποιους εμπιστεύεστε!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα που σας απασχόλησαν σχέσεις και συνεργασίες, με την είσοδο του Ερμή, την Πέμπτη, και του Ήλιου, τη Δευτέρα, στον Υδροχόο, οικονομικές υποθέσεις που αφορούν κοινούς πόρους, φόρους και ασφαλιστικά ζητήματα θα έρθουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός σας. Η εφαρμογή ενός σχεδίου αναγκαστικά θα καθυστερήσει, καθώς προέχουν άλλα ζητήματα. Προσέξτε πιθανές εντάσεις με φίλους. Είστε λίγο εριστικοί αυτή την εποχή. Ένας νέος έρωτας ξεκινά με θετικούς οιωνούς και πλέετε σε πελάγη ευτυχίας οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο. Εσείς του 3ου δεκαημέρου έχετε θέματα με μια συνεργασία ή μπορεί να σπαταλάτε πολλή ενέργεια στην επίλυση προσωπικών προβλημάτων, με αποτέλεσμα να υπάρχει στασιμότητα στα επαγγελματικά σας. Αλλάξτε ρότα, αν κάτι σας δυσαρεστεί, και μη χάνετε αδίκως ευκαιρίες.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Με την είσοδο του Ερμή στον Υδροχόο την Πέμπτη και του Ήλιου τη Δευτέρα ξεκινάει μια περίοδος εσωστρέφειας για τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο, οπότε θα θέλετε να αποφύγετε τις πολλές επαφές, προκειμένου να ασχοληθείτε με προσωπικές σας υποθέσεις. Ωστόσο, δεν θα λείψουν οι ίντριγκες και τα κουτσομπολιά αν χαθείτε ξαφνικά από τον κοινωνικό σας περίγυρο. Δώστε έμφαση σε σημαντικά θέματα, μην ασχολείστε με μικροπρέπειες. Οι στόχοι αποτελούν προτεραιότητα για τους γεννημένους το 2ο δεκαήμερο και αναζητάτε άτομα που θα στηρίξουν έμπρακτα τις προσπάθειές σας, αλλά πρέπει να αποφύγετε την εξιδανίκευση ανθρώπων και καταστάσεων. Ο Ποσειδώνας στο ζώδιό σας σάς κάνει να βλέπετε πολύ ρομαντικά τα πράγματα. Για εσάς του 3ου δεκαημέρου είναι μια εποχή πολλών μετακινήσεων και κοινωνικών επαφών και μπορείτε να διακριθείτε αν προωθήσετε τις ιδέες σας.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Αλλάζουν οι προτεραιό-

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Αυτή την εποχή εσάς τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο σας απασχολούν οι στόχοι και οι συνεργασίες και από την Πέμπτη, που εισέρχεται ο Ερμής στον Υδροχόο, θα δώσετε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή. Στον οικονομικό τομέα κάποιες καθυστερήσεις θα σας αναγκάσουν να ζητήσετε τη συμβολή τρίτων για την υλοποίηση ενός σχεδίου. Τη Δευτέρα ακολουθεί και ο Ήλιος τον Ερμή στον Υδροχόο και επειδή θα έχετε μια τάση να λέτε αυτά που σκέφτεστε δίχως να τα επεξεργάζεστε, ενδεχομένως να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις με φιλικά σας πρόσωπα. Εσείς του 2ου δεκαημέρου έχετε μια επαναστατική διάθεση που μπορεί να δυσκολέψει την εφαρμογή ενός εγχειρήματος και πρέπει να κινηθείτε διπλωματικά. Ταξίδια και επαφές με το εξωτερικό χρήζουν προσοχής. Για τους γεννημένους το 3ο δεκαήμερο είναι η εποχή που ασχολείστε με το χτίσιμο της φήμης σας και επενδύετε στη διαφήμιση των προϊόντων σας.

Sudoku No 632 1 7 6 5 1 7 4 6 3 3 8 9 8 7 3 2 6 4 6 7 3 4 1 9 1

4 7

Η λύση του προηγούμενου 6 5 4 3 2 1

2 9 3 5 8 7

8 7 1 4 9 6

1 4 9 7 6 3

3 8 7 9 5 2

5 6 2 1 4 8

4 3 6 2 1 5

9 2 8 6 7 4

7 1 5 8 3 9

9 6 5 2 1 7 8 3 4 8 4 3 5 6 9 7 1 2 7 1 2 8 4 3 9 5 6

τητες για τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο με την είσοδο του Ερμή και του Ήλιου στον Υδροχόο την Πέμπτη και τη Δευτέρα αντίστοιχα και θα ασχοληθείτε περισσότερο με τη βελτίωση των σχέσεών σας, καθώς το προηγούμενο διάστημα είχατε αφοσιωθεί κυρίως στα επαγγελματικά σας. Ενδεχομένως να προκύψουν κάποια θέματα υγείας ηλικιωμένων που θα σας επιβάλουν να ρίξετε τους ρυθμούς σας και να ασχοληθείτε με τη φροντίδα αγαπημένων προσώπων. Ζητήματα ακίνητης περιουσίας έρχονται στο προσκήνιο και είναι ιδανική εποχή για εσάς τους γεννημένους το 2ο δεκαήμερο να εκμεταλλευτείτε ένα ακίνητο. Εργασία και υγεία συνεχίζουν να απασχολούν εσάς του 3ου δεκαημέρου και πρέπει να προσέξετε ώστε να μην υπερεκτιμήσετε μια συνθήκη που μπορεί να αποβεί καταστροφική. Ιδιαίτερη προσοχή σε μια μικροαδιαθεσία που μπορεί να επιδεινωθεί.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Την Πέμπτη εισέρχεται ο Ερμής στον Υδροχόο και τη Δευτέρα ο Ήλιος και, καθώς θα διανύουν τον τομέα της εργασίας και της υγείας, το ενδιαφέρον σας μετατίθεται από την ψυχαγωγία στις υποχρεώσεις σας, κάτι που θα πέσει λίγο βαρύ στους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο. Για ένα μεγάλο διάστημα είχατε επιδοθεί στο κυνήγι των απολαύσεων και όντως περάσατε πολύ καλά, ήρθε όμως η στιγμή να βάλετε ένα φρένο και να αντιμετωπίσετε με περισσότερη υπευθυνότητα τα καθήκοντά σας. Πολλές οι μετακινήσεις και οι επαφές των γεννημένων το 2ο δεκαήμερο και είναι μια καλή εποχή για να προωθήσετε τις ιδέες και τα ταλέντα σας. Επίσης, μπορείτε να βελτιώσετε σχέσεις με οικείους. Πολύ δημιουργική εποχή για εσάς του 3ου δεκαημέρου λόγω ενός νέου έρωτα που σας έχει ενθουσιάσει και σκέφτεστε σοβαρά το ενδεχόμενο της συγκατοίκησης.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Έπειτα από μια περίοδο κατά την οποία ασχοληθήκατε κυρίως με το σπίτι, είστε γεμάτοι όρεξη να εκφραστείτε δημιουργικά οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο. Με την είσοδο του Ερμή την Πέμπτη στον Υδροχόο και του Ήλιου τη Δευτέρα, ενισχύεται ο τομέας της δημιουργικότητας και μετά από μια φάση αυτοπροστασίας, τώρα είστε πρόθυμοι να αναλάβετε ρίσκα. Οι επικοινωνιακές σας δεξιότητες είναι άριστες και μπορείτε να διαπραγματευτείτε, να φλερτάρετε και να έρθετε πιο κοντά στον σύντροφό σας. Χόμπι, απολαύσεις και ψυχαγωγία θα είναι στην καθημερινή σας ατζέντα και θα βελτιώσετε την ερωτική σας ζωή οι ελεύθεροι. Οι του 2ου δεκαημέρου πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί στις μετακινήσεις και στον τρόπο που εκφράζετε τις απόψεις σας στον χώρο της δουλειάς, λόγω του Άρη, που κυβερνά τον τομέα της επικοινωνίας. Εσείς του 3ου δεκαημέρου συνεχίζετε να ασχολείστε με το σπίτι και την οικογένεια.

starfax

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Από την Πέμπτη,

week

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11]

Τις επόμενες μέρες ο Ερμής και ο Ήλιος εισέρχονται στον Υδροχόο και, καθώς θα διανύουν τον τομέα του σπιτιού, τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο θα σας απασχολήσουν η οικογένεια και η ακίνητη περιουσία. Ο Ουρανός, με τις δυσαρμονικές του όψεις, προμηνύει κάποιες ανατροπές που θα σας αναγκάσουν να αλλάξετε σχέδια ή μπορεί να συναντήσετε κάποια εμπόδια, αν πρόκειται να εκμεταλλευτείτε ένα ακίνητο. Όπως και να 'χει, είναι μια εποχή που πρέπει να είστε πάρα πολύ προσεχτικοί όσον αφορά τη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Εσείς του 2ου δεκαημέρου αποφύγετε τα ρίσκα και την κερδοσκοπία, καθώς ο Ποσειδώνας προκαλεί αυταπάτες και μπορεί να αξιολογήσετε λαθεμένα μια κατάσταση. Τυχερά παιχνίδια και επενδύσεις δεν θα ευνοηθούν. Μετακινήσεις, προώθηση υπηρεσιών και θέματα εκπαίδευσης θα αποτελέσουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των γεννημένων το 3ο δεκαήμερο και θα μπορέσετε να αυξήσετε το εισόδημά σας.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Πολλές οι ιδέες σας αυτή την εποχή και αδημονείτε να τις βάλετε σε εφαρμογή οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο. Με την είσοδο του Ερμή στον Υδροχόο την Πέμπτη ξεκινάει μια περίοδος κατά την οποία θα ευνοηθούν οι επαφές, η προώθηση δεξιοτήτων και το εμπόριο, οπότε θα βγείτε κερδισμένοι. Στείλτε βιογραφικά όσοι αναζητάτε μια θέση εργασίας, προωθήστε τις υπηρεσίες σας, ασχοληθείτε με τη διδασκαλία. Τη Δευτέρα εισέρχεται και ο Ήλιος στον Υδροχόο και θα έχετε την απαραίτητη ενέργεια για να κυνηγήσετε ευκαιρίες. Εσείς του 2ου δεκαημέρου νιώθετε πιεσμένοι με θέματα ακίνητης περιουσίας και δεν θα λείψουν οι εντάσεις στην οικογένεια. Μην ξεσπάτε σε αγαπημένα σας πρόσωπα, αναζητήστε λύσεις. Τα οικονομικά σας συνεχίζουν να απασχολούν εσάς τους γεννημένους το 3ο δεκαήμερο, όχι απαραίτητα με την κακή έννοια. Αίσιες εξελίξεις αναμένονται από την Τρίτη και μετά.

α πό τη μα ριβίκυ κα λλέργ η (sta rfa x@ lifo .gr)

16.1.20 – lifo

45

thing the Πώς να βοηθήσεις αυτούς που βοηθούν

απ ο τον μ. hu l ot

Οι εθελοντές της ομάδας έχουν επιλέξει να προσφέρουν με πολλή αγάπη, διάθεση και θέληση τον προσωπικό τους χρόνο για να βοηθήσουν τα αδέσποτα ζώα που υπάρχουν στον Ασπρόπυργο.

Τα Φαντάσματα του Ασπρόπυργου πό το 2016, που ξεκίνησαν οι δράσεις τους, μέχρι σήμερα τα Φαντάσματα του Ασπρόπυργου έχουν βοηθήσει πάνω από 800 ζώα, με κάθε τρόπο. «Οι βασικές μας δράσεις είναι στειρώσεις, σίτιση και έλεγχος των ζώων σε διάφορα σημεία μέσα στα όρια όπου κινούμαστε, θεραπείες, νοσηλείες σε κτηνιατρική κλινική, φιλοξενίες ζώων που έχουν ανάγκη και υιοθεσίες» λένε μιλώντας ως ομάδα. «Υπάρχουν έκτακτα περιστατικά που βρίσκουμε εμείς ή μας ειδοποιούν οι κάτοικοι της περιοχής και είναι συνήθως ζώα χτυπημένα από αυτοκίνητα ή κακοποιημένα. Όπου μπορούμε, δίνουμε και τροφές σε ανθρώπους που προσέχουν τα αδέσποτα αλλά δεν έχουν τους πόρους να τις αγοράσουν». «Η επιλογή του Ασπρόπυργου ως περιοχής ήταν για εμάς μια πρόκληση, επειδή, ως επί το πλείστον, είναι βιομηχανική περιοχή, με αχανείς εκτάσεις, και η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, πολλά ζώα καταλήγουν στους δρόμους του Ασπρόπυργου, παρατημένα από τους ιδιοκτήτες τους (απ’ όλο το Λεκανοπέδιο και όχι μόνο). Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ο τεράστιος αριθμός εγκαταλελειμμένων ζώων, καθώς και κουταβιών από συνήθως δεσποζόμενα ζώα, που οι ιδιοκτήτες τους δεν τα ήθελαν και τα άφησαν». Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των αδέσποτων σκυλιών, ειδικά των αγορασμένων, που δεν έχουν γεννηθεί στον δρόμο δηλαδή, αυξάνεται σε περιοχές εκτός κέντρου. Υπάρχουν ράτσες, όπως το ροτβάιλερ και το πίτμπουλ, αλλά και πάρα πολλά κυνηγόσκυλα, που είτε έχουν νοσήσει και οι ιδιοκτήτες τους προτιμούν να τα εγκαταλείψουν αβοήθητα παρά να τα γιατρέψουν, είτε είναι εργαλεία και όταν σταματούν να είναι χρήσιμα τα παρατούν για να πάρουν άλλα. Επίσης, οι κακοποιήσεις είναι απελπιστικά πολλές. «Η εμπειρία μας δείχνει ότι, δυστυχώς, το πρόβλημα παραμένει. Και, κατά βάση, στο μυαλό των ανθρώπων έχει περάσει ότι τη “δουλειά” που θα έπρεπε να κάνει η πολιτεία σε πολλές περιπτώσεις “πρέπει” να την κάνει η εκάστοτε φιλοζωική. Για να υπάρξουν λιγότερα αδέσποτα, αυτό που πρέπει να γίνει σίγουρα είναι στειρώσεις, και όχι μόνο στα αδέσποτα. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος και στα δεσποζόμενα ζώα, ώστε να σταματήσει κάποια στιγμή ο ανεξέλεγκτος αριθμός των αδέσποτων στους δρόμους. Επίσης, πρέπει να ενεργοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός και να δραστηριοποιηθεί πάνω στα προγράμματα που έχει κάθε δήμος, γιατί το πρόβλημα θα διαιωνίζεται, όση βοήθεια και να προσφέρουμε εμείς. Τέλος, πρέπει να υπάρχουν έλεγχοι και πρόστιμα στους κηδεμόνες ζώων χωρίς ηλεκτρονική σήμανση». Πώς μπορεί να συνεισφέρει κάποιος στις δράσεις σας και να βοηθήσει σε αυτό που κάνετε; Τι μπορεί να κάνει κάθε πολίτης; «Καταρχάς, μπορεί να έρθει να μας γνωρίσει από κοντά και να δει την κατάσταση που επικρατεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Γιατί, δυστυχώς, άλλο να σ’ το περιγράφει κανείς και άλλο να το βλέπεις να γίνεται μπροστά σου. Κατά δεύτερον, μπορεί να βοηθήσει με φιλοξενίες, με μεταφορές ζώων, με κοινοποιήσεις στο Διαδίκτυο, με τροφές, φάρμακα, αμπούλες κ.λπ. Κάθε πολίτης μπορεί να κάνει το πιο απλό πράγμα, που είναι το τάισμα των αδέσποτων ζώων της γειτονιάς του. Να πιέσει τον δήμο του για τη στείρωση των αδέσποτων ζώων. Το σημαντικό είναι να καταλάβει ο καθένας μας ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ αν δεν αλλάξουμε κι εμείς τη νοοτροπία μας, περιμένοντας ότι όλα αυτά θα γίνουν από κάποιους άλλους».

Για όποιον θέλει να βοηθήσει ως εθελοντής ή με οποιονδήποτε τρόπο: www.facebook.com/Fantasmata.

Aspropyrgou/

46 lifo – 16.1.20

16.1.20 – lifo

47