Τεύχος 637

20.2.2020 free press

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Στοιχεία Google Analytics

ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ.

Brunch!

η ντυπ έ ν η στ ση έκδο us Bari : Foc Πηγή 2020

Ιανουάριος 2020

6.231.065 Unique Visitors

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

LiFO.gr

20

MΕΡΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΣΟΥ ΣΕ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

Η Μαρία Κίτσου έχει πολλά κοινά με την Ελένη στις «Άγριες Μέλισσες» και είναι η λαίδη Μακμπέθ στο Εθνικό

ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΦΡΙΚΑΡΩ ΜΕ ΤΟ INSTAGRAM; απο τη βιβιαν στεργιου

2 lifo – 20.2.20

☛ Με αφορμή μια πρόσφατη έρευνα που αποκάλυψε ότι 8 στους 10 εργοδότες στην Ελλάδα δεν βρίσκουν εργατικό δυναμικό, η Βίβιαν Στεργίου αναρωτήθηκε εάν οι εργοδότες ψάχνουν πραγματικά για να βρουν τους κατάλληλους υπαλλήλους. «Αν δούμε λίγο τους μισθούς-χαρτζιλίκια, την έλλειψη τραπεζικής στήριξης και άρα πρόσβασης σε κεφάλαιο των νέων επιχειρήσεων, τα ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και τα καθεστώτα “μαθητείας” που τεχνηέντως παρατείνονται επ’ άπειρον, μπορούμε να αμφιβάλλουμε για τη δήθεν απουσία ταλέντου και ορεξάτων δουλευταράδων σ’ αυτόν τον τόπο. Πολλοί και πολλές ψάχνουν για δουλειά. Ίσως οι θέσεις που μένουν άδειες να βρομάνε εκμετάλλευση» κατέληγε στο κείμενό της η αρθρογράφος της LiFΟ. Σχετικά με αυτό το θέμα, ο χρήστης cauk σημείωσε τα εξής: «Καμία ειδική συνθήκη (κατεστραμμένη οικονομία, κρίση, μνημόνια κ.λπ.) δεν δικαιολογεί συμπεριφορές εκμετάλλευσης, όπως αυτές που ζούμε όσοι δουλεύουμε σε αυτήν τη χώρα. Εξάλλου, αυτά συνέβαιναν και προ κρίσης. Απλώς, μετά την κρίση, κάποιοι/-ες απέκτησαν μια πιστευτή δικαιολογία για να συνεχίσουν τις λαμογιές τους. Δεν μπορεί ο άλλος να επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία τον κιτς νεοπλουτισμό του και να λέει μετά ότι δεν μπορεί να πληρώνει ένσημα, γιατί αυτό σημαίνει ότι η αμαξάρα του πληρώθηκε με τον δικό μου κόπο και εις βάρος μου. Φυσικά, υπάρχουν και τίμιοι εργοδότες, αλλά δεν είναι η πλειονότητα». ☛ Στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη μίλησε ο κορυφαίος σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης. Με αφορμή τη νέα του ταινία «Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς», η οποία βγαίνει στις αίθουσες στις 5 Μαρτίου, ο Κύπριος κινηματογραφιστής και σεναριογράφος ανέφερε σχετικά: «Παρότι ως φόρμα η ταινία είναι ελληνική, μιλάει ελληνικά, οι χαρακτήρες είναι Έλληνες, πολύ συγκεκριμένα πράγματα, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια προσέγγιση του πώς κινείται ο κόσμος γενικά. Δηλαδή, δεν είναι αν είμαστε ή όχι τόσο χάλια εμείς. Είναι ότι οι ανθρώπινες καταστάσεις, οι άνθρωποι, οι σχέσεις τους, το διακύβευμά τους, είναι μεταξύ τραγωδίας και γελοιότητας». Ένα από τα σχόλια των αναγνωστών που ξεχώρισαν ήταν αυτό του τυχαίος περαστικός, ο οποίος έγραψε: «Τα είπε όλα αυτός ο υπέροχος σκηνοθέτης. Το θέμα, τώρα, είναι αυτός ο κόσμος να δει την ταινία στη μεγάλη οθόνη, όχι στον υπολογιστή, στην τηλεόραση ή στο κινητό, γιατί κι εγώ είμαι καλλιτέχνης και σκηνοθέτης, αλλά ταυτόχρονα είμαι και μάστορας. Προσέχω, δηλαδή, μέχρι και την τελευταία βίδα στην κατασκευή μιας ταινίας και θέλω ο άλλος να το γνωρίζει αυτό. Αλλά πού να καταλάβει το κοινό πόσο μαγευτική είναι η μεγάλη οθόνη!». ☛ «Αλίμονο στους γέρους» ήταν ο τίτλος στο κείμενο του Δημήτρη Πολιτάκη, ο οποίος μοιράστηκε με τους αναγνώστες της LiFO τους προβληματισμούς του για το πέρασμα των χρόνων. Αυτές οι ανησυχίες οδήγησαν τη Snoopy να γράψει τα ακόλουθα: «Φυσικά και μεγαλώνουμε. Φυσικά και –πρώτα ο Θεός– θα γεράσουμε. Μεσήλικες λεγόμαστε από τα 35 και μέχρι να φτάσουμε στην τρίτη ηλικία, δηλαδή από τα 65 και μετά. Είμαι 50 και θα απαντούσα καταφατικά στην ερώτηση αν κάποιος λέγεται ηλικιωμένος στα 65. Πρόκειται για κοινή λογική και δεδομένα. Δεν χρειάζεται να είσαι πολύ νέος για να το καταλάβεις. Ναι, πολλοί άνθρωποι λένε πράγματα που δεν στέκουν, γιατί είναι εκτός τόπου και χρόνου. Υπάρχει, βέβαια, τεράστια διαφορά από εξηντάρη σε εξηντάρη. Μόνο που όσοι παραμένουν “νέοι” και περίεργοι για καθετί καινούργιο αποτελούν την εξαίρεση. Το να λέμε ότι η ηλικία είναι απλώς ένα νούμερο είναι αστείο. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο άνθρωπος εξελίσσεται και προσπαθεί να γίνει καλύτερος, δεν γερνάει η ψυχή και το μυαλό του. Το κακό είναι ότι οι περισσότεροι δεν εστιάζουν σε αυτό, δηλαδή εννοούν κάτι άλλο όταν μιλάνε για νεότητα. Και όσο πιο πωρωμένοι είναι με αυτό, τόσο πιο μεγάλοι δείχνουν, κι ας κάνουν τα πάντα για να πετύχουν το αντίθετο. Το καθαρά εμφανισιακό κομμάτι έχει να κάνει με το πόσο καλά γονίδια έχουμε κληρονομήσει. Κατά τα άλλα, μένεις νέος όσο έχεις στόχους και όνειρα. Η ζωή είναι υπέροχη και έχει τόσα να μας δώσει αν είμαστε ανοιχτοί στα δώρα της. Ποτέ μου δεν με ενδιέφερε πώς με βλέπουν οι άλλοι, δεν υπήρξα ποτέ μου φιλάρεσκη, ούτε εξαρτημένη από απόψεις άσχετων γενικότερα. Η δύναμή μου πηγάζει από μέσα μου και νομίζω ότι αυτό είναι το σημαντικότερο, να έχουμε αυτόνομη “γεννήτρια” ενέργειας και πίστης. Πίστη για τη ζωή, τον άνθρωπο, μα, πάνω απ’ όλα, πίστη στον εαυτό μας. Προσωπικά, νιώθω ευγνωμοσύνη για καθετί μικρό. Κάθε μέρα, όταν βγαίνω από το σπίτι, νιώθω πλήρης και κάνω μέσα μου μια μικρή προσευχή που δεν έχει λόγια. Εύχομαι να μη συμβεί κάτι και να φύγω όρθια, όπως το ευχόμαστε όλοι μας. Είμαι, όμως, αμετανόητα αισιόδοξη και με βλέπω στα 70 να ταξιδεύω ακόμη, να μαθαίνω καινούργια πράγματα και να επεμβαίνω, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, για να γίνει αυτός ο κόσμος μια στάλα καλύτερος».

α π ό τ η lif o t ea m

Οι αντιδράσεις που δημιούργησαν τα άρθρα και τα posts μας την περασμένη εβδομάδα.

POSTS ΓΡAΜΜΑΤΑ E-MAILS

feedback636

ΟΙ ΜΙΣΘΟΊ-ΧΑΡΤΖΙΛΊΚΙ, Ο ΓΙΆΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΊΔΗΣ ΚΑΙ ΈΝΑ ΑΛΊΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΈΡΟΥΣ

*Στείλτε μας Feedback: feedback@lifo.gr

φωτογραφια εξωφύλλου

Πάρις Ταβιτιάν

free press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας. Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη.

20.2.20 – lifo

3

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ commercial director Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– ε μπο ρικο τμημα advertising director Γιώτα Αθανασοπούλου digital advertising director Ρένα Κροκίδα direct sales director Κώστας Μαντάς

Η ΑΧΤΎΠΗΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΊΑ ΤΗΣ ΈΝΤΥΠΗΣ LIFO Σύμφωνα με τις νέες μετρήσεις αναγνωσιμότητας της Focus Bari, η έντυπη LiFO βρίσκεται για πολλαπλή φορά στο Νο1 της κατηγορίας της. Αυτό είναι αποτέλεσμα της πίστης μας στο χαρτί, που καθρεφτίζεται σε αυτό το editorial που δημοσιεύτηκε το 2012, όταν, ενάντια στις Κασσάνδρες, ανασχεδιάσαμε τη LiFO που κρατάτε στα χέρια σας. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή… Δεν συμμερίζομαι τους νευρικούς θρήνους για το τέλος των εντύπων. Δεν θα πεθάνουν τα έντυπα, απλώς θα μείνουν λίγα και καλά. Το μεγάλο κόστος στο χαρτί και στη δημοσιογραφία αξίας θα καταστήσει απαγορευτικό το σπορ στους αλεξιπτωτιστές. Αν δεν αγαπάς τη δουλειά, αν δεν ρισκάρεις και, κυρίως, αν δεν έχεις κάτι να πεις – γιατί να το κουράζεις; Ανοίγεις ένα σάιτ και παίζεις απεριόριστα. (Και στα σάιτ θα γίνει κάποια στιγμή ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα. Όμως αργεί. Μέχρι τότε η κοινωνία των media θα υποστεί όλες τις παιδικές αρρώστιες που υπέστη και με τα έντυπα: πληθωρισμό, λαθρεπιβάτες, σκόρπια λεφτά, διαφημιστική μυωπία, έκλειψη περιεχομένου, κύμβαλα αλαλάζοντα. Αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.) Στα έντυπα τα είδαμε όλα. Την ακμή και την παρακμή. Και ανάμεσα στα αποκαΐδια, τους λίγους καλούς επιζήσαντες. Οι αιτίες της αλλαγής είναι γνωστές: το ίντερνετ και το σπάσιμο της οικονομικής φούσκας. Αυτό που δεν έχει, περιέργως, αναλυθεί αρκετά είναι τι είναι αυτό που συνέχει τους επιζήσαντες. Επιζήσαντες δεν θεωρώ μόνο τα μεγαθήρια τύπου «Economist» και «Wall Street Journal». Εννοώ και μαγαζιά όπως το «Monocle» και η «Zeit», που απλώνουν το χέρι τους μέχρι εκεί που φτάνει και είναι ευτυχή που υπάρχουν αξιοπρεπώς, κάνοντας το δικό τους. Ομολογώ, δεν ξέρω τι συμβαίνει στον κίτρινο Τύπο και στα περιοδικά κουτσομπολιού. Αν και δεν μας ενδιαφέρει – εκεί, υποθέτω, ισχύουν άλλοι κανόνες.

στην αφήγηση των σελίδων και ένας αδιόρατος φετιχισμός για το τυπωμένο φύλλο καθαυτό. Καμιά οθόνη δεν θα υποκαταστήσει ποτέ μια κομψή, στιβαρή σελίδα της «Νew York Times» με το ευφυές editing και τις σίγουρες γραμματοσειρές – στοιχεία που δένουν όλα σε κάτι ψύχραιμο, αξιοπρεπές και σίγουρο. Ακόμα και η πιο καλοσχεδιασμένη σελίδα οθόνης έχει έναν σπιντάτο σπινθηρισμό – κάτι φευγαλέο, που γλιστράει. Είναι καλή για ειδήσεις, κοινωνικά δίκτυα, βίντεο και επικοινωνία – αλλά δεν είναι καλή για ένα μακρόπνοο κείμενο γνώμης που πρέπει να ακουστεί «ήσυχα», μια λογοτεχνική ανάλυση, την κομψή συμπαράθεση φωτογραφίας και λόγου που κατορθώνουν οι μετρ του χαρτιού. Οπότε, δεν είναι εχθροί το χαρτί και το ίντερνετ. Είναι διαφορετικά μέσα για διαφορετικό τύπο περιεχομένου. Στα έντυπα πλέον θα τυπώνεται μόνο ό,τι είναι άξιο να τυπωθεί – με τoν ανάλογο αισθητικό τρόπο. Γι’ αυτό και, όπως θα διαπιστώσετε, ξεκινάμε ορισμένες αλλαγές στο έντυπο που κρατάτε – στο περιεχόμενο, στους συνεργάτες και στην αισθητική. Πέρσι βάλαμε τα θεμέλια του lifo.gr – που αποδείχτηκε μεγάλη επιτυχία. Αλλά το χαρτί είναι και θα είναι το έρμα της επικοινωνίας. Ελπίζουμε να φανούμε αντάξιοι της μεγάλης, ωραίας πρόκλησης. Αυτό, όμως, θα μας το πείτε εσείς.

4 lifo – 20.2.20

direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Αγγελική Λάζου client service coordinator Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– συν ταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα (Θέατρο), Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Σινεμά), Τάσος Μελεμενίδης (Σινεμά), Γιάννης Κωνσταντινίδης (Εικαστικά), Τίνα Μανδηλαρά (Βιβλίο), Νίκη Μηταρέα (Γεύση), Μερόπη Κοκκίνη, Δημήτρης Κυριαζής, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή newsroom Πάνος Σάκκας (Αρχισυνταξία) Φιλιώ Ράγκου, Κατερίνα Αγριμανάκη, Ρούλα Βλασσοπούλου, Αναστασία Γαλάνη, Διονύσης Νοταράκης, Μαρία Νικολαΐδου, –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης

Ποια χαρακτηριστικά ενώνουν, λοιπόν, τα λαμπρά έντυπα της εποχής των ψηφίων; Καταρχάς, η πίστη στους βασικούς και απαράλλακτους κανόνες των εντύπων: αν δεν έχεις εμπιστοσύνη στο τιμόνι που κρατάς, τρέμεις. Κι όταν τρέμεις, τσακίζεσαι. Έντυπα σημαίνει: πρωτότυπο και καλό περιεχόμενο, δημιουργικός γραφισμός που βοηθάει το περιεχόμενο αυτό να ακουστεί καθαρά, ενώ ταυτόχρονα θέλγει επικοινωνιακά, περιπέτεια

chief creative officer Λευτέρης Κεφαλάς

διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

www.facebook.com/stathis.tsagar

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

20.2.20 – lifo

5

No 1 ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ διαβάζει LiFO

6.231.065 UNIQUE VISITORS

στην ψηφιακή έκδοση ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020

No 1

στην έντυπη έκδοση

αναγνωσιμοτητα

LiFO

136,6

ATHENS VOICE

125,6

Πηγή: Focus Bari, Ιούλιος-Δεκέμβριος 2019

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΉ, ΑΛΛΆ ΜΕ ΠΟΙΌΤΗΤΑ

6 lifo – 20.2.20

20 -2 6 φε β ρ ουα ρ ιου 2 0 20 , τευχοσ 63 7

talk town Η βουλιμία του Ταγίπ Ερντογάν, το προσφυγικό και η αμυντική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ Όλα όσα ζήσαμε στην πολιτική την περασμένη εβδομάδα.

απ ό τh βασιλ ικη σιουτη

• Η βουλιμία του Ταγίπ Ερντογάν, το προσφυγικό και η αμυντική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ • Πειράζει που φρικάρω με το Instagram; • Η βία των ενήλικων παιδιών

Αντιμέτωπη με τη βουλιμία του Ταγίπ Ερντογάν και το προσφυγικό - μεταναστευτικό παραμένει η κυβέρνηση, η οποία, επτά μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, αντιλαμβάνεται ότι η πορεία της χώρας, έπειτα από την ολοκλήρωση των μνημονίων, μόνο με ρόδα δεν είναι στρωμένη. Αντιθέτως, και τα δύο αυτά ζητήματα, αν δεν τα διαχειριστεί με επάρκεια, θα μπορούσαν να της προξενήσουν τεράστιο πολιτικό κόστος και, ακόμα χειρότερα, σοβαρή ζημιά στη χώρα. Ο Ταγίπ Ερντογάν παραβιάζει ανενόχλητος το Διεθνές Δίκαιο σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, διεκδικώντας συνεχώς, de facto και de jure πλέον, όλο και περισσότερα. Η ελληνική κυβέρνηση αμήχανη παρακολουθεί την Τουρκία να διεκδικεί τον υποθαλάσσιο πλούτο των ελληνικών νησιών, ελπίζοντας κάθε φορά να μην προχωρήσει κι άλλο. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαιτέρως δύσκολη για την κυβέρνηση, καθώς δέχεται ήδη κριτική για υποχωρητική στάση, όχι τόσο από την αντιπολίτευση όσο από τον ίδιο τον παραταξιακό της χώρο, ενώ και στην ελληνική διπλωματία υπάρχουν αντίθετες φωνές. Δεν είναι κάτι που δεν υπολογίζει πια και δεν την ανησυχεί. Από την άλλη, όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη «δεν είναι διατεθειμένη να πάει σε πόλεμο», οπότε αναγκαστικά ακολουθεί τη λεγόμενη «κατευναστική πολιτική». Δηλαδή προσπαθεί να ηρεμήσει τον Ερντογάν και να

20.2.20 – lifo

7

talk

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

town

επιμείνει στην πολιτική «φιλίας και συνεργασίας». «Αν η κυβέρνηση απαντήσει στις προκλήσεις του Ερντογάν, είναι πιθανόν αυτός να απαντήσει με κάποια επιθετική ενέργεια που μπορεί να μας οδηγήσει ακόμα και σε πόλεμο. Μπορεί να αντέξει η Ελλάδα κάτι τέτοιο; Μια πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία θα πήγαινε τη χώρα 20 χρόνια πίσω» είναι ένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης. Λένε, επίσης, ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα έμενε στη θέση της αν είχαμε νεκρούς σε μια σύγκρουση ή ένα «θερμό επεισόδιο», ενώ στην Τουρκία «με μια ντουζίνα φέρετρα δεν ανοίγει μύτη», όπως βλέπουμε όλοι αυτές τις μέρες. Η πολιτική του κατευνασμού, ωστόσο, δεν αντιμετωπίζει τη βουλιμία του Ερντογάν, ο οποίος προχωράει ακάθεκτος τα επεκτατικά-ιμπεριαλιστικά του σχέδια, όσο δεν βρίσκει αντίσταση, πράγμα που φαίνεται και από τη στρατηγική του στα άλλα μέτωπα που έχει ανοίξει. Οπότε η κατάσταση για την ελληνική κυβέρνηση είναι περίπου «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Για την ώρα, μοιάζει να προσπαθεί να αγοράσει χρόνο, χτίζοντας συμμαχίες κυρίως με τους αντιπάλους της Τουρκίας, ελπίζοντας ότι αυτό θα κόψει τη φόρα του Ερντογάν. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, διαπιστώνοντας τώρα τις αρνητικές συνέπειες από την επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης να παγώσει εντελώς τη σχέση της Ελλάδας με τη Ρωσία, επιχειρεί να την αναθερμάνει, αλλά χωρίς άμεσο αποτέλεσμα για την ώρα. το προσφυγικό - μεταναστευτικό η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αντιμέτωπη αφενός με την υποχώρησή της από τις προεκλογικές εξαγγελίες, που είχαν δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες, αφετέρου με την αύξηση των ροών που χρησιμοποιεί ο Ερντογάν για να σφίγγει τον κλοιό, αλλά η κυβέρνηση είχε υποτιμήσει, καθυστερώντας δραματικά να λάβει μέτρα. Η κυβερνητική πολιτική πλέον εστιάζει στην προσπάθεια για καλύτερη διαχείριση, χωρίς να διαφοροποιείται επί της ουσίας από την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα. Ελπίζει απλώς να πετύχει αποτελεσματικότερη διαχείριση της κατάστασης. Άλλωστε, ενώ προεκλογικά μιλούσαν για σύνορα που θα φύλαγαν και για μαζικές επιστροφές μεταναστών στην Τουρκία, μετά τις εκλογές ο πρωθυπουργός δήλωσε στη Βουλή ότι το μεταναστευτικό είναι ένα πρόβλημα που δεν θα εκλείψει και η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσει με αυτό. Έτσι, είδαμε και πρόσφυγες να μεταφέρουν στην ενδοχώρα, ενώ προεκλογικά το κατήγγελλαν, και «αντισταθμιστικά» οφέλη να προτείνουν στις τοπικές κοινωνίες και στους παράγοντες, προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις. Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι αυτή η κατάσταση δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ότι ο Αλέξης Τσίπρας, με τις συμφωνίες που έκανε με τη Γερμανία, την Ε.Ε. και την Τουρκία, έχει «δέσει» τη χώρα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που περιορίζει τις κινήσεις που μπορεί να κάνει. Την περασμένη εβδομάδα η ΝΔ ξεκίνησε προετοιμασία για επικοινωνιακή αντεπίθεση, οργανώνοντας την επιχειρηματολογία της και αναθέτοντας στα στελέχη της τη διάδοσή της. Ωστόσο, αν δεν φανούν απτά αποτελέσματα, δύσκολα θα καταφέρει να ελέγξει την κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να ασκεί ουσιαστική αντιπολίτευση στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, σε έναν βαθμό γιατί δεν έχει κάτι διαφορετικό να προτείνει αλλά και επειδή γνωρίζει ότι η πολιτική του στο μεταναστευτικό και στα ελληνοτουρκικά δεν είναι πολύ δημοφιλής. Στο προσφυγικό - μεταναστευτικό περιορίζεται να απαντά αμυντικά, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι τους ασκούσαν κριτική για τα προσφυγικά κύματα, ενώ η κατάσταση και με αυτούς παραμένει ίδια. Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν συμμερίστηκε ποτέ τις θέσεις των «σκληρών» της ΝΔ, π.χ. του Αντώνη Σαμαρά, που είναι υπέρ της αυστηρής πολιτικής στο μεταναστευτικό, και ότι στην πραγματικότητα οι θέσεις τους δεν διαφέρουν και τόσο. Γνωρίζει όμως ότι προσπαθεί να καθησυχάσει και τη βάση της ΝΔ που αντιδρά, γι’ αυτό σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε τον κατηγόρησε ότι επιχειρεί να πατήσει σε δύο βάρκες και ότι πρέπει να επιλέξει. Στα ελληνοτουρκικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να υπερθεματίσει και να δημιουργήσει ουσιαστικό πρόβλημα στην κυβέρνηση. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, αφού και η δική τους κυβέρνηση «κατευναστική» πολιτική ακολουθούσε, με τα στελέχη των κυβερνήσεών του να έχουν κάνει τις περιβόητες δηλώσεις περί «μοναχοφάηδων». Στον τομέα αυτόν ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει την έλλειψη πρότασης από πλευράς τους, προβάλλοντας το προφίλ του υπεύθυνου αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν κραυγάζει στα κρίσιμα εθνικά ζητήματα. Εξάλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την περίοδο

8 lifo – 20.2.20

Η κατάσταση για την ελληνική κυβέρνηση είναι περίπου «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Για την ώρα, μοιάζει να προσπαθεί να αγοράσει χρόνο, χτίζοντας συμμαχίες κυρίως με τους αντιπάλους της Τουρκίας, ελπίζοντας ότι αυτό θα κόψει τη φόρα του Ερντογάν.

συνεχίζει να ασχολείται μόνο με τα εσωτερικά του ζητήματα. Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, την οποία ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε «ιστορική», συζητήθηκε ο απολογισμός της κυβερνητικής τους θητείας και λήφθηκαν αποφάσεις για τον μετασχηματισμό του κόμματος. Στο κείμενο του απολογισμού των 84 σελίδων που συνέγραψαν οι Δραγασάκης, Μπαλτάς και Δρίτσας η ευθύνη για τα ουσιαστικότερα λάθη της πρώτης περιόδου καταλογίζεται στον Γιάνη Βαρουφάκη και στην υπερ-επένδυσή του στην επικοινωνία έναντι μιας επεξεργασμένης διαπραγματευτικής τακτικής, ενώ υπάρχει η παραδοχή ότι και οι ίδιοι υποτίμησαν την ανάγκη για λεπτομερή τεχνική δουλειά (επισήμανση που αποδίδεται στον Γιάννη Δραγασάκη). Στον απολογισμό γίνεται αναφορά στον «επώδυνο συμβιβασμό» και στην υπογραφή του νέου μνημονίου, που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην ταύτισή του με τις λεγόμενες «μνημονιακές» κυβερνήσεις, ενώ όλοι θυμούνται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 μιλούσε για «έντιμο συμβιβασμό» και αρνούνταν για πολύ καιρό ότι η συμφωνία εκείνη ήταν ένα νέο μνημόνιο. Ευθύνες σε πρόσωπα, πλην Βαρουφάκη, δεν αποδόθηκαν, ενώ η πολιτική ήττα μετά την περίφημη «διαπραγμάτευση» παρουσιάζεται ως νομοτέλεια και αποτέλεσμα συσχετισμού δυνάμεων. Από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή φάνηκε ότι ένα πράγμα που έμαθε αυτά τα πέντε χρόνια είναι πως «οτιδήποτε συμβαίνει στην πολιτική είναι αποτέλεσμα συσχετισμού δυνάμεων», όπως είπε, αναφέροντάς το ως δίδαγμα από την κυβερνητική του εμπειρία. Μόνο που ο ρόλος του συσχετισμού δυνάμεων στην πολιτική είναι από αυτά που οφείλει να γνωρίζει κανείς από το «νηπιαγωγείο» και είθισται να μην τον ανακαλύπτει μετά από πέντε χρόνια κυβερνητικών πειραματισμών και μάλιστα σε κρίσιμες περιόδους.

Ο

Αλέξης Τσίπρας, σε ένα διάλειμμα από τα εσωκομματικά, επιτέθηκε στους πολιτικούς του αντιπάλους, λέγοντας ότι «πάει πολύ να μας κουνάνε και το δάχτυλο αυτοί που έχουν την ευθύνη της χρεοκοπίας της χώρας», παραλείποντας βέβαια ότι ήταν ο ίδιος που αποφάσισε να μη διερευνηθούν αυτές οι ευθύνες (παρότι προεκλογικά δεσμευόταν γι’ αυτό). Από την άλλη, πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι αυτή η κριτική, όταν έχει πάρει στο κόμμα του πλήθος στελεχών των κυβερνήσεων που κατηγορεί ότι χρεοκόπησαν τη χώρα; Ωστόσο, το βασικό ζήτημα της «ιστορικής» αυτής συνεδρίασης δεν ήταν άλλο από το αν το κόμμα θα ανοίξει, όπως θέλει ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς όρους, ή αν θα πρέπει τα νέα μέλη να περνάνε πρώτα από το face control των οργανώσεων, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από την εσωκομματική αντιπολίτευση. Τα στελέχη της τελευταίας διεκδικούν συνδιαχείριση του κόμματος και ο έλεγχος των οργανώσεων ήταν το βασικό τους όπλο. Όλο αυτό το διάστημα τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν στο άνοιγμα, καθώς εκτιμούν ότι οι νεοεισερχόμενοι θα είναι πρώην ψηφοφόροι ή και μέλη του ΠΑΣΟΚ, προσωπικοί οπαδοί του Τσίπρα που δεν θα ελέγχονται από το κόμμα αλλά θα τους ασκεί επιρροή μόνο ο «ηγέτης». Αυτή ήταν η μάχη που δόθηκε και την οποία κέρδισε ο Αλέξης Τσίπρας. Ήταν έκπληξη, όμως, ότι στη σχετική ψηφοφορία κέρδισε οριακά και αυτό κατέδειξε ότι το μισό κόμμα δεν πείστηκε. Με αυτόν τον «διχασμό», όμως, είναι που θέλει να τελειώνει ο Αλέξης Τσίπρας και μετά το αποτέλεσμα της Κεντρικής Επιτροπής ο δρόμος είναι ανοιχτός για να το πετύχει. Μεγάλη συζήτηση έγινε, δικαίως, και για το ερώτημα που έθεσε στο κόμμα του ο Αλέξης Τσίπρας: «Πώς θα καταφέρουμε τη δεύτερη φορά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβουμε την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, όχι μόνο των υπουργείων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;». Στο Σύνταγμα, στο άρθρο 26 για τη διάκριση των εξουσιών, αναφέρεται ρητά ότι η κυβέρνηση ασκεί μόνο την εκτελεστική εξουσία. Οι άλλες εξουσίες στα δημοκρατικά πολιτεύματα δεν ελέγχονται από το κυβερνών κόμμα, όπως δήλωσε ότι θα ήθελε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιες δηλώσεις αποτελούν, με τον ηπιότερο χαρακτηρισμό, φάουλ, και αν δεν ήθελε να πει αυτό που είπε, τότε πρόκειται είτε για έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής παιδείας είτε για επικίνδυνη επιπολαιότητα.

20.2.20 – lifo

9

talk town

α π ό τη β ι βι αν σ τ ε ργι ου

10 lifo – 20.2.20

GUEST EDITOR

GUEST EDITOR

Πειράζει που φρικάρω με το Instagram;

Η βία των ενήλικων παιδιών Η απόλυτη σύγχυση μεταξύ του ανήλικου και ενήλικου κόσμου που έχει δρομολογηθεί εδώ και χρόνια και σήμερα ίσως να φτάνει στο απόγειό της.

Η επικίνδυνη δύναμη της «εύκολης» εικόνας.

παίνω με τον «αργό τρόπο», απ’ το Google, για να συνειδητοποιώ πόση ώρα χάνω. Θέλετε να κατεβάσετε την εφαρμογή; με ρωτάει το Instagram. Όχι. Για χίλιους δυο λόγους, αλλά κυρίως γιατί βρίσκω πού και πού φρικιαστικό και επικίνδυνο αυτό το αδιανόητα προσωποποιημένο κουκούλι που φτιάχνεται με υλικά όσα έχουν τραβήξει κατά καιρούς την προσοχή μου. Έχω έναν κανόνα: δεν ανοίγω ποτέ το Instagram το πρωί. Η αποσπασματικότητα των εικόνων, η εναλλαγή άσχετων πληροφοριών, οι ό,τι να ’ναι ειδοποιήσεις, δημιουργούν στο μυαλό την ανάγκη να αναζητεί το άσχετο και το αποσπασματικό όλη μέρα. Και επειδή το να μην μπορώ να συγκεντρωθώ είναι η κόλασή μου, δεν το διακινδυνεύω. Οτιδήποτε μπορεί να κάνει κανείς το πρωί αντί γι’ αυτή την εθελοντική δουλεία στο κινητό, το να τρέξει έξω ή να χαζεύει τα αυγά να γίνονται ομελέτα, όλα, μα όλα, νομίζω ότι τα προτιμώ απ’ το Instagram. Αντιστέκομαι στην παρόρμηση να κλικάρω πάνω σε ό,τι μου πετάει. Κρατιέμαι ένα δευτερόλεπτο και ρωτάω: τι βλέπω τώρα; Με νοιάζει στ’ αλήθεια να δω τι κάνει εκείνος εκεί ο φίλος απ’ το μεταπτυχιακό; Και δεν είναι φουλ περίεργο να βλέπω ανθρώπους που ξέρω να βγαίνουν βίντεο ενώ τρώνε; Γιατί να δω το φαγητό τους; Δεν είναι κάτι πολύ προσωπικό; Νιώθω σαν να βάζω τα δάχτυλά μου μέσα στο πιάτο τους και γρήγορα κλείνω τα stories που δείχνουν φαγώσιμα. Μετά μου πετάγονται γνωστοί μου, γυμνοί ή ημίγυμνοι. Γιατί; Πιο απαίσια νιώθω όταν οι σκέψεις μου ξεφεύγουν απ’ τον σπουδαίο, εγωκεντρικό εαυτούλη μου και αναζητούν κείμενα γνώμης και αναλύσεις σε ιστοσελίδες και περιοδικά. Τότε σκέφτομαι το Instagram ως κάτι πραγματικά κακό. Ως φαντασιόπληκτοι που όλη μέρα αυτοσκηνοθετούνται, αρνούμαστε να προσέξουμε ό,τι δεν είναι η γυαλιστερή αυτοεικόνα μας. Όμως, στο υπόλοιπο Ίντερνετ ανεβαίνουν πράγματα που θα θέλαμε ή θα οφείλαμε να τα ξέρουμε καθώς συμβαίνουν. Προσφυγική κρίση, κλιματική αλλαγή, κρίση της δημοκρατίας, χίλια δυο θέματα διεκδικούν μισό δευτερόλεπτο προσοχής προτού ξανακυλήσουμε στο ναρκισσιστικό κουκούλι. Η αδικαιολόγητη μακαριότητά μας μπροστά στον σύγχρονο κόσμο μπορεί να βασίζεται και στο ότι εφαρμογές τύπου Instagram καθοδηγούν την προσοχή μακριά απ’ το ενημερωτικό ίντερνετ. Γιατί να διαβάσουμε μια πεντασέλιδη ανάλυση για τη Μέση Ανατολή, όταν μπορούμε να ναρκωθούμε σε προγραμματικά απολιτίκ τόπους, όπου καλούμαστε να ανεβάζουμε stories από εμάς, για εμάς, με πρωταγωνιστές εμάς; Ό,τι δεν μας περιλαμβάνει, δεν μας ενδιαφέρει. Σωστά; Φρικάρω όταν ανοίγω το Instagram και βλέπω φωτογραφίες απ’ τα βιβλία που έχω στο γραφείο μου να μου εμφανίζονται πάνω σε γραφεία άλλων, που μοιάζουν στο δικό μου. Πλάι τους κούπες που θυμίζουν τη δική μου («μήπως θα ήθελα να αγοράσω κούπα;» ρωτάει το Google). Σαν ρεπλίκες κακές του κόσμου μου, αυτοί οι διαφημιστικοί κόσμοι με φρικάρουν. Με κάνουν να νιώθω χρησιμοποιημένη, προβλέψιμη, κάτι που μια εφαρμογή το ξέρει ακριβώς. Με σχεδόν αυτοματοποιημένο τρόπο τραβάμε φωτογραφίες, στις οποίες έχει πλέον πρόσβαση και η κουτσή Μαρία, με τα μπισκοτάκια που τρώμε συνέχεια και φερόμαστε κάπως σαν να δουλεύουμε για την εφαρμογή. Δουλειά μας είναι να καταναλώνουμε γρήγορα γρήγορα το τώρα και να αφήνουμε πίσω μας εικόνες. Το Matrix-Instagram με τις γυαλιστερές εικόνες από (πιθανόν ανύπαρκτα) τοπία και τα τέλεια σώματα αγαπά το παρελθόν, μισεί το τώρα. Δημιουργούμε μνημόσυνα στα περασμένα, αφού τα θυμόμαστε υπερβολικά καλά, με τεχνητό τρόπο (αυτήν τη βλακεία την κάνει και το fb, στο οποίο, σημειωτέον, ανήκει το Ιnstagram). Δαγκωνόμαστε συνέχεια με νοσταλγία, μελαγχολία και τρομακτικές συνειδητοποιήσεις του στυλ «πέρασαν κιόλας 5 χρόνια απ’ όταν ήμασταν εκεί». Παίρνουμε καρδούλες από ανθρώπους που έχουμε να δούμε αιώνες, έρχονται μηνύματα «σε βρήκα» από άτομα που για κάποιον λόγο δεν θα ’θελες να σε βρουν, το «τώρα» παραδίνεται στο κινητό που το φτύνει ως «τότε». Όταν κοιτάς τα πάντα γύρω σου σαν να είναι το μάτι η μηχανή του iΡhone, τα βλέπεις ήδη σαν φωτογραφίες. Σκέφτεσαι ήδη σε ένα ιδιότυπο μέλλον που βιάζεται να γίνει παρελθόν. Έτσι, η στιγμή βιώνεται απ’ την εμφάνισή της ως φωτογραφία του εαυτού της, ως περασμένη. Ταυτόχρονα, όσα την περιβάλλουν γίνονται αδιάφορα, δεν βιώνονται καν, περνάνε και χάνονται χωρίς κανείς να τους δώσει σημασία, σβήνουν καθώς κουράρεις τη φωτό και μασκαρεύεσαι να βγάλεις άλλη μία. Ο φυσικός κόσμος γίνεται ντεκόρ, δεν έρχεστε σε επαφή. Ως καταναλωτής εικόνων θέλεις μόνο ν’ αρπάξεις τη φωτό σου. Μέσα στο Matrix-Instagram κοιτάμε τα παρελθόντα των άλλων στο #throughbackκάτι ή #Τakemebackthere ποστ τους και σκεφτόμαστε το μέλλον μας με την αγωνία να το μετατρέψουμε γρήγορα σε παρελθόν: να πάω εκεί, να βγάλω φωτό, να ανεβάσω. Μπορούμε να την απολαύσουμε τη στιγμή αν δεν την καταγράψουμε; Μπορούμε να δούμε όντως κάτι χωρίς να το βάλουμε αμέσως μέσα στο κινητό μας; Επεξεργαζόμαστε κι αλλιώς (π.χ. ήρεμα, σε ένα ήσυχο δωμάτιο, με απαλή μουσική) τις εμπειρίες μας ή μόνο με τα φίλτρα που ρίχνουμε στις στιγμιαίες καταγραφές τους; Καλές, κακές, στραβές, όμορφες, αυτές είναι οι στιγμές μας και είναι η ζωή μας. Πρέπει να τη δούμε και αλλιώς.

απ ο τ ο ν βασί λ η βαμ βακα

Ο Βασίλης Βαμβακάς είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας και Επικοινωνίας στο ΑΠΘ.

ις τελευταίες εβδομάδες την επικαιρότητα απασχολούν ειδήσεις που έρχονται από το σχολικό περιβάλλον και αφορούν ακραία περιστατικά βίας. Σε δημοτικό σχολείο μαθήτρια υποχρεώνεται από συμμαθητές της να γλείψει την τουαλέτα. Μαθητής ΕΠΑΛ τραμπουκίζει λεκτικά και απειλεί τη δασκάλα του. Μια αγέλη 17 μαθητών γυμνασιακής ηλικίας ασκεί βία σε 17χρονο μαθητή που προσπάθησε να προστατέψει την αδελφή του από bullying. Στιγμιότυπα προφανώς ιδιαίτερα ανησυχητικά που δημιουργούν έναν προσωρινό δημοσιογραφικό ηθικό πανικό, αλλά την επόμενη εβδομάδα ξεχνιούνται. Ερμηνείες που αφορούν την απορρύθμιση είτε του εκπαιδευτικού συστήματος, είτε της ελληνικής οικογένειας, είτε και των δύο έρχονται και διατυπώνονται στον δημόσιο λόγο. Το πρόβλημα μετατοπίζεται από τους ανήλικους και τη βία που εκδηλώνουν στο στενό κοινωνικό τους περιβάλλον και συσχετίζεται με ευρύτερα ζητήματα πειθαρχίας και φροντίδας απέναντί τους. Με κάποιον τρόπο, η δημοσιότητα συνήθως ασχολείται με τους ανηλίκους όταν αυτοί χάνουν την «παιδικότητά» τους είτε με θετικό είτε με αρνητικό πρόσημο. Δεν είναι πολύ μακριά η περίοδος που τα φώτα της δημοσιότητας έπεφταν επάνω σε ανηλίκους που επιδείκνυαν μέσα από γραπτές επιστολές τους στα μέσα επικοινωνίας τον «ώριμο» καταγγελτικό τους λόγο για τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που τους απασχολούσαν. Η αρχή πρέπει να έγινε με το πρωτοσέλιδο της «Ελευθεροτυπίας» στις 7/11/2006, στο οποίο δημοσιεύτηκε επιστολή ενός 13χρονου «Αλέξανδρου» με σκοπό να αφυπνίσει τους γονείς και να δείξει «με το δάχτυλο τις κοινωνικές πληγές». Πιο πρόσφατα, στις 13/5/2013, την εποχή των μνημονίων, αριστούχος μαθητής της Α’ Λυκείου στέλνει τη δική του επιστολή στην μπλογκόσφαιρα με τίτλο «Ποιος δολοφονεί το μέλλον μου;» και σκοπό να υπερασπιστεί την απεργία των καθηγητών στη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων. Η επιστολή έγινε αποδεκτή διθυραμβικά από μεγάλο τμήμα του Διαδικτύου ως «σφυροκόπημα στη σάπια εξουσία», ενώ το γεγονός ότι συνοδεύτηκε με το βαθμολόγιό του με εικοσάρια άφησε «άφωνο το Facebook». Η υπενθύμιση αυτών των περιστατικών είναι χρήσιμη γιατί υπογραμμίζει το βασικό γεγονός: την απόλυτη σύγχυση μεταξύ του ανήλικου και ενήλικου κόσμου που έχει δρομολογηθεί εδώ και χρόνια και σήμερα ίσως να φτάνει στο απόγειό της. Η λεκτική και σωματική βία που σήμερα σημειώνεται στο σχολεία είναι προέκταση αυτής της εξέλιξης. Το γεγονός ότι τις πρόσφατες σκηνές που είδαν το φως της δημοσιότητας θα τις ζήλευε η σκηνοθετική δημιουργικότητα του Γιάννη Οικονομίδη δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο εάν αναγνωρίσουμε καταρχάς ότι οι ανήλικοι, παιδιά και έφηβοι, συμπεριφέρονται ως ενήλικοι, αντιγράφοντας και αναπαράγοντας σε ακραίο βαθμό τις βίαιες παραστάσεις και τα αδιέξοδα βιώματα των μεγαλυτέρων τους. Το σχολείο έχει γίνει ένα «Σπιρτόκουτο», το οποίο μαθητές, δάσκαλοι και γονείς περιμένουν πότε θα εκραγεί και, όταν αυτό συμβεί, αναζητούν τρόπους να κουκουλώσουν τη φωτιά. Η κουλτούρα του YouTube, στην οποία το παιδικό φαντασιακό εκτίθεται πλέον με γεωμετρική πρόοδο λόγω της αδυναμίας οποιουδήποτε ελέγχου από γονείς ή δασκάλους, είναι αρκετά αντιπροσωπευτική των νοοτροπιών και των πρακτικών που καλλιεργούνται. Η χιουμοριστική έκθεση της εφηβικής καφρίλας σε βιντεάκια, η μύηση στην κυνική και βίαιη στιχουργική εικονογραφία της τραπ μουσικής σκηνής, η παρακολούθηση αλλά και παραγωγή μικρών ή μεγάλων ταινιών που το βασικό τους περιεχόμενο είναι ο τρόμος, το παιχνίδι με τα horror games, μας λένε πολλά για το συμβολικό σύμπαν στο οποίο σχεδόν το σύνολο των σημερινών ανηλίκων εκτίθεται, είτε εθελοντικά είτε μέσω φίλων και γνωστών. Αυτό δεν συνεπάγεται καθόλου ότι όλα τα παιδιά και οι έφηβοι θα καλλιεργήσουν βίαιες συμπεριφορές, ότι θα μπουν στον κόσμο της ανομίας ή θα αναπτύξουν χουλιγκανικές συμπεριφορές. Όμως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραβλεφθεί ότι αυτά που σχεδόν συνολικά τους θέλγουν, αυτά που τους βγάζουν από τη ρουτίνα της μαθητικής «πολυαπασχόλησης», της εικονικής αριστείας στο σχολείο και της οικογενειακής υπερφροντίδας, της μάταιης πτυχιοποίησης του μέλλοντός τους, είναι μια βάναυση ως επί το πλείστον κουλτούρα. Μια κουλτούρα που εύκολα μπορεί να οδηγήσει ορισμένους από αυτούς είτε στις αποτρόπαιες βιαιότητες που είδαμε πρόσφατα είτε σε ριζοσπαστικά φληναφήματα που είδαμε στο παρελθόν (στα οποία συχνά τους εκπαιδεύουν η οικογένεια και η σχολική κοινότητα), αφού ο εχθρός, ο εφιάλτης, το «Αυτό» ή η «Άναμπελ» είναι γι’ αυτά η ίδια η κοινωνία. Το φαινόμενο είναι πολύ σύνθετο για να αναχθεί σε μία μόνο αιτία. Προφανώς ούτε μόνο το αποδιαρθρωμένο σχολείο, ούτε μόνο η επιτρεπτική οικογένεια, ούτε μόνο η ελευθεριάζουσα τεχνολογία, ούτε τα δημοφιλή προϊόντα του θεάματος μπορούν να εξηγήσουν από μόνα τους αυτό που συμβαίνει στη σημερινή «ζούγκλα του μαυροπίνακα». Η γρήγορη ενηλικιοποίηση των παιδιών είναι όμως μια αφετηρία από την οποία πρέπει να ξεκινήσουμε, όπως και το γεγονός ότι αυτό που κάποτε ήταν το (δημόσιο) σχολείο, ένας μηχανισμός κοινωνικής κινητικότητας, ιδίως για την εργατική και μεσαία τάξη, έχει προ πολλού πάψει να ισχύει. Το στερεότυπο της παιδικής αθωότητας, όπως και αυτό της εξαιρετικότητας του τι συμβαίνει στα σχολεία –εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα πεδία της κοινωνικής ζωής–, πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα, αν θέλουμε να δούμε πού έχουμε φτάσει και τι μπορεί να γίνει.

Δά κη ς

Ο

Ο δήμος Αθηναίων μάς ξεσηκώνει με μια απέραντη, πολύχρωμη γιορτή

Απόκριες στην Αθήνα

ά

μπ

α Τσ

η ου έν ύλ Ελ πο ο λιγ

γώ

Γω

α Τσ

ας ς στ να Κώ εδό ακ

Μ

, ία ά ν ερ υκ Κα Γλ ίνα ελ Μ

ς κα ού ολ άς τρ λκι Πε Χα Η είσοδος σε όλες τις δράσεις είναι ελεύθερη

ι Απόκριες είναι μια καλή ευκαιρία να βάλεις στην άκρη τη σοβαρότητα και τη λογική και να παραδοθείς στη διασκέδαση, τον χορό και τη ξεγνοιασιά που ξεκινά από τη στιγμή που ανοίγει το Τριώδιο και τελειώνει την Καθαρά Δευτέρα. Ο δήμος Αθηναίων γι’ αυτή την περίοδο ετοιμάζει μια σειρά από εκδηλώσεις που θα σκορπίσουν πάνω από την πόλη σερπαντίνες, θα γεμίσουν τις γειτονιές με μουσική και θα φέρουν το κέφι στην καθημερινότητά μας, δημιουργώντας μια εορταστική ατμόσφαιρα σε καρναβαλικούς ρυθμούς. Από τις 15 Φεβρουαρίου μέχρι τις 2 Μαρτίου στήνονται σε 32 σημεία σε όλη την πόλη περισσότερες από 60 εορταστικές δράσεις με ελεύθερη είσοδο για μικρούς και μεγάλους (άλλωστε, το πνεύμα το Καρναβαλιού παρασύρει όλους τους μεγάλους να νιώσουν και πάλι παιδιά) με ένα πρόγραμμα που επιμελείται ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) και η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων. Από μουσικές διαδρομές, καντάδες, παρελάσεις και παραστάσεις και σκωπτικά τραγούδια μέχρι την αναβίωση παραδοσιακών εθίμων, το κυνήγι του θησαυρού και τα νταούλια, που συνοδεύονται από (ή συνοδεύουν) αφροβραζιλιάνικα κρουστά, αυτές οι Απόκριες έχουν τα πάντα και απλώνονται πάνω στην πόλη της Αθήνας σαν ένα σύννεφο χαράς που θα μας απογειώσει πάνω από την καθημερινή ρουτίνα. Οι δράσεις για παιδιά κατέχουν μια ξεχωριστή θέση με εκπαιδευτικά προγράμματα και εικαστικά εργαστήρια που καλούν τους μικρούς καρναβαλιστές να πειραματιστούν και να δημιουργήσουν με διάφορα υλικά.  Ξεχωριστή θέση στις εκδηλώσεις του δήμου Αθηναίων κατέχει η Τσικνοπέμπτη (20 Φεβρουαρίου), με το γλέντι να ξεκινά από τις 11 το πρωί στη Βαρβάκειο Αγορά, όπου ο Μπάμπης Τσέρτος και τα ωραιότερα τραγούδια του ελληνικού ρεπερτορίου δημιουργούν την κατάλληλη γιορτινή ατμόσφαιρα, ενώ, λίγο αργότερα, η αποκριάτικη πομπή από μπουλούκια με γαϊτανάκι, με αφετηρία το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης & Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη», θα μας παρασύρει στο πέρασμά της.  Την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου ακολουθεί η μεγάλη και καθιερωμένη πλέον αποκριάτικη παιδική γιορτή στο Ζάππειο, με μουσικές, ζογκλέρ, μάγους, χορευτές, ξυλοπόδαρους, κατασκευές, face painting και ό,τι άλλο μπορεί να ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους.  Όσο για το αποκορύφωμα των εκδηλώσεων, αυτό έρχεται φυσικά το τελευταίο τετραήμερο. Την Παρασκευή 28, το Σάββατο 29 Φεβρουαρίου και την Κυριακή 1 Μαρτίου ένα διαφορετικό μουσικό ταξίδι με τους πιο αγαπημένους μας καλλιτέχνες ξετυλίγεται κάτω από την Ακρόπολη, στη γειτονιά του Θησείου. Τα διάσημα πανηγύρια της Ικαρίας και των Κυκλάδων, τα ηπειρώτικα γλέντια, οι «χρυσές» δεκαετίες του ’60 και του ’70, γίνονται οδηγός μας σε μια γιορτή με τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες. Η Γλυκερία με τη Μελίνα Κανά, η Ελένη Τσαλιγοπούλου με τους Bogaz Musique, ο Κώστας Μακεδόνας, ο μετρ του κλαρίνου Πετρολούκας Χαλκιάς, ο Μιχάλης Ρακιντζής, ο Νίκος Φάκαρος και οι Musicaroi και οι Wedding Singers αλλά και οι Δάκης, Λάκης Τζορντανέλλι, Ρόμπερτ Ουίλλιαμς, Γιώργος Πολυχρονιάδης, Μπέσση Αργυράκη και Κατερίνα Αδαμαντίδου φροντίζουν να μας παρασύρουν σε άλλες δεκαετίες και στην πιο αυθεντική μορφή διασκέδασης.  Μετά την ατελείωτη γιορτή ανεβαίνουμε στον λόφο του Φιλοπάππου για να γιορτάσουμε τα Κούλουμα. Η Καθαρά Δευτέρα αποκτά τη ζεστασιά της φωνής της Γωγώς Τσαμπά με τις δημοτικές επιτυχίες που σφραγίζουν κάθε πραγματικό ελληνικό γλέντι! Η Αθήνα γίνεται μια απέραντη γιορτή και σε καλεί να ανακαλύψεις το κέφι και την αισιοδοξία σε κάθε γωνιά της. Μια γιορτή, που φέρνει κοντά μικρούς και μεγάλους, ντύνεται με τις πιο χαρούμενες μουσικές και «σκουντάει» τη φαντασία, τη δημιουργικότητα αλλά και εκείνη τη χαμένη παιδικότητα που περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να βγει στην επιφάνεια. Ο δήμος Αθηναίων φροντίζει γι’ αυτό, καλώντας μας να αφήσουμε τη μάσκα της ρουτίνας για 17 ολόκληρες μέρες και να φορέσουμε τη στολή της καρναβαλικής ανεμελιάς.

Περισσότερες πληροφορίες: www.cityofathens.gr FΒ: Απόκριες στην Αθήνα / Carnival in Athens Instagram: carnival_in_athens #CarnivalinAthens

Μία ακόμα ευκαιρία να απολαύσουμε την πόλη με χρώμα, γιορτινή. Αυτές είναι οι Απόκριες που σχεδιάσαμε με πολλή φροντίδα ώστε να τις νιώσουν δικές τους οι μικροί και μεγάλοι Αθηναίοι αλλά και οι επισκέπτες της Αθήνας. Είναι οι Απόκριες που έχουν πάντα τη γνώριμη, γλυκιά γεύση της παράδοσης, αλλά βρίσκονται και σε διάλογο με το σύγχρονο και το νέο. Είναι οι Απόκριες που δεν φοβούνται να αυτοσαρκαστούν, να ντυθούν με τα πιο τρελά χρώματα και να γελάσουν με την ψυχή τους!

Κώστας Μπακογιάννης Δήμαρχος Αθηναίων

20.2.20 – lifo

11

Η LIDL ΕΛΛΆΣ ΓΙΑ 4Η ΣΥΝΕΧΌΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΆ TOP EMPLOYER Η Lidl Ελλάς, που συμπλήρωσε 20 χρόνια παρουσίας στη χώρα μας, βραβεύτηκε για 4η συνεχόμενη χρονιά από τον ανεξάρτητο οργανισμό Top Employers, ενώ έχει βραβευτεί ως Employer of Choice για 2η συνεχόμενη χρονιά.

Η

διαρκής προσπάθεια για βελτίωση και οι συνεχείς επενδύσεις βρίσκονται στη φιλοσοφία της εταιρείας, η οποία αποτελεί όχι μόνο ένα ελκυστικό περιβάλλον εργασίας αλλά και ένα παράδειγμα για το πώς η επιχειρηματική επιτυχία βασίζεται στο ανθρώπινο δυναμικό. Η κυρία Νικολέττα Κολομπούρδα, Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού και Μέλος της Διοίκησης της Lidl Ελλάς, μας μιλά για τη βράβευση Top Employer αλλά και τη θέση της εταιρείας σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο κεφάλαιο.

— Κυρία Κολομπούρδα, ποια είναι η προτεραιότητα που θέτετε ως Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού, ώστε η Lidl Ελλάς να παραμένει κορυφαίος εργοδότης; Η αξιολόγηση από τον ανεξάρτητο οργανισμό Top Employers Institute στο Άμστερνταμ αποτελεί για εμάς πρόκληση. Προτεραιότητά μας είναι

να προσφέρουμε ένα όλο και καλύτερο εργασιακό περιβάλλον, συνεχίζοντας να επενδύουμε και να εξελίσσουμε όλους τους βασικούς μας πυλώνες: τη στρατηγική ανάπτυξης ταλέντων, τον σχεδιασμό για το ανθρώπινο δυναμικό, την προσέλκυση ταλέντων και ένταξη νέων ταλέντων, την εκπαίδευση και ανάπτυξη, τη διαχείριση απόδοσης, την ανάπτυξη ηγεσίας, την καριέρα και διαχείριση διαδοχής, τις αμοιβές και παροχές και την κουλτούρα. Χωρίς τη συνεχή μας προσπάθεια για βελτίωση σε όλους αυτούς τους πυλώνες δεν θα μπορούμε να παραμείνουμε Κορυφαίος Εργοδότης για 5η συνεχόμενη χρονιά το 2021.

— Τι σημαίνει για εσάς η βράβευση Top Employer για 4η συνεχόμενη χρονιά και ποια είναι η καθημερινή επιβράβευση που εισπράττετε μέσα στην εταιρεία; Πολύ ωραία ερώτηση! Για εμένα αυτή η βράβευση σημαίνει ότι αυτό που κάνουμε το κάνουμε καλά. Όχι

KARIERA.LIDL.GR 12 lifo – 20.2.20

Η Νικολέττα Κολομπούρδα, Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού και Μέλος της Διοίκησης της Lidl Ελλάς

μόνο λόγω της συγκεκριμένης αναγνώρισης αλλά και βάσει των δικών μας ερευνών ικανοποίησης εργαζομένων που τρέχουμε κάθε χρόνο σε ολόκληρη την εταιρεία – στα γραφεία, σε όλα τα Logistics Centers μας και σε όλα τα καταστήματα. Κάθε χρόνο η συμμετοχή είναι όλο και μεγαλύτερη και τα αποτελέσματα όλο και καλύτερα. Στη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού είμαστε μια πολύ καλή ομάδα 35 ατόμων, εξειδικευμένων στο HR αλλά και με διαφορετικά ακαδημαϊκά και επαγγελματικά υπόβαθρα – από λογιστική μέχρι ψυχολογία, πολιτικές επιστήμες, marketing… Όλοι μας εργαζόμαστε σκληρά για τους 6.000 εργαζομένους της Lidl Ελλάς, ώστε να τους παρέχουμε ό,τι χρειάζονται και να παραμένουμε μπροστά από τις εξελίξεις στον κλάδο μας. Χαίρομαι όταν εξελίσσονται, όταν φέρνουν νέα πράγματα στην εταιρεία και δουλεύουν σε νέες ιδέες που θα μας

«ΣΤΌΧΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΎΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΤΑΛΈΝΤΑ»

βοηθήσουν να παραμείνουμε Κορυφαίος Εργοδότης και Εργοδότης Επιλογής στην Ελλάδα.

— Προγραμματίζετε νέες προσλήψεις γι’ αυτήν τη χρονιά; Σε τι είδους θέσεις; Ναι, όπως κάθε χρόνο! Μέσα στο 2020 θα ξεπεράσουμε τα 230 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, αγγίζοντας τους 7.000 εργαζομένους. Δημιουργούμε, έτσι, εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας όχι μόνο στα καταστήματα αλλά και στα κεντρικά μας γραφεία στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, στα περιφερειακά μας γραφεία και στα υπόλοιπα Logistics Centers μας στα Καλύβια Αττικής, στην Πάτρα και στα Τρίκαλα. Αυτή την περίοδο έχουμε πάνω από 100 ανοιχτές θέσεις, και μάλιστα σε αντικείμενα που ίσως κάποιος να μην περίμενε κανείς από ένα σούπερ μάρκετ, όπως ΙΤ, Διαχείριση Ακινήτων αλλά και 18μηνα προγράμματα Trainee για νέους αποφοίτους.

— Ποια είναι η ανταπόκριση που λαμβάνετε κάθε φορά που ανακοινώνετε κάποια νέα θέση εργασίας; Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η ανταπόκριση των υποψηφίων, σχεδόν κάθε φορά! Λαμβάνουμε από 100 μέχρι και 1.000 ίσως και 2.000 αιτήσεις για κάθε αγγελία μέσα από το careers site μας, kariera.lidl.gr. Για παράδειγμα, το 2019 ξεπεράσαμε τις 90.000 αιτήσεις. Συνολικά, αφιερώνουμε πάνω από 6.000 εργατοώρες στην αντικειμενική αξιο-

λόγηση των βιογραφικών και των υποψηφίων από τους εξειδικευμένους recruiters μας και μέσα από δομημένες συνεντεύξεις, case studies και assessment centers, διατηρώντας μια 100% διαφανή διαδικασία.

— Κατά τη δική σας γνώμη, ποιο είναι το βασικό κίνητρο για να εργαστεί κανείς στη Lidl Ελλάς; Να έχει όρεξη! Θέλουμε ανθρώπους φιλικούς, επικοινωνιακούς, με ομαδικό πνεύμα, που να τους αρέσουν οι προκλήσεις, να χαίρονται να αναλαμβάνουν ευθύνες, πολλές φορές μεγαλύτερες απ’ την εμπειρία τους, να αναμένουν την αναγνώριση όταν αποδίδουν καλά και να αμείβονται ανάλογα. Θέλουμε οι εργαζόμενοί μας να φέρνουν τον πραγματικό τους εαυτό στη δουλειά σε ένα κλίμα αμοιβαίου σεβασμού.

— Θεωρείτε πως η ανάδειξη μιας επιχείρησης σε Top Employer σχετίζεται, οφείλεται ή οδηγεί στην επιτυχημένη της πορεία εν γένει; Βασικά, και τα τρία. Είναι στοιχεία αλληλένδετα. Σχετίζεται, διότι, με τους ανθρώπους της να είναι το σημαντικότερο κομμάτι της επιτυχίας της, σημαίνει ότι κάνει κάτι (πολύ) σωστά, εφόσον ένας ανεξάρτητος οργανισμός σαν το Top Employers Institute το πιστοποιεί. Οφείλεται, διότι ευέλικτοι, ευπροσάρμοστοι και χαρούμενοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που μας βοηθούν να εφαρμόζουμε όλες αυτές τις HR πρακτικές.

Οδηγεί, διότι σημαίνει πολλά για το νέο ταλέντο, προσελκύει όλο και καλύτερους υποψηφίους και αυτοί μας «απογειώνουν».

— Μιλήστε μας για τα προγράμματα ανάπτυξης/επιμόρφωσης που προσφέρετε. Η εξέλιξη των εργαζομένων μας είναι από τα σημαντικότερα θέματα με τα οποία ασχολούμαστε ως εταιρεία. Γι’ αυτό επενδύουμε και φέτος πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ στον τομέα Learning & Development που ασχολείται με τα συγκεκριμένα θέματα, όπως το talent management, η δημιουργία learning culture, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση εκπαιδευτικών δράσεων με focus στο learning experience και η περαιτέρω ενίσχυση της εμπιστοσύνης και δικαιοσύνης για τους εργαζομένους. Στόχος μας είναι να παραμείνουμε εργοδότης επιλογής για τους υποψηφίους στην Ελλάδα και να συνεχίσουμε να προσελκύουμε τα καλύτερα ταλέντα. Συνεχίζουμε, λοιπόν, να δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση και το 2020!

ΠΥΛΏΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΌ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ  Παροχές - επιβράβευση εργαζομένων  Μισθοί άνω του μέσου όρου της αγοράς για το σύνολο των εργαζομένων  Αυξημένες αποδοχές ετησίως βάσει σύμβασης, με ορίζοντα 3ετίας  Diversity & Inclusion: • Πρόγραμμα εκπαιδεύσεων ευαισθητοποίησης σε περισσότερους από 500 managers στην Ελλάδα • Δείκτες εκπροσώπησης των δύο φύλων σε όλες τις βαθμίδες  Αναβάθμιση ομαδικού ασφαλιστηρίου υγείας  Ολοκλήρωση χώρου συμβουλευτικής και υποστήριξης

20.2.20 – lifo

13

ΜΟΥΣΙΚΗ

14 lifo – 20.2.20

λέει ο Θωμάς. Πραγματικά, η επιλογή είναι ιδανική. Αυτά τα λόγια και ο τρόπος που επαναλαμβάνονται πάνω από το ζωηρό beat σού μένουν στο μυαλό για πολλές ώρες αργότερα. Έχει σχεδόν club χαρακτήρα. Στην αρχή οι συγκεκριμένοι στίχοι προορίζονταν για τη μουσική του «Iρίνα», μέχρι που ένας φίλος του, ο Κώστας Νησίδης, που έχει κάνει τη σκηνοθεσία του βιντεοκλίπ, τον έφερε σε επικοινωνία με τη Λένα Πλάτωνος. «Η δεύτερη Ελένη στην ιστορία» γελάει ο Θωμάς. «Της έστειλα κάποια κομμάτια, μαζί κι αυτό με τη μητέρα μου, με την προϋπόθεση να κάνουμε κάτι μαζί. Τελικά, της άρεσε αυτό συγκεκριμένα. Ε, δεν λες όχι στην Πλάτωνος, οπότε ζήτησα συγγνώμη από τη μητέρα μου. Η Πλάτωνος, όμως, είναι διορατικός άνθρωπος, δηλαδή βλέπει πράγματα που δεν μπορείς να δεις εσύ και δεν ήθελε να πει τους ίδιους στίχους. Μου ζήτησε να της γράψω άλλους, λες και είμαι ο Γκάτσος. Ευτυχώς, στο τέλος φτιάξαμε την “Ιρίνα” με τους δικούς της στίχους. Ρώτησα μια μέρα την Πλάτωνος αν είναι υπαρκτό πρόσωπο και μου είπε ότι δεν είναι». Ο δίσκος, αν και κυκλοφόρησε στις αρχές του Φεβρουαρίου, έχει γίνει ανάρπαστος. Μάλιστα, βρέθηκε στη λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες του μήνα στο «Uncut». Παρά τον σκοτεινό του χαρακτήρα, είναι προσβάσιμος και άμεσος. Κάποια στιγμή, εκεί που καθόμαστε και μιλάμε για το trap, που είναι πια το μόνο είδος μουσικής από το οποίο μπορεί να ζήσει κανείς, μου δείχνει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. «Αυτό είναι το ωδείο που τελείωσε η Κάλλας. Όσα χρόνια ζω, είναι με σκουπιδοτενεκέδες και κάδους απ’ έξω. Μόνο γι’ αυτό θα μπορούσε να επισκέπτεται τη χώρα μας πλήθος τουριστών. Μας τη φέρανε σε ολόγραμμα και εδώ, το μεζεδοπωλείο που βρίσκεται δίπλα στο μέρος όπου σπούδασε, ο Καπεταν-Μιχάλης, είναι πιο γνωστό». Ο Θωμάς μιλάει για την κατάρα του experimental που έχει χαντακώσει τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική. «Όταν ο John Cage έκανε τα τρία λεπτά ησυχίας, δεν το έκανε για να έρθει ένας τύπος και να πει “ωραία, θα κάνω εγώ 15 λεπτά”, το έκανε για να διευρύνει τα όρια. Μερικά πράγματα γίνονται για να τα ενσωματώσει αργότερα η ποπ μουσική. Διαφορετικά, τα κάνεις για σένα και δεν είναι ανάγκη να τα ακούει ο άλλος. Εμένα η ποπ μού αρέσει ως ταμπέλα. Είχε πει κάποτε ο Μποστ για ορισμένες κωμωδίες του ότι μπορεί να γελάει ο κόσμος, αλλά το θέμα είναι να καταλαβαίνει και λίγο τι γίνεται». «Ποιος είναι ο τρίτος πυλώνας του δίσκου;» αναρωτιέμαι καθώς η κουβέντα πλησιάζει προς το τέλος. «Η γυναίκα μου, που τη λένε κι εκείνη Ελένη. Αν αυτή δεν μου έλεγε “ξέρεις κάτι, αυτά τα πράγματα πρέπει να βγουν και όχι να τα ακούμε μόνο οι δυο μας”, δεν θα είχε γίνει τίποτα. Οπότε θα μπορούσε να λέγεται και “Ελένη” το άλμπουμ».

METAMAN

Τ

ο «Iρίνα» είναι ο πρώτος σημαντικός ελληνικός ηλεκτρονικός δίσκος για το 2020. Σχετικά σύντομο σε διάρκεια, με 6 κομμάτια με περίεργους τίτλους, αφηγείται μικρές ιστορίες από την καθημερινότητα των ανθρώπων μιας μοναχικής πόλης, άλλοτε δυστοπικής, άλλοτε στοιχειωμένης, μα ποτέ κανονικής. Από το εντυπωσιακό μπλε εξώφυλλό του (που έχει φιλοτεχνήσει ένας άλλος μουσικόφιλος και μουσικός παραγωγός, ο Συμεών Νομίδης aka breaking moves) μέχρι τη φουτουριστική εισαγωγή του «Αθήνα 232», κλειδώνεσαι μέσα στο καταδικό του κινηματογραφικό σύμπαν που δύσκολα μπορείς να αποχωριστείς. Ήχοι καθαρά αστικοί και αυτό το μείγμα ποίησης και ηλεκτρονικής μουσικής που δεν συναντάς πουθενά αλλού στον κόσμο παρά μόνο εδώ, στην Αθήνα, και αναπτύχθηκε στα ’80s. Δεν είναι τυχαίο που αμέσως μετά ακολουθεί το ομώνυμο κομμάτι, στο οποίο συμμετέχει η Λένα Πλάτωνος. Τα ανατριχιαστικά φωνητικά και οι σουρεαλιστικοί στίχοι της βρίσκονται στο επίκεντρο του άλμπουμ. Είναι σαν να συναντιούνται και να ενώνονται δύο γενιές. Είναι, επίσης, ένα κομμάτι του οποίου η φήμη προηγείται της επίσημης κυκλοφορίας του. Διάφοροι φίλοι με ρωτάνε εδώ και μήνες αν το έχω ακούσει προτού βγει επίσημα. Ο Θωμάς, που κρύβεται πίσω από το πρότζεκτ Metaman, δεν είχε σκοπό να κυκλοφορήσει το «Iρίνα». Η μουσική είναι κάτι σαν χόμπι γι’ αυτόν, όπως το να συλλέγει συνθεσάιζερ. Κανονικά, είναι ιδιωτικός υπάλληλος. «Πάντα έκανα μουσική, αλλά ποτέ δεν έβγαζα χρήματα» μου αναφέρει. «Αυτός ο δίσκος κινείται γύρω από τρεις πυλώνες που συμπτωματικά έχουν το όνομα “Ελένη”. Τη μητέρα μου τη λένε Ελένη. Είναι σκηνοθέτις και έγραφε από πάντα στιχάκια. Κλειδώνεται μία φορά την εβδομάδα στην κουζίνα και γράφει. Πού και πού μου τα διαβάζει. Έτσι έγινε και μετά από ένα τραγικό γεγονός, έγραψε κάτι και μου το απήγγειλε. Της είπα ότι είχα την ιδανική μουσική γι’ αυτό». Στο «Φερμουάρ», το προτελευταίο κομμάτι του δίσκου, ακούγεται η φωνή της Λένας ΝΕΝΕ Γεωργιάδου (της μητέρας του) «ακριβής και αποστασιοποιημένη» και είναι συγκλονιστικό στην απλότητά του, ένας ύμνος στη μοναξιά που δεν γίνεται ποτέ απόλυτα ζοφερός. «Στην ντουλάπα κρέμεται χρόνια ένα φόρεμα που δεν το βάζω ποτέ / Έχει φερμουάρ και δεν μπορώ να το ανεβάσω μόνη μου / Έχω ένα φόρεμα που κλείνει δύσκολα το φερμουάρ του πίσω στην πλάτη / Πρέπει κάποιος να το κλείσει / Δεν θα το βάλω ποτέ / Δεν έχω κάποιον. Έχω ένα φόρεμα».

«Eίχα την αίσθηση ότι ο δίσκος γινόταν πιο αυστηρός απ’ όσο μου ταιριάζει και γι’ αυτό παρακάλεσα τον Στέφανο Κωνσταντινίδη (dorg_A_tek, ΗΧΟΤΟΠΙΑ, electroware) να κάνει μια πιο electro/dance προσέγγιση»

ΑΠΌ TH MΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ ARTWORK: BREAKING MOVES

O METAMAN ΣΥΝΕΡΓΆΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΛΈΝΑ ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΣΕ ΈΝΑΝ ΔΊΣΚΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΉΣ ΑΣΤΙΚΉΣ ΠΟΊΗΣΗΣ, ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΎΣ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΉΣΕΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΧΡΌΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ.

info To «Ιρίνα» του Metaman μόλις κυκλοφόρησε από τη νεοσύστατη Won Ton Records.

20.2.20 – lifo

15

16 lifo – 20.2.20

20.2.20 – lifo

17

q Γεννήθηκα στην Αθήνα, στα δυτικά προάστια, και μεγάλωσα στο Αιγάλεω και στο Χαϊδάρι, σε ένα περιβάλλον πολύ αυστηρό, με ατσάλινη πειθαρχία, το οποίο δεν θα έλεγα ότι ήταν απολύτως ιδανικό και ειδυλλιακό για ένα παιδί. Από την πλευρά του πατέρα μου είμαστε πρόσφυγες από τη Σμύρνη, από τη μεριά της μητέρας μου από Μάνη, Καλάβρυτα και νομό Ηλείας. Ένας συνδυασμός εκρηκτικός. Ο πατέρας μου ήταν αξιωματικός της Αεροπορίας στη στρατιωτική βάση της Τανάγρας – είναι οι πρώτες έντονες μνήμες που έχω και αναπολώ εκείνη την περίοδο. Ήμουν ένα πολύ γελαστό παιδί, αλλά είχα και μια μελαγχολία που δεν την έδειχνα ποτέ. Θυμάμαι ότι όλοι με έλεγαν «το γελαστό παιδί» και το είχα συνδέσει με το τραγούδι: « Ήταν πρωί του Αυγούστου, κοντά στη ροδαυγή, βγήκα να πάρω αγέρα στην ανθισμένη γη, βλέπω μια κόρη κλαίει, σπαρακτικά θρηνεί, σπάσε καρδιά μου, εχάθη το γελαστό παιδί...».

Hθοποιός. Γεννήθηκε στο Αιγάλεω, ζει στα Εξάρχεια.

ΚΊΤΣΟΥ

q Ένα από τα πολλά πράγματα που ήθελα να γίνω μικρή ήταν γιατρός, όχι όμως σε ιατρείο ή νοσοκομείο, αλλά σαν τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Πάντα είχα μέσα μου την έννοια της προσφοράς. Δήλωσα Ιατρική, αλλά δεν πέρασα, μετά μου τη σβούριξε και δήλωσα Αρχαιολογία, άλλαξα δέσμη γιατί είχα τρέλα με την αιγυπτιολογία. Ανάμεσα στις πρώτες σχολές που είχα δηλώσει ήταν και η Θεολογία, ήταν η τρίτη μου επιλογή – πέρασα και πήγα. Έμεινα τρία χρόνια εκεί, πέρναγα τα μαθήματα κανονικά, αλλά τότε ήρθε το θέατρο σαν κεραυνός εν αιθρία στη ζωή μου με έναν πολύ περίεργο τρόπο. Επειδή δεν με γέμιζε όλο αυτό με τις σπουδές μου, με το που πέρασα έψαχνα να βρω κάτι στον πολιτιστικό όμιλο των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών, διάφορες δραστηριότητες, έτσι γράφτηκα σε μια θεατρική ομάδα. Τότε είδα έναν θαυμαστό καινούργιο κόσμο, όπως λέει και ο Χάξλεϊ, και τρελάθηκα. Φτιάξαμε με έναν συμφοιτητή μου μια θεατρική ομάδα στη Θεολογία και μετά έδωσα και πέρασα στο Εθνικό.

q Με την ερασιτεχνική ομάδα της Θεολογικής ανέβασα μαζί με τον συμφοιτητή μου την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ, μια παράσταση την οποία σκηνοθέτησα κιόλας. Αυτή για μένα ήταν καθοριστική στιγμή, η στιγμή που κατάλαβα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Είχα τη γενική εποπτεία της παράστασης, από τα φώτα μέχρι και τα κοστούμια, κάτι που γενικά μου αρέσει να κάνω, δηλαδή να σκηνοθετώ, γιατί δεν μου αρέσει να είμαι απλώς ηθοποιός. Και θυμάμαι ότι με το που ανέβηκε η παράσταση, ένα από τα παιδιά έχασε τα λόγια του. Ο συμφοιτητής με τον οποίον σκηνοθετούσαμε το έσωσε και στο τέλος της παράστασης ήρθε το παιδί που είχε χάσει τα λόγια του και μου είπε, κλαίγοντας: «Μαρία μου, κατέστρεψα την παράσταση». Τον κάνω μια βαθιά αγκαλιά και του λέω «δεν κατέστρεψες τίποτα, όλα είναι εντάξει». Εκείνη τη στιγμή μού ήρθε η φώτιση ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Για την ομαδικότητα, την αγάπη που μπορεί να έχει ένας θίασος, το δέσιμο, το δόσιμο. Εκείνη ήταν η καθοριστική στιγμή που είπα «θα γίνω ηθοποιός», ενώ μέχρι τότε βασανιζόμουν, δεν ήξερα τι θα κάνω.

q Καλός ηθοποιός για μένα είναι ένας καλός άνθρωπος. Μπορώ να θαυμάσω ανθρώπους που είναι καλοί ηθοποιοί, αλλά δεν μπορώ να τους εκτιμήσω, αν είναι κακοί χαρακτήρες. Για μένα, καλός ηθοποιός είναι ένας ηθοποιός που έχει ένστικτο, θεατρική ευφυΐα, συναισθηματική νοημοσύνη και ενσυναίσθηση. Που ενδιαφέρεται για το τι θα δώσει στον κόσμο, που τον καίνε οι επιλογές του, που δεν είναι μόνο για να βγάλει χρήματα. Τα βλέπω λίγο εξιδανικευμένα τα πράγματα, αλλά αλίμονο αν δεν τα βλέπαμε έτσι, θα πηγαίναμε κατά διαόλου.

q Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διαχειριστώ έναν ρόλο. Δεν ξέρω αν όταν είσαι μικρός έχεις άγνοια κινδύνου, εγώ όμως ποτέ δεν είχα άγνοια κινδύνου, πάντα είχα το άγχος μου, πάντα είχα την ευθύνη, πάντα είχα την τελειομανία. Όσο μεγαλώνω, όμως, νιώθω πιο πολύ την αίσθηση της ευθύνης, την ανάγκη να μην έχω μανιέρα. Παίζοντας όλους αυτούς τους ρόλους και προσπαθώντας κάθε φορά να είμαι διαφορετική, μου είναι όλο και πιο δύσκολο. Ανεβαίνει ο προσωπικός μου πήχης πάρα πολύ, αυτός ο διάολος που δεν με αφήνει να ησυχάσω, γιατί τον βάζω όλο και πιο ψηλά. Δυστυχώς, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα, οι πρόβες γίνονται όλο και λιγότερες, οι συνθήκες είναι χειρότερες, περάσαμε κι αυτή την κρίση, που ακόμα την περνάμε, ας μη γελιόμαστε – πάμε από το κακό στο χειρότερο.

q Ο Έλληνας δεν έχει θεατρική παιδεία. Μια μικρή μερίδα μόνο, οι εξαιρέσεις, οι άλλοι έχουν μπουζουκοπαιδεία, τηλεορασοπαιδεία και τα χαμηλής αισθητικής προγράμματα. Αυτό που ζω φέτος με τις «Άγριες Μέλισσες» είναι φοβερό. Είναι ένα σίριαλ αξιώσεων, ποιοτικό, δεν θα ασχολιόμουν αλλιώς. Βλέπεις, όμως, ότι έρχεται ο κόσμος στο θέατρο λόγω της επιτυχίας της σειράς. Και αυτό είναι καλό, γιατί ίσως έτσι να αποκτήσει και θεατρική παιδεία. Όσοι έρχονται και τους αρέσει αυτό που βλέπουν λένε «τι χάναμε τόσα χρόνια». Ακόμα και τότε που είχα παίξει με τον Ρουβά, έλεγα «μακάρι να έρχεται ο κόσμος για τον Ρουβά, γιατί μένει στο θέατρο μετά». Αποκτάς κοινό. Παρακολουθούν παραστάσεις, θα ξανάρθουν.

ΑΘΗΝΑΙΟΙ

q Είναι διαφορετικό να παίζεις στο θέατρο απ’ ό,τι στην τηλεόραση. Είναι άλλος τρόπος προσέγγισης, αλλά και από

18 lifo – 20.2.20

τα δύο έχεις να πάρεις τρομερά πράγματα, και το ένα έχει να δώσει στο άλλο. Η τηλεόραση έχει γρήγορους ρυθμούς, πρέπει να μπεις αμέσως στην κατάσταση, πρέπει να αυτοσχεδιάσεις, πρέπει να είσαι έτοιμος σε δευτερόλεπτα, να έχεις υπομονή. Αυτά μπορούν να κάνουν τρομερό καλό στο θέατρο, δηλαδή να μη χρειάζεσαι τρεις μήνες πρόβα για να πετύχεις μια εσωτερική σκηνή. Έχεις μάθει, έχεις εκπαιδευτεί αναγκαστικά να μπαίνεις κατευθείαν στο πετσί του ρόλου ή να αλλάζεις καταστάσεις από σκηνή σε σκηνή, απ’ τη χαρά στη λύπη, κι αυτό μεταφέρει στο θέατρο μια μεγάλη εμπειρία. Όπως και το θέατρο δίνει στην τηλεόραση, κουβαλάς κάποια μίλια πτήσης. Και τα δύο έχουν να σου δώσουν, και τα δύο τα αγαπώ, αν και δεν πίστευα ποτέ ότι θα μου αρέσει η τηλεόραση με τους τόσο γρήγορους ρυθμούς. Στην αρχή το φοβήθηκα λίγο το καθημερινό, αλλά με τις συνθήκες και τους όρους που γίνεται η συγκεκριμένη σειρά, και μέσα από τον ρόλο μου, νιώθω ότι δίνω κιόλας.

q Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του, η στράτευση δεν είναι μόνο πολιτική, μπορεί να είναι και κοινωνική. Πρέπει να ασχολείται με τα προβλήματα της εποχής του, να περνάει μηνύματα με το έργο του. Δεν είναι απαραίτητο να ασχολείται κάποιος με την προσφυγική ή την οικονομική κρίση και τα γκέι ζητήματα, είναι όμως ωραίο όταν συμβαίνει αυτό. Ναι, κατά μία έννοια πρέπει να είναι στρατευμένος ο καλλιτέχνης, πρέπει να προσφέρει, έχει υποχρέωση, έχει ευθύνη.

q Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και των επιλογών μας. Δεν ξέρω αν υπάρχει τύχη, δεν ξέρω αν υπάρχει μοίρα ή αν εμείς την ορίζουμε, αλλά με τις επιλογές που κάνουμε αξίζουμε αυτούς που μας κυβερνάνε. Αξίζουμε αυτά που παθαίνουμε, ασχέτως του αν πληρώνουμε αμαρτίες γονέων και είμαστε έτσι όπως είμαστε. Με εξέπληξε το γεγονός ότι ο λαός είχε πάει κόντρα στο δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ψήφισε μια αριστερή κυβέρνηση, αλλά η ελπίδα χάθηκε πολύ γρήγορα.

q Το μέλλον το βλέπω δυσοίωνο. Πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Πιστεύω πολύ στην ατομική, στην προσωπική ευθύνη, γιατί κάποιοι άνθρωποι που σκεφτόμαστε λιγάκι παραπάνω έχουμε υποχρέωση να αφυπνίσουμε τους υπόλοιπους με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Θεωρώ την απαισιοδοξία κινητήρια δύναμη, πιο πολύ από την αισιοδοξία. Το να είναι κάποιος απαισιόδοξος σημαίνει ότι δεν του αρέσει αυτό που βλέπει γύρω του και θέλει να το αλλάξει. Το να είσαι αισιόδοξος και να τα βλέπεις όλα ρόδινα σημαίνει ότι είσαι καλά στην κοσμάρα σου και δεν σε ενδιαφέρει τι συμβαίνει δίπλα σου, στον γείτονα, που μένει άνεργος, που χάνει το σπίτι του, ή στον άστεγο. Επαναστατική πράξη

απο τον m. hulot φωτογραφιeσ παρισ ταβιτιαν

δεν εχουν παρει τα μυαλά μου αέρα Eίμαι πάρα πολύ προσγειωμένη. Αυτή την περίοδο μου δίνει μια ικανοποίηση η δουλειά μου, αυτό που συμβαίνει, αλλά μέχρι εκεί. Χαρά μού δίνει το να προσφέρω, το να νιώθω χρήσιμη στην κοινωνία. Μου δίνει χαρά ένας έρωτας.

20.2.20 – lifo

19

q Δεν είναι δύσκολο να ζεις απλά, είναι ωραίο, γιατί στην πραγματικότητα σου χρειάζονται πολύ λίγα πράγματα για να είσαι επαρκής και να νιώθεις αυτάρκης. Βέβαια, είναι δύσκολο να τα έχεις αυτά τα πράγματα, να ζεις από τον μισθό σου, να έχεις μια ανεξαρτησία, να μη χρειάζεται να κάνεις δυο-τρεις δουλειές για να τα βγάλεις πέρα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να μείνω εκτός κέντρου, θέλω να μπορώ να πηγαίνω παντού με τα πόδια. Τα τελευταία 15 χρόνια έχω επιλέξει να ζω στα Εξάρχεια, ένα από τα τελευταία καλλιτεχνικά οχυρά, αλλά με απογοητεύει πάρα πολύ όλο αυτό που ζούμε αυτήν τη στιγμή. Τι βγήκαμε από την κρίση και μαλακίες, τα έσοδα δεν αυξάνονται, μόνο τα έξοδα. Ανέβηκαν τα ενοίκια λες και πάει η οικονομία μια χαρά.

Μαρία Κίτσου

για μένα είναι το να μην ανήκεις στο κίνημα θετικής ενέργειας, στο ζεν. Κάνεις τον διαλογισμό σου, προσπαθείς να είσαι καλά και να μη σε επηρεάζουν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου. Όχι, επαναστατική πράξη είναι να πονάς γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, να στενοχωριέσαι, να μην είσαι μόνο ο εαυτούλης σου, να είσαι μόνο εσύ καλά και δεν πάει να ψοφήσουν όλοι. Με το ζεν δεν κάνεις τίποτα, μένεις στον μικρόκοσμό σου, στην ασφάλειά σου, και πραγματικά μπορεί να είσαι εσύ καλά κι ας καίγεται ο κόσμος, κι ας πεθαίνουν οι άνθρωποι, κι ας πεθαίνουν οι πρόσφυγες που έρχονται, κι ας φυλακίζονται. Επαναστατική πράξη είναι να λες «όχι, δεν είναι καλά τα πράγματα και μπορεί και να μη γίνουν, αλλά κάτι θα κάνω γι’ αυτό, δεν θα είμαι στην κοσμάρα μου».

q Το πιο μεγάλο μου όφελος από αυτό που κάνω είναι πραγματικά η αγάπη που εισπράττω. Τα χαμόγελα και τα δάκρυα που βλέπω, τα γράμματα που μου στέλνουν με πολύ συγκινητικά λόγια και με κάνουν να νιώθω αυτή την αίσθηση της προσφοράς, ότι κάνω κάτι, ότι αφήνω ένα αποτύπωμα. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λένε, ότι μόλις κάνω παιδιά θα έχω το αίσθημα της αθανασίας, σίγουρα όλοι θέλουμε να μείνουμε αθάνατοι με κάποιον τρόπο, ακόμα και όταν έχουμε πεθάνει. Αλλά πάντα θέλω να προσφέρω, θέλω να συνεισφέρω. Όνειρό μου παραμένει να κατέβω στην Αφρική. Κάποια στιγμή το έψαχνα να δω τι μπορώ να κάνω ως ηθοποιός-εθελοντής και δεν υπήρχε τίποτα. Το θέατρο το βλέπω επίσης ως εθελοντισμό. Ωραία είναι να βγάζεις τα προς το ζην, αλλά εάν ένιωθα έστω και μια στιγμή ότι το κάνω μόνο για τον εαυτό μου, μόνο για μένα, μόνο για την περηφάνια μου και για να θρέψω τη ματαιοδοξία μου, θα σταματούσα να το κάνω.

q Το θέατρο θεωρώ ότι με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο. Θεωρώ ότι πάντα είχα μέσα μου μια καλοσύνη και μια ανεκτικότητα, ποτέ δεν είχα ταμπού, ποτέ δεν καταδίκαζα, είχα κατανόηση για όλα, αλλά το θέατρο μου έχει προσφέρει εμπειρίες, μου έχει μάθει, και μέσα από καλά και μέσα από κακά πράγματα, να εκτιμώ τον εαυτό μου και να μένω όσο μπορώ αλώβητη απ’ ό,τι συμβαίνει, να βλέπω ότι κάποιες συμπεριφορές δεν μου αρέσουν και να τις αποφεύγω, θέλω να αντιστέκομαι. Σε αυτά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες κάνουν τέχνη για την προσωπική τους ικανοποίηση, για το εγώ τους, το θεωρώ αδιανόητο, το θεωρώ ψεύτικο τελείως.

q Δεν πιστεύω ότι είναι κακό το ότι γίνονται 1.800 παραστάσεις τον χρόνο στην Αθήνα. Ίσα-ίσα, το ότι ασχολούνται όλο και περισσότεροι με την τέχνη είναι καλό, κι ας είναι άδειο το θέατρο, κι ας παίζουν για τρία άτομα. Από το μονοπώλιο τριών-τεσσάρων θεάτρων το θεωρώ πολύ πιο καλό. Τώρα η κατάσταση είναι τραγική. Το να μην πληρώνεσαι, το να παίρνεις ως ανταμοιβή για τις πρόβες σου ένα εισιτήριο ή μια πορτοκαλάδα, ενώ άλλοι κερδίζουν εκατομμύρια, ή να παίρνεις ποσοστά, που σου τα κλέβουν κιόλας, είναι άθλιο. Μας φέρονται λες και είμαστε χομπίστες, λες και δεν ζούμε από αυτό το πράγμα. Οι άνθρωποι που έχουν θεσπίσει τους νόμους που επιτρέπουν να πληρώνεται κάποιος 300 και 400 ευρώ είναι εγκληματίες. Ζούνε με εκατομμύρια, έχουν τα αυτοκίνητά τους, τα πάντα δωρεάν, τα τηλέφωνά τους, τα ταξίδια τους, τα επιδόματά τους, και τολμούν αυτοί οι άνθρωποι να σου πουν ότι θα ζήσεις με 300 και 400 ευρώ. Δεν ντρέπονται; Είναι τα 300 ευρώ σύνταξη για έναν άνθρωπο που έχει δουλέψει μια ζωή; Είναι δυνατόν; Δεν έχουν συνείδηση; Απορώ πώς κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Τι σε πωρώνει έτσι άραγε; Η εξουσία; Η δύναμη; Η πολιτική; Τι σε κάνει απάνθρωπο; Τι σε κάνει τέρας; Έτσι ήσουν πάντα; Έχουμε περάσει πολέμους, εμφυλίους, κατοχές και καταλήξαμε να μην υπάρχει καμία ελευθερία. Υπάρχει επίφαση ελευθερίας.

q Από τον Μακμπέθ μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα. Για τη φιλοδοξία που δεν έχει όρια, την υπέρμετρη, για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, το ότι μπορεί να καταλήξει χωρίς ηθικές αρχές, καθόλου συνείδηση, να βάψει τα χέρια του στο αίμα για την όποια φιλοδοξία του. Προσεγγίζουμε τον ρόλο της λαίδης Μακμπέθ ως μια πολύ ανθρώπινη γυναίκα, όχι ως ένα τέρας της φύσης, διαβολική, σατανική, σατανίστρια, που από την αγάπη της για τον σύζυγό της επικαλείται τα πνεύματα και γίνεται αυτό που δεν μπορεί εκείνος να γίνει. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι απλώς κοιτιούνται και καταλαβαίνονται. Έχουμε προσεγγίσει τους ρόλους τους σαν να είναι ο ένας το άλλο μισό του άλλου, γι’ αυτό και όταν πεθαίνει η βασίλισσα ο Μακμπέθ καταστρέφεται. Αλλά δεν είναι ασυνείδητη, γι’ αυτό στο τέλος, στη σκηνή της υπνοβασίας, της βγαίνει όλη η τρέλα για τα εγκλήματα που έχουν κάνει. Ένας πωρωμένος άνθρωπος κοιμάται εύκολα, η λαίδη Μακμπέθ χάνει τον ύπνο της, δεν μπορεί πια να κοιμηθεί, από ένα σημείο και μετά καταλαβαίνει ότι δημιούργησε ένα τέρας, δηλαδή τον άντρα που τον πίεζε να γίνει αυτό που εκείνη ήθελε να γίνει. Και τα κατάφερε, γιατί αυτός στην αρχή αντιστεκόταν, και δεν ξέρει πια πώς να τον μαζέψει. Δεν υπάρχει πια γυρισμός. Γι’ αυτό και στο τέλος πεθαίνει και δεν μαθαίνουμε και ποτέ πώς. Από τη λύπη της, από τις τύψεις της; Αυτοκτονεί;

q Η Ελένη στις «Άγριες Μέλισσες» είναι ένας πολυσύνθετος ρόλος, με τον οποίο έχω αρκετά κοινά και τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό έχει αγαπηθεί πολύ και από τον κόσμο, γιατί έχει μια ακεραιότητα ο χαρακτήρας της, μια ηθική. Είναι δίκαιη, είναι δυνατή, υπερασπίζεται τους αδύναμους, έχει καλοσύνη μέσα της, είναι αυστηρή εκεί που πρέπει, αλλά κινείται απ’ την αγάπη. Είναι πιστή, είναι σαν λαϊκή ηρωίδα. Θεωρώ ότι προσφέρω μέσα από αυτόν τον ρόλο, γιατί η Ελένη είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση, το πρότυπο του φτωχού πλην τίμιου που τα βάζει με όλους. Χρειάζεται η Ελένη και είναι ένας από τους χαρακτήρες που έλειπαν από την ελληνική τηλεόραση.

q Επειδή για μένα η αγάπη, ο έρωτας, είναι ζωογόνος δύναμη, θα ήθελα έναν μεγάλο έρωτα, μια

ΙNFO

Μακμπέθ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη Από 7/2 έως 8/3 στο Εθνικό Θέατρο και από 12/3 έως 12/4 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

20 lifo – 20.2.20

πολύ βαθιά αγάπη. Θα μου άρεσε πολύ να κάνω μια ευτυχισμένη οικογένεια, αλλιώς καλύτερα να μην κάνω ποτέ στη ζωή μου. Και να μπορώ να συνεχίσω να έχω μια αξιοπρέπεια στη δουλειά μου, δεν θέλω πολυτέλειες. Θα ήθελα να μπορέσω να κάνω ταξίδια, να δω πώς είναι τα πράγματα έξω, να ανοίξει το μάτι μου λίγο, το μυαλό μου, και να έχω πολλή-πολλή αγάπη μέσα μου και γύρω μου. Και να μπορέσω να ξεπεράσω τα όποια θέματα έχω, παρότι πιστεύω αυτό που λέει ο Σεφέρης, ότι «κι αν νυχτώνει και αν φέγγει μένει λευκό το γιασεμί...».

Καλός ηθοποιός για μένα είναι ένας καλός άνθρωπος. Μπορώ να θαυμάσω ανθρώπους που είναι καλοί ηθοποιοί, αλλά δεν μπορώ να τους εκτιμήσω, αν είναι κακοί χαρακτήρες. Για μένα, καλός ηθοποιός είναι ένας ηθοποιός που έχει ένστικτο, θεατρική ευφυΐα, συναισθηματική νοημοσύνη και ενσυναίσθηση.

q Η ζωή με έχει μάθει πως ό,τι είναι να γίνει γίνεται για καλό. Ακόμα και οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις που παίρνουμε, οι πίκρες, είναι για να μας γλιτώσουν από πολύ μεγαλύτερες. Θεωρώ ότι για κάποιον λόγο γίνονται όλα...

week 24 ΣΙΝΕΜΑ Στη γη του άγριου μελιού

Σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή βαθιά μέσα στα Βαλκάνια, η Χατίτζε Μουράτοβα παράγει μέλι που πουλάει σε μια πόλη, ώρες μακριά από το χωριό της. απο τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

26 ΒΙΒΛΙΟ

Τι γυρεύει ο Φρόυντ στην Ακρόπολη; απο την τινα μανδηλαρα

27 ΘΕΑΤΡΟ

Έντμοντ: Η Μαριάννα Κάλμπαρη σκηνοθετεί το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. απο τη λουιζα αρκουμανεα

Βrunch

20 MΕΡΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΣΟΥ ΣΕ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΕΛ. 28

topevents

talk

7

week

20 - 26 φεβρου αρ ιου 2 0 20

απο τη γεωργια παπασταμου

Urbana - Εύα Γρηγοριάδου Ζούμε σε πόλεις που σε ένα συντριπτικό ποσοστό έχουν σχεδιαστεί και χτιστεί από άντρες. Πώς θα ήταν, όμως, μια πόλη σχεδιασμένη από γυναίκες;

Τι είναι η «Urbana»; Μια πρωτοβουλία από αρχιτεκτόνισσες, πολεοδόμους, εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς επιστήμονες που στοχεύει στην υποστήριξη της συμμετοχής όλων των πολιτών στην κοινωνική και χωρική ανάπτυξη της Αθήνας αλλά και των ελληνικών πόλεων εν γένει.

1 ΘΕΑΤΡΟ Η Πτέρυγα

3 ΘΕΑΤΡΟ Φεγγάρι από χαρτί

Σε ένα παράδοξο, σουρεαλιστικό σύμπαν ξεδιπλώνεται μια ιστορία για τη μητρότητα και την ελευθερία βούλησης. Η Έλενα Μαυρίδου σκηνοθετεί μια ονειρική παράσταση, η οποία όμως έχει βασιστεί σε πραγματικά περιστατικά και υλικό από συνεντεύξεις, ενώ το χιούμορ συνυπάρχει με στιγμές συγκίνησης. 21/2-12/4, Χώρος, Δεριγνύ 1 & Μαυροματαίων, Παρ.-Κυρ. 21:00, εισ.: 12-15 ευρώ

Το δίδυμο Ρέππας-Παπαθανασίου επιστρέφει με ένα μουσικό έργο που διαδραματίζεται στην καρδιά της δεκαετίας του ’60. Δεκαεννέα ηθοποιοί και πέντε μουσικοί επί σκηνής ζωντανεύουν την ατμόσφαιρα μιας παλιάς Αθήνας, προσδοκιών και ελπίδας. Τη μουσική υπογράφει ο Νίκος Κυπουργός και τους στίχους των τραγουδιών η Αφροδίτη Μάνου. 20/2-31/5, Εθνικό Κοτοπούλη - Ρεξ, Πανεπιστημίου 48, Τετ. 19:00, Πέμ.-Σάβ. 20:30, Κυρ.

19:00, εισ.: 5-25 ευρώ

2 ΜΟΥΣΙΚΗ John Moods & Smalfeels

4 ΜΟΥΣΙΚΗ Giant Swan

STOEP TH PR ES S ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Γιώργος Γύζης, Αποκόμματα 1929-1933 O Γιώργος Γύζης σχολιάζει την επικαιρότητα μέσα από άρθρα και φωτογραφίες εφημερίδων της περιόδου 19291933. Η έρευνα επικεντρώνεται στην οικονομική κρίση του 1929 και εστιάζει σε θέματα της καθημερινότητας.

21/2-16/5, Enia Gallery, Μεσολογγίου 55, Σάβ. 12:0016:00, Πέμ.-Παρ.

11:30-19:30, είσοδος ελεύθερη

Takeover του Κορμοράνου στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων με ένα line-up ιδιοσυγκρασιακής ποπ από Βερολίνο και Αθήνα. O John Moods της lo-fi/art/indie μπάντας Fenster φτιάχνει διακριτική, χαμηλόφωνη και φιλοσοφημένη ποπ, ενώ οι Smalfeels, το προσωπικό σχήμα του Νίκου Γιαννακάκη, έχει επιρροές από την indie rock αλλά και r‘n’b στοιχεία. 26/2, Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, 21:00, εισ.: 8 ευρώ

22 lifo – 20.2.20

Καταιγιστική ενέργεια και punk προσέγγιση είναι τα στοιχεία που κάνουν την techno των Giant Swan να ξεχωρίζει και το ντουέτο των Robin Stewart και Harry Wright από το Μπρίστολ όλο και πιο περιζήτητο. Έχουν πραγματοποιήσει εμφανίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ (Glastonbury, Unsound και Berlin Atonal) και κλαμπ του κόσμου, ενώ όσοι τους πέτυχαν στο περσινό Plisskën Festival μιλούν για αξέχαστη εμπειρία. Μαζί τους ο πολυμήχανος ηλεκτρονικός παραγωγός και βετεράνος του dubstep The Bug, κατά κόσμον Kevin Martin. 21/2, Bios. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 21:00, εισ.: 15-22 ευρώ

Με τι εργαλεία προσπαθείτε να το πετύχετε αυτό; Για να μπορεί η πόλη να ανταποκριθεί στις ανάγκες και στις επιθυμίες των ανθρώπων της χρειάζεται οι ίδιοι να συμμετάσχουν ενεργά στον κοινωνικό και χωρικό μετασχηματισμό της. Εμείς θελήσαμε να ξεκινήσουμε τον σχεδιασμό και την υλοποίηση δράσεων στην Αθήνα με στόχο την ευαισθητοποίηση των κατοίκων και την εξοικείωση με μεθόδους συμμετοχικού σχεδιασμού. Στο εργαστήριο «Ο δημόσιος χώρος της Αθήνας από την οπτική του φύλου» συμμετείχαν 15 φοιτήτριες του Παντείου. Αίσθημα ασφάλειας, προσβασιμότητα, εκπροσώπηση των φύλων στον δημόσιο χώρο, είναι ορισμένοι από τους δείκτες που χρησιμοποιήσαμε με τις συμμετέχουσες για να αξιολογήσουμε την περιοχή γύρω από το πανεπιστήμιο μέσα από τη διεξαγωγή περιπάτων βιωματικής χαρτογράφησης. Oι συμμετέχουσες είχαν τη δυνατότητα να θέσουν σε πλαίσιο τα συναισθήματά τους για τον χώρο και να αναπτύξουν προτάσεις βελτίωσης. Οι δράσεις σας αφορούν και τη σχέση παιδί - δημόσιος χώρος. Τι είναι οι «Αυλές Συμπερίληψης»; Το πρόγραμμα βασίζεται στην παρατήρηση ότι σε μια τυπική αυλή δημοτικού σχολείου τα μοναδικά συνήθως στοιχεία εξοπλισμού που υπάρχουν είναι μπασκέτες και τέρματα ποδοσφαίρου. Τα στοιχεία αυτά υπονοούν μια συγκεκριμένη χρήση του χώρου, που σχετίζεται με αυτά τα αθλήματα. Έτσι, παρατηρούμε παιδιά που επιθυμούν να παίξουν μπάσκετ, ποδόσφαιρο ή παρόμοιες δραστηριότητες μεγάλης έντασης, συνήθως αγόρια, να καταλαμβάνουν το κέντρο της αυλής, ενώ παιδιά που επιθυμούν μια χαμηλότερης έντασης δραστηριότητα να εκτοπίζονται στην περιφέρεια του χώρου με σημαντικά λιγότερες επιλογές για παιχνίδι. Η σχολική αυλή είναι ο πρώτος δημόσιος χώρος για το παιδί και παρατηρούμε ότι ήδη σε αυτόν τον χώρο δημιουργούνται συγκεκριμένες δυναμικές και ιεραρχίες, που σχετίζονται και με μια ευρύτερη έμφυλη διάσταση στη χρήση του χώρου ήδη από αυτή την ηλικία. Στη δράση «Αυλές Συμπερίληψης» συνεργαστήκαμε με τα παιδιά της Δ’ Δημοτικού και εκπαιδευτικούς. Τα παιδιά πήραν τον ρόλο ερευνητών και ερευνητριών, παρατήρησαν τη διαμόρφωση της αυλής και τις δυναμικές της και έκαναν προτάσεις για τον ανασχεδιασμό της.

Info: urbana.gr

Early drinks στο Athénée

5 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Ντορέιντα Τζόγκου, Miniera Την πρώτη ατομική έκθεση της Ντορέιντα Τζόγκου φιλοξενεί το Ρομάντσο στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Γεράνι - Δημιουργική Γειτονιά». Η αλβανικής κα-

DANCE Morah all night long

ΜΟΥΣΙΚΗ

Αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό Η Oρχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ ετοιμάζει μια συναυλίααφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται σε μια συναυλία οι τρεις ανθολογίες του συνθέτη που όρισαν το «νέο κύμα». Ερμηνεύουν οι: Κώστας Μακεδόνας, Ιφιγένεια Κορολόγου, Νάνα Μπινοπούλου και Πάνος Παπαϊωάννου.

20/2, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Χίλτον, 20:30, εισ.: 5-10 ευρώ

ταγωγής καλλιτέχνις εκθέτει μια σειρά έργων που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και στο ορυχείο της Σελενίτσα. Βίντεο, γλυπτική, σχέδια και εγκαταστάσεις με σημείο εκκίνησης το δύσκολο και τραχύ περιβάλλον του ορυχείου πραγματεύονται την ύλη και την απώλεια. 20-28/2, Bios. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, καθημερινά 17:00-21:00, είσοδος ελεύθερη. Εγκαίνια: 20/2, 20:00

6 ΘΕΑΤΡΟ Ζιγκ Ζαγκ στις νεραντζιές

Ο ατμοσφαιρικός Morah, ιδρυτικό μέλος της ομάδας Phormix, σε ένα από τα ρομαντικά, σχεδόν τελετουργικά DJ sets του.

21/2, Bios. Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα, 24:00, είσοδος ελεύθερη

Vault 88: Oscar Mulero Τo Vault 88 παρουσιάζει τον βετεράνο techno DJ και παραγωγό Oscar Mulero. To line-up της βραδιάς ολοκληρώνουν οι Cirkle και οι Elektrika DJs. 21/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: από 10 ευρώ

Pi Electronics Label Night Στην αποπνικτική ατμόσφαιρα του αθηναϊκού καύσωνα πέντε ξεχωριστοί όσο και συνηθισμένοι άνθρωποι καταλήγουν να μοιράζονται τις πιο ακραίες εμπειρίες, πρωταγωνιστώντας άθελά τους σε μια μαύρη κωμωδία. Η ομάδα Lab.oratorium ανεβάζει το μυθιστόρημα της Έρσης Σωτηροπούλου Ζιγκ Ζαγκ στις νεραντζιές. Το βιβλίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2000 και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω».

24/2-12/4, 104, Eυμολπιδών 41 (μετρό Κεραμεικός), Γκάζι, Δευτ.-Τρ. 21:00, εισ.: 5-12 ευρώ

7 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Τίμος Μπατινάκης, Δεκαπέντε χρόνια ζωγραφικής

Η δισκογραφική Pi Electronics φέρνει για πρώτη φορά στην Αθήνα τον Ισπανό Geistform για να παρουσιάσει το καινούργιο του οπτικο-ακουστικό live show.

21/2, Temple Athens, Ιάκχου 17, 00:30, εισ.: 5 ευρώ

Entropia Records Στην ταράτσα του Bios τη μουσική διαλέγουν οι ιδιοκτήτες της εκλεκτικής δισκογραφικής Entropia Records.

21/2, Bios, Πειραιώς 84, Γκάζι, 21:00, είσοδος ελεύθερη

Believe Carnival: CAP

Ο μαθητής του «μάστορα των χρωμάτων» Παναγιώτη Τέτση συνδέθηκε μαζί του με μια μακρόχρονη φιλία και ζωγράφισε πολλά από τα έργα του στο φυσικό φως του εργαστηρίου του, όπως και ο δάσκαλός του. Έργα από μια ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο του καλλιτέχνη μπορεί να δει κανείς στην έκθεση «Δεκαπέντε χρόνια ζωγραφικής» στην γκαλερί Ευριπίδης. Έως 14/3, Γκαλερί Ευριπίδης, Ηρακλείτου 10, Τρ., Πέμ., Παρ. 11:00-20:30, Τετ. 11:0017:00 & Σάβ. 11:00-16:00, είσοδος ελεύθερη

Το Believe προσκαλεί τον ανερχόμενο Ρουμάνο Cap. Το lineup ολοκληρώνεται με δύο b2b sets από τους Roussos & Bonso και Jonn & Always Late.

22/2, 6 d.o.g.s, Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι, 24:00, εισ.: 8 ευρώ

Η αγαπημένη συνήθεια των Αθηναίων επιστρέφει.

Κ

άποιοι χώροι έχουν γίνει αγαπημένες συνήθειες και το Athénée είναι εκείνο το σημείο που έφερε το early drink της Παρασκευής στη ζωή μας, δημιουργώντας μια συνήθεια που έγινε πραγματική λατρεία τα ’90s. Αυτό που ήταν απλώς cool σε μια άλλη εποχή γίνεται μόδα, ανάγκη και αυθεντική διασκέδαση. Τα απογεύματα της Παρασκευής αποκτούν και πάλι ουσία, με τα early drinks να επιστρέφουν στο Athénéé ως ιδανικό κλείσιμο της εβδομάδας και ξεκίνημα του Σαββατοκύριακου. Ο Χρύσανθος Πανάς, που βρίσκεται πίσω απ’ όλη τη φιλοσοφία του χώρου, ανέλαβε να φέρει φρέσκο αέρα σε μια παλιά και αγαπημένη συνήθεια, ενώνοντας φίλους και συναδέλφους. Στην κλασική, αλλά ταυτόχρονα μοντέρνα ατμόσφαιρα του Athénéé όλοι οι Αθηναίοι γινόμαστε μια παρέα και απολαμβάνουμε το πρώτο ποτό του Σαββατοκύριακου, καθώς οι σκιές γίνονται μεγαλύτερες και ο ήλιος χάνεται πίσω από τα κτίρια. Εξαιρετικά κοκτέιλ, αφρώδη κρασιά και εδέσματα υψηλών προδιαγραφών και γεύσης συνοδεύουν τα after office απογεύματα, με τους ήχους της κατάλληλης μουσικής να σου φτιάχνουν τη διάθεση. Κάθε Παρασκευή απόγευμα, μετά τις 5, η συνήθεια του aperitivo και του after office drink αναβιώνει στον χώρο που την «έχτισε» μέσα από ένα ξεχωριστό, ειδικό μενού που θα σε ενθουσιάσει. Στην μπάρα του Athénéé συναντάμε φίλους και συναδέλφους, αφήνουμε πίσω την κούραση της εβδομάδας και απολαμβάνουμε τους ρυθμούς των ’90s, ξαναζώντας την αγαπημένη συνήθεια της εποχής, τα early drinks. Κλείσε την εβδομάδα σου, «λαμπυρίζοντας».

Βουκουρεστίου 9 210 3251430 www. atheneeathens.gr FB: Athénée Athens Instagram: atheneeathens

20.2.20 – lifo

23

σινεμά

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Απόστρατος Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής Πρωταγωνιστούν: Μιχάλης Σαράντης, Γιώτα Φέστα, Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιάννης Νιάρρος

Στη γη του άγριου μελιού

Με την εταιρεία εισαγωγών μηχανών εσπρέσο που διευθύνει σε αδιέξοδο, ένας Γλυφαδιώτης εργένης «αποστρατεύεται» στο σπίτι του ένδοξου παππού Αριστείδη στην υποτονική περιοχή του Παπάγου. Αντιμέτωπος με ηρωικά φαντάσματα του παρελθόντος, θα νιώσει την ανάγκη να φανεί αντάξιος του ονόματός του, όμως, όσο πλησιάζει τον θρύλο του παππού Αριστείδη, τόσο αλλάζει όψη.

Honeyland Σκηνοθεσία: Ταμάρα Κότεφσκα, Λιούμπομιρ Στεφάνοφ

week

Κ Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Κακό

α πο τον θ οδ ω ρ η κο υτ σογ ιαν νοπου λο

24 lifo – 20.2.20

άπου στη Βόρεια Μακεδονία ζει η Χατίτζε Μουράτοβα με την ηλικιωμένη μητέρα της, σε ένα χωριό χωρίς δρόμους, ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό. Τελευταία μιας σειράς γενεών μελισσοκόμων άγριου μελιού, η Χατίτζε, ένα ακατάβλητο γέννημα-θρέμμα της φύσης, βγάζει μικρές παρτίδες αγνού προϊόντος, το οποίο και πουλάει στα Σκόπια ή στην πλησιέστερη πόλη, η οποία βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων ωρών με τα πόδια από το χωριό της. Το ντοκιμαντέρ των Κότεφσκα και Στεφάνοφ παρακολουθεί στενά τη Χατίτζε να εκτελεί την καθημερινή ρουτίνα της με τη γνώση και την έγνοια μιας γυναίκας που εκπαιδεύτηκε όλη της τη ζωή να κάνει μόνο αυτό, αλλά με το αβίαστο ταλέντο της βιωματικής μελισσοκόμου. Με γυμνά χέρια και ακάλυπτο κεφάλι μιλά στις μέλισσές της, τους τραγουδάει και τους υπόσχεται πως το μισό μέλι που μαζεύει με προσοχή και σβελτάδα είναι για εκείνην και το άλλο μισό δικό τους. Την κοσμική ισορροπία διακόπτει η οικογένεια Σαμ που μετακομίζει δίπλα της. Επίσης τουρκικής καταγωγής, ο Χουσέιν, η γυναίκα του και τα 7 παιδιά τους ξεφορτώνουν και εγκαθίστανται με τη θορυβώδη ενέργεια που χαρακτηρίζει ένα πολυμελές σμάρι ανθρώπων όλων των ηλικιών, αποσπώντας αναπόφευκτα την προσοχή της. Μάλιστα, ο ένας γιος τη συνοδεύει στα μελίσσια και κάνει παρέα μαζί της. «Γιατί να μην έχω κι εγώ ένα παιδί σαν κι εσένα;» μονολογεί σε ένα παρενθετικό παράπονο που της δίνει αφορμή να ρωτήσει την κλινήρη μητέρα της γιατί απέρριψε τις προτάσεις για γάμο από συνοικέσια που είχε δεχτεί παλιότερα – τελικά, ο πατέρας της είχε αρνηθεί, χωρίς να μάθουμε τον λόγο. Η μητέρα βασανίζεται από μια χρόνια πάθηση στο ένα της μάτι και η 55χρονη Χατίτζε περνάει τον χρόνο της στην καλύβα τους φροντίζοντάς τη

με το λιγοστό νερό που έχουν και σφουγγίζοντας με ένα πανάκι την πληγή, όταν δεν κάνει τις δουλειές της, ταυτόχρονα παρατηρώντας με διακριτικότητα αλλά και ανησυχία πως οι νέοι της γείτονες ενδέχεται να παρέμβουν σε αυτό που έχει στήσει μόνη της τόσα χρόνια. Οι Κοτέφσκα και Στεφάνοφ καταφέρνουν να ενισχύσουν αυτό που αρχικά μοιάζει με εθνολογική παρατήρηση με μια σειρά από δραματικές εντάσεις, χωρίς να παρέμβουν ούτε στιγμή με πρόσθετη αφήγηση, voice over, τίτλους ή άλλες επεξηγήσεις. Άγνωστο πώς (με σκηνοθετική καθοδήγηση, από τύχη, με κεκτημένη οικειότητα, λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου που πέρασε το συνεργείο στο χωριό, εξού και οι 400 ώρες υλικού πριν από το τελικό μοντάζ των 87 λεπτών), η Χατίτζε δεν κοιτάζει ποτέ κατάματα τον φακό, παρότι η εγγύτητα της κάμερας θα μπορούσε να γίνει ανασταλτικός παράγοντας στις συζητήσεις και στον υπερθετικό, αξιοθαύμαστο νατουραλισμό που αγγίζει τη χαμένη αγνότητα. Εκτός από το χρονικό της μοναχικής επιβίωσης μια γυναίκας στη μέση του άγριου πουθενά, σε έναν τόπο που στάζει τραχύτητα και εγκατάλειψη, το ντοκιμαντέρ Στη γη του άγριου μελιού, που εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ του Sundance κερδίζοντας το μεγάλο βραβείο της επιτροπής και κατόρθωσε να αποσπάσει διπλή υποψηφιότητα στα Όσκαρ, ως ντοκιμαντέρ και διεθνής ταινία –κάτι που δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν–, συναρπάζει με την αξιοπρέπεια μιας δυναμικής, αταλάντευτης πρωταγωνίστριας με direct εικόνες από έναν κόσμο που θα πιστεύαμε πως έχει χαθεί στον χρόνο. Και μετά το ασταμάτητο traffic των μελισσών στα πλάνα, η σιωπηλή λήψη του φινάλε στέκει σαν τραγούδι στον άνεμο και η Χατίτζε δείχνει, επιτέλους, γαλήνια στη μοναξιά της. ΕΛΛΗ-ΔΑΝΑΟΣ-ΔΙΑΝΑ

Σε μια απομονωμένη ορεινή περιοχή βαθιά μέσα στα Βαλκάνια ζει η Χατίτζε Μουράτοβα. Δουλεύει παράγοντας μέλι το οποίο και πουλάει στην πλησιέστερη πόλη, η οποία βρίσκεται ώρες μακριά από το χωριό της.

Ο Απόστρατος κρύβει ένα μυστικό, συγκινητικό και αναπάντεχο. Ξεδιπλώνεται τρυφερά και αυστηρά, όπως αρμόζει στη μοναχική ζωή ενός νέου άνδρα, του Άρη, που επιστρέφει στα παλιά του λημέρια στου Παπάγου, μένει στο σπίτι του συνονόματου παππού του, πουλάει μηχανές του καφέ, ελπίζοντας να πιάσει την καλή, κάνει μια σχέση και κυρίως κρατάει συντροφιά στον πρώην συναγωνιστή του ηρωικού Αριστείδη. Φορτωμένος με το άγχος να φανεί αντάξιος ενός ονόματος, πρoτού αποδείξει την αξία του στην ενήλικη ζωή του, ο Αριστείδης ο νεότερος, σε έναν ρόλο που αναδεικνύει το κινηματογραφικό χάρισμα του βραβευμένου για τις θεατρικές του επιδόσεις Μιχάλη Σαράντη, αναζητά την ταυτότητά του σε ένα αδρανές, βαρύ, σχεδόν πένθιμο περιβάλλον που ο Ζαχαρίας Μαυροειδής (Ο Ξεναγός) αποτυπώνει, ακονίζοντας τις αρχιτεκτονικές του γνώσεις, ως μια συντεταγμένη γειτονιά, με τους 30άρηδες φίλους που μαζεύονται για μπάσκετ και πιάνουν καθημερινές, φευγαλέες ή σοβαρότερες κουβέντες στον δρόμο να μοιάζουν παράταιροι, ξεχειλωμένοι έφηβοι σε ένα νοικοκυρεμένο προάστιο προορισμένο για τα παλικάρια των πάλαι ποτέ δοξασμένων και κραταιών Ενόπλων Δυνάμεων.

ODEON ESCAPE 2-ΑΙΓΛΗ 4-ΑΝΟΙΞΗ 1-ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2-ΔΑΝΑΟΣ 1,2-ΔΙΑΝΑ-ΙΝΤΕΑΛ-ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Sonic: Η Ταινία Sonic: Τhe Hedgehog Σκηνοθεσία: Τζεφ Φάουλερ Δανείζουν τη φωνή τους: Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Ντένης Μακρής, Χρήστος Πλαΐνης, Γιάννης Τσούτσιας Βασισμένη στην παγκόσμια υπερ-επιτυχημένη videogame σειρά της Sega, η ταινία «Sonic» διηγείται την ιστορία του γρηγορότερου σκαντζόχοιρου του κόσμου, καθώς απολαμβάνει το νέο του σπίτι στη γη.

Σε αντίθεση με τον μεγάλο του ανταγωνιστή εκεί στις αρχές των ’90s, τον υδραυλικό Mario, ο Sonic ο σκαντζόχοιρος, που τρέχει σαν αστραπή, έπρεπε να περιμένει πολλά χρόνια για την κινηματογραφική του μεταφορά. Λογικό, μετά την απόπειρα του Mario και την παραδοχή πως ένα είδος διασκέδασης όπως τα platform games, που βασίζονται στην ετοιμότητα του χρήστη να πατά πολλά κουμπιά ταυτόχρονα για να περνά πίστες και σχεδιάζονται με υποτυπώδη σενάρια, είναι δύσκολο να καθηλώσει ακόμα και άτομα που έφαγαν τα καλύτερά τους χρόνια στο παιχνίδι. Τη λύση για το πώς θα μοιάζει ο κινηματογραφικός Sonic έδωσε εύκολα η εποχή μας, όπου τα οικογενειακά franchises φροντίζουν να μην παρεκκλίνουν από συγκεκριμένους αφηγηματικούς άξονες (φιλία, οικογένεια και αυτοπροσδιορισμός είναι οι συνηθέστεροι), οπότε ο συμπαθής μπλε σκαντζόχοιρος, που ζούσε ως τώρα ως αόρατος προστάτης μιας μικρής επαρχιακής πόλης, κάνει επιτέλους την επανάστασή του και γνωρίζει για πρώτη φορά τον πραγματικό κόσμο εν μέσω

αναπόφευκτων διδακτικών μηνυμάτων. Αν παρεκκλίνει σε κάτι η ταινία του Τζεφ Φάουλερ (που φρόντισε να ξανασχεδιάσει τον ψηφιακό Sonic μετά την κατακραυγή του κοινού όταν είδε το πρώτο τρέιλερ) – και το κάνει για το καλό της–, είναι στην πλήρη ελευθερία που δίνει στον Τζιμ Κάρεϊ, τον οποίο και ξαναβλέπουμε σε μεγάλα κέφια μετά από χρόνια, με την πλαστικότητα του προσώπου του να σου δίνει την αίσθηση πως είναι το πιο αληθοφανές CGI δημιούργημα που έγινε ποτέ. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη VILLAGE RENTI 2,4,10,18-VILLAGE MALL 2,4,5,7,10-VILLAGE PAGRATI 5-VILLAGE FALIRO 1,3,7-VILLAGE AG.DIMITRIOS 2,5-ODEON GLYFADA 2-ODEON MAROUSI 3-ODEON ESCAPE 2,3-ABANA-ΑΕΛΛΩ CINEMAX 1,4-CINERAMAWEST CITY 4-ΕΜΠΑΣΣΥ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1-ΝΑΝΑ 2,3-ΝΙΡΒΑΝΑ CINEMAX 2-ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ-TOWN CINEMAS 2,3-ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1-ΣΙΝΕΑΚ

Έμα Ema Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λαραΐν Πρωταγωνιστούν: Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Μαριάνα ντι Τζιρόλαμο, Τζοζεφίνα Φίμπελκορν Μετά από ένα τραυματικό γεγονός που θα συγκλονίσει την οικογενειακή της ζωή, μια νεαρή γυναίκα που ζει μέσα από τον χορό προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της, αναλαμβάνοντας κάθε ρίσκο για να το καταφέρει.

Σαν ένα διάλειμμα από την επικείμενη καριέρα του στις ΗΠΑ, που ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια με το Jackie, ο Πάμπλο Λαραΐν επιστρέφει στη Χιλή για μια ταινία που φαίνεται να έχει αναλάβει τον ρόλο της αποφόρτισης για τον ίδιο, σαν μια σειρά ασκήσεων πάνω στην αφήγηση που δεν είναι απαραίτητα σχετικές μεταξύ τους. Όντως, αν κάποιος θέλει να εντοπίσει την κεντρομόλο δύναμη που τραβάει όλα τα επιμέρους κομμάτια της Έμα, δύσκολα θα τη βρει, όντας χαμένος σε έναν μικρό λαβύρινθο γεγονότων. Ένας γάμος που διαλύεται, το προβληματικό σύστημα υιοθεσιών της χώρας, η ύστερη σεξουαλική απελευθέρωση και οι πολιτικές προεκτάσεις του ρεγκετόν κοιτούν μεταφυσικά τη Χιλή ως κεντρική ηρωίδα που πρέπει να αλλάξει, να ανασκουμπωθεί και να κοιτάξει μπροστά, με ελλειμματική όμως σύνδεση αυτών των ιδεών και την αίσθηση της αυταρέσκειας που αποπνέει η δουλειά του Λαραΐν ως ανθρώπου που ξεπέρασε τα όρια της χώρας του και την κοιτάζει αφ’ υψηλού. * Κριτική από τον Τάσο Μελεμενίδη ΑΝΔΟΡΑ-ΑΣΤΟΡ-ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1,2

Στο Λαβύρινθο Into the labyrinth Σκηνοθεσία: Ντονάτο Καρίζι Πρωταγωνιστούν: Τόνι Σερβίλο, Ντάστιν Χόφμαν, Βαλεντίνα Μπελέ Ένα πρωινό, καθώς η Σαμάνθα πηγαίνει στο σχολείο, πέφτει θύμα απαγωγής. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ξυπνάει στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου χωρίς καμία ανάμνηση του παρελθόντος.

Βασισμένο στο ομώνυμο best seller, το ψυχολογικό θρίλερ του Ντονάτο Καρίζι διαδραματίζεται σε μια επινοημένη μεγαλούπολη, υποθετικά κάπου στα ’90s, ξεκινά με την απαγωγή

μιας μαθήτριας, εξελίσσεται σε ένα απατηλά ανακριτικό αστυνομικό, εμβολιάζεται με μπόλικες στυλιστικές παγίδες, διασταυρώνεται με το κλασικό ιταλικό giallo αλλά και το Seven του Φίντσερ, δοκιμάζει παράλληλες αφηγήσεις που δεν αποδίδουν, ποντάρει στην εξ αποστάσεως αντιπαράθεση ενός κουρασμένου ντετέκτιβ (Τόνι Σερβίλο) και ενός αινιγματικού profiler (Ντάστιν Χόφμαν), παίζει με την ιδέα ενός εφιαλτικού κακού που έλκει εξ αγχιστείας την καταγωγή του από τον Κούνελο του Ντόνι Ντάρκο και, τελικά, εκτός από κάποιες ατμοσφαιρικές σκηνές, δεν βγάζει νόημα, σαν μαίανδρος με πολλά αδιέξοδα και ένα λειψό φινάλε.

VILLAGE RENTI 5-VILLAGE MALL 11-VILLAGE FALIRO 2-VILLAGE AG.DIMITRIOS 3-ΑΒΑΝΑΑΕΛΛΩ CINEMAX 4-ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1-WEST CITY 1-ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 2-NANA 1,5-ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2

Οι Αεροναύτες The Αeronauts Σκηνοθεσία: Τομ Χάρπερ Πρωταγωνιστούν: Έντι Ρεντμέιν, Φελίσιτι Τζόουνς Μια πιλότος και ένας μετεωρολόγος ενώνουν τις δυνάμεις τους για μια πτήση που θα εξυπηρετήσει διπλό σκοπό, αφού χάρη σε αυτήν η πρώτη θα σπάσει το γαλλικό ρεκόρ αιώρησης και ο δεύτερος θα βοηθηθεί να συλλέξει δεδομένα για τις αμφισβητούμενες προβλέψεις του καιρού.

Λονδίνο, 1862. Οι θεατές συγκεντρώνονται εκστασιασμένοι για να παρακολουθήσουν την απογείωση ενός αερόστατου, τη στιγμή που ο μετεωρολόγος James Glaisher αγχωμένος περιμένει την πιλότο Amelia Wren να κάνει τη θεαματική της είσοδο. Τόσο νέος στην επιστημονική κοινότητα και παλεύοντας για να τον πάρουν στα σοβαρά, ο Glaisher δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τα «ακροβατικά» της Wren, την ίδια στιγμή που εκείνη γνωρίζει πως αυτού του είδους οι επιδείξεις είναι και εκείνες που μπορούν να προσελκύσουν τεράστιες χρηματοδοτήσεις. Η πτήση τους θα εξυπηρετήσει διπλό σκοπό, αφού θα σπάσει το γαλλικό ρεκόρ αιώρησης και παράλληλα θα βοηθήσει τον Glashier να συλλέξει δεδομένα για τις αμφισβητούμενες προβλέψεις του καιρού. Όσο οι δυο τους ανεβαίνουν πιο ψηλά, τόσο ο αέρας γίνεται πιο κρύος και επικίνδυνος, αλλά κυρίως οι αποφάσεις που θα πρέπει να πάρουν φαίνονται δυσκολότερες και ακροβατούν μεταξύ ζωής και θανάτου. Αναμφισβήτητα, ο Ρεντμέιν και η Τζόουνς διατηρούν την οικειότητα που απέκτησαν στη Θεωρία των Πάντων και κρατούν το ενδιαφέρον στα ελάχιστα τετραγωνικά του αερόστατου, ειδικά όταν η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο. Στο έδαφος, η ταινία προσγειώνεται σε μια ακαδημαϊκότητα τετριμμένη και σχηματική. Στους αιθέρες, σε αυτό που αποκαλείται champagne air λόγω της μέθης που προκαλεί η έλλειψη οξυγόνου, εντυπωσιάζει με την ευκρίνεια της ψευδαίσθησης, δημιουργώντας δραματικό μετεωρισμό στις μεταπτώσεις της και στην ένταση, που δυστυχώς λείπει στις πιο στατικές σκηνές.

VILLAGE RENTI 17-VILLAGE MALL 13-VILLAGE PAGRATI 5-VILLAGE FALIRO 5,8-ODEON ESCAPE 7-ΑΕΛΛΩ CINEMAX 1-ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2-ΑΙΓΛΗ 4-ΑΝΟΙΞΗ 2-WEST CITY 3-ΕΛΛΗ-ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 2-ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2-ΝΑΝΑ CINEMAX 6-ΟΣΚΑΡΣΠΟΡΤΙΓΚ 2-TOWN CINEMAS 2,3-ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1-ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ ΟΝΑΡ-ΟΝΕΙΡΟ-ΖΕΑ-ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ 1

20.2.20 – lifo

25

βιβλίο

ΔΟΚΙΜΙΟ

week

άρνηση, εντοπίζεται μια διπλή, αλλά τόσο ενιαία μορφή αποξένωσης που απλώς επικυρώνει πανηγυρικά την αντίστοιχα διττή πρόσληψη ενός άλλου εαυτού και μιας άλλης εβραϊκότητας, μιας άλλης Ευρώπης, μιας άλλης Ελλάδας. Και είναι αυτός ο θραυσματικός χαρακτήρας που ισχυροποιεί το όνειρο ως διολίσθηση ή ως ταυτόχρονη ανάβαση και κατάβαση σε ένα σημείο από το οποίο παρατηρεί κανείς τον εαυτό του και τον ίδιο πολιτισμό. Δηλαδή, αρνούμενος την ύπαρξη της Ακρόπολης, ο Φρόυντ απλώς καθιστά ακόμα πιο ισχυρή τη δύναμή της, όπως ο Μποαμπντίλ (ένα ανάγλυφο παράδειγμα που προβάλλει η ατοπογραφία του Παπαγιαννόπουλου), ο τελευταίος βασιλιάς της Γρανάδας, ο οποίος αρνούνταν να δεχτεί την είδηση του αγγελιοφόρου ότι το τείχος της πόλης είχε πέσει, θεωρώντας το νέο non arrivé, μη συμβάν, κάνοντάς το ωστόσο ακόμα πιο ισχυρό στην προέλαση της μυθολογικής του παντοδυναμίας.

Τι γυρεύει ο Φρόυντ στην Ακρόπολη;

Ε

Ερευνώντας εκ νέου το κείμενο του Φρόυντ για την επίσκεψή του στην Ακρόπολη, ο Ηλίας Παπαγιαννόπουλος επιχειρεί μια άκρως πρωτότυπη θεωρητική περιήγηση και μια νέα «ψυχαναλυτική αρχαιολογία».

Η

απ ό τη ν τ ίν α μα ν δ η λαρ ά

26 lifo – 20.2.20

ταν ένα πρωινό του Σεπτέμβρη του 1904, βροχερό και γκρίζο, που ο Σίγκμουντ Φρόυντ ανέβηκε για μία και μοναδική φορά στον Ιερό Βράχο. Φορώντας το καλό του πουκάμισο και συνοδευόμενος από τον αδελφό του Αλέξανδρο θα έβλεπε από κοντά την Ακρόπολη – μια παράδοξη «συνάντηση», την οποία θα κατέγραφε 32 χρόνια αργότερα σε ένα κείμενο που θα έμενε στην Ιστορία. Το Disturbance of memory on the Acropolis (Ανάμνηση μιας διαταραχής στην Ακρόπολη) θα βασιστεί στο περίφημο γράμμα του Φρόυντ στον Ρομέν Ρολάν ως σημείο απεύθυνσης αλλά και προσωπικής αποκάλυψης – την περίφημη αναφορά στο «ωκεάνιο συναίσθημα» του Ρομέν Ρολάν θα τη συναντήσουμε και στην αρχή του Ο πολιτισμός ως πηγή δυστυχίας. Σε αυτή την πολυσυζητημένη επίσκεψη του Φρόυντ στην Ακρόπολη αναφέρεται ένα άκρως ενδιαφέρον και καινοφανές βιβλίο που συνταράσσει με τρόπο παραστατικό, επιτελεστικό και άρα φιλοσοφικό όλα τα δεδομένα και τα υπάρχοντα ερωτήματα: διαβάζοντας το Ο Φρόυντ στην Ακρόπολη – Μια ατοπογραφία του Ηλία Παπαγιαννόπουλου (εκδόσεις Περισπωμένη) γινόμαστε μάρτυρες ενός ανεξάντλητου δρώμενου και όχι απλώς ενός κειμένου, που ανοίγει πολλές γραμμές διαφυγής, προσπαθώντας να μας κάνει να δούμε πώς μέσα από αυτό το περιστατικό μπορεί να κινητοποιηθεί μια άλλη αρχαιολογία-αναδίφηση στον εαυτό, στο παρελθόν και στην ταυτότητα και να επανασυσταθούν το υποκείμενο και η χωροχρονική του τάξη. Τούτο σημαίνει πως μέσα από αυτήν τη συνάντηση του Φρόυντ με την Ακρόπολη αντιλαμβανόμαστε θέματα που αφορούν όχι μόνο την ψυχανάλυση και την ταυτότητα –την εβραϊκότητα, την ελληνικότητα ή τον περισπούδαστο αρχαιοπινή ή νεωτερικό μας χαρακτήρα– αλλά και την οριακή πράξη της συγκριτικής ανάγνωσης και της μεταφοράς. Μέσα από το νέο αυτό ειδολογικό εγχείρημα που προτάσσει ο Ηλίας Παπαγιαννόπουλος, με την έννοια ότι εφευρίσκεται επιτέλους ένα νέο θεωρητικό είδος, ενεργοποιούνται διακειμενικές καταστάσεις, έντονες, φαντασμαγορικές, σπειροειδείς και καλά σκηνοθετημένες, που καταφέρνουν να ιχνηλατήσουν νέους τρόπους

εξερεύνησης, τους οποίους δεν έχουμε ξαναδεί, τουλάχιστον στην ελληνική βιβλιογραφία. Αν, λοιπόν, σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση ο Φρόυντ καταλαμβάνει συμπτωματολογικά τη θέση του Οιδίποδα, με τον οποίο τον παρομοιάζει ο συγγραφέας, ως ένας λοξός, ανασφαλής αλλά και παντοδύναμος την ίδια στιγμή βασιλιάς που αρνείται το βασίλειό του, ενώ βουτάει στην αυτογνωσία, αντίστοιχα μπορεί να φαντάζει ως ένας απόπτολις που στο δικό του κυρίαρχο πεδίο της ψυχανάλυσης καταλαβαίνει πως κατακτά μια αντίστοιχα μολυσμένη και ρημαγμένη πόλη. Γιατί ενώ ανεβαίνει στον Βράχο ως ένας παντοδύναμος λευκοφορεμένος άνακτας –η θεατρική γραφή του Παπαγιαννόπουλου δεν ξεχνάει να μας αναφέρει το λευκό πουκάμισο που φόρεσε ο Φρόυντ για να πάει στην Ακρόπολη ως λεπτομερή, μετωνυμική ένδειξη του βασιλικού κλέους–, κατεβαίνει ως εκπεπτωκώς άγγελος, ως ένας Οιδίποδας που ξέρει ότι κατοικεί στο μεταίχμιο μιας φασματικής, ψυχικά απεδαφικοποιημένης, όπως θα έλεγε ο Ντελέζ, πόλης, όντας ταυτόχρονα μίασμα και συμβολικό της κέντρο, αρνούμενος –τυφλός τα τ’ ώτα τον τε νουν–, καθώς πρόκειται να δει αυτό ακριβώς που ορθώνεται μπροστά του και αυτό με το οποίο έχει να αναμετρηθεί, την ίδια του την ταυτότητα, την εβραϊκότητά του, την ψυχαναλυτική πράξη, το παρελθόν, το φάντασμα του πατέρα. Η Ακρόπολη, λοιπόν, στα μάτια του Φρόυντ δεν υπάρχει, την αρνείται, όπως ο πατέρας του είχε απωθήσει με τον δικό του τρόπο την επιθετικότητα που είχε δεχτεί στο σχολείο λόγω της εβραϊκής του καταγωγής, μια πράξη λησμονημένη στο πέρασμα των χρόνων. Με αντίστοιχη φασματική μετατόπιση της μνήμης, ο Φρόυντ γράφει, τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα, απευθυνόμενος στον Ρομέν Ρολάν: «Καθώς μαρτυρούν οι αισθήσεις μου βρίσκομαι τώρα πάνω στην Ακρόπολη, μόνο που δεν μπορώ να το πιστέψω» και συνεχίζει στο ίδιο κείμενο: «Αυτό που βλέπω εδώ δεν είναι πραγματικό». Αλλά η Ακρόπολη είναι τόσο πραγματική όσο ποτέ. Γιατί μέσα από αυτή την αυτοανάλυση, η οποία επιχειρεί να δει αυτό που είναι εκτοπισμένο για τον Γερμανοεβραίο πατέρα της ψυχανάλυσης, τη χαμένη εβραϊκότητα, τη δική του α-μνησία ή

ηλίας παπαγιαννόπουλος Ο Φρόυντ στην Ακρόπολη – Μια ατοπογραφία

Εκδόσεις Περισπωμένη Σελ.: 184

ν ολίγοις, η διπλή χειρονομία του Φρόυντ, της άρνησης και της πρόσληψης, διανοίγει ένα τρίπτυχο που στήνεται ως ένα νέο αρχαιολογικό οικοδόμημα ορθωμένο ανάμεσα σε θραύσματα και σπαράγματα, το οποίο αφορά την προβληματική «ρωμαϊκή συνείδηση» που έτρεφαν οι Ευρωπαίοι για την Αθήνα, το «εβραϊκό ασυνείδητο» και το «νεοελληνικό σύμπτωμα»: «Η εμπειρία της Ακρόπολης κάτω από την αντίστροφή της με τη μορφή της αποξένωσης συμπίπτει γι’ αυτόν τώρα με την επιβεβαίωση ενός γερμανοεβραϊκού και συνάμα τυπικά ευρωπαϊκού ονείρου της Ελλάδας ως ετεροτοπίας. Αυτό υποδηλώνεται και στην επαναλαμβανόμενη διολίσθηση, μέσα στο κείμενο, της “Ακρόπολης” στην “Αθήνα”, λες και η πρώτη δεν είναι μόνο ή τόσο μια συγκεκριμένη τοποθεσία όσο, κυρίως και εξαρχής, το προνομιακό σημείο παρουσίας ενός ολόκληρου πολιτισμού» επισημαίνει ο Ηλίας Παπαγιαννόπουλος. Δημιουργώντας αντιστικτικά μια άλλη Αθήνα, πέρα από αυτήν που είδαν ο Φαλμεράιερ ή ο Χάιντεγκερ, ο συγγραφέας επιχειρεί μέσα από τα μάτια του Φρόυντ ένα παιχνίδι αντιστροφών που αναζητά τα χαλάσματα, ακούει τις φωνές που δεν ακούγονται –και εδώ χωράνε οι ελάσσονες μορφές της λογοτεχνίας του Κάφκα– και κάνει να αναδυθούν οι πόλεις που βρίσκονται στο μεταίχμιο, γεμάτες από μειονότητες και ανθρώπους που τολμούν να δουν μέσα από τις λάσπες τα αστέρια. Με άλλα λόγια, αυτή η φροντισμένη ανευλάβεια, η γόνιμη αποστασιοποίηση από τον ιδεαλιστικό εξωραϊσμό της Γερμανίας, επέτρεψε, σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση της χειρονομίας του Φρόυντ, την ανασύσταση του ελληνικού κόσμου ως μεταιχμιακού και την επανεφεύρεση του εαυτού ως μιας terra incognita και όχι tabula rasa. Επιπλέον, ο Φρόυντ του 1936 δεν είναι πια ο πατριάρχης ή ο πάπας της ψυχανάλυσης αλλά αυτός που στη δύση τη ζωής του μπορεί να απαρνείται την πατριαρχική φιγούρα του χωρίς το άγχος της αναγνώρισης και κυρίως χωρίς εκείνες τις άχραντες ιστορίες του για την τοτεμική κοινωνία και το μονίμως καταπιεσμένο μέλλον. Εξού και τολμά να αφεθεί σε αυτό το μισόφωτο –και όχι χαϊντεγκεριανό ξέφωτο– της συνείδησης και θυμάται όχι την ωραία, όπως οι συμπατριώτες του, Ακρόπολη, αλλά τις ακρώρειες απ’ όπου η θέα μπορεί να μην είναι προνομιακή, είναι όμως σχηματισμένη από ανασκαμμένη γη σε προσχώσεις, λάσπες και ευεργετικά μιάσματα – «μια εξάρθρωση κάθε μορφής προς όφελος άσημων σημείων, δονήσεων στο εσωτερικό μιας αποψιλωμένης ύλης», όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο Παπαγιαννόπουλος.

O

σήμερα, ο Καθένας που νιώθει αποκομμένος, χαμένος, ανίκανος να συνδεθεί με την πραγματικότητα γύρω του και καταφεύγει σε πράξεις εκτόνωσης, σπασμωδικές, βίαιες, ρατσιστικές, σεξιστικές κ.ά. Επιδιώκει να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του. Εγκαταλείποντας τη γυναίκα του, ξεχύνεται στη νεοϋορκέζικη νύχτα για να ανακτήσει την αίσθηση ελευθερίας και περιπέτειας, τον χαμένο, όπως υποστηρίζει, ανδρισμό του. «Ζούμε μέσα σε μια ομίχλη. Ζούμε σαν υπνοβάτες […] Είμαστε νεκροί» θα πει στη νεαρή σερβιτόρα, την οποία λίγο αργότερα θα μαχαιρώσει, όταν εκείνη αρνηθεί να μοιραστεί το όραμά του για μια νέα αρχή, μακριά απ’ όλους και απ’ όλα. Κάθε προσπάθειά του να ξεφύγει, να υπερβεί την κοινοτοπία της σύμβασης και να ζήσει ουσιαστικά διαψεύδεται. Η αναζήτηση της σεξουαλικής ευχαρίστησης καταποντίζεται μέσα σε ατελείωτα παζάρια, με αποτέλεσμα η πράξη μονίμως να μένει ανολοκλήρωτη. Η επικοινωνία μοιάζει ανέφικτη. Η ελευθερία το ίδιο. Η συσσωρευμένη σύγχυση δεν βρίσκει πουθενά διέξοδο παρά μόνο, τελικά, στο έγκλημα. Από τη μια, ο θυμός που κυκλοφορεί χρόνια στις φλέβες του, ένα θανάσιμο μείγμα προκατάληψης και καταπίεσης, καθιστά τον Έντμοντ τυπική περίπτωση ευνουχισμένου πολίτη, έτοιμου να εκραγεί. Από την άλλη, η αγωνία του να σπάσει τα δεσμά του και να ζήσει, η επιμονή του να βρει και να εμπνεύσει την αλήθεια, τον ξεχωρίζει από τη μάζα, όπως επισημαίνει το Μέντιουμ στην αρχή του έργου: «Όλοι μας θέ-

Ντέιβιντ Μάμετ Έντμοντ ΜετάφρασηΣκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη Σκηνικά-Κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη Μουσική: Nalyssa Green Χορογραφία: Βάλια Παπαχρήστου Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου Παίζουν: Γιάννος Περλέγκας (Έντμοντ), Κωνσταντίνα Τάκαλου, Δημήτρης Πασσάς, Σταύρος Καλλιγάς, Βάλια Παπαχρήστου, Δημήτρης Μαγγίνας, Μαριλένα Μόσχου, Παναγιώτης Ρενιέρης ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ (ΥΠΟΓΕΙΟ) Πεσμαζόγλου 5, 210 3228706 Τετάρτη & Κυριακή: 20:00, Πέμπτη-Σάββατο: 21:15, εισ.: 10-18 ευρώ

φωτο: stavros habakis

ίδιος ο Μάμετ έχει πει για τον Έντμοντ πως είναι ένα «morality play about modern society». Χρησιμοποιώντας, καθόλου τυχαία, τον όρο «morality play», ο Αμερικανός συγγραφέας μάς παραπέμπει ευθέως στη θεατρική παράδοση του Μεσαίωνα. Το διασημότερο διασωθέν μεσαιωνικό ηθικοπλαστικό δράμα είναι ο Καθένας (Everyman). Σε αυτήν τη θρησκευτική αλληγορία οι καλές και οι κακές μας πράξεις καταγράφονται σε ένα «λογιστικό» βιβλίο. Αν οι πρώτες υπερισχύουν των δεύτερων, τότε πηγαίνουμε στον Παράδεισο, γι’ αυτό και ο Καθένας, ο κεντρικός ήρωας του έργου, κάνει ό,τι μπορεί για να πείσει τους ανθρώπους που συναντά να τον συνοδεύσουν στο προσκυνηματικό ταξίδι του, ελπίζοντας να φτάσει νικητής ενώπιον του Θεού. Στα θρησκευτικά αυτά δράματα ο πρωταγωνιστής είναι ένας αφελής ταξιδιώτης που παλεύει με τα μεγάλα ανθρώπινα ζητήματα της αμαρτίας, της ενοχής και της σωτηρίας της ψυχής. Στο πρόσωπο αυτού του μέσου χριστιανού αποτυπώνεται όλη η ταλανιζόμενη από φόβο συνείδηση του μεσαιωνικού ανθρώπου που αγωνιά να εξασφαλίσει τη μεταθανάτια λύτρωση. Ο Μάμετ –όπως και πριν από αυτόν ο Ίψεν με τον Πέερ Γκυντ και ο Στρίντμπεργκ με το Προς Δαμασκόν– δανείζεται αυτή την αλληγορική φόρμα και τη δυναμιτίζει στο σήμερα. Ο Έντμοντ είναι ο μέσος λευκός Αμερικανός –τουλάχιστον έτσι τον βλέπει ο συγγραφέας–, με μεσαία μόρφωση και μεσαία εισοδήματα: είναι ο Καθένας που ζει στην Αμερική του

Μοναχική κάθοδος στην κόλαση Η Μαριάννα Κάλμπαρη σκηνοθετεί το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.

λουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ιδιαίτεροι. Στην περίπτωσή σου, είναι γεγονός». Αν ο μεσαιωνικός Καθένας οδηγείται σε συναίσθηση της ματαιότητας των εγκοσμίων και σε ειλικρινή μετάνοια, ο μαμετικός Έντμοντ καταλήγει στη φυλακή, όπου πέφτει θύμα βιασμού. Μετανοεί για τα κρίματά του; Σίγουρα δείχνει να βρίσκει για πρώτη φορά μια παράξενη γαλήνη: «Από τη στιγμή που μπήκα εδώ μέσα, δεν νιώθω πια αυτόν τον φόβο. Δεν τον νιώθω. Σε όλη την ενήλικη ζωή μου είναι η πρώτη φορά που δεν νιώθω φοβισμένος. Κι αυτό συνέβη από τη στιγμή που μπήκα εδώ μέσα» εξομολογείται. Όταν το χειρότερο έχει συμβεί, δεν υπάρχει κάτι άλλο να φοβηθούμε. Ο Έντμοντ, έχοντας χάσει τα πάντα, θα συμφιλιωθεί με το ανεξέλεγκτο μυστήριο της ύπαρξης και, μαζί με τον μαύρο συγκρατούμενό του, θα περιπλανηθούν σε απίθανους μεταφυσικούς ρεμβασμούς για το νόημα της ζωής, της Κόλασης και της ανωτερότητας των ζώων.

O Έντμοντ δεν είναι λυτρωτής ούτε λυτρωμένος. Σε κάθε σταθμό-δοκιμασία της πορείας του ταπεινώνεται όλο και περισσότερο, έτσι ώστε να διεκδικήσει, συντετριμμένος πλέον, τη θεία χάρη: ένα επίπεδο κατανόησης που θα αποκαλύψει τις μυστικές σχέσεις ανθρώπων και πραγμάτων, «τους άμορφους σκοπούς της μοίρας», κατά τον σαιξπηρικό Άμλετ. Αν το δούμε έτσι, τότε το σύνολο φωτίζεται απρόσμενα και όλα μπαίνουν στη θέση τους, ενώ αν ιδωθεί μέσα από ένα αμιγώς ρεαλιστικό πρίσμα, τότε θα εξατμιστεί η μυστικιστική γοητεία του. Προφανώς η σκηνοθέτις της παράστασης απέφυγε τον σκόπελο του ρεαλισμού. Με τι τον αντικατέστησε όμως; Με το τίποτα. Υποψιάζομαι πως κάπου υπήρχε μια αρχική σκηνοθετική σύλληψη, να αποδοθεί η κάθοδος του Έντμοντ στο κενό ως ένα κακόγουστο τηλεοπτικό σόου, κάτι σαν φαντεζί εφιάλτης που θα επέτεινε τη μοναξιά και την απόγνωση του ήρωα.

θέατρο

ΈΝΤΜΟΝΤ

week

Τ

α προκάτ γέλια, οι «γλάστρες» που εμψυχώνουν ή ειρωνεύονται τον «παίχτη», τα χαζοχαρούμενα χορευτικά νούμερα, ο παρουσιαστής με τα στραφταλιστά πετράδια στη γραβάτα και στις γόβες, δημιουργούν αμυδρά αυτή την εντύπωση που προανέφερα. Επί της ουσίας, όμως, είναι σαν να μην υφίσταται τίποτε απ’ όλα αυτά. Τα επεισόδια του έργου θυμίζουν σκετσάκια. Η παράσταση δεν έχει υπόσταση, δεν έχει καν σχήμα. Είναι μια άμορφη, πλαδαρή μάζα που κάποιος συνέθεσε διεκπεραιωτικά και βαριεστημένα, τοποθετώντας τη μέσα σε ένα μίζερο, ανέμπνευστο περιβάλλον. Ευτυχώς, υπάρχουν δυο-τρεις ηθοποιοί οι οποίοι με την παρουσία τους λειτουργούν ως σανίδες σωτηρίας. Εννοώ προπαντός τον Γιάννο Περλέγκα στον ρόλο του Έντμοντ: η γενναιότητά του δεν αφορά μόνο την εξαιρετική ερμηνεία του αλλά και τον τρόπο με τον οποίο σηκώνει στις πλάτες του όλο το εγχείρημα –και τους θεατές μαζί–, μετατρέποντας ουσιαστικά την παράσταση σε ένα one-man show. Ο Περλέγκας μεταδίδει όλο το καλό και το κακό που κουβαλάει μέσα του ο Έντμοντ, την ατέρμονη αγωνία του, την οργή που τον πνίγει, τα ερωτήματα που έχουν καρφωθεί αναπάντητα στον λαιμό του, την αίσθηση ενός ανθρώπου που θέλει να σπάσει τον φλοιό των συμβάσεων και να ρουφήξει το μεδούλι της ζωής, ακόμα κι αν χρειαστεί να καταφύγει στις χειρότερες μεθόδους. Ευγενής συνοδοιπόρος του η Κωνσταντίνα Τάκαλου, κάνει κι αυτή ό,τι καλύτερο μπορεί: η σκηνή που έχουν οι δυο τους είναι ίσως η δυνατότερη της παράστασης.

α πο τη λο υιζα α ρκο υμα ν εα

20.2.20 – lifo

27

Το brunch σημαίνει καλοκαίρι στο νησί

Ποιο είναι Ε το ιδανικό brunch;

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Brunch

ΡΩΤΉΣΑΜΕ TΕΣΣΕΡΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ FOOD BLOGGERS ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΆΨΟΥΝ ΤΟ BRUNCH ΤΩΝ ΟΝΕΊΡΩΝ ΤΟΥΣ. ΤΙ ΠΕΡΙΈΧΕΙ, ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΟ ΜΟΙΡΆΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΎ ΤΟ ΒΡΊΣΚΟΥΝ.

28 lifo – 20.2.20

χω σταματήσει να brunchάρω εδώ και πολλά χρόνια στην Αθήνα (ναι, κάποτε το brunch ήταν τόσο hot, που έγινε ρήμα). Τις χειμωνιάτικες Κυριακές προτιμώ να ξυπνάω αργά, να μένω στο κρεβάτι μέχρι το μεσημέρι και να τρώω κατευθείαν μεσημεριανό. Και ενώ για τους περισσότερους Αθηναίους το brunch είναι μια χειμωνιάτικη κυριακάτικη συνήθεια στην πόλη, για μένα σημαίνει καλοκαίρι στο νησί. Τραγανά σταφύλια που ξεπλένονται στη θάλασσα και τρώγονται στην ντάλα του ήλιου για να σε δροσίσουν. Για να φας το αγαπημένο μου brunch δεν πρέπει να κλείσεις τραπέζι τρεις μέρες πριν, αφού η Ευαγγελίτσα βρίσκει πάντα δυο καρέκλες στο καφενείο της για όσους άργησαν να ξυπνήσουν και χρόνο για να τους τηγανίσει δυο αυγά. Το brunch μου δεν έχει μιμόζες και pancakes αλλά παγωμένη μπίρα από το κουτάκι και φραγκόσυκα στην παραλία, ρακή και αυγά τηγανητά στην ταβέρνα. Είναι περίεργο να τα γράφω εγώ όλα αυτά, όταν για δύο ολόκληρα χρόνια περνούσα όλες τις Κυριακές μου σε μια καυτή κουζίνα ποσάροντας αυγά, γυρνώντας εκατοντάδες pancakes και ταΐζοντας τους Αθηναίους που έψαχναν μανιωδώς το καλύτερο benedict της Αθήνας. Ζευγάρια, φίλες, μωρά, σκυλιά, καρότσια και αντροπαρέες περίμεναν (όχι πάντα) υπομονετικά σε ουρές για ένα πιάτο scrambled eggs με τρούφα, ένα διπλό μπέργκερ και ένα Βloody Μary. Νομίζω ότι αυτή η φρενίτιδα έχει κάπως κοπάσει και, μαζί μ’ εμένα, το βαρέθηκαν πολλοί Αθηναίοι. Πλέον brunch στην Αθήνα θεωρώ τη θεϊκή καρμπονάρα με αυγό ποσέ της Άλε3 μια Τρίτη μεσημέρι στα τραπεζάκια της στο πεζοδρόμιο. Τα αυγά σαγανάκι του Mimosa, τη vegan ομελέτα από ηλιόσπορο και μανιτάρια του Veganaki σε ένα

ΜΑΡΙΛΟΎ ΠΑΝΤΆΚΗ

MADAME GINGER madameginger. com, #EatLikeALocal

επαγγελματικό ραντεβού μια καθημερινή και τα κεφτεδάκια της κυρίας Ελένης στο Ολύμπιον κάποιο ηλιόλουστο Σάββατο, ακόμα κι αν είναι αργά το απόγευμα. Brunch είναι ένα πεϊνιρλί που θα πάρεις στο χέρι από το Smak. καθ’ οδόν προς ένα ραντεβού, η στάση στου Ιμπραήμ για ένα φαλάφελ στα όρθια μαζί με ένα αριάνι ή ένα πιατάκι τραγανοί λουκουμάδες στου Κτιστάκη. Αν βρεθείς στον Πειραιά, δεν χρειάζεσαι κράτηση για να πάρεις στο χέρι το θεϊκό προζυμένιο ψωμί του Σέκκα και να το φας με μπόλικο φρεσκοαλεσμένο καυτό ταχίνι από τον Κρητικό. Brunch είναι τα τέλεια τηγανισμένα καλαμαράκια του Περικλή στο Καφενείο «Λέσβιον», η ομελέτα με πατάτες της Μαίρης στην Κυψέλη, ένα λαχματζούν στο χέρι από το Feyrouz ή ένα κομμάτι κολασμένο Cheesecake Salted

Caramel από το I Cake You. Δεν χρειάζεται πλέον να είναι Κυριακή, να έχεις κάνει κράτηση, να υπογράφει το μενού ένας σεφ, να αλλάξεις τρεις περιοχές και να περιμένεις μία ώρα σε ουρά για να φας το τέλειο brunch. Σήμερα μου ακούγονται τόσο πασέ όλα αυτά. Το τέλειο brunch είναι στο καφενείο/μαγειρείο/ταβερνείο/ ζαχαροπλαστείο/καφέ/στριτφουντάδικο ακριβώς δίπλα στο σπίτι σου. Κάθε μέρα, όλη μέρα. Κι αν είναι καλοκαίρι και είσαι στο νησί, άσε τα avocado toast και την περατζάδα και βάλε ένα καρπούζι να δροσίζεται στη θάλασσα δεμένο από έναν βράχο.

Brunch στον ταρατσόκηπο

ΕΎΗ ΣΚΟΎΡΑ

THE HEALTHY COOK thehealthycook.gr

Α

πό τότε που μπήκε το brunch στη ζωή μας νομίζω πως έχουν ομορφύνει λίγο τα Σαββατοκύριακά μας. Όχι γιατί το brunch καθαυτό είναι κάτι το εξαιρετικό, αλλά γιατί εμείς, ως λαός, πάντα βρίσκουμε μια ευκαιρία για γιορτή και το καλό φαγητό είναι σίγουρα μια τέτοια ευκαιρία. Από την άλλη, οι ώρες που καθορίζουν το brunch και ο χαλαρός συνήθως κυριακάτικος χαρακτήρας του είναι οι λόγοι που το κάνουν ακόμα πιο γοητευτικό ως ιδέα. Ένα χαλαρό πρωινό Σαββατοκύριακου με καφέ, καλό φαγητό και καλούς φίλους είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να αποφορτιστείς από την ένταση της εβδομάδας. Το ιδανικό brunch για μένα θα ήταν ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό στον γεμάτο με ανθισμένα λουλούδια ταρατσόκηπό μου, παρέα με αγαπημένους φίλους. Ευτυχώς, ο κήπος μου είναι μεγάλος και χωράνε όλοι. Τα πιάτα που θα ετοίμαζα θα ήταν σίγουρα αρκετά για να φτάσουν για όλους. Θα έφτιαχνα κάποια χορτοφαγικά πιάτα, αλμυρά και γλυκά, γιατί έχω φίλους vegan, αλλά το μενού θα είχε απ’ όλα, για να ικανοποιηθούν άπαντες. Χωρίς αυγά δεν γίνεται brunch, γίνεται; Τα περισσότερα πιάτα, όμως, θα ήταν υγιεινά και ισορροπημένα. Άλλωστε, η υγιεινή διατροφή δεν είναι καθόλου ανιαρή. Τα υλικά θα ήταν σίγουρα εποχής, γιατί μόνο αυτά αξίζει να τρώμε. Το πιο σημαντικό υλικό, όμως, είναι η καλή μας διάθεση.

Με φίλους και γεύσεις απ' όλο τον κόσμο

Τ

ΕΎΑ ΜΟΝΟΧΆΡΗ

FUNKY COOK funkycook.gr

ο brunch έχει γίνει τόσο αγαπητό στην Ελλάδα γιατί στην κουλτούρα μας δεν συνηθίζεται ιδιαίτερα το πρωινό γεύμα, ενώ γενικότερα μας αρέσει να καθόμαστε με τις ώρες και να απολαμβάνουμε ένα γεμάτο, πλούσιο τραπέζι με τους φίλους μας. Φυσικά, αυτό είναι και το δικό μου αγαπημένο. Το τέλειο brunch το φαντάζομαι σαν μια μείξη από έθνικ γεύσεις, όπως θα ήταν και οι φίλοι που θα προσκαλούσα για να το απολαύσουν μαζί μου, μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα. Ιδανικά, θα ήθελα να βρεθούμε δίπλα στη θάλασσα, σε ένα μέρος που έχω στο μυαλό μου, κι εκεί να συμβούν όλα! Τι θα ετοίμαζα λοιπόν; Σίγουρα θα διάλεγα μερικές ελληνικές πίτες, σφακιανόπιτες με μέλι, σπανακόπιτα και κιμαδόπιτα, που θα πλαισιώνονταν από γαλοτύρι, λαδένια, ντάκο με λαδοπαξίμαδα Κυθήρων και, φυσικά, έναν ζουμερό καγιανά, χόρτα τσιγαριαστά με αυγά, ενώ δεν θα έλειπε το πρόβειο γιαούρτι σερβιρισμένο με ένα ολόκληρο κομμάτι από κηρήθρα. Εμπνευσμένη από τους Πορτογάλους φίλους μου, την Ινέζ και τον Ιγκόρ, θα «έβαζα» στο τραπέζι μας τη francesinha και τα pasteis de nata, arancini, pasta frolla, pizza fritta, μπαμπάδες, άφθονο εσπρέσο από τη Νάπολη και μαζί με όλα αυτά τον «τρελό» Ναπολιτάνο φίλο μου, τον Ούγκο, που θα μιλάει ασταμάτητα. Ο Αυστριακοί Κριστιάν και Άντριους, που έχουν γυρίσει όλο τον κόσμο με το βανάκι τους, θα λάτρευαν τις ελληνικές γεύσεις, τα cinnamon rolls με κολοκύθα, τη μηλόπιτα αλλά και τα spicy tacos με γουακαμόλε. Από τον Αρόν έχω την αυθεντική συνταγή για shakshuka και σίγουρα θα χαιρόταν να τη δει στο τραπέζι μαζί με μερικά ακόμη ισραηλινά εδέσματα. Τέλος, θα καλούσα την παιδική μου φίλη Σόφη, που ζει χρόνια πλέον στον Καναδά και θα έφερνε μαζί της άφθονο σφένδαμο για να περιχύσουμε το βουνό από pancakes που σίγουρα θέλω να έχω στο τραπέζι μας. Όλα τα παραπάνω, μαζί με μερικές μπίρες, Βloody Μary, αυγά benedict, ένα vegan κάρι, ιδανικά ένα πλατό με στρείδια και λίγους ακόμη φίλους, θα με έκαναν εκείνη τη στιγμή τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου!

It's brunch o'clock!

Θ

α μπορούσα να πω ότι είναι αγαπημένη μου έκφραση όταν ετοιμάζω σπιτικό brunch για φίλους και όχι όταν βγαίνω έξω. Αυτές είναι οι παραξενιές μιας food blogger. Φυσικά, οι φίλοι μου δεν το βλέπουν καθόλου περίεργο, αλλά ανυπομονούν να έρθουν σπίτι μου. Ξεκινάω, λοιπόν, να φτιάχνω στο μυαλό μου το πλάνο με όσα θα μαγειρέψω και μετά τα περνάω στο χαρτί, όχι όμως ως σημειώσεις αλλά ως σκίτσο, αρχικά. Ναι, μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά θέλω να δω πώς θα σερβιριστούν όλα, και μετά αποφασίζω τι συνδυασμούς θα κάνω. Για παράδειγμα, πόσα είδη αυγών, πόσα αλμυρά, πόσα γλυκά θα έχω; Κέικ ή cupcakes; Μini burgers ή μπέιγκελ; Όλη αυτή η διαδικασία είναι απίστευτα δημιουργική για μένα. Τελευταία μου αρέσει πολύ να ετοιμάζω μπέιγκελ με αυγό, αβοκάντο και κάποιο αλλαντικό ή mini hot dogs με ψωμάκια μπριός, λουκάνικα τύπου Φρανκφούρτης και τις σος δίπλα. Αυτά τα δύο είναι τα πιο εύκολα, αφού προμηθεύομαι έτοιμα τα ψωμάκια και τα ζεσταίνω λίγα λεπτά νωρίτερα (βρίσκω υπέροχα μπέιγκελ σε ένα μαγαζάκι στην Αθηνάς). Επόμενη αλμυρή πρόταση είναι τα ομελετάκια-μάφιν! Αυτήν τη συνταγή την κάνω πάντα από το ένα βιβλίο μου (το Party) και

Τελευταία μου αρέσει πολύ να ετοιμάζω μπέιγκελ με αυγό, αβοκάντο και κάποιο αλλαντικό ή mini hot dogs με ψωμάκια μπριός.

20.2.20 – lifo

29

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΆ ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΠΡΟΪΌΝΤΑ & ΣΥΝΤΑΓΈΣ

BLISS BUZZ

Brunch

Food blogger, συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής.

To τελευταίο της βιβλίο, «Γλυκά και Υγιεινά», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. www.blissbuzz.gr

με βγάζει ασπροπρόσωπη. Η εκδοχή της είναι υγιεινή, γιατί περιλαμβάνει γιαούρτι και λαχανικά στο αυγό, που ψήνονται στον φούρνο μέσα σε θήκες μάφιν, οπότε κάθε καλεσμένος παίρνει εύκολα τη δική του μερίδα. Εντυπωσιακό και εύκολο είναι να φτιάξεις και ένα πλατό με τυριά, αλλαντικά, κριτσίνια ή φρυγανισμένα ψωμάκια, ντοματίνια και ό,τι άλλο θα σας άρεσε να προσθέσετε. Θυμηθείτε και λίγο φρέσκο δενδρολίβανο για το food styling. Επίσης, ένα σουφλέ με ζυμαρικά και τυριά αρέσει στην πλειονότητα (βασικά, σε όλους!). Τώρα, πια, δεν χρησιμοποιώ κρέμα γάλακτος και λιπαρά τυριά, τα έχω αντικαταστήσει με γάλα βρόμης και πιο light τυριά. Και μην ξεχνάμε τα γλυκά. Ανάλογα με την έμπνευσή μου, φτιάχνω cinnamon buns (που όταν τρώγονται ζεστά είναι απίστευτα), carrot cake με frosting τυρί κρέμα, cupcakes ή μια τάρτα σοκολάτας σε πιο healthy εκδοχή απ’ ό,τι στο τελευταίο μου βιβλίο Γλυκά και Υγιεινά. Επιπλέον, παίζω μεταξύ pancakes και french toast. Το δεύτερο είναι πιο εύκολο, γιατί χρησιμοποιώ φέτες τσουρέκι που βουτάω σε αυγό-γάλα-βανίλια και τις τηγανίζω (μπαίνουν και στον φούρνο, αν θέλετε πιο light εκδοχή). Με μέλι ή maple syrup, είναι θεϊκές. Οπότε, όταν καταφθάνουν οι φίλοι, έχω έτοιμο αρωματικό καφέ φίλτρου, βγάζουμε πρώτα κάποιες φωτογραφίες για το καλό –τα φαγητά εννοώ– και στη συνέχεια απολαμβάνουμε! Επειδή συνήθως κάνω μεγάλες ποσότητες, φεύγουν με κάποιο ταπεράκι!

30 lifo – 20.2.20

DRAG BRUNCH

Οι νέες τάσεις στο αθηναϊκό brunch

ΑΘΗΝΆ ΠΆΝΟΥ

Δίπλα στα pancakes με μπέικον και σιρόπι σφενδάμου, οι παραδοσιακές ελληνικές συνταγές και υλικά με χαρακτήρα βρίσκουν τη θέση τους στα μενού του brunch. Την αρχή την έκανε ο καγιανάς κι έπειτα ξαναήρθαν οι τραγανές τηγανίτες με μέλι ή πετιμέζι, οι πίτες και τα μυρωδάτα τσουρέκια. Όχι ότι είχαν ξεχαστεί ποτέ, ίσως είχαν παραμεριστεί λίγο. Οι σεφ ξαναβρίσκουν έμπνευση σε γνωστά ή πιο ψαγμένα προϊόντα της Ελλάδας και ταιριάζουν ωραιότατα τα αυγά με απάκι, σουτζούκι ή σύγκλινο, με πηχτόγαλο ή με αυτό το μαγικό γαλακτοκομικό προϊόν που έχουμε την τύχη να γνωρίζουμε, τη στάκα.

Γκρανόλα και εξτραβαγκάνζα! Το γιορτινό μείγμα φαγητού και διασκέδασης που ονομάζεται drag brunch έφτασε πλέον και στην Αθήνα. Τι καλύτερο για να συμπληρώσει ένα χαλαρό πρωινό από μια drag queen που «διαβάζει» με καυστικό χιούμορ τους πελάτες, υποδύεται τη Βουγιουκλάκη ή κάνει lip sync στα hits της Cher; «Ο κόσμος κάθεται και τρώει την ωραία του φριτάτα, πίνει το Bloody Mary του και ταυτόχρονα μαθαίνει μέσω της παρατήρησης. Αρχίζει να καταλαβαίνει πως το φύλο και το drag δεν είναι δα και τόσο περίεργα πράγματα» έχει πει ο ιστορικός και μελετητής του drag, Joe E. Jeffreys. Στην Αθήνα το Shamonette διοργανώνει τα Sunday Drag Brunch, ενώ πρόσφατα, στο πλαίσιο του Queer Archive Festival, το εστιατόριο του 6 d.o.g.s φιλοξένησε την A Man To Pet, που σέρβιρε, τραγουδούσε, χόρευε και έπαιζε μουσική κατά τη διάρκεια του πρωινού.

AΠΌ ΤΗ ΓΕΩΡΓΊΑ ΠΑΠΑΣΤΆΜΟΥ

ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΑΠ’ ΌΛΟ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ Η Τουρκία, το Μεξικό, η Παλαιστίνη και τα αμερικανικά diners έχουν τον δικό τους τρόπο να γιατρέψουν το χανγκόβερ με ένα γερό πρωινό. Οι Έλληνες σεφ ταξιδεύουν κι έχουν τα μάτια τους ανοιχτά, φέρνοντας στην Αθήνα τα καλύτερα απ’ όλο τον κόσμο: τάκος με σιγομαγειρεμένα κρέατα, καλαμποκόψωμα με χαλαπένιος, βάφλες με τηγανητό κοτόπουλο, σακσούκες με μελάτα αυγά και άλλες συναρπαστικές επιλογές.

ΓΙΑΠΩΝΈΖΙΚΑ ΦΟΥΣΚΩΤΆ PANCAKES Αυτά τα pancakes δεν μοιάζουν με τα συνηθισμένα. Είναι τόσο φουσκωτά, που θυμίζουν σουφλέ. Και κουνιούνται! Αν τα αγγίξεις, «τρέμουν» σαν τα φρουί ζελέ στις παλιές τηλεοπτικές διαφημίσεις. Ψηλά και αφράτα, δημιουργούν έναν πύργο ακουμπώντας απαλά το ένα στο άλλο, συνοδευόμενα από σιρόπι ή κρέμα.

ΠΟΙΟΤΙΚΆ PASTRIES & ΨΩΜΙΆ Στην ιδανική εικόνα του τραπεζιού που έχει στρωθεί για brunch, κάπου αρκετά κεντρικά κάθεται ένα καλαθάκι με ζεστά κρουασάν, ψωμάκια και άλλα γλυκά και αλμυρά αρτοσκευάσματα. Μέχρι πρόσφατα μπορεί να έβρισκε κανείς αυτά τα καλαθάκια, αλλά το περιεχόμενό τους δεν ενθουσίαζε τόσο. Μιλάμε άλλωστε για πράγματα που δεν είναι εύκολα στην παρασκευή τους, χρειάζονται τεχνική και προσοχή στη λεπτομέρεια. Εκπλήσσοντας ευχάριστα, αρκετά είναι πλέον τα αθηναϊκά μαγαζιά που έχουν κατακτήσει αυτή την τέχνη. Κάποια από αυτά, μάλιστα, επιλέγουν να στήνουν in house φούρνους, ελέγχοντας πλήρως την ποιότητα όσων προσφέρουν. Γαλλικά κρουασάν που μυρίζουν καραμελωμένο βούτυρο και θρυμματίζονται σε κάθε μπουκιά, μπαγκέτες, εξαιρετικά προζυμένια ψωμιά, μαλακά cinnamon rolls, μπριός και άλλες κλασικές λιχουδιές από ζυμάρι βρίσκονται στα μενού και η μόνη δυσκολία είναι το να διαλέξεις.

ΈΝΑ ΠΡΩΙΝΌ ΚΎΜΑ WELLNESS Το κύμα του wellness και της συνειδητοποιημένης επιλογής όσων βάζουμε στο πιάτο και στο σώμα μας απλώνεται στην πόλη. Αν θέλει κάποιος να ξεκινήσει τη μέρα του δίνοντας ένα boost στον οργανισμό του, μπορεί πλέον σίγουρα να βρει αυτό που θέλει, από smoothies και ωμοφαγικά γλυκά μέχρι πλατό με vegan τυριά και πιάτα με βάση τα σιτηρά και τα λαχανικά, μαγειρεμένα στην εντέλεια. Όχι μόνο δεν θα στερηθεί αλλά ίσως να καταλήξει να έχει το πιο εντυπωσιακό και απολαυστικό πιάτο στο τραπέζι.

ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΑΛΙΟΜΟΔΊΤΙΚΟ, ΕΊΝΑΙ ΚΛΑΣΙΚΌ Υπάρχουν και κάποια μέρη που σέρβιραν brunch προτού μάθουμε τη λέξη. Διαχρονικά καταστήματα που τις περισσότερες φορές ξεκίνησαν ως γαλακτοπωλεία κι έπειτα καθιερώθηκαν ως σημείο συνάντησης των ανθρώπων της πόλης προσφέρουν σταθερά και ανεπιτήδευτα υψηλή ποιότητα και ρετρό vibe. Είτε λιγουρεύεσαι πλούσιο γιαούρτι με μέλι, ανθόγαλα σε ποτηράκι ή ρυζόγαλο με μια φέτα τσουρέκι στο πλάι, η Στάνη είναι εκεί, στο ίδιο σημείο, και σε περιμένει, και μάλιστα από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Το ίδιο και ο Βάρσος: τα γαλακτοκομικά του είναι πάντα άπαιχτα, ενώ τα Σάββατα, αργά το πρωί, τα τραπέζια γεμίζουν από πράσινα πιατάκια με σπέσιαλ ομελέτες, θεϊκές πίτες, μπίρες, και είναι χάρμα να τρως και να χαζεύεις τον κόσμο. Για τους φαν των γαλατένιων γεύσεων ο Κρίνος, το Κοσμικόν και ο Ασημακόπουλος είναι στάσεις-εγγύηση για να γεμίσουν τις τσάντες τους και να στήσουν στο σπίτι ένα καθωσπρέπει brunch.

ΚΆΘΕ ΜΈΡΑ 'Η/ΚΑΙ ΌΛΗ ΜΈΡΑ Κάποια Σαββατοκύριακα είναι πιο ράθυμα από άλλα, γι’ αυτό πολλά μαγαζιά αποφασίζουν να μας απαλλάξουν από οποιοδήποτε άγχος σε σχέση με την ώρα, επεκτείνοντας το brunch σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Σε μερικές περιπτώσεις η επέκταση καταλήγει να πιάνει και τις καθημερινές. Αυγά και μιμόζες μια Τετάρτη πρωί μπορεί να φαντάζουν ανορθόδοξα, αλλά μπορεί και να είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι στη μέση της εβδομάδας.

Winter Garden

Brunch Η εμπειρία brunch γίνεται θεσμός στο Winter Garden του Ξενοδοχείου Μεγάλη Βρεταννία. Το brunch είναι μια απολαυστική συνήθεια. Όμως, από τη συνήθεια μέχρι την έννοια της συνολικής εμπειρίας υπάρχει μια διαφορά που φέρει την υπογραφή του Winter Garden City Lounge, του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρεταννία. Τα Σαββατοκύριακα αποκτούν γεύση υψηλής γαστρονομίας, ατμόσφαιρα χειμωνιάτικου κήπου που σε υποδέχεται στο κέντρο της Αθήνας και down tempo ήχους που συνοδεύουν την εμπειρία brunch «Weekends at Winter Garden». Ο executive chef Αστέριος Κουστούδης και η ταλαντούχα ομάδα του προτείνουν μια σειρά από γλυκά και αλμυρά εδέσματα που θα απολαύσεις από τις 11:00 έως τις 14:00. Φρεσκοψημένα χειροποίητα μπριός και γαλλικά κρουασάν βουτύρου ή σοκολάτας gianduja, σπιτική μαρμελάδα με φρούτα εποχής και κρέμα με μοσχολέμονο, μέλι καστανιάς και τσουρέκι με μαστίχα διά χειρός του pastry chef Ευγένιου Βαρδακαστάνη, για να συνοδεύσεις τον καφέ, τον χυμό ή το τσάι της επιλογής σου. Στα ορεκτικά θα βρεις εκλεκτές προτάσεις, όπως το μίνι ravioli λαχανικών με καβούρι, αβοκάντο και εσπεριδοειδή και το Jamon Serrano με ζεστή σαλάτα από μανιτάρια του δάσους, τρούφα και αποξηραμένα βύσσινα. Στα κυρίως πιάτα, οι δημιουργικές επιλογές περιλαμβάνουν προτάσεις με βιολογικά αυγά, όπως μελάτα με σολομό μαρινέ και καπνιστό Le Jajik, benedict με αστακό και σάλτσα hollandaise, ενώ ο σεφ εμπνέεται κάθε φορά μια γευστική έκπληξη ως πιάτο ημέρας. Στη συνοδεία, ένα ποτήρι γαλλική σαμπάνια ολοκληρώνει την εκλεπτυσμένη απόλαυση brunch

που κάνει τα Σαββατοκύριακα ξεχωριστά! Οι διακριτικές μελωδίες, που διαχέονται στον χώρο, τα αρχιτεκτονικά στοιχεία με το μαρμάρινο δάπεδο και τις επιβλητικές κολόνες αλλά και το ζεστό φως που διαπερνά τα διακοσμητικά βιτρό, ξεκουράζοντας τα μάτια, δημιουργούν ένα σκηνικό χαλάρωσης που σε παρασύρει μακριά από την καθημερινότητα και σε καλωσορίζει στην πολυτέλεια της αυθεντικής άνεσης. Τα Weekends at Winter Garden μετατρέπουν την εμπειρία brunch σε μια απόλαυση που αφορά όλες τις αισθήσεις και σε καλούν να τη ζήσεις στον πιο όμορφο κήπο του κέντρου της Αθήνας!

Winter Garden City Lounge - Hotel Grande Bretagne, Βασιλέως Γεωργίου Α' 1, Αθήνα, 210 3330000, www.grandebretagne.gr, FΒ: Hotel Grande Bretagne, a Luxury Collection Hotel, Athens, Instagram: hotelgrandebretagne 20.2.20 – lifo

31

Mon Κulur

Μια συνταγή γνησιότητας που ξαναζωντανεύει τον φούρνο της γειτονιάς. Το Mon Κulur, από το όνομά του κιόλας, σου δημιουργεί μια αίσθηση οικειότητας με όλον τον αυτοσαρκασμό που μπορεί να εκφράζει μια πραγματικά πετυχημένη ιδέα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε μόνο για μια σειρά από γευστικά προϊόντα με κορυφαίο το κουλούρι σε διάφορες εκδοχές, που φτιάχνονται όλα μπροστά στα μάτια σου, αλλά και για μια επιτυχημένη επιχειρηματική ιστορία που έχει γραφτεί με πολλή αγάπη αλλά και με προσοχή από δυο αδέλφια. Ο Στάθης και ο Θοδωρής Καραδήμας, ως τρίτη γενιά στον χώρο της αρτοποιίας, εμπνεύστηκαν το Mon Kulur και μαζί δημιούργησαν μια ολόκληρη κουλτούρα που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι στον φούρνο της γειτονιάς. Ο Στάθης και ο Θοδωρής μοιράζονται μαζί μας την ιστορία τους. Ένα success story που αφήνει πίσω του ψίχουλα με σουσάμι…

— Τι αντιπροσωπεύει για εσάς το κουλούρι και πώς αποφασίσατε να το αναδείξετε μέσα από τον Mon Kulur; Δουλεύοντας στην επιχείρηση του πατέρα μας, ένα συνοικιακό ιδιόκτητο αρτοποιείο, καταλάβαμε ότι η εποχή ευνοούσε τις αλυσίδες του είδους με την αφθονία επιλογών. Έπρεπε να δράσουμε γρήγορα για να διασώσουμε την κληρονομιά μας μέσα στον ισχυρό ανταγωνισμό. Επειδή είμαστε μια οικογένεια δεμένη και όλα της τα μέλη δούλευαν στο αρτοποιείο, στηρίξαμε ο ένας τον άλλον στο έπακρο. Έπειτα, επιλέξαμε να τελειοποιήσουμε το κουλούρι, ένα τίμιο και

32 lifo – 20.2.20

πολύ υγιεινό σνακ, και να το χρησιμοποιήσουμε ως όπλο στον ανταγωνισμό. Η φιλοσοφία μας είναι να μπορούμε να προσφέρουμε ποιοτικές επιλογές με αντάλλαγμα ένα κόστος που δεν το σκέφτεται ιδιαίτερα ο καταναλωτής. Το κουλούρι ή ο καφές είναι καθημερινές μικροαπολαύσεις-ανάγκες. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέσουμε πολυτέλεια στο προϊόν μας, επειδή είναι ποιοτικό. Αυτό που θέλουμε είναι να μπορεί να το χαίρεται εύκολα όποιος το εκτιμάει.

— Πώς μπορεί μια αλυσίδα να αναβιώσει την αίσθηση της γειτονιάς στη σχέση της με τον πελάτη; Οι προτεραιότητές μας από την ίδρυση του πρώτου μας καταστήματος έχουν μείνει σταθερές και δεν είναι άλλες από το να είμαστε μέρος μιας κοινωνίας με σκοπό να προσφέρουμε ουσιαστικά στο σύνολο. Έτσι στήσαμε μια μικρή κοινότητα γύρω από το όνομα και τις υπηρεσίες μας, προβάλλοντας σε κάθε μας κατάστημα αξίες που είναι ουσιαστικά η ταυτότητά μας.

— Πώς καταφέρνετε να περάσετε τις αξίες αυτές σε όλα τα καταστήματα; Ζούμε σε μια εποχή όπου τίποτα δεν μένει κρυφό. Αυτό είναι σύμμαχός μας. Αυτά που επικαλούμαστε μπορούμε να τα στηρίζουμε. Το προσωπικό και οι συνεργάτες μας από οποιοδήποτε νέο κατάστημα περνάνε από εκπαίδευση στα δικά μας, ιδιόκτητα μαγαζιά για αρκετό καιρό. Κατά τη διάρκειά της μας δίνεται η ευκαιρία να μεταδώσουμε το ήθος μας μέσα από την καθημερινή μας συμπεριφορά. Δίνουμε το

Brunch Στα Mon Κulur θα βρεις φρέσκους χυμούς από φρούτα και λαχανικά εποχής, ενώ μπορείς να επιλέξεις τον δικό σου συνδυασμό.

Ο Στάθης και ο Θοδωρής Καραδήμας

παράδειγμα και μεταδίδουμε τον τρόπο μας μέσα σε πραγματικές συνθήκες και όχι σε θεωρητικό επίπεδο. Έτσι όλοι οι συνεργάτες, που υπάγονται στην ευρύτερη οικογένειά μας, έχουν τις σωστές βάσεις για μια ομοιογενή συμπεριφορά.

— Τι είναι αυτό που σας έχει κάνει να νιώθετε περήφανοι μέσα από την πορεία του Mon Kulur; Η εταιρεία μας είναι κάτι σαν παιδί μας, το δημιούργημά μας. Μας δίνει απεριόριστο θάρρος και κίνητρο για συνέχεια το γεγονός ότι έχουμε βρει συνεργάτες των οποίων το όραμα έχει ταιριάξει με το δικό μας. Ξέρετε, όταν τους απευθυνόμαστε, χρησιμοποιούμε τον χαρακτηρισμό «οικογένεια». Έτσι τους νιώθουμε, σαν μια μεγάλη οικογένεια, όπου όποιος χρειαστεί υποστήριξη, οποιαδήποτε στιγμή, θα τη λάβει απλόχερα. Αξιοθαύμαστη είναι επίσης και η αγάπη που δεχόμαστε από τους πελάτες μας. Μας χαροποιεί ιδιαιτέρως το ότι έχουμε κοινό σε μέρη όπου δεν έχουμε φυσική παρουσία. Με το που ανοίγουμε νέο κατάστημα μας μαθαίνουν και μας προτιμούν.

— Μιλήστε μας για την οικογενειακή παράδοση που κρύβεται πίσω από αυτό το επιτυχημένο brand. Η αρτοποιία είναι για εμάς κάτι σαν τη μητρική μας γλώσσα. Δεν απαιτείται προσπάθεια για να τη μάθεις, απλώς σου μεταδίδεται. Μεγαλώσαμε στο αρτοποιείο του πατέρα μας, όπως ακριβώς εκείνος μεγάλωσε στο αρτοποιείο του παππού μας. Από μωρά φτιάχναμε κουλουράκια και χωρίς να το καταλάβουμε μεγαλώσαμε γνωρίζοντας την τέχνη. Θελήσαμε όμως να εξελιχθούμε. Διευρύναμε τις γνώσεις μας μέσα από μελέτη, έρευνα και προσωπική εξέλιξη.

Καταφέραμε να προσφέρουμε μέσα από τις γεύσεις διαχρονικών συνταγών προϊόντα επίκαιρα για τον σύγχρονο και δραστήριο Έλληνα. Δεν επαναπαυόμαστε, όμως, ποτέ. Το ότι αντιληφθήκαμε τι ζήταγε ο κόσμος το 2014, οπότε και ανοίξαμε το πρώτο μας κατάστημα, δεν σημαίνει ότι σταματήσαμε να αναζητάμε τις γεύσεις που θα μπορούσαν να ταιριάξουν στο δικό μας ύφος.

— Τι είναι αυτό που κάνει τελικά τον Mon Kulur τόσο οικείο; Βγάλαμε στην επιφάνεια μια ανάγκη που βασιζόταν στην ελληνική παράδοση και κουλτούρα. Οι επικρατούσες συνθήκες γεννάνε κάποιες τάσεις. Κάνοντας μια αναδρομή, έχουμε καταλάβει ότι επαναφέραμε όχι μόνο ένα προϊόν, στη συγκεκριμένη περίπτωση το κουλούρι, αλλά έναν τρόπο και μια συμπεριφορά που ο κόσμος αναζητούσε. Πριν από λίγες μέρες ο «μάστορας» (έτσι λέμε τον αρτοποιό μας) σε ένα από τα καταστήματά μας βγήκε στον κόσμο που περίμενε να παραγγείλει με φρεσκοφουρνισμένα cookies στο ταψί ακόμα και άρχισε να τα μοιράζει αυθόρμητα, χωρίς αυτό να είναι μέρος κάποιας ενέργειας μάρκετινγκ. Αυτό το μη στημένο, το γνήσιο, είναι αποτέλεσμα της πολύ περίπλοκης συνταγής λειτουργίας των Mon Kulur. Αυτό τα κάνει τόσο οικεία.

— Τι οραματίζεστε για το μέλλον; Γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να διαφυλάξουμε τα κεκτημένα μας, δηλαδή τον τρόπο που έχουμε καθιερωθεί στην αντίληψη του κοινού μας. Δεν σας κρύβουμε ότι υπάρχει μια συνεχόμενη και αυξανόμενη ζήτηση για το franchise μας. Δεν θέλουμε, όμως, σε καμία περίπτωση να έχουμε μια άναρχη εξέλιξη που θα διέγραφε όσα μόλις είπαμε.

Η επιτυχία του Mon Κulur βασίζεται σε απαραβίαστες αξίες Διαφάνεια Όλα τα προϊόντα παρασκευάζονται μπροστά στα μάτια των πελατών. Είμαστε τόσο σίγουροι γι’ αυτό που προσφέρουμε, που το επιδεικνύουμε. Διαφάνεια χαρακτηρίζει και το εσωτερικό της εταιρείας, που διέπεται από συνέπεια, νομιμότητα, δικαιοσύνη, ενημέρωση και ειλικρίνεια απέναντι στους συνεργάτες και το προσωπικό της.

Ο καφές Mon Κulur είναι ένα χαρμάνι που δημιουργείται αποκλειστικά για τα καταστήματα και καβουρδίζεται στη Θεσσαλονίκη.

Κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη Κάνουμε ανακύκλωση σε όλα μας τα καταστήματα. Ελαχιστοποιούμε τη σπάταλη, κάνοντας δωρεές προϊόντων σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Συνεισφέρουμε στον κόσμο της εκάστοτε περιοχής με δραστηριότητες και εργαστήρια (εκμάθηση, ψυχαγωγία). Ανθρωποκεντρισμός Το επιχειρηματικό πλάνο είναι στημένο γύρω από την ουσιαστική ανάγκη του ανθρώπου-πελάτη που εξυπηρετείται από τον άνθρωπο-συνεργάτη. Οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός είναι ήσσονος σημασίας όταν δεν υπάρχουν χαρούμενοι καταναλωτές που εξυπηρετούνται σωστά από χαρούμενους εργαζομένους. Συναίσθημα Δεν πουλάμε προϊόντα. Προσφέρουμε μια ξεχωριστή εμπειρία. Το κοινό μάς βλέπει, μυρίζει, ακούει, αισθάνεται και στο τέλος γεύεται, αφού έχει εξυπηρετηθεί και συναναστραφεί με το προσωπικό, που είναι οι πρεσβευτές της φιλοσοφίας μας. Στόχος μας είναι να μπορούμε να εκφράζουμε το κοινό μας.

Facebook: Mon Kulur, Instagram: monkulur 20.2.20 – lifo

33

Ark

Η εμπειρία brunch στην αθηναϊκή Ριβιέρα. Το brunch είναι ίσως το πιο δημιουργικό γεύμα της ημέρας και κυρίως το μοναδικό που μπορείς να γευτείς από νωρίς το πρωί έως αργά το μεσημέρι, συνδυάζοντας αλμυρά και γλυκά πιάτα. Αν σε αυτή την ιδιαιτερότητα προσθέσεις τη θέα της θάλασσας και την ατμόσφαιρα της αθηναϊκής Ριβιέρας, τότε έχεις να κάνεις με την απόλυτη ευτυχία στη γαστρονομική της μορφή. Το Ark του Ομίλου Παπαθεοχάρη, που έχει βραβευτεί ουκ ολίγες φορές, με πιο πρόσφατο το Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας 2019, σε υποδέχεται σε ένα μοναδικό περιβάλλον μπροστά στο κύμα, σερβίροντας ένα ξεχωριστό brunch που φέρει την υπογραφή του σεφ Γιάννη Μπαξεβάνη. Στον μπουφέ πρωινού φιγουράρουν σπιτικές μαρμελάδες, αυγά σε διαφορετικές συνταγές που ετοιμάζονται εκείνη τη στιγμή για να μπορείς να επιλέξεις, αλλαντικά και λαχταριστά κρουασάν. Το μενού του brunch, βασισμέ-

νο στην ελληνική παράδοση, σου προτείνει μια σειρά από εξαιρετικά πιάτα όπως πίτες που σερβίρονται κατευθείαν από τον ξυλόφουρνο, δροσιστικές σαλάτες, μια σειρά συνταγές με αυγά, σάντουιτς με εκλεκτά υλικά σε διαφορετικές εκδοχές αλλά και μοναδικά πιάτα με ζυμαρικά για στιγμές που αναζητάς κάτι πιο χορταστικό. Στα must try ανήκει η κρητική μυζηθρόπιτα με μέλι και κανέλα που σε κερδίζει με την αγνή και ταυτόχρονα αυθεντική γεύση της, αλλά και τα αυγά ποσέ Florentine που μαγειρεύονται αριστοτεχνικά και σερβίρονται σε ψωμάκια μπριός με baby σπανάκι σοτέ και σάλτσα hollandaise. Το brunch του Ark είναι μια εμπειρία απόλαυσης που θα ζήσεις σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Αθήνας, ενώ η θέα της θάλασσας θα σε παρασύρει μακριά από την καθημερινότητα της πόλης.

Colonial

Γρηγορίου Λαμπράκη 2, Γλυφάδα, 210 8948882 www.ark-glyfada.gr, FB: Ark, Instagram: ark.glyfada

Φυσική ομορφιά και ελληνική παράδοση συνθέτουν το τέλειο brunch. Η φυσική ομορφιά του ιστορικού Golf Γλυφάδας αποτελεί από μόνη της ένα σημείο υψηλής αισθητικής, μόλις μια ανάσα από τη θάλασσα. Το all-day coffee-restaurant Colonial που δημιουργήθηκε σε απόλυτη αρμονία με τη φύση σε υποδέχεται στο ανανεωμένο Golf Prive για εξαιρετικό brunch, με γεύσεις δημιουργικές αλλά και οικείες, αφού όλα τα πιάτα βασίζονται στη μεσογειακή παράδοση. Ο πολυβραβευμένος σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης υπογράφει το μενού, προτείνοντας μια σειρά από συνταγές που θα σε ενθουσιάσουν. Το club sandwich με χωριάτικο ψωμί, κοτόπουλο ψητό, γαλοπούλα, μπέικον, γραβιέρα, ντομάτα, μαρούλι και μαγιονέζα είναι μια πρόταση που θα σε κάνει να ξεχάσεις ό,τι έχεις δοκιμάσει σ’ αυτή την κατηγορία. Η τραγανή πίτα Σμύρνης με χοντροκομμένο κιμά από αρνί και μοσχάρι, και σάλτσα γιαούρτι

και ταχίνι που προτείνει ο σεφ έχει φανατικούς οπαδούς και σίγουρα θα γίνεις ένας από αυτούς. Η ανοιχτή πιτούλα με σάλτσα ντομάτας, γραβιέρα, προσούτο, σαλάμι Λευκάδος και ρόκα είναι μια πρόταση που μυρίζει Ελλάδα και παράδοση. Στο Colonial, ακόμα και το τοστ έχει τη σφραγίδα του τόπου μας, αφού φτιάχνεται με χωριάτικο καρβέλι, ζαμπόν ή γαλοπούλα, γραβιέρα και ντομάτα, ξυπνώντας μνήμες και γεύσεις χωριού. Οι χώρος, προσεγμένος σε κάθε λεπτομέρεια και ανοιχτός σε όλους, δημιουργεί αμέσως το αίσθημα της χαλαρότητας, καθώς τα χρώματα του δάσους συνθέτουν το τέλειο σκηνικό για το καθημερινό brunch που μπορείς να απολαύσεις μέχρι τις 5 το απόγευμα. Οι γεύσεις, η ατμόσφαιρα και η αυθεντική φιλοξενία συνδυάζονται ιδανικά σε μια εμπειρία που θέλεις να ζεις ξανά και ξανά.

Golf Γλυφάδας, Κων/νου Καραμανλή, Γλυφάδα, 210 3420002 www.golfprive.gr, FΒ: Golf Prive Glyfada, Instagram: golfpriveglyfada

34 lifo – 20.2.20

Piu Verde

Brunch Αν υπάρχει παράδεισος, τότε σίγουρα σερβίρει τέλειο brunch! Αν το σκεφτείς οι άνθρωποι θα μπορούσαν να χωρίζονται σε εκείνους που αγαπούν το πρωινό γεύμα και σε εκείνους που αγαπούν τον πρωινό ύπνο. Για όσους αγαπούν και τα δυο υπάρχει το brunch, μια συνήθεια που έδωσε άλλοθι στο late out of bed και αποτέλεσε αφορμή για ένα νέο είδος γαστρονομίας. Αυτή η γαστρονομία παρουσιάζεται στο Piu Verde σε μια μορφή που συνδυάζει το τροπικό περιβάλλον με τις ξεχωριστές γεύσεις και την άνεση με την έθνικ αισθητική. Στο μενού που θα βρεις καθημερινά από το πρωί έως αργά το μεσημέρι (μη σου πω και νωρίς το απόγευμα) οι επιλογές είναι πολλές και πρωτότυπες ώστε να μπορείς κάθε μέρα να δοκιμάζεις έναν διαφορετικό συνδυασμό. Οι λάτρεις του γλυκού και του αλμυρού μπορούν να αφήσουν πίσω τους την αιώνια διαμάχη τους και να συναντηθούν στο Piu Verde για μια γευστική εκεχειρία (που μπορεί να οδηγήσει και σε συνθηκολόγηση).

Pancakes με σπιτική Nutella, τριμμένο oreo, digestive και κρέμα αμυγδάλου, Βάφλες με chocolate chip, κρέμα, φρούτα και πραλίνα φουντουκιού και Crepe sushi με μπανάνα, dulce de leche και τριμμένο μπι-

σκότο διαδέχονται τα Αβγά με πικάντικη σάλτσα ντομάτας ή τα benetict με καπνιστό σολομό και πανσέτα, την Βάφλα από πατάτα με καπνιστό χοιρινό και αβγό ή την Κρέπα με κοτόπουλο, cheddar και σος Caesar. Στο Piu Verde, το brunch αποκτά μια extended μορφή με πιάτα pizza και pasta, λαχταριστά burger –must try το Black Angus caprese με τομάτα, πέστο, προβολόνε και ρόκα- ενώ δε λείπουν οι vegeterian επιλογές (που σου εμπνέει η ατμόσφαιρα) όπως το vegan burger ή το sandwich με χούμους μανιταριών. Ο χώρος εδώ ορίζεται δύσκολα με τον παραδοσιακό τρόπο, αφού τα δέντρα φυτρώνουν στο «μέσα» και η τζαμαρία που σε χωρίζει από το «έξω» αποτελεί ένα όριο δυσδιάκριτο. Η πλούσια βλάστηση με ακακίες, πεύκα, ευκάλυπτους και άλλα είδη (γνωστά και άγνωστα), τα συντριβάνια, οι μικροί καταρράκτες και όλα όσα φυτρώνουν φυσικά σε μια έκταση 3500 μέτρων σε παρασύρουν σε έναν περιβάλλον που μοιάζει με στημένο σκηνικό ταινίας. Με τη διαφορά πως στο Piu Verde όλα είναι τόσο αληθινά όσο η ανάγκη να βρεις έναν παράδεισο μέσα στην αστική σου καθημερινότητα.

Στρ. Παπάγου & Πεντέλης - Άλσος Παπάγου, Μετρό Εθνική Άμυνα, τηλ: 210 6546185. www.piu-verde.gr facebook.com/PiuVerdePapagou insta/piuverdepapagou 20.2.20 – lifo

35

Barreldier

Ένα brunch που θα αγαπήσεις στο κέντρο της πόλης. Έχεις πάντα έναν καλό λόγο να πας στο Barreldier, και όχι μόνο μια συγκεκριμένη ώρα της μέρας. Μπορεί οι πρώτοι θαμώνες να το έκαναν στέκι τους γιατί γοητεύονταν από τα βαρελάκια στα οποία παλαιώνουν με τους δικούς τους ρυθμούς τα κλασικά κοκτέιλ, αλλά στην πορεία αποδείχτηκε ένα ιδανικό spot για κάθε ώρα. Γιατί το Barreldier βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, στη στοά Μπολάνη, έχει τραπεζάκια έξω και από το πρωί μοσχοβολάει αρωματικό καφέ που σερβίρεται με μεγάλα χαμόγελα. Επειδή, όμως, τα χαμόγελα δεν φτάνουν, το Barreldier έχει ένα δυνατό πρωινό, πες το και brunch, με το οποίο μπορείς να ξεκινήσεις υπέροχα τη μέρα σου. Σημείωσε: Πατάτες τηγανητές με μοσχαρίσιο κιμά (από

το χωριό), french toast με σοκολάτα και ταχίνι και τα άρτι αφιχθέντα, «πρόστυχα» και ανελέητα pancakes με μυστική συνταγή από τη Γαλλία, τα οποία θα σε κάνουν να γλείφεις τα δάχτυλά σου! Το μενού, φυσικά, έχει επιλογές και για τα υπόλοιπα γεύματα με σαλάτες, pasta, μπέργκερ, πατάτες bravas και πλατό με μπρουσκέτες, διαλεχτά τυριά και αλλαντικά. Μόλις βρεθείς στο κέντρο, επισκέψου το για να πάρεις μια πρώτη γεύση. Το brunch τις Κυριακές σερβίρεται μέχρι τις 18:00, αν είσαι τέτοιος τύπος, ενώ, αν είσαι από τους άλλους, που αγαπούν τα after office drinks, η μουσική στο μαγαζί ξεκινάει από νωρίς. All-day bar το λένε κάποιοι. Εμείς το λέμε «μεγάλη αγάπη».

Beauty Killed The Beast

Βουλής 7, Σύνταγμα, 210 3254711, FB & Instagram: Barreldier

36 lifo – 20.2.20

Το brunch έτσι όπως το ονειρεύεσαι. Οι καθημερινές γίνονται Σαββατοκύριακα στην Παραμυθίας. Το BKTB παρουσιάζει νέα πιάτα, ανεπιτήδευτα, νόστιμα και ένα μενού που προκαλεί εντυπώσεις με τους συνδυασμούς του. Από τότε που το brunch αγαπήθηκε από τους Αθηναίους, η κουζίνα στο νεοκλασικό του BKTB δεν απογοήτευσε με τις τολμηρές προτάσεις και το ξεχωριστό αποτέλεσμα. Από κανένα brunch menu δεν λείπουν τα scrambled eggs που εδώ συνδυάζονται με βελούδινη κρέμα αρακά και bio φιλέτο σολομού σε tacos. Μια vegan επιλογή είναι το Plant Based Burger με μαγιονέζα από matcha, με πρωταγωνιστή το πρωτοποριακό brand της beyond meat με γεύση μοσχαρίσιου κρέατος, αλλά αποκλειστικά με vegan πρώτες ύλες. Πρωτοκλασάτα πιάτα που μπορείς να απολαύσεις τόσο στο ιστορικό νεοκλασικό όσο και στον πεζόδρομο, όπου κάθε

μέρα βγαίνουν τραπεζάκια και σου θυμίζουν κάτι από παλιά Αθήνα. Τώρα που ανοίγει ο καιρός, η σαλάτα τους με το kale και τα τρουφάκια τυριού με φέτα και γραβιέρα Νάξου είναι ίσως μία από τις ιδανικές προτάσεις για τις μέρες που θα διαλέξεις ένα από τα ιδιαίτερα τραπέζια του πεζόδρομου. Κάθε μέρα, από τις 10:00 έως τις 16:00, δοκιμάζεις εποχικές γλυκές και αλμυρές γεύσεις παντός καιρού και πιάτα καρυκευμένα με φαντασία. Στα γλυκά highlights κυριαρχεί ο εκρηκτικός συνδυασμός κρέμας λεμόνι σερβιρισμένης πάνω σε κορμό σοκολάτας. Για όσους θελήσουν κάτι πιο ελαφρύ, μια υγιεινή επιλογή είναι το açai bowl με στραγγιστό γιαούρτι και βανίλια που δένει ιδανικά με τις φερ φορζέ καρέκλες για ένα πιο ινσταγκραμικό σκηνικό στον πεζόδρομο της Παραμυθίας.

Παραμυθιάς 14, Κεραμεικός, https://www.facebook.com/Beauty-Killed-theBeast, https://instagram.com/beauty_killed_the_beast_gr

Lot51

Brunch Brunch pairing με τον καλύτερο καφέ της πόλης. Στα «Ιλίσια Πεδία» των Αθηνών, εκεί όπου βρίσκεται η πλατεία Βραζιλίας, ταξιδεύουμε εδώ και έναν χρόνο γευστικά και μουσικά με ένα μαγαζί που ήρθε για να μείνει. Ο λόγος, βέβαια, για το Lot51 που κατάφερε να μπει στον χάρτη των talk of the town all-day bars όχι τυχαία. Αρχικά, οι τρεις νέοι baristi που βρίσκονται πίσω από αυτό το εγχείρημα, ο Κώστας Σπηλιόπουλος, ο Σπύρος Λάππας και ο Παναγιώτης Ζωτιάδης, φροντίζουν πίσω από την πρώτη μπάρα για τον καλύτερο και πιο ψαγμένο καφέ από την ελληνική εταιρεία Area 51. Μιλάμε για single origin καφέδες από Βραζιλία, Κολομβία, Ινδία και Αιθιοπία που φτιάχνονται και σερβίρονται αναλόγως. Στη συνέχεια, ο σεφ Χρήστος Γκατζάνης αναλαμβάνει να μας απογειώσει με ένα υψηλής ποιότητας brunch menu, με προτάσεις όπως τα scrambled eggs με ψητά ντοματίνια και χαλούμι σχάρας, η ομελέτα, που είναι γαλλικού τύπου (ζουμερή και ολόλευκη!), το Croque Madame σε προζυμένιο ψωμί, το Green Veggie με γουακαμόλε, αλλά και άλλα, πιο lunch-άτα πιάτα, όπως το υπεργευστικό Chicken Burger από μπούτι κοτόπουλου με μπέικον σε ψωμάκι μπριός. Η μεγάλη έκπληξη έρχεται από τη νέα λίστα των γλυκών που, συν τοις άλλοις,

κάνει pairing και με τους hi end καφέδες. Δοκίμασε το Bounty (crémeux σοκολάτας Valrhona Αriaga, τραγανό μπισκότο κακάο, παγωτό καρύδας, αφρός καρύδας και exotic sauce) με διπλό εσπρέσο Αιθιοπίας ή το Namelaka (γκοφρέτα πραλίνας, Namelaka Valrhona Αriaga, sauce passion, crunchy πέρλες σοκολάτας) που ισορροπεί γευστικά με τον bitter καφέ της Ινδίας. Aν θέλεις κάτι πιο «απλό», μπορείς πάντα να επιλέξεις ένα γευστικό κέικ μπανάνας ή σοκολάτας, μια τάρτα λεμονιού ή τα αγαπημένα pancakes. Τέλος, την εικόνα συμπληρώνουν οι υπεύθυνοι Δήμος Παπαϊωάννου και Αργύρης Κοντραφούρης της δεύτερης μπάρας, αυτής των spirits, με πρωτότυπα και ιδιαίτερα κοκτέιλ, όπως το πικάντικο Le Paulmier, το τεκιλάτο Ashelles ή η υπερπαραγωγή Haut-Tige. Αυτό το ιδιαίτερης αισθητικής μαγαζί, ντυμένο στα λευκά –διακόσμηση που σπάνε διάφορες φυσικές νότες, π.χ. οι πρασινάδες στο ταβάνι–, κάθε βράδυ ντύνεται μουσικά από ηλεκτρονικούς, funk και mainstream ήχους από διάφορους DJs και γνωστούς παραγωγούς. Εμείς για την ώρα θα πάμε μεσημεράκι για να απολαύσουμε την all-day κουζίνα και τον δεύτερο καφέ, που πίνεται πάντα πιο απολαυστικά.

Παπαδιαμαντοπούλου 24Β, Ιλίσια, 6937 337066 FΒ: LOT51, Instagram: lot.51 20.2.20 – lifo

37

The Brunch Factory

Μια όαση χρωμάτων και γεύσεων στο Μοναστηράκι. Στην οδό Αθηνάς βρίσκεται το απόλυτο brunch spot. Άλλωστε, ήδη το όνομά του, The Brunch Factory, αποκαλύπτει τις διαθέσεις του. Είναι μια όαση για τα μάτια και όχι μόνο στον πολύβουο αυτόν δρόμο του εμπορικού τριγώνου. Φυτά που κρέμονται από την οροφή, vintage πινελιές αποικιακού χαρακτήρα και μια ατμόσφαιρα που σε αγκαλιάζει και σε προετοιμάζει για τα καλύτερα που έρχονται. Βλέποντας τον κατάλογο με τις brunch προτάσεις, ξεκινάει ο βαθύς προβληματισμός: «αλμυρό πρώτα και γλυκό μετά ή αντίστροφα;». Θα το πάμε κλασικά και θα ξεκινήσουμε με μια χορταστική ομελέτα, όπως η Bacon & Cheese, ή μήπως με ένα Smoked Salmon Eggs Benedict με τρία αυγά ποσέ και σολομό σε ψωμάκι μπριός; Κάποια από τις 10 επιλογές με πρωταγωνιστή τα αυγά σίγουρα θα μας κάνει. Εκτός αν παίξουμε με κά-

ποιο σούπερ τοστ, όπως ένα Croque Madame, ή ένα Tramezzini Roll Club Sandwich. Βέβαια, επειδή θέλουμε να ζήσουμε όλη την εμπειρία του brunch, δεν γίνεται να μη δοκιμάσουμε κάποια από τις 7 διαφορετικές εκδοχές των pancakes, είτε με κάτι παραδοσιακό τύπου maple syrup είτε δοκιμάζοντας κάτι καινούργιο, όπως τα White Chocolate Pancakes με φράουλες και αμύγδαλα. Αν είστε της υγιεινής διατροφής, μπορείτε να επιλέξετε κάποιο γεύμα με superfood σαν το açai bowl με γκρανόλα, κάποια σαλάτα ή, ακόμα καλύτερα, τη Fitness Omelette. Μετά τη 1 υπάρχουν και πέντε ιδιαίτερες προτάσεις για lunch, ενώ και τα γλυκά, π.χ. το New York Cheesecake ή το Chocolate Lovers, θα κάνουν τα ματάκια σας να γυαλίζουν. Ανοιχτά μέχρι τις 5 το απόγευμα και το Σ/Κ μέχρι τις 6. Βιαστείτε!

Mimosa

Αθηνάς 11, Μοναστηράκι, 210 3218636 FB: The Brunch Factory, Instagram: brunchfactoryathens

Vegan friendly brunch σε έναν χώρο που κάνει την οικολογία πράξη. Αν θεωρείς δεδομένο ότι μπορείς εύκολα να ξεχωρίζεις τις έννοιες του μέσα και του έξω, το Mimosa θα σε κάνει να αναρωτηθείς, προκαλώντας μια ευχάριστη έκπληξη στο μυαλό αλλά και τις αισθήσεις σου. Σχεδιασμένο με έναν τρόπο που σου θυμίζει αυλή, μεταδίδει το μήνυμα της οικολογίας ως βασικoύ στοιχείου της φιλοσοφίας του χωρίς να κάνει συμβιβασμούς στην αισθητική ή στην ποιότητα. Εδώ όλα τα προϊόντα είναι βιολογικά και εκλεκτά, από τη χρυσή ζάχαρη και το λημνιό κρασί (λευκό, ροζέ, κόκκινο) μέχρι τις γλυκές ή αλμυρές προτάσεις για το καθημερινό σου brunch. Στα must try τα αυγά σαγανάκι, τα scrambled με αβοκάντο, η πίτσα αλλά και τα πιάτα ημέρας, όπου θα βρεις κάθε φορά και μια διαφορετική vegeterian σούπα. Άλλωστε, το Mimosa υποστηρίζει τη vegan διατροφή μέσα από πολλές επιλογές. Το raw carrot cheese cake, το brownie

και το banana cake (που, εκτός από vegan, είναι και sugar free) είναι κάποια από αυτά. Από το μενού του brunch δεν λείπουν τα σάντουιτς και οι αραβικές πίτες σε διάφορους συνδυασμούς υλικών, ενώ οι φυσικοί χυμοί παρασκευάζονται με τη μέθοδο της ψυχρής έκθλιψης, διατηρώντας όλα τα οφέλη και τις βιταμίνες τους. Οι single origin καφέδες ή η δροσερή βαρελίσια μπίρα θα συνοδεύσουν το γεύμα σου, καθώς χαζεύεις τον κρεμαστό κήπο (που είναι πέρα για πέρα αληθινός!). Τα αραιά τραπεζάκια, η ανοιχτή μπάρα και η φανερή κουζίνα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα φιλόξενη που, πρώτα απ’ όλα, θα σε κάνει να χαμογελάσεις. Κι αυτό από μόνο του είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα σου συμβεί στο Mimosa. Αυτό και η βαθιά ανάσα που θα πάρεις, όπως ακριβώς γράφει ο τοίχος δίπλα στον κήπο.

Εφέσσου 26 & Μουδανίων, 210 2581027 FB: mimosa neighborhood bistrot Instagram: mimosa_neighborhood_bistrot

38 lifo – 20.2.20

Neratzia Ένα ξεχωριστό στέκι στο όμορφο Κουκάκι.

Ζαν Μωρεάς 6 & Βεΐκου, 210 9243025 neratzia.gr, FB: Neratzia

Brunch

Μία από τις πιο όμορφες και hype περιοχές της Αθήνας είναι το Κουκάκι. Είναι η περιοχή στις παρυφές της Ακρόπολης όπου ανθεί ο τουρισμός όλο τον χρόνο, με όλα τα σημεία αναφοράς της πόλης σε walking distance. Σε αυτήν τη γειτονιά που δροσίζουν οι νεραντζιές βρίσκεται ένα πολύ όμορφα αναπαλαιωμένο νεοκλασικό που φιλοξενεί ένα all-day μπαρ ,το οποίο συγκαταλέγεται στα πιο must στέκια της περιοχής. Ο λόγος για τη Neratzia café bistro που θα βρείτε να λειτουργεί σε ένα μοναδικό κτίριο του 1930, διαμορφωμένο ειδικά στο πνεύμα της ιστορίας που κουβαλάει, δημιουργώντας μια όμορφη ατμόσφαιρα για όσους το επιλέξουν. Με εκλεπτυσμένη διακόσμηση, έναν όμορφο πέτρινο τοίχο και με αυτά τα ψηλά ταβάνια με τις ροζέτες που σε ταξιδεύουν στην παλιά Αθήνα, εκεί θα βρεις μια old school μπάρα από μάρμαρο και ξύλο για να κάνεις ένα αναζωογονητικό διάλειμμα από την καθημερινότητα. Εκεί μπορείς να απολαύσεις, πέρα από έναν αρωματικό καφέ, κάποιο από τα πολλά ενδιαφέροντα συνοδευτικά πιάτα brunch διά χειρός του σεφ Νίκου Νίκου. Ελληνικές τηγανίτες με μέλι, φέτα και κανέλα, νοστιμότατος τραχανάς, pancakes, μπρουσκέτες, μπέργκερ, αυγά σε διάφορους τύπους αλλά και λαχταριστά σάντουιτς (δοκίμασε το Open Sandwich και δεν θα χάσεις) είναι κάποιες μόνο από τις προτάσεις που βγαίνουν σε γενναία μεγέθη και πολύ προσιτές τιμές. Εκτός από καφέ, ιδανικά μπορεί να τις συνοδεύσεις με ένα ελληνικό κρασί από την επιλεγμένη λίστα τους ή ένα signature cocktail, όπως το φρουτένιο Namine ή το πικάντικο Ventus.

20.2.20 – lifo

39

Φ Bakery

Το brunch έτσι όπως το ονειρεύεσαι. Είναι κάποιες μέρες που σηκώνεσαι κι εύχεσαι με κάποιον μαγικό τρόπο να έβρισκες έτοιμο ένα πλούσιο πρωινό που μυρίζει homemade φροντίδα, σερβιρισμένο σε πιατάκια με petites fleurs, και τον καφέ ή το τσάι σου να αχνίζει σε μια vintage κούπα. Και παρότι η φαντασίωση αυτή μοιάζει βγαλμένη από γαλλική ταινία των ’60s, το Φ Βakery είναι εκείνο το μέρος που σε καλωσορίζει με ένα brunch που αποπνέει μαμαδίστικη αγάπη και χειροποίητη φροντίδα. Στη βάση όλων των επιλογών βρίσκονται τα αγνά υλικά που επιλέγονται με προσοχή και κάνουν κάθε πιάτο να ξεχωρίζει για τη γεύση του. Στα must του πρωινού καταλόγου βρίσκονται τα pancakes που θα βρεις σε διαφορετικές εκδοχές και πάντα με χειροποίητη ζύμη. Η γλυκιά συνταγή με πραλίνα φουντουκιού και φουντούκι εννοείται πως είναι best seller σε όσους

αγαπούν τις γλυκές γεύσεις, ενώ στις αλμυρές προτάσεις πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις το pancake με τηγανητό αυγό, γαλοπούλα και τυρί κρέμα. Στο brunch του Φ Βakery, εκτός από τις διαφορετικές παρασκευές με φρέσκα αυγά ή τις πεντανόστιμες ομελέτες, θα βρεις και συνταγές «ειδικών κατηγοριών», όπως ομελέτα από ασπράδια, αλλά και υγιεινές επιλογές, όπως το açai ball, με açai berries, γιαούρτι light, φρέσκα φρούτα και σπιτική γκρανόλα. Το brunch στο Φ Βakery συνοδεύεται από καφέ, χυμούς ή smoothies και, φυσικά, από μια κουκλίστικη ατμόσφαιρα. Εκτός από τον κλειστό εξωτερικό χώρο, που μοιάζει λες κι έχει «φυτρώσει» για να ομορφύνει το αστικό τοπίο, σε λίγο καιρό ετοιμάζεται η αυλίτσα όπου θα λαχταράς να βρεθείς μόλις ανοίξει ο καιρός.

Hill Athens

Αγίας Παρασκευής 101, Χαλάνδρι, 210 6842184, FΒ: Φ Bakery, Instagram: phibakery Ξενίας 6-8, Alba Graduate Business School, The American College of Greece

Για μία μοναδική γαστρονομική εμπειρία με θέα την Ακρόπολη. Σε ένα μοναδικό σημείο με θέα την Ακρόπολη υπάρχει ένας πολυδιάστατος χώρος που προσφέρει σύγχρονη γαστρονομική εμπειρία, χωρίς να εξαντλείται στο πλαίσιο ενός μπιστρό. Ο λόγος για το Hill Athens που απογειώνει την έννοια του brunch σε έναν state of the art χώρο που θα κερδίσει τις εντυπώσεις και θα γίνει σημείο συνάντησης από το πρωί. Το μενού του κινείται μεσογειακά, με συνταγές από τη σύγχρονη ελληνική κουζίνα, και πάντα βάσει μιας υψηλής γαστρονομικής φιλοσοφίας που αποτυπώνεται στην κάρτα που έχει σχεδιάσει και επιμελείται ο βραβευμένος σεφ Δημήτρης Δημητριάδης και υλοποιεί με μαεστρία ο σεφ Ιορδάνης Ηλιάδης και η ομάδα του. Οι σεφ του Hill προσδοκούν να παρουσιάσουν ξεκάθαρες γεύσεις που αντλούν τη δύναμή τους από την απλότητα της καλής πρώτης ύλης και την ελληνική γη. Ξεκινώντας από τον πρωινό καφέ, προσθέτουν αυθεντικότητα στη γεύση, καθώς το brunch σερβίρεται

από νωρίς και περιλαμβάνει παραδοσιακές λιχουδιές όπως καγιανάς με φρέσκια μαγειρεμένη ντομάτα και προζυμένιο ψωμί, αυγοφέτες με χειροποίητο ψωμί βουτύρου και θυμαρίσιο μέλι, ομελέτα με κολοκυθάκια και κατσικίσιο τυρί γκερεμέζι, πεϊνιρλί με αυγό και ζύμη αργής ωρίμανσης, τηγανητά αυγά με χόρτα φρικασέ και γραβιέρα ή χτυπητά με πατατόψωμο, ανοιχτή πίτα με φρέσκα μανιτάρια και κασέρι αλλά και μια υπέροχη τάρτα με φρέσκο σπανάκι, μπέικον και γραβιέρα Αμφιλοχίας. Ξεκινήστε, λοιπόν, τη μέρα σας με τον αγαπημένο σας καφέ Jacobs Selezione, απολαμβάνοντας ένα brunch βγαλμένο από την ελληνική παράδοση, και συνδυάστε το με ένα από τα υπέροχα παραδοσιακά γλυκά. Δοκιμάστε την τάρτα λεμονιού, τη σοκολατόπιτα ή το ραβανί, έχοντας πάντα στον νου σας ότι δεν πρέπει να χάσετε την εμπειρία του μοναδικού cheesecake φράουλας.

Αποστόλου Παύλου 27, Θησείο, 210 3469077, www.hillathens.gr, FB: Hill Athens, Instagram: hill_athens

40 lifo – 20.2.20

L' arrêt du temps

Πώς θα αισθανόσουν αν, περπατώντας στο Παγκράτι, σταματούσε ο χρόνος και βρισκόσουν ξαφνικά στο Παρίσι; Ονειρεμένα! Αυτή την εμπειρία μπορείς να ζήσεις επιλέγοντας το L’arrêt du temps. Όπως λέει και το όνομά του («η παύση του χρόνου»), θα σε ταξιδέψει σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο που θα σε αγκαλιάσει γλυκά, αφήνοντας για λίγο όλα τα πρέπει και τα άγχη της ημέρας. Αναπαυτικές πολυθρόνες, δερμάτινοι καναπέδες, ιδιαίτερες ταπετσαρίες και μια ρομαντικής διάθεσης διακόσμηση που συνθέτει ένα μοναδικό σκηνικό για σένα και τους αγαπημένους σου ή για κάποιον συνεργάτη που θέλεις να εντυπωσιάσεις. Το ατμοσφαιρικό αυτό μπιστρό σε περιμένει από το πρωί με εξαιρετικό χαρμάνι καφέ, αρωματικά τσάγια Rooibos, μοναδικά αφεψήματα και υπέροχες σοκολάτες για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα σου. Αν κάτι δεν

πρέπει να χάσεις, είναι να δοκιμάσεις από τον κατάλογο του brunch μενού που σερβίρεται μέχρι τις 16:00, λαχταριστές προτάσεις όπως αυγά benedict με καπνιστό σολομό, Croque Μonsieur/Croque Μadame ή αυγό ποσέ σε φρυγανισμένο ψωμί με μους αβοκάντο και φέτα κ.ά. Το ατμοσφαιρικό αυτό στέκι του κέντρου, με lounge και τζαζ μουσικές για την ιδανική background μουσική της απόλυτης χαλάρωσης και ηρεμίας, είναι μια άριστη επιλογή εξόδου για όλη την ημέρα και τη νύχτα. Όταν πέφτουν τα φώτα, μπορείς να απολαύσεις επιλεγμένες ελληνικές ετικέτες κρασιού, συνοδεία μιας πάστα Amanitas ή μιας tarte flambée. Όσο για τις γλυκές προτάσεις, είναι ημέρας, δικής τους παραγωγής, με φρέσκα και ποιοτικά υλικά που θα κλείσουν άψογα αυτό το γευστικό σου ταξίδι.

Brunch

Η μαγεία της παύσης του χρόνου.

Cappuccio

Βασιλέως Αλεξάνδρου 5-7, Αθήνα, 210 7253200, FB: Larretdutemps, Instagram: larret_du_temps

La colazione è pronta! Το brunch, ως συνδυασμός breakfast και lunch, είναι μια διευρυμένη μορφή αυτού που οι Ιταλοί ονομάζουν colazione, και οι γείτονες, όταν πρόκειται για γεύση, ξέρουν πολύ καλά τι λένε. Το Cappuccio, πιστό στην ιταλική παράδοση και γαστρονομία, παρουσιάζει ένα μενού που θα σε κάνει φανατικό, ασχέτως του πώς θα το πεις, brunch ή colazione. Γιατί εδώ σημασία δεν έχει το όνομα αλλά η γεύση, και οι προτάσεις που θα βρεις είναι πεντανόστιμες. Ομελέτες σε διαφορετικές εκδοχές με must try την Cappuccio, με κόκκινη πιπεριά, φέτα και καπνιστό ζαμπόν, μπέιγκελ που συνδυάζουν εξαιρετικά υλικά όπως το αβοκάντο με αυγό ποσέ ή scrambled eggs και sauce béarnaise, μπρουσκέτα προζυμένια με spread αβοκάντο, μπέικον, τηγανητό αυγό και chilli flakes, και η

vegan εκδοχή της με καρέ ντομάτας, κρεμμύδι, αγγούρι και πέστο. Γλυκά και αλμυρά pancakes αλλά και πιο υγιεινές επιλογές, όπως η healthy omelette με ασπράδια αυγού, cottage cheese και κολοκύθι ζουλιέν ή τα healthy bowls με γιαούρτι, γκρανόλα και φρέσκα φρούτα. Φυσικά, από το μενού του Cappuccio δεν λείπουν οι πρωινές προτάσεις με πίτσα και καλτσόνε με χειροποίητο ζυμάρι μυστικής συνταγής που φτιάχνεται καθημερινά στο παρασκευαστήριο. Το Cappuccio σε υποδέχεται πλέον μέχρι τις 9 το βράδυ και σύντομα μέχρι ακόμα πιο αργά, στην all-day εκδοχή του, αλλά και στον νέο χώρο που μεγαλώνει εσωτερικά και εξωτερικά, δημιουργώντας μια φιλόξενη ατμόσφαιρα. Σε αυτή την ατμόσφαιρα μπορείς να γευτείς την ουσία της φράσης: «la colazione è pronta!».

Ηλία Ηλιού 30, 210 9010092 FΒ: Cappuccio café, Instagram: cappuccio_gr 20.2.20 – lifo

41

Puzzle

Φτιάξε το δικό σου γευστικό Puzzle. Ανεβαίνοντας τη λεωφόρο Παπάγου, μια περιοχή που ευτυχώς δείχνει να αναβιώνει πάλι, εδώ και 5 χρόνια υπάρχει ένα στέκι που ακούει στο όνομα Puzzle. Οι δημιουργοί του αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι όπως το puzzle είναι το αγαπημένο παιχνίδι όλων, έτσι κι εκεί μπορεί καθένας να φτιάξει κάθε φορά το δικό του απολαυστικό puzzle μέσα από πολλές λαχταριστές επιλογές. Σήμερα στέκεται περήφανο ως ένα all-day café με προτάσεις για brunch που θα εκτιμήσουν μετά βεβαιότητας οι γευστικοί σου κάλυκες. Αυτή η εναλλακτική γαστρονομική πρόταση σε μια περιοχή που της λείπει το διαφορετικό είναι ένας λόγος για να βρεθείς στου Ζωγράφου. Βασικό μέλημα του μαγαζιού,

η άριστη ποιότητα στην πρώτη ύλη. Όλα είναι φρέσκα, χειροποίητα και μαγειρεύονται την ώρα που τα παραγγέλνεις. Μη χάσεις κάποιο από τα special edition premium burgers, όπως το Pulled Ρork, που σιγομαγειρεύεται για 6 ώρες, ή το Tartuffo. Όπως δεν θα μπορέσει να περάσει απαρατήρητο το διπλό Croque Madame ή τα Fried Εggs με αβοκάντο σος, απάκι και ρόκα. Από τις 9 το πρωί σε περιμένει για να απολαύσεις τον καφέ σου, συνοδεία, εκτός των άλλων, και των διακριθέντων από Έλληνες και ξένους γευσιγνώστες pancakes! Ένα μαμαδίσιο street food, στο οποίο η υψηλής ποιότητας απλότητα βρίσκεται στα καλύτερά της και στις καλύτερες τιμές. Tip: Ρώτα για το cheesecake της ημέρας.

Chocolatata

Παπάγου 147, Ζωγράφου, 210 7482200, FB: Puzzle - The Premium Food, Instagram: Puzzle – The Premium Food

Μια αλμυρόγλυκη αμαρτία στου Ζωγράφου. Ένα σοκολατένιο ποίημα με αλμυρές εκρήξεις γεύσεων σε περιμένει στου Ζωγράφου. Αναφέρομαι στο must-go Chocolatata, έναν πολύ όμορφο χώρο που ανανεώθηκε δυναμικά και, χωρίς να χάσει κάτι από την πρότερη ποιότητά του, συμπλήρωσε τις απολαυστικές επιλογές με πιάτα που προκαλούν. Οι pastry chefs Νικόλας Νικολακόπουλος και Ζήσης Γκούντας έχουν φροντίσει το νέο μενού που οι γλυκατζήδες θα τιμήσουν δεόντως. Μια ματιά και μόνο στον κατάλογο θα σου δώσει το στίγμα ενός καλοστημένου γευστικού εγχειρήματος που στηρίζεται στην brunch λογική και κουλτούρα. Στην αλμυρή βερσιόν του, που έρχεται και με τη συνοδεία σπιτικής πατατοσαλάτας, πέρα από τα κλασικά αυγά και ομελέτες σε διάφορες μορφές και συνδυασμούς, μας κίνησε την περιέργεια το Croissant Mac N Cheese, ένα ζεστό κρουασάν γεμισμένο με κρεμώδες Mac

N Cheese, καπνιστή χοιρινή πανσέτα, ποικιλία τυριών και τηγανητό αυγό. Μια επίσης διαφορετική αλμυρή πρόταση που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα είναι οι φωλιές σπανακοτυρόπιτας, ήτοι δύο ζεστές φωλιές σφολιάτας με γέμιση σπανακοτυρόπιτας με φέτα, που σκεπάζονται από δύο αυγά ποσέ, καθώς επίσης και το Croque Madame Pancakes, ένα εναλλακτικό Croque (ή μήπως αλμυρά pancakes;) που αξίζει να δοκιμάσεις. Και επειδή σε ένα τέτοιο μαγαζί δεν γίνεται να μη φας και κάτι γλυκό, μπορείς να αφεθείς στην αμαρτία μέσω των σοκολατένιων pancakes σε διάφορους θανατηφόρους συνδυασμούς ή να απολαύσεις ένα από τα δέκα σούπερ χειροποίητα γλυκά, όπως το Cheesecake σοκολάτας ή η Black Forest. Μας άρεσε πολύ που σε πολλά από τα πιάτα σερβίρεται μαζί και φρέσκος γαλλικός καφές.

Παπαδιαμαντοπούλου 138, Ζωγράφου, 210 7772690, FΒ: @chocolatataAthens, Instagram: @chocolatataathens

42 lifo – 20.2.20

Just Made 33

Brunch Ραντεβού Brunch & Γεύσης γωνία στο κέντρο. Όταν πριν από περίπου 5 χρόνια άνοιγε στον πεζόδρομο της οδού Ευαγγελιστρίας το Just Made 33 με την industrial αισθητική και τις απίθανες βιτρίνες από τις οποίες δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις, έμελλε να γίνει ένα από τα must-go all-day bar του πολυσύχναστου κέντρου. Η λίστα με τις brunch επιλογές που έχει επιμεληθεί ο σεφ Alberto Tettos Simillides, το μενού που φρόντισε ο σεφ Ανδρέας Λαγός αλλά και τα γλυκά του βραβευμένου pastry chef Χρήστου Παπαδόγιαννη θα το κάνουν την απόλυτη επιλογή σου από τις 8 το πρωί και μέχρι τις 11 το βράδυ. Εκεί άλλωστε το brunch σερβίρεται όλη μέρα, οπότε, ό,τι ώρα και να πας, μπορείς να βρεις αυτό που λαχταράς. Θα είναι ένα Salmon Benedict, τα κλασικά πλην τέλεια αυγά μάτια με μπέικον, ή κάτι από τις lunch επιλογές, όπως το

λαχταριστό Bluecheese Βurger ή το BBQ Βurger με τις τέλειες φρέσκες τηγανητές πατάτες; Στα must είναι και οι απίθανες βελουτέ σούπες, όπως η πατατόσουπα με απάκι ή η ντοματόσουπα με πλιγούρι και μους φέτα. Αν επιθυμείς κάτι γλυκό, δε, θα ζαλιστείς και μόνο από την όψη των pancakes και των cakes, αλλά φρόντισε να μη χάσεις τη χειροποίητη τάρτα λεμονιού. Το σίγουρο είναι ότι όπου κι αν καταλήξεις, η απόλαυση θα είναι στον μέγιστο βαθμό, γιατί τα υλικά είναι πάντα φρέσκα, άριστης ποιότητας και όλα τα πιάτα value for money. Όσο για τον καφέ, είναι πολυβραβευμένος και απλώς υπέροχος, ενώ, αν το γυρίσεις σε κάτι αλκοολούχο, τότε η ενημερωμένη λίστα κρασιών που βγαίνει όλη και σε ποτήρι θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς οινολάτρες.

Ευαγγελιστρίας 33, 215 5258062. FB: JUST MADE 33, Instagram: justmade33

20.2.20 – lifo

43

starfax week

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3]

Όσο πλησιάζει ο μήνας των γενεθλίων σας, τόσο αυξάνεται η αισιοδοξία και η ανάγκη σας για δημιουργία, με αποτέλεσμα η έμπνευσή σας να είναι στα ύψη. Πολλές οι ιδέες που θα θέλατε να υλοποιήσετε, κρατήστε όμως αυτές που είναι άμεσα εφαρμόσιμες και στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σας. Η Πέμπτη είναι μια πολύ τυχερή μέρα καθώς πραγματοποιείται το 1 από τα 3 τρίγωνα της χρονιάς μεταξύ Δία και Ποσειδώνα και είναι εξαιρετική στιγμή για να παρουσιάσετε μια ιδέα σας σε άτομα που μπορούν να τη στηρίξουν. Οι σχέσεις με φιλικά σας πρόσωπα ενισχύονται, καθώς δείχνετε έμπρακτα το ενδιαφέρον σας, και επειδή είναι μια εποχή που είστε πολύ δημοφιλείς, ευνοείται και η ερωτική σας ζωή. Την Κυριακή η Νέα Σελήνη στο ζώδιό σας σάς δίνει την ευκαιρία να κάνετε ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή σας.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4]

Με τον Άρη σύμμαχό σας μπορείτε οι γεννημένοι το 1ο δεκαήμερο να βελτιώσετε τα οικονομικά σας και να αφοσιωθείτε σε σχέδια με μακροπρόθεσμα οφέλη. Η Νέα Σελήνη την Κυριακή στους Ιχθύς αυξάνει την ανάγκη σας για ενδοσκόπηση, ενώ αποτελεί μια καλή στιγμή για να ξεκινήσετε μια θεραπευτική μέθοδο που θα σας βοηθήσει να ανακουφιστείτε από το στρες. Την Πέμπτη κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα και θα επηρεάσει κυρίως τους γεννημένους το 2ο δεκαήμερο. Πλέον αναζητάτε νέες ιδέες και μπορείτε να πάρετε ρίσκα, μια και η συγκεκριμένη όψη φέρνει τύχη και ευκολίες, ωστόσο θα πρέπει να προσέξετε τις λεπτομέρειες και πιθανές παγίδες. Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα των γεννημένων το 3ο δεκαήμερο είναι φορτωμένο, δεν παύει να σας απασχολεί η βελτίωση της εμφάνισής σας και τα έξοδά σας είναι αυξημένα.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5]

Αυτή την εποχή προκύπτουν συνεχώς ευκαιρίες για να αυξήσετε τα κέρδη σας και να διευρύνετε τους ορίζοντές σας. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο δίνετε έμφαση σε ομαδικές προσπάθειες που μπορεί να αφορούν τις σπουδές ή την προώθηση μιας ιδέας και, καθώς την Πέμπτη κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα, οι προοπτικές για αίσια αποτελέσματα είναι πολλές. Με έξυπνους χειρισμούς που θα αφορούν μια νομική σας υπόθεση θα αποφύγετε τις οικονομικές απώλειες. Η Νέα Σελήνη της Κυριακής στους Ιχθύς πραγματοποιείται στον τομέα της φιλίας και της κοινωνικής σας ζωής. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο είστε απασχολημένοι με θέματα που αφορούν τη σταδιοδρομία σας, με αποτέλεσμα να έχει μείνει πίσω η κοινωνική σας ζωή. Αφιερώστε χρόνο στην ψυχαγωγία.

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Θέλετε να βελτιώ-

από τη μα ρ ιβ ίκυ καλλέ ρ γ η (s tar f ax@ li f o. g r )

44 lifo – 20.2.20

σετε τη ζωή σας και είναι ιδανική εποχή για να κάνετε ανοίγματα. Κάποιοι θα διαδραματίσουν πολύ σημαντικό ρόλο, στηρίζοντάς σας, έτσι θα ξεπεράσετε εμπόδια και ουσιαστικά θα ξεκινήσει μια περίοδος έντονης δράσης και πολλών ευκαιριών. Την Πέμπτη κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα στον άξονα οικονομικά - καριέρα, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για αύξηση του εισοδήματος και της φήμης των γεννημένων το 2ο δεκαήμερο. Επενδύστε στη διαφήμιση των υπηρεσιών ή των προϊόντων σας, αναβαθμίστε το επαγγελματικό σας προφίλ και ακολουθήστε τις επιταγές της εποχής, ώστε να μην υστερείτε των ανταγωνιστών σας. Την Κυριακή η Νέα Σελήνη ευνοεί τα νέα ξεκινήματα σε επιχειρήσεις και τις φιλοδοξίες των γεννημένων το 1ο δεκαήμερο. Μια μυστική σχέση αρχίζει να προκαλεί ασφυξία σ’ εσάς του 3ου δεκαημέρου.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Αυτή την εποχή

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11]

Τις επόμενες μέρες καλό θα είναι να ασχοληθείτε με τις εμπορικές σας υποθέσεις, καθώς είναι η εποχή που οι ευκαιρίες έρχονται απλόχερα και μπορείτε να αυξήσετε τα κέρδη σας, αρκεί να είστε ευέλικτοι. Την Πέμπτη κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα στον άξονα επικοινωνία - κερδοσκοπία και είναι μια καλή στιγμή για διαπραγματεύσεις και επιχειρηματικές συμφωνίες, ωστόσο οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο πρέπει να προσέξετε τα ψιλά γράμματα. Θέματα εκπαίδευσης θα ευνοηθούν και δεν αποκλείεται να βρείτε μια παράλληλη εργασία που θα ενισχύσει το εισόδημά σας. Η Νέα Σελήνη στους Ιχθύς την Κυριακή μπορεί να σημάνει την έναρξη μιας ερωτικής σχέσης με πολύ θετικούς οιωνούς ή ενός έργου δημιουργικού χαρακτήρα. Ιδανική εποχή για απόκτηση παιδιού, επενδύσεις και για βελτίωση της ερωτικής σας ζωής.

έχουν απορροφήσει την προσοχή σας θέματα που αφορούν μακροπρόθεσμους στόχους και είστε αρκετά αγχωμένοι, όμως θα ανταμειφθούν οι κόποι σας πολύ σύντομα. Την Πέμπτη κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα στον άξονα σχέσεις - ταξίδια και είναι ιδανική στιγμή για να κλείσετε μια επαγγελματική συμφωνία στο εξωτερικό ή να διευθετήσετε μια νομική σας υπόθεση οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο. Την Κυριακή η Νέα Σελήνη στους Ιχθύς επηρεάζει κυρίως εσάς του 1ου δεκαημέρου και αποτελεί εξαιρετική στιγμή για να ξεκινήσετε έναν κύκλο σπουδών, ένα σεμινάριο ή ένα ταξίδι. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο έχετε κάποια ανεπίλυτα ζητήματα και είστε σε συνεχή κόντρα με πρόσωπα εξουσίας. Φανείτε διαλλακτικοί και αποφύγετε τις σπασμωδικές ενέργειες. Η κοινωνική σας ζωή βελτιώνεται και είστε πολύ δημοφιλείς.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12]

Για εσάς ήρθε η εποχή που θα αρχίσετε να απολαμβάνετε τους καρπούς των κόπων σας: ουσιαστικά σας δίνεται η ευκαιρία να πραγματοποιήσετε τις επιθυμίες σας. Την Πέμπτη ο κυβερνήτης σας Δίας σε τρίγωνο με τον Ποσειδώνα στους Ιχθύς στον άξονα οικονομικά - οικογένεια είναι η 1η από τις 3 σημαντικότερες όψεις του χρόνου για σας. Μπορείτε να αυξήσετε το εισόδημά σας μέσω έξυπνων επενδύσεων και ευέλικτων ενεργειών. Η διορατικότητά σας σάς οδηγεί στις σωστές κατευθύνσεις, ενώ συναντάτε και άτομα που έχουν να σας προτείνουν κάτι σημαντικό. Αξιοποιήστε αυτό το ευεργετικό διάστημα και αναλάβετε πρωτοβουλίες που θα σας κάνουν να διακριθείτε. Η Νέα Σελήνη στους Ιχθύς την Κυριακή ευνοεί καινούργια ξεκινήματα που αφορούν το σπίτι και την οικογένεια.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8]

Εργασία, υγεία και οικονομικά θέματα θα σας απασχολήσουν το προσεχές διάστημα και αν είστε σε εγρήγορση η πρόοδος θα είναι πολύ σύντομη. Η Πέμπτη είναι μια πολύ καλή μέρα για να κυνηγήσετε τους στόχους σας, καθώς θα έχετε την τύχη με το μέρος σας οι γεννημένοι το 2ο δεκαήμερο. Δίας στον Αιγόκερω σε τρίγωνο με τον Ποσειδώνα στους Ιχθύς ενεργοποιεί τον άξονα εργασία - κοινοί πόροι και φέρνει κέρδη μέσω της εργασίας ή μέσω τρίτων, ή μπορεί να ανακαλύψετε μια νέα πηγή εσόδων. Η Νέα Σελήνη της Κυριακής θα επηρεάσει κυρίως τους γεννημένους το 1ο δεκαήμερο και θα είναι ιδανική στιγμή για να βάλετε σε τάξη τον προϋπολογισμό σας ή να ζητήσετε ένα δάνειο για την επιχείρησή σας.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9]

Καθώς είστε σε διαρκή κίνηση, προκύπτουν και κάποιες γνωριμίες που θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη ενός στόχου. Καλλιτεχνική έκφραση και ό,τι αφορά το δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς σας θα αυξήσουν το πελατολόγιό σας και εκεί θα πρέπει να διοχετεύσετε την ενέργειά σας το προσεχές διάστημα. Η Πέμπτη είναι μία από τις πιο τυχερές μέρες του μήνα, καθώς κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα στον άξονα δημιουργικότητα - σχέσεις. Ορισμένοι μπορεί να κατακτήσετε ένα άτομο που γνωρίσατε πρόσφατα και σας έχει γοητεύσει, κάποιοι άλλοι μπορεί να κλείσετε μια συμφέρουσα συμφωνία ή να πάρετε ρίσκα που θα αυξήσουν τα κέρδη σας. Η Νέα Σελήνη την Κυριακή αποτελεί εξαιρετική στιγμή για έναρξη μιας συνεργασίας, για επισημοποίηση της σχέσης σας ή για συμβίωση με το ταίρι σας.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1]

Πολλές οι μετακινήσεις σας αυτή την εποχή έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα που η μοναχικότητα ήταν επιλογή σας. Τώρα που πλησιάζει η άνοιξη είστε γεμάτοι ενθουσιασμό και θετική ενέργεια και μπορείτε να υποστηρίξετε τις ιδέες σας με την απαραίτητη τόλμη. Την Πέμπτη, οπότε κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα, κάποιες μυστικές επαφές θα έχουν αίσια αποτελέσματα. Οι επικοινωνιακές σας δεξιότητες είναι άριστες και μπορείτε να αυξήσετε την πελατεία σας μέσω της προώθησης των υπηρεσιών σας με σύγχρονα μέσα. Όσον αφορά τα οικονομικά σας, υπάρχουν κάποια έξτρα έξοδα που αφορούν την ψυχαγωγία, ωστόσο κρατάτε ένα μέτρο. Η Νέα Σελήνη στους Ιχθύς την Κυριακή αποτελεί ιδανική στιγμή για την έναρξη μιας εμπορικής συμφωνίας, για ένα ταξίδι ή για τη βελτίωση των σχέσεων με οικείους.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10]

Κάποιες ευφάνταστες ιδέες μην τις κρατάτε για τον εαυτό σας, περιμένοντας πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να τις διαδώσετε. Ετοιμάστε μια ολοκληρωμένη πρόταση και προωθήστε την είτε στον εργοδότη σας, είτε στους συνεργάτες σας, είτε σε πρόσωπα κύρους που μπορούν να σας στηρίξουν. Γενικά, αυτές τις μέρες πραγματοποιούνται πολλές θετικές όψεις που θα διευκολύνουν τις προσπάθειές σας, ξεκινώντας από την Πέμπτη με το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα. Η συγκεκριμένη διέλευση ενεργοποιεί τον άξονα οικογένεια - εργασία και δίνει ευκαιρίες για επαγγελματική ανέλιξη και κέρδη. Αν σκέφτεστε να εκμεταλλευτείτε ένα ακίνητο, τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για να το κάνετε. Η Νέα Σελήνη την Κυριακή στους Ιχθύς σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου έργου ή μιας καινούργιας επαγγελματικής κατεύθυνσης. Μην παραμελείτε τον εαυτό σας, αφιερώστε χρόνο στις ανάγκες σας.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Η βελτίωση των

Sudoku No 637 9 2 7

4 8 5 4

9 6 9 3 2 1

3 6 4

7 2 3

6

6

1 5 9

8 4

Η λύση του προηγούμενου 3 4 2 6 1 8

9 8 6 7 5 3

1 7 5 4 9 2

8 6 4 2 3 5

5 3 9 1 8 7

2 1 7 9 6 4

4 5 3 8 7 9

7 2 1 5 4 6

6 9 8 3 2 1

5 4 8 1 2 3 6 9 7 9 2 6 7 4 8 1 3 5 7 1 3 9 6 5 2 8 4

οικονομικών σας θα σας δώσει την ευκαιρία να ρίξετε λίγο τους ρυθμούς σας και να ασχοληθείτε περισσότερο με τις προσωπικές σας ανάγκες, την υγεία και την ενίσχυση του ψυχισμού σας. Ωστόσο, επειδή την Πέμπτη κορυφώνεται το τρίγωνο Δία - Ποσειδώνα, καλό θα είναι να ασχοληθείτε με την αναζήτηση νέων πόρων. Μπορείτε με λίγα χρήματα να κάνετε μια έξυπνη αγορά-επένδυση και να βγείτε κερδισμένοι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Την Κυριακή είναι και η Νέα Σελήνη στους Ιχθύς που πραγματοποιείται στον τομέα των αποκτημάτων σας και μπορείτε να ποντάρετε σε μια καινούργια ιδέα, αρκεί να την έχετε μελετήσει σωστά. Η κοινωνική σας ζωή είναι έντονη και δεν υπολογίζετε τα έξοδα, ωστόσο πρέπει να αποφύγετε τις υπερβολές.

Dybbuk Μια ιστορία clubbing 11 ετών που συνδέεται με την ιστορία της house σκηνής.

Α

ν έχεις περάσει την πόρτα του Dybbuk (μην το θεωρείς και μικρό πράγμα), τότε ίσως έχεις ζήσει μια αξέχαστη εμπειρία nightlife σε ένα κλαμπ που έχει αλλάξει χώρο τρεις φορές και έχει καταφέρει και τις τρεις να γίνει σημείο αναφοράς στην αθηναϊκή νύχτα. Από την Πατριάρχου Ιωακείμ στη Λουκιανού και από κει στη Σταδίου, κέρδισε ένα σημαντικό στοίχημα, παρασύροντας τους «ακολούθους» του από το κέντρο του Κολωνακίου στο κέντρο της Αθήνας. Και όταν μιλάς για τους ακολούθους του Dybbuk, πρέπει να σκεφτείς ότι αυτά τα 11 χρόνια σημαίνουν μια κανονική αλλαγή γενιάς που συνδέει τους μεγαλύτερους και ψαγμένους clubbers μ’ εκείνους που μεγάλωσαν ακούγοντας το όνομα του Dybbuk και τώρα περνούν την πόρτα του για να γνωρίσουν τη house μουσική. Σε αυτήν το Dybbuk έμεινε πιστό από την αρχή, διαμορφώνοντας μια ολόκληρη house κουλτούρα που έγινε μέρος της ταυτότητάς του. Οι Πέμπτες και τα iconic πάρτι του Cj Jeff έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα, ενώ τo Dybbuk γιορτάζει τον 11ο χρόνο του, φιλοξενώντας κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της house, όπως οι Damian Lazarus, Timy Regisford, David Morales, Guy Gerber,

Dennis Cruz, Andrea Oliva, Dennis Ferrer, Nic Fanciulli και &ΜΕ. Αλλά το Dybbuk έχει φιλοξενήσει και ονόματα προτού αυτά κατακτήσουν την παγκόσμια σκηνή, όπως οι Michael Bibi, Saab, Fnx Omar, Chus & Ceballos και οι Solardo. Στις 28 Μαρτίου το Dybbuk γιορτάζει τα γενέθλιά του με ένα πάρτι-εμπειρία, απ’ αυτά που δεν πρέπει να χάσεις αν θέλεις να μιλάς για μια αξιοπρεπή συμμετοχή στην αθηναϊκή nightlife. Όλοι οι resident DJs συναντιούνται πίσω από τα decks και όσοι υπήρξαν με τον δικό τους τρόπο μέρος της ιστορίας του θα είναι εκεί σε μια γιορτή που θα κρατήσει μέχρι το πρωί, με τη βότκα Cîroc να στηρίζει σταθερά το πάρτι με τη μοντέρνα γεύση της. Το Μεγάλο Σάββατο ο &ΜE θα βρίσκεται στα decks με ήχους από techno και soulful housemusic, οπότε save the date και μην απομακρυνθείς από την Αθήνα… Στις 4 Απριλίου ετοιμάζεται το μεγάλο πάρτι με τον Guy Gerber, σε ένα set που θα θυμάσαι για καιρό. Μην ξεχάσεις το αποκριάτικο πάρτι στις 27 Φεβρουαρίου, ενώ στις 28 Φεβρουαρίου στα decks θα είναι ο Nick Varon. Η ατμόσφαιρα αυθεντικού clubbing είναι που κάνει το Dybbuk must visit σημείο εδώ και 11 χρόνια.

Σταδίου 7, Αθήνα, 6947 907054, FB: Dybbuk, Instagram: dybbukathens

20.2.20 – lifo

45

thing the Πώς να βοηθήσεις αυτούς που βοηθούν

α πο τη μ ερ οπη κο κκιν η

46 lifo – 20.2.20

Τα μέλη του συλλόγου Ρέτο, πρώην τοξικομανείς που απεξαρτήθηκαν, παραλαμβάνουν από τα σπίτια μας τα παλιά μας αντικείμενα, τα αναπαλαιώνουν ή τα ανακατασκευάζουν και τα διαθέτουν προς πώληση.

Η μεγαλύτερη έκθεση της Ρέτο λειτουργεί στο Κορωπί (Τρικάλων 1, 21ο χλμ. λεωφ. Λαυρίου, 210 6625096) και καλύπτει μια έκταση περίπου 900 τ.μ., όπου μπορεί κανείς να βρει τα πάντα σε πολύ χαμηλές τιμές. Δείτε πού βρίσκονται τα υπόλοιπα καταστήματα της Ρέτο Ελλάς εδώ: retohellas.com.

Μην πετάς τα παλιά σου αντικείμενα, δώρισέ τα στη Ρέτο σύλλογος «Ρέτο Ελλάς - Πρόκληση της Ελπίδας» είναι μια οργάνωση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με κοινωφελή και κοινωνική προσφορά σε περιθωριοποιημένους ανθρώπους, ιδίως τοξικομανείς, με σκοπό την επανένταξή τους στο κοινωνικό περιβάλλον. Μέσα από τη συλλογή παλιών αντικειμένων, επίπλων και ειδών σπιτιού τούς δίνει μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να αναπτυχθούν πνευματικά και κοινωνικά, δουλεύοντας δημιουργικά πάνω στην επισκευή και πώλησή τους. Ουσιαστικά, αυτό που βοηθά είναι η εργασιοθεραπεία. Στην πράξη, οι εθελοντές θα έρθουν να πάρουν από τον χώρο σας τα αντικείμενα που δεν θέλετε πια –μικρά και μεγάλα έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, κάθε λογής μικροαντικείμενα χρηστικά ή μη, βιβλία, ρούχα κ.ά.–, θα τα επιδιορθώσουν και θα τα πουλήσουν μέσα από τα καταστήματα της οργάνωσης σε όλη τη χώρα. Με αυτόν τον τρόπο η οργάνωση συγκεντρώνει χρήματα για να μπορεί να λειτουργεί τις στέγες φιλοξενίας που διαθέτει και το πρόγραμμα που κάνει στον δρόμο. Για την ιστορία, το Reto a la Esperanza δημιουργήθηκε στα τέλη του 1985 στην Καντάμπρια της Ισπανίας από έναν άνθρωπο που ξεκίνησε να προσφέρει βοήθεια στους τοξικομανείς της περιοχής και στη συνέχεια άρχισαν να δημιουργούνται κέντρα σε όλη την Ισπανία και αργότερα στη Ρωσία, στα Βαλκάνια και σε όλη την Ευρώπη. Το 2001 ήρθε στην Ελλάδα μια μικρή ομάδα εθελοντών από την Ισπανία, ενημερώνοντας τα παιδιά στις πιάτσες, έτσι πάρα πολλά κατάφεραν να φύγουν από τους δρόμους, ενώ το 2003 συστάθηκε νόμιμα πλέον το Ρέτο Ελλάς με τη μορφή μη κερδοσκοπικού σωματείου, παρέχοντας άμεσα και δωρεάν υλική, ψυχική και πολιτιστική βοήθεια σε ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο. «Όλα αυτά τα χρόνια από το Ρέτο της χώρας μας έχουν περάσει πάρα πολλά άτομα. Από αυτά, κάποια κατάφεραν να απεξαρτηθούν και να επανενταχθούν στην κοινωνία, κάποια ακόμα συνεχίζουν την προσπάθεια και κάποια δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Εμείς οι ίδιοι που σου μιλάμε είμαστε πρώην χρήστες και ευχαριστούμε τον Θεό που μας βοήθησε να γίνουμε καλά. Έχουμε απεξαρτηθεί εδώ και αρκετά χρόνια και προσπαθούμε να βοηθήσουμε κι άλλους ανθρώπους να βγουν από το περιθώριο, τις εξαρτήσεις, τη δυστυχία και την απελπισία και να βρουν ελπίδα και όρεξη για ζωή» λένε ο Λευτέρης και ο Ηλίας, που συνεχίζουν να απασχολούνται στην οργάνωση, παρέχοντας εθελοντική εργασία. Πάντως, υπάρχουν και οι επικριτές του Ρέτο, οι οποίοι κατηγορούν την οργάνωση για τον χριστιανικό της χαρακτήρα. «Πολλοί από τους τρόπους λειτουργίας του Ρέτο έχουν ως πηγή την Αγία Γραφή. Όμως αυτό δεν αναγκάζει κανέναν να πιστέψει ώστε να λάβει βοήθεια. Εμείς απλώς προσπαθούμε να ακολουθούμε τα πράγματα που διδάσκει η Αγία Γραφή: να αγαπάμε τον διπλανό μας, να μην κάνουμε στον άλλον αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνει αυτός. Τον τοξικομανή, λοιπόν, θα τον δεχτούμε, ανεξαρτήτως θρησκείας του» λένε. «Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουμε βρει χρήματα ή αντικείμενα αξίας και τα έχουμε επιστρέψει και η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι μένουν έκπληκτοι, δεν ξέρουν τι να πουν. Αυτό το κάνουμε χωρίς να περιμένουμε κάποια ανταμοιβή, γιατί θα θέλαμε, σε ανάλογη περίπτωση, να κάνουν και σ’ εμάς το ίδιο» εξηγούν. Πάντως, πρόκειται για ένα «στεγνό» πρόγραμμα (δηλαδή χωρίς χρήση υποκατάστατων ουσιών) που το λειτουργούν πρώην χρήστες και νυν απεξαρτηθέντες. «Η εισαγωγή στο Ρέτο είναι σχεδόν άμεση. Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να κάνει ένα προσωπικό ραντεβού στον χώρο μας, για να του εξηγήσουμε τον τρόπο λειτουργίας, και κάποιες ιατρικές εξετάσεις που να δείχνουν την κατάσταση της υγείας του. Από τη στιγμή που είναι σύμφωνος, μπορεί να εισαχθεί άμεσα στις εγκαταστάσεις μας και να παραμείνει όσο χρόνο απαιτεί η θεραπεία του» συμπληρώνει ο Ηλίας. Το δυναμικό του Ρέτο Ελλάς σήμερα αριθμεί περίπου 200 άτομα. Στα καταστήματα της οργάνωσης μπορεί κανείς να βρει καρέκλες από 5 ευρώ, τραπεζαρία αντικέ, αναπαλαιωμένη από τα ίδια τα άτομα του Ρέτο, στα 300 ευρώ. Τα έσοδα των καταστημάτων διατίθενται για την άμεση, δωρεάν βοήθεια στους τοξικομανείς μέσω της συμμετοχής τους στις θεραπευτικές κοινότητες του Ρέτο. Εκτός από τους χώρους φιλοξενίας, τα καταστήματα και τους χώρους του ξυλουργείου, όπου γίνονται οι αναπαλαιώσεις, το Ρέτο διαθέτει και ένα κινητό τροχόσπιτο ως σταθμό ενημέρωσης που πάει στα μέρη όπου συχνάζουν οι άνθρωποι με αυτά τα προβλήματα και μέσω της προσωπικής επικοινωνίας τούς δίνεται η ευκαιρία να θελήσουν να αναζητήσουν μια αλλαγή στη ζωή τους. Στις δράσεις της οργάνωσης περιλαμβάνεται και η ενημέρωση και υποστήριξη της οικογένειας των ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα με ναρκωτικές ουσίες, ώστε να βελτιωθεί και να αποκατασταθεί η σχέση τους με το οικογενειακό περιβάλλον, και η οργάνωση προληπτικών ενημερώσεων σε γυμνάσια, λύκεια, ΤΕΣ, ΤΕΛ και σωφρονιστικά καταστήματα κ.ά., μέσω εκδηλώσεων με θέατρο, μουσική, τραγούδια και μαρτυρίες ατόμων που έχουν απεξαρτηθεί. Σκοπός είναι η ενημέρωση και η υποστήριξη των εφήβων όσον αφορά το θέμα των ναρκωτικών και των επιπτώσεων της πιθανής εξάρτησης, η πρόληψη από επικίνδυνες συμπεριφορές και η πρόσκληση για καθαρή ζωή. Σε μια εποχή που τα second-hand αντικείμενα είναι περισσότερο ανάγκη και λιγότερο επιλογή, αλλά και επειδή τα ρετρό και βίντατζ έπιπλα αρέσουν πολύ, δεν υπάρχει καλύτερη οικονομική λύση από αυτά που βρίσκει κανείς στο Ρέτο, διότι αφενός όλα πωλούνται σε πολύ χαμηλές τιμές και αφετέρου μια τέτοια κίνηση δίνει τεράστια βοήθεια σε έναν ακόμη πρώην χρήστη που έχει ανάγκη την εργασία.

20.2.20 – lifo

47