Τεύχος 643

free press

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

21.5.2020

Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΝΤΌΡΑ ΒΑΣΙΛΙΚΟΎ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΗΝΑΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

78 ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΣΗΜΟ ΣΕΦ ΠΑΝΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ Η «αναπνέουσα αρχιτεκτονική» ΤΟΥ Kengo Kuma ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ

υπη στην έντ έκδοση cus Bari Πηγή: Fo 2020

Επιτέλους ανοίγουν τα θερινά σινεμά! ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

2 lifo – 21.5.20

6 ΣΤΗΛΕΣ Να περιμένουμε ανασχηματισμό τελικά; από τh βασιλικη σιουτη

Συνωμοσιολογική ή θεσμική ενημέρωση; απο τον βασίλη βαμβακα

Τα ποστ της Προέδρου

index

από τη βιβιαν στεργιου

Η ανοιχτή κοινωνία και τα σκουπίδια της από τον νικόλα σεβαστάκη

Χαρισματικός ή κοινωνιοπαθής; Η «αεροστεγής» ιδιοφυΐα κάποιου σαν τον Μάικλ Τζόρνταν από τον δημήτρη πολιτάκη

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ commercial director Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– εμπορ ικ ο τμημα advertising director Γιώτα Αθανασοπούλου digital advertising director Ρένα Κροκίδα direct sales director Κώστας Μαντάς chief creative officer Λευτέρης Κεφαλάς direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου

12

digital campaign manager Αγγελική Λάζου

Ο ΣΕΦ ΠΆΝΟΣ ΙΩΑΝΝΊΔΗΣ

16 ΘΕΜΑ

Επιτέλους ανοίγουν τα θερινά 18 σινεμά

στο εξωφυλλο εικαστικο απο την ταινια «wonderwoman 1984»

H aγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια επιστρέφει

client service coordinator Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας –––––– σ υνταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα (Θέατρο), Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Σινεμά), Τάσος Μελεμενίδης (Σινεμά), Γιάννης Κωνσταντινίδης (Εικαστικά), Τίνα Μανδηλαρά (Βιβλίο), Νίκη Μηταρέα (Γεύση), Μερόπη Κοκκίνη, Δημήτρης Κυριαζής, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή newsroom Πάνος Σάκκας (Αρχισυνταξία) Φιλιώ Ράγκου, Κατερίνα Αγριμανάκη, Ρούλα Βλασσοπούλου, Αναστασία Γαλάνη, Διονύσης Νοταράκης, Μαρία Νικολαΐδου, –––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ

26

29

διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά

Η ΝΤΌΡΑ ΒΑΣΙΛΙΚΟΎ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΗΝΑΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

παρακαλουμε

ανακυκλωστε 21.5.20 – lifo

3

Feedback

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ

Ο Παπαδημούλης, ο ΣΥΡΙΖΑ και το υποκριτικό ενδιαφέρον για το προσφυγικό

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Το θέμα Παπαδημούλη αυτήν τη φορά δεν είναι προσωπικό.

Τα ελληνικά μουσεία στην καραντίνα

απο τη βασιλικη σιουτη

ολοκαίνουρια μαγαζιά στην Αθήνα

Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης για την ξαφνική ψηφιακή εξωστρέφεια των μουσείων.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Χαράλαμπος Μουτσόπουλος

4 lifo – 21.5.20

Ευρωβουλευτές έχουν υπάρξει κι άλλοι, αλλά κανένας –ειδικά στην αριστερά, όπου υποτίθεται ότι δίνουν κι ένα ποσό πίσω στο κόμμα– δεν έχει κάνει τέτοια αποταμίευση. Οι μισθοί είναι πράγματι πολύ μεγάλοι και υπάρχουν και πολλά έξτρα –που συνήθως αποσιωπούν–, αλλά και πάλι ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Ο κ. Παπαδημούλης κάποιες φορές επικαλείται ότι είχε εργαστεί και ως μηχανικός πριν γίνει ευρωβουλευτής, όπως έχουν εργαστεί και πολλοί άλλοι, κανένας όμως δεν έχει κάνει τέτοια περιουσία από την εργασία.

1

Fig Πραξιτέλους 33 Κεραμικά και είδη πρωινού

2

Πού εργάστηκε, ωστόσο, ο Παπαδημούλης ως μηχανικός; Στο βιογραφικό του δεν δίνει κανένα διαφωτιστικό στοιχείο. Αναφέρει απλώς ότι «Εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός και στέλεχος επιχειρήσεων (1980-2004)». Αποσιωπά πλήρως σε ποιες επιχειρήσεις δούλεψε, αν και λέγεται ότι ήταν για χρόνια (τα διαστήματα που ήταν εκτός Βουλής) στην ΕΠΑ Αττικής (πρώην ΔΕΦΑ-Δημοτική Επιχείρηση Φωταερίου Αθηνών).

ti διαβασαμε αυτη την εβδομα δ α στο

Ο άνθρωπος που ανέδειξε τον κλάδο της ανοσολογίας στην Ελλάδα μίλησε στον Γιάννη Πανταζόπουλο. «Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την ταχύτατη παραγωγή και διασπορά της πληροφορίας, η οποία χρήζει σχολαστικής μελέτης πριν την ενστερνιστούμε, του “πολιτικά ορθού λόγου”, του καταναλωτισμού, της προχειρότητας, της επιδειξιομανίας και του εαυτουλισμού. Όμως, η εποχή μας χαρακτηρίστηκε και από σημαντικά επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας και της μοριακής βιολογίας που βοήθησαν στην αποτελεσματικότερη διάγνωση και κατανόηση των μηχανισμών γένεσης των νόσων και στη θεραπευτική αντιμετώπιση ομάδων ασθενειών. Την τελευταία τριακονταετία αναπτύχθηκαν φαρμακευτικές ουσίες με τις οποίες αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά ομάδες νοσηρών οντοτήτων, όπως τα ρευματικά αυτοάνοσα νοσήματα και ορισμένες κακοήθεις νόσοι».

Ο ευρωβουλευτής του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπήκε στην πολιτική φτωχός και θα βγει από αυτήν στα 70 του, μετά την ολοκλήρωση της τρέχουσας θητείας του, πλούσιος. Ποτέ δεν λογοδότησε για το πώς έκανε όλη αυτή την περιουσία. Κάθε φορά που τον ρωτάνε, απαντάει γενικά και αόριστα, μετά καταγγέλλει τους πολιτικούς του αντιπάλους, που θέλουν να τον εξοντώσουν, αλλά ποτέ δεν έχει δώσει λογαριασμό. Αφήνει περίπου να εννοηθεί ότι είναι οικονομίες από τον μισθό του ευρωβουλευτή και ότι παλιά είχε εργαστεί και ως μηχανικός και μπορεί να είναι και από κει τα λεφτά κ.λπ. Έλεγχος δεν έχει γίνει ποτέ, όπως και για κανέναν άλλον βέβαια. Το κόμμα του δεν τον έχει καλέσει να δώσει εξηγήσεις και μάλλον δεν θα το πράξει ούτε και τώρα, παρότι τους κάνει ζημιά, ενισχύοντας τις κατηγορίες περί υποκριτικής αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες.

page

Αν αυτά που αποκαλύφθηκαν τις τελευταίες μέρες για τον Δημήτρη Παπαδημούλη είχαν αποκαλυφθεί οπουδήποτε αλλού στην Ε.Ε. για κάποιον ευρωβουλευτή, πιθανότατα θα είχε παραιτηθεί. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, που φτωχοποίησε εκατομμύρια Έλληνες, εκείνος αγόραζε «κοψοχρονιά» διαμερίσματα με τον μισθό της Ευρωβουλής και όταν ξέσπασε η άλλη κρίση, η προσφυγική, τα μίσθωσε για να βγάλει κέρδος από το προσφυγικό και να εισπράττει από τα λεφτά των προγραμμάτων. Δηλαδή αγόρασε ακίνητα με τα λεφτά των φορολογούμενων και τα μίσθωσε, εισπράττοντας πάλι λεφτά φορολογούμενων.

gr

Ως μαζική απειλή, ο κορωνοϊός ξεπέρασε κάθε εγνωσμένο προηγούμενο. Και αυτό ερμηνεύει και δικαιολογεί τις πανικόβλητες αντιδράσεις από άτομα και φορείς που μέχρι τώρα είχαν αποδείξει το κουράγιο τους. Ωστόσο, στην περίπτωση των μουσείων θα περίμενε κάποιος λίγο πιο «χαριτωμένα» αντανακλαστικά στον κίνδυνο, υπό την έννοια ότι αυτές οι «σκευοθήκες» του ανθρώπινου πολιτισμού θα έθεταν ως προτεραιότητα και το να διατηρήσουν μια κάποια «αυτοκυριαρχία» ακόμα και εν μέσω πανικού. Τα εδώ μουσεία έσπευσαν να στραφούν στο κοινό τους, προσφέροντας το «προϊόν» τους υπό μορφή «δωρεάν δείγματος» που παρέχεται διαδικτυακά.

Άνοιξαν αμέσως μετά τη λήξη του lockdown και στέλνουν το δικό τους αισιόδοξο μήνυμα ότι η ζωή συνεχίζεται.

Παρά τον θόρυβο που εξακολουθεί να γίνεται κάθε τόσο για τον εντυπωσιακό πλουτισμό του, ποτέ δεν θέλησε να εξηγήσει πώς πλούτισε, δίνοντας τα στοιχεία πού και πότε εργάστηκε, ώστε η κοινή γνώμη να βγάλει τα συμπεράσματά της. Επιμένει να μη δίνει εξηγήσεις και απλώς να θολώνει τα νερά, ισχυριζόμενος ότι «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», ότι είναι η Νέα Δημοκρατία που τον καταδιώκει και άλλα τέτοια. Έντονη ενόχληση, ωστόσο, υπάρχει και στο δικό του κόμμα, απλώς δεν εκφράζεται δημόσια. Επίσης, στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν κάποιοι που έχουν λόγο να θέλουν να τον κάνουν πέρα και ακόμα περισσότεροι εκείνοι που θεωρούν προκλητικό τον πλουτισμό του. Με βεβαιότητα, στον ΣΥΡΙΖΑ λέγονται πολύ πιο πικρόχολα σχόλια απ’ ό,τι στη Νέα Δημοκρατία, όπου δεν έχουν πρόβλημα ούτε με τον καπιταλισμό ούτε με το κέρδος. Πολλοί πρώην σύντροφοί του θυμούνται ότι, όταν ήταν νέος, δεν είχε ούτε για τα στοιχειώδη. Περιγράφουν το σπίτι όπου έμενε με τη σύζυγό του ως πολύ φτωχικό, με βασικές ελλείψεις, και αναρωτιούνται πώς κατάφερε να αποκτήσει τόσα χρήματα.

Το Τρομερό Παιδί Παπαδιαμαντοπούλου 30 Γαλλικού τύπου φούρνοςζαχαροπλαστείο

3 SIN BOY Η θριαμβευτική επιστροφή του νεαρού ποπ σταρ με ένα υπέροχο, απόλυτα feel good άλμπουμ. Από τον M. Hulot Ο Sin Boy είναι ένα meta-crisis φαινόμενο, μοναδικό στην Ελλάδα. Τόσο μοναδικό και ενδιαφέρον, που οι «New York Times» προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν για συνέντευξη λίγο πριν κλείσει το 2019, αλλά εκείνος δεν απάντησε καν στο μήνυμα του δημοσιογράφου κι έτσι δεν έγινε ποτέ. Ο Sin Boy δεν ήταν ποτέ ράπερ, ήταν πάντα ποπ σταρ, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε με αυτό το αλλόκοτο, εντελώς δικό του στυλ στο YouTube – κι αυτό ήθελε να είναι. Μακριά απ’ όλες τις επιρροές της ραπ σκηνής (και τη θεματολογία και το attitude), κυριολεκτικά άνθησε. Η σχέση του με τη Rina του έκανε μόνο καλό και τον βοήθησε να εξελιχθεί, προσωπικά και δημιουργικά. Τη χημεία που υπάρχει μεταξύ τους την ακούς από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό του «MM album» που μόλις κυκλοφόρησαν και είναι αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να βγάλει ως συνέχεια του «Ka Gu Ras»: ένα σχεδόν τέλειο ποπ άλμπουμ, σημερινό, εκπληκτικό και σαρωτικό.

Mother Αναπαύσεως 16 Φυτά και είδη περιποίησης

21.5.20 – lifo

5

talk town

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

Να περιμένουμε ανασχηματισμό τελικά; Οι τελευταίες πληροφορίες για ενδεχόμενη αλλαγή προσώπων στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

α πό τh βα σ ι λι κη σ ιου τη

6 lifo – 21.5.20

νέκρουσαν πρύμναν όσοι παρουσίαζαν ως βέβαιο τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης τις επόμενες μέρες μετά και τη διάψευση του Μεγάρου Μαξίμου. Πολλοί έδιναν και τα ονόματα, «ποιοι φεύγουν, ποιοι μένουν» και «ποιοι έρχονται». Ο ανασχηματισμός, όπως και οι εκλογές, είναι από τα αγαπημένα θέματα στη χώρα μας, στα οποία αναλώνονται πάρα πολλά δημοσιεύματα κάθε τόσο, συχνά χωρίς αντίκρισμα. Φυσικά, κάποια στιγμή γίνονται, και όλοι αισθάνονται δικαιωμένοι. Όσον αφορά την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είτε πρόκειται για ανασχηματισμό είτε για εκλογές, τη συζήτηση αυτή ο πρωθυπουργός θα την έκανε με δύο, το πολύ τρία άτομα του στενού και έμπιστου κύκλου του. Κανένας άλλος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις προθέσεις του. Ούτε οι περισσότεροι εκ των συνεργατών του στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν. Και οι δυο-τρεις που ξέρουν, δεν μιλάνε. Φυσικά, οι ανασχηματισμοί συνήθως δεν προαναγγέλλονται. Πολλές φορές έχουν διαψευστεί και έχουν γίνει, αν και τα τελευταία χρόνια αυτό συμβαίνει σπάνια. Ο λόγος που δεν προαναγγέλλονται, όπως ούτε οι εκλογές, είναι για να μη χαλαρώνουν οι ρυθμοί στην κυβέρνηση και για να μη σταματούν το έργο οι υπουργοί, προκειμένου να αρχίσουν την προεκλογική εκστρατεία και τις εκπτώσεις. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη υπάρχει, όμως, μια ιδιαιτερότητα, το «επιτελικό κράτος», που εν πολλοίς μεταφράζεται σε ένα συγκεντρωτικό πρωθυπουργικό μέγαρο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε κρύψει ούτε προεκλογικά ότι ήθελε να φτιάξει ένα κυβερνητικό επιτελείο στα πρότυπα του Λευκού Οίκου. Αυτό σημαίνει ότι τις περισσότερες πολιτικές τις αποφασίζει το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου, δηλαδή ο πρωθυπουργός με τους συμβούλους και τους συνεργάτες του, και οι υπουργοί υλοποιούν αυτά που τους αναθέτει. Σημαίνει επίσης ότι όπως πιστώνεται τα θετικά, χρεώνεται και τα αρνητικά. Ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης, από τους πιο στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, απέκλεισε τον ανασχηματισμό γι’ αυτή την εποχή, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση τα πάει πολύ καλά και, όταν μια κυβέρνηση τα πάει καλά, δεν χρειάζεται να κάνει αλλαγές. Υποστήριξε, επίσης, ότι δεν πρέπει να γίνεται ανασχηματισμός σε περίοδο κρίσης. Ο πρωθυπουργός, πάντως, εδώ και λίγο καιρό ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας στην οικονομία, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στον τομέα του τουρισμού. Ιδιαίτερες εντάσεις μεταξύ υπουργών και Μεγάρου Μαξίμου δεν υπάρχουν. Υπάρχει μεγαλύτερη και μικρότερη ικανοποίηση του πρωθυπουργού για ορισμένους, υπάρχουν συμπάθειες και αντιπάθειες, συμμαχίες και αντιπαλότητες, κύκλοι που στηρίζουν τον έναν ή τον άλλον, όπως συμβαίνει με την εξουσία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν συνηθίζει να εκφράζει τις σκέψεις του για τους υπουργούς στο περιβάλλον του, οπότε μόνο ο ίδιος και οι δυο-τρεις ξέρουν πάλι τι ακριβώς σκέφτεται για τον καθέναν τους. Για παράδειγμα, για τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, κανένας δεν γνωρίζει, σε περίπτωση ανασχηματισμού, αν θα φύγει ή θα μείνει. Παλιότερα δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε γνώριζε τα διπλωματικά όταν ανέλαβε. Λέγεται, όμως, ότι δεν του έχει δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα και ότι λόγω της γενικότερης πολιτικής κουλτούρας του έχει καταφέρει να σταθεί στο υπουργείο. Δεν έχει κάποια επιτυχία να επιδείξει, αλλά δεν του χρεώνουν και κάποια αποτυχία, απ’ ό,τι φαίνεται. Με τον υπουργό Άμυνας, Νίκο Παναγιωτόπουλο, παρότι στην αρχή είχε κάνει κάποιες γκάφες, τις οποίες στο Μαξίμου δικαιολογούν λόγω απειρίας, εμφανίζονται ευχαριστημένοι, καθώς θεωρούν ότι τα πήγε καλά στον Έβρο. Το ίδιο λένε και για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος όμως έχει αρκετούς εχθρούς στη ΝΔ και κάποιες επιλογές του έχουν πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, καθώς προκαλούν αντιδράσεις στους ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος. Για τον Λευτέρη Οικονόμου, στο ίδιο υπουργείο, λένε ότι είναι μετριοπαθής και έμπειρος, ότι ξέρει τα θέματα και ότι έχει προστατεύσει πολλές φόρες την κυβέρνηση από κακοτοπιές. Ευχαριστημένος φαίνεται ο πρωθυπουργός και από τον Κωστή Χατζηδάκη. «Πέρασε το νομοσχέδιο για το περιβάλλον, πέρασε και τον λιγνίτη, όπως ακριβώς ήθελε το Μαξίμου, χωρίς προβλήματα» λένε γι’ αυτόν στη ΝΔ. Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, έχει καταφέρει να στρέψει τον κόσμο της τέχνης εναντίον της κυβέρνησης με τις

αστοχίες της, παρ’ όλα αυτά δεν αποκλείεται το Μαξίμου να τη θεωρεί επιτυχημένη. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τη Νίκη Κεραμέως, που έχει εναντιώσει εκπαιδευτικούς, φοιτητές και γονείς, χωρίς να έχει παρουσιάσει κανένα έργο και καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση. Είναι χαρακτηριστικοί οι ατυχείς χειρισμοί της στο θέμα των Προτύπων, με τους οποίους έχει απογοητεύσει και όσους είναι υπέρ και όσους είναι κατά. Το ίδιο συμβαίνει και με το άσυλο, που ήταν από τις βασικές και ιδιαίτερου συμβολισμού δεσμεύσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τους ψηφοφόρους της ΝΔ. Η κυβέρνηση το κατάργησε μεν, θυμώνοντας όσους το υπερασπίζονταν, αλλά «στην πράξη είναι σαν να μην καταργήθηκε», διαμαρτύρονται στη βάση της ΝΔ, καθώς υποστηρίζουν ότι «τα πανεπιστήμια λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσαν επί ΣΥΡΙΖΑ, με μαθήματα να χάνονται και καταλήψεις να επιβάλλονται από μειοψηφίες».

Η

υπουργός Παιδείας είναι από εκείνους που δεν κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις της πανδημίας, απλώς έβαλε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Τα συστήματα της εκπαίδευσης, παρά την αντίθετη εικόνα που δίνει το υπουργείο, είχαν πάρα πολλά προβλήματα και δεν λειτούργησαν παντού, αλλά στους δύο μήνες που είχε στη διάθεσή της δεν έκανε τίποτα για να τα βελτιώσει. Ο υπουργός Οικονομίας, Χρήστος Σταϊκούρας, θεωρείται «εργάτης» που υλοποιεί τις πολιτικές της κυβέρνησης, χωρίς να κάνει παιχνίδια, όπως λένε. Στην κατηγορία των εργατικών εντάσσεται και ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, αν και δεν αποκλείεται να του χρεωθεί το φιάσκο με την επιδοτούμενη κατάρτιση των ΚΕΚ, κι ας μην ήταν δική του η πρόταση. Καλή γνώμη φαίνεται να υπάρχει και για τον υπουργό Μεταφορών, Κώστα Αχ. Καραμανλή, για τον οποίο κυριαρχεί η άποψη ότι τον αδικεί η επικοινωνιακή του εικόνα. Παρά την αντίθετη εντύπωση που υπάρχει επίσης, λέγεται ότι πολιτικά δεν έχει καμία σχέση με το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού και εξαδέλφου του. Καλή γνώμη έχουν και για τον υπουργό Δικαιοσύνης, Κώστα Τσιάρα, για τον οποίον λένε ότι «έχει καταφέρει να μην υπάρχουν εντάσεις στον χώρο της Δικαιοσύνης». Στο υπουργείο Ναυτιλίας υπάρχουν πολλά παράπονα από τους εφοπλιστές τελευταία και ενδέχεται, σε περίπτωση ανασχηματισμού, να «θυσιαστεί» ο Γιάννης Πλακιωτάκης, αν και είναι από τους υπουργούς που συμπαθούν σχεδόν όλοι στην κυβέρνηση και στο κόμμα. Από τους νέους, καλή εικόνα υπάρχει για τον Χρήστο Δήμα, για τον οποίον λένε ότι είναι εργατικός, σοβαρός και σεμνός, παρότι «γόνος». Άλλες επιλογές νέων, όπως η Δόμνα Μιχαηλίδου, δεν τα έχουν πάει τόσο καλά, με πολλές γκάφες την πρώτη περίοδο, που στοίχισαν στην κυβέρνηση. Υπάρχει και η κατηγορία των «αδιάφορων», για τους οποίους δεν υπάρχει ούτε ενθουσιασμός ούτε δυσαρέσκεια, αλλά για διάφορους λόγους ισορροπιών βρίσκονται και ίσως συνεχίσουν να είναι στην κυβέρνηση πολιτικοί όπως ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και ο Γιώργος Κουμουτσάκος, των οποίων η δουλειά περιορίζεται σε ένα είδος δημοσίων σχέσεων. Ο Άδωνις Γεωργιάδης θεωρείται πάντα χρήσιμος, αν και ο τομέας του εν πολλοίς είναι στις αρμοδιότητες του Μαξίμου. Ο Μάκης Βορίδης είναι σε ένα υπουργείο, το Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου δεν θα ήθελε να είναι, αλλά δεν διαμαρτύρεται και έχει την εμπιστοσύνη του Μαξίμου, αλλά αυτό δεν αποτελεί εγγύηση ότι δεν θα τον μετακινήσουν αν κρίνουν ότι πρέπει. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης θεωρείται από τους πετυχημένους, όπως και ο Νίκος Χαρδαλιάς, οι οποίοι είναι αυτοί που κυρίως αναδείχθηκαν από την πρόσφατη κρίση, ενώ ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, παρότι έρχεται πρώτος σε δημοφιλία στις δημοσκοπήσεις, φαίνεται να μην έχει μόνο φίλους στο Μαξίμου. Για τον Τάκη Θεοδωρικάκο δεν ακούγονται παράπονα, για τον Χάρη Θεοχάρη τελευταία υπάρχει μια γκρίνια, όχι όμως μεγάλη, ενώ μεγάλα ερωτήματα για πολλούς και εντελώς διαφορετικούς λόγους υπάρχουν για τους υφυπουργούς Αλκιβιάδη Στεφανή και Γιώργο Ζαββό. Σε κάθε περίπτωση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας πρωθυπουργός που τα έχει πάρει σχεδόν όλα πάνω του και έχει δει πού υπάρχουν κενά και αδυναμίες, τουλάχιστον όπου έχει καθαρή εικόνα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε κρύψει ούτε προεκλογικά ότι ήθελε να φτιάξει ένα κυβερνητικό επιτελείο στα πρότυπα του Λευκού Οίκου.

Όλη η Ελλάδα διαβάζει LiFO

8.357.000 UNIQUE VISITORS στην ψηφιακή έκδοση ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2020

αναγνωσιμοτητα

LiFO 136,6 ATHENS VOICE

125,6

πη έντυ στην οση έκδ us Bari : Foc Πηγή

Στην κορυφή, αλλά με ποιότητα

21.5.20 – lifo

7

talk town

α πο τον βα σί λη βα μβα κα

O Βασίλης Βαμβακάς είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ.

8 lifo – 21.5.20

GUEST EDITOR

GUEST EDITOR

Συνωμοσιολογική ή θεσμική ενημέρωση;

Τα ποστ της Προέδρου

Η κ. Σακελλαροπούλου αλλάζει την εικόνα μας για τις γυναίκες, τον δημόσιο βίο, την ίδια τη γλώσσα.

Ο πλουραλισμός είναι όχι μόνο ένα δημοκρατικό ζητούμενο αλλά και μια κερδοφόρα επιχείρηση για τα μίντια. ς κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: τι θα γινόταν την εποχή της πανδημίας εάν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, σχεδόν στο σύνολό τους, διέδιδαν συστηματικά «πληροφορίες» που έρχονταν σε αντίθεση με την επίσημη ενημέρωση; Τι θα γινόταν, για παράδειγμα, εάν κυριαρχούσαν δημοσιεύματα που υπάρχουν στο Διαδίκτυο ή σε εφημερίδες, που αφήνουν υπονοούμενα για τις μισές αλήθειες που λέει ο κ. Τσιόδρας, προέβαλλαν εναλλακτικές ιατρικές προσεγγίσεις που υποστηρίζουν ότι «η καραντίνα σκοτώνει» περισσότερο από τον κορωνοϊό, διατείνονταν ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι μια υπόθεση που θα ωφελήσει τις φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες θα βγάλουν το εμβόλιο, ή τον Μπιλ Γκέιτς; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, αλλά σίγουρα το ποσοστό καχυποψίας της ελληνικής κοινής γνώμης απέναντι σε όσα συμβαίνουν και κυρίως στα μέτρα που λαμβάνονται θα ήταν πολύ υψηλό. Το επιχείρημα που και τώρα ακούγεται δειλά, «μας κοροϊδεύουν», θα είχε πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια. Το γεγονός ότι τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, αυτά που ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή, εμπιστεύτηκαν την επιστημονική γνώση, τη συμβατική και όχι την εναλλακτική ή την πειραματική, δεν ήταν καθόλου δεδομένο. Η εποχή της οικονομικής κρίσης, κατά την οποία τόσο τα νέα διαδικτυακά μέσα όσο και τα παλιά (τηλεόραση, εφημερίδες, ραδιόφωνο), σε ένα υποτιθέμενο κρεσέντο πολυφωνίας, έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα σε επιστημονικίζουσες απόψεις οικονομολογικού ριζοσπαστισμού δεν είναι μακριά. Ακόμη και τώρα βρίσκουν βήμα διανοούμενοι ή επιστήμονες οι οποίοι, ως προφήτες κακών, βλέπουν σε όσα γίνονται για να αντιμετωπιστεί μια ακραία έκτακτη συνθήκη έναν προάγγελο της νέας ολοκληρωτικής κανονικότητας που μας επιφυλάσσουν τα μεγάλα συμφέροντα, ο Μεγάλος Αδελφός, η βιοεξουσία, ο καπιταλισμός. Όμως, οι φαντασιώσεις αυτές έχουν περιθωριακή θέση στη δημόσια συζήτηση. Δεν γίνονται ηγεμονικές, τουλάχιστον όχι ακόμη, όπως συνέβη την περασμένη δεκαετία. Την περίοδο του περιβόητου δημοψηφίσματος του 2015 τα περισσότερα τηλεοπτικά μέσα κατηγορήθηκαν, εν μέρει δικαίως, για το ότι δεν τήρησαν τους κανόνες πλουραλισμού, προβάλλοντας σχεδόν αποκλειστικά τους υποστηρικτές του «Ναι». Μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα πόλωσης που τα ίδια μέσα είχαν καλλιεργήσει τα προηγούμενα χρόνια, σε συγχρονισμό με τη νέα δημόσια σφαίρα των social media, η επιλογή αυτή ξένισε πολλούς ή επιβεβαίωσε στερεοτυπικές απόψεις περί συστημικότητας των ΜΜΕ στην Ελλάδα.

To ζητούμενο του πλουραλισμού υπερακόντισε το ζητούμενο της πραγματικής ενημέρωσης, δηλαδή του τι ακριβώς θα συνέβαινε στην ελληνική κοινωνία ανάλογα με την επιλογή της στο δημοψήφισμα. Τα παραδοσιακά μέσα το καλοκαίρι του 2015 δεν έπαιξαν το χαρτί του πολωμένου πλουραλισμού, που σχεδόν σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο επιτελούν, αλλά έκαναν την προσπάθεια να κατασκευάσουν μια συναίνεση επάνω στο τι θα μας συνέβαινε εάν λέγαμε «Όχι». Απέτυχαν παταγωδώς να πείσουν την επαναστατημένη τότε κοινή γνώμη, επαληθεύτηκαν πλήρως όμως από τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης του «Όχι» που το μετέτρεψε σε «Ναι», μόλις της τελείωσαν οι «αυταπάτες». Δεν είναι τυχαίο ότι, έκτοτε, τα καταβαραθρωμένα μέχρι τότε σε εμπιστοσύνη παραδοσιακά μέσα άρχισαν να βλέπουν μια δειλή αύξηση της αξιοπιστίας τους σε σχετικές μετρήσεις. Ας μη βάλουμε το φανταστικό ερώτημα τι θα γινόταν εάν έμπαινε στις αρχές του Μάρτη ένα δημοψήφισμα του τύπου «θέλετε ή όχι τα μέτρα της καραντίνας;». Ας προβληματιστούμε καλύτερα για το ποιος είναι ο ρόλος της δημοσιογραφίας σε συνθήκες κρίσης. Ποιος είναι ο ρόλος της στις αυξημένες συνθήκες αβεβαιότητας και συνθετότητας που συνεπάγεται η παγκοσμιοποίηση. Είναι η ισότιμη προβολή κάθε ερμηνείας του «προβλήματος» και πρότασης αντιμετώπισής του ή το φιλτράρισμα όλων αυτών των «απόψεων» με στόχο την προβολή των πιο αξιόπιστων, αυτών που στηρίζονται σε έγκυρα επιστημονικά δεδομένα; Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Διότι ο εικονικός ή πραγματικός πλουραλισμός, μάλιστα αυτός που αναδεικνύει νέους πολιτικούς μεσσίες και επιστήμονες celebrities, που δημιουργεί ατέρμονες διαφωνίες αντί συμφωνίες, είναι όχι μόνο ένα δημοκρατικό ζητούμενο αλλά και μια κερδοφόρα επιχείρηση για τα μίντια. Επίσης, καλύπτει τις γνωστικές ανεπάρκειες του εγχώριου δημοσιογραφικού πεδίου. Οι θεωρίες συνωμοσίας που θέτουν σε δημοκρατική αμφισβήτηση οποιαδήποτε θεσμική πηγή πληροφόρησης είναι πολύ προσφιλές προϊόν στα ενημερωτικά και ψυχαγωγικά μέσα. Υπήρξε, άλλωστε, η επιλογή των περισσότερων ελληνικών μέσων την περίοδο 2010-2015, που ταύτισε το πικρό φάρμακο (μνημόνιο) με την ασθένεια (οικονομική κρίση) και έδωσε αέρα στα πανιά κάθε εθνικολαϊκιστικού επιχειρήματος άγνοιας της πραγματικότητας. Σήμερα, η πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης έχει χαράξει μια άλλη πορεία. Μπορεί ακόμα να υπάρχει το στοιχείο της δραματοποίησης, όμως αυτό δεν αφορά την πολεμική των ερμηνειών του προβλήματος αλλά το ίδιο το γεγονός των 310.000 θανάτων σε όλο τον κόσμο και τις παρενέργειές τους. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι, όσο η κρίση της πανδημίας θα διαμορφώνει όλο και μεγαλύτερες εστίες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης θα κρατήσουν την ίδια στάση υπεύθυνης ενημέρωσης που μέχρι τώρα ακολούθησαν. Όμως, ανάμεσα στα διάφορα φωτεινά στοιχεία που ανέδειξε η σημερινή κρίση θα πρέπει να συγκαταλέξουμε την επιστροφή της ελληνικής δημοσιογραφίας σε μονοπάτια πιο αξιόπιστης πληροφόρησης, ακόμα και αν αυτή κάποιες φορές παρασύρθηκε από αισθήματα εθνικής περηφάνιας. Άλλωστε, μέχρι και η «Δημοκρατία», η εφημερίδα που διαδίδει πιο πολύ απ’ όλες τα διάφορα σενάρια συνωμοσίας για την πανδημία, μοιράζει κάθε Κυριακή μάσκες για τους αναγνώστες. Κι αυτό, όσο και αν φαίνεται αστείο ή αντιφατικό, είναι μια νίκη της δημοκρατικής ενημέρωσης σε δύσκολους καιρούς.

απ ό τ η β ι β ι αν στ εργ ι ου

Η παρουσία της κ. Σακελλαροπούλου στην κοινή μας ζωή συμβάλλει στην εμπέδωση της ιδέας ότι οι γυναίκες μπορούν να αναλαμβάνουν αξιώματα και να τα τιμούν.

Η Βίβιαν Στεργίου είναι συγγραφέας και νομικός.

ια εικόνα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ένα σεμνό κείμενο για τα δικαιώματα των γκέι, των bi, των τρανς. Μια μετρημένη δήλωση για τις διακρίσεις, που δεν χωρούν σε ένα κράτος δικαίου. Η κ. Σακελλαροπούλου, σε ποστ για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας, Αμφιφοβίας. Την κ. Σακελλαροπούλου την έχω ακόμα στον νου μου ως κορυφαία νομικό. Ως κάποια που ξέρει τι σημαίνει «δικαίωμα» και «κράτος δικαίου», έχοντας για χρόνια υπηρετήσει την ελληνική Δικαιοσύνη. Έτσι, αρχικά, δεν αισθάνομαι έκπληξη. Στις νομικές σχολές της χώρας και στην επιστημονική κοινότητα αυτά τα θέματα συζητιούνται διαρκώς πλέον. Δεν είναι καν τόσο hot πια, όπως προ δεκαετίας. Μετά συνειδητοποίησα ότι η κ. Σακελλαροπούλου είναι πλέον Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν εκφράζει τις απόψεις της απευθυνόμενη σε ένα εξοικειωμένο ακροατήριο. Μιλάει προς όλους. Τότε ήρθε το σοκ. Πόσο συχνά έχουν ακούσει οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έναν άνθρωπο σε κορυφαίο αξίωμα να τους απευθύνεται με απλό λόγο για να τους εξηγήσει ότι οι διακρίσεις πρέπει να καταργηθούν; Στη χώρα όπου η βία σε βάρος των τρανς σοκάρει και ο πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει ότι τις γυναίκες δεν τις απασχολεί η πολιτική, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τοποθετείται με φυσικότητα κατά των διακρίσεων. Αλλά και πάλι, γιατί να εκπλαγώ; Η Πρόεδρος έχει ποστάρει υπέρ των Ρομά. Με λιτό λεκτικό συνέδεσε τους Ρομά με τη δημοκρατία μας. Έχει ποστάρει για την ελευθερία του Τύπου, που είναι ζωτική για τον έλεγχο κάθε εξουσίας. Το ποστ που έκανε στις 4/4/2020 είναι μάθημα φεμινισμού. Η Πρόεδρος είναι στο γραφείο της, που μοιάζει με τυπικό γραφείο δικαστικού. Post-it, στιλό, χαρτούρα. Σκύβει πάνω απ’ τα χαρτιά, κάπως σαν από συνήθεια. Μπροστά της δεν έχει κάποιον ογκώδη φάκελο διοικητικής διαφοράς αυτήν τη φορά αλλά γράμματα μαθητών. Μια μαθήτρια της γράφει: «Δίνετε ένα παράδειγμα σ’ εμάς, τα κορίτσια, να βάζουμε υψηλούς στόχους και να κυνηγάμε τα όνειρά μας» και η Πρόεδρος το ποστάρει. Την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου πόσταρε βιβλία. Όχι κάποιο περισπούδαστο λογύδριο για την αξία της ανάγνωσης. Μίλησε στη γλώσσα μας, στη γλώσσα των αναγνωστών, και αναφέρθηκε στην πράξη της ανάγνωσης ως κάποια που ξέρει από πρώτο χέρι τα πλούτη που χαρίζει. Ο ρόλος της είναι, από το Σύνταγμά μας, περιορισμένος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι όσα κάνει στερούνται ουσίας. Η παρουσία της κ. Σακελλαροπούλου στην κοινή μας ζωή συμβάλλει στην εμπέδωση της ιδέας ότι οι γυναίκες μπορούν να αναλαμβάνουν αξιώματα και να τα τιμούν. Η συστηματική έκθεση σε εικόνες γυναικών με εξουσία και θεσμικό ρόλο είναι σημαντική για την αλλαγή της ιδέας που έχουν οι πολίτες (ανεξαρτήτως φύλου) για τις γυναίκες. Έτσι, ενδέχεται να αλλάξουν συμπεριφορές και νοοτροπίες. Το παράδειγμα που θέτει η Πρόεδρος είναι αυτό μιας γυναίκας που πετυχαίνει λόγω γνώσεων και δουλειάς, ενώ παραμένει, ας μου επιτραπεί, μελετηρό «φυτό». Θέτει το παράδειγμα ενός επίσημου λόγου άλλου τύπου. Λόγος ειλικρινής, σε ελληνικά που μιλούν οι κανονικοί άνθρωποι και όχι τα εγχειρίδια «επικοινωνίας» και η κυριακάτικη αρθρογραφία επιφυλλιδογράφων που ζαλίζονται και οι ίδιοι απ’ το ιλιγγιώδες βάθος των σκέψεών τους. Ο λόγος της Προέδρου είναι βαθιά δημοκρατικός. Εμπνέει τους πολίτες να συζητήσουν σημαντικά θέματα χωρίς να αισθάνονται αποκλεισμό ή πλήξη, όπως συμβαίνει συχνά όταν ένα σοβαρό θέμα τίθεται με κακό λεκτικό. Δείχνει ότι στον δημόσιο βίο μας δεν χρειάζεται να μιλάμε σαν να μη λέμε τίποτα, απλώς για να θορυβούμε. Οι άμεσες απευθύνσεις της Προέδρου, με την αθόρυβη ταπεινότητά τους και την επιθυμία αδιαμεσολάβητης έκθεσης, προδίδουν θάρρος και δημοκρατικό χαρακτήρα. Η Πρόεδρος έχει πρόσβαση και σε άλλα, λιγότερο οριζόντια κανάλια επικοινωνίας μαζί μας, δεν είναι πολίτης που χρειάζεται τα σόσιαλ να πει μια άποψη, επειδή δεν καλείται να την εκφέρει αλλού. Επιλέγει τα ποστ χωρίς «στήσιμο», εκεί όπου οι αντιδράσεις δεν είναι ελέγξιμες, ανοίγει θέματα. Τα κακόβουλα σχόλια δεν λείπουν. Ε, και; Σε μια χώρα όπου το κληρονομικό δικαίωμα δεν εξασφαλίζει μόνο μεγάλες περιουσίες αλλά και ανομολόγητη πρόσβαση σε ανώτατα δημόσια αξιώματα, χρειαζόμασταν σίγουρα έναν άνθρωπο να αναλάβει ένα αξίωμα όχι επειδή λέγεται «κάπως» αλλά επειδή αξίζει. Η κ. Σακελλαροπούλου αλλάζει την εικόνα μας για τις γυναίκες, τον δημόσιο βίο, την ίδια τη γλώσσα. Μας εθίζει σε έναν άλλης ποιότητας δημόσιο λόγο. Δείχνει έναν άλλον τρόπο να αναλαμβάνεις και να ασκείς αξιώματα, με γνώση και χαρακτήρα. Τελικά, μας εκπαιδεύει για κάποια καλύτερη συλλογική ζωή που κάποτε θα ’ρθει.

21.5.20 – lifo

9

talk town

α π ό τον ν ικόλα σ εβα σ τά κη

10 lifo – 21.5.20

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

SHORTCUT

Η ανοιχτή κοινωνία και τα σκουπίδια της

Χαρισματικός ή κοινωνιοπαθής; Η «αεροστεγής» ιδιοφυΐα κάποιου σαν τον Μάικλ Τζόρνταν

Η αναγκαιότητα δημιουργίας κοινωνικής συνείδησης και ενός κώδικα προστασίας κοινόχρηστων αγαθών. ύο «κόμματα» φαίνεται πως σχηματίστηκαν αυτόν τον καιρό. Όσοι πίστευαν ή, έστω, στοιχημάτιζαν σε μια εμπειρία αλλαγής μέσα από τη δοκιμασία και εκείνοι που, παραμένοντας σκεπτικιστές και κατά τεκμήριο πιο απαισιόδοξοι, έγραψαν ότι καμία κρίση δεν αλλάζει τις συνειδήσεις, παρά μόνο προσωρινά και υπό το κράτος του φόβου. Μόλις περνάει ο φόβος, λένε, η «κοινωνία ανοίγει» γλιστρώντας σε μια καθημερινότητα της αμέλειας και της πρόθυμης λήθης. Αυτές οι δύο οπτικές έχουν πάντα ενδιαφέρον, αφού η πρώτη ψάχνει εναγωνίως ηθικά παραδείγματα από την Ιστορία –ακόμα και από μια επιδημία–, ενώ η δεύτερη οπτική, η πιο ζοφερή, μοιάζει να απολαμβάνει το γεγονός πως οι άλλοι διαψεύδονται από την αδιόρθωτη πραγματικότητα. Αλλάζουμε, λοιπόν, ή παραμένουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι; Ομολογώ πως κρατώ κάτι και από τους δύο τρόπους να παρατηρεί κανείς τα πράγματα. Βλέπω, ας πούμε, τις κινήσεις του πλήθους, την αναδυόμενη «νέα καθημερινότητα». Ρυάκια κόσμου και πυκνές ανθρωποσυστάδες σε φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί από ψηλά μπαλκόνια. Ένα πολυπρόσωπο ον με χιλιάδες κλαδιά που απλώνονται σε πλατείες με αποξηραμένα παρτέρια και ετοιμόρροπα παγκάκια που έχουν να συντηρηθούν καιρό. Κι έπειτα, το φως του ήλιου, τα κεφάλια του νεαρόκοσμου στα πηγμένα λεωφορεία για τις παραλίες και το παιχνίδι όλης της κοινωνίας με τις μάσκες που μπαινοβγαίνουν σε μια κίνηση μισοσυμμόρφωσης. Αυτό, όμως, που με ενοχλεί περισσότερο δεν είναι τέτοιες εικόνες, που, εξάλλου, ανταποκρίνονται στο μαζικό «άνοιγμα» μετά το «κλείσιμο». Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως οι κοινωνίες –και όχι μόνο η δική μας– δυσκολεύονται να καταλάβουν τι ακριβώς σημαίνει στην πράξη η ενδιάμεση κλίμακα ανάμεσα στους ανελαστικούς κανόνες και στην απουσία κανόνων. Αν υποθέσουμε ότι τώρα ζούμε ένα μεσαίο στάδιο ή δοκιμάζουμε ένα είδος «μετάβασης», δεν μπορούμε προφανώς να ρυθμίσουμε τις κινήσεις μας στο σωστό μέτρο. Προς στιγμήν, νιώθουμε πως βρισκόμαστε σε παφλασμό, σε έναν μεγάλο κυματισμό που συμπαρασύρει τις νουθεσίες και τα πρωτόκολλα, διατηρώντας μόνο «ό,τι προβλέπεται ρητώς». Οτιδήποτε είναι μόνο σύσταση και όχι ξεκάθαρη απαγόρευση δεν λειτουργεί ή το ξεπερνά η «αυθάδης» κίνηση του κόσμου που αισθάνεται ότι δεν ζει έναν κίνδυνο αλλά ένα πολύ μακρινό και αφηρημένο ενδεχόμενο. Δηλαδή, εδώ ισχύει το γνωστό πως, ό,τι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται, πράγμα που αντιλαμβανόμαστε πως δεν δίνει απάντηση στα άπειρα πρακτικά και ηθικά διλήμματα της καθημερινότητας. Όμως δεν είναι αυτό το πιο εντυπωσιακό σημάδι των ημερών. Για μένα, η πιο ανησυχητική εικόνα είναι αυτή των σκουπιδιών. Της κυριαρχίας τους, της παντοκρατορίας τους. Το πρωινό φως αποκαλύπτει μικρές και μεγάλες σκουπιδονησίδες κατά μήκος των σημείων εξόδου και των νυχτερινών συγκεντρώσεων. Η πόλη –δεν θέλω να πω, γενικεύοντας, η χώρα, γιατί προφανώς δεν ισχύει– μοιάζει τώρα με αναποδογυρισμένο κάδο. Και αυτό δεν είναι η αναγεννητική αταξία που ακολουθεί την τεχνητή τάξη του εγκλεισμού, δεν είναι η ζωή που παίρνει τάχα εκδίκηση από τους «κανόνες» και τα μέτρα: είναι η παλιά, γνωστή περιφρόνηση για τον χώρο μας, για τον κοινό υλικό κόσμο. Ως προς αυτό, νομίζω πως ισχύει η εκδοχή της χειροτέρευσης των συμπεριφορών: η προϋπάρχουσα περιφρόνηση πολλαπλασιάστηκε και γιγαντώθηκε, επειδή για δύο μήνες ζήσαμε περιορισμένα. Κινούμαστε πάλι στην κόψη ανάμεσα σε απαγόρευση και αυθαιρεσία, στα πρόστιμα και στην αδιαφορία. Σαν να μην μπορούμε πάντα να φανταστούμε τρόπους δημόσιας ζωής πέρα από την «καγκουριά», την αμοιβαία παρενόχληση και τα επινοητικά σαμποτάζ στον κοινό χώρο. Γι’ αυτό σκέφτομαι πως χρειαζόμαστε έναν κώδικα προστασίας των κοινόχρηστων αγαθών. Για να μπορούμε να διεκδικούμε πολιτικά το ένα ή το άλλο από την κυβέρνηση, απ’ όλες τις οργανωμένες εξουσίες και τα «μεγάλα συμφέροντα», δεν μπορούμε να κολακεύουμε τις όποιες συλλογικές επιτυχίες. Διότι υπάρχει μια αδιάψευστη συλλογική αποτυχία, που είναι πως αφηνόμαστε στην ασχήμια και στην επέκταση της κακής χρήσης και της ασέβειας προς τον άλλον. Αν, λοιπόν, η δημιουργία μια νέας συλλογικής συνείδησης μοιάζει με ιδεαλιστικό ευχολόγιο σε σχέση με μια αφόρητα πεζή πραγματικότητα, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να αφεθούμε παθητικά στο «έτσι είναι τα πράγματα». Γιατί, αν πράγματι ο Άνθρωπος δεν αλλάζει –πόσο μάλλον από μια πανδημία, όταν δεν έχει «αλλάξει» από πολέμους και γενοκτονίες–, κάποιες συγκεκριμένες πρακτικές και στάσεις μπορεί να αλλάζουν. Ή, τουλάχιστον, να πιστεύουμε στη δυνατότητα αυτή. Πέρα από τους ηθικούς πανικούς και τον φόβο της μόλυνσης, το ερώτημα είναι αν θα μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με μια κουλτούρα των ορίων που δεν θα τη βλέπουμε ως τιμωρία και ασφυξία. Όσο σκεπτικιστής και αν είναι κανείς απέναντι σε τέτοια ηθικά ερωτήματα, είναι αδύνατο να πάψει να τα σκέφτεται ως επείγοντα.

Το τέλος της σειράς ντοκιμαντέρ «The Last Dance», του πιο δημοφιλούς παγκοσμίως τηλεοπτικού θεάματος μέσα στην πανδημία, αφήνει πίσω του συμπτώματα στέρησης και ερωτηματικά για τον διάσημο πρωταγωνιστή του. από τον δημήτρη πολιτάκη

Αποτελεί το «Last Dance» αγιογραφία ή απομυθοποίηση; Μάλλον δύσκολο το δεύτερο, από τη στιγμή που η εταιρεία παραγωγής του Τζόρνταν συμμετέχει στο ντοκιμαντέρ και ο ίδιος είχε φύσει και θέσει τον οριστικό λόγο στο τελικό προϊόν.

δη, νομίζω, διακατέχομαι από συμπτώματα στέρησης μετά το τέλος του Last Dance, του δεκάωρου ντοκιμαντέρ για τη θρυλική πορεία του Μάικλ Τζόρνταν και των Chicago Bulls τη δεκαετία του ’90. Τα δύο τελευταία επεισόδια προβλήθηκαν χθες, και μαζί τους έληξε αυτή η προσμονή που συνόδευε τον τελευταίο καιρό τις εκ φύσεως άχαρες Δευτέρες, που για λίγο καιρό είχαν αποκτήσει καινούργιο νόημα μέσα από την προβολή αυτού του συναρπαστικού χρονικού μιας περιόδου που έμοιαζε από άλλη ζωή: τότε που ήμασταν νέοι, ανέμελοι, δεν υπήρχαν social media και πανδημίες (ούτε και διακοπή αθλητικών θεαμάτων) και ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν ο βασιλιάς όχι μόνο του NBA αλλά όλων των αθλημάτων υψηλού επιπέδου και υψηλού ανταγωνισμού. «Βασιλιάς του ανταγωνισμού» σκέτο θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ο Μάικλ Τζόρνταν με βάση τις μαρτυρίες που φιλοξενούνται στο ντοκιμαντέρ αυτό, που αποδείχτηκε το πιο δημοφιλές τηλεοπτικό θέαμα στην υφήλιο τον καιρό που ο κόσμος μπαινοβγαίνει στα διάφορα στάδια του lockdown. Και ειδικά σύμφωνα με τις δικές του μαρτυρίες. Κάποια από τα πιο διασκεδαστικά σημεία της σειράς ήταν οι τρόποι με τους οποίους δημιουργούσε σχεδόν από το τίποτα στο μυαλό του αφηγήματα που είχαν να κάνουν με κόντρες, βεντέτες, διενέξεις και έριδες σαιξπηρικού σχεδόν επιπέδου, μόνο και μόνο για να συντηρηθεί πάση θυσία η φλόγα του ανταγωνισμού ως μοναδικό καύσιμο και η δίψα για τη νίκη ως υπέρτατο κίνητρο. Τελικά, τι ή ποιος ήταν/είναι ο Μάικλ Τζόρνταν ή κάποιος που ανήκει σε αυτή την τόσο αποκλειστική λέσχη υπεραθλητών, που συγχρόνως όμως αποτέλεσαν και τεράστιες μονάδες παγκόσμιας «πολιτισμικής ισχύος», όπως τονίζει στο ντοκιμαντέρ ο Μπαράκ Ομπάμα; Απόκοσμα ταλαντούχος και χαρισματικός; Απολύτως συγκεντρωμένος (για πάντα) στη στιγμή, με τρόπο που ούτε ο πιο επιμελής ζεν μάστερ δεν θα μπορούσε να διανοηθεί; Αφόρητα μονόχνοτος και εγωμανής; Δυνάστης; Κοινωνιοπαθής; Εμμονικός μέχρι παράνοιας; Συναισθηματικά στεγνός και αδιαπέραστος; Όλα αυτά μαζί ή υπεράνω όλων αυτών και υπεράνω της παθολογίας που μαστίζει τους κοινούς θνητούς; Αποτελεί το Last Dance αγιογραφία ή απομυθοποίηση; Μάλλον δύσκολο το δεύτερο, από τη στιγμή που η εταιρεία παραγωγής του Τζόρνταν συμμετέχει στο ντοκιμαντέρ και ο ίδιος είχε φύσει και θέσει τον οριστικό λόγο στο τελικό προϊόν. Μία από τις πιο αλησμόνητες σκηνές του Last Dance είναι όταν ο «τωρινός» Τζόρνταν καλείται να σχολιάσει τις μαρτυρίες πρώην συμπαικτών και αντιπάλων του, που αναφέρονται στην εριστική και αυταρχική προσωπικότητά του. «Όταν το δει ο κόσμος αυτό, θα πει: “Δεν ήταν καλό άτομο – ήταν ένας τύραννος”» λέει προς το τέλος του έβδομου επεισοδίου. «Αυτό όμως το λες εσύ (ο θεατής) επειδή δεν κέρδισες ποτέ τίποτα. Εγώ ήθελα να κερδίζω». Και πάνω που εσύ, ο θεατής, μένεις άναυδος και δεν ξέρεις αν θα πρέπει να τον συγχαρείς για την ειλικρίνεια και τη στοχοπροσήλωσή του ή να απαυδήσεις με τη μεγαλειώδη του έπαρση (σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ρέτζι Μίλερ, ο Τζόρνταν αποκαλούσε τον εαυτό του «Μαύρο Ιησού»), εκείνος μοιάζει ξαφνικά να κομπιάζει και να είναι έτοιμος να δακρύσει, ζητώντας από το συνεργείο διάλειμμα στη συνέντευξη. Συνεπώς, υποθέτουμε ότι δεν είναι τελειωμένος κοινωνιοπαθής, ότι έχει ενσυναίσθηση, ότι τον νοιάζει πώς τον βλέπουν οι άλλοι, ότι η προσήλωσή του ενδέχεται να παρεξηγηθεί ως μονομανία ή μικροψυχία. Φτάνουμε σχεδόν στο σημείο να δικαιολογήσουμε τις μεθόδους του, να δεχτούμε ότι στο κορυφαίο επίπεδο (κάθε ανταγωνιστικής δραστηριότητας) ενδεχομένως ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα και, τέλος πάντων, πρόκειται για μια «αεροστεγή» μεγαλοφυΐα μόνη εκεί ψηλά και με τίμημα τη συναισθηματική καραντίνα, στην οποία βρέθηκε στην ακμή της καριέρας του, όταν ήταν ένας από τους δυο-τρεις πιο διάσημους ανθρώπους στον πλανήτη. Αυτές τις μέρες βρίσκεται ξανά στην ίδια θέση, ασχέτως του αν έχει αποτραβηχτεί από την επικαιρότητα εδώ και δύο δεκαετίες.

Gov.gr: 40 πράγματα που Τ γίνονται πλέον πανεύκολα από τον υπολογιστή μας

ους τελευταίους μήνες το ελληνικό Δημόσιο περνά επιτέλους από τα παλιά κτίρια και τις απομακρυσμένες υπηρεσίες στην ψηφιακή εποχή και γίνεται προσβάσιμο «στην άκρη του χεριού μας» με το gov.gr. Το ψηφιακό ελληνικό Δημόσιο καταργεί τη γραφειοκρατία με ταχύτητες Διαδικτύου και οι πολίτες μπορούν πια να ολοκληρώνουν ψηφιακά μια σειρά από πράξεις μέσα από τον υπολογιστή τους, συνδεόμενοι απευθείας με 16 υπουργεία, 41 φορείς και οργανισμούς, 5 ανεξάρτητες αρχές και περισσότερες από 500 υπηρεσίες. Αυτό που ξεκίνησε ως μια αναγκαία λύση εξελίσσεται και εμπλουτίζεται διαρκώς, γίνεται απλούστερο και καλύτερο, φιλοδοξώντας να καταστεί ένα ολοκληρωμένο κέντρο ψηφιακής εξυπηρέτησης που θα συγκεντρώνει όλα όσα χρειάζονται οι πολίτες για τις συναλλαγές τους με το Δημόσιο. «Ο ψηφιακός µετασχηµατισµός ήταν η µεγάλη εκκρεµότητα του κράτους, που λόγω της πανδηµίας έγινε αναγκαιότητα» τονίζει συχνά ο υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Πιερρακάκης. Για τον 36χρονο απόφοιτο του Χάρβαρντ και του ΜΙΤ, όμως, ο ψηφιακός μετασχηματισμός ήταν στόχος από την πρώτη στιγμή. Στην ομιλία του κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων τον περασμένο Ιούλιο είχε αναφερθεί σε λέξεις-κλειδιά και υπηρεσίες που απολαμβάνουμε σήμερα, όπως το gov.gr και η άυλη συνταγογράφηση. Το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης συγκέντρωσε τελικά στο gov.gr πολύ περισσότερες ψηφιακές υπηρεσίες του Δημοσίου, προσθέτοντας παράλληλα τις τρεις πολύ σημαντικές δυνατότητες για εξουσιοδότηση, υπεύθυνη δήλωση και άυλη συνταγογράφηση.

ΡΕΚΟΡ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ

Παρασκευή απόγευμα ανέβηκε η πλατφόρμα για τις εγγραφές στα νηπιαγωγεία. Μέχρι το βράδυ, οι εγγραφές ήταν 3.000, το πρωί του Σαββάτου είχαν φτάσει 7.500, το βράδυ της Κυριακής 15.000 και το πρωί της Δευτέρας 26.000 γονείς είχαν κάνει από το σπίτι, μέσα από τον υπολογιστή τους, την εγγραφή του παιδιού τους στο νηπιαγωγείο.

Όλα συγκεντρωμένα, με απλά και εύκολα βήματα Με τον κωδικό Taxisnet, την ταυτότητα ή το διαβατήριο και το ΑΜΚΑ μπορείτε να αναζητήσετε απευθείας όποια υπηρεσία σάς ενδιαφέρει ή να τη βρείτε εύκολα στις εμφανείς κατηγορίες. Ακόμη, μπορείτε να δείτε όλες τις υπηρεσίες ανά υπουργείο, φορέα, οργανισμό ή ανεξάρτητη αρχή. Το gov.gr χωρίζεται σε 11 κατηγορίες και σε καθεμία από αυτές μπορείτε να κινηθείτε με μεγάλη άνεση και ταχύτητα, ολοκληρώνοντας τις διαδικασίες μέσα από τον υπολογιστή σας.

Εκπαίδευση Διαδικασίες για την εγγραφή και φοίτηση σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες: ➔ Αίτηση για αναγνώριση του πτυχίου ➔ Υπολογισμός μορίων πανελλαδικών εξετάσεων ➔ Εγγραφές σε νηπιαγωγεία, γενικά και επαγγελματικά λύκεια ➔ Εγγραφή φοιτητών στο 1ο έτος της σχολής τους ➔ Αίτηση στο Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) για οικονομική ενίσχυση των σπουδών

Επιχειρηματική δραστηριότητα Επικοινωνία με όλες τις υπηρεσίες για να ξεκινήσετε ή να επεκτείνετε την επιχείρησή σας: ➔ Ασφαλιστική ενημερότητα ➔ Δηλώσεις ΦΠΑ ➔ Ληξιπρόθεσμες οφειλές ➔ Αίτηση ενίσχυσης

Εργασία και ασφάλιση Εργαλεία και υπηρεσίες για την αναζήτηση εργασίας, την ασφάλιση και τη συνταξιοδότησή σας: ➔ Έκδοση δελτίου ανεργίας ➔ Υποβολή βιογραφικού ➔ Αίτηση για χορήγηση παροχών μητρότητας ➔ Αίτηση σε προγράμματα κατάρτισης ➔ Αίτηση συνταξιοδότησης και παρακολούθηση της πορείας της

Οικογένεια

Διαδικασίες και έκδοση εγγράφων για όλα τα γεγονότα της ζωής σας: ➔ Ηλεκτρονική έκδοση βεβαίωσης γέννησης και πιστοποιητικού οικογενειακής κατάστασης

Στράτευση

Υγεία και πρόνοια

Δικαιοσύνη

Διαδικασίες για τη θητεία και τις στρατιωτικές σχολές, υπηρεσίες για ένστολους και απόστρατους: ➔ Μάθετε τα πάντα για την αναβολή στράτευσης ➔ Ενημερωθείτε για τις διαδικασίες κατάταξης σε στρατιωτικές σχολές

Διαδικασίες για τη δημόσια υγεία και την ασφάλεια τροφίμων, υπηρεσίες για φάρμακα και νοσηλεία: ➔ Άυλη συνταγογράφηση ➔ Εγγραφή σε οικογενειακό γιατρό ➔ Οδηγίες για δωρεάν κόμιστρο ATH.ENA card για ανέργους και ΑμεΑ

Υπηρεσίες για την ασφάλεια και το δικαστικό σύστημα, έκδοση εγγράφων: ➔ Ηλεκτρονική αίτηση για πιστοποιητικά Ειρηνοδικείων, Πρωτοδικείων και Εφετείων ➔ Λήψη ηλεκτρονικού αντιγράφου πρακτικών υπόθεσης ➔ Ηλεκτρονικό σύστημα ασύγχρονης εκπαίδευσης από απόσταση για τη διασύνδεση των αποφυλακισμένων με την κοινωνία

Περιουσία και φορολογία

Οδηγίες και υπηρεσίες για τη διαχείριση της περιουσίας σας και τη φορολογία: ➔ Αίτηση ρύθμισης οφειλών ➔ Εκτιμήσεις τιμών ζώνης (αντικειμενικές αξίες) ➔ Βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων. Όσοι ανεβάζετε και μισθώνετε ακίνητα στις ψηφιακές πλατφόρμες, τα καταχωρίζετε υποχρεωτικά στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής ➔ Ηλεκτρονική αίτηση για την έκδοση άδειας κυκλοφορίας μοτοποδηλάτου ➔ Κτηματογράφηση: Αποδεικτικό υποβολής δήλωσης

Πολιτισμός, αθλητισμός και τουρισμός

Πολιτιστικές υπηρεσίες, διαδικασίες για εσωτερικό και εξωτερικό τουρισμό: ➔ Ηλεκτρονικό αναγνωστήριο: Μια δωρεάν υπηρεσία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος για την προώθηση της ηλεκτρονικής φιλαναγνωσίας. Κάντε την εγγραφή σας και εξοικειωθείτε με το ελληνόγλωσσο ηλεκτρονικό βιβλίο, περιηγηθείτε σε μια συλλογή 2.500 τίτλων και διαβάστε τα βιβλία της επιλογής σας χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. ➔ Τουρισμός: Προέλεγχος επιβατών κρουαζιερόπλοιων για την είσοδό τους στην Ελλάδα

Πολίτης και καθημερινότητα Υπηρεσίες για τις επαφές σας με το Δημόσιο και την παραμονή των πολιτών τρίτων χωρών: ➔ Έκδοση ηλεκτρονικού παράβολου ➔ Αίτηση μόνιμου κατοίκου για διέλευση από διόδια ➔ Οδηγός χιλιομετρικών αποστάσεων ➔ Ακαδημαϊκή ταυτότητα για τα μέλη των ελληνικών ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης

Γεωργία και κτηνοτροφία Διαδικασίες, επιδοτήσεις και αποζημιώσεις για τη γεωργική, κτηνοτροφική ή αλιευτική σας δραστηριότητα: ➔ Αν ενδιαφέρεστε για ενοικίαση δημόσιας γεωργικής γης, μπορείτε να εισάγετε τα στοιχεία σας, να υποβάλλετε αιτήσεις, να βλέπετε τα μόριά σας και τα διαθέσιμα αγροτεμάχια στην περιοχή που σας ενδιαφέρει. ➔ Ζώα συντροφιάς. Οι πιστοποιημένοι κτηνίατροι καταχωρίζουν τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς (σκύλους, γάτες) και το σύστημα ηλεκτρονικής αναγνώρισής τους (τσιπ).

21.5.20 – lifo

11

CITY VIBES

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ Η ελπίδα και η χαρά επιστρέφουν στην Ομόνοια.

12 lifo – 21.5.20

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ

21.5.20 – lifo

13

CITY VIBES Δευτέρα βράδυ δεν έχω ξαναδεί ποτέ τόσο κόσμο στην πλατεία Ομονοίας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, φύλου, εθνικότητας και υπόβαθρου έρχονται για να δουν το σιντριβάνι και τις αλλαγές στην πλατεία και κάνουν και μια μεγάλης διάρκειας στάση για να δροσιστούν. Είναι απίστευτο πόσο μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση κάτι καινούργιο που είναι όμορφο, φιλικό προς όλους και περιέχει και το υγρό στοιχείο, όπως η νέα πλατεία, η πιο όμορφη πλατεία Ομονοίας που έχουμε ζήσει όσοι ήμασταν εκεί. Μπορεί να έγινε ντόρος τη βραδιά των αποκαλυπτηρίων και να ακούγονται κάποια παράπονα από τον κόσμο επειδή δεν έχει στέγαστρα για σκιά –για να μπορείς να την επισκεφτείς και τις ζεστές μέρες–, δεν έχει παγκάκια να καθίσεις και απαγορεύεται να αγγίζεις το γκαζόν, αλλά ο κόσμος έχει μόνο θετικά να πει. Η νέα πλατεία έχει όλες τις προοπτικές να ξανακάνει στέκι την Ομόνοια, να δημιουργήσει κλίμα ασφάλειας ώστε να την επισκεφτούν και να σταθούν εκεί μέχρι και όσοι απέφευγαν ακόμα και να τη διασχίσουν, και οι πρώτες βραδιές δείχνουν ότι έχει επιστρέψει (τουλάχιστον) η ελπίδα. Λίγο απρόσεχτα, βεβαίως, και χωρίς μάσκα, αλλά φαίνεται ότι στην Ομόνοια έχει επιστρέψει η χαρά.

Είναι όμορφη, μας αρέσει το νερό και ότι έχει μια ασφάλεια, που δεν είχε πριν. σόφι, μένια και ρόκι

Δεν ερχόμασταν ποτέ στην Ομόνοια πριν. Μας αρέσει που έγινε, επιτέλους, ανακαίνιση σε έναν τέτοιο χώρο και είναι πολύ πιο ωραία. Αισθάνεσαι ότι είσαι σε αλλιώτικο κέντρο. χρήστος, πέτρος, βασίλης

Ερχόμασταν εδώ μόνο κατά τύχη, τώρα ήρθαμε από επιλογή. Είναι ωραία, είναι όπως ήταν σε μια φωτογραφία της μητέρας μου, που τη δείχνει στο βάθος και από ψηλά, με σιντριβάνι, καταπράσινη και με λουλούδια. στέλλα, ραλλού

Ήμασταν περαστικοί και καθίσαμε γιατί έχει δροσιά και ηρεμία. τζόνι, λήδα

14 lifo – 21.5.20

Είναι πλέον μια όμορφη πλατεία, όπως τη βλέπεις κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, βλέποντάς την από μακριά. Από κοντά είναι ακόμα καλύτερη. νικόλας, χριστίνα

Είναι, επιτέλους, ωραία για βόλτα, για να έρθεις με το ποδήλατο, έχει αλλάξει εντελώς όλη η περιοχή. χάρης, αντονέλλα

Είναι ένας πολύ ωραίος χώρος, πολύ καλύτερος από πριν. Ήρθαμε για να δούμε τι γίνεται και καθίσαμε. Φαίνεται ότι είναι πολύ πιο ασφαλές μέρος για να φέρεις βόλτα το παιδί σου. Είναι όμορφα που έχει κόσμο ο οποίος χαίρεται. μπάρμπαρα, τζον, τσαρλς

Ωραίο είναι που οι άνθρωποι κάθονται στο στεφάνι. Μου αρέσει που συντηρήθηκε και λειτουργεί επιτέλους και το γλυπτό του Γιώργου Ζογγολόπουλου με το νερό. άντζι καρατζά 21.5.20 – lifo

15

ΓΕΥΣΗ

16 lifo – 21.5.20

Φ

τ άνω σ ε έ ναν ε ν τ υπω σ ι α κό industrial χώρο στο Περιστέρι, λίγο πιο πάνω από την πλατεία Μπουρναζίου, την ώρα που μόλις μας τα έχει σκάσει ο καύσωνας. Πρόκειται για το στούντιο του Πάνου Ιωαννίδη, όπου κάνει όλη την προετοιμασία και τα γυρίσματα για το site και το κανάλι του στο YouTube. Δύο νέα παιδιά, ο Δημήτρης, ο sous-chef του Ovio, που εμπλέκεται σε όλες τις δράσεις του, και ο έτερος Δημήτρης, επίσης από το team του ιταλικού εστιατορίου που τρέχει εδώ και λίγο καιρό με μεγάλη επιτυχία στο κέντρο της Αθήνας ο διάσημος σεφ και κριτής του τηλεοπτικού «MasterChef», ετοιμάζουν κάτι που μυρίζει τρομερά. «Πριν βγάλουμε μια συνταγή, την έχουμε δοκιμάσει, την έχουμε ζυγίσει, την έχουμε ξαναδοκιμάσει, γίνεται δηλαδή ένα R&D. Μετά τη φωτογραφίζουμε και τη βγάζουμε στο site όταν είναι 100% αυτό που πρέπει να είναι» μου εξηγεί, ενώ μόλις έχει τελειώσει μια συζήτηση με την αρχιτέκτονα που έχει αναλάβει την εκ νέου διαμόρφωση του χώρου, καθώς βρίσκεται σε σκέψεις για την εκμετάλλευσή του με διαφορετικό τρόπο, ως ένα open πρότζεκτ που, όπως μου λέει, το είχε για πολύ αργότερα, «τα δεδομένα όμως, με την παρούσα κατάσταση, έχουν αλλάξει». Το πρότζεκτ περιλαμβάνει έναν πολυχώρο, όπου θα γίνονται διάφορες δράσεις, εκτός από τις κλασικές, για τις οποίες σχεδιάστηκε. Θα φιλοξενεί και υψηλή εστίαση ως pop up events, με κρατήσεις, δηλαδή δεν θα είναι δηλαδή open μαγαζί ή εστιατόριο. «Θέλω ξεκάθαρα να κρατήσω τον χαρακτήρα του στούντιο, γιατί αυτό είναι. Επίσης, θα γίνονται σεμινάρια μαγειρικής για το κοινό, για food lovers, για επαγγελματίες και συνεργασίες με άλλους σεφ, 4 hands menus και διάφορα άλλα κόνσεπτ. Κατασκευαστικά, ο χώρος μπορεί να είναι έτοιμος σχετικά σύντομα. Επειδή απαιτείται όμως η δική μου εμπλοκή, εξαρτάται από τις επόμενες κινήσεις και τον ελεύθερο χώρο που θα έχω. Σε μήνες που δεν έχω τηλεοπτική δραστηριότητα θα δώσω αρκετή βάση σε αυτό το πρότζεκτ, είναι τελείως προσωπικό το στοίχημα και η ικανοποίηση». Μέρος του στοιχήματος είναι και η ίδια η επιλογή της περιοχής, που βρίσκεται σε off πιάτσα. «Όταν ακολουθώ ένα event, δεν με ενδιαφέρει ο χώρος όπου θα γίνει, όσο η ουσία και ο άνθρωπος που το τρέχει. Όταν υπάρχει λόγος να πας κάπου, πας» καταλήγει. Παράλληλα, ο Πάνος το φετινό καλοκαίρι θα συμμετάσχει σε ακόμα ένα συλλογικό πρότζεκτ, μαζί με άλλους δύο γνωστούς σεφ, μια ιδιαίτερη ιδέα σε ταράτσα, που έχει να κάνει με γαστρονομία και θέαμα. «Δεν περιμένουμε να βγάλουμε κάτι από αυτό, είναι μια αγάπη ενός από την παρέα που την ακολουθούμε και την αγκαλιάσαμε, μπαίνουμε σε αυτό for fun. Θα σας πω σύντομα περισσότερα». Εν τω μεταξύ, μόλις έχει ανακοινωθεί ότι στις 25/5 η εστίαση επιστρέφει και ο Πάνος αναμένει τις ανακοινώσεις από τον δήμο

για την πεζοδρόμηση της Απόλλωνος, για να βγουν τα τραπέζια έξω και να κερδηθεί ο χαμένος χώρος. Το Ovio έκανε μεγάλο boom μόλις άνοιξε πριν από λίγους μήνες και στο μεσοδιάστημα, μέχρι το lockdown, ήταν μονίμως γεμάτο, με λίστες αναμονής που έφταναν μέχρι και τον έναν μήνα. «Είσαι πάνω στην ακμή και ξαφνικά σταματάνε όλα, μπαίνει ένα χειρόφρενο» θα μου πει. Φέτος το καλοκαίρι, λοιπόν, το Ovio θα είναι στον δρόμο. «Δεν θα υπάρξει κάποια διαφοροποίηση στο μενού, θέλουμε να κρατήσουμε τις τιμές και την ποιότητά μας εκεί ακριβώς όπου ήταν. Το πρώτο ζητούμενο είναι η βιωσιμότητα η δική μας και των ανθρώπων που δουλεύουν για εμάς. Έχουμε 36 άτομα προσωπικό και δεν θέλουμε να απολυθεί κανένας. Αν τα πράγματα πάνε καλά, τουλάχιστον αυτή η ανάγκη θα καλυφθεί. Δεν πάμε για κάποιο υπερκέρδος, αλλά για να διατηρήσουμε τουλάχιστον τα μαγαζιά μας ανοιχτά. Είμαι αισιόδοξος, πιστεύω ότι είναι μια κατάσταση που μπορεί να γυρίσει. Είναι θέμα διαχείρισης εκ μέρους όλων μας. Η εστίαση είναι μια τέχνη που, όπως και να ’χει, βασίζεται στις ιδέες και την εφευρετικότητα. Το φαγητό θα επιστρέψει, θα είναι νόστιμο, ίσως πιο απλό, αναγκαστικά πιο φτηνό σε κάποιες περιπτώσεις, πάντως ο κόσμος δεν θα σταματήσει ποτέ να τρώει και οι μάγειρες να μαγειρεύουν». Με μια πορεία πάνω από 20 χρόνια, που περνά από την εξειδίκευση και τις πρώτες εργασιακές εμπειρίες στην Ιταλία, και μετά το 15ετές πόστο του ως executive chef στην πρεσβεία της Δανίας στην Αθήνα, ο Πάνος Ιωαννίδης βρέθηκε, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, από το απόλυτο privacy στην απόλυτη τηλεοπτική έκθεση και στην τεράστια δημοσιότητα. Τον ρωτώ αν έχει συνειδητοποιήσει ότι το 2020, στην Ελλάδα αλλά και σε διεθνές επίπεδο, οι σεφ είναι οι μεγάλοι σταρ της εποχής και όχι οι μουσικοί ή οι ηθοποιοί. «Πριν από περίπου 15 χρόνια είχα μια ανάλογη συζήτηση με μια φίλη μου, η οποία είχε δει στη Νέα Υόρκη αυτό που βλέπουμε εμείς τώρα, ότι τους σεφ τους αντιμετώπιζαν όχι ως μάγειρες αλλά ως σταρ. Της έλεγα ότι εδώ είμαστε σκλάβοι που δουλεύουμε σε κουζίνες λιγδωμένες. Φυσικά, όλη αυτή η τάση ήρθε αργότερα στην Ελλάδα και έφτασε στο σημείο που είναι τώρα. Συμβαίνει. Σήμερα είναι οι σεφ, αύριο μπορεί να είναι οι μπάρμεν, μπορεί να γίνει trend και να παίζετε σε τηλεπαιχνίδια εσείς οι δημοσιογράφοι – ποιος είναι ο καλύτερος, να σε βλέπουν στον δρόμο και να σε κυνηγάνε για μια selfie. Όλο αυτό είναι το παιχνίδι της showbiz». Μιλώντας για το «MasterChef», το μεγάλο τηλεοπτικό success story (και) της φετινής σεζόν, μου περιγράφει πως τα γυρίσματα του κύκλου ολοκληρώθηκαν στο «τσακ», αμέσως πριν από την καραντίνα, επισπεύδοντας τις διαδικασίες. «Ενώ είχαμε ακόμα 22 μέρες

γυρισμάτων και πρακτικά 11 επεισόδια που περιλάμβαναν ταξίδια, καλεσμένους και επιπλέον δοκιμασίες, φτάσαμε στον τελικό και αφήσαμε μόνο τη live ανακοίνωση της τελικής βαθμολογίας, όπου ανοίγονται οι σφραγισμένοι φάκελοι, αφού ούτε εμείς ξέρουμε τον νικητή. Ταξίδια, λοιπόν, δεν θα δούμε φέτος. Είναι και πάλι όμορφο, αλλά λίγο πιο μαζεμένο. Η παραγωγή είχε σχέδια για απίστευτα πράγματα, που δυστυχώς δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν». Με βάση το top 9 στο οποίο φτάσαμε, μετά την αποχώρηση της Ντέμης, ο Πάνος έχει μείνει με 4 παίκτες στην ομάδα του (Μαρία, Μαριάννα, Σταύρος, Γιώργος), τους περισσότερους. «Οι φετινοί παίκτες θεωρώ ότι είχαν αρκετά υψηλό μαγειρικό επίπεδο, οπότε είχαμε να πούμε και να κάνουμε πράγματα και να τους φτάσουμε στα όριά τους, αφού βλέπαμε ότι τραβούσαν. Κάθε χρόνο εγώ έκανα τη χειρότερη επιλογή ομάδας – νομίζω ότι φέτος ήταν λίγο καλύτερη». Ωστόσο, οι αντίθετες φωνές λένε ότι φέτος το κομμάτι του ριάλιτι έχει γίνει πολύ σκληρό. Ως θεατής αποστασιοποιημένος, που ενδεχομένως φέτος το παρακολουθούσε περισσότερο, λόγω καραντίνας, πώς του φαίνεται; «Το κομμάτι του ριάλιτι προφανώς εμάς δεν μας αγγίζει γιατί πρακτικά δεν βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό, μόνο στις διαδικασίες και τις αποφάσεις. Βλέποντας τα επεισόδια, αφού έχουν τελειώσει τα γυρίσματα, για πολλούς έχω απορήσει – “όντως έτσι σκέφτεται, έτσι μιλάει;”. Θα μπορούσαμε να πληροφορούμαστε τι γίνεται στο σπίτι, αλλά δεν τη ζητάμε για να μπορούμε να είμαστε ακέραιοι και αμερόληπτοι – και δεν μας αφορά στην τελική. Πολλές προστριβές ανήκουν σε ένα φάσμα που είναι πραγματικότητα σε μια κουζίνα. Και πηγαδάκια, και τσακωμοί, και παρεξηγήσεις, και αγάπες υπάρχουν, δεν μου είναι ξένα αυτά. Εμένα, ως θεατή, αυτό που θα με τραβούσε στο πρόγραμμα είναι οι τόσες μαγειρικές εναλλαγές. Κάποιος που δεν είναι επαγγελματίας προφανώς το βλέπει και για τους άλλους λόγους. Εγώ κάνω τη δουλειά μου ως μάγειρας, καθηγητής, γνώστης και παρουσιαστής φυσικά, γιατί υπάρχει μια διαδικασία τηλεοπτική». Είναι όμως και το πρώτο ελληνικό ριάλιτι – ειδικά αυτός ο κύκλος– με εμφανές diversity: είδαμε τυφλό υποψήφιο να φτάνει μέχρι τα bootcamps, ξένο παίκτη να σαρώνει, ως τώρα, και vegan, ομοφυλόφιλη, παντρεμένη παίκτρια να μιλά ανοιχτά για τη ζωή και τα πιστεύω της. Πόσο σημαντικό είναι για τον Πάνο να είναι μέρος ενός προγράμματος που προωθεί τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη; «Δεν θεωρώ ότι προωθεί κάτι, αν το πίστευα, δεν θα συμμετείχα» αντιτείνει. «Πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει ένα πολύ μεγάλο κοινό της ελληνικής πραγματικότητας αυτήν τη στιγμή. Οι προσωπικότητες που είναι μέσα αντιστοιχούν σε κάποιες μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Έχουμε μια μικροκοινωνία μέσα σε ένα στούντιο».

ΙNFO Ο Πάνος Ιωαννίδης είναι συνιδιοκτήτης του Ovio (Απόλλωνος 4, 211 4115755) και κριτής του τηλεοπτικού «MasterChef», που προβάλλεται από το STAR. Σύντομα θα κυκλοφορήσει βιβλίο του για το ριζότο από τις εκδόσεις Πατάκη. panosioannidis.com Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο LIFO.gr

78 ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Ο διάσημος σεφ και κριτής του «MasterChef» περιγράφει τις δημιουργικές αναζητήσεις που προέκυψαν μέσα στην καραντίνα, σχολιάζει το μέλλον της εστίασης και αποκαλύπτει τι θα δούμε προσεχώς στο επιτυχημένο τηλεοπτικό ριάλιτι μαγειρικής. Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙEΣ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ

21.5.20 – lifo

17

Σ Ω Χ Ε Σ Ο Ρ Π

20/8

Αν η πειραματική έξοδος του Tenet αποδώσει καρπούς, τον Αύγουστο θα δούμε τις νέες περιπέτειες της πριγκίπισσας Νταϊάνα της Θεμισκύρας, που πραγματοποιούνται στα εσχάτως πολυφορεμένα ’80s. Γκλίτερ, γκλάμουρ, νέον, περμανάντ, synth ήχοι –μπλιμπλίκια για τους hardcore οπαδούς του ήχου– και η κωμικός Κρίστεν Γουίγκ σε ρόλο ανταγωνίστριας στην πιο πολυαναμενόμενη φετινή ταινία για τους φαν της υπερηρωικής περιπέτειας.

Wonder Woman 1984

VINIETA

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ

Η ζωή επιστρέφει σιγά-σιγά σε κανονικούς ρυθμούς και μαζί επιστρέφει η αγαπημένη συνήθεια των σινεφίλ. Η ομάδα της LiFO καταγράφει όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το σινεμά αυτό το καλοκαίρι.

18 lifo – 21.5.20

V I ERA

ΑΝΟ ΙΧΤ Α

RI

21.5.20 – lifo

19

CITYVIBES

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΤΟ ΜΈΛΛΟΝ: Η ΑΘΉΝΑ ΥΠΟΔΈΧΕΤΑΙ DRIVE-IN ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΤΆΣΟ ΜΕΛΕΜΕΝΊΔΗ

ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΘΟΔΩΡΉ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΌΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΓΙΆΝΝΗ ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ

ATHENS

Ντράιβ Ιν

ο δήμαρχος Γλυφάδας, κ. Γιώργος Παπανικολάου, δημοσιοποίησε στα social media τις πυρετώδεις προετοιμασίες του Drive-in Φεστιβάλ στην καταπράσινη περιοχή του Γκολφ Γλυφάδας.

Στις ΗΠΑ η σύλληψη της ιδέας του drive-in έγινε πριν από περίπου 90 χρόνια. Σε μια χώρα με αμέτρητες αχανείς εκτάσεις, το σχέδιο ήταν η χρησιμοποίηση μεγάλων ανοιχτών χώρων όπου ο θεατής θα έμπαινε με το αυτοκίνητό του και θα έβγαινε χωρίς να έχει χάσει κάτι από την απόλαυση μιας ταινίας σε μεγάλη οθόνη. Η πραγματική επιτυχία του ξεκίνησε τη δεκαετία του ’50, όταν έγινε αναπόσπαστο μέρος της καλοκαιρινής εξόδου των νέων, καθώς συνδύαζε πρακτικότατα το ρομαντικό ραντεβού με την ασφάλεια και την ιδιωτικότητα που πρόσφερε το αυτοκίνητο. Με τα χρόνια το εμπορικό σινεμά μετακόμισε στα malls και ένα μεγάλο μέρος των drive-in είτε έγινε μια ρετρό ανάμνηση είτε συνδέθηκε με το σεξ, αυτό που γινόταν επί της οθόνης, εντός αυτοκινήτου ή και στα δύο. Στην Ελλάδα το γνωρίσαμε αργότερα, κατά τη δεκαετία του ’70. Όμως, σε μια χώρα γεμάτη θερινά σινεμά, με πλήθος κόσμου να συρρέει σε αυτά όλο το καλοκαίρι, τα drivein περιορίστηκαν από νωρίς ως αναγκαστικός προορισμός ερωτικών ταινιών και κρυφών ραντεβού το σύντομο διάστημα που διαρκούσαν, με τεράστιες οθόνες τοποθετημένες σε χωράφια, όπως αυτή στον δρόμο για τη Μαλακάσα, να θυμίζουν μέχρι σήμερα την ύπαρξή τους. Μέχρι που ο κορωνοϊός και τα μέτρα ασφαλείας οδήγησαν ξαφνικά σε ακμή τα αμερικανικά drive-in, τους μοναδικούς κινηματογράφους που λειτουργούν αυτήν τη στιγμή στις ΗΠΑ, φέρνοντας στη χώρα μας μια συνήθεια του παρελθόντος που ταιριάζει με το social distancing του μέλλοντος. Πριν από λίγες μέρες εμφανίστηκε μια μυστηριώδης σελίδα στο Διαδίκτυο με τίτλο ΑΘΕΝΣ ΝΤΡΑΪΒ-ΙΝ, που πραγματοποιεί αντίστροφη μέτρηση μέχρι τα μεσάνυχτα της 1ης Ιουνίου και προσφέρει ένα πεδίο όπου μπορεί κάποιος να εγγραφεί στο newsletter. Οι υπεύθυνοι της σελίδας μάς είπαν πως θα ανακοινώσουν περισσότερα πολύ σύντομα και ότι η εγγραφή στο newsletter θα έχει αντίκρισμα πρακτικά, καθώς όσοι εγγραφούν θα έχουν πρόσβαση στα πρώτα εισιτήρια που θα διατεθούν στο κοινό, όπως και δυνατότητα αγοράς VIP Packages. Σχεδόν ταυτόχρονα, ο δήμαρχος Γλυφάδας, κ. Γιώργος Παπανικολάου, δημοσιοποίησε στα social media τις πυρετώδεις προετοιμασίες του Drive-in Φεστιβάλ στην καταπράσινη περιοχή του Γκολφ Γλυφάδας. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με τον ίδιο ανέφερε πως η ιδέα προέκυψε στην προσπάθεια προσαρμογής των πολιτιστικών εκδηλώσεων που διοργανώνει κάθε καλοκαίρι ο δήμος στα νέα δεδομένα και την ευκαιρία αξιοποίησης μιας μεγάλης και ήσυχης έκτασης πρασίνου που υπάρχει στην περιοχή. «Θα φιλοξενήσουμε προβολές ταινιών, νέων και κλασικών, όπως και θεατρικές παραστάσεις αλλά και συναυλίες. Είμαστε σε συνεννόηση ώστε να ανακοινώσουμε σύντομα όλο το πρόγραμμα. Οι εκδηλώσεις θα είναι και φέτος δωρεάν για το κοινό και, αντί εισιτηρίου, θα συγκεντρώσουμε τρόφιμα και φάρμακα για τις κοινωνικές μας δομές. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ποτέ κάτι τέτοιο σε εντελώς ανοιχτό χώρο, γιατί θα λειτουργούσε εις βάρος κάθε παράστασης. Το Γκολφ δίνει τη δυνατότητα ελέγχου και ο χώρος που θα έχουμε θα δίνει τη δυνατότητα άνετης εισόδου και εξόδου σε 180-200 αυτοκίνητα. Παράλληλα, φτιάχνουμε μια ιστοσελίδα απ’ όπου ο κόσμος θα προμηθεύεται το δωρεάν εισιτήριό του διαδικτυακά, ώστε να αποτρέψουμε οποιαδήποτε συμφόρηση. Θα ξεκινήσουμε μέσα στον Ιούνιο, με στόχο να έχουμε στην έναρξη ένα event με κλασικά αυτοκίνητα μέσα στον χώρο» ανέφερε ο κ. Παπανικολάου. Παράλληλα με τις δύο αυτές απόπειρες, προβολές drive-in θα περιλαμβάνονται και στις δράσεις του 10ου Athens Open Air Film Festival, το οποίο οργανώνεται αυτόν τον καιρό και σύντομα θα ανακοινώσει το πρόγραμμα με τις αγαπημένες κλασικές ταινίες που παρουσιάζει κάθε καλοκαίρι.

Ν Ο Λ Λ Ε

20 lifo – 21.5.20

Παράλληλα με τις δύο αυτές απόπειρες, προβολές drive-in θα περιλαμβάνονται και στις δράσεις του 10ου Athens Open Air Film Festival.

Με ανώτατο όριο πληρότητας το 40% της χωρητικότητας της αίθουσας και αυστηρή τήρηση αποστάσεων ανάμεσα στους θεατές, σίγουρα δεν θα είναι ένα συνηθισμένο καλοκαίρι ούτε για τα θερινά σινεμά. Οι εταιρείες διανομής, έχοντας να αντιμετωπίσουν και τον σκόπελο του γενικότερου παγώματος παραγωγής και κυκλοφοριών από το εξωτερικό, σχεδιάζουν να διανείμουν κοντά στις 100(!) ταινίες μέσα στο καλοκαίρι – άγνωστο πόσες (και ποιες) από αυτές θα παιχτούν τελικά. Η κατάσταση είναι κι εδώ ρευστή, από τις αντιδράσεις στα social media, όμως, φαίνεται να υπάρχει αρκετός κόσμος που έχει επιθυμήσει την εμπειρία της αίθουσας κι αυτό είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι. Από τις ταινίες που έχουν προγραμματιστεί να κυκλοφορήσουν τους προσεχείς μήνες επιλέξαμε τις πιο ενδιαφέρουσες νέες κυκλοφορίες, μαζί με μερικές επανεκδόσεις, και σας τις παρουσιάζουμε. Κάποιες τις έχουμε δει ήδη, κάποιες, Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος, αναμένουμε να τις δούμε κι εμείς μαζί σας. Έστω και σε απόσταση 1,5 μέτρων.

ΤΑΙ ΝΙΕ Σ Η Αναζήτηση

Μία εικοσαετία μετά το ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό Κόκκινο Βιολί ο Φρανσουά Ζιράρ βάζει και πάλι βιολονίστες στο σκηνοθετικό του μικροσκόπιο, σε μια συγκινητική ιστορία που ξεκινά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εκτείνεται μέχρι σήμερα. Συμμετέχουν οι Τιμ Ροθ και Κλάιβ Όουεν, πραγματικός πρωταγωνιστής όμως είναι η μουσική του Χάουαρντ Σορ – πιθανότατα η καλύτερη δουλειά του από την εποχή του Eastern Promises.

The personal history of David Copperfield Ο ανεξάντλητος Αρμάντο Ιανούτσι εξετάζει βαθύτερα τον χαρακτήρα του διαχρονικού ήρωα του Τσαρλς Ντίκενς, από την ανέμελη παιδική ηλικία και την κακοποίηση μέχρι τη φιλότιμη προσπάθειά του να γίνει τζέντλεμαν και συγγραφέας. Ο φρέσκος, ελαφρώς ρεβιζιονιστικός, αλλά κλασικός στην όψη του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ του 2020 είναι ο Ντεβ Πατέλ, πλαισιωμένος από τον Χιου Λόρι, την Τίλντα Σουίντον, τον Πίτερ Καπάλντι και τον Μπεν Γουίσο στον ρόλο του Ουράια Χιπ.

Ένας υπέροχος γείτονας Μετά από μια σειρά σταθερά στέρεων ερμηνειών που δεν απέφεραν υποψηφιότητες, ο Τομ Χανκς βρέθηκε ξανά στην πεντάδα των Όσκαρ με τον ρόλο του Φρεντ Ρότζερς, του καλόβολου τηλεοπτικού διασκεδαστή των παιδιών, ο οποίος λυτρώνει έναν κυνικό δημοσιογράφο με τις εύστοχες παραβολές και την ειλικρινή συμπόνια του. Ο Αμερικανός ηθοποιός είναι ο ζωτικός λόγος για να δει ο θεατής το Ένας υπέροχος γείτονας.

2/7

Tenet Παραδοσιακά ο Νόλαν έρχεται με auteurίστικη αυθάδεια για να σώσει το σινεμά της υπερπαραγωγής, αλλά φέτος ίσως να σώσει και τα ίδια τα σινεμά. Το Tenet θα γίνει, εκτός απροόπτου, η πρώτη στουντιακή υπερπαραγωγή που θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κατά τα λοιπά, η γνώριμη μυστικοπάθεια –ο Σιάμαλαν έχει το όνομα, αλλά ο Νόλαν τη χάρη– δεν θα μπορούσε να λείπει. Ελάχιστα ξέρουμε για το φιλμ, πέρα από το ότι κινείται στον χώρο της κοσμοπολίτικης κατασκοπείας.

16/7

The high note Μόνο πέντε γυναίκες άνω των 40 πήγαν στο Νο1 των καταλόγων επιτυχιών, γι’ αυτό και όταν η Τρέισι Έλις Ρος (κόρη της θρυλικής Νταϊάνα Ρος), κακομαθημένη σούπερ σταρ με ένδοξο παρελθόν και χλωμό μέλλον, αναγγέλλει στη δισκογραφική εταιρεία της πως σκοπεύει να ηχογραφήσει νέο υλικό, την αντιμετωπίζουν με δέος και τρόμο, και μόνο η αφοσιωμένη βοηθός της (Ντακότα Τζόνσον) πιστεύει πως μπορεί να επιτύχει. Μαζί με το After we collide, το High Note είναι μια κομεντί ιδανική για το καλοκαίρι και ένα πιο νεανικό κοινό.

18/6

Οι Μεταφραστές Απομονωμένοι σε μια πολυτελή κατοικία, χωρίς καμία δυνατότητα επαφής με τον έξω κόσμο, εννέα μεταφραστές μεταφράζουν το τελευταίο μέρος ενός εκ των μεγαλύτερων best-sellers της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στο Διαδίκτυο διαρρέουν οι 10 πρώτες σελίδες του βιβλίου και ένας εκβιαστής απειλεί να αποκαλύψει τη συνέχεια αν δεν του δοθεί ένα εξωφρενικό ποσό. Όλοι, ανάμεσά τους και ο δικός μας Μανώλης Μαυροματάκης, είναι ύποπτοι και ψάχνουν τον ένοχο που προκάλεσε τη διαρροή. Στο θρίλερ του Ρεζίς Ρουανσάρ πρωταγωνιστούν ο Λαμπέρ Ουιλσόν και η Όλγκα Κουριλένκο.

18/6

ενώ γύρω της ο κόσμος κυριολεκτικά καταρρέει. Η Oυάντ αποτυπώνει με την κάμερα την απώλεια, τη χαρά, τη θυσία, τη σχετικότητα των πραγμάτων και το μοιραίο δίλημμα: να μείνεις ή να φύγεις; Το ντοκιμαντέρ των Ουάντ Αλ Κατέμπ και Έντουαρντ Γουάτς προτάθηκε για Όσκαρ.

9/7

Ταξίδι στην Ελλάδα Οι γαστρoνομικές ταξιδιωτικές περιπέτειες των κωμικών Στιβ Κούγκαν και Ρομπ Μπράιντον –ένα ιδιαίτερο φιλμικό work in progress που μερικοί ευχόμαστε να μην τελειώσει ποτέ– συνεχίζονται, αυτήν τη φορά στα μέρη μας. Ακολουθώντας τα χνάρια του Οδυσσέα, ξεκινούν από την Τροία –από τη γειτονική Τουρκία δηλαδή– για να φτάσουν στην Ιθάκη. Ξεκαρδιστικές μιμήσεις, μπόλικη αυτοκριτική, πνευματικές ανησυχίες και μια υφέρπουσα μελαγχολία που βρίσκει το έρεισμά της όταν τα πράγματα έρχονται έτσι που δικαιώνεται ο Καβάφης.

2/7

Πινόκιο Ο Ματέο Γκαρόνε του Γκομόρα καταπιάνεται με τον «ιερό» Πινόκιο του Κάρλο Κολόντι και καταφέρνει να προσδώσει νατουραλισμό στην ιστορία του ξύλινου αγοριού και του ασυνάρτητου πατέρα του, διατηρώντας τον ρεαλισμό της φτωχής Ιταλίας της περιφέρειας και τον παραμυθένιο πυρήνα μιας πολύπλοκης αλληγορίας. Ο Ρομπέρτο Μπενίνι αποδεικνύεται απείρως πιο ώριμος ως Τσεπέτο σε σχέση με τον άστοχο, σε τόνο και ηλικία, Πινόκιο που είχε ενσαρκώσει πριν από χρόνια. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου και τιμήθηκε για τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ, σκηνικά και κοστούμια με τα βραβεία David di Donatello.

18/6

Μουλάν Η επική περιπέτεια της Χούα Μουλάν, της πολεμίστριας του Αυτοκρατορικού Στρατού που υπερασπίστηκε τα σύνορα της χώρας της μεταμφιεσμένη σε αγόρι, έγινε live action από την Ντίσνεϊ, σκηνοθετήθηκε όχι από τον Ανγκ Λι, που είχε προσεγγιστεί αρχικά, αλλά από γυναίκα (τη Νίκι Κάρο), και περίμενε υπομονετικά το τέλος της καραντίνας για να βγει στις αίθουσες. Μαζί με το Φύγαμε, σε επαναληπτικές προβολές, και τους Ευχούληδες 2, η Mulan είναι το θερινό δέλεαρ για τα παιδιά.

30/7

Για τη μικρή Σάμα Μια «επιστολή αγάπης» από μια μητέρα στην κόρη της. Η ταινία αφηγείται τη ζωή της Oυάντ επί πέντε χρόνια στο Χαλέπι, καθώς εκείνη ερωτεύεται, παντρεύεται και γεννά τη Σάμα, την κόρη της,

Τιμώμενος Επισκέπτης Αν αναλογιστείς τι σήμαινε το όνομα του Εγκογιάν στα ’90s, σε πιάνει θλίψη με την εξέλιξη της καριέρας του. Tα τελευταία χρόνια προσπαθεί να παντρέψει το γνώριμο μοτίβο του σινεμά του –η αλήθεια και η διαρκώς διαφεύγουσα φύση της– με το αγνό σινεμά είδους. Του βγήκε με το Γράμμα από το παρελθόν, αρκετοί κριτικοί υποστηρίζουν ότι το πέτυχε κι εδώ, ενώ όλοι τους εκθειάζουν την εμφάνιση του Ντέιβιντ Θιούλις. Eπίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του περσινού Φεστιβάλ Βενετίας.

Νεντ Κέλι, ο Νο1 καταζητούμενος Αναθεωρητική, αλαφροΐσκιωτη εκδοχή του βίου και της πολιτείας του θρυλικού Αυστραλού παρανόμου από τον Τζάστιν Κερζέλ. Πρωταγωνιστεί ο Τζορτζ ΜακΚέι του 1917, που αποδεικνύει ότι ήρθε για να μείνει, και οι Ράσελ Κρόου, Τσάρλι Χάναμ και Νίκολας Χουλτ ενισχύουν το ερμηνευτικό οπλοστάσιο του φιλμ. Όσοι γοητεύτηκαν από τον Μακβέθ του σκηνοθέτη με Φασμπέντερ και Κοτιγιάρ, θα βρουν κι εδώ ανάλογες αρετές.

Vivarium Νεαρό ζευγάρι αναζητά το ιδανικό σπίτι και παγιδεύεται σε μια γειτονιά γεμάτη από «ιδανικά», πανομοιότυπα σπίτια. Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο παράξενα όσο περνά η ώρα σε αυτό το αλληγορικό, ιδιότυπο κράμα μαύρης κωμωδίας, τρόμου και επιστημονικής φαντασίας που σε σημεία μοιάζει να κυνηγά την ουρά του, αλλά διόλου δεν θα χαλάσει τον φίλο του σινεμά του φανταστικού.

18/6

Το Κλαμπ των Χωρισμένων Να μπει κανείς ή να μην μπει; Όταν ο Μπεν χωρίζει, συναντά έναν επίσης διαζευγμένο φίλο, σβήνει τη λύπη του στο σπίτι του και σύντομα το καταφύγιο των πικραμένων μετατρέπεται σε ένα εύθυμο διασκεδαστήριο διαζευγμένων με μότο το «no couple, no trouble». Η γαλλική κομεντί του Μικαέλ Γιουν είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις κωμωδιών που συνδυάζουν βραβεία κριτικών και φεστιβάλ και φιλοδοξεί να κάνει την «αστεία» έκπληξη του καλοκαιριού.

21.5.20 – lifo

21

CITY VIBES ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Μαρία Κιουρί, η γυναίκα που άλλαξε τον κόσμο Ένα κινηματογραφικό ταξίδι στη ζωή της θρυλικής Μαρίας Κιουρί, στις παθιασμένες σχέσεις της, στις καινοτομίες της και στις ανυπολόγιστα θετικές συνέπειες των ευρημάτων της σε ολόκληρο τον κόσμο. Η γνωριμία της με τον Πιερ Κιουρί, ο γάμος τους και η ανακάλυψη του ραδίου, που άλλαξε την επιστήμη για πάντα. Το Radioactive προσηλώνεται στην εύθραυστη ισορροπία των Κιουρί που άλλαξε τον κόσμο και τους οδήγησε όχι μόνο στο βραβείο Νόμπελ αλλά και στην παγκόσμια αναγνωρισιμότητα. Με ερμηνεύτρια τη Ρόζαμουντ Πάικ, η Μαρζάν Σατραπί ανιχνεύει τον δύσκολο χαρακτήρα μιας ιδιοφυούς γυναίκας που αμφισβητήθηκε από την ανδροκρατούμενη επιστημονική και πολιτική κοινότητα της εποχής της.

Αβάνα, η πόλη των κατασκόπων Κουβανοί κατάσκοποι σε αμερικανικό έδαφος, εξωτικό περιβάλλον και ψυχροπολεμικό κλίμα στα ’90s, οικογενειακές προδοσίες κι ένα λαμπερό καστ που αποτελείται από την Πενέλοπε Κρουζ, τον Έντγκαρ Ραμίρεζ και τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ συνθέτουν την πιο φιλόδοξη περιπέτεια που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Γάλλος Ολιβιέ Ασαγιάς, και έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Βενετίας.

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

Καπόνε

Η ΝΎΧΤΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΎ ΛΑΓΩΝΙΚΌ 24 ΚΑΡΑΤΊΩΝ ΓΙΑ ΌΛΑ ΦΤΑΊΕΙ ΤΟ ΓΚΑΖΌΝ ΜΕΤΆ ΤΑ ΜΕΣΆΝΥΧΤΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΆΣ ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΊΑΣ

22 lifo – 21.5.20

Χτυπημένος από νευροσύφιλη, σωματικά ανήμπορος και πνευματικά αποδεκατισμένος αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, ο διαβόητος κακοποιός Αλ Καπόνε περιφέρεται σαν φάντασμα στην έπαυλή του στη Φλόριντα, διανύοντας τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανάμεσα σε εφιαλτικές αναμνήσεις και βλέμματα οίκτου από την οικογένεια, τους φίλους και τους σωματοφύλακες. Το Καπόνε του Τζος Τρανκ (Chronicle) δίνει την ευκαιρία στον Τομ Χάρντι για άλλη μια ακραία μεταμόρφωση μετά το Μπρόνσον και μοιάζει να εγκαλεί τη μετανοημένη παρακμή του γκανγκστερισμού που προσδιόρισε τον Ιρλανδό.

27/8

The Beatles: Get Back Με την εγκάρδια συγκατάθεση των δύο εν ζωή Beatles και των συζύγων του Λένον και του Χάρισον, ο Πίτερ Τζάκσον επεξεργάστηκε 55 ώρες βασικά ανέκδοτου οπτικοακουστικού υλικού από τις ηχογραφήσεις του «Let it be» το 1969, φωτίζοντας από νέα γωνία το βραβευμένο με Όσκαρ, αντίστοιχο ντοκιμαντέρ του 1970 από τον Μάικλ Λίντζεϊ Χογκ. Ο σκηνοθέτης του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και ορκισμένος φαν του συγκροτήματος υπόσχεται πως θα ακούσουμε τραγούδια και demos που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ, θα κρυφοκοιτάξουμε τις πραγματικές σχέσεις των μελών της μπάντας και θα δούμε και τα 42 λεπτά της τελευταίας τους εμφάνισης στην ταράτσα του στούντιο της Saville Row.

3/9

Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς Μόλις μία εβδομάδα πρόλαβε να προβληθεί η νέα ταινία του Οικονομίδη, οπότε η επάνοδός της στις αίθουσες λογίζεται περίπου σαν νέα κυκλοφορία. Στη μία αθηναϊκή αίθουσα που παίχτηκε το φιλμ σημειωνόταν λαϊκό προσκύνημα επί καθημερινής βάσης, αρκετοί ήταν οι θεατές που έμειναν έξω, οπότε τώρα θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία, μαζί με εκείνους της υπόλοιπης Ελλάδας, ώστε να απολαύσουν μια πασπαλισμένη με άφθονο μαύρο χιούμορ μικρογραφία της (νεο)ελληνικής επαρχίας.

ΘΕΡ Ι 10 ΣΙΝΕΝ Ο ΜΑ

ΑΓΑ ΠΗΜ ΕΝ

ΚΡΙΤΙΚΟΊ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΙ ΕΠΙΛΈΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΈΝΗ ΤΟΥΣ ΘΕΡΙΝΉ ΑΊΘΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΆΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ LIFO ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος LIFO, ALPHA Η ποικιλία των θερινών κινηματογράφων στην Αθήνα είναι σίγουρα εντυπωσιακή. Η Ριβιέρα, το Παρί, το Θησείον, το Λιλά, το Ελληνίς και τα κλασικά προαστιακά έχουν βελτιώσει τις υπηρεσίες τους και καλύπτουν όλα τα γούστα. Ευτυχώς, παρήλθαν οι δύσκολες νύχτες με τον κακό ήχο, τη χλωμή εικόνα, τα μίζερα σνακ και την κολλημένη νοσταλγία. Τα περισσότερα open-air έγιναν σωστή απόδραση, μοναδική στον κόσμο, και δίκαιο αξιοθέατο. Ωστόσο, θα προτιμήσω με ένα μεγάλο χαμόγελο το Βοξ για όλες τις αμερικανικές, γαλλικές, ιταλικές και βρετανικές κωμωδίες που παρακολούθησα εκεί τα καλοκαίρια της εφηβείας μου. Ήταν η casual ταινιοθήκη, ένα κινηματογραφικό φροντιστήριο με κοντομάνικα, τα ’80s των επαναλήψεων σε μέτριες κόπιες και όχι στις ιδανικότερες τεχνικές συνθήκες – αλλά ποιος νοιαζόταν, καθώς η ευλογία της ανακάλυψης με sold-out κοινό, Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή, δεν ξεπερνιέται.

Λήδα Γαλανού FLIX.GR, «Η ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΏΝ» Μεγαλώνοντας, το θερινό όπου πήγαινα συχνότερα και αγάπησα περισσότερο ήταν η Αθηναία στη Χάρητος – δίπλα στο σχολείο μου, το 26ο, με την κολλητή μου, την Ειρήνη. Βλέπαμε συνέχεια ταινίες (εκείνη έγινε σκηνοθέτις, εγώ κριτικός) και μετά τις συζητούσαμε, αυτές ή τα αγόρια, καθισμένες στα σκαλοπάτια κάποιας πολυκατοικίας της γειτονιάς. Ένα βράδυ πήγαμε, γεμάτες ενδιαφέρον, με τυρόπιτα, με τον ήχο χαμηλά και τα γύρω μπαλκόνια γεμάτα κόσμο και κουβέντες, να δούμε τον Καιρό των Τσιγγάνων στην Αθηναία. Αμέσως μετά το διάλειμμα έπιασε καλοκαιρινή μπόρα. Ορκισμένες σινεφίλ, δεν κουνήσαμε ρούπι, δεν μπήκαμε κάτω από το υπόστεγο, απλώς βρεχόμασταν, ακούγοντας Μπρέγκοβιτς και με το νευρικό γέλιο να αποκτά δύναμη με το λεπτό, ο σουρεαλισμός της κατάστασής μας να

συναγωνίζεται αυτόν στην οθόνη. Όταν, πια, εμφανίστηκε η ιπτάμενη νύφη, κατουρηθήκαμε πάνω μας από τα γέλια – τρελάθηκε ο Εμίρ; Γινόμαστε μουσκίδι για τις υπερφίαλες υπερβολές του;

Ηλίας Φραγκούλης FREECINEMA.GR Θυμάμαι σχεδόν όλες τις ταινίες που έχω δει στη Ριβιέρα της οδού Βαλτετσίου, θυμάμαι την αβεβαιότητα για το αν είδαμε το φινάλε της Νύχτας των Βρικολάκων του Πολάνσκι (με το φιλμ να κόβεται εντελώς απότομα στο τέλος!), θυμάμαι τον αγώνα να διακρίνουμε τα πλάνα του πρώτου ημιώρου (λόγω… απογευματινής έναρξης) στις προβολές των μεγάλων σε διάρκεια ταινιών του Φελίνι, θυμάμαι τις συμμαθήτριές μου από το σχολείο που (λόγω… αναρχικής φήμης) περπατούσαν κατατρομαγμένες μέχρι το σινεμά για να δούμε τους Εντιμότατους κυρίους του Κελιού 13… Η Ριβιέρα είναι ο αγαπημένος μου «κήπος» αυτής της πόλης και σήμερα με συγκινεί που, αντί για ένας κοινός θεατής εκεί, μπορώ πια να προγραμματίζω τις ταινίες του δικού μου ετήσιου αφιερώματος, του «Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι», που τις προλογίζω, και να μοιράζομαι ιστορίες από τα χρόνια που έτρεχα σε όλη την Αθήνα για να δω τόσα έργα που αγάπησα.

Γιώργος Κρασσακόπουλος FLIX.GR, ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ Μπρόντγουαιη: Ένα τόσο λαμπερά αμερικανικό όνομα, γραμμένο με ήτα και άλφα γιώτα. Βρισκόταν στην ομώνυμη στοά, Αγίου Μελετίου και Πατησίων, στην ταράτσα ενός κάποτε μοντέρνου κτιρίου, το οποίο στον δεύτερο όροφο είχε και έναν χειμερινό κινηματογράφο. Δεν πήγαινες απλώς σινεμά, ήταν σαν να έπαιζες στη δική σου, φουτουριστική με μια ιδέα νουάρ ταινία. Έστριβες από τον δρόμο στη χαώδη (ή έτσι έμοιαζε τότε) στοά, έπαιρνες το μεγάλο ασανσέρ και έβγαινες στη σχεδόν αιωρούμενη ταράτσα στην οροφή του κτιρίου. Καθισμένος στην καρέκλα σου, έβλεπες μόνο οθόνη και ουρανό. Κι αν η ταινία ήταν καλή, σχεδόν απογειωνόσουν μαζί με τα αεροπλάνα που περνούσαν από πάνω. Μπορεί να μην είχε το πιο μυρωδάτο αγιόκλημα ή το καλύτερο μπαρ, είχε όμως τον ήχο όσο δυνατά ήθελε και κανέναν θόρυβο από τους γείτονες ή τον δρόμο.

Γιάννης Βασιλείου LIFO Aν έπρεπε να διαλέξω αγαπημένο θερινό, θα διάλεγα το Άνεσις στους Αμπελοκήπους, επειδή είναι κοντά στο σπίτι μου. Και επειδή είναι

V I ERA

RI

ΝΟ

σε ταράτσα – ως γνωστόν, oι ταράτσες είναι οι οάσεις της αστικής ερήμου. Η προβολή που δεν θα ξεχάσω είναι μια μεταμεσονύκτια του Insidious 3 το 2015. Τη θυμάμαι όχι λόγω της ταινίας –αυτή ήταν κάτω του μετρίου– αλλά αφενός επειδή στα μισά της προβολής έπιασε μπόρα ανελέητη και παρακολούθησα την υπόλοιπη με ομπρέλα και αφετέρου επειδή, βγαίνοντας από το σινεμά, είδα αδιανόητη ουρά έξω από ένα ΑΤΜ. «Θα πιστώθηκαν οι συντάξεις» σκέφτηκα, μα έβλεπα ανθρώπους κάθε ηλικίας. Μετά άνοιξα το κινητό και η πρώτη είδηση έγραφε ότι «οι διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. ναυάγησαν και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε δημοψήφισμα με αντικείμενο την παραμονή μας στην Ένωση». Έτσι, ξαφνικά, η πραγματικότητα έμοιαζε απείρως τρομακτικότερη από την ταινία τρόμου που μόλις είχα παρακολουθήσει.

Πόλυ Λυκούργου FLIX.GR Πώς το ‘φερε η κουβέντα, επιστρέφοντας από την παρακείμενη λαϊκή της Παρασκευής με τον ιδιοκτήτη του Ζέφυρου, αρχές καλοκαιριού του 2011 ετοιμάζοντας το σινεμά, και του ζήτησα μια «μπομπίνα». Από αυτές που χρησιμοποιούσε για ντεκόρ στη μετώπη, πάνω από την είσοδο. «Το ρο θέλει λίγο φτιάξιμο» του ανέφερα και το έσφιξα όσο μπορούσα, ανεβασμένος στο κούτελο με την επιγραφή, συγυρίζοντας και λίγο το ταρατσάκι του πρόβολου, διαλέγοντας έναν τέτοιον σκουριασμένο φιλμικό «ρόδακα». Ο κύριος Νίκος έφυγε από τη ζωή έναν χρόνο μετά και το Στέλλα Πρότζεκτ (με καλλιγραφικές γραμμοτοσειρές à la greka) είναι εν μέρει αφιερωμένο και στους ιδιοκτήτες των θερινών σινεμά της χώρας.

Σινέ Ηλέκτρα: Λουτράκι, τέλη ’80s. Καλοκαίρια εφηβείας, καλοκαίρια καύσωνα, καλοκαίρια τρίμηνης μαθητικής βαρεμάρας (που τώρα αναπολείς και κλαις). Η καθημερινή ρουτίνα ήταν το πρωί, πριν από το μπάνιο στη θάλασσα, να περπατάμε 3 χιλιόμετρα (μέναμε έξω από την πόλη) με την κολλητή μου, την Κλαίρη, για να φτάσουμε στη μέση της παραλίας με τις καφετέριες. Εκεί όπου έστηναν τα 4 θερινά σινεμά το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Χαζεύαμε τις φωτογραφίες άπληστα, εκνευριζόμασταν ιδιαίτερα αν τα είχαμε δει όλα τον χειμώνα, διαπραγματευόμασταν αν στην επιλογή θα έπαιρνε τη σκυτάλη η ταινία, η θέα ή οι τηγανητές πατάτες με το κέτσαπ που σέρβιρε το μπαρ του ενός σινεμά.

Δήμητρα Νικολοπούλου ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑ – ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ Μένω στο Μετς. Το κέντρο (απόκεντρο) είναι ο φυσικός μου χώρος. Να τα φτάνεις όλα με τα πόδια. Ειδικά τις καθημερινές, που θες μια διαφυγή – χωρίς φυγή. Έτσι, τα αγαπη-

15 ακόμα θερινά σινεμά που αγαπάμε Δεξαμενή (Κολωνάκι) Εκράν (Νεάπολη Εξάρχεια) Ηλέκτρα (Πατησίων) Παλάς (Παγκράτι) Μπομπονιέρα (Κηφισιά) Ciné Φλοίσβος (Φάληρο) Αμαρυλλίς (Αγία Παρασκευή) Αριάν (Γλυφάδα) Μαργαρίτα (Χαλάνδρι) Λαΐς (Ταινιοθήκη Γκάζι) Παναθήναια (Νεάπολη - Εξάρχεια) Μαριλένα (Γλυφάδα) Κάρμεν (Αμπελόκηποι) Χλόη (Κηφισιά) Αβάνα (Χαλάνδρι)

μένα μου θερινά τα έβρισκες μέχρι πρότινος στο όριο που κάνουν παραδόσεις τα ποδήλατα. Κέντρο, βία Παγκράτι. Μέχρι που πήγα στο Σινέ Δάφνη κι αισθάνθηκα ότι πηγαίνω να δω ταινία στην αυλή της κολλητής μου. Μικρό, καταπράσινο, χωρά καμιά 200αριά άτομα και είναι φροντισμένο με τον τρόπο που φροντίζουμε το μπαλκόνι μας. Δεν έχει θέα Ακρόπολη, όπως το Ciné Paris ή το Θησείον. Δεν έχει τα σουβλάκια της Αίγλης ή τους καναπέδες του Ελληνίς. Έχει όμως αυτό το αδιευκρίνιστο je ne sais quoi, μια αίσθηση οικειότητας που δεν περιγράφεται. Τα καλοκαίρια, τις καθημερινές βραδιές που δεν αντέχω πολλά-πολλά, που θέλω μια καλή ταινία, φορώντας βερμούδα και σαγιονάρα, νιώθω καλά στο Σινέ Δάφνη. Μου φτιάχνει τη διάθεση.

μου, τα Εξάρχεια, και συνδυάζει τη νεανικότητα και τη ζωντάνια της περιοχής με κάτι από παλιά Αθήνα. Το ξεχωρίζω, ωστόσο, για τη μοναδική του ιδιοκτήτρια, την Πέγκυ (Ρίγγα), αυτήν τη σινεφίλ, φαμπ και βαμπ αρχαιολόγο που σε γοητεύει με τη στιβαρή της ευγένεια και τις υπέροχες κινηματογραφικές επιλογές της! Θυμάμαι έντονα μια βραδιά τον Ιούνιο του 2018 την προβολή της πρώτης ταινίας του Σταύρου Τσιώλη, «Ο μικρός δραπέτης», που είχε διοργανώσει το Athens Open Air Film Festival με αφορμή τα 50 χρόνια από τη δημιουργία της, σε συνεργασία με τη «Χαμένη λεωφόρο του ελληνικού σινεμά». Το όμορφο Σινέ Ριβιέρα ήταν γεμάτο με μικρούς και μεγάλους θεατές απ’ όλη την Αθήνα και η ατμόσφαιρα πολύ συγκινητική.

Τάσος Μελεμενίδης LIFO, CINEMAGAZINE.GR, ΝΎΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΈΡΑΣ

Πάνος Γκένας CINEMAGAZINE.GR, ΝΎΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΈΡΑΣ

Ό,τι πιο κοντινό στην ιδεατή μου σκέψη για θερινό το βρήκα στην αγέραστη (κοντεύει τα 60) Ρία στη Βάρκιζα, έναν κινηματογράφο που ακόμα και αν βρεθείς εκεί από σπόντα ξεχνάς ότι βρίσκεσαι λίγα χιλιόμετρα μακριά από αστικό κέντρο. Παιδιά με παππούδες και γιαγιάδες, άνθρωποι από τη γειτονιά που έρχονται προχειροντυμένοι μετά τη ραστώνη που ακολουθεί το μπάνιο, κυλικείο και μπαρ όπου θα βρεις ό,τι συνδυάζεται με το greek summer σε έναν ορισμό του συνοικιακού σινεμά και της σημασίας που αυτό έχει στην τοπική κοινωνία. Δεν ξεχνώ την προβολή εκεί του Πριν τα μεσάνυχτα, η οποία ξεκίνησε με τις εικόνες που περιέγραψα περίπου ως τη μέση της ταινίας, όταν μια καταρρακτώδης βροχή έφερε κοντά στο μικρό στέγαστρο τους λίγους ήρωες που με λαχτάρα ξαναβλέπαμε τη ζωή του Τζέσι και της Σελίν και καμία καταιγίδα δεν επρόκειτο να μας διώξει.

Το Ciné Paris είναι ξεχωριστό, γιατί προσφέρει μια βιωματική κινηματογραφική εμπειρία. Αρχικά, μια βόλτα στην πόλη, πριν και μετά την ταινία, το περπάτημα της προσμονής για την προβολή και της κουβέντας που ακολουθεί με φόντο την Πλάκα. Στο ισόγειο έχεις τη δυνατότητα να αγοράσεις φωτογραφίες και αφίσες κινηματογραφικών αναμνήσεων, ρετρό σουβενίρ για να θυμάσαι το ταξίδι και, ασφαλώς, στην ταράτσα, αριστερά από τη μεγάλη οθόνη, το κάδρο διευρύνεται για να χωρέσει την Ακρόπολη, αιώνιο σύμβολο και μνημειώδη συντροφιά σε κάθε προβολή. Πολλές είναι οι ταινίες που έχω συνδέσει με το Ciné Paris, αλλά αυτή που ξεχωρίζω είναι το Sin City (2005). Τα κόμικ, «χειρόγραφα» κάδρα της ταινίας των Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και Φρανκ Μίλερ βρέθηκαν σε έναν υπερβατικό, οπτικοακουστικό διάλογο με την πόλη. Οι black & white χαρακτήρες «δραπέτευσαν» από την οθόνη του Ciné Paris και έσταξαν μελάνι στην Αθήνα.

Μαρία Ναθαναήλ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑ – ΝΎΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΈΡΑΣ Σινέ Ριβιέρα: Το αγαπώ γιατί είναι μια όαση δροσιάς, πρασίνου και σινεμά στη γειτονιά

Διαβάστε ολόκληρες τις αφηγήσεις στο LIFO.gr.

—Γιάννης Καρλόπουλος, γραφίστας, LiFO, fonts.gr

21.5.20 – lifo

23

DESIGN

Η «ΑΝΑΠΝΈΟΥΣΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉ» ΤΟΥ KENGO KUMA ΣΤΗΝ ΑΘΉΝΑ Μια νεωτερική ερμηνεία του παραδοσιακού ιαπωνικού περιπτέρου τσαγιού στον κήπο του Βυζαντινού Μουσείου. από τη meροπη κοκκινη. φωτογραφια: παρισ ταβιτιαν παράξενη η σύμπτωση του κατ’ οίκον εγκλεισμού μας με την κατασκευή στην Αθήνα ενός μικρού, αλλά μοναδικού δείγματος της «αναπνέουσας αρχιτεκτονικής» του κορυφαίου Ιάπωνα αρχιτέκτονα Κένγκο Κούμα με τίτλο «Κουκούλι» (2020). Ο λόγος για την ξύλινη ιαπωνική αίθουσα τσαγιού («Οριμπέ») στον κεντρικό αύλειο χώρο του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου, στη Βασιλίσσης Σοφίας 22. Αυτό το «ζωντανό» και «παλλόμενο» αρχιτεκτόνημα μοιάζει αληθινά να αναπνέει μέσα στον κήπο της Βίλας Ιλίσια. Το μικρό αρχιτεκτόνημα αποτελεί την υψηλής αισθητικής ιαπωνική απάντηση στο φλερτ του μοντερνισμού με την παράδοση και σχεδιάστηκε από τον Κένγκο Κούμα, τον «Καλατράβα της Άπω Ανατολής», ως αυτόνομο έργο τέχνης αλλά και ως κτίριο συνοδευτικό της σχεδιαζόμενης έκθεσης «Λαμπαδηδρομία προς το Τόκιο - Κληρονομιά & Αφομοίωση». Η εν λόγω έκθεση, που αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας, θα ήταν η συμβολή του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου (σε συνεργασία με το Ιαπωνικό Πολιτιστικό Ινστιτούτο και την Ιαπωνική Πρεσβεία στην Αθήνα) στις εορταστικές εκδηλώσεις της τελετής παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας των Ολυμπιακών & Παραολυμπιακών Αγώνων - Τόκιο 2020. Το έργο αυτό επιλέχτηκε για τη μετάβαση του κοινού από τον εξωτερικό χώρο στον εσωτερικό της έκθεσης, γιατί, όπως χαρακτηριστικά τόνισε εξαρχής η διευθύντρια του μουσείου, δρ. Αικατερίνη Π. Δελλαπόρτα: «Είναι μια νεωτερική (τεχνολογικά, πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά) ερμηνεία του παραδοσιακού περιπτέρου τσαγιού και ως εκ τούτου αναδεικνύεται σε σύμβολο του μοντερνισμού της Ιαπωνίας με βαθιές ρίζες στην τοπική παράδοση ως ζωντανό και εξελισσόμενο γίγνεσθαι και αυτήν ακριβώς τη σχέση του χθες με το σήμερα επιλέγει να αναδείξει το μουσείο μας». Όμοιας αντίληψης με το περίπτερο του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, αλλά διαφορετικό κατασκευαστικά, είναι το πρώτο έργο του αρχιτέκτονα στη Γερμανία, συγκεκριμένα στο πάρκο του Μουσείου Εφαρμοσμένων Τεχνών της Φρανκφούρτης επί του ποταμού Μάιν. Στην Αθήνα, η δομή του αρχιτεκτονήματος, διαστάσεων 6,55 μ. x 4,80 μ. x 3,30 μ. (ύψος), αποτελείται από 72 κάθετα πάνελ από κόντρα πλακέ σημύδας, πάχους 1,5 εκ. το καθένα, τοποθετημένα πάνω σε μεταλλική βάση, όπου αόρατα ενσωματώθηκε η εγκατάσταση του νυχτερινού φωτισμού LED, και σε απόσταση 7,5 εκ. μεταξύ τους, ώστε εξωτερικά να δημιουργείται ένα οργανικό σχήμα όμοιο με κουκούλι και μήτρα, ενώ, στο εσωτερικό, το μεταβαλλόμενο φυσικό φως δημιουργεί μυστικιστική εντύπωση σπηλαίου. Οι γνώστες της ιαπωνικής τέχνης στην ανομοιογένεια της εξωτερικής φόρμας του περιπτέρου αναγνωρίζουν επίσης τις επιρροές από την ιαπωνική κεραμική, πιο συγκεκριμένα από τις αγαπημένες κούπες του ειδήμονα του τσαγιού Φουρούτα Οριμπέ (1543-1615), το όνομα του οποίου πήραν όλες οι αντίστοιχες αίθουσες τσαγιού. Η εκτέλεση του έργου των Αθηνών πραγματοποιήθηκε με τη στενή συνεργασία του αρχιτεκτονικού γραφείου «Kengo Kuma & Associates» (Τόκιο - Παρίσι) και της ομάδας του επίκουρου καθηγητή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κ. Παναγιώτη Βασιλάτου. Ο προϊστάμενος του τμήματος Εκθέσεων, Επικοινωνίας & Εκπαίδευσης του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου, πρωτ. Περίανδρος Ι. Επιτροπάκης, αναφερόμενος στη σπουδαιότητα του έργου, μας ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «η ιδιόμορφη δομή του αρχιτεκτονήματος, με την ιδιαίτερη ανάδειξη των λεπτομερειών που συνθέτουν το σύνολο, αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των αρχιτεκτονικών κατασκευών του Κούμα. Το γνωστό πλέον ως “περίπτερο τσαγιού Κούμα των Αθηνών”, ταυτόχρονα κλειστό και ανοιχτό στον περιβάλλοντα χώρο, αναπνέει μαζί με τους επισκέπτες του και δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του, καθώς προσομοιάζει στα διάφορα κουκούλια των εντόμων (από ξυλοπολτό, χώμα, μετάξι ή φύλλα δένδρου) και, εκτός των άλλων, μας αφορά ως χρονοκάψουλα μετασχηματισμού του χθες σε σήμερα». Κεντρική αυλή - Κήπος Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου Λεωφ. Βασ. Σοφίας 22

24 lifo – 21.5.20

σαν κουπα τσαγιου Οι γνώστες της ιαπωνικής τέχνης στην ανομοιογένεια της εξωτερικής φόρμας του περιπτέρου αναγνωρίζουν τις επιρροές από την ιαπωνική κεραμική, πιο συγκεκριμένα από τις αγαπημένες κούπες του ειδήμονα του τσαγιού Φουρούτα Οριμπέ (15431615), το όνομα του οποίου πήραν όλες οι αντίστοιχες αίθουσες τσαγιού.

21.5.20 – lifo

25

βηττού. Για μένα, ήταν πολύ θετικό το γεγονός ότι κατοικούσαμε τόσο κοντά στον λόφο. Σου παρείχε μια εγγύτητα στη φύση και θυμάμαι πολύ έντονα τους οικογενειακούς περιπάτους στα δρομάκια, ανάμεσα στα δέντρα, ή τις επισκέψεις στο εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων. Ήμουν μοναχοπαίδι, με αποτέλεσμα να περνώ πολύ χρόνο μόνη μου. Αφενός δέχεσαι όλη την αγάπη των γονιών σου όταν μεγαλώνεις χωρίς αδέρφια, αφετέρου δεν έχεις παρέα όταν τη χρειάζεσαι. Παρότι δεν είχα παράπονο ως το μοναδικό παιδί της οικογένειας, φρόντισα με τη σειρά μου να αποκτήσω δύο παιδιά, έναν γιο και μια κόρη.

q Οι γονείς μου ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι. Είχαν σπουδάσει νομικά, αλλά δεν εξάσκησαν τη δικηγορία. Ξεχώριζαν για την καλοσύνη και τον προοδευτισμό τους. Μου εμφύσησαν από νωρίς ιδανικά και αξίες, όπως η γνώση, αυτό το πολύτιμο εφόδιο, μολονότι δεν ήταν άνθρωποι του πνεύματος. Συγχρόνως, η παροχή ερεθισμάτων εκ μέρους τους είχε πάντα στόχο την εξέλιξή μου. Πηγαίναμε όλοι μαζί στο Ηρώδειο, έδιναν πολύ βάρος στην επιλογή του σχολείου αλλά και στον παιδαγωγικό ρόλο της εκπαίδευσης και της τέχνης. Από τα παιδικά μου χρόνια έχουν εντυπωθεί πολύ έντονα στη μνήμη μου τα κρυφά διαβάσματα, βιβλία που θεωρούνταν απαγορευμένα, και τα ωραία θερινά σινεμά της Λένορμαν και της λεωφόρου Αλεξάνδρας.

q Σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιλέγοντας τον κλάδο της Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Στην αρχαιολογία με οδήγησε το ενδιαφέρον και η αγάπη μου για την τέχνη, την αρχαία ελληνική αρχικά και, φυσικά, την ευρωπαϊκή στη συνέχεια. Θα ήθελα να είχα ξεκινήσει σπουδάζοντας Ιστορία της Τέχνης, αλλά τότε δεν ήταν εφικτό. Το έκανα αργότερα στη Γαλλία, παράλληλα με τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στην αρχαιολογία.

q Στις μέρες μας ο αρχαιολόγος έχει να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και, κυρίως, την ανεργία. Επειδή συμμετέχω ως μέλος στο διοικητικό συμβούλιο της Αρχαιολογικής Εταιρείας, συνειδητοποιώ συχνά ότι πολλά νέα και αξιόλογα παιδιά δεν έχουν μόνιμη εργασία και κινούνται ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα, όταν υπάρχει ευκαιρία. Φυσικά, μαζί με την ανεργία πάει και η ανταγωνιστικότητα, γιατί είναι τόσο λίγες οι θέσεις. Σκεφτείτε ότι για δεκαπέντε θέσεις μέσω ενός προγράμματος ΕΣΠΑ που αφορούσε την ψηφιοποίηση του αρχείου της Εταιρείας κατατέθηκαν εκατό αιτήσεις. Είναι πολύ αντιφατικό να συμβαίνει αυτό σε μια χώρα που έχει τόσο πολλά μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους.

q Μέσα από την ενασχόληση με την αρχαιολογία έχω μάθει να μη βγάζω βιαστικά συμπεράσματα, να λέω «δεν

Aρχαιολόγος. Γεννήθηκε και ζει στο Κολωνάκι.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΎ

q Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, σε ένα αστικό περιβάλλον, σε μια μονοκατοικία στους πρόποδες του Λυκα-

ξέρω», να είμαι πολύ λεπτομερής και να προσπαθώ να εκφράζομαι με ευκρίνεια κάνοντας μια περιγραφή ή εκθέτοντας μια ιδέα. Οι αρχαιολόγοι πάντοτε έχουν τον ρόλο του κακού. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι εκείνοι που πρέπει να απαγορεύσουν κάθε είδους δραστηριότητα όταν ανακαλυφθούν αρχαία ευρήματα και κρίνονται απαραίτητες οι ανασκαφικές εργασίες. Προφανώς, αυτό δημιουργεί επανειλημμένα αντιδράσεις. Δεν διαφωνώ ότι υπάρχουν και αρχαιολόγοι που είναι πολύ σχολαστικοί ή θέτουν πολλαπλά εμπόδια χωρίς λόγο. Αλλά τις περισσότερες φορές που οι αρχαιολόγοι «ενοχλούν», γίνεται δικαίως. Ανατρέχοντας στο παρελθόν θα δούμε ότι πολλές φορές παραγκωνίστηκαν οι αρχαιολογικές αποφάσεις, είδαμε κτίρια να ανεγείρονται και εκ των υστέρων το αποτέλεσμα ήταν λυπηρό. Το παράδειγμα των αντιρρήσεων της Αρχαιολογικής Εταιρείας για τη χωροθέτηση του κωπηλατοδρομίου στον Μαραθώνα είναι ενδεικτικό.

q Το βιβλίο μου, που φέρει τον τίτλο Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός και βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία, παρουσιάζει με τρόπο εμπεριστατωμένο, πληρέστατο και λεπτομερή το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού. Επίσης, έρχεται να καλύψει ένα κενό στη αρχαιολογική βιβλιογραφία, που αφορά τη μυκηναϊκή περίοδο. Χρειάστηκε ενδελεχής έρευνα, μελέτη των πηγών, πρόσβαση σε αρχεία και βιβλιοθήκες, επισκέψεις σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους που αναφέρονται στο βιβλίο αλλά και σε πολυάριθμα μουσεία, προκειμένου να παρατηρήσω τα αντικείμενα. Η έρευνα γύρω από τον μυκηναϊκό κόσμο έχει γνωρίσει αλματώδη πρόοδο. Οι ανασκαφές έχουν ανοίξει νέα κεφάλαια. Ανακαλύφθηκαν ιερά άγνωστα, πόλεις και περιοχές άσκαφτες έως πρόσφατα, η Μιδέα, ο Κύνος, το Καλαπόδι, το Διμήνι, η Τροιζηνία, και φωτίστηκε μια ολόκληρη περίοδος, η ΥΕ ΙΙΙ Γ. Πρόκειται για ένα ιστορικό υλικό, που μας δίνει την ευκαιρία να κατανοήσουμε τη μυκηναϊκή ιστορία.

q Στη μυκηναϊκή εποχή φαίνεται ότι διαμορφώνεται το ελληνικό έθνος και σ’ αυτήν ανιχνεύεται η αρχαιότερη ιστορική μνήμη των Ελλήνων. Ο μυκηναϊκός πολιτισμός άγγιξε περίπου όλες τις ελληνικές επαρχίες και σχεδόν παντού μπορούμε να διακρίνουμε ένα μυκηναϊκό υπόβαθρο.

q Τον 16ο αιώνα π.Χ., κάτω από τον ίσκιο της Κνωσού, μεγάλες αρχηγικές ομάδες συγκέντρωσαν δύναμη και

AΘΗΝΑΊΟΙ

στέριωσαν τα πρώτα κέντρα, με πρώτο απ’ όλα και διαχρονικά το σπουδαιότερο τις Μυκήνες, οι οποίες κατοικήθηκαν συνέχεια από τη νεολιθική εποχή. Στο τέλος του 17ου αι. με αρχές 16ου αι. π.Χ. ήταν ήδη μια ισχυρή πολιτεία, της οποίας οι ηγεμόνες θάβονταν με πλούσια κτερίσματα έξω από τα τείχη. Οι Μυκήνες είναι η «κυκλώπεια» πόλη, λόγω των πελώριων τειχών, αλλά και η «ευρυάγυια» πόλη, λόγω του ανεπτυγμένου οδικού δικτύου και των φαρδιών δρόμων. Για τη δύναμη των Μυκηνών μιλούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα: η μεγαλοπρεπής οχύρωση, το οργανωμένο οδικό δίκτυο, τα πλούσια νεκροταφεία και η εντυπωσιακή συγκέντρωση θολωτών τάφων.

q Λίγο μετά τα μέσα του 13ου αι. π.Χ. διάφορες καταστροφές σημειώνονται στα μυκηναϊκά κέντρα: οικοδομήματα καίγονται ή καταστρέφονται από σεισμούς και μερικά από αυτά δεν ξαναχτίζονται ποτέ, όπως πολλά σπίτια στις Μυκήνες. Οι καταπληκτικές ανακαλύψεις του Σλήμαν έφεραν το 1876 τις Μυκήνες στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Για παράδειγμα, η Πύλη των Λεόντων είναι μια συμπαγής και μνημειώδης κατασκευή, ένα θαυμαστό «μεγαλιθικό μνημείο».

q Έχοντας ασχοληθεί ενδελεχώς με τη ζωή και την τέχνη των Μυκηναίων, αυτό που με έχει εντυπωσιάσει είναι η επινοητικότητα του λαού αυτού, που έβρισκε λύσεις σε διάφορα προβλήματα, έφτιαχνε φράγματα, δρόμους, άλλαζε κοίτες ποταμών. Επίσης, το γεγονός ότι ταξίδευαν και έπαιρναν ιδέες, στις οποίες γρήγορα έδιναν τη δική τους αναγνωρίσιμη σφραγίδα. Την ίδια στιγμή, είχα τη δυνατότητα να παρουσιάσω διάφορες αλήθειες που αφορούσαν τον Ερρίκο Σλήμαν, είτε ως προς τον χαρακτήρα του είτε ως προς το έργο του στις Μυκήνες. Πράγματι, ήταν μια προσωπικότητα που αισθανόταν μεγάλη έλξη για την προϊστορία και για τους τόπους που συνδέονταν με τους μυθικούς και ηρωικούς χρόνους. Ωστόσο, ήταν ένας δύστροπος άνθρωπος, άπληστος, κυκλοθυμικός, αλαζόνας, ο οποίος συμπεριφερόταν ανάλογα με τις διαθέσεις και τον τρόπο που αντιμετώπιζαν οι Αρχές τα σχέδιά του. Αυτό το διαπιστώνουμε από την αλληλογραφία που έχω δημοσιεύσει με διάφορα πρόσωπα εκείνης της εποχής. Ευτυχώς, υπήρχε ο ευσυνείδητος έφορος της Εταιρείας, Π. Σταματάκης, με την καταλυτική συμβολή του στη μεγάλη ανασκαφή, ο οποίος συνέχισε το έργο της επιστημονικής τεκμηρίωσης των ευρημάτων, αποκαλύπτοντας τον θησαυρό των πολύτιμων αντικειμένων και του 6ου τάφου του ταφικού κύκλου. Διαφορετικά, θα αγνοούσαμε πολλά.

q Είναι αυτονόητο ότι ένας αρχαιολόγος μπαίνει στη διαδικασία σύγκρισης των αρχαίων με τη σύγχρονη εποχή. Αυτό που διδασκόμαστε είναι ότι οι άνθρωποι είναι πάντα ίδιοι. Για παράδειγμα, φυσικά και υπήρχαν καταχρήσεις και φορο-

26 lifo – 21.5.20

απο τον γιάννη πανταζόπουλο φωτογραφιeσ: παρισ ταβιτιαν

μνημη Στη μυκηναϊκή εποχή φαίνεται ότι διαμορφώνεται το ελληνικό έθνος και σ’ αυτήν ανιχνεύεται η αρχαιότερη ιστορική μνήμη των Ελλήνων. Ο μυκηναϊκός πολιτισμός άγγιξε περίπου όλες τις ελληνικές επαρχίες και σχεδόν παντού μπορούμε να διακρίνουμε ένα μυκηναϊκό υπόβαθρο.

21.5.20 – lifo

27

q Επιπλέον, κάτι ακόμη που έχω μάθει από τη μελέτη του ανθρώπινου παρελθόντος και την ενασχόληση με την αρχαιολογία είναι ότι η κεντρική ιδέα στις κοινωνίες παραμένει η ίδια. Κάποτε ήταν η λατρεία στη θεότητα της γονιμότητας, η Αφροδίτη στην αρχαία ελληνική μυθολογία και ύστερα η Παναγία. Ή, οι αρχαίοι ναοί, που έγιναν αργότερα χριστιανικοί. Από την περίοδο της Νεολιθικής Εποχής ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από έντονο θρησκευτικό συναίσθημα. Υπάρχει μια συνέχεια καταπληκτική. Οι ιδέες είναι, λοιπόν, παρόμοιες, με ελαφρές αποκλίσεις.

q Νομίζω ότι οι Έλληνες –σε γενικές γραμμές, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις– δεν γνωρίζουν την ιστορία ούτε του ελλαδικού, ούτε του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ούτε του ελληνικού πολιτισμού, γιατί δεν διδάσκονται σωστά και συνεπώς δεν ενδιαφέρονται και δεν διαβάζουν. Ευθύνη τεράστια σε όλο αυτό έχει και η τηλεόραση ως το μαζικότερο μέσο ενημέρωσης. Παραδείγματος χάρη, στις 8 Μαΐου γιορτάστηκε η επέτειος του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα ιστορικό γεγονός με αφορμή το οποίο διεθνή μέσα ενημέρωσης, όπως το BBC και άλλα στη Γαλλία και στη Γερμανία, αφιέρωσαν εκπομπές για τη συμπλήρωση των 70 ετών από την άνευ όρων συνθηκολόγηση της γερμανικής Βέρμαχτ. Στην ελληνική τηλεόραση δεν υπήρξε η παραμικρή αναφορά. Σκοτώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, μετά απ’ αυτό το γεγονός διαμορφώθηκε η Ευρώπη και καμία εκπομπή δεν σκέφτηκε να ετοιμάσει ένα σχετικό αφιέρωμα. Δυστυχώς, τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης λειτουργούν με όρους αγοράς.

Ντόρα Βασιλικού

διαφυγή, πράγματα που γνωρίζουμε από τους ρήτορες, τον Λυσία, τον Ισοκράτη και τις επιγραφές. Επιπλέον, όσον αφορά τα μνημόνια, παρότι είναι μια λέξη που παραπέμπει σε συγκεκριμένη εποχή και καλό θα ήταν να την αποφεύγουμε για τόσο παλιά χρόνια, ναι, πράξεις «μνημονιακού» τύπου υπήρχαν και ίσως το πιο γνωστό παράδειγμα είναι η Δηλιακή Συμμαχία: μετά τα Μηδικά, οι Αθηναίοι είχαν υποχρεώσει τους συμμάχους να πληρώνουν φόρους για να τους προστατεύουν.

q Ακούμε συχνά στη χώρα μας τη φράση «περιούσιος λαός». «Περιούσιοι» είναι όλοι οι λαοί, ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του περιούσιο και υπερηφανεύεται για την ιστορία του. Η ρίζα του κακού ξεκινά από το σχολείο. Η στείρα εκμάθηση, η παπαγαλία και η αποστήθιση έχουν υπονομεύσει τον εκπαιδευτικό ρόλο του σχολείου ως θεσμού μετάδοσης της γνώσης. Είναι αδιανόητο να κυριαρχεί η απομνημόνευση κειμένων ακόμη και στο μάθημα της έκθεσης, εκεί όπου θα έπρεπε να κυριαρχεί η κριτική σκέψη. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατατίθενται αιτήσεις για διάφορα θέματα στην Αρχαιολογική Εταιρεία και κάποιες εξ αυτών έχουν ορθογραφικά λάθη. Πιστεύω ότι η διδασκαλία πρέπει να μένει μακριά από πατριωτισμούς και μεγαλόπνοα λόγια.

q Χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει παρόν για έναν λαό. Πρέπει να ξέρουμε πού ανήκουμε, ποια είναι η ταυτότητά μας και αυτά μόνο η Ιστορία και το παρελθόν μπορούν να μας τα μάθουν. Όχι βέβαια μόνο για να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας, πράγμα που στην Ελλάδα κάνουμε συνέχεια, αλλά γιατί μόνο σε έναν συγκροτημένο κόσμο μπορεί να προχωρήσει κανείς.

q Η Αθήνα είναι μια όμορφη πόλη, γιατί έχει μια ιδιαίτερη γεωγραφική διαμόρφωση, είναι τριγυρισμένη από βουνά, με το άνοιγμα στη θάλασσα και τους χαμηλούς της λόφους. Και διαθέτει ένα μοναδικό φως στον ουρανό της. Μου αρέσει πολύ να περπατώ στη Βασιλίσσης Σοφίας, γιατί ανήκει στις εξαιρέσεις ως μια λεωφόρος που έχει μεγάλα πεζοδρόμια. Φυσικά, είναι όμορφη και η διαδρομή στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στην Αποστόλου Παύλου, στο Ζάππειο και στην Ηρώδου Αττικού. Δυστυχώς, η αντιπαροχή κατέστρεψε την πρωτεύουσα. Τόσο ελαφρόμυαλα τη χαλάσαμε. Μπορεί να διορθωθεί αυτή η πόλη, όμως με μικρά βήματα, προσέχοντας από δω και πέρα, με τους πολίτες να σέβονται το περιβάλλον και να υπακούουν στους νόμους.

q Από την άλλη πλευρά, με ενοχλεί η βιαιότητα των ανθρώπων που κυκλοφορούν και η παντελής έλλειψη περιβαλλοντικής συνείδησης. Περπατάς, κάνεις μια σύσταση σε κάποιον που πέταξε ένα σκουπίδι στον δρόμο και η απάντηση που λαμβάνεις είναι: «Κι εσένα τι σε νοιάζει;». Αυτό συμβαίνει επειδή η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση δεν διδάσκεται στα σχολεία. Επίσης, δεν φροντίζουν οι γονείς ώστε τα παιδιά τους να μη διακατέχονται απ’ αυτήν τη νοοτροπία. Ίσως πολλοί γονείς δεν θέλουν να τα στενοχωρήσουν. Ή, πιθανόν, δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν. Αποτέλεσμα αυτών, βέβαια, είναι ότι στην πλειονότητά τους οι νέοι δεν είναι συγκροτημένοι και θα έλεγα ότι ωριμάζουν αργά. Η κόρη μου έφυγε από την Ελλάδα πριν καν συμπληρώσει τα 18 της χρόνια. Όταν επέστρεψε, θυμάμαι να μου λέει ότι τα κατάφερε επειδή ήταν πολύ καλά «αρματωμένη».

q Αγαπημένος αρχαιολογικός χώρος είναι, αναμφίβολα, οι Μυκήνες. Έχουν κάτι το απόκοσμο, το βάρβαρο, το άγριο και, συγχρόνως, είναι ένα μνημείο οικουμενικής πολιτισμικής κληρονομιάς. Η τέχνη μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Οι φιλόσοφοι λένε ότι η τέχνη πλησιάζει τον άνθρωπο στον Θεό. Η δημιουργία είναι μια θεϊκή πράξη, οξύνεται η σκέψη σου, προσπαθώντας να φτάσεις έναν στόχο, αλλά ακόμα και όταν μετέχεις απλώς, η σκέψη εξευγενίζεται στη συνάφεια μ’ ένα πνευματικό δημιούργημα.

q Αυτό που μου δίνει δύναμη είναι η επιδίωξη ενός σκοπού. Είναι η αιτία που σε αναγκάζει να βρίσκεσαι σε διαρκή κινητοποίηση. Ένα κίνητρο ανατροφοδότησης. Η ευτυχία, για μένα, είναι μια μεγάλη λέξη. Η ζωή έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Αλλά υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές, που πρέπει να χαιρόμαστε όταν έρχονται. Ευτυχώς, έζησα ευτυχισμένα. Οι στιγμές ευτυχίας είναι μια παρακαταθήκη στους ανθρώπους, διότι σε βοηθούν να αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες του μέλλοντος.

q Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι το άγνωστο, το απρόσμενο, το αιφνίδιο, όπως αποδεικνύει άλλωστε σήμερα η ξαφνική έλευση ενός ιού που άλλαξε τη ζωή μας. Η πιο δύσκολη στιγμή που έχω αντιμετωπίσει έχει να κάνει με την ξαφνική απώλεια του συζύγου μου πριν από είκοσι χρόνια και, φυσικά, με τον θάνατο αγαπημένων προσώπων, όπως οι γονείς μου. Η απώλεια σε οχυρώνει με αντοχή, προκειμένου να καταφέρεις να συνεχίσεις. Τότε, όταν αλλάξει εντελώς η ζωή σου, συμβιβάζεσαι με τη μοναξιά. Προσαρμόζεσαι σε μια νέα κατάσταση, αν θέλεις να επιζήσεις. Επίσης, άλλος ένας σημαντικός παράγοντας αυτοβοήθειας είναι η επαγγελματική σου ενασχόληση και οι καθημερινές υποχρεώσεις.

q Η πίστη είναι παρηγοριά και ακουμπά σε μια βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου: να πιστεύει σε κάτι

ΙNFO Το βιβλίο της Ντόρας Βασιλικού Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία (Académie des Inscriptions et BellesLettres).

28 lifo – 21.5.20

ανώτερο από τον ίδιο. Παρότι δεν εξαρτώμαι από το θρησκευτικό αίσθημα, είμαι υπέρ της διατήρησης της παράδοσης και της αδιάσπαστης συνέχειάς της ως μέρους της ατομικής ταυτότητας του καθενός. Η πίστη είναι συνεκτικό στοιχείο μιας κοινωνίας, με την έννοια της συμμετοχής σε έναν κόσμο ιεροτελεστίας και τελετουργίας.

Νομίζω ότι οι Έλληνες –σε γενικές γραμμές, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις– δεν γνωρίζουν την ιστορία ούτε του ελλαδικού, ούτε του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ούτε του ελληνικού πολιτισμού, γιατί δεν διδάσκονται σωστά και συνεπώς δεν ενδιαφέρονται και δεν διαβάζουν.

q Αυτό που θα συμβούλευα τους νεότερους είναι να διαφυλάττουν την ελευθερία ως το πολυτιμότερο δικαίωμά τους. Να έχουν, δηλαδή, τη δυνατότητα της αυτόβουλης και απεριόριστης επιλογής, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, και την πλήρη απουσία εξαναγκασμού ή καταπίεσης. Να μπορούν να δρουν και να κινούνται κατά βούληση, χωρίς περιορισμούς, αλλά με την προϋπόθεση να σέβονται τους άλλους. Γι’ αυτό θεωρώ σημαντική στη ζωή την ψυχική ισορροπία και την αυτοσυνείδηση. Να ξέρεις ποιος είσαι, πού θέλεις και μπορείς να φτάσεις, αλλά και πώς. Κάτι ήξεραν οι Αρχαίοι που πίστευαν στο «γνώθι σαυτόν».

week

ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ, ATΙΤΛΟ, 1972 (ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ)

30

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα

32

ΒΙΒΛΙΟ Το μπεστ σέλερ του Ρόμπερτ Μακφάρλαν, «Υπογαία», είναι ένα μοναδικό ταξίδι στα βάθη της γης και του χρόνου

35

ΜΟΥΣΙΚΗ Ο Παντελής Δημητριάδης των Παιδιών της Παλαιότητας σε μια συνέντευξη για το νέο τους άλμπουμ

ΜΟΥΣΙΚΗ H νέα γενιά της ελληνικής μουσικής δεν γνωρίζει όρια Νέοι μουσικοί και συγκροτήματα που ξεχώρισαν πρόσφατα. απο τη μαρια παππα

34

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Οι γκαλερί της πόλης ανοίγουν ξανά Λαμβάνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, και ταυτόχρονα με περιορισμένο αριθμό επισκεπτών, η τέχνη επιστρέφει σιγά-σιγά στην πόλη, με τις γκαλερί να ανοίγουν ξανά τις πόρτες τους. Η μάσκα είναι απαραίτητη, το ίδιο και οι κανόνες υγιεινής που ίσχυαν σε όλη την περίοδο της καραντίνας (πλύσιμο και απολύμανση χεριών, προσοχή να μην έρχονται σε επαφή με το πρόσωπο, τήρηση αποστάσεων από τον διπλανό). Θα υπάρχει και η δυνατότητα ιδιωτικών επισκέψεων κατόπιν ραντεβού (η τηλεφωνική κράτηση είναι απαραίτητη). ä Τις γκαλερί που ανοίγουν αυτή την εβδομάδα μπορείτε να τις βρείτε στη σελίδα 33

topevents

4 ΣΥΝΑΥΛΙΑ Katerine Duska & Leon of Athens

9 week

21- 27 μ αϊου 20 20

Η συνεργασία τους ξεκίνησε με το τραγούδι «Better Love», με το οποίο η Katerine Duska εκπροσώπησε την Ελλάδα στον περσινό διαγωνισμό της Eurovision. Ακολούθησε το ντουέτο «Άνεμος», το πρώτο τους τραγούδι με ελληνικό στίχο, που κατέκτησε σταθερή θέση στα playlists των ραδιοφώνων, φτάνοντας στο top 3 του ελληνικού Spotify. Η Katerine Duska και ο Leon of Athens ετοιμάζονται να παρουσιάσουν μια αφαιρετική συναυλία με αγαπημένα τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, καθώς και διασκευές κομματιών που τους έχουν εμπνεύσει. 22/5, 21:00, στο snfcc.org/ DuskaLeon, καθώς και στη σελίδα του ΚΠΙΣΝ στο Facebook @SNFCC

5 ΘΕΑΤΡΟ Επιστροφή στη Ρεμς

STOEP TH S PR ES 1 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Jean-Michel Basquiat Η Fondation Louis Vuitton στο Παρίσι ξαναζωντανεύει τη σπουδαία αναδρομική έκθεση στο έργο του Νεοϋορκέζου πρωτοπόρου ζωγράφου της δεκαετίας του ’80 μέσα από ένα βίντεο με περισσότερα από 100 έργα του. Στο κανάλι του Ιδρύματος Louis Vuitton στο YouTube.

3 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Η λεπτομερέστερη φωτογραφία από τη «Νυχτερινή Περίπολο» του Ρέμπραντ

2 ΣΥΝΑΥΛΙΑ Νατάσσα Μποφίλιου

PODCAST Rabbit Hole Ο δημοσιογράφος των «New York Times», Kevin Roose, είχε γράψει πέρσι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ερευνητικό άρθρο σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη και τον πανίσχυρο αλγόριθμο που ελέγχει τα προτεινόμενα βίντεο στο YouΤube. Τη στιγμή που είμαστε πιο κολλημένοι από ποτέ στις οθόνες μας, με αφορμή το παραπάνω άρθρο παρουσιάζει ένα podcast για το Ιnternet με θέμα πώς αυτό αλλάζει και πώς οι άνθρωποι αλλάζουν μαζί του.

O σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Σάουμπινε του Βερολίνου, Τόμας Όστερμαϊερ, μεταφέρει στη σκηνή το βιβλίο του Γάλλου διανοούμενου Ντιντιέ Εριμπόν, Επιστροφή στη Ρεμς, στο οποίο, μέσα από το προσωπικό του βίωμα, προσεγγίζει την άνοδο της άκρας δεξιάς στη λαϊκή Γαλλία. Πρωταγωνιστεί η Nina Hoss (γνωστή και από το «Homeland»). 27/5, 19:30-μεσάνυχτα, https:// www.schaubuehne.de/en/produktionen/ returning-to-reims.html

6 ΣΥΝΑΥΛΙΑ Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ Ένας από τους σπουδαιότερους αρχιμουσικούς της εποχής μας, ο Ζούμπιν Μέτα, διευθύνει τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ σε μια συναυλία στην οποία συμμετέχει και η διεθνώς αναγνωρισμένη σοπράνο κολορατούρα Χριστίνα Πουλίτση, ερμηνεύοντας δεξιοτεχνικές άριες των Μότσαρτ, Ροσίνι και Βέρντι. 27/5, 21:00, στο Facebook του Μεγάρου Μουσικής, https://www.facebook.com/ megaron.gr/

7 ΘΕΑΤΡΟ Λεωφορείον ο Πόθος

Γίνεται συναυλία της Νατάσσας Μποφίλιου χωρίς κοινό; Γνωστή για την ιδιαίτερη θεατρικότητα και τον δυναμισμό των ζωντανών εμφανίσεών της, η ερμηνεύτρια θα τραγουδήσει στο άδειο ΚΠΙΣΝ επιλεγμένα κομμάτια της δισκογραφίας της με τη συνοδεία του συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη στο πιάνο και του Άρη Ζέρβα στο τσέλο. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας έχει ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος. 23/5, 21:00, στο snfcc.org/bofiliou, καθώς και στη σελίδα του ΚΠΙΣΝ στο Facebook @ SNFCC

30 lifo – 21.5.20

Tο Rijksmuseum ανέβασε στο Διαδίκτυο την πιο λεπτομερή φωτογραφία της «Νυχτερινής Περιπόλου» που έχει τραβηχτεί ποτέ, αποτέλεσμα 528 διαφορετικών λήψεων. Η «συρραφή» των εικόνων (24 σειρές φωτογραφιών, καθεμία από τις οποίες αποτελείται από 22 εικόνες) έγινε με τη βοήθεια τεχνητών νευρωνικών δικτύων. Το τελικό αποτέλεσμα επιτρέπει στους χρήστες να θαυμάσουν το αριστούργημα του Ρέμπραντ, εξετάζοντας κάθε σημείο του καμβά και κάθε πινελιά του ζωγράφου. http://hyperresolution.org/view.html?pointer=0.764,0.0 26&i=Rijksmuseum/SK-C-5/SK-C-5_VIS_20um_2019-12-21

Την καταπληκτική ερμηνεία της Γκίλιαν Άντερσον ως Μπλανς Ντιμπουά θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε αυτή την εβδομάδα στις online προβολές του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας. Ο Μπένεντικτ Αντριους μεταφέρει το δράμα του Τενεσί Ουίλιαμς από το 1947 στη σημερινή εποχή. Η Βανέσα Κέρμπι εμφανίζεται στον ρόλο της Στέλα και ο Μπεν Φόστερ σε αυτόν του Στάνλεϊ. 21/5, 21:00, στο κανάλι του National Theatre στο YouTube (διαθέσιμο έως και την Πέμπτη 28/5)

8 ΟΠΕΡΑ Turandot

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

London Greek Film Festival Διαδικτυακά θα πραγματοποιηθεί φέτος το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου. Από τις 21 ως τις 23 Μαΐου θα παρουσιαστεί η κατηγορία του ντοκιμαντέρ και 23-24 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση των ταινιών μυθοπλασίας. Το κοινό θα μπορεί να ψηφίζει από τις 17 έως τις 24 Μαΐου για την καλύτερη ταινία ή το καλύτερο σενάριο μέσω εγγραφής στο Greek Film Lovers Club, ενώ τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 25 Μαΐου.

Βρισκόμαστε στην αρχαία Κίνα. Όποιος θέλει να παντρευτεί την πριγκίπισσα, πρέπει να περάσει μια σειρά από δοκιμασίες, αλλά, αν αποτύχει, θα χάσει το κεφάλι του. Η όπερα του Πουτσίνι, όπως παρουσιάστηκε στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης. 21/5, metopera.org, κάθε παράσταση είναι διαθέσιμη για 20 ώρες

9 ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ Εικονική περιήγηση στο σπίτι του Μονέ

Έως 25/5, londongreekfilmfestival. com

Το Ίδρυμα Claude Monet προσφέρει μια διαδικτυακή περιήγηση στο σπίτι του Κλοντ Μονέ στο Ζιβερνί. Ο μεγάλος ιμπρεσιονιστής πέρασε εκεί 40 χρόνια της ζωής του, ασχολούμενος με την κηπουρική και τη ζωγραφική, και δημιούργησε μερικά από τα πιο γνωστά αριστουργήματά του. https://fondationmonet.com/visite-virtuelle

ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

Λάλκα Η Λένα Κιτσοπούλου έφυγε από την Αθήνα μόλις έκλεισαν τα θέατρα. Για το πρότζεκτ «Enter» του Ιδρύματος Ωνάση ετοίμασε μια μικρού μήκους ταινία από την καθημερινότητά της στον οικισμό Λάλκα, όπου τα ένστικτα ανθρώπου και ζώου ζουν απελευθερωμένα και σε αρμονία με τη φύση τους. Ψηφιακό κανάλι Ιδρύματος Ωνάση στο YouΤube

21.5.20 – lifo

31

βιβλίο

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ Είσοδος σπηλιάς στα νησιά Λοφότεν

week

Ι

Υπογαία: Ένα βιβλίο για τα κρυμμένα μυστικά της φύσης Η «Υπογαία» του Ρόμπερτ Μακφάρλαν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, παρασύροντάς μας σε ένα μοναδικό ταξίδι στα βάθη της γης και του χρόνου.

Α

απ ό τη ν τ ίν α μα ν δ η λαρ ά

32 lifo – 21.5.20

υτές τις μέρες που ένιωθες χωρίς οδοδείκτη, χωρίς έναν οδηγό που θα μπορούσε να σε οδηγήσει από το σκοτάδι της πανδημίας στο φως, υπήρξε ένα βιβλίο βγαλμένο κυριολεκτικά από τα ακραία όρια του σύμπαντος και του Κάτω Κόσμου, φτάνοντας έως εκεί όπου φαντάζεσαι ότι απλώνεται η άβυσσος. Μεταφέροντας εικόνες από τα πιο υπόγεια, μακρινά και σκοτεινά σημεία της φύσης, η Υπογαία του Ρόμπερτ Μακφάρλαν αποκαλύπτει μυστικά για την πραγματική όψη της γης, κρυμμένη από το γυμνό μάτι, σαν ένας πίνακας που με το άπλετο φως του εμφανίζει τις πιο όμορφες, άγριες, αλλά και αδόκητες λεπτομέρειές του. Αυτό που καταφέρνει, λοιπόν, το πολυβραβευμένο βιβλίο (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδόσεις Μεταίχμιο) είναι να ανακαλέσει τη μνήμη του Κάτω Κόσμου και της φύσης με πρώτο στοιχείο το βίωμα –καθώς σε όλα αυτά τα μέρη έχει παρευρεθεί ο ίδιος ο συγγραφέας και δεν τα περιγράφει απλώς θεωρητικά–, φτάνοντας σε ανακαλύψεις που δεν μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους, ούτε καν η φαντασία. Το καλύτερο όμως είναι ότι ο πανεπιστημιακός, ερευνητής και συγγραφέας, διαθέτοντας ένα τεράστιο πλαίσιο αναφορών, από επιστημονικές θεωρίες μέχρι ποίηση, και από γνώσεις Ιστορίας μέχρι Φυσική, σε κάνει να προβληματιστείς πάνω στο παρόν και στο μέλλον του πλανήτη, σε ταρακουνάει ή, μάλλον, για την ακρίβεια σε συνταράσσει αναφορικά με αυτό που συμβαίνει και αυτό που πρόκειται να συμβεί. Άλλωστε, πόσοι μπορούν να φανταστούν ότι, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αποκαλύπτονται κάτω από τον πάγο νέα στοιχεία –από οστά χαμένων φαλαινών έως ζαφειρένιες φλέβες ενός «ρωγμώνα»–, ενώ από την ξηρασία έρχονται στο φως χαμένα κάτω από τους ποταμούς απόβλητα αλλά και ολόκληροι κόσμοι; Ο πάγος που λιώνει «έχει τη μνήμη και το χρώμα τούτης της μνήμης είναι μπλε», το οποίο φανερώνεται φευγαλέα στα βάθη ρωγμών, τις οποίες

διαπερνά με την κοφτερή του οξυδέρκεια ο συγγραφέας, φτάνοντας, για παράδειγμα, πέρα από τα όρια του παγοκαλύμματος και γνωρίζοντας πως το έδαφος που πατάμε είναι καλυμμένο από νερό, πέτρα και πάγο, το οποίο αρκεί να εξερευνήσεις για να δεις ότι ένας άλλος κόσμος, αυτός της Υπογαίας, είναι εξίσου ζωντανός και ευμετάβλητος. Γνωρίζοντας τόσο το πραγματικό όσο και το συμβολικό βάρος των ανακαλύψεών του, ο Μακφάρλαν αναλαμβάνει αυτή την παράξενη κατάβαση στον Κάτω Κόσμο και στον χρόνο, ξεκινώντας από τις προϊστορικές περιόδους για να φτάσει στο «ανθρωπόκαινο», δηλαδή στο αδιανόητο μέλλον, τον χρόνο που θα υπάρχει πέρα και εκτός από εμάς, με τα περίφημα πυρηνικά καταφύγια, με τα οποία τελειώνει το βιβλίο. Μάλιστα, αν το ξανασκεφτείς, ίσως να πρόκειται για μια νέα κοσμογονία, γραμμένη με το ίδιο μεταφορικό έναυσμα, αλλά φτιαγμένη με επιστημονικά και ποιητικά εργαλεία: πραγματοποιώντας τη δική του νέκυια στη Γροιλανδία, στις κατακόμβες του Παρισιού ή στην Ανταρκτική, ο Μακφάρλαν ανάγεται σε επιστήμονα-ιεροφάντη, σε μάντη-οιωνό αυτού που η επιστήμη θεωρεί απροκάλυπτο. Αλλά και η ιστορία εδώ είναι δυνατή όσο ποτέ, αφού το παρελθόν δένει ιδανικά με το μέλλον: χαρακτηριστική είναι η αφήγηση της καθόδου που πραγματοποιεί ο συγγραφέας-ερευνητής σε έναν τύμβο που ενέπνευσε το περίφημο Έπος του Γκιλγκαμές το 2100 π.Χ. στη Σουμερία, όπου ο Ενκίντου πραγματοποιούσε αντίστοιχα ένα ταξίδι στον Κάτω Κόσμο για λογαριασμό του κυρίου του – μόνο που στην περίπτωση του Μακφάρλαν «κύριος» είναι απλώς η ελεύθερη βούληση και ο εαυτός του. Είναι, πράγματι, εντυπωσιακός ο τρόπος που ο συγγραφέας χειρίζεται επιστημονικές λεπτομέρειες για τα μυστικά του σύμπαντος, τις μαύρες τρύπες ή τους «μυκορριζικούς» μύκητες που φτιάχνουν ένα ολόκληρο δίκτυο στο έδαφος ενός δασωμένου τόπου αλλά και τα μυστικά του λόγου, αφού οι Ελεγείες του Ρίλκε με τις «μέλισσες του αόρατου» ή ο «σκοτεινός κόσμος» του

Κόρμακ Μακάρθι φαίνεται να εμπνέουν εξίσου καταλυτικά τον συγγραφέα. Όχι τυχαία, άλλωστε, μαζί του στις εξερευνήσεις δεν φέρει μόνο τις αδιανόητες επιστημονικές του γνώσεις και τα αμέτρητα σημειωματάρια, αλλά και μια κουκουβάγια από κόκαλο φάλαινας και μια μπρούντζινη κασετίνα ως πολύτιμα φυλακτά. Ενδεχομένως, όλο αυτό το πολύτροπο των αναφορών να προξενούσε πρόβλημα σε έναν μεταφραστή που θα ένιωθε αμηχανία μπροστά σε αυτήν τη δαψίλεια επιστημονικών αναλύσεων και λογοτεχνικών αποσπασμάτων, αλλά ο Μιχάλης Μακρόπουλος έχει ανταποκριθεί με επάρκεια, αντιλαμβανόμενος ταυτόχρονα το λυρικό πνεύμα του συγγραφέα, ο οποίος μετατρέπει την επιστήμη σε υψηλή ποίηση. Τούτου δοθέντος, η μετάφραση της Υπογαίας φαντάζει πραγματικά με άθλο.

Ρόμπερτ Μακφάρλαν

robert macfarlane Υπογαία

Μτφρ.: Μιχάλης Μακρόπουλος Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 472

σως, πάλι, να μην πρόκειται ακριβώς για ένα βιβλίο αλλά για μια περιπέτεια που σε παρασύρει με την ορμητική της δύναμη σε αυτό το ταξίδι στα βάθη της γης και του χρόνου, προξενώντας κυριολεκτικά θαυμασμό με τον τρόπο και την αντοχή που ο συγγραφέας μπορεί να τρυπώνει σε στενά περάσματα, όπου ο χρόνος μετριέται «μόνο με το σφυροκόπημα της καρδιάς και το αγκομαχητό των πνευμόνων» και σε μέρη όπου μετά βίας χωράει ο σάκος του: έχει τύχει να κοιμηθεί πάνω σε σκληρή πέτρα σε κατακόμβη του Παρισιού ή να μείνει σε τέντα σε ένα απομονωμένο μέρος σε συνθήκες παγοθύελλας προκειμένου να εξερευνήσει θαλάσσιο σπήλαιο με το πρώτο φως της μέρας. Πολλές φορές νιώθεις το σωματικό άλγος, καθώς τον παρακολουθείς να βασανίζεται από την υγρασία, ή τον ζηλεύεις όταν τον βλέπεις να φτάνει, μετά από περιπέτειες, στην παρισινή κατακόμβη όπου πραγματοποιείται ένα μεγάλο πάρτι, απολαμβάνοντας, όπως παλιότερα ο Μπένγιαμιν, στον οποίο κάνει αναφορά, τις χαρές του Κάτω Κόσμου, ως γνήσιος cataphile (εραστής του «κάτω»). Επίσης, νιώθεις τον φόβο του, καθώς τον βλέπεις να κινδυνεύει πραγματικά ενόσω αναρριχάται σε ένα φρεάτιο δημιουργημένο από την τήξη ενός παγετώνα στην ανατολική άκρη της Γροιλανδίας ή να ακροβατεί σε επικίνδυνους γκρεμούς για να φτάσει σε απομονωμένα σπήλαια. Και όμως, όλα αυτά δεν τα κάνει μονάχα από διάθεση για περιπέτεια, από μια εγγενή ορμή για ανακάλυψη ή μια τάση για vivere pericolosamente, αλλά από την ανάγκη τού να επιβληθεί η «διαγενεακή», όπως την αποκαλεί, δικαιοσύνη σε έναν κόσμο που χάνεται οριστικά. Έτσι, με το βιβλίο του αυτό φιλοδοξεί να κρατήσει η επόμενη γενιά ως πολύτιμες αυτές τις εξερευνήσεις για την επόμενη και να ανακαλύψει, όπως οι παλιοί αλχημιστές, την πεμπτουσία που κρύβεται στην ίδια τη φύση. Η Υπογαία λειτουργεί, επομένως, διττά, ως αποκάλυψη του παλιού, αλλά και ως οιωνός της επερχόμενης καταστροφής: «Η φύση δεν είναι πλέον μια απόμακρη κορυφή που λάμπει στον ήλιο ή ένα αρπακτικό που κυνηγά πάνω από δάση σημύδας – είναι επίσης γραμμές στην ακτή, εκεί όπου φτάνει η θάλασσα, γεμάτες ξεβρασμένο πλαστικό ή ενώσεις εγκλεισμού από το μόνιμο στρώμα πάγου, του οποίου η θερμοκρασία αυξάνεται. Αυτή η νέα φύση μάς εμπλέκει με τρόπους που μόλις τώρα έχουμε αρχίσει να τους αντιλαμβανόμαστε» γράφει ο Μακφάρλαν με περισσή αίσθηση δικαίου, κερδίζοντας όχι μόνο τον θαυμασμό των αναγνωστών του αλλά και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων που του έδωσε το βραβείο για την πανανθρώπινη συμβολή του. Σήμερα, με μια πανδημία να μαστίζει τον πλανήτη, τέτοια βιβλία γνώσης και αυτογνωσίας είναι αναγκαία όσο ποτέ, χαρίζοντας όχι μόνο γνώση αλλά και αναγνωστική απόλαυση.

2

1

3

εικαστικά

ΕΚΘΕΣΗ

week 6

4

5

Οι γκαλερί ανοίγουν ξανά Πέντε εκθέσεις που μπορείτε να δείτε αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα.

7

EROTICA

1. Αλέξης Ακριθάκης, Άτιτλο, 1972 2. William Kentridge, Άτιτλο, 1999 3. Αλέξανδρος Ντούρας 4, 7. Κωστής Τριανταφύλλου, «Ο κόκκινος τρελός του "Ονειροδρόμιου" και άλλα έργα της περιόδου 1968-1975» 5, 6. Erotica

Με αφετηρία το Εγκώμιο για τον έρωτα του Alain Badiou, είκοσι τέσσερις σύγχρονοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν τη δική τους οπτική αναφορικά με το ερωτικό στοιχείο που διέπει τις σχέσεις, τη φαντασιακή και οραματική του διάσταση, καθώς και την ανάγκη για ανανέωση και υπεράσπιση του έρωτα ακόμα και κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες. 23/5-6/6, γκαλερί Σκουφά 4, Κολωνάκι, Δευτ. 11:00-15:30, Τρ. & Πέμ. 10:00-15:30 & 17:30-21:00, Τετ. 10:00-15:30, Παρ. 10:00-15:30 & 17:30-20:00, Σάβ. 10:30-15:30

WORKS ON PAPER 1972-2020 Έργα πάνω σε χαρτί, παλιών και νέων καλλιτεχνών που έχουν συνεργαστεί με την γκαλερί Bernier από το 1972 έως και σήμερα, παρουσιάζονται και πάλι στο κοινό. Ανάμεσά τους έργα του Ακριθάκη, του Stephen Antonakos, του Κουνέλλη, της Sue Williams και του Robert Wilson. 12/5-18/6, Bernier-Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο, 210 3413935-7, Τρ.-Παρ. 10:3018:30, Σάβ. 12:00-16:00

ΕΦΗ ΧΑΛΙΟΡΗ Η γκαλερί CAN φιλοξενεί τη νέα ατομική έκθεση της Έφης Χαλιορή, μια φωτογραφική περιπλάνηση σε χώρους λατομείων της Ελλάδας, που καταγράφει τη ραγδαία μεταμόρφωση του φυσικού περιβάλλοντος. 28/5, γκαλερί CAN, Αναγνωστοπούλου 42, Κολωνάκι, Tρ.-Παρ.

12-15:00, 17:00-20:00, Σάβ. 12:00-16:00

NEW WORKS BY ROBERT NAVA AND MICHAEL POLIMENI (BAST) & AND THE PEOPLE BOWED AND PRAYED Με τα έργα δύο καλλιτεχνών από το Μπρούκλιν, οι οποίοι διατηρούν πολυετή φιλική σχέση, επανέρχεται η Allouche Benias. Την έκθεση «New Works by Robert Nava and Michael Polimeni (Bast)» θα ακολουθήσει σύντομα η παρουσίαση των επιβλητικών εγκαταστάσεων του Αλέξανδρου Ντούρα σε μια έκθεση με τίτλο «And the people bowed and prayed». Έως 5/7, Allouche Benias, Κανάρη 1, Τρ.-Παρ. 11:00-20:00

ΚΩΣΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, «Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ "ΟΝΕΙΡΟΔΡΟΜΙΟΥ" ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1968-1975» Το 2019 κυκλοφόρησε από τον Π. Ζαρούτσκι στη Ρωσία η επανέκδοσή του Ονειροδρόμιου. Αυτή ήταν και η αφορμή για την παρουσίαση αυτής της ιδιαίτερης περιόδου του έργου του Κωστή από την γκαλερί Roma, η οποία διακόπηκε και τώρα συνεχίζεται ξανά. 12/513/6, Roma, οδός Ρώμα 5, Κολωνάκι, Κυρ.-Δευτ. κλειστά, Τετ., Σάβ. 10:00-16:00, Τρ., Πέμ.-Παρ.

10:00-20:00

απο τη γεωργια παπασταμου

21.5.20 – lifo

33

Atomic Love

μουσική

NEΕΣ KYKΛΟΦΟΡΙΕΣ

EVITA MANJI Η Evita Manji είναι μια νέα 20χρονη μουσική παραγωγός με έδρα την Αθήνα. Παράλληλα, ασχολείται με visual arts, φωτογραφία και styling. Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει ένα self released EP, το «Neptune», και ένα single, τo «Carica», για το compilation «Athens UHD» της Trial and Error. Η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω ηλεκτρονική μουσική έγινε όταν ήμουν 13 χρονών. Για κάθε κομμάτι που γράφω εμπνέομαι από κάτι διαφορετικό, έτσι αυτό εκφράζει μία από τις πολλές πτυχές του εαυτού μου. Θεωρώ πως υπάρχει μια μαγεία στο απροσδιόριστο, που επιτρέπει στον ακροατή να ταυτιστεί για τους δικούς του λόγους. Η μουσική σκηνή της Ελλάδας είναι ένας αρκετά κλειστός κύκλος, κυρίως ανδροκρατούμενος, που δεν αφήνει πολύ χώρο για νέες ιδέες από γυναίκες και queer καλλιτέχνες, οπότε θα έλεγα πως, κυρίως, λείπει η ισότητα». https://evitamanji.bandcamp.com

week H νέα γενιά της ελληνικής μουσικής δεν γνωρίζει όρια

ΜΙΝΈΡΒΑ

ATOMIC LOVE

Οι Μινέρβα είναι ο Γιώργος (κιθάρα/φωνή), ο Διονύσης (δεύτερη κιθάρα/φωνή), ο Δημήτρης (ντραμς) και ο Σπήλιος (μπάσο). Σχηματίστηκαν το 2017 πάνω από ένα τραπέζι με τσίπουρα. Μετά το ομώνυμο EP, το 2017, τον Φλεβάρη του 2020 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο «Κονσέρβα» από τη Sound Effect Records. Οι επιρροές τους κυμαίνονται από το garage και το postpunk μέχρι και το ρεμπέτικο. «Αν μπορούσαμε να βάλουμε σε ένα μίξερ 4 τύπους με μουστάκια να ουρλιάζουν, κοπανώντας τα όργανά τους, με μπόλικη δόση reverb, αυτό μάλλον θα ήταν η μουσική των Μινέρβα!» https://minervalofi.bandcamp.com

Το γκρουπ ξεκίνησε πρώτα ως solo project της Εύας το 2017, αλλά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα προστέθηκε ο Πάνος (κιθάρα), το 2018 ακολούθησε και ο Παύλος, στα πλήκτρα, και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Αtomic Love. «Πριν από μερικές ημέρες κυκλοφορήσαμε το ντεμπούτο άλμπουμ μας, “Vol/1”, που αποτελείται από 8 κομμάτια. Θα χαρακτηρίζαμε τη μουσική μας dream indie pop. Αντλούμε έμπνευση από τον έρωτα. Από τη σκηνή της Ελλάδας λείπει το κοινό, καθώς ο περισσότερος κόσμος έχει συνηθίσει άλλα είδη διασκέδασης. Παρ’ όλα αυτά, οι λίγοι που έχουν επιλέξει τη σκηνή είναι πιστοί και υποστηρικτικοί». https://atomicloveathens. bandcamp.com

COMPLEX SHADOW

απο τη μαρια παππα

34 lifo – 21.5.20

Ο Complex Shadow γεννήθηκε το 1995 στην Αθήνα, αλλά έχει καταγωγή από τη Σιέρα Λεόνε. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη των ATH Kids και φέτος κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του, το «Unharmed», που ετοίμαζε καιρό. «Το δούλευα καιρό, αλλά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να το ολοκληρώσω. Είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω κάποια αποσπάσματα από τον δίσκο στο “Onassis Air”, με αποτέλεσμα να τελειώσω αυτό που είχα αφήσει στη μέση. Οι μουσικές επιρροές μου προέρχονται κυρίως από τη χιπ-χοπ σκηνή και το grime. Γενικότερα, βλέπω τη μουσική μου σαν ένα πίνακα ζωγραφικής και θέλω απλώς να περάσω ένα συναίσθημα. Λείπουν πολλά από τη μουσική σκηνή της Ελλάδας, το βασικότερο όμως είναι η στήριξη της κοινωνίας και της κυβερνησης σε νέους καλλιτέχνες, ώστε η Ελλάδα και ειδικά η μουσική της να μπει σε ένα παγκόσμιο καλλιτεχνικό δίκτυο». https://open. spotify.com/album/13G9gGdy4ruhcBBVg78wu8

RAED RAEES Η Raed Raees είναι η 20χρονη Ελληνογερμανίδα Χριστίνα με καταγωγή από τα Χανιά της Κρήτης. Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το πρώτο ομώνυμο EP της με εξαιρετικές ατμοσφαιρικές μελωδίες, επηρεασμένες από τη σύγχρονη electronica και το χιπ-χοπ. « Ήρθα από την Κρήτη στην Αθήνα πριν από τέσσερα χρόνια για να σπουδάσω ΜΜΕ. Ξεκίνησα να γράφω ηλεκτρονική μουσική και στην αρχή την έδειχνα σε φίλους μου για να με βοηθήσουν ή να γράψουν μαζί μου. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να κάνουμε μια ομάδα, τους Dr34m34ter, μαζί με τον NikoYCharal, που είναι επίσης παραγωγός και artist, τον Boris2011(παραγωγό), τον Marko Kribali, που ασχολείται με τη σκηνοθεσία, και τον Lsrj (Laurentiu Sarjan), artist και crafter. Περνάμε πολύ χρόνο μαζί ως φίλοι και καλλιτέχνες και σίγουρα αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πορείας μου στη μουσική.

Evita Manji

128

εκατομμύρια άνθρωποι έλαβαν μέρος στα dance challenges του ΤikΤok κατά την καραντίνα.

CHURCH OF THE SEA

Μια επιλογή από τις καλύτερες κυκλοφορίες που ακούσαμε πρόσφατα από νέους μουσικούς και συγκροτήματα που δεν πτοούνται από την πανδημία και δεν περιορίζονται σε μουσικά είδη.

11

εβδομάδες έμεινε στο Νο1 της Αμερικής το «The Box» του Roddy Rich, η πιο μεγάλη επιτυχία της χρονιάς μέχρι τώρα.

Άφησα τις κλασικές σπουδές στη μουσική στα 19 και ξεκίνησα να γράφω beats. Δεν έχω νιώσει μεγαλύτερη αγάπη για άλλο πράγμα από τότε». https://open.spotify.com/playlist /6pBP9FrdoVWMi0cbTG8MzJ?si=giQWkER0To KkSdQpQNknQQ - https://open.spotify.com/ album/64P66ZaWIRYX8LECvCsAMl

Οι Church of the Sea είναι μια doomgaze μπάντα από την Αθήνα. Αποτελείται από την Ειρήνη (φωνητικά), τον Βαγγέλη (κιθάρες) και τον Αλεξ (πλήκτρα/samples). Το συγκρότημα δημιουργήθηκε τους τελευταίους μήνες του 2017. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής το EP, «Anywhere but desert». « Ένας πίνακας ζωγραφικής, ένα βιβλίο, μια ταινία, μπορούν να δώσουν ιδέες ή να μας προκαλέσουν κάποιο συναίσθημα. Με τη σειρά του, αυτό θα αποτελέσει trigger point της δικής μας έκφρασης. Ωστόσο δεν μένουμε ανεπηρέαστοι από τα γεγονότα της καθημερινότητας, όπως και από το τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στον κόσμο. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, ισορροπώντας μεταξύ doom και σκοτεινού electronic rock. Ο πιο ενδιαφέρον χαρακτηρισμός που μας έχουν αποδώσει είναι ότι είμαστε σαν την ποπ εκδοχή των Sunn O)))». https://manofman. bandcamp.com/album/anywhere-but-desert

FISHNACHT O 31χρονος Μάριος κρύβεται πίσω από το ηλεκτρονικό πρότζεκτ Fishnacht που έχει ξεκινήσει περίπου τα τελευταία δύο χρόνια και μετράει πέντε κυκλοφορίες στο Βandcamp. Εκτός από αυτό το πρότζεκτ, έχει και το Technocat. «Το όνομα είναι αποτέλεσμα inside jokes και αλλεπάλληλων συνειρμικών διαδικασιών και πλέον δεν είμαι σίγουρος πώς ξεκίνησε. Κυκλοφορώ μουσική σπιτικής παραγωγής, κυρίως στο Ίντερνετ. Με εμπνέουν κυρίως η μουσική που ακούω, πρότζεκτ φίλων μουσικών και προσωπικές εμπειρίες (καλές-κακές) που με επηρεάζουν συναισθηματικά για πολύ καιρό. Ας πούμε, ξέχασα το κινητό μου τις προάλλες σε ένα ταξί. Δεν μπορώ να πειθαρχήσω σε ένα ιδίωμα. Κάθε φορά κάνω ό,τι μου κατεβαίνει και περνάει καιρός μέχρι να καταφέρω να ομαδοποιήσω κομμάτια. Κάποιο μοιάζει electro pop, άλλο minimal synth, άλλο με βαλς μουσικής ασανσέρ, άλλο είναι κιθαριστικού πανκοστυλ ή και όχι. Από την ελληνική σκηνή δεν πιστεύω ότι λείπει τίποτα, πέρα από χρόνο για να ψάχνεις και να ακούς καινούργια, original πράγματα κάθε μέρα». https://fishnacht.bandcamp.com

Σ

τα χνάρια του προκατόχου του, «Consortium in Amato», ο νέος δίσκος των Παιδιών της Παλαιότητας «εφορμάται» από ένα βιβλίο. «Το κεντρικό προκείμενο εδώ είναι η συλλογή του Ευγένιου Αρανίτση Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα;. Συγκεκριμένα, τα δύο πρώτα, εκκινούμενα από το δοκίμιο και απολήγοντα σε ισάριθμες φαντασίες κείμενα, το ομώνυμο και τα «Αρώματα του Πένθους», πάνω σε αποσπάσματα από τα οποία δομούνται οι έξι επιμέρους θεματικές ενότητες του δίσκου» λέει Παντελής Δημητριάδης. «Το “Ενθύμιον νεανικών συντροφιών” είναι ο τρίτος κύκλος τραγουδιών των Παιδιών της Παλαιότητας. Ο τίτλος προέκυψε από μια αναμνηστική κούπα των κατηχητικών του Αγίου Ιωάννου του Λάζου Μαντουκίου, της ενορίας του προαστίου από το οποίο εν μέρει κατάγομαι και στην οποία σήμερα χορωδεί ο πατέρας μου και εκκλησιάζεται η μάνα μου».

«Πρός θεοῦ, δέν εἶναι ἕνας (ἀκόµα) δίσκος µελαγχολικῆς ἀναπόλησης µιᾶς ἐξιδανικευµένης ἐποχῆς πού δέ γυρίζει πίσω, γιά νά θυµοῦνται οἱ παλιοί καί νά µαθαίνουν οἱ νεότεροι. Εἶναι ἕνας δίσκος χαράς, µέ τόν κατά Αρανίτση ὁρισµό της» αναφέρεις στον πρόλογο του έν-

Τα Παιδιά της Παλαιότητας: Π.Ε. Δημητριάδης (φωνή, κιθάρα-θόρυβος, ηχοπεδία), Μάριος Πλασκασοβίτης (πιάνο, κιθάρες, πλήκτρα, προγραμματισμός, μεταλλόφωνο, φωνητικά, μπάσο), Χριστίνα Παπαλίτσα (τσέλο) και Επαμεινώνδας Καραΐσκος (ντραμς, μπάσο, τσίκι-τσίκι, πλήκτρα)

θετου στο δίσκο. Ποια είναι αυτή η χαρά;

σπύρος χυτήρης

— Ποιες ήταν οι νεανικές συντροφιές σου; Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου μοναχικό άνθρωπο, νομίζω πως οι σημαντικότερες νεανικές συντροφιές μου ήταν οι μοναχικές. Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα πολύ περισσότερα πράγματα να κάνω μόνος μου παρά με ανθρώπινη συντροφιά. Και αυτό το βίωσα πολύ έντονα την περίοδο της καραντίνας, που πραγματικά δεν μου έφτανε ολόκληρη η μέρα για πράγματα που ήθελα να κάνω μέσα στο σπίτι, που ήταν και μοναχικά, γνωρίζοντας προφανώς ότι ζούσα μέσα σε μια συνθήκη προσωρινή. Τα πράγματα στη ζωή μου άλλαξαν απ’ όταν άρχισα να δραστηριοποιούμαι καλλιτεχνικά ως κομμάτι ενός συνόλου. Πάντοτε αντλούσα ηδονή από τη συμμετοχή μου σε ομάδες, εφόσον υπήρχε ένα προστατευμένο πλαίσιο ανθρώπων που εγώ επέλεγα. Η εξωστρέφειά μου πάντα είχε να κάνει με την κοινή προσπάθεια, το όραμα, την ηγεσία, το επίκεντρο της ψυχαγωγικής έκθεσης – υπό οποιαδήποτε άλ-

λη συνθήκη ήμουν ένας εσωστρεφής, αγοραφοβικός μισάνθρωπος. Στο γυμνάσιο έφτιαξα έναν «αθλητικό σύλλογο» της γειτονιάς μου, στον οποίο ήμουν πρόεδρος, προπονητής και (περιστασιακά) παίκτης, και διοργάνωνα πρωταθλήματα. Στο λύκειο ήμουν ένας άτυπος κονφερασιέ, ανιματέρ της τάξης. Το μετά είναι γνωστό. Όλα αυτά ήταν το αντιστάθμισμα σε μια αδήριτη ροπή προς τη μοναχικότητα, την ενδοσκόπηση, την αυτοεξέταση, τη βαθιά επιθυμία μου να διαχωριστώ από έναν κόσμο στον οποίον, από την πρώτη μέρα, ένιωθα ότι βρισκόμουν από λάθος.

— Αν μελετήσεις τους στίχους του νέου δίσκου, προσέχεις ότι λείπει το ερωτικό στοιχείο ή, τουλάχιστον, δεν είναι έντονο, όπως ήταν στο «Consortium in Amato». Είναι εσκεμμένο αυτό; Στο «Consortium in Amato» το είχα τερματίσει, θα ήταν πραγματικά γελοίο αν το συνέχιζα. Υπάρχει ένα μεταβατικό τραγούδι μόνο στην έκδοση βινυλίου του εν λόγω δίσκου, που λέγεται « Ένα ακόμα ψέμα που αγαπούσα» – νομίζω, αυτό υποψιάζει για τη συνέχεια. Ήταν ένα πολύ μεγάλο προσωπικό μάθημα η πορεία προς αυτόν τον δίσκο.

— Σε έχει κουράσει ο έρωτας; Δεν ξέρω τι είναι ο έρωτας, δεν ξέρω αν έχω ερωτευτεί. Αν μιλάμε γι’ αυτήν τη συναισθηματική υπερβολή με τις πομφόλυγες, τις διεκδικήσεις και τις ψευτοπαλικαριές, αυτή είναι κουραστική εξ ορισμού και, προφανώς, δεν θα ήθελα να την ξαναζήσω, την αντιμετωπίζω πλέον όπως ο υγιής άνθρωπος την αρρώστια. Ο θάνατος αυτού του τύπου του ρομαντισμού νομίζω πως είναι πολύ μεγάλη κατάκτηση για έναν άνθρωπο. Σίγουρα είναι για μένα, αν το έχω πετύχει τελικά.

Η νεομπαρόκ επιστροφή των Παιδιών της Παλαιότητας Το «Ενθύμιον νεανικών συντροφιών» αποτίνει φόρο τιμής στη συλλογή δοκιμίων «Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα;» του Ευγένιου Αρανίτση.

Ο Αρανίτσης λέει στα Αρώματα του Πένθους ότι «χαρά είναι η λύπη που δεν παροχεύεται στη λήθη αλλά την επισκέπτεται πρόσωπο με πρόσωπο». Με έχει προβληματίσει πολύ αυτό το «παροχεύεται», αλλά η ουσία του ορισμού, όπως τον αντιλαμβάνομαι, με καλύπτει απόλυτα συναισθηματικά και είναι, νομίζω, το κλειδί για την κατανόηση αυτού του δίσκου στο σύνολό του – ίσως και ολόκληρης της παραγωγής μου.

— Ανάμεσα στα έγχορδα που μπορώ να εντοπίσω, άκουσα και μπουζούκι σε κάποια κομμάτια. Είχες ξαναχρησιμοποιήσει μπουζούκι; Είναι ένα όργανο παρεξηγημένο στη δυτική κουλτούρα… Μπουζούκι είχε το «Χωρίς Επίκληση» των Κόρε. Ύδρο. Πάλεψα πολύ για να μπει αυτό το μπουζούκι τότε και το είχα πάντα απωθημένο. Ο μπουζουξής σ’ ετούτον τον δίσκο ήταν βασικός συνεργάτης μας, όπως και ο σαξοφωνίστας. Η κουλτούρα για μένα είναι πλέον ενιαία, δεν απορρίπτω τίποτα αν με συγκινεί. Άκουγα πολύ τις «Μικρές Πολιτείες» του Κουγιουμτζή όταν έγραφα τον δίσκο. Το μπουζούκι μπορεί να φτάσει σε πολύ μεγάλα ύψη συγκίνησης.

— Αν έπρεπε να επιλέξεις μεταξύ μιας παρέας νεαρών ατόμων και μιας παρέας ηλικιωμένων, τι θα επέλεγες; Μεγάλωσα ανάμεσα σε ηλικιωμένους και η συντροφιά τους υπήρξε, για μένα, ανεκτίμητη. Έχω μια κουβέρτα της γιαγιάς μου, με την οποία σκεπάζομαι στον καναπέ, και δεν θα την πλύνω ποτέ. Και με τα ανίψια μου, πάντως, τα πάω πολύ καλά. Είναι χαρά μου να είμαι μαζί τους και να είμαι εγώ η ηλικιωμένη συντροφιά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι από μικρά τα έμαθα να με φωνάζουν «μπάρμπα».

— Θεωρώ σπουδαίο στίχο το «γλυκό αεράκι την άνοιξη φέρνει, κάποτε καύλωνες και μόνο μ’ αυτό...». Θεωρείς ότι τη χάσαμε τη φετινή άνοιξη; Κάθε άλλο. Για μένα ήταν λυτρωτικό αυτό που συνέβη. Είχα χάσει την επαφή μου με τη φύση και την ξαναβρήκα. Έχω την τύχη να ζω σε αγροτική περιοχή και να έχω κήπο. Ξαναπήγα μετά από είκοσι και πάνω χρόνια στο «βουνό», όπου μεγάλωσα, κάνοντας και κάποιες σκαμπουλουνιές, όπως το λέμε στην Κέρκυρα, με τα μηνύματα. Περπατούσα στην άδεια πόλη της Κέρκυρας μέρα μεσημέρι, σαν να ήταν νύχτα. Ξαναβρήκα τον εαυτό μου, εντός και εκτός σπιτιού. Στην αρχή είχα δυσανασχετήσει, γιατί ετοιμαζόμουν να φύγω για να τελειώσω ένα βιντεοκλίπ και μου το χάλασε. Τελικά, διαπιστώνω ότι ήδη μου λείπει αυτή η περίοδος. Αυτός είναι ο κόσμος που ονειρεύομαι, απαλλαγμένος από τις σειρήνες μιας ζωής μακριά από τις πραγματικές μας ανάγκες και την ουσία των πραγμάτων. Από μόνη της η λέξη «συνωστισμός» δεν είναι κακόηχη, κακοποιητική; Προσωπικά, θα πρότεινα να το καθιερώσουμε, για καλό!

— Πού αναφέρεται το τραγούδι; Το τραγούδι αναφέρεται, εντελώς συμπτωματικά, ακριβώς σ’ αυτό! Το έγραψα τον χειμώνα του 2016, στην ανάμνηση μιας πολύ εποικοδομητικής, και σημαντικής, όπως αποδείχτηκε στο πέρασμα των χρόνων, καλοκαιρινής μου σχέσης.

— Τι σε κάνει να κλαις αυτόν τον καιρό; Δάκρυσα με κάποιες ταινίες που είδα στην καραντίνα, με το Εις το όνομα του Πατρός και το Toni Erdmann. Από τις αρχές της χρονιάς κάτι συμβαίνει μέσα μου με τον πατέρα μου, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πρόσφατα ανατρίχιασα συγκινησιακά με τις σκηνές έξω από τα δικαστήρια για την Ελένη Τοπαλούδη, ακόμα και με το «σπάσιμο» του Κούγια.

— Τι σε κρατάει ξύπνιο το βράδυ; Τις τελευταίες μέρες, ο μπούφος που μου σκότωσε πέντε καναρίνια. Ενίοτε και ο Κυριάκος Θωμαΐδης.

μουσική

NEA KYKΛΟΦΟΡΙΑ

week

«Το ενθύμιον νεανικών συντροφιών» θα κυκλοφορήσει σε διπλό LP, CD και digital album από την Inner Ear στις 9 Ιουνίου και είναι διαθέσιμο για προπαραγγελία: orcd.co/ enthymion

απο τον m. hulot

21.5.20 – lifo

35

starfax

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Με την είσοδο του Ήλιου στο ζώδιό σας η ενέργειά σας θα είναι σε υψηλά επίπεδα και θα μπορέσετε να φέρετε εις πέρας θέματα που σας απασχολούν. Την Παρασκευή η Νέα Σελήνη στο ζώδιό σας, σε τρίγωνο με τον Κρόνο, φέρνει ευκαιρίες για νέα ξεκινήματα που μπορεί να αφορούν την επαγγελματική ή την προσωπική σας ζωή και αποτελεί ιδανική στιγμή για να ασχοληθείτε με θέματα σπουδών, νομικές υποθέσεις ή για να πραγματοποιήσετε ένα ταξίδι. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο, υπό την επήρεια του τετραγώνου Αφροδίτης - Ποσειδώνα, μπορεί να υπερεκτιμήσετε τις δυνάμεις σας και να αναλάβετε ευθύνες που θα σας προκαλέσουν έξτρα άγχος ή μπορεί να σας φανεί ελκυστική μια πρόταση συνεργασίας που θα αποβεί ασύμφορη. Μια καινούργια γνωριμία μέσα στο Σ/Κ θα σας αναζωογονήσει.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7]

week

Η Νέα Σελήνη στους Διδύμους πραγματοποιείται στον τομέα της ιδιωτικής σας ζωής και αποτελεί ιδανική στιγμή για να ασχοληθείτε με τη βελτίωση του ψυχισμού σας. Το τρίγωνο με τον Κρόνο ευνοεί τις σχέσεις σας, οπότε, αν υπάρχουν θέματα που υποβόσκουν, μπορείτε να τα επιλύσετε. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται μέσω τρίτων και θα έχετε την ευχέρεια να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας, ενώ αποκτά ενδιαφέρον η ερωτική σας ζωή. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο, με το τετράγωνο Αφροδίτης - Ποσειδώνα να επηρεάζει την κρίση σας, να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε συνεννοήσεις και συμφωνίες με το εξωτερικό. Μερικές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, οπότε έχετε τον νου σας, ώστε να μην ποντάρετε σε ασύμφορες υποθέσεις. Θέματα σπουδών που σας απασχολούν μπορούν να έχουν αίσια αποτελέσματα.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8]

Η κοινωνική σας ζωή θα ευνοηθεί με τη Νέα Σελήνη στους Διδύμους, όπως και ό,τι αφορά μια συλλογική προσπάθεια. Προωθήστε τις ιδέες σας, συνεργαστείτε με άτομα που μπορούν να συμβάλουν στην υλοποίηση ενός εγχειρήματος και κυνηγήστε ευκαιρίες, καθώς το τρίγωνο με τον Κρόνο επιβραβεύει τους κόπους σας. Έπειτα από ένα διάστημα μοναχικότητας, ξεκινά μια εποχή πολλών επαφών και μετακινήσεων, οπότε θα καταφέρετε να προβάλετε τις δεξιότητές σας και ενδεχομένως να κλείσετε μια καλή συμφωνία. Όσον αφορά τα ερωτικά σας, θα χρειαστεί να προσέξετε κυρίως οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο, ώστε να μην παρερμηνεύσετε τη συμπεριφορά ενός φιλικού σας προσώπου. Το τετράγωνο Αφροδίτης - Ποσειδώνα προκαλεί αυταπάτες και μπορεί η ανάγκη σας για συντροφικότητα να θολώσει την κρίση σας. Ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε διατροφή σε συνδυασμό με άσκηση.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Με την είσοδο

από τη μα ρ ιβ ίκυ καλλέ ρ γ η (s tar f ax@ li f o. g r )

36 lifo – 21.5.20

του Ήλιου στους Διδύμους ενισχύεται η διάθεσή σας να κυνηγήσετε τα όνειρά σας και καθώς την Παρασκευή η Νέα Σελήνη δίνει ευκαιρίες για ένα νέο ξεκίνημα, βάλτε τα δυνατά σας για να κατακτήσετε τον στόχο σας. Η καριέρα και η φήμη σας μπορούν να βελτιωθούν, αρκεί να κινηθείτε με ευελιξία. Προσαρμόστε την επιχείρησή σας στις νέες συνθήκες και αναζητήστε νέες μεθόδους για να πουλήσετε τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες σας. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο αποφύγετε τη βιασύνη και σκεφτείτε ψύχραιμα τους όρους μιας συνεργασίας. Το τετράγωνο Αφροδίτης - Ποσειδώνα προκαλεί εξιδανικεύσεις. Η σχέση ή ο γάμος σας μπορεί να περάσει μια παροδική κρίση, ωστόσο ένα γερό ταρακούνημα θα σας κάνει να εκτιμήσετε κάποια πράγματα που θεωρούσατε δεδομένα.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Μια νέα εποχή ξεκινά για την ερωτική σας ζωή και η δημιουργική σας διάθεση είναι στα ύψη. Αξιοποιήστε τα ταλέντα σας και προωθήστε τα έργα σας προς πάσα κατεύθυνση, καθώς η Νέα Σελήνη στους Διδύμους δίνει ευκαιρίες για αύξηση των κερδών και της δημοφιλίας σας. Πολύ τυχεροί όσοι ξεκινήσετε μια ερωτική σχέση ή όσοι προσπαθείτε να δημιουργήσετε οικογένεια. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο μπορεί να ενθουσιαστείτε με μια επένδυση που θα σας φανεί συμφέρουσα και να την πατήσετε. Το τετράγωνο Αφροδίτης - Ποσειδώνα σάς κάνει να βλέπετε μέσα από ένα πρίσμα εξιδανίκευσης τα γεγονότα και δεν είναι κατάλληλη εποχή για πειραματισμούς. Πιθανή παρεξήγηση με τον ερωτικό σας σύντροφο θα αφορά οικονομικά ζητήματα και θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τη σχέση σας. Η σχέση με ένα φιλικό σας πρόσωπο αποκτά ερωτική χροιά.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10]

Ασχοληθείτε με μακροπρόθεσμους στόχους και μην αφήνετε τις προσπάθειές σας στη μέση. Η Νέα Σελήνη στους Διδύμους φέρνει μια ανάσα αισιοδοξίας και δίνει ώθηση σε όσους ασχολούνται με θέματα σπουδών ή διαδικαστικά, που σημαίνει πως όσοι συνεχίζετε ακάθεκτοι το κυνήγι ευκαιριών δεν θα βγείτε χαμένοι. Κατάλληλη εποχή για να οργανώσετε ένα ταξίδι ή για να ξεκινήσετε μια ερωτική σχέση. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο προσέξτε την υγεία σας και μην κάνετε επιπολαιότητες που μπορεί να αποβούν καταστροφικές. Με το τετράγωνο Αφροδίτης - Ποσειδώνα μπορεί να ξεχάσετε πιθανούς κινδύνους και να μην τηρήσετε τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής. Επίσης, αποφύγετε προτάσεις για συνεργασία που σας φαίνονται ιδανικές. Ενδεχομένως να κρύβουν παγίδες. Η ερωτική σας ζωή χρειάζεται ανανέωση και δεν θα λείψουν οι ευκαιρίες για φλερτ. Φανείτε πρόθυμοι για νέες γνωριμίες.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Το σπίτι και η οικογέ-

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Η προσοχή σας

νεια ενεργοποιούνται με τη Νέα Σελήνη στους Διδύμους και είναι εξαιρετική εποχή για να κάνετε ανακαίνιση στον χώρο σας ή για να αγοράσετε τη δική σας κατοικία. Επίσης, μπορείτε να εκσυγχρονίσετε την επιχείρησή σας, προκειμένου να αντεπεξέλθετε στις ανάγκες της εποχής και να αναζητήσετε νέους τρόπους για να αυξήσετε την παραγωγικότητά σας. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο θα έρθετε αντιμέτωποι με μια κατάσταση που θα σας προκαλέσει αμηχανία και θα αφορά την περιουσία σας. Ωστόσο, δεν πρέπει να αφήσετε στην τύχη τόσο σημαντικά ζητήματα, όσο ψυχοφθόρα και αν είναι. Θέματα παιδιών ενδεχομένως να σας φέρουν στα όριά σας, αλλά θα είναι αντιμετωπίσιμα. Όσον αφορά την ερωτική σας ζωή, μια πρόσφατη απογοήτευση σας κρατά στάσιμους. Δεν πρέπει να σας παίρνει από κάτω.

είναι στραμμένη σε οικονομικές υποθέσεις και είναι μια καλή εποχή για να βάλετε σε τάξη οφειλές και ό,τι αφορά θέματα Δημοσίου. Τα οικονομικά σας βελτιώνονται και έχετε τη δυνατότητα να υλοποιήσετε μια νέα επιχειρηματική προσπάθεια. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο έχετε μια αισιοδοξία που σας δίνει ώθηση για πειραματισμούς, ωστόσο μπορεί να αποτελέσει και αιτία απατηλών εκτιμήσεων. Μη ρισκάρετε τους πόρους σας σε επενδύσεις για τις οποίες δεν έχετε πολλά στοιχεία και φροντίστε να τσεκάρετε προσεκτικά τους όρους μιας συμφωνίας. Το τετράγωνο Αφροδίτης - Πλούτωνα μπορεί να θολώσει την κριτική σας ικανότητα, κάτι που ισχύει και για την ερωτική σας ζωή. Αν είστε σε σχέση, ενδεχομένως να νιώσετε πως ήρθε η στιγμή για δημιουργία οικογένειας, προτού ενθουσιαστείτε, όμως, συζητήστε το με το ταίρι σας.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4]

Με την είσοδο του Ήλιου στους Διδύμους ξεκινά ένας νέος κύκλος κατά τον οποίον η επικοινωνιακή σας διάθεση θα είναι αυξημένη και οι μαθησιακές ικανότητες επίσης οξυμμένες, ενώ δεν θα λείψουν και οι συχνές μετακινήσεις. Η Νέα Σελήνη, επίσης στους Διδύμους, σε τρίγωνο με τον Κρόνο στον Υδροχόο φέρνει μια αναζωογονητική ατμόσφαιρα και αποτελεί ιδανική στιγμή για να ασχοληθείτε με τις σπουδές και το εμπόριο. Επίσης, μπορείτε να επιλύσετε θέματα που σας απασχολούν και να βάλετε σε εφαρμογή μακροπρόθεσμους στόχους. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο, που επηρεάζεστε από το τετράγωνο Αδροδίτης - Ποσειδώνα, πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στις συμφωνίες και στις εμπορικές σας συναλλαγές. Αποφύγετε τις αγορές από επιχειρήσεις αμφιβόλου αξιοπιστίας. Επίσης, έχετε τον νου σας, καθώς το παρασκήνιο είναι έντονο.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Η Νέα Σελήνη στους Διδύμους την Παρασκευή σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου, κατά τον οποίο θα δώσετε περισσότερη έμφαση στις σχέσεις και στις συνεργασίες σας με ικανοποιητικά τα αποτελέσματα. Προωθήστε τις δεξιότητές σας και μπορεί να προκύψει μια καινούργια ιδέα που θα έχει υποστηρικτές. Είναι μια εποχή που δεν λείπουν οι ευκαιρίες, αρκεί να ξέρετε τι ψάχνετε και πώς θα το υλοποιήσετε. Στον οικογενειακό τομέα υπάρχουν κάποια σύννεφα εξαιτίας οικονομικών διαφορών και μπορεί να παρεξηγήσετε τις προθέσεις ενός συγγενικού σας προσώπου οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο. Φροντίστε να φιλτράρετε καλά όσα συζητάτε και αποφύγετε τις εντάσεις. Οι γονείς προσέξτε πιθανή αδιαθεσία των παιδιών. Οι ελεύθεροι, αν ξεπεράσετε τις ανασφάλειές σας και επιστρατεύσετε τον δυναμισμό σας, θα βελτιώσετε την ερωτική σας ζωή πολύ σύντομα.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5]

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1]

Στον επαγγελματικό τομέα προκύπτουν νέες ιδέες που θα σας δώσουν την ευκαιρία να αυξήσετε τα κέρδη σας και είναι ιδανική εποχή για να κάνετε ένα επαγγελματικό ξεκίνημα, καθώς η Νέα Σελήνη στους Διδύμους ενεργοποιεί τον τομέα της εργασίας. Το τρίγωνο με τον Κρόνο προμηνύει σημαντική βελτίωση στα οικονομικά σας και μπορείτε να βάλετε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα διατροφής και άσκησης, προκειμένου να βελτιώσετε τη φυσική σας κατάσταση. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο, με το τετράγωνο Αφροδίτης - Ποσειδώνα να επηρεάζει την κρίση σας, προσέξτε τις συμφωνίες που θα κλείσετε και μη βιάζεστε να δεσμευτείτε με υπογραφές. Σχέσεις με οικείους χρήζουν προσοχής, ειδικά αν έχετε επαγγελματικές δοσοληψίες. Η ερωτική ζωή όσων είναι σε σχέση είναι αρμονική και οι ελεύθεροι μπορείτε να βρείτε το κατάλληλο ταίρι.

Sudoku No 643 2 1 9 8 7

7

5 3 1

8

2 2

6 3 9 1

9

3 2 1

7 3 2 5 1

9

7

Η λύση του προηγούμενου 4 6 9 3 5 2

3 5 8 1 9 7

2 1 7 8 6 4

1 8 3 6 2 5

6 7 5 4 3 9

9 4 2 7 1 8

8 2 6 9 4 1

7 3 1 5 8 6

5 9 4 2 7 3

8 6 9 7 2 5 3 4 1 7 2 3 4 1 6 5 9 8 1 4 5 9 8 3 7 2 6

Με την είσοδο του Ήλιου στους Διδύμους θα δώσετε έμφαση στα οικονομικά σας και με τη Νέα Σελήνη, επίσης στους Διδύμους, θα αναθεωρήσετε και θα βάλετε σε μια τάξη τις ανάγκες σας. Το τρίγωνο με τον Κρόνο σάς κάνει προνοητικούς και επίμονους και αν μετριάσετε την ανάγκη σας για σπατάλες, θα βγείτε κερδισμένοι. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο έχετε μια τάση για εξιδανίκευση καταστάσεων, καθώς είστε υπό την επήρεια του τετραγώνου Ποσειδώνα - Αφροδίτης, και θα πρέπει να αποφύγετε τις σημαντικές αγορές και οτιδήποτε θα μπορούσε να θέσει σε ρίσκο τους πόρους σας. Η κοινωνική σας ζωή δεν σας απασχολεί στην παρούσα φάση λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου, ωστόσο καλό θα είναι, όποτε μπορείτε, να βγαίνετε και να φλερτάρετε.

21.5.20 – lifo

37

thing the Πώς να βοηθήσεις αυτούς που βοηθούν

α πο th μ ερ οπη κο κκιν η

38 lifo – 21.5.20

Περιθάλπουν, φιλοξενούν και προωθούν αδέσποτα ζώα που ζουν στο καταφύγιο της ομάδας, στον Βοτανικό, σε σπίτια φιλοξενίας, μέχρι να βρει το καθένα τη δική του οικογένεια.

Εάν κάποιος/-α επιθυμεί να συντρέξει ένα συγκεκριμένο έργο της ομάδας, μπορεί να συνεννοηθεί απευθείας μαζί της. Επικοινωνία: Instagram: emptythecages_athens Facebook: emptythecagesathens Twitter: emptythecages_athens

Η εθελοντική ομάδα Empty the cages Athens εργάζεται μέχρι να αδειάσουν τα κλουβιά από τα αδέσποτα Ρόζα βρέθηκε τον Αύγουστο του 2019 δεμένη σε ένα παγκάκι σε κεντρικό σημείο της Αθήνας, αδύναμη και ημιλιπόθυμη, από εθελόντριες της ομάδας Empty the cages. Τη μάζεψαν και την πήραν αμέσως σπίτι τους, καθώς η κατάστασή της ήταν πολύ κρίσιμη, μια και ήταν εμφανής η παράλυση στο πρόσωπό της, ίσως από χτυπήματα. Την επόμενη μέρα την πήγαν στον κτηνίατρο, όπου ενημερώθηκαν ότι είχε όλα τα συμπτώματα όγκου στον εγκέφαλο. Δεν υπάρχει ειδική αγωγή που να θεραπεύει τον καρκίνο στον εγκέφαλο στους σκύλους, οπότε η ευθανασία ήταν μονόδρομος. Ο κτηνίατρος τις ενημέρωσε ότι το προσδόκιμο ζωής της ήταν μόλις λίγες εβδομάδες. Αφού αρνήθηκαν να την «κοιμίσουν», μετά από πολύωρη καθημερινή παραμονή στο κτηνιατρείο, η Ρόζα σηκώθηκε ξαφνικά και κούνησε την ουρά της, δείχνοντας με τον τρόπο της ότι είχε θέληση για ζωή. Πηγαίνοντας κόντρα στις προβλέψεις και αφού δοκίμασε ένα σωρό αγωγές, είναι πλέον πιο χαρούμενη από ποτέ, αφού σήμερα βρίσκεται στο σπίτι της μαζί με τον άνθρωπό της, που την υιοθέτησε ως μελλοθάνατη για να της δώσει αγάπη και θαλπωρή λίγο πριν από το τέλος και τελικά την είδε να μετατρέπεται σε ένα υγιές, χαρούμενο σκυλάκι. Πριν από λίγες μέρες, που της ξαναέκαναν εξετάσεις, ο όγκος είχε εξαφανιστεί. Δεν υπάρχει ιατρική εξήγηση γι’ αυτό – μήπως η αγάπη κάνει θαύματα τελικά; Οι εθελόντριες της ομάδας Empty the cages το πιστεύουν αυτό. Η ιδέα για την οργάνωση μίας ακόμα ομάδας που φροντίζει τα αδέσποτα της Αθήνας γεννήθηκε το 2014. «Ξεκινήσαμε ως μονάδες, φροντίζοντας αδέσποτα ζώα στη γειτονιά μας. Γνωριστήκαμε με τα πρώτα μέλη της ομάδας μας, αφότου γίναμε μάρτυρες σε περιστατικό κακοποίησης αδέσποτου σε ένα πάρκο στην Ακαδημία Πλάτωνος. Τρέξαμε να βοηθήσουμε το αδέσποτο σκυλάκι κι έτσι συνειδητοποιήσαμε για πρώτη φορά την αλληλεγγύη και την κοινή μας αγάπη για τα ζώα» λένε μέλη της ομάδας, που κάπως έτσι τάχθηκαν υπέρ της υπεράσπισης των αδέσποτων της γειτονιάς τους. Με τη δημιουργία λογαριασμού στα social media κάποια χρόνια αργότερα προσέλκυσαν κι άλλους ανθρώπους που μπήκαν στην παρέα τους, βοηθώντας έμπρακτα και σώζοντας ακόμα περισσότερα αδέσποτα. Η κοινή τους επιθυμία; «Να αδειάσουμε τα κλουβιά και να μη μείνει κανένα αδέσποτο ξεχασμένο». Τα μέλη της ομάδας περιθάλπουν καθημερινά αδέσποτα γατάκια ή σκυλάκια που βρίσκουν στον δρόμο να περιφέρονται μόνα, χτυπημένα ή άρρωστα. Τα φιλοξενούν στο σπίτι τους, τα προωθούν προς υιοθεσία μέσω αγγελιών στο Ίντερνετ και πηγαίνουν για εθελοντική δράση στον χώρο προσωρινής παραμονής αδέσποτων που έχουν δημιουργήσει στον Βοτανικό, όπου τα αδέσποτα ζώα περιμένουν να τα φροντίσουν και να τα βοηθήσουν να κοινωνικοποιηθούν μέσα από βόλτες και χάδια. «Όταν βρίσκουμε ένα ζώο αρχικά αναζητούμε τον ιδιοκτήτη, εάν έχει, ελέγχοντας αν υπάρχουν microchips ή στοιχεία επικοινωνίας στο περιλαίμιό του. Παράλληλα, αναρτούμε φωτογραφία του στα social media με σήμανση “βρέθηκε”, ώστε να εξαντλήσουμε την πιθανότητα να έχει χαθεί. Παίρνουμε το ζωάκι σπίτι, πηγαίνουμε στον κτηνίατρο και αναρτούμε αγγελία ώστε να βρει οικογένεια. Όλη η διαδικασία γίνεται μέσα από τους λογαριασμούς μας στο Facebook, στο Instagram και στο Twitter. Για εμάς δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Όταν βρίσκουμε ένα αδέσποτο ζώο δεν το προσπερνάμε αλλά το αναλαμβάνουμε οι ίδιοι, με δικά μας έξοδα, ή απευθυνόμαστε στον δήμο μας, ανάλογα με τις δυνατότητές μας τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι σημαντικό όλοι οι πολίτες να γνωρίζουν ότι ο νόμος ορίζει πως κάθε δήμος είναι υποχρεωμένος να καλύπτει την κτηνιατρική περίθαλψη των αδέσποτων ζώων, δηλαδή εξετάσεις, εμβολιασμό, στείρωση και τοποθέτηση microchip» λένε οι άνθρωποι της οργάνωσης, οι οποίοι επιμένουν ότι η στείρωση είναι το «όπλο» για τη μείωση των αδέσποτων. Η διαδικασία είναι απλή: κάθε πολίτης που βρίσκει ένα αδέσποτο στον δήμο Αθηναίων αρκεί να καλέσει το 1595, να κάνει αίτημα και να παραδώσει το ζωάκι που βρήκε για στείρωση. Η εν λόγω ομάδα δεν δέχεται χρηματικές δωρεές και ως εκ τούτου δεν έχει κάποιο τραπεζικό λογαριασμό. «Εάν θέλετε να κάνετε δωρεά για τα αδέσποτα που φροντίζουμε, αυτή μπορεί να είναι τροφή, παιχνίδια, λουράκια, λιχουδιές και άλλα είδη τα οποία μπορείτε να φέρετε οι ίδιοι και να δώσετε στα αδέσποτά μας ή να μας τα αποστείλετε. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται να μας βοηθήσει εθελοντικά, τον προσκαλούμε να έρθει στην παρέα μας κάθε Κυριακή, στο προσωρινό καταφύγιο με τα αδέσποτα στον Βοτανικό, να γνωρίσει τη δράση μας και να γίνει μέρος της. Επίσης, κάποιος μπορεί να βοηθήσει φιλοξενώντας ένα αδέσποτο σε ανάγκη ή με τη μεταφορά έκτακτων περιστατικών στον κτηνίατρο. Ακόμα και οι κοινοποιήσεις αγγελιών μας μέσω των κοινωνικών δικτύων βοηθούν. Με λίγα λόγια, αν θέλει κανείς, μπορεί».

21.5.20 – lifo

39