Τεύχος 655

24.9.2020 FREE PRESS

ολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ τησ πολησ κυκλοφορει καθε πεμπτη

Ο ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΏΡΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

υπη στην έντ έκδοση cus Bari Πηγή: Fo 2020

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Artwork του Jack Hughes για το soundtrack της ταινίας Liquid Sky που προβάλλεται στις Νύχτες Πρεμιέρας, στο πλαίσιο του αφιερώματος «Το σινεμά ονειρεύεται».

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Κυψέλη σελ. 29

ï

ΘΕΑΤΡΟ

ï

ΣΙΝΕΜΑ

ï

ΚΛΑΣΙΚΗ

ΜΟΥΣΙΚΗ

ï

ΟΠΕΡΑ

2 lifo – 24.9.20

11 THE BUZZ Η ζωή της Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ μέσα από τα δικά της λόγια από τon γιαννη πανταζοπουλο

12 ΣΤΗΛΕΣ

ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

Το σίριαλ με την επιθετικότητα της Τουρκίας και η ανησυχία για την αύξηση των κρουσμάτων από τh βασιλικη σιουτη

Μια εικόνα, πεντακόσιες λέξεις

index

www.lifo.gr

γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ commercial director Πηνελόπη Μουλά διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας –––––– εμπορ ικ ο τμημα advertising director Γιώτα Αθανασοπούλου

από τον δημήτρη πολιτάκη

Η μανία να είσαι διαφορετικός από τον νικολα σεβαστακη

Το παζλ των αρνητών της πανδημίας από τη βασιλικη γεωργιαδου

Γιατί οι επιστήμονες δεν πρέπει να είναι ούτε τοτέμ ούτε εχθροί από τh βιβιαν στεργιου

Στις άγνωστες τάξεις της μάσκας από τον κωστη παπαϊωαννου

digital advertising director Ρένα Κροκίδα direct sales director Κώστας Μαντάς direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου senior digital campaign manager Ελένη Γκοβάτσου digital campaign manager Αγγελική Λάζου client service coordinator Ξένια Στασινοπούλου (xenia@lifo.gr) –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου, Σπύρος Γκατζούνας social media Χριστίνα Γαλανοπούλου (Head) Στράτος Μωραΐτης, Ηλέκτρα Χατζηκάλφα –––––– σ υνταξη αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας

19 Β΄

26

συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα (Θέατρο), Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Σινεμά), Τάσος Μελεμενίδης (Σινεμά), Γιάννης Κωνσταντινίδης (Εικαστικά), Τίνα Μανδηλαρά (Βιβλίο), Νίκη Μηταρέα (Γεύση), Γιάννης Βασιλείου, Μερόπη Κοκκίνη, Ματούλα Κουστένη, Δημήτρης Κυριαζής, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Πανταζόπουλος, Σταυρούλα Παπασπύρου, Γεωργία Παπαστάμου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Αφροδίτη Σακκά, Νικόλας Σεβαστάκης, Βασιλική Σιούτη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή newsroom Πάνος Σάκκας (Αρχισυνταξία) Φιλιώ Ράγκου, Κατερίνα Αγριμανάκη, Ρούλα Βλασσοπούλου, Αναστασία Γαλάνη, Σόφη Ζιώγου, Διονύσης Νοταράκης

eikονογραφηση εξωφύλλοy: Jack Hughes

Ο ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

29

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Κυψέλη 29 λόγοι που την αγαπάμε

37

week

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

–––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μπέτυ Σπανοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Άλκηστις Γκούμα, Βασίλης Κοτρωνάκης διανομή Άκης Ιωάννου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

παρακαλουμε

ανακυκλωστε 24.9.20 – lifo

3

Feedback

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ

ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΤΖΏΝΗΣ Με αφορμή τα εξήντα χρόνια από την πρώτη προβολή του «Ποτέ την Κυριακή», ο μόλις 21χρονος τότε σκηνογράφος της ταινίας, βοηθός του Γιάννη Τσαρούχη και μετέπειτα διαπρεπής αρχιτέκτονας και θεωρητικός, ανασύρει μνήμες από μια συναρπαστική εποχή.

ΒΙΒ Λ Ι Ο

Τζο Νέσμπο Ο Νορβηγός σούπερ σταρ της αστυνομικής λογοτεχνίας μιλά στην Τίνα Μανδηλαρά με αφορμή το «Βασίλειο», το τελευταίο του βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε.

Α ΠΟ Ψ ΕΙ Σ

συνέντευξη στον χρηστο παριδη

Στα 20 του ήταν αφοσιωμένος βοηθός του Γιάννη Τσαρούχη. Ζωγράφιζε, κατασκεύαζε θεατρικές μακέτες, διόρθωνε κοστούμια, όπως στην περίπτωση των θρυλικών Ορνίθων του Κουν στο Ηρώδειο, της Νόρμας του Μπελίνι το 1960 και της Μήδειας του Κερουμπίνι σε σκηνοθεσία Μινωτή με την Κάλλας στο Ντάλας, στο Κόβεντ Γκάρντεν και στην Επίδαυρο τo 1961. Στα 21 του ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Ποτέ την Κυριακή. Έναν χρόνο μετά έφυγε για την Αμερική και ουσιαστικά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα – μόνο για την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων και, φυσικά, τα καλοκαίρια, τα οποία περνάει στην Ύδρα με τη σύντροφό του Liane Lefaivre, επίσης συνεργάτιδά του στη συγγραφή θεωρητικών βιβλίων αρχιτεκτονικής και μονογραφιών για αρχιτέκτονες που καθόρισαν αισθητικά τον 20ό αιώνα.

«Το πρώτο που έκανα για να προετοιμαστώ ήταν μια εκτεταμένη μπουρδελότσαρκα. Εγώ ήμουν άσχετος με όλα αυτά, όχι για λόγους ηθικούς ή ερωτικούς, αλλά γιατί ήμουν τόσο απασχολημένος με τα δικά μου θέματα, που δεν μου πέρναγε από το μυαλό να κάνω μια επίσκεψη σε αυτά. Επισκέφθηκα όλα τα πορνεία της οδού Νοταρά στην Τρούμπα, που ήταν διαφορετικά από τα ομαδικά πορνεία της πλατείας Βάθη. Στην Τρούμπα τα κορίτσια μού άνοιξαν τα δωμάτιά τους. Ήταν καταπληκτικά, μου έβγαλαν τα πράγματά τους, με συμβούλευσαν, πάντα το μεσημέρι, με τη μεγάλη ζέστη, που δεν είχαν πελάτες. Όταν πήγα να δείξω τα σχέδιά μου στον Ντασέν –γύρω στα 50 σκίτσα–, ήταν και η Μελίνα μαζί του, η οποία ενθουσιάστηκε με την κρεβατοκάμαρα της Ίλια, η οποία την ενδιέφερε περισσότερο από το σαλόνι ή οτιδήποτε άλλο.

Ένα από τα κατάλοιπα που έχει αφήσει στην κουλτούρα η εποχή της ακμής του Ψυχρού Πολέμου και της πυρηνικής απειλής είναι και το Doomsday Clock. Για πολλά χρόνια ελάχιστοι ταράζονταν από την ανακοίνωση της κρίσιμης «ώρας» που γίνεται στα τέλη του Γενάρη. Περισσότερο λειτουργούσε ως vintage αντιπερισπασμός ή ως στοιχείο νοσταλγικού b-movie επιστημονικής φαντασίας παρά ως επείγουσα προειδοποίηση περί του επικείμενου ερχομού της Αποκάλυψης. Τα τελευταία χρόνια, όμως, σύμφωνα με το ρολόι, δεν είμαστε πια στο «παρά πέντε» (αυτό το πλοίο έχει σαλπάρει προ πολλού), ούτε καν στο «παρά τρία».

4 lifo – 24.9.20

ti δ ι α β α σ α με αυ τη την εβ δομ α δ α σ το

Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα (και κάτι) Ο Δημήτρης Πολιτάκης για τις δηλώσεις του Νόαμ Τσόμσκι, που στα 91 του λέει ότι αντιμετωπίζουμε την πιο κρίσιμη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας.

Έχοντας μεταφέρει τη βιβλιοθήκη και τα αρχεία τους στο Παρίσι από το 2015, συνεχίζουν να εκπονούν μελέτες, να εκδίδουν βιβλία και να οργανώνουν διαλέξεις με θέμα τον «κριτικό τοπικισμό» ή αρχιτεκτονικά ζητήματα περιβαλλοντικής και οικολογικής προσέγγισης. Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Delft και επίτιμος διδάκτωρ της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ, τον Φεβρουάριο του 2019 παρουσίασε στο MOMus την έκθεση «Ανοιξιάτικοι Χείμαρροι – Αφίσες από την απεργία στο Χάρβαρντ, Άνοιξη 1969», με τεκμήρια της προσωπικής του συλλογής από την εξέγερση των φοιτητών, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος. Με αφορμή τα εξήντα χρόνια από την πρώτη προβολή του Ποτέ την Κυριακή, o Αλέξανδρος Τζώνης ξετύλιξε μνήμες μιας συναρπαστικής εποχής από τη δεκαετία του ’50, όταν, μαθητής ακόμα, ξεκινούσε τη μεγάλη του πορεία, αρχικά ως σκηνογράφος, για να μεγαλουργήσει στη συνέχεια στον χώρο της αρχιτεκτονικής ως θεωρητικός και κριτικός-συγγραφέας. Μια οδύσσεια ανά τον κόσμο σε αναζήτηση της δημιουργικότητας.

Το επόμενο ήταν να βρεθούν οι εξωτερικοί χώροι κι έτσι μου έδωσαν δύο βοηθούς κι έναν σοφέρ. Έτσι βρέθηκε το σπίτι, που ήταν ένα νεοκλασικό της γυναίκας του Άρη Προβελέγγιου επάνω στο λιμάνι του Πειραιά. Μου άρεσε η σκάλα της εισόδου με το άνοιγμα και ο διάλογος του εσωτερικού με τα πλοία. Επηρεασμένος από τον Βισκόντι της πρώτης περιόδου, το έκανα πολύ λιτό, και όταν ήρθαν να το δουν ο Ντασέν και η Μελίνα, το βρήκαν γυμνό. Παρότι ο Ντασέν θαύμαζε τον ιταλικό νεορεαλισμό και τον είχε κατά κάποιον τρόπο εισαγάγει στο αμερικανικό φιλμ νουάρ, ήθελε να κάνει κωμωδία. Έτσι, το γέμισα με κούκλες, λουλούδια και αντικείμενα. Η μεγαλειώδης σκηνή στην οποία η Μελίνα λέει την ιστορία της Μήδειας χρειάστηκε 12 ώρες για να γυριστεί, κάτι αδιανόητο για ελληνική ταινία. Στη σκηνή της Ακρόπολης δεν ανακατεύτηκα καθόλου, ήταν επιλογή της Μελίνας».

ΜΟΥΣΙΚΗ Πόσο κακοποιητικοί είναι οι στίχοι στην ελληνική τραπ; Δύο γυναίκες που έχουν την τραπ στη ζωή τους σχολιάζουν στον M. Hulot τους σεξιστικούς και κακοποιητικούς στίχους της πιο αμφιλεγόμενης σύγχρονης μουσικής. Δεν είναι κάτι καινούργιο η κριτική που γίνεται στους στίχους της τραπ. Η θεματολογία των τραπ κομματιών είναι κοινή παγκοσμίως (όπλα, ναρκωτικά, υπερτονισμένη σεξουαλικότητα και «ματσίλα», ξεκάθαρη παραβατικότητα στο drill) και ενώ ξεκίνησε με προδιαγραφές να εξελιχθεί στην πιο ενδιαφέρουσα μουσική των millennials (και στην Ελλάδα), κατέληξε στη μονοτονία και τη μονομανία, με στίχους κλισέ, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων λένε και δείχνουν στα βίντεο τα ίδια ακριβώς: κοπέλες με μαγιό –μέρος ενός χαρεμιού που είναι η δεξαμενή για να επιλέξει ο άντρας όποια θέλει–, ακριβά αυτοκίνητα, χρήμα, όπλα και παράνομες ουσίες σε αφθονία. Τις τελευταίες μέρες, και λόγω του περιστατικού στο «Big Brother», που προκάλεσε τόσο μαζικές αντιδράσεις ώστε να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα ολόκληρη η παραγωγή, έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για τους «σεξιστικούς στίχους της ελληνικής τραπ», που «συχνά φτάνει στα όρια του κακοποιητικού λόγου». Υπήρξαν αρκετοί που σύγκριναν το περιστατικό του «Big Brother» με ορισμένους τραπ στίχους, και επειδή η τραπ είναι ένα είδος που, αν δεν το γνωρίζεις, πολύ εύκολα μπορείς να βγάλεις λάθος συμπεράσματα, ζητήσαμε από δύο γυναίκες που το έχουν βιώσει από την αρχή, το άκουγαν και το ακούνε και το γνωρίζουν καλά, να σχολιάσουν τους στίχους.

page

Ο Γιάννης Βασιλείου έστησε μια λίστα ταινιών για να μπούμε ομαλότερα στο φθινόπωρο.

gr

Πρόκειται για το καλύτερο, ίσως, βιβλίο του Νέσμπο, καθώς ξεδιπλώνει τις λογοτεχνικές του αρετές σε 700 μεστές σελίδες, κι αυτό είναι το πρώτο που του λέω, καθώς τον βλέπω να ξεπροβάλλει μπροστά μου στην οθόνη του λάπτοπ. Του στέλνω χαιρετισμούς από την Ύδρα μέσω Skype κι εκείνος δεν μπορεί να μη μου ομολογήσει ότι ζηλεύει και ότι μετράει ώρες για να έρθει και πάλι στην Ελλάδα. «Να πω την αλήθεια, χαιρόμουν που δεν είχατε κρούσματα, αλλά τώρα, που είναι να έρθω, άκουσα ότι αυξάνονται. Ας είναι, δεν την αποχωρίζομαι την Κάλυμνο» ομολογεί, μένοντας πιστός στο ετήσιο ραντεβού του φθινοπώρου, που τα τελευταία χρόνια τον βρίσκει στο όμορφο νησί των Δωδεκανήσων.

ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

1

An autumn afternoon (1962) του Γιασουχίρο Όζου

2

Φθινοπωρινή Σονάτα (1978) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

3

Σεπτέμβρης (1987) του Γούντι Άλεν

4

Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι (1989) του Ρομπ Ράινερ

5

Τα απομεινάρια μιας μέρας (1993) του Τζέιμς Άιβορι

24.9.20 – lifo

5

aπ ο τ ον σ ταθη τ σαγκ αρ ουσιανο

Editorial

H θρυλική Αμερικανίδα δημοσιογράφος Ντόροθι Τόμσον, από τις πρώτες που απελάθηκαν από τη ναζιστική Γερμανία...

ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΝΑ Στο περιθώριο των social media και των fake news, τα παραδοσιακά μέσα έχουν να αντιμετωπίσουν ποικίλες άλλες συκοφαντίες.

1. Ο ΤΣΊΠΡΑΣ ΕΝΑΝΤΊΟΝ ΤΩΝ MEDIA Υπάρχουν λόγοι πολλοί που ενοχλεί η διαρκής επίθεση του Αλέξη Τσίπρα στα media. Με το παραμικρό μιλά για το ότι είναι φωλεά απατεώνων και διεφθαρμένων, καίγοντας τα χλωρά με τα ξερά. Είναι μια εμμονική γενίκευση που θυμίζει άλλα δημαγωγικά ανάλογα: τέτοιο μένος εναντίον των media γενικώς και αδιακρίτως μόνο ο Τραμπ, ο Όρμπαν, ο Ερντογάν και οι λαϊκιστές ηγέτες επιδεικνύουν. Τα ελληνικά media είναι παθογενή, όντως. Αλλά δεν είναι όλα ίδια. Η συλλήβδην συκοφάντησή τους είναι ένδειξη βαθιάς, αντιδημοκρατικής ανασφάλειας. Ειδικά όταν γίνεται από έναν άνθρωπο ο οποίος επί 5 χρόνια κυβέρνησε την Ελλάδα απομειώνοντας την ΕΡΤ σε κομματικό κοτέτσι και δηλητηριάζοντας συνειδητά και ανεπίστρεπτα το μιντιακό τοπίο στις εκλογές του 2015, με τη στρατιά των έμμισθων τρολ της Κουμουνδούρου. Δεν το λες αυτό καλή αντιπρόταση. Οι αμετροεπείς δηλώσεις του δείχνουν ότι δεν έχει κανένα καημό να εξυγιάνει το όντως προβληματικό τοπίο από τους αιώνιους «νταβατζήδες» (όπως ξιφούλκησε και άλλοτε ο Κώστας Καραμανλής, μέχρι να καταλήξει να καρφώνει με το ξίφος του μπριζόλες στη Βάρη), αλλά να αφήσει ένα φούμο αναξιοπιστίας πάνω τους, επειδή τον ενοχλούν. Τον ενοχλούν, αρχικά, επειδή τα περισσότερα media στοιχίζονται πίσω από τη νυν κυβέρνηση. Και πολλά εξ αυτών την υποστηρίζουν με ζήλο Κορέας λιγάκι θλιβερό. Αυτό δείχνει τους μιντιακούς περιορισμούς και της παρούσας κυβέρνησης. Η οποία δεν καταλαβαίνει ότι πλήττεται σε βάθος χρόνου από τα αστεία, lifestyle ωσαννά μιας μαγικής εικόνας και η οποία θα ήταν πολύ καλύτερη αν, αντί να νανουρίζεται στον κρωγμό των κολάκων, άκουγε την κριτική των ανθρώπων που είναι ανεξάρτητοι και σοβαροί. Ο κύριος Τσίπρας ενοχλείται επίσης επειδή τα media δεν είναι πια γοητευμένα από την περίπτωσή του. Έχοντας εισέλθει στον στίβο της δημοσιότητας με την αίγλη διεθνούς playboy της πολιτικής σκηνής, είναι πια ένας θαμπός και αμήχανος πολιτικός, αυτοακυρωμένος από την ολική κωλοτούμπα της θητείας του – οπότε και η εικόνα του είναι ανάλογη. Δεν φταίνε όμως τα media για την εικόνα του. Φταίνε οι πράξεις του, για να το πούμε κομψά. Αν, λοιπόν, τον ενοχλούν συγκεκριμένα πράγματα στα ελληνικά media, ας βγει να τα κατονομάσει ως υπεύθυνος ηγέτης της αντιπολίτευσης. Αλλά να μη συκοφαντεί συλλήβδην τον Τύπο με υπονοούμενα, μισόλογα και λάσπη εκ νέου – είναι πολύ επικίνδυνο μονοπάτι αυτό. Ήδη ζούμε σε μια δημοκρατία αδύναμη, με δειλή δημοσιογραφία. Ακόμα και οι αξιότεροι δημοσιογράφοι λένε λιγότερα απ’ όσα ξέρουν και κρίνουν λιγότερα απ’ όσα επιθυμούν, διότι γνωρίζουν ότι η πολιτεία δεν προσφέρει πλαίσιο προστασίας στην ελεύθερη γνώμη και ότι βρίσκονται στο έλεος των σκοτεινών δυνάμεων που δρουν ανεξέλεγκτες στο σκοτάδι. Αυτό είναι ήδη μια πολύ αποκαρδιωτική διαπίστωση, που θα έπρεπε να κάνει όλες ανεξαιρέτως τις ελληνικές κυβερνήσεις, νυν και πρώην, να ντρέπονται. Όχι να βρίζουν κι από πάνω…

2. ΟΙ ΞΈΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΙ ΣΤΟ BΕΡΟΛΊΝΟ ΤΟΥ 1933 Διαβάζω αυτές τις μέρες το συναρπαστικό βιβλίο του Daniel Schneidermann, Βερολίνο, 1933 - Η στάση του διεθνούς Τύπου μπροστά στον Χίτλερ (εκδ. Πόλις), και όχι αυθαίρετα κάνω συνειρμούς. Ο ζωηρός συγγραφέας (κριτικός των media που απολύθηκε από τη «Monde» και τώρα διευθύνει τον ιστότοπο Arrêt sur Images – συχνά ο Στάβερης τον αναφέρει) μιλά για τη συμπεριφορά των ξένων ανταποκριτών στο Βερολίνο την κρίσιμη χρονιά που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, αρχίζοντας να εφαρμόζει αμέσως, μπροστά στα μάτια τους, το ζοφερό του σχέδιο. Καίγοντας κυριολεκτικά τους πυλώνες της δημοκρατίας (το Κοινοβούλιο, τα βιβλία…), εκτοπίζοντας Εβραίους σε στρατόπεδα ήδη από τότε (οι οποίοι πέθαιναν κατά χιλιάδες από μυστηριώδεις «πνευμονίες»), απελαύνοντας όποιον δημοσιογράφο τολμούσε να τον κρίνει. Το βιβλίο δεν χαρίζεται στους δημοσιογράφους. Αντιθέτως. Δείχνει τους δεκάδες υπολογισμούς και χειριστικότητες ενός δημοσιεύματος. Πώς μετασχηματίζεται μια είδηση, ανάλογα με τον τίτλο, τις προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις της, το αν μπαίνει πρωτοσέλιδο ή θάβεται σε ένα μονόστηλο της έκτης σελίδας. Δείχνει πώς ο εκδότης πουλάει την είδηση, ανάλογα με τα γούστα του κοινού, τις εμμονές της εποχής ή την κόπωσή της ως προς ορισμένα ζητήματα. Μιλά για το πώς οι δημοσιογράφοι, εφαπτόμενοι με την εξουσία, αρχίζουν να πιστεύουν ότι είναι εξουσία και αυτοί, αυτολογοκρίνονται, μιλάνε με μισόλογα, εν τέλει ψεύδονται – ακόμα και για τους ιστορικούς σεισμούς, όπως είναι η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία. Δεν χαρίζεται, όμως, ούτε σε εκείνους που επιτίθενται μεθοδευμένα, αντιδημοκρατικά και ανεύθυνα στους δημοσιογράφους. Ο Schneidermann παραλληλίζει συχνά την εχθρότητα του ναζισμού προς τον Τύπο με τις επιθέσεις του Τραμπ προς τους καλύτερους της σύγχρονης δημοσιογραφίας. Γράφει: «Αυτοί [οι καλοί δημοσιογράφοι] που πιστεύουν στην έγκυρη, επαληθευμένη, διασταυρωμένη, αμερόληπτη, ευεργετική ενημέρωση, αναπόσπαστο πυλώνα της δημοκρατίας, αυτοί που έχουν εξαντληθεί πολεμώντας μάταια ενάντια στα fake news – να που βλέπουν να ανέρχεται στην εξουσία ένας οξυζεναρισμένος Νεοϋορκέζος εργολάβος, ένας αδίστακτος δημαγωγός που, από την αρχή κιόλας της εκστρατείας του, τους έχει βάλει στο στόχαστρο… σαν πρώτο και κύριο στόχο του… με ανεπιβεβαίωτες συκοφαντίες που οι δημοσιογράφοι μας εξαντλήθηκαν στην προσπάθειά τους να τις ανασκευάσουν». Τηρώντας, εννοείται, τις αναλογίες, ο Schneidermann παραλληλίζει την εποχή της Βαϊμάρης (όταν κάθε εχέφρων άνθρωπος ένιωθε ότι βιώνει έναν γνωσιακό σεισμό – σαν να γκρεμίζουν κάθε μέρα κι από έναν τοίχο του σπιτιού του) με αυτή την αίσθηση παραλόγου που τυλίγει τη σύγχρονη Αμερική αλλά και τη Βραζιλία και την Αγγλία ενίοτε… – με τους λαϊκιστές ηγέτες, που κορυφαίο ζητούμενο στην οπισθοδρομική ατζέντα τους είναι η συκοφάντηση της δημοσιογραφίας· προσέξτε! Η συκοφάντηση όχι των τρολ, της συνωμοσιολογίας, του εκπεφρασμένου μίσους, της μονόπλευρης ή εξωνημένης άποψης, του ψεύδους και της ανοησίας, αλλά η συκοφάντηση των «Νew York Times», της «Washington Post», του «Αtlantic» και του CNN – δηλαδή του ανθού της δημοσιογραφίας των καιρών, αυτού του πολύτιμου συστατικού της δημοκρατίας που ελέγχει τους ισχυρούς και ερμηνεύει τον σύγχρονο κόσμο. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάθε δημοσιογράφος, ώστε, παλινδρομώντας ανάμεσα στους θριάμβους και τις ταπεινώσεις του επαγγέλματός του, να αποκωδικοποιήσει τις τελευταίες, κάθε άλλο παρά αθώες επιθέσεις που δέχεται από τη Διεθνή του Λαϊκισμού.

www.facebook.com/stathis.tsagar

6 lifo – 24.9.20

24.9.20 – lifo

7

talk town

σινεμα

νύχτες πρεμιέρας 2020

i

Athens

23/9 - 4/10 Αίγλη Ζαππείου, Άνεσις, Αθηναία, Ριβιέρα, Τριανόν, Λαΐς και Στέλλα

8 lifo – 24.9.20

Στη δυσκολότερη συγκυρία της 26χρονης πορείας του, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας έχει επιδείξει φέτος αξιοθαύμαστη επιμονή να παραμείνει πιστό στο ραντεβού με τους φανατικούς οπαδούς του. Έτσι, οι Νύχτες Πρεμιέρας θα πραγματοποιηθούν από τις 23/9 έως τις 4/10 σε επτά θερινά σινεμά (Αίγλη Ζαππείου, Άνεσις, Αθηναία, Ριβιέρα, Τριανόν, Λαΐς και Στέλλα) με ένα πρόγραμμα που επιφυλάσσει όλα τα συστατικά που τις κάνουν ακαταμάχητες: μεγάλες πρεμιέρες, ταινίες που ξεχώρισαν στα διεθνή φεστιβάλ, τον αφρό των διεθνών ντοκιμαντέρ, φιλμ μουσικού ενδιαφέροντος, τις καλύτερες πρόσφατες ελληνικές μικρού μήκους, προσεκτικά στημένα αφιερώματα και, βέβαια, δύο διαγωνιστικά τμήματα από τα οποία θα προκύψει η Χρυσή Αθηνά για καλύτερη ταινία μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Παράλληλα, έχει διαμορφωθεί για πρώτη φορά και ειδική online πλατφόρμα (online.aiff.gr) που εξασφαλίζει συγκεκριμένο αριθμό προβολών για πάνω από 20 ταινίες, ώστε οι θεατές που δεν μπορούν να προσέλθουν στα σινεμά να τις απολαύσουν με χαμηλό αντίτιμο ενοικίασης. Διαβάστε περισσότερα στο lifo.gr

24.9.20 – lifo

9

artwortk του jack hughes για το soundtrack της ταινίας «liquid sky», που προβάλλεται στο πλαίσιο του αφιερώματος «το σινεμά ονειρεύεται».

Όλη η Ελλάδα διαβάζει LiFO

6.755.720 UNIQUE VISITORS στην ψηφιακή έκδοση ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020

Reuters:

Το LiFO.gr στη λίστα με τα κορυφαία ενημερωτικά sites στην Ελλάδα για το 2020

αναγνωσιμοτητα

LiFO 136,6 ATHENS VOICE

125,6

στοιχεια focus bari 2020

πη έντυ στην οση έκδ Bari us : Foc Πηγή

Στην κορυφή, αλλά με ποιότητα

10 lifo – 24.9.20

town

Μερικές χαρακτηριστικές φράσεις της από συνεντεύξεις, ομιλίες και δηλώσεις που συνθέτουν το προφίλ μιας εμβληματικής προσωπικότητας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του αγώνα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων.

Η ΖΩΉ ΤΗΣ ΡΟΥΘ ΜΠΈΙΝΤΕΡ ΓΚΊΝΣΜΠΕΡΓΚ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΑ ΔΙΚΆ ΤΗΣ ΛΌΓΙΑ

t

t

t

t

«Το διάβασμα διαμόρφωσε τα όνειρά μου και το περισσότερο διάβασμα με βοήθησε να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Πιστεύω βαθιά στη σημασία τού να ακούς και να μαθαίνεις από τους άλλους».

«Η συμβουλή της πεθεράς μου τη νύχτα του γάμου μου ήταν: “Σε κάθε καλό γάμο βοηθά μερικές φορές να είσαι κουφή”. Το εφάρμοσα και στο σπίτι και στο δικαστήριο»: αυτή ήταν η απάντησή της στην ερώτηση για το ποιο ήταν το μυστικό του γάμου της.

«Ήμουν εξαιρετικά τυχερή που μοιράστηκα τη ζωή μου με έναν σύντροφο, ένα πραγματικά άξιο μέλος της γενιάς του. Ήταν το πρώτο αγόρι που έβρισκε ενδιαφέρον το ότι ήμουν έξυπνη» θα πει για τον σύζυγό της Μάρτιν, ο οποίος πέθανε το 2010 από καρκίνο.

«Πάντα πίστευα ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αντιφεμινιστικό από το να θες οι γυναίκες να απασχολούνται μόνο με “γυναικείες οργανώσεις”, να κάθονται στη γωνιά τους και να λυπούνται η μία την άλλη, χωρίς να έχουν επαφή με τον κόσμο των ανδρών. Αν πρόκειται ν’ αλλάξεις τα πράγματα, πρέπει να είσαι δίπλα σε εκείνους που κινούν τα νήματα».

t

talk

«Εάν θες να γίνεις πραγματικός επαγγελματίας, θα πρέπει να υπερβείς τον εαυτό σου και να κάνεις κάτι που θα θεραπεύσει τις “πληγές” της κοινότητάς σου».

t «Πάλεψε για όλα εκείνα για τα οποία νοιάζεσαι και κάν’ το έτσι ώστε να σε ακολουθήσουν κι άλλοι».

t

t

«Μην αφήνεις να σε αποσπούν από τον σκοπό σου συναισθήματα όπως ο θυμός, ο φθόνος, η μνησικακία, γιατί καταβροχθίζουν την ενέργεια και τον χρόνο σου».

«Το δικαίωμα στην άμβλωση είναι κάτι βασικό στη ζωή μιας γυναίκας. Είναι μια απόφαση που πρέπει να παίρνει η ίδια για τον εαυτό της. Και όταν η κυβέρνηση ελέγχει αυτή την απόφαση αντί για εκείνη, είναι σαν να μην την αντιμετωπίζει ως έναν ενήλικα υπεύθυνο για τις ίδιες του τις επιλογές».

t «Προσπαθώ να διδάξω ότι είναι λάθος να κρίνεις τους ανθρώπους με βάση την εμφάνιση, το χρώμα και το αν είναι άνδρες ή γυναίκες».

t

Η

Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ (Ruth Bader Ginsburg) γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1933 από Εβραίους γονείς σε μια εργατική συνοικία του Μπρούκλιν. Ο πατέρας της καταγόταν από την Οδησσό, ενώ οι γονείς της μητέρας της ήταν μετανάστες από την Αυστρία. Στα 13 της έγραψε μια έκθεση για τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η οποία έκανε τεράστια εντύπωση. Αργότερα πήγε στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, όπου, μεταξύ άλλων, γνώρισε τον μεγαλύτερο θαυμαστή της και μελλοντικό σύζυγό της, τον Μάρτιν Γκίνσμπεργκ. Το 1957 ξεκίνησε τις σπουδές της στη Σχολή της Νομικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ως μία από τις εννέα γυναίκες ανάμεσα σε 500 άνδρες. Η εμβληματική Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ ήταν μια δυναμική εκπρόσωπος της Δικαιοσύνης, η οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της τάχθηκε στην υπηρεσία της ισονομίας και της ισότητας των φύλων στην Αμερική και πάλεψε για ζητήματα κοινωνικής προόδου, όπως οι αμβλώσεις και οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Η επίδρασή της ήταν τεράστια, γι’ αυτό άλλωστε θεωρούνταν σύμβολο της αλήθειας. Επίσης, δεν είναι τυχαίο το ότι οι Συντηρητικοί την αποκαλούσαν «τέρας», «μάγισσα», «ζόμπι», και χρησιμοποιούσαν σκληρές εκφράσεις αναφερόμενοι στο ύψος της. Όμως η ίδια επέλεγε να μην απαντά, επειδή, όπως συνήθιζε να λέει, «είχα μάθει από τη μητέρα μου πως ο θυμός είναι χάσιμο χρόνου». Να θυμίσουμε ότι η Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ διορίστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο από τον Μπιλ Κλίντον στις 25 Δεκεμβρίου 1993. Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρ’ όλα τα προβλήματα υγείας της, η Γκίνσμπεργκ δεν είχε απουσιάσει από καμία συνεδρίαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Μάλιστα, η καριέρα της εκεί ταυτίστηκε με τη φράση «I dissent», δηλαδή «δεν συμφωνώ». Ήταν μια γυναίκα που άλλαξε τη θέση της γυναίκας στην αμερικανική κοινωνία. Αναμφίβολα, μια επιβλητική φιγούρα εξουσίας όχι μόνο εντός αλλά και εκτός δικαστηρίου. «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα με τη μία. Στη ζωή μου τα είχα όλα τελικά, αλλά πέρασα και πολύ δύσκολα» είχε υποστηρίξει.

«Κάτι που με απασχολεί είναι ότι οι νέες γυναίκες σήμερα δεν φαίνεται να νοιάζονται για το ότι διαθέτουμε ένα θεμελιώδες κυβερνητικό όργανο που δεν αναφέρεται ρητά στην ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ξέρουν ότι δεν υπάρχουν πια κλειστές πόρτες, γι’ αυτό θα πρέπει να θεωρήσουν δεδομένα τα δικαιώματα που έχουν».

TheBuzz aπο τον γιάννη πανταζόπουλο 24.9.20 – lifo

11

talk town

από τh βασ ι λι κη σ ι ου τη

Γερμανοί πολιτικοί, όπως ο σοσιαλδημοκράτης Νιλς Σμιντ, δεν δίστασαν να δηλώσουν ότι η υποστήριξη της Γαλλίας προς την Ελλάδα (που τη χαρακτήρισε μονόπλευρη) δυσκολεύει τη διαπραγμάτευση, γιατί εμποδίζει την Ελλάδα να συμβιβαστεί.

12 lifo – 24.9.20

SHORTCUT

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

Μια εικόνα, πεντακόσιες λέξεις

Το σίριαλ με την επιθετικότητα της Τουρκίας και η ανησυχία για την αύξηση των κρουσμάτων Όσα ζήσαμε στην πολιτική την προηγούμενη εβδομάδα.

Η ζωή μου όλη με τον Λάκη Λαζόπουλο και τον Αχιλλέα Μπέο.

αθώς τα κρούσματα της πανδημίας αυξάνονται ανησυχητικά και οι επιστήμονες επισημαίνουν τον κίνδυνο, ζητώντας από την πολιτεία να πάρει μέτρα, η κυβέρνηση φαίνεται να δυσκολεύεται να αποφασίσει μεταξύ της προστασίας της δημόσιας υγείας και της οικονομίας. Και αν στην πρώτη φάση κέρδισαν κατά κράτος οι γιατροί, που ζητούσαν να μπει πάνω απ’ όλα η δημόσια υγεία, από το καλοκαίρι και μετά μοιάζει να κυριαρχούν αυτοί που εκφράζουν την αγορά και δεν επιθυμούν απαγορευτικά μέτρα πάλι που θα πλήξουν την οικονομία. Πλην όμως, όλα τα άλλα μέτρα που έχουν ληφθεί ως τώρα δεν φαίνεται να αποδίδουν και σε πολλές περιπτώσεις η κυβέρνηση δείχνει αδύναμη να τα επιβάλει. Στη LiFO είχαμε γράψει τον περασμένο Ιούλιο για τους χαλαρούς πολιτικούς που δεν τηρούσαν τα μέτρα προστασίας από την πανδημία, μεταδίδοντας το λάθος μήνυμα στους πολίτες. Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι οι δημόσιες εμφανίσεις πολιτικών χωρίς μάσκες και αποστάσεις δυναμώνουν τα «κινήματα» των αρνητών και ενισχύουν τη συνωμοσιολογία. Πριν από λίγο καιρό, όταν τα κρούσματα άρχισαν να αυξάνονται ανησυχητικά, φαίνεται ότι το αντιλήφθηκαν και άρχισαν να εμφανίζονται παντού πλέον με μάσκες. Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς δεν ανήκε στην κατηγορία των «χαλαρών» πολιτικών. Τη Δευτέρα, στην Καρδίτσα, όμως, έκανε το μεγάλο φάουλ. Όλοι τον είδαν, μέσα από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες, μετά από μια επιχείρηση διάσωσης, να φιλάει το χέρι ενός ιερέα, χωρίς να κρατάει απόσταση και χωρίς να φοράει μάσκα. Αν για κάποιον άλλον πολιτικό μπορούσε να γίνει δεκτή η δικαιολογία ότι ξεχάστηκε και ήταν απλώς μια άτυχη στιγμή, για τον υπεύθυνο της πολιτικής προστασίας δεν μπορεί να γίνει. Γιατί πώς μπορεί ο αρμόδιος για την πολιτική προστασία να επικαλείται την ατομική και κοινωνική ευθύνη, εάν ο ίδιος την αγνοεί; Πώς μπορεί να πείσει τους πολίτες να φορούν μάσκα στα μέσα μεταφοράς ή τους επαγγελματίες να τηρούν τα μέτρα, εάν εκείνος μπορεί να μην τα τηρεί χωρίς συνέπειες; Στα ελληνοτουρκικά, την εβδομάδα που πέρασε κάποιοι προσπαθούσαν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου δεν είναι το ίδιο σοβαρή υπόθεση με την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Λες και υπάρχουν κράτη και λαοί με λιγότερα και περισσότερα δικαιώματα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όλοι οι Ευρωπαίοι, έστω και με βαριά καρδιά μερικοί, παραδέχτηκαν ότι η Τουρκία έπρεπε να σταματήσει τις παραβιάσεις και να συνεχίσει τον διάλογο, για να μην υποστεί κυρώσεις. Η απόσυρση του Ορούτς Ρέις θεωρήθηκε αρκετή ως ένδειξη υποχώρησης, αλλά, εκτός από το Ορούτς Ρέις, υπάρχει και το τουρκικό πλοίο-γεωτρύπανο Γιαβούζ που παραμένει στην κυπριακή αποκλειστική οικονομική ζώνη, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Λευκωσία αντέδρασε, υποστηρίζοντας τα αυτονόητα, ότι εφόσον η Τουρκία συνεχίζει τις έκνομες ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, θα πρέπει να υποστεί τις κυρώσεις, συνδέοντάς τα με τις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας. «Είχαμε πει ότι δεν θα πρέπει η Ε.Ε. να αντιμετωπίζει το θέμα με δύο μέτρα και δύο σταθμά» είπαν. Η ειρωνεία είναι ότι η Ε.Ε. θέλει κυρώσεις για την κυβέρνηση της Λευκορωσίας, επειδή καταπιέζει την αντιπολίτευση και κάθε αντίθετη φωνή, όταν στην Τουρκία ισχύουν ακριβώς τα ίδια και χειρότερα (οι τουρκικές φυλακές είναι γεμάτες αντιφρονούντες και ακτιβιστές). Επιπλέον, η Τουρκία έχει εισβάλει στρατιωτικά στη Συρία, στη Λιβύη και στο Ιράκ, συνεργάζεται με τους τζιχαντιστές και απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο, παραβιάζοντας τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί Ευρωπαίοι αυτές τις μέρες επιτέθηκαν στην Κύπρο επειδή επιμένει να ζητά κυρώσεις για την Τουρκία, απαιτώντας από αυτή να μην ασκήσει βέτο και να μη συνδέσει το θέμα της με τη Λευκορωσία. Η πίεση που ασκείται στο παρασκήνιο είναι ακόμα πιο έντονη, ειδικά από τη Γερμανία. Χαρακτηριστικά ήταν και τα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, που απηχούν τις απόψεις της κυβέρνησης, όπως ένα πρόσφατο της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» με τίτλο «Η απερισκεψία της Κύπρου», όπου είναι εμφανής η ενόχληση. Η Κύπρος παρουσιάζεται να εκθέτει την Ε.Ε. απέναντι στην Τουρκία και της επισημαίνεται ότι η Τουρκία είναι πολύ ισχυρότερή της, ενώ το δημοσίευμα αφήνει και υπονοούμενα ότι η στάση της μπορεί να σχετίζεται με πιθανά οφέλη από «μετασοβιετικούς ολιγάρχες». Αντίθετα με τη Γερμανία, η Γαλλία εξακολουθεί να τονίζει ότι «είναι πλήρως αλληλέγγυα προς την Ελλάδα και την Κύπρο». Ο υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας, Κλεμέντ Μπον, αναφερόμενος στην απόσυρση του Ορούτς Ρέιτς, σχολίασε τις προηγούμενες μέρες «ότι παρατηρείται μια κίνηση κατευνασμού της Τουρκίας προς την Ελλάδα, ωστόσο εξακολουθεί να υπάρχει η παραβίαση στην Κύπρο, γεγονός που δεν είναι αποδεκτό». Γερμανοί πολιτικοί, όπως ο σοσιαλδημοκράτης Νιλς Σμιντ, δεν δίστασαν να δηλώσουν ότι η υποστήριξη της Γαλλίας προς την Ελλάδα (που τη χαρακτήρισε μονόπλευρη) δυσκολεύει τη διαπραγμάτευση, γιατί εμποδίζει την Ελλάδα να συμβιβαστεί. Τη δήλωση του Νιλς Σμιντ σχολίασε Γάλλος διπλωμάτης, λέγοντας ότι αυτή που δυσκολεύει τη διαπραγμάτευση είναι η μονόπλευρη γερμανική στάση κατευνασμού της Τουρκίας, διότι ενθαρρύνει την Τουρκία να εκφοβίζει την Ελλάδα και την Κύπρο, υπενθυμίζοντάς του ότι πρόκειται για δύο κράτη-μέλη της Ε.Ε. Ο Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες από διπλωματικές πηγές, είναι πολύ εκνευρισμένος, καθώς δεν παίρνει αυτά που θέλει από το «παζάρι» που κάνει και νιώθει να έχει εγκλωβιστεί. Η υποστήριξη της Γερμανίας δεν του αρκεί, καθώς η Γαλλία με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τού έχουν θέσει με σαφήνεια τα όρια. Στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι πλέον πεποίθηση πως το σίριαλ με την Τουρκία θα έχει πολλά επεισόδια. Οι επιστήμονες δηλώνουν ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την πανδημία για πολύ καιρό. Ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει στη Βουλή ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα ήρθε και θα μείνει στην Ελλάδα και ότι πρέπει να πορευτούμε με αυτό. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και με την επιθετικότητα της Τουρκίας, που δεν αναμένεται να υποχωρήσει. Ακόμα και αν ο Ερντογάν υποχωρούσε αύριο ή έχανε τις εκλογές, οι κεμαλικοί έχουν τις ίδιες ακριβώς επεκτατικές βλέψεις απέναντι στην Ελλάδα και τίποτα δεν θα άλλαζε.

ίδα να περιφέρεται (με τη συνοδεία καυστικών σχολίων του τύπου «η σύγχρονη παθολογία της χώρας σε μια εικόνα») μια φωτογραφία όπου απεικονίζεται ο Λάκης Λαζόπουλος πλάι στον Αχιλλέα Μπέο – χαμογελαστοί (και εμφανώς αδυνατισμένοι) αμφότεροι, με αυτό το επαγγελματικό μειδίαμα που συνοδεύει τα εθιμοτυπικά ενσταντανέ μετά την ολοκλήρωση μιας συνάντησης ή την επίτευξη μιας συμφωνίας. Η φωτογραφία προέρχεται από τη συνάντηση των δύο ανδρών που συνέβη πριν από μερικές μέρες στο δημαρχείο του Βόλου και σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ έγινε «στο πλαίσιο των επαφών που είχε ο κ. Λαζόπουλος σε Λάρισα και Βόλο με στόχο τη συνεργασία των δήμων με τη νέα του δραματική σχολή, στην οποία θα είναι καλλιτεχνικός διευθυντής, αλλά και την οργάνωση μιας σειράς εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση στο πλαίσιο του “Ελλάδα 2021”». (Ωχ Θεέ μου, έχουμε κι αυτό σε λίγο καιρό, δεν μας έφταναν όλα τα άλλα…) Παρότι η σημειολογία της εικόνας προκαλεί ιλιγγιώδεις και πολλαπλώς μελαγχολικούς συνειρμούς, δεν είναι τόσο ότι αυτό το «παράταιρο» (πλην όμως περιέργως ταιριαστό) ντουέτο αντιπροσωπεύει ακριβώς μια ενδημική «παθολογία» προσώπων και θεσμών. Υπάρχουν άπειρες εικόνες και άπειροι συνδυασμοί επωνύμων που θα μπορούσαν να στηρίξουν ανάλογες αντιδράσεις (εκτός από τις άλλες κοπώσεις που μας ταλανίζουν, υποφέρουμε πλέον και από μια σημειολογική εξάντληση από τη στιγμή που κάθε δεύτερο στιγμιότυπο μοιάζει να μας επιτίθεται, πάνω στο ακατάσχετο σκρολάρισμα της επικαιρότητας). Άλλωστε, τη δουλειά τους εμφανίζονται να κάνουν οι άνθρωποι, το τι συναισθήματα προκαλεί στον ταλαιπωρημένο πολίτη η συγκεκριμένη εικόνα είναι άλλο ζήτημα. Προσωπικά, η αντανακλαστική μου αντίδραση στη φωτογραφία ήταν ένας συγκαταβατικός αναστεναγμός με ολίγη απελπισία. Τελειώνει το (επάρατο) 2020 κι ακόμα φαίνεται να κυριαρχεί στα πράγματα (από τον «πολιτισμό» και το θέαμα μέχρι το ποδόσφαιρο και τα «αυτοδιοικητικά») ο ίδιος αμφιλεγόμενος θίασος που στοιχειώνει όλη μου τη ζωή, από την εφηβεία και μετά. Όχι ότι αυτές οι δύο προσωπικότητες χωριστά εκπροσωπούν το ίδιο πράγμα. Μαζί όμως είναι σαν να καγχάζουν (με την αυτοπεποίθηση, μάλιστα, των αυτοδημιούργητων που πέτυχαν με τους δικούς τους όρους) και λίγο εις βάρος μας, σαν να μεταδίδουν τη μοιρολατρική συνειδητοποίηση ότι είναι πια αργά, ότι δεν έχει πια νόημα να ασχολείται κανείς. Κοινά στοιχεία υπάρχουν φυσικά. Και οι δύο με τον τρόπο τους εκμεταλλεύτηκαν στην προσωπική τους καριέρα την έντονη διάθεση απαξίωσης του «καθεστωτικού» πολιτικού προσωπικού. Και οι δύο επίσης ανήκουν σε μια κλειστή λέσχη ανθρώπων που έχουν δει και έχουν ακούσει πράγματα –σε πριβέ συναθροίσεις, σε exclusive καταστάσεις, σε μυστικές συμφωνίες– που εμείς να υποθέσουμε ή να φανταστούμε μπορούμε μόνο. Μοιάζουν με αμφιλεγόμενους πρωτοδεύτερους χαρακτήρες, κρίσιμους όμως για την πλοκή μιας αφήγησης που ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 περίπου και φτάνει ως τις μέρες μας. Ανάμεσά τους –είτε ως κεντρικοί ρόλοι είτε ως special guests– ένα πλήθος επιφανών προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής, από την Αλίκη Βουγιουκλάκη ως τον Αλέξη Κούγια. Και τώρα που συναντήθηκαν, τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι σαν να κλείνει ή σαν να σφραγίζεται ένας φαύλος κύκλος.

από τον δημήτρη πολιτάκη

Μοιάζουν με αμφιλεγόμενους πρωτοδεύτερους χαρακτήρες, κρίσιμους όμως για την πλοκή μιας αφήγησης που ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 περίπου και φτάνει ως τις μέρες μας.

24.9.20 – lifo

13

talk town

α πό τον ν ι κόλα σ ε βασ τά κη

14 lifo – 24.9.20

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Η μανία να είσαι διαφορετικός Πώς η αίρεση, το να είσαι αιρετικός και να διαφέρεις στον δημόσιο λόγο, έχει γίνει στόχος και διεκδίκηση.

τους καιρούς της κρατικής βίας και των πραγματικών διώξεων –και στις χώρες του κόσμου όπου αυτό συμβαίνει πάντα, σε ένα Ιράν, μια Λευκορωσία, μια Τουρκία– η αίρεση διαθέτει μια αλήθεια: παραμένει σε επαφή με την ελευθερία, τον διαφωτισμό, την αντίσταση στην απολυταρχία. Η αιρετική ανορθοδοξία έχει εκεί ένα πραγματικό, ένσαρκο και τραγικό τίμημα. Αυτό που ζούμε, όμως, στις δικές μας κοινωνίες είναι κάτι πολύ διαφορετικό: η αίρεση, το να είσαι αιρετικός και να διαφέρεις, έχει γίνει στόχος και διεκδίκηση. Στο styling των δημόσιων στάσεων ο παλιός ριζοσπαστισμός (αριστερός, κατά κανόνα) νιώθει πλέον τον ανταγωνισμό των έκκεντρων «αιρετικών φωνών». Η αίρεση δεν είναι ριζοσπαστική, αλλά θέλει να είναι αρκούντως ενοχλητική και να θορυβεί. Το 2020 αυτό μπορεί να το κάνει με τη βοήθεια μιας απλής τεχνογνωσίας: αντιστρέφοντας ή λοιδορώντας κάποια στερεότυπα και καρικατούρες προοδευτισμού. Αν, ας πούμε, το καλό και ορθό είναι εκείνη η διασημότητα που μιλάει για τη δυστυχία των προσφύγων, ο «αιρετικός» διαλέγει να σταθεί στη βιομηχανία των επιδομάτων για ανεπρόκοπους Αφγανούς, στις διεφθαρμένες ΜΚΟ ή στην υποκρισία των δακρύβρεχτων χολιγουντιανών. Κάπου εκεί, ανάμεσα στη λυρική καλοσύνη των μεν και την πικρόχολη διεκδίκηση του ρόλου του κακού παιδιού για τον «αιρετικό», στήνεται το ιδεώδες σκηνικό. Έτσι, για παράδειγμα, στα «ανοιχτά σύνορα» –που τα θεωρεί, αδικαιολογήτως, κυρίαρχη ιδέα– ο αιρετικός αντιπαραθέτει σθεναρά εξοπλιστικά προγράμματα και την με κάθε μέσο αποτροπή. Ξορκίζοντας τη χαλάρωση, τα μηδενιστικά φαινόμενα ή τις αποτυχίες της δημόσιας εκπαίδευσης, ο αιρετικός μελαγχολεί αναθυμούμενος τον χάρακα, το πολυτονικό, τον δάσκαλο που έβαζε τον μαθητή να γράψει σελίδες με την κλίση του ρήματος ορώ / εώρακα / εωράκειν. Με αναφορά στα δείγματα κατάπτωσης, αναξιοπιστίας ή πολιτικής φαυλότητας στην Ευρώπη (και δεν είναι λίγα), ο «αιρετικός» μπορεί να ανατρέξει ως το ρωσικό κόμμα, κληρονομώντας την ιδέα ότι το βασικό πρόβλημα της νεοελληνικής ζωής ήταν οι αχώνευτες φράγκικες επιρροές στη διανόηση και στους θεσμούς. Έτσι, άλλωστε, μπορεί να δει και τον Μακρόν (ασχέτως του αν τα Rafale τού φαίνονται θελκτικά, αφού είναι οπλική ισχύς) ως την έσχατη φράγκικη αυταπάτη των προοδευτικών ελίτ. Με άλλα λόγια, η μανία τού να είσαι διαφορετικός περνάει σήμερα από «συντηρητικές αξίες». Αλλά για να αρέσουν οι συντηρητικές αξίες στους σύγχρονους, αποσπασματικούς ανθρώπους, δηλαδή για να μη φαίνονται πεπαλαιωμένες ή αδρανώς δασκαλίστικες, πρέπει να είναι αιρετικές, φιλτραρισμένες από οξύθυμη ανατρεπτικότητα. Έτσι, αν δεν πεις τον φιλελεύθερο «φιλελέ», κάποιο λάθος έχεις κάνει. Αν δεν μειώσεις τον αριστερό σε αριστερούλη ή τον πολίτη που τηρεί και συμφωνεί με τα μέτρα περιορισμού σε μασκολάγνο, πάλι δεν κατορθώνεις να φτάσεις στο ύψος της αιρετικότητας. Μην έχουμε, όμως, αυταπάτες. Αυτή η στάση τρέφεται από την πλήξη που προκαλεί η συμβατική πολιτική στάση και κυρίως η αδυναμία του κέντρου –ως ευαισθησίας, παρά ως θρυμματισμένου πολιτικού χώρου– να υπερασπιστεί με δύναμη την ιδέα και τις πρακτικές απαιτήσεις μιας καλύτερης δημοκρατίας. Ο ναρκισσιστικός αντικομφορμισμός τρέφεται από τη στάση εκείνων που δεν βλέπουν τις ορατές αποτυχίες στη δεύτερη φάση της υγειονομικής κρίσης, από εκείνους που είναι περίπου πρόθυμοι να πειστούν από το συγκοινωνιακό έργο του Καραμανλή junior ή από το διοικητικό έργο στο μεταναστευτικό ενός Μηταράκη. Για να το πούμε αλλιώς, ο αιρετικός νεο-εθνικισμός εκμεταλλεύεται τις ουκ ολίγες μετριότητες, τις φτωχές ιδέες ή τα λάθη που παρεπιδημούν στο «κατεστημένο». Η αίρεση, διεθνώς, είναι πειρασμός ενός κομματιού διανοουμένων, influencers, σχολιαστών και «απλού κόσμου». Περιγράφουν τους εαυτούς τους ως αποσυνάγωγους, ως αντιφρονούντες στην αυτοκρατορία της καταπιεστικής συναίνεσης. Αν διαβάσουμε, όμως,

τα περισσότερα μηνύματά τους –για να καταλάβουμε τι μπορεί να φοβίζει πια το σύστημα, όπως πιστεύουν οι ίδιοι–, δεν θα δούμε ούτε συγκινητικές κραυγές απόγνωσης ούτε πόνο: μόνο μια προσπάθεια μίμησης των μαρτύρων άλλων ιστορικών περιόδων και καθεστώτων. Οι μεταμοντέρνοι αιρετικοί σπεύδουν να δανειστούν τη λάμψη των εξόριστων κάποιων άλλων εποχών, δίχως όμως να τους διώκει με ζήλο κανείς. Ποια εξόριστη αλήθεια έχουν οι απόψεις αυτών των απόστρατων ή καθηγητών που τους βλέπεις το πρωί στην τηλεόραση να συμβουλεύουν κι άλλες αγορές οπλικών συστημάτων ή να πλασάρουν την ιδέα για προληπτικά πλήγματα στον εχθρό; Σε τι είναι αιρετικό να διακηρύσσει κανείς ως διανοούμενος αυτά που λέγονται κατά κόρον σε ταξί, μπακάλικα και στάσεις, ότι είμαστε μόνοι και ότι η Ελλάδα χάνει την ταυτότητά της, ενώ η πολιτική τάξη «κιοτεύει», πελαγοδρομεί ή εξαγοράζεται; Ποια αιρετική δυναμική έχει σε μια διεθνή συγκυρία ανόδου των εθνικισμών το να αντιγράφεις το ρεύμα, έστω με τις δικές σου φιλολογικές αποχρώσεις; Δεν χρειαζόμαστε, όμως, αιρετική διαφωνία; Προφανώς. Ωστόσο, αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο είναι η ύπαρξη δημόσιων κριτικών φωνών που σε κάθε χώρο, από τη δεξιά μέχρι την αντιολοκληρωτική αριστερά, να μην αποθεώνουν εαυτούς ως διωκόμενους αιρετικούς. Στις δημοκρατίες της γνώμης και των ποσταρισμάτων δεν είναι «αίρεση» τα χιλιάδες «μας ελέγχουν», τα άφθονα «κάτω η νέα τάξη πραγμάτων», οι θεωρίες του πρώτου πλήγματος στα ελληνοτουρκικά ή οι λαθρο-μεταναστευτικές οντολογίες: είναι αρκετά διάχυτες απόψεις ομάδων, ατόμων, ψευδωνύμων και επωνύμων. Στη Γαλλία, στις ΗΠΑ, στην Ιταλία και στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα χιλιάδες εστίες πραγματικής ή κατά φαντασίαν ανυποταξίας, αντισυστημικής σκέψης και αιρετικότητας. Αυτός ο χώρος, όμως, που σμιλεύει προσεκτικά τον εαυτό του, που χτενίζεται κάθε πρωί στον καθρέφτη για να θαυμάσουν πόσα είδωλα θα γκρεμίσει, πόσους προβεβλημένους θα ξεγυμνώσει, πόσες επίσημες αλήθειες θα κατακεραυνώσει, αυτός ο χώρος της επιμελημένα ατημέλητης αίρεσης δεν είναι ο κριτικός δημόσιος χώρος που έχουμε ανάγκη. Σήμερα όλες οι δημοκρατίες ζουν στην εκκρεμότητα άλλης μιας μεγάλης κρίσης, με την ανάγκη μιας νέας επινόησης του συμβολαίου τους, το οποίο σέρνεται. Και ο χώρος της πολιτικής μετριοπάθειας δεν θα μπορέσει να επιβιώσει μόνο νοσταλγώντας τις ακμαίες στιγμές του συνταγματικού φιλελευθερισμού, των επιτυχημένων ταξικών κοινωνικών συμβιβασμών ή των κοσμοπολίτικων ιδεαλισμών του παρελθόντος. Αν δεν ανακάμψει, ανακαλύπτοντας τα δικά του πάθη, τις δικές του αγάπες, θα είναι ευάλωτος στη μια ή στην άλλη δημαγωγική καμπάνια και στον αιρετικό κατακερματισμό. Και η μανία για διαφορετικότητα; Είναι αναπόφευκτη, ως έναν βαθμό, αφού μας πτοεί πάντα η ιδέα πως ίσως δεν ξεχωρίζουμε επαρκώς και το γεγονός πως η παρουσία μας είναι μια μικρή παραλλαγή ενός κανόνα, μιας κυρίαρχης γνώμης. Μια ισχυρή μοντέρνα φαντασίωση δεν είναι άλλωστε το να είσαι διαφορετικός, το να είσαι ο εαυτός σου ή έστω να «γίνεις ο εαυτός σου» ως διαφορετικός από τον άλλον, τον πληκτικό σου γείτονα; Όπως, όμως, έχουν δείξει πολλοί, η εμμονή με την αυθεντικότητα-του-εαυτού γίνεται συχνά εγκλωβισμός και αδυναμία να αποδεχτεί κανείς το γεγονός πως, χωρίς συμφωνίες και συμβιβασμούς, δεν υπάρχει πολιτεία ούτε κοινή δημόσια ζωή. Η υπερβολική «αίρεση» καταντάει ένας καινούργιος βραχνάς, ένας καταπιεστικός μηχανισμός σαν αυτόν που φέρνει κατάθλιψη στους εφήβους για την εικόνα τους. Είναι μια αντανάκλαση της διάσπασης του κοινωνικού μας κόσμου όχι σε αντίπαλα συμφέροντα ή ιδεολογίες αλλά σε μοριακά γούστα και ταυτότητες. Τι απομένει λοιπόν; Η γονιμοποίηση πολλών κριτικών φωνών. Και η απομόνωση όσων απλώς κυνηγούν σκάνδαλα, περιφρονούν τα κεκτημένα της δημοκρατίας ή στήνουν αερομαχίες και εμφυλίους από τη θαλπωρή του σαλονιού τους.

Με άλλα λόγια, η μανία τού να είσαι διαφορετικός περνάει σήμερα από «συντηρητικές αξίες». Αλλά για να αρέσουν οι συντηρητικές αξίες στους σύγχρονους, αποσπασματικούς ανθρώπους, δηλαδή για να μη φαίνονται πεπαλαιωμένες ή αδρανώς δασκαλίστικες, πρέπει να είναι αιρετικές, φιλτραρισμένες από οξύθυμη ανατρεπτικότητα.

24.9.20 – lifo

15

talk town

α π ό τη βα σ ι λι κή γ εω ργι ά δου

Η Βασιλική Γεωργιάδου είναι καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο & Κέντρο Πολιτικών Ερευνών.

16 lifo – 24.9.20

GUEST EDITOR

Το παζλ των αρνητών της πανδημίας Αποκωδικοποιώντας μια επικίνδυνη τάση.

ι αρνητές της χρήσης μάσκας και της εφαρμογής των πρωτοκόλλων για την αντιμετώπιση της πανδημίας συνθέτουν μια εναντιωματική οιονεί υποκουλτούρα. Ωστόσο, ενώ οι υποκουλτούρες αναγνωρίζονται από στυλιστικούς, αισθητικούς και ταυτοτικούς συμβολισμούς (γεγονός που δημιουργεί αλληλεπιδράσεις στο εσωτερικό τους), εκείνη των αρνητών της μάσκας και των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης αποτελεί ένα συνονθύλευμα που έχει ως κοινό παρονομαστή τη στρέβλωση και απόρριψη όσων σε πραγματολογικό επίπεδο συνθέτουν την κατάσταση της πανδημίας. Με άλλα λόγια, αν η μάσκα είναι το κυρίαρχο σύμβολο/μέσο προστασίας από την πανδημία, η οιονεί υποκουλτούρα των μασκοαρνητών απορρίπτει τον συμβολισμό και την ίδια την κατάσταση (πανδημία) στην οποία αυτός παραπέμπει. Ως λόγοι αυτής της απόρριψης προβάλλονται ψευδο-ιατρικές γνωματεύσεις («η μάσκα περιορίζει τα επίπεδα οξυγόνου στον οργανισμό»), καθώς και η ανάγκη υπεράσπισης δημοκρατικών αξιών που θεωρούν ότι «πριονίζονται» την εποχή της πανδημίας. Όπως συμβαίνει και με άλλους εναντιωματικούς που στρέφονται κατά του «κατεστημένου», του «συστήματος», των «ελίτ», κ.ο.κ., είναι οξύμωρο το ότι επιχειρούν να συντηρήσουν εκείνο εναντίον του οποίου καταφέρονται: αν λ.χ. η αντιπροσώπευση συμπιέζει ατομικές ελευθερίες, πόση ελευθερία κερδίζεται αν υποχωρήσει η εξουσία ευρωπαϊκών και υπερεθνικών θεσμών λήψης αποφάσεων προς όφελος των (περισσότερο απαξιωμένων στην αντίληψη των πολιτών) θεσμών εθνικής αντιπροσώπευσης; Οι αρνητές της επιστημονικής μεθόδου για την υπέρβαση της πανδημίας (οπαδοί του αντι-εμβολιαστικού κινήματος κ.ά.) στροβιλίζονται σε παρόμοιες αντιφάσεις: αν η επιστήμη είναι στα χέρια του οικονομικού κατεστημένου, γιατί οι επιστήμονες στην έρευνα των φαρμάκων να είναι περισσότερο ηθικά ακέραιοι απ’ όσους είναι στην έρευνα των εμβολίων; Αλλά και οι φαρμακευτικές εταιρείες, γιατί να έχουν χαμηλότερα στάνταρ ηθικής και δεοντολογίας στην παραγωγή εμβολίων απ’ ό,τι σε αυτή των αντιβιοτικών ή τα αναλγητικών; Η αναγνώριση αντιφάσεων προϋποθέτει ένα σύστημα λογικού συλλογισμού και κριτικής προσέγγισης, που ωστόσο δεν είναι αυτό που πηδαλιουχεί τον εναντιωματικό τρόπο σκέψης. Ο τελευταίος δίνει βάση σε συνωμοσιολογικούς συνειρμούς, οι οποίοι προϋποθέτουν την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη «υπόγειων δράσεων» και «μυστικών συμφερόντων» που κινούν τα νήματα. Το γεγονός ότι στη συγκυρία της πανδημίας μια συνωμοσιολογική saga δημιούργησε αναπαραστάσεις σε σχέση με το ποιος ευθύνεται και το γιατί της πανδημίας εξηγεί την ευρεία διάχυση και δημοφιλία που έχουν τέτοιου είδους άμπρα-κατάμπρα συνωμοσιολογικά αφηγήματα. Μοιάζει ανήκουστο, όμως δημοσκοπικά όντως το 28% των Αμερικανών (που αντιστοιχεί στο 44% των Ρεπουμπλικάνων αλλά και στο 19% των Δημοκρατικών, αν και μόνο στο 12% των εκλογέων της Χίλαρι Κλίντον του 2016) πιστεύει ότι «ο Μπιλ Γκέιτς θέλει να χρη-

σιμοποιήσει το εμβόλιο κατά του Covid-19 προκειμένου να εμφυτεύσει μικρoτσίπ στους ανθρώπους, καθιστώντας ηλεκτρονικά ανιχνεύσιμη την ταυτότητά τους» (Yahoo News/You Gov, 20-21/5/2020). Δεδομένα ερευνών κοινής γνώμης για την πανδημία, στις ΗΠΑ και αλλού, εντοπίζουν την ύπαρξη ενός συνωμοσιολογικού αποθέματος σε σημαντική μερίδα του πληθυσμού. Παρότι πρόκειται για μια στάση που διατέμνει εγκάρσια το πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα, το συνωμοσιολογικό φορτίο είναι σαφώς βαρύτερο στις ακραίες δεξιές περιοχές, καθώς και σε περιοχές που ανήκουν στην κυριότητα των λαϊκιστών. Το ότι ο Covid-19 κατασκευάστηκε σε επιστημονικά εργαστήρια το πιστεύει το 57% των Ρεπουμπλικάνων και το 23% των Δημοκρατικών (Yahoo News/You Gov, 20-21/5/2020)· για την περίπτωση της Ελλάδας, την ίδια γνώμη έχει το 48% όσων αυτοτοποθετούνται στις δεξιότερες θέσεις 7-10 της κλίμακας αριστεράς-δεξιάς αλλά και το 51% εκείνων που θεωρεί ότι οι ιδεολογικο-πολιτικές τοποθετήσεις δεν σημαίνουν πλέον τίποτα (Prorata, «H Ελλάδα στην εποχή του κορωνοϊού, 3ο κύμα», Μάιος 2020), μια πολιτική περιοχή που έχει γίνει προνομιακό terrain των πάσης φύσεως λαϊκιστών. Εκ πρώτης όψεως, όσοι χρησιμοποιούν συνωμοσιολογικές θεωρίες για να δώσουν ερμηνείες για την πανδημία εμφανίζονται ατρόμητοι απέναντι στη χειραγωγική δύναμη των ισχυρών: αρνούνται να φορέσουν μάσκα, να εφαρμόσουν τους κανόνες της κοινωνικής αποστασιοποίησης και ό,τι ανήκει στο πρωτόκολλο της πανδημίας. Κυκλοφορώντας στην πόλη και χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι οι «ατρόμητοι» και «μη υποταγμένοι» είναι, δυστυχώς, αρκετοί. Πίσω, όμως, από μια ανυπάκουη στάση κρύβεται και φόβος μπροστά στις δυσκολίες που φέρνει μαζί της η πανδημία και άγχος όσον αφορά το τι θα αφήσει πίσω της. Τα πιο ευάλωτα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα, άτομα των οποίων η ύπαρξη στηρίζεται σε κινητικότητα μη υποκαταστάσιμη με εξ αποστάσεως δραστηριότητες, εργαζόμενοι σε χώρους που επλήγησαν από την πανδημία, είναι περισσότερο δεκτικοί στη συνωμοσιολογία και στην ανορθολογική απόδοση ευθυνών. Δεν πρόκειται όμως για ένα «ταξικό» ζήτημα, παρότι οι πιο κοινωνικο-οικονομικά ευάλωτοι (άνεργοι, άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο) είναι πράγματι μεταξύ αυτών που αντιδρούν περισσότερο στα μέτρα κατά της πανδημίας. Ωστόσο, ο φόβος και το άγχος αγγίζουν κι άλλου είδους ευπάθειες. Η συγκυρία που ζούμε γίνεται ιδανικό φόντο για να κινητοποιηθεί ό,τι επιτείνει ψυχικές αγωνίες και να επικαιροποιηθούν τραύματα. Μεταξύ των παραπάνω βρίσκονται και borderline περιπτώσεις: άτομα που ταλαντεύονται μεταξύ της εφαρμογής και της αγνόησης των μέτρων, της ορθολογικής και της συνωμοσιολογικής πρόσληψης της πραγματικότητας. Η πανδημία τροφοδοτεί τέτοιου είδους ψυχικές αντινομίες (Νίκος Τζαβάρας, Παρατηρήσεις γύρω από την πανδημία, ΕΨΕ, 2020), στις οποίες φαίνεται ότι θα παραμείνουμε εκτεθειμένοι μέχρι τη λήξη της.

Η συγκυρία που ζούμε γίνεται ιδανικό φόντο για να κινητοποιηθεί ό,τι επιτείνει ψυχικές αγωνίες και να επικαιροποιηθούν τραύματα. Μεταξύ των παραπάνω βρίσκονται και borderline περιπτώσεις: άτομα που ταλαντεύονται μεταξύ της εφαρμογής και της αγνόησης των μέτρων, της ορθολογικής και της συνωμοσιολογικής πρόσληψης της πραγματικότητας.

ΔΟΜ: 12.800 εθελούσιες επιστροφές έως 31 Αυγούστου 2021 Από τον Σεπτέμβριο του 2019 o ΔΟΜ Ελλάδας υλοποιεί το πρόγραμμα «H εφαρμογή των υποβοηθούμενων εθελούσιων επιστροφών συμπεριλαμβανόμενων μέτρων επανένταξης και λειτουργία Ανοικτής Δομής Φιλοξενίας Αιτούντων Εθελούσιας Επιστροφής στην περιφέρεια Αττικής» (AVRR/OCAVRR) και μέχρι την ολοκλήρωσή του, την 31η Αυγούστου του 2021, αναμένεται να στηρίξει την εθελοντική επιστροφή 12.800 υπηκόων τρίτων χωρών στις χώρες καταγωγής τους.

Ο

Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) πραγματοποιεί προγράμματα εθελούσιων επιστροφών και επανένταξης εδώ και τέσσερις δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο, έχοντας βοηθήσει δεκάδες χιλιάδες άτομα να επιστρέψουν με ασφάλεια στη χώρα καταγωγής τους. Ο ΔΟΜ διασφαλίζει ότι κάθε εθελοντική επιστροφή είναι αποτέλεσμα μιας απόφασης που λαμβάνεται ελεύθερα από τον μετανάστη και διέπεται από δύο βασικές αρχές: την ελευθερία της επιλογής και την τεκμηριωμένη απόφαση. Η απόφαση της επιστροφής είναι 100% εθελοντική και πραγματοποιείται μετά από αίτημα του μετανάστη. Από το 2010, ο ΔΟΜ Ελλάδας έχει βοηθήσει περίπου 50.000 υπηκόους τρίτων χωρών να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, συνεργαζόμενος με περισσότερες από 100 χώρες. Παράλληλα, έχει στηρίξει περίπου 9.000 επιστρέφοντες να υλοποιήσουν εξατομικευμένα σχέδια επανένταξης και να δημιουργήσουν συνθήκες βιωσιμότητας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Από τον Σεπτέμβριο του 2019 o ΔΟΜ Ελλάδας υλοποιεί το πρόγραμμα «H εφαρμογή των υποβοηθούμενων εθελούσιων επιστροφών συμπεριλαμβανόμενων μέτρων επανένταξης και λειτουργία Ανοικτής Δομής Φιλοξενίας Αιτούντων Εθελούσιας Επιστροφής στην περιφέρεια Αττικής» (AVRR/OCAVRR) και μέχρι την ολοκλήρωσή του, την 31η Αυγούστου του 2021, αναμένεται να στηρίξει την εθελοντική επιστροφή 12.800 υπηκόων τρίτων χωρών στις χώρες καταγωγής τους. Η βοήθεια που παρέχεται στους επωφελούμενους του προγράμματος αφορά την προετοιμασία τους για το ταξίδι, την επιστροφή και την επανένταξη (για επιλέξιμους μετανάστες). Το πρόγραμμα απευθύνεται σε υπηκόους τρίτων χωρών που δεν διαθέτουν τις νόμιμες διατυπώσεις για να παραμείνουν στην Ελλάδα ή δεν επιθυμούν να παραμείνουν, σε αιτούντες άσυλο που έχουν παραιτηθεί από το αίτημά τους για χορήγηση διεθνούς προστασίας και σε αιτούντες άσυλο, των οποίων το αίτημα έχει απορριφθεί. Ειδική μέριμνα λαμβάνεται για μετανάστες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, όπως τα θύματα trafficking, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες, τα άτομα που χρήζουν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.ά. Επιπλέον, μέσω του προγράμματος, 2.000 επωφελούμενοι μπορούν να λάβουν εξατομικευμένη βοήθεια επανένταξης σε είδος στη χώρα καταγωγής τους. Η βοήθεια της επανένταξης μπορεί να περιλαμβάνει: α) Προσωρινή στέγαση, β) Προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, γ) Βοήθεια για εύρεση εργασίας, δ) Εκκίνηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας, όπως μια μικρή επιχείρηση, ε) Αγορά υλικών αγαθών και ζ) Παροχή εξατομικευμένων υπηρεσιών συμβουλευτικής και στήριξης (π.χ. ψυχοκοινωνική υποστήριξη). Κάθε σχέδιο επανένταξης είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες του επωφελούμενου, στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων του καθώς και στην επανένταξή του στην τοπική αγορά εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένες ευκαιρίες και πιθανούς περιορισμούς στην εκάστοτε χώρα καταγωγής. Ο ΔΟΜ Ελλάδας, αποσκοπώντας στη βιώσιμη επανένταξη του επωφελούμενου, ενθαρρύνει τον συνδυασμό ατομικών σχεδίων επανένταξης από διάφορους επωφελούμενους καθώς και την υλοποίηση καινοτόμων σχεδίων επανένταξης. Σημαντικό μέρος του προγράμματος αποτελεί το μοναδικό στην Ευρώπη Ανοικτό Κέντρο Φιλοξενίας για μετανάστες εγγεγραμμένους στο πρόγραμμα εθελοντικών επιστροφών και επα-

νένταξης (OCAVRR). Το Ανοικτό Κέντρο βρίσκεται κοντά στο κέντρο της Αθήνας και προσφέρει διαμονή και υπηρεσίες (σίτιση, ασφάλεια, καθαριότητα και ψυχολογική και ιατρική υποστήριξη) σε μετανάστες που είναι εγγεγραμμένοι στο πρόγραμμα εθελούσιων επιστροφών και επανένταξης του ΔΟΜ Ελλάδας και δεν έχουν χώρο διαμονής μέχρι την επιστροφή τους. Οι επωφελούμενοι είναι μετανάστες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, οι οποίοι για τους σκοπούς του προγράμματος ορίζονται ως: έγκυες γυναίκες, μονογονεϊκές οικογένειες, μετανάστες με ιατρικές ανάγκες, ηλικιωμένοι μετανάστες και ανέστιοι. Το περιφερειακό προσωπικό του προγράμματος έχει μόνιμη παρουσία σε περιοχές της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, της Κορίνθου, των Ιωαννίνων, της Ορεστιάδας, της Δράμας, της Κρήτης,της Ρόδου, της Λέσβου, της Χίου, της Κω, της Σάμου και της Λέρου, εξασφαλίζοντας ότι οι πληροφορίες σχετικά με τις διαδικασίες του προγράμματος είναι άμεσα διαθέσιμες σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η Αποστολή του ΔΟΜ στην Ελλάδα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον παγκόσμιο χάρτη των προγραμμάτων εθελούσιων επιστροφών και επανένταξης, καθώς εντός της Ευρώπης υλοποιεί ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα εθελούσιων επιστροφών και επανένταξης.

www.iom.int | greece.iom.int Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο Γραφείο Τύπου του ΔΟΜ: Τηλέφωνο: 210 9919040 εσωτερικά: 248, 166 Email: iomathensmedia@iom.int

24.9.20 – lifo

17

talk town

NO FILTER

GUEST EDITOR

Γιατί οι επιστήμονες δεν πρέπει να είναι ούτε τοτέμ ούτε εχθροί

Στις άγνωστες τάξεις της μάσκας Σχολεία που επιμένουν κόντρα στους καιρούς.

Χρειάζεται μια μη τηλεοπτική ματιά για να καταλάβουμε την επιστήμη.

α πό τη βι β ι α ν σ τεργι ου

Δεν είναι θετικό, σε περίοδο πανδημίας, οι πολίτες είτε να «γαντζώνονται» σε κάποιες έρευνες ή πρόσωπα σαν να είναι θεϊκά είτε να περιφρονούν εντελώς τον επιστημονικό λόγο.

Η Βίβιαν Στεργίου είναι συγγραφέας και νομικός.

18 lifo – 24.9.20

πανδημία φανέρωσε την παράδοξη στάση μας απέναντι στην επιστήμη. Είναι το μεγάλο «όλα ή τίποτα». Τη βλέπουμε λίγο σαν μια περίεργη θρησκεία που είτε θα δώσει τις απαντήσεις στα πάντα είτε θα θεωρηθεί πλεκτάνη, κοροϊδία, χάσιμο χρόνου. Tώρα εκδηλώνουμε τις προβληματικές μας προσδοκίες: θέλουμε μια λύση αμέσως στη μάχη της ανθρωπότητας απέναντι στους ιούς, απαντήσεις στα υπαρξιακά μας, σαφείς γεωπολιτικές οδηγίες για τον 21ο αιώνα και ξεκάθαρες ρυθμίσεις για τα οικονομικά μας. Όλα αυτά τα απαιτούμε από τους επιστήμονες σήμερα κιόλας, συν το εμβόλιο, κι όσο αργούν, ξεσπάμε τα νεύρα μας στους συμπολίτες μας στον δρόμο ή στα fb σχόλια και γλυκοκοιτάμε τα ιντερνετικά σκοτάδια, τις συνωμοσίες. Έχει σημασία ο τρόπος που βλέπουμε τους επιστήμονες. Όταν οι δημοσιογράφοι τούς μετατρέπουν σε τοτέμ, δίνοντάς τους ελάχιστο χρόνο να αναλύσουν τα πιο περίπλοκα ζητήματα, κάτι χάνεται. Ο επιστήμονας («ο» συνήθως, σπανίως «η») πρέπει να φανεί σίγουρος ώστε ο κόσμος να μην αλλάξει κανάλι. Δεν εξηγείται το ότι τα επιστημονικά δεδομένα μεταβάλλονται διαρκώς, ότι πολλές αλήθειες είναι απλώς προσωρινές. Το κοινό δεν εξοικειώνεται με την ιδέα ότι ακόμα και η πιο πληροφορημένη επιστημονική θέση υποχρεωτικά εγκαταλείπεται όταν προκύπτουν νέα δεδομένα ή επιχειρήματα. Έτσι, πολύς κόσμος νιώθει απογοήτευση, προδοσία και άλλα έντονα συναισθήματα όταν συνειδητοποιεί ότι «οι επιστήμονες μία λένε έτσι, μία αλλιώς» (τη φράση χρησιμοποίησε και ο Πρόεδρος Τραμπ μέσα στην πανδημία). Ενισχύεται έτσι η θέαση της επιστήμης ως «προφητείας». Όταν οι επιστήμονες είναι τοτέμ, εύκολα μετατρέπονται και σε «εχθρούς». Φαντάζουν σαν κακοί από κόμικς ή κλασικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, ραδιούργοι, έτοιμοι να καταστρέψουν την ανθρωπότητα για να αποδείξουν την αλήθεια της διδακτορικής διατριβής τους. Στο σενάριο του επιστήμονα-εχθρού, «σκοτεινά κέντρα», «συμφέροντα», «εντολείς» ελέγχουν το μυαλό κάποιου πανέξυπνου ατόμου. Το σενάριο γίνεται υπερβολικά πιστευτό όταν οι πολίτες έχουν ανάγκη να ξεσπάσουν την οργή τους κάπου, επειδή ο κόσμος είναι ένα χάος και ο ειδικός δεν κάνει τίποτα για να το «στρώσει». Συχνά ευθύνονται και οι ίδιοι οι επιστήμονες για την αντιδραστικότητα ή την αδιαφορία προς τις δηλώσεις τους. Ενίοτε μεταχειρίζονται λεξιλόγιο τόσο αποκρουστικά «ειδικό», ώστε το κοινό μετατρέπεται αμέσως σε ακροατήριο ενός μονολόγου με ιεραρχική δομή και φυσικά νιώθει αποκλεισμένο. Αισθάνεται ότι η συζήτηση δεν το αφορά, δεν έχει την αυτοπεποίθηση να πει τι σκέφτεται πραγματικά και θέλει ο διάλογος να μεταφερθεί αλλού, κάπου όπου δεν θα δεσπόζει η φιγούρα του καθηγητή-σοφού. Έτσι, ο δημοκρατικός διάλογος χάνει, αφού αρχίζει με τη γνώμη του «ειδικού» και λήγει εκεί, δηλαδή δεν είναι και πολύ δημοκρατικός. Μια κοινωνία που θέλει να ωφελείται από την επιστημονική πρόοδο χρειάζεται πολίτες που κατανοούν κάπως (και έπειτα κρίνουν) όσα τους λένε οι ειδικοί. Η δική μας κοινωνία αυτό δεν το κάνει καλά. Είτε ψάχνει επιστήμονες-αγίους να βάλει στο προσκεφάλι της για εικονίσματα είτε περιφρονεί απολύτως την επιστημονική γνώση και βλέπει τους ερευνητές σαν κάτι μεταξύ ανέργου και αιώνιου φοιτητή. Δεν είναι θετικό, σε περίοδο πανδημίας, οι πολίτες είτε να «γαντζώνονται» σε κάποιες έρευνες ή πρόσωπα σαν να είναι θεϊκά είτε να περιφρονούν εντελώς τον επιστημονικό λόγο – γιατί μπροστά στη δήλωση του τοξικού fb account με τους πολλούς followers και τα βιντεάκια στο «σκοτεινό» Ίντερνετ, τι αξία έχει το ερευνητικό έργο, που σήμερα ισχύει και αύριο ανατρέπεται; Αυτό θα μπορούσε να καταπολεμηθεί αν περισσότερος κόσμος καταλάβαινε πώς λειτουργεί η επιστήμη: δεν διαλύει το μυστήριο του κόσμου, δεν βάζει στη θέση του Θεού έναν ορθολογισμό που απαντάει μηχανικά στα πάντα. Κενά γνώσης προκύπτουν απροσδόκητα παντού και αυτή είναι η γοητεία της έρευνας. Είναι μια τεράστια αποτυχία του σχολείου, του πανεπιστημίου και του δημόσιου διαλόγου το ότι πολλοί άνθρωποι αγνοούν αυτές τις λειτουργίες και έπειτα εξοργίζονται που κάποιος επιστήμονας δίνει «αντιφατικές πληροφορίες» ή λέει «κάτι που μετά το αναιρεί». Δημόσιο σχολείο και δημόσιος διάλογος βρίσκονται εν πολλοίς σε άλλον αιώνα από αυτόν που πρέπει να διαχειριστούμε όλοι εμείς. Λένε ακόμα με χίλιους διαφορετικούς τρόπους «πίστευε και μη ερεύνα», αντί για κάποιο «αμφισβήτησε τα πάντα, ψάξε πολύ», που φαίνεται πιο ταιριαστό μότο για μια πραγματικότητα υπερβολικά κοντινή σε σενάριο αποδιοργάνωσης από ψυχροπολεμικό κόμικ. Δεν φαντασιώνομαι μια κοινωνία όπου όλοι θα είναι Χόκινγκ και Φάινμαν (δεν κινδυνεύουμε, νομίζω). Μιλώ για στοιχειώδεις γνώσεις που θα βοηθήσουν τους πολίτες να επικοινωνούν με την επιστημονική κοινότητα, να επεξεργάζονται και να κατανοούν όσα τους λέει.

aπό τον κωστη παπαϊωαννου

Η μάσκα είναι μονόδρομος, αναγκαίο κακό. Αλλά είναι ανηφορικός, κακοτράχαλος μονόδρομος. Άγνωστος τόπος φέτος οι τάξεις. Πώς μπαίνει κανείς στην αίθουσα μια Δευτέρα πρωί, στέκεται μπροστά σε άγνωστους ανθρώπους, οικοδομεί σχέση εμπιστοσύνης χωρίς να βλέπει τα δύο τρίτα του προσώπου τους;

ς μιλήσουμε, λοιπόν, για εκπαίδευση τον καιρό του Covid-19. Σχολεία σε συμπληγάδες, ανάμεσα σε ανορθολογικές δοξασίες, θεωρίες συνωμοσίας και εφηβικούς ψευτοτσαμπουκάδες: η μισοφορεμένη μάσκα, γκάτζετ μαγκιάς και πρόκλησης. Η αιώνια λιακάδα της εφηβείας δεν κωλώνει αλλού, θα κώλωνε στη μάσκα; Πρέπει να κρατήσουν οι δάσκαλοι, κόντρα στην «ψεκασμένη» ανοησία, την άγνοια και την κουτοπονηριά. Πρέπει να πείσουν τα παιδιά, με λόγο και με πίεση. Πρέπει να απομονώσουν συναδέλφους με αντίστοιχες απόψεις. Εδώ δεν χωράει επαγγελματική ή συντεχνιακή αλληλεγγύη. Η μάσκα δεν είναι αρκετή υγειονομική προστασία. Οι εκπαιδευτικοί παλεύουν με σχολικό υπερπληθυσμό, ελλείψεις υποδομών, μια καθαρίστρια για μιάμιση σχολική μονάδα, κενά δασκάλων, προγράμματα με τρύπες, παιδιά που περιφέρονται ασκόπως ή σχολάνε κάποτε από τις 11. Η μάσκα είναι μονόδρομος, αναγκαίο κακό. Αλλά είναι ανηφορικός, κακοτράχαλος μονόδρομος. Άγνωστος τόπος φέτος οι τάξεις. Πώς μπαίνει κανείς στην αίθουσα μια Δευτέρα πρωί, στέκεται μπροστά σε άγνωστους ανθρώπους, οικοδομεί σχέση εμπιστοσύνης χωρίς να βλέπει τα δύο τρίτα του προσώπου τους; Τι εχέγγυο δίνει το δικό του κρυμμένο πρόσωπο; «Κοιτάξτε εμένα, δείτε τα χείλη μου»: συνηθισμένες φράσεις στη διδασκαλία νηπίων ή μαθητών με γλωσσικές διαταραχές τώρα μένουν μετέωρες. Γενικότερα απρόβλεπτες οι αλλαγές. Εξαερώθηκε η μη λεκτική επικοινωνία που κανονικά μεταφέρει ως και 55% του συναισθηματικού περιεχομένου των μηνυμάτων. Χάνονται πληροφορίες, χάνεται το δοκιμασμένο πλαίσιο, η διαμόρφωση περιβάλλοντος εμπιστοσύνης και μάθησης. Η «μασκοφόρος διδασκαλία» γίνεται βιωμένη πραγματικότητα. Προτού γράψω αυτές τις σκέψεις, μίλησα με φίλους και φίλες που διδάσκουν στο δημοτικό και στη μέση εκπαίδευση. Έμπειροι εκπαιδευτικοί με καλές σπουδές, με καινοτομίες, με ισχυρό κώδικα επικοινωνίας με τα παιδιά, άνθρωποι σε διαρκή ανησυχία, μακριά από επανάπαυση και εφησυχασμό. Ήθελα να διασταυρώσω την εμπειρία μου με τις δικές τους. «Δεν ακούω τα παιδιά όταν μιλάνε, είναι το πιο σοβαρό» μου είπε μια φίλη. Ο κίνδυνος είναι απλώς να σταματήσουν να προσπαθούν. Όταν χαθεί η επαφή με τα συναισθήματα των άλλων, όταν η δυνατότητα εμπλοκής και ενθάρρυνσης από τον δάσκαλο κοπεί, τα πράγματα γίνονται ζόρικα. Για αδύναμους και εσωστρεφείς μαθητές, ακόμα πιο ζόρικα. Πριν, ο δάσκαλος τους «έπαιρνε από το χέρι», τώρα μοιάζει άθλος. Κάθε μέρα κάποια παιδιά «κρύβονται» πίσω από τη μάσκα, κρύβουν εκεί το ίδιο το συναίσθημα συνολικά. Η εξατομίκευση της διδασκαλίας επιμένει, αλλά χάνει τη μάχη. Προϋποθέτει να ξέρουμε τα παιδιά. Ποια εξατομίκευση, όταν βλέπεις μόνο μάτια και μαλλιά; Δεν ξέρουν οι καθηγητές τους μισούς μαθητές φέτος, κακά τα ψέματα. Δεν μαθαίνουν τους καινούργιους, μπερδεύουν τους παλιούς. Αυτή είναι η αλήθεια. Και ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Μάθηση είναι η πολιορκία του αγνώστου. Θέλει δουλειά, θέλει και παιχνίδι, γέλιο, πείραγμα. Είναι άσκηση γοητείας, είναι αναζήτηση περασμάτων ανάμεσα στις αντιστάσεις. Αυτά λείπουν. Ψάχνει ο δάσκαλος τη χαρά της κοινής ανακάλυψης, τη δραματοποίηση, τον έρωτα της διδασκαλίας. «Εάν κάποιος κάτι μαθαίνει μέσα στο σχολείο, είναι διότι, διαδοχικά, έναν καθηγητή σε κάποια τάξη –και στο πανεπιστήμιο ακόμη– τον ερωτεύεται και τον ερωτεύεται διότι βλέπει ότι αυτός ο ίδιος ο καθηγητής είναι ερωτευμένος με αυτό που διδάσκει». Θα το έλεγε ο Καστοριάδης φέτος; Φέτος απειλεί τον καθηγητή η διαχείριση του άγνωστου φόβου. Πιέζεται να ακούσει, φωνάζει να ακουστεί, μιλάει διαρκώς για να καλύψει το κενό που αφήνει ο χαμένος διάλογος. Κάνει βεβιασμένο χιούμορ, χωρίς ανταπόκριση. Μέρα τη μέρα η φωνή πέφτει, η ανάσα πίσω από τη μάσκα μειώνεται. Οι αντοχές λιγοστεύουν. Είδαμε κόπωση από την πρώτη βδομάδα. Και τα παιδιά; Προχτές στη Γ’ Λυκείου έλεγαν ότι φοβούνται πως θα τελειώσουν το σχολείο και δεν θα τους θυμόμαστε, δεν θα αφήσουν αποτύπωμα. «Κύριε, ούτε πενθήμερη, ούτε γιορτή Πολυτεχνείου, ούτε συναυλία; Τι μένει;» Μένει η στεγνή ύλη. Ολική επαναφορά, ιδίως στο λύκειο, όπου η πολιτική ιδεοληψία σάρωσε φέτος από το πρόγραμμα όσες δράσεις και μαθήματα άνοιγαν ανάσες δημιουργικότητας. Το υπουργείο μια ευθύνη είχε: να διασφαλίσει στοιχειώδεις όρους υγιεινής με αραίωση στις τάξεις. Αρνήθηκε πεισματικά. Ούτε μάσκες ήθελε να δώσει. Όταν η κυβέρνηση πιέστηκε, διένειμε «μεγκα-μάσκες», υπονομεύοντας την ελάχιστη σοβαρότητα και εμπιστοσύνη. Οι μάσκες αυτές έγιναν η χαρά των «ψεκασμένων». Πέραν τούτου δεν έπραξε ουδέν. Το εν πολλοίς γερασμένο μόνιμο εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας φοβάται για την υγεία του. Νέοι υπάρχουν, αλλά ως αναπληρωτές τριγυρίζουν σαν τρελοί σε δύο και τρία σχολεία μέσα στην εβδομάδα. Σχολεία εκτεθειμένα στον ιό και σε γονείς (όχι πολλούς) σε αντιμασκική παράκρουση. Και στα ΜΜΕ οι γνωστές ομιλούσες κεφαλές κάνουν ασκήσεις κοινωνικού αυτοματισμού, έτοιμοι να μιλήσουν πάλι για «λουφαδόρους εκπαιδευτικούς με μεγάλες διακοπές». Οι καιροί είναι κόντρα. Τα σχολεία δίνουν μάχη οπισθοφυλακής. Πρέπει να αντέξουν. Το μάθημα σε αυτές τις συνθήκες είναι διπλή καταξίωση της γνώσης και της παιδείας. Πρέπει οι δάσκαλοι να υπερβούν τη συνωμοσιολογία των μασκομάχων και την απαξίωση της πολιτείας. Να βγάλουν φωνή, παρά την εξάντληση. Να ανοίξουν άλλους δρόμους επαφής. Να βγάλουν πέρα τη χρονιά, να σταθούν πυλώνες κοινωνικής αντοχής. Αν τα σχολεία φέτος τα καταφέρουν, αυτό θα γίνει μόνο χάρη σε δασκάλους, παιδιά και γονείς που εξακολουθούν να πιστεύουν στο σχολείο. Κόντρα στους καιρούς. Μόνο κόντρα στους καιρούς.

(2020)

ï ΜΕΡΟΣ Β΄

ï

ï ΣΙΝΕΜΑ

Με τα δεδομένα που αφορούν τον πολιτισμό να αλλάζουν καθημερινά, όπως άλλωστε καθημερινά αλλάζει και η επιδημιολογική εικόνα της Ελλάδας, το τοπίο στους βαριά πληγέντες τομείς του σινεμά, του θεάτρου, των συναυλιών και της νυχτερινής διασκέδασης παραμένει θολό. Οι πιο πρόσφατες ανακοινώσεις της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας επέβαλαν νέα αναστολή λειτουργίας στην Αττική μέχρι τις 4/10 για τις κλειστές κινηματογραφικές αίθουσες, τα κλειστά και ανοιχτά θέατρα και όλους τους χώρους όπου προσφέρεται ζωντανή μουσική, ενώ τα θερινά σινεμά λειτουργούν με πληρότητα έως 60% και με υποχρεωτική χρήση μάσκας. Με τα δεδομένα αυτά, στο δεύτερο μέρος του φετινού Fall Preview της LiFO συγκεντρώσαμε κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, μουσικά live, όπερες και συναυλίες κλασικής μουσικής που μέχρι αυτήν τη στιγμή γνωρίζουμε πως θα έχουν παρουσιαστεί έως τις αρχές του Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Αναμένοντας τις προσεχείς ανακοινώσεις του ΥΠΠΟΑ για τις ακριβείς προϋποθέσεις διεξαγωγής τους και παρακολουθώντας συνεχώς τις γενικότερες εξελίξεις, ευχόμαστε ο πολιτισμός και οι εργαζόμενοι σε αυτόν να πάρουν μια φθινοπωρινή ανάσα και ελπίζουμε πως θα καταφέρουμε τελικά να δούμε όλα τα ωραία πράγματα που σας παρουσιάζουμε στις επόμενες σελίδες.

ï ΘΕΑΤΡΟ

ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ: ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ, ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ, ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑΣΟΣ ΜΕΛΕΜΕΝΙΔΗΣ

24.9.20 – lifo

19

ΕΘΝΙΚΉ ΛΥΡΙΚΉ ΣΚΗΝΉ ΔΟΝ ΚΙΧΏΤΗΣ

ï

«Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα τη διεύθυνση του Μπαλέτου της ΕΛΣ είχα στο μυαλό μου να παρουσιάσουμε έναν κλασικό Δον Κιχώτη. Είναι ένα έργο που αγαπώ και θεωρώ πως η ομάδα μπορεί να ερμηνεύσει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Βεβαίως, το κλασικό στο μυαλό μου δεν έχει σχέση με σκονισμένα χαρτονένια σκηνικά και κοστούμια που μυρίζουν ναφθαλίνη. Γι’ αυτό στόχευσα σε καλλιτέχνες με ξεχωριστή ματιά και μοναδική αισθητική. Για τη δημιουργική αναβίωση της χορογραφίας του Πετιπά προσκαλέσαμε τον διακεκριμένο χορογράφο και χορευτή του Μπαλέτου του Αμβούργου και του Nederlands Dans Theater, Τιάγκο Μπορντίν. Τα σκηνικά σχεδιάζει ο ιδιαιτέρως εμπνευσμένος σκηνογράφος μας, που διαπρέπει στα λυρικά θέατρα της Ευρώπης, Γιώργος Σουγλίδης, και μαζί του είναι η animator Ειρήνη Βιανέλλη. Για τα κοστούμια έχουμε τη χαρά να φέρνουμε για πρώτη φορά στην ΕΛΣ την κορυφαία Ελληνίδα fashion designer με τη μοναδική διεθνή καριέρα Μαίρη Κατράντζου, η οποία επαναπροσδιορίζει με μοναδικό τρόπο την έννοια του μπαλετικού κοστουμιού». Κάπως έτσι εξηγεί ο Κωνσταντίνος Ρήγος το σκεπτικό της παράστασης, δίνοντας, καλύτερα απ’ όλους, μια εικόνα για το τι πρέπει να περιμένουμε από τον Δον Κιχώτη που ανεβαίνει στις 21 Νοεμβρίου, αφού, ως γνωστόν, η πρεμιέρα του, που ήταν προγραμματισμένη για τον Μάρτιο, ανεστάλη λόγω της πανδημίας. 21, 29 Νοεμβρίου / 6, 19, 24, 26, 30, 31 Δεκεμβρίου

ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΆΝΙ Ένα σημερινό ξενοδοχείο, τοποθετημένο στον μικρόκοσμο μιας πόλης, ένας τόπος συνάντησης ανθρώπων, όπου το ιδιωτικό γίνεται δημόσιο και ο χρόνος παραμονής είναι περιορισμένος. Μια σκοτεινή ιστορία μυστηρίου για έναν αποπλανητή που κάποιος πρέπει να σταματήσει. Αυτή είναι η ατμόσφαιρα στην οποία ο διακεκριμένος σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Βασιλικής Όπερας της Δανίας, Τζον Φούλτζεϊμς, τοποθετεί τη δράση της όπερας Ντον Τζοβάνι του Μότσαρτ, που περιμένουμε στην ΕΛΣ τον Δεκέμβριο. Μετά την αθηναϊκή πρεμιέρα, η νέα μεγάλη διεθνής συμπαραγωγή της ΕΛΣ με δύο σημαντικά βορειοευρωπαϊκά λυρικά θέατρα ( Όπερα του Γκέτεμποργκ και Βασιλική Όπερα της Δανίας) θα παρουσιαστεί σε Γκέτεμποργκ και Κοπεγχάγη. Τους βασικούς ρόλους ερμηνεύουν οι Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Διονύσης Σούρμπης, Βασιλική Καραγιάννη, Γιάννης Χριστόπουλος, Βασίλης Καβάγιας, Τάσος Αποστόλου κ.ά. Μουσική διεύθυνση: Ντάνιελ Σμιθ. 11, 13, 16, 18, 20, 22, 27, 29 Δεκεμβρίου

20 lifo – 24.9.20

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΤΙΣΤΊΞΕΙΣ Με τίτλο «Αντιστίξεις» και έχοντας την καλλιτεχνική υπογραφή του Γιώργου Κουμεντάκη, η ΕΛΣ παρουσιάζει το 2ο Διαδικτυακό Φεστιβάλ της, το οποίο φωτίζει τη σχέση μεταξύ της λόγιας ελληνικής μουσικής και της αρχιτεκτονικής. Μέσα από τον διάλογο των πρωταρχικών αυτών τεχνών εμβληματικά κτίρια της Αθήνας συνομιλούν με σπουδαία έργα από το ιστορικό απόθεμα της λόγιας ελληνικής μουσικής. Ξεκινώντας από την Κρητική Αναγέννηση και φτάνοντας ως τις μέρες μας, έργα αρχιτεκτονικής και μουσικής ανάλογης τεχνοτροπίας και ιστορικής περιόδου αλληλοσυμπληρώνονται, προσφέροντας μια γόνιμη εμπειρία στο

ΜΑΝΤΆΜΑ ΜΠΑΤΕΡΦΛΆΙ

ΜΑΝΤΆΜΑ ΜΠΑΤΕΡΦΛΆΙ Για την Εθνική Λυρική Σκηνή η Μαντάμα Μπατερφλάι του Τζάκομο Πουτσίνι αποτελεί ένα έργο-ορόσημο, καθώς υπήρξε η πρώτη όπερα που ανέβασε, στις 25 Οκτωβρίου 1940, τρεις μέρες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, ο τότε νεοϊδρυθείς οργανισμός. Φέτος, με τη συμπλήρωση των ογδόντα ετών της ΕΛΣ, η Μπατερφλάι, σε σκηνοθεσία του Αργεντινού Ούγκο ντε Άνα, επιστρέφει στο νέο σπίτι της Λυρικής, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για να τιμήσει την επέτειο και να σημάνει την επανεκκίνησή της μετά την πανδημία. Η παραγωγή είναι εντυπωσιακή, με παραδοσιακά γιαπωνέζικα κοστούμια και σκηνικά και προβολές που σε μεταφέρουν στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Στον ρόλο της Τσο-ΤσοΣαν θα ακούσουμε την κορυφαία σοπράνο Ερμονέλα Γιάχο, την Τσέλια Κοστέα και τη διεθνώς καταξιωμένη Κριστίν Όπολαϊς, την οποία το ελληνικό κοινό θαύμασε πριν από δώδεκα χρόνια στον ρόλο της Τόσκας. Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός.

11, 14, 16, 18, 20, 23, 25, 30 Οκτωβρίου και 1, 8, 15, 22 Νοεμβρίου

κοινό. H εικόνα των κτιρίων και οι ήχοι των έργων συνυπάρχουν αρμονικά και ισότιμα. Τα γυρίσματα του φεστιβάλ έχουν πραγματοποιηθεί σε κάποια από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονήματα της Αθήνας, όπως ο Ναός Αγίων Αποστόλων στην Αρχαία Αγορά, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Μικρό Χρηματιστήριο, το Ωδείο Αθηνών και ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος». Στους χώρους αυτούς, σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες ερμηνεύουν έργα των Λεονταρίτη, Κωνσταντινίδη, Καλομοίρη, Ραβέλ, Κουνάδη, Αδάμη, Δραγατάκη, Ξενάκη, Χατζή, Παπαδάτου, Αλεξιάδη κ.ά. Οι προβολές των βίντεο θα πραγματοποιούνται από το nationalopera.gr μέσω των σελίδων της ΕΛΣ σε Facebook και YouTube, καθώς και από τον ιστότοπο του ΥΠΟΑ, digitalculture.gov.gr, και θα παραμένουν διαθέσιμες για 30 μέρες μετά την πρεμιέρα τους (το φεστιβάλ υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της ΕΛΣ).

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΉ ΣΚΗΝΉ ΕΛΣ

Η αριστουργηματική ταινία Europa (1991) του εκκεντρικού Δανού σκηνοθέτη Λαρς φον Τρίερ ζωντανεύει στη σκηνή μέσα από τη ματιά του Κώστα Παπακωστόπουλου, ιδρυτή και καλλιτεχνικού διευθυντή του Ελληνογερμανικού Θεάτρου, το οποίο γιορτάζει 30 χρόνια ζωής. Η μουσική του Χέρμπερτ Μίτσκε και τα ασπρόμαυρα βίντεο του Τζον Σάιντλερ υποβάλλουν την καφκική ατμόσφαιρα σε αυτό το ταξίδι-εφιάλτη στην ιστορία της Ευρώπης. Σε μια εποχή ολοένα αυξανόμενων διαφωνιών, αντιπαραθέσεων αλλά και αμφισβητήσεων σχετικά με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο σκηνοθέτης δανείζεται τα μοτίβα του Λαρς φον Τρίερ για να αναδείξει, μέσα από το βίαιο παρελθόν της Ευρώπης, τους κινδύνους που απειλούν το μέλλον της. Ερμηνεύουν οι: Τόμας Φράνκε, Φλόριαν Γκίρλιχς, Νίκος Γουδανάκης, Στέφαν Κλάινερτ, Λίζα Ζοφί Κους, Αντώνης Μιχαλόπουλος, Βασίλης Ναλμπάντης, Μπόντο Πρίμους 8, 9 Οκτωβρίου Στην πρώτη του παραγωγή για την Εναλλακτική Σκηνή, το Μπαλέτο της ΕΛΣ παρουσιάζει ένα δίπτυχο σύγχρονου χορού με δύο καταξιωμένους χορογράφους, τον Γιάννη Μανταφούνη (Point of no return) και την Ερμίρα Γκόρο (Plan B). Ένα κουαρτέτο εγχόρδων με διακεκριμένους μουσικούς της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης ερμηνεύει ζωντανά έργα των Γιώργου Κουμεντάκη και Δήμητρας Τρυπάνη. 16, 17, 18 Οκτωβρίου Δύο από τις μονόπρακτες όπερες δωματίου του Χάρη Βρόντου (μια μορφή που εξερευνά εδώ και χρόνια) παρουσιάζονται σε ενιαία παράσταση στην Εναλλακτική Σκηνή. Το Ρέκβιεμ Αχμάτοβα, βασισμένο σε ποίηση της Αχμάτοβα και του Χάρη Βλαβιανού, εκκινεί από τη ζωή της σπουδαίας Ρωσίδας ποιήτριας για να θέσει ερωτήματα σχετικά με τη σχέση τέχνης και εξουσίας. Από την άλλη, στην Επέτειο, σε λιμπρέτο του συνθέτη και ποιητή Γιάννη Ιωαννίδη, πρωταγωνιστής είναι ο συγγραφέας Γιάννης Μπεράτης σε ένα παιχνίδι με τα γεγονότα του Εμφυλίου και τη διαιώνισή του στο πεδίο της ιστορικής μνήμης. 20, 21, 27, 28 Νοεμβρίου Το βροχερό και ζεστό βράδυ της 7ης Ιουλίου του 1994 μια γυναίκα 44 ετών είχε ένα τραγικό ατύχημα. Το δίκυκλο στο οποίο επέβαινε εξετράπη από την πορεία του και η γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρά, καθώς,

Σε λίγες μέρες το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών παρουσιάζει το πλούσιο καλλιτεχνικό του πρόγραμμα, με το οποίο θα γιορτάσει το 2021 τα 30 χρόνια από την ίδρυσή του, και ήδη η άφιξη του Nτάνιελ Μπάρενμποϊμ αυτό το φθινόπωρο έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη. Με αφορμή τον εορτασμό του Έτους Μπετόβεν και τα 250 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μουσουργού, ο μαέστρος-θρύλος, γνωστός για τις κορυφαίες ερμηνείες αλλά και τη φιλειρηνική, αντιδογματική του στάση, έρχεται μαζί με μία από τις σημαντικότερες ορχήστρες του κόσμου για να ερμηνεύσουν επί τέσσερις βραδιές και τις εννέα συμφωνίες του κορυφαίου Γερμανού συνθέτη! Ο Nτάνιελ Μπάρενμποϊμ και η Στάατσκαπελε του Βερολίνου παρουσιάζουν μαζί με τη Χορωδία της ΕΡΤ το απόλυτο συμφωνικό έπος. Στις 12 Νοεμβρίου θα ακουστούν οι Συμφωνίες αρ. 1, 8 και 5, στις 13 Νοεμβρίου η «Ηρωική» και η Τέταρτη Συμφωνία, στις 15 Νοεμβρίου η «Ποιμενική» και η Έβδομη Συμφωνία και την επομένη (16/11) οι Συμφωνίες αρ. 2 και 9. Τα φωνητικά μέρη της Ενάτης ερμηνεύουν η σοπράνο Ζιμόνε Σνάιντερ, η μετζοσοπράνο Μαρίνα Προυντένσκαγια, o τενόρος Κλάους Φλόριαν Φοκτ και ο μπάσος Ρενέ Πάπε.

Ηχηρή άφιξη για τους ανθρώπους του χορού και αυτή της Batsheva Dance Company. Μία από τις διασημότερες χορευτικές ομάδες του κόσμου, που εδρεύει στο Τελ Αβίβ και καθηλώνει το κοινό σε όλο τον κόσμο με τη θεατρικότητα και τις δυνατές της ερμηνείες, και ο διεθνώς καταξιωμένος χορογράφος Oχάντ Ναχαρίν παρουσιάζουν στο Μέγαρο, στις 22 και 23 Οκτωβρίου, το έργο Hora. Η παράσταση, που είναι εμπνευσμένη από τον ομώνυμο κυκλικό χορό πάνω σε δημοτικούς σκοπούς, συμβολίζει την ισότητα, την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα του εβραϊκού λαού. Ο Ναχαρίν δημιουργεί μια συγκινητική χορογραφία που γοητεύει τον θεατή, μιλώντας στον νου και στην καρδιά του. Η χορογραφία βασίζεται σε συνθέσεις των Ικέντα, Μουσόργκσκι, Ροδρίγο, Ρ. Στράους, Άιβς, Γκριγκ, Ουίλιαμς, Σιμπέλιους και Ντεμπισί, ενώ η ενορχήστρωση και η ερμηνεία είναι του Ιάπωνα συνθέτη Ισάο Τομίτα (συμπαραγωγή με το διεθνές φεστιβάλ Montpellier Danse 2010 και το Lincoln Center Festival).

Με ένα λαμπερό, όπως φανερώνουν οι σημαντικές αφίξεις, πρόγραμμα επιστρέφει δυναμικά η ΚΟΑ στις συναυλίες που διακόπηκαν απότομα λόγω του lockdown, μετά την παρουσία της στον καλοκαιρινό θεσμό «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του ΥΠΠΟΑ. Για την εναρκτήρια συναυλία της καλλιτεχνικής περιόδου 2020-2021 στις 9 Οκτωβρίου επέλεξαν να παρουσιάσουν, με τον Στέφανο Τσιαλή στο πόντιουμ, την Εισαγωγή «για την ονομαστική εορτή» του Μπετόβεν, το Πρώτο Κοντσέρτο του Τσαϊκόφσκι για πιάνο –ένα από τα πιο δημοφιλή έργα της συμφωνικής φιλολογίας, που θα ερμηνεύσει ο σολίστ Τριαντάφυλλος Λιώτης– και τη συναρπαστική μοντερνιστική παρτιτούρα του μπαλέτου Πετρούσκα του Ίγκορ Στραβίνσκι, ένα έργο γεμάτο ρυθμική ενέργεια, χιούμορ και λάμψη. Στις 16 Οκτωβρίου, σε μια βραδιά με τίτλο «Σλάβικη Γραφή», ο σπουδαίος Βασίλης Βαρβαρέσος αναμετριέται με το Τρίτο Κοντσέρτο του Ραχμάνινοφ, το οποίο αποτελεί ένα ερμηνευτικό Έβερεστ για κάθε πιανίστα. Αμέσως μετά ο αρχιμουσικός Τσαρλς Ολιβιέρι-Μάνροου ερμηνεύει την Έκτη Συμφωνία του Ντβόρζακ. Μια συναυλία που συνδυάζει τον εορτασμό για τα 250 χρόνια από τη γέννηση του Μπετόβεν και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Σισιλιάνου παρουσιάζεται στις 4 Δεκεμβρίου. Το διακεκριμένο ελβετικό τρίο συνεργάζεται με την ΚΟΑ στο Τριπλό Κοντσέρτο του Μπετόβεν, ένα ιδιοφυές υβριδικό έργο, ενώ ο καταξιωμένος μαέστρος Λουκάς Καρυτινός (που φαίνεται πως θα είναι ο επόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής της ΚΟΑ) διευθύνει την πυρετώδη και παθιασμένη Τέταρτη Συμφωνία του Ρόμπερτ Σούμαν, καθώς και τις ευφάνταστες Μινιατούρες του κορυφαίου εκπροσώπου της μουσικής πρωτοπορίας Γιώργου Σισιλιάνου. Στο πλαίσιο του Κύκλου Σοστακόβιτς και με αφορμή τα 75 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η ορχήστρα παρουσιάζει στις 11 Δεκεμβρίου τα έργα του Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ. 1 σε λα ελάσσονα, έργο 77/99, και Συμφωνία αρ. 8 σε ντο ελάσσονα, έργο 65. Σολίστ στο βιολί ο Ιόνιαν Ηλίας Καντέσα, στη μουσική διεύθυνση ο Στέφανος Τσιαλής. Τέλος, στις 8 Ιανουαρίου η ΚΟΑ αναμένει την επιστροφή μίας από τις πιο αναγνωρισμένες πιανίστριες της εποχής μας, της Ελιζαμπέτ Λεόνσκαγια ως σολίστ στο Δεύτερο Κοντσέρτο του Μπραμς, που κατά πολλούς είναι το πιο μεγαλειώδες και απαιτητικό κοντσέρτο για πιάνο του ρομαντισμού. Παράλληλα, ο Κύκλος Σοστακόβιτς συνεχίζεται με την αινιγματική και «πειραματική» Δεύτερη Συμφωνία που ο Σοβιετικός συνθέτης έγραψε σε νεαρή ηλικία για να αποτίσει φόρο τιμής στην Οκτωβριανή Επανάσταση.

Κλασική μουσική, όπερα και μπαλέτο από τη

ματουλα κουστενη

CLASSIC

ΜΈΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΉΣ ΑΘΗΝΏΝ

KΡΑΤΙΚΉ OΡΧΉΣΤΡΑ AΘΗΝΏΝ

ï

πέφτοντας στο οδόστρωμα, ένα αιχμηρό αντικείμενο διαπέρασε το συκώτι της. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση. Όσες μέρες παρέμεινε εκεί, ήταν συνεχώς δίπλα της ο άντρας που αγάπησε όσο τίποτε άλλο στη ζωή της. Εκείνος, 62 ετών, υγιής και εύσωμος, ξάπλωνε κάθε βράδυ δίπλα της και κοιμόταν μαζί της. Αυτές τις λίγες ώρες μέχρι να ξημερώσει έμοιαζαν σαν να ήταν και οι δύο σε κώμα ή απλώς σαν να κοιμούνταν. Οι νυχτερινές νοσοκόμες δεν τον ξυπνούσαν, μόνο τον σκέπαζαν, αν τα πόδια του τύχαινε να βγουν από την άσπρη κουβέρτα. Με αυτή την ιστορία ο Ευθύμης Φιλίππου έφτιαξε το Ήπαρ, που περιμένουμε στις 4, 5 και 6 Δεκεμβρίου. Εμπνευσμένο από τη μαζική σφαγή 69 ατόμων από τον Άντερς Μπρέιβικ το 2011 στη Νορβηγία, το έργο Τα γεγονότα (2013) του Ντέιβιντ Γκρέιγκ επιχειρεί να κατανοήσει το αδιανόητο, να μιλήσει για την άνοδο της ακροδεξιάς, του νεοφασισμού και της ξενοφοβίας, να εξερευνήσει τα όρια της συγγνώμης ενώπιον μιας θηριωδίας. Η Κλαίρη, μια δασκάλα που στον ελεύθερο χρόνο της διευθύνει μια τοπική ερασιτεχνική χορωδία αποτελούμενη από μετανάστες και άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, πιστεύει πως υπάρχει μια εξήγηση για οτιδήποτε συμβαίνει. Μια μέρα ένας ντόπιος νεαρός θα εισβάλει ένοπλος στην αίθουσα προβών της και θα ανοίξει πυρ. Η Κλαίρη θα είναι η μοναδική επιζήσασα και το μόνο πράγμα που θέλει είναι να καταλάβει το γιατί. Στο έργο πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν ερασιτεχνικές χορωδίες από τις πόλεις όπου θα παρουσιαστεί η παράσταση (Libro Coro 10 - 12/12, Διαπολιτισμική Χορωδία της ΕΛΣ 11/12 , Rainbow Singers - 13/12) στο πλαίσιο της συμπαραγωγής της Εναλλακτικής Σκηνής με οκτώ δημοτικά περιφερειακά θέατρα. Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος. 10, 11, 12, 13 Δεκεμβρίου

Β΄

24.9.20 – lifo

21

ï NO TIME TO DIE Πέντε χρόνια εκτός δράσης είναι απαράδεκτα πολλά για τον 007, γι’ αυτό ο καλός συνάδελφος Φίλιξ της CIA ξυπνά τον Τζέιμς από τον λήθαργο της πρόωρης συνταξιοδότησης για να πολεμήσουν τον οπωσδήποτε επικίνδυνο τρομοκράτη Σάφιν (Ράμι Μάλεκ), ο οποίος κάποια σχέση έχει με την παλιά αγαπημένη Μάντλιν Σουάν (Λεά Σεϊντού). Sounds like Tenet? Για να μην προλάβουν κι άλλοι, ο αυθεντικός Μποντ επιστρέφει, τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Κάρι Φουκουνάγκα και ο Ντάνιελ Κρεγκ ρίχνει αυλαία. (Νοέμβριος/Tulip)

FALLING Ποτέ δεν είναι αργά: στα 63 του χρόνια ο Βίγκο Μόρτενσεν σκηνοθετεί για πρώτη φορά μια ιστορία που έγραψε ο ίδιος με πρωταγωνιστές έναν ομοφυλόφιλο γιο (Μόρτενσεν) και τον σκατόψυχο πατέρα του (Λανς Χένρικσεν – τρομερός) και θέμα τις μεταπτώσεις μιας δύσκολης σχέσης που μοιάζει με χρόνια, επίπονη δοκιμασία και για τους δύο. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Sundance. (Νοέμβριος/Odeon)

Ο Κένεθ Μπράνα ξαναβάζει το μουστάκι του επιθεωρητή Πουαρό, καθώς η επιτυχημένη μεταφορά του Εγκλήματος στο Οριάν Εξπρές που επιμελήθηκε του έδωσε το πράσινο φως της Fox για να συνεχίσει τη δική του οπτική στον κόσμο της Άγκαθα Κρίστι. Υπέρλαμπρο καστ με Γκαλ Γκαντότ, Άρμι Χάμερ, Λετίσια Ράιτ και Ανέτ Μπένινγκ μεταξύ άλλων, πίστη για μια μεταφορά αντάξια αυτής του 1978 (με τον Πίτερ Ουστίνοφ ως Πουαρό), αλλά και μια βουτιά στις ιστορίες της Κρίστι, που δεν θα σταματήσει ποτέ να εμπνέει σινεμά και τηλεόραση. (Οκτώβριος/ Odeon)

Η ΝΎΜΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΎ (UNDINE) Ένας από τους ικανότερους Γερμανούς δημιουργούς της εποχής μας, ο Κρίστιαν Πέτζολντ (Barbara, Phoenix), επιστρέφει στα υπερφυσικά μονοπάτια που μελέτησε στο ξεκίνημα της καριέρας του, συνδέοντας το σήμερα με έναν αρχαίο μύθο. Εξαιρετικό πρωταγωνιστικό ζευγάρι, με τους Φραντς Ρογκόφσκι και Πόλα Μπέερ να εξυψώνουν την ταινία και τη δεύτερη να βραβεύεται για την ερμηνεία της στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, το τελευταίο που έγινε με προ κορωνοϊού συνθήκες. (Νοέμβριος/ΑΜΑ Films)

22 lifo – 24.9.20

(όταν ανοίξουν) από τον

θοδωρή κουτσογιαννόπουλο και τον

τάσο μελεμενίδη

CINEMA

ΈΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΝΕΊΛΟ (DEATH ON THE NILE)

Oι νέες ταινίες που έρχονται στις αίθουσες

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΤΟΥ ΡΊΦΚΙΝ Η Mediapro ήρθε και πάλι να σώσει το ετήσιο σερί του Γούντι Άλεν, χρηματοδοτώντας τη νέα ρομαντική κομεντί του, με τον όρο (φαντάζομαι) να εκτυλίσσεται και να γυριστεί στην Ισπανία. Κανένα πρόβλημα: με θαρραλέους πρωταγωνιστές τον Λουί Γκαρέλ, την Τζίνα Γκέρσον, τον Σέρτζι Λοπέζ, τον Κριστόφ Βαλτζ και την Έλενα Ανάγια, το Rifkin’s Festival κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, αφού μάλιστα διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου εκεί. (Οκτώβριος/ Tanweer)

Ο ΕΞΌΡΙΣΤΟΣ (EXIL) Μια μελέτη χαρακτήρων με μαύρο χιούμορ ξεκινά όταν ένας χημικός μηχανικός από το Κόσοβο που ζει στη Γερμανία, σε ωραίο σπίτι και με καλή δουλειά, ανακαλύπτει ένα νεκρό ποντίκι στην πόρτα του κήπου του. Από τις πιο αξιόλογες περιπτώσεις της κουτσουρεμένης φέτος φεστιβαλικής χρονιάς, με πιο πρόσφατο το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Σαράγεβο, η ταινία του Κοσοβάρου Βισάρ Μορίνα συνδυάζει στοιχεία θρίλερ και άβολου χιούμορ με έναν τρόπο που θυμίζει αρκετές φορές το σινεμά του Λάνθιμου. (Νοέμβριος/One from the Heart)

Η ΔΊΚΗ ΤΩΝ 7 ΤΟΥ ΣΙΚΆΓΟΥ (THE TRIAL OF THE CHICAGO 7) H νέα ταινία του Άαρον Σόρκιν ακολουθεί τα πραγματικά γεγονότα του 1968, όπου, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο, οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις στους δρόμους για όσα συνέβαιναν στο Βιετνάμ πήραν μεγάλες διαστάσεις και η κυβέρνηση του Λίντον Τζόνσον έδωσε το σήμα για πλήρη καταστολή, κάτι που τις μετέτρεψε σε εξέγερση. Η δίκη των πρωταγωνιστών που ακολούθησε είναι μία από τις διαβόητες στην ιστορία. Ο ιδανικός άνθρωπος πίσω από το σενάριο και τη σκηνοθεσία και εξαιρετικό καστ, που είναι πιθανό να στείλει ερμηνείες στα Όσκαρ. (Οκτώβριος/Odeon)

JOSEP Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, που θυμίζει τα σημερινά νεκροταφεία ψυχών των προσφύγων, οι ηττημένοι του ισπανικού εμφυλίου κακοποιούνται καθημερινά από Γάλλους φρουρούς. Ένας εξ αυτών δημιουργεί μια σπάνια φιλία με Καταλανό σκιτσογραφο που χρησιμοποιεί την τέχνη του για να διατηρήσει τις ανατριχιαστικές εικόνες που βλέπει ζωντανές στην ιστορική μνήμη. Animation-διαμάντι για τη ζωή του Γιοσέπ Μπαρτολί, ιστορικής μορφής του αντιφασιστικού κινήματος και μετέπειτα συντρόφου της Φρίντα Κάλο. Προϊόν πολυετούς δουλειάς του κομίστα της «Monde» Ορελιέν Φρομάν. (Οκτώβριος/ Cinobo)

ΑΝΤΡΈΙ ΤΑΡΚΌΦΣΚΙ. ΣΙΝΕΜΆ ΣΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΉ (ANDREY TARKOVSKY. A CINEMA PRAYER) ï ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΤΟΥ ΡΊΦΚΙΝ

Ο μεγάλος δημιουργός Αντρέι Ταρκόφσκι παίρνει τον ρόλο του αφηγητή σε ένα σπάνιο και ακυκλοφόρητο ως τώρα οπτικοακουστικό υλικό. Ο ίδιος μιλά για την παιδική του ηλικία, τις κινηματογραφικές του δημιουργίες, τις σχέσεις του με την πολιτική εξουσία, την εξορία, την επαφή με το θείο, τη ζωή, τον θάνατο και την τέχνη. Ένα αρχείο-πολιτιστικός θησαυρός που παρουσιάζεται από τον γιο του σκηνοθέτη σε μια αφήγηση συνοδευόμενη από ηχογραφήσεις ποιημάτων του Αρσένι Ταρκόφσκι, πατέρα του σκηνοθέτη, που ακούγονται για πρώτη φορά με τη φωνή του μεγάλου ποιητή. (Οκτώβριος/Carousel)

Β΄ ΜΉΛΑ Ο Χρήστος Νίκου με το ντεμπούτο του απέσπασε εγκώμια στο Φεστιβάλ Βενετίας, το παράλληλο τμήμα του οποίου εγκαινίασε με την ταινία Μήλα, μια τρυφερή δυστοπία για μια κοινωνία χτυπημένη από τον ιό της αμνησίας και έναν άνδρα (Άρης Σερβετάλης, ό,τι καλύτερο έχει κάνει στο σινεμά) που προσπαθεί, με τις απαραίτητες, παράδοξες δοκιμασίες, να επανενταχθεί, ακολουθώντας τις οδηγίες ειδικών. Απόκοσμα επίκαιρα, εκλεκτικά συγγενή με το weird πνεύμα, αλλά σαφώς περισσότερο προσανατολισμένα στην «ανθρωπιά», τα Μήλα είναι μια μυαλωμένη παραβολή για την έννοια της κανονικότητας. (Νοέμβριος/ Feelgood)

24.9.20 – lifo

23

ΤΟ ΤΡΊΤΟ ΣΤΕΦΆΝΙ ΤΟΥ ΚΏΣΤΑ ΤΑΧΤΣΉ «Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι μου κόστισε αυτό το βιβλίο. Το έχω πληρώσει με τη μισή μου ζωή» είχε πει ο Κώστας Ταχτσής. Το αριστούργημά του, το Τρίτο Στεφάνι, θα ζωντανέψει τον Οκτώβριο στο θέατρο Παλλάς σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου στους εμβληματικούς ρόλους της Εκάβης και της Νίνας αντίστοιχα. « Έχουμε εδώ να κάνουμε με το έπος της ανερχόμενης τάξης, αυτής που αργότερα βαφτίστηκε με το επίθετο “μικροαστική”» σημείωνε το 2009 ο Μένης Κουμανταρέας για το εμβληματικό μυθιστόρημα. «O ευαίσθητος αναγνώστης, τα “παιδιά τα φανατικά για γράμματα”, όσοι νέοι αναγνώστες προστεθούν, θα εκτιμήσουν τις περιπέτειες της Εκάβης και της Νίνας, αλλά και τη συλλογική περιπέτεια του ρωμαίικου που προβάλλεται στο βάθος […]. Το Τρίτο Στεφάνι θα τους αποκαλύψει από πού ξεκίνησαν οι Εκάβες και οι Νίνες. Θα τους δείξει ποια είναι η ζωή μας σήμερα και γιατί είναι αυτή και όχι άλλη…» Παίζουν: Ντάνη Γιαννακοπούλου, Δανάη Επιθυμιάδη, Μαρία Καβογιάννη, Σύρμω Κεκέ, Μαρία Κίτσου, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Γιώργος Νούσης, Αλεξάνδρα Παντελάκη κ.ά. Παλλάς, 10 Οκτωβρίου

ΦΑΊΔΡΑΣ ΈΡΩΣ ΤΗΣ ΣΆΡΑ ΚΈΙΝ Το έργο της Σάρα Κέιν Φαίδρας Έρως θα παρουσιαστεί για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων σε σκηνοθεσία και εικαστική σύλληψη Άντζελας Μπρούσκου. Πρόκειται για μια σύγχρονη, πρωτότυπη εκδοχή της ιστορίας της Φαίδρας με μακρινές επιρροές από την ελληνική μυθολογία αλλά και τον Σενέκα. Μια τολμηρή και προκλητική αναθεώρηση του πασίγνωστου μύθου που μιλά για το εμμονικό και καταστροφικό πάθος της Φαίδρας για τον θετό της γιο Ιππόλυτο. Το κείμενο αποκαλύπτει τη βίαιη φύση του έρωτα μέσα από τη δυσλειτουργία μιας σεξουαλικά διεφθαρμένης βασιλικής οικογένειας σε μια κοινωνία που έχει ως θρησκεία τη λατρεία διασημοτήτων. Το Φαίδρας Έρως είναι το δεύτερο έργο της Σάρα Κέιν (1996), που σκηνοθετήθηκε από την ίδια στο Gate Theatre. Παίζουν: Παρθενόπη Μπουζούρη, Γιάννης Παπαδόπουλος, Τσιμάρας Τζανάτος, Νατάσα Εξηνταβελώνη Μπάγκειον, από 15 Οκτωβρίου

ï

ΦΑΊΔΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΊΝΑΣ ΤΣΒΕΤΆΓΙΕΒΑ Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892-1941), από τις σημαντικότερες ποιητικές φωνές του 20ού αιώνα, ολοκλήρωσε τη Φαίδρα το 1927, παραδίδοντάς μας μία από τις βαθύτερες ψυχολογικά εκδοχές του μύθου. Στο έργο αυτό μεταγράφει τον μύθο της Φαίδρας και του Ιππόλυτου σε μια ποιητική αλληγορία που μας καλεί να αφυπνίσουμε τη σχέση μας με τη φύση και το ένστικτο. Μια σκηνική σύλληψη για πέντε πρόσωπα, τα οποία διερευνούν, σε έναν νεκρό τόπο, την ελευθερία, την ερωτική επιθυμία και την εξόντωση των ενοχών. Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Στεφανία Γουλιώτη, Αλεξία Καλτσίκη, Αναστάσης Ροϊλός, Μιχάλης Σαράντης Θέατρο Προσκήνιο, από αρχές Νοεμβρίου

Σ’ ΕΣΆΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΎΤΕ ΤΗΣ ΛΟΎΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΆΚΗ Το Εθνικό Θέατρο τιμά τη μνήμη της Λούλας Αναγνωστάκη ανεβάζοντας ένα από τα σημαντικότερα έργα της, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Αβρανά. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης, σε μια εποχή που το «απολιτίκ» έχει γίνει μόδα, το έργο έρχεται να μας θυμίσει πως κάποτε, όχι πολύ μακριά, υπήρχαν ακόμα ιδεολογίες. Μπορεί στην εποχή μας η έννοια της επανάστασης να έχει ξεπεραστεί πια, η ανάγκη, ωστόσο, των ανθρώπων να μιλήσουν –και κυρίως να εισακουστούν– παραμένει η ίδια. Παίζουν: Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιώργος Μπινιάρης, Αγλαΐα Παππά, Πηνελόπη Τσιλίκα κ.ά. Εθνικό Θέατρο (Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»), μέσα στον Οκτώβριο

Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΉ ΖΩΉ ΕΝ ΕΛΛΆΔΙ ΥΠΌ ΑΓΝΏΣΤΟΥ

Β΄ 24 lifo – 24.9.20

Η ολοκαίνουρια «μικρή» σκηνή του ΔΗΘΕΠΕΙ, που δημιουργήθηκε στο υπόγειο του θεάτρου ύστερα από πρωτοβουλία του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή Λευτέρη Γιοβανίδη, θα εγκαινιαστεί με τη νέα πρόταση του Σίμου Κακάλα. Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι, Χειρόγραφον Έλληνος Υπαξιωματικού εκδιδόμενον υπό Χ. Δημοπού-

λου εκδόθηκε το 1870 στη Βραΐλα, που σήμερα ανήκει στη Ρουμανία. Δεν είναι γνωστό ποιος την έγραψε. Ο κεντρικός ήρωας βγαίνει με το απόσπασμά του να καταδιώξει τους ληστές στην ύπαιθρο, αλλά και στην Αθήνα, όπου συμπληρώνει τη στρατιωτική του εμπειρία ως μεταφραστής του υπουργείου. Παίζουν: Σίμος Κακάλας, Κωσταντίνος Μωραΐτης, Μάνος Πετράκης Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, 13 Νοεμβρίου

Η ΚΥΡΊΑ ΤΟΥ ΜΑΞΊΜ ΤΟΥ ΖΟΡΖ ΦΕΝΤΌ Στην Κυρία του Μαξίμ ο κεντρικός ήρωας, ο δύσμοιρος κύριος Πετιπόν, ξυπνά στο σπίτι του έπειτα από ένα ξενύχτι στο καμπαρέ «Μαξίμ». Δεν θυμάται τίποτα από τη χθεσινή βραδιά, στο κρεβάτι του όμως βρίσκεται μια νεαρή χορεύτρια από τα μπαλέτα. Η φάρσα τίθεται

ï 15 παραστάσεις που θα δούμε στην Αθήνα τους επόμενους μήνες aπό τη

λουιζα αρκουμανεα

Μετά τη γόνιμη συνάντησή τους στο έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ Πριν την αποχώρηση, η Μπέττυ Αρβανίτη συνεργάζεται εκ νέου φέτος με τον σκηνοθέτη Νίκο Μαστοράκη. Αυτήν τη φορά θα ανεβάσουν το έργο Φθινόπωρο - Χειμώνας του Λαρς Νορέν. Ο 76χρονος Σουηδός συγγραφέας και ποιητής θεωρείται ο «εγγονός» του Στρίντμπεργκ, εφόσον καταπιάνεται με την κλασική στριντμπεργκική θεματολογία της οικογένειας ως πεδίου μάχης και της αιώνιας αντιπαράθεσης αρσενικού-θηλυκού. Παίζουν: Μπέττυ Αρβανίτη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μαρία Καλλιμάνη, Άννα Καλαϊτζίδου Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, μέσα στον Δεκέμβριο

ΘΕΑΤΡΟ

Η Χάρις Αλεξίου, με αφορμή το θεατρικό αφήγημα Μεταμφίεση του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, ανεβαίνει στη σκηνή του Μικρού Παλλάς. Υποδύεται μια γυναίκα χωρίς όνομα, η οποία, μέσα στην ησυχία του μικρού της κόσμου, μονολογεί. Κάνει τον απολογισμό της ακροβατώντας επιδέξια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ειλικρίνειας και παραπλάνησης, κωμικότητας και ακραίας μοναξιάς. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Σταύρος Ράγιας. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Μικρό Παλλάς

ΓΚΕΛΥ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ

ΜΙΑ ΓΕΡΜΑΝΊΔΑ ΓΡΑΜΜΑΤΈΑΣ ΤΟΥ ΚΡΊΣΤΟΦΕΡ ΧΆΜΠΤΟΝ

ΠΑΊΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΎΜΑ ΤΩΝ ΌΛΕΓΚ ΚΑΙ ΒΛΑΝΤΊΜΙΡ ΠΡΕΣΝΙΑΚΌΦ

Οι Όλεγκ και Βλαντίμιρ Πρεσνιακόφ συγκαταλέγονται στους γνωστότερους σύγχρονους Ρώσους συγγραφείς και εκπροσώπους του ρωσικού «νέου δράματος». Τα έργα τους χαρακτηρίζονται μαύρες κωμωδίες, ενώ η θεματολογία τους περιστρέφεται γύρω από την

ΔΙΠΛΌΣ ΜΠΈΚΕΤ

ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ — ΧΕΙΜΏΝΑΣ ΤΟΥ ΛΑΡΣ ΝΟΡΈΝ

ΜΕΤΑΜΦΊΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΈΛΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΊΔΗ

σε κίνηση και η ζωή του γίνεται άνω-κάτω εν ριπή οφθαλμού. Οι άπειροι χαρακτήρες του έργου μπλέκονται σε ατελείωτες συγχύσεις, παρεξηγήσεις και αναποδιές. Παίζουν: Έμιλυ Κολιανδρή, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Θέμης Πάνου, Κώστας Φιλίππογλου κ.ά. Εθνικό Θέατρο (Κεντρική Σκηνή), 18 Οκτωβρίου

ζόν πρόκειται να ανοίξει το αινιγματικό έργο Τέφρα και Σκιά του Χάρολντ Πίντερ σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Ήμελλο και τη Μαρία Σκουλά. Ως θύμα σεξουαλικής βίας, η Ρεβέκκα ταυτίζεται με όλα τα θύματα ιστορικών τραγωδιών, όπως εκείνη του Ολοκαυτώματος. Ο σεξουαλικός φασισμός ανάγεται σε πολιτικό, η ατομική συνείδηση γιγαντώνεται σε συλλογική. Ποια η ευθύνη της μνήμης απέναντι στην Ιστορία; Το έργο πρωτοανέβηκε από τον Λευτέρη Βογιατζή το 2000 με τη Ρένη Πιττακή και τον ίδιο επί σκηνής. Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, μέσα στον Οκτώβριο

παράδοξη βία του σύγχρονου τρόπου ζωής. Το έργο που μας προτείνει το Εθνικό ακολουθεί την ιστορία του νεαρού Βάλια, ο οποίος δουλεύει στην αστυνομία παίζοντας το θύμα σε αναπαραστάσεις εγκλημάτων: υποδύεται πότε μια γυναίκα που ίσως δολοφονήθηκε κατά λάθος από τον άντρα της, πότε μια κοπέλα πνιγμένη σε μια πισίνα από τον αλλοδαπό εραστή της και πότε έναν άντρα που δολοφονήθηκε από έναν συμμαθητή του σε reunion του σχολείου τους. Όπως και στη δουλειά του, έτσι και στο σπίτι του, ο Βάλια νιώθει ότι όλα είναι μια αναπαράσταση... Παίζουν: Κώστας Μπερικόπουλος, Εύη Σαουλίδου, Λαέρτης Μαλκότσης, Ερρίκος Μηλιάρης κ.ά. Εθνικό Θέατρο (Θέατρο Rex, Σκηνή «Κατίνα Παξινού»), μέσα στον Οκτώβριο

Ο μονόλογος αυτός είναι το πιο πρόσφατο θεατρικό έργο του καταξιωμένου Άγγλου συγγραφέα Κρίστοφερ Χάμπτον. Παίχτηκε πρόσφατα στο Λονδίνο, το 2019, με τη Μάγκι Σμιθ στον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία Τζόναθαν Κεντ. Το έργο βασίζεται στις μαρτυρίες της Μπρουνχίλντε Πόμσελ (1911-2017), η οποία διετέλεσε γραμματέας του Γκέμπελς. Το 2016 η Πόμσελ, σε προχωρημένη ηλικία, δέχτηκε να μιλήσει για πρώτη φορά δημόσια –μετά από 70 χρόνια– για την περίοδο που δούλευε για τους ναζί. «Μπορεί ένας κοινός άνθρωπος, όπως οι περισσότεροι από εμάς, να επηρεάσει τον ρου της Ιστορίας; Πόσο επηρεάζουμε, ο καθένας μας, την πραγματικότητα στην οποία ζούμε;» αναρωτιέται ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιάννης Μόσχος. Η Ρένη Πιττακή ερμηνεύει τον απαιτητικό ρόλο. Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης, 14 Οκτωβρίου

ΤΈΦΡΑ ΚΑΙ ΣΚΙΆ ΤΟΥ ΧΆΡΟΛΝΤ ΠΊΝΤΕΡ Το Θέατρο της οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής γυρνάει σελίδα. Ο πολιτιστικός οργανισμός «Λυκόφως» του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου αναλαμβάνει το ιστορικό θέατρο της Κυψέλης για τα επόμενα δέκα χρόνια. Τη σε-

Η Τ Ρ Ι ΛΟ Γ Ί Α ΤΩΝ LEHMAN BROTHERS ΤΟΥ ΣΤΈΦΑΝΟ ΜΑΣΊΝΙ Το έργο αφηγείται την ιστορία των τριών αδελφών Λίμαν, που μετανάστευσαν στα μέσα του 19ου αιώνα από τη Βαυαρία στην Αμερική, άνοιξαν ένα μαγαζί με υφάσματα στην Αλαμπάμα, ακολούθησαν λαμπρή επιχειρηματική πορεία και δημιούργησαν, οι ίδιοι, οι γιοι και τα εγγόνια τους, τον διαβόητο χρηματοοικονομικό κολοσσό που κατέρρευσε θεαματικά το 2008, προκαλώντας μια (ακόμη) μεγάλη οικονομική κρίση. Μέσα από την ιστορία των Λίμαν γνωρίζουμε την ιστορία της ίδιας της Αμερικής αλλά και του καπιταλισμού. Όλοι οι ρόλοι αυτής της επικής πορείας 174 χρόνων, που αναπτύσσεται σε τρία μέρη, ερμηνεύονται από τρεις μόνον ηθοποιούς. Σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Παίζουν: Αργύρης Ξάφης, Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Οικονόμου Θέατρο Ιλίσια, από τέλη Οκτωβρίου

Το Τέλος και το Τέλος του Παιχνιδιού του Σάμουελ Μπέκετ θα παρουσιαστούν διαδοχικά στο Σύγχρονο Θέατρο, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα. Το πρώτο θα κάνει πρεμιέρα στα μέσα Οκτωβρίου και το δεύτερο τον Δεκέμβριο. Και στις δύο παραστάσεις πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Καταλειφός. Το Τέλος γράφτηκε το 1946 στα γαλλικά με τον τίτλο La Fin και το 1954 μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον ίδιο τον συγγραφέα με τον τίτλο The End. Μέσω αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο παρακολουθούμε τη σταδιακή αποξένωση και αποδόμηση (βιολογική, ψυχική και πνευματική) του ήρωα. Λόγος τολμηρός, ωμός, χιουμοριστικός – φαινομενικά «αθώος λογοτεχνίας», αλλά βαθιά ειρωνικός. Γλώσσα υπαινικτική, ανατρεπτική, ανελέητη, ποιητική. Στο αριστουργηματικό Τέλος του Παιχνιδιού παίζουν επίσης οι Άρης Μπαλής, Όλγα Δαμάνη, Γιώργος Ζιόβας. Σύγχρονο Θέατρο, τον Οκτώβριο και τον Δεκέμβριο

ΑΦΑΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΤΌΜΑΣ ΜΠΈΡΝΧΑΡΝΤ Το τελευταίο μυθιστόρημα του Τόμας Μπέρνχαρντ, με τίτλο Αφανισμός (1986), επιλέγει το θέατρο Σφενδόνη για τη νέα παραγωγή του. Αυτή η εκ βάθρων επανεξέταση όλων των δεσμών και αξιών του σύγχρονου ανθρώπου που επιχειρεί εδώ ο μεγάλος Αυστριακός συγγραφέας θεωρείται η πνευματική διαθήκη του. Η δράση του μυθιστορήματος εκτυλίσσεται ανάμεσα στην είδηση του θανάτου των γονιών και του αδελφού του ήρωα και στην κηδεία τους. Τον χρόνο αυτόν καταλαμβάνει ένας πληθωρικός εσωτερικός μονόλογος, γεμάτος αντιφάσεις: ο πειρασμός να αλλάξει ριζικά τη ζωή του συγκρούεται διαρκώς με τις πιέσεις που υφίσταται ώστε να αναλάβει τις ευθύνες του ως γενικός κληρονόμος. Τον μοναδικό ρόλο ερμηνεύει η Άννα Κοκκίνου, η οποία υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Θέατρο Σφενδόνη, τον Δεκέμβριο

ΕΥΡΥΔΊΚΗ ΤΗΣ ΣAΡA ΡΟΥΛ «Τον καλλιτέχνη δεν τον χτυπά το κτήνος, εκείνος το δαμάζει». Η Ευρυδίκη, μία από τις πιο αγαπητές παραστάσεις στην ιστορία του θεάτρου Πορεία, ξανασυστήνεται στο ελληνικό κοινό με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Η υποψήφια για βραβείο Pulitzer, Σάρα Ρουλ, δανείζεται τον πασίγνωστο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης και τον επεξεργάζεται εκ νέου, γράφοντας τη δική της εκδοχή πάνω στο θέμα της αιώνιας αγάπης. Πόσο λεπτά είναι τα όρια που χωρίζουν τη ζωή από τον θάνατο; Ένα σύγχρονο έργο σκηνοθετημένο ως underground μιούζικαλ από τον Δημήτρη Τάρλοου, με την πρωτότυπη μουσική της Κατερίνας Πολέμη να ερμηνεύεται ζωντανά από τους ηθοποιούς. Παίζουν: Κόρα Καρβούνη, Γιάννης Νταλιάνης, Λαέρτης Μαλκότσης Θέατρο Πορεία, από 21 Νοεμβρίου

24.9.20 – lifo

25

γένεια, γιατί ο πατέρας μου φρόντισε να «μεγαλώσει» την Ελλάδα. Η μάνα μου γέννησε 11 παιδιά, αλλά τα δύο πέθαναν πολύ νωρίς. Πρόσφατα χάσαμε και τον Θεόδωρο, τον μεγαλύτερο, κι έχουμε μείνει οκτώ, έξι κορίτσια και δύο αγόρια. Οι γονείς μου ήταν αγρότες. Ο πατέρας μου ήταν του σχολαρχείου και είχε κι ένα μαγαζί – είχε ανοίξει κάτι σαν τα σημερινά σούπερ-μάρκετ, έβρισκες τις σαρδέλες του κουτιού αλλά και βαφές μαλλιών για τις γυναίκες.

q Στην Αθήνα με έφερε ο αδερφός μου ο μεγάλος, στις εκλογές του Παπάγου, το ’52.

Ήμουν 15 χρονών. Άμα δεν έχεις βρει κάτι στρωμένο από τους προηγούμενους, είσαι καταδικασμένος να δουλεύεις όλη σου τη ζωή. Αυτό ίσχυε για μένα τουλάχιστον, γιατί ήμασταν πολλά παιδιά και δεν ήξεραν τι να μας κάνουν οι γονείς μας. Ο Θόδωρος ήταν για μένα αδερφός και πατέρας, μου στάθηκε τόσο πολύ, που δεν μπορεί κανείς να το φανταστεί. Μέναμε σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο και το πρώτο διάστημα κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι. Άρχισα να δουλεύω σε ένα καφενείο και μετά σε ένα μπακάλικο, ώσπου, μια μέρα, μια κυρία μού βρήκε δουλειά σε ένα συνεργείο. Τότε τα συνεργεία δεν ήταν όπως τώρα, που όταν τρακάρεις, πετάς το κομμάτι και το αλλάζεις. Έπρεπε να χτυπήσουμε με το σφυρί τη λαμαρίνα για να επανέλθει. Εκεί, λοιπόν, που κράταγα την πόρτα του αυτοκινήτου, έπεσε του ιδιοκτήτη του συνεργείου μια βίδα κάτω και του έφταιγα εγώ. «Πού είναι η βίδα, ρε;» μου λέει και μου δίνει μια καρπαζιά. Ήμουν εγωιστής όμως και δεν ξαναπήγα στο μαγαζί. Μετά, έψαχνε να με βρει.

q Πήγα στρατιώτης και, αμέσως μόλις απολύθηκα, άρχισα να δουλεύω στο Au revoir. Όταν πήρε το Au revoir ο Θόδωρος, εγώ ήμουν ακόμα στον στρατό. Το Au revoir το έφτιαξαν με τον Αριστομένη Προβελέγγιο και, για να χτιστεί, χρειάστηκε πολλή δουλειά. Όταν ήρθε στην Αθήνα ο Θόδωρος, ήταν υπάλληλος της Βουλής. Πήγε φαντάρος όμως για εννέα μήνες και, όταν γύρισε, δεν τον ξαναπήραν στη δουλειά. «Απολύθηκες» του είπαν, έτσι πήρε ένα ξενοδοχείο σε ένα χωριό της Τρίπολης όπου εμφανιζόταν κανένας κυνηγός μόνο τον χειμώνα. Δεν είχε καθόλου δουλειά. Το άφησε, έβγαλε μια σχολή τουριστική και πήγε βοηθός μπάρμαν στο Ξενία των Δελφών. Εκεί γνώρισε τον Προβελέγγιο. Στη συζήτηση που έκαναν, ο αδερφός μου του ανέφερε ότι θα ήθελε να ανοίξει ένα δικό του μαγαζί στην Αθήνα και ο Προβελέγγιος του είπε: «Βρες τον χώρο κι εγώ είμαι εδώ». «Δεν έχω λεφτά» του είπε ο αδερφός μου. «Να δανειστείς μερικά και θα σε βοηθήσω όσο μπορώ» του απάντησε εκείνος. Έτσι κι έγινε, και χτίστηκε το Au revoir. Είχε κι έναν φίλο, συνάδελφο, ο αδερφός μου, σε ένα υπουργείο, ο οποίος συμπλήρωνε με δανεικά. Το ’60 εγώ απολύθηκα από στρατιώτης και από τότε είμαι εδώ. Εξήντα χρόνια.

q Το όνομα «Au revoir» το σκέφτηκε ο ίδιος ο Προβελέγγιος, που είχε δουλέψει στη Γαλλία και, απ’ ό,τι έχω ακούσει, είχε από τα μεγαλύτερα γραφεία. Εγώ τον γνώρισα πολύ λίγο, όταν ήρθα. Είχε μάλιστα κι ένα σπίτι εδώ πιο πάνω, στην οδό Σποράδων, στο οποίο είχαν κάνει κατάληψη φοιτητές. Αυτός, όμως, είχε έρθει πιο πριν και το είχε ανακαινίσει ολόκληρο, μέσα-έξω. Τον βρήκε, λοιπόν, η αστυνομία και του είπε «να έρθεις να τους βγάλουμε». Τότε εκείνος απάντησε: «Αφήστε τα παιδιά σ’ εμένα». Όταν έφυγαν, είπε στα παιδιά: «Ελάτε να κάνουμε μια βόλτα, μέσα στο σπίτι και έξω. Το είδατε;». «Το είδαμε». «Βλέπετε ότι είναι ανακαινισμένο και φτιαγμένο από την αρχή; Δεν θα σας πειράξει κανείς, αρκεί να μου παραδώσετε το σπίτι όπως το βλέπετε».

q Την Πατησίων δεν τη θεωρούσαν κέντρο την εποχή που άνοιξε το μαγαζί. Μόλις άνοιξε, έγραψαν οι εφημερίδες «άνοιξε ένα πολύ ωραίο μπαράκι στην Πατησίων, το Au revoir, αλλά μακριά από το κέντρο». Από μπροστά περνούσε το τραμ, ήταν πολύ διαφορετική τότε η περιοχή. Είχε πολλά και ακριβά μαγαζιά που σήμερα έχουν φύγει όλα κι έχουν μείνει μόνο αυτά των 5 ευρώ. Είχε και πολλά μπαρ. Μετά από μας άνοιξαν πάνω από 5-6 από δω μέχρι την πλατεία Αμερικής, αλλά σιγά-σιγά μας χαιρέτησαν, γιατί οι άνθρωποι δεν ήταν της δουλειάς και ήθελαν να τα αρπάξουν αμέσως τα λεφτά, ενώ εμείς δεν κοιτάξαμε τόσο τα λεφτά. Τα θέλαμε, βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν τα θέλαμε, αλλά κοιτάξαμε να κρατήσουμε τον χώρο. Γιατί είχαμε πολύ καλό κόσμο, καλλιτεχνικό και διανοούμενους.

q Από την αρχή ήρθαν στο μαγαζί καλλιτέχνες: Χατζηχρήστος, Αυλωνίτης, Μάρω Κοντού, Καλουτάδες, Βέμπο,

Ιδιοκτήτης του Au revoir. Γεννήθηκε στον Ανθώνα Ηλείας, ζει στους Θρακομακεδόνες.

ΠΑΠΑΘΕΟΔΏΡΟΥ

q Γεννήθηκα σε ένα χωριό του νομού Ηλείας, στον Ανθώνα Πηνείας, και μεγάλωσα δύσκολα, σε μια αγροτική οικο-

Στολίγκας, δεν ξέρω ποιον να σας πρωτοπώ. Μετά τις 12, που τέλειωναν τα θέατρα, μαζεύονταν όλοι εδώ. Πήγαιναν τη βόλτα τους, πήγαιναν να φάνε, και μετά πάλι εδώ μέχρι τα ξημερώματα. Τότε δουλεύαμε σχεδόν όλο το 24ωρο. Τι να κάναμε; Λεφτά δεν είχαμε – μάλιστα το καλοκαίρι δούλευα σε ένα τουριστικό συγκρότημα μετά την Αχαγιά, στο Kalogria Beach, υπεύθυνος του κλαμπ, του μπαρ και της καφετέριας. Ωραίο συγκρότημα, μεγάλο, μπορούσες να νοικιάσεις είτε στο μεγάλο ξενοδοχείο, είτε κάποιο από τα χτιστά σπίτια, bungalows, ξύλινα σπίτια, καλύβες μονές και διπλές. Είχε και πολύ ωραία θάλασσα. Αμμουδιά χιλιομέτρων. Εκεί γνώρισα και τη γυναίκα μου. Ήταν στο λογιστήριο της Καλόγριας, είμαστε μαζί σχεδόν 60 χρόνια. Στο Καλόγρια πέρασα την καλύτερή μου ζωή.

q Οι καλλιτέχνες μάς κράτησαν για χρόνια. Κάποιοι έμεναν μέχρι να πάνε να δούνε την ανατολή του ηλίου από

AΘΗΝΑΊΟΙ

την Πάρνηθα και το μεσημέρι έρχονταν για τα μεσημεριάτικα ουζάκια. Μετά, ύπνο και θέατρο. Τις περισσότερες μέρες δουλεύαμε και τη μέρα και τη νύχτα. Ήμασταν οι δυο μας, εγώ και ο αδερφός μου, έπρεπε όμως να οικονομήσουμε τα χρήματα που είχαμε δανειστεί. Το καλοκαίρι που έφευγα για το Καλόγρια, ο αδερφός μου το κρατούσε μόνος του το μαγαζί, δεν το έκλεινε ούτε για έναν μήνα.

26 lifo – 24.9.20

q Από τότε που γεννήθηκα μέχρι τώρα, που έδωσα το μαγαζί στον γιο μου, αν μπορούσα να αλλάξω τα πράγματα, δεν θα κράταγα τίποτα ίδιο. Δεν είχαμε την οικονομική άνεση να κάνουμε μια άνετη ζωή και να ξεφύγουμε, αλλά, ευτυχώς, μεγάλα προβλήματα δεν είχαμε. Δόξα τω Θεώ, το πρόβλημά μας ήταν η δουλειά, η επιβίωση. Δεν μπορούμε να πούμε κουβέντα, δεν ενοχληθήκαμε ποτέ και από πουθενά. Ούτε από μαφία, ούτε από νονούς της νύχτας. Μια βραδιά, θυμάμαι, καθόμουν στο μπαρ και άκουσα δυο περίεργους τύπους να μιλάνε στον διπλανό πάγκο. Πήγε κάτι να πει ο ένας και του πιάνει το μανίκι ο άλλος, τον τραβάει και του λέει: «Σταμάτα, να πιούμε τα ποτά και να φύγουμε».

q Γυναίκα δεν δούλεψε ποτέ στο μαγαζί. Την εποχή που ανοίξαμε ήταν πρόκληση να έχεις γυναίκα στο μπαρ. Και οι γυναίκες που έρχονταν ως πελάτισσες στο μαγαζί ήταν πάντα σοβαρές. Στο μπαρ ο πελάτης πίνει ποτό, δεν πίνει νερό, και κάποια στιγμή μπορεί να ξεφύγει. Εάν δεν είναι για γυναικοδουλειά η φασαρία, τους κουμαντάρεις. Εμείς δεν πίναμε ποτέ, παρότι μας κέρναγαν συνέχεια. Μπορεί, κανένα μισάωρο πριν φύγουμε, να βάζαμε ένα ποτάκι για να ηρεμήσουμε. Απαγορευόταν το ποτό σε όποιον δούλευε στο μαγαζί, γιατί ο πελάτης μπορεί να πιει κι ένα παραπάνω, κάτι να τον πειράξει που είπε ο απέναντι, μπορεί να αγριέψει. Πρέπει κάποιος να είναι ήρεμος και νηφάλιος για να τον πιάσει και να του μιλήσει. Δεν είχαμε ποτέ τσακωμούς, επειδή οι εργαζόμενοι δεν έπιναν ποτέ. Το αγαπημένο μου ποτό ήταν το ουίσκι, αλλά να μην κάνουμε και διαφήμιση στους Σκωτσέζους.

q Ένας καλός bartender πρέπει να ξέρει να σερβίρει ευγενικά, να είναι πάντα χαμογελαστός, να ακούει τον πελάτη, αλλά, φεύγοντας ο πελάτης από τον χώρο, να έχει ξεχάσει όλα όσα είπαν, είτε καλά είτε κακά, να μη θυμάται τίποτα. Ούτε να θυμάται ποιος πέρασε χθες, απλώς να έχει τον τρόπο να καλύπτει. «Ο Νίκος; Δεν θυμάμαι, είχα τόση δουλειά, που δεν μπορώ να θυμηθώ αν πέρασε ή δεν πέρασε». Γιατί μπορεί να έχει πει ότι ήταν στο Au revoir και να μην ήταν εδώ. Πάντα τον καλύπτεις τον πελάτη.

απο τον m. hulot φωτογραφιεσ: παρισ ταβιτιαν

au revoir Το όνομα «Au revoir» το σκέφτηκε ο ίδιος ο Προβελέγγιος, που είχε δουλέψει στη Γαλλία και, απ’ ό,τι έχω ακούσει, είχε από τα μεγαλύτερα γραφεία. Εγώ τον γνώρισα πολύ λίγο, όταν ήρθα.

24.9.20 – lifo

27

είσαι. Καλός πότης είναι αυτός που πίνει λογικά, όχι αυτός που πίνει πολύ. Αυτός που πίνει πολύ κάποια στιγμή θα παραφερθεί, ή θα γκρινιάξει, ή θα βρει κάποιον τρόπο να κάνει σαματά. Ενώ αυτός που πίνει λογικά, δεν πρόκειται ποτέ να σε κουράσει. Όλοι οι πελάτες μας ήταν διαμάντια. Και οι καλλιτέχνες, που έλεγαν ότι παραφέρονταν, ήταν πολύ σοβαροί άνθρωποι, φτάνει να τους σεβόσουν – οι περισσότεροι από αυτούς. Γνωρίσαμε πολύ κόσμο, ωραίο, καλό και ευγενικό, ευτυχώς δεν γνωρίσαμε και την άλλη πλευρά της νύχτας.

q Πλέον έχουν αλλάξει τα πράγματα στη νύχτα, αλλά οι νέοι σέβονται κάποιους χώρους. Τα μπαρ παλιότερα ήταν αλλιώς, δεν έχουν σχέση με τα σημερινά. Το Au revoir, όμως, είναι μέρος της ιστορίας της Αθήνας, γι’ αυτό δεν έχει αλλάξει τίποτα στο μαγαζί. Είναι ακριβώς όπως τότε που άνοιξε, με τα χρόνια έχουμε προσθέσει μόνο πίνακες και κάδρα. Είχα έναν φίλο ζωγράφο και πελάτη που τους έφτιαξε, τον Σούγκα. Οι ψάθες κάθε καλοκαίρι πλένονται και περνιούνται βερνίκι, είναι πολύ δύσκολο να βρεις ίδιες για να αντικατασταθούν, γιατί έχουν έρθει από τη Νότια Αμερική ή την Ινδία και είναι πιο λεπτές από αυτές που βρίσκεις στην Ελλάδα. Όταν χρειάστηκα ένα μικρό κομμάτι, δεν βρήκα εδώ.

q Το κράτος ζήτησε το μαγαζί για διατηρητέο –το ζήτησαν από το υπουργείο–, αλλά δεν το δώσαμε, γιατί κάναμε τόσο κόπο να το φτιάξουμε. Το έχει πάρει τώρα ο γιος μου, ο οποίος ήταν εννέα χρόνια στην Αγγλία και ήθελε να φύγει πάλι, να γυρίσει εκεί. Όταν είδε όμως ότι εγώ είχα κουραστεί πια και έβαλα ένα «πωλείται» μπροστά στην τζαμαρία, μου είπε «θα το πάρω εγώ». Έτσι κι έγινε.

q Τα πράγματα δεν είναι καλά για ένα μικρό μαγαζί, έχουμε μόνιμους πελάτες όμως που το στηρίζουν. Είναι μικρός ο χώρος, κι αυτά που ζητάνε σήμερα με τον ιό δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, αρκεί να βγάζει όμως τα έξοδά του. Οι παλιοί πελάτες μεγάλωσαν όλοι, γέρασαν σαν κι εμένα, αλλά έρχονται πολλοί, σοβαροί νέοι, πάντα σοβαροί. Έχουμε διώξει και πολύ κόσμο με τον τρόπο μας, κυρίως στις αρχές, ο οποίος δεν μας πήγαινε. Δεν φοβερίζαμε ποτέ, αλλά δεν τους σήκωνε το κλίμα και εξαφανίστηκαν.

Λύσανδρος Παπαθεοδώρου

q Καλός πελάτης είναι αυτός που πίνει, αλλά είναι σοβαρός και σε σέβεται. Κι όταν αυτός σέβεται εσένα, κι εσύ τον περιποι-

q Είχαμε πάντα κόσμο γιατί ήμασταν κοντά στη Φωκίωνος, που τη δεκαετία του ’60 ήταν στο φουλ και γινόταν χαμός. Τότε ήταν ρεματάκι που ξεκίναγε από πάνω, από την πλατεία, και κατέληγε εδώ. Μέχρι και πάπιες είχε μέσα. Είχε ωραία μαγαζιά, αλλά και «τσεκούρια» και απ’ όλα. Την Κυψέλη την έχω ζήσει 60 χρόνια, ήταν μια ξεχωριστή γειτονιά, γιατί είχε κατοίκους συγγραφείς και καλλιτέχνες που την έκαναν περιζήτητη. Μέχρι και τη δεκαετία του ’90 η Φωκίωνος δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση. Είχε τον Paezano με την after πιτσαρία τη δεκαετία του ’80, που τον θυμάμαι πολύ ως φιγούρα. Καλοκαίρι, Αύγουστο, φορούσε τη γούνα, έπαιρνε τη μαϊμού στον ώμο και ανέβαινε στη μοτοσικλέτα του. Τότε είχε απαγορευτεί να έχουμε φώτα ανοιχτά μετά τις 12, έπρεπε να τα κλείνουμε, εκείνος όμως είχε βάλει λάμπες υγραερίου και στην κουζίνα υγραέριο. Τον πήγαν κάνα δυο φορές στο δικαστήριο και έλεγε στον πρόεδρο: «Κύριε πρόεδρε, εγώ δούλευα ανέκαθεν υγραέριο». Είχε μια μικρή λίμνη μπροστά από το μαγαζί με έναν βράχο στη μέση κι έναν βάτραχο, που είχε πιάσει. Είχε βάλει και μια μεγάλη πινακίδα, «προσοχή κροκόδειλος».

q Η Αθήνα δεν μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα. Η αλήθεια είναι ότι δούλευα όλη μου τη ζωή και δεν την έζησα, και τώρα έχω φύγει, ζω μακριά. Το μόνο που μου πρόσφερε ήταν κανέναν κινηματογράφο και κανένα θέατρο, άντε και καμιά ταβερνίτσα, τίποτε άλλο. Δεν είχαμε ούτε χρόνο ούτε λεφτά για να κάνουμε βόλτες. Έμενα εδώ, στην Κυψέλη, στην αρχή, μετά έφυγα και πήγα στο Γαλάτσι, αλλά παντρεύτηκα και μόλις έκανα τα δυο μου αγόρια άρχισα να βλέπω αλλιώς την περιοχή. Τότε που πήγα στο Γαλάτσι έβλεπα απέναντι την εκκλησία, μετά χτίστηκαν όλα και έβλεπα μόνο τσιμέντο. Δεν είχα πού να πάω τα παιδιά, δεν είχε τίποτα στο παλιό κέντρο. Στην αρχή έβρισκα θέση για το αυτοκίνητο κάτω από την πολυκατοικία, αλλά ήρθε και η εποχή που δεν έβρισκα θέση. Μια βραδιά, πήγα το αυτοκίνητο σε μια πλατεία πιο πάνω και είδα δυο παιδάκια σε ένα παγκάκι να κάνουν ένεση στις 4 το πρωί, πρέζα. Οπότε λέω στη γυναίκα μου, που ήταν δημόσιος υπάλληλος τότε, «να τα μαζέψουμε και να φύγουμε. Τα παιδιά δεν έχουν πού να πάνε, ο δικός μας ο χρόνος είναι περιορισμένος. Να κοιτάξουμε να πάμε κάπου αλλού». Και πήγαμε μακριά, δυστυχώς, στους Θρακομακεδόνες. Άμα έχεις ένα καλό διαμέρισμα, ένα ρετιρέ που έχει βεράντα μπροστά, είναι καλά. Στη μονοκατοικία χρειάζονται δύο πράγματα για να διατηρείται: ή να πιάνουν τα χέρια σου ή να έχεις λεφτά να πληρώνεις. Ζητάνε λεφτά οι μονοκατοικίες.

q Είμαι πολύ περήφανος διότι έχω το Au revoir, όχι ένα μπαρ. Είναι γνωστός χώρος, σοβαρός, και μας έζησε. Η αγάπη του κόσμου είναι το πιο μεγάλο μου όφελος. Όποιος ακούει το Au revoir το θαυμάζει και το έχει μάθει και σχεδόν όλη η Ελλάδα. Έχουμε πελάτες από Θεσσαλονίκη που, άμα κατέβουν Αθήνα, θα περάσουν από δω και μετά θα φύγουν. Απ’ όλη την Ελλάδα έχουμε πελάτες.

q Τώρα που το μαγαζί ήταν κλειστό για τρεις μήνες, την έβγαλα στο Πόρτο Ράφτη. Το σπίτι μου είναι σχεδόν μπροστά στη θάλασσα, έχει κι ένα ωραίο μαγαζάκι, απομονωμένο, όπου πηγαίνω συχνά με την παρέα μου. Μαζευόμαστε και περνάμε την ώρα μας. Κάθε πρωί, μόλις ξυπνούσα, πήγαινα στη θάλασσα, έκανα το μπάνιο μου και οκτώμισι με εννιά ήμουν στο σπίτι, έφτιαχνα καφέ και χάζευα τη θάλασσα. Δεν μπορώ το νερό στο κεφάλι μου, ποτέ δεν το βουτάω. Μια μέρα πήγα στη θάλασσα οκτώ η ώρα, πιο πέρα ήταν άλλες δυο γριές που κολύμπαγαν και πήγα λίγο πιο βαθιά. Βάζει κύμα, με σκεπάζει το νερό μία, με σκεπάζει δύο και ζαλίστηκα, δεν ήξερα προς τα πού να πάω και την πάτησα. Αντί να βγω, πήγα προς τα μέσα και παραλίγο να πνιγώ. Ευτυχώς, με είδε αυτός που έχει το μαγαζί και είπε στον υπάλληλό του: «Ο Λύσανδρος πνίγεται, τρέξε βγάλ’ τον». Ήρθε το παιδί και με τράβηξε, αλλά στο μεταξύ τηλεφώνησε και στη ναυαγοσώστρια που προσέχει την παραλία παραδίπλα και στο ασθενοφόρο και ήρθαν πολύ γρήγορα. Μου έκαναν μαλάξεις, με συνέφεραν και μετά έμεινα στο νοσοκομείο, στην εντατική, για τέσσερις μέρες. Έτσι τη γλίτωσα, αλλά δεν μπαίνω πλέον στο νερό. Φέτος δεν έκανα κανένα μπάνιο. Δεν με συγκινεί πλέον η θάλασσα.

q Δύναμη μου δίνει ο ερχομός της απόσυρσης. Δεν χρειαζόμαστε εμείς που βγαίνουμε στη σύνταξη και έχουμε περάσει τα 80-85, πρέπει να φεύγουμε. Να μη ζούμε εις βάρος των άλλων. Έλα όμως που είναι γλυκιά η ζωή. Έχω δυο εγγονάκια για τα οποία τρελαίνομαι, αυτά είναι η γλυκιά μου ζωή, αυτά με κρατάνε, τίποτε άλλο.

Η ζωή με έχει μάθει να δουλεύω. Μόνο να δουλεύω. Και να μην πειράζω κανέναν, να μην κάνω κακό σε κανέναν, κι αν μπορώ κάπου, να βοηθάω. Δυστυχώς, δεν έζησα τη ζωή που έπρεπε να ζήσω. Ούτε ως παιδί, σχεδόν ούτε ως μεγάλος.

q Το γήρας είναι δύσκολο. Θα ήθελα να φύγω στο κρεβάτι, κοιμώμενος. Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι μην κουράσω και μην ενοχλήσω κανέναν. Όπως πέσω το βράδυ, να με βρούνε τελειωμένο το πρωί.

ΙNFO

Au Revoir Bar Πατησίων (28ης Οκτωβρίου) 136, Αθήνα.

28 lifo – 24.9.20

q Η ζωή με έχει μάθει να δουλεύω. Μόνο να δουλεύω. Και να μην πειράζω κανέναν, να μην κάνω κακό σε κανέναν, κι αν μπορώ κάπου, να βοηθάω. Δυστυχώς, δεν έζησα τη ζωή που έπρεπε να ζήσω. Ούτε ως παιδί, σχεδόν ούτε ως μεγάλος.

The good LiFO

24.9.20 – lifo

29

The good LiFO

λου. Στην Κυψέλη λειτουργεί επίσης από το 1975 ο Σύλλογος Ελλήνων Αιθιοπίας. ► → Επειδή δύο αδελφές, η Έλσα και η Σάνι, φτιάχνουν καθημερινά injera, καυτερό tibs με μοσχάρι, wat με κοτόπουλο που σιγομαγειρεύεται μέσα σε πικάντικη σάλτσα με βούτυρο, κρεμμύδι και κάρδαμο, καθώς και πολλά άλλα παραδοσιακά φαγητά της Αιθιοπίας στο Lalibela (Νάξου 26-28). Στο τέλος, μην παραλείψεις τον καλό, δυνατό καφέ. Επίσης ,στο Yankadi (Λέλας Καραγιάννη 11) ένα ζευγάρι από την Ακτή Ελεφαντοστού σερβίρει τηγανητές plantain και ψητό ψάρι με ρύζι και άλλες σπεσιαλιτέ της δυτικοαφρικανικής κουζίνας. ► → Τις εποχές που ο κόσμος πήγαινε «να ραφτεί», πολλοί περνούσαν απ’ τον Φούφα (Φωκίωνος Νέγρη 2) για ωραία κουμπιά, κλωστές και είδη ραπτικής. Πενήντα χρόνια μετά, το κατάστημα βρίσκεται ακόμα στη θέση του και λίγο ψάξιμο μπορεί να σε ανταμείψει με καρφίτσες, γάντια, τσάντες, καπέλα και άλλους vintage θησαυρούς. ► → Επειδή περπατώντας κάτω από τις νεραντζιές της Δροσοπούλου, της αρτηρίας που ενώνει την Ευελπίδων και την Κοδριγκτώνος με τη λεωφόρο Γαλατσίου, θα δεις ένα μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής ιστορίας της πόλης, χαζεύοντας τα νεοκλασικά και μοντέρνα κτίρια, αλλά και μερικές από τις ωραιότερες εισόδους πολυκατοικιών της Αθήνας. ► → Επειδή το Kick (Σποράδων 26) είναι φωτεινό, σύγχρονο, φιλικό και έχει από vegan γλυκά, ποιοτικό καφέ και ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών μέχρι ακαταμάχητα photo-ops μπροστά από τις τοιχογραφίες του Soteur. ► → Για τα Μπριζολάκια.gr, που είναι αυτό που θα λέγαμε «σύγχρονη ψησταριά με έμφαση στα χοιρινά μπριζολάκια», από τα οποία προκύπτει και η περιβόητη κυβερνο-ονομασία του μαγαζιού. Γενικώς, τα υποκοριστικά είναι διαρκώς παρόντα στον κώδικα επικοινωνίας («πατατούλες σίγουρα», «να βάλουμε και καμιά σαλατούλα», «μπριζολάκια οπωσδήποτε», και τις «πιτούλες αλάδωτες» κ.λπ.) και παίζουν επιτυχώς τον καθησυχαστικό ρόλο τους, που ταιριάζει με την ηρεμία του εξωτερικού χώρου σερβιρίσματος, η οποία καταπλήσσει, δεδομένου ότι κανείς δεν θα ήλπιζε σε τόση πραότητα επί της Ευελπίδων. Τα Μπριζολάκια.gr υπήρξαν σπουδαίο θεατρικό στέκι, καθότι έμεναν ανοιχτά μέχρι αργά το βράδυ κι αυτό εξυπηρετούσε την ανάγκη του θεατρικού κόσμου για «φαγάκι» μετά την παράσταση. Εξάλλου, σε αυτό συνέτεινε και ο συνδυασμός καλής ποιότητας και πολύ καλής τιμής. Ευελπίδων 47, 210 8813121 ► → Για το «Ρετάλι της Φωκίωνος Νέγρη», που ξεχωρίζει απ’ όλα τα μαγαζιά που πουλούν ρούχα από δεύτερο χέρι, όχι μόνο για την τόσο φάνκι ονομασία του, που παραπέμπει στη γνωστή ελληνική ταινία Το ρεμάλι της

3

4

5

29 λόγοι που αγαπάμε

6

7

την Κυψέλη τώρα

► → Επειδή τα vintage ζαχαροπλαστεία της, εκτός από το αναλλοίωτο ντεκόρ, τις νοσταλγικές βιτρίνες και τις κομψές επιγραφές, κρατάνε και τα γλυκά τους απαράλλαχτα, γεμίζοντας τα χαρτόκουτα με γεύση άλλης εποχής. Το Πελίτ (Σπάρτης & Λευκορωσίας 1, πλατεία Αμερικής) βγάζει παγωτό καφέ μόνο τα καλοκαίρια. Τον υπόλοιπο χρόνο αξίζει να δοκιμάσεις το εκμέκ, το καζάν ντιπί και το μιλφέιγ του. Στου Μπόζα (Κερκύρας & Παξών) έχει αφράτο τσουρέκι και μία από τις καλύτερες πάστες αμυγδάλου της πόλης, ενώ στο Μαρτίν (Αγαθουπόλεως & Μοσχονησίων) οι Πολίτες ιδιοκτήτες φτιάχνουν εδώ και δεκαετίες φρέσκους μπεζέδες, καριόκες, αμυγδαλωτά και τσουρέκια. ► → Επειδή στην Κυψέλη χτυπάει η καρδιά της αιθιοπικής κοινότητας της Αθήνας. Κάθε Κυριακή συναντάς κόσμο με εντυπωσιακά παραδοσιακά ρούχα που πηγαίνει ή φεύγει από την εκκλησία. Εκτός από τα ξακουστά αιθιοπικά εστιατόρια, υπάρχουν και κλαμπ, όπως το Axun στη Δροσοπού-

1

2

30 lifo – 24.9.20

επιμέλεια

↓

lifo team φωτογραφίες

↓

παρισ ταβιτιαν

8

Φωκίωνος Νέγρη, αλλά και επειδή η Ελευθερία Ντέλλα, η ιδιοκτήτριά του, γνωρίζει καλά και από πρώτο χέρι ότι το σημαντικότερο σε ένα ρούχο είναι η ποιότητα του υφάσματος από το οποίο είναι φτιαγμένο. Κι αυτό επειδή έχει ασχοληθεί η ίδια πολύ με τη μόδα αλλά και επειδή κατάγεται από οικογένεια σχεδιαστών ρούχων και γενικότερα του επαγγέλματος. Έτσι, δεν προμηθεύεται τα ρούχα που πουλάει με το κιλό, όπως συνηθίζεται στα περισσότερα καταστήματα του είδους, παρά διαλέγει κάθε κομμάτι ξεχωριστά, φροντίζοντας, εκτός από στυλ, να διαθέτει και καλά υλικά κατασκευής. Το ρετάλι της Φωκίωνος Νέγρη, Φωκίωνος Νέγρη 62 & Σκύρου, 211 4061928, retalikipseli@gmail.com ► → Μια ματιά στα ΚΑΦΑΟ της Φωκίωνος Νέγρη μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση. Περπατώντας θα δεις ζωγραφιές από τρεις καλλιτέχνες (el.vatomouro, Sugar_ath , chrisanthypetra) με φράσεις, μορφές και ηλιοβασιλέματα γεμάτα χρώμα. «Όλα καλά, όλα ανθηρά» σου γνέφει ένα απ’ αυτά. Χαμογελάς και συνεχίζεις τη βόλτα σου. ► → Για το Studio Κυψέλης, που δικαίως αυτοπροσδιορίζεται ως αυθεντικό θέατρο τσέπης. Βρίσκεται στο θεωρούμενο «θεατρικό πι της Κυψέλης», επί του πεζόδρομου Σπετσοπούλας και πολύ κοντά στη λεωφόρο Κυψέλης. Στεγάζει την ομάδα «Θεατρίνων Θεατές» που ίδρυσε ο Γιώργος Λιβανός, που είναι και ο σκηνοθέτης της. Είναι η μόνη ομάδα και σκηνή στην Αθήνα που ανεβάζει έργα στα οποία μπορεί να θαυμάσει κάποιος ό,τι πιο απρόσμενο: αγαπημένες σταρ περασμένων εποχών, σαν την Ισμήνη Καλέση ή την Καίτη Ιμπροχώρη, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους έργων κλασικού ρεπερτορίου (π.χ. Μαριβό, Ουάιλντ) που τις μέρες της μεγάλης τους δόξας δεν προσέγγισαν ποτέ. Κυρίως, όμως, το Studio Κυψέλης περιλαμβάνει τακτικά στο ρεπερτόριό του, χωρίς να αναλώνεται σε τυμπανοκρουσίες σχετικά, έργα lgbtq+ ευαισθησίας, όπως ήταν, για παράδειγμα, μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία του, το περίφημο Δαχτυλίδι του Λεονάρντο του Rick Elice ή το έργο του Γιάννη Σολδάτου Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε τον θάνατο. Studio Κυψέλης, Σπετσοπούλας 9 & → Για τον «ναό της Κυψέλης, 210 8819571 ► τέχνης Stern», που ιδρύθηκε το 1975 και είναι ένα κατάστημα που πουλά έπιπλα, πορσελάνες, φωτιστικά και πάρα πολλά άλλα και ετερόκλητα διακοσμητικά αντικείμενα παραδοσιακής κινεζικής και ιαπωνικής τέχνης. Ένας παράδεισος για όποιον αναζητά το ξεχωριστό και εξεζητημένο και για εκείνον που τολμά να αγαπά τις υπέροχες μαύρες λάκες με διακόσμηση από φίλντισι, καθώς και για όποιον γαληνεύει με αντικείμενα στολισμένα με ερωδιούς ή αρκουδά-

9

10

11

κια πάντα. Διαθέτει, επίσης, έπιπλα μπαμπού, μεταξύ των οποίων και οι πολυθρόνες με την υπερμεγέθη και υπερβολικά πλουμιστή πλάτη, που συνήθως η εμπορική κωδική τους ονομασία είναι «Εμμανουέλα», καθότι προέρχονται από την ομώνυμη, διάσημη ταινία ερωτικού περιεχομένου των αρχών της δεκαετίας του ’70, όπου η πρωταγωνίστριά της, η αείμνηστη Σίλβια Κρίστελ, αναπαυόταν ηδυπαθώς σε μία από αυτές.

Stern – Temple of Art, Κεφαλληνίας 28, 210 8217227, 210 8834487, 6947 492233, info@ stern.gr, https://www.stern.gr/ ► → Για την Αλεπότρυπα, στο τέρμα της οδού Μεγίστης, όπου νέοι από κάθε εθνικότητα δίνουν τα δικά τους ραντεβού στα γηπεδάκια για παιχνίδι που κρατάει μέχρι αργά το βράδυ. Ο λόφος του Ελικώνα, εκτός του ότι είναι ιδανικός για άθληση, προσφέρει και μοναδική θέα στον αθηναϊκό ουρανό. Μεγίστης & Κυθήρων ► → Επειδή εκεί μπορείς να μυρίσεις το άρωμα της Ιστορίας, στο καφεκοπτείο Άσσος. Η παράδοση ξεκινάει από το 1914 και το πρώτο μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, και φτάνει μέχρι σήμερα, στην Κυψέλη, όπου και βρίσκεται από το 1960. Το μαγικό αυτό μαγαζάκι γεμίζει τους δρόμους της περιοχής με μυρωδιές από χαρμάνια και κόκκους καφέ που ταξιδεύουν από περιοχές όπως η Βραζιλία και η Αιθιοπία, η Κολομβία και η Γουατεμάλα, παρασύροντας τους περαστικούς στο εσωτερικό του. Αγίας Ζώνης 32 ► → Επειδή οι κάτοικοί της λατρεύουν τα κατοικίδια κι αυτό φαίνεται. Στα παρκάκια της Φωκίωνος Νέγρη ενθουσιασμένοι

12

13

14

σκύλοι τριγυρνάνε παίζοντας μεταξύ τους, κυλιούνται στο πράσινο και γυρεύουν χάδια. Αν καθίσετε σε ένα παγκάκι, θα σας πλησιάσουν, με → την ουρά τους να πηγαίνει πέρα δώθε. ► Επειδή στηρίζει τους καλλιτέχνες της. Η οργάνωση Snehta Residency (Athens Reversed) είναι το πρώτο δομημένο art residency στην Αθήνα που σκοπό έχει να στηρίξει και να αναδείξει καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο. Έρευνες, εκθέσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα ξεκινούν από την Κυψέλη για να φτάσουν όπου η έκφραση συναντά την τέχνη. Ι. Δροσο-

15

24.9.20 – lifo

31

The good LiFO

πούλου 47 ► → Επειδή στεγάζει το We Need Books, την πρώτη πολύγλωσση βιβλιοθήκη της Ελλάδας, στην οδό Ευβοίας 7. Η προσπάθεια που ξεκίνησε από τον Ναντίρ και την Ιωάννα δίνει στην κοινότητα και στους ανθρώπους της Κυψέλης τη δυνατότητα να εξερευνήσουν τη λογοτεχνία και τη γνώση της γλώσσας τους, προωθώντας την πολυπολιτισμικότητα με ένα δίκτυο ενδυνάμωσης ανθρώπων κάθε ηλικίας. ► → Επειδή στη Φωκίωνος Νέγρη βρίσκεται ένας από τους πιο ζεστούς και φιλόξενους βιβλιοπώληδες της Αθήνας. Ο Γάλλος Μπενουά Ντουραντέν μετράει πάνω από ενάμιση χρόνο μπροστά από τα ράφια του «Μετεωρίτη», του βιβλιοπωλείου που έχει έρθει για να κάνει τους Κυψελιώτες να αγαπήσουν την ανάγνωση σε όλα τα επίπεδα. Φωκίωνος Νέγρη 68 ► → Επειδή το ντόμινο στην Κυψέλη συνεχίζει να είναι η αγαπημένη ασχολία για τις αντροπαρέες που δίνουν ραντεβού στην πλατεία Κανάρη, τα πρωινά ή τα απογεύματα. Οι «έντονες» κουβέντες αυτών που παίζουν και τα σχόλια όσων μαζεύονται γύρω από το παιχνίδι συνοδεύουν μια γνώριμη πλέον εικόνα της περιοχής. ► → Επειδή εκεί ακούγεται η πιο ξεχωριστή black μουσική. Σόουλ και φανκ, τζαζ και χιπ-χοπ, ο Black Anthology παίζει εδώ και τρία χρόνια στο γνωστό Βίλατζ με μουσικές που δίνουν ρυθμό στους κατοίκους της περιοχής, κάνοντας την Κυψέλη ακόμη πιο cool απ’ ό,τι είναι ήδη. Κάθε Δευτέρα η πλατεία Αγίου Γεωργίου έχει τον δικό της παλμό και μπορείς να τον νιώσεις. Πλατεία Αγ. Γεωργίου 9 ► → Επειδή η πλατεία Αγίου Γεωργίου είναι ένα ολόκληρο σύμπαν. Παρότι δεν είναι η κεντρική πλατεία της Κυψέλης, τα τελευταία χρόνια είναι εκείνη με τη μεγαλύτερη ζωντάνια. Με το χάλκινο άγαλμα των τριών μικρών μπαρόκ «ερώτων» στη μέση της και την ομώνυμη εκκλησία με τις υπέροχες τοιχογραφίες του Κόντογλου για κληρονομιά, η

16

17

21

18

19

32 lifo – 24.9.20

22

Κυψέλη

20

πλατεία με τις καμπυλωτές πολυκατοικίες μοιάζει να ζει τη δική της αναγέννηση, μαζεύοντας κόσμο και από άλλες συνοικίες της πόλης, που επιλέγουν να έρχονται εδώ για φαγητό, καφέ ή ποτό, μετατρέποντάς τη σε μία από τις πιο δημοφιλείς πιάτσες της Αθήνας. Το ωραίο στην περίπτωση αυτής της πλατείας έγκειται στο ότι τα καινούργια στέκια δεν πήραν τη θέση των παλιών, αντιθέτως δημιουργήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα ώσμωση του «παλιού» με το «νέο». Ο παλιός Διόνυσος, το σουβλατζίδικο που σέρβιρε γύρο σε όλους τους ηθοποιούς την εποχή της άνθησης του ελληνικού κινηματογράφου, έχει παραχωρήσει το αρχικό του πόστο σε νέο all-day καφέ-μπαρ, ενώ ο ίδιος έχει μεταφερθεί σε μεγάλο χώρο στην απέναντι γωνία. Η Δωδώνη, το πρώτο παγωτατζίδικο της μεγάλης αλυσίδας, υπάρχει ακόμα, όπως και ο περίφημος φούρνος του Τηλιγάδα με τα ωραία ψωμιά, το θρυλικό ζαχαροπλαστείο Σκαφίδας με τις κλασικές πάστες Σεράνο και Νουγκατίνα, το μαγειρείο «Οι νοστιμιές της Μαίρης», όπου συχνάζουν οι ηθοποιοί, και το παμπάλαιο κρεοπωλείο «Η Λιβαδειά», που υπάρχει εκεί από το 1929. Δίπλα σε αυτά, το νεανικό all-day στέκι It’s a Βίλατζ, το μοντέρνο μεζεδοπωλείο «Κυβέλη», το Let It Bee με τα απογευματινά aperitivi, o Μπούφαλος με τα μπέργκερ του, το Jeanne Marie με τα ολόφρεσκα προφιτερόλ και το ατμοσφαιρικό μπαρ → Επειδή Αλλοτινό με την ξύλινη μπάρα. ► εδώ υπάρχει ένα καφέ απ’ όπου μπορείς να ψωνίσεις τα ρούχα σου. Μπερδεύτηκες; Στον νέο πολυχώρο Kick στην οδό Σποράδων, εκτός από τους εξαιρετικούς specialty καφέδες της ελληνικής εταιρείας AREA 51, τα τέλεια cookies του Cookie Dude και τα βίγκαν γλυκά της Eri bakes vegan, μπορείς να βρεις τα Τ-shirts του ελληνικού brand Indiego Clothing, τις κάλτσες και τις μπλούζες των brands Ode to socks και Fashion Spaetkauf, ενώ πρόκειται να φιλοξενήσει τις δημιουργίες κι άλλων τοπικών fashion brands, των οποίων την προσπάθεια αξίζει να γνωρίσουμε και να στηρίξουμε. ► → Επειδή όλοι οι λόγοι για τους οποίους αγαπάμε την Κυψέλη υπάρχουν γραμμένοι σε έναν τοίχο. Δεν είμαστε σίγουροι ποιοι δημιούργησαν αυτόν τον τοίχο –λέγεται ότι τον έφτιαξαν οι μαθητές κάποιου σχολείου της Κυψέλης–, όμως το σίγουρο είναι ότι αγαπάμε την Κυψέλη για πολλούς και διάφορους λόγους: «Αγαπάμε την Κυψέλη για τα γεμάτα εκπλήξεις στενάκια της, τις φυλές της, την πολυπολιτισμικότητά της, τους εθελοντές της, τους δρόμους, τα πάρκα και τα σινεμά της, τα αδέσποτά της, τις νεραντζιές την άνοιξη, τα νεοκλασικά της». ► → Επειδή εδώ υπάρχει ένα συνεργατικό βιβλιοπωλείο που λειτουργεί και ως στέκι. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την απόλαυση που χαρίζει η ανάγνωση ενός βιβλίου πίνοντας ένα φλιτζάνι καφέ ή ένα ποτό κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι άνθρωποι του καφέ-βιβλιοπωλείου των εκδόσεων red ‘n’ noir που δημιούργησαν στις αρχές του χρόνου αυτόν το ατμοσφαιρικό χώρο επί της οδού

23

Κυβέλη μεζεδοπωλείο

Ελληνικές γεύσεις με σπιτική φροντίδα στο στέκι της Κυψέλης. Η Κυβέλη είναι το στέκι της Κυψέλης που δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ, αφού πάντα έχει να σου προσφέρει τις νοστιμιές που βγάζει η κουζίνα της και να σου παρουσιάσει τους γαστρονομικούς θησαυρούς της Ελλάδας για να θυμηθείς ότι αυτή είναι η πιο ευλογημένη χώρα του κόσμου. Ο σεφ Γιώργος Κόντας, που γνωρίζει πολύ καλά τη γαστρονομία του τόπου μας, έχει δημιουργήσει ένα ανανεωμένο μενού, το οποίο θα απολαύσεις όλο τον χειμώνα στον ζεστό χώρο της Κυβέλης με όλη την ασφάλεια που απαιτείται, αλλά και στα τραπεζάκια της πλατείας, που θα σε φιλοξενήσουν τις ηλιόλουστες μέρες. Τα κλασικά μπιφτεκάκια με πατάτες τηγανητές, το ψαρονέφρι σοτέ αλλά και οι τηγανιές με συκώτι ή χοιρινό είναι στα must-try, ενώ από τον κατάλογο δεν λείπουν οι προτάσεις

με ψάρι, όπως το φιλέτο τσιπούρας αλλά και η εξαιρετική τσιροσαλάτα με καπνιστό σκουμπρί σε καρέ ντομάτας και κρεμμυδάκι. Εξάλλου, τα πιάτα ημέρας, που εναλλάσσονται συνεχώς, περιλαμβάνουν προτάσεις όπως ο τηγανητός μπακαλιάρος ή το θράψαλο με ταμπουλέ, αλλά και συνταγές από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας σε θεματικά αφιερώματα που αναδεικνύουν την ελληνική γαστρονομία. Οι γεύσεις είναι τέτοιες που μένουν στη μνήμη και τις αποζητάς όταν επιθυμείς ένα περιποιημένο φαγητό που θα σε κάνει να νιώσεις τη σπιτική φροντίδα. Γι’ αυτό όλα τα πιάτα έρχονται και στον χώρο σου και η Κυβέλη αποδεικνύει πως η έννοια του delivery μπορεί να σε φέρει λίγο πιο κοντά στην αυθεντική ελληνική παράδοση.

Μπούφαλος

Μπέργκερ και τα συναφή

Επτανήσου 15, πλ. Αγ. Γεωργίου, Κυψέλη, delivery: 210 8219406 Facebook: Κυβέλη, Instagram: kyveli_kypseli

Πληθωρικές γεύσεις που έχουν κάτι από american dream. Το μπέργκερ είναι ίσως η πιο σημαντική συμβολή της Αμερικής στην παγκόσμια γαστρονομία. Το μπέργκερ είναι και η συμβολή του Μπούφαλου στον γαστρονομικό χάρτη της Αθήνας, με πληθωρικές συνταγές εμπνευσμένες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού που σε οδηγούν στην Κυψέλη. Στο μενού, το οποίο επιμελείται ο Γιώργος Κόντας, θα βρεις λαχταριστές επιλογές, όπως το Big Αpple, που σε ταξιδεύει κατευθείαν στην Αμερική, αλλά και το μοναδικό «Μπούφαλος», που δικαίως έχει πάρει το όνομα του χώρου. Οι vegetarian –και όχι μόνο– θα λατρέψουν το «Βαβέλ», με μπιφτέκι λαχανικών, ενώ οι πιο τολμηροί θα γίνουν φαντατικοί του Extreme, όπου όλα είναι διπλά! Δύο μπιφτέκια μοσχαρίσια, διπλό μπέικον, διπλό τσένταρ, αυγό τηγανητό, καραμελωμένα και τραγανά κρεμμύδια, ντομάτα, πρά-

σινη σαλάτα και spicy cocktail sauce. Κι επειδή αυτή η συνταγή είναι από τις πιο κλασικές αμερικανικές, θα τη βρεις και σε μονή εκδοχή, με την ίδια extreme γεύση! Στα must-try τα Corn Dogs με ψητή βάφλα αλλά και τα σάντουιτς, που τα λες και τεράστια! Τα γλυκά έχουν την υπογραφή της Kayak, που σημαίνει πως δεν φεύγεις χωρίς να δοκιμάσεις τον πύργο σοκολάτας με φιστικοβούτυρο και καραμέλα, ενώ θα πρέπει να τολμήσεις να συνοδεύσεις το μπέργκερ σου με κάποιο από τα milkshakes για να πεις ότι έζησες το american dream στην κατηγορία «γεύση». Εκτός από takeaway, όλα τα πιάτα έρχονται στον χώρο σου με delivery μέσω Wolt, e-food και box, αλλά ο pop art Μπούφαλος με τα τραπεζάκια στην πλατεία είναι πάντα εκεί για να σου προσφέρει μπέργκερ και τα συναφή όπως μόνο αυτός ξέρει.

Επτανήσου 13, Κυψέλη, 210 8238082, Facebook: Μπούφαλος, Instagram: mpoufalos 24.9.20 – lifo

33

The good LiFO Δροσοπούλου. Εκτός από τα βιβλία των ομώνυμων εκδόσεων, που αγαπάνε πολύ το κόμικ, την πολιτική και την αστυνομική λογοτεχνία, εδώ μπορεί κανείς να βρει αυτοεκδόσεις και κινηματικές εκδόσεις που έχουν μικρότερη πρόσβαση σε πιο δημοφιλή σημεία διάθεσης. ► → Επειδή όλο κάτι γίνεται στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης. Από τότε που η ομάδα του Impact Hub ανέλαβε τη λειτουργία και τις δράσεις της, η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης δεν έχει ξαναζωντανέψει απλώς αλλά έχει ομορφύνει κυριολεκτικά τη γειτονιά. Εδώ, εκτός από τα λογής-λογής pop-up shops που σκάνε κατά καιρούς, γίνονται και διαφόρων ειδών μαθήματα για παιδιά και ενήλικες: μαθήματα μουσικών οργάνων, ζωγραφικής, χορού και γιόγκα μέχρι και πρωινή δημιουργική απασχόληση για παιδιά. Από τον Νοέμβριο αναμένεται και η δημιουργία της Community Kitchen, δηλαδή μιας κοινόχρηστης κουζίνας που σκοπεύει να φιλοξενεί pop-ups → γνωστών και μη εστιατορίων και σεφ. ► Επειδή μια πολυκατοικία της Φωκιώνος Νέγρη έγινε το σκηνικό για το Monday, τη νέα διεθνή ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Δύο χρόνια πριν, η Φωκίωνος Νέγρη υποδεχόταν καθημερινά έναν σταρ του Χόλιγουντ. Ο Σεμπάστιαν Σταν, ο Winter Soldier της Marvel, βρισκόταν στην Αθήνα για τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, ο οποίος μετά τον θρίαμβο του Suntan ετοίμαζε την πρώτη διεθνή ταινία του. Ο γνωστότερος, ίσως, δρόμος της Κυψέλης στέγασε για λίγο τον έρωτα του Μίκι και της Κλόι (Ντενίζ Γκαφ) και η ταινία, έπειτα από πολύμηνη καθυστέρηση λόγω της πανδημίας (ήταν προγραμματισμένη να ανοίξει την Tribeca την περασμένη άνοιξη), έκανε πριν από λίγες μέρες την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Τορόντο, αποσπώντας ενθουσιώδη σχόλια από τον διεθνή Τύπο. Ανυπομονούμε! ► → Για τα θέατρά της: Οδού Κεφαλληνίας, Οδού Κυκλάδων, Άλσος, Κάτια Δανδουλάκη, Κάππα, Χώρα, Ριάλτο, Studio Κυψέλης, Τόπος Αλλού, Τριανόν… Τα θέατρα της Κυψέλης δημιουργούν μια καλλιτεχνική ζεστασιά τον χειμώνα που είναι διάχυτη στους δρόμους της κάθε βράδυ, όταν οι παραστάσεις ξεκινούν. Ας ελπίσουμε να λειτουργήσουν και φέτος όλα και να μπορούν οι θεατές να βρίσκονται σε αυτά ασφαλείς.

24

27

28

34 lifo – 24.9.20

Κυψέλη

25

26

→ Επειδή θα δυσκολευτείς πάρα πολύ να ► βρεις πιάτο πιο νόστιμο από το μπεϊτί της Μικράς Ασίας (Μοσχονησίων 20 & Θήρας, πλατεία Αμερικής). Αρνίσιος κιμάς ψημένος στα κάρβουνα, τυλιγμένος σε ντελικάτο φύλλο. Καυτερή σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι με σουμάκ, ψητές ντομάτες και πιπεριές και λίγο πιλάφι συμπληρώνουν το αριστούργημα που ολοκληρώνεται με λιωμένο βούτυρο κλαριφιέ. Αυτό που απέξω μοιάζει με κοινό, συνοικιακό σουβλατζίδικο είναι ο ναός του κουρδικού φαγητού στην Αθήνα. ► → Γιατί υπάρχει ένα ολοκαίνουριο μέρος όπου μπορείς να φτιάξεις τα δικά σου κεραμικά. Ο Πηλός, αυτό το όμορφο εργαστήριο κεραμικής της οδού Κεφαλληνίας, άνοιξε το καλοκαίρι που μας πέρασε και έδωσε δημιουργική διέξοδο στην αγχωτική καθημερινότητα των ημερών του κορωνοϊού που ζούμε. Εδώ γίνονται μαθήματα κεραμικής για ενήλικες και εργαστήρια κεραμικής για παιδιά, διαλέξεις και εκδηλώσεις σχετικές με το αντικείμενο. Κεφαλληνίας 2 ► → Επειδή εδώ και 80 χρόνια στέκει αγέρωχο στη Φωκίωνος Νέγρη, στο ύψος της οδού Έκτορος, ένα μαρμάρινο λαγωνικό. Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική ιστορία του αγάλματος του σκύλου και τον λόγο για τον οποίο φτιάχτηκε και βρέθηκε εκεί. Η παρουσία του θεωρείται μυστηριώδης και υπάρχουν αρκετοί θρύλοι γύρω από την ύπαρξή του. Τα μόνα στοιχεία που είναι γνωστά είναι ότι το φιλοτέχνησε ο γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης το 1940 και άλλαξε τρεις θέσεις πριν τοποθετηθεί εκεί που το πετυχαίνεις σήμερα.

29

Σαλός Λαγός

Στην Κυψέλη θα βρεις το γνωστό στέκι που είναι πάντα ανοιχτό για όλους! Από τα Πετράλωνα στην Κυψέλη και από την Κρήτη στην Αθήνα, η έννοια των αποστάσεων αλλάζει όταν από πίσω υπάρχει πολλή αγάπη και λίγη τρέλα για να μπορείς να προσφέρεις το καλύτερο. Ο Σαλός Λαγός, που πήρε το όνομά του από τον πίνακα του André Gill, σε τραβά κοντά του όπου κι αν βρίσκεται και, παρότι βρίσκεται στην Κυψέλη πλέον, ξέρεις ότι τίποτε απ’ όλα όσα το έκαναν γνωστό στέκι των Πετραλώνων δεν έχει αλλάξει. Συνταγές από την Κρήτη αλλά και μεζεδάκια από διάφορα μέρη της Ελλάδας φτιάχνονται με αγνά υλικά της ελληνικής παράδοσης και προσφέρονται σε τιμές που θα σε ενθουσιάσουν, αφού όλα κοστίζουν 3,50 ευρώ! Ανάμεσα σ’ εκείνα που πρέπει να δοκιμάσεις είναι η ποικιλία ρακής, που περιλαμβάνει τηγανιά, φάβα, ντολμαδάκια, τηγανητές πατάτες και

σπετζοφάι, για να συνοδεύσεις την μπιρίτσα, το κρασί σου και, φυσικά, την κρητική ρακή που εδώ θα βρεις με 3,50 ευρώ. Άλλωστε, στον Σαλό Λαγό μπορείς να είσαι σίγουρος για την ποιότητα των αποσταγμάτων αλλά και των ποτών. Αν, λοιπόν, είσαι λάτρης του κλασικού αλκοόλ, θα βρεις όποιο ποτό θέλεις στην πιο καθαρή εκδοχή του και με μόλις 5 ευρώ, αλλά και δροσιστικά κοκτέιλ με 5,50 ευρώ, για να περάσεις μοναδικές στιγμές με επιλογές έντεχνης μουσικής που μία φορά την εβδομάδα θα απολαύσεις σε live. O Σαλός Λαγός είναι εκείνο το στέκι που σε κάνει νιώθεις άνετα, σαν να είσαι στο σπίτι κάποιου φίλου και χαίρεσαι την περιποίησή του. Κι αυτή η αίσθηση είναι αρκετή για να σου φτιάχνει το κέφι κάθε φορά που βρίσκεσαι εκεί.

Amalur (Μάνα Γη)

Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 10:00-2:00. Φαιδριάδων 2, πλατεία Κυψέλης, 210 8695036, Facebook: SalosLagosKypseli, Instagram: @saloslagos

Το στέκι που ήρθε για να αναβιώσει την αίγλη της Φωκίωνος Νέγρη. Η Φωκίωνος Νέγρη είναι μια ιστορική περιοχή που φέρνει στο μυαλό σου στιγμές από το παρελθόν, τότε που η διασκέδαση διαμόρφωνε ακόμα την εναλλακτική της ταυτότητα. Σε αυτή την περιοχή ήρθε το Amalur –σημαίνει «μάνα γη»–, το στέκι που από το πρωί μέχρι το βράδυ θα σου προσφέρει ό,τι ακριβώς θέλεις, και μάλιστα σε τιμές εντελώς φιλικές, θυμίζοντας την έννοια του οικείου χώρου. Εδώ θα απολαύσεις εξαιρετικό καφέ, συνοδεύοντάς τον με γεύσεις όπου συνυπάρχουν η υψηλή ποιότητα και οι χαμηλές τιμές, ικανοποιώντας όσους είναι απαιτητικοί με τα αλμυρά, όπως τάρτες, ομελέτες και πίτσα, αλλά και προτάσεις για τους λάτρεις των γλυκών, όπως το λαχταριστό κέικ σοκολάτας με βατόμουρο. Ό,τι κι αν επιλέξεις, θα το απολαύσεις σε μια

φιλική ατμόσφαιρα που σου φτιάχνει τη διάθεση. Το βράδυ το Amalur γίνεται το στέκι που θα σε ξεσηκώσει με χορευτικά sets από διαφορετικούς DJs που ανεβαίνουν στα decks από τις 7 το απόγευμα, προσφέροντας αυθεντικές στιγμές διασκέδασης, καθώς απολαμβάνεις το ποτό σου. Στα κοκτέιλ θα βρεις κλασικές αλλά και εξωτικές προτάσεις που θα συνοδεύσουν τα βράδια σου. Βράδια που γίνονται ξεχωριστά, χάρη στα καθαρά ποτά αλλά και την up-lifting διάθεση. Το Amalur είναι ένας χώρος που θυμίζει ισπανικό μπαρ και σε καλωσορίζει σε μια ζεστή ατμόσφαιρα με έντονα εναλλακτικά στοιχεία. Οι παλιές δόξες της Φωκίωνος Νέγρη αναβιώνουν σε ένα στέκι φιλόξενο και ανοιχτό σε όλους.

Φωκίωνος Νέγρη 30, Κυψέλη, 210 8820756 Facebook: Amalur, Instagram: @amalurfokionos Ώρες λειτουργίας 10:00-2:30 24.9.20 – lifo

35

Market

The good LiFO

Τρέξε τα πρώτα σου χιλιόμετρα με το νέο Supernova

36 lifo – 24.9.20

«Στον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο»: Η LIDL Ελλάς δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια δυναμική Ελλάδα Εκδήλωση αφιερωμένη στο όραμά της για τη δημιουργία μιας δυναμικής Ελλάδας πραγματοποίησε η Lidl Ελλάς την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, παρουσία εκπροσώπων θεσμικών φορέων και εκπροσώπων των ΜΜΕ. Στο πλαίσιο αυτής παρουσιάστηκε το στρατηγικό πλάνο της εταιρείας για την ανάπτυξη και βιωσιμότητα της οικονομίας, της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, ενώ παρουσιάστηκαν στοιχεία από την πέμπτη κατά σειρά μελέτη κοινωνικο-οικονομικής επίδρασης της Lidl στην Ελλάδα για την περίοδο Μαρτίου 2019 - Φεβρουαρίου 2020, η οποία προσδιορίζει και αξιολογεί την επίδραση της λειτουργίας της εταιρείας στην οικονομία και στην κοινωνία της Ελλάδας. Παράλληλα, παρουσιάστηκε το αναπτυξιακό πλάνο της εταιρείας για την επόμενη τριετία, το οποίο περιλαμβάνει συνολικές επενδύσεις ύψους 350 εκατ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του δικτύου καταστημάτων με 11 νέα σημεία μέχρι το 2022. Επιπλέον, ανακοινώθηκαν δύο καίριας σημασίας συνεργασίες της Lidl Ελλάς, οι οποίες θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στην ελληνική κοινωνία, επισφραγίζοντας την ουσιαστική συνεισφορά της εταιρείας στη χώρα.

H Swatch κάνει ένα βιολογικό reload Η Swatch ήξερε πάντα πώς να «πιάνει» τον παλμό των τάσεων, από την ίδρυσή της το 1983. Το «κακό παιδί» της ελβετικής ωρολογοποιίας παρουσιάζει τώρα την πιο πρόσφατη καινοτομία της, μια συλλογή ρολογιών «κλεισμένων» μέσα σε υλικά που προέρχονται από τη μητέρα φύση. Αυτή είναι η πρώτη φορά που μια εταιρεία ωρολογοποιίας αντικαθιστά επιτυχώς όλα τα συμβατικά υλικά με βιολογικής προέλευσης σε περιβάλλον γραμμής παραγωγής. Κάνοντας πρεμιέρα με μια συλλογή που φέρνει θρυλικά σχέδια των πρώτων μοντέλων Swatch στο σήμερα, η μάρκα είναι έτοιμη για το επόμενό της κεφάλαιο: Bιολογικό Reload! Η καινοτομία ήταν πάντα ένα από τα στοιχεία που καθόριζαν την προσωπικότητα της Swatch. Η συλλογή «1983» συνεχίζει αυτή την παράδοση με δύο νέα υλικά βιολογικής προέλευσης από τους σπόρους του ρίκινου, του φυτού από το οποίο εξάγεται το καστορέλαιο. Φυσικά, όλα τα μέρη ικανοποιούν τις υψηλές προδιαγραφές που θέτει η υπογραφή «Ελβετικής Κατασκευής» (Swiss Made), την οποία η Swatch διατηρεί στα προϊόντα της.

Συνδυάζοντας άνεση και υποστήριξη, το νέο #adidasRunning παπούτσι σχεδιάστηκε για να μας εμπνεύσει να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα στο τρέξιμο ή να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας. Λένε ότι το πρώτο βήμα είναι το δυσκολότερο, γι’ αυτό τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Supernova είναι ειδικά σχεδιασμένα για να σου προσφέρουν ένα υψηλό επίπεδο απόδοσης σε συνδυασμό με κορυφαία άνεση αλλά και μέγιστη υποστήριξη σε πολύ προσιτή τιμή – ιδανική επιλογή για σένα που τώρα ξεκινάς το τρέξιμο. Tην ευκαιρία να τρέξουν πρώτοι με το νέο Supernova είχαν οι φίλοι της adidas, Πάνος Βλάχος, Ευαγγελία Τσιορλίδα, Βάσια Κωσταρά, Νάντια Ράπτη και Γιώργος Λέντζας, οι οποίοι είτε ξεκίνησαν τώρα το running είτε το έχουν εντάξει εδώ και καιρό στην καθημερινότητά τους. Άλλωστε, το Supernova είναι ένα παπούτσι πολλών ταχυτήτων, ιδανικό τόσο για entry level όσο και για έμπειρους runners.

ΓΙΑ 1Η ΧΡΟΝΙΆ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΔΙΟΡΓΑΝΏΝΟΝΤΑΙ ΤΑ VEGAN AWARDS Tα Vegan Awards αναδεικνύουν και επιβραβεύουν την επιχειρηματική δραστηριότητα που αφορά vegan-sustainablecruelty-free προϊόντα και υπηρεσίες, συμβάλλοντας έτσι και στην επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας σε μια τόσο σημαντική και αναγκαία αγορά. Το σημαντικότερο είναι ότι θα καλλιεργήσει στους επαγγελματίες του χώρου το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης, δίνοντας ταυτόχρονα μια δυναμική στη μέχρι τώρα αγορά που θα συμβάλει στην έρευνα και στην ανάπτυξη vegan προϊόντων, ώστε στο μέλλον να υπάρχουν περισσότερες επιλογές για τους καταναλωτές, προσδίδοντας φυσικά και ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στους επαγγελματίες που ενστερνίζονται αυτήν τη στάση. Υποψηφιότητες μπορούν να καταθέσουν όλες οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον αντίστοιχο χώρο και διαθέτουν τρόφιμα, καλλυντικά, είδη υγιεινής, συμπληρώματα διατροφής, απορρυπαντικά, ρούχα και αξεσουάρ από τον ευρύτερο χώρο της μόδας –όλα με πιστοποίηση–, όπως επίσης και υπηρεσίες που άπτονται της φιλοσοφίας του βιγκανισμού. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν όλες τις σχετικές πληροφορίες στο https://www. veganawards.gr/.

Το Κιβώτιο Διπλού Συμπλέκτη (DCT) για μοτοσικλέτες Honda συμπλήρωσε δέκα χρόνια στην παραγωγή Μια δεκαετία έχει περάσει από τότε που λανσαρίστηκε για πρώτη φορά η τεχνολογία Κιβωτίου Διπλού Συμπλέκτη - Dual Clutch Transmission (DCT) της Honda στην γκάμα μοτοσικλετών της. Το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του έγινε με τη VFR1200F sports tourer και από τότε το DCT της Honda παραμένει μοναδικό στον χώρο της μοτοσικλέτας. Συνολικά, πάνω από 140.000 μοτοσικλέτες με DCT έχουν πωληθεί στην Ευρώπη και το 2019 το 45% των Africa Twins, το 52% των NC750X και το 67% των Gold Wings που ταξινομήθηκαν στην Ευρώπη ήταν έκδοση DCT. Η επιτυχία του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας, με βελτιώσεις στην ομαλή διαδικασία, συγχρονισμό των αλλαγών και τις απαραίτητες προσαρμογές, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά οδήγησης μιας ευρείας γκάμας διαφορετικών μοντέλων. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η προσθήκη ενός «διακόπτη G» για συνθήκες εκτός δρόμου στην Africa Twin και στο X-ADV και ο συγχρονισμός με τα Hill Start Assist, Walking Mode και Idling Stop στην τουριστική ναυαρχίδα GL1800 Gold Wing.

H σοκολάτα Ruby συναντά τα δημητριακά FITNESS, προσφέροντας μοναδικές στιγμές απόλαυσης Η Ruby, το τέταρτο είδος σοκολάτας που ξεχωρίζει για το μοναδικό χρώμα και την ιδιαίτερη γεύση της, αναμειγνύεται για πρώτη φορά με τα αγαπημένα σου δημητριακά FITNESS σε έναν ανατρεπτικό συνδυασμό που υπόσχεται να γίνει το πιο απολαυστικό ξεκίνημα της μέρας σου. Τα καινούργια δημητριακά Nestlé FITNESS Ruby Chocolate σίγουρα θα κερδίσουν μια θέση στην καρδιά σου και θα εξελιχθούν στη νέα καθημερινή σου συνήθεια. Οι τραγανές νιφάδες δημητριακών ολικής άλεσης FITNESS συνδυάζονται με κομματάκια ροζ σοκολάτας Ruby και χαρίζουν ένα γευστικό αποτέλεσμα που συναρπάζει. Όλα τα δημητριακά Nestlé FITNESS φτιάχνονται με σιτάρι και βρώμη ολικής άλεσης και αποτελούν πηγή φυτικών ινών και βιταμινών Β που σου εξασφαλίζουν την ενέργεια που χρειάζεσαι για να κάνεις όλα όσα αγαπάς. Έτσι, αποτελούν την ιδανική επιλογή για εσένα που θέλεις να ξεκινάς την ημέρα σου με θετική διάθεση και ενέργεια.

week ΣΙΝΕΜΑ Η Εποχή της Βροχής Μια σαραντάρα καθηγήτρια αναπτύσσει στενή σχέση με έναν από τους νεαρούς μαθητές της, που θα την οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια. από τον θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

40

38

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ Τι καινούργιο ξεκινάει αυτή την εβδομάδα

42

ΒΙΒΛΙΟ Αποκλειστική προδημοσίευση του βιβλίου «Πρωσικό Μπλε» του Φίλιπ Κερ

44

STARFAX Oι αστρολογικές προβλέψεις της εβδόμαδας

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Joy Labinjo, The elephant in the room Γεμάτα ζωντάνια και ενέργεια, τα μεγάλης κλίμακας έργα της Βρετανο-νιγηριανής ανερχόμενης ζωγράφου Joy Labinjo θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην Αθήνα, από την γκαλερί Breeder. Η 23χρονη καλλιτέχνις αντλεί συχνά έμπνευση από οικογενειακά άλμπουμ, φωτογραφίες συγγενών αλλά και αγνώστων και συνθέτει έργα που αντικατοπτρίζουν τις πολλαπλές της ταυτότητες, την εμπειρία τού να μεγαλώνεις ως μαύρη, Βρετανή και Νιγηριανή γυναίκα στα ’90s και στα ’00s. ä 24/9-31/10, The Breeder, Ιάσονος 45, Μεταξουργείο, Τρι.-Παρ. 12:00-20:00, Σάβ.

12:00-18:00, είσοδος ελεύθερη

week

24-30 σεπτε μ β ρ ιου 2 0 20

ersi venetsanou, overthrow

topevents

7

Το Μουσείο Μπενάκη και η Νηματουργία Μέντης - Αντωνόπουλος (ΝΗΜΑ) φιλοξενούν την ατομική έκθεση της Κατερίνας Κατσιφαράκη. Το εικαστικό έργο της Κατσιφαράκη περιστρέφεται γύρω από την έννοια του αεικίνητου. Η εφήμερη κατοίκηση, οι ρίζες και το ξερίζωμα, η αδιάλειπτη μετακίνηση από τόπο σε τόπο, η παρατήρηση του φαινομενικά ασήμαντου και η ανάδειξη του φευγαλέου βρίσκονται στο επίκεντρο της δουλειάς της. Έως 10/1/2021, Νηματουργία Μέντης - Αντωνόπουλος (ΝΗΜΑ), Πολυφήμου 6, Πετράλωνα, Τρ.-Παρ. & Σάβ. 10:0015:00, είσοδος ελεύθερη

STOEP TH PR ES S 1 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Θεωρήματα 2: Περί Ιστορίας Τα «Θεωρήματα», η έκθεση-θεσμός της Ένωσης Ελλήνων Τεχνοκριτών AICA Hellas παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Αυτήν τη φορά, επιμελητές, θεωρητικοί και κριτικοί της τέχνης, μέλη του ελληνικού τμήματος της AICA, προτείνουν 56 καλλιτέχνες, προβάλλοντας τη λειτουργία της τέχνης ως εναλλακτικού εκπαιδευτικού εργαλείου με δυνατότητες δυναμικής παρέμβασης στον κοινωνικό ιστό. 26/9-1/11, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, λεωφ. Καλλιρρόης & Αμβρ. Φραντζή (πρώην εργοστάσιο Φιξ), Τρ.Κυρ. 11.00-19.00 (Πέμπτη έως τις 22:00)

3 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Μάρω Φασουλή, Από τον αγκώνα ως τον καρπό

Αδημοσίευτα κείμενα και επιστολές της Μαρίας Κάλλας θα διαβάσει η Μόνικα Μπελούτσι στη σκηνή του Ηρωδείου. Η ανάγνωση βασίζεται στο βιβλίο του Τομ Βολφ –που είναι και σκηνοθέτης της παράστασης– αλλά και στην πρόσφατη ταινία Maria

by Callas. Πρόκειται για περισσότερα από 350 αδημοσίευτα γράμματα της Ελληνίδας ντίβας της όπερας, γραμμένα από την ίδια στη διάρκεια 30 ετών (1946-1977), που φωτίζουν άγνωστες πτυχές της ζωής της. 28-30/9, Ηρώδειο, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, 21:00, εισ.: 15-100 ευρώ

Ιάσονας Καμπάνης, Viral: Έξυπνες λύσεις για τέχνη στο σπίτι

24/9-5/10, Victoria Square Project, Ελπίδος 13, Αθήνα, είσοδος ελεύθερη

Στη νέα της δουλειά η Μάρω Φασουλή συνδιαλέγεται με τη λαϊκή τέχνη. Χρησιμοποιώντας πολύχρωμα νήματα, υφαντά, πανιά και καλάμια, η καλλιτέχνις φτιάχνει επιτοίχια έργα και γλυπτά εμπνευσμένα από τα αποτροπαϊκά ξόανα, που σκοπό τους είχαν την προστασία από κάθε είδους φόβο. Έως 1/11, Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων, Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, Τρ.-Σάβ. 10:00-20:00, Κυρ.

10:00-14:00, είσοδος ελεύθερη

6 ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ Αντιστίξεις

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

To Victoria Square Project φιλοξενεί στο σαλόνι του το έργο του εικαστικού Ιάσονα Καμπάνη που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας και αντικατοπτρίζει τη διαρκή εισροή και αναπαραγωγή πληροφοριών στα κοινωνικά δίκτυα και στα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

2 ΘΕΑΤΡΟ Μαρία Κάλλας: Eπιστολές και αναμνήσεις

38 lifo – 24.9.20

5 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Κατερίνα Κατσιφαράκη, ΟικείοΟικείν

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει το 2ο Διαδικτυακό Φεστιβάλ της με τίτλο «Αντιστίξεις» σε καλλιτεχνική διεύθυνση Γιώργου Κουμεντάκη, φωτίζοντας τη σχέση μεταξύ της λόγιας ελληνικής μουσικής και της αρχιτεκτονικής. Οι προβολές θα πραγματοποιούνται από το nationalopera.gr και μέσω των σελίδων της ΕΛΣ σε Facebook και YouTube, καθώς και από τον ιστότοπο του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού digitalculture.gov.gr. 29/9-31/10

7 STAND-UP COMEDY Κατερίνα Βρανά - Best of: Φέτα, Sex και Αναπηρία Η πιο δημοφιλής stand-up comedian της Ελλάδας κλείνει την καλοκαιρινή της περιοδεία με μια bestof παράσταση στον Κήπο του Μεγάρου, που περιλαμβάνει τις πιο αστείες στιγμές από τις παλιότερες

4 STAND-UP COMEDY Χάσταγκ Ο Ζήσης Ρούμπος (ηθοποιός & stand-up comedian) και ο Αριστοτέλης Ρήγας (μουσικός & stand-up comedian) συνδυάζουν το standup comedy και τη μουσική κωμωδία σε μια παράσταση με τίτλο Χάσταγκ στο City Drive-in OAKA. 25/9, OAKA, λεωφ. Σπύρου Λούη, Πύλη Δ, Πάρκινγκ 5, Μαρούσι, 20:30, εισ.: από 12 ευρώ

περφόρμανς της Φέτα με τη Βασίλισσα και About Sex, καθώς και από την πιο πρόσφατη με τίτλο Staying Alive - Σχεδόν Πέθανα, στην οποία διακωμωδεί την περιπέτεια της υγείας της. 26/9, Κήπος του Μεγάρου Μουσικής, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, 20:30, εισ.: από 12 ευρώ

Η φωτογραφική ομάδα Διαδρομές

φωτό: λένα στεφάνου

στεγάζει στο κέντρο της Αθήνας το πάθος για τις στιγμές

Μια ομάδα που ορίζει ως μέσο τη φωτογραφία και ως προορισμό την προσωπική έκφραση του καθενός.

Τ

ο κλικ της φωτογραφικής μηχανής είναι ένας ήχος που πάντα θα συγκινεί, γιατί ξέρεις πως ορίζει την αποτύπωση της στιγμής με έναν τρόπο μοναδικό. Το πάθος γι’ αυτή την αποτύπωση στεγάζεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και παίρνει τη θέση που του αξίζει στη φωτογραφική ομάδα «Διαδρομές». Τα αντικείμενα, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις χρησιμοποιούνται όχι απαραίτητα για να απεικονίσουν την αλήθεια της δεδομένης στιγμής αλλά για να αποτυπώσουν την αλήθεια του ίδιου του φωτογράφου μέσα από τη μοναδικότητα του δικού του κόσμου. Πίσω από τις Διαδρομές βρίσκονται ο Γιώργος Ασημακόπουλος και ο Τόλης Χατζηγνατίου, που ένωσαν τις πορείες και το πάθος τους για τη φωτογραφία και δημιούργησαν αυτή την ομάδα, παρέχοντας μια διέξοδο έκφρασης σε όποιον μοιράζεται την ίδια αγάπη, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν μαθήματα σε όποιον ενδιαφέρεται να μυηθεί στα μυστικά της φωτογραφικής τέχνης. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα χωρίζεται σε ένα εισαγωγικό τμήμα και σε τμήμα προχωρημένων για να καλύψει κάθε ανάγκη και επιθυμία των εκπαιδευόμενων. Το εισαγωγικό τμήμα απευθύνεται σε όσους επιθυμούν να γνωρίσουν τον κόσμο της φωτογραφίας και να εξοικειωθούν με τη χρήση της φωτογραφικής μηχανής ως μέσου έκφρασης της προσωπικής τους αισθητικής. Το τμήμα των προχωρημένων αποτελεί το δεύτερο έτος των μαθημάτων και απευθύνεται σε όσους κατέχουν τις βασικές γνώσεις και έχουν εξοικειωθεί με τους τεχνικούς και θεωρητικούς κανόνες της φωτογραφίας, αλλά επιθυμούν να εμβαθύνουν στον χώρο της φωτογραφίας, διευρύνοντας τους καλλιτεχνικούς τους ορίζοντες. Και στα δύο τμήματα μία φορά την εβδομάδα πραγματοποιείται το θεωρητικό σκέλος της εκπαίδευσης σε ένα δίωρο σεμινάριο και μία φορά τον μήνα διοργανώνεται φωτογραφική εξόρμηση για την πρακτική διαδικασία μάθησης. Πέρα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα, στην ομάδα Διαδρομές μπορείς να βρεις ειδικά τμήματα για προχωρημένους μαθητές, όπως το Ομαδικό Ρroject, που πραγματοποιείται στο 3ο έτος σπουδών, η Δημιουργία Ρortfolio, για ανάπτυξη προσωπικής θεματικής, αλλά και το σεμινάριο «Φωτογραφία και Κινηματογράφος», όπου μελετάται η σχέση του κινηματογράφου με τη φωτογραφία. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι παρέχεται η δυνατότητα παρακολούθησης των σεμιναρίων από απόσταση, μέσω web. Στη φωτογραφική ομάδα Διαδρομές θα βρεις το εκπαιδευτικό περιβάλλον που θα σε φέρει πιο κοντά στην Τέχνη της φωτογραφίας, θα σου δώσει την ευκαιρία να εκφραστείς όπως επιθυμείς και θα σε φέρει σε επαφή με ανθρώπους που έχουν το ίδιο πάθος μ’ εσένα.

Για πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα σεμιναρίων 2020/21 επισκέψου την επίσημη ιστοσελίδα www. diadromeseminars.gr Καραϊσκάκη 28, πλατεία Ψυρρή, Αθήνα, 6944 377374, 6948 822899 FΒ: diadromeseminars.gr Instagram: diadromes_ photography Έναρξη 1/10

24.9.20 – lifo

39

σινεμά

H ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Η Εποχή της Βροχής Wet Season Σκηνοθεσία: Άντονι Τσεν Πρωταγωνιστούν: Γέο Γιαν Γιαν, Κο Τζία Λερ

week Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Κακό

α πο τον θ οδ ω ρ η κο υτ σογ ιαν νοπου λο

40 lifo – 24.9.20

Τ

ίποτε δεν λειτουργεί σωστά ή χαρούμενα στη ζωή της 40άρας καθηγήτριας Λινγκ. Διδάσκει κινέζικα σε μια τάξη αρρένων, σε ένα σχολείο που σνομπάρει τη γλώσσα έναντι των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών – «κινέζικα είναι, πώς κάνετε έτσι;» της λέει κάποια στιγμή ο προϊστάμενός της με έκδηλη συγκατάβαση. Ο σύζυγός της δεν της δίνει ιδιαίτερη σημασία. Έχει προσπαθήσει

Μια σαραντάρα καθηγήτρια κινέζικης γλώσσας, χρόνια παντρεμένη, δεν μπορεί να κάνει παιδί με τον απορροφημένο από τις δουλειές σύζυγό της, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει τον ανήμπορο πεθερό της. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο η σχέση που θα αναπτύξει με έναν από τους νεαρούς μαθητές της θα την οδηγήσει σε πρωτόγνωρα μονοπάτια.

πολλάκις να συλλάβει με τεχνητή γονιμοποίηση κι εκείνος δεν μπαίνει καν στον κόπο να τη συνοδεύσει στον γιατρό, γεννώντας της βάσιμες υποψίες πως την απατά. Επιπλέον, φροντίζει αγόγγυστα τον κλινήρη πεθερό της και παρίσταται στα baby showers της νύφης της. Άνθρωπος του καθήκοντος, η Λινγκ κάνει καλά τη δουλειά της, ακόμη και όταν τα πλούσια λυκειόπαιδα που παρακολουθούν το μάθημά της περί άλλα τυρβάζουν, εκτός από τον Γουέι Λαν, ο οποίος μελετά φιλότιμα, εν μέρει επειδή ο πατέρας του, που λείπει σταθερά από το σπίτι, τον έχει υποχρεώσει να μάθει καλά μανδαρίνικα και βασικά διότι είναι τσιμπημένος με τη μελαγχολική, όμορφη καθηγήτριά του. Ο δεσμός που αναπτύσσεται μέσα από τα ιδιαίτερα μαθήματα και τη φυσική κλίση της Λινγκ προς τη συμπόνια ή το έστω και μικρό, αν και αυθεντικό με τον τρόπο του, ενδιαφέρον που της δείχνει ο ορμητικός μαθητής της είναι απαγορευμένος όχι μόνο γιατί το ήθος της δεν της το επιτρέπει αλλά και λόγω των συνθηκών της συγκεχυμένης κουλτούρας της Σιγκαπούρης. Η Λινγκ κατάγεται από τη Μαλαισία και ζορίζεται σε μια χώρα που, ευγενικά, τη θεωρεί ξένη. Σε προσωπικό επίπεδο, ζορίζεται με τον σύζυγο που την παραμελεί και ανησυχεί για τις αναταραχές στη χώρα προέλευσής της,

Πόλεμος στο σπίτι The war with grandpa καθώς και για τη μάνα που άφησε πίσω. Κοινωνικά, νιώθει παρακατιανή σε μια ευρύτερη κοινότητα που μεγαλοπιάνεται με οτιδήποτε αγγλόφωνο, από τις καθημερινές κουβέντες (ενώ εκείνη επιμένει να απαντά στα κινέζικα) μέχρι το πόστερ του Κουνγκ Φου Πάντα στο δωμάτιο του μαθητή της. Η προσέγγιση της προβληματισμένης 40άρας και του απασχολημένου με τον δικό του κόσμο πρωτάρη δίνεται με ειλικρίνεια από τον σκηνοθέτη Άντονι Τσεν, που στη δεύτερη ταινία του, μετά το βραβευμένο με Χρυσή Κάμερα στις Κάννες ντεμπούτο του Ίλο Ίλο, μετατοπίζει αθόρυβα το εσωστρεφές δράμα της Λινγκ στο ευρύτερο δράμα μιας γυναίκας εντελώς υποτιμημένης σε μια δυτικότροπη χώρα με πολιτειακές ιδιαιτερότητες, που κουβαλά πολλά απωθημένα ήπιας κατάκτησης και πολιτισμικών συγκρούσεων. Η Εποχή της Βροχής, που διαδραματίζεται στην κλιματική παρένθεση των μουσώνων (χαρακτηριστική επωδός σε κινηματογραφικές σχέσεις που συμβολικά και κυριολεκτικά δοκιμάζονται), είναι μια έντεχνη πραγματεία για πολλαπλές αγεφύρωτες διαφορές, σοβαρή και εγκρατής, χωρίς εξάρσεις, αλλά με διείσδυση στους χαρακτήρες και ευαισθησία που προσπερνά τα εύκολα σχήματα. ΛΙΛΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΛΟΜΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΚΟΡΑΛΙ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΘΕΡΙΝΟ

Σκηνοθεσία: Τιμ Χιλ Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Ούμα Θέρμαν, Κρίστοφερ Γουόκεν Ο Πίτερ και ο παππούς του, Τζακ, είναι πολύ αγαπημένοι και δεμένοι, μέχρι που… ο παππούς του θα μετακομίσει στο σπίτι της οικογένειάς του και θα του πάρει το δωμάτιο.

Ο εγγονός χάνει τη βολή του και κηρύσσει πόλεμο εναντίον του παρείσακτου παππού του σε μια ευγενική, καλόβολη, ανώδυνη, νηπιακών προθέσεων κωμωδία χωρίς χιούμορ, με αναμενόμενες πλάκες και οικογενειακή, σχεδόν χριστουγεννιάτικη θαλπωρή. Ο Κρίστοφερ Γουόκεν και η Ούμα Θέρμαν πλαισιώνουν διακοσμητικά τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο οποίος απλώς κάνει τους φαν του να απολογηθούν για τα αρνητικά σχόλιά τους όταν έκανε την ελαφριά στροφή του προς το Ανάλυσέ το και τους Φόκερς.

ODEON GLYFADA ΘΕΡΙΝΟ - ODEON ESCAPE 8 ΘΕΡΙΝΗ - ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΕΛΛΗΝΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΗΛΕΚΤΡΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΘΗΣΕΙΟΝ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ ΘΕΡΙΝΟ ΑΛΣΟΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΡΤΕΜΙΣ ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΑΘΗΝΑ - ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΜΑΡΙΕΛ ΘΕΡΙΝΟ - ΟΡΦΕΑΣ ΘΕΡΙΝΟ - ΡΙΑ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΝΕ ΚΕΚΡΩΨ ΘΕΡΙΝΟ - ΣΙΣΣΥ ΘΕΡΙΝΟ - ΧΛΟΗ 1 ΘΕΡΙΝΟ - ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ ΘΕΡΙΝΟ

Blind Μ Beggar cocktail bar Φέρνει την εμπειρία του fine drinking μέσα σε μια ατμόσφαιρα αριστοκρατικού Λονδίνου.

ια νέα άφιξη πάντοτε είναι καλά νέα, πόσο μάλλον μέσα στο γεμάτο εκπλήξεις 2020! Αλλά υπάρχουν και κάποιοι λόγοι που κάνουν την άφιξη του Blind Beggar ξεχωριστή! Ένας είναι το location: ανάμεσα σε τρεις στοές όπου βρίσκονται ιστορικά θέατρα της Αθήνας, με τρεις διαφορετικές εισόδους και χωροταξία που προσφέρει το προνόμιο της αίσθησης ότι βρίσκεσαι σε πλατεία, κάτω από έναν κλειστό, καταπράσινο από φυτά θόλο! Έπειτα, είναι η ιστορία και ο χώρος. Πήρε το όνομά του από ένα από τα πιο παλιά και σίγουρα εμβληματικά μπαρ του Λονδίνου*, ενώ τoν χώρο συνθέτουν αρμονικές αντιθέσεις ’50s αισθητικής. Ιθύνων νους, ένας από τους πιο ταλαντούχους mixologists, τα κοκτέιλ του οποίου έχουν απολαύσει οι φίλοι των φίνων και σπάνιων αποσταγμάτων σε Αθήνα, Λονδίνο και Βερολίνο. Η μακρόχρονη πορεία του Σταύρου Τιτάκη στο bartending μετρά δεκάδες διακρίσεις και παρουσίες σε μερικούς από τους πιο εμβληματικούς χώρους στην Ευρώπη και, φυσικά, στην Αθήνα. Με σεβασμό στα κλασικά κοκτέιλ, εξέλιξε σε ανώτατο βαθμό τις γεύσεις για τα δικά του, signature cocktails, χρησιμοποιώντας εξαιρετικής ποιότητας spirits και πρώτες ύλες που παρασκευάζονται κάθε μέρα με χειρουργική τελειότητα στο εργαστήριο του Blind Beggar. Το νέο all-day cocktail bar υποδέχεται τους

καλεσμένους του από το πρωί με εξαιρετικό specialty coffee, ενώ προσφέρει συνοδευτικό fingerfood και έξυπνα σνακ για την αυστηρά επιλεγμένη λίστα κρασιών του. *Το Blind Beggar (Τυφλός Ζητιάνος) πήρε το όνομά του από υπαρκτό πρόσωπο, έναν ευγενή Λονδρέζο στα τέλη του 18ου αιώνα, ο οποίος πολέμησε το κατεστημένο των βαρόνων και σε μια μάχη έχασε την όρασή του. Μετά από λίγο απώλεσε όλη του την περιουσία και ζητιάνευε για να ζήσει σε μια γωνία, τη γωνία του «Τυφλού Ζητιάνου», όπως την αποκαλούσαν όλοι. Εκεί δημιουργήθηκε το 1894 το θρυλικό μπαρ, το οποίο, προς τιμήν του, πήρε το παρατσούκλι του. Ο θρύλος του Λονδρέζου και του μπαρ που έζησε μεγάλες δόξες μέχρι την «γκαγκστερική» δεκαετία του ’60 πέρασε και στην αργκό του ανατολικού Λονδίνου: Όταν ψάχνεις ένα μπαρ για να αποφύγεις τα αδιάκριτα βλέμματα, λένε ότι «είσαι Blind Beggar»!

Χαριλάου Τρικούπη 6-10, Αθήνα, 210 3639242 Facebook: BLIND Beggar, Instagram: blindbeggarathens

24.9.20 – lifo

41

βιβλίο

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

week Πρωσικό Μπλε του Φίλιπ Κερ Απόσπασμα από το βιβλίο του σημαντικού συγγραφέα που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Κέδρος.

Ο

Φίλιπ Κερ είχε πάντα έναν δικό του τρόπο να συνδυάζει το προσωπικό με το πολιτικό, δίνοντας πολύτιμες πληροφορίες για το κοινωνικό περιβάλλον της εκάστοτε ιστορίας του. Ευαίσθητος δέκτης της παραμικρής λεπτομέρειας, την οποία έδενε μοναδικά με την πλοκή, μπορούσε να μετατρέπει τα σκοτεινά περιβάλλοντα της προναζιστικής αλλά και της μεταναζιστικής Γερμανίας σε ατμοσφαιρικό σκηνικό των αστυνομικών του. Αυτό συμβαίνει και με το Πρωσικό Μπλε, ένα ακόμα βιβλίο με πρωταγωνιστή τον Μπέρνι Γκούντερ, τον οποίο γνωρίσαμε από τη Μοιραία Πράγα και τον Άνθρωπο χωρίς ανάσα, όπου ο δημοφιλής επιθεωρητής αναλαμβάνει να ταξιδέψει στο Λονδίνο για να δηλητηριάσει με θάλλιο την Ανν Φρεντς, πράκτορα με την οποία είχε συνεργαστεί στο παρελθόν. Ο εντολέας, Έριχ Μίλκε, του απευθύνει ουσιαστικά μια πρόταση την οποία εκείνος δεν μπορεί να αρνηθεί, αφού πρόκειται για τον πανίσχυρο υποδιευθυντή της Στάζι. Η περίφημη συνάντηση του επιθεωρητή με τον πανίσχυρο αρχηγό, κατά τη διάρκεια της οποίας αποκαλύπτονται πολλά μυστικά για το γερμανικό καθεστώς της εποχής –το οποίο ο συγγραφέας γνωρίζει από πρώτο χέρι–, πραγματοποιείται στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου, που ακολουθεί, και συμπληρώνεται από άλλη μία συγκλονιστική ιστορία, αυτήν τη φορά με φόντο τις κατεχόμενες από τον Χίτλερ βαυαρικές Άλπεις το 1939, που συνδέεται άμεσα με την πρώτη, οδηγώντας σε ένα συγκλονιστικό φινάλε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

απ ο τ η ν τιν α μ αν δ η λαρ α

42 lifo – 24.9.20

Οκτώβριος 1956 Υπολόγισα κάποτε ότι η Γκεστάπο είχε προσωπικό κάτω από πενήντα χιλιάδες άτομα, τα οποία παρακολουθούσαν ογδόντα εκατομμύρια Γερμανούς, αλλά απ’ όσα έχω διαβάσει για τη ΛΔΓ, η Στάζι απασχολεί τουλάχιστον τα διπλάσια –και δεν αναφέρω καν τους πληροφοριοδότες ανάμεσα στους πολίτες ή τις γοητευτικές κατασκόπους, που όλοι μαζί ανέρχονταν, σύμφωνα με τις φήμες, περίπου στο ένα δέκατο του πληθυσμού– για να παρακολουθούν

μόλις δεκαεφτά εκατομμύρια Γερμανούς. Ως υποδιευθυντής της Στάζι ο Έριχ Μίλκε ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στη ΛΔΓ. Και όπως ήταν πιθανόν αναμενόμενο από έναν τέτοιο άνθρωπο, είχε προβλέψει ήδη όλες μου τις ενστάσεις σε μια τόσο άκομψη αποστολή, όπως αυτή που είχε περιγράψει, και ήταν έτοιμος να επιχειρηματολογήσει εναντίον τους με την ωμή δύναμη εκείνου που έχει συνηθίσει να γίνεται το δικό του εναντίον ανθρώπων που είναι επίσης αυταρχικοί και επιβλητικοί. Είχα την αίσθηση ότι ο Μίλκε μπορεί και να με άρπαζε απ’ τον λαιμό ή να χτυπούσε το κεφάλι μου στο τραπέζι, και φυσικά η βία ήταν σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα του: ως νεαρό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Βερολίνο είχε συμμετάσχει στον πασίγνωστο φόνο δύο ένστολων αστυνομικών. «Όχι, μην καπνίσεις», είπε, «άκου μόνο. Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία για σένα, Γκούντερ. Μπορείς να βγάλεις χρήματα, να πάρεις καινούργιο διαβατήριο –γνήσιο διαβατήριο Δυτικής Γερμανίας, με διαφορετικό όνομα, για να ξεκινήσεις κάπου απ’ την αρχή– και, το πιο σημαντικό απ’ όλα, μπορείς να εκδικηθείς την Ανν Φρεντς, και με το παραπάνω, που σε χρησιμοποίησε τόσο αδίστακτα». «Μόνο και μόνο επειδή εσύ της είπες να μου φερθεί έτσι. Έτσι δεν είναι; Εσύ την έβαλες να τα κάνει όλα αυτά». «Δεν της είπα να κάνει έρωτα μαζί σου. Δική της ιδέα ήταν. Σε κάθε περίπτωση, σε έκανε παιχνιδάκι της, Γκούντερ. Δεν έχει πια και πολλή σημασία, όμως, σωστά; Την ερωτεύτηκες σφοδρά, ε;» «Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τι κοινό έχετε εσείς οι δύο. Δεν έχετε καθόλου αρχές». «Ισχύει. Αν και στην περίπτωσή της ήταν και μία από τις καλύτερες ψεύτρες που έχω γνωρίσει ποτέ. Και εννοώ την παθολογική έννοια. Πραγματικά, δεν πιστεύω πως ήξερε πότε έλεγε ψέματα και πότε αλήθεια. Όχι ότι πιστεύω πως η ανηθικότητα της εξαπάτησης είχε καμιά σημασία για κείνη. Της αρκούσε να μπορεί να διατηρεί το απόμακρο χαμόγελό της και να ικανοποιεί την ανάγκη της για υλικά αγαθά. Κατόρθωσε να πείσει τον εαυτό της πως δεν

philip kerr

Πρωσικό Μπλε Εκδόσεις Κέδρος Σελ.: 672 Αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 28 Σεπτεμβρίου.

1 Πρόκειται για το Κομμουνιστικό Κόμμα που κυβέρνησε την Ανατολική Γερμανία (Σ.τ.Μ.).

2

Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά την περίοδο 1950-1971.

το έκανε για τα χρήματα: η ειρωνεία είναι ότι νόμιζε πως είχε ισχυρές αρχές. Κι αυτό την έκανε ιδανική κατάσκοπο. Όχι πως έχει έστω και την παραμικρή αξία η ιστορία της μέχρι τότε. Αυτό που είναι σημαντικό –τουλάχιστον για μένα– είναι ότι τώρα κάποιος πρέπει να τη σκοτώσει. Πολύ φοβάμαι πως η MI5 θα απορούσε αν δεν προσπαθούσαμε τουλάχιστον να τη σκοτώσουμε. Κι έτσι όπως τα βλέπω εγώ, αυτός ο κάποιος εύκολα θα μπορούσε να είσαι εσύ. Δεν είναι πως δεν έχεις σκοτώσει ανθρώπους στο παρελθόν, σωστά; Τον Χένιχ, για παράδειγμα. Θέλω να πω ότι μόνο εσύ θα μπορούσες να ήσουν που του φύτεψες μια σφαίρα και το έκανες να φαίνεται πως το είχε κάνει εκείνη». Ο Μίλκε σταμάτησε για όσο έφερναν το φιλέτο μας και απομάκρυναν το μισοφαγωμένο αστακό. «Θα το κόψουμε μόνοι μας», είπε απότομα στον σερβιτόρο. «Και φέρε μας ένα μπουκάλι απ’ το καλύτερο Bordeaux σας. Σε καράφα βέβαια. Αλλά θέλω να δω το μπουκάλι πρώτα, εντάξει; Και τον φελλό». «Δεν εμπιστεύεσαι κανέναν, έτσι δεν είναι;» είπα. «Αυτός είναι ένας απ’ τους λόγους που έχω παραμείνει ζωντανός τόσο καιρό». Όταν έφυγε πια ο σερβιτόρος, ο Μίλκε έκοψε το Σατομπριάν στα δύο, πήρε με το πιρούνι του το μεγαλύτερο μισό, το έβαλε στο πιάτο του και χασκογέλασε. «Προσέχω όμως και τον εαυτό μου, να ξέρεις. Δεν καπνίζω, δεν πίνω πάρα πολύ και μου αρέσει να γυμνάζομαι, επειδή μέσα μου νιώθω ακόμα μαχητής του δρόμου. Ακόμη κι έτσι όμως έχω ανακαλύψει ότι ο κόσμος είναι περισσότερο διατεθειμένος ν’ ακούσει έναν αστυνομικό που δείχνει ότι μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του παρά έναν που δεν το δείχνει. Δεν θα το πιστέψεις πόσες φορές χρειάστηκε να εκφοβίσω διάφορους στην Κεντρική Επιτροπή του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος.1 Σου το ορκίζομαι, ακόμη και ο Βάλτερ Ούλμπριχτ2 με φοβάται». « Έτσι αποκαλείς τον εαυτό σου πλέον, Έριχ; Αστυνομικό;» «Γιατί όχι; Αυτό είμαι. Γιατί να ενοχλεί κάτι τέτοιο έναν άνθρωπο σαν εσένα, Γκούντερ; Εσένα που ήσουν μέλος της Κρίπο και της Υπηρεσίας Ασφαλείας σχεδόν για είκοσι χρόνια. Κάποιοι από τους τάχα μου αστυνομικούς που σου έδιναν εντολές ήταν ανάμεσα στους χειρότερους εγκληματίες της Ιστορίας: Χάινριχ. Χίμλερ. Νέμπε. Κι εργάστηκες για όλους αυτούς». Κούνησε το κεφάλι του αγανακτισμένος. «Ξέρεις, μια μέρα θα ρίξω μια προσεχτική ματιά στον φάκελό σου στο Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ και θα δω τι εγκλήματα έχεις διαπράξει, Γκούντερ. Έχω τη σοβαρή υποψία ότι επ’ ουδενί δεν είσαι τόσο καθαρός όσο παρουσιάζεις. Ας μην προσποιούμαστε, λοιπόν, πως υπάρχει κάτι που μας χωρίζει όσον αφορά την ηθική ανωτερότητα. Έχουμε κάνει και οι δυο μας πράγματα που ευχόμαστε να μην είχαμε κάνει. Είμαστε όμως ακόμα εδώ». Ο Μίλκε σώπασε την ώρα που έκοβε το φιλέτο του σε μικρότερα τετράγωνα. «Παρ’ όλα αυτά, δεν ξεχνώ ότι εσύ μου έσωσες τη ζωή σε δύο περιστάσεις». «Τρεις», είπα με πικρία. «Τόσες ήταν; Ίσως. Όπως έλεγα λοιπόν. Να τη σκοτώσεις. Να μια καλή ευκαιρία για σένα. Να κάνεις μια καινούργια αρχή. Ευκαιρία να γυρίσεις στη Γερμανία και να ξεφύγεις απ’ αυτό το μέρος στην άκρη της Ευρώπης, όπου δεν γίνεται τίποτα και που, για να είμαι ειλικρινής, τα ταλέντα σου πάνε χαμένα. Αν υποθέσουμε ότι διαθέτεις τη σοφία να το καταλάβεις».

.BOND: your healthy escape Συνδέει με τη φύση τις πιο όμορφες στιγμές σου.

Ό

σο κι αν η καθημερινότητα στην πόλη προσπαθεί να σε αποσυνδέσει από τον δεσμό σου με τη φύση, αυτός είναι τόσο ισχυρός που ανασύρεται σε κάθε ευκαιρία, σαν δομικό κομμάτι του DNA μας. Το .BOND εξυμνεί, μέσα από τη φιλοσοφία του, αυτόν ακριβώς τον δεσμό σε ένα eco friendly περιβάλλον που δύσκολα περιγράφεται, αφού αυτό που προσφέρει είναι μια εμπειρία που δεν μοιάζει με τίποτε απ’ όσα έχεις ζήσει μέχρι τώρα. Ο εξωτερικός κήπος γίνεται ένα με τον εσωτερικό χώρο, δημιουργώντας κυριολεκτικά έναν μικρόκοσμο που λες ότι έχει φυτρώσει μέσα στην πόλη για να τιμήσει το περιβάλλον. Από τη διακόσμηση με τα υπέροχα φυτά και τα φυλλοβόλα δέντρα μέχρι τον κατάλογο, όπου θα συναντήσεις healthy προτάσεις για κάθε στιγμή της ημέρας, στο .BOND όλα είναι σχεδιασμένα για να σε μυήσουν σε έναν τρόπο ζωής που ίσως έχεις ξεχάσει. Η κουζίνα υποδέχεται καθημερινά φρέσκα ελληνικά προϊόντα από διάφορα μέρη του τόπου μας και το μενού αλλάζει συνεχώς, ακολουθώντας την πορεία της φύσης. Άλλωστε, ο κήπος που βρίσκεται στο πίσω μέρος προσφέρει απλόχερα μυρωδικά και αρωματικά για κάθε πιάτο. Στο νέο μενού, που επιμελείται ο σεφ Αντώνης Χάλαρης, θα συναντήσεις εξαιρετικές επιλογές brunch –σερβίρεται καθημερινά μέχρι τις 8– με ευεργετικές συνταγές από

Μεγάλης του Γένους Σχολής 2, Άλιμος, 210 9902035 Facebook: Bond Restaurant Bar, Instagram: bond_restaurant_bar

το vitamin bar, τρομερά smoothie bowls αλλά και το πλατό δύο ατόμων με scrambled eggs, pancakes και mini κουλούρια με σουσάμι και μαρμελάδα μπέικον. Οι προτάσεις για lunch ή dinner περιλαμβάνουν εκλεκτά κρέατα σε διαφορετικές κοπές, όπως η μοσχαρίσια πικάνια πάνω σε καπνιστή μελιτζανοσαλάτα με ταχίνι και σάλτσα από πετιμέζι αλλά και το εντυπωσιακό ψαρονέφρι με πουρέ από παντζάρι. Πίτσα σε διαφορετικές εκδοχές αλλά και εξαιρετικά σπαγγέτι –η ελληνική καρμπονάρα με χειροποίητα σιουφιχτά, γιαούρτι και απάκι θα σε ενθουσιάσει– συνοδεύουν γευστικά οποιαδήποτε στιγμή, ενώ τα πιάτα ημέρας εναλλάσσονται συνεχώς, προτείνοντας κάτι νέο. Στη βιτρίνα του wine bar φιγουράρει μια σειρά από ετικέτες που προέρχονται κυρίως από τον ελληνικό αμπελώνα, χωρίς να λείπουν επιλεγμένες οινικές προτάσεις από το εξωτερικό. Όσο για την εμπνευσμένη cocktail list, περιλαμβάνει κλασικές και signature μείξεις με φρέσκα φρούτα (πρέπει να δοκιμάσεις οπωσδήποτε το Passion Strike, με βότκα, αλλά και το Green Gin, με αγγούρι) και σε καλεί να αφεθείς στην έμπνευση-έκπληξη του bartender, επιλέγοντας το «Ask the bartender». Το .BOND είναι ένα ολόκληρο concept που πρέπει να γνωρίσεις από κοντά για να καταλάβεις πως τελικά ο δεσμός με τη φύση είναι εκείνος που κάνει τις στιγμές πιο όμορφες.

24.9.20 – lifo

43

starfax week

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Νιώθετε σαν να βαδί- ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] ζετε σε τεντωμένο σχοινί και καλείστε να πάρετε σημαντικές αποφάσεις σχετικά με τη δημιουργία οικογένειας, την πώληση ή την αγορά ενός ακινήτου, ή μια δελεαστική συνεργασία. Ο Ερμής στο ζώδιό σας σε δυσαρμονικές όψεις με τον Άρη στον Κριό φέρνει μια αναστάτωση στις σχέσεις σας και μπορεί να αντιδράσετε σπασμωδικά, αν διαφωνήσουν άτομα του περιβάλλοντός σας με τις αποφάσεις σας. Από τις 27/9, που εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό, και μέχρι τις 28/10 οι οικονομικές συναλλαγές θα ευνοηθούν και θα είναι μια καλή εποχή για να διαπραγματευτείτε ή για να επενδύσετε χρήματα σε μια νέα επιχειρηματική προσπάθεια. Η ανάγκη σας για απόκτηση αγαθών μπορεί να σας ωθήσει σε αλόγιστη σπατάλη χρημάτων. Στις 29/9 επιστρέφει ο Κρόνος σε ορθόδρομη πορεία και μέχρι τις 17/12 θα αρχίσουν να δρομολογούνται υποθέσεις που είχαν μπλοκάρει.

Έχετε πολύ άγχος σχετικά με τη σταδιοδρομία σας και μπορεί να κάνετε λανθασμένες ενέργειες που θα σας κοστίσουν χρόνο και χρήμα. Οι τελευταίες μέρες του μήνα είναι εξουθενωτικές, καθώς δεν λείπουν οι προκλήσεις στον τομέα των σπουδών και των διαδικαστικών θεμάτων, με αποτέλεσμα να είστε έτοιμοι να αρπαχτείτε με τους οικείους σας. Ωστόσο, από τις 27/9, που εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό, και μέχρι τις 28/10, που θα παραμείνει στον τομέα της καριέρας, θα έχετε οξυμένες επικοινωνιακές δεξιότητες και θα μπορέσετε να διακριθείτε αν αναζητήσετε μια νέα επαγγελματική κατεύθυνση. Ιδανική εποχή για να αυξήσετε τη φήμη σας. Ο ψυχισμός σας αρχίζει να αλλάζει από τις 29/9, που επιστρέφει ο Κρόνος στον Αιγόκερω σε ορθόδρομη πορεία. Πλέον είστε σίγουροι για τις αποφάσεις σας και επικεντρώνεστε στους στόχους σας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11]

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3]

Έντονο το παρασκήνιο αυτή την εποχή και θα πρέπει να προσέξετε σε ποιους ανακοινώνετε τε τα σχέδιά σας. Οι δυσαρμονικές όψεις Άρη - Ερμή δημιουργούν έδαφος για εντάσεις στον εργασιακό σας χώρο και το άγχος που θα σας καταβάλει θα έχει επιπτώσεις στην υγεία σας. Στην παρούσα φάση θα παίξει σημαντικό ρόλο η διπλωματία και θα πετύχετε πολύ περισσότερα αν κάνετε έξυπνες συμμαχίες. Στις 27/9 εισέρχεται ο Ερμής στο ζώδιό σας και σας κάνει πολύ επικοινωνιακούς. Μέχρι τις 28/10 θα μπορέσετε να αναπτύξετε το δίκτυο των συνεργατών σας και να προωθήσετε τις δεξιότητες και τις υπηρεσίες σας, ενώ θα κάνετε και κάποιες βελτιώσεις στην εμφάνισή σας. Από τις 29/9, που επιστρέφει ο Κρόνος στον Αιγόκερω σε ορθόδρομη πορεία, και μέχρι τις 17/12 αρχίζουν να υποχωρούν τα εμπόδια στις εμπορικές σας συναλλαγές, ενώ θα είστε πιο πειθαρχημένοι σε θέματα εκπαίδευσης.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12]

Η τελευταία εβδομάδα του μήνα είναι ασταθής όσον αφορά τους πόρους σας και δεν είστε σε θέση να αναλάβετε ένα καινούργιο έργο. Τα έξοδά σας είναι αυξημένα, καθώς προκύπτουν συνεχώς ανάγκες των παιδιών και οι προτεραιότητές σας αλλάζουν, κάτι που σας προκαλεί προβληματισμό και ένταση. Ακατάλληλη εποχή για ρίσκα και νέα ξεκινήματα. Διαφυλάξτε τα χρήματά σας και επανεξετάστε τα μελλοντικά σας σχέδια, ώστε να αποφύγετε μελλοντικές απογοητεύσεις. Από τις 27/9 που εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό και μέχρι τις 28/10 κάποιες μυστικές επαφές θα δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα, ωστόσο θα πρέπει να φυλάτε τα νώτα σας. Με την επιστροφή του Κρόνου στον Αιγόκερω σε ορθόδρομη πορεία στις 29/9 ξεκινά μια νέα εποχή για τα οικονομικά σας. Μέχρι τις 17/12 θα έχουν σημαντική βελτίωση και θα καταφέρετε να βάλετε μια τάξη στον προϋπολογισμό σας.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Η καριέρα και οι

από τη μα ρ ιβ ίκυ καλλέ ρ γ η (s tar f ax@ li f o. g r )

44 lifo – 24.9.20

φιλοδοξίες σας αποτελούν προτεραιότητα αυτή την εποχή, αλλά θα πρέπει να προσέξετε ώστε η ανταγωνιστική σας διάθεση να μη δημιουργήσει τεταμένο κλίμα στις σχέσεις σας. Ακόμα και μες στην οικογένεια μπορεί να προκύψουν παιχνίδια εξουσίας που θα σας βάλουν σε θέση άμυνας, δοκιμάζοντας τις σχέσεις σας. Με την είσοδο του Ερμή στον Σκορπιό στις 27/9 θα δώσετε έμφαση στην κοινωνική σας ζωή και μέχρι τις 28/10 θα σας δοθούν ευκαιρίες για καινούργιες φιλίες ή για να ενώσετε τις δυνάμεις σας με άτομα με τα οποία έχετε έναν κοινό στόχο. Ένα καινούργιο χόμπι θα σας φέρει σε επαφή με άτομα με τα οποία θα έχετε κοινά ενδιαφέροντα και μπορεί να προκύψει ένας καινούργιος έρωτας. Από τις 29/9, που επιστρέφει ο Κρόνος στο ζώδιό σας σε ορθόδρομη πορεία, και μέχρι τις 17/12 θα έχετε ξεκαθαρίσει τους στόχους σας.

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6]

Η τελευταία εβδομάδα του μήνα είναι αρκετά αγχωτική, καθώς πρέπει να συνδυάσετε τα επαγγελματικά σας με τη φροντίδα των παιδιών, και επειδή προκύπτουν συνεχώς νέες συνθήκες, η προσαρμοστικότητά σας θα παίξει σημαντικό ρόλο. Ενδεχομένως να μην είναι κατάλληλη εποχή για να υλοποιηθούν κάποια σχέδιά σας και όλο αυτό σάς δημιουργεί μια ένταση που θα πρέπει με κάθε τρόπο να κοντρολάρετε. Από τις 27/9, που εισέρχεται ο κυβερνήτης σας Ερμής στον Σκορπιό, και μέχρι τις 28/10 θα μπορέσετε να βρείτε μια νέα κατεύθυνση ή μια παράλληλη απασχόληση που θα συμβάλει στην αύξηση του εισοδήματός σας. Στις 29/9 επιστρέφει ο Κρόνος σε ορθόδρομη πορεία και μέχρι τις 17/12 θα βάλετε σε μια τάξη τον προϋπολογισμό σας. Πιθανόν να προκύψει και μια ερωτική σχέση στον χώρο εργασίας.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7]

Εβδομάδα εντάσεων είναι η τελευταία του μήνα, καθώς σας απασχολεί η καριέρα και εστιάζετε στις φιλοδοξίες σας, όμως, στην προσπάθειά σας να αντεπεξέλθετε στις υποχρεώσεις του σπιτιού και της οικογένειας, μπορεί να χάσετε τον έλεγχο. Περιορίστε τις ευθύνες σας και προσπαθήστε να αποβάλετε το άγχος μέσω της γυμναστικής ή ενός χόμπι. Από τις 27/9, που εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό, και μέχρι τις 28/10 θα έχετε περισσότερη διάθεση για απολαύσεις και η επικοινωνία με τα παιδιά ή το ταίρι σας θα είναι πιο ευχάριστη. Ιδανική εποχή για φλερτ. Στις 29/9 επιστρέφει ο Κρόνος σε ορθόδρομη πορεία και μέχρι τις 17/12, που θα ενεργοποιεί τον τομέα των συνεργασιών, θα σας δοθεί η ευκαιρία να αποδείξετε την αξία σας και να ξεκινήσετε μια συνεργασία που θα έχει σταθερές βάσεις και ομαλή πορεία.

Οφειλές, θέματα Δημοσίου και κοινοί πόροι αποτελούν πηγή εντάσεων και είστε αρκετά αγχωμένοι μέχρι να βγει ο μήνας, οπότε θα αρχίσουν να βελτιώνονται τα οικονομικά σας. Οι δυσαρμονικές όψεις του Άρη με τον Ερμή δημιουργούν τεταμένο κλίμα, δοκιμάζοντας τις σχέσεις με άτομα με τα οποία έχετε κοινούς πόρους. Στις 27/9 εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό και μέχρι τις 28/10 θα επικεντρωθείτε στις σπουδές και σε ό,τι αφορά τη σταδιοδρομία σας, ενώ θα καταφέρετε να δρομολογήσετε διαδικαστικές ή νομικές υποθέσεις. Ταξίδια για εμπορικούς σκοπούς θα έχουν αίσια αποτελέσματα, αρκεί να είστε ενημερωμένοι σχετικά με τις τάσεις των αγορών. Από τις 29/9, που επιστρέφει ο Κρόνος στον Αιγόκερω σε ορθόδρομη πορεία, η επικοινωνία με άτομα με κοινούς στόχους θα συμβάλει στην κοινωνικοποίησή σας, ενώ θα εξομαλυνθούν και οι σχέσεις με φίλους. Μέσω συλλογικών δραστηριοτήτων θα αναπτύξετε τον κύκλο σας.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Οι τελευταίες μέρες του μήνα θα έχουν κάποια ένταση εξαιτίας των αυξημένων ευθυνών σας και δεν θα λείψουν οι στιγμές που μπορεί να μετανιώσετε για ορισμένες επιλογές σας. Ίσως να αφορούν το αντικείμενο των σπουδών σας, ένα ταξίδι ή μια εμπορική συμφωνία. Ιδιαίτερη προσοχή στην επικοινωνία και τις μετακινήσεις σας. Οι δυσαρμονικές όψεις Ερμή - Άρη προκαλούν ανυπομονησία και θυμό. Στις 27/9 εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό και μέχρι τις 28/10 θα εστιάσετε στο σπίτι και την οικογένεια, ενώ θα είναι και ιδανική εποχή για να τακτοποιήσετε θέματα ακίνητης περιουσίας. Από τις 29/9, που επιστρέφει ο Κρόνος σε ορθόδρομη πορεία, και μέχρι τις 17/12 θα έχετε ισχυρή ενέργεια για την ανοικοδόμηση και τη βελτίωση της ζωής σας. Με πειθαρχία και μεθοδικότητα θα έχετε ένα καλό αποτέλεσμα και θα ανταμειφθούν οι επαγγελματικές σας προσπάθειες.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Η τελευταία εβδομάδα του μήνα είναι λίγο ζόρικη όσον αφορά τις σχέσεις και τις συνεργασίες σας εξαιτίας των δυσαρμονικών όψεων του Άρη με τον Ερμή και θα πρέπει να είστε προσεχτικοί. Η ανταγωνιστική σας διάθεση μπορεί να σας ωθήσει σε παρορμητικές ενέργειες που δεν θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά σας και θα πρέπει να κινηθείτε διπλωματικά. Στις 27/9 εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό και μέχρι τις 28/10, που θα κυβερνά τον τομέα της σεξουαλικότητας και των χρημάτων, θα είναι πιο εύκολη η αποπληρωμή οφειλών, ενώ δεν θα λείψουν και οι ευκαιρίες για φλερτ και νέες γνωριμίες. Στις 29/9 επιστρέφει ο Κρόνος σε ορθόδρομη πορεία και μέχρι τις 17/12 θα πρέπει να εστιάσετε στην προώθηση των επαγγελματικών σας δεξιοτήτων. Στην παρούσα φάση είναι σημαντική η εξισορρόπηση της επαγγελματικής με την προσωπική σας ζωή.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9]

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5]

Ο Σεπτέμβριος σας αποχαιρετά και είστε σε έντονο προβληματισμό σχετικά με τα επαγγελματικά και ό,τι αφορά τη σταδιοδρομία σας, ενώ σας απασχολούν και θέματα υγείας που δυσχεραίνουν την επίτευξη του στόχου σας. Ενώ θέλετε να εμπλουτίσετε τις γνώσεις και τις εμπειρίες σας, ενδεχομένως να έχετε χάσει τον προσανατολισμό σας, όμως ποτέ δεν είναι αργά για να οργανώσετε τη ζωή σας. Ωστόσο, θα πρέπει να μετριάσετε το άγχος, που μπορεί να σας οδηγήσει σε αδιέξοδο. Στις 27/9 εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό και μέχρι τις 28/10, που θα διανύει τον τομέα των συνεργασιών, θα σας δοθούν ευκαιρίες για να βελτιώσετε τις σχέσεις σας και μπορεί να προκύψει μια καινούργια συνεργασία. Στις 29/9 επιστρέφει ο Κρόνος σε ορθόδρομη πορεία και μέχρι τις 17/12 θα έχετε ξεκαθαρίσει τους στόχους σας.

Sudoku No 655 4 5 8 5 4 1 8 2 1

8

7 5

2 8

6 4 7

6

2

2 9

1 9 5 9 7

Η λύση του προηγούμενου 1 4 2 6 3 5

8 7 6 9 2 1

9 3 5 8 7 4

5 1 8 4 9 7

6 2 4 3 5 8

7 9 3 2 1 6

3 6 1 7 4 2

4 5 7 1 8 9

2 8 9 5 6 3

8 5 6 3 1 4 9 2 7 9 4 2 6 7 8 5 3 1 7 3 1 2 9 5 8 6 4

Ο τελευταίες μέρες του μήνα σάς φαίνονται ατελείωτες, καθώς περιμένετε να εισπράξετε κάποια χρήματα, και είστε μες στο άγχος επειδή πρέπει να προλάβετε τις προθεσμίες ρύθμισης κάποιας οφειλής. Κοινόχρηστοι πόροι ή κληρονομικά θέματα θα δοκιμάσουν τις σχέσεις σας και θα πρέπει να παραμείνετε ψύχραιμοι. Η επικοινωνία θα είναι πιο ευχάριστη από τις 27/9, που εισέρχεται ο Ερμής στον Σκορπιό, και μέχρι τις 28/10 θα έχετε τη ευκαιρία να εξομαλύνετε τις σχέσεις σας και να τακτοποιήσετε τις οφειλές σας. Εμπορικές υποθέσεις θα ευνοηθούν, καθώς και ό,τι έχει να κάνει με θέματα εκπαίδευσης. Στις 29/9 επιστρέφει ο Κρόνος σε ορθόδρομη πορεία και μέχρι τις 17/12 θα έχετε βρει τους ρυθμούς σας, δίνοντας παράλληλα έμφαση στα παιδιά και στις ανάγκες του ερωτικού σας συντρόφου. Δημιουργικές δραστηριότητες θα συμβάλουν στην ψυχική σας ανάταση.

Α

café Ένα νέο στέκι που γίνεται γνώριμο συναίσθημα χαράς!

ν έχεις νιώσει τη γεύση του φρεσκοκομμένου σύκου μετά την καλοκαιρινή σιέστα ένα απόγευμα του Αυγούστου, ξέρεις πώς είναι αυτή η αίσθηση της ανέμελη απόλαυσης που για λίγα λεπτά σε κάνει να ξεχνάς οτιδήποτε άλλο συμβαίνει γύρω σου. Αυτά τα συναισθήματα ξυπνά το Fig, το νέο all-day σποτ που δημιουργήθηκε στο Παλαιό Φάληρο για να ομορφύνει μια γειτονιά γεμάτη γραφεία εταιρειών, δικηγορικά γραφεία και λογιστές. Μέσα σε αυτή την τεχνοκρατική ατμόσφαιρα ξεπήδησε ένα πανέμορφο στέκι που σου φτιάχνει τη διάθεση για να ξεκινήσεις τη μέρα σου, να κάνεις διάλειμμα από τη δουλειά ή να πιεις το πιο απολαυστικό after office drink. Οι ιδιοκτήτες, η Κωνσταντίνα και ο Βασίλης, αδέρφια και πολιτικοί μηχανικοί, δημιούργησαν έναν minimal χώρο, όπου το ξύλο και το τσιμέντο συνδυάζονται με τα μεταλλικά στοιχεία, αναδεικνύοντας μια μοντέρνα αισθητική που σε ενθουσιάζει από την πρώτη στιγμή. Στο Fig ο πρωινός καφές θα σε ξυπνήσει με τον πιο γευστικό τρόπο, προσφέροντας επιλογές specialty και single origin της AREA51, που θα συνοδεύσεις με υγιεινές συνταγές πρωινών, σπιτικά κέικ και χειροποίητα γλυκά. Άλλωστε, εδώ η κουζίνα ετοιμάζει συνεχώς ολόφρεσκα πιάτα για κάθε στιγμή της ημέρας, όπως δροσερές σαλάτες, μπέργκερ, σάντουιτς και λαχταριστές πίτσες που αποπνέουν σπιτική φροντίδα και πολλή αγάπη για την ποιοτική διατροφή. Ανάμεσα στις επιλογές του μενού, υπάρχουν εξαιρετικές vegan προτάσεις τόσο στις αλμυ-

ρές όσο και στις γλυκές συνταγές για όσους ακολουθούν αυτήν τη φιλοσοφία διατροφής – και όχι μόνο… (αρκεί να δοκιμάσεις το vegan κέικ με σύκο!) Η λίστα κρασιών περιλαμβάνει εκλεκτές ετικέτες που έχει επιμεληθεί ο sommelier Δημήτρης Μπαλανίκας, ενώ στα κοκτέιλ θα βρεις την υπογραφή Elias Stergiopoulos. Προτάσεις κλασικές αλλά και signature –must-try η μείξη με σύκο– που μπορείς να απολαμβάνεις καθημερινά στον υπέροχο χώρο του Fig αλλά και κάθε Τετάρτη στο Happy Wednesday, που προσφέρει όλα τα κοκτέιλ με 6 ευρώ. Αν κάποιο απόγευμα προς βραδάκι βρεθείς στην περιοχή, εκείνη τη μαγική ώρα που έχει αδειάσει η γειτονιά, και ακούσεις από κάπου house lounge ήχους, να ξέρεις πως έρχονται από τον κήπο του Fig, ίσως την πιο όμορφη γωνιά της περιοχής που σε παρασύρει μακριά από την καθημερινότητα. Ανάμεσα σε όλα εκείνα που θα απολαύσεις –όλα εκλεκτά και διαλεγμένα με προσοχή– θα βρεις φυσικά και το σύκο σε διάφορες εκδοχές (αποξηραμένο, μαρμελάδα και τσάτνεϊ), για να σου θυμίζει πως απλά πράγματα μπορούν να σου φτιάξουν τη διάθεση. Εξάλλου, αυτό το στέκι ήρθε για να αποδείξει πως ένας χώρος μπορεί να γίνει οικείο συναίσθημα που σε κάνει να χαμογελάς!

Fig – Ιt’s a feeling!

Ανοικτά: ΔευτέραΠαρασκευή, 7:00-23:00 Πεντέλης 27, Παλαιό Φάληρο, 210 9426467 FΒ: @figathens, Instagram: figathens

24.9.20 – lifo

45

thing the Πώς να βοηθήσεις αυτούς που βοηθούν

απ ο τον γιωργο ψ ωμ ιαδ η

46 lifo – 24.9.20

Ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός στην Κυψέλη με βιβλία σε 28 γλώσσες και δράσεις για όλες τις εθνικότητες.

Όποιος επιθυμεί να συμβάλει στην προσπάθεια του We Need Books μπορεί να προσφέρει βιβλία, αυξάνοντας τις διαθέσιμες γλώσσες και πολλαπλασιάζοντας τα υπάρχοντα βιβλία. Ιδιαίτερα χρήσιμα είναι τα βιβλία σε γλώσσες εκτός των ελληνικών και των αγγλικών. Η οικονομική στήριξη για τα λειτουργικά έξοδα του χώρου είναι εξίσου σημαντική. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 211 1824043 e-mail: info@weneedbooks.org https://weneedbooks.org www.facebook.com/weneedbooks/

We Νeed Βooks: Στην πρώτη πολυγλωσσική βιβλιοθήκη της Αθήνας κάθε βιβλίο μετράει προσπάθεια ξεκίνησε το 2017, όταν δύο άνθρωποι με όραμα, ο Ναντίρ και η Ιωάννα, συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε ένα κενό στην πολυπολιτισμική Αθήνα, δηλαδή ότι έλειπε μια βιβλιοθήκη που να στεγάζει βιβλία σε όλες τις γλώσσες που μιλάνε οι άνθρωποι αυτής της πόλης. Από τότε δεν έχουν σταματήσει να συγκεντρώνουν τόμους στα ράφια του We Need Books, της πολυγλωσσικής βιβλιοθήκης που εδώ και σχεδόν έναν χρόνο έχει την έδρα της στην οδό Ευβοίας 7 στην Κυψέλη. Οι ίδιοι φέρνουν κοντά ανθρώπους από διαφορετικά περιβάλλοντα, ανταλλάσσουν ιστορίες και απόψεις, συνομιλούν και έρχονται σε επαφή με τον πολιτισμό και το προσωπικό σύμπαν κάθε επισκέπτη. Η βάση όλου αυτού του παντρέματος είναι, φυσικά, το βιβλίο. «Το We Need Books ξεκίνησε το 2017 ως μια ανάγκη να βοηθήσουμε στην ένταξη των προσφύγων και των μεταναστών μέσα από τα βιβλία. Εδώ, ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή, εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 2019, μετά από ένα πιλοτικό πρόγραμμα που “τρέξαμε” με τον δήμο Αθηναίων, κι έτσι δημιουργήσαμε την πρώτη πολυγλωσσική βιβλιοθήκη στην Αθήνα» λέει η Γεωργία Φουντουλάκη, εκπαιδευτική υπεύθυνος του We Need Books. «Μέχρι και πριν από τον κορωνοϊό, τους λίγους αυτούς μήνες που ήμασταν σε έναν μεγάλο χώρο, ικανό να φιλοξενήσει κάποια άτομα, από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο, η προσέλευση ήταν πάρα πολύ ικανοποιητική. Υπήρχε μέρα που είχαμε φτάσει να έχουμε 60-70 άτομα. Το πιο εντυπωσιακό είναι η περίπτωση κάποιων ατόμων που στην αρχή ήταν πάρα πολύ διστακτικά. Προσπαθούσαν να πάρουν το βιβλίο και να πάνε σπίτι ή στο shelter όπου έμεναν για να το διαβάσουν. Τους δείξαμε πώς να σκέφτονται τη διαδρομή αυτή που κάνουν μέχρι εδώ για να πάρουν ένα βιβλίο και να γνωριστούν με κόσμο μέσα στη βιβλιοθήκη ως μια πολύ καλή πρακτική για την ένταξή τους, κι αυτό λειτούργησε σε αρκετές περιπτώσεις». Η προσπάθεια αυτή έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα πάνω από 14.000 βιβλία, που βρίσκονται στον χώρο και στην αποθήκη του We Need Books . Όπως μας είπε η Γεωργία, η ομάδα προμηθεύει και δομές εκτός Αθηνών, όταν αυτές το ζητάνε. Πόσο έχει εξελιχθεί όμως η δραστηριότητα από την ημέρα που ξεκίνησε μέχρι σήμερα; Σε πόσες γλώσσες μπορεί να βρει κανείς βιβλία και ποιες άλλες δράσεις έχει ο οργανισμός στο ιστορικό του; «Αυτά που έχουμε εμείς εδώ είναι σε 28 γλώσσες. Τα περισσότερα, βέβαια, είναι σε ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά. Έχουμε έναν πολύ καλό αριθμό αραβικών βιβλίων, τα περισσότερα από τα οποία είναι αγορές δικές μας, ενώ όλα τα άλλα προέρχονται από δωρεές» συνεχίζει η Γεωργία. «Ήταν μια δραστηριότητα που “έτρεχε” μια καθηγήτρια Αραβικών. Τα παιδιά έρχονταν και διάβαζαν βιβλία για έναν διαγωνισμό, για τις ανάγκες του οποίου έπρεπε σε διάστημα τριών-τεσσάρων μηνών να διαβάσουν δεκαπέντε. Οπότε, εκείνη την περίοδο του χειμώνα υπήρχε προσέλευση από παιδιά μεταναστών που μένουν καιρό εδώ, πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο, αλλά ασχολούνται και με τη μητρική τους γλώσσα. Έρχονταν εδώ, διάβαζαν και έβρισκαν βιβλία στη γλώσσα τους, πράγμα που δεν μπορούν να κάνουν σε καμία άλλη βιβλιοθήκη στην Αθήνα. Ο χώρος λειτουργεί παράλληλα και ως ένας πολυχώρος, με τις νέες προοπτικές των βιβλιοθηκών, οπότε είχαμε παρουσιάσεις βιβλίων. Επίσης, έχουμε μια παιδική βιβλιοθήκη σε 7 διαφορετικές γλώσσες ταυτόχρονα και έναν χώρο στον οποίο μαζεύονται παιδιά για δημιουργικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Είχαμε ακόμα ένα booklab και ένα language café, όπου μπορούσαν, όσοι ήθελαν, να έρθουν και να κάνουν practice τα αγγλικά και τα ελληνικά τους. Είχαμε μαθήματα ελληνικών, αγγλικών και ισπανικών, μια μουσική και μια θεατρική βραδιά». Ο παρελθοντικός χρόνος σε πολλές από τις δράσεις του We Need Books, όπως τις παρουσίασε η Γεωργία, οφείλεται φυσικά στον κορωνοϊό, ο οποίος έχει επηρεάσει τη λειτουργία της βιβλιοθήκης. Από τις επτά μέρες, πλέον λειτουργεί τρεις, ενώ πολλά από τα μαθήματα που γίνονταν πριν δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν πλέον με τόσο αναπτυγμένο πρόγραμμα. Οι μαθητές στην τάξη, παρότι ήταν ανέκαθεν λίγοι, είναι λιγότεροι πια, για να μην υπάρχουν πολυπληθή τμήματα, ενώ δεν «τρέχουν» όλες οι δραστηριότητες που θα μπορούσαν να «τρέξουν». Παρ’ όλα αυτά, το We Need Books είναι ένας μεγάλος χώρος που έχει τη δυνατότητα να φιλοξενεί την ίδια στιγμή έναν ικανοποιητικό αριθμό ατόμων. Όπως είπε η Γεωργία, οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να βοηθήσει κανείς είναι ξεκάθαροι. «Σίγουρα, τα βιβλία είναι πάντα ευπρόσδεκτα, και ιδιαίτερα σε γλώσσες πλην των ελληνικών και των αγγλικών. Γενικώς, προσπαθούμε να έχουμε περισσότερες γλώσσες. Θα μπορούσαμε να τις αυξήσουμε από 28, αλλά και να πολλαπλασιάσουμε τα βιβλία στις ήδη υπάρχουσες, για να προσφέρουμε μια ωραία συλλογή στα άτομα που προσέρχονται. Πέραν αυτού, θα μας βοηθούσαν ιδιαίτερα οικονομικές προσφορές για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων αυτού του πολύ μεγάλου χώρου. Ο Covid απέδειξε σε ένα γενικότερο πλαίσιο ότι το βιβλίο μπορεί να σε ταξιδέψει και να σε εκπαιδεύσει, οπότε, εμείς που το αγαπάμε, που έχουμε ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες του και έχουμε μάθει τη γλώσσα και τον πολιτισμό άλλων λαών, νομίζουμε ότι είναι ίσως το πιο ουσιαστικό, το πιο βασικό κομμάτι».

Podcasts

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Τα ημερολόγια του Γιώργου Σεφέρη γίνονται Podcast Mια συμπαραγωγή με την

ΑΦΗΓΉΣΕΙΣ / ΝΤΟΚΟΥΜΈΝΤΑ ΣΠΑΝΙΕΣ ΗΧΟΓΡΑΦΉΣΕΙΣ Παραγωγή: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

24.9.20 – lifo

47