Τεύχος 703 by Dyo Deka S.A.

ΑΘΗΝΑ ΣΤΗΝ ΦΕΤΟΣ

ΟΓΔΟΝΤΑ

ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΙΣ

ΠΟΥ

ΑΞΙΖΕΙ

ΝΑ

ΔΕΙΤΕ

Α Μ Ω Ρ Ε ΑΦΙ

τη ορει καθε πεμπ τησ πολησ κυκλοφολα για την αθηνα! δωρεαν οδηγοσ s es pr free 1

28.10.202

703

2 lifo – 28.10.21

9 ΣΤΗΛΕΣ βασιλική σιουτη

index703

πολιτικο επταημερο γιάννησ πανταζόπουλοσ

talking points

νικόλασ σεβαστάκησ

ασκησεις αναπνοης βιβιαν στεργιου

no filter

δεσποινα τριβολη

footnotes

ευτύχησ βαρδουλάκησ

τετραγωνα

δημήτρης πολιτάκησ

shortcut

ΘΕΜΑΤΑ

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΒΑΝ

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γενικός διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ εμπορικη διευθυνση Ρένα Κροκίδα διευθυντής lifo.gr Θανάσης Χαραμής διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής εντυπης εκδοσης Τάσος Μπρεκουλάκης σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος αrt director Χρήστος Τζοβάρας αρχισυνταξία Αλέξανδρος Διακοσάββας –––––– ε μ π ο ρ ι κο τμ ημ α direct sales director Κώστας Μαντάς senior advertising manager Ξένια Στασινοπούλου advertising manager Άννα Λαπαρδάγια advertising executive Δημήτρης Βουκελάτος (dvoukelatos@lifo.gr) advertising coordinator Κατερίνα Κουρμούζη (kkourmouzi@lifo.gr)

direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Κωνσταντίνα Τριανταφύλλου senior digital campaign manager Αντώνης Ζωγράφος

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ο ΑΛΈΞΗΣ ΠΑΝΣΈΛΗΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

digital campaign manager Γιώργος Γιαννή –––––– ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου social media Χριστίνα Γαλανοπούλου (Head), Ηλέκτρα Χατζηκάλφα Μίνα Καλογερά σ υ ν τα ξη συντακτικη ομαδα Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Βασίλης Βαμβακάς, Γιάννης Βασιλείου, Ευτύχης Βαρδουλάκης, Αρετή Γεωργιλή, Ματίνα Καλτάκη, Μερόπη Κοκκίνη, Ματούλα Κουστένη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Γιάννης Κωνσταντινίδης, Λασκαρίνα Λιακάκου, Τίνα Μανδηλαρά, Τάσος Μελεμενίδης, Νίκη Μηταρέα, Νίκος Μπακουνάκης, Γλυκερία Μπασδέκη, Αργυρώ Μποζώνη, Γιάννης Πανταζόπουλος, Κωστής Παπαϊωάννου, Σταυρούλα Παπασπύρου, Μαρία Παππά, Ζωή Παρασίδη, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Αφροδίτη Σακκά, Νικόλας Σεβαστάκης, Φώτης Σεργουλόπουλος, Βασιλική Σιούτη, Βίβιαν Στεργίου, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, Ελένη Τζαννάτου, Δέσποινα Τριβόλη, Κορίνα Φαρμακόρη, Λένα Φουτσιτζή, Γιώργος Ψωμιάδης newsroom Πάνος Σάκκας (Αρχισυνταξία) Φιλιώ Ράγκου, Κατερίνα Αγριμανάκη, Ρούλα Βλασσοπούλου, Kλεοπάτρα Γιαρίμογλου, Σόφη Ζιώγου

με τουσ

Nightfall

–––––– φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie f., Αναστασία Βουτυροπούλου, Γιώργος Αδάμος ατελιέ αssistant art director Βανέσσα Φερλέ, Μαργαρίτα Καμαριώτη, Μπιάνκα Σαμαρά διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά διόρθωση κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μυρτώ Αθανασοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος

72 61

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

AFTER THEATER

λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης, Άκης Ιωάννου, Έφη Ηλιοπούλου γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639

παρακαλουμε

ανακυκλωστε 28.10.21 – lifo

Feedback

ΑΠΩΛΕΙΕΣ

ΦΏΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΆ (1964-2021): Mια δυνατή γυναίκα

ο π τ ικ η γ ω νι α

Παλιές κουζίνες, παλιές τηλεοράσεις, παλιά σώματα

«Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο».

podcasts που αξίζει να ακούσετε

της βασιλικης σιουτη

«Ζητάμε συγγνώμη για την αναστάτωση» στην πλατεία Βικτωρίας της αργυρως μποζωνη

Η πλατεία Βικτωρίας έχει τη συνηθισμένη πρωινή κίνηση: λιγοστοί περαστικοί και πολλά κορναρίσματα από τη Γ΄ Σεπτεμβρίου. Η καθημερινότητα της πλατείας, όταν δεν συμβαίνουν γεγονότα που παλιά συνδέονταν με οπαδούς των ποδοσφαιρικών ομάδων, που έπαιζαν ξύλο λίγο πριν και λίγο μετά τους αγώνες, και με το προσφυγικό, που τη μετατρέπει σε έναν πελώριο άτυπο «ξενώνα», είναι σχεδόν πληκτική. Οι εργάτες του δήμου φτιάχνουν το χειμωνιάτικο παρτέρι μπροστά στο άγαλμα του Θησέα και της Ιπποδάμειας και η δημογεροντία της περιοχής χαζεύει τη σκαλωσιά με τα νέον γράμματα και αναρωτιέται τι λένε.

4 lifo – 28.10.21

LiFO.gr

ΕΙΚ Α Σ Τ ΙΚ Α

ti δ ι α β α σ α με αυ τη την εβ δομ α δ α σ το

Πριν από όλους τους συνήθεις υπόπτους –τους «αλλοδαπούς», τους «μετανάστες», τους «λάθρο», τους «ξένους»– υπήρχαν πάντα οι τσιγγάνοι, οι γύφτοι, οι Ρομά, όπως (μόλις εσχάτως) συμφωνήσαμε όλοι να τους αποκαλούμε, παρότι πολλοί το κάνουν με δαγκωμένο το χείλος ή με σαρκαστικό μειδίαμα. Οι Έλληνες τσιγγάνοι ήταν οι δικοί μας «μαύροι», το οικείο Άλλο, τόσο κοντά και τόσο μακριά από εμάς, άλλοτε εξωτικοί και ενδόξως αντισυμβατικοί (αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά, γαρίφαλο στ’ αυτί, ψίθυροι καρδιάς), κατά κανόνα όμως ενοχλητικοί, επικίνδυνοι, άρρηκτα συνδεδεμένοι με πάσης φύσεως αντικοινωνική συμπεριφορά και παραβατικότητα, μυθικοί πρωταγωνιστές τρομακτικών ιστοριών που λέγαμε στα παιδιά για να φάνε το φαγητό τους, γκετοποιημένοι, περιθωριακοί, αναλώσιμοι.

pageviews

του δημητρη πολιτακη

Η Φώφη Γεννηματά, πέμπτη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τις 14 Ιουνίου του 2015, γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου του 1964 στην Αθήνα. Λίγους μήνες πριν, στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, στην Ελλάδα είχε θριαμβεύσει το κόμμα της Ένωσης Κέντρου, λαμβάνοντας 52,72%. Ήταν η χρονιά που ο Νέλσον Μαντέλα καταδικάστηκε σε ισόβια, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πήρε το Νόμπελ Ειρήνης, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ αρνήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Νικίτα Χρουστσόφ καθαιρέθηκε από ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης και τη θέση του πήρε ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ. Η Φώφη Γεννηματά ανατράφηκε στο πολιτικό περιβάλλον μιας ισχυρής οικογένειας και για τον λόγο αυτό δεν χρειάστηκε να διανύσει πολλά χιλιόμετρα για να ανέβει στην κορυφή του κόμματός της. Το επίθετό της ξεκλείδωνε αυτόματα τις πόρτες που άλλοι έκαναν πολύ κόπο για να τις ανοίξουν. Θα έλεγε κανείς ότι όσο δύσκολα ήταν όλα στην προσωπική της ζωή, τόσο εύκολος ήταν ο δρόμος στην πολιτική. Αλλά κι εκεί χρειάστηκε να σπαταλήσει πολλές δυνάμεις και να διαθέσει πολλή αντοχή για να αντεπεξέλθει. Το αποτέλεσμα της ηγεσίας της έδειξε ότι τα πήγε καλύτερα απ’ ό,τι περίμεναν οι περισσότεροι και η θητεία της ως προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ. με αντικειμενικά κριτήρια κρίνεται επιτυχημένη. Το 2015 παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ από τον Βαγγέλη Βενιζέλο έβδομο κόμμα, με 4,68%, και στις εκλογές του 2019 το ανέβασε στη θέση του τρίτου κόμματος, με 8,10%. Κυρίως, όμως, κατάφερε να κρατήσει ενωμένο το ΠΑΣΟΚ που είχε απομείνει και ως τότε συνέχιζε να σπαράσσεται. Κόρη ενός εκ των ισχυρότερων υπουργών και δημοφιλέστερων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, έζησε στο περιβάλλον της εξουσίας από την εφηβεία της ακόμα. Στα δέκατα γενέθλιά της, το 1974, έγιναν οι πρώτες εκλογές μετά τη δικτατορία, στις οποίες ήταν υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στην Α’ Περιφέρεια της Αθήνας ο πατέρας της Γιώργος Γεννηματάς. Το 1981, όταν ήταν δεκαεφτά ετών, μαθήτρια στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα, ο πατέρας της έγινε υπουργός της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η οικογένεια του πατέρα της δεν ήταν μια συνηθισμένη οικογένεια. Ο παππούς της, δικηγόρος και οικονομολόγος, Θεόδωρος Γεννηματάς ήταν γενικός διευθυντής της UNRRA στην Ελλάδα (οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών που είχε αναλάβει να βοηθήσει τις χώρες που είχαν πληγεί από τις δυνάμεις του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), σύμβουλος της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής και της Αμερικανικής Πρεσβείας. Ο θείος του πατέρα της ήταν ο αντιστράτηγος Ιωάννης Γεννηματάς, που διετέλεσε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1964, τη χρονιά που γεννήθηκε. Από τη μητέρα της είχε πιο «ταπεινή» καταγωγή, καθώς ο εφηβικός έρωτας του Γιώργου Γεννηματά, η γυναίκα που παντρεύτηκε , ήταν η κόρη ενός ταχυδρόμου από τη Σύμη.

ΕΛΛΑΔΑ « Έχει φύγει το παιδί»: Για τον νεαρό Πακιστανό διανομέα Ανέες Μιρ που σκοτώθηκε στην Καλλιθέα

Ακολουθήστε τα podcasts της LiFO στην Apple, στο Spotify ή στην Google.

Η σαγηνευτική Βηρυτός της Αφροδίτης Παναγιωτάκου «ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙ» ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΜΑΝΙΔΑΚΗ

Η μάχη με την αγχώδη διαταραχή – και πώς να την κερδίσεις «ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ

Αντώνης Παπαδόπουλος: Ο γιατρός που έζησε από πρώτο χέρι την πορεία του HIV στην Ελλάδα «ΤΕΛΙΚΑ, ΚΑΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ» ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΣΕΡΓΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Δύο μέρες ασταμάτητο σεξ» «SEX DIARIES UNCENSORED» ΤΟΥ ΑΛΕΞ ΜΑΝΟΥ

Ο νεαρός Πακιστανός διανομέας που χάθηκε στις 10/10 σε αυτοκινητικό δυστύχημα στην Καλλιθέα και όνομα διαθέτει τελικά και μορφή και υπόσταση. Ο Ανέες Μιρ έφυγε πρόωρα, η τραγική του κατάληξη έβγαλε όμως πολλά «άπλυτα» στη φόρα.

του θοδωρη αντωνοπουλου Ανέες στα ουρντού, μία από τις δύο επίσημες γλώσσες του Πακιστάν (η άλλη είναι τα αγγλικά), σημαίνει αδελφικός φίλος, κολλητός. Ήταν το μικρό όνομα του δεκαοκτάχρονου διανομέα από το Πακιστάν, που από ειρωνεία της τύχης επρόκειτο να ξεψυχήσει στην άσφαλτο στο πρώτο του κιόλας μεροκάματο, όταν κάποιος βλάκας ταξιτζής παραβίασε το stop στη διασταύρωση Χαροκόπου και Κρέμου στην Καλλιθέα το βράδυ της περασμένης Κυριακής, με αποτέλεσμα το μηχανάκι του να καρφωθεί στο κίτρινο όχημα. Ο θάνατός του φαίνεται πως ήταν ακαριαίος – ήταν ήδη νεκρός όταν τον παρέλαβε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, που δεν άργησε πάνω από λίγα λεπτά, σύμφωνα με τις μαρτυρίες. Ο οδηγός του ταξί, σε κατάσταση σοκ, συνελήφθη από αστυνομικούς που κατέφθασαν στο σημείο και προσήχθη στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλιθέας για κατάθεση.

Η 19χρονη που δολοφόνησε πατέρα και αδελφό, ενώ είχε σεξουαλική σχέση με τον παππού της «ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ»: ΔΙΑΒΑΖΕΙ Η ΕΛΕΝΗ ΟΥΖΟΥΝΙΔΟΥ

28.10.21 – lifo

εικαστικα

τhe νew ιnfinity αthens

6 lifo – 28.10.21

Αστρική σκόνη στη νέα Αθήνα. Tο Onassis Culture φέρνει για πρώτη φορά στην πόλη, από τις 4 ως τις 6 Νοεμβρίου, το Φεστιβάλ The New Infinity Athens 2021, σε συνεργασία με την Μπιενάλε της Αθήνας, το Berliner Festpiele και το Ίδρυμα Ευγενίδου. To New Infinity Athens είναι ένα τριήμερο φεστιβάλ που διερευνά τις άπειρες δυνατότητες του τεχνο-οπτικού πολιτισμού μέσα από μια σειρά εμβληματικών έργων που παρουσιάζονται στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Κινηματογραφιστές, σχεδιαστές παιχνιδιών, εικαστικοί και μουσικοί εμπνέονται από το χθες, το σήμερα και το αύριο και μας προσκαλούν σε τρεις μέρες γεμάτες αστρική σκόνη. Το Big Bang, τα αστρονομικά φαινόμενα, η πανδημία, γαλαξιακά γλυπτά, postindustrial μουσικές συμφωνίες, τα πάντα χωρούν σε αυτές τις ταινίες πλήρους θόλου (fulldome). Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, λεωφ. Συγγρού 387, 4-6/11, 17:30-22:30 Είσοδος δωρεάν με ηλεκτρονική προκράτηση στο www.onassis. org/whats-on/7th-athensbiennale-eclipse/the-newinfinity-athens, όπου βρίσκεται και το πλήρες πρόγραμμα.

non-face_1 © robert lippok & lucas gutierrez 2019

iLoveAthens

Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου

28.10.21 – lifo

8 lifo – 28.10.21

talkofthetown 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ— 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021 Νο 703 • Βαγγέλης Καραμανωλάκης : «Τι μας διδάσκει σήμερα η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου;» • Ο εξτρεμισμός του «μέσου ανθρώπου» και το δημοκρατικό φρόνημα • Squid Game: Η εργασία ως ριάλιτι • Κανείς δεν «χάνει τη μάχη με τον καρκίνο» • Να γκρεμίσουμε την Ακρόπολη; • Η τραγωδία του κατά λάθος φονιά

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

Η απώλεια της Φώφης Γεννηματά επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις Το προσωπικό δράμα και ο θάνατος της τελευταίας του προέδρου έκαναν πολύ κόσμο να στρέψει το βλέμμα του προς το ΚΙΝ.ΑΛ., που ως τότε ήταν στη γωνία.

απ ό τ h βασιλ ι κη σιου τ η

Η απώλεια της Φώφης Γεννηματά όχι μόνο κυριάρχησε στην πολιτική επικαιρότητα τις προηγούμενες μέρες, αλλά σε μεγάλο βαθμό επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις και, όπως φαίνεται, θα συνεχίζει να τις επηρεάζει και το επόμενο διάστημα. Από την ημέρα που ανακοίνωσε ότι αποσύρει την υποψηφιότητά της για την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. προκλήθηκε έντονη κινητικότητα, η οποία πυροδότησε νέες εξελίξεις, με πιο καθοριστική την επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου, που άλλαξε εντελώς το παιχνίδι της διαδοχής. Χωρίς κανείς να προεξοφλεί ότι η επικοινωνιακή δυναμική που ανέπτυξε η υποψηφιότητά του με το που την ανακοίνωσε θα έχει αντίκρισμα και στην κάλπη, είναι γεγονός ότι καλλιέργησε νέες προσδοκίες. Αρκετοί στο ΚΙΝ.ΑΛ., παρότι ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρούνταν μέχρι πρότινος καμένο χαρτί, άρχισαν να τρέφουν ελπίδες ότι με την επιστροφή του το κόμμα τους μπορεί να ανακάμψει και να συνεχίσουν από εκεί που ήταν πριν από την πτώση, σαν τα μνημόνια να είχαν παγώσει τον χρόνο για το ΠΑΣΟΚ. Αλλά και οι υπόλοιποι υποψήφιοι προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν για λογαριασμό τους τον θόρυβο γύρω από την κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου, συσπειρώνοντας όσους εναντιώνονται στην επιστροφή του – και είναι αρκετοί. Όλοι λοιπόν ελπίζουν πως θα κερδίσουν κάτι. Το προσωπικό δράμα και ο θάνατος της τελευταίας του προέδρου έκαναν πολύ κόσμο να στρέψει το βλέμμα του προς το ΚΙΝ.ΑΛ., που ως τότε ήταν στη γωνία. Η επιστροφή του Παπανδρέου αναθερμαίνει τα πάθη, συσπειρώνει τους παλιούς του οπαδούς, αλλά προκαλεί ταυτόχρονα και αντι-συσπειρώσεις, όπως είναι αναμενόμενο. Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί προσδοκίες στον χώρο του ΚΙΝ.ΑΛ. ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά. Χαρακτηριστική ήταν και η κατακλείδα στην αποχαιρετιστήρια ομιλία που εκφώνησε την ημέρα της κηδείας της Φώφης Γεννηματά ο γραμματέας του κόμματος και στενός της συνεργάτης Μανόλης Χριστοδουλάκης: «... εμείς που μένουμε πίσω έχουμε πάρα πολλά να πούμε για εσένα. Και κυρίως, το πιο σημαντικό, πως η Ιφιγένεια έκανε το χρέος της. Ας φυσήξει τώρα ούριος άνεμος στα πανιά της παράταξής μας». Δυο μέρες πριν, είχε δημιουργηθεί τεράστιος σάλος στα σόσιαλ μίντια εναντίον του ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γιώργου Κύρτσου, ο οποίος σε ανάρτησή του στο Twitter, με την οποία εξέφραζε τα συλλυπητήριά του, έγραψε ότι «η αντοχή και η αξιοπρέπεια που έδειξε η Φώφη Γεννηματά στη μάχη με τον καρκίνο στέλνει κοινωνικά μηνύματα και δημιουργεί ένα κύμα συμπάθειας, που μπορεί να αποτελέσει πολιτικό κεφάλαιο για το ΚΙΝ.ΑΛ.». Πολλοί χρήστες του Twitter, από όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως από το δικό του, τον 28.10.21 – lifo

TALKING POINTS

talkofthetown

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

10 lifo – 28.10.21

κατηγόρησαν για απρέπεια και πολιτικό κυνισμό και του ζήτησαν να το σβήσει. Η πιο έντονη αντίδραση όμως ήταν του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος σχολίασε, στο Twitter κι αυτός, την ανάρτηση του Κύρτσου με τη φράση «Αιδώς, Αργείοι». Ήταν το πρώτο tweet του Κώστα Μπακογιάννη εδώ και παραπάνω από δύο χρόνια, καθώς την τελευταία φορά που ανάρτησε κάποιο άλλο σχόλιο ήταν κατά την προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών, το 2019. Ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά, όσο και αν φαίνεται παράξενο, επηρεάζει τις εξελίξεις και στα άλλα κόμματα, κυρίως όμως στον ΣΥΡΙΖΑ. Η επιστροφή Παπανδρέου στην κεντρική σκηνή, παρότι είναι ο υποψήφιος που ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί πιο «συνεννοήσιμο», έχει αρχίσει να τον ανησυχεί. Όλοι τώρα θεωρούν πιθανό πως αν εκλεγεί εκείνος, υπάρχει κίνδυνος να επιστρέψουν στο ΚΙΝ.ΑΛ. οι ψηφοφόροι που έφυγαν λόγω Βαγγέλη Βενιζέλου και παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς βέβαια δεν ξέρει αν αυτοί αποτελούν μια κρίσιμη μάζα, οπότε υπάρχουν αρκετές υποθέσεις στο σενάριο αυτό. Πολλοί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επίσης αναρωτιούνται, στην περίπτωση αυτή, τι κριτική θα κάνουν στο ΚΙΝ. ΑΛ. στελέχη όπως, π.χ., η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Γιάννης Ραγκούσης και άλλοι που είναι σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όταν ήταν στο ΠΑΣΟΚ είχαν εγκρίνει και επιδοκιμάσει όλες τις πολιτικές αποφάσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Η απάντηση που έδιναν τότε για να τεκμηριώσουν τη μεταγραφή τους στον ΣΥΡΙΖΑ σε όσους παλιούς συντρόφους τούς κατηγορούσαν για οπορτουνισμό ήταν ότι έφυγαν επειδή του κόμματος δεν ηγούνταν πια ο Γιώργος Παπανδρέου. «Όλοι αυτοί τι θα λένε τώρα;» αναρωτιούνται κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την εισροή πολιτικών του ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη αυτά προσπαθούν να εμποδίσουν και τις αποφάσεις του Τσίπρα για τη συμμετοχή των πασοκογενών στο συνέδριο χωρίς να εκλεγούν αλλά με ποσόστωση ή αριστίνδην. Πρόκειται για ένα θέμα που τις προηγούμενες μέρες προκάλεσε έντονες τριβές και αναταράξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα συνεχίσει να προκαλεί για αρκετό ακόμα καιρό διενέξεις, καθώς αφορά την πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. «Άλλο διεύρυνση και άλλο μετάλλαξη» ήταν η φράση που επαναλάμβαναν αρκετά στελέχη που ανήκουν στην εσωκομματική τάση της «Ομπρέλας», η οποία αμφισβητεί σε πολλά τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά δεν θεωρεί ότι είναι ο καιρός για να λέγονται αυτά δημόσια. Το άλλο ζήτημα που απασχόλησε αυτές τις μέρες τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η συμμαχία με το ΚΙΝ.ΑΛ., πάνω στην οποία θέλει να στηρίξει την πρότασή του για «προοδευτική κυβέρνηση», ώστε να έχει κάτι να προτείνει στις επόμενες εκλογές, μπορεί να κρύβει παγίδες. Στελέχη του κλίματος του Γιώργου Παπανδρέου έλεγαν την προηγούμενη εβδομάδα ότι σε περίπτωση οποιασδήποτε συνέργειας με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν κερδίσει εκείνος την προεδρία, αυτή θα είναι πάνω στη βάση συγκεκριμένης πολιτικής ατζέντας, για την οποία διατηρούν αμφιβολίες αν θα γίνει αποδεκτή, ενώ υποστήριζαν ότι ούτε η πρωτοκαθεδρία του Τσίπρα αναγνωρίζεται, καθώς η σχέση θα πρέπει να είναι ισότιμη. Αυτό που στην πραγματικότητα υποδηλώνεται και από τις δύο πλευρές είναι ότι καμία δεν έχει κατά νου ακριβώς τη συνεργασία. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να πάρει τους ψηφοφόρους του ΚΙΝ. ΑΛ. που χρειάζεται για να ξεκολλήσει από τα ποσοστά στα οποία καταγράφεται εδώ και καιρό η δύναμη του κόμματος, δηλαδή στην πραγματικότητα επιδιώκει να απορροφήσει το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ. που θέλουν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι αν υπάρξει περαιτέρω ώσμωση, θα καταφέρουν την πραγματική ανατροπή που δεν έπαψαν να ονειρεύονται από το 2012. Θεωρούν δηλαδή ότι με τους κατάλληλους χειρισμούς μέσα από μια τέτοια συνεργασία, μπορούν να κυριαρχήσουν και να διεκδικήσουν πάλι τον ηγετικό ρόλο στην κεντροαριστερά. Ο συλλογισμός τους βασίζεται στο ότι αν ο Αλέξης Τσίπρας χάσει και τις επόμενες εκλογές, θα είναι ένας πιο αδύναμος ηγέτης. Και αν στις εκλογές αυτές το ΚΙΝ.ΑΛ. καταφέρει να αγγίξει διψήφια ποσοστά, τότε το παιχνίδι αλλάζει, λένε, και όλα θα είναι ανοιχτά. Όλα αυτά θα αποφασιστούν μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ,, η οποία θα κριθεί από τη συμμετοχή του κόσμου που θα προσέλθει στις κάλπες.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΑΚΗΣ Τι μας διδάσκει σήμερα η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου; α π ό τ ο ν γ ι ά ν ν η π α ν τα ζ ό π ουλο

Τα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ. που θέλουν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι αν υπάρξει περαιτέρω ώσμωση, θα καταφέρουν την πραγματική ανατροπή που δεν έπαψαν να ονειρεύονται από το 2012. Θεωρούν δηλαδή ότι με τους κατάλληλους χειρισμούς μέσα από μια τέτοια συνεργασία μπορούν να κυριαρχήσουν και να διεκδικήσουν πάλι τον ηγετικό ρόλο στην κεντροαριστερά.

Μιλά στη LiFO ο αναπληρωτής καθηγητής Θεωρίας και Ιστορίας της Ιστοριογραφίας του ΕΚΠΑ, Βαγγέλης Καραμανωλάκης. Τι μας διδάσκει σήμερα η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου; Αναρωτιέμαι: τι μας προσφέρουν, άραγε, οι επέτειοι; Διδάσκουν, επηρεάζουν, διαμορφώνουν συνειδήσεις, χρησιμοποιούνται από καθεστώτα και κυβερνήσεις; Δύσκολη ερώτηση, γιατί σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι επέτειοι δεν αποτελούν ορόσημα μόνο για το παρελθόν αλλά κυρίως για το παρόν. Να σας το πω διαφορετικά: αν ο εορτασμός μιας επετείου είναι η ανάκληση του παρελθόντος στο παρόν, τότε αυτή η ανάκληση δεν μπορεί παρά να συνδέεται με το σήμερα, με το πώς θέλουμε να νοηματοδοτήσουμε το χθες – καμία επέτειος δεν έχει ένα μόνο νόημα. Ας σκεφτούμε ότι η επέτειος για την οποία συζητάμε, η 28η Οκτωβρίου, έγινε αντικείμενο πολλαπλών χρήσεων, παρήγαγε διαφορετικά «διδάγματα», συχνά αντικρουόμενα και αντιθετικά. Στη διχασμένη μεταπολεμική μνήμη συνδέθηκε με διαφορετικά διακυβεύματα: από τις επίσημες παρελάσεις του «κράτους των εθνικοφρόνων» μέχρι τις γιορτές των πολιτικών προσφύγων στις «λαϊκές δημοκρατίες», η επέτειος αυτή νομιμοποίησε αποκλεισμούς και εντάξεις, δημιούργησε γενεαλογίες και προγόνους. Κάθε εποχή και το δικό της «δίδαγμα». Ποια είναι, λοιπόν, τα διδάγματα που θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε σήμερα, αναλογιζόμενοι την ιστορική εμπειρία της 28ης Οκτωβρίου; Νομίζω η κοινή στράτευση ενάντια στον φασισμό ως έναν αγώνα όπου η υπεράσπιση της πατρίδας και η προάσπιση της εθνικής επικράτειας συνδέθηκαν αναπόσπαστα με τη διεκδίκηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της δικτατορίας του Μεταξά. Το αυταρχικό καθεστώς, ενώ γνώρισε τη μαζική αποδοχή την οποία τόσο επιθυμούσε μέσα από το «Όχι» στην ιταλική επίθεση, την ίδια στιγμή διαλυόταν μέσα στην έναρξη του πολέμου και την ενέργεια που εκλυόταν από το λαϊκό ξέσπασμα για την ελευθερία. Προσπαθώ να σκεφτώ ιστορικά. Μείζονα γεγονότα, όπως ο πόλεμος, απελευθερώνουν δυνάμεις που δεν φανταζόταν κανείς, εξυψώνουν τους ανθρώπους που μάχονται για σημαντικά ιδανικά, δημιουργούν σύμπνοια απέναντι στον εχθρό. Από τη σημερινή επέτειο, λοιπόν, εγώ θα επέλεγα να κρατήσω (το λέω επειδή δεν μου αρέσουν τα «διδάγματα» και δεν τα πολυπιστεύω) αυτό το παλλαϊκό μέτωπο που υπήρξε ο προπομπός της μεγαλειώδους εθνικής αντίστασης. Το 2021 ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του αντιφασισμού; O αντιφασισμός αποτέλεσε τον συγκολλητικό ιστό για τη μεταπολεμική Ευρώπη, το πλέον πολύτιμο στοιχείο της κοινής μας ευρωπαϊκής ταυτότητας. Η εναντίωση στον κοινό εχθρό, η ηρωοποίηση της Αντίστασης και η καταδίκη του δωσιλογισμού αποτέλεσαν κεντρικό σημείο συνάντησης και πηγή νομιμοποίησης για τα δύο στρατόπεδα του Ψυχρού Πολέμου. Έχει νόημα σήμερα ο αντιφασισμός, εβδομήντα επτά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου; Και βέβαια. Γιατί πάρα πολλά απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μας μάς δείχνουν ότι ο φασισμός εξακολουθεί να υπάρχει, ακόμη και εάν κανείς δεν πιστεύει ότι θα αναβιώσει η χιτλερική Γερμανία. Ο φασισμός ταυτίζεται με τον ρατσισμό και τον φυλετισμό, με την απανθρωποποίηση, τη λογική του «περιττού ανθρώπου», όπως την είδαμε να εφαρμόζεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως «τελική λύση».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο lifo.gr.

28.10.21 – lifo

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Ο εξτρεμισμός του «μέσου ανθρώπου» και το δημοκρατικό φρόνημα Οι νέου τύπου ακραίοι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι που κλονίζουν τα μέτρα και τα σταθμά των ορθολογιστών.

talkofthetown

α π ό τον ν ικόλα σ εβα σ τά κη

12 lifo – 28.10.21

την παραδοσιακή φαντασία πολλών φιλελεύθερων ο εξτρεμισμός θεωρήθηκε πάντα κάτι κοντά στην ψυχική διαταραχή ή σε μια ορισμένη ανωμαλία του νου. Η συμβατική ιδέα για την ακρότητα την αποδίδει ακόμα στους ακραίους, δηλαδή σε αυτούς/-ές που δεν είναι ο μέσος πολίτης παρά ανήκουν σε κάποιο κατά κανόνα εξωτικό και περίεργο περιθώριο. Έτσι το σαλεμένο περιθώριο, το lunatic fringe, όπως το αποκαλούν οι Αμερικανοί, είναι μια ιδέα με καταγωγή από το κλασικό βλέμμα ενός ορθολογιστή που ταξινομεί με αυτόν τον τρόπο τον κόσμο. Πολλοί, λοιπόν, που πάντα πιστεύουν πως η κοινωνία μας διαιρείται μεταξύ «κανονικών ανθρώπων» και «παλαβών», συνεχίζουν να ιεραρχούν πάνω-κάτω με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα. Ξεκινούν σιωπηλά από το αξίωμα ότι ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι των άκρων. Στη χειρότερη περίπτωση, η όποια ακρότητα μπορεί να παρατηρηθεί και σε συνηθισμένους ανθρώπους είναι απλώς δείγμα αρρώστιας, απόδειξη παράνοιας. Το έχουμε δει αυτό να γράφεται και να λέγεται και για κάποιους τρομοκράτες της διπλανής πόρτας: ήταν μεν άνθρωποι της «διπλανής πόρτας» –κοινότοπα ανθρωπάρια–, όμως τελικά πρέπει οπωσδήποτε να τους χαρακτηρίσουμε παρανοϊκούς, σαλεμένους, σίριαλ κίλερ και ούτω καθεξής. Νομίζω πως στην επιμονή πολλών φιλελεύθερων σχολιαστών με την παράνοια κρύβεται ένα έλλειμμα κατανόησης του κοινωνικού κόσμου. Δυσκολεύονται γενικά να αναγνωρίσουν εκείνες τις καταστάσεις όπου κάποιος επιλέγει να πεθάνει παρά να συνεχίσει να ζει, όπου κάποιος προτιμάει κάτι κραυγαλέα ανώφελο ή και καταστροφικό για τον ίδιο και για τους άλλους. Μα πώς μπορείς, άνθρωπέ μου, να βάζεις αυτές σου τις χιμαιρικές, τρελές ιδέες πάνω από την ίδια σου τη ζωή; Πώς μπορείς να βάζεις τα απίθανα πιστεύω σου πάνω από το αυτονόητο της διάσωσής σου; Αυτή είναι η απορία που εμφανίζεται και σήμερα σε στήλες και σχόλια με αφορμή κάποιες πολύ τραγικές ιστορίες ανθρώπων που πεθαίνουν, αρνούμενοι μέχρι τέλους να παραδεχτούν την «επίσημη αλήθεια» για τον Covid. Θα είχαμε κάνει, νομίζω, σοβαρά βήματα έξω από την αμηχανία και τη σύγχυση που μας προκαλούν ορισμένες ακραίες στάσεις, αν επιτέλους αποδίδαμε σημασία όχι μόνο στα συμφέροντα ή στα έδρανα της κοινής λογικής αλλά και στις πεποιθήσεις και στην ίδια την πίστη σε μια ιδέα. Ας ξεκινήσουμε από μια απλή παραδοχή: σημαντικό μέρος της καθημερινής μας εμπειρίας αποτελείται από αντιπάθειες και συμπάθειες, από δείγματα αφοσίωσης και συγκίνησης που δεν εξηγούνται εύκολα ούτε από το «συμφέρον» ούτε από το «ίδιον όφελος». Κλαίμε για ανθρώπους από τους οποίους δεν προσδοκούσαμε κάτι, μας προκαλεί καχυποψία κάτι που δεν είχε δώσει δικαιώματα να είμαστε καχύποπτοι. Άπειρα τέτοια γεγονότα της ψυχικής και κοινωνικής ζωής που δεν φωτίζονται από διάφανα συμφέροντα και ιδιοτέλειες αλλά από ιδέες, ταυτίσεις, φαντασιώσεις. Γι’ αυτό και ένας «μέσος πολίτης» μπορεί μια χαρά να είναι εξτρεμιστής. Όχι γιατί έχει «λαλήσει» αλλά γιατί βρέθηκε να έχει μια τέτοια πίστη, και μάλιστα να τη δοκιμάζει με ακραίο τρόπο, να την ενστερνίζεται δηλαδή φανατικά. Από την άλλη, μπορεί κανείς να έχει μια πεποίθηση ακραία με όρους ιδεολογικούς και συγχρόνως να ζει περίπου σαν τους άλλους, τηρώντας, πάνω-κάτω, τους κανόνες του κόσμου στον οποίο βρέθηκε, εργάζεται και μεγαλώνει τα παιδιά του. Μπορεί, ας πούμε, να πιστεύει κανείς ότι η μισθωτή εργασία είναι θάνατος (που λέει και το παλιό αναρχικό σύνθημα), αλλά να έχει μια συνηθισμένη εργασιακή ζωή, δίχως να καταφεύγει αναγκαστικά σε ληστείες για να «κάνει πράξη» την αντίθεσή του

Η εξτρεμιστική πεποίθηση διεκδικεί, πάνω απ’ όλα, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα απέναντι στην «γκρίζα» ομοιομορφία των αποδεκτών κανόνων και των πλειοψηφικών γνωμών.

στο σύστημα της «μισθωτής σκλαβιάς». Η πραγματική ζώνη του ακραίου αρχίζει εκεί όπου η ιδέα περνά στην πράξη, όταν, ας πούμε, ο αρνητής των εμβολίων κάνει πράξη την άρνησή του μέχρι το σημείο να καταστρέφει άλλους και ενδεχομένως να καταστρέφεται και ο ίδιος. Η πανδημία μάς έχει προσφέρει την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πως συνηθισμένοι πολίτες μπορεί να κυριεύονται από αδιάλλακτες και σκληρές πεποιθήσεις, φτάνοντας ως το σημείο να ρισκάρουν υπερβολικά τη ζωή τη δική τους και των άλλων. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα με τον εξτρεμισμό των πεποιθήσεων που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό. Σε έναν κόσμο όπου η προτροπή «γίνε ο εαυτός σου (be yourself)» έχει αποκτήσει τεράστια ισχύ, κάθε πεποίθηση σπεύδει να αποθεώνει τον εαυτό της και το ποίμνιο των πιστών της ακολούθων. Η εξτρεμιστική πεποίθηση διεκδικεί, πάνω απ’ όλα, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα απέναντι στην «γκρίζα» ομοιομορφία των αποδεκτών κανόνων και των πλειοψηφικών γνωμών. Και αυτή η τάση φέρνει σε αμηχανία εκείνους τους φιλελεύθερους που τα τελευταία χρόνια έχουν με τη σειρά τους αποθεώσει την ποικιλία και τη διαφορετικότητα, παρουσιάζοντας κάθε μεγάλη εθνική συναίνεση ως προϊόν χειραγώγησης, προπαγάνδας ή πλαστής ενότητας. Όταν έχεις κάνει σημαία την ιδέα πως η ουσία της μοντέρνας δημοκρατικής ζωής είναι απλώς η ποικιλία των γνωμών και η βίωση της αυθεντικής διαφοράς κάθε ομάδας, πώς μπορείς να αρθρώσεις σοβαρό λόγο εναντίον εκείνων που υπερασπίζονται τη «διαφορετικότητα» της πεποίθησής τους; Βλέπουμε έτσι ότι μια συμβατικά φιλελεύθερη κριτική των «τρελών» πεποιθήσεων δεν πάει πολύ μακριά. Όχι μόνο δεν αρκεί αλλά, όπως φαίνεται, δεν έχει πια και πολλές διεξόδους. Υποχρεώνεται να καταφύγει είτε στην ποινική δικαιοσύνη είτε στην αφ’ υψηλού και μπλαζέ αδιαφορία. Ας δοκιμάσουμε όμως να σκεφτούμε, αποφεύγοντας τις ευκολίες της συμβατικής κριτικής. Ο ιδεοληπτικός εξτρεμισμός δεν αντιμετωπίζεται με την επίκληση των ψυχιάτρων, ούτε με τις μονότονες ικεσίες στην επέμβαση του εισαγγελέα και της αστυνομίας (που προφανώς χρειάζονται, αλλά δεν είναι οι από μηχανής θεοί που θα ισορροπούν τον αποδιοργανωμένο μας κόσμο). Μία απάντηση περνάει από την επίπονη καλλιέργεια του δημοκρατικού φρονήματος. Εδώ χρειάζεται ένας πατριωτισμός του κοινού καλού που, ενώ αναγνωρίζει τη σημασία των διαφορετικών και ανταγωνιστικών πεποιθήσεων, απαιτεί τον σεβασμό όλων σε βασικούς κανόνες ανθρώπινης και πολιτικής συμβίωσης. Φυσικά, μια αλλοπρόσαλλη ή ανεπίδεκτη λογικής ανάλυσης πεποίθηση εξαντλεί την υπομονή των άλλων. Συχνά προσφεύγουμε σε μια πρόχειρη διάγνωση νοητικής διαταραχής ή απλής ηλιθιότητας για να ησυχάσουμε και να πάμε παρακάτω στη ζωή μας. Αυτή η βολική τακτοποίηση έχει όμως κινδύνους. Μοιάζει κανείς να μη θέλει να παρέμβει στην εξέλιξη των πραγμάτων και έτσι να υιοθετεί μια μορφή κυνικής παραίτησης. Η απάντηση, όμως, απέναντι στην παραζάλη των σκληρών, επίμονων και αφόρητα αλαζονικών πεποιθήσεων δεν είναι η έλλειψη οποιασδήποτε πίστης –η χλιαρή συγκατάβαση, ο πικρόχολος κυνισμός ή ο ελιτίστικος εξυπνακισμός– αλλά η ανάκτηση της εμπιστοσύνης σε θεσμούς και διαδικασίες. Χωρίς αυτή την εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας να συναντηθούμε σε βασικούς κανόνες και αμοιβαίες δεσμεύσεις τα κενά θα μεγαλώνουν. Και πάνω εκεί θα χτίζουν τα οχυρά τους αυτοί οι νέου τύπου ακραίοι, οι ακραίοι που συχνά έρχονται πέρα από τα γνωστά πολιτικά άκρα: συνηθισμένοι, μέσοι άνθρωποι, που μπορούν όμως να σκοτώσουν τους άλλους και τον εαυτό τους, πράγμα που πάντα θα κλονίζει τα μέτρα και τα σταθμά των ορθολογιστών.

28.10.21 – lifo

από τη βι β ι αν σ τερ γι ου

Οι διοργανωτές του Squid Game μεταχειρίζονται ένα λεκτικό που συνδυάζει τη γλώσσα των ριάλιτι με τα εταιρικά κλισέ. Αποστασιοποίηση ως ευγένεια, κοφτές εντολές και «το επέλεξες, το λέει η σύμβασή σου», αν τυχόν παραπονεθείς.

Η Βίβιαν Στεργίου είναι συγγραφέας

talkofthetown

και νομικός.

14 lifo – 28.10.21

NO FILTER

FOOTNOTES

Squid Game: Η εργασία ως ριάλιτι

Κανείς δεν «χάνει τη μάχη με τον καρκίνο»

Η παράνοια του να παραβλέπεις τη σύμβαση, αλλά να κοιτάς το έπαθλο.

Μιλάμε σπάνια για τον καρκίνο κι όταν το κάνουμε, χρησιμοποιούμε λεξιλόγιο πολέμου, κάνοντας τα πράγματα χειρότερα.

ο «Squid Game» είναι μια σειρά στο Νetflix που τώρα βλέπουν όλοι. Την είδα κι εγώ. Έχει πολύ αίμα, όμως μεγάλωσα με απεριόριστη πρόσβαση στο ίντερνετ και videogames κι έτσι δεν είχα πρόβλημα. Μάλιστα έτρωγα ζουμερό, παχυντικό fast-food βλέποντάς την. Η ιδέα είναι ότι κάτι καταχρεωμένοι τύποι δέχονται να παίξουν θανατηφόρα παιδικά παιχνίδια σε ένα περιβάλλον πλήρους επιτήρησης μέσω προηγμένης τεχνολογίας. Όποτε εξοντώνεται κάποιος παίκτης, το χρηματικό έπαθλο που φυλάσσεται σε έναν μεγάλο διαφανή κουμπαρά αυξάνεται. Όλοι είναι αντίπαλοι όλων (ο Χομπς θα το λάτρευε) και ενώ κανονικά οι επιτηρητές με τα φούξια έχουν το μονοπώλιο της βίας, στο πλαίσιο των παιχνιδιών η βία νομιμοποιείται και οι παίκτες μπορούν να επιτεθούν με τη σειρά τους στους συμπαίκτες τους και πιθανόν να τους εξαλείψουν, αυξάνοντας το έπαθλο. Έτσι οι παίκτες του έργου καλούνται διαρκώς να επιλέγουν μεταξύ συνεργασίας και εξόντωσης. Η σειρά έχει άπειρες αναγνώσεις. Θα εστιάσω σε μία: μπορούμε να δούμε τη σύγχρονη, μισθωτή εργασία ως ριάλιτι με αφορμή το «Squid Game»; Οι διοργανωτές του squid game μεταχειρίζονται ένα λεκτικό που συνδυάζει τη γλώσσα των ριάλιτι με τα εταιρικά κλισέ. Αποστασιοποίηση ως ευγένεια, κοφτές εντολές και «το επέλεξες, το λέει η σύμβασή σου», αν τυχόν παραπονεθείς. Οι εντολές δίνονται με κυριολεκτικά απρόσωπο τρόπο (τα πρόσωπα των υπευθύνων είναι καλυμμένα) και εντάσσονται σε ένα αυστηρά οριοθετημένο περιβάλλον που με τα χρώματά του και τον σχεδιασμό του υπονοεί τη «διασκέδαση». Οι εντολές προκαλούν νοσηρή διασκέδαση. Αρκεί να είσαι ένας απ’ τους ανήθικους ηδονιστές, υπερπλούσιους και υπερμορφωμένους (όπως αποκαλύπτεται από ένα λογοτεχνικό σχόλιο που γίνεται) VIPs ή θεατής του Νetflix. Υποφέρεις ή απολαμβάνεις, ανάλογα με τη θέση σου. Όπως στα ριάλιτι, έτσι και στην εργασία, κάτι που ξεκινά για λόγους επιβίωσης επιχειρείται να παρουσιαστεί ως άσχετο προς την επιβίωση. Η μισθωτή εργασία προμοτάρεται ως «fun». Διάφοροι στοχαστές έχουν εκφράσει ανησυχία για τη σύνδεση διασκέδασης - εργασίας που μπορεί να φέρει σύχγυση προσωπικού χωροχρόνου και επαγγελματικού χωροχρόνου. Από τη συνέντευξη για δουλειά μέχρι το team building και το «lunch break» υπάρχει η προσδοκία να είσαι fun. Δεν πρέπει να πεις ότι το κάνεις για τα λεφτά, ήταν τ’ όνειρό σου. Το εταιρικό περιβάλλον γίνεται μια παιδική χαρά όπου περνάς καλά, άρα ίσως δεν χρειάζεται να αμείβεσαι για όλες τις ώρες που είσαι εκεί (εξαίρεση: χώρες με στιβαρή εργατική νομοθεσία, όπως η Γερμανία). Στην εργασία-ριάλιτι με σαδιστική εφευρετικότητα διάφοροι εγκέφαλοι διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού δημιουργούν instagramable στιγμές εταιρικής ευχαρίστησης, όπου όλοι παίζουν μαζί και κάνουν bonding, ενώ ταυτόχρονα σιχτιρίζουν την ώρα και τη στιγμή που «επέλεξαν» να συμμετάσχουν. Σε κάνει οριακά να νοσταλγείς την εποχή των γονιών μας που η εταιρεία τούς πήγαινε εκδρομή το Σαββατοκύριακο στη θάλασσα και μπορούσαν να τρώνε και να πίνουν παραδομένοι στον δωρεάν μπουφέ, αντί να χρειάζεται να «κάνουν δραστηριότητες» για να «δεθούν» υποχρεωτικά με εμπειρίες καταναγκαστικής διασκέδασης. Τα γραφεία μοιάζουν με κοινόχρηστο χώρο νεανικού hostel ή φυτώρια ή, σε ακόμα τρομακτικότερες εκδοχές, με το δωμάτιο ελέγχου του squid game, όπου οι χειριστές χωρίς πρόσωπο «λιώνουν», κοιτάζοντας υπολογιστές. Οι οθόνες δείχνουν άλλα, εξίσου παγιδευμένα, τρομαγμένα άτομα που κολλάνε το πρόσωπο στην κάμερα, χωρίς να ξέρουν πού να κοιτάξουν. Η εργασία ως ριάλιτι απαιτεί οι παίκτες να υπόκεινται σε μόνιμη παρακολούθηση. Έτσι, οι επιτηρητές έχουν την ηδονή του ελέγχου και την αναγκαία πληροφόρηση για καλύτερη οργάνωση του παιχνιδιού. Οι παίκτες-εργαζόμενοι έχουν μια αίσθηση σπουδαιότητας, μαζί με κίνητρα για «performance». Όλοι είναι μπερδεμένοι και το squid game είναι πιο ρεαλιστικό απ’ ό,τι παραδέχονται όσοι δεν έχουν τις εμπειρίες ή τις προσλαμβάνουσες για να συλλάβουν τον ρεαλισμό του. Όταν στο έργο γίνονται έκτροπα, οι επιτηρητές ανάγονται στην υποχρεωτικότητα των συμβάσεων: εάν συναίνεσες υπογράφοντας, δεν σε παίρνει να παραπονιέσαι. Οι περισσότεροι, βέβαια, όταν υπέγραφαν, δεν πολυκοίταζαν τη σύμβαση (κάτι που έχει αποδειχτεί εμπειρικά ότι συνήθως συμβαίνει και στον πραγματικό κόσμο) αλλά το έπαθλο, γιατί ήταν υπερχρεωμένοι. Καθώς εξελίσσεται η σειρά, οι κεντρικοί χαρακτήρες περνούν από διάφορα στάδια αποκτήνωσης. Οι αυστηρά προσδιορισμένοι όροι του παιχνιδιού αφαιρούν κάτι απ’ την ευθύνη της επιλογής. Μπορείς να φας τον άλλον. Έτσι παίζεται το παιχνίδι, έτσι κάνουν όλοι. Η ερώτηση τι είδους άνθρωπος γίνεσαι καθώς επιλέγεις καθημερινά τις κινήσεις σου επισκιάζεται από τον στόχο με τα πολλά μηδενικά.

απ ό τ η δεσπ ο ι να τ ρι β ολ η

Το Αssociated Press έγραψε ότι η Φώφη Γεννηματά πέθανε μετά από μακροχρόνια αρρώστια, κάποια ελληνικά μέσα μετέφρασαν το «μακροχρόνια» ως «επάρατη», έτσι γέμισε ο ελληνικός Τύπος για άλλη μία φορά με αναφορές στην επάρατη νόσο.

ταν η Φώφη Γεννηματά αρρώστησε ξανά, η επίσημη ανακοίνωση μιλούσε για «υποτροπή της βασικής της νόσου». Ο καρκίνος ήταν για άλλη μια φορά η αρρώστια που δεν αναφέρθηκε ούτε ονομαστικά, μόνο υπονοήθηκε, σαν κάποια φρικτή καταδίκη. Παλιά μιλούσαν για την «παλιοαρρώστια». Συλλογικά το κακό ξορκίζεται, μακριά από εμάς, κρύβουμε τη λέξη πίσω από σκόρπιες φράσεις. Κι όμως, όσο λιγότερο μιλάμε για κάτι ή, ακόμα χειρότερα, μιλάμε με ψιθύρους και μισόλογα, τόσο αυτό διογκώνεται, αποκτώντας τρομακτικές διαστάσεις –ο ασθενής είναι καταδικασμένος, καταραμένος, η δυστυχία του σχεδόν κολλητική, δεν πρέπει καν να πει ότι πάσχει από καρκίνο μην και τον λυπηθούν οι γύρω ή τον θεωρήσουν ξεγραμμένο, λες και ζούμε σε κάποιο άθλιο χωριουδάκι εκατό χρόνια πριν, στο «γούπατο του πολύκαρπου κάμπου». Απολίθωμα αυτού του σκοτεινού επαρχιώτικου φόβου είναι και η περίφημη «επάρατη νόσος». Νόμιζα ότι ήταν κοινός τόπος το ότι δεν χρησιμοποιούμε πια αυτή την έκφραση. Έκανα λάθος. Υπάρχουν ακόμα δημοσιογράφοι και δελτία ειδήσεων που τη χρησιμοποιούν, όχι γιατί πιστεύουν πως οι καρκινοπαθείς είναι καταραμένοι αλλά κυρίως γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει ο όρος. Το Αssociated Press έγραψε ότι η Φώφη Γεννηματά πέθανε μετά από μακροχρόνια αρρώστια, κάποια ελληνικά μέσα μετέφρασαν το «μακροχρόνια» ως «επάρατη», έτσι γέμισε ο ελληνικός Τύπος για άλλη μία φορά με αναφορές στην επάρατη νόσο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην εποχή της χαρούμενης θετικότητας, βέβαια, είναι η δημοφιλής αντίληψη ότι ο καρκίνος είναι ένας πόλεμος, μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί και οι άρρωστοι είναι οι γενναίοι αγωνιστές που παλεύουν καθημερινά, γενναίες φιγούρες που εμψυχώνουν εμάς, τους υγιείς. Όχι, η Φώφη Γεννηματά δεν «έχασε τη μάχη με τον καρκίνο». Δεν είναι απαραίτητα μάχη η αρρώστια, είναι μια καθημερινότητα που παλεύεται μέρα με τη μέρα, όπως τη νιώθει ο καθένας. Η Φώφη Γεννηματά δήλωσε ότι δεν φοβόταν και ότι ήθελε «να θυμούνται αυτά που έχει κάνει». Πολλοί είπαν και έγραψαν ότι «έφυγε με αξιοπρέπεια». Είναι δύσκολο να γράφεις ή να μιλάς για έναν θάνατο, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια νέα γυναίκα που είχε πολλά ακόμα να δώσει και άφησε πίσω της τρία παιδιά. Δεν μπορεί όμως κανείς παρά να αναρωτηθεί: θα ήταν λιγότερο αξιοπρεπής αν έκλαιγε δημοσίως ή αν έλεγε ότι φοβάται; Το πώς διαχειρίζεται κανείς την αρρώστια του δεν είναι θέμα αξιοπρέπειας. Πριν από δύο χρόνια έγινε μια μεγάλη αμερικανο-καναδική μελέτη (από το Queen’s University στον Καναδά και το University of Southern Califormia στις ΗΠΑ) που ερευνούσε τις επιπτώσεις που έχει η πολεμική γλώσσα στην αντίληψη του κοινού για τον καρκίνο. Ο αντίκτυπος ήταν αρνητικός, η γλώσσα των μαχών και των πολέμων όχι μόνο φόβιζε το κοινό αλλά του άφηνε με ένα αίσθημα απαισιόδοξης μοιρολατρίας πως «αν αρρωστήσω, αρρώστησα». «“Έχασε τον γενναίο αγώνα της”: Αν κάποιος ξεστομίσει αυτά τα λόγια μετά τον θάνατό μου, όπου κι αν βρίσκομαι, θα τον βρίσω» έγραψε στην «Guardian» η Κέιτ Γκρέιντζερ, μια Αγγλίδα ακτιβίστρια και νοσοκόμα το 2015, μερικούς μήνες πριν πεθάνει. Είχε διαγνωστεί με καρκίνο σε τελικό στάδιο από το 2012. «Θα ήθελα να με θυμούνται για τον θετικό αντίκτυπο που είχα σε αυτόν τον κόσμο, για τις ωραίες στιγμές και για τις σχέσεις μου με τους άλλους, όχι ως κάποια που έχασε τη μάχη. Όταν πεθάνω, θα έχω αψηφήσει την πρόγνωση για τον τύπο του καρκίνου μου και θα έχω πετύχει πολλά στη ζωή μου. Δεν θέλω να νιώθω αποτυχία για κάτι που δεν ελέγχω. Αρνούμαι να πιστέψω ότι ο θάνατός μου θα είναι επειδή δεν πάλεψα αρκετά σκληρά», είχε προσθέσει. Την επόμενη φορά που θα μιλήσουμε για μάχη, πόλεμο και αγώνα ας θυμηθούμε πως δεν νιώθουν όλοι οι ασθενείς ήρωες, πως ίσως όλο αυτό να είναι ένα βάρος που δεν χρειάζονται και, τέλος, το πιο σημαντικό, πως αυτό το αφήγημα λέει πολύ περισσότερα για τον δικό μας φόβο για την αρρώστια παρά για τον άνθρωπο που νοσεί ή πεθαίνει.

ΒΑΡΥΣ Ο ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΨΩΡΙΑΣΗ Όπως ισχύει για όλα τα χρόνια νοσήματα, η πανδημία έγινε αιτία να παραμεληθεί και η ψωρίαση, γεγονός που δημιούργησε πρόσθετα προβλήματα στους ασθενείς, αναδεικνύοντας παράλληλα την ανάγκη να μη χάνουν την επαφή με τον γιατρό τους και να συνεχίσουν να λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία που θα τους εξασφαλίσει κάθαρση του δέρματος από τις χαρακτηριστικές ψωριασικές πλάκες και καλύτερη ποιότητα ζωής, χωρίς τη βαριά σκιά του ψυχολογικού και κοινωνικού στίγματος της νόσου.

Η Παναγιώτης Γ. Σταυρόπουλος Καθηγητής Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Υπεύθυνος Ιατρείου Αυτοάνοσων Δερματοπαθειών και Ψωρίασης στην

LIFOPUBLI

Ευρωκλινική Αθηνών

ψωρίαση είναι μια αυτοάνοση πάθηση, η οποία εκδηλώνεται ως χρόνια δερματοπάθεια. Μπορεί να προκαλέσει κνησμό, πόνο στο δέρμα, ενώ οι δερματικές βλάβες είναι συχνότερες στους αγκώνες, στα γόνατα, στην επιδερμίδα του τριχωτού της κεφαλής, στις παλάμες και στα πέλματα. Παρόλο που η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική πάθηση, έχει σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο και στην ψυχολογία των ασθενών, καθώς το κοινωνικό στίγμα που δημιουργούν οι εμφανείς βλάβες στο δέρμα επηρεάζει την ποιότητα της ζωής τους. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε λίγο πριν από την πανδημία στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of the American Academy of Dermatology» από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, πολλοί πιστεύουν ακόμα σε μύθους που αφορούν την ψωρίαση και ακολουθούν εσφαλμένα στερεότυπα. Έτσι, το 54% των συμμετεχόντων απάντησε ότι δεν θα σκεφτόταν να βγει ραντεβού με ένα άτομο που έχει ψωρίαση και το 39,4% ότι δεν θα έδινε το χέρι σε κάποιον που έχει τέτοια σημάδια στο δέρμα. Η ρατσιστική αντιμετώπιση, λόγω έλλειψης ενημέρωσης, ήταν έντονη, καθώς το 32,3% απάντησε ότι δεν θα ήθελε ένα άτομο με ψωρίαση να έρθει στο σπίτι του. Σχεδόν το 57% των ερωτηθέντων χαρακτήρισε τους ανθρώπους με ψωρίαση ως ανασφαλείς, ενώ το 45% αξιολόγησε τους ασθενείς ως μη ελκυστικούς. Τα άτομα με ψωρίαση είναι συχνά απογοητευμένα και με ιδιαίτερες ευαισθησίες που οφείλονται στη χρονιότητα της νόσου τους και στο γεγονός ότι συχνά το εξάνθημα εντοπίζεται σε σημεία ορατά. Ως εκ τούτου, είναι απόλυτα δικαιολογημένο να έχουν βασικό στόχο την πλήρη δερματική κάθαρση, κάτι που προσφέρουν οι βιολογικές θεραπείες. Μία από τις καινοτόμες βιολογικές θεραπείες, που εγκρίθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΑ) και χορηγείται και στη χώρα μας, είναι η δραστική ουσία brodalumab (μπρονταλουμάμπη), ένα φάρμακο με καινοτόμο μηχανισμό δράσης, το οποίο δεσμεύει την υπομονάδα Α του υποδοχέα της IL-17 (που παίζει κομβικό ρόλο στη παθογένεια της ψωρίασης) και έτσι αναστέλλει τη δράση πολλαπλών προφλεγμονωδών κυτταροκινών της οικογένειας IL-17. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αναστολή της φλεγμονής και των κλινικών συμπτωμάτων της ψωρίασης. Όπως έχει φανεί σε μελέτη, με το brodalumab διπλάσιος αριθμός ασθενών επιτυγχάνει πλήρη δερματική κάθαρση, χωρίς συμπτώματα ψωρίασης, σε διάρκεια 52 εβδομάδων. Επιπλέον, επιτυγχάνεται η ταχύτερη έναρξη δράσης, με έναν στους δύο ασθενείς να πετυχαίνουν εμφανή αποτελέσματα από τη δεύτερη κιόλας εβδομάδα χορήγησης του φαρμάκου, ενώ σε 6,9 εβδομάδες το 25% των ασθενών επιτυγχάνει πλήρη δερματική κάθαρση. Δύο χρόνια μετά την έναρξη της θεραπείας με brodalumab, πάνω από το 60% των ασθενών επιτυγχάνει πλήρη δερματική κάθαρση, την οποία διατηρούν πέντε χρόνια μετά την έναρξη θεραπείας.

Η θεραπεία της ψωρίασης σύμμαχος και για την καταπολέμηση του κορωνοϊού Στη διάρκεια της πανδημίας αρκετοί ασθενείς δεν έβγαιναν για μήνες από το σπίτι τους, ούτε για να επισκεφτούν τον γιατρό τους και να λάβουν την προγραμματισμένη θεραπεία τους. Ωστόσο, τα άτομα με ψωρίαση δεν πρέπει να διακόπτουν τη θεραπεία τους, αλλιώς τα συμπτώματα στο δέρμα θα επιστρέψουν. Επιπλέον, σε μια προσπάθεια να αξιολογηθεί η πορεία της Covid σε ασθενείς με ψωρίαση και να αξιολογηθούν τυχόν επιβαρυντικοί προγνωστικοί παράγοντες, παρουσιάστηκε η πρώτη και μεγαλύτερη παγκόσμια σειρά περιστατικών κορωνοϊού σε ασθενείς με ψωρίαση, με τους παράγοντες που συσχετίστηκαν με μεγαλύτερο κίνδυνο για νοσηλεία να περιλαμβάνουν την αυξημένη ηλικία, το ανδρικό φύλο, τη μη καυκάσια φυλή και τις συννοσηρότητες. Η χρήση των βιολογικών παραγόντων σχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο νοσηλείας συγκριτικά με τις μη-βιολογικές συστηματικές θεραπείες, αν και τα ευρήματα χρήζουν περαιτέρω επιβεβαίωσης. Πάντως, τα ανοσολογικά μονοπάτια που εμπλέκονται στην παθογένεια της ψωρίασης, καθώς και οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται για να τα καταστείλουν, πιθανώς επιδρούν στην πορεία της λοίμωξης Covid, εμποδίζοντας την καταιγίδα των κυτταροκινών. Ακόμη και αν ο ασθενής φοβάται να πάει στο νοσοκομείο ή στο ιατρείο, πρέπει να διατηρεί επαφή με τον γιατρό του, έστω και εξ αποστάσεως. Μπορεί να κλείσει ένα τηλεφωνικό ραντεβού, να του στείλει με e-mail φωτογραφίες από το δέρμα του και να ενημερωθεί για την κατάσταση της υγείας του αλλά και για οτιδήποτε άλλο τον απασχολεί.

Η ρατσιστική αντιμετώπιση, λόγω έλλειψης ενημέρωσης, ήταν έντονη, καθώς το 32,3% απάντησε ότι δεν θα ήθελε ένα άτομο με ψωρίαση να έρθει στο σπίτι του. Σχεδόν το 57% των ερωτηθέντων χαρακτήρισε τους ανθρώπους με ψωρίαση ως ανασφαλείς, ενώ το 45% αξιολόγησε τους ασθενείς ως μη ελκυστικούς.

Οι επιστημονικές πηγές Kamiya K, Komine M, Ohtsuki M. Biologics for Psoriasis during the COVID-19 Pandemic. J Clin Med. 2021;10(7):1390. Published 2021 Mar 30 Motta, M., Sylvester, S., Callaghan, T., & Lunz-Trujillo, K. (2021). Encouraging COVID-19 vaccine uptake through effective health communication. Frontiers in Political Science, 3:630133. doi: 10.3389/fpos.2021.630133 Pearl, R. L., Wan, M. T., Takeshita, J., & Gelfand, J. M. (2019). Stigmatizing attitudes toward persons with psoriasis among laypersons and medical students. Journal of the American Academy of Dermatology, 80(6). https://doi.org/10.1016/j.jaad.2018.08.014 Strober B, et al. J Am Acad Dermatol 2016;75:77–81. Mahil SK, Dand N, Mason KJ, Yiu ZZN, Tsakok T, et al; PsoProtect study group. Factors associated with adverse COVID-19 outcomes in patients with psoriasis-insights from a global registry-based study. J Allergy Clin Immunol. 2021 Jan;147(1):60-71.

28.10.21 – lifo

ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ

SHORTCUT

Να γκρεμίσουμε την Ακρόπολη;

Η τραγωδία του κατά λάθος φονιά

Οι υπερβολές της «πολιτικής των ταυτοτήτων».

α π ό τον ε υτ ύ χη βα ρδουλά κη

talkofthetown

Τα παραδείγματα για το πόσο στρεβλά μπορεί να εκδηλωθεί η woke αντίληψη είναι αμέτρητα. Υπάρχει σχολείο π.χ. όπου, αν είσαι λευκό αγόρι, δεν μιλάς πρώτος γιατί αυτό θεωρείται μια «αναγκαία ανακατανομή της εξουσίας» μετά από αιώνες κυριαρχίας λευκών ανδρών.

16 lifo – 28.10.21

Ο Άλεκ Μπόλντγουιν είχε το φριχτό προνόμιο να διαπιστώσει μέχρι ποιο σημείο μπορούν να φτάσουν τα σαδιστικά καπρίτσια της ζωής και πόσο λίγο μπορούμε πραγματικά να ελέγξουμε την (εκ)τροπή των περιστάσεων.

α γκρεμίσουμε την Ακρόπολη επειδή στην κατασκευή της συμμετείχαν δούλοι; Να αλλάξουμε την ονομασία του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης επειδή ο Αριστοτέλης είχε τις απόψεις που είχε για τη δουλεία; Να αλλάξουμε τις ονομασίες οδών με ονόματα ηρώων της Επανάστασης επειδή στα απομνημονεύματά τους ίσως διαπιστώσουμε ψήγματα ρατσιστικών ή σεξιστικών αντιλήψεων; Αυτό που στη χώρα μας θα προκαλούσε οργίλες αντιδράσεις ή θυμηδία, στις ΗΠΑ είναι ήδη πραγματικότητα. Πριν από λίγες μέρες το Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Υόρκης αποφάσισε την απομάκρυνση αγάλματος του Τόμας Τζέφερσον. Πρώην Προέδρου της χώρας, βασικού συγγραφέα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, ενός από τους «Πατέρες του Έθνους». Αυτό επειδή είχε δούλους και, όπως ειπώθηκε, «συμβολίζει μια επαίσχυντη σελίδα της ιστορίας των ΗΠΑ». Το ίδιο έχει συμβεί και με άλλες σημαντικές μορφές της αμερικανικής ιστορίας, με ταινίες που έχουν αποσυρθεί ή επανακυκλοφορήσει με disclaimers, βιβλία ή κόμικ που έχουν αλλάξει τίτλο ή ονόματα πρωταγωνιστών, σε ένα φαινόμενο που, ειδικά πέρυσι το καλοκαίρι, με αφορμή και το κίνημα Black Lives Matter, είχε πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Παραβλέποντας τον αντιεπιστημονικό ιστορικό αναθεωρητισμό που μελετά απόψεις και συμπεριφορές εκτός του πλαισίου της εποχής τους και αναπτύσσοντας συνοπτικά (αναγκαστικά και κάπως απλουστευτικά) τις ιδεολογικές αφετηρίες του φαινομένου, αυτές εντοπίζονται στη λεγόμενη «woke» ατζέντα, την critical race theory, στην «πολιτική των ταυτοτήτων» («identity politics»). Με βάση τη θεωρία αυτή, στοιχεία όπως το φύλο, η φυλή, η θρησκεία, ο σεξουαλικός προσδιορισμός επικαθορίζουν την ταυτότητά σου. Η ταυτότητα και όχι οι ιδέες είναι το βασικό στοιχείο σύγκρουσης, καθώς στο βάθος του ιστορικού χρόνου τα στοιχεία αυτά έχουν βιωθεί από τον καθένα, μέσα από τη διαπάλη προνομιούχων και καταπιεζόμενων. Στη woke αντίληψη δεν είσαι απλώς ο εαυτός σου. Είσαι ένας αντικατοπτρισμός της φυλής, του φύλου ή της θρησκείας σου. Και κουβαλάς τις «αμαρτίες», τις ενοχές ή τα απωθημένα της. Εντάσσεσαι, συνεπώς, βάσει αυτών, στο δίπολο «προνομιούχων» «καταπιεσμένων», το οποίο σε προσδιορίζει πέραν των προσωπικών σου πεποιθήσεων. Τα παραδείγματα για το πόσο στρεβλά μπορεί να εκδηλωθεί αυτό είναι αμέτρητα. Υπάρχει σχολείο π.χ. όπου, αν είσαι λευκό αγόρι, δεν μιλάς πρώτος, γιατί αυτό θεωρείται μια «αναγκαία ανακατανομή της εξουσίας» μετά από αιώνες κυριαρχίας λευκών ανδρών. Θεωρείται λογικό, δηλαδή, ένα μικρό παιδί να υποστεί δυσμενή μεταχείριση προκειμένου να αποκατασταθεί μια προαιώνια αδικία. Ένα άλλο στοιχείο είναι η απολυτότητα των διαχωρισμών. Για να είσαι σωστός δεν αρκεί να μην είσαι ρατσιστής. Οφείλεις να είσαι μαχητικός αντιρατσιστής. Όχι όπως εσύ αντιλαμβάνεσαι την αντιρατσιστική συμπεριφορά, αλλά όπως το πλαίσιο των ακτιβιστών την ορίζει. Αν δεν τηρείς κάθε πτυχή της woke ατζέντας, σταδιακά τίθεσαι απέναντι. Αυτός ο υπέρμετρος φανατισμός, βέβαια, είναι και η αδυναμία του κινήματος. Γιατί αποξενώνει μια κρίσιμη μάζα πολιτών που προφανώς δεν είναι ρατσιστές, σέβονται τα ατομικά δικαιώματα, αναγνωρίζουν ότι υφίστανται ακόμα ζητήματα ρατσισμού, αλλά ταυτόχρονα δεν ενστερνίζονται τις ακρότητες αυτής της ατζέντας και δεν έχουν ενοχές ή απωθημένα για το τι έκαναν οι πρόγονοί τους. Απαραίτητο σκέλος της επικράτησης αυτής της νοοτροπίας είναι η λεγόμενη «κουλτούρα ακύρωσης» («cancel culture»). Η πλήρης απαξίωση, η επαγγελματική και ηθική εξόντωση όποιου παραβεί τα όρια που τίθενται από τους ακτιβιστές του χώρου, με στόχο όχι μόνο να ακυρωθεί ο ίδιος αλλά και να λειτουργήσει ως παράδειγμα για τους υπόλοιπους. Να σταλεί το μήνυμα «ου μπλέξεις», με τελικό στόχο να αυτολογοκριθείς. Και αυτό δεν αφορά μόνο αξιοκατάκριτες πράξεις –όπου θα ήταν λογικό και θεμιτό– αλλά ακόμα και προδήλως «αφελείς» συμπεριφορές, χωρίς κακή πρόθεση. Σε πρόσφατη έρευνα, το 62% των Αμερικανών δήλωσε ότι φοβάται να εκφράσει τις αληθινές του απόψεις. Την ίδια ώρα που μόνο το 25% επιδοκιμάζει την απομάκρυνση ακαδημαϊκών ή δημόσιων σχολιαστών με «αντιδραστικές» απόψεις. Τακτική ωστόσο που δεν εμποδίζεται, επειδή το 75% που διαφωνεί δεν θέλει να μπλέξει... Η τάση αυτή δεν είναι (ακόμα τουλάχιστον) πλειοψηφική στην αμερικανική κοινωνία. Είναι όμως κυρίαρχη πλέον στους χώρους των πανεπιστημίων, των ΜΜΕ ή των θεαμάτων. Μόλις πρόσφατα άρχισαν να ακούγονται κάποιες φωνές αντίστασης, που προειδοποιούν ότι πλέον τίθεται ζήτημα ελευθερίας έκφρασης. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Η παρακμή του αμερικανικού ονείρου, τα υπαρκτά φυλετικά ζητήματα, η οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας, η ριζοσπαστικοποίηση που ενδυνάμωσε ακραίες φωνές οι οποίες, αν και αλληλομισούνται, αρέσκονται σε ένα παιχνίδι αμοιβαίου ετεροπροσδιορισμού είναι κάποιες από τις αιτίες. Μπορεί η τάση αυτή να έρθει στην Ευρώπη; Κάποια ψήγματά της είναι ήδη εδώ. Δύσκολα ωστόσο θα αποκτήσει ανάλογη δυναμική. Στην Ευρώπη είμαστε πιο συμφιλιωμένοι με την ιστορία μας, λιγότερο ενοχικοί για το παρελθόν μας και οι κοινωνίες μας είναι πιο συνεκτικές. Αυτή είναι και η μεγάλη αδυναμία των identity politics. Ότι συμβάλλουν στον απόλυτο κατακερματισμό της κοινωνίας. Παραβλέπουν την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Αμφισβητούν το στοιχείο της ενσυναίσθησης. Απαξιώνουν τα βήματα που έχουν επιτευχθεί για να αμβλυνθούν αδικίες του παρελθόντος. Άνθρωποι των θεωρούμενων προνομιούχων φύλων και φυλών πάλεψαν για μια κοινωνία ελευθεριών και δικαιωμάτων. Τους αξίζει αναγνώριση, όχι καταλογισμός προπατορικών αμαρτημάτων. Η πρόσληψη των ανθρωπίνων σχέσεων ως πεδίου ταυτοτικών συγκρούσεων και μόνο επαναφέρει διαιρέσεις που η κοινωνία έχει σε μεγάλο βαθμό ξεπεράσει. Και που με βεβαιότητα θα εξαλείψει περαιτέρω στο μέλλον, ακόμα και χωρίς τις υπερβολές όσων ανάγουν τις ταυτοτικές διαιρέσεις σε αποκλειστικό στοιχείο ατομικού και πολιτικού προσδιορισμού.

από τον δημήτρη πολιτάκη

Δεν είναι και λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως οι πλούσιοι και οι προνομιούχοι δεν αξίζουν τον οίκτο και τη συμπόνια μας, ακόμα κι όταν πέφτουν θύματα ασύλληπτης κακοδαιμονίας. Σκέψου όμως πώς μπορεί να είναι να αφαιρέσεις ζωή από το πουθενά, να βρεθείς υπαίτιος ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, και μάλιστα όχι δικής σου.

εν σκοτώνουν τα όπλα, οι άνθρωποι σκοτώνουν»: αυτό είναι ένα από τα επιχειρήματα των υπέρμαχων της οπλοκατοχής απανταχού της γης. Στην περίπτωση όμως του Άλεκ Μπόλντγουιν (ή Μπάλντουιν, όπως έχει επικρατήσει να γράφεται) το όπλο ήταν αυτό που έκανε το κακό σαν να λειτουργούσε αυτόνομα, ανεξάρτητα από τον ανυποψίαστο και άβουλο χρήστη, σαν να γνώριζε μόνο το άψυχο αντικείμενο το τρομερό μυστικό ότι τα πυρά που περιείχε δεν ήταν ψεύτικα αλλά φονικά, όπως αποδείχτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο. Όποιος κι αν ευθύνεται, τελικά, για την εγκληματική αμέλεια –για την «κακιά την ώρα»–, αυτός δεν ήταν ο γνωστός ηθοποιός, πέρα από το μερίδιο ευθύνης που μπορεί να του αναλογεί ως ένας εκ των παραγωγών της ταινίας, τίτλος που συχνά αποδίδεται αυτομάτως και τιμής ένεκεν στους επιφανείς πρωταγωνιστές μιας ταινίας ή μιας τηλεοπτικής σειράς. Δεν είναι και λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως οι πλούσιοι και οι προνομιούχοι δεν αξίζουν τον οίκτο και τη συμπόνια μας, ακόμα κι όταν πέφτουν θύματα ασύλληπτης κακοδαιμονίας. Σκέψου όμως πώς μπορεί να είναι να αφαιρέσεις ζωή από το πουθενά, να βρεθείς υπαίτιος ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, και μάλιστα όχι δικής σου. Αυτή η στάμπα δεν ξεθωριάζει ποτέ. Εφεξής σε ορίζει αυτή η τραγωδία. Το μόνο χειρότερο ίσως, όσον αφορά τη φήμη ή την υστεροφημία που θα σε συνοδεύει για πάντα, είναι να πέσεις ο ίδιος θύμα μιας τέτοιας σκληρής και κακόγουστης φάρσας της μοίρας, να χάσεις άδοξα τη ζωή σου εξαιτίας ενός τρελού ατυχήματος, συχνά υπό κωμικοτραγικές συνθήκες και σε κοινή θέα. Λένε ότι είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσοι νομίζουμε οι άνθρωποι που σβήνουν καθισμένοι στον θρόνο της τουαλέτας τους, απλώς το γεγονός αποκρύπτεται από τους δικούς τους – κανείς δεν θα ήθελε να συνδεθεί το τέλος του με μια τόσο πεζή και θλιβερή αυλαία. Ο 63χρονος ηθοποιός είχε το φριχτό προνόμιο να διαπιστώσει μέχρι ποιο σημείο μπορούν να φτάσουν τα σαδιστικά καπρίτσια της ζωής και πόσο λίγο μπορούμε πραγματικά να ελέγξουμε την (εκ) τροπή των περιστάσεων. Και δεν είναι ο μόνος φυσικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία μιας έρευνας που εμφανίστηκε στη δημοσιότητα με αφορμή το τραγικό περιστατικό, γύρω στους 30.000 ανθρώπους κάθε χρόνο σκοτώνουν σε ατύχημα κάποιον συνάνθρωπό τους, μόνο στις ΗΠΑ. Πολλές από αυτές τις περιπτώσεις έχουν να κάνουν με τροχαία ατυχήματα, συνθήκη που ίσως είναι πιο οικεία στους περισσότερους από εμάς. Μέσα στα χρόνια, έχω γνωρίσει κάνα δυο τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων που αφαίρεσαν ζωή με το αυτοκίνητο χωρίς να φταίνε καθόλου (τη μία πετάχτηκε ξαφνικά μικρό παιδί μπροστά στις ρόδες και την άλλη ηλικιωμένο άτομο, εν συγχύσει διατελόν) και όλα τα «δεν φταις εσύ» του κόσμου δεν ήταν αρκετά για να απαλύνουν έστω και στο ελάχιστο τη βαθιά συντριβή και τη χρόνια μετατραυματική διαταραχή που υπέστησαν. Η ενοχή, η ντροπή, η θλίψη, η οδύνη αλλά και η οργή (ενάντια στον εαυτό τους) έμελλε να τους ακολουθούν διά βίου, και μόνο όταν αποφάσισαν να αναζητήσουν βοήθεια και να μη συντηρούν ανομολόγητες και κρυμμένες μέσα τους αυτές τις πληγές κατάφεραν να τις επουλώσουν, έστω και στοιχειωδώς.

28.10.21 – lifo

talkofthetown

53 με τουσ

Nightfall συνε ντε υξη: μαρια π απ π α φωτογραφιε σ: fre ddie f.

Η επιστροφή του πρώτου ελληνικού μέταλ συγκροτήματος με διεθνή καριέρα με έναν δίσκο για το «τέρας της κατάθλιψης».

18 lifo – 28.10.21

ελάχιστες ελληνικές μπάντες από τη δεκαετία του ’90 μπορούν να πουν ότι κατάφεραν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Λίγους μήνες αφότου ο Ευθύμης Καραδήμας σχημάτισε τους Nightfall στην Αθήνα το 1991, στα δεκαοκτώ του, έγιναν το πρώτο ελληνικό σχήμα που υπέγραφε διεθνές συμβόλαιο σε μια γαλλική εταιρεία, τη Holy Records. Ήταν μια ιστορική στιγμή για το ελληνικό μέταλ. Με έναν τρόπο άνοιξαν τον δρόμο για τα ελληνικά μέταλ συγκροτήματα ώστε να ανθήσουν στο εξωτερικό. Ακολούθησαν οι Rotting Christ, που με τη σειρά τους ήταν το πρώτο μέταλ συγκρότημα που έκανε περιοδεία στο εξωτερικό, και οι Sceptic Flesh. Οι Nightfall είναι σημαντικοί για έναν ακόμη λόγο: ανήκουν στα συγκροτήματα που καθόρισαν τον λεγόμενο μεσογειακό ήχο. Όλα αυτά ακούγονται μακρινά σήμερα που συναντώ τον Ευθύμη στου Ψυρρή για να μιλήσουμε για το νέο τους άλμπουμ και την επερχόμενη συναυλία τους. Η συνομιλία μας, περισσότερο και από συνέντευξη, είναι κουβέντα. Προτιμά να μιλάει σε φιλικό επίπεδο με κόσμο παρά να δίνει απρόσωπες συνεντεύξεις. Πρόσφατα οι Nightfall επέστρεψαν μετά από οκτώ χρόνια σιωπής, με τον Φώτη Μπερνάντο στα ντραμς, τον Μιχάλη Γαλιάτσο στην κιθάρα (μετά από είκοσι χρόνια), τον Κώστα Κυριακόπουλο επίσης στην κιθάρα, με ένα νέο μέλος, τη Βασιλική Μπιζά, στο μπάσο και τον Ευθύμη στα φωνητικά. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε πρόσφατα νέο δίσκο, το «At night we prey». Είχαν να κυκλοφορήσουν άλμπουμ από το 2013, όταν είχαν κάνει το «Cassiopeia». «Mε είχε πάρει ο Μιχάλης το 2018 με σκοπό να κάνουμε κάτι μαζί, αλλά του είχα πει ότι δεν είχα κάτι άλλο να καταθέσω σε αυτό το είδος της μουσικής», αναφέρει ο Ευθύμης, που αποδεικνύεται χείμαρρος. «Τι το ήθελα; Συνέβη ό,τι συνέβη και δύο χρόνια μετά του είπα ότι υπάρχει θέμα και είναι σοβαρό. Έτσι έγινε το άλμπουμ». Το «At night we prey» είναι ένας δίσκος για το «τέρας της κατάθλιψης», όπως μου λέει χαρακτηριστικά. Σίγουρα δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά όσον αφορά τον σκληρό ήχο, μια τόσο προσωπική δουλειά για ένα τόσο λεπτό ζήτημα. Ο Ευθύμης επικοινώνησε με ένα ινστιτούτο στη Λειψία της Γερμανίας για να πάρει συμβουλές, το European Alliance Against Depression. «Τους ενημέρωσα γι’ αυτό που ήθελα να κάνω και προχωρήσαμε μαζί στα πρώτα βήματα. Δυστυχώς, η πανδημία δεν μας άφησε να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, επειδή είχαμε μια κανονισμένη περιοδεία το 2021 στην Ευρώπη, όπου ο στόχος θα ήταν να κάνουμε μια παραφθορά του “Meet and Greet”. Εμείς θα κάναμε το “Meet and Open Up”, το “έλα και πες το πρόβλημά σου”, βγάλ’ το από μέσα σου, είσαι ένας νεαρός/-ή δεκαοκτώ χρονών και νιώθεις μόνος/-η, απογοητευμένος/-η στο σχολείο σου, σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που δεν έχει ακόμα την ωριμότητα να αντιμετωπίσει τη διαφορετικότητα, έλα και ανοίξου, κάτι μπορεί να

28.10.21 – lifo

53 λεπτά με τους Nightfall

talkofthetown

Οι Nightfall θα εμφανιστούν στις 13 Νοεμβρίου στο Gagarin205.

20 lifo – 28.10.21

βγει, είναι το πρώτο βήμα, βγάζεις το τέρας από μέσα σου και σταματάει να τρώει τα σωθικά σου, μπορεί να σε δαγκώσει, να σου φάει τη μούρη, να σε αρπάξει σαν σκυλί, αλλά απ’ έξω, όχι από μέσα σου, να φύγει από μέσα σου». Τελικά, η περιοδεία θα γίνει το 2022 και μέχρι στιγμής το άλμπουμ έχει πάρει ενθουσιώδεις κριτικές, αν και, όπως μου αναφέρει, στην Αμερική χάνεται κάπου στη μετάφραση και νομίζουν ότι μιλάει για την κατάθλιψη που ήρθε με την πανδημία και αφορά τον προβληματισμό των μουσικών που δεν μπορούν να περιοδεύσουν. «Ντρεπόμουν να τους διακόπτω στις συνεντεύξεις και να λέω ότι δεν εννοώ αυτό, αλλά κάτι που αφορά όλη την κοινωνία. Είχα κατάθλιψη και ήμουν μεγάλος αρνητής για χρόνια. Το συνειδητοποίησα λόγω του πατέρα μου, όταν έφυγε η μητέρα μου. Οι νευρολογικές ασθένειες αλλοιώνουν την προσωπικότητα σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί να μιλάς με έναν άνθρωπο και το αμέσως επόμενο λεπτό να εμφανίζεται, ως διά μαγείας, ένας άλλος. Έζησα όλη αυτή την παράνοια για τρία συναπτά έτη και είχα διαλυθεί. Ειδικά όταν έχει να κάνει με τους γονείς σου, πριν καν μπεις στη διαδικασία να το εξηγήσεις, έχεις συνθλιβεί, οπότε άρχισα να ψάχνομαι. Ζήτησα τη βοήθεια ενός ειδικού και ανακάλυψα ότι είναι μια κατάσταση που με χαρακτηρίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ξαναγύρισα στο παρελθόν μου και ξεκίνησα να αποκωδικοποιώ καταστάσεις, συμπεριφορές, αντιρρήσεις. Με τη μουσική ανακάλυψα έναν λόγο για να σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι, για να περάσω ένα μήνυμα. Αυτά που μαθαίνουμε και ξέρουμε πρέπει να τα μοιραζόμαστε με όλους προκειμένου να βοηθάμε την ομάδα και η ομάδα δεν έχει ούτε συγκεκριμένο χρώμα, ούτε συγκεκριμένα γούστα, ούτε συγκεκριμένη γλώσσα». —Δεν ήταν δύσκολο, όμως, να ανοιχτείς τόσο πολύ σε ένα είδος μουσικής που δεν ενθαρρύνει τέτοιου είδους ευαισθησίες; «Δεν είμαι δέσμιος της μουσικής που παίζω. Ακούω μουσική από πολύ μικρός, χωρίς να βάζω ταμπέλες. Έτσι, για μένα δεν ήταν πρόβλημα, ήταν πρόκληση. Υπήρχε πρόσφορο έδαφος επειδή ο συγκεκριμένος χώρος έχει ένα πάρα πολύ νεανικό κοινό το οποίο είναι δαρμένο από την πατριαρχία, δηλαδή πρόκειται για τον σκληρό άνθρωπο που έχει κατασταλάξει από τα δεκαοκτώ του, δεν αλλάζει η ζωή του, έχει σταθερές αρχές και δεν δέχεται καν να μεταβάλει τον ήχο του ο αγαπημένος του καλλιτέχνης. Ήταν ένα κατεστημένο που ήθελα να το σπάσω. Τώρα, όσον αφορά τον χαρακτηρισμό “μάτσο”, θεωρώ ότι υπάρχουν πιο σκληρές μουσικές στην εποχή μας, π.χ. το χιπ-χοπ και το τραπ. Υπάρχει κόσμος που διαφωνεί στιχουργικά, αλλά, ας είμαστε ρεαλιστές, τα παιδιά αυτά έχουν γεννηθεί μέσα στο καζάνι της κοινωνίας όπου εμείς σιγοβράζαμε από πριν, δεν ήρθαν από τον Άρη! Κι αν διαφωνούμε για τον στίχο, τον θεωρούμε πεζό και γελοίο, ας σκεφτούμε ότι τα παιδιά αυτά εμάς διάβασαν και άκουσαν και εφόσον καταθέτουν αυτό, μήπως έχουμε κάνει κι εμείς κάποια λάθη;». Η κουβέντα πάει στη συναυλία που θα κάνουν στο Gagarin205 στις 13 Νοεμβρίου. Θα είναι για όρθιους και δεν θα υπάρχει προπώληση. Όπως τονίζει, εξαιτίας του Covid-19 έχει δημιουργηθεί ένα πρόβλημα στη συναυλιακή αγορά αυτό το διάστημα, που έχει ξεκινήσει από τα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού τα οποία έχουν ακυρωθεί, αλλά δεν επέστρεψαν τα χρήματα, με αποτέλεσμα ο κόσμος να είναι επιφυλακτικός. Ξαναγυρνάμε, όμως, στο συγκρότημα και το παρελθόν. «Η μπάντα αυτή είναι σαν σειρά του Netflix. Ξεκίνησε το ’91 και έχει κάνει τέσσερις σεζόν. Τότε μας ενδιέφερε να φύγουμε από τη μίζερη πραγματικότητα της χώρας μας και να γνωρίσουμε άτομα στο εξωτερικό, τα οποία σκέφτονταν σαν κι εμάς, είχαν τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια όνειρα. Όταν το καταφέραμε, ήταν φανταστικά. Μας αποζημίωσε για τις ταλαιπωρίες και τα ταξίδια, επειδή οι περιοδείες δεν είναι κάτι πολύ ευχάριστο, εφόσον πρέπει να παίζεις κάθε μέρα. Είναι πολύ σκληρό και άχαρο, εκτός κι αν είσαι οι Metallica ή οι Rolling Stones. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και η τύχη, μην κοροϊδευόμαστε. Δεν μπορώ να τον αποτιμήσω ακόμα, βέβαια. Αυτό που ξέρω είναι ότι, αρχές δεκαετίας του ’90, βρέθηκα με ένα συμβόλαιο σε μια γαλλική εταιρεία που προφανώς ήθελε να βρει μια καινούργια μουσική τάση στον μικρόκοσμο που λεγόταν “ευρωπαϊκό μέταλ” και είπε “ας ποντάρουμε στην Ελλάδα”. Έτυχε να βρουν τότε εμένα και τα παιδιά και καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία. Από κει και πέρα, έξω, ενώ υπήρχαν καλύτεροι μουσικοί από εμάς, έπεφταν στην παγίδα να μιμούνται τα κραταιά είδωλά τους, τα μεγάλα συγκροτήματα της εποχής, αγγλικά, γερμανικά, αμερικανικά. Κανείς δεν σκέφτηκε, “ρε παιδιά, γιατί ένας Άγγλος να ακούσει μια

ελληνική μπάντα που πατάει σε μια αγγλική”, οπότε εμείς βγάλαμε έξω έναν ήχο ο οποίος χαρακτηρίστηκε εξωτικός, διαφοροποιημένος, ο οποίος αγαπήθηκε. Αυτό έγινε, δεν υπήρξε τίποτε άλλο και η σκηνή, ακόμα και σήμερα, διέπεται από αυτό το ρεύμα. Δεν έχει αλλάξει και αυτό είναι και καλό και κακό. Σήμερα, το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει κρίση ταυτότητας, δηλαδή όταν βγαίνεις και φωνάζεις, πρέπει ο λόγος σου να έχει ουσία. Οι εποχές, όμως, έχουν αλλάξει, το χιπ-χοπ έχει πιο δυνατό λόγο και πιο κοινωνικά ερείσματα, δηλαδή είναι γροθιά στο μαχαίρι. Το μέταλ έχει φύγει από τον δρόμο και έχει ανέβει στα σαλόνια κάποιων ορόφων. Το ακούς πλέον και χαμηλά, έχει χάσει την οργή του, έχει πολύπλοκο χαρακτήρα. Κάποια στιγμή τη δεκαετία του 2000 άρχισε να πέφτει φτηνό χρήμα στην αγορά, κάτι που επηρέασε και τις υποκουλτούρες, πέρα από την ποπ μουσική, και ξαφνικά στη μέταλ μουσική μπήκαν κανόνες mainstream. Προσωπικά, κλότσησα και είπα “πλασιέ της μουσικής μου δεν θα γίνω” και το τήρησα αυτό αρκετά χρόνια. Τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν μόνο μια στάση απέναντι στην αλλαγή των τάσεων αλλά και ένα εσωτερικό κομφούζιο, σαν να έχω χαλασμένη πυξίδα. Είχα μια σύγχυση. Εκεί μπήκε και το θέμα της αυτοκαταστροφής. Εκείνα τα χρόνια η κοινωνία μας ήταν στεγνή, γκρι, ούτε καν μαύρη, ξεφτισμένη – να μην ξεχνάμε ότι τη δεκαετία του ’90 με αρχές των ’00s οι άνθρωποι που ήταν στα μέσα και στα έξω, που κινούσαν τα νήματα σε όλα τα επίπεδα, ήταν άνθρωποι που είχαν ανδρωθεί την περίοδο της χούντας, οπότε οτιδήποτε νεωτεριστικό ήταν διαβολικό και τρισάθλιο – όταν είχε γίνει αυτή η ιστορία με τον Κατσούλα και τους σατανιστές της Παλλήνης είχαμε τραβήξει τα πάνδεινα. Έπρεπε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, αλλά όλα αυτά έγραφαν μέσα μας». —Πώς ήταν εκείνη την εποχή η σκηνή και οι σχέσεις σας με τα άλλα γκρουπ; Ήμασταν μια παρέα όλοι. Βγαίναμε στα Εξάρχεια. Βέβαια, οι σχέσεις δοκιμάζονται και δοκιμάζονται με τον χρόνο. Μετά από τόσα χρόνια είμαστε ώριμοι άνθρωποι, μόνο καλές σχέσεις μπορεί να έχουμε. Τότε ήταν σε επίπεδο αγορίστικο και, ξέρεις, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αρσενικό έφηβο. Είμαστε οι χειρότεροι. Αλαζονεία, νεύρο, συν την πατριαρχία του στυλ «αγόρι μου, γαμείς και δέρνεις, εμείς δεν κάνει να κλαίμε, κ.λπ.». Άσ’ τα να πάνε. Στην πρώτη περιοδεία, το ’94, βγήκαμε έξω και βλέπαμε τύπους αντίστοιχους μ’ εμάς, αλλά από άλλες χώρες, με άλλο λεξιλόγιο και χαρακτηριστικά. Ήταν σουρεάλ. Δεν το πίστευες. Διευρύνθηκαν οι ορίζοντές μας και μάθαμε νέα πράγματα, κυρίως να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα. Ό,τι κι αν είσαι, όσο καμένος, αν έχεις μάθει να σέβεσαι τον περίγυρό σου, είσαι η λύση στα προβλήματα όλου του κόσμου. Αν έχεις αυτή την αγκαλιά, που λέμε. Στην Ελλάδα δεν τα είχαμε αυτά. Ο λόγος που έπαιξα αυτήν τη μουσική ήταν καθαρά η θέση μου σε σχέση με την οικογένειά μου, το σχολείο και γενικότερα το κοινωνικό σύνολο. Αισθανόμουν εκτός, ένας απόκληρος. Έψαχνα απεγνωσμένα ανθρώπους να επικοινωνήσω και όταν τους βρήκα, το ένα άρχισε να φέρνει το άλλο και αυτό με ακολουθεί στην υπόλοιπη ζωή μου. Για όλα αυτά ευθύνεται η μπάντα. Τα υπόλοιπα, τα χρήματα είναι κάτι σχετικό». Ο Ευθύμης αναφέρει συχνά την πατριαρχία κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας. Μου σχολιάζει τα lockdowns αλλά και την τοξικότητα που υπάρχει τελευταία στα social media. «Είδες τι έγινε με το ΜeΤoo στην καραντίνα. Δεν θα γινόταν αυτό αν όλοι ήμασταν στο τρέξιμο και δουλεύαμε. Αυτά είναι τα καλά που συνέβησαν. Η ζωή πάει μπροστά μέσα από τις δυσκολίες. Ποτέ δεν πήγε μπροστά με πάρτι. Τα τελευταία χρόνια η παρατεταμένη κρίση στην Ελλάδα γεννάει νέες τάσεις, νέες ματιές. Ο κόσμος, επειδή έχει περάσει πολλά, αν δεν έχει το υπόβαθρο που θα του επιτρέψει να κρατήσει μέσα του τα καλά που έφερε η κρίση και να φτύσει ό,τι δεν χρειάζεται, τα κρατάει όλα μέσα του, εκνευρίζεται, φουσκώνει και χτυπάει στα κάγκελα. Η Ελλάδα έχει περάσει ξανά από τετοιες καταστάσεις. Αυτόν τον συνεχόμενο διχασμό, το αν δεν είσαι μαζί μου, είσαι απέναντί μου, λες και δεν βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Είναι λυπηρό. Τώρα έχει περάσει και στα social media. Παρ’ όλα αυτά, κρατάω αυτό που μου είχε πει ένας φίλος του πατέρα μου, να δίνω ευκαιρίες. Όχι μία, πολλές ευκαιρίες. Μου πήρε χρόνο, αλλά τελικά συνειδητοποίησα πως, επειδή οι άνθρωποι είμαστε ατελή όντα και έχουμε μια τάση να τα κάνουμε σκατά, πρέπει να συγχωρείς και να προχωράς. Να ξεχνάς, όμως, είναι δύσκολο».

«Είδες τι έγινε με το ΜeΤoo στην καραντίνα. Δεν θα γινόταν αυτό αν όλοι ήμασταν στο τρέξιμο και δουλεύαμε. Αυτά είναι τα καλά που συνέβησαν. Η ζωή πάει μπροστά μέσα από τις δυσκολίες. Ποτέ δεν πήγε μπροστά με πάρτι. Τα τελευταία χρόνια η παρατεταμένη κρίση στην Ελλάδα γεννάει νέες τάσεις, νέες ματιές.

28.10.21 – lifo

Ο Μαραθώνιος της Μαρίας για τη «Φλόγα» Η Μαρία Κωνσταντάκη από τον Εasy 97.2 διένυσε 210 χιλιόμετρα με την υποστήριξη επωνύμων και ανωνύμων.

22 lifo – 28.10.21

ένε πως όταν έχεις μέσα σου τη φλόγα, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Η Μαρία Κωνσταντάκη είχε στο μυαλό της αλλά και την καρδιά της τη Φλόγα, τον σύλλογο γονέων παιδιών με καρκίνο, και αυτή ήταν που την οδήγησε στον τερματισμό του Μαραθωνίου που τελέσθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Η Μαρία Κωνσταντάκη, ραδιοφωνική παραγωγός του Εasy 97.2, ολοκλήρωσε με τεράστια επιτυχία τον μεγαλύτερο στόχο της ζωής της! Περπάτησε 5 μαραθωνίους μέσα σε 5 ημέρες, διανύοντας 42 χιλιόμετρα την ημέρα και συνολικά 210 χιλιόμετρα, από τις 18 μέχρι και τις 22 Οκτωβρίου. Με αφετηρία το Ναύπλιο και σημείο τερματισμού την Αθήνα, ξεπέρασε τον εαυτό της και κατάφερε να πραγματοποιήσει τον μεγαλύτερο και δυσκολότερο στόχο της ζωής της, με τεράστια σωματική κόπωση αλλά ακόμα μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση. Με απόλυτη αφοσίωση, συγκέντρωση, προγραμματισμό και έχοντας δίπλα της μια ομάδα ανθρώπων που τη στήριζε κάθε στιγμή, περπάτησε για έναν και μόνο σκοπό: την ενίσχυση του Συλλόγου γονέων παιδιών με καρκίνο «Φλόγα». Ξεκινώντας από το Ναύπλιο και διασχίζοντας το Άργος, τις Μυκήνες, τη Νεμέα, το Χιλιομόδι, την αρχαία Κόρινθο, την Κόρινθο, το Λουτράκι, τα Ίσθμια, τους Αγίους Θεοδώρους, την Κινέτα, τα Μέγαρα, τη Νέα Πέραμο και τον Ασπρόπυργο, έχοντας τη συμπαράσταση κατοίκων και φορέων των περιοχών, έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά την 5η ημέρα του Μαραθωνίου. Πλήθος κόσμου περπάτησε μαζί της από κει και μέχρι τον τερματισμό, το απόγευμα της Παρασκευής 22 Οκτωβρίου, στην πλατεία Κοτζιά. Στον τερματισμό της στο Δημαρχείο Αθηνών την υποδέχτηκε το ραδιοφωνικό της ταίρι από την πρωινή εκπομπή «Easy Breakfast» Στάθης Χριστοφορίδης, ενώ μαζί τους βρέθηκαν ο Κώστας Μπακογιάννης,

δήμαρχος Αθηναίων, η Κατερίνα Γκαγκάκη, αντιδήμαρχος Εξωστρέφειας και Κοινωνίας των Πολιτών, η Μαρία Τρυφωνίδη, πρόεδρος του Συλλόγου γονέων παιδιών με καρκίνο «Φλόγα», παιδιά και γονείς του συλλόγου, καθώς και φίλοι, θαυμαστές και συνάδελφοι της Μαρίας, χειροκροτώντας την υπεράνθρωπη προσπάθειά της! Συμπαραστάστες σε αυτή την προσπάθεια βρέθηκαν άνθρωποι από διαφορετικούς χώρους, συμβάλλοντας ο καθένας με τον τρόπο του στην εκπλήρωση αυτού του του στόχου. Ο Θόδωρος Σκυλακάκης, αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος, αντιδήμαρχος Τεχνικής Υπηρεσίας Ασπροπύργου, ο Θοδωρής Ιακωβίδης, πρωταθλητής άρσης βαρών, ο Kώστας Μαρτάκης, η Καλομοίρα, ο Mάρκος Σεφερλής, η Ντορέττα Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Καρπής, ιδρυτής της Micro Skate Hellas, η «Running Team» του Ομίλου Σφακιανάκη, η Μαρία Γεωργάκαινα, ο Βασίλης Κουμεντάκος και η Φελίσια Τσαλαπάτη είναι κάποιοι από εκείνους που περπάτησαν και εμψύχωσαν τη Μαρία σε διάφορα σημεία της διαδρομής, ενώ η εμπορική διεύθυνση των ραδιοφώνων του Ομίλου Αntenna υποστήριξε από καρδιάς το όλο εγχείρημα. Δίπλα στη Μαρία βρέθηκαν ο παθολόγος Γιώργος Λαμπρινούδης (Νοσοκομείο Υγεία), ο Μάκης Σολδάτος, φυσιοθεραπευτής (Φυσιοθεραπευτικό Τμήμα του Metropolitan General) αλλά και οι Γιάννης Μακρής και Γιάννης Ντιγκόζης από την εταιρεία Αrmonia-Zen Events, ο Νίκος Σφαρνάς, videographer, και η Ελίνα Μάλαμα. Πάνω απ’ όλα, όμως, σημαντική ήταν η συμπαράσταση από τους καθημερινούς ανθρώπους που στήριζαν με τηλέφωνο ή sms την όλη ενέργεια. Ο Μαραθώνιος της Μαρίας για τη «Φλόγα» γίνεται για άλλη μία φορά αφορμή να σκεφτούμε το μεγαλείο της συνεργασίας αλλά και την ασύγκριτη χαρά της προσφοράς.

28.10.21 – lifo

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ

ΜΕ ΕΝΑ 24 lifo – 28.10.21

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

ΒΑΝ ΜΙΑ ΝΕΑΡΉ ΠΑΡΈΑ ΦΊΛΩΝ ΤΩΝ EXTREME SPORTS ΤΑΞΙΔΕΎΕΙ ΜΕ ΈΝΑ ΒΑΝΆΚΙ ΣΕ ΌΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΆΖΕΙ ΜΊΑ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΥΣΕΣ ΕΚΠΟΜΠΈΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΤΗΛΕΌΡΑΣΗΣ. ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ: M.HULOT 28.10.21 – lifo

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Α «Όλοι προερχόμαστε από τον χώρο του adventure και του outdoor living, γι’ αυτό το περιεχόμενο του γυρίσματος ακολουθεί πιστά την κουλτούρα κάθε αθλήματος και γενικά του τρόπου ζωής του.»

πό την ελληνική τηλεόραση λείπουν εκπομπές που να είναι σημερινές, που να έχουν επαφή με την πραγματικότητα και να είναι κινηματογραφημένες με συναρπαστικό τρόπο. Το «Van Life» είναι αυτό ακριβώς, μια πρωτότυπη νεανική σειρά με τις περιπέτειες μιας ομάδας φίλων που αποφασίζουν να γυρίσουν την Ελλάδα με ένα βαν και να κάνουν τα αγαπημένα τους αθλήματα στη φύση. Το concept είναι κάτι μεταξύ road trip και περιπέτειας, βασισμένης σε αθλητική δραστηριότητα, με διαφορετικούς καλεσμένους σε κάθε επεισόδιο. Ο πρωταθλητής στην ποδηλασία βουνού Γιάννης Κορφιάτης, μαζί με την παρέα του, το κινηματογραφικό συνεργείο δηλαδή, καλεί διαφορετικούς χαρακτήρες, λάτρεις διαφορετικών αθλημάτων, να ταξιδέψουν μαζί τους με ένα διαμορφωμένο σαν μικρό σπίτι όχημα. «Το “Van Life” απευθύνεται σε μια κοινότητα ανθρώπων που αγαπούν να βρίσκονται με φίλους, αγαπούν τις εκδρομές, τον αυθορμητισμό, τον απλό τρόπο διαβίωσης, τη νομαδική ζωή και σίγουρα μια πιο active καθημερινότητα», εξηγούν. «Όλα αυτά γίνονται πιο εύκολα και γρήγορα όταν μπορείς να μεταφέρεις το σπίτι σου παντού. Όταν ζεις σε ένα βαν, όταν μπορείς να ξυπνάς κάθε μέρα και να βλέπεις διαφορετικές εικόνες, ανοίγοντας την πόρτα του “σπιτιού” σου. Όλοι προερχόμαστε από τον χώρο του adventure και του outdoor living, γι’ αυτό το περιεχόμενο του γυρίσματος ακολουθεί πιστά την κουλτούρα κάθε αθλήματος και γενικά του τρόπου ζωής του. «Η παρέα του “Van Life” υπήρχε πριν από αυτό και η καθημερινότητα που παρουσιάζεται στην εκπομπή είναι αυτή όλων μας ως έναν βαθμό. Επίσης, υπάρχουν έντονα στοιχεία mockumentary. Δηλαδή, ενώ μιλάμε για μια εκπομπή με ριάλιτι στοιχεία όσον αφορά την καταγραφή γεγονότων, θα δούμε και μερικά στοιχεία μυθοπλασίας που χτίζουν τη σχέση χαρακτήρων, παρουσιαστή και συνεργείου».

μάτι είναι πως το “Van Life” αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό. Αλλάζει και εξελίσσεται από το ένα επεισόδιο στο άλλο και μαζί του αλλάζουμε και όλοι εμείς». Στο πρώτο επεισόδιο όλη η παρέα συναντιέται και καταλήγει με το βανάκι στην παραλία Διόνι στην Κατοχή Μεσολογγίου, στη βόρεια πλευρά των εκβολών του Αχελώου. Εκεί, σε μία από τις καλύτερες φυσικές πίστες της Ευρώπης για kite και windsurfing, κάνουν kite surfing και ενδιαφέρουσες γνωριμίες με εκπαιδευτές, «ναυαγούς» και έναν κύριο που φτιάχνει παραδοσιακές φορεσιές. Η σειρά προβάλλεται από την ΕΡΤ2 κάθε Σάββατο στις 20:00 και στη συνέχεια υπάρχει διαθέσιμη στην πλατφόρμα του Ertflix. «Για τη φύση της δικής μας εκπομπής, που το κοινό της, φανταζόμαστε, είναι άνθρωποι που τρέχουν σε βουνό και θάλασσα κάθε Σάββατο που προβάλλεται, σίγουρα το να μπορεί κάποιος να μας παρακολουθήσει από το κινητό του είναι μεγάλο πλεονέκτημα», λένε. «Σίγουρα, το ότι μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει την εκπομπή και μέσω Ertflix οποιαδήποτε ώρα θελήσει βοηθά στο να δουν την εκπομπή περισσότερoι». Η ιδέα για την εκπομπή ανήκει στη Δήμητρα Μπαμπαδήμα, τη σκηνοθέτιδα του «Van Life». «Εδώ και αρκετά χρόνια γίνονταν συζητήσεις για κάτι αντίστοιχο. Οπότε, ας πούμε ότι η ιδέα ξεκίνησε από μένα, αλλά άλλαξε και αλλάζει όσο ολόκληρη η ομάδα βάζει το δικό της input σε έναν βασικό σκελετό», λέει. «Το αποτέλεσμα της ιδέας πλέον μπορούμε να πούμε ότι έχει στοιχεία από όλα τα μέλη της ομάδας. Θα έλεγα ότι είναι η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή όπου όλα τα μέλη της παραγωγής λειτουργούν με ίσους όρους. Ας την ονομάσουμε την πρώτη σοσιαλιστική τηλεοπτική εκπομπή (γέλια). Να κάτι ακόμα που μπορεί να την ξεχωρίζει από άλλα μοντέλα. Όλα σχεδόν τα μέλη της ομάδας αγαπούν ιδιαίτερα αυτόν τον τρόπο ζωής. Αρκετά συχνά διοργανώνουμε ταξίδια και ζούμε ίσως ακόμα πιο “πρόχειρα”, υπό την έννοια ότι ταξιδεύουμε με σκηνές ή vans φίλων. Άλλωστε, το vanlife lifestyle ταιριάζει

LIFE Ο Γιάννης Κορφιάτης, ως βασικός παρουσιαστής, συνδέει τον θεατή με τον κόσμο, άρα με τις κοινότητες των εκάστοτε δύο guests. «Σε κάθε επεισόδιο φιλοξενούμε δύο ανθρώπους από δύο διαφορετικές αθλητικές κοινότητες. Στόχος τους είναι να μας δώσουν πληροφορίες για το άθλημά τους και κίνητρο σε κάποιον που παρακολουθεί να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, να ταξιδέψει και να γίνει μέρος μιας παρέας. Γιατί αν δεν βγεις από το σπίτι, δεν θα γίνεις μέρος μιας ευρύτερης κοινότητας», λέει. « Ένα άλλο ενδιαφέρον κομ-

26 lifo – 28.10.21

γάντι με τα αθλήματα που ασχολείται κάθε μέλος της ομάδας. Είναι όνειρο του καθενός μας ξεχωριστά να γίνει κάτοχος του δικού του βαν κάποια στιγμή. Περιμένουμε πώς και πώς να απλοποιηθεί νομοθετικά η μετατροπή του αυτοκινήτου σε τροχόσπιτο, καθώς η δημιουργία και κατασκευή του “σπιτιού” σου σύμφωνα με τις ανάγκες σου είναι μια ξεχωριστή και όμορφη διαδικασία και σαφώς πιο οικονομική. Είναι κάτι που βλέπουμε να αποτελεί απλή ρουτίνα για τους adventurers του εξωτερικού, εμείς ακόμα ψαχνόμαστε.

Έχουμε ολοκληρώσει τα έντεκα επεισόδια του πρώτου κύκλου. Κάθε επεισόδιο πρέπει να ολοκληρώνεται σε δύο ημέρες, με μία διανυκτέρευση. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε ταξιδέψει σερί για περισσότερες από επτά ημέρες γκρουπαρισμένων γυρισμάτων, καθώς οι δυσκολίες είναι αρκετές». Οι βασικοί συντελεστές κάθε επεισοδίου είναι επτά άτομα, τα τρία από τα οποία, οι παρουσιαστές, ζουν όντως στο βανάκι κατά τη διάρκεια των ταξιδιών. «Προσπαθήσαμε να χωρέσουμε και οι υπόλοιποι τέσσερις εκεί, όμως η παραγωγή επέμεινε πως θα έπρεπε να μείνουμε σε ένα δεύτερο camper van δίπλα τους», σχολιάζει η Δήμητρα. Όσο για το πώς επηρεάστηκαν οι μεταξύ τους σχέσεις γυρίζοντας την Ελλάδα στριμωγμένοι σε ένα βανάκι, όλη η ομάδα συμφωνεί: «Όπως με όλες τις εκδρομές τέτοιου τύπου, ή γίνεσαι πολύ καλός φίλος με τους συνταξιδιώτες σου ή το αντίθετο. Εμείς ήμασταν ήδη φίλοι, οπότε γνωρίζουμε ο ένας τις παραξενιές του άλλου και έχουμε βρει τις ισορροπίες μας. Οι τσακωμοί συνήθως αφορούν χαζά ζητήματα, όπως “γιατί σπάσατε στη μέση τα μακαρόνια πριν τα βράσετε;” και κρατούν για λίγα λεπτά. Κατά τα άλλα, κάθε φορά συνειδητοποιούμε πόσο όμορφα περάσαμε επιστρέφοντας Αθήνα». Μέχρι τώρα έχουν ταξιδέψει στο Διόνι Μεσολογγίου για kitesurf, στον Λαγκούβαρδο για surf, στο Κυπαρίσσι Μονεμβασιάς για αναρρίχηση, στον Ταΰγετο για ορεινό τρέξιμο, στην Ποτιδάνεια Φωκίδας για ποδήλατο βουνού, στα Καλάβρυτα για ορειβατική χιονοδρομία και splitboard, στον Όλυμπο για longboard, «με κινηματογραφιστές που κατανοούν το άθλημα και τη δυναμική του» και ξέρουν πώς να το παρουσιάσουν συναρπαστικά. « Έχουμε κινηματογραφιστές-“κομάντο” του είδους και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό», λέει η Δήμητρα. «Το σημαντικό όμως για μένα είναι, ακόμα κι αν δεν μεταφερθεί η ένταση ενός αθλήματος, να δοθεί ένα κίνητρο στον θεατή να δοκιμάσει κι αυτός κάτι απ’ όσα βλέπει. Τα σπορ που παρουσιάζουμε δεν έχουν μόνο δυναμική πλευρά, σε πολύ έντονο βαθμό έχουν και τη ρομαντική τους πλευρά, την επαφή με τη φύση και την παρέα. Ό,τι από αυτά μεταφέρεται, καλό είναι. Η πιο όμορφη ιστορία ήταν η συνάντησή μας με ένα ζευγάρι Γερμανών στον Ταΰγετο. Ταξίδευαν με το βανάκι τους στην Πελοπόννησο και όταν οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν, σκηνοθετήσαμε on the spot μια σκηνή και τους εντάξαμε στο επεισόδιο. Και ενώ ήταν η μέρα αναχώρησής τους από τον Ταΰγετο, έμειναν άλλο ένα βράδυ για να το περάσουμε όλοι παρέα, να φάμε και να συζητήσουμε. Τους ζητήσαμε να μας ακολουθήσουν στα γυρίσματα του επόμενου επεισοδίου, σε διαφορετικό location της Πελοποννήσου, και με μεγάλη χαρά μάς ακολούθησαν. Ήταν μια υπέροχη συγκυρία». Τις ιστορίες και τα ευτράπελα που έζησαν σε αυτό το πολύμηνο road trip –και είναι πολλά!– θα τα δούμε στα επεισόδια. «Αυτό που ανακαλύψαμε είναι ότι όσες φορές κι αν επισκεφθείς ένα μέρος, η εμπειρία κάθε φορά θα είναι διαφορετική», λένε. «Κι αυτό οφείλεται κυρίως στους συνταξιδιώτες σου». «Θα έχει και δεύτερο κύκλο;» «Θέλετε;»

INFO Το «Van Life» προβάλλεται κάθε Σάββατο στις 20:00 στην ΕΡΤ2 και στη συνέχεια στο Ertflix. Σενάριο - σκηνοθεσία: Δήμητρα Μπαμπαδήμα Αρχισυνταξία: Ιωάννα Μπρατσιάκου Διεύθυνση φωτογραφίας: Θέμης Λαμπρίδης & Μάνος Αρμουτάκης Ηχοληψία: Χρήστος Σακελλαρίου Μοντάζ: Δημήτρης Λίτσας Εκτέλεση & οργάνωση παραγωγής: Φωτεινή Οικονομοπούλου Παρουσιάζει ο Γιάννης Κορφιάτης

28.10.21 – lifo

q Γεννήθηκα το 1943 και μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας, σε μια κάθετη οδό μεταξύ Ακαδημίας και Πανεπιστημίου. Εκεί είναι η πατρίδα μου: κάθε φορά που περνώ κάτω από την πολυκατοικία που στέγαζε το σπίτι και το δικηγορικό γραφείο των δικών μου, αισθάνομαι σαν να μην έχω φύγει ποτέ. Και το κάνω εδώ και πολλές δεκαετίες, περιπλανώμενος σε διάφορα σπίτια και γειτονιές. Έτσι, στα βιβλία μου η οδός Γεωργίου Γενναδίου αποτελεί σχεδόν ένα μόνιμο σκηνικό. Θυμάμαι ότι ήταν μια γειτονιά με γραφεία, πολλούς κινηματογράφους αλλά και κατοικίες, πολύ πιο ήσυχη και καθαρή απ’ όσο είναι σήμερα. Εκείνη η εποχή ήταν σκληρή και σκοτεινή εξαιτίας του πολέμου, της Κατοχής και της πείνας. Αλλά και μια περίοδος που ανθούσαν οι παρέες και τα γράμματα. Όταν ο θάνατος σε περιτριγυρίζει, οξύνονται οι αισθήσεις και τα ένστικτα της αυτοσυντήρησης ή της δημιουργικότητας. Ωστόσο, αυτές τις γενιές πάντοτε τις θαύμαζα διότι έζησαν τρομακτικά ιστορικά γεγονότα. Κι όμως, δεν τους άκουσες ποτέ να δυσφορήσουν. Σκεφτείτε μόνον ότι ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1903 στη Μυτιλήνη ως Τούρκος υπήκοος αλλά και τι έζησε ως το 1984 που πέθανε: φυλακίσεις, δικτατορίες, πολέμους, Εμφύλιο.

Συγγραφέας. Γεννήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ζει στην Κηφισιά.

σ’ αυτούς χρωστάω αυτό που έχω γίνει. Ήταν δυο ακραία διαφορετικοί και ισχυροί χαρακτήρες και έχω κληρονομήσει χαρακτηριστικά και από τους δύο. Επίσης, όπως οι πιο πολλοί άνθρωποι της γενιάς τους, ήταν πολιτικοποιημένοι και πολύ φιλότεχνοι. Ο Αιμίλιος Βεάκης έλεγε για τον πατέρα μου ότι θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός. Πράγματι, είχε ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, λάτρευε τη σάτιρα, τον καγχασμό, διηγούνταν καταπληκτικά αμέτρητες ιστορίες και έγραφε σε περιοδικά της αριστερής διανόησης. Το σπίτι ήταν γεμάτο βιβλία, το διάβασμα ήταν η κοινή μας απόλαυση και τα δώρα που έπαιρνα παιδί ήταν σχεδόν αποκλειστικά βιβλία. Οι παρέες τους ήταν άνθρωποι της τέχνης, ποιητές, ζωγράφοι, πεζογράφοι. Μάλιστα, το Θέατρο Τέχνης ιδρύθηκε στο γραφείο του πατέρα μου, που συνέταξε το καταστατικό. Με τον Κάρολο Κουν ήταν πολύ φίλοι και έχω ακόμα το έγγραφο εκείνο, όπως και την πρώτη σφραγίδα του θεάτρου. Από τους γονείς μου κρατώ την αφιλοκερδή και θαρραλέα εμπλοκή τους στα πολιτικά πράγματα και τους αγώνες που τους έβαλαν σε κίνδυνο. Συγκρατώ, επίσης, το γονίδιο της συγγραφής που προέρχεται και από τους δύο, καθώς και τα πολύ σημαντικά παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο δούλευαν τα βιβλία τους.

q Ως παιδί με καθόρισαν πολλά απ’ τα βιβλία που ευτύχησα να διαβάσω, συγγραφέων όπως ο Βερν, ο Δουμάς, ο Σκοτ ή ο Κούπερ. Βέβαια, κάτι ακόμα που μου έχει αποτυπωθεί είναι ο χωρισμός των γονιών μου, το 1957. Αυτό έχει ως συνέπεια να αλλάζεις διαρκώς σπίτια, να επηρεάζεται η ψυχοσύνθεσή σου και να χάνεις την πιο σημαντική σταθερά της ζωής σου. Από την άλλη, είχε και τις θετικές του πλευρές, αφού έλαβα πολύ μεγάλη αγάπη και από τους δύο, είχα την αποδοχή τους και μπορούσα να είμαι αρκετά ανεξάρτητος. Είχα μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Πολλές φορές αναπολώ τα όμορφα καλοκαίρια που περνούσα στην Κηφισιά, στο σπίτι όπου κατοικώ σήμερα, τα οποία ήταν γεμάτα από παιχνίδι, κυνηγητό, πετροπόλεμο, ποδήλατο αλλά και παιδικούς έρωτες.

q Γράφω από παιδί. Η επιθυμία μου για σπουδές στη μουσική ήταν σε μια περίοδο της πρώιμης εφηβείας, αλλά ο πατέρας μου, πολύ ανήσυχος (και δικαίως) για τις ισχνές τότε επαγγελματικές προοπτικές ενός μουσικού στην Ελλάδα, με έπεισε να μην προχωρήσω. Δεν το μετάνιωσα. Άλλωστε, η αφοσίωσή μου στο γράψιμο ήταν από την ίδια εκείνη εποχή ένας δρόμος που διαρκώς πλάταινε και κυριαρχούσε στην καθημερινότητά μου. Σπούδασα στη Νομική Σχολή Αθηνών. Όμως, η δικηγορία δεν με κέρδισε ακριβώς, ήταν η αναγκαία λύση για μια επαγγελματική καριέρα που θα με συντηρούσε. Την άσκησα όσο μπορούσα καλύτερα, όσο πιο συμβατά γινόταν με την απασχόλησή μου, το γράψιμο, και την εγκατέλειψα με την πρώτη ευκαιρία, το 1996. Ήταν το έτος που το μαχαίρι είχε φτάσει στο κόκαλο και έπρεπε να διαλέξω αν θα τη συνέχιζα, με βαρύ κόστος για την υγεία μου και την αφοσίωση με την οποία ήθελα να συνεχίσω να γράφω, ή αν θα τη διέκοπτα. Τελικά, επέλεξα να ζήσω.

ΑΛΈΞΗΣ ΠΑΝΣΈΛΗΝΟΣ

q Οι γονείς μου Ασημάκης και Έφη Πανσελήνου ήταν δυο σπουδαίοι άνθρωποι και εξαιρετικοί γονείς,

q Έκτοτε ασχολήθηκα μόνο με τη συγγραφή. Είχε προηγηθεί ήδη το πρώτο μου βιβλίο, το 1982, η συλλογή Ιστορίες με σκύλους. Έπειτα ακολούθησαν η Μεγάλη Πομπή, τα μυθιστορήματα Βραδιές μπαλέτου, Ζαΐδα, η καμήλα στα χιόνια, Ο κουτσός άγγελος, Σκοτεινές επιγραφές, Η κρυφή πόρτα και τα Ελαφρά ελληνικά τραγούδια αλλά και το Μία λέξη, χίλιες εικόνες.

q Ακόμα και σήμερα διαβάζω πάντα ως μαθητής. Η συγγραφή για μένα είναι η ζωή μου. Ο τρόπος να αισθάνομαι καλά και ο τρόπος να νιώθω πως κάτι αφήνω πίσω μου. Θεωρώ ότι η λογοτεχνία αποτελεί το βάλσαμο για κάθε δυστυχία, μας προσφέρει ξεκάθαρη θέα στην ομορφιά και την αγάπη, μας μαθαίνει τι αξίζει στη ζωή, ακονίζει το μυαλό και απαλύνει την ψυχή του αναγνώστη. Γράφοντας ανακαλύπτω τον εαυτό μου, ακόμα και όταν θέλω να κρυφτώ. Ανακαλύπτω τις εμμονές μου και καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν απαλλάσσεσαι από αυτές γράφοντας, παρά τις αναγνωρίζεις σαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου και κοιτάς να τους δώσεις την έκφραση που τους αξίζει. Επιστρέφω συχνά σε αγαπημένους συγγραφείς όπως ο Τολστόι, ο Τσέχοφ, ο Τόμας Μαν ή ο Προυστ.

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

q Δυστυχώς, στην Ελλάδα το αναγνωστικό κοινό έχει συρρικνωθεί. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στην έλλειψη

28 lifo – 28.10.21

παιδείας, τη διαρκώς υποβαθμιζόμενη αισθητική αλλά και στους ρυθμούς της ζωής, την οικονομική δυσχέρεια και την αβεβαιότητα για το αύριο, που δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους την πολυτέλεια της ανάγνωσης. Αν και η ανάγνωση μπορεί να μας βγάλει από το σκοτάδι πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ όσο η εικόνα, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος. Γιατί η ανάγνωση ενεργοποιεί το μυαλό και τη σκέψη και μόνο έτσι μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ψυχής και της γήινης ύπαρξής του.

q Δύσκολο να χαρακτηρίσεις σήμερα την εποχή μας. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως χαίρομαι που δεν θα είμαι για πολύ ακόμα παρών στη διάρκειά της. Θα μπορούσα να την πω μεταβατική, αλλά όλες οι εποχές μεταβατικές ήταν – ο κόσμος προχωρά διαρκώς και διαρκώς αλλάζει και το διάστημα της ζωής του καθενός μας αποτελεί μια στιγμή στη διάρκεια μιας εποχής. Κανένα χθες δεν είναι σαν το σήμερα και κανένα σήμερα δεν θα είναι σαν το αύριο που ξημερώνει. Η πανδημία θα αφήσει πίσω της τη συνειδητοποίηση πως οι κοινωνίες, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί, δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές που σπέρνει ο πολιτισμός μας στη γη και πως για να επιζήσουμε πρέπει να αλλάξουμε πάρα πολλά πράγματα που είναι δύσκολο να αλλάξουν.

q Πιστεύω ότι ζούμε σε μια περίοδο που έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε. Είναι σχεδόν σίγουρο αυτό. Και δεν είναι ελληνικό το πρόβλημα αλλά διεθνές. Η παντοδυναμία της εικόνας κατάφερε να αφαιρέσει από τους ανθρώπους την ικανότητα να σκέφτονται στοιχειωδώς. Η εκπαίδευση έχει αποκτήσει έναν καθαρά χρησιμοθηρικό χαρακτήρα, παράγονται εξειδικευμένοι άνθρωποι που μένουν αποκομμένοι από τη γενική εικόνα των πραγμάτων. Στη χώρα μας η παιδεία αποτελεί παραπαίδι της πολιτικής, όλες οι κυβερνήσεις κοιτάνε να απαλλαγούν το ταχύτερο από τη φροντίδα της, κάθε μία εφαρμόζει από μια δική της μεταρρύθμιση που μένει στα χαρτιά και, στον βαθμό που εφαρμόζεται, γρήγορα αποδεικνύεται εσφαλμένη. Στην Ελλάδα, άλλωστε, υπουργούς Παιδείας και Πολιτισμού οι κυβερνήσεις τοποθετούν ό,τι πιο άχρηστο διαθέτουν από την κοινοβουλευτική τους ομάδα.

q Στην ελληνική πραγματικότητα με ενοχλεί η αμορφωσιά του κόσμου καθώς και η έλλειψη οποιασδήποτε συνείδησης πως ο καθένας μας ανήκει σε ένα σύνολο απέναντι στο οποίο έχει μερικές βασικές υποχρεώσεις. Η επιθε-

απο τον γιαννη πανταζοπουλο φωτογραφιeσ: παρισ ταβιτιαν

ελλειψη παιδειασ Δυστυχώς, στην Ελλάδα το αναγνωστικό κοινό έχει συρρικνωθεί. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στην έλλειψη παιδείας, τη διαρκώς υποβαθμιζόμενη αισθητική αλλά και στους ρυθμούς της ζωής, την οικονομική δυσχέρεια και την αβεβαιότητα για το αύριο, που δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους την πολυτέλεια της ανάγνωσης.

28.10.21 – lifo

q Αυτά είναι μερικά απ’ όσα με εκνευρίζουν στη δημόσια σφαίρα. Συγχρόνως, δημόσια σφαίρα είναι και το πώς φτάσαμε στην κρίση του ’10 και αναγκαστικά αναθέσαμε σ’ εκείνους που μας βούλιαξαν να μας βγάλουν από τη θάλασσα. Ως τότε οι κυβερνήσεις μας δρούσαν σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, αφού οι θεμελιώδεις αποφάσεις λαμβάνονταν αλλού και το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να εκτελούν τις εντολές και να βολεύουν τους κομματικούς τους φίλους όπου και όπως. Όταν το 2015 χρειάστηκε μια κυβέρνηση να έρθει σε επαφή σώμα με σώμα με τον εξωτερικό παράγοντα και να διαπραγματευτεί τα συμφέροντά μας, ασκώντας αναγκαστικά εθνική πολιτική, στο τιμόνι βρέθηκε μια παράταξη μαθημένη να κάνει αντιπολίτευση, αλλά ανέτοιμη να διαχειριστεί το οικονομικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα διάφορους αυτοσχεδιασμούς που λίγο έλειψε να μας ρίξουν τελείως στα βράχια. Τους διαδέχτηκε μια κυβέρνηση από το παλιό πολιτικό κατεστημένο, που, αν μη τι άλλο, διαθέτει στοιχειώδη κυβερνητική τεχνογνωσία και αποκατέστησε σε έναν βαθμό την αξιοπιστία μας ως κράτους. Δεν περιμένω πολλά, γιατί τα πράγματα ζόρισαν κι άλλο πρόσφατα – κινδυνεύουμε από τους Τούρκους που ονειρεύονται μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία και έχουν απέναντί τους μόνο αποδυναμωμένες τις κάποτε μεγάλες δυνάμεις, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση παραπαίει συνεχώς, προσπαθώντας να ενηλικιωθεί σε υπολογίσιμη δύναμη.

q Επομένως, οι πολιτικοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαχειριστές καταστάσεων που υπαγορεύονται από τα παιχνίδια των μεγάλων οικονομιών και πασχίζουν να αρθούν στο ύψος των πολύ αυξημένων απαιτήσεων. Γι’ αυτό, άλλωστε, παντού τη δουλειά την κάνουν διάφορες μετριότητες.

q Φέτος, έχουμε τον εορτασμό των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Κάποτε είχα γράψει ότι: «Από την εποχή της ίδρυσής του το ελληνικό κράτος αποτέλεσε ένα παράξενο κρατικό και πολιτικό μόρφωμα». Πράγματι, την Ιστορία μας δεν τη γνωρίζουμε παρά ως τραύμα. Έχουμε πτωχεύσει επανειλημμένως, έχουμε εμπλακεί επτά φορές σε πολέμους, έχοντας νικήσει μόνο σε έναν απ’ αυτούς, και έχουμε ζήσει τέσσερις συνολικά εμφυλίους, με χειρότερο εκείνον του 1944, όταν ο υπόλοιπος κόσμος πραγματοποιούσε την ανοικοδόμησή του. Αυτός ο εορτασμός των 200 χρόνων από την Επανάσταση του ’21 ομολογώ πώς με έχει αφήσει τελείως αδιάφορο – και δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος. Μάλλον γιορτάζουμε το γεγονός πως εξακολουθούμε να υπάρχουμε, παρ’ όλα όσα έχουμε πράξει για να βουλιάξουμε άλλη μια φορά. Οι φουστανέλες και τα φέσια του ’21 αποτελούν, χωρίς να φταίνε βέβαια, ένα πεδίο αισθητικής που μέσα μου έχει συνδεθεί με την Εκκλησία και τον στρατό και τις καταθέσεις στεφάνων στους ανδριάντες από κουστουμαρισμένους που παριστάνουν κάθε τόσο τους επισήμους. Να μου λείπει!

ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ Αλέξης Πανσέληνος

τικότητα των ανθρώπων που αυξάνεται. Η απελπιστική κατάσταση των νέων που δεν έχουν ή δεν βρίσκουν δουλειά και όταν βρίσκουν αμείβονται με εξευτελιστικούς μισθούς, αν δεν εξαπατηθούν από τον εργοδότη με τον πιο απροκάλυπτο και στυγνό τρόπο.

q Όσον αφορά το επίπεδο του πολιτισμού στη χώρα μας; Βυθιζόμαστε σταθερά. Ο πολιτισμός απαιτεί παιδεία και η παιδεία μας είναι τρύπια. Τα σχολεία βγάζουν αστοιχείωτους τελειόφοιτους που έχουν διδαχτεί από αστοιχείωτους δασκάλους και καθηγητές, κάθε πόλη έχει αποκτήσει από ένα πανεπιστήμιο που χορηγεί πτυχία που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί όπου είναι τυπωμένα και η αμορφωσιά ξεχειλίζει από τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών, από τις οθόνες της τηλεόρασης, από τα happenings που παριστάνουν τις θεατρικές παραστάσεις και τα εικαστικά installations. Θα γέλαγα αν δεν μου ερχόταν να κλαίω.

q Η Αθήνα είναι μια υπέροχη πόλη που βασανίζεται από τους κατοίκους της και τους βασανίζει κι αυτή με τη σειρά της. Με κουράζει ο θόρυβος και η ατελείωτη κίνηση. Δεν μπορώ να κατανοήσω παρεμβάσεις όπως ο Μεγάλος Περίπατος. Ποιος μπορεί να περπατήσει δίπλα στο άφθονο καυσαέριο των αυτοκινήτων; Δυστυχώς, κάθε δήμαρχος θέλει να αφήσει τη σφραγίδα του με κάγκελα, μπάρες ή περιπάτους. Και είδαμε τα αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, αγαπώ τους δρόμους και τις γειτονιές της, αγαπώ τα παλιά της κτίρια και τα χαμηλά σπιτάκια που έχουν απομείνει στις παρυφές της, αγαπώ το κλίμα της, που σπάνια παύει να χαμογελάει και μας προσφέρει τη δυνατότητα να περνούμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας έξω από το σπίτι, στους δρόμους, στα πεζοδρόμια και στις πλατειούλες της. Διαχρονικά, το αγαπημένο μου σημείο στην πόλη παραμένει η γειτονιά όπου γεννήθηκα, κι ας μην είναι πια γειτονιά.

q Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι μήπως δεν προλάβω να γράψω τα βιβλία που θέλω, μήπως με προδώσει το σώμα μου. Στη ζωή μου έχω αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες, αλλά δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτές. Οι πληγές είναι αυτές που μας καθορίζουν. Το πρόσωπό μας είναι φτιαγμένο από τις ρυτίδες μας, όπως και οι ουλές στο δέρμα μας, αυτές μας ακολουθούν. Οφείλω να πω ότι μια βαθιά πληγή που με ακολουθεί ακόμη είναι ότι δεν βρέθηκα πλάι σε δυο αγαπημένα μου πρόσωπά την ώρα που πέθαιναν, να τους κρατώ το χέρι. Ο ένας ήταν ο πατέρας μου. Όταν μπήκε στο νοσοκομείο ήμουν σε διακοπές στην Πάρο. Έπαθε μια οξεία παγκρεατίτιδα, τον πήγαν στο Υγεία, γύρισα με ελικόπτερο από το νησί, αλλά σε μερικές μέρες έφυγε από τη ζωή. Ήταν πολύ δραστήρια και ζωντανή προσωπικότητα, με έντονη παρουσία του πνεύματος. Παρόλο που ήταν ογδόντα ενός ετών, δυσκολεύτηκα αρκετά να αποδεχτώ την απουσία του. Το δεύτερο πρόσωπο ήταν η πρώτη μου σύζυγος, Αύρα Μοσχονά. Ήμασταν παντρεμένοι για περίπου τριάντα πέντε χρόνια και αποκτήσαμε έναν γιο, τον Κωνσταντίνο. Δυστυχώς, έφυγε «χτυπημένη» από τον καρκίνο. Από την πρώτη μέρα που αρρώστησε ήμουν διαρκώς στο πλάι της. Κάποια στιγμή έφυγα από δίπλα της και πήγα για λίγο στο σπίτι, αλλά με ειδοποίησαν ότι έπρεπε να επιστρέψω αμέσως. Όταν έφτασα, το σώμα της ήταν ακόμη ζεστό. Αλλά δεν είχα προλάβει. Τα επόμενα δέκα χρόνια δεν μπόρεσα να ξαναγράψω τίποτα. Από το 2012, είμαι παντρεμένος με τη συγγραφέα Λουκία Δέρβη.

q Έχω ταξιδέψει πολύ κι έχω ζήσει πολλά απ’ αυτά που επιθυμούσα. Νιώθω τυχερός και ευγνώμων.

ΙNFO

Τα βιβλία του βραβευμένου πεζογράφου Αλέξη Πανσέληνου, Ελαφρά ελληνικά τραγούδια και Ο κουτσός άγγελος κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

30 lifo – 28.10.21

Όσον αφορά το επίπεδο του πολιτισμού στη χώρα μας; Βυθιζόμαστε σταθερά. Ο πολιτισμός απαιτεί παιδεία και η παιδεία μας είναι τρύπια. Τα σχολεία βγάζουν αστοιχείωτους τελειόφοιτους που έχουν διδαχτεί από αστοιχείωτους δασκάλους και καθηγητές.

Υπάρχουν πολλά για τα οποία έχω μετανιώσει, αλλά είμαι σίγουρος ότι αν ξαναζούσα, τις ίδιες αποφάσεις θα έπαιρνα και τα ίδια λάθη θα έκανα. Διαφορετικά, θα ήμουν κάποιος άλλος. Ευτυχία για μένα είναι η καλή ζωή, η απόλαυση, ο έρωτας και η τέχνη. Προσωπικά, η λέξη Θεός σηματοδοτεί όλα εκείνα που αγνοούμε για τον κόσμο. Στην ηλικία που είμαι προφανώς και τρομάζουν η φθορά του χρόνου και το τέλος. Είμαι, πλέον, αρκετά μεγάλος και συνειδητοποιώ πως κάποια στιγμή θα έρθει το βιολογικό μου τέλος. Ωστόσο, το μόνο που εύχομαι είναι να είναι ξαφνικό και όχι η κατάληξη της φθοράς. Αλλά αυτά είναι ευχές μονάχα. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Η αγάπη είναι αυτό που μας φέρνει κοντά με τους άλλους, ακόμα και όταν εκείνοι δεν προσφέρουν τη δική τους. Και ο έρωτας είναι η δύναμη που μας φέρνει δίπλα στο άλλο μισό μας, γιατί είμαστε διαρκώς σε αναζήτησή του, για να αισθανθούμε ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι.

q Περισσότερο απ’ όλα μού λείπει να έχω κοντά μου ανθρώπους χωρίς υστεροβουλίες και ατζέντες. Μου έχουν απομείνει δυο φίλοι από την παιδική μου ηλικία και η σχέση μ’ αυτούς είναι πολύτιμη και ουσιαστική. Τέλος, σημαντικά στη ζωή θεωρώ τον ήλιο και τη θάλασσα. Τον καθαρό αέρα της εξοχής. Τον σκοτεινό ουρανό που αφήνει να διακρίνεις τα αστέρια. Ζούμε στην πόλη κάτω από έναν βουβό ουρανό, κόκκινο από τις ανταύγειες του ηλεκτρικού και δεν βλέπουμε έτσι ποια είναι η θέση μας στο σύμπαν.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΧΩΡΊΣΟΥΝ ΦΈΤΟΣ 28.10.21 – lifo

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 32 lifo – 28.10.21

ΘΈΑΤΡΟ ΟΔΟΎ ΚΕΦΑΛΛΗΝΊΑΣ

Μπέτυ Αρβανίτη

Όσα συμβαίνουν γύρω μας μάς καθορίζουν! Φθινόπωρο Χειμώνας του Λαρς Νορέν

Ο Νορέν, θαυμάσιος τεχνίτης του διαλόγου, είναι εξαιρετικός όταν απεικονίζει την παθολογία μιας δυσλειτουργικής οικογένειας». Το World Literature Today της Susan Brantly, σε μετάφραση Γιώτας Δάμτσιου, περιγράφει εξαιρετικά γιατί ο Νορέν είναι πραγματικά μια ιδιαίτερη περίπτωση θεατρικού σύγχρονου συγγραφέα. Είναι ένας συγγραφέας που μόνο ένα θέατρο όπως το ιστορικό πια Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας θα δοκίμαζε να συμπεριλάβει στο πλούσιο, 34ετές ρεπερτόριό του. Η Μπέτυ Αρβανίτη και ο Βασίλης Πουλαντζάς, όταν ίδρυσαν το 1987 τη θεατρική εταιρεία Πράξη, είχαν ξεκαθαρίσει στο μυαλό τους και στους συνεργάτες τους πως δεν επρόκειτο να κάνουν εκπτώσεις. Και τα κατάφεραν, διατηρώντας πάντα μια «σύγχρονη ματιά». Το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας είναι εκείνο το μικρό ιστορικό σημείο της πόλης όπου αξιοποιείται στο έπακρο η θεατρική τέχνη. Γι’ αυτό πάντα μια συζήτηση με την Μπέτυ Αρβανίτη έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. – Πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει κάθε οικογένεια, κ. Αρβανίτη; Η οικογένεια είναι ένας μικρόκοσμος, όπου κάνουμε την πρώτη μας πρόβα(!) ζωής. Εκεί δοκιμάζουμε τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας, κρύβοντας ή φανερώνοντάς τες. Εκεί μπαίνουν οι ρίζες της διαμόρφωσής μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχουν μυστικά και ψέματα, είτε ηθελημένα, για το «καλό» των άλλων, είτε προς τον εαυτό μας, γιατί δεν αντέχουμε να δούμε την αλήθεια. Έτσι κι αλλιώς–το λέει και ο Νορέν στο έργο μας–, δεν υπάρχει μία αλήθεια. Ο καθένας έχει τη δική του. Η οικογένεια, λοιπόν, ως ζωντανό κύτταρο, εμπεριέχει όλες τις παθογένειες και τις υγιείς μας βάσεις. – Γιατί τώρα, μετά από μια πανδημία που έκλεισε τον κόσμο σπίτι του, επιλέγετε αυτόν τον συγγραφέα που καταπιάνεται με την οικογένεια; Εμείς συστήσαμε στο κοινό τον Νορέν για πρώτη φορά το 1990 με την Εβριάνα, μια παράσταση

εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Είναι η δεύτερη φορά που τον επιλέγουμε. Είναι ένας βαθύς γνώστης της ανθρώπινης φύσης και των αντιφάσεών της σε ένα σύμπαν σύγχρονο, το οποίο αγγίζει όλα τα προβλήματα που δημιουργεί η εποχή μας. Εκείνο που κάνει ιδιαίτερα σημαντικό τον Λαρς Νορέν είναι ότι επιδιώκει, μέσα από τα έργα του, να κάνει «συνένοχο» τον θεατή, να καταργήσει σχεδόν τα όρια σκηνής και κοινού, ώστε η παράσταση να αποτελέσει μια πραγματικά κοινή εμπειρία. Στο συγκεκριμένο έργο αυτή η πρόθεση του συγγραφέα είναι εξαιρετικά εμφανής και νομίζω ότι η παράσταση το επιβεβαιώνει. – Ποια είναι τα κριτήριά σας όταν επιλέγετε έργο που θα παρουσιάσετε; Παίρνετε ρίσκα; Οι επιλογές των έργων μας διαφοροποιούνται από άλλων θεάτρων ρεπερτορίου γιατί προκύπτουν μέσα από τα βιώματα και τα ερωτηματικά που δημιουργούν οι συναντήσεις μας με συγγραφείς, σκηνοθέτες, συνεργάτες. Πιστεύουμε απόλυτα στη συνεργασία με κοινή οπτική αισθητική και αντίληψη. Το θέατρο μόνο μοναχική δουλειά δεν είναι. Το ότι έχουμε καταφέρει να μην κάνουμε εκπτώσεις οφείλεται στο ότι δεν επιδιώκουμε τίποτε άλλο μέσω του θεάτρου, ούτε καν την επιτυχία. Η μόνη μας επιθυμία είναι αυτό καθαυτό το θέατρο και ό,τι συμπεριλαμβάνει η έννοια αυτή. Εμένα, προσωπικά, θα με έκανε να πλήττω αφόρητα αν έπρεπε να σκέφτομαι με κριτήρια έξω από την καλλιτεχνική αναζήτηση.

01 Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας Κεφαλληνίας 16 Κυψέλη, 210.8838727 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Tετ., Κυρ. 20:00, Πέμ.-Σάβ. 21:00

– Την τελευταία διετία συνέβησαν πολλά. Πόσο σας επηρέασαν και ως άνθρωπο, μα και ως καλλιτέχνη; Όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν μας επηρεάζουν μόνο, μας καθορίζουν. Δεν γίνεται να μην υποστούμε τις συνέπειες των κοινωνικών, υγειονομικών και κλιματολογικών κρίσεων, ανεξάρτητα τού πώς τα διαχειρίζεται ο καθένας μας. Κανείς δεν μένει αλώβητος, πόσο μάλλον ένας καλλιτέχνης που ό,τι αισθάνεται, ό,τι βλέπει, ό,τι τον ευαισθητοποιεί είναι υλικό που καταθέτει στη δημιουργική του έκφραση. Η σύνδεση με την ιστορική στιγμή που ζούμε δεν είναι απλώς απαραίτητη. Χωρίς αυτή δεν υπάρχεις ούτε ως άτομο ούτε ως καλλιτέχνης. – Ξαναγυρνώντας στην παράσταση Φθινόπωρο Χειμώνας και στον γιατρό Χένρικ, στη σύζυγό του Μαργκαρέτα, στις κόρες τους Εύα και Άννα, θα κάνατε «συνδέσεις» με τη δική σας οικογένεια; Όλες οι οικογένειες περνούν κρίσεις, όπως και η δική μου, ίσως όχι τόσο καταλυτικές – πραγματικά δεν ξέρω πώς τις ξεπέρασα. Πιστεύω πως αν κοιτάς κατάματα και κατανοείς με τι έχεις να παλέψεις μπορείς να ξεπεράσεις φόβους και αναστολές και να πας παραπέρα. Δεν δίνω συμβουλές. Δεν πιστεύω στις συμβουλές, μόνο στα παραδείγματα. Έτσι κι αλλιώς, εγώ μαθαίνω από τον εγγονό μου πιο πολλά.

παίζουν: Μπέτυ Αρβανίτη, Άννα Καλαϊτζίδου, Μαρία Καλλιμάνη, Άλκης Παναγιωτίδης σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

«Ο Λαρς Νορέν είναι ίσως ο πιο γνωστός σύγχρονος Σουηδός θεατρικός συγγραφέας. Το βιβλίο “The borgerliga kuartetter” (“Τρία αστικά κουαρτέτα”) είναι μια συλλογή τριών θεατρικών έργων, καθένα από τα οποία πραγματεύεται τη ζωή τετραμελών μεσοαστικών οικογενειών. Τα τρία θεατρικά έργα (“Φθινόπωρο Χειμώνας”, “Ο Μπόμπι Φίσερ μένει στην Πασαντίνα”, “Καλοκαίρι”) στοχεύουν σε μια εποχική θεματολογία, όπως και σε μια μουσική δομή και ποικιλομορφία μέσω των τίτλων τους. Οι μουσικοί του κουαρτέτου κάθε φορά είναι, φυσικά, τα τέσσερα μέλη της οικογένειας. Κάθε οικογένεια έχει μια επιθετική μητέρα και έναν σχετικά παθητικό πατέρα. Αν και τα φύλα των δυο παιδιών ποικίλλουν, επαναλαμβάνεται η ίδια κεντρική ιδέα: πνευματικές ασθένειες, αλκοολισμός, επαπειλούμενη αυτοκτονία.

28.10.21 – lifo

ΕΘΝΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ Η ΦΆΡΜΑ ΤΩΝ ΖΏΩΝ

Κλασικοί συγγραφείς στο Εθνικό Θέατρο Η φάρμα των ζώων Του Τζορτζ Όργουελ, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη

n-t.gr

Το τρίτο κλασικό έργο που ανεβάζει τον φετινό χειμώνα το Εθνικό Θέατρο είναι το θρυλικό σατιρικό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ που εκδόθηκε το 1945 και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα εκατό καλύτερα αγγλικά μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα. Ο Άρης Μπινιάρης σκηνοθετεί τη γνωστή αλληγορία για τις συνέπειες μιας ελλιπούς πολιτικής επανάστασης και διερευνά πώς το όραμα για μια κοινωνία δικαιοσύνης και αλληλεγγύης εκτροχιάζεται και μετατρέπεται σε ένα εφιαλτικό απολυταρχικό καθεστώς που βλέπει παντού εχθρούς.

ΛΕΩΦΟΡΕΊΟΝ Ο ΠΌΘΟΣ

Εθνικό Θέατρο

Από 18/11, Εθνικό Θέατρο - Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη», Rex

Φουέντε Οβεχούνα Του Λόπε δε Βέγα, σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου Η Ελένη Ευθυμίου επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο με ένα αντιπροσωπευτικό έργο του ισπανικού μπαρόκ, το Φουέντε Οβεχούνα, που σημαίνει «προβατοπηγή» και δημοσιεύτηκε το 1619. Σε μια περίοδο μεγάλης πολιτικής αναταραχής, κατά τη διάρκεια της οποίας η ισπανική αριστοκρατία συγκρούεται με την εξουσία των καθολικών βασιλέων της Φερδινάνδου και Ισαβέλλας, ο Λόπε δε Βέγα στηλιτεύει την αυθαιρεσία του φεουδαρχικού συστήματος, ενώ παράλληλα επιβεβαιώνει την αποδοχή του βασιλιά και της εξουσίας του από τον λαό.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Λεωφορείον ο Πόθος Του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου Ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο συχνά παιγμένα έργα του Τενεσί Ουίλιαμς ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο. Το έργο που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του κόσμου γράφτηκε το 1947 και έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη, σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν, κερδίζοντας το βραβείο Πούλιτζερ. Το 1951 γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με τη μεταφορά του στον κινηματογράφο από τον ίδιο σκηνοθέτη, με πρωταγωνιστές τη Βίβιαν Λι και τον Μάρλον Μπράντο. Στο ανέβασμα του Θανάση Σαράντου θα δούμε τον Αποστόλη Τότσικα ως Στάνλεϊ Κοβάλσκι και την Κωνσταντίνα Τάκαλου ως Μπλανς Ντιμπουά. 12/11-2/2, Εθνικό Θέατρο - Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», Κτίριο Τσίλερ

34 lifo – 28.10.21

ΦΟΥΈΝΤΕ ΟΒΕΧΟΎΝΑ

28/10-23/1, Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή, Κτίριο Τσίλερ

02-04

ΘΈΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΈΟΥ ΚΌΣΜΟΥ

Τσερνόμπιλ Ένα χρονικό του μέλλοντος

Της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς

Την 26η Απριλίου του 1986 µια σειρά από εκρήξεις κατέστρεψε τον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού μπλοκ στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόµπιλ. Το ατύχημα αυτό χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη τεχνολογική καταστροφή του εικοστού αιώνα. Δέκα χρόνια αργότερα, η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς περιπλανήθηκε στην απαγορευμένη ζώνη, μίλησε µε δεκάδες ανθρώπους, έψαξε αρχεία εφημερίδων, ληξιαρχείων και νοσοκομείων και ερεύνησε τις απώλειες. Δεκαέξι από τις εκατό μαρτυρίες που περιλαμβάνονται στο ομώνυμο βιβλίο της βραβευμένης με Νόμπελ συγγραφέως και δημοσιογράφου από τη Λευκορωσία ερμηνεύονται από έξι ηθοποιούς. σκηνοθεσια: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Θέατρο του Νέου Κόσμου

ΘΈΑΤΡΟ ΤΈΧΝΗΣ

10/11-12/12, Θέατρο του Νέου Κόσμου - Κεντρική Σκηνή, Αντισθένους και Θαρύπου

Θέατρο Τέχνης 4/11-30/1, Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5

Μακμπέθ

Του Ουίλιαμ Σαίξπηρ Ο Σαίξπηρ έρχεται φέτος στο Υπόγειο του Τέχνης. Ο Θανάσης Δόβρης επιχειρεί μια νέα προσέγγιση στη σκοτεινή ιστορία του Μακμπέθ, που καταδεικνύει με τον πιο οδυνηρό και ποιητικό τρόπο τη δύναμη που ασκεί ο φόβος στην ψυχή και στο σώμα. Ο φόνος αποδεικνύεται κύριο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης κατάστασης, μια θλιβερή διαπίστωση που μας κάνει να σκεφτούμε το γεγονός ότι αν δεν σκοτώσουμε ποτέ στη ζωή μας, αυτό δεν είναι από επιλογή αλλά από τύχη. σκηνοθεσία: Θανάσης Δόβρης

28.10.21 – lifo

Η πιο φάλτσα σοπράνο που πέρασε από τη γη

ΘΈΑΤΡΟ ΉΒΗ

Glorious

Ένα παιδί-θαύμα που αγαπά τη μουσική, μεγαλώνοντας γίνεται μια σοπράνο που δεν μπορεί να πετύχει ούτε μία σωστή νότα, αλλά αποκτά φανατικούς φίλους που την ακολουθούν. Η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, το μουσικό φαινόμενο της δεκαετίας του ’40, έκανε πολλά κεφάλια να γυρίσουν, αφήνοντας εποχή όχι μόνο με τις φάλτσες νότες της αλλά και με την αγάπη της για τη μουσική! Τη φοβερά διασκεδαστική αλλά και γλυκόπικρη ιστορία της φάλτσας ντίβας σκηνοθετεί η Θέμις Μαρσέλλου, με τη super-star stand up comedian της χώρας μας, η οποία πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση, στον ρόλο της Φλόρενς, και τον πολυτάλαντο Γιώργο Καπουτζίδη, τον οποίο ξαναβλέπουμε στο θέατρο μετά από καιρό, στον ρόλο του συντρόφου και μάνατζέρ της, Σενκλέρ Μπέιφιλντ. Ένα παράδοξο μουσικό φαινόμενο, η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς γεννήθηκε το 1868 από πολύ εύπορους γονείς στην Πενσιλβάνια. Παιδί-θαύμα στο πιάνο, εξαιτίας του πατέρα της δεν μπόρεσε να

Θέατρο Ήβη Σαρρή 27, Ψυρρή, 210 3216382 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κυρ.-Τρ. 21:00 Πρεμιέρα: 15/11

συνεχίσει τις σπουδές της στη μουσική. Μετά από έναν γάμο με έναν πολύ μεγαλύτερό της άνδρα και αφού ένα ατύχημα την εμπόδισε να συνεχίσει να παραδίδει μαθήματα πιάνου σε παιδιά, η Φλόρενς έκανε το όνειρό της πραγματικότητα με τη βοήθεια ενός καλά δικτυωμένου ηθοποιού, του Σενκλέρ Μπέιφιλντ, που έγινε μάνατζερ και σύντροφός της μέχρι το τέλος της ζωής της.

σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου παίζουν: Κατερίνα Βρανά, Γιώργος Καπουτζίδης, Γιώργος Γιαννίμπας, Χρύσα Κλουβά, Άννα Πασπάτη, Έφη Σταυροπούλου παραγωγή: People Presents / People Entertainment Group

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΈΑΤΡΟ ΡΙΆΛΤΟ

Hair, The Musical

To πολυβραβευμένο μιούζικαλ Hair κοιτά στον καθρέφτη του την πιο tribal rock εκδοχή του και ετοιμάζει βαλίτσες και πάλι για την αθηναϊκή θεατρική σκηνή. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Μαλισσόβα, το δυναμικό και νεανικό καστ που υποστηρίζει με το ταλέντο του τη νέα αυτή εκδοχή υπόσχεται ένα εμπνευσμένο, μεθυστικό, πολύχρωμο αποτέλεσμα και ένα μιούζικαλ που δεν έχει σταματήσει ποτέ να συναρπάζει με την ξεκάθαρη πολιτική του θέση αλλά και τα εμβληματικά τραγούδια του, όπως το «Age of Aquarius» και το «Let the sunshine in». Κομμάτια έτοιμα και πάλι να απογειωθούν μπροστά στο αθηναϊκό κοινό ακούγονται πιο σύγχρονα από ποτέ. Το Hair είναι εμπνευσμένο από την αντιπολεμική ιστορία του περίφημου Summer of Love στο Σαν Φρανσίσκο, τότε που πάνω από 20.000 χίπηδες διαδήλωσαν ειρηνικά την επιθυμία τους για αγάπη και ειρήνη. Αυτή η διαδήλωση,

Θέατρο Ριάλτο - «Αλέκος Αλεξανδράκης» Κυψέλης 54, Κυψέλη, 211 4107764 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμ. 20:00, Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 19:30

36 lifo – 28.10.21

μάλιστα, οδήγησε, δύο χρόνια αργότερα, στο περίφημο Γούντστοκ. Πενήντα χρόνια μετά, το αντισυμβατικό αυτό μιούζικαλ ηχεί και μοιάζει επίκαιρο όσο ποτέ. Τα αιτήματα παραμένουν ισχυρά, όπως τότε, ο επαναπροσδιορισμός της ιδεολογίας, η αποδοχή της διαφορετικότητας και η δημιουργία μιας νέας ισότητας είναι μερικά μόνο από τα νέα τοπία που ζητούν να χρωματιστούν με λέξεις και μουσικές. σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαλισσόβας πρωταγωνιστούν: Μαίρη Συνατσάκη, Ίαν Στρατής, Ιάσονας Μανδηλάς, Κατερίνα Σούσουλα, Στέφανος Μουαγκιέ, Νικόλας Ραπτάκης, Έλενα Βακάλη, Ευγενία Λιάκου, Πάνος Μαλικούρτης, Δημήτρης Φριτζελάς, Ανδρέας Κουρέτας, Αντώνης Βλάχος, Γιώργος Γαζής, Ηλίας Σαμαρτζής παραγωγή: People Presents / People Entertainment Group

Οι Μάγισσες του Σάλεμ

Η Δοκιμασία ή Οι Μάγισσες του Σάλεμ αποτελεί μια διαχρονική καταγγελία των δεισιδαιμονιών, των προκαταλήψεων και του φανατισμού. Ο Μίλερ, μέσα από το έργο του, κατακρίνει την καταπάτηση πολιτικών ελευθεριών και εισάγει τον όρο «κυνήγι μαγισσών» στον εικοστό αιώνα. Ο ίδιος εξηγεί: «Όταν η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη, ο φόβος παίρνει υπόσταση. Οι άνθρωποι του Σάλεμ έβλεπαν τον εαυτό τους ως κάτοχο μιας ανώτερης αλήθειας. Αν το φως αυτής της αλήθειας έσβηνε, πίστευαν πως θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου. Όταν έχετε έναν ιδεολογικό κόσμο που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αγνό, είναι φυσικό να τείνετε προς τα άκρα».

παίζουν: Νικήτας Τσακίρογλου, Άκης Σακελλαρίου, Ρένια Λουιζίδου, Ιωάννα Παππά, Γιάννης Καλατζόπουλος, Μελίνα Βαμβακά, Ισιδώρα Δωροπούλου, Γεράσιμος Σκαφιδάς, Θωμάς Γκάγκας, Κατερίνα Νικολοπούλου, Μαρία Μοσχούρη, Αντουανέτα Παπαδοπούλου, Δανάη Ομορεγκιέ Νεάνθη

Η γυναίκα με τα μαύρα

Θέατρο Πειραιώς 131 Πειραιώς 131, 210 3450922 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ. 21:15, Σάβ. 19:00, Κυρ. 20:15

ΘΈΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΏΣ 131

ΘΈΑΤΡΟ «ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΧΟΡΝ»

Η καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία σε συνεργασία με την People Entertainment Group παρουσιάζουν από τον Οκτώβρη του 2021 την πολυσυζητημένη παράσταση Οι Μάγισσες του Σάλεμ του Άρθουρ Μίλερ σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Τα έργα του Αμερικανού συγγραφέα (Ο θάνατος του εμποράκου, Ήταν όλοι τους παιδιά μου, Ψηλά απ' τη γέφυρα, Το τίμημα κ.ά.) έχουν σημειώσει τεράστια παγκόσμια επιτυχία ανά περιόδους, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Οι Μάγισσες του Σάλεμ βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στη Μασαχουσέτη το 1692 και παρουσιάστηκαν στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις και τη Γουινόνα Ράιντερ.

Θέατρο «Δημήτρης Χορν» Αμερικής 10, Αθήνα, 210 3612500 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 19:15 Πέμπτη 20:15 Παρασκευή 21:15 Σάββατο 18:15 και 21:15 Κυριακή 19:15

Οι καλλιτεχνικές εταιρείες People και Μυθωδία παρουσιάζουν το μεταφυσικό ψυχολογικό θρίλερ Η γυναίκα με τα μαύρα σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη. Το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Susan Hill The woman in black –σε θεατρική προσαρμογή Stephen Mallatratt– και παρουσιάζεται επί τριάντα ένα συνεχόμενα χρόνια στο West End του Λονδίνου. Στην Ελλάδα το είδαμε την περίοδο 1992-93 από τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τον Δάνη Κατρανίδη στο θέατρο Ιλίσια. Το 200708, ο Δάνης Κατρανίδης το ανέβασε και πάλι, με τον Γιώργο Κέντρο, στο θέατρο Μέλι. To 2017-2018 ανέβηκε στο Θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» με τον Νίκο Κουρή και τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, πάλι σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Οι σκηνές του ταξιδιού με το τρένο, των διαδρομών με την άμαξα και του γλιστρήματος στον βάλτο είναι από τις πιο χαρακτηριστικές του έργου. Μέσω της αφήγησης πλάθεται η ατμόσφαιρα κινδύνου και φόβου που διαχέεται εντέχνως από τα σκοτεινά δωμάτια της απομονωμένης έπαυλης στους εξίσου απειλητικούς εξωτερικούς χώρους και αντίστροφα. Το φινάλε είναι απροσδόκητο και η αφήγηση αναδεικνύεται ικανή ακόμη και να ζωντανέψει τη γυναίκα με τα μαύρα, που μολύνει με την κατάρα της ακόμα και τον ίδιο τον ηθοποιό… σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης παίζουν: Τάσος Χαλκιάς, Κωνσταντίνος Ασπιώτης

28.10.21 – lifo

ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΈΣ ΕΠΙΧΕΙΡΉΣΕΙΣ ΤΆΓΑΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΆΖΟΥΝ ΚΑΙ ΦΈΤΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΈΣ ΠΑΡΑΓΩΓΈΣ ΣΕ ΚΆΠΟΙΑ ΑΠΌ ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΆ ΘΈΑΤΡΑ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ. Θέατρο Βεάκη

Θέατρο Βέμπο

Στουρνάρη 32, 210 5223522 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:00, Πέμ. 20:00, Παρ. 21:00, Σάβ. 17:30 & 21:00, Κυρ. 18:30

Καρόλου 18, 210 5221767, 210 5229519 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:00, Πέμ. 20:00, Παρ.: 21:00, Σάβ. 17:00 & 21:00, Κυρ. 18:30

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Πέντε παραστάσεις έρχονται

38 lifo – 28.10.21

12-16

Θέατρο ΠΟΛΗ

Σέρρα – Η ψυχή του Πόντου Το επικό μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου ανεβαίνει στο θέατρο Πόλη, σε ερμηνεία της Χρύσας Παππά και σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη. Η Χρύσα Παππά, αφηγούμενη τη Σέρρα, την ψυχή του Πόντου, υποδύεται πολλούς ανδρικούς και γυναικείους ρόλους σε διαδοχικές μεταμορφώσεις, έτσι ώστε στα μάτια του θεατή να ξετυλίγεται η τοιχογραφία του ποντιακού ελληνισμού από το 1910 έως το 1962 στην Τουρκία και τη Σοβιετική Ένωση.

Η Γυναίκα της Πάτρας Η συγκλονιστική παράσταση που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές επιστρέφει δέκα χρόνια μετά στο θέατρο Πόλη στις 25 Δεκεμβρίου, σε σκηνοθετική επιμέλεια της Λένας Κιτσοπούλου. Η Ελένη Κοκκίδου, σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, «μετουσιώνεται» σε Πανωραία, ερμηνεύοντας μοναδικά τον σπαρακτικό μονόλογο της Γυναίκας της Πάτρας του Γιώργου Χρονά, προσφέροντας δυνατές συγκινήσεις και εσωτερικές δονήσεις.

Θέατρο Ζίνα

Η Παγίδα Θέατρο Βέμπο

Θέατρο Βεάκη

Κυρία Επιθεώρηση

Κάποτε στον Βόσπορο

Η νέα μουσική παράσταση των Μάκη Δελαπόρτα και Στέλιου Παπαδόπουλου έρχεται στο θέατρο Βέμπο. Ένα μουσικοχορευτικό υπερθέαμα, αφιερωμένο στη χρυσή εποχή της ελληνικής επιθεώρησης, μέσα από κωμικά κείμενα, χορευτικά και τραγούδια των σπουδαιότερων επιθεωρήσεων που άφησαν εποχή στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Η Κυρία Επιθεώρηση, με αποσπάσματα και αναφορές σε παραστάσεις-σταθμούς, έρχεται να συστήσει στους νεότερους και να θυμίσει στους παλιότερους τον μοναδικό, αλά ελληνικά συνδυασμό της κοινωνικοπολιτικής σάτιρας με το glamorous θέαμα των παρισινών καμπαρέ! Από τα Παναθήναια της Μαρίκας Κοτοπούλη μέχρι την Ελλάδα του σήμερα, από την πανδημία του 1919 μέχρι τον κορωνοιό σήμερα, η Κυρία Επιθεώρηση παρουσιάζει όλα εκείνα τα θέματα που απασχόλησαν και εξακολουθούν να απασχολούν τον Έλληνα του τότε και του σήμερα με τον πιο σατιρικό και ξεκαρδιστικό τρόπο.

Ένα εξαιρετικό επιτελείο συντελεστών κι ένας δυνατός θίασος πρωταγωνιστών θα ζωντανέψουν την ιστορία των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης στα μισά του περασμένου αιώνα, ανακαλώντας μνήμες, με σημείο αναφοράς τις μουσικές και τα τραγούδια μιας ολόκληρης εποχής. Ο Άκης Δήμου, ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της γενιάς του (Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης, …και Ιουλιέττα), έγραψε μετά από παραγγελία των Θεατρικών Επιχειρήσεων Τάγαρη ένα έργο που σκιαγραφεί τον μύθο και τη νοσταλγία της Πόλης της καρδιάς μας. Εξήντα πέντε χρόνια μετά τον σκληρό Σεπτέμβριο του 1955, το Κάποτε στον Βόσπορο ανατρέχει στην ιστορία των Ρωμιών της Κωνσταντινούπολης και του τραγικού διωγμού τους. Τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία υπογράφει η Σοφία Σπυράτου σε μια μουσικοθεατρική παράσταση όπου τα περίφημα γλέντια της Πόλης εναλλάσσονται με την ποίηση και το δράμα του τόπου και του χρόνου. Ένα έργο που για πρώτη φορά δίνει την ευκαιρία στο κοινό να παρακολουθήσει έργο με αφορμή τα γεγονότα του 1955, καθώς, μέχρι σήμερα, δεν είχε υπάρξει ανάλογη παράσταση ή ταινία.

παίζουν: Γιάννης Ζουγανέλης, Ελένη Καστάνη, Ζέτα Δούκα, Νίνα Λοτσάρη, Παναγιώτης Πετράκης, Πηνελόπη Αναστασοπούλου Αφηγητής ο Μάκης Δελαπόρτας Σε ρόλο-έκπληξη ο Κώστας Μακεδόνας

Θέατρο Ζίνα λεωφ. Αλεξάνδρας 74, 210 6424414 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:30, Πέμ. 20:00, Παρ. 21:00, Σάβ. 17:30 & 21:00, Κυρ. 19:30

Η αστυνομική κωμωδία Η παγίδα του Ρομπέρ Τομά ανεβαίνει στο θέατρο Ζίνα σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια. Ένα αστυνομικό έργο που παγκοσμίως μετρά περισσότερες από 30.000 παραστάσεις και θεωρείται σταθμός στην ιστορία του είδους. Ο Ρομπέρ Τομά δημιουργεί ένα μοναδικό σκηνικό παιχνίδι συγκινήσεων και ανατροπών που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή του έργου. παίζουν: Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Γιώργος Κωνσταντίνου, Έφη Μουρίκη, Μαρία Αντουλινάκη, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Τάκης Παπαματθαίου

παίζουν: Γιώργος Αρμένης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Δημήτρης Πιατάς, Θεοφανία Παπαθωμά, Ευαγγελία Μουμούρη, Ελένη Καρακάση, Παρθένα Χοροζίδου, Θανάσης Πατριαρχέας, Ντίνος Σπυρόπουλος, Νεφέλη Κουλούρη, Χλόη Μάντζαρη

Θέατρο ΠΟΛΗ Η Γυναίκα της Πάτρας

Θέατρο ΠΟΛΗ Σέρρα – Η ψυχή του Πόντου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:30, Πέμ. 21:00

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ. 21:00, Σάβ. 20.30, Κυρ. 18:00

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

στις σκηνές της Αθήνας

28.10.21 – lifo

Το «I want to hold your hand» το ηχογράφησαν για πρώτη φορά οι Beatles στις 17 Οκτωβρίου 1963. Το Νο 1 χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση στον Τάσο Ιορδανίδη να γράψει ένα σύγχρονο θεατρικό έργο που θα εγκαινιάσει τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας, σε σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα. «Μια νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας, για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας, αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας.

Η παγκόσμια δραματουργία συχνά έχει ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, τις ανάγκες των δύο φύλων, τα θέλω και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής, άμεσα ή έμμεσα, μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς προσκαλούν να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας τελικά είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι. παίζουν: Τάσος Ιορδανίδης, Θάλεια Ματίκα

Θέατρο Άλφα/ Ληναίος - Φωτίου 28ης Οκτωβρίου 37, 210 5201828 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σαβ. 21:00, Κυρ. 19:00

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΈΑΤΡΟ ΆΛΦΑ

Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι. Το έργο περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία. Για πράγμα-

τα που έχουμε βιώσει, για πράγματα που έχω παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις. Για τις ανάγκες, τον σεβασμό, την απόγνωση, την αγάπη, την έννοια της συντροφικότητας».

40 lifo – 28.10.21

Θέλω να σου κρατάω το χέρι

Στη νέα του στέγη ο CARTEL Τεχνοχώρος με τρεις παραστάσεις που μας καλούν φέτος στο Παλιό Μηχανουργείο

Κόκκινα Φανάρια Η Μαντάμ Παρί και τα κορίτσια της ανοίγουν την κουρτίνα του queer μπαρ τους, αφηγούνται τις ιστορίες τους, χορεύουν, τραγουδούν, ερωτεύονται, ονειρεύονται, ελπίζουν και διαψεύδονται, σκιαγραφώντας έναν κόσμο ζωντανό. Έναν κόσμο υπαρκτό ανάμεσά μας, όσο κι αν επιλέγουμε να αποστρέφουμε το βλέμμα μας, όσο κι αν μας βολεύει ίσως να κάνουμε ότι είναι αόρατος. Την παράσταση που βασίζεται στα Κόκκινα Φανάρια του Αλέκου Γαλανού σκηνοθετεί ο Βασίλης Μπισμπίκης. Από τον Δεκέμβρη

Άρης

Άνθρωποι και ποντίκια Ο ρατσισμός, το απατηλό όνειρο για μια μικρή ιδιοκτησία, η δύναμη της φιλίας, η σημασία της ελπίδας, τα ιδανικά της αφοσίωσης, της πίστης, της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης είναι τα στοιχεία που κάνουν το αριστούργημα του Τζον Στάινμπεκ διαχρονικό. Ο Βασίλης Μπισμπίκης με μια παράσταση ακραίου ρεαλισμού αφηγείται τη ζωή δυο εκτοπισμένων ψυχών, του Βασίλη και του Λένου, στην περιοχή του Ρέντη. Οι ήρωες του Άνθρωποι και ποντίκια είναι εργάτες ταλαιπωρημένοι από τη δουλειά και τη σκληρή πραγματικότητα, που αντιμετωπίζουν τον ρατσισμό και κυρίως την ανάγκη για ένα μεροκάματο. παίζουν: Βασίλης Μπισμπίκης, Δημήτρης Δρόσος, Μαίρη Μηνά, Στέλιος Τυριακίδης, Μάνος Καζαμίας, Γιώργος Σιδέρης, Γιανμάζ Ερντάλ, Λευτέρης Αγουρίδας, Αγγέλα Πατσέλη, Μάρα Ζαλόνη και Ερατώ Αγγουράκη Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Κυρ. 21.00

CARTEL Τεχνοχώρος Λεγάκη 7, 693 9898258

Ο Βασίλης Μπισμπίκης σκηνοθετεί τον μονόλογο Άρης της Σοφίας Αδαμίδου, που επιστρέφει στον Cartel Tεχνοχώρο και οι παραστάσεις του αφιερώνονται στη συγγραφέα που έφυγε από τη ζωή πρόωρα στις 12 Ιουνίου 2021. Παρότι πέρασαν εβδομήντα έξι χρόνια από τον τραγικό θάνατό του, ο Άρης βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Ο ηγέτης της Αντίστασης, ο πρωτοκαπετάνιος του θρυλικού ΕΛΑΣ που ελευθέρωσε τη χώρα από τους ναζί, ο φόβος και ο τρόμος των ντόπιων συνεργατών του χιτλερισμού, «γύρισε». Ίσως γιατί ποτέ δεν έφυγε, αφού ο «μύθος» του μένει ζωντανός από γενιά σε γενιά. στον ρoλο του aρη ο Τάσος Σωτηράκης Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Κυρ. 18:00

28.10.21 – lifo

ΘΈΑΤΡΟ ΆΝΕΣΙΣ

Μίστερο Μπούφο

Θέατρο Άνεσις Λεωφ. Κηφισίας 14, 210 7718943 Ημέρες παραστάσεων: Από 20/12 Δευτ.-Tρ.

Θέατρο Άνεσις

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Λεωφ. Κηφισίας 14, 210 7718943 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ., Σάβ. 19:15, Παρ. 21:30, Κυρ. 18:30

42 lifo – 28.10.21

παίζουν: Νίκος Πουρσανίδης, Αρετή Πασχάλη, Μαρία Πετεβή, Ελίνα Μάλαμα, Τζερόουμ Καλούτα, Δαβίδ Μαλτέζε παραγωγή: People Entertainment Group

ΘΈΑΤΡΟ ΆΝΕΣΙΣ

Οι 12 Ένορκοι

Το έργο του Ντάριο Φο ανεβαίνει από τις 20 Δεκεμβρίου στο θέατρο Άνεσις σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη. Το Mistero Buffo (1969) παίζεται ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς. Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το βραβείο Νόμπελ, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με κωμικοτραγικό τρόπο, έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε τριάντα διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλο τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Κάθε παράσταση θα περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός τους είναι τόσο μεγάλος, που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση.

ΟΙ 12 Ένορκοι της Reginald Rose, η παράσταση που έχει κερδίσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου, επιστρέφει για μια δυναμική έβδομη χρονιά στο θέατρο Άνεσις, μετατρέποντάς το σε δικαστικό μέγαρο και φέρνοντας ξανά ενόρκους και θεατές αντιμέτωπους με τις συνειδήσεις τους. Τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, σε παραγωγή της A Priori. Στη Νέα Υόρκη του 1957 ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για φόνο. Η τύχη του είναι στα χέρια 12 ενόρκων, οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι ένοχο. Σ’ αυτή την περίπτωση η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι 12 άνδρες, κλειδωμένοι σ’ ένα δωμάτιο, άλλοτε συμφωνούν και άλλοτε συγκρούονται. Πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας ο καθένας τη συνείδησή του αλλά και τις συνειδήσεις των υπολοίπων. Οι 12 Ένορκοι αντικατοπτρίζουν τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από 12 πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή. «Κάθε ψηφοφορία των ενόρκων είναι και μια μάχη, αλλά μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί με όπλο την αλήθεια! Ποια θα είναι η ετυμηγορία τους; Και με τι κόστος για τον καθέναν από αυτούς;» παίζουν: Νίκος Βατικιώτης, Δημήτρης Δεγαΐτης, Αλμπέρτο Εσκενάζη, Μάνος Ζαχαράκος, Κώστας Καζανάς, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Μιχάλης Μαρκάτης, Κωνσταντίνος Μπάζας, Παντελής Παπαδόπουλος, Τάσος Παπαδόπουλος, Ορέστης Τρίκας, Βασίλης Φακανάς

Θέατρο Άνεσις Λεωφ. Κηφισίας 14, 210 7718943 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάβ. 17:00, Δευτ.-Τρ. 20:30

Μια ιστορία αγάπης (Une histoire d’ amour) Θέατρο Άνεσις Λεωφ. Κηφισίας 14, 210 7718943 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμ. 20:15, Παρ. 19:00, Σάβ.-Κυρ. 21:15

Με το Κουκλόσπιτο-Μέρος Δεύτερο o Hnath ξεκαθαρίζει ότι δεν θέλει να αναμετρηθεί με το πρωτότυπο αλλά να κάνει μια κωμωδία-σπουδή πάνω στη γυναικεία χειραφέτηση. Η επιτυχία του έργου είναι ότι, ενώ θίγει πολύ σημαντικά ζητήματα, ταυτόχρονα αυτά που λέγονται και, κυρίως, ο τρόπος που λέγονται είναι εξαιρετικά κωμικά. Επιπλέον, αποφεύγει να πάρει μια ξεκάθαρη θέση υπέρ ή κατά της ιστορικής απόφασης της ηρωίδας, αφήνοντας τους ήρωες να εκθέσουν οι ίδιοι τα επιχειρήματά τους και να υπερασπιστούν με σθένος τη θέση τους. σκηνοθεσια: Μανώλης Δούνιας παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Ντίνα Μιχαηλίδου, Δήμητρα Βήττα παραγωγή: Kart Productions

Το σύγχρονο γαλλικό θεατρικό έργο Μια ιστορία αγάπης, βραβευμένο με 4 βραβεία Molière, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα. Η ιστορία της Κάτια και της Ζιστίν ξεκινάει όπως τόσες άλλες, ερωτεύονται σαν σε παραμύθι. Η Ζιστίν επιθυμεί ένα παιδί, αλλά η Κάτια διστάζει, επειδή έχει πληγωθεί πολλές φορές στη ζωή της και φοβάται το μέλλον. Σε μια περίεργη ανατροπή της μοίρας, η Κάτια μένει έγκυος και λίγο πριν από τη γέννηση του παιδιού της η Ζιστίν εξαφανίζεται. Δώδεκα χρόνια μετά, η μοίρα θα δείξει πάλι ότι οι μεγάλες ιστορίες αγάπης επιλέγουν το δικό τους μοναδικό τέλος. Η καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία παρουσιάζει στο θέατρο Άνεσις, του οποίου έχει αναλάβει τη διαχείριση, το πέμπτο κατά σειρά έργο του Γάλλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Alexis Michalik που θεωρείται πλέον το νέο μεγάλο ταλέντο της γαλλικής θεατρικής σκηνής. Η παράσταση ανέβηκε το 2020 στο Παρίσι και σημείωσε τεράστια επιτυχία, κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Μια ιστορία αγάπης τόσο απλή αλλά και τόσο πολύπλοκη, όσο η ζωή. παίζουν: Βίκυ Βολιώτη, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Σίμος Κακάλας, Τζίνη Παπαδοπούλου, Στεφανία Ζώρα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Το Κουκλόσπιτο του Ίψεν τελειώνει με τη Νόρα να εγκαταλείπει τον άντρα και τα παιδιά της και να φεύγει κλείνοντας πίσω της την πόρτα. Με το άνοιγμα της ίδιας πόρτας, αλλά δύο δεκαετίες μετά, ξεκινάει η καινούρια κωμωδία του Lucas Hnath Το Κουκλόσπιτο - Μέρος Δεύτερο που σκηνοθετεί ο Μανώλης Δούνιας στο θέατρο Άνεσις. Η Νόρα επιστρέφει στο σπίτι μετά από είκοσι χρόνια. Tι έχει αλλάξει, όμως, για την ίδια αλλά και στους άλλους χαρακτήρες του έργου στα χρόνια που έλειψε; Και το σημαντικότερο: έχει αλλάξει κάτι στην κοινωνία όπου ζει το σημερινό κοινό, της εποχής του #Metoo, 142 χρόνια αφότου οι θεατές της πρεμιέρας έμειναν εμβρόντητοι με την απόφασή της να φύγει;

ΘΈΑΤΡΟ ΆΝΕΣΙΣ

του Lucas Hnath

ΘΈΑΤΡΟ ΆΝΕΣΙΣ

«Τo Κουκλόσπιτο Μέρος Δεύτερο»

28.10.21 – lifo

άλλοτε ως φάρσα ενταγμένη στο σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά που είναι τόσο κινηματογραφικό, ώστε σίγουρα ο θεατής, φεύγοντας, θα έχει την αίσθηση ότι είδε μια μεγάλη κινηματογραφική υπερπαραγωγή. Μια ταινία σε σχεδιασμό φωτισμών του Αλέκου Αναστασίου, μουσική του Αντώνη Παπακωσταντίνου και σκηνοθεσία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα. H Κάτια Δανδουλάκη λέει για την παράσταση: «Ήθελα να μιλήσω για τη γενιά μας. Γι’ αυτά τα πενήντα χρόνια που ταξιδέψαμε σε κορυφές, σε χαράδρες… Γι’ αυτά τα πενήντα χρόνια που γελάσαμε, που κλάψαμε, που αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε. Και ήταν τόσο όμορφα. Είναι όμορφα. Αυτήν τη λαχτάρα μου για εξομολόγηση τη μοιράστηκα με τον Θανάση και τον Μιχάλη και ανακαλύψαμε ότι και οι τρεις είχαμε την ίδια ανάγκη. Και μου έκαναν αυτό το δώρο, τo Καινούργιο Παιδί».

Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη Αγίου Μελετίου 61, 210 8640414 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:30, Πέμ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:30

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΈΑΤΡΟ ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ

Το Καινούργιο Παιδί είναι η ιστορία μιας γυναίκας που γεννήθηκε το 1950, της Δάφνης, μιας γυναίκας της γενιάς μας. Είναι μία από μας και από μια μεριά εκείνη είμαστε εμείς. Εμείς που νιώσαμε τον εαυτό μας στη Μεταπολίτευση. Που επαναστατήσαμε (έστω και στη φαντασία μας) ενάντια στο κατεστημένο, στην οικογένειά μας, στον παραδοσιακό τρόπο ζωής και αργότερα στήσαμε τα δικά μας σπίτια με μοντέρνο τρόπο και πολύ παλιά υλικά. Το έργο είναι πολλά πράγματα - κυρίως όμως είναι η αφήγηση της Δάφνης (Κάτια Δανδουλάκη) που μιλάει για στιγμές ζωής που όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουμε βιώσει. Ο συντηρητικός μπαμπάς, η μαμά που διαβάζει ακόμα και τη σκέψη της κόρης της, οι έρωτες, οι γάμοι, οι προδοσίες, οι γέννες, τα παιδιά που δεν μπορεί κανείς να καταλάβει, ο χρόνος που κυλάει αδυσώπητα, τα μπότοξ και οι απώλειες. Η ζωή όπως ξετυλίγεται, άλλοτε ως δράμα, άλλοτε ως κομεντί και

44 lifo – 28.10.21

Το καινούργιο παιδί

ΓΥΆΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ

Τέσσερις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσουμε

Η ΑΓΑΠΗΜΈΝΗ ΣΚΗΝΉ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ ΜΆΣ ΚΑΛΩΣΟΡΊΖΕΙ ΣΤΗ ΝΈΑ ΘΕΑΤΡΙΚΉ ΣΕΖΌΝ Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, λεωφ. Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη, 210 9315600

«Συνοικία το όνειρο» Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ., Παρ. 21:00, Πέμ., Σάβ. 18:00, Κυρ. 20:30

«Δεν πληρώνω Δεν πληρώνω» Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ., Παρ. 18:00, Πέμ., Σάβ. 21:00, Κυρ. 17:30

Cavewoman Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 19:00

«Tape» (Season 2)

26-29

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάβ. 19:00, Κυρ. 18:30

«Συνοικία το όνειρο» Στην κεντρική σκηνή ανεβαίνει μια παράσταση αφιερωμένη στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη των Κ. Κοτζιά και Τ. Λειβαδίτη, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Ένα έργο βαθιά ανθρώπινο και ρεαλιστικό, το οποίο αγκαλιάζει με αγάπη τα τραγικά πρόσωπα που, άλλοτε με δραματικό και άλλοτε με χιουμοριστικό τρόπο, αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο μέλλον. πaizoyn: Μάνος Βακούσης, Γιωργής Τσαμπουράκης, Μαρία Φιλίππου, Σοφία Μανωλάκου, Στράτος Χρήστου, Δημήτρης Καραμπέτσης, Εύρη Σωφρονιάδου, Γεράσιμος Σοφιανός, Κατερίνα Σπάρταλη, Κώστας Φλωκατούλας

«Δεν πληρώνω - Δεν πληρώνω» Η εμβληματική κωμωδία του Ιταλού Ντάριο Φο ανεβαίνει υπό τη σκηνοθετική υπογραφή του Δημήτρη Μυλωνά. Μια ξεκαρδιστική, ευφάνταστη κωμωδία με συνεχείς ανατροπές, έντονα φαρσικά στοιχεία και καυστικό προβληματισμό σχετικά με την οικονομική ανισότητα, την ανέχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, η οποία παραμένει σπαρταριστά επίκαιρη και αφάνταστα απολαυστική. πaizoyn: Μπέσυ Μάλφα, Γιώργος Σουξές, Τόνυ Δημητρίου, Κατερίνα Τσάβαλου, Βασίλης Ρίσβας, Θοδωρής Ρωμανίδης

Cavewoman Η Κατερίνα Ζαρίφη ερμηνεύει τον ξεκαρδιστικό μονόλογο της Έμα Πίρσον σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά. Δέκα χρόνια γάμου, δύο παιδιά, δουλειά, νοικοκυριό, ένα σκυλί, το σώμα της που αλλάζει, το σώμα του που αλλάζει, οι διαρκώς αποτυχημένες δίαιτες, το σεξ στον έγγαμο βίο. Αυτά και άλλα πολλά από τα μεγάλα και μικρά προβλήματα μιας συνηθισμένης καθημερινότητας έρχεται να μας εξομολογηθεί η ηρωίδα του έργου. Πρωταγωνιστεί η Κατερίνα Ζαρίφη

«Tape» (Season 2) Στο Γυάλινο UpStage ανεβαίνει η παράσταση Tape (Season 2), σε σκηνοθεσία ΆνναςΜαρίας Παπαχαραλάμπους. Ένα σύγχρονο, μοντέρνο, γρήγορο έργο, με έξυπνο χιούμορ, που θίγει το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης και του βιασμού και απαντά στο ερώτημα τι συνιστά τελικά βιασμό. Δύο δεκαετίες μετά την πρώτη του παρουσίαση, το Tape (Season 2) είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. πaizoyn: Κωνσταντίνος Κάππας, Εμμανουέλα Αλεξίου, Δημήτρης Λιακόπουλος

28.10.21 – lifo

ΘΈΑΤΡΟ ΧΏΡΟΣ

Τέσσερις παραστάσεις για τον φετινό χειμώνα

Ο Λάμπρος Ο Λάμπρος, μια παράσταση εμπνευσμένη από το ομώνυμο αριστουργηματικό ποίημα του Διονύσιου Σολωμού, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Έλενας Μαυρίδου στο θέατρο Χώρος. Ένα έργο πρωτοποριακό που εξερευνά τα όρια ανάμεσα σε διαφορετικές τέχνες, στην κινηματογραφική αφήγηση, στο θέατρο σκιών, στο αναλογικό animation και στην περφόρμανς. σκηνοθεσία – ερμηνεία: Έλενα Μαυρίδου σύνθεση πρωτότυπης μουσικής: Γιώργος Μαυρίδης

Β Α Κ Χ Ε Σ του Ευριπίδη Η Έλενα Μαυρίδου παρουσιάζει τις Βάκχες του Ευριπίδη σαν ένα σύγχρονο δραματοποιημένο εικαστικό-μουσικό δρώμενο που έχει ρίζες στα παλιά, ενσαρκωμένο από ένα υποκριτικό κουαρτέτο. «Τι μένει στο τέλος για το κοινό και τους ήρωες, όταν η μουσική σταματάει και καλούμαστε να συλλογιστούμε το ανθρώπινο αδιέξοδο της ύπαρξης μας;»: με αυτά, και όχι μόνο, τα ερωτήματα καταπιάνεται η Έλενα Μαυρίδου, στοχεύοντας στη δυναμική ερμηνεία του λόγου του Ευριπίδη και τη σωματικότητά του. παίζουν: Έλενα Μαυρίδου, Δημήτρης Μανδρινός, Δήμητρα Κούζα, Χριστίνα Μαριάνου μουσικοί επί σκηνής: Γιώργος Μαυρίδης, Χάρης Πορφυρίδης

Η Πτέρυγα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η Πτέρυγα, μια ονειρική παράσταση για τη μητρότητα, εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, επιστρέφει από τις 8 Ιανουαρίου στο θέατρο Χώρος, σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου. Μια παράσταση με ελάχιστο λόγο, στα όρια της περφόρμανς και του σωματικού θεάτρου, ξεχωριστή, γεμάτη συγκίνηση και χιούμορ, για την αγάπη και τη μνήμη, τον έρωτα και τη διαφορετικότητα, την απώλεια και τα όνειρα των ανθρώπων για δημιουργία.

46 lifo – 28.10.21

παίζουν: Έλενα Μαυρίδου, Δήμητρα Κούζα, Χριστίνα Μαριάνου, Στέργιος Κοντακιώτης, Άλκης Μπακογιάννης, Νένα Δρογγίτη

30-33

Η Κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος των Χριστουγέννων Μια πρωτότυπη απόδοση του αγαπημένου παραμυθιού μικρών και μεγάλων κάνει πρεμιέρα στην Παιδική Σκηνή Γιούλης Ηλιοπούλου στο Ιντεάλ την Κυριακή 28 Νοεμβρίου, σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου. Ένας σύγχρονος, μαγικός και παραμυθένιος κόσμος έρχεται να παρασύρει όλη την οικογένεια σε ένα ταξίδι γεμάτο χιούμορ και συγκίνηση που θα ανατρέψει όλα τα στερεότυπα της πασίγνωστης ιστορίας. παίζουν: Δήμητρα Κούζα, Βασίλης Κουλακιώτης, Γιάννης Κατσιμίχας, Γιάννης Σίμος

ΥΠΟΔΕΧΌΜΑΣΤΕ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΉ ΣΕΖΌΝ ΜΕ ΚΛΑΣΙΚΆ ΚΑΙ ΝΈΑ ΈΡΓΑ ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΧΏΡΟΣ Θέατρο Χώρος, Πραβίου 6, Βοτανικός, 210 3426736 https://horostheatre. gr/

Ο Λάμπρος Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00

ΒΑΚΧΕΣ του Ευριπίδη Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 21:00 από 22/11

Η Πτέρυγα Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00 από 8/1

Η Κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος των Χριστουγέννων Κάθε Κυριακή στις 10:00πμ Ιντεάλ, Παιδική Σκηνή Γιούλης Ηλιοπούλου από 28/11

ΘΕΆΤΡΟ ΠΌΡΤΑ Πόσο κοστίζει να ζεις; (The cost of living) Το βραβευμένο με Πούλιτζερ Πόσο κοστίζει να ζεις; της Μαρτίνα Μάγιοκ είναι ένα έργο τολμηρό που αμφισβητεί τις στερεοτυπικές αντιλήψεις για τα άτομα με αναπηρία και εμβαθύνει στους τρόπους με τους οποίους η κοινωνική τάξη, η φυλή, η εθνικότητα και ο πλούτος μπορούν να δημιουργήσουν χάσματα μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη κι αν εκείνοι λαχταρούν τη σύνδεση. πaizoyn: Μελαχρινός Βελέντζας, Αμαλία Καβάλη, Ειρήνη Μακρή, Φώτης Στρατηγός

Ο γιατρός της τιμής του

φωτό: πάτροκλος σκαφίδας

Σηκώνει αυλαία με τρεις παραστάσεις

ΣΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΠΌΡΤΑ Η ΝΈΑ ΣΕΖΌΝ ΞΕΚΙΝΆ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΈΣ ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΊ Ο ΘΩΜΆΣ ΜΟΣΧΌΠΟΥΛΟΣ Θέατρο Πόρτα Μεσογείων 59, 210 7711333, www.porta-theatre.gr FB: PortaTheatreAthens

Πόσο κοστίζει να ζεις; (The cost of living) Έως τις 14 Νοεμβρίου Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:00 Από τις 22 Νοεμβρίου: Δευτ.-Τρ. 21:00

Ο γιατρός της τιμής του Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:00 Από τις 21 Νοεμβρίου

Το σκοτεινό ποιητικό έργο του Πέδρο Καλντερόν ντε λα Μπάρκα, γραμμένο το 1635, εναλλάσσει τη δυναμική πλοκή με φιλοσοφικούς τόνους, το ερωτικό θρίλερ με το σαρδόνιο χιούμορ και θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του μεγάλου δραματουργού του ισπανικού Χρυσού Αιώνα. Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου.

Ο μαγικός κύκλος ή η ωραιότερη ιστορία του κόσμου και άλλα τέτοια παραμύθια

πaizoyn: Μελαχρινός Βελέντζας, Ελένη Δαφνή, Στέργιος Ιωάννου, Αμαλία Καβάλη, Αυγουστίνος Κούμουλος, Γιώργος Παπαπαύλου, Παύλος Παυλίδης, Φώτης Στρατηγός

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάβ. 15:00, Κυρ. 11:00, 15:00

Σ’ έναν τόπο έρημο σκοτεινό και άδειο (ή μήπως σε μια άδεια σκηνή θεάτρου;) φτάνουν επτά άνθρωποι ταλαίπωροι, κυνηγημένοι, σκονισμένοι, εξαντλημένοι, πεινασμένοι και, κυρίως, πολύ πολύ φοβισμένοι. Μάλλον πρόκειται για παλιούς βασιλιάδες, πριγκίπισσες, γενναίους ιππότες, σοφούς μάγους και πλούσιες αρχόντισσες που τους έπληξε μια μεγάλη συμφορά ή μια ξαφνική καταστροφή — ή μήπως είναι απλώς ένας θίασος άνεργων περιπλανώμενων θεατρίνων, που ψάχνει μέρος για να στήσει την παράστασή του; Ένα έργο για θεατές από 5 έως 105 χρόνων που γράφει και σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος. πaizoyn: Ελένη Δαφνή, Σπύρος Μαραγκουδάκης, Μαρία Μοσχούρη, Άλκης Μπακογιάννης, Γιώργος Μπουφίδης, Παύλος Παυλίδης, Πολύκαρπος Φιλιππίδης

34-36

Από τις 12 Δεκεμβρίου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ο μαγικός κύκλος ή η ωραιότερη ιστορία του κόσμου και άλλα τέτοια παραμύθια

28.10.21 – lifo

ΑΘΗΝΆCT

ΘΑΥΜΑ

Αίθουσα ΑθηνΆct

To 1997, κατόπιν παραγγελίας του καλλιτεχνικού διευθυντή της ΚΟΕΜ Σταύρου Ξαρχάκου, ο Γιώργος Φακανάς δημιουργεί το μουσικό έργο Echoes (Απόηχοι). Η πρώτη παρουσίαση του Echoes έγινε στο Παλλάς τον Δεκέμβριο του 2000 από την ΚΟΕΜ, σε διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη. Από τότε μέχρι σήμερα το έργο έχει παρουσιαστεί πολλές φορές στο κοινό με τη μορφή συναυλίας. Τώρα, για πρώτη φορά, το Echoes στέκεται δίπλα στον θεατρικό λόγο, παρουσιάζοντας μια ενιαία παράσταση, μια θεατρική συναυλία, το Θαύμα. Ο θεατής/ακροατής απολαμβάνει την ίδια στιγμή μια θεατρική παράσταση και μια ολοκληρωμένη μουσική συναυλία δημιουργικής ορχηστρικής μουσικής, με οριοθετημένα αλλά και αυτοσχεδιαστικά μέρη. Ιστορίες, μουσική, χρώματα, κίνηση, τοπία, συναντήσεις... Άρωμα από Ελλάδα σε μια σύγχρονη μουσική γεωγραφία. Το Θαύμα αναζητά το φως μέσα από ένα οδοιπορικό σε δέκα περιοχές της Ελλάδας: Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Ιόνιο, Πελοπόννησος, Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κρήτη. Ένα ταξίδι που εικονογραφείται με ηχοχρώματα, αφηγήσεις, μουσικές και εικόνες, τα οποία λειτουργούν ως σύγχρονοι χοροί αλλά και ως λυρικές περιπλανήσεις, απόηχοι μιας αισιόδοξης ματιάς απέναντι στον κοινό μας τόπο, το παρόν και το μέλλον μας. H σκηνοθεσία είναι της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.

Αθηνά Live (μέσα στο Ωδείο Φακανά), λεωφ. Ποσειδώνος 3, 210 4813605 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 21:00 Πρεμιέρα: 9/11

παίζουν: Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς Επί σκηνής και η 10μελής ορχήστρα YFG (Yiorgos Fakanas Group)

Ονόριο, τα ανομήματα ενός εγκληματία

ΘΈΑΤΡΟ ΒΑΦΕΊΟ

παραγωγή: Ars Nova Athina Music

Μετά τους επιτυχημένους μονολόγους Φροσύνη και Πασού, έρχεται το νέο πολυπρόσωπο έργο του Στέφανου Παπατρέχα Ονόριο, τα ανομήματα ενός εγκληματία, σε σκηνοθεσία Λάζαρου Βαρτάνη και Στέφανου Παπατρέχα. Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα μοναστήρι στον Μεσαίωνα, όπου οι ισορροπίες διαταράσσονται λόγω μιας μοναχής που φέρνει την αμαρτία. Μια δούκισσα βασανίζεται από τις ενοχές της και τιμωρείται μέσα από δαίμονες του ύπνου. Τσιγγάνοι στήνουν γλέντι και ξεγελούν ανυποψίαστους διαβάτες. Και ένας μυστηριώδης άνθρωπος, παρών σε όλα, εξαπατάει τους πάντες, γλιστρώντας ανάμεσά τους και καταργώντας κάθε νόμο. Μια σκοτεινή μεσαιωνική ιστορία γεμάτη αγωνία, μυστήριο και ανατροπές. Μια παράσταση που κινείται ανάμεσα στη θεατρική μαγεία και τον σκληρό ρεαλισμό. Ένα έργο για την αλήθεια, τον νόμο, την ηθική και την εξαπάτηση. Το κείμενο της παράστασης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Επειδή το έργο έχει σκηνές γυμνού και βίας, είναι ακατάλληλο για ανηλίκους. «Νόμοι, άγγελοι, δαίμονες, ψέματα και αλήθεια… Ο άνθρωπος, του οποίου τη σκοτεινή ζωή, μα και τον θάνατο, θα δείτε, έπαιξε με όλα αυτά».

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Παίζουν: Λάζαρος Βαρτάνης, Αλέξανδρος Καναβός, Σύνθια Μπατσή, Μαίρη Ξένου, Στέφανος Παπατρέχας, Γεωργία Πιερρουτσάκου

48 lifo – 28.10.21

Θέατρο Βαφείο «Λάκης Καραλής» Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός, 6981 135820 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 20:15 Μέχρι τις 14/12

«Μια εύθραυστη οικογένεια» παίζουν (αλφαβητικά): Φιλία Κανελλοπούλου, Χρήστος Καραβέβας, Χριστίνα Κωστέα, Φάνης Μιλλεούνης

39 Αμφιθέατρο Ιδρύματος Θεοχαράκη Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κυρ. 18:00

info: Η The Young Quill ξεκίνησε το 2017 ως θεατρική ομάδα αποφοίτων του Royal Central School of Speech and Drama, University of London και το 2019 μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Aσχολείται με το ανέβασμα πρωτότυπων θεατρικών έργων, όπως και με τη θεατρική μεταφορά ελληνικών και ξένων ποιητικών και λογοτεχνικών κειμένων ως μουσικοθεατρικών παραστάσεων. Σε κάθε παράσταση δίνει μεγάλη έμφαση στην έρευνα και τη συνεχή συνδημιουργία όλων των συντελεστών και των ερμηνευτών της ομάδας με σκοπό τη δημιουργία μιας κοινής και κάθε φορά ξεχωριστής θεατρικής γλώσσας. https://theyoungquilltheatre.com

Αικατερίνη Παπαγεωργίου: Κάποια στιγμή θα περάσουμε στην εποχή των «πρώην μασκοφόρων»

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

— Πώς σας ενέπνευσε ο «Γυάλινος Κόσμος»; Ήταν μια σειρά απροσδόκητων, σχεδόν τυχαίων συγκυριών που μας οδήγησαν στη δημιουργία του πρωτότυπου έργου Μια εύθραυστη οικογένεια. Κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, η ομάδα μας είχε καταπιαστεί με μια ιστορική έρευνα σχετικά με την ανάπτυξη των νέων στο πλαίσιο της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Επιπλέον, από την αρχή της σύστασής μας ως ομάδας είχαμε την ανάγκη να απευθυνθούμε στο εφηβικό κοινό, ένα πολύ ιδιαίτερο κοινό που βρίσκεται σε συνεχή αναζήτηση και αμφισβήτηση της πραγματικότητας, στην κομβική φάση του προσδιορισμού της ταυτότητάς του. Θέματα σχετικά, όπως ο προσδιορισμός ταυτότητας και η ανάπτυξη των οικογενειακών σχέσεων και των ονείρων για το μέλλον, διακρίναμε ότι αναδεικνύονται μέσα από τον Γυάλινο Κόσμο. Με αυτά τα δύο δεδομένα αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε, εντάσσοντας τα βαθιά ερωτήματα που αφορούν την ύπαρξή μας και θίγει στο έργο του ο Τενεσί Ουίλιαμς στο ιστορικό πλαίσιο της μετεμφυλιακής Ελλάδας που μελετούσαμε τότε. Κάπως έτσι, αβίαστα, οργανικά, σχεδόν μαγικά, συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε συνθέσει ένα κείμενο που μας γοητεύει και το εμπιστευόμαστε προκειμένου να το συστήσουμε στο κοινό. — Πώς αισθάνεσθε στη νέα εποχή, που το κοινό παρακολουθεί «μασκοφόρο» μια παράσταση; Δεν με ενοχλεί η μάσκα καθαυτή αλλά αυτό που φέρει ως σύμβολο. Σε ένα πιο συναισθηματικό και, φυσικά, λιγότερο υγειονομικό πλαίσιο, η μάσκα μάς υπενθυμίζει τον φόβο, την καχυποψία και την απόσταση που πρέπει

να τηρούμε από τον διπλανό μας. Το θέατρο είναι ένας χώρος που, αν μη τι άλλο, φέρνει τους ανθρώπους κοντά, τους προσκαλεί να μοιραστούν και να συναισθανθούν μια εμπειρία. Αυτή την εμπειρία πρέπει να την εισπράξουν και να τη σχολιάσουν. Για μένα η μάσκα υπονομεύει με έναν τρόπο αυτήν τη διαδικασία, καθώς περιορίζει το ισχυρότερο εκφραστικό μέσο του κοινού, το πρόσωπο. Με έναν τρόπο τα πάντα φιλτράρονται και είναι πιο εγκρατή και περιορισμένα. Πώς να νιώσει κανείς συναισθηματικά διαθέσιμος όταν έχει να διαχειριστεί ένα τέτοιο εμπόδιο; Από την άλλη, δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευγνώμονες, καθώς η συνθήκη της περιορισμένης επαφής είναι σίγουρα καλύτερη από αυτήν της πλήρους απομόνωσης. Αν, δε, διαχειριστούμε συνειδητά και με αισιοδοξία την παρούσα εμπειρία, νομίζω ότι κάποια στιγμή θα περάσουμε σε μια νέα εποχή, αυτή των «πρώην μασκοφόρων», που όμως δεν ξεχνούν ότι κάποτε υπήρξαν και «μασκοφόροι».

φωτο: ελινα γιουνανλη

ΑΜΦΙΘΈΑΤΡΟ ΙΔΡΎΜΑΤΟΣ ΘΕΟΧΑΡΆΚΗ

H ομάδα The Young Quill παρουσιάζει το πρωτότυπο έργο «Μια εύθραυστη οικογένεια», εμπνευσμένο από τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς. Η σκηνοθέτις Αικατερίνη Παπαγεωργίου μάς μιλά για τον τρόπο που προέκυψε αυτή η δουλειά και για τη νέα εποχή του θεάτρου.

28.10.21 – lifo

SKROW THEATER

Προμηθέας Δεσμώτης & ΦΛΙΚ

Skrow Theater

Δύο ξεχωριστές παραστάσεις έρχονται στο Skrow Theater, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου Προμηθέας Δεσμώτης, Αισχύλου. Η γένεση. Το λίκνο της ζωής. Αρχαϊκές θεότητες με το αγριότερο πρόσωπο της φύσης κυβερνούν τη γη, προκαλώντας κοσμογονικές αλλαγές. Χτίζουν τον κόσμο από την αρχή. Θέτουν τα θεμέλια για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Μα ο άνθρωπος είναι πολύ μικρός ακόμα στα πόδια αυτών των συμπαντικών δυνάμεων. Τι συμβολίζει όμως αυτή η φλόγα; Και τι έπραξε τελικά ο άνθρωπος με το δώρο του Προμηθέα; Μετά τον «ανθρωπισμό», τις ιδέες του Βολτέρου, την αποκαθήλωση του Θεού, τη βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση, στην αυγή μιας αβέβαιης εποχής, ο άνθρωπος χάνει σταδιακά την πίστη στον εαυτό του. πρωταγωνιστεί: ο Θανάσης Δόβρης

Αρχελάου 5, 210 7235842

ΦΛΙΚ, της Άννι Μπέικερ. Στο έργο, που μετέφρασε ο Δημήτρης Κιούσης και σκηνοθετεί ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, η χώρα διανύει οικονομική κρίση, ενώ στην ίδια άθλια οικονομική κατάσταση βρίσκονται και οι τρεις πρωταγωνιστές. Η απραγματοποίητη φιλοδοξία του Σαμ, της Ρόουζ και του Έιβερι είναι να ξεφύγουν από τη μουντή και μίζερη ζωή τους. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε έναν κινηματογράφο σε κατάσταση παρακμής. Οι τρεις υπάλληλοι εκτελούν τα αφάνταστα βαρετά καθήκοντά τους, καθώς αγωνίζονται να επιβιώσουν και να βρουν την ταυτότητά τους.

Προμηθέας Δεσμώτης, Αισχύλου Πρεμιέρα: 13/12 ΦΛΙΚ, της Άννι Μπέικερ Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάβ. 21:00, Κυρ. 18:00

παίζουν: Αριάδνη Καβαλιέρου, Μιχάλης Πανάδης, Σωτήρης Τσακομίδης

THIS IS NOT ROMEO & JULIET

41-45Σημαντικές παραστάσεις και «Νέο Αίμα»

Στο Θεάτρο Πορεία θα δούμε φέτος μια σειρά από εξαιρετικές παραστάσεις και θα γνωρίσουμε νέους καλλιτέχνες THIS IS NOT ROMEO & JULIET Το έργο του Αργύρη Πανταζάρα, βασισμένο στο αριστούργημα του Σαίξπηρ, συνεχίζει τις παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία, με τον Αργύρη Πανταζάρα και τη Σίσσυ Τουμάση επί σκηνής. ημέρες & ώρες παραστάσεων: 24/1023/11: Δευτ.-Τρ., Κυρ. 21:00

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΙΓΚΟΥΑΝΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, 210 8210991

ΑΡΙΣΤΟΣ

ΘΕΆΤΡΟ ΠΟΡΕΊΑ

Θέατρο Πορεία

Ο ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΠΥΡΓΟΥ

ΑΡΙΣΤΟΣ

13/12/21-25/1/22: Δευτ.-Τρ. 21:00

Η βραβευμένη παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου με κεντρικό θέμα τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου», έρχεται στο Θέατρο Πορεία από τις 31 Ιανουαρίου 2022. παίζουν: Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιάννης Λεάκος, Ιωάννης Αθανασόπουλος ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.Τρ. 21:00

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΙΓΚΟΥΑΝΑ Ένα από τα πιο γοητευτικά, αν και λιγότερο παιγμένα στη χώρα μας έργα του Τενεσί Ουίλιαμς σκηνοθετεί η

50 lifo – 28.10.21

Μαρία Μαγκανάρη. παίζουν: Ιωάννης Παπαζήσης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Σύρμω Κεκέ ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:00, Πέμ.-Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 18:00

Ο ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΠΥΡΓΟΥ Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου του Μ. Καραγάτση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και διασκευή για το θέατρο του Θανάση Τριαρίδη, έρχεται στο θέατρο Πορεία με ένα καστ δεκαεννέα ηθοποιών και μουσικών. ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ., Κυρ. 19:00, Πέμ.-Παρ. 20:00, Σάβ. 17:00 & 20:30 Έναρξη: 8/12

Φεστιβάλ Νέο Αίμα Στο πλαίσιο του φεστιβάλ νέου ελληνικού θεατρικού έργου «Νέο Αίμα» που διοργανώνει το θέατρο Πορεία με στόχο να συμβάλει ενεργά στην ανάδειξη των νέων Ελληνίδων και Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων θα παρουσιαστούν στη σκηνή τον Μάιο του 2022 τα δύο θεατρικά έργα Νυχιάνγκ και Labor.

Ο Φίγκαρο μπαίνει ανάμεσα στον ηλικιωμένο Ντοτόρε Μπαρτόλο και το νεότερό του κόμη Αλμαβίβα, που διεκδικούν την καρδιά της πανέμορφης Ροζίνας. Παρά τις μάταιες προφυλάξεις του Μπαρτόλο, ο Φίγκαρο, με τα πανέξυπνα τεχνάσματά του, καταφέρνει να κερδίσει ο αριστοκράτης κόμης Αλμαβίβα την πανέμορφη Ροζίνα και ως εκ τούτου στο τέλος να νικήσει ο έρωτας.

Ο Κουρέας της Σεβίλλης

ντας σύγχρονα στοιχεία και ταξιδεύοντας τον θεατή μέσα από την καινούργια μετάφραση- διασκευή της Λουίζας Μητσάκου, με γλώσσα σημερινή. H μουσική της παράστασης, από τα γνωστά σε όλους θέματα του Ροσίνι έως τις πρωτότυπες μελωδίες του Μιλτιάδη Παπαστάμου, συγκινούν και τονίζουν τον μουσικό χαρακτήρα της παράστασης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Μανόλη Παντελιδάκη εντυπωσιάζουν, ισορροπώντας ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο. Στον ρόλο του Φίγκαρο ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο οποίος ερμηνεύει και την περίφημη άρια του Ροσίνι, ελαφρώς πειραγμένη. Από τη Θέαμα Ακροπόλ «ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ» του Μπομαρσέ σε διασκευή - μετάφραση Λουίζας Μητσάκου σκηνοθεσια: Σοφία Σπυράτου πρωτότυπη μουσική: Μιλτιάδης Παπαστάμου παίζουν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Φάνης Μουρατίδης και ένας 17μελής θίασος ηθοποιών, χορευτών και ζωντανή ορχήστρα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ιπποκράτους 9-11, 210 3648303 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:00, Πέμ.-Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 18:00 Εισιτήρια: 45, 35, 25, 20 ευρώ και 15 ευρώ (φοιτητικό - ανέργων) www.viva.gr/ tickets/theater/ theatroakropol/okoureas-tis-sevillis/

Η Σοφία Σπυράτου σκηνοθετεί φέτος μια παράσταση κωμική, φασαριόζικη και ονειροπόλα, ενσωματώνο-

ΘΈΑΤΡΟ ΑΚΡΟΠΌΛ

Θέατρο Ακροπόλ

Το 1775, στις παρυφές της Γαλλικής Επανάστασης, ο Καρόν ντε Μπομαρσέ, εμπνεόμενος από τον Διαφωτισμό και τα κηρύγματα του Βολτέρου, του Ρουσό και επηρεασμένος, εκτός των άλλων, από τον Μολιέρο και τον Μαριβό, γράφει τον περίφημο Κουρέα της Σεβίλλης, που ανεβαίνει στο θέατρο με πρωτοφανή επιτυχία και στη συνέχεια μεταμορφώνεται από τον Τζοακίνο Ροσίνι σε μία από τις πιο διάσημες όπερες παγκοσμίως. Ο περίφημος Φίγκαρο εμφανίζεται για πρώτη φορά στη θεατρική πινακοθήκη ως ένας μυθικός χαρακτήρας, τυχοδιώκτης, πονηρός, καταφερτζής, αλλά και ονειροπόλος, ο οποίος ήταν προάγγελος μιας επανάστασης που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο.

28.10.21 – lifo

Red Jasper Cabaret Theatre Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη, 210 8822551 Πρεμιέρα: 1/11 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 21:00

RED JASPER CABARET THEATRE

Calvero

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Αλκμήνης 8-12, Πετράλωνα, 2103428650 Μέρες και ώρες παραστάσεων: Κυριακή 17 Οκτωβρίου έως και Κυριακή 5 Δεκεμβρίου, στις 21:00

52 lifo – 28.10.21

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ

παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Θανάσης Βλαβιανός, Ιώ Λατουσάκη, Μάριο Μπανούσι, Αλέξης Κωτσόπουλος, Φοίβος Μαρκιανός

Η Σπείρα του Έρωτα

Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ

Η παράσταση Calvero είναι η δεύτερη παραγωγή της νέας θεατρικής σκηνής της Κυψέλης και βασίζεται στο μυθιστόρημα του Τσάρλι Τσάπλιν Τα φώτα της ράμπας (Limelight), το μοναδικό βιβλίο που έγραψε ο Βρετανός σκηνοθέτης και ηθοποιός. Μεταγράφοντας δημιουργικά την ιστορία του και φέρνοντας τον λόγο και το πνεύμα των μιούζικ-χολ στην Αθήνα του σήμερα, η παράσταση αποτελεί έναν στοχασμό πάνω στη ματαίωση των ονείρων και στις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει στη ζωή του ένας εργαζόμενος στον χώρο των τεχνών, όταν ο κόσμος γύρω του καταρρέει. Πέντε ηθοποιοί μοιράζονται τους ρόλους της παράστασης και αναμετριούνται με το έργο και τις μουσικές του ίδιου του Τσάρλι Τσάπλιν, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του πολυσχιδούς Γιάννη Παναγόπουλου. Η μετάφραση είναι της Χριστίνας Χατζηνικολάου, ενώ η πρωτότυπη μουσική και οι ενορχηστρώσεις του Αλέξη Κωτσόπουλου. Μετά τη θερμή ανταπόκριση του κοινού στην παράσταση Tanz - Οι περιπέτειες μιας νεότητας (Ιανουάριος - Μάρτιος 2020), που αποτέλεσε την εναρκτήρια παραγωγή του Red Jasper Cabaret Theatre, συνεχίζεται η προσπάθεια να επανασηματοδοτηθεί, μέσα από τις παραγωγές του θεάτρου, η έννοια ενός σύγχρονου θεατρικού καμπαρέ που μπορεί να συγκεράσει διαφορετικές μορφές τέχνης.

Δύο καταξιωμένοι καλλιτέχνες, η Ανδομάχη Δαυλού και ο Άρης Γραικούσης ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν μια παράσταση σπάνιας έμπνευσης και απόδοσης. Η διαχρονική γυναίκα που έζησε, ζει και υπάρχει στον δρόμο της ιστορίας, η γυναίκα που κινείται τόσο στο χθες όσο και στο σήμερα, γίνεται ο καμβάς μίας μελοποιημένης συρραφής θεατρικών κειμένων μεγάλων συγγραφέων, που μιλούν για τον έρωτα και ενώνουν το χθες με το σήμερα. Η παράσταση είναι ένας τρυφερός περίπατος που κοιτάζει τον έρωτα μέσα σε «Σπείρα», ένα σύμβολο ζωτικής δύναμης, αναγέννησης και ανανέωσης της ύπαρξής μας. Το Βυζάντιο, ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση περνούν μπροστά από τα μάτια μας με τη βοήθεια της μουσικής, της ποίησης και των επιλεγμένων θεατρικών κειμένων. Οι σκέψεις, τα γραπτά και η μουσική διάσημων δημιουργών, συνθέτουν την προβολή της ιδέας του έρωτα μέσα στον χρόνο.Τα συνδετικά κείμενα, η σκηνοθεσία και η θεατρική ερμηνεία ανήκουν στην Ανδρομάχη Δαυλού, ενώ στις μουσικές επιλογές και στην ερμηνεία πιάνου και φωνητικών είναι ο Άρης Γραικούσης.

σκηνικά - κοστούμια: Θεοδόσης Δαυλός κίνηση: Χρυσηίδα Λιατζιβίρη φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος φωνητική διδασκαλία: Ακτή Δρίνη

κάνουν ακόμα να χαμογελάμε: την ευγνωμοσύνη, τη γενναιοδωρία, την αγάπη για τη γη, την αλληλεγγύη, την οργανική σχέση με τη μνήμη και την αρχαία κληρονομιά. Ο Κώστας Γάκης, κάτοχος του βραβείου Δημήτρης Χορν, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, δανείζεται τη φωνή ενός σκύλου αλλά και του ίδιου του συγγραφέα, για να μας μιλήσει για όλα αυτά που μας καίνε, για τον τρόπο που καταδυναστεύουμε τη μάνα γη αλλά και για εκείνη τη θαλπωρή και ψυχική ευρυχωρία που μας προσφέρουν τα διδάγματα των φυλών του κόσμου για μια οργανική και τρυφερή σχέση με τη φύση. Η παράσταση εντάσσεται στη γενικότερη καλλιτεχνική και «κοσμοαλλαχτική» δράση της «Συντροφιάς των Ονειροπόλων», η οποία έχει έδρα της το θέατρο Άλφα και επικεφαλής τον Κώστα Γάκη, ο οποίος είναι ο καλλιτεχνικός υπεύθυνος των δευτερότριτων του θεάτρου για τη σεζόν 2021–2022. διασκευή: Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου παίζουν: Γιάννης Βασιλώττος, Ελευθερία Μάζαρη, Ιωάννα Παπακωνσταντίνου στον ρόλο του σκύλου: Κώστας Γάκης

Θέατρο Άλφα/ Ληναίος - Φωτίου 28ης Οκτωβρίου 37, 210 5201828 Πρεμιέρα: 1/11 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευ.-Τρ. 21:00

Iστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΈΑΤΡΟ ΆΛΦΑ

O Kώστας Γάκης σκηνοθετεί και διασκευάζει το αριστούργημα του Λούις Σεπούλβεδα Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο θέατρο Άλφα/Ληναίος–Φωτίου. Η καρδιά του έργου χτυπάει δυνατά για τα αρχαία δάση του πλανήτη και για τις φυλές που ζουν ακόμα σε αυτά, σε αρμονία με τη μάνα γη και όσα απλόχερα μας δίνει, όσο και να τη κακομεταχειριζόμαστε. Ένα έργο δραματικά επίκαιρο, μετά τις πρόσφατες τεράστιες φωτιές στον Αμαζόνιο, αλλά και λόγω του τρόπου που η κυβέρνηση της Βραζιλίας μεταχειρίζεται τους αυτόχθονες του Αμαζονίου. Ταυτόχρονα όμως «ελπιδοφόρα επίκαιρο», αφού η Χιλή βρίσκεται σε τροχιά ξεριζώματος του Συντάγματος του δικτάτορα Πινοσέτ και μετάβασης σε μια πραγματική δημοκρατία. Η φυλή των Mαπούτσε, των «Ανθρώπων της Γης», καταλαμβάνει τη σκηνή με τα πολυφωνικά της τραγούδια, την έντονη τελετουργική σωματικότητα, τους μύθους, τους θρύλους αλλά και την αγωνιώδη κραυγή του δίκαιου αγώνα τους. Το στοιχείο της βίας, του διωγμού, του άδικου ξεριζωμού και του σπαραγμού εναλλάσσεται με τις ποιότητες των «Ανθρώπων της Γης» που μας

28.10.21 – lifo

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Λουκής Λάρας

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΚΗΝΗ ΩΜΕΓΑ ΛΟΥΚΗΣ ΛΑΡΑΣ Δ.ΒΙΚΕΛΑ Ηρώων Πολυτεχνείου 32 & Βασ.Γεωργίου, 210 4143300 για λίγες ακόμη παραστάσεις Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ., Σάβ. 21:30, Κυρ. 19:30

50 51-52

πρωταγωνιστεί ο Μανώλης Μαυροματάκης σκηνοθεσια: Λευτέρης Γιοβανίδης

Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα, του Γιάννη Σκαραγκά

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, 210 3414118

54 lifo – 28.10.21

To ξεκατίνιασμα του Ολύμπου, της ΑβγίΠαπ

ΘΈΑΤΡΟ OLVIO

Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα, του Γιάννη Σκαραγκά

Θέατρο Olvio

Mε το έργο του Δημητρίου Βικέλα εγκαινιάζεται η Σκηνή Ωμέγα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Το έργο είναι μια εναλλακτική πρόταση για τον εορτασμό της επετείου της Επανάστασης του 1821 από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Μια προσωπική εξομολόγηση που μας αποκαλύπτει τις λιγότερο ένδοξες και λαμπερές πτυχές της περιόδου του 1821, συστήνοντάς μας τα πρόσωπα που η Ιστορία παραμερίζει, τους αντι-ήρωες. Αυτούς που, μετά τον αγώνα, ηρωικά αναλαμβάνουν να συνεχίσουν τη ζωή. Η διαχρονικότητα του αντι-ήρωα είναι αυτή που καθιστά το έργο πιο επίκαιρο από ποτέ. Τι έχει να μοιραστεί μαζί μας ο μέσος άνθρωπος της Επανάστασης; Είναι ένας άνδρας καθημερινός, απλός, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Ταυτόχρονα δειλός και θαρραλέος, δυνατός και ασθενικός, μεγαλόψυχος και εγωιστής, φοβισμένος και δυναμικός, ένα κράμα γόνιμων αντιθέσεων που εξασφαλίζει όχι μόνο την επιβίωση αλλά και την εξέλιξη. Μετατρέποντας σε πρωταγωνιστή έναν άλλοτε κομπάρσο της ζωής, η παράσταση επιχειρεί να αναδείξει την ιστορικότητα και τη συγκίνηση της καθημερινότητας. Η ανεκτίμητη αξία του προσωπικού ημερολογίου πλάι στο βιβλίο της Ιστορίας, αυτός είναι ο Λουκής Λάρας. Η σκηνοθεσία είναι του Λευτέρη Γιοβανίδη, ενώ τη θεατρική προσαρμογή υπογράφουν οι Λευτέρης Γιοβανίδης και Μανώλης Μαυροματάκης.

Ένα ταξίδι από τη Σκύρο στην Αγγλία και από την Αγγλία στην Ικαρία και στον Πειραιά, από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο σήμερα μέσα από τη ματιά του Γιάννη Σκαραγκά και τη σκηνοθεσία της Νατάσας Παπαμιχαήλ. Ένα ταξίδι στις αγωνίες και στους φόβους των ανθρώπων. Ένα παντρεμένο ζευγάρι, μια νοσοκόμα, τρεις φίλοι, ένας νεκροθάφτης, η Βιρτζίνια Γουλφ και ο κ. Στιντ, ένας άντρας, η μάνα και μια πόρνη συζητούν ή μονολογούν για τον Άγγλο ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ που απεβίωσε στη Σκύρο κατά τη διάρκεια του A’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας, το έργο είναι «μια ιστορία για τις αναμνήσεις των ανθρώπων που μας αγάπησαν αφόρητα». παίζουν: Έλενα Αρβανίτη, Χριστίνα Δενδρινού, Καλλιόπη Καραμάνη, Ηλίας Μπαγεώργος, Γιούλη Μπανούση, Χριστόδουλος Στυλιανού, Ιωάννα Μαυρέα (φωνή) μουσική: Αναστάσιος Μισυρλής Μέρες 7 ώρες παραστάσεων: Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00

To ξεκατίνιασμα του Ολύμπου, της ΑβγίΠαπ Μια σουρεαλιστική σάτιρα εμπνευσμένη από τη μυθολογία και τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Με στοιχεία από το Δωδεκάθεο και τον Όμηρο, και ατού τον έμμετρο λόγο, η συγγραφέας γράφει μια ξέφρενη κωμωδία που πατάει με το ένα πόδι στο «κάποτε» και με το άλλο στο «σήμερα», γεφυρώνοντας έτσι την ιστορία ενός τόπου, όπου το προσωπικό συμφέρον ήταν πάντα πάνω από όλους και όλα. Το υπουργικό συμβούλιο των δώδεκα θεών συγκαλείται λίγο πριν από το ξεκίνημα του Τρωικού Πολέμου για να αποφασίσουν με ποια πλευρά θα συνταχθούν. Η συζήτηση όμως εκτροχιάζεται πολύ νωρίς, καθώς τα άπλυτα όλων βγαίνουν στη φόρα και οι καταστάσεις που εκτυλίσσονται ανάμεσα σε θεούς, υπουργούς και κυβερνώντες είναι τραγελαφικές! Σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Κανέλλου. πάιζουν: Χάρης Αγγέλου, Αντώνης Αντωνάκος, Έλενα Αρβανίτη, Ειρήνη Ιωάννου, Λίνα Καμπούρογλου, Χοβίκ Καραμπετιάν, Μαριάννα Λαγουρού, Βασίλης Πουλάκος, Τάκης Σακελλαρίου, Χαρά Τσιτομενέα, Κωνσταντίνος Φερεντούρος, Λήδα Χατζή, Ντίνος Φράγκος Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 21:00

ΘΈΑΤΡΟ ΑΡΓΩ

Υποχώρηση από τη Μόσχα

Το έργο του διακεκριμένου θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και μυθιστοριογράφου Oυίλιαμ Νίκολσον Υποχώρηση από τη Μόσχα ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν, στο θέατρο Αργώ. Ένας άντρας και μια γυναίκα στη μέση ηλικία. Εκείνη, η Άλις, δυναμική και εξουσιαστική. Εκείνος, ο δάσκαλος Έντουαρντ, ασφυκτιά μέσα στη σχέση τους. Ανάμεσά τους ο γιος τους στον ρόλο του ισορροπιστή. Η ανατροπή και η σύγκρουση στη σχέση θα έρθουν από έναν νέο έρωτα. Αποτελεί η ηλικία εμπόδιο για να φτιάξει πάλι κάποιος τη ζωή του; Για τη μοναξιά του άλλου ευθύνεται αυτός που αποχωρεί από τη σχέση; Ερωτήματα που αντιμετωπίζουν και τα δύο φύλα, από το ξεκίνημα έως το τέλος της κοινής τους ζωής. Γεννημένος στην Αγγλία το 1948, ο Ουίλιαμ Νίκολσον αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και μυθιστοριογράφου. Έχει προταθεί δύο φορές για το βραβείο Τόνι για τα έργα του Η κοιλάδα με τους ίσκιους και Υποχώρηση από τη Μόσχα. Παράλληλα, διακρίθηκε στη συγγραφή κινηματογραφικών σεναρίων για ταινίες όπως οι Μονομάχος, Ελισάβετ: Ο χρυσός αιώνας, Οι Άθλιοι κ.ά. Για το σύνολο της θεατρικής και λογοτεχνικής του προσφοράς βραβεύτηκε το 2015 από το Τάγμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. σκηνοθεσια: Αλέξανρος Κοέν παίζουν: Αιμιλία Υψηλάντη, Φίλιππος Σοφιανός, Θύμιος Κούκιος

Θέατρο Αργώ

Το μαύρο κουτί Θέατρο Αργώ Ελευσινίων 13-15, 210 5201684 Πρεμιέρα: 22/11 Ημέρες και & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 21:00

Η Καλλιτεχνική Εταιρεία Θεάτρου Θέαση ανεβάζει το Μαύρο Κουτί του Γιώργου Ηλιόπουλου, σε σκηνοθεσία Ευθύμη Μπαλαγιάννη. Ο Πέτρος, ένα επιτυχημένο μεγαλοστέλεχος που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, αναγκάζεται, στο αποκορύφωμα της καριέρας του, να επιστρέψει στην απομακρυσμένη γενέτειρά του, σε ένα απομονωμένο ορεινό χωριό, κοντά στον πατέρα του, που πεθαίνει. Η επιστροφή του εκεί θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις φοβίες και τα φαντάσματα του παρελθόντος του. Ένα παρελθόν γεμάτο μυστικά που αναδύεται ξανά μέσα από ένα «μαύρο κουτί», όπου οι ψευδαισθήσεις, τα όνειρα και οι εφιάλτες εναλλάσσονται μανιωδώς, οδηγώντας τον στα όρια της παράνοιας. παίζουν: Γεράσιμος Μιχελής, Ευθύμης Μπαλαγιάννης, Ειρήνη Καζάκου, Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου, Νίνα Έππα σκηνοθεσία: Ευθύμης Μπαλαγιάννης

Θέατρο Αργώ Ελευσινίων 13-15, 210 5201684 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 21:00 Έναρξη παραστάσεων: 29/11

Τρωίλος και Χρυσηίδα

Η Εταιρεία Θεάτρου Υπερίων, στην ένατη παραγωγή της, αναμετριέται για τέταρτη φορά με έργο του Σαίξπηρ. Αυτήν τη φορά παρουσιάζει το Τρωίλος και Χρυσηίδα που ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Αργώ, μεταφρασμένο και σκηνοθετημένο από τον Αλέξανδρο Κοέν. Ο σκηνοθέτης έχει συγκροτήσει έναν γυναικείο στη συντριπτική του πλειονότητα θίασο, αποτελούμενο από ετερόκλητες θεατρικές σχολές και γενιές, και μελετά ζητήματα όπως η θηλυκοποίηση της κοινωνίας, η κρίση των αξιών και η κατάρρευση των ιδανικών. Ένα έργο σύγχρονο, που τολμά να αντικρίζει διαχρονικά ζητήματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΘΈΑΤΡΟ ΑΡΓΩ

Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, 210 5201684, www.argotheater.gr Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 18:30 (κάθε Κυριακή, μετά την παράσταση, ακολουθεί συζήτηση με το κοινό)

παίζουν: Αιμιλία Υψηλάντη, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Ραφίκα Σαουίς, Αγγελική Καρυστινού, Ιωάννα Αγγελίδη, Χαρά Αδαμίδου, Κατερίνα Μοίρα, Μουράτ Αλή Κεχαγιά σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν 28.10.21 – lifo

ΑΠΌ ΜΗΧΑΝΉΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Έξι παραγωγές για κάθε θεατρόφιλο

56 lifo – 28.10.21

56-61

Η κωμωδία του Πιερ ντε Μαριβό, σε μετάφραση Ανδρέα Στάικου και σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη, επιστρέφει για δεύτερη χρονιά. Η Κληρονομιά αποτελεί μια δοκιμασία, ένα ισχυρό crash test του έρωτα. Σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής και πολιτικής κρίσης, όπως αυτή που περνούσε η Γαλλία στα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα, δεν είναι τόσο απλό να θυσιάσει κανείς 200.000 φράγκα προκειμένου να διατηρήσει εντελώς ακηλίδωτο τον έρωτά του. Έναν έρωτα που στον κόσμο του Μαριβό δύσκολα εκφράζεται απερίφραστα, γιατί μπροστά του υψώνονται ο εγωισμός, η δειλία, και ο φόβος να ξανοιχτείς στον ωκεανό των συναισθημάτων. πρωταγωνιστούν: Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Νίκος Νίκας, Γιάννης Σοφολόγης

Homos, στην Ελλάδα όλοι Το πολυβραβευμένο έργο του Jordan Seavey παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Από Μηχανής, σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου. Η παράσταση μιλάει για τις προσπάθειες δύο ανδρών, ενός Έλληνα και ενός μετανάστη δεύτερης γενιάς, να γνωριστούν και να αγαπηθούν σε μια περίοδο έξι ετών, από το 2006 μέχρι το 2011, μια ανάσα πριν από την κατάρρευση της οικονομίας. Μια ερωτική κωμωδία που σπάει κόκαλα, μια ανατομία της μανιασμένης ανάγκης των ανθρώπων να βρίσκονται ο ένας πλάι στον άλλον, αλλά ταυτόχρονα να υψώνουν τεράστια εμπόδια και φράχτες στις σχέσεις τους. παίζουν: Γιώργος Νούσης, Φαίδων Φαρίντ, Κωνσταντίνος Χειλάς, Δανάη Ομορεγκιέ

ΛΕΙΠΕΙΣ... Το Από Μηχανής Θέατρο παρουσιάζει τον νέο συγκλονιστικό θεατρικό μονόλογο του Βασίλη Ρίσβα ΛΕΙΠΕΙΣ... σε σκηνοθεσία Μπέσυς Μάλφα και ερμηνεία Ράνιας Παπαδάκου. Η Ελπίδα είναι γυναίκα χωρίς ηλικία. Γυναίκα με όλες τις ηλικίες να σημαδεύουν το βλέμμα της και το κορμί της. Μικρό κορίτσι, έφηβη, ενήλικη. Με ένα παρόν στοιχειωμένο από παρελθόντα χρόνο. Ένα έργο τρυφερό, συγκινητικό, με χιούμορ, που θα καθηλώσει το κοινό με την αλήθεια του!

Μάκμπεθ – Ο κύκλος του στΑΙΜΑτος Ο Δημήτρης Μυλωνάς σκηνοθετεί μια παράστασηδιασκευή πάνω στον Μάκμπεθ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε πρωτότυπη μετάφραση του Γιάννη Νταλιάνη. Το έργο Μάκμπεθ – Ο κύκλος του στΑΙΜΑτος είναι μια σπουδή πάνω στην τραγωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ Μάκμπεθ για τρεις ηθοποιούς. Μια παράσταση που κινείται ανάμεσα στο θέατρο και στην πειραματική περφόρμανς, σύγχρονη, αισθητικά αιχμηρή, απαιτητική για τους ερμηνευτές, η οποία στόχο έχει να προσφέρει μια εναλλακτική εμπειρία ψυχαγωγίας και ανάγνωσης του κλασικού έργου. παίζουν: Γιάννης Νταλιάνης, Θανάσης Βλαβιανός, Άννα Ελεφάντη, Δημήτρης Μπούρας

Όπου κι αν πας να μη χαθείς Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη γίνεται η αφετηρία για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου θεατρικού κειμένου γεννημένου εξ ολοκλήρου μέσα από τη διαδικασία των προβών. Στην παράσταση, η λογοτεχνία, το θέατρο και η Ιστορία συνομιλούν σκηνικά, η αφήγηση και η δράση εναλλάσσονται δημιουργικά έτσι ώστε να απολαμβάνουμε επί σκηνής μια παράσταση γεμάτη συγκίνηση, χιούμορ, ατμόσφαιρες, ανατροπές, μια παράσταση στην οποία η «μεγάλη» Ιστορία συναντιέται με τις ιστορίες των χαρακτήρων που έρχονται να μας τις εκμυστηρευτούν και μαζί να ξυπνήσουν και δικές μας μνήμες. Η σκηνοθεσία και διασκευή είναι του Δημήτρη Μυλωνά. παίζουν: Δημήτρης Λιακόπουλος, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου

ΣΛΟΥΘ Το κορυφαίο ψυχολογικό θρίλερ του Άντονι Σάφερ Σλουθ έρχεται στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Η σύγκρουση δύο ανδρών με επίκεντρο μια γυναίκα μετατρέπει τη σκηνή σε πεδίο «μάχης» μεταξύ του απατημένου συζύγου και του εραστή της, ο οποίος θέλει να την παντρευτεί. Στους δύο ρόλους του έργου θα απολαύσουμε τον σκηνοθέτη της παράστασης και τον Δημήτρη Μυλωνά. Μια θεατρική σύμπραξη που αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον.

ΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΑΠΌ ΜΗΧΑΝΉΣ ΠΑΡΟΥΣΙΆΖΕΙ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΧΕΙΜΏΝΑ ΈΞΙ ΠΑΡΑΣΤΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΟΎΜΕ ΌΛΕΣ. Από Μηχανής Θέατρο Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5232097, www.amtheater.gr

Η Κληρονομιά Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00, Πάνω Σκηνή

Homos, στην Ελλάδα όλοι Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευ.-Τρ. 21:00 Πάνω Σκηνή Από τις 29/11

ΛΕΙΠΕΙΣ... Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευ. & Τρ. 21:00 Κάτω Σκηνή Από τις 15/11

Μάκμπεθ – Ο κύκλος του στΑΙΜΑτος Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ., Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00, Κυρ. 20:00 Κάτω Σκηνή Από τις 10/11

Όπου κι αν πας να μη χαθείς Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 18:00, Πέμ., Σάβ. 21:00, Κυρ. 17:00 Πάνω Σκηνή Από τις 8/12

ΣΛΟΥΘ Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 18:00, Πέμ., Σάβ. 21:00, Κυρ. 17:00 Κάτω Σκηνή Από τις 18/11

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η Κληρονομιά

28.10.21 – lifo

Μόνο για 15 παραστάσεις

62 64

Το 2021 συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (1821-1881). Ως φόρο τιμής στον ίδιο και στο έργο του, η Όλια Λαζαρίδου σκηνοθετεί το Έγκλημα και Τιμωρία. Πρόκειται για μια θεατρική διασκευή των Marilyn Campbell και Curt Columbus που αναφέρεται στη σχέση των τριών βασικών προσώπων: του Ρασκόλνικοφ, του Πορφύρη και της Σόνια, με επίκεντρο τον πρώτο. Εκείνος ενσαρκώνει το πνεύμα και τα προβλήματα της εποχής του και δεν αρκεί μόνο να ομολογήσει το έγκλημά του για να λυτρωθεί αλλά πρέπει να δει το φως μέσα του για να τολμήσει να ομολογήσει στον εαυτό του την πίστη του. παίζουν: Νικόλας Μίχας, Κωνσταντίνος Μπλάθρας, Χριστίνα Τασκασαπίδου βιόλα παίζει η Ελένη Φουρλάνου

Οι Δούλες

ΘΈΑΤΡΟ ΠΡΟΒΑ

ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΆ

Έγκλημα και Τιμωρία

Παλαιστές

63 Θέατρο Πρόβα Αχαρνών & Ηπείρου 39, 210 8818326, www.prova.gr Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00

Ο Σωτήρης Τσόγκας και η Μαίρη Ραζή στρέφουν και πάλι την προσοχή τους στη νεοελληνική δραματουργία, συγκεκριμένα σ’ ένα ξεχασμένο αριστούργημα με διεθνή καριέρα και παραστάσεις σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Πρόκειται για το έργο του Στρατή Καρρά Οι Παλαιστές, που πραγματεύεται με τρόπο μοναδικό και καταλυτικό το πρόβλημα που αντιμετωπίζει διαχρονικά ο άνθρωπος σε σχέση με την εξουσία και την ελευθερία. Με το έργο του ο συγγραφέας τραβάει το παραβάν και μας αφήνει μόνους και αβοήθητους να κρυφοκοιτάξουμε στα άδυτα των μηχανισμών της εξουσίας, ίσως και στα άδυτα του εαυτού μας. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Παντελής Παπαδόπουλος. παίζουν: Σωτήρης Τσόγκας, Μαίρη Ραζή, Κώστας Δαρλάσης, Ιωάννα Μαλακατέ, Αντώνης Ζιώγας, Ελένη Κερολάρη σκηνοθεσία: Παντελής Παπαδόπουλος

STUDIO ΜΑΥΡΟΜΙΧΆΛΗ

Ηρώων Πολυτεχνείου32 & Βασ. Γεωργίου, 210 4143300 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ. 19:30, Πέμ. 21:00, Σάβ. 18:00

ΘΈΑΤΡΟ ΆΛΜΑ

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Σκηνή Ωμέγα

Θέατρο Άλμα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Β’ Σκηνή, Ακομινάτου 15, 210 5220100 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευ.-Τρ. 21:15

58 lifo – 28.10.21

Studio Μαυρομιχάλη

Οι Apparatus παρουσιάζουν το έργο του Ζαν Ζενέ σε σκηνοθεσία της Βάσιας Χρονοπούλου. Μια νύχτα φαντασιώσεων και ψευδαισθήσεων ανάμεσα σε λουλούδια, φορέματα, παγέτες και γούνες. Οι αδελφές Λεμερσιέ, οι υπηρέτριες, κάθε βράδυ, όταν μένουν μόνες, μιμούνται την Κυρία τους. Ένα παιχνίδι, μια τελετή που οδηγεί στον «θάνατο» της Κυρίας και στη μεγαλειώδη κυριαρχία της Δούλας. Τι γίνεται, όμως, όταν η ονειροφαντασία γίνεται πραγματική επιθυμία και προσχέδιο για ένα έγκλημα; Το έργο αποκαλύπτει τις πιο τρομακτικές σκέψεις δυο κοριτσιών και τη δύναμη του φθόνου που μπορεί να καταβάλει έναν αδύναμο άνθρωπο. Ποια σωτηρία επιλέγει η ψυχή όταν συνειδητοποιήσει πως αυτό που μισεί περισσότερο στον άλλον είναι ο αντικατοπτρισμός του ίδιου της του εαυτού; παίζουν: Ντένια Στασινοπούλου, Ιωάννα Λέκκα, Holly Grace (Θέμης Θεοχάρογλου)

Μαυρομιχάλη 134, 210 6453330 Από 10/10 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κυρ. 21:15

Η Λυσσασμένη Μπαλαρίνα Η νουβέλα του διάσημου Ρώσου σκηνοθέτη κινηματογράφου Grigory Konstantinopolsky ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας σε διασκευή και σκηνοθεσία της Λιούμπα Κριβοχίζα. Όπως λέει η ίδια: «Το έργο βάζει στο επίκεντρο ένα μεγάλο υπαρξιακό θέμα: το πόσο αντέχουμε να κυνηγήσουμε το μεγάλο όνειρο. Και πόσο αντέχουμε να δεχτούμε τη σκληρή αλήθεια ότι το όνειρό μας μπορεί να μη γίνει ποτέ πραγματικότητα». Η Λυσσασμένη Μπαλαρίνα ήταν μία από τις πέντε νουβέλες που έγραψε ο Konstantinopolsky για τις ανάγκες της κινηματογραφικής ταινίας το Γατάκι-Koshechka (2009), σε δική του σκηνοθεσία. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ενώ η νουβέλα άρχισε να κάνει την εμφάνισή της και στα ρωσικά θέατρα. παίζουν: Λιούμπα Κριβοχίζα, Ρένα Κουμπαρούλη, Άννα Μίχου, Κυριάκος Ψυχαλής

RABBITHOLE

Ο φετινός θεατρικός χειμώνας περνά από τη σκηνή του Rabbithole για τρεις σημαντικές παραστάσεις

Οι δολοφόνοι Η ομάδα Νοσταλγία επιστρέφει δυναμικά στον χώρο των έργων μυστηρίου, παρουσιάζοντας το κλασικό διήγημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Μια απόμερη μεριά της Αμερικής, κατάλοιπο της Άγριας Δύσης, γίνεται ο τόπος επίσκεψης δύο πληρωμένων δολοφόνων. Σκοπός τους η συνάντηση του υποψήφιου θύματός τους και η εκτέλεσή του. Η διασκευή και η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Σίμωνα. παίζουν: Γιώργος Σαββίδης, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Νεφέλη Δούκα Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτ.-Τρ. 21:30

Μακμπέθ Το σαιξπηρικό αριστούργημα επιλέγει η ομάδα Νοσταλγία και την εμπνευσμένη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη για να φωτίσει θεμελιώδη ανά τους αιώνες θέματα της ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας. Με έρευνα χρόνων, η σκηνοθέτις Τώνια Ράλλη καταδύεται στο δραματουργικό βάθος του έργου για να αναδυθεί ανάμεσα από το διαχρονικό και το επίκαιρο, θέτοντας προβληματισμούς σχετικά με την ιστορία της δίψας του ανθρώπου για εξουσία. παίζουν: Συμεών Τσακίρης, Τατιάνα - Άννα Πίττα, Ίριδα Μάρα Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Κυρ. 21:00 (εκτός Σαββάτου 30/10)

Αβυσσαλέο κτήνος

Η επέλαση των κλασικών

Το έργο του Τζακ Λόντον σκηνοθετεί ο Γιώργος Σίμωνας. Στο Ρίνο της Νεβάδα, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ένας πυγμάχος-μηχανή βρίσκεται στην απόλυτη δόξα του, κατατροπώνοντας τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλον. Η ξαφνική επίσκεψη ξένων προσώπων, όμως, ταράζει τα νερά, καθώς αναζητούν την αλήθεια πίσω από τον μύθο του αθλητή. παίζουν: Φώτης Λαζάρου, Σπύρος Αγγελόπουλος, Μάκης Παπαδημητράτος Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σάβ. 21:15, Κυρ. 19:00 Από τις 1/1/2022

Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418550 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ., Κυρ. 19:00, Πέμ., Παρ. 21:00, Σάβ. 20:00 Έναρξη: 10/11

«Στο Πάρτυ Γενεθλίων ο Χάρολντ Πίντερ παρασύρει τον θεατή σε έναν κόσμο πολύ οικείο και ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνο. Τίποτα δεν είναι σίγουρο, τίποτα δεν μένει ανακουφιστικά σταθερό». Το αριστούργημα του Χάρολντ Πίντερ Πάρτυ Γενεθλίων ανεβαίνει στην Αίθουσα Θεάτρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη. Ο σπουδαίος Άγγλος θεατρικός συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ έγραψε το Πάρτυ Γενεθλίων το 1957. Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά δεν έχει πάψει να θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα και πιο αντιπροσωπευτικά έργα της πρωτοπορίας. Συμπεριλαμβάνεται στο παγκόσμιο θεατρικό ρεπερτόριο, καθώς μέσα σ’ αυτό περιγράφεται όλη η κοσμοθεωρία του Πίντερ για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση του ατόμου. παίζουν: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Άλκηστις Ζιρώ, Φώτης Θωμαΐδης, Γιάννος Περλέγκας, Γιάννης Στεφόπουλος, Αθηνά Τσιλύρα

Το Μινόρε Το Μινόρε βασίζεται στη θρυλική τηλεοπτική σειρά «Το Μινόρε της Αυγής» των Βαγγέλη Γκούφα και Φώτη Μεσθεναίου και παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά. Ένας νεαρός, με μόνη περιουσία ένα «ζητιανόξυλο», το μπουζούκι του, φτάνει φυγάς από τη Σύρο στον Πειραιά. Ένα μουσικοθεατρικό οδοιπορικό μέσα στα σκοτάδια και τους καπνούς του Πειραιά του ’30 για τους ρεμπέτες, τους ανυπότακτους και τους ανθρώπους του περιθωρίου που

λυτρώθηκαν μέσα από τη μουσική τους και τη μετέφεραν στις καρδιές και τα χείλη μας. παίζουν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Άρης Αντωνόπουλος, Γιάννης Εγγλέζος, Κώστας Κοράκης, Χριστίνα Μαξούρη, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αντώνης Ξηντάρης, Θοδωρής Ξηντάρης, Κατερίνα Παπανδρέου, Κυριάκος Σαλής, Σταύρος Σβήγκος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Όλγα Σκιαδαρέση, Μαρία Τσιμά

ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΆ

Πάρτυ Γενεθλίων

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Ηρώων Πολυτεχνείου 32 & Βασ. Γεωργίου, 210 4143300 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ., Κυρ. 19:00, Πέμ., Παρ. 21:00, Σάβ. 17:30, 21:00

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

66-68

69 Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Rabbithole Γερμανικού 20, Μεταξουργείο, 210 5249903 www.rabbitholespace.com προπώληση μέσω viva.gr

θεατρική μεταφορά: Δημήτρης Χαλιώτης

28.10.21 – lifo

Ακαδήμου 14, 210 5234382 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ. 18:30, 21:00 Έναρξη: 12/11

Μετά την επιτυχημένη παρουσίαση του θεατροφίλμ Τα τρία φιλιά… Η Σταχτιά γυναίκα, η Σοφία Φιλιππίδου επανέρχεται στα έργα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, αυτήν τη φορά επί σκηνής. Το Τα τρία φιλιά… Η Σταχτιά γυναίκα μεταφέρεται στο θέατρο Μεταξουργείο για 12 παραστάσεις. «Η παράσταση, ένα ρομαντικό δράμα με συμβολικές αναφορές, είναι μια διασκευή δύο έργων του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Το απρόβλεπτο τραγικό στοιχείο που ενεδρεύει στο έργο, σε συνάρτηση με τον συμβολισμό της θυσίας, συναντάει την ανησυχία μας στο εδώ και τώρα και επιβεβαιώνει την αρχαία, αλλά εν τέλει παντοτινή υπαρξιακή αγωνία», αναφέρει η σκηνοθέτις.

Παίζουν: Αναστασία Ιθακησίου, Βίκυ Μαϊδάνογλου, Κωνσταντίνος Χειλάς

ΘΈΑΤΡΟ OLVIO

της Ελένης Ζαφειρίου

Θέατρο Olvio Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, 210 3414118 Μέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ.Πέμ. 21:00

Στο θεατρικό έργο Συνέντευξη με τον Μαρξ η συγγραφέας Ελένη Ζαφειρίου δραματοποιεί το βιβλίο Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία του Καρλ Μαρξ, που γράφτηκε με βάση την πείρα από την κομμούνα του Παρισιού το 1871, όπου η εργατική τάξη για πρώτη φορά στην ιστορία καταλαμβάνει την εξουσία. Το κείμενο αποτέλεσε προκήρυξη του γενικού συμβουλίου της Πρώτης Διεθνούς των Εργατών. Στο έργο, ο Καρλ Μαρξ απαντά στις ερωτήσεις του Αμερικανού δημοσιογράφου Αρ Λάντορ, ξεδιπλώνοντας τις εβδομήντα δύο ηρωικές και ματωμένες μέρες της μεγάλης εξέγερσης της παρισινής κομμούνας. Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη έφοδο του παρισινού λαού στον ουρανό, τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και τα κοινωνικά ζητήματα που τέθηκαν παραμένουν επίκαιρα. Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Σταματόπουλου. ερμηνεύει ο Δημοσθένης Φίλιππας συμμετέχει η Άννα Λιανοπούλου

ΘΈΑΤΡΟ ΧΥΤΉΡΙΟ

ΘΈΑΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΊΟ

Τα τρία φιλιά… Η Σταχτιά γυναίκα

Θέατρο Μεταξουργείο

Συνέντευξη με τον Μαρξ

Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα

73 ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ

Θέατρο ΑΛΦΑ/ ΛΗΝΑΙΟΣΦΩΤΙΟΥ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

28ης Οκτωβρίου 37, 210-5201828 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 21.00 Πέμπτη: 21.00 Σάββατο: 18.00

Δύο ηθοποιοί και μία μουσικός, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Παντελή Παπαδόπουλου, ξεδιπλώνουν τις υπαρξιακές αγωνίες τους και συζητούν για θέματα που απασχολούσαν και συνεχίζουν να απασχολούν τους ανθρώπους στη διασκευή του έργου Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα του Λουίτζι Πιραντέλο, βασισμένο στη μετάφραση του Λ. Μυριβήλη. Η τυχαία συνάντηση δύο αγνώστων στον σιδηροδρομικό σταθμό θα σταθεί η αφορμή για μια εξομολόγηση. Ένας άνθρωπος ανακαλύπτει τη μοναδικότητα και τις ομορφιές της ζωής, όπως δεν τις έχει ξαναδεί ως τώρα. Η φιλοσοφική συζήτηση με τη συνοδεία του πιάνου επί σκηνής γίνεται ένας ύμνος στη ζωή. παίζουν: Νίκος Κουφάκης, Γιάννης Φλουράκης μουσική επί σκηνής: Άννα Λαμπρούση σκηνοθεσία: Παντελής Παπαδόπουλος

60 lifo – 28.10.21

Ο Mπάτλερ Θέατρο Χυτήριο Σημείο Πολιτισμού, Ιερά Οδός 44, 210 3412313 Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρ.-Σάβ. 21:15

Οι Splish-Splash παρουσιάζουν μια ανατρεπτική κωμωδία που ήδη έχει λατρέψει το κοινό. To έργο Μπάτλερ, σε σκηνοθεσία Johnny O, καταπιάνεται με το θέμα της πάλης των τάξεων σε μια αμείλικτη σάτιρα που αποθεώθηκε στο Bob Theater Festival. Έχοντας αφαιρέσει τον λόγο απ’ τα εκφραστικά τους μέσα, οι Splish-Splash καταφέρνουν να αποδώσουν με εκπληκτική ακρίβεια τις καταστάσεις και τα συναισθήματα που βιώνουν οι ρόλοι σε μια ατμόσφαιρα εμπνευσμένη απ’ την αισθητική του βωβού κινηματογράφου. Το σενάριο υπογράφουν οι Έφη Γαβρήλου, Παναγιώτα Καντιάνη, Αντώνης Πεξαράς, Johnny O. παίζουν: Johnny O, Βασίλης Γιαννέλος, Σίμος Κυπαρισσόπουλος, Δημήτρης Μικιός, Μαρία Μπαλούτσου, Ντίνος Ποντικόπουλος, Μάριος Συμεωνίδης σκηνοθεσια: Johnny O

28.10.21 – lifo

ΘΈΑΤΡΟ ΘΗΣΕΊΟΝ

Κομμώτριες / Μεταπολίτευση

του Μιχαήλ Μαρμαρινού Θέατρο Θησείον 28/10-19/12, Τουρναβίτου 7

75 Η παράσταση του Μαρμαρινού που είχε λάβει θερμότατα σχόλια, αλλά λίγοι πρόλαβαν να δουν, επειδή συνέπεσε με το πρώτο lockdown, επιστρέφει στο θέατρο Θησείον. Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει ένα αδυσώπητο παιχνίδι με τη μνήμη, την προσωπική του, του θεάτρου στο οποίο μεγαλούργησε, τη συλλογική, και με την πρόσφατη ιστορία της χώρας.

Συμφορά απ’ το πολύ μυαλό ΑΦΙΕΡΩΜΑ

του Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ

ΘΈΑΤΡΟ ΆΤΤΙΣ

ΘΈΑΤΡΟ ΤΗΣ ΟΔΟΎ ΚΥΚΛΆΔΩΝ

μουσική από τον Larry Gus.

Αναφορά σε μια Ακαδημία του Φραντς Κάφκα

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων Από 3/11, Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, Κυκλάδων 11, Κυψέλη

Το έργο-σταθμός της ρωσικής δραματουργίας ανέβηκε για πρώτη φορά από τον Λευτέρη Βογιατζή το 1986 και έκτοτε δεν παρουσιάστηκε ξανά στην Ελλάδα. Η νέα σύγχρονη προσέγγιση του Λιβαθινού πάνω στην κλασική αυτή κωμωδία επιχειρεί να αναδείξει τις αναλογίες με το δικό μας σήμερα, συνομιλώντας με τη δηκτική ανατομία των αρχών του ρωσικού δέκατου ένατου αιώνα που έχει φιλοτεχνήσει ο Γκριμπογέντοφ. σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός

Η Ομάδα Σημείο Μηδέν συνεχίζει την ερευνητική της εργασία πάνω στο έργο του Κάφκα με το διήγημα Αναφορά σε μια Ακαδημία. «Στο σώμα μας υπάρχει μία κρύπτη. Βρίσκεται στον “κάτω κόσμο” του σώματος. Εκεί είναι ο Διόνυσος. Περιμένει τη λύτρωσή του. Μπροστά στην Αχερουσία Λίμνη, στην γκρίζα ζώνη της εσωτερικής εξορίας του. Αυτή είναι η περιοχή όπου γράφει ο Φραντς Κάφκα. Η Αχερουσία Λίμνη του σώματος σε μια Νέκυια χωρίς τέλος». σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος

62 lifo – 28.10.21

Θέατρο Άττις Από 12/11, Θέατρο Άττις - Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)

703

THE WEEK Οι εκδηλώσεις της εβδομάδας

ΣΙΝΕΜΑ Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

ΒΙΒΛΙΟ Ζαν Ζενέ: Ο εγκληματίας ποιητής που άλλαξε τον κόσμο

ΒΙΒΛΙΟ Να τελειώνουμε με την Grande Sartreuse

ΘΕΑΤΡΟ

«Παράδεισος» του Thomas Köck, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Γιαννοπούλου

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ «Θησαυροί φιλελληνικής ζωγραφικής Από τη συλλογή του Ιδρύματος Αντώνιος Ε. Κομνηνός»

Παρά τον τίτλο του, ο Παράδεισος δεν χαϊδεύει αυτιά αλλά έχει να μεταδώσει ένα σαρκαστικό μήνυμα. Αντλώντας έμπνευση από την Τριλογία για το Κλίμα του ταλαντούχου Αυστριακού θεατρικού συγγραφέα Thomas Köck, η ανερχόμενη σκηνοθέτις Κατερίνα Γιαννοπούλου στοχάζεται πάνω στα απομεινάρια του δυτικού πολιτισμού και του πλανήτη που καταστρέφεται και τελικά επιδιώκει να γελάσουμε με την τραγωδία μας. Ένα δυστοπικό αλλά και κωμικοτραγικό ηλεκτρισμένο ρέκβιεμ με ηχοτοπία διά χειρός Γιάννη Βεσλεμέ (Felizol). 29/10-7/11, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 107, Αθήνα, είσοδος 5-15 ευρώ

28.10.21 – lifo

ώστε του αρνήθηκε ένα από τα μεγάλα βραβεία, ωστόσο δεν περιορίζεται σε ατμόσφαιρα καταδίκης με το γνωστό δοκιμιακό dread που ο Καναδός απλώνει σαν αρρώστια, αλλά λειτουργεί σαν τρελαμένο πορτρέτο: προχωρά συνεχώς και γεννά ιδέες με αυταπάρνηση ισάξια της σχετικά άγνωστης και άπειρης για τέτοιο εγχείρημα πρωταγωνίστριας Αγκάτ Ρουσέλ, η οποία παραδόθηκε ψυχή τε και σώματι στην Ντικουρνό, αφού προετοιμάστηκε εντατικά προβάροντας μονολόγους από το Δίκτυο, το Killing Eve και το Twin Peaks, προπονήθηκε στο kickboxing και το dojo και παρακολούθησε άπειρα βίντεο πραγματικών ψυχοπαθών για να αδειάσει πειστικά το βλέμμα της. ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1,2–CINERAMA–WEST CITY 2–ΔΑΝΑΟΣ 1,2– ΔΙΑΝΑ–ΙΝΤΕΑΛ–ΟΣΚΑΡ–ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2–ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1–ΤΡΙΑΝΟΝ ΘΕΡΙΝΟ–ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΟ–ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ –ΣΙΝΕΑΚ

Παράλληλες Μητέρες madres paralelas

Titane

Σινεμά

απο toν θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο

Κακό

64 lifo – 28.10.21

σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ πρωταγωνιστούν: Πενέλοπε Κρουζ, Μιλένα Σμιτ,

Ρόσι ντε Πάλμα

Mία από τις πιο σοκαριστικές ταινίες της χρονιάς, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. σύνοψη: Έχοντας διαπράξει μια σειρά από αποτρόπαια εγκλήματα, μια νεαρή γυναίκα παριστάνει τον επί χρόνια εξαφανισθέντα γιο ενός αρχιπυροσβέστη για αποφύγει τη σύλληψη.

να βήμα μπροστά από το ήδη πρωτοπόρο Raw, το Titane αποκαλύπτει με άγρια φαντασμαγορία, περίπλοκο συμβολισμό και ανοιχτό πνεύμα την ασύγκριτη κινηματογραφική ανησυχία της Ζουλιά Ντικουρνό για την ανθρώπινη ταυτότητα. Κι αν το ντεμπούτο της μιλούσε για την ενηλικίωση, η βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα συνέχεια του προβληματισμού της πραγματεύεται τη μεταμόρφωση – τη συνειδητοποίηση της ψυχής μέσα από την ακραία μετάβαση του σώματος από μια επάρατο συνθήκη σε ολοκληρωτική σύνθεση, που αψηφά το γένος και υιοθετεί αντισυμβατικούς, αμφίσημους (και αμφισβητήσιμους) ρόλους. Η πρωταγωνίστρια Αλέξια έχει τραυματιστεί σε ένα αυτοκινητικό ατύχημα όταν ήταν μικρή και οι γιατροί τοποθέτησαν τιτάνιο στο κρανίο της, προειδοποιώντας τους γονείς της για απροσδόκητες νευρολογικές επιπτώσεις. Διάγοντας αδέσποτο και επικίνδυνο βίο, η Αλέξια καταλήγει εξωτική χορεύτρια, κάνει αχαλίνωτο σεξ με αυτοκίνητα και δολοφονεί αδιακρίτως, χρησιμοποιώντας τη μεταλλική φουρκέτα που στερεώνει μόνιμα στα μαζεμένα σε κότσο μαλλιά της. Από τη μανία της δεν ξεφεύγει ούτε η ερωμένη της – είναι η Ζιστίν, και την υποδύεται η Γκαράνς Μαριγιέ, η vegan ηρωίδα του Raw, που ορεγόταν τον φίλο της, τον Αντριάν. Τα ονόματα και οι χαρακτήρες στη φιλμογραφία της Ντικουρνό εξελίσσονται και εναλλάσσονται, αφού, καθόλου τυχαία, η φυγάς Αλέξια αποφασίζει να υποδυθεί τον ρόλο του Αντριάν, του επί σειρά ετών εξαφανισμένου, ενήλικου πλέον γιου του πυροσβέστη Βενσάν (Βενσάν Λεντόν), ο οποίος προσπερνά ενστικτωδώς τη δυσπιστία του στην προοπτική της αγάπης που δεν είχε την ευκαιρία να προσφέρει και να μοιραστεί. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η αντίσταση της Αλέξια, και μετά από ένα εντυπωσιακό πρώτο σαραντάλεπτο σοκ βίας και υπόγειας μαύρης κωμωδίας, που τυπικά ολοκληρώνεται σε μια βραδιά

οργιαστικού και εξαντλητικού για την Αλέξια serial killing, η ταινία τοποθετείται σε μια άλλη βάση. Χωρίς να σέβεται τις κλασικές τρεις πράξεις ή να αγνοεί τους αυθεντικά weird και queer σπόρους που φύτεψε θορυβωδώς στο ξεκίνημα, το Titane κινείται μεταξύ της σκληρά κερδισμένης εμπιστοσύνης και της συμπόνιας που προκύπτει από μια απρόσμενη συμβίωση. Η πρώτη εντύπωση της ταινίας ενδέχεται να παραπλανήσει τον θεατή. Το Titane σε παίρνει και σε σηκώνει στην αρχή και στη συνέχεια σε αφήνει να πλοηγηθείς σε ραγισμένα κινηματογραφικά κλισέ και χαρακτήρες που κρύβουν απόκοσμο πόνο. Η αταξινόμητη Ντικουρνό δεν φιλοδοξεί να γυρίζει μονοδιάστατο genre ή καραμπινάτο horror. Πιστή στον τίτλο, η πρωταγωνίστρια δεν είναι άλλη μια ψυχοπαθής που ξεφεύγει από τον νόμο, παλεύοντας με δαίμονες, αλλά παιανίζει μια νέα εποχή διαφορετικότητας ως υβριδικό τέκνο της τεχνολογίας με το ανθρώπινο γένος. Και όπως οι Τιτάνες, τα παιδιά της Γης και του Ουρανού, μάχεται ασταμάτητα για να επιβιώσει, χωρίς να γνωρίζει ποια πλευρά της θα επικρατήσει. Κόρη δερματολόγου (πατέρα) και γυναικολόγου (μητέρας), η Γαλλίδα δημιουργός που στα έξι της χρόνια παρακολούθησε (κατά λάθος;) το Texas Chainsaw Massacre στην τηλεόραση και το δέχτηκε απόλυτα, όπως λέει η ίδια, κάνει τη διαφορά σε σχέση με τους συμπατριώτες της, που επιμένουν αφαιρετικά, και τους λοιπούς συναδέλφους της που συνήθως δουλεύουν πάνω σε φόρμουλες, αγκαλιάζοντας το σώμα με την αμεσότητα ενός οικείου αισθήματος αλλά και την απόσταση ενός χειρουργού, έτσι ώστε να το αντιμετωπίσει δραματουργικά σαν ένα θαύμα έτοιμο να εκραγεί προς πάσα κατεύθυνση. Προς την παραμυθία πορεύεται η Ντικουρνό, την ανακούφιση ζητά ταυτιζόμενη με την Αλέξια. Ο κόσμος φαίνεται μπρούτος και άσχημος στα μάτια της, αλλά η φθορά, για την ακρίβεια η φθαρτότητα, τη συγκινεί και την εμπνέει. Το Titane όντως θυμίζει το Crash του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, το έπος της σεξουαλικής αυτοκίνησης που τόσο σκανδάλισε τον τότε πρόεδρο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών Φράνσις Φορντ Κόπολα,

INFO TITANE σκηνοθεσία:

Ζουλιά Ντικουρνό πρωταγωνιστούν:

Αγκάτ Ρουσέλ, Βενσάν Λεντόν, Γκαράνς Μαριγιέ

σύνοψη: Δύο ετοιμόγεννες γυναίκες βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο νοσοκομείου. Καμία δεν είχε προγραμματίσει την εγκυμοσύνη της και είναι εκεί χωρίς τον πατέρα του μωρού της. Η μεγαλύτερη, η Τζάνις, δεν μετανιώνει για την επιλογή της να γίνει μητέρα. Η Άνα είναι έφηβη, έντρομη και μετανιωμένη γι’ αυτό που συμβαίνει. Το φετινό Φεστιβάλ Βενετίας ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, με τις υπέροχα ουσιαστικές Παράλληλες Μητέρες (Parallel Mothers), δείγμα ωριμότητας του Πέδρο Αλμοδόβαρ, μια ταινία που εμβαθύνει στον κόσμο συναρπαστικών γυναικών με αδυναμίες και κουράγιο που ο Ισπανός δημιουργός έχει φιλοτεχνήσει επί δεκαετίες. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Αλμπέρτο Μπαρμπέρα δεν αρνείται πως επεξεργάζεται σοβαρά και σταθερά ένα διορθωτικό σχέδιο στον συσχετισμό των γυναικών με τους άνδρες σκηνοθέτες που διαγωνίστηκαν για τον Χρυσό Λέοντα, αλλά και φέτος το ποσοστό είναι χαμηλό: μόλις πέντε γυναίκες, ανάμεσά τους η Τζέιν Κάμπιον, η Λίλι Άμιρπουρ και η Μάγκι Τζίλενχαλ, τοποθετήθηκαν στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα, τρεις λιγότερες από πέρσι, και σίγουρα περισσότερες από το ιστορικό χαμηλό των μόλις δύο διαγωνιζομένων πρόπερσι. Ωστόσο, αρκεί μια ταινία του Αλμοδόβαρ, όπως το Madres Paralelas, για να εκπροσωπήσει επάξια τη σύνθετη φύση και τη γενναία ψυχή της γυναίκας, πέρα από τα υποχρεωτικά quotas και τα πιεστικά αιτήματα για συμπερίληψη. Σε μία από τις πληρέστερες και πιο διεισδυτικές κριτικές για το Όλα για τη μητέρα μου, ο Γουέσλι Μόρις είχε αποκαλέσει την ταινία έναν ρομαντικό λαβύρινθο, έναν εξπρεσιονιστικό φόρο τιμής στους κινηματογραφικούς ήρωές του, από το Όλα για την Έβα του Μάνκιεβιτς και τον Τρούμαν Καπότε ως τον Ντάγκλας Σερκ και τον Τενεσί Γουίλιαμς, προσπερνώντας το κλείσιμο του ματιού σε ένα γοητευτικό μελόδραμα που συνδυάζει το άρλεκιν με τα κόμικς και τον υπερθετικό σχεδιασμό παραγωγής με υπέροχο διάλογο. Το κεφάλαιο έκλεισε διανύοντας έναν ένδοξο κύκλο και ο Αλμοδόβαρ δεν έχει ανάγκη να επαναλάβει το στυλιστικό σλάλομ. Με τις Παράλληλες Μητέρες ο θεατής αισθάνεται

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ επιτακτική την ανάγκη της αφήγησης μιας σημαντικότερης ιστορίας πέρα από το story, πιο μεγάλης από τον ίδιο, τις εμμονές ή την αυτοαναφορικότητά του. Οι βασικές ηρωίδες είναι μια φωτογράφος μόδας (Πενέλοπε Κρουζ, δύο χρόνια μετά το Πόνος και Δόξα, και πάλι εμπνευσμένη στα χέρια του αγαπημένου της σκηνοθέτη, που αυτήν τη φορά τής χάρισε το βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο φεστιβάλ) και μια νέα κοπέλα (η Μιλένα Σμιτ, αμφίσημη και διαυγής), που γεννούν παράλληλα. Οι αφετηρίες τους είναι εντελώς διαφορετικές. Αν και η σύλληψη των παιδιών τους δεν είναι σχεδιασμένη, η Γιάνις, με όνομα δανεισμένο από τη Τζάνις Τζόπλιν και μητέρα που πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, επίσης στα είκοσι επτά της χρόνια, χαίρεται που θα γίνει μητέρα στα σαράντα της, ενώ η Σμιτ (η Αν στην ταινία) είναι θύμα βιασμού σε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, όπου ο αποξενωμένος πατέρας της τη βοήθησε να μη γίνει σκάνδαλο και η μητέρα της (η εξαιρετική Αϊτάνα Σάντσεζ Γκιχόν) νοιάζεται περισσότερο για την καριέρα της ως ηθοποιού, που μόλις τώρα, κοντά στα πενήντα, ξεκολλά από το τέλμα, εκφράζοντας το χάσμα που διακρίνει την έλλειψη συνειδητοποίησης της παλιότερης γενιάς από την ουσιαστική χειραφέτηση της νεότερης. Με ένα ψύχραιμο, περίτεχνα υπολογισμένο ξετύλιγμα της πλοκής, ο Αλμοδόβαρ και οι σταθεροί συνεργάτες του, από τον αδελφό του Ογκουστίν στην παραγωγή και τον Αλμπέρτο Ιγκλέσιας στη μουσική ως τον Χοσέ Λουίς Αλκάινε στη φωτογραφία και την Τερέσα Φοντ στο μοντάζ, μας οδηγούν στη συνειδητοποίηση της μητρότητας μετά τα πρώτα αναγνωριστικά στάδια, με πλοηγό την αταλάντευτη επιθυμία της Γιάνις να ξεθάψει και να αναγνωρίσει τα πτώματα των προγόνων των δικών της και των συγγενών της, οι οποίοι είχαν δολοφονηθεί στον πόλεμο, εξ ονόματος του χωριού στο οποίο μεγάλωσε. Στη διαδρομή, όπου ο μοναδικός άνδρας της ταινίας λειτουργεί ως φωνή της λογικής και από φαινομενικά διακοσμητικός προβιβάζει την αρχική ερωτική του επιθυμία σε συμμετοχή στην ευρύτερη οικογένεια που φτιάχνουν οι γυναίκες γύρω του, το δικαίωμα της μητέρας δεν κερδίζεται απλώς στα λόγια αλλά στον πόνο, στη διεκδίκηση, στην αποφασιστικότητα και στην πράξη. Θυσιάζοντας το φαντεζί για την ουσία, ο Αλμοδόβαρ δεν εκθέτει μόνο τις ιδέες του, ντύνοντάς τες με τη φυσική του ευχέρεια στο υπερβολικό μελόδραμα και το ανακουφιστικά ακραίο χιούμορ, αλλά κλιμακώνει το δράμα του με άξονα τη σημασία της μνήμης. Μετά από μια σειρά αποκαλύψεων και ανατροπών, όπου τα δυο κοριτσάκια των ηρωίδων δεν έχουν δοθεί ακριβώς εκεί όπου έπρεπε (και αυτές είναι μερικές από τις συμπτώσεις που φλερτάρουν με σπόιλερ, αν αποκαλυφθούν), το δράμα κορυφώνεται με μια συμπυκνωμένη, λιτή τελική σκηνή, που κάλλιστα στέκει δίπλα σε εκείνη της Λίστας του Σίντλερ, σε «παράλληλο» επίπεδο. Με αυτή την ταινία ο Αλμοδόβαρ αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως δεν είναι ένας κομψός Ισπανός Κιούκορ ή επίγονος του Σερκ με γουστόζικη ντοπιολαλιά αλλά ένας δημιουργός που, όπως οι μούσες του στις πονεμένες ιστορίες του, κερδίζει το δικαίωμα να αποκαλείται «σκηνοθέτης γυναικών». Οι Παράλληλες Μητέρες είναι το οικογενειακό πετράδι για το οποίο μπορεί να αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανος. VILLAGE MALL 6–ODEON ESCAPE 6–ΑΒΑΝΑ–ΑΕΛΛΩ 3– ΑΣΤΟΡ–WEST CITY 1–ΚΗΦΙΣΙΑ 1–ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1,2–ΝΑΝΑ 1,3– ΝΙΡΒΑΝΑ 1–ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ–ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1–TOWN 1–ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 1–ΑΡΤΕΜΙΣ–ΣΙΝΕΑΚ–ΦΟΙΒΟΣ 1,2

Respect σκηνοθεσία: Λιζλ Τόμι πρωταγωνιστούν: Τζένιφερ Χάντσον, Μάρλον Γου-

έιανς, Φόρεστ Γουίτακερ σύνοψη: Ο βίος και το έργο της Αρίθα Φράνκλιν, από την εποχή που, ως παιδί τραγουδούσε στην εκκλησιαστική χορωδία, μέχρι την κατάκτηση της κορυφής του διεθνούς μουσικού στερεώματος. Αυτό το αλώβητο τσαγανό, την ευελιξία ανάμεσα στην προσωπική φιλοδοξία και τις διδαχές της ταπεινοφροσύνης στην πατριαρχική ανατροφή της, την πίστη στις δυνατότητές της κόντρα στην πειθήνια υπακοή προς τον πάστορα πατέρα της και τον ανεκδιήγητο σύζυγο/προαγωγό της, αυτό το κάτι παραπάνω που προβιβάζει το ορφανό κορίτσι από το Ντιτρόιτ με τη φωνάρα στην ντίβα Αρίθα Φράνκλιν συλλαμβάνει η Τζένιφερ Χάντσον περίτεχνα αλλά και διαισθητικά, σαν να γεννήθηκε για τον ρόλο. Δεν είναι τυχαίο πως η ίδια η Φράνκλιν, παροιμιωδώς δύσκολη στην κρίση της και σνομπ με τις συναδέλφους της (όταν πέθανε η Ντόνα Σάμερ, είχε πει πόσο καλή τραγουδίστρια ήταν, αλλά πόσο χάλια, αν και αναγκαία για το μεροκάματο, ήταν η επιλογή της να τραγουδά disco, αποσιωπώντας τα δικά της «παραστρατήματα»), την είχε προεπιλέξει για την επικείμενη βιογραφία της, επιβεβαιώνοντας την προτίμησή της, όταν την είδε στο θεατρικό Color Purple. Με κάθε χειρονομία, στο παραμικρό βλέμμα και στις δύσκολες νότες η βραβευμένη με Όσκαρ για το Dreamgirls Χάντσον θριαμβεύει και τραβά τα μάτια πάνω της, ακόμη και όταν η ταινία της σχετικά άπειρης Τόμι καταγράφει μια ζωή κακοποίησης και αγώνα και περιγράφει περιστατικά που σχημάτισαν έναν ατσάλινο χαρακτήρα. Κι ενώ στην αντίστοιχου θέματος και μεγαλύτερου εύρους τηλεοπτική σειρά του National Geographic «The genius of Aretha» η Σίνθια Ερίβο πέτυχε την αποφασιστικότητα και την αυτοσυγκέντρωση, αλλά δεν έμοιαζε στην ιδιαιτερότητα της φωνής και τη φυσιογνωμία, η Φράνκλιν της Χάντσον είναι αβίαστα αυθεντική, χωρίς να χρειαστεί να υποστεί μακρόχρονη μεταμόρφωση, αφού, μετά τα παιδικά της χρόνια, τη συναντάμε στην πρώτη και άσφαιρη φάση της καριέρας της, με τις καλαίσθητες, αλλά απρόσωπες ηχογραφήσεις της στην Columbia, μέχρι το κλου της ταινίας, την απίστευτης έντασης και σχεδόν μεταφυσικής μέθεξης ερμηνεία της στο «Amazing Grace», που αποδείχθηκε το πολυτιμότερο και πιο εμπορικό άλμπουμ της ένδοξης πορείας της. Σε μια κλασικού ύφους βιογραφία μιας συναρπαστικής ζωής με δραματικές διακυμάνσεις και άγνωστες πτυχές, όπως η πολιτική αφύπνιση της ηρωίδας μέσα από την οικογενειακή σχέση της με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, οι απολαύσεις βρίσκονται στις λεπτομέρειες, όπως η γέννηση του εμβληματικού «Respect», της διασκευής του κομματιού του Ότις Ρέντινγκ που η Φράνκλιν με τις δυο αδελφές της δοκίμασαν στο πιάνο, αντικαθιστώντας την πρώτη συλλαβή του τίτλου με το χαϊδευτικό Ρι (το Re από το Aretha), όπως την αποκαλούσαν όλοι από τότε που ήταν κορίτσι.

Η νύχτα με τις μάσκες 2 halloween kills

σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν πρωταγωνιστούν: Τζέιμι Λι Κέρτις, Tζούντι Γκριρ,

Γουίλ Πάτον σύνοψη: Ο Μάικλ Μάγιερς καταφέρνει να απελευθερωθεί από την παγίδα που του έστησαν η Λόρι Στρόουντ με την κόρη της και την εγγονή της, έτσι το λουτρό αίματος συνεχίζεται. Τώρα, όμως, όλη η γειτονιά έχει ξεσηκωθεί εναντίον του. Στο μεταφυσικής αύρας Halloween (1978) του Τζον Κάρπεντερ, ο Μάικλ Μάγιερς είναι ο μπαμπούλας, ένα φάντασμα που στοιχειώνει τη γειτονιά. Γι’ αυτό η ταινία έδινε περισσότερο την αίσθηση ενός φιλμ φαντασματικού τρόμου, παρά slasher, ενός υποείδους το οποίο γέννησε αν όχι απαραίτητα καλλιτεχνικά –καθώς στοιχεία slasher θα βρεις, μεταξύ άλλων, και στο Black Christmas (1974) ή στο Bird with the crystal plumage (1970)–, τότε σίγουρα εμπορικά, επειδή έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία δεκάδων τέτοιων. Δεν ήμουν φαν του Halloween (2018) του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, αφενός γιατί ήταν (μόνο) ένα αγνό slasher, αφετέρου επειδή υποβίβαζε τον Μάγιερς από μπαμπούλα σε κοινό serial killer. Από αυτή την άποψη, το Halloween Κills είναι ένα σκαλοπάτι ανώτερο, (και μόνο) επειδή τον προβιβάζει και σε μπαμπούλα. Η ταινία ξεκινά ακριβώς από το σημείο που σταμάτησε η προηγούμενη, με

τον Μάγιερς να επιβιώνει από την παγίδα που του έστησαν η Λόρι Στρόουντ με την κόρη και την εγγονή της και να εξαπολύει τη δολοφονική του οργή σε βάρος των κατοίκων του Χάντονφιλντ, πιο αδίστακτα και πιο άγρια από ποτέ. Και πάλι για slasher πρόκειται, αν περιμένεις την ατμόσφαιρα και τις ανατριχίλες του Κάρπεντερ θα απογοητευτείς, αλλά τουλάχιστον πρόκειται για ένα καλό, σε σημεία αδυσώπητο slasher, όπου η γνώριμη συνταγή των αντιπαθητικών χαρακτήρων που κατά βάθος θέλουμε να δούμε να σκοτώνονται αντικαθίσταται από εκείνη των χαρακτήρων που συστήνονται πέντε λεπτά πριν φαγωθούν, οπότε δεν μας πειράζει και τόσο πολύ που σκοτώνονται. Ο Γκόρντον Γκριν προσθέτει ακόμα ένα γνώριμο τέρας του σινεμά τρόμου, τον θυμωμένο όχλο, ο οποίος θα προκαλέσει αθώες, παράπλευρες απώλειες και θα ενδυναμώσει το Κακό, κάτι που επισημαίνεται και διά στόματος Τζέιμι Λι Κέρτις σε ένα λογύδριο που εξηγεί την ταινία και τα θέματα της. Ως πολιτικό σχόλιο το φιλμ είναι απλοϊκό, είναι όμως αποτελεσματικότερο ως παραβολή πάνω στον θάνατο αλά It Follows (2014), με τον Μάγιερς να συμβολίζει εκείνο που αναπόφευκτα θα έρθει σε στιγμή και με τρόπο που δεν το περιμένεις, δίχως οίκτο ή έγνοια για τα όνειρα και τις ανοιχτές υποθέσεις σου. Γι’ αυτό δεν θα βρεις καμία λογική, κανένα μοτίβο στις μεθόδους του Μάγιερς, πλην της τυχαιότητας και της βαναυσότητας. Από τον Γιάννη Βασιλείου VILLAGE RENTI 10,15,20–VILLAGE MALL 5,11–VILLAGE PAGRATI 4–VILLAGE AG.DIMITRIOS 5–ODEON ESCAPE 1–ΑΘΗΝΑΙΟΝ 2–ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 1–ΝΑΝΑ 2–TOWN CINEMAS 4–ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2–ΦΟΙΒΟΣ 1

ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1–ΕΛΛΗ

28.10.21 – lifo

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ζαν Ζενέ: Ο εγκληματίας ποιητής που άλλαξε τον κόσμο Με το «Ημερολόγιο ενός κλέφτη», που κυκλοφορεί σε νέα μετάφραση από τη Ρίτα Κολαΐτη και το Μεταίχμιο, ο Ζαν Ζενέ έδωσε φωνή στους ομοφυλόφιλους, τους περιθωριακούς, τους πόρνους και τους εγκληματίες, θεμελιώνοντας μια νέα οντολογία του κακού.

Βιβλίο

απο την τινα μανδηλαρα

66 lifo – 28.10.21

πιο ποιητικός από τους κλέφτες, ο συνειδητοποιημένος φιλόσοφος της άλλης πλευράς του φεγγαριού, δεν έγραψε ποτέ για να εξωραΐσει αυτό που η κοινή γλώσσα αποκαλεί αποτρόπαια πράξη: την κλοπή, τον φόνο, την προδοσία και την πορνεία. Απλώς θέλησε να αποκαλύψει την αυτόνομη ηθική του εγκλήματος, μακριά από τις κοινές συνιστώσες της εφήμερης παρανομίας, και, αφού το μετατρέψει σε οντολογική αρχή, να ορίσει τους αρμούς της κοσμογονικής δυναμικής του. Βαδίζοντας στα χνάρια των μεγάλων maudits, έχοντας μελετήσει σε βάθος τον Βιγιόν και τον Ντεκάρτ, ο Ζαν Ζενέ έφτιαξε μια χαλκέντερη ηθική και αισθητική με βάση τις αρχές του εγκλήματος (πεμπτουσία της εξαθλίωσης, κανονιστικότητα της προδοσίας, αναγκαιότητα της ενοχής), ενώ παράλληλα καθιέρωσε ως βασικό πρώτο κινούν ακίνητο τον ερωτισμό, κυρίως ομοφυλοφιλικό και παρενδυτικό, με βασικό του κέντρο όχι το πνεύμα αλλά τη σάρκα. Όρισε, μάλιστα, ως βασικές κατηγορίες της όλες τις εξαχρειώσεις και τις παραμορφώσεις της: μονόχειρους εραστές, ψείρες που λάμνουν σαν κοσμήματα πάνω στο δέρμα, «το έλκος που σμιλεύει και ζωγραφίζει τη σάρκα», στολίδια όπως ένας φιόγκος «όχι από κορδέλα αλλά από άντερο βοδιού, δεμένο σε πρόστυχο σχήμα», εν ολίγοις κάθε εσωτερικό ή εξωτερικό σωματικό μέλος που μπορεί να κονιορτοποιείται και να εξαθλιώνεται, συνθέτοντας τη δική του ποιητική, καταστατική αρχή. Στο κέντρο αυτού του αρχιτεκτονικά σχεδιασμένου σύμπαντος, το οποίο ο ίδιος παραλληλίζει με αυτό ενός παλατιού –και έκανε ακόμα και τον σκληροπυρηνικό Σαρτρ να αναγνωρίσει το μεγαλείο του–, ο Ζενέ οριοθέτησε το δικό του, σε αναλογία με τον Ντεκάρτ, σολιψιστικό σύμπαν: «Είμαι ολομόναχος στον κόσμο και δεν είμαι σίγουρος πως δεν είμαι ο βασιλιάς –ίσως και η νεράιδα– αυτών των λουλουδιών», γράφει στο αυτοβιογραφικό Ημερολόγιο ενός κλέφτη, αναφερόμενος στα ποταπά σπαρτά (genêts) απ’ όπου προέρχεται το επώνυμό του. «Σαν περνώ από μπροστά τους, μου αποδίδουν τιμές, υποκλίνονται χωρίς να υποκλίνονται στην πραγματικότητα, αλλά με αναγνωρίζουν. Ξέρουν πως είμαι ο ζωντανός, αεικίνητος, σβέλτος εκπρόσωπός του, ο νικητής του ανέμου. Είναι το φυσικό μου έμβλημα,

όμως μέσα απ’ αυτά έχω κι εγώ ρίζες σε τούτο το χώμα της Γαλλίας που έχει τραφεί με τα κονιορτοποιημένα κόκαλα των παιδιών, των εφήβων που σοδόμισε, κατακρεούργησε κι έκαψε ο Ζιλ ντε Ρε». Οριοθετώντας, δηλαδή, εξαρχής τη θέση του ανάμεσα στους ταπεινούς και τους εγκληματίες, προαναγγέλλει ότι, μαζί με τους «κατάδικους της ράτσας του», θα βρει και θα κατοικίσει αυτόν τον νέο κόσμο από την αρχή μέχρι το τέλος, φροντίζοντας να τιμά πάντα τους απαράβατους κανόνες της διαρκούς προδοσίας, της προστυχιάς και φαντασμαγορικής εκδίκησης και οδύνης (π.χ. ξοδεύοντας τα λεφτά που του δίνει ένας έγκλειστος φίλος και, φυσικά, προδίδοντας κατ’ εξακολούθηση τους εραστές του). Στόχος του, άλλωστε, είναι να απαλλαγεί από τις εύθραυστες ανθρώπινες αμφισημίες που καταστρατηγούν την αλήθεια του πούρου εγκληματία, κόντρα στον φαρισαϊσμό του ενάρετου και του καλού. Η απροκάλυπτη, χωρίς δικαιολογίες και ενοχές εγκληματική δράση που εξαγνίζεται ακριβώς μέσα από τη βάρβαρη, ατόφια αλήθεια της, καθώς, ως κατεξοχήν θεμελιωτής της, ο Ζενέ δεν έχει, όπως λέει, χαρά ή θλίψη, αλλά πραγματική περηφάνια. Η ελαφρότητα δεν ταιριάζει στους αυθεντικούς εγκληματίες ακριβώς γιατί είναι ύψιστη η αποστολή τους και μύχιος ο σκοπός. Το έγκλημα, κάτι που φαινόταν να ασπάζεται απόλυτα και ο Ντοστογιέφσκι, έχει μια μύχια δύναμη που είναι τελικά θρησκευτική – και τα θρησκευτικά θέματα, όπως λέει και ο Ζενέ, «δημιουργούν την Αφροδίτη, τον Ερμή, την Παρθένο Μαρία». Και ως θεϊκός εκπρόσωπος των απανταχού περιθωριακών και καταφρονεμένων επί της γης ο ίδιος ξέρει και λέει ότι «οι φτωχοί είμαι εγώ». Εξού και δεν περιγράφει γεγονότα και εγκλήματα που τον έστειλαν στη φυλακή ως κάποιο είδος μακρινής ανάμνησης αλλά εκείνη τη στιγμή που διαπράττονται, από το κελί με μια παροντική δυναμική που μοιάζει με αυτή του ιεραπόστολου, ο οποίος δεν θέλει να είναι «νεκρό γράμμα» αλλά αυτός που αφουγκράζεται κάθε στιγμή του πόνου, λαχταρώντας «τον ήχο του κανονιού, τις σάλπιγγες του θανάτου, έτσι ώστε να μπορώ να έχω μια φυσαλίδα σιωπής που θ’ αναδημιουργείται χωρίς σταματημό». Όπλο του είναι οι καλολαξεμένες λέξεις που δίνουν «μελωδία σε αυτό που είναι βουβό» και

jean genet

Το ημερολόγιο ενός κλέφτη Μτφρ.: Ρίτα Κολαΐτη Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 344

γίνονται τα στιβαρά εργαλεία για τη θεμελίωση αυτού του πλάνου «που συνιστά το ανθρώπινο είδος» και έχει σκοπό να το ταρακουνήσει αναφορικά με τις προκαταλήψεις και τις αδυναμίες του. Μάλιστα, κάθε φορά που αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της αποστολής του, ο Ζενέ αλλάζει ύφος και απευθύνεται στους αναγνώστες του σε δεύτερο πληθυντικό, ξέροντας ότι όχι μόνο στέκεται απέναντί τους αλλά και ότι είναι με τους άλλους (το αντίθετο του «όμοιε μου, αδελφέ» του Μποντλέρ). Με άλλα λόγια, ότι είναι διαρκώς σε πόλεμο. Όλα αυτά τα γράφει ο ίδιος στην αριστουργηματική αυτοβιογραφία του που αποτέλεσε την αντι-βίβλο ποιητών και φιλοσόφων, οι οποίοι είδαν στην ωμή πλην όμως απόλυτα ποιητική και συνειδητοποιημένη πένα του τον θεμελιωτή της νέας οντολογίας του Κακού, διόλου θεωρητικής και απόλυτα πραγματωμένης στις πιο αδιανόητες σκοτεινές εκφάνσεις της, που μετέτρεψαν το αυτοβιογραφικό Ημερολόγιο ενός κλέφτη σε κλασικό ανάγνωσμα πρώτης γραμμής. Δεν είναι τυχαίο ότι στα ελληνικά το βιβλίο είχε μεταφραστεί από έναν κατεξοχήν θεωρητικό αυτής της έκφρασης όπως ο Δημήτρης Δημητριάδης, στη θρυλική λευκή σειρά του Εξάντα, και ενώ ήταν για χρόνια εξαντλημένο τώρα κυκλοφορεί, επιτέλους, και πάλι, μέσα από την ολοζώντανη και δυναμική απόδοση της Ρίτας Κολαΐτη και τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Μέσα από τις πραγματικές ιστορίες που περιγράφει ο Ζενέ ο αναγνώστης μαθαίνει πως ο ίδιος βρέθηκε από ορφανός γιος μιας πόρνης, πλην όμως άριστος μαθητής, να ζει στις περιθωριακές κοινότητες, κλέβοντας και πουλώντας τη σάρκα του στους άνδρες των λιμανιών ή των παράνομων κυκλωμάτων στα πανέμορφα μέρη της Ανδαλουσίας, της Βενετίας και της Αμβέρσας, έχοντας στο μυαλό του την αντίστιξη μεταξύ της ασχήμιας της πράξης και της ομορφιάς του φυσικού ταμπλό βιβάν. Οι κλοπές και οι καταδίκες εναλλάσσονται με μια σειρά από μετακινήσεις και διωγμούς σε διαφορετικά, πανέμορφα, η αλήθεια είναι, τοπία που τον οδηγούν στις πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης, κάποια στιγμή στην Ελλάδα, την οποία βρίσκει «μισοχαλασμένη», και μετά πίσω στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Γαλλία. Σε όλες τις περιγραφές που αφορούν τους μοιραίους του έρωτες με νταβατζήδες, στιβαρούς εγκληματίες, όπως ο Στιλιτάνο, που ο ίδιος, ως ερωτευμένος δοξολογεί, ουσιαστικός πρωταγωνιστής είναι ο ομοφυλοφιλικός έρωτας που ξεκινά από τα περίτεχνα ταγκό και τους χορούς των καταδιωγμένων στρατιωτών και φτάνει σε όλα τα στάδια της παρενδυσίας που δοκιμάζει ως μόνιμος εραστής των μεταμορφώσεων – το έχουμε δει και στις Δούλες. Ευτυχώς, δεν εφησυχάζει ποτέ και παραμένει πάντα σε εγρήγορση για την παραμικρή λεπτομέρεια που μπορεί να μετατρέψει την κοσμολογική, πλεονεκτική του θέση σε υψηλή τέχνη, συνεπή οντολογία και Αισθητική. «Η εξαθλίωση είναι πηγή θαυμάτων», γράφει σε κάποιο σημείο του βιβλίου και διατηρεί την ψυχραιμία που απαιτεί η επίγνωση αυτής της αποστολής, καθώς έχει δει τα πράγματα φανερωμένα στην απολυτότητά τους. Χωρίς διάθεση εξωραϊσμού, έτσι, ομολογεί πως έχει διακρίνει και δει «το χάρισμα που ύμνησα, κι αυτό ακριβώς θα φεγγοβολά στα βιβλία μου με μια λάμψη τόσο δυνατή όσο και η περηφάνια, ο ηρωισμός, η τόλμη. Δεν γύρεψα δικαιολογίες. Μήτε και υπεράσπιση. Θέλησα απλώς να έχουν κι αυτά το δικαίωμα στη δόξα των Λέξεων. Και τούτο το εγχείρημα κάθε άλλο παρά μάταιο θα ήταν για μένα». Του οφείλουμε τον κόσμο ιδωμένο αλλιώς τώρα και για πάντα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Να τελειώνουμε με την Grande Sartreuse Η νέα βιογραφία της Σιμόν ντε Μποβουάρ δίνει στη συγγραφέα του «Δεύτερου Φύλου» τη θέση που πραγματικά έχει στην πρώτη γραμμή των ιδεών και της σκέψης του εικοστού αιώνα, αντλώντας το υλικό της από τεκμήρια και ιστορίες που η ίδια δεν αποκάλυψε ποτέ όσο ζούσε.

Σιμόν ντε Μποβουάρ πέθανε το 1986, σε ηλικία εβδομήντα οκτώ ετών. Παρόλο που από την ηλικία των πενήντα, ίσως και λίγο πιο πριν, είχε θέμα με τα γηρατειά και με το γερασμένο σώμα, μέχρι και την τελευταία στιγμή δεχόταν τους φίλους της, συγγραφείς, πανεπιστημιακούς κ.λπ., κάνοντας μια μοναδική παραχώρηση στα γηρατειά της: να φοράει μια κόκκινη ρόμπα. Οι νεκρολογίες που δημοσιεύτηκαν στον γαλλικό Τύπο αναπαρήγαγαν περισσότερο τον μύθο που είχε δημιουργήσει και, ίσως συνειδητά, επιβάλει το ζεύγος Σαρτρ - Μποβουάρ τις δεκαετίες πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970: αυτός ήταν ο φιλόσοφος του υπαρξισμού, αυτή ήταν στη σκιά του, το νούμερο 2, η εκλαϊκεύτρια και όχι η δημιουργός. Πώς μπορεί όμως να είναι το «νούμερο 2» μια διανοούμενη που το έργο της, το Δεύτερο Φύλο (1949), δημιούργησε το κίνημα χειραφέτησης των γυναικών και αναδείχτηκε σε αρχετυπική χάρτα του φεμινισμού; Για τους περισσότερους, βέβαια, ο μύθος τους στηριζόταν κυρίως στο πώς ζούσαν ως ζευγάρι. Όταν γνωρίστηκαν, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, αυτός ήταν είκοσι τεσσάρων ετών, αυτή ήταν είκοσι ένα. Ξέρουμε ότι το ζευγάρι που δημιουργήθηκε τότε εξελίχθηκε σε «μοντέλο προς μίμηση, ένα όνειρο διαρκούς συνενοχής, μια εξαιρετική επιτυχία, που έμοιαζε, φαινομενικά, να συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα: οι δύο σύντροφοι θα παρέμεναν ελεύθεροι, ισότιμοι και ειλικρινείς ο ένας με τον άλλο». Είχαν υπογράψει, μάλιστα, ένα διετές «συμβόλαιο», που το διατήρησαν όμως μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ήταν ένα συμβόλαιο «πολυερωτικότητας», βασικό συστατικό στοιχείο του μύθου «ζεύγος Σαρτρ - Μποβουάρ». Η φιλόσοφος και ψυχαναλύτρια Τζούλια Κρίστεβα είχε αποκαλέσει την Μποβουάρ και τον Σαρτρ «φιλελεύθερους τρομοκράτες» λόγω του τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρονταν στους εραστές και στις ερωμένες τους. Ξέρουμε, ας πούμε, ότι από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1940 η Μποβουάρ έκανε τρεις σχέσεις με πολύ νεότερές της γυναίκες, οι οποίες ήταν παλιότερα μαθήτριές της. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο Σαρτρ φλέρταρε τις ίδιες γυναίκες, κάποιες φορές ακόμα και το ίδιο διάστημα και κάποιες φορές με επιτυχία. Η στάμπα της «σεξουαλικά ακόλαστης» είχε επηρεάσει και την κριτική για το λογοτεχνικό έργο της Μποβουάρ, που γενικά είχε αντιμετωπιστεί αρνητικά. Το ζεύγος ήταν περισσότερο, όπως τεκμηριώνεται σήμερα, μια κανονιστική κοινωνική συνθήκη. Η ερωτική σχέση –αν υπήρχε– είχε διαρραγεί πολύ νωρίς. Μετά τον θάνατο της Μποβουάρ, οι ερωτικές σχέσεις της τεκμηριώθηκαν με αλληλογραφία και κείμενα. Το 1997 εκδόθηκε η αλληλογραφία της με τον Αμερικανό συγγραφέα Νέλσον Άλγκρεν (στα ελληνικά,

στις εκδόσεις Λιβάνη). Τον είχε συναντήσει στο ταξίδι που είχε κάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947, μια συνάντηση που εξελίχθηκε σε θυελλώδη έρωτα. Σε μία από τις επιστολές της προς τον Άλγκρεν τού έγραφε για τη σχέση της με τον Σαρτρ: «Δεν ενδιαφέρεται και πολύ για τη σεξουαλική ζωή. Είναι θερμός και όλο ζωντάνια παντού, εκτός από το κρεβάτι. Το συνειδητοποίησα γρήγορα, παρότι δεν είχα καθόλου εμπειρία. Και σιγά σιγά άρχισε να μου φαίνεται άχρηστο, ίσως ακόμα και ανάρμοστο, να συνεχίσουμε να είμαστε εραστές». Το 2004 κυκλοφόρησε η αλληλογραφία της με τον Ζακ Λοράν Μποστ, που ήταν μαθητής του Σαρτρ. Η Μποβουάρ είχε μια φλογερή ερωτική σχέση με τον νεότερο της Ζακ Λοράν μέσα στα πρώτα δέκα χρόνια του συμβολαίου της με τον Σαρτρ. Ο Ζακ Λοράν παντρεύτηκε αργότερα την ηθοποιό Ολγκά Κοζακιεβίτς, που ήταν μαθήτρια της Μποβουάρ και ερωμένη της. Μάλιστα, με τον Σαρτρ είχαν κάνει ένα τρίο. Η αλληλογραφία της Μποβουάρ με τον Ζακ Λοράν Μποστ προκάλεσε σοκ γιατί «αποκαθήλωσε τον Σαρτρ από το ερωτικό ζενίθ που κατείχε στο συλλογικό φαντασιακό». Το 2018 νέο υλικό τεκμηρίωσε μια άλλη θυελλώδη σχέση της Μποβουάρ: αυτή με τον Κλοντ Λανζμάν, τον σκηνοθέτη του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ για το ολοκαύτωμα Σοά. Ο Λανζάν ήταν ο μόνος εραστής της με τον οποίο η Μποβουάρ έμενε στο ίδιο σπίτι, και μιλούσαν μάλιστα μεταξύ τους στον ενικό. (Με τον Σαρτρ υπάρχει παντού ο πληθυντικός). Πρόσφατα, η κυκλοφορία της ανέκδοτης νουβέλας της Οι αχώριστες (θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση Ρίτας Κολαΐτη, με επίμετρο του υπογράφοντος αυτό το κείμενο) έχει θέμα την ερωτική σχέση της Σιμόν ντε Μποβουάρ με τη συμμαθήτριά της Ελιζαμπέτ Λακουάν (Ζαζά). Φοιτούσαν μαζί σε παρθεναγωγείο του Παρισιού που απευθυνόταν στα κορίτσια της καθολικής μεγαλοαστικής τάξης. Η Μποβουάρ προερχόταν από ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον, μολονότι η οικογένειά της είχε αρχίσει να ξεπέφτει οικονομικά. Η βιογραφία της Μποβουάρ από την Αγγλίδα φιλόσοφο στην Οξφόρ-

δη Κέιτ Κέρκπατρικ, που κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο σε ωραία μετάφραση της Στέλλας Κάσδαγλη, μόλις δύο χρόνια μετά την αγγλική έκδοση, είναι μοναδική γιατί για πρώτη φορά αντλεί το υλικό της από την ιστορία που δεν είχε αποκαλύψει ποτέ η Γαλλίδα φιλόσοφος και συγγραφέας. Η Κέρκπατρικ δείχνει τη δημόσια υπόσταση της Μποβουάρ μέσα από την οπτική της προσωπικής ζωής. Επισημαίνει ότι μία από τις βασικές φιλοσοφικές θέσεις της Μποβουάρ είναι ότι «κάθε ανθρώπινο ον βρίσκεται τοποθετημένο σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, μέσα σε ένα συγκεκριμένο σώμα, σε έναν συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και σε ένα συγκεκριμένο πλέγμα σχέσεων. Η κατάσταση αυτή διαμορφώνει την ικανότητα του κάθε ατόμου να φαντάζεται τη θέση του μέσα στον κόσμο, ενώ επίσης μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της ζωής του. Παράλληλα, στην περίπτωση των γυναικών, η κατάσταση αυτή έχει διαμορφωθεί μέσα από αιώνες σεξισμού». Αυτή η αξεδιάλυτη σχέση ιδιωτικού και δημόσιου αποτελεί τη βασική αφηγηματική και μεθοδολογική γραμμή στη βιογραφία της Κέρκπατρικ. Μέσα από δεκαέξι κεφάλαια με πολύ ευρηματικούς τίτλους, η Αγγλίδα βιογράφος παρουσιάζει πώς διαμορφώθηκε η διανοούμενη πριν από τη γνωριμία της με τον Σαρτρ, πώς ανέπτυξε και υπερασπίστηκε τη δική της φιλοσοφία περί ελευθερίας, πώς έγραφε μυθιστορήματα επειδή ήθελε να μιλήσει στις ελευθερίες των αναγνωστριών της, πώς η συγγραφή του Δεύτερου Φύλου τής άλλαξε τη ζωή και πώς στράφηκε στην αυτοβιογραφία και στον φεμινιστικό ακτιβισμό, επειδή ήθελε να γίνει μια διανοούμενη της οποίας το έργο θα είχε αντίκτυπο όχι μόνο στη φαντασία του κοινού της αλλά και στις πολύ συγκεκριμένες συνθήκες της ζωής του. Το κυρίως μέρος του βιβλίου συμπληρώνεται από έναν ενδιαφέροντα πρόλογο με τίτλο «Ποια είναι η Σιμόν ντε Μποβουάρ» και έναν αινιγματικό επίλογο με τίτλο «Τι θα απογίνει η Σιμόν ντε Μποβουάρ». Σ’ αυτόν τον τίτλο μπορούμε να δώσουμε την απάντηση για την τύχη της, καθώς η συγγραφέας και φιλόσοφος εξακολουθεί να μας απασχολεί τριάντα πέντε χρόνια μετά τον θάνατό της. Και μας απασχολεί περισσότερο από τον Σαρτρ. Για το ενδιαφέρον αυτό ας θεωρήσουμε υπεύθυνη τη θετή κόρη της, τη Συλβί Λε Μπον ντε Μποβουάρ, που συστηματικά εκδίδει τα ανέκδοτά της. Η Συλβί συνάντησε την Μποβουάρ το 1960, ως νεαρή φοιτήτρια Φιλοσοφίας, και με τον καιρό απέκτησε κεντρική θέση στη ζωή της, ίσως και ερωτική. Η βιογραφία της Κέρκπατρικ και η νουβέλα Οι αχώριστες, που κυκλοφορούν σχεδόν ταυτόχρονα παντού, δημιουργούν μια νέα αναγνωστική επικαιρότητα του έργου της Σιμόν ντε Μποβουάρ, του φιλοσοφικού αλλά και του λογοτεχνικού. Διαπιστώνουμε ότι αυτό εξακολουθεί να παραμένει αρυτίδωτο, ίσως γιατί μεγάλο μέρος του στηρίζεται σε ισχυρό (αυτό)βιογραφικό υπόβαθρο. Αναλύεται, μάλιστα, και με καινούργια κριτικά εργαλεία που έρχονται, για παράδειγμα, από τον χώρο των gender και των queer studies.

απο toν n iko μ πακουν ακη

Βιβλίο

kate kirkpatrick

Πώς η Σιμόν έγινε η Μποβουάρ Μτφρ.: Στέλλα Κάσδαγλη Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 503

28.10.21 – lifo

Εικαστικά

απο την αργυρω μποζωνη

«Θησαυροί φιλελληνικής ζωγραφικής Από τη συλλογή του Ιδρύματος Αντώνιος Ε. Κομνηνός» Τριάντα εξαιρετικά έργα ζωγραφικής φιλοτεχνημένα από διάσημους Ευρωπαίους ζωγράφους του δέκατου ένατου αιώνα παρουσιάζονται σε μια μοναδική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη.

ήτηρ θνήσκω υπέρ πατρίδος» γράφει με το αίμα του ο αγωνιστής πριν ξεψυχήσει δίπλα στη σημαία, στην ελαιογραφία του Francesco Podesti «O θάνατος του Δαγλιόστριου». Η « Ήττα των Οθωμανών στην Κλεισούρα» του Denis Dighton, ο «Θάνατος του Λάμπρου Τζαβέλλα» του Ludovico Lipparini, μια καταπληκτική υδατογραφία με τίτλο «O ηρωισμός της Δέσπως» του Cesare dell’Acqua, που απεικονίζει μια καταπληκτική Σουλιώτισσα με φλογερό βλέμμα, έτοιμη να δώσει το σινιάλο για τη θυσία, η «Επιστροφή ελληνικής οικογένειας», που στέκεται σκεπτική δίπλα στα αρχαία ερείπια, του Peter Heinrich Lambert von Hess, ενός ζωγράφου που συνόδευσε τον Όθωνα όταν ήρθε

68 lifo – 28.10.21

στην Ελλάδα, η «Κόρη των Αθηνών» του Θεόδωρου Βρυζάκη, με τη φιλντισένια της ομορφιά και ένα τριαντάφυλλο στο χέρι, και η αριστουργηματική «Περιοχή γύρω από τον Πύργο των Ανέμων» του Martinus Christian Wesseltoft Rorbye με τριάντα πρόσωπα της εποχής να αφηγούνται το καθένα μια ιστορία, είναι μνημειώδη έργα που εξυμνούν των Αγώνα των Ελλήνων. Συνολικά τριάντα τρία έργα ζωγραφικής υψηλής ποιότητας που έχουν φιλοτεχνηθεί από διάσημους Ευρωπαίους ζωγράφους του δέκατου ένατου αιώνα, και μάλιστα από τους διαπρεπέστερους αυτών που συνδέθηκαν με το φιλελληνικό εικαστικό κίνημα, θα δούμε στο Μουσείο Μπενάκη, στην έκθεση «Θησαυροί φιλελληνικής ζωγραφικής - Από τη

συλλογή του Ιδρύματος Αντώνιος Ε. Κομνηνός», που θα διαρκέσει από τις 3 Νοεμβρίου έως τις 9 Ιανουαρίου 2022. Μέσα από αυτές τις εικόνες, που εμπεριέχουν τη συνύπαρξη του ένδοξου αρχαίου πνεύματος και της ωραιότητας των αρχαίων μνημείων, με τους σκλαβωμένους Έλληνες να μάχονται με απαράμιλλο ηρωισμό για την ελευθερία τους, όπως και με τις περιγραφές λογίων και ποιητών, όπως ο Μπάιρον, αναδείχθηκε ο φιλελληνισμός που στήριξε τον Αγώνα και τον δικαίωσε στα μάτια της Δύσης. Την έκθεση επιμελείται η επί τριάντα έξι χρόνια επιμελήτρια του Τμήματος Ζωγραφικής, Χαρακτικής και Σχεδίων Φανή-Μαρία Τσιγκάκου, παγκόσμια ειδικός στο έργο ζωγράφων-περιηγητών στην Ελλάδα και η μόνη ιστορικός τέχνης που συμμετέχει στο The Greek Revolution. A Critical Dictionary των εκδόσεων Harvard University Press. Επίσης, έχει στο ενεργητικό της 141 εκθέσεις διεθνώς γι’ αυτό το θέμα και είναι συγγραφέας του Τhe Rediscovery of Greece. Όπως μας εξηγεί, πρόκειται για μια μοναδική συλλογή έργων τέχνης, που εκτίθενται

Τα θέματα στρέφονται γύρω από τη δίκαιη πάλη, τον δίκαιο θρησκευτικό αγώνα του χριστιανισμού ενάντια στην Ημισέληνο, τον αγώνα των λίγων εναντίον των πολλών, τον αγώνα του πολιτισμού εναντίον της οθωμανικής βαρβαρότητας.

για πρώτη φορά, μια φιλελληνική πινακοθήκη πολύτιμη τόσο για τους ερευνητές όσο και για το φιλότεχνο κοινό. «Η συνύπαρξη αυτή των Ευρωπαίων δημιουργών είναι πολύ σημαντική και για τους φιλότεχνους επισκέπτες και για τους ερευνητές. Οι μεν φιλότεχνοι θα απολαύσουν μια ποικιλία αισθητικών διατυπώσεων, οι δε ειδικοί μελετητές θα έχουν τη δυνατότητα να διερευνήσουν συγκριτικά την προσέγγιση του φιλελληνικού εικαστικού ρεπερτορίου» λέει η κ. Τσιγκάκου. «Πρόκειται για αριστουργήματα ζωγραφικής, με πολλά από αυτά να είναι μνημειακών διαστάσεων –δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια φιλελληνικά έργα–, και υπογράφονται από δημιουργούς διαφόρων εθνικοτήτων, Γερμανούς, Γάλλους, Άγγλους, Ιταλούς, Δανούς, αλλά και κάποιους Έλληνες, όπως ο Βρυζάκης, από αυτούς που θεωρούνται ότι μετασχημάτισαν τα φιλελληνικά εικονογραφικά πρότυπα προκειμένου να αποτυπώσουν την πρόσφατη ιστορία του νέου ελληνικού κράτους όπως επέτασσαν οι προδιαγραφές της εποχής». Είναι σημαντικό ότι τα έργα με φιλελληνικά θέματα, που πολ-

λά από αυτά βρίσκονται σε μεγάλα μουσεία του κόσμου, εκτιμήθηκαν και από τους ζωγράφους του νέου ελληνικού κράτους, που ως νέοι και άπειροι τα χρησιμοποίησαν ως μορφικά πρότυπα και επηρεάστηκαν από αυτά για να αποδώσουν τον Αγώνα των συμπατριωτών τους, δημιουργώντας ακόμα και καθαρά αντίγραφα. Ηρωικά, συγκινητικά, τα έργα πυροδοτούν το εθνικό συναίσθημα, αλλά ταυτόχρονα τέρπουν τον επισκέπτη με την ομορφιά τους και την τελειότητα της εικαστικής διατύπωσης. «Οι πτυχές του φιλελληνικού κινήματος, σημαντικότερες από τις οποίες είναι η αρχαιολατρία, η θρησκεία και ο φιλελευθερισμός, είναι θέματα που θα δούμε να αποτυπώνονται σε αυτούς τους πίνακες είτε άμεσα είτε με συμβολισμούς, έτσι ώστε να εξυψώνουν τους πρωταγωνιστές» λέει η κ. Τσιγκάκου, εξηγώντας πώς από την αρχαιολατρία φτάνουμε στη γέννηση μιας συμπάθειας προς τους Έλληνες, που μετά πήρε τον χαρακτήρα της έμπρακτης συμπαράστασης, όταν ξεκίνησε η Επανάσταση. «Με αφετηρία την αρχαιολατρία οι ξένοι

ΦΩΤΟ (Αριστερά) Θεόδωρος Βρυζάκης (18141878) «Η Κόρη των Αθηνών», 1860, ελαιογραφία σε μουσαμά, 97,57x140 εκ. (Δεξιά) Alexandre Marie Colin (1798-1875) «O Δον Ζουάν και η Χαϊδή», 1831 ελαιογραφία σε μουσαμά, 58x56,5 εκ.

έρχονται ή σκέφτονται την Ελλάδα ως χώρα όπου γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός. Τον δέκατο όγδοο αιώνα, με το grand tour, βλέπουν από κοντά τα αρχαία μνημεία, τα αποτυπώνουν, τα θαυμάζουν και αναγνωρίζουν την υπεροχή της αρχαίας ελληνικής έναντι της ρωμαϊκής τέχνης. Τότε ζωγραφίζουν το ελληνικό τοπίο ως εξιδανικευμένο, όπως ο ποιητής και μέγας τοπιογράφος Edward Lear, του οποίου έχουμε 4.000 έργα με ελληνικά θέματα. Μέσα στους ερειπιώνες αρχίζουν να βλέπουν και τους Έλληνες, που μέχρι τότε θεωρούσαν παρηκμασμένους απογόνους των αρχαίων προγόνων. Ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν στην Ελλάδα πολλοί νέοι ηρωικοί κι αυτό γίνεται και χάρη στον Μπάιρον, που στην ποίησή του αποκάλυψε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με κατοίκους ζωντανούς και έτοιμους να πολεμήσουν για την ελευθερία τους, που αξίζουν μια καλύτερη μοίρα και δίνουν αγώνα γι’ αυτήν. Τα θέματα στρέφονται γύρω από τη δίκαιη πάλη, τον δίκαιο θρησκευτικό αγώνα του χριστιανισμού ενάντια στην Ημισέληνο, τον αγώνα των λίγων εναντίον των πολλών, τον αγώνα του πολιτισμού εναντίον της οθωμανικής βαρβαρότητας. Το γεγονός ότι οι Έλληνες ήταν οι κάτοικοι της χώρας των αρχαίων ηρώων και επιπλέον ένας μικρός λαός που αγωνιζόταν απέναντι σε έναν υπεράριθμο εχθρό παρακίνησε και όλους τους φιλελεύθερους στην Ευρώπη και την Αμερική και, φυσικά, τους ρομαντικούς ζωγράφους που λάτρεψαν αυτά τα ηρωικά θέματα». Η πλειάδα των χαρακτηριστικών που εμπεριείχε ο Αγώνας και συγκίνησε ξένους και Έλληνες ζωγράφους πυροδότησε και το φιλελληνικό κίνημα που διοργάνωσε εκθέσεις σε ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως στη Γαλλία – τα έσοδα από την πώληση έργων τέχνης και φιλελληνικών αντικειμένων πήγαιναν υπέρ των σκοπών του. Κυρίως, όμως, με αυτό τον τρόπο ο Αγώνας των Ελλήνων έφυγε από τα χέρια των πολιτικών και έγινε κτήμα των καθημερινών ανθρώπων, δημιουργώντας μια ισχυρή κοινή γνώμη που επηρέασε τις αποφάσεις των κυβερνήσεων.

Εικαστικά

ΕΚΘΕΣΗ

INFO ΘΗΣΑΥΡΟΊ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΉΣ Από τη συλλογή του Ιδρύματος Αντώνιος Ε. Κομνηνός Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, Αθήνα Ημέρες & ώρες λειτουργίας: Δευτ., Τετ., Παρ., Σάβ. 10:00-18:00, Πέμ. 10:00-00:00, Κυρ. 10:00-16:00

28.10.21 – lifo

70 lifo – 28.10.21

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

703

AFTER THEATER

3 ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΠΟΤΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ από τη λινα ιντζεγιαννη φωτο: γιωργοσ αδαμοσ

28.10.21 – lifo

Poncho Tacos

Ένας Μεξικανός μαγειρεύει στην Αθήνα. Ο Poncho είναι Μεξικανός. Ο Poncho μαγειρεύει για τους φίλους του και το κάνει πολύ καλά. Οι φίλοι του τον παρακινούν να ανοίξει το δικό του μαγαζί για να μοιραστεί τις γεύσεις της χώρας του. Ο Poncho δημιουργεί το Poncho Tacos. Αυτή η μικρή ιστορία μπορεί να σου δώσει μια αίσθηση για το τι σε περιμένει στο νέο μεξικάνικο στέκι που ήρθε για να κάνει τη διαφορά μεταξύ του μεξικάνικου που ξέρεις και του μεξικάνικου που πρέπει να γνωρίσεις. Εδώ η τορτίγια είναι χειροποίητη και ετοιμάζεται σύμφωνα με την αρχαία παράδοση nixtamal, που σημαίνει σπόροι καλαμποκιού που βράζουν για ώρες, ώστε, όταν αλεσθούν, να προσφέρουν αυτό το μοναδικό γευστικό αποτέλεσμα που γίνεται βάση για μια σειρά από ξεχωριστές συνταγές. Θα δοκιμάσεις σίγουρα τα Tacos al Pastor, για να πεις ότι γνώρισες τη μεξικάνικη κουζίνα. Κομμάτια χοιρινού –τα κόβει ο ίδιος ο Pοncho–, μα-

ριναρισμένα σε σάλτσα guajillo και αυθεντικά μπαχαρικά της μεξικάνικης κουζίνας, τοποθετημένα πάνω σε μια ολόφρεσκη τορτίγια, που σερβίρονται με κρεμμύδι, κόλιανδρο και μία φέτα ανανά. Εννοείται ότι δεν λείπουν επιλογές από σάλτσες με αβοκάντο, chipotle και σούπερ πικάντικο τσίλι habanero για τους πιο τολμηρούς. Οι vegan και vegetarian θα βρουν την αντίστοιχη εκδοχή τάκος από μανιτάρια με το παραδοσιακό epazote, ενώ στα highlights ανήκουν τα δροσιστικά ποτά με ιβίσκο και ταμαρίντο που συνοδεύουν το καθημερινό φαγητό των Μεξικανών και δεν λείπουν από κανένα τραπέζι – μην παραλείψεις να δοκιμάσεις και την εκδοχή με τεκίλα ή μεσκάλ! Στο Poncho Tacos θα νιώσεις εκείνη την αίσθηση ότι βρίσκεσαι για λίγο στο Μεξικό και θα θελήσεις να επιστρέψεις πολλές φορές γι’ αυτές τις μοναδικές γεύσεις από αυθεντική μεξικάνικη κουζίνα.

AfterTheater

A ΦΙ Ε ΡΩ ΜΑ

72 lifo – 28.10.21

Spit Jack

Πλ. Αγίου Γεωργίου Καρύτση 10, 210 3317538 Facebook: Poncho TACOS, Instagram: poncho_tacos

Μια γευστική εμπειρία που περνιέται στη σούβλα.

Έχεις ακούσει αυτό που λένε ότι πρώτα χορταίνει το μάτι και μετά το στομάχι; Στο Spit Jack θα καταλάβεις πολύ καλά τι σημαίνει αυτό, αφού όραση και γεύση συντονίζονται σε μια μοναδική γαστρονομική εμπειρία. Η rotisserie με την αρχοντική ατμόσφαιρα του περασμένου αιώνα σε καλωσορίζει σε μια ατμόσφαιρα όπου σε εντυπωσιάζουν οι πληθωρικοί πολυέλαιοι, το μάρμαρο, οι σκαλιστοί καθρέφτες και τα γλυπτά γουρουνάκια που μοιάζουν να σαρκάζουν την κοσμοπολίτικη φιλοσοφία του χώρου. Κάπως έτσι αρχίζει η επίσκεψη στο Spit Jack, μαγνητίζοντας το βλέμμα. Για να συνεχιστεί με την απόλυτη ικανοποίηση της γευστικής επιθυμίας. Η ωδή στη σούβλα αποτυπώνεται σε ένα μενού που βασίζεται σε ολόφρεσκα κρέατα υψηλής ποιότητας, τα οποία αναδεικνύονται μέσα από το αριστοτεχνικό ψήσιμο. Κοτόπουλο, πάπια,

ιταλική πορκέτα και picahna black angus με gremolata φρέσκων μυρωδικών είναι οι επιλογές που θα απολαύσεις με τη συνοδεία εξαιρετικών side dishes, όπως ο βουτυράτος πουρές πατάτας με λάδι τρούφας, η sweet potato salad με mayo miso, τραγανό μπέικον, κρεμμύδι εσαλότ και αγγουράκι τουρσί, αλλά και τα μανιτάρια σοτέ με sour cream, ενώ στα must try είναι το ταρτάρ από μοσχαρίσιο φιλέτο black angus με μουστάρδα Dijon, τσίλι και καβουρδισμένο φουντούκι. Θα συνοδεύσεις με δροσερές σαλάτες –όλες οι συνταγές είναι ξεχωριστές– και, φυσικά, με τα κρασιά της λίστας του. Ιδανικό στέκι για μια after theater βόλτα, το Spit Jack έχει να σου προσφέρει αυθεντική γεύση –θα το καταλάβεις μόλις νιώσεις την τραγανή κρούστα του κρέατος– αλλά και μια σταθερή ποιότητα που δεν θα σε προδώσει ποτέ!

Σκούφου 10, 210 3316003 Facebook: Spitjack, Instagram: spitjack_rotisserie

A F T E R

Snob Athens

T H E A T E R Bistronomy που παρουσιάζεται μέσα από θεατρικά πιάτα. Το Snob αποκτά μια νέα έννοια που συνδέεται με την απόλαυση, και μάλιστα σε έναν χώρο που από μόνος του αποτελεί statement στο κέντρο της πόλης. Το εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο που χτίστηκε το 1850 γίνεται ιδανικό σκηνικό για να στεγάσει το νέο gastro bar Snob Athens. Εδώ κάθε στιγμή της ημέρας θα βρεις πιάτα που επιμελείται ο σεφ Γιώργος Καπερδάς και εκτελεί ο head chef Δημήτρης Μαρούλης σε ένα ξεχωριστό μενού. Από το πρωί ξεχωρίζουν οι προτάσεις brunch με τη vegan granola και τα acai bowls, ενώ δεν λείπουν τα κλασικά κρουασάν που έρχονται με ένα twist – η κρέμα από φιστικοβούτυρο είναι μία από τις λεπτομέρειες που κάνουν τη μεγάλη διαφορά στη γεύση. Εξαιρετική και η ανοιχτή τάρτα ντομάτας με κολοκύθι, απάκι και κατσικίσιο τυρί, ενώ φυσικά δεν λείπουν οι δημιουργικές προτάσεις με αυγά. Το Snob

Athens σου προσφέρει έναν καλό λόγο να χαθείς κυριολεκτικά μέσα στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του κάθε στιγμή της ημέρας, με πιάτα για lunch break ή για βραδινά ραντεβού. Ανάμεσα στις προτάσεις που πρέπει να δοκιμάσεις είναι το ταρτάρ λαβράκι, η μοσχαρίσια ταλιάτα με τσιμιτσούρι αλλά και το μοναδικό χοιρινό iberico με σάλτσα café de Paris. Όποια γεύση κι αν επιλέξεις, θα νιώσεις τη χειροποίητη φροντίδα που κρύβεται σε κάθε παρασκευή και, φυσικά, θα τη συνοδεύσεις ιδανικά με κάποια ετικέτα από την ενημερωμένη λίστα του Snob Athens. Η θεατράλε παρουσίαση των πιάτων –παράγγειλε οπωσδήποτε την πανακότα που έρχεται με συννεφάκι από μαλλί της γριάς– συμπληρώνει την εμπειρία σε έναν χώρο που από την πρώτη στιγμή υπόσχεται να σε παρασύρει μακριά από την καθημερινότητα σαν μια μαγική αυλή στο κέντρο της πόλης.

Αγίας Ειρήνης 17, 210 3242603 Facebook: Snob Athens, Instagram: snob.athens 28.10.21 – lifo

PERSONAL SHOPPER

MARKET RESEARCH î

NUXE Super Serum Αντιγηραντικό Serum.

L’Oréal Paris x Elie Saab Limited Edition παλέτα σκιών.

Στα καταστήματα καλλυντικών

Apple Apple Watch Series 7. www.plaisio.gr

Στα καταστήματα καλλυντικών

5 Social Media Awards 2021 για τη Lidl Ελλάς

Toiletpaper Κερί Seletti Candle Drill. www.love-it.gr

Artpeckers

Η Lidl Ελλάς ξεχώρισε για ακόμα μία χρονιά με 5 βραβεία στα Social Media Awards, τον θεσμό που αναδεικνύει και επιβραβεύει τις δημιουργικές, πρωτότυπες και αποτελεσματικές πρακτικές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην Ελλάδα. Έλαβε Gold βραβείο στην κατηγορία «Best in Supermarkets» για τη στρατηγική επικοινωνίας employer branding που προβάλλει τη Lidl Ελλάς ως εργοδότη επιλογής στο YouΤube, Silver βραβείο στην κατηγορία «Best Implementation of LinkedIn as a Marketing Solution Tool» για τη δημιουργία ποιοτικού, πρωτότυπου περιεχομένου με πρωταγωνιστή το #teamLidl στο κανάλι της Lidl Ελλάς στο LinkedIn, Silver βραβείο στην κατηγορία «Best Use of Skippable Video Ads» για τη δημιουργία YouΤube video series με πρωταγωνιστές εργαζομένους της Lidl Ελλάς, Bronze βραβείο στην κατηγορία «Best Social Media Strategy for Brand Awareness» για την ολιστική στρατηγική επικοινωνία employer branding της Lidl Ελλάς και Bronze βραβείο στην κατηγορία «Best Social Media Strategy for CSR» για την επικοινωνία δράσεων diversity & inclusion με τους εργαζομένους της Lidl Ελλάς σε πρώτο πλάνο.

Backpack από 100% αδιάβροχο, αντιβακτηριακό, ecofriendly ύφασμα

www.artpeckers.com

Carolina Herrera Άρωμα «Good Girl». www.hondoscenter. com

Valentino Γυαλιά ηλίου.

ΑΒ Βασιλόπουλος και WWF Ελλάς για ένα μέλλον χωρίς σπατάλη τροφίμων

Στο κατάστημα Mark Aalen, στο The Mall Athens

LEGO x Adidas Παπούτσια Originals Superstar. www.adidas.gr

74 lifo – 28.10.21

Η ΑΒ Βασιλόπουλος αναγνωρίζει τη σημασία της σπατάλης τροφίμων και έχει δεσμευτεί για τη μείωση του δικού της αποτυπώματος κατά 50% μέχρι το 2025. Στο πλαίσιο αυτό, και σε συνεργασία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, πραγματοποίησε 18μηνη έρευνα με σκοπό τη διερεύνηση και την αξιολόγηση της σπατάλης τροφίμων σε όλη την εφοδιαστική της αλυσίδα και σε κάθε στάδιο της παραγωγής, από το αγρόκτημα έως το πιάτο μας. Η ΑΒ ηγείται μιας προσπάθειας με συνοδοιπόρο της το WWF Ελλάς και ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι για την αντιμετώπιση του σημαντικού αυτού ζητήματος, με συντονισμένες δράσεις που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να βελτιώσουν τα υψηλά ποσοστά σπατάλης τροφίμων, όπως δείχνει και η πρώτη ολοκληρωμένη έρευνα στη χώρα μας.

ΈΧΕΙΣ ΓΟΎΣΤΟ Ελένη, ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με τον κόσμο της μόδας; Τη μόδα την αντιλαμβάνομαι ως μια μορφή σιωπηλού διαλόγου με τους γύρω μας, μια μη λεκτική μορφή επικοινωνίας της διάθεσης και της ταυτότητάς μας. Με αυτή την έννοια, ορμώμενη και από τη μουσική κουλτούρα της εφηβικής ηλικίας, πειραματιζόμουν με διαφορετικά στυλ των ’90s, από grunge έως skate, μέχρι την εποχή που ανακάλυψα την Ντέινα Σκάλι στα «X-Files» και ξύπνησε η πιο ενήλικη και streamlined εκδοχή του στυλ μέσα μου. Πώς ξεκίνησες να γράφεις για τη μόδα; Έχοντας σπουδές στην αγγλική λογοτεχνία, η γραφή ήταν πάντα ένα αντικείμενο οικείο. Παράλληλα, η μόδα, μέσα στον εφήμερο αλλά και αέναο κύκλο της, με γοήτευε στο κομμάτι της ανάλυσης της έμπνευσης των σχεδιαστών, του ιστορικού υπόβαθρου κάθε συλλογής, της διαμόρφωσης της πoπ κουλτούρας και της διατύπωσης των εικόνων στο ύφασμα. Έπειτα προχώρησα στη σύνταξη άρθρων για το προσωπικό μου μπλογκ, αργότερα δημοσίευσα κάποια σε λονδρέζικο έντυπο και συνέχισα με άρθρα για Έλληνες σχεδιαστές. Τι σε εμπνέει αισθητικά, στο γράψιμο αλλά και στο styling; Η αισθητική αποτελεί πάντοτε μια πηγή από την οποία ο καθένας μας αντλεί αυτά που τον ορίζουν ως συνείδηση. Κάποιες φορές διερωτώμαι αν η αισθητική μπορεί να διδαχτεί, ώστε ο άνθρωπος να γίνει «άξιος του πνεύματός του», όπως έλεγε ο ποιητής Νίκος Καρούζος. Νομίζω, όμως, ότι τελικά η αισθητική δεν καλλιεργείται τόσο όσο είναι έμφυτη. Τις περισσότερες φορές, όσον αφορά τη σύνταξη κειμένων για τη μόδα, η έμπνευση έρχεται φυσικά και αθόρυβα, μέσω της συλλογής και της παρατήρησης. Στο styling τα πράγματα λειτουργούν πιο χαοτικά για μένα. Πολλές φορές, προσπαθώντας να είμαι αυθεντική, χάνω την ουσία, άλλες φορές, μέσα στην απλότητα, βρίσκω αισθητική αμεσότητα και χαίρομαι με το αποτέλεσμα. Συνήθως βέβαια, θαυμάζω το ντύσιμο και το στυλ των άλλων. Τι περιλαμβάνει το τέλειο outfit, για σένα; Τέλειο outfit θα χαρακτήριζα αυτό που λειτουργεί για τον καθένα μας σε επίπεδο γνησιότητας. Προσωπικά, αμφιταλαντεύομαι συνήθως μεταξύ ενός πολύ καθημερινού (τζιν-φόρμα-T-shirt) και ενός πιο dressy συνόλου με εξεζητημένες γραμμές, τα οποία, όμως, για να είμαι ειλικρινής, λειτουργούν τελικά πιο πολύ ως θεματικά στοιχεία της γραφής μου.

Ελένη Κωστοπούλου Creative Writer

από τηn αφροδιτη σακκα φωτο: παρισ ταβιτιαν

Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ σου; Θα ήθελα να ήταν το στυλ και το attitude της Kιμ Γκόρντον, αλλά στην πραγματικότητα είναι casual, με έντονα και ίσως εκκεντρικά στοιχεία στα αξεσουάρ. Υπάρχει ένα item που δεν θα φύγει ποτέ από την ντουλάπα σου; Ναι, έχω ένα τέτοιο και είναι ένα μαύρο varsity jacket, στο οποίο έχω ράψει από άκρη σε άκρη δυσεύρετα και unique patches. Πες μου τρεις αγαπημένους σου designers και τρία αγαπημένα σου βιβλία. Αγαπημένοι designers είναι διαχρονικά ο καινοτόμος και αυθεντικός Yiorgos Eleftheriades, ο μοναδικός Dries Van Noten και τώρα τελευταία εκτιμώ πολύ τη σχεδιαστική ουσία του οίκου Cecilie Bahnsen. Από βιβλία, στην εφηβεία μου σίγουρα ήταν αγαπημένος ο Φύλακας στη Σίκαλη του Σάλιντζερ, στα χρόνια των σπουδών μου ξεχώρισα το Mόμπι Ντικ του Mέλβιλ και τώρα διαβάζω πιο συχνά τις ποιητικές συλλογές του Γιάννη Κοντού. Με τι άλλο ασχολείσαι, εκτός από τη μόδα και το creative writing; Είμαι συστηματική περιπατήτρια, βρίσκω μεγάλη χαρά στη μουσική και νιώθω πλήρης όταν περνάω τον περισσότερο χρόνο μου με την οικογένειά μου. Τι φοράς σήμερα και πόσο κοστίζει; Επέλεξα παντελόνι (€120), σακάκι 240791 (στα €180) και πουκάμισο Yiorgos Eleftheriades από προηγούμενη συλλογή, σκουλαρίκια Johanna Daniil, βραχιόλι Pearl Octopus.Y (€288), twilly στα μαλλιά A Totem Für Elita και παπούτσια JW Anderson (παλαιότερη συλλογή). Πού πηγαίνεις τώρα; Πηγαίνω σπίτι να φτιάξω pancakes στον γιo μου. @cloudlinechicflows

28.10.21 – lifo

HEALTH

Flu guide: Ό,τι πρέπει να γνωρίζετε για το εμβόλιο της γρίπης από την αλεξία σβώλου

ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΈΛΗ ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΊ Ο ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΌΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΉΚΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΥΠΑΘΕΊΣ ΟΜΆΔΕΣ ΚΑΙ ΦΈΤΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΎΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΑΠΌ ΜΙΑ ΕΠΙΔΗΜΙΚΉ ΈΞΑΡΣΗ ΤΗΣ ΓΡΊΠΗΣ, ΚΑΘΏΣ ΠΈΡΣΙ Ο ΙΌΣ «ΈΛΑΜΨΕ» ΔΙΆ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΊΑΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ Η ΑΝΟΣΊΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΧΑΜΗΛΉ, ΌΠΩΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΎΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΊ.

απρόβλεπτη συμπεριφορά του ιού της γρίπης και η ενδεχομένως ανησυχητική του εμφάνιση φέτος –σε μια χρονιά που το ανοσοποιητικό μας σύστημα θα «πιαστεί» στον ύπνο, καθώς πέρσι δεν εκτεθήκαμε στον ιό της γρίπης, με συνέπεια να μην έχουμε ανοσία– δημιουργούν εύλογες ανησυχίες στους επιστήμονες, οι οποίοι προειδοποιούν ότι δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την εποχική γρίπη. Ένα ακόμα ανησυχητικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι η περίοδος του αντιγριπικού εμβολιασμού συμπίπτει φέτος με τη χορήγηση της τρίτης δόσης του εμβολίου για τον κορωνοϊό, με τους επιστήμονες να φοβούνται πως οι άνθρωποι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες μπορεί να αμελήσουν το εξίσου σημαντικό αυτό εμβόλιο. Η καθ’ ύλην αρμόδια από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών, η πρόεδρός της και καθηγήτρια Παιδιατρικής - Λοιμωξιολογίας Μαρία Θεοδωρίδου, δίνει όλες τις πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζουμε για τον αντιγριπικό εμβολιασμό, ξεκινώντας με το βασικότερο, δηλαδή ποιους αφορά. Στην Ελλάδα, λοιπόν, σε αντίθεση με την Αμερική, όπου υπάρχει σύσταση να εμβολιάζονται όλα τα παιδιά άνω των έξι μηνών, ο αντιγριπικός εμβολιασμός συστήνεται για τα παιδιά που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες,

76 lifo – 28.10.21

δηλαδή έχουν υποκείμενο νόσημα, είναι μεταμοσχευμένα, ανοσοκατεσταλμένα, παχύσαρκα ή στο σπίτι τους διαμένουν άνθρωποι με ευπαθή υγεία, οι οποίοι πρέπει να προστατευτούν και μέσω του άμεσου περιβάλλοντός τους. Επίσης, ο αντιγριπικός εμβολιασμός αφορά όλους τους ενήλικες που ανήκουν σε ευπαθή ομάδα, τους ανθρώπους άνω των 60 ετών, που λόγω ηλικίας το ανοσοποιητικό τους σύστημα αρχίζει να εξασθενεί, τους κλειστούς πληθυσμούς, όπως τα σωφρονιστικά καταστήματα και οι μονάδες φροντίδας αναπήρων ή ηλικιωμένων, αλλά και τους ανθρώπους που κινδυνεύουν λόγω υπερέκθεσης, όπως οι υγειονομικοί και οι εκπαιδευτικοί. Το αντιγριπικό εμβόλιο, την πρώτη φορά που γίνεται στα παιδιά, απαιτεί δύο δόσεις και από κει και πέρα μία ετήσια αναμνηστική δόση, ενώ είναι πολύ σημαντικό ο κόσμος να λάβει το μήνυμα πως το εμβόλιο για τον κορωνοϊό δεν προσφέρει διασταυρούμενη ανοσία στον ιό της γρίπης. Ούτε το αντίστροφο συμβαίνει όμως, δηλαδή το εμβόλιο της γρίπης δεν προσφέρει διασταυρούμενη ανοσία στον κορωνοϊό, όπως υπογραμμίζει η κ. Θεοδωρίδου. Όσοι πρέπει να κάνουν το εμβόλιο της γρίπης μπορούν να το κάνουν την ίδια μέρα με το εμβόλιο του κορωνοϊού, αν δεν έχουν εμβολιαστεί

για τον κορωνοϊό ή αν αυτή την εποχή, λόγω ευπάθειας, κάνουν την τρίτη δόση, ή με τρεις εβδομάδες διαφορά. «Ο αντιγριπικός εμβολιασμός πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, καθώς παραδοσιακά στην Ελλάδα τις πρώτες νοσηλείες ασθενών με πνευμονία από γρίπη τις βλέπαμε από τη 15η Δεκεμβρίου και μετά, με την κορύφωση του κύματος να καταγράφεται τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο», θυμίζει ο καθηγητής πνευμονολογίας Στέλιος Λουκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας, προσθέτοντας ότι το εμβόλιο της γρίπης συνταγογραφείται. Πέρσι, λόγω του φόβου που είχε δημιουργηθεί με την επέλαση του κορωνοϊού, χορηγήθηκαν στην Ελλάδα περισσότερες από τέσσερις εκατομμύρια δόσεις αντιγριπικού εμβολίου και αυτό ήταν ρεκόρ για τη χώρα μας, με την κ. Θεοδωρίδου να θυμίζει ότι επειδή οι ιοί της γρίπης μεταλλάσσονται πάρα πολύ γρήγορα, το εμβόλιο που κυκλοφορεί κάθε χρόνο βάσει των κυκλοφορούντων στελεχών δεν μπορεί να προσφέρει ανοσία μεγαλύτερη του ενός έτους. Άρα δεν στέκει το επιχείρημα «αφού εμβολιάστηκα πέρσι, δεν χρειάζεται να εμβολιαστώ φέτος». Από τη δική του πλευρά, ο εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Κώστας Νταλούκας επισημαίνει ότι ο εμβολιασμός για τη γρίπη, όπως άλλωστε και ο εμβολιασμός για τον κορωνοϊό, θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικός σε όλο το προσωπικό των σχολείων και των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων τους (μαγείρισσες, καθαρίστριες, κηπουροί, συντηρητές κ.ά.), γιατί δεν νοείται να κυκλοφορούν μη εμβολιασμένοι ενήλικες ανάμεσα σε αθωράκιστα βρέφη και νήπια.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΕΛΟΎΜΕ ΤΑ ΎΠΟΠΤΑ ΣΥΜΠΤΏΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΟΊΜΩΞΗΣ Τα θλιβερά περιστατικά των τελευταίων εβδομάδων, με πέντε νέους να έχουν χάσει τη ζωή τους από τη λοίμωξη του κορωνοϊού –στην πλειονότητά τους ανεμβολίαστοι, που για άγνωστη αιτία έφτασαν στο νοσοκομείο με μεγάλη καθυστέρηση–, δημιουργούν πρόσθετη ανησυχία στην επιστημονική κοινότητα. Είναι κρίμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, με τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου Αθανάσιο Εξαδάκτυλο να στέλνει από τη Θεσσαλονίκη δυνατό μήνυμα σε όλους τους νέους να μη θεωρούν τον εαυτό τους άτρωτο απέναντι στην Covid, να εμβολιαστούν και να είναι σε επαγρύπνηση εάν παρουσιάσουν ύποπτα συμπτώματα. Από το Νοσοκομείο Τρικάλων, όπου ένας άνθρωπος κάτω των τριάντα έχασε πριν από λίγες ημέρες τη μάχη, έρχεται η πληροφορία ότι ο ασθενής μετέβη στο νοσοκομείο όταν πλέον είχε πυρετό δέκα συνεχόμενες ημέρες. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι επιβάλλεται να ζητάμε ιατρική βοήθεια αμέσως όταν παρουσιάζεται υψηλός πυρετός με αιφνίδια έναρξη, πονοκέφαλος, μυαλγίες, ρίγη, κοιλιακό άλγος. Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα προαναγγέλλει τη λειτουργία νέων τηλεφωνικών γραμμών που θα ενημερώνουν τους πολίτες για τα εμβόλια, απαντώντας σε κάθε προβληματισμό, ώστε να αυξηθεί η εμβολιαστική κάλυψη και να διαλευκανθούν οι θεωρίες συνωμοσίας που ωθούν κομμάτι του πληθυσμού στην άρνηση του προστατευτικό εμβολιασμό δίχως ουσιαστικό επιχείρημα.

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Έχετε θέσει τον πήχη ψηλά και ωθείτε τον εαυτό σας ολοένα και περισσότερο στα όρια, με αποτέλεσμα να νιώθετε κουρασμένοι σωματικά και κυρίως ψυχικά. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο, που προσπαθείτε να επεκτείνετε τις επιχειρηματικές σας δραστηριότητες, θα σπαταλήσετε πολύ χρόνο σε διαδικαστικές υποθέσεις και θα πρέπει να αναλάβουν κάποιοι άλλοι αρμοδιότητες, ωστόσο δεν θα είναι εύκολο να βρείτε αξιόπιστα άτομα. Οι φοιτητές που έχετε βάλει στόχο να ολοκληρώσετε τις σπουδές διανύετε μια περίοδο μοναχικότητας και οι επιπτώσεις στον ψυχισμό σας είναι δυσάρεστες. Φροντίστε να κάνετε κάποια διαλείμματα και να κοινωνικοποιείστε. Από τις 30/10, που εισέρχεται ο Άρης στον Σκορπιό, θα έχετε περισσότερες αντοχές και θα μείνετε ικανοποιημένοι με τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας. Η καριέρα και η φήμη των γεννημένων το 3ο δεκαήμερο έχουν πολύ καλές προοπτικές και αν καταφέρετε να διαχειριστείτε το άγχος, που είναι κακός σύμβουλος, η επιτυχία θα είναι σίγουρη.

προσωπική σας ανάπτυξη, σε συνδυασμό με τις οικογενειακές σας υποχρεώσεις, θα αυξήσουν το άγχος σας και θα πρέπει να βρείτε τρόπους να το διαχειρίζεστε, ώστε να αποφεύγονται οι εντάσεις με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο που είστε στο ξεκίνημα ενός νέου εγχειρήματος θα προσπαθείτε να μοιράσετε τον χρόνο μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής σας ζωής, αλλά σε κάποιες φάσεις δεν θα τα καταφέρνετε και θα νιώθετε απογοητευμένοι με τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεται να είστε τόσο αυστηροί. Προσπαθήστε για το καλύτερο και αποφύγετε τις αρνητικές σκέψεις. Με την είσοδο του κυβερνήτη σας Άρη στο ζώδιό σας στις 30/10 θα αποκτήσετε περισσότερη ενέργεια και αποφασιστικότητα, οπότε θα δρομολογήσετε με επιτυχία όσα σας απασχολούν. Εσείς του 3ου δεκαημέρου θα έχετε κέρδη μέσω της ακίνητης περιουσίας.

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες αν πρόκειται να αλλάξετε κατεύθυνση στα επαγγελματικά ή τις σπουδές και θα αποφύγετε τις πολλές κοινωνικές επαφές οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο. Ενδεχομένως να προκύψουν και κάποια προβλήματα στις μετακινήσεις σας ή καθυστερήσεις σε μια νομική σας υπόθεση και το άγχος θα είναι στα ύψη. Αποφύγετε την ανάληψη περαιτέρω ευθυνών και μείνετε επικεντρωμένοι σε ό,τι πιο σημαντικό. Με την είσοδο του Άρη στον Σκορπιό στις 30/10 ξεκινάει μια εποχή που δεν θα λείψει το παρασκήνιο, οπότε πρέπει να προσέξετε με ποιους θα μοιραστείτε τις σκέψεις και τα προσωπικά σας θέματα. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο θα έχετε αυξημένη επικοινωνιακή διάθεση και θα πετύχετε πολλά σε εμπορικές επαφές ή στην προώθηση των υπηρεσιών σας.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Οι τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου θα έχουν αρκετή κούραση και άγχος και δεν θα λείψουν οι στιγμές που θα νιώσετε πως έχετε φτάσει στα όρια των αντοχών σας. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο θα τακτοποιήσετε οφειλές προς το Δημόσιο και αναγκαστικά θα μείνει πίσω η υλοποίηση ενός σχεδίου. Η ερωτική σας ζωή θα έχει σκαμπανεβάσματα και αν νιώσετε πως δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες σας, δεν αποκλείεται να δώσετε ένα τέλος στη σχέση σας. Στις 30/10 εισέρχεται ο κυβερνήτης σας, ο Άρης, στον Σκορπιό και θα σας κάνει πιο ανταγωνιστικούς, ενώ θα αναλάβετε και ρίσκα που θα έχουν επιτυχή αποτελέσματα. Εσείς του 3ου δεκαημέρου είστε πιο ευνοημένοι και όσοι ασχοληθείτε με τις σπουδές, με νομικές και εμπορικές υποθέσεις, θα μείνετε ικανοποιημένοι. Ο Νοέμβριος ξεκινά με κάποια προβλήματα στις σχέσεις με πρόσωπα εξουσίας.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Η εφαρμογή ενός πλάνου θα αποτελέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντός σας και θα αναζητήσετε πόρους, αλλά δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Για τους γεννημένους το 1ο και 2ο δεκαήμερο είναι μια εποχή κατά την οποία τα έξοδά σας θα είναι αυξημένα λόγω οφειλών προς το Δημόσιο και ίσως χρειαστεί να αναβάλετε για λίγο τα σχέδιά σας. Από τις 30/10, που εισέρχεται ο Άρης στον Σκορπιό, η κοινωνική σας ζωή θα είναι πιο έντονη και θα έχετε περισσότερες ευκαιρίες για να ενώσετε τις δυνάμεις σας με άτομα με τα οποία θα έχετε κοινό σκοπό. Καινούργιες γνωριμίες θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη βελτίωση της ερωτικής σας ζωής. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο έχετε την τύχη με το μέρος σας και θα αυξήσετε το εισόδημά σας είτε μέσω μιας επένδυσης είτε μέσω της ακίνητης περιουσίας.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Οικογενειακά ζητήματα και κάποιες αλλαγές στον τομέα του σπιτιού θα στρεσάρουν τους γεννημένους το 1ο και 2ο δεκαήμερο και θα νιώθετε έντονα την ανάγκη να αποστασιοποιηθείτε για κάποιο διάστημα. Οι τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου χαρακτηρίζονται από έντονες πιέσεις και μάλιστα σε μια περίοδο που προσπαθείτε να βάλετε σε εφαρμογή ένα σημαντικό εγχείρημα, με αποτέλεσμα να μη λείπουν οι κόντρες και οι διαπληκτισμοί. Στις 30/10 εισέρχεται ο Άρης στον Σκορπιό, οπότε προσοχή στις διαπροσωπικές σας σχέσεις: ενώ θα ευνοηθούν οι διαπραγματεύσεις και θα προκαλέσουν θετικές εντυπώσεις ο δυναμισμός και η αποφασιστικότητά σας, σε προσωπικό επίπεδο θα δημιουργήσουν προβλήματα. Πολύ καλή εποχή για να αυξήσετε τη φήμη και τα κέρδη σας οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο, ωστόσο θα πρέπει να αποφύγετε τις περιττές δαπάνες. Ο Νοέμβριος ξεκινάει με κάποιες παρεξηγήσεις.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Αλλάζουν οι προτεραιότητές σας και δίνετε περισσότερη έμφαση στην καριέρα και στις προσωπικές σας ανάγκες οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο. Ενδεχομένως να λήξει μια συνεργασία αν αποφασίσετε να πορευτείτε μόνοι σας και κάποιοι προσπαθήσουν να σας πείσουν με υποσχέσεις που δεν θα τηρηθούν, οπότε θα πρέπει να προσέξετε ώστε να μη σας επηρεάσουν. Με την είσοδο του Άρη στον Σκορπιό στις 30/10 θα επικρατεί έντονο ανταγωνιστικό κλίμα στον τομέα της καριέρας και της φήμης και δεν θα λείψουν τα χτυπήματα κάτω από τη μέση. Ωστόσο, θα είναι ιδανική εποχή για επαφές με πρόσωπα εξουσίας και κυνήγι επαγγελματικών ευκαιριών. Εσείς του 3ου δεκαημέρου θα έχετε τύχη και εύνοια, με τις ιδέες να προσελκύουν το ενδιαφέρον σημαντικών προσώπων. Μέσω της κοινωνικής σας ζωής θα κάνετε γνωριμίες που θα σας ωφελήσουν ποικιλοτρόπως.

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Αυτή την εποχή αμφι-

Sudoku No 703 4

5 9 1

9 1

5 2 4

9 8 6 3

1 8

8 6

5 1 2

Η λύση του προηγούμενου 7 2 5 4 3 1

8 6 4 5 7 9

1 9 3 6 2 8

4 5 2 9 1 7

3 8 1 2 5 6

6 7 9 3 8 4

9 4 8 7 6 5

2 1 6 8 9 3

5 3 7 1 4 2

8 3 5 6 7 2 1 4 9 9 2 7 8 4 1 3 5 6 6 1 4 3 9 5 2 7 8

ταλαντεύεστε όσοι προσπαθείτε να πάρετε σημαντικές αποφάσεις σχετικά με ένα ταξίδι που αφορά τη σταδιοδρομία σας και πρέπει να αποφύγετε τη βιασύνη. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο θα έχετε κάποια παροδικά προβλήματα επικοινωνιακής φύσεως. Οργανώστε τις υποχρεώσεις σας, ασχοληθείτε με εκκρεμότητες και βελτιώστε τις γνώσεις πάνω στο αντικείμενό σας. Με την είσοδο του Άρη στον Σκορπιό στις 30/10 θα έχετε περισσότερη τόλμη για να κυνηγήσετε νέες επαγγελματικές ευκαιρίες, ενώ θα ασχοληθείτε εντατικά με τη φυσική σας κατάσταση. Εσείς του 3ου δεκαημέρου θα έχετε κάποιες ενδιαφέρουσες εξελίξεις σχετικά με μια συνεργασία και θα επισφραγίσετε μια συμφωνία με μακροπρόθεσμα οφέλη. Ο Νοέμβριος ξεκινάει με κάποιες εντάσεις στον ερωτικό τομέα που πρέπει να διαχειριστείτε με ψυχραιμία.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Ο έρωτας και τα χρήματα θα σας απασχολήσουν το προσεχές διάστημα και καθώς δεν θα λείψουν οι προκλήσεις, πρέπει να αποφύγετε τις παρορμητικές ενέργειες. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο θα ασχοληθείτε με οφειλές από το παρελθόν, που θα σας βγάλουν εκτός ρυθμού. Επίσης, θα είναι αυξημένα τα έξοδά σας για τις ανάγκες των παιδιών και αναγκαστικά κάποιες επιθυμίες σας θα μείνουν στην άκρη. Στις 30/10 εισέρχεται ο Άρης στον Σκορπιό και προσδίδει δυναμισμό, οπότε θα είναι ιδανική εποχή για να φλερτάρετε και να εκφράσετε το ενδιαφέρον σας σε κάποιο άτομο που θα σας γοητεύσει. Οι γεννημένοι το 3ο δεκαήμερο θα έχετε αύξηση εσόδων μέσω τρίτων, ενώ θα ευνοηθούν και τα επαγγελματικά σας, κάτι που θα σας δώσει ώθηση να ασχοληθείτε περισσότερο με την προσωπική σας ζωή. Ο Νοέμβριος ξεκινάει με κούραση λόγω αυξημένων ευθυνών.

starfax

ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Η καριέρα και η

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Διανύετε μια φάση κατά την οποία η επιθυμία σας να ασχοληθείτε με τις ανάγκες σας και ό,τι σάς ευχαριστεί έρχεται σε κόντρα με τις υποχρεώσεις σας που δεν έχουν τελειωμό. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο προσπαθείτε να συνδυάσετε τις επαγγελματικές με τις οικογενειακές σας υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα να μη μένει καθόλου προσωπικός χρόνος και να είστε ψυχικά φορτισμένοι. Ωστόσο, θα σας δοθεί η ευκαιρία να εξοικονομήσετε χρόνο για εσάς, αρκεί να τον αξιοποιήσετε καταλλήλως. Στις 30/10 εισέρχεται ο Άρης στον Σκορπιό και θα έχετε περισσότερες αντοχές για να ασχοληθείτε με το σπίτι, οπότε θα είναι ιδανική εποχή να βάλετε μια τάξη στον χώρο σας ή να αλλάξετε τη διακόσμησή του. Εσείς του 3ου δεκαημέρου θα έρθετε πιο κοντά με το ταίρι σας και αν σκοπεύετε να επισημοποιήσετε τη σχέση σας, κάντε το.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Προσέξτε μέσα στις επόμενες μέρες ώστε να μην είστε υπό πίεση αν πάρετε αποφάσεις για τα επαγγελματικά σας, γιατί μπορεί να βρεθείτε σε αδιέξοδο. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο είστε απογοητευμένοι εξαιτίας των καθυστερήσεων που αφορούν τα οικονομικά σας και σκέφτεστε πολύ σοβαρά να αναζητήσετε μια νέα απασχόληση. Ωστόσο αν δεν έχετε κάτι σίγουρο, μη βιαστείτε να αφήσετε την τρέχουσα εργασία σας. Στις 30/10 εισέρχεται ο Άρης στον Σκορπιό και οι επικοινωνιακές σας δεξιότητες θα είναι σε υψηλά επίπεδα, που σημαίνει πως θα μπορέσετε να διαπραγματευτείτε με δυναμισμό συμφωνίες και εμπορικές υποθέσεις. Εσείς του 3ου δεκαημέρου θα έχετε κάποιες θετικές εξελίξεις στα επαγγελματικά σας ή μπορεί να προκύψει μια σημαντική ευκαιρία για αγοραπωλησία ακινήτου.

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Οι τελευταίες μέρες του μήνα θα είναι αρκετά αγχωτικές, επειδή θα σας απασχολήσουν τα έξοδα που τρέχουν με ραγδαίους ρυθμούς και θα θέλετε να εκτονωθείτε μέσω της ψυχαγωγίας και των ταλέντων σας. Οι γεννημένοι το 1ο και 2ο δεκαήμερο θα νιώσετε πιεσμένοι και θα αφήσετε στην άκρη την προσωπική σας ζωή, όμως θα προκύψει μια καινούργια γνωριμία που θα σας φέρει αέρα ανανέωσης. Στις 30/10 εισέρχεται ο Άρης στον Σκορπιό και θα έχετε περισσότερο θάρρος για οικονομικές διαπραγματεύσεις και αν αξιοποιήσετε κάποιες επενδυτικές ευκαιρίες, θα βγείτε σίγουρα κερδισμένοι. Πολύ καλή εποχή για φλερτ και για το ξεκίνημα μιας ερωτικής σχέσης για τους γεννημένους το 3ο δεκαήμερο. Η γοητεία σας δεν περνάει απαρατήρητη και αν επιστρατεύστε την ευγένεια και το μπρίο σας, θα κερδίσετε το άτομο που σας ενδιαφέρει ερωτικά. α πό τη μα ριβίκυ κα λλέργ η (sta rfa x@ lifo .gr) 28.10.21 – lifo

Novibet και Γιάννης Αντετοκούνμπο σε μια διαφορετική ενέργεια κοινωνικής προσφοράς Μπες στο giantheart.gr και δώσε «χώρο» στα όνειρα των παιδιών, για να γίνουν ακόμη πιο μεγάλα

ην τελευταία περίοδο, έχοντας πολύ πρόσφατη την εμπειρία της κοινωνικής αποστασιοποίησης και του «Μένουμε σπίτι» προς το συμφέρον της ατομικής και δημόσιας υγείας, δόθηκε μια πολύ καλή ευκαιρία για να σκεφτούμε ποιες διεξόδους για άθληση και παιχνίδι έχουμε σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη όπως η Αθήνα και πολλές άλλες στη χώρα μας. Ποιοι είναι οι χώροι όπου μπορούμε να καταφύγουμε για να «αναπνεύσουμε»; Υπάρχουν υποδομές για να αποφορτιστούμε μέσω της σωματικής άσκησης, να περάσουμε ποιοτικό χρόνο εξασκώντας το αγαπημένο μας ομαδικό άθλημα, να γυμναστούμε εκτός σπιτιού και εσωτερικών χώρων ή ακόμα και για να παίξουμε; στην καρδιά της σύγχρονης αστικής ζωής και όχι μόνο, σε κάθε γειτονιά, το γήπεδο ήταν πάντα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς ο κάτοικος οποιασδήποτε ηλικίας και ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης μπορεί να αναβαθμίσει την ποιότητα της καθημερινότητάς του, επιλέγοντας να αξιοποιήσει με τον τρόπο που προτιμά αυτή την υποδομή που του προσφέρεται. Αναλογιστείτε πόσες μαμάδες έχετε δει να συναντιούνται μετά τη δουλειά στο γηπεδάκι της γειτονιάς για να παίξουν παρέα με τα μικρά τους. Σκεφθείτε τους κυρίους που έχουν περάσει, πολλές φορές κατά πολύ, τη μέση ηλικία και καθιερώνουν μια εβδομαδιαία επίσκεψη στο γήπεδο, επενδύοντας στην άθληση ως μια άλλη πηγή ενέργειας και κοινωνικοποίησης. Θυμηθείτε πόσα ματς έχουν ξεκινήσει από ανδροπαρέες στα γηπεδάκια της γειτονιάς σας, σε συναντήσεις που η προτίμηση για σωματική άσκηση και παιχνίδι υπερτερεί της εξόδου για ποτό. Και φυσικά σταθείτε στους νεότερους, σε όλα εκείνα τα παιδιά που μέσα στο γήπεδο της γειτονιάς, την ώρα του παιχνιδιού ή της προπόνησης, θα ανακαλύψουν νέα ταλέντα και όνειρα. η ύπαρξη αξιόλογων και ασφαλών αθλητικών υποδομών είναι βασικό ζητούμενο της πρωτοβουλίας The GiANT Heart, του προγράμματος εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της Novibet, που από κοινού με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο έχουν

αντιληφθεί την αξία της προσφοράς ποιοτικών χώρων άθλησης για όλους. Η εταιρεία και ο κορυφαίος αθλητής, μέσω της νέας τους δράσης, μεταφέρουν έμπρακτα το μήνυμα ότι η φιλοξενία των νέων στα γήπεδα των γειτονιών μας τροφοδοτεί όνειρα, ανατρέφει ταλέντα και «χτίζει» ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον για όλους, καθώς τα οφέλη που προκύπτουν για την κοινωνία μας έχουν πολλαπλασιαστική δράση. και μας καλούν όλους να σταθούμε στο πλευρό τους. Συγκεκριμένα, μέσα από τη νέα τηλεοπτική καμπάνια με πρωταγωνιστή τον Γιάννη, ο οποίος αποτελεί πρεσβευτή της πρωτοβουλίας The GiANT Heart, η εταιρεία και ο ίδιος αναλαμβάνουν δράση, καλώντας μας να επισκεφθούμε το giantheart.gr και να προτείνουμε σημεία άθλησης και αθλητικές εγκαταστάσεις που χρειάζονται φροντίδα. Με τη βοήθεια όλων μας, η εταιρεία θα εντοπίσει χώρους που χρήζουν άμεσης συντήρησης και θα ξεκινήσει σταδιακά την ανάπλασή τους, ώστε περισσότεροι νέοι να έχουν εύκολη και ασφαλή πρόσβαση στην άθληση. to βασικό μήνυμα της ενέργειας «Δίνουμε χώρο στα όνειρα των νέων για να γίνουν ακόμη πιο μεγάλα» έχει πάρει μορφή και στους τηλεοπτικούς μας δέκτες μέσα από ένα αφήγημα ελπίδας που συνοδεύεται μουσικά από μια διασκευή του γνωστού κομματιού του συγκροτήματος Going Through «Θέλω να γυρίσω στα παλιά». Στο τηλεοπτικό σποτ παρακολουθούμε την ιστορία του βασικού ήρωα, του μικρού Γιάννη, ο οποίος αγαπά το μπάσκετ με όλη του την καρδιά. Η μπάλα του τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα, στο σχολείο, στο σπίτι, στις βόλτες στη γειτονιά. Σύντομα κατανοούμε ότι η περίτεχνη σκηνοθετική εικονοποιία σκιαγραφεί μια καθημερινότητα που περιορίζει την προοπτική και τα όνειρα του νέου. Παρ’ όλη την αφοσίωση και την επιμονή του μικρού Γιάννη, η αγάπη και το ταλέντο του για το άθλημα δεν βρίσκουν «χώρο» να ανθίσουν. έως τη στιγμή που, με ένα κοντινό πλάνο, διαβάζουμε «Γιάννης NBA Champion 2013» στο παγκάκι της πλατείας, το σημείο όπου ο Γιάννης

Αντετοκούνμπο «είχε χαράξει τα όνειρά του» σε νεότερη ηλικία. Τότε η ελπίδα ξαναμπαίνει στο αφήγημα, καθώς βλέπουμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να εμφανίζεται στο γηπεδάκι της γειτονιάς και να απευθύνεται στον μικρό, υπενθυμίζοντάς του πως «ό,τι και να λένε οι άλλοι, εσύ κρατάς την τύχη στα χέρια σου». Οι δυο λάτρεις του μπάσκετ προπονούνται παρέα, η παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου αναλαμβάνει τα ηνία στη μουσική υπόκρουση και σύντομα βλέπουμε όλη τη γειτονιά, χωρίς κανέναν αποκλεισμό, να συμμετέχει στο παιχνίδι με τον Γιάννη. tο κάλεσμα της νovibet και του κορυφαίου αθλητή γνωρίζει μεγάλη απήχηση, με πολλές προτάσεις για τη συντήρηση σημείων άθλησης σε όλη τη χώρα να έχουν κατατεθεί ήδη στο site της ενέργειας. άλλωστε, ποιος μπορεί να παραβλέψει την προτροπή του Γιάννη Αντετοκούνμπο, όταν μας απευθύνεται με τόση αγάπη και ειλικρίνεια; «Μπες στο site της συμμαχίας αγάπης που έχουμε συνάψει με τη Novibet και ενημέρωσέ μας για το γήπεδο της γειτονιάς σου που χρειάζεται συντήρηση ή ανάπλαση. Δώσε εσύ την πάσα κι εμείς θα είμαστε εκεί, να κάνουμε τη γειτονιά και το παιχνίδι σου πιο όμορφα! θέλουμε να προσφέρουμε όσο περισσότερα μπορούμε στις κοινωνίες και στις νέες γενιές που αξίζουν τη στήριξή μας. Είναι υποχρέωσή μας να τους παρέχουμε ευκαιρίες και αυτήν τη φορά η στόχευση αφορά τις αθλητικές υποδομές στις γειτονιές τους. Από μια γειτονιά, τα Σεπόλια, ξεκίνησα κι εγώ, στις γειτονιές γεννιούνται και στεγάζονται τα όνειρα των παιδιών. Προχωράμε όλοι μαζί και θα ακολουθήσουν κι άλλες ενέργειες. Η αλλαγή έρχεται με έργα και όχι με λόγια».

21+| ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ.

ΜΠΕΣ ΣΤΟ: giantheart.gr

21+