Τεύχος 760

SOMETHING

footnotes

εκδοτης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

chief executive officer Μιχάλης Μιχαήλ

εμπορικη διευθυνση

podcasts Μερόπη Κοκκίνη διευθυντρια ampa.lifo.gr Χριστίνα Γαλανοπούλου

εμπορικο τμημα

advertising director Ξένια Στασινοπούλου

direct sales director Κώστας Μαντάς

senior advertising manager Άννα Λαπαρδάγια

direct sales

Γιώργος Λυκουργιώτης, Ευθύμης Παχής advertising manager Δημήτρης Βουκελάτος (dvoukelatos@lifo.gr)

advertising coordinator Κατερίνα Κουρμούζη (kkourmouzi@lifo.gr)

head of creative Βασίλης Καψάσκης

digital campaign manager Γιώργος Γιαννή

commercial creative director Λευτέρης Κεφαλάς

ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr

Άγγελος Παπαστεργίου

συνταξη Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Γιάννης Βασιλείου, Ματίνα Καλτάκη, Ματούλα Κουστένη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Δημήτρης Λαμπράκης, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκος Μπακουνάκης, Γλυκερία Μπασδέκη, Αργυρώ Μποζώνη, Γιάννης Πανταζόπουλος, Στεφανία Παπαδημητρίου, Σταυρούλα Παπασπύρου, Μαρία Παππά, Ζωή Παρασίδη, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Φώτης Σεργουλόπουλος, Βίβιαν Στεργίου, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, Δέσποινα Τριβόλη, Κορίνα Φαρμακόρη, Γιώργος Ψωμιάδης newsroom

αρχισυνταξια

Ρούλα Βλασσοπούλου, Φιλιώ Ράγκου, Σόφη Ζιώγου συντακτικη ομαδα

Κατερίνα Αγριμανάκη, Ελισάβετ Δαπόντε, Δημήτρης Μακκός,

Ευτυχία Μιλέτση, Μάνος Χατζηγιάννης social media

Ιωάννα Ζέρβα, Γιάννης Δημητρέλλος

ατελιε

αrt director

Βανέσσα Φερλέ, Μαργαρίτα Καμαριώτη αssistant art director Μπιάνκα Σαμαρά

φωτογράφοι

Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F., Γιώργος Αδάμος,

Γιώργος Ξανθινάκης, Νίκος Κατσαρός

διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης

Νινέττα Γιακιντζή, Μαρούσα Θωμά, Ελπισία Σπαθάρη επιμελεια κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μυρτώ Αθανασοπούλου λογιστηριο

i Love Athens

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ maja

djordjevic’s

θέατρο

της μνήμης

Δύο Χωριά

έως 14/3

Τα Δύο Χωριά παρουσιάζουν

την ατομική έκθεση της Maja Djordjevic, «Theatre of Memories» («Θέατρο της

Μνήμης»): 8 ζωγραφικά

έργα και 6 έργα βίντεο της

καλλιτέχνιδας από τη Σερβία

θα βρίσκονται στην γκαλερί

στην Ακρόπολη μέχρι και

τις 14/3. Σύμφωνα με την

Ana Eres, «η Maja Djordjevic

εξερευνά την έννοια της

ευθραυστότητας, εκθέτοντας

τις γυμνές φιγούρες της,

επίμονους πρωταγωνιστές των

ζωγραφικών της επινοήσεων,

στη σκηνογραφία μιας

φαντασιακής εικόνας που

αναπτύσσεται σε σχέση με

την ιδέα του θεάτρου της

μνήμης». Οι ζωγραφικές

διαδικασίες της Maja

Djordjevic συνδέονται με τις

τεχνικές της δημιουργίας

ψηφιακών εικόνων με ένα

απλό λογισμικό σχεδίασης

το οποίο ήταν εξαιρετικά

δημοφιλές στα παιδιά κατά τη

δεκαετία του 1990 και με το

οποίο έπαιζε συχνά και η ίδια η

καλλιτέχνιδα μεγαλώνοντας.

Maja Djordjevic:

«Theatre of Memories»,

Δύο Χωριά Ακρόπολη, Λεμπέση 5-7 & Πορίνου 16

Έως 14/3, gallery@diohoria.com

talk of the town

Ιφιγένεια

θέλει να δείχνει «πιο ΠΑΣΟΚ».

αυτήν τη μακρά προεκλογική περίοδο, που έχει αρχίσει εδώ και καιρό, τα δύο κόμματα που θα αναμετρηθούν για τη νίκη έχουν εντελώς αντίθετες στρατηγικές κι αυτό ήταν πολύ ξεκάθαρο ως τώρα. Η ΝΔ γνωρίζει ότι την ευνοεί αυτό που λέμε (κάπως καταχρηστικά) «κανονικότητα» και θέλει ήρεμα νερά και χαμηλούς τόνους. Στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε δημόσια και τα στελέχη του, θεωρούν ότι οι συνθήκες κανονικότητας δεν τους ευνοούν, γι’ αυτό προσπαθούν να επαναλάβουν το 2012, οπότε κυριαρχούσε το κλίμα της αντικυβερνητικής οργής.

Η ενεργειακή κρίση, μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο πληθωρισμός και η κρίση ακρίβειας που προκαλεί μειώνουν πράγματι και στην Ελλάδα τα λαϊκά εισοδήματα και πλήττουν, όπως κάθε κρίση, ακόμα περισσότερο τους ήδη ευάλωτους. Όμως συνθήκες λαϊκής οργής παρόμοιες με εκείνες του 2012 δεν υπάρχουν. Ο Αλέξης Τσίπρας φάνηκε να το αντιλαμβάνεται αυτό σε έναν βαθμό, αποφασίζοντας να αλλάξει την επικοινωνιακή του στρατηγική με μια νέα που εγκαινίασε αυτές τις μέρες. «Αφού η κοινωνία αυτήν τη στιγμή δεν είναι εκεί που ήταν πριν από δέκα χρόνια, προτιμά να ακούει θετικό λόγο και αναζητά την προοπτική, ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή από το να αλλάξει ή τουλάχιστον να πείσει ότι άλλαξε και ότι εκείνος μπορεί να την προσφέρει καλύτερα από τον πρωθυπουργό», αναφέρει πολιτικός αναλυτής που στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι αλήθεια ότι ο Παύλος

talk of the town

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να βλέπει εδώ και τρία χρόνια την κυβέρνηση να υφίσταται κυβερνητική φθορά, αλλά αυτή ούτε έχει επιταχυνθεί με ιδιαίτερη ταχύτητα ως τώρα ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ την καρπώνεται, όπως συνέβαινε τα παλιότερα χρόνια, όταν ήταν αυτονόητο ότι η πτώση του πρώτου κόμματος σήμαινε την άνοδο του δεύτερου. Βέβαια, τα αίτια εδώ είναι περισσότερα και όπως πολλοί αναλυτές, αλλά και στελέχη, έχουν κατά καιρούς επισημάνει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μελέτησε ποτέ τα αίτια της ήττας του 2019 ούτε τι πήγε λάθος όταν κυβερνούσε. Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν έχει καταλάβει ούτε γιατί κέρδισαν το 2015 και από κει είναι που ξεκινάει η εσφαλμένη ανάγνωση.

Το θέμα είναι ότι, παρά τη φθορά της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ ως τώρα δεν καταφέρνει καν να απειλήσει τη ΝΔ, με αποτέλεσμα σχεδόν όλοι να θεωρούν δεδομένο ότι αυτή θα είναι πάλι το πρώτο κόμμα και σε αυτές τις εκλογές. Την «παντοδυναμία» της ΝΔ όμως δεν τη θέλει κανένας άλλος πλην των ιδίων. Ούτε καν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, που πάντα θεωρούν ότι η εναλλαγή δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία είναι υπέρ τους. Κανείς δεν θέλει μια κυβέρνηση που η εξουσία της

δεν απειλείται από κανέναν. Γι’ αυτό και έχουν βρεθεί αρκετοί ισχυροί παίκτες που θέλουν να δώσουν ένα χέρι για να αλλάξει αυτό.

Ένας από αυτούς επιμένει εδώ και καιρό ότι ο μόνος τρόπος για να βρεθεί ισχυρό αντίπαλο δέος απέναντι στη ΝΔ, με προοπτική να της πάρει την εξουσία, είναι να συμπράξουν ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καμία διαφωνία, αρκεί να είναι αυτός ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της «προοδευτικής παράταξης». Κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ, που δεν εκφράζουν όμως την πλειοψηφία, δεν έχουν πρόβλημα με αυτό. Άλλοι όμως «κλοτσάνε» και λένε ότι δεν θέλουν να γίνουν παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης στην αρχή εμφανιζόταν να μην το συζητάει καν. Οι υποκλοπές τον έφεραν αντικειμενικά λίγο πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εξακολουθεί να μη μοιάζει πολύ πρόθυμος γι’ αυτό, παρά τις πιέσεις που δέχεται. Ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με τους συμβούλους του, στο πλαίσιο της νέας στροφής και του νέου προφίλ, έχει αποφασίσει να προσαρμοστεί κι άλλο ώστε να γίνει πιο φιλικός προς το κέντρο και «σε αυτό που θέλουν οι πασόκοι». Να δείχνει δηλαδή και ο ίδιος «πιο ΠΑΣΟΚ». Γι’ αυτό συνάντησε τον Γιάννη Στουρνάρα, δηλώνοντας ότι στο εξής θέλει να τον συναντά και να ενημερώνεται θεσμικά για την οικονομία, και έδωσε συνέντευξη στο «Πρώτο Θέμα», που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγελλε μέχρι πρότινος ως «πετσωμένο». Στη συνέντευξη αυτή προσπάθησε να κατευνάσει ειδικά τους παπανδρεϊκούς. Αναφερόταν στον Παπανδρέου ως «Γιώργο» και προσπάθησε να πει και κάτι για τις ευθύνες της διακυβέρνησης Καραμανλή στην οικονομική κρίση, που σε όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας αποσιωπούσε. Αυτά όμως δεν ήταν αρκετά. Όλο και πιο συχνά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δήλωναν ότι δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν με ένα κόμμα που έχει τον καταδικασμένο Νίκο Παππά και τον Παύλο Πολάκη. Κι επειδή ο Παππάς είναι ένα πρόσωπο απολύτως ταυτισμένο με τον Τσίπρα, που δεν μπορεί να πειράξει, αποφασίστηκε η «Ιφιγένεια» που θα θυσιαστεί, μήπως και φυσήξει ούριος άνεμος για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, να είναι ο Παύλος Πολάκης. Ο ίδιος, ωστόσο, αρχικά αντέδρασε, αρνούμενος να θυσιαστεί, αν και στην πορεία, όταν είδε το αδιέξοδο, έκανε μια υποχώρηση χωρίς να ξέρει κανείς τι θα κάνει στο τέλος.

Υπήρξε, πάντως, μια πολύ μεγάλη κινητοποίηση στον ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα 24ωρα από αρκετά στελέχη που επιδίωξαν ο Τσίπρας να δείξει επιείκεια και να μην το πάει στο τέρμα, διαγράφοντάς τον από το κόμμα, αλλά και ο Πολάκης να κάνει ένα βήμα πίσω, για να πέσουν οι τόνοι. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι μπορεί να είναι πολύ κυνικός όταν χρειάζεται και δεν διστάζει να θυσιάζει συντρόφους του, αν αυτοί τον εμποδίζουν να κάνει το επόμενο βήμα. Το έκανε με τον Αλαβάνο, που του έδωσε το «δαχτυλίδι», το έκανε με τον Βαρουφάκη και με τον Λαφαζάνη, και «θα το κάνει με όσους ακόμα χρειαστεί» ήταν το ξεκάθαρο μήνυμά του αυτές τις μέρες, και ο Πολάκης το πήρε· κι ας πιστεύει ότι είναι ο μπροστάρης του ΣΥΡΙΖΑ, μόνος που κατατροπώνει τη ΝΔ. Είναι αλήθεια ότι ο Παύλος Πολάκης έχει πραγματική πολιτική ισχύ και σημαντική επιρροή στη λαϊκή βάση του κόμματος. Για την ακρίβεια, είναι ο μόνος εκτός από τον Αλέξη Τσίπρα που έχει οπαδούς. Αυτό δεν είναι κάτι που περνά εντελώς αδιάφορα στον πρόεδρο του κόμματος, χωρίς να τον προβληματίζει. Άλλωστε, σε μια πιθανή νέα ήττα, χρειάζεται ένα ελεγχόμενο εσωτερικό τοπίο στο κόμμα, όπου δεν θα τον

αμφισβητήσει κανείς.

Sky Premium Life®

Φροντίζει την υγεία και την ομορφιά της σύγχρονης γυναίκας

με μια σειρά από καινοτόμα συμπληρώματα διατροφής.

Ηγυναίκα ίσως ποτέ να μην ήταν φορτισμένη με τόσες έννοιες όσο είναι σήμερα. Μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, σύντροφος, φίλη, ένα πρόσωπο που μάχεται συνεχώς για τις υποχρεώσεις που της επιβάλλουν οι πολλαπλοί ρόλοι της αλλά και για όσα δικαιούται πέρα από αυτούς. Για

να αντεπεξέλθει σε αυτήν τη δύσκολη καθημερινότητα χρειάζεται υποστήριξη και φροντίδα. Η Sky Premium Life® είναι εδώ για να της προσφέρει όλα όσα έχει ανάγκη.

Η πολυβιταμίνη Premium Female είναι μια ολοκληρωμένη φόρμουλα, πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και αμινοξέα, που έχει σχεδιαστεί για τη σημερινή γυναίκα και τις διαφορετικές απαιτήσεις της. Ενισχύει τα επίπεδα ενέργειας του οργανισμού, συμβάλλει στον περιορισμό της κόπωσης, ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και υποστηρίζει συνολικά τον οργανισμό, σωματικά και πνευματικά.

Σημαντικός σύμμαχος της γυναικείας φύσης είναι το ειδικά σχεδιασμένο συμπλήρωμα διατροφής Queen Venus που περιέχει επιλεγμένους συνδυασμούς βιταμινών, μετάλλων, ιχνοστοιχείων και φυτικών εκχυλισμάτων από βότανα, που ενισχύουν τη λίμπιντο, υποστηρίζουν την καλή σεξουαλική υγεία και τη θετική ψυχολογική διάθεση, συμβάλλουν στη μείωση της κόπωσης, βοηθούν στη διατήρηση ενός δυνατού ανοσοποιητικού και επαναφέρουν τη χαμένη ενέργεια. Επειδή οι γυναικείες ορμόνες είναι μια ιδιαίτερη υπόθεση που μπορεί να διαμορφώνει τη

διάθεσή μας, το Queen Venus από τη Sky Premium Life® αποτελεί το κατάλληλο

σκεύασμα, που μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμισή τους και να συνεισφέρει θετικά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης.

Το κολλαγόνο, που είναι εξαιρετικά σημαντικό για την υγεία αλλά και την ομορφιά της γυναίκας, απειλείται από τον σύγχρονο τρόπο ζωής και το Collagen της Sky Premium Life® είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα διατροφής που θα βοηθήσει στην ενίσχυσή τους. Ένα ολοκληρωμένο σκεύασμα, ειδικά σχεδιασμένο για γερά μαλλιά, δυνατά νύχια και λαμπερό δέρμα, αλλά και για την υποστήριξη της φυσιολογικής κατάστασης του συνδετικού ιστού. Εκτός από κολλαγόνο, περιέχει υαλουρονικό οξύ, βιταμίνες του συμπλέγματος Β (ανάμεσά τους και η βιοτίνη, η βιταμίνη της ομορφιάς), βιταμίνη C και μέταλλα, όπως ψευδάργυρο και χαλκό.

Μπορεί η σημερινή γυναίκα να υπηρετεί πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, παρ’ όλα αυτά έχει ανάγκη να περιποιείται την εικόνα της και τα μαλλιά της παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή. Το Hair Advanced Formulation της Sky Premium Life® είναι το προϊόν που επιλέγουμε για ενδυνάμωση της τρίχας και λαμπερό χρώμα στα μαλλιά αλλά και για προστασία των κυττάρων από το οξειδωτικό στρες. Ένα προϊόν με κολλαγόνο τύπου ΙΙ, βιοτίνη, βιταμίνη C, ψευδάργυρο, σελήνιο και χαλκό, το οποίο ενισχύει συμπληρωματικά την καλή υγεία των νυχιών και της επιδερμίδας. Η Sky Premium Life® φροντίζει την υγεία της σύγχρονης γυναίκας με μια σειρά από προϊόντα που κάνουν την καθημερινότητά της πιο εύκολη, προσφέροντας όλα όσα έχει ανάγκη. Μπορείς να σκεφτείς έναν καλύτερο σύμμαχο;

sky premium life® -

osteodome

Σχεδιασμένο για να υποστηρίζει τη φυσιολογική λειτουργία

οστών και χόνδρων, καθώς και

την ευλυγισία των αρθρώσεων, το

Osteodome είναι ένα καλά μελε-

τημένο συμπλήρωμα διατροφής

που συμβάλλει, μεταξύ άλλων, στην καλή λειτουργία των μυών, τον φυσιολογικό σχηματισμό του

κολλαγόνου στον οργανισμό και

την απορρόφηση του ασβεστίου και του φωσφόρου.

από τη

δεσποινα

τριβολη Όλη

FOOTNOTES

Το lifestyle ως εργαλείο

συλλογικής

αμνησίας

Τι μάθαμε από την ιστορία

του Νίκου Κοκλώνη.

Στα Καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα του Χανς

Κρίστιαν Άντερσεν δυο απατεώνες πείθουν

έναν ματαιόδοξο αυτοκράτορα πως φτιά-

χνουν ρούχα από ένα σπάνιο και μοναδι -

κό ύφασμα που μπορούν να δουν μόνο οι

έξυπνοι και ικανοί. Ο αυτοκράτορας, που

λατρεύει τα ρούχα, ενθουσιάζεται και τους αναθέτει να

του φτιάξουν μια μοναδική φορεσιά. Οι απατεώνες δεν

φτιάχνουν απολύτως τίποτα, αλλά κανείς δεν το λέει,

όλοι φοβούνται πως θα τους περάσουν για χαζούς. Έτσι

ο αυτοκράτορας περιφέρεται γυμνός στην πόλη και όλοι

τον θαυμάζουν μέχρι που ένα παιδάκι φωνάζει «ο βασι-

λιάς είναι γυμνός». Ο βασιλιάς σταματάει για λίγο, το σκέ-

φτεται, αλλά συνεχίζει περήφανα να περπατάει γυμνός.

Η ιστορία του Νίκου Κοκλώνη που φέρεται να ερευνά-

ται από την ΑΑΔΕ για φοροδιαφυγή, σύσταση εγκλημα-

τικής οργάνωσης και ξέπλυμα μαύρου χρήματος θυμίζει

λίγο τα Καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα. Μετά την ηχηρή

χρεοκοπία της ΑirFast Τickets το 2015 και το φιάσκο με

την εταιρεία Dealber το 2017, ο Νίκος Κοκλώνης έγινε

ιδιοκτήτης μιντιακής εταιρείας αλλά και τηλεπαρουσια-

στής που τραγουδάει και κάνει σόου. Tα τελευταία χρό-

νια δεν υπήρχε σχεδόν καμία αναφορά στην προηγού-

μενη καριέρα του. Αντιθέτως, υπήρχε μια ασταμάτητη

μηχανή παραγωγής περιεχόμενου γύρω από το όνομά

του. Τα sites (ειδικά το «ΟΚ», το οποίο και του ανήκει)

είναι γεμάτα με δεκάδες τοποθετήσεις και δηλώσεις του

περίπου για τα πάντα («Ο Νίκος Κοκλώνης αποκάλυψε

ποιος γνωστός τραγουδιστής είναι γείτονάς του / «Νίκος

Κοκλώνης - Εικόνες από το σαλόνι στο σπίτι του» / «Νίκος

Κοκλώνης: Ποιον οίκο επέλεξε για το look του στο J2US

την παραμονή των Χριστουγέννων» / «Νίκος Κοκλώνης:

Συγκλονισμένος από τις δραματικές στιγμές που ζει η

Τουρκία – "Ο Θεός μαζί τους"») καθώς και με διάφορα

κατορθώματα: O Κοκλώνης έβαλε να βρεθούν η Βίσση

με τη Βανδή, ο ΛεΠα με την Άντζελα / ο Νίκος Κοκλώνης

ηχογραφεί νέα τραγούδια, τρώει φαγητό, μιλάει για τον

χωρισμό του.

Όλη αυτή η μαξιμαλιστική

εικόνα μάς παρουσιαζόταν

χωρίς καμία αναφορά στην πρότερη επιχειρηματική του

δραστηριότητα, σαν να προσγειώθηκε στο μιντιακό στε-

ρέωμα από το πουθενά. Πρόκειται για τον θρίαμβο του

lifestyle: αν κάποιος παράγει άπειρη ποσότητα περιεχο-

μένου κάθε είδους, από ΤikΤok videos και άρθρα μέχρι

βραδινές εκπομπές με τον εαυτό του ως τηλεπαρουσι-

αστή, το παρελθόν ξεθωριάζει. Το αποκορύφωμα αυτής

της εξαιρετικά επιτυχημένης επανεφεύρεσης ήταν μια

εμφάνισή του στην εκπομπή της Πάνια και του Ψινάκη

(ναι, έχουν εκπομπή με τον πνευματώδη τίτλο «Έλεος»),

στην οποία διηγήθηκε την ιστορία της ζωής του, χωρίς

τον οποιονδήποτε αντίλογο φυσικά. Ανάμεσα σε αυτά

που είπε είναι πως στα 24 του ξεκίνησε με μισθό 1.650

ευρώ σε μια τράπεζα(!), πως τον χρηματοδότησε ένας

πλούσιος Γερμανός που τον άκουσε τυχαία να μιλάει,

πως κατάφερε να εξασφαλίσει έκπτωση 20% στα ει -

σιτήρια από την Ολυμπιακή γιατί καθόταν έξω από τα

γραφεία και τους παρακαλούσε, και πως έβγαζε 50 εκατ.

τον μήνα.

Το πραγματικά αξιοπρόσεκτο στη συγκεκριμένη

υπόθεση δεν είναι η επανεφεύρεση αλλά η πολύ επιτυ-

χημένη χρήση του lifestyle ως ένα εργαλείο συλλογικής

αμνησίας. Εξάλλου μιλάμε για το lifestyle στην εποχή

της «ειρωνείας» και του μεταμοντερνισμού: ακόμα και

η παραγωγή χιουμοριστικών ή τρολ video (όπως αυτό

που τον δείχνει να εκτελεί κυριολεκτικά και μεταφορι-

κά το «Extasi Extano» του Chimo Bayo), που υποτίθεται

πως έχουν σκοπό να «σπάσουν πλάκα», είχαν ακριβώς

το αντίθετο αποτέλεσμα, πρόσθεταν κάτι ακόμα στη

μαξιμαλιστική, φανταχτερή του εικόνα.

URBAN LIFE

Πώς το μετρό

άλλαξε τον Πειραιά

Οι τρεις νέοι σταθμοί και η ανάπλαση του Μικρολίμανου

αναβαθμίζουν την πόλη και τη μετατρέπουν

σε έναν τουριστικό προορισμό πολλαπλών στάσεων.

Ποιος δεν θυμάται τις ατελείωτες ουρές, τις ώρες ταλαι-

πωρίας και τον συνωστισμό ταξιδιωτών στην είσοδο του

Ηλεκτρικού Σταθμού στον Πειραιά; Το άγχος, την απόγνω-

ση και τον εκνευρισμό όταν βρισκόσουν εγκλωβισμένος

στους μπλοκαρισμένους από κίνηση δρόμους του μεγαλύ

τερου λιμανιού της χώρας; Αλλά και το απέραντο εργοτάξιο

της πλατείας Κοραή, η οποία παρέμενε περίκλειστη για πολύ καιρό;

Τους τελευταίους μήνες η όψη του Πειραιά φαίνεται ότι αλλάζει. Η

επέκτασης της Γραμμής 3 του μετρό, η οποία έχει παραδοθεί από τον

περασμένο Οκτώβριο, η υλοποίηση μεγάλων έργων υποδομής, οι επενδυ-

τικές πρωτοβουλίες και κάποιες σημαντικές αναπλάσεις έχουν βελτιώσει

τον δημόσιο χώρο και την ποιότητα ζωής των πολιτών, προσδίδοντας νέα

δυναμική σε μια περιοχή της οποίας οι δυνατότητες ανάπτυξης παρέμεναν

αναξιοποίητες για πολλά χρόνια.

Είναι γεγονός ότι η ολοκλήρωση του έργου και η λειτουργία των σταθ-

μών «Μανιάτικα», «Πειραιάς» και «Δημοτικό Θέατρο» σηματοδοτούν μια

νέα εποχή για την οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης. Χιλιάδες κά-

τοικοι και επισκέπτες που διασχίζουν καθημερινά τις κεντρικές αρτηρίες

της πόλης διαπιστώνουν ότι έχουν συντελεστεί σημαντικές αλλαγές. Το

κυκλοφοριακό χάος σε μεγάλο βαθμό έχει αποσυμφορηθεί, ενώ η μετακί-

νηση από και προς το κέντρο της Αθήνας πραγματοποιείται με μεγαλύτερη

ευκολία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του μετρό, η αύξηση της συνολικής

επιβατικής κίνησης στους σταθμούς του Πειραιά ανέρχεται σε 132.000

πολίτες ημερησίως, ενώ σε ημερήσιο επίπεδο έχει μειωθεί δραστικά η κυ-

κλοφορία των Ι.Χ. οχημάτων κατά 23.000 και οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 120 τόνους. Αναμφίβολα, η σημαντικότερη καινοτομία της λειτουργίας των νέων σταθμών είναι η απευθείας σύνδεση του Λιμανιού

του Πειραιά με το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» σε μόλις 55 λεπτά.

Με την ολοκλήρωση του έργου έχει πλέον δημιουργηθεί ένα ιδιαίτερα ση-

μαντικό συγκοινωνιακό κέντρο που συνενώνει λειτουργικά δύο γραμμές

talk of the town

φωτο:

1. Σταθμός «Πειραιά».

2. Σταθμός «Δημοτικό Θέατρο».

του μετρό (γραμμή 1 και 3), το λιμάνι, τον προαστιακό σιδηρόδρομο και το τραμ, διευκολύνοντας έτσι τη μετεπιβίβαση σε όλα τα μέσα μεταφοράς και προσδίδοντας αναπτυξιακά οφέλη τόσο στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά όσο και στην πρωτεύουσα συνολικά. Ενδεικτικά είναι και τα στατιστικά στοιχεία που δίνει το Κέντρο Διαχείρισης Κυκλοφορίας της Περιφέρειας Αττικής όσον αφορά το κυκλοφοριακό. Στα σημεία εισόδου και εξόδου του Πειραιά οι διελεύσεις και οι καταλήψεις οδοστρώματος είναι μειωμένες, ενώ η ταχύτητα έχει αυξηθεί, βελτιώνοντας τις κυκλοφοριακές συνθήκες. Η ίδια τάση παρατηρείται και στο κέντρο του Πειραιά, κοντά στους νέους σταθμούς. Στην Ακτή Ποσειδώνος προς Ακτή Κονδύλη οι διελεύσεις έχουν μειωθεί κατά 8,4%, η κατάληψη οδοστρώματος κατά 41,9%, ενώ η ταχύτητα έχει αυξηθεί κατά 21%. Εξίσου βελτιωμένη εμφανίζεται η κατάσταση στην Εθνικής φωτό:

Τρεις ταλαντούχες γυναίκες από τη Netcompany-Intrasoft μιλούν για την πορεία τους και τον δυναμικό ρόλο των γυναικών στον κλάδο της τεχνολογίας.

πό τη μηχανικό λογισμικού Margaret Hamilton, που το 1969 ανέλαβε την ομαλή προσσελήνωση και επιστροφή του Apollo 11, μέχρι τη δυναμική πρώην COO του Facebook, Sheryl Sandberg, αμέτρητες γυναίκες έχουν διαπρέψει στον χώρο της τεχνολογίας, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο που

ζούμε και αποδεικνύοντας έμπρακτα πως δεν υπάρχουν επαγγέλματα με πρόσημo

φύλου, μόνο θέληση και όραμα. Μπορεί οι προκλήσεις και τα έμφυλα στερεότυπα

να επιμένουν ακόμα και σήμερα στον συχνά ανδροκρατούμενο κόσμο της παροχής

ψηφιακών υπηρεσιών, ωστόσο ολοένα και περισσότερες εταιρείες αγκαλιάζουν τη

συμπερίληψη και την ποικιλομορφία, σπάζοντας τους μηχανισμούς αποκλεισμού και

φέρνοντας το ταλέντο των γυναικών στο προσκήνιο.

Ανάμεσα στις πιο συμπεριληπτικές επιχειρήσεις που κάνουν το όραμα αυτό πράξη βρίσκεται η Netcompany-Intrasoft, μία από τις κορυφαίες εταιρείες στον τομέα των υπηρεσιών Tεχνολογίας, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών που ιδρύθηκε το 1996.

Με παρουσία σε 13 χώρες η εταιρεία παρέχει ολοκληρωμένες λύσεις, προϊόντα και

υπηρεσίες Πληροφορικής υψηλής ποιότητας και απασχολεί περισσότερα από 2.800

στελέχη υψηλής εξειδίκευσης τα οποία εκπροσωπούν

Η υπεύθυνη στάση της Netcompany-Intrasoft και η έμπρακτη στήριξή της προς το κοινωνικό σύνολο μέσα από πρωτοβουλίες και δράσεις που συμβάλλουν στην πρόοδο αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του εταιρικού της DNA. Η εταιρεία επενδύει διαχρονικά σε πρωτοβουλίες για τη γενικότερη ενδυνάμωση των γυναικών στον κλάδο της τεχνολογίας, την επαγγελματική τους εξέλιξη και την περαιτέρω καλλιέργεια των ψηφιακών τους δεξιοτήτων, και το ποσοστό των γυναικών σε αυτήν βρίσκεται στο 34%, υπερβαίνοντας σημαντικά τον ελληνικό και ευρωπαϊκό μέσο όρο του κλάδου της Τεχνολογίας, που βρίσκεται στο 21% (Πηγή: Eurostat - High Technology sectors). Επιπλέον, μέσα από το πολυδιάστατο εκπαιδευτικό ΕΚΕ πρόγραμμά της, «Netcompany-Intrasoft Youth», η εταιρεία ενθαρρύνει τη νέα γενιά να ακολουθήσει επαγγέλματα STEM.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η LiFO συνομίλησε με τρεις ταλαντούχες γυναίκες από τον επιχειρηματικό κορμό της Netcompany-Intrasoft, την Πολυάννα-Πολυξένη Γκάτσιου, τη Μαριλένα Στάπα και τη Μαρία Γκοσδή, και μοιράστηκε τις σκέψεις τους πάνω στο ζήτημα της σημασίας των γυναικών που «σπάνε

«Έχουν δημιουργηθεί οι

για να “σπάσει” η γυάλινη οροφή»

Μαριλένα Στάπα,

— Επιλέξατε να ακολουθήσετε μια καριέρα στον κλάδο του ΙΤ και της παροχής ψηφιακών υπηρεσιών, ο οποίος δυστυχώς, σύμφωνα με τις παγκόσμιες έρευνες και μετρήσεις, παρά τη σχετική πρόοδο, παραμένει σε μεγάλο βαθμό «ανδροκρατούμενος». Ποιες είναι οι δυσκολίες για μια γυναίκα που ασχολείται με το ΙΤ σήμερα και ποιες οι ευκαιρίες; Πολυάννα-Πολυξένη: Είναι γεγονός ότι τα επαγγέλματα στον κλάδο του IT θεωρούνται ως κατεξοχήν ανδροκρατούμενα, πιστεύω όμως πως έχουν γίνει σημαντικά βήματα όσον αφορά την ενασχόληση των γυναικών με αυτά και την εξέλιξή τους. Η τεχνολογία εξελίσσεται ταχύτατα, απαιτεί διαρκώς νέες δεξιότητες, ενώ ο χώρος παρέχει πλέον ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες ανέλιξης, υπογραμμίζοντας ξεκάθαρα ότι το ταλέντο και τα skills δεν γνωρίζουν φύλο. Προσωπικά νιώθω ιδιαίτερα περήφανη και τυχερή που εργάζομαι σε μια εταιρεία τεχνολογίας με ξεκάθαρη κουλτούρα ισότητας και στήριξης της διαφορετικότητας, που δείχνει εμπιστοσύνη στις γυναίκες και στοχεύει στην ενίσχυση του ρόλου των γυναικών στον κλάδο. — Ποιες είναι μερικές από τις γυναίκες που σας εμπνέουν στον χώρο με τον οποίο ασχολείστε, είτε εντός της εταιρείας είτε ευρύτερα; Μαριλένα: Οι γυναίκες έχουν συμβάλει καταλυτικά στην εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας μέσω της ενσυναίσθησης (emotional intelligence) και της ικανότητάς τους για πολυδιάστατη διαχείριση σύνθετων προβλημάτων. Στον χώρο της τεχνολογίας η μόνη σταθερά είναι η διαρκής αλλαγή και το χαρακτηριστικό αυτό είναι πολύ σημαντικό για την επιτυχημένη πορεία σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Όπως έχει αναφέρει και η Susan Wojcicki, CEO του YouTube και μητέρα 5 παιδιών, που αποτελεί πηγή έμπνευσης τόσο για μένα όσο και για πολλές νέες γυναίκες: «Το σημαντικό εδώ είναι να μπορείς να αγκαλιάζεις την αλλαγή και να την κάνεις σύμμαχο σε αυτά που θέλεις να πετύχεις». — Ποια πιστεύετε πως είναι η σημασία των γυναικών που «σπάνε τη γυάλινη οροφή» και βρίσκονται σε υψηλόβαθμες θέσεις; Πολυάννα-Πολυξένη: Πλέον, δεν είναι λίγες οι γυναίκες που έχουν διεκδικήσει και κατακτήσει με επιτυχία ηγετικές θέσεις σε επιχειρήσεις και οργανισμούς. Θεωρώ

την πολιτεία για την υιοθέτηση πρακτικών με σκοπό τις ίσες ευκαιρίες στον χώρο εργασίας. Ταυτόχρονα, έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες για να «σπάσει» η γυάλινη οροφή και να ενισχυθεί η γυναικεία παρουσία στις επιχειρήσεις και με χαρά μπορώ να πω πως εργάζομαι σε μία από αυτές. Προσωπικά, εμπνέομαι απ’ όλες τις γυναίκες που τα έχουν καταφέρει και αποδεικνύουν ότι το φύλο δεν παίζει κανένα ρόλο στην επιτυχία, παρά μόνο το εσωτερικό κίνητρο για διαρκή εξέλιξη.

— Ποια θα ήταν η συμβουλή σας σε μια νεαρή γυναίκα που φιλοδοξεί να εργαστεί στον χώρο του ΙΤ; Μαριλένα: Προερχόμενη επαγγελματικά από έναν εντελώς διαφορετικό κλάδο, με σπουδές στη Μηχανολογία και το Διεθνές Marketing, θεωρώ πολύ σημαντικό να βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον που στηρίζει την προσωπική και επαγγελματική μου εξέλιξη. Θεωρώ πως η έως τώρα επαγγελματική μου πρόοδος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κουλτούρα διαρκούς εκπαίδευσης της Netcompany-Intrasoft, η οποία περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία inhouse εκπαιδευτικών προγραμμάτων και σεμιναρίων γύρω από αναδυόμενους ρόλους τεχνολογίας (π.χ. Product leads, Machine Learning Engineers, & AI Experts) αλλά και μια ευρεία γκάμα inhouse ομάδων (Communities of Practice, Centers of Excellence). Προσωπικά, θεωρώ πως ο συνδυασμός ευκαιριών επαγγελματικής ανέλιξης και οι δομημένες διαδικασίες mentoring από τον manager είναι βασικά στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν κάθε νέα γυναίκα, και όχι μόνο, να εξελιχθεί στον χώρο. Μαρία: Από προσωπική εμπειρία, θεωρώ την πρακτική άσκηση σε ΙΤ εταιρείες μια σημαντική πρώτη κίνηση για επαγγελματική σταδιοδρομία, που μπορεί να βοηθήσει κάθε νέα γυναίκα να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον κλάδο. Επίσης, η ενασχόληση με την Πληροφορική απαιτεί να αναζητάς συνεχώς τρόπους να ενδυναμώνεις τις δεξιότητές σου και να ενημερώνεσαι διαρκώς για τις νέες τεχνολογίες. Αυτό επιτυγχάνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εταιρεία όπου εργάζομαι, χάρη στις συνεχόμενες εκπαιδεύσεις, τα σεμινάρια και την απόκτηση πιστοποιήσεων. Τέλος, η επαγγελματική πρόοδος δεν μπορεί να εκπληρωθεί αν το ίδιο το άτομο δεν έχει φιλοδοξίες, πάθος, προσήλωση και τόλμη.

Senior Project Management & Product Development Consultant, Netcompany-Intrasoft

ΤΟ FUCK ME / LOVE ME ΤΗΣ

ΜΑΡΊΝΑ Ο ΤΕΡΟ

Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΉ ΜΑΡΊΝΑ ΟΤΈΡΟ ΣΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΤΗΣ Έ ΜΦΑ Ν ΊΣΗ ΣΤΗΝ Έ ΛΛ Α ΔΑ ΠΑΡΟΥΣΊΑ Ζ ΈΊ ΈΝΑΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΌ ΧΌΡΌΥ, ΘΕΑΤΡΌΥ ΚΑΙ ΠΕΡΦΌΡΜΑΝΣ, ΣΤΟΝ ΟΠΟΊΟ Μ ΊΛ ΑΈΊ Μ Έ ΑΦΌΠΛΙΣΤΙΚΉ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ Γ ΊΑ ΤΟΥΣ ΑΤΥΧΌΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑ Ί Γ ΊΑ ΤΗ ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΉ ΣΠΛΉΝΑ ΤΗΣ. ΑΠ Ο ΤΟΝ ΧΡΉΣΤΟ ΠΑΡΊΔ Ή

ο σπίτι της Κλαίτης Σωτηριάδου στο Σύνταγμα είναι

λουσμένο στο χειμωνιάτικο φως και νομίζεις ότι θα

απλώσεις το χέρι σου από το κατάφυτο μπαλκόνι και

θα πιάσεις την Ακρόπολη. Η ποιήτρια, συγγραφέας

και μεταφράστρια του Βάργκας Λιόσα, του Κάρλος

Φουέντες, της Ιζαμπέλ Αλιέντε, του Πάμπλο Γκου-

τιέρεθ και του Ερνέστο Σάμπατο ανάμεσα σε άλλους,

που το όνομά της συνδέθηκε κυρίως με όλο το λογο-

τεχνικό έργο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, μια δραστήρια γυναίκα

γεμάτη ενεργητικότητα, ζει σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία και αντικείμενα

από τη μεγάλη περιπλάνηση και τα ταξίδια της στον κόσμο, με τους

γαλάζιους τοίχους του να είναι γεμάτοι έργα τέχνης, καθένα από τα

οποία είναι μέρος μιας ιστορίας που έχει να αφηγηθεί. Κάθομαι μεταξύ

ενός πήλινου ταύρου από τη Λίμα και ενός άλμπουμ με οικογενειακές

φωτογραφίες και κοιτάζω έναν πίνακα της Ανέτ Mεσαζέ, ενώ εκείνη

ετοιμάζεται να φωτογραφηθεί και ομολογεί ότι δεν ταξιδεύει πια τόσο

πολύ. Η ζωηρή και ευγενική παρουσία της και η χάρη με την οποία

κινείται μού υπενθυμίζουν ότι για κάποιους ανθρώπους η ηλικία είναι

απλώς ένας αριθμός.

— Θα ήθελα να σας ρωτήσω, τι θυμάστε περισσότερο από τα παι-

δικά σας χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ήσασταν ζωηρό παιδί; Ήμουνα

ένα ήσυχο παιδάκι και πιστεύω αυτό συνέβη γιατί είχα έναν μεγαλύτερο

αδελφό που ήταν άτακτος και ζωηρός και δεν μπορούσε να τον φτάσει κανείς. Το σπίτι όπου μέναμε το θυμάμαι με λεπτομέρειες, σκέπτομαι

ότι κάποια στιγμή θα ήθελα να πάω να το δω, να μπω μέσα. Μόλις κα-

τάλαβα λίγο τον εαυτό μου, άρχισα να κρατάω ημερολόγιο, να γράφω. Καθόμουν πολλές ώρες μόνη μου, είχα και παρέες, αλλά όταν μπήκα στην εφηβεία ήμουν κάπως στον κόσμο μου. Λίγα θυμάμαι, μου τα θυμίζουν οι τότε συμμαθητές μου. Ο νους μου ήταν στους έρωτες, ήμουν ερωτοχτυπημένη και μονίμως σε μια ρομαντική κατάσταση.

— Αγαπούσατε το διάβασμα, να υποθέσω; Μεγάλωσα σε ένα σπίτι

αστικό και ήμουν τυχερή γιατί η μητέρα μου είχε μια βιβλιοθήκη με

εκατό βιβλία περίπου, όχι περισσότερα, τα Άπαντα του Σολωμού, του

Παλαμά, του Καραγάτση, του Βενέζη, όλη την ελληνική λογοτεχνία,

αγγλικά βιβλία, γιατί είχε τελειώσει το Κολέγιο – αυτά τα διάβασα και

δυο και τρεις φορές. Είχαμε και δυο εγκυκλοπαίδειες, του Πυρσού και

του Ηλίου, που τις διαβάζαμε με τον αδελφό μου από την αρχή μέχρι το τέλος. — Κάποια στιγμή συνδεθήκατε με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο; Είχατε μια πολύ θερμή σχέση μαζί του. Τον γνώριζα πολύ καλά τον Χριστιανόπουλο, μάλιστα το 1972 του πήγα 120 ποιήματα που είχα γράψει. Όταν ήμουν στην Αθήνα και ταξίδευα στη Θεσσαλονίκη για να τον δω, μου έλεγε «πέτρα που κυλάει μαλλί δε μαζεύει». Ο Χριστιανόπουλος ήταν εκείνος που διάλεξε 26 ποιήματα τα οποία βγήκαν τότε και τυπώθηκαν στο ιστορικό τυπογραφείο του Νικολαΐδη. Από εκείνη την ώρα άρχισα μια συνεργασία μαζί του, με τη «Διαγώνιο». Το 1974 μετέφρασα σχεδόν όλα τα ποιήματα της συλλογής «Άριελ» της Σίλβια Πλαθ. Ήταν η εποχή που ήμουν μόνη μου, σπούδαζα και είχα και δυο μικρά παιδιά και ξενυχτούσα διαβάζοντας. Σκεφτείτε, το βράδυ διάβαζα και το πρωί δεν θυμόμουν τίποτα. Τα ποιήματα της Πλαθ εκδόθηκαν από τη «Διαγώνιο» ταυτόχρονα με τη μετάφραση της Νανάς Ησαΐα, οπότε τα δικά μου σχεδόν χάθηκαν. Αυτή ήταν η πρώτη μου μεταφραστική απόπειρα.

— Ο Χριστιανόπουλος ήταν ο μέντοράς σας; Με αγαπούσε. Από το

1973 η «Διαγώνιος» σε κάθε τεύχος είχε πάντα κάτι δικό μου, εκεί έκανα

και την πρώτη μετάφραση του Μάρκες. Αργότερα, όταν εγκαταστάθηκα

στην Αθήνα, πήγαινα κάθε Σαββατοκύριακο να τον δω, εκείνος μου πρότεινε τις μεταφράσεις που έκανα. Θα έλεγα σήμερα ότι η μεγαλύτερη συμβολή του Χριστιανόπουλου ήταν η «Διαγώνιος», η μικρή πινακοθήκη που ανέδειξε πάρα πολύ καλούς ζωγράφους, ντόπιους και της Βόρειας Ελλάδας. Ανήκε στον κύκλο της πνευματικής ζωής της πόλης, οι περισσότεροι είχαν επαφή μαζί του, εκτός από μερικούς που τον σνόμπαραν επειδή ήταν γκέι – αυτή την αίσθηση έχω. Χωρίς να θέλω να τον συγκρίνω, βρίσκω ότι ο Χριστιανόπουλος είχε μια διαφορετική φωνή, όπως ο Καβάφης, δημιούργησε ένα δικό του είδος ποίησης. Είναι μια ειρωνική φωνή που αυτοσατιρίζεται, σαρκάζει, αλλά έχει και μια μεγάλη ευκολία να βρίσκει τις ευαισθησίες και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και να τα αποτυπώνει στα ποιήματά του. Ήταν σε όλα ιδιαίτερος, ακόμα και στον γραφικό του χαρακτήρα. Θυμάμαι ακόμα τα ωραία μικρά στρογγυλά του γράμματα, ομολογώ ότι τον θαύμαζα πολύ και αναζητούσα τη συμβουλή του. — Οπότε επαγγελματικά είχατε μπει με έναν τρόπο στη δουλειά, μεταφράζατε από αγγλικά; Κάποια στιγμή μετέφρασα τον Γκαρσία

Μάρκες στη «Διαγώνιο». Ένας καθηγητής μου στην Αμερική και φίλος, ο Άντριου Χόρτον, που ήταν στο Deree, με σύστησε στη Νανά Καλιανέση

του Κέδρου, η οποία είχε διαβάσει τη μετάφραση στο περιοδικό και μου

πρότεινε να κάνω τα Εκατό χρόνια Μοναξιάς. Τότε μετέφραζα ποίηση και

άφησα την ιδέα. Αποφάσισα ότι ήθελα να μάθω τη δουλειά, δηλαδή τη

μετάφραση, σωστά. Έκανα αίτηση και με δέχτηκαν αμέσως στο Έσεξ

το 1979 για ένα μεταπτυχιακό λογοτεχνικής μετάφρασης. Τα παιδιά

μου ήταν μικρά, τα κρατούσε η μητέρα μου κι εγώ πηγαινοερχόμουν

με τσάρτερ.

— Εκεί γνωρίσατε τον δεύτερο άντρα σας, έναν έρωτα συνδεδεμένο

με τον Μάρκες, δεν είναι έτσι; Στο Έσεξ έμενα με άλλες τρεις Ελληνί-

δες και τα κορίτσια ήθελαν να πάνε του Αγίου Βαλεντίνου σε έναν χορό

λατινοαμερικάνικο, αλλά δεν ήξεραν ισπανικά – εγώ τότε μάθαινα. Εκεί

γνωριστήκαμε με τον Εδουάρδο Μπαράχας που ήταν δικηγόρος και

έκανε ένα μεταπτυχιακό στις Πολιτικές Επιστήμες με υποτροφία του

κολομβιανού κράτους. Ήταν έρωτας κεραυνοβόλος, σκεφθείτε πως ήρθε

στην Ελλάδα με το λεωφορείο για να γνωρίσει τους δικούς μου. Για να

μην τα πολυλογώ, σε έξι μήνες παντρευτήκαμε. Φύγαμε για Κολομβία,

αλλά τα παιδιά μου ήταν στην Ελλάδα, ο νόμος μού απαγόρευε να τα

εκδότη να είναι φίλος της Μελίνας. Και πήγαμε στον Λιβάνη. — Σας δυσκόλεψε η γλώσσα του; Δούλευα μέρα-νύχτα με τη βοήθεια του ίδιου του Μάρκες γιατί τα κολομβιανά που μιλούσε δεν τα ήξερε ούτε ο άντρας μου, που ήταν από άλλη περιοχή της Κολομβίας. Τα ιδιωματικά που έβρισκα, του έστελνα φαξ – ο Μάρκες έβαζε ακόμα και εμβόλιμα λόγια από τραγούδια στην αφήγηση. Εκείνη την εποχή, επειδή συντηρούσα την οικογένεια, έκανα και τέσσερις και πέντε μεταφράσεις τον χρόνο. — Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1994, σας περίμενε μια άλλη «περιπέτεια», ο κόσμος της Αλιέντε, τόσο διαφορετικός από αυτόν του Μάρκες. Μετέφραζα κι άλλους ισπανόφωνους συγγραφείς τότε και άρχισα να δουλεύω με την Ωκεανίδα που εξέδιδε τα βιβλία της. Μετέφραζα

τα βιβλία της για βιοποριστικούς λόγους, αλλά υπάρχουν ορισμένα που

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΝΔΕΣΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

ΜΙΛΑ ΣΤΗ LIFO ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ.

ΑΠ Ο ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΏ ΜΠΟΖΏΝΗ . ΦΩΤΟ: ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ

πάρω μαζί μου – αυτό ευτυχώς άλλαξε το 1981 με τον Παπανδρέου.

Και έτσι άρχισε μια περιπέτεια, ένα ταξίδι ζωής, πολλά ταξίδια Κολομ-

βία-Ελλάδα, γέννησα το τρίτο μου παιδί και μετακομίσαμε στο Παρίσι

για έναν χρόνο. Ο Μπαράχας δεν είχε χρήματα, είχε μεγαλώσει σε μια

οικογένεια με δέκα παιδιά και με την ιδέα ότι τα λεφτά δεν παίζουν

κανένα ρόλο στη ζωή, σημασία έχει η γνώση. Είχα αρχίσει να μεταφρά-

ζω πιο συστηματικά Μάρκες, είχε βγει ήδη στη Νεφέλη ένα βιβλίο, η

Κηδεία της Μεγάλης Μάμα, που υπέγραφα ως Καίτη Σωτηρίου και όταν τον

γνώρισα μου είπε «να μεταφράσεις το τελευταίο μου βιβλίο, το Χρονικό

ενός προαναγγελθέντος θανάτου».

— Θυμάστε πώς σας είχε φανεί τότε; Καταπληκτικός. Ο Μάρκες μι-

λούσε με προφορά της Καραϊβικής, ήταν από τις ακτές και ήταν πολύ

δύσκολο να τον καταλάβω στην αρχή. Ήταν της υπερβολής σε όλα, λάτρευε την υπερβολή, τον απασχολούσε πολύ η πολιτική, πού πηγαίνει

ο κόσμος

αγαπώ πολύ όπως το Σπίτι των πνευμάτων και μερικές ιστορίες από την Εύα Λούνα. Η Αλιέντε, που τη γνώρισα και είναι μια γυναίκα πολύ γλυκιά, κάθε χρόνο στις 8 Ιανουαρίου κάθεται να γράψει ένα καινούργιο βιβλίο. Σκεφθείτε, τα τελευταία χρόνια, επειδή υπήρχαν πολλά πειρατικά, βγάζαμε τα βιβλία βιαστικά: μας έστελναν τα χειρόγραφα, γιατί έπρεπε να κυκλοφορήσουν ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο. Και έβρισκα και λάθη, που τότε το να πάρεις τηλέφωνο και να κάνεις μια διασταύρωση δεν ήταν απλό πράγμα. Όταν γράφεις κάθε χρόνο ένα βιβλίο, πόσο καλό να είναι; Της χρωστάω της Αλιέντε. Όταν είδα πώς χειρίστηκε το αυτοβιογραφικό υλικό της οικογένειάς της, αποφάσισα να αρχίσω να γράφω πεζό λίγο πιο άφοβα και άρχισα να στέλνω σε περιοδικά κομμάτια μου. — Ο συγγραφέας μιλά τη γλώσσα του μεταφραστή; Ο Μάρκες στα ελληνικά είναι Κλαίτη Σωτηριάδου, δεν είναι Μάρκες – ποια είναι η γλώσσα του; Στα ισπανικά είναι η δική του γλώσσα, στα ελληνικά η δική μου. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο δίλημμα και θέμα της ταυτότητας του μεταφραστή. Το ξέρω καλά γιατί μετέφρασα είκοσι βιβλία του και όλα τα μεταφραστικά προβλήματα είναι λυμένα. Ωστόσο, κάποια στιγμή είχα προτείνει στον Λιβάνη να τα μεταφράσω ξανά, να φτιάξω τη γλώσσα, γιατί η γλώσσα ήταν εκείνης της εποχής, προ σαράντα χρόνιων – δεν έγινε. Αλλά τα διηγήματά του τα ξανάκανα με τη Νεφέλη, εκδόθηκαν και πήρα το βραβείο Θερβάντες το 2016. Τα ξανακοίταξα, η γλώσσα ήθελε φρεσκάρισμα, είμαι βεβαία και αυτό ισχύει, νομίζω για τις μεταφράσεις γενικότερα.

ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

ΚΛΑ Ι ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙ Α ΔΟΥ

στην έκθεση «ραπ ντίβες», η Σίλβια Τσομπανάκη καταγράφει με τον φακό της μια αφανή κοινότητα της εγχώριας μουσικής σκηνής. Με λίγα λόγια, φέρνει στο επίκεντρο τις Ελληνίδες ράπερ και προσπαθεί να αποτυπώσει την τέχνη και το στυλ τους με τις φωτογραφίες της.

«Την ονόμασα έτσι επειδή ακριβώς θεωρώ τις γυναίκες που φωτογράφισα ντίβες. Κατασκευάζουν χαρακτήρες larger-than-life, έξω απ’ τα συνηθισμένα. Η παρουσία τους τόσο στον δημόσιο χώρο όσο και στον χώρο της τέχνης είναι επιβλητική», μου αναφέρει ένα μεσημέρι όταν τη συναντώ στη Φωκίωνος Νέγρη για καφέ.

Το υλικό που θα παρουσιάσει στον χώρο του Εφημερίδα ATH στις 16 Μαρτίου αποτε-

λεί την πρώτη της προσωπική έκθεση και τη

δεύτερη που αφορά τη ραπ σκηνή της χώρας.

«Στο έργο μου ασχολούμαι κυρίως με τις εργατικές κουλτούρες. Όταν ολοκληρώθηκε

αυτό το πρότζεκτ, ψάχτηκα να ξεκινήσω κάτι δικό μου», λέει σχετικά με το πώς είχε την ιδέα για τη συγκεκριμένη έκθεση. «Θυμάμαι μέσα στην καραντίνα να ακούω συνέχεια tracks από γυναίκες ράπερ. Μια και συνεχώς συναναστρεφόμουν με γυναίκες στο χιπ-χοπ, αποφάσισα ν’ αρχίσω να τις φωτογραφίζω.

Εστιάζω στην καταγραφή και σύνθεση εικόνων μιας ζωντανής κοινότητας που, σε καιρούς κρίσης, όλο και περισσότερο διεκδικεί χώρο στη δημόσια σφαίρα».

Στην Εφημερίδα ATH θα παρουσιάσει είκοσι πορτρέτα μαζί με φωτογραφίες απ’ την καθημερινότητα της κουλτούρας, από συναυλίες κ.λπ. Είναι μια αρκετά ζωντανή σκηνή με πολλές εκπρόσωπους, κάτι που είναι ενθαρ-

ρυντικό, άσχετα με το αν δεν είναι τόσο ορατές σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους. Και είναι απαραίτητο να σημειώσουμε

εδώ ότι η έκθεση δεν αφορά μόνο την Αθήνα, εξερευνά και τη σκηνή της Θεσσαλονίκης.

Βέβαια, δεν δέχτηκαν όλες να φωτογραφηθούν για τις ανάγκες του πρότζεκτ. «Κάτι τέτοιο, όμως, είναι λογικό, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι πρόθυμοι να εκτεθούν», μου λέει.

«Είναι κάτι απολύτως σεβαστό».

Θα περίμενες ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο

θα ήταν αυτό, αλλά δεν δημιούργησε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα τελικά, όπως μου τονίζει.

«Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα

ήταν η απαγόρευση κυκλοφορίας – μια και το πρότζεκτ ξεκίνησε στις αρχές του 2020.

Λόγω της ενασχόλησής μου με το χιπ-χοπ

ως ακροάτριας και ως φωτογράφου, γνώριζα από παλιά πολλά κορίτσια που έγραφαν ρίμες, χόρευαν μπρέικς, βάφανε, έγραφαν μουσική. Κάποιες τις γνώρισα σε συναυλίες, άλλες σε πάρκα και πλατείες ή μέσω άλλων χιπχοπάδων. Κάποιες τις ανακάλυψα στην πορεία, τις προσέγγισα μέσα από τα σόσιαλ μίντια. Μεγάλωσα με την κουλτούρα του χιπ-χοπ, έτσι έγινα κι εγώ κομμάτι της κατά κάποιον τρόπο. Η σχέση μου με τις ράπερ είναι προσωπική, μ’ ενδιέφερε κυρίως να τις φωτογραφίσω ως γυναίκες και καλλιτέχνιδες. Η πρώτη προσέγγισή μου ήταν βιωματική, μια και είμαι κι εγώ γυναίκα. Με άλλα λό-

INFO

Ραπ Ντίβες 16/3, 19:00

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΤΗ instagram.com/sylvie.co/

για, αναρωτήθηκα πώς μπορείς να χωρέσεις την τέχνη μέσα σε μια καθημερινότητα που τρέχει σαν διάολος. Οι κοπέλες αυτές, που προφανώς δεν βιοπορίζονται απ’ την τέχνη τους, πότε προλαβαίνουν να γράφουν, να ηχογραφούν, να κάνουν πρόβες; Είναι άραγε η ραπ στρατηγική επιβίωσης; Ενδυνάμωση και διεκδίκηση χώρου; Είχα πολλά ερωτήματα όταν ξεκίνησα. Κάποια απαντιόνταν από μόνα τους, άλλα απ’ τις συζητήσεις μου με τα κορίτσια».

— Τι έχεις μάθει τόσα χρόνια από την ενασχόλησή σου με το χιπ-χοπ, ερχόμενη σε επαφή με αυτά τα κορίτσια; Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι το χιπ-χοπ δεν είναι απλώς μουσική. Είναι τρόπος επιβίωσης και ανατίμησης της εργατικής νεολαίας όλων των φύλων και φυλών. Χωράει όσες και όσους δυσφορούν στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο. Εκείνες κι εκείνους που δεν έχουν χαρτιά. Όσον αφορά εμάς τις γυναίκες, το χιπχοπ μάς βοηθάει να δημιουργούμε τις δικές μας κοινότητες, τη δική μας κουλτούρα, τα δικά μας τραγούδια, τους δικούς μας χορούς, τους δικούς μας τρόπους διασκέδασης, το δικό μας λεξιλόγιο. Ακόμα και τις δικές μας φωτογραφίες! Να μιλήσουμε για την καθημερινότητά μας και να διεκδικήσουμε χώρο. Εκτιμώ και σέβομαι όλες τις ράπερ, όχι μόνο για το ταλέντο και τη δουλειά τους, αλλά και για το συναισθηματικό και ψυχικό τους σθένος. Εμείς τα κορίτσια του χιπ-χοπ είμαστε τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές ταυτόχρονα. Η τέχνη των ράπερ είναι πολύχρωμη όπως τα ρούχα τους, αλλά και ασπρόμαυρη όπως η καθημερινότητά μας.

— Το θεωρείς σεξιστικό το τραπ; Πώς σου φαίνεται αυτή η κοινωνική υστερία για το είδος; Είναι τελικά τόσο επικίνδυνο; Ζούμε στην Ελλάδα έτσι; Σε μια κοινωνία δομικά στοιχεία της οποίας είναι ο σεξισμός και ο μισογυνισμός. Θα μιλήσω για τον χώρο της φωτογραφίας, μια και είμαι φωτογράφος. Στους φωτογραφικούς κύκλους, λοιπόν, η δουλειά των γυναικών φωτογράφων συνεχώς υποτιμάται. Στην καλύτερη, αναγνωρίζεται ως χόμπι. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις τέχνες. Κατά τη γνώμη μου, σεξισμός δεν είναι να ακούσω μια «κακιά» λέξη σ’ έναν «κακό» στίχο, σεξισμός είναι ένα πλέγμα κοινωνικών σχέσεων που στόχο έχουν να υποτιμήσουν την παρουσία και την εργασία των γυναικών στην τέχνη, στη δουλειά, στο σπίτι, στον δρόμο. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που κάνουν τραπ και είναι πραγματικά γαμάτες. Ποια τέχνη είναι επικίνδυνη άραγε; Και ποιος την ορίζει ως τέτοια; Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί τα μίντια δεν κάνουν αυτόν τον διαχωρισμό και σε άλλες μορφές τέχνης. Γιατί δεν μιλάνε για γυναικείο και ανδρικό θέατρο; Για γυναικεία και ανδρική ζωγραφική; Ή, τέλος πάντων, σε μια ταινία δράσης με σκηνές βίας και πιστολίδια, οι ηθοποιοί που υποδύονται τους γκάνγκστερ και τους πιστολέρος είναι και στην πραγματικότητα «κακοί» και δολοφόνοι; Ρητορικά τα ερωτήματα. Ευτυχώς, καμία τέχνη δεν ανήκει σε ένα μόνο φύλο.

Τ

α έργα της Ελένης Μπαγάκη που αποτελούν την

έκθεσή της «Something like a poem, a nude and flowers in a vase» στο ΕΜΣΤ είναι πορτρέτα αν-

δρών, «ιδανικών ανδρών» για την ίδια, που έχουν

γίνει με αφετηρία την επιθυμία. Τα αχνά ιμπρε -

σιονιστικά χρώματα και η ονειρική διάθεση που

δημιουργούν κάνουν το περιβάλλον να θυμίζει

περισσότερο κήπο, παραβλέποντας σχεδόν ότι

όλοι οι άνδρες είναι γυμνοί, παρότι η σωματική έλξη και ο ερωτισμός

είναι πολύ έντονα στον χώρο που περιλαμβάνει επίσης μικρότερα

έργα χρωματισμένα πάνω σε σελίδες από πορνοπεριοδικά των ’70s.

«Μέσα από τη συλλειτουργία ζωγραφικής, σχεδίων, ηχητικών έργων

και κειμένων, η έκθεση “Something like a poem, a nude and flowers in a vase” διαμορφώνεται ως μια συνθήκη ονειρικής περιπλάνησης

και παρατήρησης πάνω στην επιθυμία, στη σεξουαλικότητα και στην

ερωτική αναζήτηση». Η κουβέντα με τη διεθνή εικαστικό έγινε στον

χώρο της έκθεσης λίγη ώρα πριν κλείσει το μουσείο, και συνεχίστηκε

σε καφέ στο Κουκάκι.

«Προτού με προσεγγίσουν από το ΕΜΣΤ είχα ξεκινήσει να κάνω

βόλτες στο Πεδίον του Άρεως, γενικά ο δημόσιος χώρος για μένα είναι

μια προέκταση του στούντιο, έτσι το θεωρώ, γι’ αυτό περνάω πολύ

χρόνο χαζεύοντας», λέει. «Αυτός είναι πολύ σημαντικός χρόνος γιατί

τη ζωγραφική ως μέσο για τη συγκεκριμένη έκθεση γιατί μου επιτρέπει να μπω στο ασυνείδητο και να αφήσω να βγει η επιθυμία μου. Και άρχισα να σκέφτομαι πώς θα ήταν ο άνδρας που επιθυμώ, πώς θα ήθελα να δω τον ιδανικό άνδρα. Όταν ζωγραφίζω δεν κάνω προσχέδια, ξεκινάω κατευθείαν στον καμβά, ζωγραφίζω παίρνοντας διάφορα στοιχεία από φωτογραφίες, αλλά χτίζω την εικόνα κατευθείαν

πάνω στον καμβά, δεν έχω μια τελειωμένη εικόνα στο μυαλό μου.

Πάντα αρχίζω και τη δημιουργώ σιγά-σιγά, με πολλή περιέργεια για

το τι θα προκύψει.

Τα μικρά επιζωγραφισμένα έργα είναι σελίδες από πορνοπεριοδικά

που άρχισα να μαζεύω από το 2010 που ήρθα στην Αθήνα, ελληνικά

πορνοπεριοδικά κυρίως του ’70. Αυτό που με τράβηξε σε αυτά ήταν ότι έκαναν περισσότερο focus στο κείμενο παρά στη φωτογραφία.

Άρχισα να διαβάζω, λοιπόν, αυτά τα κείμενα τα οποία είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο, με μια γυναίκα να διηγείται τις σεξουαλικές της περιπέτειες. Στην αρχή μού φαινόταν πολύ συμπαθητική, μου άρεσαν

αυτά που έλεγε, τα λίγο πρόστυχα, αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν ήταν δική της η αφήγηση, ήταν μια ανδρική φαντασίωση μέσα από την αφήγηση μιας γυναίκας. Εκεί άρχισαν να αναρωτιέμαι “μα πού είναι η γυναικεία επιθυμία;”. Οι πίνακες της έκθεσης για μένα έχουν να κάνουν με την αποκάλυψη αυτής της επιθυμίας. Κάνω μια κατάδυση στο ασυνείδητο για να βρω πώς είναι οι άντρες που μ’ αρέσουν: είναι

SOMETHING LIKE A POEM, A NUDE AND FLOWERS IN A VASE ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΜΠΑΓΑΚΗ

παρατηρώ και σκέφτομαι πράγματα – επειδή έμενα τότε δίπλα στο Πεδίον του Άρεως, περνούσα πολύ χρόνο εκεί. Αυτές τις περιηγήσεις

τις κάνω πάντα μέσα στη μέρα και συνήθως τις ώρες που οι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν. Το πάρκο είναι λίγο πιο περιθωριακό μέρος, αλλά πήγαινα μεσημέρι και παρατηρούσα ότι ήταν γεμάτο με άντρες, κυρίως μεγάλης ηλικίας. Πολύ σπάνια έβλεπα γυναίκες το μεσημέρι.

Άρχισε να με ενοχλεί που ένιωθα ότι με κοιτάνε κι εκεί που με εκνεύριζε αυτό, συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι κι εγώ τους κοίταζα.

Με ενοχλούσε το male gaze, αλλά σκεφτόμουν και το female gaze, κι αυτό έχει δύναμη· και σε παλιότερα έργα μου υπήρχε το male gaze

και πάντα το αντιμετώπιζα με μια επιθετικότητα, ότι είμαι εγώ που

με παρατηρούν και ότι δεν θέλω να είμαι αντικείμενο παρατήρησης.

Ωστόσο στο πάρκο σκεφτόμουν ότι αυτή η σχέση έχει ενδιαφέρον, το observing και το being observed, μια σχέση αμφίδρομη. Έτσι στήθηκε

και η έκθεση “Something like a poem, a nude and flowers in a vase”

στο ΕΣΜΤ, όπου τα παγκάκια είναι επηρεασμένα από το περιβάλλον

του πάρκου. Ήθελα να τη στήσω έτσι ώστε όταν κάθεσαι σε αυτά τα

παγκάκια για να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να ακούσεις μουσική κάπως

να ρεμβάζεις, να ενεργοποιείται ο χώρος.

Στη δουλειά μου υπάρχει πολύ η έννοια της επιθυμίας, η συγκεκριμένη έκθεση είναι όλη για τη θηλυκή επιθυμία, γι’

queer, είναι τρανς; Πραγματικά ζωγράφιζα με βάση αυτό που θεωρώ εγώ όμορφο, σέξι, χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου.

Μέσα από τη δουλειά μου αναζητώ πάντα κάτι και αυτήν τη φορά

ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω για τη σεξουαλική επιθυμία, γιατί το προηγούμενο πρότζεκτ μου, όπου μόνο ταξίδευα, είχε μέσα πολλή στέρηση. Η ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι η πιο μαγική ώρα. Πέρα από το ότι γίνονται όλα ροζ και πορτοκαλί, είναι και η στιγμή που συνειδητοποιείς τον χρόνο και αντιλαμβάνεσαι πόσο γρήγορα περνάει. Όταν πέφτει ο ήλιος κοιτάζω πάντα από την αντίθετη μεριά για να δω το κτίριο που γίνεται ροζ. Μου αρέσουν αυτά τα ιμπρεσιονιστικά, καθαρά χρώματα, δεν βάζω καθόλου μαύρο ούτε καφέ.

Για μένα η ζωγραφική περιλαμβάνει πάρα πολλή αγάπη, πραγματικά τους ερωτεύτηκα όλους αυτούς τους άντρες που έχω ζωγραφίσει. Δεν ξέρω ποιοι είναι, είναι ένας συνδυασμός από διάφορες φωτογραφίες που βρίσκω online. Παίρνω στοιχεία από διαφορετικούς άντρες, ντυμένους – τα πέη δεν είναι δικά τους. Τους γδύνω με τη ζωγραφική, αυτό είναι κάτι που μου άρεσε ως ιδέα. Όταν ξεκίνησα να τους ζωγραφίζω σκεφτόμουν ότι από την παράδοση της ζωγραφικής λείπει το σύγχρονο ανδρικό σώμα. Άρχισα να αναρωτιέμαι ποιο είναι το σύγχρονο ανδρικό σώμα και ποιος είναι ο τρόπος για να το ζωγραφίσεις. Οι φιγούρες στα έργα μου έχουν πολλά στοιχεία από το fluidity, το gender fluid, έχουν επίσης και μια διαφάνεια. Δεν κάνουν σεξ, υπάρχει αυτό το ηδονοβλεπτικό που μου αρέσει, αλλά δεν είναι πρόστυχα,

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΔΕΣ, ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΙ, ΘΙΑΣΑΡΧΕΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΙ: ΤΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΕΠΙ ΙΣΟΙΣ

ΟΡΟΙΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΕ

ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΒΑΘΜΙΔΕΣ.

ΑΠ Ο ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΏ

Ισότητα των φύλων στο θέατρο δεν υπάρχει και θα

περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να ισοφαρίσουν τα ποσοστά της επαγγελματικής παρουσίας των γυναικών, όχι φυσικά επάνω στη σκηνή, αλλά κάτω και γύρω από αυτήν. Στο θέατρο εργάζονται χιλιάδες γυναίκες, όσο όμως ανεβαίνουμε την πυραμίδα των θέσεων ευθύνης, η παρουσία τους γίνεται όλο και λιγότερο εμφανής. Οι γυναίκες είναι αυτές που σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τους άνδρες θέλουν να ασχοληθούν με το επάγγελμα – κυρίως ως ηθοποιοί. Το 2019 στην έρευνα της LiFO για τις δραματικές σχολές στην Ελλάδα είδαμε ότι από τις 1.100 αιτήσεις στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου οι 850 έγιναν από κορίτσια. Αν και το Εθνικό έβαλε ποσόστωση φύλου στις εισαγωγικές, άλλη ποσόστωση στο ελληνικό θέατρο δεν υπάρχει και δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιθανώς σύντομα. Ωστόσο και το Φεστιβάλ Αθηνών και οι κρατικές σκηνές δίνουν βήμα σε περισσότερες γυναίκες δημιουργούς, ένα βήμα που οι γυναίκες του θεάτρου το κατακτούν με αληθινό κόπο, επιμονή και προσήλωση.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ

Αν και οι πρωταγωνίστριες λειτουργούν ως μαγνήτης για τους θεατές, οι γυναίκες δημι-

ουργοί είχαν και έχουν υποδεέστερο ρόλο. Οι πρωταγωνίστριες είναι μαγνήτης και για τους

παραγωγούς, καθώς αποτελούν εγγύηση για

την εμπορική επιτυχία μιας παράστασης. Η

Άννα Κοκκίνου, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη,

η Μπέτυ Αρβανίτη, η Όλια Λαζαρίδου, όπως

και η Ελένη Ράντου, η Κάτια Δανδουλάκη,

η Μιμή Ντενίση, που είναι και από τις λίγες

γυναίκες επιχειρηματίες, ανάμεσα σε άλλες, έχουν κοινό δικό τους και η καθεμία αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση. Πάντως προπολεμικά

και μεταπολεμικά, σε σχέση με τη σημερινή

εικόνα, πολύ περισσότερες γυναίκες ηγούνταν

θιάσων –κυρίως εμπορικών– στο κέντρο της

Αθήνας. Από τη Μαρίκα Κοτοπούλη και την

Κυβέλη μέχρι την Κατερίνα Ανδρεάδη και την

Τζένη Ρουσσέα

Το θέατρο άλλαξε δραστικά τις τελευταίες

δεκαετίες, αλλά και σήμερα υπάρχουν πολλά

οξύμωρα που σχετίζονται με το φύλο. Οι γυ-

ναίκες –σε πολλές περιπτώσεις– στο θέατρο

αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες συνα-

δέλφους τους. Αν τους δοθεί η ευκαιρία να

σκηνοθετήσουν, οι παραγωγοί επικαλούνται

ακριβώς αυτή την «ευκαιρία» που τους δόθη-

κε για να τις πληρώσουν λιγότερο. Αυτό δεν

σημαίνει αναγκαστικά την ύπαρξη μιας κακο-

ποιητικής ή υποτιμητικής συμπεριφοράς σε

επίπεδο προσωπικό, απλώς αποτυπώνει την

αλήθεια, ότι το θέατρο διοικείται από άνδρες, και επιβεβαιώνει την κουβέντα της Κούλας

Aντωνιάδη, της πρώτης γυναίκας που σκη-

νοθέτησε στην Επίδαυρο το 1982 –τις Θεσμο-

φοριάζουσες του Αριστοφάνη για το ΚΘΒΕ–, ότι

«σε γυναίκα σκηνοθέτη δεν επιτρέπεται ποτέ

να δώσει μέτρια δουλειά».

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

Αν ξεκινήσουμε από την Επίδαυρο και φτά-

σουμε στο σήμερα, με τη σκηνοθέτιδα Κα -

τερίνα Ευαγγελάτου να είναι η καλλιτεχνική

διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών και Επι-

δαύρου, έχει πέσει πολύ νερό στον μύλο για

να φτάσουν να σκηνοθετούν στο μικρό και

στο μεγάλο θέατρο της Επιδαύρου, ανάμεσα

σε άλλες, η Αργυρώ Χιώτη, η Ιώ Βουλγαράκη,

η Γεωργία Μαυραγάνη, η Λένα Κιτσοπού-

λου, που θα πάρει το βάπτισμα το 2023, ενώ πιο έντονη είναι η παρουσία των γυναικών που σκηνοθετούν στην Πειραιώς 260. Μετά τη σκηνοθεσία της Αντωνιάδη το 1982 στην Επίδαυρο, οι επόμενες γυναίκες που σκηνοθέτησαν για λογαριασμό κρατικού θεσμού, για το Εθνικό, ήταν η Λυδία Κονιόρδου το 1996 και η Νικαίτη Κοντούρη το 1997. Καθόλου καλή επίδοση, οι γυναίκες έχουν σκηνοθετήσει σε ποσοστό μονοψήφιο στο σύνολο των εκατοντάδων παραστάσεων στην Επίδαυρο. Ψάχνοντας δε τις παραστάσεις των τελευταίων δέκα ετών στην Επίδαυρο, τις μεταφράσεις των περισσοτέρων έργων αρχαίου δράματος –σε περισσότερες από 60 παραστάσεις– υπογράφουν σχεδόν αποκλειστικά άνδρες, με δύο μόνο εξαιρέσεις, της Νικολέττας Φριντζήλα το 2014 για το Εθνικό Θέατρο στον Ιππόλυτο, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου, και της Παναγιώτας Πανταζή, που υπέγραψε τη μετάφραση της Ιφιγένειας εν Αυλίδι το 2022, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Η πιο σημαντική συμβολική κίνηση που αφορούσε τις σκηνοθέτιδες έγινε πριν από δύο χρόνια, όταν η πρώτη γυναίκα –μεταβατική– καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου Έρι Κύργια έδωσε βήμα στις τρεις μεγάλες σκηνές του Ε.Θ. στην Ελένη Ευθυμίου, στη Μαρία Μαγκανάρη και στη Μαρία Πανουργιά για να σκηνοθετήσουν, εκεί που τα προηγούμενα χρόνια δεν θα μπορούσαν καν να το σκεφτούν ως ενδεχόμενο. Πόσες διευθύντριες καλλιτεχνικών οργανισμών έχουμε σήμερα; Τη Μαριάννα Κάλμπαρη στο Θέατρο Τέχνης και έξι γυναίκες στην καλλιτεχνική διεύθυνση των ΔΗΠΕΘΕ της χώρας, από τα 14 που υπάρχουν, σε καλύτερη ή χειρότερη κατάσταση, σήμερα. Όμως, αν ένα ΔΗΠΕΘΕ έγινε διάσημο και άφησε αποτύπωμα με το ρεπερτόριο και τις παραστάσεις του και θεωρήθηκε «θαύμα», αυτό ήταν το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας όταν από το 1988 το διηύθυνε η Μάγια Λυμπεροπούλου, μια σπουδαία προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου και σπουδαία δασκάλα, εξαιρετικής μόρφωσης, όπως πολλές από τις γυναίκες που είχαν και έχουν δραστηριοποιηθεί στο θέατρο, με αξιόλογες σπουδές στο εξωτερικό, από πολύ παλιά, π.χ. η Χριστίνα Τσίγκου, που πρωτοσκηνοθέτησε Μπέκετ στο ΚΘΒΕ

ξενια καλογεροπουλου ρουλα πατερακη

μιμη ντενιση

το 1967 ή η Μαριέτα Ριάλδη που ανέβασε το

έργο της Κάριλ Τσέρτσιλ Πετυχημένες γυναίκες

το 1983, ένα έργο βαθιά φεμινιστικό, την ίδια

σχεδόν χρονιά με το Royal Court και αρκετά

χρόνια πριν «ανακαλύψει» τη συγγραφέα το

ελληνικό θέατρο. Πριν από τη Μαριέτα Ριάλ-

δη η Ράια Μουζενίδου είχε σκηνοθετήσει ένα

μονόπρακτο του Γεωργίου Σουρή στο Εθνικό

–στην κινητή μονάδα του τότε. Όμως, πέρα

από τις κρατικές σκηνές, σκηνοθέτιδες όπως

η Ρούλα Πατεράκη, η Ελένη Σκότη, η Έλενα

Μαυρίδου, ανάμεσα σε άλλες, επιχείρησαν σε δικούς τους χώρους, ίδρυσαν θέατρα και δραστηριοποιήθηκαν και στην ελεύθερη αγορά.

ΜΙΑ ΓΥΝΑ Ι ΚΑ ΗΘΟΠΟΙ ΟΣ ΓΙΑ

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ

Οι γυναίκες στο ελληνικό θέατρο σήμερα

είναι ταλαντούχες και μορφωμένες, ικανές

και φιλόδοξες, και ευτυχώς η εποχή μάς επι-

τρέπει να το αναγνωρίσουμε πιο εύκολα. Το

βλέπουμε στη σκηνή και στον τρόπο με τον

οποίο υποδύονται τους ρόλους τους. Με μια

πρόχειρη ανάγνωση βλέπουμε δεκάδες αξιόλογες ηθοποιούς, όπως, ανάμεσα σε άλλες, η Αγλαΐα Παππά, η Σοφία Χιλλ, η Μαρίσσα

Τριανταφυλλίδου, η Δήμητρα Βλαγκοπού-

λου, η Πηνελόπη Τσιλίκα, η Θεοδώρα Τζή-

μου, η Μαρία Κεχαγιόγλου, η Ηρώ Μπέζου, η Ρένη Πιττακή , η Ράνια Οικονομίδου , η

Λυδία Φωτοπούλου, η Λήδα Πρωτοψάλτη,

η Κάτια Γκουλιώνη, η Μαρία Κίτσου, η Έλλη

Τρίγγου, η Στεφανία Γουλιώτη, η Κόρα Καρ-

βούνη, η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, η

Μαίρη Μηνά, η Ναταλία Τσαλίκη, η Έμιλυ

Κολιανδρή, η Ελένη Ουζουνίδου, η Δέσποι-

να Κούρτη, η Ανθή Ευστρατιάδου, η Ιωάννα

Κολλιοπούλου, η Σοφία Κόκκαλη, η Αμαλία

Καβάλη, η Εύη Σαουλίδου, η Αλεξία Καλτσί-

κη, η Λουκία Μιχαλοπούλου, η Ελένη Κοκκί-

δου. Με μια ανάσα 31 ονόματα, ένα για κάθε

μέρα του Μαρτίου, μήνα των γυναικών.

«Σ’ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΚΟΥΤΕ»

Όμως μια προσεκτική ανάγνωση των οδηγών

θεάτρου θα δείξει ότι είναι περισσότεροι οι

θίασοι με άνδρες πρωταγωνιστές ή τα έργα

με ανδρικούς ρόλους που ανεβαίνουν αυτήν

τη χρονιά και ελάχιστα αυτά που ανεβαίνουν

με αμιγώς γυναικείους θιάσους. Οι γυναίκες έχουν γράψει ιστορία στην πρωτοπορία του

μπετυ αρβανιτη

κατερινα ευαγγελατου

χριστινα τσιγκου

αργυρω χιωτη

ελληνικού θεάτρου: η Ξένια Καλογεροπούλου σφράγισε με την παρουσία και το έργο της το παιδικό θέατρο, η Αλίκη Γεωργούλη παλιότερα ήταν η πρώτη που έκανε θέατρο σε αποθήκη, η Γιολάντα Μαρκοπούλου κάνει θέατρο σε ασυνήθιστους, απρόβλεπτους χώρους.

Γυναίκα η διευθύντρια της δραματικής σχολής του Εθνικού, η Δηώ Καγγελάρη, ενώ από τις 19 ανώτερες δραματικές σχολές λιγότερες από πέντε διευθύνονται από γυναίκες. Οι κινητοποιήσεις των ηθοποιών που ξεκίνησαν από τις δραματικές σχολές έχουν ως μότο τον τίτλο του έργου της πιο εμβληματικής Ελληνίδας θεατρικής συγγραφέως, της Λούλας Αναγνωστάκη, μια παράφραση του Σ’ εσάς που με ακούτε –το έργο μιλάει για τα πολιτικά και ατομικά αδιέξοδα της σύγχρονης κοινωνίας–, με τη φιγούρα της να δεσπόζει στα πανό και στα τρικάκια. Με το ελληνικό έργο να μην μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις μεγάλες σκηνές, δύο ακόμα γυναίκες ξεχωρίζουν για το ιδιαίτερο μυαλό τους, μια κατασκευή γλώσσας που γίνεται θεατρικός λόγος και τη δημιουργία ενός μοναδικού στίγματος, η Γλυκερία Μπασδέκη και η Λένα Κιτσοπούλου. Από μεταφράστριες μάς έχει παραδοθεί και ένα μεγάλο σύνολο έργων υποδειγματικά μεταφρασμένων, όπως η Χρύσα Προκοπάκη και η Τζένη Μαστοράκη, όμως και οι σύγχρονες μεταφράσεις και οι ευκαιρίες που θα μπορούσαν να δοθούν σε περισσότερες μεταφράστριες σκοντάφτουν στην υποχρηματοδότηση του συστήματος.

Στο ελληνικό θέατρο έχουμε καταπληκτικές καθηγήτριες, κριτικούς που άφησαν εξαιρετικά θεωρητικά κείμενα, όπως η Ελένη Βαροπούλου και η Άννυ Κολτσιδοπούλου. Πάντα ήταν λιγότερες από τους άνδρες κριτικούς θεάτρου και μην ξεχνάμε ότι η Ελένη Ουράνη στην εποχή της, προφανώς για λόγους αξιοπιστίας, υπέγραφε ως κριτικός με το όνομα «Άλκης Θρύλος». Η σκηνογραφία

και η ενδυματολογία είναι πεδίο «πιο φιλικό»

για τις γυναίκες δημιουργούς. Από τις ιστο-

ρικές σκηνογραφίες της Χλόης Ομπολένσκι

μέχρι τη Λίλη Πεζανού, την πρόωρα χαμένη

Έλλη Παπαγεωργακοπούλου και σήμερα

την Εύα Μανιδάκη, την Ιωάννα Τσάμη, τη

Ζαΐρα Φαληρέα, τη Μαρία Πανουργιά, την

γεωργια μαυραγανη

πηνελοπη τσιλικα

Το θέατρο

άλλαξε δρα-

στικά τις

τελευταίες

δεκαετίες, αλλά και σήμερα υπάρ-

χουν πολλά

οξύμωρα

που σχετί-

ζονται με

το φύλο. Οι

γυναίκες –σε

πολλές πε-

ριπτώσεις–

στο θέατρο

αμείβονται

λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους.

Ελένη Μανωλοπούλου, την Έφη Μπίρμπα,

όλες δίνουν σοβαρά δείγματα γραφής, αν και

με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες.

Οι φωτισμοί ήταν συνήθως, όπως και όλα τα

τεχνικά κομμάτια του θεάτρου, «γένους αρ-

σενικού», ωστόσο η πιο διάσημη του κλάδου

που ξεκίνησε από το θέατρο και σήμερα κάνει

διεθνή καριέρα με μεγάλες διακρίσεις είναι

μια γυναίκα, η Ελευθερία Ντεκώ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ

ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Μέσα στα χρόνια έχει αλλάξει ο τρόπος που

κάνουμε θέατρο. Ωστόσο, και στις σημερινές

ομάδες θεάτρου η παρουσία των γυναικών σε

ηγετική θέση είναι μικρότερη. Σε μια εποχή

που είναι επιτακτική η ανάγκη της συζήτησης

για την ορατότητα, πώς θέλουμε να βλέπουμε

τις γυναίκες στο θέατρο και πόσο;

Ακόμα και σήμερα, αν θέλουμε να είμαστε

ειλικρινείς, για να σταθεί επάξια μια γυναίκα

απέναντι σε έναν άνδρα σκηνοθέτη πρέπει να

δουλέψει περισσότερο και να δώσει περισσό-

τερα δείγματα γραφής πριν της εμπιστευτούν

μεγάλες παραγωγές.

Τις πταίει; Η μυθοποίηση των ανδρών θε-

ατρικών δασκάλων; Η ισχυρή ανδρική ταυ-

τότητα που έκανε για πολλά χρόνια τις γυ-

ναίκες να μην τολμούν να δοκιμαστούν; Οι

βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις ότι οι γυναίκες

στο θέατρο εξυπηρετούν συγκεκριμένους

ρόλους, της μούσας ή της πρωταγωνίστριας;

Ότι προσδίδουν τη λάμψη αλλά όχι και τη στι-

βαρότητα που χρειάζεται μια σκηνοθεσία, για

παράδειγμα; Μπορεί να υποστηρίζουμε ότι

το ταλέντο δεν έχει φύλο, αλλά δεν μπορεί

να μην κρίνουμε το γεγονός ότι η προσφορά

θέσεων υψηλού προφίλ και ευθύνης σε άνδρες

είναι πολύ υψηλότερη από ό,τι σε γυναίκες.

Υπάρχει όμως κάτι στο οποίο συμφωνούμε

όλοι. Οι γυναίκες είναι το μεγάλο και σταθερό

κοινό του θεάτρου. Το γυναικείο κοινό δίνει

μια σοβαρή ψήφο και το φιλί της ζωής σε

δεκάδες θέατρα. Βήμα-βήμα κάποια μέρα η

δυναμική της πλατείας και η δυναμική πάνω

και πίσω απ’ τη σκηνή θα συναντηθούν. Όπως

γράφει ο Ευριπίδης στη Μήδεια, «ο μακρός

χρόνος έχει να πει πολλά για μας και πολλά

για τους άντρες».

ελενη ραντου

EIKAΣTIKA

38 THE WEEK

Όσα ξεκινάνε αυτή την εβδομάδα

40

ΣΙΝΕΜΑ Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

42

BIBΛΙΟ Ανατέμνοντας την τουρκική ψυχή

43

ΒΙΒΛΙΟ Στο βασίλειο του μικροαστισμού

44

ΜΟΥΣΙΚΗ Skrillex: Ο πιο παρεξηγημένος μουσικός της γενιάς του επιστρέφει

Ο τίτλος της έκθεσης («Το χέρι»), η οποία

περιλαμβάνει έργα που καλύπτουν

τέσσερις δεκαετίες, από το 1957 έως

το 1997, αφενός δηλώνει τον έντονα

χειρωνακτικό χαρακτήρα της δουλειάς

του Σκυλάκου, αφετέρου αναφέρεται στο

ομώνυμο παλαιοπωλείο που διατηρούσε

ο ίδιος, αλλά και στην ατομική έκθεση

«Το χέρι. Εργαστήρι – Παλιατζίδικο», που

πραγματοποίησε στην Αίθουσα Τέχνης

Δεσμός το 1992.

Βασίλης Σκυλάκος. «Το χέρι. Έργα 1957-1997»

Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων. Διάρκεια:

10/3 - 23/4/2023. Επιμέλεια: Χριστόφορος

Μαρίνος. Διοργάνωση: Οργανισμός

Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ)

«Το χέρι»: Αναδρομική έκθεση του Βασίλη Σκυλάκου στην

Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων

σκυλάκος, από τη σειρά πλαστικά, 1981_photo studio vaharidis

1 ΜΟΥΣΙΚΗ

10 χρόνια Light - «The X Tour» στο

Tae Kwon Do

Την Παρασκευή 3 Μαρτίου, ο Light παρουσιάζει τη

10ετή μουσική του πορεία σε μια μεγάλη συναυλία

στις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις του Tae Kwon Do, στο Παλαιό Φάληρο.

3/3, Γήπεδο Tae Kwon Do, Λεωφ. Ποσειδώνος 860, Φάληρο, 19:00, είσοδος: 12-90 ευρώ

2 ΓΙΟΡΤΗ

4 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

STOP THE PRESS

ΧΟΡΟΣ

«ODD - Onassis Dance Days» στη Στέγη «Είναι αυτό χορός;»:

Το καθιερωμένο φεστιβάλ χορού

της Στέγης κλείνει φέτος δέκα χρόνια και ανανεώνεται. To ODD αγκαλιάζει το παράδοξο, καταργεί τα σύνορα και κοιτάζει στα μάτια την επόμενη

δεκαετία.

2-5/3, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107, είσοδος: 5-22 ευρώ

της

6 ΜΟΥΣΙΚΗ

Hiele, Jay Glass Dubs & Oliver Torr στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Τρία σετ ηλεκτρονικού ήχου από τον Βέλγο Roman Hiele, τον Δημήτρη Παπαδάτο και τον Τσέχο Oliver Torr. Μεταξύ των live sets, ο DJ Dishwasher επιλέγει τη μουσική.

8/3, Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, Κυψέλη, 21:00, είσοδος: 8 ευρώ

7 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

8 ΕΚΘΕΣΗ

«Composing Realities» της

Δήμητρας Γούναρη στον εκθεσιακό

χώρο «O.art.ath»

«Βάκχες» -

κρασιού στο Ρομάντσο

Η διονυσιακή γιορτή «Bάκχες», αφιερωμένη στα ελλη-

νικά κρασιά ήπιας φυσικής οινοποίησης, επιστρέφει

στο Ρομάντσο στις 3 και 4 Μαρτίου 2023 από τις 11:00

μέχρι τις 20:00. Και τις δύο ημέρες μετά τις 20:00 θα

έχει after party με μουσικούς και DJs.

3-4/3, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 11:00, είσοδος:

20/30 ευρώ (μία/δύο μέρες, προπώληση), 30/50

ευρώ (ταμείο)

3 ΜΟΥΣΙΚΗ

Η Τάνια Τσανακλίδου και ο Φώτης

Σιώτας στο VOX

Με τίτλο «Πουλάκια είναι και λαλούν» οι δυο ξεχωρι-

στοί καλλιτέχνες συναντιούνται ξανά επί σκηνής μετά

την επιτυχημένη τους συνεργασία στο αφιέρωμα στον

Γιάννη Σπανό, σε ένα πρόγραμμα που έφτιαξαν με κέφι

και αγάπη.

Οι δύο καλλιτέχνες σχεδίασαν, σε συνεργασία με

την Πολύνα Κοσμαδάκη, έναν εικαστικό διάλογο με

τα μόνιμα εκθέματα του μουσείου, φωτίζοντας τις αστείρευτες εκφράσεις του μέρους και του όλου στην ελληνική λαϊκή παράδοση.

5 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ «Eσωτερικές

της Αναστασίας Φλόκα στο Μετς Κέντρο

Η Δήμητρα Γούναρη δημιουργεί έναν χώρο που αποτελείται από καθρέφτες, αντανακλάσεις και φωτογραφικά έργα, με σκοπό να κάνει κάθε επισκέπτη αναπόσπαστο μέρος του εκθεσιακού χώρου του «o art.ath», όπου μπορεί να περιηγηθεί, να αισθανθεί και να δημιουργήσει έργα ψηφιακής τέχνης. 1-7/3, O.art.ath, Σποράδων 36, Κυψέλη, 18:0021:00 (εκτός Κυρ.-Δευτ.)

9 ΜΟΥΣΙΚΗ

«Αισθηματική Αγωγή Vol 3» στο Gagarin

H Laika Productions, σε συνεργασία με την Goodheart Productions, παρουσιάζει την «Αισθηματική Αγωγή Vol 3» το Σάββατο 4 Μαρτίου 2023, στο Gagarin 205, με καλεσμένους επί σκηνής τη Λένα Πλάτωνος, τη Σαβίνα Γιαννάτου, τον Γιάννη Παλαμίδα, τον Λόλεκ

και τον Veslemes.

4/3, Gagarin 205, Λιοσίων 205, 21:00, είσοδος: 12

ευρώ (προπώληση), 15 (ταμείο)

Γιορτή

Κρυονέρι Πωγωνίου»

Κακογιάννης

Με τον τίτλο «The rebirth of creativity» η έκθεση μερικού τμήματος της συλλογής του γνωστού Έλληνα γλύπτη Apostol παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και περιλαμβάνει φυσικά γλυπτά που εμπλέκονται με την ψηφιακή τέχνη. 1-5/3, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, καθημερινές 18:00-22:00

10 ΜΟΥΣΙΚΗ

The Callas, Electric Bulbs οf Death & Bipolia στο AN club

ΗΜΕΡΙΔΑ

Οι Τhe Callas, μετά το πολυμορφικό πρότζεκτ «Love Solidarity Death (L.S.D.)» που παρουσίασαν στη Στέγη

του Ιδρύματος Ωνάση, τώρα θα βρεθούν στη σκηνή

«Gas-working together: New perspectives»

στην

Τεχνόπολη

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 10 χρόνων λειτουργίας

του, το Βιομηχανικό

Μουσείο Φωταερίου σε συνεργασία

με την Αστική Μη

the week

του AN. Μαζί τους οι Electric Bulbs οf Death και η Bipolia.

3/3, AN Club, Σολωμού 13, 21:00, είσοδος: 10

ευρώ

11 ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Φόρος τιμής στον Maurice Ohana

Αφιερωμένη στον συνθέτη Maurice Ohana (19131992), η φετινή «Γέφυρα» (μια συνεργασία της Στέ-

γης και του Παντείου Πανεπιστημίου) ιχνηλατεί με

τέσσερις συναυλίες τις προσωπικές και καλλιτεχνικές

(με προκράτηση)

διαδρομές ενός άγνωστου για πολλούς στην Ελλάδα

μουσικού δημιουργού.

8-9/3, Αίθουσα Τελετών Παντείου Πανεπιστημί-

ου, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 136, 20:30 & 21:30,

είσοδος ελεύθερη (με δελτία εισόδου)

12 ΦΕΣΤΙΒΑΛ

1ο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου

Κινηματογράφου από το KINO

Athens

Το 1ο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου της

Αθήνας θα σηκώσει αυλαία στις 2 Μαρτίου με το «No

Bears» του Τζαφάρ Παναχί, την τελευταία ταινία του

Ιρανού δημιουργού.

2-5/3, Σεράφειο Δήμου Αθηναίων, Εχελιδών & Πειραιώς 144, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης,

Πειραιώς 206

13 PERFORMANCE

«Bad girls do it well» στο Ρομάντσο

Τη Δευτέρα 6/3 στο ισόγειο του Ρομάντσου νέες και

γνώριμες καλλιτέχνιδες ντύνουν με μουσική και beats

τα γραπτά τους και ανεβαίνουν στη σκηνή για να μας

εμπνεύσουν.

6/3, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, 20:00, είσοδος:

ελεύθερη συνεισφορά

Sylvaine και Euphrosyne

στο Temple Η Νορβηγίδα

πολυοργανίστρια Sylvaine, συνδυάζοντας χορωδιακές ενορχηστρώσεις

και απόκοσμο postmetal με σκοτεινά ατμοσφαιρικά goth στοιχεία, ανεβαίνει στη σκηνή του Temple μαζί με την Ελληνίδα Euphrosyne.

3/3, Temple, Ιάκχου 17, 21:00, είσοδος: 18 ευρώ (προπώληση), 20 (ταμείο)

απο toν θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

To ήσυχο κορίτσι

ΣΥΝΟΨΗ: Λόγω της εγκυμοσύνης της μητέρας μιας

φτωχής, πολυμελούς οικογένειας, η μικρή κόρη, ένα

πραγματικά ήσυχο κορίτσι, θα περάσει το καλοκαίρι

με συγγενείς. Χάρη στη φροντίδα τους θα βρει σιγά

σιγά τη φωνή της στο ειδυλλιακό σκηνικό της ιρλαν-

δικής υπαίθρου. Ενώ όμως μεταξύ των μελών της

νέας της οικογένειας υποτίθεται πως δεν υπάρχουν

μυστικά, εκείνη θα ανακαλύψει ένα.

Η«άλλη» ιρλανδική ταινία της οσκα-

ρικής χρονιάς, μαζί με τα Πνεύμα-

τα του Ινισέριν, που τιμήθηκε με το

grand prix του Generation Kplus

στο περσινό Φεστιβάλ Βερολίνου και είναι

υποψήφια στην πεντάδα της κατηγορίας του

Διεθνούς Φιλμ και μία από τις μεγάλες εκπλή-

ξεις στα βραβεία, αν σκεφτεί κανείς πως προ-

φανώς εκτόπισε παραδοσιακά παρούσες χώ-

ρες και σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Παρκ

Τσαν Γουκ, είναι το Ήσυχο Κορίτσι, μια τρυφε-

ρή απόλαυση, τόσο μακριά από την τεχνητή

αναμόχλευση της ιστορικής και προσωπικής

μνήμης του Κένεθ Μπράνα στο Μπέλφαστ, που

απαιτεί λίγη υπομονή από τον θεατή για να

προσαρμοστεί στη βουκολική καθημερινότη-

τα και στον ανθρώπινο, θερινό ρυθμό της για

να τον δικαιώσει γενναιόδωρα στο συγκινητι-

κό φινάλε. Το ήσυχο κορίτσι του τίτλου είναι

η Κάιτ, η μεσαία από τα πέντε παιδιά μιας

οικογένειας, αφηρημένη και ντροπαλή στο

σχολείο, περισσευούμενη και αόρατη ακόμη

και στο σπίτι της, παραγκωνισμένη από τις

μεγαλύτερες αδελφές της και τους συμμαθη-

τές, φορτίο που πρέπει να αποφασίσουν τι θα

το κάνουν η μονίμως μπουχτισμένη, και πάλι

έγκυος, μητέρα της και ο μέθυσος, οξύθυμος, απογοητευμένος από τη στενή προοπτική πα-

τέρας της. Είναι «καλή σαν το χρυσάφι» λένε

όσοι τη γνωρίζουν, κάτι που οι δικοί της δεν

έχουν τον χρόνο να διακρίνουν, καθώς παρα-

τηρούν μόνο τις ατέλειές της και την κρίνουν

πρόχειρα και άδικα. Την παραχωρούν για

μερικούς μήνες στην εξαδέλφη της μητέρας

της και στον ευγενικό σύζυγό της, ένα άτεκνο ζευγάρι που ζει επίσης στην εξοχή, κι εκεί η μικρή ξεθαρρεύει μετά την αρχική της αμηχανία. Χωρίς θεαματικές κινήσεις, η διαφορά αντιμετώπισης που συναντά είναι γι’ αυτήν σχεδόν σοκαριστική: ενώ θα περίμενε κανείς

πως θα πέσει στα χέρια κακοποιητικών κηδε-

μόνων ή τουλάχιστον εξίσου αμελών ενηλί-

κων, ανθεί από μια συμπεριφορά που μοιάζει ύποπτα παραμυθένια στα αγνά, φοβισμένα

της μάτια. «Πάλι έκλαψαν τα σεντόνια», της

εξηγεί αυθόρμητα η θεία της, αποφεύγοντας

την οπτική επαφή, για να μην επιτείνει την ντροπή της, όταν ξυπνά και πάλι βρεγμένη, μια συνήθεια που μεταφέρει από το πατρικό της. Λιγομίλητη, εξαιρετικά παρατηρητική, η εξοστρακισμένη εννιάχρονη σχολιάζει κάτι μόνο όταν το βρίσκει απολύτως απαραίτητο

και μαθαίνει τι έχει συμβεί στο σπίτι των συγγενών της από μια φλύαρη γειτόνισσα. Η βα-

ριά σκιά που πλανάται στο καινούργιο της πε-

ριβάλλον αποκτά νόημα και η μικρή, που κάτι

έχει υποψιαστεί, αλλά δεν είναι σε θέση να το

εντοπίσει, δείχνει από ένα σημείο κι έπειτα να

παρακολουθεί πιο οργανικά το ράθυμο τέμπο

της καλοκαιρινής της ρουτίνας, όπως και ο

νεοφερμένος σκηνοθέτης Κάλουμ Μπερέιντ,

ο οποίος φιλοτεχνεί το πειστικότατο πορτρέτο

της συναισθηματικής ενηλικίωσης της Κάιτ με

ανθρώπινα υλικά και προσοχή στις λεπτομέ-

ρειες. Η ταινία ομιλεί τη «νεκρή» ιρλανδική

γλώσσα, πασπαλισμένη με ελάχιστα αγγλικά,

που ακούγονται κυρίως από τις ειδήσεις στην

INFO

THE QUIET GIRL ΣΚΗΝΟΘΕΣIΑ: Κάλουμ Μπερέιντ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟYΝ: Κάρι Κρόουλι, Άντριου Μπένετ, Κάθριν Κλιντς

τηλεόραση και από σκόρπιες, εμβόλιμες φράσεις στις κουβέντες των χαρακτήρων, και ο Μπερέιντ φροντίζει να αποκλείσει εντελώς τα ανεπιθύμητα κλισέ των μυθικών ξωτικών και των πράσινων κάμπων, καθώς και το ντόπιο φολκλόρ, εντάσσοντας τα στοιχεία που συναποτελούν το ιρλανδικό ιδίωμα στο φόντο της λιτής δράσης και του φυσικού σκηνικού, χωρίς έμφαση ή ιδιαίτερες αναφορές στις Ταραχές, στις απεργίες και στις πολιτικές αντάρες του 1981 σε μια πλοκή που ούτως ή άλλως δεν τα έχει ανάγκη – αρκεί η αδιαπραγμάτευτη φτώχεια και ο διάχυτος εκνευρισμός. Το αγγελικό πρόσωπο της 12χρονης Κάθριν Κλιντς καθρεφτίζει την καθαρότητα κάθε χειρονομίας με δέος και ευγνωμοσύνη, αποκαλυπτικά, εκλαμβάνοντας κάθε στιγμή ως εμπειρία ή ως μοναδικό δώρο, είτε πρόκειται για επαναλαμβανόμενη αγγαρεία είτε για το σπάνιο άγγιγμα που δεν έχει ακόμη γευθεί.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ EUROPA–ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1–ΓΑΛΑΞΙΑΣ 1–ΔΙΑΝΑ –ΙΝΤΕΑΛ–ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ 2–TOWN CINEMAS 4–ΣΙΝΕΑΚ

Οι δύο όψεις του

ξυραφιού

BOTH SIDES OF THE BLADE

ΣΚΗΝΟΘΕΣIΑ: Κλερ Ντενί

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ζιλιέτ Μπινός, Βενσάν Λεντόν, Γκρεγκουάρ Κολέν

ΣΥΝΟΨΗ: Στο Παρίσι, η Σάρα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δυο άνδρες, τον σύντροφό της στη ζωή, Ζαν, και τον καλύτερό του φίλο, Φρανσουά, και άλλοτε εραστή της.

απέσπασε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής

στις Κάννες, και τις Δύο όψεις του ξυραφιού, με

το οποίο τρεις μήνες νωρίτερα η Γαλλίδα σκη-

νοθέτις, στα 76 της χρόνια, κέρδισε το βρα-

βείο σκηνοθεσίας στο Βερολίνο – για την τε-

λευταία δανείστηκε τον τίτλο από ένα

τραγούδι των αγαπημένων της συνεργατών

Tindersticks, αλλάζοντας τον από το πιο πε-

ζό αρχικό Avec amour et acharnement. Σε συνερ-

γασία με τη συγγραφέα του μυθιστορήματος

και σεναριογράφο Κριστίν Ανγκό, όπως και

στο Let the sunshine in, υφαίνει μια τριγωνική

σχέση ανάμεσα στη Σάρα της Ζιλιέτ Μπινός, τον σύντροφό της, Ζαν (Βενσάν Λεντόν), και

τον καλό του φίλο και πρώην εραστή της, Φρανσουά (ο Γκρεγουάρ Κολέν από το Beau Travail). Ο Ζαν και η Σάρα φαίνεται να διανύ-

ουν μια υπέροχη φάση στον έρωτά τους, όταν

εκείνη, καθ’ οδόν προς το υψηλού προφίλ ραδιοφωνικό της πρόγραμμα, βλέπει τυχαία στον δρόμο τον άνδρα που παράτησε παρορ-

μητικά και απροειδοποίητα, συνειδητοποιώντας πως όχι μόνο δεν τον ξέχασε ποτέ αλλά εξακολουθεί να τον ποθεί, προφανώς γιατί δεν

είχε πενθήσει τη διακοπή της σχέσης τους, έστω κι αν αυτή την προκάλεσε. Η κατάσταση σταδιακά εντείνεται όταν ο Φρανσουά προτεί-

νει στον Ζαν μια επαγγελματική συνεργασία

στον τομέα του αθλητικού management, πυροδοτώντας άσχημες μνήμες από το παρελ-

θόν του: ο Ζαν είχε καταδικαστεί για κάτι που δεν αποκαλύπτεται ακριβώς, αλλά σχετίζεται με τη δουλειά του, και παλεύει ακόμη με τις

συνέπειες, όπως και με την ελλιπή επαφή με

τον έφηβο γιο του, ο οποίος μένει μόνιμα με

τη γιαγιά του (Μπιλ Οζιέ) και δεν εμπιστεύε-

ται τον απόντα πατέρα του.

Η Ντενί, ως άλλος Τορκεμάδα των συναι-

σθημάτων, έτσι όπως εξετάζει με ανελέητα

κοντινά τα πρόσωπα και τις παραμικρές αλ-

λαγές στην έκφραση και στη σκέψη, παρα-

κολουθεί τη βασίλισσα του δράματος Μπινός

στο άλυτο δίλημμα που την εκθέτει μπροστά

σε δυο άνδρες που αγαπά, αλλά δεν χωρούν

σε βιώσιμο σχήμα. Ο τρόπος που εκφέρει

την αλήθεια ακροβατεί μεταξύ του χάσματος

που βιώνει και της αλήθειας που αδυνατεί

να συλλάβει, και όσο πιο πειστική και άνε-

τη προσπαθεί να δείχνει τόσο το ψέμα που

πλάθει την προδίδει. Με πολλούς διαλόγους

και σκηνές που κρατούν το ενδιαφέρον λόγω

της ικανότητας των Λεντόν και Μπινός, αν

και δεν ρέουν αφηγηματικά, ο Φρανσουά του

Κολέν παραμένει ένα μετέωρο ιχνογράφημα

χαρακτήρα, ποτέ εντελώς πραγματικός, ούτε

όμως συναρπαστικά νοερός, και οι Δύο όψεις

του ξυραφιού διασταυρώνονται μόνο σποραδικά

με τον επώδυνο αισθησιασμό της απαγορευτικής διττότητας της αγάπης.

ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 2–ΑΒΑΝΑ–ΑΝΔΟΡΑ–ΑΣΤΟΡ–

ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2–ΣΠΟΡΤΙΓΚ 2–ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 2–ΣΙΝΕΑΚ

Creed III

ΣΚΗΝΟΘΕΣIΑ: Μάικλ Μπ. Τζόρνταν

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Τέσα

Τόμσον, Τζόναθαν Μέιτζορς

ΣΥΝΟΨΗ: Αφού κυριάρχησε στον κόσμο της πυγμα-

χίας, ο Άντονις Κριντ έχει μια πετυχημένη καριέρα

και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Ένας παιδικός

του φίλος και κάποτε ανερχόμενο ταλέντο, ο Ντέ-

μιαν, επανεμφανίζεται μετά από μακρόχρονη ποινή

στη φυλακή με στόχο

Το Ρόκι δεν είναι απλώς γέννημα του Σταλόνε, είναι ο ίδιος ο Σταλόνε.

Πρόκειται για ένα ανεπανάληπτο work in progress το οποίο

αντανακλά μέσα στα

χρόνια πού βρίσκεται ο δημιουργός του ως

καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Αν αφαιρέσεις

αυτό το στοιχείο, αφαιρείς και το εξωκινημα-

τογραφικό, πλην απαραίτητο ειδικό βάρος από

κάθε ταινία του franchise, κι αυτή γίνεται

απλώς ακόμα ένα πυγμαχικό δράμα.

Παρά τις αρχικές μας επιφυλάξεις, το πρώ-

το Creed θα μπορούσε κάλλιστα να φέρει την

υπογραφή του Σλάι, στήριζε και ενίσχυε τόσο

τη μυθολογία του ήρωα όσο και την αυτοβιογραφική λειτουργία του – κι ας ήταν «παιδί»

του Ράιαν Κούγκλερ. Ο Ρόκι (και ο Σταλόνε μαζί του) επέστρεφε καταβεβλημένος, σαν ένα φάντασμα από το παρελθόν, για να δώσει μαθήματα ζωής αλλά και για να διδαχθεί μέσα από αυτά, και να θυμηθεί ποιος είναι. Το δεύτερο Creed αναφερόταν στην πιο camp (και διαχρονικά αγαπητή) στιγμή του franchise, περίμενες ανάλογη διάθεση, μα τελικά σου τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια, κάνοντάς σε να θέλεις να κερδίσουν και οι δύο αντίπαλοι στον τελικό αγώνα – μια καινοτομία για το franchise. Αποτέλεσε, δε, τον αποχαιρετισμό του ήρωα που δίδαξε όσα χρειαζόταν στον νεαρό Άντονις και αποχώρησε, φορώντας το θρυλικό καπέλο.

Ο Άντονις πορεύεται πια χωρίς την πατρι-

κή φιγούρα του Ρόκι, όπως και ο Μάικλ Μπ. Τζόρνταν χωρίς την καθοδήγηση του Σταλόνε, μα ακολουθώντας τα χνάρια του και αναλαμβάνοντας ο ίδιος τη σκηνοθεσία της ταινίας. Ο ήρωας είναι πια πλούσιος και επιτυχημένος, έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και ασχολείται με τη διοργάνωση πυγμαχικών αγώνων, όταν δέχεται την επίσκεψη ενός ξεχασμένου παιδικού φίλου που μόλις αποφυλακίστηκε. Η σεναριακή ιδιαιτερότητα και ο φόρος τιμής στο franchise είναι ότι στο Creed III κατά κάποιον τρόπο παρακολουθείς το πρώτο Ρόκι από την οπτική γωνία του Απόλο Κριντ, με τον Ντέιμ του Τζόναθαν Μέιτζορς να είναι το trash, απόλυτο αουτσάιντερ που ψάχνει την ευκαιρία να αποδείξει ότι αξίζει κάτι.

Οτιδήποτε παραπάνω γράψουμε ίσως θεωρηθεί spoiler, θα χαλάσουμε άλλωστε και τη μοναδική ευχάριστη έκπληξη που επιφυλάσσει η ταινία, η οποία ξεκινά δυναμικά (και σεβαστικά) στο κινηματογραφικό ρινγκ, για να δει να της αφαιρούνται αρκετοί πόντοι στους τελευταίους γύρους, λόγω μιας αιφνιδιαστικής επιτάχυνσης της αφήγησης, που κοστίζει στη βαρύτητα και στον αντίκτυπο των γεγονότων, και λόγω φάλτσων αισθητικών δανείων –ο τελικός αγώνας φέρει έντονα την αίσθηση ενός anime– αλλά και της απουσίας μιας στοιχειώδους ερμηνευτικής διεύθυνσης που αφήνει έκθετο τον κατά τα άλλα ψυχωμένο Τζόναθαν Μέιτζορς. Του πιστώνεις ότι δεν γίνεται ποτέ αδιάφορο, αλλά μάλλον συναγωνίζεται το Ρόκι 3 για τη χαμηλότερη θέση στο franchise, και κερδίζει στα σημεία.

Aπό τον Γιάννη Βασιλείου

VILLAGE RENTI 4,7,8,12–VILLAGE MALL 2,4,5,7,13–

VILLAGE PAGRATI 5–VILLAGE AG.DIMITRIOS 1,2–ΑΕΛΛΩ

CINEMAX 2–ΝΑΝΑ CINEMAX 1–ΑΘΗΝΑΙΟΝ 1,2–ΑΙΓΛΗ

CITY 2–ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-

1–OPTIONS ILION 1,2,3,4–TOWN

CINEMAS 1,2,3–ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2

INFO

https://www. youtube.com/ watch?v=hb0 XLX0b4Y4

Skrillex: Ο πιο παρεξηγημένος

μουσικός της γενιάς

του επιστρέφει

Ο 35χρονος Αμερικανός κυκλοφόρησε

δύο άλμπουμ μέσα στο 2023

και παραδόξως ακούγονται μια χαρά.

Ακόμη θυμάμαι πώς αντιμετώπιζε ο

Τύπος τον Skrillex όταν ακούστηκε

για πρώτη φορά το όνομά του, γύρω στις αρχές των 2010s. Το dubstep

μεσουρανούσε στην ηλεκτρονική μουσική.

Το ζούσαμε και εδώ τότε, με μια σειρά από

underground club όνοματα που είχαν εμ-

φανιστεί στα μέρη μας και η Αθήνα ανέπνεε

τον underground αέρα του νότιου Λονδίνου

στη σκηνή του Bios. Ήταν ωραία, πάντως.

Αν παρακολουθούσες από κοντά αυτό που

συνέβαινε εκείνη την περίοδο, έβλεπες στην

ώρα τους πράγματα που δεν τα περίμενες. Η

εμφάνιση του Sonny Moore, όμως, σε αυτό

το σύμπαν προοιωνιζόταν αυτό που θα ακο-

λουθούσε.

Ένας nerdy, emo τύπος που έπαιζε σε μια

hardcore μπάντα στα νιάτα του, ο οποίος

ξαφνικά εκτοξεύτηκε και έγινε ο πιο πετυ-

χημένος DJ και μουσικός παραγωγός της γε-

νιάς του, με τη δική του αμερικανική εκδοχή

του dubstep (brostep) που γέμιζε στάδια και

το έφερε στο μέινστριμ. Κάτι σαν τον Moby

των ’00s, και αυτός ένας Αμερικανός, λευ-

κός, cis μουσικός ο οποίος έμπαινε σε rave

χωράφια που δεν ήταν δικά του και τα εμπο-

ρευματοποιούσε, με τη μόνη διαφορά ότι ο

Moby βγήκε σε μια εποχή που η επιτυχία δεν

θεωρούνταν κάτι τόσο κακό και επιπλέον τον

λάτρευαν οι μουσικοκριτικοί.

Για όσους έγραφαν για μουσική τότε στις

αρχές των ’00s, δεν ήταν cool να καταπιά-

νεσαι με ό,τι έκανε ο Skrillex. Το ξέρω από προσωπική εμπειρία. Αντιπροσώπευε ό,τι πή-

γαινε λάθος στη μουσική βιομηχανία. Ένας

άψυχος σφετεριστής, όπως τον χαρακτήρισαν

εύστοχα πρόσφατα οι NYT, που διάβρωνε

ένα DIY, underground αυθεντικό μουσικό

κίνημα. Καημένε Skrillex! Δεν είχε καθόλου

σημασία αν ήταν –και συνεχίζει να είναι– ένας

υπερβολικά συμπαθής και ευγενικός τύπος, σύμφωνα με μαρτυρίες ακόμη και ατόμων

που δεν πήγαιναν ιδιαίτερα αυτά που έκα -

νε. Κέρδιζε Grammys με τα EPs του προτού

καν κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ

και γενικά έδειχνε πόσο άσχετος είναι με τη

σκηνή όταν στον ευχαριστήριο λόγο του για

το βραβείο αναφερόταν σε εταιρείες όπως η dub police και στους «Croydon dub guys».

Μέσα σε όλα αυτά, κανείς δεν του συγχώρεσε ότι αποτέλεσε τη βασική φιγούρα του EDM, ενός αμφιλεγόμενου –και μεταξύ μας

το ίδιο γελοίου όπως το EBM– μουσικού όρου

που άρχισαν να χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί στα ’00s για να περιγράψουν τη rave κουλτούρα. «Αυτός ο βαρύς, εξωφρενικά μαζικός headliner ήχος που γέμιζε στάδια, ανέβαινε στην κορυφή των τσαρτ και κυριαρχούσε στην Αμερική… κάπου μεταξύ του electro

και της progressive house, σκηνοθετημένος

από τον Michael Bay («Transformers») και, όπως συμβαίνει με διάφορα μουσικά είδη, το να προσπαθείς να τον προσδιορίσεις ακριβώς

είναι σαν να προσπαθείς να πιάσεις μια χού-

φτα νερό», έγραφε ο Simon Reynolds. Για να

το κάνουμε πιο κατανοητό, αναφέρεται στην

περίπτωση σούπερσταρ DJ και παραγωγών

όπως ο Steve Aoki και, πιο up-to-date, η Peggy Gou.

Τέλος πάντων, fast-forward σχεδόν δέκα

χρόνια μετά, το dubstep έχει χαθεί από τον

ορίζοντα, o Skrillex αντέχει ακόμη στον χρό-

νο και φαίνεται πλέον να μην του κρατάνε

και τόση κακία σε σχέση με το παρελθόν.

Ίσως επειδή πλέον υπάρχει μια νέα γενιά

γραφιάδων η οποία δεν κολλάει τόσο εύκο-

λα σε ταμπέλες – αν και ορισμένοι από τους

παλιούς ακόμη θεωρούν ότι δεν πρέπει να

ασχοληθούν. Δεν τους ενδιέφερε τότε επειδή

ήταν η προσωποποίηση του μέινστριμ –βλε-

πε καπιταλισμός–, οπότε δεν τους ενδιαφέρει

ούτε σήμερα. Ίσως, όμως, να αισθάνεται και

ο ίδιος απελευθερωμένος από αυτό το στίγμα

που τον ακολουθούσε σε όλη του την καριέρα.

Κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ με μία μέρα δι-

αφορά το ένα από το άλλο, πρώτα το «Quest for fire» και μετά εντελώς απροειδοποίητα το

«Don’t get too close». Και τα δύο άλμπουμ

έρχονται εννιά χρόνια μετά το ντεμπούτο του,

το «Recess» (2014), και πραγματικά ακούγο-

νται ανέλπιστα ευχάριστα, αν εξαιρέσεις κά-

ποιες υπερβολές. Σίγουρα δείχνουν ότι έχει

εξελιχθεί ως δημιουργός έτσι όπως προσπαθεί να περάσει παιχνιδιάρικα από ήχο σε ήχο και να δοκιμαστεί σε διαφορετικά μουσικά είδη, είτε είναι hyperpop είτε τραπ και cloud rap. Έχει συνεργασίες που πραγματικά σε εκπλήσσουν, με τον Four Tet και τον προστατευόμενό του, Fred Again (οι τρεις τους είναι κολλητοί πια), ή τον ανεξάρτητο αβανγκάρντ περκασιονίστα Eli Keszler, αλλά και τη Missy Elliott, ενώ αποτίνει φόρο τιμής και στο Λονδίνο με την παρουσία του Joker ή βάζοντας τον Flowdan, έναν από τους σημαντικότερους grime ΜCs, στην κορυφαία στιγμή και των δύο άλμπουμ, το «Rumble». Η λίστα είναι ατελείωτη, ενώ δεν λείπουν τρανταχτοί ράπερ όπως οι Chief Keef και Kid Cudi ή ερμηνευτές όπως ο Swae Lee. Έχει ακόμη και ένα κομμάτι με την ανερχόμενη Βρετανίδα –viral φαινόμενο– PinkPantheress.

Ο Skrillex παρέμενε σιωπηλός και αφανής όλο αυτό το διάστημα, λειτουργώντας περισσότερο στο παρασκήνιο. Δούλεψε με ποπ μεγαθήρια όπως οι Diplo, Ed Sheeran, Justin Bieber, Beyoncé, the Weeknd και FKA twigs, αλλά και με μικρότερου βεληνεκούς καλλιτέχνες όπως οι Vic Mensa και Kelsey Lu, έγραψε το σάουντρακ του «Spring Breakers» και χτύπησε φλέβα με τη συνεργασία του με τη Hikaru Utada, τη Γιαπωνέζα-θρύλο της ποπ, στο σάουντρακ του RPG «Kingdom Hearts III».

Ο ίδιος αποδίδει αυτή την κατά τ’ άλλα παραγωγική σιωπή του στην άσχημη ψυχολογική του κατάσταση. Ο θάνατος της μητέρας του το 2015 τον έκανε να πνίξει τη θλίψη του στο ποτό. Άκουσα για την επικείμενη επιστροφή του όταν ένας φίλος μού έστειλε μήνυμα πριν από έναν μήνα για να με ρωτήσει αν έχω πάρει πρέφα τι γίνεται στα σόσιαλ μίντια με τον Bladee, τον Σουηδό ράπερ που λέει το κομμάτι του Skrillex «Real Springs». Γινόταν, μου είπε, χαμός στην Αμερική, όπως και με τον Yung Lean, που επίσης συμμετέχει στο «Don’t get too close». Κοίτα να δεις πώς αλλάζουν οι καιροί. Από την άλλη, ο Skrillex πάντα είχε την επιτυχία εξασφαλισμένη.

ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

από τη λινα ιντζεγιαννη

φωτο: γιωργοσ ξανθινακησ & θαλεια ιωαννου

εικονογραφηση: bianka

ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ένα ιστορικό εστιατόριο του Πειραιά που

δεν σταματά να εξελίσσεται και ανταγωνίζεται

μόνο τον εαυτό του αφού στον τομέα του πα-

ραμένει ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της

χώρας και είναι το σημείο συνάντησης όσων επιθυμούν να δοκιμάσουν τα πιο φρέσκα ψά-

ρια και οστρακοειδή της ελληνικής θάλασσας

δίπλα σε αγνά και εξίσου άψογα συνοδευτικά.

Ο Δουράμπεης είναι ένα κλασικό εστιατόριο

του Πειραιά που συνεχίζει να προσελκύει όχι

μόνο τους καλοφαγάδες της Αττικής αλλά και

τους ξένους επισκέπτες που σπεύδουν να δοκιμάσουν, εντυπωσιασμένοι, φαγητά που δεν

βρίσκουν πουθενά αλλού. Δεν είναι τυχαίο που φέτος ο «τριάστερος» Βραζιλιάνος σεφ Alex

Atala επέλεξε τον Δουράμπεη για ένα από τα

γεύματά του κατά την παραμονή του στην Αθή-

να. Οι αναρτήσεις του στο Instagram έφτασαν

στις οθόνες κάθε foodie που τον ακολουθεί και

όχι μόνο.

Τι χαρακτηρίζει τη μαγειρική του Δουράμπεη; Η απλότητα, ο σεβασμός στην πρώτη ύλη, η ένταση της γεύσης. Όλα τα ψάρια ψήνονται στη

φωτιά της γιγαντιαίας θράκας που καταλαμβά-

νει τον χώρο της κουζίνας, με μόνη παρέμβαση

το θαλασσινό αλάτι και τη σπάνια τεχνική του ψήστη που μετατρέπει τους θησαυρούς της θάλασσας σε πεντανόστιμα φαγητά. Δίπλα στα ψητά και ένα από τα πιο ελαφριά τηγάνια της

πόλης για τα μικρά ψαράκια, τα καλαμάρια και φυσικά τη θρυλική πλέον καραβιδόψιχα.

Όλα τα ψάρια «εκτίθενται» στα ειδικά ψυγεία

του εστιατορίου και ο πελάτης μπορεί, και επι-

βάλλεται, να επιλέξει αυτό που αγαπά. Τι μπο-

ρείτε να φάτε εδώ; Στην αρχή, το μαγαζί θα σας προσφέρει ένα μικρό φλιτζάνι κακαβιά. Θα συ-

νεχίσετε με όστρακα. Κυδώνια, στρείδια ελληνικής καταγωγής, γυαλιστερές, μύδια. Ζητήστε

σασίμι πεντάφρεσκης καραβίδας που έρχεται

με λίγο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και φυσικά

τη φημισμένη σαλάτα του Δουράμπεη. Λίγα

εστιατόρια στον κόσμο έχουν στον κατάλογό

τους μια σαλάτα που είναι εξίσου διάσημη με τις σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Λίγα πιάτα στην Ελλάδα έχουν αντιγραφεί τόσο πολύ, και συνήθως αποτυχημένα, όσο αυτή η σαλάτα.

Μαζί με τη σαλάτα έρχονται τα τηγανητά και άλλα μεζεδάκια: καλαμαράκια, μαρίδα τηγανητή με κρεμμύδι, η διάσημη καραβιδόψιχα που έχουμε αναφέρει ήδη, χταπόδι ψητό, χτένια ψητά λεμονάτα, σαρδέλες ψητές, γαρίδες από την Κοιλάδα Αργολίδας, όταν είναι η εποχή τους, μικρές τηγανητές πεσκανδρίτσες που σερβίρονται με σκορδαλιά από παντζάρι – ο κατάλογος εμπλουτίζεται ανάλογα με το τι φέρνουν οι ψαράδες-προμηθευτές του Δουράμπεη. Και κάπου εδώ μπορούμε να περάσουμε στον βασικό λόγο για τον οποίο αγαπάμε αυτό το εστιατόριο, τα μοναδικά ψητά του ψάρια. Ό,τι καλό βγάζει το Αιγαίο έρχεται πρώτα εδώ: πελαγίσιες τσιπούρες, στήρες, σφυρίδες, ροφοί και συναγρίδες.

Ό,τι και να επιλέξετε θα έρθει στο τραπέζι σας ψημένο στην εντέλεια. Δίπλα στο ψάρι, παραπούλια αχνιστά al dente με ελαιόλαδο, άγρια ραδίκια που μαζεύονται καθημερινά, βρούβες.

Πάντα ένα χόρτο με όνομα συγκεκριμένο, που

μαζεύεται και μαγειρεύεται με την ίδια φροντίδα όπως και το ψάρι.

Αν αγαπάτε τα ζυμαρικά, στον Δουράμπεη θα δοκιμάσετε θεϊκή αστακομακαρονάδα και γιουβέτσι με καραβίδες, δύο πιάτα που πρόσφατα μπήκαν στα πολύ αγαπημένα μας.

Κρατήστε χώρο για γλυκό. Εδώ οι λουκουμάδες είναι τραγανοί και λουσμένοι σε υπέροχο μέλι, τα γλυκά του κουταλιού είναι σπιτικά, ο μπακλαβάς ένα θαύμα.

Η εμπειρία στο εστιατόριο Δουράμπεης είναι μοναδική στην Ελλάδα όχι μόνο για το σπουδαίο φαγητό αλλά και για το άψογο σέρβις. Ξεκινώντας από τον Σέργιο Δουράμπεη, που θα σας υποδεχτεί με χαμόγελο, και φτάνοντας μέχρι τη φροντίδα των σερβιτόρων, θα βρείτε πολλούς λόγους να κατεβαίνετε συχνά στον Πειραιά για ψάρι στον Δουράμπεη.

Δουράμπεης, Ακτή Δηλαβέρη 29, Καστέλλα, 210 4122092

Η αφορμή που ζητάς και η... συνάντηση που σου μένει αξέχαστη!

Μöte στα σουηδικά σημαίνει συνάντηση

Αυτή η δισύλλαβη λέξη περιγράφει ακριβώς

όλα όσα αντιπροσωπεύει το Μöte καφέ στον

Πειραιά γιατί η επεξεργασία του καφέ είναι

συνάντηση, αρωμάτων, γεύσεων, πολιτι -

σμών. Γιατί ο ίδιος ο καφές είναι η αφορμή

και η αιτία για συνάντηση με φίλους, συνερ-

γάτες, γνωστούς ή και αγνώστους! Ακόμα και

το σημείο όπου βρίσκεται το Μöte είναι ένα

σταυροδρόμι όπου συναντιούνται δυο οδοί.

Εκεί, σε ένα γωνιακό ψηλοτάβανο κτίριο

του 1936, στον πεζόδρομο της Σωτήρος

Διός, το παλιό συνδέεται αρμονικά με το

σύγχρονο και η minimal αρχιτεκτονική δένει

απόλυτα με το σκανδιναβικό design. Είναι

εντυπωσιακά τα τεράστια παράθυρα που

επιτρέπουν στο φυσικό φως να μπει απλόχερα, αναδεικνύοντας την ενέργεια αυτών των

ιστορικών κτιρίων.

Στο Μöte θα απολαύσεις specialty coffee

με την ακριβή σημασία του όρου.

Κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο

πρότζεκτ υπογράφει ο κο

ρυφαίος στον χώρο της καφεστίασης αλλά και παγκοσμίως βραβευμένος Στέφανος Δωματιώτης.

Ο ίδιος και τα έμπειρα στελέχη της εταιρείας του, της Create, βρίσκονται στο πλάι των ιδιοκτητών από την αρχική σύλληψη του έργου μέχρι την υλοποίησή του, προσφέροντας γνώσεις και πάθος, καινοτόμες τεχνικές και προτάσεις. Οι ίδιοι ανέλαβαν την εκπαίδευση του προσωπικού, την επιλογή και το καβούρδισμα των coffee beans αλλά και το γενικό consulting του συγκεκριμένου πρότζεκτ. Εδώ θα γευτείς μοναδικό carrot cake αλλά και αφράτα κρουασάν βουτύρου, σκέτα ή με γέμιση βελγική σοκολάτα. Θα πιεις τσάι από ελληνικά brands με βότανα της χώρας μας, θα βρεις vegan σνακ, θα ξεχωρίσεις το Μöte egg salad sando και το pastrami sandwich, ενώ δεν θα μπορέσεις να παραβλέψεις τις επιλεγμένες μπίρες και ετικέτες κρασιών του. Στο Μöte θα ταξιδέψεις σε μακρινά μέρη: Βραζιλία, Κένυα, Αιθιοπία, Ρουάντα, Eλ Σαλβαδόρ, Mεξικό. Μέσα από αυτήν τη διαδρομή θα αντιληφθείς πως ο καφές είναι μια ιεροτελεστία που ξυπνά όλα τα συναισθήματα και στο Μöte αυτή είναι μια εμπειρία που εκφράζει την ίδια σου την προσωπικότητα.

Σωτήρος Διός & Πραξιτέλους, Πειραιάς

Social: mote.coffee

Το αγαπημένο στέκι που ακολουθούμε ό,τι κι αν κάνει.

Το «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα» σου έρχε-

ται αυθόρμητα στο μυαλό όταν βρεθείς στο

ΟΚΙΟ, αυτό το αγαπημένο στέκι που βρίσκεται στη μαρίνα Ζέας και αποτελεί all-day ση-

μείο συνάντησης κάθε φορά που θέλεις να χαλαρώσεις, αφήνοντας πίσω τους ρυθμούς της πόλης.

Ο πρώτος καφές της ημέρας είναι ένα espresso blend από αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ότι όλα θα πάνε καλά. Μπορείς να τον συνοδεύσεις με νόστιμα πιάτα πρωινού και brunch, γιατί στο OKIO οι late sleepers είναι καλοδεχούμενοι. Τα γλυκά pancakes είναι must και ειδικά η πρόταση με μήλο, μέλι και κανέλα. Οι γεύσεις δεν τελειώνουν και μετατρέπονται σε ένα ελαφρύ lunch με νόστιμες επιλογές σε pasta, σαλάτες και comfort πιάτα όπως τα λαχταριστά μπέργκερ ή τα φανταστικά bao buns του ΟΚΙΟ – γεύσεις που θα συνδυάσεις με την μπίρα ή το κρασί σου, ενώ απολαμβάνεις τη θέα

στη θάλασσα. Μπορείς να σκεφτείς καλύτερο boost για να συνεχίσεις την ημέρα ή πιο απολαυστικό κλείσιμο μετά τη δουλειά; Όσο για τη βραδινή του πλευρά, το ΟΚΙΟ έχει να σου προσφέρει signature cocktails με τροπικό χαρακτήρα που σε μεταφέρουν σε μέρη εξωτικά ακόμα και μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Οι μείξεις, μάλιστα, είναι all-day ώστε να μπορείς να τις απολαμβάνεις από νωρίς με το brunch ή το γεύμα σου. Το στέκι αυτό δεν λέγεται τυχαία music café. Οι μουσικές είναι κομμάτι του DNA του και σε καλούν σε uplifting βραδιές που απολαμβάνεις κάθε φορά. Soul, funky, jazzy, rock και ethnic ήχοι εναλλάσσονται στα decks, ενώ κάθε τόσο διοργανώνονται events με καλλιτέχνες και μπάντες της εγχώριας σκηνής που είναι must. Ό,τι κι αν κάνει το OKIO, έχει πάντα μια θετική διάθεση κι αυτό είναι που σε κάνει να το ακολουθείς φα-

Μαρίνα Ζέας, Πειραιάς, 210 4284006 Facebook: OkioMusiCafe, Instagram: okio-musicafe

Αν δεν έχεις δοκιμάσει ακόμα τη μοναδική

εμπειρία ενός χαμάμ, ήρθε η ώρα να επισκε-

φτείς το νέο Polis Hammam - Polis Loutron

που μόλις άνοιξε στον Πειραιά και φέρνει τις

ευεργετικές ιδιότητες του νερού στην καθη-

μερινότητά σου. Ένας χώρος σχεδιασμένος για

να προσφέρει ευεξία και χαλάρωση μέσα από την εμπειρία των παραδοσιακών λουτρών. Η ιεροτελεστία του χαμάμ είναι μία από τις παλαιότερες μεθόδους εξαγνισμού και καθαρι-

σμού με ρίζες τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο

και στην Ανατολή. Το Polis Hammam - Polis Loutron επαναφέρει τη λουτρική περιποίηση, αντλώντας έμπνευση από το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί όλες τις σύγχρονες ανέσεις ώστε οι φιλοξενούμενοι να αισθάνονται ασφάλεια και άνεση σε κάθε θεραπεία.

Οι επιλογές των λουτρών είναι περισσότερες από δέκα και καθεμία έχει να σου προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία. Μπορείς να ξεκινήσεις με ένα απλό ελληνικό, που περιλαμβάνει ειδική μάσκα από ηφαιστειακό πηλό, και κάθε φορά να ανακαλύπτεις μια νέα θεραπεία που θα σε εξαγνίζει εσωτερικά και εξωτερικά. Ρωμαϊκό, Μαροκινό, Ηράκλειο, Βυζαντινό είναι κάποιες

μόνο από τις προτάσεις χαμάμ που θα σε οδηγήσουν σε έναν κόσμο απόλυτης χαλάρωσης.

Οι ευεργετικές ιδιότητες του μασάζ προσφέ-

ρονται μέσα από μια προσωποποιημένη θερα-

πεία που μπορείς να απολαύσεις μόνος ή με το

ταίρι σου. Η χαλάρωση, η ευεξία και η αναζω-

ογόνηση συνδυάζονται σε μια απόλαυση που

σου δίνει την αίσθηση ότι σταμάτησε ο χρόνος, ενώ όσοι υποφέρουν από χρόνιους πόνους θα

νιώσουν τη σημαντική βοήθεια των ενεργει-

ακών μαλάξεων. Εκτός από τους διαφορετικούς τύπους μασάζ, το Polis Hammam - Polis Loutron φιλοξενεί κάθε είδους επιθυμία για

τους πελάτες που αναζητούν τις εξειδικευμένες υπηρεσίες του. Σε ένα VIP περιβάλλον μπορούν να φιλοξενηθούν Βachelor, πάρτι γενεθλίων ή επετείου, ακόμα και μια σειρά από premium θεραπείες που θα κάνεις δώρο σε κάποιον αγαπημένο σου. Καθημερινός προορισμός ξεκούρασης, αποτελεί ιδανικό break για τους εργαζομένους στα ναυτιλιακά και δικηγορικά γραφεία της περιοχής του Πειραιά.

Με «σύμμαχο» το νερό, τη φροντίδα, το άγγιγμα, την επικοινωνία και τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες των ειδικευμένων θεραπευτών, η αλυσίδα χώρων ευεξίας και περιποίησης

αναβιώνει την απόλυτη εμπειρία καλλωπισμού

και ανάτασης ψυχής που μπορούν να απολαμβάνουν καθημερινά όλο τον χρόνο όχι μόνο οι Έλληνες επισκέπτες αλλά και οι ξένοι τουρίστες

που αναζητούν μια μοναδική εμπειρία.

Με σεβασμό στην ασφάλεια και στην υγεία

όλων και τηρώντας πιστά όλα τα πρωτόκολλα

του Covid-19, το Polis Hammam - Polis Loutron

σού ανοίγει τις πόρτες του και σε μυεί σε μια

βιωματική εμπειρία ζωής μέσα από μια μεγά-

λη επιλογή εξαιρετικών ιεροτελεστιών χαμάμ, τελετουργικών μασάζ και αποτελεσματικών θεραπειών περιποίησης προσώπου και σώματος. Δεν είναι τυχαίο ότι συνεχίζει να λαμβάνει κορυφαία βραβεία, διακρίσεις και άριστες κριτικές και βρίσκεται στην κορυφή των τουριστικών αξιοθέατων στην Ευρώπη, λαμβάνοντας για ακόμη μία χρονιά το Tripadvisor Traveler’s Choice Awards 2022.

Στον Πειραιά, πολύ κοντά στη στάση μετρό Δημοτικό Θέατρο, θα βρεις έναν χώρο που σε απομακρύνει από την καθημερινότητα και σε ταξιδεύει σε παραδόσεις του παρελθόντος που θεραπεύουν με τον δικό τους τρόπο νου, σώμα και ψυχή.

Κωνσταντίνου Καραμανλή 40Α, Καλαμαριά, Θεσσαλονίκη, 2311 320059, Μοναστηρίου 16, Θεσσαλονίκη, 2310 596800, Αυλητών 6-8, Ψυρρή, Αθήνα, 210 7002631, Φίλωνος 43, Πειραιάς, 210 4113030, https://polis-hammam. gr/?ref=lifo, Instagram: https://www.instagram.com/polis_hammam_polis_ loutron/, Facebook: https://www.facebook.com/PolisHammamloutron

Street Souvlaki

Το Καφέ των Αισθήσεων , το μπαράκι

που έχουν αγαπήσει οι Πειραιώτες και όχι

μόνο, έχει ανανεωθεί προσφέροντας ακόμα

περισσότερες προτάσεις για να περάσουμε

όμορφα και να απολαύσουμε κάθε στιγμή

του χειμώνα.

Δίπλα στις draft μπίρες που παίζουν στα-

θερά, θα βρεις και δυο guest ετικέτες, την

Jasmine της Strange Brew και την Insomnia

της Noctua microbrewery. Εξάλλου, εδώ οι ελληνικές μικροζυθοποιίες έχουν τη δική

τους θέση ανάμεσα στις ετικέτες, προτείνοντας κάθε φορά κάτι νέο για να κάνεις τη δική σου ζυθογνωσία στα διαφορετικά είδη.

Το ίδιο ενημερωμένη είναι και η κάβα με

τα ποτά, όπου θα βρεις από mainstream μέ-

χρι πιο premium ετικέτες, ενώ στα κοκτέιλ η signature λίστα ανανεώνεται δύο φορές τον

χρόνο. Δεν πρέπει να παραλείψεις να δοκιμάσεις και τα old time classic με το twist που κάνει τη διαφορά

στις γνώριμες συνταγές.

Η μουσική στο Καφέ των Αισθήσεων παίζει

πρωταγωνιστικό ρόλο και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που λείπει αρκετά από τη νύχτα του Πειραιά. Εδώ οι DJs εναλλάσσονται από Τρίτη έως Κυριακή και οι ήχοι κινούνται από alternative, rock, brit rock μέχρι funk, soul, new soul και από hip hop, electronic trip hop μέχρι dark wave. Must είναι οι Τετάρτες και Κυριακές, ημέρες αφιερωμένες στην εναλλακτική ελληνική σκηνή του έντεχνου και του ροκ.

Όσο για την πρωινή πλευρά του Καφέ των Αισθήσεων, δύο 100% Arabica καφέδες που προσφέρονται για να διαλέξεις αυτόν που θέλεις –ο ένας είναι μονοποικιλιακός και βιολογικός–, ενώ τα χειροποίητα σάντουιτς σε συνοδεύουν κάθε στιγμή που θέλεις ένα νόστιμο σνακ – εδώ θα βρεις και μια vegan πρόταση.

Το στέκι που βρίσκεται στο 164 της Κουντουριώτου είναι από εκείνα που δεν χάνουν την ταυτότητά τους μέσα στα χρόνια κι αυτό το αποδεικνύει καθημερινά.

Κουντουριώτου 164, Πειραιάς, 210 4220672, Facebook: το καφε των αισθησεων, Instagram: to_kafe_ton_aisthiseon

Παραδοσιακές γεύσεις φτιαγμένες με ποιότητα που μας κάνουν παρέα και τη Σαρακοστή.

Το Street Souvlaki είναι κομμάτι της ελ-

ληνικής παράδοσης, δημιουργώντας με

αγνά υλικά και φρέσκα κρέατα πιάτα που

αντιπροσωπεύουν την κουζίνα μας, ενώ

ταυτόχρονα προτείνει τις δικές του γευστικές πινελιές σε κλασικές συνταγές, έτσι, για να έχουμε πάντα να δοκιμάζουμε κάτι καινούργιο.

Δίπλα στα κλασικά σουβλάκια και στα τυλιχτά θα βρεις καλαμάκι με χαλούμι, καλαμάκι

από μανιτάρι αλλά και καλαμάκι λαχανικών

–οι vegetarian θα ενθουσιαστούν–, ενώ φρο-

ντίζει να αποφεύγουμε λιπαρά και θερμίδες

με τις αλάδωτες πιτούλες που μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε διαφορετικές επιλογές (σταρένια, ολικής άλεσης και καλαμποκιού).

Δεν υπάρχει περίπτωση να μη δοκιμάσεις

τις μοναδικές ολόφρεσκες πατατούλες με γαρνίρισμα τριμμέ νης φέτας και, φυσικά, να προσθέσεις στις επιλο γές κάποια από τις σος φέτας, γιαουρτιού ή πάπρικας. Εξάλλου, ο κατάλογος είναι τόσο μεγάλος που καθένας θα βρει τα δικά του αγαπημένα. Επειδή το Street

Souvlaki γνωρίζει καλά την ελληνική κουζίνα, δημιουργεί μια σειρά από γεύσεις για όλη την περίοδο της Σαρακοστής και μας κάνει παρέα ακόμα και τη Μεγάλη Εβδομάδα. Γύρος μανιταριών με νηστίσιμη σος τρούφας, μπιφτέκι λαχανικών, κολοκυθοκεφτές κεμπάπ χωρίς κρέας με πρωτεΐνη σόγιας και μπιζελιού ή λουκάνικο θαλασσινών είναι κάποιες από τις νηστίσιμες προτάσεις που θα σε ενθουσιάσουν.

Θα συνδυάσεις αυτές τις επιλογές με τη φανταστική αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα ή την καραμανλίδικη σάλτσα Καππαδοκίας αλλά και με ένα σωρό άλλες προτάσεις σε ντιπάκια που αλλάζουν όλη τη γευστική εμπειρία. Όλα αυτά πάντα στις προσιτές τιμές που μας έχει συνηθίσει το Street Souvlaki και με την ποιότητα που μας κάνει να το ξεχωρίζουμε. Με ειδικά διαμορφωμένο μενού για τους μικρούς μας φίλους προσαρμοσμένο στις διατροφικές τους ιδιαιτερότητες καλύπτει δεξιώσεις και πάρτι με πάντα ζεστά και φρέσκα

εμπειρίες.

Καφέ των Αισθήσεων

BY MARGONI

Ygrey

εκφράζουν το διαφορετικό.

Εδώ και χρόνια η καλαίσθητη βιτρίνα του Ygrey στον Πειραιά μαγνητίζει τα βλέμματα παρουσιάζοντας τη δική του ξεχωριστή ματιά

στο κόσμημα και στα objets d’art. Καθώς συ-

νεχίζει με νέα διεύθυνση, το Ygrey by Margoni διατηρεί τις αξίες της πρωτοτυπίας και της ποιότητας, ανανεώνοντας τη συλλογή του.

Οι δημιουργίες της συλλογής Μαργώνη κατέχουν πρωταγωνιστική θέση, ενώ δεν λείπουν σημαντικές προτάσεις σύγχρονου

ελληνικού jewelry design. Τα κοσμήματα της εταιρείας Μαίρη Μαργώνη από τη Θεσσαλονίκη χαρακτηρίζονται από πρωτοπόρα τεχνοτροπία κοπής των πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων, η οποία καταφέρνει να μην προσβάλλει την αυθεντική τους μορφή. Κολιέ, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, παντατίφ, καρφίτσες, φυλαχτά σε πρωτότυπες φόρμες και σχηματισμούς, δεμένα με χρυσό ή ασήμι, εκπλήσσουν με τον αναπάντεχο σχεδιασμό και, φυσικά, με τη λάμψη και τα χρώματα του εκάστοτε λίθου.

Το ίδιο ιδιαίτερες είναι και οι υπόλοιπες συλλογές, επιλεγμένες με έμπνευση από τους συνεργάτες της Μαργώνη, που ξεχωρίζουν χάρη στην προσωπικότητα των δημιουργών τους. Πρωτότυπα υλικά, καινοτόμες τεχνικές,

σχήματα και χρώματα που απέχουν από το συμβατικό κόσμημα.

Κοσμήματα σαν υφαντά, βραχιόλια με στί-

χους σπουδαίων Ελλήνων ποιητών, ευφάνταστες μινιατούρες, σφαιρικές μικρές φόρμες

από σμάλτο, κυκλαδίτικα μοτίβα, αφηρημένα σχήματα, έθνικ αναφορές, πέρλες, φίνα επεξεργασμένη μικρογλυπτική, κοσμήματα

από ασήμι, χρυσό, επίχρυσο ασήμι, τιτάνιο.

H Αλεξάνδρα Δήμου, που είναι υπεύθυνη του καταστήματος, θα σε κατευθύνει με τις συμβουλές και τις γνώσεις της πάνω στο κόσμημα, ώστε να βρεις αυτό που σου ταιριάζει. Στον ίδιο χώρο παρουσιάζεται και μια

συλλογή πανέμορφων αντικειμένων για εσωτερικούς ή και εξωτερικούς χώρους με παιχνιδιάρικη διάθεση, έντονα και χαρούμενα χρώματα, χρηστικά ή διακοσμητικά, ιδέες που γίνονται θαυμάσιες προτάσεις για προσωπική χρήση ή δώρο σε αγαπημένα

πρόσωπα που εκτιμούν την τέχνη του ευ ζην. Μοναδικά και ανεπανάληπτα κομμάτια

που συνεχίζουν μια δημιουργική πορεία η

οποία συνεχώς εξελίσσεται και εντυπωσιάζει

με την ποιότητα, την ομορφιά και το πνεύμα

ελευθερίας που αποπνέει.

Υψηλάντου 143, Πειραιάς, 210 4137092, www.margoni.gr

Facebook: Margoni jewellers, Instagram: margoni_jewellers

Facebook: Ygrey by Margoni, Instagram: @ygrey_by_margoni

Instagram: @aimilia_balaska_studio (φωτογράφος)

Ιδιαίτερα κοσμήματα και αντικείμενα διακόσμησης που

Luca

Italian street food με χειροποίητη φροντίδα.

Οι ιταλικές γεύσεις γίνονται πανεύκολα καθημερινή συνήθεια, ειδικά όταν είναι νόστιμες, χειροποίητες και με ένα funky twist που τις κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσες. Το

DaDa Luca είναι το στέκι που μοιράζει ιταλικό ταμπεραμέντο από το πρωί μέχρι το βράδυ, προσφέροντας όλα όσα ταιριάζουν σε κάθε στιγμή της ημέρας.

Θα ξεκινήσεις το πρωί με ένα αρωματικό espresso blend και θα το συνοδεύσεις με μια λαχταριστή gondola – μοιάζει με το πεϊνιρλί, αλλά φτιάχνεται από το ζυμάρι της πίτσας. Η

vegetarian είναι μια επιλογή που θα λατρέψεις, πολύ νόστιμη και ελαφριά, σου δίνει όλη τη γεύση που χρειάζεσαι για να αρχίσει (ή να συνεχίσει) η ημέρα σου.

Το lunch break σε οδηγεί και πάλι στο Da Luca για pasta ή πίτσα σε διαφορετικές

συνταγές, όλες προσεγμένες και χορταστικές. Να δοκιμάσεις οπωσδήποτε την πίτσα Da Luca με σάλτσα ντο

μάτας, mozzarella, πέστο τρούφας, φρέσκα μανιτάρια, ρόκα, flakes παρμεζάνας και λάδι τρούφας. Αν είσαι pasta lover, δεν θα σου ξεφύγει η Porcini Τartufo, ταλιατέλες με μανιτάρια porcini, λάδι τρούφας και κρέμα γάλακτος. Το Da Luca είναι το πρώτο μαγαζί που φτιάχνει χειροποίητο panzerotto και πρέπει να μη χάσεις το Mozzarella pomodoro. Όλες οι γεύσεις του Da Luca είναι εύκολες και νόστιμες για να μπορείς να τις απολαμβάνεις οποιαδήποτε στιγμή, συνοδεύοντάς τες με ένα ποτήρι κρασί, σε μια εμπειρία η οποία τιμά τη μεσογειακή κουζίνα που τόσο αγαπάμε. Από ένα προσεγμένο brunch μέχρι το early drink μετά τη δουλειά, θα βρεις σίγουρα αυτό που επιθυμείς κάθε φορά. Εξάλλου, εδώ όλα γίνονται με αγάπη και χειροποίητη φροντίδα, γι’ αυτό και είναι τόσο αυθεντικά. Το Da Luca ήρθε για να κάνει το Italian street food μέρος της καθημερινότητας και το κατάφερε πολύ καλά!

A ΦΙ Ε ΡΩ ΜΑ

Λουδοβίκου 2, Πειραιάς, Facebook: Da Luca, Instagram: da_luca_piraeus

Παράδοση και γεύση

από το 1924.

Ο Χαλβάς Δραπετσώνας Κοσμίδη-Γαβρίλη είναι

από μόνος του ένας πολύ καλός λόγος για να κάνεις

στάση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το κατάστημα

του ιστορικού ονόματος προσφέρει όλες εκείνες τις

γεύσεις που μυρίζουν παράδοση και ειδικά αυτή την

περίοδο της Σαρακοστής τις αναζητούμε ακόμα περισ-

σότερο. Από κλασικό χαλβά με αμύγδαλο μέχρι χαλβά

με χαρουπόμελο και από προτάσεις με cranberry μέχρι

επιλογές χωρίς ζάχαρη, με stevia, εδώ θα βρεις ό,τι επι-

θυμείς. Μια ιστορία που ξεκινά από το 1924, ξετυλί-

γεται σε κάθε μπουκιά και σε οδηγεί σε μια απόλαυση

που δεν συγκρίνεται με τίποτα.

KEFI CONCEPT STORE

Το Kefi concept store καταφέρνει να σου φτιάξει

τη διάθεση όχι μόνο με το όνομα αλλά και με όσα προσφέρει. Αντικείμενα design Ελλήνων σχεδιαστών που

ομορφαίνουν τον χώρο σου και κάνουν την καθημε-

ρινότητα λίγο πιο funky, ιδέες για δώρα και, φυσικά, πολλή έμπνευση για κάθε είδους event που θέλεις να

ξεχωρίζει. Η Κατερίνα Γαβρίλη θα συνεργαστεί μαζί

σου προκειμένου να οργανώσει και να διαμορφώσει

μια εορταστική και αυθεντική εμπειρία γάμου. Όλα

όσα έχει το Kefi είναι διαλεγμένα με προσοχή, προ-

βάλλοντας μια ιδιαίτερη, μίνιμαλ αισθητική. Και ένα

tip: μη φύγεις χωρίς το ελληνικό Yoke magazine, θα το λατρέψεις!

OPTIQUE BOUTIQUE BY PAPADOPOULOS

Το concept store

Το όνομα Παπαδόπουλος στον Πειραιά είναι συν-

δεδεμένο με τα οπτικά από το 1965. Από το 2019 δη-

μιουργήθηκε μέσα στο ιστορικό κτίριο του Δημοτικού

Θεάτρου ένα νέο κατάστημα που συμβολίζει όχι μόνο

την εξέλιξη της εταιρείας αλλά και τη σύγχρονη μορ-

φή ολόκληρης της περιοχής του Πειραιά. Στο concept store Optique Boutique by Papadopoulos θα βρεις

προτάσεις από σημαντικά brands του χώρου για να

επιλέξεις αυτό που σου ταιριάζει. Εξάλλου, εδώ κάθε

ζευγάρι γυαλιών είναι μια έκφραση της προσωπικότη-

τάς σου και όλες οι τάσεις της μόδας γίνονται δική σου

επιλογή πριν ακόμα εμφανιστούν μαζικά.

MIAOU NIAOU BY BARBARA PERRAKIS

To Miaou Niaou είναι ένα κατάστημα που εναρμο-

νίζεται πλήρως με την ατμόσφαιρα του Δημοτικού Θε-

άτρου. Εδώ οι δημιουργίες της Barbara Perrakis έχουν δημιουργήσει το δικό τους trend, με φιγούρες από

ζώα να βρίσκουν τη θέση τους στην κλασική συλλογή

του brand. Η οξείδωση του χαλκού, ο συνδυασμός με το ασήμι και οι ημιπολύτιμοι λίθοι συνδυάζονται

σε ένα αποτέλεσμα που ξεχωρίζει. Στη νέα εποχή των

κοσμημάτων Μιάου Νιάου πρωταγωνιστούν οι πιο

αφηρημένες φόρμες που όμως καθεμιά διηγείται μια

ξεχωριστή ιστορία. Τα χρώματα, τα σχήματα και τα υλι-

κά βρίσκονται σε μια αρμονική συνύπαρξη, ενώνοντας

το παρελθόν με το παρόν.

2BSPOT

Το σημείο όπου θέλεις

να βρίσκεσαι κάθε μέρα.

Το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά είναι πραγμα-

τικά ένα στολίδι για την περιοχή και τα μαγαζιά του

δεν θα μπορούσαν να μη συμφωνούν με την αισθητική

που εκφράζει το κτίριο. Το 2bspot του Ανδρέα Βήχου

είναι ένα new entry που φιλοξενεί κάθε στιγμή, προ-

σφέροντας γεύσεις σε έναν χώρο προσεγμένο και φιλό-

ξενο. Εδώ ξεκινάς απ’ το πρωί, απολαμβάνοντας μονα-

δικό espresso –πραγματικά σε ξυπνάει με τα αρώματά

του–, και επιστρέφεις για εκείνο το ποτήρι κρασί που

χρειάζεσαι μετά τη δουλειά. Νόστιμα σνακ και υγιεινές

μπάρες συνοδεύουν τις στιγμές σε ένα all-day στέκι

που έχει πάντα αυτό που θέλεις.

Facebook-Instagram: kefi.conceptstore kefi.conceptevents

210 4120444, www.optique-boutique.gr Instagram: Optique boutique gr Facebook: Optique boutique by papadopoulos

Instagram: miaouniaou_ barbaraperrakis και miaouniaou_ jewelsgallery, Facebook: Miaou Niaou

Instagram: 2Bspot

των οπτικών προϊόντων.

ΧΆΛΒΆΣ ΔΡΆΠΕΤΣΏΝΆΣ

210 4227606 www.halvas-drapetsonas.gr

Κοσμήματα που λένε καθένα

μια ιστορία.

Φέρνει κέφι στην καθημερινότητα.

Eighteenscreen MICRO ROASTERY

Το Eighteen Screen Micro Roastery τιμά

τον καφέ όπως ακριβώς πρέπει για να τον

απολαμβάνεις καθημερινά, ξεφεύγοντας

από τη συνήθεια. Γιατί εδώ ο καφές δεν είναι

απλώς μια συνήθεια αλλά μια συνεχής ανα -

κάλυψη γεμάτη αρώματα και γεύσεις. Ο Q

Grader Γιάννης Γκιουρτζιάν ξέρει πολύ καλά

την τέχνη και μοιράζεται μαζί μας όλα τα μυ-

στικά της. Για την ακρίβεια, το πιο σημαντικό,

τη συνισταμένη των μυστικών που αποτελεί

μια μοναδική εμπειρία.

Επιλέγοντας από εκλεκτές ποικιλίες σε όλο

τον κόσμο, το Eighteen Screen έχει να σου

προσφέρει μια σειρά από single origin και

single estate καφέδες που σε μαγεύουν με το

γευστικό προφίλ τους. Αν θέλεις μια συμβου-

λή, δοκίμασε όσο περισσότερους μπορείς για

να βρεις αυτόν που ταιριάζει στη δική σου γευστική προτίμηση αλλά και για να ζήσεις ένα ταξίδι

ανακάλυψης που μόνο ο καφές μπορεί να δημιουργήσει.

Στο Eighteen Screen θα απολαύσεις το αγαπημένο σου ρόφημα από τα χέρια μιας έμπειρης ομάδας που ξέρει να αναδεικνύει τα γευστικά χαρακτηριστικά κάθε ποικιλίας. Αφού δοκιμάσεις, μπορείς να μεταφέρεις σπίτι σου αυτήν τη γευστική μαγεία, επιλέγοντας το σακουλάκι με τους ιδιαίτερους κόκκους. Εξάλλου, οι καφέδες Eighteen Screen κερδίζουν όλο και περισσότερο χώρο στο κομμάτι wholesale και κατακτούν μια σημαντική θέση στα πιο ενημερωμένα café. Το στέκι του Πειραιά είναι ο τόπος συνάντησης των coffee lovers που αφήνονται στη γευστική μαγεία του καφέ και ακολουθούν τα βήματα κάθε ποικιλίας στα πιο μακρινά μέρη του κόσμου. Για να μεταφερθείς από την οδό Τζαβέλλα μέχρι εκεί, αρκεί μια γουλιά!

Eighteenscreen WINE & NUTS

Eighteenscreen Micro Roastery, Τζαβέλλα 88, Πειραιάς, 210 4120631 www. eighteenscreen.gr, Facebook: EighteenScreen Coffee Roasters Instagram: eighteenscreencoffeeroasters

Το Eighteen Screen Wine & Nuts δεν είναι

απλώς μια σύγχρονη κάβα. Είναι σημείο

συνάντησης για τους λάτρεις του κρασιού

ή τους φανατικούς των αποσταγμάτων που

ενημερώνονται συνεχώς για ό,τι καλύτερο

κυκλοφορεί. Στα ράφια, λοιπόν, του Eighteen

Screen θα βρεις ακριβώς αυτό, προτάσεις από

τα καλύτερα του κάθε είδους που καλύπτουν όλα τα γούστα και τις περιστάσεις.

Στα κρασιά ο ελληνικός και διεθνής αμπε-

λώνας εκπροσωπούνται με επιλεγμένες ετικέ-

τες, από τις πιο γνωστές μέχρι και πιο ιδιαίτερες για συλλέκτες ή οινογνώστες που εκτιμούν

καθετί το ξεχωριστό. Το ίδιο προσεγμένη

είναι και η λίστα με το αλκοόλ όπου θα βρεις premium brands σε ουίσκι, βότκα, τεκίλα, ρούμια και ό,τι άλλο μπορεί να επιθυμήσεις

για να κάνεις ένα μοναδικό δώρο ή για

να απολαύσεις στο σπίτι με την παρέα σου.

Οι μπίρες στο

Eighteen Screen Wine & Nuts κατέχουν τη

δική τους ιδιαίτερη θέση. Εδώ περιλαμβάνονται ελληνικές και ξένες

ζυθοποιίες με είδη λιγότερο ή περισσότερο γνωστά και διαφορετικές μεθόδους ζυθοποίησης που κάνουν τη διαφορά. Τα αποστάγματα δεν θα μπορούσαν να λείπουν, λατρεμένο ποτό για τους περισσότερους από εμάς. Μόνο που εδώ μπορείς να δοκιμάσεις μονοποικιλιακές ετικέτες και σοδειές που σε κάνουν να ξαναγνωρίσεις ολόκληρη την κατηγορία. Φυσικά, σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσεις τους φρεσκοψημένους ξηρούς καρπούς και τις delicatessen προτάσεις που μπορούν να συνοδεύσουν το ποτό σου. Εξαιρετική επιλογή τα αποξηραμένα φρούτα αλλά και τα γλυκίσματα που αναδεικνύουν τη γεύση του αποστάγματος ή του κρασιού σου. Επιλεγμένα προϊόντα από διάφορα σημεία της Ελλάδας αλλά και από χώρες του εξωτερικού, όλες οι προτάσεις δημιουργούν μια ολοκληρωμένη εμπειρία pairing. Η έμπειρη ομάδα του Eighteen Screen Wine & Nuts θα σε κατευθύνει κατάλληλα για να ζήσεις αυτή την εμπειρία όσο πιο ολοκληρωμένα γίνεται.

Τζαβέλλα 90, Πειραιάς, 210 4120631. www. eighteenscreen.gr, Facebook: EighteenScreen Coffee Roasters, Instagram: eighteenscreencoffeeroasters

Εδώ θα βρεις premium ετικέτες και τον τρόπο να τις συνοδεύσεις σε μια ολοκληρωμένη εμπειρία.

Στον πεζόδρομο της Αγγέλου Μεταξά στο

Πασαλιμάνι, το Belle Amie, που στεγάζεται σε

ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, αποτελεί τον

απόλυτο προορισμό για να ζήσεις ένα άκρως

ποιοτικό και γευστικό ταξίδι. Μέσα στο εσωτερικό comfort περιβάλλον του με την ξεχωριστή vintage ατμόσφαιρα μοιραζόμαστε καθημε-

ρινά ωραίες στιγμές, γεύσεις, εικόνες και συ-

ναισθήματα, ενώ εξωτερικά, στην ανθισμένη

και καταπράσινη αυλή του, το θαλασσινό

αεράκι σε ταξιδεύει με φόντο τη μαρίνα Ζέας.

Ένα φουαγέ απόλαυσης και γευστικής εμπει-

ρίας με ένα μενού που ξεχωρίζει χάρη στις δημιουργικές γευστικές προτάσεις, οι οποίες

ικανοποιούν και τους πιο απαιτητικούς ουρα-

νίσκους. Η ομάδα του Belle Amie, με σεφ την Ειρήνη Μπούρα και τον Ηλία Παπαδάτο, έχει δημιουργήσει έναν ευρηματικό γαστρονομικό

κατάλογο βασισμένο στην ελληνική δημιουρ-

γική παραδοσιακή κουζίνα, τον οποίο συνθέ-

τουν αυθεντικές πρώτες ύλες από τοπικά ΠΟΠ προϊόντα, φρέσκα ψάρια και κρέατα μικρών παραγωγών. Σε αυτό το μενού, όπου το σύγ-

χρονο twist της ελληνικής παράδοσης κάνει

τη διαφορά, θα ανακαλύψεις ξεχωριστές δημι-

ουργίες που σε προκαλούν να τις δο-

κιμάσεις: σαλάτα κινόα με αβο

κάντο, μάνγκο, φράουλα και

γαρίδες, μους ταραμά

με μελάνι σουπιάς και

αυγά χελιδονόψαρου,

μιλφέιγ κόκκινου μα-

ριναρισμένου τόνου

με φύλλο κρο ύ στας

και αυγοτάραχο Με-

σολογγίου, μεδούλι με

ταρτάρ μόσχου, τουρσί

μανιταριών και λάδι τρού

φας, μιλφέιγ με φρέσκο ψάρι ημέρας, λαχανικά σχάρας και σάλτσα τσιμιτσούρι, ριζότο

κολοκύθας με καλαμάρι, κρέμα τυριού και

λάδι τρούφας και ταλιάτα συκώτι γάλακτος με

φιστίκι Αιγίνης. Μια σύγχρονη ποικιλία ελληνικών γαστρονομικών προτάσεων που μπορείς να γευτείς ως κυρίως γεύμα ή να μοιραστείς

στη μέση με την παρέα σου, σε συνδυασμό με

εκλεκτές ετικέτες κρασιών και αποσταγμάτων.

Η γευστική εμπειρία συμπληρώνεται με απολαυστικές προτάσεις brunch, το οποίο έχει καθιερωθεί ως αγαπημένη μας γευστική

συνήθεια. Σερβίρεται καθημερινά με ιδιαίτερες επιλογές πιάτων όπως αυγά του δάσους (ομελέτα με ποικιλία άγριων μανιταριών, γραβιέρα Νάξου, θυμάρι και πάστα τρούφας), Gravlax (αυγά scrambled πάνω σε φρυγανισμένο μπριός με παστό σολομό, τυρί κρέμα και σχοινόπρασο), καγιανά (στραπατσάδα σε φωλιά από κουλούρι Θεσσαλονίκης, σάλτσα φρέσκιας ντομάτας και φέτα ΠΟΠ), pancakes, κρουασάν και πολλές άλλες all-day προτάσεις όπως τα bao buns μπακαλιάρου ή γουρουνοπούλας και τα απολαυστικά μπέργκερ.

Aν είστε εραστές της απόλυτης αισθητικής και art deco ατμόσφαιρας, αν αγαπάτε την υψηλής ποιότητας κουζίνα

και τις αυθεντικές γεύσεις, αλλά και την μπονβιβερί-

στικη νυχτερινή ζωή και

τα premium cocktails,

τότε το all day bar

restaurant Belle Amie

είναι ο δικός σας ξε-

χωριστός καθημερι -

νός προορισμός στην

καρδιά του Πειραιά.

Αγγ. Μεταξά 11, Πασαλιμάνι, Πειραιάς, 210 4175740, www.belleamie.gr www.facebook.com/belleamiegr, www.instagram.com/belleamiepiraeus

απόλυτη εμπειρία γευστικής και αισθητικής

212 Arts

Ένας πρωτοποριακός χώρος τέχνης που συνδέει τη

ναυτιλία με το καλλιτεχνικό έργο.

Το 212 Arts είναι ένας ξεχωριστός χώρος

όπου η ναυτιλία και η τέχνη γίνονται ένα.

Φυσικά, για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάζεται

ένας άνθρωπος να το οραματιστεί κι αυτός

είναι ο Ευάγγελος Γεωργούλης που μετά από

χρόνια στον χώρο της ναυτιλίας αποφάσισε να υλοποιήσει το όνειρό του.

Το ίδιο το κτίριο όπου στεγάζεται ο Χώρος

Τέχνης 212 είναι ένα δείγμα αρχιτεκτονικής

δημιουργίας, χαρακτηριστικό του νεοκλασικισμού. Φέτος συμπληρώνονται 102 χρόνια από

την ανέγερσή του. Πρόκειται για ένα επιβλητικό οικοδόμημα διακοσμημένο με γαλλικά

έπιπλα που χρονολογούνται τον 19ο αιώνα, διαλεγμένα με αγάπη και σεβασμό προς την ιστορία και την αισθητική του κτιρίου-μνημείου.

Από τον Οκτώβρη του 2021, που ξεκίνησε τη λειτουργία του, το 212 Arts έχει φι λοξενήσει ομαδικές

και ατομικές εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών όπως ο Χρήστος Αντωναρόπουλος, ο

Στάθης Βατανίδης, ο Ανδρέας Δεβετζής, ο Γιάννης Απέργης, η Ιόλη Ξιφαρά, ενώ στα τέλη Μαΐου θα φιλοξενήσει εκθέσεις καταξιωμένων καλλιτεχνών με θέμα τον Πειραιά και αφορμή τον ετήσιο επιτυχημένο θεσμό «Ημέρες Θάλασσας». Αυτή την περίοδο φιλοξενείται η έκθεση ζωγραφικής της Αμαλίας Φερεντίνου με τίτλο «Στο Φως», ενώ όλο αυτό το διάστημα ο χώρος έχει φιλοξενήσει, εκτός από αξιόλογες εκθέσεις, εταιρικές εκδηλώσεις, επιχειρηματικά βραβεία και ενδιαφέρουσες ημερίδες. Το όλο concept του 212 είναι εξαιρετικά πρωτοποριακό, αν σκεφτείς ότι στο ίδιο κτίριο στεγάζεται η ναυτιλιακή εταιρεία του Ευάγγελου Γεωργούλη που λειτουργεί σε αρμονία και απόλυτη ισορροπία με κάθε έκθεση ζωγραφικής. Μια συνύπαρξη που αρχικά μοιάζει αδύνατη, αλλά τελικά εκφράζει τη δύναμη που μπορεί να κρύβει μια ιδέα και το στίγμα που αφήνει όταν υλοποιείται, ανατρέποντας τα δεδομένα.

Piraeus

modish

Αλκιβιάδου 212, Πειραιάς Facebook: 212 Arts, Instagram: 212_arts

Ήρθε για να φέρει μια γερή δόση από υψηλή αισθητική και νόστιμες γεύσεις.

Ακόμα κι αν είσαι από τους τύπους που

δεν εντυπωσιάζονται εύκολα και αναζη-

τούν σε κάθε χώρο κάτι που θα τους εκπλήξει

πραγματικά, στο modish θα νιώσεις μια πρω-

τόγνωρη αίσθηση ενθουσιασμού.

Το new-entry του Πειραιά είναι ο ορισμός

του stylish σχεδιασμού, με το λευκό να επι-

κρατεί για να σε ξεκουράζει, τα υλικά (ξύλο, μάρμαρο, σίδερο) να συνδυάζονται αρμονικά

και τον φωτισμό να δημιουργεί μια ιδιαίτερη

ζεστασιά, παρά τη μίνιμαλ αισθητική. Μάλ-

λον αυτό είναι που κάνει το modish να ξεχω-

ρίζει, η δημιουργία μια οικείας εμπειρίας σε έναν χώρο που θυμίζει μοντέρνα καφέ του

εξωτερικού.

Αυτή η εμπειρία ξεκινά από το πρωί με

αρωματικό, προσεγμένο καφέ και γεύσεις brunch που σε συνοδεύουν μέχρι αργά. Στην κατηγορία «αυγά» θα βρεις κλασικές συντα-

γές που θα απολαύσεις σε μια πολύ ποιοτική εκδοχή τους, από scrambled, μέχρι ομελέτες και από παραδοσιακή στραπατσάδα μέχρι fitness

προτάσεις με ασπράδια.

Πολύ νόστιμη επιλογή και το Monte Cristo

Τoast με ψωμάκι βουτηγμένο σε αυγό συνοδεία μαρμελάδας, αλλά και τα αλμυρά pancakes. Τέλειο συνοδευτικό για τον καφέ ή το τσάι σου είναι τα χειροποίητα cookies σε διάφορες γεύσεις που φτιάχνονται με σοκολάτα Valrhona και τις μυστικές συνταγές του modish.

Τα σάντουιτς παρασκευάζονται επίσης με premium υλικά και προσφέρονται σε πολλούς συνδυασμούς για να διαλέξεις αυτόν που θέλεις, ενώ οι λάτρεις των oatmeals θα ενθουσιαστούν με τις συνταγές του μενού. Οι γεύσεις συνεχίζονται με επιλογές που θα συνοδεύσουν το μεσημεριανό σου lunch break καθώς απολαμβάνεις ένα ποτήρι κρασί στην άκρως χαλαρωτική ατμόσφαιρα του modish. Οπωσδήποτε θα δοκιμάσεις κάποιο από τα Buddha bowls που έχουν την τιμητική τους με συνταγές για όλους: σαλάτες, πάστα και ιδιαίτερα πιάτα συμπληρώνουν την εμπειρία του modish που ήρθε για να γίνει στέκι από εκείνα που σου φτιάχνουν τη μέρα, ό,τι κι αν συμβαίνει σε αυτή. Αξία που κάνει έναν χώρο ανεκτίμητο.

Ακτή Μιαούλη 81, 210 4511730

Facebook: Modish Piraeus, Instagram: modish.piraeus

Jackaroo SANDWICHES

Street food που σε χορταίνει και σε γεμίζει χαρά.

Το Jackaroo είναι το όνομα που σου φέρνει στο μυαλό το παλιό σλόγκαν «αυτό ξέρω, αυτό εμπιστεύομαι». Γιατί όταν μιλάμε για street food δεν γίνεται να μη βάλουμε στις top επιλογές το στέκι που ξεκίνησε από τον Πειραιά και μας έμαθε τι πάει να πει «σαντουιτσάρες». Mac Μac Βun με αφράτο σουσαμένιο ψωμί, 100% χειροποίητο μοσχαρίσιο μπιφτέκι, τσένταρ, κρεμμύδι, πίκλες, iceberg και mac mac sauce, Fried Chicken Bun με χειροποίητο παναρισμένο στήθος φρέσκου κοτόπουλου

–αυτό που γίνεται με τη μυστική μας συνταγή

Jackaroo και δεν μοιάζει με τίποτε άλλο– τσέ-

νταρ, iceberg, πίκλες και αγιολί, Baconator

σε αφράτο ψωμί με 2 χειροποίητα μπιφτέκια

από 100% μοσχαρίσιο κιμά, διπλό τσένταρ, τε-

τραπλό μπέικον, κέτσαπ και μαγιονέζα, Spicy Buffalaki με χειροποίητο μαριναρισμένο στή-

θος φρέσκου κοτόπουλου, buffalo hot sauce, ντομάτα, iceberg και blue μαγιονέζα είναι με-

ρικά από τα εδέσματα που έχει να προσφέρει

αυτό το street food spot που παραμένει πιστό

στην ποιότητα των υλικών και σταθε-

ρά προσφέρει πληθωρικές γεύ σεις με ξεχωριστή νοστιμιά.

Μάλιστα, το Jackaroo του

Πειραιά ανακαινίστηκε

πριν από λίγο καιρό, με-

γαλώνοντας την κουζίνα

του ώστε να εξυπηρετεί

ακόμα καλύτερα τους πιστούς οπαδούς αλλά

και όσους δοκιμάζουν για πρώτη φορά αυτή

τη γευστική εμπειρία. Όπως λένε όσοι ξέρουν

από γεύση, ένας χώρος που δίνει προτεραιό-

τητα στην κουζίνα σε σχέση με τη σάλα είναι

ο χώρος όπου θα φας καλά!

Στο Jackaroo είναι σίγουρό ότι τρως καλά!

Δεν πρέπει με τίποτα να παραλείψεις τα επικά

σάντουιτς με ψωμί μπριός, το Frisco melt με 2 μοσχαρίσια μπιφτέκια, διπλό τσένταρ, διπλό

καπνιστό μπέικον, ντομάτα, iceberg και mac mac sauce, το Chicken melt με 2 κομμάτια πα-

ναρισμένο στήθος κοτόπουλο, διπλό τσένταρ, διπλό καπνιστό μπέικον, ντομάτα, iceberg και spicy μαγιονέζα, αλλά και το Fry master με 2

τηγανητά αυγά, διπλό μπέικον, διπλό τσένταρ, πατάτες τηγανητές και spicy μαγιονέζα.

Για το κλείσιμο ή σβήσιμο, πες το όπως θες, το Jackaroo έχει να σου προσφέρει το φανταστικό Jackaroo sandwiches: Το σάντουιτς με παγωτό που πρέπει να δοκιμάσεις, αφράτο

ψωμάκι μπριός, το μοναδικό τηγανητό κοτό-

πουλο Jackaroo, παγωτό βανίλια και πικάντικο μέλι συνδυάζονται σε μια λαχταριστή

επιλογή. Εδώ το street food γίνεται γευστική απόλαυση που

σε χορταίνει και σε γεμίζει

χαρά. Τι άλλο να ζητήσεις

κάθε φορά που πεινάς;

Σωτήρος Διός 45, Πειραιάς, Φωκίωνος Νέγρη 18, Αθήνα Facebook: jackaroosandwiches, Instagram: jackaroo_sandwiches

Beluga

Ο

απόλυτος all-day προορισμός στον Πειραιά, με ανανεωμένες γεύσεις.

Στην καρδιά της διαβόητης Τρούμπας

βρίσκεται το Beluga Art, ένας all-day πολυ-

χώρος-ορόσημο αλλά και hot-spot του αθη-

ναϊκού nightlife, που καταφέρνει να παντρέψει

με τον πιο καλλιτεχνικό τρόπο την πολυτέλεια

με την κομψότητα και την ύψιστη ποιότητα.

Σχεδιαστικά, ο χώρος συναντά το καλλιτε-

χνικό κίνημα του art déco, ενώ ταυτόχρονα

δέχεται επιρροές από το Bauhaus. Εμβλη-

ματικά φωτιστικά και αυστηρά γεωμετρικά

σχήματα τύπου Mondrian κοσμούν το Beluga

σε συνδυασμό με την πληθώρα έργων τέχνης

που μπορεί να βρει κανείς σε όλη την έκταση

του χώρου.

Το Beluga είναι ένας πολυχώρος, καθώς

«διαιρείται» σε τέσσερα τμήματα. Το πρώτο

τμήμα βρίσκεται ακριβώς μετά την είσοδο

και είναι στρωμένο με ξύλο νιαγκόν, θυμίζοντας οπτικά το κατάστρωμα ενός γιοτ. Προχωρώντας, επικρατεί ο χώρος lounge με την επιβλητική μπάρα η οποία είναι εξοπλισμένη με mini ασανσέρ που φιλοξενούν premium labels και ακολουθεί το πολυεπίπεδο εστιατόριο, στο οποίο εκτίθενται κάτω από γυάλινο δάπεδο θεμέλια της 5ης στοάς του Πειραιά από το 435 π.X. Τέλος, στο βάθος βρίσκεται το «μυστικό» garden lounge, ιδανικό

σημείο για πιο privé συναντήσεις χειμώνα-καλοκαίρι.

Από το πρωί έως το βράδυ η κουζίνα του Beluga είναι έτοιμη να σου χαρίσει ένα γευστικό ταξίδι. Οι επιλογές ταιριάζουν με κάθε στιγμή της ημέρας και κινούνται από πιάτα brunch μέχρι και sushi. Το μενού υψηλής γαστρονομίας έχει επιμεληθεί πλήρως ο executive chef Πρόδρομος Κωσταράς, εισάγοντας ιαπωνικά και περουβιανά στοιχεία στη μεσογειακή κουζίνα.

Οι βραδιές κινούνται σε funky ρυθμούς με τζαζ, σουίνγκ και μπλουζ ήχους να συντροφεύουν το δείπνο ή τα κοκτέιλ των επισκεπτών, ενώ πιο αργά η ατμόσφαιρα αποκτά party vibes με uplifting ελληνικά hits. Μεσοβδόμαδα θα συναντήσεις διάφορα events και live shows που αναρτώνται από τη σελίδα στα κοινωνικά δίκτυα, ενώ οι Κυριακές είναι αφιερωμένες στο ελληνικό πάρτι «Σπικ Γκρικ» που ξεκινά από νωρίς το απόγευμα και κρατά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες! Όποια ώρα κι αν βρεθείς στο Beluga, θα ζήσεις μια εμπειρία που αφορά όλες τις αισθήσεις σε έναν χώρο που έχει φτιαχτεί για να σε παρασύρει με την ατμόσφαιρα, τις γεύσεις και τις μουσικές του.

2ας Μεραρχίας 8-10, Πειραιάς, 210 4116505 Facebook: Beluga, Instagram: @beluga_art, @beluga_foodblog

To COHEN είναι το στέκι στο οποίο μπο-

ρείς να πας μόνος σου . Αυτό λέει πολλά

για έναν χώρο που επαναφέρει την έννοια

του classic bar και επιτέλους αφορά τη γε-

νιά όσων μεγάλωσαν μέσα στα ’90s. Και, ναι, είμαστε πολλοί και θέλουμε να ακούμε τις

μουσικές που αγαπάμε σε μια ατμόσφαιρα

άκρως παρεΐστικη. Το COHEN σε καλωσορίζει, προσφέροντας όλα όσα επιθυμείς και επιπλέον μια φανταστική θέα στη θάλασσα

που θα λατρέψεις όχι μόνο την ημέρα αλλά

και τη νύχτα.

Εδώ, λοιπόν, θα απολαύσεις το φοβερό

πάρτι «Στην Υγειά Μας, Ρε Παιδιά» που ξεκί-

νησε τον Οκτώβριο του ’21 και συνεχίζεται

μέχρι σήμερα, δημιουργώντας έναν θεσμό

COHEN DINNERY DRINKERY Θυμίζει την αυθεντική διασκέδαση σε έναν χειροποίητο χώρο με θέα τη θάλασσα.

για τους Πειραιώτες και όχι μόνο. Κάθε Κυρια-

κή στις 4 το απόγευμα θα απολαύ-

σεις ένα αφιέρωμα στα παλιά

ελληνικά τραγούδια που, θέλεις δεν θέλεις, τα σιγοτραγουδάς ή τα βροντοφωνάζεις σε κάποιες περι -

πτώσεις. Αν δεν έχεις βρεθεί σε μία από αυ-

τές τις επικές συναντήσεις, κάν’ το άμεσα!

Πολύ ωραία εμπειρία και το ’80s-’90s πάρ -

τι που διοργανώνεται μία φορά τον μήνα

– και το θυμάσαι για όλο τον υπόλοιπο!

Το COHEN, όμως, έχει και μια πρωινή-μεσημεριανή πλευρά που θα σε εκπλήξει. Ο αρω-

ματικός καφές του θα σε ξυπνήσει ευχάριστα για να ξεκινήσει η μέρα σου όπως πρέπει. Για το μεσημεριανό lunch break η κουζίνα του

ετοιμάζει νόστιμα και εύκολα πιάτα που θα ευχαριστηθείς με ένα ποτήρι κρασί και με αυτήν τη θέα που αλλάζει τα πάντα. Δοκίμασε να μοιραστείς μια πίτσα με την παρέα σου, ενώ απολαμβάνεις ένα after office drink, και

μπορεί να σου φτιάξει η διάθεση. Άλλωστε το COHEN (ο συγκεκριμένος χώρος έχει φτιαχτεί όλος στο χέρι) έχει αυτόν ακριβώς τον στόχο, να μοιρά

ζει όμορφες στιγμές στην

πιο αυθεντική ατμό -

σφαιρα που μπορείς

να βρεις και κυρίως να σε «ταξιδεύει».

Ακτή Θεμιστοκλέους 208, 210 4183018

Facebook: COHEN Dinnery / Drinkery, Instagram: cohen_piraeus

PERSONAL SHOPPER

Πες μας λίγα πράγματα για σένα. Με λέ-

νε Χρυσηίδα, είμαι 30 ετών και μένω στα

Εξάρχεια. Έχω μεγαλώσει στην Αθήνα και

έχω ζήσει έξι χρόνια στη Θεσσαλονίκη,

όπου σπούδασα στην Καλών Τεχνών. Ερ-

γάζομαι εδώ και έξι χρόνια στο δημιουρ-

γικό γραφείο Κ2DESIGN ως γραφίστρια/

εικονογράφος και η καθημερινότητά μου

μού αρέσει αρκετά.

Πώς διαλέγεις τα ρούχα σου; Το να

σκέφτομαι τι θα φορέσω είναι μια πολύ

ωραία διαδικασία, σαν παιχνίδι, σκέφτο-

μαι πάντα τι θα βάλω την επόμενη μέρα

από το βράδυ. Εάν δεν το κάνω αυτό, το

πρωί χαώνομαι πάρα πολύ γιατί θέλω

αυτό να με εμπνέει. Όταν δημιουργώ ένα look στο μυαλό μου πάντα ενθουσιάζο-

μαι πάρα πολύ όταν το φοράω.

Αυτό που φοράς τώρα σε τι mood σε

βάζει; Όταν φοράω κόκκινο είμαι πάντα

σε πολύ δυνατό mood, καθώς είναι το

αγαπημένο μου χρώμα, οπότε με αυτό

το outfit μπορώ να πάω για καφέ, μετά

γραφείο, μετά για ποτό και μετά σε πάρτι.

Τι φοράς και πόσο κοστίζει; Λευκό

δερμάτινο βίντατζ της μητέρας μου. Τα

παπούτσια είναι Zara, τα λατρεύω (€30).

Το καλσόν είναι Calzedonia (περίπου

€10). Το φόρεμα το πήρα από τα Zara

στις εκπτώσεις (€9). To σακάκι το έχω

θριφτάρει και είναι από το Αnthophelia Vintage (€43).

Πού πας τώρα; Γραφείο! @chrysiida_

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο lifo.gr.

ΈΧΈΙΣ ΓΟΎΣΤΟ

Χρυσηίδα

Γραφίστρια, εικονογράφος