MAG NEWS ΕΚΔΟΣΗ 23- ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2018
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
GHOST STORIES
Writers ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ
Beautiful actress ΜΕΓΚΑΝ ΦΟΞ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΣΕΞΙ
ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ
MAG NEWS ΕΚΔΟΣΗ 23- ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2018
COVER STORY
ΣΤΗΛΕΣ
MEGAN FOX Πανέμορφη και σέξι
ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Editorial
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Στον ενικό παρακαλώ
GHOST STORIES
ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΗ ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ Κριτικές βιβλίων Εκδηλώσεις
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ
ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ Περί Ανάκρισης Instagram Moments Beauty - What’s New
ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ - ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ Άθληση, υγεία και ομορφιά
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ - ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΟΝΟΡΑ ΚΑΡΑΜΙΧΑΛΗ Μουσικά νέα
ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΥΤΟ ΤΣΑΙ; ΟΧΙ
ΒΙΒΛΙΑ
ΣΥΝΤΑΓΗ: ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙΑ ΑΥΓΟΛΕΜΟΝΟ
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΥΠΟΚΟΣΜΟΥ
Η
M N ag
ews
σας εύχεται...
K X Y E αλή
γεία και
ρονιά με υτυχία!
MAG NEWS ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: MAG MEDIA AND WEB
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ -ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (maria_prodromou@yahoo.gr)
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ, ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΕΦΗ ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ, ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΛΙΑΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΖΑΦΕΙΡΗ, ΕΛΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: THE MAG MEDIA AND WEB
E MAIL: mag_news@hotmail.com
BLOG: http://magnewspaper.blogspot.com.cy/
FACEBOOK PAGES: https://www.facebook.com/mag.newspaper https://www.facebook.com/magnewsedition
ΓΙΑ ΤΗ MAG MEDIA AND WEB
ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Τελικά υπάρχουν πολλοί ψωνισμένοι «γραφιάδες» στο χώρο , ήτοι… συγγραφείς… Το διαπίστωσα και παλαιότερα, τώρα όμως το έχω πλέον δυστυχώς επιβεβαιώσει. Προσωπικά, για μένα, είναι αδιανόητο να ζητάς συνέντευξη, να δίνεις είκοσι και πλέον μέρες διορία για τις απαντήσεις - εντάξει αν δεν λες ημερομηνία είναι άλλη κουβέντα και άλλου παπά ευαγγέλιο - και να μην σου στέλνουν το παραμικρό. Ούτε καν μια απολογητική πρόταση πως θα καθυστερήσουν για κάποιο λόγο… Καταλαβαίνω πως δεν έχουμε όλοι άπλετο χρόνο στη διάθεση μας κι εγώ έχω καθυστερήσει πολύ να απαντήσω σε
EDITORIAL Ψωνισμένοι “γραφιάδες” Και... άγιος ο Θεός! ερωτηματολόγιο αλλά δεν μου είπαν ημερομηνία μήτε μου ανέφεραν πως πρέπει να ανέβει ως τις τάδε του μήνα ας πούμε. Το θέμα είναι πως η συνέντευξη, ζητήθηκε από τα συγκεκριμένα άτομα,
για αποκλειστική και μόνο προβολή εκείνων και της δουλειάς τους, εφόσον εσύ κακομοίρα μου (και αναφέρομαι σε εμένα προσωπικά) -
και δεν ξεκολλάνε. Ε και σιγά ρε κύριε, που έγραψες κάτι και νομίζεις ότι είσαι ο Στήβεν Κίγκ.
δεν έχεις κανένα οικονομικό όφελος από όλο αυτό. Τι να πεις κανείς… Γράφουν ένα βιβλίο κι επειδή γίνεται δεκτό από ένα μεγάλο εκδοτικό για κάποιο λόγο, το «καβαλικεύουν» αβέρτα
Ούτε εκείνος δεν συμπεριφέρεται έτσι κι ας έχει όλα τα δίκια με το μέρος του. Γιατί στο κάτω κάτω έχει και πάρα πολλά βιβλία στο ενεργητικό του… Είμαι μάλιστα βέβαιη πως αν τύχει και καταφέρω να επικοινωνήσω μαζί του και του ζητήσω συνέντευξη αμέσως ο άνθρωπος θα δεχτεί και ας πρόκειται για έκδοση στην ελληνική
γλώσσα. Όπως δέχτηκε η διάσημη Τζάκλιν Σμιθ που μου παραχώρησε συνέντευξη παλαιότερα καθώς επίσης και ο γοητευτικός Γουίλιαμ Λεβι. Τελικά ο συγγραφικός χώρος τα έχει όλα! Ανταγωνισμό, κακία, ζήλια, διπλοπροσωπία και… ψωνισμένη συμπεριφορά. Υγεία όμως.. Τι άλλο πια; Άντε και καλό μας ξεκαβαλίκεμα…
ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Ξέρεις ποιο είναι το ωραίο; Ν' ακούς τριγύρω κριτικές για σένα, αλλά να νιώθεις με βεβαιότητα, ότι είναι απλά άδειες σελίδες, χωρίς εσένα. Το να κρίνεις κάποιον, δεν είναι κακό, αρκεί η κριτική που θα του κάνεις, να συμπεριλαμβάνει πραγματικά γεγονότα και αλήθειες. Κι αν παρεμπιπτόντως, η κριτική είναι καλοπροαίρετη, σαφώς και οφείλουμε να τη δεχτούμε και να την σχολιάσουμε. Μπορεί να είναι για καλό μας, να είναι για να βελτιώσουμε ένα λάθος μας, μια κακή μας συνήθεια, κάτι τελοσπάντων που νομίζουμε πως κάνουμε σωστά, αλλά προς τα έξω, να φαίνεται ακριβώς το αντίθετο. Όμως, υπάρχει και άλλη όψη του νομίσματος. Η κριτική που για λόγους αντιζηλίας και κακεχέντριας, μπορεί να μας διαλύσει την ψυχολογία, πληγώνοντάς μας τόσο βαθιά που να μας δημιουργήσει τεράστιο
ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ! Να με κρίνεις εσύ, που δεν προσπάθησες ποτέ να με μάθεις...το λες και θράσος! πρόβλημα, μόνο και μόνο, επειδή το άτομο που μας έκρινε, το έκανε για δικές του σκοπιμότητες, από ζήλια, κακία και κόμπλεξ. Συνήθως οι κακεντρεχείς άνθρωποι, δεν μπορούν να αντέξουν την πρόοδο και την άνοδο άλλων ανθρώπων. Γουστάρουν αφάνταστα να είναι όλοι υπό και να νιώθουν ότι έχουν το πάνω χέρι, ότι μπορούν να κινούν τα νήματα. Ποτέ δεν μπαίνουν στον κόπο να ενημερωθούν για τα πραγματικά γεγονότα και αλήθειες ενός συμβάντος, με αποτέλεσμα να κάθονται σαν ρεμπεσκέδες δεξιά και αριστερά και να σχολιάζουν άσχημα έναν άνθρωπο. Είναι πραγματικά ό,τι χειρότερο μπορεί να σου τύχει και πίστεψέ με, είναι πολλοί αυτοί
οι γλοιώδεις τύποι εκεί έξω και το χειρότερο, είναι συνήθως άτομα που θεωρείς δικά σου, φίλους σου, ίσως και συγγενείς σου. Κρίνουν, φτιάχνοντας πριβέ λαϊκά δικαστήρια, που μοιάζουν με μικρούς καφενέδες και θάβουν τον κόσμο ποτίζοντας το χώμα με το οποίο θα τους σκεπάσουν, με όλο τους το μίσος, τη σαπίλα που έχουν στα εσώψυχά τους. Κι ύστερα η διαδρομή συνεχίζεται σαν βαγόνι τρένου, πηγαίνοντας πάρα κάτω και πάρα κάτω και ο ένας με τον άλλο, μεταβιβάζει τις λανθασμένες πληροφορίες, προσθέτοντας και κάτι
επιπλέον έτσι σαν αφρόκρεμα, για να εμπλουτίσουν κι αυτοί από δικού τους την ιστορία και μέχρι να φτάσουν στον επόμενο σταθμό, έχουν δημιουργήσει μια διαπλοκή με προεκτάσεις βλακείας, που δεν τις χωράει ανθρώπινος νους. Κι όλα αυτά, επειδή δεν έκατσες σε κάποιου το στομάχι επειδή είσαι καλύτερος και ανώτερος από εκείνον. Κάποιες φορές, η εγκληματική αυτή ενέργεια μπορεί να κατορθώσει να φτάσει μέχρι τη διαλεύκανση, αλλά συνήθως, η άλλη πλευρά, η αθώα πλευρά του ανθρώπου που βάλλεται, επειδή δεν επιθυμεί να μπει σε περαιτέρω συζητήσεις και διαμάχες, είτε επειδή βαριέται να ασχοληθεί με μικροπρεπείς ανθρωπάκια, αφήνει τα γεγονότα απλωμένα στη απλώστρα
της αυλής του, κουμπώνοντας μαζί και τους ραδιούργους που έστησαν ολόκληρη πλεκτάνη όπου εκείνοι με τη σειρά τους χαίρονται ανενόχλητοι και δικαιωμένοι, επειδή παρέσυραν κι άλλους δέκα βλάκες που πολύ εύκολα και βεβιασμένα, πείστηκαν και έβγαλαν τα δικά τους λανθασμένα συμπεράσματα, καταδικάζοντας όλοι μαζί άδικα έναν αθώο άνθρωπο. Κυκεώνας ολόκληρος! Μάθε να κρίνεις, αλλά κάντο καλοπροαίρετα και φρόντισε να είσαι δίκαιος πριν ανοίξεις το στόμα σου για να πεις την μπαρούφα σου. Κοίτα να ενημερώνεσαι και να αξιολογείς πρωτίστως τα γεγονότα και μετά να αφήνεις τη γλώσσα σου να βγαίνει στην πλατεία για περίπατο. Το θράσος να ξέρεις πως παίζει σε δυο κατηγορίες, σ' αυτήν που ανήκουν οι τολμηροί και στην άλλη που
ανήκουν οι ανόητοι! Αν λοιπόν, δεν μπόρεσες ποτέ να με μάθεις, επειδή βαρέθηκες να μπεις στον κόπο, φυσικά και δεν δικαιούσαι να με κρίνεις! Εξάλλου, δεν περπάτησες ποτέ με τα παπούτσια μου, δεν άκουσες την καρδιά μου, δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να έχω περάσει στη ζωή μου...ξέρεις μονάχα αυτά που σε βολεύουν, ή αυτά που σ' αφήνω εγώ να δεις...Κράτα λοιπόν την κακόγουστη κριτική σου για πάρτη σου, διόρθωσε τον εαυτό σου πρώτα απ' όλα, συμπλήρωσε τα κενά σου, δούλεψε τις ανασφάλειές σου, και ύστερα να πιάνεις τους άλλους στο στόμα σου. Γιατί όπως κρίνεις, θα κριθείς...Θα έρθει κι η σειρά σου!
ΠΕΡΙ... ΑΝΑΚΡΙΣΗΣ! ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ
Η Φωτεινή Χαρλά ανακρίνει κάθε μήνα με ένα ξεχωριστό ερωτηματολόγιο συγγραφείς, καλλιτέχνες, τραγουδιστές, ηθοποιούς. Σε αυτή την έκδοση της MAG NEWS στα δίχτυα της πέφτει η συγγραφέας Μελίνα Τούντα!
Το όνομα μου είναι…
Μεγάλωσα στην…
Μου αρέσει να…
Μαρία
Αθήνα
γράφω
Οι φίλοι μου με φωνάζουν…
Αγαπημένη καθημερινή συνήθεια μου είναι…
Δεν αποχωρίζομαι ποτέ...
Μελίνα
Γυμναστική
τον υπολογιστή μου Αγωνίζομαι για… τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών Αγαπώ να… δημιουργώ Σκέφτομαι πολύ συχνά τον \την... πατέρα μου Θα ήθελα πολύ να είχα…
περισσότερο χρόνο
βιβλίο του\της...
Δε ζω χωρίς...
Νιώθω τυχερή γιατί…
Ευαγγελίας Ευσταθίου “Πριν χαθεί η νύχτα”
εκείνον
ζω την κάθε μέρα μου Ζω την κάθε μου μέρα... δημιουργικά Έχω ζηλέψει την ζωή του/της… καμίας Διάβασα πρόσφατα το
Θαυμάζω τον\την… Αγαπημένο πρόσωπο που θα ήθελα να γνωρίσω…
Τάσο… για τις επιτυχίες του
Μέριλ Στριπ..
Δεν μετάνιωσα …
Λέω κάθε μέρα σ' αγαπώ…
για αυτά που επέλεξα στη ζωή μου
στα τέσσερα εγγόνια μου
MAG
World
«Δεν είναι έγκλημα να φαντασιώνομαι τα πιο αηδιαστικά πράγματα» υποστηρίζει ο αποκαλούμενος «κανίβαλος αστυνομικός» της Νέας Υόρκης που είχε φυλακιστεί με την κατηγορία ότι συνωμοτούσε να σκοτώσει και να φάει πάνω από 100 γυναίκες. Μετά τη δικαίωσή του από δικαστήριο ο Τζιλμπέρτο Βάλε άδραξε την ευκαιρία για να διαφημίσει το μυθιστόρημά του, που έχει θέμα τον... Κανιβαλισμό. Ο Βάλε πέρασε 21 μήνες στη φυλακή μετά την καταδίκη του το 2013. Ολα ξεκίνησαν έναν χρόνο νωρίτερα, όταν η σύζυγός του Κάθλιν παρουσίασε στο FBI διαδικτυακές συνομιλίες στις οποίες ο τότε αστυνομικός περιέγραφε πώς θα ήθελε να απαγάγει, να δολοφονήσει, να μαγειρέψει και να φάει περισσότερες από 100 γυναίκες, μεταξύ των οποίων και η Κάθλιν. «Ηταν ένας εφιάλτης» είπε στην «Daily Mail» ο Βάλε, προσθέτοντας ότι αναζήτησε εξειδικευμένα
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣΚΑΝΙΒΑΛΟΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Είχε φυλακιστεί με την κατηγορία ότι συνωμοτούσε να σκοτώσει και να φάει πάνω από 100 γυναίκες chat rooms στο διαδίκτυο διότι είχε φετίχ με τον κανιβαλισμό και τις σεξουαλικές τεχνικές δεσίματος. Υποστήριξε δε ότι όλοι άρχισαν να τον αποκαλούν «κανίβαλο αστυνομικό» και να διαδίδουν ψευδώς ότι χρησιμοποιούσε την πρόσβαση που είχε στα αρχεία της αστυνομίας για να εντοπίσει τα μελλοντικά θύματά του. Αποφυλακίστηκε όταν δικαστήριο έκρινε ότι οι διάλογοι σε chat room που ανακάλυψε η σύζυγός του ήταν φαντασιώσεις που δεν θα πραγματοποιούσε. «Δεν είναι έγκλημα να έχεις φαντασιώσεις για άτομα που γνωρίζεις, ακόμη και αν είναι
τα πιο αηδιαστικά πράγματα, αρκεί να μην τις πραγματοποιήσεις» ισχυρίζεται ο 33χρονος, προσθέτοντας ότι πλέον δεν μπαίνει σε παρόμοιες ιστοσελίδες. Οσον αφορά το μυθιστόρημά του «A Gathering of Evil» («Μια συνάθροιση του Κακού»), που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα, δήλωσε ότι «δεν είναι για τον καθένα», διότι έχει πολύ σκληρές περιγραφές.
MAG
World
Πρώτοι και με... διαφορά μιας χιλιετίας από τους Βίκινγκς πάτησαν πόδι στον Καναδά οι αρχαίοι Ελληνες, καθώς, σύμφωνα με ερευνητές, έφτασαν με πλοία στη μακρινή χώρα για να εξορύξουν χρυσό! Στην έρευνά τους επικαλούνται το έργο του ιστορικού, βιογράφου και δοκιμιογράφου Πλούταρχου (46-119 μ.Χ.) και υποστηρίζουν πως οι Ελληνες πήγαν στη δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του πλανήτη το 56 μ.Χ. Σε ένα από τα έργα του μεγάλου ιστορικού γίνεται αναφορά σε έναν χαρακτήρα ο οποίος συνάντησε έναν άγνωστο Ελληνα που επέστρεψε πρόσφατα από μία «μεγάλη ήπειρο», για την οποία ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ενδέχεται να ήταν ο Καναδάς. Μάλιστα, η μελέτη αναφέρει ότι οι Ελληνες επισκέπτονταν τακτικά τη νέα γη για να εξορύξουν χρυσό και να δημιουργήσουν αποικίες, οι οποίες αναπτύχθηκαν επί αιώνες. Συνδυάζοντας διάφορα στοιχεία της αστρονομίας, με βάση και τις αναφορές στον Πλούταρχο, ο δρ Λυριτζής και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι η πιο
ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ Ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας έφτασαν με πλοία στη μακρινή χώρα 1.000 χρόνια πριν από τους Βίκινγκς πιθανή ημερομηνία για την πραγματοποίηση του ταξιδιού στον Καναδά ήταν το 56 μ.Χ. Αλλωστε οι αρχαίοι Ελληνες είχαν τόσο καλή γνώση της αστρονομίας, που ήταν σε θέση να εντοπίσουν τα ρεύματα του Ατλαντικού τα οποία θα τους ωθούσαν δυτικά. Οι πρώτοι άποικοι ίσως ταξίδεψαν για να ανακαλύψουν νέα εδάφη ή πλούτο. Ορισμένοι επέστρεφαν, μάλλον, έπειτα από μια σύντομη παραμονή, ενώ για άλλους το ταξίδι ήταν χωρίς επιστροφή. Οι επιστήμονες παραδέχονται ότι δεν έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις ότι αυτά τα ταξίδια έγιναν, αλλά θεωρούν ότι ήταν πιθανά, όπως προκύπτει από τα έργα του Πλούταρχου. «Ο σκοπός μας είναι να
αποδείξουμε με τη σύγχρονη επιστήμη ότι ήταν πιθανό να έγινε αυτό το ταξίδι...» υποστηρίζει ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου Αιγαίου Ιωάννης Λυριτζής στο «Hakai Magazine». Ωστόσο, πολλά μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας θεωρούν αμφιλεγόμενο το πόρισμα της μελέτης λόγω της απουσίας ενδείξεων για αυτές τις μακρινές μετακινήσεις κι έτσι αρκετοί ιστορικοί και αρχαιολόγοι έχουν απορρίψει τη θεωρία ως «αβάσιμη».
BOOKLAIR Βιβλία που διαβάσαμε και μας εντυπωσίασαν γίνονται προτάσεις για όλους τους βιβλιόφιλους.
ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΦΗ ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ
ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ Γεωργία Κακαλοπούλου Εκδόσεις Ωκεανίδα Το Διαμάντι της Ερήμου ήταν το πρώτο πόνημα της κας Κακαλοπούλου, κυκλοφόρησε το 2006 από τις εκδόσεις Μάτι και λατρεύτηκε από όλες τις αναγνώστριες. Εξαντλήθηκε σύντομα και συχνά υπήρχε η ζήτηση και το ερώτημα, του πότε θα γινόταν επανέκδοσή του. Μετά από τόσα χρόνια, μια νέα συνεργασία της συγγραφέως με την Ωκεανίδα φέρνει ξανά το υπέροχο αυτό βιβλίο στην επικαιρότητα έχοντας ένα νέο εμπλουτισμένο κείμενο το οποίο όχι απλά θα λατρέψετε αλλά θα γίνει σύντροφος χαλάρωσης και αρκετών επαναλήψεων! Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στο σύνολό του (κείμενο, επιμέλεια, εξώφυλλο,
οπισθόφυλλο)… δεν περίμενα κάτι λιγότερο από την Ωκεανίδα… το λάτρεψα για άλλη μια φορά! Για να δούμε λίγο την ιστορία … έτσι να πάρετε μια γεύση από… άρωμα εξωτικό… «Κάθεστε αναπαυτικά;;;;;;;;» Η Έλενα, μια ερωτευμένη, όμορφη, περήφανη και γεμάτη ήθος Θεσσαλονικιά ετοιμάζεται
για την πολυπόθητη ημέρα του γάμου της. Προσπαθεί να τα οργανώσει όλα και να ζήσει με τον καλό της, την ονειρεμένη εκείνη στιγμή που θα γίνει το έναυσμα για τον κοινό τους βίο. Ένα παιχνίδι της μοίρας όμως θα την βοηθήσει εγκαίρως να
ανακαλύψει την διπλή ζωή του αρραβωνιαστικού της και να δώσει ένα τέλος … πριν καν γίνει η αρχή. Στεναχωρήθηκε, πικράθηκε και πάλεψε για να σταθεί στα πόδια της. Διέξοδός της, να φύγει μοναχικό ταξίδι του μέλιτος που της έκανε δώρο η αδερφή της, στην όμορφη Αίγυπτο. Το σχέδιό της όμως ναυάγησε, μιας και μπλέχτηκε άθελά της σε μια συνωμοσία που εξυπηρετούσε τους σκοπούς ενός αδίστακτου τυράννου. Έτσι ξαφνικά βρίσκεται αιχμάλωτη σε ένα εξωτικό κράτος, να προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της αλλά και να παλεύει τόσο με την αγωνία για την επιβίωσή της… όσο και με τα συναισθήματά της που την κατακλύζουν και την οδηγούν στην αγκαλιά ενός όμορφου Πρίγκιπα από Το Εμιράτο του Αλμάς. Ο Πρίγκιπας Χακίμ, ένας έξυπνος, δίκαιος και λογικός άνθρωπος βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με την επανάσταση και αρπαγή του
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Η Γεωργία Κακαλοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζει στον Δήμο Δίου Ολύμπου Πιερίας, απ' όπου και κατάγεται. Οι πρόγονοί της έχουν ρίζες στην Κρήτη και στη Μικρά Ασία. Φοίτησε στα ΤΕΙ Επισκεπτριών Υγείας, ενώ παράλληλα έκανε
θρόνου από τον τύραννο θείο του. Εξόριστος σε γειτονικό και συμμαχικό κράτος, καταστρώνει σχέδια για την επιστροφή στην χώρα του αλλά και την διάσωση του πατέρα του που έχει απαχθεί από τον μισητό και πλέον εχθρό του, τον ίδιο τον θείο του. Δίπλα στον Χακίμ, ο αδερφός του Σαφίρ που είναι και ο Αρχηγός Πολέμου, ειδικός σε στρατιωτικά ζητήματα αλλά και οι ίδιοι οι οικοδεσπότες τους που είναι χρόνια φίλοι με τον πατέρα του. Όταν στα χέρια του πέφτει η Ελληνίδα που ήταν αιτία της όλης κατάστασης, είναι αποφασισμένος να την εκδικηθεί και να την κάνει να πληρώσει για το κακό που προξένησε. Πρώτα όμως πρέπει να εκμαιεύσει πληροφορίες που θα βοηθήσουν στην αποστολή διάσωσης! Δεν περίμενε όμως ότι εκείνη θα του αναστατώσει την ζωή και θα τον κάνει να νιώσει δυνατά συναισθήματα που θα τον βάλουν σε δίλημμα για την έκβαση της αποστολής
του! Είναι ένα σύγχρονο παραμύθι που διαβάζεται απνευστί, γεμάτο από ρομαντισμό, αγάπη, έρωτα αλλά και πολλά μηνύματα κοινωνικού περιεχομένου που όπως πάντα φροντίζει η συγγραφέας να εμπλουτίζει τα κείμενά της. Οι ήρωες, το χιουμοριστικό κομμάτι, οι διάλογοι αλλά και η χρήση του λόγου σε απλή γραφή θα σας συντροφεύσουν αξέχαστα…. Θα λατρέψετε τα δύο αδέρφια! Ο Χακίμ το Γεράκι και ο Σαφίρ ο Λύκος θα τρυπώσουν στην σκέψη σας… Εγώ θα τολμήσω να ελπίζω μελλοντικά για μια ιστορία αφιερωμένη στον Σαφίρ…. …. Γιατί όλες έχουν δικαίωμα στο όνειρο! Καλή ανάγνωση!
σπουδές κλασικής κιθάρας και αρμονίας. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και σχεδίου, καθώς και μαθήματα υποκριτικής σε ερασιτεχνικό θέατρο της Κατερίνης, συμμετέχοντας σε πολλές παραστάσεις. Η μεγάλη της αγάπη είναι η συγγραφή μυθιστορημάτων. Βιβλία που αγαπήθηκαν από το αναγνωστικό κοινό είναι: Λόγοι Μοναξιάς, Μελωδία στη θύελλα, Η Υπόσχεση, Πέρα από την Αγάπη Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών Δίου και της
Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας. Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος σε τεχνικό γραφείο. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στις διαδικτυακές εφημερίδες Writers Gang και Μag Newspaper. Αλλά και στο blog της, http://georgiakakalopoul ou.blogspot.com.
MAG Events ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗ ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ Την έναρξη μιας νέας εποχής για τα αγαπημένα μας βιβλία από τις εκδόσεις Bell εγκαινιάζει η σειρά Best Seller με το βιβλίο του κ.Σίμου, Τα βατράχια. Γενικότερα υπόσχονται νέο σχήμα, άριστη ποιότητα χαρτιού και βιβλιοδεσίας, νέα μοντέρνα οπτική στα εξώφυλλα, νέα ευανάγνωστη γραμματοσειρά κειμένου, άριστες μεταφράσεις και επιμέλειες και φυσικά χαμηλή τιμή. Νέα σειρά βιβλίων λοιπόν από τον κ.Σίμο που θα
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Παρουσίαση βιβλίου: Τα βατράχια (το πρώτο βιβλίο της σειράς: Σκοτεινά Νερά) φέρουν την σφραγίδα των εκδόσεων Bell. Το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Τα
βατράχια» έκανε το ντεπούτο του στον όμορφο χώρο του Monk
wine bar μεταξύ φίλων αναγνωστών και συγγραφέων. Η παρουσίαση
ήταν πολύ ζεστή και γεμάτη χιούμορ που έκλεβε την παράσταση. Σε αυτό
βοήθησε η πολύ καλή σχέση του συγγραφέα με το πάνελ που ήταν
οι ίδιοι φίλοι που τον στήριξαν και έγραψαν από ένα διήγημα που προστέθηκε στο βιβλίο. Ένα μπόνους για τους αναγνώστες! Έτσι λοιπόν όλοι οι φίλοι τις αστυνομικής λογοτεχνίας θα απολαύσουν εκτός από την περιπέτεια του κεντρικού ήρωα της σειράς Σκοτεινά Νερά, Καπετάνου και τα διηγήματα των κορυφαίων του είδους: «Μικρά εγκλήματα της οδού Δράκου» από την κ.Παπαδημητρίου Χίλντα, «Καντίνα Ο ΣΑΒΒΑΣ» του κ.Μαμαλούκα Δημήτρη «Η Δεξαμενή» του κ.Γιαννίση Βαγγέλη Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία στον κ.Σίμο και στις εκδόσεις Bell και φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ για την όμορφη βραδιά της παρουσίασης. Καλοτάξιδο!!!
MAG Events ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗ ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ
ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ Ένα από τα μεγαλύτερα Μπαζάρ Βιβλίου πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Πλατεία Κοτζιά.
Ένα από τα μεγαλύτερα Μπαζάρ Βιβλίου πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Αθήνα και συγκεκριμένα
Παζάρι Βιβλίου ξεκίνησε στις 19 Ιανουαρίου και έληξε στις 11 Φεβρουαρίου. Κεντρικό σύνθημα να δεσπόζει στην είσοδό του ήταν το «Το βιβλίο είναι η δύναμή σου». Η διοργάνωση έγινε από τον ΣΕΚΒ
στην Πλατεία Κοτζιά. Το 22ο
σε συνεργασία με την Unicef
υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων.
Από τα παλιά ανοιχτά περίπτερα, για διευκόλυνση και εξυπηρέτηση των επισκεπτών, έχουμε περάσει πλέον σε έναν κλειστό και ενιαίο στεγασμένο χώρο, με θέρμανση που φιλοξενεί χιλιάδες τίτλους από διαφορετικούς εκδότες και με τιμές προσιτές από μόλις 1,00 ευρώ. Βιβλία για όλα τα γούστα και για όλες τις ηλικίες κάθε χρόνο δίνουν το παρόν με μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό της Αθήνας αλλά και γίνεται πόλος έλξης αρκετών τουριστών. Φέτος στην έξοδο του χώρου υπήρχε θέατρο σκιών για τους μικρούς φίλους αλλά και όσους νιώθουν ακόμη παιδιά. 22 χρόνια κοντά στον αναγνώστη, ο ΣΕΚΒ (Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου) δίνει την δυνατότητα σε όλους μικρούς και μεγάλους, (με ελεύθερη είσοδο) να επισκεφτούν και να προμηθευτούν παλιά και αξιόλογα βιβλία από την πλούσια γκάμα που διαθέτει. Αν δεν το είχατε ανακαλύψει, σίγουρα θα το σημειώσετε ως εκκρεμότητα για την επόμενη χρονιά (συνήθως είναι από
μέσα Ιανουαρίου μέχρι αρχές Φεβρουαρίου) και γιατί όχι… αν μένετε εκτός Αθηνών να συνδυάσετε και μια εκδρομή για να γνωρίσετε εκτός από τις ομορφιές της Πρωτεύουσας… και τον όμορφο κόσμο του βιβλί ου που περιμένει να σας
ταξιδέψει νοερά. Ραντεβού λοιπόν στο 23ο Παζάρι Βιβλίου του 2019, έως τότε…. Υπομονή… και… Καλές αναγνώσεις!
MAG Books
ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στο Μαρούσι. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για δέκα περίπου χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η πόλη φοβάται με το διήγημα …για ένα τσιγάρο! (2013). Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Όταν στέρεψε η αντοχή (2013), Πέρα από τις κόκκινες γραμμές (2014) και Ακόμη θυμάμαι (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Όσα δεν έγιναν λέξεις και Μυστική Διαθήκη. Επικοινωνία με τη συγγραφέα: eleni8047@gmail.com facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou
Η μοίρα, σε μια σπάνια έμπνευσή της, οδηγεί τους ήρωες σε ανεξερεύνητα μονοπάτια κι ο έρωτας υφαίνει τους δικούς του δεσμούς, μιλώντας μια γλώσσα που μόνο εκείνος γνωρίζει. Η Ελίζα, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της, ανακαλύπτει σε μια κρύπτη του σπιτιού της ένα παλιό κόσμημα, επιστολές μιας Γαλλίδας αριστοκράτισσας του 19ου αιώνα και ένα κουτί με περίεργους χάρτες. Η Ελίζα και η Κωνσταντίνα ξεκινούν μια μυστηριώδη αναζήτηση, που τις φέρνει αντιμέτωπες με ιστορικά πρόσωπα, πραγματικά στοιχεία και αλλόκοτους αστικούς θρύλους. Ίντριγκες, γρίφοι, αινιγματικά κτίρια της πρωτεύουσας, εκκλησίες με μυστικά περάσματα κι ένας λαβύρινθος από σήραγγες της υπόγειας Αθήνας ξανοίγεται μπροστά τους. Κι όσο το κουβάρι ξετυλίγεται, το μυστήριο και ο κίνδυνος για την Ελίζα βαθαίνουν. Μια ανεξήγητη σχέση συνδέει την οικογένειά της με τη Δούκισσα της Πλακεντίας κι ένα μυστικό αιώνων απειλείται... Μόνο η γιαγιά Ελίζα γνωρίζει την ανατρεπτική αλήθεια, όμως… Τι κρύβει η Μυστική Διαθήκη που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί; Ένα μυθιστόρημα όπου φαντασία, ιστορικά πρόσωπα και πραγματικά στοιχεία συναντιούνται αναπάντεχα στο ίδιο σταυροδρόμι.
MAG Books
ΠΑΥΛΟΣ ΑΝΔΡΙΑΣ Ο Παύλος Ανδριάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πλάτανο της Αρχαίας Ολυμπίας. Σπούδασε «Δομή & τεχνική σεναρίου» για να ακολουθήσει στη συνέχεια τη δημοσιογραφία. Κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο το 1998 με τίτλο «Όταν το τρένο φεύγει…» (εκδ. Βιβλιοεκδοτική). Για αρκετά χρόνια ασχολήθηκε με την συγγραφή και την σεναριοποίηση παιδικών και μη θεατρικών έργων, για να έρθει το 2000 και να αναλάβει υπεύθυνος Εκδηλώσεων και Δημοσίων Σχέσεων της Βιβλιοθήκης του Δήμου Ηρακλείου Αττικής, Προϊστάμενος του Εργαστηρίου της Βιβλιοθήκης και Διευθυντής στην μηνιαία πολιτιστική εφημερίδα «ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΡΙ». Το 2008 εκδίδει το βιβλίο «Άντε και… σας πίστεψα» (εκδ. Ίαμβος), το 2009 το «Επίδομα Απιστίας», το 2011 το μυθιστόρημα «Στη δίνη των ένοχων χρησμών», το 2013 το μυθιστόρημα «Τα μανταλωμένα παραθύρια», το 2014 από τον ίδιο εκδοτικό οίκο το μυθιστόρημα «Οι ξυπόλητοι κομπάρσοι», για να ακολουθήσει το 2015 η «Άννα». Από τις αρχές του 2010 είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και από τα μέσα του 2014 τακτικό μέλος τηςΠανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Τον Ιανουάριο του 2016 εκλέγεται και τοποθετείται Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων στην Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Από τις αρχές του 2016 είναι μέλος του Ομίλου για την UNESCO tlee. Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, υπογράφει το http://aylogyros news.blogspot.gr, αρθρογραφεί στο ilialive.gr, ενώ διατηρεί και την παρούσα προσωπική σελίδα https://pavlosandrias.gr/
Σε μια κλειστή κοινωνία, σ' ένα μαγευτικό χωριό του Λακωνικού κόλπου που οι Θεοί του Ολύμπου το επέλεξαν ως επίγειο παράδεισο, μια έκρηξη ζήλειας ήταν αρκετή για να αλλάξει τις ζωές όλων. Κι εκείνο το καταραμένο βράδυ, τελείωσαν όλα… Κανένα στόμα δεν τόλμησε να μιλήσει, κανένας δεν βρήκε τη δύναμη να πει την αλήθεια, μέχρι που οι “κραυγές” πάγωσαν τις καρδιές όλων, ακόμα και τη λίμνη των θαυμάτων! Ποιος όμως είναι αυτός που θα κρίνει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιος είναι εκείνος που θ' αποδώσει δικαιοσύνη; Ποιος θα βρει τη δύναμη να το φωνάξει; Όλοι δείλιαζαν μπροστά στο φόβο και τις απειλές, όλοι έδιναν τόπο στην οργή, για να μη χτυπήσει το κακό και το δικό τους σπιτικό… Οι αθώες ψυχές όμως, ζητούσαν δικαίωση, ζητούσαν να αναπαυθούν… Η Μαρία, ακούγοντας την φωνή της καρδιάς της, τα λόγια του ανάπηρου πατέρα της και τα “θέλω” μιας ζωής που δεν έζησε, τόλμησε να τα βάλει με τους δαίμονες που είχε σπείρει η μάνα της, όσο και αν η καρδιά της πονούσε. «Τι τα θες… Οι σκιές μας, είναι το μπόϊ της ψυχής μας κι η γλώσσα κόρη μου, ο δικαστής μας», της έλεγε ο Μανόλος της, μέχρι που έκλαψε στην αγκαλιά του! Το τι θα έφερνε όμως το επόμενο πρωί, ουδείς το γνώριζε… Μια ιστορία βασισμένη στον τρόπο σκέψης ενός ανθρώπου, που η ζωή δεν θέλησε ποτέ να τον προειδοποιήσει, για εκείνη τη μοιραία νύχτα…
MAG Books
ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ Η ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει δική της στήλη στο ηλεκτρονικό περιοδικό Flowmagazine με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία». Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν δέκα μυθιστορήματά της.
Ο Μάξιμος γεννιέται σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Η αδυναμία που του δείχνει ο πατέρας του προκαλεί τη ζήλια και τελικά το μίσος του μεγαλύτερου αδελφού του προς το πρόσωπο του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι που τα δυο αδέλφια μεγαλώνοντας θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Ο Μάξιμος θα διαμορφώσει έναν τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα, στηρίζοντας τους γονείς του στο χωριό, αλλά η ζωή θα του δείξει το σκληρό της πρόσωπο και σύντομα οι απώλειες που θα βιώσει θα τον μεταμορφώσουν σε έναν σκληρό βράχο. Όταν μερικά χρόνια αργότερα γνωρίζει τη Σαβίνα, η καρδιά του θα ζωντανέψει και πάλι. Όμως εκεί που οι πληγές του παρελθόντος δείχνουν να έχουν επουλωθεί, η επιστροφή του άσωτου αδελφού του θα ανατρέψει για ακόμα μια φορά όλες τις ισορροπίες στη ζωή του. Μετά από τόσα χτυπήματα θα καταφέρει τελικά ο Μάξιμος να μείνει πιστός στα λόγια του αγαπημένου του παππού που τον στοιχειώνουν μια ζωή; «Ποτέ να μην αδικήσεις κανέναν άνθρωπο. Η αδικία είναι ό,τι χειρότερο στη ζωή, αγόρι μου. Και να πληγωθείς και να πονέσεις, πόνο μη δώσεις. Και ν' αδικηθείς, μην αδικήσεις. Να είσαι ταπεινός. Την καρδιά σου βράχο να κάνεις αν χρειαστεί, μα στην αδικία μην παραδοθείς...»
MAG Books
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Είναι συγγραφέας, επιμελητής εκδόσεων, αναγνώστης σε εκδοτικούς οίκους και συνιδρυτής του πολιτιστικού-πολιτικού σάιτ και διαδικτυακού ραδιοφώνου Αμάγκι (www.amagi.gr). Πεζογραφικά βιβλία: Ιστορίες Υπερβολής (διηγήματα, «Ροές» 1987, β΄ έκδ. «Δήγμα» 2010), Δώδεκα (μυθιστόρημα, Καστανιώτης 1991), Μικροί Κόσμοι (μυθιστόρημα, Λιβάνης 1996), Το Σάβανο της Χιονά της (μυθιστόρημα, «Σύγχρονοι Ορίζοντες» 2002), Το Βασίλειο του Αποχαιρετισμού (νουβέλα, «Σύγχρονοι Ορίζοντες» 2002), Πανταχού Απών (μυθιστόρημα, «Τυπωθήτω» 2007), Κακορραφίες (διηγήματα, «Δήγμα» 2009), Ζα Ζα (μυθιστόρημα, «Free Thinking Zone» 2012), Ξυράφια /Razors (θεατρικό, δίγλωσση έκδοση, «Free Thinking Zone» 2013), Η Κόκκινη Μαρία (μυθιστόρημα, «Διόπτρα» 2014). Βιβλία για παιδιά: Ο χιονάνθρωπος που ήθελε να γίνει ΑϊΒασίλης («Μίνωας» 2002), Η βίλα των πνευμάτων («Μίνωας» 2003), Μαγική εικόνα («Μίνωας» 2003), Σαντιγί για μάγισσες («Μίνωας» 2003), Ο άγριος Βασίλης («Βιβλιοπωλείον της Εστίας», 2003), Μάγος είσαι ; («Φαντασία» 2004), Οι περιπέτειες του Μεφίστο («Κέδρος» 2016). Επίσης, έχει εκδώσει 6 μυθιστορήματα φαντασίας για εφήβους, με ψευδώνυμο.
Ηταν βάσανο να την κοιτάς τη Μέλισσα. Γιατί η πολλή ομορφιά είναι πράγμα σπαρακτικό, σαν ζωοδότης ήλιος που σου καίει το βλέμμα. Μα πώς να κάνεις αλλιώς; Πώς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της; Όλο το νησί, εκείνο το μικρό και ξεχασμένο νησί του Ιονίου, είχε να λέει γι' αυτήν. Και να ονειρεύεται. Μα είχε δίκιο ο μεγάλος της αδελφός: δεν έπρεπε να τη στεφανωθεί κανένας χωριάτης, αλλά μόνο κάποιος μεγάλος και τρανός. Γιατί η Μέλισσα θα γινότανε αρχόντισσα και θα διαφέντευε τον τόπο. Εκτός κι αν, τελικά, δεν τα κατάφερνε να ξεφύγει από την κατάρα. Ο μεγάλος τεχνίτης ονειρεύτηκε τη μικρούλα Ελένη μελένια, κι έτσι την ιστόρησε, έτσι τη ζωγράφισε και έτσι την παρέδωσε στο Βάθεμα, γι' αυτό κι εκείνοι, όλοι στο χωριό, ξέχασαν τ' όνομά της και πια την έλεγαν Ελένη, Μελένη, Μελένια. Και το Μελένια μετά δεν τους έφτασε, γιατί δεν ήταν μόνο μελένια η Ελένη, ήταν και πονετική, σε πόναγαν η ομορφιά της και το μέλι της, σε τάραζαν, σε σούβλιζαν, σε τσίμπαγαν, κι έτσι της το άλλαξαν κι αυτό, και την είπανε αλλιώς. Την είπαν Μέλισσα. Μια συγκινητική ιστορία αγάπης και μυστικών που νίκησε τον χρόνο και τη λήθη.
MAG Books
JOHANNA LINDSEY Η Johanna Lindsey καθιερώθηκε ως μία από τις πιο δημοφιλείς συγγραφείς στο ρομαντικό ιστορικό μυθιστόρημα, έχοντας πουλήσει περισσότερα από 60 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Έχει γράψει 47 βιβλία, που έγιναν best sellers, πολλά από τα οποία έφτασαν στην πρώτη θέση στη λίστα των ευπώλητων των New York Times. Ζει στο Μέιν με την οικογένειά της. Η θεματολογία των βιβλίων της καλύπτει διάφορες ιστορικές περιόδους. Έχει γράψει βιβλία για τον Μεσαίωνα, την αμερικανική Άγρια Δύση και το δημοφιλές βασίλειο Αγγλίας-Σκοτίας. Επίσης, έχει γράψει ρομαντικά μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Στα πιο δημοφιλή βιβλία της εξιστορεί τις περιπέτειες των αριστοκρατικών οικογενειών Μάλορι και Άντερσον.
Δεν είχε μόνο ένα σώμα που θα ζήλευαν και οι βόρειοι θεοί, αλλά κι ένα αγγελικό πρόσωπο με μάτια που μπορούσαν να γίνουν τόσο σκοτεινά σαν άγρια καταιγίδα. Με την κατηγορία της κατασκοπείας, ο δυνατός πολεμιστής Σέλιγκ Χάαρντραντ συλλαμβάνεται και οδηγείται στα υπόγεια της έπαυλης της λαίδης Έρικα του Γκρόνγουντ. Και όσο οι αλυσίδες κρατούν φυλακισμένο αυτόν τον ρωμαλέο Βίκινγκ μόνο μια σκέψη τον βοηθάει να επιβιώσει… η εκδίκηση! Όταν η αδελφή του Κρίστεν κατορθώνει να τον απελευθερώσει, την πείθει να απαγάγουν την πανέμορφη λαίδη. Τώρα η μοίρα των δύο εχθρών έχει αλλάξει. Η Έρικα είναι αιχμάλωτη των Βίκινγκς και ο Σέλιγκ είναι αποφασισμένος να τιθασεύσει το περήφανο πνεύμα της «παγερής βασίλισσας» και να την κατακτήσει με το σπαθί του πάθους του. Δεν μπορούσε όμως ποτέ να φανταστεί ότι η άπιστη καρδιά του θα είναι αυτή που θα πολιορκηθεί από τον πόθο και θα πληγωθεί για πρώτη φορά…
MAG Books
SARAH MACLEAN Η Sarah MacLean είναι φανατική υπέρμαχος της ρομαντικής λογοτεχνίας, μιλώντας ευρέως γι' αυτή σε δοκίμια που αναφέρονται σε φύλα και πολιτισμούς. Είναι αρθρογράφος μιας μηνιαίας στήλης αφιερωμένης στα καλύτερα της λογοτεχνίας για λογαριασμό της Washington Post. Η δουλειά της στην υποστήριξη της ρομαντικής λογοτεχνίας, καθώς και οι γυναίκες που τη διάβασαν, της εξασφάλισαν μια θέση στη λίστα του Jezebel.com για το 2014 και οδήγησαν το Entertainment Weekly να την αποκαλέσει «χαριτωμένα μανιώδη». Η Sarah ζει στην πόλη της Νέας Υόρκης με τον άντρα της και την κόρη τους.
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Στο φως της ημέρας η λαίδη Τζορτζιάνα είναι μια τέλεια αριστοκράτισσα. Ένα κρυφό σκάνδαλο όμως την έχει οδηγήσει στα πιο σκοτεινά σοκάκια του Λονδίνου. Τις νύχτες φορά το κρυφό προσωπείο της και κατεβαίνει τα σκαλιά της πιο αμαρτωλής χαρτοπαικτικής λέσχης. Συσσωρεύει μυστικά των πιο ισχυρών ανδρών και γυναικών του Λονδίνου. Κάθε εμπιστευτική πληροφορία, που δίνεται δωρεάν σε αντάλλαγμα για την κάρτα μέλους της λέσχης, είναι πηγή δύναμης. Ευφυής, ισχυρός και επικίνδυνα ωραίος, ο Ντάνκαν Γουέστ γοητεύεται από το πέπλο μυστηρίου που τυλίγει τη λαίδη Τζορτζιάνα και προσπαθεί να αποκαλύψει το άγνωστο παρελθόν της. Η επιρροή που ασκεί επάνω της γίνεται έρωτας και μαζί με αυτόν έρχεται ο κίνδυνος. Κι αυτό εκείνη το γνωρίζει καλύτερα απ' τον καθένα… Η διάσημη συγγραφέας Sarah MacLean αποκαλύπτει την ταυτότητα του Έκπτωτου Άγγελου στο τελευταίο μυθιστόρημα της σειράς Γοητευτικοί Τυχοδιώκτες.
MAG
Questions
Eirini Marda Εμένα δεν με ενδιαφέρει ο χαρακτήρας του συγγραφέα. Με ενδιαφέρει να γράφει καλά. Δεν διαβάζω τον χαρακτήρα του αλλά τα βιβλία του.
ΓΚΑΛΟΠ Εμείς ρωτάμε κι εσείς απαντάτε! Θελήσαμε να μάθουμε: “Τι γνώμη έχετε για τους "ψωνισμένους" συγγραφείς; Διαβάζετε τα βιβλία τους; Σε περίπτωση φυσικά που γνωρίζετε πως βλέπουν όλους τους άλλους αφ υψηλού... Ενοχλείστε ή δεν σας απασχολεί ο χαρακτήρας; ” Και μας απαντήσατε με σιγουριά. ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Aggela Meletiou Εμένα με ενοχλεί πολύ! Ήθελα πολύ να πάρω το βιβλίο συγκεκριμένου συγγραφέα, μεσολάβησε όμως κάτι και με χάλασε... Τώρα δεν μπορώ να το πάρω!!
δίνω σημασία, όμως δε νομίζω ότι ισχύει πραγματικά αυτό… Θεωρώ πως με επηρεάζει ο χαρακτήρας κάποιου συγγραφέα, όσο καλά και να γράφει!
Vasiliki Daneta
Xristina Alexaki
Νόμιζα πως δεν με ενοχλούσε, ώσπου γνώρισα από κοντά μια πολύ γνωστή συγγραφέα που ως εκείνο τον καιρό ήξερα μόνο από τα βιβλία της. Δεν μπόρεσα να ξαναπάρω άλλο δικό της μετά από αυτή τη συνάντηση! Μου φάνηκε πολύ προσποιητή και με χάλασε ο χαρακτήρας της!
Κι εγώ λέω πως δεν με ενοχλεί αλλά δεν μπορώ να διαβάσω τελικά βιβλίο
Χριστίνα Σαρρή Θα ήθελα να πω πως δε
συγγραφέα που είναι ψωνισμένος!
Giannis-Jenny Mantzakos Τελικά με ενοχλεί ειδικά αν την η τον έχω δει από κοντά άρα έχω δική μου άποψη !!!
MAG Photos
ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ
INSTAGRAM MOMENTS Η Φωτεινή Χαρλά παρατηρεί και καταγράφει
MAG
ΜΟΥΣΙΚΑ ΝΕΑ
Music
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΟΝΟΡΑ ΚΑΡΑΜΙΧΑΛΗ ANGELS PROMOTION
ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ - «Ένα βήμα πριν» και σε «Σε ψάχνω στα στενά»από το cd «Ένα βήμα πριν»
Κυκλοφορεί από την ΑΥΛΟΣ Records και διανέμεται από την MINOS-EMI.
Σας παρουσιάζουμε την πρόσφατη κυκλοφορία της Λίας Βίσση, το cd «Ένα βήμα πριν».
Official links
Σε μουσική, ενορχήστρωση και παραγωγή δική της , στίχους των Αλέξη Ρομποτή, Αριστείδη Γιαγιάννου και Βαγγέλη Ζιλέλη και συμμετοχή εξαίρετων μουσικών, το νέο cd της Λίας Βίσση περιέχει έξι καινούρια τραγούδια.
Https://www.facebook.com/ LiaVi ssiOfficialPage https://twitter.com/liavissi https://www.youtube.com/c hanne l/UC0SrTAgHi5UkW9MHPxVl pRg
Γιάννης Ζουγανέλης - «Ένα γραφείο τελετών» από το cd «Αλλιώς τα έβλεπα». Το νέο CD του Γιάννη Ζουγανέλη Σε στίχους Αντ. Παπαϊωάννου, Ν. Κεραμίδα, Γ. Ζουγανέλη και του ποιητή Γ. Σουρή «Να 'σαι λοιπόν προσεκτική και να μιλάς κοσμίως Γιατί η κάθε πράξη σου κρίνεται παγκοσμίως. Κι αν δε μου πεις πως μ' αγαπάς μια νύχτα στο Παγκράτι, μπορεί ν' ανοίξει πόλεμος σ' όλα της γης τα κράτη!» Παγκοσμιοποίηση, Ασφαλιστικό, ΔΝΤ, αξιολόγηση, διατροφή, πολιτικός προσανατολισμός, κηδείες, μνημόνια, εισπρακτικές, κόκκινα δάνεια, κι όπως λέει ο Σουρής «κώλοι χοντροί, κώλοι λεπτοί, κώλοι απαλοί κι αφράτοι», συμπνέουν και… αναπνέουν μελωδικά τρυφερά, ερωτικά και καταγγελτικά! «Αλλιώς τα έβλεπα» Ένα CD για ευσυνείδητα ερωτοχτυπημένους εν μέσω μνημονίου. Ο Γιάννης Ζουγανέλης ερωτοτροπεί με την επικαιρότητα, με έναν εξαιρετικά μοναδικό τρόπο.
Απρογραμμάτιστος και… αυτεπάγγελτα! Ώριμος, υποψιασμένος και κατασταλαγμένος ο Ζουγανέλης διασταυρώνει στίχους και μουσικές ανατρέποντας μύθους και εντυπώσεις. Το διακύβευμα είναι ένα και… ΕΡΩΤΙΚΟ! Αναζητήστε το σημείο “G” στα τραγούδια του “G”D. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες «τέσσερις στις πέντε γυναίκες προτιμούν σύντροφο που να διαθέτει χιούμορ. Η βαριά κουλτούρα σκοτώνει τον έρωτα!...» Το Cdαποτελεί το πλέον ενδεδειγμένο σατιρικοπολιτικοερωτικό προϊόν. Ανάμεσα στο 6ο και 7ο τραγούδι διάλειμμα 15΄. Συμμετέχουν: Σπύρος Γραμμένος/ Λευτέρης Ελευθερίου/ Αλέξανδρος Ζουγανέλης/Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος/ Ιωάννα Μπογδάνου Παραγωγή: ΑΥΛΟΣ Records Διανομή: ΜΙΝΟS-EMI Επισκεφτείτε τα επίσημα social media του Γιάννη Ζουγανέλη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ «Μεγάλα λόγια» από τη νέα κυκλοφορία «Λευκό χαρτί»! Σας παρουσιάζουμε την νέα δισκογραφική δουλειά του κύπριου Αντώνη Οικονόμου με τίτλο «Λευκό χαρτί», που περιέχει 5 νέα τραγούδια. Με την υπογραφή της Λίας Βίσση και Χρήστου Νικολόπουλου στην μουσική και των Βίκυς Γεροθόδωρου, Βαγγέλη Ζιλέλη και Ελένης Ξένου στους στίχους, η επιτυχία είναι αναμενόμενη. Παραγωγή: Λία Βίσση Ο δίσκος “Λευκό χαρτί” αποτελεί μια έκδοση της εταιρίας “ΑΥΛΟΣ'' και κυκλοφορεί σε cd σ' όλα τα δισκοπωλεία και σε επιλεγμένα καταστήματα από την “MINOS-EMI”. Στο cd συμπεριλαμβάνεται και το τραγούδι «Μεγάλα λόγια» που είναι στην διάθεση σας για μετάδοση σε μορφή mp3 (download link). Στίχοι: Βίκυ Γεροθόδωρου / Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος Official links https://www.facebook.com/Anton isEconomouOfficial https://www.youtube.com/channe l/UCblNMUpw5KW6DGzK04MHjYQ Ο Αντώνης Οικονόμου είναι ένας νέος εξαιρετικός τραγουδιστής από το Παραλίμνι της ελεύθερης Αμμοχώστου της Κύπρου, ο οποίος κινείται στα όρια του έντεχνου και του ποπ-ροκ ρεπερτορίου. Ο Αντώνης έχει πραγματοποιήσει δεκάδες live εμφανίσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο, είτε με το συγκρότημά του «Τσακ Μπαμπ», είτε συνυπήρξε με κορυφαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Καζούλης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Χρήστος Θηβαίος, οι Locomondo, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Παντελής Θαλασσινός κ.α.
Megan Fox ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΣΕΞΙ ΑΠΟΔΟΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Θεωρείται και όχι άδικα σαν μια από τις πιο όμορφες και ποθητές γυναίκες στον κόσμο. Είχε αρχίσει μάλιστα να κολάζει τα όνειρά των αντρών όταν την πρωτοείδαν στις ταινίες του franchise «Transformers» του σκηνοθέτη Michael Bay. Η Μέγκαν Φοξ αποκαλύπτεται.
Γ Γεννημένη στις 16 Μαΐου 1986 στο Όακ Ρίτζ είναι κόρη του Φράνκλιν Τόμας Φοξ και της Γκλόρια Ντάρλιν Σίσον. Έχει ρίζες από Ιρλανδία,Γαλλία και Ιθαγενείς της Αμερικής. Φοίτησε για 12 χρόνια σε καθολικό σχολείο και η ανατροφή της ήταν πολύ αυστηρή. Οι γονείς της Φοξ, χώρισαν όταν ήταν ακόμη πολύ μικρή και η μητέρα της
ξαναπαντρεύτηκε. Μεγάλωσε με την αδερφή της, την μητέρα τους και τον πατριό τους, Τόνυ Τονάσιο. Η Φοξ έχει δηλώσει σε συνέντευξη της, οτι η μητέρα της και ο πατριός της, ήταν πολύ αυστηροί και πως δεν άφηναν εκείνη και την αδερφή της να καλούν φίλους στο σπίτι ή να έχουν σχέσεις με αγόρια. Επιπλέον δήλωσε, πως ήταν αναγκασμένη να ζει έτσι, ώσπου να μαζέψει χρήματα και να γίνει ανεξάρτητη. Ξεκίνησε την εκπαίδευση της στην υποκριτική και το χορό στην ηλικία των πέντε ετών. Στα μαθητικά της χρόνια ήταν μέλος της χορωδίας αλλά και της κολυμβητικής ομάδας του σχολείου. Για την εφηβική ζωή της, έχει δηλώσει πως στο γυμνάσιο ήταν θύμα εκφοβισμού και τις περισότερες φορές, έτρωγε το
μεσημεριανό της, στις τουαλέτες του σχολείου, προκειμένου να αποφύγει τα παιδιά που την εκφόβιζαν, πετώντας της κέτσαπ ή κοροϊδεύοντας την. Επιπλέον έχει πει, πως ο λόγος που την εκφόβιζαν δεν ήταν η εξωτερική της εμφάνιση αλλά το ότι ήθελε να κάνει παρέα μόνο με αγόρια. Σύμφωνα με την ίδια, δεν ήταν ποτέ δημοφιλής στο σχολείο και όλα τα παιδιά την μισούσαν επειδή ήταν κλειστός χαρακτήρας με επιθετική συμπεριφορά λόγω του bulling που υπέστη. Επίσης, έχει παραδεχθεί πως σε όλη της την ζωή είχε μόνο
μια καλή φίλη και πως ποτέ δεν υπήρξε καλή μαθήτρια, αφού θεωρούσε οτι η εκπαίδευση και η επιστήμη είναι δύο άχρηστα πράγματα. Πάντα, ήταν αποκομμένη απο το υπόλοιπο τμήμα της, στο σχολείο. Σε ηλικία 15 ετών, η Φοξ έκανε το ντεμπούτο της, στο χώρο του θεάματος, συμμετέχοντας στην ταινία "Holiday In The Sun" με τον ρόλο της Μπριάνα Γουάλας. Η ταινία κυκλοφόρησε σε DVD στις 20 Νοεμβρίου 2001 και την επόμενη χρονιά, η Φοξ είχε έναν guest ρόλο στην σειρά "Two and a half men". Το 2004, πρωταγωνίστησε στην ταινία "Confession of a Teenage Drama Queen" μαζί με την Λίντσεϊ Λόχαν και έχοντας τον ρόλο της Κάρλα Σαντίνι. Την ίδια χρονιά, έπαιξε και στην ταινία "Hope & Faith". Το 2007, η Φοξ κέρδισε τον κυρίαρχο γυναικείο ρόλο (της
Mikaela Banes) στην ταινία Transformers ενώ αργότερα, ενσάρκωσε τον ίδιο ρόλο, στην ταινία Transformers: Revenge of the Fallen. Η Φοξ ήταν να πρωταγωνιστήσει και στην τρίτη ταινία Transformers: Dark of the Moon αλλά τελικά ο πραγωγός της ταινίας, την απέρριψε λόγω διαφωνιών. 2009-σήμερα: Η συνέχεια της καριέρας της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Τον Μάρτιο του 2009, η Φοξ ενσάρκωσε τον ρόλο της Aspen Mathews σε ταινία, ενώ παράλληλα, την ίδια χρονιά, πρωταγωνίστησε και στο βίντεοκλιπ του τραγουδιού του Eminem και της Ριάννα "Love the way you lie". Το 2012, συμμετείχε στην κωμωδία του Σάσα Μπάρον, "Ο Διδάκτορας" ενώ παράλληλα συμμετείχε και σε άλλες παραγωγές. Τον Ιανουάριο του 2013, έπαιξε σε ένα βραζιλιάνικο διαφημιστικό σποτ για μπύρα, ενώ τον
Φεβρουάριο του ίδιου έτους, η Φοξ έλυσε τις διαφορές της, με τον παραγωγό της ταινίας "Transformers" και συνεργάστηκαν ξανά, στην ταινία "Teenage Mutant Ninja Turtles", το 2014. Τον Οκτώβριο του 2015, ανακοινώθηκε οτι η Φοξ θα αντικαταστήσει προσωρινά την Zooey Deschanel στο show "New Girl". Έχει 7 τατουάζ στο σώμα της: ένα ποίημα στο πλευρό, ένα σύμβολο δύναμης στο λαιμό, το όνομα του φίλου της μεταξύ του ηβικού οστού και του δεξιού γοφού, ένα στόχο χαμηλά στην πλάτη, ένα ροζ φλαμίνγκο ψηλά στο μηρό, το πρόσωπο της Μέριλιν Μονρόε στο δεξί χέρι και ένα στίχο
του Σαίξπηρ στο δεξί ώμο ("We will all laugh at gilded butterflies" , Βασιλιάς Ληρ). Το 2004, στα γυρίσματα του "Hope & Faith" γνώρισε τον ηθοποιό Μπράιαν Όστιν Γκριν (Brian Austin Green) και γρήγορα ξεκίνησε η ερωτική τους σχέση, παρ' όλο που εκείνη ήταν μόλις 18 ετών, ενώ εκείνος 30. Οι δύο τους, αρραβωνιάστηκαν τον Νοέμβριο του 2006. Τον Φεβρουάριο του 2009, δημοσιεύματα ήθελαν την Φοξ και τον Γκριν να χωρίζουν, ωστόσο οι ίδιοι αρνήθηκαν τα πάντα. Το 2010, αποφάσισαν να παντρευτούν και στις 24 Ιουνίου του ίδιου έτους, τελέστηκε ο γάμος τους, σε μια ιδιωτική τελετή στο ξενοδοχείο Four Seasons Resort, στο νησί Μάουι. Έχουν αποκτήσει μαζί δύο γιούς. Τον Νόα Σάνον Γκριν (Noah Shannon Green) που γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2012 και τον Μπόντι Ράνσομ Γκριν (Bodhi Ransom Green) που ήρθε στον κόσμο, στις 12 Φεβρουαρίου 2014. Όσο ήταν παντρεμένη με τον Γκριν, ζούσε μαζί τους και ο γιός του, Κάσιους
(γεννημένος τον Μάρτιο του 2002) απο τον προηγούμενο γάμο του, με την ηθοποιό Βανέσα Μάρσιλ (Vanessa Marcil). Η Φοξ και ο Γκριν, ανακοίνωσαν στις 21 Αυγούστου 2015 το (απο κοινού) διαζύγιο τους, ωστόσο κρατούν φιλικές σχέσεις για τα παιδιά τους. Η Φοξ έχει δηλώσει οτι παρ' όλο που την παρομοιάζουν με την εικόνα της μοιραίας και σέξυ γυναίκας, στην πραγματικότητα δεν νιώθει καθόλου έτσι. Της αρέσει να φοράει άνετα και φαρδιά ρούχα στην καθημερινότητα της, καθώς και να κάνει παρέα με άντρες. Λατρεύει τα videogames και δεν κρύβει οτι στο παρελθόν είχε δεσμό με γυναίκα και συγκεκριμένα όταν ήταν μόλις 17 ετών ήταν ζευγάρι με μια στρίπερ. Για αυτό το θέμα έχει πει "όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με την ικανότητα να προσελκύονται από τα δύο φύλα. Δεν έχω καμία αμφιβολία στο μυαλό μου για το αν είμαι bisexual. Είμαι σίγουρη και δεν
ντρέπομαι γι αυτό".
Η σημερινή εξαφάνιση της Μέγκαν Φοξ Σήμερα πάντως η Μέγκαν μοιάζει να έχει εξαφανιστεί. Και μπορεί πολλοί να το απέδωσαν στον γάμο και στην μητρότητα, αλλά ο πραγματικός λόγος δεν είναι αυτός. Από τότε που απολύθηκε από την τρίτη κατά σειρά ταινία των «Transformers» χωρίς καμία απολύτως εξήγηση, την βλέπουμε σπάνια. Δεν εξαφανίστηκε μόνο από τις ταινίες, αλλά και από τα ρεπορτάζ για το Χόλυγουντ.
Πάντως φαίνεται πως η «εξαφάνιση» της δεν ήταν τυχαία. Ήταν για σοβαρό και πολύ συγκεκριμένο λόγο. Το
2009, στο απόγειο της καριέρας της, μερικά περιοδικά σχολίαζαν αρνητικά την υπερβολική έκθεσή της. Αλλά αυτός που μάλλον έβαλε την καριέρα της στο ψυγείο ήταν ο ίδιος ο σκηνοθέτης, Michael Bay, με λίγο «σπρώξιμο» από τον Steven Spielberg. Στον Bay δεν άρεσαν καθόλου τα σχόλια που έκανε η Μέγκαν Φοξ στην συνέντευξή της στο Wonderland Magazine. Τότε ήταν μόλις 23 ετών και ίσως η γρήγορη και μεγάλη διασημότητα που είχε από πολύ μικρή ηλικία την οδήγησαν να πει πράγματα που δεν έπρεπε. «Ο Bay ήταν σαν τον Ναπολέων και θέλει να δημιουργήσει την εικόνα του τρελού και του παράφρονα για τον εαυτό του. Θέλει να είναι σαν τον Χίτλερ στα γυρίσματα, και τελικά είναι». Και συνέχισε. «Είναι εφιάλτης να δουλεύεις μαζί του, αλλά όταν βγαίνεις μαζί του εκτός πλατό και δεν είναι πια στην θέση του
σκηνοθέτη, απολαμβάνω την προσωπικότητα του, αυτή την παράξενη προσωπικότητά του. Δεν έχει καθόλου κοινωνικές δεξιότητες. Και είναι γλυκό να τον βλέπεις». Ο Bay δεν σχολίασε τις δηλώσεις της για δυο χρόνια. Αλλά αποκάλυψε πως ο Steven Spielberg που τον «έσπρωξε» στο να την απολύσει αμέσως. Ειδικά για την σύγκρισή του με τον Χίτλερ. «Δεν με πείραξε, γιατί ξέρω πως έτσι είναι η Megan. Της αρέσει να τραβάει την προσοχή», δήλωσε στο GQ. «Και το κάνει με το λάθος τρόπο. Συγνώμη, Μέγκαν. Συγνώμη που σε έκανα να δουλέψεις 12 ώρες. Συγνώμη, που σου ζήτησα να έρχεσαι στην ώρα σου. Οι ταινίες δεν είναι πάντα ζεστές και απαλές», συνέχισε με ειρωνικό τρόπο. Η Μέγκαν Φοξ έχει φυσικά απολογηθεί και παραδέχθηκε ότι ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας της. Παρόλ' αυτά
βλέπει εκείνο το περιστατικό ως ένα πραγματικό μάθημα ζωής. «Δεν θα μάθαινα τόσο γρήγορα αλλιώς. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να ζητήσω συγνώμη και δεν το έκανα. Ήμουν τόσο εγωπαθής στα 23 μου και δεν μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν για το καλό μου. Πίστευα πως είμαι η 'Αγία Ιωάννα της Λορένης'». Σήμερα, στα 31 της, παντρεμένη με τον Brian Austin Green (γνωστός μας από την σειρά «Beverly Hills» και μητέρα τριών παιδιών απέρριψε πρόσφατα την πρόταση να υποδυθεί τη Λάρα Κροφτ στη νέα ταινία. Και παρόλο που παραδέχεται το λάθος της, λέει πως δεν σχεδίαζε ποτέ να είναι ηθοποιός για όλη της την ζωή και ίσως ο προορισμός της ήταν διαφορετικός.
Σαν παιδί ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητο, αλλά και αντιδραστικό, νευρικό με τους πάντες και τα πάντα. Αν κάποιος τον κορόιδευε, γιατί λόγω της δυσλεξίας έκανε πολλά «περίεργα», του γύρναγε το μάτι ανάποδα και... ποιος είδε τον θεό και δε τον φοβήθηκε. Και αφού την μέρα έδινε τα δικά του «μαθήματα» στους έξυπνους του σχολείου, το βράδυ άνοιγε ένα τετράδιο που είχε και έγραφε τις σκέψεις του σε μορφή πεζογραφημάτων. Αργότερα ανακάλυψε, ότι αυτό ήταν το κανονικό του ξέσπασμα. Μονάχα έτσι ηρεμούσε. Όλα τα άλλα ήταν απλά μια απλή αντίδραση, κάτι σαν αντανακλαστικό. Η γραφή όμως ήταν αυτή που πραγματικά του «άδειαζε» την ψυχή από οτιδήποτε τον βάραινε. Το ταξίδι λοιπόν με την συγγραφή ξεκίνησε στα 13 του και δε σταμάτησε ποτέ από τότε. Σήμερα έχοντας ήδη γράψει 8 βιβλία ψυχολογικού θρίλερ, ο εξαιρετικός συγγραφέας Μάριος Καρακατσάνης δίνει μηνύματα ζωής χωρίς να διστάζει να αναφέρει πως η πραγματική ανταμοιβή και η κινητήριος δύναμη για να συνεχίζει, δεν είναι άλλη από την αγάπη του κόσμου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ “Για εμένα δεν έχει αξία ο προορισμός, όσο το ίδιο το ταξίδι”
A Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μίλησε μου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια, τα εφηβικά σου όνειρα. Πότε και πώς άρχισε το ταξίδι σου στον κόσμο της συγγραφής; Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ για το βήμα αυτό που μου δίνεται. Από όσο μπορώ και θυμάμαι τον εαυτό μου, από πάρα πολύ μικρή ηλικία, κυριαρχούσε μια ιδιαιτερότητα. Ο εσωτερικός διάλογος. Κάτι που συνεχίζει να υπάρχει μέχρι και τώρα. Ώρες ατελείωτες, ειδικά το βράδυ, συνομιλούσα με τον εαυτό μου και ανέλυα ό,τι θέματα μπορείς να φανταστείς μέχρι εξαντλητικής πτώσεως. Αυτό ήταν κάτι που με έκανε να ξεχωρίζω από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου, διότι με έκανε ιδιαίτερα εύστροφο και ετοιμόλογο, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσω κάτι που να μην το είχα «συζητήσει» πρώτα με τον εαυτό μου. Όμως ήταν και είναι, απίστευτα κουραστικό και ψυχοφθόρο. Ειδικά αν μου φέρνει και «αντίρρηση», εκεί μπορεί
κυριολεκτικά και να ξημερωθούμε. Σαν παιδί ήμουν ιδιαίτερα ευαίσθητο, αλλά και αντιδραστικό-νευρικό με τους πάντες και τα πάντα. Αν κάποιος με κορόιδευε, γιατί λόγω της δυσλεξίας έκανα πολλά «περίεργα», μου γύρναγε το μάτι ανάποδα και ποιος είδε τον θεό και δε τον φοβήθηκε. Και αφού την μέρα έδινα τα δικά μου «μαθήματα» στους έξυπνους του σχολείου, το βράδυ άνοιγα ένα τετράδιο που είχα και έγραφα τις σκέψεις μου σε μορφή πεζογραφημάτων. Αργότερα ανακάλυψα, ότι αυτό ήταν το κανονικό μου ξέσπασμα. Μονάχα έτσι ηρεμούσα. Όλα τα άλλα ήταν απλά μια απλή αντίδραση, έτσι σαν αντανακλαστικό. Η γραφή όμως ήταν αυτή που πραγματικά μου «άδειαζε» την ψυχή από οτιδήποτε με βάραινε. Έτσι μονάχα εκτόνωνα τις χιλιάδες σκέψεις και συναισθήματα που με κατέκλυζαν από την στιγμή που ξυπνούσα το πρωί, μέχρι και το τέλος της ημέρας. Ήμουν μονάχα 13 ετών. Αργότερα στην εφηβεία, ένιωσα την μεγάλη ανάγκη να κάνω οικογένεια. Αυτό ήταν το όνειρο μου. Λίγο παράδοξο, αλλά ποτέ ο τρόπος σκέψης μου δεν συμβάδιζε με των συνομήλικων μου. Το ταξίδι με την συγγραφή ξεκίνησε στα 13 μου όπως προ ανέφερα και δε σταμάτησε ποτέ από τότε. Φτάνοντας στο μεγάλο βήμα που έγινε το 2012. Όταν αποφάσισα να εκδώσω ύστερα από παρότρυνση φίλων μου ένα μυθιστόρημα 400 σελίδων που το έγραψα στα 27 μου χρόνια. Ήταν το Ξύπνημα. Όπου εκτός από τον τίτλο του
βιβλίου, συμβολίζει και το δικό μου συγγραφικό ξύπνημα. Τι είναι εκείνο που σε εμπνέει για να γράψεις; Τι είναι αυτό που κάνει τελικά ένα λογοτέχνη να θέλει να δημιουργήσει; Τα πάντα από την καθημερινότητα! Μια απλή συζήτηση, κάτι που θα δεις στον δρόμο, κάτι άσχετο που θα ακούσεις και φυσικά μια αστραπή σκέψης από το πουθενά που θα σε κάνει σαν μαριονέτα να θες να γράψεις ασταμάτητα. Κάποιοι αυτό το ονομάζουν έμπνευση, εγώ προτιμώ να το αποκαλώ αφύπνιση ψυχής. Γιατί όταν νιώθεις την ανάγκη να μοιραστείς κάτι με τον υπόλοιπο κόσμο και δε το κάνεις για τα λεφτά και την δόξα, τότε υπάρχει ένας θεάρεστος λόγος. Που δεν είναι άλλος από το να θες να περάσεις ένα μήνυμα το οποίο θα προβληματίσει και ενδεχομένως και να αφυπνίσει τον κόσμο στον οποίο απευθύνεσαι. Και αυτό μπορείς να το καταφέρεις μονάχα με έναν τρόπο. Με το συναίσθημα. Όλα τα άλλα τα επιτηδευμένα και τα ψεύτικα, ο κόσμος τα καταλαβαίνει και ενίοτε τα περιγελά κιόλας. Αυτός είναι κατά την γνώμη μου και
ο λόγος που κάνει έναν λογοτέχνη να θέλει να δημιουργήσει. Η ανάγκη για επικοινωνία με τον συνάνθρωπο του, μέσα από γραπτά που πηγάζουν από το απόσταγμα της ψυχής του. Μίλησε μου λίγο για το συνολικό συγγραφικό σου έργο μα και την προσωπική σου μάχη με τη δυσλεξία. Έχω γράψει 8 βιβλία ψυχολογικού θρίλερ το όγδοο θα κυκλοφορήσει τον Μάιο- και μια ποιητική συλλογή από την οποία έχουν μελοποιηθεί 7 ποιήματα μου. Έχω βραβευθεί από την Ουνέσκο το 2017 αλλά και σε 3 πανελλήνιους διαγωνισμούς συγγραφής το 2015. Η μάχη μου με τον αόρατο εχθρό που λέγεται δυσλεξία, ξεκίνησε από πολύ
νωρίς. Αφότου ξεκίνησα να γράφω, έδινα τα κείμενα μου σε μερικούς φίλους οι οποίοι ποτέ κανείς δε μπορούσε να καταλάβει τι έγραφα. Δεν ήταν μονάχα τα ορθογραφικά λάθη και ο τρισάθλιος γραφικός χαρακτήρας. Ήταν και το συντακτικό που έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Όπως σας είπα όμως στην αρχή, ως χαρακτήρας ήμουν και είμαι ιδιαίτερα αντιδραστικός (όχι δε τους έδερνα!). Έτσι λοιπόν όσο εκείνοι μου έλεγαν ότι δεν καταλαβαίνουν τι έγραφα, τόσο εγώ πείσμωνα και έλεγα ότι κάποια μέρα θα καταλάβετε όλοι τι γράφω. Τελικά ύστερα από 13 χρόνια ασταμάτητου γραψίματος και δοκιμών τα κατάφερα. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα από μόνος μου τι πραγματικά έφταιγε. Και δεν ήταν άλλο από το γεγονός ότι το μυαλό του δυσλεξικού
όταν εκφράζεται γραπτός λειτουργεί ως πάζλ. Τα κείμενα που γράφουμε συνδέονται άρρητα με τις σκέψεις μας, που όμως κάποιες από αυτές ΔΕΝ τις εκφράζουμε γραπτώς, οπότε κάποιος τρίτος που διαβάζει τα κείμενα μας και δεν ξέρει τι σκεφτόμαστε να μην βγάζει νόημα. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να εφαρμόζω την τακτική της ζωγραφικής όπως την ονόμασα, στον γραπτό λόγο. Βλέποντας το τετράδιο σαν πίνακα ζωγραφικής, άρχισα να «ζωγραφίζω» με λέξεις την εικόνα που είχα στο μυαλό μου κομμάτι, κομμάτι. Έτσι τελειώνοντας το
κείμενο δεν υπήρχε τίποτα που να είχε απομείνει στον «καμβά» του μυαλού μου και όταν κάποιος διάβαζε το τελικό αποτέλεσμα δεν είχε την παραμικρή απορία! Αυτό ήταν. Πλέον δεν είχα κανένα εμπόδιο ανάμεσα στην ψυχή μου και στον αναγνώστη και μπορούσα πλέον να τους εκφράσω γραπτός ότι εγώ ήθελα να του παρουσιάσω. Βέβαια τα ορθογραφικά λάθη και ο τρισάθλιος γραφικός χαρακτήρας παρέμειναν, αλλά για αυτά δε μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα. Ευτυχώς που σε αρκετές περιπτώσεις, όπως αυτή για παράδειγμα, βοηθάει η τεχνολογία. Είσαι πολυγραφότατος συγγραφέας και έχεις μάλιστα βραβευτεί. Πόσο σημαντικά είναι αυτά τα βραβεία για σένα; Τα βραβεία αυτά είναι απλά μια επιβράβευση για τους κόπους μου. Δεν σημαίνουν
τίποτε άλλο όμως για εμένα. Η πραγματική ανταμοιβή και η κινητήριος δύναμη για να συνεχίζω, δεν είναι άλλη από την αγάπη του κόσμου. Ας αναφερθούμε τώρα και στην Άμυ. Το βιβλίο σου που έχει επανεκδοθεί πρόσφατα από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη. Τι πραγματεύεται και ποια ήταν η πηγή της έμπνευσης σου; Μιλάει για τον έρωτα, την αγάπη την οικογένεια, αλλά και την φιλία όπως εκλαμβάνεται από μια κοπέλα που έχει μια πολύ συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα. Ο λόγος που θέλησα να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο, ήταν η ανάγκη που με έσπρωχνε να αναφερθώ σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που ζουν ανάμεσα μας και τους έχουμε στο περιθώριο, επειδή η παραπληροφόρηση μας έχει κάνει να τους φοβόμαστε. Βέβαια με αυτά που κάνει η Άμυ θα μπορούσε να πει κάποιος ότι καλά κάνουμε και
τους φοβόμαστε! Όμως αν πραγματικά διαβάσει το βιβλίο και δεν το ξεπετάξει - η τεράστια και σημαντική διαφορά μεταξύ βιβλιοφάγου με ενός πραγματικού αναγνώστη - θα ανακαλύψει ότι υπάρχουν λόγοι που ο χαρακτήρας της Άμυ εξελίχθηκε σε έναν τόσο βίαιο χαρακτήρα. Ποιοι είναι αυτοί; Σας προκαλώ να τους ανακαλύψετε. Τα βιβλία σου είναι ξεχωριστά. Έχουν να κάνουν με τον κόσμο του φανταστικού, του μυστηρίου, του τρόμου… Σε προβλημάτισε καθόλου στη συγγραφή τους το γεγονός ότι οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι είναι κάπως επιφυλακτικοί στο να εκδώσουν παρόμοιου είδους βιβλία από
Έλληνες συγγραφείς; Καθόλου δε προβληματίστηκα γιατί εγώ έκανα και κάνω αυτό που αγαπώ. Δεν γράφω ούτε για τα λεφτά ούτε για την δόξα. Και μόνο ένας να με διάβαζε εγώ θα ένιωθα ότι πέτυχα τον σκοπό μου. Να μεταφέρω τα μηνύματα μου σε άλλη μια ψυχή. Το αληθινό πρόβλημα όμως για να απαντήσω επί της ερώτησης, δεν είναι οι εκδοτικοί οίκοι αλλά το ίδιο το αναγνωστικό κοινό. Κάποιοι διαβάζουν μονάχα τους παλαιούς και τίποτε άλλο. Εντάξει παιδιά πράγματι είναι ιερά τέρατα και αξίζουν να διαβαστούν και να τους έχουμε όλοι μας στην βιβλιοθήκη μας. Όμως θα σας πω ένα μυστικό. Έχουν πεθάνει! Κάποτε θέλετε δε θέλετε θα τελειώσουν τα έργα που δε θα έχετε διαβάσει. Δώστε λοιπόν τόπο στους νέους και σύγχρονους συγγραφείς. Στηρίξτε τους. Μη ξεχνάμε ότι και αρκετοί από τους παλαιούς στην εποχή τους και απόρριψη δέχτηκαν και εξορίστηκαν και αφορίστηκαν και κακές κριτικές πήραν. Και όπως γίνεται συνήθως κάποια χρόνια μετά από τον θάνατο τους αναγνωρίστηκε η αξία τους. Ο λογοτέχνης όμως έχει την ανάγκη να χαρεί με την αγάπη του κόσμου όσο ζει, όταν πεθάνει τα κόκκαλα του πιστέψτε με δε νιώθουν τίποτα. Από την άλλη μεριά υπάρχουν και αυτοί που αν ακούσουν ότι κυκλοφορεί κάτι πέρα από την πένα του ρομάντζου το απορρίπτουν
μονομιάς. Θα πρέπει επίσης να δώσουν μια ευκαιρία γιατί ό,τι δεν είναι ρομάντζο δε σημαίνει αυτομάτως ότι έχει μέσα αηδία από αίματα, αποκεφαλισμούς και άντερα. Το διαφορετικό όταν του δώσουμε την ευκαιρία να το γνωρίσουμε, κατά 99% έχει πιθανότητες να μας κερδίσει πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο. Και αυτά που λέω δεν είναι λόγια του αέρα αλλά γεγονότα που τα ζω πάρα πολύ συχνά. Ξέρετε πόσοι αναγνώστες μου έχουν πει ότι δεν απέφευγαν την ανάγνωση ψυχολογικών θρίλερ γιατί είχαν άλλα κατά νου, και όταν διάβασαν ένα δικό μου έργο βρέθηκαν προ εκπλήξεως και ότι δεν το περίμεναν έτσι; Ξέρω ότι για άλλη μια φορά θα φανώ κακός και θα ξινίσουν σε πολλούς αυτά που λέω, αλλά δε με απασχολεί καθόλου. Σας το είπα είμαι αντιδραστικός και πάντα θα πηγαίνω κόντρα στο σύστημα λέγοντας τις αλήθειες και μόνο. Ελάχιστοι μόνο να με ακούσουν και να αλλάξουν τακτική, δε φαντάζεστε πόσο θα βοηθήσει στον κόσμο της συγγραφής. Πόσοι νέοι άνθρωποι με πραγματικό ταλέντο θα βγουν από την αφάνεια. Και για να κλείσω αυτό το θέμα θα κάνω μια διευκρίνηση για να μην παρεξηγηθώ. Δε λέω μη διαβάζετε ότι σας αρέσει, ναι στους παλαιούς, ναι στα ρομάντζα, ναι και στην Σμύρνη. Αλλά ξεκολλήστε από το μονοπώλιο τους! Ανοίξτε τους ορίζοντες σας. Στην τελική ακόμα και αν δε σας αρέσει θα έχετε αποκομίσει μια εμπειρία. Κάτι θα έχετε
μάθει, αφού όταν ο συγγραφέας γράφει με την ψυχή του, είναι φύσης αδύνατον να μην βρείτε έστω και ένα θετικό στοιχείο στο έργο του. Πόσο σου πήρε για να ολοκληρώσεις την Άμυ; Πόσο συνήθως σου παίρνει για να τελειώσεις ένα βιβλίο; Όταν ξεκινάω ένα βιβλίο μου γράφω σχεδόν 5 με 6 ώρες την ημέρα κάθε μέρα, ενώ τα Σαββατοκύριακα που δε δουλεύω μπορώ να φτάσω και τις 12 με 13. Με αυτούς τους ρυθμούς λοιπόν συνήθως κάνω 9 με 10 μήνες για να το τελειώσω. Τόσο μου πήρε και για την Άμυ. Τώρα γράφεις κάτι; Έχεις έτοιμο το επόμενο έργο σου; Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με κάποιο άλλο είδος; Με τι σκοπεύεις να καταπιαστείς στα επόμενα λογοτεχνικά σου βήματα; Έχω τελειώσει το νέο μου βιβλίο το οποίο έχει παραδοθεί ήδη στον Λιβάνη και θα κυκλοφορήσει τον Μάιο. Είναι ένα θρησκευτικό θρίλερ με τίτλο «Το σπίτι του Κάιν». Δεν έχω ξεκινήσει κάτι άλλο, όπως κάνω πάντα όταν τελειώνω ένα βιβλίο,
ξεκουράζομαι και αδειάζω το μυαλό μου. Ως συγγραφέας έχω σκοπό να αποκτήσω μια συγκεκριμένη ταυτότητα. Και αυτή δεν είναι άλλη από αυτή των ψυχολογικών θρίλερ. Θέλω ο κόσμος να ξέρει όταν θα ακούει ότι ο Καρακατσάνης έβγαλε ένα νέο βιβλίο, τι ακριβώς θα είναι και όχι να αναρωτιέται. Ως λογοτέχνης εκφράζομαι αποκλειστικά μέσα από τα βιβλία μου όπου εκεί παρουσιάζω την σκληρή μου πλευρά, αλλά και μέσα από τα πεζογραφήματα μου όπου εκεί παρουσιάζω στον κόσμο
την ευαίσθητη πλευρά μου. Το σύνολο αυτών των δύο αποτελούν και αντιπροσωπεύουν τον Μάριο. Επόμενος μου στόχος είναι να συνεχίσω να μελοποιώ τα πεζά μου μέσα από την εξαιρετική συνεργασία που έχω με τον Μιχάλη Σούμα, ιδρυτή του Ροκ συγκροτήματος των ΟΝΥΞ που μεσουράνησαν την δεκαετία του 90 και όλοι η γενιά μας μεγάλωσε με τα τραγούδια τους. Φυσικά θα συνεχίσω να γράφω και τα βιβλία μου με την ελπίδα ότι κάποτε θα τα δω στο εξωτερικό (ήδη η Άμυ έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά) και
γιατί όχι και στην μεγάλη οθόνη. Αρκεί να γίνει όσο ζω! Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου ωθεί τους αναγνώστες να αγαπήσουν ένα βιβλίο; Το συναίσθημα που τους βγάζεις. Όπως λέω πάντα και ως συμβουλή στους νέους συγγραφείς, όταν γράφεις κάτι μην διανοηθείς να το δημοσιεύσεις αν πρώτα δεν κλάψεις, δεν φοβηθείς, δεν
αγαπήσεις, δεν ερωτευτείς εσύ ο ίδιος. Αυτό είναι που περνάει στον αναγνώστη. Αν γράφεις πρόχειρα, στα πρόχειρα θα σε περάσει και ο αναγνώστης. Και επειδή θέλω να είμαι ακριβοδίκαιος, επειδή πολλοί το κάνουν αυτό, αυτή είναι και η βασική αιτία που ο κόσμος φοβάται να εμπιστευτεί νέους συγγραφείς. Πιστεύεις ότι μπορεί το νόημα και τα στοιχεία ενός βιβλίου να μεταφερθούν επιτυχώς στην τηλεόραση; Όχι στο εκατό τις εκατό. Πάντα η ταινία όσο καλή και αν είναι θα χάνει έναντι του βιβλίου. Όμως μια προσεγμένη τηλεοπτική παραγωγή μπορεί να αγγίξει σε μεγάλο βαθμό το κείμενο που βασίζεται και να βγει ένα αξιοσέβαστο αποτέλεσμα. Όπως για παράδειγμα το πράσινο μίλι του Stephen King. Πόσο δύσκολο είναι για ένα συγγραφέα να απεμπλακεί από τους ήρωες τους προκειμένου να προχωρήσει στη συγγραφή του επόμενου του βιβλίου. Εσύ έχεις απεμπλακεί από τους δικούς σου; Αυτό είναι θέμα χαρακτήρα. Εγώ προσωπικά μπορώ να απεμπλακώ ακόμα και από αληθινούς ανθρώπους όσο και αν τους αγαπώ αν το θεωρήσω σκόπιμο να γίνει. Είναι λες και πατάω έναν διακόπτη μέσα μου και νεκρώνω τα πάντα. Μπορεί να τους σκέφτομαι, μπορεί να μου λείπουν οι στιγμές
μαζί τους αλλά δε νιώθω κάτι άλλο. Το ίδιο κάνω και με τους ήρωες μου. Η αλήθεια είναι ότι με την Άμυ δέθηκα πάρα πολύ. Σε τέτοιο βαθμό που πήρα ένα θηλυκό κουτάβι και το ονόμασα Άμυ για να μπορώ να λέω το όνομα της συνέχεια! Ο Έλληνας του σήμερα, και ιδίως η νέα γενιά, έχει στενές σχέσεις με το βιβλίο; Πλέον καμία. Κάποτε τους βλέπαμε στο λεωφορείο, στο τραίνο και στις παραλίες με ένα βιβλίο στο χέρι. Τώρα είναι με ένα τάμπλετ ή ένα κινητό και χαζεύουν (κυριολεκτικά όμως) στο Facebook. Οι αναγνώστες είναι ελάχιστοι και πολύ σύντομα θα πέσουν τόσο πολύ που οι εκδοτικοί θα λιγοστέψουν ακόμα περισσότερο. Ζοφερή πρόβλεψη ε; Διαψεύστε με. Ας δούμε επιτέλους κάτι θετικό στην Ελλάδα μας αφού δεν είμαστε ικανοί να αλλάξουμε κάτι άλλο. Υπάρχει κάτι που προσπαθείς να περάσεις, μέσα από τα
βιβλία σου, στους αναγνώστες; Η αλήθεια ότι σε όλα μου τα βιβλία περνάω πληθώρα μηνυμάτων. Καταρχήν να επισημάνω ότι προσπαθώ να παντρέψω το θρίλερ με τον λυρισμό δημιουργώντας ένα νέο είδος που θα κάνει τον αναγνώστη να αγαπήσει και αυτή τη μορφή της λογοτεχνίας. Από εκεί και πέρα τα μηνύματα που περνάω είναι συνήθως κοινωνικά. Μέσα από τα οποία θέλω να προβληματίσω τον αναγνώστη και γιατί όχι να του αλλάξω και τρόπο σκέψης. Ως τώρα από τα σχόλια που αποκομίζω δείχνει να τα καταφέρνω και αυτό είναι που με κάνει απόλυτα ευτυχισμένο. Γιατί αν καταφέρεις έστω και
έναν άνθρωπο να αλλάξεις προς το καλύτερο, τότε αποκτά νόημα ο λόγος ύπαρξης σου. Ένας συγγραφέας στις μέρες μας μπορεί να ζήσει από το γράψιμο; Στις μέρες μας; Μα σε καμιά εποχή δε μπορούσε! Γιατί ζούμε στην Ελλάδα. Την μόνη χώρα στον κόσμο που η συγγραφή δε μπορεί να θεωρηθεί επάγγελμα. Όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου δίνουν ακόμα και επίδομα στους συγγραφείς τους για να εκδίδουν τουλάχιστον 1 βιβλίο κάθε χρόνο. Έτσι προάγουν την λογοτεχνία και τους συγγραφείς τους οι χώρες που σέβονται και αγαπούν αυτό που πρώτη η Ελλάδα κάποτε διέδωσε. Επίσης οι εκδοτικοί πληρώνουν τον συγγραφέα προκαταβολικά με την εκτύπωση των
βιβλίων του και όχι με την πώληση. Και χωρίς να τον κλέβουν. Αν είχαμε αυτό το σύστημα και εμείς εδώ, η Ελλάδα θα είχε να αναδείξει πολλά και ποιοτικότερα έργα αφού ο συγγραφέας θα αφοσιώνονταν Ψυχή τε και σώματι σε αυτό. Ενώ τώρα που κάνουμε δύο και τρεις δουλειές για να ζήσουμε και γυρνάμε σπίτι κουρασμένοι και με θολό μυαλό, που να βρούμε όρεξη και φαντασία για να γράψουμε; Για αυτό και ΜΟΝΟ για αυτό θα έπρεπε να υπάρχει λίγο σεβασμός στην συγγραφή και όχι για τα λεφτά. Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο; Να ακούω μουσική, να παίζω με την Άμυ μου και ενίοτε κανένα ταξίδι σε άγνωστο προορισμό. Τα μελλοντικά σου όνειρα; Να καταφέρω να κάνω διεθνή
καριέρα στο είδος μου και να δω έστω και ένα βιβλίο μου ταινία. Υψηλοί στόχοι το ξέρω. Αλλά για εμένα δεν έχει αξία ο προορισμός, όσο το ίδιο το ταξίδι. Τι εύχεσαι; Η Ελλάδα μας να βγει επιτέλους από τον κυκεώνα των ψεμάτων και της εκμετάλλευσης από ανθρώπους που δεν δούλεψαν και δεν μόχθησαν ποτέ και να ανακάμψει. Και ο κόσμος επιτέλους να καταλάβει την δύναμη του και να βάλει το κάθε έναν στη θέση που του αξίζει. Μονάχα έτσι θα βρει την ηρεμία και την αγάπη που χρειάζεται για να προχωρήσει κάνοντας την αρχή για έναν νέο καλύτερο κόσμο.
Η συγγραφή υπήρχε πάντα στη ζωή της. Από μικρή της άρεσε να γράφει ιστορίες που σκάρωνε με το μυαλό της ή σκέψεις δικές της, που ως κλειστό παιδί που ήταν, δεν τολμούσε να τις μοιραστεί με κανέναν. Ήταν για εκείνη ένα όμορφο καταφύγιο το γράψιμο. Και ακόμα είναι. Μόνο που τώρα, έχει βρει πια το θάρρος να μοιράζεται αυτά που γράφει με άλλους. Η γλυκύτατη, ταλαντούχα συγγραφέας Ελευθερία Μεταξά μίλησε στη Mag News και είπε πολλά. Για την έμπνευση που όπως ανέφερε έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, το νέο της βιβλίο με τίτλο «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια, την αστυνομική λογοτεχνία, το συγγραφικό φθόνο, την οικογένεια της μα και για άλλα πολλά. Και δεν παρέλειψε να τονίσει πως στις παρουσιάσεις των βιβλίων της αισθάνεται ότι μοιράζεται με τους αναγνώστες κομμάτια από τη ψυχή της, κάτι που τη γεμίζει με ένα αίσθημα πληρότητας αληθινά μοναδικό.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ “Η συγγραφή είναι καταφύγιο, ανάσα, δημιουργία” 81 MAG NEWS
E Ελευθερία μου, γεννήθηκες στην Αθήνα. Μίλησε μου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια, τα εφηβικά σου όνειρα. -Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα στο Αιγάλεω και ήταν όμορφα και ανέμελα. Θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία την αυλή του σπιτιού μας, όπου μαζευόμασταν όλα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς και παίζαμε με τις ώρες! Τα καλοκαίρια πηγαίναμε στην Κεφαλονιά και περνούσαμε τρεις ολόκληρους μήνες γεμάτους ήλιο, θάλασσα και παιχνίδι στην πλατεία του Πόρου, ακριβώς απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου. Ως έφηβη, όμως, τα πράγματα άλλαξαν λιγάκι ή μάλλον άλλαξα εγώ. Έγινα πολύ κλειστό παιδί. Ίσως φταίει το γεγονός ότι μετακομίσαμε από το Αιγάλεω στη Βούλα κι έτσι έχασα τους φίλους μου. Μπορεί, πάλι, να ευθύνεται η εφηβεία… Δύσκολη περίοδος! Αυτό, πάντως, που με στεναχωρούσε και ως παιδί και ως έφηβη ήταν ότι δεν είχα κοντά μου τον πατέρα μου, γιατί ήταν ναυτικός και έλειπε για
μεγάλα χρονικά διαστήματα από το σπίτι. Βέβαια, όταν ερχόταν, δεν ξεκολλούσα από δίπλα του και προσπαθούσα, όπως κι εκείνος άλλωστε, να αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο… Είσαι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της δραματικής σχολής «Διομήδη Φωτιάδη» και του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1 στο τμήμα Δημοσιογραφίας. Επίσης μέχρι το 1998 εργάστηκες ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές. Η συγγραφή πώς
προέκυψε; -Η συγγραφή υπήρχε πάντα στη ζωή μου, με την έννοια ότι από μικρή μου άρεσε να γράφω ιστορίες που σκάρωνα με το μυαλό μου ή σκέψεις δικές μου, που ως κλειστό παιδί που ήμουν, δεν τολμούσα να τις μοιραστώ με κανέναν. Ήταν για μένα ένα όμορφο καταφύγιο το γράψιμο. Και ακόμα είναι. Μόνο που τώρα, έχω βρει πια το θάρρος να μοιράζομαι αυτά που γράφω με άλλους.
Ποια είναι η βαθύτερη, πιστεύεις, αιτία που ωθεί έναν άνθρωπο να ασχοληθεί με το γράψιμο, παράλληλα με μια φορτωμένη από υποχρεώσεις καθημερινότητα; -Νομίζω ότι είναι αυτό που σου είπα και προηγουμένως. Η συγγραφή είναι καταφύγιο, ανάσα, δημιουργία. Όσο κουρασμένη και αν είμαι, αυτός ο μαγικός κόσμος στον οποίον ζουν και αναπνέουν οι ήρωές μου με περιμένει, για να ζήσω εκεί μερικές
ώρες μακριά από την καθημερινότητα, να πλάσω την ιστορία του, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, να τον κατευθύνω εκεί όπου θέλω εγώ ή όπου με πηγαίνει αυτός. Με ξεκουράζει αυτή η επαφή, με αναζωογονεί, την έχω ανάγκη. Εσένα τι είναι εκείνο που σε σπρώχνει στο να γράφεις; Τι σε εμπνέει; -Η έμπνευση δεν είναι κάτι σταθερό. Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις… από μια εικόνα, μια συζήτηση, μια σκέψη, ακόμα και ένα τραγούδι. Είναι
πραγματικά μαγική η στιγμή που έρχεται στο μυαλό η ιδέα για ένα βιβλίο κι αρχίζει σιγάσιγά να σχηματίζεται η ιστορία, η αρχή της, ίσως και το τέλος της. Δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Είμαι σίγουρη ότι κι εσύ, ως συγγραφέας, έχεις ζήσει πολλές φορές τέτοιες στιγμές, που ενώ γύρω σου οι άλλοι εξακολουθούν να συζητούν, εσύ έχεις αρπαχτεί από μια κουβέντα, έχεις απομονωθεί στον δικό
σου κόσμο και πλάθεις τον μύθο και τους ήρωές σου.
Έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα πέντε βιβλία σου. Μίλησε μου λίγο γι' αυτά. Υπάρχει κάποιο που ξεχωρίζεις; Μέχρι τώρα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ωκεανός τα βιβλία μου «Όταν μιλούν τα φεγγάρια», «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά», «Μην κοιτάξεις πίσω», «Σπασμένος Καθρέφτης» και «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;». Όλα ανήκουν στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας και συγκεκριμένα στα ψυχολογικά θρίλερ. Το καθένα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο, αφού είναι όλα «παιδιά» μου. Το πρώτο το αγαπώ πολύ γιατί είναι το «πρωτότοκό» μου, αυτό με το οποίο συστήθηκα στους αναγνώστες, το δεύτερο εντάξει, οφείλω να ομολογήσω ότι σε αυτό έχω μια τόση δα μεγαλύτερη
αδυναμία- γιατί έχει να κάνει με παιδιά, στα οποία έχω λατρεία, το τρίτο γιατί εκτυλίσσεται στην αγαπημένη μου πατρίδα, την Κεφαλονιά, το τέταρτο γιατί με γύρισε πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια και στα βιβλία της ψυχολογίας και το τελευταίο γιατί είναι δεμένο με μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, εξαιτίας της οποίας άλλωστε γράφτηκε. Αστυνομική λογοτεχνία. Οι Έλληνες διαβάζουν αστυνομικά μυθιστορήματα που γράφονται από Έλληνες συγγραφείς ή θεωρείς πως προτιμούν τους ξένους σε αυτό το είδος; -Νομίζω ότι, ειδικά τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες διαβάζουν αστυνομική λογοτεχνία, δυστυχώς όμως προτιμούν τους ξένους συγγραφείς, ειδικά τους Σκανδιναβούς. Πιστεύω ότι γι' αυτό ευθύνεται κυρίως το μάρκετινγκ και τα στενά πλαίσια της δικής μας αγοράς, γιατί υπάρχουν πολλά αντίστοιχα βιβλία ελλήνων
συγγραφέων που δεν υστερούν σε τίποτε σε σχέση με τα ξένα. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να διαβάζει μετά μανίας Νέσμπο (που ασφαλώς είναι εξαιρετικός), αγνοώντας τον Μαρή, τον Κορίνη ή τον Μάρκαρη, για να αναφερθώ σε κάποιος παλιότερους που για μένα είναι δάσκαλοι. Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια. Ο τίτλος του τελευταίου σου βιβλίου. Τι πραγματεύεται; -Η Ιφιγένεια δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά ένα πείραμα που γίνεται από κάποιους γιατρούς, οι οποίοι προσπαθούν να ανακαλύψουν ένα φάρμακο για τον καρκίνο. Το πείραμα ονομάστηκε έτσι γιατί πραγματοποιείται
επάνω σε ανθρώπους που θυσιάζονται ουσιαστικά για το γενικό καλό. Το πρόβλημα είναι πως αυτοί οι άνθρωποι είναι άστεγοι, άτομα περιθωριακά που κανείς δεν θα τους αναζητήσει και δεν θα ενδιαφερθεί για την τύχη τους. Είναι άρρωστοι και αναζητούν την ελπίδα. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι έχουν γίνει πειραματόζωα. Ο Κωστής, ο αδελφός της ηρωίδας του βιβλίου,
προσπαθεί να σταματήσει αυτό το πείραμα, αλλά δολοφονείται από αυτούς που το πραγματοποιούν. Η Κλαίρη, η αδελφή του, με τη βοήθεια του Φίλιππου, ενός ιατροδικαστή και φίλου του Κωστή, προσπαθούν να ανακαλύψουν τους δολοφόνους του και έρχονται αντιμέτωποι με ένα αδίστακτό κύκλωμα που θυσιάζει στον βωμό του κέρδους ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Πως εμπνεύστηκες την ιδέα και πόσο επίπονη ήταν η
πορεία μετεξέλιξής της σε μυθιστόρημα;
προτιμούσα να μη σκέπτομαι και να τα δω με μια εντελώς διαφορετική ματιά.
-Η ιδέα για το βιβλίο αυτό γεννήθηκε πριν από οκτώ χρόνια μέσα σε ένα νοσοκομείο όπου νοσηλευόμουν. Περνούσα τότε μια πολύ σοβαρή περιπέτεια με την υγεία μου και, συζητώντας με άλλους ασθενείς που νοσηλεύονταν κι εκείνοι με βαριές ασθένειες, μου γεννήθηκε η απορία πού
-Όταν γράφω τη λέξη «Τέλος» σε ένα βιβλίο, τα συναισθήματα είναι
θα μπορούσε να φτάσει κανείς για να κερδίσει την πολυπόθητη ίαση, για να καταφέρει να ζήσει. Από τότε, αυτό το ερώτημα μου τριβέλιζε το μυαλό και σιγάσιγά η ιστορία άρχισε να πλάθεται. Η μετεξέλιξή της σε μυθιστόρημα δεν ήταν εύκολη, γιατί ξυπνούσαν μέσα μου μνήμες από μια πολύ δύσκολη για μένα περίοδο. Όμως, όπως ανέφερα και παραπάνω, η συγγραφή είναι καταφύγιο, είναι ανάσα και πραγματικά το γράψιμο αυτού του βιβλίου με βοήθησε πολύ να αντιμετωπίσω πράγματα που
ανάμεικτα. Από τη μια μεριά νιώθω απέραντη χαρά, γιατί το βιβλίο ολοκληρώθηκε, είναι έτοιμο, έχει την αρχή, τη μέση και το τέλος που ήθελα, τους χαρακτήρες που εγώ η ίδια έπλασα. Από την άλλη, όμως, αισθάνομαι λύπη, γιατί πλέον δεν θα «μιλώ» καθημερινά με τους ήρωές μου, δεν θα υπάρχω στον κόσμο τους, θα πρέπει να τους αφήσω να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο. Και βέβαια, πάντα υπάρχει
Πώς νιώθεις μετά από την ολοκλήρωση της συγγραφής; Λύτρωση, πνευματική κόπωση ή ψυχική ευφορία;
και η αγωνία αν το βιβλίο θα αρέσει, αν η ιστορία που μίλησε στη δική μου καρδιά θα μιλήσει και στις καρδιές όσων το διαβάσουν. Είναι μια περίεργη διαδικασία αυτή, λυτρωτική αλλά και κάπως στενάχωρη. Τι πιστεύεις για το «συγγραφικό φθόνο»; Είναι κάτι υπαρκτό ή μήπως βρίσκεται στη φαντασία ορισμένων; Πόσο η λογοτεχνία απελευθερώνει την ανθρώπινη ψυχή, και πόσο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους; -Νομίζω ότι είναι ανόητο να φθονείς κάποιον επειδή είναι καλός σε αυτό που κάνει, είτε είναι συγγραφέας είτε οτιδήποτε άλλο. Για να μιλήσω για τον δικό μας χώρο, το αν ένα δικό μου βιβλίο θα αρέσει ή όχι δεν εξαρτάται από το αν θα το επισκιάσει η επιτυχία ενός άλλου συγγραφέα, αλλά από το αν εγώ έχω τις δυνατότητες να γράψω καλά. Προσωπικά, δεν έχω εισπράξει από ομότεχνους
τον «συγγραφικό φθόνο», αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να αρνηθώ ότι υπάρχει, όπως άλλωστε υφίσταται και σε άλλα επαγγέλματα. Είναι θέμα ανθρώπου, όχι χώρου. Αυτό όμως δεν είναι αποτυχία της λογοτεχνίας. Δεν μπορεί η λογοτεχνία να κάνει καλύτερο κάποιον που ο εγωισμός, η ανασφάλεια και η αλαζονεία του δεν τον αφήνουν να αντλήσει ό,τι καλό έχει αυτή να του προσφέρει και να κατεβάσει τον εαυτό του από τον θώκο που τον τοποθέτησε ο ίδιος. Είναι ευλογία για όλους, τόσο για όσους γράφουν όσο και για τους αναγνώστες, να έχουμε καλούς συγγραφείς. Πώς βιώνεις την επαφή με τους αναγνώστες σου στις παρουσιάσεις του βιβλίου σου, αλλά και στο Διαδίκτυο; -Είναι απέραντη χαρά και τιμή να έρχεται κάποιος και να σου λέει ότι έχει διαβάσει ένα βιβλίο σου. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που νιώθω είτε στις παρουσιάσεις, όπου υπάρχει και η προσωπική
επαφή, η αγκαλιά, η θερμή χειραψία, είτε στο διαδίκτυο, όπου ακόμη και μέσα από την απρόσωπη επικοινωνία η ζεστασιά από την κουβέντα που θα ειπωθεί έρχεται και σε αγγίζει. Νιώθω ότι μοιράζομαι με τους αναγνώστες κομμάτια από την ψυχή μου, ότι έστω και για λίγο τους φιλοξενώ στον κόσμο που δημιούργησα με τη φαντασία μου, ότι αφουγκράστηκαν αυτά που είχαν να τους πουν οι ήρωές μου… Κι αυτό με γεμίζει με ένα αίσθημα πληρότητας αληθινά μοναδικό. Κάποιοι αναγνώστες σε έχουν χαρακτηρίσει κατά καιρούς με την ελληνίδα Άγκαθα Κρίστη. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό; -Όσο τιμητικό κι αν είναι αυτό, έχω να διανύσω ακόμη πολύ, μα πολύ δρόμο μέχρι να αγγίξω έστω και το Α από το όνομά της. Άλλωστε, η Αγκάθα Κρίστι ήταν μοναδική, ανεπανάληπτη. Της έχω μεγάλη αδυναμία, αφού με τα δικά της βιβλία ήρθα σε επαφή με την αστυνομική λογοτεχνία, ενώ αγαπώ ιδιαίτερα τον Πουαρό για την οξυδέρκεια και για την εκκεντρικότητά του. Θα σου εξομολογηθώ και κάτι. Όταν ήμουν δέκα χρόνων, είχαμε πάει
ένα ταξίδι στην Αμερική με το καράβι στο οποίο ήταν καπετάνιος ο μπαμπάς μου. Το πλοίο είχε βιβλιοθήκη και επειδή από μικρή λάτρευα το διάβασμα, έψαξα να βρω κάτι για να διαβάσω. Βέβαια, κανείς δεν είχε προνοήσει να υπάρχουν βιβλία για παιδιά, οπότε ο πατέρας μου θεώρησε ότι κατάλληλο για την ηλικία μου ήταν το έργο του Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Έλα μου, όμως, που εγώ με τον ρομαντισμό είχαμε ήδη από τότε τσακωθεί! Το πόσο είχα εκνευριστεί με την ιστορία τους, δεν μπορώ να σου το περιγράψω! Δεν μπορούσα με τίποτε να καταλάβω γιατί έπρεπε να κρύβουν τη σχέση τους και δεν σηκώνονταν να φύγουν από τη Βερόνα, να αφήσουν τους Μοντέγους και τους Καπουλέτους να σκοτώνονται και να πάνε κάπου να ζήσουν τον έρωτά τους. Όταν μάλιστα έφθασα στο τέλος του βιβλίου, όπου τόσο ο Ρωμαίος όσο και η Ιουλιέτα πεθαίνουν,
εκνευρίστηκα ακόμη περισσότερο, αποφάσισα ότι ο μπαμπάς μου μού έδωσε λάθος να διαβάσω και κατέβηκα στη βιβλιοθήκη για να διαλέξω κάτι μόνη μου. Τυχαία, την προσοχή μου τράβηξε ένα βιβλίο που λεγόταν «Έγκλημα στον Νείλο». Το πήρα και το πρώτο πράγμα που κοίταξα ήταν η φωτογραφία της Αγκάθα Κρίσι. Μου έκανε εντύπωση το πρόσωπό της. Μια γλυκύτατη, καλοκάγαθη γιαγιά. Άρχισα να το διαβάζω και όσο προχωρούσαν οι σελίδες δεν πίστευα ότι αυτή η καλοκάγαθη γιαγιά είχε σκαρώσει με το μυαλό της μια τέτοια ιστορία! Ο Σαίξπηρ μπήκε οριστικά στο περιθώριο κι ας επέμενε ο πατέρας μου να διαβάσω «Άμλετ» και «Μάκβεθ»- κι εγώ βρέθηκα να καταβροχθίζω τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι και να σκέπτομαι ότι θέλω κι εγώ να γράψω μια μέρα για μυστήρια και εγκλήματα. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι
σου λογοτέχνες; Πιστεύεις ότι τα αναγνώσματα ενός συγγραφέα επηρεάζουν τη γραφή του; -Αγαπώ ιδιαίτερα τον Καζαντζάκη, ιδιαίτερα τους «Αδελφοφάδες» και την «Ασκητική». Λατρεύω τη Μαρία Ιορδανίδου και τη «Λωξάντρα» της, τη Διδώ Σωτηρίου, τη Λιλή Ζωγράφου για την «Αντιγνώση» της, τον Καραγάτση και τον Βενέζη. Δεν ξέρω αν τα αναγνώσματα ενός συγγραφέα επηρεάζουν τη γραφή του, είμαι όμως βέβαιη ότι του ανοίγουν το μυαλό, τον φέρνουν σε επαφή με τη γλώσσα και τη μαγεία της, τον μαθαίνουν να σκέπτεται, να νιώθει και να αφουγκράζεται όσα συμβαίνουν γύρω του. Κάποιος γεννιέται συγγραφέ ας ή γίνεται; Δύσκολη ερώτηση. Νομίζω ότι η ανάγκη να γράφεις είναι δοσμένη από τη φύση. Επίκτητη είναι μάλλον η
τεχνική, την οποία μπορείς να εξελίξεις και να διαμορφώσεις.
αναζήτηση. Αυτά όμως που διάβαζα με απορροφούσαν τόσο, που το γράψιμο έμενε πίσω. Δεν το μετάνιωσα καθόλου, βέβαια, και απόλαυσα την έρευνα για το βιβλίο αυτό όσο για κανένα άλλο.
Τώρα γράφεις κάτι; Πες μου λίγα πράγματα για τα θέματα με τα οποία σκοπεύεις να καταπιαστείς στα επόμενα λογοτεχνικά σου βήματα.
Τα μελλοντικά σου σχέδια;
-Πριν από λίγες μέρες τελείωσα το καινούργιο μου βιβλίο, το οποίο είναι και πάλι ψυχολογικό θρίλερ, ίσως λίγο πιο σκοτεινό από τα προηγούμενα. Καταπιάνεται με το θέμα της θρησκείας και με το πώς αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως δεκανίκι σε μια άρρωστη ψυχή για να δικαιολογήσει τη σκοτεινιά που κρύβει μέσα της. Πέρασα πολύ καιρό διαβάζοντας και ερευνώντας για το βιβλίο αυτό και ξαναθυμήθηκα την αγάπη μου για την αρχαιολογία και τα μυστήρια του αρχαίου κόσμου. Υπήρχαν φορές που ξεκινούσα να γράψω κι επειδή έπρεπε να βρω μια πληροφορία, σταματούσα το γράψιμο κι άρχιζα την
Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να κάνω σχέδια για το μέλλον. Προτιμώ να απολαμβάνω το παρόν. Τώρα που τελείωσα το βιβλίο, θέλω να αφιερώσω όλον τον ελεύθερο χρόνο μου στην οικογένειά μου, στον άντρα μου και στον γιο μου, που ομολογώ ότι τους παραμέλησα λίγο τώρα τελευταία, γιατί έκανα πολλή παρέα με τη Μάρθα, τον Νικηφόρο και τον αστυνόμο Βαρσάμη, τους ήρωες του βιβλίου μου. Ευτυχώς, ο Τάσος και ο Γιώργος δείχνουν κατανόηση και έχω την αμέριστη συμπαράστασή τους όταν κλείνομαι με τις ώρες στην κουζίνα (εκεί γράφω, όχι στο γραφείο… κι ας επέμενα, όταν χτίζαμε το σπίτι μας, να φτιάξουμε γραφείο, για να έχω τον δικό μου χώρο…
Μεταξύ μας, ίσως έχει δίκιο ο Τάσος που λέει ότι το καθιστικό θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο, αν δεν έτρωγε χώρο το γραφείο μου… αλλά, δεν θα του το πούμε!), παρέα με το λαπτοπ και τους ήρωές μου. Μια ευχή που θέλεις να μοιραστείς μαζί μας; -Πριν κάνω την ευχή μου, θέλω να μου επιτρέψεις να σε ευχαριστήσω πολύ για αυτήν την τόσο όμορφη κουβέντα μας και για τη ζεστή φιλοξενία στη Mag News, που της εύχομαι κάθε επιτυχία. Εύχομαι κάθε επιτυχία και σε σένα και τη μοναδική σου πένα, που μας ταξιδεύει πάντα όμορφα μέσα από τις σελίδες των βιβλίων σου. Η ευχή που θέλω να κάνω είναι να είμαστε καταρχάς όλοι καλά (γιατί η υγεία, που τη θεωρούμε δεδομένη, είναι όντως το μεγαλύτερο αγαθό) και να λέμε «σ' αγαπώ» με πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Και, βέβαια, να διαβάζουμε… γιατί έτσι ανοίγουμε το μυαλό και την καρδιά μας.
Το αληθινό ταξίδι στη συγγραφή ξεκίνησε, όπως δηλώνει και η ίδια, αργοπορημένα και συγκεκριμένα το 2012 σε ηλικία 44 ετών. Μέσα της πιο πολύ έμοιαζε με ανεκπλήρωτο, ανομολόγητο έρωτα, που ενώ γνώριζε την ύπαρξή του, την βασάνιζε έντονα, αρνιόταν να του δοθεί. Ώσπου έγινε η αρχή. Και από τότε δεν σταμάτησε να γράφει. Η γλυκύτατη συγγραφέας Μάρθα Πατλάκουτζα μίλησε στη Mag News και είπε πολλά. Για το νέο της βιβλίο «Το Μερτικό των Αγγέλων», τον κεντρικό της ήρωα, το συγγραφικό φθόνο, μα και τα μελλοντικά της σχέδια και ευχές της για το μέλλον. Και δεν παρέλειψε να τονίσει πως αυτό που τη σπρώχνει να γράφει είναι το πάθος να μοιράζεται σκέψεις και συναισθήματα με το χαρτί. Η αποτύπωσή τους δίνει φτερά στην ψυχή της, είναι μια λύτρωση μοναδική. Και η επαφή με τους αναγνώστες; Ανεκτίμητη. Όπως και η αγάπη που εισπράττει.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΜΑΡΘΑ
ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ “Η πραγματικότητα ξεπερνά μερικές φορές κάθε φαντασία”
M Μάρθα μου, γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Θεσσαλονίκη και είσαι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου. Ήταν τότε που μπήκε στη ζωή σου και η συγγραφή ή γράφεις από πολύ πιο πριν; Το αληθινό ταξίδι στη συγγραφή ξεκίνησε σε μένα αργοπορημένα και συγκεκριμένα το 2012 σε ηλικία 44 ετών. Μέσα μου πιο πολύ έμοιαζε με ανεκπλήρωτο, ανομολόγητο έρωτα, που ενώ γνώριζα την ύπαρξή του, με βασάνιζε έντονα, αρνιόμουν να του δοθώ. Ποια είναι η βαθύτερη, πιστεύεις, αιτία που ωθεί έναν άνθρωπο να ασχοληθεί με το γράψιμο; Κατά την ταπεινή μου άποψη, η αιτία για να ασχοληθεί ένας άνθρωπος με το γράψιμο έχει να κάνει
με την ανάγκη του για έκφραση σε συνδυασμό με την αγάπη του στη δύναμη των λέξεων. Άλλοι μπορούν να ρητορεύουν άριστα, άλλοι να σιωπούν και άλλοι απλά γράφουν. Εσένα τι είναι εκείνο που σε σπρώχνει στο να γράφεις; Τι σε εμπνέει; Αυτό που με σπρώχνει να γράφω είναι το πάθος να μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα με το χαρτί. Η αποτύπωσή τους δίνει φτερά στην ψυχή μου, είναι μια λύτρωση μοναδική. Έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα τέσσερα βιβλία σου. Μίλησε μου λίγο για το τελευταίο, το Μερτικό των Αγγέλων. Πραγματικά το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο μου είναι «Το Μερτικό των Αγγέλων», που
κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2017 από τις Εκδόσεις Έξη. Είναι ένα βιβλίο με έντονο το άρωμα της θάλασσας. Και ο ήρωας του δε θα μπορούσε να λέγεται κάπως αλλιώς εκτός από Κωσταντής Θαλασσινός. Το επόμενο βήμα ήταν ν' ακολουθήσω τα βήματά του στη ζωή, να ζήσω τις σκέψεις του, να νιώσω τους πόθους του και μαζί να διεκδικήσουμε το μερτικό του. Εξ όσων γνωρίζω τα βιβλία σου βασίζονται ως επί το πλείστον σε πραγματικά γεγονότα. Προτιμάς δηλαδή να γράφεις για κάτι πραγματικό και όχι
φανταστικό; Μαρία μου, έχεις απόλυτο δίκιο. Η πραγματικότητα μερικές φορές ξεπερνά κάθε φαντασία και αυτή η ικανότητά της ασκεί πάνω μου μια ιδιότυπη έλξη. Με γοητεύουν το πάθος και η δύναμη ανθρώπων που πήγαν κόντρα στο κύμα, που έζησαν τη ζωή τους με τον δικό τους τρόπο, που άφησαν το στίγμα τους στον ανελέητο άρχοντα, τον κυρ Χρόνο.
Κωνσταντής. Ο ήρωας του βιβλίου σου. Ταυτίστηκες μαζί του όσο έγραφες το βιβλίο ή σε δυσκόλεψε επειδή ήταν άντρας;
Πως εμπνεύστηκες την ιδέα και πόσο επίπονη ήταν η πορεία μετεξέλιξής της σε μυθιστόρημα;
Το να γράφεις για έναν άντρα ήταν αληθινά σαν να υποδύομαι έναν κόντρα ρόλο. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα οι άντρες ανέχτηκαν τις ερωτήσεις μου, τις απορίες μου για τον ψυχισμό τους και τους ευχαριστώ που ως δοτικά πλάσματα μοιράστηκαν μαζί μου πτυχές του εαυτού τους.
«Το μερτικό των Αγγέλων» είναι ένα βιβλίο που γεννήθηκε στο μυαλό μου, πριν τρία καλοκαίρια στον τόπο, ένα προσφυγικό ψαροχώρι, όπου περνώ τα καλοκαίρια μου. Σε αυτό το ψαροχώρι ξεκίνησε η έρευνα και η συγγραφή των πρώτων
σελίδων. Η πορεία μετεξέλιξής του ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα και απαιτητική. Πρώτα απ' όλα έπρεπε να γυρίσω τον χρόνο αρκετές δεκαετίες πίσω και να ζήσω σε μέρη της Ευρώπης που δεν είχα ποτέ επισκεφτεί. Όσο δύσκολο κι απαιτητικό κι αν ακούγεται, η συγκεκριμένη προσπάθεια αποτελεί ένα από τα πιο μαγικά συστατικά στη συγγραφή ενός βιβλίου. Πώς νιώθεις μετά από την ολοκλήρωση της συγγραφής; Όταν ολοκληρώνω ένα βιβλίο νιώθω ένα τεράστιο κενό. Είναι ένας χωρισμός από έναν εραστή με τον οποίο είχα περάσει αξέχαστες στιγμές. Και σε κείνο το σταυροδρόμι ή παίρνω τον χρόνο μου με στιγμές
ανάπαυλας ή ρίχνομαι με τα μούτρα σε κάτι καινούριο, σε κάτι που θα με κάνει να ξεχάσω το προηγούμενο βιβλίο μου. Τι πιστεύεις για το «συγγραφικό φθόνο»; Είναι κάτι υπαρκτό ή μήπως βρίσκεται στη φαντασία ορισμένων; Μετά λύπης μου διαπίστωσα πως υπάρχει. Ζει και βασιλεύει. Προσπάθησα να τον κατανοήσω και κατέληξα πως το εγώ του συγγραφέα είναι δύσκολο να ελεγχθεί, όταν ειδικά η ζωή του περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο από τη συγγραφή.
Πώς βιώνεις την επαφή με τους αναγνώστες σου στις παρουσιάσεις του βιβλίου σου, αλλά και στο Διαδίκτυο;
Η αγάπη που εισπράττω είναι ανεκτίμητη. Κάθε λέξη τους είναι φυλαχτό στην ψυχή μου, γίνονται η δύναμή μου για να συνεχίσω τηρώντας μία βασική προϋπόθεση: να πατώ σταθερά στη γη και να μην παίρνουν τα μυαλά μου αέρα. Συγγραφή σημαίνει άπειρες μοναχικές ώρες δουλειάς. Θυσιάζεις κάτι από εσένα, από την προσωπική σου ζωή, αλλά το κάνεις με αγάπη. Οπότε δεν υπάρχει κανένα ροζ συννεφάκι το οποίο μπορείς να καβαλήσεις και να πετάξεις. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου
λογοτέχνες; Πιστεύεις ότι τα αναγνώσματα ενός συγγραφέα επηρεάζουν τη γραφή του; Μεγάλωσα με την ανάγνωση συγγραφέων, που τώρα αποκαλούνται κλασικοί. Είναι οι αγαπημένοι μου. Διαβάζω ακόμα και τις διαφημίσεις. Τα αγαπημένα μου, βέβαια γραπτά είναι των μαθητών μου. Η γραφή στον συγγραφέα είναι όπως η φωνή του. Υπάρχει ή δεν υπάρχει. Εάν προσπαθήσει ένας άνθρωπος να μιμηθεί τη φωνή κάποιου άλλου, όσο και πετυχημένα κι αν το πράξει, θα ακουστεί σαν γραφική καρικατούρα. Κάποιος γεννιέται συγγραφέας ή γίνεται; Σίγουρα όλα ξεκινούν από το «μικρόβιο», ας μου επιτρέψετε να το αποκαλέσω έτσι, που κουβαλούν μέσα τους κάποιοι άνθρωποι. Το αν και πότε αυτό θα καταλάβει κορμί και ψυχή είναι μια δυναμική συγκυριών, που στον καθένα δρα διαφορετικά. Τώρα γράφεις κάτι; Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με κάποιο άλλο είδος; Με τι
σκοπεύεις να καταπιαστείς στα επόμενα λογοτεχνικά σου βήματα; Έχω ήδη παραδώσει στον εξαιρετικό εκδοτικό μου ένα χειρόγραφο και παράλληλα ετοιμάζω κάτι που ακόμα δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορέσει να σταθεί εκδοτικά. Μου αρέσει να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου σε διαφορετικά είδη, αν και δηλώνω ξεκάθαρη προτίμηση στο ιστορικό μυθιστόρημα. Πολλοί συγγραφείς δυσκολεύονται να βρουν εκδοτική στέγη για τα βιβλία τους. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα; Τα πρώτα μου βήματα ήταν ανεπαρκή εξαιτίας της άγνοιας και της απειρίας μου. Στο δεύτερο βιβλίο μου γνώρισα τις Εκδόσεις Έξη, που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Για μένα δεν είναι μια απλή εκδοτική στέγη, είναι η εκδοτική μου οικογένεια, οι συνεργάτες που πάντα θα βρουν χρόνο για μένα και για την πιο ανούσια σκέψη μου και τους ευχαριστώ από καρδιάς για τα εκδοτικά μας ταξίδια. Όλα ένα προς ένα ήταν και ταξίδια ψυχής.
Υπάρχει κάτι που προσπαθείς να περάσεις, μέσα από τα βιβλία σου, στους αναγνώστες; Να ζουν τα πρέπει τους, δίχως να θυσιάσουν τα θέλω τους. Ο χρόνος μας δεν είναι ατέλειωτος. Και κυρίως να διεκδικήσουν κατάματα το μερτικό στη ζωή τους. Τα μελλοντικά σου όνειρα; Να είμαι γερή, όπως και όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Να ζήσω και να καμαρώσω τα εγγόνια μου και να δώσω όσο πιο πολλά πράγματα από μένα σε αυτό το παραμύθι που αποκαλούμε ζωή. Τι εύχεσαι; Ολόψυχα εύχομαι οι άνθρωποι να ζουν στο παρόν τους, παρά τις δυσκολίες και να μη σταματήσουν ποτέ να κάνουν όνειρα κι ενίοτε να τα ζουν.
GHOST STORIES Ιστορίες που ξυπνούν τη φαντασία και μοιάζουν με παραμύθια που διηγούνται από γενιά σε γενιά; Ή μήπως ιστορίες με ισχυρές δόσεις αλήθειας που φοβίζουν όσους δεν έχουν την τόλμη να τις αντιμετωπίσουν κατάματα;
Φ Φαντάσματα μπορεί να μην υπάρχουν, ιστορίες όμως με φαντάσματα υπάρχουν πολλές στον τόπο μας! Ο όρος «φάντασμα» παραπέμπει ετυμολογικά σε δημιούργημα της φαντασίας. Είναι άυλες μορφές οι οποίες τρομάζουν τους ανθρώπους και συνδέονται με την ζωή… μετά την ζωή. Πόσο ψεύτικες είναι τελικά οι ιστορίες μυστηρίου με πρωταγωνιστές τέτοια πλάσματα που απλώνονται ως αστικοί μύθοι και στοιχειώνουν τις σκέψεις και τους εφιάλτες μας; Υπάρχουν μαρτυρίες για φαντάσματα εντελώς στέρεα και ορατά, τα οποία μπορείς να αισθανθείς με την αφή (προσοχή όμως: τα χέρια τους είναι πα-γω-μέ-να!!), φαντάσματα που φαίνονται αχνά σαν σκιές ή ομίχλη και φαντάσματα εντελώς διάφανα που μόλις και φαίνεται το περίγραμμά τους. Όπως και να 'χει, η κλισέ εικόνα του φαντάσματος που είχαμε από παιδιά στο
μυαλό μας ως περιπλανώμενο λευκό σεντόνι, άντε και καμία αλυσίδα να σέρνεται για να έχουμε και ηχητικό εφέ, ωχριά μπροστά στα πλάσματα που οι τοπικές παραδόσεις ανήγαγαν σε φρικιαστικές μορφές ή αλλόκοτες παρουσίες που απλώνουν ένα πέπλο μυστηρίου στα λημέρια τους. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, ένα οδοιπορικό στην «σκοτεινή πλευρά» των περιοχών της Ελλάδας, οι οποίες γέννησαν σύγχρονους Casper και προσέλκυσαν με τις ανατριχιαστικές φήμες επίδοξους ghostbusters ή έδιωξαν αντίστοιχα πολλούς ανυποψίαστους ανθρώπους με ασπρισμένα πρόσωπα και κομμένα ήπατα. Ο Φαντάρος και η Κοπέλα Κάποτε ήταν ένα παιδί ο Χ. Ο οποίος υπηρετούσε την θητεία του στον ελληνικό στρατό σε ένα στρατόπεδο σε ένα νησί της Ελλάδας. Όπως και κάθε άλλος στρατεύσιμος δικαιούταν κάποιες εξόδους και άδειες. Έτσι λοιπόν σε μια έξοδό του γνώρισε μια κοπέλα και από τότε άρχισαν να κάνουν παρέα. Έβγαιναν για αρκετό καιρό και
είχαν γίνει πολύ καλοί φίλοι. Όποτε μπορούσε και έβγαινε ο Χ. Από το στρατόπεδο πήγαινε και την έπαιρνε από το σπίτι της όπου και έδιναν ραντεβού. Ένα βράδυ λοιπόν που είχαν βγει να απολαύσουν την βόλτα τους η κοπελιά άρχισε να κρυώνει οπότε ο Χ. Έβγαλε το μπουφάν του και της το έδωσε να το φορέσει για να ζεσταθεί. Αφού τελείωσε η βραδινή βόλτα ο Χ. μαζί με την κοπέλα επέστρεψαν στο σπίτι τους αφού ο Χ. την πήγε σπίτι της. Τη επόμενη μέρα ο Χ. διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει να πάρει το μπουφάν του. Έτσι λοιπόν πήγε στο σπίτι της να ζητήσει το μπουφάν του γιατί το χρειαζόταν. Όταν χτύπησε το κουδούνι του άνοιξε μια κυρία οπότε και ο νεαρός ζήτησε να δει την κοπέλα και εξήγησε και τον λόγο της επίσκεψής του. Τότε η γυναίκα του είπε πως η κοπέλα που
ζητούσε να δει είχε πεθάνει πριν από μερικά χρόνια. Ο Χ. έμεινε άναυδος και άρχισε να της εξιστορεί όλη την ιστορία με την γνωριμία με την κοπέλα. Τότε η γυναίκα του υπέδειξε σε ποιο νεκροταφείο και σε ποιο ακριβώς σημείο είναι θαμμένη η κοπέλα. Ο Χ. πήγε στο νεκροταφείο του χωριού και έψαξε να βρει το μνήμα της κοπέλας. Μετά από λίγη ώρα τον βρήκε και διαπίστωσε κάτι πραγματικά απίστευτο, η κοπέλα ήταν όντως θαμμένη εκεί και πάνω στην ταφόπλακα υπήρχε παρατημένο το μπουφάν του. Μαυροφορεμένη του Έβρου Το κατάλληλο σκηνικό για κάθε τρομακτική διήγηση συνηθίζεται να είναι ένα απομονωμένο μέρος, όπου κάποιος ανυποψίαστος άνθρωπος μένει μόνος του. Έτσι συμβαίνει και με την ιστορία ενός φαντάρου, ο οποίος με έναν ακόμη φίλο του φυλάνε σκοπιά στην «πινέζα του χάρτη». Κάποια στιγμή ο ένας από τους δύο φεύγει για λίγο και ο
φαντάρος που φυλάει τη σκοπιά μένει μόνος του. Σε λίγο ακούει βήματα και μέσα στο σκοτάδι βλέπει να ξεπροβάλλει η φιγούρα μιας μαυροφορεμένης γριούλας με το πρόσωπό της καλυμμένο από μια μαύρη μαντήλα. Τρομαγμένος ο φαντάρος, τη ρωτάει τι θέλει αλλά εκείνη δεν αποκρίνεται. Αντιθέτως, συνεχίζει να πλησιάζει προς το μέρος του. Εκείνος της φωνάζει να μην προχωρήσει αλλά εκείνη επιμένει να πλησιάζει παρόλο που πλέον τον ακούει να οπλίζει. Ξαφνικά η γιαγιά κοντοστέκεται, σηκώνει λίγο το κεφάλι της, τόσο ώστε να φαίνονται τα καταγάλανα τρομακτικά της μάτια και του λέει «Αυτό που έχεις στην δεξιά σου τσέπη, να ξέρεις… σε έσωσε». Μέχρι ο φαντάρος να καταλάβει τί γίνεται, εκείνη έχει γυρίσει την πλάτη της κι έχει εξαφανιστεί καθώς εκείνος βάζει το χέρι του στη δεξιά του τσέπη και πράγματι βρίσκει ψίχουλα από αντίδωρο. Το κορίτσι με το πιάνο Κάποτε σε μια γειτονιά της Αθήνας υπήρχε ένα
αρχοντόσπιτο, αυτά τα παλιά με τους διώροφα κτίσματα με εσωτερικές σκάλες και με κήπο. Σε αυτό το σπίτι έμενε μια τριμελής οικογένεια. Ο άντρας δούλευε σε κάποια μικρή επιχείρηση, η γυναίκα του σπιτιού ασχολιόταν με τις δουλειές του σπιτιού ενώ το παιδί τους, ένα μικρό κοριτσάκι πήγαινε σχολείο. Το κοριτσάκι αυτό είχε σαν χόμπι τη μουσική και του άρεσε πολύ το πιάνο. Έτσι λοιπόν οι γονείς του το έγραψαν σε ένα ωδείο και λίγο καιρό αργότερα του αγόρασαν και ένα πιάνο για να μπορεί να κάνει πρακτική εξάσκηση. Το μικρό κορίτσι καθόταν λοιπόν κάθε απόγευμα, αφού τελείωνε όλες τις άλλες του δουλειές, και έπαιζε πιάνο για αρκετές ώρες. Αυτό επαναλαμβανόταν συνέχεια κάθε μέρα σχεδόν πάντα μια συγκεκριμένη ώρα (ας πούμε ότι η ώρα αυτή ήταν 6 το απόγευμα). Μια μέρα όμως η μητέρα του της είπε να κάνει κάποιες δουλειές γιατί εκείνη θα έφευγε. Το κοριτσάκι δεν έκανε τις δουλειές που του είχε πει η μητέρα του και άρχισε να παίζει πιάνο. Όταν γύρισε η μητέρα του το βρήκε
να παίζει πιάνο και υπέθεσε ότι οι δουλειές που τις είχε αναθέσει είχαν γίνει. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι το κοριτσάκι δεν είχε κάνει τίποτα απολύτως έγινε έξω φρενών. Τότε άρχισε να μαλώνει το κορίτσι και ξέσπασε ένας μεγάλος καβγάς. Η μικρή έφυγε κλαίγοντας και άρχισε να ανεβαίνει την μεγάλη ξύλινη σκάλα μέχρι που την τράβηξε η μητέρα της. Τότε το κοριτσάκι παραπάτησε και έπεσε από την σκάλα, χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της και πέθανε. Μετά από το συμβάν οι γονείς της άφησαν το σπίτι αυτό και μετακόμισαν σε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Το σπίτι αυτό ερήμωσε καθώς δεν είχε απομείνει τίποτα εκεί μέσα. Όμως όποιος περάσει έξω από αυτό το σπίτι αυτό μια συγκεκριμένη ώρα θα ακούσει το μικρό κορίτσι να παίζει πιάνο. Μια περίεργη παρουσία Ήταν κάποτε ένας κύριος Κ. ο οποίος οδηγούσε με το αμάξι του σε έναν επαρχιακό δρόμο σε ένα χωριό της Θεσσαλίας. Καθώς οδηγούσε αντίκρισε στην άκρη του δρόμου έναν ηλικιωμένο άτομο με μια μαγκούρα ο οποίο του έκανε νόημα να σταματήσει. Ο Κ. σταμάτησε στην άκρη και είδε τον γέροντα να πλησιάζει. Άνοιξε το παράθυρο και τότε ο γέροντας του ζήτησε ένα τσιγάρο. Ο Κ. ανταποκρίθηκε θετικά στην επιθυμία του γέροντα, και έτσι άνοιξε το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και έβγαλε το πακέτο με τα
τσιγάρα. Του έδωσε το τσιγάρο και μετά ο γέροντας του ζήτησε φωτιά για να ανάψει το τσιγάρο. Τότε ο Κ. έσκυψε να πάρει να του δώσει και τον αναπτήρα. Αλλά μόλις σηκώθηκε ο γέροντας είχε εξαφανιστεί. Βγήκε από το αυτοκίνητο και έψαξε γύρω-γύρω να βρει τον γέροντα αλλά μάταια. Αυτό το περιστατικό είναι ένα από τα συνηθισμένα περιστατικά όπου εμφανίζεται ο φύλακαςάγγελος του καθένα μας για να μας προφυλάξει από κάποιο επερχόμενο κακό. Η υπηρέτρια Οδός Γιδογιάννου, αριθμός 13… Οι μακάβριες ιστορίες που ακολουθούν εδώ και δεκαετίες την ερειπωμένη μονοκατοικία είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το σπίτι βρίσκεται σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης, σχεδόν δίπλα στα σχολεία και σε απόσταση αναπνοής από τον πεζόδρομο που φιλοξενεί αρκετά πολυσύχναστα καφέ και μπαράκια. Σύμφωνα με τους
παλαιότερους, όλα ξεκίνησαν την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το σπίτι ανήκε σε κάποιον πολύ εύπορο ντόπιο που είχε συνάψει παράνομο ερωτικό δεσμό με μία από τις υπηρέτριες του. Ένα «στιγμιαίο λάθος» (είχε ακουστεί βιασμός) και μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη οδήγησαν σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έμελλε να στιγματίσει μια για πάντα το οίκημα. Φοβούμενος τη γενική κατακραυγή της μικρής κοινωνίας, ο πλούσιος ιδιοκτήτης οδήγησε τη νεαρή εγκυμονούσα σε ένα από τα υπόγεια του σπιτιού, όπου την κρέμασε! Προσπάθησε να κρατήσει καλά κρυμμένο το μυστικό, όμως… η αποθανούσα είχε άλλη γνώμη. Έτσι ξεκίνησαν τα
περίεργα περιστατικά που είχαν ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί στοιχειωμένη η μονοκατοικία. Ποια είναι αυτά; Κρατηθείτε: Άλλοι μιλούν για κραυγές που βγαίνουν από τα υπόγεια του σπιτιού κατά τη διάρκεια της νύχτας, άλλοι λένε για ένα κοριτσάκι που τριγυρνάει στα δωμάτια του σπιτιού, μερικοί υποστηρίζουν πως τα έπιπλα αλλάζουν θέση μόνα τους και ορισμένοι έχουν δει τη συσκευή του τηλεφώνου να χτυπάει χωρίς να είναι συνδεδεμένη στην πρίζα! Μπορεί να ακούγονται τραβηγμένα (δεν υπάρχει αμφιβολία γιά αυτό…), όμως τα συγκεκριμένα περιστατικά έχουν οδηγήσει στην πλήρη εγκατάλειψη του σπιτιού, αφού ουδείς δέχεται να μείνει πια εκεί, ενώ όσοι τολμηροί επιχείρησαν να σπάσουν την παράδοση και να το κατοικήσουν… έφυγαν τρέχοντας και μάλιστα νύχτα! Το Πνεύμα των γραμμών του ΟΣΕ
Ο κίνδυνος είναι το βασικό συστατικό που κάνει και τον πιο ψύχραιμο ακροατή να σκιρτήσει από αγωνία. Στην ιστορία που ακολουθεί, οι σιδηροδρομικές γραμμές και φυσικά το σκοτάδι δίνουν το έναυσμα για να αποκτήσει η διήγηση το σασπένς και την κατάλληλη ατμόσφαιρα, η οποία καμιά φορά αρκεί για να υποβάλλει κάποιον, παρόλο που ουσιαστικά πρόκειται για ένα απλό συμβάν που θα συνέβαινε στον καθένα. Είναι Φεβρουάριος, χιονίζει ελαφρώς κι ο Ευτύχιος επιστρέφει από νυχτερινή διασκέδαση στις 03.00 το πρωί. Ξαφνικά προσπαθώντας να περάσει τις γραμμές του τρένου στα Σεπόλια και καθώς οι ράγες γλιστράνε από την υγρασία, πέφτει με το μηχανάκι του. Ξαφνικά, θα έλεγε κανείς κυριολεκτικά από το πουθενά, εμφανίζεται ένας παππούς γύρω στα 85-90 ντυμένος βαριά με παλτό, κασκόλ και καβουράκι στο κεφάλι. Πλησιάζει, σηκώνει (!) το μηχανάκι του Ευτύχιου και τον ρωτάει αν είναι καλά. «Καλά είμαι, καλά» του λέει
σοκαρισμένος, καθώς ο παππούς σέρνει το μηχανάκι έξω από τις γραμμές στην άκρη του δρόμου ώστε ο Ευτύχιος να είναι ασφαλής. «Γεια σου και πρόσεχε» του λέει και μέχρι ο Ευτύχιος να σηκώσει το κεφάλι του, ο παππούς είχε εξαφανιστεί. Μισή ώρα έκανε βόλτες ο νεαρός στα στενά για να τον βρει και να τον ευχαριστήσει αλλά μάταια… Η νεράιδα της Κολοπετινίτσας Ιστορίες για νεράιδες υπάρχουν σε πολλά χωριά, όμως, μία από τις πιο χαρακτηριστικές είναι αυτή που αφορά την ξανθιά νεράιδα της Κολοπετινίτσας. «Αυτό είναι το ελληνικό όνομα της Τριταίας», σύμφωνα με τον κ. Πάλμο. «Ούτε εγώ πίστευα σε νεράιδες, αλλά είχα ακούσει πολλούς που έλεγαν πως είχαν δει. Πριν από αρκετά χρόνια υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας με μια παρέα δεκατριών ατόμων. Τρώγαμε σε μια ταβέρνα, όταν ένας γνώστης της περιοχής μας πρότεινε να πάμε να μας δείξει το σημείο όπου βγαίνει. Εκεί φτάσαμε γύρω στις τρεισήμισι τη νύχτα. Εγώ με μερικούς άλλους μείναμε στα
αυτοκίνητα και οι υπόλοιποι πήγαν να δουν. Κάποια στιγμή ακούσαμε μια πολύ δυνατή φωνή που ταρακούνησε ακόμη και τα αμάξια. Οταν οι φίλοι μας επέστρεψαν στα αυτοκίνητα, μας είπαν πως μια ξανθιά γυναίκα εμφανίστηκε μπροστά τους και έβγαλε αυτή την τρομακτική φωνή. Τότε πείστηκα». Πώς είναι όμως οι νεράιδες; Ο κ. Πάλμος λέει: «Κατ'; αρχάς, δεν έχουν φτερά. Είναι γυναίκες αλλά καταλαβαίνεις πως είναι νεράιδες γιατί είναι πολύ ζωντανές και κινούνται πάρα πολύ γρήγορα. Τις έχουν δει πάρα πολλοί άνθρωποι. Ολα αυτά τα έχει γράψει και ο Δημόκριτος και μάλιστα δίνει και τα ονόματα της κάθε οντότητας. Οποιος θέλει τα πιστεύει». Η μοναχή Η ιστορία που θα σας διηγηθώ, έλαβε χώρα σε ένα μοναστήρι το οποίο βρίσκεται στην Βόρεια Ελλάδα. Σε αυτό το
μοναστήρι ζούσαν περίπου πενήντα μοναχές μαζί με την ηγουμένη. Η ζωή τους κυλούσε με τους ίδιους ρυθμούς κι έκαναν σχεδόν κάθε μέρα τις ίδιες δουλειές. Μια μέρα σαν όλες τις άλλες είχαν καθίσει όλες οι μοναχές να φάνε και ξεκίνησε μια συζήτηση άγνωστου περιεχομένου. Πάνω στην κουβέντα όμως ξέσπασε μια έντονη λογομαχία ανάμεσα στην ηγουμένη και σε μια μοναχή. Οι τόνοι όμως ανέβηκαν πολύ και άρχισε η μία να βλαστημάει την άλλη. Τότε η μοναχή σηκώθηκε, άρπαξε ένα μαχαίρι και πάνω στα νεύρα της το κάρφωσε πάνω σε μια εικόνα της Παναγίας. Μετά από αυτό ο καβγάς σταμάτησε. Τα χρόνια πέρασαν. Κι αν όχι όλες, οι περισσότερες μοναχές πέθαναν. Το περίεργο σε όλη την ιστορία είναι ότι η μοναχή που κάρφωσε το μαχαίρι στην εικόνα έχει κι αυτή πεθάνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά το χέρι της που έμπηξε το μαχαίρι στην εικόνα ακόμα δεν έχει λιώσει. Τα άγρια σκυλιά που βγαίνουν από το μνημείο των πεσόντων
Ανηφορίζοντας τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί από την Ιτέα και την Αμφισσα προς τους Δελφούς και την Αράχοβα βρίσκεται μνημείο πεσόντων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μία ελληνική σημαία ζωγραφισμένη πάνω στα βράχια και μία επιτύμβια στήλη μαρτυρούν πως στο συγκεκριμένο σημείο τα γερμανικά στρατεύματα εκτέλεσαν δεκαοκτώ Ελληνες αντιστασιακούς. Σύμφωνα με τον ερευνητή Γιώργο Πάλμο, αρκετοί οδηγοί έχουν καταγγείλει πως έχουν δει διάφορα περίεργα φαινόμενα, με πιο ακραίο αυτό των άγριων σκυλιών που εμφανίζονται νύχτα από τη μεριά του μνημείου και γαβγίζουν προς τα αυτοκίνητα που διασχίζουν τον δρόμο. «Πρόκειται για φαντάσματα που με τη μορφή σκυλιών -σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις- έχουν βγει εξαγριωμένα ακόμη και στη μέση του δρόμου. Ορισμένοι έχουν δει στο συγκεκριμένο σημείο και φωτεινές οντότητες» λέει ο ίδιος. Είτε είναι αποκύημα της φαντασίας μας, είτε υπάρχουν πραγματικά. δεν παύουν να είναι πηγή αινιγμάτων.
MAG Beauty ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΡΛΑ
Κάθε μήνα θα διαλέγουμε για εσάς τα καλύτερα προϊόντα της αγοράς και θα σας τα παρουσιάζουμε! Οπότε, stay tuned τα καλύτερα έρχονται!
WHAT’ S NEW Όλα για την ομορφιά
ΚΑΥΤΟ ΤΣΑΙ; ΟΧΙ! Γιατί δεν πρέπει να πίνετε καυτό το τσάι σας; Χουχούλιασμα στο τζάκι, ταινία και ένα ζεματιστό τσάι ανά χείρας. Ονειρικό σκηνικό; Όχι και τόσο, σύμφωνα με νέα κινέζικη μελέτη. Η τακτική κατανάλωση καυτού τσαγιού μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του οισοφάγου, ιδιαίτερα σε όσους καπνίζουν και καταναλώνουν αλκοόλ.
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Εθνικού Ιδρύματος Φυσικών Επιστημών της Κίνας και του Κέντρου Υγείας του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, ο κίνδυνος καρκίνου του οισοφάγου αυξάνει περαιτέρω εφόσον το άτομο καταναλώνει τακτικά και καυτό τσάι, πέρα από το να καπνίζει και να πίνει. Ερευνώντας στοιχεία 456.000 ατόμων, οι επιστήμονες ανέφεραν
πως οι 1.731 εκδήλωσαν καρκίνο του οισοφάγου κατά τη διάρκεια της έρευνας. Μάλιστα όσοι από αυτούς κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και κάπνιζαν είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου.
MAG Deco
Μερικοί άνθρωποι έχουν το χάρισμα, ακόμη και στις πιο αντίξοες καταστάσεις, να παραμένουν ψύχραιμοι και να βρίσκουν στήριξη απ' όλες τις ευλογίες και τα θετικά που τους έδωσε η ζωή. Σίγουρα έχουμε πολλά να μάθουμε από αυτούς. Δεν υπάρχει μια μαγική λύση που να εφαρμόζεται στην κάθε περίπτωση. Και σίγουρα υπάρχουν καταστάσεις λιγότερο ή περισσότερο δύσκολες. Το σημαντικό είναι να αναπτύξουμε ένα τρόπο σκέψης που να ψάχνει τα θετικά που έχουμε, να τα τονίζει και να μας τα υπενθυμίζει. Ταυτόχρονα χρειάζεται να μας ενεργοποιεί, απομακρύνοντας την απογοήτευση, για να δουλεύουμε συνεχώς, με ηρεμία και αποφασιστικότητα, για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι καλό να συγκρατήσουμε μερικά μυστικά, που θα μας διευκολύνουν, να έχουμε σταθερά ένα τρόπο σκέψης ο οποίος θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ευτυχία: 1. Μάθετε να είστε ευτυχισμένοι με αυτά που έχετε, ενώ μη σταματάτε να κυνηγάτε χωρίς άγχος αυτά
EΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ Η ευτυχία είναι πολλές φορές θέμα τρόπου σκέψης. Η νοητική προσέγγιση διαφόρων καθημερινών καταστάσεων μπορεί να διαμορφώνεται έτσι ώστε το κάθε πρόβλημα να γίνεται, μεταξύ άλλων, και πηγή άντλησης διδαγμάτων και δύναμης. που θέλετε, προσπαθώντας να γίνετε αύριο καλύτεροι από ό,τι σήμερα. 2. Μπορείτε να διώξετε την κακή διάθεση, τη μελαγχολία και την κατάθλιψη με τακτική
αερόβια σωματική άσκηση, όπως το περπάτημα, η ποδηλασία, το κολύμπι και το ήπιο τρέξιμο. 3. Όσο περισσότερους
κοινωνικές σχέσεις ή δράσεις και τη θρησκεία, ενώ η δυστυχία με πολλές ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης. 7. Οι άνθρωποι με αυξημένη τάση να συγκρίνουν το εισόδημά τους με το εισόδημα άλλων είναι λιγότερο ευτυχισμένοι από αυτούς που δεν ασχολούνται τόσο με το θέμα. ανθρώπους βοηθάτε τόσο πιο πλούσιοι θα γίνετε. Προσφέρετε τη βοήθειά σας, χωρίς να περιμένετε ανταλλάγματα. 4. Η κοινωνική ζωή του ατόμου ωφελεί εξίσου την υγεία, όπως η άσκηση και η διατροφή. Καλλιεργείτε τις σχέσεις σας, προσφέρετε
στην κοινωνία και θα ζείτε καλύτερα. 5. Ευτυχισμένος άνθρωπος δεν είναι αυτός που βιώνει μια σειρά συγκεκριμένων καταστάσεων, αλλά εκείνος που έχει συγκεκριμένους τρόπους αντιμετώπισης της ζωής. 6. Η ευτυχία βρέθηκε ότι συσχετίζεται με το διάβασμα, τις
8. Το γέλιο στην εργασία καταπολεμεί το στρες, χαλαρώνει τους εργαζομένους, βελτιώνει τη διάθεσή τους και προάγει την αποτελεσματικότητα και παραγωγικότητά τους.
MAG Cuisine
Τα υλικά που θα χρειαστείς: 750γρ. Κιμά 1/2 φλ. ρύζι καρολίνα 1/2 φλ. ψιλοκομμένο κρεμμύδι 2 αβγά 1-2 λεμόνια (ανάλογα το ζουμί τους) 1/2 βούτυρο 3κ.σ ψιλοκομμένος μαϊντανός Αφού ζύμωσεις τον κιμά σου, ήρθε η στιγμή να πλάσεις τα κεφτεδάκια -γιουβαρλάκια σου. Μόλις φτάσεις περίπου στα μισά, βάλε το βούτυρο σε μια κατσαρόλα να λιώνει. Μόλις λιώσει το βούτυρο ξεκίνα να τοποθετείς μέσα στην κατσαρόλα τα γιουβαρλάκια. Σκέπασε τα με ζεστό νερό και άφησε τα να
ΕΥΚΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙΑ Τα κρύα έχουν πιάσει και είναι η εποχή για νόστιμες σούπες. Φασολάδα, φακές, μανιταρόσουπα και η αγαπημένη σούπα τα γιουβαρλάκια αυγολέμονο. Η προτετοιμασία είναι απλή και όπως έλεγε η γιαγιά φρόντισε ο κιμάς από τα γιουβαρλάκια να είναι μια φορά περασμένος! βράζουν σε μέτρια φωτιά. Tips: Το νεράκι να το ρίξεις ποσεχτικά από το πλάι για να μην σου χαλάσουν τα γιουβαρλάκια σου. Για πιο ζουμερά γιουβαρλάκια, βάλε λίγο παραπάνω νερό. Τέλος, αν δε σου αρέσει το βούτυρο, αντικατέστησε το με Βιτάμ. 'Ωρα να χτυπήσουμε το αυγολέμονο μας. Χτύπα το χυμό από το λεμόνι μαζί με τα 2 αυγά σου (2 κρόκοι, ένα ασπράδι). Χτύπα καλά και πρόσθεσε λίγο ζουμάκι από την σούπα σου για να πάρει θερμοκρασία το ζουμί από το αυγολέμονο. Περίχυσε ο αυγολέμονο στη σούπα και άσε το φαγάκι σε σιγανή φωτιά,
μέχρι να δέσει το αυγολέμονο. Ανά διαστήματα, ανακίνησε την κατσαρόλα για να ανακατεύεται το ζουμί. Μόλις δέσει το ζουμί τα γιουβαρλάκια αυγολέμονο είναι έτοιμα για σερβίρισμα! Σε μερικούς αρέσει να βάζουν στα γιουβαρλάκια αυγολέμονο και καρότο και πατάτες. Αν σου αρέσει και εσένα, πρόσθεσε τις πατάτες και τα καρότα σε μπουκίτσες αφού προσθέσεις το ζεστό νερό και πριν το αυγολέμονο, έτσι ώστε να προλάβουν να μαλακώσουν!
MAG Cuisine Συστατικά 1 κ. σούπας ελαιόλαδο + έξτρα για το ψήσιμο 230 gr μανιτάρια σε λεπτές φέτες 2 φλ. φλοίδες καρότου 140 gr baby σπανάκι 2 φλ. ψιλοκομμένες πατάτες 1 φλ. ψητές πιπεριές Φλωρίνης σε λωρίδες 2 φλ. cheddar 12 μεγάλα αυγά 1 φλ. γάλα + 1 φλ. κρέμα γάλακτος ανακατεμένα 2 κ. γλυκού αλάτι 1/4 κ. γλυκού πιπέρι Τρόπος μαγειρέματος Προθέρμανε το φούρνο στους 180 βαθμούς και άλειψε ένα πυρίμαχο σκεύος με λάδι. Σε ένα τηγάνι ζέστανε μια κουταλιά λάδι σε μέτρια φωτιά και πρόσθεσε τα μανιτάρια και τα καρότα και σοτάρισέ τα για πέντε
ΑΥΓΑ ΦΟΥΡΝΟΥ ΜΕ ΛΑΧΑΝΙΚΑ Λαχταριστό σουφλέ αυγών με σοταρισμένα λαχανικά και πλούσιο cheddar λεπτά. Πρόσθεσε το σπανάκι και τις πατάτες και συνέχισε το σοτάρισμα για άλλα πέντε λεπτά. Αφαίρεσε το τηγάνι από τη φωτιά και πρόσθεσε τις πιπεριές, ανακατεύοντας όλα τα λαχανικά καλά. Μετάφερε το μείγμα στο πυρίμαχο σκεύος και άπλωσε τα λαχανικά σε μία στρώση. Πασπάλισε από πάνω το
cheddar και σε ένα μπολ χτύπησε τα αυγά με το μείγμα γάλακτος και κρέμα γάλακτος, το αλάτι και το πιπέρι και ρίξε το μείγμα πάνω από τα λαχανικά. Ψήσε στο φούρνο για 50 με 55 λεπτά, άφησε το φαγητό να σταθεί για πέντε λεπτά και σέρβιρε.