MANCODE | Adventure Edition ( Issue 14)

l i v e

w i t h

s t y l e

14 Μάρτιος 2018

ΣΤΙΣ 4/03 ΜΕ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΜΕ 5 €

Adventure 1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

Editor's Letter

NBC / Getty Images / Ideal Image

Η περιπέτεια της διαφήμισης

Μ

εγάλα κτίρια στη λαμπερή Λεωφόρο Κηφισίας με την ονομασία των εταιρειών που λίγοι γνώριζαν, αλλά πολλοί ήθελαν να γνωρίσουν. Διαφημιστικές εταιρείες, παγκόσμιοι κολοσσοί, που ανελάμβαναν brands με ιδιαίτερα υψηλά budgets για μεγάλη προβολή. Οι καταναλωτικές δαπάνες σε έξαρση. Σε εταιρικές συναντήσεις, μέτριες ιδέες αυτοθαυμάζονται και θεωρούνται σημαντικές. Πομπώδεις outdoor καμπάνιες για ιλιγγιώδη ποσά. Καλλιτέχνες που αμείβονταν υπερβολικά για να συνδεθούν με κάποια γκοφρέτα. Φωτογράφοι που για 5 ώρες δουλειά πληρώνονταν όσο για πέντε μήνες. Εταιρείες που είχαν couriers και βοηθούς couriers. Μια υπερβολή σε όλα. Creative directors, Client managers, Strategy managers. Τίτλοι που «πουλούσαν» πολύ μέχρι πριν από κάποια χρόνια.

14

Στο Deere τα υποψήφια δημιουργικά ταλέντα για διαφημιστικές περισσεύουν. Στα lifestyle περιοδικά της εποχής αντί για τριάντα άτομα δούλευαν διακόσια. Τις δεκαετίες του ’80, του ’90 και του ’00 η διαφήμιση έζησε τις πιο ένδοξες ημέρες στη χώρα μας, όπως και άλλα επαγγέλματα. Μετά ήρθε η κρίση. Όπως εγώ λέω, η διόρθωση. Τα budgets ξεφούσκωσαν και η άσκηση έγινε πιο δύσκολη. Η περιπέτεια της διαφήμισης συνεχίζεται και στη σκηνή έμειναν μόνο αυτοί που αντέχουν. Είτε γιατί είναι από στόφα που δεν ξεφτίζει είτε γιατί πρέπει να αντέξουν. Η ομορφιά στην περιπέτεια αυτή, όμως, και η παγίδα είναι το πάθος για δημιουργία.

Creativity never ends Θαλής Πιτούλης

15

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕνΑ

Photo: Vassilis Pitoulis

14. Editor’s Letter: Η περιπέτεια της διαφήμισης 18. Opinion: Greek Adventure 26. Νυχτερινές περιπέτειες του Bob Colacello 34. Robert Redford: ο κύριος Sundance 40. Porfirio Rubirosa 48. Amelia Earhart, έζησε την περιπέτεια και χάθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό 52. Adventures: sir Taki Theodoracopulos 62. Ο Steven Bernstein φέρνει το Hollywood στην Ελλάδα 76. Mike Horn: από το Βόρειο Πόλο στην Ανταρκτική 80. Rally Dakar: διασχίζει τη Λατινική Αμερική 90. Fashion: Somewhere Rough 124. Légion Étrangère: Ο μύθος της Λεγεώνας των Ξένων 138. Μαδασκάρη: Avenue of the Baobabs 160. Ricardo Mancode: Advertising Stories

Founder & Head Creative: Θαλής Πιτούλης Director: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης (pr@mancode.gr) Commercial Director: Νατάσσα Μπουτεράκου Advertising Manager: Μαρία Μίλτου (mmiltou@kathimerini.gr, 210-4808208) Photo Agencies: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas Ιδιοκτησία: McVictor & Hamilton A.E. Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, contact@mcvictor.gr Το MANCODE κυκλοφορεί με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 1η Κυριακή κάθε μήνα και μετά στα περίπτερα με 5 ευρώ. Mancode.gr ISSN 2529-1149 Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: NONSTOP PRINTING Ltd. Cover Story: Michael Ochs / Getty Images / Ideal Image 16

17

Photo: unsplash

Opinion

Greek adventure του Απόστολου Κοτσάμπαση

Π

λέοντας στη Βόρεια Θάλασσα, έφτασε στην Ισλανδία και μετά στον Αρκτικό Ωκεανό, όπου πρώτος αντίκρισε τον Ήλιο του Μεσονυκτίου. Εξερεύνησε τη Βαλτική και τη Σκανδιναβία. Υπολόγισε την περίμετρο της Βρετανίας με απόκλιση 2,5%. Ήταν Έλληνας και ονομαζόταν Πυθέας ο Μασσαλιώτης. Την πόλη από την οποία απέπλευσε περίπου το 325 π.Χ. με κατεύθυνση τον βορρά. Πίσω του μέχρι την Ινδία εκτεινόταν ο τότε γνωστός κόσμος υπό ελληνική επιρροή μετά τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όλα αυτά τα κατόρθωσε με μέσα που δεν συγκρίνονται με τα σύγχρονα. Σήμερα, έξω από το Palais de la Bourse στη Μασσαλία της Γαλλίας, βρίσκεται το άγαλμά του. Εκεί κοντά, στο κάτω άκρο της περιοχής La Canebière, στο παλιό λιμάνι, υπάρχει μια χάλκινη πλάκα, στην οποία διαβάζουμε: «Εδώ, γύρω στο 600 π.Χ., έφτασαν Έλληνες ναυτικοί από τη Φώκαια, μια ελληνική πόλη στη Μικρά Ασία, και ίδρυσαν τη Μασσαλία, από την οποία ο πολιτισμός εξαπλώθηκε στη Δύση». Το πνεύμα της περιπέτειας και της αναζήτησης του Πυθέα είναι αυτό που οδήγησε τους Έλληνες του παρελθόντος να πετύχουν. O πρωτοπόρος 18

εξερευνητής-επιστήμονας ανήκει στην ιστορική κληρονομιά μας. Σήμερα ο Πυθέας ζει στους ωκεανούς, όπου ο ελληνόκτητος στόλος κυριαρχεί. Βρίσκεται στη NASA, όπου Έλληνες διαπρέπουν σε διαστημικά προγράμματα. Σε κορυφαία πανεπιστήμια της Δύσης, όπου Έλληνες επιστήμονες διακρίνονται. Όπως ο μαθηματικός Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο οποίος έλυσε την εξίσωση του John Forbes Nash, που επί 60 χρόνια προσπαθούσαν ανεπιτυχώς όλοι οι μαθηματικοί του κόσμου! Η περιπέτειά μας την εποχή αυτή είναι η αναζήτηση ενός νέου μονοπατιού, η καινοτόμος προσέγγιση των πραγμάτων, η διαφορετική οπτική γωνία, η εγκατάλειψη των αποτυχημένων στερεοτύπων. Η αποφυγή της δράσης δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη από την ανάληψη ρίσκου. Η ζωή από μόνη της είναι μια περιπέτεια, με απρόβλεπτη εξέλιξη. Γιατί, όπως είπε ο Mark Twain: «Είκοσι χρόνια από τώρα θα είστε πιο απογοητευμένοι από τα πράγματα που δεν κάνατε παρά από αυτά που κάνατε. Ρίξτε λοιπόν τις γραμμές». Μόνο στην περιπέτεια, όπως την ερμηνεύει ο καθένας, κάποιοι από εμάς κατορθώνουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους – βρίσκοντάς τον.

19

Style The

Sartor ialist Yohei Fukuda

Το καλαπόδι κάνει τη διαφορά στα υποδήματα.

Mancode Gang

Δουλεμένα και φινιρισμένα στο χέρι, ξεχωρίζουν. Κατασκευάζονται έπειτα από συγκεκριμένη παραγγελία από τη Yohei Fukuda. Εμπνευσμένη από τη φιλοσοφία του bespoke, η εταιρεία δημιουργεί ανδρικά υποδήματα που διακρίνονται για την ποιότητα και την κομψότητά τους, δίνοντας έμφαση στις ανάγκες του gentleman. Αν και σύγχρονο, το εργαστήριο διατηρεί τη γοητεία των παλαιών υποδηματοποιείων που αγαπούν τη χειροποίητη δημιουργία και την προσοχή στις λεπτομέρειες που κάνουν κάθε ζευγάρι μοναδικό.

20

Courtesy of Yohei Fukuda

Σ

ηκώθηκε από την πολυθρόνα, άφησε το πούρο του να ξεκουράζεται κι άρχισε να ετοιμάζεται για το δείπνο μαζί της. Κούμπωσε το σακάκι του και έδεσε με ηρεμία τα καφέ δερμάτινα υποδήματά του. Ήταν προσωπική επιλογή, με ιδιαίτερες λεπτομέρειες.

21

Style Α Fascinating StorY

του Θάνου Βεργή

Δ

ύο αιώνες από τη γέννησή του, η συναρπαστική ιστορία του πούρου Toscano αποκαλύπτεται στις σελίδες του βιβλίου «Toscano Cigars» του Enrico Mannuci. Ο συγγραφέας αποκαλύπτει τους δεσμούς του με την Ιταλία, καθώς και τη διεθνή ακτινοβολία του. Η περιγραφή της παραγωγής του, από την καλλιέργεια του καπνού μέχρι την προετοιμασία των φύλλων, ξεδιπλώνεται με φόντο το μαγευτικό τοπίο της Τοσκάνης, σε απόσταση αναπνοής από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα μιας περιοχής που ήταν το χωνευτήρι της Αναγέννησης. Το βιβλίο εμπλουτίζεται με ιστορίες για τα διάφορα πρόσωπα και διασημότητες, ηθοποιούς, διανοουμένους, συγγραφείς, σκηνοθέτες, μουσικούς που αγαπούσαν και εξακολουθούν να αγαπούν τα πούρα, όπως οι Giacomo Puccini, Amedeo Modigliani και Umberto Eco. Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται επίσης σημειώσεις που αναδεικνύουν έναν ξεχωριστό τρόπο ζωής και μας μεταφέρουν νοερά τα αρώματα, τις γεύσεις, το κρασί, τα χρώματα της υπαίθρου της Τοσκάνης, καθώς και όσα συνδέονται με αυτήν, όπως τα δερμάτινα χειροποίητα είδη, οι μοναδικές συνταγές και φυσικά οι νότες της μουσικής της όπερας. Ο Enrico Mannucci είναι δημοσιογράφος και έχει εργαστεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, συμπεριλαμβανομένης της Corriere della Sera. Έχει γράψει βιογραφίες για τον Oreste del Buono και τον Emilio Pucci, καθώς και την ιστορία της δυναστείας των Savoy κατά τη δεκαετία του 1900. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Rizzoli.

22

Courtesy of Rizzoli

Ο Δούκας της Τοσκάνης Φερδινάνδος III από το 1818 είχε αρχίσει να παράγει Toscano.

23

Adventure

αίσθηση ελεΥθερίας

Courtesy of Ural Sportsman

Στη φύση, σε μια σκηνή, είναι ένας MANCODE τρόπος ζωής. Η σκηνή μονόχρωμη χακί και τα απαραίτητα βασικά εργαλεία διαβίωσης.

της Ελένης Χρίστικα

Μ

ια μοτοσικλέτα για εκείνους που τους αρέσει να ανακαλύπτουν τα μονοπάτια στο δάσος και σε ερημιές, αλλά και να έχουν ό,τι χρειάζονται, είναι η Ural Sportsman Adventurer. Η μηχανή διαθέτει σχεδιαστικά χαρακτηριστικά που την κάνουν να ξεχωρίζει από το πλή-

24

θος, όπως η επιπλέον θέση για επιβάτη στο καλάθι, η οποία χρησιμεύει ως αποθηκευτικός χώρος και για τη ρεζέρβα της. Αν ψάχνετε πώς να μεταφέρετε εργαλεία και εξοπλισμό για ορειβασία και κάμπινγκ, να είστε βέβαιοι ότι η μοτοσικλέτα αυτή θα σας συνοδεύει αξιόπιστα σε κάθε σας περιπέτεια.

25

About

νΥχτερινεσ περιπετειεσ BOB COLACELLO Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που ξυπνούν νωρίς το πρωί. Όχι, όμως, το παρόν. του Χρήστου Ζαμπούνη

Ε

άν μπορούσαμε να κάνουμε μια ποδοσφαιρικού τύπου παρομοίωση, ο Μπομπ Κολατσέλο είναι ο Μέσι της κοινωνικής δημοσιογραφίας. Επιλέγω μετά λόγου γνώσεως τη λέξη «κοινωνική» έναντι της λέξεως «κοσμική», διότι η τελευταία έχει στοχοποιηθεί στη χώρα μας, όπως παλαιότερα η λέξη «κουλτουριάρης». Για όσους σπεύσουν να αναρωτηθούν ποιος είναι ο Μπομπ Κολατσέλο, η απάντηση είναι σύνθετη. Ήταν, επί παραδείγματι, ο άνθρωπος τον οποίο διάλεξε για δεξί του χέρι ο Άντι Γουόρχολ. Ήταν επίσης η «ψυχή» του μηνιαίου περιοδικού Interview, που άφησε εποχή στο παγκόσμιο εκδοτικό στερέωμα. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι μία από τις κορυφαίες πένες του Vanity Fair, σκιαγραφώντας αριστοτεχνικά πορτρέτα βασιλέων, πολιτικών, αστέρων του Χόλιγουντ κ.ά.

26

Ο εφοπλιστής Σταύρος Νιάρχος, χορεύει μαζί με την Maryll Lanvin, σύζυγο του Bernard Lanvin, στο γάμο της κόρης του Ιζαμπέλας Νιάρχου με τον Γάλλο Alix Chevassus στη Νορμανδία

27

Ron Galella, Bettman / Getty Images / Ideal Image

Πρεμιέρα του Ritz και το after-party στο ξενοδοχείο 4 Seasons Από αριστερά: Bob Colacello, Rex Reed, Bianca Jagger, Rita Moreno, Andy Warhol και Bella Abrug.

Ο Mick Jagger και η Jerry Hall φτάνουν στο Studio 54, για το πάρτι μετά την απονομή των βραβείων Oscar.

Τ

έλος, για να μην επεκταθώ σε περισσότερα βιογραφικά στοιχεία, είναι ο δημιουργός ενός λευκώματος με τον τίτλο «OUT». Σε αυτό περιλαμβάνονται snapshots από το 1971 έως το 1983, όταν διατηρούσε την ομώνυμη στήλη στο Interview. Ήταν η εποχή ανάμεσα στον πόλεμο του Βιετνάμ και στην εμφάνιση του AIDS, που χαρακτηρίσθηκε από ελευθεριότητα στο σεξ, έξαρση στη χρήση ναρκωτικών και αγριότητα στη νυκτερινή ζωή. Ο Μπομπ έβγαινε κάθε βράδυ και αποτύπωνε με τη μικροσκοπική του φωτογραφική μηχανή, μια Minox 35 χι-

28

λιοστών, τα πάρτι της Νέας Υόρκης. Ήταν παντού. Στα εγκαίνια γκαλερί, στις πρεμιέρες ταινιών, στους φιλανθρωπικούς χορούς και κυρίως στο Studio 54. Ήταν δύσκολο να γλιτώσει κανείς από την παπαρατσική του δραστηριότητα, αν και από ένα σημείο και μετά όλοι τον καλούσαν, διότι όλοι ήθελαν να δημοσιευτεί η φωτογραφία τους στη στήλη του. Ήσαν όλοι εκεί: ο Νταλί και η Γκρέις Τζόουνς, ο Τζακ Νίκολσον και η Αντζέλικα Χιούστον, ο Ιβ Σεν Λοράν, η Παλόμα Πικάσο, ο Μικ Τζάγκερ και η Τζέριλ Χολ, η Λίζα Μινέλι και φυσικά ο μέντοράς του, ο Άντι.

29

Οι Ara Gallant και Diane von Furstenberg στο πάρτι της κυκλοφορίας του βιβλίου «The Power Look» του Egon Von Furstenberg στο Studio 54, στη Νέα Υόρκη, το 1978.

Τ

ο πάρτι δεν σταματούσε ποτέ. Γύριζα σχεδόν πάντα ξημερώματα και το πρωί έπρεπε να πάω στο γραφείο στις 11. Αλλά δεν με πείραζε. Ήθελα να περνάω καλά κι αυτός ήταν ο τρόπος να το κάνω. Ήμουν βεβαίως νεότερος και η εποχή βοηθούσε», ήταν μερικά από τα σχόλιά του που θυμάμαι από την πρώτη μας συνομιλία, διότι ακολούθησαν και άλλες στο πάρτι που διοργάνωσε προς τιμήν του η Μαρί Σαντάλ στο σπίτι της

30

στη Νέα Υόρκη. Ακόμη τον βλέπω να χορεύει ακροβατικά και, αν μου επιτρέπεται η παρομοίωση, με τον τρόπο που χορεύει ο Μέσι με την μπάλα. Ήταν ολόιδιος. Υ.Γ. Ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι φωτογραφίες της ακριβοθώρητης οικογένειας Νιάρχου από τον γάμο της Μαρίας Νιάρχου στη Νορμανδία.

31

Style

Εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία

Photo by Marco Craig, Courtesy of Cykno

Ένα ηλεκτρικό ποδήλατο συνδυάζει vintage γραμμές με εξελιγμένη τεχνολογία.

της Ελένης Χρίστικα

Σ

την ελληνική μυθολογία, ο Δίας ερωτεύτηκε την κόρη του βασιλιά Θεστίου, Λήδα, και παρακάλεσε την Αφροδίτη να τον βοηθήσει. Eκείνη μεταμορφώθηκε σε αετό, έκανε τον Δία κύκνο και άρχισε δήθεν να τον κυνηγά. Τον είδε η Λήδα, τον λυπήθηκε (δεν ήξερε το κόλπο) και τι να κάνει, έπεσε το κορίτσι στον ερωτύλο νεφεληγερέτη. Από αυτόν τον μύθο πήρε και την ονομασία του

32

ένα εντυπωσιακό ποδήλατο. Ο Bruno Greppi, σε συνεργασία με τους σχεδιαστές Luca Scopel, Gianpietro Vigorelli, κατασκεύασε το Cykno, ένα ηλεκτρικό ποδήλατο που συνδυάζει vintage γραμμές σχεδιασμού, καινοτόμα και πολύτιμα υλικά και εξελιγμένη τεχνολογία σε ένα μοντέλο που φέρει την ετικέτα Made in Italy. Η ονομασία προέρχεται από την ελληνική λέξη «κύκνος» και τη λατινική Cygnus.

33

Getty Images / Ideal Image

About

34

robert redford Ο κύριος Sundance της Κέλλυς Σταυροπούλου

Χ

ειμώνας 1956. Ο νεαρός Charles Robert Redford Jr φεύγει από το Κολοράντο και ταξιδεύει στη Γαλλική Ριβιέρα. Είναι 18 χρονών και φιλοδοξεί να γίνει διάσημος ζωγράφος. Πρώτος σταθμός του είναι οι Κάννες. Κοιμάται στην εξέδρα της παραλίας, μπροστά από το ξενοδοχείο Carlton. Δεν έχει στην τσέπη του ούτε ένα νόμισμα, οπότε οι επιλογές είναι περιορισμένες. Από την αναπαυτική του θέση στην προβλήτα αναρωτιέται πώς να είναι η ζωή μέσα στο ξενοδοχείο. Ακούει τη μουσική, βλέπει από μακριά τα tuxedo και τα μεταξωτά φορέματα, αφουγκράζεται μια αύρα πολυτέλειας άγνωστης για εκείνον. Δεν έχει περάσει ένας μήνας απ’ όταν άφησε το πανεπιστήμιο. Παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε στο εστιατόριο Sink του Κολοράντο. Το μόνο που του έχει μείνει από τη σύντομη φοιτητική του ζωή είναι η εικόνα ενός αγαπημένου του πίνακα να κρέμεται στον τοίχο του εστιατορίου. Πολύ γρήγορα πρόλαβε να εθιστεί στο αλκοόλ, γεγονός που έκανε αδύνατο το να συνεχίσει στο πανεπιστήμιο. Έτσι κι αλλιώς, βέβαια, δεν τον ενδιέφερε πολύ αυτή η προοπτική. Εκείνος ζωγράφος ήθελε να γίνει.

35

36

About

Σ

ήμερα όταν στη σουίτα του στο ίδιο Carlton Hotel των Καννών, ρωτάται κατ’ εξακολούθηση από τους δημοσιογράφους, εν είδει χιούμορ, πώς είναι τελικά η ζωή μέσα στο ξενοδοχείο, απαντάει αυτάρεσκα και απενεχοποιημένα: «Παιδιά, είναι υπέροχη!». Μεταξύ των δύο στιγμιότυπων –προβλήτας και Carlton– έχει μεσολαβήσει μια 40ετία περίπου μέσα στην οποία –όχι, δεν κατάφερε να γίνει ζωγράφος– μάλλον τα πήγε καλά στην υποκριτική. 80 ταινίες, 37 βραβεύσεις, 48 υποψηφιότητες και 1 Όσκαρ αποδεικνύουν αυτό που όλοι ξέρουμε: ότι ο Robert Redford είναι ένας τεράστιος ηθοποιός, που έχει αφήσει το δικό του στίγμα στον κινηματογράφο. Το Vanity Fair έχει γράψει αναφερόμενο στον ίδιο άνθρωπο ότι είναι δύσκολο να τον κατηγοριοποιήσεις. Ότι δεν είναι σαν τους υπόλοιπους σταρ. Κι αυτό, όπως αναφέρει, οφείλεται στο ότι οι σταρ του σινεμά χωρίζονται συνήθως σε δύο κατηγορίες: στους υπερβολικά ταλαντούχους και στους υπερβολικά γοητευτικούς. Πράγματι, ποιο από τα δύο χαρακτηριστικά δεν ταιριάζει στον Robert Redford; Το physique του όμορφου ξανθού με τα μπλε μάτια, το οποίο συνοδεύεται από τη χάρη στην κίνηση, τη γοητεία στο βλέμμα και τη σαγήνη στο κινηματογραφικό παίξιμο, ουδέποτε τον εμπόδισε από το να δουλεύει σκληρά, να διεκδικεί και τελικά να αφήσει πίσω του σπουδαίο έργο ως ηθοποιός, ως σκηνοθέτης, ως ακτιβιστής, ως ιδρυτής του σημαντικότερου φεστιβάλ κινηματογράφου.

Sundance Festival Το 1969 έκανε το breakthrough του ως Sundance Kid στην κλασική πλέον ταινία «Butch Cassidy and the Sundance Kid». Τότε ο επικεφαλής της Fox, Richard Zanuck, του ζήτησε να ξυρίσει το μουστάκι του. Εκείνος ήταν ανένδοτος. «Έχω το στυλ μου, δεν θα μου το πάρετε», είχε απαντήσει. Σε κάθε περίπτωση, με μουστάκι ή χωρίς, η ταινία θα έκανε μεγάλη επιτυχία. Ο Redford επέστρεψε συμβολικά σε αυτήν όταν, το 1978, εγκαινίασε για πρώτη φορά ένα φεστιβάλ, με σκοπό να προάγει την αμερικανική φιλμογραφία και να προωθεί τις ανεξάρτητες ταινίες, το οποίο ονόμασε Sundance Festival. Σήμερα, με 50.000 συμμετέχοντες, θεωρείται το μεγαλύτερο και σημαντικότερο φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου στην Αμερική. Όσο για τον ίδιο, έχει κάθε λόγο να χαμογελάει. Όχι τόσο γιατί τελικά κατάφερε να γίνει διάσημος και να μένει συχνά πυκνά στο Carlton Hotel, αλλά γιατί στα 82 του δεν δρέπει δάφνες μέσα από βραβεύσεις και τιμητικές διακρίσεις, δεν κάθεται στον αναπαυτικό καναπέ του να αναπολεί τις ένδοξες μέρες του «Inside Daisy Clover», του «The Sting», του «All the President’s Men», του «Out of Africa». Αντ’ αυτού υποστηρίζει έμπρακτα την τέχνη του μέχρι τέλους μέσα από έναν θεσμό που αναδεικνύει το σινεμά, όχι του Χόλιγουντ αυτή τη φορά.

37

Τελευταία σκηνή

H

ταινία «Our Souls at Night», που έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο στο Netflix, ήταν και η τελευταία του, όπως δήλωσε αμέσως μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της. «Δεν νομίζω ότι είμαι πια για το σταμάτα-ξεκίνα που απαιτούν τα γυρίσματα μιας ταινίας», είπε συγκεκριμένα. Πάντως, η συμπρωταγωνίστριά του, Jane Fonda, δείχνει να το απόλαυσε ιδιαίτερα. «Ο Bob φιλάει πάντα υπέροχα. Ήταν απόλαυση να παίζω σε ερωτική σκηνή μαζί του στα 80 του, όπως ακριβώς ήταν και στα 20 του. Ευχόμουν μάλιστα να διαρκού-

38

σε παραπάνω. Μόνο οι γυναίκες μπορούν να με καταλάβουν σ’ αυτό», είπε κατά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όπου παρουσιάστηκε η ταινία. Ήταν η τέταρτη ταινία όπου είδαμε τον Redford με τη Fonda μαζί («The Chase», «Barefoot in the Park» και «The Electric Horseman» ήταν οι άλλες τρεις από το 1966 μέχρι το 1979). Ο Τύπος μάλιστα έγραψε ότι, αν κάποιος μπορεί να κάνει τον Robert Redford να αναιρέσει την απόφασή του να αποσυρθεί, τότε αυτή είναι η αιώνια κινηματογραφική του παρτενέρ, που στα 79 της παραμένει λαμπερή και… αχόρταγη.

39

About

Η περιπετειΩδης ζΩη του

Porfirio rubirosa

«Η φιλοδοξία των περισσότερων ανδρών είναι να μαζέψουν χρήματα. Η δική μου είναι να τα ξοδεύω. Το βρίσκω αδύνατο να εργαστώ. Δεν βρίσκω τον χρόνο». του Μισέλ Νικολαρέα

Η

μεγαλύτερη επιτυχία του Porfirio Rubirosa δεν ήταν οι γυναικείες κατακτήσεις του, αλλά ο σεβασμός που κέρδισε από άνδρες που ήταν καλύτεροι από αυτόν. Ήταν κοντός, βίαιος, φτωχός και το δέρμα του ήταν «σκούρο». Ήταν από τον Άγιο Δομίνικο, Λατίνος δηλαδή, με τη μόνη διαφορά ότι την εποχή του PR το επίθετο «Λατίνος» δεν είχε καμιά αίγλη – μάλλον το αντίθετο. Στα κοσμικά σαλόνια της γηραιάς Ευρώπης κάθε τι «εξωτικό» εθεωρείτο «basse classe». Αυτά τα «σαλόνια», όμως, έμελλε να γίνουν ο «παιχνιδότοπος» του PR.

40

41

Thurston Hopkins / Picture Post, Bert Morgan, New York Post / Getty Images / Ideal Image

Ο

στενός του φίλος Gunter Sachs, εγγονός του Wilhelm von Opel (της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας), θυμάται: «Όταν ο PR έμπαινε σε ένα δωμάτιο, αυτό πλημμύριζε από την προσωπικότητά του». Το ίδιο είχε πει και η θρυλική Regine, ιδιοκτήτρια του νυχτερινού κέντρου Jimmy’s στο Παρίσι, ένα από τα αγαπημένα κέντρα του PR: «Με την είσοδό του στο κλαμπ, όλα άλλαζαν, ξαφνικά όλες οι γυναίκες “έλαμπαν”, σαν να είχαν πάρει φωτιά. Ο ίδιος ποτέ δεν έκανε την πρώτη κίνηση – οι γυναίκες ήταν αυτές που έπεφταν στα πόδια του. Πολλές φορές θα τον “τραβούσαν” σχεδόν διά της βίας στο ladies room. Κατ’ εμέ, ήταν θύμα της φήμης του, όχι ζιγκολό».

Ο Porfirio είχε καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό της elite, αλλά και τον θαυμασμό της εργατικής τάξης. Σε όλα τα restaurants όπου σύχναζε, οι σερβιτόροι «μετονόμασαν» τους πιπερόμυλους σε Rubirosa, έμμεσα αναφερόμενοι στα ανδρικά του «προσόντα». Δεν είχε χρήματα ή τίτλους, δεν ήταν όμως άξεστος ή αμόρφωτος. Ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης και όσο ήταν πρέσβης της Δομινικανής Δημοκρατίας στη Γαλλία, ο PR πήγαινε σε σχολείο στο Παρίσι. Όταν επέστρεψε στον 42

Άγιο Δομίνικο, φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου αποσπάστηκε στην προσωπική φρουρά του Rafael Trujillo. Η γνωριμία του με τον αιμοσταγή δικτάτορα ίσως ήταν ο πιο σημαντικός σταθμός στη ζωή του για περισσότερους λόγους, εκτός από τον προφανή και πιο γνωστό από όλους: το γεγονός ότι νυμφεύθηκε τη 17χρονη θυγατέρα του Trujillo. Ο PR ουσιαστικά διατάχθηκε από τον Trujillo να παντρευτεί την κόρη του. Ο γάμος αυτός ήταν μια «εμπορική» πράξη ανάμεσα στους δύο άνδρες. Ο Trujillo πούλησε την κόρη του στον Rubi και αυτός μαζί με τη νέα του σύζυγο «αγόρασε» την κυβερνητική εύνοια και το διπλωματικό διαβατήριο, που λειτουργούσε σαν κλειδί πασπαρτού, ανοίγοντάς του τις πόρτες στα καλύτερα σαλόνια της Ευρώπης. Φημολογείται ότι κέρδισε την εμπιστοσύνη του Trujillo κάνοντάς του μια... μικρή εξυπηρέτηση. Ο PR έπρεπε να «εξαφανίσει» έναν πολιτικό του αντίπαλο και, επίσης, τον πληρωμένο δολοφόνο που είχε αναλάβει τη δουλειά.

Playboy και Licensed to kill. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Λέγεται ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά του James Bond ο Ian Fleming τα εμπνεύστηκε από τον Rubirosa.

Η στόφα τοΥ νικητή Η Rolex συγχαίρει τον Roger Federer για την κατάκτηση του 20ού τίτλου Grand Slam της καριέρας του στο Australian Open και την επιστροφή του στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης στο τένις. της Φανής Ζαφράκα- Θεμελίδη

Τ

ο 2018 ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για τη Rolex. Αφενός μεν γιατί φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια συνεργασίας του ελβετικού οίκου με το άθλημα του τένις (όλα ξεκίνησαν το 1978, όταν ανέλαβε επίσημος χρονομέτρης στο Γουίμπλεντον), αφετέρου δε γιατί γιορτάζει τη διπλή νίκη στο Australian Open δύο «δικών της ανθρώπων», του Ελβετού Roger Federer και της Δανέζας Caroline Wozniacki. Ο Roger Federer είναι από τους αθλητές που δεν χρειάζονται συστάσεις. Αυτός ο σύγχρονος θρύλος του τένις –κατά πολλούς ο καλύτερος όλων των εποχών– κατάφερε κάτι που κανένας άλλος άνδρας τενίστας δεν είχε κατορθώσει μέχρι σήμερα: να κατακτήσει το 20ό Grand Slam της καριέρας του, κερδίζοντας στις 28 Ιανουαρίου στον τελικό του Australian Open τον Σέρβο Marin Čilić σε πέντε σετ (με σκορ 6-2, 6-7, 6-3, 3-6, 6-1). Πριν από λίγες μέρες, επέστρεψε στο Νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης σημειώνοντας άλλο ένα ρεκόρ, αυτό του μεγαλύτερου σε ηλικία παίκτη που κατακτά την κορυφή – στα 36 του χρόνια! Τώρα έχει βάλει πλώρη να κατακτήσει 100 μεγάλους τίτλους (προς το παρόν έχει 97). Κατά τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του ο Federer ανέπτυξε ιδιαίτερους δεσμούς με δύο μεγάλα τουρνουά παγκόσμιου βεληνεκούς στα οποία η ελβετική Rolex είναι επίσημος χρονομέτρης: το Γουίμπλεντον και το Australian Open. Στον Federer ανήκει μάλιστα ο χαρακτηρισμός του Australian Open ως «Happy Slam», δεδομένου ότι είναι το πρώτο μεγάλο τουρνουά Grand Slam της χρονιάς και πραγματοποιείται κάθε

Ιανουάριο στη Μελβούρνη, σε πανηγυρική ατμόσφαιρα και με ιδανικές καιρικές συνθήκες, καθώς η Αυστραλία βρίσκεται στην καρδιά του καλοκαιριού. Από την πρώτη του μεγάλη νίκη σε τουρνουά Grand Slam, το 2003 στο Γουίμπλεντον, o Federer αποτελεί υπόδειγμα αθλητή. Έχει παραμείνει 303 εβδομάδες στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, 237 από αυτές συνεχόμενα από τον Φεβρουάριο του 2004 μέχρι τον Αύγουστο του 2008. H στενή του σχέση με τη Rolex ξεκίνησε το 2001 και βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στις κοινές αξίες. Εκτός από τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές του στα courts, ο Ελβετός πρωταθλητής διακρίνεται για το ήθος του και για τη φιλανθρωπική του δράση – το ίδρυμα που φέρει το όνομά του προσφέρει πρόσβαση στην εκπαίδευση σε παιδιά από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής. Η Rolex, εταιρεία που δραστηριοποιείται έντονα στον χώρο του αθλητισμού, των επιστημών και των τεχνών, είναι ιδιαίτερα υπερήφανη που συνεργάζεται με αυτόν τον τόσο αξιόλογο άνθρωπο και αθλητή. Ο Roger Federer είναι ένας από τους πρεσβευτές του ελβετικού οίκου και στέκεται επάξια δίπλα σε άλλα θρυλικά ονόματα της παγκόσμιας αθλητικής οικογένειας, όπως ο «βασιλιάς» του γκολφ Arnold Palmer, ο τριπλός Ολυμπιονίκης του σκι Jean-Claude Killy και ο παλαίμαχος οδηγός αγώνων της Formula 1 Sir Jackie Stewart. www.rolex.com 43

Ο

δικτάτορας είδε στον PR έναν άνθρωπο ο οποίος θα μπορούσε να διαφημίσει τόσο τον ίδιο όσο και τη Δομινικανή Δημοκρατία στο εξωτερικό. Πριν, σχεδόν κανείς δεν ήξερε το μικρό νησάκι της Καραϊβικής. Η σχέση τους κράτησε τριάντα χρόνια, μέχρι τη δολοφονία του Trujillo το 1961. Δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τη διπλωματική του ιδιότητα για προσωπικό όφελος, όταν είχε ανάγκη από χρήματα. Χορήγησε εκατοντάδες διπλωματικές βίζες, έναντι υψηλής αμοιβής, σε Εβραίους που έψαχναν έναν τρόπο να εγκαταλείψουν την Ευρώπη την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ τα κίνητρά του δεν χαρακτηρίζονταν από ανιδιοτέλεια, είχαν καλό αποτέλεσμα. Ο άνθρωπος που οι Γάλλοι αποκαλούσαν «Toujours Pret», χρησιμοποιώντας έναν ευφημισμό που αναφέρεται στην ικανότητα διέγερσης, δεν υπερηφανεύτηκε για καμία κατάκτησή του ούτε μίλησε ανοιχτά γι’ αυτές. Αντίθετα, όλες οι γυναίκες που τον είχαν γνωρίσει ήταν πολύ φλύαρες και η εξάπλωση της φήμης του οφείλεται αποκλειστικά σε αυτές. Είχε «υψηλές» γνωριμίες και ήταν πάντα διακριτικός. Ήξερε να διαφυλάττει

44

τις ισορροπίες και να κρατάει μυστικά. Ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του ήταν ότι, παρά τη φήμη του, όταν βρισκόταν με μια γυναίκα, την έκανε να αισθάνεται μοναδική και ποθητή. Δεν ήταν φιλόδοξος κατά τα «ανδρικά» πρότυπα, δεν ήθελε ούτε να δημιουργήσει ούτε να αφήσει πίσω του έργο. Ήθελε μόνο να περνά ωραία. Ο ίδιος είχε πει: «Η φιλοδοξία των περισσότερων ανδρών είναι να μαζέψουν χρήματα. Η δική μου είναι να τα ξοδεύω. Το βρίσκω αδύνατο να εργαστώ. Δεν βρίσκω τον χρόνο». Ήταν ειλικρινής. Το ημερήσιο πρόγραμμά του ήταν «βεβαρυμμένο». Ξυπνούσε το μεσημέρι. Μετά το «πρωινό» του, ο προσωπικός του γυμναστής τον περίμενε για ένα γρήγορο ματς μποξ. Μετά το μπάνιο του, περιποιόταν το πρόσωπό του με μέλι. Διέθετε λίγο χρόνο για να πιει τον δεύτερο εσπρέσο του, πριν πάει στο Bagatelle Polo Club, στο δάσος της Βουλώνης, για να γυμνάσει τα άλογά του. Ήταν ο μόνος που έπαιζε polo φορώντας σακάκι και φουλάρι. Μετά το τέλος της προπόνησης, γύρω στις 17.00, αποσυρόταν στο μπαρ της λέσχης για ποτό και ανδρική κουβέντα με τους τζόκεϊ. Ο PR μπορούσε εύκολα να πιει μια

About

φιάλη ουίσκυ μόνος του. Στις 2 το πρωί συνήθιζε να λέει στους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες ότι ήταν η ώρα που ξυπνούσε το «petit cochon» (μικρό γουρούνι) που ζει στο μυαλό κάθε άνδρα. Το βράδυ είχε ξεκινήσει. Ήταν η ώρα για τις κυρίες. Πολλοί θα πουν ότι τις χρησιμοποίησε. Δεν είναι ψέματα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια σχέση quid pro quo.

H Flor de Oro Trujillo για να ξεφύγει από τον πατέρα της, η Danielle

Darrieux για να σκανδαλίσει τους Γάλλους, η Doris Duke για να εκδικηθεί τον άνδρα της, η Barbara Hutton για να μειώσει την Doris Duke. Ο PR αγαπούσε το ωραίο φύλο. Καμία γυναίκα που έπεσε στην αγκαλιά του δεν ήταν θύμα του. Δεν ήταν παραγωγός του Χόλιγουντ ούτε κατείχε θέση ισχύος. Δεν υποσχέθηκε ποτέ κάτι παραπάνω από αυτό που είχε να προσφέρει – τον εαυτό του δηλαδή.

45

Ό

λες οι γυναίκες που τον παντρεύτηκαν είχαν τη δική τους «ατζέντα» και λόγους. Μπορεί να τους... κόστισε λίγο παραπάνω, αλλά εν γνώσει τους. Από το κρεβάτι του πέρασαν αμέτρητες γυναίκες. Η λίστα είναι ατελείωτη. Τίνα Λιβανού, Joan Crawford, Marilyn Monroe, Zsa Zsa Gabor και η πριγκίπισσα Σοράγια της Περσίας είναι μερικές από αυτές. Πολλές ήταν πανέμορφες, πλούσιες και διάσημες. Πολλές όμως δεν ήταν. Χορεύτριες, σερβιτόρες, πωλήτριες, καθημερινές γυναίκες κέντρισαν το ενδιαφέρον του. Παντρεύτηκε συνολικά 5 φορές. Ο πρώτος του γάμος με τη Flor de Oro (Χρυσούν Άνθος) Trujillo, το 1932, του προσέδωσε κύρος. Ο δεύτερος ήταν με την Danielle Darrieux το 1942, την πιο όμορφη και διάσημη ηθοποιό της Γαλλίας εκείνη την εποχή. Από αυτόν τον γάμο απέκτησε δημοσιότητα. Ο τρίτος, με την Doris Duke το 1947, κληρονόμο της μεγαλύτερης καπνοβιομηχανίας της Αμερικής, R.J. Reynolds, του απέφερε χρήματα, ένα σπίτι στο Παρίσι, 5 άλογα polo, ένα αεροπλάνο Β-52 και διατροφή 25.000 δολάρια μέχρι τον επόμενο γάμο του, που δεν άργησε να έρθει. Σχεδόν αμέσως μετά, παντρεύτηκε την Barbara Hutton, η οποία όχι μόνο ήταν πιο πλούσια από την προηγούμενη σύζυγο, αλλά και φίλη της. Από αυτόν τον γάμο, που διήρκεσε 75 ημέρες, κέρδισε ακόμα περισσότερα χρήματα, ακόμη ένα αεροπλάνο, 8 καθαρόαιμα άλογα, μία φυτεία στον Άγιο Δομίνικο και 2.500.000 δολάρια μετρητά. Ο πέμπτος και τελευταίος του γάμος το 1956 ήταν με την ανερχόμενη ηθοποιό Odile Rodin. Εκείνη ήταν 19 ετών και αυτός 47. Από αυτόν ο PR κέρδισε επιβεβαίωση. Η Odile ίσως ήταν και η γυναίκα που αγάπησε πραγματικά. Αφού τα είχε ζήσει όλα και είχε κάνει τα πάντα, μπορούσε πλέον να ρίξει τους τόνους και να αφοσιωθεί σε εκείνη. Η ειρωνεία ήταν ότι η Odile τον απατούσε κατ’ εξακολούθηση. Έμειναν μαζί για εννέα χρόνια, μέχρι το 1965, όταν μετά από ένα ολονύκτιο πάρτι ο PR «κάρφωσε» την αγαπημένη του Ferrari Mondial σ’ ένα δέντρο στο δάσος της Βουλώνης, χάνοντας τη ζωή του. Εκείνο το βράδυ έπινε από νωρίς για να γιορτάσει την επιτυχία της ομάδας του στο polo. Όλοι γνώριζαν ότι δεν οδηγούσε ποτέ μεθυσμένος. Άφηνε το αυτοκίνητό του στο κλαμπ και τον γυρνούσε σπίτι ο πιστός ταξιτζής και φίλος του, Μαρσέλ. Εκείνο το βράδυ όμως ο Μαρσέλ έλειπε. Ήταν 56 ετών, κουρασμένος, χωρίς πολλά χρήματα και είχε αρχίσει να χάνει το ενδιαφέρον του. Ο PR δεν ήθελε να γεράσει και γνώριζε πάρα πολύ καλά τον «χρυσό» κανόνα: «Κανένας playboy που σέβεται τον εαυτό του δεν πρέπει να ξεπεράσει την ημερομηνία λήξεως της γοητείας του». Ήταν λοιπόν αυτοκτονία; Σίγουρα όχι. Θα μπορούσε να αποφύγει το δέντρο; Ίσως ναι. Ο Porfirio Rubirosa αγαπούσε τις χαλαρές γυναίκες, τα άλογα Pura Sangre (καθαρόαιμα) και τα γρήγορα αυτοκίνητα. Έζησε ως playboy μέχρι το τέλος.

46

About

47

Woman

Amelia Earhart Μια γυναίκα που ενέπνευσε πολλούς χάθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό και μας συναρπάζει πάντα. της Μαριανίνας Πάτσα

Δ

έκα λεπτά πτήσης ήταν αρκετά για να συνειδητοποιήσει η τότε 23χρονη Amelia πως αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή της είναι να πετά. Ήταν στο Long Beach το 1920 όταν η Amelia Earhart και ο πατέρας της επισκέφτηκαν ένα αεροδρόμιο, όπου ο Frank Hawks (ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως πιλότος αγώνων) της προσέφερε μια πτήση. «Όταν φτάσαμε στα διακόσια ή τριακόσια πόδια από το έδαφος, ήξερα ότι έπρεπε να πετάξω». Κάνει διάφορες δουλειές για να μαζέψει χρήματα για μαθήματα πτήσης. Γίνεται στενογράφος, φωτογράφος, οδηγός φορτηγού… Μαζεύει 1.000 δολάρια. Η διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο είναι μεγάλη. Εκείνη δεν πτοείται από καμία αντιξοότητα. Η μητέρα της άλλωστε δεν πίστευε στην ανατροφή των κοριτσιών ως «συμπαθητικά και χαριτωμένα» και τη μεγάλωσε σαν αγοροκόριτσο με παντελόνια. Φτάνει στην πρωτοπόρο αεροπόρο, Anita Snook, έχοντας μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση: «Θέλω να πετάξω. Θα με διδάξετε;». Έξι μήνες αργότερα, η Amelia αγοράζει το «καναρίνι» της, ένα μεταχειρισμένο κίτρινο διπλάνο Kinner Airster. Στις 22 Οκτωβρίου 1922 πετά με το Airster στα 14.000 πόδια, θέτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ για τις γυναίκες πιλότους. Στις 15 Μαΐου 1923 γίνεται η 16η γυναίκα με άδεια πιλότου από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Αεροπορίας. Οι ιδέες της για τον γάμο είναι φιλελεύθερες για την εποχή, καθώς πιστεύει πως οι σύζυγοι έχουν ίσες ευθύνες. Το 1928 παντρεύεται τον εκδότη και συγγραφέα George P. Putnam, όμως αρνείται να πάρει το επίθετό του. Όταν ο Τύπος την αποκαλεί «κυρία Putnam», εκείνη γελάει και το απορρίπτει. Στο γράμμα που γράφει στον

48

σύζυγό της την ημέρα του γάμου τους, λέει: «Θέλω να καταλάβεις ότι δεν θα σε θεωρήσω δέσμιο σ’ εμένα με κάποιον μεσαιωνικό κώδικα πίστης, ούτε θα θεωρήσω τον εαυτό μου δέσμιο σ’ εσένα». Ο κύριος Putnam σύντομα ανακαλύπτει πως τον αποκαλούν «κύριο Earhart». Το 1932 η Amelia Earhart γίνεται η πρώτη γυναίκα (και ο δεύτερος άνθρωπος μετά τον Charles Lindbergh) που πετά σόλο στον Ατλαντικό Ωκεανό. Φεύγει από το Newfoundland του Καναδά στις 20 Μαΐου και προσγειώνεται μία μέρα αργότερα δίπλα σε κάτι αγελάδες, κοντά στο Londonderry της Βόρειας Ιρλανδίας. Μετά την επιστροφή στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Κογκρέσο τη βραβεύει με το Distinguished Flying Cross, στρατιωτική τιμή που απονέμεται για «ηρωισμό ή εξαιρετικό επίτευγμα κατά τη διάρκεια εναέριας πτήσης». Είναι η πρώτη γυναίκα που λαμβάνει τη συγκεκριμένη τιμή. Λίγους μήνες αργότερα, η Earhart κάνει την πρώτη σόλο και χωρίς στάση πτήση από το Los Angeles μέχρι το New Jersey. Το 1935 γίνεται επίσης ο πρώτος άνθρωπος που πετά μόνος από τη Χαβάη στην ηπειρωτική Αμερική. Όμως, ο ουρανός δεν έχει όρια για το κορίτσι από το Κάνσας που έμελλε να γίνει πρωτοπόρος των πτήσεων. Αποφασίζει να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα κάνει πετώντας τον γύρο της Γης. Την 1η Ιουνίου 1937 απογειώνεται από το Oakland. Πετά με ένα δικινητήριο Lockheed 10E Electra και συνοδεύεται από τον πλοηγό Fred Noonan. Εβδομάδες μετά, έχουν ήδη πετάξει 22.000 μίλια. Χρειάζονται άλλες 7.000 για να φτάσουν πίσω στην αφετηρία. Και μια ζεστή μέρα του Ιουλίου του 1937, η Amelia χάνεται πάνω από τον Ειρηνικό. Το αεροσκάφος της δεν βρέθηκε ποτέ και η εξαφάνισή της παραμένει ένα από τα άλυτα μυστήρια του 20ού αιώνα.

49

Bettmann / Getty Images / Ideal Image

Style

Man(de)code

+ Adventure men Μια και η περιπέτεια είναι το θέμα του τεύχους... Περιπέτεια δεν είναι μόνο το bungee jumping και η ελεύθερη πτώση. Είναι επίσης το να μιλάτε ανοιχτά, να συνδέεστε, να ταξιδεύετε χωρίς πρόγραμμα. Να ζείτε σαν να μην υπάρχει αύριο. Σουέντ Έχει εξίσου απολαυστική υφή και όψη με το κασμίρι. Είτε πρόκειται για τζάκετ, παπούτσια ή γάντια, το σουέντ είναι πάντα όμορφο. Αδιάβροχο Εσείς το φοράτε για πρακτικούς λόγους, αλλά είναι και stylish. Ειδικά αν από μέσα κρύβεται ένα πιο posh σύνολο.

Call me by your name Ο μονόλογος του πατέρα στην πρόσφατη iταλική ταινία του Luca Guadagnino, υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα, συγκινεί και σε βάζει σε σκέψεις. Αναρωτιέμαι, αν υπήρχαν τέτοιοι πατέρες στην πραγματική ζωή που δεν θα φοβούνταν μήπως το παιδί τους πληγωθεί ή «παρεκκλίνει» κοινωνικά, πού θα ήμασταν σήμερα.

50

της Κέλλυς Σταυροπούλου

Φαρδιά παντελόνια Τα οποία συνήθως συνοδεύονται από επίδειξη του λάστιχου του εσώρουχου. Ο ορισμός της μη κομψότητας. Πολύχρωμες κάλτσες Προ δεκαετίας οι κάλτσες σε όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου, ενίοτε και με prints, ίσως είχαν πλάκα. Πλέον μοιάζουν λίγο παρωχημένες και αποτελούν μια κλισέ και άστοχη προσέγγιση του στυλ. Μαύρο πουκάμισο Σε συνδυασμό με μαύρο παντελόνι και μαύρα παπούτσια ταιριάζει πολύ, αλλά το total black έχει τους κανόνες και τα όριά του. Σεξουαλική παρενόχληση trend Η εκστρατεία κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης που επιτέλους ξεμπρόστιασε σταρ, πολιτικούς και λοιπούς υπεράνω υποψίας επιφανείς, αποτελεί μια σπουδαία κατάκτηση. Έχω την αίσθηση όμως ότι τείνει να ξεχειλώσει και να χάσει τη δυναμική της.

51

Opinion

Adventures του sir Taki Theodoracopulos

«V

ivere pericolosamente» (ζην επικινδύνως) ήταν η ρήση του φαλακρού Ιταλού δικτάτορα που επιτέθηκε στην Ελλάδα το 1940 και κατέληξε να είναι κρεμασμένος από τα πόδια στην πλατεία του Μιλάνου πέντε χρόνια αργότερα. Ο Benito έζησε επικίνδυνα, ειδικά στην αρχή της καριέρας του, αλλά δεν του βγήκε σε καλό σύμφωνα με το τέλος του (τον συνέλαβαν ενώ κρυβόταν φορώντας γερμανική στολή στο πίσω μέρος ενός φορτηγού). Φυσικά, το να ζούμε επικίνδυνα είναι το αντίδοτο της βαρεμάρας και, όπως γνωρίζω, το τελευταίο αποτελεί τον μεγαλύτερο φόβο της σύγχρονης κοινωνίας. Όπως είχε πει ο Ben Johnson, «ο επικείμενος θάνατος κάνει τον άνθρωπο να είναι πιο συγκεντρωμένος», και επίσης μας κρατάει σε επαγρύπνηση. Ως εκ τούτου, η πρόκληση του θανάτου είναι αυτό το συναίσθημα που ορίζει την περιπέτεια.

Ανέκαθεν οι ιστορίες περιπέτειας αποτύπωναν τη φαντασία των ανθρώπων, ξεκινώντας με τη μεγαλύτερη ιστορία του δημιουργήθηκε ποτέ, αυτή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. (Ο καθένας με βρετανικό διαβατήριο που μένει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή θα πρέπει να το κρύβει από φόβο για τη ζωή του. Η τελευταία σειρά του BBC για τον Τρωικό Πόλεμο είναι πιο προσβλητική από ποτέ. Η Ελένη είναι μια άσχημη Victoria Beckham και ο Μενέλαος μοιάζει με gay και Νεάντερνταλ παράλληλα.) Η παρουσία του θανάτου ήταν έντονη κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου και ήταν αυτό που κρατούσε το ενδιαφέρον για τους πρωταγωνιστές μέχρι το τέλος.

52

53

Bentley Archive / Popperfoto, Hulton Archive, Life Pictures, Universal Images / Getty Images / Ideal Image

54

Opinion

Μ

εταγενέστερα, ήρωάς μου είναι ο Ernest Hemingway, μία από τις μεγαλύτερες περιπετειώδεις προσωπικότητες και επίσης ο μεγαλύτερος συγγραφέας απ’ όλους. Η αφηγηματική γραφή του Papa Hemingway προβάλλει τον ήρωα ως έναν άνθρωπο σκληρό, στωικό και βασανισμένο. «Χάρις υπό πίεση», έλεγε ο ίδιος. Ο Hemingway έγραφε, αλλά επίσης έπαιζε επικίνδυνα. Είχε οδηγήσει ένα ασθενοφόρο στη μάχη, είχε εγκλωβιστεί, έπινε αρκετά, και μάλιστα κάποτε είχε δώσει την καλύτερη απάντηση σε μια αδιάκριτη δημοσιογράφο που τον ρώτησε αν είχε κοιμηθεί με πολλές γυναίκες: «Όλες όσες ήθελα, και αρκετές από αυτές που δεν ήθελα». Λένε ότι μια γραφομηχανή είναι πιο θανατηφόρα από ένα πραγματικό όπλο και στις 6 Ιουλίου του 1961, όταν άκουσα τα νέα για την αυτοκτονία του Hemingway, αποφάσισα να γίνω συγγραφέας. Όσα γράφτηκαν για τον θάνατό του με εντυπωσίασαν, σε σημείο που δημιούργησα αρνητική γνώμη για τη δουλειά του πατέρα μου, ο οποίος ήταν βιομήχανος και εφοπλιστής. Έτσι είπα δύο «όχι». Ένα στο γραφείο στον Πειραιά και το δεύτερο στο σπίτι στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Κάπως έτσι ξεκίνησε η συγγραφική μου ζωή. Ο πατέρας μου έμεινε έκπληκτος, αλλά, επειδή ήμουν ο νεότερος γιος του, τελικά ενέδωσε. Η επόμενη στάση ήταν το Βιετνάμ. Κατέφτασα τον Ιανουάριο του 1968 και συνάντησα τον Joe Fried, τον «πρύτανη» των απεσταλμένων δημοσιογράφων του αμερικανικού Τύπου στο Nam, ο οποίος μου είπε ότι μπορώ να περάσω την πρώτη νύχτα στο σπίτι του και στη συνέχεια να μεταφερθώ στην Phu Bai, στον βορρά, όπου μπορούσα να εργαστώ ως ανταποκριτής. (Ήμουν επίσης ειδικός ανταποκριτής για το National Review, ένα συντηρητικό αμερικανικό περιοδικό.) Στον δρόμο μας για τη Saigon, η γυναίκα του Joe Fried, Ruth, με την οποία ήμασταν στο ίδιο αεροπλάνο από το Hong Kong και είχε να δει τον σύζυγό της πέντε χρόνια, έκανε παράπονα για τα ερείπια της πόλης. Μάλιστα, όταν φτάσαμε στο σπίτι, η ίδια απαίτησε να έχει κλιματισμό, πράγμα που φυσικά δεν υπήρχε, και συνέχισε να γκρινιάζει, πράγμα που δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Μόλις καθίσαμε για φαγητό, ξεκίνησε η επίθεση των κομμουνιστών ανταρτών (Tet Offensive) και μαζί με αυτήν ξέσπασε πανικός όταν έσκασε μια χειροβομβίδα στην οροφή κάνοντάς την κομμάτια. Εγώ κρύφτηκα κάτω από έναν καναπέ, αλλά ο Joe, ο οποίος έπρεπε να παραδίδει δύο θέματα την ημέρα για τη New York Daily News, δεν πτοήθηκε. «Είσαι ευχαριστημένη τώρα που έχεις κλιματισμό, Ruthie;» ήταν το μόνο πράγμα που είπε κοιτάζοντας την τρύπια στέγη και συνέχισε να δακτυλογραφεί. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία από τον πόλεμο. Πέρασα έξι ατελείωτους μήνες στην Phu Bai και κάλυψα τη μάχη στο Hue, αυτή την παλιά πόλη που οι Αμερικανοί πεζοναύτες κατάφεραν να πάρουν πίσω μετά από έναν μήνα αιματηρών μαχών. Τότε ήταν που γνώρισα τον στρατηγό Patton, τον γιο του ήρωα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, προς τιμήν του οποίου ο πατέρας μου ονόμασε ένα μεγάλο tanker τη δεκαετία του ’50.

55

Μ

ετά το Βιετνάμ ήρθε η ώρα του «πάρτι» και η Νέα Υόρκη έγινε ο τόπος της διασκέδασης. To Studio 54 έγινε το σπίτι μου για το βράδυ και ήταν μια ευχάριστη αλλαγή μετά το El Morocco, όπου διεκδίκησα, όντας πιτσιρικάς, τη γυναίκα του Tyrone Power, τη Linda Christian, μαζί τον Baby Pignatary, διάσημο playboy. (Ήμουν ο πρώτος άντρας που του επιτράπηκε να μείνει στο El Morocco μετά από καβγά, γιατί οι κανόνες εκεί ήταν πολύ αυστηροί. Όποιος ξεκινούσε καβγά τού απαγορευόταν η είσοδος για πάντα. Η καλή μου τύχη, όμως, επικράτησε.) Το φθινόπωρο του ’73 με βρήκε στο Tennis Club των Αθηνών να χτυπάω μπαλάκια και να γελάω μπροστά στη λιακάδα όταν ο Νάσος Μπότσης, εκδότης της «Ακρόπολης» και της «Απογευματινής», εμφανίστηκε μπροστά μου. Τότε οι εκδότες δεν αναζητούσαν τους δημοσιογράφους, το αντίθετο συνέβαινε. Ο Νάσος όμως είχε ένα σχέδιο στο μυαλό του. Ο πόλεμος του Yom Kippur μόλις άρχιζε, Αιγύπτιοι και Σύριοι είχαν επιτυχώς φτάσει στα ισραηλινά σύνορα, ενώ

56

παράλληλα εξελίσσονταν δύο τρομερές μάχες τεθωρακισμένων. Ένα ισραηλινό επιβατικό αεροπλάνο της El Al μάζευε από την Ευρώπη όποιον Ισραηλίτη είχε ηλικία κατάταξης, με τελευταία στάση, εκείνο το βράδυ, την Αθήνα. «Θα ανέβεις στο αεροπλάνο να μου στέλνεις ένα άρθρο την ημέρα;» ρώτησε ο Νάσος. Η Αθήνα είναι πάντα διασκεδαστική, αλλά τον Οκτώβριο είναι κάπως βαρετά στην πρωτεύουσα. Ο φίλος μου, ο Γιάννης Ζωγράφος, που άκουγε την κουβέντα μας, αντιπρότεινε: «Δεν πάμε καλύτερα στο Biarritz να τζογάρουμε στο καζίνο; Ξέρω δυο κοπέλες εκεί που είμαι σίγουρος πως θα τις ερωτευτείς». Καλά, μπορείτε να μαντέψετε την απάντηση σε αυτό το αίνιγμα. Είχα δει αυτό το έργο με τον Γιάννη Ζωγράφο πολλές φορές. Έτσι, διάλεξα: Ισραήλ. Πήρα το αεροπλάνο και εκείνο το βράδυ προσγειώθηκα στο Τελ Αβίβ. Την επόμενη μέρα οδηγούσα προς τα υψίπεδα του Γκολάν με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο. Στο αεροπλάνο συναντήθηκα με έναν πολύ παλιό φίλο, τον Jean Claude Sauer, έναν φωτογράφο του

Opinion

περιοδικού Paris Match που είχε εκτάκτως ειδοποιηθεί για να πετάξει στο Ισραήλ, ενώ τα ’πινε στο Regine’s, στη συντροφιά του playboy Alix Chevassus, του πρώτου συζύγου της Μαρίας Νιάρχου. Ήταν και οι δύο μεθυσμένοι την ώρα εκείνη, αλλά, μόλις προσγειώθηκαν βρήκαν εμένα και τον Peter Townsend, τον διάσημο αεροπόρο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που είχε εξοριστεί από την Αγγλία μετά την αποτυχημένη του σχέση με την αδελφή της βασίλισσας, πριγκίπισσα Margaret. Ο Peter γράφει για το Paris Match. Οι τέσσερίς μας κατευθυνόμασταν προς την Quneitra, με τον Jean Claude να πηγαίνει πολύ γρήγορα, και του ζήτησα να επιβραδύνει, καθώς τα ισραηλινά ασθενοφόρα έφερναν πίσω τραυματίες και από την εμπειρία μου ήξερα ότι περισσότεροι δημοσιογράφοι σκοτώνονται σε τροχαία ατυχήματα κατά τη διάρκεια του

πολέμου από ό,τι σε βομβαρδισμούς και από σφαίρες. «Φοβάσαι;» ρώτησε ο Alix με την τυπική γαλλική αλαζονεία. «Ναι, φοβάμαι», είπα και ξαφνικά η κόλαση ξέσπασε. Οι πύραυλοι που έλκονταν από τη θερμότητα έπεφταν πάνω μας, αλλά ο Peter Townsend είχε την ψυχραιμία να φωνάξει «Απενεργοποιήστε τον κινητήρα και πάμε να φύγουμε!», κάτι που κάναμε βιαστικά και ξαπλώσαμε στο έδαφος. Εκτός από τον Γάλλο playboy, που είχε παγώσει από φόβο στο κάθισμά του και συνέχιζε να επαναλαμβάνει στα γαλλικά «δεν θέλω να πεθάνω, δεν θέλω να πεθάνω!». Αυτό συνέβαινε όταν ο Jean Claude έκανε την εύστοχη παρατήρησή του: «Αν πεθάνει, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξαναμπούμε στο Regine’s! Πήγαινε φέρ’ τον!». «Ποτέ», απάντησα. «Εσύ τον έφερες, εσύ θα πας να τον πάρεις». Και συμπλήρωσα: «Για μένα η πόρτα του Regine’s θα ανοίγει πάντα».

57

58

Opinion

Έ

μεινα στο Ισραήλ για περίπου έναν μήνα και παρέδιδα καθημερινά θέματα στην «Ακρόπολη». Μόλις επέστρεψα στην Αθήνα, ο Νάσος Μπότσης με κάλεσε στο γραφείο του και με ευχαρίστησε για τις υπηρεσίες μου. Εγώ ζήτησα να πληρωθώ, αντ’ αυτού. «Πρέπει να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου», είπε ο Νάσος. «Οπατέρας σου έχει πολλά χρήματα και δεν έφερες ούτε ένα κορίτσι από το Ισραήλ για μένα, ακούω ότι είναι πολύ όμορφα εκεί κάτω». Είχα διακινδυνεύσει τη ζωή μου για να βρω μια κοπέλα για τον Μπότση. Πρέπει να πω, ήταν τόσο αστείο, που γέλασα δυνατά. «Αυτή είναι η δουλειά των εφημερίδων για σένα», είχε πει τότε ο μπαμπάς μου. Σκεφτείτε ότι η περιπέτεια ήρθε σ’ εμένα πριν μάθω πώς να γράφω το όνομά μου. Τον Δεκέμβριο του 1944 κατοικούσαμε στην Πατριάρχου Ιωακείμ και οι κομμουνιστές ήταν προ των πυλών. Ο πατέρας μου βρισκόταν στην άλλη πλευρά της πόλης πολεμώντας στου Μακρυγιάννη, αλλά κατάφερε να επιστρέψει σπίτι για τα Χριστούγεννα, και μάλιστα μου έφερε ένα δώρο. Κοιτάζοντας πίσω τώρα που

είμαι 81 ετών, όλα μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Η τυραννία της ευκολίας είναι ο σημερινός κίνδυνος. Δεν χρησιμοποιώ το Google ή το Twitter, μόνο ένα κινητό τηλέφωνο όταν βρίσκομαι εν πλω στο Ιόνιο πέλαγος, όμως η ήρεμη και ασφαλής ζωή είναι πάντα επικίνδυνη. Ακόμα προσπαθώ να αγωνίζομαι σε τουρνουά τζούντο και καράτε για βετεράνους, αλλά από πέρυσι κρίθηκα πάρα πολύ μεγάλος ηλικιακά ακόμα και γι’ αυτό. Η υπερνίκηση αξιόλογων προκλήσεων και η ολοκλήρωση δύσκολων εργασιών είναι η ζωή μου τώρα. Η Brigitte Bardot ήταν κάποτε μια πρόκληση, αλλά και αυτή είναι πολύ μεγάλη πλέον. Οι γυναίκες γενικά παραμένουν μια μεγάλη πρόκληση, αλλά υποθέτω ότι η ήττα για την οποία οι γυναίκες ανησυχούν είναι αυτό που μας κάνει το ποιοι είμαστε. Κάποιος πρέπει να δεχτεί την τελική ήττα, εκείνη του θανάτου, αλλά είχα πολύ καλές στιγμές κατά τη διάρκεια της ζωής μου για να τον προκαλώ. Το να αγκαλιάζεις την περιπέτεια είναι το κλειδί για μια ευτυχισμένη ζωή.

59

Style

YES or NO του Χρήστου Ζαμπούνη

60

• Το φλερτ.

• Ο φόβος του φλερτ.

• Το Άγιον Όρος.

• Τα ναρκωτικά.

• Μια εκδρομή σε εκτός έδρας παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τη Θύρα 4.

• Ο τρίτος και ο τέταρτος όροφος του γηπέδου της Τούμπας.

• Το κανόε καγιάκ.

• Το Play Station.

• Οι κολυμβητές που βουτούν χωρίς να νοιάζονται εάν υπάρχει ακτή απέναντι.

• Οι κολυμβητές που βουτούν μόνο εάν βλέπουν ακτή απέναντι.

• Το χιούμορ.

• Ο κομπασμός.

• Η συζήτηση στο τραπέζι.

• Το κινητό στο τραπέζι.

• Το smoking.

• Το αμπέχονο.

• Ο ελβετικός σουγιάς.

• Τα signé accessoires.

• Το φουσκωτό.

• Τα motoryachts.

• Ο καναπές της ψυχανάλυσης.

• Ο καναπές της τηλεόρασης.

• Η συνετή αδρεναλίνη.

• Η ανόητη αδρεναλίνη.

61

Interview

O STEVEN BERNSTEIN ΦEΡΝΕΙ ΤΟ ΧOΛΙΓΟΥΝΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛAΔΑ της Μαριανίνας Πάτσα

Φωτογράφος: Vassilis Pitoulis

«Πήρα μια μεγάλη κούτα και την έβαλα στη μέση του σαλονιού μου στις ΗΠΑ. Η γυναίκα μου με ρώτησε: “Τι είναι αυτό;”. Και της απάντησα: “Το νέο μας σπίτι. Αφού πλέον είμαστε άστεγοι!”». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Steven Bernstein. Όμως γιατί ένας επιτυχημένος Αμερικανός σκηνοθέτης και πολυγραφότατος σεναριογράφος, όπως αυτός, πουλάει το απολύτως ονειρεμένο σπίτι του στο Hollywood, για να γίνει μόνιμος κάτοικος Σύρου;

Outfits: Total look Rococo Κεντρική διάθεση: Παραδεισίων 25, Γαλάτσι, www.rococo.gr 62

63

Ο

Bernstein είναι ένας από τους πιο δημιουργικά ανήσυχους, αισιόδοξους και τολμηρούς ανθρώπους που μπορεί να γνωρίσει κάποιος. Τόσο, που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Γιατί, αντί να επαναπαυτεί στις δάφνες του και στην ωραία ζωή που έχτισε, αποφάσισε πως η Σύρος είναι ο τόπος όπου όχι μόνο θέλει να ζήσει, αλλά και να την κάνει να ανθίσει ως μια νέα παγκόσμια κινηματογραφική «φωλιά». «Περνάω τέλεια στην Ελλάδα. Τρώω θαυμάσια, βλέπω πολλούς φίλους, απολαμβάνω το ωραιότερο μέρος της Γης, την ιστορία και τον πολιτισμό 64

του. Πώς κατέληξα εδώ; Πρόσφατα, μιλούσα με κάποιον που έχει καρκίνο και μου είπε πως πλέον κατάλαβε τι έχει πραγματικά αξία. Επαναπροσδιόρισε τη ζωή. Μαζί του την επαναπροσδιόρισα κι εγώ. Έκανα πολύ πετυχημένα φιλμ (μάλιστα το «Monster» κέρδισε και Όσκαρ) αλλά ήθελα να κάνω κάτι σημαντικό, κάτι με αληθινή αξία. Μια μέρα ήρθα στην Ελλάδα. Γνώρισα κάποια άτομα από τον πολιτικό χώρο και τους είπα ότι μπορείτε να φέρετε εδώ σημαντικές παραγωγές από όλο τον κόσμο. Υπάρχει μεγάλη παράδοση και ιστορία στο ελληνικό σινεμά. Απλώς πρέπει να

Interview

εκπαιδεύσετε καλά τους ανθρώπους, να αλλάξετε το φορολογικό σύστημα και να χτίσετε ένα καλό στούντιο. Και παραδόξως με πήραν στα σοβαρά. Κι άρχισα κι εγώ να το σκέφτομαι περισσότερο. «Τον περασμένο Οκτώβριο ήμουν στη Σύρο για ένα σεμινάριο. Υποτίθεται πως θα εκπαίδευα 20 άτομα πάνω στην τέχνη του σινεμά, μα λάβαμε περισσότερες από 600 αιτήσεις. Έτσι κατέληξα να έχω 180 μαθητές. Και εκεί ένιωσα αυτό το συναίσθημα που με ενέπνευσε, όταν οι άνθρωποι μου είπαν ότι τους κόπηκαν τα φτερά εξαιτίας του

συστήματος, μα έχουν ακόμα πίστη. Βλέπεις, αν έχεις πίστη στο μέλλον, υπάρχει ελπίδα. Όταν σταματάς να πιστεύεις, τίποτα δεν μοιάζει πιθανό. Πιστεύω λοιπόν πως για κάποιο λόγο ήρθα εδώ, στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Το ερχόμενο καλοκαίρι στη Σύρο θα επεκταθούμε. Θα κάνουμε όχι έναν, αλλά έντεκα κύκλους μαθημάτων. Θα φέρω μερικούς από τους καλύτερους να διδάξουν, όπως τον Charles Lee («Τιτανικός»). Θα βρω κι άλλους σπόνσορες. Και κανένας από τους Έλληνες που θα παρακολουθήσουν το σεμινάριο δεν θα χρειαστεί να πληρώσει ούτε ένα ευρώ για να μάθει να κάνει ταινίες.

65

66

Interview

«Μ

ελλοντικά, θα χτίσουμε και ένα στούντιο. Αυτό όμως χρειάζεται πολύ μεγάλο προϋπολογισμό. Πήγα λοιπόν στη μεγαλύτερη αρχιτεκτονική φίρμα του κόσμου, την Gensler, και τους ρώτησα αν θα το σχεδίαζαν δωρεάν. Και παραδόξως, δέχτηκαν! Τώρα μαζεύω σπόνσορες και επενδυτές ώστε να επεκταθεί η ελληνική κινηματογραφική βιομηχανία. Θέλω η Ελλάδα να έχει διεθνή φωνή. Η αφοσίωσή μου σε αυτό είναι τρελή και ολοκληρωτική». Ο Steven Bernstein έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 2014 με το φιλμ «Decoding Annie Parker», για το οποίο του απονεμήθηκε το βραβείο Alfred P. Sloan στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Hampton. Πρωταγωνίστρια είναι η Hellen Hunt και κεντρικό θέμα της ταινίας η δύσκολη ασθένεια του καρκίνου. «Ο καρκίνος, όπως και ο θάνατος, είναι δύσκολα θέματα. Αυτό που κάνω όμως μέσω αυτής της ταινίας είναι να εξερευνήσω το πώς συνεχίζουμε, παρά τις δυσκολίες, να πορευόμαστε. Κι ένα από τα πράγματα που μας δίνουν ζωή είναι το χιούμορ. Δεν ελέγχουμε το πεπρωμένο μας, όμως μπορούμε να ελέγξουμε το πώς αντιμετωπίζουμε αυτά που μας έρχονται. Και το χιούμορ, ακόμα και ο σαρκασμός, είναι ένας θαυμάσιος μηχανισμός επιβίωσης που η Annie Parker τον βρήκε. Αντίθετα, στο “Dominion” (σ.σ. η νέα του ταινία για τις τελευταίες μέρες του ποιητή Dylan Thomas, με πρωταγωνιστή τον John Malkovich, την οποία έγραψε και σκηνοθετεί ο Bernstein) ο κεντρικός ήρωας είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά που του έρχονται. Ο Dylan Thomas βρίσκει πολύ σκοτάδι και πίνει μέχρι θανάτου. Οπότε μπορείς να πεις πως το ένα φιλμ είναι για την πίστη και το άλλο για την απουσία της. Όταν λοιπόν βάζω το χιούμορ δίπλα στον θάνατο ή όταν ένας ποιητής μιλάει για ομορφιά, αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να τη δει, είναι το ίδιο πράγμα από διαφορετική σκοπιά. Όλες οι ιστορίες έχουν ειπωθεί με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, αλλά ο σκοπός των ιστοριών δεν είναι η πρωτοτυπία. Είναι το να θυμόμαστε πως δεν είμαστε μόνοι». Όμως ο πολυσχιδής κύριος Bernstein έχει μεγάλη ιστορία και ο ίδιος. Το 1992 κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Καλλιτεχνικής Συμμετοχής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τόκιο για το «Like Water for Chocolate». Επίσης κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι των Καννών για τις δουλειές του πάνω στη διαφήμιση. Το βιβλίο του «Film Production» (Focal Press) έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και ταυτόχρονα έγινε και best-selling εγχειρίδιο για την παραγωγή ταινιών. Έχει σκηνοθετήσει μουσικά βίντεο, έχει δουλέψει σχεδόν σε κάθε πόστο του πλατό, ενώ μόνο μέσα στους τελευταίους μήνες έγραψε πάνω από δέκα σενάρια. Τον ρωτάω αν προλαβαίνει ποτέ να κοιμηθεί. Γελάει δυνατά: «Όλα σχετίζονται», λέει. «Η σκηνοθεσία, το βιβλίο μου, η διδασκαλία, όλα έχουν κοινό άξονα, οπότε δεν είμαι τόσο σκόρπιος όσο μπορεί να φαίνεται. Νομίζω ότι πάντα θέλω να αποδείξω την αξία μου. Ίσως απλώς να θέλω να είμαι ευτυχισμένος. Βέβαια, μπορεί, αν ήμουν στ’ αλήθεια ευτυχισμένος ή σίγουρος πως αυτό που κάνω είναι σημαντικό, να σταματούσα. Πάντως έγραφα πριν να κάνω οτιδήποτε άλλο, περισσότερο για να εκφραστώ. Μετά με συνεπήρε το να επικοινωνώ με τους ηθοποιούς. Η σύνθεση, ο φωτισμός, η συγγραφή, η performance, όλα είναι γλώσσα. Η τέχνη μου λοιπόν είναι η γλώσσα, μέσα από τις πολλές εκφάνσεις της στον κινηματογράφο. Τα πάντα στο σινεμά είναι επικοινωνία. Είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο. Η τεχνική πλευρά του σινεμά είναι δύσκολη. Γι’ αυτό έγραψα το βιβλίο. Ουσιαστικά, απλούστευσα τα δύσκολα τεχνικά ζητήματα και τα έγραψα όπως θα ήθελα να τα είχα μάθει κι εγώ».

67

Τ

ο κάστινγκ γι’ αυτόν είναι μια ιδιαίτερη διαδικασία που δεν μοιάζει καθόλου με οντισιόν. «Η σκηνοθεσία είναι κάστινγκ. Αλλά πάντα η συγγραφή μου με οδηγεί εκεί. Γράφω σε δύο εβδομάδες το πρώτο προσχέδιο. Πριν αρχίσω, δεν έχω ιδέα τι θέλω να εκφράσω. Το ανακαλύπτω κατά τη συγγραφή. Δημιουργώ λοιπόν το φανταστικό υπόβαθρο των χαρακτήρων και μετά βλέπω τι θέλω να πω με το φιλμ. Ύστερα γράφω το σενάριο. Γνωρίζοντας όμως τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων, δεν κάνω οντισιόν. Κάνω συνέντευξη με τους ηθοποιούς. Δεν μιλάω για την ταινία, αλλά για το ποιοι είναι, τι αγαπούν, πώς βλέπουν τη ζωή. Αν καταλάβω ποιοι είναι, ποιες είναι οι εμπειρίες τους και πώς 68

βλέπουν και κατανοούν τον κόσμο, τότε ξέρω αν μου κάνουν για το σενάριο ή όχι. Η υποκριτική απόδοση θα έρθει μετά. Θα τη φτιάξουμε μαζί». Το ρίσκο είναι ζωή για τον Bernstein. «Έχασα όλα μου τα λεφτά κάνοντας το πρώτο μου φιλμ. Στο δεύτερο σχεδόν έπαθα το ίδιο. Όταν ήμουν κινηματογραφιστής, έπαιρνα τρελά ρίσκα. Έκανα όσα λάθη μπορεί κανείς να φανταστεί. Τα έκανα όλα! Είχα πολλές αποτυχίες και καταστροφικές σχέσεις. Αλλά όταν κοιτάζω πίσω, βλέπω πως έζησα στο φουλ. Άλλωστε οι επιτυχίες μου είναι τόσο βαρετές. Οι αποτυχίες μου, όμως, είναι φανταστικές!»

Interview

69

ΔημιοΥργία χΩρίς σΥνορα Η Rolex συγκέντρωσε την αφρόκρεμα της παγκόσμιας τέχνης στο Βερολίνο, γιορτάζοντας τον όγδοο κύκλο του χορηγικού προγράμματος Mentor and Protégé. του Γιώργου Τσίρου

Η Νοτιοαφρικανή χορεύτρια Londiwe Khoza εντυπωσίασε με την ενέργειά της.

Σ

το Kammerspiele, το εναλλακτικό «αδερφάκι» του Deutches Theatre του Βερολίνου, δεν πέφτει καρφίτσα. Mεταξύ των εκλεκτών προσκεκλημένων είναι η σοπράνο Barbara Hendricks, η σκηνοθέτις Mira Nair, πρωτοπόροι εικαστικοί, όπως ο Anish Kapoor, o William Kendridge και η Joan Jonas, ο θεατρικός σκηνοθέτης Robert Lepage, οι χορογράφοι Alexei Ratmansky, Mark Morris, Lucinda Childs και Wayne McGregor. Ξαφνικά αρχίζει να παίζει εκκωφαντικά το ροκεν-ρολ κομμάτι «Do You Wanna Dance?», στην εκτέλεση των Ramones, και η Londiwe Khoza ορμά στη σκηνή. Τρέχει, πετά, χτυπιέται, κουλουριάζεται. Είναι μια δίλεπτη έκρηξη σωματικής ενέργειας. Μια επίδειξη του τι μπορεί να συμβεί όταν μια χαρισματική μπαλαρίνα σπάει τα δεσμά της κλασικής της εκπαίδευσης, παύει να αποζητά την αρτιότητα στην παραμικρή κίνηση παρατηρώντας τον καθρέφτη, δεν νοιάζεται για το τι είναι «σωστό» και τι «λάθος», μαθαίνει να ακούει το σώμα της, να επιστρατεύει τη φαντασία της, να δοκιμάζει τα όρια του τι είναι χορός.

Η 23χρονη Νοτιοαφρικανή είναι μία από τους επτά νέους καλλιτέχνες που κέρδισαν, χάρη στη Rolex και στο πολιτιστικό της πρόγραμμα Mentor and Protégé, την ευκαιρία της ζωής τους: να μαθητεύσουν για έναν ολόκληρο χρόνο δίπλα σε κορυφαίους εκπροσώπους 70

της τέχνης τους. Mέντοράς της, ο θρυλικός Ισραηλινός χορογράφος Ohad Naharin. Aπό το Κέιπ Τάουν η Londiwe βρέθηκε στο Τελ Αβίβ, κέρδισε μια θέση στην ομάδα Batsheva και μυήθηκε στο οργανωμένο χάος της χορευτικής τεχνοτροπίας Gaga. «Όλα ήταν καινούργια για μένα, ένιωθα σαν νεογέννητη καμηλοπάρδαλη», λέει η ίδια. «Ως χορεύτρια αφιερώνεις το 90% του χρόνου σου προσέχοντας τι κάνουν τα πόδια σου και τίποτε άλλο. Με το Gaga πρέπει να έχω επίγνωση των πάντων. Χορεύω ακόμα και με τα νύχια μου». Το Arts Weekend που διοργάνωσε η Rolex στο Βερολίνο για να γιορτάσει την ολοκλήρωση του όγδοου κύκλου του προγράμματος Mentor and Protégé επεφύλαξε και άλλες δυνατές στιγμές. Η θρυλική Staatsoper Unter den Linden φιλοξένησε μια εκπληκτική performance της Περουβιανής, με ιαπωνικές ρίζες, Puichi Sasaki, βιολονίστριας, συνθέτριας και multimedia artist, που διέσχισε αργά όλη την πλατεία για να ανέβει στη σκηνή, φορώντας ένα φόρεμα φτιαγμένο από 100 ηχεία (!) που έβγαζαν μυστηριώδεις ήχους. Στα δύο μέρη της συναυλίας της, το ένα οπτικοακουστικό και απόκοσμο, το άλλο «γήινο» και ξεσηκωτικό, με τραγούδια εμπνευσμένα από τη μουσική παράδοση του Περού, η Sasaki έδειξε ότι μπορεί να εξελιχθεί σε ένα παγκόσμιο όνομα της

H μουσικός-συνθέτρια Pauchi Sasaki με τον μέντορά της Philip Glass.

Mέντορες και μαθητευόμενοι του όγδοου κύκλου του προγράμματος της Rolex.

μουσικής και δικαίωσε τον σπουδαίο μέντορά της, Philip Glass, για τη γενναιοδωρία με την οποία μοιράστηκε τις γνώσεις του μαζί της. Στο πεδίο των visual arts, η νεαρή Βιετναμέζα Thao-Nguyen Phan, προστατευόμενη της Joan Jonas, παρουσίασε, υπό τον τίτλο «Poetic Amnesia», μια σπουδή πάνω στην ιστορία της χώρας της, με υδατογραφίες και βίντεο. Στο θέατρο, ο Αργεντίνος Matías Umpierrez μαθήτευσε δίπλα στον Robert Lepage και ανέβασε μια συγκλονιστική διασκευή του «Μακμπέθ» για τετρακάναλο βιντεο. Το «ζευγάρι» της Αρχιτεκτονικής ήταν ο Ελβετός Simon Kretz με τον Sir David Chipperfield, στο σινεμά ο νεαρός Ινδός Chaitanya Tamhane βρήκε τον ιδανικό μέντορα στο πρόσωπο του Alfonso Cuarón, ενώ στη Λογοτεχνία ο Βραζιλιάνος Julián Fuks είχε την καθοδήγηση του σπουδαίου Mia Couto από τη Μοζαμβίκη. Από το 2002, οπότε καθιερώθηκε το πρόγραμμα, 50 νέοι δημιουργοί και ισάριθμοι μέντορες έχουν συμμετάσχει. Η συνεργασία τους δεν περιορίζεται στην περίοδο μαθητείας. Το Mentor and Protégé

έχει εξελιχθεί σε μια παγκόσμια διακαλλιτεχνική κοινότητα δημιουργών, ένα εκκολαπτήριο συνεργασιών και μια δημιουργική πλατφόρμα ανάδειξης ταλέντων απ’ όλο τον κόσμο. Η αλλαγή της δομής του, που αποφάσισε η Rolex, υπόσχεται ακόμη πιο ποιοτικές συνεργασίες στο μέλλον. Ο χρόνος που θα περνούν μαζί μέντορες και προστατευόμενοι διπλασιάζεται, ενώ το πρόγραμμα χωρίζεται σε δύο εναλλασσόμενους κύκλους. Για το 2018-19, στην Αρχιτεκτονική, ο γεννημένος στην Γκάνα Βρετανός Sir David Adjaye επέλεξε την 38χρονη Νιγηριανή Mariam Kamara. Στον Χορό, η Καναδή χορογράφος Crystal Pite ξεχώρισε τον 31χρονο Σενεγαλέζο Khoudia Touré. Στη Λογοτεχνία, ο Ιρλανδός Colm Tóibín θα καθοδηγήσει τον συμπατριώτη του Colin Barrett. Στη Μουσική, ο Ινδός Zakir Hussain θα συμπράξει με τον 21χρονο Νεοϋορκέζο τζαζ μουσικό και καινοτόμο τυμπανιστή Marcus Gilmore. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το www.rolexmentorprotege.com 71

Adventure SEA SHEPHErD Αυτοί που κυνηγούν στη θάλασσα αυτούς που κυνηγούν είδη προς εξαφάνιση.

του Μισέλ Νικολαρέα

Α

ποστολή μας είναι να σταματήσουμε την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και τη δολοφονία της άγριας ζωής στους ωκεανούς. Σκοπός μας η διατήρηση και η προστασία του οικοσυστήματος. Χρησιμοποιούμε καινοτόμες και άμεσες τακτικές. Ερευνούμε, καταγράφουμε και, όταν είναι απαραίτητο, επεμβαίνουμε με σκοπό να αποκαλύψουμε, να αντιμετωπίσουμε και να βάλουμε τέλος σε κάθε παράνομη δραστηριότητα στις ανοιχτές θάλασσες. Προστατεύουμε τη βιοποικιλότητα του ευαίσθητου θαλάσσιου οικοσυστήματος.

Σκοπός μας και αποστολή μας η διατήρηση αυτού, για τις επόμενες γενιές. Τα παραπάνω διαβάσαμε στη διακήρυξη αρχών της Sea Shepherd 72

Conservation Society (SSCS), της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης για την προστασία της θαλάσσιας ζωής. Αυτό που την κάνει εντελώς διαφορετική από παρόμοιες οργανώσεις «κρύβεται» εντέχνως στη δεύτερη παράγραφο του μανιφέστου της οργάνωσης, που διαβάσατε στην αρχή του άρθρου: «Χρησιμοποιούμε καινοτόμες και άμεσες τακτικές». Οι τακτικές αυτές είναι τόσο ριζοσπαστικές και αμφιλεγόμενες, που ακόμα και η Greenpeace τις έχει αποκηρύξει. Μερικές από αυτές είναι το «ρεσάλτο» και η ακινητοποίηση του πληρώματος ενός σκάφους, ο εμβολισμός φαλαινοθηρικών πλοιαρίων, ακόμα και η βύθισή τους! Τους έχουν αποκαλέσει σύγχρονους πειρατές, κάτι που για τα μέλη της οργάνωσης θεωρείται τίτλος τιμής. Η οργάνωση,

κλείνοντας το μάτι στους επικριτές της, έχει για σημαία της μια νεκροκεφαλή, σαν εκείνη της πειρατικής σημαίας, με τη διαφορά ότι, αντί για οστά από κάτω της, υπάρχει μια γκλίτσα και μια τρίαινα. Η οργάνωση «ακροβατεί» επικίνδυνα πάνω στο τεντωμένο σκοινί που ξεχωρίζει (ή ενώνει, ανάλογα από ποια πλευρά το κοιτάξεις) τον ακτιβισμό από την οικοτρομοκρατία. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Από τη σύστασή της, το 1977, η οργάνωση δεν έχει διστάσει να αντιμετωπίσει εταιρείες κολοσσούς, ακόμα και κυβερνήσεις. Ο ιθύνων νους πίσω από την οργάνωση είναι ο Paul Watson, ο οποίος είναι «Persona non grata» στην Κόστα Ρίκα και στην Ιαπωνία. Ο ίδιος, αν δεν ήταν ακτιβιστής, θα μπορούσε σίγουρα να είναι CEO ή Executive σε πολυεθνική

εταιρεία. Τον τρόπο με τον οποίο έχει χρησιμοποιήσει τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπέρ του σκοπού του θα τον ζήλευε και ο πιο ακριβοπληρωμένος Marketing Director. Τα έσοδα της οργάνωσης προέρχονται από δωρεές, ομιλίες του Watson και χορηγίες. Ο PW γνωρίζει πάρα πολύ καλά το παιχνίδι της δημοσιότητας και πώς να «χειραγωγεί» την αρνητική κριτική που κατά καιρούς δέχεται η οργάνωση, και μότο του θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αν δεν είστε ακόμα έτοιμοι να τα παρατήσετε όλα και να γίνετε πειρατές, μπορείτε να παρακολουθήσετε τα έργα και τις ημέρες της SSCS στο www.seashepherd.org.

73

Adventure Last DaYs of the Arctic

Courtesy of Grymogea

Μοναδικές φωτογραφίες από τοπία της Αρκτικής τα οποία πρόκειται να αλλάξουν τα επόμενα χρόνια.

της Κέλλυς Σταυροπούλου

Έ

χει περάσει από παγετώνες και καταιγίδες, έπεσε σε ρήγματα και ξύπνησε σε κομμάτια πάγου που έπεσαν στη θάλασσα. Αλλά ο φωτογράφος Ragnar Axelsson συνεχίζει να επιστρέφει στην Αρκτική για πάνω από τρεις δεκαετίες. Για πολλά χρόνια, ταξιδεύει σε μικρά χωριά των Inuit, στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Γροιλανδίας, τεκμηριώνοντας παραδόσεις κυνηγιού ηλικίας 4.000 ετών. Οι τέλειες φωτογραφίες του αποτυπώνουν μια «περιοχή των άκρων», λουσμένη στο σουρεαλιστικό λευκό αρκτικό φως. Τα παγόβουνα που μοιάζουν με καθεδρικό ναό, με τον άνθρωπο μινιατούρα μπροστά στον όγκο τους, ένας πεινασμένος σκύλος που σέρνει το έλκηθρο και ένας κυνηγός σε μια παγωμένη σκηνή που σας συναντά με το κουρασμένο βλέμμα του. Το υλικό αυτό αποτυπώθηκε στο «Last Days of the Arctic», ένα από τα πιο δυνατά φωτογραφικά βιβλία για όποιον ενδιαφέρεται για την κλιματική αλλαγή. Αυτό ακριβώς αντιλαμβάνεται ο Ragnar Axelsson και γι’ αυτό αφιέρωσε και το έργο του στην καταγραφή της τωρινής πραγματικότητας, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα μεταβληθεί σύντομα. Από τις εκδόσεις crymogea.

74

75

Adventure

MIkE HOrN «Το “αδύνατο” υπάρχει μέχρι εσύ να βρεις τον τρόπο να το κάνεις δυνατό». του Μισέλ Νικολαρέα

Η

περιπέτεια, η αναζήτηση απαντήσεων, το πάθος για εξερεύνηση και δημιουργία δεν είναι στοιχεία ενός μοντέρνου άνδρα με πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του. Είναι αρχέγονα χαρακτηριστικά του ανθρώπου και μας ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα είδη. Χωρίς αυτά, ο πρωτόγονος άνθρωπος δεν θα ανακάλυπτε ποτέ τη φωτιά, ο Κολόμβος θα προτιμούσε να φλερτάρει τη βασίλισσα Ισαβέλλα παρά να αναχωρήσει για την ανακάλυψη των Ινδιών και ο Μιχαήλ Άγγελος θα ήταν ελαιοχρωματιστής. Η ερώτηση «Τότε γιατί εγώ είμαι κολημμένος στην Κηφισίας καθ’ οδόν προς το γραφείο και δεν βρίσκομαι στις Άνδεις;» είναι απόλυτα λογι-

76

κή. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα τη δίνει ο μεγαλύτερος εν ζωή εξερευνητής Mike Horn. «Το “αδύνατο” υπάρχει μέχρι εσύ να βρεις τον τρόπο να το κάνεις δυνατό». Φιλοσοφημένη απάντηση θα έλεγε κανείς, ιδίως όταν προέρχεται από τον μοναδικό άνθρωπο που κατάφερε να περιπλεύσει μόνος του (solo) τον Ισημερινό χωρίς κανένα μηχανικό μέσο. Ξεκινώντας από την Γκαμπόν, ταξίδεψε στον Ατλαντικό με ένα trimaran 28 ποδών, διέσχισε τη Νότια Αμερική με ποδήλατο, κανό και με τα πόδια, συνέχισε περνώντας τον Ειρηνικό και Ινδικό Ωκεανό με τρεις μόνο στάσεις στα νησιά Γκαλαπάγκος, Βόρνεο και Σουμάτρα και τελικά διέσχισε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο πεζή.

77

Afp Images / Visual Hellas

Α

ν αισθάνεστε «κουρέλι» μετά από αυτό, μη στενοχωριέστε. Ο MH έχει πει και το άλλο: «Εξερευνητής δεν γίνεσαι, γεννιέσαι». Ουφ, τι ανακούφιση! Γεννημένος στη Ν. Αφρική το 1966, έγινε ευρύτερα γνωστός το 2001, μετά το προαναφερθέν εγχείρημα. Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Το 2004 ολοκλήρωσε τον περίπλου του Αρκτικού Κύκλου (πάλι μόνος του), μια επιεικώς δύσκολη αποστολή, που διήρκεσε 27 μήνες. Το 2006, αυτή τη φορά με τη συνοδεία του Borge Ousland, έφτασε μέχρι τον Νότιο Πόλο χωρίς τη βοήθεια σκύλων ή μηχανικών μέσων. Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε χειμώνα και σε απόλυτο σκοτάδι. Γράφοντας αυτό το άρθρο και ερευνώντας το βιογραφικό του, αισθάνομαι μια μικρή ταύτιση – έχουμε την ίδια ηλικία και έχουμε και οι δύο μεγαλώσει στη Νότια Αφρική. Και εδώ τελειώνει κάθε «ομοιότητά» μου με τον MH. Αντίθετα με εμένα, που επέστρεψα στην Ελλάδα και υπηρέτησα στον ελληνικό στρατό, ο ΜΗ είχε την τύχη/ ατυχία και υπηρέτησε στη Ν. Αφρική. Ατυχία γιατί μετατέθηκε στην Ανγκόλα, που εκείνη την εποχή ήταν η χειρότερη δυνατή επιλογή για λευκό οπλίτη, και τύχη γιατί το γεγονός αυτό τον έκανε να καταλάβει από νωρίς τι σημαίνει επιβίωση. Ο ίδιος έχει πει: «Μισώ τον πόλεμο, αλλά νομίζω ότι ο πόλεμος με προετοίμασε γι’ αυτό που κάνω τώρα. Στην εμπόλεμη Ανγκόλα η ζωή ήταν πολύ “φτηνή”. Ήμουν μόλις 18 ετών –ακόμα παιδί– όταν αντιλήφθηκα μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος για να μείνει ζωντανός». Τα παιδικά του χρόνια ήταν ανέμελα και τα πέρασε στην εξοχή, γύρω από το Γιοχάνεσμπουργκ. Παιχνίδι, τρέξιμο και σκαρφάλωμα δέντρων ήταν στην καθημερινή ατζέντα. «Όταν ήμουν παιδί, το μόνο που ήθελα ήταν να βρεθώ στο “Καλυψώ”, το σκάφος του Κουστό. Ήταν το μόνο πρόγραμμα στην τηλεόραση που οι γονείς μού επέτρεπαν να παρακολουθώ. Έγραψα εκατοντάδες γράμματα στην παραγωγή να με στείλουν εκεί». Η παραγωγή δεν του απά-

78

ντησε ποτέ, αλλά το μικρόβιο του εξερευνητή το είχε ήδη κολλήσει. Για να μη νιώσουν την απογοήτευση που ένιωσε ο ίδιος, οι αποστολές που εκτελεί το εξερευνητικό του σκάφος «Pangaea» είναι «ανοιχτές» σε εκατοντάδες έφηβους, να το επισκεφτούν σε διάφορα στάδια του ταξιδιού και να ασχοληθούν με θέματα «βιοποικιλότητας» και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Στην Ελβετία όπου ζει, τον λες και «τηλεστάρ». Η ταξιδιωτική του εκπομπή είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τηλεοπτικά προγράμματα της χώρας. Το 2016 ξεκίνησε η καινούργια του αποστολή Pole2Pole, που, όπως μαρτυρά η ονομασία της, είναι ένα ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο. Αναχώρησε στις 8 Μαΐου του 2016 από το Yacht Club του Μονακό. Το ταξίδι του θα διαρκέσει δύο χρόνια, καλύπτοντας 24.000 μίλια, σε έξι ηπείρους. Το 2015 ο MH έχασε τη σύζυγό του από καρκίνο του μαστού. Τι λέει όμως ο ίδιος για τον θάνατο και πώς τον αντιμετωπίζει; «Είχα πολλές απώλειες στη ζωή μου. Έχασα τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία. Η γυναίκα μου και η αδελφή μου “έφυγαν” με διαφορά εβδομάδων η μία από την άλλη. Επίσης, πάρα πολλοί κοντινοί μου φίλοι έχουν πεθάνει, είτε σε εξερευνητικές αποστολές είτε από φυσικά αίτια. Να είστε ευγνώμονες για τα χρόνια που είχατε μαζί, όχι για τα χρόνια που δεν θα έχετε. Δεν κλαίω για τον χαμό της γυναίκας μου, αντίθετα θυμάμαι τα χαμόγελα που έχουμε μοιραστεί. Να κοιτάτε ψηλά στον ήλιο, στο φως, να προγραμματίζετε καινούργια πράγματα. Αφήστε την αυτολύπηση, σηκωθείτε και προχωρήστε μπροστά, όσο πιο γρήγορα γίνεται». Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, ο ΜΗ έχει ήδη καλύψει 7.675,18 μίλια της αποστολής Pole2Pole – έχουν περάσει 457 ημέρες από τότε που ξεκίνησε. Το γεωγραφικό του στίγμα είναι lat -42.8836, long 47.3356 και συνεχίζει ακάθεκτος, φορώντας πάντα το αγαπημένο του ρολόι Panerai PAM307, που φέρει το όνομά του.

Adventure

79

Courtesy of Dakar

Adventure

80

RALLY

D a k a r Εδώ και 40 χρόνια, το Rally Dakar σίγουρα είναι ένας από τους δυσκολότερους αγώνες με μηχανοκίνητα οχήματα και διεξάγεται κάθε χρόνο από το 1978. Παλαιότερα ονομαζόταν «Rally ParisDakar», ενώ σήμερα ονομάζεται απλώς «Rally Dakar». του Γιάννου Κατσιμπάρου

Ξ

εκινώντας το 1978, το πρώτο ράλιδιέσχισε την περίφημη έρημο Tenere, επιβεβαιώνοντας τις προσδοκίες του διοργανωτή του, Τιερί Σαμπίνε, ενός αναβάτη που πίστευε πως η έρημος είναι το καλύτερο σημείο για τη διεξαγωγή ενός ράλι με το άρωμα του Ντακάρ.

81

Μ

έχρι και το 2008 ο αγώνας λάμβανε χώρα στη Μαύρη Ήπειρο, ώσπου κάποιες τρομοκρατικές απειλές και ο θάνατος τεσσάρων Γάλλων τουριστών ανάγκασαν τους διοργανωτές να μεταφέρουν τον αγώνα στη χώρα της Αργεντινής, η οποία ήδη βρισκόταν σε μεγάλη οικονομική δίνη. Καλύπτει σχεδόν 10.000 χλμ., εκ των οποίων τα 5.000 χλμ. είναι ειδικές διαδρομές.

82

Η φετινή χρονιά ήταν η δέκατη κατά την οποία το ράλι διέσχισε τη Λατινική Αμερική, μέσα από περάσματα που φτάνουν έως και τα 4.500 μ. Το Ράλι Ντακάρ είναι ένας αγώνας στον οποίο δηλώνουν συμμετοχή αρκετοί ερασιτέχνες οδηγοί, λάτρεις της περιπέτειας, οι οποιοι θέλουν να ζήσουν το δικό τους όνειρο, αγωνιζόμενοι σκληρά απέναντι στις επαγγελματικές συμμετοχές, με εργοστασιακή υποστήριξη.

Adventure

83

Τ

ο ανάγλυφο του εδάφους που διασχίζουν όλοι οι αγωνιζόμενοι δεν μοιάζει με κανένα από εκείνα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα συμβατικά ράλι. Όλα τα αγωνιστικά οχήματα έχουν δεχτεί τέτοιες τροποποιήσεις, έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στις καθημερινές δοκιμασίες, οι οποίες ξεπερνούν τα 800 χλμ. ανά ημέρα. Στο Rally Dakar 2018 ξεκίνησαν 525 εγγεγραμμένοι συμμετέχοντες 54 διαφορετικών εθνικοτήτων, από τους οποίους οι 78 έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση, 337 οχήματα, από τα οποία 190 ηταν μοτοσικλέτες, στην κατηγορία των αυτοκινήτων υπηρ-

84

ξαν 105 οχήματα και 42 φορτηγά, ενώ αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι αγωνίστηκαν και 111 γυναίκες. Το 40ό Rally Dakar ολοκληρώθηκε με τον Ισπανό Carlos Sainz να πανηγυρίζει τη δεύτερη νίκη του στον συγκεκριμένο αγώνα αντοχής, δίνοντας τη νίκη στην Peugeot, που αποχωρεί από το Dakar. Στις μοτοσικλέτες ο Αυστριακός Matthias Malkner πανηγύρισε την πρώτη του νίκη σε Dakar δίνοντας τη 17η συνεχόμενη νίκη στην ΚΤΜ! Στα Quad νικητής ήταν ο Ignasio Casale, ενώ στα φορτηγά ο Eduard Nikolaev με Kamaz ήταν για ακόμα μία φορά ο νικητής.

Adventure

85

Κάθε οδηγός στο Rally Dakar έχει και μια διαφορετική ιστορία, όμως όλοι έχουν κάτι κοινό: τoν αγώνα που δίνουν και το κουράγιο που χρειάζονται για να πιέσουν εαυτούς και μηχανές στα όριά τους και πολλές φορές ξεπερνώντας τα.

86

Adventure

87

Street StYle Adventure

Η

Napapijri με μότο το "out of nowhere" πλαισιώνει το street style με έναν πιο fashion και «περιπετειώδη» τρόπο που υπόσχετε να σας εντυπωσιάσει. Από την ίδρυσή του το 1987, το brand στοχεύει στη δημιουργία ρούχων που συνδυάζουν τον μοντέρνο σχεδιασμό με την άριστη ποιότητα κατασκευής και την λειτουργικότητα. Επηρεασμένη από την τέχνη, την σύγχρονη κουλτούρα και τη φύση, η γνωστή για τα Rainforest μπουφάν εταιρεία, μας παρουσιάζει τη νέα της συλλογή για τη σεζόν Άνοιξη/Καλοκαίρι του 2018 και μας ταξιδεύει σε νέες περιπέτειες. Αυτή τη σεζόν το brand σε μια προσπάθειά του για εξέλιξη αντλεί έμπνευση από την ίδια του την κληρονομιά, κάνοντας τα χαρακτηριστικά κομμάτια του ακόμη καλύτερα, προσφέροντας με αυτό τον τρόπο λύσεις που βελτιώνουν την ζωή των καταναλωτών, αλλά και συνεισφέρουν θετικά στο περιβάλλον. Λαμβάνοντας υπόψη τις επιταγές της μόδας για τη νέα σεζόν, όπου και

88

κυριαρχούν τα sportswear στοιχεία, η συλλογή επικεντρώνεται στην κληρονομιά και το DNA της Napapijri, σε συνδυασμό με πολλά πράγματα από το παρόν, όπως είναι τα ανθεκτικά υφάσματα, οι λειτουργικές λεπτομέρειες και η street style αισθητική. Κομμάτι κλειδί της αντρικής γκαρνταρόμπας αποτελεί το αδιάβροχο μπουφάν, το οποίο και εντοπίζουμε στο iconic Superlight Skidoo, το Arras και σε μια σειρά από άλλα jackets που προσαρμόζεται με έξυπνο τρόπο ώστε να φοριούνται όλες τις εποχές. Εκτός όμως από το athleisure trend, μια δεκαετία είναι αυτή που καθορίζει το fashion τοπίο και αυτή δεν είναι άλλη από τα 90s. Γι αυτό και η Napapijri εμπνέεται από αυτή την εποχή, επαναφέροντας τη σειρά YouthAthleisure μετά την επιτυχία του λανσαρίσματός της για τη σεζόν Φθινόπωρο/Χειμώνας του 2017. Oversised sorts, ρετρό μπουφάν, κοντομάνικα μπλουζάκια και φούτερ δομούν μια εντυπωσιακή συλλογή ιδανική για κάθε άντρα.

89

90

Style

Somewhere rough

Φωτογράφος: Τάσος Βρεττός Fashion editor: Στέφανος Ζαούσης Grooming: Aχιλλέας Χαρίτος Fashion associate: Ίρις Καρύδη Μοντέλο: Simone Bredariol, Direct Booking (X-RAY) Ευχαριστούμε τη LANCIA JEEP ΕΛΛΑΣ ΑΕ για την παραχώρηση του αυτοκινήτου της φωτογράφισης, Jeep Renegade 1.4, 170hp, 4x4 9ταχυτο, Limited Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία την Green Pallet Services Καπαρντίνα John Varvatos (Attica), Τζίν παντελόνι Napapijri (VF Hellas S.A) Μποτάκια Diesel (Attica), Σάκος απο προσωπική συλλογή 91

92

Style

Μπλούζα Boggi (Attica), Τζιν παντελόνι Z Zegna (Attica), Βραχιόλι από προσωπική συλλογή 93

Τζάκετ Hugo Boss (Attica) 94

Style

95

96

Style

Μπλούζα Pepe Jeans (Shop & Trade) Φούτερ Navy & Green (Attica) Τζιν παντελόνι John Varvatos (Attica) Φουλάρι Antony Morato (Shop & Trade) Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo Hellas) Μποτάκια Diesel (Attica) 97

Πουκάμισο John Varvatos (Attica), Βραχιόλι, tank top από προσωπική συλλογή

98

Style

Τζάκετ John Varvatos (Attica), Μπλούζα Superdry (Attica), Παντελόνι Dsquared2 (Eponymo Golden Hall), Μποτάκια Diesel (Attica)

Μπλούζα Antony Morato (Shop & Trade), Τζιν παντελόνι Nautica (Notos Exclusive) Καπέλο απο προσωπική συλλογή

99

Καπαρντίνα vintage από προσωπική συλλογή, Πουκάμισο Napapijri (VF Hellas S.A.) Τζιν παντελόνι John Varvatos (Attica), Μποτάκια Converse (Attica)

100

Style

Tζάκετ και μποτάκια Diesel (Attica), T-shirt John Varvatos (Attica) Τζιν παντελόνι Pepe Jeans (Shop & Trade)

101

102

Style

Τζιν μπουφάν και παντελόνι Dsquared2 (Eponymo E>more Golden Hall) Μποτάκια Diesel (Attica) 103

TIME TO EXPLORE Οι εξορμήσεις στη φύση απαιτούν κατάλληλη προετοιμασία: από την ανάλογη outdoor ένδυση, τα heavy duty παπούτσια, τα πρακτικά σύνεργα και τα εργονομικά αξεσουάρ μέχρι το ρολόι-εργαλείο που φοράτε στον καρπό. Φωτογραφίες: Studio Anastassatos, Styling: Μάνθος Δελλατόλας, Επιμέλεια ρολογιών: Φανή Ζαφράκα-Θεμελίδη ZENITH Pilot Type 20 Chronograph με κάσα 45 mm από μπρούντζο, αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου El Primero 4069, λουράκι από λαδί αδιάβροχο δέρμα με εσωτερική επίστρωση καουτσούκ, στεγανό μέχρι 100 μ. (Gofas). ROLEX Oyster Perpetual Explorer ΙΙ με ατσάλινη κάσα 42 mm, σταθερή στεφάνη με 24ωρη διαβάθμιση, λευκό καντράν με ημερομηνία και δεύτερη ώρα, αυτόματο μηχανισμό Superlative Chronometer, στεγανό μέχρι 100 μ.

(Rolex Hellas). BREITLING Professional Aerospace Evo με κάσα 43 mm από μαυρισμένο τιτάνιο, Superquartz μηχανισμό χρονογράφου με ψηφιακές και αναλογικές ενδείξεις ημέρας, ημερομηνίας, αντίστροφης μέτρησης, δεύτερης ώρας, alarm. Είναι στεγανό μέχρι 100 μ., Χρονοελλάς.

104

Style

OMEGA Speedmaster Racing με ατσάλινη κάσα 44,25 mm, μαύρη κεραμική στεφάνη με ταχυμετρική κλίμακα, αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου Co-Axial Master Chronometer και καφέ λουράκι από δέρμα (Swatch Group Greece). LONGINES Heritage Twenty Four Hours Single Push-piece Chronograph με ατσάλινη κάσα 47,5 mm, αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου με ένα μπουτόν στην κορόνα, 24ωρη ένδειξη της ώρας και λουράκι από δέρμα (Swatch Group Greece). FRANCK MULLER Master Banker Havana με κάσα από ατσάλι διαστάσεων 50 x 35,5 mm, δίχρωμο καντράν με τρεις χρονικές ζώνες και ημερομηνία, αυτόματο μηχανισμό και λουράκι από δέρμα αλιγάτορα (Franck Muller Boutique – Kassis).

105

CASIO ProTrek Triple Sensorh με κάσα 52 mm από μαυρισμένο ατσάλι και καουτσούκ, αναλογικό-ψηφιακό quartz μηχανισμό με ηλιακή φόρτιση, διπλό φωτισμό LED, παγκόσμια ώρα, χρονόμετρο, βαρόμετρο, θερμόμετρο, υφασμάτινο λουράκι παραλλαγής, στεγανό μέχρι 100 μ. (ΕΛΜΗ Systems).

RADO Hyperchrome Captain Cook με κάσα 45 mm από τιτάνιο και κεραμικό, αυτόματο ελβετικό μηχανισμό με ημερομηνία, μπρασελέ από τιτάνιο, στεγανό μέχρι 200 μ. (Swatch Group Greece). THORTON #Rolf εμπνευσμένο από τα ρολόγια αεροπορίας, με quartz μηχανισμό, σατινέ κάσα IP Gun σε διάμετρο 49 mm, μαύρο καντράν με λεπτομέρειες σε στρατιωτικό λαδί χρώμα και ασορτί υφασμάτινο λουράκι (Timebox).

106

Style

HAMILTON Khaki Aviation X-Wind Day-Date με ατσάλινη κάσα 45 mm, βιδωτή κορόνα, μαύρο καντράν με ενδείξεις ημέρας/ημερομηνίας και κλίμακες αεροπορίας, αυτόματο ελβετικό μηχανισμό, λουράκι από δέρμα, στεγανό μέχρι 100 μ. (Swatch Group Greece). MIDO Multifort Chronograph με κάσα 44 mm από ατσάλι με μαύρη επίστρωση PVD, αυτόματο ελβετικό μηχανισμό χρονογράφου, βιδωτή κορόνα, λουράκι από διάτρητο δέρμα, στεγανό μέχρι 100 μ. (Swatch Group Greece). TISSOT Chrono XL με κάσα 45 mm από ατσάλι με μαύρη επίστρωση PVD, ελβετικό quartz μηχανισμό χρονογράφου, κρύσταλλο ζαφειριού, λουράκι από δέρμα, στεγανό μέχρι 100 μ. (Swatch Group Greece).

107

Τζόκεϊ παραλλαγής, Antony Morato (Shop & Trade). Βαμβακερό παντελόνι cargo, Napapijri (Attica the Department Store). Αλουμινένιος στεγανός φακός Surefire, που χρησιμοποιείται από τον στρατό των ΗΠΑ (Rockwell). Γυαλιά ηλίου Lozza (De Rigo Hellas). Σάκος στεγανός, πλάτης ή χεριού, Quiksilver (Shop & Trade). Ρολόι THORTON #Ιvar (Timebox). Σουγιάς με ξύλινη λαβή και ανάγλυφη πολλαπλών στρώσεων λάμα, Solingen (Rockwell). Ελαστική πλεχτή ζώνη με δερμάτινα τελειώματα, Hackett (Shop & Trade).

108

Style

Βαμβακερό πουκάμισο, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Γυαλιά ηλίου, Police (De Rigo Hellas). Βαμβακερό τζάκετ Superdry (Shop & Trade). Μποτάκια αναρρίχησης, Salomon (Shop & Trade). Ρολόι με σχέδιο παραλλαγής CASIO G-Shock GA-100CM-5AER (ΕΛΜΗ Systems). Σουγιάς με ασφάλεια ανοίγματος, Sog (Rockwell). Δερμάτινη ζώνη, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store).

109

Βαμβακερό πουκάμισο, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Γυαλιά ηλίου, Dunhill (De Rigo Hellas). Βαμβακερό παντελόνι chinos, The Bostonians (Notos). Ανοξείδωτο παγούρι, Superdry (Shop & Trade). Σάκος πλάτης, Napapijri (Attica the Department Store). Ρόλοι CASIO G-Shock GST-W120L-1AER (ΕΛΜΗ Systems). Δερμάτινα μποτάκια με αντιολισθητικές σόλες, Gant (Notos). Δερμάτινη ζώνη, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store).

110

Style

Βαμβακερό πουκάμισο, The Bostonians (Notos). Γυαλιά ηλίου, Police (De Rigo Hellas). Ρολόι THORTON #Ragnar (Timebox). Δερμάτινο τζάκετ, Superdry (Shop & Trade). Βαμβακερό μπλουτζίν, Nautica (Notos). Πολυεργαλείο, Gerber (Rockwell). Δερμάτινα μποτάκια, Clarks (Attica the Department Store).

111

Getty Images / Ideal Image

Wellness

112

Περιπέτεια και ΝεΥροδιαβιβαστές του Βησσαρίωνα Ζέρβα

Ε

νώ ζούμε σε μια –σχετικά– πολιτισμένη κοινωνία, το μυαλό μας δεν παύει να αναζητά την περιπέτεια, τη δράση, την τόνωση του εγώ μέσα από δραστηριότητες υψηλού κινδύνου, όπως skydiving, καταδύσεις, ορειβασία κ.α. Γιατί όμως είναι τόσο συναρπαστικό και ενστικτώδες να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον φόβο; Μέσα από την ανάλυση της χημείας του εγκεφάλου οι ειδικοί συμπεραίνουν ότι, ικανοποιώντας αυτές τις έμφυτες επιθυμίες, ωφελούμε τον οργανισμό μας. Ο κίνδυνος και η διαχείριση του φόβου μας μέσα από μια περιπέτεια μας δίνουν τεράστια αίσθηση ευφορίας. Είμαστε πιο ενεργητικοί κατά τη διάρκεια της ημέρας, κοιμόμαστε καλύτερα τη νύχτα, έχουμε πιο έντονες αναμνήσεις, αισθανόμαστε πιο χαλαροί και θετικοί για τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Πού οφείλονται όμως αυτά τα συναισθήματα; Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις, κάποιες βιοχημικές και κάποιες άλλες συμπεριφοριστικές.

Mental Benefits (οφείλονται στην παραγωγή διάφορων χημικών ουσιών) – Ενδορφίνες. Συνήθως σε αυτές αναφερόμαστε όταν μιλάμε για το αίσθημα ευφορίας. Οι ενδορφίνες είναι υπεύθυνες για το λεγόμενο «Runners High» και για τα αισθήματα της χαλάρωσης και της αισιοδοξίας. Αυτά τα πεπτίδια, που καταπολεμούν τον πόνο, αυξάνονται μέσα σε μόλις 20 λεπτά δραστηριότητας.

– Νορεπινεφρίνη. Αυτός ο νευροδιαβιβαστής συνεργάζεται με την ντοπαμίνη και βελτιώνει τη διάθεση. Είναι επίσης απαραίτητη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

– Ντοπαμίνη. Νευροδιαβιβαστής που ενισχύει τη διάθεση και το αίσθημα ευεξίας. Ελέγχει επίσης το κέντρο ανταμοιβής και απόλαυσης του εγκεφάλου και ευθύνεται για τα αισθήματα χαλάρωσης και ευφορίας.

*Ο Βησσαρίων Ζέρβας είναι πτυχιούχος στο School of Physical

Education & Sport Science (Aristotle University), Master στο Holistic Health Care & Rehabilitation (CL Pennsylvania University), πιστοποιημένος σύμβουλος «Ολικού Μυαλού» (HBDI), ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στην ολιστική θεραπευτική - πρόληψη και αποκατάσταση

– Σεροτονίνη. Αυτός ο νευροδιαβιβαστής ευθύνεται για τα αισθήματα γαλήνης και απελπισίας. Τα χαμηλά επίπεδα σχετίζονται με την κατάθλιψη. Τα αντικαταθλιπτικά SSRI αυξάνουν τα επίπεδά τους – το ίδιο όμως κάνει και μια extreme δραστηριότητα.

– Γάμμα αμινοβουτυρικό οξύ (GABA). Η δράση μειώνει τα επίπεδα του στρες, πράγμα που προκαλεί έκκριση αυτού του χαλαρωτικού νευροδιαβιβαστή. Η συχνή ενίσχυση του GABA ενισχύει την ανοσία στο στρες, βελτιώνοντας την ικανότητά σου να διαχειρίζεσαι τις προκλήσεις της ζωής.

– Ενδοκανναβινοειδή. Αυτές οι φυσικές χημικές ενώσεις επηρεάζουν την επεξεργασία της πέψης, της αίσθησης του πόνου, της διάθεσης και της μνήμης. Σχετίζονται στενά με τα ενεργά συστατικά της κάνναβης.

– Εγκεφαλικός νευροτροφικός παράγοντας (BDNF). Ο BDNF προστατεύει τον εγκέφαλο από συναισθηματικές διαταραχές και επανορθώνει τις βλάβες από το στρες και την κατάθλιψη.

Behavioral Benefits – Βελτίωση της αυτοεκτίμησης, με την αύξηση της αντοχής και της δύναμής μας.

– Δημιουργία αισθημάτων περηφάνιας και αυτοπεποίθησης.

– Ανανεώνει το σθένος και την ενέργειά μας.

– Η τακτική άσκηση βοηθά στην απόκτηση πειθαρχίας, προσόν που συμβάλλει στην επίτευξη σημαντικών στόχων που θέτουμε στη ζωή μας. Η περιπέτεια μας κάνει να αισθανόμαστε πιο ζωντανοί, μας κάνει να αισθανόμαστε πιο... άνθρωποι σε χημικό και συναισθηματικό πεδίο. Κάτι που συχνά αγνοούμε μέσα σε μια καθημερινότητα με κινητά, κοινωνικά μέσα δικτύωσης και «στενάχωρα» γραφεία.

μυοσκελετικών παθήσεων. Με πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και αθλητών στους τομείς Holistic Health & Wellness, Corrective Training, Nutri Detox.

Contact info: zervvis@yahoo.gr

113

MorNiNg GroomiNg routiNe Επενδύστε στα κατάλληλα προϊόντα και εξοικονομήστε χρόνο στο πρωινό ξεκίνημα, χωρίς να χρειαστεί να θυσιάσετε την άψογη εμφάνισή σας. Από την Αντωνία Θωμοπούλου, Φωτογραφίες: Σπύρος Αναστασάτος, Επιμέλεια φωτογράφισης / Still Life: Μάνθος Δελλατόλας • Ξυραφάκι, Rockwell • Πινέλο από φυσική τρίχα, N. Laguiole Brush, Rockwell • Σαμπουάν για λεπτά και αδύναμα μαλλιά, Πρωτεΐνες Ρυζιού & Τήλιο, Korres • Ενυδατική κρέμα ημέρας, Aquapower Soin Oligo-Thermal Hydratation Dynamique, Biotherm Homme • Άρωμα, Parfum pour Homme, Missoni • Σαπούνι ξυρίσματος, L’Occitane 114

Style

• Αποσμητικό, Stick Form Antiperspirant – Deodorant, Clinique For Men • Tζελ ντους, Fabled Juniper Berries & Lapp Pine, Molton Brown • Λοσιόν για μετά το ξύρισμα, After Shave Lotion Natural Spray, Riflesso Trussardi 115

MANCODE StYlish Traveller Candle To Mancode Oriental Monastery Candle αποτελεί ένα vintage μονοπάτι του σύγχρονου ταξιδιώτη σε όλες τις αισθήσεις. Cedarwood εμπλουτισμένο με πολύτιμα καρυκεύματα σε μια μυστική αυλή. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.

116

Style

MANCODE HAVANA The New Fragrance Δέρμα, πούρο, ξύλο κέδρου και κουβανέζικα λουλούδια συνδυάζονται σε ένα eau de parfum με τον χαρακτήρα ενός ταξιδιώτη του κόσμου και την αυθεντική αίσθηση της Αβάνας. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.

117

Travel

118

South Pacific Ocean Κολυμπώντας με καρχαρίες Κείμενο και φωτογραφίες της Μαρίνας Βερνίκου

Έ

χω ταξιδέψει σε 115 χώρες και μπορώ με σιγουριά να πω ότι η Bora Bora είναι το ωραιότερο μέρος που έχω πάει στη ζωή μου εκτός Ελλάδος. Το διάφανο μπλε της θάλασσας μπλέκεται με το έντονο πράσινο των βουνών και νομίζεις πως βρίσκεσαι στον παράδεισο. Η Μπόρα ανήκει στη Γαλλική Πολυνησία, βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό και περιβάλλεται από μια λιμνοθάλασσα και έναν κοραλλιογενή ύφαλο. Το νησί είναι υπόλειμμα ενός ανενεργού ηφαιστείου και έχει δύο κορυφές, το όρος Παχία και το όρος Οτεμάνου, το ψηλότερο με 727 μ. Οι επιβλητικές ηφαιστειογενείς κορυφές, οι ολόλευκες παραλίες, η τροπική βλάστηση και η εντυπωσιακή λιμνοθάλασσα είναι μερικοί από τους λόγους που η Bora Bora αποτελεί το διασημότερο νησί του Ειρηνικού. Είναι επίσης γνωστή για τα πολυτελή ξενοδοχεία της. Ο κύριος οικισμός είναι το Βαϊτάπε, στο δυτικό άκρο του κυρίως νησιού. Η οικονομία του νησιού βασίζετε κυρίως στα αλιεύματα από τις κοντινές θάλασσες και τις φυτείες κοκοφοινίκων. Ο πληθυσμός φτάνει περίπου τους 10.000 κατοίκους. Τα ζεστά διάφανα νερά είναι ιδανικά για καταδύσεις και τα πολύχρωμα τροπικά ψάρια με τους κοραλλιογενείς υφάλους σε κάνουν να θέλεις να κολυμπάς για ώρες.

119

120

Travel

Στην άκρη του κοραλλιογενούς υφάλου, που περιβάλλει τα νησιά, η θάλασσα σφύζει από ζωή. Όσες ημέρες μείναμε, παρακολουθούσαμε τους ντόπιους δύτες να ταΐζουν καρχαρίες των υφάλων και τα μεγάλα φιλικά σαλάχια. Είναι απόλυτα ασφαλές και πολύ διασκεδαστικό και κολυμπούσαμε μαζί τους για ώρες.

121

122

Travel

Έχουν γραφτεί τόσο πολλά για το νησί αυτό, και όμως είναι πάντα δύσκολο να περιγράψει κανείς την ομορφιά που ακτινοβολεί το Bora Bora, και ελπίζω οι φωτογραφίες μου να σας βοηθήσουν να τη συλλάβετε και να σας ταξιδέψουν εκεί.

123

Légion étrangère «Η Λεγεώνα είναι η πατρίδα μας» – «Legio Patria Nostra». Καμιά ανάλυση δεν θα μπορούσε να αποκρυπτογραφήσει καλύτερα τη φιλοσοφία της Λεγεώνας των Ξένων από αυτές τις τρεις λατινικές λέξεις. του Μισέλ Νικολαρέα

Γ

ια τους 8.200 στρατιώτες από 130 χώρες που αυτή τη στιγμή εκπληρώνουν το πενταετές συμβόλαιό τους στη Λεγεώνα των Ξένων ίσως η πιο σημαντική ημέρα της ζωής τους ήταν η ημέρα που διάβηκαν την πύλη του Fort de Nogent, του κέντρου κατατάξεως της Légion Étrangère. Τη στιγμή που θα διαβείς την πύλη του Fort de Nogent, παύεις να ανήκεις στη χώρα σου. Ανήκεις πλέον στη Λεγεώνα. Είσαι «άπατρις». Σου δίνεται νέα ταυτότητα και, εάν είσαι ένας από τους 12 που τελικά θα καταφέρουν να ενταχθούν στις τάξεις της, τα επόμενα πέντε χρόνια της ζωής σου θα απέχεις χιλιάδες μίλια από την πατρίδα σου και πολύ λιγότερα από τον θάνατο.

124

Η δύναμη της Λεγεώνας ανέρχεται σε 8.200 άνδρες, κατανεμημένους σε 11 συντάγματα (9 στην ηπειρωτική Γαλλία και 2 σε υπερπόντια εδάφη).

125

Γάλλος λεγεωνάριος δείχνει τα tattoos του. Αφρική, 1908.

Τ

ο πρώτο στάδιο εκπαίδευσης ενός «νέου» λεγεωνάριου διαρκεί τρεις εβδομάδες. Όσοι καταφέρουν να ολοκληρώσουν την προκαταρκτική αυτή εκπαίδευση προχωρ ούν στο δεύτερ ο στάδιο, που διαρκεί δεκαέξι εβδομάδες. Εκεί θα δοκιμαστεί στο έπακρο η φυσική και η ψυχική αντοχή τους, καθώς η εκπαίδευση ενός λεγεωνάριου επικεντρώνεται σε μία μόνο αρχή: κάθε αποστολή θεωρείται ιερή και πρέπει να ολοκληρωθεί ανεξαρτήτως κόστους ζωής. Σωστά καταλάβατε. Ο λεγεωνάριος εκπαιδεύεται στο να είναι αναλώσιμος. Βέβαια, μπορεί αυτό να ακούγεται παράλογο το 2018. Για να καταλάβουμε τι οδήγησε στη δημιουργία της Λ. των Ξ., πρέπει να ανατρέξουμε

126

200 χρόνια πίσω, στην αρχή της ύπαρξής της. Δ η μ ιο υ ρ γ ή θη κ ε το 1831, στο απόγειο της αποικιοκρατικής δύναμης της Γαλλίας, σαν παρακλάδι του γαλλικού στρατού, ανοιχτό για «ξένους» που ήταν διατεθειμένοι να υπηρετήσουν τα γαλλικά συμφέροντα. Πολλοί παρομοιάζουν την ίδρυσή της με τη γέννηση της Αυστραλίας. Γιατί δημιουργήθηκε από ένα συνονθύλευμα «απόκληρων», κυνηγημένων, αμφιβόλου παρελθόντος ατόμων με μοναδικό κοινό στοιχείο μια «δεύτερη ευκαιρία». Συστήθηκε έτσι μια σκληρή στρατιωτική μονάδα, για τις επιτυχίες της οποίας τις «δάφνες» τις καρπωνόταν η Γαλλία, ενώ στην αποτυχία τους νεκρούς της δεν τους έκλαιγε καμία πατρίδα.

Document

Tα χρώματα της Légion Étrangère είναι το πράσινο και το κόκκινο.

Η Λ. των Ξ. χρησιμοποίησε ένα επιθετικό «μάρκετινγκ» τύπου παραθρησκευτικής οργάνωσης του 21ου αιώνα, 150 χρόνια πριν αυτό ανακαλυφθεί. «Είσαι κυνηγημένος, καταζητούμενος, διωγμένος, κατατρεγμένος; Θέλεις να τα σβήσεις όλα και να αναγεννηθείς; Έλα στη Λ. των Ξ., που δεν θα σε κρίνει. Θα σε ντύσει, θα σε ταΐσει, θα σε εκπαιδεύσει και, όταν τελειώσεις τη «θητεία» σου, θα είσαι ένας νέος άνθωπος». Η «άφεση αμαρτιών» έδινε κίνητρο στους λεγεωνάριους να ρισκάρουν, ακόμη και να πεθάνουν για μια «ξένη» πατρίδα. Στα 200 χρόνια της ιστορίας της η Λ. των Ξ. έχει εμπλακεί σε όλους τους πολέμους στους οποίους έχει λάβει μέρος η Γαλλία και σε επιχειρήσεις που ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ. Η πιο «μελανή» στιγμή της ήταν το 1962, όταν η Αλγερία μετά από πόλεμο που κράτησε 10 χρόνια και κόστισε τον θάνατο σε χιλιάδες λεγεωνάριους απέ-

κτησε την ανεξαρτησία της. Ο στρατηγός Ντε Γκολ αποφάσισε την επιστροφή της Λεγεώνας στη Γαλλία. Πρέπει να σημειωθεί ότι το στρατόπεδο της Αλγερίας ήταν το «άτυπο» αρχηγείο της Λεγεώνας για παραπάνω από 100 χρόνια. Η Λεγεώνα θεώρησε τη στάση του στρατηγού Ντε Γκολ απέναντί της προδοσία και αποφάσισε να προβεί σε πραξικόπημα και στη δολοφονία του. Μετά την αποτυχία του λεγεωνάριου ελεύθερου σκοπευτή να φέρει εις πέρας την αποστολή του, η γαλλική κυβέρνηση προχώρησε στη διάλυση και στην επανασύσταση της Λεγεώνας, αυτή τη φορά υπό τον έλεγχο του γαλλικού στρατού. Για όσους έχουν υπηρετήσει στις τάξεις της, η Λ. των Ξ. αποτελεί μια παγκόσμια αδελφότητα, που θα είναι πάντα ενωμένη, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

127

Τα τρία μότο που χαρακτηρίζουν τη Λεγεώνα είναι: «Honneur et Fidélité» (Τιμή και Πίστη) «Legio Patria Nostra» (Πατρίδα μας η Λεγεώνα) «Légionnaire d’un jour, légionnaire toujours» (Μία μέρα λεγεωνάριος, πάντα λεγεωνάριος)

Μ

ετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, στον οποίο συνεργάστηκε η Λεγεώνα με τα αμερικανικά στρατεύματα, η ανώτατη διοίκησή της αποφάσισε να τιμήσει τον Αμερικανό στρατηγό Norman Schwarzkopf Jr., τον αρχηγό της «Καταιγίδας της Ερήμου», με το μετάλλιο τιμής της Λεγεώνας. Μετά το τέλος της τελετής, ένας λεγεωνάριος πλησίασε τον στρατηγό και του έδωσε μια κάρτα που το μόνο που έγραφε ήταν ένα τηλέφωνο. Σκύβοντας στο αυτί του στρατηγού, του είπε το εξής: «Από τώρα, δεν είσαι

128

μόνο ο διοικητής των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και ένας λεγεωνάριος. Ένας από εμάς. Σε όποιο σημείο του κόσμου κι αν βρίσκεσαι, όποια ημέρα και να είναι, όποια ώρα και να είναι, άμα χρειαστείς βοήθεια, πάρε αυτό το τηλέφωνο και η Λεγεώνα θα είναι δίπλα σου αμέσως».

Légion Étrangère, ένα μωσαϊκό από φυλές, κουλτούρες, συνήθειες, θρησκείες, που πρέπει όχι μόνο να συνυπάρξουν, αλλά και να δώσει ο ένας τη ζωή του για τον άλλο και όλοι μαζί για τη Λεγεώνα.

Document

Το εμβατήριο της Λεγεώνας είναι το «Le Boudin»

Η Λεγεώνα συμμετείχε σε όλους τους μεγάλους πολέμους από την ίδρυσή της, στις 10 Μαρτίου 1831. Κριμαϊκός Πόλεμος, Γαλλοπρωσικός Πόλεμος, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Πόλεμος της Αλγερίας, Πόλεμος του Κόλπου, Πόλεμος του Αφγανιστάν (2001), Πόλεμος του Μάλι (2012-2013), Επιχείρηση Serval (2013-2014) Αφρική, Επιχείρηση Barkhane (2014 έως σήμερα) Αφρική.

129

130

Bernard Bisson, JosÊ Nicolas, François Desjobert / Sygma, Universal Images / Getty Images / Ideal Image

Document

13 Ιουλίου 1939. Στρατιώτες της Λεγεώνας φτάνουν στο Παρίσι για να λάβουν μέρος στην παρέλαση για την πτώση της Βαστίλης.

Απόσπασμα από τον Κώδικα Τιμής της Λεγεώνας των Ξένων: «Κάθε λεγεωνάριος είναι αδελφός σου στα όπλα, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής ή θρησκείας. Θα του δείξεις την ίδια αλληλεγγύη που ενώνει τα μέλη μιας οικογένειας… »Στη μάχη δεν θα σε κυριεύσει το πάθος ούτε το μίσος. Πάντοτε θα δείχνεις σεβασμό στον ηττημένο εχθρό και ποτέ δεν θα εγκαταλείψεις στο πεδίο της μάχης νεκρούς, τραυματίες ή τον οπλισμό σου».

131

Book ΣΤΙΣ ΣΤΕΠΕΣ ΤΗΣ ΜΟΓΓΟΛΙΑΣ

Courtesy of teNeues

Η φυλή που ζει αρμονικά με άγρια πλάσματα της φύσης

του Θάνου Βεργή

Λ

ίγα χρόνια πριν, ο φωτογράφος Hamid Sardar αποφάσισε να ταξιδέψει στη Μογγολία, όπου απαθανάτισε τις νομαδικές φυλές των Dukha και τον μοναδικό τρόπο ζωής τους. Πρόκειται για μια αρχαία φυλή, γνωστή και ως Duhalar ή Tsaatan, με καταγωγή από την Τουρκία. Ζουν σε μικρές ομάδες μέσα σε σκηνές, οι οποίες ονομάζονται alajy og. Εξημερώνουν ταράνδους, τους εκτρέφουν και χρησιμοποιούν τη γούνα τους. Από το γάλα τους φτιάχνουν τυρί. Πλέον, η φυλή Dukha τελεί υπό εξαφάνιση. Οι οικογένειες που έχουν απομείνει είναι ελάχιστες, περίπου 400 άτομα, ενώ οι συνθήκες που ζουν είναι απαρχαιωμένες και δύσκολες. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, τρεχούμενο νερό και με τη θερμοκρασία να δείχνει συχνά 40° C κάτω από το μηδέν, η ζωή τους είναι πολύ δύσκολη. Κύρια πηγή εισοδήματός τους είναι οι τουρίστες που επιθυμούν να κάνουν βόλτα με τους ταράνδους και τα χειροτεχνήματα που οι ίδιοι κατασκευάζουν. Το βιβλίο «Dark Heavens Shamans & Hunters of Mongolia» περιλαμβάνει τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του Sardar και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις teneues. O Sardar έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Το Νεπάλ και το Θιβέτ είναι ορισμένοι από τους προορισμούς που έχει επισκεφθεί και φωτογραφίσει.

132

Η ποίηση είναι περιπέτεια 38 ποιητικές συνθέσεις ξεδιπλώνουν συναισθήματα και σκέψεις της δημοσιογράφου Σοφίας Τσίπα, που επιμένει να μιλά… στεντόρεια.

της Ελένης Χρίστικα Πότε ξεκίνησες να γράφεις ποίηση; Στιχάκια έφτιαχνα από τη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου, μέχρι και την ενηλικίωση. Μου άρεσε πολύ να διαβάζω ποίηση. Θυμόμουν απέξω στίχους ποιητών. Αγόραζα cd με τη φωνή τους και τα άκουγα στη διαδρομή για το σχολείο ή το φροντιστήριο. Όπως καταλαβαίνεις, όλο αυτό ήταν κατά κάποιον τρόπο ακατανόητο από τους γύρω μου. Έτσι, στην προσπάθειά μου να συνυπάρξω με τον περίγυρο, ονόμασα την ποίηση παιδική ασθένεια, την έριξα στην πυρά και για 10 χρόνια δεν ξαναέγραψα τίποτα. Το 2016 η ποίηση μπήκε ξανά, πολύ απότομα και βίαια, στη ζωή μου. Ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός συνέβη που συγκλόνισε την ύπαρξή μου και το χαρτί πήρε τον ρόλο του πιο πιστού μου φίλου. Από τότε και μέχρι τώρα δεν σταμάτησα να γράφω.

Ποια είναι η κινητήριος δύναμη που σε ωθεί να γράφεις; Αφορμή για να γράψω μπορεί να σταθεί το οτιδήποτε. Οι θεματικές ενότητες με τις οποίες ασχολούμαι είναι ο έρωτας, ο θάνατος, η κοινωνία. Είναι όσα βλέπω γύρω μου και όσα αισθάνομαι. Πρόκειται για ιστορίες δικές μου, αλλά και ανθρώπων που γνώρισα, ανθρώπων που αγάπησα. Όλα τα λεγόμενά μου μέσα σε αυτό βιβλίο είναι 100% αληθινά. Θεωρείς την ποίηση έναν αμιγώς ρομαντικό τρόπο έκφρασης; Θεωρώ πως η ποίηση οφείλει να έχει αλήθεια. Μπορεί να έχει ρομαντισμό. Μπορεί και όχι. Αυτό που οφείλει η ποίηση επίσης, κατ’ εμέ, είναι να στέκεται μακριά από την πόζα και τα ψεύτικα φτιασίδια. Να έχει

πείσμα, δυναμισμό, αίσθημα αυθεντικό. Γι’ αυτά προσπαθώ και ξέρω ότι είναι ακόμη νωρίς και έχω πολύ δρόμο να διανύσω. Η ομοιοκαταληξία είναι περιορισμός ή πρόκληση για τον γράφοντα; Εάν κάποιος νιώθει ότι τον περιορίζει, φαντάζομαι δεν την επιλέγει. Η ποίηση θα πρέπει να είναι ελευθερία και όχι καταπίεση. Μόνο τότε θα μπορέσει να απελευθερώσει και τον αναγνώστη. Εγώ την ομοιοκαταληξία την αγαπώ, αλλά δεν τη χρησιμοποιώ αυστηρά. Τι σημαίνει για εσένα την ίδια η συλλογή «Στεντόρεια»; Η συλλογή «Στεντόρεια» είναι η συνέχεια της «Χασμωδίας», του πρώτου μου βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις momentum. Ή καλύτερα η εξελιγμένη, θέλω να πιστεύω, συνέχειά της. Είναι όσα φώναζε η ψυχή μου τους τελευταίους 18 μήνες. Τι σημαίνει να μιλά κάποιος σήμερα «στεντόρεια»; Να εκφράζεται με δύναμη ψυχής και αλήθεια. Να υψώνει τη φωνή και το ανάστημά του σε ό,τι τον ενοχλεί και τον λερώνει. Σε ό,τι αγαπά να φωνάζει δυνατά. Να αρθρώνει φωνή σε κάθε φάση της ζωής του και όχι να ψελλίζει δειλά. Εκτός κι αν μια στιγμή τον αφήσει άλαλο ο έρωτας. Τότε και μόνο τότε δικαιούται μια στιγμή σιωπής. Αφοπλισμένης σιωπής. Η ποιητική συλλογή «Στεντόρεια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φερενίκη.

133

Art

TAkIS Η περιπέτεια της τέχνης του Χρήστου Ζαμπούνη

Α

πό τους Αγίους Αναργύρους έως την Place de La Défense, η θαυμαστή διαδρομή του καλλιτέχνη που άλλαξε τον ρου της γλυπτικής.

Παρίσι, Μάιος 1960 «Είναι Κυριακή απόγευμα. Σκεφτόμουν να γράψω τη βιογραφία μου. Βρίσκομαι σε μια μεταβατική περίοδο. Πριν από τρεις εβδομάδες, ήμουν σαν νεκρός. Γράφω για να ανακαλύψω το μυστικό της ζωής, που έχουμε χάσει με την απομάκρυνσή μας από τον ήλιο», σημειώνει στο ημερολόγιό του ο Τάκις. Παρίσι, Μάιος 1990 Στην πρώτη μας γνωριμία, στην Closerie des Lilas, ο Tάκις θα πει προκλητικά: «Εάν δεν έχεις βγάλει 1.000.000 δολάρια πριν από τα τριάντα σου, είσαι αποτυχημένος». Έχουν περάσει λίγα χρόνια από τη μαζική παραγγελία 76 γιγαντιαίων σινιάλων από τον ίδιο τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν, τα οποία κοσμούν την Place de La Défense, το «Μανχάταν» της γαλλικής πρωτευούσης. Οι σερβιτόροι του φημισμένου εστιατορίου, αδιαφιλονίκητοι κριτές της φήμης, τον περιποιούνται ωσάν να ήταν ο βασιλιάς του Μονπαρνάς. Από τα γύρω τραπέζια οι θαμώνες τού ρίχνουν κλεφτές ματιές, όπως συμβαίνει συνήθως με τις διασημότητες. Αθήνα, Φεβρουάριος 2018 Ο Tάκις μιλάει με ενθουσιασμό για το νέο του βιβλίο με τίτλο «Solar Yoga & Cosmic Energy», μια τεχνική του πώς να εισάγουμε την ηλιακή ενέργεια στο σώμα μας, προκειμένου να δημιουργούμε έναν κάθε φορά καινούργιο εαυτό. Ας κάνουμε ένα flashback. Τίποτε δεν προδικάζει τη θαυμαστή διαδρομή όταν ο Παναγιώτης Βασιλάκης βλέπει το φως της ημέρας το 1925, στην Αθήνα. Έκτος στη σειρά μιας οικογένειας επτά παιδιών, παρατηρεί τον πατέρα του να καταστρέφεται οικονομικά και τη μητέρα του να αρνείται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. «Ξαφνικά, στα οκτώ μου χρόνια έπαψα να ανήκω σε κάποια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη. […] Νιώθαμε σαν να είμαστε πάνω σε ένα πλοίο που βυθίζεται, από θαύμα σε θαύμα, όμως, τη γλιτώναμε. […] Όταν ο πατέρας μου μπήκε στη φυλακή για χρέη, για έναν χρόνο, όλοι στην οικογένεια τρώγαμε μόνο ψωμί με τυρί. Όταν άνοιγαν τα σχολεία, πολλές φορές δεν είχαμε παπούτσια. Έτσι, αρχίζαμε το σχολείο στη μέση της χρονιάς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η υπερηφάνεια των γονιών μας, που δεν ήθελαν να δείξουν τη φτώχεια τους. Γι’ αυτό ποτέ δεν δεχτήκαμε βοήθεια σε ρούχα, για παράδειγμα, από καμία από τις οργανώσεις που υπήρχαν τότε. Ίσα ίσα, και με δυσκολία, μας άφηναν να τρώμε στο συσσίτιο του σχολείου», σημειώνει στην αυτοβιογραφία του, που κυκλοφόρησε το 1961 στη Γαλλία και το 2005 στην Ελλάδα.

134

135

Η

γερμανική κατοχή και ο Εμφύλιος που ακολουθούν δεν βελτιώνουν καθόλου την κατάστασή του. Το αντίθετο μάλλον. «Δεν είχα κανένα εισόδημα… και όταν λέω κανένα εισόδημα, εννοώ κανένα εισόδημα – είχα δύο φίλους εκεί στου Λουμίδη, κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος όπου ήταν το Ναυτικό, και ένας φίλος μου αλήτης είχε έναν τενεκέ και ένα κουτάλι, και όποτε χτυπούσε σάλπιγγα, πηγαίναμε και τρώγαμε τα υπολείμματα. Το καζάνι τελείωνε και ο μάγειρας έδινε σε πέντε-έξι αλήτες, και πάλι μετά έπρεπε να κάνω 8 χιλιόμετρα με τα πόδια μέχρι τους Αγίους Αναργύρους, όπου έμενα, και μέχρι να γυρίσω πεινούσα πάλι», θα διηγηθεί σε μια συνέντευξη που μου παρεχώρησε στο περιοδικό «Τα Πρόσωπα». Την καλλιτεχνική του φύση θα την ανακαλύψει στα εφηβικά του χρόνια. «Μάιος 1944. Ο διάβολος παίρνει ανθρώπινη μορφή και με επισκέπτεται. Θέλω να αποκτήσω ταλέντο και δύο ώρες κάθε μέρα τραβάω γραμμές στον μαυροπίνακα. Ευθείες γραμμές, καμπύλες γραμμές, ημικύκλια. Δεν μπορώ να καθίσω σε καρέκλα. Ηλεκτρίζομαι». Χωρίς την ενθάρρυνση των δικών του και με έντονα βιοποριστικά προβλήματα, ο Tάκις δεν θα αντέξει πολύ τη μεταπολεμική ελληνική πραγματικότητα. Το 1954 αναχωρεί για μόνιμη εγκατάσταση στο Παρίσι. «Κανονικά, δεν έφυγα από την Ελλάδα. Με διώξανε. Είμαι εξόριστος. Δεν με αφήνανε να επιζήσω. Με καταδιώξανε για το παράξενο φέρσιμό μου, που για μένα ήταν το σωστό. Προσπάθησαν, για παράδειγμα, να με βάλουν στη Σχολή Καλών Τεχνών, τη βρήκα γελοία, στην ανώτερη κοι136

νωνία τούς βρήκα γελοίους, βαρετούς», θα εξολογηθεί στην ίδια συνέντευξη. Στη γαλλική πρωτεύουσα θα ριχτεί με τα μούτρα στη δουλειά και, επηρεασμένος από την εφεύρεση των ραντάρ, θα δημιουργήσει τα πρώτα του σινιάλα. Πολύ σύντομα η καλλιτεχνική πρωτοπορία θα αναγνωρίσει το πηγαίο ταλέντο του και θα τον εντάξει στους κύκλους της. «Συνάντησα τον Ιβ Κλάιν το 1955. Γίναμε φίλοι αμέσως. Εκείνη την εποχή, ο Ιβ μιλούσε το ίδιο κακά αγγλικά με εμένα και εγώ δεν μιλούσα σχεδόν καθόλου γαλλικά. Έμενε κοντά μου και τον συναντούσα συχνά στο Σελέκτ. Σιχαινόμουν το “κομφορμιστικό” του ντύσιμο και την “αθλητική” του εμφάνιση, αλλά είχε τη γοητεία ενός παιδιού…» Τότε γνωρίζει τον Μαρσέλ Ντισάν, τον Τζακομέτι και τον Αλέξανδρο Ιόλα, στην γκαλερί του οποίου θα εκθέσει στη Νέα Υόρκη. Το 1958 είναι μια χρονιά-κλειδί, διότι θα ανακαλύψει τα μαγνητικά πεδία τα οποία θα αποτελέσουν τη βάση του έργου του. Θα ακολουθήσουν κι άλλες επινοήσεις νέων μορφών καλλιτεχνικής εκφράσεως, που θα του ανοίξουν τις πόρτες των μεγαλύτερων μουσείων του κόσμου. Το 1968, το περίφημο MIT (Massachusetts Institute of Technology, ελληνιστί Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης) τον προσκαλεί ως επισκέπτη ερευνητή. Είναι η ώρα των μαγνητικών γλυπτών. Οι New York Times θα γράψουν ότι «ο Τάκις παντρεύει την τέχνη με την επιστήμη». Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα πειραματιστεί σε ποικίλες μορφές τέχνης και σκέψης, από τη μουσική έως τον χορό και από την αρχαία τραγωδία έως τη φιλοσοφία.

Art

«Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα είναι το μόνο που μπορεί να σώσει τον κόσμο» «Θέλω επιτέλους να γίνω Έλληνας, δηλαδή να καταλάβω το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, που είναι το μόνο που μπορεί να σώσει τον κόσμο», θα μου εξομολογηθεί. Είναι η εποχή της αργής, πλην μελετημένης επιστροφής στην Ελλάδα και της δημιουργίας του Κέντρου Έρευνας για τις Τέχνες και τις Επιστήμες στο Γεροβουνό, που θα βραβευθεί από το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη συμβολή του στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Στα εγκαίνιά του, το 1993, η Μελίνα Μερκούρη θα πει την περίφημη φράση «Ένα πρόσωπο του μεγέθους του Τάκι γεννιέται μία φορά στον αιώνα», ενώ το Petit Larousse θα τον συμπεριλάβει μαζί με τον Ελ Γκρέκο στους μόνους Έλληνες γλύπτες μετά την αρχαιότητα».

Ιδιόρρυθμος, προκλητικός, ενίοτε αυτοκαταστροφικός, πλην όμως πάντοτε παθιασμένος, ο Τάκις θα δυσκολευθεί να συνεννοηθεί με τους εγχώριους αρμοδίους, με αποτέλεσμα τα τρία γλυπτά που θα δωρίσει στον Δήμο Αθηναίων επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη να έρθει ο επόμενος δήμαρχος και να τα ξεριζώσει.

137

Travel

138

Madagascar του Θάνου Βεργή Φωτογραφίες: Vassilis Pitoulis Μοντέλο: Zarina Isakhan

Τ

α τεράστια αιωνόβια δέντρα κυριαρχούν στην προοπτική του τοπίου στη διάσημη Avenue of the Baobabs στη Μαδαγασκάρη. Ο φωτογράφος του Mancode Βασίλης Πιτούλης, σε μία από τις πολλές αποστολές του, έφτασε στο νησί της Αφρικής στον Ινδικό Ωκεανό. Σε ιδιαίτερες λήψεις απεικόνισε τη μοναδική ομορφιά του τοπίου, συνδυάζοντάς το με τους ανθρώπους του αλλά και με τη γυναικεία παρουσία.

139

140

Travel

Το τέταρτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου, η Μαδαγασκάρη, βρίσκεται απέναντι από τη νοτιοανατολική ακτή της Αφρικής και η πρωτεύουσά της είναι η Ανταναναρίβο.

141

Ανάμεσα από τις πόλεις Morondava και Belo Tsiribihina βρίσκεται η Avenue of the Baobabs, ένας δρόμος 260 μ., γεμάτος πανύψηλα δέντρα, που φτάνουν τα 30 μ. ύψος και σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορούν να ζήσουν 800 χρόνια.

142

Travel

143

144

John Phillips / LIFE Pictures / Getty Images / Ideal Image

ANTOINE DE SAINT-EXUPÉRY της Μαριανίνας Πάτσα

Α

ρχές 20ου αιώνα. Ο Antoine de Saint-Exupéry γεννιέται την ίδια εποχή με το αεροπλάνο και μοιάζει σαν να τους δένουν σφιχτά πολλές αόρατες κλωστές. Μεγαλώνει χαρούμενα την εποχή που ο Μπλεριό διασχίζει τη Μάγχη με αεροπλάνο. Ο μικρός Antoine φτιάχνει πτερύγια από χαρτόνι και τα κολλάει στο ποδήλατό του. Είναι πλέον 12 ετών. Παρακολουθεί τυχαία μια μικρή ομάδα μηχανικών που συναρμολογούν ένα αεροπλάνο, ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. Το αεροπλάνο είναι έτοιμο. Το αγόρι κοιτά μαγεμένο και οι μηχανικοί το προσκαλούν να πετάξει μαζί τους. Ο Antoine πετάει, είναι πλέον πουλί, είναι ένα με τα σύννεφα, είναι ο ίδιος ένα σύννεφο. Η αίσθηση της πτήσης μένει στην ψυχή του για πάντα.

στιγμές ουσίας. Όταν η εταιρεία εξαγοράζεται από έναν μεγάλο όμιλο, εκείνος δεν συμφωνεί και φεύγει. Χρειάζεται χρήματα. Βρίσκει διέξοδο στα βιβλία του και συγγράφει τη «Νυχτερινή πτήση», που του χαρίζει ένα λογοτεχνικό βραβείο κι ένα συμβόλαιο για τη χολιγουντιανή παραγωγή «Άνεμος, άμμος και άστρα» με τον Clark Gable.

Ψάχνει τον δρόμο του προς την ενηλικίωση. Αποτυγχάνει δύο φορές στις τελικές εξετάσεις για τη Ναυτική Ακαδημία (μερικοί πιστεύουν ότι συνέβη σκόπιμα) και μελετά αρχιτεκτονική στην École des Beaux-Arts, μα 15 μήνες αργότερα τα παρατάει. Το 1921, ο Saint-Exupéry αρχίζει τη στρατιωτική του θητεία. Μετά τη βασική εκπαίδευση καταλήγει στη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία με την ιδιότητα του μηχανικού, ενώ παράλληλα μαθαίνει να πιλοτάρει. Πετάει. Πραγματοποιεί αποστολές αναγνώρισης. Πολλές φορές κινδυνεύει. Η οικογένειά του θέλει να βρει μια δουλειά «φυσιολογική». Τελικά τραυματίζεται σοβαρά στα 22 του και αναγκάζεται να γίνει εμπορικός υπάλληλος. Εκεί, μέσα στην απογοήτευση της ζωής, και πάντα με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό, πιάνει την πένα. Γράφει και βρίσκει διέξοδο. Τα κείμενα αυτά οδηγούν στην έκδοση του βιβλίου «Ο αεροπόρος», αλλά και στην απόφαση να αναζητήσει για πάντα την καριέρα του στους αιθέρες.

Δεν είναι ευτυχισμένος πια. Με τη γυναίκα έχουν ψυχρανθεί, η στάση της Γαλλίας τον έχει κουράσει, η ανθρωπότητα του φαίνεται πως αναλώνεται μέσα στην εχθρότητα. Χάνει τους καλούς του φίλους στον πόλεμο. Οι άνθρωποι του «Ταχυδρομείου του Νότου», το αποκούμπι της ψυχής του, δεν υπάρχουν πια. Τα βράδια ξενυχτά γράφοντας. Ο «Μικρός πρίγκιπας» γίνεται το αποκούμπι του. Είναι ο φίλος του στην έρημο, εκεί όπου έπεσε με το αεροπλάνο του. Μιλάει με την αλεπού και το τριαντάφυλλό του για την αγάπη, για τη φιλία, για το ουσιώδες που βλέπει κανείς μόνο με την καρδιά. Επιστρέφει στον πόλεμο. Είναι πλέον 44 ετών. Η φωτογραφία των φίλων του είναι σταθερά πάνω στο πιλοτήριο.

Επιστρέφει στη θέση του πιλότου για λογαριασμό μιας εταιρείας που εκτελεί ταχυδρομικές πτήσεις μεταξύ Τουλούζης και Βορείου Αφρικής. Συνάδελφοί του είναι οι πρωτοπόροι των διηπειρωτικών πτήσεων Ζαν Μερμόζ και Ζορζ Γκιγιομέ. Γίνονται αχώριστοι φίλοι. Τα αεροπλάνα της εποχής είναι σε εμβρυϊκό στάδιο, η συνεχής αναμέτρηση με τον κίνδυνο είναι η καθημερινότητα. Όμως «...το ταχυδρομείο πρέπει πάντα να περάσει...» όπως γράφει στο επόμενο βιβλίο του που έκανε το όνομά του γνωστό: «Το Ταχυδρομείο του Νότου». Η εταιρεία επεκτείνεται. Εκείνος διορίζεται σταθμάρχης στο Καπ Ζουμπί, στη μέση της Ισπανικής Σαχάρας, κι έπειτα στην Αργεντινή. Οι φιλίες του είναι σταθερές, είναι ερωτευμένος, πετάει, γράφει για όλες τις

Η κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον βρίσκει στις ΗΠΑ. Προσφέρεται για υπηρεσία. Αν και είναι μεγάλος και σε βεβαρημένη κατάσταση για να πετάξει, χρησιμοποιεί όλα του τα μέσα και τα καταφέρνει. Είναι άλλωστε ο πιο διάσημος Γάλλος αεροπόρος! Πετάει τόσο χαμηλά, που οι καπνοί από τις εκρήξεις τον κρύβουν από τα εχθρικά μάτια.

Νωρίς το πρωί της 31ης Ιουλίου 1944, απογειώνεται από ένα αεροδρόμιο της Κορσικής με ένα άοπλο Lockheed P-38 Lightning για αναγνωριστική αποστολή. Τριάμισι ώρες μετά την απογείωση, ο Εξιπερί θεωρείται αγνοούμενος. Για 50 και περισσότερα χρόνια οι έρευνες για να βρεθεί το αεροπλάνο εκείνο δεν καρποφόρησαν. Από μια φράση που βρέθηκε ανάμεσα στα τελευταία του χειρόγραφα και έλεγε «...κάποια μέρα θα χαθώ πάνω σε έναν μαρτυρικό σταυρό που θα είναι η Μεσόγειος...» σχεδόν όλοι πίστεψαν ότι ο Εξιπερί αυτοκτόνησε. Τον Σεπτέμβριο του 1998, ένας ψαράς βρίσκει ανατολικά του νησιού Riou, νότια της Μασσαλίας, το ασημένιο μπρασελέ με χαραγμένα τα ονόματα του Antoine, της γυναίκας του Consuelo και του εκδότη του. Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 2000, ένας δύτης ανακαλύπτει τα συντρίμμια του αεροσκάφους διάσπαρτα σε μεγάλη ακτίνα. Σήμερα όλα τα ευρήματα εκτίθενται στο Air and Space Museum, στο Le Bourget, στο Παρίσι.

145

Motors

BABY, YOU CAn DrIVE MY CAr του Τίμου Οικονομόπουλου (αντιπρόσωπου του οίκου Bonhams στην Ελλάδα)

Κ

αι βέβαια μιλάμε για τη Lamborghini 400 GT 2+2, η οποία ανήκει στη συλλογή αυτοκινήτων του Sir Paul McCartney, του τραγουδιστή, στιχουργού και συνθέτη, ενός από τα ιδρυτικά μέλη του μουσικού συγκροτήματος των Beatles που ξεκίνησε από το Liverpool και κατέκτησε το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Ο πιο εμπορικά επιτυχημένος τραγουδοποιός, σύμφωνα με το βιβλίο Guinness. To 1997 χρίζεται ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας και του απονέμεται ο τίτλος του Sir για την προσφορά του στη μουσική σκηνή του Ηνωμένου Βασιλείου. Γνωστή η αγάπη του για τα αυτοκίνητα και την ταχύτητα, τον κάνει έναν από τους μεγάλους συλλέκτες αυτοκινήτων. Ένα από αυτά, και ίσως το πιο αγαπημένο του, μια Lamborghini 400 GT 2+2 του 1967, ένα εξαιρετικά κομψό touring car, ένα από τα μόλις 250 που κατασκεύασε η εταιρεία, και ένα από τα τέσσερα μόνο που κυκλοφόρησαν στη Με-

146

γάλη Βρετανία, φτάνοντας στην εξαιρετικά υψηλή ταχύτητα, για την εποχή εκείνη, των 167 μιλίων την ώρα, χάρη στον 12βάλβιδο κινητήρα του. Ο Sir Paul McCartney την αγόρασε τον Φεβρουάριο του 1968, όταν το συγκρότημα των Beatles ήταν στο απόγειό του, με τη δημοτικότητά τους στο πιο υψηλό σημείο και την εποχή που δούλευαν την ταινία κινουμένων σχεδίων «Yellow Submarine». Αυτή την εποχή αντιπροσωπεύει το αυτοκίνητο αυτό. Μια εποχή ξένοιαστη, χαρούμενη, γεμάτη μουσική, γεμάτη ποιότητα, που όση τη θυμούνται την αναπολούν ευχάριστα. Κλείνοντας για τελευταία φορά την πόρτα της Lamborghini, είπε «Baby, now you can drive my car», απευθυνόμενος στον υποψήφιο αγοραστή.

To αυτοκίνητο βγαίνει σε δημοπρασία από τον οίκο Bonhams την Κυριακή 18 Μαρτίου 2018 με εκτίμηση 400.000-500.000 λιρών Αγγλίας. Περιμένουμε να δούμε ποιος θα ανοίξει την πόρτα του ως ο καινούργιος του ιδιοκτήτης.

Ο Sir Paul McCartney, αγόρασε αυτή την Lamborghini τον Φεβρουάριο του 1968, όταν το συγκρότημα των Beatles ήταν στο απόγειο του.

147

Motors

Με τη σφραγίδα της Jeep

του Άρη Γαλανόπουλου

Το αγρίμι

Τ

ο Renegade σχεδιάστηκε για να προσφέρει τις καλύτερες εκτός δρόμου δυνατότητες στην κατηγορία, σε συνδυασμό με διαστάσεις και αναλογίες αμαξώματος που θα ταίριαζαν σε αυτοκίνητο πόλης. H εμβληματική μάσκα με τις επτά γρίλιες και τα μεγάλα στρογγυλά φωτιστικά σώματα δηλώνει με σαφήνεια την καταγωγή του οχήματος. Οι μικροί πρόβολοι, τα τραπεζοειδή ανοίγματα των θόλων συμπληρώνουν τον Jeep χαρακτήρα του νέου Renegade. Το Renegade έχει αποσπάσει την κορυφαία 5άστερη διάκριση στις δοκιμές πρόσκρουσης που πραγματοποίησε ο έγκριτος οργανισμός Euro NCAP, ενώ διαθέτει πληθώρα συνδυασμών μηχανολογικών συνόλων και ηλεκτρονικών βοηθημάτων. Πιο συγκεκριμένα, η Jeep περιλαμβάνει στην γκάμα της κινη-

148

τήρες βενζίνης και πετρελαίου από 1.4 έως και 2.0. Αναμφίβολα, ο κινητήρας που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ελληνική αγορά είναι ο diesel των 1,6 λίτρων, ο οποίος αποδίδει 120 ίππους και 320 Nm ροπής μόλις από τις 1.750 σ.α.λ. Το μικρό SUV είναι σχεδιασμένο στην Αμερική και κατασκευάζεται στην Ιταλία, αναδεικνύοντας έτσι τον παγκόσμιο προσανατολισμό της μάρκας. Η τιμή εκκίνησης του Jeep Renegade είναι τα 19.900 ευρώ και αφορά τον κινητήρα 1.6 E-TorQ των 110 ίππων, ενώ η βασική πετρελαιοκίνητη έκδοση ξεκινάει από τα 21.900 ευρώ. Στην κορυφή τοποθετείται και το Renegade Trailhawk με τον 2.0 diesel κινητήρα, το οποίο εφοδιάζεται με το σύστημα τετρακίνησης και το νέο αυτόματο κιβώτιο 9 σχέσεων. H τιμή του είναι 36.900 ευρώ.

Η premium δΥναμη Το νέο Jeep Compass είναι ένα αυθεντικό Jeep, άμεσα αναγνωρίσιμο, το οποίο ενσωματώνει δυναμικά όλα τα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά της εμβληματικής φίρμας. Τα τραπεζοειδή ανοίγματα στους θόλους εντείνουν τον δυναμικό χαρακτήρα του, οι λεπτομέρειες από γυαλιστερό μαύρο στα εμπρός φωτιστικά σώματα, στη μάσκα της Jeep, στις κολόνες του παρμπρίζ και στην οροφή τονίζουν την premium πλευρά του, ενώ η επικλινής οροφή δίνει τον σπορ τόνο χωρίς να μειώνει

τον διαθέσιμο χώρο για τους επιβάτες. Το νέο Jeep Compass είναι το πιο ικανό εκτός δρόμου όχημα της κατηγορίας του. Εξοπλίζεται με δύο συστήματα μόνιμης τετρακίνησης, το Jeep Active Drive και το Jeep Active Drive Low, τα οποία μπορούν ανά πάσα στιγμή να διαθέσουν το 100% της διαθέσιμης ροπής στον τροχό που τη χρειάζεται. Και τα δύο ενσωματώνουν το σύστημα διαχείρισης πρόσφυσης Jeep Selec-Terrain, που προσφέρει 5 διαφορετικές ρυθμίσεις λειτουργίας του συστήματος μετάδοσης κίνησης.

149

VS

Σχόλια για το στυλ

Mancode Gang

range rover velar Μια δύσκολη σύγκριση δύο αυτοκινήτων...

• Το Range Rover παρουσιάστηκε το 1970 και ήταν το πρώτο όχημα που διέσχισε την Αμερική από τον Βορρά έως τον Νότο • Βρετανικό στυλ στη μοντέρνα εκδοχή του • Ιδιαίτερες επιδόσεις και comfort on the road • Off road legacy • Κορυφαίο interior design • Ιδιαίτερα ακριβό σε full version • Ελπίζοντας σε βελτιωμένη αξιοπιστία • Οδηγείται φορώντας από jean έως black tie 150

g-wagon ...που όλοι περιμένουμε...

• To G-WAGON (G-Class) της Mercedes παρουσιάστηκε το 1979 ως στρατιωτικό όχημα μετά από πρόταση του τότε Σάχη του Ιράν • Το πιο «σκληρό τετράγωνο κουτί» με ρόδες • Ιδιαίτερα βελτιωμένο εσωτερικά • Κορυφαίο off road • Classic design • Ιδιαίτερα ακριβό σε full version • Ελπίζοντας στη μεταπώληση • Οδηγείται φορώντας από jean έως black tie 151

Motors OFF rOAD LEGACY BMW R nineT URBAN G/S Η μοτοσικλέτα που άλλαξε τον τρόπο που έβλεπε ο κόσμος την οδήγηση εκτός δρόμου.

του Γιάννου Κατσιμπάρου

Τ

ο νέο μέλος στη σειρά sport heritage της βαυαρικής εταιρείας αλλά και στην οικογένεια R nineT ακούει στο όνομα Urban G/S και πρόκειται για μια αναφορά στις αγωνιστικές μοτοσικλέτες της BMW τη δεκαετία του 1980 και συγκεκριμένα στο R80 G/S, ένα μοντέλο που δημιουργήθηκε για να αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε ο κόσμος την BMW αλλά και την οδήγηση εκτός δρόμου. Η R nineT Urban G/S αποτυπώνει το off road πνεύμα της εποχής εκείνης, ενώ ταυτόχρονα τα οδηγικά της χαρακτηριστικά είναι αυτά που την κάνουν πραγματικό μέλος της οικογένειας RnineT. Πιστή στο παρελθόν της, αποτίνοντας φόρο τιμής στον αρχικό σχεδιασμό με την εμφάνισή της, αλλά δείχνοντας τον ίδιο σεβασμό στο παρόν με τη σύγχρονη τεχνολογία της, η R nineT Urban G/S είναι εφοδιασμένη με τον γνωστό πανίσχυρο αερό-

152

ψυκτο boxer κινητήρα των 1.170 cc, με απόδοση 110 ίππων! Το σχετικά χαμηλό ύψος της μοτοσυκλέτας επιτρέπει έναν πολύ καλό έλεγχο από τον αναβάτη σε ό,τι τερέν και αν κινείται, ενώ το ελαφρώς ψηλότερο τιμόνι, η μεγάλη επιφάνεια της σέλας και τα φαρδύτερα προς τα πίσω τοποθετημένα μαρσπιέ δημιουργούν μια πιο χαλαρή και σίγουρη εμπειρία οδήγησης. Το ABS βρίσκεται στον βασικό εξοπλισμό, ενώ προαιρετικό είναι το ASC (αυτόματος έλεγχος ευστάθειας). Η R nineT δεν είναι μια μοτοσικλέτα που θα βάλει φωτιά στην άσφαλτο, έχει όμως επιδόσεις υπεραρκετές, προσφέροντας ενθουσιώδη οδήγηση σε ευθείες, σε επαρχιακές στροφές αλλά και σε κίνηση εντός πόλης! Είτε θέλει κάποιος εμφάνιση εκτός δρόμου είτε ρετρό αύρα, η R nineT Urban G/S εκφράζει τον τρόπο ζωής σου, δίνοντας σου και απεριόριστες δυνατότητες customizing.

Indian Scout BoBBer Μια μοτοσικλέτα με στυλ και δυναμικό χαρακτήρα

Η

Indian Scout αρχικά είναι το entry level μοντέλο στην γκάμα της Indian και πρόκειται για μια μοτοσικλέτα που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, όχι και τόσο νεανικό. Μια πολύ διαφορετική μοτοσικλέτα σε σχέση με τα υπόλοιπα μοντέλα της εταιρείας. Η δημιουργία της Scout Bobber δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεση της Indian να εισβάλει στην ευρωπαϊκή αγορά ως απάντηση στο Triumph Bobber, το οποίο φτιάχτηκε με στόχο την αμερικανική αγορά. Η μοτοσικλέτα είναι βασισμένη πάνω στο στάνταρ Scout των 1.133 κυβικών, με τον υγροψυκτο V2 κινητήρα να αποδίδει 94 ίππους και 9,9 κιλά ροπής! Τα φτερά είναι κομμένα, οι αναρτήσεις χαμηλωμένες ενώ τα μαρσπιέ είναι τοποθετημένα πιο πίσω, δημιουργώντας μια διαφορετική και επιθετική θέση οδήγησης. Το πιρούνι είναι εντελώς καινούργιο, το πίσω αμορ-

τισέρ έχει μικρότερη διαδρομή κατά 25 χιλιοστά, ενώ τα ελαστικά είναι τύπου bobber, με φαρδύ πέλμα και μεγάλο προφίλ. Το πλαίσιο είναι αλουμινένιο, η σέλα είναι φτιαγμένη από πραγματικό δέρμα, ενώ ολόκληρη η μινιμαλιστική εικόνα της μοτοσικλέτας διατηρείται με κάποιες προσεγμένες λεπτομέρειες, όπως το πίσω LED φως που έχει ενσωματωμένα φλας. Το μαύρο χρώμα είναι αυτό που κυριαρχεί γενικά πάνω στη νέα Scout Bobber, από τα καπάκια του κινητήρα μέχρι τα τελικά των εξατμίσεων. Η Indian Scout Bobber δημιουργήθηκε για αναβάτες που θέλουν μια στυλάτη μοτοσικλέτα, με δυναμικά χαρακτηριστικά, να την απολαμβάνουν και οδηγώντας την αλλά και χαζεύοντάς την, και που επιβεβαιώνει ότι η αναγεννημένη Indian είναι εδώ έτοιμη απαντώντας στον ανταγωνισμό.

153

Art Franck Bohbot

The Magic of realitY Νέα Υόρκη: Η «πόλη που ποτέ δεν κοιμάται»

της Μαριανίνας Πάτσα

Μ

Ο Bohbot έχει συνεργαστεί με μουσεία, σχεδιαστές μόδας, φίρμες όπως η Nike και σημαντικά περιοδικά, όπως τα New York Magazine, Wired, Time, Vogue, Bloomberg, The Independent, Times New York και National Geographic. Στα highlights των τελευταίων χρόνων: Το 2013 του ανατέθηκε από το Μουσείο του Λούβρου να φωτογραφίσει τους εσωτερικούς χώρους του μουσείου. Το 2014 η πρώτη του σειρά πορτρέτων, Cuts, δημοσιεύτηκε στους The New York Times. Το 2015 ο Bohbot συνεργάστηκε με τον Βρετανό σχεδιαστή μόδας Paul Smith. Την ίδια χρονιά φωτογράφισε το DreamHack στο Jönköping της Σουηδίας για λογαριασμό του The New York Times Magazine.

154

Courtesy of teNeues

ε εικόνες που ακροβατούν μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, ο Franck Bohbot δημιουργεί μια ενδιάμεση διάσταση. Ο φωτογράφος και κινηματογραφιστής από τη Γαλλία, που ζει και δημιουργεί στη Νέα Υόρκη, χαρακτηρίζεται από μια ζωγραφική και film noir προσέγγιση στο έργο του. Ο Bohbot δημιουργεί εικόνες με αινιγματική ατμόσφαιρα, δείχνοντας το μυστήριο και την ονειρική ποιότητα που υπάρχει μέσα στα ρεαλιστικά αστικά τοπία της καθημερινής ζωής. Με ιδιαίτερη έμφαση στην αλληλεπίδραση του φωτός και του χρώματος, θολώνει τα όρια μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας, θυμίζοντας συχνά φουτουριστικούς κόσμους, όπως αυτόν του Blade Runner.

Το 2016 ο Bohbot κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο «Light On New York City» (TeNeues). Η «πόλη που ποτέ δεν κοιμάται» απαθανατίζεται με μια μετα-αποκαλυπτική αύρα. Με αισθητή την απουσία εστίασης στον άνθρωπο, η Νέα Υόρκη φωτογραφίζεται απο-

κλειστικά νύχτα, με τις αντιθέσεις του φωτός/σκοταδιού και τις αρχιτεκτονικές τοποθεσίες να δημιουργούν τη συγχώνευση μιας σύγχρονης αστικής πραγματικότητας και μιας τεχνητής νοσταλγικής μαγείας φτιαγμένης από fluorescent φώτα.

155

Music Gilbert Bécaud Monsieur 100,000 Volts

της Μαριανίνας Πάτσα

Τ

ο όνομα του Gilbert Bécaud είναι συνώνυμο της επανάστασης στη γαλλική μουσική του 20ού αιώνα, όμως ο ίδιος έβρισκε τις μελωδίες κάτι τόσο φυσικό όσο το να αναπνέει. Έτσι, όταν του ζητήθηκε να μιλήσει για το μουσικό δώρο που διέθετε, είπε με απλότητα: «Ένα λουλούδι δεν καταλαβαίνει από βοτανική». Ο Γάλλος τραγουδιστής, συνθέτης, πιανίστας και ηθοποιός ήταν γνωστός και ως «Monsieur 100,000 Volts» για τις εκρηκτικές εμφανίσεις του, που κάποιες φορές έκαναν το κοινό ακόμα και να βανδαλίσει τον συναυλιακό χώρο από την έξαψη, πράγμα ιδιαίτερα ασυνήθιστο για την εποχή. Άμεσα αναγνωρίσιμος, με το σκούρο μπλε κοστούμι του, το λευκό πουκάμισο και την «τυχερή» του πουά γραβάτα, μεσουράνησε για σχεδόν πενήντα χρόνια, ενώ ακόμα και σήμερα στοιχειώνει τις δισκοθήκες των νοσταλ-

156

mancoderadio.com γών μιας «αθώας», αλλά καθόλου απλοϊκής εποχής που μοιάζει να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, με hits όπως τα «Nathalie» και «Et maintenant». Ο Bécaud μαθαίνει πιάνο σε νεαρή ηλικία και στη συνέχεια σπουδάζει στο Conservatoire de Nice. Το 1942 αφήνει το σχολείο για να συμμετάσχει στη γαλλική Αντίσταση κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αρχίζει να γράφει τραγούδια το 1948, αφού συναντά τον Maurice Vidalin, από τον οποίο εμπνέεται τις πρώτες του συνθέσεις. Αρχίζει να γράφει τραγούδια για τη Marie Bizet. Οι Bizet, Bécaud και Vidalin γίνονται ένα επιτυχημένο τρίο που κρατάει μέχρι το 1950. Κατά την περιοδεία με τον Jacques Pills ως πιανίστας, ο Bécaud συναντά την Edith Piaf, τη σύζυγο του Pills εκείνη την εποχή. Αρ-

Gamma - Keystone, Roger Viollet / Getty Images / Ideal Image

χίζει να τραγουδά έπειτα από προτροπή της Piaf το 1953. Κάνει το ντεμπούτο του στο Paris Olympia υπό τη διεύθυνση του Bruno Coquatrix, προσελκύοντας 6.000 θεατές, τους τριπλάσιους από όσους μπορούσε να φιλοξενήσει ο χώρος. Την ίδια δεκαετία συνθέτει επιτυχίες που κολλάνε στο μυαλό, όπως τα «La Corrida» (1956), «Le Jour ou la Pluie Viendra» (1957) και «C’est Merveilleux L’amour» (1958). Το 1960 κερδίζει το βραβείο Grand Prix du Disque. Την ίδια χρονιά, το «Let It Be Me», μια αγγλική εκδοχή του «Je t’appartiens», γίνεται μεγάλη επιτυχία για τους Everly Brothers. Με τα χρόνια το διασκευάζουν και οι Bob Dylan,

Nina Simone, Elvis Presley, Willie Nelson, James Brown. Το 1961, το «Et Maintenant» κατακτά την κορυφή των γαλλικών charts. Αργότερα, ο Frank Sinatra το ηχογραφεί διασκευασμένο στα αγγλικά ως «What now, my love». Ο Bécaud είναι η ιδιοφυΐα πίσω από δώδεκα άλμπουμ, αλλά και οπερέτες και μιούζικαλ που συνέθεσε στη μετέπειτα μουσική πορεία του. Παρά το γεγονός ότι δεν έκανε Νo 1 επιτυχίες το ’80 και το ’90, τα προηγούμενα τραγούδια του συνέχισαν να είναι δημοφιλή και κυκλοφορούν μέχρι σήμερα σε πολλές συλλογές, ως φόρος τιμής στην ανεξίτηλη μουσική του μεγαλοφυΐα.

157

Food &

Leisure

La Tour Melas του Χρήστου Ζαμπούνη

Ό

λα ή μάλλον όλα ξεκίνησαν από ένα στοίχημα. Δύο φίλοι, ένας Ελβετός τραπεζίτης και ένας Έλλην χρηματιστής, δοκιμάζουν κρασιά στο εστιατόριο «Stampfenbach» της Ζυρίχης. Όταν φτάνει ένα «Château Lafleur», ο Κύρος Μελάς γυρίζει προς τον συνομιλητή του και δηλώνει: «Μια μέρα θα κάνω ένα κρασί εφάμιλλο με αυτό το Bordeaux που πίνουμε τώρα». Είκοσι σχεδόν χρόνια αργότερα, σε ένα blind tasting που διοργανώνεται επί τούτου, το ελληνικό «Château La Tour Melas» επικρατεί της αντίστοιχης ποικιλίας γαλλικών οίνων. Ο Ελβετός δεν παραδέχεται την ήττα του, με το επιχείρημα ότι τα κρασιά είναι νέα και τα γαλλικά παλαιώνουν καλύτερα, οπότε το στοίχημα μετατίθεται για το μέλλον, όμως για τον Έλληνα παραγωγό το στοίχημα έχει κερδηθεί.

158

Όλα ξεκίνησαν το 1961, όταν ο Αιγυπτιώτης πατέρας του Κύρου, ο Οκτάβιος, περνώντας από την περιοχή Αχινός, δίπλα στη Στυλίδα, αγόρασε ένα αμπέλι 20 στρεμμάτων. Σήμερα η δεύτερη γενιά Μελά δύναται να καμαρώνει για έναν αμπελώνα συνολικής εκτάσεως 150 στρεμμάτων, για ένα πρότυπο οινοποιείο και ένα εξίσου πρότυπο εμφιαλωτήριο, για έναν πέτρινο πύργο-ξενώνα που διαθέτει μια ευρύχωρη τραπεζαρία, ιδανική για συμπόσια και δοκιμή κρασιών: «La Tour Melas», «Παλιές Ρίζες», «Cyrus One» και από φέτος το ροζέ «Idylle». Η επένδυσις είναι «διαστημική» για την Ελλάδα της κρίσεως, αλλά το αποτέλεσμα τόσο σε αισθητικό όσο και σε οινοπαραγωγικό επίπεδο επιβεβαιώνει τη φράση του Σαρλ Μονταλαμπέρ: «Η ζωή είναι γενναιόδωρη μόνο σε όσους υπερβάλλουν».

La Tour Melas, Αχινός Φθιώτιδος

159

Advertising Stories

160

161

Courtesy of Nick Fouquet

THE PrOpOSAL

Περιπετειώδης και με ελεύθερο πνεύμα ο Nick Fouquet, ιδρυτής του ομώνυμου brand, εμπνέεται από τη φύση και την κουλτούρα του Los Angeles και δημιουργεί μοναδικά καπέλα. Καθένα από αυτά φέρει την αισθητική του σε συνδυασμό με την αριστοτεχνική χειροποίητη κατασκευή και τα υψηλής ποιότητας υλικά.

CREDITS Διευθύνσεις: Authentic (σελ. 90-103)

ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802600, VF Hellas Α.Ε.: Κηφισίας 38, Μαρούσι, τηλ. 210-3449300, Shop & Trade: Πειραιώς 222, Ταύρος, τηλ.

211-1881100, De Rigo Hellas: Σώρου 11, Μαρούσι, τηλ. 210-6826326, EPONYMO E>more: Golden Hall: Λεωφόρος Κηφισίας 37Α, Μαρούσι, 1ος όροφος, τηλ. 210-6836980, Notos Exclucive: The Mall Athens: Ανδρέα Παπανδρέου 35, Μαρούσι, επίπεδο 2, τηλ. 210-6300037, The Bostonians: The Mall Athens: Ανδρέα Παπανδρέου 35, Μαρούσι, επίπεδο 2, τηλ.

210-6300042

Διευθύνσεις: Style (σελ. 104-111):

ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. DE RIGO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-6826326. ΕΛΜΗ SYSTEMS: Λεωφ. Αθηνών 165, Χαϊδάρι, τηλ. 210-2002200-300. GOFAS JEWELRY: Σταδίου 3, Αθήνα, τηλ. 210-3317540. FRANCK MULLER BOUTIQUE - KASSIS: Βουκουρεστίου 21, Αθήνα, τηλ. 210-3628003.

NOTOS: Σταδίου & Αιόλου, Αθήνα, τηλ. 210-3245811. ROCKWELL: Αναγνωστοπούλου 11, Αθήνα, τηλ. 210-7223336. ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ. 210-3235909. SHOP & TRADE: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-3408400. SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ. 210-9565656.

TIMEBOX S.A.: Σταδίου 48, Αθήνα, τηλ. 210-3212293. ΧΡΟΝΟΕΛΛΑΣ: Πετράκη 18, Σύνταγμα, τηλ. 210-3638286 162

163

164