MANCODE | Sophistique Edition ( Issue 20) by MANCODE

live with style

20 Οκτώβριος 2018

ΣΤΙΣ 7/10 ΜΕ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΜΕ 5 €

SOPHISTIQUÉ 1

Editor's Letter

Getty Images / Ideal Image

Sophistiqué

Alain Delon

ίµαι ένας ταξιδευτής και παρατηρητής. Πολλά χρόνια παρατηρώ καταστάσεις, ανθρώπους, σχέσεις που µου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Εστιάζω σε καθηµερινούς ανθρώπους και καθηµερινές καταστάσεις που αξίζουν. Όταν παρακολούθησα ένα µάθηµα του Umberto Eco στο Universita di Bologna για τη Σηµειολογία, µιλούσε για τη σοφιστικέ καθηµερινότητα και τους κωδικούς της. Με προβληµάτισε λίγο τότε, όµως, περνώντας τα χρόνια, τα λόγια του έγιναν κατανοητά. Η σοφιστικέ καθηµερινότητα είναι µια τέχνη. Οι Γάλλοι την ονοµάζουν «Art de Vivre». Στον κόσµο της µόδας βλέπουµε αρκετά άτοµα που προσπαθούν να είναι σοφιστικέ, αλλά αυτό δεν το πετυχαίνουν ούτε καν στην εικόνα. Πρώην «κρεµαστροκουβαλητές» σε fashion editorials, που σήµερα δηλώνουν στυλίστες, χωρίς να έχουν προσωπικό στυλ, µιµούµενοι κακόγουστους διεθνείς bloggers.

Αντιθέτως, υπάρχουν άνθρωποι, χωρίς βαρύγδουπους τίτλους ή επαγγελµατική ενασχόληση µε τη µόδα, οι οποίοι είναι άκρως σοφιστικέ. Ένας ψαράς, ένας σερβιτόρος, µια πωλήτρια, µια καθηγήτρια, ένας αξιωµατικός, κάποιοι πολύ ηλικιωµένοι. Αυτοί οι διαφορετικοί, που τελικά αξίζουν. Διαθέτουν την άνεση που δίνει η απλότητα και τη διαφοροποίηση που δίνει το στυλ. Βεβαίως, η Παιδεία, µε Π κεφαλαίο, καθώς αποτελεί τον ασφαλή βατήρα της sophistication, και οι Τέχνες. ΥΓ.: Αν λοιπόν θα ήθελα να δώσω ένα παράδειγµα του τι σηµαίνει σοφιστικέ βραδιά, αυτή ήταν η θεατρική παράσταση «Filumena Marturano» στο θέατρο Λαµπέτη το 1978. Ήµουν δέκα ετών και την είχα παρακολουθήσει µε τη µητέρα µου. Θαλής Πιτούλης Mancode Founder thalis@mancodemag.com

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Afp / Visual Hellas

20. Editor’s Letter: Sophistiqué 24. Opinion: Delenda est 28. Sophistication, του Sir Taki Theodoracopulos 38. Carine Roitfeld 44. Les Hommes Sophistiqués 54. Bohemian Rhapsody: Rami Malek 62. Je m’appelle Coco: Coco Chanel 70. Michael Caine 84. Μεσόγειος – Ψυχρός Πόλεµος 96. Fashion: Gentlemen's Reign 120. The influencers: Ντίνος Χριστιανόπουλος 122. Document: Mods – Absolute Beginners 144. Copenhagen: Modern and eclectic

Founder & Head Creative: Θαλής Πιτούλης Director: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης (pr@mancode.gr) Commercial Director: Νατάσσα Μπουτεράκου Advertising Manager: Μαρία Μίλτου (mmiltou@kathimerini.gr, 210-4808208) Art: Θάνος Ταρλαντέζος Fashion Editor: Μαριάνα Λαλαούνη Photo Editor: Χριστίνα Δρογγίτη Photo Agencies: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas Ιδιοκτησία: McVictor & Hamilton AE Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, contact@mcvictor.gr Το MANCODE κυκλοφορεί με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 1η Κυριακή κάθε μήνα και μετά στα περίπτερα με 5 ευρώ. Mancode.gr ISSN 2529-1149 Οι γνώμες που εκφράζονται στα κείμενα του περιοδικού δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά τις απόψεις του MANCODE και της McVictor & Hamilton. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: NONSTOP PRINTING Ltd. Cover Story: Duffy / Getty Images / Ideal Image 22

Opinion DELENDA EST του Απόστολου Κοτσάμπαση

ο ακροατήριο χειροκροτούσε τον οµιλητή κι εκείνος ικανοποιηµένος ανταπέδιδε. Ο λόγος του, µε οικονοµικό περιεχόµενο, είχε µια µικρή ιδιαιτερότητα, που τον έκανε ξεχωριστό. Υποτίθεται ότι ήταν στην αγγλική, στην ουσία όµως, εκτός των συνδέσµων, των άρθρων και των προθέσεων, η γλώσσα ήταν η ελληνική. Οι σύνεδροι, οι οποίοι είχαν την τύχη να παρευρεθούν εκεί, ήταν της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιµετώπισαν κανένα πρόβληµα στην κατανόηση του προφορικού κειµένου που είχε αναγνωστεί. Προφανώς η κλασική παιδεία τους συνέβαλε σε αυτό. Οµιλητής ήταν ο καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, τότε διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και µετέπειτα πρωθυπουργός. Αυτό συνέβη στην Ουάσιγκτον στις 26 Σεπτεµβρίου 1957. Ήταν µια επικοινωνιακή ενέργεια ουσίας, δι24

εθνούς εµβέλειας, ισχυρού συµβολισµού και, αναµφίβολα, σοφιστικέ. Στον αντίποδα, 60 χρόνια µετά, καθηγητές-υπουργοί, επιβεβαιώνοντας το ρηθέν του Βίσµαρκ, διέβησαν τον Ρουβίκωνα της ιδεοληπτικής τους τύφλωσης και, θεωρώντας ότι η χώρα είναι ανοχύρωτη, «προελαύνουν» µε τις αναχρονιστικές τους ιδέες. Παρεµβαίνοντας στην παιδεία, µετά τα αρχαία ελληνικά, και στα λατινικά. Ανεξάρτητα από το αν θα προχωρήσουν, η ουσία βρίσκεται στην αρχική τους πρόθεση. Μια κίνηση από τα πάνω µεταφέρει το λάθος µήνυµα και τον ισοπεδωτικό συµβολισµό της. Οι βάσεις της Δύσης είναι ο ελληνικός και ο ρωµαϊκός πολιτισµός. Κάποιοι πιστεύουν ότι µπορούν να αλλάξουν την ιστορία; Carthago delenda est. Πιστεύουν ότι µπορούν στη θέση της Καρθαγένης να τοποθετήσουν τη λέξη Graecia; Λάθος πιστεύουν. Όµως, ποτέ δεν είναι αργά για το προσωπικό τους mea culpa.

Style The

SaRtoRialist ΠΕΡΙ ΟΡΑΣΕΩΣ...

Getty Images / Ideal Image

της Ελένης Χρίστικα

ριν από τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, ο Oliver Goldsmith, στοχεύοντας στην υψηλή αισθητική και ποιότητα του eyewear, έφτιαχνε στο χέρι γυαλιά από καύκαλο χελώνας, εργαζόµενος στην οικογενειακή επιχείρηση στην καρδιά του Λονδίνου, η οποία δραστηριοποιούνταν στα χειροποίητα γυαλιά από το 1926. Μετά τον πόλεµο, ο Goldsmith διεύρυνε τα σχέδια και τις πρώτες ύλες του, πειραµατιζόµενος σε νέα στυλ. Το αποτέλεσµα της ικανότητάς του ήταν τα γυαλιά οράσεως και ηλίου που σχεδίαζε να ξεχωρίσουν για το ιδιαίτερο στυλ τους και στην πορεία έγιναν iconic.

Οι Michael Caine, Peter Sellers, Nancy Sinatra, αλλά και royalties όπως η πριγκίπισσα Γκρέις του Monaco, ο Δούκας του Ουίνδσορ, η πριγκίπισσα Νταϊάνα, φορούσαν αποκλειστικά τα σχέδιά του, ενώ η Audrey Hepburn στη θρυλική σκηνή έξω από το Tiffany’s φορούσε το πλέον διαχρονικό σχέδιο του Goldsmith. Σήµερα, το brand διαχειρίζεται η Claire Goldsmith, η οποία παραµένει πιστή στην παράδοση της οικογένειάς της, διατηρώντας όλη την παραγωγή χειροποίητη, ενώ έφερε πάλι στο προσκήνιο τα σχέδια του πατέρα και του παππού της από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Μ’ ένα κατάστηµα στο Westminster του Λονδίνου και πολύ επιλεκτική διανοµή, τα γυαλιά Oliver Goldsmith είναι πραγµατικά µοναδικά.

Sygma / Getty Images / Ideal Image

Opinion

29 Μαΐου 1968. Ο Γάλλος πρόεδρος, στρατηγός De Gaulle, επιστρέφει στη Γαλλία από το Baden-Baden της τότε Δυτικής Γερμανίας, όπου συναντήθηκε με τον στρατηγό Massu.

SOPHISTICATION του sir Taki Theodoracopulos

α συνώνυµα για το θέµα αυτού του µήνα είναι πάρα πολλά για να καταγραφούν, αλλά µου αρέσει η ευπρέπεια, η ευγένεια, η αξιοπρέπεια και το savoir-faire. Ζούµε σε τέτοιους καιρούς όπου οι τρόποι που αφορούν µια παλιοµοδίτικη σοφιστικέ στάση είναι σαν την αναπνοή φρέσκου αέρα. Πάρτε για παράδειγµα ένα γεγονός που έλαβε χώρα λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, σε ένα ιδιωτικό πάρτι στου κόµητος Boni de Castellane. Μια Γαλλίδα –grande dame– αισθάνθηκε ότι πεθαίνει στο τραπέζι. Ψιθύρισε στον σερβιτόρο: «Γρήγορα, φέρτε το γλυκό». Δεν κατελήφθη από απληστία. Απλώς βιαζόταν να ολοκληρώσει το δείπνο του πάρτι πριν πέσει νεκρή. Με άλλα λόγια, δεν ήθελε να προκαλέσει ενόχληση στους καλεσµένους ούτε να ντραπεί για τον εαυτό της. Περιττό να πούµε ότι η κυρία ήταν σοφιστικέ. Ο οικοδεσπότης της, κόµης Boni, επίσης διέθετε εκλεπτυσµένους τρόπους. Όταν δέχτηκε µια πρόσκληση από τη βρετανική πρεσβεία στο Παρίσι, την οποία εκείνος αρνήθηκε να τιµήσει λόγω µιας ξαφνικής αποστολής µε µια κυρία, εµφανίστηκε, ωστόσο, στη Rue St. Honoré το επόµενο βράδυ, µε πλήρως επίσηµη εµφάνιση, προσποιούµενος ότι είχε µπερδέψει τις ηµεροµηνίες. Τώρα αυτό είναι ένας πολύ ευγενικός τρόπος για να καλύψει κάποιος τις κακές συνήθειές του. Ο Boni ήταν οτιδήποτε, αλλά σίγουρα σοφιστικέ.

Προσωπικά, το πιο συναρπαστικό πράγµα που έχω ακούσει ήταν µια ιστορία που µου είπε ο Gianni Agnelli πολύ καιρό πριν. Μιλούσαµε για τον πόλεµο και πως ο Rommel ήταν πολύ απογοητευµένος από τους Ιταλούς συµµάχους του στον πόλεµο κατά των Αγγλο-αµερικανών. Ο Gianni ήταν στην Τρίπολη της Λιβύης ως νεαρός υπολοχαγός και βρέθηκε σε ένα πολύ θορυβώδες νυχτερινό κέντρο διασκέδασης αργά το βράδυ. Μια όµορφη «κυρία της νύχτας» καθόταν µε έναν ξανθό και πολύ ψηλό Γερµανό αξιωµατικό, ντυµένο µε µια κοµψή στολή της Wehrmacht. Ένας Ιταλός αξιωµατικός πλησίασε το ζευγάρι και άρχισε µια συζήτηση µαζί τους, προφανώς προσπαθώντας να κολακεύσει την κυρία, δίνοντας στοιχειώδη προσοχή στον αξιωµατικό. Ο τελευταίος κρατούσε ευγενικά τα προσχήµατα, ενώ παράλληλα έβγαζε το πιστόλι του. Πυροβόλησε µε το Luger µία φορά στο πόδι τον Ιταλό. Κανείς δεν κατάλαβε το παραµικρό, καθώς το µπαρ ήταν πολύ θορυβώδες τη στιγµή που ο Γερµανός τράβηξε τη σκανδάλη κάτω από το τραπεζοµάντιλο. Ο Gianni συνέχισε να µου λέει ότι ο Ιταλός χαµογέλασε, χαιρέτησε και δικαιολόγησε τον εαυτό του. Έπειτα αποµακρύνθηκε από το τραπέζι κουτσαίνοντας. Κανείς δεν αντιλήφθηκε το τι είχε συµβεί, ούτε καν η εµπλεκόµενη κυρία, εκτός από τους δύο αξιωµατικούς του Άξονα. Σύµφωνα µε τον Agnelli, ήταν η πιο πολιτισµένη πράξη που έγινε ποτέ. Κατά τη γνώµη µου, υποψιάζοµαι ότι ο αξιωµατικός που πυροβολήθηκε ήταν ο Agnelli, αλλά ποτέ δεν θα αποκάλυπτε ότι έχασε πρόσωπο µε πρόσωπο από έναν Γερµανό. Αλλά σίγουρα έφερε το σηµάδι στο δεξί του πόδι.

Ο Ιταλός επιχειρηµατίας Gianni Agnelli (1921-2003), πρόεδρος της Fiat, το 1977.

χω ένα άλλο αγαπηµένο, αυτό που αφορά τον στρατηγό De Gaulle και τον στρατηγό Massu, τον Γάλλο αλεξιπτωτιστή της Αλγερίας, έναν σκληρό τύπο. Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων των «φοιτητών» του 1968, που έκαναν την κυβέρνηση του De Gaulle να παραπαίει, ο Le Grand Charles πετούσε στη Γερµανία για να συναντηθεί µε τον στρατηγό Jacques Massu, τότε αρχηγό της 3ης στρατιάς της Γαλλίας που σταθµεύει εκεί. Όταν ο πρόεδρος της 5ης Δηµοκρατίας µπήκε µέσα, ο στρατηγός Massu σηκώθηκε και χαιρέτησε. «Λοιπόν, Massu, πάντα µ….», είπε ο πρόεδρος. «Ναι, στρατηγέ µου, πάντα Γκωλικός», απάντησε ο Massu. Ακόµα και ο θανάσιµα σοβαρός και κρύος, όπως ο πάγος, De Gaulle έπρεπε να χαµογελάσει σε αυτό. Ο Massu υποσχέθηκε την υπακοή του. Η 5η Δηµοκρατία επέζησε µέχρι σήµερα. 30

Η σοφιστικέ στάση δεν έρχεται πάντα µε την ωριµότητα, αλλά είναι πολύ σπάνιο να τη βρούµε στους νέους. Ειδικά στις µέρες µας, και δεν θέλω να είµαι πολύ σοφιστικέ όπου υπάρχουν άχρηστα, φρικτά gadgets, όπως το twitter και το facebook. Απλώς σκεφτείτε τους βουλευτές των Tory στις αρχές του περασµένου αιώνα, οι οποίοι θα συζητούσαν θέµατα στην αρχαία ελληνική ή λατινική γλώσσα, µε τους συναδέλφους τους των Εργατικών να θορυβούν, µια και δεν θα είχαν παρακολουθήσει ανάλογα µαθήµατα στα πανεπιστήµια της ανώτερης τάξης. «Μετάφραση! Μετάφραση!», θα κραύγαζαν και θα χτυπούσαν τα έδρανά τους, ενώ οι Συντηρητικοί απολάµβαναν τη σκηνή. Εάν µόνο µερικοί από τους Έλληνες βουλευτές µιλούσαν αρχαία ελληνικά, θα µπορούσαν να φέρουν σε αµηχανία τη σηµερινή µας κυβέρνηση.

Ηνωµένο Βασίλειο, Βουλή των Κοινοτήτων.

ια µένα η πιο ανυπόφορη συνήθεια είναι η αδιάκοπη «προσβεβληµένη ταξιαρχία» του σήµερα, όλη αυτή η οργή και η αίσθηση αδικίας. Δείξτε µου κάποιον που να λέει «δεν µπορείς να το πεις αυτό, είναι προσβλητικό» και θα σου δείξω πόσο έχω βαρεθεί. Από πότε γίναµε όλοι τόσο εύθραυστοι, ώστε οι απλές µεταφορές να µας κάνουν να φαινόµαστε σαν µαραµένα λουλούδια; Πού έχει πάει η φινέτσα µας; Όταν ο κόµης του Σάντουιτς (ναι, ο άνθρωπος που το εφηύρε) κατηγόρησε τον John Wilkes, έναν αντίπαλό του στο Κοινοβούλιο, µε τη φράση «Κύριε, είτε θα πεθάνετε από τη σύφιλη είτε στην αγχόνη», ο Wilkes δεν άφησε την ευκαιρία και απάντησε: «Αυτό, αγαπητέ κύριε, εξαρτάται από το αν αγκαλιάσω την ερωµένη ή τις αρχές σας». Αυτό ήταν το τέλος των οµιλιών του κόµητος στο Κοινοβούλιο.

Η ζωή µας τώρα στερείται πνεύµατος και γέλιου και κακίας του λόγου εξαιτίας της πιο φοβερής ασθένειας και από τον µαύρο θάνατο: της πολιτικής ορθότητας. Οι ζωές µας είναι τώρα αποξηραµένες, θλιβερές παράγραφοι που παραδίδονται από ανθρώπους που φοβούνται να πουν κάτι πολύχρωµο ή ενδιαφέρον, που θα µπορούσε να προσβάλει τους στρατούς εκείνων που περιµένουν να προσβληθούν: Αµερικανίδες άνω των πενήντα ετών µε PHD στην ψυχολογία, ξέρετε τον τύπο. Το µόνο που µπορώ να πω είναι ας προσπαθήσουµε να είµαστε λίγο ρετρό. Όπως και ο Βολταίρος, για παράδειγµα. Όταν ρωτήθηκε αν θα ενταχθεί στην Εκκλησία και θα αποταχθεί τον διάβολο ενώ βρισκόταν στη νεκρική του κλίνη, χαµογέλασε και είπε: «Δεν είναι καιρός να κάνουµε νέους εχθρούς».

About

Les Deux Magots Ένα café συνώνυμο με την ιστορία του κόσμου που αλλάζει.

Terry O’Neill / Getty Images / Ideal Image

της Μαριανίνας Πάτσα

Ο Βρετανός τραγουδιστής Elton John (δεξιά) και ο συνεργάτης του τραγουδοποιός και στιχουργός Bernie Taupin έξω από το café Les Deux Magots, Παρίσι 1980.

το Saint-Germain-des-Prés υπάρχει ένα µικρό café µε ιστορία πολλαπλάσια του µεγέθους του. Πρόκειται για το Les Deux Magots, που από το 1884 παίζει σηµαντικό ρόλο στην πολιτιστική ζωή του Παρισιού – αλλά όχι µόνο. Ο Pablo Picasso, ο Ernest Hemingway, o Jean-Paul Sartre, o Oscar Wilde, η Simone de Beauvoir, ο Albert Camus και άλλοι καλλιτέχνες και διανοούµενοι το είχαν κάνει σπίτι τους. Ο Sartre και η De Beauvoir συζήτησαν καθισµένοι επί ώρες στα τραπεζάκια του τη θεωρία του υπαρξισµού. Ο Picasso µαζί µε τον Georges Braque εδώ άρχισαν να διαµορφώνουν το κίνηµα του κυβισµού. Λίγο πιο δίπλα, συγγραφείς και καλλιτέχνες ετοίµαζαν τη διακήρυξη του µανιφέστου του σουρεαλισµού. Στον ίδιο χώρο ο Γάλλος ποιητής Paul Verlaine συναντούσε τον ερωτικό του σύντροφο, Arthur Rimbaud. Και

ο Oscar Wilde εδώ έβρισκε παρηγοριά όσο ήταν εξόριστος στη Γαλλία. Το Les Deux Magots δεν έχει αλλάξει πολύ µε τα χρόνια. Στις µέρες µας είναι πιο δηµοφιλές από ποτέ και εξακολουθεί να προσελκύει προσωπικότητες από τον κόσµο της τέχνης και της λογοτεχνίας, της µόδας και της πολιτικής, αλλά και ταξιδευτές από όλη τη Γη. Το βραβείο Deux Magots, το οποίο θεσµοθετήθηκε το 1933, φέρνει ακόµα στο προσκήνιο τους ταλαντούχους συγγραφείς του µέλλοντος, αποτελώντας πλέον ένα από τα παλαιότερα λογοτεχνικά βραβεία. Και τα δύο αγαλµατίδια των Κινέζων εµπόρων που δίνουν στο µέρος το όνοµά του µέχρι και σήµερα κοιτούν σιωπηλά από περίοπτη θέση το ανθρώπινο µελίσσι που βουίζει στα τραπεζάκια και κρυφακούν τις ιδέες και τις εξοµολογήσεις που γεννιούνται πάνω από φλιτζάνια µε αρωµατικό καφέ.

Book

ETERNALLY RITZ

Courtesy of Assouline

του Θάνου Βεργή

ν ποτέ ένα µέρος αποτελούσε ενσάρκωση ενός ιδανικού, αυτό θα ήταν το θρυλικό Ritz Paris στην Place Vendôme. Πίσω από την πολυτέλεια, την εξυπηρέτηση και τη διακόσµηση βρίσκεται το όραµα ενός ατόµου: του César Ritz, ο οποίος έφερε την επανάσταση ώστε οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις να γίνουν τέχνη, αλλά και βιοµηχανία. Φροντίζοντας προσωπικά κάθε λεπτοµέρεια, χωρίς να λυπηθεί τα έξοδα για την άνεση και την κουζίνα, ο Ritz δηµιούργησε το 1898 ένα µυθικό ξενοδοχείο· ένα µέρος όπου κάποιος έρχεται να δει και να τον δουν· όπου αισθάνεται σαν στο σπίτι του και ταυτόχρονα ότι µεταφέρθηκε σε έναν άλλο κόσµο. Στην καρδιά της Πόλης του Φωτός, το Ritz Paris λάµπει και οι διεθνείς αστέρες από τον κόσµο της υψηλής κοινωνίας, της µόδας, της τέχνης, της λογοτεχνίας, του κινηµατογράφου, της οικονοµίας και της διπλωµατίας φωτίζουν τα δωµάτιά 36

του. Aπό την Anna de Castellane έως την Barbara Hutton, την πριγκίπισσα Γκρέις και τη δούκισσα του Ουίνδσορ, από τη Μαρία Κάλλας, την Coco Chanel και τον Ernest Hemingway έως τον Cornelius Vanderbilt, τον Winston Churchill, τον Marc Chagall, τη Marlene Dietrich και τον Sir Elton John. Πρόσφατα, αυτό το κόσµηµα στην καρδιά του Παρισιού αποκαταστάθηκε πλήρως και τώρα το Ritz Paris άνοιξε και πάλι τις διάσηµες πόρτες του στον κόσµο. Ένα λαµπερό αστέρι που κερδίζει τη σκηνή της Place Vendôme µε ανανεωµένο πνεύµα. Ο λαµπερός τόµος «Eternally Ritz» της Laure Verchère ξεχειλίζει µε κοµψές εικόνες που απεικονίζουν τους αξιοσέβαστους επισκέπτες του Ritz, προβάλλοντας παράλληλα την άψογη δουλειά για την αποκατάσταση και την ανανέωση του ξενοδοχείου, του σχεδιαστή Thierry W. Despont και του αρχιτέκτονα Didier Beautemps. Kυκλοφορεί από τον Assouline.

Vittorio Zunino Celotto / Getty Images / Ideal Image, Courtesy of www.rizzoliusa.com

Style

CARINE ROITFELD της Μαριανίνας Πάτσα

«Θ

έλω να δείξω πως η µόδα µπορεί να είναι ένας καλός κόσµος, αν και λιγάκι τρελός. Και καµιά φορά τα χειρότερα look µου δίνουν τις καλύτερες ιδέες», λέει η Carine Roitfeld, πρώην αρχισυντάκτρια της Vogue Paris –θέση που κατείχε για µία δεκαετία– την οποία σίγουρα πολλοί χαρακτήρισαν τρελή όταν παραιτήθηκε για να κάνει νέα πράγµατα στην ηλικία των 56 ετών. Ο πατέρας της, Jacques Roitfeld, ήταν παραγωγός ταινιών. Η ανατροφή της στο πολυτελές 16ο διαµέρισµα του Παρισιού ήταν αστική. «Δεν ήµασταν µέσα σε διαµάντια, αλλά ήταν πολύ άνετα». Στα 18 της, η Carine έγινε µοντέλο, όταν την εντόπισε στον δρόµο ένας βοηθός φωτογράφου. «Απλώς έκανα φωτογραφίσεις για νεανικά περιοδικά», λέει. «Δεν είµαι άσχηµη, αλλά δεν είµαι ούτε και καµιά καλλονή. Νοµίζω πως έχω χαρακτήρα, και αυτό είναι που αρέσει στους ανθρώπους». Το να ποζάρει όµως δεν της ήταν αρκετό κι έτσι το Elle απέκτησε νέα στυλίστρια και αρθρογράφο, η οποία, αν και αυτοδίδακτη, αποδείχτηκε πολύ ικανή. Εκεί, συνεργάστηκε για πρώτη φορά µε τον Mario Testino. «Στα 15 χρόνια που εργάστηκα στο Elle σίγουρα δεν ήµουν η καλύτερη στυλίστρια. Όµως, όταν γνώρισα τον Testino, έγινε κάτι µαγικό. Ήταν για µένα ο σωστός άνθρωπος, τη σωστή στιγµή». Οι δυο τους έγιναν οµάδα, κάνοντας διαφηµιστικές καµπάνιες για την αµερικανική και τη γαλλική έκδοση της Vogue, ενώ µαζί µε τον Tom Ford οριοθέτησαν την αισθητική της δεκαετίας του ’90 στα editorials µόδας. 39

Ω

ς δηµιουργικός διευθυντής της Gucci, ο Tom Ford κάλεσε το δυναµικό ντουέτο στυλίστα-φωτογράφου για να τον βοηθήσει να αναβιώσει την ιταλική µάρκα, που έµοιαζε να έχει πέσει σε λήθαργο. Η συνεργασία αυτή είχε ως αποτέλεσµα οι διαφηµιστικές καµπάνιες του οίκου να θεωρούνται σήµερα ορόσηµα – και ήταν όλες στυλιζαρισµένες από τη Roitfeld. Έτσι η Gucci µετατράπηκε σε παγκόσµιο super brand. Και επιπλέον, η αισθησιακή, σχεδόν ασεβής και αµφιλεγόµενη αισθητική αυτής της συνεργασίας κυριάρχησε στον χώρο της διαφήµισης για µία ολόκληρη δεκαετία. Το µυστικό πίσω από την επιτυχία της θεωρείται όχι µόνο η αισθητική και η καινοτοµία, αλλά και οι άνθρωποι που διαλέγει: «Η γυναίκα είναι το πιο σηµαντικό. Την προτιµώ από τα ρούχα. Όπως και προτιµώ κάποιος να µου πει πως είµαι όµορφη σήµερα, παρά να µε ρωτήσει τι είναι αυτό το ρούχο που φοράω».

Η Roitfeld εργάστηκε επίσης ως σύµβουλος και µούσα του Yves Saint-Laurent, ενώ συνέβαλε δραστικά και στις εικόνες των Missoni, Versace και Calvin Klein. Πριν ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση, πέρασε και 10 ολόκληρα χρόνια ως επικεφαλής της γαλλικής Vogue. Υπό την ηγεσία της, το περιοδικό έγινε γνωστό για την καλλιτεχνική αλλά και αισθησιακή του παρουσία, πράγµα που πολλά έντυπα προσπάθησαν να µιµηθούν ανά τα χρόνια. Η θητεία της στο περιοδικό είναι γνωστή για τολµηρές συντακτικές επιλογές, όπως ήταν και η τοποθέτηση ενός µαύρου γενειοφόρου αστεριού στο εξώφυλλο το 2007, αλλά και τολµηρές, αµφιλεγόµενες φωτογραφίσεις, όπως µε υποτιθέµενα εγκύους µοντέλα που καπνίζουν και αµαζόνες ντυµένες στα δερµάτινα που φιλιούνται µεταξύ τους, ενώ αναβλύζει αίµα από τα στόµατά τους. «Παίρνω έµπνευση από τα πάντα. Έχει πλάκα να παίζεις µε τη µόδα. Έχει φαντασία».

Style

Στην πορεία της διαδροµής, η Roitfeld έγινε παγκόσµιο icon και φωτογραφήθηκε τόσο πολύ, όσο και οι ηθοποιοί και τα µοντέλα που γέµιζαν τις σελίδες της. Η παρουσία της, πάντα ιδιοσυγκρασιακή, παραπέµπει στον τρόπο που έστησε τα µυθικά editorials των ’90s: πανύψηλα τακούνια, απλά αλλά εξαιρετικά στενά σύνολα µε φούστα και σακάκι, smokey µακιγιάζ µε µια έξτρα δόση αλητείας (δηλαδή τοποθετηµένο µε τα δάχτυλα) και επιµελώς ατηµέλητα µαλλιά, σαν να σηκώθηκε µόλις από το κρεβάτι του εραστή της. Το 2011, µετά από µία δεκαετία στο τιµόνι του περιοδικού, παραιτείται από τη Vogue για να επικεντρωθεί σε προσωπικά της projects. «Δεν υπήρξε κανένα δράµα όταν έφυγα. Δεν βρόντηξαν πόρτες. Ήταν µια εγκάρδια συζήτηση, στην οποία υπήρξε αµοιβαία συµφωνία στο ότι ήταν µια καλή στιγµή για να φύγω». 41

ετά την αποχώρησή της, σχεδίασε ρούχα, µια σειρά αρωµάτων και κυκλοφόρησε επίσης το βιβλίο «Irreverent» (Rizzoli, 2011). Φυσικά δεν θα µπορούσε να µην κάνει κι ένα γενναίο πέρασµα από το αγαπηµένο της styling. Η λίστα των πελατών της περιλαµβάνει, άλλωστε, µερικά από τα πιο διάσηµα εµπορικά σήµατα της µόδας, όπως Louis Vuitton, Dior και Chanel. Και στο τέλος του ίδιου χρόνου, οι φήµες επιβεβαιώθηκαν: η Carine ετοιµάζει το δικό της, ολοκαίνουργιο περιοδικό.

φιακό της χαρτοφυλάκιο µε το CR Fashion Book. Η Hearst φιλοξενεί τώρα το CRFashionBook.com στην πλατφόρµα εκδόσεών της MediaOS και επιβλέπει τη διανοµή και την ψηφιακή διαφήµιση. Η Roitfeld τα έχει καταφέρει µάλλον εξίσου καλά και στην προσωπική της ζωή. Με τον Christian Restoin αποτελούν µέχρι στιγµής ένα «χρυσό ζευγάρι», είναι µαζί για πάνω από τρεις δεκαετίες, έχουν δύο µεγάλα παιδιά και ένα εγγόνι, ενώ η κόρη της χαράζει κι αυτή τον δικό της δρόµο στον χώρο της µόδας.

Σήµερα είναι αρχισυντάκτρια του CR Fashion Book –δηµιούργηµα αποκλειστικά δικό της που ανακαλύπτει και προωθεί τα νέα ταλέντα της µόδας–, αλλά και παγκόσµια διευθύντρια µόδας του Harper’s Bazaar. Το 2016 η Carine και ο γίγαντας των µέσων ενηµέρωσης Hearst Magazines αποφάσισαν να συµπράξουν και η Hearst συνένωσε το ψη-

Σήµερα, στην 6η δεκαετία της ζωής της, η Carine θέλει να κάνει πολλά ακόµα: «Σκέφτοµαι το µέλλον. Θα ήθελα πολύ να αφήσω µια κληρονοµιά. Κάτι που να µπορεί να παραµείνει για πάντα». Και µε το µυαλό της που τρέχει έτη φωτός µπροστά, εφαρµόζοντας την καινοτοµία αποτελεσµατικά και χωρίς φόβο, αυτό θα µπορούσε να σηµαίνει τα πάντα.

Corbis, LIFE Pictures, Terry Oâ&#x20AC;&#x2122;Neill / Getty Images / Ideal Image

About

Les Hommes

So phi sti qués Το να γκρουπάρεις ανθρώπους κάτω από έναν χαρακτηρισμό ίσως είναι λίγο επίφοβο ή αφαιρετικό. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι άντρες που έχουν παραπάνω από άλλους αυτό το «σοφιστικέ» στοιχείο. Για όλα αυτά που έχουν πει και που δεν έχουν πει. Για μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες της ζωής τους που όμως αποπνέουν διαφορετικότητα και πνεύμα. της Κέλλυς Σταυροπούλου

JeRemY IRoNs

ίναι σταρ του Χόλιγουντ όχι επειδή τον βοήθησε η αρρενωπή του εµφάνιση. Τελείωσε υποκριτική στο Bristol Old Vic Theatre School και αµέσως µετά καταπιάστηκε µε το θέατρο. Το σινεµά και τα box office ήρθαν αργότερα στη ζωή του. Όχι σαν αυτοσκοπός, αλλά σαν φυσική ροή. Το 2015, µε το κλείσιµο των 100 ετών από την πρώτη έκδοση του «The Love Song of J. Alfred Prufrock» του T. S. Eliot, o Irons απήγγειλε τους στίχους του ποιήµατος σε µια συλλεκτική ηχογράφηση, η οποία µπορεί να αποτελεί το πιο συναισθηµατικό και ιδιαίτερο project του µέχρι σήµερα. «Η βελούδινη βρετανική φωνή, ο δισταγµός, οι σιωπές του αποδίδουν έναν Eliot που επιθυµεί σπαρακτικά και υποφέρει. Έναν ανθρώπινο για πρώτη φορά Eliot», έγραψαν οι ειδικοί. Την περασµένη άνοιξη, στα 70 του πια, ανέβασε στο Brooklyn Academy of Music’s Harvey Theater το θεατρικό έργο «Long Day’s Journey Into Night» του Βρετανού Eugene O’Neill και θεωρήθηκε η παράσταση της χρονιάς.

Στον ελεύθερο χρόνο του δεν επισκέπτεται τις Κάννες ούτε το Πορτοφίνο, ούτε κοσµικά φεστιβάλ κινηµατογράφου. Πηγαίνει στο κάστρο Kilcoe στην Ιρλανδία, το οποίο έχει αγοράσει και αναπαλαιώσει. Χτισµένο το 1600, είναι, εκτός από πανέµορφο, και ιστορικής αξίας, καθώς πρόκειται για το τελευταίο κάστρο που κατέλαβαν οι Άγγλοι. Ο ίδιος µίλησε σχετικά στο Vanity Fair: «Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κτίριο. Εξωτερικά είναι στιβαρό και αρρενωπό, ενώ εσωτερικά είναι ζεστό και φιλόξενο. Είναι µια αντίφαση σαν αυτή µεταξύ φαλλού και µήτρας. Πολύ περίεργο. Θυµάµαι την πρώτη νύχτα που πέρασα εδώ µόνος µου. Ένιωσα απόλυτα προστατευµένος. Εδώ είµαι µακριά από τα πάντα. Είναι ένα θαυµάσιο συναίσθηµα». 45

SEAN CONNERY

ίναι ο πρώτος James Bond, και αυτό έχει ένα ειδικό βάρος. Ανάµεσα στο 1962 και το 1983 υποδύθηκε εφτά φορές τον δηµοφιλή και γοητευτικό ρόλο του Βρετανού πράκτορα και για κάποιους παραµένει ο πιο αξεπέραστος James Bond. Είναι δύσκολο να κάνεις λάθος ως Bond βέβαια, αλλά εκείνος παραµένει το µέτρο σύγκρισης για όλους τους επόµενους. Το εµβληµατικό σήκωµα του φρυδιού την κατάλληλη στιγµή, το πονηρό χαµόγελο και βέβαια η σκωτσέζικη προφορά µε το τονισµένο σίγµα. Στοιχεία που στιγµάτισαν όχι µόνο το blockbuster που λέγεται «James Bond», αλλά και κάθε άλλο ρόλο που ενσάρκωσε – και ήταν πολλοί. Έπειτα, όπως έχουν υπογραµµίσει στο περιοδικό GQ

όταν τον κατέταξαν στους πιο στυλάτους άνδρες των τελευταίων 50 ετών, ο Sean Connery είχε την αµίµητη αυτή αβίαστη χάρη στις κινήσεις του. Μπορούµε όλοι αντανακλαστικά να τον φέρουµε στο µυαλό µας στους «Αδιάφθορους» –η συµµετοχή του εδώ ήταν που του χάρισε το Όσκαρ–, στο «Indiana Jones» ή στο «Έγκληµα στο Όριεντ Εξπρές». Σίγουρα υπάρχει σοβαρός λόγος που αυτός ο άνδρας κρίθηκε ο σηµαντικότερος εν ζωή Σκωτσέζος και ο σπουδαιότερος εθνικός «θησαυρός» της Σκωτίας. Βαριές διακρίσεις, αλλά ο Connery µοιάζει να µπορεί να τις σηκώσει –µε χάρη– στα στιβαρά του χέρια.

DONALD SUTHERLAND

υτός ο παράξενος τύπος µε τον οποίο δεν µπορείς να ταυτιστείς, αλλά θα ήθελες να τον έχεις φίλο σου, έχει παίξει από το «Kelly’s Heroes» στο «Ordinary People» και από το «Fellini’s Casanova» στο «Klute» – το Klute ήταν η ταινία που τον κατέταξε ανεπιστρεπτί στους «σηµαντικούς», στα 35 του, και στάθηκε και η αφορµή για να ξεκινήσει το ειδύλλιό του µε την Jane Fonda. Άλλο που ένα µεγάλο µερίδιο κόσµου (κάτω των

25), αγνοώντας παντελώς την ικανότητα του Donald Sutherland να µεταµορφώνεται, τον αναγνωρίζει µόνο σαν τον αλλόκοτο άντρα µε τη λευκή γενειάδα που έπαιξε πρόσφατα στο «Hunger Games». Είναι 80 ετών πλέον άλλωστε... Τα καλοκαίρια του τα περνάει µε τη γυναίκα και τον σκύλο του στην οικογενειακή βικτοριανού τύπου κατοικία στο Μόντρεαλ, χωµένη µέσα στο δάσος και πλάι

About

σε µια µεγάλη λίµνη. Στην περιοχή υπάρχει ένα πέτρινο αβαείο, στο οποίο µοναχοί προσεύχονται και φτιάχνουν τυρί. Εκεί συναντάς τον Sutherland, µε τζιν και τζάκετ, να περιφέρεται χαλαρός. Μέσα στο σπίτι έχει ένα δωµάτιο µε βιβλία και διάφορες απροσδιόριστες σηµειώσεις – εκεί είναι που κάθεται κυρίως. Όσοι το έχουν δει λένε ότι είναι ένα µέρος στο οποίο θα µπορούσε να περνάει τις ώρες του η ηλικιωµένη εκδοχή του χαρακτήρα που

υποδύθηκε στο «Animal House». Κάποια στιγµή που απάντησε στο ερωτηµατολόγιο του Προυστ, µεταξύ άλλων είπε ότι θα ήθελε να πεθάνει περιτριγυρισµένος από όσους αγαπάει και πίνοντας ένα καλό Bordeaux. Ο ίδιος άνθρωπος απάντησε ότι το µότο του είναι: «Το πάθος είναι το µόνο αντίδοτο στη βαρεµάρα». Και κάπως έτσι είναι ο άντρας που κρύβεται κάτω από τη λευκή, παχιά γενειάδα του Sutherland.

BENEDICT CUMBERBATCH

ι φαν του αυτοαποκαλούνται Cumberbitches. Και ξέρουµε όλοι ότι, αν υπάρχει ειδική ονοµασία για ένα γκρουπ ανθρώπων που έχουν ως κοινό τους ότι θαυµάζουν κάποιον, αυτό σηµαίνει αφενός ότι το γκρουπ είναι πολυπληθές και αφετέρου ότι το αντικείµενο θαυµασµού έχει κάτι το διαφορετικό. Στην προκειµένη περίπτωση, ο Cumberbatch είναι κάποιος που εµπνέει εξίσου λατρεία και οργή. Όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι όσο ενδιαφέρον έχουν η παράξενη σκέψη του, η ενίοτε αλλόκοτη κοινωνική του συµπεριφορά και η σοφιστικέ φωνή του (δεν είναι τυχαίο ότι κάνει και ραδιόφωνο), άλλο τόσο τα ίδια στοιχεία µπορεί να σε αποµακρύνουν και να σου προκαλέσουν εκνευρισµό. Υποδύθηκε τον Άµλετ στην οµώνυµη θεατρική παράσταση του Σαίξπηρ στο Barbican Center και η παραγωγή θεωρήθηκε η πιο εµπορική στη θεατρική ιστορία του Λονδίνου, καθώς µέσα σε λίγα λεπτά έγινε sold out για έναν ολόκληρο χρόνο. Ίσως αυτό να προσµετράται ως µεγαλύτερη επιτυχία ακόµη και από την υποψηφιότητά του

για Όσκαρ για τον ρόλο του ως Alan Turing στο «Imitation Game». Ή µήπως το γεγονός ότι το όνοµά του έχει δοθεί τιµής ένεκεν σε µια βίδρα σε ζωολογικό κήπο; (Η ονοµασία του ζώου τέθηκε στην επιλογή του κοινού µέσω ίντερνετ και το αγγλικό κοινό συναποφάσισε να πάρει το δικό του όνοµα.) Κι άλλα παράξενα πράγµατα έχουν συµβεί µε τον Benedict Cumberbatch. Όπως, ας πούµε, ότι φτιάχτηκε ένα οµοίωµά του από σοκολάτα σε πραγµατικές διαστάσεις, το οποίο τοποθετήθηκε σε εµπορικό κέντρο και φαγώθηκε από τους περαστικούς. Υποτίθεται ότι η ενέργεια αυτή έκανε ένα ηχηρό σχόλιο για τη σκληρότητα της διασηµότητας. Και όλα αυτά µε φόντο τον, κατά τα άλλα, ταλαντούχο Βρετανό µε το χαρακτηριστικό λακάκι στο άνω χείλος. Ρωτήθηκε ποιο είναι το αδύναµο σηµείο του και απάντησε: «Αν µου αλλάξεις τη φορά των µαλλιών µου, µπορεί να πέσω στα γόνατα και να παρακαλάω για οίκτο». Ρωτήθηκε αν θεωρεί τον εαυτό του sex symbol και απάντησε κάνοντας αστείες γκριµάτσες: «Είναι χαζό και µόνο να το ακούω! Κοιτάξτε µε!».

About PeteR O'Toole του απονεµήθηκε τιµητικό βραβείο από την Ακαδηµία για την πορεία του ως ηθοποιού. Το 2012, στα 80 του, ανακοίνωσε ότι σταµατάει να έχει ενεργό δράση ως ηθοποιός και ότι έχει έρθει η ώρα να ξεκουραστεί. Την επόµενη χρονιά, σε συνέντευξη που έδωσε ρωτήθηκε αν έχει µετανιώσει που αποσύρθηκε και απάντησε µε τον γνωστό αιρετικό του τρόπο: «Δεν είµαι η Edith Piaf για να µη µετανιώνω για τίποτα. Είµαι 80 ετών και δεν µπορώ να κινούµαι πια µε άνεση. Δεν µου χρειάζεται η αγωνία άλλης µιας ταινίας. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω άλλο. Ποτέ δεν το έβρισκα εύκολο να αποστηθίζω τα λόγια µου, πόσω µάλλον τώρα. Θα µου λείψουν ωστόσο όλες οι καλές στιγµές». Την ίδια χρονιά έφυγε από τη ζωή. Τη χρονιά που µεσολάβησε από την απόσυρση µέχρι τον θάνατό του, πρόλαβε να γράψει δύο σενάρια, τα οποία ανακαλύφθηκαν εκ των υστέρων και δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ.

πιο σαιξπηρικός από κάθε Βρετανό ηθοποιό, ο Peter O’Toole, αφού πρώτα έπεισε το αγγλικό κοινό από τη σκηνή του Bristol Old Vic Theater, µεταπήδησε στο σινεµά και κατέκτησε παγκόσµια φήµη. Όλοι σκεφτόµαστε τον Λόρενς της Αραβίας κάπως αυτόµατα όταν ακούµε το όνοµά του και µας έρχεται η εικόνα του ίδιου µε την αραβική λευκή φορεσιά και τα µπλε του έντονα µάτια να φωσφορίζουν. Ακολούθησαν πολλές ακόµη κινηµατογραφικές συµµετοχές, για να φτάσει να είναι ο ηθοποιός µε τις περισσότερες υποψηφιότητες Όσκαρ στην ιστορία χωρίς καµία νίκη. Μόλις το 2002

Όταν ήταν µικρός, είχε γράψει στο ηµερολόγιό του την εξής φράση: «Δεν θα γίνω ένας κοινός άνδρας. Θα πάω κόντρα στη µονοτονία». Δεν τα πήγε και άσχηµα… Όλοι λένε ότι είχε έναν εκκεντρικό τρόπο να χρησιµοποιεί τις λέξεις για να εκφραστεί. Άρχισε να εργάζεται ως δηµοσιογράφος και τελικά έγινε ηθοποιός, διότι, όπως εξήγησε µεταγενέστερα, δεν ήθελε να γράφει για σηµαντικά γεγονότα, ήθελε να πρωταγωνιστεί σε αυτά. Πράγµατι έχουν γραφτεί πολλά για τον ίδιο – όχι µόνο για τη δουλειά, αλλά και για τη ζωή του. Οι ποσότητες αλκοόλ που κατανάλωνε συνέβαλαν σ’ αυτό, αν και ο βιογράφος του ισχυρίζεται ότι πολλά πράγµατα που ειπώθηκαν για τον Peter O’Toole ήταν υπερβολές και συκοφαντίες. Ο ίδιος δεν είχε πρόβληµα µ’ αυτό, αφού του άρεσε να βγαίνει προς τα έξω η εικόνα του σκοτεινού, κακού παιδιού. 51

Η ΜΠΊΡΑ FISCHER ΣΤΟ ∆ΙΕΘΝΈΣ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ «ΝΎΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΈΡΑΣ»

µεγαλύτερη κινηµατογραφική γιορτή της πρωτεύουσας, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου της Αθήνας, πραγµατοποιήθηκε για 24η χρονιά και η Fischer, η πιο σινεφίλ µπίρα, στη φετινή διοργάνωση απένειµε το Βραβείο Κοινού Fischer. Οι «Νύχτες Πρεµιέρας» έχουν γίνει πλέον θεσµός ως ένα σταθερό ραντεβού χιλιάδων φίλων του κινηµατογράφου, µια µεγάλη γιορτή της 7ης Τέχνης, παρέα µε µια παγωµένη µπίρα Fischer.

Στις 17 Σεπτεµβρίου, το Σινέ Φλοίσβος φιλοξένησε την πρεµιέρα της νέας ταινίας του Γιώργου Πανουσόπουλου, «Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν ήξερε να κλαίει», που σηµατοδοτεί την επιστροφή του έπειτα από 14 χρόνια. Η Fischer, ως χορηγός του Βραβείου Κοινού Fischer, έδωσε το «παρών» µαζί µε τους Μαίρη Ρετσίνα, Νικόλα Αγγελή και πολλούς ακόµη φίλους του σινεµά. Στο πλαίσιο της τελετής έναρξης του Φεστιβάλ, που πραγµατοποιήθηκε την Τετάρτη 19 Σεπτεµβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, προβλήθηκε η νέα ταινία του Πάβελ Παβλικόφσκι «Ψυχρός Πόλεµος», η οποία παρακολουθεί µε εµφανείς παραλληλισµούς µια ερωτική ιστορία που αντηχεί σαν µελαγχολικό τραγούδι. Μέχρι τις 30 Σεπτεµβρίου 2018, η πόλη της Αθήνας υποδέχτηκε δεκάδες πολυαναµενόµενες ταινίες, ανάµεσα στις οποίες ανεξάρτητες παραγωγές και µοναδικά αφιερώµατα σε ξεχωριστούς σκηνοθέτες του παρελθόντος. Η Fischer προσκάλεσε στις «Νύχτες Πρεµιέρας» τους σινεφίλ για να απολαύσουν την ταινία της επιλογής τους και να την αναδείξουν µε την ψήφο τους ως την αγαπηµένη του κοινού. Ο Παναγιώτης Μένεγος µετέφερε το κλίµα του φεστιβάλ µέσα από τη δική του µατιά, καθ’ όλη τη διάρκεια του δεκαηµέρου. Οι σινεφίλ µοιράστηκαν µε πάθος και αµείωτο ενδιαφέρον τις απόψεις και τα σχόλιά τους, και ανέδειξαν µε το Βραβείο Kοινού Fischer την καλύτερη ταινία του Φεστιβάλ, ψηφίζοντας στις ειδικές κάλπες Fischer έξω από τις αίθουσες. 52

Η Fischer, η µπίρα που αγαπά την τέχνη και τις διάφορες δηµιουργικές της εκφάνσεις, εµπλουτίζει σταθερά τα πολιτιστικά δρώµενα που υποστηρίζει. Η µυθοπλασία, το ντοκιµαντέρ, η µουσική, οι ανεξάρτητες φωνές, τα αφιερώµατα και οι καταξιωµένοι σκηνοθέτες είναι µόνο µερικά από τα κοµµάτια του πολυσυλλεκτικού αυτού παζλ που θα µας κρατήσει παρέα. Ζήσε την εµπειρία του φεστιβάλ µέσα από τη σελίδα της Fischer στο Facebook: www.facebook.com/FischerBeerGreece

Γιάννης Κατσούγκρης, Sponsorship Manager της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, Ιωάννα Στρουµπή, Senior Brand Manager Fischer, Laurent Delmouly, Marketing Director της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, Τατιάνα Παππά, εκτελεστική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Μαρία Καλλιµάνη, ηθοποιός, Αλέξανδρος Μπαλτατζής, Marketing Manager Fischer.

Interview

BohemiaN RhapsodY Rami MaleK Για τον Rami Malek το να υποδυθεί τον θρυλικό frontman των Queen, Freddie Mercury, στη βιογραφική ταινία «Bohemian Rhapsody» ήταν μια πρόκληση. Απόδοση: Ελένη Χρίστικα

ροφανώς και ο Malek αποδέχτηκε την πρόκληση. Πήρε φόρα κι έκανε βουτιά µέσα στη µουσική της µπάντας, την οποία έτσι κι αλλιώς λάτρευε, µελέτησε τα τραγούδια που έγραψε ο Mercury, έψαξε τη ζωή του ανθρώπου που γεννήθηκε ως Farrokh Bulsara στη Ζανζιβάρη και µετάλλαξε τον εαυτό του σε Freddie Mercury, τον iconic frontman ενός από τα µεγαλύτερα συγκροτήµατα του πλανήτη. Για τη στιγµή που του πρότειναν τον ρόλο ο Malek λέει: «Στην αρχή ήµουν σε κατάσταση σοκ. Ως ηθοποιός ποτέ µου δεν πίστεψα πως υπάρχει κάποιου είδους κανόνας που σου επιβάλλει να “γειώσεις” καταστάσεις σαν αυτήν όπου καλείσαι να παίξεις τον Freddie Mercury». Και συνεχίζει: «Είναι η στιγµή που προσγειώνεσαι απότοµα, γιατί από τη µία είναι εξαιρετικά ευχάριστο και µια µεγάλη ευκαιρία, αλλά από την άλλη αναλογίζεσαι το βάρος που σηκώνεις στους ώµους σου, να υποδυθείς έναν τέτοιο θρύλο που ζει στις καρδιές τόσων ανθρώπων και θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους της γενιάς του. Οπότε καταλαβαίνεις το µέγεθος της ευθύνης. Βέβαια, ένα µέρος του εαυτού µου που έχει να κάνει µε τη φιλοδοξία µου κλίνει προς τη συναρπαστική πλευρά του πράγµατος, και σκέφτοµαι από πού να ξεκινήσω για να µπορέσω να µπω στη θέση αυτού του µοναδικού και υπέροχου πλάσµατος». Ψάχνοντας, ανακάλυψε πολλά κοινά σηµεία µε τη διαδροµή του Freddie Mercury από τη Ζανζιβάρη στο Λονδίνο µέσω Boµβάης, εκεί όπου γνώρισε τους Brian May (Gwilym Lee), Roger Taylor (Ben Hardy) και John Deacon (Joseph Mazzello) και σχηµάτισαν τους Queen. «Ο Freddie, όταν µιλούσε για τα παιδικά του χρόνια, µιλούσε για µια σύγχυση ανατροφής, κι έτσι άρχισα να βλέπω τη σύνδεση µε τη δική µου ζωή ως πρώτης γενιάς Αµερικανός», λέει ο Malek. «Οι γονείς µου µετακόµισαν στις ΗΠΑ από την Αίγυπτο, αναζητώντας µια καλύτερη ζωή για µένα, και το να τους πω τελικά ότι θέλω να γίνω καλλιτέχνης µου ήταν δύσκολο. Υπάρχουν εµπειρίες του Freddie µε τις οποίες µπορώ να ταυτιστώ, κι αυτό έκανε τη δουλειά µου ως ηθοποιού πολύ πιο εύκολη. Υπάρχει µια ασυγκράτητη αποφασιστικότητα στον αγώνα σου όταν έχεις γεννηθεί µε λιγότερες ευκαιρίες από τους άλλους».

ι Brian May, Roger Taylor και ο manager των Queen, Jim Beach (τον υποδύεται ο Tom Hollander), είναι συµπαραγωγοί της ταινίας και ο Malek θυµάται τη συγκλονιστική εµπειρία όταν ο May και ο Taylor πρωτοεµφανίστηκαν για να τον δουν να παίζει τον Mercury. «Πήγα στο Abbey Road (studio) να ηχογραφήσω τα πάντα και ήταν µια αξέχαστη στιγµή. Είναι το ιερό όλων των στούντιο και είναι γεµάτο από φωτογραφίες θρύλων της µουσικής που έχουν δουλέψει εκεί. Είναι µια πηγή έµπνευσης αυτό το µέρος». «Την τελευταία µου ηµέρα εκεί, όταν πήγα για να κάνω τις τελευταίες ηχογραφήσεις, κάθισα να παίξω λίγο στο πιάνο των Beatles, κι αυτό θα µου µείνει αξέχαστο. Αυτή η ταινία “παίζει στην κλίµακα” όλων των συναισθηµάτων µου και οι “ψηλές νότες” είναι πιο ψηλές απ’ οτιδήποτε µπορούσα να ελπίζω». «Η στιγµή που έβαλα στον May και

στον Taylor να δουν τις βιντεοσκοπήσεις µου –εγώ να µιµούµαι τον Freddie– ήταν το κάτι άλλο. Είχα την εντύπωση ότι µε είχαν ξαναδεί, αλλά κατά τη διάρκεια της κουβέντας µας συνειδητοποίησα πως αυτό δεν ισχύει. Κι έτσι, έπρεπε να παρακολουθώ τον εαυτό µου να υποδύεται τον Freddie ανάµεσα στους δύο τύπους που τον γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα. Ήταν δέος. Και ποια ήταν η αντίδρασή τους; Ο Roger ήταν πολύ ψύχραιµος και συγκρατηµένος, ενώ ο Brian, που µε κοιτούσε από πάνω µέχρι κάτω, µου έκανε ένα κοµπλιµέντο το οποίο πραγµατικά µε συγκίνησε». «Έβαλα όλο µου το είναι στην προετοιµασία γι’ αυτόν τον ρόλο και στην προσπάθειά µου να δικαιώσω αυτόν τον θρύλο στην ταινία, οπότε το να βρω αποδοχή από αυτούς τους δύο ήταν µεγάλη ανακούφιση και έµπνευση».

Lucy Boynton υποδύεται τη Mary Austin, που ήταν η σύντροφος του Freddie Mercury για 6 χρόνια. «Η Mary ήταν ο κόσµος ολόκληρος για τον Freddie και –προς µεγάλη µου έκπληξη– λίγοι ήξεραν το πόσο επηρέασε τη ζωή του. Θα το µάθουν, όµως, όταν δουν την ταινία. Ο Freddie αναφερόταν σ’ εκείνη ως “the love of my life” και για εκείνη έγραψε το οµότιτλο τραγούδι. Ήταν ο άνθρωπος που ο Freddie εµπιστευόταν περισσότερο, κι εκείνη τον καταλάβαινε όσο κανένας άλλος». «Είχαν ερωτική σχέση για έξι χρόνια και ήταν συνδεδεµένοι µέχρι το τέλος της ζωής του. Την αποκαλούσε νόµιµη σύζυγό του και τον άνθρωπο που εµπιστευόταν περισσότερο. Χωρίς τη Mary δεν νοµίζω πως ο Freddie θα ήταν ο άνθρωπος που ξέρουµε σήµερα». «Το πιο συναρπαστικό πράγµα σχετικά µε τη σεξουαλική του ζωή ήταν πως

γι’ αυτό το κοµµάτι της ζωής του ο Mercury δεν µιλούσε ποτέ», λέει ο Malek. «Υπερέβαινε όλες αυτές τις ταµπέλες και τα κουτάκια που προσπαθούµε να επιβάλουµε στους ανθρώπους. Ποτέ δεν περιόρισε τον εαυτό του έτσι. Ήταν αυτός που ήταν. Γι’ αυτό και είναι τόσο προσιτός σε όλους». Ο Malek γεννήθηκε στο Los Angeles της California. Έχει βραβευτεί µε Emmy και δύο φορές προτάθηκε για Golden Globe για τον ρόλο του Elliot Alderson στη συγκλονιστική σειρά «Mr. Robot». Στις ταινίες που έχει παίξει συµπεριλαµβάνονται οι «Night at the Museum», «Larry Crowne», «Battleship», «The Master», «The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 2, «Ain’t Them Bodies Saints», «Short Term 12», «Old Boy», «Need for Speed», «Night at the Museum: Secret of the Tomb» και «Papillon».

John Dominis / LIFE Pictures / Getty Images / Ideal Image

Style

YES oR NO του Χρήστου Ζαμπούνη

• Η λέξις «ευκατάστατος»

• Η λέξις «πλούσιος»

• Η έκφρασις της δυσαρέσκειας

• Τα µούτρα

• Η δράσις

• Η πλήξις

• Η φυσική άσκησις

• Οι µεθαµφεταµίνες

• Η ξανακερδισµένη νιότη

• Η χαµένη νιότη

• Η καθηµερινή ανάγνωσις βιβλίων

• Η πνευµατική παραµέλησις

• Η συµπόνια

• Η αυτολύπηση

• Η ζωή ξέρει να επιστρέφει κάθε κακή συµπεριφορά

• Η άγνοια των νόµων της φύσεως

• Η αντιµετώπισις των προβληµάτων

• Η δραπέτευσις από τα προβλήµατα

• Το δεύτερο θερµοδυναµικό αξίωµα

• Η αλόγιστη εκροή ενέργειας

• Η συνέπεια στα επαγγελµατικά ραντεβού

• Αρχίστε τη σύσκεψη χωρίς εµένα

• Η µάχη εντός

• Η µετανάστευσις ως στρουθίον

• Οι ενοικιάσεις ποδηλάτων στα νησιά

• Τα µηχανάκια εντός παραδοσιακών οικισµών

• To palo santo

• Οι φραχθέντες βόθροι

Style

JE M’APPELLE COCO Coco ChaNel της Μαριανίνας Πάτσα

«Μ

ερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η πολυτέλεια είναι το αντίθετο της φτώχειας. Δεν είναι. Είναι το αντίθετο της χυδαιότητας». Είναι γνωστή σε όλο τον κόσµο ως Coco Chanel, αλλά αυτό δεν ήταν το αρχικό της όνοµα. Ο µύθος λέει πως η Gabrielle Chanel έγινε «Coco», όταν της έδωσαν αυτό το ψευδώνυµο οι στρατιώτες που βρίσκονταν στο ακροατήριο ενώ τραγουδούσε στη σκηνή µιας παµπ, κατά τη διάρκεια της µικρής καριέρας της ως τραγουδίστρια. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν

ότι το όνοµα αυτό είναι µια πιο σύντοµη εκδοχή της γαλλικής λέξης «cocotte», που σηµαίνει «περιποιηµένη γυναίκα». Το τι ισχύει µάλλον δεν θα το µάθουµε ποτέ. Με τα χαρακτηριστικά της κοστούµια και τα µικρά µαύρα φορέµατα, η Coco Chanel δηµιούργησε διαχρονικά σχέδια που είναι δηµοφιλή µέχρι σήµερα. Είναι γνωστή για τα απλά αλλά εξελιγµένα ρούχα της, σε συνδυασµό µε εξαιρετικά αξεσουάρ. Και όπως είχε πει κάποτε η ίδια, «η πολυτέλεια πρέπει να είναι άνετη, αλλιώς δεν είναι πολυτέλεια».

Coco Chanel έγινε πολύ πλούσια και διάσηµη στη διάρκεια της ζωής της, αλλά η παιδική της ηλικία ήταν ταπεινή. Γεννήθηκε σε φτωχό σπίτι και ήταν κόρη ενός χωρικού. Όταν πέθανε η µητέρα της, έζησε στο ορφανοτροφείο ενός µοναστηριού µέχρι τα 18 της. Εκεί, οι µοναχές τής έµαθαν να κεντάει και να ράβει. Ξεκίνησε την καριέρα της στη µόδα σχεδιάζοντας καπέλα. Με τη βοήθεια ενός θαυµαστή της άνοιξε το πρώτο της κατάστηµα στο Παρίσι το 1913. Όταν τα καπέλα της έγιναν δηµοφιλή, άρχισε να φτιάχνει και ρούχα. Η πρώτη της «γεύση επιτυχίας» προήλθε από ένα φόρεµα που έφτιαξε µεταποιώντας µια παλιά φανέλα. Γυναίκες τη σταµατούσαν στον δρόµο και τη ρωτούσαν από πού το είχε πάρει, κι εκείνη προσφερόταν να τους φτιάξει ένα ίδιο. «Η περιουσία µου είναι χτισµένη πάνω σε εκείνη την παλιά φανέλα που φορούσα, επειδή το κρύο ήταν τσουχτερό», είχε πει κάποτε στον συγγραφέα Paul Morand.

Το 1920 εισάγει στη µόδα το µικρό µαύρο φόρεµα. Με σκοπό να είναι προσιτό και εύκολο στη χρήση, η Vogue ορθώς προέβλεψε ότι θα το φορούσαν σε όλη τη Γη. Τα επαναστατικά της σχέδια ήταν κοµψά, αλλά και άνετα και πρακτικά, καθώς απελευθέρωσαν τις γυναίκες από τους κορσέδες που φορούσαν. Επίσης, ήταν και τολµηρά, αφού πλέον οι 64

φούστες ήταν πιο κοντές και φαίνονταν οι αστράγαλοι. Την επιρροή της, όµως, η Chanel δεν την ασκεί µόνο στη µόδα. Εµφανίζεται στην όπερα µε αγορίστικο κούρεµα, εµπνέοντας πολλές γυναίκες να υιοθετήσουν το στυλ «garçon» (αγόρι). Γίνεται µέρος της συντροφιάς των καλλιτεχνών της εποχής. Κάνει παρέα µε τον Picasso και σχεδιάζει κοστούµια για το ρωσικό µπαλέτο Impresario Sergei Diaghilev και τον Γάλλο σκηνοθέτη Jean Cocteau. Εµπνέεται από τους εραστές της και δανείζεται τα ρούχα τους. Χρησιµοποιεί υλικά ανδρικών ρούχων στις γυναικείες κολεξιόν της. Τα ρούχα γίνονται ανάρπαστα. Το 1921 δηµιουργεί το πρώτο της άρωµα, Chanel No 5. Είναι το πρώτο άρωµα που φέρει το όνοµα ενός σχεδιαστή και ο αριθµός πέντε είναι ο τυχερός της. «Μια γυναίκα που δεν φοράει άρωµα δεν έχει µέλλον. Το άρωµα είναι το αξεπέραστο, αξέχαστο, απόλυτο αξεσουάρ µόδας που σηµατοδοτεί την άφιξή µας και παρατείνει την αναχώρησή µας». Το Chanel No 5 στηρίζεται αρχικά από τον ιδιοκτήτη του πολυκαταστήµατος Théophile Bader και τους επιχειρηµατίες Pierre και Paul Wertheimer – φυσικά µε το αζηµίωτο: η επιχείρηση Wertheimer παίρνει το 70% των κερδών για την παραγωγή του αρώµατος στα εργοστάσιά της.

Από αριστερά: Η βαρώνη Edmond de Rothschild, η Anouk Aimee, η Marie-Helen de Rothschild και η Coco Chanel.

Bader κερδίζει το 20%. Και η ίδια η Coco µόλις το 10%. Με την πάροδο των ετών, το Chanel Νο 5 γίνεται µια τεράστια πηγή εσόδων και η Chanel επαναδιαπραγµατεύεται τους όρους της συµφωνίας – αρχικά «µε το καλό» κι έπειτα µε απανωτές µηνύσεις. Άλλωστε «το καλύτερο που µπορεί να κάνει ένα κορίτσι για τον εαυτό του είναι να σκέφτεται φωναχτά». Η ερωτική της ζωή είναι κι αυτή πληθωρική. Σχετίζεται µε τον Igor Stravinsky. Με τον δούκα του Westminster µένουν µαζί δύο δεκαετίες. Στην πρόταση γάµου του απαντά: «Υπήρξαν πολλές δούκισσες του Westminster, αλλά µόνο µία Coco Chanel».

χείριση και παίρνει ειδική άδεια για να παραµείνει στο διαµέρισµά της στο ξενοδοχείο Ritz. Μετά τον πόλεµο ανακρίνεται για τη σχέση της µε τον Von Dincklage, αλλά δεν κατηγορείται ως συνεργός. Το ερώτηµα αν ο προσωπικός της φίλος Winston Churchill εργάστηκε παρασκηνιακά για λογαριασµό της παραµένει αναπάντητο. Το 1954, η Chanel ανοίγει ξανά τον οίκο µετά από 15 χρόνια, λέγοντας στην ηθοποιό Marlene Dietrich: «Το κάνω διότι πεθαίνω από την πλήξη». Η Coco πεθαίνει το 1971 στο δωµάτιό της στο ξενοδοχείο Ritz. Μα το µικρό µαύρο φόρεµα, η τόλµη της και οι καινοτόµες ιδέες της θα ζουν για πάντα.

Η οικονοµική ύφεση της δεκαετίας του 1930 έχει αρνητικό αντίκτυπο στην εταιρεία της και µε το ξέσπασµα του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου η Chanel κλείνει την επιχείρησή της. Κατά τη διάρκεια της γερµανικής κατοχής της Γαλλίας, συνάπτει σχέσεις µε τον Γερµανό στρατιωτικό αξιωµατούχο Hans Gunther von Dincklage. Έχει προνοµιακή µετα-

Η κατανόηση της Chanel για τις ανάγκες της γυναικείας µόδας, η επιχειρηµατική της φιλοδοξία, η άνοδός της από τα κουρέλια στα πλούτη και τα συγκινησιακά ερωτικά της θέµατα συνεχίζουν µέχρι σήµερα να εµπνέουν πολυάριθµα βιβλία, ταινίες και θεατρικά έργα, αλλά κυρίως τους λάτρεις του στυλ και της κοµψότητας ανά την υφήλιο.

REDKEN BREWS NYC CRAFTED. BARBER INSPIRED. “If you can make it there, you can make it anywhere… New York, New York!”

Redken –µε έδρα την 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης– και µε περισσότερα από 60 χρόνια παρουσίας στην περιποίηση των µαλλιών, ανδρών αλλά και γυναικών, επαναπροσδιορίζει την ανδρική της σειρά! Αυτή τη φορά, τα εργαστήρια του Group L’Oréal, στο οποίο ανήκει, δηµιούργησαν µια νέα, ολοκληρωµένη σειρά, τη Redken Brews, που απευθύνεται στον σύγχρονο άνδρα και είναι εµπνευσµένη από τη φιλοσοφία της µπίρας. Η σειρά αποτελείται από δέκα διαφορετικά προϊόντα. Μια πλήρης συλλογή styling, περιποίησης µαλλιών, επιδερµίδας, γενειάδας, αλλά και ανδρικής βαφής µαλλιών. ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΒΥΝΗ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΘΕ ΑΝΔΡΑ REDKEN BREWS HAIRCARE COLLECTION 3 σε 1 σαμπουάν, conditioner + αφρόλουτρο για καθαρισμό και περιποίηση μαλλιών και σώματος Mint shampoo Για αναζωογόνηση των μαλλιών και του τριχωτού της κεφαλής Extra clean shampoo Για έντονο καθαρισμό και αφαίρεση των κατάλοιπων Silver shampoo Μείωση του ανεπιθύμητου κίτρινου φόντου στα λευκά και στα γκρι μαλλιά REDKEN BREWS STYLING COLLECTION ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ, ΚΡΑΤΗΜΑ ΚΑΙ ΥΦΗ ΠΟΥ ΣΑΓΗΝΕΥΟΥΝ Maneuver Cream Pomade Για μέτριο έλεγχο & φυσικό τελείωμα New Clay Pomade Για αιχμηρό ματ αποτέλεσμα & όγκο στα λεπτά μαλλιά Work Hard Molding Paste Για υφή & μέγιστο κράτημα Stand Tough Extreme Gel Για πολύ δυνατό έλεγχο

REDKEN BREWS SKINCARE COLLECTION Shave Cream Κρέμα ξυρίσματος που παρέχει προστασία για εξαιρετικά βαθύ και άνετο ξύρισμα Beard and Skin Oil Έλαιο για τη γενειάδα και την επιδερμίδα προσώπου και σώματος REDKEN BREWS COLOR FOR MEN Color Camo Επαγγελματική υπηρεσία σβησίματος των λευκών μαλλιών Πρόσωπα της καµπάνιας θα είναι δύο δυναµικοί δηµιουργοί, ο Influencer hair stylist Mikey Henger, ο guru του fade, ο οποίος συνδυάζει την εµπειρία του old school barber µε ένα σύγχρονο twist µόδας, και η πολλά υποσχόµενη Redken Artist MJ Deziel, που ξεχωρίζει µε το avant-garde στυλ της. Πρωταγωνιστής της διεθνούς καµπάνιας είναι το Instagram @BarbersandBrews όπου θα παρουσιάζονται οι καλύτερες τάσεις, γρήγορες συµβουλές και κυρίως πρωτογενές περιεχόµενο από κορυφαίους δηµιουργούς. Στην Ελλάδα η οµάδα των Ελλήνων Redken Artists, καθώς και επιλεγµένα κοµµωτήρια και barber shops, θα αποτελούν τους πραγµατικούς πρεσβευτές των Redken Brews και της Φυλής της Redken! Σχετικά με τη REDKEN 5th AVENUE NYC Η Redken 5th Avenue NYC είναι µια επαγγελµατική εταιρεία περιποίησης µαλλιών και βαφών µαλλιών, που σκοπό έχει την παροχή εµπνευσµένης εκπαίδευσης, καινοτόµων προϊόντων και απαράµιλλης δηµιουργικότητας τόσο για καταναλωτές όσο και για επαγγελµατίες κοµµωτές. Με σηµαντική παρουσία στα backstage της Εβδοµάδας Μόδας στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Μιλάνο και στο Παρίσι, η Redken θέτει τη µόδα στα µαλλιά, δίνει το στυλ της και δηµιουργεί έντονο buzz.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε: Redken.gr, τη Redken Greece στο Facebook, και ακολουθήστε στο Instagram @Redken και @barbersandbrews. Τ: 210 618 8625. Τα προϊόντα Redken πωλούνται αποκλειστικά σε επιλεγµένα κοµµωτήρια, barber shops, καθώς και σε επιλεγµένα e-shops κοµµωτηρίων.

Cover

MICHAEL CAINE του Μισέλ Νικολαρέα

ε πάνω από 125 ταινίες στο ενεργητικό του, ο Michael Caine, γεννηµένος το 1933, δεν σκοπεύει να τα παρατήσει σύντοµα και όσο συνεχίζει να παίζει, το θέατρο κερδίζει και αυτός ανανεώνεται. «Τώρα πλέον µπορώ να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω, όταν το θέλω, όπου το θέλω και µε όποιον θέλω. Είµαι ηθοποιός τώρα. Πριν ήµουν σταρ. Ξέρεις, για να είσαι σταρ, πρέπει να είσαι νέος και να έχεις τη φάτσα του Μπραντ Πιτ. Ο σταρ κερδίζει το κορίτσι, εγώ πλέον δεν κερδίζω το κορίτσι, κερδίζω τον ρόλο». Στα 60 χρόνια της καριέρας του ο MC έχει παίξει σχεδόν τα πάντα. Πολλές από τις ταινίες του ήταν εξαιρετικά καλές, αρκετές όµως ήταν το λιγότερο άθλιες, µόνο που εκείνος ήταν εξαιρετικά καλός σε αυτές. Ο ίδιος δεν ξεχωρίζει καµία. Ήταν όλες δουλειά. Όταν ένας δηµοσιογράφος σχολίασε αρνητικά και επικριτικά την εµπορική αποτυχία της ταινίας «Jaws.The Revenge» (1987) λέγοντάς του «Μα, την έχετε δει; Είναι απαίσια», ο MC απάντησε: «Όχι, δεν την έχω δει και σίγουρα είναι απαίσια. Έχω δει όµως το σπίτι που αγόρασα µε τα χρήµατα από αυτή την ταινία και αυτό είναι απίθανο». 70

Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium

71 Gamma-Rapho, Paris Match Getty Images / Ideal Image, Afp / Visual Hellas

Ο Michael Caine και η Γαλλίδα ηθοποιός Elisabeth Ercy.

φήνοντας το χιούµορ στην άκρη όµως, ο ίδιος, για να είναι συνεπής στην παραγωγή για τις ανάγκες της συγκεκριµένης ταινίας, δεν µπόρεσε να παρευρεθεί στην τελετή απονοµής των Όσκαρ, όπου εκείνη τη χρονιά κέρδισε το Όσκαρ Β΄ ανδρικού ρόλου για τη συµµετοχή του στην ταινία του Γούντι Άλεν «Hannah and her sisters». Η στωική προσήλωση στη δουλειά του ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν στο ξεκίνηµά του ακόµα άκουσε τον Κάρι Γκραντ να λέει σε έναν νεαρό ηθοποιό ότι, για να πετύχει σε αυτή τη δουλειά, πρέπει το κοινό να τον δει τόσες πολλές φορές, ώστε να τον έχει στο µυαλό του όπως έχει την αγαπηµένη του µάρκα καφέ. Δουλειά, δουλειά και µόνο πολλή δουλειά µπορεί να έχει αυτό το αποτέλεσµα και από τότε δεν σταµάτησε να δουλεύει. Ίσως άλλος ένας λόγος που είναι εργασιοµανής είναι ο «φόβος της πενίας». Ο MC δεν ξέχασε ποτέ την «ταπεινή» του καταγωγή. Ο πατέρας του ήταν αχθοφόρος στην ψαραγορά του Billingsgate και η µητέρα του ήταν καθαρίστρια. Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχά και δύσκολα. «Είµαι πολύ τυχερός που ζω στη χλιδή. Αυτό δεν σηµαίνει ότι δεν ξέρω από πού προήλθα. Έχω ζήσει και στη φτώχεια και στον πλούτο, γι’ αυτό δεν µε εντυπωσιάζουν τα υλικά αγαθά. Δεν τα θέλω πια, ιδίως τώρα που 72

η χώρα που αγαπώ έχει πρόβληµα». Το 2012, σε ένδειξη συµπαράστασης στους λιγότερο τυχερούς συµπατριώτες του, πούλησε την πανάκριβη Rolls Royce του και αντικατέστησε το χρυσό του ρολόι µε ένα πλαστικό. «Είναι τουλάχιστον χυδαίο εγώ να κυκλοφορώ στους δρόµους του Λονδίνου µε τη Rolls Royce, όταν οι ίδιοι δρόµοι είναι γεµάτοι µε αστέγους. Δεν χρειάζοµαι “υλική” επιβεβαίωση. Είµαι απόλυτα ευχαριστηµένος όπως είµαι. Δεν νιώθω ούτε την ανάγκη να εντυπωσιάσω κανέναν». Ο MC, όµως, δεν ήταν πάντα ευχαριστηµένος µε τον εαυτό του. Νωρίς στην καριέρα του, η αδυναµία του να αντιµετωπίσει την ξαφνική φήµη του τον οδήγησε στον αλκοολισµό. Είχε φτάσει να πίνει µία φιάλη βότκα την ηµέρα, πολλές φορές δύο αν τη συνόδευε µε χυµό πορτοκάλι. Η γνωριµία µε τη σύζυγό του Σακίρα και η δηµιουργία οικογένειας τον έκαναν να αλλάξει, όπως ο ίδιος παραδέχεται. Σήµερα, το µόνο που πίνει είναι ένα ποτήρι λευκό κρασί µε το δείπνο. «Πρέπει να κάνεις θυσίες για να ζήσεις περισσότερο», λέει γελώντας. Όταν ρωτήθηκε πώς είναι να είναι κανείς ηλικιωµένος, η απάντηση που έδωσε ήταν αποστοµωτική: «Είναι πολύ καλύτερα από το να είσαι νεκρός».

επαφή του µε την υποκριτική άρχισε σε νεαρή ηλικία. Ήταν µετά τον πόλεµο, όταν ως έφηβος γράφτηκε στο κέντρο νεότητας της γειτονιάς του. Εκεί υπήρχαν διάφορα εργαστήρια χειροτεχνίας, ξυλογλυπτικής, οµάδες χορού, υποκριτικής και αθλοπαιδιών. Γράφτηκε στο µπάσκετ και κάθε µέρα µετά την προπόνηση σταµατούσε έξω από το εργαστήριο υποκριτικής και από το παράθυρο παρακολουθούσε το µάθηµα, όταν µια φορά συνειδητοποίησε ότι στην τάξη υπήρχαν µόνο κορίτσια. «Τι δουλειά έχω εδώ µε όλους αυτούς;» σκέφτηκε και την επόµενη µέρα σταµάτησε το µπάσκετ και γράφτηκε στην υποκριτική. «Τα αγόρια της οµάδας νόµιζαν ότι είµαι gay, αλλά δεν µε ένοιαζε γιατί ήµουν το µόνο αγόρι στην τάξη και όποτε υπήρχε “σκηνή φιλιού”, δεν υπήρχε άλλο αγόρι. Έτσι, “αναγκαστικά” όλες την έκαναν µαζί µου. Μου άλλαξε τη ζωή». Αυτό όµως που κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή του ήταν άλλο: 19 ετών, στρατιώτης, βρέθηκε στην Κορέα. «Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Αισθανόµασταν τον θάνατο παντού. Ήµασταν σαν τους ασθενείς µε καρκίνο· ξέραµε ότι θα πεθαίναµε, µόνο που για κάποιον ανεξήγητο λόγο τη γλιτώσαµε. Από εκείνη τη στιγµή και µετά, ζω το κάθε δευτερόλεπτο της ηµέρας από τη στιγµή που θα ξυπνήσω µέχρι τη στιγµή που θα πέσω για ύπνο. Παρακολουθώ στην τηλεόραση ανθρώπους, µεσήλικες, που νίκησαν τον καρκίνο ή ξεπερνούν ένα έµφραγµα σε µεγάλη ηλικία και άλλαξαν τον τρόπο της ζωής τους. Εµένα αυτή η ευκαιρία µού δόθηκε στα 19».

Ο MC δεν µοιράζεται αυτή την εµπειρία µαζί µας µε τρόπο «συµβουλευτικό». Μισεί τις συµβουλές και, όταν νεαροί ηθοποιοί ζητούν τη δική του, αυτός πάντα αρνείται, γιατί, όταν ήταν ο ίδιος νεαρός, όλοι οι µεγαλύτεροι ηθοποιοί που προσπάθησε να συµβουλευτεί του είπαν το ίδιο πράγµα: «Παράτησέ τα». «Ακόµα και τώρα, όταν ρωτήσω κάποιον άλλο ηθοποιό τι να κάνω, η απάντηση είναι η ίδια: “Michael, παράτησέ τα. Δεν θα τα καταφέρεις”. Όµως όχι µόνο κατάφερε να είναι ο ένας από τους τρεις µοναδικούς ηθοποιούς στην ιστορία του κινηµατογράφου που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ σε όλες τις δεκαετίες, από το 1960 µέχρι σήµερα (οι άλλοι δύο ήταν ο Λόρενς Ολίβιε και ο Τζακ Νίκολσον), αλλά και πέτυχε να εδραιώσει τον εαυτό του και ως πρωταγωνιστής, και ως «καρατερίστας», και ως ηθοποιός β΄ ανδρικού ρόλου. Ο ηθοποιός που έκανε µόδα την προφορά Cockney στις ταινίες µάς έµαθε ότι «σοφιστικέ» δεν είναι να µιλάς τα «αγγλικά της βασιλίσσης», αλλά η βασίλισσα να θέλει να µιλάει τη γλώσσα σου. 74

Cover

ΤαΞιδιΩτιΚή Ωρα Αεροπορικά εισιτήρια; Check. Βαλίτσες; Check. Διαβατήριο; Check. Ρολόι GMT; Check. Πλέον οι μετακινήσεις από μία χρονική ζώνη του πλανήτη σε άλλη γίνονται παιχνιδάκι χάρη στο νέο LONGINES Conquest V.H.P. GMT Flash Setting. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

ανεύκολο στη ρύθµιση της δεύτερης ώρας και ιδιαίτερα κοµψό στον καρπό, αυτό το ρολόι είναι κοµµένο και ραµµένο στα µέτρα των απανταχού ταξιδευτών. Είναι το πιο πρόσφατο δηµιούργηµα υψηλής τεχνολογίας της Longines, µιας ελβετικής ωρολογοποιίας µε µακρά ιστορία –µετράει 185 έτη από την ίδρυσή της– και παράδοση τόσο στους µηχανικούς όσο και στους quartz µηχανισµούς. Το Conquest V.H.P. GMT Flash Setting είναι το νέο µέλος της quartz οικογένειας Conquest V.H.P., που διακρίνεται για την υψηλότατη ακρίβειά της (τα αρχικά V.H.P. σηµαίνουν «Very High Precision»). Τι το εξαιρετικό έχει να προσφέρει το νέο Conquest V.H.P. GMT Flash Setting; Εκτός από την αδιαµφισβήτητη ακρίβεια και την κοµψότατη σχεδίασή του, εγγυάται µια εξαιρετικά φιλική και ανεπανάληπτη εµπειρία για τον χρήστη. Η ρύθµιση της δεύτερης ώρας γίνεται πολύ εύκολα, µε τη βοήθεια µιας εφαρµογής στο κινητό. Το ρολόι επιτρέπει στον κάτοχό του να αλλάζει χρονικές ζώνες είτε µε τον παραδοσιακό τρόπο, µέσω της κορόνας, είτε µε το έξυπνο σύστηµα

«Flash Setting», µε τη βοήθεια του φλας των smartphones. Το µόνο που χρειάζεται είναι να κατεβάσετε τη σχετική εφαρµογή, ενώ δεν απαιτείται κάποια εξωτερική σύνδεση, όπως WiFi ή Bluetooth. Πώς λειτουργεί; Σχεδιάζετε να ταξιδέψετε στο εξωτερικό. Δεν έχετε παρά να πληκτρολογήσετε το όνοµα της πόλης-προορισµού σας στο κινητό σας τηλέφωνο. Η πληροφορία καταγράφεται στην εφαρµογή και µεταφέρεται µέσω µιας συχνότητας φωτεινών σηµάτων που εκπέµπει το φλας του κινητού σας σε µια µικροσκοπική οπή στο καντράν του ρολογιού, η οποία διακρίνεται στο 12. Αυτό ήταν όλο. Επιπλέον, χάρη στην εξαιρετικά πρακτική λειτουργία Swap µπορείτε πατώντας απλώς την κορόνα να εναλλάσσετε κατά το δοκούν την ώρα προέλευσης (home time) µε την ταξιδιωτική ώρα (local time). Με την 24ωρη κλίµακα που υπάρχει στην περιφέρεια του καντράν γνωρίζετε εάν είναι ηµέρα ή νύχτα σε κάθε χρονική ζώνη. Εξυπακούεται ότι η εφαρµογή αναγνωρίζει όλες τις χρονικές ζώνες του πλανήτη, ακόµη και αυτές που έχουν διαφορά µισής ώρας ή ενός τετάρτου από την ώρα GMT.

Όπως όλα τα µοντέλα Conquest V.H.P., το Conquest V.H.P. GMT Flash Setting κρύβει στο εσωτερικό του έναν αποκλειστικό µηχανισµό τελευταίας γενιάς, ο οποίος είναι εξαιρετικά user-friendly: προσφέρει ακρίβεια ±5 δευτερολέπτων τον χρόνο (!), σύστηµα GPD (Gear Position Detection), το οποίο κάνει επανεκκίνηση στους δείκτες ύστερα από κάποιο δυνατό χτύπηµα ή έκθεση σε µαγνητικά πεδία, έξυπνη κορόνα, µπαταρία µε πολύ µεγάλη διάρκεια ζωής

και σύστηµα διηνεκούς ηµερολογίου που εγγυάται σωστή λειτουργία της ηµεροµηνίας µέχρι το έτος 2399! Το Conquest V.H.P. GMT Flash Setting διατίθεται σε δύο µεγέθη κάσας (41 και 43 mm), σε εκδόσεις από ατσάλι στο φυσικό του χρώµα ή µε επίστρωση µαύρου PVD, και εκτός από τον κεντρικό δείκτη GMT µε το ευδιάκριτο κόκκινο βέλος δείχνει την ώρα, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα και την ηµεροµηνία (perpetual calendar).

Υπάρχουν τέσσερις επιλογές στα καντράν: µπλε, ασηµί, µαύρο ή ανθρακόνηµα. Τα ρολόγια συνδυάζονται είτε µε ατσάλινo µπρασελέ (σε φυσικό ασηµί χρώµα ή σε µαύρο PVD) είτε µε πολύ ωραίας υφής λουράκι από καουτσούκ σε µαύρο ή µπλε χρώµα. www.longines.com Αποκλειστικός αντιπρόσωπος: Swatch Group Greece (τηλ. 210-9565656) 77

Style HANDMADE IN ATHENS ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ EST. 1947 Mancode Gang Of Style

άν κάποιος θέλει να αναφερθεί στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού χειροποίητου υποκαµίσου, µπορεί να το κάνει πολύ εύκολα, αναφέροντας µονολεκτικά την επωνυµία «Χριστάκης». Ο master υποκαµισοποιός Χριστάκης Τριανταφυλλίδης, γνωστός και ως «Χριστάκης», διατηρεί το κατάστηµά του στην οδό Κριεζώτου 5 από το 1947. Στο ραντεβού µας µε υποδέχτηκε φορώντας ένα tabac κοστούµι και ένα ροζ υποκάµισο µε λευκό γιακά τύπου Windsor. Στο άκουσµα του ονόµατός µου, θυµήθηκε ότι ο πατέρας µου ήταν πελάτης του και ότι τον είχε ράψει το 1969. Σε αυτό το σηµείο θα πρέπει να σας πω ότι ο κ. Χριστάκης σήµερα 78

είναι 102 ετών και, µολονότι έχει σταµατήσει να εργάζεται από το 2011, δεν παραλείπει να επισκέπτεται το κατάστηµά του καθηµερινά. Το ραντεβού µου συνεχίστηκε µε τους εγγονούς του κ. Χριστάκη, Χρήστο και Αντώνη Νυφλή, οι οποίοι συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση. Αµφότεροι µε σπουδές στο Λονδίνο, επέστρεψαν στην Αθήνα µε τις απαραίτητες γνώσεις που θα επέτρεπαν την οµαλή µετάβαση της ιστορικής εταιρείας στον 21ο αιώνα. Χρησιµοποιώντας νέα µέσα και τεχνολογίες, πάντα όµως µε γνώµονα η «αναθεώρηση» να µην επηρεάσει τον κλασικό χαρακτήρα τόσο του προϊόντος όσο και της εταιρείας. Υπάρχει η εσφαλµένη εντύπωση σχετικά µε τα

χειροποίητα υποκάµισα ότι είναι ακριβά και ότι δεν έχουν διαφορά µε τα «έτοιµα». Στην πραγµατικότητα, όση σχέση έχει το ουίσκι µε το γάλα τόση σχέση έχει το χειροποίητο µε το «έτοιµο»· ουδεµία.

ο πελάτης µπορεί να διαλέξει υποκάµισα και από τα τρία νέα έτοιµα πατρόν της εταιρείας, που καλύπτουν όλες τις ανάγκες του σύγχρονου επαγγελµατία.

Η µεγαλύτερη διαφορά ενός χειροποίητου µε ένα «έτοιµο» υποκάµισο είναι ότι το πρώτο είναι φτιαγµένο ακριβώς στα µέτρα αυτού που το φοράει, ενώ το δεύτερο έχει «κοπεί» πάνω σε µια κούκλα, ώστε να ταιριάζει σε πολλούς διαφορετικούς σωµατότυπους. Τα παλαιότερα χρόνια, που τα µέσα προβολής ήταν περιορισµένα σε σχέση µε τα σηµερινά, η βιτρίνα του καταστήµατος «Χριστάκης» ήταν σηµείο αναφοράς για όσους ήθελαν να ενηµερωθούν για τις νέες τάσεις της µόδας. Όταν δε στη βιτρίνα του καταστήµατος εµφανίστηκε για πρώτη φορά η ανδρική ρόµπα, η επιτυχία που είχε ήταν τόσο µεγάλη, που έχει αποτυπωθεί σχεδόν σε όλες τις ελληνικές ταινίες της εποχής. Δεν υπάρχει ταινία στην οποία ο «κύριος» του σπιτιού να µην κυκλοφορεί µε ρόµπα και φουλάρι.

Τα τρία αυτά πατρόν είναι: Royal: άνετο, κλασικό υποκάµισο εργασίας για ηµερήσια χρήση Slim: ιταλικής σχολής, ρεαλιστικά εφαρµοστό (όχι όµως καλσόν) Elegant: η µοντέρνα εκδοχή του slim, κοµψό.

Μπορούµε µε σιγουριά να πούµε ότι η καθιέρωση της ρόµπας στην ελληνική ανδρική γκαρνταρόµπα ήταν µια προσωπική επιτυχία του κ. Χριστάκη. Σήµερα, στο κατάστηµα «Χριστάκης», εκτός από τα χειροποίητα υποκάµισα και τα «made to measure» κοστούµια,

Τα παραπάνω πατρόν επιτρέπουν άνετη κίνηση και όλα έχουν χειροποίητες λεπτοµέρειες, όπως κεντηµένες κουµπότρυπες και, φυσικά, το κεντηµένο µονόγραµµα του ιδιοκτήτη, µια καινοτοµία που εισήγαγε ο κ. Χριστάκης. Μαζί µε κάθε υποκάµισο παραδίδεται επιπλέον ζεύγος µανσετών και δεύτερο κολάρο, για αλλαγή µετά από πολύχρονη φθορά. Στα µελλοντικά σχέδια της εταιρείας, η µεγαλύτερη προσδοκία της είναι να καθιερωθεί η «ετικέτα» Handmade in Athens, ορίζοντας έτσι την Αθήνα ως παγκόσµιο προορισµό ένδυσης, όπως είναι το Μιλάνο, η Νάπολη και το Λονδίνο. Εάν δεν έχετε ράψει ακόµα υποκάµισο, ίσως η καλύτερη αφορµή να είναι ο γάµος σας, αλλά δεν είναι άδικο να περιµένετε µέχρι τότε και να στερήσετε τον εαυτό σας από αυτή τη διακριτική πολυτέλεια; 79

Style

Man(de)code Mancode Gang Of Style

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ∆ΕΙΠΝΟ

ο να διαλέξεις το πιο καλό ή το πιο ακριβό εστιατόριο δεν είναι αρκετό για να εντυπωσιάσεις τους καλεσµένους σου. Αυτό που είναι πιο σηµαντικό είναι το πώς θα σταθείς στο εστιατόριο και απέναντι στους συνδαιτυµόνες σου. Είτε πρόκειται για επαγγελµατικό δείπνο είτε για µια απλή, φιλική πρόσκληση είτε για ένα ροµαντικό δείπνο για δύο, εάν θέλετε να κερδίσετε τις εντυπώσεις, οι κανόνες είναι απλοί. Ντυθείτε καλά. Όχι απαραίτητα επίσηµα, αλλά προσεγµένα. Τα περισσότερα εστιατόρια πλέον δεν απαιτούν οι κύριοι να φορούν σακάκι, αλλά αυτό δεν σηµαίνει ότι δεν πρέπει να είστε καλοντυµένος. Το ευπρεπές ντύσιµο, ο χρόνος και η προσοχή που ξοδέψατε γι’ αυτό αντανακλούν τον σεβασµό που έχετε για τον τόπο που θα επισκεφτείτε και τους ανθρώπους που θα συναντήσετε. Να είστε ευγενικός. Με όλους. Με τον παρκαδόρο όπου θα παραλάβει το αυτοκίνητό σας, την κοπέλα στην γκαρνταρόµπα όπου θα παραδώσετε το παλτό σας, τη hostess που θα σας οδηγήσει στο τραπέζι σας, τον βοηθό σερβιτόρο που θα σας σερβίρει νερό. Με όλους, επαναλαµβάνω. Αν συνοδεύετε µια κυρία, πρέπει πάντα να ανοίγετε την πόρτα γι’ αυτήν και να τραβήξετε την καρέκλα που θα καθίσει. Η τεχνολογία πρέπει να απουσιάζει από το τραπέζι. Κρατήστε το κινητό σας στην τσέπη σας ή χρησιµοποιήστε το µόνο αν είναι απόλυτη ανάγκη. Να είστε διακριτικός. Μην κάνετε check-in και «ταγκάρετε» τους καλεσµένους σας χωρίς την έγκρισή τους. Για τις επόµενες ώρες

ξεχάστε τα social media και ασχοληθείτε προσωπικά, σε real time, µε τους καλεσµένους σας. Μη φωτογραφίζετε το κάθε πιάτο που φτάνει στο τραπέζι, εκτός εάν είστε food blogger. Μην ακουµπάτε προσωπικά αντικείµενα, όπως πορτοφόλι, κλειδιά, tablet, επάνω στο τραπέζι. Είναι ωραίο να δοκιµάζεις το κρασί πριν το σερβίρει ο σερβιτόρος, αλλά, εάν δεν έχετε τις απαραίτητες γνώσεις ή έχετε παραγγείλει ένα κρασί «της σειράς», είναι τουλάχιστον αστείο να προσποιείστε τον connoisseur. Εάν δεν γνωρίζετε, δεν είναι ντροπή να ζητήσετε βοήθεια από τον σοµελιέ για το κρασί και από τον µετρ για το µενού. Να είστε χαµηλόφωνοι, τόσο στην οµιλία σας στο τραπέζι, όσο και όταν καλείτε τον σερβιτόρο. Εάν κάτι σας έχει δυσαρεστήσει, φωνάξτε τον µετρ και εξηγήστε του µε ευγενικό τρόπο. Ποτέ µη διακόψετε κάποιον που µιλάει. Αφήστε τον πρώτα να τελειώσει και, όποια αντίρρηση έχετε, εκφράστε την αφού πρώτα τον έχετε ακούσει. Εάν καπνίζετε, κάντε υποµονή µέχρι το τέλος του δείπνου για να αποσυρθείτε εκτός εστιατορίου. Είναι πολύ άσχηµο κάθε πέντε λεπτά να σηκώνεται κάποιος από το τραπέζι και να τον περιµένουν οι υπόλοιποι. Τακτοποιήστε τον λογαριασµό διακριτικά και όχι επιδεικτικά και αφήστε ένα αξιοπρεπές φιλοδώρηµα. Εάν έχετε τηρήσει τα παραπάνω, δεν θα σας παρεξηγήσει κανείς εάν δεν γνωρίζετε µε ποιο πιρούνι τρώγεται το φουά γκρα. Είναι το λιγότερο σηµαντικό. Bon appétit!

81 Gamma-Rapho / Getty Images / Ideal Image

BORN TO DARE Ο θρύλος του ποδοσφαίρου και διεθνές style icon David Beckham ποζάρει στον φακό του διάσημου φωτογράφου David Sims για τη νέα καμπάνια «Born To Dare» της Tudor. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

David Beckham είναι ένας τύπος που τον λατρεύει ο φακός. Φωτογενής και γεµάτος αντιθέσεις, σε κάθε του εµφάνιση παντρεύει άψογα τον τολµηρό, περιπετειώδη και αντισυµβατικό του χαρακτήρα µε την ήρεµη persona του πετυχηµένου οικογενειάρχη, αθλητή και επιχειρηµατία. Απόδειξη η πρόσφατη διαφηµιστική καµπάνια της ελβετικής ωρολογοποιίας Tudor που έχει τον τίτλο «Born to Dare». Ο Beckham αφήνεται µε άνεση στη δηµιουργική µατιά του διακεκριµένου Βρετανού φωτογράφου David Sims, ενός ανθρώπου που µε τα πορτρέτα του έχει αφήσει εποχή στον κόσµο της µόδας. Ντυµένος µε ένα κλασικό καµηλό κασµιρένιο πουλόβερ και ασορτί παντελόνι, ο Beckham φοράει στον διάστικτο από τα τατουάζ καρπό του το βραβευµένο Black Bay Bronze, ένα ρολόι που αναµφισβήτητα του ταιριάζει γάντι, λόγω της αντισυµβατικής ιδιοσυγκρασίας του. O David Beckham, εκτός από πρεσβευτής της Τudor, είναι και µανιώδης συλλέκτης ρολογιών. Ο τρόπος ζωής του, οι αξίες του και το προσωπικό του στυλ αντιπροσωπεύουν ιδανικά το πνεύµα της καµπάνιας «Born to Dare». Μάλιστα, σε µια σειρά από video που δηµι-

ούργησε η Tudor αναπολεί µε συγκίνηση σηµαντικούς σταθµούς της ζωής του που ήταν εµποτισµένοι µε το πνεύµα του «Born to Dare»: στιγµές που πέρασε µε τον παππού του, τον χρόνο που αφιέρωσε στα γήπεδα ως αρχηγός της ποδοσφαιρικής οµάδας της Αγγλίας, αλλά και το πρώτο ρολόι της Tudor που απέκτησε, ένα vintage µοντέλο στο οποίο η εµφανής πατίνα του χρόνου πρόδιδε το περιπετειώδες παρελθόν του. Η καµπάνια «Born to Dare» συµπυκνώνει την ιστορία αλλά και τη σύγχρονη φιλοσοφία της Tudor. Υµνεί το κλασικό χωρίς να υποκύπτει σε συµβάσεις. Διατηρεί τις αξεπέραστες τάσεις του παρελθόντος και ανοίγει νέα σύνορα για το µέλλον. Αφηγείται τις περιπέτειες ξεχωριστών ανθρώπων, διάσηµων και ανώνυµων, που έχουν κατορθώσει το ακατόρθωτο στην ξηρά, στους πάγους, στους αιθέρες ή στον βυθό των ωκεανών, µε σύµµαχο ένα ρολόι Tudor στον καρπό τους. Αντικατοπτρίζει, άλλωστε, και το όραµα του ιδρυτή της µάρκας. Ο Hans Wilsdorf, ο οποίος παρεµπιπτόντως ίδρυσε και τη Rolex, σχεδίασε τα Tudor ώστε να αντεπεξέρχονται ακόµα και στις πιο ακραίες συνθήκες, συνοδεύοντας τους γενναίους κατόχους τους σε κάθε δραστηριότητα. Η Tudor γεννήθηκε µε έναν

σκοπό: να επιδιώκει το ακατόρθωτο. Απευθύνεται σε όλους όσοι νιώθουν ικανοί για όλα. Σε όλους όσοι τολµούν να αντιµετωπίζουν τους φόβους τους και να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. Κάθε ρολόι Tudor είναι γεννηµένο να τολµά. Οι πρεσβευτές της Tudor εκφράζουν αυτήν ακριβώς τη στάση ζωής: τα επιτεύγµατά τους έχουν ως κινητήριο δύναµη την τόλµη τους. Και ο David Beckham είναι ένας από αυτούς. H ελβετική ωρολογοποιία Tudor γεννήθηκε το 1926. Διαθέτει µεγάλη συλλογή από αυτόµατα µηχανικά ρολόγια, εξαιρετικής απόδοσης και αυτονοµίας, που συνδυάζουν υψηλή ποιότητα σε προσιτή τιµή. Οι

συλλογές Heritage Black Bay, Heritage Ranger, Pelagos, North Flag, Fastrider, Glamour είναι ένα άρτιο πάντρεµα παραδοσιακής ωρολογοποιίας και τεχνολογιών αιχµής. Όλα τα µοντέλα της Tudor διαθέτουν µηχανισµούς αυτόµατου κουρδίσµατος αποκλειστικής σχεδίασης και κατασκευής από την ελβετική εταιρεία. Η στιβαρή κάσα τους είναι εφοδιασµένη µε βιδωτή κορόνα και προσφέρει στεγανότητα σε βάθη από 150 έως 500 µέτρα. Στην Ελλάδα η TUDOR διατίθεται από τη ROLEX HELLAS. www.tudorwatch.com 83

Opinion

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ – ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ του Μιχάλη Ιγνατίου

ε την υπόγεια σύγκρουσή τους στα Βαλκάνια, µε επίκεντρο τα Σκόπια (!), οι Ηνωµένες Πολιτείες της Αµερικής και η Ρωσική Δηµοκρατία έδωσαν ένα δείγµα και ένα στίγµα του νέου Ψυχρού Πολέµου που διανύουµε. Πριν από τη διεξαγωγή του δηµοψηφίσµατος στα Σκόπια, τα πράγµατα φαίνεται να έχουν ξεκαθαριστεί στη Βαλκανική, αφού η Αµερική ελέγχει όλες τις χώρες εκτός από τη Σερβία, που συνεχίζει να διατηρεί την «ορθόδοξη σχέση» µε τη Ρωσία και τη Βοσνία, που θα µπορούσε να αποτελέσει ξανά την αιτία ενός νέου πολέµου. Όµως, τυχόν επικράτηση του «όχι» στο δηµοψήφισµα θα οδηγήσει σε ανατροπή της αµερικανικής κυριαρχίας και η Μόσχα θα επανέλθει δριµύτερη. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία ξεκαθαρίζουν τους λογαριασµούς τους και στη Συρία, όπου, ενώ η Μόσχα είχε ένα προβάδισµα, ξαφνικά βρεθήκαµε ενώπιον µιας µπερδεµένης κατάστασης. Ο Βλαντιµίρ Πούτιν θέλησε, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, να κάνει τη χάρη στον πρόεδρο της Τουρκίας και να «παγώσει» για ένα διάστηµα τις πολεµικές επιχειρήσεις γύρω από το Ιντλίµπ, ώστε να αποφευχθεί ένα νέο µεγάλο κύµα προσφύγων, που δεν µπορεί να σηκώσει στους ώµους του ο Ταγίπ Ερντογάν. Η επίθεση των δυνάµεων του Άσαντ θα µπορούσε να αναγκάσει 3 εκατοµµύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, και η µόνη σωτηρία τους ήταν η έξοδος προς την Τουρκία. Ένα ερώτηµα που τίθεται επιτακτικά είναι εάν οι ρωσικές ναυτικές και αεροπορικές δυνάµεις βρίσκονται στη Μεσόγειο για την προστασία των συµφερόντων τους στη Συρία µόνο ή θα παραµείνουν στην ευρύτερη περιοχή, εν όψει και του ενεργειακού «πολέµου» που θα εντατικοποιηθεί στην ανατολική Μεσόγειο τον Οκτώβριο. Μία φράση του Ερντογάν ήταν αρκετή για να κινητοποιήσει τις κυβερνήσεις που έχουν συµφέροντα και ενδιαφέροντα στα ενεργειακά κοιτάσµατα γύρω από την κυπριακή ΑΟΖ. Το συµπέρασµα Ισραηλινών, Αιγυπτίων, Ελλήνων και Κυπρίων αξιωµατούχων είναι ότι η Μόσχα θα αποφύγει να προκαλέσει ή να αναµειχθεί σε τυχόν εχθροπραξίες που θα µπορούσε να προκαλέσει η Τουρκία στην περιοχή. Όµως πρέπει να είναι κανείς σε «συναγερµό» για το γεγονός ότι, όταν προκαλούνται προβλήµατα στο ΝΑΤΟ και γενικότερα στη Δύση, τα οφέλη της Ρωσίας είναι µεγάλα και τα κέρδη της σε στρατηγικό επίπεδο σηµαντικά. Άλλωστε, οι Αµερικανοί πιστεύουν πλέον ότι τα συνεχή προβλήµατα που δηµιουργεί η Τουρκία στη Δυτική Συµµαχία και στην Αµερική είναι έργο που κατευθύνεται από τη Μόσχα. Οι αναλυτές των µυστικών υπηρεσιών και των «δεξαµενών σκέψης» έχουν ξεκαθαρίσει τα «κενά» της στρατηγικής σχέσης της Άγκυρας και της Ρωσίας και καταλήγουν στο συµπέρασµα ότι τις αποφάσεις λαµβάνει ο Βλαντιµίρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν εκτελεί. Σε µερικές περιπτώσεις, όπως στο Ιντλίµπ, ο Ρώσος πρόεδρος ικανοποιεί κάποια από τα αιτή-

µατα του Τούρκου οµολόγου του, για να τον διασώσει πολιτικά, χωρίς να επηρεάζονται τα στρατηγικά του συµφέροντα. Ο Ερντογάν, προτίθεται, όπως δήλωσε πολλές φορές, να ξεκινήσει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ τον Οκτώβριο, µήνα κατά τον οποίο θα αρχίσουν να δραστηριοποιούνται οι Αµερικανοί της Exxon Mobil και οι Γάλλοι της Total. Όπως έχει εξηγηθεί πολλές φορές, ο Τούρκος πρόεδρος δεν θα τολµήσει να ενοχλήσει τους δύο ενεργειακούς κολοσσούς. Εκτός κι αν έχει εντελώς παραφρονήσει. Όµως θα επιχειρήσει πρόκληση στην κυπριακή ΑΟΖ µε τρόπο που να µην επηρεάζονται οι γεωτρήσεις της Exxon Mobil και της Total. Στην περίπτωση αυτή θα δοκιµαστούν (και θα αποκαλυφθούν) οι συµµαχίες της Κυπριακής Δηµοκρατίας µε το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Αµερική και τη Γαλλία. Οµιλώντας µε Κύπριο αξιωµατούχο, µε καθησύχασε ότι δεν θα επαναληφθεί η ιστορία της ιταλικής ΕΝΙ, η οποία µε την πρώτη τουρκική πρόκληση εξαφανίστηκε και ακόµα... τρέχει. Έχει µεγάλη σηµασία η αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο έχει δεχθεί τόνους λάσπης από την Τουρκία και τον πρόεδρό της. Η υποτιθέµενη αλλαγή της τουρκικής στάσης και το αίτηµα της Άγκυρας για την έναρξη συνοµιλιών για εµπορικά και οικονοµικά θέµατα δεν αναµένεται να αλλάξουν τα δεδοµένα. Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου είναι ένας σκληρός άνθρωπος, που δεν ξεχνά τις προσβολές του Ερντογάν. Γνωρίζει επίσης ότι η Τουρκία είναι αυτή που στηρίζει στρατιωτικά τους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας. Όλοι οι σοβαροί αναλυτές, µηδενός εξαιρουµένου, πιστεύουν ότι οι σχέσεις του Ισραήλ και της Τουρκίας δεν θα βελτιωθούν όσο είναι πρόεδρος ο Ερντογάν και ότι εν πάση περιπτώσει το Εβραϊκό Κράτος έχει επιλέξει τους συµµάχους του και θα προχωρήσει µε τις νέες επιλογές του. Εξέπληξε πραγµατικά τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου η επιµονή του Μπέντζαµιν Νετανιάχου για την κατασκευή του αγωγού East Med, που θα µεταφέρει φυσικό αέριο από το Ισραήλ (και την Αίγυπτο) µέχρι την Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη µέσω της Κύπρου και της Ελλάδας. Στην παρατήρηση Ελλήνων και Κυπρίων αξιωµατούχων για το κόστος του αγωγού, η απάντηση του πρωθυπουργού του Ισραήλ ήταν η υποστήριξη της κατασκευής του East Med µε πιο ισχυρά επιχειρήµατα. Και το βασικό επιχείρηµα είναι ότι η άλλη επιλογή, ο αγωγός δηλαδή µέσω της Τουρκίας, θα καταστήσει τις χώρες της Μεσογείου και της Ευρώπης οµήρους του Ερντογάν και του κάθε αυταρχικού και διεφθαρµένου ηγέτη της ισλαµικής αυτής χώρας. Στη Μεσόγειο θα παιχτεί ένα πιο επικίνδυνο παιγνίδι αυτή τη φορά, διότι ο Ερντογάν έχει ανάγκη να τονώσει το ηθικό των οπαδών του και να στρέψει την προσοχή µακριά από τη δραµατική κατάρρευση της τουρκικής οικονοµίας. Δεν πρέπει να αντιµετωπιστεί µε ηττοπαθή τρόπο, γι’ αυτό απαιτείται µεγάλη ψυχραιµία...

Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

51ος ∆ιεθΝής

Φωτογραφίες: Νίκος Καρανικόλας

ΙστιοπλοϊΚός ΑγΩΝας ΑΝδροΥ

Το σκάφος «Sugar» κατά τη διάρκεια του αγώνα.

αι όµως, πέρασαν 51 ολόκληρα χρόνια από τη µέρα που ο εφοπλιστής και λάτρης της ιστιοπλοΐας Γιάννης Γουλανδρής, γνωστός και ως Big John, αποφάσισε να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρό του: έναν ιστιοπλοϊκό αγώνα διεθνών προδιαγραφών στην αγαπηµένη του Άνδρο. Οι παλαιότεροι θα θυµούνται ακόµα πως εκείνο το καλοκαίρι, το κύπελλο της πρώτης θέσης, σχεδιασµένο από τον οίκο Asprey, από ατόφιο ασήµι, είχε κερδίσει ο βασιλιάς Κωνσταντίνος µαζί µε τον εφοπλιστή Φώτη Λυκιαρδόπουλο. Πέντε δεκαετίες αργότερα, η πλατεία του Αφανούς Ναύτη διατηρεί τον πρωταγωνιστικό της ρόλο, ενώ ο ΝΟΑ, µαζί µε τον Ναυτικό Όµιλο Ελλάδος, συνεχίζουν να αποδεικνύουν πως ο δυσκολότερος και θεαµατικότερος αγώνας των ελληνικών θαλασσών, δεν τιµά

απλώς το όραµα του ιδρυτή του, αλλά θέτει και τον πήχη της απαράµιλλης ανταγωνιστικής συγκίνησης ολοένα και ψηλότερα. Γεννηµένη από την ίδια την αλµύρα της θάλασσας και έχοντάς την πάντα ζωντανή µέσα στο DNA της, η Moët & Chandon δήλωσε παρούσα, πιστή στη δέσµευσή της σε µια κοµψή ρεγκάτα που θέτει τις εξαιρετικές ικανότητες των ιστιοπλόων στα όριά τους, ενώ παλεύουν µε τις δυνάµεις του αέρα και της θάλασσας. Για να στηρίξει την αριστεία και να επιβραβεύσει τους νικητές στο πρώτο σκέλος του αγώνα (Βουλιαγµένη-Άνδρος). Τα ποτήρια υψώθηκαν για το «Black Jack» και τους κυβερνήτες του Τάκη Μάντη και Παύλο Καγιαλή. Ενώ το Κύπελλο Άνδρου (νικητής της γενικής κατάταξης) σήκωσε το «Aristofani» µε τους αδελφούς Παναγιώτη και Σίµο Καµπουρίδη. Για να χειροκροτήσει τους διοργανωτές και να γιορτάσει µε τα 16

Ο πρίγκιπας Νικόλαος µε το πλήρωµα του «Yacana».

Ο Λεωνίδας Πολέµης, πρόεδρος του Ναυτικού Οµίλου Άνδρου, και ο Χριστόφορος Στράτος, µέλος του ΔΣ του Ναυτικού Οµίλου Ελλάδος.

γενναία πληρώµατα το σήµα της λήξης – αν και η τιµητική παράδοση µιας magnum φιάλης από την brand manager της Moët & Chandon, Ελπίδα Φιλιππίδου, στον Πρόεδρο του ΝΟΑ, Λεωνίδα Πολέµη, ήταν ένα συµβολικό δείγµα υπερηφάνειας και σεβασµού. Αλλά και ανοίγοντας µε τόλµη, και από αγάπη στο άθληµα, αγωνιστικά πανιά µε το σκάφος «Sugar». Συγκεντρώνοντας πλέον των 16 εκλεκτών σκαφών και πλήθος πληρωµάτων και συµµετεχόντων, µεταξύ των οποίων οι Ολυµπιονίκες Τάκης Μάντης, Παύλος Καγιαλής, Σοφία Μπεκατώρου, Σπύρος Γιαννιώτης και Κωνσταντίνος Λουλούδης, ο 51ος Διεθνής Ιστιοπλοϊκός Αγώνας Άνδρου «Ιωάννης Β. Γουλανδρής», αργυρός και υπερήφανος χορηγός του οποίου ήταν η Moët & Chandon, ξεκίνησε την Πέµπτη 30 Αυγούστου µε την αναχώρηση των σκαφών

από τη Βουλιαγµένη µε προορισµό την Άνδρο. Ολοκληρώθηκε στις 2 Σεπτεµβρίου, στο Δύσβατο, στο νότιο µέρος του νησιού. Στη διάρκεια του αγώνα οι δυνατοί βοριάδες έφθασαν τα 8 µποφόρ και άγγιξαν τους 35 κόµβους, µε τα αποτελέσµατα να είναι απρόβλεπτα, µια και στη θάλασσα, µε ακραίες καιρικές συνθήκες, όλα µπορούν να συµβούν. Όσοι ωστόσο βρέθηκαν στη στεριά και είχαν ορατότητα στη θαλάσσια περιοχή, από το Νειµποριό µέχρι το ακρωτήρι της Γριάς, απόλαυσαν παρέα µε µια Moët Ice το άκρως εντυπωσιακό θέαµα που µόνο η ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης µπορεί να προσφέρει. Έτσι ενισχύει η Moët & Chandon τη µακρόχρονη ιστορία της, ως οίκος του αθλητισµού και του savoir-faire στον συναρπαστικό κόσµο της ιστιοπλοΐας. 87

Music

Cat PoweR της Μαριάνας Λαλαούνη

τέκεται στη σκηνή ξυπόλυτη, φορώντας ένα µαύρο παντελόνι και το αγαπηµένο της λαδί στρατιωτικό πουκάµισο. Οι χαρακτηριστικές καστανές αφέλειες σκεπάζουν τα γυαλιστερά της µάτια και τα χέρια της αγκαλιάζουν το µικρόφωνο µε έναν µοναδικό, ενστικτώδη τρόπο, ο οποίος υπάγεται αποκλειστικά στον ρυθµό της ψυχής της. Η Cat Power δεν είναι η καλλιτέχνιδα που θα εντυπωσιάσει σε ένα σκηνικό-υπερπαραγωγή µε ορχήστρες, κοστούµια και µπαλέτα, παρά είναι η γυναίκα που θα εµφανιστεί στο κοινό δίχως ίχνος επιτήδευσης, µε την κιθάρα στα χέρια, έτοιµη να προσφέρει, µέσω της βελούδινης, εύθραυστης φωνής της, απλόχερα όλο της τον εαυτό. Γεννηµένη το 1972 στην Ατλάντα της Τζόρτζια, η Charlyn Marie Marshal, περνά δύσκολα παιδικά χρόνια, και στην ηλικία των 16 αποφασίζει να αφήσει πίσω την προβληµατική οικογένειά της, να παρατήσει το σχολείο και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Δουλεύει ως σερβιτόρα για τα προς το ζην, ενώ παράλληλα αρχίζει να εµφανίζεται σε µουσικές σκηνές. Δηµιουργεί µαζί µε φίλους το συγκρότηµα Cat Power, του οποίου διατηρεί το όνοµα ακόµα και µετά τη διάλυσή τους. Το 1992, µετά τον θάνατο του φίλου της, αποφασίζει να µετακοµίσει στη Νέα Υόρκη, όπου σιγά σιγά αρχίζει να µαθαίνει τη free jazz & experimental µουσική σκηνή της πόλης και ξεκινάει να ανοίγει µικρές συναυλίες για τοπικά συγκροτήµατα.

Δύο χρόνια αργότερα, σ’ ένα µικρό υπόγειο, µαζί µε δύο φίλους της µουσικούς, ηχογραφεί µέσα σε µία µέρα είκοσι τραγούδια, τα οποία θα βγάλει στη συνέχεια σε δύο διαδοχικούς δίσκους, τους «Dear Sir» (1995) και «Myra Lee» (1996). Υπογράφει συµβόλαιο µε τη δισκογραφική εταιρεία Matador και πλέον, µε τις νέες δισκογραφικές της δουλειές και συνεργασίες µε γνωστούς καλλιτέχνες, αρχίζει να καθιερώνεται στη διεθνή indie µουσική σκηνή. Παρά την επιτυχία που σηµειώνει, σταθεροί συνοδοιπόροι της παραµένουν οι εσωτερικοί της δαίµονες, οι οποίοι σταδιακά την αποδυναµώνουν, µε αποτέλεσµα να στραφεί στο αλκοόλ και στην κατάχρηση ουσιών. Οι συναυλίες της αρχίζουν να στιγµατίζονται από αγοραφοβία πάνω στη σκηνή, ενώ η κατάθλιψη την κάνει να κλειστεί στον εαυτό της και να απέχει οικειοθελώς από τα µουσικά δρώµενα για αρκετό καιρό. Το 2006 επιστρέφει ανανεωµένη µε τον δίσκο «The Greatest» και τόσο ο soul ήχος του όσο και εκείνη είναι πιο φρέσκια από ποτέ. «Είµαι τυχερή που βρήκα

την προσωπική µου γαλήνη και ελευθερία στο να εκφράζω ανοιχτά τον εαυτό µου». Οι µελωδίες που η ίδια συνθέτει, άλλοτε απαλές σαν καταπραϋντικό νανούρισµα, άλλοτε παιχνιδιάρικες, γεµάτες µπρίο και ζωντάνια, είναι πάντα, µα πάντα ταξιδιάρικες. Οι στίχοι της, άλλοτε µε µια δόση µελαγχολίας, άλλοτε γραµµένοι µε µια έκρηξη θριάµβου προς τη ζωή, παραµένουν πάντα αληθινοί. Άλλωστε, αυτή η γνησιότητα που τη διέπει είναι το στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει και να µην είναι ένα ακόµη προϊόν τραγουδιού, προσωπικότητας και εµφάνισης. Αν και αδιάφορη για τις τάσεις της µόδας, το αυθεντικό της στυλ κάνει τον Karl Lagerfeld να την προσέξει τυχαία ένα µεσηµέρι του 2007, ενώ εκείνη καπνίζει έξω από το Mercer Hotel και να της ζητήσει να γίνει µούσα του για τα κοσµήµατα του οίκου Chanel, ενώ παράλληλα «ντύνει» όλο το ανοιξιάτικο show του οίκου µε τη µουσική της. O Marc Jacobs και o Nicolas Ghesquière, µε τη σειρά τους, έχουν δηλώσει τον θαυµασµό τους για το απέριττο στυλ της, ονοµάζοντάς τη βασίλισσα του grunch style. Το 2012, τρεις µέρες µετά τον αιφνίδιο χωρισµό της από τον ηθοποιό Giovanni Ribisi, κόβει τα µαλλιά της κοντά, ταξιδεύει στο Παρίσι και ηχογραφεί τον πιο πετυχηµένο εµπορικά δίσκο της έως τώρα, τον «Sun», στον οποίο η ίδια παίζει όλα τα όργανα και κάνει εξ ολοκλήρου την παραγωγή. Λίγο αργότερα, νοσηλεύεται στην Εντατική σε κώµα, καθώς µαθαίνει ότι πάσχει από µια αυτοάνοση ασθένεια που ονοµάζεται αγγειοοίδηµα. Την ίδια µέρα, ο δίσκος της µπαίνει στο billboard top 10. «Το µόνο που µπορούσα να σκεφτώ εκείνη την ώρα ήταν πόσο θέλω να ζήσω». Σήµερα, ύστερα από 22 χρόνια παρουσίας, η Cat Power συνεχίζει να δηµιουργεί µουσική, πλέον µε την αυτοπεποίθηση του καλλιτέχνη που επιτέλους κατάφερε να αποδεχτεί το ταλέντο του και µέσα από αυτό να µετουσιώσει το ευάλωτο του χαρακτήρα του σε δύναµη. «Σας ευχαριστώ που µε δέχεστε όπως είµαι», ψιθυρίζει στο µικρόφωνο. Θέλει κουράγιο να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και να αποκαλύπτεις την καρδιά σου, δίχως να έχεις έλεγχο για το αποτέλεσµα. Αλλά είναι ένα ρίσκο που αξίζει κανείς να πάρει, γιατί άλλωστε, όλοι για αυτήν την αποδοχή δεν διψάµε;

Art

MiNas. ClaRitY of Shapes Ο Κώστας Κουτάγιαρ μάς αποκαλύπτει την ιστορία πίσω από την πιο ροκ έκθεση κοσμημάτων που έγινε ποτέ. της Μαριανίνας Πάτσα

Κώστας Κουτάγιαρ

ια αυθεντικά ροκ συνεργασία δύο ταλαντούχων καλλιτεχνών. Ένας σπουδαίος Έλληνας σχεδιαστής συναντά έναν σπουδαίο Έλληνα φωτογράφο. Ο Minas και ο Κώστας Κουτάγιαρ δηµιούργησαν και παρουσίασαν στο Μουσείο Μπενάκη την έκθεση «Minas. Clarity of shapes», µια συνάντηση σε ασπρόµαυρο φόντο, γεµάτη αντισυµβατικά πρόσωπα που η προσωπικότητά τους σχεδόν ξεχειλίζει από τα κάδρα των φωτογραφιών. Όλοι τους φοράνε κοσµήµατα του Minas, αγαπηµένα κοµµάτια, τα οποία οι περισσότεροι τα έχουν κάνει µέρος του προσωπικού τους στυλ πολύ πριν τους απαθανατίσει ο φωτογραφικός φακός. Ο Κώστας Κουτάγιαρ µάς αποκαλύπτει την ιστορία πίσω από την έκθεση. «Με τον Minas γνωριζόµαστε σχεδόν δύο δεκαετίες. Γνωρίζω καλά πως δεν είναι µόνο σχεδιαστής κοσµη-

µάτων. Είναι ένας άνθρωπος που σχεδιάζει από κοσµήµατα µέχρι έπιπλα. Επίσης ξέρω πως έχει συναντήσει σηµαντικές προσωπικότητες –όπως rock stars– και τα κοσµήµατα που φτιάχνει αφορούν ροκ χαρακτήρες. Οπότε, όταν µίλησα µαζί του, είχα µια ιδέα: ότι αυτά τα κοσµήµατα έχει νόηµα να φωτογραφηθούν πάνω σε ανθρώπους που θα τα φορούσαν έτσι κι αλλιώς, κι όχι σε κάποιους που να είναι πάνω τους ξένα. Πολλοί από όσους διαλέξαµε είναι “µοντέλα” που τα κοσµήµατα ήταν ήδη δικά τους και µέρος της προσωπικότητάς τους. Όπως ο µεγάλος Ιάπωνας σεφ Nobu Matsuhisa, ο οποίος ένα είχε, ένα έβαλε, ένα φωτογραφίσαµε. Αν φωτογραφίζαµε, για παράδειγµα, τον Keith Richards, θα φορούσε το ρολόι του. Τα υπόλοιπα µοντέλα τα επιλέξαµε µε αυτή τη λογική: ποιο από τα πρόσωπα θα τα φορούσε;

Karsten Stehr

Photos by Costas Coutayar

Tonino Carotone

Art

Minas

Nobu Matsuhisa

Gwen Lu 1

αρχική ιδέα δεν ήταν να γίνει κάποια έκθεση. Θέλαµε απλώς να έχουµε µια σειρά φωτογραφιών που θα παρουσιάζαµε στον Τύπο ή στα social media. Όµως µας άρεσε η διαδικασία και τραβούσαµε ολοένα και περισσότερες. Θα βγάζαµε κι άλλες, µα κάποιοι τις είδαν κι έτσι προέκυψε η έκθεση στο Μπενάκη. Θα µπορούσε να ήταν ακόµα µεγαλύτερη η συλλογή, αλλά κατά µία έννοια θα τη συνεχίσω. Στο µέλλον θα γίνει µια µεγάλη έκθεση που θα αφορά την πορεία του Minas µέσα στον χρόνο, κάτι σαν ρετροσπεκτίβα: από πού ξεκίνησε και πού έχει

φτάσει. Αυτό είναι το επόµενο project, το οποίο δεν έχει να κάνει καθόλου µ’ εµένα. Είναι όλο για εκείνον. Αυτή την περίοδο ασχολούµαι µε το Video Αrt και ξανακάνω µαθήµατα ζωγραφικής – αυτό έχω σπουδάσει άλλωστε. Ξέρω τι συµβαίνει στην αγορά και στη χώρα, αλλά, όσο µε παίρνει, αρνούµαι να κάνω εκπτώσεις στη δουλειά µου και να ανακατεύοµαι µε πράγµατα που µε χαλάνε ή µε στενοχωρούν. Δεν αρνούµαι να κάνω εµπορικές δουλειές, εφόσον αυτές έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Θέλω όµως να κάνω πράγµατα που µε βγάζουν από τη γενικευµένη πρακτική και

Art

Gwen Lu 2

αισθητική µιζέρια που υπάρχει γύρω µου. Και αυτή η έκθεση ήταν κάτι τέτοιο· µου έδωσε χαρά και καλλιτεχνική ελευθερία. »Πιστεύω ότι το µέλλον βρίσκεται σε αυτό που ονοµάζουµε digital πραγµατικότητα. Υπάρχει µια τάση να επιστρέφουµε στο παρελθόν, αλλά η τάση να πάµε στο µέλλον είναι σαφώς πιο δυνατή. Και το µέλλον δεν είναι η φωτογραφία, αλλά η κινούµενη εικόνα. Θα ήθελα να φωτογραφίσω πολλούς. Μα τον µοναδικό που δεν θα ήθελα ποτέ µπροστά στην κάµερα είναι ο εαυτός µου. Για να είµαι ειλικρινής, σιχαίνοµαι τις selfies. Είναι κρίµα οι άνθρω-

ποι να προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους µέσα από φιλτραρισµένες αυτο-φωτογραφίες και τόση έκθεση. Και θαυµάζω εκείνους που έχουν, π.χ., 10 εκατοµµύρια ακολούθους στο Instagram, χωρίς να έχουν ούτε µία selfie στη σελίδα τους. Παραχωρούµε πολύ εύκολα πολλές πληροφορίες για τους εαυτούς µας, ενώ κάποτε παλεύαµε να µη βγουν προς τα έξω. Αυτό µε θλίβει. Είναι βέβαια µια έκφραση πραγµατικότητας. Αλλά ελπίζω όλο αυτό κάποτε να γίνει τόσο µεγάλο, που να επέλθει κορεσµός και να αυτοκαταστραφεί».

Style

GENTLEMEN'S

REIGN Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής Fashion editor: Μαριάνα Λαλαούνη Styling assistant: Ιωάννα-Ζωή Λωρίδα Make up/hair: Θάνος Μόλος (D-tales) Βοηθοί φωτογράφου: Νάντια Παναγοπούλου, Ελευθερία Μοτάκη Μοντέλο: Sascha Mieke (X-RAY MODELS) Παραγωγή: Μαρία Παναγιωτονάκου Pet: Whisky Ευχαριστούμε τη διεύθυνση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά για τη φιλοξενία.

Παντελόνι DOLCE & GABBANA, LUISA. Πουκάµισο HUGO BOSS, ΣΑΓΙΑΚΟΣ. Γιλέκο, BOGGI, Attica. Zώνη, ETRO, LUISA. Robe de chambre, Theodore Leventakis. Γυαλιά οράσεως, DITA, TARTARAS. Velvet loafers, Mancode collection 97

Παντελόνι, XΡΙΣΤΑΚΗΣ. Σακάκι, TOMMY HILFIGER. Πουκάµισο, Μassimo Dutti. Pochete, BROOKS BROTHERS, Attica. Γυαλιά οράσεως, TOM FORD, TARTARAS. Velvet loafers, Mancode collection

Style

Παλτό GIVENCHI, LUISA. Πουκάµισο, TOMMY HILFIGER. Παντελόνι, LEVI’S, SAGIAKOS. Μαντίλι, ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ. Γυαλιά, DITA, TARTARAS. Velvet loafers, Mancode collection

Παντελόνι, TOMMY HILFIGER. Tιράντες, ZARA. Mπλούζα, ZARA. Σακάκι, TOMMY HILFIGER. Γυαλιά, LEISURE SOCIETY, TARTARAS. Ρολόι, ZENITH, GOFAS 100

Style

101

Σακάκι, PAUL SMITH, Attica. Ζιβάγκο, ΑNTONY MORATO, Shop & Trade, Pochet, MASSIMO DUTTI. Γυαλιά οράσεως, DITA, TARTARAS. Ρολόι ZENITH, GOFAS. Pet: Whisky

102

Style

Παντελόνι, ZARA. Πουκάµισο, ΗUGO BOSS, ΣΑΓΙΑΚΟΣ. Τιράντες, ZARA. Παλτό, ANTONY MORATO, Shop & Trade. Καρφίτσα, alessandro dell’acqua, SOTRIS. Καπέλο, ANTONY MORATO, Shop & Trade. Γάντια, GANT, NOTOS

103

Κοστούµι DOLCE & GABBANA, LUISA. Πουκάµισο, DOLCE & GABBANA, LUISA. Robe de chambre, Theodore Leventakis. Γυαλιά οράσεως, DITA, TARTARAS. Μανικετόκουµπα, GOFAS. Pochet, MASSIMO DUTTI. Cane, Mancode collection

104

Style

Παντελόνι, ΜASSIMO DUTTI. Ζιβάγκο, ZARA. Σακάκι, XΡΙΣΤΑΚΗΣ

105

Παντελόνι, GANT, NOTOS. Πουκάµισο, MASSIMO DUTTI. Σακάκι, MASSIMO DUTTI. Παλτό, TOM TAILOR, Shop & Trade. Pochet, ΒROOKS BROTHERS, Attica. Γυαλιά ηλίου, TOM FORD, TARTARAS

106

Style

Παντελόνι SUPERDRY, Shop & Trade. Πουκάµισο, HUGO BOSS, ΣΑΓΙΑΚΟΣ. Πουλόβερ, NAPAPIJRI. Σακάκι, ΤAILOR. Αλυσίδα, TAILOR. Μαντίλι, MIU MIU, SOTRIS. Γυαλιά ηλίου, TOM FORD, TARTARAS. Παπούτσια, ΖΑRA

107

ElegaNce is aN attitude Η φινέτσα ενός άνδρα φαίνεται ακόµα και στις πιο ανέµελες στιγµές του. Γι’ αυτό επιλέγει ενδύµατα, αξεσουάρ και ρολόγια υψηλής ποιότητας, µε κοµψές γραµµές και κλασική ιδιοσυγκρασία. Φωτογραφίες: Σπύρος Αναστασάτος, Styling: Μάνθος Δελλατόλας, Επιμέλεια ρολογιών: Φανή Ζαφράκα-Θεμελίδη LONGINES Master Collection µε ατσάλινη κάσα 42 mm, ανάγλυφο ασηµί καντράν µε αραβικούς αριθµούς και ηµεροµηνία, αυτόµατο µηχανισµό µε 64 ώρες αυτονοµίας και λουράκι από δέρµα αλιγάτορα (Swatch Group Greece). OMEGA Globemaster Annual Calendar µε ατσάλινη κάσα 41 mm, στεφάνη από χρυσό Sedna 18Κ, ανθρακί καντράν µε ενδείξεις ετήσιου ηµερολογίου (ηµεροµηνία, µήνα), αυτόµατο µηχανισµό Omega Co-Axial Master Chronometer και λουράκι από δέρµα αλιγάτορα (Swatch Group Greece). TISSOT Ballade Powermatic 80 COSC µε ατσάλινη κάσα 39 mm, ανάγλυφο ασηµί καντράν µε ηµεροµηνία, αυτόµατο ελβετικό µηχανισµό µε 80 ώρες αυτονοµίας και πιστοποίηση χρονοµέτρου, και λουράκι από δέρµα κροκό (Swatch Group Greece). 108

Style

BLANCPAIN Villeret Grande Date µε ατσάλινη κάσα 40 mm, λευκό καντράν, αυτόµατο µηχανισµό µε µεγάλη ηµεροµηνία, ελατήριο από πυρίτιο και 72 ώρες αυτονοµίας, και µαύρο λουράκι από δέρµα αλιγάτορα µε εσωτερική επίστρωση καουτσούκ (Kassis). ROLEX Oyster Perpetual Datejust 41 µε κάσα Rolesor, δηλαδή από ατσάλι και χρυσό Everose σε διάµετρο 41 mm, µπρασελέ Oyster από ατσάλι και χρυσό Everose, αυτόµατο µηχανισµό Superlative Chronometer, στεγανό µέχρι 100 µ. βάθος (Rolex Hellas). ZENITH Elite Classic µε υπέρλεπτη κάσα 39 mm από ατσάλι, ασηµί καντράν µε λατινικούς αριθµούς, αυτόµατο µηχανισµό Elite 679 µε 50 ώρες αυτονοµία και λουράκι από µαύρο δέρµα αλιγάτορα µε εσωτερική επίστρωση καουτσούκ (Gofas Jewelry). 109

Μάλλινη τραγιάσκα, Lacoste (Notos). Γυαλιά ηλίου Lozza (De Rigo Hellas). Βαµβακερό πόλο, chinos παντελόνι, σουέντ ζώνη, δερµάτινο πορτοφόλι και sneakers, όλα Napapijri (Attica the Department Store). 110

Style

Πλεχτή και ελαστική ζώνη, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Πετροπλυµένο τζιν, Dsquared2 (Attica the Department Store). Μάλλινο καπέλο, Antony Morato (Shop & Trade). Βαµβακερό µακρυµάνικο πόλο Lacoste (Notos). Γυαλιά οράσεως, Lozza (De Rigo Hellas). Σουέντ τσέλσι µποτάκια, Superdry (Shop & Trade). 111

Βαµβακερό πουκάµισο, The Bostonians (Notos). Μεταξωτή γραβάτα, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Bomber µπουφάν, Antony Morato (Shop & Trade). Γυαλιά ηλίου, Lozza (De Rigo Hellas). Ζώνη-ιµάντας, Superdry (Shop & Trade). Μπλουτζίν, Antony Morato (Shop & Trade). Δερµάτινα µποτάκια, John Varvatos (Attica the Department Store). 112

Style

Βαµβακερό πουκάµισο και µεταξωτή γραβάτα, The Bostonians (Notos). Τιράντες, Brooks Brothers (Attica the Department Store). Γυαλιά οράσεως, Lozza (De Rigo Hellas). Ατσάλινο αυτόµατο ρολόι MIDO Baroncelli (Swatch Group Greece). Τζιν παντελόνι, Superdry (Shop & Trade). Δίκουµπο σακάκι, Antony Morato (Shop & Trade). Μανικετόκουµπα, Hackett (Shop & Trade). Μεταξωτή ποσέτ, Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Δερµάτινα δετά παπούτσια, John Varvatos (Attica the Department Store). 113

Wellness

114

SOPHISTICATED WELL του Βησσαρίωνα Ζέρβα Και όπως λέει και το γνωστό τραγούδι, «wake me up when September ends»...

αλύτερα ας ξυπνήσουµε τώρα, προτού τελειώσει ο... χειµώνας, και εύχοµαι µέσα από αυτό το άρθρο να καταφέρουµε να δούµε έστω και για λίγο µε διαφορετικό τρόπο την ίδια µας την ύπαρξη, ώστε στο τέλος κάθε ηµέρας να είµαστε sophisticated well. Έχουµε ήδη επιστρέψει όλοι στα «θρανία» µας, στο συνηθισµένο τρέξιµο για να προλάβουµε την κάθε υποχρέωση. Νέα projects, νέες ιδέες και φυσικά οι γνωστές υποσχέσεις στον εαυτό µας ότι ναι, από Σεπτέµβριο θα µπούµε σε πρόγραµµα και όντως θα γυµναζόµαστε, θα τρώµε σωστά κ.τ.λ.

Οι δρόµοι ήδη γεµάτοι από αυτοκίνητα, ανθρώπους, µηχανάκια, µέχρι και ποδηλάτες. Εννοείται, δεν λείπει το συνηθισµένο άγχος, οι βρισιές, τα νεύρα των οδηγών είναι «τεντωµένα», ορισµένες φορές µέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Μια κατάσταση διόλου υγιής, εκλεπτυσµένη, σοφιστικέ… Πατήθηκε το «κουµπί» και µπήκαµε σε αυτόµατο πιλότο... Είµαστε σε «αυτόµατο» 24/7 µε τη δικαιολογία ότι, εντάξει, φίλε µου, έτσι είναι η ζωή, έχει τα τρεξίµατα, τι να κάνουµε τώρα... Αλλά είµαστε ζωντανοί. Σοβαρά; Αυτό πιστεύεις, ότι είσαι alive; Έτσι νιώθεις; Τότε, συγχαρητήρια, είσαι από τους σπάνιους ανθρώπους που ίσως καταλαβαίνουν το βάθος και την ουσία του «ναι, είµαι alive», διότι οι περισσότεροι από µας κινούµαστε και... κοιµόµαστε µε ένα µόνιµο σακίδιο στην πλάτη, που ονοµάζεται φόβος. Αυτός ο φόβος, λοιπόν, σε κρατάει ζωντανό, αλλά δεν σε αφήνει να ζήσεις! Σήµερα ήρθε η στιγµή να εκπαιδευτείς να µάθεις να ζεις συνειδητά, να είσαι «alive» εδώ και τώρα. Να µάθεις να δίνεις αξία σ’ αυτά που όντως πρέπει, να δεις πόσο µοναδικός είσαι και να καταλάβεις το δώρο που σου έχει δοθεί. Το δώρο της ζωής. Όταν είσαι «alive», θα γίνεις

και «aware». Αυτό σηµαίνει ότι θα καταλάβεις πόσο σηµαντικά είναι τα κίνητρα πίσω από τις ενέργειές σου, θα εκτιµάς τις καταπληκτικές ικανότητές σου και τη δύναµη που κρύβεις µέσα σου. Για παράδειγµα, αν µέχρι τώρα πας στο γυµναστήριο για να έχεις «perfect abs» για την παραλία και τα... κορίτσια, σίγουρα δεν είναι elegant & sophisticated. Τα κίνητρα πίσω από αυτά είναι χωρίς βάθος, είναι για τους άλλους και είναι µόνο «temporary». Εφόσον είµαστε «alive» και aware, γνωρίζουµε ότι αυτό το σώµα που όλο λέµε ότι θα το φροντίσουµε είναι το «µεταφορικό µέσο» που µας συνοδεύει οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Θέλουµε το όχηµά µας να είναι καθαρό, chic και elegant. Όλα αρχίζουν από µας, να αγαπάµε το σώµα και το πνεύµα µας, να ζούµε και να το νιώθουµε, να δίνουµε αξία στο «alive and aware», µε όλη τη σηµασία των λέξεων. Μόνο τότε θα είµαστε «sophisticated well». • Ασκούµαι επειδή αγαπώ και σέβοµαι το σώµα µου. • Τρέφοµαι σωστά. • Βρίσκω χρόνο για meditation, έστω και για λίγο. • Κάνω βόλτες στη φύση. • Έχω δικαίωµα και υποχρέωση προς τον εαυτό µου να αποµακρύνω ανθρώπους που µου µεταφέρουν αρνητική ενέργεια. • Τρέφω την ψυχή και το πνεύµα µου µε δηµιουργικές, θετικές «προβολές». Το να είµαστε «well» είναι προφανής σκοπός και στόχος όλων µας. Για να είµαστε όµως sophisticated well, χρειάζεται να είµαστε σταθεροί σε αξίες και αρχές, ανοιχτοί στο mindset και στο ότι κάθε µέρα αξίζει να τη ζήσουµε για εµάς και τους γύρω µας µε υγεία, αµοιβαιότητα και θετικό προσανατολισµό.

* Ο Βησσαρίων Ζέρβας είναι πτυχιούχος του School of Physical Education & Sport Science (Aristotle University), Master στο Holistic Health Care & Rehabilitation (CL Pennsylvania University), πιστοποιηµένος σύµβουλος «Ολικού Μυαλού» (HBDI), ειδικός επιστηµονικός σύµβουλος στην ολιστική θεραπευτική-πρόληψη και αποκατάσταση

µυοσκελετικών παθήσεων. Με πολυετή εµπειρία στην εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και αθλητών στους τοµείς Holistic Health & Wellness, Corrective Training, Nutri Detox. Contact info: zervvis@yahoo.gr

115

BoN viveuR Έξυπνες επιλογές που διασφαλίζουν ανεπιτήδευτη κοµψότητα και ενισχυµένη προστασία επιδερµίδας και µαλλιών όλη µέρα. Λεπτόρρευστη ενυδατική κρέµα προσώπου για µεικτές µε τάση λιπαρότητας επιδερµίδες, Oil-free daily moisturizer for men, Tom Ford. (www.atticabeauty.gr). Απολεπιστικό σαµπουάν που αποµακρύνει το σµήγµα και ανανεώνει το τριχωτό της κεφαλής, Invati Men Exfoliating Shampoo, Aveda Men (www.atticabeauty.gr). Ελαφρύ τζελ για εύκολο styling, Pure Formance Firm Hold Gel, Aveda Men (www.atticabeauty.gr). 116

Style

Τονωτικό σπρέι χωρίς χρωστικές, που καθυστερεί την εµφάνιση των γκρίζων µαλλιών, Phyto RE30, Phyto. Τζελ για δυνατό κράτηµα, Going Strong, House 99 by David Beckham. Προϊόν για µεσαίο κράτηµα του χτενίσµατος και καθηµερινή προστασία από την υγρασία και τους ρύπους της πόλης, Smooth Back Shaping Pomade, House 99 by David Beckham. 117

MANCODE StYlish CaNdle To Mancode Oriental Monastery Candle αποτελεί ένα vintage µονοπάτι του σύγχρονου ταξιδιώτη σε όλες τις αισθήσεις. Cedarwood εµπλουτισµένο µε πολύτιµα καρυκεύµατα σε µια µυστική αυλή. Διαθέσιµο στο mancodeshop.com και σε επιλεγµένα σηµεία πώλησης. 118

Style

MANCODE HAVANA EAU DE PARFUM

TRAVELLERS ATTITUDE Δέρµα, πούρο, ξύλο κέδρου και κουβανέζικα λουλούδια συνδυάζονται σε ένα eau de parfum µε τον χαρακτήρα ενός ταξιδιώτη του κόσµου και την αυθεντική αίσθηση της Αβάνας. Διαθέσιµο στο mancodeshop.com και σε επιλεγµένα σηµεία πώλησης. 119

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ του Χρήστου Ζαμπούνη

το σκεπτικό για την απονοµή του Μεγάλου Βραβείου των Γραµµάτων στον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο, το 2011, αναγράφεται ευκρινώς: «Με οτιδήποτε κι αν ασχολήθηκε και υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος χάραξε νέες προοπτικές για τους συγχρόνους του, επηρέασε τις νεότερες λογοτεχνικές γενεές και συνέβαλε τα µέγιστα στη διαµόρφωση της µεταπολεµικής αισθητικής µας». Η πρώτη φορά που άκουσα το όνοµά του ήταν από τη µητέρα µου, η οποία διηγείτο µε θαυµασµό το πώς γέµιζε το αµφιθέατρο της Φιλοσοφικής σε ηλικία 19 ετών, για να διαβάσει τα ποιήµατά του. Είµαστε στο 1950. Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα, δρασκελίζω το κατώφλι του γραφείου του στη Χρυσικοπούλου. Είναι η έδρα της µικρής πινακοθήκης, η Διαγώνιος. Καµιά δεκαριά λογοτέχνες και λογοτεχνίζοντες καθόµαστε απέναντί του και τον ακούµε µε τη χαρακτηριστική ένρινη φωνή, αργά και σταθερά, δασκαλίστικα σχεδόν, να σχολιάζει τον Καβάφη – εκείνο ήταν το θέµα της βραδιάς. «Το καλύτερο ποίηµα για τον Καβάφη ήταν η απάντηση µιας µητέρας στον φαρµακοποιό που της πρότεινε να κάνει ένεση στο παιδί της: Αδύνατον, το παιδί είναι αδύνατον», ανασύρω από τις σηµειώσεις µου της εποχής. Μετά από αρκετές συναντήσεις, βρήκα το θάρρος να του ζητήσω µια συνέντευξη για το περιοδικό Ένα, µε το οποίο συνεργαζόµουν εκείνη την εποχή. «Δεν γουστάρω το περιοδικό σου και δεν δίνω συνεντεύξεις. Δεν µου αρέσουν τα περιοδικά ούτε γουστάρω την Αθήνα σας. Ένα περιοδικό σαν το δικό σας µόνο στην Αθήνα θα µπορούσε να βγαίνει, ποτέ στη Θεσσαλονίκη. Γι’ αυτό κι εγώ συνέντευξη στο περιοδικό σου δεν δίνω».

120

Σεβάστηκα την επιθυµία-προσταγή του και δηµοσίευσα ένα αφιέρωµα µε απάνθισµα σκέψεών του που είχα συγκεντρώσει κατά τη διάρκεια των πολύµηνων συνοµιλιών µας. Τίτλος: «Δεν γουστάρω την Αθήνα σας». Του έστειλα το δηµοσίευµα και έλαβα µια επιστολή, όπου, µεταξύ άλλων, µε κατακεραύνωνε µε τα εξής λόγια: «Είναι ωραία η ιδέα να αντικατασταθεί µια συνέντευξη (που εκφράζει έναν άνθρωπο σε µια δεδοµένη στιγµή) µε πολλές µικρές καταγραφές (που εκφράζουν τον άνθρωπο σε διάφορες στιγµές του). Ωστόσο τα κείµενα, και αυτά µου φαίνονται λίγες ψηφίδες µόνο, δεν µπορούν να ολοκληρώσουν ένα ψηφιδωτό. Και χώρια που µερικές απαντήσεις ενδέχεται να δίνουν την εντύπωση πως είµαι τύπος. Σ’ αυτό ίσως φταίτε κι εσείς, που δεν προσπαθήσατε να καταγράψετε τις στιγµές και τα λόγια ενός πνευµατικού ανθρώπου κι όχι ενός τύπου». Το γράµµα του τελείωνε µε την εξής φράση: «Έτσι κι αλλιώς, τα λεφτά που είναι να εισπράξετε θα τα πληρωθείτε». Έκτοτε χαθήκαµε, αν και παρακολουθούσα τις κατά καιρούς δηλώσεις του σε αθηναϊκές (;) εφηµερίδες και περιοδικά. Πριν από πέντε, ακριβώς, χρόνια, του ζήτησα να µου παρουσιάσει το βιβλίο µου «Ιστορίες ενός Παιδήλικα» στον Πολύγυρο. Παρότι η υγεία του ήταν καταβεβληµένη, ταξίδεψε έως την πρωτεύουσα της Χαλκιδικής και, χωρίς να χάσει την καυστικότητά του, είπε δύο τρία καλά λόγια για το πόνηµά µου. Ας µου επιτραπεί να τον τιµήσω και εγώ χωρίς διανθίσµατα. Η δύναµις του Ντίνου Χριστιανόπουλου φρονώ ότι έγκειται στην ανυπότακτη ακεραιότητα, στην αδιαπραγµάτευτη ανεξαρτησία απέναντι σε θεσµούς και πρόσωπα, στην «ασάλευτη εντός των τειχών ζωή του» και, σίγουρα, στο προπατορικό του αµάρτηµα, που δεν είναι άλλο από το ιδιοφυές ταλέντο του.

121

122

Popperfoto / Getty Images / Ideal Image

MODS

ABSOLUTE BEGINNERS του Μισέλ Νικολαρέα

τη Wikipedia αναφέρεται ως «υποκουλτούρα», σε µερικά λεξικά ως «κίνηµα», σε άλλα ως «στάση». Στην πραγµατικότητα, όταν αναφέρεσαι στους Mods, αναφέρεσαι σε µια ολόκληρη εποχή, από το 1958 µέχρι και το 1964, και σε όλους τους «νεωτερισµούς» που κυριάρχησαν αυτή την περίοδο, γιατί στην ουσία οι Mοds ήταν ο κατεξοχήν «νεωτερισµός» της εποχής. Ο όρος προέρχεται από τη λέξη «Modernist» και είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη, το «καινούργιο», το «µοντέρνο». Σε µια Αγγλία που ανέκαµπτε από την οικονοµική καταστροφή του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου, οι νέοι που µεγάλωναν γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’50 είδαν για πρώτη φορά µετά από πολλά χρόνια ανέχειας την οικονοµική κατάσταση να αλλάζει και για πρώτη φορά να «περισσεύουν» χρήµατα για κάτι παραπάνω από τις βασικές ανάγκες ενός νοικοκυριού. Οι νέοι δεν ήταν πλέον αναγκασµένοι ή υποχρεωµένοι να συνεισφέρουν στο «οικογενειακό ταµείο» και επιτέλους είχαν χρήµατα να ξοδέψουν για τον εαυτό τους. Κάπου εδώ, γύρω στο 1958, οι νέοι της εποχής αποφασίζουν να γυρίσουν την πλάτη σε κάθε τι παλαιό και να ακολουθήσουν τον «µοντέρνο» τρόπο ζωής. Η «επανάστασή» τους έχει ξεκινήσει. Τρία βασικά στοιχεία ορίζουν ή ξεχωρίζουν τους Mods: τα ρούχα, η µουσική και τα scooters. Ας ξεκινήσουµε από τα ρούχα. Οι Mods δεν ήθελαν να µοιάζουν στους γονείς τους, τους οποίους θεωρούσαν ξεπερασµένους έτσι κι αλλιώς, αλλά ούτε και στους άλλους νέους της εποχής, τους Rockers, τους οποίους θεωρούσαν παρωχηµένους και «λιγδιάρηδες». Οι Rockers, επηρεασµένοι από την αµερικανική Rock ’n’ Roll και τον Marlon Brando, φορούσαν αρβύλες ή µποτάκια τύπου All Star, παντελόνι τζιν µε γυρισµένο ρεβέρ, T-shirt, δερµάτινο µπουφάν τύπου Perfecto και οδηγούσαν µοτοσικλέτες café-racer µεγάλου κυβισµού. Οι Mods, µε την απόλυτη προσήλωση στη λεπτοµέρεια που τους διέκρινε, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να φορέσουν ένα απλό τζιν. Εµπνευσµένοι από την ιταλική σχολή, η «στολή» τους ήταν το κοστούµι. Κατά προτίµηση µονόπετο-τρίκουµπο, αλλά προσοχή, µην παρασυρθείτε από την εικόνα του καλού παιδιού που προσδίδει το καλό και προσεγµένο ντύσιµο. Δεν ήταν «φλώροι», χούλιγκαν ήταν, απλώς ντύνονταν καλύτερα από τους γονείς τους.

Βέσπες των Mods στο Λονδίνο, το 1964.

Αντίθετα µε την αντίληψη που επικρατεί, εµφανίστηκαν πρώτη φορά στα midlands και στα νότια παράλια και όχι στο Λονδίνο. Ήταν όµως τόσο µεγάλη η απήχηση που είχε αυτή η νέα τάση, που γρήγορα περικύκλωσε το Λονδίνο και τελικά το «άλωσε». Ήταν πολύ «σοφιστικέ» για να παραµείνει µόνο στην επαρχία. 123

124

Document

ο «swinging» Λονδίνο της δεκαετίας του ’60 ήταν το απόλυτο playground για τους Mods. Η «περιθωριοποιηµένη» συνοικία του Soho ξαφνικά έγινε hot spot και τα κακόφηµα καταγώγια που έπαιζαν acid jazz ακριβώς δίπλα στα sex shops και στα πορνεία, γέµισαν από νεαρά καλοντυµένα ζευγάρια που χόρευαν µέχρι το πρωί στους ήχους µιας «νέας» Soul και R&B µουσικής από την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Η «µαύρη» Αµερική ήταν «cool» και η µουσική της ήταν το soundtrack που οι Mods διάλεξαν για µουσικό χαλί στην ταινία της ζωής τους. Η βρετανική νεολαία των Mods ταυτίστηκε απόλυτα µε τον αγώνα των µαύρων καλλιτεχνών για καταξίωση. Και οι δύο προσπαθούσαν να απογαλακτιστούν από τη µουσική που άκουγαν οι γονείς τους και να δηµιουργήσουν κάτι καινούργιο, κάτι δικό τους.

8 Μαΐου 1964, Μεγάλη Βρετανία: Νεαροί Mods µε τα σκούτερ τους, τα οποία διαθέτουν λάµπες, κόρνες, καθρέφτες, κονκάρδες και µάσκες χρωµίου. Μέχρι το 1964, πολλοί από τη νεολαία της χώρας ανήκαν σε δύο «παρατάξεις»: στους «µοδάτους» Mods και στους Rockers, µε τα βρώµικα τζιν, τα δερµάτινα µπουφάν και τις µοτοσικλέτες.

Το Rock ’n’ Roll είχε πεθάνει και η SKA µόλις είχε γεννηθεί. Τα κυριότερα συγκροτήµατα που χαρακτηρίζουν την κουλτούρα των Mods είναι οι Green Onions, οι Kinks, οι Yardbirds και βέβαια οι Who, που θεωρούνται το απόλυτο Mods συγκρότηµα, και οι κλώνοι τους, οι The Jam. Ήταν τόσο µεγάλη και σηµαντική η διαφορετικότητα αυτής της «νέας» µουσικής, που πολλά χρόνια µετά τους Mods, το 1973, ο David Bowie κυκλοφόρησε το album «Pinups», του οποίου όλα τα κοµµάτια ήταν επανεκτελέσεις τραγουδιών εκείνης της εποχής. Το 1979 δε, όταν ο Pete Townsend έγραψε τη ροκ όπερα «Quadrophenia», η µεταφορά της στη µεγάλη οθόνη έφερε αναβίωση του στυλ των Mods και επηρέασε πολλά από τα συγκροτήµατα των ’80s, όπως τους Madness, Style Council, Spandau Ballet και τραγουδιστές όπως ο Morrissey και ο Black. Οι Mods ήταν ήρωες της εργατικής τάξης µε αριστοκρατικό στυλ. Αγόραζαν τα ρούχα τους από «ψαγµένες» µπουτίκ στην Carnaby Street και προτιµούσαν σχεδιαστές όπως τον Σκωτσέζο John Steven και τον Mark Powell. 125

Ο Paul Weller (αριστερά) των «The Jam» µε τον Pete Townshend των «The Who».

µεγάλη προσοχή που έδιναν στα ρούχα τους ήταν και ο λόγος που οδηγούσαν scooters. Τα scooters της εποχής, Vespa και Lambretta, ήταν τα πιο µοντέρνα δίκυκλα, γιατί δεν έµοιαζαν µε µοτοσικλέτες, αλλά µε φουτουριστικά δίκυκλα. Ο κυριότερος όµως λόγος ήταν ότι όλα τα µηχανικά µέρη ήταν καλυµµένα και δεν έσταζαν λάδια πουθενά. Επίσης, η «ποδιά» προστάτευε τον αναβάτη από λάσπες και νερά. Το µόνο που δεν ήθελαν οι Mods ήταν να λερώσουν τα ρούχα τους οδηγώντας τη µηχανή τους. Τα scooters ήταν ιδανικά. Για λόγους πρακτικότητας ακόµα, γεννήθη-

126

κε και το ένδυµα-φετίχ των Mods, το χακί αδιάβροχο µακρύ παρκά. Όπως όµως συµβαίνει τις περισσότερες φορές, το καινοτόµο και ο κάθε λογής νεωτερισµός ενοχλούν τις δυνάµεις του κατεστηµένου. Πολιτικοί και δηµοσιογράφοι στράφηκαν εναντίον αυτού του ρεύµατος που ήθελε τους νέους να ντύνονται σαν «παγόνια», να παίρνουν χάπια αµφεταµίνης, να ακούν εισαγόµενη µουσική και να χορεύουν όλο το βράδυ. Σε µια «µελανή» στιγµή στην ιστορία των Mods, τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στις ακτές του Brighton τον Μάιο του 1964, όταν οι Mods συγκρούστηκαν µε το αντίπαλο δέος τους, τους

Document

Rockers, οδήγησαν σιγά σιγά στην εξαφάνισή τους. Το γεγονός δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Ούτε µαγαζιά έσπασαν ούτε βανδαλισµοί υπήρξαν. Τα ΜΜΕ της εποχής έδωσαν µεγαλύτερη έκταση στα γεγονότα και υποκίνησαν τις Αρχές να συλλάβουν περισσότερους από 300 νέους, µε κατηγορίες όπως «πρόκληση ηθικού πανικού». Στην πραγµατικότητα, ούτε σοβαροί τραυµατισµοί µεταξύ τους δεν υπήρχαν. Ήταν όµως µια ωραία αφορµή οι «δυνάµεις του παρελθόντος» να βάλουν ένα φρένο στην «ταραχοποιό νεολαία». Μέχρι το 1966 οι Mods από «underground» ήταν πλέον «overground», και φυσικά

ό,τι είναι «overground» είναι και mainstream. Αυτό που έµεινε είναι το στυλ τους, που ακόµα και σήµερα είναι επίκαιρο. Αν θέλετε να το ακολουθήσετε, µην ξεχάσετε τον χρυσό κανόνα, που αφορά στο τρίκουµπο σακάκι. Ξεκινώντας από πάνω προς τα κάτω: Πρώτο κουµπί δεµένο – πάντα (Always) Δεύτερο κουµπί – µερικές φορές (Sometimes) Τρίτο κουµπί – ποτέ (Never). 127

Art

128

BACKSTAGE HEROES PHOTO STORY Φωτογραφίες της Χριστίνας Καραγιάννη

να κατάστηµα µε αναλογικά µηχανήµατα στη Βιέννη. Ένα blues/indie ροκ συγκρότηµα από τη Βηρυτό. Μια εγγραφή στερεοφωνικού βινυλίου σε έναν αναλογικό κοπτήρα. Μια φωτογράφιση χρησιµοποιώντας µια παλιά κάµερα. Η φωτογράφος Χριστίνα Καραγιάννη «παρεισφρέει» στα παρασκήνια και µε τον φακό της καταγράφει ασπρόµαυρες εικόνες. Οι backstage λήψεις της αντανακλούν την προσωπική της οπτική γωνία των πραγµάτων. Με έδρα τη Βιέννη, καλύπτει σηµαντικά µουσικά φεστιβάλ, συγκροτήµατα, πορτρέτα, έργα αρχιτεκτονικής και ρεπορτάζ. Με τη δουλειά της καλύπτει ένα ευρύ φάσµα φωτογραφικών πτυχών, όπως Travel & Architecture, Lifestyle & Events, Music Festivals & Concerts. Η Χριστίνα γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ και µεγάλωσε ανάµεσα στην Αθήνα και τη Σαντορίνη. Μετά τις σπουδές φωτογραφίας στην Αθήνα, παρακολούθησε σεµινάρια φωτογραφίας στο Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί µε πολλά περιοδικά, έχει κάνει ατοµικές εκθέσεις στην Αθήνα και στη Βιέννη και είναι συνεργάτις φωτογράφος στο αυστριακό πρακτορείο ASAblanca (Getty Images).

129

Χριστίνα Καραγιάννη µέσα από τα δικά τ η ς λό γ ια: « Σ τ η ν αρ χή , κ άπ ο ιο ς µ ο υ είπε: “Επειδή είσαι ήσυχη, είσαι τόσο παθιασµένη...”. Στην πορεία ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει µόνο ένας τρόπος να κοιτάζουµε, αλλά υπάρχουν και οριζόντιες µατιές... »Ας πούµε απλώς ότι είµαι η συνάθροιση, το άθροισµα των ανθρώπων που µε έχουν διαµορφώσει, µια ευτυχισµένη κακοφωνία και ένα χάος από συγκεντρωµένες ιδέες οι οποίες καίγονται αργά από τη σφοδρή επιθυµία να πραγµατοποιηθούν µέσα στο αντίθετό τους. »Αν τα µάτια µπορούσαν να µιλήσουν, τι θα έλεγαν;»

130

Art

131

About

ΛοΥί ΑραγΚόΝ ΈµπΝεΥση µέσα στα ερείπια της Μαριάνας Λαλαούνη

ελευθερία για τον Γάλλο ποιητή, δοκιµιογράφο, δηµοσιογράφο και ιδρυτικό µέλος του κινήµατος του σουρεαλισµού ήταν ανέκαθεν συνυφασµένη µε την καρδιά. «Η ελευθερία είναι εκείνη που τραβάει τη βελόνα της πυξίδας προς τον µαγνητικό Βορρά, τον Βορρά που είναι από τη µεριά της καρδιάς». Και ακριβώς µε αυτή την πυξίδα πορεύτηκε ο ίδιος στη ζωή του. Ίσως γι’ αυτό µπόρεσε να ερωτευτεί και µε ό,τι καταπιάστηκε να του δοθεί ολοκληρωτικά. Έγραψε, επαναστάτησε, πολέµησε, µα πάνω από όλα αγάπησε, αγάπησε τη µοναδική του Έλσα, στην οποία αφιέρωσε 4 βιβλία µε το όνοµά της στον τίτλο, καθώς και πολλά ακόµη ανέκδοτα ποιήµατα. Γεννηµένος στο Παρίσι το 1897, ο Αραγκόν µεγάλωσε πιστεύοντας πως η βιολογική µητέρα του ήταν η αδερφή του και κατά συνέπεια, ότι η γιαγιά του ήταν µητέρα του. Ο πατέρας του, που παρουσιαζόταν ως νονός του, ήταν ήδη παντρεµένος και τριάντα χρόνια µεγαλύτερος από τη µητέρα του. Η αλήθεια τού αποκαλύφθηκε όταν έκλεισε τα 19 του χρόνια, λίγο πριν φύγει να πολεµήσει στον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο. Επιστρέφοντας, το 1919, ασχολήθηκε µε το κίνηµα του ντανταϊσµού και λίγο αργότερα, το 1924, µαζί µε τον Αντρέ Μπρετόν δηµιούργησαν το κίνηµα του σουρεαλισµού. Γράφοντας για την έκφραση της καθαρής σκέψης από όλους τους περιορισµούς που επιβάλλουν η λογική και οι ηθικές και κοινωνικές προκαταλήψεις, για το πνεύµα το οποίο ζει από τον αφανισµό και τον θάνατο, για την επανάσταση και την ελευθερία της ψυχής, πάντα ο ίδιος καταλήγει να αποπνέει µέσα από τα πέπλα των λέξεων και των εκφράσεών του τη βαθιά, την ύστατη για εκείνον σηµασία του έρωτα. Στην εισαγωγή του στο βιβλίο «Τα µάτια της Έλσας» ο ίδιος γράφει:

132

«Θέλω να σηµειώσω πόσο λίγο συµµερίζοµαι τις απόψεις εκείνων που θα µου καταλογίσουν µε άκρα ευκολία το πισωγύρισµα, την επιστροφή σε µια ποίηση προγενέστερη... Και τι σηµασία έχει ό,τι κι αν συµβεί, αν την ώρα του µέγιστου µίσους εγώ κατάφερα να δείξω για µια στιγµή, στη σπαραγµένη µου χώρα, την αστραφτερή του έρωτα όψη». Πάντα δυνατός, πάντα σε σύµπνοια µε τον εαυτό του και το πνεύµα του, αν και µεγαλωµένος σε έναν κόσµο όπου τίποτα δεν του χαρίστηκε και ό,τι είχε αποκτήσει το είχε αποκτήσει µε δικές του δυνάµεις –µια και, όπως ο ίδιος λέει, «ζω σε έναν κόσµο στον οποίο όλα τα χαρτιά είναι σηµαδεµένα»–, ο Αραγκόν αναρρίπιζε συστηµατικά τη φλόγα που έκαιγε µέσα του και µέσα από τα γραπτά του, µε πυγµή, µα πάντα µε φινέτσα, ήλπιζε να κάψει όποια ιδέα, έννοια ή φοβία βρισκόταν στη ρίζα κάθε µετριοπάθειας, τόσο κοινωνικής, µα ακόµη περισσότερο αισθηµατικής. «Ω, σεις µετριοπαθείς πάσης φύσεως, πώς µπορείτε να µένετε µέσα σε αυτή την ηθική ασάφεια, µέσα σ’ αυτή τη θολούρα που τόσο απολαµβάνετε; Η ηθική, η ελευθερία υπάρχουν µέσα στο λεξιλόγιό σας, αλλά µάταια θα περίµενε κανείς να πάρει από εσάς τον ορισµό τους. Γιατί δεν υπάρχει άλλη ηθική για εσάς από την ηθική του Φόβου». Σήµερα, πιο επίκαιρος από ποτέ, σε µια κοινωνία που µετριοπαθώς ζει και αγαπά, η έκφραση αγάπης µέσα από τα ποιήµατα και τα γραπτά του Αραγκόν είναι σίγουρα µια πράξη επαναστατική, ένα βήµα λίγο πιο κοντά στην ελευθερία της καρδιάς. «Είναι πιο εύκολο να πεθάνεις παρά ν’ αγαπήσεις. Γι’ αυτό και σ’ εµένα χαρίζω της ζωής την αρρώστια, Αγάπη µου».

133

www.manraytrust.com

Design

BLOSSOM PEOPLE AND SPACES της Ελένης Χρίστικα

υψηλή αισθητική στην εσωτερική αρχιτεκτονική διακόσµηση, στον σχεδιασµό και στην κατασκευή επίπλων είναι χαρακτηριστικό της BLOSSOM people & spaces, µιας οµάδας τριών ταλαντούχων γυναικών, της Μαρίζας και της Εύης Παπαδοπούλου και της Κύρκας Μυτιληναίου. Σχεδιάζουν εσωτερικούς χώρους και αντικείµενα, µεταµορφώνοντας τους ήδη υπάρχοντες, µεταφέροντά µας κάπου αλλού και βελτιώνοντας την ποιότητα της ζωής µας. Τα σχέδιά

134

τους χαρακτηρίζονται από κίνηση και συµµετρία. Τα υλικά που επιλέγουν είναι φυσικά και µοντέρνα. Πρόσφατο δηµιούργηµά τους η Regatta Lamp, από τη Yacht Collection της BLOSSOM people & spaces, η οποία σχεδιάστηκε για ένα luxury yacht της AZIMUT. Είναι κατασκευασµένη από ξύλο µασίφ καρυδιά και µπρούντζο. Εµπνευσµένη από τη διαχρονικά λιτή γραµµή των ξύλινων ιστιοφόρων, µε κυρίαρχο υλικό τον µπρούντζο. Επισκεφτείτε το site τους: www.blossom.gr.

Regatta Lamp, από τη Yacht Collection της BLOSSOM.

135

Art REALISTIC ILLUSIONS της Θεοδώρας Μήτσου

ήµερα, το να ψάξει κανείς για νέους καλλιτέχνες είναι το µόνο εύκολο. Στα social media, σε αναρίθµητες galleries και art concepts, σε art fairs, ακόµα και στον δρόµο. Οι εκάστοτε καλλιτέχνες έχουν πάντα κάτι να δείξουν ή να πουν, χωρίς όµως τα έργα και η καλλιτεχνική τους ταυτότητα να µένουν ανεξίτηλα στη µνήµη του θεατή. Με άλλα λόγια, είναι σπάνιο πλέον, µέσα στον καταιγισµό εικόνων και πληροφοριών που δεχόµαστε και επεξεργαζόµαστε, να µείνει κανείς προσηλωµένος σε µία µόνο ιδέα, σε µία µόνο εικόνα – γιατί αυτό ακριβώς είναι το ζητούµενο. Όταν λοιπόν ο καλλιτέχνης καταφέρει να ξεκλειδώσει συγκεκριµένα συναισθήµατα στο µυαλό του θεατή, η εικόνα που του προσέφερε µε κάθε ειλικρίνεια αποτυπώνεται στον νου. Ένας από τους σπάνιους σύγχρονους εν ζωή εικαστικούς που έχουν γνωρίσει παγκόσµια επιτυχία και χαίρουν αποδοχής, τόσο από τον καλλιτεχνικό κόσµο όσο και από το αγοραστικό κοινό, είναι ο Ελβετός Andy Denzler. Γιατί; Γνωρίζοντας καλύτερα το έργο και το όραµά του, θα γίνει εύκολα κατανοητό.

Αρχικά, ο καµβάς και τα µοτίβα του Denzler είναι απευθείας αναγνωρίσιµα. Από την αρχή της καριέρας του, εφηύρε µια µοναδική καλλιτεχνική γλώσσα, µια οπτική ταυτότητα, ένα στυλ και έναν κόσµο που ανήκουν µόνο στη δική του φαντασιακή σφαίρα. Τα έργα του µοιάζουν µε έργα ιταλικής ή φλαµανδικής προέλευσης από τον 17ο αιώνα και η χρωµατική του παλέτα κυµαίνεται ανάµεσα σε ώχρες, καφέ, µαύρο, γκρι και χρώµατα της σάρκας, που αναδεικνύουν τη φυσικότητα και την ιδιόµορφη ενέργεια που περιβάλλουν τους πίνακές του. 136

Ως θεατές ενός έργου του, νιώθουµε σαν ονειροπόλοι, κρυφοί παρατηρητές, αόρατοι, συνεργοί στην κατάσταση που εκείνος έχει τόσο µαγικά δηµιουργήσει. Κοιτάζοντας τα παραµορφωµένα, φαινοµενικά κινούµενα υποκείµενά του, επιχειρούµε να ταυτιστούµε µε τα ανθρώπινα στοιχεία που µπορεί ο νους µας να κατανοήσει επαρκώς, αυτά που µπορούµε να επεξεργαστούµε ως αληθοφανή και θα χωρούσαν σε µια δική µας πραγµατικότητα. Μέσα από αυτή τη συµβολική, πολύσηµη εξερεύνηση ο Denzler έχει βρει µια συνεκτική τεχνική για να ξεκλειδώσει το φωτογραφικό συναίσθηµα στη ζωγραφική, χωρίς όµως να επαφίεται σε µεθόδους φωτορεαλισµού ή τεχνικής επεξεργασίας προκειµένου να προκαλέσει την (ψευδ)αίσθηση της πραγµατικότητας σε δύο και τρεις διαστάσεις. Ο Denzler αναµορφώνει, γδέρνει και µεταχειρίζεται την επιφάνεια που επιλέγει µε ευκολία, παίζοντας µε τις µπογιές µε παραδειγµατική φιλοδοξία και ακρίβεια, ενώ διατηρεί µια σταθερή ροή – το κατόρθωµα αυτό είναι ιδιαίτερα σπάνιο για έναν σύγχρονο καλλιτέχνη. Στο studio του ζωγραφίζει εικόνες, πρόσωπα και σώµατα, συνθέσεις νεκρής φύσης, τοπία. Δεν διατηρεί τη σύσταση ακέραια, αντίθετα συνθέτει την αρχική εικόνα µόνο για να τη µορφοποιήσει. Η τεχνική wet-on-wet που χρησιµοποιεί λειτουργεί εξίσου αρµονικά όταν προσθέτει αλλά και όταν αφαιρεί χρώµατα, ενώ αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τη ρεαλιστική απόδοση του έργου του. Για να αποδοµήσει το έργο του, χρησιµοποιεί σπάτουλα, ένα βήµα καθόλου εύκολο για τον ψυχισµό του καλλιτέχνη, αφού αναιρεί και «καταστρέφει» τον (έως αυτό το σηµείο) καρπό της δηµιουργίας του.

Ταυτόχρονα, τα χοντρά στρώµατα που στολίζουν τον καµβά του δίνουν την αίσθηση µιας ανάγλυφης υφής: ίσως πιο περιγραφικά, σαν να προσπαθεί ο καλλιτέχνης να δηµιουργήσει ένα γλυπτό µέσα στον πίνακά του. Η δουλειά του έχει στοιχεία αφηρηµένου εξπρεσιονισµού, όµως συνάµα συνάδει µε την παραδοσιακή ζωγραφική από την εποχή της Αναγέννησης µέχρι και σήµερα. Η πιο πρόσφατη σειρά έργων του (ανάµεσά τους τα «Sleepwalker II», 2018 και «The Painter’s room V, Triptych», 2018) εξακολουθεί να βαδίζει στα ίδια, γνώριµα θεµατικά και υφολογικά µοτίβα, µε έµφαση στο ανθρώπινο σώµα και στη δραµατοποίηση µιας παραµορφωµένης εικόνας. Ο πίνακας του νεαρού άνδρα µε το λευκό T-shirt («Black Hands I», 2016), µε βλέµµα χαµηλό, µαύρα χέρια και τις παλάµες του να µας αντικρίζουν, εκπέµπει µια διφορούµενη αύρα. Εκπέµπει, καθώς στέκεται αποµονωµένος, θλίψη και µετάνοια. Ο Denzler προβληµατίζεται περισσότερο µε την κινητικότητα παρά µε τις χειρονοµίες των υποκειµένων του. Δηµιουργεί συχνά τους ήρωές του από φωτογραφίες και polaroids, αλλά και φωτογραφίζοντας ο ίδιος µοντέλα ή πρόσωπα της διπλανής πόρτας. Θεµατικά, καταπιάνεται µε ιδέες ανθρώπων που αντιµετωπίζουν καταστάσεις στενότητας ή κοινωνικές δυσκολίες ή περιθωριοποίηση. Τα πορτρέτα του δεν βασίζονται τόσο σε υπαρκτά πρόσωπα, αλλά εξελίσσονται µέσω της δύναµης της εικόνας και αντικατοπτρίζοντας τη δική τους ειλικρίνεια και γνησιότητα. Ο Andy Denzler ενδιαφέρεται βαθιά για ό,τι υποβόσκει

και κρύβεται κάτω από την επιφάνεια, για έναν κόσµο γυµνό από υλιστικές απολαύσεις, πολυτέλεια και προβολείς. Η κατήφεια των πρωταγωνιστών του καλύπτει όλα τα έργα του και κάνει τον θεατή να µπει σε µια διαδικασία συµπόνιας και κατανόησης προς τα πρόσωπά τους. Συχνά τα πορτρέτα του δεν έχουν πολλές λεπτοµέρειες, αλλά αποτυπώνουν περισσότερο µια φιγούρα pars pro toto. Τόσο στο φιλµ όσο και στη φωτογραφία, ο Denzler προτιµά το closeup, που επιτρέπει άµεση πρόσβαση στον πρωταγωνιστή του πίνακα. Ο αφαιρετικός περιβάλλων χώρος είναι ιδιαίτερα σηµαντικός για να παρατηρήσει κανείς τα έργα του, καθώς η εξαιρετικά δυναµική και κατακλυσµιαία εικόνα της δουλειάς του δηµιουργεί ένα σαρωτικό αντικρουόµενο συναίσθηµα κίνησης και ηρεµίας. Θα έλεγε κανείς ότι για ένα µικρό διάστηµα η πάροδος του χρόνου έχει προσωρινά σταµατήσει, κι εµείς, παρατηρητές και κριτές, βιώνουµε µια στιγµή αιωνιότητας που ακροβατεί πάνω σε µια αληθοφανή αναλογική οπτική – και φυσικά, η εικόνα αυτή έχει ήδη περάσει στο υποσυνείδητό µας. Γεννηµένος το 1965, ο Ελβετός καλλιτέχνης κατοικεί και διατηρεί το studio του στη Ζυρίχη. Τη δουλειά του έχουν εκθέσει πολυάριθµες galleries και µουσεία ανά τον κόσµο. Πολλά από τα έργα του περιλαµβάνονται σε ιδιωτικές και δηµόσιες συλλογές, όπως αυτές των Ludwig Museum στο Koblenz της Germany, Credit Suisse στην Ελβετία και Burger Collection στο Hong Kong. O Andy Denzler εκπροσωπείται στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσµο από την Opera Gallery. 137

Motors

LA DOLCE VITA

Getty Images / Ideal Image

του Τίμου Οικονομόπουλου (αντιπροσώπου του οίκου Bonhams στην Ελλάδα)

138

Jaguar XK140 της ηθοποιού Anita Ekberg θα δηµοπρατηθεί στις 27 Οκτωβρίου στην Padua της Ιταλίας από τον οίκο δηµοπρασιών Bonhams. H ηθοποιός, η οποία ξεκίνησε ως pin up girl τη δεκαετία του ’50, έγινε αργότερα η µούσα του Federico Fellini. Ποιος δεν γνωρίζει τη Sylvia στη σκηνή από την ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη «La Dolce Vita», όπου µε συµπρωταγωνιστή τον Marcello Mastroianni βουτάει µια νύχτα του 1959 στη Fontana di Trevi. Μια ταινία που σηµατοδοτεί την έναρξη µιας καινούργιας περιόδου στον κινηµατογράφο, αυτή του ηδονισµού, κάνοντας το «La Dolce Vita» παγκόσµια επιτυχία και την πρωταγωνίστρια, την απόλυτη σταρ.

άλλαξε χρώµα σε γκρίζο µεταλλικό µε µπλε το εσωτερικό του. Ένας εξαιρετικά elegant συνδυασµός χρωµάτων. Ο Gregor Wenner, ειδικός των αυτοκινήτων του οίκου Bonhams στην Ιταλία, αναφέρει:

To αυτοκίνητο αγοράστηκε από την ηθοποιό το 1956. Το αρχικό του χρώµα ήταν ανοιχτό µπεζ µε µαύρο στο εσωτερικό του. Αργότερα

Για περισσότερες πληροφορίες µπορείτε να απευθυνθείτε: www.bonhams.com και art@expertise.gr

«Η Jaguar XK140 είναι ένα από τα πιο κοµψά αυτοκίνητα που έχουν κατασκευαστεί ποτέ. Ταιριάζει απόλυτα σε σταρ του κινηµατογράφου, όπως η προκάτοχός του. Εξαιρετικά συντηρηµένο, είναι έτοιµο να ξανατρέξει στους δρόµους. Είµαστε πολύ χαρούµενοι, να το δηµοπρατήσουµε στην Padua, καθώς η ηθοποιός πέρασε το µεγαλύτερο µέρος της ζωής της στην Ιταλία». Η εκτίµηση για το διάσηµο αυτοκίνητο είναι 180.000-220.000 ευρώ. Η «La Dolce Vita» αναζητεί µια νέα σταρ!

139

Travel

ΕΣΘΟΝΙΑ 2.389,27 χλµ. ΒΌΡΕΙΑ Φωτογραφίες της Μαρίνας Βερνίκου

Εσθονία βρίσκεται στις ανατολικές ακτές της Βαλτικής Θάλασσας, αµέσως µετά τον Κόλπο της Φινλανδίας. Κατοικείται τουλάχιστον από το 6500 π.Χ. Στη χώρα ανήκουν περίπου 1.500 νησιά. Διαθέτει περισσότερες από 1.400 λίµνες (οι περισσότερες πολύ µικρές). Σχεδόν το µισό του εδάφους της καλύπτεται από δάση, κυρίως κωνοφόρων. Το ψηλότερο σηµείο της χώρας έχει υψόµετρο 318 µ. Ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Ρωσική Αυτοκρατορία στο τέλος του Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου, στις 24 Φεβρουαρίου 1918. Η µελωδία του εθνικού ύµνου της Εσθονίας, είναι ίδια µε εκείνου της Φινλανδίας και γράφτηκε από τον Γερµανό Φρίντριχ Πάσιους το 1848, όταν µελοποίησε ένα σουηδικό ποίηµα, γραµµένο από τον Γιόχαν Λούντβιχ Ρούνεµπεργκ.. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου κατελήφθη από τη Σοβιετική Ένωση, το 1940, και έναν χρόνο αργότερα, από τη ναζιστική Γερµανία. Ανακατελήφθη από τους Σοβιετικούς το 1944 και µετεξελίχθηκε στην Εσθονική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δηµοκρατία. Απέκτησε την ανεξαρτησία της από την ΕΣΣΔ τον Αύγουστο του 1991 και την 1η Μαΐου 2004 έγινε µέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περίπου το 70% του πληθυσµού είναι Εσθονοί, ενώ υπάρχει σηµαντική ρωσική µειονότητα. Την 1η Ιανουαρίου 2011, η Εσθονία έγινε η 17η χώρα-µέλος της Ευρωζώνης.

140

141

Περίπου το ένα τρίτο του πληθυσµού της είναι συγκεντρωµένο στην πόλη Ταλίν (423.420 κάτοικοι το 2016), πρωτεύουσα της χώρας και µεγαλύτερο λιµάνι. 142

Travel

Η µεσαιωνική πόλη του Ταλίν είναι καταγεγραµµένη ως Μνηµείο Παγκόσµιας Κληρονοµιάς από την UNESCO. Η απόσταση του Ταλίν από την Αθήνα είναι 2.389,27 χλµ. 143

Travel

144

COPENHAGEN MODERN AND ECLECTIC της Κέλλυς Σταυροπούλου

Πρόκειται για τον Δανό σεφ του εστιατορίου Noma, ο οποίος επανεφηύρε τη σκανδιναβική κουζίνα. Το Noma έχει ψηφιστεί για 4 χρονιές (2010, 2011, 2012, 2014) το καλύτερο εστιατόριο στον κόσµο, ενώ για να βρει κανείς τραπέζι πρέπει να έχει κάνει κράτηση περίπου τρεις µήνες νωρίτερα. Πέρα από το Noma, όµως, η πόλη φηµίζεται ως το γκουρµέ κέντρο της βόρειας Ευρώπης: υπάρχουν δεκάδες εστιατόρια τα οποία, αναπαράγοντας το πρότυπο του Noma, έχουν εξελίξει τη σκανδιναβική κουζίνα προτείνοντας πιάτα που σε κάνουν να ορκίζεσαι ότι είναι η πρώτη φορά που γεύεσαι σολοµό!

Getty Images / Ideal Image

τους Δανούς δεν αρέσει να συνδέουµε την πρωτεύουσά τους µε τον Hans Christian Andersen, µολονότι είναι ο τόπος καταγωγής του και υπάρχει καταµεσής της πόλης ένα µπρούντζινο άγαλµα που αναπαριστά τη Μικρή Γοργόνα – εµπνευσµένο από το οµώνυµο παραµύθι του. Οι Δανοί όµως, µε τη σκανδιναβική προοδευτική τους φόρα, θεωρούν ότι τα πράγµατα έχουν προχωρήσει πολύ από τότε και ότι ο σύγχρονος τουρίστας έχει πολλές περισσότερες απολαύσεις να βιώσει στην πρωτεύουσά τους από το θέαµα αυτού του µικρού αγάλµατος. Όπως επίσης ότι η Κοπεγχάγη έχει σηµαντικότερους «ήρωες» να επιδείξει από τον γνωστό παραµυθά. Ένας από αυτούς δεν είναι και ο René Redzepi;

145

Κτίριο µε µοντέρνο αρχιτεκτονικό σχέδιο

Noma restaurant

ατά τα άλλα, η Κοπεγχάγη είναι µια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που φωνάζει εκλεπτυσµό. Με τις χρωµατιστές γειτονιές της, τα κτίρια υπέροχης αρχιτεκτονικής και σύγχρονου design και βέβαια τους φιλικούς, ευγενείς και χαµογελαστούς κατοίκους της, έτοιµους να σε εξυπηρετήσουν ή και να σε κάνουν φίλο µιλώντας όλοι άπταιστα αγγλικά. Παρεµπιπτόντως, βρίσκονται στην κορυφή της λίστας µε τους πιο χαρούµενους ανθρώπους στον κόσµο. Ανάµεσα στις βόλτες

146

στα ροµαντικά κανάλια και στα κατάφυτα πάρκα και στις ποδηλατάδες στους λιθόστρωτους δρόµους, που θυµίζουν σκηνικό θεάτρου, σκέφτεσαι ότι πράγµατι υπάρχει λόγος που αυτοί οι άνθρωποι που ζουν εδώ είναι ευτυχισµένοι. Μιλώντας για ποδηλατάδες, να πούµε ότι εδώ το ποδήλατο είναι καθεστώς, δεν είναι εναλλακτική συνήθεια. Το δίκτυο των ποδηλατόδροµων είναι σε άλλο επίπεδο και γενικά είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν τα µηχανοκίνητα µέσα. Η µετακίνηση µε ποδήλατο

Travel

Θέα της πόλης από την οροφή της εκκλησίας Vor Freisers Kirke

είναι αναπόσπαστο µέρος της όλης εµπειρίας αναµφισβήτητα. Το πιο όµορφο στοιχείο που οσµίζεσαι από τις πρώτες ώρες που περιπλανιέσαι στην Κοπεγχάγη είναι αυτή η συµµετρική συνύπαρξη του παλιού µε το νέο. Πράγµατι η αίγλη της παλιάς Ευρώπης συνυπάρχει µε τη σύγχρονη ευαισθησία και τον παλµό του 21ου αιώνα στην τέχνη, στην αρχιτεκτονική, στον τρόπο ζωής και στην όλη αίσθηση της πόλης. Το όµορφο λιµάνι, που περιβάλλεται από τα γραφικά αρχοντικά, τα δε-

κάδες κανάλια, το ολοζώντανο κέντρο της («Indre By» λέγεται) µε τα µεσαιωνικά, ροκοκό κτίρια, οι πεντακάθαροι πεζόδροµοι (πρόκειται για το µεγαλύτερο δίκτυο πεζόδροµων της Ευρώπης) και βέβαια οι µπουτίκ των πιο γνωστών σχεδιαστών. Τώρα που το σκέφτοµαι, ένα Σαββατοκύριακο ίσως να µην είναι αρκετό για την Κοπεγχάγη. Τόση θετική ενέργεια, οµορφιά και συµµετρία µαζεµένες µάλλον αξίζουν λίγο περισσότερο χρόνο. 147

Interview

SINGULARITY SUMMIT NEW ERA – NEW MINDSET

Αθήνα θα είναι µία από τις 14 πόλεις στον κόσµο που θα φιλοξενήσει το SingularityU Greece 2018 Summit, την πρωτοποριακή διοργάνωση παγκόσµιας κλάσης µε οµιλητές από τη Silicon Valley και όλο τον κόσµο. Θα πραγµατοποιηθεί στις 19 και 20 Νοεµβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, µε θέµα: «New Era – New Mindset». Το Mancode συνοµίλησε µε τη Νίκη Συροπούλου, Country Director Greece του Singularity Summit. Τι είναι το Singularity University Summit και τι ακριβώς θέλει να πετύχει στην Ελλάδα; Το Singularity University είναι ένα κέντρο εκπαίδευσης στελεχών επιχειρήσεων στο ερευνητικό πάρκο της NASA στη Silicon Valley. Στόχος του είναι να εξοικειώσει τους ηγέτες του αύριο µε την επίδραση της τεχνολογίας στις επιχειρήσεις. Ιδρύθηκε πριν από δέκα χρόνια από τον ελληνικής καταγωγής Peter Diamandis και τον παγκοσµίου κύρους επιστήµονα στην τεχνητή νοηµοσύνη Ray Kurzweil, προσφέροντας ειδικά προγράµµατα για κυβερνήσεις, ηγετικά στελέχη επιχειρήσεων, αλλά και επιχειρηµατίες. Το Singularity University διοργανώνει διήµερα Summits παγκόσµιας εµβέλειας, µε στόχο να εξοικειώσει ένα ακροατήριο υψηλού επιπέδου µε τις προοπτικές και µε τις προκλήσεις της τεχνολογίας, ώστε να προετοιµαστούν για µια αναπτυξιακή πορεία στο αύριο. Η Ελλάδα το 2018 θα είναι από τις πρώτες χώρες στον κόσµο που θα φιλοξενήσει ένα παγκόσµιο Summit. Αυτή η διοργάνωση έρχεται στην Ελλάδα την κατάλληλη στιγµή, που η χώρα µας σκέφτεται και συζητάει σοβαρά το µέλλον της για τις επόµενες δεκαετίες. Όλη αυτή η γνώση δεν υπάρχει πλέον ελεύθερη στο δίκτυο; Για ποιο λόγο πρέπει κάποιος να πληρώσει ένα σεβαστό ποσό για να την αποκτήσει; Η πληθώρα πληροφορίας στο διαδίκτυο πριν από δέκα χρόνια ήταν η λύση, σήµερα είναι το πρόβληµα. Ένας ηγέτης, ένα στέλεχος επιχειρήσεων, αλλά και όποιος ασχολείται σοβαρά µε την εκπαίδευση και την κατανόηση του αύριο, χρειάζεται µια συνολική και ουσιαστική εµπειρία γνώσης µε παραδείγµατα και case studies. Το Singularity σε ένα συµπυκνωµένο διήµερο παρέχει µια ξεκάθαρη εικόνα για το µέλλον για τις επιχειρήσεις και τη χώρα. Έναν χάρτη ώστε ο κάθε ηγέτης να µπορέσει να σχεδιάσει την πορεία της επιχείρησης ή του οργανισµού που διοικεί. Πώς φαντάζεστε το παγκόσμιο οικονομικό και τεχνολογικό περιβάλλον έπειτα από 148

τριάντα χρόνια; Ποιες θα είναι οι μεγαλύτερες αλλαγές που θα φέρει η τεχνολογία; Είναι πολλά τα τριάντα χρόνια. Μιλάµε ότι σε δύο µε πέντε χρόνια θα δούµε δραµατικές αλλαγές στις επιχειρήσεις και στον τρόπο εργασίας µας. Ξεκάθαρα στο άµεσο µέλλον η ζωή του µέσου ανθρώπου θα έχει µεγαλύτερη αξία, µε µεγαλύτερο προσδόκιµο και καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτό θα πυροδοτήσει µια ραγδαία αύξηση σε ανθρωποκεντρικές υπηρεσίες, όπως η υγεία, η ασφάλιση, η ψυχαγωγία, η εκπαίδευση. 1,2 εκατοµµύρια άνθρωποι στον κόσµο θα πάψουν να χάνουν τη ζωή τους σε οδικά ατυχήµατα σε λίγα χρόνια, χάρη στην αυτόνοµη οδήγηση. Η βιοµηχανία και το εµπόριο θα µεταλλαχθούν δραµατικά. Συµβαίνει ήδη. Στο παρελθόν είχαµε τις κανονικές εταιρείες και τις «εταιρείες τεχνολογίας». Στο άµεσο µέλλον όλες οι εταιρείες, για να επιβιώσουν, θα πρέπει να έχουν ένα τεχνολογικό συγκριτικό πλεονέκτηµα, καθώς και τα στελέχη που τις διοικούν. Ταξιδεύετε συχνά στις ΗΠΑ και έχετε επαφή με ανθρώπους που δουλεύουν στην αιχμή της καινοτομίας. Πόσο μεγάλη είναι η απόσταση της Ελλάδας από τις σύγχρονες εξελίξεις; Και τι πρέπει να κάνουμε ως χώρα ώστε να παρακολουθήσουμε τις αλλαγές από κοντά; Κατά µέσο όρο, η Ελλάδα έχει µια σοβαρή «διαφορά φάσης» από τις τεχνολογικά εξελιγµένες χώρες. Είναι ξεκάθαρα θέµα στρατηγικής απόφασης µιας χώρας να εξελιχθεί, αλλά και να συνεχίσει τον αγώνα δρόµου της τεχνολογίας. Μια χώρα, αν θέλει, µπορεί να δηµιουργήσει τη δική της «εύφορη κοιλάδα». Δείτε, για παράδειγµα, την Ταϊβάν, που, µέσα σε είκοσι χρόνια, από ουραγός έγινε τεχνολογικός ηγέτης. Είστε μια γυναίκα που έχει δουλέψει σε κορυφαίες θέσεις στον τομέα του μάρκετινγκ, ενώ έχετε πίσω σας και τις κορυφαίες διοργανώσεις του TEDx Academy. Προτιμάτε να δουλεύετε με Έλληνες ή με ξένους; Ποια είναι τα προτερήματα και ποια τα μειονεκτήματα σε κάθε περίπτωση; Δεν υπάρχουν Έλληνες και ξένοι. Υπάρχουν αυτοί που γκρινιάζουν και κατηγορούν όλους γύρω τους για όσα συµβαίνουν και αυτοί που ονειρεύονται και δηµιουργούν. Προτιµώ να δουλεύω µε αυτούς που πετάγονται το πρωί από το κρεβάτι τους για να κάνουν τον κόσµο καλύτερο. Μάθετε περισσότερα για το SingularityU Greece Summit στο https://www.singularityugreecesummit.org.

149

Motors

Νέο Volvo V60 PREMIUM ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΌ του Άρη Γαλανόπουλου

Volvo αποκάλυψε το νέο V60, το premium estate της σουηδικής φίρµας, το οποίο συνδυάζει µε απόλυτη επιτυχία την όµορφη σχεδίαση και την καθηµερινή πρακτικότητα. Το νέο Volvo V60 βασίζεται στην πλατφόρµα «Scalable Product Architecture» (SPA), ίδια µε αυτήν των XC60 και όλων των µοντέλων της Σειράς 90. Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που τα τελευταία έχουν συλλέξει πολλάκις βραβεία. Χάρη στη νέα πλατφόρµα και τα 4,76 µέτρα µήκος, το πολυτελές εσωτερικό της νέας γενιάς V60 είναι ακόµα πιο ευρύχωρο από τον προκάτοχό του, ενώ εξοπλίζεται µε όλα τα τελευταία προηγµένης τεχνολογίας συστήµατα ασφάλειας, άνεσης και ψυχαγωγίας. Η άνεση της καµπίνας

150

είναι υποδειγµατική και ο χώρος αποσκευών ξεκινάει από τα 529 λίτρα. Ο διάκοσµος συνδυάζει πολυτέλεια και υψηλή αισθητική, ενώ η οθόνη τύπου ταµπλέτας στη κεντρική κονσόλα αποτελεί τη «γέφυρα» του χρήστη µε το καλό infotainment σύστηµα της σουηδικής φίρµας. Η Volvo τηρεί την υπόσχεσή της σχετικά µε την παντελή «ηλεκτρικοποίηση» των µοντέλων της από το 2019 και µετά, γι’ αυτό και προσφέρει το νέο V60 σε δύο plug-in hybrid εκδόσεις: T6 Twin Engine AWD 340 ίππων και T8 Twin Engine AWD 390 ίππων. Όσον αφορά τις επιδόσεις, στην κορυφαία περίπτωση τα πρώτα 100 χλµ./

ώρα από στάση έρχονται σε µόλις 4,8 δευτερόλεπτα, ενώ παράλληλα η µέση κατανάλωση είναι µόνο 2,1 λτ./100 χλµ. Ωστόσο, θα διατίθενται και οι αποδοτικοί βενζινοκινητήρες T5 και T6, καθώς και οι οικονοµικοί diesel D3 και D4. Οι τελευταίοι αποδίδουν 150 και 190 ίππους αντίστοιχα και εξοπλίζονται στάνταρ µε το χειροκίνητο κιβώτιο έξι σχέσεων, ενώ προαιρετικά προσφέρεται µε το 8άρι αυτόµατο κιβώτιο. Ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της Volvo είναι τα αυτοκίνητά της να είναι τα ασφαλέστερα του κόσµου. Όπως τα υπόλοιπα µοντέλα της σουηδικής φίρµας, έτσι και το νέο V60 εξοπλίζεται

µε το City Safety µε τεχνολογία αυτόνοµης πέδησης σε περίπτωση που το σύστηµα διαβλέψει επικείµενη σύγκρουση µε όχηµα, πεζό, ποδηλάτη και µεγάλο ζώο. Επίσης, το Pilot Assist έχει αναβαθµιστεί και βοηθάει τον οδηγό κατά την επιτάχυνση, την επιβράδυνση και στο να ακολουθεί την πορεία του αυτοκινήτου µέσα στη λωρίδα έως και 130 χλµ./ώρα. Τέλος, το Volvo Sensus infotainment είναι πλήρως συµβατό µε το Apple CarPlay και Android Auto, ενώ σχεδόν όλες οι ρυθµίσεις του αυτοκινήτου γίνονται µέσω της µεγάλης οθόνης τύπου tablet, που βρίσκεται στο κέντρο του ταµπλό. 151

Motors

152

RANGE ROVER VELAR ΠΟΛΥΤΈΛΕΙΑ ΣΕ… ∆ΙΑΣΤΗΜΙΚΌ ΕΠΊΠΕ∆Ο του Άρη Γαλανόπουλου

Land Rover είναι µία από τις εταιρείες που λανσάρουν αυτοκίνητα που εύκολα ενθουσιάζουν τους λάτρεις των «οχηµάτων ελευθέρου χρόνου». Είναι όµως λόγω της εµφάνισής τους ή µήπως λόγω της προηγµένης τεχνολογίας που διαθέτουν; Όπως και να έχει, η πολυτελής µάρκα ξεχωρίζει κάθε φορά που παρουσιάζει ένα νέο µοντέλο και ένα από αυτά είναι και το νέο Range Rover Velar. Η βρετανική µάρκα εξοπλίζει το εντυπωσιακό SUV µε υψηλής ποιότητας υλικά, ενώ συνδυάζει µε µεγάλη επιτυχία τα προηγµένα τεχνολογικά στοιχεία µε τη «βαριά» κληρονοµιά των γνήσιων Land Rover. Το Velar γεµίζει εύστοχα το κενό ανάµεσα στο Range Rover Sport και το Range Rover Evoque. Ο σχεδιασµός είναι µοναδικός. Η πλευστή γραµµή οροφής του Range Rover κάνει το µοντέλο να ξεχωρίζει, ενώ παράλληλα η απλότητα και η διακριτική σιλουέτα είναι αξιοσηµείωτες. Εκτός από την πληθωρική του παρουσία και την επιβλητική του µάσκα, η οποία φιλοξενεί το λογότυπο της µάρκας, η µινιµαλιστική του προσέγγιση είναι έντονη τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Μάλιστα, επιπλέον πόντους στην πολυτέλεια και στην προηγµένη τεχνολογία δίνουν οι «κρυµµένες» εξωτερικές χειρολαβές, που αποκαλύπτονται µε µία... κίνηση. Φυσικά, η πολυτέλεια στο εσωτερικό του νέου Velar είναι η αναµενόµενη. Το «διαστηµικό» σαλόνι δηµιουργεί µια ζεστή ατµόσφαιρα για όλους τους επιβάτες, αλλά ο οδηγός µπορεί απλώς να πατήσει το µπουτόν εκκίνησης και να επιλέξει την ταχύτητα από τον αναδυόµενο περιστροφικό διακόπτη του αυτόµατου κιβωτίου. Στο κεντρικό ταµπλό υπάρχουν δύο µεγάλες

υψηλής ανάλυσης οθόνες αφής, που αναβαθµίζουν την εικόνα του cockpit. Μέσω αυτών, οι εµπρός επιβάτες µπορούν να χειριστούν τα συστήµατα ψυχαγωγίας και άνεσης, καθώς και να ενηµερώνονται για την κατάσταση του αυτοκινήτου. Οι χώροι είναι άπλετοι τόσο για τους επιβαίνοντες όσο και για τις αποσκευές τους, και στα ατού του εξοπλισµού κατατάσσεται το σύστηµα Matrix-Laser LED φώτων, τα οποία κάνουν τη νύχτα... µέρα. Το Range Rover Velar εξοπλίζεται µε το διάσηµο σύστηµα τετρακίνησης, που επιτρέπει στο κοµψό SUV να κινείται µε ασφάλεια σε οποιοδήποτε τερέν συναντήσει στο πέρασµά του. Κυρίως λειτουργεί ως πισωκίνητο, αλλά σε περιπτώσεις που «αντιληφθεί» απώλεια πρόσφυσης, τότε επεµβαίνει και ο εµπρός άξονας. Κάτω από το καπό µπορούν να φωλιάσουν πολλά µηχανολογικά σύνολα (τέσσερα ντίζελ και δύο βενζίνης), ξεκινώντας από τον turbodiesel των 2.000 κ.εκ. 180 ίππων και φτάνοντας µέχρι τον κορυφαίο της σειράς 3,0 λίτρων V6 των 300 ίππων. Ο οδηγός έχει στη διάθεσή του αρκετά προγράµµατα οδήγησης, ανάλογα µε τα γούστα του ή τον δρόµο στον όποιο κινείται. Όπως και να έχει, στο πιο «φιλικό για το περιβάλλον» πρόγραµµα, το Velar µπορεί να ολοκληρώσει τη διαδικασία επιτάχυνσης µέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ένα είναι σίγουρο: το µοντέλο της Land Rover θα σε κρατήσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όταν κινείσαι στον δηµόσιο δρόµο. Το Velar είναι το πολυτελές SUV που µαγνητίζει τα βλέµµατα των περαστικών και παραλαµβάνει άξια τον τίτλο του πιο εκλεπτυσµένου οχήµατος της φίρµας.

153

Music FRaNçoise HaRdY Η ΜΟΎΣΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΉΣ POP

Getty Images / Ideal Image

της Κέλλυς Σταυροπούλου

ε µια αυστηρή θηλυκότητα που προέκυπτε από την κοµψή ανδρόγυνη σιλουέτα της, µε το πνεύµα και βέβαια µε τα µελαγχολικά της τραγούδια, αποτέλεσε για τη Γαλλία κάτι σαν εθνικό τρόπαιο. Ήταν το κορίτσι-θαύµα που ενσάρκωνε τη γαλλική οµορφιά, έγινε fashion icon και ταυτόχρονα έγραψε και τραγούδησε κοµµάτια που έκαναν τον Mick Jagger, τον Keith Richards, τον Paul McCartney, τον John Lennon να γυρίσουν το κεφάλι τους όχι απλώς για να την κοιτάξουν, αλλά και για να τη θαυµάσουν. Στην περίπτωση µάλιστα του Bob Dylan, οµοίως θαυµαστή της, λέγεται ότι, όταν ο ίδιος τραγούδησε στο Παρίσι, κατέβηκε από τη σκηνή και στα παρασκήνια ενηµέρωσε ότι δεν συνεχίζει τη συναυλία αν δεν έρθει η Françoise Hardy να τη γνωρίσει. Ήταν 24 Μαΐου του 1966 και είχε τα γενέθλιά του (γινόταν 25). Η ίδια, ντροπαλή, µειλίχια, ταπεινή, δεν του χάλασε το χατίρι. Ενηµερώθηκε και έσπευσε να σώσει τη συναυλία. Στα 16 της έλαβε ως δώρο µια ακουστική κιθάρα από τον πατέρα της. Την επόµενη χρονιά, αρχές δεκαετίας του ’60, υπέγραψε συµβόλαιο µε την τότε δισκογραφική εταιρεία ονόµατι Vogue. Τα υπόλοιπα ήρθαν µόνα τους, ελαφρώς ερήµην της, αν µπορούµε να το πούµε αυτό. Η πρώτη της σοβαρή σχέση ήταν µε τον φωτογράφο Jean-Marie Périer, ο οποίος δεν σταµατούσε να τη φωτογραφίζει και συνέβαλε πολύ στο να τη δούµε όλοι ως fashion icon της εποχής της. Έπαιξε ρόλο βέβαια και το γεγονός ότι η ίδια δεν αναγνώριζε επαρκώς την καλλιτεχνική της υπόσταση, θεωρούσε υπερβολικό τον ντόρο που γίνεται γύρω

της και προσπαθούσε να ισορροπήσει την –κατά τη γνώµη της– ανεπάρκειά της ως τραγουδίστρια µε το να ντύνεται εκκεντρικά για την εποχή της. Ζητούσε από τον André Courrèges και τον Paco Rabanne να της ράβουν ιδιαίτερα ρούχα. Η πιο συµβατική της επιλογή ήταν τα σµόκιν του Yves Saint Laurent. Συνεργάστηκε µε τους Serge Gainsbourg και Patrick Modiano. Έγινε αβίαστα σύµβολο του µουσικού κινήµατος ye-ye, της γαλλικής κουλτούρας και της κοινωνικής αλλαγής που σηµατοδότησε τη γενιά της. Σήµερα, στα 74 της, δεν θυµάται µε ιδιαίτερη νοσταλγία εκείνη την εποχή, µάλιστα ελαφρώς απαξιώνει τα γεγονότα του Μαΐου του ’68: «Ήταν µια επανάσταση µαθητών που δεν οδήγησε σε κάποια σπουδαία κατάκτηση. Ήταν µια έκφραση της κοινωνικής και της σεξουαλικής εξέλιξης της εποχής, η οποία όµως είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Μιλώντας για µουσική, ο Elvis Presley, οι Beatles και οι Rolling Stones είχαν κάνει ήδη την αρχή», είπε πρόσφατα σε συνέντευξή της στους New York Times. Στην ίδια συνέντευξη είπε για τον Emmanuel Macron ότι θαυµάζει την εξυπνάδα του και ότι οι Γάλλοι καλό θα ήταν να τον αφήσουν ήσυχο να αναδιαµορφώσει τη Γαλλία: «Ένα µεγάλο µέρος των Γάλλων αρνείται να δει την πραγµατικότητα και µένει κολληµένο στη µαρξιστική ιδεολογία. Αυτό που µου αρέσει στον Macron είναι ότι είναι ιδεαλιστής και όχι ιδεολόγος. Έχει δηλαδή τα πόδια του στη γη». Άλλωστε η Γαλλίδα µούσα της pop ήταν από τα 16 της ρεαλίστρια και πραγµατίστρια. Πόσω µάλλον τώρα.

mancoderadio.com 154

MANCODE PROpOSAL

KING GEORGE XIV του Μισέλ Νικολαρέα

ρέθηκα για πρώτη φορά στο King George XIV ένα Σάββατο πρωί. Καθώς ήµουν από ξενύχτι, χρειαζόµουν κάτι γευστικό και ελαφρύ. Παρήγγειλα την οµελέτα µε σολοµό, φρέσκο χυµό πορτοκάλι και διπλό εσπρέσο. Το τέλειο πρωινό σερβιρισµένο στο ιδανικό περιβάλλον. Όσο περνούσε η ώρα, το bistro γέµιζε από καλοντυµένους πελάτες, που είχαν δώσει ραντεβού τους εκεί. Προς το µεσηµέρι, η µουσική από το mancode radio άρχισε να δυναµώνει και µετακινήθηκα από το τραπέζι µου στο µπαρ, για ένα απεριτίφ. Η φιλική εξυπηρέτηση και ο cool κόσµος γύρω µου µε έκαναν να αισθάνοµαι άνετα,

σαν να το είχα επισκεφτεί πολλές φορές. Το KG βρίσκεται στο κέντρο του Πειραιά, στη Λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου Α΄, στον αριθµό 14, σχεδόν απέναντι από το Δηµοτικό Θέατρο. Ιδιοκτήτης ο Γιώργος Αλεβιζάκης του γνωστού Tony Bonanno. Η colonial αισθητική του και η art deco διακόσµηση το κάνουν να ξεχωρίζει. Το προσωπικό ευγενικό. Η τοποθεσία, το άρτιο µενού, η µοναδική διακόσµηση και το άψογο σέρβις καθιστούν το KG το hot spot του Πειραιά για καφέ, after shopping και office ραντεβού καθώς και για φιλικά ή επαγγελµατικά δείπνα. 155

VS Mancode Gang

Totò

Mondadori / Getty Images / Ideal Image

(1898-1967)

• Η µητέρα του ήθελε να γίνει ιερέας, αλλά ο ίδιος, ήδη από τα 15 του, είχε αρχίσει να εµφανίζεται ως κωµικός σε µικρά θέατρα µε το ψευδώνυµο Clerment. • Ο Umberto Eco είχε πει: «Στον κόσµο της παγκοσµιοποίησης εξακολουθούν να υπάρχουν θεµελιώδεις διαφορές µεταξύ των ανθρώπων, και ας βλέπουν τις ίδιες ταινίες, και ας τρώνε τα ίδια φαγητά. Για παράδειγµα, πώς γίνεται να συνεννοηθούν δύο άνθρωποι όταν ο ένας γνωρίζει τον Totò και ο άλλος όχι;». • Τη δεκαετία του ’50 άρχισε να γράφει ποίηση. • Είχε τη φήµη του playboy. Μία από τις ερωµένες του, η τραγουδίστρια και χορεύτρια Liliana Castagnola, όταν διεκόπη η σχέση τους, αυτοκτόνησε. • Το στυλ του Totò ως κωµικού καθορίστηκε από τις έντονες γκριµάτσες και από ένα υπερβολικό, ενίοτε σουρεαλιστικό, χιούµορ. • Κάποιες από τις ταινίες στις οποίες συµµετείχε: Fifa e Arena, Totò al Giro d’Italia, Totò Sceicco, Guardie e ladri, Totò e le donne, Totò Tarzan, Totò terzo uomo. • «Το µόνο σταθερό πράγµα στον κόσµο είναι η αλλαγή». Totò

156

Βασίλης Λογοθετίδης (1898-1960)

• Ως κωµικός ενσάρκωνε τον µέσο µεταπολεµικό νεοέλληνα µικροαστό, που έβγαινε από τη µιζέρια και προχωρούσε προς µια ελπιδοφόρα ανάπτυξη. • Ο Δηµήτρης Χορν είχε πει: «Αν δεν υπήρχε το εµπόδιο της γλώσσας, ο Βασίλης Λογοθετίδης θα είχε αναγνωριστεί διεθνώς σαν ένας από τους µεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής µας». • Το 1957 ανέλαβε καλλιτεχνική περιοδεία στις ΗΠΑ, µε σκοπό την καθιέρωση συστηµατικής επαφής µεταξύ των θεάτρων όλων των χωρών της γης, δίνοντας παραστάσεις σε οκτώ πόλεις των ΗΠΑ, όπου και θριάµβευσε. • Ο βασιλιάς Παύλος τού απένειµε τιµητικά τον Χρυσό Σταυρό του Τάγµατος του Φοίνικος. • Στην κηδεία του προσήλθαν για να τον αποχαιρετίσουν 50.000 πολίτες, οι οποίοι, καθώς ο Λογοθετίδης δεν είχε οικογένεια και συγγενείς, έδιναν τα συλλυπητήριά τους στους ηθοποιούς συναδέλφους του. • Κάποιες από τις ταινίες στις οποίες συµµετείχε: «Κακός δρόµος», «Μαντάµ Σουσού», «Οι Γερµανοί ξανάρχονται», «Δεσποινίς ετών 39», «Η κάλπικη λίρα», «Ο ζηλιαρόγατος», «Ένας ήρως µε παντούφλες».

157

BaR Resto

FAKHRELDIN RESTAURANT

Courtesy of fakhreldin.com

του Στέφανου Σκούρτη

πάρχουν εστιατόρια τα οποία επιλέγεις για την κουζίνα, όπως και εκείνα που διαλέγεις για το location. Ασφαλώς στην επιλογή παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες, όπως οι τιµές, το service, η διακόσµηση και οι τάσεις. Είναι λίγα τα µέρη εκείνα που µπορούν να ικανοποιούν όλες τις παραµέτρους, όχι µόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς. Βρέθηκα προσφάτως σε ένα εστιατόριο υψηλών προδιαγραφών επ’ ευκαιρία των γάµων της κόρης µου στο Αµµάν της Ιορδανίας. Ας ξεκινήσουµε µε το location. Η γειτονιά ονοµάζεται 2nd Circle και είναι η πλέον ιστορική και αριστοκρατική συνοικία του Αµµάν. Το οίκηµα όπου στεγάζεται το εστιατόριο Fakhreldin ανήκε στην οικογένεια του πρωθυπουργού Χάνι αλ Μούλκι, ο οποίος, όπως θα θυµούνται οι ενηµερωµένοι αναγνώστες, παραιτήθηκε τον Σεπτέµβριο του 2016, µετά από µαζικές διαδηλώσεις εναντίον της αύξησης των φόρων. Πρόκειται για ένα διώροφο αρχοντικό µε ευρύχωρες και ψηλοτάβανες αίθουσες στο εσωτερικό και έναν καταπράσινο κήπο, όπου φιλοξενήθηκε η γαµήλια δεξίωση. Στον µπουφέ µπορούσε κανείς να δοκιµάσει µια ευρεία ποικιλία σπεσιαλιτέ

158

της Μέσης Ανατολής. Ξεχώρισα το humus, κρέµα από ρεβίθια µε ταχίνι και λεµόνι, το κατσικίσιο γιαούρτι µε θυµάρι, το ταµπουλέ, µια ανάµεικτη σαλάτα µε αγκινάρες, σπαράγγια, φρέσκα µανιτάρια αντίβ και αβοκάντο, µε έντονη την παρουσία των µπαχαρικών, και ένα ταρτάρ ωµού αρνίσιου κιµά πάλι µε µπαχαρικά. Θα ήταν παράλειψή µου να µην αναφέρω το πεντανόστιµο ζυµωτό ψωµί και τις εξίσου γευστικές αραβικές πίτες. Δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόµουν το Fakhreldin, ούτε θα είναι η τελευταία, αφού και οι δύο κόρες µου ζουν στην Ιορδανία. Ήταν όµως η πιο συγκινητική και όσοι έχουν παντρέψει τα παιδιά τους θα µε καταλάβουν. ΥΓ.: Ξέχασα τα γλυκά... Συνιστώ ανεπιφυλάκτως το κανταΐφι µε ζεστή κρέµα και φιστίκια, καθώς και τον απόλυτο χαλβά, τον halawat Alquisita. Info: Jabal Amman, 2nd Circle (Sat. to Fri.: 1 pm to 12 am) +962 6 4652399, info@atico-jo.com

159

Advertising Stories

160

161

THE PROpOSAL

MILES DAVIS & JOHN COLTRANE Columbia / Legacy Recordings, a division of Sony Music Entertainment, Miles Davis & John Coltrane – The Final Tour: The Bootleg Series, Vol. 6

CREDITS Διευθύνσεις: Gentlemen's Reign (σελ. 96-107) ATTICA THE DEPARTMENT STORE Πανεπιστηµίου 19, Αθηνα. τηλ 211- 1802500. Οπτικά ΤΑΡΤΑΡΑΣ Ακαδηµίας 4,Αθηνα τηλ 210-3604180. SHOP & TRADE κεντρική διαθεση τηλ.210-3408400. ΝΟΤΟS: Σταδίου και Αιολου, Αθηνα. 210-3245811. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ: Κριεζώτου 5, Αθηνα. τηλ 210-3613030. SOTRIS: Βουκουρεστιου 41, Αθηνα. τηλ 210-3610662. LUISA: Σκουφα 15, Κολωνάκι. τηλ 210-3635600. TAILOR: Ακαδηµίας 24, Αθηνα. τηλ 210-3388363. ΣΑΓΙΑΚΟΣ: Περιστέρι, Παναγη Τσαλδάρη 33. τηλ 210-5773871. TheodoreLeventakis: theodorelv@instagram. TOMMY HILFIGER: κεντρική διάθεση Τζαβέλλα 67, Χαλάνδρι τηλ 2111764600. MASSIMO DUTTI: golden hall, λεοφ.Κηφησιας 37Α, ισόγειο τηλ 210-6829681. ZARA: golden hall, λεοφ.Κηφησιας 37Α, ισόγειο τηλ 210-6836740. GOFAS: Σταδίου 3, Αθηνα τηλ 210-3317540

Διευθύνσεις: Style (σελ. 108-113) ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστηµίου 9, Αθήνα, τηλ.: 211-1802500. DE RIGO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ.: 210-6826326. GOFAS JEWELRY: Σταδίου 3, Αθήνα, τηλ.: 210-3317540. KASSIS: Βουκουρεστίου 21, Αθήνα, τηλ.: 210-3641000. NOTOS: Σταδίου & Αιόλου, Αθήνα, τηλ.: 210-3245811. ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ.: 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ.: 210-3235909. SHOP & TRADE: Κεντρική διάθεση, τηλ.: 210-3408400. SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ.: 210-9565656

162

163

164