MANCODE |Issue 26 by MANCODE

Live with style

26 Μάιος 2019

ΣΤΙΣ 5/05 ΜΕ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΜΕ 5 €

Editor's Letter

Giancarlo Botti / Gamma-Rapho / Getty Images / Ideal Image

l’été AVANT l’été

Διαβάζω αυτές τις ημέρες, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια, ένα βιβλίο στα Γαλλικά. Έχω μια αδυναμία στο Παρίσι, στη Γαλλική Ριβιέρα και στην ιστορική Citroën DS. Δεν είναι τυχαίο. Όταν ήμουν 14 ετών, οι γονείς μου με έστειλαν, μέσω του Γαλλικού Ινστιτούτου, να μείνω για δύο μήνες σε μια οικογένεια στο Παρίσι. Αγάπησα εκεί πρώτη φορά αυτό το μέρος. Αργότερα, πολλές επισκέψεις στην αδελφή μου Κατερίνα, που σπούδαζε αρχιτεκτονική στο Παρίσι στην École Spéciale d’Architecture, στην Boulevard Raspail. Τότε πήγα στο πρώτο Costes που έκανε ο Philippe Starck και στη θρυλική Les Bains-Douches, όπου συνωστιζόταν όλη η γαλλική μόδα. Η γαλλική μουσική και το σινεμά με διαπαιδαγώγησαν μαζί με την Ιταλία, όπου έζησα μια περίοδο της ζωής μου. Ο Μάιος είναι ο μήνας της άνοιξης και της αλλεργίας μου στη γύρη. Όμως, ευτυχώς, ακολουθεί η μαγεία. Το καλοκαίρι. Ps. Μετά από έναν βαρύ χειμώνα, όταν το καλοκαίρι αργεί, ψάξε πού είναι, να το βρεις... Θαλής Πιτούλης

Mancode Founder thalis@mancodemag.com 8

Opinion ΙΣΤΟΡΊΑ ΔΎΟ ΠΌΛΕΩΝ

Gamma-Rapho / Getty Images / Ideal Image

του Απόστολου Κοτσάμπαση

υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Εικόνες παρακμής και αίσθημα ανασφάλειας όταν πέφτει το σκοτάδι. Νεοκλασικά καλυμμένα με άσχημα γκράφιτι. Σταματώ εδώ με την παράθεση καταθλιπτικών εικόνων.

Πλατείες Ομονοίας, Βάθης, Αμερικής, Κολιάτσου, κάποτε σημεία αστικής ζωής. Σήμερα ανταγωνίζονται για το ποια προηγείται στην

Δύο διαφορετικές πόλεις σε μία. Τόσο κοντά, αλλά σε τροχιές συνεχώς απομακρυνόμενες. Στη διαιρεμένη πρωτεύουσα αντικατοπτρίζονται οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις που συντελούνται τα τελευταία χρόνια. Πολίτες χωρίς μεγάλες δυνατότητες αντίδρασης. Ή μήπως όχι; Αναζητούν λύση; Γιατί υπάρχει αυτή η βουβή αντιμετώπιση; Είναι απάθεια; Ερωτήματα τα οποία δεν μπορούν εύκολα να απαντηθούν. Η κατάσταση στην Αθήνα μέρος ενός ευρύτερου προβλήματος. Η αλλαγή στην πορεία της απαίτηση, αλλά και πρόκληση. Ο καιρός των στρογγυλεμένων και «μη εγγίζετε» πολιτικών παρήλθε. Όσοι ζήσαμε το σιντριβάνι της Ομόνοιας των παιδικών μας χρόνων αναμένουμε την ανάκτηση εκείνης της πόλης.

ερπατώντας στο κέντρο, κάτω από την πλατεία Συντάγματος μέχρι και του Ψυρρή. Το παλιό κέντρο σε κατάσταση αλλαγής. Πολυκατοικίες του Μεσοπολέμου, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους, έχουν ανακαινιστεί ή βρίσκονται σε ανάλογη διαδικασία. Στενοί, αδιάφοροι δρόμοι απέκτησαν καινούργια εικόνα. Ανακαλύπτεις ξανά τον πλούτο της πόλης. Κρυμμένος για δεκαετίες, αποκτά ζωή με νέους ενοίκους. Κάτω από την οδό Αθηνάς, εγκαταλελειμμένες μονοκατοικίες με αυλές τώρα έχουν μετατραπεί σε μικρές οάσεις, εκπλήσσοντας με τη λιτή αλλά και μοντέρνα μεταμόρφωσή τους. Σοκάκια έγιναν κομψά σημεία φιλοξενίας, ενώ τα πολύβουα καφέ δίνουν την απαραίτητη κίνηση τις νυχτερινές ώρες. Αίσθηση αισιόδοξη αποκομίζεις με τη βόλτα στο Ιστορικό Κέντρο. Όμως το νόμισμα έχει δύο όψεις.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Getty Images / Ideal Image

8. Editor’s letter: L’été avant l'été 10. Opinion: Ιστορία δύο πόλεων 20. Το τέλος της ιδιωτικότητας του sir Taki Theodoracopulos 34. Once Upon a Time in Hollywood 38. Στον πλανήτη Netflix 44. Κώστας Μπακογιάννης: Η Αθήνα που αξίζει να ζεις 60. Game Changer: Χάρης Μπρουμίδης 72. HOPE: Στέφανος Χανδακάς 80. Fashion: Frida Kahlo Lover 100. Πρωταθλητής, γιατρός, άνθρωπος: Βασίλης Λυκομήτρος 102. Ντοκουμέντο: What Happens in Vegas 108. Alan Moore: V for Vendetta 120. Βαγγέλης Ρασσιάς: «Με ένα κλικ» 138. Ride with style 150. Ennio Morricone

Founder & Head Creative: Θαλής Πιτούλης Director: Απόστολος Α. Κοτσάμπασης (pr@mancode.gr) Advertising Manager: Μαρία Μίλτου (mmiltou@kathimerini.gr, 210-4808208) Editors-at-Large: Taki Theodoracopulos, Χρήστος Ζαμπούνης Senior Art: Θάνος Ταρλαντέζος Art: Ηλέκτρα Βασιλείου Styling: Μαριάνα Λαλαούνη Photographers: Γιάννης Βασταρδής, Μαρίνα Βερνίκου, Χάρης Χριστόπουλος Photo Editor: Χριστίνα Δρογγίτη Ειδικός σύμβουλος: Στέφανος Σκούρτης Photo Agencies: Getty Images / Ideal Image, Visual Hellas Ιδιοκτησία: McVictor & Hamilton AE Αγρινίου 3, Χαλάνδρι, Αθήνα, 15232, τηλ. 210-6898492, contact@mcvictor.gr Το MANCODE κυκλοφορεί με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 1η Κυριακή κάθε μήνα και μετά στα περίπτερα με 5 ευρώ. Mancode.gr ISSN 2529-1149 Οι γνώμες που εκφράζονται στα κείμενα του περιοδικού δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά τις απόψεις του MANCODE και της McVictor & Hamilton. Απαγορεύονται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή ψηφιακό μέσο όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Κείμενα και φωτογραφίες που αποστέλλονται για δημοσίευση στο περιοδικό δεν επιστρέφονται.

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: NONSTOP PRINTING Ltd. Cover Story: Kerry Hallihan / August / Visual Hellas 12

Style The

SaRtoRialist KING DENIM του Θαλή Πιτούλη

Το Blue Jean είναι ένα απαραίτητο κομμάτι στην γκαρνταρόμπα. Προτιμάμε τα πουκάμισα χωρίς σήματα. Το κούμπωμα με τελείωμα φίλντισι. Όσο παλαιώνει, αναδεικνύεται. Δεν μας αρέσουν τα σχισίματα και τα κουμπιά στον γιακά.

Society NOTRE-DAME DE PARIS του Χρήστου Ζαμπούνη Φωτογράφος: Βαγγέλης Ρασσιάς

που προβλέπει τη διαχείριση των ιδιωτικών δωρεών (σ.σ.: 1.000.000.000 ευρώ έως τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές). Βήμα τρίτον: Προκηρύχθηκε διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την αποκατάσταση του μνημείου.

Βήμα πρώτον: Σε χρόνο dt διορίσθη ο στρατηγός Ζαν Λουί Ζορζελίν. Ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ως ο «Κύριος Ανακατασκευή», ζήτησε από έναν αντιπρόσωπο σε κάθε υπουργείο και εξήγησε ότι σε πέντε χρόνια θα κάνει τον απολογισμό του έργου του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βήμα δεύτερον: Ψηφίσθηκε στη Βουλή νομοσχέδιο

Βήμα τέταρτον: Οι Γάλλοι πολιτικοί δεν αναλώθηκαν, όπως οι δικοί μας στο Μάτι, σε αντιπαραθέσεις, οικτιρμούς και λοιδορίες. Προτίμησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να ανταποκριθούν στον ρόλο τους, δηλαδή την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Άλλωστε, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όπου δεν διακρινόμεθα για τη σοβαρότητά μας οι υπεύθυνοι καναλιών δεν απετόλμησαν να διακόψουν την προβολή των reality shows, την ώρα που όλα τα δίκτυα της υφηλίου διέκοπταν τη ροή τους για να αναμεταδώσουν εικόνες της φλεγόμενης Παναγίας των Παρισίων.

άν υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να συγκρατήσουμε από την πύρινη καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων, αυτό είναι ο συντεταγμένος τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το θέμα το γαλλικό κράτος. Εμείς, δε, οι Έλληνες, που έχουμε πρόσφατη και χαίουσα ακόμη την πληγή μιας αντίστοιχης καταστροφής, με 100 νεκρούς μάλιστα, αξίζει να παραδειγματισθούμε από την ταχύτητα και τη μεθοδικότητα με την οποία αντέδρασε η κυβέρνησις του Εμανουέλ Μακρόν.

Book

WELLINGTON

THE WORLD OF HORSES της Ελένης Χρίστικα

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα έσοδα του συγγραφέα από το συγκεκριμένο βιβλίο θα διατεθούν για την ενίσχυση του Brooke Innovation Fund, το οποίο επενδύει σε νέες ιδέες για τη βελτίωση της ευημερίας των εργαζόμενων ζώων και της ζωής των κοινοτήτων που εξαρτώνται απ’ αυτά.

Courtesy of Assouline

ε μια παραλιακή πόλη της Florida, στο Wellington, κάθε χρόνο για δώδεκα εβδομάδες κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, φιλοξενούνται βραβευμένοι αναβάτες ίππων από τις πολιτείες των ΗΠΑ, μαζί με ολυμπιακές και εθνικές ομάδες από διαφορετικές χώρες. Στη διάρκεια των εκδηλώσεων τεστάρουν τα άλογά τους στα άλματα, τα προπονούν και αντιμετωπίζουν άλλες ομάδες στο polo. Σε αυτόν τον διαγωνισμό, γνωστό ως Φεστιβάλ Χειμερινής Ιππασίας, ανεξάρτητα από το πού προέρχεται ένας αναβάτης, ένα πράγμα είναι σίγουρο: χρειάζεται μεγάλη αποφασιστικότητα για να νικήσεις τους καλύτερους στον κόσμο. Όλα τα παραπάνω περιγράφονται και εικονογραφούνται εξαιρετικά στο βιβλίο «Wellington: The World of Horses» του διακεκριμένου συγγραφέα Holly Peterson το οποίο κυκλοφορεί από τον Assouline.

Opinion ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΌΤΗΤΑΣ του sir Taki Theodoracopulos

ήμερα είμαστε συνεχώς εκτεθειμένοι στο βλέμμα του κοινού. Η δυνατότητα να είσαι στην αφάνεια είναι τώρα το παρελθόν, η τεχνολογία μάς έκανε όλους «διασημότητες». Οι απειλές για την αφάνειά μας αυξάνονται, επειδή η τεχνολογία καθιστά τις προσωπικές μας πληροφορίες εύκολες και φθηνές για να συγκεντρωθούν, να αρχειοθετηθούν και να αναλυθούν. Ακόμα και ψιθυρίζοντας σε έναν φίλο, σε ένα γεμάτο εστιατόριο ή καφέ, μπορεί να μην είναι αρκετό για να προστατεύσουμε την αφάνειά μας αν οι κάμερες κάποτε θα είναι εξοπλισμένες με λογισμικό για να διαβάσουν τα χείλη. Η αφάνεια είναι πολύ καλή αν δεν είναι κάποιος μεγαλομανής. Οποιοσδήποτε μπορεί να ζει την καθημερινή ρουτίνα του, χωρίς να κρίνεται, να του στέλνουν ανεπιθύμητες διαφημίσεις ή να τον κουτσομπολεύουν. Η αφάνεια καθιστά δυνατές τις προσωπικές σχέσεις, μας επιτρέπει επιλογές και μας προστατεύει από το να γνωρίζουν όλοι τα του οίκου μας. Τέλος, μας προστατεύει από το να είναι κανείς συμβατικός και προσφέρει ελευθερία επιλογής. Η στέρηση της αφάνειας κάποιου είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας αλλαγής των όρων του παιχνιδιού. Είχα μια εμπειρία αλλαγής παιχνιδιού πρόσφατα στη Νέα Υόρκη. Ο μικρότερος γιος του David Niven, Jamie, τώρα ένας ηλικιωμένος και λίγο υπέρβαρος, πλησίασε στο τραπέζι μου και ανακοίνωσε ότι είδε ένα βίντεο με εμένα να γευματίζω με δύο φίλους κάπου. Το είπε αυτό μπροστά σε δύο κυρίες που ήμουν μαζί, μία από τις οποίες είχε θέσει στο παρελθόν ζητήματα, και συγκεκριμένα η σύζυγος. Ευτυχώς το βίντεο έδειχνε εμένα με τη σχεδιάστρια Carolina Herrera και τον σύζυγό της, που είναι κοινωνικοί φίλοι, οπότε μετά από μια αμήχανη παύση ο Jamie Niven είπε «αντίο» και μας άφησε. Ήταν το τέλος της ιστορίας και για μια φορά είχα κάνει κάτι αθώο, όπως εκείνο το γεύμα. Ωστόσο, σκεφτόμενος το παρελθόν, είμαι εξοργισμένος. Κάποιος που δεν γνωρίζω και πιθανότατα δεν έχω ακούσει ποτέ προτάσσει ένα «έξυπνο τηλέφωνο» και καταγράφει βίντεο από μακριά, παρακολουθώντας κάθε μου κίνηση για τα μάτια αγνώστων σε εμένα. Στη συνέχεια, το δημοσιεύουν στο διαδίκτυο για να το δει οιοσδήποτε, σαν να ήμουν παγκόσμια φιγούρα. Δεν είμαι ούτε εκπαιδευμένος κομάντο ούτε ηθοποιός, ούτε είμαι δημόσιο πρόσωπο σαν πολιτικός, αλλά κάποιος που διαφυλάσσει την ιδιωτικότητά του. Όταν το σκεφτείτε, θα πρέπει η πράξη να είναι παράνομη, ακόμα και να τιμωρείται με ποινή φυλάκισης. Η ιδιωτικότητα είναι μαζί με την υγεία τα πιο πολύτιμα δώρα μας. Όχι πια. Η τεχνολογία είναι για την ιδιωτικότητα ό,τι είναι ο Netanyahu για τους Παλαιστινίους. Δεν θέλω κανένα μέρος της «selfie ζωής». Έχει σχεδιαστεί για να τη ζουν ηλίθιοι. Ξέρω, ακούγομαι παλιός, αλλά είμαι, και ο παλιός δεν είναι αναγκαστικά λάθος όταν πρόκειται για ορισμένα πράγματα. Όπως η ιδιωτική ζωή ή η επαφή πρόσωπο με πρόσωπο, κάτι που δεν γίνεται πλέον μεταξύ των νέων. Έχω βγει με κάποιες πολύ όμορφες γυναίκες στην εποχή μου, αλλά ποτέ δεν ξόδεψα ώρες πάνω σε μια μηχανή που τους μιλούσε. Καμία οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εγγύτητα με την επιθυμία της καρδιάς σας. Εσείς οι φαντασμένοι νεαροί δεν ξέρετε τι χάνετε. Το να ζει κάποιος τη ζωή του στο διαδίκτυο πρέπει να είναι καταθλιπτικό. Προσωπικά θα προτιμούσα να είμαι μόνος σε ένα έρημο νησάκι και να μαγειρέψω τα ψάρια που θα πιάσω, από το να κοιτάζω εκείνη την αναθεματισμένη οθόνη όλη την ημέρα. Θα είχα σπάσει τις καρύδες με μια κίνηση καράτε, θα έτρεχα κόντρα στον άνεμο στην παραλία, θα κολυμπούσα και θα διάβαζα βιβλία όλη την

ημέρα. Μια εβδομαδιαία γυναικεία επίσκεψη θα ήταν απίστευτη. Αλλά κανένα smartphone ή οποιαδήποτε συσκευή με οθόνη. Αλλιώς η ποινή θα ήταν το ρίξιμο στους καρχαρίες. Και το πράγμα χειροτερεύει. Κάποιος δισεκατομμυριούχος της Silicon Valley ανακοίνωσε πρόσφατα ότι «δεν έχετε ιδιωτική ζωή, ξεπεράστε το», αλλά, αν μπορούσα, θα έπαιρνα αυτόν τον απαίσιο τύπο στο έρημο νησί μου και θα ήθελα να τον χρησιμοποιήσω ως makiwara (αντίστοιχο του σάκου του μποξ στο καράτε). Οι άνθρωποι έχουν τρελαθεί, μοιράζονται με φρενίτιδα τα πιο εκτεθειμένα μυστικά τους. Αυτό, φυσικά, σημαίνει το τέλος της απιστίας ή της παράνομης αγάπης, όπως προτιμώ να την ονομάζω. Απλώς σκεφτείτε ποια μεγάλη ιστορία θα είχαμε στερηθεί αν υπήρχε η τεχνολογία από αμνημονεύτων χρόνων; Ο Μενέλαος θα είχε σκοτώσει τον Πάρι και δεν θα είχαμε ποτέ την Ιλιάδα ή την Οδύσσεια. Ο Καίσαρας θα είχε ακούσει τους συνωμότες και θα τους έδειχνε την ταινία πριν τους εκτελέσει. Και η Ζοζεφίνα δεν θα τολμούσε να απιστήσει στον Μέγα Ναπολέοντα. Και, μιλώντας για σπουδαία γεγονότα, θα γνωρίζαμε σίγουρα ποιος ήταν ο άντρας χωρίς κεφάλι στη φωτογραφία με τη Δούκισσα του Argyll (ερωτικό σκάνδαλο στη Βρετανία, στα ’60s). Ω, καλά, πρόκειται να γίνει πολύ χειρότερο, χωρίς «εάν» και «αλλά» γι’ αυτό. Όταν τα κινητά τηλέφωνα ξεκίνησαν για πρώτη φορά, πληροφορήθηκα ότι θα μπορούσαν να διαλύσουν και τους πιο ευτυχισμένους γάμους, αποκαλύπτοντας τη θέση κάποιου. Ποτέ δεν μου άρεσε να ανακαλύψω αν αυτό ήταν αληθινό επειδή –όπως και οι παλιοί γκάνγκστερ– χρησιμοποιώ προπληρωμένα τηλέφωνα όταν καλώ γυναίκες και όχι τη σύζυγό μου. Αυτή η παλιά συνήθεια προφύλαξης έχει εξελιχθεί σε μια υστερική αποστροφή για τα smartphones και εκείνους που τα χρησιμοποιούν. Η υπερβολική πληροφόρηση δημιουργεί την απάθεια στις ειδήσεις, ένα είδος τύφλωσης. Και με τη νέα τεχνολογία, το μόνο που έχουμε σήμερα είναι η υπερβολή στην ποσότητα των ειδήσεων. Και ακούω ότι μια νέα συσκευή θα εγκατασταθεί σύντομα σε κάθε πόρτα και δωμάτιο και θα καταγράφει χωρίς διακοπή. Μπορείτε να φανταστείτε μια ζωή, συνεχώς, κάτω από την εξέταση μιας συσκευής που φιλμάρει τα πάντα; Βίντεο τα οποία μπορούν εύκολα να προβληθούν για όλους; Θα προτιμούσα να είμαι στο νησί του διαβόλου. Οι ηλίθιοι που εφευρίσκουν αυτούς τους δολοφόνους της ιδιωτικής ζωής λένε ότι είναι στο όνομα της ασφάλειας. Ανοησίες. Οι τράπεζες είχαν κάμερες ακόμα και στις παλιές καλές ημέρες της Bonnie και του Clyde, και γι’ αυτό εφευρέθηκαν οι μάσκες. Λοιπόν, τι σκοπεύετε να κάνετε; Φοράτε μια μάσκα όταν η φίλη ή η γυναίκα είναι μακριά και προσποιείστε ότι κάποιος άλλος χρησιμοποίησε το κρεβάτι; Οι ηλίθιοι που εφευρίσκουν αυτές τις «ενοχλήσεις» δεν τους νοιάζει, είναι επιδειξίες νάρκισσοι. Το σύνθημα είναι η διαφάνεια και το απορρίπτω τελείως, και, αν δεν έγραφα για τους ευγενικούς αναγνώστες του MANCODE, θα χρησιμοποιούσα διαφορετικές φράσεις. Εδώ έχουμε τον άπληστο Zuckerberg, που πούλησε την ψηφιακή ιδιωτικότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων, που εμπιστεύτηκαν αφελώς τον αλήτη, μαζί τα δεδομένα παιδιών, παρακολουθώντας τις κινήσεις των ανθρώπων, και ο τύπος κυκλοφορεί ελεύθερος και αβλαβής. Θυμηθείτε πότε οι Ρώσοι ζούσαν δέκα σε ένα δωμάτιο με ένα απλό σεντόνι να κρέμεται ανάμεσα στις οικογένειες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής; Επιστρέφουμε σε αυτές τις ημέρες χάρη στους τεχνολογικούς γίγαντες που διαχειρίζονται εκείνοι οι καλοβαλμένοι άνθρωποι που βλέπουν προς τα δυτικά. Σκεφτείτε το και κλάψτε, αλλά, πριν από αυτό, να απαλλαγείτε από το έξυπνο τηλέφωνο και να αισθανθείτε ελεύθεροι και πάλι.

Keystone / Getty Images / Ideal Image

Book

BARBIE

60 YEARS OF INSPIRATION της Μαριανίνας Πάτσα

Μέσα σε έξι δεκαετίες η Barbie κατάφερε να ζήσει αμέτρητες ζωές και να γίνει τα πάντα: από pin up και πριγκίπισσα μέχρι αεροσυνοδός, αστροναύτης, γιατρός, ροκ σταρ, πιλότος, πρόεδρος. Η μορφή της εξελίχθηκε κι αυτή. Έγινε από ξανθιά καστανή, πάχυνε, αδυνάτισε, ψήλωσε, κόντυνε, άλλαξε φυλή. Παρέμεινε όμως σταθερά η αγαπημένη εκατομμυρίων κοριτσιών, που τα μάτια τους λάμπουν από χαρά κάθε φορά που αποκτούν μία ακόμα εκδοχή της. Το θαυμάσιο ταξίδι της, που ουσιαστικά αντικατοπτρίζει την πορεία της γυναίκας στην κοινωνία τα τελευταία 60 χρόνια, απαθανατίζεται στο βιβλίο της Susan Shapiro «Barbie: 60 Years of Inspiration» (εκδόσεις Assouline).

Courtesy of Taschen

πορεί να είναι 60 ετών, αλλά παραμένει «κούκλα». Η Barbie Millicent Roberts κατάγεται από την ανύπαρκτη πόλη Willows. Γεννήθηκε το 1959 από τη Ρουθ Χάντλερ, συνιδρύτρια της Mattel, η οποία εμπνεύστηκε από τα παιδιά για να τη δημιουργήσει, αφού μέχρι τότε όλα τα παιχνίδια για κορίτσια ήταν κούκλες-μωρά. Και ενώ ο γιος της είχε όλα τα ερεθίσματα για να γίνει ό,τι ήθελε, από πειρατής μέχρι αστροναύτης, η Χάντλερ συνειδητοποίησε ότι τα παιχνίδια προετοίμαζαν την κόρη της μόνο για τον ρόλο της μητρότητας. Έτσι, όσο κι αν η μη ρεαλιστική μορφή της ξεσήκωνε τις φεμινίστριες (υπερβολικά αδύνατη, με τόσο μεγάλο κεφάλι που, αν ήταν άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να το στηρίζει στον λεπτό λαιμό της), ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν.

Book

CHOCOLATE της Κατερίνας Ρωμανού

ιάσημος για τα γυμνά πορτρέτα, το προσωπικό του ύφος, καθώς και τον αισθησιασμό που αποπνέουν οι λήψεις του, ο Marc Lagrange αγάπησε απόλυτα το φιλμ Polaroid 100 Chocolate, μια περιορισμένη και πολύ σπάνια έκδοση. Η μοναδική διαδικασία επεξεργασίας του είναι αρκετά διαφορετική από τα άλλα φιλμ Polaroid. Ο Lagrange με εξαιρετικό ταλέντο απεικόνισε την εκπληκτική ομορφιά και τη διαχρονική κομψότητα – είτε με πάθος είτε με τρυφερότητα. Οι καφέ σκιές, χρώματος σοκολατί, κάνουν την εικόνα να εμφανίζεται κρεμώδης, καθιστώντας το Chocolate τέλειο για την ασπρόμαυρη αισθητική του Lagrange και αυξάνοντας ακόμα περισσότερο την αίσθηση οικειότητας με τα γυμνά μοντέλα του. Αλλά, όπως έχει πει ο ίδιος, «οι φωτογραφίες λαμβάνονται από τους φωτογράφους, όχι από κάμερες». Στο βιβλίο «Chocolate» παρουσιάζεται μια συλλογή έργων του Lagrange από εκείνο το φιλμ, τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουν δημοσιευθεί. Κυκλοφορεί από τον Teneues.

Courtesy of teNeues

Fashion

OLIVIER ROUSTEING του Μισέλ Νικολαρέα

ίναι ο νεαρότερος Creative Director στο Παρίσι από την εποχή του Yves Saint Laurent. Ξεκίνησε την καριέρα του μετά τις σπουδές του στην École Supérieure des Arts et Techniques de la Mode, στον οίκο Roberto Cavalli το 2003, όπου γρήγορα ανέβηκε στην ιεραρχία και έγινε επικεφαλής στο γυναικείο τμήμα. Ο περί ου ο λόγος είναι ο Olivier Rousteing, ο οποίος και ανέλαβε τη θέση του Creative Director του Οίκου Balmain στα 24 του, το 2011. Εκεί εργαζόταν από το 2009 ως σχεδιαστής και συνεργαζόμενος με τον τότε επικεφαλής Δημιουργικού του οίκου, Christophe Decarnin, ο οποίος ήταν και ο μέντοράς του. Εκτός από το ταλέντο του, διαθέτει και αμεσότητα επικοινωνίας με τη νεολαία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκφράζει την εποχή, είναι «τέκνο» του Instagram και έχει 4,5 εκατ. followers. Ο ίδιος τον αποκαλεί «Balmain Army», στον οποίο «μετέχουν» celebrities όπως οι Kendall Jenner, Gigi Hadid, Kim Kardashian και Rosie Huntington Whiteley.Τόσο η προσωπική σχέση που διατηρεί ο σχεδιαστής μαζί τους όσο και η αλληλεπίδραση που έχουν στο διαδίκτυο παίζουν σημαντικό ρόλο στη διεθνή αναγνώριση του brand Balmain, ακολουθώντας τις τάσεις του 21ου αιώνα. Έχει επίσης ενδιαφέρον η σχέση του με τη μουσική. Ο ίδιος λέει: «Για μένα είναι αδύνατον να ξεχωρίσω τη μόδα από τη μουσική. Έτσι μεγάλωσε η γενιά μου. Δεν μπορώ να φανταστώ το ένα χωρίς το άλλο». Όταν άκουσε για πρώτη φορά το τραγούδι του Kanye West «Wolves», κατάλαβε ότι έπρεπε να το χρησιμοποιήσει για την καμπάνια του. «Κλείστηκε» στο στούντιο μαζί με τον Steven Klein για δύο ολόκληρες ημέρες, «μιξάροντας» μουσική με στίχους, χορό, φωτογραφία και μόδα, και δημιουργώντας μια καμπάνια που αντικατοπτρίζει το μοναδικά «μοντέρνο» ύφος του οίκου Balmain.

Getty Images / Ideal Image

Ο Olivier Rousteing και η Alexina Graham στο amfAR Gala στις Κάννες, το 2017.

Backstage από τη Fashion Week Womenswear Fall/Winter 2018/2019 στο Παρίσι.

Style

Man(de)code του Χρήστου Ζαμπούνη

ΣΤΗΝ ΑΊΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΉΣ

να πρόσφατο αεροπορικό ταξίδι σε προορισμό εσωτερικού μού υπενθύμισε ορισμένους κανόνες του savoir vivre στις δύο ώρες που το αεροπλάνο είχε καθυστέρηση.

• Η καθαριότης είναι μισή αρχοντιά. Φροντίζουμε να πλένουμε τις μασχάλες μας πριν ταξιδέψουμε. • Η κολόνια και το αποσμητικό δεν εξαφανίζουν τη δυσοσμία. • Όταν μας έρχεται χασμουρητό, καλύπτουμε με το χέρι μας τη στοματική μας κοιλότητα. Υπάρχει κίνδυνος να εισχωρήσει μύγα ή κουνούπι... • Οι συνομιλίες στο κινητό τηλέφωνο είναι ιδιωτικής και όχι δημοσίας φύσεως. • Το τρίξιμο στις κλειδώσεις των χεριών ενδείκνυται στις αίθουσες βασανιστηρίων. • Η τριχοφυΐα στο κάτω μέρος των ανδρικών ποδιών είναι ένα θέαμα για το οποίο έχουν προβλεφθεί οι κάλτσες μέχρι το γόνατο. • Η συμφιλίωσις με το καζανάκι της τουαλέτας, όχι μόνο στις ιδιωτικές, αλλά και στις δημόσιες, εκκινεί από την τρυφερή ηλικία. • Δεν μιλάμε με το στόμα γεμάτο. Περιμένουμε να καταπιούμε την τροφή πριν αρθρώσουμε μια λέξη. • «Ορώμεν το καλόν» υποδεικνύει ο ευαγγελιστής, αλλά η ολική τυφλότης δεν βοήθησε την ανθρωπότητα να βελτιωθεί. 32

Conde Nast Collection / Getty Images/Ideal Image

Cinema

ONCE UPON A TIME IN

HOLLYWOOD του Μισέλ Νικολαρέα

αλοκαίρι του 1969, στην Καλιφόρνια. Χίπι, ροκ, ψυχεδέλεια, προσσελήνωση του «Αpollo 11», αλλά και σοκ από τις δολοφονίες που διέπραξε η συμμορία του Charles Manson. Μεταξύ των θυμάτων η ηθοποιός Sharon Tate, τότε σύζυγος του σκηνοθέτη Roman Polanski. Εκείνο το καλοκαίρι με τα πυκνά γεγονότα είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Quentin Tarantino σχεδίασε τη νέα του ταινία «Οnce upon a time in Ηollywood». Από τον τίτλο της καταλαβαίνει κανείς ότι αποτίνει φόρο τιμής στον Sergio Leone, ο οποίος, σύμφωνα με ομολογία του ιδίου, είναι ο αγαπημένος του σκηνοθέτης και τον έχει επηρεάσει βαθύτατα ως δημιουργός. Η πλοκή εξελίσσεται μέσα από «παράλληλες» ιστορίες, οι οποίες διαδραματίζονται ταυτόχρονα και, όπως ο ίδιος ο QT παραδέχεται, θα είναι ό,τι πιο «κοντινό» υπάρχει στην πρώτη του μεγάλη επιτυχία, «Pulp Fiction».

ο στόρι αφορά έναν «ξεθωριασμένο» τηλεοπτικό ηθοποιό και τον stuntman του, οι οποίοι προσπαθούν να επιτύχουν στη βιομηχανία του κινηματογράφου στο Λος Άντζελες, στα τελευταία χρόνια της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Στους δύο βασικούς ρόλους οι σούπερ σταρ Leonardo DiCaprio και Brad Pitt. Ο σκηνοθέτης περιγράφει τους δύο ηθοποιούς ως «το πιο δυναμικό ντουέτο» μετά τον Robert Redford και τον Paul Newman. Ο QT επεξεργαζόταν για πέντε χρόνια το σενάριο και ήταν αρχικά παραγωγή της εταιρείας Weinstein, αλλά μετά το σκάνδαλο αποφάσισε να τη βγάλει σε δημοπρασία ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα στούντιο. Η Warner Bros, η Universal, η Paramount και η Sony διαγκωνίστηκαν και τελικά κέρδισε η τελευταία. Η ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή του DiCaprio στη μεγάλη οθό-

νη, μετά από τέσσερα χρόνια. Άλλο ένα ηχηρό όνομα είναι αυτό του Al Pacino, σ’ έναν ρόλο που γράφτηκε ειδικά γι’ αυτόν: του Martin Schwarzs, ο οποίος κατά το σενάριο είναι ο ατζέντης του DiCaprio. Αυτή είναι και η πρώτη κινηματογραφική συνεργασία των δύο κορυφαίων ηθοποιών. Στο λαμπερό καστ συναντάμε επίσης τον Kurt Russell, τη Maya Hawke (κόρη της αγαπημένης πρωταγωνίστριας του QT, Uma Thurman), την Dacota Fanning και τον Damian Lewis ως Steve McQueen. Επίσης, «παίζει» και ο Luke Perry, ο οποίος πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο τον περασμένο Φεβρουάριο. Η ταινία είχε προγραμματιστεί αρχικά να βγει στις αίθουσες στις 9 Αυγούστου 2019, ημερομηνία της επετείου των 50 χρόνων από τη δολοφονία της Tate. Μέχρι στιγμής η νέα ημερομηνία κυκλοφορίας είναι η 26η Ιουλίου 2019, εκτός απροόπτου.

Cinema

Courtesy of Netflix

Entertainment

ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΉΤΗ NETFLIX της Κέλλυς Σταυροπούλου

ι κάναμε, αλήθεια, πριν μπει το Netflix στη ζωή μας; Βλέπαμε τηλεόραση; Νοικιάζαμε DVD; Διαβάζαμε βιβλία; Επικοινωνούσαμε; Πάντως, το σίγουρο είναι ότι αυτό το livestream με την εύηχη ονομασία, που προφέρουμε σχεδόν καθημερινά όλοι μας, διεκδίκησε ένα γενναίο ποσοστό του ελεύθερου χρόνου μας και τον κατέκτησε. Μάλλον του τον προσφέραμε απλόχερα. Και ίσως και λίγο περήφανα. Γιατί πράγματι είναι εποικοδομητικό και μάλλον witty να μπορείς να βλέπεις ένα ντοκιμαντέρ για τον Ειρηνικό ωκεανό με την υπογραφή του BBC ή έστω για τρίτη φορά τον δεύτερο κύκλο του «Orange is the new Black», τρώγοντας βραδινό. Ειδικά αν αναλογιστείς ότι η εναλλακτική που σου προσφέρει η εγχώρια τηλεόραση είναι κάποιο reality με πρωταγωνιστές που μιλούν χειρότερα ελληνικά από εσένα και η μόνη στόχευση που έχουν είναι να βρεθούν μπροστά από μια κάμερα. Χωρίς ιδιαίτερο σκοπό, νόημα ή στιλ. Σε κάθε περίπτωση, το Netflix δεν είναι μια περίπτωση που αξίζει να την εξετάσουμε σε σχέση με την ελληνική τηλεόραση. Η σύγκριση είναι άστοχη έως και άδικη. Στο δικό μου μυαλό, η εύκολη πρόσβαση σε μια ανεξάντλητη βιβλιοθήκη με ταινίες, σειρές, ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεις και εκπομπές πήρε άλλη διάσταση μετά τον θρίαμβο της ταινίας «Ρόμα» στα φετινά Όσκαρ. Γιατί κατάλαβα ότι, εκεί που παλιά έπρεπε να πάμε σε απογευματινή προβολή του «Δαναού» για να δούμε την «ποιοτική» οσκαρική ταινία της χρονιάς, τώρα αρκεί να έχουμε σύνδεση στο ίντερνετ. Και αυτό χάρη στο Netflix. Η ταινία του Μεξικανού Αλφόνσο Κουαρόν, που εγώ ξεκίνησα να βλέπω τυχαία με το λάπτοπ αγκαλιά στο κρεβάτι, ένα βράδυ που δεν με έπαιρνε ο ύπνος, ναι ήταν παραγωγής του Netflix και σήκωσε τα Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, καλύτερης φωτογραφίας και καλύτερης σκηνοθεσίας.

Peaky Blinders

Αναλόγως, δεν ξεχνάω τη συγκίνησή μου όταν συνειδητοποίησα –πάλι τυχαία– ότι μπορώ να δω χωρίς προσπάθεια τη νέα ταινία των αδελφών Κοέν. Αντ’ αυτού, όταν το «The Ballad of Buster Scruggs», που μας συγκίνησε, μας τάραξε και τελικά μας εντυπωσίασε, ανέβηκε τον Νοέμβριο στο Netflix, βρήκαμε λόγο να φτιάξουμε ποπ κορν και να πάρουμε άνετη θέση… στον καναπέ μας. Αν και το Netflix έχει προσφέρει και λιγότερο «βαρύγδουπες» αλλά εξίσου έντονες συγκινήσεις. Η αγωνία του «Casa de Papel», η έμπνευση του «The Crown», η ανάλαφρη καθήλωση του «You», η αφοσίωση του «Narcos», η απροσδιόριστη προσκόλληση στο «The Sinner», το ταξίδι του «Marseille». Είναι τα πρώτα που μου έρχονται.

Mindhunter

Black Mirror

ια να μη μιλήσω για τον ενθουσιασμό μου όταν είδα βήμα βήμα και με εντυπωσιακή κινηματογραφική προσέγγιση τη δολοφονία του Versace. Και δεν είμαι καν από αυτούς που προσκυνούν το «House of Cards», την πιο αγαπημένη ίσως σειρά του Netflix. Αν μπορώ να δώσω μόνο έναν χαρακτηρισμό για την πλατφόρμα της καρδιάς μας, τότε αυτός θα είναι «ανεξάντλητη». Και να σκεφτείς ότι η αφετηρία του χρονολογείται πίσω στο 1998. Τότε το Netflix είχε 30 υπαλλήλους και 925 τίτλους ταινιών διαθέσιμους. Μάλιστα, ο ιδρυτής του, Reed Hastings, έχει δηλώσει ότι αποφάσισε να δημιουργήσει μια πλατφόρμα με online streaming

ταινιών όταν καθυστέρησε να επιστρέψει ένα DVD και του ζήτησαν να πληρώσει 40 δολάρια. Η ταινία ήταν το «Apollo 13». Μετά από αυτό, εικάζω ότι πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένος όταν αναλογίζεται ότι με 7,99 ευρώ τον μήνα μπορεί κάποιος να βλέπει ταινίες και σειρές με ειδικό βάρος, 24 ώρες το 24ωρο. Και, κακά τα ψέματα, δεν είναι μόνο αυτός ευχαριστημένος, είμαστε όλοι. Και οι 139 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι χρήστες παγκοσμίως. Τρομακτικός αριθμός, ειδικά αν σου περάσει από το μυαλό ότι ο πληθυσμός της χωράς όπου ζεις –αναφέρομαι στην Ελλάδα– είναι 11 εκατομμύρια. Όμως, όπως λένε και οι Αμερικανο, όχι τυχαία, «sky is the limit».

The Crown

Interview

Η ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΚΏΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΆΝΝΗΣ του Θαλή Πιτούλη Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής

πιο ιστορική μητρόπολη της Ευρώπης αναζητεί κατεύθυνση και ρόλο στον 21ο αιώνα. Με περιοχές που «διαφημίζονται» στο εξωτερικό ως... αξιοθέατα για επεισόδια με μολότοφ. Με γειτονιές στις οποίες κυριαρχεί το αίσθημα της ανασφάλειας. Στον αντίποδα, συνοικίες οι οποίες αναπτύσσονται τουριστικά και εξωραΐζονται. Η Αθήνα σήμερα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ο νέος δήμαρχος που θα εκλεγεί σύντομα θα κληθεί να διαχειριστεί ζητήματα τα οποία προέκυψαν τα τελευταία χρόνια και προσέθεσαν στην πρωτεύουσα νέα σημαντικά προβλήματα. Ο υποψήφιος για τον πρώτο δήμο της χώρας Κώστας Μπακογιάννης μιλάει αποκλειστικά στο MANCODE για τα σχέδιά του να αλλάξει την Αθήνα σε μια πόλη που αξίζει να ζεις. Κύριε Μπακογιάννη, όσοι ζουν εκτός Αθηνών νομίζουν ότι τα Εξάρχεια είναι η μόνη περιοχή με κωδικό «άβατον». Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, ιδιαίτερα τη νύχτα, σε μια εκτεταμένη ζώνη του κέντρου, όπως η Ομόνοια, οι πλατείες Βάθης, Βικτωρίας, Αμερικής, το Πεδίον του Άρεως… Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Έχουμε «κατεβάσει τον διακόπτη» σε ολόκληρες περιοχές του κέντρου, οι οποίες έχουν αφεθεί και εγκαταλειφθεί. Η Ομόνοια έχει γίνει ένα νοητό τείχος, το οποίο χωρίζει την Αθήνα στα δύο. Για εμάς, η μοναδική απάντηση που μπορεί να δοθεί στο γενικότερο πρόβλημα της ανομίας είναι ο καθολικός συντονισμός και η από κοινού παρέμβαση όλων των συναρμόδιων φορέων, στα πρότυπα όλων των μεγάλων πόλεων του εξωτερικού. Πώς θα γίνει αυτό; Με τη δημιουργία ενός Ενιαίου Κέντρου Ασφάλειας. Μέσα από αυτό η Ελληνική Αστυνομία θα είναι σε θέση να συλλέγει πληροφορίες και να συνεργάζεται στενά με κάθε αρμόδιο φορέα. Στη βάση αυτή, επιμένουμε στη συνεργασία και στις κοινές περιπολίες της ΕΛΑΣ με τη Δημοτική Αστυνομία, καθώς και στην αύξηση των αρμοδιοτήτων της τελευταίας, όπως και στην υλικοτεχνική της αναβάθμιση. Εξετάζουμε, επίσης, τη δυνατότητα συνεργασίας του δήμου με ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης για την προστασία συγκεκριμένων κοινόχρηστων χώρων, όπως συμβαίνει με επιτυχία στο πολύπαθο Πεδίον του Άρεως. Τίποτα, όμως, από αυτά δεν αρκεί δίχως την πρόληψη του εγκλήματος. Γι’ αυτό επαναφέρουμε τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης της Εγκληματικότητας και αναβαθμίζουμε όλο τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης.

Η σημερινή απαράδεκτη, και αισθητικά, εικόνα της πλατείας Ομονοίας μάς κάνει να νοσταλγούμε το κυκλικό σιντριβάνι των παιδικών μας χρόνων... Η Ομόνοια δεν είναι πια πλατεία, αλλά ένας συγκοινωνιακός κόμβος. Στοίχημα για όλους μας είναι να ξαναγίνει σημείο συνάντησης. Το κυκλικό σιντριβάνι μπορεί να επιστρέψει, μέσα από τον ανοιχτό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που πρόκειται να δρομολογήσουμε για την ανάπλαση της πλατείας και την ανάκτηση όλων των ιστορικών της χαρακτηριστικών. Η περιοχή, όμως, χρειάζεται μια συνολικότερη παρέμβαση, την οποία και προωθούμε μέσα από την αναβάθμιση και την ανάδειξη του Εμπορικού Τριγώνου, της Βαρβακείου Αγοράς και της ευρύτερης περιοχής πέριξ της Ομονοίας. Συγκεκριμένα: Αφενός προτείνουμε να κλείσει το Τρίγωνο για την κυκλοφορία, με τις απαραίτητες προβλέψεις για τις ανάγκες των καταστημάτων, όπως είναι οι φορτοεκφορτώσεις, και με τη δημιουργία εσωτερικής δημοτικής συγκοινωνίας. Αφετέρου, προωθούμε την ιδέα της συνένωσης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου με το Πολυτεχνείο και το Ακροπόλ. Στόχος μας είναι να στεγάσουμε τη μεγαλύτερη αρχαιολογική συλλογή του κόσμου και να καταστήσουμε το κέντρο πόλο έλξης για εκατομμύρια επισκέπτες. Πριν από χρόνια παρουσιάστηκε η μελέτη για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου ως πρόταση για τη ριζική ανάπλαση του κέντρου της πρωτεύουσας... Το project του Rethink Athens έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε πολλά από τα στοιχεία των μελετών για τον Μεγάλο Περίπατο που προτείνουμε. Με αφετηρία την επιτυχημένη πεζοδρόμηση –στο πλαίσιο της Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων– των οδών Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Αποστόλου Παύλου και Αγίων Ασωμάτων, δρομολογούμε με νέες αναπλάσεις έναν «περίπατο» με συνολικό μήκος διαδρομής 6,8 χιλιόμετρα. Οι παρεμβάσεις ακολουθούν τη διαδρομή Βασιλίσσης Αμαλίας, Βασιλίσσης Όλγας, Ηρώδου Αττικού, Βασιλίσσης Σοφίας, Πανεπιστημίου, Αθηνάς και Ερμού έως την Αγίων Ασωμάτων, ενώ περιλαμβάνεται και η Πατησίων, από την Ομόνοια έως την πλατεία Αιγύπτου. Περιλαμβάνουν, μεταξύ των άλλων, πεζοδρομήσεις, διαπλατύνσεις πεζοδρομίων, αναπλάσεις τοπόσημων, νέο αστικό πράσινο και εξοπλισμό. Το συνολικό έργο είναι απολύτως ρεαλιστικό, καθώς είναι μελετημένο κατά 70% και το συνολικό κόστος εκτιμάται στα 54,5 εκατ. ευρώ. Η πρώτη φάση, η Βασιλίσσης Σοφίας, μπορεί να δημοπρατηθεί αμέσως.

Η Στοά Σπυρομήλιου είναι ένα υπόδειγμα αστικής ζωής με στιλ. Σύντομα ετοιμάζεται και η Στοά Αρσακείου. Θα θέλατε αυτό το μοντέλο να αναπτυχθεί περαιτέρω; Αναφέρεστε στη Στοά Αρσακείου, σε ένα στολίδι της πόλης, το οποίο και αυτό με τη σειρά του έχει πέσει θύμα της οικονομικής κρίσης και της αστικής σήψης του κέντρου. Τέτοιες στοές μπορούν να φιλοξενούν όχι μόνο καταστήματα εστίασης και διασκέδασης, αλλά και μια σειρά από πολιτιστικές υποδομές και καλλιτεχνικά δρώμενα. Το πρόγραμμά μας, ένας άκρως μελετημένος και κοστολογημένος σχεδιασμός, επενδύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία και διευκολύνει τον επιχειρηματία, αναβαθμίζοντας νεκρά σημεία της πόλης με συγκεκριμένα οικονομικά κίνητρα. Με τη ραγδαία επέκταση του airbnb, πλήθος κτιρίων ανακαινίζονται, δίνοντας νέα αισθητική σε υποβαθμισμένες μέχρι πρότινος γειτονιές της πόλης, αλλά ανεβάζοντας και το κόστος των ενοικίων. Είναι μια ευκαιρία για να αλλάξει η γενικότερη εικόνα; Οι πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης ακινήτων έχουν διχάσει όχι μόνο τη δική μας πόλη, αλλά και όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και να παραμείνουμε στάσιμοι και διαμαρτυρόμενοι. Το φαινόμενο αυτό 46

μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία, με την προϋπόθεση ο δήμος να βγει μπροστά και σε συνεργασία με όλους τους υπόλοιπους φορείς να καταλήξει σε ένα ρυθμιστικό πλαίσιο, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες ανά δημοτική κοινότητα ή ανά συνοικία. Αυτό θα συμβεί έχοντας ως εργαλείο ένα Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής και ως προτεραιότητα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη όλης της πόλης. Έχετε κάποιο σχέδιο για την επέκταση της ανακύκλωσης των απορριμμάτων, καθώς και για τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας; Ξέρετε, η Αθήνα παράγει ετησίως 295.000 τόνους σκουπιδιών, εκ των οποίων ανακυκλώνουμε μόνο τους 26.000. Πρόκειται για το 9% του συνόλου των απορριμμάτων, την ώρα που άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανακυκλώνουν έως και το 50%. Για εμάς είναι προφανές ότι η Αθήνα πρέπει να στραφεί προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, όσον αφορά την αύξηση των ποσοστών της σε ανακύκλωση. Γι’ αυτό και προβλέπουμε τη δημιουργία Πράσινων Σημείων Γειτονιάς σε κάθε δημοτική κοινότητα, με κόστος 6,7 εκατομμύρια ευρώ, για τον άμεσο και ολοκληρωμένο διαχωρισμό των ανακυκλώσιμων υλικών. Επίσης, προωθούμε την παροχή κάδων οικιακής κομποστοποίησης σε κάθε ενδιαφερόμενο νοικοκυριό. Δεν μένουμε, όμως, εκεί. Ενισχύουμε την ανακύκλωση μέσα από αντα-

Interview

ποδοτικά τέλη και εφαρμόζουμε καθολικά τον κανονισμό που ορίζει ότι «όποιος ρυπαίνει πληρώνει». Επίσης, δίνουμε έμφαση στην ενημέρωση και στην εκπαίδευση των πολιτών, ειδικά των παιδιών, όσον αφορά τα οφέλη της ανακύκλωσης και τις υποχρεώσεις μας ως πολιτών. Η καθαριότητα, εκτός από υγεία, είναι και πολιτισμός. Τα τελευταία χρόνια, η Αθήνα γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη ως αυτόνομος τουριστικός προορισμός. Δεκάδες νέα ξενοδοχεία ανοίγουν σε κτίρια εγκαταλελειμμένα… Η εξέλιξη που περιγράφετε είναι άκρως ελπιδοφόρα για την πόλη μας. Ξέρετε, ο παραδοσιακός τουρισμός μεταβάλλεται και εμείς πρέπει να καταστήσουμε την Αθήνα προορισμό City-Break για όλο τον χρόνο. Στην πόλη, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν χιλιάδες εγκαταλελειμμένα κτίρια. Ένας αληθινός πλούτος! Εμείς τι λέμε, λοιπόν; Να διεκδικήσουμε από το Υπουργείο Υποδομών την άμεση θεσμοθέτηση ενός πλαισίου, με μοναδικό σκοπό την αξιοποίηση και την ανάδειξη των εγκαταλελειμμένων. Παράλληλα, δίνουμε κίνητρα στους ιδιοκτήτες να αξιοποιήσουν τα ακίνητά τους αυτά μέσα από χρηματοδοτικά εργαλεία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, όπως είναι τα σχεδόν άτοκα δάνεια και η αποπληρωμή σε βάθος χρόνου μέσα από τα δημοτικά τέλη.

Νέοι σταθμοί θα ανοίξουν σε πυκνοκατοικημένες συνοικίες τα επόμενα χρόνια, με την κατασκευή της γραμμής 4 του μετρό... Η γραμμή 4 του μετρό είναι ένα έργο τεράστιας σημασίας για το σύνολο της πόλης. Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να εξετάσουμε τη διασύνδεση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, καθώς και τη δημιουργία τοπικής Δημοτικής Συγκοινωνίας, η οποία θα εναρμονίζεται με όλα τα υπόλοιπα μέσα. Στο πρόγραμμά μας επιμένουμε στη βιώσιμη κινητικότητα για όλους και παρουσιάζουμε ένα ολοκληρωμένο δίκτυο διαδρομών πλήρους προσβασιμότητας. Στεκόμαστε δίπλα στα άτομα με αναπηρία, κατασκευάζοντας ράμπες και οδηγούς όδευσης τυφλών σε όλες τις στάσεις των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και σε όλους τους κεντρικούς δρόμους. Η μετακίνηση δεν είναι απλώς υποχρέωση της πολιτείας. Είναι δικαίωμα όλων μας. Και μόνο έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από μια δημοτική αρχή. Ποιο είναι το στιλ του Αθηναίου πολίτη που οραματίζεστε; Του Αθηναίου που ξυπνάει το πρωί και θέλει να ευχαριστηθεί αυτή την πόλη. Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Με διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικά «θέλω». Η Αθήνα πρέπει να μας χωράει όλους, ακόμα και να μας συμφιλιώνει, χωρίς να μας ρωτάει. 47

Motors SCOOTER BMW του Γιάννου Κατσιμπάρου

την κατηγορία των mega scooters η BMW έπαιξε και παίζει δυνατό παιχνίδι σε σχέση με τους αντιπάλους της με τα C650 GT και SPORT, στην κατηγορία όμως των μεσαίων κυβικών η BMW δεν είχε καμία παρουσία, άρα εκεί ήταν που έπρεπε να δώσει σημασία και να δημιουργήσει την τρίτη γενιά των σκούτερ της. Τα δύο μικρά σκούτερ των Βαυαρών, C400X και C400GT, που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο πριν από έναν χρόνο περίπου, κατασκευάζονται στην Κίνα, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι υστερούν σε αξιοπιστία. Η σχεδίαση και η κατασκευή τους είναι προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, με την BMW να έχει θέσει πολύ υψηλά στάνταρ όσον αφορά τα δύο αυτά στοιχεία. Ξεκινώντας να μιλάμε για εμφάνιση, και τα δύο σκούτερ δημιουργήθηκαν ώστε να τονίσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Το μεν C400X είναι πιο επιθετικό, με το μπροστινό φανάρι να θυμίζει GS, όπως επίσης και το ρύγχος μπροστά, ενώ από την άλλη το C400GT είναι πιο τουριστικό, πιο κομψό, πιο λειτουργικό, και η αλήθεια είναι ότι είναι πιο BMW! Ο κινητήρας με τον οποίο εφοδιάζονται και τα δύο σκούτερ είναι 350 κ.εκ., αποδίδει 34 ίππους στις 7.500 στροφές και έχει 3,5 κιλά ροπής. Το πλαίσιο είναι ατσάλινο και ενισχυμένο στην περιοχή της ποδιάς, γεγονός που το κάνει στιβαρό, με παρά πολύ καλή οδηγική συμπεριφορά, σαν

να βρίσκεσαι κυριολεκτικά πάνω σε mega scooter. Και τα δύο C400 είναι γρήγορα, κάνοντας πολύ καλές εκκινήσεις, το τιμόνι κόβει πολύ και γενικά μέσα στην πόλη κινηθήκαμε αρκετά ευέλικτα, ενώ, μόλις ανοίξει λίγο ο δρόμος, θα τολμήσουν να φθάσουν μέχρι και τα 140-150 χλμ. απροβλημάτιστα. Κάτω από τη σέλα και χάρη στο σύστημα Flexcase, το οποίο προσαρμόζει τον χώρο, τα δύο C400 μπορούν να δεχτούν δύο κράνη, ένα Full face και ένα Jet, με την προϋπόθεση τα σκούτερ να είναι σταθμευμένα. Αν και περιλαμβάνεται στον προαιρετικό εξοπλισμό, η TFT οθόνη των 6,5 ιντσών προσφέρει πληθώρα ρυθμίσεων στον αναβάτη – οθόνη που τη συναντάμε κυρίως στα πιο μεγάλα μοντέλα της BMW. Η έκδοση GT προσφέρει μια πιο ενισχυμένη προστασία από τον άνεμο και τις καιρικές συνθήκες σε σχέση με την έκδοση X όπου είστε αρκετά εκτεθειμένοι. Όσον αφορά την εργονομία, και στα δύο σκούτερ η θέση οδήγησης είναι αρκετή φιλική, απλώς είναι λίγο πιο άνετη στην έκδοση GT, με τα πόδια να τεντώνονται περισσότερο. Το τρίπτυχο πλαισίου, αναρτήσεων και φρενών λειτουργεί υποδειγματικά, κάνοντας τα μικρά σκούτερ της BMW ποιοτικά στο σύνολό τους και άκρως ανταγωνιστικά, ενώ αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο στην τελική επιλογή του εκάστοτε αγοραστή είναι σαφώς η βαρύτητα του σήματος.

Motors HARLEY ON TOUR 2019 του Γιάννου Κατσιμπάρου

ο Harley On Tour αποτελεί την τέλεια ευκαιρία, τόσο για τους ιδιοκτήτες Harley που ενδιαφέρονται για την επόμενη μοτοσικλέτα τους, όσο και για τους λάτρεις της μάρκας που επιθυμούν να αγοράσουν την πρώτη τους Harley-Davidson, να δουν από κοντά, αλλά και να οδηγήσουν ένα από τα 23 μοντέλα της γκάμας που τους ταιριάζει, διαμορφώνοντας μια ολοκληρωμένη άποψη για τη μοτοσικλέτα των ονείρων τους. Για ακόμα μία χρονιά, λοιπόν, το Harley on Tour θα κάνει στάση στη χώρα μας, με 23 μοντέλα της H-D να είναι όλα έτοιμα για να οδηγηθούν σε μια ειδικά σχεδιασμένη διαδρομή. Τα μοντέλα που ξεχωρίζουν φέτος είναι το FXDR 114, το Sport Glide, το Fatbob και το Street

Glide Special, ενώ παρούσα θα είναι και όλη η γκάμα των sportster και softtail. Χρειάστηκαν πολλή δουλειά, πολλή τεχνολογία και εξέλιξη ώστε οι μοτοσικλέτες της Harley να διατηρήσουν τη διαχρονική τους εμφάνιση, αλλά και να αλλάξουν προς το καλύτερο τη λειτουργία στην απόδοση του κινητήρα τους. Η Harley-Davidson έχει περάσει σε μια νέα εποχή, πολύ πιο κοντά στις απαιτήσεις των σύγχρονων μοτοσικλετιστών. Αν δεν έχετε παρακολουθήσει από κοντά την εξέλιξη της Harley τα τελευταία χρόνια, πραγματικά θα εκπλαγείτε. Ξεπεράστε τις προκαταλήψεις σας και κλείστε ένα ραντεβού το Σαββατοκύριακο 11-22 Μαΐου, για να οδηγήσετε την επόμενη μοτοσικλέτα σας.

About

ΤΟ «ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΤΟΥ ΑΙΏΝΑ» BOBBY FISCHER της Μαριανίνας Πάτσα

ε όλους τους πολέμους, κάθε νίκη είναι σημαντική, έστω και αν είναι συμβολική. Όπως σε μια παρτίδα σκάκι. Ίσως σήμερα κάτι τέτοιο να μοιάζει αμελητέο. Μα στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου η επικράτηση ενός Αμερικανού επί ενός Σοβιετικού σήμαινε πολλά, έστω και αν αυτή λάμβανε χώρα επάνω στη σκακιέρα. Έτος 1972. Ο εκκεντρικός σκακιστής Robert James «Bobby» Fischer κατακτά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκάκι, «κλέβοντας» τη θέση από τον Boris Spassky της ΕΣΣΔ, σε έναν αγώνα που διεξήχθη στο Ρέικιαβικ, στην Ισλανδία. Ο αγώνας αυτός βγήκε από τα στενά πλαίσια του παιχνιδιού και έγινε σύμβολο, καθώς η δημοσιότητα τον αντιμετώπισε ως μια αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου. Το γεγονός προσέλκυσε περισσότερο παγκόσμιο ενδιαφέρον από οποιοδήποτε πρωτάθλημα σκάκι, όχι μόνο έως τότε, αλλά και έως σήμερα. Η σκακιστική αυτή αναμέτρηση αφορούσε την τιμή των δύο υπερδυνάμεων. Ήταν άλλη μια προσπάθεια για να «αποδειχθεί» ποιος από τους λαούς είναι εξυπνότερος. Ο Fischer δήλωνε πως «είναι μια μάχη μεταξύ ενός πραγματικά ελεύθερου κόσμου, κόντρα στους υποκριτές Ρώσους». Η Σοβιετική Ένωση κατείχε ασταμάτητα τα σκακιστικά σκήπτρα από το 1948 και οι ΗΠΑ πάσχιζαν για μια καλή θέση. Μέχρι που το ταλαντούχο «παιδί-θαύμα» από το Brooklyn κέρδισε. Μέχρι και σήμερα οι ειδικοί δεν έχουν βρει το καθοριστικό λάθος που έκανε ο αντίπαλός του. Πολλοί ειδικοί της σκακιέρας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι απλώς ο Fischer έκανε το τέλειο παιχνίδι. 52

The LIFE Premium Collection / Getty Images / Ideal Image

ο «Παιχνίδι του Αιώνα» τελείωσε την ίδια ημέρα που άρχισε το «USA vs USSR radio chess match», το 1945, όταν μέσω ραδιοφώνου οι δύο χώρες επιχείρησαν κάτι σχεδόν φουτουριστικό για την εποχή: οι δέκα καλύτεροι σκακιστές τους αναμετρήθηκαν, έστω και αν τους χώριζαν πολλά χιλιόμετρα. Αν και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις είχε λήξει, ένας άλλος πόλεμος μαινόταν με πιόνια και ρουά ματ. Οι Σοβιετικοί μπορεί τελικά να επικράτησαν με 15,5 νίκες έναντι 4,5, αλλά στην ιστορία έμεινε ανεξίτηλη η νίκη του Fischer στο «Παιχνίδι του Αιώνα». Ο Fischer ήταν μόλις 15 όταν έγινε ο νεότερος υποψήφιος για το

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στα είκοσί του χρόνια κέρδισε το πρωτάθλημα των ΗΠΑ (1963-64) με το πιο τέλειο αποτέλεσμα στην ιστορία του τουρνουά (11/11). Τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή τελικά τον απώλεσε στις 3 Απριλίου 1975, όταν αρνήθηκε να τον υπερασπιστεί απέναντι στον Σοβιετικό Anatoly Karpov, επειδή η σκακιστική ομοσπονδία απέρριψε τις καινοτομίες που ζητούσε για τη διοργάνωση. Πιθανότατα δεν το μετάνιωσε, καθώς στην απάντηση για το ποιον θεωρούσε κορυφαίο σκακιστή ήταν σαφής: «Δεν μου αρέσει να είμαι αλαζόνας, όμως θα ήταν ανόητο να μην πω την αλήθεια: εμένα».

KENSHŌ

τους μόλις τρεις μήνες λειτουργίας του για το 2018, το Kenshō - Psarou κατάφερε να δημιουργήσει τις εντυπώσεις που οδήγησαν στην κατάκτηση δύο χρυσών βραβείων, κάτι που δεν ήταν καθόλου τυχαίο αφού προηγουμένως η κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και οι VIP υπηρεσίες του είχαν κατακτήσει τις καρδιές όλων όσοι το είχαν επισκεφτεί.

Το συνολικό σκηνικό της άνεσης, της πολυτέλειας και των VIP υπηρεσιών διαμονής στις σουίτες και τις βίλες του KenshōPsarou συμπληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο από το KenshōBeach Spa, με τις μοναδικές υπηρεσίες χαλάρωσης και ευεξίας που παρέχει.

Ήδη από τις 18 Απριλίου εγκαινιάστηκε η νέα σεζόν και το βελτιωμένο Kenshō-Psarou υποδέχεται τους επισκέπτες του σε περιβάλλον ακόμα πιο πολυτελές και ξεχωριστό. Σημείο ιδιαίτερης αναφοράς, το Bar-Lounge-Restaurant μπροστά στην αμμουδιά της πιο διάσημης παραλίας της Μυκόνου, της Ψαρούς, με το εξαιρετικό μενού, για το οποίο φροντίζουν δύο καταξιωμένοι του είδους: Ο Chef Ιπποκράτης (βραβευμένος στα FNL & Greek Hospitality Awards), με τα μοναδικά πιάτα του που αποτελούν γευστικές εμπειρίες, και ο Pastry-Chef Δημήτρης Χρονόπουλος, με τις γλυκές του δημιουργίες που απογειώνουν τις αισθήσεις. 57

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΉ ΏΡΑ Το GMT-Master II, το φημισμένο μοντέλο της Rolex με τη δεύτερη ώρα σε 24ωρη κλίμακα, επιστρέφει το 2019 σε ακόμα μία ατσάλινη έκδοση, με κεραμική στεφάνη σε μπλε και μαύρο χρώμα. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

άν είστε fans της Rolex ή παρακολουθείτε τα νέα από τον κόσμο της ωρολογοποιίας, θα θυμάστε σίγουρα ότι την περασμένη χρονιά είχε την τιμητική του ένα εμβληματικό ρολόι, που απευθύνεται στους απανταχού ταξιδευτές. Το ROLEX Oyster Perpetual GMT-Master II είχε κυκλοφορήσει το 2018 σε τρεις εντυπωσιακές εκδοχές: από χρυσό Everose 18K, από Rolesor (δηλαδή Oystersteel με χρυσό Everose 18K), και οι δύο εκ των οποίων είχαν δίχρωμη στεφάνη από μαύρο και καφέ κεραμικό, και από Oystersteel (το ειδικό ατσάλινο κράμα της Rolex) με μαύρο καντράν, την εμβληματική 24ωρη περιστρεφόμενη κόκκινη-μπλε στεφάνη με ένθετο δακτύλιο από Cerachrom (το αποκλειστικό κεραμικό υψηλής τεχνολογίας της Rolex), και μπρασελέ Jubilee, αντί του Oyster (που πλέον συνοδεύει μόνο τα μοντέλα από χρυσό ή Rolesor). Στη φετινή Baselworld 2019, η

ελβετική εταιρεία επέλεξε να επανέλθει με ακόμα μία ατσάλινη έκδοση του GMT-Master II, με κεραμική στεφάνη σε μαύρο και μπλε χρώμα. Περί κεραμικών ο λόγος Και επειδή το ιδιαίτερο γνώρισμα του νέου ρολογιού είναι ακριβώς η δίχρωμη στεφάνη του, αξίζει να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο. Από το 2005 η Rolex επενδύει σοβαρά στην ανάπτυξη ειδικών κεραμικών κραμάτων υψηλής τεχνολογίας τόσο για τις monobloc στεφάνες της όσο και για τους monobloc ένθετους δακτυλίους τους. Τα νέα υλικά που έχουν προκύψει είναι εξαιρετικά ανθεκτικά στη φθορά και στη διάβρωση και έχουν έντονα χρώματα, που δεν αλλοιώνονται από την υπέρυθρη ηλιακή ακτινοβολία. O συνδυασμός μπλε και μαύρου κεραμικού που είδαμε φέτος είχε παρου-

σιαστεί για πρώτη φορά σε GMT-Master II το 2013, αποτελώντας τότε επαναστατική καινοτομία στη χρήση κεραμικών στην ωρολογοποιία. Στο καινούργιο μοντέλο ο μπλε-μαύρος ένθετος δακτύλιος από Cerachrom με την 24ωρη κλίμακα έχει σκαλιστούς αριθμούς με εσοχές, οι οποίες είναι γεμισμένες με πλατίνα μέσω μιας επεξεργασίας PVD (Physical Vapour Deposition). Επιπλέον, χάρη στην οδοντωτή περιφέρειά της, η στεφάνη περιστρέφεται με μεγάλη ευκολία και σταθερότητα και προς τις δύο κατευθύνσεις. Εργαλείο αεροπλοΐας Το GMT-Master πήρε το όνομά του από το Greenwich Mean Time (GMT), τον μεσημβρινό της Γης από τον οποίο ξεκινά η μέτρηση του γεωγραφικού μήκους, με βάση τον οποίο γίνεται ο προσδιορισμός των διαφόρων χρονικών ζωνών του πλανήτη. Γεννήθηκε το 1955, σε μια εποχή που ανθούσαν οι διηπειρωτικές πτήσεις, και σχεδιάστηκε ως πολύτιμο βοήθημα πλοήγησης των αεροπόρων. Πολύ γρήγορα έγινε απαραίτητο εργαλείο για τους επαγγελματίες πιλότους και τους ανθρώπους που ταξίδευαν συχνά. Μάλιστα η αεροπορική εταιρεία Pan American World το υιοθέτησε ως το επίσημο ρολόι της. Χάρη στον κεντρικό δείκτη GMT με το ευκρινές τρίγωνο στην άκρη του και τη διπλής κατεύθυνσης περιστρεφόμενη στεφάνη του με την 24ωρη κλίμακα, το GMT-

Master II δείχνει την ώρα ταυτοχρόνως σε δύο χρονικές ζώνες: την τοπική ώρα και την ώρα αναφοράς, ενώ η ημερομηνία στο 3 συγχρονίζεται πάντα με την τοπική ώρα. Το νέο Oyster Perpetual GMT-Master II είναι εμπνευσμένο από το πρωτότυπο μοντέλο του 1955 και φοράει μπρασελέ Jubilee με πέντε σειρές συνδέσμων, που συνδυάζουν γυαλιστερή και σατινέ υφή. Η ατσάλινη Oyster κάσα του έχει διάμετρο 40 mm και στο εσωτερικό της κρύβει τον τελευταίας τεχνολογίας αυτόματο Calibre 3285, ο οποίος για πρώτη φορά φιλοξενήθηκε σε Oyster Perpetual GMTMaster II το 2018. Διαθέτει, μεταξύ άλλων, το περίφημο σύστημα διαφυγής Chronergy της Rolex, το οποίο δεν επηρεάζεται από τα μαγνητικά πεδία, μπλε αντιμαγνητικό ελατήριο Parachrom, που είναι δέκα φορές πιο ακριβές από τα κοινά ελατήρια και προσφέρει 70 ώρες ενεργειακής αυτονομίας. Όπως όλα τα μοντέλα της Rolex, το νέο GMT-Master II φέρει πιστοποίηση Superlative Chronometer, η οποία εγγυάται ακρίβεια της τάξης του -2/+2 δευτερολέπτων ανά ημέρα και συνοδεύεται από πενταετή εγγύηση. www.rolex.com Rolex Hellas (Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ. 210-3235909) 59

Interview

GAME CHANGER ΧΑΡΗΣ ΜΠΡΟΥΜΙΔΗΣ Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Vodafone Ελλάδος του Απόστολου Κοτσάμπαση Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής

ε μια εποχή κατά την οποία οι τεχνολογικές αλλαγές είναι ραγδαίες, η συνομιλία με τον επικεφαλής της κορυφαίας εταιρείας τηλεπικοινωνιών είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τον συγκεκριμένο τομέα, αλλά και το «κοινωνικό αποτύπωμα» που αυτός έχει, λόγω του μεγέθους του, στις παγκόσμιες εξελίξεις. Ο κ. Χάρης Μπρουμίδης, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Vodafone Ελλάδος, μίλησε αποκλειστικά στο MANCODE για τη νέα τεχνολογική επανάσταση του 5G, τα σχέδια της εταιρείας του, αλλά και τη φιλοσοφία του για την ηγεσία ως game changer. Συμπληρώσατε τρία χρόνια ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Vodafone Ελλάδος. Έχετε στο ενεργητικό σας υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις στον Όμιλο Vodafone και σημαντική εμπειρία στην αγορά των τηλεπικοινωνιών, καθώς και των καταναλωτικών προϊόντων. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται ώστε ένα κορυφαίο στέλεχος να επιτύχει τους στόχους που επιβάλλει η θέση ευθύνης του; Οι διαφορετικές συνθήκες ή περιβάλλοντα σίγουρα καθιστούν, σε συγκεκριμένες περιόδους, κάποια χαρακτηριστικά σημαντικότερα σε σχέση με άλλα. Αναγκαίο θεμέλιο ηγεσίας είναι βέβαια το πάθος για το αποτέλεσμα, η επιδίωξη της αλλαγής και η επένδυση στους ανθρώπους και στη δημιουργία αποδοτικών ομάδων. Επίσης, διαχρονικά η στρατηγική σκέψη, η εδραίωση της κουλτούρας του οργανισμού που διοικείς σε ισχυρές ηθικές αξίες, η έλλειψη αλαζονείας και ο σεβασμός των άλλων αποτελούν κατά τη γνώμη μου χαρακτηριστικά που εγγυώνται τη μακροπρόθεσμη επιτυχία. Ο επιχειρηματικός αγώνας και ο προσωπικός αγώνας κάποιου που θέλει να εμπνεύσει ομάδες και οργανισμούς έχουν χαρακτηριστικά Μαραθωνίου και όχι κούρσας ταχύτητας. Έχετε διατελέσει CEO της Vodafone σε χώρες του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων και σε μια αφρικανική χώρα, την Γκάνα. Ποια εμπειρία αποκομίσατε; Η γοητεία στην Αφρική είναι ότι πολύ λίγα πράγματα είναι δεδομένα ή προβλέψιμα, ο ρυθμός της αλλαγής εκθετικός, αλλά από την άλλη μεριά υπάρχει και μια ουσιαστική πίστη στην κοινωνία ότι όλα είναι δυνατά. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στις ώριμες αγορές μοιάζουν παιδαριώδεις σε σχέση με εκείνες των αναδυόμενων σε όλα τα επίπεδα. Η εμπειρία αυτή σε κάνει πιο δημιουργικό και ανθεκτικό. Σε θωρακίζει να αντιμετωπίσεις το απρόβλεπτο ή και το παράλογο. Σε κάνει πιο αισιόδοξο και πιο ευτυχή τελικά. Πέρα από τα επαγγελματικά, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Στο άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον των εταιρειών τηλεπικοινωνιών, υπό ποιες προϋποθέσεις μπορείς να καθορίσεις ή και να αλλάξεις τους κανόνες του παιχνιδιού; Σε οποιονδήποτε τομέα, αυτό που σε κάνει να διακρίνεσαι είναι το όραμα, ο σκοπός, ο λόγος για τον οποίο κάθε μέρα πηγαίνεις στη δουλειά σου. Στις τηλεπικοινωνίες, ο σκοπός αυτός μπορεί να είναι ιδιαίτερα γοητευτικός: να ενώνεις, να συνδέεις τους ανθρώπους, να τους δίνεις τη δυνατότητα για επικοινωνία, την πρόσβαση στη γνώση, σε νέες δεξιότητες, στην ψυχαγωγία και στη χαρά. Αν είσαι ανθρωποκεντρικός και αν κάνεις τη μετάβαση, το ταξίδι από εταιρεία παροχής υποδομής σε οργανισμό τεχνολογίας, που ενώνει και παρέχει λύσεις, τότε κάνεις τη διαφορά και δείχνεις το μέλλον αυτής της αγοράς. Η νέα τεχνολογική επανάσταση φέρει το όνομα 5G. Πώς συνδέεται με τις υπηρεσίες της Vodafone και ποιες αλλαγές αναμένεται να επιφέρει στην καθημερινή μας ζωή; Οι αλλαγές θα είναι εκθετικές και πιθανόν ακόμα δεν έχουμε παρά μόνο την υποψία αυτών. Για μένα, το πιο σημαντικό είναι ίσως ότι η τεχνολογική αυτή επανάσταση εστιάζει κυρίως σε έξυπνες εφαρμογές και λύσεις, κάτι που σημαίνει ότι οι αλλαγές μπορούν να κάνουν απλούστερη, ευκολότερη, πιο ευχάριστη ή πιο δημιουργική την καθημερινή μας ζωή. Οι έξυπνες συσκευές για το σπίτι, τα wearables που θα βοηθούν τους ανθρώπους με προβλήματα υγείας, οι δυνατότητες ειδοποίησης σε περίπτωση κινδύνου, τα αυτοκίνητα που προσαρμόζονται στις συνθήκες κυκλοφορίας ή θα είναι χωρίς οδηγό είναι μερικά από τα πράγματα που θα κάνουν τη ζωή μας διαφορετική. Στη Vodafone σχεδιάζουμε καινοτόμα, αλλά και ανθρωποκεντρικά προϊόντα και υπηρεσίες που ελπίζουμε ότι θα κάνουν τη ζωή μας όχι απλώς διαφορετική, αλλά πολύ καλύτερη. Ποια είναι η θέση της Ελλάδος μπροστά στις νέες αυτές προκλήσεις; Όπως σας είπα, η εμπειρία της Αφρικής με έκανε αισιόδοξο άνθρωπο και ελπίζω άνθρωπο με μια αίσθηση μέτρου σε σχέση με τα πράγματα. Στην Ελλάδα έχουμε καμιά φορά την τάση να είμαστε μίζεροι ή απαισιόδοξοι. Προσωπικά πιστεύω ότι με το ανθρώπινο δυναμικό, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα που διαπιστώνω κάθε μέρα ότι διαθέτουμε, το πρόσημο θα είναι θετικό. Άλλωστε, οι νέες τεχνολογίες δίνουν τη δυνατότητα στην Ελλάδα να καλύψει κενά και να διορθώσει αγκυλώσεις του παρελθόντος, να κάνει τελικά άλμα πέρα από τη φθορά και προς το μέλλον.

«Όλα αλλάζουν γύρω μας πιο γρήγορα από ποτέ. Οι εκθετικές τεχνολογίες της 5ης βιομηχανικής επανάστασης αλλάζουν όχι μόνο τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε, αλλά και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τις επιχειρήσεις. Οι ηγέτες καλούνται όχι μόνο να αντιληφθούν, αλλά κυρίως να αλλάξουν το παιχνίδι. Τώρα».

Cinema

ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΙΣ ΚΑΝΝΕΣ Πώς μια συνάντηση στο 40ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών άλλαξε το παιχνίδι και τη ζωή μας. του Χρήστου Ζαμπούνη

απόσταση ανάμεσα στην Παναγία των Παρισίων και την Κρουαζέτ είναι περί τα 940 χιλιόμετρα. Σήμερα το βρίσκεις αμέσως μέσω της Google. Τότε, έπρεπε να συμβουλευθούμε τον Guide Blue της Cote d’Azur. Το ημερολόγιο έγραφε 5 Μαΐου 1987, όταν ξεκινήσαμε με ενθουσιασμό από τη γαλλική πρωτεύουσα με προορισμό τις Κάννες. Είχαμε καθυστερήσει κατά τι στην ώρα αναχωρήσεως, λόγω εορτασμών στο «Bains Douches». Όταν όμως άνοιξα τη σκεπή της «Πηνελόπης» – έτσι είχα βαπτίσει το Volkswagen decapotable του 1972 που οδηγούσα, επειδή ήταν η μόνη που με περίμενε πάντα–, ξυπνήσαμε για τα καλά. Η διαδρομή στην Autoroute du Soleil, τον Αυτοκινητόδρομο του Ηλίου, διήρκεσε ακριβώς 12 ώρες. Ήταν περασμένα μεσάνυκτα όταν αφήναμε βιαστικά τις αποσκευές μας στο ταπεινό Hotel de France, επί της Rue d’Antibes, όπου μας είχε κρατήσει δωμάτια για να μείνουμε το τουριστικό γραφείο από την Αθήνα. Λίγα λεπτά αργότερα, πίναμε την πρώτη μας σαμπάνια στο μπαρ του Majestic, ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων απέναντι από το Palais de Festival. Λόγω αγνοίας των ενδυματολογικών κανόνων, δεν φροντίσαμε να αλλάξουμε ρούχα και να είμεθα λίγο πιο καταλλήλως habilles, αλλά μαθαίναμε γρήγορα. Από την επομένη, δεν θα βγάλουμε από πάνω μας τα smokings, την επίσημη στολή του Φεστιβάλ. Είμεθα άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, εάν εξαιρέσουμε τη Ροζίτα Σώκου, η οποία καλύπτει, απ’ ό,τι μαθαίνουμε, την εν λόγω διοργάνωση από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Την πληροφορία μάς κοινοποιεί η γραμματεία του Φεστιβάλ, όταν πηγαίνουμε την επομένη το πρωί για τις διαπιστεύσεις μας.

Francis Ford Coppola

Jim Belushi

Clint Eastwood

ε απογοήτευση αντιλαμβανόμεθα ότι η γαλάζια κάρτα μας επιτρέπει την είσοδο μόνο στις δημοσιογραφικές προβολές, η κυριότερη εκ των οποίων είναι η πρωινή, στις οκτώ προ μεσημβρίας, εάν ενθυμούμαι καλώς. Η έτερη είναι απογευματινή, την ώρα του déjeuner, ενώ για την επίσημη βραδινή προβολή χρειάζεται ειδική πρόσκληση ή άλλου χρώματος κάρτα. Δεν είναι σωστό να εξηγήσω πώς προμηθευθήκαμε τις τρεις VIP κάρτες, διότι αντίκειται στους κανόνες καλής συμπεριφοράς να επαίρεται κανείς για τον εαυτό του. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι στις δύο εβδομάδες που διήρκεσε το Φεστιβάλ ζήσαμε σαν βασιλιάδες. Η επίδειξη της χρυσής πλαστικοποιημένης ταυτότητος μας άνοιξε όλες τις πόρτες, ιδίως των δεξιώσεων στις επαύλεις και στις θαλαμηγούς.

Ξεκίνησε, τότε, μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια με τους αδελφούς Ρασσιά, τον Βαγγέλη και τον Άγγελο, η οποία διήρκεσε σχεδόν μία δεκαετία. Στην αρχή στο κραταιό εκδοτικό συγκρότημα «Γραμμή ΑΕ» του Γιώργου Κοσκωτά και στη συνέχεια στον Ελεύθερο Τύπο, των οποίων ήμασταν ανταποκριτές στη Γαλλία. Έως τότε, οι ελάχιστοι Έλληνες απεσταλμένοι από την Αθήνα ήταν κυρίως κριτικοί κινηματογράφου εφημερίδων, άρα παρουσίαζαν μόνο τις ταινίες και έγραφαν τη γνώμη τους γι’ αυτές. Η δική μας διαφοροποίηση συνίστατο στο ότι επικεντρωθήκαμε στις συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών των ταινιών, κατά πρώτο λόγο των ηθοποιών και κατά δεύτερον των σκηνοθετών. Το εγχείρημα δεν ήταν διόλου δεδομένο. Η Ελλάδα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί μια μικρή αγορά για την παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία.

Cinema

Sergio Leone

Isabella Rossellini

Sean Penn

Faye Dunaway

ι εταιρείες παραγωγής, κυρίως του Χόλιγουντ, που διοργανώνουν τις συνεντεύξεις των σταρ επέλεγαν και συνεχίζουν να επιλέγουν μεγάλα έντυπα ή τηλεοπτικά δίκτυα από ισχυρές αγορές, όπως π.χ. οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρεττανία ή η Γαλλία. Επιπλέον, προτιμούσαν και συνεχίζουν να προτιμούν τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, για τον απλούστατο λόγο ότι διαρκούν λιγότερο χρόνο, ενώ μια αντίστοιχη για περιοδικό διαρκεί τουλάχιστον μισή ώρα. Τύχη αγαθή μάς έφερε στα πρώτα μας βήματα να έχουμε την υποστήριξη των Ελλήνων διανομέων, όπως ο Γιώργος Σπέντζος της Twentieth Century Fox. Παραλλήλως, ξημεροβραδιαζόμασταν στις σουίτες που είχαν νοικιάσει για την περίσταση οι κολοσσοί του Χόλιγουντ, αλλά και οι ευρωπαϊκές εταιρείες παραγωγής, στα palaces των Καννών, ήτοι στο Carlton, στο Majestic και στο Martinez. Ένα δίκτυο προσωπικών γνωριμιών με ατζέντηδες και παραγωγούς μάς έδωσε τη δυνατότητα να εισχωρήσουμε δειλά δειλά στον ερμητικά κλειστό κόσμο του κινηματογραφικού star system. Με το θράσος της νιότης, δεν ντρεπόμασταν να απευθυνθούμε, χωρίς να μας συστήσει κανείς, σε όποιον διάσημο αναγνωρίζαμε. Έτσι, για να αναφέρω ενδεικτικώς δύο παραδείγματα, κάναμε τη συνέντευξη

του Εμίρ Κουστουρίτσα, τον οποίο πετύχαμε στο ασανσέρ, και του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο οποίος διάβαζε ανέμελος την εφημερίδα του δίπλα μας σ’ ένα café. Για να είμεθα ειλικρινείς, ορισμένες συνεντεύξεις ήσαν ομαδικές, με απεσταλμένους άλλων μικρών χωρών, όμως είχαμε τη δυνατότητα να διατυπώσουμε ερωτήματα του τύπου «εάν έχετε επισκεφθεί την Ελλάδα» ή τι σημαίνει η χώρα μας και ο πολιτισμός μας για σας». Οι απαντήσεις έκρυβαν συχνά εκπλήξεις, όπως συνέβη με τον Ρομπέρτο Μπενίνι, ο οποίος άνοιξε το πορτοφόλι του και μας έδειξε, τσαλακωμένο δίπλα στα χαρτονομίσματα, το ποίημα του Καβάφη «Η πόλις», που διάβαζε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Την ώρα που διαλέγαμε τις φωτογραφίες, ο Βαγγέλης Ρασσιάς μού υπενθύμισε το περιστατικό με την Κάμερον Ντίαζ, την οποία προσπαθούσε να προμοτάρει η εταιρεία παραγωγής της ως ανερχόμενο αστέρι, και εμείς διστάζαμε να τη συμπεριλάβουμε στα ραντεβού μας, υπό τον φόβο ότι δεν θα δημοσιευθεί σε κανένα περιοδικό της «Γραμμής». Τελικώς, για λόγους αβροφροσύνης, όπως έλεγαν παλαιότερα, ή δημοσίων σχέσεων όπως λένε σήμερα, τη φωτογραφίσαμε και η αποκλειστική συνέντευξή της παραμένει ακόμη στο συρτάρι μου.

Cinema

Ο Βαγγέλης Ρασσιάς στις Κάννες

ΥΠΟΒΡΎΧΙΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΈΣ Στιβαρή κατασκευή, σύγχρονο design και υψηλές προδιαγραφές ποιότητας και ασφάλειας, όπως αρμόζει σε καθαρόαιμα εργαλεία για τον βυθό. Αυτές είναι οι αρετές της καταδυτικής συλλογής Hydroconquest της LONGINES. της Φανής Ζαφράκα-Θεμελίδη

Hydroconquest Full Ceramic: το πιο πρόσφατο μέλος της καταδυτικής οικογένειας της Longines, με κάσα και στεφάνη από μαύρο κεραμικό.

ι ζητάει ένας έμπειρος επαγγελματίας ή ερασιτέχνης δύτης από το ρολόι που φοράει στον καρπό του και τον συνοδεύει στις υποβρύχιες εξερευνήσεις του; Σίγουρα θα πρέπει να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια, που εγγυώνται στον κάτοχό του ασφάλεια κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης. Γιατί, πέρα από μια ωραία αισθητική εικόνα, το βασικό ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι αναμφισβήτητα η άρτια κατασκευή και η μηχανική αξιοπιστία. Για να χαρακτηρίζεται ένα ρολόι ειδικό για καταδύσεις, πρέπει κατ’ αρχάς να μπορεί να αντέχει σε πιέσεις 30 ατμοσφαιρών, να μπορεί δηλαδή να φτάνει άφοβα σε βάθος 300 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και να παραμένει αλώβητο και απολύτως λειτουργικό. Να διαθέτει κάσα που σφραγίζει ερμητικά και δεν επιτρέπει την είσοδο υγρασίας στο εσωτερικό, με βιδωτό πίσω καπάκι, διαβαθμισμένη στεφάνη που περιστρέφεται μόνο προς μία

κατεύθυνση, ώστε να αποφεύγεται αθέλητος χειρισμός της, βιδωτή κορόνα, ιδανικά με πλευρικό σύστημα προστασίας ώστε να προστατεύεται από χτυπήματα, καθώς και ένα ευανάγνωστο καντράν με φωσφορίζουσα επίστρωση SuperLuminova σε όλες τις ενδείξεις και τους δείκτες, ώστε να εξασφαλίζεται απόλυτη ευκρίνεια στο σκοτάδι του βυθού. Επιπλέον, το ρολόι αυτό θα πρέπει να διαθέτει εργονομικό λουράκι ή μπρασελέ, με κούμπωμα ασφαλείας και δυνατότητα επέκτασης, ώστε να μπορεί να φορεθεί και πάνω από καταδυτική στολή. Όλες αυτές τις αρετές τις βρίσκει κανείς στα νέα μοντέλα της συλλογής Hydroconquest της Longines, τα οποία έχουν γεννηθεί για να διαπρέπουν στον βυθό. Εκτός από τις υψηλές προδιαγραφές κατασκευής και τα αυστηρά κριτήρια ασφαλείας βεβαίως, η παλαίμαχη ελβετική ωρολογοποιία

Χρονογράφος της συλλογής Hydroconquest, με ατσάλινη κάσα 41 χιλιοστών, κεραμική στεφάνη και αυτόματο μηχανισμό με column-wheel και 54 ώρες power reserve.

Ένα από τα «απλά» αυτόματα μέλη της οικογένειας Hydroconquest, με μπλε καντράν, ασορτί κεραμική στεφάνη και ατσάλινο μπρασελέ.

φρόντισε ώστε τα ρολόγια της να είναι και καλαίσθητα, με μοντέρνο ύφος και ωραία εμφάνιση στον καρπό, προκειμένου να μπορούν να φοριούνται, όχι μόνο στις υποβρύχιες εξορμήσεις, αλλά και σε κάθε στιγμή της καθημερινής ζωής του κατόχου τους. Κυκλοφορούν σε δύο τύπους μοντέλων: απλά αυτόματα σε δύο μεγέθη κάσας (41 και 43 χιλιοστά) και αυτόματους χρονογράφους με διάμετρο 41 χιλιοστά. Όλα τα Hydroconquest –πλην ενός– είναι ατσάλινα και διατίθενται σε τρεις χρωματισμούς του καντράν και της στεφάνης: μαύρο, γκρι και μπλε. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και μια all-black έκδοση με κάσα από μαύρο κεραμικό. Η στεφάνη τους έχει οδοντωτή περιφέρεια για καλύτερο χειρισμό ακόμα και με καταδυτικά γάντια, ενώ η επιφάνειά της καλύπτεται από έναν κεραμικό δακτύλιο, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ανθε-

κτική και να μη χαράζει. Στα απλά αυτόματα υπάρχει ένδειξη ημερομηνίας στο 3, ενώ στους χρονογράφους στο 4:30. Μηχανικά υποστηρίζονται από δύο ελβετικούς μηχανισμούς υψηλής αξιοπιστίας, με 64 και 54 ώρες αυτονομίας αντίστοιχα. Τα Hydroconquest συνδυάζονται είτε με ατσάλινο μπρασελέ τριών συνδέσμων με σατινέ και γυαλιστερή υφή είτε με λουράκι από καουτσούκ στο ίδιο χρώμα με το καντράν και τη στεφάνη. Η τιμή των απλών αυτόματων είναι 1.420 € και των χρονογράφων 2.170 €. www.longines.com Αποκλειστικός αντιπρόσωπος: Swatch Group Greece (τηλ. 210-9565656) 69

Cinema WILD THING ÓSCAR ISAAC

Courtesy of CBS Films

της Μαριανίνας Πάτσα

«Δ

εν μπορείς να προσπαθήσεις να είσαι αυθεντικός. Είτε θα είσαι είτε όχι». Óscar Isaac. Μοίρασε τα νεανικά χρόνια ανάμεσα σε punk συγκροτήματα και την ηθοποιία. Το ατίθασο αγόρι που γεννήθηκε στη Γουατεμάλα και κατέκτησε το Hollywood, όταν ήρθε η στιγμή να διαλέξει τοn δρόμο του, δεν δίστασε καθόλου. Μίκρυνε το όνομά του από Óscar Isaac Hernández Estrada σε σκέτο Óscar Isaac και βήμα βήμα βρέθηκε με μια Χρυσή Σφαίρα στα χέρια. Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει από το «Inside Llewyn Davis» (2013) των αδερφών Coen, το δράμα «A Most Violent Year» (2014), το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας «Ex Machina» (2015), το βιογραφικό δράμα για τη ζωή του Van Gogh «At Eternity’s Gate» (2018), μέχρι τα νεότερα «Star Wars» και το «Triple Frontier». Αν και ο ηθοποιός προτιμά να αφήνει τη δουλειά του να μιλάει για εκείνον, καμιά φορά αφηγείται τις ενδιαφέρουσες ιστορίες της ζωής του. Την πρώτη του αποβολή την παίρνει στην ηλικία των 12 ετών. Κατά τη διάρκεια σχολικής

επίσκεψης σε μια εξωτική φάρμα, τρυπώνει στους περιφραγμένους χώρους και χαϊδεύει όλα τα ζώα. Ο ιδιοκτήτης της φάρμας παραπονιέται. Του γίνεται επίπληξη. Όταν ο Oscar επιστρέφει στο σχολείο, παίρνει έναν πυροσβεστήρα και τον ανοίγει μέσα στο γυμναστήριο, γεμίζοντας τον τοίχο με ένα «κάρο» βρισιές. Η μουσική τον ενδιαφέρει από νεαρή ηλικία. Μεγαλώνει στο Μαϊάμι, παίζοντας μικρούς ρόλους σε παραγωγές αλλά κυρίως «τζαμάροντας» με πολλά ντεσιμπέλ, σε punk μπάντες όπως οι The Worms και The Heterosexuals Closet. Όταν έρχεται η ώρα να διαλέξει, ο Isaac δεν έχει δίλημμα. Γίνεται αποδεκτός στο διάσημο σχολείο Juilliard το 2001. Εκεί βρίσκεται συμμαθητής με την Jessica Chastain, μελλοντική του συνεργάτιδα στο «A Most Violent Year» (2014). Ο πρώτος σημαντικός κινηματογραφικός του ρόλος έρχεται στην ταινία «The Nativity Story» (2006). Παίρνει μέρος σε φιλμ όπως τα «The Life Before Her Eyes» (2007) και «Body of Lies», δίπλα

στους Leonardo DiCaprio και Russell Crowe. Το 2009 παίζει στο «Agora» μαζί με τη Rachel Weisz. Την ίδια χρονιά, η αυστραλιανή ταινία «Balibo» και ο ρόλος του ως προέδρου του Ανατολικού Τιμός τού χαρίζουν το AACTA Award Καλύτερου Δεύτερου Ρόλου. Για το «Inside Llewyn Davis», την ταινία των αδελφών Coen που έδωσε στον Isaac την πρώτη του υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα, ο ηθοποιός άφησε εκτός του καστ μεγάλα ονόματα όπως ο

Ryan Reynolds, ο Casey Affleck και ο Michael Fassbender. Η ερμηνεία του ως ο πολιτικός Nick Wasicsko, στη μίνι σειρά του HBO «Show Me a Hero» (2015) του εξασφάλισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού. Στα τελευταία «Star Wars» τον απολαύσαμε να ενσαρκώνει τον πιλότο Poe Dameron. Αυτή την περίοδο έχει σε προπαραγωγή τρεις ταινίες. Μία από αυτές είναι και η πολυαναμενόμενη επιστροφή του θρυλικού «Dune», σε σκηνοθεσία Denis Villeneuve.

Interview

Hope

ΣΤΈΦΑΝΟΣ ΧΑΝΔΑΚΆΣ της Κέλλυς Σταυροπούλου Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής

ίναι πάντα μια καλή ιδέα να μιλήσεις με τον Στέφανο Χανδακά (MD, MBA, PhD, Μαιευτήρα-Γυναικολόγο Ενδοσκοπικό Χειρουργό), που το 2015 εμπνεύστηκε και ξεκίνησε το εγχείρημα της HOPEgenesis. Στόχος του ήταν, προσφέροντας εθελοντικά ιατρική περίθαλψη, να βοηθήσει γυναίκες που ζουν σε ακριτικές περιοχές της Ελλάδας να βιώσουν τη μητρότητα και απώτερος σκοπός του το να συμβάλει στη μείωση της υπογεννητικότητας. Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της δράσης της HOPEgenesis αποδεικνύουν κάτι που ήδη ξέρουμε: ότι αρκεί να πιστέψει ένας στο θαύμα προκειμένου να συμβεί. Πώς συλλάβατε την ιδέα για τη HOPEgenesis; Από το 2007, ταξιδεύοντας εθελοντικά με ομάδα γιατρών και εθελοντών στα νησιά του Αιγαίου, παρατήρησα μια σταδιακή μείωση των γεννήσεων. Οι γυναίκες των ακριτικών αυτών νησιών σταδιακά έπαψαν να κάνουν παιδιά, και αυτό ήταν ένα θέμα που έπρεπε να διερευνηθεί. Παράλληλα, οι γυναίκες που αποφάσιζαν να κυοφορήσουν είχαν ελάχιστη έως μηδενική ιατρική παρακολούθηση, γεγονός που ως άνθρωπος και ως γιατρός δεν μπορούσα να το δεχτώ για μια ευρωπαϊκή χώρα στον 21ο αιώνα. Ερευνώντας λίγο βαθύτερα, ήρθα αντιμέτωπος με το αρνητικό πρόσημο γεννήσεων-θανάτων και αντιλήφθηκα το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα, που άρχισε να γιγαντώνεται στα χρόνια της κρίσης και να εμφανίζεται οξύτερο σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως οι Φούρνοι, που κατέγραφαν έως και μηδενικές γεννήσεις. Κάνοντας την ανάγκη πράξη, το 2015 ιδρύσαμε τη HOPEgenesis, με σκοπό να παρέχουμε ολοκληρωμένη ιατρική περίθαλψη και υποστήριξη στις γυναίκες που μένουν σε απομακρυσμένα μέρη και έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρικές υποδομές, από τη στιγμή που μένουν έγκυοι έως και την ημέρα του τοκετού τους, καλύπτοντας όλα τα έξοδα που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη τους, τον τοκετό, τη μεταφορά και τη διαμονή τους σε περιοχές κοντά στην περιοχή μόνιμης κατοικίας τους στις οποίες δρα η ιατρική ομάδα της HOPEgenesis. Αισθάνεστε δικαιωμένος με το αποτέλεσμα; Η οργάνωση λαμβάνει καθημερινά μηνύματα με ευχαριστίες των γυναικών, που εκφράζουν την αμέριστη χαρά και ευγνωμοσύνη τους, πράγμα που δίνει ελπίδα σε όλη την ομάδα της HOPEgenesis. Η εντυπωσιακή αύξηση των γεννήσεων στις 354 απομακρυσμένες περιοχές της δράσης μας επίσης αποτελεί μια επιβεβαίωση. Μέχρι στιγμής αριθμούμε περισσότερες από 160 γυναίκες στο πρόγραμμά μας, έχουν γεννηθεί περισσότερα από 90 μωρά και αναμένονται να

γεννηθούν άλλα 80 τους αμέσως επόμενους μήνες. Ως εκ τούτου, νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση που η HOPEgenesis είναι μέρος της λύσης στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Περιγράψτε μου μια πολύ έντονη στιγμή που είχατε κατά τη διάρκεια του έργου σας στη HOPEgenesis. Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ. Η πιο συγκινητική στιγμή που μου έρχεται στο μυαλό είναι η γέννηση του πρώτου μωρού μας από τη Θύμαινα, του μικρού Μηνά, του οποίου έχω την τιμή να είμαι νονός. Η HOPEgenesis βρέθηκε στον τόπο όπου είχε να ακουστεί παιδική φωνούλα πάνω από πέντε χρόνια και συνέβαλε ώστε να αισθανθεί η μητέρα την ασφάλεια που απαιτείται και να μπορέσει να γεννήσει το μωρό της, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο ξανά την ελπίδα στη Θύμαινα για σταδιακή αναβίωση του πληθυσμού της. Το πιο ενθαρρυντικό είναι ότι μετά τον Μηνά έχουν υπάρξει και άλλες γεννήσεις στο νησί, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται ο κοινωνικός ιστός της τοπικής κοινωνίας. Μιλήστε μου για τη βράβευση από την ΕΕ στις Βρυξέλλες. Είναι ιδιαίτερη τιμή για εμάς που λάβαμε το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη 2018. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που βλέπουμε ότι οι προσπάθειες της ομάδας μας αναγνωρίζονται και εκτιμώνται τόσο από την Ελληνική Επιτροπή όσο και από την Κεντρική Επιτροπή Αξιολόγησης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δίνοντάς μας τη δύναμη να συνεχίσουμε αποτελεσματικά το έργο μας. Υπάρχουν νέα και μελλοντικά σχέδια για τη HOPEgenesis; Προσανατολισμένοι στον στόχο μας, που είναι όλες οι γυναίκες να έχουν ίσα δικαιώματα απέναντι στη μητρότητα, ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας τους και την οικονομική τους κατάσταση, το επόμενο στάδιο ανάπτυξης της οργάνωσής μας είναι η αύξηση του αριθμού των ωφελούμενων γυναικών και η επέκταση του προγράμματος σε περισσότερες περιοχές. Πολύ σημαντική βεβαίως είναι και η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση και η εκπαίδευση φορέων για το μείζον πρόβλημα της υπογεννητικότητας μέσω της αύξησης των οδοιπορικών μας στις περιοχές ανά την Ελλάδα όπου το πρόβλημα εμφανίζεται οξύτερο. Πλέον συνεργαζόμαστε με πανεπιστημιακούς φορείς, όπως το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, για την πρόταση συλλογικών λύσεων. Επιπλέον, ξεκινήσαμε την παροχή υπηρεσιών θεραπειών υπογονιμότητας σε γυναίκες ακριτικών νησιών που επιθυμούν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα γονιμότητας.

Insta

MANCODE INSTAGRAM Follow us on Instagram MANCODE Stylish Society.

mancodemag 74

mancodemag 75

mancodemag 76

Insta

mancodemag 77

Gamma-Rapho / Getty Images / Ideal Image

Opinion

YES oR NO του Χρήστου Ζαμπούνη • Οι εκπομπές βιβλίου στην τηλεόραση.

• Οι εκπομπές «τηλεαλήθειας» στην ιδιωτική τηλεόραση.

• Ο χαρακτηρισμός «φλερτ».

• Ο χαρακτηρισμός «γκόμενα».

• Η διατροφική αξία των καρπών, ξηρών τε και χλωρών.

• Η επικινδυνότης ορισμένων επεξεργασμένων τροφών.

• Οι μετακινήσεις πολιτικών χωρίς συναλλαγή.

• Ο «μηδισμός» στην πολιτική.

• Τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος που εξοβέλισαν τα πλαστικά καλαμάκια.

• Τα καλαμάκια ούτως ή άλλως.

• Η βελτίωσις του επενδυτικού κλίματος.

• Η επιδοματική πολιτική της κυβερνήσεως.

• Το όψιμο ενδιαφέρον του Υπουργείου Πολιτισμού για την αποκατάσταση του ανακτόρου του Τατοΐου.

• Η εγκατάλειψις του Βασιλικού Κτήματος του Τατοΐου από τότε που περιήλθε στο Δημόσιο.

• Η αποκάλυψις σκανδάλων με συνέπειες.

• Οι αντιστρόφως ανάλογες, παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις, άρσεις ασυλίας.

• Το πωλητήριο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

• Η πλειονότης των souvenirs στα τουριστικά καταστήματα.

• Τα απομακρυσμένα νησιά που αποτελούσαν πάντοτε το καταφύγιο των αριστοκρατών.

• Τα υδροπλάνα στην Πάτμο.

Fashion

FRIDA KAHLO LOVER Η επαναστατική αισθητική της Frida Kahlo με την πολυχρωμία και τον πλουραλισμό. Η Frida έζησε νωρίς και έφυγε νωρίς. Το Μεξικό τη γέννησε, ο κομμουνισμός την ξεγέλασε, αυτή όμως παρέμεινε ένα σύμβολο. Πιστή στην εκκεντρικότητά της. Η Frida μας αρέσει πολύ και φωτογραφίσαμε πάνω σε χαλιά της αισθητικής της. Thalis

Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής Styling: Μαριάνα Λαλαούνη Styling assistant: Ιωάννα-Ζωή Λωρίδα Make up/hair: Θάνος Μόλος (D-tales) Βοηθός φωτογράφου: Νάντια Παναγοπούλου Μοντέλο: Παναγιώτης Αγκαβανάκης (Χ-RAY) Παραγωγή: Μαρία Παναγιωτονάκου Ευχαριστούμε θερμά την Georgia Argyriou για την ευγενική παραχώρηση των χαλιών. xaliglyfada.gr

Σακάκι ZARA, πικέ παντελόνι DIMITRIS PETROU, μεταξωτό μαντήλι Χριστάκης, δαχτυλίδι Blacdog, Sotris καπέλο και Bolo Tie από προσωπική συλλογή.

Αριστερά: Σταυρωτό σακάκι Nikos Apostolopoulos, βερμούδα Zara, μεταξωτό μαντίλι Xριστάκης, καρφίτσα Αnn Demeulemeester Sotris, κάλτσες Calzedonia, γυαλιά οράσεως Native sons, Johnnie Rousso, chevalier Honor, Attica, παπούτσια από προσωπική συλλογή. Δεξιά: Κοστούμι Nikos Apostolopoulos, μαντίλι Χριστάκης, γυαλιά οράσεως Celine, Tartaras, βραχιόλιa mawi & haute, Sotris. 82

Fashion

Γυαλιά ηλίου, Different, Johnnie Rousso. Κeychain, John Galiano, Sotris. Δαχτυλίδια, Minas. 84

Fashion

Αριστερά: Robe de chambre Nikos Apostolopoulos, μενταγιόν MANCODE. Δεξιά: Σακάκι Nikos Apostolopoulos, παντελόνι John Varvatos, Attica, βραχιόλι και δαχτυλίδι HONOR, Attica. Bolo tie από προσωπική συλλογή. 85

Σταυρωτό κοστούμι και παπούτσια Ιmpero Uomo, μαντίλι και pochet Nikos Apostolopoulos, γυαλιά οράσεως Cutler and Gross, Tartaras. Μπαστούνι από προσωπική συλλογή. 86

Fashion

Επάνω: Σταυρωτό σακάκι DIMITRIS PETROU, φουλάρι TRAITS, Sotris κόσμημα Goti, Sotris. Κάτω: Σακάκι ZARA. 87

Μεταξωτή robe de chambre Χριστάκης, σακάκι Dries van Noten, Sotris, παντελόνι Paul Smith, Attica, γυαλιά οράσεως Celine, Tartaras, pochet Χριστάκης, βραχιόλι HONOR, Attica, μενταγιόν MANCODE.

Fashion

FULL METAL JACKET Επτά classic sport προτάσεις για τον ανδρικό καρπό, με κοινό παρονομαστή καλοσχεδιασμένες, στιβαρές κάσες από ανοξείδωτο χάλυβα, οι οποίες περιβάλλουν και προστατεύουν ελβετικούς μηχανισμούς υψηλών επιδόσεων. Φωτογραφίες: Σπύρος Αναστασάτος, Styling: Μάνθος Δελλατόλας, Επιμέλεια ρολογιών: Φανή Ζαφράκα-Θεμελίδη

LONGINES Heritage Avigation BigEye με βιδωτή κάσα 41 mm από ατσάλι, κρύσταλλο ζαφειριού, αποκλειστικό αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου με 54 ώρες ενεργειακής αυτονομίας και καφέ λουράκι από παλαιωμένο δέρμα (Swatch Group Greece). TISSOT PRS 516 Chronograph με ατσάλινη κάσα 42 mm, στεγανή μέχρι 100 μ., στεφάνη με ταχυμετρική κλίμακα, ελβετικό quartz μηχανισμό και μπρασελέ από ανοξείδωτο ατσάλι 316L (Swatch Group Greece). HAMILTON Intra-Matic Auto Chrono με ατσάλινη κάσα 40 mm, στεγανή μέχρι 100 μ., κρύσταλλο ζαφειριού, αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου με 60 ώρες ενεργειακής αυτονομίας και λουράκι από δέρμα (Swatch Group Greece). 90

Style

ROLEX Oyster Perpetual Yacht-Master II με ατσάλινη κάσα 44 mm, στεγανή μέχρι 100 μ., περιστρεφόμενη μπλε κεραμική στεφάνη, αυτόματο μηχανισμό με δυνατότητα αντίστροφης μέτρησης regatta και ατσάλινο μπρασελέ (Rolex Hellas). TAG HEUER Carrera Calibre Heuer 01 με ατσάλινη κάσα 43 mm, στεγανή μέχρι 100 μ., στεφάνη με ταχυμετρική κλίμακα, skeleton καντράν, αυτόματο μηχανισμό χρονογράφου με ημερομηνία και ατσάλινο μπρασελέ (Gofas Jewelry). OMEGA Speedmaster Professional Moonwatch με ατσάλινη κάσα 42 mm, στεφάνη με ταχυμετρική κλίμακα, τον κουρδιστό μηχανισμό χρονογράφου 1861 που φορέθηκε στη Σελήνη και μπρασελέ από ατσάλι (Swatch Group Greece). BULGARI Octo Roma με open-back κάσα 41 mm και μπρασελέ από ατσάλι, καντράν από μαύρη λάκα με απλικέ ενδείξεις και αυτόματο μηχανισμό με 42 ώρες ενεργειακής αυτονομίας (Ora Kessaris). 91

Ψάθινο καπέλο Barbour (Notos). Δερμάτινο bomber τζάκετ Boss (Boss Stores). Γυαλιά ηλίου Fila (De Rigo Hellas). Πλεχτή και ελαστική ζώνη Boss (Boss Stores). Βαμβακερό πουκάμισο The Bostonians (Notos). Πλεχτή γραβάτα, chinos παντελόνι και σουέντ boat shoes, όλα Boss (Boss Stores). 92

Style

Τζόκεϊ, αμάνικο τζάκετ, ζώνη-ιμάντας, φλοράλ πουκάμισο, βαμβακερό παντελόνι και sneakers όλα Napapijri (Attica the Department Store). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo Hellas). 93

Ψάθινο καπέλο Barbour, τζάκετ αμάνικο The Bostonians και ζώνη-ιμάντας Nautica (Notos). Βαμβακερό Τ-shirt Dsquared2 και βαμβακερό παντελόνι Tommy Hilfiger (Attica the Department Store). Γυαλιά ηλίου Police (De Rigo Hellas). Boat shoes από καμβά Skechers (www.skechers.com). 94

Style

Τζάκετ και βαμβακερό T-shirt Barbour (Notos). Τζόκεϊ, δερμάτινη πλεχτή ζώνη και βαμβακερό παντελόνι chinos Dsquared2 (Attica the Department Store). Γυαλιά ηλίου Trussardi (De Rigo Hellas). Sneakers Skechers (www.skechers.com). 95

Conde Nast Collection / Getty Images/Ideal Image

Wellness

ΠΡΟΛΗΨΗ: Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ του Βησσαρίωνα Ζέρβα

ο ανθρώπινο σώμα δεν είναι σχεδιασμένο να βρίσκεται σε καθιστή θέση ή να εργάζεται σε μη ανατομική στάση για μεγάλο χρονικό διάστημα, διότι υπόκειται σε μεγάλες φορτίσεις διάτασης αφενός και σε πρόκληση παθολογικών μυϊκών σπασμών αφετέρου. Παρ’ όλα αυτά, δυστυχώς, στα περισσότερα επαγγέλματα είναι συνηθισμένες τέτοιες μη εργονομικές στάσεις. Συνεπώς, ένα καλά σχεδιασμένο περιβάλλον απασχόλησης και μια εργονομική καθιστή στάση κρίνονται απαραίτητα για την πρόληψη και την αποφυγή μυοσκελετικών προβλημάτων που προκαλεί ο σύγχρονος τρόπος εργασίας. Στον χώρο εργασίας συχνά παρατηρούνται συμπτώματα πόνου και δυσκαμψίας σε διάφορα σημεία του σώματος, κυρίως λόγω λανθασμένης στάσης. Παρακάτω περιγράφονται κάποιες ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις που είναι δυνατόν να εκτελούνται από τους εργαζομένους τρεις με τέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της εργασίας τους για την πρόληψη και την αποφυγή τέτοιων δυσάρεστων καταστάσεων. Σε περίπτωση που οι παρακάτω ασκήσεις προκαλούν πόνο ή μούδιασμα, θα πρέπει να διακόπτονται και ο εργαζόμενος να απευθύνεται στο αρμόδιο τμήμα Wellness για τη λήψη εξειδικευμένων συμβουλών. Γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να γίνεται πρώτα αξιολόγηση και επίδειξη από τον ειδικό θεραπευτή. ΑΝΩ ΑΚΡΑ Όρθιοι ή καθιστοί σε μια καρέκλα: • Πιέστε με το αριστερό χέρι τον αγκώνα του δεξιού χεριού προς τα πίσω. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. Επαναλάβατε στην αντίθετη πλευρά. • Δέστε τα χέρια και τεντώστε προς τα εμπρός. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. • Δέστε τα χέρια και τεντώστε προς τα πάνω. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. • Κρατήστε τον δεξιό καρπό σε έκταση με τη βοήθεια του άλλου χεριού. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. Επαναλάβατε το ίδιο για την κάμψη. Επαναλάβατε για το αντίθετο χέρι.

ΑΥΧΕΝΑΣ-ΘΩΡΑΚΑΣ Όρθιοι ή καθιστοί: • Ανασηκώστε τους ώμους 10 φορές. • Κάντε κάμψη του αυχένα αριστερά. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. Επαναλάβατε δεξιά. • Πιέστε τον αυχένα προς τα πίσω, με σκοπό τον ευθειασμό του. Επαναλάβατε 10 φορές. • Στρίψτε το κεφάλι προς τα αριστερά. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. Επαναλάβατε δεξιά. • Δέστε τα χέρια πίσω από τον αυχένα. Προσπαθήστε να ενώσετε τις ωμοπλάτες σας. Επαναλάβατε 10 φορές. • Κάντε κάμψη του αυχένα. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. • Τοποθετήστε τα χέρια σας στην περιοχή της μέσης.Κάντε έκταση της σπονδυλικής στήλης. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. • Τοποθετήστε το αριστερό χέρι στη μέση. Εκτελέστε πλάγια κάμψη προς τα αριστερά. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. Επαναλάβατε για την αντίθετη μεριά. ΜΕΣΗ: Ξαπλωμένοι, με λυγισμένα γόνατα: • Στρίψτε τον κορμό σας προς τα αριστερά, κρατώντας τα χέρια δεμένα μπροστά σας, στο ύψος των ώμων. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. Επαναλάβατε για την αντίθετη μεριά. • Προκαλέστε οπίσθια κλίση στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Διατηρήστε τη θέση αυτή για 10 sec. Η χρόνια καταπόνηση που δέχονται οι δομές του σώματος κατά τη διάρκεια της εργασίας παρουσιάζεται ως κύρια αιτία μυοσκελετικών παθήσεων και συνδρόμων υπέρχρησης. Το παραπάνω πρόγραμμα ασκήσεων σκοπό έχει την ήπια διάταση και την ενδυνάμωση των δομών αυτών, καθιστώντας τες πιο ανθεκτικές σε φορτία και συμβάλλοντας έτσι στην εύρυθμη λειτουργία τους.

* Ο Βησσαρίων Ζέρβας είναι πτυχιούχος του School of Physical Education & Sport Science (Aristotle University), Master στο Holistic Health Care & Rehabilitation (CL Pennsylvania University), πιστοποιημένος σύμβουλος «Ολικού Μυαλού» (HBDI), ειδικός επιστημονικός σύμβουλος στην ολιστική θεραπευτική-πρόληψη και

αποκατάσταση μυοσκελετικών παθήσεων. Διαθέτει πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση στελεχών επιχειρήσεων και αθλητών στους τομείς Holistic Health & Wellness, Corrective Training, Nutri Detox. Contact info: zervvis@yahoo.gr

MANCODE StYlish CaNdle To Mancode Oriental Monastery Candle αποτελεί ένα vintage μονοπάτι του σύγχρονου ταξιδιώτη σε όλες τις αισθήσεις. Cedarwood εμπλουτισμένο με πολύτιμα καρυκεύματα σε μια μυστική αυλή. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης. 98

Style

MANCODE HAVANA EAU DE PARFUM

TRAVELLERS ATTITUDE Δέρμα, πούρο, ξύλο κέδρου και κουβανέζικα λουλούδια συνδυάζονται σε ένα eau de parfum με τον χαρακτήρα ενός ταξιδιώτη του κόσμου και την αυθεντική αίσθηση της Αβάνας. Διαθέσιμο στο mancodeshop.com και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης. 99

Interview

100

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΉΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΑΣΊΛΗΣ ΛΥΚΟΜΉΤΡΟΣ της Κέλλυς Σταυροπούλου Φωτογράφος: Aris Rammos

υνηθίζουμε να λέμε ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει πρότυπο σε έναν μόνο τομέα. Κάποιος είναι άριστος επιχειρηματίας, κάποιος άλλος διαπρέπει στην επιστήμη του και κάποιος άλλος διακρίνεται μέσα από τον αθλητισμό. Ο Βασίλης Λυκομήτρος είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου που τα έχει καταφέρει σε δύο πυλώνες. Πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής κωπηλασίας με συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ και εξαίρετος γιατρός με ειδικότητα στη Χειρουργική Ορθοπεδική, σε κάνει να αναρωτιέσαι πόση γνώση και δύναμη μπορεί να «χωρέσει» στον ίδιο άνθρωπο. Πόση αφοσίωση γίνεται να δώσει ο ίδιος άνθρωπος σε διαφορετικά και απαιτητικά αντικείμενα. Ως παιδί ξεκίνησε με την κολύμβηση, αλλά σταμάτησε νωρίς, καθώς ο προπονητής του υπέδειξε στον πατέρα του ότι «το παιδί δεν έχει γερά πνευμόνια». Λίγα χρόνια μετά, όταν μετακόμισαν οικογενειακώς στον Βόλο, θέλησε να μπει στην ομάδα κωπηλασίας, για να κερδίσει την καταξίωσή του ως νέος στη μικρή κοινωνία της πόλης. «Ήταν ένας τρόπος να εκτονώνουμε την ορμή μας ως νέοι, σε μια γειτονιά που ξυπνούσε έντονα ένστικτα». Όπερ και εγένετο. Ο τελικός απολογισμός από αυτή την περιπέτεια, που ξεκίνησε στην εφηβεία του, ήταν 17 χρυσά πανελλήνια μετάλλια, 6 χρυσά βαλκανικά, 2 χάλκινα στο παγκόσμιο εφήβων και η 5η θέση για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Αν τον ρωτήσει κανείς σήμερα τι του προσέφερε ο αθλητισμός που δεν μπορούσε να βρει αλλού, απαντάει: «Την επαφή με τη φύση και το κίνητρο να ξεπεράσω τις δυνάμεις μου». Ανάλογα ξεπέρασε, και συνεχίζει να ξεπερνά, τις δυνάμεις του μέχρι σήμερα, που διαπρέπει ως ένας από

τους καλύτερους ορθοπεδικούς χειρουργούς στην Ελλάδα. Η απόφασή του να δώσει εξετάσεις για την ιατρική ήρθε, συν τοις άλλοις, και με την ιδέα ότι: «Ως πρωταθλητής ήξερα την ανατομία και τις λειτουργίες του σώματός μου. Τις ήξερα, αλλά ήθελα να μάθω τι υπάρχει από πίσω». Το 1981 μπήκε στην Ιατρική Αθηνών και ξεκίνησε μια πορεία με εξίσου πολλά «νοητά» μετάλλια. Το 1998 κέρδισε την Ευρωπαϊκή Υποτροφία για τη Σπονδυλική Στήλη και τη Σκολίωση και στη συνέχεια επισκέφτηκε 12 μεγάλα νοσοκομεία της Ευρώπης. Ακολούθησε η θητεία του στο νοσοκομείο Hope Hospital στο Manchester της Αγγλίας, όπου ορίστηκε ως εκπρόσωπος γιατρός της ποδοσφαιρικής ομάδας Manchester United. Μέχρι σήμερα, που έχει επιστρέψει στη χώρα του και έχει μεταπηδήσει από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, έχει ισιώσει πολλά σώματα… «Το μεγαλύτερο δώρο είναι όταν μπαίνει στο ιατρείο μου ένας νέος άνθρωπος, που πριν από την εγχείρηση δεν μπορούσε να περπατήσει και τώρα τον βλέπω να βαδίζει περήφανα και χαμογελώντας προς το μέρος μου για να με ευχαριστήσει». Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η καρδιά του ανήκει πάντα στον αθλητισμό. Μιλώντας μαζί του και ρωτώντας τον αν έχει αισθανθεί μεγαλύτερη καταξίωση ως γιατρός ή ως κωπηλάτης, δεν απαντάει ευθέως, αλλά βλέπεις την απάντηση στα μάτια του. Μάλλον θυμάται κάποια από εκείνες τις φορές που δεν όριζε το σώμα του, το έβλεπε να ξεπερνά τις δυνάμεις που νόμιζε ότι είχε για να δώσει λίγη ακόμα ταχύτητα στα σκάφος. Πώς να μην κάνεις τον συνειρμό με την αρχαία Ελλάδα όπου όποιος διέπρεπε, διέπρεπε παντού; Πώς να μην ανακαλέσεις το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί»; Και πώς να μη θεωρήσεις τον Βασίλη Λυκομήτρο παράδειγμα προς μίμηση;

101

Getty Images / Ideal Image

Εντυπωσιακή άποψη των φωτεινών επιγραφών των καζίνο και των ξενοδοχείων κατά μήκος της οδού Fremont στο Λας Βέγκας της Νεβάδα, το 1955. Ορατά είναι τα σήματα των Golden Nugget, Club Lucky Strike, Pioneer Club (ο τεράστιος καουμπόι από νέον που ονομάζεται Vegas Vic) ,Vegas Club, Boulder Club και το Hotel Apache, μεταξύ άλλων.

102

WHAT HAPPENS IN VEGAS του Μισέλ Νικολαρέα

ην αποκαλούν «Sin City», πόλη της αμαρτίας, πράγμα που είναι τουλάχιστον ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι το Las Vegas οφείλει την ύπαρξή του στην Εκκλησία των Μορμόνων και στη χρηματοδότηση της τράπεζάς τους. Το LV, που σε «ελεύθερη μετάφραση» θα ονομαζόταν «Λιβαδειά», πήρε το όνομά του από τον Ισπανό έμπορο Antonio Armijo, ο οποίος, περνώντας από την περιοχή το 1829 και αντικρίζοντας την ελάχιστη βλάστηση που υπήρχε, αναφώνησε ειρωνικά: «Διασχίσαμε την έρημο και φτάσαμε στα λιβάδια (Las Vegas). Η ευρύτερη περιοχή, αλλά και ολόκληρη η πολιτεία της Νεβάδα, είναι η πιο ξηρή και άνυδρη επαρχία της Βόρειας Αμερικής». Η ιστορία της πόλης βασίζεται αποκλειστικά σε «ειρωνικά» γυρίσματα της τύχης και σε «δίπολα» αντικρουόμενων συμφερόντων, όπως η σχέση της Εκκλησίας των Μορμόνων με τον τζόγο και η χρηματοδότηση των καζίνο από την τράπεζά της. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι πρώτοι Μορμόνοι έφτασαν στην περιοχή το 1855, με σκοπό την εξάπλωση της θρησκείας τους. «Κυνηγημένοι» από την ανατολική ακτή της Αμερικής, αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην άγονη και αφιλόξενη περιοχή όπου βρίσκεται το LV. Κανείς δεν ήθελε να πάει εκεί, κανείς δεν θα τους έδιωχνε. Σ’ ένα γύρισμα της τύχης το 1905, ο Αμερικανικός Σιδηρόδρομος αποφασίζει να κάνει στάση στην περιοχή, καθώς το ταξίδι προς την Καλιφόρνια ήταν πολυήμερο και κουραστικό. Με την άφιξη του πρώτου τρένου ουσιαστικά ιδρύθηκε και η πόλη. Η πρώτη μεγάλη ανάπτυξη ήρθε το 1931, με την κατασκευή του φράγματος Χούβερ. Χιλιάδες εργάτες από όλη την Αμερική, που προσπαθούσε να συνέλθει από το Κραχ του 1929, βρέθηκαν ξαφνικά σε απόσταση αναπνοής από το LV. Η πόλη έγινε η «όαση» που οι εργάτες έψαχναν για να «σβήσουν» την κούρασή τους, πίνοντας μια κρύα μπίρα, κάνοντας ένα δροσερό μπάνιο ή ξοδεύοντας το μεροκάματό τους στο τοπικό καζίνο-πορνείο. Ο τζόγος και η πορνεία ήταν νόμιμα στην πολιτεία της Νεβάδα, και με την έλευση των εργατών του φράγματος η ζήτηση «χώρων αναψυχής» εκτοξεύτηκε. Τα πρώτα καζίνο ουσιαστικά ήταν σαλούν με άχυρο στο δάπεδο, πτυελοδοχεία στις γωνίες και «διαθέσιμα» κορίτσια στον πρώτο όροφο.

103

Γυναίκες παίζουν στα μηχανήματα «κουλοχέρηδων» της Jennings & Co. στο Desert Inn Casino, τον Ιούλιο του 1953.

Ο Dean Martin παίζει blackjack. 104

Document

Ένα μοντέλο ποζάρει δίπλα σε μια Buick Roadmaster του 1954, έξω από το Sands Hotel στο Λας Βέγκας, το 1955.

Νυχτερινή σκηνή στην οδό Fremont, στο Λας Βέγκας.

Ο Frank Sinatra τραγουδά στην πρεμιέρα των Ziegfeld Follies στο The Sands. H γυναίκα κάτω αριστερά, η οποία εκδηλώνει έντονα τα συναισθήματά της είναι η Gladys Gardner, 57 ετών τότε, που εμφανίστηκε στην παράσταση του 1913 των Follies. 105

Παίκτες στις ρουλέτες του Riviera Casino, το 1955.

106

Document

α καζίνο με τη μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα του «οράματος» ενός κακοποιού, του πιο σκληρού στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή, του Benjamin «Bugsy» Siegel. Εκεί όπου όλοι έβλεπαν έρημο, «άξεστους» επαρχιώτες, βρώμικους εργάτες, ο «Bugsy» είδε ότι στο LV θα μπορούσε να γίνει ο βασιλιάς του τζόγου. Εκεί δεν θα ήταν γκάνγκστερ, αλλά «ξενοδόχος». Το ξενοδοχείο-καζίνο Flamingo άνοιξε το 1946 και από εκείνη την ημέρα όλα άλλαξαν. Αν και ο «Bugsy» βρέθηκε νεκρός το 1947, το «όνειρό» του δεν τέλειωσε μαζί του. Με τον ίδιο «εκτός εικόνας», οι υπόλοιπες «οικογένειες» της Μαφίας αποφάσισαν ότι τα χρήματα που είχαν ήδη δαπανηθεί ήταν πάρα πολλά για να εγκαταλείψουν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, σχεδόν όλες οι «οικογένειες» του Σικάγο είχαν και από ένα καζίνο στην πόλη. Η τουριστική ανάπτυξη ήταν αλματώδης και ούτε οι πυρηνικές δοκιμές που γίνονταν μόλις 150 μίλια δυτικά της πόλης κατάφεραν να τη σταματήσουν.

ένα Σ/Κ, του απαιτητικού τζογαδόρου που κυνηγούσε το όνειρο να «τινάξει την μπάνκα στον αέρα», των μαφιόζων που «ξέπλεναν» δις παράνομων κεφαλαίων μέσω των καζίνο, των τραπεζών που χορηγούσαν δάνεια για την επέκταση των καζίνο, και των σωματείων που ήταν «πίσω» από αυτές τις χρηματοδοτήσεις. Πάνω από 200 εκατ. δολάρια του σωματείου των Teamsters (επαγγελματιών αυτοκινητιστών), του οποίου πρόεδρος ήταν ο Jimmy Hoffa, διοχετεύτηκαν μέσω της τράπεζας των Μορμόνων.

Αντιθέτως. Χιλιάδες τουρίστες, αγνοώντας τον κίνδυνο, επισκέπτονταν την περιοχή για να παρακολουθήσουν από κοντά τις δοκιμές, και τα καζίνο το εκμεταλλεύτηκαν διαφημιστικά. Τα μπαρ σέρβιραν κοκτέιλ με ονομασίες όπως «Ατομικό», «Πυρηνική Βόμβα», «Πύραυλος», ενώ το βράδυ διοργανώνονταν καλλιστεία για την ανάδειξη της «Miss Atomic Bomb». Στο ξενοδοχείο Sands, η αίθουσα όπου έδινε παράσταση μια παρέα καλλιτεχνών την οποία οι θεατές ονόμαζαν «The Rat Pack» ήταν κάθε βράδυ ασφυκτικά γεμάτη και συζητιόταν παντού. Οι Frank Sinatra, Dean Martin, Sammy Davies Jr., Peter Lawford και Joey Bishop ζουν στιγμές δόξας και το Χόλιγουντ δεν χάνει την ευκαιρία. Το 1960, η ταινία «Ocean’s Eleven», με πρωταγωνιστές τους παραπάνω και γυρισμένη εξ ολοκλήρου στο LV, «σπάει ταμεία» και προσελκύει ακόμα περισσότερους τουρίστες αλλά και καλλιτέχνες στην πόλη.

Ο Dalitz δυσανασχέτησε και επιχείρησε να διώξει τον εκκεντρικό Hughes, καθώς η σουίτα προοριζόταν ως παροχή για τις «Μεγάλες Φάλαινες» –όπως αποκαλούσαν τους δυνατούς παίκτες– και εκείνος δεν είχε «παίξει» ούτε ένα δολάριο στο καζίνο. Ο ΗΗ απάντησε αγοράζοντας απλώς το ξενοδοχείο. Την ημέρα της αγοραπωλησίας, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον προσωπικό του βοηθό, τον ρώτησε το εξής: «Πόσα από αυτά τα παιχνίδια (hotels) είναι διαθέσιμα;». Αγόρασε άλλα έξι σε μία εβδομάδα. Ο «game changer» επιχειρηματίας με την κίνησή του αυτή άνοιξε τον δρόμο και σε άλλους «ευυπόληπτους» επενδυτές. Το 1989, με την ανέγερση του The Mirage από τον Steve Wynn, το LV άρχισε να παίρνει τη μορφή με την οποία το γνωρίζουμε σήμερα. Οι μαφιόζοι είχαν «εντέχνως» εκδιωχθεί από την πόλη και τη θέση τους είχαν πάρει οι πολυεθνικές εταιρείες. Περπατώντας σήμερα την επτά χιλιομέτρων λεωφόρο που παγκοσμίως είναι γνωστή ως «The Strip», εκεί όπου βρίσκονται όλα τα τεράστια ξενοδοχεία με τα καζίνο, δεν θα συναντήσεις κανένα από τα παλιά κτίρια που βρίσκονταν εκεί.

Ο Elvis Presley ακολουθεί την ίδια «συνταγή» με την ταινία «Viva Las Vegas», το 1964. Ο «βασιλιάς» από το 1969 μέχρι τον θάνατό του, το 1977, έδωσε 837 sold-out παραστάσεις. Ένας καλλιτέχνης ο οποίος συνδύασε την υπερβολή της «περσόνας» του με την πρωτεύουσα του τζόγου ήταν ο πιανίστας Liberace. Η αμοιβή του για να εμφανίζεται στο ξενοδοχείο Hilton το 1975 ήταν 125.000 δολάρια την εβδομάδα. Ο Liberace ως προσωπικότητα εξέφραζε ακριβώς ό,τι και το LV, την υπερβολή, τη λάμψη, τη χλιδή και το «κιτς», και ο κόσμος το λάτρεψε. Μέχρι το 1966 το LV είχε γίνει ο αγαπημένος «παιδότοπος» όλων, του τουρίστα που ήθελε να ξεφύγει για

Η άφιξη του δισεκατομμυριούχου Howard Hughes το 1966 άλλαξε την εικόνα αυτή σε μια πόλη που δεν σταμάτησε να μεταλλάσσεται και να εξελίσσεται. Ο HH έφτασε μυστικά στην πόλη με ιδιωτικό τρένο και εγκαταστάθηκε στην προεδρική σουίτα του 9ου ορόφου στο ξενοδοχείο Desert Inn, ιδιοκτησίας του μαφιόζου Moe Dalitz. Παρέμεινε στη σουίτα, χωρίς ποτέ να βγει από αυτή, για τέσσερα χρόνια.

Η πόλη από το 1905 μέχρι σήμερα δεν σταμάτησε ποτέ να επανεφευρίσκει τον εαυτό της και να μεταλλάσσεται. Από 18 κατοίκους αρχικά σήμερα έχει παραπάνω από 2 εκατομμύρια και την επισκέπτονται 50 εκατ. τον χρόνο. Γιατί το LV πάντα κρατούσε τις υποσχέσεις του και, ακόμα καλύτερα, τα μυστικά του. What happens in Vegas, stays in Vegas.

107

Art ALAN MOORE «V FOR VENDETTA»

Getty Images / Ideal Image

της Μαριανίνας Πάτσα

«Ο

ι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν ψέματα για να πουν την αλήθεια. Ναι, δημιούργησα ένα ψέμα. Αλλά επειδή το πίστεψες, βρήκες κάτι αληθινό για τον εαυτό σου». Μια τρομακτική και ισχυρή ιστορία της απώλειας της ελευθερίας και της ταυτότητας σε έναν αληθινά πιστευτό ολοκληρωτικό κόσμο. Το «V for Vendetta» αποτελεί ένα από τα υψηλότερα επιτεύγματα στον κόσμο των κόμικς και καθοριστικό έργο για τον δημιουργό Alan Moore. Σε ένα φανταστικό μέλλον μιας Αγγλίας παραδομένης στον φασισμό, αυτή η πρωτοποριακή ιστορία καταγράφει τόσο την ασφυκτική φύση της ζωής σε ένα αυταρχικό αστυνομικό κράτος όσο

108

και την εξαιρετική δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος που επαναστατεί εναντίον του. «Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η επανάσταση γίνεται καθήκον». Η δυστοπία του Moore στο σήμερα. Από τη Wall Street μέχρι το κίνημα Occupy που εξαπλώθηκε παγκοσμίως, οι διαδηλωτές φορούν μάσκες εμπνευσμένες από το «V for Vendetta» και διαμαρτύρονται ενάντια στην οικονομική κρίση και στην πολιτική διαφθορά. Όμως, γιατί ο ήρωας-εκδικητής του Moore έχει τέτοια δύναμη στις μέρες μας; «Υποθέτω διότι, όταν έγραψα το “V for Vendetta”, αυτό που υπήρχε στην καρδιά μου ήταν η εξής ερώτηση: δεν θα ήταν ωραίο αν αυτές οι ιδέες είχαν πραγματικά αντίκτυπο; Έτσι, ο χαρακτήρας που δημιούργησα πριν από τριάντα χρόνια έχει ξεφύγει κατά κάποιον τρόπο από τη

σφαίρα της μυθοπλασίας», λέει η Moore, που έχει δει τη μάσκα του ήρωά του να διαμαρτύρεται σε πολλά μήκη και πλάτη της Γης. Η αυξανόμενη δημοτικότητα της μάσκας που χαμογελά, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν είναι έκφραση ευχαρίστησης ή κυνισμού, δημιουργεί όχι μόνο ανησυχία, αλλά και αίσθηση ρομαντισμού και δράματος. Μια αίσθηση πως η μυθοπλασία και το πραγματικό είναι τόσο κοντά μεταξύ τους, που όλα είναι πιθανά. Το δυστοπικό όραμα του Moore αποδείχθηκε προφητικό. Η μάσκα του V έγινε σύμβολο ακτιβισμού και ο δημιουργός αυτού του ήρωα-αντιήρωα μοιάζει ικανοποιημένος. «Όταν έγραφα αυτή την ιστορία, μέσα μου ευχόμουν κάποτε οι άνθρωποι να βρουν το κουράγιο να βγουν

στους δρόμους και να εφαρμόσουν αυτές τις ιδέες. Η φαντασίωσή μου εκπληρώνεται. Είναι περίεργο. Σαν να βγήκε το φανταστικό στοιχείο στους δρόμους της πραγματικότητας». Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’80, πλησιάζοντας στο τέλος του επικού κύκλου των 38 μερών του «V for Vendetta», ο Moore αγωνιζόταν να σκεφτεί μια άλλη λέξη που να αρχίζει με το γράμμα «V» για το κεφάλαιο κλεισίματος. Κόντεψε να εξαντλήσει το λεξικό, όταν τελικά βρήκε την κατάλληλη. «Vox populi: η φωνή των ανθρώπων. Αν με ρωτάτε σήμερα τι αντιπροσωπεύει αυτή η μάσκα, για μένα είναι αυτό: ο λαός, οι άνθρωποι. Αυτοί είχαν και έχουν ακόμα την πραγματική δύναμη». 109

110

Getty Images / Ideal Image

Sir TIM BERNERS-LEE της Κέλλυς Σταυροπούλου

κατά κόσμον TimBL, πριν από 30 χρόνια, είχε μια ιδέα για το πώς οι επιστήμονες θα αντάλλασσαν μεταξύ τους πληροφορίες, μια ιδέα που επρόκειτο να αλλάξει τον κόσμο. Συγκεκριμένα εργαζόταν στο εργαστήριο ερευνών Cern, στα σύνορα Γαλλίας-Ελβετίας, και πάνω στην ανάγκη του να παρακάμπτει χρονικά και διαδικαστικά εμπόδια προκειμένου να έχει πρόσβαση σε επιστημονικό υλικό που θα διευκόλυνε τη δουλειά του, συνέλαβε την πρώτη ιδέα. Ολοκλήρωσε θεωρητικά την πρότασή του και άφησε το memo πάνω στο γραφείο του τότε αφεντικού του, του Mike Sendall. Ο φάκελος έγραφε «Information Management: A Proposal». Εκείνος μελέτησε την πρόταση και τελικά την άφησε στην άκρη, με τη σημείωση «έχει κενά, αλλά είναι εντυπωσιακό». Η αρχή όμως είχε γίνει. Έναν χρόνο μετά, συγκεκριμένα το 1990, ο Berners-Lee ξεκίνησε να γράφει έναν κώδικα και κάπου τότε το project άλλαξε όνομα. Ονομάστηκε «Παγκόσμιο Δίκτυο». Τριάντα χρόνια μετά μπορούμε όλοι μαζί, και ο καθένας ξεχωριστά, να επιβεβαιώσουμε ότι το project του Berners-Lee όχι απλώς πέτυχε τον βαρύγδουπο σκοπό για τον οποίο σε προδιέθετε και το όνομά του, αλλά τον ξεπέρασε κατά πολύ. Τόσο πολύ, που ούτε ο ίδιος μπορούσε να το διανοηθεί όταν προσπάθησε να επινοήσει ένα σύστημα ανταλλαγής data για πειράματα φυσικής. Είναι πάντως ευτύχημα το ότι ο εφευρέτης του ίντερνετ όχι απλώς είναι εν ζωή, αλλά είναι και ενεργός επιστήμονας, γιατί μπορούμε να ξέρουμε την άποψη του ίδιου για το εύρημα το οποίο έτυχε –ή μάλλον πέτυχε– να ορίζει τις ζωές μας. Ο ίδιος λοιπόν είναι ξεκάθαρος: «Το διαδίκτυο έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Κυριαρχεί μια μηχανή αναζήτησης, ένα κοινωνικό δίκτυο, μια πλατφόρμα microblogging, το Twitter. Όλα από ένα. Τελικά η αναζήτηση της αλήθειας που ήταν το αρχικό μου κίνητρο και πάλι παρακωλύεται. Το πρόβλημα όμως πλέον δεν είναι τεχνολογικό, είναι κοινωνικό». Συγκεκριμένα ο Berners-Lee έχει περιγράψει το σύγχρονο διαδίκτυο ως έναν απολύτως ελεγκτικό φορέα: «Έχει υπάρξει σπουδαίο για την ανθρώπινη πρόοδο, αλλά ταυτόχρονα ευνοεί την κατασκοπεία, μπλοκάρει sites, παραποιεί περιεχόμενα, οδηγεί σε λάθος websites. Είναι σαν να κάνει εκείνο ό,τι θέλει και όχι ο χρήστης. Με αυτή την έννοια, παύει να είναι εργαλείο βοήθειας και υπονομεύει απόλυτα το πνεύμα της ανθρώπινης δημιουργίας». Το θέμα των κινδύνων του διαδικτύου είναι γνωστό και ανεξάντλητο. Ωστόσο, έχει πράγματι ενδιαφέρον, αν το θίγει τόσο ευθέως και άμεσα ο ιδρυτής του. Ο άνθρωπος χάρη στον οποίο αναζήτησα τις περισσότερες από τις πληροφορίες που παραθέτω εδώ. Ο οποίος δικαίως χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ το 2004 και εντάχθηκε στους εκατό σημαντικότερους ανθρώπους του 20ού αιώνα από το περιοδικό «Time». Όταν τον ρώτησαν τι θα άλλαζε αν ξαναδημιουργούσε το διαδίκτυο, χαμογέλασε και είπε ότι θα έκανε μόνο μία μικρή αλλαγή: θα καταργούσε τη δεύτερη κάθετη γραμμή μετά το http. Είπε συγκεκριμένα: «Σκεφτείτε πόσα δέντρα θα είχαν σωθεί αν δεν χρειαζόταν να γράφεται στο χαρτί η περιττή διπλή γραμμή μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Για να μην αναφερθώ στον κόπο και στον χρόνο των ανθρώπων που δακτυλογραφούν χωρίς κανέναν λόγο τα slash για να έχουν πρόσβαση σε κάποια διεύθυνση». Σκέφτομαι ότι μόνο ένας άνθρωπος με τέτοια σκέψη θα μπορούσε να έχει επινοήσει για όλους εμάς το ίντερνετ.

111

Cinema

Ο ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ALEJANDRO JODOROWSKY της Μαριανίνας Πάτσα

να εντελώς αλλόκοτο γουέστερν, που ακροβατεί ανάμεσα στον χιπισμό και στην ψυχεδέλεια, κάνει την εμφάνισή του το 1970. Είναι ο μαυροντυμένος πιστολέρο του «El Topo», της δεύτερης κατά σειρά ταινίας μεγάλου μήκους του Alejandro Jodorowsky. Ο μυστηριώδης πρωταγωνιστής του περιπλανάται σε ένα παράξενο δυτικό τοπίο. Στην προσπάθειά του να βρει τη φώτιση, συναντά πολλούς ιδιάζοντες χαρακτήρες. Το σουρεαλιστικό αυτό γουέστερν μπορεί να έχει ως πρωταγωνιστή έναν πιστολέρο, αλλά δεν μοιάζει ούτε κατά διάνοια με ένα κανονικό γουέστερν. Οι συμβολισμοί και οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη με τον τρόπο που η Αλίκη του Λιούις Κάρολ πέφτει μέσα στην κουνελότρυπα: πιστολίδι, καλόγεροι, νάνοι, παγανισμός, χριστιανισμός, ανατολική φιλοσοφία, όλα μπλέκονται κάτω από τους απόκοσμους ήχους ψυχεδελικών ακουσμάτων, μέσα σε μια έκρηξη χρώματος. Ο ίδιος ο Jodorowsky δεν αναλαμβάνει μόνο ρόλο σκηνοθέτη, αλλά και σεναριογράφου, πρωταγωνιστή και μουσικού συνθέτη. Οι ερμηνείες είναι φανερά επηρεασμένες από το θέατρο, όπου επίσης έχει δουλέψει πολύ ο Jodorowsky, ο οποίος κράτησε για τον εαυτό του τον πρωταγωνιστικό ρόλο και έδωσε στον οκτάχρονο, τότε, γιο του τον ρόλο του κινηματογραφικού του παιδιού.

112

El Topo (1970)

113

Courtesy of Producciones Panicas

Poesía Sin Fin (2016)

ταινία παραμένει για «δυνατούς λύτες», χάρη στους άπειρους συμβολισμούς της, και δεν θα είχε βρει ούτε κατά διάνοια τον δρόμο για τις αμερικανικές αίθουσες, εάν ο John Lennon δεν μεσολαβούσε τότε. Το φιλμ προβλήθηκε κυρίως μεταμεσονύκτιες ώρες (διότι πού να αντέξει ο μέσος Αμερικανός τέτοια τρέλα), ενώ σημαντικό παραμένει το γεγονός πως εξασφάλισε στον δημιουργό της κεφάλαιο για να γυρίσει την επόμενη ταινία του. Μάλιστα κυκλοφορεί η φήμη πως ο Lennon και η Yoko Ono είχαν δώσει επίσης ένα σημαντικό ποσό, αφού στο πρόσωπο του Jodorowsky βρήκαν έναν ακόμα avant-garde ομοϊδεάτη τους. Κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης ζωής του, αυτός ο μοναδικός καλλιτέχνης αποδείχθηκε όχι μόνο πρωτοπόρος σκηνοθέτης και κινηματογραφιστής, αλλά και ηθοποιός, μίμος, συνθέτης, κωμικός συγγραφέας, συγγραφέας μυθοπλασίας, ακόμη και γκουρού σε μια

114

μυστικιστική σχολή ψυχολογίας. Όμως, έστω κι αν οι δεξιότητές του μοιάζουν απεριόριστες, είναι η ποιότητά του ως σκηνοθέτη που έκανε τη διαφορά. Καμία δημιουργία του δεν μοιάζει με την προηγούμενη και κάθε φορά αφετηρία του είναι ένα νέο ερέθισμα που τον καταβάλλει ολοκληρωτικά. Από το «Ιερό βουνό» (1973) έως το «Les têtes interverties» (1957) και από «Το άγιο αίμα» (1989) μέχρι τα φιλμ «Ο κλέφτης του ουράνιου τόξου» (1990), «Ο χορός της πραγματικότητας» (2013) και «Ποίηση χωρίς τέλος» (2016), κάθε φιλμ είναι και ένας νέος κόσμος. Η κατηγοριοποίηση των ταινιών του παραμένει σχεδόν αδύνατη. Οι συνηθισμένες μορφές αφήγησης απουσιάζουν. Έτσι, η κάθε του ιστορία είναι ένα μυστικιστικό και υπερβατικό ταξίδι μέσα σε ένα εικονοκλαστικό σύμπαν, που είναι απαλλαγμένο από πάσης φύσεως συμβάσεις και «κοινή λογική».

Cinema

El Topo (1970)

Santa sangre (1989)

115

Photo

LIBERTY Φωτογράφος: Vassilis Pitoulis Μοντέλο: Kate Ri

ο όνομά τους, «Liberty» (ελευθερία), ταυτίστηκε με τη νίκη των συμμάχων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πράγματι, η συμβολή των εμπορικών αυτών πλοίων υπήρξε καθοριστική, καθώς ήταν η μόνη γραμμή τροφοδοσίας της εμπόλεμης Ευρώπης με τις ΗΠΑ. Συνολικά κατασκευάστηκαν 2.795 πλοία. Εκατοντάδες από αυτά αναπαύονται στον βυθό του Ατλαντικού, βυθισμένα από γερμανικά υποβρύχια. Μετά τη λήξη του πολέμου 100 «Liberty» παραχωρήθηκαν δανεικά από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα, σε Έλληνες πλοιοκτήτες. Ουσιαστικά αυτά αποτέλεσαν τον πυρήνα στον οποίο στηρίχτηκε η ανοδική πορεία της ελληνικής ναυτιλίας μέχρι την παγκόσμια κορυφή που κατέχει σήμερα. Έχουν απομείνει μόλις τρία και ένα από αυτά βρίσκεται στη χώρα μας.

116

117

118

Photo

119

Photo «ΜΕ ΈΝΑ ΚΛΙΚ» ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΡΑΣΣΙΆΣ της Μαριανίνας Πάτσα

ο πρώτο του πορτρέτο ήταν αυτό του σπουδαίου Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά. Έχει φωτογραφίσει από τον Robert De Niro και την Uma Thurman μέχρι τους Akira Kurosawa, Krzysztof Kislovsky, Roman Polanski, αλλά και πολλούς σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες, επιστήμονες και πολιτικούς. Ο διακεκριμένος φωτογράφος Βαγγέλης Ρασσιάς διαθέτει ένα βιογραφικό που «ταξιδεύει» από την Ελλάδα μέχρι τη Βραζιλία και από την Κυανή Ακτή μέχρι το Παρίσι. Πλέον είναι εγκατεστημένος μόνιμα στην Ελλάδα, αλλά η διεθνής εμπειρία και φιλοσοφία του αντικατοπτρίζονται σε κάθε του λήψη. Στη σύντομη κουβέντα μας, με πήρε μαζί του σε μια φανταστική διαδρομή από τις Κάννες μέχρι τα ηλιοβασιλέματα της Βραζιλίας.

120

Β.Ρ. Έκανα σπουδές στην ψυχολογία επί δέκα χρόνια. Γι’ αυτό πήγα στη Γαλλία. Όμως, επειδή μου άρεσε να κάνω με τους Γάλλους φίλους μου πολιτιστικές διαδρομές στην Ελλάδα και να απαθανατίζω τη μεσαιωνική ιστορία του τόπου, το 1981 αγόρασα μια φωτογραφική μηχανή και πήγα στη Μονεμβασιά. Έτσι οδηγήθηκα στη φωτογραφία. Δεν είχα ακόμα τελειώσει τις σπουδές μου στην ψυχολογία, όταν κάποια στιγμή διαπίστωσα πως η φωτογραφία ήταν για μένα κάτι πολύ εύκολο. Πίστευα πως με τη φωτογραφία και το ρεπορτάζ θα μπορούσα να κάνω και μια κοινωνική προσφορά. Επιστρέφοντας στη Νίκαια της Γαλλίας, πήγα σε σχολή φωτογραφίας.

121

ετά, πήγα ξανά στο Παρίσι και παρακολούθησα σεμινάρια φωτορεπορτάζ και άλλα workshops. Το 1982 πήγα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στις Κάννες, για να δω τι γίνεται εκεί. Συνεργαζόμουν τότε με έναν ανεξάρτητο ραδιοφωνικό σταθμό. Είδα τον Κώστα Γαβρά και τον ρώτησα στα ελληνικά: «Μπορούμε να σας κάνουμε μια συνέντευξη;». Ήταν πολλοί ρεπόρτερ από σημαντικά περιοδικά, μα ο Γαβράς μού απάντησε: «Η σουίτα μου είναι ο αριθμός τάδε». Όλοι πάθαμε πανικό. Τι θα ρωτήσουμε; Τι θα πούμε; Πόσα έργα του έχουμε δει; Όταν τον ρώτησα πώς δεν επέλεξε ένα από τα άλλα μεγάλα media που ήταν εκεί, αυτός μου απάντησε: «Εμένα με ενδιαφέρουν τα νέα παιδιά». Ο Γαβράς, λοιπόν, ήταν το πρώτο μου πορτρέτο. Και μάλιστα, εκείνη τη χρονιά κέρδισε και τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία «Ο αγνοούμενος». Όταν θέλω να κάνω ένα πορτρέτο, δεν τραβάω πολλές λήψεις, διότι αναζητώ όσο το δυνατόν λιγότερη ματαιοδοξία. Γι’ αυτό η φωτογράφιση πρέπει να κρατάει πολύ λίγο. Πλέον στα φεστιβάλ κάνω μόνο

122

ένα κλικ. Ο σπουδαίος ψυχολόγος Ζακ Λακάν είχε πει το εξής: «Το ασυνείδητο είναι δομημένο ως μία γλώσσα». Η φωτογραφία δεν έχει δικό της λόγο, δηλαδή δεν υφίσταται το «μία εικόνα, χίλιες λέξεις». Εμείς, οι θεατές, έχουμε τη γλώσσα. Η φωτογραφία δίνει το ερέθισμα. Αλλά έχει ένα σημαίνον και ένα σημαινόμενο. Το σημαίνον είναι το δέντρο και το σημαινόμενο είναι το δάσος. Αυτό επιδιώκω να κάνω μέσα από τη φωτογραφία, ώστε τα πορτρέτα μου να είναι διαχρονικά. Αν η φωτογραφία δεν έχει σημαίνον και σημαινόμενο, τα πορτρέτα δεν αντέχουν στον χρόνο. Κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έκανα διαφορετικά πορτρέτα με διαφορετικά concepts. Χέρια στο πρόσωπο, μάτια κλειστά, μάτια ανοιχτά... Για να το κάνω αυτό με ανθρώπους που δεν ήξερα, κατάλαβα ότι έπρεπε να ξέρω τι θέλω και να είμαι αποφασιστικός και πολύ γρήγορος. Ο Richard Avedon στο «In the American West» το έκανε αυτό εξαιρετικά, με δύο, το πολύ τρία κλικ. Μόνο ο φακός είναι αντικειμενικός. Το μάτι μας μπορεί να είναι

Photo

αντικειμενικό ως όργανο, μόνο που δεν είναι απλώς ένα ανατομικό όργανο. Επηρεάζεται από τα συναισθήματά μας. Γι’ αυτό, όσο και να λάμπει ο ήλιος, αν η ψυχή μας είναι μαυρισμένη, εμείς θα βλέπουμε το Βατερλό. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να βρεθώ στην εποχή του Βυζαντίου και να φωτογράφιζα την Αγία Σοφία ή τα τείχη της Κωνσταντινούπολης όπως ήταν τότε. Το λέω από παλιά: Παρίσι, η πόλη του φωτός, Αθήνα, πόλη με φως. Διότι αυτό το οποίο έλειπε και ακόμα λείπει σε αυτή τη χώρα είναι όχι ο πολιτισμός, αλλά η κουλτούρα, δηλαδή η διαχείριση του πολιτισμού μας.

Αυτή την περίοδο φωτογραφίζω στο στούντιο πολιτικούς για τις εκλογές. Η τελευταία μου έκθεση ήταν πρόσωπα επώνυμων γυναικών από ένα βιβλίο που είχε κάνει ο Στρατής Λημνιός με τίτλο «Βίον Ανθόσπαρτον». Μιλούσε για τις σχέσεις μέσα στον γάμο. Φωτογράφισα λοιπόν τα πρόσωπα αυτών των γυναικών, την καθεμία με μια έκφραση η οποία επί της ουσίας έδειχνε το status της μέσα στον γάμο. Τον περασμένο Οκτώβριο, έκανα κι ένα workshop με σαράντα μαθητές από Ιταλία, Γερμανία και Σουηδία, όπου δίδαξα φωτογραφία για τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα.

Γύρισα στην Ελλάδα μόνιμα το 1997. Στις Κάννες πήγαινα επί δεκαέξι χρόνια. Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει μπίζνες στον κινηματογράφο και τι σημαίνει «πουλάω ένα προϊόν». Όλοι πάνε να κάνουν μια δουλειά και να την κάνουν σωστά. Αυτό είναι επαγγελματισμός. Εδώ δεν το έχουμε αυτό. Είναι όσα πάνε κι όσα έρθουν. Δεν γίνεται να πηγαίνεις στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, να φωτογραφίζονται άνετα όλοι οι ξένοι και οι Έλληνες να θέλουν παρακάλια.

Κάποτε πήγα στη Βραζιλία για έναν μήνα και τελικά κάθισα έξι. Η ανατολή και η δύση στον Ατλαντικό είναι κάτι μαγευτικό. Ένα απόγευμα πήγαινα με το αυτοκίνητο και ξαφνικά είδα το ηλιοβασίλεμα. Είχαν μαζευτεί μερικά σύννεφα και στο βάθος φαινόταν το Άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή και το βουνό Κορκοβάντο. Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και απαθανάτισα τη στιγμή. Αυτή είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία. 123

Travel

EL FENN HOTEL MARRAKECH της Κατερίνας Ρωμανού

νάμεσα σε φυτείες ρυζιού, σε μια ακτή στα νότια του Μπαλί και μέσα σε ένα σκηνικό της φύσης όπου θα ήθελαν όλοι να βρίσκονται, ο σχεδιαστής Dan Mitchell δημιούργησε μια μοναδική βίλα. Στο εσωτερικό της οικίας των 512 τ.μ. δεσπόζει το boho chic στιλ, αλλά και το πράσινο στοιχείο, με τα φυτά εσωτερικού χώρου να έχουν τοποθετηθεί σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Για να αντιμετωπισθεί η υπερβολική ζέστη, έχουν κατασκευαστεί εξωτερικές πλάκες για σκίαση στο εκτεθειμένο σαλόνι. Οι χώροι αναπτύσσονται σε διάφορα επίπεδα, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους, χωρίς να υπάρχουν τοίχοι να τα διαχωρίζουν και να τα απομονώνουν. Πλημμυρισμένο από χρώματα, το υλικό που χαρακτηρίζει το εσωτερικό είναι το εμφανές τσιμέντο και οι ξύλινες λεπτομέρειες, ενώ ένας χώρος ψυχαγωγίας με δίσκους και βιβλία προσκαλεί τους ενοίκους, δίνοντας μια αίσθηση vintage στην οικία.

124

125

Society

PANTHALASSA LIFE IS ALL OCEAN της Μαριανίνας Πάτσα

ι σχέση έχουν η οικολογία, το gourmet, η ποίηση, οι καταδύσεις, ο κινηματογράφος και τα MME με τον τρόπο με τον οποίο αποκωδικοποιείται η γλώσσα επικοινωνίας των φαλαινών; Την κοινή στέγη του Panthalassa.org. Πρόκειται για μια παγκόσμια πλατφόρμα δημιουργών, κινηματογραφιστών, συγγραφέων, επιστημόνων, ακτιβιστών και αφηγητών που με διορατικό πνεύμα δημιουργούν ιστορίες ανεκτίμητης ομορφιάς για τον μεγάλο θησαυρό της ανθρωπότητας: τον ωκεανό.

Pierre David & Sarah Arnould, Guillaume Néry, Rebecca, Kudela / Panthalassa Society

Η κολεκτίβα του Panthalassa εξετάζει τους ωκεανούς από διάφορες και απροσδόκητες οπτικές. Με motto το «Life is All Ocean», συνδυάζει τον ακτιβισμό με τις τέχνες και την τεχνολογία, διοργανώνοντας τακτικές συζητήσεις για τους ωκεανούς μας, οι οποίοι βάλλονται συνεχώς από το αποτύπωμα που αφήνει η ανθρώπινη παρουσία.

126

127

ερικά από τα θαυμάσια πράγματα που βρίσκει κανείς στο Panthalassa: Η εικαστικός Rebecca Kudela δημιούργησε μια «πλαστική οικογένεια», χρησιμοποιώντας απορρίμματα που μάζεψε από τις παραλίες. Τα ανθρωπόμορφα δημιουργήματά της ταξίδεψαν σε πολλές χώρες, εκτέθηκαν δίπλα στα κύματα, σε παραλίες, στο μεγαλύτερο ενυδρείο της Ισπανίας, ακόμα και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, με σκοπό να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν λιγότερο πλαστικά μιας χρήσης. Στη Νορβηγία μάς περιμένει το «Future of Fjords». Πρόκειται για το πιο «πράσινο» επιβατικό πλοίο που έγινε ποτέ, το οποίο όχι μόνο δεν επιβαρύνει, αλλά και βοηθά στο να διατηρείται η ακεραιότητα των όμορφων φιορδ. Η υπερβολική αλιεία είναι η αιτία που κινδυνεύουν με εξαφάνιση πολλά θαλάσσια είδη. Γι’ αυτό ο Αυστραλός σεφ Josh Niland άνοιξε ένα εστιατόριο, με την επιθυμία να αξιοποιεί τους γευστικούς θησαυρούς της θάλασσας, υιοθετώντας μια βιώσιμη προσέγγιση της αλιείας. Έτσι επιλέγει

128

αυστηρά τα προϊόντα που θα χρησιμοποιήσει στην κουζίνα του και εξερευνά όχι μόνο γευστικούς ορίζοντες, αλλά και ριζοσπαστικούς τρόπους αποθήκευσης και συντήρησης. Η σκηνοθέτις-κινηματογραφίστρια Julie Gautier επαναπροσδιορίζει τους κανόνες του υποβρύχιου κόσμου, βυθίζοντάς μας σε ένα άγνωστο σύμπαν ατελείωτων αποχρώσεων του μπλε. Η αγάπη της για τον ωκεανό και η έμφυτη ποίηση στην εικόνα της έχουν δημιουργήσει συναρπαστικές ταινίες μικρού μήκους, όπως οι «Ocean Gravity» και «Narcose». Με τα χρόνια, η Julie συνεργάστηκε με τον σύζυγό της, τον διάσημο πρωτοπόρο ελεύθερο δύτη Guillaume Néry, σε ένα φιλμ με τίτλο «Les Films Engloustis». Το βραβευμένο έργο του Panthalassa παρουσιάζεται τακτικά σε διάσημες πλατφόρμες, όπως το National Geographic και το Nowness. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως εξαπλώνεται. Και μαζί του το ίδιο κάνει και η δύναμη των υδάτινων ιστοριών του, που αφυπνίζουν, αποκαλύπτοντας όλη την ομορφιά και τη σπουδαιότητα που κρύβονται μέσα στο νερό.

Society

129

130

Society

131

Motors

132

BELLA ISPIRAZIONE FIAT 500 CABRIO D’EPOCA του Θάνου Βεργή

ν και η παραγωγή του, εικονικού πλέον, Fiat 500 σταμάτησε το 1975, από τότε η αγάπη των οδηγών για το style του αυτοκινήτου το ανέδειξε σε iconic, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα συλλέκτες και λάτρεις του vintage να επιθυμούν να το αποκτήσουν. Δίπορτο, κουπέ και με ηλιοροφή, το Fiat 500 έγινε best seller γιατί, παρά το πολύ μικρό μέγεθός του, ήταν ιδιαίτερα εργονομικό. Κυρίως όμως διέθετε εκείνη την αύρα που του επιφύλαξε μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της αυτοκίνησης. Για την ιστορία, το πρώτο μοντέλο κυκλοφόρησε το 1949, ήταν οπίσθιας κίνησης και κατασκευάστηκε για να καλύψει τις μεταπολεμικές ανάγκες της αγοράς, που ήθελε ένα μικρό, οικονομικό μέσο μεταφοράς.

133

Motors VOLVO XC60 Το κορυφαίο SUV τώρα ακόμη πιο ασφαλές. του Άρη Γαλανόπουλου

ο απόλυτο best seller της Volvo παγκοσμίως είναι μακράν ο κυρίαρχος στην premium κατηγορία των μεσαίων SUV και στην Ελλάδα. Το XC60 έχει σαρώσει τα βραβεία, ιδιαίτερα στον τομέα της ασφάλειας, με αποτέλεσμα να θεωρείται ένα από τα ασφαλέστερα οχήματα στον πλανήτη. Tι κρύβεται πίσω από την επιτυχία του; Είναι πολλά όσα κάνουν το XC60 ξεχωριστό. Η σχεδίασή του είναι απέριττη, αλλά επιβλητική και με μοναδική ταυτότητα. Tο πνεύμα του σκανδιναβικού design, που θέτει στο επίκεντρο τις ανθρώπινες ανάγκες και τη λειτουργικότητα, είναι παρόν και στο εσωτερικό, που αποπνέει διακριτική πολυτέλεια και τεχνολογική υπεροχή. Το Sensus –το νευραλγικό σύστημα που συνδέει τον οδηγό με το αυτοκίνητο– προσφέρει διαισθητικό έλεγχο, πληροφόρηση και εύκολη πρόσβαση στην ψυχαγωγία ανά πάσα στιγμή, ενώ οι επιβάτες απολαμβάνουν ένα άνετο σαλόνι κι ένα αναζωογονητικό περιβάλλον, που κάνει απολαυστικό κάθε ταξίδι.

Η ομπρέλα των ευφυών καινοτομιών που προλαμβάνουν κάθε τύπο ατυχήματος, σε συνδυασμό με την ισχυρή δομή του πλαισίου, έχει χαρίσει στο XC60 αξιοζήλευτες πρωτιές στον τομέα της ασφάλειας. Πλέον, η ασφάλεια που προσφέρει το χαρισματικό SUV αναβαθμίζεται κι άλλο, καθώς –όπως όλα τα Volvo– το XC60 επωφελείται από την εφαρμογή της τεχνολογίας Connected Safety, που επιτρέπει στα μοντέλα της σουηδικής εταιρείας να ανταλλάσσουν πληροφορίες μεταξύ τους σε πραγματικό χρόνο, προειδοποιώντας το ένα το άλλο για ολισθηρές επιφάνειες και άλλους κινδύνους που βρίσκονται στην πορεία τους. Η Volvo καλεί και άλλους κατασκευαστές να συμμετάσχουν στο δίκτυο των αυτοκινήτων που επικοινωνούν μεταξύ τους, ώστε να επωφεληθούν περισσότεροι οδηγοί και να γίνουν οι δρόμοι ασφαλέστεροι για όλους. Η σχετική ανακοίνωσή της εναρμονίζεται με την ιδιαίτερα σημαντική πρωτοβουλία EVA (Equal Vehicles for All), στην οποία προχώρησε πρόσφατα η εταιρεία με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 60 χρόνων από την εφεύρεση της ζώνης ασφαλείας τριών σημείων και την παραχώρηση των δικαιωμάτων χρήσης της σε όλο τον κόσμο. Στο πλαίσιο της EVA η Volvo δημιούργησε μια ψηφιακή βάση στην οποία βρίσκονται αποτελέσματα έρευνας 40 και πλέον ετών για δεκάδες χιλιάδες τροχαία ατυχήματα. Προωθώντας πάνω από όλα το κοινωνικό όφελος, η Volvo προσφέρει αυτή τη γνώση –που βοήθησε στο να γίνουν τα αυτοκίνητά της κορυφαία σε επίπεδο ασφάλειας και εξίσου ασφαλή για όλους τους οδηγούς, ανεξάρτητα από το φύλο ή το μέγεθος του σώματός τους– σε κάθε ενδιαφερόμενο. Καλεί, δε, τους υπόλοιπους κατασκευαστές να την αξιοποιήσουν, με στόχο να σωθούν ακόμη περισσότερες ζωές.

Είναι ακριβώς οι συγκεκριμένες αρχές που επιτρέπουν στη σουηδική εταιρεία να αισιοδοξεί, καθώς μπαίνει στην τελική ευθεία για την επίτευξη του Vision 2020, που προβλέπει ότι από το 2020 δεν θα υπάρχει απώλεια ζωής ή σοβαρός τραυματισμός μέσα σε ένα νέο Volvo. Οι ίδιες αρχές, που θέτουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο, καθιστούν το XC60 ένα αυτοκίνητο με το οποίο αξίζει κανείς να μετακινείται και να ζει. 134

135

Motors

ΝΈΟ VOLKSWAGEN T-CROSS Πολυτάλαντο compact SUV του Άρη Γαλανόπουλου

ο νέο T-Cross είναι το νέο compact SUV της Volkswagen, που εξασφαλίζει με χαμηλό κόστος την είσοδο στη συγκεκριμένη κατηγορία, σε συνδυασμό με ένα απόλυτα ικανοποιητικό επίπεδο βασικού εξοπλισμού και μεγάλη προσαρμοστικότητα. Η βασική του έκδοση (T-Cross Life 1.0 TSI 95 PS) ξεκινά από 17.400 ευρώ και παρέχει τόσα που πρακτικά καλύπτει οτιδήποτε θα ήθελε κανείς σε θέματα χρηστικότητας, ασφάλειας και διασύνδεσης στην κατηγορία των SUV. Παράλληλα, το T-Cross προσφέρει πολλές δυνατότητες εξατομίκευσης, επιτρέποντας στον υποψήφιο αγοραστή να διαμορφώσει το αυτοκίνητο ακριβώς όπως το θέλει. Tο T-Cross βασίζεται στο μεταβλητό πλαίσιο για εγκάρσια τοποθετημένους κινητήρες (MQB) και κατασκευάζεται στο εργοστάσιο της Volkswagen στην Ισπανία, και συγκεκριμένα στη Navarra. Εξωτερικά, εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά, με σαφείς ομοιότητες με την υπόλοιπη γκάμα των SUV της μάρκας. Με μήκος ελάχιστα μικρότερο από τα 4,11 μέτρα, είναι μεγαλύτερο κατά 55 χιλιοστά σε σχέση με το Polo. Η μεταξύ τους διαφορά είναι περισσότερο εμφανής σε ό,τι αφορά το ύψος των δύο μοντέλων, καθώς αυτό του T-Cross φτάνει τα 1.584 χιλιοστά. Το μεταξόνιο των 2.551 χιλιοστών είναι πολύ μεγάλο αναλογικά με το εξωτερικό μήκος, κάτι που αυξάνει τον χώρο στο εσωτερικό και εξασφαλίζει αίσθηση ευρυχωρίας και άνεσης. Tο μικρό SUV έχει χώρο αποσκευών από 347 έως 417 λίτρα, ανάλογα με τη διαμόρφωση των πίσω καθισμάτων. Ακόμα, το T-Cross μπορεί να μετατραπεί πολύ γρήγορα σε ένα… μικρό βαν. Αν διπλωθούν οι πλάτες του πίσω καθίσματος και το T-Cross φορτωθεί μέχρι την οροφή, τότε η χωρητικότητα αυξάνεται στα 1.243 λίτρα, τιμή κορυφαία γι’ αυτή την κατηγορία των SUV. Το T-Cross είναι διαθέσιμο με ένα ψηφιακό ταμπλό που περιλαμβάνει μιας νέας γενιάς οθόνη αφής 8,0 ιντσών και, αν είναι επιθυμητό, έναν ψηφιακό πίνακα οργάνων. Και οι δύο οθόνες είναι τοποθετημένες στον ίδιο οπτικό άξονα, με αποτέλεσμα να είναι ορατές από όλους τους επιβάτες. Τα χειριστήρια είναι γενικά διαισθητικά, ενώ μια ασύρματη θέση φόρτισης εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία των smartphones. Ήδη από τον βασικό εξοπλισμό είναι διαθέσιμες 4 θύρες USB. Το T-Cross είναι διαθέσιμο σε τρεις αποδοτικές εκδόσεις κινητήρων. Δύο με τον τρικύλινδρο 1.0 TSI βενζίνης της Volkswagen, που αποδίδει 95 PS ή 115 PS. Θα ακολουθήσει και ένας τρίτος βενζινοκινητήρας, ο τετρακύλινδρος 1.5 TSI με ισχύ 150 PS, ο οποίος όμως δεν αναμένεται πριν από το 2020. Η τετρακύλινδρη έκδοση πετρελαίου 1.6 TDI με τα 95 PS συμπληρώνει την γκάμα. Όλες οι εκδόσεις είναι σύμφωνες με την πιο πρόσφατη προδιαγραφή εκπομπής ρύπων Euro 6D-TEMP. 136

137

Motors

138

RIDE WITH STYLE του Γιάννου Κατσιμπάρου Φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιωργάκης

ελβετικός οίκος υψηλής ωρολογοποιίας IWC Schaffhausen, σε συνεργασία με το Moto and Bike TV και την Triumph Motorcycles Greece, διοργάνωσε στις 5 Απριλίου μια δυναμική εκδήλωση για εκλεκτούς πελάτες και έμπειρους μοτοσικλετιστές. Στον φιλόξενο χώρο του ξενοδοχείου Life Gallery στην Εκάλη, τα στελέχη της IWC Schaffhausen και των υπόλοιπων διοργανωτών υποδέχτηκαν τους καλεσμένους και συμμετέχοντες, ανάμεσα στους οποίους ήταν και αρκετοί επώνυμοι, όπως οι Αλέξης Γεωργούλης, Γιούρκας Σεϊταρίδης, Βασίλης Καίσαρης, Θαλής Πιτούλης και άλλοι. Με εκκίνηση από τη Νέα Ερυθραία, οι διοργανωτές προσέφεραν στους μοτοσικλετιστές μια συναρπαστική οδηγική εμπειρία με το νέο μοντέλο της Triumph, Street Scrambler 1200, καθώς επίσης και από ολόκληρη την γκάμα της αγγλικής εταιρείας, σε μια ειδική διαδρομή στη βορειοανατολική Αττική την οποία είχαν σχεδιάσει αποκλειστικά γι’ αυτούς. Το «IWC RoadTrip» ήταν μια ξεχωριστή βόλτα για τους αναβάτες, καθώς είχαν την ευκαιρία να εξερευνήσουν μοναδικά τοπία, όπως τα βασιλικά κτήματα, την πανέμορφη τεχνητή λίμνη Μπελέτσι κ.ά. Δίνοντας μεγάλη έμφαση στην προστασία και στην καλή εφαρμογή, η IWC Schaffhausen δημιούργησε τα κράνη της εκδήλωσης, σε μαύρο χρώμα, με το iconic λογότυπο της IWC να αποτυπώνεται στα πλαϊνά τους.

139

ε την ολοκλήρωση της διαδρομής, ακολούθησε μια ξεχωριστή ατομική φωτογράφιση στο μαγευτικό τοπίο της Πάρνηθας, ενώ στη συνέχεια οι καλεσμένοι και λάτρεις της Υψηλής Ωρολογοποιίας επέστρεψαν στο Life Gallery, όπου είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά τη νέα πολυτελή σειρά ρολογιών της IWC, Pilot Watches, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του ξενοδοχείου. Η νέα σειρά Pilot έκανε πρεμιέρα φέτος τον Ιανουάριο στο Διεθνές Σαλόνι Υψηλής Ωρολογοποιίας (SIHH) της Γενεύης, αποτελώντας το επίκεντρο της παρουσίασης, καθώς ξεχώρισε για τη χαρακτηριστική σχεδίαση οργάνου μετρήσεων που έχουν τις ρίζες τους στα θρυλικά ρολόγια πλοήγησης.

140

Motors

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ένα πλούσιο γεύμα στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου, όπου οι συμμετέχοντες μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους και τον ενθουσιασμό τους. Έτσι, η IWC και οι συνεργάτες της σκοπεύουν να επαναλάβουν πολύ σύντομα το «IWC Roadtrip», με στόχο να προσφέρουν exclusive εμπειρίες στους πελάτες τους.

141

Motors

HONDA MONKEY Το θρυλικό δίτροχο Honda Monkey παρουσιάστηκε το 1961 και έγινε ευρύτερα γνωστό τη δεκαετία του 1970. του Γιάννου Κατσιμπάρου

χεδιασμένο αρχικά με προδιαγραφές παιδικού παιχνιδιού, σύντομα έγινε τόσο δημοφιλές, ώστε η εταιρεία δημιούργησε μια έκδοση δρόμου, που άρχισε να εξάγεται σε ΗΠΑ και Ευρώπη το 1963, με εντυπωσιακό, χρωμιωμένο ρεζερβουάρ, σπαστό τιμόνι και τροχούς διαμέτρου 5 ιντσών χωρίς αναρτήσεις, ενώ μέχρι το 1969 οι διαστάσεις των τροχών του είχαν αυξηθεί στις 8 ίντσες. Η δημοτικότητά του οφείλεται σε μια χαριτωμένη σχεδίαση, στις λιλιπούτειες διαστάσεις και στο πολύ χαμηλό βάρος, που το έκανε άκρως απολαυστικό στην πόλη, ενώ από το 1970 και μετά έγινε ακόμα πιο δημοφιλές, χάρη στην προσθήκη αποσπώμενου με ταχυ-σύνδεσμο πιρουνιού, ώστε να χωράει στο πορτμπαγκάζ ενός μικρού αυτοκινήτου. Από το 1978 και μετά, ξεκίνησε μια ένδοξη εποχή για το Monkey, το οποίο πολύ γρήγορα εδραιώθηκε στις καρδιές εκατομμυρίων οδηγών. Λόγω του απολαυστικού και ευκολοδήγητου χαρακτήρα του, κατάφερε να κάνει δημοφιλή τη φιλοσοφία των μοτοσικλετών σε ένα ευρύτερο κοινό, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο δίτροχο. Με φαρδιά ελαστικά, τιμόνι σε στιλ «chopper», μικρό ρεζερβουάρ καυσίμου και μεγάλη, μαλακή σέλα, η εμφάνιση του Monkey είναι αναμφίβολα μοντέρνα και διαχρονική – όσο και η αγάπη που του έδειξε ο κόσμος. Ο «Μπόμπος» επανέρχεται στο προσκήνιο όχι ως 50 κ.εκ., αλλά ως 125 κ.εκ. πλέον, με απόδοση στους 10 ίππους. Η σύγχρονη τεχνολογία, όπως είναι φυσικό, δίνει το «παρών» στη νέα εκδοχή μιας κλασικής φιλοσοφίας με ψηφιακό LCD όργανο, που περιλαμβάνει ταχύμετρο, δείκτη στάθμης καυσίμου, φώτα LED, κλειδί, το οποίο περιλαμβάνει σύστημα «απόκρισης», με τα φώτα να αναβοσβήνουν μέσω ενός μπουτόν, για εύκολο εντοπισμό σε πολυσύχναστα πάρκινγκ. Το ανάποδο USD πιρούνι φέρει premium φινίρισμα Alumite και συνδυάζεται με δύο πίσω αμορτισέρ με διαδρομή άξονα 104 mm. Η μέγιστη απόσταση από το έδαφος είναι 160 mm. Ένας μονός εμπρός δίσκος 220 mm και ένας πίσω 190 mm παρέχουν αξιόπιστο φρενάρισμα, το οποίο διαχειρίζεται σύστημα ABS βασισμένο σε IMU. Το κιβώτιο είναι 4-τάχυτο, ενώ η κατανάλωσή του δεν ξεπερνά τα 2 lt/100. Το Honda Monkey 125 διατίθεται σε τρεις χρωματικούς συνδυασμούς: Κίτρινο-Λευκό (Banana Yellow/Ross White) Κόκκινο-Λευκό (Pearl Nebula Red/Ross White) Μαύρο-Λευκό (Pearl Shining Black/Ross White).

142

143

Motors

144

Ο ΑΠΌΛΥΤΟΣ ΚΥΡΊΑΡΧΟΣ YAMAHA ΤMax του Γιάννου Κατσιμπάρου

ο 2001 παρουσιάζεται για πρώτη φορά το Yamaha TMAX, δημιουργώντας μια νέα κατηγορία, η οποία συνδυάζει τις επιδόσεις μιας μοτοσικλέτας με την πρακτικότητα που προσφέρει ένα σκούτερ. Η έκτη γενιά της οικογένειας σηματοδοτήθηκε από τον ερχομό τριών μοντέλων μετά από περίπου 18 χρόνια παρουσίας. Το TMAX δημιούργησε μια νέα κατηγορία, αλλά και εδραιώθηκε στη συνείδηση του αγοραστικού κοινού ως ο «βασιλιάς των σκούτερ». Το δύσκολο βέβαια δεν είναι μόνο να γίνει ένα μοντέλο εμπορική επιτυχία, αλλά και να καταφέρει να διατηρηθεί στο πέρασμα των χρόνων. Το TMAX κατάφερε, λοιπόν, όχι μόνο να γίνει best seller, αλλά και σημείο αναφοράς των premium scooters. Η τελευταία γενιά TMAX έχει δεχθεί αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο, κυρίως όσον αφορά την εμφάνιση, τον εξοπλισμό, αλλά και το πλαίσιο. Το ελαφρύ πλαίσιο αλουμινίου προσφέρει νέα επίπεδα κρατήματος και απόλυτου ελέγχου, ακόμη πιο εμφανή όταν το ΤΜΑΧ βρίσκεται υπό κλίση.Τα βασικά χαρακτηριστικά του δικύλινδρου κινητήρα των 530 cc δεν έχουν αλλάξει, αποδίδοντας 45 ίππους στις 6.750 στροφές και 5,4 κιλά ροπής στις 5.250 στροφές. Η πίσω ανάρτηση συνεργάζεται άψογα με το ανεστραμμένο πιρούνι και μαζί παρέχουν έλεγχο που μόνο μια σπορ μοτοσικλέτα μπορεί. Στον μεγάλο αποθηκευτικό χώρο κάτω από τη σέλα χωρούν με άνεση δύο ανοιχτά κράνη jet. Το ΤΜΑΧ είναι το πρώτο μοντέλο ΥΑΜΑΗΑ με αυτόματη μετάδοση κίνησης, που διαθέτει προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου γκαζιού, το Yamaha Chip Controlled Throttle YCC-T, όπως στις υψηλού κυβισμού μοτοσικλέτες. Μία ακόμη καινοτομία αφορά και την κορυφαίας τεχνολογίας οθόνη TFT, η οποία παρέχει δύο μετρητές ταξιδιού, ένδειξη κατανάλωσης καυσίμου και ένδειξη θερμοκρασίας περιβάλλοντος. Η οθόνη παρέχει επίσης πληροφορίες για τον έλεγχο πρόσφυσης που υπάρχει στον βασικό εξοπλισμό του ΤΜΑΧ. Η ανανέωση αυτή ενισχύει τη θέση του ΤΜΑΧ ως του απόλυτου maxi-scooter που συναρπάζει και δικαιωματικά απολαμβάνει την κορυφή. Οι αναβάτες με σπορ προσανατολισμό θα ενθουσιαστούν με το ΤΜΑΧ SX Sport Edition, το οποίο διαθέτει διαφορετικά στιλ οδήγησης κατ’ επιλογή (D-Mode), εξάτμιση Acrapovic, σπορ ανεμοθώρακα και βάση πινακίδας, και διατίθεται σε δικούς του δυναμικούς χρωματισμούς. Το στιλ οδήγησης επιλέγεται από τον ίδιο τον αναβάτη και επιτρέπει την άμεση προσαρμογή σε σπορ λειτουργία ή όχι. Η Τ-Mode παρέχει μεγαλύτερη καμπύλη ισχύος και είναι κατάλληλη για απαιτητική κίνηση στο αστικό οδικό δίκτυο. Η S-Mode τροποποιεί την απόκριση στο γκάζι και προσφέρει την απόλυτη σπορ εμπειρία. Για την απόλυτη έκφραση πολυτέλειας, το TMAX DX διαθέτει αποκλειστικά χαρακτηριστικά, όπως τα θερμαινόμενα γκριπ, η θερμαινόμενη σέλα, τα D-Modes και το Cruise Control. Η ανάφλεξη χωρίς κλειδί και ο ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενος ανεμοθώρακας ενισχύουν ακόμη περισσότερο την άνεση, τη λειτουργικότητα και την πολυτέλεια. O αναβάτης επίσης μπορεί να χρησιμοποιήσει την ειδική εφαρμογή My TMAX Connect app για να προσθέσει τη μοναδική υπηρεσία τηλεματικής στο ΤΜΑΧ του.

145

VS Mancode Gang

VESPA

• Η Vespa κατασκευάζεται από την Piaggio, με έδρα την Pontedera στην Τοσκάνη της Ιταλίας. • O Enrico Piaggio δέχθηκε το σχέδιο του D’Ascanio και ξεκίνησε την παραγωγή της Vespa το 1946. • Ο D’Ascanio εισήγαγε πολλές αλλαγές στο όχημά του. Ο κινητήρας τοποθετήθηκε στον πίσω τροχό. Η «ασπίδα» εμπρόσθιας προστασίας κρατούσε τον ποδηλάτη στεγνό σε σύγκριση με τις μοτοσικλέτες. • Η σχεδίαση της περιοχής των ποδιών ήταν προσανατολισμένη στις γυναίκες, καθώς τα φορέματα ή οι φούστες έκαναν την οδήγηση των συμβατικών μοτοσικλετών μια πρόκληση. • Το μπροστινό πιρούνι, όπως το σύστημα προσγείωσης του αεροσκάφους, επέτρεψε την εύκολη αλλαγή κατεύθυνσης. • Η εσωτερική μετάδοση κίνησης απομάκρυνε την τυποποιημένη αλυσίδα μοτοσικλέτας, μια πηγή λαδιού και ρύπων.

146

LAMBRET TA

• Η Lambretta κατασκευάστηκε αρχικά στο Μιλάνο της Ιταλίας από την Innocenti S.A. (επίσης γνωστή ως Consortium Lambretta), με έδρα το Λουγκάνο της Ελβετίας. • Πήρε το όνομα μιας μυθικής νύμφης του νερού που συνδέεται με τον ποταμό που ρέει δίπλα στον τότε τόπο παραγωγής. • Ο αεροναυπηγός μηχανικός Corradino D’Ascanio ανέλαβε τον σχεδιασμό ενός απλού, ανθεκτικού και προσιτού οχήματος. Θα έπρεπε να είναι εύκολο να οδηγηθεί από άνδρες και γυναίκες, και να μη λερώνει τα ρούχα του οδηγού. • Ο D’Ascanio διαφώνησε με τον Innocenti και πήγε το σχέδιό του στον Enrico Piaggio. • Ο τελικός σχεδιασμός της Lambretta έγινε από τους αεροναυπηγούς μηχανικούς Cesare Pallavicino και Pier Luigi Torre. • Το σκούτερ παραγόταν από το 1947 έως το 1972.

147

Design ΤΑ ΥΦΑΝΤΆ ΓΛΥΠΤΆ ΤΟΥ DAVID WISEMAN της Θεοδώρας Μήτσου

David Wiseman, στα 37 του χρόνια, έχει ήδη καταφέρει να εμφανίζεται το όνομά του στη λίστα με τους κορυφαίους Αμερικανούς καλλιτέχνες της γενιάς του. Κατέχει μοναδική θέση στον κόσμο του σύγχρονου σχεδιασμού, συνδυάζοντας τη δημιουργία, την τεχνική κατάρτιση και τη χειροποίητη κατασκευή σε υψηλό επίπεδο, μέσα σε ένα ισχυρό εννοιολογικό πλαίσιο. Τα γλυπτά, τα έπιπλα και τα site-specific art installations του Wiseman είναι κυρίως μοναδικά αντικείμενα που παράγονται στο studio του στο Λος Άντζελες. Ωστόσο, εκτός από την αναπαραγωγή ιστορικού σχεδιασμού, δίνει και νέα πνοή σε εσωτερικούς χώρους. Διακοσμητικά γλυπτά οροφής από πορσελάνη σε σχήμα κερασιάς, περίτεχνα χάλκινα διακοσμητικά γλυπτά σε σχήμα οθόνης και έπιπλα από γυαλισμένο μάρμαρο, με λείανση από τεραζόζ, επιβεβαιώνουν και αναδεικνύουν την πολύ σημαντική συνεισφορά που τα διακοσμητικά αντικείμενα και το κάλλος μπορούν να έχουν στη σύγχρονη αρχιτεκτονική και στη ζωή γενικότερα.

148

«Διείσδυσα σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο που κοσμείται από ζωγραφική, αφηρημένα σχήματα και εφευρετικά σχέδια. Βλέποντας τον κόσμο μέσα από τον φακό ενός ονειροπόλου, γνώριζα πώς είναι ο κόσμος στον οποίο ήθελα να ζήσω και κατάφερα να αποκωδικοποιήσω το πώς να τον τοποθετήσω αρμονικά μέσα στον σύγχρονο κόσμο του σήμερα», όπως αναφέρει ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Architecture School of design με αντικείμενο το Design Επίπλων, όπου ασχολήθηκε εκτενώς με το 3D design, και σταδιακά άρχισε να τρέφει ιδιαίτερο σεβασμό για τη συστηματική σειρά ενεργειών μέχρι την τελική κατασκευή ενός αντικειμένου. Κάθε έργο του «αρχίζει ως ιδέα και μεταμορφώνεται ως σχέδιο. Ένα μωσαϊκό από τα αγαπημένα μου σχέδια: τετράφυλλα αρχιτεκτονικά σχήματα, σύννεφα, κλίμακες, εξάγωνα, χρυσάνθεμα, πέταλα, εκρήξεις. Και στη συνέχεια έγινε τζάκι στο σκαλιστό μάρμαρο». Στα δεκαπέντε και πλέον χρόνια δημιουργίας και καλλιτεχνικής πορείας, εμπνέεται από τη βαθιά προσωπική του έλξη προς τον

συναρπαστικό για εκείνον φυσικό κόσμο, τις ποικίλες παραδοσιακές διακοσμητικές τέχνες παγκοσμίως και την εκτίμηση που τρέφει για τη διαχρονική χειροποίητη τέχνη και την πολυπλοκότητά της – στοιχεία και εικόνες που στη σημερινή ψηφιακή εποχή τείνουν να εκλείψουν. Η ιδέα της φύσης είναι πανταχού παρούσα στα έργα του και τη χρησιμοποιεί με διαφορετικά επίπεδα αφαίρεσης. «Το φυσικό περιβάλλον και τα ζώα διαδραμάτιζαν ανέκαθεν σημαντικό ρόλο στη διαδικασία σύλληψης της φανταστικής πραγματικότητάς μου. »Για μένα είναι ιδανικές εικόνες και συναισθήματα, προσφέροντας τις δυνατότητες για μια οπτική της φύσης όπου τα δέντρα, τα ρέματα και τα σύννεφα συγκλίνουν σε μοτίβα, μορφές και χρώματα. Παρατηρώ τη φύση από μικροσκοπική κλίμακα –η σύνθεση άνθρακα και υδρογόνου σε πολυγωνικά σχήματα, η ευμεταβλητότητα του κεριού– και ξαφνικά ένα κοινό υλικό μετατρέπεται σε απτό αντικείμενο με υπόσταση στον χώρο». Στόχος του είναι να

απαθανατίσει και να αναδείξει το εφήμερο ιδεώδες της ομορφιάς, διατηρώντας το σε κάτι διαχρονικό, αναλλοίωτο στον χρόνο, πλασμένο από υλικά γνώριμα σε εκείνον. Μπρούντζος, κερί, αλουμίνιο, μέταλλο, πορσελάνη, γυαλί είναι τα βασικά υλικά που δίνουν ζωή στα σκίτσα του, μέσα από μια περίπλοκη χειρωνακτική, δημιουργική διαδικασία. Τα τελευταία δύο χρόνια δημιουργεί και εκθέτει τα έργα του ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης, χωρίς επίσημη εκπροσώπηση, και συνεργάζεται ad hoc με τον αδελφό του, Ari, πρώην αναπληρωτή διευθυντή του Guggenheim Museum and Foundation. O David Wiseman έχει φιλοτεχνήσει εκθέσεις και μοναδικά έργα για δημόσιους οργανισμούς, διεθνή brands και ιδιωτικές συλλογές. Το έργο του περιλαμβάνεται στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Τέχνης της πολιτείας του Λος Άντζελες, του Μουσείου Σχεδίου του Ρόουντ Άιλαντ και του Μουσείου Γυαλιού Corning, μεταξύ άλλων.

149

Music

ENNIO MORRICONE της Κέλλυς Σταυροπούλου

ο εμβληματικό θέμα της ταινίας «The Good, the Bad and the Ugly», αυτή η χαρακτηριστική σύνθεση που συνδέθηκε ανεπιστρεπτί με οτιδήποτε σχετικό με την Άγρια Δύση, το έχουμε ακούσει περισσότερες φορές από το όνομα του δημιουργού του – άλλωστε, σε έναν ιδιοφυή μουσικό αρμόζει οι μελωδίες του να προπορεύονται του ονόματός του. Ο Ιταλός μουσικοσυνθέτης, που άφησε την τρομπέτα του κάπου στα ’60s για να ασχοληθεί εξ ολοκλήρου με τη σύνθεση μουσικών θεμάτων ταινιών, έγραψε μουσική για περισσότερες από 450 ταινίες και συνεργάστηκε με «τεράστιους» σκηνοθέτες, όπως οι Sergio Leone, Bernardo Bertolucci, Terrence Malick και Brian De Palma. Ενεργός για έξι δεκαετίες, ο πολυβραβευμένος Morricone θεωρείται ο πατριάρχης των soundtracks. «Για μια χούφτα δολάρια», «Οι άφθαρτοι», «Cinema Paradiso», «Η αποστολή», «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» είναι κάποιες από τις ταινίες τις οποίες έντυσε μουσικά, βοηθώντας και ο ίδιος να περάσουν στην ιστορία θεωρούμενες ως κλασικές. Ο ίδιος πάντα ταπεινός, όταν απαντάει σε ερωτήσεις στο πλαίσιο αφιερωμάτων, ακόμη μέχρι σήμερα στα 90 του, και πάντα τηλεφωνικά από το palazzo του στη Ρώμη, λέει ότι κάθε επιτυχία αποδίδεται στον σκηνοθέτη και όχι στον ίδιο. Κάθε μουσικό κομμάτι που απογείωσε μια κινηματογραφική στιγμή και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων κατά την άποψη του ίδιου είναι εν γένει απόρροια της σκηνοθεσίας και του σεναρίου και όχι των ιδιαίτερων συνθέσεών του. Με αυτή την ταπεινότητα, αλλά και με ένα ξεκάθαρο πάθος για τον κινηματογράφο, άφησε τη σόλο καριέρα του ως τρομπετίστας για να ασχοληθεί με μουσικές ταινιών χωρίς καν να τις υπογράφει αρχικά (ghost writing λέγεται), ενώ συνέθεσε μελωδίες και για δεκάδες μουσικούς, μεταξύ των οποίων και οι Paul Anka, Milva και Andrea Bocelli. Ο άνθρωπος που έγραψε κάποια από τα πιο κλασικά και γνωστά μουσικά θέματα ταινιών έχει σχολιάσει τη δουλειά του ως εξής: «Το να γράφω μουσική είναι η επιλογή της ζωής μου. Η οποία ενίοτε με διασκεδάζει, ενίοτε με κάνει να υποφέρω». Στις μουσικές του συμπεριέλαβε ήχους τρένων, ουρλιαχτά κογιότ, τριγμούς, καμπάνες, ηλεκτρικές κιθάρες, άρπα… Επαναπροσδιόρισε ξεκάθαρα την έννοια του soundtrack σε western, γεγονός που σχολιάζει ως εξής: «Όταν δουλεύεις, δεν σκέφτεσαι ότι κάνεις κάτι επαναστατικό. Σκέφτεσαι απλώς ότι πρέπει να τελειώσεις τη δουλειά σου, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό σου. Τώρα, αν έκανα και κάποια ανατροπή, χαίρομαι που το ακούω». Ωστόσο, όταν ο Stanley Kubrick ρώτησε τον σκηνοθέτη Sergio Leone πώς κατάφερε να έχει επηρεάσει τόσο τις εικόνες του από τη μουσική στην ταινία «Once Upon a Time in the West», εκείνος απάντησε: «Ξεκινώντας από το γράψιμο της μουσικής», δηλαδή από τον Morricone...

mancoderadio.com

150

151

Getty Images / Ideal Image

Charity

EXOTIC DINNER Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΉ ΕΚΔΉΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΠΑΠ της Κατερίνας Ρωμανού

ην ετήσια φιλανθρωπική εκδήλωσή της, με θέμα «Exotic Dinner», διοργάνωσε η ΕΛΕΠΑΠ, Ελληνική Εταιρία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Προσώπων, στο Ecali Club. Το ΜANCODE ήταν χορηγός και έδωσε το «παρών» με ένα ξεχωριστό installation. Τους καλεσμένους της εκδήλωσης υποδέχτηκε η πρόεδρος της ΕΛΕΠΑΠ, Μαριάννα Μόσχου, μαζί με τις κ. Ηρώ Κόβα, Έτα Παγίδα-Σαμαρά και Αρετή Δαλακούρα. Η Άννα Βίσση, πρέσβειρα της ΕΛΕΠΑΠ, συμμετείχε αφιλοκερδώς, τραγουδώντας τις μοναδικές επιτυχίες της. Η ΕΛΕΠΑΠ, Ελληνική Εταιρία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Προσώπων (www.elepap.gr) είναι το πρώτο φιλανθρωπικό, μη κερδοσκοπικό σωματείο στην Ελλάδα, το οποίο για 80 ολόκληρα χρόνια αγωνίζεται για την αναγνώριση του δικαιώματος των παιδιών με κινητική αναπηρία και νευροαναπτυξιακά προβλήματα να μεγιστοποιήσουν στο έπακρο τις δυνατότητές τους, να εκπληρώσουν τους προσωπικούς τους στόχους, να κατακτήσουν στο μέγιστο δυνατό την αυτονομία τους και την ενσωμάτωσή τους στο κοινωνικό σύνολο. Η ΕΛΕΠΑΠ ευχαριστεί: Το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και το Ecali Club για τη μεγάλη χορηγία και την εξαιρετική φιλοξενία. Ευχαριστεί επίσης θερμά όλους τους χορηγούς που συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης: Cenegenics, Institute of Life, Panerai, Kessaris, Nippon Paint Marine, Kenshō, Navarino, Spanos A.E, Digiprint, MANCODE και τη Moët & Chandon.

152

153

Charity CREAID HAUTE COUTURE COLLECTION της Κέλλυς Σταυροπούλου

CREAID, o μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έχει ιδρύσει η Μαρίνα Βερνίκου, πραγματοποίησε στις 10 Απριλίου 2019, στο κτίριο του One Athens, το τέταρτο κατά σειρά project CREAID #4. Κάθε χρόνο, αντικείμενα που δημιουργούν καλλιτέχνες και επιλεγμένοι δημιουργοί δημοπρατούνται και όλα τα έσοδα διατίθενται για φιλανθρωπικό σκοπό. Φέτος το θέμα της CREAID ήταν «Haute Couture Collection», παραπέμποντας σε μια μεγάλη αδυναμία όλων μας, την υψηλή ραπτική. Έλληνες και άλλοι υποστηρικτές από όλο τον κόσμο επέλεξαν συλλεκτικά κομμάτια υψηλής ραπτικής μεγάλων οίκων μόδας και τα οποία διέθεσαν προς δημοπρασία. Πρόκειται για την τέταρτη στη σειρά έκθεση CREAID που διοργανώθηκε και τα έσοδα θα διατεθούν για τη δημιουργία παιδικής χαράς στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». Το MANCODE στηρίζει την πρωτοβουλία της CREAID και συμμετείχε στην εκδήλωση με ένα δημιουργικό-extravaganza installation.

154

155

156

Charity

157

BaR Resto

A FIGUEIRA RUBAIYAT της Ελένης Χρίστικα

ο εστιατόριο A Figueira Rubaiyat στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας εντυπωσιάζει, χωρίς αμφιβολία, κάθε επισκέπτη που περνά την πόρτα του και αντικρίζει την εντυπωσιακή εκατονταετή συκιά της Βεγγάλης, της οποίας τα κλαδιά και τη μεγαλοπρεπής κορυφή μπορεί να θαυμάσει κανείς μέσα από τη γυάλινη οροφή. Το μενού περιλαμβάνει πιάτα με mediterranean touch, στα οποία ξεχωρίζει το περίφημο μοσχαρίσιο κρέας από το κτήμα Rubaiyat Farm, αλλά προσφέρονται επίσης ψάρια και αλμυρά πιάτα με ρύζι. Τα Σάββατα σερβίρεται η βραζιλιάνικη σπεσιαλιτέ, η Feijoada, μαύρα φασόλια μαζί με μοσχαράκι, χοιρινό, λευκό ρύζι και λεπτές φέτες πορτοκαλιού. Info: A Figueira Rubaiyat, Rua Haddock Lobo 1738, São Paulo

158

159

Advertising Stories

160

161

THE PROpOSAL

VACATION

CREDITS Διευθύνσεις – Frida Kahlo Lover (σελ. 76-85) ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 19, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. Οπτικά Johnie Rousso: Σκουφά 9, Αθήνα, τηλ. 210-3647744. ZARA: The Mall, Ανδρέα Παπανδρέου 35, Μαρούσι, τηλ. 210-6300070. Νίκος Αποστολόπουλος: Ευρυμέδοντος 4, Αθήνα, τηλ. 210-3458239. SOTRIS: Βουκουρεστίου 41, Αθήνα, τηλ. 2103610662. Οπτικά Tartaras: Ακαδημίας 4, Αθήνα, τηλ. 210-3604180. Impero Uomo: Σπευσίππου 6, Αθήνα, τηλ. 210-7253087. Calzedonia: Golden Hall, Λ. Κηφησίας 37Α, Μαρούσι, τηλ. 210-6834480. Dimitris Petrou: Κανάρη 23, Αθήνα, τηλ. 210-7251965. Χριστάκης: Κριεζώτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3613030.

Διευθύνσεις – Style (σελ. 86-91) ATTICA THE DEPARTMENT STORE: Πανεπιστημίου 9, Αθήνα, τηλ. 211-1802500. BOSS STORES: Αμερικής 19, Κολωνάκι, τηλ. 210-3389080. Κολοκοτρώνη 8, Κηφισιά, τηλ. 210-8017879. Λαζαράκη 20, Γλυφάδα, τηλ. 210-8986378. BOSS Shop: Attica, Τσιμισκή 48-50, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2311-819184. Κεντρική διάθεση: HUGO BOSS HELLAS LLC: Αμερικής 19, Αθήνα, τηλ. 216-9002300. DE RIGO HELLAS: Κεντρική διάθεση, τηλ. 210-6826326. GOFAS JEWELRY: Σταδίου 3, Αθήνα, τηλ. 210-3317540. NOTOS: Σταδίου και Αιόλου, Αθήνα, τηλ. 210-3245811. ORA KESSARIS: Βουκουρεστίου 8Α, Αθήνα, τηλ. 210-3711020. ROLEX HELLAS: Βαλαωρίτου 5, Αθήνα, τηλ. 210-3621138 / Κολοκοτρώνη 1, Αθήνα, τηλ. 210-3235909. SKECHERS CONCEPT STORES: Αγγέλου Μεταξά 25, Γλυφάδα. Εθνικής Αντιστάσεως 69, Περιστέρι. Ηρώων Πολυτεχνείου 4-6, Νέα Ερυθραία. Τσιμισκή 103, Θεσσαλονίκη. Κύπρος, Λευκωσία, στο Nicosia Mall. SWATCH GROUP GREECE: Μαντζαγριωτάκη 3, Καλλιθέα, τηλ. 210-9565656. 162

163

164