DIDÁCTICA AIREnoAR
CREACIÓN CONTEMPORÁNEA O Espectáculo AIREnoAR xurde da búsqueda de novas linguaxes artísticas a partir da vontade de dous artistas de fusionar diferentes artes, Maria Move e Alvaro Reboredo: crear un espectáculo diferente. Baixo a dirección da bailarina e coreógrafa Rut Balbís (Pisando Ovos), inician un proceso de investigación e comunicación na relación entre eles e cos elementos propios das súas disciplinas artísticas: acrobacia aérea (corda lisa) e música (técnica vocal). O traballo de creación do espectáculo AIREnoAR énchese /enriquécese da multidisciplinaridade dos artistas mantendo como fío a linguaxe dos corpos en relación: a danza. Unha danza que pasa polos diferentes elementos (corda, chan, luz, corpo) coma un xogo a través do cal o espectador entra na escena que conta, evoca e debuxa na súa mente a historia destes dous personaxes. Partindo do sinxelo das relación humanas, os corpos e o espazo, conectamos coa emocionalidade, coa imaxe pictórica da luz e as formas,e o son que xurde e resoa nos corpos. AIREnoAR é unha historia de encontro e desencontro, de búsqueda do equilibrio entre as cordas. O que nos une, o que nos separa do outro, ritmo e xesto das linguaxes non verbais. A poesía nas dinámicas da fisicalidade.
Álvaro Reboredo Ortega / María Move: interpretación Rut Balbís: coreografía e dirección Afonso Castro: deseño iluminación María Move: música orixinal e deseño son Teresa Gutiérre: vestiario AIREnoAR / Santiago de Compostela 50’
DIDÁCTICA
INTERESE DIDÁCTICO Como espectáculo de fusión das artes e de tres artistas con traxectorias en campos aparentemente tan distintos, consideramos moi interesante unha proposta didáctica para compartir cos centros e especialmente cos alumnos e alumnas de secundaria ofrecendo unha invitación ao desenvolvemento das súas ferramentas artísticas e a riqueza que éstas xeneran cando son compartidas no espazo da creación. PROPOSTA DIDÁCTICA Dende a compañía AIREnoAR propoñemos aos centros educativos a asistencia á representación do espectáculo homónimo dentro do horario escolar o xoves 21 de Maio de 2015 as 11.00 a.m., extendendo a función cunha charla-coloquio dos e das artistas e o alumnado, tras a representación do mesmo. Actividades Didácticas previas á representación: 1.Engadimos un texto contemporáneo sobre a danza, de Jaime Conde-Salazar, que ao noso interese ten relación directa co noso espectáculo e a forma na que comenza a entenderse o movemento dentro do desenvolvemento da danza como disciplina artística. 2.Unha proposta de ficha persoal ca fin de invitar á reflexión a cada alumno e alumna sobre: •O seu interese pola danza e as artes escénicas •As súas propias inquedanzas/inquietudes artísticas (tanto a nivel de creativos como dende a posición de público ou espectadores) •As formas de dar saída a esas inquedanzas ou de levalas a cabo ( xa sexa a través dunha actividade creativa ou unha acción como asistir ou informarse das actividades culturais da cidade, ou ler e buscar información sobre as distintas disciplinas) 3.Como parte da didáctica propoñemos tamén que o alunado teña a posibilidade de valorar o espectáculo dando un feedback dentro do coloquio. Consideramos que unha das inquedanzas da arte é a comunicación co espectador e tendo en conta que a adolescencia é o tempo no que a capadidade crítica esperta é importante darlle saída para a formación completa da persoa e a súa integridade na futura carreira vital. Dende a Compañía e o noso compromiso coa educación artística e cultural ofrecemos aos centros a posibilidade de contactar connosco para engadir a estas actividades unha actividade práctica en relación co son e movemento, ou propiamente o movemento e a corda lisa. Esta actividade tería lugar nos propios centros (I.E.S.) como parte do programa educativo dos mesmos, e ten como fin aportar á didáctica un desenvolvemento teórico- práctico engadido á asistencia ao espectáculo. Ao ser un espectáculo multidisciplinar a proposta podería abordarse desde os departamentos de Educación Física, Artes Plásticas ou Música.
DIDÁCTICA
GUÍA PARA O/A PROFESOR/A _ FICHA PERSOAL PARA O/A ALUMNO/A Nota: A actividade pode realizarse a modo de reflexión común tutorizada polo profesor. 1. Enumera as artes escénicas que coñezas. 2. Das anteriores: ¿Cal é a que mais te interesa? 3. ¿Practicaches algunha? ¿Cal? 4. ¿Poderías nomear algúns/as dos/as artistas que máis admires dentro das artes escénicas? 5. ¿Que profesionais pensas que participan na creación e desenvolvemento dun espectáculo escénico? (dentro do propio espectáculo: intérpretes, director/a, técnicos/as de son e iluminación, coreógrafo/a, escenógrafo/a, vestiarista, fotógrafo/a, artista audiovisual, produtor/a, distribuidor/a e fóra do espectáculo: Programadores/as, persoal do teatro/sala, xestores/as do espazo, público…) 6. Na creación dun espectáculo danse varias etapas ¿poderias ordenalas? (Nota2: A seguinte lista esta ordenada). -Influencias (fontes de inspiración). -Idea orixinal e temática. -Obxectivos xerais (¿A quen vai dirixido?, ¿Que se quere comunicar ou transmitir?... -Valoración da viabilidade económica do proxecto. -Selección do equipo de traballo (dirección, coreografía, intérpretes, iluminación, vestiario, escenografía, fotografía, produción). -Investigación técnica das disciplinas artísticas. -Selección do material que xurde da investigación. -Cronograma da creación. -Fase de produción (escenografía, vestiario, iluminación…). -Distribución e publicidade. 7. Como público, ¿cales son os teus intereses á hora de asistir á representación dun espectáculo? 8. ¿Que é o que máis valoras dun espectáculo de teatro? ¿e dun espectáculo de danza? ¿dun espectáculo de circo? ¿e de música? 9. ¿Sabes onde buscar a programación de espectáculos escénicos na túa cidade?
DIDÁCTICA
A DANZA DO FUTURO NON TEN UNHA FORMA por Jaime Conde-Salazar A danza do futuro non ten unha forma concreta. Ou o que é o mesmo, pode ter calquer forma. Nese sentido, elude a clasificación clásica segundo estilos, movementos, metodoloxías, xéneros ou escolas que resulta a todas luces insuficiente para referirse á realidade multiforme da danza do futuro. A forma é unha ferramenta. En cada ocasión, dependendo da natureza de cada proxecto recurrirase a unhas solucións ou outras. En calquer caso, non se lle concede á forma un valor esencial capaz de xustificar por si mesma unha proposta. O que se persegue non é a forma en si, se non o que a forma deixa ver, o que emerxe tras as realizacións concretas que adquire un traballo. Por iso, hai que estar moi atentos e non confiar demasiado nas categorías formais clásicas. O afán clasificatorio propio desta subxectividade occidental na que vivimos, fíxonos crer que realmente é posible nomear e ordenar todo segundo a súa forma. Pero, por moitos nomes que inventemos, por moitos intentos de nomenclatura que fagamos, se só atendemos á forma, seremos incapaces de referirnos ao que, en realidade, sucede. A danza do futuro pode aparecer en contextos moi diversos e de maneiras moi variadas. Esixe que traspasemos o que xa sabemos que vaiamos máis alá, é moi posible que non nos deamos conta do que está mostrándose ante nós. Ao liberar a forma de toda responsabilidade ontolóxica, ésta adquire unha importancia nova. A danza do futuro TRANSFORMA…incertidume acerca da realización concreta, o que está entre medias das realizacións concretas, o que permite ir dunha realización concreta, o común, o que une, non o que separa e ailla.
Jaime Conde-Salazar
DIDÁCTICA
DIDﾃ，TICA
MarĂa Move / Ă lvaro Reboredo 645496375 / 699570188 airenoar@gmail.com