Shaban Jafari - Homa Sarshar

Page 1




‫شعبان جعفری‬ ‫هما سرشار‬

‫نشر ناب‬


‫نشر ناب‌‬

‫پ دو ‌م ‪ -‬بهار ‪ُ ،۱۳۸۱‬لس‌آنجلس‌‬ ‫چا ‌‬

‫ظ است‌‬ ‫ی نویسند‌ه محفو ‌‬ ‫ب برا ‌‬ ‫ق ای ‌ن كتا ‌‬ ‫كلیﮤ حقو ‌‬ ‫ی ناشری ‌ن ب‌ه ثبت‌‬ ‫ت متحدﮤ امریكا و پیما ‌ن بنی‌الملل ‌‬ ‫نی كتابخان‌ﮤ كنگر‌ه ایاال ‌‬ ‫ی طب ‌ق قوان ‌‬ ‫ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬

‫رسیده‌است‌‪.‬‬

‫شمارﮤ استاندارد بنی‌الملل ‌‬ ‫ی كتاب‌‪ISBN# 0-9661291-9-9 :‬‬

‫س حجت‌پناه‌‬ ‫ی جلد‪ :‬عبا ‌‬ ‫ح رو ‌‬ ‫طر ‌‬

‫ی صفحات‌‪ِ :‬اما دُلخانیان‌‬ ‫ی و طراح ‌‬ ‫حروفچین ‌‬

‫ی وكمپیوتری‌‪ :‬مهرداد انوری‌‬ ‫ی فن ‌‬ ‫كارها ‌‬

‫ی تجدید چاپ‌‬ ‫ع با ذكر نا ‌م مجاز است‌‪ .‬برا ‌‬ ‫ی نقد و ارجا ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ب شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی از مطال ‌‬ ‫نق ‌ل بخشهای ‌‬

‫ی نویسند‌ه الز ‌م است‌‪.‬‬ ‫ت كتب ‌‬ ‫ب موافق ‌‬ ‫ی ازكتا ‌‬ ‫تمام‌یا بخش ‌‬

‫پ شد‌ه است‌‪.‬‬ ‫ب باكاغذ بدو ‌ن اسید چا ‌‬ ‫ای ‌ن كتا ‌‬


‫ی و فردستیزی‌‪،‬‬ ‫ن ك ‌ه رها از فردپرست ‌‬ ‫ش هر آ ‌‬ ‫پیشك ‌‬ ‫ن ندارد‪.‬‬ ‫ن و ضدقهرما ‌‬ ‫ش قهرما ‌‬ ‫ی ب ‌ه آفرین ‌‬ ‫نیاز ‌‬



‫فهرست‌‬ ‫‪-‬پیشگفتار‪ُ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬ن ‌ه‬

‫نی دیدا ر ‪ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬پانزده‌‬ ‫‪ -‬نخست ‌‬

‫احوال ‪21 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‌ ‬ ‫ل‬ ‫‪ -‬سج ‌‬

‫ی‪47 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‪ -‬سرباز ‌‬

‫ی شدم‪57 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‪ -‬چگون ‌ه سیاس ‌‬

‫ن اسال ‌م‪63 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‪ -‬فدائیا ‌‬

‫كاشانی‪77 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‌ ‬ ‫‪ -‬آیت‌الله‬

‫‪ 14 -‬آذر ‪89 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1330‬‬

‫ ‪ 30‬تری ‪107 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1331‬‬‫ ‪ 9‬اسفند ‪123 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1331‬‬‫‪ 28 -‬مرداد ‪159 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1332‬‬

‫ی ‪207 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫ باشگا ‌ه جعفر ‬‫‪ 15 -‬خرداد ‪275 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1342‬‬

‫طیب ‪289 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‌ ‬ ‫‪-‬‬

‫‪ -‬شا ‌ه و دربار‪299 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬

‫ب ‪337 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1357‬‬ ‫‪ -‬انقال ‌‬

‫ج‪353 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‪ -‬در خار ‌‬

‫‪-‬كال ‌م آخر‪377 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬

‫ پیوست‌ها‪387 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬‫‪ -‬واژه‌نام ‌ﮤ زورخان ‌ه‪425 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬

‫ت‪471 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬ ‫‪ -‬پی‌نوش ‌‬

‫‪ -‬نمای ‌ه‪475 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .‬‬



‫پیشگفتار‬ ‫س دیدم‌‪ .‬هیكلی‌تنومند‪،‬‬ ‫ی ‪ ۱۹۸۶‬در ُلس‌آنجل ‌‬ ‫نی بار در ‪ ۱۵‬جوال ‌‬ ‫ی نخست ‌‬ ‫ی را برا ‌‬ ‫شعبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ش با‬ ‫نی دوخت‌ه بودك‌ه نگاه ‌‬ ‫ی چش ‌م بر زم ‌‬ ‫ی رسا داشت‌‪ .‬هنگا ‌م احوالرپس ‌‬ ‫ی انبو‌ه و صدای ‌‬ ‫ریش ‌‬ ‫ی گله‌مند به‌دوستی‌‬ ‫ی شد تا نگاه ‌‬ ‫نگا‌ه م ‌ن ‪--‬ز ‌ن غریبه‌‪ --‬برخورد نكند‪ .‬ه ‌م ای ‌ن را‌ه گریز ‌‬

‫ی اینجا چه‌می‌كند؟» مثل‌‬ ‫ك‌ه او را همرا‌ه خود ب‌ه خانﮤ ما آورد‌ه بود بینداز ‌م كه‌‪« :‬شعبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ش احساس‌‬ ‫ی ب‌ه نشسنت‌دركنار ‌‬ ‫ی دیگر‪ ،‬ندید‌ه و نشناخت‌ه از اوگریزا ‌ن بود ‌م و شوق ‌‬ ‫بسیارا ‌ن ایران ‌‬

‫ی نبود‪.‬‬ ‫ت ابروها بود وكالم ‌‬ ‫ش چشمها و حرك ‌‬ ‫ی نگاه‌ها‪،‬گرد ‌‬ ‫نمی‌كردم‌‪ .‬ارتباط‌ها هم‌ه در معن ‌‬ ‫ت دا ‌دگفت‌‪« :‬با‬ ‫ی ك‌ه دس ‌‬ ‫ش خواند‪ .‬در فرصت ‌‬ ‫ی پخت‌ه مرا ب‌ه آرام ‌‬ ‫همسر ‌م چو ‌ن همیش‌ه با نگاه ‌‬

‫ی چ‌ه داردك‌ه بگوید؟‬ ‫ش خود فك‌ركردم‌شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت كن‌‪ ،‬پشیما ‌ن نمی‌شوی‌‪ ».‬پی ‌‬ ‫او صحب ‌‬ ‫ی «كودتای‌‬ ‫ث و بان ‌‬ ‫ش گفته‌اند و نوش���ته‌اند‪ .‬باع ‌‬ ‫چ‌ه می‌تواند بگوید؟ هم‌ه چیز را درباره‌ا ‌‬ ‫ی دكرت محمد مصدق‌» و‪...‬‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ط دول ‌‬ ‫ی «سقو ‌‬ ‫ث و بان ‌‬ ‫ی ‪ ۲۸‬مرداد»‪ ،‬باع ‌‬ ‫امریكایی‌‪/‬انگلیس ‌‬

‫ط خانة‌ما‬ ‫ی همرا‌ه چند مهما ‌ن دیگر در حیا ‌‬ ‫ی ك‌ه شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫آ ‌ن شب‌‪ ،‬در طو ‌ل دو ساعت ‌‬ ‫ش نداشتم‌‪ .‬با خود در جدا ‌ل بود ‌م و‬ ‫یل جابه‌جا می‌ش���د ‌م و آرام ‌‬ ‫ی صند ‌‬ ‫نشس���ت‌ه بودند‪ ،‬رو ‌‬ ‫ش می‌دادم‌‬ ‫ت از سر ‌م برنمی‌داشت‌‪ .‬ب‌ه او با فاصل‌ه گو ‌‬ ‫ی دس ‌‬ ‫ی روزنامه‌نگار ‌‬ ‫همزما ‌ن كنجكاو ‌‬

‫ش ید‬ ‫ی بود و در ای ‌ن زمین‌ه دوستان ‌‬ ‫ش كار ساده‌ا ‌‬ ‫ش می‌كردم‌‪.‬گر ‌م كردن ‌‬ ‫و از زیر چش ‌م نگاه ‌‬ ‫ف كند‪ .‬هنوز خاطرﮤ او ‌ل ب‌ه پایا ‌ن نرسیده‌‬ ‫ی داشتند‪ .‬از او خواستند چند خاطر‌ه تعری ‌‬ ‫طوالی ‌‬

‫ت داد ‌ن فرصت‌‪ ،‬دوا ‌ن دوا ‌ن ب‌ه داخ ‌ل خان‌ه رفتم‌‪ ،‬ضبط‌صوت ‌م را برداشتم‌‪،‬‬ ‫بودك‌ه نگرا ِ‌ن از دس ‌‬ ‫خ داد ‌م برای‌یادگاری‌‪ .‬طرحی‌‬ ‫ط می‌كنم‌‪ ،‬پاس ‌‬ ‫ش گذاشتم‌‪ .‬پرسید چرا ضب ‌‬ ‫روش ‌ن كرد ‌م و مقابل ‌‬ ‫نُه‬


‫ی باید‬ ‫ت شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ف نزدم‌‪ :‬خاطرا ‌‬ ‫ش حر ‌‬ ‫ب درباره‌ا ‌‬ ‫در ذهن ‌م جا ‌ن گرفت‌ه بودك‌ه او ‌ل ش��� ‌‬

‫ب ب‌ه سخ ‌ن نگشود‌ه است‌‪،‬‬ ‫ی از مشهورتری ‌ن شاهدا ‌ن زندﮤ ‪ ۲۸‬مردادك‌ه هنوز ل ‌‬ ‫نوشت‌ه شود‪ ،‬یك ‌‬ ‫ی می‌تواند در مقاب ‌ل شنیدن‌‬ ‫ی دارند وكمرت ایران ‌‬ ‫ی یا خاطره‌ا ‌‬ ‫ی از او حرفی‌‪ ،‬نقل ‌‬ ‫ی ك‌ه بسیار ‌‬ ‫مرد ‌‬

‫ک كنند‪ ،‬پیشنهاد ‌م را با او‬ ‫ت بماند‪ .‬آخر شب‌‪ ،‬قب ‌ل از اینك‌ه مهمانا ‌ن خان‌ه را تر ‌‬ ‫ش بی‌تفاو ‌‬ ‫نام ‌‬

‫ی از آنرا‬ ‫ش كرد ‌م ك‌ه بخش ‌‬ ‫ط شد‌ه را دو س‌ه با ‌رگو ‌‬ ‫نت آنها‪ ،‬نوار ضب ‌‬ ‫س از رف ‌‬ ‫در میا ‌ن گذاشتم‌‪ .‬پ ‌‬ ‫ت شعبا ‌ن جعفری‌‬ ‫ی خاطرا ‌‬ ‫ی وگردآور ‌‬ ‫ی انجا ‌م مصاحبﮤ شفاه ‌‬ ‫ب آورده‌ام‌‪ .‬چگونگ ‌‬ ‫در او ‌ل كتا ‌‬ ‫ی زود ش���ك ‌ل گرفت‌‪ .‬از فكر انجا ‌م ای ‌ن مصاحب‌ه به‌هیجا ‌ن آمد ‌م و از ای ‌ن هیجا ‌ن حریان‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ش بروم‌‬ ‫ی دیری ‌ن رهاكن ‌م و ب‌ه دیدار ‌‬ ‫نت را از بند باورها ‌‬ ‫ش���دم‌! حریا ‌ن از اینك‌ه چگون‌ه خویش ‌‬ ‫ف افكندم‌‪ ،‬با‬ ‫ی ژر ‌‬ ‫ش نگاه ‌‬ ‫س ب‌ه درو ‌ن خوی ‌‬ ‫ش داشتم‌‪ .‬سپ ‌‬ ‫ك‌ه دشوار می‌نمود‪ .‬با خودكشمك ‌‬ ‫ج نگا‌ه از آن‌‬ ‫ی رد می‌شدی‌‪ ،‬چرا با لجا ‌‬ ‫ش كه‌‪« :‬آ ‌ن زما ‌ن چو ‌ن از جلو باشگا‌ه جعفر ‌‬ ‫ای ‌ن پرس ‌‬

‫نت به‌داخ ‌ل آ ‌ن ساختما ‌ن را نكردی‌‪ ،‬هر چند ب‌ه بهانﮤ‬ ‫ک بار ه ‌م اندیشﮤ رف ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫می‌دزدیدی‌؟ حت ‌‬

‫ی و تعصب‌‬ ‫ش كه‌‪« :‬پیشداور ‌‬ ‫ش فرا دادم‌‪ ،‬با ای ‌ن سرزن ‌‬ ‫ی درون ‌م گو ‌‬ ‫گردشگری‌؟!» و ب‌ه ندا ‌‬

‫ت كه‌‪« :‬یک روزنامه‌نگار‬ ‫ی آ ‌ن ای ‌ن اشار ‌‬ ‫ی نیست‌!» و در پ ‌‬ ‫ک روزنامه‌نگار حرفه‌ا ‌‬ ‫شایستﮤ ی ‌‬ ‫ت ابراز‬ ‫ف باشد و باید ب‌ه هم‌ه فرص ‌‬ ‫ی اگر با آ ‌ن مخال ‌‬ ‫ت سخ ‌ن هم‌ه را بشنود‪ ،‬حت ‌‬ ‫ف اس ‌‬ ‫موظ ‌‬

‫نی شدكه‌‬ ‫ی چن ‌‬ ‫ش كنند او را ازای ‌ن كار باز دارند‪ ».‬حك ‌م پایان ‌‬ ‫ی اگر دیگرا ‌ن كوش ‌‬ ‫بدهد‪ ،‬حت ‌‬

‫ت علی‌ه او بسیار نوشته‌اند وگفته‌اند بنشین ‌م و آ ‌ن را در دسرتس‌‬ ‫ی ك‌ه سالهاس ‌‬ ‫ت كس ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫پا ‌‬ ‫ی نیامدك‌ه مهمانی‌‬ ‫ش ب‌ه آسان ‌‬ ‫ف دیگر ماجرا نیز شنید‌ه شود‪ .‬پذیر ‌‬ ‫ف طر ‌‬ ‫همگا ‌ن بگذار ‌م تا حر ‌‬ ‫ب از قب ‌ل بر ت ‌ن باورها پوشاند‌ه بود‪.‬‬ ‫ی قال ‌‬ ‫ی قومی‌قبای ‌‬ ‫ناخواند‌ه می‌نمود وكهن‌الگو ‌‬

‫ش پیا ‌م فرستادم‌‪ ،‬از او خواست ‌م موافقت‌‬ ‫ی برای ‌‬ ‫ت و در هر فرصت ‌‬ ‫ی آ ‌ن روز‪ ،‬ب‌ه هر مناسب ‌‬ ‫در پ ‌‬ ‫س آهسته‌آهسته‌‬ ‫ت كرد‪ .‬سپ ‌‬ ‫ت مخالف ‌‬ ‫ت با ای ‌ن پیشنهاد سخ ‌‬ ‫كند مصاحب‌ه را انجا ‌م دهم‌‪ .‬نخس ‌‬ ‫ت چون‌‬ ‫ت مناسب‌‪ .‬عاقب ‌‬ ‫یل به‌موق ‌ع و سر فرص ‌‬ ‫ت حتم ًا ای ‌ن كار را می‌كند‪ ،‬و ‌‬ ‫نر ‌م ش���د وگف ‌‬

‫پافشاری‌ا ‌م را دید‪ ،‬قو ‌ل داد هرگا‌ه تصمی ‌م ب‌ه ای ‌ن كار بگرید مرا ندا خواهد داد و جز با م ‌ن با‬

‫ی گفتگو نخواهدكرد‪.‬‬ ‫س دیگر ‌‬ ‫ك ‌‬

‫ی انجام‌‬ ‫ش را برا ‌‬ ‫ی ب‌ه پیما ‌ن خود وفاكرد و در ما‌ه ج���والی‌ ‪ ۱999‬آمادگی‌ا ‌‬ ‫ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ت سا ‌ل سكوت‌‬ ‫ی او را دگرگو ‌ن كرد نمی‌دانم‌؛ چرا بیس ‌‬ ‫مصاحب‌ه اعال ‌م داشت‌‪ .‬چ‌ه رویداد ‌‬ ‫ش رفتم‌‪.‬‬ ‫ت ب‌ه دیدار ‌‬ ‫یل به‌سرع ‌‬ ‫ب ب‌ه سخ ‌ن بگشاید خرب ندارم‌؛ و ‌‬ ‫كرد تا امروز ل ‌‬ ‫ده‬


‫ط شد‌ه است‌‪.‬‬ ‫ت مصاحبﮤ ضب ‌‬ ‫ی ساع ‌‬ ‫توس ‌‬ ‫ت نشس ‌‬ ‫ش از هشتاد ساع ‌‬ ‫ب دستاورد بی ‌‬ ‫ای ‌ن كتا ‌‬

‫ک و بسیار سادﮤ‬ ‫ت و آمد ب‌ه آپارتما ‌ن كوچ ‌‬ ‫س شمارﮤ ‪ )1/1‬در روند ای ‌ن گفتگوها و رف ‌‬ ‫(عك ‌‬

‫ش را‬ ‫ک آ ‌ن فكر ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫ی م ‌ن روش ‌ن شدك‌ه برا ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ت شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی از شخصی ‌‬ ‫‌او‪ ،‬گوشه‌های ‌‬ ‫ی سنتی‌‪ ،‬لوطی‌منش‌‪ ،‬قانع‌‪ ،‬شاكر داده‌ها و نداده‌ها‪ ،‬بلندطبع‌‪ ،‬تیزهوش‌‪،‬‬ ‫ه ‌م نمی‌كردم‌‪ :‬مرد ‌‬

‫ی جنوب‌شهر با‬ ‫یل آشنا ‌‬ ‫ی از هما ‌ن اها ‌‬ ‫ط و محافظه‌كار‪ ،‬ش���وخ‌طب ‌ع و نكته‌س���نج‌؛ یك ‌‬ ‫محتا ‌‬ ‫ت‌شناس‌‬ ‫ی وق ‌‬ ‫ی قالب‌گرفت‌ه و پیش‌ساخته‌؛ موجود ‌‬ ‫ی بكر و دست‌نخورد‌ه و فرهنگ ‌‬ ‫محفوظات ‌‬

‫ت و هر آنچ‌ه نشان‌‬ ‫ی عاش ‌ق قدر ‌‬ ‫ف و اه ‌ل شعر و شاعری‌؛ ورزشكار ‌‬ ‫و منظ ‌م با حافظﮤ شفا ‌‬ ‫ی ك‌ه كمبود‬ ‫ی باشد؛ انسان ‌‬ ‫ی و نظام ‌‬ ‫س ارتش��� ‌‬ ‫ش می‌تواند لبا ‌‬ ‫ت داردك‌ه كمرتین ‌‬ ‫از ای ‌ن قدر ‌‬

‫ی ممك ‌ن می‌سازد؛ مردی‌‬ ‫ی و بدو ‌ن كال ‌م به‌سادگ ‌‬ ‫ط ویژﮤ حس ‌‬ ‫ک ارتبا ‌‬ ‫ش را با ی ‌‬ ‫دانش‌كتابی‌ا ‌‬ ‫ش می‌آید‪.‬‬ ‫ی پی ‌‬ ‫ی ك‌ه در زندگ ‌‬ ‫ی هشیاران‌ه از فرصت‌های ‌‬ ‫ی بهره‌بردار ‌‬ ‫خودساخت‌ه با توانای ‌‬

‫خ من‬ ‫ش آیدك‌ه «چرا مصاحب‌ه با شعبا ‌ن جعفری‌؟» پاس ‌‬ ‫ش پی ‌‬ ‫ی ای ‌ن پرس ‌‬ ‫ی عده‌ا ‌‬ ‫ش���اید برا ‌‬

‫ی ‪ ۱۴‬آذر‪ ۳۰ ،‬تری‪ 9 ،‬‬ ‫ب ‪ ۱۳۲۹‬تا ‪ ۱33۲‬و رویدادها ‌‬ ‫ی پرآشو ‌‬ ‫ی دربارﮤ سالها ‌‬ ‫‌روش ‌ن است‌‪ :‬بسیار ‌‬ ‫ی‌كه‌آ ‌ن لحظات‌‬ ‫ی از زبا ‌ن و دید‌كس ‌‬ ‫یل هنوز اه ‌ل قلم ‌‬ ‫اسفند و ‪ ۲۸‬مردادگفته‌اند و نوشته‌اند‪ ،‬و ‌‬

‫ی ننوشت‌ه است‪.‬‬ ‫ش را در خیابا ‌ن زیسته‌‪ ،‬داخ ‌ل معرك‌ه و میا ‌ن گود بود‌ه چیز ‌‬ ‫پرتن ‌‬

‫ت و اصطالحات‬ ‫ف م ‌ن از ای ‌ن مصاحب‌ه ارائﮤ اطالعا ‌‬ ‫‌ای ‌ن نكت‌ه را نیز ناگفت‌ه نگذار ‌م ك‌ه هد ‌‬ ‫گ و چم‌‬ ‫ی از ای ‌ن فرهن ‌‬ ‫ی آ ‌ن ناچار ب‌ه بخش ‌‬ ‫ی جنوب‌شهر نیست‌‪ ،‬هر چند از ورا ‌‬ ‫‌زبان‌شناخت ‌‬ ‫ی آگاهی‌های‌‬ ‫ت خواهی ‌م یافت‌‪ .‬م ‌ن دنبا ‌ل گردآور ‌‬ ‫نت ساكنا ‌ن ای ‌ن منطق‌ه دس ‌‬ ‫و خ ‌م سخ ‌ن گف ‌‬

‫ی یا جنوب‌شهری‌‬ ‫گ لوطی‌گر ‌‬ ‫ط فرهن ‌‬ ‫ت و ضب ‌‬ ‫ی نوی ‌ن بودم‌‪ ،‬ن‌ه ثب ‌‬ ‫ی از منظر ‌‬ ‫سیاسی‌‪-‬اجتماع ‌‬ ‫س هر چ‌ه زودتر ب‌ه ای ‌ن مه ‌م نیز برپدازند‪.‬‬ ‫ك‌ه امیدوار ‌م پژوهشگرا ‌ن مردم‌شنا ‌‬

‫ت پابند ماندم‌‪:‬‬ ‫ی دو پیما ‌ن بست ‌م ك‌ه ب‌ه آنها سخ ‌‬ ‫در قبا ‌ل انجا ‌م ای ‌ن مصاحب‌ه با شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت رفتار خواه ‌م كرد و ب‌ه او «نارو» نخواه ‌م زد؛ دو‬ ‫ت صداق ‌‬ ‫ی در نهای ‌‬ ‫ت آنك‌ه با و ‌‬ ‫نخس��� ‌‬ ‫ی شناساند ‌ن ورزش‬ ‫ش تا آنجا ك‌ه در توا ‌ن دار ‌م برا ‌‬ ‫دیگر آنك‌ه قو ‌ل داد ‌م از آرشیو شخصی‌ا ‌‬

‫ی داشته‌ام‌‪.‬‬ ‫ی ای ‌ن پیما ‌ن راگرام ‌‬ ‫ی بهر‌ه بگریم‌‪ .‬امروز هر دو ‌‬ ‫نی زورخان‌ه و پهلوان ‌‬ ‫‌باستانی‌‪ ،‬آئ ‌‬

‫ب می‌خوانید جز هما ‌ن ك‌ه خود شعبا ‌ن جعفری‌‬ ‫در بارﮤ پیما ‌ن نخست‌‪ :‬آنچ‌ه در سراسركتا ‌‬

‫ت پاس���خ‌ها و‬ ‫ط و ثب ‌‬ ‫ش كرده‌ام‌‪ ،‬ضب ‌‬ ‫ب‌ه م ‌ن گفته‌‪ ،‬نیس���ت‌‪ .‬هرچند اینجا و آنجا او را چال ‌‬

‫ت حفظ‌‬ ‫ت م ِ‌ن مصاحبه‌كنند‌ه نیست‌‪،‬ك‌ه در روای ‌‬ ‫ت یا مخالف ‌‬ ‫ی نشا ‌ن موافق ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫گفته‌ها ‌‬ ‫یازده‬


‫نی واقعیت‌‬ ‫خ می‌دهد ع ‌‬ ‫ت ك‌ه هر آنچ‌ه را پاس ‌‬ ‫ت كرده‌ام‌‪ .‬در مقابل‌‪ ،‬او نیز با م ‌ن پیما ‌ن بس ‌‬ ‫امان ‌‬

‫خ ندهد‪ .‬آیا او نیز ب‌ه ای ‌ن پیما ‌ن وفادار ماند‌ه است‌؟‬ ‫ی راك‌ه نخواهد‪ ،‬پاس ‌‬ ‫باش���د و آ ‌ن پرسش ‌‬

‫ت خود را داشت‌ه باشید‪.‬‬ ‫ی خوانند‌ه آزادید‌ك‌ه برداش ‌‬ ‫یل ش���ما ‌‬ ‫نی فكركن ‌م و ‌‬ ‫ت دار ‌م چن ‌‬ ‫دوس��� ‌‬

‫ک و سن ‌دگشته‌ام‌‪ ،‬تا آنجاك‌ه می‌شد ب‌ه آرشیوها‪،‬‬ ‫ت دنبا ‌ل مدر ‌‬ ‫ی از آنچ‌ه گفت‌ه اس ‌‬ ‫ی بسیار ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ی دیگرا ‌ن سود‬ ‫مراكز اسناد و كتابخانه‌ها س���ر زده‌ا ‌م و از راهنمایی‌ها‪ ،‬گفته‌ها و نوشته‌ها ‌‬

‫ف و هموار نبود‪ .‬گا‌ه موف ‌ق ب‌ه پیمود ‌ن همﮤ را‌ه نشد ‌م و به‬ ‫یل جاد‌ه همیش‌ه ه ‌م صا ‌‬ ‫برده‌ام‌‪ .‬و ‌‬

‫ت ریختگی‌‬ ‫ت خاطرا ‌‬ ‫ی از صفحا ‌‬ ‫ش روش ‌ن است‌‪ :‬بعض ‌‬ ‫ی برخوردم‌‪ .‬چرای ‌‬ ‫‌دس���ت‌اندازهای ‌‬ ‫ت شاهدان‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫ی تاریخها گ ‌م هس���تند‪ .‬تا آنجا ك‌ه توانست ‌م اینجا و آنجا پا ‌‬ ‫دارد و بعض ‌‬

‫ی نرسید‪ .‬مقابل‌ه كرد ‌ن همﮤ‬ ‫ی از رویدادها دست ‌م ب‌ه داما ‌ن شاهد ‌‬ ‫ی پاره‌ا ‌‬ ‫یل برا ‌‬ ‫دیگر نشستم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ک امكان‌پذیر نبود‪ .‬تا آنجاك‌ه می‌شد رفت ‌م و باقیماند‌ه را ب‌ه شمای‌‬ ‫گفته‌ها با س���ند و مدر ‌‬ ‫ی خواهید‬ ‫ی طوالن ‌‬ ‫ی ب‌ه سفر ‌‬ ‫ب با شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی ك‌ه در طو ‌ل كتا ‌‬ ‫خوانند‌ه می‌سپارم‌؛ شمای ‌‬ ‫ی آنرا گشوده‌‪ ،‬را‌ه خواهید‬ ‫ی ك‌ه خود و ‌‬ ‫ی از زندگی‌اش‌‪ ،‬از دریچه‌ا ‌‬ ‫ت و تنها ب‌ه گوشه‌های ‌‬ ‫رف ‌‬ ‫ت ك‌ه به‌دور از‬ ‫ی گفته‌ها با پژوهشگران‌‪ ،‬شاهدا ‌ن و دیده‌بانانی‌س ‌‬ ‫ی و ناروای ‌‬ ‫ت روای ‌‬ ‫یافت‌‪ .‬اثبا ‌‬

‫خ معاصر را در سر دارند‪.‬‬ ‫ی تاری ‌‬ ‫هرگون‌ه پیشداوری‌‪ ،‬شور بازنگر ‌‬

‫ت شعبان‬ ‫ی به‌روای ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ب «واژه‌نامﮤ ورز ‌‬ ‫ی كتا ‌‬ ‫ت پایان ‌‬ ‫اما دربارﮤ پیما ‌ن بعدی‌‪ :‬پیوس��� ‌‬

‫ی بزرگ‌‬ ‫ی مقوای ‌‬ ‫ک قوط ‌‬ ‫ی ك‌ه سالها درو ‌ن ی ‌‬ ‫ی خود و ‌‬ ‫ی آرش���یو شخص ‌‬ ‫‌جعفری‌» از البال ‌‬ ‫ب را اداكرد‌ه باش ‌م ك‌ه بزرگرتین‌‬ ‫ش نشست‌ه بود در آمد‌ه است‌‪ .‬امیدوار ‌م ح ‌ق مطل ‌‬ ‫درگوشﮤ اطاق ‌‬

‫ی است‌‪.‬‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫نی ورز ‌‬ ‫ی او هم ‌‬ ‫عش ‌ق زندگ ‌‬

‫ی الز ‌م راك‌ه در این‌‬ ‫ب تاریخ ‌‬ ‫س بزنید‪ ،‬مصاحبه‌ها آ ‌ن نظ ‌م و ترتی ‌‬ ‫همانگون‌ه ك‌ه می‌توانید حد ‌‬

‫ک چهل‌تك‌ه شباهت‌داشت‌‪.‬‬ ‫نت ی ‌‬ ‫ب بیشرت ب‌ه دوخ ‌‬ ‫ب آمد‌ه است‌‪ ،‬نداشتند‪ .‬تنظی ‌م ای ‌ن كتا ‌‬ ‫كتا ‌‬ ‫ی ك‌ه با هم دیدار‬ ‫ی ‪--‬پنجش���نبه‌های ‌‬ ‫ی با صبور ‌‬ ‫در فرایند ای ‌ن ریزه‌كاری‌ها ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ی از‬ ‫ی م ‌ن آورد‪ .‬بسیار ‌‬ ‫ک بیانی‌ه برا ‌‬ ‫ک نام‌ه یا ی ‌‬ ‫ک بریدﮤ نشریه‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫ک عكس‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫داشتیم‌‪ --‬ی ‌‬

‫ی دادند‪.‬‬ ‫ی عكسها و اسناد ما را یار ‌‬ ‫ی او درگردآور ‌‬ ‫یارا ‌ن م ‌ن و رفقا ‌‬

‫ش دارد‪ :‬چرا‬ ‫ی پرس��� ‌‬ ‫ی خود ‌م ه ‌م جا ‌‬ ‫ی اش���ار‌ه كن ‌م ك���‌ه هنوز برا ‌‬ ‫در اینج���ا باید ب‌ه نكته‌ا ‌‬ ‫ی از تبار‬ ‫ش داریم‌‪ ،‬باستانی‌كار ‌‬ ‫گ و شیوﮤ بارآمدن ‌‬ ‫ی ك‌ه از فرهن ‌‬ ‫ش���عبا ‌ن جعفری‌‪ ،‬با سابقه‌ا ‌‬ ‫دوازده‬


‫ک ز ‌ن بگشاید؟‬ ‫ت س���فرﮤ د ‌ل خود را در مقاب ‌ل ی ‌‬ ‫مردس���االرا ‌ن جنوب‌شهر‪ ،‬تصمی ‌م گرف ‌‬

‫ی خشنود ‌م و جا دارد‬ ‫ی دارد! مه ‌م اینك‌ه از ای ‌ن بخت‌یار ‌‬ ‫یل چ‌ه اهمیت ‌‬ ‫ش را نمی‌دان ‌م و ‌‬ ‫پاسخ ‌‬ ‫ت سپاسگزار باشم‌‪.‬‬ ‫ت ای ‌ن رخص ‌‬ ‫ب از او باب ‌‬ ‫از صمی ‌م قل ‌‬

‫ت سرشار‪،‬كه‌بسیار‬ ‫ی همسر ‌م نجا ‌‬ ‫ی بی‌دری ‌غ و پشتكار باورنكردن ‌‬ ‫ح همراه ‌‬ ‫در انجا ‌م ای ‌ن طر ‌‬ ‫ی ویژ‌ه دارد‪ .‬بدو ‌ن حضور مؤثر او این‌كتاب‌‬ ‫پ شود‪ ،‬پایگاه ‌‬ ‫ب چا ‌‬ ‫ت ای ‌ن كتا ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫دوس ‌‬ ‫هرگز ب‌ه‌وجود نمی‌آمد‪ .‬توج‌ه كنجكاوانﮤ پس���ران ‌م س���پهر و هوم ‌ن ‪--‬نمایندگا ‌ن نسل‌دوم‌‬ ‫ی ك‌ه می‌رفت ‌م بسیار تشوی ‌ق كرد‪.‬‬ ‫ب مرا در راه ‌‬ ‫مهاجر ایرانی‌‪ --‬ب‌ه ای ‌ن كتا ‌‬

‫ی آنا ‌ن اس���ت‌‪ ،‬باید نخست‌‬ ‫ب وامدار یاریها و راهنمایی‌ها ‌‬ ‫ی ك‌ه انتش���ار ای ‌ن كتا ‌‬ ‫از عزیزان ‌‬

‫ب چو ‌ن خود من‌‪ ،‬با هیجا ‌ن در‬ ‫ن كتا ‌‬ ‫ی نا ‌م برب ‌م ك‌ه در طو ‌ل نوش�ت� ‌‬ ‫از دك�ت�ر صدرالدی ‌ن اله ‌‬ ‫ی خود را در اختیار م ‌ن گذاشت‌‪ .‬سپس‌‬ ‫ت گرانبها ‌‬ ‫ی وق ‌‬ ‫انتظار پایا ‌ن كار بود و باگشاده‌دست ‌‬ ‫ی ك‌ه فكر انجا ‌م مصاحب‌ه را بس���یار پس���ندید و مرا دلگر ‌م كرد؛ از بیژن‌‬ ‫ی خرس���ند ‌‬ ‫از هاد ‌‬

‫تو‬ ‫ی ب‌ه داد م ‌ن رس���ید‌ه اس ‌‬ ‫ی پژوهش��� ‌‬ ‫ش هموار‌ه دركارها ‌‬ ‫ی كه‌حافظﮤ اعجاب‌آور ‌‬ ‫خلیل ‌‬

‫ت سؤالها را پر‬ ‫ی از عالم ‌‬ ‫ی بس���یار ‌‬ ‫ش جا ‌‬ ‫ی ویژه‌ا ‌‬ ‫ی و نظ ‌م فكر ‌‬ ‫ت ك‌ه با ریزبین ‌‬ ‫فریار نیكبخ ‌‬ ‫ش و از عباس‌‬ ‫ی عادالنه‌ا ‌‬ ‫ی داور ‌‬ ‫ج نگهبا ‌ن برا ‌‬ ‫ی نكته‌سنجی‌هایش‌؛ از تور ‌‬ ‫كرد؛ از زاو ‌ن برا ‌‬ ‫ک یارا ‌ن دیگر ‌م ایرا ‌ن مسیح‌‪ ،‬ژالﮤكامران‌‪ ،‬پروانه‌‬ ‫حاجیا ‌ن برای‌راهنمایی‌هایش‌‪ .‬قدردا ‌ن كم ‌‬

‫س از دوستا ‌ن شعبا ‌ن جعفری‌‬ ‫ی نیز هستم‌‪ .‬سپا ‌‬ ‫نی وحیدتهران ‌‬ ‫ی و حس ‌‬ ‫نی زاهد ‌‬ ‫یوسف‌زاده‌‪ ،‬حس ‌‬

‫ب آقاللرپور وكامبیز‬ ‫ف بوداغی‌‪ ،‬حبی ‌‬ ‫ی بابااف‌‪ ،‬یوس��� ‌‬ ‫س�ی�روس‌یگانه‌‪ ،‬شهرا ‌م شایسته‌‪ ،‬مهد ‌‬

‫ف ای ‌ن پروژ‌ه كردند‪.‬‬ ‫ی از وقتشا ‌ن را صر ‌‬ ‫ت زیاد ‌‬ ‫شامبیاتی‌ك‌ه ساعا ‌‬

‫گ شهابی‌‪ ،‬دكرت‬ ‫ی ارزشمند دكرت هوشن ‌‬ ‫ی ك‌ه می‌بینید بدو ‌ن یار ‌‬ ‫ب ب‌ه صورت ‌‬ ‫ی ای ‌ن كتا ‌‬ ‫نسخﮤ پایان ‌‬ ‫ی ك‌ه با خواند ‌ن نسخﮤ اولیﮤ‬ ‫س میالن ‌‬ ‫ی و دكرت عبا ‌‬ ‫ب الجورد ‌‬ ‫احمد‌كریمی‌حكاک‌‪ ،‬دكرت حبی ‌‬ ‫ی پایا ‌ن قرار دادند‪ ،‬امكان‌پذیر نبود‪.‬‬ ‫ی موشكافانﮤ خود مرا مورد مهر ب ‌‬ ‫ب و توصیه‌ها ‌‬ ‫كتا ‌‬

‫ك گالستیا ‌ن نیزك‌ه در بخش‌‬ ‫س حجت‌پنا‌ه و هرنی ‌‬ ‫جا دارد از ِاما دلخانیان‌‪ ،‬مهرداد انوری‌‪ ،‬عبا ‌‬ ‫ی كنم‌‪.‬‬ ‫نی و دشوار را ب‌ه منز ‌ل رساندند‪ ،‬صمیمانه‌سپاسگزار ‌‬ ‫ی ای ‌ن بار سنگ ‌‬ ‫ی با بردبار ‌‬ ‫ی و فن ‌‬ ‫هرن ‌‬ ‫مارچ‌‪ُ -۲۰۰۱‬لس‌آنجلس‌‬

‫سیزده‬


‫چهارده‬


‫ی ‪1986‬‬ ‫نی دیدار‪ 15 :‬جوال ‌‬ ‫نخست ‌‬ ‫ف كنید؟‬ ‫ی مرد ‌م تعری ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬شما نمی‌خواهید خاطراتتا ‌ن را برا ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ف ك‌ه تمو ‌م نمیشه‌!‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬باش‌ه سر فرصت‌‪ .‬چ ‌ل ساله‌‪ ...‬پنجا‌ه ساله‌‪ ...‬با دو تاكلو ‌م حر ‌‬ ‫‌‬

‫ش می‌شوند‪.‬‬ ‫ی با ارز ‌‬ ‫ک روز ‌‬ ‫ت شما ی ‌‬ ‫یل ای ‌ن خاطرا ‌‬ ‫س ‪ -‬م ‌ن نمی‌خواه ‌م مجبورتا ‌ن كن ‌م و ‌‬ ‫‌‬ ‫ف و مشهور خاطراتشا ‌ن را نوشته‌اند‪ .‬چرا شما نه‌؟‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫همﮤ انسانها ‌‬

‫ج ‪ -‬ما خانو ‌م جزوكوچیكا هستیم‌‪ ،‬جزو درویشا هستیم‌‪ ،‬ماكجا اوناكجا؟‬ ‫‌‬

‫ی از ای ‌ن جها ‌ن رفتند‪ ،‬همﮤ‬ ‫ی ك‌ه ننوش���تند و نگفتند‪ ،‬وقت��� ‌‬ ‫ت آنهای ‌‬ ‫س ‪ -‬منظور ‌م ای ‌ن اس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ی می‌گذاریدك‌ه معلوم‌‬ ‫ی فردای ‌‬ ‫ک رفت‌‪ .‬شما اینها را برا ‌‬ ‫خاطراتشا ‌ن ه ‌م با خودشا ‌ن زیر خا ‌‬ ‫ج دقیقﮤ دیگر یا چند سا ‌ل دیگر!‬ ‫ی هست‌‪ :‬دو دقیقﮤ دیگر‪ ،‬پن ‌‬ ‫تك ‌‬ ‫نیس ‌‬

‫نی ما‬ ‫ج ‪ -‬واال خانو ‌م ما همیش���‌ه خاطراتمونو تو گود زورخون‌ه میگفتیم‌‪ ،‬ن‌ه اینك‌ه فكر‌كن ‌‬ ‫‌‬

‫ب ایش���اال ب‌ه امید خدا‪،‬‬ ‫خاطراتو تو س���ینﮤ خودمو ‌ن نیگر میداریم‌! ن‌ه ای ‌ن مرامو نداریم‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫چشم‌! ِ‬ ‫گ همچو ‌ن ز‬ ‫گ حق‌ه و باالخر‌ه هم‌ه ای ‌ن راهو مرین‌‪ .‬میگه‌‪« :‬مر ‌‬ ‫خود من ‌م میدون ‌م مر ‌‬

‫ت ِ‬ ‫سر آدمه‌‪.‬‬ ‫گ حقه‌! میاد! پش ‌‬ ‫در آیدك‌ه تو حریا ‌ن باشی‌‪ ».‬مر ‌‬

‫ش نیندازید‪ ،‬بگویید دیگر!‬ ‫ت گو ‌‬ ‫س پش ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه به‌قو ‌ل معروف‌‪:‬‬ ‫‌‬

‫نت ابراز می‌كنم‌ ‬ ‫با هرك ‌ه درد خویش ‌‬

‫ت ك‌ه بیدار می‌كنم‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫خوابید‌ه دشمن ‌‬

‫ی ك‌ه قبو ‌ل كنید‬ ‫ت باشد‪ .‬قو ‌ل می‌ده ‌م پشیما ‌ن نشوید‪ ،‬ب‌ه شرط ‌‬ ‫ت م ‌ن خیالتا ‌ن راح ‌‬ ‫س ‪ -‬از باب ‌‬ ‫‌‬

‫ب در بیاوریم‌‪.‬‬ ‫ت كتا ‌‬ ‫بعد از اینك‌ه مصاحب‌ه تما ‌م شد‪ ،‬آنرا ب‌ه صور ‌‬

‫ی جز كتاب‬ ‫ش كننی‌‪ .‬ما ‌م جور دیگه‌ا ‌‬ ‫ف بزنم‌‪ ،‬شما باید كتاب ‌‬ ‫ب اگ‌ه قرار شد حر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی باش‌ه برای‌‬ ‫ب باش���‌ه ك‌ه هم‌ه بتون ‌ن بخوننش‌‪ .‬باید ی‌ه جواب ‌‬ ‫ت كتا ‌‬ ‫‌نمیخوایم‌‪ .‬باید ب‌ه صور ‌‬ ‫پانزده‬


‫ی ك‌ه نوشت‌ه شده‌!‬ ‫ت و ای ‌ن چیزای ‌‬ ‫همﮤكتابا و مقاال ‌‬

‫ب خاطراتتان‌‬ ‫س ایرا ‌ن هستید وكتا ‌‬ ‫ی سرشنا ‌‬ ‫ش می‌كنیم‌‪ .‬شما جزو انسانها ‌‬ ‫س ‪ -‬حتم ًا كتاب ‌‬ ‫‌‬ ‫خوانندﮤ بسیار خواهد داشت‌‪.‬‬

‫نن سرشناسش‬ ‫تك ‌‬ ‫ن مجازا ‌‬ ‫ی رو میخواس�ت� ‌‬ ‫ت هرك ‌‬ ‫ی بگم‌! تو او ‌ن مملك ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال‪ ،‬آخ‌ه چ ‌‬ ‫‌‬

‫نن َع َل ‌م یزید و‬ ‫ی از مرد ‌م بیخود و بیجهت‌‪ ،‬ما رو میك ‌‬ ‫‌میكردن‌‪ .‬اینو جد ًا میگ ‌م خانوم‌‪ .‬بعض ‌‬ ‫ت میزنن‌!‬ ‫ی مف ‌‬ ‫ی حرفا ‌‬ ‫همینجور ‌‬

‫ب می‌شود‪.‬‬ ‫ب واج ‌‬ ‫نت كتا ‌‬ ‫ت و نوش ‌‬ ‫نت خاطرا ‌‬ ‫س گف ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی كرد‌ه م ‌ن ای ‌ن كارو نكردم‌‪ .‬البت‌ه اگ‌ه ی‌ه روز با شما حرف‬ ‫ی هر چ ‌‬ ‫یل تا حاال هرك ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ش خودتو ‌ن باشه‌‪.‬‬ ‫ی بهتو ‌ن نگفت ‌م باید پی ‌‬ ‫‌زدم‌‪ ،‬تا وقت ‌‬

‫ع كنیم‌؟‬ ‫ی شرو ‌‬ ‫ت باشد‪.‬ك ‌‬ ‫س ‪ -‬صد در صد‪ .‬خیالتا ‌ن راح ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬فع ً‬ ‫ت از اینا آشنام‌‪ ،‬بر و بچه‌هاشونو میشناسم‌‪.‬‬ ‫ح نیست‌‪ ،‬آخ‌ه م ‌ن اال ‌ن با ی‌ه مش ‌‬ ‫ال صال ‌‬ ‫‌‬

‫ط كردیم‌‪،‬‬ ‫ی ای ‌ن مصاحبه‌ها را ضب ‌‬ ‫ت داشت‌ه باشید وقت ‌‬ ‫ت باشد‪ .‬اگر دوس ‌‬ ‫س ‪ -‬خیالتا ‌ن راح ‌‬ ‫‌‬

‫ش خودتا ‌ن باشدك‌ه مطمئ ‌ن باشید اص ً‬ ‫چ جا پخش‬ ‫ال هی ‌‬ ‫ی را می‌ده ‌م دس���تتا ‌ن پی ‌‬ ‫نوار اصل ‌‬

‫‌نخواهد شد‪.‬‬

‫ی هس���تنی‌‪ .‬م ‌ن رو اص ‌ل همین ‌م قولشو‬ ‫ی ندارم‌‪ُ .‬خب‌‪ ،‬ش���ما ی‌ه آد ‌م خاطرجمع ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬حرف ‌‬ ‫‌‬

‫ی از‬ ‫ت شما‪ .‬وگرن‌ه انقد از اینور و اونور ب‌ه ما مراجع‌ه كردن‌! تا حت ‌‬ ‫به‌شما مید ‌م و میا ‌م خدم ‌‬ ‫س اومدن‌‪ ،‬قبو ‌ل نكرد ‌م گفت ‌م نمیخوام‌‪ .‬ی‌ه دكرت بود‬ ‫نی ُلس‌آنجل ‌‬ ‫نت اومدن‌‪ ،‬ی‌ه عد‌ه از هم ‌‬ ‫واشنگ ‌‬ ‫ی بیا اینجا ی‌ه خون‌ه در اختیارت‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫تو فلوریدا‪ ،‬میامی‌‪ .‬ای ‌ن دكرت ب‌ه م ‌ن میگفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫نی توش‌‪ .‬هر قدر ‌م بخوای‌‬ ‫ت ی‌ه س���ا ‌ل بش ‌‬ ‫میذارم‌‪ »...‬ب‌ه موال‪ ،‬ب‌ه ای ‌ن نمک‌‪ ...« ،‬اینجا راح ‌‬ ‫ت خاطراتمو‬ ‫یل م ‌ن هر وق ‌‬ ‫ی ما بگو‪ ».‬جو ‌ن شما ب‌ه موال‪ .‬و ‌‬ ‫نی ای ‌ن خاطراتتو برا ‌‬ ‫ت مید ‌م بش ‌‬ ‫به ‌‬

‫ت ندارم‌‪،‬‬ ‫یل حاالدوس ‌‬ ‫ی میگم‌‪ ،‬ن‌ه به‌خاطر پول‌‪ ،‬ای ‌ن كارا تو مرا ‌م ما نیست‌‪ .‬و ‌‬ ‫بگ ‌م همینجور ‌‬ ‫اص ً‬ ‫ت ندارم‌‪.‬‬ ‫ی دوس ‌‬ ‫چ جور ‌‬ ‫ال هی ‌‬

‫س ‪ -‬می‌دانید چرا ای ‌ن هم‌ه مرد ‌م عالقه‌مندند شما خاطراتتا ‌ن را بگویید؟ چو ‌ن هم‌ه نقش‌‬ ‫‌‬

‫ف ‪۲۸‬مرداد‬ ‫خ معاصر ایران‌‪ ،‬مؤثر می‌دانند‪ .‬هر جاك‌ه حر ‌‬ ‫ق بسیار مه ‌م تاری ‌‬ ‫ك اتفا ‌‬ ‫شما را در ی ‌‬

‫ش می‌آید‪ ،‬اس ‌م شما ه ‌م هست‌‪ .‬حاال‬ ‫ق پی ‌‬ ‫ت دكرت مصد ‌‬ ‫ط دول ‌‬ ‫ت از س���قو ‌‬ ‫می‌ش���ود‪ ،‬صحب ‌‬

‫ی ك‌ه مواف ‌ق هستند فكر می‌كنند‬ ‫ف هس���تند شما را مقصر می‌دانند‪ ،‬آنهای ‌‬ ‫ی ك‌ه مخال ‌‬ ‫آنهای ‌‬ ‫شانزده‬


‫ی معتقدند در جریا ‌ن كودتای‌‬ ‫ی بماند‪ .‬خالص‌ه بسیار ‌‬ ‫ی باق ‌‬ ‫ت پهلو ‌‬ ‫ک كردید سلطن ‌‬ ‫شماكم ‌‬ ‫ق را سرنگو ‌ن كرد‪ ،‬شا‌ه را برگرداند‬ ‫ی دكرت محمد مصد ‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ی حكوم ‌‬ ‫‪۲۸‬مرداد شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫و در نتیج‌ه اسمتا ‌ن راگذاشتند «شعبا ‌ن تاجبخش‌»‪.‬‬

‫ج ‪ -‬او ً‬ ‫ت رو‬ ‫ت م ‌ن كودتاكرد ‌م و دول ‌‬ ‫ش داش ‌‬ ‫ی ك‌ه شا‌ه و نخست‌وزیر و ارت ‌‬ ‫ال‪ ،‬اگ‌ه تو مملكت ‌‬ ‫‌‬ ‫ی كه‬ ‫ی جرز میخورد‪ .‬دوم ًا‪ ،‬آخ‌ه ی‌ه چیزی‌ا ‌م هست‌‪ ،‬اونای ‌‬ ‫ت ب‌ه درد ال ‌‬ ‫ط كردم‌‪ ،‬او ‌ن دول ‌‬ ‫ساق ‌‬

‫ت كردم‌‪ ،‬م ‌ن ك‌ه تا ظهر ‪ ۲۸‬مرداد تو زندا ‌ن بودم‌‪.‬‬ ‫ت مالقا ‌‬ ‫‌میگ ‌ن م ‌ن باكی ‌م روزول ‌‬

‫ت اندركار كودتای‌‬ ‫ی ك‌ه دس ‌‬ ‫نی قضایا را باید بگویید تا روش��� ‌ن شود‪ ،‬همﮤكسان ‌‬ ‫س ‪ -‬هم ‌‬ ‫‌‬ ‫ی و چ‌ه غری ایرانی‌‪ .‬حاال نوبت‬ ‫ی داشتند حرفشا ‌ن را زده‌اند‪ ،‬چ‌ه ایران ‌‬ ‫‪ ۲۸‬مرداد بودند و نقش ‌‬

‫‌شماست‌!‬

‫ج ‪ -‬چرا ِ‬ ‫ت نمیگن‌؟ ب‌ه خدا قس ‌م ای ‌ن حرفا زد ‌ن نداره‌‪ ،‬م ‌ن احتیاج‌‬ ‫ب ی‌ه نفرو هیچوق ‌‬ ‫كار خو ‌‬ ‫‌‬ ‫ی كه‬ ‫ش كار مردمو را‌ه مینداختم‌‪ ،‬تا موقع ‌‬ ‫ی ك‌ه یاد ‌م میاد هم‌ه ‌‬ ‫ی ندارم‌‪ .‬م ‌ن از او ‌ن وقت ‌‬ ‫ب‌ه چیز ‌‬

‫ف تو خیابو ‌ن منو‬ ‫ی و حاضرن‌‪ .‬ب‌ه خدا طر ‌‬ ‫نی حاال ح ‌‬ ‫ت اومد ‌م بریون‌‪ .‬همه‌شو ‌ن هم ‌‬ ‫‌از مملك ‌‬ ‫میبین‌ه میگه‌‪« :‬آقا‪ ،‬یادت‌ه جواز منوگرفتی‌؟»‪ .‬میگم‌‪« :‬واال اص ً‬ ‫ی هستی‌!»‬ ‫ال نمیدون ‌م شماك ‌‬

‫ت شد اومد ‌م اینجا؟» حاال‬ ‫یكی‌دیگ‌ه میگه‌‪« :‬یادت‌ه از مدرس‌ه نمره‌هاموگرفتی‌‪،‬كار م ‌ن درس ‌‬ ‫ی همچوكرد!‬ ‫ی كرد‪ ،‬آ ‌‬ ‫ی همچ ‌‬ ‫ی فالن ‌‬ ‫ی میگ ‌ن آ ‌‬ ‫طه ‌‬ ‫ایناروك‌ه نمیا ‌ن بگن‌‪ .‬فق ‌‬

‫ف نزده‌اید‪ ،‬در نتیج‌ه ب‌ه خیلی‌ها فرصت‬ ‫ت حر ‌‬ ‫ت ك‌ه خودتا ‌ن هیچوق ‌‬ ‫ش ای ‌ن اس ‌‬ ‫س ‪ -‬دلیل ‌‬ ‫‌‬

‫‌داده‌اید هر چ‌ه دلشا ‌ن می‌خواهد دربارﮤ شما بگویند و بنویسند‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بذار بگن‌!‬ ‫‌‬

‫ح كرد‪ .‬اتفاق ًا الز ‌م ه ‌م هست‌‪ .‬شما‬ ‫خ را تصحی ‌‬ ‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬نش���د‪ .‬اگر الز ‌م باشد می‌شود تاری ‌‬ ‫‌‬ ‫ی مان ‌ع می‌شودكه‬ ‫ی هستید‪ ،‬از چ‌ه می‌ترسیدك‌ه پنها ‌ن می‌كنید؟كس ‌‬ ‫ش و مردانگ ‌‬ ‫ك‌ه اه ‌ل ورز ‌‬

‫ی را آخر‬ ‫ت هفتاد سا ‌ل از عمرتا ‌ن گذشته‌‪ ،‬چ‌ه چیز ‌‬ ‫‌نگویید؟ سالها از آ ‌ن ماجراگذشته‌‪ ،‬شص ‌‬ ‫ظ كنید؟‬ ‫ی می‌خواهید حف ‌‬ ‫عمر ‌‬

‫ج ‪ -‬حاال ی‌ه روز بهتو ‌ن میگم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه خطر بیفتد؟! اگر ای ‌ن را بگویید م ‌ن ه ‌م قبول‌‬ ‫ت كس ‌‬ ‫س ‪ -‬نكند می‌ترسید جا ‌ن یا حیثی ‌‬ ‫‌‬

‫دارم‌‪ .‬ویل‌‪...‬‬

‫ج‪ِ -‬‬ ‫ی م ‌ن اجاز‌ه نمید‌ه تو این‌‬ ‫ت و روحیﮤ ورزش���كار ‌‬ ‫نی دیگه‌! غری ‌‬ ‫خود ش���ما داری ‌ن میگ ‌‬ ‫‌‬ ‫هفده‬


‫نی خانوم‌‪ ،‬آد ‌م اگ‌ه بخواد بگه‬ ‫نت اسمشونو بیارم‌‪ .‬آخ‌ه میدون ‌‬ ‫ت ك‌ه هم‌ه گرفتار و ناراح ‌‬ ‫موقعی ‌‬

‫ت میشن‌‪ .‬فردا ز ‌ن و بچﮤ یارو میاد سراغ‌‬ ‫نت و میدون ‌م ناراح ‌‬ ‫ت هس ‌‬ ‫‌اال ‌ن خیلیاش���و ‌ن در حیا ‌‬ ‫ی خود ‌م دیدم‌‪ .‬با اینا رابط‌ه داشت ‌م و‬ ‫آد ‌م‌گل‌ه میكنه‌‪ .‬آخ‌ه ی‌ه چیزایی‌ه ك‌ه م ‌ن با ای ‌ن دو تا چشا ‌‬

‫ت كردن‌‪ ،‬االن‬ ‫ت و ب‌ه ای ‌ن دستگا‌ه خیان ‌‬ ‫میدونست ‌م ك‌ه پاریاشو ‌ن ب‌ه ای ‌ن شا‌ه و ب‌ه ای ‌ن مملك ‌‬

‫ی ایرا ‌ن هسنت‌‪ ،‬چند تاشو ‌ن لند ‌ن هسنت‌‪.‬‬ ‫‌بیشرتشو ‌ن هنوز زند‌هن‌‪ ،‬اینجا هسنت‌‪ ،‬چند تای ‌‬

‫ط هستید‪ .‬بخشی‌‬ ‫ی مالحظه‌كار و محتا ‌‬ ‫س ‪ -‬دیگر از ای ‌ن كارهاگذش���ت‌ه است‌‪ .‬شما زیاد ‌‬ ‫‌‬

‫ی را ب‌ه خطر‬ ‫ی اینك‌ه می‌خواهید كس ‌‬ ‫ش هس���تند‪ .‬برا ‌‬ ‫ت قاب ‌ل توجی‌ه و پذیر ‌‬ ‫از ای ‌ن مالحظا ‌‬

‫س گناه‌‬ ‫ی ه ‌م احسا ‌‬ ‫ی ندهید‪ .‬اما شاید مقدار ‌‬ ‫ی ازكس ‌‬ ‫ی را نیاورید‪ ،‬نشان ‌‬ ‫نیندازید‪ ،‬اس ‌م كس ‌‬ ‫ی نیستید‪.‬‬ ‫ی گذشته‌تا ‌ن راض ‌‬ ‫ی ك‌ه انجا ‌م دادید و از فعالیت‌ها ‌‬ ‫باشد‪ ،‬شاید امروز از آ ‌ن كارهای ‌‬

‫ی ك‌ه درگذشت‌ه كرد ‌م راضی‌ام‌‪ .‬م ‌ن جز‬ ‫ی نیست‌‪ .‬م ‌ن از تما ‌م كارهای ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬خری‪ .‬همچ ‌‬ ‫‌‬

‫ی نداشتم‌‪.‬‬ ‫ف دیگه‌ا ‌‬ ‫ت هد ‌‬ ‫ت ب‌ه شا‌ه و مملك ‌‬ ‫خدم ‌‬

‫س نارضایی‌‪،‬‬ ‫س غنب‌‪ ،‬احسا ‌‬ ‫ی احسا ‌‬ ‫ی تنها نیست‌‪ :‬هركدا ‌م از ما ب‌ه نوع ‌‬ ‫س ‪ -‬منظور ‌م شما ‌‬ ‫‌‬ ‫ت ب‌ه اینجا‬ ‫ت بودك‌ه مملك ‌‬ ‫س گنا‌ه می‌كنیم‌‪ ،‬چو ‌ن فكر می‌كنی ‌م عملكردما ‌ن نادرس ‌‬ ‫احس���ا ‌‬

‫ی ك‌ه كردید ایمان‌‬ ‫یل اگر ب‌ه كار ‌‬ ‫ی صحنه‌‪ .‬و ‌‬ ‫كش���ید‌ه ش���د‪ .‬ش���ما ه ‌م فعا ‌ل بودید و ه ‌م تو ‌‬

‫ت كه‌‬ ‫ش مطاب ‌ق می ‌ل دیگرا ‌ن و شاید خودتا ‌ن نشد‪ ،‬بهرتی ‌ن را‌ه اینس ‌‬ ‫داشتید‪ ،‬هر چند نتیجه‌ا ‌‬ ‫آنچ‌ه را در د ‌ل دارید بریو ‌ن بریزید‪.‬‬

‫ی میگم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ایشاال میگ ‌م براتون‌‪ .‬باالخر‌ه ی‌ه روز ‌‬ ‫‌‬ ‫ط كنیم‌‪ .‬اص ً‬ ‫ت م ِ‌ن هما سرش���ار با شما‬ ‫ال الز ‌م ه ‌م نیس��� ‌‬ ‫س ‪ -‬ش���ما بگذارید اینها را ضب ‌‬ ‫‌‬ ‫ت و نوار بگذارید و حرف‌‬ ‫ک ضبط‌صو ‌‬ ‫ی خان‌ه ك‌ه نشس���ته‌اید‪ ،‬ی ‌‬ ‫صحبت‌كنم‌‪ .‬خودتا ‌ن تو ‌‬

‫ش را ببندید‪.‬‬ ‫ی گنج‌ه در ‌‬ ‫بزنید و بگذارید‌كنار‪ :‬بگذارید تو ‌‬

‫ی حرف‌‬ ‫س دیگه‌ا ‌‬ ‫ف بزن ‌م جز با شما باك ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خانو ‌م م ‌ن ب‌ه شما قو ‌ل داد ‌م اگ‌ه ی‌ه روز ‌‬ ‫‌‬

‫ش دار‌ه میگه‌‪ .‬م ‌ن شما‬ ‫ی ك‌ه قبول ‌‬ ‫ط ب‌ه كس ‌‬ ‫ف دلشو فق ‌‬ ‫ت باشه‌‪ .‬آد ‌م حر ‌‬ ‫نمیزنم‌‪ ،‬خیالتو ‌ن راح ‌‬ ‫رو قبو ‌ل دارم‌!‬

‫یل تا دیر نشد‌ه ای ‌ن كار را باید بكنید‪ ،‬قو ‌ل می‌دهید؟‬ ‫س ‪ -‬متشكرم‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬باید ی‌ه موق ‌ع ِ‬ ‫یل دل ‌م میخواد بگم‬ ‫چ نگفت ‌م و ‌‬ ‫ت بیا ‌م خدمتتون‌‪ .‬م ‌ن تا حاال هی ‌‬ ‫سر فرص ‌‬ ‫‌‬

‫‌دیگه‌!‬

‫هجده‬

‫ی ‪1986‬‬ ‫ُلس‌آنجلس‌‪ 15 ،‬جوال ‌‬


‫ی نیست‬ ‫ن خرب ‌‬ ‫ن و رفیقا ‌‬ ‫ل ز محبا ‌‬ ‫ید ‌‬ ‫ا ‌‬ ‫ینیست‬ ‫نخرب ‌‬ ‫کسلیما ‌‬ ‫مومل ‌‬ ‫تج ‌‬ ‫ازتخ ‌‬

‫ی نیست‌‬ ‫ن خرب ‌‬ ‫ت ش��اها ‌‬ ‫‌ازكـوكبﮤ دول ‌‬

‫ینیست‌‬ ‫نخرب ‌‬ ‫کعزیزا ‌‬ ‫کسرزبدونی ‌‬ ‫‌ی ‌‬

‫ی نیست‬ ‫ن خرب ‌‬ ‫آیا ب ‌ه كجایند كز ایشا ‌‬

‫ب خواند‌ه شد‪.‬‬ ‫ی نویسندﮤ‌كتا ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ط شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت تهرا ‌ن ك‌ه ب‌ه یادگار توس ‌‬ ‫ی در بیا ‌‬ ‫ک غز ‌ل كوچ‌ه باغ ‌‬ ‫ی از ی ‌‬ ‫‌بخش ‌‬

‫نوزده‬


‫س عكس‌)‬ ‫ت نوی ‌‬ ‫(پش ‌‬

‫ی باش‬ ‫س جاودان ‌‬ ‫ی عك��� ‌‬ ‫س م ‌ن ا ‌‬ ‫به‌عك ‌‬

‫ی ك���‌ه ز قرب ‌م گی���ا‌ه می‌روید ‬ ‫در آ ‌ن دم��� ‌‬

‫ی باش‌‬ ‫ج زندگان ‌‬ ‫ی ز غ��� ‌م و رن��� ‌‬ ‫نمون���ه‌ا ‌‬

‫بیست‬

‫ی باش‌‬ ‫ت���و ی���ادگار م��� ‌ن و دورﮤ جوان��� ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪21‬‬

‫ل احوال‌‬ ‫سج ‌‬ ‫یل هستید؟‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬متولد چ‌ه سا ‌‬ ‫س ‪ -1‬آقا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬متولد او ‌ل فروردی ‌ن ‪1300‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬اه ‌ل کجایید؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬م ‌ن بچۀ تهرانم‌‪ ،‬بچۀ سنگلج‌‪ِ .‬‬ ‫ج دنیا اومده‌‪.‬‬ ‫خود سنگلج‌‪ 2.‬محمدرضاشاه ‌م تو سنگل ‌‬ ‫‌‬

‫نت مح ‌ل باجی‌مالوها یاکوچۀ روغنی‌ها‪.‬‬ ‫ش میگف ‌‬ ‫خونۀ رضاشا‌ه اونجا بود‪ ،‬به ‌‬ ‫س ‪ -‬پدر و مادرتا ‌ن چطور؟‬ ‫‌‬

‫ی هسنت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ما ‌ل سنگلج‌‪ .‬همه‌شو ‌ن سنگلج ‌‬ ‫‌‬

‫ب کنند؟‬ ‫ج را خرا ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌دانید چرا رضاشا‌ه دستور داد محلۀ سنگل ‌‬ ‫‌‬

‫‪3‬‬

‫ش کرد ‌ن و پارک‌‬ ‫ج اومد بریون‌‪ ،‬داد خراب ‌‬ ‫ی از س���نگل ‌‬ ‫ج ‪ -‬رضاش���ا‌ه خدا بیامرزدش‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ی خاطر ای ‌ن که‌‬ ‫ش پرس���یدن‌‪« :‬چرا اینکارو کردین‌؟» گفت‌‪« :‬برا ‌‬ ‫ی از ‌‬ ‫ش کردن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫شهر ‌‬ ‫ب میکرد‪».‬‬ ‫ب رو خرا ‌‬ ‫توآ ‌‬ ‫ب را‌ه داش ‌‬ ‫ی فاضال ‌‬ ‫ج ب‌ه چاها ‌‬ ‫ت سنگل ‌‬ ‫قنا ‌‬

‫ی از نظر بهداشتی‌؟‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ .‬تمام‌‬ ‫ی شلوغ ‌‬ ‫ج مح ‌ل خیل ‌‬ ‫ت چو ‌ن ای ‌ن سنگل ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه از نظر بهداشتی‌‪ .‬راست ‌م میگف ‌‬ ‫‌‬

‫‪ -۱‬حروف «س« و «ج» نماد حروف اول نام «سرشار» و «جعفری» است و نه «سوال‌کننده» و «جواب‌دهنده»‪.‬‬ ‫چون در بخش‌هایی از مصاحبه‪« ،‬س» الزام ًا ً پرسشی مطرح نمی‌کند و «ج» الزام ًا پاسخ نمی‌دهد‪.‬‬ ‫‪ -۲‬نقل ازکتاب تاریخ اجتماعی ایران در قرن سیزدهم‪ ،‬نوشته جعفر شهری‪:‬‬ ‫«‪ ...‬محله س���نگلج یا ناحیه ‪ ۴‬محدود بود از ش���مال به خیابان سپه تا سه راه خیابان خیام و از جنوب تا بازارچه‬ ‫قوام‌الدوله (بازارچه‌ای در ش���رق میدان ش���اهپور یا میدان دروازه قزوین قدیم) و‌گذر قلی‌خان (گذری در امتداد‬ ‫بازارچه قوام‌الدوله‪ ،‬بعد از بازارچه مع ّیر و اولنیگذر از طرف خیابان خیام) و از شرق به خیابان جلیل‌آباد (خیام)‬ ‫ ‬ ‫و از غرب به خندق غربی (خیابان سیمرتی)‪ ...‬ر‪.‬ک‪ .‬به سند شماره ‪.2/۱‬‬ ‫‪ -۳‬هر چند ش���یوه صحیح خطابکردن‪ ،‬نوشنت‪ ،‬س���خنگفنت از پادشاهان و بلندپایگان بهکارگریی ضمری سوم‬ ‫ش���خص جمع است‪ ،‬ویل در این کتاب‪ --‬به دلیل اس���تفاده از زبان محاوره‌ای‪ --‬از همه افراد با ضمری سوم‬ ‫شخص مفرد سخن می‌رود و الفاظ و القاب تشریفاتی همکمرت دیده می‌شود‪.‬‬


‫‪22‬‬

‫سجل احوال‬

‫ت دیگه‌‪ .‬ی‌ه آب‌انبا َرم‬ ‫ی بودن‌‪ .‬چا‌ه فاضالب ‌م زیاد داش ‌‬ ‫ی قدیم ‌‬ ‫ی و خیل ‌‬ ‫خونه‌هاش ‌م کاهگل ‌‬

‫ت ک‌ه اق ً‬ ‫ی می‌رفتیم‌‬ ‫ج تا پل‌ه میخورد ت���ا او ‌ن ِتهش‌‪ .‬باورک ‌ن خانوم‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ال پنجا‌ه و پن ‌‬ ‫داش��� ‌‬

‫آب‌بیاریم‌‪ ،‬خدا رفتگو ‌ن ش���ما رو بیامرزه‌‪ ،‬مادر ما چارقدشو میداد میگفت‌‪« :‬برو بگری زیر‬ ‫ش مرده‌‬ ‫ت مو ‌‬ ‫ی وقتا ‌م تو او ‌ن قنا ‌‬ ‫ی بود‪ .‬گاه ‌‬ ‫ی وضع ‌‬ ‫ی نر‌ه تو‌کوزه‌!» ی‌ه همچ ‌‬ ‫شری‪ ،‬خاکش��� ‌‬

‫میومد‪ِ .‬‬ ‫ج ک‌ه دور میشد‬ ‫ج بود‪ .‬ی‌ه ُخرد‌ه از تکیۀ سنگل ‌‬ ‫ی سنگل ‌‬ ‫ج همو ‌ن باال ‌‬ ‫ت سنگل ‌‬ ‫سر قنا ‌‬ ‫ت مث ً‬ ‫ال طرف‌‬ ‫ش میومد باال‪ ،‬از رو میومد‪ .‬بعد ی‌ه شاخ‌ه مریف ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ب یوا ‌‬ ‫تقس���ی ‌م میش���د‪ ،‬آ ‌‬ ‫ت طرف‌‬ ‫ت درخونگاه‌‪ ،‬ی‌ه شاخ‌ه مریف ‌‬ ‫ف دباغ‌خونه‌‪ ،‬ی‌ه شاخ‌ه مریف ‌‬ ‫ت طر ‌‬ ‫امرییه‌‪ ،‬ی‌ه شاخ‌ه مریف ‌‬

‫نت از‬ ‫یل مح ‌ل شبا مریف ‌‬ ‫ت اها ‌‬ ‫ف چهاررا‌ه حسن‌آباد‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ت طر ‌‬ ‫گذر‪ 1‬رضاقلی‌‪ ،‬ی‌ه شاخ‌ه مریف ‌‬

‫نت تو خونه‌هاشو ‌ن و ِ‬ ‫ب نوبت‌‬ ‫ی میگفت‌‪« :‬امش ‌‬ ‫ب دعوا میشد‪ .‬یک ‌‬ ‫سر ای ‌ن آ ‌‬ ‫ب مرییخ ‌‬ ‫اونجاها آ ‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫ی دیگ‌ه ی‌ه چیز دیگ‌ه میگفت‌‪ .‬بساط ‌‬ ‫منه‌!» یک ‌‬

‫نت و بقیۀ قضایا راک ‌م و‬ ‫ب ت���و آب‌انبارها انداخ ‌‬ ‫س ‪ -‬دع���وا به‌خاطر آب‌‪ ،‬قیافۀ مریاب‌‪ ،‬آ ‌‬ ‫‌‬

‫بیش‌م ‌ن و ه ‌م س ‌ن و سالهای ‌م یادما ‌ن هست‌‪ .‬بچۀ چند ‌م هستید؟‬ ‫ج ‪ -‬واال پدر ‌م چارد‌ه تا بچ‌ه داشت‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ک زن‌؟‬ ‫س ‪ -‬از ی ‌‬ ‫‌‬

‫ش مردن‌‪.‬‬ ‫ی موندم‌‪ .‬س���یز‌ه تا ‌‬ ‫ط م ‌ن یک ‌‬ ‫ش بودم‌‪ .‬اونا هم‌ه مردن‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬م ‌ن دونۀ آخری ‌‬ ‫‌‬

‫ی مح ‌ل بود‬ ‫ت کن‌ه رفتگو ‌ن شما رو‪ ،‬از او ‌ن لوطیا و مشتیا ‌‬ ‫فقط‌م ‌ن موندم‌‪ .‬پدرم‌‪ ،‬خدا رحم ‌‬ ‫ف بود‪.‬‬ ‫ب معرو ‌‬ ‫و به‌حسا ‌‬

‫ی مردن���د؟ چند تا در جوانی‌؟ چند تا‬ ‫س ‪ -‬از س���یزد‌ه ت���ا خواهر و برادر چند تا در بچگ ‌‬ ‫‌‬

‫بزرگ‌شدند و از دنیا رفتند؟‬

‫گ شد ‌ن مرد ‌ن دیگه‌!‬ ‫نی جورک‌ه بزر ‌‬ ‫ج ‪ -‬همه‌شو ‌ن هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی کنند و‪...‬‬ ‫ی بودندک‌ه عروس ‌‬ ‫ی خواهر و برادر ‌‬ ‫ی مانده‌؟ یعن ‌‬ ‫چ بچه‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬از آنها هی ‌‬ ‫‌‬

‫ش کنه‌‪ ،‬چارد‌ه تا بچ‌ه مونده‌‪ .‬بچه‌هاشم‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬بله‌‪ .‬بچ‌ه مونده‌‪ .‬از ی‌ه خواهرم‌‪ ،‬خدا رحمت ‌‬ ‫‌‬

‫ی اونا ‌م باز بچ‌ه دارن‌‪.‬‬ ‫بچ‌ه دارن‌‪ .‬بچه‌ها ‌‬

‫‪ -1‬نقل ازکتاب «تاریح اجتماعی تهران در قرن سیزدهم» نوشته جعفر شهری‪:‬‬ ‫«‪...‬گذر بازارچه مانندی بی‌س���قف بودکه غالب ًا بر س���ر سه‌راهی با چند یا چندین دکان تشکیل می‌شد‪ .‬هر چند‬ ‫دکانهای گذرها راه‌انداز کار اهایل محل بود (بقایل‪ ،‬نانوایی‪ ،‬قصابی و‪ )...‬پاتوق جوانان محل نیز بود که برای‬ ‫دیدار هم و قرار و مدار و متلک پرانی به زنان و دخرتان در آنگرد آمده‪ ،‬س���رکوچه‌های آن جمع می‌ش���دند‪.‬گذر‬ ‫دباغخانه در سه راهیکوچه مستوفی قرار داشت وکوچه‌های شمایل و غربی آن به طرف محله سنگلج و خیابان‬ ‫شاهپور بود‪»...‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪23‬‬

‫ج کرده‌اید؟‬ ‫س ‪ -‬ازدوا ‌‬ ‫‌‬

‫ش س���ا ‌ل پیشرت‬ ‫ج ش���ی ‌‬ ‫ت کن‌ه رفتگو ‌ن ش���مارو‪ ،‬پن ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه دفع‌ه با همو ‌ن ی‌ه زن‌‪ .‬خدا رحم ‌‬ ‫‌‬

‫ت کرد‪.‬‬ ‫ش زندان‌‪ ،‬اومد بریو ‌ن و فو ‌‬ ‫فوت‌کرد‪ .‬برد‌ه بودن ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا زندان‌؟‬ ‫‌‬

‫ش و اینا‪...‬‬ ‫ج بود‪،‬گرفتن ‌‬ ‫ش بریون‌‪ ،‬ممنوع‌الخرو ‌‬ ‫ی کنی ‌م بیاریم ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال میخواستی ‌م ی‌ه کار ‌‬ ‫‌‬ ‫ش بعد ًا می‌پردازیم‌‪ .‬چند تا فرزند دارید؟‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه ای ‌ن بخ ‌‬ ‫‌‬

‫س شمارۀ ‪)2/2‬‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه دون‌ه پسر دارم‌‪ :‬حمید‪( .‬عک ‌‬ ‫‌‬ ‫ت و چکار می‌کند؟‬ ‫س ‪ -‬حمی ‌دکجاس ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ایرانه‌‪،‬کار میکنه‌‪ ،‬ز ‌ن و بچه‌ا ‌م داره‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ک بچ‌ه ک ‌م نبود؟‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ش دنبا ‌ل ای ‌ن بساطا بودم‌‪ ،‬دیگ‌ه زاد و ولد نکردم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬واال چو ‌ن هم‌ه ‌‬ ‫‌‬

‫ت بچه‌دار شد ‌ن نداشتید؟‬ ‫ی شدید وق ‌‬ ‫ی چو ‌ن سیاس ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪[ .‬خنده‌] واال ما اص ً‬ ‫ت و ای ‌ن حرفا چیه‌‪ .‬باورک ‌ن سرمو ‌ن تو کار‬ ‫ال نمیدونستی ‌م سیاس ‌‬ ‫‌‬

‫ی نداشتیم‌‪ .‬جو ‌ن شما واال! اینا خودشون‌‬ ‫ت و شا‌ه و نخست‌وزیرکار ‌‬ ‫خودمو ‌ن بود و ب‌ه دول ‌‬

‫ت کردن‌‪.‬‬ ‫ی م ‌ن ای ‌ن بساط‌رو درس ‌‬ ‫برا ‌‬

‫ط را؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کسانی‌؟کدا ‌م بسا ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه ش���ما میبینی‌‪ ...‬وگرن‌ه م ‌ن اص ً‬ ‫ال خود ‌م روحم‌‬ ‫نی بساط ‌‬ ‫ج ‪ -‬خود دس���تگا‌ه دیگه‌! هم ‌‬ ‫‌‬ ‫ع نداشت‌‪.‬‬ ‫اطال ‌‬

‫ی بشوید چکار می‌کردید؟‬ ‫س ‪ -‬قب ‌ل از اینک‌ه سیاس ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن از همو ‌ن اولش ‌م کار میکردم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی چ‌ه کاری‌؟‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ت بودم‌‪.‬‬ ‫یل داش ‌‬ ‫ت پدر خدابیامرز ‌م ک‌ه بقا ‌‬ ‫ج ‪ -‬او ‌ل د ‌م دس ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪-‬کجا؟‬ ‫‌‬

‫ب کرد ‌ن ما اومدی ‌م دباغ‌خونه‌‪.‬‬ ‫ج روک‌ه خرا ‌‬ ‫ی سنگل ‌‬ ‫ج ‪ -‬مح ‌ل خودمون‌‪،‬گذر دباغ‌خون‌ه ‪ .‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ت ‪--‬مث ‌ل خونۀ قمر خانوم‌‪ .‬ما تو او ‌ن خونه‬ ‫ق داش ‌‬ ‫اونجا ی‌ه خون‌ه داش���تیم‌‌ک‌ه چارد‌ه تا اتا ‌‬

‫ت همو ‌ن بغ ‌ل خونه‌مون‌‪.‬‬ ‫یل داش ‌‬ ‫‌مینشستیم‌‪ .‬پدر ‌م ی‌ه دکو ‌ن بقا ‌‬


‫‪24‬‬

‫سجل احوال‬

‫یل کار می‌کردید؟‬ ‫ی تو مغازۀ بقا ‌‬ ‫ی پدرتان‌؟ از چ‌ه سن ‌‬ ‫ی رفتید پهلو ‌‬ ‫س ‪ -‬از ک ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬از همو ‌ن بچگی‌‪ .‬دو س‌ه سال‌ه بودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫چ مدرس‌ه رفتید؟‬ ‫س ‪ -‬هی ‌‬ ‫‌‬

‫ی و تیمسار مهدی‌‬ ‫ت رفتم‌‪ :‬با تیمسار رضا عظیم ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال مدرسه‌‪ ...‬تقریب ًا‪ ...‬مدرسۀ بصری ‌‬ ‫‌‬

‫ی به‌نام‌‬ ‫ت بودیم‌‪ .‬بعد ‌م رفت ‌م مدرسۀ عنصری‌‪ .‬بعد رفت ‌م ی‌ه مدرسه‌ا ‌‬ ‫ی اینا‪ ،‬مدرسۀ بصری ‌‬ ‫رحیم ‌‬

‫مدرسۀ اسالم‌‪.‬‬

‫ض می‌کردید؟‬ ‫س ‪ -‬چرا ای ‌ن هم‌ه مدرس‌ه عو ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه بریون ‌م میکردن‌‪[ .‬خنده‌]‬ ‫‌‬

‫ت می‌کردید؟‬ ‫س ‪ -‬چرا؟ شر بودید؟ اذی ‌‬ ‫‌‬

‫ت بری ‌م دیگه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه دیگه‌‪ ،‬بریونمو ‌ن میکردن‌‪ .‬آخرش ‌م پدر خدابیامرز ‌م نذاش ‌‬ ‫‌‬ ‫ی کدا ‌م مح ‌ل بود؟‬ ‫س ‪ -‬مدرسه‌تا ‌ن تو ‌‬ ‫‌‬

‫ج چند تا‬ ‫خ سنگلج‌‪ .‬سنگل ‌‬ ‫ی مُ ‌‬ ‫ج رجبعلی‌‪ ،‬یعن ‌‬ ‫ی همو ‌ن تکیۀ حا ‌‬ ‫ج ‪ -‬مدرسه‌مو ‌ن تقریب ًا تو ‌‬ ‫‌‬ ‫ش داش���ت‌‪ :‬درخونگا‌ه بود‪ ،‬دباغ‌خون‌ه بود‪ ،‬چ‌ه میدونم‌‪ ،‬او ‌ن تکیۀ‬ ‫مح ‌ل کوچولو دور و ور ‌‬ ‫ی خا ‌ن بود‪ .‬اینا تمامشو ‌ن میشد چال‌سنگ‌‪ .‬او ‌ن ناحیه‌رو چال‌‬ ‫ی بود‪،‬گذر رضاقل ‌‬ ‫ج رجبعل ‌‬ ‫حا ‌‬

‫گ میگفنت‌‪.‬‬ ‫سن ‌‬

‫س ‪ -‬می‌دانید چرا ای ‌ن اس ‌م را ب‌ه محلۀ درخونگا‌ه داد‌ه بودند؟‬ ‫‌‬

‫ج ی‌ه محل ‌م بود به‌نا ‌م چال‌میدون‌‪ .‬هر دو تاش���ون‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬قدیما ی‌ه مح ‌ل بود به‌نا ‌م س���نگل ‌‬ ‫‌‬

‫ت مث ً‬ ‫نت میومد ‌ن سنگلج‌‪ ،‬سنگلجیا‬ ‫ال چا ‌ل میدونیا دست‌ه را‌ه مینداخ ‌‬ ‫ف بودن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫خیلی‌معرو ‌‬

‫ی بود‪ ...‬نخ ‌ل رو نمیدونم‌‬ ‫ت اونجا ی���‌ه نَخل ‌‬ ‫نت چال‌میدون‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫نت مریف ‌‬ ‫دس���ته‌را‌ه مینداخ ‌‬ ‫شمایادتو ‌ن میاد؟‬

‫ت نخ ‌ل است‌؟‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن درخ ‌‬ ‫‌‬ ‫س ندیدین‌!‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬مگر چ‌ه بود؟‬ ‫‌‬

‫ی چیزی‌‪ .‬ی‌ه گنبد‬ ‫ق ی‌ه همچ ‌‬ ‫ف ای ‌ن اتا ‌‬ ‫ی بودکه‌‪ ...‬تقریب ًا نص ‌‬ ‫ض میکنم‌‪ :‬نخ ‌ل ی‌ه چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬عر ‌‬ ‫‌‬ ‫نی امامزاده‌ها‪ .‬به‌‬ ‫ح مث ‌ل هم ‌‬ ‫گنبد ‌م اونورش‌‪ .‬به‌اصطال ‌‬ ‫ش بود‪ ،‬ی‌ه گنبد اینور ‌‬ ‫س���ر ‌‬ ‫ش بود‪ ،‬ی‌ه َ‬

‫ی [انگشتان‌دو‬ ‫ف اینجور ‌‬ ‫ی کال ‌‬ ‫ت میکرد ‌ن ک‌ه با چوبا ‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫نی امامزاده‌ها ‌م ی‌ه چیز ‌‬ ‫قاعدۀ هم ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪25‬‬

‫ت چوبها در ه ‌م می‌کند] تمام‌بسته‌بندی‌‬ ‫ی نشا ‌ن داد ‌ن باف ‌‬ ‫ک در میا ‌ن برا ‌‬ ‫تی ‌‬ ‫ت را به‌حال ‌‬ ‫دس ‌‬

‫ی نقره‌‪ ،‬ای ‌ن گوشه‌شم‌همینجور‪،‬‬ ‫نی او ‌ن گنبد با چماقا ‌‬ ‫ت پائ ‌‬ ‫ی مینشس ‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫شد‌ه بود‪ .‬اونوق ‌‬

‫او ‌ن گوشه‌ش ‌م همینجور‪.‬‬

‫ق بود؟‬ ‫ک اتا ‌‬ ‫ی مث ‌ل ی ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ت س���یصد نفرم‌‬ ‫ی تکو ‌ن میخورد‪ .‬دویس��� ‌‬ ‫ک بود‪ ،‬یعن ‌‬ ‫یل متحر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل���‌ه دیگ���‌ه ی‌ه اتاق‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ت زیر این‌‬ ‫ت تا گردن‌کلف ‌‬ ‫ش بود‪ ،‬یهو صد تا دویس��� ‌‬ ‫دورش‌س���ین‌ه میزدن‌‪ .‬چار تا تریکَ ‌م زیر ‌‬

‫ش باال‪ .‬بعد همینا‬ ‫ش میاوردن ‌‬ ‫نت زیر ‌‬ ‫ت باش���ن‌‪ ،‬بعد میذاش ‌‬ ‫تریکا مریفنت‌‪ .‬باید هم‌ه گردن‌کلف ‌‬

‫ی دور تا‬ ‫ی او ‌ن گوشه‌ها ‌‬ ‫نت رو ‌‬ ‫ش نفر مریف ‌‬ ‫فه ‌‬ ‫نت و را‌ه مریفنت‌‪ .‬بعد ه ‌‬ ‫«حسنی‌‪،‬حسنی‌» میگف ‌‬

‫ی میخواسنت‌‬ ‫ت میخوند ‌ن و ه‌رکار ‌‬ ‫ی مردمه‌‪ ،‬او ‌ن باال مصیب ‌‬ ‫ی شونه‌ها ‌‬ ‫دور نخ ‌ل ک‌ه بلند‌ه و رو ‌‬

‫ی ای ‌ن نخ ‌ل ک‌ه مث ‌ل گنبد میمون‌ه پرچ ‌م سیا‌ه و سفید و اینا‬ ‫ت باال ‌‬ ‫نن فرمو ‌ن میدادن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫بک ‌‬ ‫ت اینو ی‌ه دور ِ‬ ‫دور حسینی‌ه یا تکیه‌شو ‌ن میگردوند ‌ن و باز میربد ‌ن میذاشنت ِ‬ ‫‌سر‬ ‫میذاشنت‌‪ ،‬اونوق ‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫جاش‌‪ .‬ساب ‌ق اینجور ‌‬

‫ش می‌برد؟‬ ‫ت را‌ه بیفتد نخ ‌ل را با خود ‌‬ ‫ی می‌خواس ‌‬ ‫ی دسته‌ا ‌‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ش ِ‬ ‫س���ر ج���اش‌‪ .‬اونوقت‌‬ ‫ش و باز میذاش���تن ‌‬ ‫ط ی‌ه دور دور تکی‌ه میگردوندن ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن���ه‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫‌‬

‫یو‬ ‫ق سرنقره‌ا ‌‬ ‫ی َا ‌م او ‌ن جلو با چما ‌‬ ‫ی اونور‪ ،‬یک ‌‬ ‫ی اینور مینشست‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫ش یک ‌‬ ‫مریفنت‌گوشه‌ها ‌‬

‫نت چال‌میدون‌‪،‬‬ ‫ی سنگلجیا مریف ‌‬ ‫ش میکردن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫«حسنی‌‪،‬حسنی‌» میکردن‌‪ .‬دور تکی‌ه َر ‌م سیاهپو ‌‬ ‫نت اینا‬ ‫ت ای ‌ن چال‌میدونیا ک‌ه نمیخواس ‌‬ ‫ف سنگلج‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫نخل‌رو بلند میکرد ‌ن و میربد ‌ن طر ‌‬

‫ُ‬ ‫نت ک‌ه نذارن‌‪ .‬چال‌میدون‌‬ ‫ب نخ ‌ل خودش���ون‌ه دیگه‌!‪ --‬اینا مرییخ ‌‬ ‫‪-‬خ ‌‬‫بیان‌نخ ‌ل رو برب ‌ن‬

‫ش با‬ ‫ف داش���ت‌‪ .‬رو قدار‌ه ‌‬ ‫ت به‌نا ‌م حاجی‌معصو ‌م ک‌ه ی‌ه قدار‌ه معرو ‌‬ ‫ت داش��� ‌‬ ‫ی‌ه گردن‌کلف ‌‬ ‫ی ا ‌زگردن‌کلفتای‌‬ ‫ت عالمو ترسوند!»‪ .‬یک ‌‬ ‫ق قدار‌ه ‌‬ ‫ط طال نوشت‌ه بود‪« :‬حاجی‌معصوم‌‪ ،‬بر ‌‬ ‫خ‌‬

‫ف بود‪ ،‬هاش��� ‌م عرقگری بود‪ .‬اونو و بقیۀگردن‌کلفتا ای ‌ن نخ ‌ل رو‬ ‫س���نگلج ‌م ک‌ه خیلی‌معرو ‌‬

‫ی داره‌‪،‬‬ ‫ج تو درخونگا‌ه ‪--‬درخونگا‌ه بغ ‌ل سنگلجه‌‪ ،‬به‌ه ‌م بستگ ‌‬ ‫نت میاورد ‌ن سنگل ‌‬ ‫ورمیداش ‌‬

‫ب‌ه ه ‌م وصله‌‪--‬میذاش�ت�ن‌ اونجا‪ .‬بعد چا ‌ل میدونیا میومد ‌ن نخ ‌ل رو بربن‌‪ .‬هر دفع‌ه میومدن‌‬ ‫ی میشد اس ‌م اونجا رو میذارن‌‬ ‫ی خونریز ‌‬ ‫ی میشد‪ ،‬چند دفعه‌! بعد بسک ‌‬ ‫برب ‌ن ی‌ه قتلی‌‪ ،‬یادعوای ‌‬ ‫ی ِ‬ ‫در خون‌گاه‌‪.‬‬ ‫درخونگاه‌‪ :‬یعن ‌‬

‫ی ِ‬ ‫ی را‌ه می‌افتاد؟‬ ‫یل دو مح ‌ل دعوا می‌شد و خونریز ‌‬ ‫نی اها ‌‬ ‫ک نخ ‌ل ب ‌‬ ‫سر ی ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬


‫‪26‬‬

‫سجل احوال‬

‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی دیگر مدرسه‌‬ ‫ت قبلی‌‪ .‬از چ‌ه س���ن ‌‬ ‫ت جالبی‌! حاال برگردی ‌م س���ر صحب ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه اطالعا ‌‬ ‫‌‬

‫نرفتید؟‬

‫ش دیگ‌ه نرفتم‌‪.‬‬ ‫س چار خوندم‌‪ .‬بعد ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال‪ ...‬تقریب ًا تاکال ‌‬ ‫‌‬

‫یل پدر؟‬ ‫س ‪ -‬باز برگشتید ب‌ه مغازۀ بقا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬رفت ‌م ِ‬ ‫ت ریخته‌گ���ری‌‪ .‬از ریخته‌گری‌‬ ‫س���رکار‪ .‬پدرم‌‪ ،‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬منو‌گذاش��� ‌‬ ‫‌‬ ‫ت ِ‬ ‫سرکار‪ ،‬نمیذاشت‌‬ ‫ی ما رو میذاش ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ت آهنگری‌‪ .‬همینجور یک ‌‬ ‫بریونم‌کردن‌‪ ،‬آوردگذاش ‌‬

‫ب همه‌کارۀ‬ ‫س قورخون‌ه‪1‬ک‌ه ب‌ه حسا ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫پ اسماعیل‌] شفای ‌‬ ‫بیکار باشیم‌‪ .‬بعد سرلشکر [سرتی ‌‬ ‫ت کرد‪ .‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬او ‌ن منو‬ ‫ش صحب ‌‬ ‫رضاشا‌ه اینا بود تو مح ‌ل ما مینشست‌‪ .‬پدر ‌م باها ‌‬

‫ت سوهانکاری‌‪.‬‬ ‫برد تو قورخونه‌‪ .‬ی‌ه مدتی‌ا ‌م تو قورخون‌ه کا ‌رکردم‌‪ ،‬قسم ‌‬ ‫ت کرد چند سال‌ه بودید؟‬ ‫ی پدرتا ‌ن فو ‌‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬تقریب ًا دواز‌ه سال ‌م بود‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی افتاد؟ مادرتا ‌ن را شما نگ‌ه می‌داشتید؟‬ ‫ی مادر ب‌ه عهدۀ چ‌ه کس ‌‬ ‫ت نگهدار ‌‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫ب متدین‬ ‫ک و ب‌ه حسا ‌‬ ‫ی شیخ‌مسل ‌‬ ‫ش داشتم‌‪ ،‬خدا رفتگو ‌ن شما رو بیامرزه‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬ی‌ه دا ‌‬ ‫‌‬

‫ف بود‪.‬‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ت حاج‌علی‌اکرب جعفر ‌‬ ‫ف بود‪ .‬ماس ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ت میزد‪ ،‬ماستش ‌م خیل ‌‬ ‫‌بود‪ .‬ماس��� ‌‬

‫ش دیگ‌ه ‌م داشت ‌م از خودم‌‬ ‫س شمارۀ ‪ )2/3‬او ‌ن به‌حساب‌‪ ،‬همۀ ما رو ادار‌ه میکرد‪ .‬ی‌ه دا ‌‬ ‫(عک ‌‬

‫ب کار میکرد‪ .‬اون ‌م ما رو ادار‌ه میکرد‪.‬‬ ‫بزرگرت ک‌ه اون ‌م به‌حسا ‌‬ ‫س ‪ -‬تما ‌م خانواد‌ه را؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ش رفتید؟‬ ‫ف ورز ‌‬ ‫ی ب‌ه طر ‌‬ ‫س ‪ -‬از چ‌ه سن ‌‬ ‫‌‬

‫ش میکرد‪ .‬من ‌م تقریب ًا‬ ‫ج ‪ -‬واال از همو ‌ن اولش‌‪ ،‬تقریب ًا د‌ه چارد‌ه س���ال‌ه بود ‌م ک‌ه داش ‌م ورز ‌‬ ‫‌‬ ‫چارد‌ه سال ‌م بودک‌ه رفتم‌‪ .‬او ‌ل راه ‌م نمیدادن‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬چرا؟‬ ‫‌‬

‫ی چ ‌ل س���ا ‌ل کم�ت�رو را‌ه نمیدادن‌‪ .‬اصو ً‬ ‫ش از من‌‬ ‫ال زورخون‌ه پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونوقتا زورخون‌ه آدما ‌‬ ‫‌‬

‫ت یارو‬ ‫ش نمیدادن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ت راه ‌‬ ‫ش نداش ‌‬ ‫ت بر‌ه زورخون‌ه تا ری ‌‬ ‫ی میخواس ‌‬ ‫ی بودک‌ه یک ‌‬ ‫طور ‌‬ ‫ت مث ً‬ ‫ش ک‌ه بتون‌ه بر‌ه تو‬ ‫ت فرو میکرد تو صورت ‌‬ ‫ال ی‌ه ش���ونه‌‪ ،‬از ای ‌ن ش���ون‌ه آهنیا میگرف ‌‬ ‫مریف ‌‬

‫‪ -۱‬اداره قورخانه یا اسلحه سازی قشون واقع در خیابان سنگلج‪ ،‬خیابان خیام بعدی‪ ،‬مقابل اداره روزنامه اطالعات‬ ‫بود‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪27‬‬

‫ش یواش‌‬ ‫ش دیگ‌ه ما یوا ‌‬ ‫ی بود‪ .‬بل���ه‌! بعد ‌‬ ‫ی وضع ‌‬ ‫زورخون���ه‌‪ 1.‬اونوقتا تو زورخون‌ه ی‌ه همچ ‌‬

‫ب میگرفت‌‪ ،‬ما بریو ‌ن همینجور واسه‬ ‫مریفتی ‌م د ‌م زورخون‌ه و همونطور ک‌ه مرشد او ‌ن تو ضر ‌‬

‫‌خودمو ‌ن میچرخیدیم‌‪ .‬همینو یاد گرفتی ‌م تا رفتی ‌م تو و دیگ‌ه ی‌ه خرد‌ه شریینکار شدیم‌‪.‬‬ ‫ی کی‌؟‬ ‫س ‪ -‬شریینکار یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ب سنگ‌‬ ‫ب کباد‌ه میزن ‌ن و خو ‌‬ ‫ب میچرخن‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫ش میکنن‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫ب ورز ‌‬ ‫ی ک‌ه خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه اونای ‌‬ ‫‌‬

‫ش دیگه‌‪.‬‬ ‫ب بلد شدی ‌م و موندی ‌م تو ‌‬ ‫ش اینا رو خو ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫میگری ‌ن میگ ‌ن شریینکار‪ .‬ما رفتی ‌م یوا ‌‬

‫ت بگردونتش‌‪ .‬من‌‬ ‫ش نمیتونس ‌‬ ‫ی‪2‬ک‌ه صاحب ‌‬ ‫بعد رفتی ‌م ی‌ه زورخون‌ه تو او ‌ن بازارچۀکل‌عباسعل ‌‬

‫غ م ‌ن ورزشمو تماشا کنن‌‪ .‬ما اونجا روگرفتی ‌م و چند‬ ‫ی مریفتم‌‪ ،‬هم‌ه میومد ‌ن سرا ‌‬ ‫ک‌ه ی‌ه جای ‌‬ ‫ش اومد و افتادی ‌م زندان‌‪.‬‬ ‫مدتی‌ا ‌م اونجا رو ادار‌ه کردی ‌م تا ای ‌ن بساطا پی ‌‬

‫ی ک‌ه زندا ‌ن رفتید چند سالتا ‌ن بود؟‬ ‫نی بار ‌‬ ‫س ‪ -‬اول ‌‬ ‫‌‬ ‫نی دفع‌ه ک‌ه افتاد ‌م زندا ‌ن پونز‌ه سال ‌م بود‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬اول ‌‬ ‫‌‬

‫ی زندا ‌ن افتادید؟‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه چ‌ه جرم ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه میکردی ‌م دیگه‌!‬ ‫نی کارای ‌‬ ‫ج ‪ -‬تو مح ‌ل دعواکردیم‌‪ .‬از هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی مح ‌ل با هم‌‬ ‫س ‪ -‬شما وضعتا ‌ن تو مح ‌ل چطور بود؟ دار و دست‌ه داشتید؟ با بر و بچه‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ک گرو‌ه چ‌ه می‌گفتند‪ ،‬مث ً‬ ‫ال‬ ‫یی ‌‬ ‫ی می‌کردید؟ نمی‌دان ‌م در ایرا ‌ن ب‌ه اعضا ‌‬ ‫بودید و دسته‌بند ‌‬ ‫ی آ ‌ن گروهها‬ ‫اینجا بهش���ا ‌ن می‌گویند گَنگ‌ [‪ .]gang‬می‌خواه ‌م بدان ‌م آ ‌ن موق ‌ع ش���ما تو ‌‬

‫سردست‌ه بودید؟ بچه‌ها دنبا ‌ل شما می‌آمدند یا شما دنباله‌رو آنها بودید؟‬

‫ت سردستگی‌‬ ‫ف جنابعایل‌‪ ،‬صحب ‌‬ ‫ی بودک‌ه تو محل‌‪ ،‬به‌قو ‌ل حر ‌‬ ‫ج ‪ -‬میدوننی‌؟ اونوقتا ی‌ه جور ‌‬ ‫‌‬

‫نبودک‌ه مث ً‬ ‫ال ی‌ه عد‌ه جم ‌ع بش ‌ن و دست‌ه بش ‌ن که‌‪« :‬بیای ‌ن بری ‌م با اونا دعواکنیم‌!» نه‌‪ .‬بچه‌های‌‬ ‫‪ -۲‬اشاره به داستان زیر نقل ازکتاب شگوشه‌ای از تاریخ اجتماعی تهران قدیم» نوشته جعفر شهری‪ ،‬صفحه ‪:۸۲‬‬ ‫‪ ...‬یکی از اصول فتوت (جوانمردی) بلوغ است و نابالغان حق ورود به جرگه جوانمردان را ندارند‪ .‬به همنی علت‬ ‫از قدیم‌االیام به جوانان نابالغ اجازه لخت شدن در گود زورخانه نمی‌دادند و معتقد بودندکسانی باید وارد گود‬ ‫شوندکه شانه به موی محاسنشان بند شود‪ .‬به طوری که مشهور است جوان ساده رویی به زورخانه رفت و چون‬ ‫ریش نداشت از لخت شدنش حلوگرییکردند‪ .‬به اوگفتند‪« :‬هر وقت محاسن برآوردی و توانستی شانه را بر آن‬ ‫استوارکنی به زورخانه بیا‪ ».‬جوان که خوی جوانمردی و تعصب فتوت داشت شانه را از جیب خود درآورد و به‬ ‫شدت به گوشت صورت خود فرو برد وگفت‪« :‬اگر شانه به ریشم نمی‌نشیند به گوشت صورتم می‌نشیند!» و به‬ ‫جرگه ورزشکاران درآمد‪...‬‬ ‫‪ -۱‬نقل از کتاب «ایران قدیم و تهران قدیم» نوشته ناصر نجمی‪:‬‬ ‫‪ ...‬بازارچهکربالیی عباسعلی واقع در جنوب چهارراه حسن‌آباد منتسب بهکربالیی عباسعلیگمرکچی از چهره‌های‬ ‫سرشناس سنگلج بودکهگفته می‌شد در مقابل فحش‌های آبدار و تازه‌ایکه شوخ‌طبعان به او می‌دادند‪ ،‬به آنها پول‬ ‫می‌داد و در واقع «فحش‌خری» می‌کرد‪...‬‬


‫سجل احوال‬

‫‪28‬‬

‫س ش���مارۀ ‪ )2/4‬مث ً‬ ‫ال خود من‌‪ :‬چو ‌ن بیشرت اینور اونور‬ ‫ی با خودش���و ‌ن بودن‌‪( .‬عک ‌‬ ‫هر محل ‌‬ ‫ت دسته‌بندی‬ ‫ی بود‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫مریفت ‌م و زد و خورد میکردم‌‪ ،‬معروفرت شد‌ه بودم‌‪ .‬ی‌ه همچ ‌‬

‫ی نبودک‌ه مث ً‬ ‫ی دست‌ه داشت‌ه باشه‌‪.‬‬ ‫ال ه‌رکس ‌‬ ‫‌اینجور ‌‬ ‫ی بودند؟‬ ‫ی شما چ‌ه کسان ‌‬ ‫س ‪ -‬همدوره‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ب بچه‌ها خیلیا بودن‌‪...‬‬ ‫ی م ‌ن تو محل‌؟‪ُ ...‬خ ‌‬ ‫ج ‪ -‬همدوره‌ایا ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬اسمشا ‌ن یا لقبشا ‌ن چ‌ه بود؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ش کردن‌‪ .‬ناصر فرهاد بودک‌ه موهای‌‬ ‫ط بود‪ ،‬ممد آهنگر بودک‌ه اعدام ‌‬ ‫ال سیداکرب خرا ‌‬ ‫‌‬

‫س شمارۀ ‪ )2/5‬اولیش‬ ‫غ داشت‌‪ .‬اون ‌م ب‌ه جر ‌م دو فقر‌ه قت ‌ل اعدا ‌م شد‪( .‬عک ‌‬ ‫ی زا ‌‬ ‫بور و چشا ‌‬

‫ش بود‪ .‬بعد ناص َر ‌م اعدا ‌م کردن‌‪.‬‬ ‫ی بارفرو ‌‬ ‫ش تق ‌‬ ‫نت ام�ی�ر آهنگر‪ ،‬دومی ‌‬ ‫ش میگف ‌‬ ‫‌امری بود‪ ،‬به ‌‬ ‫همه‌رو اعدا ‌م کردن‌‪.‬‬

‫س ‪ -‬همۀ اینها به‌جر ‌م قت ‌ل اعدا ‌م شدند؟‬ ‫‌‬

‫ض کنم‌‪ ،‬ناصر فرهادکه‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪ ،‬قت ‌ل کرد‌ه بود ‌ن ک‌ه اعدامشو ‌ن کردن‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ت مری‌ه ِ‬ ‫ش میگه‌‪« :‬وقتی‬ ‫ی بگریه‌‪ ،‬قناد‌ه به ‌‬ ‫ی شریین ‌‬ ‫در ی‌ه قناد ‌‬ ‫‌زد‌ه بود امریوکشت‌ه بود‪ ،‬ی‌ه وق ‌‬

‫ی پولشو باید بدی‌!» میگه‌‪« :‬اگ‌ه حاج‌غال ‌م اومد‪ ،‬بگو م ‌ن میا ‌م میدم‌!»گفت‌‪:‬‬ ‫ی میگری ‌‬ ‫‌شریین ‌‬ ‫ش بیاد!» ِ‬ ‫ک و دو میکنن‌‪ ،‬میگه‌‪« :‬اگه‌‬ ‫نی ی ‌‬ ‫سر هم ‌‬ ‫«نه‌!پولشو بد‌ه بعد وردار برب‪ ،‬یا وایسا خود ‌‬ ‫نی کجاست‌؟‬ ‫ی بری ‌م آسانسیه‌‪ »...‬آسانسی‌ه میدون ‌‬ ‫ی دعواکن ‌‬ ‫میخوا ‌‬

‫س ‪ -‬نه‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫نت آسانسیه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬او ‌ن موق ‌ع راه‌آهنو میگف ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫س ‪ -‬فهمیدم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ف آسانسی‌ه دعوا‪،‬ک‌ه تو همو ‌ن درشک‌ه ِ‬ ‫سر‬ ‫نت طر ‌‬ ‫نت و سوار شد ‌ن و رف ‌‬ ‫ج ‪... -‬اینا ی‌ه درشک‌ه گرف ‌‬ ‫‌‬

‫ی مشریالسلطن‌ه دعواشو ‌ن میش‌ه و ای ‌ن ناصر چاقو میزن‌ه ب‌ه شیک ‌م امری‪ .‬ام ‌ریگردن‌کلفت‌تر‬ ‫سرا ‌‬ ‫ش بود‪ .‬خالص‌ه او ‌ن امری‌ه میمریه‌‪ ،‬ناصرو میرب ‌ن زندان‌‪ .‬پدر این‌‬ ‫از ناصر بود‪ ،‬اما ناصر چاقوک ‌‬

‫ی بود‪،‬گروهبا ‌ن آژانا بود‪.‬‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫ی ک‌ه اونموق ‌ع رئی ‌‬ ‫پ شاپور مختار ‌‬ ‫ق س���رتی ‌‬ ‫ناصر د ِ‌م اتا ‌‬ ‫ش مری‌ه ای ‌ن در و او ‌ن در میزن‌ه تاس‌ه سا ‌ل بعد از زندان‌‬ ‫ی اونو میگری ‌ن میرب ‌ن زندان‌‪ ،‬پدر ‌‬ ‫وقت ‌‬

‫‪ -۱‬آسانسیه برگرفته ازکلمه فرانسه ‪ Station‬به معنی ایستگاه است و اصطالح ًا به ایستگاه راه‌آهن واقع در انتهای‬ ‫خیابان شاهپورگفته می‌شد‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪29‬‬

‫ی میخوای ‌ن پُرکننی‌؟ ایناک‌ه الز ‌م نیست‌؟‬ ‫یچ ‌‬ ‫ش بریون‌‪ .‬م ‌ن حاال نمیدون ‌م اینا رو برا ‌‬ ‫میارد ‌‬

‫گ ش���دید چ‌ه حا ‌ل و هوایی‌‬ ‫ی ک‌ه در آ ‌ن بزر ‌‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه الز ‌م هس���ت‌‪ .‬می‌خواه ‌م ببین ‌م محل ‌‬ ‫‌‬

‫داشت‌‪.‬‬

‫ج ی‌ه شریه‌خون‌ه واز شد‌ه بود‪ .‬ای ‌ن ناصر بعد از دو س‌ه ما‌ه ک‌ه از‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ...‬خالصه‌‪ ،‬تو سنگل ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بود و ی‌ه هاش ‌م تُرکه‌‪ --‬اینا مری ‌ن دم‌‬ ‫ف نام ‌‬ ‫ی ‪--‬ی‌ه سیدیوس ‌‬ ‫زندا ‌ن بریو ‌ن میمونه‌‪ ،‬ی‌ه شب ‌‬

‫ی بودک‌ه حاال شریه‌ای‌‬ ‫ش ی‌ه گردن‌کلفت ‌‬ ‫اون‌شریه‌خون‌ه ح ‌ق بگرین‌‪ ،‬او ‌ن شریه‌خون‌ه دار‌ه خود ‌‬

‫ی رو میکشه‌‪ .‬بعد ناصرو میگری ‌ن به‌جرم‬ ‫شد‌ه بود‪ ،‬با او ‌ن دعواشو ‌ن میشه‌‪ ،‬او ‌ن هاشم‌ه میزن‌ه یک ‌‬

‫ب مری‌ه تو ناحی‌ه ده‌‪ 1‬کشت‌ه میشه‌‪.‬‬ ‫‌قتل‌‪ ،‬چو ‌ن سابق‌ه داشت‌ه دیگه‌‪ .‬او ‌ن دو تا ‌م در مرین‌‪ .‬هاش ‌م ش ‌‬ ‫َ‬ ‫ش میکنن‌‪.‬‬ ‫ی ناص َر ‌م حک ‌م اعدا ‌م می ُب َر ‌ن و تو توپخون‌ه اعدام ‌‬ ‫یوسف ‌م در مریه‌‪ .‬برا ‌‬ ‫سید‬

‫ف کنید‪.‬‬ ‫ی مح ‌ل تعری ‌‬ ‫س ‪ -‬باز ه ‌م از بچه‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫یل بودک‌ه چو ‌ن تو کابار‌ه شکوفه‌نو‬ ‫ال بهرا ‌م خاقانی‌‪ ،‬بچۀ مح ‌ل شاه‌آباد‪ ،‬ی‌ه بوکسور عا ‌‬ ‫‌‬

‫س شمارۀ ‪)2/6‬‬ ‫ی کشید اومد بریون‌‪( .‬عک ‌‬ ‫ش کردن‌‪ ،‬چار سا ‌ل حبس ‌‬ ‫ت زندان ‌‬ ‫آد ‌م کش ‌‬

‫نی جاهل‌ها دعوا می‌شد‪،‬‬ ‫ت صورتحساب‌؟ شنید‌ه بود ‌م سر پو ‌ل میز داد ‌ن ب ‌‬ ‫س ‪ -‬سر پرداخ ‌‬ ‫‌‬

‫یل تا حد قت ‌ل جلو می‌رفت‌؟‬ ‫و ‌‬

‫ش میزنه‌‪ .‬اکرب‬ ‫ب ک‌ه مری‌ه شکوفه‌نو ارکسرت برا ‌‬ ‫ش جالبه‌‪ :‬ش ‌‬ ‫ی داستان ‌‬ ‫یل ای ‌ن یک ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ب بود‪ .‬اونو و بقی‌ه واسش‌‬ ‫ف جنوب‌شهر و بچ‌ه مح ‌ل طی ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ی از جاهال ‌‬ ‫ی کهنه‌چ ‌‬ ‫تق ‌‬

‫ش میگن‌‪:‬‬ ‫ش میگن‌‪ .‬بهرام ‌م جوابشونو نمیده‌‪ ،‬بعد میا ‌ن سر میز ‌‬ ‫ت و پال به ‌‬ ‫ت میگری ‌ن و پر ‌‬ ‫دس ‌‬ ‫ت در‬ ‫ت گفتی ‌م چرا صدا ‌‬ ‫بیبُخاری‌؟ ای ‌ن هم‌ه بد و بریا‌ه به ‌‬ ‫«هیک ‌ل ب‌ه ای ‌ن گُنده‌ای‌‪ ،‬ب‌ه ای ‌ن ‌‌‬

‫ش آورد‌ه بود ‌ن میزن‌ه تو سر یارو‬ ‫ی ک‌ه برا ‌‬ ‫ی میش‌ه و با شیش‌ه شامپای ‌ن تعارف ‌‬ ‫نمیاد؟»ک‌ه عصبان ‌‬ ‫ف جابه‌جا میمریه‌!‬ ‫و طر ‌‬

‫ی زیاد‪،‬‬ ‫ت ک‌ه به‌خاطر چاقوکشی‌ها ‌‬ ‫ی دو ‌م اس��� ‌‬ ‫گ جهان ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن هما ‌ن دورا ‌ن بعد از جن ‌‬ ‫‌‬ ‫ی که‌تصنیف‬ ‫س به‌اجراگذاشت‌ه شد؟‪ 2‬هما ‌ن زمان ‌‬ ‫قانون‌تبعید چاقوکش‌ها و اشرار ب‌ه بندرعبا ‌‬

‫ی التاس‌» را می‌خواندند؟‬ ‫ف «بندرعباس‌‪ ،‬جا ‌‬ ‫گ معرو ‌‬ ‫‌فروش‌ها آهن ‌‬

‫‪ -۲‬ناحیه ده یا شهرنو محیطی محدود و دیوارکشی شده بود و محل زندگی روسپی‌ها به شمار می‌رفت‪.‬‬ ‫‪ -۱‬در این زمینه‪ ،‬در صفحه چهارم بسیاری از شماره‌های سال ‪ ۱۳۲۸‬روزنامه باخرت امروز به مدیریت دکرت حسنی‬ ‫فاطمی‪ ،‬مطالب وگزارش‌هایی زیر عنوان «اخبار جنایی» دیده می‌شود‪ .‬در شماره ‪ ،۴۳‬سال ‪ ۲۶ ،۱۴‬شهریور ‪۱۳۲۸‬‬ ‫همنی روزنامه خرب تش���کیلکمیسیون تشدید مجازات در شهربانی چاپ شده استکهکارش رسیدگی به پرونده‬ ‫افراد شرور و دزد و جیب‌بر و چاقوکش و ارجاع آن به وزارتکشور برای صدور رأی است‪ .‬ر‪.‬ک‪ .‬به سند شماره‬ ‫‪ ۲/۷‬صفحه ‪.44‬‬


‫‪30‬‬

‫سجل احوال‬

‫ک و اونطرفا‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬تبعید میکردن‌‪ .‬ب‌ه خار ‌‬ ‫‌‬

‫ی همدیگر چاقو می‌کشیدند؟‬ ‫س ‪ -‬حاال چرا جاهل‌ها ای ‌ن هم‌ه رو ‌‬ ‫‌‬ ‫ب اونوقتا بیشرت چاقو میزد ‌ن دیگه‌‪ ،‬چاقو میکشیدن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود؟ مث ً‬ ‫ی چاقو داشتند؟‬ ‫ی مح ‌ل و اینها از چ‌ه سن ‌‬ ‫ال بچه‌ها ‌‬ ‫س ‪ -‬ببین ‌م سیست ‌م چ‌ه جور ‌‬ ‫‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬یارو مث ً‬ ‫ش نمریسید بزنه‌‬ ‫ی زور ‌‬ ‫ال وقت ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬از سیز‌ه چارد‌ه ب‌ه باال‪ .‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫ت تو جیبش‌‪ ...‬اینجور ‌‬ ‫ت ی‌ه چاقو میذاش ‌‬ ‫مریف ‌‬

‫س ‪ -‬شما ه ‌م با خودتا ‌ن چاقو داشتید؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬من‌؟ هیچوقت‌!‬ ‫‌‬

‫ت نداشتید؟‬ ‫س ‪ -‬هیچوق ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬هیچوقت‌!‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه در مورد شما‪...‬‬ ‫س ای ‌ن چیزهای ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میگم‌‪ ،‬هیچوقت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬اینو راست ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪... -‬می‌گویندک‌ه ب‌ه ای ‌ن چاقو زدید یا ب‌ه آ ‌ن چاقو زدید بیخود است‌؟‬ ‫‌‬

‫ت میگ ‌ن هم�ی�ن‌ اال ‌ن تو تهرا ‌ن بر ‌ن ی‌ه پروند‌ه از م ‌ن پیداکنن‌‪ ،‬تو دس���تگاه‌‬ ‫ج ‪ -‬اگ‌ه راس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ی زد‌ه باشم‌!‬ ‫شهربانی‌‪،‬ک‌ه م ‌ن چاقو ب‌ه کس ‌‬

‫س ‪ -‬با خودتا ‌ن ه ‌م چاقو حم ‌ل نمی‌کردید؟‬ ‫‌‬

‫ب بودم‌‪.‬‬ ‫ب زور داشتم‌‪ ،‬قلدر بودم‌‪ ،‬یوقور بودم‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری‪ .‬م ‌ن ُخ ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشت‌؟‬ ‫ی برایتا ‌ن ُاف ‌‬ ‫ی بودید و چاقوکش ‌‬ ‫ی ب‌ه زور خودتا ‌ن متک ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ت چاقو نمیکشیدیم‌‪.‬‬ ‫ی بودیم‌! هیچوق ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬ب‌ه خودمو ‌ن متک ‌‬ ‫‌‬ ‫ق چطور؟‬ ‫س ‪ -‬چما ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬چوب ‌م نه‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ق ه ‌م نه‌؟‬ ‫ب و چما ‌‬ ‫س ‪ -‬چو ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ال و ابد ًا‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی ‪ 28‬مرداد با سیصد تا چماقدار آمدید و‪...‬‬ ‫س ای ‌ن ک‌ه می‌گویند در شلوغی‌ها ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ب ی‌ه عد‌ه دنبالمو ‌ن بودن‌‪ .‬اونم‌‬ ‫ق و اینا رو میبن���د ‌ن ب‌ه آد ‌م دیگه‌‪ .‬البت‌ه ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن���ه‌‪ .‬نه‌‪ .‬چما ‌‬ ‫‌‬ ‫س منو با چماق‌‬ ‫ی ی‌ه عک ‌‬ ‫ت ک‌ه موجوده‌! اگ‌ه کس ‌‬ ‫ی اونوق ‌‬ ‫ش علیحد‌ه است‌‪ .‬عکسا ‌‬ ‫داستان ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪31‬‬

‫ت گفته‌‪.‬‬ ‫نشون‌بد‌ه راس ‌‬

‫س ‪ -‬ب‌ه ای ‌ن داستا ‌ن بعد ًا خواهی ‌م رسید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی علیحد‌ه اس���ت‌‪ ،‬ای ‌ن کارای‌‬ ‫ی رفتی ‌م و چیکار کردی ‌م امر ‌‬ ‫ج ‪ -‬اینک‌ه ‪ 28‬مرداد چ‌ه جور ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودک‌ه مث ً‬ ‫ت یه‬ ‫ی از ای ‌ن مح ‌ل مریف ‌‬ ‫ال ی‌ه گردن‌کلفت ‌‬ ‫ی علیحد‌ه است‌‪ .‬ما ‌ل مح ‌ل اینجور ‌‬ ‫محل ‌‬

‫ی ای ‌ن مح ‌ل ک‌ه اونو‌گری بیار‌ه دعواکنه‌‪.‬‬ ‫ی میومد تو ‌‬ ‫ب او ‌ن یک ‌‬ ‫‌مح ‌ل دیگ‌ه دعوا میکرد‪ .‬بعد ًا ش ‌‬ ‫ی میکردی ‌م ک‌ه اص ً‬ ‫ت نکن‌ه پاشو بذار‌ه تو محل‌‪ .‬یه‌‬ ‫ی جرأ ‌‬ ‫الکس ‌‬ ‫البت‌ه ما تو مح ‌ل خودمو ‌ن کار ‌‬

‫وق َت ‌م اگ‌ه تو مح ‌ل ما دعوا میشد مث ً‬ ‫ی مح ‌ل و ای ‌ن چیزابود‪ .‬اونوقتا‬ ‫س زنا ‌‬ ‫ع از نامو ‌‬ ‫ی دفا ‌‬ ‫ال برا ‌‬

‫از ای ‌ن صحبتا بود‪.‬‬

‫ب می‌شدند؟‬ ‫ی مح ‌ل حسا ‌‬ ‫س مردها ‌‬ ‫ی مح ‌ل نامو ‌‬ ‫ی زنها و دخرتها ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬آهان‌‪ ،‬باریکال!‬ ‫‌‬

‫ی در و همسای‌ه قهرما ‌ن می‌شدند؟‬ ‫ی می‌کردند‪ ،‬برا ‌‬ ‫ی ناموس ‌‬ ‫ی ک‌ه قتلها ‌‬ ‫ت کسان ‌‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫ی میخوا ‌م بگم‌‪ :‬البت‌ه ای ‌ن ما ‌ل ساالی‬ ‫ج ‪ -‬معلوم‌ه دیگه‌! حاالک‌ه ای ‌ن حرفا رو زدی ‌ن ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫‌پیشه‌‪ ،‬ما ‌ل ای ‌ن آخریا نیست‌‪ ،‬ما ‌ل وقتی‌ه ک‌ه باشگا‌ه رو داشتیم‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه کار باشگاه ‌م گریکرد‪.‬‬

‫ش باستانی‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫ی سرپرس ‌‬ ‫ی صادرکردک‌ه بایست ‌‬ ‫ی اعلیحضرت‌‪ ،‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬ی‌ه فرمان ‌‬ ‫یعن ‌‬ ‫ی تهی‌ه کردی ‌م و دادی ‌م به‌‬ ‫ش باستانی‌‪ .‬ی‌ه طرح ‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫بشم‌‪ُ ،‬حکمش ‌م هست‌‪ .‬ما شدی ‌م سرپرس ‌‬

‫نت امروز‪ ،‬فردا‪ ،‬امروز‪ ،‬فردا‪،‬‬ ‫ی گف ‌‬ ‫ب نشد‪ .‬ه ‌‬ ‫ح ما تصوی ‌‬ ‫ب کنه‌‪ .‬بعد ای ‌ن طر ‌‬ ‫ت ک‌ه تصوی ‌‬ ‫دول ‌‬ ‫ف آورد ‌ن تو دانشکدۀ افسری‌‪ ،‬عکسش ‌م دارم‌ک‌ه دار ‌ن با‬ ‫ت تشری ‌‬ ‫امروز‪ ،‬فردا‪ .‬ی‌ه روز اعلیحضر ‌‬

‫ت هر سا ‌ل ‪--‬گمون ‌م جش ‌ن مهرگا ‌ن بود‪ --‬واس‌ه سردوشی‌‬ ‫ت میکنن‌‪ 1.‬اعلیحضر ‌‬ ‫م ‌ن صحب ‌‬ ‫س دانشکدۀ افسری‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫داد ‌ن ب‌ه افسرا میومد ‌ن دانشکدۀ افسری‌‪ .‬اونوقتا سرلشکر مقصود ‌‬ ‫ی ک‌ه ما دیگ‌ه جودو و این‌‬ ‫بود و ب‌ه ماگفت‌ه بود‪« :‬جعفری‌‪ ،‬ای ‌ن ورزشو بیار تو دانشکدۀ افسر ‌‬

‫ی خودمونو نشو ‌ن بدیم‌‪ ».‬ما ‌م رفتی ‌م ای ‌ن کاروکردی ‌م و ورزش‌‬ ‫ش مل ‌‬ ‫بساطا رو نذاری ‌م و ورز ‌‬

‫ش یاد دادیم‌‪ .‬دو س‌ه ما‌ه مفصل‌‬ ‫ی و ب‌ه دانشجوها ورز ‌‬ ‫ی رو بردی ‌م تو دانشکدۀ افسر ‌‬ ‫باستان ‌‬ ‫ب شد این‌‬ ‫ف آورد ‌ن بازدیدگفنت‌‪« :‬چ‌ه خو ‌‬ ‫ت ک‌ه تشری ‌‬ ‫سربسرشو ‌ن گذاشتیم‌‪ .‬بعد اعلیحضر ‌‬

‫ح دانشگاه‌!»‬ ‫ش رو آوردی ‌ن تو سط ‌‬ ‫ورز ‌‬

‫ی دو ساله‌‬ ‫ت بعد پرسید‪« :‬چطوری‌؟»گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬م ‌ن یک ‌‬ ‫حاال مقصود ‌م این‌ه ک‌ه اعلیحضر ‌‬

‫‪ -۱‬اشاره به عکس شمارۀ ‪ 14/۵‬صفحۀ ‪.32۸‬‬


‫‪32‬‬

‫سجل احوال‬

‫ب نکرد‪ ».‬بعد ب‌ه هویداگفت‌‪« :‬چرا‬ ‫ح باشگا‌ه ک‌ه داد ‌م ب‌ه هویدا‪ ،‬تصوی ‌‬ ‫دوید ‌م دنبا ‌ل ای ‌ن طر ‌‬ ‫ت و ما ‌م رفتی ‌م و فردا هویدا فرستاد عقب‌‬ ‫ی رو را‌ه نمیندازین‌؟» خالص‌ه هویدا رف ‌‬ ‫کار جعفر ‌‬

‫ت منو ب‌ه شا‌ه میکنی‌؟ یه‌‬ ‫ی بود‪.‬گفت‌‪« :‬شکای ‌‬ ‫ی اتاقش‌‪ .‬البت‌ه هویدا ‌م آد ‌م شوخ ‌‬ ‫ما‪ .‬رفتی ‌م تو ‌‬ ‫ت نکرد‪ .‬یه‌‬ ‫ت کار منو درس ‌‬ ‫ی زمنی‌؟»گفتم‌‪« :‬آقا ای ‌ن وزیر ‌‬ ‫ی او ‌ن ت‌ه بخور ‌‬ ‫ت بزن ‌م بر ‌‬ ‫مش���ت ‌‬

‫سال‌ه دار‌ه منو میار‌ه و میربه‌‪ .‬من ‌م هزار کار دارم‌!» بع ‌دگفت‌‪« :‬چطور نکرد؟»گفتم‌‪« :‬آقا‬ ‫ق بود ‌م حاال نیست ‌م با م ‌ن مخالفه‌!»‬ ‫ی با مصد ‌‬ ‫نکرد دیگه‌‪ ،‬با م ‌ن مخالفه‌‪ .‬چو ‌ن م ‌ن ی‌ه موقع ‌‬

‫ش هویدا‪.‬‬ ‫ش و پرور ‌‬ ‫ت شد‌ه بود وزیر آموز ‌‬ ‫ی اونوق ‌‬ ‫ش دکرت هدایتی‌‪ ».‬هدایت ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬برو پی ‌‬

‫ش چ‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬اس ‌م اول ‌‬ ‫‌‬

‫ش اال ‌ن واال یاد ‌م نمیاد‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬دکرت هدایتی‌‪ ،‬وزیر مشاور بود‪ .‬اسم ‌‬ ‫‌‬

‫ی هدایتی‌؟‬ ‫س ‪ -‬دکرت هاد ‌‬ ‫‌‬

‫ت خوبه‌؟» «بد‬ ‫ش و ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬بشنی‌!» نشستیم‌‪« .‬حال ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬درسته‌! رفت ‌م تو اتاق ‌‬ ‫‌‬ ‫ی شده‌؟» گفتم‌‪« :‬جریا ‌ن این‌ه و اینه‌» گفت‌‪« :‬منو میشناسی‌؟» گفتم‌‪:‬‬ ‫نیستیم‌‪».‬گفت‌‪« :‬چ ‌‬

‫ی بگم‌‪».‬گفت‌‪« :‬م ‌ن بچه‌‬ ‫ت منو نیگاکن‌‪».‬گفتم‌‪« :‬واال نمیدون ‌م چ ‌‬ ‫«نه‌‪».‬گفت‌‪« :‬درس��� ‌‬

‫س و اینا روکردی ‌ن دار ‌م ای ‌ن خاطر‌ه رو میگم‌ها!‬ ‫محلتم‌‪ »...‬چو ‌ن اون‌سؤا ‌ل نامو ‌‬ ‫س ‪ -‬ممنون‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ج ‪... -‬گفت‌‪« :‬م ‌ن ی‌ه روز اومد ‌م بر ‌م از توکوچۀ شما‪ .‬با ی‌ه نفر دیگ‌ه بودم‌‪ .‬داشت ‌م از مدرسه‌‬ ‫‌‬ ‫ی رویه‌‬ ‫ی نشست‌ه بود ‌‬ ‫غ وکشک ‌‬ ‫میومدم‌‪ .‬دو تا دخ َرت ‌م جلو ما مریفنت‌‪ .‬دید ‌م تو د ‌م او ‌ن مغازۀ دو ‌‬ ‫ی ت ‌وک‌‪ ..‬من‌‪[ ».‬خنده‌]گفتم‌‪« :‬آقا میخوای‌‬ ‫ت زد ‌‬ ‫ی ی‌ه َل َغ ‌‬ ‫ی اومد ‌‬ ‫چارپایه‌‪ .‬بعد یهو بلند شد ‌‬

‫ت باش���ه‌‪ ».‬پاشد اومد‬ ‫ت راح ‌‬ ‫ی یا با ای ‌ن حرفا‪»...‬گفت‌‪« :‬ن‌ه آقا‪ ،‬خیال ‌‬ ‫کار ما رو را‌ه بنداز ‌‬ ‫ک میگی ‌م یا داری ‌م مرییم‌‬ ‫ی ما داری ‌م ب‌ه او ‌ن دخرتا متل ‌‬ ‫چ کرد وگفت‌‪« :‬تو خیا ‌ل کرد ‌‬ ‫منو ما ‌‬

‫ک میگم‌‪ .‬تو او ‌ن مح ‌ل همه‌دوستت‌‬ ‫ت تربی ‌‬ ‫یل م ‌ن به ‌‬ ‫ی ای ‌ن کاروکردی‌‪ .‬و ‌‬ ‫دنبا ‌ل ایناک‌ه پا شد ‌‬

‫ف میکردن‌‪».‬‬ ‫داشنت‌‪ .‬هم‌ه از تو تعری ‌‬

‫م ‌ن اص ً‬ ‫س م ‌ن تو مح ‌ل ما بیاد‬ ‫ت نمیکرد از تر ‌‬ ‫ی جرأ ‌‬ ‫ف بود ‌م ب‌ه اینک‌ه کس��� ‌‬ ‫ال اونجا معرو ‌‬

‫ی شمارۀ‬ ‫ج سیدحس ‌ن رزاز بودیم‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫ی حا ‌‬ ‫ی بیفته‌‪ .‬آخ‌ه ما از نوچه‌ها ‌‬ ‫که‌دنبا ‌ل کس ‌‬ ‫‪ 2/8‬و‪ )2/9‬مث ً‬ ‫ی مدرسۀ انوشریوان‬ ‫نت د ‌م مدرسۀ دخرتون‌ه ‪--‬همو ‌ن باال ‌‬ ‫ال ای ‌ن بچه‌ها مریف ‌‬

‫ش و پال میشدن‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال از ترسشون‌‬ ‫‌دادگر‪ --‬جم ‌ع میش���دن‌‪ .‬ب‌ه مح ‌ل ماک‌ه مریس���ید ‌ن پخ ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪33‬‬

‫ف ما‪ .‬بله‌‪ ،‬ای ‌ن جریا ‌ن کار او ‌ن مح ‌ل بود‪.‬‬ ‫نمیومد ‌ن طر ‌‬

‫ی کنید تا فرقشان‌‬ ‫ی م ‌ن معن ‌‬ ‫ی را برا ‌‬ ‫ت جاهل ‌‬ ‫ی چند تا از ای ‌ن اصطالحا ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫را بفهمم‌‪.‬‬

‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ال؟‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ال‪ :‬باج‌گریی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی گرفنت‌‪.‬‬ ‫ی ب‌ه زور پو ‌ل ازکس ‌‬ ‫ج ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬حق‌گریی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی مح ‌ل ی‌ه چیزی‬ ‫ب ماسبا خودشو ‌ن ب‌ه گردن‌کلفتا ‌‬ ‫نت تو عال ‌م رفاقت‌‪.‬کاس ‌‬ ‫ج گرف ‌‬ ‫ی با ‌‬ ‫ج ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫‌میداد ‌ن ک‌ه مث ً‬ ‫ال مواظبشو ‌ن باشن‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬تلک‌ه کردن‌؟‬ ‫‌‬

‫ی بودک‌ه مث ً‬ ‫ب زمینو برای‌‬ ‫ال با ی‌ه چو ‌‬ ‫ی گرفنت‌‪ .‬تلکه‌گری آدم ‌‬ ‫ج ‪ -‬سر قمار و ب‌ه حیل‌ه پو ‌ل ازکس ‌‬ ‫‌‬

‫ت رو زمنی‌‬ ‫پ درس ‌‬ ‫ف میکرد تا قا ‌‬ ‫نت صا ‌‬ ‫ی ک‌ه تو خرابه‌ها دور ه ‌م کپه‌کپ‌ه مینشس ‌‬ ‫او ‌ن آدمای ‌‬

‫یل میدادن‌‪.‬‬ ‫ش ی‌ه پو ‌‬ ‫بشینه‌‪ .‬تاز‌ه حکم ‌م میکرد و حرفش ‌م ردخور نداشت‌‪ .‬آخر سر قماربازا به ‌‬

‫ی‌ه تلک‌ه بگ ‌ریگردن‌کلفت ‌م بودک‌ه از هم‌ه پو ‌ل می‌گرفت‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬تیغ‌کشی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی دیگ‌ه ب‌ه خودشو ‌ن تی ‌غ میزدن‌‪ ،‬بعد طرف‌‬ ‫نت از یک ‌‬ ‫ج گرف ‌‬ ‫ی با ‌‬ ‫ی بود ‌ن ک‌ه برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه کسای ‌‬ ‫‌‬ ‫ی با رضایت‌‬ ‫رو میرتسوند ‌ن و یقه‌شو میچسبید ‌ن که‌‪« :‬تو منو زدی‌!»‪ .‬ی‌ه تیغ‌زدن ‌م بودک‌ه یعن ‌‬

‫س نمیدادن‌‪ .‬بعد میگفنت‌‪« :‬اونو تیغیدیم‌!»‬ ‫نت و پ ‌‬ ‫ش میگرف ‌‬ ‫طرف‌پو ‌ل از ‌‬ ‫س ‪ -‬تیزکی‌؟‬ ‫‌‬

‫نت تیزکی‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬التا ب‌ه چاقو میگف ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬عش ‌ق التی‌؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ب بیان‌‪ :‬پاشنۀ‬ ‫ی جاهال رو درمیاورد ‌ن ب‌ه عش��� ‌ق اینک‌ه جاه ‌ل ب‌ه حسا ‌‬ ‫ال بعضیا ادا ‌‬ ‫‌‬ ‫ق میخورد ‌ن و عربد‌ه میکشیدن‌‬ ‫نت رو شونه‌شون‌‪ ،‬عر ‌‬ ‫کفششونو میخوابوندن‌‪،‬کتشونو مینداخ ‌‬

‫و از ای ‌ن کارا دیگه‌‪...‬‬ ‫س ‪ -‬یه‌کتی‌؟‬ ‫‌‬

‫ف رو جلوتر‬ ‫نت ش���ونۀ ی‌ه طر ‌‬ ‫ی و عرض‌اندام‌‪ ،‬موق ‌ع را‌ه رف ‌‬ ‫ی خودنمای ‌‬ ‫ی ک‌ه برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه اونای ‌‬ ‫‌‬


‫‪34‬‬

‫سجل احوال‬

‫ی میخواین‌؟‬ ‫ی را‌ه مریه‌‪ .‬اینا رو واس‌ه چ ‌‬ ‫ی میکنن‌‪ ،‬میگ ‌ن یه‌کت ‌‬ ‫مید ‌ن وگردن‌کش ‌‬

‫س ‪ -‬احتما ً‬ ‫ب به‌درد می‌خورد‪ .‬نوچه‌؟‬ ‫نت کتا ‌‬ ‫ال موق ‌ع نوش ‌‬ ‫‌‬

‫ی ِ‬ ‫گود محبت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ت���و زورخون‌ه ب‌ه مبتدیا میگ ‌ن نوچه‌‪.‬گود زورخون‌ه ه ‌م گرد‌ه دیگه‌! یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ش میفهم‌ه ک‌ه مث ً‬ ‫ال‬ ‫ت نوچ‌ه ک‌ه میاد اونجا خود ‌‬ ‫ت و دور ه ‌م بودن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی محب ‌‬ ‫ی یعن ‌‬ ‫گرد ‌‬ ‫باید پائنی‌تر از هم‌ه وایسه‌‪ .‬ای ‌ن رس ‌م نوچه‌ست‌‪ .‬نوخاست‌ه او ‌ن کسی‌ه ک‌ه ی‌ه خورد‌ه بیشرت تجربه‌‬

‫ب زورخون‌ه رو بیشرت میدون‌ه و ب‌ه او ‌ن نوچ‌ه یاد میده‌‪ ،‬یه‌‬ ‫داره‌‪ ،‬مری‌ه از نوچ‌ه باالتر وامیسته‌‪ ،‬آدا ‌‬ ‫ت کام ‌ل میشه‌مریسه‌‬ ‫نت و از نظر انسانی ‌‬ ‫ش و وزن‌ه برداش ‌‬ ‫ی از نظر ورز ‌‬ ‫ی چیزی‌‪ .‬بعد وقت ‌‬ ‫همچ ‌‬

‫ی و میش‌ه پهلوون‌‪...‬‬ ‫ب‌ه پهلوون ‌‬

‫س ‪ -‬چطور شد شما نوچۀ حاج‌سیدحس ‌ن رزاز شدید؟‬ ‫‌‬

‫ش اوم���د از ما‪ .‬او ‌ن موقع‬ ‫ی میکردیم‌‪ .‬این‌ه ک‌ه ای ‌ن خوش��� ‌‬ ‫ب ش�ی�رینکار ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال‪ ،‬ما خو ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکردن‌‪ ،‬مرحمتی‌‬ ‫ی ک‌ه ای ‌ن پهلوون���ا ب‌ه ما لطف ‌‬ ‫‌پریمردی‌ا ‌م ب���ود جا افتاده‌‪ .‬اونوقتا‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ب میکردن‌‪.‬‬ ‫ب میشدی ‌م نوچه‌شو ‌ن دیگه‌‪ .‬اونا ‌م ما رو نوچ‌ه خودشو ‌ن حسا ‌‬ ‫میکردن‌‪ ،‬ما به‌حسا ‌‬

‫ش می‌کرد یا پری شده‬ ‫ی ک‌ه شما نوچۀ سیدحس ‌ن رزاز شدید هنوز سر پا بود؟ ورز ‌‬ ‫س ‪ -‬موقع ‌‬ ‫‌‬

‫‌بود؟‬

‫یل هنوزکارآمد بود‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه پری بود دیگه‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ف کنید‪.‬‬ ‫ک خاطر‌ه از ای ‌ن حاج‌سیدحس ‌ن رزاز تعری ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ت سیدحس ‌ن مری‌ه عراق‌‪،‬‬ ‫ف میکرد‪ .‬ی‌ه وق ‌‬ ‫ش برامو ‌ن تعری ‌‬ ‫ی دارم‌‪ ،‬خود ‌‬ ‫ج ‪ -‬خاطر‌ه ک‌ه خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ی تو نجف‌‪ .‬اینا َر ‌م ایرانیایی‌ک‌ه از تهران‬ ‫ی توکاظمنی‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫عرا َق ‌م دو تا زورخون‌ه داشت‌‪ :‬یک ‌‬

‫ت ش���ما عرض‌‬ ‫ت ای ‌ن مری‌ه تو زورخونۀ اونجا‪ .‬خدم ‌‬ ‫ت کرد‌ه بودن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫‌رفت‌ه بود ‌ن درس��� ‌‬ ‫ی بلند و خوش‌هیکل‌‪ ،‬این‌‬ ‫ی بود! خیل ‌‬ ‫ی بود اونجا میوندار بود‪ .‬هیکل ‌‬ ‫کنم‌‪ ،‬ی‌ه پهلوو ‌ن قنرب ‌‬

‫ی ک‌ه تو زورخونه‌‬ ‫گ اونجا بود ‪--‬سنگ ‌‬ ‫ت سن ‌‬ ‫ش میکردن‌‪ .‬ی‌ه جف ‌‬ ‫نت ورز ‌‬ ‫ش داش ‌‬ ‫و نوچه‌ها ‌‬ ‫ت زیر اینا خوابید و هفتاد تا از ای ‌ن سنگاگرفت‌‪ .‬حاج‌سیدحسن‌‬ ‫میگرین‌‪ --‬پهلوو ‌ن قنرب رف ‌‬ ‫ی م ‌ن چند از ای ‌ن سنگا بگریم‌؟» چو ‌ن حاج‌سیدحسن‌‬ ‫ش میگه‌‪« :‬اجاز‌ه مید ‌‬ ‫خدابیامرز به ‌‬

‫ی اونو‬ ‫ش میگه‌‪« :‬برو بش�ی�ن‌ اونجا!» آخ‌ه س���نگا ‌‬ ‫ب بود به ‌‬ ‫از تهرا ‌ن رفت‌ه بود اونجا و غری ‌‬ ‫هیشکی‌اص ً‬ ‫ت بلندکنه‌‪ .‬ب‌ه حاج‌سیدحس ‌ن برمیخوره‌‪ ،‬مری‌ه میخواب‌ه و سنگا رو‬ ‫ال نمیتونس��� ‌‬

‫گ میگریه‌‪ .‬بعد‬ ‫میگریه‌‪ .‬پهلوو ‌ن قنرب شناشو مریه‌‪ ،‬تمو ‌م میشه‌‪ ،‬بلند میش‌ه میبین‌ه ای ‌ن دار‌ه سن ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪35‬‬

‫ش تمو ‌م میش���ه‌‪ ،‬باز میبین‌ه این‌‬ ‫اعتن���ا نمیکن‌ه دومرتب‌ه بنا میکن‌ه ب‌ه می ‌ل گرفنت‌‪ .‬بعد میل‌بازی ‌‬ ‫ش میکنه‌‪ ،‬سیدحسن‌‬ ‫ی بود! بعد خالص‌ه میاد توگود و ورز ‌‬ ‫گ میگریه‌‪ ،‬انقد ای ‌ن قو ‌‬ ‫دار‌ه سن ‌‬

‫ی از‬ ‫ش میگه‌‪« :‬گر ‌م شدی‌؟» میگه‌‪« :‬ن‌ه قربان‌!» یک ‌‬ ‫ش تمو ‌م میشه‌‪ .‬بعد پهلوو ‌ن قنرب به ‌‬ ‫کار ‌‬

‫ش کن‌!» نوچ‌ه میاد جلو‪ ،‬سیدحسن‌‬ ‫ی گرم ‌‬ ‫نوچه‌هاشو صدا میکن‌ه جلو و میگه‌‪« :‬برو حساب ‌‬

‫نوچ‌ه رو میزن‌ه زمنی‌‪.‬خالص‌ه س‌ه چار تا از نوچه‌ها و نوخاسته‌هاشو میفرسته‌‪ ،‬حاج‌سیدحسن‌‬

‫ش میاد جلو‪.‬‬ ‫همۀ اینا رو میزن‌ه زمنی‌‪ .‬بعد میگه‌‪« :‬گر ‌م ش���دی‌؟» میگه‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬نه‌‪ ».‬خود ‌‬

‫ی پهلوو ‌ن قنربو‬ ‫ف میکرد‪ --‬همچ ‌‬ ‫گ تعری ‌‬ ‫ش قشن ‌‬ ‫میاد جلوک‌ه با ای ‌ن کُشتی‌بگری‌ه ‪--‬خود ‌‬ ‫ت نشد‌ه بود‪ ،‬ی‌ه پریهن‌‬ ‫ف گود‪ .‬تا اونوقت ‌م هنوز لخ ‌‬ ‫ش میخور‌ه ب‌ه ک ‌‬ ‫سگردن ‌‬ ‫نی ک‌ه پ ِ‌‬ ‫میزن‌ه زم ‌‬

‫ش ک‌ه میرپس ‌ن میفهم ‌ن پهلوون‌‬ ‫ی داره‌‪ .‬از ‌‬ ‫ب هیکل ‌‬ ‫نن عج ‌‬ ‫ت میش‌ه میبی ‌‬ ‫ی لخ ‌‬ ‫ش بود‪ .‬بعد وقت ‌‬ ‫تن ‌‬ ‫ایرانی‌ه و دیگ‌ه بهش‌احرتا ‌م میذارن‌‪.‬‬

‫ی می‌گرفت‌؟‬ ‫س ‪ -‬حاج‌سیدحس ‌ن کدا ‌م زورخون‌ه کُشت ‌‬ ‫‌‬

‫ب پهلوو ‌ن بود‪ .‬هم‌ه زورخونه‌ها مریفت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬حاج‌سیدحس ‌ن ُخ ‌‬ ‫‌‬

‫ی پدرکار می‌کنید‪ ،‬بعد‬ ‫ت اول‌‪ :‬حاال شما دارید پهلو ‌‬ ‫س ‪ -‬بسیار خوب‌‪ .‬برگردی ‌م سر صحب ‌‬ ‫‌‬ ‫ی شما را اینور و آنورگذاشت‌ه ِ‬ ‫ی خودتان‌یک‌‬ ‫سرکار و آخ‌رگفتید‌ک‌ه رفتید برا ‌‬ ‫ک مقدار ‌‬ ‫ه ‌م ی ‌‬

‫باشگا‌ه باز‌کردید‪ ،‬درست‌؟‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ ...‬باشگا‌ه نه‌‪ .‬ی‌ه زورخون‌ه بودک‌ه اجار‌ه کرد‌ه بودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬اس ‌م ای ‌ن زورخان‌ه چ‌ه بود ‌وکجا بود؟‬ ‫‌‬

‫ش زورخونۀ بازارچ‌ه بود‪ .‬دو سا ‌ل اونجا رو داشتم‌‪ ،‬بعد و ‌ل کرد ‌م و بیکار شدم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬اسم ‌‬ ‫‌‬ ‫ی زورخون‌ه رو ک���‌ه اجار‌ه کرد‌ه بود ‌م تحویل‌‬ ‫حاال دیگ���‌ه بیکار ‌م و دنبا ‌ل کار میگردم‌‪ .‬یعن ‌‬

‫ش دادم‌‪.‬‬ ‫صاحب ‌‬

‫س ‪ -‬چرا؟ ضرر می‌کرد؟‬ ‫‌‬

‫ش کردم‌‪.‬‬ ‫ت نداشتمش‌‪ ،‬ول ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگ‌ه دوس ‌‬ ‫‌‬

‫ب «شعبو ‌ن بی‌مُ خ‌» را ب‌ه شما دادند؟‬ ‫س ‪ -‬چرا ای ‌ن لق ‌‬ ‫‌‬

‫ض کنم‌‪ ،‬ما مدرس‌ه ک‌ه مریفتیم‌‪ ،‬با‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ع شد! [خنده‌] خدم ‌‬ ‫ج ‪ -‬الالله االالله‪ ...‬شرو ‌‬ ‫‌‬ ‫ی [سر‬ ‫ش اینجور ‌‬ ‫ی ک‌ه گردن ‌‬ ‫ی خدابیامرز و او ‌ن تیمسار رضا عظیم ‌‬ ‫ی رحیم ‌‬ ‫همنی‌تیمسار مهد ‌‬ ‫س بودیم‌‪ .‬بعدک‌ه معل ‌م میومد و بچه‌ها میخواسنت‌‬ ‫ج می‌کند] بود‪ ،‬تو ی‌ه کال ‌‬ ‫تک ‌‬ ‫ت راس ‌‬ ‫را به‌سم ‌‬


‫‪36‬‬

‫سجل احوال‬

‫نت باال می‌برد] اونوقت‌‬ ‫ت سباب‌ه را به‌نشا ‌ن اجاز‌ه گرف ‌‬ ‫ی میکرد ‌ن [انگش ‌‬ ‫بر ‌ن دستشویی‌‪ ،‬اینجور ‌‬ ‫ت میخواس���ت ‌م راهمو میکشید ‌م مریفتم‌‬ ‫معل ‌م میگفت‌‪« :‬برو!» م ‌ن اینکارو نمیکردم‌‪ ،‬هر وق ‌‬ ‫ش خرابه‌! مُ خ‌‬ ‫ش و ب‌ه بچه‌ها میگفت‌‪« :‬مُ خ ‌‬ ‫ت میزد ب‌ه شقیق‌ه ‌‬ ‫ت معلم‌ه با انگش ‌‬ ‫بریون‌‪ .‬اونوق ‌‬

‫نت «بی‌مُ خ‌»‪ .‬همو ‌ن سپهبد عظیمی‌‪ ،‬اون ‌م یه‌‌وری‌بود‬ ‫نداره‌!»‪ .‬از همونجا اینا اس ‌م ما روگذاش ‌‬

‫ی تیمسار شد‪ ،‬ارتشبد شد و سپهبد‬ ‫نت «رضا یه‌وری‌»ک‌ه تا آخر سر‪ ،‬تا وقت ‌‬ ‫ش میگف ‌‬ ‫دیگه‌‪ .‬به ‌‬ ‫ج بود دیگه‌‪.‬‬ ‫شک ‌‬ ‫نت «رضا یه‌وری‌» چو ‌ن گردن ‌‬ ‫ش میگف ‌‬ ‫شد‪ ،‬هم‌ه به ‌‬ ‫ج بود؟‬ ‫نت رای ‌‬ ‫ب گذاش ‌‬ ‫س آ ‌ن دور‌ه لق ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی یه‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫ی داشت‌‪ .‬اونوقتا مرسو ‌م بود از بچگ ‌‬ ‫ی تو مح ‌ل ی‌ه لقب ‌‬ ‫نت دیگه‌‪ .‬هرکس ‌‬ ‫ج ‪ -‬میگف ‌‬ ‫‌‬

‫ش میموند‪.‬‬ ‫نت رو ‌‬ ‫ی میذاش ‌‬ ‫ب روکس ‌‬ ‫‌لق ‌‬

‫ی ه ‌م داشت‌؟!‬ ‫ی خاص ‌‬ ‫ک معن ‌‬ ‫ب شما ی ‌‬ ‫یل لق ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی بهش‌‬ ‫ی رو بگری‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫ت ح ‌ق یک ‌‬ ‫ی میکرد یا میخواس ‌‬ ‫ی ی‌ه کار حساب ‌‬ ‫ج ‪ -‬میدونی‌‪ ،‬هرکس ‌‬ ‫‌‬

‫ت نمیشه‌‪ .‬من‌‪ ،‬به‌جو ‌ن بچ‌ه ‌م به‌جو ‌ن شما‪ ،‬غری‬ ‫ش درس ‌‬ ‫ی حقشو نگریه‌‪،‬کار ‌‬ ‫یل تا یک ‌‬ ‫میبسنت‌‪ .‬و ‌‬

‫ی نبود‪ .‬مث ً‬ ‫ال من‬ ‫ش چیز دیگه‌ا ‌‬ ‫ی زور میگ ‌ن و مریفت ‌م دنبا ‌ل کار ‌‬ ‫ی میدید ‌م ب‌ه یک ‌‬ ‫از ای ‌ن ک‌ه وقت ‌‬

‫‌مریفت ‌م ش���هردارو ببینم‌‪ ،‬مث ً‬ ‫یل م ‌ن ِ‬ ‫در اتاق‬ ‫ش میگفت‌‪« :‬فردا بیا‪ ،‬پس‌فردا بیا‪ »...‬و ‌‬ ‫ال سکرتر ‌‬ ‫ی م ‌ن میا ‌م مری ‌م تو و‬ ‫خ نداره‌!» وقت ‌‬ ‫نت «مُ ‌‬ ‫‌شهردارو باز میکرد ‌م یهو مریفت ‌م تو‪ .‬بعد اینا میگف ‌‬ ‫خ ما و ول‌کنم‬ ‫ی بندکرد ‌ن ب‌ه مُ ‌‬ ‫میخوا ‌م ح ‌ق چار تا رو بگری ‌م مُ خ ‌م خرابه‌؟ از همو ‌ن جا اینا ه ‌‬

‫خ ما رو میکش ‌ن جلو‪ .‬خدا پدر و مادر این‌آدمای‌‬ ‫ی میش‌ه مُ ‌‬ ‫ب حاالش ‌م هر جا هر خرب ‌‬ ‫‌نیسنت‌! ُخ ‌‬ ‫ح میکنن‌! حرفی‌‬ ‫ف رو بیامرزه‌‪ ،‬باز ‌م ب‌ه ای ‌ن مخالفاک‌ه به‌خاطر مُ خمون ‌م شد‌ه ما رو مطر ‌‬ ‫مخال ‌‬ ‫س ‪--‬اینو کیها ‌ن لندن‌نوشته‌‬ ‫س دعواشو ‌ن شد‌ه بود تو مجل ‌‬ ‫ی مجل ‌‬ ‫نی وکال ‌‬ ‫نیست‌‪ .‬دو تا از هم ‌‬

‫خ بدتری‌!»‬ ‫بود‪ --‬ای ‌ن ب‌ه او ‌ن میگه‌‪« :‬تو مث ‌ل شعبو ‌ن بی‌مُ خی‌!» یا‪« :‬از شعبو ‌ن بی‌مُ ‌‬

‫ت ک‌ه آنرا نشنید‌ه باشد‪.‬‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫ب ایرا ‌ن باشد‪،‬کس ‌‬ ‫ب شما مشهورتری ‌ن لق ‌‬ ‫س ‪-‬گمان ‌م لق ‌‬ ‫‌‬

‫ش صحبت‌‬ ‫ش داشتم‌‪ ،‬بعد ‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫ف کنم‌‪ .‬تو باشگا‌ه هر وق ‌‬ ‫ی براتو ‌ن تعری ‌‬ ‫ج ‪ -‬میخوا ‌م ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ی دیوون‌ه او ‌ن باال نشست‌ه بود‪ .‬من ‌م تو گود داشت ‌م صحبت‌میکردم‌‪.‬‬ ‫میکردم‌‪ .‬ی‌ه روز مصطف ‌‬ ‫ی ما میگفتی ‌م ای ‌ن تصدی ‌ق میکرد‪ ،‬سرشو تکو ‌ن میداد و میگفت‌‪« :‬درسته‌!» زورخون‌هم‌‬ ‫هر چ ‌‬

‫ی ی‌ه بی‌مُ خو ی‌ه دیوون‌ه باید تصدیق‌کنه‌‬ ‫ت گفتم‌‪« :‬باالخر‌ه حرفا ‌‬ ‫حاال ش���لوغ‌! من ‌م ی‌ه وق ‌‬

‫ی کله‌تو تکو ‌ن میدی‌!» [خنده‌]‬ ‫ف نمیزنه‌‪ ،‬تو ه ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫دیگه‌! اینهم‌ه آد ‌م اینجا نشست‌ه هیشک ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪37‬‬

‫ش شری‬ ‫ی مح ‌ل راک‌ه روی ‌‬ ‫ی کالنرت ‌‬ ‫ک روز تابلو ‌‬ ‫ت ک‌ه ی ‌‬ ‫ی پادگا ‌ن اس ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن هما ‌ن مصطف ‌‬ ‫‌‬

‫ی منم‌؟!»‬ ‫نی که‌‪« :‬شری اصل ‌‬ ‫و خورشید بوده‌‪ ،‬می‌کشد پائ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن قضی‌ه رو شما ازکجا میدونی‌؟‬ ‫‌‬

‫ف کرده‌!‬ ‫ی خودتا ‌ن برای ‌م تعری ‌‬ ‫ی از بچه‌محل‌ها ‌‬ ‫س ‪ -‬یک ‌‬ ‫‌‬

‫یل تابلو رو نمی‌کش���‌ه پائنی‌! از حا ‌ل طبیعی‬ ‫ی دیوون‌ه بچۀ پاچنار بود‪ .‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬مصطف ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکن‌ه که‌‪« :‬اینجا م ‌ن شریم‌‪ ،‬ای ‌ن شری چیه‌؟» آره‌‬ ‫س کالنرت ‌‬ ‫ب رئی ‌‬ ‫ج بوده‌‪ ،‬با چاقو عق ‌‬ ‫‌خار ‌‬

‫ی دارم‌ها! م ‌ن و حاج‌سیدحسن‬ ‫س س‌ه تای ‌‬ ‫ی آدمایی‌ا ‌م پیدا میش���دن‌! ی‌ه عک ‌‬ ‫خانو ‌م ی‌ه همچ ‌‬

‫ی دیوونه‌ست‌‪.‬‬ ‫ی مصطف ‌‬ ‫‌رزاز! او ‌ن سوم ‌‬

‫ی ب‌ه شما‬ ‫ب «شعبا ‌ن تاجبخش‌»‪ 2‬را چ‌ه کس ‌‬ ‫یل لق ‌‬ ‫ب «بی‌مُ خ‌»‪ ،‬و ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬داریم‌‪ 1.‬ای ‌ن از لق ‌‬ ‫‌‬ ‫داد؟ ازکجا آمده‌؟‬

‫ج ‪ -‬واال بیخودیه‌‪ ...‬بیخودی‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ک کردید و شا‌ه را برگرداندید ِ‬ ‫ج و تخت‌‪ ،‬مگر نه‌؟‬ ‫سر تا ‌‬ ‫س ‪ -‬آخر می‌گویند شماکم ‌‬ ‫‌‬

‫ی منرب این ‌وگفت‌‪ ،‬همو ‌ن بعد از اینک‌ه ای ‌ن پیش���امدا ش���د‪،‬‬ ‫ی باال ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه خانوم‌‪ .‬ی‌ه آخوند ‌‬ ‫‌‬

‫ی تاجبخشه‌‪.‬‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ی منربگفت‌‪« :‬ای ‌ن آقا ‌‬ ‫ط ُب ‌ل بگریه‌‪ ،‬اونجا باال ‌‬ ‫ت ای ‌ن وس ‌‬ ‫اونم‌میخواس ‌‬ ‫ایشون‌ای ‌ن کارا روکرده‌‪ ،‬او ‌ن کارا روکرده‌‪ ».‬مردم ‌م ای ‌ن حرفا روک‌ه یارو ب‌ه ک‌‪ ..‬ما بست‌ه بود‬

‫نت بازگو میکردن‌!‬ ‫میشنید ‌ن و مریف ‌‬

‫ک عالم‌!‬ ‫ف و نق ‌ل هست‌‪ :‬لطیفه‌‪ ،‬حکایت‌‪ ،‬شایعه‌‪ ...‬ی ‌‬ ‫ی «مُ خ‌» شما حر ‌‬ ‫س ‪ -‬چقدر برا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میشناخنت‌!‬ ‫ی بود‪ .‬آخ‌ه هم‌ه منو اینجور ‌‬ ‫ب دیگ‌ه اینجور ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ش را نشا ‌ن بدهید؟‬ ‫ی نکردید خالف ‌‬ ‫ت ه ‌م سع ‌‬ ‫س ‪ -‬هیچوق ‌‬ ‫‌‬

‫خ داری ‌م ولمو ‌ن نمیکنن‌! [خنده‌] آخ‌ه پاریا خیال‌‬ ‫خ بمونیم‌‪ .‬اگ‌ه بدون ‌ن مُ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا بذار بی‌مُ ‌‬ ‫‌‬

‫میکرد ‌ن فامی ‌ل م ‌ن اص ً‬ ‫ی ک‌ه رجا ‌ل یا هرنپیشه‌ها میومد ‌ن تو‬ ‫ال بی‌مُ خه‌‪ .‬دلیلش ‌م حاال میگم‌‪ .‬وقت ‌‬

‫ت عادت‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ت شیش‌ه مرد ‌م تماشاکنن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫باشگا‌ه ما‪ ،‬عکسشونو میگرفتی ‌م میذاشتی ‌م پش ‌‬

‫ی رو میخواد صدا کن‌ه ‪--‬مث ً‬ ‫ت شیش‌ه میبینه‌‪ --‬ی‌ه فحشم‌‬ ‫ی رو پش��� ‌‬ ‫س یک ‌‬ ‫ال عک ‌‬ ‫‌دار‌ه یک ‌‬

‫میده‌! میگه‌‪« :‬اه‌‪ ،‬مث ً‬ ‫س ما ‌م اونجا‬ ‫ال ای ‌ن [غالمحسنی‌] بهمنیار فال ‌ن فال ‌ن شده‌ست‌ها!» عک ‌‬

‫‪ -۱‬عکس شمارۀ ‪ ۲/۸‬صفحۀ ‪ ۴۵‬و عکس صفحۀ ‪.۴۶۹‬‬ ‫‪ --۲‬در شاهنامه لقب «تاجبخش» برای رستم به کار رفته است‪.‬روشن نیست آن کسی که این لقب را به شعبان‬ ‫جعفری داده است این نکته را می‌دانسته یا نه؟ !‬


‫‪38‬‬

‫سجل احوال‬

‫ت شیش‌ه دید‪ .‬یهوگفت‌‪ُ « :‬ا شعبون‌‬ ‫س مارو پش ‌‬ ‫بود دیگه‌‪ .‬ی‌ه یارو اومد‌ه بود باش���گاه‌‪ ،‬عک ‌‬

‫ش بزنه‌‪.‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ت آورد ت���و و دید ‌م میخوادکتک ‌‬ ‫ت اونوگرف ‌‬ ‫بی‌مُ خ���ه‌!» حاالمنوچهر ما ‌م رف ‌‬

‫ش بود‪،‬گفتم‌‪« :‬آخ‌ه مرتیک‌ه چرا‬ ‫ش داری‌؟» پسر‌ه تقریب ًا هیجد‌ه نوز‌ه سال ‌‬ ‫ش کن‌‪ ،‬چیکار ‌‬ ‫«ول ‌‬ ‫ی نگفتم‌!»‬ ‫خ م ‌ن چیز ‌‬ ‫ت میزنی‌؟» گفت‌‪« :‬جو ِ‌ن شعبو ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ف مف ‌‬ ‫خف‌ه نمیشی‌؟ چرا حر ‌‬

‫ت شد‪ ،‬خیا ‌ل کرد میخوا ‌م بزنمش‌‪.‬گفت‌‪:‬‬ ‫ی میگی‌!» یهو دید ‌م ناراح ‌‬ ‫گفتم‌‪ِ « :‬ا‪ ،‬باز ‌م ک‌ه دار ‌‬

‫ی فکر میکردن‌‪.‬‬ ‫نی اینجور ‌‬ ‫«به‌خدا من‌خیا ‌ل کرد ‌م فامی ‌ل شما بی‌مُ خه‌‪ ».‬میدون ‌‬

‫یل قل ‌م و نویسندگا ‌ن ه ‌م در نمایۀ کتابشا ‌ن نام‌‬ ‫ی از اها ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬غری از مرد ‌م عادی‌‪ ،‬بسیار ‌‬ ‫‌‬

‫ی پیدا‬ ‫ط کرده‌اند! م ‌ن برا ‌‬ ‫ی «بی‌مُ خ‌» ضب ‌‬ ‫ت نا ‌م خانوادگ ‌‬ ‫ی تح ‌‬ ‫ف «ب‌» یعن ‌‬ ‫شما را زیر حر ‌‬

‫ف «ب‌»!‬ ‫ف «ج‌» می‌گشتم‌‪ ،‬ه ‌م زیر حر ‌‬ ‫ب باید ه ‌م زیر حر ‌‬ ‫ک کتا ‌‬ ‫کردن‌اس ‌م شما در ی ‌‬ ‫ی از رفقا پیاد‌ه مریفتم‌‪ .‬ی‌ه گُل‌فروش‌ه بودکنار خیابون‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه رو َز ‌م تو اسرائی ‌ل داشت ‌م با یک ‌‬ ‫‌‬ ‫ی هستنی‌؟ از ایرا ‌ن اومدین‌؟‬ ‫ف میزنیم‌‪ ،‬اومد جلو وگفت‌‪« :‬شما ایران ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ای ‌ن دید فارس��� ‌‬ ‫از ته���را ‌ن اومدین‌؟»گفتم‌‪« :‬آره‌‪».‬گفت‌‪« :‬من ‌م بچ‌ه خیابو ‌ن سریوس���م‌‪ ».‬با ه ‌م از اینجا و‬

‫ت س���ال‌ه اینجام‌‪».‬گفتم‌‪ُ :‬‬ ‫ب تو ایران‌‪ ،‬تو‬ ‫«خ ‌‬ ‫ت کردیم‌‪.‬گفت‌‪« :‬م ‌ن اال ‌ن بیس��� ‌‬ ‫اونجا صحب ‌‬ ‫ط تو خیابو ‌ن شاهپور یه‌‬ ‫ی رو نمی‌شناختم‌‪ .‬فق ‌‬ ‫ی رو میشناختی‌؟»گفت‌‪« :‬واالکس ‌‬ ‫تهرا ‌ن ک ‌‬ ‫یل ناراحت‌‬ ‫ی بود‪[ »...‬خنده‌] تا اینو گفت‌‪ ،‬م ‌ن فهمید ‌م نفهمید‌ه اینوگفته‌‪ ،‬و ‌‬ ‫شعبو ‌ن بی‌مُ خ ‌‬ ‫ی کارام ‌و کرد ‌م و برگشتم‌‪ ،‬رفیقم‌‬ ‫شدم‌‪ .‬ب‌ه رفیق ‌م گفتم‌‪« :‬م ‌ن اال ‌ن میام‌!» گذاشت ‌م رفتم‌‪ .‬وقت ‌‬

‫ش در بیاریم‌‪ ،‬ای ‌ن طفلک‌‬ ‫ش گفتم‌‪« :‬بیا بری ‌م از دل ‌‬ ‫ت شد و اینا‪ ».‬فردا ‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬خیل ‌‬

‫ب کرد‌ه افتاد‌ه تو خونه‌!» پا شدی ‌م رفتی ‌م خون‌هش‌‪ .‬تا‬ ‫ش گفت‌‪« :‬واال‪ ،‬ت ‌‬ ‫نفهمیده‌!»‪ .‬خانم ‌‬

‫ی کشید سرش‌‪ ،‬او ‌ن گوش‌ه لول‌ه شد‪ .‬من ‌م ک‌ه اینو دید ‌م گفتم‌‪« :‬بلند‬ ‫فهمید ماییم‌‪ ،‬پتورو طور ‌‬ ‫ش کردم‌‬ ‫شو بابا‪ ،‬م ‌ن شعبون‌بی‌مُ خم‌!» بیچاره‌‪ ...‬خودم ‌م خند‌ه ‌م گرفت‌ه بود‪ .‬باالخره‌‪ ،‬بلند ‌‬

‫ت ِ‬ ‫سر ما میگن‌‪ ،‬تو یه‌‬ ‫چ کرد ‌م وگفتم‌‪« :‬باباجو ِ‌ن من‌‪ ،‬حاال هم‌ه پُش ‌‬ ‫ش صورتشو ما ‌‬ ‫نشوندم ‌‬ ‫ش درآوردم‌‪ ،‬چند تا از این‌‬ ‫ت نمیش���م‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬از دل ‌‬ ‫ی ما گفتی‌‪ ،‬م ‌ن ناراح ‌‬ ‫دفع‌ه جلو رو ‌‬ ‫ی رفی ‌ق شد‪.‬‬ ‫ی تشکرکرد و بعد ‌م با ما حساب ‌‬ ‫ش کادو دادم‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ی نقر‌ه داشت ‌م به ‌‬ ‫چیزا ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪39‬‬


‫‪40‬‬

‫سجل احوال‬

‫سند شمارۀ ‪2/1‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪41‬‬


‫‪42‬‬

‫سجل احوال‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪43‬‬


‫‪44‬‬

‫سجل احوال‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪45‬‬


‫‪46‬‬

‫سجل احوال‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪47‬‬

‫سربازی‌‬ ‫ی رفتید؟‬ ‫ی سرباز ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪،‬‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬س���ربازی‌؟ ‪...‬همو ‌ن س���ا ‌ل ‪ 1319‬رفت ‌م سرباز نقلی‌ه شدم‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫‪1‬‬ ‫نقلیه‌ا ‌م د ِ‌م ِ‬ ‫گارد ِ‬ ‫ی بود‪.‬‬ ‫نی دود ‌‬ ‫[گار] ماش ‌‬ ‫پ می‌راندید؟‬ ‫ی جی ‌‬ ‫س ‪ -‬سرباز نقلی‌ه یعن ‌‬ ‫‌‬

‫چ داشتیم‌‬ ‫ت پاگو ‌ن وگرت و زنگا ‌ل ‪2‬و مچ‌پی ‌‬ ‫ی میکرد ‌م دیگه‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه تو ادارۀ نقلی‌ه سرباز ‌‬ ‫‌‬

‫ش در مریفتی ‌م و فرار‬ ‫یل هم‌ه ‌‬ ‫و از ای��� ‌ن حرف���ا‪ .‬ما رفتی ‌م اونجا و ی‌ه مدتی‌ا ‌م اونجا بودی��� ‌م و ‌‬

‫ی نمریفتی ‌م سربازی‌‪.‬‬ ‫ت و حساب ‌‬ ‫میکردیم‌‪ .‬درس ‌‬

‫س خودتا ‌ن نرفتید؟ ش���ما را بردند نظا ‌م وظیفه‌؟ خودتا ‌ن ک‌ه نمی‌خواس���تید بروید‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫سربازی‌؟‬

‫ت سربازی ‌م نشد‌ه بود هنوز‪.‬‬ ‫ی رفتی ‌م نقلیه‌‪ .‬وق ‌‬ ‫ب از رو بیکار ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬خودمو ‌ن رفتیم‌‪ .‬به‌حسا ‌‬ ‫‌‬ ‫ت سال‌ه بر ‌م سربازی‌‪ ،‬م ‌ن نوز‌ه رفت ‌م اونجا اس ‌م نوشتم‌‪ .‬بعد دیدیم‌‬ ‫ی‌ه سا ‌ل موند‌ه بود‪ .‬باید بیس ‌‬ ‫ی فرار میکردیم‌‪.‬‬ ‫تعلی ‌م سخت‌ه ه ‌‬

‫س ‪ -‬اینه ‌م مدرس‌ه بود؟‬ ‫‌‬

‫ت شما‬ ‫ی در رفتم‌‪ .‬بعد خدم ‌‬ ‫ج ‪ -‬به‌خاطر همین ‌م س���ربازی ‌م چار س���ا ‌ل طو ‌ل کشید‪ .‬از بسک ‌‬ ‫‌‬

‫ب ی‌ه سا ‌ل ی‌ه سا ‌ل و‬ ‫ی خاطرات ‌م یاد ‌م میفته‌‪ .‬به‌حسا ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫عرض‌کنم‌‪ ،‬من ‌م اینا روک‌ه میگ ‌م یک ‌‬ ‫ ‬ ‫‪-1‬گار برگرفته از کلمۀ فرانسوی ‪ Gare‬وگار ماشنی دودی به معنی ایستگاه راه‌آهن است‪.‬‬ ‫‪ -2‬پاگون‪ :‬برگرفته ازکلمۀ فرانس���وی ِگرت به معنی قطعه‌ای پارچهکه قسمت پائنی ساق پا و باالیکفش را برای‬ ‫محافظت آن از باران و ِگل می‌پوشاند‪.‬‬ ‫ زنگال‪ :‬ساق‌بند چرمیکه روی شلوار می‌بستند و چون سریع‌تر از ساق‌پیچ پارچه‌ای بسته می‌شد وکفش تمیزتر‬‫می‌ماند جانشنی آن شده بود‪.‬‬


‫‪48‬‬

‫سربازی‬

‫ج میان‌‪ ،‬انگلیسا ‌م از طرف‬ ‫ف کر ‌‬ ‫نت روسا دار ‌ن از طر ‌‬ ‫نیمی‌اونجا بود ‌م ی‌ه دفع‌ه دید ‌م ک‌ه گف ‌‬

‫ف شابدولعظی ‌م دار ‌ن میا ‌ن تو مملکت‌‪.‬‬ ‫ف کرج‌‪ ،‬انگلیسا از طر ‌‬ ‫شابدولعظیم‌‪ ...‬آره‌‪ ،‬روسا از طر ‌‬ ‫ی افتاد‌ه بودک‌ه منو اونجا زندا ‌ن کرد‌ه بودن‌‪...‬‬ ‫گ بود‪ .‬تو مح ‌ل ی‌ه اتفاق ‌‬ ‫ی جن ‌‬ ‫تقریب ًا نزدیکا ‌‬ ‫ی افتاد‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه اتفاق ‌‬ ‫‌‬

‫ج‪ِ -‬‬ ‫ی شدک‌ه رفت ‌م زندان‌؟ واال‪ ،‬ی‌ه چند تا از ای ‌ن ورزشکارا ب‌ه ماگفنت‌‪« :‬بری ‌م عکس‬ ‫سر چ ‌‬ ‫‌‬

‫ی بگرین‌‪ .‬ما گفتیم‌‪« :‬بری ‌م خونۀ ما رو‬ ‫س لخت ‌‬ ‫ت دار ‌ن عک ‌‬ ‫‌بگرییم‌‪ ».‬آخ‌ه ورزش���کارا دوس ‌‬ ‫ی وایسادیم‌‪.‬‬ ‫ج تای ‌‬ ‫تبون‌‪ .‬چار پن ‌‬ ‫پشت ِ‌بون‌‪ ،‬اونجا بهرت از هم‌ه جاست‌‪ ».‬اینا رو بردی ‌م رو پش ِ‌‬

‫تبون‌‪.‬‬ ‫ی از بچه‌ها بودن‌‪ .‬وایسادی ‌م گوشۀ پش ِ‌‬ ‫غال ‌م نجار بود و سیداحمد بود و ی‌ه چند تای ‌‬

‫ش بعد از‬ ‫ت زیر ‌‬ ‫ش و مریف ‌‬ ‫ت سر ‌‬ ‫ت ک‌ه ی‌ه دون‌ه پارچ‌ه سیا‌ه مینداخ ‌‬ ‫عکاس ‌م از ای ‌ن دوربینا داش ‌‬ ‫ی ُخرد‌ه ُخرد‌ه عقب‌مریفت‌‪.‬‬ ‫ت ی‌ه ُخرد‌ه بیا اینور‪ ،‬ی‌ه ُخرد‌ه برو اونور‪ .‬خودش ‌م ه ‌‬ ‫او ‌ن زیر میگف ‌‬

‫ی داشت‌‪ ،‬آجرای‌‬ ‫ش نظام ‌‬ ‫تبون ‌م دور ‌‬ ‫گ وایسنی‌‪ .‬ای ‌ن پش ِ‌‬ ‫ی ب‌ه ما ُغر میزدک‌ه ش���ماها قشن ‌‬ ‫ه‌‬ ‫ش مری‌ه رو او ‌ن نظامیا و میفت‌ه پائنی‌‪.‬‬ ‫نت نظامی‌‪ .‬این ‌م یهو پا ‌‬ ‫گُند‌ه رو میگف ‌‬ ‫س ‪ -‬عکاس‌؟‬ ‫‌‬

‫ض و میمریه‌‪.‬‬ ‫ب حو ‌‬ ‫ش میخور‌ه ب‌ه ل ‌‬ ‫ی بودکل‌ه ‌‬ ‫ض سنگ ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه عکاسه‌‪ .‬اونجا ‌م ی‌ه حو ‌‬ ‫‌‬ ‫نی سادگی‌!‬ ‫س ‪ -‬به‌هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی ما رو میربن‌‬ ‫نت برد ‌ن زندان‌‪ .‬او ‌ن رفقا ‌‬ ‫ج تا رو گرف ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال جو ‌ن ش���ما‪ .‬مُ رد و ما چار پن ‌‬ ‫‌‬

‫ی س‌ه چار ما‌ه بیچاره‌ها رو نگ‌ه میدار ‌ن و ما َر ‌م میرب ‌ن زندا ‌ن نقلیه‌‪ .‬بله‌‪،‬‬ ‫ی یک ‌‬ ‫زندا ‌ن شهربان ‌‬

‫این ‌م داستا ‌ن او ‌ن عکاسه‌‪.‬‬

‫س در زندا ‌ن هستید؟‬ ‫س به‌خاطرکشت‌ه شد ‌ن عکا ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬زندا ‌ن اونجا ‌م د ‌م در همو ‌ن نقلی ‌ه بود و میخورد ب ‌ه خیابون‌‪ .‬سرد َِرش��� ‌م ی ‌ه دونه‌‬ ‫‌‬ ‫ق همیش ‌ه وامیساد‪ .‬ما ‌م تو زندا ‌ن بودیم‌‪ .‬یهو دیدیم‌‬ ‫ی او ‌ن صندو ‌‬ ‫از این‌آدما [نگهبان‌] تو ‌‬

‫ی چار تا پتو ورداشته‌‪ ،‬یکی‌‬ ‫گ ورداش���ته‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫ی ی ‌ه دی ‌‬ ‫نن ‪.‬یک ‌‬ ‫س���ربازا هم ‌ه دار ‌ن فرار میک ‌‬ ‫گ نه‌‪ --‬ورداشنت‌‬ ‫گ مفن ‌‬ ‫یل تفن ‌‬ ‫ی فال ‌ن چیزو ‪--‬و ‌‬ ‫خ ماشینو در آورد ‌ه دار ‌ه میربه‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫چر ‌‬

‫و دار ‌ن فرار میکنن‌‪ .‬خالص ‌ه سربازا هم ‌ه رفنت‌‪ .‬همو ‌ن روز بود ک ‌ه نمیدون ‌م ‪ 2.‬شهریور بود‬

‫ی بود ؟‬ ‫چ‌‬

‫س ‪ -‬شهریور سا ‌ل ‪.1320‬‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪49‬‬

‫ت میکرده‌‪ .‬پیغو ‌م داد‌ه ب‌ه تیمسار [سرلشکر‬ ‫س مقاوم ‌‬ ‫ش رو ‌‬ ‫نت رضاشا‌ه در مقاب ‌ل ارت ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪،‬گف ‌‬ ‫‌‬

‫ت با‬ ‫ت اهواز‪ .‬او ‌ن ک‌ه سابقه‌کدور ‌‬ ‫گ ک‌ه ارتش���و بفرس��� ‌‬ ‫احمد] نخجوا ‌ن [کفیل‌] وزیر جن ‌‬ ‫ی میده‌‪1 ،‬ک‌ه هم‌ه رو ول‌کردن‌‪.‬‬ ‫رضاشا‌ه داش���ت‌‪ ،‬دستورشو انجا ‌م نمید‌ه و دس���تور مرخص ‌‬

‫ی بیاد ای ‌ن درو واکنه‌!» هر چی‌‬ ‫ی داد میزنم‌‪« :‬بابا‪ ،‬یک ‌‬ ‫خالصه‌‪ ،‬م ‌ن حاال از تو بازداشتگا‌ه ه ‌‬

‫ی نمیاد‪ِ .‬‬ ‫آخر سر ی‌ه بچ‌ه اومد رد بش‌ه گفتم‌‪« :‬بچ‌ه بیا ای ‌ن درو وا کن‌!» تو‬ ‫هوار میکن ‌م کس ‌‬ ‫ای ‌ن هری و ویر اون ‌م پو ‌ل میخواد میگه‌‪« :‬م ‌ن دو زار میگریم‌!»گفتم‌‪« :‬بابا درو واک ‌ن م ‌ن بیام‌‬

‫بریو ‌ن دوزاری ‌م کج���ا بود ای ‌ن تو؟» خالص‌ه درو وا کرد و ما اومدی ‌م بریون‌‪ .‬تا اومد ‌م بریون‬

‫نی تخ ‌م چش‌‬ ‫ی اومد‪ .‬سرلشکر بوذرجمهری‌ا ‌م ک‌ه میدون ‌‬ ‫‌یهو دید ‌م سرلشکر [کریم‌] بوذرجمهر ‌‬

‫ی هوایی‌]‪ .‬این‌اومد و‬ ‫ت نریو ‌‬ ‫س ستاد [فرماندۀ لشکر او ‌ل و سرپرس ‌‬ ‫رضاشا‌ه بود دیگه‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ی چی‌شد؟»‬ ‫گ اعتماد ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬سربازکجا مریی‌؟»گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن در رفنت‌!»گفت‌‪« :‬سرهن ‌‬ ‫س نقلی‌ه بود‪.‬گفت ‌م «قربان‌‪ ،‬هم‌ه در رفنت‌‪ .‬اون ‌م رفت‌ه دیگه‌‪ ».‬ی‌ه دفع‌ه مادر ق‌‪ ...‬از پشت‌‬ ‫او ‌ن رئی ‌‬ ‫با لگد زد توک‌‪ ...‬ما‪،‬گفت‌‪« :‬برو او ‌ن تو!» ما ‌م رفتی ‌م تو و او ‌ن دوبار‌ه درو بست‌‪...‬‬

‫ی زندان‌؟‬ ‫س ‪ -‬دوبار‌ه افتادید تو ‌‬ ‫‌‬

‫گ اعتمادی‌‬ ‫نی شد و رفت‌‪ .‬در ای ‌ن موق ‌ع دیدی ‌م سرهن ‌‬ ‫ت و س���وار ماش ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ...‬درو بس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ت باز اومدن‌‪ :‬س���ربازا نه‌‪ ،‬افسرا‬ ‫نت اونجا‪ .‬فهمید‌ه بود ‌ن ای ‌ن اومده‌‪ .‬در هر صور ‌‬ ‫و اینا ریخ ‌‬

‫ی اومد و درو واکرد و م ‌ن اومد ‌م بریون‌‪.‬گفت‌‪« :‬چطور شد؟ چی‌‬ ‫گ اعتماد ‌‬ ‫اومدن‌‪ .‬سرهن ‌‬

‫ش گفتی‌؟»‬ ‫ی به ‌‬ ‫ت کرد‪ ».‬پرسید‪« :‬چ ‌‬ ‫گفتی‌؟»گفتم‌‪« :‬تیمسار اومد اینجا و با م ‌ن صحب ‌‬

‫ی در رفنت‌؟» گفتم‌‪:‬‬ ‫ض کرد ‌م هم‌ه در رفنت‌‪ ».‬گفت‌‪« :‬گفت ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬خدمتش���و ‌ن عر ‌‬ ‫نی و نبودی ‌ن دیگه‌!» گفت‌‪ُ :‬‬ ‫ُ‬ ‫ش او ‌ن تو!» تا اومد ‌ن بکننم‌‬ ‫«بکنید ‌‬ ‫ش دید دررفت ‌‬ ‫ب خود ‌‬ ‫«خ ‌‬ ‫او ‌ن تو فرار کردم‌‪--‬آخ‌ه م ‌ن تیز بودم‌‪ --‬در رفتم‌‪ .‬همیش���‌ه ‌م گیو‌ه پا ‌م میکردم‌‪ .‬سر همنی‌‬

‫نی بپوشی‌‪ .‬نقلی‌ه ی ‌ه‬ ‫نت زندان‌‪ .‬چو ‌ن گیو‌ه قدغ ‌ن بود‪ ،‬باید پوت ‌‬ ‫گیوه‌ها ‌م همیش���‌ه منو مینداخ ‌‬ ‫ش ی‌ه قربسو ‌ن بود‪ ،‬سر قرب آقا‪ 2‬بود‪ .‬پرید ‌م تو او ‌ن قربسو ‌ن و ِد‬ ‫ی واق ‌ع ش���د‌ه بودک‌ه پشت ‌‬ ‫جای ‌‬

‫برو‪.‬‬

‫ی خوشمز‌ه است‌‪ :‬ی‌ه دفعه‌‪ ،‬همو ‌ن روز او ‌ل ک‌ه رفتی ‌م نقلی‌ه یه‌سروانی‌‬ ‫ی‌ه خاطرۀ دیگ‌ه ‌م بگ ‌م خیل ‌‬ ‫‪ -1‬نقل از کتاب «قلم و سیاست» نوشتۀ محمدعلی سفری‪ ،‬صفحۀ ‪:۲۵‬‬ ‫«‪ ...‬روز ‪ ۸‬ش���هریور ‪ ۱۳۲۰‬شورای عایل نظام طرح مرخصی سربازان وظیفه را تصویبکرد‪ .‬امضاکنندگان طرح‬ ‫عبارت بودند از‪ :‬سپهبد احمد امریاحمدی‪ ،‬سرلشکر احمد نخجوان‪ ،‬سرلشکر عزبزالله ضرغامی‪ ،‬سرلشکر مرتضی‬ ‫یزدان‌پناه‪ ،‬سرلشکرکریم بوذرجمهری‪ ،‬سرلشکر علی نقدی‪ ،‬سرتیپ احمد خسروانی و سرتیپ علی ریاضی‪»...‬‬ ‫‪ -1‬واقع در جنوب میدان مولوی‪ .‬در آن زمان غسالخانه ‌وگورستان تهران (باغ فردوس) در سر قرب آقا قرار داشت‪.‬‬


‫‪50‬‬

‫سربازی‬

‫ی بود‪ .‬م ‌ن بود ‌م و ناصر فرهادک‌ه بعد ًا اعدامش‌کرد ‌ن بود‬ ‫بود به‌نا ‌م سروا ‌ن مادوهیان‌‪ ،‬ارمن ‌‬ ‫س شخصیامو ‌ن تنمونه‌‪.‬‬ ‫ف بودی ‌م ک‌ه سروان‌ه بیاد بازدید‪ .‬حاال لبا ‌‬ ‫و ی‌ه نفر دیگه‌‪ .‬ما سر ص ‌‬ ‫ت کنی ‌م و تنمو ‌ن کنیم‌‪ ...‬ناصرو نشون‌داد و‬ ‫س س���ربازیامونو تاز‌ه داد‌ه بود ‌ن بربی ‌م درس ‌‬ ‫لبا ‌‬

‫خ بخوره‌‬ ‫ی ک‌ه شاال ‌‬ ‫خ [شالق‌] بخور‌ه تو پدرسگی‌‪ .‬دو ‌م کس ‌‬ ‫ی ک‌ه شاال ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬او ‌ل کس��� ‌‬

‫ت کردی ‌م تنمو ‌ن کردیم‌‪ .‬بعد رفتی ‌م بازار‬ ‫ت و رفت‌‪ .‬ما ‌م رفتی ‌م لباسامونو درس ‌‬ ‫منم‌!» اینوگف ‌‬

‫خ ک ‌م داشت‌‪ .‬داشتی ‌م مریفتی ‌م یهو دیدی ‌م یه‌‬ ‫خ کنیم‌‪ ،‬دو تا سوال ‌‬ ‫ّس���راجا کمربندمونو سوال ‌‬

‫ی اومد جلو ما رو گرفت‌‪ .‬تا خواستی ‌م کمربندو ببندیم‌‪ ،‬گفت‌‪« :‬سرباز اینجا چیکار‬ ‫سروان ‌‬ ‫خ کنیم‌»‪ .‬گفت‌‪:‬‬ ‫میکنی‌؟» گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن ما تاز‌ه س���رباز شدی ‌م اومدی ‌م کمربندمونو سوال ‌‬

‫ب بود‪.‬‬ ‫ش خرا ‌‬ ‫ی دیوون‌ه ‌م بود‪ ،‬بچ‌ه محلمو ‌ن ک‌ه ی‌ه ُخرد‌ه کل‌ه ‌‬ ‫«بریم‌دژبانی‌!» یارو مصطف ‌‬ ‫ب سروان‌‪ ،‬و ‌ل ک ‌ن خود ‌م دار ‌م میا ‌م دیگه‌!»‬ ‫ت گرفته‌‪.‬گفتم‌‪« :‬جنا ‌‬ ‫حاال این‌سروان‌ه منو سف ‌‬

‫ش ک ‌ن دیگه‌‪ ،‬میخواد در ره‌!» متوجهی‌؟ به‌شوخی‌‬ ‫ب س���روان‌‪ ،‬ول ‌‬ ‫مصطفی‌گفت‌‪ « :‬جنا ‌‬ ‫راستشو میگفت‌!‬

‫نی س���روان‌ه اومد‬ ‫خالص‌ه تا او ‌ن ما رو و ‌ل کرد ما در رفتیم‌‪ .‬رفتی ‌م تو س���ربازخونه‌‪ .‬فردا هم ‌‬

‫ی ما رو کش���ید جلو‪ .‬ب‌ه او ‌ن س���روان‌‬ ‫ی [لبۀ] کال‌ه په َلو ‌‬ ‫س���ربازخون‌ه ما رو پیدا کرد‪ .‬اینجا ‌‬

‫ی بود‪ ،‬همو ‌ن ارمنیه‌‪ .‬روز اول‌‬ ‫ی و مشت ‌‬ ‫ی لوط ‌‬ ‫نی بود‪ ».‬سروا ‌ن مادوهیان ‌م خیل ‌‬ ‫ارمنیه‌گفت‌‪« :‬هم ‌‬

‫نی پدرتونو درمیارم‌!»‬ ‫ت کرد‌ه بود وگفت‌ه بود‪« :‬هرکدو ‌م گری بیفت ‌‬ ‫ک‌ه رفتی ‌م نقلیه‌‪ ،‬با ما صحب ‌‬ ‫ت ما رو تحوی ‌ل نداد‪.‬‬ ‫اما اونجا و اونوق ‌‬

‫ی روس‌ها و انگلیس‌ها آمدند و شما از زندا ‌ن فرار کردید باالخر‌ه چ‌ه شد؟‬ ‫س ‪ -‬نگفتید وقت ‌‬ ‫‌‬

‫نت تو شهر‪ ،‬ما ‌م رفتی ‌م َدم‌‬ ‫ی روسا و انگلیسا اومد ‌ن ریخ ‌‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫میدو ‌ن کاه‌فروشا و اونجا هم‌ه لباسامونو فروختی ‌م س‌ه تومن‌‪.‬‬ ‫ی سربازی‌تا ‌ن را؟‬ ‫س ‪ -‬لباسها ‌‬ ‫‌‬

‫ب بود‪.‬‬ ‫ش خو ‌‬ ‫ت داشتم‌‪ .‬ی‌ه دست ‌‬ ‫ب مرخصمو ‌ن کرد‌ه بود ‌ن دیگه‌‪ .‬دو س���‌ه دس��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ت و بریو ‌ن میپوشیدمو نیگر داشت ‌م بقی‌ه رو فروختم‌‪.‬کت‌‬ ‫اونکه‌پاگو ‌ن وگرت و زنگا ‌ل نداش��� ‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬شده‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ی و فرنج‪ ‌1‬و شلوارو نیگر داشت ‌م و میپوشیدم‌‪ .‬بله‌‪ ،‬بعد خدم ‌‬ ‫ارتش ‌‬

‫ی مریفتم‌‬ ‫س سربازیمو میپوشید ‌م و اینجور ‌‬ ‫ی مریفت ‌م بریو ‌ن لبا ‌‬ ‫بودم‌سرباز مس���تم ‌ع آزاد‪ .‬وقت ‌‬ ‫‪ -1‬در ارتش ایرانکت سربازان و افسران را فرنج می‌نامیدند‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪51‬‬

‫ی به‌کار ‌م نداشت‌‪.‬‬ ‫ی کار ‌‬ ‫بریون‌میگشتم‌‪ ،‬دیگ‌ه کس ‌‬

‫ی ه ‌م رسیدید؟ در چ‌ه رشته‌ای‬ ‫ی کشت ‌‬ ‫ت ک‌ه ب‌ه مقا ‌م قهرمان ‌‬ ‫نی سالهاس ‌‬ ‫س ‪ -‬مث ‌ل اینک‌ه هم ‌‬ ‫‌‬

‫‌قهرما ‌ن شدید؟‬

‫‪1‬‬

‫ش باستانی‌‪ ،‬تو‬ ‫ی میگرفتم‌‪ ،‬دیگ‌ه گذاشت ‌م کنار رفت ‌م تو ورز ‌‬ ‫ی نمایش ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن ی‌ه سا ‌ل کشت ‌‬ ‫‌‬

‫عکسم ‌م دار ‌م ک‌ه تو روزنامه‌‬ ‫ب میزدم‌‪ .‬تو ای ‌ن رشته‌ها قهرما ‌ن شدم‌‪.‬‬ ‫رشتۀ چرخ‌‪ .‬کباد‌ه ‌م خو ‌‬ ‫َ‬

‫ی شمارۀ ‪ 3/3 ،3/2 ،3/1‬و سند شمارۀ ‪)3/4‬‬ ‫انداخنت‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬

‫یل دارد؟‬ ‫ی معمو ‌‬ ‫ی باکشت ‌‬ ‫ی چ‌ه فرق ‌‬ ‫ی نمایش ‌‬ ‫س ‪-‬کشت ‌‬ ‫‌‬

‫یل ای ‌ن دو تا قب ً‬ ‫ال با هم‌‬ ‫ی نمایش���ی‌ا ‌م دو تاکشتی‌گری با ه ‌م روبرو میش���ن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬تو کش���ت ‌‬ ‫‌‬

‫ک میکن ‌م تو بدل‌‬ ‫ت کن‌‪ .‬م ‌ن تو رو خا ‌‬ ‫صحبت‌کرد ‌ن ک‌ه م ‌ن از تو زیر می‌گری ‌م تو رو دس��� ‌‬ ‫ی ک‌ه م ‌ن بگری ‌م او ‌ن بدل‌‬ ‫ش ک‌ه هرکدو ‌م ی‌ه بد ‌ل داره‌‪ .‬هرکار ‌‬ ‫کن‌‪ .‬ای ‌ن س���‌ه چار تاکار هس���ت ‌‬

‫ط لنگ‌‬ ‫ج تاکارک‌ه رد و بد ‌ل میشه‌‪ ،‬بعد داور وس ‌‬ ‫ی س‌ه چار پن ‌‬ ‫یل نم ُیفتیم‌‪ .‬تو ای ‌ن کشت ‌‬ ‫میکن‌ه و ‌‬

‫مینداز‌ه ِ‬ ‫سر دو تایی‌‪.‬‬

‫نت مدال‌؟‬ ‫ی وگرف ‌‬ ‫ی قهرمان ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬ن‌ه برا ‌‬ ‫ی مرد ‌م و تفریح ‌‬ ‫ی تماشا ‌‬ ‫ی بیشرت برا ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ی مردم‌‪.‬‬ ‫ی تماشا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫خ وکباد‌ه مدا ‌ل گرفتید یا بازوبند پهلوانی‌؟‬ ‫ی چر ‌‬ ‫ی قهرمان ‌‬ ‫س ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ن‌ه بازوبند ما ‌ل بعد بود‪ .‬دورۀ ما نبود‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬در هما ‌ن روزنامۀکیها ‌ن ک‌ه عکس���تا ‌ن را انداخت‌ه نوش���ته‌اند ش���ماکارمند باش���گاه‌‬ ‫‌‬ ‫آهن‌هستید‪ .‬منظورکدا ‌م باشگا‌ه است‌؟‬

‫ب بلور با ه ‌م را‌ه انداختیم‌‪ .‬هنوز‬ ‫ی بودک‌ه م ‌ن و حبی ‌‬ ‫ج ‪ -‬د ‌م میدو ‌ن ش���اهپور ی‌ه باش���گاه ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو‬ ‫ی زیاد ‌‬ ‫ی بود وکشتی‌گریا ‌‬ ‫ی کشت ‌‬ ‫ب خدا بیامرزدش‌‪ ،‬مرب ‌‬ ‫ک ک ‌م بود‪ .‬حبی ‌‬ ‫کشتی‌رو دُش ‌‬

‫ی یه‌‬ ‫ش باشگا‌ه آه ‌ن بودک‌ه بعد از مدت ‌‬ ‫س ش���مارۀ ‪ )3/5‬اسم ‌‬ ‫پروروند و قهرما ‌ن کرد‪( .‬عک ‌‬ ‫ش اونجا رو خرید و اسمشوکرد باشگا‌ه تهران‌‪ .‬ما ‌م از اونجا دیگ‌ه رفتیم‌سراغ‌‬ ‫س تیزهو ‌‬ ‫مهند ‌‬ ‫کار خودمون‌‪.‬‬

‫‪ -1‬مسابقات قهرمانی ورزشهای باستانیکشور تنها یک بار آن هم روز ‪ ۴‬آبان در چهار رشتۀ کباده‪ ،‬چزخ‪ ،‬میل‌بازی‬ ‫و سنگگرفنت انجام شد و دیگر تکرار نگردید‪.‬‬


‫‪52‬‬

‫س شمارۀ ‪3/1‬‬ ‫عک ‌‬

‫سربازی‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪53‬‬


‫‪54‬‬

‫سربازی‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪55‬‬


‫‪56‬‬

‫سربازی‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪57‬‬

‫چگونه‌ سیاسی‌ شدم‌‬ ‫ی شدید؟‬ ‫ی چگون‌ه سیاس ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫س خوند‬ ‫س در ‌‬ ‫ی چارکال ‌‬ ‫ی کس ‌‬ ‫ی نبودم‌‪ .‬اونوقتا تو مح ‌ل ما‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ت سیاس��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن هیچوق ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ش���ده‌! مث ً‬ ‫ال‬ ‫نت سیاس��� ‌‬ ‫ب میزد زیر بغلش‌‪ ،‬میگف ‌‬ ‫ت و ی‌ه کتا ‌‬ ‫ف را‌ه مریف ‌‬ ‫ف صا ‌‬ ‫ه‌بود و صا ‌‬ ‫صداش‌میزدن‌‪« :‬ممد سیاسی‌!» ماک‌ه از اونا نبودیم‌‪.‬‬

‫ی کار سیاست‌؟‬ ‫س چطور افتادید تو ‌‬ ‫س ‪ -‬درست‌‪ ،‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬ما ی‌ه موق ‌ع جوو ‌ن بودی ‌م دیگه‌‪ .‬مریفتی ‌م اینور اونور با‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ب خدم ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ت و س‌ه چار سال‌ه شد ‌م فقط‌‬ ‫ب و اینا میخوردیم‌‪ .‬م ‌ن البت‌ه تا بیس ‌‬ ‫بر و بچه‌ها ی‌ه ُخرد‌ه مشرو ‌‬

‫ب خوردیم‌‪ ،‬بچه‌ها‬ ‫ت نکشیدم‌‪ .‬او ‌ن ش َب ‌م ک‌ه مشرو ‌‬ ‫ب خوردم‌‪ .‬سیگا َر ‌م هیچوق ‌‬ ‫چند دفع‌ه مشرو ‌‬

‫ی جایی‌!» گفتیم‌‪« :‬بریم‌!» رفتیم‌‬ ‫گفنت‌‪« :‬بری ‌م تماشاخونه‌‪ ،‬بری ‌م ی‌ه سینمایی‌‪ ،‬تماشاخونه‌ا ‌‬ ‫ب سینماها و تماشاخونه‌ها هم‌ه اونجا بود ‌ن دیگه‌‪ .‬رفتی ‌م و انتخاب‌‬ ‫ف الله‌زار‪ .‬به‌حس���ا ‌‬ ‫طر ‌‬

‫کردی ‌م کجا بریم‌‪.‬گفتی ‌م بری ‌م تماشاخونۀ فردوسی‌‪ .‬حاال ما نمیدونستی ‌م تماشاخونۀ فردوسی‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬رفتی ‌م اونجا‪ .‬تا رفتی ‌م از در بریم‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ی ما ‌ل کیه‌‪ ،‬چیه‌‪ ،‬چه‌جوریه‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫یا سعد ‌‬ ‫ش ک‌ه ‪...‬‬ ‫تو‪ ،‬یاروگفت ‌‬

‫س ‪ -‬چند سالتا ‌ن بود؟‬ ‫‌‬

‫ت و س‌ه چار س���ال ‌م بود‪ 1.‬بل‌ه ‪...‬یاروگفتش‌‪« :‬چیکار داری‌؟»گفتم‌‪« :‬یه‌‬ ‫ج ‪ -‬تقریب ًا بیس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ی پو ‌ل بود اونموقع‌‪.‬گفت‌‪« :‬نداریم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬ی‌ه ده‌‬ ‫ج توم ‌ن خیل ‌‬ ‫ی بده‌‪ ».‬پن ‌‬ ‫ج تومن ‌‬ ‫ط پن ‌‬ ‫بلی��� ‌‬ ‫ب خورد‌ه بودیم‌‬ ‫ی رو با سریا ‌‬ ‫ج سری ‌‬ ‫ب افتخاریه‌‪ ».‬ما ‌م ُخب‌‪ ،‬پن ‌‬ ‫تومنی‌بده‌‪».‬گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬امش ‌‬ ‫‪ -1‬در روزنام���ۀکیهان‪ ۲۸ ،‬مرداد ‪ ،۱۳۶۹‬چاپ تهران‪ ،‬در مقاله‌ای زیر عنوان «کودتای ‪ ۲۸‬مرداد‪ ،‬اقدام مش�ت�رک‬ ‫اوباشان‪ ،‬سازمان سیا و دربار پهلوی» سندی با شمارۀ یک چاپ شده استکه تاریخ این رویداد را ‪ ۲۱‬اسفند ماه‬ ‫‪ ۱۳۲۶‬نشان می‌دهد‪ .‬برای منتکامل ر‪.‬ک‪ .‬به سند و پیوست شمارۀ ‪ ۱‬صص ‪.۳۹۴-۳۸۸‬‬


‫‪58‬‬

‫چگونه سیاسی شدم‬

‫ی مریی ‌م تو دیگه‌!»‬ ‫کَله‌مون‌گر ‌م بود‪ .‬گفتیم‌‪« :‬افتخاریه‌‪ ،‬از ما افتخاری‌ترکی‌؟! ما ‌م افتخار ‌‬

‫ط پار‌ه میکنه‌‪ ،‬بلند شدک‌ه ببین‌ه ما چرا اومدی ‌م تو‪ ،‬ما‬ ‫رفتی ‌م تو رفتی ‌م تو و او ‌ن یارو ممیز‌ه ک‌ه بلی ‌‬ ‫ش میدیدن‌‪ .‬ما ‌م گرفتی ‌م جای‌‬ ‫نت نمای ‌‬ ‫ت نشس ‌‬ ‫ت ساک ‌‬ ‫ی اون‌‪ .‬حاال هم‌ه ساک ِ‌‬ ‫نشستیم‌سر جا ‌‬

‫ی یاروگفت‌‪« :‬بلند شنی‌!»گفتیم‌‪« :‬بلند نمیشیم‌!» دید ما سر و صدا‬ ‫او ‌ن نشس���تیم‌‪ .‬هر چ ‌‬ ‫ت بریو ‌ن و با ی‌ه سروا ِ‌ن دژبا ‌ن اومد‪ .‬اونوقتا م ‌ن سرباز نقلی‌ه بودم‌‪.‬‬ ‫میکنیم‌‪،‬کله‌مونم‌گرمه‌‪ ،‬رف ‌‬ ‫ب پاگو ‌ن وگرت وکمر و زنگا ‌ل نداش���تم‌‪ .‬اونا رو در‬ ‫یل خ ‌‬ ‫ی تن ‌م بود و ‌‬ ‫ی‌ه بُلیز و ی‌ه فرنج‌نظام ‌‬

‫ی با اشار‌ه گفت‌‪« :‬پاشو‬ ‫آورد‌ه بودم‌‪ ،‬همینجور س���اد‌ه را‌ه مریفتم‌‪ .‬او ‌ن دژبان‌ه اومد و یواشک ‌‬ ‫ی اشار‌ه کرد‪،‬گفتم‌‪« :‬نمیام‌‪،‬‬ ‫بیا بریون‌‪ ».‬منم‌با اشار‌ه گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬اینجا خوب‌ه راحتم‌‪ ».‬هر چ ‌‬ ‫راحتم‌‪ ».‬بعد اومد ِ‬ ‫ی منو‬ ‫ی ب‌ه زور میربیمت‌!»گفتم‌‪« :‬نمیتون ‌‬ ‫ش م ‌ن گفت‌‪« :‬اگ‌ه نیا ‌‬ ‫درگو ‌‬

‫ی هستم‌‪ .‬تو تو ِ‬ ‫ت کنی‌!»‬ ‫ی دخال ‌‬ ‫کار م ‌ن نمیتون ‌‬ ‫بربی‌‪ .‬م ‌ن سرباز نیستم‌‪ ،‬م ‌ن شخص ‌‬

‫س اوم���د‪ ،‬بعد دو تا پلیس‌‪ .‬اونا اومد ‌ن گفنت‌‪« :‬پاش���و بیا‬ ‫ت و ی‌ه افس���ر پلی ‌‬ ‫دی���د ‌م ای ‌ن رف ‌‬

‫بریون‌‪».‬گفتم‌‪« :‬ن‌ه راحتم‌!» خالص‌ه دردسرتو ‌ن ندم‌‪ ،‬ما دیدی ‌م باالخر‌ه اینجا باید ی‌ه کاری‌‬

‫ی به‌پا کنیم‌‪ .‬زدی ‌م تو سر یارو کنرتلی‌ه وگفتیم‌‪« :‬مرتیک‌ه پدرسوخت‌ه چرا‬ ‫بکنیم‌‪ ،‬باید ی‌ه دعوای ‌‬ ‫ب ‪--‬مام‌‬ ‫غ را‌ه انداختیم‌‪ ،‬چ‌ه شلوغی‌! حاال نگو اونش ‌‬ ‫ب ما میکنی‌؟» و شلو ‌‬ ‫ت توجی ‌‬ ‫دس ‌‬

‫ی و ی‌ه عدۀ‬ ‫ی مسعود ‌‬ ‫خرب نداش���تیم‌که‌‪ --‬حکیم‌الملک‌‪ 1‬اومد‌ه بود تماش���اخونه‌‪ .‬ممدعل ‌‬

‫ش بودن‌‪ .‬حاال من ‌م بی‌اطالع‌‪ .‬اونا رو نمیش���ناخت ‌م که‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬ی‌ه دفعه‌‬ ‫دیگ���‌ه ‌م دور و ور ‌‬ ‫غ شد‪ .‬ی‌ه افسر‌ه اومد‪ ،‬ما ‌م با اون‌‬ ‫نت و تو سال ‌ن شلو ‌‬ ‫غ شد و اینا از اونور در رف ‌‬ ‫تماشاخون‌ه شلو ‌‬

‫س بود‪،‬گفت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬بیخود‬ ‫ی با ما شنا ‌‬ ‫افسر‌ه درگریی‌پیداکردی ‌م و باالخره‌‪ ...‬ی‌ه افسر ‌‬ ‫ب نخست‌وزیر اینجاست‌!» گفتم‌‪« :‬هر کی‌‬ ‫گرت‌گریی‌[گردگریی] نکن‌! چیز نکن‌‪ .‬امش ‌‬

‫میخواد باش���ه‌!»م ‌ن حالی ‌م نبودکه‌! باالخر‌ه دردسرتو ‌ن ندم‌‪ ،‬فهمید ‌ن سربازم‌‪.‬گفت‌‪« :‬بریم‌‬

‫ی رفتی ‌م دژبا ‌ن و ایناشو دیگ‌ه نمیخوا ‌م بگ ‌م و طو ‌ل و تفصی ‌ل بدم‌‪ .‬به‌‬ ‫دژبان‌!» حاال چ‌ه جور ‌‬ ‫ش رفتی ‌م و ما رو‬ ‫ط با خودت‌!» با خود ‌‬ ‫او ‌ن افسر‌ه گفتم‌‪« :‬م ‌ن با هیچکدو ِ‌م اینا نمیام‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫نت تو مجرد‪.‬‬ ‫انداخ ‌‬

‫س ستاد‪ 2‬بود‪ ،‬با او ‌ن تیمسار [محمد] دفرتی‌‬ ‫ش کن‌ه رئی ‌‬ ‫ی پنجشنبه‌‪ ،‬رزم‌آرا خدا رحمت ‌‬ ‫صبحا ‌‬ ‫غ شد‌ه بود فهمیده‌بود‬ ‫ب ک‌ه شلو ‌‬ ‫س دژبا ‌ن بود‪ُ .‬خب‌‪ ،‬ش ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫ت صبح‌‪ .‬دفرت ‌‬ ‫میومد ‌ن گش��� ‌‬ ‫‪ -1‬ابراهیم حکیمی‪ ،‬حکیم‌الملک یکبار از ‪ ۲۳‬اردیبهشت تا ‪ ۱۳‬خرداد ‪ ۱۳۲۴‬و یکبار از ‪ ۲‬آبان تا ‪ ۳۰‬دی ‪ ۱۳۲۴‬و‬ ‫یکبار هم از ‪ ۶‬دی ‪ ۱۳۲۶‬تا ‪ ۲۵‬خرداد ‪ ۱۳۲۷‬نخست‌وزیر ایران بود‪.‬‬ ‫‪-۲‬سرلشکر حاج‌علی رزم‌آرا از ‪ ۱۵‬اردیبهشت ‪ ۱۳۲۳‬برای بار دوم به ریاست ستاد منصوب شد‪.‬‬ ‫‪ -۳‬سالم نظامی دادم‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪59‬‬

‫ت درگذاشتم‌باال‪.1‬‬ ‫ی رو بیارین‌‪ ».‬منو آوردن‌‪ .‬م ‌ن رفت ‌م پش ‌‬ ‫دیگه‌‪.‬گفت‌ه بود‪« :‬ای ‌ن سرباز دیشب ‌‬

‫ت باال‪ .‬م ‌ن یهو هُ ‌ل شدم‌‪.‬گفت‌‪« :‬دستتو بنداز‬ ‫ش س���ر برهن‌ه نبایدگذاش ‌‬ ‫نی ک‌ه تو ارت ‌‬ ‫میدون ‌‬

‫ی بود؟» گفتم‌‪« :‬قربان‬ ‫ی بود کردی‌‪ ،‬س���رباز؟ ای ‌ن کارها چ ‌‬ ‫پائنی‌!» گفت‌‪« :‬ای ‌ن چ‌ه حرکت ‌‬

‫ج بودم‌‪ .‬حاال میبین ‌م اینجا هستم‌‪».‬گفت‌‪« :‬تحوی ‌ل جزیرۀ خارکش‌‬ ‫ی خار ‌‬ ‫‌بند‌ه از حا ‌ل طبیع ‌‬ ‫نی که‌؟‬ ‫ت تبعیدیا رو میفرستاد ‌ن جزیرۀ خارک‌‪ .‬میدون ‌‬ ‫بدین‌‪ ».‬اونوق ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی از تبعیدیا رو میفرستاد ‌ن اونجا‪ .‬دو تا مأمور واس‌ه ما تهی‌ه کردن‌‪ ،‬یه‌حکمم‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونوق ‌‬ ‫‌‬

‫ت ؟تو همون‌‬ ‫ش کجاس ‌‬ ‫ش بدن‌‪ .‬حاال ستاد ارت ‌‬ ‫نی کرد ‌ن ک‌ه ما رو تحوی ‌ل رک ‌ن دو ستاد ارت ‌‬ ‫ماش ‌‬ ‫نی دژبان‌‪ .‬شما اونجاها رو باید بدوننی‌‪.‬‬ ‫چار را ِ‌ه پائ ‌‬

‫س ‪ -‬سو ‌م اسفند؟‬ ‫‌‬

‫ب ِ‬ ‫سر ما‪ ،‬دو تا سربازگذاشنت‌‬ ‫نت عق ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه سو ‌م اسفند‪ .‬بعد خالصه‌‪ ،‬اینا دو تا سربازگذاش ‌‬ ‫‌‬ ‫نی حقیقته‌ها‪ .‬نمیخوا ‌م اص ً‬ ‫ت بکنم‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫ال بیخود ‌‬ ‫ک قسم‌‪ ،‬اینوک‌ه میگ ‌م ع ‌‬ ‫جلو‪ .‬ب‌ه ای ‌ن نم ‌‬

‫ش کنم‌‪.‬‬ ‫و خودمو شریی ‌ن کن ‌م و تر ‌‬

‫س ‪ -‬ممنون‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه دار ‌ن جلو مری ‌ن همینج���ور دار ‌ن مرین‌‪ .‬م ‌ن ُخب‬ ‫ج ‪ -‬بع���د م ‌ن دید ‌م دو تا س���ربازای ‌‬ ‫‌‬

‫ب باید اق ً‬ ‫ی زیر‬ ‫ی برگرد ‌ن منو نیگاکنن‌‪ .‬م ‌ن همینجور ‌‬ ‫الگاه ‌‬ ‫‌زندانیشو ‌ن بودم‌‪ ،‬میدونسنت‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ی نیگاشو ‌ن میکردم‌‪ ،‬برگشت ‌م یهو دید ‌م دو تا سرباز عقبیا ‌م نیسنت‌‪ .‬ما ‌م همونجا وایسادیم‬ ‫چش ‌‬

‫ب که‌‬ ‫ت ندم‌‪ ،‬غرو ‌‬ ‫ت زدی ‌م و غز ‌ل خوندی ‌م و رفتی ‌م خونه‌‪ .‬رفتی ‌م خون‌ه و دردسر ‌‬ ‫‌ی‌ه ُخرد‌ه سو ‌‬ ‫شد دیدم‌‪...‬‬

‫س ‪ -‬مگر پیاد‌ه را‌ه می‌رفتید؟‬ ‫‌‬

‫نی ک‌ه نبود اونوقتا‪.‬گفت ‌م ک‌ه از دژبان‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه دیگ‌ه همینجور داش���تی ‌م پیاد‌ه مریفتیم‌‪ ...‬ماش ‌‬ ‫‌‬

‫ت و اینا نبودکه‌‪ ،‬رک ‌ن دو بود‪.‬‬ ‫ی نبود‪ .‬اونوقتاک‌ه سازما ‌ن امنی ‌‬ ‫ش راه ‌‬ ‫ی س���تاد ارت ‌‬ ‫تا رک ‌ن دو ‌‬

‫ی دید ‌م او ‌ن سربازا رفنت‌‪ ،‬رفت ‌م خون‌ه و‪ ...‬بعد‬ ‫داش�ت�ن‌ منو میربد ‌ن تحوی ‌ل اونا بدن‌‪ .‬من ‌م وقت ‌‬ ‫ت اون‬ ‫ط درش ‌‬ ‫ت یا کیها ‌ن آوردن‌‪ .‬دید ‌م با خ ‌‬ ‫ت بچه‌ها ی‌ه روزنامۀ اطالعا ‌‬ ‫ب شد‪ .‬اونوق ‌‬ ‫غرو ‌‬

‫نی و‬ ‫ی رو به ‌م زده‌‪[ ،‬عبدالحسنی‌[ نوش ‌‬ ‫ب تماشاخونۀ فردوس ‌‬ ‫خ دیش ‌‬ ‫‌باال نوشت‌ه ک‌ه شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬


‫‪60‬‬

‫چگونه سیاسی شدم‬

‫ش «مردم‌» رو میدادن‌‪ 1.‬من ‌م اص ً‬ ‫ال روح ‌م اطالع‌‬ ‫نت اونجا نمای ‌‬ ‫[عبدالکریم‌] عموئی‌ا ‌م داش ‌‬ ‫ش علی‌ه شاهه‌‪.‬‬ ‫ت ک‌ه ای ‌ن نمای ‌‬ ‫نداش ‌‬

‫س ‪ -‬اص ً‬ ‫ی صحن‌ه است‌؟‬ ‫ی رو ‌‬ ‫ال نمی‌دانستید چ‌ه نمایش ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ق چیه‌‪ ،‬داستا ‌ن چیه‌‪ ،‬بعد‪...‬‬ ‫ال نمیدونست ‌م شا‌ه چیه‌‪ ،‬مصد ‌‬ ‫‌‬

‫س بدو ‌ن اینک‌ه بدانید چ‌ه خرب است‌‪،‬کاس‌ه کوزه‌شا ‌ن را به ‌م ریختید؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی ستاد ارتش‌‪،‬‬ ‫ش رک ‌ن دو ‌‬ ‫نت ک‌ه آر‌ه بردن ‌‬ ‫ی نمیدونستم‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬بعد دید ‌م نوش ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫‌‬ ‫ی در رفتم‌‪.‬گمون ‌م به‬ ‫ی را‌ه رفتن ‌‬ ‫نی جور ‌‬ ‫از طبقۀ ِس ُی ‌م پرید‌ه تو خیابو ‌ن و در رفته‌‪ .‬حاال م ‌ن هم ‌‬

‫ی خالصه‌‪...‬‬ ‫‌او ‌ن سربازاک‌ه دنبال ‌م بود ‌ن گفت‌ه بود ‌ن منو و ‌ل کنن‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫س ‪ -‬حاالک‌ه ب‌ه آ ‌ن روزها فکر می‌کنید ب‌ه ای ‌ن نتیج‌ه می‌رسید؟‬ ‫‌‬

‫ش از اون ‌م ک‌ه ای ‌ن بساطا‬ ‫ج ‪... -‬بل‌ه حاال میفهمم‌‪ .‬او ‌ن موق ‌ع ک‌ه سر در نیاوردم‌‪ .‬اونوقتا‪ ،‬پی ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشتی ‌م با بچه‌ها بری ‌م مث ً‬ ‫ال‬ ‫ی دوس ‌‬ ‫پیش‌بیاد‪ ،‬ما ی‌ه ُخرد‌ه ش���ر و شور بودی ‌م دیگه‌‪ .‬بیخود ‌‬ ‫یل ن‌ه چاقوکش���ی‌ها‪ .‬م ‌ن هیچوقت‌‬ ‫ی با ای ‌ن و او ‌ن دعوا و مرافع‌ه کنی ‌م و از ای ‌ن صحبتا‪ .‬و ‌‬ ‫ه‌‬ ‫ب میومد ‌ن دنبالمون‌‬ ‫ط دعوا و مرافع‌ه میکرد ‌م و میومد ‌م خونه‌‪ .‬اونا ‌م مرت ‌‬ ‫چاقو نکشیدم‌‪ ،‬فق ‌‬

‫ی یا ما رو میفرس���تاد ‌ن مث ً‬ ‫ال زندان‌‪ .‬خدا رفتگو ‌ن شما رو بیامرزه‌‪،‬‬ ‫نت میربد ‌ن کالنرت ‌‬ ‫و میگرف ‌‬ ‫ی ما رو بده‌‪».‬‬ ‫ش ننۀ خدابیامرزمون‌‪ ،‬همیش‌ه تا میگفتیم‌‪« :‬نن‌ه پتو ‌‬ ‫مای‌ه پتو گذاشت‌ه بودی ‌م پی ‌‬

‫ی زندان‌‪ ،‬ننه‌؟»‬ ‫ی مری ‌‬ ‫میفهمید‪ .‬پتو رو میداد و میگفت‌‪« :‬باز ‌م دار ‌‬

‫ش ما وگفت‌‪:‬‬ ‫ی در زد اومد خون‌ه پی ‌‬ ‫ی ی‌ه سرگرد ‌‬ ‫ف ادارۀ آگاه ‌‬ ‫خالص‌ه اونروز ‌م دید ‌م از طر ‌‬ ‫ی شد؟» چند تا سؤا ‌ل کرد‬ ‫بچ ‌‬ ‫ی اینور اونور؟» بعدگفت‌‪« :‬دیش ‌‬ ‫ی چند روز بر ‌‬ ‫«نمیخوا ‌‬ ‫ی کردین‌‪ ».‬ایشون‌‬ ‫ی جعفری‌‪،‬کار خوب ‌‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ب دادی ‌م و اینا‪ .‬اونوق ‌‬ ‫و ما جوا ‌‬

‫گفت‌ها!‬

‫ی کردید ک‌ه تماشاخان‌ه را به ‌م ریختید؟»‬ ‫ب کار ‌‬ ‫ی ب‌ه شماگفت‌‪« :‬خو ‌‬ ‫ی افسر آگاه ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ش اومد‌ه از ای ‌ن کارتون‌‪ .‬اینا‬ ‫ی کردین‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬دستگا‌ه خوش ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬گفت‌‪« :‬کار خوب ‌‬ ‫‌‬ ‫ی خودتو نشو ‌ن ند‌ه و بیا برو‪».‬‬ ‫ط ی‌ه چند وقت ‌‬ ‫ش «مردم‌« میداد ‌ن علی‌ه شاه‌‪ .‬تو فق ‌‬ ‫نت نمای ‌‬ ‫داش ‌‬

‫‪-1‬نقل ازکتاب «رفقای باال»‪ ،‬نوشتۀ منوچهرکیمرام‪ ،‬صص ‪:۱۷۱-۱۷۰‬‬ ‫«‪ ...‬عبدالحس�ی�ن نوشنی بعد از ش���هریور ‪ ۱۳۲۰‬به حزب توده ایران پیوست و همزمان رهربیگروهی از هرنمندان‬ ‫توده‌ای را بر عهدهگرفت و با همکاری دو نفر از تجار ثروتمند بازار (وثیقی و عمویی) تئاتر فردوسی‪ ،‬نخستنی تئاتر‬ ‫با صحنۀ گردان ایران را درکوچۀ معروف ملی بنی الله‌زار و فردوسی دایرکرد و در آنجا چند نمایشنامۀ خارجی‬ ‫از جمله «مستنطق»‪« ،‬ولنی»‪ ،‬و مردم «توپاز» را با موفقیت روی صحنه برد‪»...‬‬ ‫نوشنی بعد از تعطیل تئاتر فردوسی در ‪ ۲۸‬آبان ‪ ۱۳۳۱‬تئاتر سعدی را با پیس «اوژنیگرانده» اثر بالزاک افتتاحکرد‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪61‬‬

‫ک رفت‌ه بود تئاتر ضد شاه‌؟ مگر نخست‌وزیر نبود؟‬ ‫س ‪ -‬چطور حکیم‌المل ‌‬ ‫‌‬

‫ی نفوذ داش�ت�ن‌ تو‬ ‫ی بود‪ .‬اگ‌ه یادتو ‌ن باش���‌ه توده‌ایا خیل ‌‬ ‫ی چپ ‌‬ ‫نت ی‌ه کم ‌‬ ‫یل میگف ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا و ‌‬ ‫‌‬ ‫یل م ‌ن اص ً‬ ‫ال‬ ‫نت و داد میزد ‌ن «زند‌ه باد استالنی‌!»‪ .‬و ‌‬ ‫ی را‌ه مریف ‌‬ ‫مملکت‌‪ .‬تو اسالمبو ‌ل و نادر ‌‬

‫ت داری‬ ‫نی بار بود ای ‌ن چیزا رو میفهمیدم‌‪ .‬ای ‌ن ش���دک‌ه گفت‌‪« :‬کجا دوس ‌‬ ‫خرب نداش���ت ‌م اول ‌‬

‫نی اونجا‪».‬‬ ‫ش بهرته‌‪ ،‬ما رو بفرست ‌‬ ‫ب و هوا ‌‬ ‫ت و الهیجا ‌ن آ ‌‬ ‫‌بفرس���تیمت‌؟»گفتم‌‪« :‬واال رش ‌‬ ‫ی پو ‌ل بود!‪ --‬ما گفتیم‌‪:‬‬ ‫خالص‌ه پونصد توم ‌ن ب‌ه م���ا داد ‌ن ‪--‬اونوقتا پونصد توم ‌ن خیل ‌‬

‫ش دوهزار تومن‌‪.‬‬ ‫ج چار روزکله‌پاچۀ ما ‌م نمیشه‌‪ ».‬خالص‌ه کردن ‌‬ ‫«برادر‪ ،‬پونصد توم ‌ن خر ‌‬

‫س شما ب‌ه فکر اینک‌ه دارند می‌برندتا ‌ن زندا ‌ن از خان‌ه آمدید بریون‌‪ ،‬بعد دیدید دارند‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫شما را می‌فرستند هواخوری‌؟ تاز‌ه تشویقتا ‌ن ه ‌م می‌کنند!‬

‫ج ‪ -‬باریکال‪ .‬ی‌ه نفر اومد ِ‬ ‫ت کرد‪.‬‬ ‫در خون‌ه با م ‌ن صحب ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬پو ‌ل راگرفتید و رفتید؟‬ ‫‌‬

‫ض کن ‌م الهیجان‌‪،‬ک‌ه ای ‌ن زنمون ‌م از همو ‌ن الهیجا ‌ن گرفتیم‌‪.‬‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬ما رفتیم‌‪ ،‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ب مام‌‬ ‫ی‌ه سا ‌ل اونجا بودی ‌م و همونجا ی‌ه زورخون‌ه گرفتی ‌م و بعد زورخون‌ه رو ادار‌ه کردیم‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ب بود‪ ،‬خوششو ‌ن میومد‪.‬اون ‌م یه‌‬ ‫ب ی‌ه ُخرد‌ه ورزشکار شریینکار بودیم‌‪ ،‬ورزشمو ‌ن خو ‌‬ ‫به‌حسا ‌‬ ‫ی داره‌‪.‬‬ ‫داستا ‌ن علیحده‌ا ‌‬

‫س ‪ -‬اس ‌م زورخانه‌تا ‌ن چ‌ه بود؟‬ ‫‌‬

‫ش اسالم‌نظر بودک‌ه ب‌ه ما اجار‌ه داد‌ه بود‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه اس ‌م صاحب ‌‬ ‫‌‬

‫ی در‬ ‫غ کردید؟ روزنامۀکیها ‌ن شمه‌ا ‌‬ ‫ی شلو ‌‬ ‫ک سا ‌ل در الهیجا ‌ن ه ‌م کم ‌‬ ‫س ‪-‬گویا در ای ‌ن ی ‌‬ ‫‌‬ ‫ی شدید؟‬ ‫ای ‌ن بار‌ه نوشت‌ه است‌‪ 1.‬در الهیجا ‌ن زندان ‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬تو الهیجا ‌ن زندا ‌ن نیفتادم‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫ت کردند؟‬ ‫س ‪ -‬از شما شکای ‌‬ ‫‌‬

‫ی را‌ه نیست‌‪ ،‬تا اونجا چار قد ‌م راهه‌‪ .‬آره‌‬ ‫ت انقد ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬تو رشت‌‪ .‬چو ‌ن الهیجا ‌ن تا رش ‌‬ ‫‌‬

‫ب م ‌ن تبعید بود ‌م ب‌ه اونجا و ای ‌ن بساطا‪ ،‬از الهیجا ‌ن میومد ‌م رشت‌‪ ،‬با بر‬ ‫ت ن‌ه اینک‌ه ُخ ‌‬ ‫اونوق ‌‬

‫ب ی‌ه جا دعوامو ‌ن شد‪ .‬اینا رفنت‌بسنت‌‬ ‫ح میکردیم‌‪ .‬ش ‌‬ ‫و بچه‌ها مریفتی ‌م اونجا میگشتی ‌م و تفری ‌‬ ‫‪-1‬مقالۀ «کودتای ‪ ۲۸‬مرداد‪ ،‬اقدام مشرتک اوباشان‪ ،‬سازمان سیا و دربار پهلوی»‪ ،‬روزنامۀکیهان‪ ۲۸ ،‬مرداد ‪،۱۳۶۹‬‬ ‫چاپ تهران‪ .‬برای منتکامل ر‪.‬ک‪ .‬به سند و پیوست شمارۀ ‪ ۱‬صص ‪.۳۹۴-۳۸۸‬‬


‫‪62‬‬

‫چگونه سیاسی شدم‬

‫ی اونجا بود‪ ،‬ای ‌ن پیشکار قوام‌السلطنه‌بود‪.‬‬ ‫ش داد ‌م ب‌ه شاه‌‪ .‬ی‌ه قنربخا ‌ن چارده ‌‬ ‫ب‌ه ماک‌ه م ‌ن فح ‌‬ ‫ب خا ِ‌ن اونجا بود‪ ،‬مث ً‬ ‫ض میکرد و اینا‪ .‬م ‌ن اونجا باشگاه‌‬ ‫ی ک‌ه استاندار عو ‌‬ ‫ال ی‌ه آدم ‌‬ ‫به‌حسا ‌‬ ‫ش کرده‌بودم‌‪ ،‬خیلی‌‬ ‫ش یاد میدادم‌‪ ،‬این ‌م دعوت ‌‬ ‫ی را‌ه انداخت‌ه بود ‌م و مرد ‌م اونجا رو ورز ‌‬ ‫ورزش ‌‬ ‫ک کرد‪.‬خود ‌م که‌‬ ‫نی ای ‌ن کم ‌‬ ‫ی م ‌ن و زنم ‌م هم ‌‬ ‫ت عروس ‌‬ ‫ب وق ‌‬ ‫ش میومد‪ .‬به‌حسا ‌‬ ‫از م ‌ن خوش ‌‬

‫نت ب‌ه ما بسنت‌ک‌ه من‌‬ ‫ی نداشتم‌‪ .‬بعد اونجا دعوامو ‌ن شد مرد ‌م رف ‌‬ ‫نمیتونست ‌م ز ‌ن بگریم‌‪ ،‬چیز ‌‬

‫ی شدی ‌م و رفتی ‌م اونجا نشستیم‌گفتیم‌‪:‬‬ ‫ی ب‌ه شا‌ه بد‌گفتم‌‪ .‬خالص‌ه دادگاه ‌‬ ‫ش داد ‌م ب‌ه شا‌ه یعن ‌‬ ‫فح ‌‬

‫ت میخوا ‌م ببخشنی‌‪ --‬خوارشو گ‌‪‌ ...‬م شما خیا ‌ل کردین‌من‌‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫«بابا ماگفتی ‌م ‪--‬خیل ‌‬

‫گفت ‌م خواهر شا‌ه رو‪ »...‬خالص‌ه ِ‬ ‫نی ما روگرفت‌ه بودن‌‪ .‬قنربخا ‌ن همونجا سفارش‌کرد‬ ‫سر هم ‌‬ ‫ی بود‪.‬‬ ‫ی رشتمو ‌ن اینجور ‌‬ ‫تربئ‌ه ‌م کردن‌‪ .‬دعوا ‌‬

‫ی بعد از یکسا ‌ل برگشتید چطور شد؟کجا رفتید؟ چکارکردید؟‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ی برگشتی ‌م و دیگ‌ه همینجور بودی ‌م تا‪...‬‬ ‫ی برگشتی ‌م تهران‌؟ هیچ ‌‬ ‫ج ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ی خودتا ‌ن گرفتید یا با زنتا ‌ن برگشتید خانۀ پدری‌؟‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ال رفتید خانه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ت ما هیچی‌‬ ‫ی ک‌ه قدی ‌م بودی ‌م تو دباغ‌خونه‌‪ .‬آخ‌ه اونوق ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگر‪ ،‬رفتی ‌م تو همو ‌ن خونه‌ا ‌‬ ‫‌‬ ‫نداشتیم‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی بود و رفتی ‌م تو اون‬ ‫ال ی‌ه شلوا َر ‌م پامو ‌ن نبود‪ .‬بل‌ه همینجوری‌‪ ،‬باالخر‌ه ی‌ه اتاق ‌‬

‫ی کردیم‌‪.‬‬ ‫ق زندگ ‌‬ ‫‌اتا ‌‬

‫ت سا ‌ل دارید و متأه ‌ل هستید و برگشته‌اید‬ ‫ت و هف ‌‬ ‫ش یا بیس ‌‬ ‫توش ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال حدود بیس ‌‬ ‫‌‬

‫تهران‌‪.‬‬

‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪.‬‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪63‬‬

‫ن اسالم‌‬ ‫فدائیا ‌‬ ‫ی به‌دنیا آمدید؟‬ ‫ک خانوادۀ مذهب ‌‬ ‫ی شما در ی ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬حسابی‌!‬ ‫‌‬

‫ی بودید؟‬ ‫س ‪ -‬خودتا ‌ن ه ‌م مذهب ‌‬ ‫‌‬ ‫یل ن‌ه خشک‌ه مذهبی‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ش داشتید؟‬ ‫یل همیش‌ه ری ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ط نمیش‌ه خانوم‌‪ .‬م ‌ن تو خونواد‌ه ‌م آد ‌م روشنفکری‬ ‫ش ک‌ه منا ‌‬ ‫یل ری ‌‬ ‫ش داش���تم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه ری ‌‬ ‫‌‬

‫‌بودم‌‪ .‬آخ‌ه خانو ‌م سرشار‪ ،‬قدیمیا انقد ساد‌ه بودن‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪ .‬خدا رفتگو ‌ن شما رو بیامرزه‌‪،‬‬ ‫ی تونستی ‌م کردیم‌‪ ،‬بردیمش‬ ‫ش میشکنه‌‪ .‬ما هرکار ‌‬ ‫نی مادر خدا بیامرز من‌‪ ،‬ی‌ه روز میفت‌ه پا ‌‬ ‫هم ‌‬

‫نت خوب‌‬ ‫ت نشد‪.‬گف ‌‬ ‫ش درس ‌‬ ‫ش پروفس���ور [یحیی‌] عدل‌‪ ،‬پا ‌‬ ‫ش دکرت [منوچهر] وثوقی‌‪ ،‬پی ‌‬ ‫‌پی ‌‬ ‫ی میومد ‌م خون‌ه گری‌ه میکردکه‌‪« :‬نن‌ه منو‬ ‫ش بود‪ .‬بعد ای ‌ن هر روز وقت ‌‬ ‫ی نیست‌‪ 92 ،‬سال ‌‬ ‫شدن ‌‬ ‫ی اینا رو‪ .‬ما ‌م آخر ب‌ه داشمو ‌ن گفتیم‌‪« :‬اینو برب حرم‌امام‌‬ ‫نی سادگ ‌‬ ‫ت بر ‌م اما ‌م رضا‪ ».‬بب ‌‬ ‫بفرس ‌‬ ‫نی امام‌رضا یا نرفتنی‌؟‬ ‫رضا‪ ».‬نمیدون ‌م شما رفت ‌‬ ‫س ‪ -‬خری‪ ،‬نرفتم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ب زیر‬ ‫ت ننه‌مونو میرب ‌ن تو حرم‌‪ .‬دو تا چو ‌‬ ‫ی شلوغه‌‪ ،‬همیش‌ه قیامته‌‪ .‬خالص‌ه با مکافا ‌‬ ‫ج ‪ -‬خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ک‌ه میخواست‌ه با دست‌‬ ‫ت همچ ‌‬ ‫ت بشه‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ش درس ‌‬ ‫ی شکست‌ه ‌‬ ‫ب مری‌ه پا ‌‬ ‫ش بود‪ .‬به‌حسا ‌‬ ‫بغل ‌‬ ‫ی دیگه‌ش ‌م میشکنه‌‪ .‬بعدک‌ه برمیگرد ‌ن خون‌ه گفتم‌‪« :‬ننه‌‪،‬‬ ‫ش مید ‌ن او ‌ن ی‌ه پا ‌‬ ‫حرمو بگریه‌‪ ،‬هول ‌‬

‫ط به‌خدا‬ ‫ت فق ‌‬ ‫ی از امام‌رضا؟! اینا رو بذارکنار ننه‌‪ ،‬برو دوم ‌ن خدا رو بگری! توکل ‌‬ ‫اجرتوگرفت ‌‬ ‫ی مذهبی‌ام‌‪ :‬خدا رو قبو ‌ل دار ‌م و پیغمرب و علی‌علیه‌السالم‌‬ ‫باشه‌!» مقصود این‌ه ک‌ه م ‌ن اینجور ‌‬ ‫ی و موالست‌‪.‬‬ ‫ت عل ‌‬ ‫ش ایما ‌ن دارم‌‪ .‬سروکار ما ورزشکارا با حضر ‌‬ ‫ک‌ه به ‌‬


‫‪64‬‬

‫فدائیان اسالم‬

‫یل شما همیش‌ه نماز می‌خواندید و روز‌ه می‌گرفتید‪ ،‬مگر نه‌?‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬هنوز ‌م نماز میخونم‌‪ ،‬هنوز ‌م روزه‌مو میگریم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی بود؟ ب‌ه کدا ‌م آیت‌الله اقتدا می‌کردید؟‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه می‌دانم‌‪ .‬مرج ‌ع تقلید شما چ‌ه کس ‌‬ ‫‌‬ ‫ت میکردیم‌‪ ،‬ی‌ه پیشوا داشتیم‌‪ .‬همۀ مسلمونا‬ ‫ی تبعی ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه هرکدو ِ‌م ما یا هر صنفمو ‌ن از یک ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ِ‬ ‫ی میومد‬ ‫بعد او ‌ن یک ‌‬ ‫ی ما یک ‌‬ ‫ش مریه‌‪ .‬پیشوا ‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫غ پیشوا ‌‬ ‫اینجورین‌‪ .‬هر یکیش���و ‌ن سرا ‌‬

‫ی بود‪ ،‬آشیخ‌‬ ‫نی قم ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬آیت‌الله حاج‌آقا حس ‌‬ ‫ت دیگه‌‪ :‬آس���ید ابوالحس��� ‌ن اصفهان ‌‬ ‫و مریف ‌‬

‫نت تا رسید ب‌ه آیت‌الله [العظمی‬ ‫ی اومد ‌ن و رف ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی یزدی] بود‪ .‬بعد یک ‌‬ ‫عبدالکری ‌م [حائر ‌‬

‫ی اومد‪.‬‬ ‫ت ای ‌ن بابا [آیت‌الله روح‌الله] خمین ‌‬ ‫ی خدابیامرز‪ .‬بعد ‌م او ‌ن ک‌ه رف ‌‬ ‫‌حس�ی�ن‌] بروجرد ‌‬ ‫نت و چیکار‌هن‌!‬ ‫ی هس ‌‬ ‫ت با اینا مخالفم‌؟ چو ‌ن میدون ‌م ایناک ‌‬ ‫ت و سخ ‌‬ ‫حاال چرا االن ‌م سف ‌‬

‫ف نبودید؟‬ ‫ی ک‌ه مخال ‌‬ ‫یل با آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ش بودیم‌‪.‬‬ ‫ی دنبال ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬اونو از نظر سیاس ‌‬ ‫‌‬

‫ط داشتید؟‬ ‫چ با آنها ارتبا ‌‬ ‫س ‪ -‬با روحانیو ‌ن ق ‌م چطور؟ ق ‌م ه ‌م می‌رفتید؟ هی ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬چ‌ه جور ارتباطی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی رفتیم‌‪ .‬مث ً‬ ‫ش آیت‌الله‬ ‫ی دو دفع‌ه پی ‌‬ ‫ال یک ‌‬ ‫ش آیت‌الله بروجرد ‌‬ ‫ی دو دفع‌ه پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬ببیننی‌‪ ،‬ما یک ‌‬ ‫‌‬

‫ت ه ‌م شریعتمداری‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه یادمه‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ی ش���ا‌ه رو دوس ‌‬ ‫ی رفتم‌‪ .‬ه ‌م بروجرد ‌‬ ‫شریعتمدار ‌‬

‫ب بینشو ‌ن به ‌م خورد‌ه بود‪ .‬اونوقتا یه‬ ‫ف نمیزد ‌ن ‪ .‬به‌حسا ‌‬ ‫ی و ش���ا‌ه با ه ‌م حر ‌‬ ‫نی بروجرد ‌‬ ‫‌هم ‌‬

‫ط شا‌ه و روحانیو ‌ن به ‌م بخوره‌‪.‬‬ ‫نت وس ‌‬ ‫ت بود ‌ن ک‌ه نمیذاش ‌‬ ‫ت و دول ‌‬ ‫ی استخوندار تو مملک ‌‬ ‫‌آدما ‌‬ ‫ی هر روز ِ‬ ‫سر ساعت‌دواز‌ه سوار‬ ‫ت رو ورمیدار ‌ن میرب ‌ن قم‌‪ .‬آیت‌الله بروجرد ‌‬ ‫ی‌ه موق ‌ع اعلیحضر ‌‬

‫ت سرش‌نماز میخوندن‌‪.‬‬ ‫ت تو حر ‌م نماز میخوند و مردم ‌م پش ‌‬ ‫ش مریف ‌‬ ‫درشک‌ه میشد از خون‌ه ‌‬ ‫ی شا‌ه رو میربن‌‬ ‫ت بر‌ه او ‌ل ی‌ه دور دور حر ‌م رو میزد و مریفت‌‪ .‬اینا ‌م طور ‌‬ ‫او ِ‌ل ظهرک‌ه میخواس ‌‬ ‫ی میخور ‌ن تو قد همدیگ‌ه و‬ ‫ت تو حر ‌م برسه‌‪ .‬اینا دو تای ‌‬ ‫ی همو ‌ن س���اع ‌‬ ‫تو حر ‌م ک‌ه بروجرد ‌‬

‫ی حسابی‌‬ ‫ی میکنن‌‪ ...‬اونوقتا دور و ور شا‌ه آدما ‌‬ ‫ش همدیگ‌ه میفت‌ه و با ه ‌م آشت ‌‬ ‫چششو ‌ن تو چ ‌‬ ‫بود ‌ن و ای ‌ن کارا رو میکردن‌‪ .‬میدوننی‌‪ ،‬اس���تخوندار بودن‌‪ ،‬به‌شا‌ه عالقه‌مند بودن‌‪ .‬مملکت‌‬

‫ت و امثا ‌ل اینا دور ورداشنت‌‪ ،‬یواش‌‬ ‫نی ک‌ه [ارتشبد حسنی] فردوس ‌‬ ‫ت داشنت‌‪ .‬بعد هم ‌‬ ‫رو دوس ‌‬ ‫ش روحانیونو از دور و ور شا‌ه پروندن‌‪.‬‬ ‫یوا ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪65‬‬

‫ط بودید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬داشتید می‌گفتیدک‌ه با روحانیو ‌ن در ارتبا ‌‬ ‫‌‬

‫ی تو فدائیا ‌ن اسال ‌م بودم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬آخ‌ه م ‌ن با فدائیا ‌ن اسال ‌م بودم‌‪ .‬م ‌ن ی‌ه موقع ‌‬ ‫‌‬

‫ی با فدائیا ‌ن اسال ‌م بودید؟‬ ‫س ‪ -‬ازک ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ش سال‌ه بودم‌‪ .‬با [سیدمجتبی‌]‬ ‫ج شی ‌‬ ‫ت و پن ‌‬ ‫ی ک‌ه بیس ‌‬ ‫ت پیش‌‪ .‬همو ‌ن موقع ‌‬ ‫ی وق ‌‬ ‫ج ‪ -‬تقریب ًا خیل ‌‬ ‫‌‬

‫یل نمیخوا ‌م راج ‌ع ب‌ه فدائیا ‌ن اس�ل�ام‬ ‫س ش���مارۀ ‪ )5/1‬و ‌‬ ‫س دارم‌‪( ،‬عک ‌‬ ‫ب صفوی‌ا ‌م عک ‌‬ ‫نوا ‌‬

‫ی نمیگم‌‪ ،‬واال‬ ‫ب چیز ‌‬ ‫یل راج ‌ع ب‌ه مذه ‌‬ ‫ی نیستم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ی بگم‌‪.‬گفت ‌م م ‌ن ی‌ه آد ‌م اونجور مذهب ‌‬ ‫‌چیز ‌‬ ‫ی چیزا دار ‌م بگم‌‪.‬‬ ‫اگ‌ه بخوا ‌م بگ ‌م خیل ‌‬

‫ف بزنید؟‬ ‫س ‪ -‬نمی‌خواهید حر ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی با اینها بودید و‬ ‫ک مدت ‌‬ ‫ک ه ‌م بکنید؟ باالخر‌ه ی ‌‬ ‫ک اشارۀکوچ ‌‬ ‫ی نمی‌خواهید ی ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ک می‌شناسید؟‬ ‫ب آنها را از نزدی ‌‬ ‫اغل ‌‬

‫نی حا ‌ل دیگ‌ه نمیخوام‌‪...‬‬ ‫یل در ع ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا بودم‌‪ .‬با اینا بود ‌م بله‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ی رهرب فدائیا ‌ن اسال ‌م بود؟‬ ‫س ‪ -‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه نبود‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه شما رفتید عضو فدائیا ‌ن اسال ‌م شدید‪ ،‬به‌خاطر آیت‌الله‬ ‫س ‪ -‬می‌خواه ‌م ببین ‌م آ ‌ن زمان ‌‬ ‫‌‬

‫ی رفتید؟‬ ‫کاشان ‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬مث ً‬ ‫ال همون‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ش بود ‌ن دیگه‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خب‌‪ ،‬میدوننی‌‪ ...‬اینا باها ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک ‌ه اونموقع‬ ‫ی رو میکشن‌‪ ،‬اینجور ‌‬ ‫ی ک ‌ه مری ‌ن [احمد]کسرو ‌‬ ‫ی امام ‌‬ ‫نی و سیدعل ‌‬ ‫‌سیدحس ‌‬ ‫ی نبود که‌‬ ‫یل ب ‌ه دس���تور آیت‌الله کاشان ‌‬ ‫ت داشنت‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی اومد و رف ‌‬ ‫ل کاش���ان ‌‬ ‫‌ش���نفت ‌م ب ‌ه منز ‌‬ ‫ی منشی‌شو [حداد پور]‪ .‬اینا ی ‌ه مدتی‌‬ ‫نی خودشو زد و سیدعل ‌‬ ‫ی و سیدحس ‌‬ ‫رفنت‌دادگس�ت�ر ‌‬ ‫ی داش�ت�ن‌ و پارچ ‌ه مارچه‌‬ ‫ب بزاز ‌‬ ‫ی اینا به‌حس���ا ‌‬ ‫ل ما اونجا تو خیابو ‌ن بوذرجمهر ‌‬ ‫تو مح ‌‬

‫‪-1‬برای آشنایی با تاریخچۀ ‪ ۲/۸‬فعالیت فدائیان اسالم ر‪.‬ک‪ .‬به‪:‬‬ ‫«تاریخ قیام ‪ ۱۵‬خرداد به روایت اس���ناد» نوش���تۀ جواد منصوری‪ ،‬انتشارات مرکز اسناد انقالب اسالمی‪ ،‬تهران‪،‬‬ ‫‪ ،۱۳۷۸‬جلد اول‪ ،‬صص ‪.۵۴-۵۱‬‬ ‫«روزش���مار تاریخ ایران‪ ،‬از مش���روطه تا انقالب اسالمی»‪ ،‬نوشتۀ باقر عاقلی‪ ،‬نشرگفتار‪ ،‬تهران‪ ،۱۳۷۶ ،‬جلد اول‬ ‫صص ‪.۴۵۱-۴۴۳‬‬ ‫«زندگی سیاس���ی مصدق در منت نهضت ملی ایران» نوش���تۀ فواد روحانی‪ ،‬چاپ لندن‪ ،۱۳۶۶ ،‬فصل «نظری به‬ ‫ماهیت فعالیت جمعیت‌های مذهبی یا مذهبی‌نما»‪.‬‬

‫‪Farhad Kazemi. “The Fada’iyan-e Islam: Politics, and Terror”, in Said Amir Arjomand, ed,‬‬ ‫)‪From Nationalism to Revolutionary Islam (London: Macmillan Press, 1984‬‬


‫‪66‬‬

‫فدائیان اسالم‬

‫ت و اینا‪ .‬بعد اینا‬ ‫ی بو َر ‌م داش ‌‬ ‫ی بود و موها ‌‬ ‫ی بچۀ خوش���گل ‌‬ ‫میفروخنت‌‪ .‬سیدحسین ‌م خیل ‌‬

‫ل ندارن‌‪،‬‬ ‫ی و اینا قرآ ‌ن رو ‪--‬اینجور ک ‌ه خودشو ‌ن میگفنت‌‪ --‬قبو ‌‬ ‫نن که‌کسرو ‌‬ ‫ی میبی ‌‬ ‫وقت ‌‬

‫ی محاکم ‌ه داشته‌‪.‬‬ ‫ی ک ‌ه گویا اونرو ‌ز کسرو ‌‬ ‫نن و میا ‌ن مری ‌ن تو دادگسرت ‌‬ ‫ت پیدا میک ‌‬ ‫مأموری ‌‬ ‫ی رو ُ‬ ‫ی ک ‌ه گویا ی ‌ه هف‌تری داشت ‌ه خایل‌‬ ‫ی کسرو ‌‬ ‫میکشه‌‪ 1،‬بعد منش ‌‬ ‫نی میزن ‌ه کسرو ‌‬ ‫سیدحس ‌‬ ‫یل سیدعلی‌ا ‌م میزنه‌‬ ‫ح میشه‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ش سیدحسنی‌‪ --‬مجرو ‌‬ ‫ی ‪--‬دا ‌‬ ‫ی این‌س���یدعل ‌‬ ‫میکن ‌ه پا ‌‬

‫ن اونموق ‌ع تو زندا ‌ن بودم‌‪ ،‬اینا َر ‌م تو‬ ‫ی رو میکشه‌‪ .‬بعد اینا رو آورد ‌ن زندان‌‪ ،‬اتفاق ًا م ‌‬ ‫منش ‌‬ ‫ی رو‬ ‫نی امام ‌‬ ‫ی سیدحس ‌‬ ‫ت بود ‌ن ک ‌ه وقت ‌‬ ‫ت و سخ ‌‬ ‫ی سف ‌‬ ‫زندا ‌ن ش���نفتم‌‪ .‬بعد اینا انقد مذهب ‌‬ ‫ن گردن ‌م چون‌‬ ‫ن ببندی ‌‬ ‫ی چوبۀ دار اعدام‌کنن‌‪ ،‬میگ ‌ه دس���تمال ‌م تو جیبم ‌ه در بیاری ‌‬ ‫میرب ‌ن پا ‌‬

‫ب شما کثیفه‌‪ ،‬نجسه‌‪.‬‬ ‫طنا ‌‬

‫نت رزم‌آرا [‪ 16‬اسفند ‪]1329‬کجا بودید؟‬ ‫س ‪ -‬موق ‌ع کش ‌‬ ‫‌‬ ‫نت نبودم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬رزم‌آرا روک‌ه کش ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬در تهرا ‌ن نبودید؟‬ ‫‌‬

‫یل تو مسجد نبودم‌‪ .‬رزم‌آرا رو تو مسجد شا‌ه کشنت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬چرا تو تهرا ‌ن بودم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی داد یا نه‌؟ چو ‌ن روز بعد‬ ‫ع داریدک‌ه دستور قت ‌ل رزم‌آرا را آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫س ‪ -‬ش���ما اطال ‌‬ ‫‌‬ ‫ب بوده‌‪ 2.‬آیا دستور قت ‌ل را آیت‌اللهکاشانی‌‬ ‫ی اعال ‌م کرد قت ‌ل رزم‌آرا واج ‌‬ ‫از قت ‌ل رزم‌آراکاشان ‌‬

‫داد؟‬

‫ی زی���اد مریفت ‌م چو ‌ن طرفدار آیت‌الله‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ش کاش���ان ‌‬ ‫ع ندارم‌‪ .‬م ‌ن پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال م ‌ن اطال ‌‬ ‫‌‬

‫نت بگ ‌ن همونجا تو محاکم‌ه میگفنت‌‬ ‫ی نشنیدم‌‪ .‬اگر ‌م میخواس ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫یل همچ ‌‬ ‫ی بودم‌‪ .‬و ‌‬ ‫کاشان ‌‬

‫ت اینا زیاده‌!‬ ‫یل حکای ‌‬ ‫دیگه‌‪ .‬واال اینو م ‌ن نمیدونم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ف کنید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬برایما ‌ن تعری ‌‬ ‫‌‬

‫ق ‪ .‬اینوگفتم‌‬ ‫نت زندان‌‪ ،‬ی‌ه دفع‌ه همش���ونو میگ�ی�رن‌‪ ،‬زما ‌ن مصد ‌‬ ‫ی همۀ اینا میف ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫براتون‌؟‬

‫ت چرا آ ‌ن موق ‌ع زندا ‌ن بودید تا بتوان ‌م تاریخش‬ ‫ی را نگفتید‪ .‬شما یادتا ‌ن هس ‌‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه ای ‌ن یک ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود؟‬ ‫‌را پیداکنم‌؟ چ‌ه زمان ‌‬

‫‪ ۲۰ -1‬اسفند ‪ ۱۳۲۴‬در شعبه ‪ ۷‬بازپرسیکاخ دادگسرتی‪.‬‬ ‫‪«-2‬تاریخ سیاس���ی معاصر» نوشته جالل‌الدین مدنی‪،‬جلد دوم‪ ،‬صفحه ‪...« ۱۸۵‬آیت‌اللهکاشانی نیز صراحت ًا در‬ ‫بازجوییهاگفت‪ :‬چون مجتهد جامع‌الشرایط هستم‪ ،‬و رزم‌آرا را مهدورالدم دانستم‪ ،‬فتوای قتل وی را صادرکردم‪»...‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪67‬‬

‫ی داش���تی ‌م ب‌ه ‪ 28‬مرداد‪ .‬نمیدونم‬ ‫ک ‪ 28‬مرداد‪ .‬نه‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬تاریخ���ش‌؟ همو ‌ن موق ‌ع نزدی ‌‬ ‫‌‬

‫ش را در بیاری ‌ن معلو ‌م میشه‌‪ .‬ما ِ‌ل‬ ‫ت حواس ‌م نیست‌‪ .‬ما ‌ل ‪ 9‬اسفند بود فکر میکنم‌‪ .‬تاریخ ‌‬ ‫‌درس ‌‬ ‫ی قب ‌ل از ‪ 28‬مرداد بود‪.‬‬ ‫ی ‪ 9‬اس���فند بود مث ‌ل اینکه‌‪ .‬آهان‌‪ ،‬حاال یاد ‌م افتادم‌‪ .‬ما ‌ل خیل ‌‬ ‫طرفا ‌‬ ‫ش از اینا بود‪،‬‬ ‫ی پی ‌‬ ‫ی بودی ‌م دیگه‌‪ ،‬بله‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫ب ی‌ه خورد‌ه قاط ‌‬ ‫ت هنوز با فدائیا ‌ن اسال ‌م ُخ ‌‬ ‫اونوق ‌‬ ‫چو ‌ن بعد از اینک‌ه آزاد ش���د ‌م اومد ‌م بریو ‌ن هنوز با اینا بود ‌م دیگه‌‪ .‬آر‌ه اینا هم‌ه رو میگرین‌‬ ‫ب صفوی‌‬ ‫نن زندا ‌ن قصر‪ 1.‬اینا تو زندا ‌ن بودن‌‪ ،‬من ‌م اینور تو بند ‪ 2‬بودم‌‪ 2،‬با اونا نبودم‌‪ .‬نوا ‌‬ ‫میک ‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬اال ‌ن اس ‌م همه‌شو ‌ن یاد ‌م نیست‌‪ .‬چند تا با‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬خدم ‌‬ ‫بود و واحد ‌‬ ‫ی رو با تری زد‪ 3.‬اینا‬ ‫ش فاطم ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬همو ‌ن ک‌ه بعد ‌‬ ‫ی بودن‌‪[ :‬مهدی‌] عبد خدای ‌‬ ‫ب زندان ‌‬ ‫نوا ‌‬ ‫ش نفر‪ .‬آزاد‬ ‫ج شی ‌‬ ‫ب صفوی‌‪ ،‬پن ‌‬ ‫ت نوا ‌‬ ‫ی بودن‌‪ .‬بعد ًا ی‌ه عد‌ه میا ‌ن مالقا ‌‬ ‫همشو ‌ن اونجا زندان ‌‬

‫ت میکرد‪ :‬چار تا چار‬ ‫ت و مالقا ‌‬ ‫ش مینشس ‌‬ ‫ت بیاد میومد تو پیش ‌‬ ‫ی میخواس ‌‬ ‫گذاشت‌ه بود ‌ن هرک ‌‬ ‫ج تا اومد ‌ن یهو شد ‌ن پنجاه‌‬ ‫ج تا پن ‌‬ ‫ج تا میومدن‌‪ .‬اینا ‌م همینجور چار تا چار تا پن ‌‬ ‫ج تا پن ‌‬ ‫تا پن ‌‬

‫ت نفر‪ .‬بعد ب‌ه ایناگفنت‌‪« :‬برین‌!»گفنت‌‪« :‬ما بریو ‌ن نمرییم‌! تا آقا با ما نیاد مام‌نمرییم‌‪،‬‬ ‫شص ‌‬ ‫ما باید با آقا بری ‌م بریون‌‪».‬‬

‫ت نشستند؟‬ ‫ی مالقاتی‌ها در زندا ‌ن متحص ‌ن شدند؟ بس ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫نت ما بریو ‌ن نمرییم‌‪ .‬افسر نگهبان‌‬ ‫نت اونجا وگف ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬اینا نشس ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬روز ‪ ۱۳‬خرداد ‪ ۱۳۳۰‬نواب صفوی و تعدادی از فدائیان اس�ل�ام دس���تگری می‌شوند و در زندان قصر زندانی‬ ‫می‌شوند‪ .‬نقل ازکتاب «نهضت روحانیون ایران» نوشت ‪ -‬برای آشنایی با تاریخچۀ ‪ ۲/۸‬فعالیت فدائیان اسالم‬ ‫ر‪.‬ک‪ .‬به‪:‬‬ ‫«تاریخ قیام ‪ ۱۵‬خرداد به روایت اسناد» نوشتۀ جواد منصوری‪ ،‬انتشارات مرکز اسناد انقالب اسالمی‪ ،‬تهران‪ ،‬علی‬ ‫دوانی‪ ،‬جلد ‪ ۱‬و ‪ ،۲‬صص ‪:۴۴۲-۴۴۱‬‬ ‫«‪ ...‬جدایی فدائیان از آیت‌اللهکاشانی و دکرت مصدق‪:‬‬ ‫در هفتم اردیبهشت ‪ ۱۳۳۰‬دکرت مصدق به پیشنهاد مجلس شورای ملی که در ان شرایط کسی را بهرت از او سراغ‬ ‫نداشتند‪ ،‬نخست‌وزیر شد‪ .‬در این اوقات فدائیان اسالمکه برنامۀ خود را بر اساس اجرا و احیای اسالم و جلوگریی‬ ‫از فحشا و منکر و هرگونه مظالم و فساد و طرد آثار استعمار و لغو قواننی ضداسالمی قرار داده بودند‪ ،‬از آیت‌الله‬ ‫کاشانی و دکرت مصدق خواستندکه هم‌اکنونکه با مجاهدات فدائیان برای حکومت ملی و اجرای احکام اسالمی‪،‬‬ ‫راه هموار ش���ده اس���ت‪ ،‬در انجام اینکار ساعی باشند‪ .‬چون جواب مناسب نشنیدند‪ ،‬هم با آیت‌اللهکاشانیکه‬ ‫می‌گفت به این زودی میس���ر نیس���ت‪ ،‬و هم دکرت مصدقکه ترتیب اثر به خواسته‌های فدائیان نمی‌داد بهم زدند‪.‬‬ ‫آنها می‌گفتند ماکه شما را بر سرکار آوردیم قصدی جز پیشرفت اسالم و اجرای قواننی اسالمی در ایرانکه یک‬ ‫مملکت اسالمی است‪ ،‬نداشتیم‪ .‬بنابراین منبعد نباید انتظار همکاری از ما داشته باشید‪ .‬دنبالۀکشمکش فدائیان‬ ‫با آیت‌الله کاشانی و دکرت مصدق تا پایان حکومت دکرت مصدق ادامه داشت‪ ،‬و حتی از طرف دکرت مصدق همۀ‬ ‫اعضای فعال جمعیت فدائیان و از جمله خود نواب و واحدی دستگری و مدتها در زندان قصر بودند‪»...‬‬ ‫‪ -2‬با توجه به قراین موجود‪ ،‬این خاطره به زندانی بودن جعفری به دنبال ماجرای ‪ ۱۴‬تری ‪ ۱۳۳۰‬مربوط می‌شود‪.‬‬ ‫‪ -3‬دکرت حس�ی�ن فاطمی روز ‪ ۲۵‬بهمن ‪ ۱۳۳۰‬در حال سخرنانی مورد سوءقصد مهدی عبدخدایی قرار می‌گرید و‬ ‫مجروح می‌شود‪ .‬ضارب مدت ‪ ۲۰‬ماه در زندان می‌ماند و در اواخر مهرماه ‪ ،۱۳۳۲‬بعد ازکودتای ‪ ۲۸‬مرداد‪ ،‬آزاد‬ ‫می‌گردد‪.‬‬


‫فدائیان اسالم‬

‫‪68‬‬

‫س کردگفنت‌‪« :‬ما از اینجا نمریی ‌م بریون‌!»گفت‌‪« :‬آقایو ‌ن ما اینجاگَله‬ ‫ی ب‌ه اینا التما ‌‬ ‫هر چ ‌‬

‫‌داریم‌‪ .‬هر چند تا را ب‌ه ما بسپار ‌ن فردا باید تحوی ‌ل بگرین‌‪ .‬مسئو ‌ل مائی ‌م ک‌ه شما هم‌ه رو راه‌‬ ‫نت چار تا دیگ‌ه رو بیاریم‌» این‌‬ ‫دادیم‌ای ‌ن تو‪ .‬ما باید هر دفع‌ه چار تا رو را‌ه بدیم‌‪ .‬اینا ک‌ه رف ‌‬

‫ی بود‪ :‬الله (مکث‌) ‌ه ُ َ‌م (مکث‌)‬ ‫ت میفرستادن‌‪ .‬صلواتشون ‌م اینجور ‌‬ ‫ش صلوا ‌‬ ‫ت اونا ‌م هم ‌‬ ‫میگف ‌‬ ‫ی بریده‌‬ ‫ی (مکث‌) محمد (مکث‌) و (مکث‌) آ ‌ل (مکث‌) محمد‪ .‬اینجور ‌‬ ‫ص ِ‌ل(مکث‌) عل ‌‬ ‫س زندان‌‬ ‫س زندا ‌ن اومد‪ ،‬یادم‌ه رئی ‌‬ ‫ت رئی ‌‬ ‫ت میفرس���تادن‌‪ .‬بعد او ‌ن رف ‌‬ ‫برید‌ه و محک ‌م صلوا ‌‬

‫ش میکن ‌م از اینجا‬ ‫ی اومد وگفت‌‪« :‬آقایون‌‪ ،‬ازتو ‌ن خواه ‌‬ ‫گ نظر ‌‬ ‫ی بود‪ .‬سرهن ‌‬ ‫سرهنگ‌نظر ‌‬

‫ص میش���ه‌‪« ».‬نه‌‪ ،‬ما باید با آقا از اینجا‬ ‫پاش�ی�ن‌بری ‌ن بریو ‌ن بذاری ‌ن آقا چند روز دیگ‌ه مرخ ‌‬ ‫ی اومد‪ .‬انگار سرلشکر مدبر‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫بری ‌م بریون‌‪ ».‬دوبار‌ه الله‪ .....‬صلوات‌‪ ...‬تا حت ‌‬

‫ی با اینا صحب ‌‬ ‫ت هر چ ‌‬ ‫ی بود؟ اومد و رف ‌‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫رئی ‌‬ ‫ت کردن‌‪ ،‬ایناگفنت‌‪« :‬الله (مکث‌) ‌ه ُ ‌م َ‬ ‫ی ‪--‬باالخر‌ه دستورگرفت‌ه بود دیگه‌‪ --‬ب‌ه دو سه‌‬ ‫گ نظر ‌‬ ‫ش سرهن ‌‬ ‫(مکث‌) ص ِ‌ل ‪ »...‬آخر ‌‬ ‫ت کرد‪.‬گفت‌‪« :‬آقایون‌‪ ،‬مریی ‌ن بریون‌‬ ‫تا پاسبون‌باتو ‌ن داد و بعد اومد تو و با اینا اتما ‌م حج ‌‬

‫ت فرستادن‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه دستور دادکه‌‪« :‬بریزی ‌ن تو!»‬ ‫یا به‌زور شما رو بریو ‌ن کنیم‌؟» باز صلوا ‌‬ ‫نت بریو ‌ن و بردن‌‪ .‬همشو َنم‌‬ ‫نت ب‌ه باد‌کتک‌‪ .‬همشونو ریخ ‌‬ ‫نت تو و اینا روگرف ‌‬ ‫ک‌ه پاس���بونا ریخ ‌‬ ‫زندانی‌کردن‌‪ ،‬تو بندا ولوکردن‌‪.‬‬

‫ی مختلف‌؟‬ ‫ی بندها ‌‬ ‫س ‪ -‬از ه ‌م جدایشا ‌ن کردند؟ پخششا ‌ن کردند تو ‌‬ ‫‌‬

‫نت بریون‌‬ ‫ی ضام ‌ن داد ‌ن و رف ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی بعد اینا یک ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬چند تاشون ‌م فرستاد ‌ن تو بند ما‪ .‬هیچ ‌‬ ‫‌‬ ‫ب اینا َر ‌م بعد ًا ولشو ‌ن کردن‌‪.‬‬ ‫تا اینک‌ه نوا ‌‬

‫ی از زندا ‌ن آمدید بریو ‌ن هنوز با اینها بودید؟ درست‌؟‬ ‫س ‪-‬گفتید وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫ب بود ‌م دیگه‌‪ .‬مث ً‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬ی‌ه دفع‌ه نواب‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ال خدم ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬ن‌ه مث ‌ل قبل‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫‌[مظفر] ذوالقدرو میفرست‌ه د ‌م خونۀ ما‪ .‬ذوالقدر همون‌ه ک‌ه عالء رو میزنه‌‪.‬‬

‫‪1‬‬

‫ب صفوی‌؟‬ ‫س ‪ -‬خود نوا ‌‬ ‫‌‬

‫گ زد‪.‬‬ ‫ب ب‌ه م ‌ن زن ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه خود نوا ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬چکار داشت‌؟‬ ‫‌‬

‫‪-1‬حسسنی عالء نخست‌وزیر ایران‪ ،‬یک روز قبل از عزیمت به بغداد برای امضای پیمان نظامی بغداد‪ ،‬دز ‪ ۲۵‬آبان‬ ‫‪ ۱۳۳۴‬در مراسم ترحیم سیدمصطفیکاشانی (فرزند آیت‌اللهکاشانی) مورد سوءقصد مظفر ذوالفقار قرار می‌گرید‬ ‫ویلگلوله به او اصابت نمی‌کند‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪69‬‬

‫ی با م ‌ن داش���ت‌‪ ،‬من ‌م اینور و اونور زد ‌م کارش���و وسیلۀ منوچهر پسر برادر ‌م راه‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه کار ‌‬ ‫‌‬

‫‌انداختم‌‪ .‬ای ‌ن تمو ‌م ش���د‪ .‬اونروز ذوالقدر مری‌ه تو مس���جد شا‌ه ک‌ه عالء رو بزنه‌‪ .‬ذوالقدر یه‌‬ ‫ش میخور‌ه ب‌ه کال‌ه عالء‪ ،‬ب‌ه خود عالء نمیخور‌ه و عالء نمیمریه‌‪.‬‬ ‫ک بود‪ .‬تری ‌‬ ‫دهاتی‌مس���ل ‌‬

‫ی راه‌‬ ‫ی و بساط ‌‬ ‫ت تیمور بختیار شد‌ه بود فرماندار نظامی‌‪ .‬میبین‌ه اینا هر روز ی‌ه آدمکش ‌‬ ‫اونوق ‌‬

‫ی نفر بودن‌‬ ‫میندازن‌‪ .‬میگه‌‪« :‬فدائیا ‌ن اسال ‌م هم‌ه رو بگریین‌!» همه‌شونو میگرین‌‪ ،‬در حدود س ‌‬ ‫دیگه‌‪ِ .‬‬ ‫ی برادرش‌‪1 .‬نواب‌مرد‬ ‫ی بود و ممد واحد ‌‬ ‫نی واحد ‌‬ ‫ب بود و او ‌ن سیدعبدالحس ‌‬ ‫خود نوا ‌‬

‫ی و مظفر ذوالقد َر ‌م بودن‌‪.‬‬ ‫ک بود‪ ،‬واحدی‌ا ‌م مرد شمارۀ دو‪ .‬خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫شمارۀ ی ‌‬ ‫ی تما ‌م شد‪.‬‬ ‫ف می‌کردیدک‌ه چ‌ه جور ‌‬ ‫س ‪ -‬داشتید تعری ‌‬ ‫‌‬

‫ض کن ‌م ک‌ه هم‌ه رو محاکمه‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه اینا رو میگرین‌‪ .‬میگری ‌ن و خالص‌ه خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ارتش‌‬ ‫س دادرس ‌‬ ‫ش یا رئی ‌‬ ‫نی آزمود‌ه ک‌ه دادستا ‌ن ارت ‌‬ ‫میکنن‌‪ .‬بعد ی‌ه روز دید ‌م ک‌ه تیمسار حس ‌‬

‫ی شما ب‌ه اینا پول‌‬ ‫ش نشستم‌‪.‬گفت‌‪« :‬جعفر ‌‬ ‫ش پیش ‌‬ ‫ب من‌‪ .‬رفت ‌م اونجا تو اتاق ‌‬ ‫بود‪ ،‬فرستاد عق ‌‬

‫دادی‌؟»گفتم‌‪« :‬نه‌!»گفت‌‪« :‬جا ‌ن م ‌ن پو ‌ل دادی‌؟»گفتم‌‪« :‬نه‌!»گفت‌؛ ِ‬ ‫«سر اعلیحضرت‌‬ ‫ی شد دادی‌؟»گفتم‌‪« :‬واال جریا ‌ن اینجوری‌‬ ‫ب‌ه اینا پو ‌ل دادی‌؟»گفتم‌‪« :‬آره‌‪».‬گفت‌‪« :‬چ ‌‬

‫ی داشنت‌‪ ،‬من ‌م خود ‌م نداشتم‌‪ .‬رفت ‌م از‬ ‫ی بگرین‌‪ ،‬ی‌ه کار ‌‬ ‫نت واس‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫شد‪ .‬اینا پو ‌ل میخواس ‌‬ ‫ای ‌ن و او ‌ن پو ‌ل گرفتم‌‪ .‬خالص‌ه آورد ‌م داد ‌م ب‌ه پسر برادر ‌م ک‌ه بد‌ه ب‌ه ذوالقدر‪ .‬پسر برادر من‌‬ ‫نت فراه ‌م کنن‌‪ .‬براشون‌‬ ‫نت میتونس ‌‬ ‫پولو داد ب‌ه او ‌ن و رفت‌‪ ».‬البت‌ه اینا اگ‌ه د‌ه میلیون ‌م پو ‌ل میخواس ‌‬

‫یل خودشو ‌ن قبو ‌ل نمیکردن‌‪.‬‬ ‫مشک ‌ل نبود و ‌‬

‫س داد‌ه بودم‌‪.‬‬ ‫ب ‪ 28‬مرداد امتحانمو پ ‌‬ ‫خالص‌ه هم‌ه رو گرفت‌ه بودن‌‪ ،‬موند‌ه بود ‌م من‌‪ .‬من ‌م ُخ ‌‬

‫ت باید ب‌ه م ‌ن مهلت‌‬ ‫تاز‌ه اونقدرا ‌م از ‪ 28‬مرداد نمیگذش���ت‌‪ .‬آزمود‌ه گفت‌‪« :‬س‌ه چار ساع ‌‬

‫ی ُخب‌‪ .‬پاشو برو‪ ».‬حاال رفته‌‬ ‫ت که‌‪« :‬خیل ‌‬ ‫ت اومد وگف ‌‬ ‫ت و بعد از س‌ه چار ساع ‌‬ ‫بدی‌‪ ».‬رف ‌‬

‫ی خالص‌ه ما رو آزاد کرد ‌ن اومدیم‬ ‫ی میشه‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫ت کن‌ه ببین‌ه وض ‌ع م ‌ن چ ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫بود با مقامات ‌‬

‫ی و ذوالقدرو میرب ‌ن تو میدون‌‬ ‫ی و واحد ‌‬ ‫ب صفو ‌‬ ‫ی و نوا ‌‬ ‫‌بریون‌‪ .‬بعد اینا میا ‌ن خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫ی تریبارونشو ‌ن میکنن‌‪.‬‬ ‫ی زره ‌‬ ‫لشکر دو ‌‬

‫نت بربن‬ ‫ی رو میخواس ‌‬ ‫ب صفو ‌‬ ‫ی نوا ‌‬ ‫ی از اعتقاد اینا ب‌ه ش���ما بگم‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫حاال میخوا ‌م ی‌ه چیز ‌‬

‫ش بودن‌‪ .‬بعد ِ‬ ‫ش خواهر‌ه میگه‌‪« :‬م ‌ن دوهزار تومن‌‬ ‫درگو ‌‬ ‫ط خواهر و مادر ‌‬ ‫ش کنن‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫‌تریبارون ‌‬

‫‪-1‬گفته می‌شودکه عبدالحسنی واحدی مرد مشارۀ دو را سپهبد حسنی آزموده با همکاری سرهنگ تیمور بختیار‬ ‫به ضربگلولهکشت‪ .‬برای آگاهی ر‪.‬ک‪ .‬بهکتاب «نهضت روانیون ایران»‪ ،‬علی دوانی‪ ،‬جلد دوم‪ ،‬صفحۀ ‪.۴۴۵‬‬


‫‪70‬‬

‫فدائیان اسالم‬

‫نت اعدامش‌کنن‌‪،‬‬ ‫ش بدین‌‪ ».‬تو اونموق ‌ع ک‌ه میخواس ‌‬ ‫ی گرفتم‌‪ ،‬بری ‌ن ای ‌ن پولو به ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫از آقا ‌‬ ‫ی همون‌ه ک‌ه اوالی‌‬ ‫ی طهماسب ‌‬ ‫ش تق ‌‬ ‫ش اومد‪ ،‬داش ‌‬ ‫ش بدین‌‪ .‬ک‌ه داش��� ‌‬ ‫میگ‌ه بری ‌ن پولشو به ‌‬

‫ی جعفری‬ ‫ش م ‌ن وگفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ش اومد پی ‌‬ ‫یل را‌ه مریفت‌! داش ‌‬ ‫خ صادق] خلخا ‌‬ ‫ب با [شی ‌‬ ‫انقال ‌‬

‫ی ب‌ه م ‌ن نداره‌‪ .‬حالل‌ه هم‌هش‌‪ .‬خدافظ‌‬ ‫چ بده ‌‬ ‫‌اومد ‌م ای ‌ن پولو تحوی ‌ل بدم‌!» گفتم‌‪« :‬نه‌‪ .‬هی ‌‬ ‫شما‪ ».‬این ‌م جریا ‌ن اونا‪.‬‬

‫س ‪ -‬از قرار شما با ِ‬ ‫ی نداشتید‪ .‬با طرز فکر و مرامشان‬ ‫ی فدائیا ‌ن اسال ‌م مسأله‌ا ‌‬ ‫خود اعضا ‌‬ ‫‌‬

‫‌چطور؟‬

‫ی میزدن‌‪ ،‬بل‌ه میزدن‌! ُخب‌‪،‬‬ ‫یل حساب ‌‬ ‫ی نبودن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی بد ‌‬ ‫ج ‪ -‬با خوداشو ‌ن نه‌‪ .‬فکر میکن ‌م آدما ‌‬ ‫‌‬ ‫ف بودم‌‪ ،‬مواف ‌ق نبودم‌‪.‬‬ ‫نی حا ‌ل با آدمکشی‌شو ‌ن زیاد مخال ‌‬ ‫در ع ‌‬

‫ی ب‌ه نظرتا ‌ن نمی‌آید؟‬ ‫س ‪ -‬راج ‌ع ب‌ه فدائیا ‌ن اسال ‌م چیز دیگر ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی بودند‪ ،‬درست‌؟‬ ‫ک گرو‌ه تروریست ‌‬ ‫س ‪ -‬آنها در واق ‌ع ی ‌‬ ‫‌‬

‫س نیمه‌لخت‬ ‫ش عک ‌‬ ‫ی ی‌ه دفع‌ه ی‌ه مجل‌ه رو ‌‬ ‫ب تکی‌ه داش�ت�ن‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونا بیش�ت�ر رو مذه ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه ب‌ه شا‌ه بگ‌ه «ای ‌ن چیه‬ ‫ب اونو ب‌ه م ‌ن داد بد ‌م ب‌ه سلیما ‌ن بهبود ‌‬ ‫ی نوا ‌‬ ‫‌انداخت‌ه بودن‌‪ ،‬آقا ‌‬ ‫ض مریسونم‌‪».‬‬ ‫‌میندازین‌؟» من ‌م برد ‌م داد ‌م ب‌ه بهبودی‌‪ .‬اون ‌م گفت‌‪« :‬باش‌ه ب‌ه عر ‌‬ ‫س ‪ -‬مگر آد ‌م نمی‌کشتند؟‬ ‫‌‬

‫ی ما توکار اینا‬ ‫ی نیفتاد‌ه بودن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ط آدمکش��� ‌‬ ‫ی ما با اینا بودی ‌م تو بس���ا ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ .‬آخ‌ه وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ش اومدی ‌م دنبا ‌ل کاشانی‌‪.‬‬ ‫بودیم‌‪ ،‬هنوز نیومد‌ه بودی ‌م تو کار کاشانی‌‪ .‬بعد ‌‬ ‫س ‪ -‬چطور شدک‌ه از فدائیا ‌ن اسال ‌م بریدید؟‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه چرا م ‌ن با فدائیا ‌ن بودم‌‪ ،‬بعد چرا اومد ‌م بریون‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬اینو شما باید بدون ‌‬ ‫‌‬

‫نی را میخواه ‌م بدانم‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬دقیق ًا‪ .‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو‪ ،‬بزن ‌ن بکشنش‌‪ 1.‬من‬ ‫نی فروهر‪ ،‬وزیر دارای ‌‬ ‫نت بر ‌ن مریزا غالمحس ‌‬ ‫ب میخواس ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه ش��� ‌‬ ‫‌‬

‫ک مح ‌ل ما‬ ‫ی دادم‌‪ .‬چو ‌ن او ‌ن نزدی ‌‬ ‫‌اوم���د ‌م و خالص‌ه فهمید ‌م و رفت ‌م ندا رو ب‌ه وزیر دارای��� ‌‬ ‫ش تو‬ ‫ت از ترس ‌‬ ‫ت باش‌‪ .‬ممکن‌ه اینا بزننت‌!» ای ‌ن شبا مریف ‌‬ ‫ب خود ‌‬ ‫مینشست‌‪.‬گفتم‌‪« :‬مواظ ‌‬ ‫‪ -1‬به مناسبت مخالفت رزم‌آرا و فروهر با ملی شدن صنعت نفت‪ ،‬روز ‪ ۸‬دی ماه ‪ ۱۳۲۹‬بر حسب دعوت آیت‌الله‬ ‫کاشانی میتینگ عظیمی با حضور چندهزار نفر در میدان بهارستان تشکیلگردید و ناطقنی هر دسته با احساسات‬ ‫شدید علیه اقدامات دولت و شرکت نفت سخرنانیکردند‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪71‬‬

‫ی دو توم ‌ن پونزه‌زار میداد‪.‬‬ ‫ق تو او ‌ن هتال میخوابید‪ ،‬تو او ‌ن مسافرخونه‌ها‪ .‬شب ‌‬ ‫خیابو ‌ن چراغ‌بر ‌‬

‫بعد از همونجاک‌ه فهمید ‌ن م ‌ن ی‌ه ُخرد‌ه با اینا چیز شدم‌‪ ،‬رابطه‌شونو با م ‌ن چیز کردن‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬محدود کردند یا قط ‌ع کردند؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬محدود کردن‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی کردید؟ هر چند آ ‌ن زما ‌ن فروهر دوستتا ‌ن بود یا بچ‌ه محلتان‌‪،‬‬ ‫س ‪ -‬فکر می‌کنید کار درست ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه خورد‌ه بودید‬ ‫یل شما خودتا ‌ن جزو فدائیا ‌ن اسال ‌م بودید‪ .‬ب‌ه گمان ‌م شما باید ب‌ه َق َسم ‌‬ ‫و ‌‬ ‫یل ک‌ه ب���‌ه آنها داد‌ه بودید پابند می‌ماندید‪ .‬آنها حتم ًا انتظار داش���تندک‌ه ب‌ه گروهتان‌‬ ‫ی���ا قو ‌‬

‫وفادار باش���ید و اگرگفتند ما می‌خواهی ‌م فال ‌ن آد ‌م را بکش���ی ‌م شما ه ‌م همراهشا ‌ن باشید و‬ ‫حمایتشان‌کنید‪.‬‬

‫ی ک‌ه مث ً‬ ‫ی محرمان‌ه بود‪ .‬با همدیگ‌ه صحبت‌‬ ‫نت خیل ‌‬ ‫ت میگرف ‌‬ ‫ال اینا ی‌ه وق ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه او ‌ن تصمیم ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه اونجا بود جزو همینا‪،‬‬ ‫ی از همو ‌ن رفقای ‌‬ ‫نت که‌! یک ‌‬ ‫میکردن‌‪ ،‬با م ‌ن ک‌ه در میو ‌ن نمیذاش ‌‬

‫ت دهنشو ‌ن جلو ما واز‬ ‫او ‌ن ب‌ه م ‌ن رسوندک‌ه فردا ممکن‌ه اینا بر ‌ن فروهرو بزنن‌‪ .‬ایناک‌ه هیچوق ‌‬ ‫ت با اینا هم‌قس ‌م نشد ‌م که‌!‬ ‫نمیشد! تاز‌ه م ‌ن ک‌ه هیچوق ‌‬

‫ب نمی‌آمدید؟‬ ‫ی آنها به‌حسا ‌‬ ‫ی هنوز برا ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نبودم‌‪ ،‬اونجا ‌م گفتم‌‪ .‬دوم ًا مث ً‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬او ً‬ ‫ال م ‌ن اال ‌ن با شما هستم‌‪،‬‬ ‫ال م ‌ن با اینا زیاد قاط ‌‬ ‫‌‬ ‫ی رو بکشم‌‪ ،‬مث ً‬ ‫ال میگم‌ها! ای ‌ن نشونۀ جوونمردیه‌‪ ،‬نشونۀ‬ ‫نی م ‌ن میخوا ‌م بر ‌م فالن ‌‬ ‫ش���ما میگ ‌‬ ‫انس���انیت‌آدم‌ه ک‌ه بر‌ه ب‌ه او ‌ن بگ‌ه ک‌ه میخوا ‌ن ُ‬ ‫ش ک‌ه بگ ‌ن م ‌ن به‌‬ ‫ی نیست ‌‬ ‫بکشنت‌‪ .‬ای ‌ن چیز ‌‬

‫یل شاید اینا همه‌‬ ‫ت هستم‌‪ ،‬صمیمی‌ا ‌م هستم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫اینا خیانت‌کردم‌‪ .‬درسته‌‪ ،‬م ‌ن اال ‌ن با اینا دوس ‌‬ ‫گناهکار باشن‌‪ ،‬همه‌شو ‌ن قات ‌ل باشن‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه ندونست‌ه رفت ‌م با اینا رفی ‌ق شدم‌‪ ،‬حاال اگ‌ه قراره‌‬ ‫ی کن ‌م بگم‌‪« :‬ای ‌ن کار غلطیه‌!» م ‌ن میگم‌‪.‬‬ ‫ی‌ه کاری‌انجا ‌م بدن‌‪ ،‬باید م ‌ن بشین ‌م کُالهمو قاض ‌‬ ‫یل است‌!‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬ای ‌ن ه ‌م استدال ‌‬ ‫‌‬

‫نت رزم‌آرا رو بکشن‌‪ ،‬اگ‌ه میدونس���تم‌‪ ،‬ب‌ه خدا ب‌ه رزم‌آرام‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن اگ‌ه میدونس���ت ‌م میخواس ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو آوردنش‌‪ ،‬این ‌م ی‌ه شاگرد نجار متعصب‬ ‫نت ای ‌ن خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫ع میدادم‌‪ .‬بعد اینا رف ‌‬ ‫‌اطال ‌‬ ‫ب مث ً‬ ‫ت منتظرته‌‪،‬‬ ‫ال پیغمرب تو بهش ‌‬ ‫ی امش ‌‬ ‫نت که‌‪« :‬تو اگ‌ه رزم‌آرا رو بزن ‌‬ ‫ش گف ‌‬ ‫‌بود‪ .‬آورد ‌ن به ‌‬ ‫نت تو‬ ‫ت ریخ ‌‬ ‫ب تُرب ‌‬ ‫ش کرد ‌ن ی���‌ه ُخرد‌ه آ ‌‬ ‫ی س���رت‌‪ ».‬ی‌ه کف ‌ن تن ‌‬ ‫ب میاد باال ‌‬ ‫علی‌بن‌ابی‌طال ‌‬

‫ی شد تو او ‌ن بازار‪ .‬باور‬ ‫ش وگفنت‌‪« :‬برو بزن‌!» بل‌ه اینجور ‌‬ ‫ش و ی‌ه هف‌تری ‌م داد ‌ن دست ‌‬ ‫حلق ‌‬


‫‪72‬‬

‫فدائیان اسالم‬

‫ی تو مس���جد شا‌ه مری‌ه رزم‌آرا رو با تری میزنه‌‪ ،‬هف‌‬ ‫کن‌! آخه‌ای ‌ن دژبانا ‌م بی‌بخار بودن‌‪ .‬وقت ‌‬

‫ت بلند نمیکنن‌‪ .‬یا اینا‬ ‫ش د‌ه تا از ای ‌ن دژبانا با مسلس��� ‌ل اونجا بودن‌‪ ،‬هیچکدومشو ‌ن دس ‌‬ ‫ه ‌‬

‫ی ک‌ه اینو‬ ‫ی نکنن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫چ کار ‌‬ ‫ع داد‌ه بود ‌ن هیچکدومشو ‌ن هی ‌‬ ‫نت یا بهشو ‌ن اطال ‌‬ ‫مأموریت‌داش ‌‬ ‫با تری میزنه‌‪ِ ،‬‬ ‫ش بزنه‌‪ .‬بعد‬ ‫کاردشو در میار‌ه چو ‌ن خیا ‌ل میکن‌ه نمرده‌‪ .‬میخواست‌ه دو تاکار َد ‌م به ‌‬ ‫ش مری‌ه تو بازار بزرگ‌‪ ،‬تو بازار زرگرا وامیس���‌ه رو چارپایه‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫میاد از همونجا پیاد‌ه یوا ‌‬

‫ی میکنه‌‪ ،‬تاز‌ه اونجا میگرینش‌‪.‬‬ ‫‌سخرنان ‌‬

‫ی الزمش‌‬ ‫ی بازجوی ‌‬ ‫ت نبایدکشت‌ه شود‪ ،‬چو ‌ن برا ‌‬ ‫ت ک‌ه تروریس ‌‬ ‫س ای ‌ن اس ‌‬ ‫ش پلی ‌‬ ‫س ‪-‬گویا رو ‌‬ ‫‌‬

‫دارند و اگرکشت‌ه شود دیگر ِ‬ ‫خ راگری نخواهند آورد‪.‬‬ ‫سر ن ‌‬ ‫ب ُ‬ ‫ش که‌؟! چرا نگرفتنش‌؟موضوع‌‬ ‫نت بر ‌ن بگرین ‌‬ ‫ش بود میتونس ‌‬ ‫نکشن‌‪ .‬اینهم‌ه آد ‌م دور ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ی فکر میکن‌ه میگ‌ه ِ‬ ‫ت داشنت‌!‬ ‫خود اینا ‌م گویا دس ‌‬ ‫همینه‌‪ .‬آد ‌م هر چ ‌‬ ‫س شما تا آ ‌ن موق ‌ع با فدائیا ‌ن اسال ‌م بودید‪ ،‬بعد از آنها جدا شدید؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودم‌‪.‬‬ ‫ف آدمکش ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪ ،‬به ‌م زدم‌‪ .‬ازکاراشو ‌ن خوش ‌م نیومد دیگه‌‪ .‬م ‌ن مخال ‌‬ ‫‌‬

‫ب بشناسید؟‬ ‫ی از اینها را خو ‌‬ ‫یل باید تعداد زیاد ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ً‬ ‫ی رو با ت�ی�ر زد‪ ،‬اال ‌ن وکی ‌ل مجل ‌‬ ‫س‬ ‫ی ک‌ه فاطم ‌‬ ‫مث�ل�ا همو ‌ن [مهدی] عبد خدای ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل���ه‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫ی جزو همو ‌ن گرو‌ه اولیۀ فدائیا ‌ن اسال ‌م بودن‌‪ .‬اینا رو که‌‬ ‫ب صفو ‌‬ ‫ایناست‌‪ .‬اینا هم‌ه مث ‌ل نوا ‌‬

‫ی پیداشو ‌ن شد‪ .‬اینا‬ ‫ب صفو ‌‬ ‫ب بعد ًا پیداشو ‌ن شد‪ ،‬بعد از نوا ‌‬ ‫ی اال ‌ن سرکارن‌‪ ،‬اینا به‌حسا ‌‬ ‫میبین ‌‬

‫ی بره‌‬ ‫س وایس ‌ن تا [محمد] بخارای ‌‬ ‫ی مجل ‌‬ ‫نت ی‌ه جا ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ی بود ‌ن ک‌ه هرکدو ‌م مأموری ‌‬ ‫ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ی شمارۀ ‪ 5/2‬و ‪)5/3‬‬ ‫ی منصورو بکشه‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫حسنعل ‌‬

‫ی یادتا ‌ن هست‌؟‬ ‫نی هژیر چ‌ه می‌دانید؟ چیز ‌‬ ‫س ‪ -‬از ترور عبدالحس ‌‬ ‫‌‬

‫ی یاد ‌م افتاد‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬حاالک‌ه اس ‌م هژیرو آوردی ‌ن ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه چیزی‌؟‬ ‫‌‬

‫نت توکاخ‌گلستان‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬چو ‌ن فدائیا ‌ن اسال ‌م زما ‌ن هژیر بود ‌ن دیگه‌‪ .‬عاشورا ک‌ه میشد‪ ،‬مرد ‌م مریف ‌‬ ‫‌‬ ‫نت اونجا‪ .‬بعد اینا‬ ‫ظ میکردن‌‪ .‬دسته‌ها میومد ‌ن مریف ‌‬ ‫ظهر ک‌ه میش���د واعظا میومد ‌ن اونجا وع ‌‬ ‫ی مسجد سپهساالر‪ .‬بعد ظهر عاشوراک‌ه میشد‪ ،‬هژیر وزیر دربار‬ ‫نت تو ‌‬ ‫دیگ‌ه عاشورا روگذاش ‌‬ ‫ق شال‌‬ ‫ف شا‌ه ی‌ه طا ‌‬ ‫ی ک‌ه میومد رد بش���ه‌‪ ،‬از طر ‌‬ ‫ق ش���ا ‌ل میاورد و هر عالمت ‌‬ ‫میومد اونجا طا ‌‬ ‫ی داشته‌‬ ‫ف شا‌ه یه‌چیز ‌‬ ‫ت از طر ‌‬ ‫ت گرد ‌ن عالمت‌‪ .‬دیگ‌ه مرد ‌م تهران ‌م ک‌ه دلشو ‌ن میخواس ‌‬ ‫مینداخ ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪73‬‬

‫باشن‌‪ ،‬هم‌ه ای ‌ن دسته‌ها رو را‌ه مینداخنت‌‪ ،‬حسابی‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی میشد‪ .‬همون‌روز [‪ 13‬آبان‌‬ ‫ال قیامت ‌‬ ‫ی مذهبی‌دار و دستۀ امامی‌‬ ‫نی بچه‌ها ‌‬ ‫ت نی ‌م بعدازظهر اونوقتا بودک‌ه هم ‌‬ ‫‪ ]1328‬تقریب ًا ساع ‌‬ ‫پ ترکید‪ ،‬المپ‌‬ ‫ی الم ‌‬ ‫ی نفهم‌ه یهوگفنت‌‪« :‬آ ‌‬ ‫ب یادمه‌‪ ،‬واس‌ه اینک‌ه کس ‌‬ ‫هژیرو با تری میزنن‌‪ .‬خو ‌‬

‫ش بریون‌‬ ‫ی میربن ‌‬ ‫ی طور ‌‬ ‫ی خالص‌ه میا ‌ن بریو ‌ن و هژیرو از در اونور ‌‬ ‫پ ترکید‪ ».‬هیچ ‌‬ ‫ترکید‪ ،‬الم ‌‬ ‫ش تو درشک‌ه و میرب ‌ن دکرت‪.‬‬ ‫ی نمیفهمه‌‪ .‬میشونن ‌‬ ‫ک‌ه سر و صداشو هیشک ‌‬

‫ی شما دیدیدک‌ه هژیر را زدند؟‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی روک‌ه ِ‬ ‫ش که‌! از زندا ‌ن اومد بریون‌‪.‬‬ ‫ی نکشتن ‌‬ ‫سر قت ‌ل کسرو ‌‬ ‫نی امام ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬آخ‌ه سیدحس ‌‬ ‫‌‬

‫ِ‬ ‫ش م ‌ن نفهمیدم‌‪ ،‬سر‬ ‫سر قت ‌ل هژیرکش���تنش‌‪ .‬بل‌ه همو ‌ن موق ‌ع م ‌ن تو او ‌ن مسجد بودم‌‪ .‬منتها ‌‬ ‫پ ترکید‪ .‬اص ً‬ ‫ی منرب‬ ‫ال م ‌ن همیش���‌ه مریفت ‌م اونجا تو او ‌ن مس���جد‪ ،‬پا ‌‬ ‫و صدا میکرد ‌ن ک‌ه الم ‌‬ ‫ت میفرستادم‌‪ ،‬ای ‌ن و اونو اینور اونور میکردم‌‪.‬‬ ‫وامیساد ‌م داد میزدم‌‪ ،‬صلوا ‌‬


‫‪74‬‬

‫س شمارۀ ‪5/1‬‬ ‫عک ‌‬

‫فدائیان اسالم‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪5/2‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪75‬‬


‫‪76‬‬

‫س شمارۀ ‪5/3‬‬ ‫عک ‌‬

‫فدائیان اسالم‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪77‬‬

‫آیت‌الله کاشانی‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬موق ‌ع برگرداند ‌ن جنازۀ رضاش���ا‌ه کجا بودید؟ رفتید اس���تقبا ‌ل جنازۀ‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ب‌ه استقبا ‌ل جناز‌ه نرود‪.‬‬ ‫رضاشاه‌؟ شنید ‌م روحانیو ‌ن تحری ‌م کرد‌ه بودند وگفت‌ه بودندکس ‌‬

‫ی سیاسی‌‬ ‫ط سری وایساد‌ه بود ‌م تماشا میکردم‌‪ .‬چو ‌ن اونموق ‌ع زیاد دنبا ‌ل کارا ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن تو خ ‌‬ ‫‌‬

‫ت تو‬ ‫ت یادمه‌‪ ...‬ن‌ه اونوق ‌‬ ‫ش رضاشا‌ه رو آورد ‌ن تهرا ‌ن درس ‌‬ ‫و اینا نبودم‌‪ .‬اتفاق ًا اونموق ‌ع ک‌ه نع ‌‬ ‫او ‌ن بساطا نبودم‌‪ .‬هنوز نیفتاد‌ه بود ‌م تو ای ‌ن کارا‪.‬‬

‫ت سا ‌ل ‪ 1329‬بود!‬ ‫س ‪ -‬چرا آقا‪ ،‬تو ای ‌ن کارها افتاد‌ه بودید‪ 17 .‬اردیبهش ‌‬ ‫‌‬ ‫ب خوندی‌ها‪ ،‬خانوم‌!‬ ‫ج ‪ -‬درسته‌‪ ...‬درسته‌‪ ،‬مشقتو خو ‌‬ ‫‌‬

‫ی با او آشنا شدید و چگون‌ه جزو‬ ‫ط با آیت‌الله کاشانی‌‪ ،‬شما ک ‌‬ ‫س ‪ -‬چار‌ه نیست‌‪ .‬در ارتبا ‌‬ ‫‌‬

‫ف کنید‪.‬‬ ‫ی شدید؟ ای ‌ن را برایما ‌ن تعری ‌‬ ‫پریوا ‌ن آیت‌اللهکاشان ‌‬

‫ب توکار مبارز‌ه باکمونیستا بودیم‌‪ .‬البت‌ه گفت ‌م م ‌ن اون‬ ‫ی ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال همو ‌ن موقع‌های ‌‬ ‫‌‬ ‫ق و اینا اص ً‬ ‫ب با توده‌ایا او ‌ن کارا‬ ‫ال نبودم‌‪ .‬او ‌ن او ‌ل ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫ی و مصد ‌‬ ‫‌اوال تو دور کاشان ‌‬ ‫نی مکی‌‬ ‫نی مکی‌‪ .‬حس ‌‬ ‫ش سر وکارمو ‌ن کشید ب‌ه حس ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫روکردی ‌م و روزنامه‌ها ‌م نوشنت‌‪ ،‬یوا ‌‬ ‫ی از الهه‌‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫ش مریفتی ‌م و میومدیم‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫تو مح ‌ل ما‪ ،‬تو خیابو ‌ن ارامن‌ه مینشست‌‪ .‬ما ‌م خون‌ه ‌‬ ‫ش کردی ‌م و ِ‬ ‫چقد راهو پیاد‌ه سر دست‌آوردیمش‌‪ 1.‬اون‌‬ ‫ت تو فرودگا‌ه مهرآباد اینو بلند ‌‬ ‫برگش ‌‬ ‫ش کردی ‌م ‪.‬آخ‌ه تو مح ‌ل وکیل‌‬ ‫ب ماکمک ‌‬ ‫ت ‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫س بش‌ه تو انتخابا ‌‬ ‫ت وکی ‌ل مجل ‌‬ ‫ک‌ه می‌خواس ‌‬

‫ش میکردن‌‪.‬‬ ‫شد‌ه بود و مردم ‌م کمک ‌‬

‫‪ -1‬نقل از روزنامۀکیهان‪ ۱۶ ،‬آذر ‪ ،۱۳۳۱‬صفحۀ ‪« :۴‬سیدحسنی مکی نمایندۀ مجلس شورای ملی و رهرب جبهۀ‬ ‫ملیکه به دعوت بانک بنی‌المللی توس���عه و ترمیم عازم امریکا شده بود به تهران بازگشت و مورد استقبال قرار‬ ‫گرفت‪».‬‬


‫‪78‬‬

‫آیت‌اللهکاشانی‌‬

‫ی کردید؟‬ ‫ت مک ‌‬ ‫ی انتخابا ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫س ‪ -‬شما چ‌ه کمک ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬هم‌ه جور‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ش را بگویید‪.‬‬ ‫ک جور ‌‬ ‫ال ی ‌‬ ‫‌‬

‫س جمع‌میکردیم‌‬ ‫ی بد ‌ن دیگه‌‪ 1.‬بچه‌ها رو با اتوبو ‌‬ ‫ب مریفتی ‌م مردمو جم ‌ع میکردی ‌م رأ ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشنت‌‪ .‬ای ‌ن بودک‌ه ما‬ ‫ی رو هم‌ه دوس ‌‬ ‫نی مک ‌‬ ‫ی بودک‌ه حس ‌‬ ‫ی بدن‌‪ .‬آخ‌ه ی‌ه جور ‌‬ ‫میاوردی ‌م رأ ‌‬

‫ی ک‌ه بعد مایواش‌‬ ‫ی عصرها مریفتی ‌م خونۀکاشان ‌‬ ‫نی مک ‌‬ ‫ت و اومد داشتیم‌‪ .‬با حس ‌‬ ‫ش رف ‌‬ ‫باها ‌‬

‫ی شدیم‌‪.‬‬ ‫ت کاشان ‌‬ ‫ت و سخ ‌‬ ‫ش دیگ‌ه مرید و طرفدار سف ‌‬ ‫یوا ‌‬

‫ت ک‌ه همیشه‌‬ ‫ی بودید‪ ،‬منظورتا ‌ن اینس ‌‬ ‫ی می‌گویید طرفدار آیت‌اللهکاش���ان ‌‬ ‫س ‪ -‬ش���ما وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ش می‌رفتید؟‬ ‫ش یا ب‌ه خانه‌ا ‌‬ ‫به‌دیدن ‌‬

‫ی ه ‌م [ابوالحسن‌] حائری‌زاده‌‪ ،‬هم‬ ‫س قنات‌آباد ‌‬ ‫ش شم ‌‬ ‫ج ‪ -‬مرتب‌! ه ‌م خونۀ او ‌ن و ه ‌م پی ‌‬ ‫‌‬

‫ی میزدم‌‪.‬‬ ‫ی [کرمانی‌] ی‌ه سر ‌‬ ‫ش مظفر بقای ‌‬ ‫ی وقتا ‌م پی ‌‬ ‫ش اینا زیاد مریفتم‌‪.‬گاه ‌‬ ‫نی مکی‌‪ ،‬پی ‌‬ ‫‌حس ‌‬ ‫ی میشدی ‌م دیگه‌‪.‬‬ ‫نی جور تو اینا قاط ‌‬ ‫ش اینا‪ ،‬مریفتی ‌م هم ‌‬ ‫ما خود به‌خود مریفتی ‌م پی ‌‬

‫ی جلس‌ه داشتند می‌رفتید آنجا می‌نشستید؟‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬همنی‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت آنها ب‌ه شما می‌گفتند چکار بکن‌‪ ،‬چکار نکن‌؟‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫ی هم‌ه میکرد ‌ن ما ‌م مریفتی ‌م و میکردیم‌‪.‬‬ ‫ف بک ‌ن نک ‌ن نبود‪ .‬باالخر‌ه هرکار ‌‬ ‫چ ح���ر ‌‬ ‫ج ‪ -‬هی ‌‬ ‫‌‬ ‫ق و با‬ ‫ش دیگ‌ه با مصد ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ی ک‌ه مریفتی ‌م یوا ‌‬ ‫ش کاش���ان ‌‬ ‫ب پی ‌‬ ‫نی کارا رو میکردیم‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫هم ‌‬

‫ب طومار‬ ‫ق و با اینا دیگ‌ه رابط‌ه پیداکردی ‌م و رفتی ‌م تو اینا‪ .‬مریفتی ‌م به‌حسا ‌‬ ‫ی مصد ‌‬ ‫دور و وریا ‌‬ ‫ت من‬ ‫ت میکشیدیم‌‪ .‬ای ‌ن بود تا اینک‌ه م ‌ن ی‌ه وق ‌‬ ‫ی زحم ‌‬ ‫ت میکردی ‌م و از اینکارا‪ .‬خیل ‌‬ ‫درس��� ‌‬

‫‌زندا ‌ن بودم‌‪...‬‬

‫س ‪ -‬ای ‌ن دفع‌ه چرا زندا ‌ن بودید؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬دیگ‌ه بودی ‌م دیگه‌!‬ ‫‌‬

‫ت چرا؟‬ ‫س ‪ -‬یادتا ‌ن نیس ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ -1‬انتخابات مجلس ش���انزدهم در مهرماه ‪ ۱۳۲۸‬انجام ش���د و در ‪ ۳‬آبان همان سال شمارش آراء انجامگردید‪.‬‬ ‫روزنامۀ باخرتشمارۀ ‪ ،۷۴‬سال ‪ ۳ ،۱۴‬آبان ‪ ۱۳۲۸‬در مقالء «آخرین پردۀ کمدی انتخابات‪ /‬چاقوکش‌ها در اطراف‬ ‫صندوق‌ها چکار دارند؟» از حضور شعبان بی‌مُ خ و حسنی رمضان‌یخی در محل شمارش آراء خرب می‌دهد‪ .‬برای‬ ‫خواندن منتکامل مقاله ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ ۲‬صص ‪.۳۹۴-۳۹۳‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪79‬‬

‫ط با مبارز‌ه با توده‌ایا بود‪.‬‬ ‫یل حتم ًا در ارتبا ‌‬ ‫تو ‌‬ ‫ج ‪ -‬دقیق ًا یاد ‌م نیس ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ب‌ه شا‌ه منح ‌ل نشد؟‬ ‫ب تود‌ه بعد از تریانداز ‌‬ ‫س ‪ -‬مگر حز ‌‬ ‫‌‬

‫ی و مصدق‌‬ ‫ی ازکاشان ‌‬ ‫یل اوناک‌ه فعالیتش���و ‌ن رو قط ‌ع نکرد ‌ن که‌! ما ب‌ه طرفدار ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫باهاشو ‌ن مبارز‌ه میکردیم‌‪.‬‬

‫ی تبعید شد‪ 1.‬درست‌؟ وضع‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از سوءقصد ب‌ه شا‌ه در ‪ 15‬بهم ‌ن ‪ ،1327‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫شما چطور بود؟‬

‫ج ‪ -‬نمیدونم‌‪ ،‬یاد ‌م نمیاد‪ 2.‬بعد شنفت ‌م ک‌ه شا‌ه رو زدن‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه م ‌ن زندا ‌ن بودم‌‪...‬‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬داشتید می‌گفتید‪« :‬ی‌ه وق ‌‬ ‫‌‬

‫ی تبعیده‌‪.‬‬ ‫نت کاشان ‌‬ ‫ج ‪... -‬بل‌ه از زندا ‌ن ک‌ه اومد ‌م بریو ‌ن گف ‌‬ ‫‌‬

‫چ دنبالۀ ای ‌ن قضایا را نمی‌گرفتید ببینید بریو ‌ن چه‌‬ ‫ی زندا ‌ن بودید‪ ،‬هی ‌‬ ‫ی ک‌ه تو ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن مدت ‌‬ ‫‌‬

‫ع چطور است‌؟‬ ‫خرب است‌؟ اوضا ‌‬

‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگه‌‪ .‬ما حالیمو ‌ن نبود اص ً‬ ‫ق کار خودمو ‌ن بودیم‌‪.‬‬ ‫ال‪ ،‬غر ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬بعدک‌ه آمدید بریو ‌ن چطور؟ بیشرت چ‌ه می‌کردید؟‬ ‫‌‬

‫نی که‌‪ ،‬م ‌ن سیاستمدار اون‬ ‫س شمارۀ ‪ )6/1‬آخ‌ه میدون ‌‬ ‫ش بودم‌‪( .‬عک ‌‬ ‫ج ‪ -‬بیش�ت�ر دنبا ‌ل ورز ‌‬ ‫‌‬

‫ی میگم‌؟‬ ‫نی چ ‌‬ ‫ی نبود ‌م که‌‪...‬میدون ‌‬ ‫‌ریخت ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌فهمم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ف نمیزنم‌‪ ،‬این‌ه ک‌ه ما اومدی ‌م بریون‌‪ ،‬دیدیم‌کاشانی‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ف دلمو میزن ‌م دیگه‌‪ .‬بیخود ‌‬ ‫ج ‪ -‬حر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میخواد از تبعید برگرده‌‪ .‬ای ‌ن شدک‌ه ما رفتیم‌‬ ‫نت کاشان ‌‬ ‫ش گف ‌‬ ‫ت دیگ‌ه ‌‬ ‫تبعیده‌‪ .‬بعد از چند وق ‌‬ ‫ی رو بیاریمش‌‪.‬‬ ‫ت کردی ‌م کاشان ‌‬ ‫ت درس ‌‬ ‫ی و اومدی ‌م تشکیال ‌‬ ‫خونۀکاشان ‌‬

‫‪ ۱۵ -1‬بهمن ماه ‪ ۱۳۲۷‬ناصر فخرآرایی جلو دانشکدۀ حقوق به محمدرضا شاه پهلوی تریاندازی می‌کند‪ ۱۷ .‬بهمن‬ ‫همان سال سیدابوالقاسمکاشانی به خرم‌آباد تبعید می‌شود‪.‬‬ ‫‪ -2‬به هنگام مصاحبه و خاطره‌گویی‪ ،‬چند بار جعفری رویدادی را به یاد نمی‌آورد‪ .‬یافنت برخی از آنها با مراجعه‬ ‫بهکتب و اسناد ممکن شد‪ ،‬ویل یکی دو مورد روشن نگردید‪.‬از جمله مدت و دلیل زندان بودن این بار او با توجه‬ ‫به منت مقالۀ‌کیهان ‪ ۲۸‬مرداد ‪( ۱۳۶۹‬پیوست شمارۀ ‪ )۱‬و تاریخ رویدادهای مندرج در آن‪ ،‬شعبان جعفری هنگام‬ ‫سوءقصد به شاه در الهیجان به‌سر می‌برده است‪ .‬مدتی از دوران تبعید آیت‌اللهکاشانی را نیز کماکان در الهیجان‬ ‫بوده است‪ .‬شاید چون از این دو رویداد خاطره‌ای ندارد‪ ،‬تصور می‌کند در زندان بوده است‪ .‬اگر این فرض را نیز‬ ‫درست بدانیم‪ ،‬زمان آن بایدکوتاه باشد‪ .‬با توجه به تاریخ شکایتی که در الهیجان از او شده است (‪ ۷‬تری ‪)۱۳۲۸‬‬ ‫آشکار است که دستکم تا این تاریخ در الهیجان زندگی می‌کرده است‪ .‬نخستنی خربی که از فعالیت‌های او در‬ ‫تهران خوانده می‌شود مربوط به ‪ ۸‬آبان ‪۱۳۲۸‬و مندرج در روزنامۀ باخرت امروز است‪.‬‬


‫‪80‬‬

‫آیت‌اللهکاشانی‌‬

‫ف کنید‪ 1.‬شنید ‌م او را عصبانی‌کردید‪،‬‬ ‫ی را تعری ‌‬ ‫ی آ ‌ن روز ورود آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال ماجرا ‌‬ ‫‌‬

‫ت است‌؟‬ ‫درس ‌‬

‫ب میگم‌‪.‬‬ ‫ت داری ‌ن بگ ‌م ُخ ‌‬ ‫نی حقیقته‌‪ .‬حاال دوس��� ‌‬ ‫ک نیس���ت‌‪ ،‬ع ‌‬ ‫نی ای ‌ن جو ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال میدون ‌‬ ‫‌‬ ‫ت بیاد‬ ‫ی ک‌ه میخواس ‌‬ ‫ی تبعید بود ب‌ه لبنان‌‪ .‬روز ‌‬ ‫نی خمین ‌‬ ‫برای‌شما جالبه‌‪ :‬کاشانی‌ا ‌م مث ‌ل هم ‌‬

‫ی دار‌ه میاد‪ .‬خانو ‌م ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬از د ِ‌م فرودگا ِ‌ه مهرآبادک‌ه ساب ‌ق سرآسیاب‌‬ ‫اعالم‌کرد ‌ن کاشان ‌‬

‫ی آورد‌ه بودن‌‪،‬‬ ‫ی قربون ‌‬ ‫ی شرت برا ‌‬ ‫ت زد‌ه بودن‌‪.‬گاو وگوسفند و تا حت ‌‬ ‫ش طاق‌نصر ‌‬ ‫بود تا خون‌ه ‌‬

‫نی این‌‬ ‫ت ماش ِ‌‬ ‫ب یوقور بود ‌م دیگه‌‪ ،‬از د ِ‌م فرودگا‌ه مهرآباد پُش��� ‌‬ ‫ت ُخ ‌‬ ‫به‌جو ‌ن ش���ما‪ .‬من ‌م اونوق ‌‬

‫ش وحاال‬ ‫همینجور لوک‌ه میدوید ‌م ک‌ه مرد ‌م حمل‌ه نکنن‌‪ ،‬مردمو میزد ‌م عقب‌‪ .‬تا رسیدی ‌م د ِ‌م خون‌ه ‌‬ ‫در فرودگا‌ه مهرآباد تا تو ِ‬ ‫ای ‌ن جمعیت‌‪ ،‬از ِ‬ ‫ی خواست‌‬ ‫خود پامنار همینجور دو پُشت‌ه وایسادن‌‪.‬وقت ‌‬ ‫ی مردمو ردکن‌!»گفت‌‪:‬‬ ‫ت «جعفر ‌‬ ‫ت پیاد‌ه بشه‌‪.‬گف ‌‬ ‫پیاد‌ه بش���‌ه مرد ‌م هجو ‌م آوردن‌‪ ،‬نمیتونس ‌‬ ‫«اینا رو بز ‌ن کنار نمیتون ‌م پیاد‌ه بشم‌!» من ‌م خانو ‌م از د ِ‌م فرودگا‌ه مهرآباد تا پامنار‪--‬میدوننی‌‬

‫گ‬ ‫چ حالی ‌م نبود‪ ،‬من ِ‌‬ ‫کجاست‌؟ سرچشمه‌‪ --‬همینجور دوید‌ه بودم‌‪ ،‬ب‌ه قرآن‌‪ .‬خست‌ه و مرد‌ه هی ‌‬ ‫ی داد میزن ‌م مرد ‌م نمری ‌ن کنار‪.‬‬ ‫ی گفت‌‪« :‬مردمو رد کن‌‪ ».‬من ‌م حاال ه ‌‬ ‫گ بودم‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫من ‌‬ ‫س م ‌ن هیچی‌‪ ،‬ای ‌ن ِ‬ ‫سید‬ ‫ی چارپای‌ه گفتیم‌‪« :‬ایهاالنا ‌‬ ‫ب شد‌ه بود‪ .‬رفتی ‌م باال ‌‬ ‫ب اعصاب ‌م خرا ‌‬ ‫ُخ ‌‬ ‫خوارک‌‪ ...‬رو ل‌ه کردین‌!»‬

‫ی ل ‌ق بود‪.‬‬ ‫ش خیل ‌‬ ‫تاگفتی ‌م «س���ید رو ِل‌ه کردین‌»‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن بچ‌هم‌‪ ،‬آقام‌‪ ،‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬دهن ‌‬ ‫ی کرد‪« :‬خوارک‌‪ ...‬خودتی‌! ‪ ...‬پدرسوخته‌!»‬ ‫همچ ‌‬

‫س ‪ -‬آیت‌اللهکاشانی‌؟‬ ‫‌‬

‫ش بدده ‌ن بود!‬ ‫ی خدا بیامرزد ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫ح بیای ‌م منز ‌ل آقا‪.‬‬ ‫ت تو‪ .‬ما ‌م رفتی ‌م ک‌ه فردا صب ‌‬ ‫ش رف ‌‬ ‫ی ما فرستادیم ‌‬ ‫ت تو‪ ،‬یعن ‌‬ ‫ج ‪ -‬خالص‌ه رف ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود و او ‌ن اسکندر امریی‌‪ .‬درست‌‬ ‫س کاووس ‌‬ ‫ب بود و عبا ‌‬ ‫محمود مس���گر بود و حس ‌ن عر ‌‬

‫یادمه‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن بچ‌هم‌‪ ،‬مث ‌ل اینک‌ه حاال جلو چشَ مه‌‪ :‬چند تا از ای ‌ن بر و بچه‌ها دنبا ‌ل ما بودن‌‪.‬فردا‬ ‫نت و ب‌ه آقاگفنت‌که‌‪:‬‬ ‫ش گفتی ‌م بری ‌م خونۀکاشانی‌‪ .‬ما ‌م از هم‌ه جا بیخرب‪ .‬حاال اینا نشس ‌‬ ‫صبح ‌‬ ‫ش داد‌ه و حاال ‌م امروز ‌م اومد‌ه اینجا شما رو ُ‬ ‫بکشه‌‪ ».‬ما رفتیم‌تو‬ ‫«آره‌‪ ،‬ای ‌ن دیروز ب‌ه شما فح ‌‬ ‫‪ -1‬آیت‌الله سیدابوالقاسم کاشانی ‪ ۲۰‬خرداد ‪ ۱۳۲۹‬از تبعید به تهران بر می‌گردد‪ .‬هواپیما ساعت ‪ ۵‬بعدازظهر به‬ ‫زمنی می‌نشیند و اتومبیل حاملکاشانی ساعت ‪ ۸:۳۰‬شب به منزل می‌رسد‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪81‬‬

‫ع ی‌ه جور دیگه‌ست‌‪.‬گفتم‌‪« :‬آقا سالم‌‪ ».‬سرشو اینجوری‌کرد‬ ‫خون‌ه سال ‌م کردیم‌‪ .‬دیدی ‌م اوضا ‌‬ ‫ش و اینا اومد ‌ن دور و‬ ‫ف نزد‪ .‬ما ‌م نشس���تیم‌‪ .‬او ‌ن س���یدممد پسر ‌‬ ‫[برگرداند] و بی‌جواب‌‪ ،‬حر ‌‬

‫ی نمیگم‌‪ .‬پامنار‬ ‫ی وض ‌ع بدجوریه‌‪ .‬ب‌ه جو ‌ن ش���ما اینو ک‌ه میگ ‌م بیخود ‌‬ ‫ورش‌‪ .‬ما دیدی ‌م خیل ‌‬

‫نی ایشاال؟»گفت‌‪« :‬خف‌ه شو‬ ‫دکونا رو هم‌ه بست‌ه بودن‌‪ .‬ماگفتیم‌‪« :‬آقا حا ‌ل شما خوبه‌؟ سالمت ‌‬ ‫پدرسوخته‌!» حاال نگو م ‌ن ک‌ه دیروز اونجا مث ً‬ ‫ی از دهنم‌‬ ‫الگفت‌ه بود ‌م آقا رو فالن‌‪ ...‬ی‌ه چیز ‌‬

‫ی ب‌ه آقا دیروز؟»گفتم‌‪:‬‬ ‫ی گفت ‌‬ ‫ت شده‌! سیدممد اومدگفت‌‪« :‬چ‌ه مزخرف ‌‬ ‫پریده‌‪ ...‬ای ‌ن ناراح ‌‬

‫ت دارم‌‪ .‬مدتی‌ه دنبا ‌ل ایشو ‌ن هستم‌‪ .‬چقدر باالی‌‬ ‫ی نوکر آقام‌‪ .‬م ‌ن آقا رو دوس ‌‬ ‫«بابا م ‌ن ک‌ه میدون ‌‬

‫ی نگفتم‌‪ ...‬خست‌ه بودم‌!» هیچی‌‪ ،‬خانو ‌م درد سرتون‌ندم‌‪ ،‬روز‬ ‫ایشو ‌ن مبارز‌ه کردم‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه چیز ‌‬

‫نت ِ‬ ‫نت ِ‬ ‫سر ما‪ .‬با اینا بز ‌ن بزن‌کردیم‌‪ .‬من ‌م اونوقت‌‬ ‫ی ریخ ‌‬ ‫سر ما‪ .‬او ‌ل تو خون‌ه ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫بد نبینی‌‪ ،‬ریخ ‌‬

‫ی من‌‪ .‬از اینجا تا اینجا‪[ .‬از سر زانو‬ ‫یوقور بودم‌‪ .‬تاکارمو ‌ن کشید تو پامنار‪ .‬ی‌ه گز ‌ن زد ‌ن تو پا ‌‬

‫تاکشالۀ را ‌ن را نشا ‌ن می‌دهد]‬ ‫س ‪ -‬باگزن‌؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬باگز ِ‌ن کفاشی‌‪ .‬او ِ‌ن تنهاک‌ه نبود! ی‌ه گزن ‌م زد ‌ن تو دستم‌‪ ،‬ی‌ه درفش ‌م فروکرد ‌ن توی‌‬ ‫‌‬ ‫ی ُ‬ ‫ی و هر‬ ‫خ نونوای ‌‬ ‫میکشه‌‪ .‬خالص‌ه با سی ‌‬ ‫ش فور ‌‬ ‫سفید رون ‌م ک‌ه از هم‌ه زخماکاری‌تر بود‪ .‬درف ‌‬

‫ی دستشو ‌ن رسید‌ه بود اومد‌ه بودن‌‪ .‬نونوا مغازه‌شو و ‌ل کرد‌ه بود‪،‬کشکی‌ه مغازه‌شو ول‌کرده‌‬ ‫چ‌‬ ‫بود‪ .‬هم‌ه میزدن‌!‬

‫س ‪ -‬شماک‌ه از فرودگا‌ه تا آنجا دوید‌ه بودید‪ ،‬ای ‌ن مزد دستتا ‌ن بود؟‬ ‫‌‬ ‫نت ای ‌ن اومد‌ه آقا رو ُ‬ ‫ی نگفتم‌!» من‌‬ ‫ی میگم‌‪« :‬م ‌ن ک‌ه چیز ‌‬ ‫بکش���ه‌‪ .‬بابا حاال ه ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه گف ‌‬ ‫‌‬

‫ی نمیدونستم‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬خانوم‬ ‫ی گفت ‌م ک‌ه اینا اینکارا رو میکنن‌‪ ،‬هیچ ‌‬ ‫خودم ‌م نمیدونست ‌م چ ‌‬

‫نت ِ‬ ‫ی پاسبون‌ه با باتون‌‪،‬‬ ‫ب و هر چ ‌‬ ‫ب و ماس ‌‬ ‫سر ما‪.‬کاس ‌‬ ‫‌دردسرتو ‌ن ندم‌‪ ،‬تما ‌م ای ‌ن اه ‌ل پامنار ریخ ‌‬ ‫نی تا بریز ‌ن منو ُ‬ ‫ش م ‌ن زمنی‌‬ ‫بکشن‌‪.‬منتها ‌‬ ‫نت ک‌ه بخور ‌م زم ‌‬ ‫ی منوگاز میگرف ‌‬ ‫ب‌ه قرآن‌‪ .‬خانوم‌‪ ،‬بند پا ‌‬ ‫ی ک‌ه دنبال‌ما بود ‌ن همون‌‬ ‫نی خورد‌ه بود ‌م مُ ���رد‌ه بودم‌‪ .‬چند تا بر و بچه‌های ‌‬ ‫نخ���وردم‌‪ .‬اگ‌ه زم ‌‬

‫ی تقال میکنی ‌م تو همو ‌ن خونه‌‪ .‬او ‌ن تیمسار [سرتیپ‌عزیزالله]کمال‌‬ ‫او ‌ل در رفنت‌‪ .‬ما حاال ه ‌‬

‫ت پاسبو ‌ن ماسبو ‌ن ک‌ه اونجا بود ‌ن دستور داد‌ه بودکه‌‬ ‫ی بود‪ ،‬اون ‌م ب‌ه ی‌ه مش ‌‬ ‫ک‌ه طرفدار کاشان ‌‬

‫ش داری ‌ن بیارین‌‪.‬‬ ‫ش و ور ‌‬ ‫ی ک‌ه میاد بزنید ‌‬ ‫فالن ‌‬

‫نت تما ‌م اومد ‌ن بیمارستا ‌ن سینا‌ک‌ه اونجا‬ ‫خالص‌ه منو برد ‌ن بیمارستا ‌ن سینا‪ ،‬ب‌ه قرآن‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه ریخ ‌‬


‫‪82‬‬

‫آیت‌اللهکاشانی‌‬

‫منو ُ‬ ‫ی من ‌م فهمید ‌ن و اومد ‌ن اونجا‪ ،‬اونا ‌م تا‬ ‫بکشن‌‪ ،‬دید ‌ن م ‌ن هنوز زنده‌ام‌‪ .‬ی‌ه عد ‌ه طرفدارا ‌‬ ‫اینا رو دید ‌ن دررفنت‌‪ .‬خالص‌ه دردس���رتو ‌ن ندم‌‪ ،‬بچه‌هامو ‌ن از اونجا ما رو برد ‌ن بیمارستان‌‬

‫رضانور ِ‬ ‫سر خیابو ‌ن قوام‌السلطن‌ه گفنت‌‪« :‬اینجا بهرته‌‪ ،‬خصوصی‌تره‌‪ ،‬بیمارستا ‌ن سینا صالح‌‬ ‫ی ما فهمیدن‌‪ ،‬خرب ش���د ‌ن و اومدن‌‪ ،‬اومد ‌ن جمع‌‬ ‫نیس���ت‌‪ ».‬ما رو خوابوندن‌‪ .‬حاال بچه‌ها ‌‬ ‫چ کاریشو ‌ن نداشت‌ه باشنی‌‪ ».‬رفتی ‌م خالصه‌‬ ‫ش���د ‌ن ک‌ه بر ‌ن اونا رو بزننشون‌‪ .‬گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬هی ‌‬

‫ش کنه‌‪،‬‬ ‫بیمارستا ‌ن رضانور س���‌ه ما ‌ه آزگار خوابیدی ‌م و ی‌ه روز دیدی ‌م کاشانی‌‪ ،‬خدا رحمت ‌‬

‫ش گفت‌ه بودن‌‪« :‬آقا‪ ،‬ای ‌ن جور نبوده‌‪ ،‬شعبو ‌ن عاش ‌ق شماست‌‬ ‫اومد بیمارستان‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪ .‬به ‌‬

‫نت ِ‬ ‫ی منو‪،‬‬ ‫ت پا ‌‬ ‫سر این‌!» جو ‌ن شما‪.‬گفتم‌‪« :‬آقا‪ ،‬بچ‌ه محال ‌‬ ‫ی ریخ ‌‬ ‫طرفدار شماست‌‪ .‬بیخود ‌‬ ‫گ میمونن‌!» آر‌ه شوخی‌ا ‌م میکرد!‬ ‫هم‌ه روگازگرفنت‌‪».‬گفت‌‪« :‬ای ‌ن پدرس���وخته‌ها مث ‌ل س ‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫آدم‌شوخ ‌‬

‫خالص���ه‌‪ ،‬اونروز ک‌ه از بیمارس���تا ‌ن خواس���تی ‌م بیایی ‌م بریون بچه‌ها تو هفتاد هش���تاد تا‬ ‫ب کنن‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪ .‬خالصه‌‬ ‫نت بر ‌ن پامنارو خرا ‌‬ ‫گ و بیل‌‌گذاشت‌ه بود ‌ن میخواس ‌‬ ‫اتوبوس‌کلن ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬از ای ‌ن راه‌‬ ‫ش کردن‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی اومد ‌ن و از ما خواه ‌‬ ‫ی و اینا فهمید ‌ن و فور ‌‬ ‫شهربان ‌‬ ‫ی دارن‌‪ ».‬م ‌ن خود ‌م نمیدونستم‌‪ .‬خالص‌ه اومدی ‌م رفتیم‌‬ ‫ت ای ‌ن بچه‌ها مقصود ‌‬ ‫نرو‪ ،‬برو منزل ‌‬

‫پی‌کارمون‌‪.‬‬

‫ف کرد‌ه بود‪ .‬شاه‌‬ ‫ی بعدها قضی‌ه رو واس‌ه شا‌ه تعری ‌‬ ‫خدا بیامرز‌ه اعلیحضرتو‪ .‬اردش�ی�ر زاهد ‌‬

‫ی شد‌ه بود؟»گفتم‌‪« :‬قربان‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ش رسیدم‌‪،‬گفت‌‪« :‬خونۀکاشان ‌‬ ‫ی ک‌ه خدمت ‌‬ ‫خدابیامرز ی‌ه وقت ‌‬

‫ب نیست‌‪».‬‬ ‫ک زد ‌م خو ‌‬ ‫ف رکی ‌‬ ‫ی شد‌ه بود؟» گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن حر ‌‬ ‫ت «چ ‌‬ ‫ی میگف ‌‬ ‫هیچی‌‪ ».‬ه ‌‬

‫ی گفتی‌؟!»‬ ‫ک رو بگو ببین ‌م چ ‌‬ ‫ف رکی ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬ن‌ه بابا! بگو حر ‌‬

‫ش می‌رفتید؟‬ ‫ی چطور شد؟ باز ه ‌م سراغ ‌‬ ‫س ‪ -‬از آ ‌ن ب‌ه بعد رابطه‌تا ‌ن باکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫ب م ‌ن اص ً‬ ‫ی بودم‌‪.‬‬ ‫ال طرفدار کاشان ‌‬ ‫ب شد‪ .‬آخ‌ه ُخ ‌‬ ‫ی رابطه‌مو ‌ن قط ‌ع شد‪ ،‬بعد خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه مدت ‌‬ ‫‌‬

‫ت مری‌ه بریون‌‪ .‬بری ‌ن نذارین‬ ‫ت دار‌ه از مملک ‌‬ ‫ی رفتی ‌م تو خون‌هش‌‪،‬گفت‌‪« :‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی‌ه صبح ‌‬

‫قو‬ ‫ت بر‌ه عمامۀ ما ‌م رفته‌!» ما ‌م تا او ‌ن روز نمیدونستی ‌م ک‌ه مصد ‌‬ ‫‌بر‌ه بریون‌‪ .‬اگر اعلیحضر ‌‬ ‫ی بعدش ‌م نمیدونستیم‌‪ .‬هیچی‌‪ .‬اینو‬ ‫کاش���انی‌‪،‬ک‌ه با ه ‌م بود ‌ن میونه‌شو ‌ن به ‌م خورده‌‪ .‬تا مدت ‌‬ ‫ت ما را‌ه افتادیم‌‪.‬‬ ‫که‌گف ‌‬

‫ی است‌؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن چ‌ه تاریخ ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪83‬‬

‫ج ‪ 9 -‬اسفند [‪ ]1331‬دیگه‌!‬ ‫‌‬

‫ی شما‬ ‫ک کس��� ‌‬ ‫س در واق ‌ع در هرکدا ‌م از ای ‌ن ماجراهاک‌ه ش���ما وارد می‌ش���دید‪ ،‬ی ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫راتشوی ‌ق می‌کردک‌ه بروید؟‬

‫س تشوی ‌ق نمیکرد‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬خری‪ ،‬هیچکس‌‪ ،‬هیچک ‌‬ ‫‌‬

‫س خودتا ‌ن همینطور سر خود می‌رفتید؟ مث ً‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه شماگفته‌‬ ‫نی آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ال هم ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ت دیگر!‬ ‫«شا‌ه دار‌ه مری‌ه بری ‌ن نذارین‌‪ ».‬تشوی ‌ق اس ‌‬

‫ق بودی ‌م ه ‌م طرفدار‬ ‫ش بودی ‌م دیگه‌‪ .‬ه��� ‌م طرفدار مصد ‌‬ ‫ب ما رفتی ‌م چو ‌ن طرفدار ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ��� ‌‬ ‫‌‬

‫ت دار‌ه مریه‌!» ما خیا ‌ل کردی ‌م مصدقم‌‬ ‫ی گفت‌‪« :‬بری ‌ن اعلیحضر ‌‬ ‫ی کاش���ان ‌‬ ‫کاشانی‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫میخوا ‌دک‌ه ای ‌ن کار بشه‌‪.‬‬

‫ی متوج‌ه شدید ای ‌ن دو به ‌م زدند؟‬ ‫س ‪ -‬باالخر‌ه ک ‌‬ ‫‌‬

‫ب نیست‌‪.‬‬ ‫ش خو ‌‬ ‫ق میون‌ه ‌‬ ‫ب باالخر‌ه بعد فهمیدی ‌م ک‌ه آر‌ه ای ‌ن با مصد ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی داشتید؟ فکر می‌کردید چو ‌ن اینها دارند برای‌مردم‌‪،‬‬ ‫س ‪ -‬شما از ای ‌ن جانبداری‌ها چ‌ه نظر ‌‬ ‫‌‬ ‫ت اینها ِ‬ ‫سرکار باشند‪ ،‬یا ای ‌ن ک‌ه می‌دیدید‬ ‫ی می‌کنند؟ بهرت اس��� ‌‬ ‫ت ایرا ‌ن کار ‌‬ ‫ی مل ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫یعن ‌‬

‫ت اینها باشند؟‬ ‫ح شما در ای ‌ن اس ‌‬ ‫صال ‌‬

‫ی نبودکه‌! ُخب‌‬ ‫ح مملکته‌‪.‬کار م ‌ن یک ‌‬ ‫نت صال ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خب‌‪ ،‬ن‌ه اینک‌ه م ‌ن بخوام‌‪ ،‬هم‌ه میدونس ‌‬ ‫‌‬

‫ی با شا‌ه و‬ ‫ت اینا باشن‌‪ ،‬اینا ‌م ای ‌ن کارا رو میکرد ‌ن دیگه‌‪ .‬م ‌ن میدید ‌م کاشان ‌‬ ‫پادشا‌ه میخواس ‌‬ ‫ط داره‌‪.‬‬ ‫ق ارتبا ‌‬ ‫مصد ‌‬

‫ی از‬ ‫ت با بعض ‌‬ ‫ح ب‌ه شما بگوی ‌م چرا ای ‌ن سؤالها را می‌کنم‌‪ .‬ممک ‌ن اس ‌‬ ‫س ‪ -‬بگذارید صری ‌‬ ‫‌‬ ‫ت ک‌ه در ذه ‌ن مرد ‌م ه ‌م هست‌‪ .‬شما‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ب ای ‌ن پرسشهای ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ای ‌ن سؤالها زیاد حا ‌ل نکنید‪ ،‬و ‌‬ ‫ت و پوست‌کنده‬ ‫ی داشتید؟ راس ‌‬ ‫ی می‌رفتید یا مناف ‌ع شخص ‌‬ ‫ک چیز ‌‬ ‫با اعتقاد و باور دنبا ‌ل ی ‌‬

‫‌بگویم‌‪ ،‬مث ً‬ ‫ال ب‌ه شما پو ‌ل می‌دادندک‌ه ای ‌ن کارها را بکنید؟‬

‫ت بودی ‌م و شلوا َر ‌م پامو ‌ن نداشتیم‌‪ ،‬از هیچکس ‌م صنار نمیگرفتیم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ما خانوم‌‪ ،‬همیش‌ه ُلخ ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نمی‌کردید؟‬ ‫ی به‌خاطر پو ‌ل کار ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬هیچوقت‌‪ .‬هیچ‌‪ .‬اصال و ابدا‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت و احرتا ‌م بگذارند؟ یا‬ ‫س ‪ -‬به‌خاطر اس ‌م و رس ‌م می‌کردید؟ می‌خواستید مرد ‌م ب‌ه شما عز ‌‬ ‫‌‬

‫فکر کنندک‌ه مث ً‬ ‫ی هستید؟‬ ‫گ مح ‌ل هستید یاکاره‌ا ‌‬ ‫ال بزر ‌‬


‫‪84‬‬

‫آیت‌اللهکاشانی‌‬

‫ب مث ً‬ ‫ت بریو ‌ن کنه‌‪ .‬مام‌‬ ‫ق میخواد شا‌ه رو از مملک ‌‬ ‫ال ما میدونستی ‌م ک‌ه امروز مصد ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه ُخ ‌‬ ‫‌‬

‫ی بیاد ب‌ه ما پول‌‬ ‫ت داشتیم‌‪ .‬اومدی ‌م بری ‌م نذاری ‌م بره‌‪ .‬همنی‌! ن‌ه اینک‌ه کس ‌‬ ‫ب ش���ا‌ه رو دوس ‌‬ ‫ُخ ‌‬

‫ک کنه‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال‪.‬‬ ‫بده‌‪ ،‬ما رو تحری ‌‬

‫ج می‌کند‪:‬‬ ‫ی مراگی ‌‬ ‫ی شما با ه ‌م جور در نمی‌آید وکم ‌‬ ‫ی ازکارها ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬بعض ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ک روز آیت‌اللهکاشانی‌‬ ‫ک س���ا ‌ل و نی ‌م یا دو سال‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫ض کنید در فاصلۀ ی ‌‬ ‫چطور بودک‌ه فر ‌‬

‫ت داشتید‪ .‬چه‬ ‫ک روز شا‌ه را دوس ‌‬ ‫ت داشتید‪ ،‬ی ‌‬ ‫ق را دوس ‌‬ ‫ک روز مصد ‌‬ ‫ت داشتید‪ ،‬ی ‌‬ ‫را دوس ‌‬

‫‌جور می‌شود؟‬ ‫ی هستیم‌‪( .‬عک ‌‬ ‫س‬ ‫ت داریم‌‪ ،‬بیشرت از هم‌ه خونۀکاشان ‌‬ ‫ی رو دوس��� ‌‬ ‫ی کاش���ان ‌‬ ‫ب وقت ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ت ما پا میشی ‌م مرییم‌‬ ‫ب اونوق ‌‬ ‫نی بری ‌ن ای ‌ن کارو بکننی‌‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫ی میگ‌ه پاش ‌‬ ‫ی کاشان ‌‬ ‫شمارۀ‪ )6/2‬وقت ‌‬ ‫میکنی ‌مدیگه‌‪...‬‬

‫س ‪ -‬آهان‌!‬ ‫‌‬

‫ت ی‌ه چیزی‬ ‫ی رو میخواس ‌‬ ‫ی پو ‌ل بد‌ه بود ن‌ه ما پو ‌ل بگری‪ .‬او ‌ن خودش ‌م ی‌ه کس ‌‬ ‫ج ‪ ...-‬ن‌ه کاشان ‌‬ ‫‌‬

‫ش بگریه‌!‬ ‫‌از ‌‬

‫ش بودید؟ چ‌ه کردید؟‬ ‫ت کرد‪ .‬در تشیی ‌ع جنازه‌ا ‌‬ ‫ی در اسفند ‪ 1340‬فو ‌‬ ‫س ‪ -‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫یل تشییع‬ ‫ی رو یادمه‌‪ .‬دیگ‌ه اونموق ‌ع م ‌ن بالک ‌ل دور و ور اونا نمریفتم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬مرد ‌ن کاش���ان ‌‬ ‫‌‬

‫غ بود‪.‬‬ ‫ی شلو ‌‬ ‫ش رفتیم‌‪ .‬هم‌ه بودن‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫‌جنازه‌ا ‌‬

‫ی کردید؟‬ ‫ت ک‌ه باالخر‌ه با ایشا ‌ن آشت ‌‬ ‫س ‪ -‬منظور ‌م اینس ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬قهر نبودی ‌م که‌‪ ،‬ما اص ً‬ ‫ی رو‪ ،‬او ‌ن ی‌ه وضع ‌‬ ‫ی‬ ‫ال طرفدار ایشو ‌ن بودیم‌‪ .‬خدا بیامرز‌ه کاشان ‌‬ ‫‌‬

‫ی ای ‌ن آخر سریاک‌ه تو بیمارستان‬ ‫ی ی‌ه اعالمی‌ه میداد هم‌ه بازار میبسنت‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ت ک‌ه وقت ‌‬ ‫داش ‌‬

‫ش تو بیمارستا ‌ن رفت‌‪.‬‬ ‫ی سر ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬خدا بیامرز‌ه محمدرضاشا‌ه رو‪ ،‬باال ‌‬ ‫‌بازرگانا ‌ن خیابا ‌ن ر ‌‬

‫ی نمی‌کرد؟ هر جور‬ ‫ش بهره‌بردار ‌‬ ‫ی از شما و رفقایتا ‌ن به‌نف ‌ع خود ‌‬ ‫س ‪ -‬آیا آیت‌الله کاشان ‌‬ ‫‌‬ ‫ف ‪،‬دربار‬ ‫ک طر ‌‬ ‫ت شما را سر انگشتا ‌ن خود نمی‌چرخاند؟ او و روحانیو ‌ن دیگر از ی ‌‬ ‫میخواس ‌‬

‫ف دیگر؟ اینها هر موق ‌ع ک‌ه الز ‌م داشتند به‌نف ‌ع خودشان‌از‬ ‫ت ه ‌م از طر ‌‬ ‫ک طرف‌‪ ،‬دول ‌‬ ‫از ی ‌‬

‫ت شماها را هر‬ ‫ی سوءاس���تفاد‌ه نمی‌کردند؟ فتیلۀ احساسا ‌‬ ‫ی و عام ‌‬ ‫ی عاد ‌‬ ‫ش���ما و از آدمها ‌‬ ‫ک روز‬ ‫ک روز می‌شدید «شعبا ‌ن بی‌مُ خ‌»‪ ،‬ی ‌‬ ‫نی و باال نمی‌کشیدند؟ ی ‌‬ ‫ت الز ‌م داشتند پائ ‌‬ ‫وق ‌‬

‫ف روز مبادا‬ ‫ی مصر ‌‬ ‫ب را برا ‌‬ ‫ک روز ه ‌م «شعبا ‌ن تاجبخش‌»‪ .‬ای ‌ن القا ‌‬ ‫«شعبا ‌ن جعفری‌»‪ ،‬ی ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪85‬‬

‫نداد‌ه بودند؟ از ای ‌ن اسمها سوءاستفاد‌ه و استفاد‌ه نمی‌شد؟‬

‫‪1‬‬

‫ی نبود ‌م ک‌ه مث ً‬ ‫ال بخوا ‌م واس‌ه خاطر پو ‌ل برم‬ ‫ی خاطر اینک‌ه م ‌ن آد ‌م سوءاستفاده‌چ ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫‌یا واس‌ه خاطر فال ‌ن چیز برم‌‪ ...‬م ‌ن اص ً‬ ‫س نرفتم‌!‬ ‫ط هیچک ‌‬ ‫ال تو عمر ‌م زیر بلی ‌‬

‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬م ‌ن نمی‌گوی ‌م شما سوءاس���تفاد‌ه می‌کردید‪ .‬م ‌ن می‌گوی ‌م مث ً‬ ‫ال آیت‌الله کاشانی‌‬ ‫‌‬

‫ق دعوا کند بعد شما و دو س���‌ه نفر دیگر را صدا می‌زد و‬ ‫ت با مصد ‌‬ ‫یک‌روز می‌خواس��� ‌‬

‫ب کننی‌!» بعد روز بعد با‬ ‫ق آد ‌م بدیه‌‪ ،‬بری ‌ن خونه‌ش���و خرا ‌‬ ‫مثال‌می‌زن���م‌‪« :‬آقا‪ ،‬دکرت مصد ‌‬ ‫ت می‌ش���د ش���ما را صدا می‌زد مث ً‬ ‫ال می‌گفت‌‪« :‬بری ‌ن بر و بچه‌ها رو جمع‌‬ ‫مصدق‌دوس��� ‌‬

‫ت ک‌ه چو ‌ن آیت‌الله کاشانی‌‬ ‫نی بریزی ‌ن تو خیابون‌‪ ،‬به‌نف ‌ع دکرت مصدق‌!» منظور ‌م ای ‌ن اس ‌‬ ‫کن ‌‬

‫ت از‬ ‫ش می‌خواس ‌‬ ‫ش دارید هر جور دل ‌‬ ‫س می‌کرد شماها ب‌ه او اعتقاد دارید و قبول ‌‬ ‫احس���ا ‌‬

‫ی می‌کرد‪.‬‬ ‫وفاداریتا ‌ن بهره‌بردار ‌‬

‫ی هس���ت‌‪ .‬او ً‬ ‫ی بودم‌‪ .‬فامیالم ‌م هم‌ه مذهبی‌‬ ‫ال ک‌ه م ‌ن خود ‌م ی‌ه آد ‌م مذهب ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ش و مسجدشو تو تکیۀ‬ ‫ت کرد‌ه بود‪ :‬خود ‌‬ ‫بودن‌‪.‬گفت ‌م ک‌ه داش��� ‌م تو محلمو ‌ن مسجد درس ‌‬

‫ف بود‪ .‬من ‌م خود ‌م رو اص ‌ل مذهبی‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫دباغ‌خون‌ه هم‌ه میشناخنت‌‪ .‬حاج‌علی‌اکرب جعفر ‌‬

‫ش مینشستیم‌‪.‬‬ ‫ش می‌کردم‌‪ .‬همیش‌ه ‌م مریفتی ‌م تو خون‌ه ‌‬ ‫ی روگو ‌‬ ‫ف آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ک‌ه داشتم‌‪ ،‬حر ‌‬ ‫یل از ای ‌ن صحبتا؟ ‪ ...‬واال م ‌ن ک‌ه ی‌ه روز ‌م ندید ‌م راج ‌ع به‌‬ ‫ی رو‪ ،‬و ‌‬ ‫ش کاش���ان ‌‬ ‫خدا بیامرزد ‌‬

‫ب بود‪ .‬اونروز صبح ‌م که‌‬ ‫ق خو ‌‬ ‫ی ک���‌ه یادم‌ه ای ‌ن با مصد ‌‬ ‫ی بگه‌‪ .‬چو ‌ن تا وقت ‌‬ ‫ق چیز ‌‬ ‫مص���د ‌‬

‫ش دیدنش‌‪ ،‬گفت ‌م ک‌ه تا او ‌ن روز ‪...‬اص ً‬ ‫ال نمیدونستی ‌م ای ‌ن با شا ‌ه مربوطه‌‪،‬‬ ‫ما رفتی ‌م تو خون‌ه ‌‬

‫اص ً‬ ‫ال‪.‬‬

‫نی اس���ت‌‪ .‬می‌گوی ‌م به‌نظر می‌رسد آیت‌الله‬ ‫س ‪ -‬خوب‌‪ ،‬م ‌ن ه ‌م س���ؤال ‌م از شما دقیق ًا هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه می‌خواهد‬ ‫ظ می‌کرد‌ه تا زمان ‌‬ ‫ش حف ‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ک عد‌ه از دوستانتا ‌ن را برا ‌‬ ‫کاشانی‌شما و ی ‌‬ ‫‪ -1‬فوأد روحانی درکتاب «زندگی سیاسی مصدق در منت نهضت ملی ایران» صص ‪ ۲۰۱-۱۹۹‬به نقل از ریچارد‬ ‫کاتم درکتاب ‪ Nationalism in Iran” PP 153-155‬می‌نویسد‪:‬‬ ‫‪ ...‬سپس نویسنده [ریچاردکاتم ] اشاره به حربه‌ایکهکاشانی علیه مصدق بهکار می‌برد می‌کند و می‌گوید آن حربه‬ ‫رجاله بود‪:‬‬ ‫عبارت از جمع‌آوری ّ‬ ‫«هیچ یک از روحانیونیکه با مصدق باقی ماندند این تواناییکاشانی را نداشتندکه در فاصلۀ چند لحظه جمعیتی‬ ‫از مردم عامی و عاری از فهم را به خیابان بکشاند‪»...‬‬ ‫« جمعیتی فریادکنان به خانۀ مصدق ریختند‪ ...‬سردستۀ آنها شعبان جعفری مشهور به بی‌مخ و معروفرتینگردآورندۀ‬ ‫چاقوکشان بود و کام ً‬ ‫ال واضح بودکه این جمعیت بوسیلۀ دستۀکاشانی خریده شده بودند‪».‬‬ ‫‪ ...‬نویسنده هنگام تألیفکتاب (سال ‪ )۱۳۴۳‬نظر خود را در بارۀ مذهبیون سیاسی اینگونه اظهار می‌کند‪:‬‬ ‫«در هر حال مالیان بار دیگر نفوذ خود را روی طبقات پائنی و متوسط پائنی نشان دادند‪»...‬‬


‫‪86‬‬

‫آیت‌اللهکاشانی‌‬

‫ش را از طری ‌ق ش���ما‬ ‫ی کند وکار مطاب ‌ق می ‌ل خود ‌‬ ‫کاری‌انجا ‌م بدهد از ش���ماها بهره‌بردار ‌‬ ‫ف ه ‌م مث ً‬ ‫ی (مث ‌ل ش���هربانی‌) و‬ ‫ی انتظام ‌‬ ‫ال نریوها ‌‬ ‫ک طر ‌‬ ‫ف او‪ ،‬از ی ‌‬ ‫ک طر ‌‬ ‫انجا ‌م بدهد‪.‬از ی ‌‬

‫ی خودشا ‌ن نگ‌ه داشتند تا‬ ‫ی و همدستا ‌ن او ه ‌م شما را برا ‌‬ ‫دس���تگاه‌حکومتی‌‪ .‬سپهبد زاهد ‌‬ ‫مث ً‬ ‫ی مث ‌ل برادرا ‌ن رشیدیا ‌ن که‌‬ ‫ف دیگر ه ‌م افراد ‌‬ ‫ک طر ‌‬ ‫ال ‪28‬مرداد از شما استفاد‌ه کنند‪ .‬از ی ‌‬

‫ی طرحها بودند‪ 1.‬نظرتا ‌ن چیست‌؟‬ ‫ی بعض ‌‬ ‫عام ‌ل اجرا ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه ی‌ه چیزیه‌‪ ،‬تا ‪ 14‬آذر اصو ً‬ ‫ی و اینا با ما زیاد مواف ‌ق نبودن‌‪.‬‬ ‫ی مربان ‌‬ ‫ال شهربان ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از آ ‌ن چطور؟‬ ‫‌‬

‫ب و داغو ‌ن کردی ‌م و باکمونیستا‬ ‫ج ‪ -‬تا او ‌ن روز ‪ 14‬آذرک‌ه ما زدی ‌م کمونیستا رو اونجور در ‌‬ ‫‌‬

‫در افتادی ‌م و دعوا کردیم‌‪ ،‬اینا دیگ‌ه با ما شدن‌‪ .‬دیگ‌ه خودشو ‌ن مجبور بود ‌ن با ما همکاری‌‬

‫س بود ی‌ه صفش‌ َدم‌‬ ‫ف اینا َد ‌م مجل ‌‬ ‫کنن‌‪ .‬پلیس���ا نمیتونس�ت�ن‌ جلو اینا رو بگرین‌‪ .‬آخ‌ه ی‌ه ص ‌‬ ‫ت خودم‌‪ ،‬رو تعصب‌‬ ‫ب م ‌ن رو غری ‌‬ ‫راه‌آهن‌‪ .‬اینا میگفنت‌‪« :‬مرد‌ه باد شاه‌‪ ،‬زند‌ه باد استالنی‌»‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ی صحبت ‌م میکردیم‌‪ ،‬بهمو ‌ن میگفنت‌‪« :‬اینا مذهب‌‬ ‫خ���ود ‌م میرپید ‌م ب‌ه اینا‪ .‬البت‌ه او ‌ن وقتا وقت ‌‬ ‫ب ما ‌م مریفتیم‌‬ ‫ی رو‪ُ ».‬خ ‌‬ ‫نی ندارن‌‪ ،‬قرآ ‌ن رو نمیشناس���ن‌‪ ،‬خدا رو نمیشناسن‌‪ ،‬هیچ ‌‬ ‫ندارن‌‪ ،‬آئ ‌‬ ‫دنبا ‌ل اینکارا‪.‬‬

‫ی ای ‌ن حرفها را می‌زد؟‬ ‫س ‪-‬کاشان ‌‬ ‫‌‬

‫ت ای ‌ن نبودک‌ه مث ً‬ ‫ک کن‌ه ک‌ه ما بری ‌م فال ‌ن کنیم‌‪.‬‬ ‫ال ما رو تحری ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬وگر ن‌ه صحب ‌‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬نقل از مقالۀ «مصدق و دوراهی امرپیالیسم بریتانیا» نوشتۀ جیمز بیل و ویلیام راجر لوییس درکتاب «مصدق‪،‬‬ ‫نفت‪ ،‬ناسیونالیسم ایرانی» ترجمۀ عبدالرضا هوشنگ مهدوی وکاوه بیات‪ ،‬صفحۀ ‪:۳۷۳‬‬ ‫«‪ ...‬رابنی زیرنکه بنا به توصیۀ خانم لمبتون در س���فارت انگلیس مش���غول بهکار شدند به هنگام توضیح در بارۀ‬ ‫نقش برادران رشیدیان می‌گوید‪:‬گذشته از ثروتشان آنها در دو مورد مهارت کافی داشتند‪ .‬یکی اینکه به راحتی‬ ‫می‌توانس���تند در مجلس و بازار نفوذکنند و دیگریکه مهمرت است اینکه توانستند مردمنکوچه و بازار راکه در‬ ‫حقیقت مهرۀ بسیار مهمی در سیاست ایران بودند تجهیز نمایند‪ .‬تظاهرات خیابانی معمو ً‬ ‫ال جهت حوادث سیاسی‬ ‫را در ایران تعینی می‌کرد‪ .‬ویل در سالهای اخری با عنایت حزب توده و آیت‌اللهکاشانی در سوق دادن این حوادث‬ ‫مخالف غرب نقش مؤثری ایفاکرده بود‪»...‬‬ ‫همچننی برای شرح مفصل‌تر از شیوه‌های توطءه ر‪.‬ک‪ .‬به مقالۀ «هجوم توطئه‌ها و دولت ملی» نوشتۀ امری طالبی‬ ‫در نشریۀ ایران فردا‪ ،‬ویژه‌نامۀ دکرت محمد مصدق‪ ،‬سال هفتم‪ ،‬شمارۀ ‪ ،۵۳‬صص ‪.۴۶-۴۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪87‬‬


‫‪88‬‬

‫آیت‌اللهکاشانی‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪89‬‬

‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬ ‫ی برگشته‌‪ ،‬شما ه ‌م دور او هستید‪ .‬آن‌‬ ‫ت قبلی‌‪ .‬حاال آیت‌الله کاشان ‌‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م سر صحب ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫ت ایرا ‌ن چطور ‌‬ ‫ی و وض ‌ع دول ‌‬ ‫زما ‌ن وض ‌ع حکومت ‌‬

‫ق بودم‌‪ .‬چندین‌‬ ‫ی با مصد ‌‬ ‫ق بودیم‌‪ .‬م ‌ن خیل ‌‬ ‫ق س���وارکار بود‪ .‬ما ‌م با مصد ‌‬ ‫ج ‪ -‬دیگ‌ه مصد ‌‬ ‫‌‬ ‫ی تو روزنامه‌هاشو ‌ن چرت‌‬ ‫ی سربه‌سرمو ‌ن میذاشنت‌‪ .‬ه ‌‬ ‫یل توده‌ایا خیل ‌‬ ‫ق بودم‌‪ .‬و ‌‬ ‫سا ‌ل با مصد ‌‬

‫ت مینوشنت‌!‬ ‫و پر ‌‬

‫ی هم‌‬ ‫ی ک‌ه در مورد ش���ما می‌نوش���تند‪ ،‬و به‌گما ‌ن شما بیخود ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن قضیۀ روزنامه‌های ‌‬ ‫‌‬

‫ت ب‌ه آنها نشا ‌ن دادید‪ ،‬چکارکردید؟ این‬ ‫ی نسب ‌‬ ‫می‌نوش���تند‪ ،‬چ‌ه بود؟ شما چ‌ه عکس‌العمل ‌‬

‫ی شما می‌گذاشت‌؟‬ ‫ی رو ‌‬ ‫ی ک‌ه علی‌ه شما می‌نوشتند چ‌ه اثر ‌‬ ‫‌مطالب ‌‬ ‫ب تأثریک‌ه زیاد میذاشت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬شما در مقاب ‌ل چکار می‌کردید؟ می‌رفتید با آنها دعوا می‌کردید؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬روز ‪ 14‬آذرو میگنی‌؟‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ال!‬ ‫‌‬

‫ی مینوش�ت�ن‌‪،‬‬ ‫ی اینا ه ‌‬ ‫یل کردم‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه او ‌ن روز دیگ‌ه م ‌ن دق‌دلیمو س���ر روزنامه‌ها خا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی م ‌ن پیغو ‌م براشو ‌ن میذاشت ‌م ‪--‬روزنامۀ «مردم‌» و روزنامۀ «چلنگر»‪ --‬و ب‌ه اینا هی‌‬ ‫ه‌‬ ‫ی ندارم‌‪ ،‬م ‌ن اص ً‬ ‫ال نمیدون ‌م شما چه‌‬ ‫ی کار ‌‬ ‫ی نمریم‌‪ ،‬م ‌ن باکس��� ‌‬ ‫میگفتم‌‪« :‬باباجو ‌ن م ‌ن جای ‌‬

‫ال؟ ای ‌ن حرفا چیه‌؟» جد ًا‪ ،‬م ‌ن اص ً‬ ‫ت چی‌ه اص ً‬ ‫ی نداشتم‌‪،‬‬ ‫چ کار ‌‬ ‫ال با اینا هی ‌‬ ‫میگنی‌‪.‬کمونیس ‌‬ ‫ی ای ‌ن روزنامه‌ها رو میخوندیم‌‬ ‫هیچ‌‪ .‬بعد دید ‌م نه‌‪ ،‬اینا و ‌ل ک ‌ن معامل‌ه نیسنت‌‪ .‬ما دیگ‌ه هر روز ه ‌‬

‫ش میگفتی ‌م «حمید‬ ‫ی کالف‌ه ش���دی ‌م و اینا و افتادی ‌م تو ای ‌ن کارا‪ .‬ی‌ه پسر‌ه بود به ‌‬ ‫تا حس���اب ‌‬ ‫ع ِ‬ ‫سر‬ ‫ش روزنامه‌ها رو میخرید میاورد و میخوندیم‌‪ .‬موضو ‌‬ ‫اطالعاتی‌»‪ .‬اونو میفرس���تادیم ‌‬


‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫‪90‬‬

‫این‌شد‪ .‬م ‌ن مث ً‬ ‫ت میخوا ‌م «شعبا ‌ن بی‌مُ خ‌‪...‬‬ ‫ی آینده‌» نوشته‌‪ :‬معذر ‌‬ ‫ال میدید ‌م روزنامۀ «بسو ‌‬

‫ف و درشو‬ ‫[خنده‌] آخ‌ه اینا همو ‌ن فامی ‌ل اصلیمونو صدا میکرد ‌ن «‪...‬رفت‌ه دبریس���تا ‌ن ش���ر ‌‬ ‫از جاکنده‌!» حاال م ‌ن اص ً‬ ‫ف کجاست‌‪ .‬بعد دو مرتبه‌‪ ،‬ی‌ه روزی‌‬ ‫ال نمیدونس���ت ‌م مدرس‌ه شر ‌‬

‫ی خواهر‬ ‫ت میخوام‌‪ ،‬شما ‌م جا ‌‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫خ رفت‌ه د ‌م دانشگا‌ه ‪--‬خیل ‌‬ ‫مینوشتنن‌ک‌ه شعبو ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫«در ای ‌ن ج‌‪...‬خون‌ه رو باید بست‌‪ ».‬اص ً‬ ‫ماهستنی‌‪--‬گفته‌‪ِ :‬‬ ‫ال م ‌ن دانشگا‌ه نرفت‌ه بودم‌‪ ،‬هیچ‌‪.‬‬

‫ت و بقی‌ه ه ‌م راج ‌ع ب‌ه من‬ ‫ت میکرد و مینوش ‌‬ ‫ی ما درس ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫روزنامۀ «چلنگر» هر روز ی‌ه شعر ‌‬

‫ب دس���ت‌چپی‬ ‫‌هر روز مرتب‌‪ ...‬روزنامۀ «مردم‌»ک‌ه ما ‌ل توده‌ایا بود‪ ،‬روزنامۀ «چلنگر» ‌م ُخ ‌‬ ‫ی ما سک‌ه میزد‪« :‬السلطا ‌ن صاحبقرا ‌ن شعبا ‌ن خا ‌ن حاکم‬ ‫ب برا ‌‬ ‫‌بود‪ ،‬روزنامۀ «توفیق‌» ‌م مرت ‌‬ ‫‌تهران‌» ی‌ه چاقو َا ‌م میداد دستمون‌!‬

‫‪1‬‬

‫س ‪ -‬همۀ ای ‌ن روزنامه‌ها علی‌ه شما می‌نوشتند؟‬ ‫‌‬

‫ش جوو ‌ن بود ‌م و بی‌خیال‌‪،‬‬ ‫ج ‪ -‬همۀ ای ‌ن چپیا‪ ،‬هر روز‪ ،‬جو ‌ن شما ب‌ه قرآن‌‪ُ .‬خب‌‪ ،‬من ‌م اوال ‌‬ ‫‌‬ ‫ی دربند نبود ‌م ت���ا دیگ‌ه اعصابمونو‬ ‫ی اونج���ور ‌‬ ‫میگفت ‌م ولش���و ‌ن کن‌‪ ،‬بذار بنویس���ن‌‪ ،‬یعن ‌‬

‫خراب‌کردن‌‪.‬‬

‫ی و فروهر نوشته‌‪ ،‬این‌کدام‌‬ ‫ی شما و عشق ‌‬ ‫ت ‪2‬راج ‌ع ب‌ه همکار ‌‬ ‫ی مل ‌‬ ‫س ‪ -‬در روزنامۀ راهنما ‌‬ ‫‌‬

‫فروهر است‌؟‬

‫ش دیگه‌!‬ ‫ی ک‌ه تاز‌ه کشتن ‌‬ ‫ج ‪ -‬همو ‌ن فروهر ‌‬ ‫‌‬

‫ش فروهر؟‬ ‫س ‪ -‬داریو ‌‬ ‫‌‬

‫ت و اینا میشد‪ ،‬ایشون ‌م میومد‬ ‫ی انتخابا ‌‬ ‫ب برا ‌‬ ‫ی ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬تو ای ‌ن دعوا مرافعه‌های ‌‬ ‫‌‬

‫ف به‌] موبور‬ ‫ی بود‪ ،‬فروهر بود‪ ،‬او ‌ن امری [زرین‌کیا معرو ‌‬ ‫ف به‌] عشق ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫جلو‪ .‬احمد [زیبای ‌‬

‫ی بودن‌‪.‬‬ ‫بود‪ .‬ی‌ه چند تای ‌‬

‫ی است‌!‬ ‫ی مل ‌‬ ‫ک چهرۀ سیاس ‌‬ ‫ش فروهرک‌ه ی ‌‬ ‫یل داریو ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ت اونوقتا‬ ‫ی بود‪ .‬آخ‌ه انتخابا ‌‬ ‫ش آد ‌م شلوغ ‌‬ ‫ش اوال ‌‬ ‫ی شد‪ .‬خدا بیامرزد ‌‬ ‫ج ‪ -‬بعد ًا چهرۀ سیاس ‌‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬در جس���تجوی این مقاالت در آرشیو بخش خاورمیانه کتابخانۀ کنگره آمریکا‪ ،‬شماره‌هایی از نشریات بسوی‬ ‫آینده‪ ،‬راهنمای ملت‪ ،‬جرس‪ ،‬آخرین نربد قابل دسرتسی بودند‪ .‬برای خواندن برخی از عناوین این مقاالت ر‪.‬ک‪.‬‬ ‫به پیوست شمارۀ ‪ ۳‬صفحۀ ‪.۳۹۴‬‬ ‫‪ -2‬روزنامۀ راهنمای ملت ناشر افکار حزب توده‪ ،‬مورخ جمعه ‪ ۱۷‬آبان ‪ ۱۳۳۰‬در مقاله‌ای با عنوان «آیا شاگردان‬ ‫مدارس با هم جنگ دارند یا دولت با شاگردان مدارس ‪ /‬پدران‪ ،‬مادران‪ ،‬اطفال خود را از چاقوی دولتی شعبان‬ ‫بی‌مخ و عشقی و فروهر رها سازید» برای خواندن منت مقاله ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ ۴‬صفحۀ ‪.۳۹۵‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪91‬‬

‫ی بود دیگه‌‪.‬‬ ‫ش ی‌ه زد و خورد ‌‬ ‫ی ک‌ه میشد همیش‌ه تو ‌‬ ‫ی زد و خورد نبود‪ .‬هر انتخابات ‌‬ ‫ب‌‬ ‫نی طرفدارها و مخالف‌ها؟‬ ‫س‪-‬ب ‌‬ ‫‌‬

‫ی َا ‌م واس���ه‬ ‫ی میکردن‌‪ .‬هر وکیل ‌‬ ‫ی اینور و اونور با ه ‌م گرت‌گری ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه دیگ���‌ه طرفدارها ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکرد‪ ،‬ای ‌ن یه‌‬ ‫ش دعو ‌‬ ‫ت دیگه‌! او ‌ن ی‌ه عد‌ه رو تو خون‌ه ‌‬ ‫ت طرفدار داش��� ‌‬ ‫ش ی‌ه مش��� ‌‬ ‫‌خود ‌‬

‫ی نداشت‌‪.‬‬ ‫ی کار ‌‬ ‫ی باکس ‌‬ ‫ت تما ‌م میشد دیگ‌ه کس ‌‬ ‫نی جورا بود‪ .‬وقتی‌ا ‌م ک‌ه انتخابا ‌‬ ‫عده‌رو‪ .‬هم ‌‬ ‫وکیل‌ک‌ه میشد ‌ن کار تمو ‌م بود‪.‬‬

‫ی با دستۀ او ه ‌م بودید؟‬ ‫ش فروهر ه ‌م رابط‌ه داشتید؟ یعن ‌‬ ‫س ‪ -‬با داریو ‌‬ ‫‌‬

‫ق بود دیگه‌‪.‬‬ ‫ق بودیم‌‪ ،‬اون ‌م با مصد ‌‬ ‫ی با مصد ‌‬ ‫ب وقت ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ک دید‌ه بودید؟‬ ‫س ‪ -‬او را از نزدی ‌‬ ‫‌‬

‫ت می‌کردیم‌‪ .‬خدا بیامرزدش‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه بابا‪ ،‬آشنا بودیم‌‪ ،‬با ه ‌م صحب ‌‬ ‫‌‬

‫ش می‌دهند‪ .‬بعد چطور شد؟‬ ‫ب ب‌ه شما فح ‌‬ ‫ی دارند مرت ‌‬ ‫ی توده‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال هم‌ه روزنامه‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ع داری ‌ن یا ندارین‌؟‬ ‫ج ‪ -‬تا شد روز ‪ 14‬آذر‪ .‬داستا ‌ن ‪ 14‬آذرو شما نمیدون ‌م اطال ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ح حمل‌ه کردید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ .‬روز ‪ 14‬آذرک‌ه شما رفتید ب‌ه چندی ‌ن روزنام‌ه و خانۀ صل ‌‬ ‫‌‬

‫‪2‬‬

‫گ نوری‌شاد رو تو‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬توده‌ایا او ‌ن سرهن ‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه همو ‌ن ‪ 14‬آذر‪ .‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نوری‌شاد ‪--‬االن ‌م فکر‌کن ‌م باید تو سن‌حوزه‌‬ ‫ش عل ‌‬ ‫ی زد ‌ن کشنت‌‪ .‬بعد پسر ‌‬ ‫خیابو ‌ن فردوس ‌‬

‫ش م ‌ن وگفت‌‪« :‬آقا بابامو زد ‌ن اونجاکش�ت�ن‌!» باباشم‌‬ ‫[‪ ]San Jose‬باش���ه‌‪ --‬اومد پی ‌‬

‫ت تا رو جم ‌ع کردی ‌م رفتی ‌م اونجا‬ ‫س بود‪ .‬ما پا شدی ‌م د‌ه بیس ‌‬ ‫ی جلو مجل ‌‬ ‫س کالنرت ‌‬ ‫اونجا رئی ‌‬ ‫ش تو خیابو ‌ن افتاده‌‪ .‬علی‌ا ‌م افت���اد‌ه زار و زارگری‌ه میکنه‌‪.‬گفتم‌‪« :‬کی‌‬ ‫ک‌ه دیدی ‌م بعل‌ه نعش��� ‌‬ ‫گ میرپونن‌‬ ‫کش���تش‌؟»گفت‌‪« :‬توده‌ایا» حاال میخوا ‌ن بیا ‌ن نعشو وردارن‌‪ ،‬ای ‌ن توده‌ایا سن ‌‬

‫ش اینو وردارن‌‪ .‬ما‬ ‫نت نع ‌‬ ‫ی پررو و زیاد شد‌ه بودن‌‪ .‬نمیذاش ‌‬ ‫نن و نمیذارن‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫غ میک ‌‬ ‫و ش���لو ‌‬

‫رفتی ‌م خالص‌ه یه ُ‬ ‫نی دادی ‌م بردن‌‪ .‬بعد چند تایی‌‬ ‫‌خرد‌ه ب‌ه اینا پریدی ‌م و نعشوگذاشتی ‌م تو ماش ‌‬

‫ت تو خیابو ‌ن فردوسی‌!»گفتیم‌‪« :‬بچه‌ها‬ ‫ح اونجاس��� ‌‬ ‫ب‌ه ماگفنت‌‪« :‬آقای‌جعفری‌‪ ،‬خانۀ صل ‌‬ ‫ی روسی‌‬ ‫ت لباسا ‌‬ ‫ح و خالص‌ه ی‌ه مش ‌‬ ‫بری ‌م خانۀ صلح‌!» و ریختی ‌م او ‌ن تو‪ .‬رفتی ‌م تو خانۀ صل ‌‬

‫‪ -1‬درکتاب «شادکامانکاخ مرمر‪ ،‬سراب جانشنی پسر» نوشتۀ خسرو معتضد‪ ،‬جلد ‪ ،۲‬صص ‪ ۷۱۱-۶۹۰‬ماجرای روز‬ ‫‪ ۱۴‬آذر از دیدگاه این نویسنده به تفصیل نوشته شده است‪.‬‬ ‫‪ -2‬نقل از «روزشمار تاریخ‪ ،‬از مشروطه تا انقالب اسالمی» نوشتۀ باقر عاقلی‪ ،‬جلد اول‪ ،‬صفحۀ ‪:۴۵۷‬‬ ‫«روزنامه‌های بسوی آینده‪ ،‬بدر‪ ،‬نوید‪ ،‬آزادی‪ ،‬فرمان‪ ،‬آتش‪ ،‬سیاسی و طلوع و خانۀ صلح و تئاتر سعدی مورد هجوم‬ ‫قرارگرفتند‪ ».‬همچننی ر‪.‬ک‪ .‬بهکتاب «خواب آشفتۀ نفت‪ ،‬دکرت مصدق و نهضت ملی ایران» نوشتۀ محمدعلی‬ ‫موحد‪ ،‬جلد ‪ ،۱‬صص ‪.۳۹۴-۳۹۳‬‬


‫‪92‬‬

‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫ی او ‌ن تو بود ‌ن فرار‬ ‫ی چیزا او ‌ن تو بود‪ .‬ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ی وکبوتر س���فید و خیل ‌‬ ‫ی روس��� ‌‬ ‫و چکمه‌ها ‌‬

‫ک���ردن‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬ما اونجارو زدی ‌م به ‌م و بچه‌ها ‌م صندلیا رو شکس�ت�ن‌ ‪--‬از او ‌ن صندیل‌‬

‫لهستانیا بود‪ .‬پایۀ صندلیا روگرفت‌ه بود ‌ن دستشو ‌ن و میزد ‌ن ب‌ه ای ‌ن صندلیا و میخوندن‌‪« :‬خانۀ‬

‫نت و اومد ‌ن تو خیابون‌‪ .‬ما ‌م دیگ‌ه راه‌‬ ‫ش گرفت‌!» د ‌م گرف ‌‬ ‫ش گرفت‌! ج‌‪...‬خونه‌آتی ‌‬ ‫ح آتی ‌‬ ‫صل ‌‬

‫ی کیویسکا [کیوسک‌ها]‪ 1‬پر بود‬ ‫ف خیابو ‌ن اسالمبول‌‪ .‬تو ‌‬ ‫افتادی ‌م و اونا ‌م دنبا ‌ل ما‪ .‬رفتی ‌م طر ‌‬ ‫یو‬ ‫ی کمونیست ‌‬ ‫ی [نشریات‌] توده‌ای‌‪ .‬م ‌ن ب‌ه بچه‌ها گفتم‌‪« :‬هر جا ک‌ه از ای ‌ن چیزا ‌‬ ‫از چیزها ‌‬ ‫ی دو‬ ‫ی دور ما جم ‌ع شدن‌‪ .‬یک ‌‬ ‫ت ب‌ه من‌نشو ‌ن بدین‌!» حاال ی‌ه دوهزار نفر ‌‬ ‫پ و از ایناس ‌‬ ‫کلو ‌‬ ‫نت اونجا‬ ‫تا از بچه‌ها ای ‌ن دفرت مفرتا رو نش���ون ‌م میدادن‌‪ ،‬من ‌م نشو ‌ن مرد ‌م میداد ‌م و مرد ‌م مریف ‌‬

‫ب «چلنگر»‪ 2‬و روزنامۀ «مردم‌»‪ .‬خالص‌ه راه‌‬ ‫نی میربدن‌‪ .‬حاالم ‌ن میگش���ت ‌م عق ‌‬ ‫هم‌ه رو از ب ‌‬

‫ی و اسالمبو ‌ل و ایناک‌ه توده‌ایا بودن‌‬ ‫ی تو خیابو ‌ن نادر ‌‬ ‫افتادی ‌م همینجور و چند تا این‌کیویسکا ‌‬

‫ب بساطش���ونو به ‌م زدیم‌‪ ،‬تا‬ ‫و ب‌ه ما میرپید ‌ن و فالن‌میکرد ‌ن و ای ‌ن حرفا‪ ،‬اینا رو ی‌ه ُخرد‌ه ُخ ‌‬

‫نی لنکرانی‌‬ ‫خ حس ‌‬ ‫ی شی ‌‬ ‫ی برادرا ‌‬ ‫ف او ‌ن آتش‌نشان ‌‬ ‫رسیدی ‌م ب‌ه چاررا‌ه حسن‌آباد‪ ،‬او ‌ن باال‪ ،‬طر ‌‬ ‫و اینا اونجا بودن‌‪.‬‬

‫س ‪ -‬طبقۀ باال؟‬ ‫‌‬

‫ی دور او ‌ن چاررا‌ه حسن‌آباد مریی‌‪ ،‬اونا‬ ‫ی همو ‌ن سنگلج‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه همونجا تو سنگلج‌‪ ،‬تو ‌‬ ‫‌‬ ‫ج تا اتاق‌گرفته‌‬ ‫ی سرکردۀ توده‌ایا ‪3‬بود ‌ن و اونجا چار پن ‌‬ ‫ی لنکران ‌‬ ‫همو ‌ن باال مینشسنت‌‪ .‬برادرا ‌‬

‫ی رس���یدی ‌م که‌دیدیم‌‬ ‫ی میکردن‌‪ .‬اتفاق ًا ما موقع ‌‬ ‫ی و کارگردان ‌‬ ‫بود ‌ن و از همونجا برنامه‌ریز ‌‬

‫جلس‌ه بود‪ .‬اینا تا ما رو دید ‌ن فرا ‌ر کرد ‌ن و خالص‌ه ما اونجا اونا رو ی‌ه ُخرد‌ه با بچه‌ها زیر و‬

‫ش کردیم‌‪ .‬البت‌ه م ‌ن خود ‌م اونجا فرمو ‌ن میداد ‌م جلو نمریفتم‌‪.‬‬ ‫رو ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا جلو نمی‌رفتید؟‬ ‫‌‬

‫نت روزنامۀ «مردم‌»‬ ‫ط دنبا ‌ل روزنامۀ «مردم‌» بودم‌‪ .‬ایناگف ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن فرموند‌ه بودم‌‪ .‬خود ‌م فق ‌‬ ‫‌‬ ‫ت ‪ .‬گفتم‌‪« :‬بری ‌م اونجا» گفنت‌‪« :‬خست‌ه شدیم‌!» گفتم‌‪« :‬بیای ‌ن خیابون‌‬ ‫تو خیابو ‌ن امرییه‌س ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬ی‌ه دونه‌‬ ‫ی اونجا پرسید‪« :‬آقا ‌‬ ‫ت بیاین‌!» یادم‌ه یک ‌‬ ‫امرییه‌‪ ،‬اونجا ‌م چیز میز هس��� ‌‬ ‫‪-1‬برگرفته از کلمۀ فرانسه ‪ Kiosque‬به معنی دکۀکوچک فروش نشریان یاگلکه درکنار پیاده‌رو برپا می‌کنند‪.‬‬ ‫‪ -2‬مدیر نشریۀ «چلنگر» محمدعلی افراشته بود و دفرت آن در منزل خود افراشته در خیابان نواب‪ ،‬خیابان لوالگر‪،‬‬ ‫کوچه ماه قرار داشت‪ .‬نشریۀ طنز «چلنگر» از تاریخ ‪ ۲۶‬اسفند ‪ ۱۳۲۹‬تا ‪ ۲۸‬مرداد ‪ ۱۳۳۲‬منتشر می‌شد‪.‬‬ ‫‪ -3‬از اعضای جمعیت ایرانی هواداران صلح‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪93‬‬

‫ش پائنی‌‪ ».‬گفت‌‪« :‬آخ‌ه بزرگ‌ه نمیشه‌‬ ‫ش کنم‌؟» گفتم‌‪« :‬بیار ‌‬ ‫ت اینو چیکار ‌‬ ‫سماور اینجاس ‌‬

‫نت پائنی‌‪ ،‬ی‌ه سماور‬ ‫ت پنجر‌ه رو ش���یکوند ‌ن و سماورو از پنجر‌ه انداخ ‌‬ ‫آوردش‌پائنی‌!» اونوق ‌‬ ‫نت پائنی‌‪.‬‬ ‫نت و به ‌م زد ‌ن دیگه‌‪ .‬م ‌ن میگفتم‌‪ ،‬اونا ‌م مرییخ ‌‬ ‫بزرگ‌بود‪ .‬خالص‌ه چیزاش���ونو ریخ ‌‬

‫نت پائنی‌‪ ،‬دوالبچ‌ه موالبچه‌‪ ،‬پروند‌ه مروند‌ه و بساطشو ‌ن و اینا هم‌ه رو‪...‬‬ ‫تمامو از او ‌ن باال ریخ ‌‬ ‫نت تو خیابون‌‪.‬گفنت‌‪« :‬بسه‌؟»گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬پاشنۀ او ‌ن دکونو باید در بیارین‌!»‬ ‫ی بود ریخ ‌‬ ‫هر چ ‌‬

‫ت و باشگاهها هم‌ه ما ‌ل توده‌ای‌ها بودند؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن روزنامه‌ها‪ ،‬نشریا ‌‬ ‫‌‬

‫ت بزنن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬هم‌ه ما ‌ل چپیا‪ .‬هیچکدو ‌م دیگ‌ه رو نمیذاشتی ‌م دس ‌‬ ‫‌‬

‫ی نشانتا ‌ن می‌دادند شما ه ‌م می‌ریختید بهم‌؟‬ ‫ک عده‌ا ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه دنبا ‌ل م ‌ن بودن‌‬ ‫ب او ‌ن عده‌ا ‌‬ ‫ج ‪ -‬م��� ‌ن جلو بود ‌م و دو س���ه‌هزار نفر دنبال ‌م بودن‌‪ُ .‬خ��� ‌‬ ‫‌‬

‫ی دنبا ‌ل عقیده‌شو ‌ن میومدن‌‬ ‫همه‌ش���و ‌ن ک‌ه نمیدونس�ت�ن‌ چ‌ه خربه‌! جد ًا میگ ‌م اینو‪ ،‬ی‌ه عده‌ا ‌‬

‫غ زنبوری‌‪ ،‬فرش���ی‌‪ ،‬چیزی‬ ‫ت سوءاس���تفاد‌ه میکرد ‌ن و میومد ‌ن ی‌ه چرا ‌‬ ‫ی‌ه عده‌ای‌ا ‌م از موقعی ‌‬

‫ف امرییه‌‪.‬گفنت‌‪« :‬این ‌م روزنامۀ «مردم‌«ک‌ه برای‌‬ ‫‌دستشو ‌ن بیفت‌ه وردار ‌ن در َرن‌‪ .‬بعد رفتی ‌م طر ‌‬ ‫تو مینویسه‌!»‬

‫ی حائری‌‪« ،‬نوید آزادی‌»‪« ،‬بدر»‪« ،‬بسوی‌‬ ‫س شاهنده‌‪« ،‬طلوع‌» هاشم ‌‬ ‫س ‪« -‬فرمان‌» عبا ‌‬ ‫‌‬

‫آینده‌» و‪ ...‬اینها ه ‌م می‌نوشتند؟‬

‫ی دیگ‌ه ‌م مینوشنت‌‪،‬‬ ‫ی دیگ‌ه ‌م بودن‌‪ .‬چند تا روزنامۀ توده‌ا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬باالخر‌ه مینوشنت‌‪ .‬روزنامه‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ق و اینا بود ‌م ویل‌اصو ً‬ ‫ال‬ ‫ک کردن‌‪ .‬م ‌ن البت‌ه گفت ‌م دنبا ‌ل مصد ‌‬ ‫بیخودی‌‪ .‬همینا ما رو تحری ‌‬ ‫ک شدم‌‪.‬‬ ‫نت تحری ‌‬ ‫ی ک‌ه اینا مینوش ‌‬ ‫ی ای ‌ن چیزای ‌‬ ‫بیشرت رو ‌‬

‫ی ای ‌ن کار بود؟‬ ‫ی تو ‌‬ ‫ت دکرت فاطم ‌‬ ‫س ‪ -‬آیا دس ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌!گما ‌ن نکنم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت را‬ ‫ف دول ‌‬ ‫ت مخال ‌‬ ‫ی از روزنامه‌ها خواند ‌م ک‌ه ای ‌ن کار حمل‌ه ب‌ه مطبوعا ‌‬ ‫س ‪ -‬چو ‌ن در یک ‌‬ ‫‌‬ ‫ی کردید‪.‬‬ ‫ی دکرت فاطم ‌‬ ‫به‌دستور و با همراه ‌‬

‫‪1‬‬

‫‪ -1‬روزنام���ۀ آخرین نربد‪ ،‬ش���مارۀ ‪ ،۴۳۹‬جمعه ‪ ۲۲‬آذر م���اه ‪ ۱۳۳۰‬در صفحۀ ‪ ۴‬تحت عنوان «یک تذکر قانونی»‬ ‫می‌نویسد‪« :‬بطوریکه اطالعات نوشته است شهربانیکسانی راکه در عمارت روبروی مجلس متحصن شده و از‬ ‫دست چاقوکش‌های دولتی پناه برده بودند توقیفکرده است‪.‬‬ ‫ما هر چهکتب قواننی را بر هم زدیم‪ ،‬او ً‬ ‫ال علت حبس مردم تماشاگر و یا نه باالتر از آن شرکت‌کننده در تظاهرات‬ ‫پنجشنبه و ثانی ًا بر فرض ورود اتهام‪ ،‬علت مداخلۀ بازرس نظامی را نفهمیدیم‪ .‬خیلی مسخره است شعبان بی‌مخ و‬ ‫حسنی فاطمی و رضا چاخان و اکرب سه‌کله و سرهنگ عبدی و امریتیمورکالنی آزادند و مردم مضروب و مجروح‬ ‫و پناهنده محبوس‪.‬‬ ‫بهر حال شک نیستکه با این بی‌صالحیتی باید مطابق اصل یازدهم قانون اساسی از مراجعه به دادگاه ناصالح‬


‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫‪94‬‬

‫ی او ‌ن بودن‌!‬ ‫ی م ‌ن آدما ‌‬ ‫ی از دور و وریا ‌‬ ‫ی نداشتم‌‪ ،‬شاید عده‌ا ‌‬ ‫ی با فاطم ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن ک‌ه تماس ‌‬ ‫‌‬

‫ی مریاشرافی‌؟‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه روزنامۀ «آتش‌» ه ‌م حمل‌ه کردید؟ ما ‌ل سیدمهد ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪« -‬آتش‌» زیاد نمینوشت‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫یل روز ‪ 14‬آذر آنجا را ه ‌م به ‌م زدید؟ روزنامۀ «آتش‌» را‪...‬؟‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه فکر نمیکنم‌‪« .‬آتش‌» رو نه‌‪ .‬یادم‌ه «آتش‌» رو ما نزدیم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫پ کرد‌ه بود‪.‬‬ ‫ی چا ‌‬ ‫س شما را با دکرت فاطم ‌‬ ‫ی ش���نیده‌ا ‌م روزنامۀ «آتش‌» عک ‌‬ ‫س ‪... -‬و حت ‌‬ ‫‌‬ ‫قضیۀ آ ‌ن عکسها چیست‌؟‬

‫پ کرد ‌ن ک‌ه چی‌؟‬ ‫ج ‪ -‬چا ‌‬ ‫‌‬

‫س شما را با‬ ‫ی خواند ‌م ک‌ه روزنامۀ «آتش‌» ه ‌م عک ‌‬ ‫ط شنید ‌م یا جای ‌‬ ‫س ‪ -‬خود ‌م ندیدم‌‪ .‬فق ‌‬ ‫‌‬

‫ی کرد‌ه است‌‪.‬‬ ‫ی ای ‌ن کار را زیر نظر دکرت فاطم ‌‬ ‫ت شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫پ کرد و نوش ‌‬ ‫ی چا ‌‬ ‫دکرت فاطم ‌‬

‫ی کار‬ ‫یل او ‌ن با ای ‌ن ک‌ه ما با فاطم ‌‬ ‫ی َر ‌م میدید و ‌‬ ‫ق بود‪ ،‬فاطم ‌‬ ‫ی با مصد ‌‬ ‫ی کس ‌‬ ‫ب وقت ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫بکنی ‌م دو تاست‌‪.‬‬

‫ی مث ً‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه ِ‬ ‫ت راستی‌‬ ‫ی دس��� ‌‬ ‫ال او ب‌ه ش���ماگفت‌ه بودک‌ه بروید روزنامه‌ها ‌‬ ‫زیر نظرش‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ت را ه ‌م بزنید؟‬ ‫ف دول ‌‬ ‫مخال ‌‬

‫ی نگفت‌ه بود‪.‬‬ ‫ی ب‌ه ما چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال و ابدا‪ .‬فاطم ‌‬ ‫‌‬

‫ت مصدق‌‬ ‫ی ه ‌م نوشتند شما به‌دستور دول ‌‬ ‫ی توده‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬مطمئ ‌ن هس���تید؟ چو ‌ن روزنامه‌ها ‌‬ ‫‌‬ ‫این‌کارها راکردید‪.‬‬

‫‪1‬‬

‫ش رفتم‌‪،‬‬ ‫گ نوری‌ش���ادک‌ه کشتن ‌‬ ‫ج ‪ -‬صد در صد مطمئنم‌‪ .‬م ‌ن خود ‌م رو اص ‌ل او ‌ن س���رهن ‌‬ ‫‌‬

‫خودداریکرد و این نقض قانون را بهکمیسیون اعالمیۀ حقوق بشر در پاریس خرب داد‪».‬‬ ‫‪ -1‬روزنامۀ آخرین نربد به صاحب امتیازی ش���هناز اعالمی به جای روزنامۀ توقیف ش���دۀ بسوی آینده در می‌آمد‪.‬‬ ‫در ش���مارۀ یکشنبه ‪ ۱۷‬آذر ماه ‪( ۱۳۳۰‬مسلس���ل ‪ )۴۳۴‬صفحۀ ‪ ۲‬این روزنامه در مقالۀ «کنی و نفرت بر حکومت‬ ‫مردم‌کش» با استناد به مذاکرات مجلس چننی آمده است‪:‬‬ ‫«… عصر ‪ ۱۴‬آذر شهربانی دکرت مصدق باکمال وقاحت اعالم داشتکه اهایل شرافتمند و میهن پرست تهرانکه‬ ‫به ماهیت این عناصر (پسران و دخرتان دانشجو)کام ً‬ ‫ال پی برده‌اند با نریوی انتظامی در تمام موارد همکاری نموده‬ ‫عناصر اخاللگر را به س���زای اعمال خود رساندند‪ .‬شهربانیکل وظیفۀ خود می‌داندکه از معاضدت و همکاری‬ ‫بیمانند مردم شرافتمند تهران تشکر نموده‪...‬‬ ‫روزنامه اصناف ارگان مقامات روحانی طرفدار دکرت مصدق با اشاره به قتل ‪ ،‬کشتار دانشجویان و دانش‌آموزان‬ ‫نوش���ت «سگ‌کشی ادامه دارد»‪ .‬بدین طریق از یک طرف دولت مصدق در اعالمیه رسمی خود چاقوکشان و‬ ‫عربده جویان‪ ،‬شعبان بی‌مخ‌ها و اصغر خالدارها را بعنوان «مردم شرافتمند تهران» قالب زده از جنایت و غارتگری‬ ‫آنها «ابراز تش���کر» می‌کند و از طرف دیگر روزنامه‌های دولتی دانشجویان و دانش‌آموزان را «سگ» خطاب‬ ‫نمودهکشتار دسته‌جمعی آنان را «سگ‌کشی» خوانده است‪»...‬‬ ‫برای نمونه‌های دیگری از این توشته‌ها ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ ۵‬صص ‪.۳۹۶-۳۹۵‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪95‬‬

‫نت داشتم‌‪.‬‬ ‫ی م ‌ن مینوش ‌‬ ‫ی از ای ‌ن روزنامه‌هاک‌ه برا ‌‬ ‫بعدش ‌م ی‌ه د ‌ل پُر ‌‬

‫ی ه ‌م ک‌ه ای ‌ن میا ‌ن د ‌م و دستگاهشا ‌ن بهم‌‬ ‫ت راس���ت ‌‬ ‫ی دس��� ‌‬ ‫س چند تا از روزنامه‌ها ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی شد؟‬ ‫ریخت‌‪ ،‬اشتباه ‌‬

‫ی نبود! او ‌ن بدتر‬ ‫ت راست ‌‬ ‫یل او ‌ن ک‌ه دس ‌‬ ‫ج ‪ -‬ممکن‌ه «شورش‌» بود‪ .‬ما ‌ل کریمپور شریازی‌! و ‌‬ ‫‌‬

‫ی داره‌‪ ،‬بعد ًا براتو ‌ن میگم‌‪ .‬بله‌‪ ،‬خدمت‌‬ ‫ی ی‌ه داستا ‌ن سوای ‌‬ ‫از هم‌ه بود‪ .‬حاال او ‌ن کریمپور شریاز ‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪،‬کجا بود ‌م یاد ‌م رفت‌؟‬ ‫شما عر ‌‬ ‫س ‪ -‬رفتید امرییه‌‪ ،‬روزنامۀ «مردم‌»‪...‬‬ ‫‌‬

‫خ و ُب ‌ن کند ‌ن و بردن‌‪ .‬هیچی‌‪،‬‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه روزنامۀ «مردم‌» و دیگ‌ه اونجا بچه‌ها هم‌ه رو از بی ‌‬ ‫‌‬ ‫ط و اینا بود ویل‌‬ ‫س و بس���ا ‌‬ ‫س و ملی ‌‬ ‫بعد هم‌ه داغو ‌ن ش���د ‌ن و ما از اونجا ‌م رفتیم‌‪ .‬البت‌ه پلی ‌‬

‫هیچکدو ‌م جلو نمیومد ‌ن ‪ .‬بعد ما رفتی ‌م منزل‌‪ .‬رفتی ‌م منز ‌ل و اتفاق ًا دو س‌ه روز بعد از ‪ 14‬آذر‬

‫‪1‬‬

‫یو‬ ‫ی شوشرت ‌‬ ‫ی و سیدممدعل ‌‬ ‫ی ملی‌‪ .‬جما ‌ل امام ‌‬ ‫س شورا ‌‬ ‫رادیو رو وص ‌ل کرد‌ه بود ‌ن ب‌ه مجل ‌‬

‫ت نشست‌ه بودن‌‪ 2،‬همینا پشت‌‬ ‫ت بود اونجا بس ‌‬ ‫[سیدمهدی‌] پریاست‌ه و عبدالقدیر آزاد‌ک‌ه چند وق ‌‬

‫خ تما ‌م شهر‬ ‫ی ژنرا ‌ل شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ی دولت ‌‬ ‫گ حملۀ قوا ‌‬ ‫س داد میزدن‌‪« :‬فرماندۀ هن ‌‬ ‫تریبو ‌ن مجل ‌‬

‫ش میشد تو تهران‌‪ .‬ماگفتیم‌‪:‬‬ ‫نت و پخ ‌‬ ‫ش زد‪ ».‬و از ای ‌ن حرفا‪ .‬اینا هم‌ه رو تو رادیو میگف ‌‬ ‫را آت ‌‬ ‫نی روزا ما رو میگرین‌!»‬ ‫«بچه‌ها‪ ،‬هم ‌‬

‫ی روی‬ ‫ی گفته‌‪« :‬شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت ک‌ه جما ‌ل امام ‌‬ ‫س آ ‌ن روز آمد‌ه اس ‌‬ ‫ت مجل ‌‬ ‫س ‪ -‬در مذاکرا ‌‬ ‫‌‬

‫ق می‌گرید‪».‬‬ ‫ی حقو ‌‬ ‫ی سیصد توما ‌ن از شهربان ‌‬ ‫ت و ماه ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ق شهربان ‌‬ ‫ت حقو ‌‬ ‫‌لیس ‌‬

‫‪3‬‬

‫ی نیست‌‪.‬‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬همچ ‌‬ ‫‌‬

‫ی با ای ‌ن تذکر خواست‌ه بگویدک‌ه دولت‬ ‫ی جما ‌ل امام ‌‬ ‫ی روزنامه‌ها نوشتند‪ .‬یعن ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن را تو ‌‬ ‫‌‬

‫ی ای ‌ن چ‌ه جوابی‌‬ ‫ت می‌کرد‌ه تا ای ‌ن کارها را بکنید‪ .‬برا ‌‬ ‫ق و دس���تگا‌ه ش���ما را حمای ‌‬ ‫‌مصد ‌‬ ‫دارید؟‬

‫ی پو ‌ل نمی‌گرفتم‌‪ ،‬هیچوقت‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال‬ ‫چ سازمان ‌‬ ‫ت صنار از هی ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن بارهاگفت ‌م ک‌ه هیچوق ‌‬ ‫‌‬ ‫ط نبودم‌‪.‬‬ ‫اون‌موق ‌ع ک‌ه اینا ای ‌ن چیزا رو دار ‌ن میگن‌‪ ،‬م ‌ن با دربار و شا‌ه مربو ‌‬

‫ق ن‌ه شاه‌‪.‬‬ ‫ی مصد ‌‬ ‫ی ه ‌م می‌گوید «دولت‌» ن‌ه «دربار»‪ ،‬یعن ‌‬ ‫ت است‌‪ .‬امام ‌‬ ‫س ‪ -‬درس ‌‬ ‫‌‬

‫‪ ۱۷ -1‬آذر ‪.۱۳۳۰‬‬ ‫‪ -2‬جمال امامی‪ ،‬سیدمحمدعلی شوشرتی‪ ،‬عبدالقدیر آزاد روز ‪ ۳۱‬شهریور ماه ‪ ۱۳۳۰‬اعالمکردند چون در خارج از‬ ‫مجلس تأمنی جانی ندارند‪ ،‬در خانۀ ملت متحصن می‌شوند‪.‬‬ ‫‪ -3‬ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ ۶‬صفحه ‪.۳۹۷‬‬


‫‪96‬‬

‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫ی ب‌ه م ‌ن پو ‌ل بده‌؟‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه دستگا‌ه واس‌ه چ ‌‬ ‫‌‬

‫ت را بزنید و ‪...‬‬ ‫غ کنید‪ ،‬مخالفا ‌ن دول ‌‬ ‫س ‪-‬ک‌ه بروید شلو ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودیم‌‬ ‫ن چیزها نبود‪ .‬ما طرفدار آیت‌الله کاشان ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری هیچوقت‌‪ .‬نه‌‪ .‬اصال و ابدا ای ‌‬ ‫‌‬ ‫و مصدق‌‪ .‬او ‌ن موق ‌ع اص ً‬ ‫ق وکاشانی‌‬ ‫ی طرفدار مصد ‌‬ ‫ط تو تهرا ‌ن بود ک ‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ن بس���ا ‌‬ ‫ال ای ‌‬

‫ت و اینا دعوا مرافع ‌ه و بگری و ببند و اینا‬ ‫ش سر انتخابا ‌‬ ‫ی مخالفشو ‌ن و هم ‌‬ ‫بود ‌ن و عده‌ا ‌‬

‫بود‪.‬‬

‫ت نیست‌؟‬ ‫ی می‌گوید درس ‌‬ ‫ی ک‌ه جما ‌ل امام ‌‬ ‫ق ماهیانۀ سیصد تومان ‌‬ ‫س ای ‌ن حقو ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی میداده‌؟‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن سیصد توم ‌ن پو ‌ل برا ‌‬ ‫ی دادن‌؟ شهربان ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ج ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬باج‌!‬ ‫‌‬

‫ج میگریه‌! ن‌ه جد ًا اینو‬ ‫ش با ‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ج نمید‌ه خانوم‌‪ .‬شهربان ‌‬ ‫ی با ‌‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه کس ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه شهربان ‌‬ ‫‌‬

‫میگم‌‪ .‬شهربانی‌؟ اصال و ابدا صنار‪ ،‬جو ‌ن شما‪ ،‬ن‌ه ب‌ه م ‌ن میداد‪ ،‬ن‌ه م ‌ن مریفت ‌م پو ‌ل بگریم‌‪.‬‬

‫غ کن ‌م ک‌ه میشد ‌م مأمور‬ ‫ی میگرفت ‌م ک‌ه بر ‌م شلو ‌‬ ‫ی سیصد توم ‌ن از شهربان ‌‬ ‫اونوقت ‌م اگ‌ه م ‌ن ماه ‌‬

‫شهربانی‌!‬

‫ب «سرتیپ‌» و «سرهنگ‌» داد‌ه بودند!‬ ‫نی ب‌ه شما لق ‌‬ ‫ی خاطر هم ‌‬ ‫س ‪ -‬شاید برا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬او ‌ن ما ‌ل ِ‬ ‫بعد ‪ 28‬مرداده‌!‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬ح ‌ق دارید‪.‬‬ ‫‌‬

‫پ و اینا ما ‌ل او ‌ن موقعی‌ه ک‌ه ای ‌ن جبه‌ه ملیا با ما بد شدن‌‪ .‬از همون‌‬ ‫گ و سرتی ‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن سرهن ‌‬ ‫‌‬

‫نت ما رو بزن ‌ن زمنی‌‪،‬‬ ‫ت کردن‌‪ .‬بله‌‪ ،‬هزار جور میخواس ‌‬ ‫ف درس ‌‬ ‫موق ‌ع اینا واس‌ه ما هزار جور حر ‌‬

‫ی برم‌‪،‬‬ ‫ی نمیکرد ‌م ک‌ه دنبا ‌ل کس ‌‬ ‫ف از م ‌ن گری نمیاورد ‌ن چو ‌ن م ‌ن کار ‌‬ ‫چ نقط‌ه ضع ‌‬ ‫ش هی ‌‬ ‫منتها ‌‬

‫نی کسی‌‪ .‬اصال و ابدا تو ای ‌ن عوالما نبودم‌‪.‬‬ ‫ی کسی‌‪ ،‬زم ‌‬ ‫س کسی‌‪ ،‬پو ‌ل کسی‌‪ ،‬زندگ ‌‬ ‫دنبا ‌ل نامو ‌‬ ‫نت به ‌م بد ‌ن می‌گرفتم‌‪،‬‬ ‫ی روک‌ه میخواس ‌‬ ‫ت میکردم‌‪ ،‬اگ‌ه زمینای ‌‬ ‫ی م ‌ن کار مردمو درس ‌‬ ‫خانو ‌م وقت ‌‬

‫ی احتیاجی‌نداشتم‌‪.‬‬ ‫نی تو ای ‌ن دنیا ندارم‌‪ ،‬یعن ‌‬ ‫ب زم ‌‬ ‫ف تهرا ‌ن ما ‌ل م ‌ن بود‪ .‬م ‌ن ی‌ه وج ‌‬ ‫نص ‌‬

‫ی مجلس‌‪.‬‬ ‫غ بست‌نشنی‌ها ‌‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م سرا ‌‬ ‫‌‬

‫ت نشست‌ه بود ‌ن ما با ی‌ه جمعیتی‬ ‫ی اینا بس ‌‬ ‫ف میاد! یادم‌ه وقت ‌‬ ‫ف تو حر ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬آخ‌ه ه ‌‬ ‫‌‬

‫‌را‌ه افتادی ‌م رفتی ‌م ِ‬ ‫ی و اینا شعار دادی ‌م و بهشو ‌ن فحش‌‬ ‫ی جما ‌ل امام ‌‬ ‫س و اونجا برا ‌‬ ‫در مجل ‌‬ ‫ی میزاد ‪ /‬عبدالقدیر آزاد»‬ ‫ی میزاد‪،‬ک ‌‬ ‫ی مُ رد‌ه ‪ /‬جما ‌ل کل‌ه گُنده‌» یا «ک ‌‬ ‫ی مُ رده‌‪،‬ک ‌‬ ‫دادیم‌‪« :‬ک ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪97‬‬

‫ن حرفا‪.‬‬ ‫ش بد ‌ه دیگ ‌ه نمیگم‌‪ .‬خالص ‌ه از ای ‌‬ ‫ی لغت ‌‬ ‫ن یک ‌‬ ‫ی ‪ »... /‬ای ‌‬ ‫ی شوشرت ‌‬ ‫یا «سیدممدعل ‌‬ ‫ت سانسورکنید!‬ ‫س ‪ -‬قرار نیس ‌‬ ‫‌‬

‫خ و سیصد‬ ‫ی ‪ /‬ی‌ه سوال ‌‬ ‫ی شوش�ت�ر ‌‬ ‫ی افتادیم‌ها! میگفتیم‌‪« :‬س���یدممدعل ‌‬ ‫ب گری ‌‬ ‫ج ‪ -‬عج ‌‬ ‫‌‬ ‫مشرتی‌»‬

‫ت نشست‌ه بودند؟‬ ‫س بس ‌‬ ‫ی مجل ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا ای ‌ن عد‌ه تو ‌‬ ‫‌‬

‫ی به‌طرفداری‌‬ ‫ی شا‌ه با مصدق‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫ی خاطر دعوا ‌‬ ‫ت نشست‌ه بود ‌ن برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬اینا مث ‌ل اینک‌ه بس ‌‬ ‫‌‬

‫از شاه‌‪ ...‬علی‌ه مصدق‌‪.‬‬

‫ش و علیه‌‬ ‫ی و همفکران ‌‬ ‫ش می‌نویس���د شما با جما ‌ل امام ‌‬ ‫یل مس���عود بهنود درکتاب ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ق بودید‪1 ،‬جوابتا ‌ن چیست‌؟‬ ‫مصد ‌‬

‫ش بد نیست‌‪ .‬کاراش‌‬ ‫ق بود ‌م چو ‌ن میدید ‌م ک‌ه کارا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بیخود میگه‌‪ ،‬م ‌ن اونموق ‌ع با مصد ‌‬ ‫‌‬ ‫ب میکرد‪ ،‬ما ‌م باالخر‌ه رفتیم‌‬ ‫ی خو ‌‬ ‫ب کار میکرد‪ .‬ایشونو باالخر‌ه میدید ‌م کارا ‌‬ ‫ب بود‪ .‬خو ‌‬ ‫خو ‌‬

‫ی جونمون‌‪.‬‬ ‫ی تا اونجا مریفتی ‌م ک‌ه میزدی ‌م پا ‌‬ ‫دنباله‌رو ایشو ‌ن شدی ‌م دیگه‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫س ‪ -‬راستی‌؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بل���ه‌‪ .‬م ‌ن اص ً‬ ‫س رو‬ ‫ق رو م ‌ن اون���روز َد ‌م مجل ‌‬ ‫ت یادم‌ه ک���‌ه خدابیامرز مصد ‌‬ ‫ال درس��� ‌‬ ‫‌‬

‫پ کردن‌‪ ،‬سرپد ‌م برا ‌م بفرسنت‌‪.‬‬ ‫کولم‌گذاشتم‌‪ .‬ایشو ‌ن روکو ‌ل م ‌ن بود‪ ،‬عکسش ‌م تو روزنام‌ه چا ‌‬

‫س ‪ -‬کدا ‌م روز؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬همو ‌ن قب ‌ل از ‪ 14‬آذر اونوقتا بود‪ .‬هم‌ه ‌م میدونن‌‪ .‬تو مجلس ‌م گفنت‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫‪2‬‬

‫ش کنم‌؟‬ ‫پ ش���د‌ه تا بگرد ‌م پیدای ‌‬ ‫ی چا ‌‬ ‫ی در نش���ریه‌ا ‌‬ ‫نی عکس ‌‬ ‫س ‪ -‬مطمئ ‌ن هس���تید چن ‌‬ ‫‌‬

‫‪3‬‬

‫(عکس‌شمارۀ ‪)7/1‬‬

‫س تو باشگاهم‌‬ ‫ش کنن‌‪ .‬م ‌ن انقد عک ‌‬ ‫ی فرس���تاد ‌م نتونس�ت�ن‌ پیدا ‌‬ ‫ج ‪ -‬صد در صد‪ ،‬هر چ ‌‬ ‫‌‬ ‫ش زدن‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی منو‪ ،‬همه‌‬ ‫ی منو‪ ،‬هم‌ه چیزا ‌‬ ‫ال فیلما ‌‬ ‫نی رفت‌‪ .‬تمامشو آتی ‌‬ ‫ش از ب ‌‬ ‫داشتم‌ک‌ه تمام ‌‬

‫ض کرد ‌م این‬ ‫ی دست ‌م نیست‌‪ .‬عر ‌‬ ‫ی دست ‌م نیست‌‪ ،‬هیچ ‌‬ ‫نی حا ‌ل م ‌ن چیز ‌‬ ‫رو بردن‌‪ .‬این‌ه ک‌ه در ع ‌‬

‫ی نیست‌‪ .‬اینا رو هم‌ه از تو‬ ‫نی ک‌ه چیز ‌‬ ‫پ کن ‌‬ ‫ب چا ‌‬ ‫ی ک‌ه م ‌ن ب‌ه شما داد ‌م تا تو ای ‌ن کتا ‌‬ ‫‌عکسای ‌‬

‫‪ «-1‬از سید ضیاء تا بختیار»‪ ،‬نوشتۀ مسعود بهنود‪ ،‬انتشارات جاویدان‪ ،‬تهران‪ ،‬صفحۀ ‪.۳۴۲‬‬ ‫‪ -2‬ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ ۷‬صص ‪۳۹۹-۳۹۸‬‬ ‫‪ -۲‬روز ‪ ۴‬مهرماه ‪ ۱۳۳۰‬دکرت مصدق برایگزارش اقدامات خود در مورد نفت در مجلس حضور یافت ویل جلسه‬ ‫به علت عدم حضور اکثریت تشکیل نشد‪ .‬مصدق به میدان بهارستان رفت و نطق خود را برای مردم ایرادکرد و‬ ‫گفت‪« :‬هر جا مردمند مجلس همانجاست»‪ .‬تنها عکسیکه دکرت محمد مصدق را روی شانۀ مردم نشان می‌دهد‪،‬‬ ‫مربوط به همنی روز است‪.‬‬


‫‪98‬‬

‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫ی پیدا‬ ‫ت ک‌ه باید از ی‌ه جای ‌‬ ‫س دیگ‌ه هس ‌‬ ‫خونۀ بر و بچه‌ها برا ‌م فرستادن‌‪ .‬هنوز دو س‌ه تا عک ‌‬

‫نن و واس ‌م بفرسنت‌‪.‬‬ ‫ک‌‬

‫ق را دوست‌‬ ‫ی ک‌ه باشد‪ .‬داشتید می‌گفتیدک‌ه مصد ‌‬ ‫ش کن ‌م به‌شرط ‌‬ ‫ی می‌کن ‌م پیدای ‌‬ ‫س ‪ -‬سع ‌‬ ‫‌‬ ‫س چ‌ه می‌کردید؟‬ ‫داشتید‪ .‬آ ‌ن روز د ‌م مجل ‌‬

‫ت و س���خت‌‪ .‬تو‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه ما هر روز هم‌ه جا بودیم‌‪ .‬او ‌ن روزها افتاد‌ه بودی ‌م تو مبارزۀ س���ف ‌‬ ‫‌‬ ‫ی پیداکردی ‌م واس‌ه خاطر اون‌‪.‬‬ ‫ت و چند دفع‌ه َد ‌م مسجد فخرالدول‌ه درگری ‌‬ ‫ت منتخابا ‌‬ ‫انتخابا ‌‬

‫‪1‬‬

‫(سند شمارۀ ‪)7/2‬‬

‫ی دیدید؟‬ ‫ق راک ‌‬ ‫نی بار مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬شما اول ‌‬ ‫‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪ ...‬با ای ‌ن حائری‌زاد‌ه ی‌ه دفع‌ه رفتی ‌م خون‌هش‌‪.‬‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫نی بار‪ ...‬واال خدم ‌‬ ‫ج ‪ -‬اول ‌‬ ‫‌‬

‫یل بود؟‬ ‫ی داشتید؟ چ‌ه سا ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه سن ‌‬ ‫‌‬

‫خ ماریخا سر در نمیارم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬واال نمیدونم‌‪ ،‬از ای ‌ن تاری ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بگویید‪ :‬مث ً‬ ‫ی ک‌ه یادتا ‌ن بیاورد در چه‬ ‫ک چیز ‌‬ ‫ی بود؟ ی ‌‬ ‫ال چند سال‌ه بودید؟ک ‌‬ ‫س ‪ -‬تقریب ‌‬ ‫‌‬

‫ی او را دیدید؟‬ ‫ق بود؟ قب ‌ل از نخست‌وزیر ‌‬ ‫ی دکرت مصد ‌‬ ‫ت وزیر ‌‬ ‫ی بود؟ دورا ‌ن نخس��� ‌‬ ‫‌دوره‌ا ‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫چ‌ه زمان ‌‬

‫ب با حائری‌زاد‌ه و آزاد رفتی ‌م تو خون‌هش‌‪،‬‬ ‫ی ک‌ه نخس���ت‌وزیر بود‪ .‬ش ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬نه‌‪ .‬او ‌ن موقع ‌‬ ‫‌‬

‫ی بلند شد‬ ‫نت هندرس��� ‌ن ‪2‬دار‌ه میاد‪ .‬فور ‌‬ ‫ایش���ون ‌م زیر پتو خوابید‌ه بود‪ .‬تا رفتی ‌م نشستی ‌م گف ‌‬

‫ش و نشست‌‬ ‫ت بغ ‌ل دست ‌‬ ‫ت ی‌ه پروند‌ه او ‌ن باال بود آوردگذاش ‌‬ ‫وگفت‌‪« :‬شما بری ‌ن بریون‌‪ ».‬رف ‌‬ ‫اونجاک‌ه هندرس��� ‌ن ‪--‬سفری امریکا بود مث ‌ل اینکه‌‪ --‬بیاد ببیندش‌‪ .‬همو ‌ن موق ‌ع اومدیم‌‬

‫بریون‌دیگه‌‪.‬‬

‫ف زد؟ چ‌ه گفت‌؟‬ ‫ق با شما حر ‌‬ ‫س ‪ -‬در آ ‌ن جلس‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫‌‬

‫نت هندرسن‌‬ ‫ع کردک‌ه گف ‌‬ ‫ت رو شرو ‌‬ ‫ک کردی ‌م و نشستی ‌م و با اونا صحب ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬تا سال ‌م علی ‌‬ ‫‌‬

‫ی رفتی ‌م بریو ‌ن گفت‌‪:‬‬ ‫ی بود‪ ،‬ی‌ه لهجۀ ش�ی�ری ‌ن یزدی‌ا ‌م داشت‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫اومده‌‪ .‬بعد ای ‌ن آزاد یزد ‌‬ ‫ض بود‪ .‬همینک‌ه هندرسن‌اومد‬ ‫ی جعفری‌؟ تا ما اونجا بودی ‌م زیر پتو خوابید‌ه بود و مری ‌‬ ‫«دید ‌‬ ‫از زیر پتو پرید بریون‌!»‬

‫‪ -1‬عنوان‌های صفحۀ اول روزنامۀ آتش‪ ۲ ،‬بهمن ‪« :۱۳۳۰‬اسناد زندۀ مداخلۀ دولت در انتخابات ‪ /‬دیروز چاقوکشان‬ ‫مسلط بر انتخابات تهران بودند ‪ /‬دیروز در چند حوزۀ انتخاباتی آراء کسانی که به مخالفنی رأی داده بودند پاره‬ ‫کردند و آنها را شدید ًا مضروب ساختند ‪ /‬دیروز یک تفر از ترس چاقوکشها رأیش را خورد»‪.‬‬ ‫‪ -2‬لوی وس���لی هندرسن (‪ )Loy Wesley Henderson‬در فاصلۀ شهریور ‪ ۱۳۳۰‬تا دی ‪ ۱۳۳۳‬سفریکبری امریکا‬ ‫در ایران بود‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪99‬‬

‫س برگشتید چ‌ه شد؟‬ ‫س ‪ -‬حاال برگردی ‌م سر دو س‌ه روز بعد از ‪ 14‬آذر‪ .‬بعد از اینک‌ه از مجل ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬او ‌ن روز ما تو خون‌ه بودیم‌‪ ،‬بعد از افطار‪ ،‬دو س‌ه روز بعد از ای ‌ن جریانات‌‪ ،‬دید ‌م یه‌‬ ‫‌‬

‫ی اومد و خونۀ ما در زد‪ ،‬من ‌م ب‌ه مادر ‌م گفتم‌‪« :‬ننه‌‪ ،‬باز دار ‌ن منو میرب ‌ن زندان‌!» رفتیم‌‬ ‫سرگرد ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬من‌‬ ‫س���رگرد رو آوردی ‌م تو و خالص‌ه نشستی ‌م اونجا‪،‬گفتم‌‪« :‬چیه‌؟»گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی بود‪ .‬تو بلند شو برو ی‌ه چند وقتی‌‬ ‫ی بسیارکار خوب ‌‬ ‫ی رو ک‌ه کرد ‌‬ ‫ت بگ ‌م ای ‌ن کار ‌‬ ‫اومد ‌م به ‌‬

‫چ جا نمریم‌‪ .‬اینجا مملکتم‌ه کجا برم‌؟»گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬ی‌ه یکی‬ ‫ی‌ه طرفی‌‪».‬گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن هی ‌‬

‫ی بگو ما میفرستیمت‌‪».‬گفتم‌‪« :‬چرا؟»گفت‌‪« :‬بذار سر و‬ ‫ت دار ‌‬ ‫ی هرکجاک‌ه دوس ‌‬ ‫‌دو ماه ‌‬ ‫ی بهرته‌!» خالصه‌‪،‬‬ ‫ی سر و صدا تو توده‌ایا بلند شده‌‪ ،‬تو اینجا نباش ‌‬ ‫صداها بخوابه‌‪ .‬اال ‌ن خیل ‌‬

‫نی مکی‌‬ ‫ش حس ‌‬ ‫ی از ای ‌ن جبه‌ه ملیا‪ ،‬آهان‌‪ ،‬رفتی ‌م پی ‌‬ ‫ی بود خدایا؟ یک ‌‬ ‫ما اومدی ‌م رفتی ‌م پیش‌‪...‬ک ‌‬

‫ی سر و‬ ‫ی برو‪ .‬خیل ‌‬ ‫ت که‌‪ ،‬ی‌ه د‌ه پونز‌ه روز ‌‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫وگفتی ‌م جریا ‌ن اینه‌‪.‬گفت‌‪« :‬برو و برگرد‪ .‬چیز ‌‬ ‫یل قبول‌‬ ‫ی زیاده‌» و فال ‌ن و از ای ‌ن صحبتا‪ .‬و ‌‬ ‫ت سر و صدا خیل ‌‬ ‫صداست‌‪ .‬هنوز تو ای ‌ن مملک ‌‬

‫ی نرفتم‌‪ .‬موند ‌م تهران‌‪.‬‬ ‫نکرد ‌م و جای ‌‬

‫ت تو تهرا ‌ن ی‌ه دو س‌ه تا از ای ‌ن سرپاسبونا بودن‌‬ ‫دو س���‌ه روز از ای ‌ن جریا ‌ن گذش���ت‌‪ .‬اونوق ‌‬

‫ی بود و احمد سرپاس���بون‌‪ .‬دید ‌م اینا با‬ ‫ت اصفهان ‌‬ ‫ف بودن‌‪ :‬نعم ‌‬ ‫گ و معرو ‌‬ ‫ی زرن ‌‬ ‫ک���ه‌خیل ‌‬

‫ی جعفری‌‬ ‫ی اومد ‌ن سر خیابو ‌ن وگفنت‌‪« :‬سالم‌»گفتم‌‪« :‬سالم‌»‪،‬گفنت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫لباس‌ش���خص ‌‬ ‫ی نیک‌اعتقاد ‪--‬رئیس‌‬ ‫ی بگی‌؟ بگو»گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی میخوا ‌‬ ‫حا ‌ل شما چطوره‌؟»گفتم‌‪« :‬چ ‌‬

‫ت دارم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬بری ‌ن خود ‌م میام‌‪».‬گفت‌‪:‬‬ ‫ی بود اونموقع‌‪--‬گفت‌ه بیاکار ‌‬ ‫ک آگاه ‌‬ ‫شعبۀ ی ‌‬

‫ی م ‌ن میگ ‌م بری ‌ن م ‌ن خود ‌م میام‌‪ ،‬میا ‌م دیگه‌‪ ،‬با ش���ما‬ ‫«بیا با ما بریم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬ن‌ه دیگ‌ه وقت ‌‬ ‫ت ک ‌ن داری ‌م مرییم‌‪ ».‬اونوقتام‌‬ ‫ی ما رو درس ‌‬ ‫نمیام‌‪ ».‬رفتی ‌م خون‌ه و ب‌ه ننه‌مو ‌ن گفتیم‌‪« :‬پتو متو ‌‬

‫ی بد بود‪ ،‬ی‌ه پتو ورداشتی ‌م و ی‌ه قابلم‌ه و را‌ه افتادیم‌‪ .‬رفتی ‌م پیش‌‬ ‫ش وضعمو ‌ن خیل ‌‬ ‫ما راس���ت ‌‬

‫ش تا س���ر و صداها بخواب‌ه چو ‌ن تو‬ ‫ت اینجا با ‌‬ ‫ی ی‌ه ‪ 24‬س���اع ‌‬ ‫نیک‌اعتقاد‪،‬گفت‌‪« :‬جعفر ‌‬ ‫ت میکنم‌‪».‬‬ ‫ت اینجا باشی‌‪ ،‬بعد مرخص ‌‬ ‫ت سر و صداکردن‌‪ .‬بهرت‌ه ‪ 24‬ساع ‌‬ ‫ی واس ‌‬ ‫س خیل ‌‬ ‫مجل ‌‬ ‫ت شد ‪ 48‬ساعت‌‪ ،‬شد ی‌ه هفته‌‪ ،‬سر و صدامون‌‬ ‫ت ندم‌‪ 24 ،‬ساع ‌‬ ‫ما رفتی ‌م زیر آگاهی‌‪ .‬دردسر ‌‬


‫‪100‬‬

‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫ش نیک‌اعتق���اد‪ .‬ی‌ه ُخرد‌ه با من‌‬ ‫ی پی ‌‬ ‫ک آگاه ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫دراوم���د‪ .‬من���و از تو زندا ‌ن برد ‌ن کالنرت ‌‬

‫یل د‌ه دواز‌ه روز بمو ‌ن اینجا تا س���ر و صداها‬ ‫ب بود‪ .‬و ‌‬ ‫ت خو ‌‬ ‫ت کرد و‌گفت‌‪« :‬کار ‌‬ ‫صحب��� ‌‬ ‫ی نیگر داش�ت�ن‌‪ ،‬جو ‌ن ش���ما‪ .‬یه‌‬ ‫ت نباش‌‪ ».‬خانوم‌‪ ،‬ما رو تو آگاه ‌‬ ‫بخواب‌ه بعد بیا برو‪ .‬ناراح ‌‬

‫ی و فالن‌!»‬ ‫نی اینجور ‌‬ ‫ما‌ه شد دو ما‌ه ک‌ه باز ما داد و بیدادکردی ‌م گفتیم‌‪« :‬شما ب‌ه م ‌ن گفت ‌‬

‫نی کجا بود؟ یه‌‬ ‫ت ک‌ه میدون ‌‬ ‫خالصه‌‪ ،‬اومد ‌ن ما رو از اونجا برد ‌ن زندا ‌ن موقت‌‪ .‬زندا ‌ن موق ‌‬

‫نت او ‌ن تو و‬ ‫نت اونجا‪ .‬ما روگذاش ‌‬ ‫ت همو ‌ن شهربانی‌‪ .‬ما روگذاش ‌‬ ‫زندا ‌ن بود به‌نا ‌م آبشاهی‌پش ‌‬

‫س ب‌ه دادمو ‌ن نرسید‪ .‬باز اونجا‬ ‫خالص‌ه ی‌ه چند مدتی‌ا ‌م اونجا موندی ‌م و دیدی ‌م ک‌ه نه‌‪ ،‬هیچک ‌‬ ‫ش و‪...‬اومد ‌ن از اونجا ما رو برد ‌ن زندا ‌ن قصر‪ .‬خالصه‌‪ ،‬دردسرتو ‌ن ندم‌‪ ،‬ما‬ ‫داد و بیداد و فح ‌‬

‫ی‌ه چند ماهی‌ا ‌م تو زندا ‌ن قصر بودیم‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬به‌خاطر آ ‌ن قضیۀ ‪ 14‬آذر؟‬ ‫‌‬

‫ی بریون‌‬ ‫نت د‌ه دواز‌ه روز سر و صداها میخواب‌ه و مری ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه واس���‌ه ‪ 14‬آذر‪ .‬حاال اینا میگف ‌‬ ‫‌‬

‫ی مح ‌ل نمیذاش���ت‌‪ ،‬هیچی‌‪ .‬ی‌ه پرونده‌ام‌‬ ‫و از ای ‌ن حرفا و صحبتا‪ .‬هر چی‌ا ‌م میگفتی ‌م کس��� ‌‬

‫ی و خوردکردی‌‪.‬‬ ‫ی ایناک‌ه شکست ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫درست‌کرد‌ه بود ‌ن ک‌ه باید ‪ 363‬هزار توم ‌ن جریم‌ه بد ‌‬ ‫س ‪ 363 -‬هزار تومان‌؟‬ ‫‌‬

‫ک بود او ‌ن تو‪ ،‬اه ‌ل سنگسر‬ ‫ک مل ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬من ‌م گفتم‌‪« :‬باشه‌! بعد ًاک‌ه رفت ‌م سرکار!» بعد ی ‌‬ ‫‌‬

‫ک او ‌ن تو با ما رفی ‌ق شد‪ .‬حاال نگو‬ ‫ی داشت‌‪ .‬ای ‌ن مل ‌‬ ‫ک ی‌ه قایل‌فروش ‌‬ ‫ی گلوبند ‌‬ ‫بود و َد ‌م سرا ‌‬ ‫ک اص ً‬ ‫ی از سرکرده‌هاشونه‌‪ .‬ما مریفتی ‌م تو اتاق‌‬ ‫ب یک ‌‬ ‫ال با ای ‌ن کمونیستاست‌‪ ،‬به‌حسا ‌‬ ‫این‌مل ‌‬

‫ی میکردیم‌‪.‬‬ ‫ف میزدیم‌‪ ،‬شوخ ‌‬ ‫ای ‌ن مینشستی ‌م چند تا دور ه ‌م جم ‌ع میشدی ‌م غز ‌ل میخوندیم‌‪ ،‬حر ‌‬ ‫ک منو از اونجا‬ ‫ت ندم‌‪ ،‬مقصود‪ ،‬او ‌ن مل ‌‬ ‫ش اومد‌ه بود‪ .‬خالص‌ه دردسر ‌‬ ‫ی خوش ‌‬ ‫ای ‌ن از ما خیل ‌‬

‫ی کردی‌‪ ،‬اینا اص ً‬ ‫ال ب‌ه م ‌ن محل‌‬ ‫ی و همچ ‌‬ ‫ی کرد ‌‬ ‫ب کار ‌‬ ‫آورد بریون‌‪ .‬اینا ک‌ه گفت‌ه بود ‌ن خو ‌‬

‫ش رفت‌ب‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ت کرد و آورد بریون‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ک کار منو درس ‌‬ ‫نت منو نیاورد ‌ن بریون‌‪ .‬مل ‌‬ ‫نذاش ‌‬ ‫ت و منو برد بریون‌‪.‬‬ ‫یرون‌‪،‬گفت‌‪« :‬بر ‌م بریو ‌ن تو َر ‌م میربم‌‪ ».‬رف ‌‬

‫ی ب‌ه سراغتا ‌ن نیامد؟‬ ‫ی ک‌ه زندا ‌ن بودید‪،‬کس ‌‬ ‫ی ای ‌ن مدت ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ش بدهکار ای ‌ن چیزا نبود‪.‬‬ ‫ی گوش ‌‬ ‫ت دیگه‌!کس ‌‬ ‫ت زندان‌‪ ،‬مریف ‌‬ ‫ی ک‌ه مریف ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگه‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫‌‬

‫ت از سرمو ‌ن ورنمیداشنت‌! اگ‌ه این‌‬ ‫یل هنوز روزنامه‌ها دس ‌‬ ‫ق بود ‌ن دیگه‌‪ .‬و ‌‬ ‫توکار خودشو ‌ن غر ‌‬

‫روزنامه‌ها رو جم ‌ع کرد‌ه بود ‌م ی‌ه کو‌ه میشد! انقد نوشنت‌!‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪101‬‬

‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ی می‌نوشتند؟‬ ‫ال چ‌ه چیزهای ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ال چلنگر ی‌ه شعر نوشت‌ه بودکه‌‪:‬‬ ‫‌‬

‫خرب دهید ب‌ه «شعبان‌» بی‌نظری و بدی ‌ل که‌ همقطار تو از شاهرودگشته‌ وکیل‌‬

‫ت «پیشوا» باشد‬ ‫زما ‌م کار چو در دس ‌‬

‫س روند با تجلیل‌‬ ‫ش ب‌ه مجل ‌‬ ‫از ای ‌ن قما ‌‬

‫نی حقری و ذلی ‌ل‬ ‫ی چن ‌‬ ‫س قنات‌آبادی‌» شود وکی ‌ل و تو باش ‌‬ ‫ت ک‌ه «شم ‌‬ ‫کجا رواس ‌‬

‫‪1‬‬

‫غ آقایا ‌ن نرفتیدگل‌ه کنی���د و بگویید‪« :‬آقا بنده‌‬ ‫ی ک‌ه از زندا ‌ن آزاد ش���دید س���را ‌‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ت رفت ‌م زندان‌؟»‬ ‫به‌خاطرشما ای ‌ن مد ‌‬

‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگ‌ه اوناگوششو ‌ن بدهکار نبود‪ ،‬اص ً‬ ‫ال‪.‬‬ ‫‌‬

‫ش چ���‌ه می‌گفتید ک‌ه خوشش���ا ‌ن می‌آمد؟‬ ‫ک و دوس���تان ‌‬ ‫ی مل ‌‬ ‫ی زندا ‌ن ب���را ‌‬ ‫س ‪ -‬ت���و ‌‬ ‫‌‬

‫چکارمی‌کردید؟‬

‫ج ‪ -‬چیکار میکردم‌؟ [خنده‌] آواز میخوندم‌‪ ،‬قص‌ه میگفتم‌‪ ،‬سر بقی‌ه روگر ‌م میکردم‌؟!‬ ‫‌‬ ‫ی می‌خواندید؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه آواز ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬غزل‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ی از آ ‌ن غزلها را بخوانید‪.‬‬ ‫ال یک ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬جوونیا ‌م صدا داشتم‌‪ .‬صدا ‌م رفت‌ه دیگه‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫ب ندارد‪ ،‬بخوانید!‬ ‫س ‪ -‬عی ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ال میخوندم‌‪:‬‬ ‫‌‬

‫ ‬

‫یل شکست‌ه ز خوبا ‌ن روزگار‬ ‫دار ‌م د ‌‬

‫ ‬

‫نی ب‌ه گوشۀ زندا ‌ن شد ‌م دچار‬ ‫ب بب ‌‬ ‫یار ‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ف یار‬ ‫ب تار زل ‌‬ ‫روز ‌م شد‌ه سی‌ه همچو ش ‌‬ ‫خ کج‌مدار‬ ‫نی چ‌ه می‌کند ای ‌ن چر ‌‬ ‫ب بب ‌‬ ‫یار ‌‬ ‫خ گلعذار‬ ‫ما را جدا نمود از آ ‌ن شو ‌‬

‫ج و درد و غم‌‬ ‫ت پر از رن ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫زندا ‌ن چ‌ه کلبه‌ا ‌‬

‫‪ -1‬دنبالۀ این قطعه ش���عرکه با عنوان «نربد انتخابات» دورۀ هفدهم سروده و در روزنامۀ چلنگر‪ ،‬شمارۀ ‪۲۳ ،۷۸‬‬ ‫دیماه ‪ ۱۳۳۰‬چاپ شده بود چننی است‪:‬‬ ‫‪ ...‬پیشوا این دغلی یعنی چه؟‪ /‬بانک بنی‌المللی یعنی چه؟ ‪ /‬اینهمه حقه و بامبول چیه؟ ‪ /‬جان اون قولتشن این‬ ‫غول چیه؟ ‪ /‬پا شد اون شرکت بی بته و پست ‪ /‬بانک بنی‌المللی جاش نشست ‪/‬پیشوا این کلما باز چیه؟ ‪/‬سر نخ‬ ‫من بمریم دستکیه؟‬


‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫‪102‬‬

‫ ‬

‫غم‌پرورا ‌ن یار نشستند دور هم‌‬

‫ ‬

‫ک سم‌‬ ‫ت لی ‌‬ ‫ش کن ‌م نیس ‌‬ ‫خواه ‌م ک‌ه قصد خوی ‌‬

‫ ‬

‫ت کنون‌‬ ‫نی ک‌ه عاش ‌ق بیچاره‌ا ‌‬ ‫ب بب ‌‬ ‫یار ‌‬

‫ ‬

‫ی برو از ای ‌ن دل ‌م برون‌‬ ‫ی عش ‌ق ساعت ‌‬ ‫ا‌‬

‫ ‬

‫ت طی‌‬ ‫ت وگش ‌‬ ‫یارا ‌ن دهند مژد‌ه ک‌ه غ ‌م رف ‌‬

‫ی می‌شود زیاد‪ ،‬ولیک ‌ن نگشت‌ه کم‌‬ ‫ه‌‬

‫ ‬

‫ ‬ ‫ ‬

‫ ‬

‫ ‬ ‫ ‬

‫بهرت هما ‌ن بودک‌ه کن ‌م گری‌ه زار زار‬

‫ت جنون‌‬ ‫ی افتاد‌ه اس ‌‬ ‫ش هم ‌‬ ‫از عش ‌ق بر سر ‌‬ ‫ی یار‬ ‫ش نویس ‌م برا ‌‬ ‫ح حا ‌ل خوی ‌‬ ‫تا شر ‌‬

‫ف دست ‌م تو جا ‌م می‌‬ ‫ی گذار برک ‌‬ ‫ساق ‌‬

‫ ‬

‫ت برو ‌ن رو ز شهر ری‌‬ ‫شعبا ‌ن تو خیز مس ‌‬ ‫ش خوار‬ ‫ی بر دلدار خوی ‌‬ ‫زیراک‌ه گشته‌ا ‌‬

‫س ‪ -‬ای ‌ن شعر از خود شماست‌؟‬ ‫‌‬

‫ی میگفتی ‌م دیگه‌!‬ ‫ی بابا‪ ،‬اونجا دور ه ‌م مینشستی ‌م ی‌ه چیزای ‌‬ ‫ج‪-‬ا ‌‬ ‫‌‬

‫ی می‌کردید؟‬ ‫ی دیگر ‌‬ ‫ی زندا ‌ن چ‌ه کارها ‌‬ ‫س ‪ -‬نمیدانست ‌م طب ‌ع شعر ه ‌م دارید؟ تو ‌‬ ‫‌‬

‫ت و بال ‌م میبینید از دورا ‌ن زندانه‌!‬ ‫ی ک‌ه رو دس ‌‬ ‫ج ‪ -‬خالکوبی‌! بیشرت ای ‌ن خاالی ‌‬ ‫‌‬ ‫ف کنید‪.‬‬ ‫ی برایما ‌ن تعری ‌‬ ‫ی از خالکوب ‌‬ ‫س ‪-‬کم ‌‬ ‫‌‬

‫ی که‌‬ ‫ت ی‌ه خطی‌‪ ،‬ی‌ه نقشه‌ا ‌‬ ‫ی میکردن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ب تر‌ه و دود‌ه رو با ش���یکر قاط ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونوقتا آ ‌‬ ‫‌‬ ‫مث ً‬ ‫ش را نشا ‌ن میدهد]‪ .‬بعد‬ ‫ت دست ‌‬ ‫ش پش ‌‬ ‫ی از نقو ‌‬ ‫ت در بیاد میکشید ‌ن [یک ‌‬ ‫ال مث ‌ل ای ‌ن صور ‌‬ ‫ی انقد میزد ‌ن تا ای ‌ن خو ‌ن و این‌‬ ‫ش و دون‌ه دون‌ه همینجور ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫این‌نقش���‌ه رو با سوز ‌ن یوا ‌‬

‫ب و لرز ‌م میاورد‪.‬‬ ‫یت ‌‬ ‫گ بگریه‌‪ .‬ای ‌ن تقریب ًا میشد ی‌ه خال‌‪.‬گاه ‌‬ ‫ت و رن ‌‬ ‫مواد بر‌ه زیر ای ‌ن پوس ‌‬

‫ک می‌کرد؟‬ ‫ی چر ‌‬ ‫ی خالکوب ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا؟ جا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬اص ً‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ش‬ ‫ت میشدیم‌‪ .‬همینجور یوا ‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫ی میکردی ‌م ک‌ه نگو‪ ،‬حساب ‌‬ ‫ال ی‌ه لرز ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکوبیدیم‌‪ .‬رو بازوم ‌م هست‌‪.‬‬ ‫ه‌‬

‫ی سین‌ه و پشتتا ‌ن ه ‌م هست‌؟‬ ‫س ‪ -‬رو ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگ‌ه پشت ‌م نیست‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی کردید؟‬ ‫ی را در چ‌ه سن ‌‬ ‫نی خالکوب ‌‬ ‫س ‪ -‬اول ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪103‬‬

‫ج ‪ -‬سنم‌؟ تقریب ًا شونز‌ه هیفد‌ه سال‌ه بودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی می‌کردند؟ نشانۀ چ‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬چرا خالکوب ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکرد ‌ن بیشرت تو زورخون‌ه لخت‌‬ ‫ی باستان ‌‬ ‫ی ک‌ه ورزشا ‌‬ ‫ی نبود‪ .‬اونوقتا اینای ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال نشون ‌‬ ‫‌‬

‫ت ی‌ه دو تا خا ‌ل تو تنشو ‌ن باش‌ه و از ای ‌ن حرفا‪ .‬بیشرت خاال َر ‌م تو‬ ‫میش���د ‌ن و دلشو ‌ن میخواس ‌‬

‫زندا ‌ن میکوبیدن‌‪.‬‬

‫ی ک‌ه ای ‌ن کار را بلد باشد؟‬ ‫ب بود؟کس ‌‬ ‫ی تو زندا ‌ن خالکو ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ِ‬ ‫ی بود ‌ن ک‌ه تو‬ ‫خ���ود زندانیاک‌ه تو زن���دا ‌ن بود ‌ن میکوبید ‌ن دیگه‌‪ .‬باالخر‌ه اونجا آدمای ‌‬ ‫ج‪-‬‬ ‫‌‬ ‫زندا ‌ن مث ً‬ ‫ال خا ‌ل میکوبیدن‌‪ .‬بیشرت تو زندا ‌ن ای ‌ن کارو میکردن‌‪.‬‬ ‫ی تنتا ‌ن دارید؟‬ ‫ی رو ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه خالها و نقش‌های ‌‬ ‫‌‬

‫غ پلوغه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬هیچی‌‪ ،‬همیناک‌ه می‌بینی‌‪ .‬شلو ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬متوج‌ه نمی‌شوم‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی چه‌؟‬ ‫ش اشار‌ه می‌کنم] یعن ‌‬ ‫ت دست ‌‬ ‫ال ای ‌ن [ب‌ه پش ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه باز آرد پشیمانی‌؟»‬ ‫ت دست ‌م کوبید ‌م ک‌ه «چرا عاق ‌ل کندکار ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه دفع‌ه پش ‌‬ ‫‌‬ ‫س کجاست‌؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی اینو ور داشتیم‌‬ ‫ش نوشت ‌م ک‌ه «ای ‌ن نیز بگذرد»‪ .‬بعد رو ‌‬ ‫ج ‪ -‬بعد دومرتب‌ه ی‌ه چیز دیگ‌ه رو ‌‬ ‫‌‬

‫ی دستمون‌‬ ‫ی دیگ‌ه تیک‌ه تیکه‌‪ ،‬هر چ ‌‬ ‫غ پلوغ‌! همینجور ‌‬ ‫پُرکردی ‌م شد ای ‌ن ک‌ه می‌بینی‌‪ :‬شلو ‌‬ ‫میومد میکوبیدیم‌‪.‬‬

‫ی خاطر عش ‌ق ای ‌ن یا آ ‌ن نشمه‌؟‬ ‫ی عاشقان‌ه نکوبیدید؟ برا ‌‬ ‫س ‪ -‬از آ ‌ن خالها ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود ‌م و ش���ا‌ه و مملکتم‌‪.‬‬ ‫ط عاش��� ‌ق موالعل ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا‪ ،‬زیاد دنبا ‌ل عش��� ‌ق نبودم‌‪ .‬م ‌ن فق ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه بخوا ‌ن خال‌‬ ‫ب صحیح ‌‬ ‫ی نبود‪ ،‬اسلو ‌‬ ‫ی ک‌ه رو اسلوب ‌‬ ‫میدوننی‌؟ آخ‌ه اونوقتا ای ‌ن خالکوب ‌‬ ‫بکوبن‌‪ .‬اینجا مث ً‬ ‫گ میکوبن‌‪ ،‬خالشم‌‬ ‫ت و قشن ‌‬ ‫نی راح ‌‬ ‫ی و سبز و اینا رو با ماش ‌‬ ‫ال خا ‌ل قهوه‌ا ‌‬ ‫ی [هشلهفی‌] مث ‌ل ما ‌ل م ‌ن بود‪ .‬مث ً‬ ‫ش میگفنت‌‬ ‫ال ی‌ه شاغال ‌م بود به ‌‬ ‫قش���نگه‌‪ .‬اونجا ی‌ه هچلف ‌‬

‫یل دور سرش���و خا ‌ل کوبید‌ه بود‪ .‬خانوم‌‪ ،‬تو‬ ‫ش بمونه‌‪ .‬ای ‌ن کچ ‌ل بود‪ ،‬و ‌‬ ‫غ�ل�ا ‌م خرکی‌‪ ،‬چرا ‌‬ ‫ط آه ‌ن کوبید‌ه بود با ی‌ه دون‌ه ترن‌‪ ،‬از اونجا‬ ‫شخ ‌‬ ‫ی سخته‌! ای ‌ن دور سر ‌‬ ‫سر سوز ‌ن زد ‌ن خیل ‌‬ ‫ش راه‌آه ‌ن گذاشت‌ه بود‪ .‬اص ً‬ ‫ال میتوننی‌‬ ‫ت میخوام‌‪ --‬تا باسن ‌‬ ‫ش ‪--‬معذر ‌‬ ‫کشید‌ه بود تاپشت ‌‬

‫نت از ای ‌ن کارا میکرد ‌ن دیگ‌ه ‪ .‬چش‌‬ ‫ی میکردن‌‪ .‬بیکار بود ‌ن دیگه‌! مینشس ‌‬ ‫باورکننی‌؟ یه‌کارای ‌‬ ‫همچشی‌ا ‌م بود‪ .‬مث ً‬ ‫ی قشنگرت باش‌ه و از این‌‬ ‫ش از او ‌ن یک ‌‬ ‫ت تو زورخون‌ه خال ‌‬ ‫ال ای ‌ن میخواس ‌‬ ‫بساطا‪.‬‬


‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬

‫‪104‬‬

‫ی عاش ‌ق نشدید؟‬ ‫س ‪-‬گفتید زیاد دنبا ‌ل عش ‌ق نبودید؟ یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ت میش‌ه خانو ‌م م ‌ن تو زندگی ‌م عاش ‌ق نشدم‌؟ تا‬ ‫ی دفعه‌! [خنده‌] اصال و ابدا‪ .‬باور ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬س ‌‬ ‫‌‬ ‫ی س‌ه تا چیز‪ :‬عش ‌ق و سیگار و مشروب‌‪ .‬یعنی‌‬ ‫ی داشت ‌م برا ‌‬ ‫امروز عاش ‌ق نشدم‌‪ .‬ی‌ه ارادۀ عجیب ‌‬ ‫ک میرپوندیم‌!‬ ‫ت مینداخت‌‪ ،‬ما ‌م جفت ‌‬ ‫ف َل َغ ‌‬ ‫یل تا طر ‌‬ ‫خاطرخوا‌ه میشد ‌م و ‌‬ ‫س زیاد ناز نمی‌کشیدید!‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ن‌ه خانوم‌‪ ،‬حوصله‌شو نداشتیم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ع و احوال‌‬ ‫ی ک‌ه آمدید بریون‌‪ ،‬اوضا ‌‬ ‫س ‪ -‬از آ ‌ن زم���ا ‌ن ‪ 14‬آذر ‪ 1330‬ک‌ه رفتید زندا ‌ن تا وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫ی کرد‌ه بود؟‬ ‫چ‌ه فرق ‌‬ ‫ی و اینا سرکار خودشو ‌ن بودن‌‪.‬‬ ‫ق وکاشان ‌‬ ‫ب هنوز مصد ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫‪1‬‬

‫ی [‪ 25‬بهم ‌ن ‪ ]1330‬راکجا شنیدید؟‬ ‫س ‪ -‬خرب سوءقصد ب‌ه دکرت فاطم ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬از زندا ‌ن اومد‌ه بود ‌م بریون‌‪ .‬آره‌‪ ...‬بریو ‌ن بود ‌م شنیدم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬روزنامۀ بسوی آینده ارگان رسمی حزب توده‪ ،‬شمارۀ ‪ ،۳‬بهمن ‪ ۱۳۳۰‬در یک خربکوتاه با عنوان «بازپرس شعبه‬ ‫‪ ۲۷‬شعبان بی‌مخ را آزادکرد ویل مهرداد بهار هنوز در توقیف است» می‌نویسد‪:‬‬ ‫«مدت دو ماه و دوازده روز است که طائفی دزدترین بازپرسان دادسرای تهران برای آقای مهرداد بهار به دستور‬ ‫رئیس دولت قرار بازداشت صادر کرده و هنوز او را در توقیف نگهداشته ویل همنی مرد کثیف بازداشت شعبان‬ ‫بی‌مخ غارتگر را الزم ندانسته و قرارکفیل داده استکه با مخالفت آقای مرجعی دادیار مواجه شده وکار به دادگاه‬ ‫حل اختالفکشیده است‪.‬‬ ‫مردم تهران‪ ،‬در آستانه انتخابات بنگریدکه یک دانشجو را به نام اهانت به مأمور دولتکه بر فرض صحت ‪ ۱۱‬روز‬ ‫مجازات دارد دو ماه و دوازده روز حبس می‌کنند و یک چاقوکش حرفه‌ای را بعد از مالقات چند روز پیش مکی‬ ‫و دکرت شایگان آنهم با ثبوت اتهامات جنایی قتل و غارت آزاد می‌سازند‪.‬‬ ‫این بازپرس از این انواع خدمات بسیارکردهکه ‪ ۹‬سال در سر همنی شغل باقی مانده است‪.‬‬ ‫توجه دادگاه عایل انتظامی را بدین تخلفات قانونی جلب می‌کنیم‪».‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪105‬‬


‫‪106‬‬

‫‪ 14‬آذر ‪1330‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪107‬‬

‫‪ 30‬تری ‪1331‬‬ ‫خ بهم ‌ن ‪ 1330‬تا ‪ 30‬تری ‪ 1331‬چ‌ه می‌کردید؟‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬از تاری ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ی نبود بکنیم‌‪« .‬زند‌ه باد‬ ‫ب با توده‌ایا مبارز‌ه و زد و خ���ورد میکردیم‌‪.‬کار دیگه‌ا ‌‬ ‫ج ‪ -‬مرت��� ‌‬ ‫‌‬

‫ت بودن‌!‬ ‫ی پرس ‌‬ ‫ت اجنب ‌‬ ‫ت نمیموندیم‌‪ .‬آخ‌ه اینا ی‌ه مش ‌‬ ‫استالنی‌»ک‌ه ب‌ه گوشمو ‌ن میخورد راح ‌‬ ‫ف کنید‪ .‬قضیۀ ‪ 30‬تری چ‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬قضیۀ ‪ 30‬تری را از دیدگا‌ه خودتا ‌ن تعری ‌‬ ‫‌‬

‫ت و قوا ‌م اومد [‪ 25‬تری ‪ ]1331‬دیگه‌! مگ‌ه یادتون‌‬ ‫ق رف ‌‬ ‫ی بودک‌ه مصد ‌‬ ‫ج ‪ 30 -‬تری همو ‌ن روز ‌‬ ‫‌‬

‫نیست‌؟‬

‫ش خوانده‌ام‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬یاد ‌م ک‌ه نیست‌‪ ،‬در باره‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ش بنا‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ض کنم‌‪...‬بعد دیگ‌ه م���رد ‌م یوا ‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬ق���وا ‌م اومد روکار و‪ ...‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫ش کردن‌‪.‬اونروز [‪ 26‬تری ‪ ]1331‬م ‌ن از منز ‌ل ک‌ه اومد ‌م بریو ‌ن ‪--‬تا اونوقت‬ ‫کرد ‌ن به‌ش���ور ‌‬

‫ش رئیس‌‬ ‫‌نمیدونس���تم‌‪ --‬دید ‌م چند تا از مأمورا ب‌ه م ‌ن گف�ت�ن‌‪« :‬بیا باال میخوای ‌م بری ‌م پی ‌‬ ‫ش [سرلشکر مهدیقلی]‬ ‫ی پی ‌‬ ‫ش���هربانی‌‪ 2،‬میخوادت‌!» م ‌ن س���وار شدم‌‪ .‬منو برد ‌ن ش���هربان ‌‬

‫ی از تو‬ ‫س ش���هربانی‌‪.‬گفت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬م ‌ن ی‌ه خواهش ‌‬ ‫علوی‌مقدم‌‪ .‬آر‌ه علوی‌مقد ‌م بود‪ ،‬رئی ‌‬ ‫‪ -1‬چهارشنبه ‪ ۲۵‬تریماه ‪ ۱۳۳‬دکرت محمد مصدق در مالقات با شاه خواستار تصدی پست وزارت جنگ شد و به‬ ‫دنبال مخالفت شاه با این امر‪ ،‬استعفا داد‪ .‬در پی اعالم این خرب مردم در تهران و شهرستانها دست به شورش زدند‪.‬‬ ‫ساعت ‪ 7/۵‬بعدازظهر پنجشنبه ‪ ۲۶‬تری ماه در پی یک جلسۀ سری با حضور ‪ ۴۲‬تن از نمایندگان مجلس شورای‬ ‫ملی به نخست‌وزیری احمد قوام (قوام‌السلطنه) رأی تمایل دادند‪ .‬در فاصلۀ بنی پنجشنبه ‪ ۲۶‬تری ماه تا دوشنبه ‪۳۰‬‬ ‫که روزهای زمامداری قوام‌الس���لطنه اس���ت‪ ،‬روزنامه‌هایکیهان‪ ،‬اطالعات‪ ،‬باخرت امروز‪ ،‬داد‪ ،‬شهباز‪ ،‬شاهد و دژ‬ ‫گزارش‌ها و مقاله‌های مفصلی دارند و هر روزنامه با توجه به اینکه طرفدار کدام جبهه است رویدادها را بهگونه‌ای‬ ‫متفاوت ثبتکرده است‪ .‬برای آگاهی بیشرت ر‪.‬ک‪ .‬به‪:‬‬ ‫«خاطرات و تألمات مصدق»‪ ،‬نوشتۀ دکرت محمد مصدق‪ ،‬سس ‪ ۲۱۱-۲۱۰‬و ‪.۲۶۰-۲۵۹‬‬‫«قلم و سیاست‪ ،‬از استعفای رضاشاه تا سقوط مصدق»‪ ،‬نوشتۀ محمدعلی سفری‪ ،‬فصل شانزدهم‪.‬‬ ‫«یادداشتهای روزانۀ دکرت حسن ارسنجانی» روزنامۀ داریا‪ ۳۰ ،‬تری ‪.۱۳۳۵‬‬‫‪ -2‬در آن روز سرلشکر علوی مقدم فرماندار نظامی تهران و سرلشکرکوپال رئیس شهربانی بودندکه بعد از واقعۀ ‪۳۰‬‬ ‫تری به دستور دکرت محمد مصدق از کار برکنار شدند‪.‬‬


‫‪108‬‬

‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬

‫ی تو میسوزه‌‪ .‬ممکن‌ه تو رو تو ای ‌ن جریانا بکشن‌‪ .‬برو خونه‌ت بگری‬ ‫دارم‌! م ‌ن دل ‌م ب‌ه حا ‌ل جوون ‌‬ ‫ق رفت‌ه و قوا ‌م اومد‌ه رو کار‪ ».‬بعد ما اومدی ‌م و دیدی ‌م نمیتونیم‌‬ ‫ت نکن‌! مصد ‌‬ ‫نی و دخال ‌‬ ‫بش ‌‬

‫ق عالق‌ه داشتیم‌‪ .‬بعد رفتی ‌م ِ‬ ‫سر بازار و اونجا ی‌ه سخرنانی‌کردیم‌‪ ...‬یه‌‬ ‫بشینی ‌م چو ‌ن ب‌ه مصد ‌‬ ‫ق رفت‌!»‬ ‫غ کردی ‌م و‌گفتیم‌‪« :‬مردم‌! مغازه‌هاتونو ببندین‌‪ .‬مصد ‌‬ ‫ُخرد‌ه اونجا شلو ‌‬

‫پ در خیابا ‌ن امریی‌ه دیده‌اندک‌ه فریاد‬ ‫ک نفر ش���نیده‌ا ‌م ک‌ه ش���ما را س���وار بر جی ‌‬ ‫س ‪ -‬از ی ‌‬ ‫‌‬

‫گ بر شاه‌‪ ،‬زند‌ه باد مصدق‌!»‬ ‫می‌زدید‪« :‬مر ‌‬

‫ت قوا ‌م آمد‪ .‬پاشنی‌‬ ‫ق رف ‌‬ ‫س مصد ‌‬ ‫ت علی‌ه شا‌ه داد نزدم‌‪ .‬می‌گفتم‌‪« :‬ایهاالنا ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن هیچوق ‌‬ ‫‌‬

‫ی بکننی‌!»‬ ‫یه‌کار ‌‬

‫س ‪ -‬خودتا ‌ن ِ‬ ‫ی ب‌ه شما نگفت‌ه بود ای ‌ن کار را بکنید؟‬ ‫سر خود رفتید؟کس ‌‬ ‫‌‬

‫ق بودیم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه خانوم‌‪ ،‬اصال و ابدا‪ .‬اونموق ‌ع طرفدار مصد ‌‬ ‫‌‬ ‫ی به‌می ‌ل خودتا ‌ن ای ‌ن کارها راکردید؟‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه کرد ‌م به‌می ‌ل خود ‌م بوده‌‪ .‬م ‌ن اص ً‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه م ‌ن دستور‬ ‫ی رابطه‌ا ‌‬ ‫ال باکس ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن همۀکارای ‌‬ ‫‌‬

‫ی وکسی‬ ‫ی یا بگ ‌‬ ‫یل بگری ‌م نداشتم‌‪ .‬حاال ممکن‌ه اینا رو شما یا بنویس ‌‬ ‫ی بکن ‌م یا پو ‌‬ ‫بد‌ه کار ‌‬

‫ش اومد‌ه رو دار ‌م میگم‌‪.‬‬ ‫ی ک‌ه پی ‌‬ ‫نی حقیقت ‌‬ ‫یل م ‌ن ع ‌‬ ‫‌قبو ‌ل نکنه‌‪ .‬و ‌‬ ‫س ‪ -‬متوج‌ه هستم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت دید ‌م ِ‬ ‫خود‬ ‫غ کردیم‌‪ .‬همو ‌ن س���اع ‌‬ ‫غ پلو ‌‬ ‫ج ‪ -‬بعد ما رفتی ‌م اونجا خالص‌ه ی‌ه ُخرد‌ه ش���لو ‌‬ ‫‌‬ ‫ی و یه‌‬ ‫نی و منو برد شهربان ‌‬ ‫ی ماش ‌‬ ‫ی ماشنی‌!» رفت ‌م باال ‌‬ ‫علوی‌مقد ‌م رس���ید‪.‬گفت‌‪« :‬بیا باال ‌‬

‫ق وگفت‌‪« :‬میزن ‌م پدرتو در میارم‌ها! خیا ‌ل نکنی‬ ‫ی او ‌ن اطا ‌‬ ‫ُخ���رد‌ه اینور و اونور قد ‌م زد تو ‌‬

‫ت بگری‬ ‫ت گفت ‌م برو تو خون‌ه ‌‬ ‫ی و بیس���اری‌‪ »...‬و از ای ‌ن صحبتا «‪...‬م ‌ن به ‌‬ ‫ی و فالن ‌‬ ‫‌پهلوون ‌‬ ‫نت منو مث ً‬ ‫ف کنن‌‪.‬‬ ‫ال توقی ‌‬ ‫ی میخواد بشه‌‪ .‬نمیخواس ‌‬ ‫بشنی‌!» حاال تو نگو اینا دود ‌ل بود ‌ن ک‌ه چ ‌‬ ‫ی خالص‌ه ما اومدی ‌م بریو ‌ن و رفتیم‌‪.‬‬ ‫ی داشت ‌م تو مرد ‌م دیگه‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫چو ‌ن م ‌ن آخ‌ه سر و صدای ‌‬

‫رفتی ‌م ِ‬ ‫نی ک‌ه دیدی ‌م یه‌‬ ‫غ کردی ‌م اومدی ‌م پائنی‌‪ .‬اومدی ‌م پائ ‌‬ ‫س���ر الله‌زار و نادری‌‪ ،‬از اونجا شلو ‌‬

‫نی نشست‌ه بود ‌ن منو میشناخنت‌‪.‬‬ ‫ی ماش ‌‬ ‫ی ک‌ه او ‌ن باال ‌‬ ‫کامیو ‌ن س���رباز رسید‪ .‬البت‌ه او ‌ن سربازای ‌‬

‫ت یعنی‌‪--‬کار‬ ‫ش بزننی‌‪ ،‬او ‌ن ریش‌دارو ‪--‬منو میگف ‌‬ ‫ت او ‌ن ری ‌‬ ‫یکیش���ون‌گفت‌‪« :‬از پش��� ‌‬ ‫نداش���ت‌ه باشنی‌! بقی‌ه رو بزننی‌!» خالص‌ه بعد مرد ‌م تار و مار شد ‌ن و ما اونجا موندی ‌م تنها‪.‬‬ ‫ی برو‪ .‬م ‌ن قراره‌‪ ...‬دستور دار ‌م هم‌ه رو بزنم‌‪ ،‬ب‌ه تو َا ‌م رحم‌‬ ‫افس���ر‌ه اومد پائنی‌گفت‌‪« :‬جعفر ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪109‬‬

‫ی دیگ‌ه سر در آوردیم‌‪ .‬همنی‌‬ ‫ت برس‌!» باز رفتیم‌‪ ،‬رفتی ‌م و از ی‌ه جا ‌‬ ‫نمیکنم‌‪ .‬برو ب‌ه کار و زندگی ‌‬

‫ح زود [‪ 27‬تری ‪ ]1331‬بلند‬ ‫ب رفتی ‌م منزل‌‪ .‬بعد صب ‌‬ ‫ب شد‪ .‬نصف‌ه ش ‌‬ ‫جوریا بود تاباالخر‌ه ش��� ‌‬

‫غ کردیم‌‪.‬‬ ‫شدی ‌م اومدی ‌م بریو ‌ن و دو مرتب‌ه را‌ه افتادیم‌‪ .‬بچه‌ها رو‪ ...‬ی‌ه عد‌ه رو جم ‌ع کردیم‌‪ ،‬شلو ‌‬

‫ی خیابو ‌ن چیه‌؟ اکباتا ‌ن اونجاها ‌م چند‬ ‫س کشت‌ه شدن‌‪ ،‬ی‌ه عد‌ه تو ‌‬ ‫نی ی‌ه عد‌ه َد ‌م مجل ‌‬ ‫در این‌ماب ‌‬ ‫ی دیگ‌ه میزد ‌ن مردمو‪...‬‬ ‫نی جور ‌‬ ‫تاکشته‌شدن‌‪ .‬هم ‌‬ ‫ش مرد ‌م را می‌زد؟‬ ‫س ‪ -‬ارت ‌‬ ‫‌‬

‫نت و میزدن‌‪.‬‬ ‫ی مردمو میگرف ‌‬ ‫ش و شهربان ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگ‌ه ارت ‌‬ ‫‌‬

‫ق را می‌زدند؟‬ ‫س ‪ -‬طرفدارا ‌ن مصد ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه علی‌ه قوا ‌م اومده‌‬ ‫غ میکرد ‌ن میزد ‌ن دیگه‌‪ .‬اونای ‌‬ ‫ی رو ک‌ه ش���لو ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه مردمو‪ ،‬همونای ‌‬ ‫‌‬

‫ض کنم‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫غ کنن‌‪ .‬بهرحا ‌ل مرد ‌م قوا ‌م رو نمیخواسنت‌‪ .‬هیچی‌‪ ،‬خدم ‌‬ ‫بودن‌بریو ‌ن شلو ‌‬

‫ق اومد‬ ‫ع داد ‌ن ک‌ه مصد ‌‬ ‫س اطال ‌‬ ‫ک‌ه بعد‪ ...‬ای ‌ن جریا ‌ن س‌ه روز بیشرت طو ‌ل نکشیدک‌ه از مجل ‌‬ ‫پ را‌ه افتادی ‌م اومدی ‌م رفتی ‌م ِ‬ ‫ِ‬ ‫ق و اونجا‬ ‫در خونۀ مصد ‌‬ ‫سرکار و قوا ‌م از کار افتاد‪ .‬ما ‌م با جی ‌‬

‫ق اومد رو‬ ‫ش مصد ‌‬ ‫ی مصدق‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬بعد ‌‬ ‫ی‌ه ُخرد‌ه هوار هوارکردی ‌م و هورا کش���یدی ‌م برا ‌‬ ‫ی کردکه‌‪« :‬مرد ‌م بری ‌ن ِ‬ ‫سرکاراتون‌‪،‬‬ ‫ی مرد ‌م سخرنان ‌‬ ‫پش���ت‌بو ‌ن خونه‌شون‌‪ ،‬اومد اونجا و برا ‌‬

‫هم‌ه چیز تمو ‌م ش���د!» و از ای ‌ن حرفا‪ .‬ما رفتی ‌م ِ‬ ‫ق اومد ِ‬ ‫س���رکار‬ ‫س وگفتیم‌‪« :‬مصد ‌‬ ‫در مجل ‌‬ ‫ش ب‌ه مرد ‌م میگ‌ه بری ‌ن ِ‬ ‫دیگه‌‪ ،‬بری ‌ن ِ‬ ‫ب اونروز خیلی‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫سرکاراتون‌‪ ».‬و ‌‬ ‫س���رکارتون‌! خود ‌‬

‫کشته‌شدن‌! او ‌ن ‪ 30‬تری زیا ‌د کشت‌ه شدن‌! بعد ی‌ه عد‌ه کشت‌ه َر ‌م از اهواز با تر ‌ن آورد‌ه بودن‌‪.‬‬

‫ت بهشو ‌ن بزنه‌‪ .‬ما ی‌ه عده‌ای‌‬ ‫ت دس ‌‬ ‫ی جلو نمریف ‌‬ ‫ب بوگرفت‌ه بود ‌ن ک‌ه هیشک ‌‬ ‫اینا هم‌ه به‌حسا ‌‬ ‫ی کنده‌‬ ‫ی بود خانوم‌‪ ،‬اینا رو دستشونو میگرفت ‌‬ ‫شدی ‌م رفتیم‌اینا رو بردی ‌م ب‌ه ابن‌بابویه‌‪ .‬قیامت ‌‬ ‫ی کند‌ه میشد‪ .‬اینا رو هم‌ه تو ی َ​َخ ‌م گذاشت‌ه بودن‌‪ ،‬با ای ‌ن احوا ‌ل از بس‌‬ ‫میشد‪ ،‬پاشونو میگرفت ‌‬

‫هواگر ‌م بود ایناچیز شد‌ه بودن‌!‬

‫س ‪ -‬فاسد؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ش کرد‌ه بودند؟‬ ‫ی اهواز ه ‌م شور ‌‬ ‫س ‪ -‬تو ‌‬ ‫‌‬

‫ی که‌‬ ‫ی َر ‌م از تو بیمارس���تا ‌ن س���ینا‪ ،‬از اونای ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه یادمه‌‪ .‬رفتی ‌م ی‌ه عده‌ای‌‪ ...‬ی‌ه چند تای ‌‬ ‫‌‬

‫ی هوار! قوا ‌م دستور داد‌ه اینا رو‬ ‫ی داد و آ ‌‬ ‫مرده‌بود ‌ن ورداش���تی ‌م و زدی ‌م جا‪ .‬گفتیم‌‪« :‬بله‌‪ ،‬آ ‌‬


‫‪110‬‬

‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬

‫کشنت‌!» و بعد اینا َر ‌م ورداشتی ‌م بردی ‌م چا ‌ل کردیم‌‪.‬‬

‫ی ساختید؟ چرا؟‬ ‫ی شهید تقلب ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشتیم‌‪.‬کاشانی‌‬ ‫ی َر ‌م دوس ‌‬ ‫ت داشتی ‌م اونموقع‌‪.‬کاشان ‌‬ ‫ق رو دوس��� ‌‬ ‫ب دیگه‌‪ ،‬مصد ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ش دیگ‌ه مصدق‬ ‫ی شد‌ک‌ه بعد ‌‬ ‫ش اینجور ‌‬ ‫ق با ه ‌م بود ‌ن دیگه‌‪ .‬بله‌‪ ،‬او ‌ن ‪ 30‬تری جریان ‌‬ ‫و مصد ‌‬

‫ق بودی ‌م تا اینکه‌‪...‬‬ ‫‌اومد رو‌کار و ما ‌م همینجور با مصد ‌‬

‫ش ک‌ه از‬ ‫ت بروید پهلوی ‌‬ ‫چ خواس��� ‌‬ ‫ق هی ‌‬ ‫ی ک‌ه ‪ 30‬تریکردید‪ ،‬مصد ‌‬ ‫ت ای ‌ن کارهای ‌‬ ‫س ‪ -‬باب��� ‌‬ ‫‌‬

‫شماتشکر‌کند؟‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬اصال و ابدا‪ ،‬نه‌‪ ،‬هیچ‌!‬ ‫‌‬

‫ی نشا ‌ن نداد؟‬ ‫چ عکس‌العمل ‌‬ ‫س ‪ -‬هی ‌‬ ‫‌‬

‫ی فکر‬ ‫غ بود و ه ‌م هم‌ه فکر ای��� ‌ن جریانا بودن‌‪ ،‬ه‌رک ‌‬ ‫غ پلو ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخ�ی�ر‪ .‬ن‌ه دیگه‌‪ .‬ه ‌م ش���لو ‌‬ ‫‌‬ ‫ی خودش‌‪ .‬فکر م ‌ن نبودن‌‬ ‫ی فکر خودش‌ه و دور و وریا ‌‬ ‫ی هرک ‌‬ ‫ی هر حکومت ‌‬ ‫ش بود‪ .‬تو ‌‬ ‫خود ‌‬

‫ال دنبا ‌ل ای ‌ن چیزا نبودم‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ی بود ‌م ک‌ه اص ً‬ ‫ال‪ .‬همیش‌ه دنبا ‌ل کار خود ‌م بودم‌‪.‬‬ ‫که‌‪ ...‬منم‌ی‌ه آدم ‌‬

‫ی مریفتم‌‪.‬‬ ‫ش بقای ‌‬ ‫ی پی ‌‬ ‫ی مریفتم‌‪ .‬ی‌ه وقتای ‌‬ ‫ی مریفتم‌‪ .‬بیشرت خونۀ کاشان ‌‬ ‫نی مک ‌‬ ‫ش حس ‌‬ ‫بیشرت پی ‌‬ ‫ش هم‌ه نمریفتم‌‪ .‬م ‌ن همیش‌ه گفتم‌‪ ،‬هم‌ه میدونن‌‪ ،‬تما ‌م بر و بچه‌هاکه‌‬ ‫این‌جوریا بود دیگه‌‪ .‬پی ‌‬

‫ج بود ‌م و بعدم‌‬ ‫ی ک‌ه با م ‌ن بودن‌‪ ،‬هم‌ه میدونن‌‪ .‬م ‌ن او ‌ل تو س���نگل ‌‬ ‫دور و ور م ‌ن بودن‌‪ ،‬رفقای ‌‬ ‫نی خونۀ قمر خانوم‌‪ --‬چارد‌ه تا اتاق‌‬ ‫ی اون‌دباغ‌خون‌ه مینشستم‌‪ ،‬اونجا خونه‌مو ‌ن ‪--‬ع ‌‬ ‫تو ‌‬

‫ی م ‌ن همیش‌ه همونجا بود‪ .‬بعد از ‪ 28‬مردادک‌ه ی‌ه عد‌ه خربنگار‬ ‫داشت‌‪،‬کاهگلی‌ا ‌م بود‪ .‬زندگ ‌‬

‫ی توک‌ه این‌‬ ‫ی اومد ‌ن تو خونۀ م ‌ن گفنت‌‪« :‬خون‌ه و زندگ ‌‬ ‫ت کنن‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫خارجی‌اومد ‌ن منو مالقا ‌‬

‫ی داشت ‌م من‌‪ ،‬بله‌‪ .‬اینو جد ًا‬ ‫ی وضع ‌‬ ‫ی اینه‌؟»گفتم‌‪« :‬آر‌ه خونۀ م ‌ن اینه‌!» ی‌ه همچ ‌‬ ‫کارا روکرد ‌‬ ‫یل ما بیشرت تقالها رو از اینور و اونور‬ ‫میگم‌‪ .‬ای ‌ن ‪ 30‬تریو نمیخوای ‌م بگی ‌م ما به‌وجود آوردیم‌‪ ،‬و ‌‬

‫ی زیاد‪.‬‬ ‫ی زیاد‪ ...‬خیل ‌‬ ‫خیابونا میکردیم‌‪ .‬خیل ‌‬

‫ی هوایتا ‌ن را داشت‌!‬ ‫ض دکرت فاطم ‌‬ ‫س ‪ -‬در عو ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬چطوری‌؟‬ ‫‌‬

‫س شما‬ ‫ی در بارۀ شما نوشت‌ه و عک ‌‬ ‫ش مقالۀ تشویق‌آمیز ‌‬ ‫ی دو ما‌ه بعد در روزنامه‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬یک ‌‬ ‫‌‬

‫ی از‬ ‫ی قدردان ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی جبهۀ مل ‌‬ ‫ق اعضا ‌‬ ‫ی به‌اتفا ‌‬ ‫ف کرد‌ه و حت ‌‬ ‫پ کرده‌‪ 1،‬از ش���ما تعری ‌‬ ‫را چا ‌‬ ‫‪ -1‬روزنامۀ باخرت امروز‪ ،‬شمارۀ ‪ ۲۸ ،۹۱۴‬شهریور ‪ .۱۳۳۱‬این خرب در روزنامۀ اطالعات‪ ،‬شمارۀ ‪ ۲۷ ،۹۹۰۷‬شهریور‬ ‫‪ ۱۳۳۱‬هم چاپ شده است‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪111‬‬

‫ی شما ب‌ه زورخانه‌تا ‌ن آمد‌ه است‌‪( .‬سند شمارۀ ‪)8/1‬‬ ‫فعالیت‌ها ‌‬

‫ق بود ‌م طرفدار م ‌ن بودن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بل���‌ه دیگه‌! م ‌ن ک‌ه گفتم‌! بازاریا و جبه‌ه ملیا تا م ‌ن با مصد ‌‬ ‫‌‬

‫نی تو زورخون‌ه نبود تو سینما جها ‌ن بود‪ .‬من‌‬ ‫نی دفع‌ه ک‌ه میگ ‌‬ ‫پشت‌سر ‌م نماز میخوندن‌! هم ‌‬

‫هنوز او ‌ن موق ‌ع زورخون‌ه نداشتم‌‪ .‬او ‌ن روز تو سینما جها ‌ن ی‌ه گلریزو ‌ن گرفتم‌‪ ،‬هم‌ه جبه‌ه ملیا‬

‫ی بود‪،‬‬ ‫ی ک‌ه قرار بود بس���از ‌م پول ‌م دادن‌‪[ .‬دکرت غالمحسنی‌[ صدیق ‌‬ ‫ی زورخونه‌ا ‌‬ ‫اومد ‌ن و برا ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬الهیار صالح‌‬ ‫س قنات‌آباد ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬ش���م ‌‬ ‫[مهدی‌] بازرگا ‌ن بود‪[ ،‬دکرت عبدالله] معظم ‌‬ ‫ی آیت‌اللهکاشانی‌ا ‌م ی‌ه دفع‌ه اومد اونجا‪.‬‬ ‫ی بود و اینا هم‌ه بودن‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫بود‪،‬ب قای ‌‬

‫س ‪ -‬سینما جهان‌؟کجا بود؟‬ ‫‌‬

‫ی ی���‌ه ُخرد‌ه باالتر‪ ،‬روبروی‬ ‫ی ک‌ه میا ‌‬ ‫ک خیابو ‌ن ش���اهپور‪ ،‬تقریب ًا از بوذرجمهر ‌‬ ‫ج ‪ -‬نزدی ‌‬ ‫‌‬

‫ت بعد از ‪ 9‬اسفند که‌‬ ‫ی بازار برا ‌م گلریزو ‌ن کردن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫‌بازارچ‌ه کلعباسعلی‌‪ .‬ی‌ه با َر ‌م تاجرا ‌‬ ‫ف شا‌ه همشو ‌ن با م ‌ن بد شدن‌‪.‬‬ ‫م ‌ن رفت ‌م طر ‌‬

‫ی رابط‌ه داشتید؟‬ ‫چ با خانوادۀ پهلو ‌‬ ‫ت می‌کردید‪ ،‬هی ‌‬ ‫ق فعالی ‌‬ ‫ی مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن زما ‌ن ک‌ه برا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال و ابدا‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬اص ً‬ ‫ی نداشتید؟‬ ‫الکار ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال و ابدا‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬طرفدار شا‌ه ه ‌م نبودید؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا طرفدارش‌ک‌ه بودم‌!‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬چرا؟‬ ‫‌‬

‫ت میکنه‌‪ ،‬ورزشکاره‌‪ ،‬به‬ ‫ش خدم ‌‬ ‫ت داشتی ‌م چو ‌ن میدیدی ‌م ک‌ه ب‌ه ورز ‌‬ ‫ب شا‌ه رو دوس ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ش داشتیم‌‪ ،‬مخالفش ‌م نبودیم‌‪.‬‬ ‫ش عالق‌ه داره‌‪ .‬رو ای ‌ن اص ‌ل دوست ‌‬ ‫‌ورز ‌‬

‫ق بودید‪ ،‬ه ‌م طرفدار شاه‌؟‬ ‫ی و مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬اینک‌ه نمی‌شودک‌ه ه ‌م طرفدارکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫ق با شا‌ه بد نبود‪.‬‬ ‫ت ک‌ه مصد ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه خانوم‌‪ .‬آخ‌ه ی‌ه چیزی‌ا ‌م بود‪ .‬آخ‌ه اونوق ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودید‪ ،‬مصدق‌‬ ‫ب فهمیدم‌‪ :‬شما می‌گویید مصدق ‌‬ ‫ف شما را خو ‌‬ ‫س ‪ -‬بگذارید ببین ‌م حر ‌‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه ب‌ه این‬ ‫هم‌آ ‌ن زما ‌ن نخست‌وزیر شا‌ه بود و طرفدار سلطنت‌‪ ،‬درست‌؟ منظورتا ‌ن ای ‌ن اس ‌‬

‫‌دلی ‌ل طرفدار شا‌ه ه ‌م بودید؟‬

‫ق خواست‌‬ ‫ی ک‌ه مصد ‌‬ ‫ی باشیم‌‪ .‬تا روز ‌‬ ‫ت ک‌ه جد ‌‬ ‫ب ن‌ه ب‌ه او ‌ن صور ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه بودیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬


‫‪112‬‬

‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬

‫ت بریو ‌ن کنه‌‪.‬‬ ‫شاه‌رو از مملک ‌‬

‫ی ‪ 30‬تری و بعد از اینکه‌‬ ‫س از ماجرا ‌‬ ‫س ‪ -‬صربکنید‪ ،‬صربکنید! هنوز ب‌ه آ ‌ن روزها نرسیدیم‌‪ .‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫نی ‪ 30‬تری و ‪9‬اسفند چه‌‬ ‫ف کنیدک‌ه ب ‌‬ ‫ق آمد بر سرکار چطور شد؟ از دیدگا‌ه خودتا ‌ن تعری ‌‬ ‫مصد ‌‬ ‫اتفاقاتی افتاد؟‬

‫ج ‪ -‬م ‌ن ک‌ه گفتم‌‪ ،‬م ‌ن تاریخا رو اص ً‬ ‫ی مدرس‌هم‌‬ ‫ی ب‌ه یاد نمیارم‌‪ .‬جو ‌ن شما‪ .‬تو ‌‬ ‫چ جور ‌‬ ‫ال هی ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودکه‌‬ ‫ی او ‌ن روز ‌‬ ‫ی سر ‌م نمیشد‪ 30 .‬تری ماجرا ‌‬ ‫ت و اینا چیز ‌‬ ‫ت میاضیا ‌‬ ‫ک‌ه بودم‌‪ ،‬از ریاضیا ‌‬

‫ش هی‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ق اومد‪ .‬بعد توده‌ایا یوا ‌‬ ‫ی کارش‌‪ .‬بعد مصد ‌‬ ‫تپ ‌‬ ‫قوا ‌م اومد و س‌ه روز بود و رف ‌‬

‫ی زیاد ش���دن‌‪ ،‬زیاد ش���د ‌ن و زیاد شدن‌‪ .‬دیگ‌ه اص ً‬ ‫ی شد‌ه بودک‌ه ی‌ه ِ‬ ‫سر‬ ‫ال طور ‌‬ ‫ِ‌ری‌‪ 1‬کردن‌‪ ،‬ه ‌‬

‫ت استالین ‌م زند‌ه بود‪ .‬اینا هم‌ه داد میزدن‌‪:‬‬ ‫ش د ِ‌م راه‌آهن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫س بود ی‌ه سر ‌‬ ‫توده‌ایا د ِ‌م مجل ‌‬ ‫پ میزدی ‌م تو‬ ‫ی وقتا ما با جی ‌‬ ‫ش میدادن‌‪ .‬این‌ه ک‌ه گاه ‌‬ ‫گ بر مصدق‌» فح ‌‬ ‫«زند‌ه باد استالنی‌‪ ،‬مر ‌‬ ‫اینا‪ .‬باالخر‌ه با اینا دعوا میکردی ‌م دیگه‌‪.‬کارمو ‌ن ای ‌ن بودک‌ه با اینا مبارز‌ه کنیم‌‪.‬‬

‫ت نداشتید؟‬ ‫س ‪ -‬چرا فکر می‌کردید باید با توده‌ایا مبارز‌ه کنید؟ چرا توده‌ایا را دوس ‌‬ ‫‌‬ ‫ب نداشتی ‌م دیگه‌‪ .‬دلمو ‌ن نمیخواست‌‪.‬‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬مگر دل‌بخواه ‌‬ ‫‌‬

‫ش میداد ‌ن ب‌ه شاه‌‪ ،‬فحش‬ ‫ت نداشنت‌‪ ،‬طرفدار روسا بودن‌‪ .‬اینا فح ‌‬ ‫ج ‪ -‬چو ‌ن اینا ایرانو دوس ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودی ‌م دیگه‌‪ .‬اینک‌ه میگن‌‬ ‫‌میداد ‌ن ب‌ه مصدق‌‪ .‬ما ‌م دلمو ‌ن نمیخواس���ت‌‪ .‬م���ا طرفدار اینور ‌‬ ‫گ بر مصدق‌» که‌‬ ‫ی میگ ‌ن «مر ‌‬ ‫ق کشید‌ه و اینا واس‌ه همینا بود دیگه‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫دعوا کرد‌ه و چما ‌‬

‫ش نمیدادیم‌‪ ،‬میزدی ‌م توشون‌!‬ ‫ش ما دیگ‌ه فح ‌‬ ‫دسته‌گ ‌ل بهشو ‌ن نمیدادی ‌م که‌! حاال منتها ‌‬

‫پ می‌رفتید می‌زدید بهشان‌؟‬ ‫ی با جی ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه میشد دیگه‌!‬ ‫ج ‪ -‬با ماشنی‌‪ ،‬با خودمون‌‪ ،‬هر جور ‌‬ ‫‌‬

‫پ را خودتا ‌ن می‌راندید؟‬ ‫ت فرما ‌ن بودید؟ جی ‌‬ ‫ی پش ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫پ م ‌ن پیدا میشد‪ ،‬جیپ ‌م قرمز بود‪،‬‬ ‫ی میکردم‌‪ .‬از او ‌ن دورک‌ه جی ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬خیلی‌ا ‌م بد رانندگ ‌‬ ‫‌‬ ‫پ قرمز اومد!کل‌ه [شق‌] بود ‌م دیگه‌!‬ ‫نت خطر اومد! خطر اومد! جی ‌‬ ‫میگف ‌‬

‫ی می‌کشتیدشان‌؟کشت‌ه ه ‌م می‌شدند؟‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪،‬کُشت‌ه نمیشدن‌‪ .‬م ‌ن تا حاال آد ‌م ُ‬ ‫نکشتم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬نقل از «لغت‌نامۀ دهخدا»‪َ ،‬ریعکردن‪ ،‬افزونی وزن آرد چون نانکنند و افزونی وزن برنج چون پلو سازندکه عوام‬ ‫به غلط (آرد ری می‌کند) تلفظ می‌کنند و اصطالح ًا به معنی افزون شدن بهکارگرفته می‌شود‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪113‬‬

‫ی می‌شدند؟‬ ‫س ‪ -‬زخم ‌‬ ‫‌‬

‫ت ب‌ه خو ‌ن آلود‌ه نشده‌‪.‬‬ ‫ی نبودم‌‪ ،‬دستم ‌م هیچوق ‌‬ ‫ت تو آدم‌کش ‌‬ ‫یل هیچوق ‌‬ ‫ی ممکنه‌‪ .‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬زخم ‌‬ ‫‌‬ ‫خدا رو صدهزار مرتب‌ه شکر‪.‬‬

‫ی اینهاگرفت‌ه بودید؟‬ ‫ش و شهربان ‌‬ ‫پ ما ‌ل خودتا ‌ن بود یا از ارت ‌‬ ‫س ‪ -‬جی ‌‬ ‫‌‬

‫پ مریوندن‌‪ .‬از همو ‌ن او ‌ل من‌‬ ‫ی ما‪ ،‬جنوب‌ش���هریا هم‌ه جی ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه ما ‌ل خود ‌م بود‪ .‬محلیا ‌‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه من‌‬ ‫ت ی‌ه ماشین ‌‬ ‫ش کنه‌‪ ،‬ی‌ه وق ‌‬ ‫ب خدا بیامرز‌ه اعلیحضرتو‪ ،‬خدا رحمت ‌‬ ‫پ داشتم‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫جی ‌‬

‫ب کار ما نیست‌‪ .‬م ‌ن بچۀ جنوب‌شهرم‌‪.‬گفت ‌م اص ً‬ ‫ال‬ ‫داد ‌ن و ما اومدی ‌م سوار شدیم‌‪ ،‬دیدی ‌م با ‌‬

‫ک رو آد ‌م سوار بش‌ه بیشرت دشم ‌ن پیدا میکنه‌‪ .‬این‌ه ک‌ه اون ‌م داد ‌م و ی‌ه جیپ‌‬ ‫ای ‌ن ماشنی‌کادیال ‌‬ ‫پ سوار میشدم‌‪.‬‬ ‫خریدم‌‪ .‬بل‌ه همیش‌ه جی ‌‬

‫ی ب‌ه شما داد‌ه بود؟‬ ‫گ ه ‌م قربان ‌‬ ‫ج سبز رن ‌‬ ‫نی دا ‌‬ ‫ک ماش ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌گویند ی ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬قربانی‌؟کدو ‌م قربانی‌؟‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬احمد‪.‬‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬احمد‪ ،‬برادر محمود قربانی‌! شوه‌ر گوگوش‌‪ .‬آهان‌‪ ،‬او ‌ن رفی ‌ق خود ‌م بود‪ ،‬ماشین ‌م مال‬ ‫‌‬

‫نی ب‌ه م ‌ن نداد! قربانیا قو ‌م و‬ ‫ی وقتا میومد منو اینور اونور میربد‪ .‬نخری‪ ،‬ماش ‌‬ ‫ش بود و پار ‌‬ ‫‌خود ‌‬ ‫ب بودن‌‪ ،‬میدونستنی‌؟‬ ‫نی مریغض ‌‬ ‫ش حس ‌‬ ‫خوی ‌‬

‫ش چ‌ه بود؟‬ ‫نی مریغضب‌؟ نمی‌شناسمش‌! اس ‌م واقعی‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬حس ‌‬ ‫‌‬ ‫ک بود‪.‬‬ ‫ب میدو ‌ن گمر ‌‬ ‫ی دیگه‌‪ ،‬صاح ‌‬ ‫نی شفیع ‌‬ ‫ج ‪ -‬حس ‌‬ ‫‌‬

‫ی داشت‌؟‬ ‫ی نسبت ‌‬ ‫ب حاج‌رضای ‌‬ ‫س ‪ -‬با طی ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشت‌‪ .‬آخ‌ه دو تا میدو ‌ن بارفروشا بود‪:‬‬ ‫ب نداشت‌‪ ،‬با خود م ‌ن نسب ‌‬ ‫ی با طی ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬نسبت ‌‬ ‫‌‬ ‫ب ما ‌ل میدو ‌ن امنی‌سلطا ‌ن بود‪ ،‬حسنی‌‬ ‫ی میدو ‌ن امنی‌س���لطا ‌ن یکی‌ا ‌م میدو ‌ن گمرک‌‪ .‬طی ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ب با ه ‌م رفی ‌ق بودن‌‪.‬‬ ‫ب و طی ‌‬ ‫نی مریغض ‌‬ ‫ی حس ‌‬ ‫ب ما ‌ل میدو ‌ن گمرک‌‪ .‬البت‌ه ی‌ه موقع ‌‬ ‫مریغض ‌‬

‫ق افتاده‌اند‬ ‫نی ‪ 30‬تری و ‪ 9‬اس���فند اتفا ‌‬ ‫ی ک‌ه ب ‌‬ ‫س ‪ -‬ح���اال بگذاری���د ب‌ه چند تا از ماجراهای ‌‬ ‫‌‬

‫ی دربارۀ آنها یادتا ‌ن بیاید‪.‬‬ ‫اشاره‌کنم‌‪ ،‬شاید چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬ضرر نداره‌!‬ ‫‌‬

‫ی از سفر مک‌ه روز ‪ 23‬شهریور ‪.1331‬‬ ‫ت آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫س ‪ -‬او ‌ل برگش ‌‬ ‫‌‬

‫ت زد‌ه بودن‌‪.‬قیامت‌‬ ‫ق نصر ‌‬ ‫ش طا ‌‬ ‫ی بود‪ .‬از پامنار تا فرودگا‌ه برا ‌‬ ‫ب یادمه‌‪ .‬بساط ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونو خو ‌‬ ‫‌‬


‫‪114‬‬

‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬

‫بود‪.‬‬

‫س ‪ -‬شما باز ه ‌م دست‌اندرکار بودید؟‬ ‫‌‬

‫س شمارۀ ‪)8/2‬‬ ‫ش فرودگاه‌‪( .‬عک ‌‬ ‫ت زدیم‌‪ ،‬ه ‌م م ‌ن رفت ‌م استقبال ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬ه ‌م طاق‌نصر ‌‬ ‫‌‬

‫ی پلکا ‌ن هواپیما شما هستید؟‬ ‫ی ریشدار رو ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن آقا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬ای ‌ن احمد عشقیه‌‪ .‬م ‌ن تو هواپیما نبودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬معمو ً‬ ‫ت راکدام‌‬ ‫ب ای ‌ن تش���کیال ‌‬ ‫ی می‌زد؟ ترتی ‌‬ ‫ت را چ‌ه کس��� ‌‬ ‫ال ای ‌ن روزها طاق‌نصر ‌‬ ‫‌‬

‫سازما ‌ن می‌داد؟‬

‫ج ‪ -‬مرد ‌م میزدن‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت زد ‌ن چ‌ه بود؟ مث ً‬ ‫ش را‬ ‫ال مرد ‌م خودش���ا ‌ن می‌آمدند پول ‌‬ ‫س ‪ -‬رس��� ‌م و رس���و ‌م طاق‌نصر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی می‌زد؟‬ ‫می‌دادند؟ شهردار ‌‬

‫س هر‬ ‫ف رئی ‌‬ ‫ج ‪ -‬مرد ‌م هم‌ه خودش���و ‌ن پو ‌ل میداد ‌ن و هم‌ه کارو خودشو ‌ن میکردن‌‪ .‬از طر ‌‬ ‫‌‬

‫صنفی‌ا ‌م ب‌ه کاسبا دستور میداد ‌ن ک‌ه مث ً‬ ‫ال‪ « :‬شما طاق‌نصرتتونو ببندی ‌ن ِ‬ ‫سر فال ‌ن خیابون‌»‬ ‫ی دستور می‌داد؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کس ‌‬ ‫‌‬

‫ی هر‌کدومشون‬ ‫ت و برا ‌‬ ‫ف ب‌ه تما ‌م اتحادیه‌ها میگف ‌‬ ‫س اصنا ‌‬ ‫س اتحادیۀ اصناف‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ج ‪ -‬رئی ‌‬ ‫‌‬

‫یل تو محلیا‪ ،‬خودشون‬ ‫فو ‌‬ ‫نی میکرد‪ .‬ای ‌ن ما ‌ل اصنا ‌‬ ‫ی تعی ‌‬ ‫‌تو مس�ی�ر فرودگا‌ه مهرآباد ی‌ه جای ‌‬ ‫ی نداشنت‌‪ .‬محلیا خودشو ‌ن سوا میزدن‌‪ .‬چال‌میدونیا خودشو ‌ن واسه‌‬ ‫ت میکردن‌‪ ،‬اصناف ‌‬ ‫‌درس ‌‬

‫ف نبود ‌م خودم‬ ‫نت مح ِ‌ل فالن‌‪ .‬من ‌م ک‌ه جزو اصنا ‌‬ ‫خودشو ‌ن میزدن‌‪ ،‬بعد واس‌ه خودشو ‌ن مینوش ‌‬

‫ت میزدم‌‪.‬‬ ‫‌طاق‌نصر ‌‬

‫ت را ازکجا می‌آوردید؟‬ ‫س ‪ -‬د ‌م و دستگا‌ه طاق‌نصر ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ببیننی‌‪ ،‬م ‌ن خود ‌م مینشست ‌م فکر میکرد ‌م ک‌ه مث ً‬ ‫ی دار‌ه میاد‪ ،‬چیکار‌کنی ‌م ک‌ه اونو‬ ‫الکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫خوشحا ‌ل کنیم‌‪ .‬مریفتی ‌م مث ً‬ ‫ی ب‌ه ما‬ ‫ت میزدیم‌‪ .‬اینا رو خودمو ‌ن میکردیم‌‪ .‬کس ‌‬ ‫ال ی‌ه طاق‌نصر ‌‬ ‫ی وض ‌ع معلو ‌م میشد بچه‌ها رو صدا میکرد ‌م که‌‬ ‫ی نمیزدکه‌‪« :‬بری ‌ن اینکارو بکننی‌!» وقت ‌‬ ‫حرف ‌‬ ‫مث ً‬ ‫ی داری‌؟ چار تا قالیچ‌ه تو بیار به‌‬ ‫ی فال ‌ن تو چ ‌‬ ‫ی دو تا ت َری ِکشو تو بیار!» «آقا ‌‬ ‫ال‪« :‬فالن ‌‬ ‫ی میاورد‪.‬‬ ‫ی ی‌ه چیز ‌‬ ‫ب بود ‌ن دیگه‌‪ .‬هر یک ‌‬ ‫ب بر و بچه‌ها هم‌ه کاس ‌‬ ‫در و دیوار بکوب‌!» ُخ ‌‬

‫ش نیامد؟‬ ‫ی پی ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن بار ک‌ه دیگر برخورد ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نشد!‬ ‫ج ‪[ -‬خنده‌] نخری‪ ،‬چیز ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪115‬‬

‫ی [‪ 24‬آبا ‌ن ‪ ]1331‬چ‌ه یادتا ‌ن می‌آید؟‬ ‫ی خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫س ‪ -‬از آزاد ‌‬ ‫‌‬

‫ت بر‌ه مسجد‬ ‫ت میخواس ‌‬ ‫ت کرد ‌ن تو مسجد شا‌ه ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ظ درس ‌‬ ‫ج ‪ -‬یادم‌ه ی‌ه روز ی‌ه وع ‌‬ ‫‌‬

‫ی جم ‌ع شدن‬ ‫ت زیاد ‌‬ ‫شاه‌‪ .‬همو ‌ن روز آیت‌الله کاش���انی‌ا ‌م مری‌ه مسجد شاه‌‪ .‬بازاریا و جمعی ‌‬

‫نی خلیل‌طهماسبی‌‬ ‫ی هم ‌‬ ‫ی داد ب‌ه اعلیحضرت‌‪ ،‬نگو آزاد ‌‬ ‫ی ی‌ه نامه‌ا ‌‬ ‫‌اونجا و بعد همونجاکاشان ‌‬

‫ی بودم‌‪ .‬مرد ‌م یهو‬ ‫ت دنبا ‌ل کاشان ‌‬ ‫ت فرستادن‌‪ .‬م ‌ن اونوق ‌‬ ‫ت ک‌ه مرد ‌م ی‌ه دفع‌ه صلوا ‌‬ ‫رو میخواس ‌‬

‫ت فرستاد ‌ن و شا‌ه ک‌ه نام‌ه رو دید دستور داد و باالخر‌ه خلی ‌ل رو‬ ‫ت سر ه ‌م دو س‌ه تا صلوا ‌‬ ‫پش ‌‬ ‫ش او ‌ن بساطا شد‪.‬‬ ‫آزادکردن‌‪ .‬بعد ‌‬

‫ک مادۀ واحده‌‬ ‫ی او ی ‌‬ ‫ی آزاد ‌‬ ‫ی بود‪ .‬برا ‌‬ ‫ی خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫ی خواستار آزاد ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪،‬کاش���ان ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودند؟‪ 2‬شماک‌ه با‬ ‫ت او ه ‌م خواستار ای ‌ن آزاد ‌‬ ‫ق و دول ‌‬ ‫یل دکرت مصد ‌‬ ‫س برد‪ 1.‬و ‌‬ ‫ه ‌م ب‌ه مجل ‌‬

‫ک بودید‪ ،‬از ای ‌ن قضایا چ‌ه شنید‌ه بودید؟‬ ‫فدائیا ‌ن اسال ‌م نزدی ‌‬

‫ی رو نداشتم‌‪.‬‬ ‫ع نداشتم‌‪،‬گفت ‌م ک‌ه م ‌ن با فدائیا ‌ن اسال ‌م او ‌ن نزدیک ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن از ای ‌ن اطال ‌‬ ‫‌‬

‫ق چ‌ه شنید‌ه بودید؟‬ ‫ی در بارۀ دکرت مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬از خود طهماسب ‌‬ ‫‌‬

‫ی و اینا رو‬ ‫ف کاشان ‌‬ ‫ش حر ‌‬ ‫ش بود‪ .‬هم ‌‬ ‫ی دنبا ‌ل کار ‌‬ ‫ش کاشان ‌‬ ‫ی نشنفتم‌‪.‬گمون ‌م هم ‌‬ ‫ج ‪ -‬چیز ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نمی‌گفت‌‪.‬‬ ‫ق چیز ‌‬ ‫میزد‪ .‬در بارۀ مصد ‌‬

‫‪ -1‬منت مادۀ واحده چننی است‪« :‬چون جنایت حاج علی رزم‌آرا و حمایت او از اجانب بر ملت ایران ثابت است‬ ‫بر فرض آنکه قاتل او استاد خلیل طهماسبی باشد از نظر ملت بی‌گناه و تربئه شناخته می‌شود‪».‬‬ ‫نقل از کتاب «قلم و سیاست‪ ،‬از استعفای رضاشاه تا سقوط مصدق» نوشتۀ محمدعلی سفری‪ ،‬سس ‪:۶۸۳-۶۸۴‬‬ ‫«‪ ...‬مسئلۀ دیگری که در این گری و دار برای دولت ایجادگرفتاری کرد‪ ،‬معوق ماندن پاره‌ای از لوایح و طرحهای‬ ‫در دستورکار مجلس سنای منحل شده بودکه دولت نمی‌توانست نسبت به آن لوایح تصمیم نهایی بگرید‪ .‬مطلب‬ ‫در جلسۀ فراکسیون نهضت ملی و همچننی جلسۀ هیأت رئیسه مجلس شورای ملی مطرح شد و تصمیمگرفته شد‬ ‫که این قبیل لوایح و طرحها طبقه‌بندی شود و در جلسۀ علنی مجلس از طرف نایب رئیس ادارهکنندۀ جلسه‪ ،‬برای‬ ‫اطالع نمایندگان و تصمیمیکهگرفته می‌شود‪ ،‬اعالمگردد‪»...‬‬ ‫‪ ...‬به همنی جهت در جلسۀ ‪ ۱۳‬آبان ‪ ۱۳۳۱‬مهندس احمد رضوی نایب رئیس مجلس در بارۀ این لوایح توضیحاتی‬ ‫داد و‬ ‫«‪ ...‬بر اساس بیانات مهندس رضوی‪ ،‬الیحۀ مربوط به تعقیب فوام‌السلطنه تصویب شده اعالمگردید و دو الیحۀ‬ ‫دیگرکه در مجلس سنا معوق مانده بود‪ ،‬یکی مربوط به آزادی استاد خلیل طهماسبی و دیگری الیحۀ ضبط اموال‬ ‫قوام‌السلطنهکه با انحالل سنا به صورت قانون درآمده بود‪ ،‬برای اجرا به دولت ابالغ شد‪ .‬به استناد همنی تصمیم‬ ‫مجلس‪ ،‬استاد خلیل طهماسبی روز بعد از زندان آزاد شد‪ .‬منتهی برای اینکه قانون رعابت شده باشد‪ ،‬چون هر‬ ‫قانون ده روز پس از تصویب الزم‌االجراست‪ ،‬برای این ده روز استاد خلیل طهماسبی با صدهزار ریالکفیل آزاد‬ ‫شد‪ .‬وی که متهم به قتل رزم‌آرا در مسجد شاه بود‪ ،‬پس از آزاد شدن به دیدن آیت‌الله کاشانی رفت و مورد تفقد‬ ‫قرار گرفت‪ .‬عکسی از صحنه‌ای که آیت‌الله کاشانی دست خود را روی سر اوگذارده‪ ،‬در مطبوعات پخش شد‪.‬‬ ‫همنی عکس موجبگرفتاری فراوان آیت‌اللهکاشانی بعد از ‪ ۲۸‬مردادگردید‪»...‬‬ ‫‪ -2‬برای خواندن اظهارنامه‌های موافق سران جبهۀ ملی ر‪.‬ک‪ .‬به مقالۀ «دکرت مصدق‪ ،‬پیشنهادهای نخست‌وزیری‪،‬‬ ‫و انگلیسی‌ها» (‪ ،)۲‬نوشتۀ دکرت جالل متینی در فصل‌نامۀ ایرانشناسی‪ ،‬سال دوازدهم‪ ،‬شمارۀ ‪ ،۲‬صص ‪.۲۶۰-۲۵۹‬‬


‫‪116‬‬

‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬

‫ی از شا‌ه آزاد شد؟‬ ‫ی آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ی به‌خاطر تقاضا ‌‬ ‫س ‪ -‬شما فکر می‌کنید خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫‌‬ ‫ش کاشانی‌‪( .‬سند شمارۀ ‪)8/3‬‬ ‫ت پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬فکر میکنم‌‪ .‬بعد ‌م ک‌ه آزاد شد رف ‌‬ ‫‌‬

‫ی نخست‌وزیر ه ‌م او را به‌حضور پذیرفت‌‪.‬‬ ‫ق ه ‌م رفت‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫ش دکرت مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬پی ‌‬ ‫‌‬

‫ف اونو‬ ‫ی بود و حر ‌‬ ‫ق هنوز با کاشان ‌‬ ‫ی ه ‌م هست‌‪ ،‬مصد ‌‬ ‫ج ‪ -‬اینو نشنفت‌ه بودم‌! آخ‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬ ‫ی با ه ‌م رفتی ‌م قم‌؟‬ ‫ی اونا همگ ‌‬ ‫ش میکرد‪ .‬براتو ‌ن گفت ‌م بعد از آزاد ‌‬ ‫گو ‌‬

‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬نگفتید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی رو آزادکرد ‌ن و از زندا ‌ن اومد بریون‌‪ ،‬ما‬ ‫ج ‪ -‬یادم���‌ه ی‌ه روز بعد از اینک‌ه خلی ‌ل طهماس���ب ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ ،‬آیت‌الله صدر بود‪،‬آیت‌الله‬ ‫نی خدابیامرز آیت‌الله بروجرد ‌‬ ‫اومدی ‌م هم‌ه با ه ‌م رفتی ‌م ُقم‌‪ .‬هم ‌‬

‫ب بود و اون‌‬ ‫ی بود و آیت‌الله حجت‌‪ .‬از اینا نوا ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬آیت‌الله ش���ریعتمدار ‌‬ ‫مرعش���ی‌‌نجف ‌‬

‫ی َرم‌‬ ‫ک و مرد شمارۀ دوشو ‌ن و ی‌ه عدۀ دیگ‌ه بودن‌‪ .‬خلیل‌طهماسب ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬مرد شمارۀ ی ‌‬ ‫واحد ‌‬

‫ی صدر‪ ،‬یه‌‬ ‫نی آیت‌الله‌ها‪ ،‬او ‌ن آقا ‌‬ ‫ی ما رفتی ‌م اونجا‪ ،‬هم ‌‬ ‫ت���از‌ه از زندا ‌ن آزاد کرد‌ه بودن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی میکننی‌؟ چرا مردمو بیخود میکشنی‌؟‬ ‫ت کردگفت‌‪« :‬آقایو ‌ن چرا آدمکش ‌‬ ‫ُخرد‌ه با اینا صحب ‌‬

‫نت دیگ‌ه کی‌‬ ‫ی بکننی‌‪.‬گری ‌م امروز شما اینا روکشتنی‌‪ ،‬فرداک‌ه شما روکش ‌‬ ‫ت دین ‌‬ ‫ش���ما تبلیغا ‌‬ ‫ش آیت‌الله حجت‌‪ .‬حجت ‌م اتفاق ًا همو ‌ن آدمی‌‬ ‫ی بکنه‌؟» بعد رفتی ‌م پی ‌‬ ‫ت دین ‌‬ ‫میخ���واد تبلیغا ‌‬ ‫نی حرفا رو زد‪ .‬گفت‌‪« :‬آقایون‌چرا آدمکشی‌‬ ‫ی پو ‌ل طلبه‌ها رو میداد‪ .‬اون ‌م هم ‌‬ ‫بود ک‌ه بایست ‌‬

‫ی بگریه‌‪ ،‬شما چرا ای ‌ن کارو میکننی‌؟»‬ ‫میکننی‌؟ جونو خدا باید ازکس ‌‬

‫نی حرفا رومیزدن‌‪.‬‬ ‫ش او ‌ن یکی‌‪ .‬همه‌شو ‌ن هم ‌‬ ‫ش او ‌ن یکی‌‪ ،‬پی ‌‬ ‫ی مرعشی‌‪ ،‬پی ‌‬ ‫ش آقا ‌‬ ‫بعد رفتی ‌م پی ‌‬

‫خ احمدی‌‬ ‫ق هم‌ه جم ‌ع بودیم‌‪ ،‬ی‌ه شی ‌‬ ‫ش کنه‌‪ ،‬تو اتا ‌‬ ‫ش آیت‌الله بروجردی‌‪ ،‬خدا رحمت ‌‬ ‫رفتی ‌م پی ‌‬ ‫خ احمد رفت‌به‌‬ ‫ب گفت‌‪« :‬ب‌ه آقا بگو ما اومدیم‌‪ ».‬ش���ی ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬نوا ‌‬ ‫ب���ود همه‌کارۀ بروجرد ‌‬

‫ی آد ‌م قایمی‌ه ‪--‬ای ‌ن جور آدما‬ ‫ب و اینا اومد ‌ن ببیننت‌‪ ».‬بروج���رد ‌‬ ‫ی ن���وا ‌‬ ‫آق���اگفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫ی اینا‬ ‫ت وگفت‌‪« :‬آقا میگ‌ه م ‌ن اینا رو نمی‌پذیرم‌‪ ».‬بروجرد ‌‬ ‫ی هسنت‌‪ --‬برگش ‌‬ ‫بی‌رودرواس ‌‬ ‫ع کرد ‌ن ب‌ه بد و بریا‌ه گفنت‌‪.‬‬ ‫رو نپذیرفت‌‪ .‬هیچکدو ‌م رو نپذیرفت‌‪ .‬اینا اومد ‌ن بریو ‌ن و شرو ‌‬

‫ب کار میکرد‪ ،‬خانوم‌‪ .‬ی‌ه دفعه‌ا ‌م یه‌‬ ‫ش خو ‌‬ ‫ی بود و مغز ‌‬ ‫ی آد ‌م روشنفکر ‌‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫آیت‌الله بروجرد ‌‬

‫ی اینجا تو ق ‌م باز شده‌‪ ،‬اجاز‌ه بدی ‌ن ما اینا‬ ‫ش آقا‪ ،‬میگن‌‪« :‬آقا‪ ،‬دو تا عرق‌فروش ‌‬ ‫عد‌ه مری ‌ن پی ‌‬

‫نی و ما ‌ل مردمو حرو ‌م کننی‌‪ .‬شما نرین‌‬ ‫ش بزنیم‌» میگه‌‪« :‬چرا میخوای ‌ن ای ‌ن کارو بکن ‌‬ ‫رو آتی ‌‬ ‫بخوری ‌ن خودشو ‌ن میبندن‌!»‬

‫نت این‌‬ ‫ت می‌کردی ‌دگفتید‪...« :‬اینا رف ‌‬ ‫ی دربارۀ فدائیا ‌ن اسال ‌م صحب ‌‬ ‫س ‪ -‬یادتا ‌ن می‌آید وقت ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪117‬‬

‫ب بود»؟‬ ‫ی رو آوردنش‌‪ ،‬این ‌م ی‌ه شاگرد نجار متعص ‌‬ ‫خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫ج ‪ -‬چطور مگه‌؟‬ ‫‌‬

‫ش را می‌نویسند با عنوا ‌ن «استاد خلیل‌طهماسبی‌»‬ ‫ی خرب آزادی‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬در تما ‌م روزنامه‌ها وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫از او یاد می‌کنند‪ .‬ای ‌ن دو با ه ‌م جور در نمی‌آید‪.‬‬ ‫ی میکرد‪ .‬حاال‬ ‫ب ممکن‌ه ایش���و ‌ن اس���تاد بوده‌‪ ،‬تا اونجاک‌ه یادم‌ه نجار بود و نجار ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ماگفتی ‌م شاگرد نجار بوده‌‪ ،‬شاید ‌م اوساکار نجار بود!!‬

‫ی روز ‪ 7‬بهم ‌ن ‪ 1331‬را یادتا ‌ن هست‌؟(عکس‌‬ ‫ق و آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫س ‪ -‬آشتی‌کنا ‌ن دکرت مصد ‌‬ ‫‌‬ ‫شمارۀ ‪)8/4‬‬

‫ی یاد ‌م نیست‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬واال از آشتی‌کنو ‌ن هیچ ‌‬ ‫‌‬

‫ی روز ‪ 14‬بهم ‌ن ‪ 1331‬چطور؟‬ ‫ب صفو ‌‬ ‫ی نوا ‌‬ ‫س ‪ -‬از آزاد ‌‬ ‫‌‬

‫ب و اینا رو ی‌ه دفع‌ه با ه ‌م آزادکرد ‌ن دیگه‌! همو ‌ن موق ‌ع بودک‌ه منم‌‬ ‫ض کرد ‌م ک‌ه نوا ‌‬ ‫ج ‪ -‬عر ‌‬ ‫‌‬

‫زندا ‌ن بودم‌‪.‬‬

‫ب آزاد شد‪.‬‬ ‫ی زودتر از نوا ‌‬ ‫ی حدود دو س‌ه ماه ‌‬ ‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬خلی ‌ل طهماسب ‌‬ ‫‌‬

‫ب قب ‌ل از خلی ‌ل آزاد شد!‬ ‫ی یاد ‌م نمیاد‪ .‬م ‌ن فکر میکرد ‌م نوا ‌‬ ‫س ای ‌ن بارشو چیز ‌‬ ‫ج‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬


‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬

‫‪118‬‬

‫ح سند ‪8/1‬‬ ‫شر ‌‬ ‫باخرت امروز‪ ،‬شمارۀ ‪ ،914‬شنب‌ه ‪ 29‬شهریور ‪1331‬‬

‫ی ورزشی‌‬ ‫خربها ‌‬ ‫ن در باشگا ‌ه ورزشی‌‬ ‫جش ‌‬ ‫ی در ورزشگا‌ه شعبا ‌ن جعفری‌‬ ‫ت تا د‌ه بعدازظهر چهارشنب‌ه جش��� ‌ن آبرومند ‌‬ ‫ت هف ‌‬ ‫از ساع ‌‬

‫ش از‬ ‫ب سینما جهان‌) برپا بودک‌ه بی ‌‬ ‫ی ‪ -‬جن ‌‬ ‫ی عباسعل ‌‬ ‫(خیابا ‌ن شاهپور ‪ -‬مقابل‌کوچۀکربالی ‌‬

‫نی و روزنامه‌نگاران‌‬ ‫ی از رجا ‌ل و محرتم ‌‬ ‫ی و عدۀزیاد ‌‬ ‫س شورایمل ‌‬ ‫چه ‌ل نفر از نمایندگا ‌ن مجل ‌‬ ‫در ای ‌ن جلس‌ه حضور داشتند‪.‬‬

‫(عکس‌)‬

‫یو‬ ‫ی در ای ‌ن مراس ‌م حضور داشت‌‪ .‬سپهبد جهانبان ‌‬ ‫ی آیت‌الل‌ه کاشان ‌‬ ‫کاشانی‌زاد‌ه بنمایندگ ‌‬

‫ت نیز حضور داشتند‪.‬‬ ‫ی پایتخ ‌‬ ‫ی ورزش ‌‬ ‫س تربیت‌بدنی‌کشور و مدیرا ‌ن باشگاه‌ها ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫صدر ‌‬ ‫ف ورزشکارا ‌ن و حضار تجلیل‌‬ ‫ی ازطر ‌‬ ‫ق و آیت‌الل‌ه کاشان ‌‬ ‫ی از دکرت مصد ‌‬ ‫ضم ‌ن س���خرنان ‌‬

‫ی ایراد و او نیز با فریادزند‌ه باد‬ ‫ی کوتاه ‌‬ ‫ی س���خرنان ‌‬ ‫ک ‪ 7‬س���اله‌ا ‌‬ ‫ی بعم ‌ل آمد وکود ‌‬ ‫خاص ‌‬ ‫ع و بعد مهندس‌‬ ‫ی بیسابق‌ه شرو ‌‬ ‫س مراس��� ‌م ورزش ‌‬ ‫ی خود خاتم‌ه داد‪ .‬سپ ‌‬ ‫ق بس���خرنان ‌‬ ‫مصد ‌‬ ‫ی و تشوی ‌ق ورزشکارا ‌ن بعم ‌ل آورد و مقارن‌‬ ‫ش و تندرست ‌‬ ‫ی دربارۀ ورز ‌‬ ‫ی سخرنانی‌مهیج ‌‬ ‫حسیب ‌‬

‫ت و نمایندگا ‌ن جبهه‌‬ ‫ب توج‌ه بود پایا ‌ن یاف ‌‬ ‫ع خود جال ‌‬ ‫ی ک‌ه درنو ‌‬ ‫ت ‪ 10‬ای ‌ن جش ‌ن ورزش ‌‬ ‫ساع ‌‬ ‫ی از‬ ‫س حسیب ‌‬ ‫ی ‪ -‬مهند ‌‬ ‫ص دکرت شایگا ‌ن ‪ -‬حائری‌زاد‌ه ‪ -‬مشار ‪ -‬دکرتمعظم ‌‬ ‫ی بخصو ‌‬ ‫مل ‌‬

‫ی نمود‌ه و امیدوار بودندک‌ه بزودی‌باشگاه‌‬ ‫ی اظهار قدردان ‌‬ ‫ت باشگا‌ه شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ای ‌ن پیشرف ‌‬

‫ی ای ‌ن باشگا‌ه توسع‌ه یابد‪.‬‬ ‫ت ورزش ‌‬ ‫ک ورزش‌دوستا ‌ن تشکی ‌ل ک‌ه خدما ‌‬ ‫ی بکم ‌‬ ‫آبرومند ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪119‬‬


‫‪120‬‬

‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪121‬‬


‫‪122‬‬

‫‪ ۳۰‬تری ‪133۱‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪123‬‬

‫‪ 9‬اسفند ‪1331‬‬ ‫ف کنید‪.‬‬ ‫ی از ‪ 9‬اسفند تعری ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ 9 -‬اسفندک‌ه جریا ‌ن و داستانشو هم‌ه میدونن‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ف کنید‪.‬‬ ‫یل شما از زبا ‌ن خودتا ‌ن تعری ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ح رفتی ‌م خونۀکاشانی‌‪ .‬درست‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬ما او ‌ل صب ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬روز ‪ 9‬اسفند‪ ...‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود و حاجی‌حسنی‌عالم‌‬ ‫‌یادمه‌‪ .‬او ‌ن حاجی‌[محسن‌] محرر بود‪ ،‬امری موبور بود‪ ،‬احمد عشق ‌‬ ‫ت مری‌ه بریون‌‪ .‬برین‌‬ ‫ی گفت‌‪« :‬بری ‌ن شا‌ه دار‌ه از مملک ‌‬ ‫ی دیگه‌‪ .‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫بود و ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫نذاری ‌ن شا‌ه بره‌!»گفت‌‪« :‬اگ‌ه شا‌ه بر‌ه عمامۀ ما ‌م رفته‌!» او ‌ن گفت‌‪ُ .‬خب‌!‬ ‫ی گفت‌؟‬ ‫س ‪ -‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ی ِ‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه اینک‌ه ما بری ‌م ِ‬ ‫ت بری ‌ن نذارین‌‪ .‬من‌‬ ‫ی ک‌ه گف ‌‬ ‫سر خودی‌‪ ...‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫س���رکس ‌‬ ‫‌‬

‫اومد ‌م رفت ‌م ِ‬ ‫ی کرد ‌م و اینا ‌وگفتم‌‪« :‬ایهاالناس‌‪ ،‬مغازه‌هاتونو ببندین‌‪ ،‬دکوناتونو‬ ‫سر بازار سخرنان ‌‬

‫نی مریه‌‬ ‫ج میشه‌‪ .‬اگ‌ه شا‌ه بر‌ه شما زندگیتو ‌ن از ب ‌‬ ‫ت خار ‌‬ ‫ت شا‌ه دار‌ه از مملک ‌‬ ‫ببندین‌‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی کردیم‌‪ ،‬دیدی ‌م نه‌‪ ،‬بازاریاکه‌‬ ‫ی مح ‌ل نذاشت‌‪ .‬رفتی ‌م دومرتب‌ه سخرنان ‌‬ ‫و اینا‪ »...‬دیدی ‌م هیشک ‌‬ ‫ش میکردن‌‪-‬‬ ‫ی میگفت ‌م گو ‌‬ ‫ق بود ‌م و اینا هر چ ‌‬ ‫همیش‌ه ب‌ه فرمو ‌ن ما بود ‌ن ‪--‬چو ‌ن م ‌ن با مصد ‌‬

‫ش نکردن‌‪ .‬یه‬ ‫ی کردی ‌م گو ‌‬ ‫ق میخواد شا‌ه رو بریو ‌ن کنه‌‪ ،‬هر چ ‌‬ ‫‪-‬حاالک‌ه فهمید‌ه بود ‌ن مصد ‌‬

‫ی بود ِ‬ ‫ق جور بود‪.‬‬ ‫ی با مصد ‌‬ ‫ی اینا بعد ًا کشتنش‌‪ ،‬اون ‌م خیل ‌‬ ‫سر بازار‪،‬ک‌ه خمین ‌‬ ‫‌محمود جواهر ‌‬ ‫‪-1‬ثریا اسفندیاری بختیاری ملکه سابق ایران در کتاب «کاخ تنهایی»‪ ،‬صص ‪ ۱۵۹-۱۵۸‬در باره مخالفت آیت‌اله‬ ‫کاشانی با رفنت شاه می‌نویسد‪ ...« :‬شب عزیمتمان‪ ،‬من مغموم در مبلی فرو رفته‌ام و با نگاهم سراسر این سالن‬ ‫وگوش���ه بهگوشه آن را سری می‌کنم‪ .‬سالنیکه شخص ًا تزئینش داده ام وکوچکرتین قطعات و وسایل آن را خودم‬ ‫انتخابکرد‌ه و به دست خود چیده‌ام‪ .‬رئیس تشریفات وارد می‌شود و اطالع می‌دهدکه یکی از معتمدین آیت‌الله‬ ‫کاش���انی می‌خواهد مرا ببیند‪ .‬فور ًا او را می‌پذیرم‪ .‬مرد در برابرم س���ر فرود می‌آورد و می‌گوید‪ - :‬علیاحضرت!‬ ‫شنیده‌ایم شما قصد ترک مملکت را دارید‪ .‬آیت‌اللهکاشانی امیدوار استکه شما از همه نفوذ خود برای انصراف‬ ‫شاه از تصمیم خود استفادهکنید‪»...‬‬


‫‪124‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ی بود و حاجی‌مانیا ‌ن و ی‌ه عدۀ دیگه‌‪ .‬تکو ‌ن نخوردن‌‪.‬‬ ‫ی بود و او ‌ن دستمالچ ‌‬ ‫محمود جواهر ‌‬

‫س ‪ -‬چرا؟‬ ‫‌‬

‫ق بود دیگه‌! بله‌‪ ،‬من ‌م زد ‌م و‬ ‫ک بودن‌‪ .‬آخ‌ه بازار ب���ا مصد ‌‬ ‫ق نزدی ‌‬ ‫ی ب‌ه مصد ‌‬ ‫ج ‪ -‬این���ا خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫شکست ‌م و خالص‌ه بازارو بسنت‌‪ .‬ما را‌ه افتادی ‌م رفتی ‌م ناصرخسرو‪ .‬تو ناصرخسرو ک‌ه رسیدیم‌‬ ‫ت کردیم‌‪ ،‬راستش‌!‬ ‫ش درس ‌‬ ‫ت دنبا ‌ل ما بیان‌؟ اومدی ‌م ی‌ه نع ‌‬ ‫دیدی ‌م چیکار‌کنی ‌م مل ‌‬ ‫ت کردید؟‬ ‫ش درس ‌‬ ‫س ‪ -‬چطور نع ‌‬ ‫‌‬

‫ی گذاش���تیم‌‪ ،‬متکا و فال ‌ن و اینا‬ ‫ت کردی ‌م دیگه‌‪[ .‬خنده] ی‌ه چیز ‌‬ ‫ش درس��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬اومدی ‌م نع ‌‬ ‫‌‬

‫ی کوچۀ‬ ‫ی گرفت ‌م از او ‌ن یارو تو ‌‬ ‫ی رسم ‌‬ ‫غ از او ‌ن مرغا ‌‬ ‫روگذاشتی ‌م رو ی‌ه تخت‌ه و دو س‌ه تا مر ‌‬

‫تکیۀ دولت‌‪ .‬خوناشونو ریختی ‌م او ‌ن رو‪ ،‬مرغاش ‌م دادی ‌م برد خون‌ه واس‌ه زنمون‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬اینو‬ ‫ق چیز شدیم‌‪.‬‬ ‫ت دیگ‌ه ما با مصد ‌‬ ‫ی کشنت‌!» از همو ‌ن ساع ‌‬ ‫را‌ه انداختی ‌م ‌وگفتیم‌‪« :‬کشنت‌! آ ‌‬ ‫ف شدید؟‬ ‫س ‪ -‬مخال ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بل���ه‌‪ ،‬ما را‌ه افتادی ‌م و رفتی ‌م ِ‬ ‫ش توکاخ‬ ‫ت خون‌ه ‌‬ ‫ش اونوق ‌‬ ‫در خونۀ ش���اه‌‪ .‬خدا بیام���رزد ‌‬ ‫‌‬

‫خ مرمر بود‪ .‬بله‌‪ ،‬رفتی ‌م ِ‬ ‫در خونۀ شا‌ه و دیدی ‌م ی‌ه عد‌ه از ای ‌ن افسرمفسرها‬ ‫ی کا ‌‬ ‫ی روبرو ‌‬ ‫‌اختصاص ‌‬ ‫پ دکرت] منز‌ه و تیمسار‬ ‫ی و تیمسار [سرتی ‌‬ ‫پ علی‌اصغر] مزین ‌‬ ‫اونجا وایساد ‌ن و‪ ...‬تیمسار [سرتی ‌‬ ‫ی ‪--‬ای ‌ن اونموقع‌سرگرد بود ویل‌‬ ‫نی سرگرد [پرویز] خسروان ‌‬ ‫پ غالمعلی‌] بایندر و هم ‌‬ ‫[سرتی ‌‬

‫یو‬ ‫اونا تیمس���ار بودن‌‪ --‬اینا هم‌ه اونجا وایساد‌ه بودن‌‪ .‬همو ‌ن تیمسار منز‌ه و تیمسار مزین ‌‬

‫پ محمود] افشارطوس‌گرفتنشون‌‪ .‬دید ‌م اینا همه‌‬ ‫تیمسار بایندرک‌ه بعدها به‌خاطر قت ‌ل [سرتی ‌‬

‫نت اونجا ِ‬ ‫در‬ ‫ی د ِ‌م خونۀ شا‌ه وایسادن‌‪ .‬بعد م ‌ن دید ‌م گاردیا [گاردیها] رف ‌‬ ‫اونجا با ی‌ه جمعیت ‌‬

‫ی دو تا اینور و اونور با مسلس��� ‌ل نشس�ت�ن‌ و اینا‪ .‬م ‌ن ک‌ه رفت ‌م از پنجر‌ه بر ‌م باال‪،‬‬ ‫خون‌ه و یک ‌‬ ‫ی هستی‌!»گفتم‌‪« :‬نه‌‪،‬‬ ‫نت پائنی‌‪.‬گفنت‌‪« :‬تو مصدق ‌‬ ‫گ انداخ ‌‬ ‫گاردیا منو باک‌‪[ ...‬قنداق‌] تفن ‌‬ ‫ت بره‌! م ‌ن ی‌ه ورزشکار ‌م و‬ ‫ی نیستم‌! م ‌ن اال ‌ن نمیخوا ‌م شا‌ه از ای ‌ن مملک ‌‬ ‫حاال دیگ‌ه مصدق ‌‬

‫ی منو فرستاد‌ه و ای ‌ن صحبتا‪».‬گفنت‌‪:‬‬ ‫ی کاشان ‌‬ ‫مرام ‌م شا‌هد‌وستیه‌‪».‬گفنت‌‪« :‬نه‌‪».‬گفتم‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی کنی ‌م نذاری ‌م ش���اه‌بره‌‪ ».‬انداختنم‌‬ ‫«ن���‌ه برو پائنی‌‪».‬گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن اومد ‌م اینجا ی‌ه کار ‌‬

‫نی بری ‌ن ِ‬ ‫در خونه‌مصدق‌‪ ،‬مصدق‌‬ ‫ت میگ ‌‬ ‫پائنی‌‪ .‬بعد دید ‌ن م ‌ن پیل‌ه می‌کن ‌م گفنت‌‪« :‬اگ‌ه راس ‌‬ ‫ت بره‌‪».‬گاردی‌ا گفنت‌ها! شاه‌‬ ‫ق گفت‌ه شا‌ه باید از مملک ‌‬ ‫رو بیاری ‌ن نذار‌ه شا‌ه بره‌‪ .‬چو ‌ن مصد ‌‬

‫ی نیومد‪ ،‬همونجا وایساد‪--‬‬ ‫تو او ‌ن ایوو ‌ن وایس���اد‌ه بود‪ .‬بعد اینا هم‌ه اومد ‌ن ‪--‬خسروان ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪125‬‬

‫گ عزیر رحیمی‌‪ ،‬این ‌م اومدک‌ه ما رفتیم‌‪...‬‬ ‫سرهن ‌‬

‫س ‪ -‬ببینم‌‪ ،‬شما همینطور خودتا ‌ن ِ‬ ‫ت چرا می‌خواستید‬ ‫سرخود بلند شدید رفتید کاخ‌؟ آنوق ‌‬ ‫‌‬ ‫خ بروید باال؟‬ ‫از پنجرۀکا ‌‬

‫ت دنبال ‌م بود دیگه‌‪ .‬جمعیتو جم ‌ع کردی ‌م بردی ‌م ک‌ه شا‌ه نره‌‪ .‬با ما‪ ،‬چار پنج‌هزار‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬جمعی ‌‬ ‫‌‬

‫ت اومد ِ‬ ‫در خونۀ شاه‌‪...‬‬ ‫نفر جمعی ‌‬

‫س ‪ -‬قضیۀ پنجر‌ه چ‌ه شد؟‬ ‫‌‬

‫ی رس���ید ‌م اونجا‪ ،‬دید ‌م اینا او ‌ن باال هس�ت�ن‌ و جمعیت ‌م جم ‌ع شد‌ه میگن‬ ‫ج ‪... -‬ک‌ه م ‌ن وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ی ت ‌وکُریدور‌که‌!هیشکی‌‬ ‫ت دار ‌ن مری ‌ن بریون‌‪ .‬من ‌م پنجر‌ه روگرفت ‌م بر ‌م باال‪ ،‬نمیش ‌دک‌ه بر ‌‬ ‫‌اعلیحضر ‌‬

‫ی پنجر‌ه نیگاکردم‌دیدم‌‪،‬‬ ‫ب‌ه م ‌ن مح ‌ل نمیذاشت‌! م ‌ن همینجورک‌ه میخواست ‌م بر ‌م باال از ال ‌‬ ‫ک اینورشه‌‪ ،‬اون‌‬ ‫ت تو ایوو ‌ن وایساده‌‪[ ،‬حاج‌آقا رضا رفیع‌] قائم‌مقام‌المل ‌‬ ‫خدا بیامرز اعلیحضر ‌‬

‫نت و ثریام‌‬ ‫ج س���یدجواد] اونورشه‌‪ ،‬ی‌ه عد‌ه از ای ‌ن افسرا دور و ور شا‌ه هس ‌‬ ‫ظهریاالسال ‌م [حا ‌‬ ‫نت برن‌‪.‬‬ ‫ش خود ‌م دیدم‌‪.‬گویا میخواس ‌‬ ‫اونور وایساده‌‪ ... .‬با چ ‌‬

‫ی ه ‌م بودند؟‬ ‫ی و بهاءالدی ‌ن نور ‌‬ ‫س ‪ -‬آیت‌الله بهبهان ‌‬ ‫‌‬

‫ی بهبهانی‌رو‬ ‫یل اونموق ‌ع ندیدم‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن اونا رو ندیدم‌‪ .‬بعد ًا شنفت ‌م ک‌ه اونا ‌م رفت‌ه بودن‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو نه‌‪.‬‬ ‫شنفتم‌‪ ،‬نور ‌‬

‫ط چکار داشت‌؟‬ ‫ی ای ‌ن وس ‌‬ ‫س ‪ -‬آیت‌الله بهبهان ‌‬ ‫‌‬

‫ت ب‌ه ش���ا‌ه عالقه‌مند بود دیگه‌‪ .‬عرض‌کنم‌‌که‌‪ ،‬آیت‌الله‬ ‫ب آیت‌الله بهبهانی‌ا ‌م نس���ب ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ی رو‬ ‫یل م ‌ن او ‌ن روز آیت‌الله بهبهان ‌‬ ‫ک بود‪ .‬و ‌‬ ‫س د ِ‌م سرپول ‌‬ ‫ش خیابو ‌ن سریو ‌‬ ‫ی خونه‌ا ‌‬ ‫بهبهان ‌‬ ‫اونجا ندیدم‌‪.‬‬

‫ی نیامد؟‬ ‫ی از خان‌ه آمد بریون‌‪،‬کاشان ‌‬ ‫س ‪ -‬چطور شدک‌ه بهبهان ‌‬ ‫‌‬

‫نت ِ‬ ‫ش اومد تو مردم‌‪.‬‬ ‫در خون‌هش‌‪ ،‬او ‌ن خود ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه مرد ‌م ریخ ‌‬ ‫‌‬ ‫ش می‌رفتید؟‬ ‫ط داشتید؟ ب‌ه محضر ‌‬ ‫ی ارتبا ‌‬ ‫س ‪ -‬آیا با بهبهان ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ب بچ‌ه محلشو ‌ن بود‪ .‬اونا مریفنت‬ ‫ی قصا ‌‬ ‫یل میدونست ‌م ک‌ه با شاهه‌‪ .‬او ‌ن مهد ‌‬ ‫ال‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی کننی‌‪.‬‬ ‫نت ب‌ه شا‌ه عالقه‌مند‌ه و ب‌ه ماگفت‌ه همچ ‌‬ ‫ش و میومد ‌ن برا ‌م میگفنت‌‪ .‬بله‌‪ ،‬میگف ‌‬ ‫‌پیش ‌‬ ‫ت داشت‌؟‬ ‫ی چطور؟ او ه ‌م در ای ‌ن قضی‌ه دخال ‌‬ ‫س ‪ -‬آیت‌الله بروجرد ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫‪ -1‬محمدعلی سفری درکتاب «قلم و سیاست‪ ،‬از استعفای رضاشاه تا سقوط مصدق»‪ .‬به نقش روحانیون در این‬ ‫رویداد اشاره می‌کند‪ .‬برای آگاهی از این منت ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شماره ‪ ۸‬صص ‪.۴۰۱-۴۰۰‬‬


‫‪126‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ج ‪-‬کدو ‌م قضیه‌؟‬ ‫‌‬

‫ی جلو خانۀ دکرت مصدق‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬ماجرا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬ایشونو ندیدم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت زیاد بود و نمی‌شد هم‌ه را شناخت‌؟‬ ‫س ‪ -‬سرتا ‌ن گر ‌م کار خودتا ‌ن بود یا جمعی ‌‬ ‫‌‬

‫ی مشغو ‌ل بودیم‌!‬ ‫ب حساب ‌‬ ‫ی زیاد بود‪ ،‬به‌قاعدۀ چار پنج‌هزار نفر‪ .‬ما ‌م ُخ ‌‬ ‫ت ک‌ه خیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬جمعی ‌‬ ‫‌‬

‫غ خودتان‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م سرا ‌‬ ‫‌‬

‫ی برو خونۀ مصدق‌‪،‬‬ ‫ت میگ ‌‬ ‫نت پائنی‌‪.‬گفنت‌‪« :‬اگ‌ه راس��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬هیچی‌‪ ،‬دیگ‌ه اینا ما رو انداخ ‌‬ ‫‌‬ ‫نت و ما ‌م رفتیم‬ ‫ق گفت‌ه شا‌ه باید بره‌‪ ».‬اوناگف ‌‬ ‫ق رو بیاری ‌ن ک‌ه او ‌ن نذار‌ه شا‌ه بره‌‪ .‬مصد ‌‬ ‫مصد ‌‬

‫ی میاد بیاد بری ‌م ِ‬ ‫ق رو‬ ‫ق ک‌ه مصد ‌‬ ‫در خونۀ مصد ‌‬ ‫ی کردیم‌‪.‬گفتم‌‪« :‬هرک ‌‬ ‫‌اینور و اونور و سخرنان ‌‬ ‫بیاری ‌م نذار‌ه شا‌ه بره‌‪».‬ک‌ه ما رفتی ‌م ِ‬ ‫در خونۀ مصدق‌‪.‬‬ ‫ک عد‌ه بودید؟‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ی و داد و بیداد رفتی��� ‌م خونۀ مصدق‌‪ .‬بعد دیدی ‌م طبقۀ اول‌‪ ،‬اون‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬بعد از س���خرنان ‌‬ ‫‌‬ ‫پ نادر] باتمانقلیچ‌‬ ‫ی بود وایساده‌‪ .‬طبقۀ دومش ‌م [سرتی ‌‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫س ک‌ه رئی ‌‬ ‫باال افش���ارطو ‌‬

‫ق رو بربیم‌‬ ‫رئیس‌ستاد ارتش‌‪ ،‬اون ‌م او ‌ن باال وایساد‌ه بود‪ .‬م ‌ن داد زد ‌م گفتم‌‪« :‬اومدی ‌م مصد ‌‬

‫ی نگفت‌‪.‬‬ ‫چ هیچ ‌‬ ‫یل باتمانقلی ‌‬ ‫ت بره‌‪ ».‬افشارطوس‌‌گفت‌‪« :‬برو خف‌ه شو!» و ‌‬ ‫نذاره اعلیحضر ‌‬

‫س دو س‌ه تا داد زد سرمون‌‪ ،‬ما ‌م دو س‌ه تا داد سر او ‌ن زدی ‌م و دعوامو ‌ن شد‌گفتم‌‪:‬‬ ‫افش���ارطو ‌‬ ‫«آخ‌ه بابا پاگونتو شا‌ه داده‌!» د ِ‌م ِ‬ ‫ت سر ‌م اومده‌‬ ‫ق م ‌ن بود ‌م و جمعیت‌‌ک‌ه پش ‌‬ ‫در خونۀ مصد ‌‬ ‫نی ک‌ه االنم‌‬ ‫ی بود‪ ،‬هم ‌‬ ‫ی بودن‌‪ .‬سرگرد عزیز رحیم ‌‬ ‫ت س‌ه چارهزار نفر ‌‬ ‫بود تا اونجا‪ ،‬ی‌ه جمعی ‌‬

‫ت البت‌ه سرگرد بود‪.‬گفتم‌‪« :‬رحیمی‌‪-- »...‬حاال زنده‌ست‬ ‫ت میکنه‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫با ای ‌ن رژی ‌م مخالف ‌‬

‫ش بگی ‌م بیاد بریون‌‪».‬گویا‬ ‫ق رو به ‌‬ ‫ش سؤا ‌ل کن‌‪--‬گفتم‌‪...« :‬ایناک‌ه نمیذار ‌ن ما بری ‌م مصد ‌‬ ‫‌از ‌‬ ‫ج سرباز ‌م تو خونه‌‬ ‫ی بیاد‪ ،‬در صورتیک‌ه ی‌ه فو ‌‬ ‫ی کمک ‌‬ ‫افشارطوس ‌م تلف ‌ن کرد‌ه بود از بریو ‌ن قوا ‌‬

‫ی درو او ‌ن کند و ماکندی ‌م و‪...‬‬ ‫ی باال ‌‬ ‫ی ک‌ه اوم ‌دگفتی ‌م بری ‌م تو‪.‬ک‌ه میله‌ها ‌‬ ‫ی کمک ‌‬ ‫بود‪ .‬قوا ‌‬ ‫ی خان‌ه است‌؟‬ ‫ق تو ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال مصد ‌‬ ‫‌‬

‫ی اونجا‬ ‫ی نمیشه‌‪ ،‬اومدی ‌م ی‌ه جیپ ‌‬ ‫چ جور ‌‬ ‫ق تو خونه‌س���ت‌‪ .‬باالخر‌ه ما دیدی ‌م هی ‌‬ ‫ج ‪ -‬مصد ‌‬ ‫‌‬

‫قو ِ‬ ‫ب شد‪ .‬ی‌ه سروا ‌ن بود به‌نام‬ ‫ی بود خرا ‌‬ ‫ی بزرگ ‌‬ ‫در آهن ‌‬ ‫بود‪،‬جیپ ‌وگرفتی ‌م زدی ‌م تو خونۀ مصد ‌‬

‫‌سروا ‌ن [ایرج‌] داورپنا‌ه اونجا وایساد‌ه بود‪ .‬او ‌ن روبروش ‌م سربازا نشست‌ه بود ‌ن و تفنگا دستشون‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪127‬‬

‫ت دررفت‌‪ .‬یه‌‬ ‫ی کرد ‌ن جمعی ‌‬ ‫ی کنن‌‪ .‬تا تریانداز ‌‬ ‫بود ک‌ه به‌حساب‌‪ ،‬تا در باز شد اینا تریانداز ‌‬

‫ص شد‪ .‬ی‌ه ت َری ‌م ب‌ه خوارزاد‌ه َ ‌م خور ‌دکه‌درجا مُ رد‪.‬‬ ‫ش ناق ‌‬ ‫تری خورد ب‌ه او ‌ن رضا اربابی‌‪ ،‬دست ‌‬ ‫ش چ‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬خواهرزاده‌تان‌؟ اسم ‌‬ ‫‌‬

‫نت منو بزنن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬حس�ی�ن‌ مریزاآقایی‌‪ .‬با همو ‌ن تری او ‌ل مُ رد‪ .‬معلو ‌م بودک‌ه سربازا نمیخواس ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه بعد از‬ ‫گ صدر ‌‬ ‫ی م ‌ن خورد ب‌ه ک‌‪ ...‬ای ‌ن سرهن ‌‬ ‫ی پا ‌‬ ‫بعدها فهمیدم‌‪ .‬چو ‌ن ی‌ه تری از ال ‌‬

‫تو‬ ‫س شهربانی‌‪ .‬با همو ‌ن تری‪ .‬بله‌‪ ،‬هیچی‌‪ ،‬مصدق ‌م مث ‌ل اینک‌ه از اونجا رف ‌‬ ‫اون‌ی‌ه تری شد رئی ‌‬ ‫ی شد‪.‬‬ ‫ت نشست‌‪ .‬شاه ‌م نرفتن ‌‬ ‫ش بس ‌‬ ‫رفت‌ستاد ارت ‌‬

‫ی از روزنامه‌ها و‌کتابها از حضور شاهپور حمیدرضا برادر شا‌ه در مح ‌ل وکشته‌‬ ‫س ‪ -‬بعض ‌‬ ‫‌‬

‫ی نوشت‌ه شد‌ه است‌‪ .‬آ ‌ن روز شما هیچیک‌‬ ‫ح شد ‌ن قاس ‌م خاتم ‌‬ ‫ی و مجرو ‌‬ ‫شد ‌ن محمود رضای ‌‬ ‫ی با آنها داشتید؟‬ ‫ص را دیدید یاکار ‌‬ ‫از ای ‌ن اشخا ‌‬

‫‪1‬‬

‫نی نشنفت ‌م ک‌ه باشن‌‪ ...‬ن‌ه شنفت ‌م و ن‌ه دیدم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬اینا روک‌ه میگ ‌‬ ‫‌‬ ‫ق را دیدید؟‬ ‫نت دکرت مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬شما رف ‌‬ ‫‌‬

‫ی ش���د و باز‬ ‫ش دیگ ‌ه وض ‌ع عاد ‌‬ ‫ی دیگه‌‪ ،‬فردا ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن���ه‌‪ ،‬ندیدیم‌‪ .‬از اونور رف���ت‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫‌‬

‫ت ِ‬ ‫ش اینا فرستادنش‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ب بعد ًا یوا ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ش و شاه ‌م دیگ ‌ه نرفت‌‪ .‬و ‌‬ ‫سرکار ‌‬ ‫ق رف ‌‬ ‫مصد ‌‬

‫رامسر‪.‬‬

‫ی است‌؟‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن از اینها چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ی کن‌‪ .‬ی‌ه مدتی‌ام‌‬ ‫ی میکرد‪ .‬ب‌ه شا‌ه میگ ‌ن برو رامسر زندگ ‌‬ ‫ج ‪ -‬خود مصدق‌‪ .‬بیشرتش ‌م فاطم ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ -1‬برای آگاهی از منت یکی از این نوشته‌ها ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شماره ‪ ۹‬صص ‪ ۴۰۲-۴۰۱‬و همچننی به‪:‬‬ ‫ روزنامه بسوی آینده از نشریات حزب توده‪ ،‬شماره ‪ ۱۲ ،۷۹۲‬اسفندماه ‪ ...« :۱۳۳۱‬دولت نزدیک ظهر شنبه متوجه‬‫جریان غریعادی گردیده بود اما تصور می‌کرد دار و دسته چاقوکشان دربار این بار هم برای هجوم به جمعیت‌ها‬ ‫و روزنامه‌های دمکراتیک آماده می‌ش���وند و به این علت نگران نبود‪ .‬دکرت مصدق انتظار همه چیز را داشت جز‬ ‫آنکه شعبان بی‌مخ چاقوکش دولتی قصد جان او را بکند و در زیر سایه پلیس‌ها و نظامی‌های اوکسی بتواند فریاد‬ ‫مرده‌باد مصدق بکشد‪ .‬وقتی نخست‌وزیر از حقیقت قضایا با خربگردید‪ ،‬فرصت از دست رفته بود‪ .‬جز با تلفن‬ ‫نمی‌توانست با خارج مربوطگردد زیرا اطراف منزل او را اوباش درباری و نظامیهاگرفته بودند‪ .‬اما به تلفن او هم‬ ‫کسی اعتنا نمی‌کرد‪ .‬از همه جا جواب می‌رسید اطاعت می‌شود فرستادیم و هیچگونهکمکی پدیدار نبود‪ .‬حتی‬ ‫گارد محافظ منزل نخست‌وزیر هم به بهانه اینکه از رئیس ستاد دستور نداریم‪ ،‬می‌خواستند از تریاندازی و دفاع‬ ‫خودداریکنند و نخست‌وزیر برای اقناع آنها ناچار شد فرمانکتبی با امضای وزیر دفاع ملی بدهد‪ .‬از روی این‬ ‫فرمان بودکه تریاندازی شد و شعبان بی‌مخ مجروح و یکی از چاقوکشانکشته شد‪.‬‬ ‫ روزنامهکیهان‪ ،‬شماره ‪ ۹ ،۲۹۳۸‬اسفند ‪« :۱۳۳۱‬جلو منزل نخست‌وزیر یک نفرکشته و ‪ ۴‬نفر زخمی شدند‪».‬‬‫ روزنامه کیهان‪ ،‬ش���ماره ‪ ۱۰ ،۲۹۳۹‬اس���فند ‪« :۱۳۳۱‬دیروز خرب دادیم که هنگامی که عده‌ای به خانه آقای دکرت‬‫مصدق حملهکردند‪ ،‬یک نفرکش���ته و چند نفر زخمی شدند‪.‬کشته شده محمود رضایی نام دارد‪ .‬امروز جسد او‬ ‫برایکالبدشکافی به اداره پزشکی قانونی حمل شد‪ .‬تمام بدن او پر از خال است و روی دست او اشعار عاشقانه‬ ‫خال‌کوبی شده است و روی شانه او نیز درجه سپهبدی (یک تاج و دو ستاره) خال‌کوبیگردیده است‪».‬‬


‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫‪128‬‬

‫شا‌ه میمون‌ه رامسر‪.‬‬

‫ق رفت‌ه بودید چرا با جیپ‌‬ ‫ی آورد ‌ن مصد ‌‬ ‫ش می‌آید‪ .‬اگر شما برا ‌‬ ‫ک سؤا ‌ل پی ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال ی ‌‬ ‫‌‬

‫به ِ‬ ‫ش زدید؟‬ ‫‌در خانه‌ا ‌‬

‫ی اینک‌ه بری ‌م تو‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫ق ب‌ه خانۀ او رفت‌ه بودید‪ ،‬چرا راهتا ‌ن ندادند؟‬ ‫ف زد ‌ن با مصد ‌‬ ‫ت ب‌ه قصد حر ‌‬ ‫س ‪ -‬اگر شما مل ‌‬ ‫‌‬

‫غ کردی ‌م دیدی ‌م درو وا‬ ‫ی ما داد و بیدادکردیم‌‪ ،‬ش���لو ‌‬ ‫ج ‪ -‬درو وا نمیک���رد ‌ن دیگ���ه‌‪ .‬هر چ ‌‬ ‫‌‬

‫نی ک‌ه چرا در خونۀ نخست‌وزیرو رو مرد ‌م بست‌ه بودن‌!‬ ‫نمیکنن‌‪ .‬از اونا سئوا ‌ل کن ‌‬

‫ب کند؟‬ ‫ی را‌ه ندهند باید خان‌ه را خرا ‌‬ ‫ی اگر آد ‌م را ب‌ه خانه‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ش بودیم‌‪.‬‬ ‫ی پروپاقرص ‌‬ ‫ب کنی ‌م که‌! ما تا او ‌ن روز از طرفدارا ‌‬ ‫ج ‪ -‬نمیخواستی ‌م خونه‌شو خرا ‌‬ ‫‌‬ ‫نت دیگه‌‪ .‬ما ‌م زدی ‌م درو شکستیم‌‬ ‫ی همین ‌م بودک‌ه نمیذاش ‌‬ ‫میخواستی ‌م بری ‌م تو‪ ،‬داخ ‌ل بشیم‌‪ .‬برا ‌‬ ‫یل نیومد‪.‬‬ ‫ت میکردیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ب با همدیگ‌ه صحب ‌‬ ‫ق میومد د ‌م در ُخ ‌‬ ‫بری ‌م تو‪ .‬اگ‌ه مصد ‌‬

‫‪1‬‬

‫ج شد‌ه بود‪ .‬ب‌ه شما نگفتندک‌ه مصدق‌‬ ‫ش خار ‌‬ ‫ق آ ‌ن زما ‌ن از خانه‌ا ‌‬ ‫ی اینک‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫در خان‌ه نیست‌؟‬

‫‪2‬‬

‫ی ب‌ه ما نگفت‌‪.‬‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه اونموق ‌ع کس ‌‬ ‫‌‬

‫ب کردید نگرفتند؟‬ ‫ق را خرا ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از آ ‌ن جریا ‌ن شما را به‌جر ‌م اینک‌ه در خانۀ دکرت مصد ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬چراگرفنت‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت زندا ‌ن نرفتید؟‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫ی من‌‬ ‫ش نمیفته‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫نی آد ‌م یهو همه‌شو یاد ‌‬ ‫ب میبین ‌‬ ‫ب شد یاد ‌م انداختنی‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ .‬خو ‌‬ ‫‌‬ ‫ق ای ‌ن کاروکردم‌‪ ،‬س���روا ‌ن داورپنا‌ه ‪--‬همونک‌ه فرموندۀ اینا بود‪ --‬دیدکه‌‬ ‫تو خونۀ مصد ‌‬

‫تو‬ ‫ش در رف ‌‬ ‫یل کن‌ه م ‌ن دوید ‌م اونوگرفتم‌‪ ،‬ی‌ه تری ‌‬ ‫ش اومد برا ‌م تری خا ‌‬ ‫اینا مارو نمیزنن‌‪ ،‬خود ‌‬

‫ی م ‌ن اومد بریون‌‪[ .‬دو نقط‌ه از سمت‌راست‌‬ ‫ت از اینجا ‌‬ ‫ی م ‌ن رف ‌‬ ‫خورد تو شیک ‌م من‌‪ .‬از اینجا ‌‬

‫ت ای ‌ن سربازا باک‌‪[ ...‬قنداق‌]‬ ‫ت را نشا ‌ن می‌دهد] بعد افتاد ‌م زمنی‌‪ ،‬اونوق ‌‬ ‫ی راس ‌‬ ‫شک ‌م و پهلو ‌‬ ‫‪ –1‬بخشی از خاطرات دکرت مهدی آذر وزیر فرهنگ حکومت مصدق با عنوان‪ ،‬توطئۀ شاه برای کشته شدن دکرت‬ ‫مصدق و همکارانش‪ ،‬در ماهنامۀ علم و جامعه‪ ،‬چاپ واشنگنت‪ ،‬اسفند ماه ‪ 1365‬به مدیریت و سردبریی دکرت ناصر‬ ‫طهماسبی و ماهنامه‌ی پر‪ ،‬شمارۀ ‪ ،176‬چاپ واشنگنت به سردبریی علی سجادی چاپ شدهکه در مورد وقایع آن‬ ‫روز است‪ .‬برای آگاهی از این منت ر‪.‬ک‪ ،‬به پیوست شماره‌ی ‪ 10‬صص ‪.403- 402‬‬ ‫‪-2‬ب���رای آگاهی از جزئیات حرکت دکرت مصدق از خان���ه ر‪.‬ک‪ ،‬بهکتاب «خاطرات و تألمات مصدق» صص‬ ‫‪.267-263‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪129‬‬

‫نت بریون‌‪ 1.‬ملت ‌م ک‌ه ی‌ه عده‌‬ ‫گ زد ‌ن کمرمو خوردکردن‌‪ .‬بعد ًا منوکشید ‌ن آورد ‌ن از در انداخ ‌‬ ‫تفن ‌‬

‫نن چطور میش‌ه و آخر و عاقبت‌‬ ‫ت ک‌ه ببی ‌‬ ‫ی درخ ‌‬ ‫رفت‌ه بود ‌ن اینور ی‌ه عد‌ه اونور‪ ،‬چند تا ‌م باال ‌‬

‫ی ما رو‬ ‫س اومد و ما رو سوارکرد و یعن ‌‬ ‫نت بریون‌‪ ،‬ی‌ه آمبوالن ‌‬ ‫ی میشه‌‪ .‬من ‌وک‌ه انداخ ‌‬ ‫م ‌ن اونجا چ ‌‬

‫ی رو آورد ‌ن اون‌‬ ‫ش و برد ‌ن بیمارستا ‌ن سینا‪ ،‬او ‌ن طبقۀ باال‪ .‬در ای ‌ن مابنی‌‪ ،‬صدر ‌‬ ‫نت تو ‌‬ ‫انداخ ‌‬

‫ش تری خورد‌ه بود‪ ،‬اون‌گوش‌ه خوابوند‌ه بودن‌‪.‬‬ ‫گوش‌ه خوابوند ‌ن و او ‌ن رضا اربابی‌ا ‌م ک‌ه دست ‌‬ ‫ب داغو ‌ن بود ‌م دیگه‌‪.‬کتف ‌م سرنیز‌ه خورد‌ه بود و پشت ‌م خورد شد‌ه بودکمر ‌م خورد‬ ‫من ‌م ک‌ه ُخ ‌‬

‫ی خود ‌م وایسم‌‪ .‬ی‌ه تری ‌م خورد‌ه بودتو شیکمم‌‪ .‬مرفین ‌م ب‌ه م ‌ن زده‌‬ ‫شد‌ه بود‪ .‬نمیتونست ‌م رو پا ‌‬

‫نی ب‌ه من‌کارگر نمیشه‌‪ .‬هنوز ‌م همینطورم‌‪،‬‬ ‫یل م ‌ن هنوز همۀ اینا رو حالی ‌م بود‪ .‬آخ‌ه مرف ‌‬ ‫بودن‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ص خواب ‌م بخور ‌م خوابم‌نمیربه‌‪ .‬بعد دید ‌م ک‌ه در ای ‌ن مابنی‌‬ ‫ی قر ‌‬ ‫ی میگم‌ها‪ ،‬هر چ ‌‬ ‫اینو راست ‌‬

‫نی پسر مصدقم‌‬ ‫ق ما‪ ،‬م ‌ن فهمیدم‌‪ .‬غالمحس ‌‬ ‫پرفسور عد ‌ل اومد‪ .‬پرفسور عد ‌ل ک‌ه اومد تو اتا ‌‬ ‫ی واسه‌‬ ‫ی کس ‌‬ ‫ی سر من‌وگفت‌‪« :‬مرد حساب ‌‬ ‫ت بود و نیومد تو‪ .‬پرفسور عد ‌ل اومد باال ‌‬ ‫او ‌ن پش ‌‬

‫ب میکنه‌؟» واز ای ‌ن حرفا‪ .‬تا پرفسور عد ‌ل اینو‬ ‫خاطر ای ‌ن پسرۀ جعل ‌ق میزن‌ه خونۀ پدرشو خرا ‌‬

‫غ راه‌انداختم‌‪....‬‬ ‫ت ند ‌م شلو ‌‬ ‫ت من ‌م پرید ‌م ب‌ه پرفسور عد ‌ل و دردسر ‌‬ ‫گف ‌‬

‫ت پسر جعلق‌؟‬ ‫ی می‌گف ‌‬ ‫س ‪ -‬صربکنید‪ ،‬صربکنید‪ ،‬م ‌ن متوج‌ه نشدم‌! ب‌ه ک ‌‬ ‫‌‬ ‫ت به‌حساب‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬شا‌ه رو میگف ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬پدرک ‌‬ ‫‌‬

‫ت آد ‌م واس‌ه خاطر ای ‌ن پسرۀ جعل ‌ق در خونۀ پدرشو‬ ‫ی میگف ‌‬ ‫ق بود‪ .‬یعن ‌‬ ‫ش مصد ‌‬ ‫ج ‪ -‬منظور ‌‬ ‫‌‬ ‫ی چرا؟ گفتم‌‪ُ :‬‬ ‫ب باالخر‌ه ش���ا‌ه ی‌ه ورزشکار‬ ‫«خ ‌‬ ‫ق بود ‌‬ ‫ی توک‌ه با مصد ‌‬ ‫ب نمیکنه‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫خرا ‌‬ ‫ت دارم‌‪ .‬االنشم‌‬ ‫ت داشتم‌‪ ،‬همیشه‌‪ .‬مصدق ‌م دوس ‌‬ ‫بود من ‌م ی‌ه ورزش���کارم‌‪ .‬م ‌ن شا‌ه رو دوس��� ‌‬ ‫نی حا ‌ل دیگ‌ه م ‌ن خواست ‌م این‌‬ ‫ب در ع ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫دوستش‌دار ‌م ک‌ه اینجا افتاد ‌م اینجوری ‌م کردن‌‪ .‬و ‌‬

‫کارو بکنم‌‪».‬‬

‫ی ب‌ه شماگفت‌ه بود‪« :‬نذاری ‌ن شا‌ه بره‌؟»‬ ‫س ‪ -‬نگفتیدک‌ه کاشان ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ –1‬نقل از روزنامۀکیهان‪ ،‬شمارۀ ‪ 10 ،2939‬اسفند ‪« :1331‬توقیف شعبان جعفری ‪ /‬دیروز عصر مأمورین شهربانی‬ ‫شعبان جعفری را به اتهام اینکه در حمله به خانۀ آقای نخست‌وزیر شرکت داشته و وی درب خانه را برای ورود‬ ‫جمعیت شکسته است‪ ،‬توقیفکردند‪ .‬شعبان جعفری بعد از دستگریی معلوم شدکه در این جریانات مجروح شده‬ ‫است‪ .‬نامربده را بعد از عمل پانسمان به بازداشتگاه شهربانی انتقال دادند‪».‬‬


‫‪130‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ی گفت‌‪ .‬جو ‌ن بچ‌هم‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬نمی‌خواهد قس ‌م بخورید‪ .‬قبو ‌ل کردم‌!‬ ‫‌‬

‫ی تلف ‌ن زد‪ .‬حاال‬ ‫ی شد و ب‌ه ک ‌‬ ‫ت و نمیدون ‌م چ ‌‬ ‫ج ‪ -‬هیچی‌‪ ،‬بعد از اونجا ای ‌ن پرفسور عد ‌ل رف ‌‬ ‫‌‬

‫ی داد میزد ‌م که‌‪« :‬این‬ ‫نی روکشنت‌‪ ،‬م ‌ن ه ‌‬ ‫من ‌م داد و بیداد می‌کنم‌‪ ،‬چو ‌ن شنید ‌م خوارزاد‌ه ‌م حس ‌‬

‫ی گرفنت‌‬ ‫ف هشتا سرباز اومد ‌ن او ‌ن باال و ما رو همینجور ‌‬ ‫نی کجاست‌؟» بعد دید ‌م یهو ه ‌‬ ‫‌حس ‌‬ ‫ک و ِد برو ک‌ه رفتیم‌‪ .‬ما دیدی ‌م االن‌ه ک‌ه ای ‌ن سربازا از پله‌ها لیز بخور ‌ن ما رو بندازن‌!‬ ‫با دُش ‌‬ ‫نی بودی ‌م دیگه‌‪.‬گفتم‌‪ُ :‬‬ ‫ی ک‌‪...‬کشون‌‬ ‫نی م ‌ن خود ‌م اینجور ‌‬ ‫ب منو بذاری ‌ن زم ‌‬ ‫«خ ‌‬ ‫آخ‌ه ما ‌م سنگ ‌‬

‫نی زدن‌!» خالص‌ه ما رو ورداشنت‌‬ ‫ت مرف ‌‬ ‫نی اال ‌ن به ‌‬ ‫ی بیایی‌‪ ،‬هم ‌‬ ‫میا ‌م پائنی‌!»گفت‌‪« :‬نمیتون ‌‬ ‫ت سر ما میاد‪.‬منم‌‬ ‫س میرب ‌ن و ی‌ه تانک ‌م دار‌ه پش ‌‬ ‫برد ‌ن تو ی‌ه آمبوالنس‌‪ .‬حاال منو دار ‌ن با آمبوالن ‌‬

‫س باال‬ ‫ف هشتا از او ‌ن مأمورا ‌م توی‌آمبوالن ‌‬ ‫یوه ‌‬ ‫نی خوابید‌ه بود ‌م و ی‌ه افسر شهربان ‌‬ ‫ف ماش ‌‬ ‫ک ‌‬

‫ش ب‌ه م ‌ن داد‌که‌‪« :‬فال ‌ن فال ‌ن شد‌ه ِ‬ ‫در خونۀ‬ ‫سر م ‌ن نشست‌ه بودن‌‪ .‬بعد او ‌ن افسر‌ه یهو ی‌ه فح ‌‬ ‫ش داد من ‌م پاشوگرفتم‌‪ .‬حاال من ‌م با او ‌ن حال ‌م با اون‌‬ ‫ب میکنی‌؟» همینک‌ه فح ‌‬ ‫مصدقو خرا ‌‬

‫نی ک‌ه زد ‌ن و اینا‪ .‬خالص‌ه شلوار ملوارشو گرفت ‌م و دردسرتو ‌ن ندم‌‪ ،‬یه ُ‬ ‫‌خرده‌‬ ‫وضع ‌م و او ‌ن مرف ‌‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن نمیزدن‌‪ .‬هیچی‌‬ ‫یل دس ‌‬ ‫او ‌ن تو با ه ‌م کلنجار رفتیم‌‪ .‬س���ربازا ‌م او ‌ن تو نشست‌ه بود ‌ن و ‌‬

‫ی تو خیابون‌نمیدونم‌‬ ‫خالص‌ه ما رو برد ‌ن بیمارستا ‌ن ش���هربانی‌‪ .‬همو ‌ن بیمارستا ‌ن شهربان ‌‬ ‫ی خونۀ ثریا بود‪.‬‬ ‫چی‌‪...‬ک‌ه روبرو ‌‬

‫س ‪-‬کدا ‌م ثریا؟‬ ‫‌‬

‫ی کن‌ه اونجا مینشست‌‪ .‬ما رو بردن‬ ‫ج ‪ -‬ز ‌ن ش���ا‌ه دیگه‌! ثریا قب ‌ل از اینک‌ه با ش���ا‌ه عروس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ش و نی ‌م ای ‌ن وقتا بودک‌ه دیدم‌‬ ‫ت شیش‌‪ ،‬شی ‌‬ ‫ح تقریب ًا ساع ‌‬ ‫ی خوابوندن‌‪ .‬صب ‌‬ ‫‌بیمارستا ‌ن شهربان ‌‬

‫نت بیا ‌ن با من‬ ‫ی دیگ‌ه رو ورداشت‌ه آورد‌ه اونجا‪.‬گویا اونا میخواس ‌‬ ‫اسدالله رشیدیا ‌ن ی‌ه چند تا ‌‬

‫ی نداشت ‌م ک‌ه با اونا صحبت‌‬ ‫ت کنه‌‪ .‬من ‌م کار ‌‬ ‫ی بیاد با م ‌ن صحب ‌‬ ‫نت کس ‌‬ ‫ف بزن ‌ن اینا نذاش ‌‬ ‫‌حر ‌‬ ‫کنم‌‪.‬‬

‫ی برد ‌ن زندا ‌ن شهربانی‌‪ ،‬تو مریضخون‌ه نخوابوندن‌‪.‬‬ ‫بعد اومد ‌ن و ما رو ورداش�ت�ن‌ همینجور ‌‬

‫ت ش���هربانی‌‪ .‬زندان‌‬ ‫با همو ‌ن کمر شکس���ت‌ه و او ‌ن گلول‌ه و او ‌ن حرفا‪ ،‬منو برد ‌ن زندا ‌ن موق ‌‬

‫ش تو‬ ‫ی داشت‌‪ ،‬توالت ‌‬ ‫ی کوچیک ‌‬ ‫ی اونوقتا ‌م درا ‌‬ ‫ت ش���هربانی‌ا ‌م ک‌ه س‌ه تا مجرده‌‪ .‬مجردا ‌‬ ‫موق ‌‬

‫ت او ‌ن تو‪.‬‬ ‫ی مینداختن ‌‬ ‫ی بود‪ .‬همینجور ‌‬ ‫ش نداش���ت‌‪،‬کَ ِفشَ ‌م سیمان ‌‬ ‫ش بود‪ ،‬هیچی‌ا ‌م تو ‌‬ ‫خود ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪131‬‬

‫نت او ‌ن تو‪ .‬اص ً‬ ‫نی حال‌‬ ‫ب در ع ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ت داشتم‌‪ ،‬نداشتم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی قدر ‌‬ ‫ال بگ ‌‬ ‫ما رو همینجور انداخ ‌‬

‫نت همون‌‬ ‫ح ما رو آورد ‌ن پانسما ‌ن کرد ‌ن و بازگذاش ‌‬ ‫دیگه‌داد و بیدادمونو میکردیم‌‪ .‬فردا صب ‌‬ ‫ی او ‌ن تو بودیم‌‪.‬‬ ‫تو‪ .‬خالص‌ه دردسرتو ‌ن ندم‌‪ ،‬ی‌ه دو ماه ‌‬

‫ب غذا ه ‌م کردید؟‬ ‫ض اعتصا ‌‬ ‫س ‪-‬گویا ب‌ه عنوا ‌ن اعرتا ‌‬ ‫‌‬

‫ب غذا؟‬ ‫ج ‪ -‬اعتصا ‌‬ ‫‌‬

‫ی گرفتید؟‬ ‫ی روزۀ سیاس ‌‬ ‫ت نوشته‌‪ 1.‬یعن ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬روزنامۀ اطالعا ‌‬ ‫‌‬

‫ب نکردم‌‪.‬‬ ‫ب معتصا ‌‬ ‫ی غذا بمونم‌! ن‌ه اعتصا ‌‬ ‫ج ‪ -‬من‌؟ ابدا‪ .‬مگ‌ه م ‌ن میتونست ‌م ب ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪-‬گفتید دو ما‌ه آنجا بودید‪ .‬دو ما‌ه از ‪ 9‬اسفند می‌شود اواخر فروردین‌‪ .‬درست‌؟‬ ‫‌‬

‫ت دیدی ‌م ک‌ه اومد ‌ن ما رو ورداش�ت�ن‌‪،‬‬ ‫ی بودک‌ه اونجا بودم‌‪ ،‬ی‌ه وق ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل���ه‌‪ .‬تاز‌ه چند روز ‌‬ ‫‌‬

‫ب سین‌ه ‌م و‬ ‫ب بود‪ ،‬ما رو دستبند زدن‌‪ ،‬دستبند قپونی‌‪ .‬حاال من ‌م ُخ ‌‬ ‫ت یاز‌ه ش��� ‌‬ ‫ب ساع ‌‬ ‫ی‌ه ش��� ‌‬

‫یل اینا به‌زور دستبند زدن‌‪ .‬دستمو‬ ‫ی نمیتون ‌م بخور ‌م که‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ت بود‪ ،‬دس���تبند قپون ‌‬ ‫بازوهام‌کلف ‌‬ ‫نت بردن‌‬ ‫ت میشکس���ت‌‪ .‬پری منو در آوردن‌‪ .‬منو ورداش ‌‬ ‫ق سین‌ه ‌م داش ‌‬ ‫همچی‌کش���ید ‌ن ک‌ه جنا ‌‬ ‫ت یه‌‬ ‫ی اونوق ‌‬ ‫باال توی‌رک ‌ن دو س���تاد ارتش‌‪ .‬حاال رک ‌ن دو چیه‌؟ ادارۀکارآگاهی‌‪.‬کارآگاه ‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫گ نادر ‌‬ ‫نی سرهن ‌‬ ‫ق هم ‌‬ ‫ی مصد ‌‬ ‫س کارآگاه ‌‬ ‫گ نادری‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ت به‌نا ‌م سرهن ‌‬ ‫رئیسی‌داش ‌‬ ‫س رو برد ‌ن کیا‬ ‫نی اینا ک‌ه افشارطو ‌‬ ‫ت کردن‌‪ .‬گفت‌‪« :‬شما میدون ‌‬ ‫ع کرد ب‌ه تحقیقا ‌‬ ‫اون‌شرو ‌‬ ‫هسنت‌؟»گفتم‌‪« :‬منک‌ه تو زندا ‌ن بودم‌‪ .‬م ‌ن اص ً‬ ‫س رو بردن‌!»‬ ‫ال چ‌ه میدون ‌م افشارطو ‌‬

‫س راکشت‌ه بودند؟‬ ‫س ‪ -‬حاال افشارطو ‌‬ ‫‌‬

‫یل هنوز نکشت‌ه بودن‌‪ .‬شما جریانشو البد میدوننی‌دیگه‌!‬ ‫س رو برد‌ه بود ‌ن و ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬افشارطو ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ –1‬نقل از روزنامۀ اطالعات‪ 12 ،‬فروردین ‪« :1332‬حوادث ‪ /‬دیروز پنج نفر از زندانیان اعتصاب غذاکردند ‪ /‬امروز‬ ‫پزشک قانونی شعبان جعفری را معاینه نمود و اعتصاب غذای او را شکست‪.‬‬ ‫دیروز پنج نفر از زندانیان واقعۀ نهم اسفند اعتصاب غذاکردند‪ .‬این پنج نفر عبارتند از طیب حاج رضایی‪ ،‬شعبان‬ ‫جعفری‪ ،‬حسن رمضان یخی‪ ،‬محسن عدل طباطبایی و احمد عشقی‪.‬‬ ‫امروز شعبان جعفری که از ظهر روز دوشنبه نهم فروردین اعتصاب غذا نموده بود‪ ،‬بوسیله پزشک قانونی معاینه‬ ‫شد و چون مشارالیه مبتال به زخم معده بود او را مجبور نمودندکه اعتصاب غذای خود را بشکند‪ .‬شعبان جعفری‬ ‫سپس به اصرار اطرافیان اعتصاب غذای خود را شکست‪.‬‬ ‫ساعت ده صبح امروز شعبان جعفری برای انجام بازجویی به اتاق فرماندار نظامی برده شد و در جواب سرتیپ‬ ‫مدبر فرماندار نظامیکه از او سوالکرده بود به چه علت اعتصاب غذاکرده‌ای جواب داد چون مریض هستم و به‬ ‫اتهام من رسیدگی نمی‌شود و از طرف دیگر نمی‌دانم به چه علت زندانی شده‌ام اعتصاب غذا نمودم‪ .‬من خودم‬ ‫راگناهکار نمی‌دانم فقطگناهی اگر داشته باشم شاهدوستی است‪ .‬فرماندار نظامی در جواب به او قول دادکه به‬ ‫زودی به اتهامش رسیدگی خواهد شد‪.‬‬ ‫خربنگار ما اطالع می‌دهد سایر زندانیانیکه اعتصاب غذاکرده بودند‪ ،‬در اثر توصیه پزشک دست از اعتصاب‬ ‫کشیدند و حسنی اسماعیلی معروف به (رمضان یخی) و عدل طباطبایی امروز به زندان باغشاه منتقل شدند‪.‬‬


‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫‪132‬‬

‫شما اینا رو باید بدوننی‌‪.‬‬

‫‪1‬‬

‫س ‪ -‬حاال شما از زبا ‌ن خودتا ‌ن بفرمایید‪.‬‬ ‫‌‬

‫س رو‬ ‫ت افشارطو ‌‬ ‫ی رفی ‌ق بود‪ .‬اونوق ‌‬ ‫س خیل ‌‬ ‫ی با ای ‌ن افشارطو ‌‬ ‫نی خطیب ‌‬ ‫ج ‪ -‬قضی‌ه این‌ه ک‌ه حس ‌‬ ‫‌‬

‫ی دو تا دیگ‌هم‌‬ ‫ش ‪--‬تیمسار بایندر و تیمسار منز‌ه و تیمسار مزینی‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫ت میکن‌ه تو خون‌ه ‌‬ ‫دعو ‌‬

‫ت میکن‌ه تو خونه‌‪.‬‬ ‫ی بود ‌ن ک‌ه اونا حاال اسمشو ‌ن در نظر ‌م نیست‌‪... --‬اینا رو دعو ‌‬ ‫شخص ‌‬ ‫ی ب‌ه خورد ای ‌ن میدن‌‪،‬‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬نمیدون ‌م چ ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ب ک‌ه مری ‌ن تو او ‌ن خونه‌‪ ،‬خدم ‌‬ ‫ش ‌‬ ‫ش میزن ‌ن که‌‪...‬‬ ‫ش میکنن‌‪ ،‬یا آمپول ‌‬ ‫چیکار ‌‬ ‫ش می‌کنند‪.‬‬ ‫س ‪-‬گویا با ِا ِتر بیهوش ‌‬ ‫‌‬

‫ش بذار ‌ن تو صندوق‌‬ ‫ی و میخواس�ت�ن‌ بربن��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه درس���ته‌‪ ،‬بعد اونو میپیچ ‌ن تو ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ی میدو ‌ن شا‌ه و‬ ‫ی همو ‌ن طرفا ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬از بچه‌ها ‌‬ ‫[عقب‌اتومبیل‌] زورشو ‌ن نمریسه‌‪ .‬ی‌ه امری رستم ‌‬ ‫نت امریکچل‌‪ .‬ای ‌ن امری توکوچ‌ه داشت‌مریفت‌‪،‬‬ ‫ش میگف ‌‬ ‫اون َورا بود‪ ،‬خیابو ‌ن اسماعی ‌ل بزاز‪ ،‬به ‌‬

‫نن میگن‌‪« :‬آقا ِ‬ ‫سر اینو بگری بذاری ‌م تو ماشنی‌‪ ».‬اون ‌م که‌‬ ‫ش میک ‌‬ ‫ورزشکا َر ‌م بود بیچاره‌‪ ،‬صدا ‌‬ ‫ی افشارطوس‌میمریه‌‬ ‫نی و اونا ‌م مرین‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ت چی‌ه که‌! سرشو میگری‌ه میذار ‌ن تو ماش ‌‬ ‫نمیدونس ‌‬

‫ای ‌ن امری ‌م میگری ‌ن به‌جر ‌م قت ‌ل اون‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬به‌جر ‌م قت ‌ل یا همکاری‌؟‬ ‫‌‬

‫ف کرد‪.‬‬ ‫ش ما‪ .‬اتفاق ًا او ‌ن داستانو برا ‌م تعری ‌‬ ‫ش زندا ‌ن پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬آورد‌ه بودن ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬همۀ آنها را ب‌ه زندا ‌ن شما آوردند؟‬ ‫‌‬

‫ط همو ‌ن امریو آوردن‌‪.‬‬ ‫ش ما نیاوردن‌‪ .‬فق ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه اینا رو پی ‌‬ ‫‌‬

‫ف کرد؟‬ ‫ی شما تعری ‌‬ ‫ی زندا ‌ن برا ‌‬ ‫ت امری تو ‌‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫ف کرد‪ .‬بله‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬امری اومد تعری ‌‬ ‫‌‬

‫ی زندا ‌ن بود؟‬ ‫س او ه ‌م آ ‌ن موق ‌ع با شما تو ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی جعفری‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ع نداش���ت‌‪ .‬اینا به‌‬ ‫ال م ‌ن ب‌ه خدا روح ‌م اطال ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬امریگفت‌‪« :‬واال آقا ‌‬ ‫‌‬

‫گ و سرگرد‬ ‫ی ب‌ه ما بکن‌‪ ،‬م ‌ن دید ‌م دو س‌ه تا سرهن ‌‬ ‫نت آقا سنگین‌ه ما نمیتونی ‌م ی‌ه کمک ‌‬ ‫من‌گف ‌‬

‫‪ -1‬نقل از روزنامۀ کیهان‪ ،‬شمارۀ ‪ ،2974‬سه شنبه‪ ،‬اول اردیبهشت ‪« :1332‬از ساعت ‪ 9‬بعد از ظهر دیروز سرتیپ‬ ‫افشار طوس رییس شهربانیکلکشور مفقوداالثر شد‪».‬‬ ‫نقل از روزنامۀکیهان‪ ،‬ش���ماره‌ی ‪ ،2978‬یکشنبه ‪ 6‬اردیبهش���ت ‪« :1332‬دیشب جسد افشار طوسکه به وضع‬‫فجیعیکشته شده در تپه‌های اطراف لشکرککشف شد‪».‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪133‬‬

‫ش ما‪ ،‬او ‌ن امری بود‬ ‫ط رفت ‌م او ‌ن کارو کردم‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬اونا رو آورد ‌ن تو زندا ‌ن پی ‌‬ ‫و اینا ‌ن فق ‌‬ ‫نی س‌ه تا چار تا بودن‌‪ .‬چون‬ ‫ی بود و او ‌ن احمد آشپز بود و دیگ‌ه هم ‌‬ ‫چ قرائ ‌‬ ‫و او ‌ن سرگرد بلو ‌‬

‫ب طنابو‬ ‫س اونا بودن‌‪ ،‬اونا به‌حسا ‌‬ ‫ی افشارطو ‌‬ ‫چ قرائی‌‪ ،‬اص ‌ل قاتال ‌‬ ‫‌احمد آشپز و سرگرد بلو ‌‬ ‫انداخت‌ه بود ‌ن ِخر ای ‌ن بابا‪...‬‬

‫س ‪ -‬صربکنید‪ :‬او ‌ل گفتید ای ‌ن امری تنها با شما تو زندا ‌ن بود‪ ،‬حاال می‌گویید همۀ اینها با‬ ‫‌‬ ‫شما تو زندا ‌ن بودند؟ لطف ًا ای ‌ن را روش ‌ن کنید‪.‬‬

‫ت مثل‌‬ ‫ی بود؟ ی‌ه سال ‌ن هس ‌‬ ‫نی زندا ‌ن ما چ‌ه جور ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬میدون ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ب خدم ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ای ‌ن اتاق‌‪ .‬از تو س���ال ‌ن کریدورها هم‌ه سوا سواست‌‪ :‬بند ‪ ،9‬بند ‪ ،1‬بند ‪ ،4‬بند ‪ ،6‬بند ‪ .5‬اون‌‬

‫ی و او ‌ن احمد‬ ‫چ قرائ ‌‬ ‫ی دیگ‌ه ‪--‬بلو ‌‬ ‫نی بند بود‪ .‬اونا ‌‬ ‫موق ‌ع ما تو بند ‪ 9‬بودیم‌‪ .‬ای ‌ن امری ‌م تو هم ‌‬ ‫و اونا‪--‬تو بند دیگ‌ه بودن‌‪ .‬افسرایی‌ا ‌م ک‌ه با ماگرفت‌ه بود ‌ن از ما جدا بودن‌‪.‬‬

‫‪1‬‬

‫غ دنبالۀ صحبتتان‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬حاال بروی ‌م سرا ‌‬ ‫‌‬

‫ش تو او ‌ن غار تلو‪ ،‬بستیمش‌‬ ‫ف میکرد ‌ن که‌‪« :‬ما اینو بردیم ‌‬ ‫ی ما تعری ‌‬ ‫ج ‪... -‬بله‌‪ ،‬اونجا برا ‌‬ ‫‌‬

‫ت ی‌ه ُخرد‌ه ب‌ه من ‌م بدین‌‬ ‫ت میکردی ‌م ب‌ه او ‌ن نمیدادیم‌‪ .‬بعد میگف ‌‬ ‫به‌ی‌ه جا‪ ،‬بعد ما غذا درس ‌‬

‫نی م ‌ن دیگ‌ه با شما هستم‌!» اونام‌‬ ‫بخورم‌‪ ،‬نمیدادیم‌‪ .‬بعد قس ‌م میخور‌ه که‌‪« :‬اگ‌ه منو آزادکن ‌‬

‫ت کردی‌؟»‬ ‫ت نکنی‌‪ .‬چرا خیان ‌‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه شا‌ه خیان ‌‬ ‫ش گفنت‌‪« :‬تو زیر پرچ ‌م قس ‌م قرآ ‌ن خورد ‌‬ ‫به ‌‬

‫ش یواش‌‬ ‫ی ک‌ه میگفنت‌‪ ،‬بعد دستگا‌ه یوا ‌‬ ‫ی میگذره‌‪ ،‬اینجور ‌‬ ‫نی ی‌ه چند وقت ‌‬ ‫خالصه‌‪ ،‬دری ‌ن ماب ‌‬ ‫نن که‌‬ ‫میفهم‌ه ک‌ه ای ‌ن کجاس���ت‌‪ .‬مری ‌ن دور او ‌ن کوها و غار و اونجا هم‌ه رو محاصر‌ه میک ‌‬

‫ی ایناگذاشت‌ه بود ‌ن رفت‌ه بودن‌‪ ،‬ای ‌ن احمد آشپز و‬ ‫بر ‌ن بگرینشون‌‪ .‬مقصود‪ ،‬او ‌ن بایندر و مزین ‌‬

‫ی رو میگرین‌‪ .‬افشارطوس��� ‌م او ‌ن َد ِ‌م رودخون‌ه ی‌ه گودا ‌ل کند‌ه بود ‌ن و همونجوری‬ ‫چ قرائ ‌‬ ‫بلو ‌‬

‫ش کرد‌ه بودن‌‪ .‬ی‌ه ِ‬ ‫سر طنابو ای ‌ن گرفت‌ه بود و ی‌ه سر طنابو اون‌‪،‬‬ ‫‌حاال زند‌ه زند‌ه یا مرده‌‪ ،‬خف‌ه ‌‬ ‫ش توگودال‌‪ ،‬خاک ‌م ریخت‌ه بود ‌ن ی‌ه س���نگ ‌م گذاش���ت‌ه بود ‌ن روش‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬اینا رو‬ ‫انداختن ‌‬

‫‪-1‬نقل ازکتاب «قلم و سیاست» از استعفای رضاشاه تا سقوط مصدق‪ ،‬نوشتۀ مصدق‪ ،‬نوشتۀ محمدعلی سفری‪،‬‬ ‫صفحۀ ‪ ...« :758‬به استناد ماده ‪ 5‬حکومت نظامی‪ ،‬عدۀ زیادی اعم از لشکری وکشوریکه در جریان نهم اسفند‬ ‫دست داشتند‪ ،‬توقیف شدند و مطبوعات با درج اسامی سرشناسان ازگروه‌های مختلف تعداد دستگری شدگان را تا‬ ‫‪ 450‬نفر اعالمکردند‪ .‬توقیف شدگان عبارت بودند از شعبان جعفری (معروف به شعبان بی‌مخ)‪ ،‬محمود مسگر‪،‬‬ ‫طیب حاج رضائی‪ ،‬حس�ی�ن رمضان یخی‪ ،‬احمد عش���قی ازگروه چاقوکشان و سپهبد شاه‌بختی‪ ،‬سرتیپ شعری‪،‬‬ ‫س���رتیپگیالنشاه‪ ،‬سرتیپ اصالنی‪ ،‬سرلشکر معینی‪ ،‬سرگرد پوالدژ‪ ،‬س���رگرد مستجری و سرتیپ نقدی از اسرای‬ ‫بازنشسته‪ .‬جمال امامی‪ ،‬غالمحسنی فروهر‪ ،‬عمیدی نوری و ابوالحسن صریفی از شخصیت‌های سیاسی‪ ،‬ضمن ًا‬ ‫سرلشکرگرزن و سپهبد امریاحمدی نیز در منزل یکی از وکالی درباری مخفی شدند‪»...‬‬


‫‪134‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫میگری ‌ن و همینا تیمسار بایندر و مایندر و اینا رو لو میدن‌‪.‬‬

‫ف کردند‪ .‬هما ‌ن موق ‌ع شما را بردند ادارۀ‬ ‫ی ش���ما تعری ‌‬ ‫ی زندا ‌ن برا ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن قضایا را تو ‌‬ ‫‌‬ ‫گ نادری‌؟‬ ‫ی پهلو سرهن ‌‬ ‫آگاه ‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬نه‌‪ .‬اونموق ‌ع ک‌ه نبود؟‬ ‫‌‬

‫ج شدم‌!‬ ‫ی بود؟گی ‌‬ ‫سک ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫س رو برد‌ه بودن‌‬ ‫س نداشتم‌‪ .‬اونموق ‌ع افشارطو ‌‬ ‫ی تما ‌‬ ‫ی م ‌ن تو مجرد بود ‌م ک‌ه باکس ‌‬ ‫ج ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ی طو ‌ل کشید‪.‬‬ ‫یل هنوز نکشت‌ه بودنش‌‪ .‬آخ‌ه مدت ‌‬ ‫و ‌‬

‫یل گ ‌م شد‌ه بود و دنبالش‌‬ ‫س را نکش���ت‌ه بودند‪ ،‬و ‌‬ ‫ت شد‪ ،‬هنوز افشارطو ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال درس��� ‌‬ ‫‌‬ ‫می‌گشتند‪.‬‬

‫نت ب‌ه سؤال‌‪ .‬اینا چون‬ ‫نت میگرف ‌‬ ‫ی رو میتونس ‌‬ ‫ش کنن‌‪ .‬اینا هرک ‌‬ ‫نت پیدا ‌‬ ‫یل نمیتونس ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی ِ‬ ‫ف زدن‌‪،‬گفنت‌جعفری‌ام‌‬ ‫در خونۀ شا‌ه بودی ‌م بایندر و مایندر اینا با م ‌ن حر ‌‬ ‫‌دید‌ه بود ‌ن ک‌ه وقت ‌‬

‫ی از ‌م سؤا ‌ل میکردن‌‪ .‬میگفتم‌‪:‬‬ ‫ت میدونه‌‪ .‬این‌ه ک‌ه ما رو برد ‌ن اونجا دستبند زد ‌ن و ه ‌‬ ‫با ایناس ‌‬ ‫ی بدون ‌م میگم‌‪ ».‬بعد خالصه‌‪،‬‬ ‫ت میگم‌‪ .‬م ‌ن ی‌ه آدمی‌ا ‌م هر چ ‌‬ ‫«واال م ‌ن نمیدونم‌‪ ،‬بدون ‌م روراس ‌‬

‫ی زد ‌ن خانوم‌‪ ،‬جو ‌ن شما تما ‌م تنمو سیاه‌کردن‌‪ .‬حاال‬ ‫نت سر ‌م با باتو ‌ن زدن‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫دستور داد ریخ ‌‬ ‫ت مریضیمو ‌ن و اینا‪.‬گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن نمیدونم‌‪ .‬بیخود شما این‌کارو میکننی‌‪.‬‬ ‫ما ‌م با او ‌ن حال ‌‬ ‫ب دیگ‌ه اومدن‌‪،‬‬ ‫نی نمیدونم‌‪ ».‬هیچی‌‪ ،‬بعد اومد ‌ن منو دومرتب‌ه برد ‌ن اونجا و باز ی‌ه ش ‌‬ ‫من ‌م بکش ‌‬ ‫ق بود‬ ‫ب همه‌کارۀ مصد ‌‬ ‫ی المص ‌‬ ‫گ نادر ‌‬ ‫ب ای ‌ن کارو با ماکردن‌‪ .‬او ‌ن س���رهن ‌‬ ‫ی دو ش��� ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ت شما عرض‌کن ‌م که‌‪،‬‬ ‫ی داشت‌‪ ،‬خدم ‌‬ ‫ی و‪ ...‬اس ‌م خوب ‌‬ ‫اونموقع‌‪ .‬او ‌ن بود و او ‌ن تیمسار ثقف ‌‬

‫نت زندا ‌ن موقت‌‪ ،‬بعد از اونجا آوردنمو ‌ن بریو ‌ن و برد ‌ن زندان‌‬ ‫بعد ما رو برگردوند ‌ن و انداخ ‌‬

‫قصر و از ای ‌ن جریانات‌‪.‬‬

‫ی طو ‌ل کشید؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن با ‌رک‌ه زندا ‌ن افتادید تاک ‌‬ ‫‌‬

‫ض کنم‌‪ 28 ،‬مرداد‪.‬‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بودیم‌‪ ...‬تا‪ ،‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی زندا ‌ن بودید؟‬ ‫س ‪ -‬تا ‪ 28‬مرداد تو ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س قب ً‬ ‫ی می‌شود؟ ‪ 9‬اسفند تا ‪ 28‬مرداد می‌شود پنج‬ ‫الگفتید دو ما‌ه بودید‪ .‬چ‌ه جور ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ش ماه‌‪.‬‬ ‫‌ش ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪135‬‬

‫ت بودم‌‪ ،‬بعد برد ‌ن زندان‌‬ ‫ی تو زندا ‌ن موق ‌‬ ‫ش ما‌ه بودم‌‪ .‬آخ‌ه ی‌ه دو ماه ‌‬ ‫ج شی ‌‬ ‫ب البد پن ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ض کرد ‌م میبخشنی‌‪ ،‬م ‌ن تاریخا رو نمیدونم‌‪ ...‬چو ‌ن جد ًا میگم‌‪...‬‬ ‫قصر‪ .‬عر ‌‬ ‫ش از دستتا ‌ن بریو ‌ن است‌؟!‬ ‫س ‪ -‬ماشاءالله آنقدر زندا ‌ن رفتی ‌دک‌ه حساب ‌‬ ‫‌‬

‫ً‬ ‫خ هیچی‌‬ ‫خ ماری ‌‬ ‫اص�ل�ا از تاری ‌‬ ‫یل‬ ‫ت دار ‌م بگم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬اگ���‌ه تاریخا رو بدون ‌م میگم‌‪ ،‬دوس��� ‌‬ ‫‌‬ ‫نمیدونم‌‪.‬‬

‫ت دو برخورد شدید ه ‌م در زندان‌‬ ‫ب ندارد‪ .‬می‌شود تاریخ‌ها را در آورد‪ .‬در ای ‌ن مد ‌‬ ‫س ‪ -‬عی ‌‬ ‫‌‬

‫ی شریازی‌‪ .‬قب ً‬ ‫الگفتید در بارۀکریمپور شریازی‌ه ‌م حرف‌‬ ‫ی و انجو ‌‬ ‫داشتید‪ :‬باکریمپور شریاز ‌‬ ‫ش است‌؟‬ ‫دارید بزنید‪ .‬حاال وقت ‌‬

‫ی بود‪ .‬نمیدون ‌م شنیدین‌؟ میدوننی‌؟‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬او ‌ن کریمپور شریازی‌‪ ،‬ی‌ه آد ‌م ناراحت ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود و طرفدار مصدق‌‪ ،‬مگر نه‌؟‬ ‫س ‪ -‬عضو جبهۀ مل ‌‬ ‫‌‬

‫ت از شاه ‌م برگشت‌‪ .‬ای ‌ن کریمپور‬ ‫ت خانوم‌‪ ،‬حسابی‌! از هم‌ه برگش ‌‬ ‫ش برگش ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬اول‌‪ .‬بعد ‌‬ ‫‌‬

‫ت کن‌ه شا‌ه رو انداخت‌ه بود تو روزنامۀ «شورش‌»‪ ،1‬سر‬ ‫س خدا رحم ‌‬ ‫ی عک ‌‬ ‫ی ی‌ه موقع ‌‬ ‫شریاز ‌‬ ‫ش کرد‌ه بود‪ .‬منم‌‬ ‫ق رو سوار ‌‬ ‫ت مصد ‌‬ ‫ش تنۀ خر بود‪ .‬اونوق ‌‬ ‫یل تنه‌ا ‌‬ ‫ِاعلیحضرتو گذاشت‌ه بود و ‌‬

‫ی ک‌ه منو برب ‌ن محاکم‌ه کنن‌‪ .‬اینم‌‬ ‫یل آورد‌ه بودن ‌م زندا ‌ن دادگسرت ‌‬ ‫اونموق ‌ع زندا ‌ن قصر بودم‌‪ ،‬و ‌‬

‫آورد‌ه بود ‌ن ِ‬ ‫ی ناراحت‌‬ ‫ی بد نوشت‌ه بود‪ .‬اینا ‌م دیگ‌ه خیل ‌‬ ‫ت دیگ‌ه خیل ‌‬ ‫سر ای ‌ن جریان‌‪ 2،‬البت‌ه اونوق ‌‬ ‫نت زندان‌‪ .‬بله‌‪ ،‬خالص‌ه م ‌ن زندان‌بود ‌م که‌‬ ‫ی انداخ ‌‬ ‫ش���د‌ه بود ‌ن و اینوگرفت‌ه بود ‌ن و چند روز ‌‬

‫ی فرماندار یزد بود تو زندا ‌ن بود‪.‬‬ ‫ی َا ‌م ک‌ه ی‌ه موقع ‌‬ ‫ک یزد ‌‬ ‫این ‌م آورد ‌ن اونجا‪ .‬اونموق ‌ع خا ‌ن مل ‌‬ ‫‪-1‬هفته‌نامۀ شورش به سردبریی امری مختارکریمپور شریازی در سال ‪ 1329‬در تهران منتشر شد و مطالب آن سیاسی‪،‬‬ ‫اجتماعی‪ ،‬انتقادی و ادبی بود‪ .‬این هفته‌نامه پس از انتش���ار چهار شماره توقیفگشته‪ ،‬به نام‌های «مرد وطن»‪،‬‬ ‫«فریاد ایران»‪« ،‬قیام خوزستان» و «قیام ملت» منتشر شد و در سال ‪ 1331‬مجدد ًا به نام «شورش» انتشار یافت‪.‬‬ ‫موضع «شورش» طرفداری سرسخت از دولت دکرت مصدق بود و مقاالت تند بر ضد خاندان پهلوی می‌نوشت‪.‬‬ ‫از حمالت تند او به دفعات نزد دکرت مصدق شکایت برده شد‪ ،‬ویل مصدقگفتکه مطبوعات آزاد هستند و من‬ ‫نمی‌توانم جلو مطبوعات را بگریم‪.‬‬ ‫‪-۲‬نقل از روزنامۀ باخرت امروز‪ ،‬شمارۀ ‪ 9 ،800‬اردیبهشت ‪« :1331‬دادگاه جمعه برخالف قانونکریمپور را محکوم‬ ‫کرد‪ /‬با اینکه از بدو محاکمۀکریمپور ش�ی�رازی این روزنام���ه و چند روزنامۀ دیگر به طور محاکمه‌ایکه باید با‬ ‫حضور هیات منصفه و در دادگاه جنایی صورت بگرید اعرتاضاتی نمودند‪ ،‬ویل معذالک شعبۀ ‪ 9‬دادگاه جنحه این‬ ‫محاکمه را که محاکمه‌ای مطبوعاتی بود در صالحیت خود دانست و پس از ‪ 7‬جلسه دادرسی کریمپور شریازی‬ ‫مدیر روزنامۀ شورش را به اتهام اهانت به مقام سلطنت به پنج ماه و به اتهام نشر اکاذیب به منظور تشویق اذهان‬ ‫عمومی به ‪ 3‬ماه حبس تادیبی محکوم و حکم اشد مجازات در بارۀ او صادر شد‪.‬کریمپور شریازی از حکم مذکور‬ ‫بالفاصله اس���تیناف خواست و پرونده برای رسیدگی و اظهار نظر به دادگاه استان فرستاده شد‪ .‬چون دادستان از‬ ‫حکم صادره استیناف نخواسته است‪ ،‬بنابر این ممکن است حکم مذکور تقلیل و یا تاییدگردد‪ .‬امروز رئیس دادگاه‬ ‫که شخص جوان وکم شخصیتی است از ترس افکار عمومی از دادن منت حکم به خربنگاران وحشت داشت‪ .‬ما‬ ‫در این باره باز با خوانندگانگفتگو خواهیمکرد‪».‬‬


‫‪136‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ت خا ‌ن ملک‌‪ ،‬ای ‌ن کریمپور یخۀ زن‌ه رو میگریه‌‪.‬افسرا ‌م از این‌‬ ‫ش اومد‌ه بود مالقا ‌‬ ‫ت زن ‌‬ ‫ی‌ه وق ‌‬

‫ی هم‌ه بودن‌‪،‬‬ ‫ت بودیم‌‪ ،‬یعن ‌‬ ‫ی ناموس‌پرس ‌‬ ‫ش نداشنت‌‪ .‬این‌ه ک‌ه ما اونموق ‌ع خیل ‌‬ ‫میرتسید ‌ن کاری ‌‬

‫ی گری‬ ‫ش خدا خدا میکرد ‌م این‌ی‌ه روز ‌‬ ‫ب شد‌ه بود‪ .‬من ‌م هم ‌‬ ‫ش خرا ‌‬ ‫ی اعصاب ‌م از دست ‌‬ ‫حساب ‌‬

‫نت ای ‌ن تو بیمارستا ِ‌ن زندا ‌ن دادگسرتیه‌‪.‬‬ ‫م ‌ن بیفته‌‪ .‬بعد اومد ‌ن ب‌ه م ‌ن گف ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا بیمارستا ‌ن بود؟‬ ‫‌‬

‫نت احرتا ‌م بذار ‌ن میربد ‌ن تو بیمارستان‌‬ ‫ی روک‌ه میخواس ‌‬ ‫ج ‪ -‬او ‌ن تو بهرت بود براش‌‪ .‬آخ‌ه اینای ‌‬ ‫‌‬

‫و اونجا نیگر میداشنت‌‪.‬‬

‫س ‪-‬ک‌ه اینطور؟‬ ‫‌‬

‫ی و رفت ‌م تو‬ ‫ی این ‌م اونجا بود‪ .‬اومد ‌ن ب‌ه م ‌ن گف�ت�ن‌ و من ‌م خودمو زد ‌م ب‌ه مریض ‌‬ ‫ج ‪ -‬هیچ��� ‌‬ ‫‌‬

‫بیمارستان‌‪.‬کریمپورو اونجا دید ‌م و همونجا حسابشو رسیدم‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬همانجا تو بیمارستان‌؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬او را زدید؟‬ ‫‌‬

‫ی حسابشو رسیدیم‌‪ .‬بله‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬حساب ‌‬ ‫‌‬

‫س جلوتا ‌ن را نگرفت‌؟‬ ‫س ‪ -‬هیچک ‌‬ ‫‌‬

‫ت جلو ما رو بگریه‌!‬ ‫ی نمیتونس ‌‬ ‫ج ‪-‬کس ‌‬ ‫‌‬

‫ی چ‌ه شد؟‬ ‫ت کریمپور شریاز ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد چطور شد؟ می‌دانید آخر و عاقب ‌‬ ‫‌‬

‫ض کنم‌‪ ،‬اینجورک‌ه ما اونموق ‌ع شنفتیم‌‪ ،‬اینو دوباره‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ی رو‪ ،‬خدم ‌‬ ‫ج ‪-‬کریمپور شریاز ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود و ب‌ه همه‌فحش‌‬ ‫ش زندان‌‪ 1.‬اون ‌م ی‌ه آد ‌م دهن‌لق ‌‬ ‫ی میندازن ‌‬ ‫میگری ‌ن و از لش���کر دو زره ‌‬ ‫ش کنن‌‪ ،‬روزا از تو زندا ‌ن میاوردنش‌‬ ‫ی اینک‌ه تنبیه ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫میداد و س���ر و صدا میکرد‪ .‬اونوق ‌‬

‫ش میکردن‌‪.‬‬ ‫ش میزدن‌‪ ،‬ی‌ه نفر ‌م سوار ‌‬ ‫نت روش‌‪ ،‬ی‌ه سیخونک ‌م به ‌‬ ‫بریون‌‪ ،‬سربازا ی‌ه پالو ‌ن میذاش ‌‬ ‫ع ندار ‌م چو ‌ن دیگ‌ه اونجا نبودم‌‬ ‫بعد خالص‌ه تو زندا ‌ن مجرد بود‪ .‬گویا البته‌‪ ،‬من ‌م زیاد اطال ‌‬

‫ش دیگه‌‪.‬‬ ‫نی میربن ‌‬ ‫بدونم‌‪،‬گویا تو همو ‌ن زندا ‌ن از ب ‌‬ ‫ش زدند!‬ ‫س ‪ -‬می‌گویند در زندا ‌ن آتش ‌‬ ‫‌‬

‫‪-1‬نقل از روزنامۀ آتش‪ ،‬ش���مارۀ ‪ 21 ،1354‬مهر ‪ ،1332‬صفحۀ اول‪« :‬دیشبکریمپور شریازی در حایلکه به سر و‬ ‫لباده‌ای به تن داشت دستگری شد ‪ /‬کریمپور شریازی که مبدل به لباس آخوندی و در تجریش مخفی بود دستگری‬ ‫شد»‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪137‬‬

‫ش میزنن‌‪.‬‬ ‫ش مرییز ‌ن و آتیش ‌‬ ‫ت رو ‌‬ ‫ف مینداز ‌ن تو سلولش‌‪ ،‬نف ‌‬ ‫ف محا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬لحا ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫س ‪ -‬ای ‌ن کار زیر ِ‬ ‫ی بود؟‬ ‫سر چ‌ه کس ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬تیمور بختیار!‬ ‫‌‬

‫ط ب‌ه دورا ‌ن قب ‌ل از ‪ 28‬مرداد است‌‬ ‫ی مربو ‌‬ ‫س به‌گفتۀ شما برخوردتا ‌ن باکریمپور شریاز ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ن‌ه بعد از آن‌‪ .‬در مجلۀ سپید و سیا‌ه بعد از انقالب‌‪ ،‬نوشته‌اند شما بعد از وقای ‌ع ‪28‬مرداد او‬ ‫را در زندا ‌ن زده‌اید! (سند شمارۀ ‪)9/1‬‬

‫ت زیاد نوشنت‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه بعد از ‪ 28‬مرداد تو زندا ‌ن نبودم‌! یعنی‬ ‫ت و پر ‌‬ ‫ض میکنم‌‪ ،‬چر ‌‬ ‫ج ‪ -‬عر ‌‬ ‫‌‬

‫ف کنن‌؟!‬ ‫ب از م ‌ن تعری ‌‬ ‫ت بعد از انقال ‌‬ ‫‌شما انتظار داری ‌ن نشریا ‌‬

‫ی از شما‬ ‫ی خاطره‌ا ‌‬ ‫ی به‌نا ‌م بهرا ‌م شریاز ‌‬ ‫غ ه ‌م شخص ‌‬ ‫س ‪ -‬نخری‪ ،‬ح ‌ق دارید‪ .‬در نشریۀ سیمر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی را نق ‌ل کرد‌ه است‌‪ .‬می‌خواهید برایتا ‌ن بخوان ‌م ببینید چ‌ه گفته‌؟‬ ‫و انجوی‌شریاز ‌‬

‫‪2‬‬

‫ج ‪ -‬ضرر نداره‌!‬ ‫‌‬

‫ب ای ‌ن مقال‌ه را بفرمایید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬جوا ‌‬ ‫‌‬

‫ی ی‌ه روزنامه‌ای‬ ‫ی بودیم‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫ت شهربان ‌‬ ‫ی زندا ‌ن موق ‌‬ ‫ی ‪ 9‬اسفند تو ‌‬ ‫ی ک‌ه برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال ما موقع ‌‬ ‫‌‬

‫س ثریا راگذاشت‌ه ‪--‬اینک‌ه میگ‌ه با شاه‌‬ ‫‌[آتش���بار] آورد داد ب‌ه م ‌ن دید ‌م تو ای ‌ن روزنام‌ه عک ‌‬ ‫ت زیرش ‌م نوشته‌‬ ‫ت لخ ‌‬ ‫و فال ‌ن اینو بیخود میگه‌‪ --‬سر ثریا رو گذاشت‌ه بود با بد ‌ن ی‌ه آرتیس ‌‬

‫ی ب‌ه غریتمو ‌ن برخورد‪ .‬بهمو ‌ن برخورد و اتفاق ًا‬ ‫بود‪« :‬ملک‌ه عفت‌»‪ .‬ما اینوک‌ه نیگاکردی ‌م خیل ‌‬

‫ت کنیم‌‪ ،‬یا بیاد زندا ‌ن تا ما‬ ‫ش اینجا ما با ای ‌ن ی‌ه ُخرد‌ه صحب ‌‬ ‫من‌گفت ‌م خدایا میش‌ه اینو بیارن ‌‬ ‫ش دیدی ‌م اینو آوردنش‌‬ ‫س فردا شب ‌‬ ‫ش بیاریم‌‪ .‬آخ‌ه ای ‌ن چی‌ه نوشت‌ه اینجا‪ .‬اتفاق ًا زد و پ ‌‬ ‫بتونیم‌گری ‌‬ ‫ق من‌!»‬ ‫ش بیاد تو اتا ‌‬ ‫ق افسر نگهبان‌‪.‬گفتم‌‪« :‬اینو بفرستین ‌‬ ‫زندان‌‪ .‬برد ‌ن تو اتا ‌‬

‫س او راگرفت‌ه بودند!‬ ‫س ‪ -‬حتم ًا به‌خاطر هما ‌ن عک ‌‬ ‫‌‬

‫ح ‪ -‬بل‌ه ِ‬ ‫ش افسر نگهبان‌‪.‬گفتم‌‪« :‬اگه‌‬ ‫ش زندا ‌ن و برد ‌ن پی ‌‬ ‫نت آوردن ‌‬ ‫س گرف ‌‬ ‫س���ر همو ‌ن عک ‌‬ ‫‌‬ ‫ش توکریدور پنجه‌‪ .‬ما ‌م بردی ‌م انداختیمش‌‬ ‫ش بیاد او ‌ن باال‪ ».‬بعد نگو ای ‌ن جا ‌‬ ‫ممکنه‌بفرستین ‌‬

‫‪-1۲‬کریمپور شریازی مدیر روزنامۀ منتقد و تندرو «شورش» مدتی قبل در امامزاده اسماعیل زرگنده دستگری شده‬ ‫بود و در زندان دژبان سرمی‌برد‪ .‬روز سه‌شنبه ‪ 23‬اسفند ‪،1332‬کریمپور شریازی را در میدان یادگار لشکر ‪ 2‬زرهی‬ ‫آتش زدند و روز بعد در بیمارستان شمارۀ ‪ 1‬ارتش‪ ،‬در مجاورت اتاق دکرت حسنی فاطمی بسرتی شد و درگذشت‪.‬‬ ‫برای اطالعات بیش�ت�ر ر‪.‬ک به خاطرۀ «کریمپور ش�ی�رازی با لباس روحانیون در زندان» در کتار «خاطراتی از‬ ‫هرنمندان» نوشتۀ پرویز خطیبی صص ‪.257-252‬‬ ‫‪2‬سیمرغ‪ ،‬سال دوازدهم‪ ،‬شمارۀ ‪ 85‬و ‪ ،86‬تری ‪( / 1379‬جون ‪ ،)2000‬چاپ لس آنجلس‪ .‬برای منتکامل نوشته ر‪.‬ک‪.‬‬ ‫به پیوست شمارۀ ‪ 11‬صص ‪.405-403‬‬


‫‪138‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ی ک‌ه میگ‌ه مث ً‬ ‫ش دادم‌‪،‬‬ ‫ال زد‌ه و فال ‌ن کرده‌‪ ،‬ای ‌ن حرفا نبوده‌‪ .‬فحش��� ‌‬ ‫توکریدور پنج‌‪ .‬حاال این ‌‬

‫ت دیگ‌ه خود ‌م ناراحت‌‬ ‫ت نداش���تم‌‪ .‬بعد ی‌ه دو س���اع ‌‬ ‫نمیگ ‌م ندادم‌‪ ،‬اقرار میکنم‌‪ ،‬چو ‌ن طاق ‌‬

‫ش نمیاد‪.‬‬ ‫ب خدا را خو ‌‬ ‫ش بریون‌‪ .‬آد ‌م الغری‌ا ‌م بود‪،‬کم‌جو ‌ن و اینا‪.‬گفت ‌م ُخ ‌‬ ‫شد ‌م رفت ‌م آوردم ‌‬

‫ش گفتم‌‪« :‬باباجو ‌ن ای ‌ن عکس���و نیگاکن‌! ای ‌ن کل‌ه مال‌‬ ‫ق خود ‌م نش���وندم ‌‬ ‫برد ‌م باال تو اتا ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬م ‌ن اص ً‬ ‫ال روحم‌‬ ‫ت که‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫اینه‌؟ این‌چی‌ه آخه‌؟ چرا ای ‌ن کارا رو میکنی‌؟» گف ‌‬

‫ب امتیاز‬ ‫ب تو صاح ‌‬ ‫ع نداره‌‪ .‬ای ‌ن س���ردبری ما اینکاروکرده‌‪».‬گفتم‌‪« :‬سردبری‌کرده‌؟ ُخ ‌‬ ‫اطال ‌‬ ‫پ بکن‌ه که‌‪ .‬تو البد تقصری داشتی‌‪،‬‬ ‫ی چا ‌‬ ‫ی نمیتون‌ه چیز ‌‬ ‫ی ک‌ه کس��� ‌‬ ‫روزنامه‌ای‌! تا تو نخوا ‌‬

‫نی حا ‌ل دیگ‌ه با ه ‌م همونجا‬ ‫یل در ع ‌‬ ‫دیدی‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬ما ی‌ه ُخرد‌ه بد و بریا‌ه ب‌ه ای ‌ن گفتی ‌م و ‌‬

‫ی اینجا غذا ‌م با‬ ‫س حاالک‌ه اومد ‌‬ ‫ت شدیم‌‪ .‬اتفاق ًا واسه‌م ‌ن غذا ‌م آورد‌ه بودن‌‪،‬گفتم‌‪« :‬پ ‌‬ ‫دوس ‌‬ ‫ش نکردم‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬بعد اومد و‬ ‫ت گذاشتم‌‪ .‬دیگ‌ه زیاد ناراحت ‌‬ ‫ش احرتا ‌م و عز ‌‬ ‫ما بخور‪ ».‬به ‌‬

‫ت بریو ‌ن چیکارکردک‌ه دو روز بعدش‌‬ ‫فرداش ‌م اومد و ای ‌ن مرخص‌شد رفت‌‪ .‬بعد نمیدون ‌م رف ‌‬ ‫ی مصدق‌‬ ‫ی نخست‌وزیر ‌‬ ‫س بازرس ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬تیمسار ثقفی‌ا ‌م رئی ‌‬ ‫‪-‬تیمسار مدبر رئیس‌شهربان ‌‬‫ی فلک‌ه بودم‌‪ .‬بعد اینا اومد ‌ن تو وسط‌‬ ‫بود‪ --‬اینا اومدن‌زندان‌‪ ،‬من ‌م تو بند ‪ 8‬زندان‌‪ ،‬او ‌ن باال ‌‬

‫یو‬ ‫نی وگفت‌‪« :‬شما چرا ای ‌ن بابا رو هُ ‌ل داد ‌‬ ‫ی بیاد پائنی‌‪ .‬ما اومدی ‌م پائ ‌‬ ‫نت جعفر ‌‬ ‫ط وگف ‌‬ ‫حیا ‌‬ ‫ق و روزنام‌ه رو آورد ‌م گفت ‌م که‌‪« :‬شماها باالخر‌ه هر چی‌‬ ‫ی و زدی‌؟» رفت ‌م اتا ‌‬ ‫ی کرد ‌‬ ‫فحاش ‌‬ ‫نی ای ‌ن زیر نوشت‌ه (ملکه‌‬ ‫باش‌ه پاگونتونو از شا‌ه گرفتنی‌‪ ،‬زیر قرآ ‌ن قس ‌م خوردین‌‪ .‬شما نیگاکن ‌‬ ‫ی میگن‌؟ نمیگن‌‬ ‫عفت‌)‪ .‬میخوا ‌م ببین ‌م اگ‌ه مرد ‌م اینو بخونن‌‪ ،‬ی‌ه س‌ه چار تا خارجی‌‪ ،‬آخ‌ه چ ‌‬ ‫ش که‌‪« :‬مگه‌‬ ‫ی آخه‌؟» بعد در اومدگفت ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ت و برهن‌ه بوده‌؟ یعن ‌‬ ‫ی لخ ‌‬ ‫ملک‌ه ایرا ‌ن اینجور ‌‬

‫تو قاضی‌هستی‌؟»گفتم‌‪« :‬فع ً‬ ‫ی هستم‌‪ .‬ه ‌م زندانی‌ا ‌م ه ‌م قاضی‌ام‌‪».‬‬ ‫الک‌ه اال ‌ن و ای ‌ن تو قاض ‌‬ ‫ی بفرستنی‌‪،‬‬ ‫نی فور ‌‬ ‫ت جزیرۀ خارک‌!»گفتم‌‪« :‬هرکجا میخوای ‌ن منو بفرست ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬میفرستیم ‌‬

‫ی از ماکرد‬ ‫ی اومد و ی‌ه بازجوی ‌‬ ‫نت و بعد دیگ‌ه دیدی ‌م ی‌ه افسر ‌‬ ‫ی رف ‌‬ ‫ی ندارم‌‪ ».‬هیچ ‌‬ ‫من‌ناراحت ‌‬ ‫ی نشد‪.‬‬ ‫ش خرب ‌‬ ‫ت و دیگ‌ه بعد ‌‬ ‫و اینا و رف ‌‬

‫ت و اجاز‌ه می‌داد با یک‌‬ ‫ی بودید‪ ،‬چطور افسر نگهبا ‌ن می‌گذاش ‌‬ ‫ی ک‌ه شما زندان ‌‬ ‫س ‪ -‬موقع ‌‬ ‫‌‬

‫ش بدهید؟‬ ‫ف بزنید یا او را بزنید یا هُ ل ‌‬ ‫ی دیگر حر ‌‬ ‫زندان ‌‬

‫ی ک‌ه توکار نبود‪ ،‬هُ ‌ل داد ‌ن بود‪ .‬باالخر‌ه دیگ‌ه آد ‌م ی‌ه وقت‬ ‫ض کرد ‌م زدن ‌‬ ‫ب البت‌ه عر ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ش به ‌م مرییز‌ه دیگه‌‪ ،‬باالخره‌‪...‬‬ ‫‌اعصاب ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪139‬‬

‫س ‪ -‬شما می‌گویید‪ِ :‬‬ ‫ت شما بود؟‬ ‫ش تو بند!» مگرکلید دس ‌‬ ‫«در بند ‪ 5‬رو بازکرد ‌م و انداختم ‌‬ ‫‌‬

‫ی داش�ت�ن‌ مث ‌ل حاالک‌ه نب���ود‪ .‬مث ً‬ ‫ال‬ ‫ج ‪ -‬آخ���‌ه ببین�ی�ن‌‪ ،‬زن���دا ‌ن اونوقتا ی���‌ه وض ‌ع دیگه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ی و مجرد و درو ببند ‌ن و ش���کنج‌ه بد ‌ن و ای ‌ن بساطا جد ًا توکار نبود‪ .‬اینا‬ ‫اینجورس���ختگری ‌‬ ‫ش مزخرفه‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ال نمیکردن‌‪ .‬م ‌ن خود ‌م چند‬ ‫ک‌ه میگن‌دورۀ شا‌ه ای ‌ن کارا رو میکردن‌‪ ،‬هم‌ه ‌‬

‫ی بود ‌م دیگه‌‪ .‬هیچ‌‪ ،‬ابدا ای ‌ن خربا نبود‪ .‬اونوقت���ا اونجا هم‌ه آزاد بودن‌‪ .‬غری از‬ ‫ت زندان ‌‬ ‫وق��� ‌‬ ‫م ‌ن اونای‌دیگ‌ه ‌م آزاد بودن‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی انقد آزاد بود ک‌ه اگ‌ه مالقاتی‌‬ ‫نی رمضون‌یخ ‌‬ ‫ال اونجا حس ‌‬ ‫ش میومد ‌ن پیشش‌‬ ‫ت او ‌ن بریو ‌ن و خواهر و مادر ‌‬ ‫ت پنجر‌ه وانمیسا ‌دکه‌‪ ،‬مریف ‌‬ ‫ت دیگ‌ه پش ‌‬ ‫داش ‌‬

‫ی انقد‬ ‫ت سختگری ‌‬ ‫ب همینجور‪ ،‬او ‌ن یکی‌ا ‌م همینجور‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ش میکردن‌‪ .‬طی ‌‬ ‫مینشسنت‌مالقات ‌‬

‫نت بیا ‌ن زندا ‌ن قصرو‬ ‫ت میخواس ‌‬ ‫ی ی‌ه روز نمیدون ‌م گفت ‌م یا نه‌‪ ،‬ی‌ه روز اعلیحضر ‌‬ ‫نبود‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ف بیار ‌ن اینجا‪ .‬زندانیا جم ‌ع شدن‌‪ ...‬ای ‌ن خاطره‌‬ ‫نت ش���ا‌ه میخوا ‌ن تش���ری ‌‬ ‫بازدید‌کنن‌‪ .‬بعدگف ‌‬

‫خیلی‌خوشمزه‌ست‌!‬

‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن چ‌ه تاریخ ‌‬ ‫‌‬

‫ش از ‪ 28‬مرداد‬ ‫ی پی ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬ای ‌ن ما ‌ل او ‌ن قدیماس���ت‌‪ ،‬همو ‌ن ساال ‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو‬ ‫ت زندان ‌‬ ‫ب اینا ی‌ه مش ‌‬ ‫نت شا‌ه میخوا ‌ن بیا ‌ن زندا ‌ن و فال ‌ن و ای ‌ن صحبتا‪ .‬بعد ُخ ‌‬ ‫بود‪.‬گف ‌‬ ‫ی زندا ‌ن تنشو ‌ن بود و پریمرد ‌و گرفتار بود ‌ن آماد‌ه کرد ‌ن بیار ‌ن جلو شاه‌‪ ،‬با اونایی‌‬ ‫ک‌ه لباسا ‌‬

‫یو‬ ‫نی رمضون‌یخ ‌‬ ‫ب بود و حس ‌‬ ‫س د‌ه س���ال‌ه پونز‌ه سال‌ه داش�ت�ن‌‪ .‬او ‌ن خدابیامرز طی ‌‬ ‫ک‌ه حب ‌‬

‫ی از ای ‌ن بر و‬ ‫ب ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ی بچۀ خیابو ‌ن عنی‌الدوله‌‪ ،‬او ‌ن بود و ُخ ‌‬ ‫او ‌ن چ���‌ه میدون ‌م رضاگاو ‌‬ ‫ی ی‌ه منق ‌ل اسفند گرفته‌‬ ‫ی دیگه‌‪ ،‬معروفا‪ .‬اینا هم‌ه جم ‌ع شدن‌‪ ،‬هم‌ه ‌م گُند‌ه ماشاالله‪ ،‬یک ‌‬ ‫بچه‌ها ‌‬ ‫ف آوردن‌‪ ،‬اینا ‌م اسفند دود کردن‌‪ .‬شا‌ه یه‌‬ ‫ت تش���ری ‌‬ ‫بودن‌وایساد‌ه بودن‌‪ .‬خالص‌ه اعلیحضر ‌‬

‫ت و شلوارشونو‪.‬‬ ‫نیگاهی‌کردگفت‌‪« :‬اینا زنداننی‌؟» حاال هم‌ه لباساشونو پوشید‌ه بودن‌‪،‬ک ‌‬ ‫ب اس��� ‌م تو چیه‌؟» «بنده‌‪ ،‬حسنی‌» «فامیلت‌؟» «رمضون‌یخی‌»‬ ‫گفنت‌‪« :‬بله‌قربان‌!» «خو ‌‬

‫ی شد‌ه بود ما اومدی ‌م سوا کنی ‌م ما‬ ‫«چیکا ‌ر کردی‌؟» «قربا ‌ن بند‌ه هیچی‌! سرگذر ی‌ه دعوای ‌‬ ‫ی خوب‌‪».‬‬ ‫ت دیگه‌‪« .‬خیل ‌‬ ‫ی گف ‌‬ ‫رو‪ »...‬ی‌ه چیز ‌‬

‫ت چیه‌؟» «من‌‪ ،‬طیب‌» «تو چیکار‌ک���ردی‌؟» «قربا ‌ن بند‌ه خودم ‌م نمیدونم‌!»‬ ‫«تو اس���م ‌‬

‫ت نمیدونی‌؟» ُ‬ ‫ب میخوره‌‬ ‫ت مشرو ‌‬ ‫ب پیشامد شد اونجا‪ .‬باالخر‌ه آد ‌م ی‌ه وق ‌‬ ‫«خ ‌‬ ‫«چطور خود ‌‬ ‫ت چیه‌؟» «بند‌ه قربان‌‪ ،‬رضاگاوی‌» «آدم‌‬ ‫ی خوب‌‪ .‬تو اسم ‌‬ ‫ش میش���ه‌‪« ».‬خیل ‌‬ ‫با یکی‌حرف ‌‬


‫‪140‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ی ک‌ه بود ‌م هس���تم‌!» خدا بیامرز اعلیحضرتم‌‬ ‫ی یا نه‌؟» «ن‌ه قربان‌‪ ،‬بند‌ه همو ‌ن گاو ‌‬ ‫ش���د ‌‬

‫ت زندانیا‬ ‫ت رفت‌‪ .‬تا رف ‌‬ ‫ت و خندید و برگش��� ‌‬ ‫ش گرف ‌‬ ‫دستمالش���و از جیبش‌درآورد َد ِ‌م دهن ‌‬ ‫نت ِ‬ ‫ی کردین‌؟ اعلیحضرت‌‬ ‫ی کار ‌‬ ‫س���ر اینا‪ .‬س���ر همنی‌بر و بچه‌هاکه‌‪« :‬شما چرا همچ ‌‬ ‫ریخ ‌‬ ‫ت کرد‌ه بودی ‌م میخواستی ‌م بدی ‌م شا‌ه بلک‌ه ما رو آزاد‌کن‌ه بریم‌‬ ‫ممک ‌ن بود بیا ‌ن تو‪ .‬ما نام‌ه درس ‌‬

‫ش واز بود ب‌ه هم‌‪.‬‬ ‫بریون‌!» مقصود یعنی‌زندا ‌ن هم‌ه ‌‬

‫س ‪ -‬شما ه ‌م آ ‌ن روز بودید؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬بل‌ه زندا ‌ن بودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت کرد؟‬ ‫س ‪ -‬شا‌ه با شما صحب ‌‬ ‫‌‬

‫ت اص ً‬ ‫ی نبودم‌‪ .‬من ‌م جزو بقیۀ زندانیا بود ‌م دیگه‌!‬ ‫الکاره‌ا ‌‬ ‫ج ‪... -‬نه‌‪ ،‬م ‌ن اونوق ‌‬ ‫‌‬

‫ت کردید؟‬ ‫ی زندا ‌ن ناراح ‌‬ ‫ی را تو ‌‬ ‫س دیگر ‌‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م ب‌ه زندا ‌ن ‪ 9‬اسفند‪ .‬چ‌ه ک ‌‬ ‫‌‬

‫ش نکردم‌‪.‬‬ ‫یل اونو اذیت ‌‬ ‫تو ‌‬ ‫ی بود و رف ‌‬ ‫ی َر ‌م آوردنش‌‪ ،‬ی‌ه دو هفته‌ا ‌‬ ‫ی سهیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬مهد ‌‬ ‫‌‬

‫ی زندا ‌ن بودند؟‬ ‫ی ه ‌م با شما تو ‌‬ ‫چ و خسروان ‌‬ ‫س ‪-‬گفتید باتمانقلی ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‬ ‫ی بود و تیمسار [نصرالله] حکیم ‌‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬تیمسار خسروان ‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫گ عزیز‬ ‫ی ‪--‬اونموق ‌ع سرگرد بود ‌ن اینا‪ --‬با سرهن ‌‬ ‫و تیمسار [محمد باقر] صدی ‌ق مستوف ‌‬

‫ی و ی‌ه گروهبان‌‪ .‬چو ‌ن م ‌ن جیپ‬ ‫گ رحیم ‌‬ ‫ی م ‌ن بود ‌م و ای ‌ن سرهن ‌‬ ‫رحیمی‌‪ .‬البت‌ه مجر ‌م اصل ‌‬

‫گ عزیز رحیمی‌ا ‌م ک‌ه با ما‬ ‫‌او ‌ن گروهبان‌ه رو گرفت‌ه بود ‌م زد‌ه بود ‌م ب‌ه خونۀ مصدق‌‪ ،‬س���رهن ‌‬ ‫میله‌ها رو َ‬ ‫میکند‪.‬‬ ‫ت می‌کند‬ ‫ی مخالف ‌‬ ‫ی اسالم ‌‬ ‫ی ک‌ه اال ‌ن دارد با ای ‌ن جمهور ‌‬ ‫گ رحیم ‌‬ ‫س ای ‌ن س���رهن ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ف مصدق‌؟‬ ‫اول‌طرفدار شا‌ه بود و مخال ‌‬

‫ی ی‌ه موق ‌ع لباسای‬ ‫ت بود تا حت ‌‬ ‫ف سخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬او ‌ل نه‌‪ .‬او ‌ل ک‌ه طرفدار شا‌ه نبود‪ ،‬او ‌ل مخال ‌‬ ‫‌‬

‫ی نمیپوش ‌م و از این‌حرفا‪.‬‬ ‫س امریکای ‌‬ ‫نی میگ‌ه م ‌ن لبا ‌‬ ‫خ میذار‌ه زم ‌‬ ‫‌افسریشو در میار‌ه میاد َد ‌م کا ‌‬ ‫ف بود‪.‬‬ ‫با شا‌ه مخال ‌‬

‫ق آمد‌ه بود؟‬ ‫س چرا َد ‌م خانۀ مصد ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ش مث ‌ل م ‌ن دیگه‌‪ ،‬اون ‌م ک‌ه دید شا‌ه میخواد‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ض میکنم‌‪ ...‬بعد یوا ‌‬ ‫ج ‪ -‬اجاز‌ه بدی ‌ن عر ‌‬ ‫‌‬

‫بر‌ه اون ‌م اومد با شا‌ه شد دیگه‌‪ .‬مث ‌ل من‌‪.‬‬ ‫س ‪-‬ک‌ه اینطور؟‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪141‬‬

‫ی سربه‌سرش‌‬ ‫ت با شا‌ه شد‪ .‬بعد از اینک‌ه از زندا ‌ن اومد بریون‌‪ ،‬باز اینا ه ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬بعد اونوق ‌‬ ‫‌‬ ‫ال ِ‬ ‫ت میکرد ‌ن خانوم‌‪ .‬مث ً‬ ‫خود من‌‪،‬‬ ‫ب مردمو اذی ‌‬ ‫ش کرد ‌ن تا از شا‌ه برگشت‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫نت و اذیت ‌‬ ‫گذاش ‌‬ ‫اص ً‬ ‫نت منو با چشاش���و ‌ن بخور ‌ن و پار‌ه پار‌ه کنن‌‪ ،‬دور و‬ ‫ش نداش�ت�ن‌ منو ببینن‌‪ ،‬میخواس ‌‬ ‫ال چ ‌‬ ‫ی ِ‬ ‫خود شاه‌‪،‬ک‌ه چرا مث ً‬ ‫ال م ‌ن ای ‌ن کارا روکرد ‌م جلوشون‌‪ .‬چرا تو ده ‌ن مرد ‌م هستم‌‪ ،‬چرا‬ ‫وریا ‌‬

‫ت زیاد بود دیگه‌‪.‬‬ ‫ت ما بخ ‌ل ‌وکین‌ه و حساد ‌‬ ‫مرد ‌م اس ‌م منو میارن‌‪ .‬میدوننی‌؟ تو مملک ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬فراوان‌!‬ ‫‌‬

‫گ رحیمی‌ا ‌م انقدکرد ‌ن تا دومرتبه‬ ‫ج ‪ -‬بعد از ‪ 28‬مرداد وض ‌ع ای ‌ن بود دیگه‌‪ .‬با او ‌ن سرهن ‌‬ ‫‌‬

‫ف شا‌ه شد‪ .‬بعدک‌ه خمینی‌‬ ‫ش زندا ‌ن دورۀ شاه‌‪ ،‬دوبار‌ه مخال ‌‬ ‫نت بردن ‌‬ ‫ف شد‪ .‬بعد بازگرف ‌‬ ‫‌مخال ‌‬

‫ب نیست‌‪ ،‬اینو‬ ‫نت «آقا ای ‌ن خو ‌‬ ‫ی گف ‌‬ ‫ی ب‌ه خمین ‌‬ ‫ی شد و بعد ‌م ه ‌‬ ‫ی گارد خمین ‌‬ ‫اومد‪ ،‬ی‌ه چند روز ‌‬ ‫ش داشنت‌‪.‬‬ ‫س دژبان‌‪ .‬بعد از اونجا ‌م باز ور ‌‬ ‫ش رئی ‌‬ ‫نت وکردن ‌‬ ‫ش داش ‌‬ ‫ت وردار» تا ور ‌‬ ‫از ای ‌ن پس ‌‬ ‫گ عزیز رحیمی‌‪.‬‬ ‫این ‌م ما ‌ل سرهن ‌‬

‫ت پر سر و صدا بود‪.‬‬ ‫س ‪ -‬محاکمۀ ش���ما و بقیۀ دس���ت‌اندرکارا ‌ن ‪ 9‬اسفند از آ ‌ن محاکما ‌‬ ‫‌‬ ‫ف کنید‪.‬‬ ‫برایما ‌ن از ای ‌ن دادگا‌ه تعری ‌‬

‫ع شد‪.‬‬ ‫ی ک‌ه تو زندا ‌ن بودم‌‪ ،‬محاکمه‌مو ‌ن شرو ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬تو ای ‌ن جریانای ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫ی کردن‌‪ ،‬دادگاه ‌م نظام ‌‬ ‫مارو آورد ‌ن دادگاه ‌‬

‫ی محاکم‌ه می‌کنند‪.‬‬ ‫ی بود؟ نظامی‌ها را در دادگا‌ه نظام ‌‬ ‫س ‪ -‬اجاز‌ه بدهید‪ .‬دادگا‌ه شما نظام ‌‬ ‫‌‬

‫ی محاکم‌ه کردند؟‬ ‫شما را چرا در دادگا‌ه نظام ‌‬

‫‪1‬‬

‫ج ‪ -‬ما رو هم‌ه برد‌ه بود ‌ن اونجا دیگه‌‪ .‬حاال دیگ‌ه اونشو م ‌ن نمیدون ‌م ک‌ه چرا ما رو بردن‬ ‫‌‬

‫‌دادگا‌ه نظامی‌‪.‬‬

‫ی بود؟‬ ‫یل مطمئ ‌ن هستیدک‌ه دادگا‌ه نظام ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫تو‬ ‫ت دیگه‌‪ .‬ما تقریب ًا بیس ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬همۀ تهرا ‌ن اینو میدونن‌‪ .‬روزنامه‌ها و مجله‌ها و اینا هس ‌‬ ‫‌‬

‫ی تو باغشا‌ه بود‪.‬‬ ‫ی دادگا‌ه نظام ‌‬ ‫یه‌نفر بودیم‌‪ ،‬همه‌مونو برد ‌ن دادگا‌ه نظامی‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫س ‪ -‬جرمتا ‌ن چ‌ه بود؟‬ ‫‌‬

‫‪-1‬بر اساسگزارش روزنامه‌ها دکرت جعفر جهان وکیل متهمنی در جلسۀ ‪ 30‬خرداد ‪ 1332‬دادگاه با استناد به مادۀ ‪35‬‬ ‫قانون مطبوعات (که الیحۀ آن را دکرت محمد مصدق تقدیمکرده بود) به نظامی بودن دادگاه اعرتاض می‌کند بر‬ ‫اساس مادۀ ‪ 35‬قانون مطبوعات مبتنی بر اصل ‪ 79‬متمم قانون اساسی به جرایم مطبوعاتی و همچننی جرایم سیاسی‬ ‫غریمطبوعاتی باید در دادگاه دادگسرتی و با حضور هیات منصفه رسیدگی شود‪.‬‬


‫‪142‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ی ِ‬ ‫ب کردی‌!»‪ .‬ما رو‬ ‫در خونۀ مصدقو خرا ‌‬ ‫ب کردم‌‪« .‬زد ‌‬ ‫ج ‪ -‬جرمم‌؟ک‌ه خونۀ مصدقو خرا ‌‬ ‫‌‬

‫ض کنم‌‪ ،‬تو دادگاه‌‪ .‬م ‌ن روز او ‌ل ک‌ه اومد ‌م تو دادگا‌ه دید ‌م یه‌جمعیت‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫آوردن‌‪ ،‬خدم ‌‬

‫ی شلوغ‌‪ .‬ز ‌ن و مرد و‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ی هسنت‌‪ :‬از بازاریا هسنت‌‪ ،‬از دانشجوها هسنت‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ی زیاد ‌‬ ‫خیل ‌‬ ‫ی بودن‌‪ .‬ما ک‌ه از ِ‬ ‫در دادگا‌ه رفتی ‌م تو اینا بنا کرد ‌ن شعار داد ‌ن علی‌ه ما‬ ‫دخرت و اینا قاطی‌‪ .‬خیل ‌‬

‫غ کردن‌‪.‬‬ ‫و شلو ‌‬

‫ع شد؟‬ ‫ی زندا ‌ن بودیدک‌ه دادگاهتا ‌ن شرو ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه مدت ‌‬ ‫‌‬

‫ع ش���د [‪ 24‬خرداد ‪ .]1332‬اونروزکه‌‬ ‫ج ‪ -‬ممکن‌ه دو س���‌ه ما‌ه زندا ‌ن بود ‌م بعد دادگا‌ه شرو ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ‪ 9‬اس���فند برد ‌ن زندا ‌ن م ‌ن تا ظهر ‪ 28‬مرداد زندا ‌ن بود ‌م ک‌ه حاال داستانشو براتون‌‬ ‫منو برا ‌‬

‫میگم‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی از دهنشو ‌ن در میاد مینویسن‌»‪ ،‬از‬ ‫ی «هر چ ‌‬ ‫ال ای ‌ن روزنامه‌هاک‌ه به‌قو ‌ل یاروگفتن ‌‬ ‫ی بندکردن‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی بود یا‬ ‫نی مجلۀ فردوس ‌‬ ‫ال نمیدون ‌م تو هم ‌‬ ‫ت و بالمونو بیخود ‌‬ ‫اول ‌م همینا دس ‌‬ ‫ت گرفته‌‬ ‫ی ‪ 27‬میلیو ‌ن دالر ازکی ‌م [کرمیت‌] روزول ‌‬ ‫خواندنیها‪ ،‬نوشت‌ه بود ‌ن ک‌ه «شعبا ‌ن جعفر ‌‬

‫نن ک‌ه اینا رو ورمیدار ‌ن مینویسن‬ ‫تاکودتاکرده‌‪ ».‬حاال شما فکرشو بکننی‌‪ .‬آخ‌ه اینا فکر نمیک ‌‬

‫ی مرد ‌م میکنن‌؟ م ‌ن ک‌ه تا ظهر ‪ 28‬مرداد تو زندا ‌ن بودم‌! حاال ‪28‬مردادو‬ ‫‌و ای ‌ن صحبتا رو برا ‌‬ ‫ی کتابا ‌م بیشرت برام‌‬ ‫نت ک‌ه بیا تماشاکن‌‪ .‬تو ‌‬ ‫ی نوش ‌‬ ‫ب اینا ی‌ه مزخرفات ‌‬ ‫کار نداریم‌‪ ،‬بعد از انقال ‌‬

‫ت این‌ه ک‌ه م ‌ن اال ‌ن ب‌ه شما گفتم‌‪ ،‬ای ‌ن که‌‬ ‫غ مینویسن‌‪ ،‬همه‌شون‌‪ .‬اینا هم‌ه دروغه‌‪ ،‬حقیق ‌‬ ‫درو ‌‬ ‫ی شما میگم‌‪.‬‬ ‫ت بدون ‌م برا ‌‬ ‫ی حقیق ‌‬ ‫نی حقیقته‌‪ ،‬م ‌ن هر چ ‌‬ ‫میگ ‌م ع ‌‬

‫ی زندا ‌ن بودید‪ ،‬ب‌ه ای ‌ن قضی‌ه بعد ًا می‌رس���یم‌‪ .‬داشتید‬ ‫س ‪ -‬می‌فرمایید ش���ما ‪ 28‬مرداد تو ‌‬ ‫‌‬ ‫ف محاکمه‌تا ‌ن را می‌کردید‪.‬‬ ‫تعری ‌‬

‫ش میدادن‌‪« :‬اینو ب ُ​ُکشیدش‌! این‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬ما رو آورد ‌ن تو دادگا‌ه و اینا شعار میداد ‌ن و فح ‌‬ ‫‌‬

‫همچینه‌‪ ،‬ای ‌ن فال ‌ن فال ‌ن شد‌ه همچینه‌!» و از ای ‌ن صحبتا‪ .‬بعد ما رو آورد ‌ن نشوندن‌‪ .‬حاال‬ ‫ش تو‬ ‫ب تا حاال فکر میکن ‌م اسم ‌‬ ‫ی دیش ‌‬ ‫ی بود (ای ‌ن سرگرد رو م ‌ن هر چ ‌‬ ‫دادستا ‌ن ی‌ه سرگرد ‌‬

‫ت خودشو‌کشت‌‪.‬گفت‌‬ ‫کَل‌ه ‌م نمیاد‪ ).‬ای ‌ن سرگرد رو دادستا ‌ن پروندۀ ما میکنن‌‪ .‬ای ‌ن سرگرد رف ‌‬ ‫ی اینجا محاکم‌ه کنم‌‪.‬‬ ‫م ‌ن نمیتون ‌م ی‌ه عد‌ه رو به‌جر ‌م شاهدوست ‌‬ ‫ش راکشت‌؟‬ ‫ت خود ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه وق ‌‬ ‫‌‬

‫ت خودشوکشت‌‪ ،‬همو ‌ن موق ‌ع ک‌ه دادگا‌ه ما تشکی ‌ل شد‪ .‬ای ‌ن سرگرد‬ ‫ج ‪ -‬همو ‌ن ش���بون‌ه رف ‌‬ ‫‌‬ ‫ش رو‬ ‫ش بود‪ ،‬دادس���تا ‌ن ما ش���د بعد خودشوکشت‌‪ .‬بعد ًا ای ‌ن س���روا ‌ن بهمن ‌‬ ‫دادس���تا ‌ن ارت ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪143‬‬

‫ی میخوا ‌ن بگه‌‪.‬‬ ‫نت ک‌ه هرکار میخوا ‌ن بکن‌ه و هر چ ‌‬ ‫ت بودگذاش ‌‬ ‫که‌کمونیس ‌‬ ‫ی دادستا ‌ن قبلی‌؟‬ ‫س ‪ -‬به‌جا ‌‬ ‫‌‬

‫ی دادستا ‌ن پرونده‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬به‌جا ‌‬ ‫‌‬

‫ش کردند؟!‬ ‫ی کرد‪ ،‬شاید برکنار ‌‬ ‫س ‪ -‬مطمئ ‌ن هستی ‌دک‌ه آ ‌ن سرگرد دادستا ‌ن خودکش ‌‬ ‫‌‬

‫ی دار ‌ن محاکم‌ه میکنن‌‪ ،‬م ‌ن نمیتون ‌م وایسم‬ ‫ت چو ‌ن اینا رو به‌جر ‌م شاهدوست ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬نه‌‪.‬گف ‌‬ ‫‌‬

‫‌ای ‌ن کارو بکنم‌‪.‬‬

‫ی وانمود شده‌! شاید شایع‌ه است‌!‬ ‫ت شما را می‌فهمم‌‪ .‬شاید ای ‌ن جور ‌‬ ‫س ‪ -‬م ‌ن صحب ‌‬ ‫‌‬ ‫ح ما اینجور شنیدی ‌م ک‌ه خودشوکشت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬نه‌‪ .‬صب ‌‬ ‫‌‬

‫ی بهتا ‌ن گفتند؟‬ ‫س ‪ -‬اینطور ‌‬ ‫‌‬

‫نت خودشوکشت‌؟‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه گف ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ی بود؟‬ ‫س دادگا‌ه ک ‌‬ ‫غ دادگاه‌‪ .‬رئی ‌‬ ‫س ‪ -‬بروی ‌م سرا ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ .‬وکی ‌ل من ‌م دکرت شاهکار بود و دکرت جهان‌‪.‬‬ ‫گ هشرتود ‌‬ ‫س دادگاه‌؟ سرهن ‌‬ ‫ج ‪ -‬رئی ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬محمد شاهکار و جعفر جهان‌؟‬ ‫‌‬

‫ع شد و ما دیدیم‌‬ ‫ع شد‪ .‬دادگا‌ه شرو ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬همو ‌ن شاهکار معروف‌‪ .‬بعد خالص‌ه دادگا‌ه شرو ‌‬ ‫‌‬

‫ی او ‌ل صدا نمیکردن‌‪ ،‬او ‌ل معرفی‌کردن‌‪:‬‬ ‫ی او ‌ن میز‪ .‬نه‌‪ ،‬راست ‌‬ ‫ی صدامو ‌ن میکرد ‌ن پا ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی رو صدا میکردن‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ف ب‌ه بی‌مُ خ‌‪ ».‬بعد از نو یک ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ی فرزند غالمعل ‌‬ ‫«شعبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ی میکرد ‌ن بعد از خودمو ‌ن میرپسیدن‌‪.‬‬ ‫و از خودشو ‌ن میرپسیدن‌‪ .‬او ‌ل خودشو ‌ن همه‌مونو معرف ‌‬

‫س دادگا‌ه پرس���ید‪« :‬نامت‌؟» گفتم‌‪« :‬شعبون‌علی‌» پرسید‪«:‬نام‌‬ ‫بعد منو صدا کرد ‌ن و رئی ‌‬ ‫گزارش روز دادگاه نقل از روزنامۀکیهان‪ ،‬ش���مارۀ ‪ 3 ،3025‬تری ‪ ...« :1332‬س���پس نمایندۀ دادستان ادامه داد‪:‬‬‫موضوع دوم خودکشی سروان یزدانی است‪ ...‬حاال چرا این افسر خودکشیکرده است؟ من نمیدانم‪ .‬این مرد یکی‬ ‫از افسران پاکدامن بود که جز به بازوان و فکر خود توجهی نداشت و با همنی حقوق خشک زندگی میکرد‪ .‬به‬ ‫من میگفتکه من مریضم و ریاست محرتم داداگاه روز دهم نوشتندکه چون این افسر بیمار است تو برو دفاعکن‬ ‫و او در تاریخ یازدهم خودکشی کرد‪ .‬این حکمی است که به من داده‌اند‪ :‬سرکار سروان بهمنش دادیار دادسرای‬ ‫نظامی – چون سروان یزدانی دادیار پرونده اتهامی متهمنی ‪ 9‬اسفندکسالت دارد و دادگاه چند روز دیگر تشکیل‬ ‫خواهد شد شایسته است در دادگاه مذکور حاضر و پروندۀ مربوطه را مطالعه نموده خود را برای حضور در دادگاه و‬ ‫دفاع از مفادکیفرخواست حاضر نماییدکه به محض شروع دادرسی به دست نمایندگی دادستان در دادگاه حضور‬ ‫بهم رسانیده وظایف قانونی خود را انجام دهید‪ .‬ت‪ .‬ق‪ – .‬دادستان فرمانداری نظامی – سرهنگ دکرت شایانفر»‬ ‫گزارش روز دادگاه نقل از روزنامۀ آتش‪ ،‬شمارۀ مسلسل ‪ 4 ،1270‬تری ‪ ...« :1332‬نمایندۀ دادگسرتیگفت موضوع‬‫دوم موضوع خودکشی سروان عزیز ما یزدانی است‪ .‬در روزنامۀ آتش ما می‌بینیم که عکس این افسر شریف‌مان‬ ‫را چاپ کرده و در باال با خط درشت می‌نویسد دادیار متهمنی ‪ 9‬اسفند بر اثر فشار دولت خودکشی کرد و آقای‬ ‫جعفر جهان هم اعالم جرمکرد‪»...‬‬


‫‪144‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫س دادگا‌ه چکششو‬ ‫پدر؟»گفتم‌‪« :‬غلوم‌علی‌» پرسید‪« :‬شهرت‌؟»گفتم‌‪« :‬بی‌مُ خ‌» یهو رئی ‌‬

‫س ببنی‌‬ ‫ت برپ ‌‬ ‫زد رو میز وگفت‌‪« :‬آقا بی‌مُ خ ‌م ش���د فامیل‌؟»گفتم‌‪« :‬از او ‌ن دادستا ‌ن نفهم ‌‬

‫ی توشه‌؟» خالصه‌‪،‬‬ ‫خ م ‌ن کجاست‌؟ چ ‌‬ ‫خ منو معاین‌ه کرده‌؟ میدون‌ه مُ ‌‬ ‫ی دار‌ه میگه‌؟ او ‌ن مُ ‌‬ ‫چ‌‬

‫یه ُ‬ ‫ی کردی ‌م و رفتی ‌م نشس���تیم‌‪ .‬نشستی ‌م و بعدگفنت‌‪ ...‬آهان‌‪ ،‬تماشاچیا ‌م حاال‬ ‫‌خرد‌ه گرت‌گری ‌‬ ‫ی کارتو ‌ن تموم‌‬ ‫نی چیکار میکردن‌! بعدگفت‌‪« :‬وقت ‌‬ ‫ش میدن‌‪ .‬نمیدون ‌‬ ‫ی داد میزن ‌ن و فح ‌‬ ‫ه��� ‌‬

‫نت امضا کرد ‌ن تا رس���ید ب‌ه ما‪ .‬م ‌ن اومد ‌م امضا کنم‌‬ ‫ی رف ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ش���د بیای ‌ن امضا کننی‌‪ ».‬یک ‌‬ ‫ی نمیتون ‌م امضاکنم‌‪ ،‬م ‌ن سواد ‌م درست‌‬ ‫نی تا امضاکنم‌‪ .‬م ‌ن اینجور ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬دستبندمو واز‌کن ‌‬

‫نیست‌‪».‬گفت‌‪« :‬میتونی‌!»گفتم‌‪« :‬نمیتونم‌!»‬ ‫س ‪ -‬دستبند دستتا ‌ن بود؟‬ ‫‌‬

‫یل ب‌ه م ‌ن دستبند زد‌ه بودن‌‪ .‬آخ‌ه منو از زندا ‌ن میربد ‌ن دادگاه‌‪ .‬اولش‌‬ ‫ی دیگ‌ه نه‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬اونا ‌‬ ‫‌‬

‫ی دو روز ما رو از اونجا ب‌ه لشکر باغشا‌ه میربد ‌ن و اونجا محاکم‌ه میکردن‌‪ .‬بعد من‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ب شعار میدادم‌‪« ،‬زند‌ه باد محمدرضاشاه‌! مرگ‌‬ ‫ی مرت ‌‬ ‫تو را‌ه ک‌ه میربدن ‌م از تو او ‌ن سوالخ ‌‬ ‫نت که‌‬ ‫ی دادگاه‌گذاش ‌‬ ‫ض کرد ‌ن آورد ‌ن تو شهربان ‌‬ ‫ت ک‌ه اومد ‌ن دادگا‌ه رو عو ‌‬ ‫بر مصدق‌!» اینس ‌‬

‫ی برب ‌ن همونجا دادگاه‌‪« :‬هذا منرب هذا مسجد»‪.‬گفتم‌‪« :‬دستبندمو‬ ‫از همو ‌ن زندا ‌ن تو شهربان ‌‬

‫س من ‌م امضا نمیکنم‌‪».‬گفت‌‪« :‬امضا نکنی‌دادگاه‌‬ ‫وازکننی‌‪».‬گفنت‌‪« :‬نمیش���ه‌‪».‬گفتم‌‪« :‬پ ‌‬ ‫نی بکننی‌‪ .‬م ‌ن امضا نمیکنم‌‪ ».‬بعد با هم‌‬ ‫ی میخوای ‌ن بکن ‌‬ ‫ی میکنیم‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬هرکار ‌‬ ‫رو سر ‌‬

‫ش تا مأمور داشتیم‌‪ ،‬از این‬ ‫ی نیست‌‪ ».‬ش���ی ‌‬ ‫نی چیز ‌‬ ‫ت کرد ‌ن گفنت‌‪« :‬دستشو وا ‌ز کن ‌‬ ‫مش���ور ‌‬

‫ت ما رو وا ‌ز کرد ‌ن م ‌ن امضاکنم‌‪،‬‬ ‫ش تا‪ .‬بعد تا دس ‌‬ ‫نت م ‌ن شی ‌‬ ‫ی دو تا داش ‌‬ ‫‌سربازا‪ .‬بقیۀ اونا نفر ‌‬ ‫ی رو ورداشت ‌م و ‌ل کرد ‌م تو‬ ‫یل لهستان ‌‬ ‫یل لهستانیا مینشستم‌‪ ،‬صند ‌‬ ‫منم‌‪ ،‬رو ی‌ه دون‌ه از ای ‌ن صند ‌‬ ‫یل رو و ‌ل کرد ‌م و خالصه‌‬ ‫ش میدادن‌‪ ،‬خیلی‌‪ .‬صند ‌‬ ‫ش ب‌ه شا‌ه و ثریا فح ‌‬ ‫جمعیت‌‪ .‬آخ‌ه اینا هم‌ه ‌‬

‫ب باش ‌ن ی‌ه مو از ِ‬ ‫سر‬ ‫دعوا ش���د‪ .‬دعوا شد و ُخب‌‪ ،‬او ‌ن س���ربازاک‌ه متهمو میار ‌ن باید مواظ ‌‬

‫ب با ما‬ ‫ع کرد ‌ن و او ‌ن جمعیت ‌م ک‌ه ُخ ‌‬ ‫ی ما دفا ‌‬ ‫ش دارن‌‪ .‬اینا ‌م باال ‌‬ ‫متهم‌ک ‌م نشه‌‪ ،‬باید اینا نیگر ‌‬

‫ع کردن‌‪ ،‬خالصه‌‪ ،‬دید ‌م مرد ‌م فرارکرد ‌ن از تو دادگاه‌‪ .‬ی‌ه عده‌‬ ‫ی ما دفا ‌‬ ‫بود ‌ن چند تایی‌‪ ،‬باال ‌‬ ‫موندن‌ک‌ه او ‌ن گوش‌ه میگفنت‌‪« :‬جاوید شاه‌‪ ،‬جاوید شاه‌» و از ای ‌ن حرفا‪ .‬من ‌م گفتم‌‪ُ :‬‬ ‫«خب‌‬

‫ش میدادین‌؟!‪ »...‬خالصه‌‪ ،‬بعد دادگا‌ه تعطی ‌ل ش���د‪.‬گفنت‌‪:‬‬ ‫اینو از او ‌ل بگنی‌! چرا انقد فح ‌‬ ‫ی کرد ‌ن ‪ .‬حاال‪ ،‬فرداش‌‬ ‫ت تا فردا‪ ».‬تعطی ‌ل کرد ‌ن و فرداک‌ه اومدی ‌م دادگا‌ه را سر ‌‬ ‫«تعطی ‌ل اس ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪145‬‬

‫س دادگا‌ه اومد و باز او ‌ن چکششو زد رو میز وگفت‌‪« :‬دیگ‌ه هر‬ ‫باز دادگاه‌تشکی ‌ل شد و رئی ‌‬ ‫ی میشه‌‪ ».‬بعدگفت‌‪« :‬دادگا‌ه رسمی‌‬ ‫ف بزن‌ه از ی‌ه روز تا پونز‌ه روز زندان ‌‬ ‫ی از تماشاچیا حر ‌‬ ‫ک‌‬

‫ی نیست‌‪ ».‬گفت‌‪« :‬چرا؟» گفتم‌‪:‬‬ ‫است‌‪ ».‬م ‌ن بلند شد ‌م یهو ایس���تاد ‌م گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن رسم ‌‬ ‫ت نیست‌؟» ی‌ه نیگایی‌‬ ‫س شا‌ه باال سر ‌‬ ‫ی نشد‌ه که‌! چرا عک ‌‬ ‫ت ک‌ه هنوز جمهور ‌‬ ‫«ای ‌ن مملک ‌‬ ‫کرد و ‪--‬هیچوقت‌یاد ‌م نمریه‌‪ --‬دوید ‌ن اینور و اونور‪ 1.‬گفتم‌‪ُ :‬‬ ‫ب بری ‌ن از خونۀ ما یه‌‬ ‫«خ ‌‬

‫ت ورداری ‌ن بیارین‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬دو مرتب‌ه تعطی ‌ل شد و بعد دفعۀ دیگ‌ه گفت‌‪:‬‬ ‫س شا‌ه هس ‌‬ ‫عک ‌‬

‫ی میگ ‌م جو ‌ن شما‪ ،‬پرچ ‌م ایران‌‬ ‫«دادگا‌ه رسمی‌است‌‪».‬گفتم‌‪« :‬نیست‌‪».‬گفت‌‪« :‬چرا؟» راست ‌‬ ‫ت ماکجا داری ‌م محاکمه‌‬ ‫ت نیست‌؟ معلو ‌م هس ‌‬ ‫ش نبود‪.‬گفتم‌‪« :‬چرا پرچ ‌م ایرا ‌ن رو میز ‌‬ ‫رو میز ‌‬

‫ت نیست‌؟»‬ ‫میشم‌؟ آفریقاست‌؟ آسیاست‌؟ ما نمیدونی ‌م کجاست‌؟ چرا پرچ ‌م ایرا ‌ن رو میز ‌‬

‫رفتند و پرچ ‌م ایرا ‌ن رو آوردن‌‪...‬‬

‫نی دادگا‌ه آشنا بودید؟ ا ‌زکجا می‌دانستید باید توی‬ ‫ب و رسو ‌م و قوان ‌‬ ‫س ‪ -‬شما چطور ب‌ه آدا ‌‬ ‫‌‬

‫س شا‌ه باشد و ای ‌ن چیزها؟‬ ‫‌دادگا‌ه پرچ ‌م باشد‪ ،‬عک ‌‬

‫ی شد‌ه بودیم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬فکر ‌م مریسید دیگه‌‪ ،‬میدونستم‌‪ .‬آخ‌ه میدوننی‌؟ ی‌ه دفع‌ه دیگ‌ه ‌م ما دادگاه ‌‬ ‫‌‬ ‫س شا‌ه او ‌ن باال بود‪ ،‬پرچ ‌م ایران ‌م رو میز‬ ‫ی‌ه دفع‌ه اونموق ‌ع ک‌ه سرباز بود ‌م رفت ‌م تو دادگا‌ه عک ‌‬

‫ی دیگه‌‪.‬‬ ‫یارو سرهنگ‌ه بود‪ .‬او ‌ن روز ‌م منو برد ‌ن دادگا‌ه نظام ‌‬ ‫ت شد‌ه بودید؟‬ ‫ی خودتا ‌ن متوج‌ه ای ‌ن نکا ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬خود ‌م حواس ‌م جم ‌ع بود‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی دادگاه‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م تو ‌‬ ‫‌‬

‫ت میخوام‌‪ ،‬این‌‬ ‫نی معذر ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬میبخش ‌‬ ‫ف به‌] پروی ‌ن آژدان‌قز ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه ‪ ...‬ی‌ه [رقی‌ه آزادپور معرو ‌‬ ‫‌‬

‫ی دیگر ‌م آورد‌ه بود ‌ن ک‌ه مث ً‬ ‫ال میخواسنت‌‬ ‫ی دو تا ‌‬ ‫ی ما‪ .‬یک ‌‬ ‫فاحش‌ه بود‪ ،‬این ‌م آورد‌ه بود ‌ن قاط ‌‬ ‫ش و فاحش‌ه ماحش‌ه هسنت‌! پروین‌‬ ‫ت چاقوک ‌‬ ‫ی ش���ا‌ه ی‌ه مش��� ‌‬ ‫ب‌ه مرد ‌م بفهمون ‌ن ک‌ه طرفدارا ‌‬

‫ش بریون‌‪ ».‬آهان‌‪،‬گفنت‌‪« :‬دادگا‌ه رسمی‌اس���ت‌‪».‬‬ ‫ی رو آوردن‌‪،‬گفتم‌‪« :‬اینو بندازین ‌‬ ‫آژدان‌قز ‌‬

‫ش بریون‌‪ .‬ای ‌ن فاحش‌ه رو بندازین‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬نیست‌‪».‬گفت‌‪« :‬دیگ‌ه چرا؟»گفتم‌‪« :‬اینو بندازین ‌‬

‫میکشم‌‪ .‬اینو بیخود تو ای ‌ن دادگاه‌نیگر‬ ‫ی حبس��� ‌‬ ‫بریون‌‪ .‬ای ‌ن هر چ ‌‬ ‫ی دار‌ه تا پونز‌ه س���ا ‌ل م ‌ن ِ‬

‫ت ک‌ه داشت ‌م اینو‬ ‫ی کیها ‌ن و اطالعا ‌‬ ‫س ما رو انداخت‌ه بود ‌ن تو ‌‬ ‫ب عک ‌‬ ‫داشتنی‌‪ ».‬ای ‌ن شد‌ک‌ه ش ‌‬

‫‪ --1‬این جریان درگزارش روز دادگاه روزنامۀ اطالعات‪ ،‬چهارشنبه ‪ 2۴‬خرداد ‪ ،1332‬تایید شده است‪ .‬‬ ‫ ‬


‫‪146‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ی ای ‌ن را می‌اندازد بریو ‌ن ‌وگفته‌است‌‬ ‫ش نوشت‌ه بود ‌ن ک‌ه «شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫مینداخت ‌م بریون‌‪ ،‬زیر ‌‬ ‫ی دارد م ‌ن میکشم‌‪( 1».‬سند شمارۀ ‪ )9/2‬باز دو مرتب‌ه دادگا‌ه به‌خاطر این‌تعطیل‌‬ ‫هر چ‌ه حبس ‌‬ ‫ی بود!‬ ‫ی ز ‌ن جیگردار ‌‬ ‫یل راست ‌‬ ‫ض و داد و بیداد میکرد‪ .‬و ‌‬ ‫ی اعرتا ‌‬ ‫شد‪ .‬زنیک‌ه ‌م ه ‌‬ ‫ب را ب‌ه او داد‌ه بودند؟‬ ‫س ‪ -‬آژدان‌قزی‌؟! چرا ای ‌ن لق ‌‬ ‫‌‬

‫ی ز ‌ن آژان‌‪.‬‬ ‫ی آژا ‌ن دیگه‌! یعن ‌‬ ‫ی زن‌‪ ،‬آژدا َن ‌م یعن ‌‬ ‫ی یعن ‌‬ ‫ت بود! ِقز ب‌ه ترک ‌‬ ‫ی گردن‌کلف ‌‬ ‫ج ‪ -‬بسک ‌‬ ‫‌‬

‫ی ی‌ه سفر‌ه په ‌ن میکرد‬ ‫ت امنیۀ توپخون‌ه فا ‌ل نخود میگرفت‌‪ .‬جلو دادگسرت ‌‬ ‫ت تشکیال ‌‬ ‫ای ‌ن پش ‌‬

‫و با نخود واس‌ه مرد ‌م فا ‌ل میگرفت‌‪.‬‬

‫س فاحش‌ه نبود‪ ،‬فالگری بود؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ت بود‪ .‬هم‌ه کاری‌ا ‌م میکرد‪ 28 .‬مرداد سایل‬ ‫ت انبار نف ‌‬ ‫ش پش ‌‬ ‫ج ‪ -‬همه‌کار‌ه بود خانوم‌‪ .‬خون‌ه ‌‬ ‫‌‬

‫ی سا ‌ل باال بود‪.‬‬ ‫ش گذشت‌ه بود‪ ،‬س ‌‬ ‫‌از ‌‬

‫ی ای ‌ن جریانها بود یا نبود؟‬ ‫یل تو ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن ندید‌ه بودمش‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س‪ِ -‬‬ ‫ق آمد‌ه بود؟‬ ‫در خانۀ مصد ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬م ‌ن ندیدمش‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی اعال ‌م کرد‌ه بودند؟‬ ‫ش را چ ‌‬ ‫ی گرفت‌ه بودندش‌؟ جرم ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫س برا ‌‬ ‫س ‪ -‬او را ندیدید؟ پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی آورد‌ه بود ‌ن ک‌ه بگ ‌ن مث ً‬ ‫ی شاه‬ ‫ال طرفدارا ‌‬ ‫ی دو تا َر ‌م بیخود ‌‬ ‫ض کرد ‌م که‌‪ ،‬اینا یک ‌‬ ‫ج ‪ -‬عر ‌‬ ‫‌‬

‫ی هسنت‌‪.‬‬ ‫‌اینجور آدمای ‌‬

‫ی دیگر یادتا ‌ن می‌آید؟‬ ‫ی آدمها ‌‬ ‫س ‪ -‬اسام ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ی دیگ‌ه َر ‌م آورد‌ه بودن‌‪ .‬چند تا ‌م افسر بودن‌‪:‬‬ ‫ی رو آورد‌ه بودن‌‪ .‬یک ‌‬ ‫نی رمضون‌یخ ‌‬ ‫ال حس ‌‬ ‫‌‬

‫گ صدی ‌ق مستوفی‌و‪...‬‬ ‫ی بود و‪ ...‬سرهن ‌‬ ‫گ عزیز رحیم ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬س���رهن ‌‬ ‫او ‌ن سرگرد خسروان ‌‬

‫ت شما عرض‌کنم‌‬ ‫گ [محمد] نقدی‌‪ .‬بعد خدم ‌‬ ‫گ [نصرالله] حکیمی‌‪ ...‬و او ‌ن سرهن ‌‬ ‫سرهن ‌‬ ‫ف زد ‌ن ندارید و ‪ »...‬فالن‌‬ ‫ی است‌‪ .‬دیگر ح ‌ق حر ‌‬ ‫س اومد وگفت‌‪« :‬دادگا‌ه رس���م ‌‬ ‫که‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ت کردن‌‪ .‬بعد هیچی‌‪ ،‬هر روز مریفتی ‌م اونجا برای‌‬ ‫ش بنا کرد صحب ‌‬ ‫و ای ‌ن صحبتا‪ .‬بعد خود ‌‬

‫ع شد و ما اومدیم‬ ‫محاکمه‌‪ ،‬هر روز‪ ...‬خالصه‌‪ ،‬بعد تمو ‌م شد‪ .‬از فردا دادگا‌ه دو مرتب‌ه شرو ‌‬

‫‌نشستی ‌م و او ‌ن زنیک‌ه رو آورد ‌ن باز نشوندن‌‪ .‬حاال ای ‌ن ملت ‌م دیگ‌ه جی ‌غ و وی ‌غ نمیکردن‌‪ ،‬داد و‬ ‫‪-1‬برای خواندن منت این مقاله ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ 12‬صص ‪.407-405‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪147‬‬

‫ش و بد و بریا‌ه ب‌ه شا‌ه نمیگفنت‌‪ .‬ن‌ه ب‌ه شا‌ه ن‌ه ب‌ه من‌‪.‬‬ ‫بیداد نمیکردن‌‪ ،‬اگ َر ‌م میکرد ‌ن دیگ‌ه فح ‌‬

‫ش میکرد ‌ن که‌‪« :‬آقایون‌‪،‬‬ ‫ی بهشو ‌ن سفار ‌‬ ‫نت بیا ‌ن تو دادگاه‌‪ ،‬یواش ‌‬ ‫گویا از بریو ‌ن ک‌ه میخواس ‌‬

‫نی بذاری ‌ن دادگا‌ه تشکی ‌ل بشه‌!» حاال تو دادگا‌ه هر روز ی‌ه مکافاتی‬ ‫ج نکن ‌‬ ‫دادگا‌ه رو متش���ن ‌‬

‫ی میکردیم‌‪ .‬ی‌ه احمد عشقی‌ا ‌م بود تو ردیف‌‬ ‫ی میرپوندی ‌م و ی‌ه کار ‌‬ ‫‌داشتیم‌‪ .‬هر دفع‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫ش میگفت‌‪« :‬منو چرا آوردین‌‬ ‫ک خ���ورد‪ --‬هم‌ه ‌‬ ‫متهم���ا ‪--‬ک‌ه ی‌ه دفعه‌ا ‌م تو دادگا‌ه تریا ‌‬

‫ی ک‌ه دست ‌م بود‬ ‫ب شد‪ ،‬پاشد ‌م با همو ‌ن دستبند ‌‬ ‫ش خرا ‌‬ ‫دادگاه‌؟» من ‌م آخر اعصاب ‌م از دس���ت ‌‬ ‫ی اومدی‬ ‫ی گُ‌ه خورد ‌‬ ‫ک میخوری‌؟ مرتیک‌ه تو‌ک‌ه جیگرشو ندار ‌‬ ‫ش وگفتم‌‪« :‬تریا ‌‬ ‫زد ‌م تو سر ‌‬

‫ی ما!»‬ ‫‌قاط ‌‬

‫‪1‬‬

‫ی شد‌ه و گفته‌‪« :‬من‌‬ ‫س دادگا‌ه باالخر‌ه از دستتا ‌ن عصبان ‌‬ ‫ت می‌گویند رئی ‌‬ ‫ف اس ‌‬ ‫س ‪ -‬معرو ‌‬ ‫‌‬

‫ب داده‌اید‪« :‬من ‌م از مته ‌م بود ‌ن استعفا‬ ‫ت دادگا‌ه استعفا می‌دهم‌!» ش���ما ه ‌م جوا ‌‬ ‫از ریاس��� ‌‬ ‫ت است‌؟‬ ‫میدم‌!» راس ‌‬

‫ی ساخنت‌!‬ ‫ب برامو ‌ن ازی ‌ن چیزا خیل ‌‬ ‫ج ‪[ -‬خنده‌] ُخ ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود؟‬ ‫ف بزنید‪ .‬چگون‌ه آدم ‌‬ ‫س دادگا‌ه برایما ‌ن حر ‌‬ ‫س ‪ -‬از رئی ‌‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه شا‌ه عالقه‬ ‫ک بود‪ ،‬خیلی‌ا ‌م ب‌ه شا‌ه عالق‌ه داشت‌‪ ،‬جد ًا خیل ‌‬ ‫ی تر ‌‬ ‫گ هشرتود ‌‬ ‫ج ‪ -‬سرهن ‌‬ ‫‌‬

‫ی م ‌ن دار ‌م وظیفه‌مو انجا ‌م میدم‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ش گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫‌داش���ت‌‪ .‬خودش��� ‌م بعد ًا ب‌ه ما یوا ‌‬ ‫ی روک‌ه بچه‌ها واس���مو ‌ن آورد‌ه بود ‌ن دادیم‌‬ ‫ت دارم‌‪ ».‬ما ‌م دسته‌گل ‌‬ ‫یل من‌ش���ا‌ه رو دوس��� ‌‬ ‫و ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬بعد از ی‌ه ما‌ه شاید ‌م ی‌ه ما‌ه و نیم‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫س شمارۀ ‪ )9/3‬بل‌ه خدم ‌‬ ‫بهش‌‪(2.‬عک ‌‬

‫ت تا روز حکممون‌‪.‬‬ ‫ی ماها حک ‌م بد ‌ن دیگه‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬دادگاهمو ‌ن تمو ‌م شد و رف ‌‬ ‫خواسنت‌برا ‌‬

‫ت کرد ‌ن که‌‪...‬‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫ی ما ‌م ی‌ه طور ‌‬ ‫حاال هم‌ه دفاعشون ‌وکرد ‌ن ک‌ه به‌حساب‌‪ ،‬ای ‌ن وکیال ‌‬ ‫ع می‌کردند؟ چ‌ه می‌گفتند؟‬ ‫س ‪ -‬چگون‌ه از شما دفا ‌‬ ‫‌‬

‫ب صحبت‌‬ ‫ب بود خانوم‌‪ ،‬او ‌ن جهان ‌م همینجور‪ .‬اینا خو ‌‬ ‫ی خو ‌‬ ‫ج ‪... -‬او ‌ن دکرت شاهکار خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ع میکرد ‌ن دیگه‌‪.‬‬ ‫ب دفا ‌‬ ‫میکردن‌‪ُ .‬خ ‌‬

‫‪-۱‬این جریان درگزارش روز دادگاه روزنامۀ اطالعات‪ ،‬چهارشنبه ‪ 27‬خرداد ‪ ،1332‬صفحۀ ‪ 4‬تایید شده است‪.‬‬ ‫‪ --2‬گزارش روز دادگاه نقل از روزنامۀ آتش‪ ،‬ش���مارۀ ‪ 31 ،1216‬خرداد ‪ ...« :1332‬ابتدا حسنی صمیمی نمایندۀ‬ ‫جامعۀ ورزشکاران تهران دستهگل بسیار بزرگی به عنوان جعفری تقدیم ریاست دادگاه نمود‪ .‬در روز دستهگل بر‬ ‫روی پرچم سه رنگ نوشته شده بود‪ :‬از طرف جامعۀ ورزشکاران تقدیم به رادمردانیکه در راه خدا‪ ،‬شاه‪ ،‬میهن به‬ ‫چهرۀ نامبارک مرگ لبخند زده آمادۀ هرگونه فداکاری هستند‪( ...‬در این موقع تماشاچیان و متهمنی تا مدت زیادی‬ ‫در حایلکه فریاد می‌زدند زنده باد اعلیحضرت همایونیکف می‌زدند و ابراز احساسات نمودند)‪»...‬‬


‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫‪148‬‬

‫ی می‌گفتند آ ‌ن کارها را نکردید؟‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ح بودک‌ه کردیم‌‪.‬‬ ‫نت ک‌ه نکردیم‌! واض ‌‬ ‫ب نمیگف ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ت بگریند؟ مث ً‬ ‫ال می‌گفتند‬ ‫ی می‌خواستند برایتا ‌ن حک ‌م برائ ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌خواه ‌م بدان ‌م از چ‌ه راه ‌‬ ‫‌‬ ‫ت چگونه‬ ‫ی ای ‌ن کار راکردید؟ یادتا ‌ن هس ‌‬ ‫ی دستورگرفتید؟ یاگفتند به‌خاطر میهن‌پرست ‌‬ ‫ا ‌زکس ‌‬

‫ع کردند؟‬ ‫‌از شما دفا ‌‬

‫ت ب‌ه شا‌ه و مملکتشو ‌ن عالقه‌مند ‌ن نتونسنت‌ببینن‌‬ ‫نت اینا ورزشکار ‌ن و نسب ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪ ،‬میگف ‌‬ ‫‌‬

‫ع میکردن‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال دادستا ‌ن میگفت‌‪:‬‬ ‫ج بشه‌‪ .‬اینجور از ما دفا ‌‬ ‫ت خار ‌‬ ‫ک‌ه شا‌ه میخواد از مملک ‌‬

‫ی کرد؟» میگفت‌‪ُ :‬‬ ‫ُ‬ ‫ت ِ‬ ‫ب روی‌احساساتش‌‬ ‫«خ ‌‬ ‫ق اونجور ‌‬ ‫در خونۀ مصد ‌‬ ‫ب چرا ای ‌ن رف ‌‬ ‫«خ ‌‬

‫بوده‌‪ ،‬فال ‌ن بود‌ه و بیسار بوده‌!» و ازی ‌ن صحبتا‪ .‬او ‌ن جها ‌ن میگفت‌‪« :‬جعفری‌همیش‌ه طرفدار‬ ‫ت بوده‌!»‬ ‫ق و دول ‌‬ ‫ص دکرت مصد ‌‬ ‫پر و پا قر ‌‬

‫‪1‬‬

‫ت چ‌ه شد؟‬ ‫س ‪ -‬بعد از ای ‌ن دفاعیا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬حاال‪ِ ،‬‬ ‫ت میکرد ‌ن و‬ ‫ی دفاعیا ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫آخر سر شد و باید حک ‌م بد ‌ن دیگه‌‪ .‬البته‌‪ ،‬اینا هم‌ه یک ‌‬ ‫‌‬ ‫ف میزد ‌ن و من ‌م آورد‌ه بود ‌ن از تو زندان‌‪ .‬حاال دار ‌ن منو از زندا ‌ن میارن‌‪ ،‬این‌زندانیا‬ ‫وکیال حر ‌‬

‫ش مید ‌ن که‌‪« :‬اینو بکشیدش‌‪ ،‬ای ‌ن فال ‌ن فال ‌ن شد‌ه رو‪ ».‬هزار و هشتصد تا‬ ‫ی داد میزن ‌ن فح ‌‬ ‫ه‌‬ ‫ی شریین‌ه اینجا‪ .‬خالصه‌‪ ،‬ی‌ه دفاعی‌ه تنظیم‌‬ ‫ش میدین‌؟ خیل ‌‬ ‫ش میدادن‌‪.‬گو ‌‬ ‫ی هم‌ه ب‌ه ما فح ‌‬ ‫زندان ‌‬ ‫س گرفته‌‬ ‫ی بود اونجاک‌ه به‌جرم‌اختال ‌‬ ‫گ قوام ‌‬ ‫گ قوامی‌‪ .‬ی‌ه سرهن ‌‬ ‫ک سرهن ‌‬ ‫کرد‌ه بود ‌م باکم ‌‬

‫ی سر ‌م میش‌ه از حرف‌‬ ‫یل ی‌ه چیزای ‌‬ ‫ی ندار ‌م و ‌‬ ‫ی بود‪ .‬م ‌ن سواد اونجور ‌‬ ‫بودنش‌‪ .‬آد ‌م باس���واد ‌‬ ‫‪ -1‬گزارش روز دادگاه نقل از روزنامۀ آتش‪ ،‬شمارۀ ‪ 29 ،1290‬تری ‪(« :1332‬وکیل مدافع گفتند‪ ... ):‬رئیس باشگاه‬ ‫جهان موکل بنده اس���ت و افتخار می‌کندکه در این راه خدمت می‌کند و راجع به ورزش و روح پهلوانی شرحی‬ ‫فرمودند وگفتند چندین مدال و نشان از نظر امور ورزشی از اعلیحضرت همایونیگرفته است و مورد تشویق قرار‬ ‫گرفته است و عکسی را نشان دادندکه دو نفر از رجال (آقای معظمی و آقای شایگان)که معروف به دست راست‬ ‫آقای نخست وزیر است آنروز برای تشویق موکل بنده آنجا بودند و شرح آنرا خواندند و روزنامه را به دادگاه تقدیم‬ ‫کردند و فرمودند آقای س���رهنگ سررشته اعرتاف کرده که من آقای شعبان جعفری را مدافع دولت میدانم و در‬ ‫تاکید آن این روزنامه‌ها را تقدیم می‌کنم‪ :‬روزنامۀ حاجی بابا‪ ،‬سال سوم شمارۀ ‪ ،110‬سه شنبه ‪ 26‬آذر ‪ – 1330‬چلنگر‪،‬‬ ‫شمارۀ ‪ 25 ،29‬آذر ‪ – 1330‬روزنامۀ شهباز شمارۀ ‪ ،121‬چهارشنبه ‪ 25‬دی ‪ – 1330‬روزنامۀ نوشخند‪ ،‬شمارۀ ‪ ،16‬سال‬ ‫اول ‪ – 1330 23‬روزنامۀ پیمان نو‪ ،‬یکشنبه ‪ 26‬آبان ‪ – 1330‬فوق العادۀ یکشنبه ‪ 13‬بهمن ‪ 1330‬وگفته‌اندگویاتر از‬ ‫همۀ اینها عکسی است که به دادگاه تقدیم می‌کنم آقای سرتیپ کمال‪ ،‬آقای مکی و آقای دکرت فاطمی دوش به‬ ‫دوش آقای ش���عبان جعفری در یک میهمانی نشسته‌اند و چند عکس دیگر از آقایان شایگان و معظمی و سعید‬ ‫فاطمی و نادعلی کریمی و شعبان جعفری به دادگاه تقدیم کردند و عکسهایی نشان دادند و گفتند چون دو روز‬ ‫دیگر ‪ 30‬تری است این متهم آنقدر محبوب دولت بودکه جلو همه و در میان دسته‌هایگل دیده می‌شود و عکس‬ ‫دیگری موقعی که آقای نخست وزیر از الهه برمی‌گشتند و موکل بنده در بنی آقایان افسران دیده می‌شوند آنقدر‬ ‫وفادار بوده و عالقه به آقای نخست وزیر داشته و فداکاری‌هاکردند‪ ،‬آیا باید دستگاه مملکت ما به عوض محبت‬ ‫و تشویق اینطور رفتارکند؟‪»...‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪149‬‬

‫ف بزنم‌‪ .‬البته‌‬ ‫ی میتونم‌حر ‌‬ ‫ب تا اندازه‌ا ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫س چار خوند ‌م و ‌‬ ‫ط و اینا‪ .‬م ‌ن تاکال ‌‬ ‫زد ‌ن و بسا ‌‬

‫‌ج َز‬ ‫س چار بودی ‌م تمو ‌م کرد‌ه بودیم‌‪ .‬چو ‌ن اونوق ‌‬ ‫قرآ ‌ن رو تا کال ‌‬ ‫ت قرآ ‌ن بود دیگه‌‪ ،‬از ای ‌ن َان َ‬

‫نی ش ‌دک‌ه ما اونجا بلند شدی ‌م از خودمو ‌ن دفاعیات‌کردیم‌‪.‬گفت ‌م م ‌ن خودم‌‬ ‫[ع ‌م ّ جزء] بود‪ .‬هم ‌‬ ‫ع کنم‌‪.‬‬ ‫میخوا ‌م از خود ‌م دفا ‌‬

‫ع کنید؟‬ ‫س ‪ -‬اجاز‌ه دادند از خودتا ‌ن دفا ‌‬ ‫‌‬

‫ع کرد ‌م ب‌ه ی‌ه نط ‌ق باال بلند‪ .‬حاال به‌اندازۀ ی‌ه خطشو میگم‌‪،‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬بلند شد ‌م اونجا و شرو ‌‬ ‫‌‬

‫ط که‌‬ ‫ی ک‌ه اونوقتا داشت ‌م و او ‌ن بسا ‌‬ ‫همه‌رو نمیتون ‌م بگم‌‪ ،‬خیلیه‌‪ .‬بلند شد ‌م و البت‌ه با او ‌ن صدای ‌‬

‫ی باشرافت‌‬ ‫داشتم‌‪،‬گفتم‌‪« :‬اینجا دادگا‌ه است‌‪ .‬اینجا جایگا‌ه محمدب ‌ن عبدالله است‌‪ .‬قاض ‌‬

‫ی مردمو‬ ‫ی بود‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ت کند‪ ».‬بعد بنا کرد ‌م ب‌ه خوندن‌‪ .‬ی‌ه چیز قشنگ ‌‬ ‫ت قضاو ‌‬ ‫باید باش���راف ‌‬

‫گرفت‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ی خوندن‌‪:‬‬ ‫یه ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫نت ای ‌ن تربئه‌س���ت‌‪ .‬آخر سر یک ‌‬ ‫ال دادگا‌ه روگرفت‌‪ .‬هم‌ه گف ‌‬

‫ی ما برید ‌ن اعدام‌!‬ ‫ی تربئه‌‪ ...‬خالص‌ه هم‌ه تربئه‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی تربئه‌‪ ،‬آقا ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی کی‌تربئه‌‪ ،‬آقا ‌‬ ‫آقا ‌‬ ‫ی ه ‌م نبود!‬ ‫س ‪ -‬از قرار معلو ‌م دفاعی‌ه همچو ‌ن چیز قشنگ ‌‬ ‫‌‬

‫ت بگم‌‪ .‬اونا تصمیمشونو از‬ ‫ی به ‌‬ ‫یل ی‌ه چیز ‌‬ ‫گ نبود! و ‌‬ ‫ب واس���‌ه اونا قشن ‌‬ ‫ج ‪[ -‬خنده‌] خو ‌‬ ‫‌‬

‫قبل‌گرفت‌ه بودن‌‪ .‬حبسیا َر ‌م برید‌ه بودن‌‪.‬‬ ‫س هم‌ه را تربئ‌ه کردند؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی و توبه‌نام‌ه نوشنت‌‪ .‬منم‌‬ ‫ق بغل ‌‬ ‫ی اینا رو برد‌ه تو او ‌ن اتا ‌‬ ‫گ نادر ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬حاال نگو او ‌ن سرهن ‌‬ ‫‌‬

‫ی نوشنت‌‪.‬‬ ‫نت چ ‌‬ ‫نمیدونست ‌م ک‌ه اینا رف ‌‬

‫س ‪ -‬هما ‌ن زما ‌ن متوج‌ه شدید توبه‌نام‌ه نوشتند یا بعد ًا؟‬ ‫‌‬

‫نت دیگه‌‪ .‬ازشو ‌ن خواست‌ه بود ‌ن ک‌ه اینا رو بنویسن‌‪ ،‬فکر میکنم‌‪ .‬یارو‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬توبه‌نام‌ه نوش ‌‬ ‫‌‬

‫ت نوشت‌‪« :‬پدر بزرگوار‪ ،‬م ‌ن نفهمیدم‌‪،‬‬ ‫سرگرد بود‪ ،‬با ما تو ی‌ه دادگا‌ه محاکم‌ه میشد‪ ،‬پاشد رف ‌‬ ‫ش کردن‌‪ .‬ب‌ه موال‪ ،‬ب‌ه این‬ ‫ت و تو دادگا‌ه تربئ‌ه ‌‬ ‫ق نوش ‌‬ ‫ی مصد ‌‬ ‫ط کردم‌‪ ،‬اشتبا‌ه کردم‌‪ ».‬برا ‌‬ ‫غل ‌‬

‫ت ندار ‌م از خود ‌م تعریف‌‬ ‫نی م ‌ن میگم‌‪ ،‬دوس��� ‌‬ ‫ض کردم‌‪ ،‬چو ‌ن ش���ما میرپس ‌‬ ‫‌نمک‌‪ .‬بند‌ه عر ‌‬

‫ی بنویس���م‌؟»‬ ‫کنم‌‪ .‬ب‌ه م ‌ن گفنت‌‪« :‬بنویس‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬چش���م‌!» نام‌ه رو آوردن‌‪ .‬گفتم‌‪« :‬چ ‌‬

‫س نفهمیدم‌‪».‬گفتم‌‪:‬‬ ‫گفت‌‪« :‬بنویس‌پدر بزرگوارم‌‪ ».‬نوشتم‌‪« :‬پدر بزرگوارم‌‪».‬گفت‌‪« :‬بنوی ‌‬ ‫ت کرده‌‪ ،‬خدا رفتگو ‌ن شما رو بیامرزه‌‪ ،‬زنده‌‬ ‫ی سا ‌ل پیش�ت�ر فو ‌‬ ‫«واال فهمیدم‌‪ .‬پدر م ‌ن س��� ‌‬

‫ی بنویسم‌!‬ ‫گ بر مصدق‌!» تمو ‌م شد‪ ،‬نمیخوا ‌م چیز دیگه‌ا ‌‬ ‫ی ‪ /‬مر ‌‬ ‫باد محمدرضاش���اه‌پهلو ‌‬


‫‪150‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫حاال هرکسی‌ا ‌م مصدقی‌ه باشه‌‪ .‬ای ‌ن مرا ‌م و مسلک ‌م بود‪ ،‬همونو نوشتم‌‪ .‬بله‌‪ ،‬م ‌ن ننوشتم‌‪ ،‬اون‌‬

‫ی ی‌ه سال‌‬ ‫گ رحیم ‌‬ ‫ی سرهن ‌‬ ‫ی م ‌ن برید ‌ن اعدام‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫گ عزیزرحیمی‌ا ‌م ننوش���ت‌‪ .‬برا ‌‬ ‫س���رهن ‌‬

‫یل هم‌ه او ‌ن بقی‌ه رو تربئ‌ه کردن‌‪.‬‬ ‫ش ما‌ه زندان‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی ک‌ه جیپشو زد‌ه بود ‌م شی ‌‬ ‫زندان‌‪ ،‬اون‌گروهبان ‌‬

‫ی و چی‌چی‌‪ .‬حاال شما بگو‪،‬‬ ‫س چی‌چ ‌‬ ‫ی و رئی ‌‬ ‫س نمیدون ‌م ژاندارمر ‌‬ ‫بعدش‌همونا شد ‌ن رئی ‌‬ ‫ت میکنن‌؟ هیچوقت‌‪.‬‬ ‫ت خدم ‌‬ ‫اینا به‌مملک ‌‬

‫ی دادگاه‌‪.‬‬ ‫ی خواهدکرد‪ .‬حاال برگردی ‌م تو ‌‬ ‫خ در مورد هم‌ه داور ‌‬ ‫س ‪ -‬تاری ‌‬ ‫‌‬

‫ب آورد‌ه بودن‌‪.‬گفتم‌‪« :‬بیای ‌ن بچه‌ها!‬ ‫ت چار بعدازظهر بود‪ .‬بچه‌ها ‌م چلوکبا ‌‬ ‫ج ‪ -‬باشه‌! ساع ‌‬ ‫‌‬ ‫ش وگفتم‌‪« :‬ی‌ه سیب‌‬ ‫ب دست ‌م بود انداخت ‌م هوا وگرفتم ‌‬ ‫ب ندار‌ه زندگی‌ه دیگه‌!» من ‌م ی‌ه سی ‌‬ ‫عی ‌‬

‫ض کنم‌‪ ،‬چلوکبابو‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫خ میخوره‌!» ما ‌م اونجا‪ ،‬خدم ‌‬ ‫نی دوهزار تا چر ‌‬ ‫بر‌ه باال و بیاد پائ ‌‬

‫خوردی ‌م و سیب ‌م س‌ه چار دفع‌ه انداختی ‌م باال وگرفتی ‌م و خالص‌ه بلند شدی ‌م بری ‌م رو ب‌ه زندان‌‪.‬‬ ‫ی سؤا ‌ل میکردن‌‪ ،‬گفتم‌‪« :‬ب‌ه دکرت فاطمی‌‬ ‫چند نفر از ای ‌ن خربنگارا و اینا ‌م دنبال ‌م بود ‌ن و ه ‌‬

‫نت ک‌ه کشنت‌! اگ‌ه آزاد شد ‌م و رفت ‌م بریون‬ ‫نی باالخر‌ه کار خودتوکردی‌؟ اگ‌ه منو اینجاکش ‌‬ ‫بگ ‌‬

‫ش پیغو ‌م دادم‌‪« :‬اگه‌‬ ‫ش میزنمش‌‪ ،‬اگ‌ه نخس���ت‌وزیر ‌م باش‌ه میزنمش‌!» برا ‌‬ ‫‌اینو هر جا ببینم ‌‬ ‫ی چیزی‌‪.‬‬ ‫ت میکنم‌‪ ».‬ی‌ه همچ ‌‬ ‫ت رسید‪ ،‬اگ‌ه از زندا ‌ن اومد ‌م بریو ‌ن خف‌ه ‌‬ ‫دست ‌م به ‌‬

‫س ‪ -‬چرا ای ‌ن تهدید راکردید؟‬ ‫‌‬

‫ی ما داد‌ه بود!‬ ‫ی دستور اعدا ‌م برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه دکرت فاطم ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬ازکجا می‌دانستید؟‬ ‫‌‬

‫ق بندۀ خدا‬ ‫ی ب‌ه ای ‌ن کارا نداش���ت‌‪ .‬مصد ‌‬ ‫ق کار ‌‬ ‫ج ‪ -‬چو ‌ن هم‌ه کارا رو او ‌ن میکرد‪ .‬مصد ‌‬ ‫‌‬

‫اونجا خوابید‌ه بود‪ ،‬اص ً‬ ‫ی ِ‬ ‫سر مصدق‌‬ ‫ی ب‌ه ای ‌ن کارا نداشت‌‪ .‬همۀ ای ‌ن بساطا رو فاطم ‌‬ ‫الکار ‌‬

‫ت و امثا ‌ل اونا ک‌ه دور و ور ش���ا‌ه بودن‌‪ ،‬مث ‌ل غالمرضا و‬ ‫نی فردوس��� ‌‬ ‫درآورد‪ ،‬جد ًا‪ .‬مث ‌ل هم ‌‬

‫ی ک‌ه اینا ِ‬ ‫ق آورد‪ .‬وگرن‌ه مصدق‌‬ ‫سر شا‌ه درآوردن‌‪ ،‬فاطمی‌ا ‌م سر مصد ‌‬ ‫برادراش‌‪ .‬همو ‌ن بالی ‌‬ ‫ی نبود‪ .‬م ‌ن ک‌ه ی‌ه دفع‌ه دیدمش‌‪ ،‬با ای ‌ن حائری‌زاد‌ه رفت ‌م پیش���ش‌‪ ،‬آد ‌م بدی‌‬ ‫خودش‌آد ‌م بد ‌‬

‫ت کنه‌‪.‬‬ ‫ت خدم ‌‬ ‫نبود‪ ،‬دلش‌میخواس ‌‬

‫ی ش���ما فرس���تاد‌ه بودک���‌ه ای ‌ن پیغا ‌م را برایش‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ی پیغام ‌‬ ‫س ‪ -‬مگر دکرت فاطم ‌‬ ‫‌‬

‫فرستادید؟‬

‫گ نادری‌‬ ‫ج ‪ -‬خان���و ‌م سرش���ار اینو ب���اورکن‌‪ .‬حک ‌م اعدا ‌م من���وک‌ه صادرکردن‌‪ ،‬س���رهن ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪151‬‬

‫ی دستور داد‌ه حک ‌م اعدا ‌م تو رو بدن‌‪ ».‬همونوقت‌‬ ‫ت که‌‪« :‬فاطم ‌‬ ‫ش گف ‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫رئیس‌کارآگاه ‌‬

‫ت کنن‌!»‬ ‫ی دستور داد‌ه اعدام ‌‬ ‫ی دکرت فاطم ‌‬ ‫ت بنویس‌‪،‬گفت‌‪« :‬اگ‌ه ننویس��� ‌‬ ‫ک‌ه به‌م ‌ن میگف ‌‬ ‫واس‌ه همون‌گفت ‌م دیگه‌‪.‬‬

‫ی شما حک ‌م اعدا ‌م بریدند؟‬ ‫س ‪ -‬شما مطمئ ‌ن هستیدک‌ه برا ‌‬ ‫‌‬

‫ت یادمه‌!‬ ‫ج ‪ -‬چرا بریدن‌‪ ،‬یادمه‌‪ ،‬درس ‌‬ ‫‌‬

‫یل در دادگا‌ه نه ‌م اسفند نربیدند‌که‌؟‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی تجدیدنظر دادن‌‪ ،‬اینا همه‬ ‫ت اینو یادمه‌‪ .‬چو ‌ن وکی ‌ل ما و اینا ب‌ه دادگا‌ه او ‌ل تقاضا ‌‬ ‫ج ‪ -‬درس ‌‬ ‫‌‬

‫نت بریو ‌ن دیگه‌‪ .‬ما موندی ‌م اونجا دیگه‌‪.‬‬ ‫‌تربئ‌ه شد ‌ن رف ‌‬

‫ی و دو س‌ه نفر دیگر‪ ،‬درست‌؟‬ ‫ی تربئ‌ه شدند‪ ،‬شما ماندید و رحیم ‌‬ ‫ک تعداد ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ب دست ‌م بود انداخت ‌م باالگفتم‌‪:‬‬ ‫ی حک ‌م اعدا ‌م ب‌ه م ‌ن دادن‌‪ ،‬م ‌ن ی‌ه سی ‌‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬تا حت ‌‬ ‫‌‬ ‫خ میخوره‌‪ .‬اگ‌ه م ‌ن زند‌ه موند ‌م ک‌ه میا ‌م بریو ‌ن و میفهم ‌م تکلیف ‌م با حسنی‌‬ ‫ب هزار تا چر ‌‬ ‫«سی ‌‬

‫ی چیه‌!»‬ ‫فاطم ‌‬

‫ت ش���ما را یکس���ا ‌ل زندا ‌ن نوشته‌اند‪ ،‬البت‌ه از‬ ‫ی هما ‌ن دور‌ه مجازا ‌‬ ‫یل در روزنامه‌ها ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫نی دیگر سنگنی‌تر است‌‪.‬‬ ‫ی از محکوم ‌‬ ‫بسیار ‌‬

‫ح یادم‌ه دیگه‌!‬ ‫ح واض ‌‬ ‫ی ک‌ه گفت ‌م ب‌ه شما‪ ،‬واال واض ‌‬ ‫ی نوشنت‌‪ .‬همون ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن نمیدون ‌م اونا چ ‌‬ ‫‌‬ ‫ت ک‌ه هم‌ه میدون ‌ن دیگه‌! اص ً‬ ‫ت و ی‌ه نفر چوبۀ‬ ‫ی ما بیس ‌‬ ‫ال ‪ 28‬مردادک‌ه شد‪ ،‬برا ‌‬ ‫ای ‌ن جریانیس ‌‬

‫ب تیمسار منز‌ه بود‪ ،‬تیمسار‬ ‫دا َر ‌م حاضرکرد‌ه بود ‌ن ک‌ه ما رو اعدا ‌م کنن‌‪ .‬م ‌ن بود ‌م و به‌حس���ا ‌‬ ‫س بودن‌‪ --‬احمد آشپز بود‪ ،‬سرگرد‬ ‫مزینی‌بود‪ ،‬تیمسار بایندر بود ‪--‬ایناک‌ه قات ‌ل افشارطو ‌‬

‫ض کن ‌م ک‌ه ی‌ه چند نفر دیگ‌ه ک‌ه اال ‌ن اسمشو ‌ن یادم‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬دیگ‌ه خدم ‌‬ ‫بلوچ‌قرائ ‌‬

‫ت کرد‌ه بودن‌‪ .‬اگ‌ه روز‬ ‫ی چوب‌ه دا َر ‌م درس ‌‬ ‫ت و یک ‌‬ ‫ت و ی‌ه نفر بودی ‌م و بیس ‌‬ ‫ت بیس ‌‬ ‫نیست‌‪ .‬درس ‌‬ ‫ت صد در صد ما همه‌مونو اعدا ‌م کرد‌ه بودن‌‪.‬‬ ‫ت برنمیگش ‌‬ ‫‪28‬مرداد اعلیحضر ‌‬

‫ج می‌شود‪ ،‬در فاصلۀ ‪ 25‬تا ‪ 28‬مرداد برای‌‬ ‫س ‪ -‬شاید بعد از ‪ 25‬مردادک‌ه شا‌ه ازکشور خار ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ب‌ه صدور حکم‌‬ ‫ی ربط ‌‬ ‫ک نفر چوبۀ دار آماد‌ه می‌کردند‪ ،‬امکا ‌ن دارد؟ یعن ‌‬ ‫توی ‌‬ ‫شما بیس ‌‬

‫دادگا‌ه ُن‌ه اسفند ندارد!‬

‫ت یادمه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ممکنه‌‪ ،‬م ‌ن خود ‌م درس ‌‬ ‫‌‬

‫ی راک‌ه با شما محاکم‌ه نکردند؟‬ ‫س ‪ -‬منز‌ه و بایندر و مزین ‌‬ ‫‌‬


‫‪152‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬

‫ت و ی‌ه روز‬ ‫یل میخواس�ت�ن‌ ماها رو هم‌ه ی‌ه دس ‌‬ ‫ج ‪ -‬درس���ت‌ه با ما محاکمه‌ش���و ‌ن نکردن‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫اعدام‌کنن‌‪.‬‬

‫ی از روزنامه‌ها‬ ‫ت ک‌ه حک ‌م دادگا‌ه نه ‌م اسفندتا ‌ن را برخ ‌‬ ‫ی ای ‌ن اس ‌‬ ‫ک دار ‌م برا ‌‬ ‫س ‪ -‬اگر ش ‌‬ ‫‌‬ ‫پ کرده‌اند‪ :‬اطالعات‌‪،‬کیها ‌ن و چند روزنامۀ دیگر‪( 1.‬سند شمارۀ ‪)9/4‬‬ ‫چا ‌‬

‫ی بودک‌ه بر و بچه‌ها برا ‌م ناهار چلوکباب‌‬ ‫ت همو ‌ن روز ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن یاد ‌م میاد‌ک‌ه ‪ ....‬یادم‌ه درس ‌‬ ‫‌‬

‫نت بخور‪ .‬نشستی ‌م و غذا خوردی ‌م و ما رو برد ‌ن زندا ‌ن و هم‌ه از ‌م خداحافظی‌‬ ‫آورد‌ه بود ‌ن و گف ‌‬ ‫کرد ‌ن و رفنت‌‪.‬‬

‫ی دادگا‌ه بودید؟‬ ‫س ‪ -‬تو ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بل‌ه تو دادگا‌ه بودیم‌‪ ،‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت مطمئ ‌ن هستیدک‌ه برایتا ‌ن حک ‌م اعدا ‌م بریدند؟‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫ب یادم‌ه خانوم‌‪ .‬چو ‌ن دادگاه ‌م او ‌ل باغشا‌ه بود‪ ،‬بعد اومد تو شهربانی‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه خو ‌‬ ‫‌‬

‫یل بعد ًا دادگا‌ه شما را‬ ‫ی اعدا ‌م کرد‌ه باش���د و ‌‬ ‫س ‪ -‬امکا ‌ن دارد دادس���تا ‌ن برایتا ‌ن تقاضا ‌‬ ‫‌‬ ‫ت نه‌‬ ‫ی اعدا ‌م اس ‌‬ ‫محکو ‌م ب‌ه اعدا ‌م نکرد‌ه باشد؟ ش���اید آنچ‌ه را ک‌ه به‌یاد می‌آورید‪ ،‬تقاضا ‌‬ ‫ت می‌کند‪.‬‬ ‫ی مجازا ‌‬ ‫ش را می‌کند‪ ،‬دادستا ‌ن ه ‌م تقاضا ‌‬ ‫ی مته ‌م آخری ‌ن دفاع ‌‬ ‫حک ‌م اعدام‌‪ .‬وقت ‌‬

‫ی می‌کند و حک ‌م می‌دهد‪ .‬امکا ‌ن دارد اینطور بوده‌؟‬ ‫س دادگا‌ه ب‌ه ای ‌ن موارد رسیدگ ‌‬ ‫بعد رئی ‌‬ ‫ت یادم‌ه اینو‪.‬‬ ‫ب م ‌ن درس ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ممکنه‌‪ .‬بله‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی اعدا ‌م کرد‌ه بود؟‬ ‫س دادستا ‌ن برایتا ‌ن تقاضا ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬م ‌ن اص ً‬ ‫ی اعدا ‌م کرد‌ه بود برام‌‪.‬‬ ‫ت یادم‌ه ک‌ه تقاضا ‌‬ ‫ال درس ‌‬ ‫‌‬

‫ی هنوز حکمتا ‌ن در نیامد‌ه بود‪ .‬امکا ‌ن دارد آ ‌ن زما ‌ن گفتید‪« :‬اگر اعدا ‌م شد ‌م که‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫‪-1‬نقل از روزنامۀ اطالعات‪ ،‬شمارۀ ‪ 10 ،8155‬مرداد ‪ 1332‬و روزنامۀ کیهان‪ ،‬شمارۀ ‪ 10 ،3055‬مرداد ‪« :1332‬رأی‬ ‫دادگاه نظامی در بارۀ متهمنی ‪ 9‬اسفند ‪ 2 /‬سرهنگ‪ ،‬یک سرگرد و چند نفر دیگر تربئه شدند‪ .‬بقیه از ‪ 18‬ماه تا ‪2‬‬ ‫ماه زندانی محکومگردیدند‪.‬‬ ‫ساعت سه و ربع بعد از ظهر امروز دادگاه جنحۀ ‪ 2‬فرمانداری نظامی به ریاست سرهنگ هشرتودی تشکیل و رأی‬ ‫دادگاه به این شرح در بارۀ متهمنی نهم اسفند قرائت شد‪ :‬سرهنگ استوار نصرالله حکیمی تربئه شد – سرهنگ‬ ‫محمد باقر صدیق مستوفی تربئه شد – سرهنگ دوم محمد نقدی تربئه شد – سرگرد ژاندارم پرویز خسروانی تربئه‬ ‫ش���د ‪ -‬س���رهنگ دوم عزیزالله رحیمی هفت ماه زندان محکوم شد – استوار دوم محمد حسن جعفربای تربئه‬ ‫شد –گروهبان سوم فیض الله چنگیزی تربئه شد – بانو رقیه آزادپور تربئه شد – احمد زیبایی معروف به عشقی ‪6‬‬ ‫ماه زندان تادیبی – محسن محرر ‪ 6‬ماه زندان تادیبی – تراب دادگسرت تربئه شد – حسن اسماعیلی پور تربئه شد –‬ ‫طیب حاج رضایی تربئه شد – محمد تقی ابراهیمی تربئه شد – شعبان جعفری یکسال زندان محکوم شد – رضا‬ ‫رئوف ‪ 2‬ماه زندان تادیبی محکوم شد – حبیب مشریی ‪ 4‬ماه زندانی محکوم شد –گروهبان انعام الله ریحیمی ‪18‬‬ ‫ماه زندان محکوم شد – سرباز وظیفه محمدکاظم سبدی تربئه شد – اسکندر سرایی ‪ 5‬ماه زندان تادیبی محکوم‬ ‫شد‪ .‬این رای در ظرف ده روز قابل تجدید نظر است‪».‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪153‬‬

‫ت می‌آید؟‬ ‫ی مریسم‌‪ »...‬ای ‌ن به‌نظرتا ‌ن درس ‌‬ ‫ت دکرت فاطم ‌‬ ‫‌شد ‌م اگر ن‌ه خدم ‌‬ ‫ی چیزی‌‪ .‬بله‌‪ ،‬شاید‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه همچ ‌‬ ‫‌‬

‫ی تجدید نظر نکردند؟ (سند شمارۀ ‪)9/5‬‬ ‫س ‪ -‬وکالیتا ‌ن تقاضا ‌‬ ‫‌‬ ‫یل دیگ‌ه ب‌ه ای ‌ن کارا نکشید‪ 28 ،‬مرداد شد دیگه‌!‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫س چ‌ه می‌شود؟ آنهاک‌ه با شما محاکم‌ه نشدند؟‬ ‫نی قت ‌ل افشارطو ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال قضیۀ محکوم ‌‬ ‫‌‬

‫نت چوبۀ دار باال بربن‌‪.‬‬ ‫یل تو همو ‌ن زندا ‌ن ما بودن‌‪،‬ک‌ه اینا تصمی ‌م گرف ‌‬ ‫ج ‪ -‬با ما نبودن‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ی زندا ‌ن ا ‌ز کجا فهمیدیدک‌ه دارند برایتا ‌ن چوبۀ دار می‌سازند؟‬ ‫س ‪ -‬شما تو ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬آخ‌ه هر دقیق‌ه از بریو ‌ن واس‌ه ما خرب میاوردن‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کسانی‌؟‬ ‫‌‬

‫ت میکردن‌‪.‬‬ ‫ش ما و مریفنت‌! همونا صحب ‌‬ ‫ب از بریو ‌ن میومد ‌ن پی ‌‬ ‫ی ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫ج ‪ -‬خود همونای ‌‬ ‫‌‬

‫اص ً‬ ‫ال مأموری ‌ن با ما بودن‌‪ .‬اصو ً‬ ‫ال میخوا ‌م ب‌ه شما بگم‌‪ ،‬بیشرت مأموری ‌ن چو ‌ن با شا‌ه بودن‌‪ ،‬با‬ ‫ع میدادن‌‪ .‬هنوز‬ ‫ع میدادن‌‪ .‬مأموری ‌ن زندا ‌ن ب‌ه ما اطال ‌‬ ‫ب بود ‌ن و هم‌ه چیزو ب‌ه ما اطال ‌‬ ‫ما خو ‌‬

‫ش ب‌ه شا‌ه وفادار بودن‌‪.‬‬ ‫ی و ارت ‌‬ ‫ی‌ه عدۀ قلیلشو ‌ن تو شهربان ‌‬

‫‪-1‬خرب تربئه شدن متهمنی رویداد ‪ 9‬اسفند ‪ 1331‬در روزنامۀ اطالعات‪ 4 ،‬شهریور ‪ 1332‬منتظر شده است‪.‬‬


‫‪154‬‬

‫سند شمارۀ ‪9/1‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫سند شمارۀ ‪9/2‬‬

‫‪155‬‬


‫‪156‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪157‬‬


‫‪158‬‬

‫‪ ۹‬اسفند ‪133۱‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪159‬‬

‫‪ 28‬مرداد ‪1332‬‬ ‫ش ازکودتا‬ ‫ش نخست‌‪ :‬پی ‌‬ ‫بخ ‌‬ ‫ت کردید باال و تهدیدتا ‌ن راکردید و شما را‬ ‫ب را پر ‌‬ ‫س ‪ -‬رشتۀکال ‌م راگ ‌م نکنیم‌‪ ،‬شما سی ‌‬ ‫‌‬

‫برگرداندند ب‌ه زندان‌‪ .‬بعد چ‌ه شد؟‬

‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬ما رو برد ‌ن زندا ‌ن تحوی��� ‌ل دادن‌‪ .‬هنوز ‌م زندانیا‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بع���د؟ خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫فحشمو ‌ن میدادن‌‪ .‬بعد دومرتب‌ه ایناک‌ه دید ‌ن ‪ 25‬مرداد شا‌ه رفت‌‪ ،‬دیگ‌ه بیشرت باز شلوغ‌کردن‌‬

‫ش داد ‌ن ک‌ه «اینو بکشیدش‌‪ ،‬ای ‌ن مادر فال ‌ن محکو ‌م ب‌ه اعدا ‌م شده‌‪ ،‬بکشیدش‌» بعد‬ ‫و فح ‌‬ ‫منو برد ‌ن مریضخونۀ زندا ‌ن ک‌ه بقیۀ زندانیا ُ‬ ‫نکشنم‌‪.‬‬ ‫ش می‌دادند؟‬ ‫س ‪-‬کدا ‌م دست‌ه از زندانیها ب‌ه شما فح ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬همه‌‪ .‬اص ً‬ ‫ش میدادن‌‪.‬‬ ‫ی بود‪ ،‬یکیشو ‌ن آرا ‌م نبود‪ .‬هم‌ه فح ‌‬ ‫ال اگ‌ه هزار و هشتصد تا زندان ‌‬ ‫‌‬

‫ی زندا ‌ن بودید؟‬ ‫ش می‌دادند؟ شما تنها طرفدار شا‌ه بودیدک‌ه تو ‌‬ ‫ط ب‌ه شما فح ‌‬ ‫س ‪ -‬فق ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ ،‬امری‬ ‫ی بودیم‌‪ ،‬بند باال احمد عشق ‌‬ ‫ش تا بودی ‌م تو ی‌ه کریدور زندان ‌‬ ‫فه ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه ما ه ‌‬ ‫‌‬ ‫ب به‌‪28‬‬ ‫ی و اینا بودن‌‪ .‬دو روز موند‌ه بود به‌حسا ‌‬ ‫نی رمضون‌یخ ‌‬ ‫موبور [امری زرین‌کیا] بود‪ ،‬حس ‌‬

‫س زندا ‌ن اومد وگفت‌‪« :‬بیا برو تو مریضخون‌ه دو مرتبه‌‪ .‬اینا ممکن‌ه تو رو از‬ ‫مرداد‪ .‬بعد رئی ‌‬

‫نی بربن‌‪».‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن ک‌ه حک ‌م اعدا ‌م دار ‌م دیگ‌ه کجا برم‌‪ .‬بذار اینا اعدام ‌م کنن‌!»گفت‌‪:‬‬ ‫ب‌‬ ‫ی َا ‌م همونجا بود‪ .‬ای ‌ن سرهنگ‬ ‫گ قوام ‌‬ ‫«نه‌بیا برو تو مریضخونه‌‪ ».‬رفتی ‌م مریضخونه‌‪ .‬سرهن ‌‬

‫ت میکرد‪ .‬اون ‌م ی‌ه رادیو داشت‌‪ .‬آخ‌ه تو زندان‌‬ ‫ی بود‪ ،‬خیلی‌ا ‌م ب‌ه ما محب ‌‬ ‫ی آد ‌م خوب ‌‬ ‫ی راست ‌‬ ‫‌قوام ‌‬ ‫ش میشد و چار تا‬ ‫نت ک‌ه ظهرا از اونا اذو ‌ن پخ ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ک‌ه رادیو نبود‪ .‬خودشو ‌ن ی‌ه بلندگوهای ‌‬ ‫ب شد‬ ‫ی و بعد غرو ‌‬ ‫گ قوام ‌‬ ‫ش میکردن‌‪ .‬رفتی ‌م اونجا با سرهن ‌‬ ‫ف میزد ‌ن و بعد قطع ‌‬ ‫کلم‌ه حر ‌‬


‫‪160‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی ی‌ه همچی چیزی‌‪ ،‬اومد‬ ‫ی بود به‌نا ‌م کاظم ‌‬ ‫ب شد‪ .‬اونجا ی‌ه افسر نگهبا ‌ن داشت‌‪ ،‬سروان ‌‬ ‫وش ‌‬

‫ت اونجا و بعد دراومدگفت‌‪:‬‬ ‫ی رو ببینه‌‪ ،‬ی‌ه ُخرد‌ه نشس ‌‬ ‫گ قوام ‌‬ ‫تو همو ‌ن مریضخون‌ه س���رهن ‌‬ ‫ش کیه‌؟»گفت‌‪« :‬لندن‌‪،‬‬ ‫ش ارباباش‌؟!» م ‌ن گفتم‌‪« :‬ارباب ‌‬ ‫ت پی ‌‬ ‫ی باالخر‌ه ای ‌ن شا‌ه رف ‌‬ ‫«دید ‌‬

‫ی رفت‌ه انگلیس‌؟»گفت‌‪:‬‬ ‫انگلیس‌!»گفتم‌‪« :‬هم‌ه ک‌ه میگ ‌ن شا‌ه رفت‌ه عراق‌‪،‬کربال‪ ،‬تو میگ ‌‬ ‫خ ِخر‬ ‫«نه‌‪ .‬ای ‌ن مرتیک‌ه فال ‌ن فال ‌ن شد‌ه رفته‌‪ »...‬گفتم‌‪« :‬مرتیک‌ه خودتی‌!» و ما همونجا بی ‌‬ ‫ت با دست‌‬ ‫ش کردیم‌‪ .‬افسر‌ه رف ‌‬ ‫ب ی‌ه ُخرد‌ه ناراحت ‌‬ ‫خ ِخ ِرشوگرفتی ‌م و ُخ ‌‬ ‫افس���ره‌روگرفتیم‌‪ .‬بی ‌‬

‫ش با دست‌‬ ‫ت کرد ک‌ه م ‌ن اینوگفت ‌م و اینوگفت ‌م و ای ‌ن منو زده‌‪ .‬خود ‌‬ ‫خودش‌ی‌ه پروند‌ه درس ‌‬ ‫ب ‪ 27‬مرداد‪.‬‬ ‫ت فردا چ‌ه خرب میشه‌! حاال چ‌ه موقعست‌؟ ش ‌‬ ‫ی میدونس ‌‬ ‫خودش‌!ک ‌‬

‫ی زندا ‌ن قصر بودید قضیۀ ‪ 28‬مرداد را چطور فهمیدید؟‬ ‫س ‪ -‬ببین ‌م شماک‌ه تو ‌‬ ‫‌‬

‫س زندا ‌ن یهو اومد تو‪.‬‬ ‫ح ش���د و ما دیدی ‌م ک‌ه رئی ‌‬ ‫ج ‪ -‬قضیۀ ‪ 28‬مردادو؟ آها ‌ن ‪ ....‬فردا صب ‌‬ ‫‌‬

‫ی م ‌ن میخوا ‌م امروز با تو ی‌ه ناهار‬ ‫ت د‌ه اونموقع‌ها بود‪ .‬اومد تو وگفت‌‪« :‬جعفر ‌‬ ‫تقریب ًا ساع ‌‬ ‫ی اینجا اص ً‬ ‫ال ب‌ه ما مح ‌ل نمیذارن‌‪ ،‬چطور ای ‌ن میخواد‬ ‫ش خود ‌م گفتم‌‪ِ « :‬ا‪ ،‬آژانا ‌‬ ‫بخورم‌‪ ».‬پی ‌‬ ‫ت ناهار‬ ‫گ قاب ‌ل نداره‌‪ .‬اال ‌ن میفرستی ‌م از بریو ‌ن برا ‌‬ ‫ب سرهن ‌‬ ‫با ما ناهار بخوره‌؟»گفتم‌‪« :‬جنا ‌‬

‫بیارن‌‪».‬‬

‫ی بود؟‬ ‫س زندا ‌ن چ‌ه کس ‌‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن زما ‌ن رئی ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو صداکردم‌‪ ،‬به‌‬ ‫ی چیزی‌‪ .‬بعد همونجا یک ‌‬ ‫گ ایرانپور بود‪ ،‬ی‌ه همچ ‌‬ ‫ج ‪ -‬نمیدون ‌م سرهن ‌‬ ‫‌‬

‫ت بریو ‌ن و برگشت‌‬ ‫ب بگری وردار بیار‪ ».‬ای ‌ن رف ‌‬ ‫ف چلوکبا ‌‬ ‫ی گفتم‌‪« :‬برو چند تا ظر ‌‬ ‫ی‌ه پاسبون ‌‬ ‫ی شده‌؟» گفت‌‪« :‬تصادف‌‬ ‫ش شکسته‌‪ .‬گفتم‌‪« :‬چ ‌‬ ‫ش پار‌ه پار‌ه ش���د‌ه و سر ‌‬ ‫دید ‌م ک‌ه لباسا ‌‬

‫ش گویا‪.‬‬ ‫کردم‌‪ ».‬حاال نگو زد‌ه بودن ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کسانی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی اومده‌‬ ‫نی اومد ‌ن ب‌ه م ‌ن گفنت‌‪« :‬ی‌ه خانوم ‌‬ ‫غ شد‌ه بود‪ .‬در ای ‌ن ماب ‌‬ ‫ج ‪ -‬مردم‌!گویا بریو ‌ن شلو ‌‬ ‫‌‬

‫ی خانو ‌م نداشتم‌!»‬ ‫تو رو میخواد‪ ».‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن با خانو ‌م کار ندارم‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه تا حاال مالقات ‌‬ ‫ب دادیم‌‬ ‫شآ ‌‬ ‫نی کی‌ه چی‌ه و اینا‪ »...‬اومدی ‌م ی‌ه سر وگو ‌‬ ‫گفنت‌‪« :‬حاال اومد‌ه تو رو میخواد‪ .‬بب ‌‬

‫ی او ‌ن دادگا‌ه ک‌ه اومد‌ه بود دیگ‌ه ندید‌ه بودمش‌‪ .‬اومد و‬ ‫دیدی��� ‌م پروی ‌ن آژدان‌قزیه‌‪ .‬م ‌ن از تو ‌‬ ‫ف نزن‌‪».‬‬ ‫گفت‌‪« :‬آقا‪»...‬گفتم‌‪« :‬برو بابا با م ‌ن حر ‌‬ ‫ف بزنید؟‬ ‫س ‪ -‬چرا نخواستید با او حر ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪161‬‬

‫ف کار ما نبود‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه گفت ‌م که‌‪ ،‬او ‌ن تو ردی ‌‬ ‫‌‬ ‫ش می‌پرسیدید چکار داشت‌!‬ ‫س ‪-‬کا ‌‬ ‫‌‬

‫ی بگم‌‪».‬گفت ‌م ببین ‌م این‬ ‫ج ‪ -‬حاال صربکن‌‪ .‬برگشت ‌م برم‌‪ ،‬قس ‌م دادکه‌‪« :‬وایسا میخوا ‌م ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ع میکنن‌‪ .‬ی‌ه پیغوم‌‬ ‫ت که‌‪« :‬بر و بچه‌ها دار ‌ن ش���رو ‌‬ ‫ی میگه‌‪ .‬رفت ‌م جلوگفتم‌‪« :‬چیه‌؟»گف ‌‬ ‫‌چ ‌‬ ‫ت کن ‌م و اینا‪ .‬ی‌ه چیزی‌‪ ،‬نوشته‌ای‌‬ ‫ی بر و بچه‌ها بد‌ه تا م ‌ن بر ‌م باهاش���و ‌ن صحب ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫میغوم ‌‬

‫ی برو‪ ،‬بچه‌ها خودش���و ‌ن میدون ‌ن چیکارکنن‌!» خالصه‌‪ ،‬یه‌‬ ‫ی بر ‌‬ ‫بده‌‪».‬گفتیم‌‪« :‬واال میخوا ‌‬

‫ت و ما ‌م رفتی ‌م تو نشستی ‌م و گفتیم‌‪« :‬بچه‌ها مث ‌ل اینک‌ه شهر‬ ‫ی جورکردی ‌م وگفتی ‌م بره‌‪ .‬رف ‌‬ ‫چیز ‌‬

‫غ میشه‌!»‬ ‫داره شلو ‌‬

‫ی شما از جنوب‌شهر را‌ه افتادند آمدند توی‬ ‫ی زندا ‌ن بودیدک‌ه بر و بچه‌ها ‌‬ ‫ی شما تو ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی شما ‌ل شهر؟‬ ‫‌خیابان‌ها ‌‬

‫ب بله‌‪ ،‬دار و دسته‌ها را‌ه افتاد‌ه بودن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه ب‌ه خان ‌م پروین‬ ‫ی آ ‌ن نام‌ه یا پیغام ‌‬ ‫س ‪ -‬دار و دسته‌ها به‌دستور شما را‌ه افتاد‌ه بودند؟ یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی دادید اث‌ر کرد؟‬ ‫‌آژدان‌قز ‌‬ ‫ج ‪ -‬نام‌ه نه‌‪ ،‬پیغو ‌م دادم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬پیغا ‌م دادید گفتید بچه‌ها بیایند بریون‌؟ درست‌؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت و شما برگشتید‬ ‫ی رف ‌‬ ‫ی زندان‌‪ .‬بعد از اینک‌ه پروی ‌ن آژدان‌قز ‌‬ ‫س ‪ -‬بسیار خوب‌‪ ،‬برگردی ‌م تو ‌‬ ‫‌‬

‫ی افتاد؟‬ ‫تو زندان‌‪ ،‬چ‌ه اتفاق ‌‬

‫ق رو‬ ‫ت که‌‪« :‬خونۀ مصد ‌‬ ‫ی گف ‌‬ ‫ی از بریو ‌ن اومد و ب‌ه او ‌ن پاس���بون‌ه یواش���ک ‌‬ ‫ج ‪ -‬آهان‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫‌‬

‫گ رادیوتو بگری‬ ‫ی گفتم‌‪« :‬سرهن ‌‬ ‫گ قوام ‌‬ ‫نت و اینا‪ ».‬ب‌ه سرهن ‌‬ ‫خراب‌کرد ‌ن و هم‌ه جا روگرف ‌‬ ‫ق جلسۀ‬ ‫ت دقیقۀ بعدازظهر بود‪ --‬دیدی ‌م خونۀ مصد ‌‬ ‫ک و بیس ‌‬ ‫ببینیم‌‪ ».‬رادیو روگرفتی ‌م ‪--‬ی ‌‬ ‫ی هم‌ه نشسنت‌‪.‬‬ ‫ی وک ‌‬ ‫ی و‌ک ‌‬ ‫ت و‌ک ‌‬ ‫ت جلسۀ پنبه‌س ‌‬ ‫ت یادمه‌‪ ،‬ای ‌ن خربو داد وگف ‌‬ ‫پنبه‌ست‌‪ .‬درس ‌‬

‫ی نیست‌‪ .‬خالصه‌‪،‬‬ ‫چ خرب مرب ‌‬ ‫ق رو زد ‌ن که‌؟! دید ‌م ن‌ه هنوز هی ‌‬ ‫س ایناک‌ه میگ ‌ن خونۀ مصد ‌‬ ‫پ ‌‬

‫ت میگه‌‪.‬‬ ‫ی هس ‌‬ ‫ت اخباره‌‪ .‬حاال هر چ ‌‬ ‫ب وق ‌‬ ‫ت دو بعدازظهر‪ .‬دو بعدازظهرگفتی ‌م ُخ ‌‬ ‫شد ساع ‌‬

‫ش وررفتیم‌‬ ‫ی باها ‌‬ ‫ب شده‌‪ ،‬ه ‌‬ ‫ی رادیو خرا ‌‬ ‫با ‌زکردی ‌م دیدی ‌م نه‌‪ ،‬اخبار نمیگه‌‪ .‬بعد دیدی ‌م صدا ‌‬

‫ی رادیو‬ ‫ی رادیو یهو دراومد‪ .‬سر وصدا ‌‬ ‫ش کردیم‌‪ .‬باالخر‌ه بعد از ی‌ه ربعی‌‪ ،‬صدا ‌‬ ‫و اینور اونور ‌‬


‫‪162‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی بود خدایا‪...‬؟‬ ‫یک ‌‬ ‫ک‌ه دراومد‪ ،‬م ‌ن دید ‌م ک‌ه صدا ‌‬ ‫س ‪ -‬مریاشرافی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی و خالصه‌‪،‬‬ ‫ی و تیمسار زاهد ‌‬ ‫ی اون‌ه و بعد مریاشراف ‌‬ ‫ج ‪... -‬نه‌‪ .‬ملک‌ه اعتضادیه‌‪ .‬دید ‌م صدا ‌‬ ‫‌‬

‫ت کرد ‌ن ک‌ه فال ‌ن و بیسار شد‌ه و ما اال ‌ن بیسیموگرفتیم‌‪ .‬نگو‬ ‫ت رادیو صحب ‌‬ ‫چند تا اینا پش ‌‬

‫ک میا ‌ن تو ش���هربانی‌‪ 1.‬حاال تو شهربانی‌ا ‌م پلیسا و‬ ‫نت بیس���یم‌‪ .‬بعد از اونجا ‌م با تان ‌‬ ‫اینا رف ‌‬

‫ب کردن‌‪ ،‬میگ ‌ن تا ش���ا‌ه برنگرد‌ه ما ِ‬ ‫سرکار نمرییم‌‪ .‬تیمسار‬ ‫ی هم‌ه اعتصا ‌‬ ‫افس���رای‌شهربان ‌‬

‫ی میگ‌ه که‌‪« :‬آقایو ‌ن بری ‌ن ِ‬ ‫سر‬ ‫ی بود‪ .‬تیمسار دفرت ‌‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫[س���رتیپ‌محمد] دفرتی‌ا ‌م رئی ‌‬

‫ت شلوغه‌!» میگن‌‪« :‬تو بگو زند‌ه باد شا‌ه تا ما بریم‌‪ ».‬تیمسار دفرتی‌ا ‌م میگه‌‪:‬‬ ‫کاراتون‌! مملک ‌‬

‫ُ‬ ‫ت دیگ‌ه میگم‌‪ .‬حاال شما بری ‌ن مردمو آرو ‌م کننی‌‪ ».‬ب‌ه خدا جو ‌ن شما‪،‬‬ ‫«خب‌‪ ،‬م ‌ن دو س‌ه ساع ‌‬ ‫ت یادم‌ه دید ‌م تیمسار خلعتربی‌‪،‬‬ ‫نی موقع‌‪ ،‬درس ‌‬ ‫ی خالصه‌‪ ،‬هم ‌‬ ‫نی واقعیته‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫اینوکه‌میگ ‌م ع ‌‬

‫ش یاد ‌م رفته‌‬ ‫ی اسم ‌‬ ‫ک صابر و ی‌ه افسر ‌‬ ‫ی و بیو ‌‬ ‫ی بود اونموقع‌‪ ،‬تیمسار خلعترب ‌‬ ‫معاو ‌ن شهربان ‌‬

‫خدایا؟خالصه‌‪ ،‬ای ‌ن س‌ه چار تا یهو اومد ‌ن ِ‬ ‫ی رو میخواد‪».‬‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫در زندا ‌ن وگفنت‌‪« :‬زاهد ‌‬ ‫ق جمعن‌‬ ‫ی و اینا هم‌ه تو اتا ‌‬ ‫ق باال‪ .‬دید ‌م زاهد ‌‬ ‫ی تو او ‌ن اتا ‌‬ ‫ی شهربان ‌‬ ‫نت برد ‌ن باال ‌‬ ‫منو ورداش ‌‬

‫ی دیگه‌‪ .‬ما ‌م رفتیم‌‬ ‫پ فرهاد] دادستا ‌ن بود و چند تا ‌‬ ‫غ و پلوغ‌‪ ،‬بیا و برو‪ .‬او ‌ن [سرتی ‌‬ ‫و ش���لو ‌‬

‫چ کرد‬ ‫ی بغ ‌ل واکرد ما ‌م رفتی ‌م تو بغ ‌ل تیمسار و اون ‌م ما رو ی‌ه ما ‌‬ ‫اونجا و یهو تا رسیدی ‌م زاهد ‌‬

‫ت بیاد‪ ».‬گفت‌‪:‬‬ ‫ی مادرتو ببنی‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬نه‌‪ .‬ما صرب میکنی ‌م تا اعلیحضر ‌‬ ‫وگفت‌‪« :‬برو فور ‌‬ ‫س اجاز‌ه بدی ‌ن من‌‪»،...‬گفت‌‪:‬‬ ‫ت هنوز آرو ‌م نشده‌‪».‬گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن پ ‌‬ ‫«همنی‌اال ‌ن برو! مملک ‌‬

‫ت کار داریم‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن رفقا ‌م زندا ‌ن هسنت‌‪ ،‬اجاز‌ه بدی ‌ن م ‌ن برم‌‬ ‫ی باها ‌‬ ‫«هنوز ما خیل ‌‬

‫ت ای ‌ن برن‌‪».‬گفت‌‪:‬‬ ‫س زندانو صداکرد وگفت‌‪« :‬اونا رو بد‌ه دس ‌‬ ‫اینا رو بیارم‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬رئی ‌‬

‫ی کردن‌!» گفت‌‪« :‬جعفری‌‬ ‫ی نیست‌! اینا چاقوکش ‌‬ ‫«قربان‌اینا چند تاشو ‌ن جرمشو ‌ن سیاس ‌‬

‫ش اونا با اونا بیا ‌م بریون‌‪.‬‬ ‫صربک ‌ن دو س‌ه روز‪».‬گفتم‌‪« :‬ن‌ه قربان‌‪ ،‬اگ‌ه اجاز‌ه بدی ‌ن م ‌ن بر ‌م پی ‌‬ ‫ت ای ‌ن برن‌‪ .‬من‌‬ ‫ب نداره‌! بد‌ه دس��� ‌‬ ‫ی قو ‌ل دادم‌‪».‬گفت‌‪« :‬عی ‌‬ ‫چ���و ‌ن م ‌ن ب‌ه اینا تو لوطی‌گر ‌‬

‫ی بکنه‌‪ ،‬چو ‌ن هنوز نفهمید‌ه بودکار‬ ‫س زندا َن ‌م میرتسید‌کار ‌‬ ‫ت رئی ‌‬ ‫اسماشونو مینویسم‌!» اونوق ‌‬

‫ی میگم‌؟‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی میفته‌‪ .‬میفهم ‌‬ ‫تک ‌‬ ‫دس ‌‬ ‫س ‪-‬کام ً‬ ‫ال‪.‬‬ ‫‌‬

‫‪-1‬فوأد روحانی درکتاب «زندگی سیاسی مصدق در منت نهضت ملی ایران‪ ،‬صص ‪ 460-457‬با بازنویسی روایات‬ ‫وودهاوس‪ ،‬روزولت و ایکس رویدادهای ‪ 28‬مرداد راگام بهگام و به تفصیل شرح می‌دهد‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪163‬‬

‫ی و حاجی‌محرر و امری موبور‬ ‫ی و احمد عشق ‌‬ ‫نی رمضون‌یخ ‌‬ ‫غ حس ‌‬ ‫ج ‪ -‬خالصه‌‪ ،‬رفت ‌م سرا ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه بهش���و ‌ن قو ‌ل داد‌ه بود ‌م ک‌ه اگ‌ه م ‌ن بر ‌م بریو ‌ن ش���ما رو با خود ‌م میربم‌‪ .‬حسنی‬ ‫و اونای ‌‬

‫ش برید‌ه بود ‌ن‪.1‬‬ ‫ب رو با چاقو زد‌ه بود و هیجد‌ه ما‌ه زندا ‌ن برا ‌‬ ‫ی همو ‌ن کسی‌ه ک‌ه طی ‌‬ ‫‌رمضون‌یخ ‌‬ ‫ی رو آوردم‌بریون‌‬ ‫نی رمضون‌یخ ‌‬ ‫ف شدک‌ه چرا م ‌ن حس ‌‬ ‫نی با م ‌ن مخال ‌‬ ‫ب واس���‌ه خاطر هم ‌‬ ‫طی ‌‬

‫ی چیزی‌‪.‬‬ ‫نذاشت ‌م هیجد‌ه ما‌ه زندانیشو بکشه‌‪ .‬ی‌ه همچ ‌‬

‫یل در‬ ‫ی و رفق���ا را از زن���دا ‌ن در آوردید؟ و ‌‬ ‫س ‪ -‬ش���ما می‌گویید برگش���تید و رمضان‌یخ ‌‬ ‫‌‬

‫ی زاغی‌‪،‬‬ ‫ت دار و دستۀ مصطف ‌‬ ‫کتاب‌کودتاسازا ‌ن در فص ‌ل «بازیگرا ‌ن ‪ 28‬مرداد» دربارۀ حرک ‌‬

‫ت دارد‪ .‬چه‬ ‫ی شما مغایر ‌‬ ‫ت می‌کند‪ 2.‬ای ‌ن نوشت‌ه با حرفها ‌‬ ‫ب و اینها صحب ‌‬ ‫رمضان‌یخی‌‪ ،‬طی ‌‬

‫ی ای ‌ن نوشت‌ه دارید؟‬ ‫ی برا ‌‬ ‫‌جواب ‌‬

‫ب تو ایران‌‬ ‫ب رو بع���د از انقال ‌‬ ‫ب ای ‌ن کتا ‌‬ ‫ت و پرته‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ش چر ‌‬ ‫ف گفته‌‪ ،‬هم���‌ه ‌‬ ‫ج ‪ -‬مزخ���ر ‌‬ ‫‌‬

‫نی رمضون‌یخی‌‬ ‫چاپ‌کرد ‌ن معلوم‌ه ک‌ه باید ضد م ‌ن باشه‌! اونجا ک‌ه نوشت‌ه دار و دستۀ حس ‌‬

‫از اونجا را‌ه افتادن‌‪ ،‬حس�ی�ن‌ تا همو ‌ن ظهر ‪ 28‬مرداد تو زندا ‌ن بود‪ .‬چند تا از اینا روک‌ه اسم‌‬

‫ی بریو ‌ن ما َر ‌م میربی‌؟»گفتم‌‪« :‬صد‬ ‫برد‌ه اینا زندا ‌ن بود ‌ن ک‌ه همینا ب‌ه م ‌ن گفنت‌‪« :‬آقا اگ‌ه بر ‌‬ ‫در صد!»‬

‫ی ‪ 28‬مرداد را برای ‌م بگویید‪.‬‬ ‫ب در ماجرا ‌‬ ‫ش طی ‌‬ ‫س ‪ -‬نق ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ال طیب‌‪...‬‬ ‫‌‬

‫ب ک‌ه ‪ 28‬مرداد با شما در زندا ‌ن نبود؟‬ ‫س ‪ -‬طی ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ب نبود‪.‬‬ ‫ال طی ‌‬ ‫‌‬

‫ش را‌ه نیفتاد‌ه بودند؟‬ ‫ش و دار و دسته‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬خود ‌‬ ‫‌‬ ‫‪-1‬روزنامۀکیهان‪ 29 ،‬اردیبهشت ‪ ،1332‬سال یازدهم‪ ،‬شمارۀ ‪ ،2997‬بخش خربهایکشور‪:‬‬ ‫«حکم حبس حسنی و تقی رمضان یخی ابرام شد‪ /‬در مهرماه سالگذشته بنی طیب و حسنی رمضان یخی و تقی‬ ‫رمضان یخی در خیابان باغ فردوس نزاعی روی داد و در نتیجه طیب به سختی مجروح و مضروب شد‪ .‬بعد از‬ ‫اینکه این سه نفر در زندان بسر بردند به قیدکفیل آزاد شدند و پروندۀ آنها تا قبل از جریان نهم اسفندگذشته مراحل‬ ‫خود را طی نکرده بود‪ .‬از آن پس پروندۀ متهمنی به جریان افتاد و محاکمۀ آنها در یک محکمۀ نظامی ش���روع‬ ‫شد‪ .‬در نتیجه حسنی رمضان یخی به ‪ 18‬ماه حبس و تقی رمضان یخی به ‪ 3‬ماه حبس تأدیبی و ‪ 50‬ضربه شالق‬ ‫محکوم شدند و طیب آزاد شد‪.‬‬ ‫محکومنی از رأی دادگاه فرجام خواستند ویل در دادگاه تجدید نظر حکم آنها تأیید شد و امروز مراتب از طرف‬ ‫فرمانداری نظامی به زندان شهربانی ابالغگردید‪».‬‬ ‫‪« --2‬کودتاس���ازان‪ ،‬نوشتۀ محمود تربتی س���نجابی‪ ،‬صص ‪ 106-103‬برای منتکامل ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪13‬‬ ‫صص ‪ 408-407‬عکس مصطفی زاغی در صفحۀ ‪ 465‬همنیکتاب چاپ شده است‪.‬‬


‫‪164‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ض کردم‌‪ ،‬روز ‪ 28‬مرداد و اینا اص ً‬ ‫ش ت ‌وکار نبود‪.‬‬ ‫ب دست ‌‬ ‫ال طی ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری عر ‌‬ ‫‌‬ ‫ب در جریا ‌ن ‪ 28‬مرداد نبود‪.‬‬ ‫س م ‌ن از قو ‌ل شما می‌نویس ‌م طی ‌‬ ‫س ‪ -‬نبود؟ پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬واال م ‌ن ک‌ه ندیدمش‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬برگردی ‌م ب‌ه دنبالۀ ماجرا! اجاز‌ه گرفتید بچه‌ها را از زندا ‌ن با خودتا ‌ن بربید‪...‬‬ ‫‌‬

‫ج ‪ ... -‬بل‌ه در آوردی ‌م و خالص‌ه ورداشتی ‌م بردیم‌‪ .‬آهان‌‪ ،‬حاال م ‌ن رفت ‌م زندا ‌ن اینا رو بیارم‌‪،‬‬ ‫‌‬

‫ت خت ‌م کننی‌‪ ،‬صلوات‬ ‫ی صلوا ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ی آقا ‌‬ ‫ای ‌ن زندانیا‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬داد میزدن‌‪« :‬به‌سالمت ‌‬

‫‌خت ‌م کننی‌!»‬

‫ی ک‌ه فحشتا ‌ن می‌دادند؟‬ ‫س ‪ -‬همانهای ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکردن‌‪ .‬اینا هم‌ه اومد‌ه بودن‌‬ ‫ش فحش ‌م میداد ‌ن و خوار و مادر ما رو یک ‌‬ ‫ج ‪ -‬هموناک‌ه هم‌ه ‌‬ ‫‌‬

‫ق برگشت‌ه دیگه‌! خالصه‌‪ ،‬ما اومدیم‌از‬ ‫ت میفرستادن‌! فهمید‌ه بود ‌ن ور ‌‬ ‫ی ما صلوا ‌‬ ‫به‌سالمت ‌‬ ‫ش کردم‌‪ ،‬انداختمش‌تو‬ ‫ب ب‌ه م ‌ن حمل‌ه کرد‌ه بود صدا ‌‬ ‫زندا ‌ن بری ‌م بریون‌‪ ،‬او ‌ن افسر‌ه روک‌ه ش ‌‬

‫ش قف ‌ل کردم‌‪ .‬آخ‌ه باور ک ‌ن خانوم‌‪ ،‬اونموقع‌‬ ‫ی ک‌ه منو انداخت‌ه بود ‌ن و درو رو ‌‬ ‫همو ‌ن مجرد ‌‬

‫یل به‌جو ‌ن شما‬ ‫ی میخواست ‌م تو تهرا ‌ن بکنم‌‪ ،‬میتونستم‌‪ .‬میتونست ‌م د‌ه میلیارد بربم‌‪ .‬و ‌‬ ‫م ‌ن ه‌رکار ‌‬ ‫نی ی‌ه قرو ‌ن دنبا ‌ل ای ‌ن حرفا بود ‌م اص ً‬ ‫ال دنبا ‌ل مادیات‌نبودم‌‪.‬‬ ‫ب‌ه موال علی‌‪ ،‬اگر ش���ما فکرکن ‌‬ ‫ی اص ً‬ ‫ال چیزی‌‬ ‫گ ش���د‌ه بودم‌‪ .‬تو زندگ ‌‬ ‫ک بزر ‌‬ ‫ض کردم‌‪ ،‬تو خا ‌‬ ‫ی بود ‌م که‌‪ ،‬عر ‌‬ ‫چو ‌ن ی‌ه آدم ‌‬

‫ی خالصه‌‪ ،‬ما اومدی ‌م ی‌ه نیگا ب‌ه اینا کردیم‌‪ .‬حاالهمه‌‬ ‫نداشتم‌‪ ،‬چیز میخواست ‌م چیکار‪ .‬هیچ ‌‬ ‫ی تو رو خدا‪ ،‬تو رو خدا ما رو برب‪»...‬‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫میگن‌‪« :‬آقا ‌‬

‫ی هما ‌ن زندا ‌ن بودند؟‬ ‫چ و بقی‌ه یارانشا ‌ن تو ‌‬ ‫ی و نادر باتمانقلی ‌‬ ‫س ‪ -‬پرویز خسروان ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬زندا ‌ن ما از اونا سوا بود‪ .‬سربازا و ارتشیا سوا بودن‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی آمد در‬ ‫ی ک‌ه زاهد ‌‬ ‫ی دارد و خواست‌ه از شما برپس ‌م موقع ‌‬ ‫ی از دوس���تا ‌ن خاطره‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬یک ‌‬ ‫‌‬ ‫ش را وارون‌ه می‌پوش���د‪ .‬از ای ‌ن قضی‌ه چیزی‌‬ ‫ش ش���لوار ‌‬ ‫چ از هول ‌‬ ‫زندا ‌ن را با ‌ز کرد‪ ،‬باتمانقلی ‌‬ ‫می‌دانید؟‬

‫ی چیزی‬ ‫ش درو وا ‌ز کردن‌! از همچ ‌‬ ‫ی ک‌ه نمیاد در زندا ‌ن رو وازکن‌ه که‌! به‌دستور ‌‬ ‫ج ‪ -‬زاهد ‌‬ ‫‌‬

‫‌خرب ندارم‌‪.‬‬

‫ی نداشتند‪.‬‬ ‫ی و اینها در زندا ‌ن با شماکار ‌‬ ‫چ و خسروان ‌‬ ‫س باتمانقلی ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری ندیدیمشان‌‪.‬گفت ‌م ک‌ه زندا ‌ن اونا با م ‌ن جدا بود‪.‬‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪165‬‬

‫غ شما و زاهدی‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬ببخشید حرفتا ‌ن یادتا ‌ن نرود‪ .‬برگردی ‌م سرا ‌‬ ‫‌‬

‫ت آرو ‌م نش���د‌ه بود‪ ،‬اومدی ‌م رفتی ‌م یه‌‬ ‫ی خالص‌ه را‌ه افتادی ‌م و چو ‌ن هنوز مملک ‌‬ ‫ج ‪... -‬هیچ ‌‬ ‫‌‬

‫ی کشت‌ه نشد‪ .‬اص ً‬ ‫ال ُخب‬ ‫س زیاد ‌‬ ‫یل اونروزک ‌‬ ‫ت کردیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ُخرد‌ه اینور و اونور و مردمو ساک ‌‬

‫‌‪ 28‬مرداد مث ً‬ ‫ق میکرد‪.‬‬ ‫ی فر ‌‬ ‫ال با ‪ 30‬تری و ‪ 14‬آذر خیل ‌‬ ‫ق رفتید؟‬ ‫ی ب‌ه در خانۀ مصد ‌‬ ‫س ‪ -‬شماک ‌‬ ‫‌‬

‫ت ما رفتی ‌م اونجا‪،‬گفت‌‪« :‬برین‌نذارین‌‬ ‫ی ما رو خواس ‌‬ ‫ج ‪-‬گفت ‌م ک‌ه بعدازظهر ‪ 28‬مرداد زاهد ‌‬ ‫‌‬ ‫ب را‌ه افتادی ‌م تو خیابونا‪ .‬تو تهرا ‌ن بودی ‌م ویل‌‬ ‫نن دیگه‌‪ ».‬ای ‌ن بودک‌ه ما به‌حسا ‌‬ ‫غک ‌‬ ‫مرد ‌م شلو ‌‬

‫گ ممتاز و اینا داغو ‌ن شد‪.‬‬ ‫نی مرد ‌م و سرهن ‌‬ ‫یب ‌‬ ‫ش تو دعوا ‌‬ ‫ق نرفتیم‌‪1 .‬خون‌ه ‌‬ ‫خونۀ مصد ‌‬

‫ی شهر؟ نرفتید منز ‌ل مصدق‌؟‬ ‫س بعد از اینک‌ه از زندا ‌ن آزادتا ‌ن کردند رفتید تو ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ق نرفتم‌‪ ،‬رفت ‌م تو شهر‪ .‬رفتی ‌م گوش‌ه کنارا‪،‬‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪.‬گفت ‌م ک‌ه م ‌ن روز ‪ 28‬مرداد در خونۀ مصد ‌‬ ‫‌‬ ‫اینجا و اونجا‪.‬‬

‫س ‪ -‬چکا ‌رکردید؟‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه هم‌ه میکرد ‌ن ما ‌م کردیم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬همو ‌ن کار ‌‬ ‫‌‬ ‫غ کردید؟! تا چ‌ه ساعتی‌؟‬ ‫س ‪ -‬شلو ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬تا فردا صبحش‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ب نخوابیدید؟‬ ‫یش ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫نی سوار بودی ‌م و یه‌‬ ‫ش تو ماش ‌‬ ‫ت دوازه‌‪ .‬ما هم‌ه ‌‬ ‫نت شد س���اع ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬ش���ب ‌م دیگ‌ه تا هم‌ه رف ‌‬ ‫‌‬ ‫ت آرو ‌م شد برین‌‬ ‫ش و داد میزدیم‌‪« :‬ایهاالناس‌‪ ،‬مملک ‌‬ ‫س شا‌ه روگذاشت‌ه بودی ‌م رو شیش‌ه ‌‬ ‫عک ‌‬

‫خونه‌هاتون‌‪ ،‬بری ‌ن ِ‬ ‫ی جمع‬ ‫ش همینجور هر جا مریسیدی ‌م ک‌ه دار و دسته‌ا ‌‬ ‫سر زندگیتون‌!» هم‌ه ‌‬

‫ی شمارۀ ‪ 10/1‬و ‪)10/2‬‬ ‫نی کارو میکردیم‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫‌بودن‌‪ ،‬هم ‌‬ ‫ش کردند؟‬ ‫س ‪ -‬پول‌ها را بعدازظهر پخ ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪-‬کیا؟‬ ‫‌‬

‫نی امریکاییها؟‬ ‫س ‪ -‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی ‪ 28‬مردادو‬ ‫ف میلیو ‌ن دالر ب‌ه م ‌ن دادن‌‪ ،‬کودتا ‌‬ ‫توه ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال ما ک‌ه ندیدیم‌! میگ ‌ن بیس ‌‬ ‫‌‬

‫‪-1‬سرتیپ عزت‌الله ممتاز اخری ًا در ایران با روزنامۀ ایران مصاحبه‌ایکرده است و ضمن نقل خاطراتش از تظاهرات‬ ‫اوباش و ماجراجویان و مزدوران و میدان‌دارهای جنوب تهران به «رهربی امثال شعبان جعفری» یاد می‌کند‪ .‬برای‬ ‫آگاهی بیشرت ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ 14‬صص ‪.410-408‬‬


‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫‪166‬‬

‫را‌ه انداختم‌‪.‬‬

‫ت میلیو ‌ن تومان‌؟‬ ‫ت میلیو ‌ن دالر یا هف ‌‬ ‫ت و هف ‌‬ ‫س ‪ -‬بیس ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ش هست‌‪ ،‬دارمشون‌‪ .‬آره‌‪ .‬آخ‌ه او ً‬ ‫ال کیم‌‬ ‫ف میلیو ‌ن دالر‪ .‬روزنامه‌ها ‌‬ ‫توه ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری‪ .‬بیس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ت کنم‌‪.‬‬ ‫ت صحب ‌‬ ‫ی بلد نیست ‌م تا باکی ‌م روزول ‌‬ ‫ی بود؟ دوم ًا بند‌ه انگلیس ‌‬ ‫تک ‌‬ ‫روزول ‌‬

‫ت آدم‌‪ ،‬آد ‌م هم‌‬ ‫ی می‌دهند دس ‌‬ ‫ی نمی‌خواهد! همینجور ‌‬ ‫نت ک‌ه انگلیس ‌‬ ‫س ‪ -‬پو ‌ل داد ‌ن وگرف ‌‬ ‫‌‬ ‫ی جیبش‌‪.‬‬ ‫می‌گرید و می‌گذارد تو ‌‬

‫ی ک‌ه م ‌ن اونو نمیشناس ‌م و نمیدون ‌م کیه‌؟‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه چ‌ه جوری‌؟ وقت ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬شما اص ً‬ ‫ال او را ندیدید؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال و ابدا‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی شما یا ب‌ه اس ‌م شماگرفت‌ه باشند؟‬ ‫ی برا ‌‬ ‫س ‪ -‬امکا ‌ن داردکسا ‌ن دیگر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی رشیدیا ‌ن با انگلیساکار میکردن‌‪.‬‬ ‫ت برادرا ‌‬ ‫ج ‪ -‬باریکال! اونوق ‌‬ ‫‌‬

‫‪2‬‬

‫ت ک‌ه آنها پو ‌ل راگرفتند؟‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن ای ‌ن اس ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشنت‌‪.‬‬ ‫ی میدو ‌ن و اینا دس ‌‬ ‫ی رشیدیا َن ‌م با همۀ ای ‌ن جاه ‌ل ماهال ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه برادرا ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬شما آنها را می‌شناختید؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬خوب‌‪ .‬هر س‌ه چار برادرو‪ ،‬اسدالله‪ ،‬قدرت‌الله‪ ،‬سیف‌الله‪ ،‬همه‌شونو‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬راج ‌ع ب‌ه اینها چ‌ه می‌دانید؟‬ ‫‌‬

‫ش بود‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬واال‪ ،‬راج ‌ع ب‌ه اینا‪ ...‬اسدالله رشیدیانشو ‌ن ک‌ه تو او ‌ن کوچۀگوشۀ دانشگا‌ه خون‌ه ‌‬ ‫‌‬ ‫ی‌ه وقتایی‌‪ِ ،‬‬ ‫ی مریفتم‌‬ ‫نت دیدنش‌‪ .‬من ‌م گاه ‌‬ ‫ی از مرد ‌م مریف ‌‬ ‫در خونه‌شو وازگذاشت‌ه بود و ی‌ه عده‌ا ‌‬

‫‪-1‬در س���ند ش���مارۀ ‪ 271/91610‬وزارت خارجۀ انگلیس‪ .‬از س���ررالف گلنی نمایندۀ مجلس عوام به ایدن رقم ‪7‬‬ ‫میلیون آمده است‪ .‬نقل ازکتاب «نفت‪ ،‬قدرت و اصول» پیامدهایکودتای ‪ 28‬مرداد‪ ،‬نوشتۀ مصطفی علم ترجمۀ‬ ‫غالمحسنی صالحیار‪ .‬برای منتکامل ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ 15‬صص ‪.412-410‬‬ ‫‪-2‬نقل از مصاحبۀ نویس���نده با خانبابا ذهابیان‪« :‬در آن سال‌ها من در الله‌زار مغازۀ منسوجات جهان را داشتم و‬ ‫پارچه می‌فروختم روبروی ما سینما رکس بود که متعلق به آقایان رشیدیان‌ها بود‪ .‬اسدالله آنجا را اداره می‌کرد و‬ ‫در سالنی در سینما می‌نشستکه حدود سی نفر جا می‌گرفت‪ .‬روزها ساعت ده و یازده صبح مخالفنی مصدق به‬ ‫آنجا می‌آمدند و در بارۀ مصدق حرف می‌زدند من هم می‌رفتم وگوش می‌کردم‪ .‬یک روز متوجه شدم اسدالله دارد‬ ‫ارز می‌فروش���د‪ .‬آن روزها دولت برای واردات جنس ارز نداشت و نمی‌فروخت‪ .‬ما هم از یکسال قبل از سقوط‬ ‫مصدق‪ ،‬برای واردات پاوند انگلیسی می‌خریدیم‪ .‬از او ارز خریدم و برای طرفم که آقای فهیمیان شوهر خواهرم‬ ‫بود‪ ،‬حوالهکردم‪ .‬یک روز فهیمیان به منگفت‪« :‬جز از اینکسیکه ارز خریدی ازکس دیگری نخر‪ ،‬آدم معتربی‬ ‫است‪ .‬این پول مستقیم ًا از بانک انگلستان (‪ )Bank of England‬برایم آمد‪ .‬من تا ‪ 25‬مرداد هر بار از آنها بنی سی‬ ‫تا چهل هزار تومان پول خورد (تبدیل) می‌کردم‪ .‬یادم می‌آید اسکناس‌های نقد را توی چمدان می‌گذاشتم می‌بردم‬ ‫و بزرگرتین اسکناس‌ها صدتومانی بود‪ .‬روز ‪ 25‬مرداد و سه روز دیگر بعد‪ ،‬به دلیل اوضاع‪ ،‬از آنها ارز نخریدم‪».‬‬ ‫ درکتاب «مصدق‪ ،‬نفت‪ ،‬ناسیونالیسم ایرانی» نوشتۀ جیمز ا‪.‬بیل و ویلیام راجر لویس‪ ،‬در مقالۀ «امریکا‪ ،‬ایران‪،‬‬‫سیاست مداخل» نوشتۀ جیمز ا‪.‬بیل صص ‪ 461-460‬به سوابق برادران رشیدیان و ارتباط آنها با انگلستان اشاره‬ ‫شده است‪ .‬برای آگاهی از منتکامل ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ 16‬صص ‪.413-412‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪167‬‬

‫ب هم‌مح ‌ل ما بود و تو باستیو ‌ن مینشست‌‬ ‫ی ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫و میومدم‌‪ .‬ی‌ه روز او ‌ن سلیما ‌ن بهبود ‌‬

‫ی دیگ‌ه خونۀ رشیدیا ‌ن نرو‪ ».‬بعد از اونموقع‬ ‫فرستاد دنبا ‌ل ما‪ .‬م ‌ن رفت ‌م اونجا‪،‬گفت‌‪« :‬جعفر ‌‬

‫‌دیگ‌ه نرفتم‌‪.‬‬

‫ی رضاشاه‌؟‬ ‫ی مستخد ‌م شخص ‌‬ ‫س ‪ -‬بهبود ‌‬ ‫‌‬

‫ی شا‌ه کار میکرد‪ ،‬دور و ور رضاشا‌ه بود‪ ،‬با رضاشا‌ه خیلی‌‌کار‌کرد‌ه بود‪ .‬بعد‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬برا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ایشونو انجا ‌م میداد‪ .‬حاال پریمرد شد‌ه بود‪.‬‬ ‫میاد دور و ور ای ‌ن شا‌ه و کارا ‌‬ ‫س ‪ -‬نرپسیدید چرا؟‬ ‫‌‬

‫ی یا‬ ‫ی ک‌ه ما ‌ل مصدقه‌‪ ،‬شما دید ‌‬ ‫ت نرو اونجا‪ ،‬من ‌م نرفت ‌م دیگه‌‪ .‬نمیدون ‌م او ‌ن فیلم ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪.‬گف ‌‬ ‫‌‬

‫ندیدی‌؟ تو او ‌ن مث ً‬ ‫س بودن‌‪.‬‬ ‫س ماسو ‌‬ ‫ب نشو ‌ن داد‌ه ک‌ه رشیدیا ‌ن اینا جاسو ‌‬ ‫ال ُخ ‌‬

‫‪1‬‬

‫س ‪-‬گری ‌م انگلیس‌ها ب‌ه رشیدیان‌ها پو ‌ل دادند‪ .‬پو ‌ل امریکایی‌هاکجا رفت‌؟‬ ‫‌‬

‫ک میگم‌‪ .‬میدوننی‌؟ م ‌ن ک‌ه دار ‌م میگ ‌م تا ظهر ‪ 28‬مرداد م ‌ن تو‬ ‫ی باش‌ه ُر ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن اگ‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬ ‫ش از ‪ 28‬مرداد اینکارا روکردن‌‪.‬‬ ‫زندا ‌ن بودم‌‪ .‬آخ‌ه اینا پی ‌‬

‫ی گرفته‌؟‬ ‫ش را نگرفتید ببینید ای ‌ن پو ‌ل را چ‌ه کس ‌‬ ‫ت ه ‌م دنبال ‌‬ ‫س ‪ -‬هیچوق ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬او ‌ن موق ‌ع اص ً‬ ‫یل رد و بد ‌ل شد‌ه فکر‬ ‫ی نداشتم‌‪ .‬حاالک‌ه میشنف ‌م میگ ‌ن پو ‌‬ ‫ال اطالع ‌‬ ‫‌‬ ‫ض میکنم‌‪،‬‬ ‫ش قدرت‌الله‪ .‬عر ‌‬ ‫میکن ‌م رشیدیا ‌ن ایناگرفنت‌‪ .‬اسدالله رشیدیا ‌ن و سیف‌الله و داش ‌‬

‫ت کرده‌‪ ،‬با اونا مریفت‌‪.‬‬ ‫ت ک‌ه میگ ‌ن با م ‌ن صحب ‌‬ ‫اونا دستشو ‌ن توکار بود‪ .‬همو ‌ن کی ‌م روزول ‌‬

‫ت داشت‌‪.‬‬ ‫اسدالله ‌م تو ‪ 28‬مرداد دس ‌‬ ‫ت داشته‌؟‬ ‫ی دس ‌‬ ‫س ‪ -‬در چ‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬تو شلوغی‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه بعد از ‪ 9‬اسفند رشیدیان‌ها را می‌بینید؟‬ ‫ی اس ‌‬ ‫نی بار ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن اول ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬درسته‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی از آنها داشتید؟‬ ‫س ‪ -‬بعد از ‪ 28‬مرداد باز ه ‌م رشیدیان‌ها را دیدید؟ خرب ‌‬ ‫‌‬

‫ب من‌‪ .‬ی‌ه مهندسی‌بود‬ ‫ی بعد از ‪ 28‬مرداد دیدمش‌‪ .‬اونا خودشو ‌ن فرستاد ‌ن عق ِ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬ی‌ه ماه ‌‬ ‫‌‬

‫ب میداد‪ --‬او ‌ن اومد‬ ‫ش بود‪ ،‬همۀ دعوتا و برو و بیاها رو او ‌ن ترتی ‌‬ ‫‪--‬همه‌کار‌ه و مباش���ر ‌‬

‫ش میخواد شما رو ببینه‌‪ ».‬ما ‌م رفتی ‌م منزلش‌‪.‬‬ ‫ی دل ‌‬ ‫ب ما ‌وگفت‌‪« :‬ای ‌ن اسدالله خا ‌ن خیل ‌‬ ‫عق ‌‬ ‫‪-1‬اشاره به فیلم مستند “‪ ”End of Empire‬ساختۀ تلویزیونگرانادا‪ ،‬تهیهکننده‪ :‬برایان لینگ‪.‬‬


‫‪168‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ش چ‌ه خرب بود؟‬ ‫س ‪ -‬در خانه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ش و مرین‌‪ .‬ی‌ه وقتایی‌مث ً‬ ‫ال‬ ‫ش ک‌ه رفت ‌م دید ‌م دست‌ه دست‌ه از اینور اونور میا ‌ن دیدن ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال خون‌ه ‌‬ ‫‌‬

‫نی میکرد‪ .‬هر‬ ‫س تعی ‌‬ ‫ی وکی ‌ل مجل ‌‬ ‫ی بودک‌ه تا حت ‌‬ ‫ش طور ‌‬ ‫ی میومد ‌ن دیدنش‌‪ ...‬او ‌ن وضع ‌‬ ‫پاریای ‌‬ ‫نت این‌‬ ‫ی کار داش ‌‬ ‫ی و شهربان ‌‬ ‫ت خونۀ این‌! اگ‌ه با شهردار ‌‬ ‫ت مریف ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ی تو تهرا ‌ن کار ‌‬ ‫کس ‌‬

‫نت و مریفنت‌خون‌هش‌‪ .‬آره‌‬ ‫ش رابط‌ه داش ‌‬ ‫ش و باها ‌‬ ‫ی‌ه تلف ‌ن ک‌ه میزدکار تمو ‌م بود‪ .‬هم‌ه میشناختن ‌‬ ‫ش میخواد تو رو ببینه‌!» ما ‌م رفتی ‌م و اون ‌م ما رو دید‪.‬‬ ‫ی دل ‌‬ ‫مهندس‌ه گفت‌‪« :‬خیل ‌‬ ‫ش کردند!‬ ‫ب شهر پو ‌ل پخ ‌‬ ‫ی جاها نوشته‌اند رشیدیان‌ها در جنو ‌‬ ‫س ‪ -‬بعض ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود ‌ن ک‌ه اگ‌ه روز‬ ‫ی جنوب‌شهر‪ ،‬ی‌ه آدمای ‌‬ ‫یل خانوم‌‪ ،‬بچه‌ها ‌‬ ‫ج ‪ -‬اینو م ‌ن نمیدون ‌م واال‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی نداشنت‌‪ ،‬هم‌ه رو میخوردن‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال دنبا ‌ل ای ‌ن حرفاکه‌پول‌‬ ‫ب س‌ه شاه ‌‬ ‫صنارکار میکرد ‌ن غرو ‌‬

‫ب خودشون‌‪،‬‬ ‫ت به‌جی ‌‬ ‫ی بود ‌ن هم‌ه دس ‌‬ ‫نن نبودن‌‪ .‬ببنی‌‪ ،‬اونا ی‌ه آدمای ‌‬ ‫ی بک ‌‬ ‫ی بگری ‌ن وکار ‌‬ ‫ازکس ‌‬ ‫ی کشتارگا‌ه و بچه‌های‌‬ ‫ب بودن‌‪ .‬شبا پو ‌ل کافه‌ها روکیا میدادن‌؟ غری از بچه‌ها ‌‬ ‫کارگر وکاس ‌‬

‫ت واحد و اینا؟‬ ‫شرک ‌‬

‫ی را می‌ش���ود با پو ‌ل خرید‪ .‬مث ً‬ ‫ال می‌گویند‬ ‫ی تعداد ‌‬ ‫ف وگروه ‌‬ ‫ی هر صن ‌‬ ‫س ‪ -‬باالخر‌ه تو ‌‬ ‫‌‬

‫ی شما پو ‌ل می‌دادند؟‬ ‫ق بازاری‌ها ب‌ه دار و دست‌ه و بر و بچه‌ها ‌‬ ‫دورا ‌ن مصد ‌‬ ‫ت میگم‌‪ .‬م ‌ن اص ً‬ ‫ال‪...‬‬ ‫ج ‪ -‬خانو ‌م ب‌ه جو ‌ن شما اینو راس ‌‬ ‫‌‬

‫ی خیابان‌ها بودند را پو ‌ل به‌حرکت‌‬ ‫ی ک‌ه تو ‌‬ ‫یل دار و دسته‌های ‌‬ ‫س ‪ -‬م ‌ن شما را نمی‌گویم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫در نمی‌آورد؟‬

‫ت ندید ‌م بچه‌های‌‬ ‫ب بد ‌م دیگه‌! ‪...‬م ‌ن هیچوق��� ‌‬ ‫ی ش���ما میرپس�ی�ن‌ م ‌ن باید جوا ‌‬ ‫ج ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫سرکوره‌پزخونه‌‪ ،‬مث ً‬ ‫جنوب‌شهر دنبا ‌ل پو ‌ل و ای ‌ن بساطا برن‌‪ ،‬اینا رو بیخود میگن‌‪ .‬ممکن‌ه بر ‌ن ِ‬ ‫ال‬ ‫نی و اونجاها اومدن‌‪ ،‬او ‌ن الشی‌هارو‪ ،‬یه‌‬ ‫ض کن ‌م نمیدون ‌م خم ‌‬ ‫ی ک‌ه از نطنز و عر ‌‬ ‫او ‌ن عمله‌های ‌‬

‫نت و‬ ‫ی ک‌ه محلی‌هس ‌‬ ‫یل اینجور آدمای ‌‬ ‫غ کن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ف دستشو ‌ن و بگ ‌ن آقا بیا شلو ‌‬ ‫یل بذار ‌ن ک ‌‬ ‫پو ‌‬

‫ب خودشو ‌ن جاه ‌ل مح ‌ل هسنت‌‪ ،‬اینا اص ً‬ ‫ت ای ‌ن کارا رو نمیکردن‌‪.‬‬ ‫ال هیچوق ‌‬ ‫به‌حسا ‌‬

‫ت برانگیزدکه‌‬ ‫ی می‌توانس��� ‌‬ ‫س تودۀ مرد ‌م جنوب‌ش���هر را چ‌ه چیز ‌‬ ‫س ‪ -‬بگویی ‌م پو ‌ل نه‌‪ .‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی چ‌ه می‌آمدند؟‬ ‫توی‌خیابا ‌ن بریزند‪ .‬برا ‌‬

‫نی باور کننی‌‪ ،‬ای ‌ن بر و بچه‌ها تا ای ‌ن روزای‬ ‫نی یا نمیتون ‌‬ ‫نی باور کن ‌‬ ‫ج ‪ -‬نمیدون ‌م ش���ما میتون ‌‬ ‫‌‬

‫ت ب‌ه شا‌ه عالق‌ه داشنت‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی باستانی‌‬ ‫ی جنوب‌شهر و ای ‌ن ورزشکارا ‌‬ ‫ال بچه‌ها ‌‬ ‫‌آخر ‌م هم‌ه نسب ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪169‬‬

‫ی ک‌ه م ‌ن میدونم‌‪ ...‬مث ً‬ ‫ال ‪ 4‬آبان‌‬ ‫و ای ‌ن ورزش���کارا همه‌شو ‌ن خاطرخوا‌ه شا‌ه بودن‌‪ .‬تا اونجای ‌‬

‫ش کنن‌‪ .‬بچه‌های‬ ‫س میکرد ‌ن ک‌ه بیا ‌ن جلو ش���ا‌ه ورز ‌‬ ‫ک‌ه میش���د‪ ...‬باورک ‌ن خانو ‌م اینا التما ‌‬

‫ت میکرد‪.‬‬ ‫ش دستگا‌ه اینا رو ناراح ‌‬ ‫ی هسنت‌‪ .‬منتها ‌‬ ‫ی آدمای ‌‬ ‫‌جنوب‌شهر و ای ‌ن ورزشکارا ی‌ه همچ ‌‬ ‫مث ً‬ ‫ی تاز‌ه میومد تو اون‌کالنرتی‌‪،‬‬ ‫س کالنرت ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫ض میکردن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی رو عو ‌‬ ‫س کالنرت ‌‬ ‫ال ی‌ه رئی ‌‬ ‫ت تو مح ‌ل دور وردار‌ه دیگه‌‪ ،‬ت���از‌ه اومد‌ه بود‪ .‬مث ً‬ ‫ال میگفت‌‪« :‬تو این‌مح ‌ل کی‌‬ ‫میخواس��� ‌‬

‫ال سیداکرب خراط‌» «بری ‌ن بیارینش‌‪ ».‬حاال مث ً‬ ‫س���ر و صدا داره‌؟» «مث ً‬ ‫ال ای ‌ن بابا سیداکرب‬ ‫ش تو کالنرتی‌و جلو‬ ‫یل میاوردن ‌‬ ‫ت بوسید‌ه گذاشت‌ه کنار و حاجی‌ا ‌م شده‌‪ .‬و ‌‬ ‫ط سالهاس ‌‬ ‫خرا ‌‬

‫ی و فال ‌ن بکنی‌‪ ،‬من‌‬ ‫ی بر ‌‬ ‫ت عوض ‌‬ ‫ش میگفت‌‪« :‬فال ‌ن فال ‌ن شده‌‪ ،‬اگ‌ه اینجا ی‌ه وق ‌‬ ‫پاسبونا به ‌‬

‫ش بریون‌‪.‬‬ ‫ش مینداخت ‌‬ ‫ی میزد در ک‌‪‌ ...‬‬ ‫ت میکنم‌‪ .‬برو بریون‌!» یک ‌‬ ‫ت میکنم‌‪ ،‬همچین ‌‬ ‫همچین ‌‬

‫ی میکرد‪.‬‬ ‫ی تو د ‌ل اینا کارساز ‌‬ ‫یل ی‌ه چیز ‌‬ ‫س کالنرتی‌ه کاری‌ا ‌م نمیکردها! و ‌‬ ‫حاال همو ‌ن رئی ‌‬ ‫یا مث ً‬ ‫ی داشنت‌‪ .‬از اونجاک‌ه میومدن‬ ‫ی اونجا حکایت ‌‬ ‫نت ناحیۀ د‌ه با آژانا ‌‬ ‫ال ای ‌ن جاهالک‌ه مریف ‌‬

‫ی اینا ک‌ه «پاگو ‌ن منو‬ ‫ش می‌کند بعد میومد جلو ‌‬ ‫‌مشروب ‌م خورد‌ه بودن‌‪ ،‬آژان‌ه پاگونشو خود ‌‬ ‫ت ک‌ه با م ‌ن دعوا کرد‌ه پاگونمو‬ ‫ی مرتیکه‌؟!» و بازداشتشو ‌ن میکرد‪ .‬بیخود و بی‌جه ‌‬ ‫میکن ‌‬ ‫ف میکرد دیگه‌‪ .‬ای ‌ن ملت ‌م از‬ ‫نی خانوم‌؟ ای ‌ن کارا خودبه‌خود اینا رو با شا‌ه مخال ‌‬ ‫کنده‌! میدون ‌‬

‫سر شاه‌‪ .‬مث ً‬ ‫نت ِ‬ ‫ال بارو ‌ن میومد‪ ،‬یارو میفتاد تو ی‌ه دست‌انداز‪ ،‬فحش‌‬ ‫نت مینداخ ‌‬ ‫ی گل‌ه داش ‌‬ ‫هر چ ‌‬

‫ب‌ه شا‌ه میداد‪ .‬اصو ً‬ ‫ال اینجور بود‪.‬‬

‫ی سنگرتاش‌می‌دهد‬ ‫ی حس ‌ن نصری ‌‬ ‫ت ‪ 2‬شهریور ‪ 1332‬خرب از دستگری ‌‬ ‫س ‪ -‬روزنامۀ اطالعا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ِ‬ ‫خود شما بود؟‬ ‫نی کشید‌ه بود‪ .‬ای ‌ن از بچه‌ها ‌‬ ‫ک‌ه روز ‪ 28‬مرداد مجسمۀ شا‌ه را پائ ‌‬ ‫نی بچ‌ه محلیا بود دیگه‌!‬ ‫ب جزو هم ‌‬ ‫ی ما نبود‪ .‬اون ‌م به‌حسا ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری‪ .‬ن‌ه از بچه‌ها ‌‬ ‫‌‬ ‫ف شا‌ه وجود داشت‌!‬ ‫نی ای ‌ن بر و بچه‌ها ه ‌م مخال ‌‬ ‫سب ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی میشدن‌‪،‬‬ ‫نت اینور ‌‬ ‫خ روز میخوردن‌‪ .‬اینور مریف ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬میدوننی‌؟ اینا ی‌ه عد‌ه بود ‌ن نو ‌ن ب‌ه نر ‌‬ ‫‌‬ ‫ع دقی ‌ق ندار ‌م چو ‌ن اونموق ‌ع زندا ‌ن بودم‌‪ .‬همون‬ ‫ی میشدن‌‪ .‬البت‌ه م ‌ن اطال ‌‬ ‫نت اونور ‌‬ ‫اونور مریف ‌‬

‫نن و مجس���مه‌ها رو میار ‌ن پائ�ی�ن‌‪ ،‬م ‌ن زندا ‌ن بودم‌‪ .‬تو زندا ‌ن به‌‬ ‫‌رو ‌ز ک‌ه اینا ای ‌ن کارا رو میک ‌‬

‫نی و هم‌ه رو خورد‬ ‫نت دار ‌ن مجسمۀ شا‌ه و رضاشا‌ه رو میار ‌ن پائ ‌‬ ‫ت ریخ ‌‬ ‫نت ک‌ه ی‌ه مش��� ‌‬ ‫من‌گف ‌‬ ‫نت او ‌ن ک‌ه مجسمه‌ها رو خورد میکرد همو ‌ن حس ‌ن سنگرتاش‬ ‫میکنن‌‪ .‬بعدها بچه‌ها ب‌ه م ‌ن گف ‌‬

‫‌بوده‌‪ ،‬بچۀ خیابو ‌ن عنی‌الدوله‌‪.‬‬


‫‪170‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ش آمد؟‬ ‫ی سنگرتا ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد چ‌ه بر سر حس ‌ن نصری ‌‬ ‫‌‬

‫ش مُ رد‪ .‬نه‌‪ ،‬بعد از ‪ 28‬مرداد واس‌ه این‬ ‫ش نکرد ‌ن خود ‌‬ ‫ش نکردن‌‪ ،‬نخری‪ .‬ن‌ه اعدام ‌‬ ‫ج ‪ -‬اعدام ‌‬ ‫‌‬

‫نی کشیدن‌‬ ‫غ کرد ‌ن و پائ ‌‬ ‫ت ک‌ه واس‌ه شلو ‌‬ ‫ی رو یاد ‌م نیس ‌‬ ‫ی رو اعدا ‌م نکردن‌‪ .‬م ‌ن هیشک ‌‬ ‫‌چیزاکس ‌‬ ‫ش و ‌ل کردن‌‪.‬‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫نت و بعد ًا یوا ‌‬ ‫ی روگرف ‌‬ ‫مجسم‌ه اعدا ‌م کرد‌ه باشن‌‪ .‬ی‌ه چند تای ‌‬

‫ی هستند می‌گویند اگر آ ‌ن زما ‌ن گذاشت‌ه بودید‬ ‫ت شما عصبان ‌‬ ‫س ‪ -‬ببینید‪ ،‬بعضی‌هاک‌ه از دس ‌‬ ‫‌‬

‫ف معلو ‌م شد‌ه بود‪.‬‬ ‫شا‌ه رفت‌ه بود‪ ،‬رفت‌ه بود دیگر‪ .‬تکلی ‌‬

‫ب مریفت‌‪ ...‬باز برمیگشت‌‪.‬‬ ‫نت شا‌ه ب‌ه ای ‌ن سادگیا ‌م نبودکه‌! ُخ ‌‬ ‫ب رف ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی را‬ ‫یل اس���ت‌! به‌نظر ش���ما مرد ‌م چ‌ه می‌خواس���تند؟ چ‌ه کس��� ‌‬ ‫س ‪ -‬ای��� ‌ن ه ‌م اس���تدال ‌‬ ‫‌‬ ‫ق را؟‬ ‫می‌خواستند؟شا‌ه را یا مصد ‌‬

‫نت چو ‌ن با شا‌ه خوب‌بود‪.‬‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ش داشنت‌‪ .‬مصدق ‌م دوس ‌‬ ‫ب بودن‌‪ ،‬دوست ‌‬ ‫ج ‪ -‬مرد ‌م با شا‌ه خو ‌‬ ‫‌‬

‫نی و ای ‌ن کارا رو میکنه‌‪ ،‬مرد ‌م دیگه‌خونشون‌‬ ‫ی شا‌ه رو مرییز‌ه پائ ‌‬ ‫ی میزن‌ه مجسمه‌ها ‌‬ ‫یل وقت ‌‬ ‫و ‌‬ ‫ش میاد‪ .‬اص ً‬ ‫نت توخیابونا‪ .‬ویل‌‬ ‫ال خانو ‌م همۀ تهرا ‌ن یهو جوشید اومد باال و مرد ‌م ریخ ‌‬ ‫به‌جو ‌‬

‫ق آسونه‌‪:‬‬ ‫یل رد کردن‌مصد ‌‬ ‫ت مقصودش���و ‌ن ای ‌ن بودک‌ه رد کرد ‌ن شا‌ه سخت‌ه و ‌‬ ‫توده‌ایا اونوق ‌‬

‫ش روکار‪ ،‬بعد خودمو ‌ن زیرآبش���و میکش���ی ‌م و از این‌حرفا!» آره‌‪،‬‬ ‫ق رو بیاریم ‌‬ ‫س مصد ‌‬ ‫«پ ‌‬

‫گ خورد دیگه‌‪.‬‬ ‫فکرشو ‌ن ای ‌ن بودک‌ه تریشو ‌ن ب‌ه سن ‌‬

‫ی ک‌ه تا روز قب ‌ل از ‪ 28‬مرداد می‌گفتند زند‌ه باد مصدق‌‪،‬‬ ‫ی از آنهای ‌‬ ‫س ‪ -‬چطور شد بسیار ‌‬ ‫‌‬ ‫را‌ه افتادند وگفتند زند‌ه باد شاه‌؟‬

‫ی داد‌ه بودن‌‪ .‬بعد با همو ‌ن انگشتای‌جوهریشون‌‬ ‫ق تو رفراند ‌م رأ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ببنی‌‪ ،‬اینا تما ‌م واس‌ه مصد ‌‬ ‫‌‬ ‫ض ‪24‬‬ ‫فردا داد زدند «زند‌ه باد شاه‌»‪ ،‬همونا‪ .‬م ‌ن ک‌ه قضیۀ زندانیا رو براتو ‌ن گفتم‌‪ :‬اینا در عر ‌‬

‫ی بود ‌ن دیگه‌!اگ‌ه ای ‌ن ملت‌‬ ‫ت اینجور ‌‬ ‫ض شدن‌‪ .‬ای ‌ن مل ‌‬ ‫ت یهو و بالک ‌ل راج ‌ع ب‌ه م ‌ن عو ‌‬ ‫ساع ‌‬

‫ت به‌باد نمریفت‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی رو یادتونه‌؟‬ ‫ال [محمد تقی‌] فلسف ‌‬ ‫ی نبودک‌ه مملک ‌‬ ‫اینجور ‌‬

‫س ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت باال منرب‪ .‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬ب‌ه موال‪ ،‬ما میربدیمش‌‬ ‫ی تو مس���جد ش���ا‌ه مریف ‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن ی‌ه وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ش مخالف‌‬ ‫ی باها ‌‬ ‫ی و بچه‌ها‪ ،‬ب‌ه قرآن‌‪ .‬ای ‌ن کمونیستا خیل ‌‬ ‫ی منرب‪ .‬م ‌ن بود ‌م و اسفندیار ‌‬ ‫باال ‌‬

‫ی منرب‪ ،‬او ‌ن باال داد میزد‪« :‬ایهاالناس‌‪ ،‬زنبور ش���اه‌‬ ‫ی اونو میربدی ‌م باال ‌‬ ‫ب���ودن‌‪ .‬خانوم‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ب با ای ‌ن خمینی‌‬ ‫ی بعد از انقال ‌‬ ‫ت دید ‌‬ ‫داره‌! ما چی‌!» میگ ‌م جو ‌ن ش���ما‪ ،‬ب‌ه موال‪ .‬اونوق��� ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪171‬‬

‫ب یادمه‌‪ .‬اینو شما نشنیدین‌‪،‬‬ ‫ی میگنی‌؟ م ‌ن خو ‌‬ ‫ی کارین‌؟ چ ‌‬ ‫چیکار میکرد؟خانو ‌م شماکجا ‌‬ ‫ی جان‌‪ ،‬ی‌ه کاری‌‬ ‫ی منرب‌گفت‌‪« :‬جعفر ‌‬ ‫ت باال ‌‬ ‫ی ی‌ه روزک‌ه مریف ‌‬ ‫نی فلسف ‌‬ ‫هیچکس‌نشنیده‌‪ ...‬هم ‌‬

‫ی در میکرد‪ .‬م ‌ن رفت ‌م او ‌ن طبقۀ ِس ُی ‌م منرب و ‪--‬به‌‬ ‫ی شیشک ‌‬ ‫ی ترق‌ه در میکرد‪ ،‬یک ‌‬ ‫بکن‌!» یک ‌‬

‫ت میخوا ‌م میبخشنی‌‪،‬‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫نی حاال جلو چش���مه‌‪ --‬داد زدم‌‪ ...‬خیل ‌‬ ‫جو ‌ن بچ‌ه ‌م انگار هم ‌‬

‫غ کنه‌!»‬ ‫ی شلو ‌‬ ‫ش تو ک‌‪ ...‬خوار مادر هرک ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬ایهاالناس‌‪ ،‬ای ‌ن آقا با منرب ‌‬

‫ی کرد‪:‬‬ ‫ی بگه‌‪ ،‬ی‌ه دفع‌ه همچ ‌‬ ‫ف بزنن‌‪ ،‬اون ‌م نمیتون‌ه چیز ‌‬ ‫حاال ای ‌ن زنا نشس�ت�ن‌‪ ،‬نمیتون ‌ن حر ‌‬

‫ی شد؟»‬ ‫«چی‌گفتی‌؟ چ ‌‬

‫ص خودتا ‌ن است‌!‬ ‫ی شما ه ‌م خا ‌‬ ‫س ‪ -‬مشکل‌گشایی‌ها ‌‬ ‫‌‬ ‫ی داشتیم‌!‬ ‫ج ‪ -‬ما ‌م خانو ‌م با ای ‌ن آخوندا داستان ‌‬ ‫‌‬

‫ش دوم‌‪ :‬بعد ازکودتا‬ ‫بخ ‌‬

‫ی شا‌ه را دیدید؟‬ ‫نی بارک ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از ‪ 28‬مرداد اول ‌‬ ‫‌‬

‫ی اینا‬ ‫ی رو بیامرزه‌‪ ،‬ما با زاهد ‌‬ ‫ض کن ‌م ک‌ه ‪ 28‬مرداد‪ ،‬خدا زاهد ‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی برو‬ ‫ی بر ‌‬ ‫ت میخوا ‌‬ ‫ح میان‌‪ .‬اگ‌ه خود ‌‬ ‫ت فردا صب ‌‬ ‫ی گفت‌‪« :‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی زاهد ‌‬ ‫بودی���م‌‪ .‬آقا ‌‬ ‫ق درست‌‬ ‫ی مصد ‌‬ ‫ی ک‌ه برا ‌‬ ‫ی نگو!» ما ‌م ی‌ه دسته‌گ ‌ل گرفتی ‌م و رفتیم‌‪ .‬تو او ‌ن فیلم ‌‬ ‫ویل‌ب‌ه کس ‌‬ ‫ی ک‌ه ش���ا‌ه برگشت‌‪ ،‬نشون ‌م مید ‌ن ک‌ه دار ‌م دسته‌گ ‌ل ب‌ه شاه‌‬ ‫کردن‌او ‌ن تو هس���تم‌‪ ،‬همو ‌ن روز ‌‬

‫میدم‌‪ .‬همو ‌ن ‪ 28‬مرداد‪.‬‬

‫س ‪ 28 -‬مردادک‌ه نه‌‪ 31 ،‬مرداد‪ .‬شا‌ه ‪ 31‬مرداد ب‌ه ایرا ‌ن برگشت‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ف آورد ‌ن ما رفتیم‌‬ ‫ت ک‌ه تشری ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ...‬اعلیحضر ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬درسته‌‪ ،‬ببخشید‪ .‬بل‌ه خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ت از طیار‌ه پیاد‌ه بش‌ه ‪--‬فرودگا‌ه مهرآباد ی‌ه چینه‌ای‌داره‌‬ ‫ت میخواس ‌‬ ‫ی اعلیحضر ‌‬ ‫فرودگاه‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫نت رو چین‌ه وامیسادن‌‪ --‬م ‌ن پرید ‌م رو چین‌ه دید ‌م ک‌ه [سرگرد نعمت‌الله]نصریی‌‬ ‫ک‌ه مرد ‌م مریف ‌‬

‫ی شاه‌‪ .‬من ‌م از او ‌ن باال‬ ‫ت افتاد رو پا ‌‬ ‫ی یهو رف ‌‬ ‫ی و ی‌ه عد‌ه اونجان‌‪ ،‬تیمسار دفرت ‌‬ ‫و تیمسار دفرت ‌‬ ‫غ میگن‌! ای ‌ن پدرسوخته‌ها همه‌شو ‌ن خائنن‌‪ .‬پریروزا‬ ‫ت ای ‌ن ‪...‬ها درو ‌‬ ‫داد زد ‌م که‌‪« :‬اعلیحضر ‌‬

‫ی م ‌ن ک‌ه ای ‌ن حرفو زدم‌‪ ،‬شا‌ه ی‌ه نیگای‌‬ ‫ت بد و بریا‌ه میگفنت‌‪ ...‬حاال افتاد ‌ن رو پات‌!» هیچ ‌‬ ‫به ‌‬

‫نی مرتیکه‌!»گفتم‌‪:‬‬ ‫ی اومد پرید ب‌ه م ‌ن که‌‪« :‬برو پائ ‌‬ ‫ی کرد و خالص‌ه ِفرز رفت‌‪ .‬نصری ‌‬ ‫اینجور ‌‬ ‫ت دیگ‌ه با ما‬ ‫ی کلنجار رفتیم‌‪ .‬ای ‌ن بابا از اونوق ‌‬ ‫ی با نصری ‌‬ ‫«مرتیک‌ه خودتی‌!» ما اونجا خیل ‌‬


‫‪172‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی ب‌ه اسکورتا دستور داد‌ه بود منو بنداز ‌ن زیر موتوراشون‌‪ُ .‬خب‌‪ ،‬آخه‌هر‬ ‫ی بد شد‪ .‬تا حت ‌‬ ‫خیل ‌‬ ‫ش میدادم‌‪ .‬چند دفع‌ه ب‌ه اینا سرپده‬ ‫ی بر‌ه مریفت ‌م ی‌ه دسته‌گ ‌ل به ‌‬ ‫ت ی‌ه جای ‌‬ ‫ت شا‌ه میخواس ‌‬ ‫وق ‌‬

‫س که‬ ‫ت از َب ‌‬ ‫ی اس���کورت‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی از موتورا ‌‬ ‫ش زیر یک ‌‬ ‫ت ای ‌ن میاد جلو بندازید ‌‬ ‫‌بود هر وق ‌‬ ‫ی دوست‌‬ ‫ش و اینا ‪--‬آخ‌ه منو خیل ‌‬ ‫ق و بدکین‌ه بود گاردیا ‌و گروهبانا و استوارا ‌‬ ‫‌ای ‌ن بداخال ‌‬ ‫ی به‌‬ ‫ی دستور ‌‬ ‫ت جم ‌ع باشه‌‪ ،‬ای ‌ن ی‌ه همچ ‌‬ ‫ی حواس ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫داشنت‌‪ --‬ب‌ه م ‌ن میگفنت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫یل تو َا ‌م مث ً‬ ‫ال زیاد نیا دور و ورش‌‪ ».‬از ای ‌ن حرفا‪ .‬از او ‌ن ببعد‬ ‫ما داده‌‪ ،‬ما اینکارو نمیکنی ‌م و ‌‬ ‫ت مث ً‬ ‫ت بیاد باشگا‌ه رو‬ ‫ال شا‌ه میخواس ‌‬ ‫ت میکرد‪ .‬ی‌ه وق ‌‬ ‫ش میومد ای ‌ن با ما مخالف ‌‬ ‫ی پی ‌‬ ‫هر چ ‌‬

‫ی کنه‌‪.‬‬ ‫ت جلوگری ‌‬ ‫ی میخواس ‌‬ ‫ت میکرد و ه ‌‬ ‫افتتاح‌کنه‌‪ ،‬ای ‌ن مخالف ‌‬

‫ی زد؟‬ ‫ی ب‌ه شا‌ه گ ‌ل دادید شا‌ه چ‌ه گفت‌؟ ب‌ه شما حرف ‌‬ ‫ش بعد ًا می‌رسیم‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه آ ‌ن بخ ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ت بیاد تما ‌م از شمرو ‌ن تا د ِ‌م فرودگا‌ه مهرآباد انقد‬ ‫ی ش���ا‌ه میخواس ‌‬ ‫ال! آخ‌ه وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫سرباز ریخت‌ه بود ‌ن ک‌ه نگو‪ .‬اص ً‬ ‫ال خانو ‌م سربازا روک‌ه نچید‌ه بودن‌! همینجورگُل‌ه ب‌ه گُل‌ه چند‬ ‫ت از او ‌ن پله‌ها‬ ‫ت آرو ‌م نشد‌ه بود‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫ب اونروز هنوز مملک ‌‬ ‫تا چند تا همینجور بودن‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫نت که‌‬ ‫نی شد و همچو تیز رف ‌‬ ‫ت سوار ماش ‌‬ ‫ش دادم‌‪ .‬بعد اعلیحضر ‌‬ ‫نی دسته‌گ ‌ل رو به ‌‬ ‫ک‌ه اومد پائ ‌‬

‫نی ِ‬ ‫ی انقد تیز و بُز‬ ‫چ مهرآباد خورد س‌ه چار تا سربازو داغو ‌ن کرد‪ .‬منظور یعن ‌‬ ‫سر او ‌ن پی ‌‬ ‫ی‌ه ماش ‌‬

‫ی گذشت‌‪.‬‬ ‫نت و م ‌ن دیگ‌ه ندیدمشو ‌ن تا ی‌ه ماه ‌‬ ‫بردنش‌‪ .‬بل‌ه دیگ‌ه رف ‌‬ ‫س نگرفت‌؟‬ ‫س با شما تما ‌‬ ‫س ‪ -‬دیگر هیچک ‌‬ ‫‌‬

‫ت پهلو اعلیحضرت‌‪ ».‬م ‌ن گفتم‌‪« :‬باش���ه‌‪ .‬حاال بذار‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬چ���را‪ .‬میگفنت‌‪« :‬بیا بربیم ‌‬ ‫‌‬ ‫نن تا بعد‪ ».‬م ‌ن خود ‌م زیاد نمریفتم‌‪ .‬میگفتم‌‪« :‬واس‌ه چی‌؟ باالخر‌ه ما اگ‌ه کاری‌‬ ‫کاراشونو بک ‌‬

‫کردی ‌م واس���ه‌مملکتمو ‌ن کردیم‌‪ .‬نمیخوای ‌م بری ‌م مانور بدی ‌م که‌!»‪ 1‬باالخر‌ه ی‌ه روز رفتیم‌‪ .‬یه‌‬

‫نت بیارینش‌‪».‬‬ ‫نت و‌گف ‌‬ ‫ت چند دفع‌ه سراغتوگرف ‌‬ ‫ش گفت‌‪« :‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫روز تیمسار زاهد ‌‬ ‫ت میکنم‌‪ ،‬همۀ اینا رو میشنید دیگه‌‪ :‬از‬ ‫ی فعالی ‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫ت خدابیامرز میدونس ‌‬ ‫آخه‌اعلیحضر ‌‬ ‫ت اعلیحضرت‌‬ ‫ی تا تو زندا َن ‌م ک‌ه بودی ‌م میدونست‌‪ .‬باالخر‌ه ما رفتی ‌م خدم ‌‬ ‫همو ‌ن دورۀ سرباز ‌‬

‫و شاه‌رو دیدیم‌‪.‬‬

‫نی بار؟ در آ ‌ن دیدار ب‌ه شما چ‌ه گفت‌؟‬ ‫ی اول ‌‬ ‫س ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫ی نگفت‌‪« .‬چطوری‌؟ اال ‌ن چیکار میکنی‌؟ باشگا‌ه داری‌؟ نداری‌؟» همنی‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬چیز ‌‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬درمجله اطالعات هفتگی‪ ،‬شماره ‪ ،۶۳۲‬صفحه ‪ ،۲۵‬در مقاله «شعبان جعفری در عزاداری خامس آل عبا» به‬ ‫این نکته اشاره شده است‪ .‬برای منتکامل ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شماره ‪ ۱۷‬صص ‪.۴۱۴-۴۱۳‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪173‬‬

‫س ‪ -‬باشگا‌ه ک‌ه نداشتید‪ .‬ب‌ه شا‌ه گفتید؟‬ ‫‌‬

‫نی ی‌ه باش���گاه‌‬ ‫ی ببین ‌‬ ‫ی جای ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪.‬گفتم‌‪« :‬باش���گا‌ه ندارم‌‪».‬گفت‌‪« :‬بری ‌ن ی‌ه زمین ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ما ‌م اومدیم‌‪.‬‬ ‫ی نزد‪ .‬هیچ ‌‬ ‫ت حرف ‌‬ ‫نی دیگ‌ه از ای ‌ن حرفا‪ ،‬ب‌ه او ‌ن صور ‌‬ ‫درست‌کننی‌‪ ».‬هم ‌‬ ‫ی و بقی‌ه را چطور؟ اینها را باز ه ‌م می‌دیدید؟‬ ‫س ‪ -‬سرلشکر زاهد ‌‬ ‫‌‬

‫ت کردی ‌م منزلمون‌‪.‬‬ ‫ی و بختیار و این���ا رو دعو ‌‬ ‫ج ‪ -‬چن���د روز بعد از ‪ 28‬م���رداد ما زاهد ‌‬ ‫‌‬

‫گ [جواد] مولوی‌ا ‌م بود‪ ،‬تیمس���ار [هدایت‌الله]گیالنشاهَ ‌م بود‪ .‬منزلمو َن ‌م تو همون‬ ‫س���رهن ‌‬

‫َ‬ ‫مهوش ‌م گفتم‌‬ ‫ک ضرابی‌ا ‌م گفت ‌م اومد‪،‬‬ ‫ی بود‪ .‬ملو ‌‬ ‫ی بزرگ ‌‬ ‫‌خیابو ‌ن شاهپور بود‪ ،‬ی‌ه خونۀکاهگل ‌‬

‫ش ک‌ه ویالو ‌ن میزد‪ --‬اومدن‌‪ .‬اونرو ‌ز کله‌پاچ‌ه و جیگر و د ‌ل و‬ ‫با بهرا ‌م حسن‌زاد‌ه ‪--‬شوهر ‌‬ ‫ی و مهوش ‌م واسشو ‌ن زد ‌ن و‬ ‫ک ضراب ‌‬ ‫ت کردی ‌م و خورد ‌ن و ملو ‌‬ ‫ب و اینا درس ‌‬ ‫قلو‌ه و چلوکبا ‌‬ ‫کوبید ‌ن و خوندن‌‪...‬‬

‫ی بود!‬ ‫ش اکر ‌م آبگوشت ‌‬ ‫ش را می‌شناختید؟ انگار لقب ‌‬ ‫س ‪ -‬مهو ‌‬ ‫‌‬

‫ت دیگه‌‪.‬‬ ‫ش کردی ‌م باشگاه‌‪ .‬میومد و مریف ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬چند دفع‌ه دعوت ‌‬ ‫‌‬

‫ش تهران‌‬ ‫ش بودند‪ .‬یاد ‌م می‌آید موق ‌ع تشیی ‌ع جنازه‌ا ‌‬ ‫ی طرفدار ‌‬ ‫ی جنوب‌شهر خیل ‌‬ ‫س ‪ -‬بچه‌ها ‌‬ ‫‌‬ ‫ت بود؟‬ ‫ک میلیو ‌ن نفر رفت‌ه بودند تشیی ‌ع جنازۀ مهوش‌‪ .‬راس ‌‬ ‫غ شد‪ .‬می‌گفتند ی ‌‬ ‫ی شلو ‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ت شابدولعظی ‌م بود ی‌ه ِ‬ ‫ی رفنت‌‪ .‬ی‌ه ِ‬ ‫ت خیابو ‌ن ری‌‪.‬به‌‬ ‫سر جمعی ‌‬ ‫سر جمعی ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬خانو ‌م خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫نت بر ‌ن نعششو از تو قرب در بیارن‌‪.‬‬ ‫ب خواس ‌‬ ‫ت زیاد بودک‌ه ش ‌‬ ‫خاطر همو ‌ن جمعی ِ‌‬

‫ی قرب در بیاورند؟‬ ‫ش را از تو ‌‬ ‫ش مهو ‌‬ ‫ی می‌خواستند نع ‌‬ ‫س ‪ -‬نفهمیدم‌! چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ت ِ‬ ‫سر ی‌ه ز ‌ن فاحشه‌‬ ‫ت پش ‌‬ ‫نت چرا ای ‌ن هم‌ه جمعی ‌‬ ‫ی آخوند ماخوندا؟ میگف ‌‬ ‫نی طرفدارا ‌‬ ‫ج ‪ -‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود خانوم‌‪ ،‬فاحشه‌ا ‌م نبود‪ ،‬شوهر داشت‌‪ .‬هر چی‌ا ‌م پیدا میکرد‬ ‫ی لوط ‌‬ ‫ش خیل ‌‬ ‫یل مهو ‌‬ ‫رفنت‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی درمیاورد‬ ‫ی بود‪ .‬اون ‌م هر چ ‌‬ ‫ی لوط ‌‬ ‫نی جور ‌‬ ‫میداد ب‌ه ای ‌ن و اون‌‪ ،‬ب‌ه فقریا‪ .‬ای ‌ن سوس��� َن ‌م هم ‌‬

‫میداد ب‌ه بقیه‌‪.‬‬

‫ت خودمان‌‪ .‬بعد از‬ ‫ی بودند‪ .‬حاال برگردی ‌م سر صحب ‌‬ ‫ی استثنای ‌‬ ‫ی اینها زنهای ‌‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه هر دو ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫ی روبرو شدید‌ک ‌‬ ‫ی ک‌ه شما با فاطم ‌‬ ‫نی بار ‌‬ ‫ی راگرفتند‪ .‬اول ‌‬ ‫‪ 28‬مرداد‪ ،‬دکرت فاطم ‌‬

‫ی روبرو ش���دم‌‪.‬‬ ‫ی دو بار با فاطم ‌‬ ‫ت خارجه‌‪ .‬قب ‌ل از ‪ 28‬مرداد م ‌ن یک ‌‬ ‫نی بار تو وزار ‌‬ ‫ج ‪ -‬اول ‌‬ ‫‌‬

‫ت کردیم‌‪ .‬قب ً‬ ‫ت داشت‌‪ ،‬خیلی‌ا ‌م منو تشویق‬ ‫الگفت ‌م ک‌ه خیلی‌ا ‌م منو دوس ‌‬ ‫ش صحب ‌‬ ‫رفتی ‌م و باها ‌‬


‫‪174‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی ‪ 9‬اسفند شد‪ ،‬دشمنمو ‌ن شد و حک ‌م اعدا ‌م ما رو داد دیگه‌‪.‬‬ ‫‌میکرد‪ 1.‬بع ‌دک‌ه ای ‌ن پیشامدا ‌‬

‫ی بگو اگ‌ه بریون‌‬ ‫ی کردید وگفتید‪« :‬ب‌ه فاطم ‌‬ ‫ک تهدید ‌‬ ‫س ‪ -‬ببینید‪ ،‬شماگفتید در دادگا‌ه ی ‌‬ ‫‌‬

‫ف خودتا ‌ن است‌‪.‬‬ ‫ت میکنم‌‪ ».‬حر ‌‬ ‫ت رس���ید‪ ،‬اگ‌ه از زندا ‌ن اومد ‌م بریو ‌ن ک‌ه خف‌ه ‌‬ ‫دس���ت ‌م به ‌‬

‫درست‌؟‬

‫ج ‪ -‬درست‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫گ او‬ ‫ث مر ‌‬ ‫ث ش���د‌ه ک‌ه مرد ‌م فکرکنند شما باع ‌‬ ‫ف را زدید‪ ،‬باع ‌‬ ‫س ‪ -‬ش���اید چو ‌ن ای ‌ن حر ‌‬ ‫‌‬ ‫شدید؟‬

‫ش کرد‪.‬‬ ‫ت اعدام ‌‬ ‫یل اونو دول ‌‬ ‫ج ‪ -‬ه ‌م گفت ‌م و ه ‌م زدمش‌‪ .‬حاشاک‌ه نمیکنم‌! و ‌‬ ‫‌‬ ‫ف کنید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬لطف ًا قضی‌ه راکام ‌ل تعری ‌‬ ‫‌‬

‫ف میگریین‌؟‬ ‫ت دیگه‌! شما داری ‌ن اعرتا ‌‬ ‫ج ‪-‬گفت ‌م بیا ‌م بریو ‌ن میزنم ‌‬ ‫‌‬

‫ف میگریم‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬بله‌! دار ‌م اعرتا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬باشه‌! [خنده‌]‬ ‫‌‬

‫ی مه ‌م است‌‪ .‬می‌گویند شما او را با چاقو زدید؟ شما می‌گویید او را‬ ‫س ‪ -‬آخر ای ‌ن قضی‌ه خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫ش می‌نویسد‪:‬‬ ‫ی درکتاب ‌‬ ‫ق دارد‪ .‬مسعود حجاز ‌‬ ‫ف با ه ‌م فر ‌‬ ‫ط زدید‪ .‬ای ‌ن دو حر ‌‬ ‫چاقو نزدید‪ ،‬فق ‌‬

‫ت هیاهو‬ ‫ح شنب‌ه ‪ 22‬اسفند ‪ 1332‬دستگری شد و دستگا‌ه حکوم ‌‬ ‫ت ‪ 9‬صب ‌‬ ‫ی ساع ‌‬ ‫«دکرت فاطم ‌‬

‫ی ک‌ه محل‬ ‫ت شهربان ‌‬ ‫ی او به‌را‌ه انداخت‌‪ .‬او را ب‌ه عمار ‌‬ ‫ی دس���تگری ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫و جنجا ‌ل بس���یار ‌‬

‫ت س‌ه بعدازظهر به‌عنوا ‌ن اینک‌ه می‌خواهند به‬ ‫ی در آنجا بود بردند و در ساع ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫‌فرماندار ‌‬ ‫ی شعبا ‌ن جعفری‬ ‫ب شهربان ‌‬ ‫ج ساختند و بریو ‌ن در ‌‬ ‫ی خار ‌‬ ‫گ شهربان ‌‬ ‫ب بزر ‌‬ ‫‌زندا ‌ن بربند از در ‌‬ ‫ی دیگر از چاقوکشا ‌ن ک‌ه از قب ‌ل انتظار او را می‌کشیدند بر روی‌‬ ‫ف ب‌ه بی‌مُ خ‌) و جمع ‌‬ ‫‌(معرو ‌‬ ‫ی در محل‌‬ ‫ع و فداکار دکرت فاطم ‌‬ ‫اوریختند با چاقو ب‌ه جا ‌ن او افتادند و اگر خواهر ش���جا ‌‬

‫ی کشت‌ه شد‌ه بود‪ 2».‬و‬ ‫ی به‌طرز فجیع ‌‬ ‫ی او نینداخت‌ه بود دکرن فاطم ‌‬ ‫حاضرنبود و خود را ب‌ه رو ‌‬

‫ی چاقو زدید‪.‬‬ ‫ت خان ‌م خواهر دکرت فاطم ‌‬ ‫می‌گویند شما ب‌ه سلطن ‌‬

‫ج ‪ -‬واال دروغه‌!‬ ‫‌‬

‫ی نبودید؟‬ ‫ی شما جلو شهربان ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫‪-1‬ر‪.‬ک‪ .‬به سند شماره ‪ ۸\۱‬صص ‪.۱۱۹-۱۱۸‬‬ ‫‪« -2‬رویدادها داوری ‪ »۱۳۲۹-۱۳۳۹‬نوشته مسعود حجازی‪ ،‬صص ‪.۱۶۴-۱۶۳‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪175‬‬

‫ی حضور داشتید؟ درست‌؟‬ ‫س جلو شهربان ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ب گوش ِتو‬ ‫نی خانوم‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫یل زدمش‌‪ .‬بب ‌‬ ‫ت چاقو نزدم‌‪ .‬و ‌‬ ‫یل چاقو نزدم‌‪ .‬م ‌ن هیچوق ‌‬ ‫ج ‪ -‬بودم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی کرد‌ه باش ‌م میگم‌‪ .‬آخ‌ه ببنی‬ ‫ب‌ه م ‌ن بده‌‪ :‬نمیگ ‌م نزدم‌‪ ،‬میگ ‌م خواهرش���و نزدم‌‪ .‬م ‌ن اگ‌ه کار ‌‬

‫ی کشته‌‪...‬‬ ‫ی رو شعبو ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی اونا میگ ‌ن دکرت فاطم ‌‬ ‫ی میگ ‌‬ ‫‌دار ‌‬ ‫ت زدید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه ک‌ه کشتید‪ ،‬به‌قصدکش ‌‬ ‫‌‬

‫ی جزو فدائیان‬ ‫ت ک‌ه عبدخدای ‌‬ ‫ت محاکم‌ه کرد وکشتش‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی رو دول ‌‬ ‫ج ‪... -‬دکرت فاطم ‌‬ ‫‌‬

‫یل نمرد‪ .‬اون‌‬ ‫ی رو با تری زد و ‌‬ ‫ی فاطم ‌‬ ‫‌اس�ل�ا ‌م بود‪ ،‬من ‌م جزو فدائیا ‌ن اسال ‌م بودم‌‪ ،‬عبدخدای ‌‬ ‫س ایناست‌‪...‬‬ ‫ی ک‌ه اال ‌ن وکی ‌ل مجل ‌‬ ‫عبدخدای ‌‬

‫ش حرف‬ ‫س ‪ -‬فکر می‌کن ‌م باید ای ‌ن قضی‌ه را روش��� ‌ن کرد‪ .‬چرا ش���ما تا ب‌ه حا ‌ل در باره‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫‌نزده‌اید؟‬

‫ی زدمش‌‪ ،‬چاقو َا ‌م نزدم‌‪ .‬بیخود میگ ‌ن چاقو زده‌‪ .‬همشریه‌شم‌‬ ‫ج ‪ -‬حاال میگم‌‪َ :‬د ‌م ش���هربان ‌‬ ‫‌‬

‫نی زدمش‌‪،‬‬ ‫ی پائ ‌‬ ‫ش او ‌ن باال وایساد‌ه بود م ‌ن َد ‌م پله‌ها ‌‬ ‫ی همشری‌ه ‌‬ ‫ی شهربان ‌‬ ‫ش نیفتاد‪ .‬تو ‌‬ ‫رو ‌‬ ‫ی پله‌ها وایس���اد‌ه بود‪ .‬هما خانوم‌‪ ،‬جو ‌ن ش���ما‪ ،‬شنید ‌م ای ‌ن همشری‌ه بعد از‬ ‫او ‌ن خانو ‌م باال ‌‬

‫ک کرده‌‪».‬‬ ‫ت منو زد‪ ،‬م ‌ن حاال اینجا ‌م چر ‌‬ ‫ش گفته‌‪« :‬چو ‌ن شعبو ‌ن اونوق ‌‬ ‫پونز‌ه سا ‌ل تو اتری ‌‬

‫(سندش���مارۀ ‪ )10/3‬در صورتیک‌ه م ‌ن اص ً‬ ‫ف زندگیمون‌‬ ‫ش نزدم‌‪ .‬بعد ‌م تو صن ‌‬ ‫ت به ‌‬ ‫ال دس��� ‌‬

‫ت ک‌ه بری ‌م زنو بزنیم‌‪ ،‬اصال و ابدا‪ ،‬چ‌ه برس���‌ه ب‌ه اینک‌ه چاقو بزنیم‌‪ .‬من ‌م تو زندگی ‌م تا‬ ‫نیس��� ‌‬ ‫ی تو تهرا ‌ن از من‌‬ ‫ی نداره‌! شما ی‌ه پروندۀ چاقوکش ‌‬ ‫ت ب‌ه چاقو نزدم‌‪،‬کار ‌‬ ‫ت دس ‌‬ ‫امروز هیچوق ‌‬

‫ی رو دولت‌‬ ‫ت خود ‌م حاضر میش ‌م اعدام ‌م کنن‌‪ ...‬بل‌ه خانوم‌‪ ،‬فاطم ‌‬ ‫گری بیار‪ ،‬من‌همو ‌ن ساع ‌‬ ‫محاکم‌ه کرد وکشتش‌‪.‬‬

‫ی راگرفت‌ه بودند و می‌خواستند از‬ ‫ی ک‌ه فاطم ‌‬ ‫س ‪ -‬منظور ‌م چیز دیگریست‌‪ .‬می‌گویند موقع ‌‬ ‫‌‬

‫ش را‬ ‫نی بود‪ ،‬به‌طوریک‌ه زیر بال ‌‬ ‫ش پائ ‌‬ ‫ض احوا ‌ل بود و فشار خون ‌‬ ‫ی ب‌ه زندا ‌ن بربند‪ ،‬مری ‌‬ ‫شهربان ‌‬ ‫ک افتاد‌ه را بزند‪ .‬شما‬ ‫ت ک‌ه ی ‌‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫ی و پهلوان ‌‬ ‫ت مردانگ ‌‬ ‫گرفت‌ه بودند و می‌بردند‪ .‬در صفا ‌‬ ‫چرا او را زدید؟‬

‫ج ‪ -‬م ‌ن چ‌ه میدونست ‌م در چ‌ه حاله‌!‬ ‫‌‬

‫ش را نمی‌دانستید؟‬ ‫س حال ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ق را‌ه مریفت‌‪ .‬ی‌ه کُپ‌ه ریش ‌م گذاشته‬ ‫ش بود ‌ن خانوم‌‪ .‬خیلی‌ا ‌م ش ‌ق و ر ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬د‌ه تا مأمور دور ‌‬ ‫‌‬


‫‪176‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی یهو مرییز ‌ن تو خونه‌‬ ‫ی ک‌ه وزیر خارجه‌س���ت‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫‌بود ی‌ه همچی‌‪ .‬آخ‌ه خان ‌م جو ‌ن ی‌ه کس��� ‌‬ ‫ی فشار خونش‌‬ ‫ی نخواه ‌‬ ‫ی بگرین‌‪ ،‬باالخر‌ه خواه ‌‬ ‫ی ی‌ه وزیر خارج‌ه رو اونجور ‌‬ ‫بگرینش‌! وقت ‌‬

‫ی بود!‬ ‫نی دیگه‌! باالخر‌ه ی‌ه شخصیت ‌‬ ‫یا مری‌ه باال یا میاد پائ ‌‬

‫ش کشیدید؟‬ ‫ط و نشا ‌ن دادگا‌ه را ب‌ه ُرخ ‌‬ ‫ش؟خ ‌‬ ‫ی ه ‌م ب‌ه اوگفتید و زدید ‌‬ ‫س ‪ -‬چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ی بهش‌‬ ‫ب باید دری‌ور ‌‬ ‫ش نمید ‌م که‌‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫ب چرا‪ .‬باالخر‌ه او ‌ن موق ‌ع ک‌ه دسته‌گ ‌ل به ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫بگ ‌م دیگه‌! بله‌؟‬

‫ی زد؟‬ ‫س اگر شما ب‌ه او چاقو نزدید‪ ،‬چ‌ه کس ‌‬ ‫س ‪ -‬حتم ًا! پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ش چاقو نزد‪.‬‬ ‫ی به ‌‬ ‫ج ‪ -‬عزیز من‌‪،‬کس ‌‬ ‫‌‬

‫ک خورد؟‬ ‫ط کت ‌‬ ‫ی فق ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود ‌م دو تا ‌م م ‌ن زدم‌‪.‬‬ ‫ش زد‌ه بودنش‌‪ .‬حاال من ‌م َد ‌م شهربان ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪ ،‬هموناک‌ه گرفتن ‌‬ ‫‌‬

‫ت او را زدید؟‬ ‫س شما با مش ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ش نبودم‌‪ .‬ای ‌ن که‌‬ ‫ت ب‌ه چاقو نکردم‌‪ .‬م ‌ن چاقوک ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬میگ ‌م جو ‌ن بچ‌ه ‌م تا حاال م ‌ن دس ‌‬ ‫‌‬ ‫ت محاکم‌ه کرد‪.‬‬ ‫ی رو دول ‌‬ ‫ض میکنم‌‪ ،‬فاطم ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫خدم ‌‬

‫ت ک‌ه اینجا و آنجا نوشته‌اند‪ ،‬مث ً‬ ‫ال دکرت محمود عنایت‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ت نشوید‪ .‬ای ‌ن مطالب ‌‬ ‫س ‪ -‬ناراح ‌‬ ‫‌‬

‫ش و دشنه‌کشان‌‬ ‫ی اجامر و اوبا ‌‬ ‫پ ایرا ‌ن نوشت‌ه اس���ت‌‪ ...« :‬عده‌ا ‌‬ ‫در نش���ریۀ «نگنی‌»‪ 1‬چا ‌‬

‫ش برپسم‌‪،‬‬ ‫حرفه‌ای‌‪ ...‬با دش���ن‌ه ب‌ه او حمل‌ه می‌کنند‪ »...‬م ‌ن ه ‌م می‌خواست ‌م از شما درباره‌ا ‌‬

‫ب دادید‪ :‬شماک‌ه پهلوا ‌ن و‬ ‫ح کن ‌م شما جوا ‌‬ ‫همنی‌‪ .‬س���ؤا ‌ل بعدی‌ا ‌م را ه ‌م قب ‌ل از اینک‌ه مطر ‌‬

‫ت روی‌زن‌‬ ‫ت دس ‌‬ ‫ی هیچوق ‌‬ ‫نی آدمهای ‌‬ ‫ی دارید‪ ،‬قبو ‌ل دارید چن ‌‬ ‫ورزشکار هستید و مرا ‌م مردانگ ‌‬

‫ی را زدید؟‬ ‫ت خان ‌م خواهر فاطم ‌‬ ‫س چرا سلطن ‌‬ ‫بلند نمی‌کنند‪ ،‬پ ‌‬

‫ش بلند نکردم‌‪ .‬ایشو ‌ن او ‌ن باال وایساد‌ه بود‪.‬‬ ‫ت رو ‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال و ابدا‪ ،‬دس ‌‬ ‫‌‬

‫ی و اگر‬ ‫ی فاطم ‌‬ ‫ت رو ‌‬ ‫ش را انداخ ‌‬ ‫س اینک‌ه می‌گویند خود ‌‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن باال ایس���تاد‌ه بود؟ پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ت نیست‌؟‬ ‫ی کشت‌ه می‌شد درس ‌‬ ‫نینداخت‌ه بود فاطم ‌‬

‫ی ندیدم‌‪.‬‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ت است‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه همچ ‌‬ ‫ت و پر ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری‪ .‬چر ‌‬ ‫‌‬

‫ت بود؟‬ ‫ی سخ ‌‬ ‫نت فاطم ‌‬ ‫س ‪-‬گرف ‌‬ ‫‌‬

‫گ را‌ه مریفت‌‪ .‬آخه‬ ‫ت قشن ‌‬ ‫یل اونروز ُسر و مُ ر وگند‌ه داش ‌‬ ‫ت کشیدن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی مکافا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه خیل ‌‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬نگنی‪ ،‬شماره ‪ ،۱۷۷‬سال پانزدهم‪ ،‬سی و یکم فروردین ‪ ،۱۳۵۹‬تهران‪ ،‬صفحه ‪.۴‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪177‬‬

‫ض کرد ‌م خدمتتون‌‪ ،‬ای ‌ن کتابا ورمیدار ‌ن مث ً‬ ‫ی خودشو ‌ن مینویسن‌‪ .‬هرچی‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ال ی‌ه چیزای ‌‬ ‫‌عر ‌‬ ‫دستشو ‌ن میاد میگ ‌ن تا مرد ‌م کتابو بخونن‌‪ .‬جو ‌ن شما‪ .‬حاال ممکن‌ه یارو اینا رو بخون‌ه بگه‌‬

‫ی روکه‌‬ ‫یل م ‌ن دار ‌م حقیقت ‌‬ ‫«نه‌‪ ،‬م ‌ن اونجا بود ‌م دید ‌م با چاقو میزدنش‌‪ ،‬م ‌ن خود ‌م دیدم‌!» و ‌‬

‫ی تحقی ‌ق ک ‌ن ببنی‌‬ ‫ت حساب ‌‬ ‫ی نیست‌‪ .‬شما برو خود ‌‬ ‫ش اومد‌ه ب‌ه شما میگم‌‪ .‬یکیش ‌م عوض ‌‬ ‫پی ‌‬ ‫غ میگه‌‪.‬‬ ‫ی درو ‌‬ ‫ت میگ‌ه ک ‌‬ ‫کی‌راس ‌‬

‫ی را چه‬ ‫ی فاطم ‌‬ ‫نی کار را بکنیم‌‪ .‬خرب دستگری ‌‬ ‫ب باید هم ‌‬ ‫س ‪ -‬ه ‌م م ‌ن و ه ‌م خوانندگا ‌ن کتا ‌‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه شما داد؟ نصریی‌؟ آزموده‌؟ بختیار؟ مولوی‌؟ دستگاه‌؟‬ ‫‌کس ‌‬

‫ی متقیان‌‪ ،‬زبون ‌م روزه‌ست‌‪ 1.‬با زبون‬ ‫ج ‪ -‬دس���تگاه‌؟ واال هیچوقت‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬ب‌ه موال ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو‬ ‫ی رو برو بزن‌‪،‬کس ‌‬ ‫ت ک‌ه کس ‌‬ ‫س نگرف ‌‬ ‫ت دستگا‌ه با م ‌ن تما ‌‬ ‫غ نمیگم‌‪ ،‬هیچوق ‌‬ ‫‌روز‌ه ک‌ه درو ‌‬ ‫غ نکن‌‪ .‬م ‌ن رو عش ‌ق و عالق‌ه خود ‌م ک‌ه داشت ‌م ای ‌ن کارا رو میکردم‌‪.‬‬ ‫غ ک ‌ن یا شلو ‌‬ ‫نز ‌ن یا شلو ‌‬

‫ی ب‌ه شما تلف ‌ن کرد‌ه و خرب‬ ‫ی را گرفتند نصری ‌‬ ‫ی ک‌ه دکرت فاطم ‌‬ ‫س ‪ -‬آخر می‌گویند آ ‌ن روز ‌‬ ‫‌‬

‫داده‌!‬

‫ف بود!‬ ‫ت مخال ‌‬ ‫ی ک‌ه با م ‌ن سخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه جو ‌ن بچ‌ه ‌م نصریی‌ا ‌م ب‌ه م ‌ن نگفت‌‪ .‬نصری ‌‬ ‫‌‬ ‫س ازکجا فهمیدیدک‌ه او راگرفته‌اند؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫نت ب‌ه من‬ ‫ی روگرف ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه مأموری ‌ن گفت‌ه بودم‌‪ .‬ب‌ه هم‌ه سرپد‌ه بود ‌م ک‌ه اگ‌ه ی‌ه روز دکرت فاطم ‌‬ ‫‌‬

‫ت م ‌ن خود ‌م مری ‌م میگریمش‌‪ .‬چو ‌ن ای ‌ن با م ‌ن خیلی‌‬ ‫نی کجاس ‌‬ ‫نت ب‌ه م ‌ن بگ ‌‬ ‫‌بگنی‌‪ .‬اگر نگرف ‌‬ ‫ی کرد‪ .‬چرا؟ مث ً‬ ‫ال چو ‌ن م ‌ن توبه‌نام‌ه ننوشتم‌‪ِ ،‬‬ ‫ت ک‌ه اونروز ‌م ک‌ه شنیدم‌‬ ‫سر این‌‪ .‬اینس ‌‬ ‫دش���من ‌‬ ‫نت ب‌ه ما‪.‬‬ ‫خود ‌م رفتم‌‪ .‬اینا هم‌ه رو بس ‌‬

‫ی چاقو زد‌ه نه‌‬ ‫ط ب‌ه فاطم ‌‬ ‫ت ک‌ه سیداکرب خرا ‌‬ ‫ی ک‌ه شنیده‌ا ‌م ای ‌ن اس ‌‬ ‫ک شایعۀ دیگر ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ی را چاقو زد‌ه ب‌ه او برخورد‌ه ک‌ه چرا «شهرت‌»کار او را‬ ‫ی فاطم ‌‬ ‫شما‪ .‬بعدک‌ه شای ‌ع شد جعفر ‌‬ ‫شماگرفته‌اید و یکبار ک‌ه از سفر بر می‌گشتید در فرودگا‌ه مهرآباد ب‌ه شما حمل‌ه کرد‌ه و شما‬ ‫ت است‌؟‬ ‫راچاقو زد‌ه است‌‪ .‬آیا ای ‌ن درس ‌‬

‫ج ‪ -‬سیداکرب؟ هرگز؟ اص ً‬ ‫ال او ‌ن روز او ‌ن اونجا نبود‪.‬‬ ‫‌‬

‫ط همدورۀ شما بود؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن سیداکرب خرا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بل‌ه ه ‌م س ‌ن و سا ‌ل م ‌ن بود‪ .‬بچ‌ه مح ‌ل خودمون ‌م بود‪ .‬میشناسمش‌‪ .‬او ‌ن ی‌ه آد ‌م شریه‌ای‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬این قسمت از مصاحبه همزمان با ماه رمضان بود‪.‬‬


‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫‪178‬‬

‫‌بود‪ ،‬شریه‌خونه‌دار بود‪ .‬ب‌ه کار م ‌ن نمیخورد‪ ،‬اصال و ابدا‪.‬‬ ‫ت نیست‌؟‬ ‫س ای ‌ن قضی‌ه درس ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ی نبوده‌‪ .‬او ‌ن روز م ‌ن خود ‌م تنها رفتم‌‪.‬‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ال همچ ‌‬ ‫‌‬

‫ی و دار و دسته‌اش‬ ‫ی نبودید؟ ای ‌ن ک‌ه نوشته‌اند شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫س می‌گویید با گروه ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی آنجا نبود؟‬ ‫س دیگر ‌‬ ‫ت نیست‌؟ک ‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫‌ریختند سر دکرت فاطم ‌‬

‫‪1‬‬

‫ی همیش‌ه شلوغ‌ه دیگه‌!‬ ‫یل جمعی َت ‌م اونجا زیاد بود‪ .‬آخ‌ه د ‌م شهربان ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری م ‌ن تنها بودم‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی هم‌‬ ‫ب رس���م ‌‬ ‫ت وگفته‌ها زیاد س���ر زبانها افتاد‌ه بودک‌ه تکذی ‌‬ ‫س ‪ -‬حتم��� ًا ای��� ‌ن ش���ایعا ‌‬ ‫‌‬ ‫کردید؟‪2‬بگذریم‌‪.‬‬

‫ی و انگلستا ‌ن رو؟‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه نگذریم‌‪ ،‬ای ‌ن اسناد «سیا»ک‌ه در اومد‌ه رو خوندید‪ ،‬فاطم ‌‬ ‫‌‬

‫‪3‬‬

‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬چطور مگر؟‬ ‫‌‬

‫ی بود!‬ ‫ش زیر سر فاطم ‌‬ ‫ض کردم‌! هم‌ه ‌‬ ‫ی از بچه‌هاک‌ه خوند‌ه بود میگفت‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬یک ‌‬ ‫‌‬

‫ت و آیند‌ه آنرا روشن‌خواهد‬ ‫خ معاصر ایرا ‌ن نامعلو ‌م اس ‌‬ ‫ی تاری ‌‬ ‫ی از گوشه‌ها ‌‬ ‫س ‪ -‬هنوز بسیار ‌‬ ‫‌‬ ‫کرد‪.‬‬

‫ک نفر دارد‬ ‫ی ک‌ه ی ‌‬ ‫س شمارۀ ‪ )10/4‬عکس ‌‬ ‫س چیس���ت‌؟ (عک ‌‬ ‫ی قضیۀ ای ‌ن عک ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫آقا ‌‬ ‫س روی‌‬ ‫ی ه ‌م در گوشۀ عک ‌‬ ‫ک نفر دیگر را می‌تراشد‪ ،‬شما ه ‌م ایستاده‌اید‪ ،‬دکرت فاطم ‌‬ ‫سر ی ‌‬

‫ی وکجاست‌؟‬ ‫س ما ‌ل ک ‌‬ ‫یل نشسته‌‪ .‬ای ‌ن عک ‌‬ ‫صند ‌‬

‫ت کجاست‌‪ ،‬اما اینو میدون ‌م چیه‌‪.‬‬ ‫ض کن ‌م ک‌ه اال ‌ن یاد ‌م نیس ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن واال‪ ...‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی سراشونو میزدیم‌‪.‬‬ ‫ما ای ‌ن توده‌ایا روک‌ه میگرفتی ‌م گاه ‌‬

‫‪-1‬نورمحمد عسگری درکتاب «شاه‪ ،‬مصدق‪ ،‬سپهبد زاهدی»‪ ،‬صص ‪ 243-240‬این ماجرا را از قول اردشری زاهدی‬ ‫نقل می‌کند و در بارۀ نقش سلیمان بهبودی و دربار در این ماجرا می‌نویسد‪.‬‬ ‫‪ -2‬نقل از روزنامۀ اطالعات‪ ،‬شمارۀ ‪ 25 ،8337‬اسفند ‪« :1332‬در چند روز اخری عده‌ای اجنبی‌پرست شایعات‬ ‫مغرضانه‌ای علیه اینجانب انتشار داده‌اندکهکذب محض است‪ .‬اینجانب به یاری خداوند متعال آماده جانبازی در‬ ‫راه استقالل وطن هستم و تا آخرین نفس با عناصر منفور و بی‌وطن مبارزه خواهمکرد‪.‬‬ ‫شعبان جعفری رهرب جمعیت جوانمردان جانباز‬ ‫‪ -3‬اشاره به مجموعۀ «اسناد سازمان سیا» نوشتۀ دونالد ن‪ .‬ویلرب است که در مارچ ‪ 1954‬به رشتۀ تحریر درآمده‬ ‫بود‪ .‬ویل اخری ًا یعنی ماه جون ‪ 2000‬از سود روزنامۀ نیویورک تایمز منتشر شد‪ .‬ترجمۀ فارسی این کتاب نیز به نام‬ ‫همنی صفحه آمده است‪ ...« :‬این نشست‌ها برای چندین روز دچار وقفه شد و آن هنگامی بودکه یکی از برادران‬ ‫رشیدیان توانست اجازه یابد ایران را به مقصد ژنو ترک کندکه در دورۀ مصدق کارکم و بیش دشواری بود‪ .‬قابل‬ ‫توجه استکه رشیدیان و برای خروج و ورودش را از خود حسنی فاطمی‪ ،‬وزیر امور خارجۀ هوادار مصدق دریافت‬ ‫کرده بود‪ .‬این تا حدودی نظر سیا را تأیید می‌نمودکه فاطمیگهگاهی به اشارات بریتانیا تن می‌داد و تالش داشت‬ ‫در صورتیکه مصدق با شکست روبرو شود با مخالفان و بریتانیا همراه باشد‪ .‬او مسلم از جاسوسی رشیدیان برای‬ ‫بریتانیا آگاه بود‪».‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪179‬‬

‫ی سرشا ‌ن را؟‬ ‫س ‪ -‬سبیلها یا مو ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬سراشونو میزدیم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬خودتا ‌ن میزدید یا شهربانی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی نداشتیم‌‪ .‬هم‌ه ای ‌ن کارا رو ِ‬ ‫خود ما‬ ‫ی کار ‌‬ ‫ی چیه‌؟ میگ ‌م ما با شهربان ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا ش���هربان ‌‬ ‫‌‬

‫میکردیم‌‪.‬‬

‫‪1‬‬

‫ی شما ایستاد‌ه کیست‌؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن ک‌ه پهلو ‌‬ ‫‌‬

‫ی ‪ 28‬مردادک‌ه نشونتون‬ ‫ی دیگ‌ه از عکسا ‌‬ ‫س کاووسی‌ه ک‌ه مُ رد‪ .‬تو یک ‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن پسر‌ه همو ‌ن عبا ‌‬ ‫‌‬

‫‌داد ‌م هست‌‪ ،‬تو همو ‌ن جیپ‌‪.‬‬

‫‪2‬‬

‫ی را‬ ‫ی ک‌ه دارد سر آ ‌ن یک ‌‬ ‫ش را می‌تراشید کیست‌؟ ای ‌ن مرد ‌‬ ‫ی ک‌ه دارید سر ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن شخص ‌‬ ‫‌‬

‫می‌تراشد؟ او را چطور؟ می‌شناسید؟‬

‫ش گفتی ‌م سر اینو بزن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن سلمونی‌ه دیگه‌‪ :‬ی‌ه سلمونی‌ه ک‌ه کشیدی ‌م آوردیم ‌‬ ‫‌‬

‫ک دیوار است‌‪ .‬مثل‌‬ ‫ت س���رتا ‌ن ی ‌‬ ‫ی خیابا ‌ن اس���ت‌؟ پش ‌‬ ‫س ‪ -‬خوب‌‪ ،‬ای ‌ن کجاس���ت‌؟ تو ‌‬ ‫‌‬

‫ج خیابا ‌ن باید باشد‪.‬‬ ‫اینکه‌کن ‌‬

‫ک نمیزدیم‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪،‬کنار خیابونه‌!کنار خیابو ‌ن ک‌ه میگرفتی ‌م همونجاکارشونو میکردیم‌‪.‬کت ‌‬ ‫‌‬ ‫ک نمیزدیم‌‪.‬‬ ‫ک مُ ت ‌‬ ‫سرشونو میزدیم‌‪.‬کت ‌‬

‫ش می‌انداختید و رهایشا ‌ن می‌کردید؟‬ ‫ط وسط ‌‬ ‫کخ ‌‬ ‫طی ‌‬ ‫س ‪ -‬همۀ سر را می‌تراشیدید یا فق ‌‬ ‫‌‬ ‫نت بقیه‌شو میزدن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگ‌ه ما وسطشو میزدیم‌‪ ،‬خودشو ‌ن مریف ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪-‬ک‌ه آبرویشا ‌ن را بربید؟‬ ‫‌‬

‫ی ما بد و بریا‌ه مینوشنت‌!‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه دیگه‌‪ ،‬آخ‌ه میدوننی‌؟ اینا خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ش را می‌زنیدکیست‌؟‬ ‫ی راک‌ه دارید سر ‌‬ ‫ت ای ‌ن آدم ‌‬ ‫س می‌گویید یادتا ‌ن نیس ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫نی توده‌ایا بود‌ه دیگه‌‪ .‬همیناک‌ه ش���عار میدادن‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال این‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه واال نمیدونم‌‪ .‬ی‌ه نفر از هم ‌‬ ‫‌‬

‫گ بر شاه‌‪ ،‬زند‌ه باد استالنی‌»‪.‬‬ ‫حتم ًاگفت‌ه «مر ‌‬

‫س چ‌ه می‌کند؟‬ ‫ی اینجا در ای ‌ن عک ‌‬ ‫س ‪ -‬دکرت فاطم ‌‬ ‫‌‬

‫‪ --1‬تراش���یدن ریش و سبیل ش���یوۀ رایج آ زمان برای تنبیه توده‌ایها بود‪ .‬در صفحۀ اول روزنامۀکیهان‪1331 15 ،‬‬ ‫خربی با این مضمون آمده است‪« :‬امروز صبح زد و خورد شدیدی بنی پان ایرانیست‌ها‪ ،‬افراد حزب زحمتکشان و‬ ‫توده‌ایها روی دادکه طی آن یک نفر مقتول و عدۀ زیادی مجروح شدند ‪ /‬سبیل ‪ 6‬نفر از توده‌ایها را قیچیکردند!‬ ‫در خیابان‌های الله‌زار‪ ،‬استانبول‪ ،‬شاه‌اباد‪ ،‬میدان مخربالدوله‪ ،‬صفی علیشاه‪ ،‬سرچشمه و ژاله و ناراحتی حکمفرما‬ ‫بود‪».‬‬ ‫‪ -2‬عکس شمارۀ ‪ 10/8‬صفحۀ ‪.200‬‬


‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫‪180‬‬

‫ی رو اص ً‬ ‫ال یاد ‌م نمیاد‪ ،‬اصال و ابدا‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬واال م ‌ن فاطم ‌‬ ‫‌‬

‫ی را یادتا ‌ن نیست‌؟!‬ ‫ت دکرت فاطم ‌‬ ‫س ‪ -‬چطور بقی‌ه را یادتا ‌ن هس ‌‬ ‫‌‬ ‫س رو ازکجا آوردین‌؟‬ ‫چ یاد ‌م نمیاد! ای ‌ن عک ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال هی ‌‬ ‫‌‬

‫پ کرده‌اند‪.‬‬ ‫ب چا ‌‬ ‫س ‪ -‬در مجلۀ «سپید و سیاه‌» شمارۀ ‪ 9 ،1097‬اسفند ‪ ،1358‬بعد از انقال ‌‬ ‫‌‬ ‫ی عجیبه‌! دکرت فاطمی‌؟! نمیدونم‌‪...‬‬ ‫ج ‪ -‬خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ی مربوط‌‬ ‫س دکرت فاطم ‌‬ ‫ک می‌رسید‪ .‬عک ‌‬ ‫س به‌نظر مشکو ‌‬ ‫س ‪ -‬با توج‌ه ب‌ه قراین‌‪ ،‬ای ‌ن عک ‌‬ ‫‌‬

‫ف نشست‌ه روی‬ ‫ت ک‌ه او را دستگریکرده‌اند‪ ،‬با هما ‌ن رب‌دوشامرب معرو ‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫به‌هما ‌ن روز ‌‬

‫س ش���ما را در خیابا ‌ن کنار دیوار نشا ‌ن می‌دهد‪ .‬ای ‌ن مرا هم‌‬ ‫یل داخ ‌ل ش���هربانی‌‪ .‬عک ‌‬ ‫‌صند ‌‬

‫س شمارۀ ‪ )10/5‬را‬ ‫ی (عک ‌‬ ‫س واقع ‌‬ ‫ی دیگرگشت ‌م و ای ‌ن عک ‌‬ ‫ت و دنبا ‌ل عکسها ‌‬ ‫ک انداخ ‌‬ ‫به‌ش ‌‬ ‫ج شده‌‪ 1.‬هر دو عکس‬ ‫ت ک‌ه از آرشیو ویتمور استخرا ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ی ای ‌ن یک ‌‬ ‫س واقع ‌‬ ‫پیداکردم‌‪ .‬عک ‌‬

‫س مجلۀ سپید و سیا‌ه مونتاژ است‌‪.‬‬ ‫ص نشا ‌ن داد ‌م و همۀ آنها معتقدند عک ‌‬ ‫‌را ب‌ه چند متخص ‌‬

‫نی درسته‌‪ .‬آخ‌ه اگه‌‬ ‫ی هوشیارین‌! ن‌ه هم ‌‬ ‫ی کردین‌‪ .‬شما ماشاال هوشیارین‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ب کار ‌‬ ‫ج ‪ -‬خو ‌‬ ‫‌‬

‫ت بشین‌ه که‌!‬ ‫ی راح ‌‬ ‫ی اینجا بود‪ ،‬من ‌م بودم‌‪ ،‬ه ‌م ریششو میزد ‌م ه ‌م موشو‪ .‬نمیذاشت ‌م اینطور ‌‬ ‫فاطم ‌‬

‫ف بودم‌‪.‬‬ ‫س بدو ‌ن نباید اینجا باشه‌! اگ‌ه بود ه ‌م سرشو میزد ‌م ه ‌م ریششو‪ ،‬انقدر با ای ‌ن مخال ‌‬ ‫پ ‌‬ ‫س صد در صد غلطه‌!‬ ‫ت میگی‌‪ ،‬ای ‌ن عک ‌‬ ‫ق آورد‪ .‬راس ‌‬ ‫همۀ بالها رو ای ‌ن سر مصد ‌‬

‫خ است‌!‬ ‫ف تاری ‌‬ ‫ع تحری ‌‬ ‫ک نو ‌‬ ‫س ه ‌م ی ‌‬ ‫ی در عک ‌‬ ‫س ‪ -‬دستکار ‌‬ ‫‌‬

‫نت و هنوز ‌م مینویسن‌‪.‬‬ ‫غ زیاد نوش ‌‬ ‫غ مرو ‌‬ ‫ض کردم‌‪ ،‬دربارۀ ‪ 28‬مرداد درو ‌‬ ‫ب م ‌ن ک‌ه عر ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫(اسناد شمارۀ ‪)10/6‬‬

‫ف می‌کرد‪.‬‬ ‫ی از شما تعری ‌‬ ‫ی اوای ‌ل با شما جور بود‪ .‬خیل ‌‬ ‫یل دکرت فاطم ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ف شا‌ه باهامو ‌ن بد شد‪.‬‬ ‫ب بود‪ ،‬بعدک‌ه رفت ‌م طر ‌‬ ‫ش با ما خو ‌‬ ‫ض میکنم‌‪ ،‬اول ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن ک‌ه عر ‌‬ ‫‌‬

‫پ خسروانی‬ ‫ش ب‌ه رابطۀ شما و سرتی ‌‬ ‫ت درکتاب ‌‬ ‫ط با ‪ 28‬مرداد ارتشبد فردوس ‌‬ ‫س ‪ -‬در ارتبا ‌‬ ‫‌‬

‫ت با شما چطور بود؟‬ ‫اشار‌ه کرد‌ه است‌‪ .‬رابطۀ فردوس ‌‬

‫‪2‬‬

‫ت گفته که‌‬ ‫ت راج ‌ع ب‌ه شا‌ه درس ‌‬ ‫ف درست ‌م زده‌؟ فردوس ‌‬ ‫ش حر ‌‬ ‫ت تو کتاب ‌‬ ‫ج ‪ -‬مگ‌ه فردوس ‌‬ ‫‌‬

‫‪-1‬با سپاس از فرهاد دیبا پژوهشگر تاریخ معاصرکه دسرتسی به این عکس و مقالۀ جیمز ویتمور خربنگار عکاس‬ ‫تایم – الیف بدون یاری او ممکن نبود‪.‬‬ ‫‪ -2‬ر‪.‬ک‪ .‬به «ظهور و سقوط سلطنت پهلوی‪ ،‬خاطرات ارتشبد سابق حسن فردوست‪ ،‬صفحۀ ‪ .182‬در اینکتاب‬ ‫فردوست به «دستۀ ورزشکاران باشگاه تاجکه سرتیپ خسروانی توانست به رهربی شعبان بی‌مخ آنها را به حرکت‬ ‫درآورده اشاره می‌کند‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪181‬‬

‫ی از‬ ‫ط یک ‌‬ ‫ب توس ‌‬ ‫ت بگه‌؟ ای ‌ن همو ‌ن فردوست‌ه ک‌ه قب ‌ل از انقال ‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫در بارۀ م ‌ن و خسروان ‌‬ ‫نی منو از دست ‌م در بیاره‌‪ .‬ای ‌ن قضی‌ه رو براتو ‌ن گفتم‌؟‬ ‫ی کرد زم ‌‬ ‫ی سع ‌‬ ‫ش ب‌ه اس ‌م میناچ ‌‬ ‫فامیال ‌‬ ‫س ‪ -‬نخری بفرمایید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ک ب‌ه ما دادک‌ه به‌‬ ‫نی تو ون ‌‬ ‫ی ی‌ه تیک‌ه زم ‌‬ ‫س ونک ‌‬ ‫ی دو س���ا ‌ل بعد از ‪ 28‬مرداد‪ ،‬عبا ‌‬ ‫ج ‪ -‬یک ‌‬ ‫‌‬

‫ی او ‌ن باغچه‌‬ ‫نی بخرن‌‪ .‬من ‌م اعیان ‌‬ ‫ش زم ‌‬ ‫نی دار‌ه تا مردم ‌م بیا ‌ن از ‌‬ ‫ی اینجا زم ‌‬ ‫مردم‌بگ���‌ه جعفر ‌‬

‫ی و س���‌ه هزار تومن‌‪ .‬بعد اونجا رو دیوارکش���یدم‌‪ ،‬بر و بچه‌ها درخت‌‬ ‫ش خرید ‌م س��� ‌‬ ‫رو از ‌‬ ‫ش ساختم‌‪ .‬بعد از چندین‌‬ ‫ی زیاد ی‌ه اس���تخر و ساختمون ‌م تو ‌‬ ‫آوردن‌کاش���تیم‌‪ ،‬بعد از دوندگ ‌‬

‫ی میناچی‌‪ .‬اومد‬ ‫ش شد به‌نا ‌م حاج ‌‬ ‫ی دو سا ‌ل قب ‌ل از انقالب‌‪ ،‬ی‌ه حاجی‌ه پیدا ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫سال‌‪ ،‬یعن ‌‬ ‫ش ما ‌ل منه‌!» گفتم‌‪« :‬ما ‌ل منه‌‪ ،‬اعیانشو خریدم‌!» گفت‌‪:‬‬ ‫نی عرص‌ه و اعیان ‌‬ ‫وگفت‌‪« :‬ای ‌ن زم ‌‬ ‫س میگریم‌!»‬ ‫ش دار‪ ،‬من ‌م پولمو پ ‌‬ ‫ت ک ‌ن ور ‌‬ ‫«نه‌‪ ،‬ما ‌ل منه‌!»گفتم‌‪« :‬اگ‌ه ما ‌ل توئ‌ه برو شیکای ‌‬

‫ت و محکوممو ‌ن کرد‪ .‬در جاییکه‌‬ ‫ی ما رو خواس ‌‬ ‫ت کرد‪ .‬دادگسرت ‌‬ ‫ت دادگسرتی‌ش���یکای ‌‬ ‫رف ‌‬ ‫ش را‌ه بیفته‌‪ ،‬حک ‌م ما رو س‌ه چار ماهه‌‬ ‫ی باید س‌ه چار س���ا ‌ل بدو‌ه تاکار ‌‬ ‫ی تو دادگس�ت�ر ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ی اومد تو باشگاه‌‬ ‫ی نمیدم‌!» بعد ی‌ه افسر ‌‬ ‫چ جور ‌‬ ‫دادن‌‪.‬گفتم‌‪« :‬بابا پولشو داد ‌م خریدم‌‪ ،‬هی ‌‬

‫س بده‌»گفتم‌‪« :‬فردوست‌‬ ‫شپ ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬این‌حاجی‌ه فامی ‌ل فردوسته‌‪ ،‬اگ‌ه زمینشو میخواد‪ ،‬به ‌‬

‫غ عباس‌‬ ‫ش رفت ‌م س���را ‌‬ ‫ی نماز بخونم‌!» فردا ‌‬ ‫نی غصب ‌‬ ‫چیکار‌هس‌؟ من‌خود ‌م نمیخوا ‌م تو زم ‌‬

‫س بگری و پولمو بده‌!»‬ ‫ت اینجا رو ب‌ه م ‌ن فروختی‌‪ ،‬حاال ‌م پ ‌‬ ‫ی وگفتم‌‪« :‬بابا تو خ���ود ‌‬ ‫ونک��� ‌‬

‫ب شد و‬ ‫ش ما‌ه انقال ‌‬ ‫ج شی ‌‬ ‫ت با اونا معامل‌ه کرد‪ .‬بعد از پن ‌‬ ‫ش رف ‌‬ ‫س پو ‌ل ما رو داد و خود ‌‬ ‫عبا ‌‬ ‫تو‬ ‫ت شد‪ .‬تاز‌ه فهمید ‌م ای ‌ن نقش‌ه روکشید‌ه بود ‌ن دس ‌‬ ‫دیدی ‌م برادر ای ‌ن میناچی‌وزیر اطالعا ‌‬

‫ت بود‪.‬‬ ‫نن و خرابمو ‌ن کنن‌‪ .‬همۀ اینا ‌م زیر سر فردوس ‌‬ ‫ی بند‌ک ‌‬ ‫با ‌ل ما رو ی‌ه جور ‌‬ ‫ی چ‌ه بود؟‬ ‫ی شما و شمشری ‌‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م ب‌ه ‪ 28‬مرداد‪ .‬قضیۀ درگری ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه تو سبزه‌میدو ‌ن بود دیگه‌؟‬ ‫ی نبودم‌‪ .‬همو ‌ن شمشری ‌‬ ‫ش قاط ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن زیاد باها ‌‬ ‫‌‬

‫یل ِ‬ ‫سر قضی‌ه ‪ 28‬مرداد رابطه‌تا ‌ن قط ‌ع شد؟‬ ‫ت بودید و ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ .‬شنید ‌م ک‌ه با ه ‌م دوس ‌‬ ‫‌‬

‫ی نبودم‌‪ .‬او ‌ن ّاوال ِ‬ ‫سر‬ ‫ی پاط ‌‬ ‫ش زیاد قاط ‌‬ ‫یل باها ‌‬ ‫ب میشناختمش‌‪ .‬رفیق ‌م بودی ‌م و ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه ُخ ‌‬ ‫‌‬

‫ی و اینا و بعد رفت‬ ‫ش آمد تو جبه‌ه مل ‌‬ ‫بازار از ای ‌ن جعب‌ه شوکوالتا میفروخت‌‪ .‬باالخر‌ه خود ‌‬

‫ش گرفت‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی رو نیگرش‌‬ ‫ال جبه‌ه ملیا شمشری ‌‬ ‫ی رو وا کرد و زد و کار ‌‬ ‫‌او ‌ن مغازۀ چلوکباب ‌‬

‫یل بعد ًا ِ‬ ‫نت دیگه‌‪ِ .‬‬ ‫ش بود و‌کار‬ ‫سر چلوکبابی ‌‬ ‫ق بود و ‌‬ ‫سر قضی‌ه ‪ 28‬مرداد ای ‌ن طرفدار مصد ‌‬ ‫داش ‌‬


‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫‪182‬‬

‫ش افتادند ک‌ه ِ‬ ‫سر‬ ‫ی و اینا دنبا ‌ل نعش ‌‬ ‫میکرد و دیگ‌ه بود تا مرد‪ .‬بعدک‌ه مرد‪[ ،‬غالمرضا] تخت ‌‬ ‫ی رفته‌‪.‬‬ ‫ش شمشری ‌‬ ‫ی دلخور ش ‌دک‌ه چرا دنبا ‌ل نع ‌‬ ‫همون ‌م ی‌ه ُخرد‌ه دستگا‌ه از تخت ‌‬

‫ت کردید؟‬ ‫ی شرک ‌‬ ‫س ‪ -‬شما در تشیی ‌ع جنازۀ شمشری ‌‬ ‫‌‬

‫ی نبودم‌‪.‬‬ ‫ش نرفتم‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه دیگ‌ه او ‌ن موق ‌ع با جبه‌ه مل ‌‬ ‫ی تشیی ‌ع جناز‌ه ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫ی چ‌ه می‌دانید؟‬ ‫س ‪ -‬از تخت ‌‬ ‫‌‬

‫ت زورخونۀ «گُردان‌» تو همون‬ ‫ی س���‌ه تا مدا ‌ل طال برد‪ .‬بچۀ خانی‌آباد بود‪ ،‬مریف ‌‬ ‫ج ‪ -‬تخت ‌‬ ‫‌‬

‫س شمارۀ ‪ )10/7‬مرشد اونجا ‌م محمود بود‬ ‫نی پهلوو ‌ن بود‪( .‬عک ‌‬ ‫‌خانی‌آبا ‌دک‌ه ما ‌ل احمد حس ‌‬ ‫ی بود‪ .‬حاال‬ ‫ی انقد بچۀ انسان ‌‬ ‫ش خانو ‌م بود‪ .‬ای ‌ن تخت ‌‬ ‫نت محمود خانو ‌م بود‪ ،‬لقب ‌‬ ‫ش میگف ‌‬ ‫به ‌‬ ‫ی رفت‌ه بود‪ ،‬ای ‌ن جبه‌ه ِملیا ‌م ی‌ه عد‌ه نویس���ند‌ه و قل ‌م به‌دست‌‬ ‫این‌بندۀ خدا‪ ،‬چو ‌ن تو جبه‌ه مل ‌‬

‫نت و ای ‌ن امضا میکرد‪.‬‬ ‫ت مینوش ‌‬ ‫ی دلشو ‌ن میخواس ‌‬ ‫بودن‌‪ ،‬هر چ ‌‬ ‫ی نبود؟‬ ‫ی سیاس ‌‬ ‫ی به‌نظر شما تخت ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود خانوم‌!‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا خانوم‌‪ .‬انقد ‌م ای ‌ن بچۀ خوب ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬شما او را می‌دیدید؟‬ ‫‌‬

‫ش میکردیم‌‪ .‬خدا بیامرزدش‌‪.‬‬ ‫ش ما‪ .‬با ه ‌م ورز ‌‬ ‫ت پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ .‬میومد و مریف ‌‬ ‫‌‬

‫ی کرد یا او راکشتند؟‬ ‫ی خودکش ‌‬ ‫س ‪ -‬شما می‌دانید تخت ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ی کرد خانوم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬خودکش ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬مطمئ ‌ن هستید؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬مطمئ ‌ن ک‌ه نیستید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬چرا‪ .‬مطمئ ‌ن مطمئنم‌‪ .‬مطمئ ‌ن مطمئن‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬ازکجا تا ای ‌ن انداز‌ه مطمئ ‌ن هستید؟‬ ‫‌‬

‫گ میزنه‌‪ ،‬حبیبی‌‬ ‫ی زن ‌‬ ‫گ میزنه‌‪ ،‬بلور نبوده‌‪ .‬ب‌ه [امامعلی‌] حبیب ‌‬ ‫ب بلور زن ‌‬ ‫ب ب‌ه حبی ‌‬ ‫ج ‪ -‬چو ‌ن ش ‌‬ ‫‌‬

‫ت دارم‌!» میگه‌‪:‬‬ ‫گ میزن‌ه که‌‪« :‬پاشو بیا م ‌ن کار ‌‬ ‫ت دیگ‌ه بری ‌ن از او ‌ن برپسنی‌‪ .‬زن ‌‬ ‫ک‌ه زنده‌س ‌‬

‫ح میام‌‪ ».‬میگه‌‪« :‬نه‌‪،‬من‌‬ ‫ت ک‌ه تو چالوس‌ه با م ‌ن کار داری‌! صب ‌‬ ‫«م ‌ن میدون ‌م واس‌ه کود باغچ‌ه ‌‬

‫ی رفته‬ ‫ت نمریه‌‪ .‬اگ‌ه حبیب ‌‬ ‫ت دارم‌‪ ».‬میگه‌‪« :‬میگ ‌م فردا میا ‌م دیگه‌!» اونوق ‌‬ ‫ی‌ه کار دیگ‌ه باها ‌‬ ‫‪-1‬برای آگاهی بیش�ت�ر ر‪.‬ک‪ .‬به مقالۀ «از انسان تا اسطوره ‪ /‬راستی مرگ جهان پهلوان قتل بود یا خودکشی؟»‬ ‫نوشتۀ مهدی شریف در روزنامۀ ایرانیان واشنگنت‪ ،‬سال دوم‪ ،‬شمارۀ ‪ 18 ،38‬اردیبهشت ‪ ،1377‬صص ‪30-20‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪183‬‬

‫‌بود او ‌ن خودشو نمیکشت‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬جد ًا؟‬ ‫‌‬

‫ح خوبی‌کرد‪،‬‬ ‫ی بود‪ .‬اون ‌م تشری ‌‬ ‫ج ‪ -‬باورکن‌‪ .‬اینو بعدها از بلور شنیدم‌‪ ،‬چو ‌ن بلور همیش‌ه با تخت ‌‬ ‫‌‬

‫ی زرنگ‌‪ .‬خودش ‌م که‬ ‫ی از ای ‌ن دانشگاهیاس���ت‌‪ ،‬از ای ‌ن دانشگاهیا ‌‬ ‫ش یک ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬واال‪ ،‬زن ‌‬

‫ی بود‪ ،‬مدیر هت ‌ل دربند‪.‬‬ ‫‌بچۀ خانی‌آباد و اینا‪ .‬ب‌ه همدیگ‌ه نمیخوردن‌!» پدرزنش ‌م توکل ‌‬ ‫ی ه ‌م بود‪.‬‬ ‫یل ضمن ًا تخت ‌‬ ‫ت ک‌ه بچۀ خانی‌آباد بود‪ ،‬و ‌‬ ‫ت اس ‌‬ ‫س ‪ -‬درس ‌‬ ‫‌‬

‫ی آد ‌م صاف‌‬ ‫ش بودی ‌م میدیدی ‌م دیگه‌‪ .‬راست ‌‬ ‫یل آخ‌ه ما باها ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬پهلوون ‌م بود‪ .‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه تخت ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بچۀ خوبی‌ا ‌م بود‪...‬‬ ‫ی بود‪ .‬خیل ‌‬ ‫و ساده‌ا ‌‬

‫ی او زیاد نوشته‌اند‪.‬‬ ‫ت ورزشکار ‌‬ ‫ی و خصوصیا ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬دربارۀ تخت ‌‬ ‫‌‬

‫ش میش���‌ه که‌‪ ...‬آخه‌‬ ‫ک و دو ‌‬ ‫شی ‌‬ ‫ی بعد‪ ،‬با زن ‌‬ ‫ت که‌‪ ...‬هیچ ‌‬ ‫یل او ‌ن چیزو نداش��� ‌‬ ‫ج ‪ ...-‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ی‌ه چیز دیگ‌ه بود‪...‬‬ ‫ی خانو ‌م مشک ‌ل تخت ‌‬ ‫میدون ‌‬ ‫س ‪ -‬مشک ‌ل کجا بود؟‬ ‫‌‬

‫ی داشت‌‪ .‬اینوک‌ه هم‌ه میدونن‌‪.‬‬ ‫ی و خانوادگ ‌‬ ‫ت شخص ‌‬ ‫ی مشکال ‌‬ ‫ج ‪ ...-‬تخت ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نبود‪.‬‬ ‫ک قت ‌ل سیاس ‌‬ ‫گ او ی ‌‬ ‫س اینطورک‌ه شما می‌گویید مر ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ی اص ً‬ ‫ی از ای ‌ن حرفا نبود‪.‬‬ ‫چ بساط ‌‬ ‫ال اه ‌ل هی ‌‬ ‫نی حقیقته‌‪ .‬تخت ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬نه‌‪ ،‬ای ‌ن ک‌ه میگ ‌م ع ‌‬ ‫‌‬ ‫ش چ‌ه بود؟‬ ‫ی بودن ‌‬ ‫ی بود ‌ن و سیاس ‌‬ ‫س قضیۀ جبه‌ه مل ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ال تو ای ‌ن حرفا نبود اص ً‬ ‫ج ‪ -‬ن���ه‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ی میگه‌‪ ...‬بیخود میگه‌‪ .‬تاز‌ه بابک‌‬ ‫ی هر چ ‌‬ ‫ال‪ .‬هرک��� ‌‬ ‫‌‬

‫ش ای ‌ن آخریا گفتش‌‪ .‬اص ً‬ ‫ش بسازن‌‬ ‫نت از بابا ‌‬ ‫ی رو ک‌ه میخواس ‌‬ ‫ت فیلم ‌‬ ‫ال او ‌ن نذاش ‌‬ ‫پسر خود ‌‬ ‫غ زیا ‌دگفنت‌!» شما نشنفتنی‌؟‬ ‫ش درو ‌‬ ‫تموم‌کنن‌‪.‬گفت‌‪« :‬تو ‌‬

‫س ‪ -‬چرا شنیدم‌‪ ،‬می‌خواه ‌م بدان ‌م آیا شما در جریا ‌ن بودید؟‬ ‫‌‬

‫ف بود و‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫یل او ‌ن تو ای ‌ن حرفا نبود‪ ،‬واال جو ‌ن ش���ما‪ .‬اونوقتا ک‌ه حس���اب ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫نت دیگه‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال ی‌ه موق ‌ع اومد‬ ‫ش داش ‌‬ ‫ی دوست ‌‬ ‫ب مرد ‌م خیل ‌‬ ‫کش���تی‌گری و قهرما ‌ن شد‌ه بود‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫ی محمدرضاشا‌ه تو خیابو ‌ن ورزش‌‪ .‬درسته‌؟ شاهپور غالمرضا ‌م اونجا‬ ‫تو او ‌ن س���ال ‌ن ورزش ‌‬

‫ت مرد ‌م گفنت‌‬ ‫ی ش���اهپور غالمرضا‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ت زد ‌ن تا برا ‌‬ ‫ی بیش�ت�ر دس ‌‬ ‫ی تخت ‌‬ ‫بود‪ .‬مرد ‌م برا ‌‬ ‫‪ --1‬تقی مختار س���ردبری روزنامۀ ایرانیان واش���نگنت در مقدمه‌ای بر همان مطاله به نقل از دکرت محمود عنایت‬ ‫می‌نویسد‪ ...« :‬سی سال بعد از مرگ پهلوان هنوز عده‌ای معتقدندکه مرگ او یک قتل سیاسی بوده است و این‬ ‫مصیبت خاص جوامعی استکه ملت و دولت به هم سوء ظن دارند و هیچکدام سخن یکدیگر را باور نمی‌کند‪...‬‬


‫‪184‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ال به‌خاطر ای ‌ن کش���تنش‌‪ .‬اص ً‬ ‫مث ً‬ ‫ی از‬ ‫نی م ‌ن دلخوش ‌‬ ‫ی نیست‌‪ .‬خودتو ‌ن میدون ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ال همچ ‌‬

‫ی جبه‌ه ملیا ای ‌ن بال رو سر‬ ‫یل مرد ‌م از ای ‌ن حرفا زیاد میزدن‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫شاهپور غالمرضا ندارم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫نت سیاسیه‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی مُ رد‪،‬کشید ‌ن بردنش‌‬ ‫ی ک‌ه حس ‌ن شمشری ‌‬ ‫ال وقت ‌‬ ‫ت آورد ‌ن و بعد‌گف ‌‬ ‫این‌بدبخ ‌‬

‫ب اومد واس‌ه ماگفت‌‪« :‬آقا اینا منو ول‌‬ ‫شش ‌‬ ‫ی را‌ه بره‌‪ .‬خود ‌‬ ‫ش حس��� ‌ن شمشری ‌‬ ‫ک‌ه جلو نع ‌‬ ‫نت تا رفتم‌!»‬ ‫ی اومد ‌ن دنبال ‌م و انقد‌گف ‌‬ ‫نمی‌کنن‌‪ .‬ه ‌‬

‫گ شد‌ه باشد و خودش‌‬ ‫ت عرص‌ه بر او تن ‌‬ ‫س ‪ -‬امکا ‌ن داردک‌ه از مجموعۀ همۀ ای ‌ن مشکال ‌‬ ‫‌‬ ‫را‌کشت‌ه باشد؟‬

‫ی عرص‌ه ب‌ه ِ‬ ‫خود من ‌م تنگ‌‬ ‫گ ش���د‌ه بود‪ .‬بله‌‪ ...‬خانو ‌م آخر سر ‌‬ ‫ش تن ‌‬ ‫ج ‪ -‬همون‌‪ .‬عرص‌ه به ‌‬ ‫‌‬

‫ض کردم‌‪ ،‬آد ‌م ک‌ه نمیتون‌ه همۀ سفرۀ دلشو بازکنه‌‪ .‬ای ‌ن المصبا عرصه‌‬ ‫ش عر ‌‬ ‫شده‌بود‪ .‬منتها ‌‬ ‫رو ب‌ه ِ‬ ‫گ آورد‌ه بودن‌‪ .‬من ‌م خود ‌م دیگ‌ه اص ً‬ ‫ال دیوون‌ه شد‌ه بودم‌‪ .‬ب‌ه موال‪ ،‬ب‌ه خدا‪.‬‬ ‫خود من ‌م تن ‌‬

‫ت بگم‌‪.‬‬ ‫ی برا ‌‬ ‫حاال‌بذار ی‌ه خاطر‌ه از تخت ‌‬ ‫س ‪ -‬بفرمایید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت نفر‬ ‫ت ی‌ه روز عید او ‌ن و ی‌ه بیس ‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن خاطر‌ه رو از زبو ‌ن حبیب‌الله بلور شنفتم‌‪ .‬میگف ‌‬ ‫‌‬ ‫ش بکنن‌‪.‬‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫نت جلو اعلیحضر ‌‬ ‫از‌کشتی‌گریا رف ‌‬

‫ش یادتا ‌ن است‌؟‬ ‫س ‪-‬کدا ‌م عید؟ چ‌ه سایل‌؟ سال ‌‬ ‫‌‬

‫ش میکردن‌‪ .‬همۀ خانواده‬ ‫خ مرمر ورز ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬عید نوروز بود‪ .‬ثریا ز ِ‌ن شا‌ه بود‪ .‬اینا جلوکا ‌‬ ‫‌‬

‫ت ِ‬ ‫سر شا‌ه و ثریا وایساد‌ه بودن‌‪ .‬وزیرا و اینا ‌م هم‌ه همینطور وایساد‌ه بودن‌‪ .‬بعد از‬ ‫‌سلطنتی‌ا ‌م پش ‌‬ ‫ی هیأت‌‬ ‫ت مداال ‌‬ ‫ی بگرین‌‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫ی با ه ‌م کشت ‌‬ ‫ی و تخت ‌‬ ‫ش قرار ش ‌دک‌ه زند ‌‬ ‫ورز ‌‬

‫خ مرمر و دُشک‌‬ ‫نی کا ‌‬ ‫وزرا رو بهشو ‌ن داد ‌ن و اینا رفنت‌‪ .‬بعد اوناکشتی‌گریا روکرد ‌ن تو زیرزم ‌‬ ‫خ مرمر اونور‪.‬‬ ‫ی کا ‌‬ ‫نت باال ‌‬ ‫ی رو انداخ ‌‬ ‫کُشت ‌‬

‫ال عید نوروز سا ‌ل ‪ 1332‬بوده‌‪ .‬تو ِ‬ ‫س ‪ -‬احتما ً‬ ‫خ یا تو حیاط‌؟‬ ‫خودکا ‌‬ ‫‌‬

‫س زندی‌‬ ‫ب نشست‌ه بودن‌‪ .‬عبا ‌‬ ‫ی حبی ‌‬ ‫نی پهلو ‌‬ ‫ی تو زیرزم ‌‬ ‫س زند ‌‬ ‫ی و ای ‌ن عبا ‌‬ ‫ج ‪ -‬تو حیاط‌‪ .‬تخت ‌‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه ای ‌ن اصرار میکردکه‌‪« :‬تو منو بنداز»‪،‬‬ ‫چو ‌ن س‌ه سا ‌ل قهرما ‌ن بود و بازوبندشوگرفت‌ه بود‪ ،‬ه ‌‬

‫ی اصرار ب‌ه اصرار تا اینک‌ه باالخر‌ه اینا پا شدن‌اومد ‌ن بریون‌‬ ‫ی میگفت‌‪« :‬ن‌ه تو منو بنداز‪ ».‬ه ‌‬ ‫تخت ‌‬

‫ع کرد ‌ن به‌‬ ‫ت ه ‌م و اینا شرو ‌‬ ‫ت تو دس ‌‬ ‫ط بود‪ .‬دستاشونوگذاش ‌‬ ‫نت رو دُشک‌‪ .‬بلو َر ‌م داور وس ‌‬ ‫و رف ‌‬ ‫ی رو بلند‌کردن‌‪ .‬تختی‌‬ ‫ت تخت ‌‬ ‫ی گرفنت‌‪ .‬ی‌ه سر ای ‌ن اونو برد‪ ،‬ی‌ه سر او ‌ن اینو بُرد تا اینک‌ه دس ‌‬ ‫کُشت ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪185‬‬

‫ی بگریه‌‪ ،‬قهرما ‌ن دو ‌م جهان ‌م شده‌بود‪ .‬اونروز رئیس‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫یل ک‌ه اومد‌ه بودکشت ‌‬ ‫همو ‌ن سا ‌‬

‫ش گرفت‌ه بود‪.‬‬ ‫ت وایساد‌ه بود و مدالشو دست ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫چ بود و پش ‌‬ ‫ی باتمانقلی ‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫تربی ‌‬

‫ی هم‌‬ ‫نت چو ‌ن تخت ‌‬ ‫ی رو بلندکرد ‌ن آورد ‌ن جلو اعلیحضرت‌‪ ،‬ایشو ‌ن گف ‌‬ ‫ت تخت ‌‬ ‫وقتیک‌ه دس��� ‌‬ ‫ی رو برد‌ه پهلوو ‌ن پایتخته‌‪ .‬شا‌ه اول‌‬ ‫امس���ا ‌ل قهرما ‌ن دو ‌م جها ‌ن شد‌ه و همین ‌م ک‌ه اال ‌ن کشت ‌‬ ‫ت گرد ‌ن تختی‌‪ .‬مدا ‌ل قهرما ‌ن دو ‌م جهانم‌داد ‌ن ب‌ه ش���اه‌‬ ‫ی رو انداخ ‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫مدا ‌ل کش���ت ‌‬

‫ی تختی‌‪ .‬بعد باهاش‌‬ ‫ت ب‌ه بازو ‌‬ ‫ت و بازوبندو بس ‌‬ ‫ت گردنش‌‪ .‬بعد دستشوگرف ‌‬ ‫دومرتب‌ه انداخ ‌‬

‫ش کرد‬ ‫ت و بلند ‌‬ ‫ت و زانو زد جلو شا‌ه نشست‌‪ .‬شا‌ه دستشوگرف ‌‬ ‫ی نرف ‌‬ ‫ت دادک‌ه بره‌‪ ،‬تخت ‌‬ ‫دس ‌‬

‫و‌گفت‌‪« :‬چیه‌؟»گفت‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬م ‌ن دو س���ال‌ه اس��� ‌م نوشت ‌م ک‌ه تو راه‌آه ‌ن استخدامم‌کنن‌‪،‬‬

‫ش کنن‌‪».‬‬ ‫نی استخدام ‌‬ ‫ت و ب‌ه باتمانقلیچ‌‪،‬گفت‌‪« :‬بگ ‌‬ ‫اس���تخدام ‌م نکردن‌‪ ».‬ش���ا‌ه برگش��� ‌‬ ‫گفت‌‪«:‬بل‌ه قربان‌!»‬

‫ک بود ‌م و اینا رو داشت ‌م میشنفتم‌‪ ».‬شا‌ه اینوگفت‌‬ ‫ک نزدی ‌‬ ‫ب میگفت‌‪« :‬م ‌ن جلو دُش��� ‌‬ ‫حبی ‌‬

‫ش ما‌ه دیگ‌ه ‌م اینو اس���تخدا ‌م نکردن‌‪ .‬ساب ‌ق بر این‌‬ ‫ی ش���د؟ تا ش���ی ‌‬ ‫و اینا ‌م رفنت‌‪ .‬حاال چ ‌‬

‫ی بیان‌‪ ،‬از قب ‌ل ک‌ه خرب نمیدادن‌‪ ،‬یهو‬ ‫ی یا ازکش���ور ‌‬ ‫نت از شورو ‌‬ ‫یکُش���تی‌گریا میخواس ‌‬ ‫وقت ‌‬ ‫ی رو میخواسنت‌‬ ‫اعالم‌میکردن‌‪ .‬اونوقتا ‌م کُشتی‌گریا هم‌ه زیر نظر فدراسیو ‌ن نبودن‌‪ .‬هرکس ‌‬ ‫نت ِ‬ ‫ی داریم‌‪ ».‬ی‌ه وقت‌‬ ‫ش در میزد ‌ن میگفنت‌‪« :‬فردا بیا تمری ‌ن کُ ‌ن مسابقۀ کُشت ‌‬ ‫در خون‌ه ‌‬ ‫مریف ‌‬

‫ج روز بعدش‌‬ ‫ی میاد‪ .‬یهو پن ‌‬ ‫نت ک‌ه ِک ‌‬ ‫ت کرد‌ه بود ‌ن خودشون ‌م نمیدونس ‌‬ ‫تی ‌م روسیه‌رو اینا دعو ‌‬

‫مید َو ‌ن ِ‬ ‫در خونۀ ای ‌ن کشتی‌گری‪،‬‬ ‫ی دار ‌ه با قطار میاد اینجاک‌ه کُشت ‌‬ ‫نت تی ‌م شورو ‌‬ ‫گف ‌‬ ‫ی بگریه‌‪ُ .‬‬ ‫در خونۀ او ‌ن کُشتی‌گری‪ِ ،‬‬ ‫ِ‬ ‫ی نمیگرییم‌‪».‬‬ ‫در خونۀ او ‌ن سلطان‌نژاد و عبدالله موحد‪« :‬ماکُشت ‌‬

‫ی نیست‌‪ .‬اگ‌ه او ‌ن بیاد بگری‌ه ما ‌م میگرییم‌‪ ،‬نیاد ما ‌م نمیگرییم‌‪».‬‬ ‫« ِا‪ ،‬چرا نمیگریی‌؟» «تخت ‌‬

‫ی همه‌‬ ‫ی نشده‌؟» «تخت ‌‬ ‫ی شد ‌ه چ ‌‬ ‫ی و خونۀ بلور‪« .‬جریا ‌ن چ ‌‬ ‫نت خونۀ زند ‌‬ ‫چار ‌ه نداشنت‌رف ‌‬

‫س فدراسیو ‌ن کُشتی‌‪« ».‬چرا؟» «چون‌‬ ‫ش رئی ‌‬ ‫اثاثشو فروخت‌ه و رفت‌ه پاکستان‌‪ ،‬پاکستا ‌ن کردن ‌‬ ‫ش نکرد دیگه‌!»‬ ‫راه‌آه ‌ن استخدام ‌‬

‫ی گذاشت‌ه رفته‌‪ ،‬استخدامش‌‬ ‫ض رسوندن‌‪« :‬قربا ‌ن تخت ‌‬ ‫خانو ‌م اینور اونور‪ ،‬اینور اونورک‌ه به‌عر ‌‬

‫ی نیکخو ر ‌وک‌ه معل ‌م ورزش‌دانش���گا‌ه بود‬ ‫نک���ردن‌‪».‬گفت‌‪« :‬چرا نکردین‌‪ ،‬چرا‪...‬؟» آقا ‌‬ ‫ی رو پخش‌می‌کرد‪--‬‬ ‫ک دو س���‌ه سوئد ‌‬ ‫شی ‌‬ ‫ی رادیو ورز ‌‬ ‫ی قدی ‌م تو ‌‬ ‫‪-‬همو ‌ن ک‌ه صبحا ‌‬‫ی ُسفت‌ه بد‌ه که‌‪« :‬اگ‌ه تو اومدی‌تهرا ‌ن و‬ ‫اونو مأمور کرد ‌ن بر‌ه اونجا سی‌هزار توم ‌ن ب‌ه تخت ‌‬


‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫‪186‬‬

‫یو‬ ‫ی ای ‌ن ضمانت‌! از او ‌ن روزی‌ا ‌م ک‌ه شا‌ه گفت‌ه از همو ‌ن روزم‌استخدام ‌‬ ‫اس���تخدا ‌م نش���د ‌‬ ‫ت آوردش‌‪ .‬االن‌ک‌ه شما اسم‌‬ ‫ی رو ورداش ‌‬ ‫ی بود تخت ‌‬ ‫ت و بهر ترتیب ‌‬ ‫ت میدن‌‪ ».‬رف ‌‬ ‫حقوقت ‌م به ‌‬ ‫ی رو آوردی ‌ن یاد ‌م افتاد‪.‬‬ ‫تخت ‌‬

‫خ مرمر نبودید؟‬ ‫س ‪ -‬شما آ ‌ن روز درکا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نخری‪ ،‬قب ‌ل از دورا ‌ن م ‌ن بود‪ .‬ی‌ه نفر دیگ‌ه میوندار شد‌ه بود به‌نا ‌م محمد سرپُلی‌‪ ،‬عکسشم‌‬ ‫‌‬

‫دارم‌‪.‬‬

‫‪1‬‬

‫ت دورۀ هجده ‌م به‌نف ‌ع زاهدی‌‬ ‫ع دور افتادیم‌‪ .‬ش���ما گویا در انتخابا ‌‬ ‫ی از موضو ‌‬ ‫س ‪ -‬خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ی در ای ‌ن مورد نوشت‌ه شد‪ 2.‬در‬ ‫ف ه ‌م مقاله‌ا ‌‬ ‫س شمارۀ ‪ )10/8‬در مجلۀ الی ‌‬ ‫فعال‌بودید‪( .‬عک ‌‬

‫ی داشتید؟‬ ‫ع فعالیت ‌‬ ‫ت چ‌ه نو ‌‬ ‫ای ‌ن انتخابا ‌‬

‫ت خیلی‌‬ ‫ی او ‌ن انتخابا ‌‬ ‫ی دعوا و مرافع‌ه شد‪ 3.‬برا ‌‬ ‫ت حساب ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه یاد ‌م میاد سر او ‌ن انتخابا ‌‬ ‫‌‬

‫ش نوشت‌ه بود «نصر من‌الله فتح‌قریب‌»‬ ‫کار‌کرد ‌م و اینور اونور زدم‌‪ .‬ی‌ه پرچ ‌م سب َز ‌م داشت ‌م رو ‌‬ ‫ی شمارۀ ‪ 10/9‬و ‪ 10/10‬و ‪)10/11‬‬ ‫هم‌ه جا ‌م باها ‌م بود‪( .‬عکس‌ها ‌‬

‫ی چ‌ه بود؟‬ ‫ط با ای ‌ن انتخابات‌‪ ،‬قضیۀ شما و عبداللهکُرم ‌‬ ‫س ‪ -‬در ارتبا ‌‬ ‫‌‬

‫ت زیاد دعوا مرافع‌ه شد‪.‬‬ ‫ج ‪-‬گفت ‌م ک‌ه سر او ‌ن انتخابا ‌‬ ‫‌‬

‫ی از جبه‌ه ملی‌‪ .‬حتم ًا‬ ‫ی می‌کردید‪ ،‬عبداللهکُرم ‌‬ ‫ی طرفدار ‌‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن زما ‌ن شما از سپهبد زاهد ‌‬ ‫‌‬

‫دعوایتا ‌ن ِ‬ ‫سر ای ‌ن بود؟‬

‫س ‪ -‬نخری‪ .‬اصو ً‬ ‫ی زیاد دعوا میش���د‪ .‬انتخابات‌‬ ‫ی نخواه ‌‬ ‫ال او ‌ن موق ‌ع د ‌م مس���جدها خواه ‌‬ ‫‌‬

‫ب کنه‌‪ .‬م ‌ن با ای ‌ن عبداللهکُرمی‬ ‫ش رو انتخا ‌‬ ‫ت وکی ‌ل خود ‌‬ ‫ی میخواس ‌‬ ‫بی‌دعوا نمیشد‪ .‬هرکس ‌‬

‫ی بود و م ‌ن طرفدار شا‌ه بودم‌‪ .‬جبه‌ه ملیا‬ ‫ق و جبه‌ه مل ‌‬ ‫‌مبارز‌ه میکردم‌‪ ،‬چو ‌ن او ‌ن طرفدار مصد ‌‬ ‫ی ما‪ .‬مقصود‪ ،‬اون‌‬ ‫نت بزن ‌ن ب‌ه قل ‌م پا ‌‬ ‫ش میومد میخواس ‌‬ ‫ی پی ‌‬ ‫ب نبود ‌ن و هر فرصت ‌‬ ‫دیگ‌ه با ما خو ‌‬

‫روز مرد ‌م اومد‌ه بود ‌ن آراء بریزن‌‪ ،‬ما ‌م رفت‌ه بودی ‌م َد ‌م همو ‌ن مس���جد فخرالدول‌ه ک‌ه به‌حساب‌‬ ‫ی کانو ‌ن اونجا دعوامو ‌ن شد ِ‬ ‫سر همنی‌‬ ‫نی اعضا ‌‬ ‫نی مکی‌‪،‬ک‌ه با هم ‌‬ ‫آرامونو بریزی ‌م به‌نف ‌ع حس ‌‬ ‫‪--1‬در بخش «واژه‌نامۀ زورخانه و ورزش باستانی» صفحۀ ‪.464‬‬ ‫‪ -2‬مقالۀ ‪ Not Painless is Brainless‬صص ‪ ،40-38‬مجلۀ الیف شمارۀ ‪ 22 ،36‬مارچ ‪.1954‬‬ ‫‪-3‬باکمک فرهاد دیبا پژوهشگر تاریخ معاصر به یک نامه و یکگزارش از جیمز ویتمور خربنگار عکاس تایم‪-‬‬ ‫الیف دسرتسی پیداکرده‌امکه همراه با هفت حلقه فیلم برای سردبریش فرستاده و در آن به شیوۀ انتخابات دورۀ‬ ‫هجدهم و تقلب‌هاییکه در آن انجام می‌شد» اعرتاضکرده است‪ .‬برای منتکامل نامه وگزارش ر‪.‬ک‪.‬به پیوست‬ ‫شمارۀ ‪ 18‬صص ‪.415-414‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪187‬‬

‫چیز‪....‬‬

‫ی گفته‌‪:‬‬ ‫ی رفته‌اید‪ .‬یعن ‌‬ ‫س ‪ -‬شنید ‌م او ‌ل او ب‌ه شما حمل‌ه کرد‌ه ک‌ه چرا ب‌ه آ ‌ن حوزۀ رأی‌گری ‌‬ ‫‌‬

‫ی اینجا‪ ،‬اینجا مح ‌ل ماست‌!»‬ ‫«چرا اومد ‌‬

‫ت ک‌ه نمیاد بگ‌ه شعبون‬ ‫ب نیس��� ‌‬ ‫ی ک‌ه با م ‌ن خو ‌‬ ‫ب آدم ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری ای ‌ن حرفا رو نزده‌‪ ،‬نه‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ب حتم ًا بچ‌ه مح ‌ل و طرفدار اونن‌‬ ‫ی ک‌ه میگ ‌ن ُخ ‌‬ ‫‌عبدالله رو زد میگ‌ه عبدالله منو زد‪ .‬اونای ‌‬ ‫نت و وض ‌ع منم‌‬ ‫ک‌ه ای ‌ن حرفا رو زد ‌ن دیگه‌! آخ‌ه ی‌ه چیزی‌ا ‌م هس���ت‌! همۀ تهرا ‌ن منو میشناخ ‌‬

‫ی ب‌ه شما بگم‌‪ .‬هیچوقت‌‪ .‬ما‬ ‫میدونسنت‌‪ .‬م ‌ن نمیخوا ‌م خودمو نش���و ‌ن بد ‌م یا ی‌ه چیز بیخود ‌‬

‫ی بناکردن‌‬ ‫ی اومدی ‌م بریون‌‪ ،‬اینا ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ب آراء بریزی ‌م و ای ‌ن حرفا وقت ‌‬ ‫ک‌ه رفتی ‌م تو به‌حس���ا ‌‬ ‫ت زد ‌ن ب‌ه بچه‌هامون‌‪ .‬با من ‌م او ‌ل دعواش���و ‌ن نشد‪ .‬م ‌ن داشت ‌م جلو مریفتم‌‪ ،‬اینا به‌‬ ‫ف مف ‌‬ ‫حر ‌‬

‫ی ما دعواش���و ‌ن میش���ه‌‪ .‬برگشت ‌م اومدم‌‬ ‫ی میگن‌‪ .‬بچه‌ها ‌‬ ‫ی ور ‌‬ ‫ی ما در ‌‬ ‫ی دو تا از بچه‌ها ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ی شدک‌ه دعوا را‌ه انداختنی‌؟»‬ ‫خالص‌ه من ‌م پرید ‌م ب‌ه اینا‪ .‬بعد آخر سر از بچه‌ها پرسیدم‌‪« :‬چ ‌‬

‫ی بود‪ .‬چند تا بودن‌‪ ،‬اومد ‌ن اونجا جلو‬ ‫ی میگفت‌‪ ».‬اینجور ‌‬ ‫ی ور ‌‬ ‫ت ب‌ه شما در ‌‬ ‫گفتش‌‪« :‬داش ‌‬ ‫انتخابات‌رو بگرین‌‪ ،‬ما ‌م زدی ‌م ردشو ‌ن کردی ‌م رفنت‌‪ ،‬همنی‌‪.‬‬

‫س با خود عبدالله دعوایتا ‌ن نشد؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ش کردیم‌‪ ،‬نمیگی ‌م نزدیم‌‪ .‬سر همین ‌م با‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ .‬د ‌م مسجد فخرالدول‌ه ایشونو زدی ‌م زخمی ‌‬ ‫‌‬

‫ت دیگه‌!‬ ‫ت ک‌ه اومد باشگا‌ه منو‌گرف ‌‬ ‫من‌کین‌ه داش ‌‬

‫ی عبدالله‬ ‫ش از دار و دسته‌ها ‌‬ ‫ی گاوک ‌‬ ‫ف ب‌ه مصطف ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ی طوس ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌گویند مصطف ‌‬ ‫‌‬ ‫ت است‌؟‬ ‫ف درس ‌‬ ‫ی می‌کرد‪ .‬ای ‌ن حر ‌‬ ‫کُرمی‌بود و از او در مقاب ‌ل شما پشتیبان ‌‬

‫ش با من‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ی با م ‌ن رفی ‌ق بود‪ ،‬عکسش ‌م دارم‌‪ 1.‬مرتض ‌‬ ‫ی طوس ‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال و ابدا‪ .‬مصطف ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو م ‌ن خود ‌م دو دفع‌ه از زندان‬ ‫ت مصطف ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬اونوق ‌‬ ‫ی باستان ‌‬ ‫‌رفی ‌ق بود‪ ،‬جزو ورزشکارا ‌‬

‫ش مفصله‌‪ .‬تاز‌ه مصطفی‬ ‫ک بی‌مح ‌ل کش���ید‌ه بودک‌ه حکایت ‌‬ ‫ش بریون‌‪ .‬دو دفع‌ه چ ‌‬ ‫‌آوردم��� ‌‬ ‫ی خودمو ‌ن بود‪.‬‬ ‫ی از ورزشکارا و بچه‌ها ‌‬ ‫‌طوس ‌‬

‫ب ای ‌ن آقا عبدالله باشگا‌ه شما راگرفت‌؟‬ ‫س ‪ -‬بعد از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ب ای ‌ن مری‌ه باش���گا‌ه رو میگ�ی�ره‌‪ .‬همو ‌ن موق ‌ع بازرگا ‌ن و‬ ‫ج ‪ -‬بل���ه‌‪ ،‬ای ‌ن گرفت‌‪ .‬او ‌ل انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ت بگه‌‪« :‬مرد حسابی‌!‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫نن به‌نا ‌م باشگا‌ه ملی‌‪ .‬یک ‌‬ ‫ش میک ‌‬ ‫سنجابی‌و فروهر مری ‌ن افتتاح ‌‬ ‫‪ -۱‬ص ‪..۴۶۶‬‬


‫‪188‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی بود! پولشو مرد ‌م داد‌ه بودن‌!» چند دفع‌ه گل‌ریزو ‌ن کرد ‌م و مردم‌‬ ‫اینجا از اول‌باشگا‌ه مل ‌‬ ‫پو ‌ل داد ‌ن تا این‌باشگا‌ه روبرا‌ه شد‪ .‬اینو همۀ تهران ‌م میدونسنت‌‪ .‬این‌ه ک‌ه ای ‌ن آقا عبدالله مریه‌‬

‫ی منو زده‌‪.‬‬ ‫باشگا‌ه رو میگری‌ه ب‌ه ای ‌ن عنوا ‌ن ک‌ه شعبو ‌ن جعفر ‌‬

‫ش نکرد‌ه بود؟‬ ‫ب فروک ‌‬ ‫ش از ‪ 28‬مرداد تا زما ‌ن انقال ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کینۀ ریشه‌داری‌! خشم ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودن‌‪ ،‬میدونی‌؟ اینا اصو ً‬ ‫نت منو ببینن‌‪.‬‬ ‫ی بودک‌ه نمیتونس ‌‬ ‫ال ی‌ه جور ‌‬ ‫ب آخ‌ه اینا خیل ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی کنن‬ ‫ی ک‌ه میخواد رو بیاد هم‌ه میخوا ‌ن ی‌ه کار ‌‬ ‫نی ک‌ه تو ایرا ‌ن ی‌ه کس ‌‬ ‫شما خودتون ‌م میدون ‌‬

‫ت و بخ ‌ل پدر ای ‌ن ملتو در آورد خانوم‌‪.‬‬ ‫‌بخور‌ه زمنی‌‪ .‬حساد ‌‬

‫ت با شما بد شد‌ه بودند و برایتا ‌ن می‌زدند؟ بعد از‬ ‫ی ب‌ه دلی ‌ل حساد ‌‬ ‫ک عده‌ا ‌‬ ‫سی ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ب ای ‌ن نوشته‌ها از شما نا ‌م برده‌اند‪.‬‬ ‫ی نوشته‌اند و در غال ‌‬ ‫ب دربارۀ وقای ‌ع ‪ 28‬مرداد خیل ‌‬ ‫انقال ‌‬

‫نظرتا ‌ن دربارۀ ای ‌ن نوشته‌ها چیست‌؟‬

‫ب ما هیچکدو ‌م از ای ‌ن چیزها رو ندیدی ‌م و نخوندیم‌!‬ ‫ش از انقال ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن نمیدون ‌م چرا پی ‌‬ ‫‌‬

‫ی اینا‬ ‫ب اینا رو بیش�ت�ر مینوشنت‌‪ .‬حاال ‪ 28‬مردادوکار نداریم‌‪ .‬خان ‌م ی‌ه مزخرفات ‌‬ ‫بعد از انقال ‌‬

‫غ مینویسن‌‪ ،‬همه‌شون‌‪ ،‬اینا هم‌ه دروغه‌‪.‬‬ ‫ی م ‌ن درو ‌‬ ‫نت ک‌ه بیا تماش‌ا کن‌‪ .‬بیشرت ای ‌ن کتابا ‌م برا ‌‬ ‫نوش ‌‬ ‫ت این‌ه ک‌ه م ‌ن اال ‌ن ب‌ه شماگفتم‌‪.‬‬ ‫حقیق ‌‬

‫ت خوابید چ‌ه کردید؟‬ ‫ی انتخابا ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از اینک‌ه سر و صدا ‌‬ ‫‌‬

‫ح بربی ‌م سوریه‌‪،‬گفت ‌م براتون‌؟‬ ‫ی ما رو فرستاد ضری ‌‬ ‫ش زاهد ‌‬ ‫ج ‪ -‬بعد ‌‬ ‫‌‬ ‫ف کنید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬حاال تعری ‌‬ ‫‌‬

‫ض کن ‌م سر ‪ 28‬مردادک‌ه شا‌ه از ایرا ‌ن میذار‌ه مریه‌‪...‬‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ 25 -‬مرداد‪.‬‬ ‫‌‬

‫ض کرد ‌م ب‌ه شماک‌ه او ‌ن سروانه‌گفت‌‪:‬‬ ‫ج ‪ -‬البته‌‪ 25 ،‬مرداد ک‌ه شا‌ه مریه‌‪ ،‬م ‌ن تو زندا ‌ن بودم‌‪ .‬عر ‌‬ ‫‌‬ ‫ش ارباباش‌!»‬ ‫ت پی ‌‬ ‫«شا‌ه رف ‌‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه گفتید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ق و او ‌ن [مظف���ر] اعلم‌‪،‬ک‌ه مث ‌ل اینکه‌‬ ‫ی از ای���را ‌ن مریه‌‪ ،‬مری‌ه عرا ‌‬ ‫ج ‪ -‬حاال نگو ش���ا‌ه وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ع داد‌ه بودکه‌‪:‬‬ ‫ش اطال ‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫س���فریکبری [وزیر مختار] اونجا بود‪ ،‬نمیاد جلو شاه‌‪ .‬دکرت فاطم ‌‬

‫ی میچید‪،‬‬ ‫ت نیا!» البت‌ه م ‌ن اینجا باید بگ ‌م ک‌ه تما ‌م ای ‌ن بساطا رو دکرت فاطم ‌‬ ‫«جلو اعلیحضر ‌‬ ‫ض کنم‌‪،‬‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ی میکرد‪ .‬خدم ‌‬ ‫ش کارگردان ‌‬ ‫ی هم‌ه ‌‬ ‫ی نداشت‌‪ .‬او ‌ن فاطم ‌‬ ‫ق زیاد کار ‌‬ ‫مصد ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪189‬‬

‫ت میشه‌‪ .‬بعد ی‌ه نفر راهنمائیش‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫ی مری‌ه تو فرودگا‌ه میبین‌ه هیشک ‌‬ ‫شا‌ه وقت ‌‬

‫ی ی‌ه آیت‌الله‬ ‫ش آیت‌الله [حس���ن‌] شهرستانی‌‪ ».‬آیت‌الله شهرستان ‌‬ ‫میکن‌ه میگه‌‪« :‬بیا برو پی ‌‬

‫ش میگه‌‪:‬‬ ‫ش ایشو ‌ن میشینه‌‪ ،‬ایشو ‌ن به ‌‬ ‫ی مری‌ه پی ‌‬ ‫ش نابینا بود‪ .‬وقت ‌‬ ‫یل چشا ‌‬ ‫گ بود و ‌‬ ‫خیلی‌بزر ‌‬ ‫ش علی‌ب ‌ن ابیطالب‌‪ ،‬تو حر ‌م ی‌ه ُخرد‌ه نذر و‬ ‫ت علی‌‪ .‬برو اونجا پی ‌‬ ‫ت موال ‌‬ ‫«پاش���و برو خدم ‌‬ ‫ت واشه‌!» ک‌ه شاهَ ‌م پامیش‌ه مری‌ه تو حر ‌م علی‌ب ‌ن ابیطالب‌‪ .‬حر ‌م ی‌ه کلیددار داره‌‪،‬‬ ‫نیا ‌ز کن‌دل ‌‬

‫ف کرد ‪--‬کلیددار اونجا ‌وکلیددار کربال‪ ،‬با من‌‬ ‫ی م ‌ن تعری ‌‬ ‫ش بعدها برا ‌‬ ‫این‌کلیددار‌ه خود ‌‬ ‫ی میاد بریون‌‪ ،‬خیلی‌‬ ‫ت وقت ‌‬ ‫ش م ‌ن میومدن‌‪--‬ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫رفیق‌بودن‌‪ ،‬تهرا ‌ن ک‌ه میومد ‌ن پی ‌‬

‫ی گرفت‌ه بود‪...‬‬ ‫ی رفت‌ه بود خیل ‌‬ ‫خوشحا ‌ل میاد بریون‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫س ‪-‬کلیددار ایران ‌‬ ‫‌‬

‫ی که‌‬ ‫ت وقت ‌‬ ‫ی ایرانی‌‪ .‬فارس���ی‌ا ‌م بلد بود‪ ... .‬بعد اعلیحضر ‌‬ ‫یل عراق ‌‬ ‫ی بود و ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬عراق ‌‬ ‫‌‬ ‫ف میار ‌ن تهران‌‪ ،‬چو ‌ن حر ‌م ی‌ه ُخرد‌ه خراب‌ه خروب‌ه داشت‌‪ ،‬دستور میدن‌‪« :‬بری ‌ن هم‌ه رو‬ ‫تشری ‌‬ ‫ج خودم‌‪َ .‬‬ ‫ض کننی‌‪ ،‬در جلو‌ک‌ه او ‌ن در بیشرت از نقر‌ه و طالست‬ ‫درش ‌م عو ‌‬ ‫نی ب‌ه خر ‌‬ ‫ت کن ‌‬ ‫درس ‌‬

‫ش مینویسن‌‪:‬‬ ‫نن آخر سر دستور مید‌ه تو آینه‌کاریا ‌‬ ‫ت میک ‌‬ ‫‌ما ‌ل شاهه‌‪ .‬مری ‌ن اونجا رو درس ‌‬ ‫ی کردم‌‬ ‫ت آینه‌کار ‌‬ ‫گر در َح َرمَ ‌‬

‫ی کردم‌‬ ‫ی شهریار ‌‬ ‫ی ن‌ه سزا ‌‬ ‫کار ‌‬

‫ش یاد ‌م رفته‌)‬ ‫ی توست‌‪( ...‬اینجا ‌‬ ‫ت رو ‌‬ ‫از طلع ‌‬

‫ی کردم‌‬ ‫ت آینه‌دار ‌‬ ‫ش ُرخ ‌‬ ‫گر پی ‌‬

‫بندۀ درگا‌ه علی‌‪ ،‬محمدرضا پهلوی‌‬

‫ت کرد‌ه بودک‌ه میگه‌‪:‬‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ی ی‌ه شاع َر ‌م ی‌ه شعر ‌‬ ‫ب هست‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ی حر ‌م علی‌ب ‌ن ابیطال ‌‬ ‫االن ‌م تو ‌‬ ‫شهنشاهاتواندرجس ‌مایرا ‌نهمچوجا ‌ناستی‬

‫‌گ ‌ل آما ‌ل ملت‌‪ ،‬خار چش ‌م د شمنا ‌ن استی‌‬

‫ی شاها‬ ‫ت بسته‌ا ‌‬ ‫ی ک ‌ه با شا ‌ه والی ‌‬ ‫ب ‌ه پیمان ‌‬

‫همیش ‌ه در پنا ‌ه سایۀ این‌ خاندان‌ استی‌‬

‫س ‪ -‬ای ‌ن قضی‌ه بعد از ‪ 28‬مرداد است‌؟ بعد از اینک‌ه شا‌ه برمی‌گردد ایران‌؟‬ ‫‌‬

‫ت زینب‬ ‫ی حضر ‌‬ ‫ح ‪1‬برا ‌‬ ‫ت دستور مید ‌ن ی‌ه ضری ‌‬ ‫ع شد ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬از اونجا شرو ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ -1‬نق���ل از روزنام���هکیهان‪ ۵ ،‬مهر ‪« :۱۳۳۲‬بازدید آیت‌اللهکاش���انی از صندوقیکه آقای صنیع خاتم برای مرقد‬ ‫حضرت زینب علیهماسالم ساخته است‪ ».‬احتمال دارد مقصود جعفری از ضریح همنی صندوق باشد‪.‬‬


‫‪190‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی کوفه‌‪ .‬بعد زاهدی‌ا ‌م نخست‌‌وزیر شد‌ه بود‬ ‫ت مسل ‌م تو ‌‬ ‫ی حضر ‌‬ ‫ت کنن‌‪ ،‬ی‌ه ضریح ‌م برا ‌‬ ‫‌درس ‌‬ ‫ط افسرا بود ‌ن و اون‌‬ ‫ت کردک‌ه فق ‌‬ ‫ج نفر‌ه درس ‌‬ ‫ت و پن ‌‬ ‫ت بیس ‌‬ ‫ی اینا رو تهی‌ه کرد‪ ،‬ی‌ه هیأ ‌‬ ‫دیگه‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی واعظ‌‪ .‬تیمسار ضرغام‌‬ ‫ت کرد‌ه بود‪ ،‬با او ‌ن موسو ‌‬ ‫صنی ‌ع خات ‌م از اصفها ‌ن ک‌ه ضریحا رو درس ‌‬ ‫ت بود‪ ،‬تیمسار صدوقی‌ا ‌م معاونش‌‌ک‌ه دادستان‌‬ ‫س هی ًا ‌‬ ‫[سرلش���گر عزت‌الله ضرغامی‌] رئی ‌‬

‫ب بازنشست‌ه شد‌ه بود‬ ‫ی بود‪ُ .‬خ ‌‬ ‫گ و محرتم ‌‬ ‫ی مرد بزر ‌‬ ‫ش شد‌ه بود‪ .‬تیمسار ضرغا ‌م خیل ‌‬ ‫ارت ‌‬ ‫ت ما شده‌‬ ‫س هیأ ‌‬ ‫یل چو ‌ن مورد عالقۀ شا‌ه بود و خیلی‌ا ‌م متدی ‌ن بود واس‌ه خاطر همین ‌م رئی ‌‬ ‫و ‌‬

‫ت شما‬ ‫ی دید من ‌م مذهبی‌ا ‌م گفت‌‪« :‬پاشو برو‪ ».‬ما ‌م با اینا را‌ه افتادی ‌م رفتیم‌‪ ،‬خدم ‌‬ ‫بود‪ .‬زاهد ‌‬ ‫ی اینا اص ً‬ ‫ال‬ ‫ی بیار ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬سوری‌ه و عراق‌‪ .‬تو سوری‌ه اینا ب‌ه م ‌ن گفنت‌‪« :‬اگ‌ه اینجا اس ‌م عل ‌‬ ‫عر ‌‬ ‫خوششو ‌ن نمیاد!» من ‌م گفتم‌‪« :‬حاال ک‌ه خوششو ‌ن نمیاد م ‌ن مری ‌م تو این‌گلدست‌ه ی‌ه اذو ‌ن و‬

‫ی کاری‌ام‌کردی ‌م و بعد ضریح‌‬ ‫نن بکنن‌‪ ».‬رفتی ‌م ی‌ه همچ ‌‬ ‫ی میخوا ‌ن بک ‌‬ ‫ی‌ه اشهد میگم‌‪ .‬هرکار ‌‬

‫س شمارۀ ‪ )10/12‬از اونا ی‌ه عد‌ه از رجالشون‌اومدن‌‪ ،‬جمعیتی‌ا ‌م اومده‌‬ ‫روکار‌گذاشتیم‌‪( .‬عک ‌‬

‫ی داشتی ‌م مریفتی ‌م تو را‌ه از اینجا [تهران‌] ب‌ه قزوی ‌ن و همدا ‌ن و‬ ‫بودک‌ه بیا و تماشاکن‌‪ .‬البت‌ه وقت ‌‬

‫کرمونشا‌ه و قصرشریی ‌ن تا ب‌ه عراق‌‪...‬‬ ‫ی رفتید؟‬ ‫س ‪ -‬زمین ‌‬ ‫‌‬

‫ی کامیون‌‪.‬‬ ‫ی بزرگن‌‪ ،‬میذارنشو ‌ن تو ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه دیگه‌! ای ‌ن ضریحا خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬درست‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ح مریحو میربدیم‌‪،‬‬ ‫نت ک‌ه نگو‪ .‬ماک‌ه ضری ‌‬ ‫خ بس ‌‬ ‫ج ‪... -‬حاال تما ‌م ای ‌ن کامیونا رو انقد مرد ‌م ن ‌‬ ‫‌‬

‫ح بود ‌ن دیگه‌!‬ ‫ی میگ ‌م خانوم‌‪ ،‬مرد ‌م ساده‌لو ‌‬ ‫همۀ مرد ‌م ریخت‌ه بود ‌ن زار زارگری‌ه میکردن‌‪ .‬راست ‌‬ ‫ب توکتشو ‌ن کرد‌ه بود‪ .‬مخصوص ًا تو ای ‌ن دهاتا و ای ‌ن شهرستانا ساده‌بودن‌‬ ‫ای ‌ن کارا رو مذه ‌‬ ‫دیگه‌!‬

‫ی ب���ود؟ صرب می‌کردید تا‬ ‫ح را بردید ب‌ه س���وری‌ه آنجا رس��� ‌م چ‌ه جور ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد‌ک���‌ه ضری ‌‬ ‫‌‬

‫نصبش‌کنند یا می‌گذاشتید و می‌آمدید؟‬

‫ح میکردی ‌م و بعد میومدیم‌‪.‬‬ ‫ش میکردن‌‪ ،‬افتتا ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگ‌ه اونجا وامیسادی ‌م نصب ‌‬ ‫‌‬

‫ی در سوری‌ه ماندید؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه مدت ‌‬ ‫‌‬ ‫ش روز‪.‬‬ ‫فه ‌‬ ‫ج ‪ -‬تقریب ًا ه ‌‬ ‫‌‬

‫ت روز طو ‌ل کشید؟‬ ‫ت هش ‌‬ ‫ح هف ‌‬ ‫ب ضری ‌‬ ‫س ‪ -‬نص ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪191‬‬

‫ب عراق‌‪ .‬ما اومدی ‌م توکربال و دیدی ‌م او ‌ن س���رهنگا ک‌ه جلوتر از ما‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬بعد رفتی ‌م غر ‌‬ ‫‌‬ ‫ق کنسولن‌‪ .‬کنسو َل ‌م خسروپرویز بود‪ .‬ما رفتیم‬ ‫رفت‌ه بودن‌‪ ،‬اونجا جمعن‌‪ .‬دو تا تیمسارا تو اتا ‌‬

‫ی شده‌؟»گفت‌‪« :‬تیمسار رفت‌ه بود تو ب‌ه ای ‌ن گفت‌ه بودک‌ه به‌‬ ‫‌اونجا و ب‌ه سرهنگ‌ه گفتم‌‪« :‬چ ‌‬

‫ی کربال‬ ‫ت ای ‌ن مسافرخونه‌ها ‌‬ ‫ب اینجا بمونی ‌م تو سفارتخونه‌‪ ».‬راست ‌م میگف ‌‬ ‫ما اجاز‌ه بدی ‌ن ش ‌‬ ‫ت چیکارکنه‌‪.‬گفته‌‪« :‬ن‌ه نمیشه‌‪ ».‬اینو‌ک‌ه ب‌ه من‌‬ ‫ف بود و بو میدادک‌ه آد ‌م نمیدونس��� ‌‬ ‫انقدکثی ‌‬

‫ت میکنم‌‪ ».‬رفتی ‌م نشس���تی ‌م اونجا و با ای ‌ن خسروپرویز‬ ‫ش صحب ‌‬ ‫گفت‌گفتم‌‪« :‬م ‌ن مری ‌م باها ‌‬

‫ی حا ‌ل شما چطوره‌؟» حاال تقریب ًا یه‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫س�ل�ام‌کردیم‌‪ .‬ما رو میشناخت‌‪.‬گفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫ت منو ببینن‌‪.‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ی دلشو ‌ن میخواس ‌‬ ‫ی از ‪ 28‬مرداد‌گذشت‌ه بود دیگه‌‪ ،‬اینا ه ‌‬ ‫ف ماه ‌‬ ‫شه ‌‬ ‫شی ‌‬ ‫ی بکننی‌‪ .‬باالخر‌ه اینا رو پاگوناشونو شا‌ه داده‌‪ .‬حاال اینا‬ ‫ت شما ی‌ه کار ‌‬ ‫ی هس ‌‬ ‫«حاال هر جور ‌‬ ‫ت میگن‌‪ ».‬گفت‌‪« :‬ن‌ه نمیشه‌‪ ».‬گفتم‌‪:‬‬ ‫با ای ‌ن لباساک‌ه نمیش‌ه بر ‌ن تو ای ‌ن مسافرخونه‌ها‪ ،‬راس ‌‬ ‫ی کردیم‌‪ ،‬حاالکار نداریم‌‪ .‬بعد ای ‌ن رفت‌‪ .‬رفت‌‬ ‫ش گردگری ‌‬ ‫«نمیشه‌؟» خالصه‌ی‌ه ُخرد‌ه باها ‌‬

‫ت در وایساد‌ه گویا فهمیده‌‬ ‫و خالص‌ه ما اومدیم‌بریون‌‪ .‬اومدی ‌م بریو ‌ن دیدی ‌م حاجی‌عبود پش ‌‬

‫ی میربد مک‌ه و م ‌ن ی‌ه دفعه‌‬ ‫ت حاج ‌‬ ‫ب���ود‌ه ما اومدیم‌‪ .‬ای ‌ن حاجی‌عبود میومد ته���را ‌ن و مریف ‌‬

‫ف میکنم‌‪ .‬ای ‌ن حاجی‌ه ما رو برد‬ ‫ی دار‌ه بعد ًا براتو ‌ن تعری ‌‬ ‫تهرا ‌ن دید‌ه بودمش‌‪ .‬اینم‌ی‌ه ماجرای ‌‬ ‫ت کرد‪:‬‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ت ی‌ه غذای ‌‬ ‫ض س‌ه چار ساع ‌‬ ‫خونه‌شون‌‪ .‬باورکننی‌‪ ،‬ای ‌ن بند‌ه خدا خانو ‌م در عر ‌‬

‫ی کرد‪ .‬س���ال ‌ن بزرگی‌ا ‌م داشت‌‪ ،‬آخه‌‬ ‫ی حس���اب ‌‬ ‫غ و ای ‌ن و اون‌‪ ،‬ی‌ه پذیرای ‌‬ ‫دو تا بره‌‪ ،‬چند تا مر ‌‬ ‫ح اونجا موندی ‌م و صبح ‌م بلند شدیم‌‬ ‫ی خالصه‌‪ ،‬بعد ما تا صب ‌‬ ‫ف قصابا بود‪.‬هیچ ‌‬ ‫س صن ‌‬ ‫رئی ‌‬

‫ی دیگ‌ه از‬ ‫ی کربالست‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫و ضریح ‌وک‌ه برد‌ه بودیم‌کار‌گذاشتی ‌م تو همو ‌ن کوفه‌‪.‬کوف‌ه باال ‌‬

‫همونجا برگشتی ‌م ب‌ه ایران‌‪ .‬ای ‌ن جریا ‌ن کار اونجا‪.‬‬

‫ی بد و‬ ‫ی ک‌ه گفت ‌م در مورد شما خیل ‌‬ ‫ی اسالم ‌‬ ‫س ‪ -‬در هما ‌ن شمارۀ روزنامۀکیها ‌ن جمهور ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ه ‌م از مدا ‌ل یا نشا ‌ن ‪ 28‬مرداد شد‌ه ک‌ه شا‌ه ب‌ه شما‬ ‫بریا‌ه نوشت‌ه عالو‌ه بر اسناد مختلف‌‪ ،‬نقل ‌‬

‫ی ب‌ه م ‌ن نگفتید؟‬ ‫داد‌ه است‌‪ .‬چرا راج ‌ع ب‌ه نشا ‌ن چیز ‌‬

‫‪1‬‬

‫نت نداره‌؟!‬ ‫ج ‪ -‬خانوم‌‪ ،‬م ‌ن خود ‌م نشانم‌‪.‬گف ‌‬ ‫‌‬

‫ب جش��� ‌ن و برنام‌ه تهی‌ه می‌دیدید و‬ ‫ی عزیز ش���دید‪ ،‬مرت ‌‬ ‫س ‪ -‬انگار بعد از ‪ 28‬مرداد خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ف می‌کردند! (اسناد شمارۀ ‪ 10/13‬و ‪)10/14‬‬ ‫روزنامه‌ها ه ‌م هم‌ه از شما تعری ‌‬ ‫‪ -۱‬ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شماره ‪ ۱‬صص ‪.۳۹۳-۳۸۸‬‬


‫‪192‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬

‫ی پیداکرد‌ه بودم‌‪ ،‬سر و صدا ‌م را‌ه افتاد‌ه بود تو مردم‌!‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه بعد از ‪ 28‬مرداد م ‌ن ی‌ه وضع ‌‬ ‫‌‬

‫ی هس���تید یا‬ ‫ی ک‌ه کردید راض ‌‬ ‫س ‪ -‬اال ‌ن ک‌ه ب‌ه گذش���ت‌ه و ‪ 28‬مرداد نگا‌ه می‌کنید ازکار ‌‬ ‫‌‬

‫پشیمان‌؟‬

‫ی پشیمون ‌م نیستیم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه همچ ‌‬ ‫‌‬

‫ق بیفتد هما ‌ن کار را می‌کنید؟‬ ‫ی اگر دو مرتب‌ه اتفا ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن طرفدار شا‌ه بودم‌‪ ،‬االنش ‌م هستم‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬اال ‌ن ه ‌م هستید؟‬ ‫‌‬

‫ط خودش‌‪.‬‬ ‫ی دیگ‌ه نه‌! فق ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬هیشک ‌‬ ‫‌‬

‫ی مردم‌‬ ‫ی ک‌ه شما در ‪ 28‬مردادکردید‪ ،‬برا ‌‬ ‫ط خود ش���اه‌‪ .‬فکر می‌کنیدکار ‌‬ ‫س ‪ -‬فهمید ‌م فق ‌‬ ‫‌‬

‫ب ‪ 57‬هم‌‬ ‫ی نبود و شا‌ه برنمی‌گشت‌‪ ،‬انقال ‌‬ ‫ی معتقدند اگر ‪ 28‬مرداد ‌‬ ‫ش داشت‌؟ بسیار ‌‬ ‫ارز ‌‬

‫نمی‌ش���د‪ .‬شما چ‌ه می‌گویید؟ فکر می‌کنید‌‌کجا اش���تبا‌ه شد؟ شا‌ه کجا اشتبا‌ه کردک‌ه این‌‬ ‫ق افتاد؟‬ ‫انقالب‌‪ 57‬اتفا ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه ِ‬ ‫ش میگه‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ت «م ‌ن اش���تبا‌ه کردم‌»‪ .‬تمو ‌م شد و رفت‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫خود ش���ا‌ه ک‌ه گف ‌‬ ‫‌‬ ‫نی چ‌ه جوریه‌؟ اینا ک‌ه دور و ور شا‌ه بودن‌‬ ‫ش دیگه‌‪ .‬آخ‌ه میدون ‌‬ ‫من‌اشتبا‌ه کرد ‌م باید بخشید ‌‬

‫نت همیش‌ه کنار‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ی ک‌ه ش���ا‌ه رو دوس ‌‬ ‫ت نبودن‌‪ ،‬میدوننی‌؟ اونای ‌‬ ‫ش اونجور روراس��� ‌‬ ‫باها ‌‬ ‫یل یکی‌روکه‬ ‫نت دنبا ‌ل ای ‌ن مخالفا‪ .‬و ‌‬ ‫ش مریف ‌‬ ‫ت ش���دین‌؟گذاشتنشو ‌ن کنار‪ .‬هم‌ه ‌‬ ‫بودن‌‪ .‬ملتف ‌‬

‫‌مواف ‌ق بود اص ً‬ ‫ال مح ‌ل نمیذاشنت‌‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪10/1‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪193‬‬


‫‪194‬‬

‫س شمارۀ ‪10/2‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪10/3‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪195‬‬


‫‪196‬‬

‫س شمارۀ ‪10/4‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪10/5‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪197‬‬


‫‪198‬‬

‫س شمارۀ ‪10/6‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪10/7‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪199‬‬


‫‪200‬‬

‫س شمارۀ ‪10/8‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪201‬‬


‫‪202‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪203‬‬


‫‪204‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪205‬‬


‫‪206‬‬

‫‪ ۲۸‬مرداد ‪۱۳۳۲‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪207‬‬

‫باشگا ‌ه جعفری‌‬ ‫غ باشگاهتان‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬حاال بروی ‌م سرا ‌‬ ‫‌‬

‫یل بذاری ‌ن او ‌ل ی‌ه شعر براتو ‌ن بخونم‌‪ ،‬دربارۀ ورزش‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بفرماین‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬حتم ًا بخوانید‪.‬‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬طنزه‌! میگه‌‪:‬‬ ‫‌‬

‫ک عمر و ما ‌ل راک ‌م می‌کند‬ ‫شری‌ه و تریا ‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫گ و باد‌ه دف ‌ع غص‌ه و غ ‌م می‌کند‬ ‫گ من ‌‬ ‫بن ‌‬

‫ ‬

‫ت همد ‌م می‌کند‬ ‫ص را با ُچر ‌‬ ‫چونک‌ه افیو ‌ن شخ ‌‬

‫ی افیو ‌ن مرو‬ ‫ی بخور با دوستا ‌ن و از پ ‌‬ ‫م‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ب بردارد چوگام‌‬ ‫ب مهتا ‌‬ ‫ی در ش ‌‬ ‫ص بنگ ‌‬ ‫شخ ‌‬

‫ ‬

‫ف گُرزگران‌‬ ‫ی بگرید چو ‌ن ب‌ه ک ‌‬ ‫ص تریاک ‌‬ ‫شخ ‌‬

‫ ‬

‫ش در عوض‌‬ ‫ش ک ‌ن ک‌ه ورز ‌‬ ‫ح ورز ‌‬ ‫ی اینها صب ‌‬ ‫جا ‌‬

‫سایۀ خود را ببیند‪ ،‬بی‌خرد َر ‌م می‌کند‬

‫ ‬

‫ب و رست ‌م می‌کند‬ ‫گ با سهرا ‌‬ ‫ی منق ‌ل جن ‌‬ ‫پا ‌‬

‫ ‬

‫گ محک ‌م می‌کند‪.‬‬ ‫ب را چو ‌ن سن ‌‬ ‫ی اعصا ‌‬ ‫سست ‌‬

‫ ‬

‫ی هست‌؟‬ ‫شک ‌‬ ‫س ‪ -‬شاعر ‌‬ ‫‌‬

‫ ‬

‫ش میگ‌ه دیگه‌‪:‬‬ ‫ت آخر ‌‬ ‫ی قدیم‌‪ .‬بی ‌‬ ‫نی ورزشکارا ‌‬ ‫ی فخرایی‌‪ .‬ی‌ه نفر از هم ‌‬ ‫ج ‪ -‬ما ‌ل سیدمصطف ‌‬ ‫‌‬

‫ ‬

‫الاق ‌ل شعر تو فخرا مرد ‌م بیعار را‬

‫ت کم‌ک ‌م آد ‌م می‌کند‬ ‫از ر‌ه پند و نصیح ‌‬

‫ت خودمان‌‪ .‬شا‌ه بعد از ‪ 28‬مرداد باشگا‌ه را‬ ‫س ‪ -‬دمتا ‌ن گرم‌‪ .‬با اجاز‌ه برگردی ‌م س���ر صحب ‌‬ ‫‌‬


‫‪208‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ت است‌؟‬ ‫به‌شما هدی‌ه داد‪ ،‬درس ‌‬

‫ی دستور داد ی‌ه قطع‌ه زمنی‌‬ ‫ک ساختمان ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه باباجون‌‪ ،‬باشگا‌ه رو ب‌ه م ‌ن هدی‌ه نداد‪ .‬ب‌ه بان ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو ب‌ه م ‌ن بدن‌‪ .‬باشگا‌ه َر ‌م مرد ‌م پولشو دادن‌‪ .‬سازما ‌ن برنام‌ه ه ‌م برای‌‬ ‫ی ش���هردار ‌‬ ‫از زمینا ‌‬

‫ک کرد‪.‬‬ ‫ش کم ‌‬ ‫ساختن ‌‬

‫ی شا‌ه پو ‌ل همۀ باشگا‌ه را نداد؟‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫نی خانوم‌‪...‬‬ ‫ی ب‌ه ما میگ ‌‬ ‫ی بابا‪ ،‬چ‌ه چیزای ‌‬ ‫ج‪-‬ا ‌‬ ‫‌‬

‫ت ِ‬ ‫سر شما می‌کنند‪ .‬حاال م ‌ن ه ‌م دار ‌م با شما در‬ ‫ت ک‌ه هم‌ه پش ‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن صحبتهای ‌‬ ‫‌‬

‫ب بدهید‪.‬‬ ‫میا ‌ن می‌گذار ‌م تا شما جوا ‌‬

‫نی خود ‌م میدونست ‌م مرد ‌م چی‌‬ ‫ج ‪ -‬من ‌م همینو دار ‌م میگم‌‪ .‬میدونم‌‪ .‬پیش�ت�ر از اینک‌ه شما بگ ‌‬ ‫‌‬

‫ت کردن‬ ‫ت درس ‌‬ ‫ت ک‌ه اینهم‌ه شایعا ‌‬ ‫نی مرد ‌م شا‌ه رو بی‌اعتبار کرد ‌ن دیگه‌‪ .‬ای ‌ن مل ‌‬ ‫میگن‌‪ .‬هم ‌‬

‫ی میگ ‌ن بند‌ه ‪ 27‬میلیو ‌ن دالرگرفت ‌م فال ‌ن [کودتا]کردم‌‪،‬‬ ‫‌مملکتو ب‌ه ای ‌ن روزگار رسوندن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی باشگاه ‌م اونو میگ ‌ن دیگه‌‪.‬‬ ‫برا ‌‬

‫ی چه‌‬ ‫ق اس���ت‌‪ .‬اگر ‪ 27‬میلیو ‌ن دالرگرفت‌ه بودید پو ‌ل ش���ا‌ه را برا ‌‬ ‫س ‪ 27 -‬میلیو ‌ن ک‌ه اغرا ‌‬ ‫‌‬ ‫می‌خواستید؟ با هما ‌ن پو ‌ل می‌شد صد تا باشگا‌ه ساخت‌!‬

‫ی نمیکرد ‌م که‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال‬ ‫ی زندگ ‌‬ ‫ج ‪ -‬اگ‌ه ‪ 27‬میلیو ‌ن دالرگرفت‌ه بود ‌م ک‌ه حاال تو آپارتما ‌ن انقد ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو دید ‌م ‪ --‬حاال او ‌ن فامیل‬ ‫ت سالش‌ه میاد تو رادیو میگه‌‪« 1:‬شعبو ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی و هش ‌‬ ‫یارو س ‌‬

‫ش بود‪ ،‬اینو میزد‪،‬‬ ‫‌اصلیمون ‌م میگ‌ه ‪ --‬شعبو ‌ن بی‌مُ خو دید ‌م سوار تانک‌‪ ،‬دو تا ‌م هف‌تری دست ‌‬ ‫ت سال‌!» آخ‌ه مرد‬ ‫ی و هش ‌‬ ‫ش میرپسه‌‪« :‬آقا‪ ،‬چند سالته‌؟» میگه‌‪« :‬س ‌‬ ‫اونو میزد‪».‬گوینده‌ه از ‌‬

‫ت سالت‌ه ا ‌ز کجا اون‌‬ ‫ی و هش ‌‬ ‫ش بوده‌‪ ،‬توک‌ه س ‌‬ ‫ت ن‌ه سا ‌ل پی ‌‬ ‫حس���ابی‌‪ 28 ،‬مرداد چه ‌ل و هش ‌‬

‫ت هنوز از تو شیک ‌م ننه‌ت ‌م بریو ‌ن نیومد‌ه بودی‌! نه‌‪ ،‬جد ًا اینو میگم‌‪.‬‬ ‫روزو دیدی‌؟ تو اونوق ‌‬ ‫بعدش ‌م مگ‌ه م ‌ن جا ‌ن وی َن ‌م ک‌ه دو تا هف‌تری دست ‌م بود؟!‬

‫ت فعالیت‌های‌‬ ‫ی داشتید؟ م ‌ن دار ‌م دنبا ‌ل انگیز‌ه و عل ‌‬ ‫س اگر پو ‌ل نمی‌گرفتید چ‌ه قصد ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫شما می‌گردم‌‪.‬‬

‫ت داشتم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن دوس ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشتید؟‬ ‫ی را دوس ‌‬ ‫س ‪ -‬همنی‌‪ ،‬می‌خواه ‌م ببین ‌م چ‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ --1‬اشاره به یکی از رادیوهای محلی لس‌آنجلس‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪209‬‬

‫ی بودم‌‪.‬‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن خاطرخوا‌ه و عاش ‌ق ای ‌ن ورز ‌‬ ‫‌‬

‫ش عالق‌ه داشتید؟‬ ‫س ب‌ه ورز ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ش بودم‌‪.‬‬ ‫ش عالق‌ه داشتم‌‪ ،‬دنبا ‌ل ای ‌ن ورز ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه ای ‌ن ورز ‌‬ ‫‌‬

‫ی چ‌ه بودید؟‬ ‫س ‪ -‬دنبا ‌ل شا‌ه برا ‌‬ ‫‌‬

‫نت توکار دیگه‌‪ .‬هم‌ه اینا روگفتی ‌م که‌!‬ ‫ج ‪ -‬از او ‌ن او ‌ل گفت ‌م که‌‪ ،‬ای ‌ن توده‌ایا ما رو انداخ ‌‬ ‫‌‬

‫ث می‌شد ای ‌ن کارها را بکنید‬ ‫یل می‌خواه ‌م ببین ‌م عشقتا ‌ن ب‌ه شا‌ه باع ‌‬ ‫ت است‌‪ .‬و ‌‬ ‫س ‪ -‬درس ‌‬ ‫‌‬

‫ش خوشتا ‌ن می‌آمد؟‬ ‫ش نبود چ‌ه بود؟ از شهرت ‌‬ ‫ب توی ‌‬ ‫ی داشتید؟ اگر نا ‌ن و آ ‌‬ ‫یا مناف ‌ع شخص ‌‬

‫ش دارم‌‪ .‬االن ‌م ی‌ه جا میشنف ‌م حرف‌‬ ‫ت داشتم‌‪ .‬االن ‌م دوست ‌‬ ‫ی دوس ‌‬ ‫ی راست ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬شا‌ه رو راست ‌‬ ‫‌‬

‫شا‌ه رو میزنن‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ال دیوون‌ه میشم‌‪.‬‬

‫ک کرد یا نکرد؟‬ ‫نت باشگا‌ه ب‌ه شماکم ‌‬ ‫ط با ساخ ‌‬ ‫س ‪ -‬باالخر‌ه شا‌ه در ارتبا ‌‬ ‫‌‬

‫ط ی‌ه دفع‌ه اعلیحضرت‌‬ ‫ت بگ ‌م خانوم‌‪ .‬راج ‌ع ب‌ه باشگا‌ه فق ‌‬ ‫ال گذاشت‌ه بود ‌م برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬اص ً‌‬ ‫‌‬

‫ت کردن‌‪ .‬او ‌ن اول ‌م اعلیحضرت‬ ‫ت تو باشگاهمو دستور داد درس ‌‬ ‫ک کرد‪ .‬اون ‌م تزئینا ‌‬ ‫به‌م ‌ن کم ‌‬

‫ک ساختمانی‬ ‫ت دستور داد زمینشو ب‌ه م ‌ن داد ‌ن ک‌ه ما ‌ل بان ‌‬ ‫‌پو ‌ل باشگاهمو نداد‪ .‬اعلیحضر ‌‬

‫ی چیکار‌کنی‌؟» گفتم‌‪:‬‬ ‫ت گفت‌‪« :‬میخوا ‌‬ ‫‌بود‪ .‬همو ‌ن بعد از ‪ 28‬مرداد‪ ،‬گفت ‌م ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ت میخواد‬ ‫«یه‌باش���گا‌ه داشت ‌م حاال ندارم‌‪ ،‬ی‌ه باش���گا‌ه میخوام‌‪».‬گفت‌‪« :‬برو هر جا رو دل ‌‬ ‫ب کردم‌‪ .‬ب‌ه عرضشو ‌ن رسوند ‌م و او ‌ن زمینو ب‌ه من‌‬ ‫انتخاب‌کن‌‪ ».‬خود ‌م رفت ‌م اونجا رو انتخا ‌‬

‫ک سعود‬ ‫ک شاه ‌م سر ای ‌ن شدک‌ه ی‌ه سا ‌ل مل ‌‬ ‫دادن‌‪ .‬باشگاهشو مرد ‌م پو ‌ل داد ‌ن ساختم‌‪1 .‬کم ‌‬

‫ی ِ‬ ‫سر ‪ 24‬اسفند‪.‬‬ ‫ت د ِ‌م فرودگا‌ه زد ‌م یک ‌‬ ‫پادشا‌ه عربستا ‌ن از مک‌ه میومد تهران‌‪ ،‬م ‌ن ی‌ه طاق‌نصر ‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن قضی‌ه ک ‌‬ ‫‌‬

‫ک سعود اومد ایرا ‌ن دیگه‌‪2 .‬رفت ‌م یه‌شرتم‌‬ ‫ی ک‌ه مل ‌‬ ‫ش یاد ‌م نیست‌‪ .‬همو ‌ن وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال تاریخ ‌‬ ‫‌‬

‫ش بکش���م دید ‌م میش���‌ه ده‌هزار تومن‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه اونقد پو ‌ل نداشتم‌‪ .‬گفت ‌م چیکار‬ ‫بگری ‌م جلو ‌‬ ‫ط رو میاورد‬ ‫ی اسقا ‌‬ ‫ی بود اونجا ای ‌ن شرتا ‌‬ ‫کنم‌؟ رفت ‌م میدو ‌ن امنی‌س���لطان‌‪ .‬ی‌ه حس�ی�ن‌ زاغ ‌‬

‫‪-1‬در مصاحبه‌ای با دخرت یکی از نیکوکاران و زمنی‌داران ش���مال ش���هر تهران‪ ،‬مصاحبه شونده اظهار داشت که‬ ‫آجرهای ساختمان باشگاه توسط پدرش به جعفری هدیه شد‪ .‬وی همچننی روزیکه جعفری برای سپاسگزاری و‬ ‫و به افتخار پدرش در باشگاه نوساختهگلریزانکرد را به خاطر داشت‪ .‬از آن پس شخص یاد شده‪ ،‬به دلیل نذری‬ ‫که داشت و تا چند سال‪ ،‬بخشی از مخارج روضه‌خوانی‌های جعفری را می‌پرداخت‪ .‬به خواستۀ خانواده نام این‬ ‫شخص محفوظ می‌ماند ‪.‬‬ ‫‪ -2‬ملک سعود روز ‪ 17‬مرداد سال ‪ 1334‬وارد تهران شد‪.‬‬


‫‪210‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ت گوشتشو ب‌ه مرد ‌م میفروخت‌‪ .‬من‌‌ک‌ه اونقد پو ‌ل نداشتم‌‪.‬گفت ‌م چیکار کنم‌؟ای ‌ن آدمای‬ ‫میکش ‌‬

‫ت میکردن‌‪ .‬ما رفتیم‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ت میکردن‌‪ ،‬شام ‌‬ ‫ت شرتو میربد ‌ن کوفت‌ه درس ‌‬ ‫ت گوش��� ‌‬ ‫‌بی‌بضاع ‌‬ ‫یل باید‬ ‫تو ‌‬ ‫ی اونجا هس ‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫نی ما ی‌ه ش�ت�ر میخوای ‌م و اینا‪ .‬گف ‌‬ ‫ش حس�ی�ن‌ وگفتی ‌م حس ‌‬ ‫‌پی ‌‬ ‫ت زیاد بمونه‌‪ ...‬مث ‌ل اینک‌ه دار‌ه میمریه‌‪.‬‬ ‫ی اینو تا اونجا بربی‌‪ ،‬ای ‌ن معلو ‌م نیس ‌‬ ‫یه‌جور ‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬مُ ردن ‌‬ ‫‌‬

‫ط رو چارصد توم ‌ن ازش‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪[ .‬خن���ده] چند؟ اینور و اونور؟ خالص‌ه ی‌ه ش�ت�ر اس���قا ‌‬ ‫‌‬

‫ش دادیم‌‪ ،‬صد تومنشم‌‬ ‫‌خریدیم‌‪ .‬ده‌هزار توم ‌ن شرت بود‪ ،‬داد چارصد تومن‌‪ .‬سیصد توم ‌ن به ‌‬ ‫ق ش���ا ‌ل انداختی ‌م روش‌‪ ،‬قالیچ‌ه انداختیم‌‬ ‫از ما نگرف���ت‌‪ .‬خالص‌ه اومدیم‌‪ ...‬اومدی ‌م و طا ‌‬ ‫ش آویزو ‌ن شد‌ه تا اینجاش‌‪ ،‬واال جون‌‬ ‫روش‌و ی‌ه زنگولۀ گُنده‌ا ‌م گردنش‌‪ .‬آخ‌ه دیدی ‌م پوست ‌‬

‫ش ک‌ه اینو بپاد‪ --‬تو مح ‌ل جلو جلو‬ ‫شما! حاال چیه‌؟ ی‌ه اصغر دیوون‌ه بود ‪--‬آورد‌ه بودم ‌‬ ‫ش َد ِ‌م ‪24‬‬ ‫ت نزنه‌‪،‬گاز نگریه‌!»‪[ .‬خنده] خالص‌ه بردیم ‌‬ ‫ش َل َغ ‌‬ ‫ب با ‌‬ ‫ت و میگفت‌‪« :‬مواظ ‌‬ ‫مریف ‌‬

‫اسفند‪ .‬خدابیامرز‌ه شا‌ه رو‪ ،‬دید ‌م توکالسک‌ه اومد‪ .‬م ‌ن یهو جلوکالسک‌ه رو نیگر داشت ‌م و دو‬

‫ی گفت‌‪« :‬ای ‌ن پهلوون‌‬ ‫ط ی‌ه کال ‌م ب‌ه پادشا‌ه سعود ‌‬ ‫تا دس���ته‌گل‌برد ‌م داد ‌م و اعلیحضرت ‌م فق ‌‬ ‫ی میکشن‌؟‬ ‫نی شرتو چ‌ه جور ‌‬ ‫نی و شرتوکشتیم‌‪ .‬میدون ‌‬ ‫ماست‌‪ ».‬بعد من‌پرید ‌م پائ ‌‬ ‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬نمی‌دانم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت ُ‬ ‫میکشنش‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬با نیز‌ه میزن ‌ن تو خرخر‌هش‌‪ .‬بعد میفت‌ه زمنی‌‪ ،‬اونوق ‌‬ ‫‌‬

‫ش فرو می‌کنند؟‬ ‫ت برگشت‌ه ایستاد‌ه نیز‌ه را ب‌ه گلوی ‌‬ ‫س ‪ -‬همینطورک‌ه شرت بخ ‌‬ ‫‌‬

‫ش پری وکلفت‌بود‬ ‫ی میزدن‌‪ ،‬پوست ‌‬ ‫ی وایساد‌ه با نیز‌ه میزننش‌‪ .‬حاال ای ‌ن نیز‌ه رو ه ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ط میشیم‌‪.‬گفت ‌م بچه‌ها بیای ‌ن شرتو بکوبنی‌‬ ‫ب میشیم‌‪ ،‬خی ‌‬ ‫ت تو‪ .‬ما دیدی ‌م اال ‌ن خرا ‌‬ ‫دیگه‌‪ ،‬نمریف ‌‬

‫ش رفت‌‪ .‬حاال ی‌ه چیز خوشمز‌ه بگم‌‪ :‬علوی‌مقد ‌م منو صداکرد‪.‬گفت‌‪:‬‬ ‫زمنی‌‪ .‬خالص‌ه کشتیم ‌‬

‫ت از من‌پرسیدن‌‬ ‫ی ده‌هزار تومن‌‪».‬گفت‌‪« :‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی چنده‌؟»گفتم‌‪« :‬دونه‌ا ‌‬ ‫«شرت دونه‌ا ‌‬

‫شرت چنده‌؟ بهشو ‌ن گفت ‌م ک‌ه قربا ‌ن هفتاد هشتاد تومن‌!»‬ ‫س ‪ -‬عجب‌؟‬ ‫‌‬

‫ب داده‌‪ ،‬خدا بیامرز تیز بود!گفته‌‪« :‬بُزم‌‬ ‫ش جوا ‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫تچ ‌‬ ‫نی اعلیحضر ‌‬ ‫ش بده‌! بب ‌‬ ‫ج ‪... -‬حاالگو ‌‬ ‫‌‬

‫ت ب‌ه قرآن‌‪ .‬حاال م ‌ن شرتو خرید‌ه بود ‌م سیصدتومن‌‪،‬‬ ‫ش بعد ًا برا ‌م گف ‌‬ ‫نمید ‌ن هفتاد تومن‌‪ ».‬خود ‌‬ ‫غ نمیتونست ‌م بگم‌‪.‬گفتم‌‪« :‬انقد خرید ‌م و آورد ‌م کشتم‌‪».‬‬ ‫ش گفتم‌‪ .‬م ‌ن درو ‌‬ ‫راستو به ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪211‬‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫ث سفری عربستا ‌ن سعود ‌‬ ‫ت ی‌ه روز ما رو خواسنت‌‪ .‬حمز‌ه ُغو ‌‬ ‫ی ک‌ه رف ‌‬ ‫بعد پادشا‌ه سعود ‌‬

‫ش بود‪ ،‬ای ‌ن ما رو خواست‌‪.‬‬ ‫ت به‌نا ‌م سیدحسن‌‪ ،‬هم‌ه کار‌ه ‌‬ ‫ب ی‌ه کاردار داش ‌‬ ‫ث به‌حسا ‌‬ ‫حمز‌ه ُغو ‌‬

‫ی دیگه‌‬ ‫ب و چند تا از روزنامه‌نگارا ‌‬ ‫ک صابر‪ ،‬حس ‌ن عر ‌‬ ‫س شاهنده‌‪ ،‬بیو ‌‬ ‫رفتی ‌م اونجا دیدی ‌م عبا ‌‬ ‫ی ی‌ه بست‌ه بهشو ‌ن میدادن‌‪ .‬خانو ‌م ب‌ه جون‌‬ ‫هم‌ه اونجا وایسادن‌‪ .‬دید ‌م اینا رو خواست‌ه بود ‌ن یک ‌‬

‫ی کرد ‌ن م ‌ن گفتم‌‪« :‬ور نمیدارم‌‪».‬گفت‌‪« :‬چرا؟»‬ ‫نت جلو ما‪ ،‬هرکار ‌‬ ‫ش���ما‪ ،‬ی‌ه پاکت ‌م گذاش ‌‬

‫ی بخوا ‌م ب‌ه م ‌ن داده‌‪ ،‬م ‌ن پو ‌ل الزم‌ندارم‌‪».‬گفت‌‪« :‬آخه‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬م ‌ن نمیخوام‌‪ .‬شا‌ه م ‌ن هر چ ‌‬

‫ک‬ ‫ک با م ‌ن چیکار داره‌؟ م ‌ن اگ‌ه پو ‌ل بخوا ‌م مل ِ‌‬ ‫ت برم‌‪ ،‬مل ‌‬ ‫ش ملکه‌!» گفتم‌‪« :‬قربون ‌‬ ‫بخش ‌‬ ‫خود ‌م میده‌!» و رفتم‌‪.‬‬

‫ت چ‌ه بود؟‬ ‫ی پاک ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌دانستید تو ‌‬ ‫‌‬

‫یل نگرفتم‌‪ .‬بعد از اینک‌ه رفتم‌‪ ،‬ی‌ه چپی‌عگا ‌ل و ی‌ه عبا و یه‌‬ ‫ی توش���‌ه و ‌‬ ‫ج ‪ -‬نمیدونس���ت ‌م چ ‌‬ ‫‌‬

‫ث گفت‌‪« :‬بیا همینجا بگری‪ ».‬حمز‌ه ُغوث ‌م تو‬ ‫ت و ی‌ه دون‌ه خنجر برا ‌م فرستادن‌‪ .‬حمز‌ه ُغو ‌‬ ‫ساع ‌‬ ‫س با شما بگریم‌‪ ».‬وقتی‌‬ ‫س اجاز‌ه بدی ‌ن م ‌ن اینا رو بپوش ‌م ی‌ه عک ‌‬ ‫باشگا‌ه اومد‌ه بود‪.‬گفتم‌‪« :‬پ ‌‬

‫ش گرفتی ‌م و رفتیم‌‪ .‬یه‌‬ ‫ی باها ‌‬ ‫ی نشستی ‌م و ی‌ه عکس ‌‬ ‫ش عرب‌تر شدم‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫پوشید ‌م دید از خود ‌‬ ‫ی بود؟ آشفته‌؟‬ ‫شچ ‌‬ ‫پ میکرد‪ 1...‬اسم ‌‬ ‫س فروت ‌ن و ی‌ه مجل‌ه ‌م چا ‌‬ ‫روزنامه‌نگار بود به‌نا ‌م عبا ‌‬ ‫ش بود؟‬ ‫ب امتیاز ‌‬ ‫ی ک‌ه عماد عصار صاح ‌‬ ‫س ‪ -‬آشفته‌؟ هما ‌ن روزنامه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ی جعفری‌! این‌‬ ‫ش م ‌ن گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ش بود‪ .‬ی‌ه روز اومد پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬گمانم‌‪ .‬ای ‌ن فروت ‌ن سردبری ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میزن ‌م فایده‌‬ ‫ی میکن ‌م هر در ‌‬ ‫ی هف‌هزار توم ‌ن پو ‌ل منو خورده‌‪ .‬م ‌ن هرکار ‌‬ ‫هاش ‌م کرمونشاه ‌‬ ‫ی ای ‌ن پو ‌ل منو میده‌‪ ».‬ما فرستادی ‌م دنبال‌‬ ‫ش بگ ‌‬ ‫نداره‌‪ ،‬دادگسرتی‌ا ‌م رفتم‌‪ .‬تو رو خدا اگ‌ه تو به ‌‬

‫ی ای ‌ن آد ‌م خیلی‌مادر‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ش بده‌‪».‬گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫هاشم‌‪ .‬اومد وگفتم‌‪« :‬هاش ‌م پو ‌ل اینو به ‌‬

‫ش بده‌‪ ».‬باالخره‬ ‫ی ک‌ه هست‌‪ ،‬بند‌ه خدا نداره‌‪ ،‬پولشو به ‌‬ ‫ق‌‪...‬س���ت‌!»گفتم‌‪« :‬حاال هر چ ‌‬

‫نی حمز‌ه ُغوث‌‪ ،‬نمیدون ‌م از‌کجا‬ ‫س منو با هم ‌‬ ‫‌پولو گرفتی ‌م دادی ‌م ب‌ه این‌‪ .‬بعد ی‌ه روز دیدی ‌م عک ‌‬ ‫ی چند‬ ‫ش انداخت‌ه و نوشته‌‪« :‬عدالتخانۀ شعبا ‌ن بی‌مُ خ‌‪ .‬هرکس ‌‬ ‫ت مجل‌ه ‌‬ ‫گری آورد‌ه بود‪ ،‬پش��� ‌‬ ‫ش این‌‪ ،‬توی‬ ‫ش وصو ‌ل نشه‌‪ ،‬اگ‌ه بر‌ه پی ‌‬ ‫بد ِوه‌‪ ،‬اینجا بره‌‪ ،‬اونجا بره‌‪ ،‬پول ‌‬ ‫س���ا ‌ل تو دادگسرت ‌‬ ‫ی ُ‬

‫ت میکنه‌‪ ».‬حاال اومد‌ه بود تو زیرزمنی‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ش ی‌ه دستگا‌ه اقاریر دار‌ه کارشو فور ‌‬ ‫‌زیرزمین ‌‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه توکردی ‌م مرتیکه‌!‬ ‫ف محبت ‌‬ ‫کله‌پاچ‌ه ‌م خورد‌ه بود پدرسگ‌! ِا‪ ،‬بگو حی ‌‬

‫‪ -1‬عباس فروتن در فروردین ‪ ۱۳۴۳‬از سوی معینیان بهمست معاون وزارت اطالعا منصوب شد‪.‬‬


‫‪212‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫نی فروت ‌ن او ‌ن دس���تگا‌ه َر ‌م دید‌ه بود‪ .‬ما‬ ‫ت داش���تی ‌م ک‌ه هم ‌‬ ‫حاال ما ی‌ه دس���تگا‌ه ضبط‌صو ‌‬

‫این‌دستگا‌ه روگذاشتی ‌م ِ‬ ‫ی و رفتی ‌م اونجا تو روزنام‌هش‌‪ ،‬تو خیابو ‌ن اکباتا ‌ن او ‌ن باال بود‪.‬‬ ‫سر یک ‌‬

‫َ‬ ‫ش خوند‌ه بود‪ :‬قدرت‌‬ ‫نوارش ‌م را‌ه انداختم‌‪ ،‬روح‌انگیز تو ‌‬ ‫ش گذاشت ‌م و‬ ‫ط دفرت ‌‬ ‫رفتی ‌م اونو وس ‌‬

‫ش ک‌ه تمو ‌م شد‪ ،‬م ‌ن یقه‌ش ‌وگرفت ‌م و‌کراوات‌مراواتشو‬ ‫شله‪ .‌1‬روح‌انگیز بناکرد خوندن‌‪ .‬خوندن ‌‬ ‫ت میخوام‌‪،‬گفتم‌‪« :‬فال ‌ن فال ‌ن شده‌‪،‬‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫ش کن ‌م پائنی‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫کشید ‌م برد ‌م از همو ‌ن باال پرت ‌‬

‫ی ای ‌ن تو؟»گفت‌‪« :‬آقا‪،‬‬ ‫ب محبتائی‌ه ک‌ه م ‌ن ب‌ه ت ‌وکردم‌؟ ای ‌ن اقاریره‌؟ ای ‌ن چی‌ه نوشت ‌‬ ‫ای ‌ن جوا ‌‬

‫ش گفتم‌‪ِ « :‬ا مرتیک‌ه همه‌کار‌ه تویی‌‪»...‬‬ ‫ت م ‌ن نیست‌!» به ‌‬ ‫واال دس ‌‬

‫ی ک‌ه ماکارشو‬ ‫ی از کسای ‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫ب حکای ‌‬ ‫ب حسابشو رسیدی ‌م و رفتیم‌‪ .‬این ‌م به‌حسا ‌‬ ‫خالصه‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫ت کردیم‌‪ ،‬اونوقت‌ورداشته‌‬ ‫روبرا‌ه کرد‌ه بودیم‌‪ .‬نه‌‪ ،‬آخ‌ه شما نیگا‌ه کن‌! اومدی ‌م کارشو درس ‌‬

‫ت و پرتا رو نوشت‌ه بود‪.‬‬ ‫بود ای ‌ن چر ‌‬

‫ی بوده‌!‬ ‫ش زد ‌ن ب‌ه دادگسرت ‌‬ ‫ش نی ‌‬ ‫س ‪ -‬شاید منظور ‌‬ ‫‌‬

‫ی این‌‪:‬‬ ‫ب ی‌ه نیش��� ‌م ب‌ه م���ا زد دیگه‌! حاال مقصود‪ ،‬همۀ این���ا رو گفت ‌م برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬همون‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ب شدیم‬ ‫ت قضیۀ پو ‌ل نگرفتن ‌م رو شنفت‌ه بود‪ .‬ی‌ه روزک‌ه رفتی ‌م با ورزشکارا شرفیا ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬

‫ت تمو ‌م ش���د؟»گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن هنوز تموم‌‬ ‫ت اعلیحضرت‌‪ ،‬ایش���و ‌ن گفت‌‪« :‬باشگاه ‌‬ ‫‌خدم ‌‬ ‫ش مونده‌‪».‬گفت‌‪« :‬چو ‌ن او ‌ن بست‌ه رو از سفارت‌‬ ‫نش���ده‌‪».‬گفت‌‪« :‬چرا؟»گفتم‌‪« :‬تزئینات ‌‬

‫ت باشگاهتو بدن‌‪ ».‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬تیمور‬ ‫ی نگرفتی‌‪ ،‬دستور مید ‌م تزئینا ‌‬ ‫عربستا ‌ن س���عود ‌‬

‫ش درست‌‬ ‫ج دار‌ه برا ‌‬ ‫نی هر چقدر خر ‌‬ ‫ی برو اونجا بب ‌‬ ‫بختیا َرم‌اونجا وایساد‌ه بود‪،‬گفت‌‪« :‬فور ‌‬

‫ی ایراد میگرفتی ‌م اینجاش‌‬ ‫کن‌‪ ».‬که‌اوم���د اونجا ‌و کارمونو را‌ه انداخت‌‪ .‬ما ‌م باالخ���ر‌ه ه ‌‬ ‫ت شد‪.‬‬ ‫ج کردی ‌م تا درس ‌‬ ‫ی خر ‌‬ ‫ش همچینه‌‪ ...‬خیل ‌‬ ‫همچینه‌‪ ،‬اونجا ‌‬

‫س ‪ -‬تیمور بختیار دستور شا‌ه را اجراکرد؟‬ ‫‌‬

‫ی باشگا‌ه شد‪.‬‬ ‫س افتخار ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫ک بود‪ .‬خودش ‌م ی‌ه مدت ‌‬ ‫ی ب‌ه شا‌ه نزدی ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫ب شا‌ه قرار‌گرفت‌‪ 2.‬می‌دانید چرا؟‬ ‫یل بعد مورد غض ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ت شنفت ‌م که‌‬ ‫ت خرب نداشتیم‌‪ .‬ی‌ه وق ‌‬ ‫ی دیگه‌‪ .‬ما ک‌ه اونوق ‌‬ ‫ت ارض ‌‬ ‫ی همو ‌ن اصالحا ‌‬ ‫ج ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ -1‬قدرت شله‪ :‬روح‌انگیزکه نام اصلی‌اش قدرت بود‪ ،‬به خاطرکوتاه بودن یکی از پاهایش هنگام راه رفنت می‌لنگید‬ ‫و لقب شلهکنایه از شل بودن را به این جهت به او داده‌اند‪.‬‬ ‫‪ -2‬سپهبد تیمور بختیار روز ‪ ۲۴‬اسفند ‪ ۱۳۳۹‬برکنار شد و سرلشکر حسن پاکروان جانشنی ویگردید‪ .‬بختیار روز ‪۵‬‬ ‫بهمن ‪ ۱۳۴۰‬به رم رفت‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪213‬‬

‫نت تو سوئیسه‌‪ ،‬م ‌ن رفتم‌‬ ‫ت بریو ‌ن وگف ‌‬ ‫ی از ایرا ‌ن رف ‌‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫نت بختیار رفت‌ه س���وئیس‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫گف ‌‬

‫ش گذاشت ‌م د ‌م ِ‬ ‫در‬ ‫ش بد ‌م دید ‌م نیست ‌‬ ‫س ی‌ه بس���ت‌ه نق ‌ل وگیو‌ه و ای ‌ن چیزا برد‌ه بود ‌م به ‌‬ ‫سوئی ‌‬ ‫ی برگشت ‌م ایران‌‪ ،‬نمیدون ‌م اینوگفت ‌م یا نگفتم‌؟‬ ‫یل وقت ‌‬ ‫ش و رفتم‌‪.‬دیگ‌ه ‌م ندیدمش‌‪ .‬و ‌‬ ‫اتاق ‌‬

‫س برگشتید را؟ ن‌ه نگفتید! داستا ‌ن چ‌ه بود؟‬ ‫ی از سوئی ‌‬ ‫س ‪ -‬جریا ‌ن وقت ‌‬ ‫‌‬

‫نت تو باش���گا ِ‌ه من‌‪ .‬ی‌ه روز نشست‌ه بود ‌م دید ‌م از سازما ‌ن امنیت‌‬ ‫ی اومد ‌م ایرا ‌ن ریخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫س ِ‬ ‫گ افضلی‌‪،‬‬ ‫خود من ‌م بود؟ ‪...‬سرهن ‌‬ ‫ی بود خدایا؟ ‪ ...‬ی‌ه موق ‌ع همکال ‌‬ ‫گچ ‌‬ ‫او ‌ن س���رهن ‌‬

‫ت دارم‌‪ ».‬رفتم‌‬ ‫ب بود‪ ،‬م ‌ن خواس���ت ‌م سوار ش ‌م برم‌‪.‬گفت‌‪« :‬بیا توکار ‌‬ ‫ای ‌ن اومد اونجا‪ .‬غرو ‌‬ ‫تو دفرت نشستم‌‪ .‬گفت‌‪« :‬ی‌ه دقیق‌ه صربک ‌ن چند تا میخوا ‌ن بیا ‌ن ببیننت‌‪ ».‬نشستی ‌م و دید ‌م یه‌‬

‫نت دور باشگا‌ه رو‬ ‫ح و اینا‪ .‬ماشینا رف ‌‬ ‫نی مسل ‌‬ ‫گ و دو تا ماش ‌‬ ‫تیمس���اری‌اومد با چند تا سرهن ‌‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬بعد تیمسار‌ه اومد تو و درو بست‌‪.‬گفتم‌‪« :‬با م ‌ن چیکار‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫نت و خدم ‌‬ ‫گرف ‌‬ ‫ق داری‌؟»گفتم‌‪« :‬واال ی‌ه هف‌تری‬ ‫ی میخوان‌؟»گفتش‌‪« :‬هف‌تری قاچا ‌‬ ‫دارین‌؟ ای ‌ن مأمورا چ ‌‬

‫دار ‌م که‌اعلیحضرت ‌م میدون‌ه با اجاز‌ه ایشو ‌ن گرفتم‌‪ .‬ی‌ه هف‌تری قاچا َق ‌م دار ‌م ک‌ه اینجا نیست‌‪.‬‬

‫ی دیگ‌ه بود‪ .‬گفت‌‪ُ :‬‬ ‫ب ما میخوای ‌م اینجاها رو‬ ‫«خ ‌‬ ‫یل جا ‌‬ ‫ی دیگه‌س���ت‌‪ ».‬جد ًا داشت ‌م و ‌‬ ‫جا ‌‬ ‫ی کرد و بعد همو ‌ن سرهنگ‌ه ب‌ه م ‌ن گفت‌‪:‬‬ ‫ببینیم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن نمیذارم‌!» ی‌ه ُخرد‌ه گرت‌گری ‌‬ ‫ت نکن‌!»گفتم‌‪« :‬باشه‌‬ ‫ت درس ‌‬ ‫ب زحم ‌‬ ‫«جعفری‌‪ ،‬شما اجاز‌ه بد‌ه بذار نیگاکنن‌! بیخود اسبا ‌‬

‫ی او ‌ن زیر‪ ،‬دفرتا رو بازکرد ‌ن و‬ ‫ی کتابا رو میگرد ‌ن و اینا‪ ،‬ه ‌‬ ‫برو نیگاکن‌!» بعد م ‌ن دید ‌م ال ‌‬ ‫ی میگردی‌؟» هیچی‌‬ ‫بچ ‌‬ ‫ی او ‌ن نمری‌ه تیمسار! عق ِ‌‬ ‫کاغذا رو میخونن‌‪.‬گفتم‌‪« :‬هف‌تریک‌ه ال ‌‬

‫ی پیدا نکردن‌‪.‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن او ‌ن باالکتابخون‌ه َ ‌م دارم‌‪ ،‬موز‌ه َ ‌م دارم‌‪ ،‬اونو َرم‌‬ ‫نت و چیز ‌‬ ‫خالصه‌‪،‬گش ‌‬

‫یل نداره‌‪».‬گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬همینق ‌دکافیه‌!»‬ ‫چ اشکا ‌‬ ‫نی هی ‌‬ ‫دفرتدارم‌‪ ،‬میخوای ‌ن اونجاها َر ‌م نیگاکن ‌‬

‫نت ما فهمیدیم‌ک‌ه اینا فکرکرد ‌ن م ‌ن رفت ‌م با تیمور بختیار اونجا س���اخت ‌م مث ً‬ ‫ال‬ ‫بعدک‌ه اینا رف ‌‬ ‫ی چیزی‌‪ .‬بعد ًا خودشو ‌ن ب‌ه م ‌ن گفنت‌‪ .‬این‌ک‌ه شد من‌‬ ‫ی را‌ه بندازیم‌‪ ،‬ی‌ه همچ ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫یه‌کودتای ‌‬

‫ت شدم‌‪ ،‬چو ‌ن ریخت‌ه بود ‌ن تو باشگا‌ه و همۀ شهر ‌م فهمید‌ه بودن‌‪ .‬بچه‌ها ‌م داشنت‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ب شدم‌گفتم‌‪:‬‬ ‫ت شرفیا ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫ش بود‪ .‬آها ‌ن ی‌ه روزک‌ه خدم ‌‬ ‫ش میکردن‌‪ ،‬موق ‌ع ورز ‌‬ ‫‌ورز ‌‬ ‫ی شد و از ای ‌ن صحبتا‪».‬‬ ‫ی ش���د و ای ‌ن جور ‌‬ ‫نت تو باش���گا‌ه م ‌ن و ای ‌ن جور ‌‬ ‫«قربان‌‪ ،‬اینا ریخ ‌‬ ‫ی نشده‌!» م ‌ن فکر ‌م افتاد نکن‌ه ِ‬ ‫خود شاه‌‪ ...‬آخ‌ه حتم ًا ب‌ه عرض‌‬ ‫شا‌ه گفت‌‪« :‬حاال ک‌ه طور ‌‬ ‫ی بد بود‪.‬‬ ‫نی چیه‌!»‪ .‬چو ‌ن شا‌ه با بختیار خیل ‌‬ ‫ایشون ‌م رسوند‌ه بود ‌ن دیگه‌‪.‬گفت‌ه بود‪« :‬بری ‌ن ببین ‌‬


‫‪214‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ث میکرد‪--‬‬ ‫ف میزد مک ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ش ش���ا‌ه رو‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ی کرد و ‪--‬خدابیامرزد ‌‬ ‫بله‌‪ ،‬ش���ا‌ه ی‌ه فکر ‌‬

‫ی نشده‌‪».‬گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬تیمسار [منصور] اردوبادی‌‪-- »...‬اال ‌ن مرده‌‬ ‫گفت‌‪«:‬حاالک‌ه طور ‌‬

‫ی سوارا رو از سنگسر‬ ‫ت کشید‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ی زحم ‌‬ ‫ش کنه‌‪..« --‬ایشو ‌ن ‪ 28‬مرداد خیل ‌‬ ‫خدارحمت ‌‬

‫ش بد بودن‌‪ .‬میا ‌ن روز اول‌‬ ‫س س���تاد و دس���تگا‌ه باها ‌‬ ‫یل رئی ‌‬ ‫آورد و چ‌ه کرد و چ‌ه کارکرد‪ .‬و ‌‬

‫ق آبلیمو میرب ‌ن ِ‬ ‫ش و زیر او ‌ن صندوقا تمام‬ ‫در خون‌هش‌‪ ،‬بعد مرییز ‌ن تو خون‌ه ‌‬ ‫دو س‌ه تا صندو ‌‬

‫ی رو میگرینش‌!»‬ ‫نن و اردوباد ‌‬ ‫ی چی‌‪ ...‬پیدا میک ‌‬ ‫ی و نمیدون ‌م چ ‌‬ ‫ی مضر‌ه و توده‌ا ‌‬ ‫‌اعالمیه‌ها ‌‬ ‫شا‌ه سرشو تکو ‌ن دادگفت‌‪« :‬تو اینا رو میدونی‌؟» خود شا‌ه ب‌ه م ‌ن گفت‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪.‬گفتم‌‪:‬‬

‫«قربون‌‪ ،‬اینا چیزائی‌ه ک‌ه ما فهمیدیم‌‪»...‬‬

‫ف کردید؟‬ ‫ی شا‌ه تعری ‌‬ ‫ت چ‌ه بود؟ چرا ای ‌ن ماجرا را برا ‌‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن از ای ‌ن صحب ‌‬ ‫‌‬ ‫نت تو باش���گا‌ه م���ن‌‪ ،‬اگ‌ه ِ‬ ‫خود اینا ی‌ه چیز ‌‬ ‫ی‬ ‫ی اینا ریخ ‌‬ ‫ی ای ‌ن گفت ‌م ک‌ه وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬آه���ان‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫ف م ‌ن چ ‌‬ ‫میذاشنت‌اونجا تکلی ‌‬

‫ب تا نکرده‌!‬ ‫ت با شما خو ‌‬ ‫ی اوقا ‌‬ ‫س ‪ -‬جد ًا؟ انگار شا‌ه گاه ‌‬ ‫‌‬

‫ش داشت ‌م و دارم‌‪ .‬اینو شما باید بدونی‌‬ ‫یل م ‌ن دوس���ت ‌‬ ‫ج ‪ -‬هر قد َر ‌م با م ‌ن بد‌کرد‌ه باش���‌ه و ‌‬ ‫‌‬ ‫ت شدیم‌‪ .‬او ً‬ ‫ال او ‌ن قدیماک‌ه ما ِ‬ ‫سر سفر‌ه مینشستیم‌‪ ،‬بابا ننه‌مون‌‪ ،‬وقتی‌‬ ‫ک‌ه چرا ما شاه‌دوس��� ‌‬

‫ع کنی ‌م او ‌ل علما رو دعا میکردن‌‪ ،‬جد ًا‪ ،‬بعد شا‌ه رو دعا میکردن‌‪.‬‬ ‫میخواستی ‌م غذا رو شرو ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬بود دیگه‌! درس���ت‌ه ِ‬ ‫یل یه‌‬ ‫ت دعوا میکردیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫سر ی‌ه ذر‌ه گوش ‌‬ ‫حاال اون‌س���فر‌ه هر چ ‌‬

‫ت بود‪ :‬مث ً‬ ‫ال خدا‪ ،‬شاه‌‪ ،‬میهن‌‪،‬‬ ‫ی جنوب‌شهر ی‌ه اصلی ‌‬ ‫ی ما ورزشکارا ‌‬ ‫چیزایی‌داشتی ‌م ک‌ه برا ‌‬

‫ی تومو ‌ن ساخته‌‬ ‫گ میشدی ‌م اینا تو زندگیمو ‌ن بود‪ ،‬از بچگ ‌‬ ‫ی بزر ‌‬ ‫ی ‪ .‬وقت ‌‬ ‫ش���اهنام‌ه و فردوس ‌‬

‫ی ما بود‪ .‬صحبت‌‬ ‫ی شا‌ه ت ‌وکل‌ه ما بود‪ ،‬تو‌کلۀ نن‌ه بابامو ‌ن و تو زندگ ‌‬ ‫شد‌ه بود‪ .‬از همو ‌ن بچگ ‌‬ ‫ای ‌ن نبود ک‌ه مث ً‬ ‫ی ب‌ه من‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ت داشت‌ه باش ‌م واس‌ه خاطر اینک‌ه کس ‌‬ ‫ال م ‌ن بیا ‌م شا‌ه رو دوس ‌‬

‫ش داشتم‌‬ ‫ی برم‌‪ .‬نه‌‪ ،‬جد ًا میگم‌‪ .‬ای ‌ن از این‌‪ .‬دوم ًا م ‌ن ش���ا‌ه رو دوس���ت ‌‬ ‫بد‌ه یا م ‌ن دنبال‌چیز ‌‬

‫ش تقصریکار بودن‌‪ .‬اونا حرفشو‌گوش‌‬ ‫چو ‌ن میدونس���ت ‌م اون‌تقصریکار نبود‪ .‬او ‌ن دور و وریا ‌‬ ‫نمیکردن‌‪ِ .‬‬ ‫ش م ‌ن اینا رو می‌پاییدم‌‪،‬‬ ‫خود منم‌‪ ،‬دور و ور ‌م ی‌ه عد‌ه از همینا بود ‌ن دیگه‌‪ .‬منتها ‌‬ ‫حواس ‌م جم ‌ع بود‪ ،‬شاه‌خدابیامرز نه‌!‬

‫ط شما با دستگا‌ه چگون‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬ارتبا ‌‬ ‫‌‬

‫ت کردم‌‪ .‬چون‬ ‫ط بودم‌‪ .‬م ‌ن دیگ‌ه اومد ‌م رفت ‌م ی‌ه باشگا‌ه درس ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬با دستگا‌ه در ارتبا ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪215‬‬

‫ب اونموقع‬ ‫ت کردن‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ب بودن‌‪ .‬پولش ‌م بیشرت ی‌ه عد‌ه مرد ‌م داد ‌ن و اونجا رو درس ‌‬ ‫مرد ‌م راغ ‌‬

‫ج سا ‌ل آزگار از پونز‌ه نفر برد ‌م جلو‬ ‫ی و پن ‌‬ ‫ش شد‪ .‬بل‌ه هما خانوم‌‪ ،‬م ‌ن س ‌‬ ‫‌‪ 21‬میلیو ‌ن توم ‌ن خرج ‌‬ ‫ت شد رسوندمشو ‌ن به‌‬ ‫ش باستانی‌‪ ،‬بعد ‌م ک‌ه [استادیوم‌] آریامهر درس ‌‬ ‫ی ورز ‌‬ ‫شا‌ه تو امجدی‌ه برا ‌‬ ‫ی دوهزار و پونصد سال‌پادشاهی‌‪( .‬عکس‌های‌‬ ‫ی و جشنا ‌‬ ‫ی تاجگذار ‌‬ ‫هزار و هشتصد نفر برا ‌‬ ‫ی زیاد و زیادتر میکردم‌‪ .‬هر سال ‌م ِ‬ ‫خود من‌‬ ‫ی هر سا ‌ل ه ‌‬ ‫شمارۀ ‪ 11/3 ،11/2 ،11/1‬و ‪ )11/4‬یعن ‌‬

‫ت واحد‪ ،‬دخانیات‌‪ .‬میدوننی‌؟‬ ‫ی کشتارگاه‌‪ ،‬سیلو‪ ،‬شرک ‌‬ ‫ت بچه‌ها ‌‬ ‫بودم‌‪ ،‬اون ‌م با کیا‪ ،‬با ی‌ه مش ‌‬

‫ت بود‪ .‬م ‌ن تا میخواستم‌اینا رو جم ‌ع کن ‌م پری ‌م در میومد‪.‬‬ ‫ی س���خ ‌‬ ‫ادار‌ه کرد ‌ن ای ‌ن آدما خیل ‌‬

‫باید مث ً‬ ‫ال دو تا از ای ‌ن زورخون‌ه بیان‌‪ ،‬دو تا از درواز‌ه غار‪ ،‬دو تا از میدو ‌ن اینور بیان‌‪ ،‬دو تا از‬ ‫ی نبود ‌ن که‌‬ ‫ی وگارد شاهنشاه ‌‬ ‫ی بیا ‌ن تا اینا رو جم ‌ع کنم‌‪ .‬مث ‌ل آموزشگا‌ه شهربان ‌‬ ‫خیابو ‌ن ر ‌‬

‫ت بود‪.‬‬ ‫ی برا ‌م سخ ‌‬ ‫ش کاراشونو میکردن‌‪ .‬م ‌ن خیل ‌‬ ‫ی خودشو ‌ن و تو ارت ‌‬ ‫نت و تو جا ‌‬ ‫برنام‌ه داش ‌‬ ‫با هم‌ه ای ‌ن حرفا برنامه‌مو ‌ن از هم‌ه ‌م بهرت میشد‪.‬‬

‫ی ک‌ه شما جم ‌ع می‌کردید‬ ‫ی وجود داش���ت‌‪ :‬ای ‌ن ورزشکارهای ‌‬ ‫ق اساس��� ‌‬ ‫ک فر ‌‬ ‫یل ی ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی قدیم‬ ‫ی پهلوان ‌‬ ‫ب تعریفها ‌‬ ‫ی یاد می‌دادی���د‪ ،‬در قال ‌‬ ‫ش باس���تان ‌‬ ‫ی ‪ 4‬آبا ‌ن ب‌ه آنها ورز ‌‬ ‫و ب���را ‌‬

‫ی بودند‪ ،‬درست‌؟‬ ‫ی قدی ‌م جور دیگر ‌‬ ‫یل نبودند‪ .‬پهلوانها ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫ی مث ‌ل پوریا ‌‬ ‫‌نمی‌گنجیدند‪ .‬یعن ‌‬

‫ج ‪ -‬چرا خانو ‌م بودن‌‪ ،‬همو ‌ن مرامو داشنت‌‪.‬گود زورخون‌ه اصو ً‬ ‫یل بود دیگه‌‪.‬‬ ‫یو ‌‬ ‫ال ما ‌ل پوریا ‌‬ ‫‌‬

‫ی پهلوونی‌‪.‬‬ ‫ی بود‌ه و جا ‌‬ ‫ت عل ‌‬ ‫ب حضر ‌‬ ‫گود زورخون‌ه همیش‌ه مکت ‌‬

‫ی و از ای ‌ن کارها می‌کردند؟ ای ‌ن دو تا‬ ‫یل مگر ن‌ه اینک‌ه ای ‌ن بر و بچه‌ها چاقوکش ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ک‌ه با ه ‌م نمی‌خواند؟!‬

‫ی بود‪،‬‬ ‫ی میکرد چیز دیگه‌ا ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ک‌ه ورز ‌‬ ‫ی هست‌‪ ،‬اشتبا‌ه نکننی‌!کس ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ش نبودکه‌!‬ ‫اونک‌ه چاقوک ‌‬

‫ی نمی‌کردند؟‬ ‫ی شما چاقوکش ‌‬ ‫س ‪ -‬باستانی‌کارها ‌‬ ‫‌‬

‫ی دو تا ‌م از ای ‌ن تو محلیا قاطی‬ ‫ی ما ‌ل تو محلیا بود‪ .‬حاال شاید ‌م یک ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری‪ .‬چاقوکش��� ‌‬ ‫‌‬

‫یل اصو ً‬ ‫ف بیخود میزنه‌‪ .‬تو‬ ‫ی میگ‌ه حر ‌‬ ‫ال اینا نبودن‌‪ .‬نمیش‌ه خانوم‌‪ ،‬هرک ‌‬ ‫‌باستانی‌کارا بودن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی پررو داشنت‌‪ ،‬هرک‌ه پرروتر بود شلوغ‌تر‬ ‫ت داشنت‌‪ ،‬بچه‌ها ‌‬ ‫ی گردن‌کلف ‌‬ ‫محلیا خودشو ‌ن بچه‌ها ‌‬ ‫بود‪.‬‬

‫ی هستندک‌ه بهشا ‌ن می‌گفتند «دار و دسته‌»؟ مث ‌ل دار و‬ ‫س ای ‌ن تو محله‌ایها همانهای ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬


‫‪216‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ی یا دار و دستۀ طیب‌؟‬ ‫دستۀ جعفر ‌‬

‫ی بودن‌‪ .‬باستانی‌کار‬ ‫ی بودن‌‪ ،‬باس���تانی‌کارا چیز دیگه‌ا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬ای ‌ن تو محلیا جور دیگه‌ا ‌‬ ‫‌‬ ‫ش بود‪ ،‬تو محلیا نه‌‪ .‬دار و دس���تۀ ما هم‌ه باستانی‌کار بود ‌ن اه ‌ل شلوغ‌‬ ‫ط تو ورز ‌‬ ‫ش فق ‌‬ ‫س���ر ‌‬

‫کاری‌ا ‌م نبودن‌‪.‬‬

‫ت می‌کنیم‌‪.‬‬ ‫ت صحب ‌‬ ‫س ما داری ‌م از دوگرو‌ه متفاو ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی بیشرت ما ‌ل قدیما بود‪.‬‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه خانوم‌‪ .‬ای ‌ن کشت ‌‬ ‫‌‬

‫ی می‌داد و پانصد توما ‌ن ه ‌م حق‌‬ ‫ی بازوبند پهلوان ‌‬ ‫ک دور‌ه ش���ا‌ه ب‌ه پهلوانا ‌ن کش���ت ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ی طوسی‌‪،‬‬ ‫س زندی‌‪1 ،‬سروا ‌ن ابوالقاس��� ‌م سخدری‌‪ ،‬مصطف ‌‬ ‫ی غری از عبا ‌‬ ‫س���فره‌‪.‬چ‌ه کس���ان ‌‬ ‫ی بازوبندگرفتند؟ ای ‌ن آدمها را شما معرفی‌‬ ‫ی و غالمرضا تخت ‌‬ ‫س حریر ‌‬ ‫وفادار خراسانی‌‪ ،‬عبا ‌‬ ‫ی بدهد؟‬ ‫می‌کردید تا شا‌ه ب‌ه آنها بازوبند پهلوان ‌‬

‫ت شد ‌م اینا بازوبنداشون ‌وگرفته‬ ‫ی سرپرس ‌‬ ‫ی م ‌ن نبودن‌‪ .‬م ‌ن وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬اینا ما ‌ل دورۀ سرپرس���ت ‌‬ ‫‌‬ ‫خ مرمر جلو ِ‬ ‫ی با ه ‌م کشتی‌گرفنت‌‬ ‫ی و زند ‌‬ ‫نت ک‌ه تخت ‌‬ ‫ی گذاش ‌‬ ‫خود شا‌ه کشت ‌‬ ‫‌بودن‌‪ .‬ی‌ه روز ‌م توکا ‌‬ ‫ف کردم‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه ‌م م ‌ن تو امجدی‌ه گذاشت ‌م و اینا‪ .‬بعد ورزشکارا رو میاوردن‌‬ ‫ک‌ه براتو ‌ن تعری ‌‬ ‫س شمارۀ ‪)11/5‬‬ ‫ت بهشو ‌ن بازوبند میبست‌‪( .‬عک ‌‬ ‫همو ‌ن باال اعلیحضر ‌‬

‫ی کردیدک‌ه شا‌ه ب‌ه او بازوبند بدهد؟‬ ‫ی را معرف ‌‬ ‫ت شدیدکس ‌‬ ‫ی ک‌ه شما سرپرس ‌‬ ‫س ‪ -‬از وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه اعلیحضرت‬ ‫ی نبود‪ ،‬از اول ‌م بود‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ت تشریفات ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری‪ .‬ای ‌ن رس��� ‌م ب‌ه او ‌ن صور ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو از نو آورد ‌م روکار‪.‬‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫ت ای ‌ن کار‪،‬کشت ‌‬ ‫‌فرما ‌ن داد ‌ن و م ‌ن شد ‌م سرپرس ‌‬ ‫ی بوده‌!‬ ‫ی طوس ‌‬ ‫ی مصطف ‌‬ ‫ی کشت ‌‬ ‫ی پهلوان ‌‬ ‫ی خواند ‌م ک‌ه آخری ‌ن کشت ‌‬ ‫س ‪ -‬جای ‌‬ ‫‌‬

‫ی پهلوونی‌‬ ‫نی کشت ‌‬ ‫ی رو تو میدو ‌ن میگرفنت‌‪ .‬اول ‌‬ ‫ی کشتی‌ پهلوون ‌‬ ‫ی طوس ‌‬ ‫ج ‪ -‬زما ‌ن مصطف ‌‬ ‫‌‬

‫ی پهلوونی‬ ‫ج امریکاییا بود‪ ،‬همونجاک‌ه بعد ًا شد مدرسۀ الربز‪ .‬اینا میومد ‌ن اونجاکشت ‌‬ ‫ت ‌و کال ‌‬

‫ی رو انداخت‌‪،‬‬ ‫ی گرفت‌ه بود و ممد سرپل ‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫ش اونجاکشت ‌‬ ‫نی خسروک‌ه کشتن ‌‬ ‫‌میگرفنت‌‪ .‬هم ‌‬ ‫ی شد و بر و‬ ‫ب بعد آد ‌م ناجور ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ی شد و ‌‬ ‫ب رو انداخت‌‪،‬کشتی‌گری خوب ‌‬ ‫ی قصا ‌‬ ‫او ‌ن مهد ‌‬

‫ی و ورزش‌‬ ‫ی ناجو َر ‌م پیدا میشد ‌ن ک‌ه اس ‌م پهلوون ‌‬ ‫ی توشو ‌ن ی‌ه آدما ‌‬ ‫بچه‌هاکشتنش‌‪ .‬بله‌‪،‬گاه ‌‬

‫ی بود‪ ،‬سیدحس ‌ن رزاز بود‪،‬‬ ‫ی بود‪ ،‬اکرب خراسان ‌‬ ‫ب میکردن‌‪ .‬پیشرتا پهلوو ‌ن یزد ‌‬ ‫ی رو خرا ‌‬ ‫باستان ‌‬ ‫ف دارم‌‪ 2.‬اینا همینجور اومدن‌‬ ‫ی همه‌شون ‌م ردی ‌‬ ‫ق [بلورفروش] بود و اینا‪ ،‬عکسا ‌‬ ‫حاج‌م ‌م صاد ‌‬

‫‪ -1‬روز ‪ ۴‬آبان ‪ ۱۳۲۸‬بازوبند پهلوانی توسط شاه به عباس زندی اعطا شد‪.‬‬ ‫‪ -2‬ر‪.‬ک‪ .‬به بخش «واژه نامه زورخانه و وزرش باستانی» صص ‪۴۷۰-۴۴۳‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪217‬‬

‫ی آزاد‪.‬‬ ‫ی کشت ‌‬ ‫تا رسید ب‌ه بچه‌ها ‌‬

‫ف ای ‌ن گود ‌م بُت‌ه مرییخنت‌‬ ‫تک ‌‬ ‫نی نبود‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی میگرفنت‌‪ ،‬تو زم ‌‬ ‫قدیما تو گود زورخون‌ه کشت ‌‬ ‫نی کُنده‌هاشو ‌ن زخ ‌م نشه‌‪ .‬بعد چو ‌ن دیگه‌‬ ‫ی با کُند‌ه میخور ‌ن زم ‌‬ ‫س ک‌ه وقت ‌‬ ‫ک ُر ‌‬ ‫روش��� ‌م خا ‌‬

‫ش دیگ‌ه میدو ‌ن رس��� ‌م شد‪ .‬اول‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫ی رو آورد ‌ن تو میدون‌‪ .‬یوا ‌‬ ‫توزورخون‌ه جا نبودکش���ت ‌‬

‫ی بگریه‌‪ ،‬یا خود کش���تی‌گری اعال ‌م میکرد هر‬ ‫ی میخوادکش���ت ‌‬ ‫نت فالن ‌‬ ‫‌اعال ‌م میکرد ‌ن میگف ‌‬ ‫ش میگریم‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال ی‌ه دفع‌ه اعال ‌م کرد ‌ن میخوا ‌ن اسماعیل‌‬ ‫ی بگری‌ه م ‌ن باها ‌‬ ‫کسی‌میخوادکشت ‌‬ ‫ی پیدا شد با اسماعیل‌‬ ‫س حریر ‌‬ ‫کچل‌[قربانی‌]رو برب ‌ن میدون‌‪ ،‬عکسشو دارم‌‪ 1.‬بعد او ‌ن عبا ‌‬

‫ی مریفت‌‪.‬‬ ‫ی رتبۀ افسر ‌‬ ‫ی بودک‌ه برا ‌‬ ‫س حریری‌ا ‌م ی‌ه بچ‌ه دانشگاه ‌‬ ‫ی گرفت‌‪ .‬عبا ‌‬ ‫کچل‌کش���ت ‌‬ ‫ی از تو میدو ‌ن طاق‌نصرت‌‬ ‫ی ای ‌ن کشت ‌‬ ‫ی گُند‌ه بودها‪ ،‬خیلی‌! خانوم‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫پهلوون‌اسماعیل ‌م خیل ‌‬

‫ی بود‪،‬‬ ‫ی بود‪ ،‬ی‌ه چیز ‌‬ ‫نت ک‌ه اسماعی ‌ل ای ‌ن عباسو میخوره‌‪ .‬هیکل ‌‬ ‫ی امجدیه‌‪ .‬میدونس ‌‬ ‫نت تا تو ‌‬ ‫بس ‌‬ ‫نت و فال ‌ن و این‌‬ ‫نت و چ‌ه میدون ‌م گاو و گوسفندگرف ‌‬ ‫ت بس ‌‬ ‫چند تا َر ‌م زد‌ه بود زمنی‌‪ .‬طاق‌نصر ‌‬

‫ی دانشگاهیا گرفت‌ه بود ‌ن باقیشو هم‌ه میدونیا‪.‬‬ ‫صحبتا‪ .‬تما ‌م ای ‌ن میدو ‌ن امجدی‌ه رو ی‌ه قسمت ‌‬ ‫ش ک ‌ن بیسارش‌‬ ‫ش میدادن‌‪« :‬ک ‌ل اسما ‌ل بزنش‌‪ ،‬فالن ‌‬ ‫حاال این‌بچ‌ه میدونیا داد میزد ‌ن و فح ‌‬

‫ت اومد تو میدون‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ال آد ‌م نمیتون‌ه باورکنه‌‪ ،‬از اونجایی‌‬ ‫ی مزخرف‌‪ .‬ای ‌ن بدبخ ‌‬ ‫کن‌!» حرفا ‌‬

‫یو‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫خ کشت ‌‬ ‫ش رفت‌‪ ،‬تو شا ‌‬ ‫ک‌ه خدا میخواد‪ ،‬ای ‌ن اس���ماعیلوگرفت‌‪ ،‬یهو تو ش���اخ ‌‬ ‫اسماعیلو زد زمنی‌‪ .‬خانوم‌‪ ،‬صدا از ای ‌ن دیوار در نیومد‪ .‬بعد یه‌دفع‌ه ِ‬ ‫خود میدونیا ‪--‬اونوقتا یه‌‬ ‫ی کَ ‌ل اسمال‌‪ ،‬بذار‬ ‫ع کرد ‌ن ب‌ه داد زدن‌‪« :‬آ ‌‬ ‫دستمال‌ابریشمی‌ا ‌م تو جیبشو ‌ن میذاشنت‌‪ --‬شرو ‌‬

‫ت میخوام‌‪ ،‬میبخشنی‌‪:‬‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫تو دستمال‌!» بعد ی‌ه عد‌هم‌‪ ،‬آخ‌ه بچۀ میدو ‌ن بود ‌ن دیگه‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ی تو میدون‌‪ ».‬کَ ‌ل اسما ‌ل بیچاره‌ام‌‬ ‫ی اینور میدون‌‪ ،‬ی‌ه پاتو اونور میدون‌‪ ،‬ر‪‌ ..‬‬ ‫«ی‌ه پاتو‌گذاشت ‌‬ ‫ت لباساشو پوش���ید و در رفت‌‪ .‬رفنت‌‬ ‫ت او ‌ن پش��� ‌‬ ‫ش دادن‌‪ ،‬رف ‌‬ ‫بس���کی‌مرد ‌م داد زد ‌ن و فح ‌‬ ‫ی بود‪.‬‬ ‫ش داد ‌ن و‪ ...‬بساط ‌‬ ‫ق نصرتا ‌وگاو وگوسفندا رو جم ‌ع کرد ‌ن و فح ‌‬ ‫این‌طا ‌‬

‫ی شماکار می‌کردند را چطور‬ ‫ی می‌آمدند و برا ‌‬ ‫س ‪ -‬ورزش���کارهایی‌‌ک‌ه ب‌ه باشگا‌ه جعفر ‌‬ ‫‌‬

‫ش نمی‌دادید؟‬ ‫ی از در می‌آمد تو ک‌ه راه ‌‬ ‫ب می‌کردید؟ هرکس ‌‬ ‫انتخا ‌‬

‫ی بودن‌‪ .‬چو ‌ن اونجا‬ ‫پ سوای ‌‬ ‫ت میشد ‌ن تی ‌‬ ‫یل اونایی‌ک‌ه باید لخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ما هم‌ه رو را‌ه میدادی ‌م و ‌‬ ‫‌‬

‫ت میومدن‌‪ ،‬یا وزیری‌‪ ،‬شاهی‌‪ ،‬فالنی‌‪ ،‬ما ی‌ه عده‌ورزشکار‬ ‫ی دول ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬یا مهمونا ‌‬ ‫مرکز توریست ‌‬ ‫‪ -1‬صفحه ‪ ۲۷۱‬و صفحه ‪.۴۶۷‬‬


‫‪218‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ی شمارۀ ‪،11/7 ،11/6‬‬ ‫ب و آماده‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫ت کرد‌ه بودی ‌م شرینکار بودن‌‪ ،‬ورزشکار خو ‌‬ ‫درس ‌‬ ‫ی عصرا داشتیم‌از دانشجوها و بچ‌ه جوونا‪.‬‬ ‫ت دو دس���ت‌ه ه ‌م برا ‌‬ ‫‪ 11/9 ،11/8‬و ‪ )11/01‬اونوق ‌‬

‫گ او ‌ن ورزشکارا‪ .‬این‌‬ ‫ت میکردی ‌م هرکدو ‌م خوبرت میشدن‌میذاشتی ‌م تن ‌‬ ‫ت اینا رو درس ‌‬ ‫اونوق ‌‬ ‫کارا رو میکردیم‌‪.‬‬

‫ی بودید؟‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ت نظر تربی ‌‬ ‫س ‪ -‬شما تح ‌‬ ‫‌‬

‫یل خودمون ‌م مستق ‌ل بودیم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بودی ‌م و ‌‬ ‫‌‬

‫ی گرداند ‌ن باشگا‌ه پو ‌ل ازکجا می‌آوردید؟‬ ‫س ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫ش ماهی‌‬ ‫ی اول ‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ی میکرد‪ ،‬البت‌ه ن‌ه ب‌ه او ‌ن صورت‌‪ .‬تربی ‌‬ ‫ی ی‌ه کمک ‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ب تربی ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ف فرهنگ‌‬ ‫پنج‌ه���زار توم ‌ن میداد‪ ،‬بعد ک���رد ُنه‌هزار تومن‌‪ .‬بعد هزار تومن ‌م فرهنگیا‪ ،‬از طر ‌‬

‫ی ورزشکاراشونو‬ ‫میدادن‌ک‌ه چند تا ورزشکاراش���و ‌ن اونجا اس ‌م نوشت‌ه بودن‌‪ ،‬از آتیش‌نشان ‌‬ ‫میفرس���تاد ‌ن اونجا هزار توم ‌ن اونجا ب‌ه ما میدادن‌‪ .‬ای ‌ن ک ‌ل پولی‌ه ک‌ه ب‌ه ما میدادن‌‪ .‬بعد من‬

‫ج داشت‌‪ .‬اول‌از‬ ‫ی چل‌هزار توم ‌ن خر ‌‬ ‫یس ‌‬ ‫‌امورات ‌م از او ‌ن توریستا درمیومد‪ ،‬آخ‌ه باشگا ِ‌ه ماه ‌‬ ‫توریستا پو ‌ل نمیگرفتم‌‪ .‬بعد ی‌ه نفر از ِ‬ ‫ت میاورد‌گفت‌‪« :‬آقای‌جعفری‌‪ ،‬از‬ ‫خود همیناک‌ه توریس ‌‬ ‫ت سلطنتی‌‪،‬‬ ‫ی موزۀ مردم‌شناسی‌‪ ،‬د‌ه توم ‌ن واس‌ه جواهرا ‌‬ ‫ی شما‪ ،‬د‌ه توم ‌ن برا ‌‬ ‫اینا د‌ه توم ‌ن برا ‌‬ ‫خ گلستان‌‪ ،‬رو ه ‌م چ ‌ل توم ‌ن از اینا میگری ‌ن میارنشون‌اینجاها رو نشونشون‌‬ ‫د‌ه توم ‌ن واس‌ه کا ‌‬

‫میدن‌‪».‬گفتم‌‪« :‬واال د‌ه توم ‌ن منوک‌ه نمیدن‌!»گفت‌‪ُ :‬‬ ‫ب تقاضاک ‌ن باید ما ‌ل تو َر ‌م بدن‌‪.‬‬ ‫«خ ‌‬

‫ب سیاحان] میگرفت‌‪.‬ک‌ه ما ‌م اومدی ‌م ب‌ه اون‌‬ ‫ی [سازما ‌ن جل ‌‬ ‫دار ‌ن میگرین‌‪».‬کانو ‌ن جهانگرد ‌‬ ‫ج تومنشو بد‌ه ما دیگه‌!» هیچی‌‪.‬‬ ‫ج تومنشو بخور پن ‌‬ ‫یاروگفتیم‌‪« :‬بابا پن ‌‬

‫ی بود؟‬ ‫ت ای ‌ن درآمد‌کاف ‌‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫ب پو ‌ل میده‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی س‌ه تا‬ ‫ال اضاف‌ه بر س���ازما ‌ن میاوردیم‌‪ .‬آخ‌ه روز ‌‬ ‫ت خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه توریس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ب کن‌‪ ،‬مث ً‬ ‫ی پنجا‌ه نفر توشه‌‪ ،‬پنجا‌ه تا ده‌‬ ‫ال هر اتوبوس ‌‬ ‫ت میومد‪ .‬شما حسا ‌‬ ‫س توریس��� ‌‬ ‫اتوبو ‌‬

‫ی شمارۀ‬ ‫ج نداشتیم‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫تومن‌‪ ،‬پنجا‌ه تا د‌ه تومن‌‪ ،‬پنجا‌ه تا د‌ه تومن‌‪ .‬این‌ه ک‌ه دیگ‌ه احتیا ‌‬ ‫ب میکردیم‌‪ .‬منم‌‬ ‫‪ 11/15 ،11/14 ،11/13 ،11/12 ،11/11‬و ‪ )11/16‬دور و وریامون ‌م هم‌ه رو س�ی�را ‌‬

‫ی گری میاورد ‌م ب‌ه دور و وریا ‌م مریسیدم‌‪.‬‬ ‫هر چ ‌‬

‫ش می‌کردید؟‬ ‫ی توریست‌ها ورز ‌‬ ‫س ‪ -‬خودتا ‌ن ه ‌م برا ‌‬ ‫‌‬

‫ب شد‪.‬‬ ‫ی م ‌ن همونجا خرا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬تو همۀ ای ‌ن ساال‪ ،‬هر روز ‌م برنام‌ه داشتیم‌‪ .‬دستا ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪219‬‬

‫س ‪ -‬دستهایتا ‌ن چ‌ه شده‌اند؟‬ ‫‌‬

‫ت دستا ‌م و سرشونه‌ها ‌م پار‌ه شد ‌ن و دستا ‌م از اینجا باالتر‬ ‫ی [‪ ]Tendon‬جف ‌‬ ‫ج ‪ -‬تاندونا ‌‬ ‫‌‬

‫ش را ب‌ه دها ‌ن برساند‪ ،‬تا نیمۀ را‌ه بیشرت نمی‌روند‪].‬‬ ‫ی میکند انگشتان ‌‬ ‫نمرین‌‪[ .‬سع ‌‬

‫ی نیستند؟‬ ‫ت شدن ‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫س ‪ -‬با عم ‌ل جراح ‌‬ ‫‌‬

‫ی جوو ‌ن بودی ‌م میدونستیم‌‪ ،‬او ‌ن می ‌ل وکباده‌های‌‬ ‫نی رفت‌ه دیگه‌! اگ‌ه وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه خانوم‌‪ ،‬از ب ‌‬ ‫‌‬ ‫سنگینو نمیگرفتیم‌‪.‬‬

‫ی وزنشا ‌ن چقدر بود؟‬ ‫ی معروف‌؟ راست ‌‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن میل‌ها ‌‬ ‫‌‬ ‫ی کیلو‪.‬‬ ‫ت کیلو بود‪ ،‬هرکدو ‌م س ‌‬ ‫ش شص ‌‬ ‫ج ‪ -‬جفت ‌‬ ‫‌‬

‫ت خرجتا ‌ن ا ‌زکجا تأمنی‬ ‫س ‪ -‬قب ‌ل از اینک‌ه سهمیۀ توریست‌ها را ب‌ه شما بدهند چطور؟ آنوق ‌‬ ‫‌‬

‫‌می‌شد؟‬

‫ج ‪ -‬از رفقا‪ .‬مث ً‬ ‫ت و این‬ ‫ت میگرفتیم‌‪ .‬باشگاه ‌م عضو داشت‌‪ .‬چند هزار عضو داش ‌‬ ‫ال عضوی ‌‬ ‫‌‬

‫نت ک‌ه بگریم‌‪ .‬آخه‌‬ ‫ش پو ‌ل نمیگرفتم‌‪ .‬نداش ‌‬ ‫ک میکردن‌‪ ،‬باورکن‌‪ .‬البت‌ه بیشرت ‌‬ ‫ی م ‌ن کم ‌‬ ‫‌عضوها ‌‬

‫ش نمیومد ورزش‌‪ .‬بعد بی‌پوال میومد ‌ن ورزش‌‪ِ .‬‬ ‫سرگذر‬ ‫ت گرد ‌‬ ‫ت مریف ‌‬ ‫نی یاروک‌ه پو ‌ل داش ‌‬ ‫بب ‌‬ ‫نت چار تا شنا بریم‌‪ ،‬چار تا می ‌ل بگریی ‌م یا چار تا دمبل‌‬ ‫وایساد‌ه بود ‌ن بیکار‪ ،‬میومد ‌ن میگف ‌‬

‫بزنیم‌‪.‬‬

‫ک می‌کردند؟‬ ‫س ‪ -‬بازاری‌ها ه ‌م کم ‌‬ ‫‌‬

‫ک میکردن‌‪.‬‬ ‫ق بود ‌م بازاریا و جبه‌ه ملی‌ا کم ‌‬ ‫ی م ‌ن با مصد ‌‬ ‫ق چرا‪ .‬وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬البت‌ه دورۀ مصد ‌‬ ‫‌‬

‫ف شا‌ه خدابیامرز دیگ‌ه نه‌!‬ ‫ت و ما رفتی ‌م طر ‌‬ ‫ق ک‌ه رف ‌‬ ‫مصد ‌‬

‫ی را داشتید درست‌؟ باشگاه‌‬ ‫ق ک‌ه شما باشگا‌ه نداشتید؟ آ ‌ن زورخانۀ قبل ‌‬ ‫س ‪ -‬دورۀ مصد ‌‬ ‫‌‬

‫ی ما ِ‌ل بعد از ‪ 28‬مرداد است‌‪ .‬حتم ًا ب‌ه خودتا ‌ن شخص ًا می‌دادند؟‬ ‫جعفر ‌‬

‫ک میکرد ‌ن دیگه‌! مث ً‬ ‫ی وقتا‬ ‫الگاه ‌‬ ‫نت ک‌ه ب‌ه زورخون‌ه و باشگا‌ه کم ‌‬ ‫ب منو میشناخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ب میدادن‌‪ ،‬مرد ‌م خودشونم‌کمک‌‬ ‫ب میشد‪،‬گلریزو ‌ن را‌ه مینداختم‌‪ .‬اونا ‌م پو ‌ل خو ‌‬ ‫وضع ‌م خرا ‌‬

‫ت میشد‪ .‬چو ‌ن ما قان ‌ع بودیم‌‪.‬‬ ‫ی نبود‪ ،‬درس ‌‬ ‫ب اونا چیز ‌‬ ‫میکرد ‌ن دیگه‌‪ُ .‬خ ‌‬

‫ی از دربار داشتید؟‬ ‫ی یا بودجه‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م ب‌ه بودجۀ باشگاه‌‪ .‬سهمیه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکنیم‌‪ ،‬مث ً‬ ‫ال‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬صنار‪ .‬هم‌ه خیا ‌ل میکرد ‌ن ای ‌ن ‪ 4‬آبا ‌ن ک‌ه ما جلو شا‌ه درس ‌‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه ما میده‌‪.‬‬ ‫شا‌ه ی‌ه چیز ‌‬


‫‪220‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ج ش���ما را دربار‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬همۀ ما اینجور فکر می‌کردی ‌م یا اینطور نش���ا ‌ن می‌دادندک‌ه خر ‌‬ ‫‌‬

‫می‌داد‪.‬‬

‫ی میگم‌‪ .‬صالح‌ه همۀ اینا رو‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی دار‌ه ک‌ه هم‌ه رو براتو ‌ن یک ‌‬ ‫ب اون ‌م داستان ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫م ‌ن بگ ‌م و شما بنویسنی‌‪.‬‬

‫ب هست‌‪ .‬مردم‌‬ ‫ی هس���ت ‌م ک‌ه در ذه ‌ن خوانندگا ‌ن ای ‌ن کتا ‌‬ ‫ب س���ؤالهای ‌‬ ‫س ‪ -‬م ‌ن دنبا ‌ل جوا ‌‬ ‫‌‬

‫ب می‌کنند آ ‌ن باش���گا‌ه مث ً‬ ‫ک میلیو ‌ن ازکجا‬ ‫ش بود‪ .‬ای ‌ن ی ‌‬ ‫ک میلیو ‌ن خرج ‌‬ ‫یل ی ‌‬ ‫ال سا ‌‬ ‫حسا ‌‬

‫ت می‌داد؟ دربار می‌داد؟‬ ‫ت می‌داد؟ دول ‌‬ ‫می‌آمد؟ سازما ‌ن امنی ‌‬

‫ب شد اینا‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن داده‌‪ ،‬ن‌ه صنار دربار‪ .‬خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬ن‌ه صنار سازما ‌ن امنی ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکردم‌‪ ،‬س‌ه ما ِ‌ه‬ ‫ت برنام‌ه درس ‌‬ ‫ی تولد اعلیحضر ‌‬ ‫رو پرس���یدین‌‪ 4 .‬آبا ‌ن ک‌ه میشد‪ ،‬م ‌ن برا ‌‬

‫ت میکشیدم‌‪ُ .‬ر ّس ‌م کشید‌ه میشد تا دون‌ه دون‌ه ای ‌ن بچه‌های‌‬ ‫آزگار‪ ،‬س‌ه ما‌ه و نی ‌م آزگار زحم ‌‬

‫ت اینا یکیشو ‌ن ما ِ‌ل‬ ‫نی چم ‌ن تمری ‌ن میدادم‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫جنوب‌شهرو میربد ‌م تو امجدی‌ه تو او ‌ن زم ‌‬

‫مث ً‬ ‫ی بود‪ ،‬یکیشو ‌ن ما ِ‌ل د ِ‌م نمیدون ‌م شمرو ‌ن بود‪ ،‬مال‬ ‫ی ما ِ‌ل خیابا ‌ن ر ‌‬ ‫ال درواز‌ه غار بود‪ ،‬یک ‌‬

‫ت واحد‪ ،‬دخانیات‌‪،‬کشتارگاه‌‪،‬‬ ‫‌زورخونه‌ها بودن‌‪ ،‬ما ‌ل چ‌ه میدون ‌م چیت‌س���ازی‌‪ ،‬سیلو‪ ،‬شرک ‌‬ ‫ت نفر آدمو جم ‌ع میکردم‌‪.‬‬ ‫فال ‌ن و اینا بودن‌‪ .‬همۀ ای ‌ن چارصد پونصد نفر تا هزار و دویس��� ‌‬

‫ت داشنت‌‪.‬‬ ‫نت ب‌ه عش ‌ق شاه‌‪ ،‬همشون ‌م شا‌ه رو دوس ‌‬ ‫هم‌ه میومد ‌ن اونجا‪ ،‬صنا َر ‌م از م ‌ن نمیخواس ‌‬

‫ش میکرد ‌ن تمری ‌ن میکرد ‌ن ک‌ه مث ً‬ ‫ال روز ‪ 4‬آبا ‌ن داری ‌م مریی ‌م جلو شاه‌‪ .‬تازه‌‬ ‫میومد ‌ن اونجا ورز ‌‬

‫ی ی‌ه روز بعد از ‪ 4‬آبان‌‬ ‫ی میومد ‌م مریفت ‌م جلو شا‌ه خدابیامرز‪ ،‬صنا َر ‌م ب‌ه م ‌ن نمیدادن‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫وقت ‌‬ ‫ت گفتم‌‪«:‬تیمسار‪ ،‬من‌‬ ‫گ شد ب‌ه تیمسار [سرلشکر علی‌] حج ‌‬ ‫ب و قشن ‌‬ ‫ک‌ه برنام‌ه خیلی‌ا ‌م خو ‌‬ ‫ت گفت‌‪« :‬بابا‪ ،‬بودجه‌نداریم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬یه‌‬ ‫ج شما‪ ».‬برگش ‌‬ ‫اینا رو روز ‪ 4‬آبا ‌ن ناهار مید ‌م به‌خر ‌‬

‫ی نمیخواد!» نمیداد‪ .‬تا حتی‌‬ ‫ناهار داد ‌ن ب‌ه پونصد شیشصد نفر یا هزار نفر آد ‌م ک‌ه بودجه‌ا ‌‬ ‫یل ای ‌ن ورزشکارا فکر میکرد ‌ن ک‌ه م ‌ن میا ‌م مری ‌م او ‌ن باال ی‌ه عکس‌‬ ‫صنا َر ‌م ب‌ه م ‌ن نمیدادن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ت مید ‌م تو جایگا‌ه همونجا مث ً‬ ‫ک دویس���ت‌هزار تومنی‌‬ ‫ال ی‌ه چ ‌‬ ‫موال و ی‌ه قرآ ‌ن ب‌ه اعلیحضر ‌‬

‫ی [دهشاهی‌‌] نمیگرفتم‌‪.‬‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن میدن‌‪ .‬در صورتیک‌ه م ‌ن دهش ‌‬ ‫یواشک ‌‬

‫ی فکر می‌کردند؟‬ ‫ی خودتا ‌ن اینطور ‌‬ ‫س ‪ -‬ورزشکارها ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌! ِ‬ ‫ش خودشو ‌ن فکر می‌کردن‌‪ .‬بعد ای ‌ن آخر سریا دیگ‌ه فهمیدن‌‪ .‬فهمیدن‌که‌‬ ‫خود بچه‌ها پی ‌‬ ‫‌‬

‫ی اعلیحضرت‌بود‪.‬‬ ‫ی نمیداد ‌ن خانوم‌‪ ،‬میخوردنش‌‪ .‬یادم‌ه تاجگذار ‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن نمیدن‌‪ .‬چیز ‌‬ ‫چیز ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪221‬‬

‫نت دمونسرتاسیو ‌ن را‌ه بنداز ‌ن قبول‌نکردن‌‪.‬‬ ‫م ‌ن ی‌ه دمونسرتاسیو ‌ن را‌ه انداختم‌‪ .‬خیلیا میخواس ‌‬

‫آشوریا [آسوری‌ها‌] بود ‌ن و ما بودی ‌م و هرنمندا‪ .‬هرنمندا اونروز تصمی ‌م گرفته‌بود ‌ن ک‌ه بیان‌‬

‫نن ک‌ه اومد ‌ن و وسطش ‌م رفنت‌‪ ،‬همنی‌‪.‬‬ ‫نی را‌ه بنداز ‌ن و اعلیحضرتو استقبا ‌ل ک ‌‬ ‫ب ماش ‌‬ ‫به‌حس���ا ‌‬ ‫ی را‌ه انداختیم‌‪ ...‬اومد ‌م شریگرفت ‌م کرد ‌م تو قفس‌‪ .‬او ‌ن هامازاسب‌‬ ‫حاال ما چ‌ه د ‌م و دستگاه ‌‬

‫ت کردن‌‬ ‫ش از ای ‌ن چیزا درس ‌‬ ‫س شریه‌‪ .‬اومد ‌م دو تا فی ‌ل گرفتم‌‪ ،‬داد ‌م رو ‌‬ ‫رو بس���ت ‌م ب‌ه او ‌ن قف ‌‬

‫ی تا‬ ‫یس ‌‬ ‫ش مرشد نشوندم‌‪ .‬جلو هر جیپ ‌‬ ‫پ گرفت ‌م تو ‌‬ ‫ی تا جی ‌‬ ‫و مرش���دو نشوند ‌م توش‌‪ .‬س��� ‌‬ ‫ت کردن‌‪.‬‬ ‫ش میکردن‌‪ .‬خالص‌ه داد ‌م ی‌ه دمونسرتاسیو ‌ن عایل‌درس ‌‬ ‫نت و ورز ‌‬ ‫ورزشکار را‌ه مریف ‌‬ ‫ی راه‌‬ ‫ب چیز قشنگ ‌‬ ‫ت رس���یدم‌‪،‬گفت‌‪« :‬م ‌ن فیل ‌م رو دید ‌م عج ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫بعدک‌ه م ‌ن خدم ‌‬

‫ج شد‌ه بود؟» گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬باالخر‌ه رفقامو ‌ن خرجشو دادن‌!»‬ ‫انداخت‌ه بودی‌‪ .‬چقدر خر ‌‬ ‫اص ً‬ ‫ی عالق‌ه داشنت‌‪ ،‬چ‌ه ای ‌ن محلیا چ‌ه بقی‌ه ‪ ...‬شا‌ه ک‌ه میومد یهو د‌ه بیست‌‬ ‫ال مرد ‌م ب‌ه م ‌ن خیل ‌‬

‫ی ی‌ه جیپ‌‬ ‫س خرب میکرد ‌م پُر میکرد ‌م مریفتی ‌م جلو شاه‌‪ .‬اونروز ‌م بچه‌ها هرکدو ‌م یک ‌‬ ‫تا اتوبو ‌‬ ‫واس���مو ‌ن آورد ‌ن و خرجش ‌م همینا دادن‌‪ .‬لباس���ا ‌م ما ‌ل خودشو ‌ن بود‪.‬گفت‌‪ِ « :‬ا‪ ،‬مگ‌ه چیزی‌‬

‫ت و پنجاه‌هزار توم ‌ن واس‌ه م ‌ن گذاشت‌ه بود ‌ن کنار‪،‬‬ ‫نگرفتی‌؟»گفتم‌‪« :‬نه‌!» حاال نگو دویس ‌‬

‫ب‌ه م ‌ن نداد‌ه بودن‌‪...‬‬

‫ی نداد‌ه بودند؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪... -‬اگ‌ه شا‌ه او ‌ن سؤا ‌ل رو نمیکرد منک‌ه نمیدونست ‌م جریا ‌ن چیه‌!گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن صنار به‌‬ ‫‌‬

‫ی هست‌‪.‬گفت‌‪« :‬قرار‬ ‫ف نزد‪ .‬فهمید ‌م ی‌ه چیز ‌‬ ‫ت دیگ‌ه حر ‌‬ ‫م ‌ن ندادن‌!» یهو دید ‌م اعلیحضر ‌‬ ‫ح هویدا هو ‌ل ش���د و منو صدا‬ ‫بود تورو ببینن‌‪».‬گفتم‌‪« :‬ندید ‌ن قربان‌!» بعد دید ‌م فردا صب ‌‬ ‫ش گفت‌‪:‬‬ ‫ی رفت ‌م تو اتاق ‌‬ ‫ی بود‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬آد ‌م درست ‌‬ ‫ش هویدا رو‪ ،‬آد ‌م شوخ ‌‬ ‫کرد‪ .‬خدا بیامرزد ‌‬

‫ی کرد و یه‌‬ ‫ی با ما شوخ ‌‬ ‫ب ی‌ه کم ‌‬ ‫ت میکنی‌؟» بعد به‌حسا ‌‬ ‫ت منو ب‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫«حاال شکای ‌‬ ‫ت که‌‪« :‬ای ‌ن ما ‌ل روز تاجگذاریه‌!»گفتم‌‪« :‬تاجگذاری‌؟ چند ماه‌‬ ‫چک‌بهمو ‌ن داد و ایناگف ‌‬

‫ش میگذر‌ه قربان‌‪».‬‬ ‫از ‌‬

‫ی مث ‌ل ای ‌ن بارک‌ه می‌دادند‪ ،‬پولها را بنی‌‬ ‫یل گاه ‌‬ ‫ت بهتا ‌ن پو ‌ل نمی‌دادند‪ ،‬و ‌‬ ‫ی اوقا ‌‬ ‫س ‪-‬گاه ‌‬ ‫‌‬

‫ش می‌کردید؟‬ ‫بچه‌ها پخ ‌‬

‫ج ‪ -‬میگ ‌م جو ‌ن شما‪ ،‬صنار نمیدادن‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬می‌دانم‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی ک‌ه هویدا داد را با بچه‌ها تقسی ‌م کردید؟‬ ‫ال حاال ای ‌ن چک ‌‬ ‫‌‬


‫‪222‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ج ‪ -‬م ‌ن اص ً‬ ‫ال زندگی ‌م ما ‌ل بچه‌ها و رفقا ‌م بود‪.‬‬ ‫‌‬

‫نی شد‌ه بودند؟‬ ‫س چرا بهتا ‌ن بدب ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ب م ‌ن خود ‌م شیکم ‌م سری بود‪ ،‬دور و‬ ‫ی نمیماسید‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ج ‪ -‬چو ‌ن باورشو ‌ن نمیشد از اینا چیز ‌‬ ‫‌‬ ‫یل م ‌ن خود ‌م برای‌بچه‌ها‬ ‫ی ب‌ه ما بگن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی نداشنت‌‪ .‬هیچوقت ‌م نمیومد ‌ن چیز ‌‬ ‫ی من ‌م احتیاج ‌‬ ‫وریا ‌‬

‫ی سیبیلشونو چرب‌‬ ‫ک میکردم‌‪ ،‬ی‌ه جور ‌‬ ‫چیز میگرفت ‌م میفرستاد ‌م بهشو ‌ن میدادن‌‪ .‬بهشو ‌ن کم ‌‬ ‫ی دور م ‌ن جم ‌ع نمیشدن‌‪ .‬آخه‌‬ ‫ی نداشنت‌‪ .‬اینا ‌م بیخود ‌‬ ‫ی راست ‌‬ ‫میکردم‌‪ ،‬چو ‌ن ی‌ه عده‌ای‌ا ‌م راست ‌‬

‫م ‌ن ‪ 4‬آبا ‌ن ی‌ه موق ‌ع مث ً‬ ‫ش کنن‌‪ ،‬ی‌ه وقتی‌‬ ‫ال ب‌ه قاعدۀ هزار و هشتصد تا آد ‌م میاورد ‌م جلو شا‌ه ورز ‌‬

‫ی براشو ‌ن جور‬ ‫یل ب‌ه اینا بد ‌م وی‌ه چیز ‌‬ ‫ی تا مرشد میربد ‌م اونجا‪ ،‬باالخر‌ه باید ی‌ه پو ‌‬ ‫ت تا س ‌‬ ‫بیس ‌‬ ‫ی از اینور و اونور میشنید ‌م ک‌ه باورشون‌‬ ‫یل گاه ‌‬ ‫کن ‌م وکارشونو را‌ه بنداز ‌م دیگه‌! درست‌؟ و ‌‬

‫ش میش ‌دک‌ه اونا باورشو ‌ن بشه‌؟!‬ ‫ی باور ‌‬ ‫نمیشد‪ .‬آخ‌ه ک ‌‬ ‫ت است‌!‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه درس ‌‬ ‫‌‬

‫ش یواش‌‬ ‫ی پری م ‌ن دراومد تا یوا ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ج سا ‌ل سر ای ‌ن ورز ‌‬ ‫ی و پن ‌‬ ‫ج ‪ -‬خانو ‌م باورکن‌‪ ،‬س ‌‬ ‫‌‬

‫ی پنجا‌ه توم ‌ن بود‪ ،‬زما ‌ن م ‌ن ب‌ه پونصد‬ ‫ق ت���و زورخونه‌ها ماه ‌‬ ‫ای ‌ن ورزش���و آورد ‌م باال‪ .‬حقو ‌‬

‫تومن ‌م رسید‪.‬‬

‫ق می‌گرفت‌؟ م ‌ن که‌‬ ‫ی حقو ‌‬ ‫ی زورخانه‌ها چیس���ت‌؟ چ‌ه کس ‌‬ ‫ق تو ‌‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن از حقو ‌‬ ‫‌‬

‫ی آمد ‌ن ب‌ه زورخان‌ه باید پو ‌ل ه ‌م می‌پرداختند؟‬ ‫شنیده‌ا ‌م ورزشکارها برا ‌‬

‫ب زورخون‌ه که‌‬ ‫ق نمیدادن‌‪ .‬ای ‌ن پونصد تومنو میداد ‌ن ب‌ه صاح ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه ورزش���کاراک‌ه حقو ‌‬ ‫‌‬

‫ش میکردن‌‪،‬‬ ‫نت تو زورخونه‌ها ورز ‌‬ ‫غ اونجا رو روش��� ‌ن نیگر داره‌‪ .‬ورزش���کارا ‌م ک‌ه مریف ‌‬ ‫چرا ‌‬ ‫ش ک‌ه پوال رو‬ ‫ی بود ‌‬ ‫نت َسر َدم‌؛ جلو مرشد ی‌ه کاسه‌ا ‌‬ ‫به‌غری از تو باشگا‌ه من‌‪ ،‬هم‌ه پو ‌ل میذاش ‌‬ ‫ت لخت‌‬ ‫ی ک‌ه مریف ‌‬ ‫ی ک‌ه مرش���د میشین‌ه رو میگ ‌ن سر َدم‌‪ .‬ورزشکار ‌‬ ‫نت تو اون‌‪ .‬اونجای ‌‬ ‫مرییخ ‌‬

‫ش سر َد ‌م ح ِ‌ق اینک‌ه «م ‌ن اومد ‌م اینجا‬ ‫ت بر‌ه پو ‌ل میذاشت ‌‬ ‫ی میخواس ‌‬ ‫ش میکرد وقت ‌‬ ‫میشد ورز ‌‬ ‫ب گرفتنی‬ ‫ت کشیدین‌‪ ،‬ضر ‌‬ ‫گ دادین‌‪ ،‬برا ‌م زحم ‌‬ ‫ی کردین‌‪ُ ،‬لن ‌‬ ‫ش کرد ‌م و شما منو پذیرای ‌‬ ‫ورز ‌‬

‫یل هم‌ه زورخونه‌ها انقد توا ‌ن نداش�ت�ن‌ ک‌ه مث ً‬ ‫ال اگ‌ه ی‌ه مرتب‌ه الز ‌م بش‌ه و‬ ‫‌و اینا» و مریفنت‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی دیگه‌»‪ ،‬اینا بتونن‌‬ ‫ی ‪ 4‬آبا ‌ن یا جشنا ‌‬ ‫نی بیا ‌ن برا ‌‬ ‫ب‌ه ما دستور بدن‌‪« :‬د‌ه تا ورزشکار بفرست ‌‬ ‫نت که‌‬ ‫ی پونصد توم ‌ن میگرف ‌‬ ‫ک کرد ‌م ک‌ه اینا هرکدو ‌م ماه ‌‬ ‫بفرس�ت�ن‌‪ .‬ب‌ه ای ‌ن زورخونه‌ها کم ‌‬

‫بتونن‌ورزشکار بفرسنت‌‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪223‬‬

‫ی شما؟‬ ‫ی نمایشها ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫س ‪ -‬ورزشکار راکجا می‌فرستادند؟ می‌فرستادند باشگا‌ه جعفر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ‪ 4‬آبان‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬نخری برا ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬ای ‌ن پانصد توما ‌ن راکدا ‌م سازما ‌ن می‌پرداخت‌؟‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه زورخونه‌ها میدادن‌‪ ،‬ورزشکارا پو ‌ل نمیگرفنت‌‪ ،‬همه‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ف س���ازما ‌ن تربی ‌‬ ‫ج ‪ -‬از طر ‌‬ ‫‌‬

‫نت ِ‬ ‫نت از م ‌ن بگری ‌ن یا چیزی‌‬ ‫ی نداش ‌‬ ‫س���رکار احتیاج ‌‬ ‫ب بودن‌‪ ،‬مریف ‌‬ ‫‌خودش���و ‌ن کارگر وکاس ‌‬

‫نی میکرد‪.‬‬ ‫ی وقتا ای ‌ن بودج‌ه رو براشو ‌ن تعی ‌‬ ‫یل پار ‌‬ ‫ت بدنی‌ا ‌م همیش‌ه نمیداد‪ .‬و ‌‬ ‫بخوان‌‪ .‬البت‌ه تربی ‌‬ ‫ی ‪ 4‬آبا ‌ن تمری ‌ن میدادیم‌‪ .‬چقدر؟ سه‌ماه‌‪ ،‬چارماه‌‬ ‫ما ‌م او ‌ن ورزشکارا رو میاوردی ‌م و میربدی ‌م برا ‌‬

‫ت میکردم‌‪ ،‬تو شهرستانا زورخونه‌ها رو از نو‬ ‫میاوردی ‌م تمری ‌ن میدادیم‌‪ .‬بل‌ه خانو ‌م م ‌ن خدم ‌‬ ‫ی سیصدهزار تومن‌‬ ‫ت اومد ‌م بریون‌‪ ،‬میگفنت‌ماه ‌‬ ‫نی آخرس���ریاک‌ه از مملک ‌‬ ‫ب کردم‌‪ .‬هم ‌‬ ‫مرت ‌‬ ‫ق میگرفته‌‪ .‬ای ‌ن س���یصد هزار تومنو بعد از دو س���ا ‌ل ک‌ه ما دویدی ‌م واس‌ه اون‌‬ ‫ت حقو ‌‬ ‫از دول ‌‬

‫ت کردی ‌م گرفتیم‌‪،‬کمیت‌ه ‌م ی‌ه عده‌بودن‌‪ ،‬اینا روگفتم‌؟‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ک‌ه واس‌ه ورز ‌‬ ‫کمیته‌ا ‌‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه نگفتید‪،‬کدا ‌م کمیته‌؟‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ ،‬اینا هم‌ه بودن‌‪ ،‬منم‌‬ ‫ی بود‪ ،‬زند ‌‬ ‫ب بلور بود‪ ،‬حبیب ‌‬ ‫ش باستانی‌» حبی ‌‬ ‫ج ‪« -‬کمیتۀ ورز ‌‬ ‫‌‬ ‫ت کردیم‌‪ ،‬ای ‌ن سیصدهزار توم ‌ن پول ‌وگذاشتی ‌م تو حساب‌اون‌‬ ‫ت بودم‌‪ .‬ما ی‌ه کمیت‌ه درس ‌‬ ‫سرپرس ‌‬

‫ی رو توسع‌ه بدیم‌‪ .‬ما داشتیم‌کار‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ش زورخونه‌ها رو تعم ‌ریکنی ‌م و ورز ‌‬ ‫کمیت‌ه ک‌ه باها ‌‬

‫ب موند‪.‬‬ ‫ب شد‪ ،‬پوال ‌م همونجا تو حسا ‌‬ ‫خودمونو می‌کردیم‌‪،‬ک‌ه انقال ‌‬

‫ک بار سیصدهزار توما ‌ن گرفتید یا ماهی‌؟‬ ‫یی ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نخری خانوم‌‪ ،‬ی‌ه بار‪ .‬دورۀ خدابیامرز هویدا ‌م نشد‪ .‬هویدا دو سا ‌ل منو دُووند و نکرد‪ .‬اون‌‬ ‫‌‬ ‫ف بودن‌‪ .‬بعد جمشید آموزگارک‌ه اومد روکار‪ ،‬حقوق‌‬ ‫ش نمیکردن‌‪ ،‬همشو ‌ن مخال ‌‬ ‫دور و وریا ‌‬

‫ش شد پونز‌ه [هزار‌] تومن‌‪ .‬فقط‌‬ ‫ج [هزار‌] توم ‌ن بود‪،‬کرد ُن‌ه [هزار‌] تومن‌‪ 1.‬بعد ‌‬ ‫باشگا‌ه منو پن ‌‬ ‫ت وزیر رفتم‌‬ ‫ب شد‪ .‬جمشید آموزگارک‌ه شد نخس ‌‬ ‫دو ما‌ه پونز‌ه [هزار‌] توم ‌ن گرفتی ‌م ک‌ه انقال ‌‬ ‫ش گفتم‌‪« :‬آقا ای ‌ن پروندۀ م ‌ن اینجاست‌‪ ،‬م ‌ن ی‌ه کمیت‌ه تشکی ‌ل دادم‌‪ ،‬دار ‌م ی‌ه کارایی‌‬ ‫پیش��� ‌‬

‫ش که‌‪:‬‬ ‫ی م ‌ن صادر کردن‌‪».‬گفت ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ت فرمان ‌‬ ‫می‌کنم‌‪ »...‬و از ای ‌ن صحبت���ا «‪...‬اعلیحضر ‌‬

‫نت و‌گفنت‌‪« :‬چو ‌ن آخر سال‌ه بودجه‌‬ ‫ی منو خواس ‌‬ ‫ت و بعد از چند روز ‌‬ ‫ت میکنم‌‪ ».‬رف ‌‬ ‫«م ‌ن درس ‌‬ ‫‪ ۱۶ -1‬مرداد ‪ ۱۳۵۶‬جمشید آموزگار وزیر مشاور و دبریکل حزب رستاخیز ایران به نخست‌وزیوی برگزیده شد و تا ‪۴‬‬ ‫شهریور ‪ ۱۳۵۷‬عهده‌دار این مقام بود‪.‬‬


‫‪224‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ی تمام‌‬ ‫ت میدی ‌م سا ‌ل دیگ‌ه می‌کنی ‌م س‌ه میلیو ‌ن تومن‌ک‌ه بر ‌‬ ‫نداریم‌‪ ،‬امسا ‌ل سیصدهزار توم ‌ن به ‌‬ ‫ت کنی‌‪».‬‬ ‫شهرستانها زورخونه‌ها رو درس ‌‬

‫ب است‌؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن حدود یکسا ‌ل قب ‌ل از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ی اومد‪ ،‬بعدش���م‌‬ ‫ف امام ‌‬ ‫ش ش���ری ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل���‌ه دیگه‌‪.‬ک‌ه جمش���ید آموزگار اومد روکار‪ ،‬بعد ‌‬ ‫‌‬ ‫ی اومد‪ .‬بعد ما رفتی ‌م او ‌ن کمیت‌ه رو تش���کی ‌ل دادی ‌م و مدیرای‌‬ ‫[ارتش���بدغالمرضا‌] ازه���ار ‌‬

‫زورخونه‌هارو خواستی ‌م وگفتیم‌‪« :‬آقایو ‌ن ای ‌ن اس ‌م ورزشخون‌ه رو ورداری ‌ن بذاری ‌ن زورخونه‌‪.‬‬ ‫ت [هزار‌]‬ ‫ش زورخون‌ه باش‌ه بهرت از ای ‌ن ورزشخونه‌ست‌‪ .‬تقریب ًا ما بیس ‌‬ ‫همو ‌ن مث ‌ل قدی ‌م اسم ‌‬

‫ض کنن‌‪...‬‬ ‫ی ب‌ه ایناک‌ه بر ‌ن تابلوهاشونو عو ‌‬ ‫ی ی‌ه چیز ‌‬ ‫تومن‌از ای ‌ن پوال رو دادی ‌م یک ‌‬ ‫ی شهرستانها؟‬ ‫س ‪ -‬ورزشگاه‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ش به‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫نن بذار ‌ن زورخونه‌‪ .‬حاال یوا ‌‬ ‫ضک ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه ما ‌ل تهرا ‌ن ‪...‬بر ‌ن تابلوهاش���ونو عو ‌‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه شهرستانا مریفت ‌م کار زورخونه‌هاشونو جور‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫شهرس���تانا مریسیدیم‌‪ .‬البت‌ه م ‌ن گاه ‌‬ ‫نی حال‌‬ ‫نت ای��� ‌ن کارا روکردن‌‪ .‬در ع ‌‬ ‫ت ک‌ه اینا رف ‌‬ ‫می‌ک���ردم‌‪،‬گلریزو ‌ن را‌ه مینداختم‌‪ .‬اینس��� ‌‬

‫نت ک‌ه شعبان‌‬ ‫ت زدی ‌م بریون‌‪ .‬ای ‌ن روزنامه‌ها ورداش�ت�ن‌ نوش ‌‬ ‫ب ش���د‪ ،‬ما از مملک ‌‬ ‫یهو انقال ‌‬

‫ق میگرفته‌‪ .‬در صورتیک‌ه ای ‌ن سیصدهزار‬ ‫ت حقو ‌‬ ‫ی س���یصدهزار توم ‌ن از دول ‌‬ ‫جعفری‌ماه ‌‬

‫ت کنیم‌‪ ،‬خیلیش ‌م دست‌‬ ‫توم ‌ن مال ِ‌او ‌ن کمیت‌ه بود ‌ه ک‌ه داد‌ه بود ‌ن ما ای ‌ن زورخونه‌ها رو درس ‌‬ ‫نخورد‌ه موند‪.‬‬

‫ی یادتا ‌ن هست‌؟‬ ‫س دیگر ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی و زند ‌‬ ‫ی کمیت‌ه غری از بلور و حبیب ‌‬ ‫س ‪ -‬از اعضا ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪،‬ک‌ه پهلوو ‌ن بود؛ مصطفی‌‬ ‫س حریر ‌‬ ‫ی بود؛ عبا ‌‬ ‫س زند ‌‬ ‫ج ‪ -‬بلور بود‪ ،‬خدابیامرزدش‌؛ عبا ‌‬ ‫‌‬

‫ت بکنه‌؛ خدا بیامرز‬ ‫ش بشین‌ه نظار ‌‬ ‫ی بودک‌ه از اونجا آورد‌ه بودیم ‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬ما ‌ل تربی ‌‬ ‫گرایل ‌‬

‫ت شما عرض‌کنم‌‪ ،‬بودن‌‬ ‫ی ک‌ه مُ رد‪ ،‬اون ‌م کشتی‌گری بود‪ .‬دیگ‌ه خدم ‌‬ ‫ی بود به‌نا ‌م س���عادت ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫اونجا ی‌ه عده‌ای‌‪...‬‬

‫ی باشگا‌ه شما؟‬ ‫س ‪-‬کمیت‌ه کجا تشکی ‌ل می‌شد‪ ،‬تو ‌‬ ‫‌‬

‫ق گرفت‌ه بودی ‌م کمیت‌ه َر ‌م اونجا تشکی ‌ل میدادیم‌‪ .‬صبحا من‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬تو امجدیه‌‪ .‬ی‌ه دو تا اتا ‌‬ ‫‌‬

‫مریفت��� ‌م اونجاکارا رو انجا ‌م میداد ‌م بعدازظهر میومد ‌م باش���گاهمو ادار‌ه میکردم‌‪ .‬م ‌ن همۀ‬

‫ت ای ‌ن بلندگو میگ ‌م ک‌ه صنار‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬ن‌ه دربار‪ ،‬نه‌‬ ‫ی میگم‌‪ ،‬پش ‌‬ ‫ش و نشون ‌‬ ‫اینارو با چ ‌‬ ‫ی ماهی‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ک نمیکردن‌‪ ،‬هیچی‌‪ .‬تربی ‌‬ ‫چ کم ‌‬ ‫ای ‌ن خاندا ‌ن سلطنت‌‪ ،‬ن‌ه هیچکدو ‌م ب‌ه م ‌ن هی ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪225‬‬

‫نی که‌‬ ‫ی ک‌ه گفتم‌‪ .‬م ‌ن مخصوص ًا اینا رو میگ ‌م تا هم‌ه رو بنویس ‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن میداد‪ ،‬همون ‌‬ ‫یه‌چیز ‌‬

‫ی از م ‌ن میدون‌ه بیاد بگه‌‪ .‬از تربیت‌‬ ‫ی هر چ ‌‬ ‫نن و اگ‌ه هرک ‌‬ ‫ی نک ‌‬ ‫ی فکرای ‌‬ ‫نن تا همچ ‌‬ ‫مرد ‌م بخون ‌‬ ‫ت دنبا ‌ل پو ‌ل نبودم‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ال!‬ ‫ی کسا هسنت‌‪ُ ،‬پ َر ‌ن اینجا بری ‌ن برپسنی‌! م ‌ن هیچوق ‌‬ ‫بدنی‌ام‌اال ‌ن خیل ‌‬ ‫نی بودم‌‪،‬‬ ‫ط عالق‌ه داشتم‌‪ ،‬عش ‌ق داشتم‌‪ .‬غری از او ‌ن تأم ‌‬ ‫چ‌ه تو مبارزه‌هام‌‪ ،‬چ‌ه تو ورزش���م‌‪ .‬فق ‌‬

‫یل ب‌ه م ‌ن میده‌‪ ،‬منم‌‬ ‫ت ی‌ه پو ‌‬ ‫ت َس َرمه‌‪ .‬دول ‌‬ ‫ی پش ‌‬ ‫قانع بودم‌‪ .‬حاالش ‌م قانعم‌‪ .‬چو ‌ن میدون ‌م ی‌ه مرگ ‌‬ ‫گ ک‌ه میگن‌![خنده‌]‬ ‫نی شیطا ‌ن بزر ‌‬ ‫میخور ‌م و قانعم‌‪ .‬میخوا ‌م چیکارکنم‌‪ .‬هم ‌‬ ‫ی‪ 1‬می‌گریید؟‬ ‫ت سوشیا ‌ل سکوریت ‌‬ ‫س ‪ -‬امریکا؟ از دول ‌‬ ‫‌‬

‫ی اضاف‌ه بر سازما ‌ن ندارم‌‪ .‬اگ‌ه ی‌ه خرجی‌‬ ‫ت میاد‪ .‬ب‌ه جو ‌ن شما هیچ ‌‬ ‫یل از دول ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬ی‌ه پو ‌‬ ‫‌‬

‫یل ک‌ه ِ‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن میده‌‪ .‬قان ‌ع هست ‌م و‬ ‫ج دول ‌‬ ‫سر بر ‌‬ ‫ش بیاد ندار ‌م بدم‌‪ ،‬مگ‌ه او ‌ن پو ‌‬ ‫ی برا ‌م پی ‌‬ ‫چیز ‌‬

‫چ مردی‌رو‬ ‫ت هی ‌‬ ‫ی دراز نمیکنم‌‪ .‬ما تو‌گود زورخون‌ه همیش‌ه میگفتیم‌‪« :‬خدایا دس ‌‬ ‫دستمو جای ‌‬ ‫ت شد راحته‌‪،‬‬ ‫ی دراز نکن‌!» خدا ایشاال هم‌ه رو سال ‌م نیگر داره‌‪ .‬آد ‌م ک‌ه سالم ‌‬ ‫چ نامرد ‌‬ ‫ش هی ‌‬ ‫پی ‌‬

‫ی ازت‌‬ ‫ب و روز ب‌ه خدا میگم‌‪« :‬خدایا هیچ ‌‬ ‫ت ک‌ه نشد فاتحه‌! همینو از خدا میخوام‌‪ .‬ش ‌‬ ‫سالم ‌‬

‫ی دعا میکنی ‌م میگیم‌‪« :‬خدایا آبرومونو نریز و‬ ‫ی بدن‌‪ ».‬ما ت ‌وگو َد ‌م وقت ‌‬ ‫ط سالمت ‌‬ ‫نمیخوا ‌م فق ‌‬ ‫ت و ن‌ه دارایی‌‪ .‬آد ‌م به‌قاعده‌ ‌وکفایت‌‬ ‫ی نمیخوایم‌‪ ،‬ن‌ه ثرو ‌‬ ‫چ چیز دیگه‌ا ‌‬ ‫ی بده‌‪ .‬هی ‌‬ ‫بهمو ‌ن سالمت ‌‬ ‫ش کن‌‪».‬‬ ‫ش ِشر و ِوره‌‪ ،‬ول ‌‬ ‫ی َا ‌م داشت‌ه باش‌ه باقی ‌‬ ‫ش بخور‌ه و بخوابه‌‪ ،‬سالمت ‌‬ ‫زندگی ‌‬

‫ی بودیدک‌ه زنها را ب‌ه زورخان‌ه را‌ه دادید؟‬ ‫نی کس ‌‬ ‫س ‪ -‬مث ‌ل اینک‌ه شما اول ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫یل اگه‌‬ ‫ت بود ‌ن ک‌ه م ‌ن چرا زنا رو را‌ه میدم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ف س���خ ‌‬ ‫ال ای ‌ن آخوندا با م ‌ن مخال ‌‬ ‫‌‬

‫ی داشت‌ه و رفت‌ه در‬ ‫ب چ‌ه مقام ‌‬ ‫ت زین ‌‬ ‫ی روض‌ه میخون ‌ن میگ ‌ن حضر ‌‬ ‫یادتو ‌ن باشه‌‪ ،‬همینا وقت ‌‬ ‫ی احرتا ‌م داره‌‪.‬‬ ‫ب مبارز‌ه کرد‌ه و اینا‪ .‬آخ‌ه خانوم‌‪ ،‬ز ‌ن تو اسال ‌م خیل ‌‬ ‫بارگا‌ه یزید اونجور به‌حسا ‌‬

‫نن ِ‬ ‫سر مردم‌‬ ‫تک ‌‬ ‫یل ای ‌ن پدرسوخته‌ها به‌خاطر اینک‌ه خودشونو نیگر دار ‌ن و ای ‌ن بساطو درس ‌‬ ‫و ‌‬ ‫ب هم‌ه میدون ‌ن ک‌ه اینا اص ً‬ ‫ال هیچکدومش���و ‌ن س���واد‬ ‫ای ‌ن کلکا رو درآورد ‌ن دیگه‌‪ .‬و اال ُخ ‌‬ ‫ی نمیدونن‌‪.‬‬ ‫ندار ‌ن خانوم‌‪ ،‬هیچ ‌‬

‫ت میشد‪ ،‬زنها را ب‌ه باشگا‌ه را‌ه می‌دادید؟‬ ‫س با اینک‌ه با شما مخالف ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ِ -‬ا‪ .‬اص ً‬ ‫ی ش���مارۀ‬ ‫ال بیش�ت�ر زنا تو باش���گا‌ه ما میومدن‌‪ .‬ه ‌م زنا ه ‌م هرنمندا‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ 11/19 ،11/18 ،11/17‬و ‪ 11/20‬و ‪ )11/21‬واس���‌ه خاطر همین ‌م آخوندا دش���م ‌ن م ‌ن بود ‌ن دیگه‌!‬

‫نت اینا رو آشتی‌بد ‌ن نمیومدن‌‬ ‫ش با ای ‌ن ویگن‌‪ ،‬با ه ‌م قهر بودن‌‪ .‬میخواس ‌‬ ‫نی گوگو ‌‬ ‫یه‌دفع‌ه هم ‌‬ ‫‪ -1‬بیمه اجتماعی یا حقوقیکه دولت امریکا برای یاری به افراد مسن‪ ،‬معلولنی‪،‬کودکان بی سرپرست و پناهندگان‬ ‫می‌پردازد و رقمی در حدود ‪ ۶۰۰‬تا ‪ ۷۰۰‬دالر در ماه می‌شود‪.‬‬


‫باشگاه جعفری‬

‫‪226‬‬

‫نی ن‌ه م ‌ن ن‌ه شما!» یه‌‬ ‫ی نکن ‌‬ ‫ی کنن‌‪ .‬آوردمشو ‌ن تو باشگا‌ه بهشو ‌ن گفتم‌‪« :‬اگ‌ه آشت ‌‬ ‫جلو آشت ‌‬

‫س منو‬ ‫ش دید ‌م تو مجلۀ جوانا ‌ن عک ‌‬ ‫س بگم‌‪ .‬فردا ‌‬ ‫ش نی ‌‬ ‫شوخی‌ا ‌م باهاشو ‌ن کرد ‌م حاال جا ‌‬

‫ی میدم‌‪.‬‬ ‫انداخت‌ه بودک‌ه دار ‌م ای ‌ن دو تا رو آشت ‌‬

‫س را شنید‌ه بودید؟‬ ‫س ‪ -‬شما اس ‌م مرشد بلقی ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ال می‌شناسمش‌‪ِ :‬‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه اص ً‬ ‫ی بود میخوند‪.‬‬ ‫ی ک‌ه بود ‌م مرشد بلقیس ‌‬ ‫نی دود ‌‬ ‫گارد ماش ‌‬ ‫‌‬

‫س مادر‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬بل‌ه هما ‌ن مرشد بلقیس‌‪ .‬مگر ز ‌ن مرشد ه ‌م می‌شود؟ می‌گویند مرشد بلقی ‌‬ ‫‌‬

‫سوس ‌ن خوانند‌ه بوده‌‪ ،‬بله‌؟‬

‫س بود و ی‌ه رجب‌‪ .‬ای ‌ن میخوند و اون ‌م بعد پو ‌ل جمع‬ ‫غ میگن‌‪ .‬ی‌ه مرشد بلقی ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری درو ‌‬ ‫‌‬

‫ت تا‬ ‫ی از تهرا ‌ن مریف ‌‬ ‫نی دود ‌‬ ‫ی سوار شن‌‪ .‬ماش ‌‬ ‫نی دود ‌‬ ‫‌میکرد تا در واز بش‌ه مرد ‌م بر ‌ن تو ماش ‌‬ ‫غ میکردن‌‪.‬‬ ‫ی تو را‌ه شلو ‌‬ ‫ی شابدولعظیم‌‪ ،‬زیاد ‌م تند نمریفت‌‪ .‬مرد ‌م تو او ‌ن مینشسنت‌‪ ،‬ه ‌‬ ‫شهر ر ‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫ی بد جور ‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ب مرشد داد‌ه بودند؟‬ ‫س ‪ -‬چطور ب‌ه آ ‌ن ز ‌ن لق ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه میخوند ‌ن و‬ ‫س بود چو ‌ن میخوند‪ .‬آخ‌ه قدیم���ا اونای ‌‬ ‫ش مرش���د بلقی ‌‬ ‫ب اس���م ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫نت مرشد چون‌‬ ‫نت مرشد‪ :‬مث ‌ل مرشد تو زورخونه‌‪ .‬ب‌ه این ‌م میگف ‌‬ ‫سخنوری‌میکرد ‌ن بهشو ‌ن میگف ‌‬ ‫میخوند‪ ،‬مث ً‬ ‫ی ای ‌ن چیزا میخوند‪.‬‬ ‫ی مذهب ‌‬ ‫ال شعرا ‌‬

‫ب مرشد دارد؟‬ ‫ت ک‌ه لق ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن تنها زن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬اص ً‬ ‫نی حاال جلو چشَ م‌ه و دار‌ه میخونه‌‪.‬‬ ‫ال انگار هم ‌‬ ‫‌‬

‫ت و نابینا بود؟‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ی ه ‌م قد بلند ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌گفتند خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ی قد بلندی‌ا ‌م نداشت‌‪.‬‬ ‫یل همچ ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه کور بود‪ ،‬درسته‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ک وقت‌‬ ‫ی اگر ی ‌‬ ‫ت نوچه‌؟ یعن ‌‬ ‫س ‪ -‬شما چند تا نوچ‌ه داشتید؟ اگر بشود اسمشا ‌ن راگذاش ‌‬ ‫‌‬ ‫‪ -1‬نقل از «ایران قدیم و تهران قدیم» نوشتۀ ناصر نجمی‪ ،‬صفحۀ ‪.419‬‬ ‫ مرشد بلقیس در آن روزگاران جزء سرقفلی ماشنی دودی به حساب آورده می‌شد‪ .‬او زنی میان سال زشت رو‬‫بودکه در اطاق انتظارگارماشنی به مداحی و ثناخوانی مشغول بود‪ .‬مرشد بلقیس یا مرشد مادهکه از چشمکور و‬ ‫نابینا بود با دهانگرم وگریا و مردم‌شناسیکامل توجه مسافران را به خود جلب می‌کرد‪ .‬با اینکه زنان در حجاب‬ ‫بودند ویل مرش���د بلقیس چادر و چارقد به دور افکنده بود و یک پریاهن (ارمک) بلند می‌پوشید وکاله دست‬ ‫دوزی مثل مردها سر می‌گذاشت و موها را زیر آن پنهان می‌کرد‪ .‬او همچون مرشدها و دراویش معرکه می‌گرفت و‬ ‫قصیده و غزل می‌خواند‪ ،‬هو حق هوحق می‌گفت‪،‬کف بر دهان می‌آورد‪ ،‬دست به هم می‌کوفت‪ ،‬پنجه جلو دهان‬ ‫می‌گرفت‪ ،‬عرق پیشانی پاک می‌کرد‪ ،‬چراغ‌الله می‌خواست و مرد و نامرد می‌طلبید وگاهی اشک می‌ریخت‪»...‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪227‬‬

‫ج کنید؟‬ ‫ی بکنند چند تا را می‌توانستید بسی ‌‬ ‫می‌خواستید صدایشا ‌ن بزنید ک‌ه کار ‌‬

‫ض کردم‌‪ ،‬ما دیگ‌ه او ‌ن آخر س���ر هزار و هشتصد تا میاوردی ‌م جلو شاه‌‪ .‬گروه‌‬ ‫ب عر ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی شمارۀ‬ ‫ت داشتیم‌‪ ،‬تی ‌م کارات‌ه و تک‌واندو داشتیم‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫جوانا ‌ن داشتیم‌‪،‬گرو‌ه پیشکسو ‌‬ ‫‪ 11/22‬و ‪)11/23‬‬

‫ی بودند‪ ،‬نوچه‌هایتا ‌ن ه ‌م همانها بودند؟‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫س ‪ -‬اینهاک‌ه ما ‌ل ورز ‌‬ ‫‌‬

‫ی بیا ‌ن میتونست ‌م تا چار پنج‌هزار نفرو‬ ‫ی جای ‌‬ ‫نت از مسافرت ‌‬ ‫ت میخواس ‌‬ ‫ت ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ج ‪ -‬یه‌وق ‌‬ ‫‌‬ ‫ط سریک‌ه چندی ‌ن مرتب‌ه ای ‌ن کاروکردم‌‪.‬‬ ‫خ ‌ربکن ‌م بیا ‌ن بر ‌ن تو خ ‌‬ ‫ق داشتید؟ مث ً‬ ‫ال قهوه‌خانه‌ای‌‪ ،‬جایی‌؟‬ ‫س ‪ -‬شما پاتو ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬باشگا‌ه خودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ت کنید چطور؟‬ ‫س ‪ -‬قب ‌ل از اینک‌ه باشگا‌ه را درس ‌‬ ‫‌‬

‫ق ماها همیش‌ه ِ‬ ‫سرگذر بود دیگه‌‪.‬‬ ‫ب اونوقتا پاتو ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬کدا ‌م گذر؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬همو ‌ن ِ‬ ‫ی که‌‬ ‫گذر دباغ‌خون‌ه یا درخونگاه‌‪ ،‬هم‌ه بر و بچه‌ها جم ‌ع میشد ‌ن اونجا‪ .‬ی‌ه پاتوق ‌‬ ‫‌‬

‫مث ً‬ ‫ت هم‌هش‌‬ ‫ی اونوق ‌‬ ‫ش نبود‪ .‬م ‌ن اه ‌ل قهوه‌خون‌ه نبودم‌‪ .‬آخ‌ه میدوننی‌‪ ،‬قهوه‌خونه‌ها ‌‬ ‫ال بری ‌م تو ‌‬ ‫ی بود‪ .‬ما چون‌ورزشکار بودیم‌‬ ‫ش منق ‌ل و بافور [وافور[ بود و منق ‌ل و بافو َر ‌م علن ‌‬ ‫دور تا دور ‌‬

‫ی ی‌ه روز ‌م هوس‌میکردی ‌م مریفتیم‌‪ ،‬مث ً‬ ‫بیشرت جم ‌ع میشدی ‌م مریفتی ‌م زورخونه‌‪ .‬بعد مث ً‬ ‫ال‬ ‫ال هفته‌ا ‌‬ ‫ی جوو ‌ن بودیم‌!‬ ‫ی گری میاوردی ‌م میخوردیم‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ق کشمش ‌‬ ‫ی‌ه عر ‌‬ ‫س ‪-‬کابار‌ه می‌رفتید؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬اه ‌ل کابار‌ه مابار‌ه نبودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی یا شکوف‌ه نو؟‬ ‫ی الله‌زار نمی‌رفتید؟کاف‌ه کریستال‌‪ ،‬اف ‌ق طالی ‌‬ ‫س ‪-‬کافه‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫یل ش���کوفه‌نو نرفتی ‌م تا ی‌ه دفع���‌ه نورم ‌ن ویزدو ‌م ما رو‬ ‫ج ‪-‬کاف‌ه و رس���تورا ‌ن و اینا چرا‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫دعوت‌کرد رفتی ‌م اونجا‪ ،‬همو ‌ن آرتیسه‌‪ ،‬همو ‌ن ک‌ه ما ‌ل انگلیسا بود‪ .‬چو ‌ن ی‌ه دفع‌ه اومد‌ه بود تو‬

‫ش دادی ‌م خورد‪.‬‬ ‫ب و اینا به ‌‬ ‫ش رشت‌ه و چلوکبا ‌‬ ‫باشگا‌ه ما‪ ،‬یه‌دفعه‌ا ‌م اومد خونه‌مو ‌ن آ ‌‬ ‫ی کرد؟‬ ‫ی ک‌ه فیل ‌م «شیشه‌پاک‌کن‌» را باز ‌‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن هرنپیشۀکمد ‌‬ ‫‌‬

‫ش اومد ی‌ه سکرتر خوشگل ‌م داشت‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬بیا نمایش‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬با سکرتر ‌‬ ‫‌‬


‫باشگاه جعفری‬

‫‪228‬‬

‫ب رفتی ‌م اونجا تماشاکنیم‌‪.‬گفتی ‌م ما یه‌جا میشینی ‌م که‌‬ ‫منو تماش���اک ‌ن تو شکوفه‌نو‪ ».‬ما ‌م ش ‌‬

‫ت باش���یم‌‪ .‬ما رو برد ‌ن باال‪ .‬حاال ما اومدی ‌م مث ً‬ ‫ب بخوریم‌‪،‬‬ ‫ال تماش���اکنی ‌م و جوجه‌کبا ‌‬ ‫راح ‌‬ ‫ی سا ‌م علیک‌! حا ‌ل شما چطوره‌؟ چه‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ت ما‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی اومد بغ ‌ل دس��� ‌‬ ‫دیدی ‌م یه‌کس��� ‌‬

‫ف میزنه‌‪ .‬تا اومدی ‌م جوجه‌کبابو بخوریم‌‪ ،‬یکی‌‬ ‫ت با ما حر ‌‬ ‫ب از اینورا؟» حاال دو ساع ‌‬ ‫عج ‌‬ ‫ش میشد‪ .‬آخر نصفه‌کار‌ه گفتی ‌م بابا پاشی ‌م بری ‌م دنبا ‌ل کارمون‌‪ .‬آخه‌‪ ،‬هر جا مریفتیم‌‬ ‫دیگه‌پیدا ‌‬

‫مرد ‌م دورمو ‌ن جم ‌ع میشدن‌‪.‬‬

‫س ‪ -‬باالخر‌ه نگذاشتند جوجه‌کبابتا ‌ن را بخورید؟‬ ‫‌‬

‫ف بودیم‌‪ ،‬خیلی‌‪ ،‬خیلی‌‪ .‬میگه‌‪:‬‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬او ‌ن روزا خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫هر صاح ِ‬ ‫ب‌ نامی‌ دمی‌ آرا ‌م ندارد‬

‫آسوده‌د ‌ل آ ‌ن کو ب‌ه جها ‌ن نا ‌م ندارد‬

‫غ ک‌ه رقصا ‌ن شد‌ه از دید ‌ن دانه‬ ‫آ ‌ن مر ‌‬

‫نی خرب از دام‌ ندارد‬ ‫‌بیچارۀ مسک ‌‬

‫منع ‌م تو و آ ‌ن خانۀ پرگند ‌م و صد غم ‌درویش‌ ُجوی‌ غصۀ ایام‌ ندارد‬

‫ی ما‬ ‫ک روزتا ‌ن را برا ‌‬ ‫ت ش���د‪ ،‬برنامه‌تا ‌ن چ‌ه بود؟گذرا ‌ن ی ‌‬ ‫ی ک‌ه باش���گا‌ه درس��� ‌‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫تعریف‌کنید‪ .‬مث ً‬ ‫ی می‌رفتید سرکار؟‬ ‫ال صبحها چ‌ه ساعت ‌‬

‫ح از خون‌ه میومد ‌م بریون‌‪ ،‬همیشه‌‪ .‬چندی ‌ن سا ‌ل کار ‌م ای ‌ن بود‪.‬‬ ‫ج صب ‌‬ ‫ت پن ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن ساع ‌‬ ‫‌‬

‫ی می‌خوابیدید؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه ساعت ‌‬ ‫‌‬

‫ج‪ِ -‬‬ ‫ی سا ‌ل شبای‌‬ ‫یل م ‌ن س ‌‬ ‫ب میخوابیدم‌‪ .‬باورکن‌‪ ،‬م ‌ن اگ‌ه بگ ‌م شما قبو ‌ل نمیکننی‌‪ ،‬و ‌‬ ‫سرش ‌‬ ‫‌‬

‫ی دو‬ ‫ج مریفت ‌م یک ‌‬ ‫ت پن ‌‬ ‫ح س���اع ‌‬ ‫تهرا ‌ن رو بلد نبودم‌‪ ،‬هیچی‌‪ .‬برنامۀکار ‌م ای ‌ن بودک‌ه او ‌ل صب ‌‬ ‫ی داشتم‌‪ :‬از اینور و اونور‬ ‫ک شهر میدویدم‌‪ .‬بعد مریفت ‌م دفرت‪ ،‬اونجا چند تا مالقات ‌‬ ‫دور دور پار ‌‬

‫ی مث ً‬ ‫میومدن‌‪ ،‬مث ً‬ ‫ت بر‌ه ِ‬ ‫سرکار‪.‬‬ ‫ش دستش���‌ه میخواس��� ‌‬ ‫ال دیپلم ‌‬ ‫ی و تربیز و اینا‪ .‬یک ‌‬ ‫ال از پهلو ‌‬ ‫ی مث ً‬ ‫ی رو داشت‌‪ .‬خالصه‌‪،‬کارشونو راه‌‬ ‫ی فال ‌ن گرفتار ‌‬ ‫ت از مدرسه‌‪ .‬یک ‌‬ ‫ال نمر‌ه ک ‌م داش ‌‬ ‫یک ‌‬

‫مینداختیم‌‪ .‬باورک ‌ن کار هم‌ه َر ‌م را‌ه مینداختیم‌‪.‬‬

‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ی را را‌ه می‌انداختید؟‬ ‫ال چ‌ه کارهای ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ی ای ‌ن کارا رو کرد‌ه بود ‌ن مام‌‬ ‫یل بد‌ه میخوا ‌م بر ‌م تربیز‪ .‬بس���ک ‌‬ ‫ت ی‌ه پو ‌‬ ‫ال یارو میگف ‌‬ ‫‌‬

‫ت میخوام‬ ‫ی میگف ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی دیگ‌ه نمریفنت‌‪ .‬بعد وقت ‌‬ ‫میفهمیدی ‌م برنام‌ه چیه‌‪ .‬اگ‌ه پولو ب‌ه اینا میداد ‌‬

‫ی طباطبایی‌‬ ‫ی باشگاه‌] میگفتم‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی [مدیر داخل ‌‬ ‫ت یا هر جا ب‌ه طباطبای ‌‬ ‫‌بر ‌م تربیز یا رش ‌‬

‫ت میگفتم‌‪« :‬رسوندی‌؟»‬ ‫ی برمیگش ‌‬ ‫ش وقت ‌‬ ‫اینوبرسو ‌ن گاراژ میخواد بر‌ه تربیز‪ ».‬این ‌م میربد ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪229‬‬

‫میگفت‌‪« :‬تا رسیدی ‌م اونجا فرارکرد‪ .‬نرفت‌ه بود‪».‬‬

‫ت از شما پو ‌ل بگرید‪ ،‬سفر‬ ‫ج داشت‌‪ ،‬می‌خواس ‌‬ ‫ف احتیا ‌‬ ‫ی طر ‌‬ ‫س ‪-‬گمان ‌م متوج‌ه شدم‌‪ :‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫را بهان‌ه می‌کرد؟‬

‫ت تو خیابو ‌ن ناصرخسرو به‌نا ‌م گاراژ‌گیالن‌‪-‬مشهد‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬ی‌ه باقرخا ‌ن بود ی‌ه گاراژ داش ‌‬ ‫‌‬

‫س میکرد ‌ن میگفت ‌م اگ‌ه به‌‬ ‫ی مواق ‌ع ک‌ه مرد ‌م میومد ‌ن اونجا عجز و التما ‌‬ ‫با م ‌ن رفی ‌ق بود‪ .‬بعض ‌‬ ‫ت خودشو ‌ن نمیدادم‌‪ ،‬میگفتم‌‬ ‫نن و نمرین‌‪ .‬پو ‌ل دس ‌‬ ‫ت میک ‌‬ ‫ی عاد ‌‬ ‫اینا پو ‌ل بدی ‌م ب‌ه مفت‌خور ‌‬

‫ش کنه‬ ‫ت باقرخا ‌ن بگ‌ه سوار ‌‬ ‫ی اینو برب‌ه بد‌ه دس ‌‬ ‫ی ورشو ‌ن دار‌ه بذار‌ه تو ماشنی‌‪ ،‬یعن ‌‬ ‫طباطبای ‌‬

‫ش اونجا‪ .‬تا ماشینو‬ ‫ت بره‌‪ .‬ای ‌ن طباطبایی‌ا ‌م میربد ‌‬ ‫‌بفرست‌ه مشهد یا تربیز یا هر جاک‌ه میخواس ‌‬ ‫ت هر چی‌‬ ‫نی و برمیگش ‌‬ ‫ک میکردها!‪ --‬و میومد پائ ‌‬ ‫ک میکرد ‪--‬تو همو ‌ن گاراژ ‌م پار ‌‬ ‫پار ‌‬

‫ش تو ماشنی‬ ‫ش بکنیم ‌‬ ‫ت میدید یارو نیست‌‪ ،‬دررفته‌‪ .‬رفت‌ه ک‌ه مبادا بگرییم ‌‬ ‫دو ‌رگاراژو میگش ‌‬

‫ش مشهد‪ .‬همو ‌ن پول‌ه رو میخواسته‌‪.‬‬ ‫‌بفرستیم ‌‬

‫ی نمر‌ه می‌گرفتید؟‬ ‫ی چ‌ه کسان ‌‬ ‫نت چ‌ه بود؟ برا ‌‬ ‫س ‪ -‬قضیۀ نمر‌ه گرف ‌‬ ‫‌‬

‫ی هزار نفر‪ .‬مث ً‬ ‫ی فریدو ‌ن فرخزاد‌گرفتم‌‪.‬‬ ‫ال برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬فریدو ‌ن فرخزاد را ازکجا می‌شناختید؟‬ ‫‌‬

‫نی مح ‌ل ما‪ .‬ایشو ‌ن ی‌ه وقت‌‬ ‫ی پائ ‌‬ ‫ت د ِ‌م گمرک‌‪ ،‬یعن ‌‬ ‫ج ‪ -‬فرخزاد تو همو ‌ن مح ‌ل ما مینشس��� ‌‬ ‫‌‬

‫به‌م ‌ن گفت‌‪« :‬م ‌ن ی‌ه نمر‌ه تو دبریستا ‌ن ابومسل ‌م ک ‌م آوردم‌‪».‬‬ ‫ی ک‌ه دانش‌آموز بود و مدرس‌ه می‌رفت‌؟‬ ‫ی زمان ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ش بود‪.‬گفت‌‪« :‬اگ‌ه دیپل ‌م نگری ‌م بیچاره‌‬ ‫ی دیپلم ‌‬ ‫ی نمره‌ش ‌م برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه مدرس‌ه مریفت‌‪.‬کم ‌‬ ‫‌‬ ‫ش و خالصه‌‬ ‫گ زدم‌‪ ،‬ی‌ه کارت ‌م نوشت ‌م داد ‌م دست ‌‬ ‫میش���م‌!» م ‌ن ب‌ه او ‌ن دبریستا ‌ن ابومسل ‌م زن ‌‬

‫ت به ‌م بخوره‌‬ ‫ت میخواس ‌‬ ‫نی آخریاک‌ه مملک ‌‬ ‫ت شد‪ .‬بعد ًا هم ‌‬ ‫ش درس ‌‬ ‫ت وکار ‌‬ ‫ت نمره‌شو‌گرف ‌‬ ‫رف ‌‬

‫یل نوشت‌‬ ‫ح حا ‌‬ ‫ت یا کیها ‌ن ی‌ه شر ‌‬ ‫ت تو روزنامۀ اطالعا ‌‬ ‫ع بش���ه‌‪ ،‬ای ‌ن ورداش ‌‬ ‫ب شرو ‌‬ ‫و انقال ‌‬

‫َ‬ ‫ی ما نوشت‌ه بودکه‌‪ ،‬بل‌ه امثا ‌ل شعبا ‌ن بی‌مُ خا و‬ ‫وس���ط ‌م برا ‌‬ ‫ی از ش���ا‌ه و اینا‪ .‬بعد او ‌ن‬ ‫و بدگوی ‌‬ ‫ت و پرتا‪...‬‬ ‫نت و از ای ‌ن چر ‌‬ ‫چاقوکشا دور و ور شا‌ه هس ‌‬

‫ب یا بعد از انقالب‌؟‬ ‫س ‪ -‬قب ‌ل از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ک انقالب‌‪ .‬ک‌ه بعد م ‌ن دیگ‌ه اینو ندید ‌م و ندید ‌م تا اینجا‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬خری‪ ،‬قب ‌ل از انقالب‌‪ ،‬نزدی ‌‬ ‫‌‬

‫ی جعفری‌‪ ،‬فال ‌ن و بیسار و بیا بری ‌م خونۀ‬ ‫ش یهو پرید منو بغ ‌ل کرد که‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫یه‌رو ‌ز ک‌ه دیدم ‌‬


‫‪230‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ی نمیام‌!» گفت‌‪« :‬م ‌ن میدونم‌‪.‬‬ ‫ت کن ‌م برات‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن با تو جای ‌‬ ‫من‌‪ ،‬ی‌ه قیم‌ه پلو درس ‌‬ ‫یل تقصریکار نبودم‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬با م ‌ن بمری ‌م و جو ‌ن من‌‪ ،‬ما رو کشید بُرد‪.‬‬ ‫م ‌ن اشتباه‌کردم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ش گذاشت‌ه بود و جلو دانشگاه‌‬ ‫ب ری ‌‬ ‫ی انقال ‌‬ ‫ش نگفتم‌‪ ،‬هیچی‌‪ .‬او ‌ن اوال ‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫من ‌م دیگ‌ه هیچ ‌‬ ‫نی ضربه‌‬ ‫ت ک‌ه این ‌م ضرب‌ه زد‪ .‬هرکدو ‌م از ایناک‌ه شما فکر‌کن ‌‬ ‫ی نماز میخوند‪ .‬مقصود ‌م اینس ‌‬ ‫مل ‌‬

‫ش اومد ‌ن اینجا و پشیمو ‌ن شدن‌‪.‬‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫زد ‌ن و ای ‌ن مملکتو ب‌ه ای ‌ن روز انداخنت‌‪ .‬بعد ًا دیگ‌ه یوا ‌‬

‫ی نمر‌ه بگریید خواستند نمرۀ‬ ‫ی کس ‌‬ ‫ت ک‌ه می‌گویند رفتید برا ‌‬ ‫ت اس ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن قضی‌ه راس��� ‌‬ ‫‌‬ ‫ت حاال صد بده‌؟‬ ‫ت ک ‌م اس ‌‬ ‫بیست‌بدهند‌گفتید بیس ‌‬

‫س ک‌ه نمر‌ه گرفت‌ه بودی ‌م اینا رو بست‌ه بود ‌ن بهمون‌!‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه دیگه‌‪ .‬از ب ‌‬ ‫‌‬

‫ک را برایتا ‌ن ساخت‌ه بودند؟‬ ‫ی گفت‌ه بودی ‌دک‌ه ای ‌ن جو ‌‬ ‫س ‪ -‬باالخر‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫س نمر‌ه میگرفت ‌م واس���‌ه بچه‌ها‪ .‬مث ً‬ ‫ال یارو میومد میگفت‌‪« :‬آقای‬ ‫نی ک‌ه از ب ‌‬ ‫ی هم ‌‬ ‫ج ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫‌جعفری‌‪ ،‬م ‌ن دیپلمه‌ا ‌م ی‌ه نمر‌ه بگری ‌م کار ‌م تمومه‌‪ .‬معل ‌م یا مث ً‬ ‫س مدرس���‌ه به ‌م نمیده‌‪».‬‬ ‫ال رئی ‌‬ ‫ال چ ُو افتاد‌ه بود ک‌ه م ‌ن رفت ‌م مث ً‬ ‫نی اص ً‬ ‫ت میکرد ‌م براش‌‪ِ .‬‬ ‫ال ب‌ه یارو‬ ‫سر هم ‌‬ ‫من ‌م مریفت ‌م درس��� ‌‬ ‫ش میدم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬د‌ه چیه‌؟»‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬ی‌ه د‌ه به ‌‬ ‫ش بده‌!»گفته‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬ی‌ه نمر‌ه به ‌‬ ‫ی مث ً‬ ‫ال من‌‬ ‫ش بده‌!» یعن ‌‬ ‫ت چیه‌؟ نود‪ ،‬نود و پنج‌‪ ،‬صد به ‌‬ ‫ت بدیم‌؟»گفتم‌‪« :‬بیس ‌‬ ‫«خوب‌بیس ‌‬

‫ت و پرت‌ه خانو ‌م دیگه‌‪.‬‬ ‫ش چر ‌‬ ‫ی به‌اوناگفتم‌‪ .‬اینا همه‌ا ‌‬ ‫اینجور ‌‬

‫ج بود‪ .‬مث ً‬ ‫ال می‌گفتند معل ‌م ب‌ه خواهرزادۀ شعبا ‌ن نمره‬ ‫ی رای ‌‬ ‫ک شعبا ‌ن بی‌مُ خ ‌‬ ‫س ‪ -‬سالها جو ‌‬ ‫‌‬

‫‌نداده‌‪ ،‬شعبا ‌ن رفت‌ه گفته‌‪« :‬فال ‌ن فال ‌ن شده‌‪ ،‬چرا ب‌ه خوارزادۀ م ‌ن نمر‌ه ندادی‌؟» معل ‌م گفته‌‪:‬‬ ‫ب داده‌‪:‬‬ ‫ی چ‌ه جوریه‌؟» معل ‌م جوا ‌‬ ‫ش ضعیفه‌!» ش���عبا ‌ن پرسیده‌‪ « :‬یعن ‌‬ ‫ی اینک‌ه دیکت‌ه ‌‬ ‫«برا ‌‬ ‫ف نمیکنه‌؟!»‬ ‫نی بنویس‌ه کَ ‌‬ ‫ب داده‌‪« :‬حاال با س ‌‬ ‫نی نوشته‌!» شعبا ‌ن جوا ‌‬ ‫«صابونو با س ‌‬

‫ی به‌‪...‬‬ ‫ی نیست‌‪ .‬اینو واسمو ‌ن درآوردن‌‪ .‬باالخر‌ه باز ما روکشید ‌‬ ‫ی ک‌ه شنید ‌‬ ‫ج ‪ -‬اینجور ‌‬ ‫‌‬

‫ی است‌؟‬ ‫س چ‌ه جور ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکردم‌‪.‬‬ ‫ی ای ‌ن بر و بچه‌ها درس ‌‬ ‫ی کار برا ‌‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ی میگ ‌م هما خانوم‌‪ ،‬م ‌ن ی‌ه روز ‌‬ ‫ج ‪ -‬راست ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکرد ‌م تو باشگاه‌‪ .‬ب‌ه هر‬ ‫ب ای ‌ن معلما و مدیرا و اینا رو میشناختم‌‪ .‬خیلی‌هاشونو دعو ‌‬ ‫ُخ ‌‬

‫ی بود ی‌ه نمر‌ه میگرفتم‌‪.‬‬ ‫عنوان ‌‬

‫ش می‌کردید یا‪ ...‬؟‬ ‫س ‪ -‬ازشا ‌ن خواه ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکردم‌‪.‬‬ ‫ت بود نمره‌شونو براشو ‌ن درس ‌‬ ‫ب ب‌ه هر صور ‌‬ ‫ج ‪ -‬خو ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪231‬‬

‫ف کنید‪.‬‬ ‫ک نمون‌ه دیگر ا ‌زکمک‌هایتا ‌ن را تعری ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬قضیۀ حاجی‌عبود روگفتم‌؟‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬ن‌ه نگفتید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ک بود‪ .‬ی‌ه دفع‌ه حاج‌عبود‬ ‫ی شری ‌‬ ‫ی بازار ‌‬ ‫ی میربد مکه‌‪ ،‬با ی‌ه حاج ‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن حاجی‌عبود حاج ‌‬ ‫‌‬

‫ش نداد‌ه بودن‌‪ .‬بعد‬ ‫ش من‌‪ .‬رفت‌ه بود اینور اونور زد‌ه بود پولش���و به ‌‬ ‫اوم���د تهرا ‌ن و اومد پی ‌‬

‫ش م ‌ن تو باشگا‌ه و‌گفت‌‪:‬‬ ‫ی رو ببنی‌‪ .‬ای ‌ن اومد پی ‌‬ ‫ی برو فالن ‌‬ ‫بهش‌گفت‌ه بود ‌ن اگ‌ه پولتو میخوا ‌‬ ‫ی ‌و گفتم‌‪« :‬پول‌‬ ‫یل طلبکار ‌م به ‌م نمیده‌!» ما تلف ‌ن زدی ‌م ب‌ه او ‌ن حاج ‌‬ ‫«آقا‪ ،‬م ‌ن از ای ‌ن ی‌ه پو ‌‬

‫ش بدهکار‬ ‫یل به ‌‬ ‫غ میگ‌ه مرتیکه‌‪ ،‬م ‌ن پو ‌‬ ‫ای ‌ن بنده‌خدا عرب‌ه رو بد‌ه بذار بره‌‪ ».‬گفت‌‪« :‬درو ‌‬ ‫ش م���ن‌‪ ،‬گفتم‌‪« :‬آقا ای ‌ن میگ‌ه من‌‬ ‫ی ُخب‌‪ ».‬عرب‌ه باز فردا اومد پی ‌‬ ‫نیس���تم‌!»گفتیم‌‪« :‬خیل ‌‬

‫ی میگی‌؟»گفت‌‪« :‬واال ما عربا قس ‌م راستمو ‌ن ابوالفضله‌‪ »...‬در صورتی‌‬ ‫بدهکار نیست ‌م تو چ ‌‬

‫نی حا ‌ل از ابوالفض ‌ل میرتسن‌‪،‬‬ ‫یل در ع ‌‬ ‫نی رو قبو ‌ل ندار ‌ن و ‌‬ ‫ک‌ه س���نی‌ها ابوالفض ‌ل و امام‌حس ‌‬

‫گف���ت‌‪ ...« :‬به‌ابوالفض ‌ل ای ‌ن از م ‌ن پ���و ‌ل گرفت‌ه و ب‌ه م ‌ن بدهکاره‌‪ ».‬باز م ‌ن ب‌ه او ‌ن حاجیه‌‬ ‫ی بود به‌نا ‌م محرابیان‌‪ --‬ب‌ه م ‌ن زنگ‌‬ ‫ی ‪--‬ی‌ه سرهنگ ‌‬ ‫س کالنرت ‌‬ ‫فشار آوردم‌‪ .‬دیدم‌فردا رئی ‌‬

‫ش اینه‌‪».‬گفت‌‪:‬‬ ‫ب چیکار داری‌؟»گفتم‌‪« :‬آقا‪ ،‬جریان ‌‬ ‫زد ‌وگفت‌‪« :‬آقای‌جعفری‌‪ ،‬با ای ‌ن عر ‌‬ ‫ی میگی‌؟!» خالص‌ه ی‌ه ُخرد‌ه با ای ‌ن حرفمون‌‬ ‫ش نمیکنم‌‪ .‬تو چ ‌‬ ‫ش کن‌‪».‬گفتم‌‪« :‬ول ‌‬ ‫«نه‌‪ ،‬ول ‌‬

‫نی و رفتی ‌م د ‌م خونۀ‬ ‫ی عرب‌ه روگذاشتی ‌م تو ماش ‌‬ ‫شد‪ ،‬حاال بمونه‌‪ .‬خالص‌ه ما اومدی ‌م او ‌ن حاج ‌‬ ‫ش کردم‌‪،‬گفتم‌‪« :‬ببنی‌‬ ‫ی بازاریه‌‪ .‬ازخون‌ه ک‌ه اومد بریو ‌ن گفتم‌‪« :‬بیا»‪ ،‬سوار ماشین ‌‬ ‫او ‌ن حاج ‌‬

‫ی ب‌ه ای ‌ن حاجی‌عبودکرد و‌گفت‌‪:‬‬ ‫ی میگه‌‪ .‬پو ‌ل این‌بیچار‌ه رو بد‌ه بذار بره‌!» ی‌ه نگاه ‌‬ ‫ای ‌ن چ ‌‬

‫ی چیه‌؟»‬ ‫ش بده‌‪ ،‬بدهکار نیست ‌‬ ‫«نه‌‪ ،‬م ‌ن ب‌ه ای ‌ن بدهکارنیستم‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬برادر‪ ،‬پو ‌ل اینو به ‌‬ ‫ی میگی‌؟» بعد حاجی‌ه قرآ ‌ن از‬ ‫بعدگفتم‌‪« :‬حاجی‌‪ ،‬اینک‌ه میگ‌ه م ‌ن بدهکار نیستم‌‪ .‬شما چ ‌‬ ‫ش درآورد وگفت‌‪« :‬به‌ای ‌ن قرآ ‌ن قس ‌م بخورک‌ه تو ب‌ه م ‌ن بدهکار نیستی‌!»گفت‌‪« :‬قسم‌‬ ‫جیب ‌‬ ‫ت دیگه‌‪ .‬به‌‬ ‫غ میگف ‌‬ ‫ت شدم‌‪ ،‬فهمید ‌م درو ‌‬ ‫ی شد ‌م و ناراح ‌‬ ‫نمیخورم‌‪ ».‬م ‌ن دیگ‌ه اونجا عصبان ‌‬

‫ت ندم‌‪ ،‬قو ‌ل داد فردا پولشو‬ ‫ش بده‌!» دردسر ‌‬ ‫بازاری‌ه گفتم‌‪« :‬مرتیک‌ه یا قس ‌م بخور یا پولشو به ‌‬ ‫ش کردیم‌‪ .‬فردا مری‌ه پو ‌ل اینو میده‌‪ .‬بعد حاجی‌ه اومد ِ‬ ‫در خونۀ ما‪ .‬دید ‌م با یه‌‬ ‫ش بد‌ه و ما ول ‌‬ ‫به ‌‬

‫ی دور و َور‪».‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬اینو آورد ‌م واس‌ه بر و بچه‌ها ‌‬ ‫ت اومد اونجا‪.‬گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫پاک ‌‬ ‫«نه‌‪ ،‬وردار برب‪ .‬م ‌ن این‌کارو واس‌ه خاطر خدا کردم‌‪ ،‬واس‌ه خاطر ت ‌و ک‌ه ب‌ه ائم‌ه اطهار ارادت‌‬


‫‪232‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ش هستی‌‬ ‫ی ک‌ه در خدمت ‌‬ ‫داری‌‪ .‬وردار برو‪».‬گفت‌‪« :‬نه‌‪».‬گفتم‌‪« :‬نمیگریم‌‪ ،‬ب‌ه همو ‌ن موالی ‌‬ ‫ی واس‌ه م ‌ن روبراه‌‬ ‫نمیگریم‌‪ ،‬وردار برب‪».‬گفت‌‪« :‬آخ‌ه چرا؟»گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬برو اونجا ی‌ه قرب مَ رب ‌‬

‫ی مس���لمونا آرزو دار ‌ن بر ‌ن مث ً‬ ‫ال‬ ‫ک ‌ن اگ‌ه ما مُ ردی ‌م ما رو بیار ‌ن اونجا چا ‌ل کنن‌‪ ».‬چو ‌ن خیل ‌‬ ‫اونجاها چا ‌ل َشن‌‪ .‬حاالمث ً‬ ‫یل دیگ‌ه اینجا و اونجا نداره‌!‬ ‫ال ما از ما ‌ل دنیا ی‌ه قرب اونجا داریم‌‪ ،‬و ‌‬

‫ح است‌‪.‬‬ ‫ت صب ‌‬ ‫ت هش ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌! برگردی ‌م سر برنامۀ روزانه‌تان‌‪ ،‬حاال ساع ‌‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه میش ‌دکار ما با مرد ‌م تمو ‌م بود و مریفتی ‌م توگود‪ ،‬ی‌ه چند تا میلی‌‬ ‫ت هش ‌‬ ‫ج ‪ -‬صبح‌‪ ،‬ساع ‌‬ ‫‌‬

‫ج تا مهمو ‌ن میومدن‌‪.‬‬ ‫ی صبحون‌ه همیش‌ه میگفتی ‌م چار پن ‌‬ ‫میگرفتی ‌م میومدی ‌م واس‌ه صبحونه‌‪ .‬برا ‌‬

‫ی خدا بیامرز‪ 1.‬خیلیا میومدن‌‪،‬‬ ‫ی میومد‪ ،‬یا او ‌ن ف�ی�روز مجلل ‌‬ ‫ش آذری‌ا ‌م ی‌ه وقت ‌‬ ‫نی س���یاو ‌‬ ‫هم ‌‬

‫غ بود‪.‬‬ ‫خربنگارا ‌م زیاد میومدن‌‪ .‬صبحا اونجا همیش‌ه شلو ‌‬

‫س ‪ -‬صبحان‌ه چ‌ه می‌خوردید؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬صبحاکله‌پاچ‌ه روبرا‌ه بود‪ ،‬هر روز‪ .‬باورک ‌ن خانوم‌‪ .‬ی‌ه عمرکار ‌م کله‌پاچ‌ه و د ‌ل و قلو‌ه و‬ ‫‌‬ ‫ح کله‌پاچ‌ه بود‪ ،‬ظهر‬ ‫ی میگم‌‪ ،‬ب‌ه موال‪ .‬م ‌ن ی‌ه موق ‌ع خوراک ‌م صب ‌‬ ‫ی بود‪ .‬راست ‌‬ ‫ت و سریاب ‌‬ ‫آبگوش ‌‬

‫آبگوشت‌‪ ،‬عصر سریاب‌‪ ،‬شب ‌م د ‌ل و قلوه‌‪ .‬ب‌ه جو ‌ن موال‪ ،‬اگ‌ه نمیخورد ‌م سری نمیشدم‌‪.‬‬

‫س ‪َ -‬به‌‪ ،‬ماشاءالله!‬ ‫‌‬

‫ی زانوم‌‪ ،‬ای ‌ن پنجه‌ها ‌م درد میکنه‌‪.‬گفت‌‪:‬‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه دفع‌ه رفت ‌م دکرت‪ ،‬تو آلمان‌‪ .‬دید ‌م ای ‌ن کُنده‌ها ‌‬ ‫‌‬ ‫ت نمیدونم‌‪« :‬نخود نخور‪،‬‬ ‫ک چیه‌؟» ب‌ه خدا!‌گف ‌‬ ‫ک داری‌‪».‬گفتم‌‪« :‬اسید اوری ‌‬ ‫«اسید اوری ‌‬ ‫س نخور‪ ،‬د ‌ل و قلو‌ه نخور‪ ».‬گفتم‌‪« :‬بابا‪ ،‬م ‌ن کار ‌م د ‌ل و قلو‌ه خوردنه‌! برو‬ ‫لوبیا نخور‪ ،‬عد ‌‬

‫ی ندار‌ه توش‌!» برگش���تی ‌م رفتیم‌‬ ‫ت خرابه‌؟ د ‌ل و قلو‌ه ک‌ه چیز ‌‬ ‫بابا مرد حس���ابی‌! مگ‌ه کل‌ه ‌‬

‫ش خونمو تجزیه‌‬ ‫ت رفتی ‌م پیش ‌‬ ‫باز به‌خورد ‌ن د ‌ل و قلو‌ه ک‌ه ای ‌ن دفع‌ه پامون ‌م ور ‌م کرد‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی خوردی‌؟»گفت���م‌‪« :‬د ‌ل و قلوه‌‪ .‬آخ‌ه د ‌ل و قلو‌ه ک‌ه چیزی‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫کرد‪،‬گفت‌‪« :‬مرد حس���اب ‌‬

‫ک تو همو ‌ن د ‌ل و قلو‌ه بود و ما نمیدونستیم‌!‬ ‫نداره‌!» نگو اسید اوری ‌‬

‫ی می‌خوردید؟‬ ‫بک ‌‬ ‫س چلوکبا ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ال چلو نمیخوردم‌‪ .‬او ً‬ ‫یل ی‌ه دفع‌ه چلو بودک‌ه مادرمون‌‪،‬‬ ‫ال ب‌ه شما بگ ‌م تو برنامۀ ما سا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی چلو ب‌ه ما میدی‌؟»‬ ‫سک ‌‬ ‫ش میگفتیم‌‪« :‬نن‌ه پ ‌‬ ‫ت به ‌‬ ‫خدا بیامرز‌ه رفتگو ‌ن ش���ما رو‪ ،‬هر وق ‌‬

‫ت میکرد‪،‬‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ی پلو ماه ‌‬ ‫ب عید نوروز ی‌ه س���بز ‌‬ ‫ب عید نوروز‪ ».‬بعد ش��� ‌‬ ‫میگفت‌‪« :‬ش��� ِ‌‬ ‫‪ -1‬سیاوش آذری و فریوز مجللی دو تن از روزنامه‌نگاران آن دوران ایران‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪233‬‬

‫ش رشت‌ه و از ای ‌ن چیزا‬ ‫شوآ ‌‬ ‫ج نبود‪ .‬مرد ‌م هم‌ه جا اشکن‌ه و کله‌جو ‌‬ ‫والسالم‌! اونوقتا ک‌ه برن ‌‬ ‫ت کرد‌ه بود‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ی میگم‌‪ .‬ی‌ه بار یاد ‌م میاد خدا بیامرز باباشمل‌‪ ،‬ی‌ه شعر ‌‬ ‫میخوردن‌‪ .‬راس���ت ‌‬

‫ی باباشمل‌نوشت‌ه بود‪:‬‬ ‫تو ‌‬

‫ش در واقع‌ه م ‌ن قیمه‌پلو را دیدم‌‬ ‫دو ‌‬

‫ت او پرسیدم‌‬ ‫ب خدم ‌‬ ‫ی اد ‌‬ ‫رفت ‌م از رو ‌‬

‫ب و روز؟‬ ‫یش ‌‬ ‫ت ب‌ه کجای ‌‬ ‫ی جا ‌ن ب‌ه فدای ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬ا ‌‬

‫ب عید نوروز؟»‬ ‫ی ِبر م ‌ن جز ش ِ‌‬ ‫تو نیای ‌‬ ‫ب وزیر افتادم‌‬ ‫گفت‌‪« :‬در خانۀ نوا ‌‬

‫رفت ‌م آنجا ِبر ایشا ‌ن بگری افتادم‌‬

‫یل یکبارک‌ه آی ‌م ِبر تو‪ ،‬البدی‌ام‌‬ ‫سا ‌‬

‫ی یاک‌ه پیه‌ام‌»‬ ‫ب‌ه سر ‌م روغ ‌ن گندید‌ه ده ‌‬

‫س م ‌ن چ‌ه کنم‌؟»گفت‌‪« :‬بک ‌ن چمچاره‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬پ ‌‬ ‫ک تو ب َود بیچاره‌!»‬ ‫ب خورا ‌‬ ‫غ و دوشا ‌‬ ‫دو ‌‬

‫گ گفت‌ه بود!‬ ‫ی قشن ‌‬ ‫ت به‌خاطر بیچاره‌ها و اینا‪ .‬خیل ‌‬ ‫میدونید‪ ،‬زد‌ه بود ب‌ه دول ‌‬

‫ش باباشمل‌؟‬ ‫ی و طنز بود‪.‬گفتید خدا بیامرزد ‌‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه انتقاد ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬واال روزنام‌ه رو میگفتم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ .‬شعر ه ‌م حتم ًا مال‬ ‫ش رضاگنجه‌ا ‌‬ ‫ب امتیاز ‌‬ ‫ش باباشم ‌ل بود‪ .‬اس ‌م صاح ‌‬ ‫س ‪ -‬روزنامه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫‌خود اوست‌‪.‬‬

‫ش تو پاریس‬ ‫ب هیفد‌ه هیجد‌ه س���ا ‌ل پی ‌‬ ‫نی انقال ‌‬ ‫ج ‪ -‬حتم��� ًا‪ .‬اتفاق ًا باور‌ک ‌ن م ‌ن اینو تو هم ‌‬ ‫‌‬

‫نی پرویز شهنوازم‌‬ ‫ی میخوردی ‌م هم ‌‬ ‫س ی‌ه عد‌ه بودی ‌م نشست‌ه بودی ‌م داشتی ‌م بستن ‌‬ ‫‌دیدمش‌‪ .‬تو پاری ‌‬

‫ی بود و مرضی‌ه خواجه‌نوری‌ا ‌م بود‪ .‬بعد امینی‌اومد از جلو‬ ‫ی الریجان ‌‬ ‫بود‪ 1.‬او ‌ن تیمسار رحیم ‌‬ ‫ما رد شد‪.‬‬

‫س ‪-‬کدا ‌م امینی‌؟‬ ‫‌‬

‫ت وزیر بود‪...‬‬ ‫ج ‪ -‬همو ‌ن ک‌ه نخس ‌‬ ‫‌‬ ‫ی امینی‌؟‬ ‫س ‪ -‬دکرت عل ‌‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬پرویز شهنواز خان خربنگار رادیوهای محلی ُلس‌آنجلس‪.‬‬


‫‪234‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ت دم‌‬ ‫ش کرد‌ه بود و ی‌ه عصا ‌م دستش‌‪ .‬رف ‌‬ ‫ش کرد‌ه بود ی‌ه ش���اپو س���ر ‌‬ ‫ج ‪... -‬بله‌‪ ،‬ی‌ه پالتو تن ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو ِب ِکش ‌م بیار ‌م اینجا؟»گفنت‌‪« :‬نمیاد‪».‬‬ ‫روزنامه‌فروش���ی‌‪ .‬م ‌ن گفتم‌‪« :‬میخوای ‌ن بر ‌م امین ‌‬

‫ت دستپاچ‌ه شد‪،‬‬ ‫گفتم‌‪« :‬م ‌ن میارمش‌‪ ».‬رفت ‌م اونجا و س�ل�ا ‌م کردم‌‪ .‬تا س�ل�ا ‌م کرد ‌م برگش ‌‬ ‫ت از دوستا اومدی ‌م اینجا‬ ‫ی اینجا چیکار میکنی‌؟»گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬با ی‌ه مش ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬جعفر ‌‬

‫ش اینا‪ ».‬گفت‌‪« :‬دار ‌م مریم‌‪ ».‬گفتم‌‪:‬‬ ‫نی بری ‌م ی‌ه دقیق‌ه پی ‌‬ ‫ی میخوریم‌‪ ،‬شما ‌م بفرمای ‌‬ ‫ی مای ‌‬ ‫چای ‌‬ ‫ی اومد و ب‌ه هم‌ه س�ل�ام‌‬ ‫ش و نشس���تی ‌م اونجا‪ .‬بعد دید ‌م یک ‌‬ ‫ی بردم ‌‬ ‫«بابا ی‌ه دقیقه‌‪ »...‬هیچ ‌‬ ‫ش گفت‌‪« :‬من‌‬ ‫کرد و بعد‌گفت‌‪ « :‬آقای‌جعفری‌‪ ،‬منو میشناسی‌؟» گفتم‌‪« :‬واال نه‌‪ ».‬خود ‌‬

‫تو‬ ‫ی واس‌ه ما ی‌ه ُخرد‌ه چر ‌‬ ‫باباش���م ‌ل هست ‌م دیگه‌! روزنامۀ باباشمل‌‪».‬گفتم‌‪ُ « :‬ا‪ ،‬شما بود ‌‬ ‫ی سفید‪ .‬معلو ‌م بود تقریب ًا در حدود‬ ‫ی پریمرد شده‌بود دیگ‌ه با موها ‌‬ ‫ت مینوشتی‌؟» خیل ‌‬ ‫پر ‌‬

‫نی شما؟‬ ‫هشتاد نود سا ‌ل انقدا داشت‌‪ .‬مرد خوبی‌ا ‌م بود‪ .‬او ‌ن شعرشو نوشت ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ .‬حاال برگردی ‌م سر برنامۀ روزتان‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی خانوم‌! بله‌‪ ...‬صبح‌‬ ‫ت میکن ‌‬ ‫س ما رو پر ‌‬ ‫ی حوا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه داشت ‌م میگفتم‌‪ ،‬ماشاال یه‌ریز میرپس ‌‬ ‫‌‬

‫ت و نی ‌م صبحون‌ه میخوردم‌‪ .‬بعد تا‬ ‫ش تا هش ‌‬ ‫ت میدادم‌‪ .‬ه ‌‬ ‫ت مالقا ‌‬ ‫ش وق ‌‬ ‫ج تا ه ‌‬ ‫ت پن ‌‬ ‫س���اع ‌‬

‫دواز‌ه مریفت ‌م دنبا ‌ل کار مردم‌‪.‬‬

‫ی می ‌ل شکسته‌‬ ‫ش ی‌ه سر ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬تو ‌‬ ‫نی باش���گاه‌‪ ،‬زیر دفرت آقا ی‌ه انبار ‌‬ ‫ی زیرزم ‌‬ ‫محمدرضا ‪ -1‬تو ‌‬

‫ی گونی‌‪ ،‬روغ ‌ن ده‌‬ ‫ج گون ‌‬ ‫ج کیلویی‌‪ ،‬برن ‌‬ ‫ب و اینا بود‪ .‬تو اونجا جعبۀ شیکر پن ‌‬ ‫ب خرا ‌‬ ‫و ضر ‌‬ ‫ی [سرایدار باشگاه‌ک‌ه یک‌‬ ‫ی کور ‌‬ ‫ی و اینا بود‪ .‬اینو م ‌ن میدونس���ت ‌م و آقا و عل ‌‬ ‫کیلویی‌‪ ،‬چای ‌‬

‫ی میکن‌ه نباید بگه‌‪ ،‬اجر‬ ‫ی ک‌ه ی‌ه کار ‌‬ ‫ت میشه‌‪ ،‬میگ‌ه کس ‌‬ ‫ش نابینا بود‌]‪ .‬خود آقا ناراح ‌‬ ‫چشم ‌‬ ‫ف چیکاره‌ست‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال یکی‌‬ ‫ی میفهمید طر ‌‬ ‫س بود ک‌ه آن ‌‬ ‫آد ‌م ضای ‌ع میش���ه‌‪ .‬انقد آقا مردم‌شنا ‌‬

‫ی رو‪ ،‬ی‌ه اشار‌ه میکرد‪،‬‬ ‫ی کور ‌‬ ‫ب میفهمید محتاجه‌‪ ،‬منو صدا میکرد یا عل ‌‬ ‫س خو ‌‬ ‫میومد با لبا ِ‌‬ ‫ی از ِ‬ ‫ی میومد سر‬ ‫ی نفهمه‌‪ .‬یک ‌‬ ‫ج و اینا میدادی ‌م میربد ک‌ه کس ‌‬ ‫ت روغ ‌ن و برن ‌‬ ‫در پش ‌‬ ‫ما یواشک ‌‬

‫نی برده‬ ‫ت بعد از انقالب‌‪ ،‬تلویزیو ‌ن دورب ‌‬ ‫یل آقا می‌فهمید‌کلکه‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫تو ‌‬ ‫و وضعی‌ا ‌م نداش ‌‬

‫ی بود‌ه و ی‌ه کیس‌ه ناخو ‌ن پیدا شده‌‬ ‫ی کرد‌ه بود ‌ن ک‌ه اینجا شیکنجه‌گا‌ه جعفر ‌‬ ‫‌بود ‌ن و فیلمربدار ‌‬ ‫و را‌ه دار‌ه ب‌ه زندا ‌ن اوی ‌ن و مأمورا دار ‌ن میگرد ‌ن راهشو پیداکنن‌!‬

‫ج ‪[ -‬خنده‌] هنو َز ‌م دار ‌ن میگرد ‌ن راهشو پیداکنن‌! او ‌ن اصغر خالدار رفت‌ه بود بهشو ‌ن گفته‌‬ ‫‌‬ ‫‪ -1‬در این جلسه محمدرضا یکی از نوچه‌های شعبان حضور داشت و این نکته از زبان او نقل شده است‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪235‬‬

‫ت علی‌اصغر‬ ‫ی هیأ ‌‬ ‫ی ناخو ‌ن پیدا شده‌‪ .‬آر‌ه تو میدو ‌ن رشیدی‌ه قاط ‌‬ ‫بود ک‌ه تو باشگا‌ه ی‌ه گون ‌‬

‫ت با ‌زکرد‪.‬‬ ‫ش ی‌ه هیأ ‌‬ ‫ت خود ‌‬ ‫ش نگرفنت‌‪ ،‬رف ‌‬ ‫ت بود بازی ‌‬ ‫ی بی‌معرف ‌‬ ‫شد‌ه بود‪ ،‬بسک ‌‬

‫ک می‌کردند‪ ،‬در مقاب ‌ل انجا ‌م ش���دن‌‬ ‫ی کم ‌‬ ‫ی ک‌ه می‌آمدند و از ش���ما تقاضا ‌‬ ‫س ‪ -‬اینهای ‌‬ ‫‌‬

‫ی می‌کردند؟‬ ‫ت شما را چگون‌ه تالف ‌‬ ‫ی شما چ‌ه می‌کردند؟ محب ‌‬ ‫کارشان‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫ی نمیخواستی ‌م که‌! خود ‌م داشتم‌‪ ،‬در میاوردم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬هیچی‌‪ .‬ما چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ی شما و سایر قضایا از‌کجا در آمده‬ ‫ج گرفنت‌ها ‌‬ ‫ف و نق ‌ل راج ‌ع ب‌ه با ‌‬ ‫س ای ‌ن هم‌ه حر ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫‌است‌؟‬

‫ی م ‌ن به‌قاعدۀ دو س���ه‌هزار تا خوارزاد‌ه و برادرزاد‌ه تو اون‌‬ ‫ب کن ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه خانو ‌م اگ‌ه حس���ا ‌‬ ‫‌‬

‫نن اس ‌م ما رو میاورد ‌ن و مث ً‬ ‫ال‬ ‫نت مردمو تلک‌ه تسم‌ه ک ‌‬ ‫ی ک‌ه میخواس ‌‬ ‫کشور داشتم‌! [خنده‌‌] ی‌ه عده‌ا ‌‬

‫ی در مریفت‌؟‬ ‫ی هستم‌!» «برادرزادۀ فالنی‌ام‌‪ »...‬بعد ب‌ه اس ‌م ک ‌‬ ‫میگفنت‌‪« :‬خوارزادۀ جعفر ‌‬ ‫س ‪ -‬تلک‌ه تسمه‌؟!‬ ‫‌‬

‫ی دیگه‌!‬ ‫ج ‪ -‬همو ‌ن باج‌گری ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬حاال بفرمایید بعدازظهرها و بقیۀ روز چ‌ه می‌کردید؟‬ ‫‌‬

‫ب رجوع‌‬ ‫ت چار اربا ‌‬ ‫ت میکردم‌‪ .‬از س���اع ‌‬ ‫ج ‪ -‬ناه���ار‌ک‌ه میخورد ‌م تو دفرت باال اس�ت�راح ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکردم‌‪ .‬ورزشکارا تما ‌م کنرتل‬ ‫ع رسیدگ ‌‬ ‫ب رجو ‌‬ ‫میومدن‌‪ ،‬ورزشکارا میومدن‌‪ .‬ب‌ه کار اربا ‌‬

‫ت میشد ‌م مریفت ‌م تو‌گود‪.‬‬ ‫ع میشد‪ .‬من ‌م لخ ‌‬ ‫ش شرو ‌‬ ‫ش و نی ‌م ورز ‌‬ ‫ش شی ‌‬ ‫ت شی ‌‬ ‫‌میشد ‌ن تا ساع ‌‬ ‫ب مهمو ‌ن میومد‪ ،‬همیش���‌ه هر روز‬ ‫چه‌مهم���و ‌ن اومد‌ه بود چ‌ه نیومد‌ه بود‪ .‬چو ‌ن اونجا مرت ‌‬ ‫ی جها ‌ن میومدن‌‪ --‬یا از‬ ‫ج ‪--‬از هم‌ه کشورا ‌‬ ‫ی خار ‌‬ ‫باشگاه‌پر از مهمو ‌ن بود یا ا ‌ز کشورا ‌‬ ‫همۀ دوایر دولتی‌ا ‌م مهموناشونو میفرستاد ‌ن اونجا‪ .‬قب ً‬ ‫س میگرفنت‌‬ ‫گ میزد ‌ن با م ‌ن تما ‌‬ ‫ال زن ‌‬

‫مث ً‬ ‫ی تا مهمو ‌ن داریم‌‪ ،‬چ ‌ل تا مهمو ‌ن داریم‌‪ ،‬دخرت شایست‌ه جهانو میخوایم‌‬ ‫نت ما س��� ‌‬ ‫ال میگف ‌‬

‫ت ورزش���کارا رو مرتب‌‬ ‫ش اونجا‪ .‬اینا هم‌ه رو از قب ‌ل میدونس���تم‌‪ .‬بعد تما ‌م وضعی ‌‬ ‫بیاریم ‌‬ ‫ی دول َتم‌‬ ‫ی اینک‌ه جلو مهمونا آبرومندان‌ه برگزار بش���ه‌‪ .‬مهمونا ‌‬ ‫ی خاطر چی‌؟ برا ‌‬ ‫میکرد ‌م برا ‌‬

‫ش داشت‌ه باش‌ه میدادیم‬ ‫ی میگرفتی ‌م ک‌ه ارز ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ب خاتم ‌‬ ‫ک‌ه میومدن‌‪ ،‬واس���‌ه هرکدو ‌م ی‌ه قا ‌‬

‫ی نمیخواستیم‌‪ ،‬اونام‬ ‫ی ما چیز ‌‬ ‫ی ب‌ه ما ندادن‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫ش ما ب‌ه اونا میدادیم‌‪ ،‬اونا چیز ‌‬ ‫‌بهشون‌‪ .‬هم‌ه ‌‬

‫ی بدن‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ط شهردار‬ ‫ال ای ‌ن بساطا نبود‪ .‬ی‌ه دفع‌ه فق ‌‬ ‫یل بد ‌ن یاکادوی ‌‬ ‫ی ب‌ه ما نمیدادن‌‪ .‬پو ‌‬ ‫‌چیز ‌‬ ‫ی ب‌ه اینا دادی ‌م اینا‬ ‫ب اومد‌ه بود ‌ن باشگاه‌‪ ،‬ما ی‌ه چیز ‌‬ ‫خ ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫گ و شهردار مونی ‌‬ ‫هامبور ‌‬


‫‪236‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ب هامبورگ‌‬ ‫خ فرستادن‌‪ .‬او ‌ن یکی‌ا ‌م ی‌ه کتا ‌‬ ‫ک مونی ‌‬ ‫خ و ی‌ه فند ‌‬ ‫ی مونی ‌‬ ‫نت واس‌ه ما ی‌ه تابلو ‌‬ ‫که‌رف ‌‬ ‫ت و نی ‌م شب ‌م مریفت ‌م منزل‌‬ ‫ش هش ‌‬ ‫ته ‌‬ ‫ی ما فرس���تاد‪ .‬دیگ‌ه س���اع ‌‬ ‫گ برا ‌‬ ‫ک هامبور ‌‬ ‫و ی‌ه فند ‌‬

‫بخوابم‌‪.‬‬

‫ی باشگا‌ه چطور بود؟‬ ‫س ‪ -‬رابطۀ شما با ورزشکارها ‌‬ ‫‌‬

‫ی یه‌‬ ‫ش بخری! ی‌ه وقت ‌‬ ‫ی اوقا َت ‌م سربسرشو ‌ن میذاشتم‌‪ .‬یاد ‌‬ ‫ج ‪ -‬با همه‌ش���و ‌ن رفی ‌ق بودم‌‪ .‬گاه ‌‬ ‫‌‬

‫ی که‌‬ ‫میمون‌ه َ رو آورد ‌ن برامون‌‪ ،‬اسمشوگذاشتی ‌م خسرو‪ .‬موند تو باشگا‌ه و دست‌آموز شد‪.‬طور ‌‬

‫ت میزد‪ .‬شریینکاری‌ک‌ه میکردن‌‬ ‫ت د ِ‌م گود براشو ‌ن دس ‌‬ ‫ب میچرخید ‌ن مینشس ‌‬ ‫ی بچه‌ها خو ‌‬ ‫وقت ‌‬ ‫ی خوشمز‌ه بود!‬ ‫ی داشتیم‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ت میزد‪ .‬با ای ‌ن میمون‌ه بساط ‌‬ ‫دس ‌‬

‫ی ه ‌م کردید‪ .‬از این‌‬ ‫ی متعدد ‌‬ ‫ی برو و بیا داش���تید‪ ،‬سفرها ‌‬ ‫ی ک‌ه خیل ‌‬ ‫س ‪ -‬حتم ًا در آ ‌ن زمان ‌‬ ‫‌‬ ‫س شمارۀ ‪)11/24‬‬ ‫ف کنید‪( .‬عک ‌‬ ‫سفرها تعری ‌‬

‫ی عزری‬ ‫ی دعوتمو ‌ن کرد‪ .‬آخ‌ه آقا ‌‬ ‫ی [مئری‌] عزر ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه اروپا می‌رفتم‌‪ ،‬اس���رائی ‌ل رفتم‌‪ ،‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ی شد؟‬ ‫نی رفت ‌م و برگشت ‌م چ ‌‬ ‫نی رفتم‌‪.‬گفت ‌م چ ‌‬ ‫‌همیش‌ه مهموناشو میآورد باشگا‌ه ما‪ 1.‬چ ‌‬ ‫ی افتاد؟‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه نگفتید‪ .‬چ‌ه اتفاق ‌‬ ‫‌‬

‫نی میومدن‌‪ ،‬فوتبالیساشون‌‪ ،‬بسکتبالیساشو ‌ن و والیبالیساشو ‌ن و‬ ‫ی ک‌ه از چ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ورزش���کارای ‌‬ ‫‌‬ ‫نی میاوردشو ‌ن از باشگا‌ه ما دید ‌ن میکردن‌‪ِ .‬‬ ‫خود سفری ‌م هر چی‌‬ ‫ایناک‌ه میومدن‌‪ ،‬او ‌ن سفری چ ‌‬ ‫ی شمارۀ ‪ 11/25‬و ‪ )11/26‬من ‌م ی‌ه کادویی‌چیزی‌‬ ‫ت میفرستاد اونجا‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫مهمو ‌ن داش ‌‬

‫ب سوزنیاش���ون ‌م اومد ‌ن واس���‌ه واالحضرت‌شمس‌‬ ‫ی چند تا از او ‌ن ط ‌‬ ‫ب‌ه اینا میدادم‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ش بزنن‌‪ .‬ی‌ه شب ‌م اینا رو آوردم‌‬ ‫ی آورد‌ه بود ‌ن سوز ‌ن به ‌‬ ‫ب سوزن ‌‬ ‫ک‌ه میگر ‌ن داشت‌‪ .‬س‌ه نفر ط ‌‬

‫س هم‌‪ ،‬تو‌کرج‌‬ ‫ت شم ‌‬ ‫ت بود‪ .‬واالحضر ‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫ی زانو ‌م خیل ‌‬ ‫ت ای ‌ن کُنده‌ها ‌‬ ‫باشگاه‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی که‌‬ ‫ج تا مردم ‌‬ ‫ی میکرد دیگه‌‪ ،‬اینا رو گذاش���ت‌ه بود ‌ن تو او ‌ن بیمارس���تا ‌ن «فاتح‌»کر ‌‬ ‫زندگ ‌‬ ‫میخوا ‌ن بیا ‌ن بر ‌ن اونجا سوز ‌ن بزنن‌‪ .‬باورکن‌‪ ،‬خانوم‌‪ ،‬از د ِ‌م همو ‌ن مریضخونۀ «فاتح‌» تو کرج‌‬

‫ف بودکه‌میخواسنت‌‬ ‫ت سر ه ‌م ردی ‌‬ ‫نی پش ‌‬ ‫ی همینجور ماش ‌‬ ‫بگری بیا تا د ِ‌م او ‌ن کاروانسرا سنگ ‌‬

‫ی م ‌ن اینجوریه‌!»گفنت‌‪« :‬فردا بیا‬ ‫ی ک‌ه اومد ‌ن باشگا‌ه م ‌ن بهشو ‌ن گفتم‌‪« :‬پا ‌‬ ‫سوز ‌ن بزنن‌‪ .‬روز ‌‬ ‫ت بدن‌!»‬ ‫اونجا!»گفتم‌‪« :‬بابا مگ‌ه میش‌ه اونجا اومد؟»گفت‌‪« :‬تو بیا اونجا م ‌ن میسپار ‌م راه ‌‬

‫ما رفتی ‌م اونجا و باورک ‌ن تما ‌م ای ‌ن ِ‬ ‫ت و اینا رو سوز ‌ن زدن‌‪.‬گفتم‌‪:‬‬ ‫سر م ‌ن و تما ‌م شونه‌ها و پش ‌‬ ‫‪ -1‬مئری عزری در کتاب خاطرات خود «یادمانه» دفرت دوم‪ ،‬صص ‪ ۲۹-۲۶‬در این باره شرح مفصلی نوشته است‪.‬‬ ‫برای منتکامل نوشته ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شماره ‪ ،۱۹‬صص ‪.۴۱۷-۴۱۶‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪237‬‬

‫ب دیدیم‌‬ ‫ی تو!» سوز ‌ن زدن‌‪ .‬بعد ش ‌‬ ‫«باباکُندۀ زانوم‌ه ک‌ه درد میکنه‌!»گفت‌‪« :‬چیکار دار ‌‬

‫ی در‬ ‫نت تو روزنامۀکیها ‌ن با او ‌ن سوزنا و نوشنت‌‪« :‬کلۀ شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫س کلۀ ما رو انداخ ‌‬ ‫عک ‌‬

‫ی کرد‌ه بودن‌‪ ،‬آره‌‪ .‬حاال ی‌ه روز سفری‌گفت‌‪« :‬تو اینهم‌ه ب‌ه ما‬ ‫ب شوخ ‌‬ ‫ی چینی‌‪ ».‬به‌حسا ‌‬ ‫سوزنا ‌‬ ‫ب ما‬ ‫ی ُخ ‌‬ ‫ت دارم‌‪».‬گفتش‌‪« :‬خیل ‌‬ ‫ی چنی‌؟»گفتم‌‪« :‬آر‌ه دوس ‌‬ ‫ت میخواد بر ‌‬ ‫ی دل ‌‬ ‫ت میکن ‌‬ ‫محب ‌‬

‫ی ما فرستاد ‌ن ک‌ه ما رو دعوت‌کرد ‌ن چنی‌‪.‬‬ ‫ع میدیم‌‪ ».‬بعد ی‌ه نام‌ه برا ‌‬ ‫ب‌ه شما اطال ‌‬ ‫یل بود؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن قضی‌ه چ‌ه سا ‌‬ ‫‌‬

‫ب من ‌م عرض‌‬ ‫ش س���ا ‌ل قب ‌ل از انقالب‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫فه ‌‬ ‫ض کنم‌‪ ...‬همو ‌ن ه ‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫س آرا ‌م ک‌ه سفریکبری اونجا بود‪ ،‬ی‌ه نام‌ه نوشتم‌‬ ‫ی عبا ‌‬ ‫ب کار میکرد‪ .‬اومد ‌م برا ‌‬ ‫کردم‌‪ ،‬مغز ‌م خو ‌‬

‫ی دستور میفرماین‌؟ گفت‌‪:‬‬ ‫ت کرد‌ه و میخوا ‌م بیا ‌م و اینا‪ ،‬شما چ ‌‬ ‫نی منو دعو ‌‬ ‫ک‌ه آر‌ه سفری چ ‌‬

‫ی از ش���ا‌ه بگری‪ ».‬ما ‌م ی‌ه نامه‌ای‌‬ ‫ط ی‌ه اجازه‌ا ‌‬ ‫«خوبه‌‪ .‬بیا اینجاها رو ببنی‌‪ ،‬ما ‌م هس���تیم‌‪ .‬فق ‌‬

‫ت اجاز‌ه داد ‌ن و‬ ‫ی [نصرت‌الله‌] معینیا ‌ن اون ‌م داد ب‌ه ش���ا‌ه و اعلیحضر ‌‬ ‫نوش���تی ‌م دادی ‌م ب‌ه آقا ‌‬

‫فرمودن‌‪« :‬میتون‌ه بره‌‪ ».‬ی‌ه نفر دیگر ‌م گرفت ‌م ک‌ه باها ‌م باش‌ه و رفتی ‌م چنی‌‪ ،‬مث ً‬ ‫ال چارد‌ه روز از‬ ‫ما دعوت‌کرد‌ه بودن‌‪ .‬او ‌ل ک‌ه رفتی ‌م تو فرودگاه‌‪ ،‬چمدونامونو باید خودمو ‌ن ورمیداشتیم‌‪،‬کسی‬

‫ط دکرت [منوچهر‌] اقبا ‌ل رفته‬ ‫‌واسمو ‌ن نمیاورد‪ .‬واس‌ه هم‌ه همینجور بود‪ .‬اونجا ‌م تا اونروز فق ‌‬

‫نت چیزاتونو باید خودتو ‌ن وردارین‌‪.‬‬ ‫ی از ایرا ‌ن نرفت‌ه بود‪ .‬بعد ب‌ه ماگف ‌‬ ‫س دیگه‌ا ‌‬ ‫‌بود و فرح‌‪1 .‬ک ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬خودمو ‌ن ورمیداریم‌‪».‬گفنت‌‪« :‬هر چیزی‌ا ‌م داری ‌ن بذاری ‌ن اینجا!» انگشرت و ساعت‌‬ ‫س میدیم‌‪».‬‬ ‫نی بهتو ‌ن پ ‌‬ ‫ج بش ‌‬ ‫نی خار ‌‬ ‫ی ک‌ه خواست ‌‬ ‫و هم‌ه روگذاشتی ‌م اونجا‪.‬گفت‌‪« :‬موقع ‌‬

‫ش هم‌ه از ای ‌ن اژدها و چیزهای‬ ‫گ ک‌ه س���تونا ‌‬ ‫ی بزر ‌‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ی از ای ‌ن هتال ‌‬ ‫ما رو برد ‌ن تو یک ‌‬

‫ت فرستاد‬ ‫ی آرا ‌م ی‌ه نفرو از تو سفار ‌‬ ‫ی بودک‌ه خودتو ‌ن دیدین‌‪ .‬ما رو برد ‌ن اونجا و بعد آقا ‌‬ ‫‌چین ‌‬ ‫ت داد ب‌ه ما و آرام‌‬ ‫ک کنه‌‪ .‬بعد او ‌ن یارو تلف ‌ن آرا ‌م رو گرف ‌‬ ‫ب ما رو تر و خش��� ‌‬ ‫ک‌ه به‌حس���ا ‌‬

‫ی نگی‌! حرفی‌‬ ‫ش اینجا چیز میز ‌‬ ‫ب با ‌‬ ‫ط مواظ ‌‬ ‫ی فق ‌‬ ‫ت کرد وگفت‌‪« :‬جعفر ‌‬ ‫باهامو ‌ن صحب ‌‬ ‫ی بود‪.‬‬ ‫ی واس‌ه ما تهی‌ه کردن‌‪ ،‬ی‌ه دخرت چین ‌‬ ‫ی نزنی‌!»گفتم‌‪« :‬باشه‌!» بعد ی‌ه مرتج ‌م ایران ‌‬ ‫چیز ‌‬ ‫ف میزد‪ .‬ای ‌ن دخرت‌ه اومد و ما رو بردگردوند‪.‬‬ ‫ظ قل ‌م حر ‌‬ ‫ی بلد بود و لف ‌‬ ‫ب فارس ‌‬ ‫خیلی‌ا ‌م خو ‌‬

‫ش ی‌ه ذره‬ ‫نی چند هزارکیلومرت روکوهه‌‪ .‬همو ‌ن اول ‌‬ ‫روز او ‌ل م���ا را ب���رد ‌ن دیوار چنی‌‪ .‬دیوار چ ‌‬

‫ت پنج‬ ‫ش مریه‌‪ ،‬انقد پهنه‌! بعد دخرت‌ه اومد ما رو ساع ‌‬ ‫‌برد ‌ن نیگا کردیم‌‪ .‬خانوم‌‪ ،‬اراب‌ه از تو ‌‬ ‫‪ -1‬شاهدخت اشرف پهلوی نخستنی نفر از دربار پهلوی و عضو عالریتبه ایران بودکه به چنی سفرکرد‪.‬‬


‫‪238‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫‌بعدازظهر رسوند هت ‌ل و رفت‌‪ .‬م ‌ن ب‌ه او ‌ن رفیقمو ‌ن گفتم‌‪« :‬پاشو بری ‌م اونور خیابو ‌ن ببینیم‌‬ ‫گ پک ‌ن [احتما ً‬ ‫ال میدا ‌ن تیان‌مان‌‌] یه‌‬ ‫ی ب‌ه چی‌ه اینجا‪ ».‬فک‌رکرد ‌م تو همو ‌ن می���دو ‌ن بزر ‌‬ ‫چ��� ‌‬

‫ش ش���د‪.‬گفت‌‪:‬‬ ‫ی بزنیم‌‪ ،‬هت ‌ل ما ‌م همونجا بود‪ .‬ماک‌ه اومدی ‌م بریون‌‪ ،‬دخرت‌ه یهو پیدا ‌‬ ‫چرخ��� ‌‬

‫«کجا می‌روید؟» گفتیم‌‪« :‬می‌روی ‌م آنجا!» گفت‌‪« :‬م ‌ن باید تلف ‌ن بزن ‌م تا ش���ما بروید!»‬

‫گفتیم‌‪« :‬نمی‌خواهد تلف ‌ن بزنید ما نمی‌روی ‌م اص ً‬ ‫س فردا اینا‬ ‫ال!!!» برگشتی ‌م تو هتل‌‪ .‬فردا ن‌ه پ ‌‬ ‫نت و رفتی ‌م ذوب‌آهنشونو دیدیم‌‪ ...‬بعد ما رو برد ‌ن توگردوند ‌ن و خوب‌‬ ‫واس‌ه ما برنام‌ه گذاش ‌‬

‫هم‌ه جارو دیدی ‌م و اینا‪ .‬بعد خیا ‌ل کردی ‌م حاال مث ً‬ ‫ی میخوریم‌‪.‬‬ ‫ش ی‌ه چای ‌‬ ‫ق رئیس ‌‬ ‫ال مریی ‌م تو اتا ‌‬

‫بعد َد ‌م درک‌ه رسیدی ‌م گفتیم‌‪ُ :‬‬ ‫ی بود‬ ‫ش همون ‌‬ ‫س اینجاکجاست‌؟»گفنت‌‪« :‬رئیس ‌‬ ‫«خب‌‪ ،‬رئی ‌‬

‫ی سربازی‌‪.‬‬ ‫نی همدیگه‌‪ ،‬مث ‌ل لباسا ‌‬ ‫نی همدیگ‌ه بودن‌‪ ،‬لباسا ع ‌‬ ‫ک‌ه شمارو بردگردوند!» هم‌ه ع ‌‬

‫ب ما رو برد ‌ن تماشاخونه‌‪ .‬رفتی ‌م تماشاخونه‌‪ ،‬بال‌ه بود‪ .‬م ‌ن که‬ ‫خالصه‌‪ ،‬بعد روز چار ‌م شد‪ .‬ش ‌‬

‫‌تا او ‌ن موق ‌ع ن‌ه بال‌ه رفت‌ه بود ‌م و ن‌ه دید‌ه بودم‌‪ ،‬ن‌ه میدونست ‌م چیه‌‪ .‬همو ‌ن ک‌ه لنگاشونو میکنن‌‬

‫یل ن‌ه از اینا‪ .‬همینجور نشس���ت‌ه بودیم‌‪ .‬م ‌ن هیچوقت‬ ‫ی تو ایرا ‌ن دید‌ه بودی ‌م و ‌‬ ‫هوا! ی‌ه چیزای ‌‬

‫ش م ‌ن بود‪ ،‬مرتجمه‌! دید‬ ‫ی به‌نظر ‌م بد اومد خواب ‌م برد‪ .‬دخرت‌ه َا ‌م پی ‌‬ ‫یل بسک ‌‬ ‫ی نیس���ت ‌م و ‌‬ ‫‌چرت ‌‬ ‫خوابمو ‌ن برد‪ ،‬خواب‌‪ ...‬یهوگفتش‌‪« :‬ش���ما خوشتا ‌ن نیامد؟»گفتم‌‪« :‬واال نیامد!»گفت‌‪:‬‬

‫ی ک‌ه ب‌ه ت ‌ن ما‬ ‫ت داریم‌‪ ،‬چیزای ‌‬ ‫ی دوس ‌‬ ‫ی ورزش ‌‬ ‫ت دارید؟»گفتم‌‪« :‬ما چیزا ‌‬ ‫«ش���ما چ‌ه دوس ‌‬ ‫ی خوششا ‌ن آمد‪».‬گفتم‌‪« :‬خوب‌‬ ‫بچسبه‌‪ .‬ای ‌ن بال‌ه مال‌ه ما ‌ل ما نیست‌‪».‬گفت‌‪« :‬شهبانو خیل ‌‬

‫ی همۀ ایرا ‌ن از بال‌ه خوششو ‌ن میاد؟»گفت‌‪:‬‬ ‫یل خیا ‌ل کرد ‌‬ ‫کردی ‌ن واسه‌ایشو ‌ن نشو ‌ن دادین‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ت و ایناگذاشنت‌‪ .‬خانو ‌م سرشار‪ ،‬من‌‬ ‫ب برنامۀ آکروبا ‌‬ ‫ب واس‌ه ما به‌حسا ‌‬ ‫« فهمیدم‌!» فردا ش ‌‬ ‫ی طو ‌ل میکشه‌‪ .‬خیلی‌‬ ‫ف کن ‌م خیل ‌‬ ‫ی ندیدم‌! اگ‌ه ای ‌ن آکروباتو بخوا ‌م تعری ‌‬ ‫تو دنیا همچی‌چیز ‌‬ ‫خوشمون‌اومد‪.‬‬

‫نت والیبا ‌ل بازی‌‬ ‫ش داش ‌‬ ‫ی داشنت‌‪ ،‬برد ‌ن اونو نشو ‌ن ما دادن‌‪ .‬روکَ ِف ‌‬ ‫ی‌ه س���ال ‌ن هیجده‌هزار نفر ‌‬

‫ش عقب‌‪ ،‬یهو‬ ‫نت میکشیدن ‌‬ ‫ی ک‌ه داش ‌‬ ‫ت عقب‌‪ ،‬با ی‌ه ارابه‌ا ‌‬ ‫ش مریف ‌‬ ‫ت یهوکَ ِف ‌‬ ‫میکردن‌‪ ،‬اونوق ‌‬

‫ت کرد‌ه بودن‌‪ .‬هر جا ‌م ک‌ه مریفتیم‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ی چیز جالب ‌‬ ‫ش شنا میکردن‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫میشد استخر و تو ‌‬

‫نی چوبا‬ ‫ظهرک‌ه میشد میدیدی ‌م گرو‌ه گرو‌ه وایساد ‌ن ی‌ه کاس‌ه دستشون‌ه و دو تا چوب‌‪ .‬با هم ‌‬ ‫ف روزی‌‬ ‫شه ‌‬ ‫ی َان‌‪ .‬خالص‌ه ماک‌ه خوشمو ‌ن نیومد‪ ،‬ی‌ه شی ‌‬ ‫نت اینا اشرتاک ‌‬ ‫غذا میخوردن‌‪ .‬میگف ‌‬

‫بیش�ت�ر نموندیم‌‪،‬گفتیم‌‪« :‬میخوای ‌م بریم‌!»گفت‌‪« :‬چرا؟ خوشتا ‌ن نیامد؟»گفتم‌‪« :‬واال ما‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪239‬‬

‫گ اونجاها معامل‌ه داریم‌‪ ».‬حاال الکی‌! معامل‌ه با‬ ‫بای���د بری ‌م کار داریم‌‪ .‬باید بری ‌م هنگ‌کن ‌‬ ‫ی داریم‌!‬ ‫ک‌‬

‫ی و شلوغیه‌‪.‬‬ ‫ی دیدن ‌‬ ‫ی جا ‌‬ ‫ی خوبیه‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫ی جا ‌‬ ‫خالص‌ه اومدی ‌م و شانگها َی ‌م دیدیم‌‪ .‬شانگها ‌‬

‫ف پادشاه‌»ک‌ه خیلی‌‬ ‫ش میگ ‌ن «ه ‌‬ ‫ی دار‌ه به ‌‬ ‫ی دار‌ه ی‌ه موزه‌ا ‌‬ ‫ط ی‌ه جای ‌‬ ‫ی نداره‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫پک ‌ن هیچ ‌‬ ‫ش چه‌‬ ‫ی تو ‌‬ ‫ت به‌نا ‌م فروشگا‌ه دوستی‌‪ .‬نمیدون ‌‬ ‫ی دیدنیه‌‪ .‬ی‌ه فروشگاه ‌م داش��� ‌‬ ‫دیدنیه‌‪ ،‬راس���ت ‌‬

‫ی ک‌ه اص ً‬ ‫ش از ای ‌ن ِ‬ ‫ال تو تهران‌پیدا‬ ‫سر آد ‌م در مریفت‌‪ :‬عقیق‌‪ ،‬فریوزه‌‪ ،‬ی‌ه چیزای ‌‬ ‫ی بود‪ .‬هو ‌‬ ‫چیزای ‌‬ ‫ج بشیم‌‪ ،‬اسبابامون ‌م پسمو ‌ن دادن‌‪.‬‬ ‫ی اومدی ‌م خار ‌‬ ‫نمیشد‪ .‬خالص‌ه گشتی ‌م و وقت ‌‬ ‫ش نگذشت‌ه بود؟‬ ‫ی بهتا ‌ن خو ‌‬ ‫س زودتر از موعد برگشتید ایران‌؟ خیل ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ت تو فرودگا‌ه مهرآباد پیاد‌ه می‌ش���دیم‌‪ ،‬بچه‌ها‬ ‫ج ‪ -‬بد ‌م نبود‪ .‬حاال اومدی ‌م ایران‌‪ .‬ما هر وق ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ما رو میگرفنت‌‪ ،‬خودش���و ‌ن میربد ‌ن بریون‌‪ ،‬پاسپورتمو میربد ‌ن خودشون‬ ‫میومد ‌ن چمدونا ‌‬

‫ی پاسپورت‌‬ ‫نت م ‌ن خود ‌م برم‌‪ .‬ای ‌ن دفع‌ه دید ‌م ی‌ه افسر ‌‬ ‫ت میکرد ‌ن و میاوردن‌‪ ،‬نمیذاش ‌‬ ‫‌درس��� ‌‬ ‫ی و سرهنگ‌ه گفتش‌‬ ‫ت وگفت‌‪« :‬شما ی‌ه چند دقیق‌ه بیای ‌ن اینجا‪ ».‬رفتی ‌م تو ی‌ه اتاق ‌‬ ‫من ‌و گرف ‌‬

‫ت اومد‌ه بود‬ ‫ی جمعی ‌‬ ‫ی بکن‌!» گفتم‌‪« :‬بله‌؟» حاال بچه‌ها اومدن‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫که‌‪«:‬ش���ما ی‌ه کار ‌‬ ‫ی شما ب‌ه گرد ‌ن همۀ ما ح ‌ق دارین‌‪ »...‬و از ای ‌ن حرفا‪... « .‬ما‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫استقبال‌‪.‬گفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫ت معرفی‌‬ ‫ت ‪ 9‬خودتونو ب‌ه سازما ‌ن امنی ‌‬ ‫ح س���اع ‌‬ ‫اال ‌ن کاری‌باهاتو ‌ن نداریم‌‪ .‬ش���ما فردا صب ‌‬

‫ت کجا؟‬ ‫کننی‌‪ ».‬سازمان‌امنی ‌‬ ‫س ‪ -‬نمی‌دانم‌!‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ .‬ما رو بردن‬ ‫ح رفتی ‌م اونجا‪ .‬ی‌ه سال ‌ن دراز ‌‬ ‫ت ‪ 9‬صب ‌‬ ‫ج ‪ -‬سلطنت‌آباد‪.‬گفتی ‌م باشه‌‪ .‬ما ساع ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود و دو تا پرده‌‪ ،‬همنی‌‪ .‬ما رفتیم‌‬ ‫ی و ی‌ه میز آهن ‌‬ ‫یل آهن ‌‬ ‫ش دو تا صند ‌‬ ‫ی بود تو ‌‬ ‫‌او ‌ن ته‌‪ ،‬ی‌ه اتاق ‌‬

‫ی میاد‪ .‬خانوم‌‪ ،‬ما بشنی‌‪ ،‬بشنی‌‪ ،‬بشنی‌‪ ،‬بشنی‌‪ ،‬بشنی‌‪ ،‬هی‌نشستیم‌‪.‬‬ ‫او ‌ن تو نشستی ‌م ک‌ه اال ‌ن یک ‌‬ ‫ت منو‬ ‫ت ‪ 12‬شد اال ‌ن ما س‌ه ساعت‌ه ای ‌ن تو هستیم‌‪ .‬خدایا‪ ،‬اینا با ما چیکار دارن‌؟پاسپور ‌‬ ‫ساع ‌‬ ‫ت دیگه‌‪،‬‬ ‫ب شد‪ .‬بعد دید ‌م دو ساع ‌‬ ‫ب ما خرا ‌‬ ‫ی میخوا ‌ن از جو ‌ن ما؟ اعصا ‌‬ ‫چراگرفنت‌؟ اینا چ ‌‬

‫ج س���اعت‌‪ ،‬ی‌ه جوونک‌ه اومد‪ ،‬عینکی‌‪ .‬معلو ‌م بود از او ‌ن کمونیستای‌‬ ‫‪ 2‬بعدازظهر‪ ،‬بعد از پن ‌‬

‫ت بود‪ .‬اومد تو‪...‬‬ ‫ت و سخ ‌‬ ‫سف ‌‬

‫ت تو ساواک‌؟‬ ‫س ‪-‬کمونیس ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬باورکن‌‪ ،‬بود ‌ن دیگه‌‪...‬‬ ‫‌‬


‫‪240‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ش را می‌گذارید «کمونیست‌»!‬ ‫س خوشتا ‌ن نیاید‪ ،‬اسم ‌‬ ‫س ‪ -‬انگار شما از هرک ‌‬ ‫‌‬

‫ش بدین‌‪ .‬جو ‌ن ش���ما ب‌ه موال‪ .‬اومد وگفتیم‌‪:‬‬ ‫ض می‌کنم‌‪ .‬حاالگو ‌‬ ‫ج ‪ -‬خان���وم‌‪ ،‬ب���ود! عر ‌‬ ‫‌‬

‫ت نشست‌‬ ‫ی اخ ‌م کرد ‌ن را درمی‌آورد] رف ‌‬ ‫ی [ادا ‌‬ ‫«سام‌علیک‌!» سرشو تکو ‌ن داد و اینجور ‌‬ ‫ی که‌‬ ‫ت چیه‌؟» گفتم‌‪« :‬اس ‌م م ‌ن تو او ‌ن چیز ‌‬ ‫ی نداد‪ .‬من ‌م نشستم‌‪ .‬گفت‌‪« :‬اسم ‌‬ ‫و هیچ‌جواب ‌‬

‫ی حرف‌‬ ‫ف نزنی‌ها!»گفتم‌‪« :‬چ‌ه جور ‌‬ ‫ی با م ‌ن حر ‌‬ ‫جلوت‌ه نوشت‌ه دیگه‌!»گفت‌‪« :‬ای ‌ن جور ‌‬

‫بزنم‌؟»گف���ت‌‪« :‬خیا ‌ل نکنی‌‪ »....‬دید ‌م ن‌ه ای ‌ن اص ً‬ ‫ی میکنه‌‪ .‬میگم‌‬ ‫ال دار‌ه با م ‌ن گرت‌گری ‌‬ ‫ی ک‌ه مث ً‬ ‫ی مریی‌‬ ‫ال فالنی‌ها! پا میش ‌‬ ‫نی میکرد‪ .‬بعد گفتش‌‪« :‬خیا ‌ل نکن ‌‬ ‫جو ‌ن شما‪ ،‬ب‌ه م ‌ن توه ‌‬

‫ت میخوا ‌م از شما‪ ،‬من ‌م بلند‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫ی گفت‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫فالن‌!» و از ای ‌ن صحبتا‪ .‬بعد ب‌ه م ‌ن ی‌ه چیز ‌‬ ‫ش و افتاد‪.‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ی ک‌ه زی‌رک‌‪‌ ...‬م بود رو خوابوند ‌م تو مُ خش‌‪ ،‬زد ‌م توکل‌ه ‌‬ ‫شد ‌م ی‌ه صندیل‌آهن ‌‬ ‫گ فال ‌ن فال ‌ن شده‌!»‬ ‫«پدرس ِ‌‬

‫ی شدید؟‬ ‫س ‪ -‬چکارکردک‌ه عصبان ‌‬ ‫‌‬

‫ی اونج���ا رو پار‌ه کردم‌‪ ،‬بعد داد و‬ ‫ت دیگه‌‪ .‬من ‌م گرفت ‌م پرده‌ها ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب���‌ه م ‌ن بد و بریا‌ه گف ‌‬ ‫‌‬

‫نت و‬ ‫ی و اینا بد و بریا‌ه گفت���م‌‪ .‬خالص‌ه اومد ‌ن ما روگرف ‌‬ ‫ی و مصری ‌‬ ‫بی���دادک���رد ‌م و ب‌ه نصری ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬یارو اومد منو‌کشید‬ ‫ی آد ‌م خوب ‌‬ ‫ت محلمو ‌ن خیل ‌‬ ‫ج ما ‌ل سازما ‌ن امنی ‌‬ ‫اون‌سرهنگ‌ه مرو ‌‬ ‫ش میدی‌؟»گفتم‌‪« :‬آخه‌‬ ‫ی فح ‌‬ ‫ی میکنی‌؟ چرا ب‌ه نصری ‌‬ ‫کنار‪،‬گفت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬چرا اینجور ‌‬

‫ی ک‌ه باید‬ ‫ج س���اعت‌ه ای ‌ن تو نشوندنم‌!» خالصه‌‪ ،‬او ‌ن کارای ‌‬ ‫منو آورد‌ه اینجا چیکا ‌ر کنه‌؟ پن ‌‬

‫ی نوشته‌ها بیاد‪.‬‬ ‫بکنی ‌م اونجاکردیم‌‪ .‬حاال نمیخوا ‌م ای ‌ن تو ‌‬

‫ی را ک‌ه کردید نصف‌ه تعریف‌‬ ‫ی جعفری‌! هرکدا ‌م از ای ‌ن کارهای ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن ک‌ه نمی‌شود آقا ‌‬ ‫‌‬ ‫می‌کنید و بعد می‌گویید نمی‌خواه ‌م اینها بیاید‪ .‬قبو ‌ل نیست‌!‬

‫ت بگم‌‬ ‫ب نیس ‌‬ ‫ت میخوام‌‪« ،‬خوار و مادرتو ‪»...‬ک‌ه خو ‌‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه ای ‌ن حرفا بده‌! خیل ‌‬ ‫‌‬

‫که‌‪ .‬اینا رو میگم‌‪...‬‬

‫یل مث ً‬ ‫ی کردیم‌» و اینها را بگویید‪.‬‬ ‫ال «حسابشو رسیدیم‌» و «گردگری ‌‬ ‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬اینها را نه‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫مث ً‬ ‫ی حسابشا ‌ن را رسیدید؟‬ ‫ال چ‌ه جور ‌‬

‫ی دلداری‌داد‬ ‫ی خالصه‌‪ ،‬ما اومدی ‌م بریو ‌ن و ای ‌ن ما رو ه ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونا رو آره‌‪ ،‬اونا رو میگم‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫‌‬ ‫ش دعواکرد‪.‬گفت‌‪« :‬مرد حسابی‌‪،‬‬ ‫ق نشوند‪ .‬بعد دید ‌م اینو برد او ‌ن کنار و باها ‌‬ ‫و برد تو اتا ‌‬

‫نی بیاد‬ ‫ی بیاد اینجا؟ او ‌ل از م ‌ن میرپس���یدی ‌ن بعد اینو میگفت ‌‬ ‫ی اینو گفت ‌‬ ‫چرا از م ‌ن نرپس���ید ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪241‬‬

‫سازما ‌ن امنیت‌‪ ».‬بعد ًا شنفت ‌م تو فرودگا‌ه مهرآباد ‌م با اونا دعواکرد‌ه بودکه‌‪« :‬شما اص ً‬ ‫ال چه‌‬ ‫ش میکردم‌‬ ‫نی خود ‌م صدا ‌‬ ‫نی اینجا‪ .‬ب‌ه م ‌ن میگفت ‌‬ ‫ت اینو بگریی ‌ن بفرست ‌‬ ‫نی پاسپور ‌‬ ‫ی داشت ‌‬ ‫حق ‌‬

‫ب کارو میدادم‌‪ ».‬بعد ایناگفنت‌‪« :‬اص ً‬ ‫نت من‌‬ ‫نی کمونیست‌؟» اینا نمیدونس ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ال چرا رفت ‌‬ ‫ترتی ‌‬ ‫از شا‌ه اجاز‌ه گرفت‌ه بودم‌‪ .‬بعدک‌ه فهمید ‌ن خودشو ‌ن تو زد ‌ن دیگه‌‪ .‬حاال اگ‌ه م ‌ن حواس ‌م جمع‌‬

‫نبود و از شا‌ه اجاز‌ه نگرفت‌ه بود ‌م مگ‌ه منو و ‌ل میکردن‌! ِ‬ ‫پری ما رو درمیاوردن‌!‬

‫نی رفت‌ه بودید چکار‬ ‫ک عمر باکمونیستها دعوا می‌کردید‪ ،‬چ ‌‬ ‫س ‪ -‬حاال خودمانیم‌‪ ،‬شماک‌ه ی ‌‬ ‫‌‬ ‫کنید؟‬

‫چ خوشمون ‌م نیومد‪ .‬مرتیک‌ه از ‌م میرپسید‪« :‬چرا رفتی‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خب‌‪ ،‬رفتی ‌م تماشا دیگه‌! واال هی ‌‬ ‫‌‬

‫ت میشم‌؟ اص ً‬ ‫ال م ‌ن سر تا‬ ‫نی کمونیست‌؟!» آخ‌ه مرد حسابی‌‪ ،‬حاال م ‌ن بر ‌م اونجاکمونیس ‌‬ ‫چ‌‬

‫ی بساطی‌ا ‌م بود‪ .‬نه‌‪،‬‬ ‫سر زندگی ‌م مبارز‌ه باکمونیستا بود‌ه تو مملکتم‌‪ .‬مقصود ‌م این‌ه ک‌ه ی‌ه همچ ‌‬

‫ب ایناک‌ه مهموناشونو میاورد ‌ن تو باشگا ِ‌ه من‌‪ ،‬پو ‌ل نمیگرفت ‌م که‌‪ ،‬مث ‌ل باشگاه‌‬ ‫جد ًا میگم‌‪ُ ،‬خ ‌‬

‫ت ک‌ه اینا بعد ًا واس‌ه من‌‬ ‫ت داشتم‌‪ .‬اینس ‌‬ ‫یل سفر دوس ‌‬ ‫ی ح ‌ق سفر‌ه نمیگرفت ‌م که‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ک مل ‌‬ ‫بان ‌‬

‫ط واس‌ه خود ‌م میداد ‌ن که‌‪:‬‬ ‫ی ز ‌ن و بچ‌ه ‌م نه‌‪ .‬ی‌ه بلی ‌‬ ‫ط واس���‌ه خود ‌م برا ‌‬ ‫ط میفرس���تادن‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫بلی ‌‬ ‫«مث ً‬ ‫ی رفتی ‌م دیگه‌‪.‬‬ ‫ی مجان ‌‬ ‫ی دنیا رو با بلیطا ‌‬ ‫ی بری‌؟ ژاپن‌؟ یا هر جا» هم‌ه جا ‌‬ ‫الکجا میخوا ‌‬ ‫ب کار میکرد‪ ،‬در‬ ‫یل م ‌ن مغز ‌م خو ‌‬ ‫خ همچون‌‪ ،‬و ‌‬ ‫خ همچنی‌‪ ،‬مُ ‌‬ ‫حاال درست‌ه ب‌ه ما چسبوند ‌ن مُ ‌‬ ‫ت نمیکردم‌‪،‬‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ی باشگاه ‌‬ ‫مقابل‌کارم‌‪ ،‬میدونست ‌م چیکار میکنم‌‪ .‬اگر کار نمیکرد ی‌ه همچ ‌‬

‫ت واس‌ه جوونا‬ ‫با ‪ 21‬میلیو ‌ن پو ِ‌ل اونوقت‌! ای ‌ن پو ِ‌ل خو ِ‌ن م ‌ن بود‪ .‬ی‌ه باش���گا‌ه تو او ‌ن مملک ‌‬

‫ساخت ‌م که‌االن ‌م دار ‌ن مری ‌ن توش‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ .‬م ‌ن ک‌ه دنبا ‌ل پو ‌ل نبودم‌‪ ،‬اگ‌ه بود ‌م و ی‌ه سینما‬ ‫نی خریده‌‬ ‫درست‌کرد‌ه بود ‌م حاال پنجا‌ه تا سینما داشتم‌‪ .‬اگ‌ه میومد ‌م آمریکا تو بوریل‌هیلز زم ‌‬

‫نت آدمو سرکوب‌‬ ‫ی بود میخواس ‌‬ ‫بودم‌‪ ،‬حاال ای ‌ن وضع ‌م نبود‪ .‬حاال مقصودک‌ه اینا ب‌ه هر نحو ‌‬

‫نن خانوم‌‪ ،‬به‌خدا‪.‬‬ ‫بک ‌‬

‫ی کنارگذاشتند و چرا؟‬ ‫س ‪ -‬شما را ازک ‌‬ ‫‌‬

‫ی داشت ‌م یه‌چ‬ ‫ب ای ‌ن باباک‌ه موافق‌ه بذار بره‌‪ .‬میدوننی‌؟ اگر م ‌ن مریفت ‌م ی‌ه کار ‌‬ ‫نت ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬میگف ‌‬ ‫‌‬

‫ی اص ً‬ ‫ال توج‌ه نمیکردن‌‪ .‬صد دفع‌ه ای ‌ن پیشامدا شد‪ .‬صد‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ورز ‌‬ ‫ی میخواست ‌م برا ‌‬ ‫یز ‌‬ ‫دفع‌ه م ‌ن با اینا در افتادم‌‪.‬‬

‫ت می‌کن ‌م س‌ه دستۀ‬ ‫ی شما برداش ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬دش���م ‌ن ک‌ه زیاد داشتید‪ .‬ای ‌ن طورک‌ه از حرفها ‌‬ ‫‌‬


‫‪242‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ت ک‌ه می‌دیدند شما‬ ‫ت و دول ‌‬ ‫ی از دستگا‌ه حکوم ‌‬ ‫ف بودند‪ :‬او ‌ل افراد ‌‬ ‫ص با شما مخال ‌‬ ‫مشخ ‌‬

‫ف شماست‌‬ ‫ب چو ‌ن می‌دیدند شا‌ه طر ِ‌‬ ‫ک هستید‪ .‬دو ‌م دار و دستۀ طی ‌‬ ‫به‌شا‌ه و دستگا‌ه نزدی ‌‬ ‫ی دیگر جنوب‌شهر‪ .‬دستۀ سو ‌م هم‌‬ ‫ت می‌کند و او را نمی‌کند‪ ،‬همینطور رقبا ‌‬ ‫و شما را حمای ‌‬

‫ی ‪28‬مرداد‪،‬‬ ‫طرفدارا ‌ن جبهۀ ملی‌‪ ،‬روشنفکرها‪ ،‬چپی‌ها و توده‌ایها و ای ‌ن گرو‌ه به‌خاطرکودتا ‌‬ ‫ت کنیم‌؟ مث ً‬ ‫ال در میا ‌ن گرو‌ه او ‌ل چه‌‬ ‫ی دربار‌ه ای ‌ن س‌ه گرو‌ه صحب ‌‬ ‫درس���ت‌؟ می‌خواهی ‌دکم ‌‬

‫ف شما بودند؟‬ ‫ت می‌کردند یا مخال ‌‬ ‫ی بیشرت از هم‌ه شما را اذی ‌‬ ‫کسان ‌‬

‫ف م ‌ن بود‪،‬‬ ‫ت مخال ‌‬ ‫ی س���خ ‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫ف م ‌ن بود‪ ،‬تیمس���ار حج ‌‬ ‫ی مخال ‌‬ ‫ج ‪ -‬او ‌ل هم‌ه نصری ‌‬ ‫‌‬

‫یل اون ‌م زیاد‬ ‫ی بود و ‌‬ ‫ش آد ‌م خوب ‌‬ ‫ت بدنی‌‪[ .‬سرلشکر عباس‌] ایزدپنا‌ه خود ‌‬ ‫ما ‌ل س���ازما ‌ن تربی ‌‬

‫ی بعد‬ ‫با من‌کنار نمی‌اومد‪ُ .‬خب‌‪ ،‬خیلیا نمیتونس�ت�ن‌ ما رو ببی�ن�ن‌‪ .‬میدونی‌؟ چو ‌ن ی‌ه عده‌ا ‌‬

‫نت «ش���عبا ‌ن تاجبخش‌!» یا مث ً‬ ‫ال فال ‌ن و بیس���ار‪ ،‬اینا بهش���ون‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن میگف ‌‬ ‫از ‪28‬مرداد ه ‌‬ ‫ی مث ً‬ ‫ی داده‌‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن درجۀ سرهنگ ‌‬ ‫نت م ‌ن س���رهنگم‌‪ ،‬اعلیحضر ‌‬ ‫ال میگف ‌‬ ‫بَر میخورد‪ .‬یه‌عده‌ا ‌‬

‫ی از م ‌ن نداشنت‌‪.‬‬ ‫ت میکرد‪ .‬خود ‌م میدون ‌م دلخوش ‌‬ ‫ی داده‌‪ .‬این ‌م افسرا رو ناراح ‌‬ ‫درجۀ سرگرد ‌‬

‫ت و پنج‌ه نر ‌م میکردم‌‪.‬‬ ‫ی با همۀ اینا دس ‌‬ ‫هیچکدو ‌م از اینا با م ‌ن کنار نمیومدن‌‪ ،‬م ‌ن خود ‌م تنهای ‌‬

‫س ‪ -‬قب ً‬ ‫ت بدنی‌‪ ،‬چرا میا ‌ن شما و‬ ‫س تربی ‌‬ ‫ت اشار‌ه کردید‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ال چندی ‌ن بار ب‌ه تیمسار حج ‌‬ ‫‌‬

‫ب بود؟‬ ‫او شکرآ ‌‬

‫ی رو بربه‌‪.‬‬ ‫ی اس ‌م کس ‌‬ ‫ت آد ‌م اینجور ‌‬ ‫ب نیس��� ‌‬ ‫ش کنه‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬تیمس���ار حجت‌؟ خدا رحمت ‌‬ ‫‌‬ ‫نی خانوم‌‬ ‫ی سوزوند‪ .‬ببین ‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ی سازما ‌ن تربی ‌‬ ‫ی تو ‌‬ ‫نی ای ‌ن چ‌ه آتیش ‌‬ ‫ویل‌خانو ‌م ش���ما نمیدون ‌‬

‫ض شدن‌‬ ‫ی بگرین‌‪ ،‬بعد بیچاره‌ها مری ‌‬ ‫خ کشت ‌‬ ‫ک مونی ‌‬ ‫نت المپی ‌‬ ‫ی و موحد‪ ،‬ای ‌ن دو تا رف ‌‬ ‫سیدعباس ‌‬ ‫ت اومد تهرا ‌ن رفت‌‬ ‫ت کنیم‌‪ ».‬ای ‌ن حج ‌‬ ‫ی بگرین‌‪1 .‬گفنت‌‪« :‬ما نمیتونی ‌م شرک ‌‬ ‫نت کشت ‌‬ ‫و نتونس ‌‬

‫ش گذاش���ت‌‪.‬‬ ‫ت که‌‪« :‬قربا ‌ن اینا تمردکردن‌‪ ،‬نیومدن‌‪ ».‬دو تا دروغ ‌م رو ‌‬ ‫ت گف ‌‬ ‫ب‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫اعلیحضرتم‌‪ ،‬خدا بیامرز‌ه اعلیحضرتو‪،‬گفت‌‪« :‬توبیخشو ‌ن کننی‌!» و بعد ی‌ه سا ‌ل از کشتی‬

‫ت ایناکجا بودن‌؟ تو دانشگا‌ه تحصی ‌ل میکرد ‌ن و عضو‬ ‫نی اونوق ‌‬ ‫ب بب ‌‬ ‫‌محرومش���و ‌ن کرد‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ش میداد ‌ن ب‌ه شاه‌‪،‬‬ ‫ی فهمید ‌ن همشو ‌ن فح ‌‬ ‫ی دانشگا‌ه بود ‌ن دیگه‌‪ .‬دانشگاهیا ‌م وقت ‌‬ ‫ورزشکارا ‌‬

‫ت کرد؟ آخ‌ه موضوع‬ ‫ی شا‌ه دشم ‌ن درس ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ش میدادن‌‪ .‬حاالک ‌‬ ‫یهو تما ‌م دانشگا‌ه هم‌ه فح ‌‬

‫ت بگه‌‪« :‬قربان‌‬ ‫ی نبود ب‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ب یک ‌‬ ‫ف میشدن‌! ُخ ‌‬ ‫ی میشدک‌ه مرد ‌م با شا‌ه مخال ‌‬ ‫‌اینجور ‌‬ ‫‪ -1‬در مسابقات کشتی المپیک مونیخ کنف عبدالله موحد‪ ،‬در دوره اول وزن پنجم آسیب دید و مسابقه را ادامه‬ ‫نداد‪ .‬شمس‌الدین سیدعباسی هم در وزن چهارم تا آخرکشتیگرفت و نفر پنجم شد‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪243‬‬

‫ش میکنی‌!»‬ ‫ی گو ‌‬ ‫ف اینو و اونو همینجور ‌‬ ‫ی ب‌ه کار اینا‪ ،‬ولشو ‌ن کن‌‪ .‬چقدر حر ‌‬ ‫چیکار دار ‌‬ ‫ت کن‌ه اعلیحضرت‌! تو اص ً‬ ‫ی چیکار داری‌؟ تو‬ ‫ال ب‌ه کارکُشت ‌‬ ‫ای ‌ن یکی‌‪ .‬یکی‌ا ‌م «خدا رحمت ‌‬ ‫ی خودشون‌‪ .‬بگو خودتو ‌ن میدوننی‌!»‬ ‫ی رو بذار برا ‌‬ ‫ت [رو بچرخون‌]‪،‬کُشت ‌‬ ‫ت و سیاس ‌‬ ‫مملک ‌‬

‫ت میکرد‪ .‬نکرد‪ ،‬نکرد! میدوننی‌‬ ‫ش دخال ‌‬ ‫هان‌؟ واال‪ ...‬خدا بیامرز‌ه شا‌ه رو‪ ،‬شا‌ه نباید تو ورز ‌‬

‫ت ک‌ه نمیشد اص ً‬ ‫ی رو بده‌!‬ ‫ب بد‌ه و دستور ی‌ه کار ‌‬ ‫س جوا ‌‬ ‫ی فی‌المجل ‌‬ ‫ال اونجور ‌‬ ‫شا‌ه مملک ‌‬

‫ش کنه‌‪.‬‬ ‫ی میشد دیگه‌‪ .‬خدا رحتم ‌‬ ‫ت ک‌ه اینجور ‌‬ ‫به‌هم‌ه کارا‌کار داش ‌‬

‫ی م ‌ن مایه‬ ‫ی هم‌ه مای‌ه میومد‪ .‬دو دفع‌ه ‌م برا ‌‬ ‫ی خیلیا‪ ،‬برا ‌‬ ‫ت پدرسوخته‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫ت او ‌ن حج ‌‬ ‫اونوق ‌‬

‫نی برد‌ه بودن‌‪ .‬ی‌ه دفعه‬ ‫‌اومد‪ ،‬جو ‌ن شما‪ .‬م ‌ن اگ‌ه خود ‌م حواس ‌م جم ‌ع نبود‪ ،‬صد دفع‌ه منو از ب ‌‬

‫ت اینهم‌ه سر به‬ ‫ی ب‌ه ای ‌ن حج ‌‬ ‫ت وگفت‌‪« :‬آقا تو چیکار دار ‌‬ ‫نی هرمز قریب‌‪ ،‬منو خواس��� ‌‬ ‫‌هم ‌‬ ‫ی کرده‌‪»!.‬گفت‌‪« :‬مگ‌ه تو وکیل‌‬ ‫ش میذاری‌؟»گفتم‌‪« :‬آقا تما ‌م ورزشکارا رو ناراض ‌‬ ‫‌س���ر ‌‬ ‫ی میگن‌‪ .‬مرد ‌م میگ ‌ن ِ‬ ‫خود شما ‌م با این‌‬ ‫نی چ ‌‬ ‫اینا هس���تی‌؟» گفتم‌‪« :‬ن‌ه قربان‌‪ .‬برو بریو ‌ن بب ‌‬

‫نی که‌؟ اوستودیو ‌م آریامهرو ک‌ه میساخنت‬ ‫ک بودین‌!» آخ‌ه میدون ‌‬ ‫تو اوستودیو ‌م آریامهر شری ‌‬

‫ک بودی‌‪ ».‬اگه‌‬ ‫ش گفتم‌‪« :‬میگ ‌ن ش���ما ‌م شری ‌‬ ‫ی بُرد‪ .‬به ‌‬ ‫‌او ‌ن پس���ر حجت‌‪ ،‬ی‌ه پو ‌ل هنگفت ‌‬

‫ی ش ‌دگفت‌‪« :‬آقا برو‬ ‫ی خانوم‌؟ ای ‌ن رست ‌م امریبختیا َر ‌م اونجا شاهد بود‪ .‬ی‌ه دفع‌ه عصبان ‌‬ ‫بدون ‌‬ ‫ی از در‌ک‌ه اومد ‌م بیا ‌م بریون‌‪،‬‬ ‫دنب���ال‌کارت‌!»گفتم‌‪« :‬م ‌ن ک‌ه نمیگ ‌م مرد ‌م میگ ‌ن آقا‪ ».‬هیچ ‌‬

‫ی بود‪.‬‬ ‫ی شد‪ ،‬ی‌ه داستان ‌‬ ‫رست ‌م امریبختیار اومد دنبا ‌ل م ‌ن و ی‌ه بساط ‌‬

‫مث ً‬ ‫ی سه‌‬ ‫ش تا مدا ‌ل طال برد‌ه بود‪ ،‬سیدعباس ‌‬ ‫ی و موحد‪ :‬اونموق ‌ع موحد شی ‌‬ ‫ی سیدعباس ‌‬ ‫ال برا ‌‬

‫ف ای ‌ن موحد رو تو رادیو یا تو تلویزیو ‌ن و جایی‬ ‫تا مدا ‌ل طال‪ .‬شما نیگاکننی‌! ی‌ه دفع‌ه شد حر ‌‬

‫ی اونا ‌م مای‌ه میومد‪.‬‬ ‫‌بزنن‌؟ برا ‌‬

‫ت کرد‪ .‬مث ً‬ ‫ی بود‪ ،‬اق ً‬ ‫اص ً‬ ‫ال مریفتی ‌م تو جلسه‬ ‫ال صد دفع‌ه منو ناراح ‌‬ ‫ت ی‌ه جور ‌‬ ‫ال تیمسار حج ‌‬

‫‌مینشستی ‌م اونجا‪« .‬تیمس���ار!»‪« ،‬بله‌!»‪« ،‬ما مث ً‬ ‫ی قشنگرت اجرا‬ ‫ال میخوای ‌م ای ‌ن ‪ 4‬آبا ‌ن خیل ‌‬ ‫ت خوششو ‌ن نمیاد‪.‬‬ ‫ج دقیق‌ه وقتمونو زیادترکن‌!» میگفت‌‪« :‬ن‌ه آقا‪ ،‬نه‌‪ ،‬اعلیحضر ‌‬ ‫بشه‌‪ .‬بیا پن ‌‬ ‫ی بدشو ‌ن میاد‪ .‬نمیشه‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ال نمیشه‌!» ما رو میگی‌؟! حاال‬ ‫ش باس���تان ‌‬ ‫ت از ورز ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬

‫ی ‪ 4‬آبا ‌ن ای ‌ن یکی‌‬ ‫نت ک‌ه تصمی ‌م بگری ‌ن ک‌ه برا ‌‬ ‫ت معاو ‌ن وزارتخون‌ه دور تا دور نشس ‌‬ ‫ی‌ه مش��� ‌‬

‫ت میزن‌ه رو‬ ‫ت حج ‌‬ ‫ی چیکار‌کنه‌؟ او ‌ن فرموندۀگارد چیکا ‌رکنه‌؟ اونوق ‌‬ ‫چیکار بکن‌ه او ‌ن یک ‌‬ ‫ی دیگ‌ه سر ‌م نمیشه‌‪ ».‬اونوقت‌‬ ‫ی میکنه‌‪« :‬خدا و شاه‌‪ .‬م ‌ن غری از خدا و شا‌ه هیچ ‌‬ ‫میز و همچ ‌‬


‫‪244‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ی رسید ب‌ه من‌‪،‬گفتم‌‪« :‬تیمسار او ً‬ ‫ال ک‌ه خدا ما ‌ل همۀ دنیاست‌‪.‬‬ ‫ی سؤا ‌ل میکنه‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫از یک ‌‬

‫ت رفت‌! چا ُرمَ ًا ما اومدی ‌م اینجا حرف‌‬ ‫ش یاد ‌‬ ‫ت دارن‌! غری از او ‌ن میهن ‌‬ ‫دوم ًا شا‌ه رو هم‌ه دوس ‌‬

‫ی بلند شدکه‌‪« :‬آقا‪ ،‬آقای‌عصار‬ ‫ی بعد‪ ...‬ی‌ه دفع‌ه عصبان ‌‬ ‫ش بزنیم‌‪ ،‬خدا و شا‌ه باش‌ه برا ‌‬ ‫ورز ‌‬ ‫نی میکنه‌!» او ‌ن [سیف‌] عصار سرهنگ‌‬ ‫ی میگه‌! ای ‌ن دار‌ه ب‌ه م ‌ن توه ‌‬ ‫نی ای ‌ن چ ‌‬ ‫پروند‌ه ک ‌ن بب ‌‬ ‫ی بود آقا‪.‬‬ ‫ب و غریب ‌‬ ‫سازما ‌ن امنیت ‌م اونجا نشست‌ه بود‪ .‬ی‌ه چیز عجی ‌‬

‫ت ی‌ه سینی‌‬ ‫ی او ‌ن پش ‌‬ ‫ش میدید ‌م ی‌ه کس��� ‌‬ ‫ف بزنیم‌‪ .‬مریفت ‌م د ‌م اتاق ‌‬ ‫ش حر ‌‬ ‫ح مریفتی ‌م باها ‌‬ ‫صب ‌‬

‫ت او ‌ن تو ی‌ه آمپو ‌ل میزد‬ ‫دستشه‌‪ ،‬ی‌ه حول‌ه توشه‌‪ ،‬ی‌ه آمپو ‌ل ویتامین ‌م زیر ای ‌ن حول‌ه است‌‪ .‬مریف ‌‬

‫ش ک‌ه نشئ‌ه بش‌ه بتون‌ه کارکنه‌‪.‬‬ ‫به ‌‬

‫نی نشئ‌ه می‌شود؟‬ ‫س ‪ -‬مگر آد ‌م با ویتام ‌‬ ‫‌‬

‫ت مریفت ‌م میگفتم‌‪« :‬تا ای ‌ن نشئ‌ه است‌‪،‬‬ ‫ح او ‌ل وق ‌‬ ‫ب دیگه‌‪ ،‬جو ‌ن میگرفت‌‪ .‬من ‌م صب ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکرد‪« :‬چیه‌‬ ‫ش نمیومد‪ ،‬همچ ‌‬ ‫ی سرش‌‪ ».‬خانو ‌م تا مریفتم‌‪ ،‬از من ‌م خوش ‌‬ ‫آمپولو زده‌‪ ،‬بر ‌م باال ‌‬

‫ی با شما دارم‌‪ .‬میخوا ‌م ببین ‌م اگه‌آمپولتونو‬ ‫باز او ‌ل صبحی‌؟» میگفتم‌‪« :‬تیمسار اومد ‌م ی‌ه کار ‌‬ ‫ی میکرد‪« :‬آقا! تو به‌آمپو ‌ل من‌‬ ‫ی کارمو بگم‌؟‪ »...‬تا میگفت ‌م آمپول‌‪ ،‬بلند میشد اینجور ‌‬ ‫زد ‌‬

‫ت چند دفع‌ه دعواکردم‌‪...‬‬ ‫ت دعوامو ‌ن میشد‪ .‬م ‌ن با حج ‌‬ ‫چیکار داری‌؟» [خنده‌] اونوق ‌‬ ‫س ‪ -‬سر چ‌ه مسائلی‌؟‬ ‫‌‬

‫ت و سخت‌‪ِ .‬‬ ‫ی بود ‌م و‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫ی و اینا‪ .‬آخ‌ه م ‌ن سرپرس ‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫سرکُشت ‌‬ ‫ج ‪ ... -‬سف ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میومد‪.‬‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی از ورز ‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫ی ما ‌ل م ‌ن بود‪ .‬میدونی‌؟کُشت ‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫ای ‌ن کُشت ‌‬ ‫س ‪ -‬مشک ‌ل کجا بود؟‬ ‫‌‬

‫ش کُشتیه‌‪ِ .‬‬ ‫سر همون‌‬ ‫ت چو ‌ن اسم ‌‬ ‫ت بدنیه‌‪ ،‬ما ‌ل ماس ‌‬ ‫ت ن‌ه ما ‌ل تربی ‌‬ ‫ت ای ‌ن میگف ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونوق ‌‬ ‫‌‬

‫ت و مرافع‌ه داشتیم‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال با هم‌ه دعوا میکرد‪ ،‬با‬ ‫ت مکافا ‌‬ ‫ی سخ ‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫ما با ای ‌ن آد ‌م چند وق ‌‬

‫ی بودک‌ه نگو‪.‬‬ ‫م ‌ن تنهاک‌ه نه‌‪ .‬ی‌ه آد ‌م بدکینه‌ا ‌‬

‫ش می‌کردید؟‬ ‫ش داشتید؟ چرا اذیت ‌‬ ‫س ‪ -‬چکار ‌‬ ‫‌‬

‫ت بگ ‌م ای ‌ن س���ازماناکه‌‬ ‫ت میکرد خانوم‌‪ .‬میخوا ‌م به ‌‬ ‫ش ایرا ‌ن خیان ‌‬ ‫ی اینک‌ه ب‌ه ورز ‌‬ ‫ج ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬ ‫شما میدیدین‌‪ ،‬ب‌ه او ‌ن خدا قسم‌‪ ،‬تمامشو ‌ن فیل ‌م بودن‌‪ .‬م ‌ن خود ‌م دو س‌ه سا ‌ل آخر میدونستم‌‬

‫ب کار میکنه‌! بگذر از ای ‌ن که‌‬ ‫ت ی‌ه روز نابود میشه‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ .‬م ‌ن مغز ‌م خو ‌‬ ‫ک‌ه ای ‌ن مملک ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪245‬‬

‫ف دار‌ه مریه‌!‬ ‫ی ک‌ه م ‌ن دار ‌م میبینم‌‪ ،‬طر ‌‬ ‫خ میکنن‌! فکر میکرد ‌م با ای ‌ن بساط ‌‬ ‫خ بی‌مُ ‌‬ ‫هی‌بی‌مُ ‌‬

‫غ م ‌ن و حرفاشو ب‌ه م ‌ن میزد‪ .‬مث ً‬ ‫ال‬ ‫ت میومد سرا ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ی کار ‌‬ ‫ب م ‌ن ی‌ه جور بود ‌م ک‌ه هرکس ‌‬ ‫ُخ ‌‬

‫ت میومد پیش‌‬ ‫ت میخواس ‌‬ ‫ی مالقا ‌‬ ‫ش من‌‪ .‬او ‌ن یک ‌‬ ‫ی میدید نمیش‌ه میومد پی ‌‬ ‫ت دادگسرت ‌‬ ‫مریف ‌‬

‫ت چ‌ه خربه‌!‬ ‫نت تو مملک ‌‬ ‫ش من‌‪ ...‬هزار تا بودن‌! ‪ ...‬اینا میگف ‌‬ ‫ی بیکار بود میومد پی ‌‬ ‫من‌‪ .‬او ‌ن یک ‌‬

‫ی و هرکدو ‌م ب‌ه سهم‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫نی حقیقت‌ه و اینا یک ‌‬ ‫ض میکن ‌م ع ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫خالص‌ه ای ‌ن ک‌ه خدم ‌‬ ‫ت کردن‌‪.‬‬ ‫خودشو ‌ن مردمو ناراح ‌‬

‫ف بود‪.‬‬ ‫ف کنید‪ .‬از اینک‌ه با شما مخال ‌‬ ‫س ایزدپنا‌ه تعری ‌‬ ‫ک خاطر‌ه ه ‌م از سرلشکر عبا ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ت کرد‪ .‬آدم‌‬ ‫ی فو ‌‬ ‫نی تازگ ‌‬ ‫ت بدنی‌‪ ،‬خدابیامرز هم ‌‬ ‫س سازما ‌ن تربی ‌‬ ‫ج ‪ -‬سرلشکر ایزدپناه‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫‌‬

‫ک کنه‌‪.‬‬ ‫ت ب‌ه باشگا‌ه کم ‌‬ ‫ت یا اینک‌ه قدرتشو نداش ‌‬ ‫ب ش���اید اجاز‌ه نداش ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ی نبود‪ .‬و ‌‬ ‫بد ‌‬

‫ک کن‌ه ک‌ه اونجا رو‬ ‫ت ب‌ه باشگا‌ه کم ‌‬ ‫ک بکن‌ه یا نمیخواس ‌‬ ‫ت کم ‌‬ ‫ش نفهمید ‌م نمیتونس ‌‬ ‫آخر ‌‬

‫ش تیمسار ایزدپناه‌‪ .‬حاال ما رفتی ‌م اونجا و‬ ‫ی رفتی ‌م پی ‌‬ ‫بسازن‌‪ ،‬نمیدونم‌‪ .‬ی‌ه روز م ‌ن با طباطبای ‌‬ ‫ب بود‪،‬کار نمیکرد‪.‬‬ ‫خیلی‌ا ‌م ناراحت‌‪ ،‬باشگاه ‌م خرا ‌‬

‫س ‪ -‬قضی‌ه ما ِ‌ل بعد از ‪ 15‬خرداد است‌؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬ما ‌ل ِ‬ ‫ی اونجا َد ِ‌م در او ‌ن جلو وایساد‪ ،‬م ‌ن رفت ‌م جلو میز ایزدپناه‌‬ ‫بعد ‪ 15‬خرداد‪ .‬طباطبای ‌‬ ‫‌‬

‫ت کرد ‌م ‌وکرد ‌م ‌وکردم‌‪ ...‬اونوقت‌گفتش‌‪« :‬نه‌‬ ‫ت کردن‌‪ .‬صحب ‌‬ ‫ع کرد ‌م با تیمسار صحب ‌‬ ‫و شرو ‌‬

‫ی بهت‌بگم‌؟‬ ‫ش گفتم‌‪« :‬تیمسار‪ ،‬ی‌ه چیز ‌‬ ‫ت ش���دم‌‪ ،‬به ‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫و نو و فال ‌ن و بیس���ار» خیل ‌‬

‫نی ساچم‌ه چی‌ه که‌؟‬ ‫ی کردی‌؟» میدون ‌‬ ‫ساچمه‌باز ‌‬

‫ی آشنا نیستم‌‪.‬‬ ‫یل با ساچمه‌باز ‌‬ ‫س ‪ -‬ساچم‌ه را می‌دان ‌م و ‌‬ ‫‌‬

‫ک بود تا دویست‌‪ ،‬هر‬ ‫نی از ی ‌‬ ‫نت میومد پائ ‌‬ ‫ش از او ‌ن باال ساچمه‌ها رو مینداخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه لول‌ه بود ‌‬ ‫‌‬

‫ی بُطره‌‬ ‫ی بنداز ‌‬ ‫ی کردی‌؟ تو هر چ ‌‬ ‫ت او ‌ن میربد‪.‬گفتم‌‪« :‬تیمسار‪ ،‬ساچمه‌باز ‌‬ ‫ی بیشرت مینشس ‌‬ ‫ک‌‬

‫ک مینداز ‌م تا‬ ‫ت کمرت ‌م بیاد م ‌ن بُردم‌‪ .‬م ‌ن از ی ‌‬ ‫ی بنداز ‌م از دویس ‌‬ ‫[بُط ‌ل اس���ت‌] اما م ‌ن هر چ ‌‬

‫ی نمیاد بُطره‌‪ ،‬م ‌ن بُردم‌‪ .‬تو موف ‌ق نمیشی‬ ‫ی بنداز ‌‬ ‫ت بباال هر چ ‌‬ ‫ت میرب ‌م اما تو از دویس ‌‬ ‫دویس ‌‬

‫ی بودم‌! از میدو ‌ن در نمریفت ‌م که‌!‬ ‫ی آدم ‌‬ ‫ت بدی‌!» [خنده‌] ی‌ه همچ ‌‬ ‫‌منو شکس ‌‬ ‫ع شد؟‬ ‫ب با شما ا ‌ز کجا شرو ‌‬ ‫ی طی ‌‬ ‫س ‪ -‬دشمن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ما اص ً‬ ‫ت و دروغ‌‬ ‫ت و پر ‌‬ ‫ی میگ ‌ن چر ‌‬ ‫ی نداشتیم‌‪ .‬هر چ ‌‬ ‫ی نداشتیم‌‪ .‬ما با ه ‌م هیچ ‌‬ ‫ال دشمن ‌‬ ‫‌‬ ‫ب هم‌ه جا ه ‌م تو زندا ‌ن و ه ‌م بریو ‌ن با ه ‌م رفی ‌ق بودیم‌‪.‬‬ ‫میگن‌‪ .‬م ‌ن و طی ‌‬


‫‪246‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫س ‪ -‬منظور ‌م بعد از ‪ 28‬مرداد اس���ت‌‪ .‬بعد از ‪ 28‬مرداد ش���ما وارد دربار و دستگا‌ه دولتی‌‬ ‫‌‬

‫ی میدان‌‪.‬‬ ‫ت تو ‌‬ ‫ب رف ‌‬ ‫شدید‪ ،‬طی ‌‬

‫ی تو ده ‌ن مرد ‌م بود‪،‬‬ ‫ب خیل ‌‬ ‫ی ب‌ه شما بگم‌‪ .‬قب ‌ل از ‪ 28‬مرداد‪ ،‬اس ‌م طی ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن حاال ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ی م ‌ن اومد ‌م و ای ‌ن کارا روکردم‌‪...‬‬ ‫طیب‌‪ ،‬طیب‌‪ ،‬هر جا مریفتی‌‪ ،‬چ‌ه تو بازار چ‌ه محلیا‪ .‬وقت ‌‬ ‫ب از زبانها افتاد؟‬ ‫س ‪ -‬اس ‌م طی ‌‬ ‫‌‬

‫یل ما با‬ ‫ف شد‪ .‬و ‌‬ ‫ی او ‌ن با م ‌ن مخال ‌‬ ‫ج ‪... -‬و اس��� ‌م م ‌ن افتاد تو ده ‌ن مردم‌‪ ،‬خواهی‌نخواه ‌‬ ‫‌‬ ‫ک میکردی ‌م و با ه ‌م ناها َرم‌‬ ‫ی نداشتیم‌‪ .‬وقتی‌ا ‌م ب‌ه ه ‌م برمیخوردی ‌م سال ‌م و علی ‌‬ ‫ه ‌م برخورد ‌‬

‫ب اصو ً‬ ‫ی ما ‌م بود‪.‬‬ ‫ت تو بر و بچه‌ها ‌‬ ‫نت منو ببینن‌‪ .‬ای ‌ن حال ‌‬ ‫ال اونا ‌م نمیتونس ‌‬ ‫یل خو ‌‬ ‫میخوردیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی ه ‌م می‌کرد؟‬ ‫س ‪ -‬برایتا ‌ن کارشکن ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ببیننی‌‪ِ ،‬‬ ‫ش با میدون‌امنی‌سلطان‌‬ ‫ی بکنه‌‪ .‬او ‌ن کار ‌‬ ‫ی نبودک‌ه او ‌ن بتون‌ه کارشکن ‌‬ ‫کار م ‌ن طور ‌‬ ‫‌‬

‫ک کُشتی‌‪ .‬سر وکاری‌‬ ‫بود و میو‌ه و هندون‌ه و خربوزه‌‪ ،‬بند‌ه سر وکار ‌م با می ‌ل زورخون‌ه و دُش ‌‬

‫با ه ‌م نداشتیم‌‪ِ .‬‬ ‫ی نداشتیم‌‪ ،‬م ‌ن دیگ‌ه دست‌ه را‌ه نمینداختم‌او ‌ن راه‌‬ ‫س���ر دست‌ه ه ‌م با ه ‌م کار ‌‬ ‫ت م ‌ن روضۀ خودمو داشتم‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال این‌‬ ‫مینداخت‌‪ .‬روض‌ه ه ‌م اگ‌ه بود او ‌ن روضۀ خودشو داش ‌‬ ‫حرفا نبود‪.‬‬

‫نی بگویید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬ازگرو‌ه سو ‌م مخالف ‌‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه اینا ی‌ه ِ‬ ‫سر صفشو ‌ن د ِ‌م راه‌آه ‌ن بود‪،‬‬ ‫ی سابق‌ه داریم‌‪ .‬از همو ‌ن وق ‌‬ ‫ج ‪ -‬با توده‌ایاک‌ه خیل ‌‬ ‫‌‬

‫یه ِ‬ ‫ی ملی‌‪ ،‬همو ‌ن موق ‌ع ک‌ه میگفنت‌‪« :‬مرد‌ه باد شاه‌‪ ،‬زند‌ه باد‬ ‫س شورا ‌‬ ‫‌س���ر صفشو ‌ن د ِ‌م مجل ‌‬ ‫استالنی‌»‪.‬‬

‫ف بودید یا با مرامشان‌؟‬ ‫س ‪ -‬شما با خود توده‌ایها مخال ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ی دید ‌م اینا دار ‌ن ب‌ه شاه‌‬ ‫ی هست‌‪ ،‬بعد ًا فهمیدم‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ال م ‌ن مرا ‌م و اینا نمیدونست ‌م چ ‌‬ ‫‌‬ ‫نی ما ِ‌ل ی‌ه مملکت‌‬ ‫ب م ‌ن دید ‌م استال ‌‬ ‫نن متوج‌ه شدم‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ش میدن‌‪« ،‬زند‌ه باد استالنی‌» میک ‌‬ ‫فح ‌‬

‫گو‬ ‫ت ش���د ‌م وگفت ‌م اال ‌ن موقعش‌ه ک‌ه م ‌ن بیفت ‌م تو اینا‪ ،‬با اینا جن ‌‬ ‫اجنبی‌ه این‌ه ک‌ه م ‌ن ناراح ‌‬

‫جدال‌کنم‌‪ .‬ای ‌ن جریا ‌ن توده‌ایا بود‪.‬‬

‫ی جزو فدائیا ‌ن اس�ل�ا ‌م بودید و آنها معتقد بودند‬ ‫س ‪ -‬به‌خاطر ای ‌ن نبودک‌ه ش���ما در جوان ‌‬ ‫‌‬ ‫کمونیستها و توده‌ای‌ها ضد خدا و ضد دی ‌ن هستند و باید با آنها مبارز‌ه کرد؟‬

‫ی میکردم‌‪ ،‬واس‌ه خاطر‬ ‫یل م ‌ن با اونا مبارزۀ سیاس ‌‬ ‫ب ک‌ه بود ‌ن و ‌‬ ‫ب ضد خدا و مذه ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪247‬‬

‫ک خواس�ت�ن‌ تا کارشونو راه‌‬ ‫مملکتم‌‪ .‬با وجود ای ‌ن ی‌ه دفع‌ه ک‌ه زناش���و ‌ن اومد ‌ن از م ‌ن کم ‌‬

‫ننداخت ‌م و ‌ل نکردم‌‪ .‬اینوگفت ‌م براتون‌؟‬

‫ی است‌؟‬ ‫ط ب‌ه چ‌ه زمان ‌‬ ‫س ‪ -‬خری‪ ،‬حاال بفرمایید‪ .‬قضی‌ه مربو ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو اعدا ‌م کردن‌‪.‬‬ ‫ی توده‌ا ‌‬ ‫ی و افس���را ‌‬ ‫گ مبش���ر ‌‬ ‫ی بعد از اینک‌ه س���رهن ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه چند وقت ‌‬ ‫‌‬

‫س ز ‌ن چادر س���یا‌ه و بچ‌ه اوم���د ‌ن اونجا‪ .‬گفنت‌‪« :‬حاال‬ ‫‪1‬عرض‌کن��� ‌م ی‌ه روز دید ‌م ی‌ه اتوبو ‌‬ ‫ی ح ‌ق و حقوق‌‬ ‫ی کرد ‌ن و اعدا ‌م ش���دن‌‪،‬گنا‌ه ما ز ‌ن و بچه‌ها چیه‌؟ ب ‌‬ ‫ش���وهرامو ‌ن یه‌خطای ‌‬ ‫ت نمیکنن‌! شما ب‌ه داد ما برس‌‪ ».‬قس ‌م خورد ‌م کارشون‌‬ ‫موندیم‌؟ هر جا مریی ‌م کارمونو درس ‌‬

‫ی نداش�ت�ن‌! نامه‌شونوگرفت ‌م و ی‌ه دفع‌ه که‌‬ ‫ت ز ‌ن و بچۀ بی‌پنا‌ه ک‌ه گناه ‌‬ ‫را‌ه بندازم‌‪ .‬یه‌مش��� ‌‬

‫ش نمیگرفت‌‪،‬‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ی ی‌ه نام‌ه ب‌ه شا‌ه میداد ‌‬ ‫ت رسید ‌م ب‌ه ایشو ‌ن دادم‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫خدم ‌‬

‫یل م ‌ن ب‌ه ایشو ‌ن گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن م ‌ن قس ‌م قرآ ‌ن خوردم‌‬ ‫ی ب‌ه یکی‌از دور و وریاش‌‪ .‬و ‌‬ ‫ت بد ‌‬ ‫میگف ‌‬ ‫ت خود شاه‌‪ .‬اعلیحضرت ‌م دستور داد ‌ن به‌‬ ‫ش دس ‌‬ ‫ت دادم ‌‬ ‫ت خودتون‌!» اونوق ‌‬ ‫نام‌ه را بد ‌م دس ‌‬ ‫ی زیاد‪.‬‬ ‫وض ‌ع اونا رسیدگی‌کنن‌‪ .‬بل‌ه خانوم‌‪ ،‬از ای ‌ن کارا ‌م کردم‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫ب چ‌ه بر سر باشگاهتا ‌ن آمد؟‬ ‫س ‪ -‬بعد از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ش میکنن‌‪.‬‬ ‫ش ورز ‌‬ ‫یل باشگا‌ه هنوز ‌م هست‌‪ .‬تو ‌‬ ‫ج ‪-‬گفت ‌م ک‌ه او ‌ن عبدالله [کُرمی]گرفتش‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی آیه‌های‌‬ ‫ب کردن‌‪ .‬در حالیک‌ه ما باکاش ‌‬ ‫ض کردن‌‪ .‬نوشته‌ها رو خرا ‌‬ ‫ی اومد ‌ن توشو عو ‌‬ ‫منته ‌‬ ‫ب میکننی‌‪ ،‬ی‌ه تیک‌ه کاشی‌‬ ‫ی بگ ‌م تعج ‌‬ ‫قرآ ‌ن رو دیوارا نوشت‌ه بودیم‌‪ ،‬باور ک ‌ن خانوم‌‪ .‬ی‌ه چیز ‌‬

‫ی ِ‬ ‫ی گرفت‌ه بودم‌‪ .‬نوشت‌ه بود‪ِ « :‬اتَقو َش َّر ِم ‌ن َاحسن ‌‬ ‫سر مرشد‌ک‌ه از آیت‌الله مرعش ‌‬ ‫داشت ‌م ما ‌ل باال ‌‬ ‫تَ‬ ‫ب کردن‌‪.‬‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه او احسا ‌ن کردی‌‪ .‬هم‌ه رو خرا ‌‬ ‫علیه‌» برپهیز از شر‌کس ‌‬ ‫ت کنید؟‬ ‫ب و در خارج‌‪ ،‬دیگر نخواستید زورخان‌ه درس ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫س دفرت شیمو ‌ن پرز ‪--‬اونموق ‌ع پرز وزیر‬ ‫ب سیمانطوب‌‪ 2‬رئی ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ .‬ی‌ه دفع‌ه قب ‌ل از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ف میزد‪ .‬ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬میخوایم‌‬ ‫ی بود فارس���ی‌ا ‌م حر ‌‬ ‫کار ب���ود‪ --‬اومد‌ه بود ایران‌‪ ،‬افغان ‌‬ ‫ش بود به‌نا ‌م گیلوآ‪ ،‬اون ‌م به‌حساب‌‬ ‫ت کنیم‌‪ ».‬ی‌ه مهندس ‌م باها ‌‬ ‫ی‌ه زورخون‌ه تو اس���رائی ‌ل درس ‌‬ ‫ت کنه‌‪ .‬باالخره‌‬ ‫ی از رو باشگا‌ه ما درس ‌‬ ‫نقشۀ باش���گا‌ه ما رو کشیدک‌ه بر‌ه اونجا ی‌ه باشگاه ‌‬

‫ت می ‌ل از من‌‬ ‫نت «باشگا‌ه کو ُرش‌»‪ .‬بعد ًا اومد‌ه بود ‌ن س‌ه چار جف ‌‬ ‫ش و اسمشوگذاش ‌‬ ‫ساختن ‌‬ ‫ت کنی ‌م بربیم‌‬ ‫ط هست‌‪ ،‬ما رو برب چار تا از ای ‌ن میال درس ‌‬ ‫ط مرا ‌‬ ‫میخواسنت‌‪،‬گفنت‌‪« :‬اینجا خرا ‌‬

‫‪ -1‬سپیده دم ‪ ۲۷‬مهرماه ‪ ۱۳۳۳‬نُه افسر ارتش و یک غرینظامی در لشکر دو زرهی تریباران شدند‪.‬‬ ‫‪ -2‬ساسون (مشهور به سی سی)سیمانطوب مسئول خانه کورش در شهر خولون ‪ -‬اسرائیل‪.‬‬


‫‪248‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ت می ‌ل گذاشت ‌م واسشو ‌ن و شلوار و هم‌ه چیز‪ ،‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ت جف ‌‬ ‫ی بچه‌مچه‌ها‪ ».‬من ‌م د‌ه بیس ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ض کن ‌م دیدم‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ب ک‌ه رفت ‌م اسرائی ‌ل رفت ‌م اونجا‪ ،‬خدم ‌‬ ‫«بیا وردار برب‪ ».‬بعد از انقال ‌‬

‫ت و روبرا‌ه کنن‌‪ .‬ی‌ه سال ‌ن درست‌‬ ‫ی خرابه‌س���ت‌‪.‬گردنشو ‌ن گذاشت ‌م ک‌ه اونجا رو درس ‌‬ ‫ی‌ه جا ‌‬ ‫ی از اونجا اومدم‌‬ ‫یل وقت ‌‬ ‫کردن‌‪ .‬یه‌روز ‌م بچه‌ها اومد ‌ن و من ‌م ی‌ه ُخرد‌ه یادشو ‌ن داد ‌م و اینا‪ .‬و ‌‬ ‫اینا ‌م مثل‌اینک‌ه دیگ‌ه زیاد دنبالشو نگرفنت‌‪ .‬هنوز ‌م بعد از چندی ‌ن سا ‌ل نیمه‌کاره‌ست‌‪.‬‬

‫ی اجرا می‌کردند؟‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ورزشکار در امریکا ورز ‌‬ ‫ی ه ‌م بچه‌ها ‌‬ ‫ک مدت ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ی بودن‌‪ ،‬مریکریمی‌‬ ‫ی اورنج‌کانت ‌‬ ‫ی دانشجوها ‌‬ ‫ی کار میکردن‌‪ .‬ی‌ه چند تای ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬تو اورنج‌کانت ‌‬ ‫‌‬

‫ب اینا ‌م بعد از‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ش بودن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی ثقفی‌ا ‌م گرداننده‌ها ‌‬ ‫میوندارشو ‌ن بود‪ ،‬محمدگلزار و مهد ‌‬ ‫چند دفع‌ه به ‌م زد ‌ن دیگه‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال نمیدون ‌م چرا اینجا اینجوریه‌؟ چار تا نمیتون ‌ن دور ه ‌م جمع‌‬

‫ی نمیتون ‌ن با ه ‌م بسازن‌‪ .‬ماجرای‌اون ‌م مفصله‌‪.‬‬ ‫چ جور ‌‬ ‫ی هی ‌‬ ‫ی دسته‌جمع ‌‬ ‫ی توکارا ‌‬ ‫بشن‌‪ .‬یعن ‌‬

‫ی تورو خدا تو بیا‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ت میخواد زورخون‌ه بازکنه‌‪ .‬میگفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی اومد‌ه بود میگف ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ش هست‌‪،‬‬ ‫ش هست‌‪ ،‬همه‌چیز ‌‬ ‫ش اینجاست‌‪ ،‬میل ‌‬ ‫سر خری شو‪»...‬گفتم‌‪« :‬ببنی‌‪ ،‬اال ‌ن ورزشکار ‌‬

‫ت میکنیم‌‪ ».‬بعد دیدی ‌م نه‌‪ ،‬ای ‌ن نمیخواد ورزشگا‌ه واز کن‌ه میخواد دکون‌‬ ‫ی ما برا ‌‬ ‫ی بگ ‌‬ ‫هرکار ‌‬ ‫ی میگم‌؟‬ ‫یچ ‌‬ ‫واز کنه‌‪ .‬ملتفت ‌‬ ‫س ‪ -‬مختصری‌!‬ ‫‌‬

‫س کرد ‌ن وگفنت‌‪ ،‬تا نشس���تی ‌م سر صحبت‌‪ .‬او ‌ل جلس‌ه دو س‌ه تا شعر‬ ‫ج ‪... -‬انقد ب‌ه ما التما ‌‬ ‫‌‬

‫ش دیزی‌‬ ‫ت میکنیم‌‪ ،‬تو ‌‬ ‫ی ‪ »...‬بعدگفت‌‪« :‬زورخون‌ه درس ‌‬ ‫خون ‌دکه‌‪« :‬ز نریو بود مرد را راست ‌‬ ‫ب ما از همو ‌ن او ‌ل میدونستی ‌م ای ‌ن ِ‬ ‫ش نیست‌‪.‬گفتیم‌‪« :‬بابا مرد‬ ‫مرد میدون ‌‬ ‫میدی ‌م ب‌ه مردم‌!» ُخ ‌‬

‫ش خوندم‌‪:‬‬ ‫ی واس‌ه ما شعر میگی‌؟ ما خودمو ‌ن شاعری ‌م مرد حسابی‌!» بعد برا ‌‬ ‫حسابی‌‪ ،‬اومد ‌‬

‫«مرد ‌م درواز‌ه غار و مرد ‌م دریاکنار‪ /‬هر دو عریانند اما ای ‌ن کجا و او ‌ن کجا؟» زورخون‌ه کجا‬ ‫ی کجا؟!‬ ‫و دیز ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/1‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪249‬‬


‫‪250‬‬

‫س شمارۀ ‪11/2‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/3‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪251‬‬


‫‪252‬‬

‫س شمارۀ ‪11/4‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/5‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪253‬‬


‫‪254‬‬

‫س شمارۀ ‪11/6‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/7‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪255‬‬


‫‪256‬‬

‫س شمارۀ ‪11/8‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/9‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪257‬‬


‫‪258‬‬

‫س شمارۀ ‪11/10‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/11‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪259‬‬


‫‪260‬‬

‫س شمارۀ ‪11/12‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/13‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪261‬‬


‫‪262‬‬

‫س شمارۀ ‪11/14‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/15‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪263‬‬


‫‪264‬‬

‫س شمارۀ ‪11/16‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/17‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪265‬‬


‫‪266‬‬

‫س شمارۀ ‪11/18‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/19‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪267‬‬


‫‪268‬‬

‫س شمارۀ ‪11/20‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/21‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪269‬‬


‫‪270‬‬

‫س شمارۀ ‪11/22‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/23‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪271‬‬


‫‪272‬‬

‫س شمارۀ ‪11/24‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪11/25‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪273‬‬


‫‪274‬‬

‫س شمارۀ ‪11/26‬‬ ‫عک ‌‬

‫باشگاه جعفری‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪275‬‬

‫‪ 15‬خرداد ‪1342‬‬ ‫ش زدند؟‬ ‫ی افتادک‌ه باشگا‌ه شما را آت ‌‬ ‫س ‪ -‬رسیدی ‌م ب‌ه وقای ‌ع ‪ 15‬خرداد‪ .‬چ‌ه اتفاق ‌‬ ‫‌‬

‫نت و خراب‌کردن‌‪.‬‬ ‫ض کن ‌م ک‌ه همون‌ ‪ 15‬خرداد بود دیگه‌! اینا اومد ‌ن ریخ ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫ب جمع‌میشن‌‬ ‫ت از ای ‌ن میدونیا ش ‌‬ ‫ی ی‌ه مش ‌‬ ‫ب شهر‪ ،‬اونجاها ی‌ه جای ‌‬ ‫ی جنو ‌‬ ‫گویا همو ‌ن طرفا ‌‬

‫ط ‪ 15‬خردادو را‌ه بندازن‌‪ .‬تا اونجاک‌ه من‌اطالع‌‬ ‫ح بسا ‌‬ ‫ب صب ‌‬ ‫و تصمی ‌م میگری ‌ن ک‌ه به‌حس���ا ‌‬

‫نن و فع ً‬ ‫ت ب‌ه جای‌دیگه‌‬ ‫ال دس ‌‬ ‫ط عرق‌فروشیا رو بزن ‌ن بشک ‌‬ ‫دار ‌م اینا تصمی ‌م میگری ‌ن ک‌ه فق ‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬ی‌ه چند تا از او ‌ن بر‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج و خدم ‌‬ ‫ح رضاگچکار و اسماعی ‌ل خل ‌‬ ‫نزنن‌‪ .‬صب ‌‬ ‫نی بریم‌!» میگه‌‪« :‬شما بری ‌ن من‌‬ ‫ش میگن‌‪« :‬آقا‪ ،‬پاش ‌‬ ‫ب بود ‌ن مری ‌ن به ‌‬ ‫ی ک‌ه دور طی ‌‬ ‫و بچه‌های ‌‬

‫گ بود‪.‬‬ ‫ک و زرن ‌‬ ‫ی زیر ‌‬ ‫بعد میام‌!» خیل ‌‬

‫‪1‬‬

‫س ‪ -‬طیب‌؟ جد ًا؟‬ ‫‌‬

‫س اینا رو نمیدونه‌‪.‬‬ ‫ی نمیدونه‌‪ .‬هیچک ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬اینا روکس ‌‬ ‫‌‬ ‫س بفرمایید‪.‬‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫نت جلو و‬ ‫یل اینا پامیش ‌ن میف ‌‬ ‫ش نمری‌ه و ‌‬ ‫ج ‪... -‬میگه‌‪« :‬شما بری ‌ن م ‌ن خود ‌م میام‌!» بعد خود ‌‬ ‫‌‬ ‫نت اونجاها‪ ،‬از میدون‬ ‫نن شکس ‌‬ ‫ع میک ‌‬ ‫ق فروشیا رو بزن ‌ن بشکنن‌‪ .‬اینا میا ‌ن و شرو ‌‬ ‫مری ‌ن ک‌ه عر ‌‬

‫ی تو پارک‌‬ ‫ک شهر‪ .‬ی‌ه ورزشگاه ‌‬ ‫ک شهر خیلیه‌‪،‬ک‌ه یهو از اونجا ی‌ه کل‌ه میا ‌ن َد ‌م پار ‌‬ ‫‌شا‌ه تا پار ‌‬

‫س و اینا داشت‌‪،‬‬ ‫ی مسابق‌ه بک ‌‬ ‫ت کرد‌ه بودن‌‪ ،‬ی‌ه سال ‌ن برا ‌‬ ‫ک شهر درس ‌‬ ‫ط پار ‌‬ ‫ش���هر بود‪ ،‬وس ‌‬

‫ش میزنن‌‪،‬کلوپ‌‬ ‫ش میزنن‌‪ ،‬باشگا‌ه منو آتی ‌‬ ‫ش میزنن‌‪ ،‬س���ال ‌ن محمدرضاش���ا‌ه رو آتی ‌‬ ‫اونو آتی ‌‬

‫ی بود تو‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ی ک‌ه نمیدون ‌م بانک ‌‬ ‫ق و او ‌ن یک ‌‬ ‫ش میزن ‌ن و او ‌ن ادارۀ بر ‌‬ ‫ی رو آتی ‌‬ ‫شاهنش���اه ‌‬ ‫ک شهر ولو بودن‌‪.‬‬ ‫ی بیکار و شندرپندر تو او ‌ن پار ‌‬ ‫ت آدما ‌‬ ‫همو ‌ن خیابون‌‪ .‬البت‌ه اونموق ‌ع ی‌ه مش ‌‬

‫‪ -1‬مهدی عراقی درکتاب «ناگفته‌ها‪ ،‬خاطرات مهدی عراقی»‪ ،‬صص ‪ ۱۷۶-۱۷۵‬به این نکته اشاره می‌کند‪ .‬برای‬ ‫آگاهی از منت نوشته ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شماره ‪ ۲۰‬صص ‪.۴۱۹-۴۱۸‬‬


‫‪276‬‬

‫‪ ۱۵‬خرداد ‪۱۳۴۲‬‬

‫ط و هم‌ه ایرنو از‬ ‫ت میکنن‌‪ .‬میزن ‌ن باشگا‌ه و بسا ‌‬ ‫نن اینجوری‌ه مرییز ‌ن تو غار ‌‬ ‫ی میبی ‌‬ ‫اونا ‌م وقت ‌‬ ‫مید َو ‌ن جم ‌ع میش ‌ن دور اینا‪ .‬خالصه‌‪ ،‬منم‌اتفاق ًا‬ ‫غ میک ‌‬ ‫نی میرب ‌ن و خالص‌ه ش���لو ‌‬ ‫ب‌‬ ‫نن و مرد ‌م ُ‬

‫نت تو خون‌هم‌‪،‬‬ ‫ی ریخ ‌‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن خرب داد ‌ن ک���‌ه ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫یل ی‌ه وق ‌‬ ‫ت���و باش���گا‌ه بود ‌م و مجهز‪ .‬و ‌‬ ‫ت و اینا‪ .‬تا‬ ‫نت تو منزل ‌‬ ‫نت ریخ ‌‬ ‫ی بود تو همو ‌ن شاهپور‪ .‬گف ‌‬ ‫خونۀ من ‌م س���ر چاررا‌ه بوذرجمهر ‌‬

‫ط نشسته‌‪.‬‬ ‫ط حیا ‌‬ ‫منزل ‌م زیاد را‌ه نیس���ت‌‪ ،‬خالص‌ه م ‌ن دوید ‌م رفت ‌م منزل‌‪ .‬دید ‌م ک‌ه مادر ‌م وس ‌‬

‫یل زن ‌م فرارکرد‌ه بود‪ .‬ی‌ه نفر ‌م د ِ‌م خون‌ه کشت‌ه شد‌ه بود‪.‬‬ ‫ت در بره‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ش شکست‌ه بود نمیتونس ‌‬ ‫پا ‌‬

‫ی محلمونم‬ ‫ی‌ه عد‌ه مردم ‌م داش�ت�ن‌ اونجا شعار میدادن‌‪ .‬خالص‌ه ما ک‌ه رسیدی ‌م بر و بچه‌ها ‌‬

‫نت مردمو زد ‌ن تار و مارکرد ‌ن و رفنت‌‪ .‬بعد م ‌ن برگشت ‌م باشگا‌ه دید ‌م باشگاهم‌داره‌‬ ‫‌بود ‌ن ریخ ‌‬ ‫ت میسوخت‌‪.‬گفتم‌‪« :‬خیلی‌‬ ‫میسوزه‌‪( .‬سند شمارۀ ‪ )12/1‬خانوم‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪ ،‬دید ‌م سنگا ‌م داش ‌‬

‫ی رو تماشا میکردم‌‪.‬‬ ‫ُخب‌‪ ،‬شد دیگه‌!» وایساد ‌م اونور خیابو ‌ن و همینجور داشت ‌م آتیش‌سوز ‌‬ ‫چ جور نمیومد‪ .‬مأمورا ‌م از تو خونه‌هاشو ‌ن تکو ‌ن نمیخوردن‌‪ .‬یه‌عد‌ه بچه‌‬ ‫آتیش‌نشونی‌ا ‌م هی ‌‬

‫ش میگرفت‌‪ .‬نمیدون ‌م این‌‬ ‫ی [گردی‌] دستش���و ‌ن بود خانو ‌م تا میپاشید ‌ن آتی ‌‬ ‫میومدن‌‪ ،‬ی‌ه گرت ‌‬

‫گ مرمر او ‌ن وسطو داغو ‌ن میکرد‪ .‬تا میپاشیدن‌‬ ‫ش میزد؟ سن ‌‬ ‫ی بود ک‌ه س���نگو آتی ‌‬ ‫تچ ‌‬ ‫گر ‌‬

‫ت و تل‌خاکسرت‬ ‫ی باالخر‌ه باشگا‌ه ما سوخ ‌‬ ‫ی بساطی‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫میسوزوند‪ ..‬بله‌‪ ،‬خالص‌ه ی‌ه همچ ‌‬

‫ت میگ‌ه که‌‪« :‬قربا ‌ن شنید ‌م ک‌ه دار ‌ن هم‌ه تهرانو آتیش‌‬ ‫شد‪.‬گویا [اسدالله] عل ‌م ب‌ه اعلیحضر ‌‬

‫نی فالن‌نکننی‌‪،‬‬ ‫ی رو نزن ‌‬ ‫ی نکننی‌‪،‬کس ‌‬ ‫ی نکننی‌‪ ،‬خونریز ‌‬ ‫ت میگه‌‪« :‬خونریز ‌‬ ‫میزنن‌!» اعلیحضر ‌‬

‫از ای ‌ن حرفا‪»...‬‬

‫س ‪ -‬بعد چ‌ه شد؟‬ ‫‌‬

‫ی فحش‌‬ ‫نت ه ‌‬ ‫ی جم ‌ع ش���د‌ه بود ‌ن و اونجا داش ‌‬ ‫ج ‪ ... -‬البت‌ه َد ‌م ایس���تگا‌ه رادیو َا ‌م ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ی گلنگدن‌‬ ‫نت بریز ‌ن تو ادارۀ رادیو‪ .‬بعد ی‌ه عد‌ه سرباز او ‌ن روبرو با تفنگا ‌‬ ‫میدادن‌و میخواس ‌‬

‫نت بزن ‌ن دیگه‌‪ .‬بعد‬ ‫کش���ید‌ه نشست‌ه بود ‌ن و میگفنت‌‪« :‬ح ‌ق نداری ‌ن جلو بیاین‌‪ ».‬اجاز‌ه نداش ‌‬ ‫ت ک‌ه بزنی‌‪ .‬بز ‌ن ده‌‪ ،‬چرا نمیزنی‌؟ فال ‌ن فالن‌‬ ‫مرد ‌م میگفنت‌‪« :‬بز ‌ن ده‌‪ ،‬چوب‌پنبه‌ست‌‪ .‬تری نیس ‌‬

‫ش میدادن‌‪.‬ک‌ه بعد تا س‌ه بعدازظهر ‌م دستور تریاندازی‌‬ ‫ح و هم‌ه فح ‌‬ ‫ی ب‌ه شا‌ه و فر ‌‬ ‫شده‌!» و ه ‌‬

‫ت میش‌ه بعدازظهر هر‬ ‫ش ناراح ‌‬ ‫ی رو نباید بزننی‌‪.‬ک‌ه عل ‌م آخر ‌‬ ‫ت میگ‌ه هیشک ‌‬ ‫نمیدن‌‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫نن و بعد دستور تریاندازی‌‬ ‫ت قبو ‌ل نمیکنه‌‪ ،‬مید‌ه همۀ تلفناشو قط ‌ع میک ‌‬ ‫چی‌میگ‌ه اعلیحضر ‌‬

‫ت بود‬ ‫ی جلو جمعی ‌‬ ‫ی اومد‪ .‬دستورک‌ه اومد‪ ،‬یک ‌‬ ‫ت س‌ه بعداز ظهر دستور تریانداز ‌‬ ‫میده‌‪ .‬ساع ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪277‬‬

‫ش بود‪ .‬تفنگاشو ‌ن برنو بود‪ .‬سرباز‌ه ی‌ه دون‌ه میزنه‌‬ ‫ت و ی‌ه عرق‌چین ‌م سر ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ک‌ه ته‌ریش��� ‌‬

‫تو قاب‌ده ‌ن این‌‪ .‬اینو میزن ‌ن و ی‌ه چند نفر د ِ‌م ادارۀ رادیوکشت‌ه میشن‌‪ .‬ی‌ه عد ‌ه ه ‌م ِ‬ ‫در ادارۀ‬ ‫ی مری‌ه باال میگه‌‪« :‬آقایون‌‪،‬‬ ‫ق یک ‌‬ ‫نی ادارۀ بر ‌‬ ‫غ میش���ه‌‪ .‬از هم ‌‬ ‫برق‌‪ .‬آخه‌د ‌م ادارۀ برق ‌م ش���لو ‌‬

‫ی خون‌ه برق‌‬ ‫ت مری ‌‬ ‫ب خود ‌‬ ‫ت تو آسانسور رفته‌‪ ،‬زیر عم ‌ل جراحیه‌‪ ،‬ش ‌‬ ‫اینجا ادارۀ برقه‌‪ ،‬فامیل ‌‬

‫ح میزنن‌‪ .‬بعد‬ ‫ف ب‌ه شا ‌ه و فر ‌‬ ‫ی مزخر ‌‬ ‫ی حرفا ‌‬ ‫ش نمیکنن‌‪ .‬ه ‌‬ ‫ی میگ‌ه اینا گو ‌‬ ‫نداری‌‪ ».‬هر چ ‌‬

‫ش میکنم‌‪ ،‬ما میزنیم‌ها!» اونا ‌م مث ‌ل َد ‌م ادارۀ‬ ‫یارو گروهبانه‌میاد میگه‌‪« :‬آقایو ‌ن بری ‌ن خواه ‌‬ ‫ش مید ‌ن که‌‪« :‬بز ‌ن دیگه‌! چرا نمیزنی‌؟ چوب‌پنبه‌س���ت‌‪ ».‬ک‌ه اونجا ‌م تری خایل‌‬ ‫رادیو فح ‌‬ ‫میکنن‌‪ .‬خالصه‌اینجور ک‌ه ما اونروز دیدی ‌م و ش���نفتی ‌م ‪ 64‬نفر ‌م اونجا کشت‌ه میشن‌‪1 .‬اینکه‌‬

‫ش بیخوده‌‪ .‬بعد مرد ‌م دیگ‌ه تما ‌م مرین‌‬ ‫میگ ‌ن تو خیابو ‌ن شهباز دوهزار نفرکشت‌ه شدن‌‪ ،‬هم‌ه ‌‬ ‫ی غائل‌ه میخوابه‌‪ .‬بعد ‌م دستور داد ‌ن و خالصه‌‬ ‫خ سنبه‌هاشو ‌ن قای ‌م میش��� ‌ن و هیچ ‌‬ ‫تو سوال ‌‬

‫ح سربازا اومد ‌ن تو خیابون‌‪ .‬مردم ‌م دیگ‌ه از ترسشو ‌ن از خونه‌‬ ‫ی شد و صب ‌‬ ‫فرمانداری‌نظام ‌‬ ‫بریو ‌ن نمیومدن‌‪.‬‬

‫ت اندرکار ای ‌ن قضایا بودند؟‬ ‫ی دس ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫س مهدی‌] بازرگا ‌ن و [آیت‌الله روح‌الله]‬ ‫ی و [مهند ‌‬ ‫ج ‪ 15 -‬خرداد؟ [سرلش���کر ویل‌] َقره‌ن ‌‬ ‫‌‬

‫ی و اینا‬ ‫ی و [آیت‌الله سیدمحمود] طالقان ‌‬ ‫ی و [داریوش‌] فروهر و [دکرتکریم] س���نجاب ‌‬ ‫خمین ‌‬

‫ب میشناسم‌‪.‬‬ ‫نت ک‌ه م ‌ن همشونو خو ‌‬ ‫نت کودتاکنن‌‪ .‬ی‌ه عد‌ه دار و دست‌ه و عوامل ‌م داش ‌‬ ‫میخواس ‌‬

‫ت غائل‌ه خوابید‌ه بود‪ .‬اگ‌ه همو ‌ن اول‬ ‫ش کنه‌‪ ،‬پونز‌ه نفرو میکش ‌‬ ‫اگ‌ه اعلیحضرت‌‪ ،‬خدا رحمت ‌‬

‫ع کرد ‌ن تو‬ ‫ی ولشو ‌ن کردن‌‪ ،‬بعد شرو ‌‬ ‫‌‪ 15‬خرداد اینا روکش���ت‌ه بود ‌ن کار تمو ‌م ش���د‌ه بود‪ .‬ه ‌‬ ‫ت میکردن‌‪،‬‬ ‫ی کردن‌‪ .‬اونا از اونور مشغو ‌ل بود ‌ن و تبلیغا ‌‬ ‫نت و برنامه‌ریز ‌‬ ‫ت ای ‌ن و اونوکش ‌‬ ‫مملک ‌‬ ‫ب بود ‌ن یا فکر خودش���و ‌ن ب���ودن‌‪ .‬انقدر فکر مملکت‌نبود ‌ن تا‬ ‫ی���‌ه عده‌ای‌ا ‌م اینور یا خوا ‌‬ ‫ف ما َر ‌م گوش‌نمیکردن‌‪.‬‬ ‫ی میگفتی ‌م حر ‌‬ ‫ی ما ‌م مریفتی ‌م ی‌ه چیز ‌‬ ‫ت رفت‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ت از دس ‌‬ ‫مملک ‌‬ ‫ت نمیکردن‌‪.‬‬ ‫اینا رو و ‌ل میکرد ‌ن و ماها َر ‌م تقوی ‌‬

‫ی می‌گفتید؟‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ی دس���تمو ‌ن مریس���ید‪ .‬حاال همو ‌ن قاتال و تروریستا وزیر و وکی ‌ل شد ‌ن و دارن‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه هرک ‌‬ ‫‌‬

‫‌مملکتومیچرخونن‌!‬

‫‪ -1‬درکتاب «یادداشت‌های علم» جلد چهارم‪ ،۱۳۵۳ ،‬صفحه ‪ ،۱۵۹‬اسدالله علم این رقم را ‪ ۲۰۰‬نفر ذکر می‌کند‪.‬‬


‫‪278‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫س ‪ -‬برگردی ‌م س���ر ماجرا‪ .‬حاال باش���گا‌ه شما دارد می‌سوزد‪ .‬ش���ما چکارکردید؟ شما و‬ ‫‌‬

‫ی خیابان‌؟‬ ‫ی نریختید تو ‌‬ ‫ی تالف ‌‬ ‫ی شما برا ‌‬ ‫بچه‌ها ‌‬ ‫ج ‪ -‬چرا‪ ،‬خیلی‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی ‪ 15‬خرداد بودند؟‬ ‫س دار و دستۀ شما در ماجرا ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ع کردی ‌م ب‌ه کار‪ .‬او ً‬ ‫گ خو ‌ن جلو‬ ‫ی داش���تی ‌م با رن ‌‬ ‫ال ما ی‌ه پریهنای ‌‬ ‫ش ش���رو ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬ما فردا ‌‬ ‫‌‬

‫ت جوانمردا ‌ن جانباز»‬ ‫ش نوشت‌ه بودیم‌‪« :‬جمعی ‌‬ ‫سین‌ه ‌‬

‫ت کردید؟‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ت جوانا ‌ن جانباز» را چطور و از‌ک ‌‬ ‫ت «جمعی ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن تشکیال ‌‬ ‫‌‬

‫ض کردم‌‪« :‬قربا ‌ن اال ‌ن یه‌‬ ‫ت رسیدی ‌م عر ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫ج ‪ -‬همو ‌ن بعد از ‪ 28‬مردادک‌ه خدم ‌‬ ‫‌‬ ‫ت جوانمردا ‌ن جانباز)» اعلیحضرت‌‬ ‫ش را بذاری ‌م (جمعی ‌‬ ‫ت داری ‌م میخواهی ‌م اس���م ‌‬ ‫جمعی ‌‬

‫نی ک‌ه جوونا رو جم ‌ع کننی‌!» ما اومدی ‌م و رفتیم‬ ‫ب کاری‌ه ای ‌ن کار رو بکن ‌‬ ‫ی خو ‌‬ ‫گفنت‌‪« :‬خیل ‌‬

‫ت کردی ‌م و اینکارا َر ‌م کردیم‌‪.‬‬ ‫ت دادی ‌م و خیلیا َر ‌م دعو ‌‬ ‫‌تشکیال ‌‬ ‫س فکر خودتا ‌ن بود؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه فکر خود ‌م بود‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬مطمئ ‌ن هستید بعد از ‪ 28‬مرداد بود؟‬ ‫‌‬

‫ط ما ِ‌ل اینور ‪ 28‬مرداد بود‪ .‬اونورش‬ ‫ض میکنم‌‪ ،‬جلوتر نبود‪ .‬اینا هم‌ه روک‌ه میگ ‌م فق ‌‬ ‫ج ‪ -‬عر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نداشتیم‌‪ .‬او ‌ن موق ‌ع همو ‌ن ِ‬ ‫‌اص ً‬ ‫خود م ‌ن را‌ه افتادم‌‪ .‬البت‌ه داشتیم‌‪ ،‬رفقا دورمون‬ ‫ال ما دسته‌بند ‌‬

‫ش کار بکنی ‌م نداشتیم‌‪ .‬همینجور هم‌ه رو خرب می‌کردیم‌‬ ‫ی ک‌ه رو ‌‬ ‫یل دسته‌بندی‌ا ‌‬ ‫‌زیاد بود ‌ن و ‌‬ ‫ت رو تشکی ‌ل دادیم‌‬ ‫میومدن‌‪ .‬هر جا میخواستی ‌م بری ‌م میومدن‌‪ .‬بعد ای ‌ن ک‌ه شد ما ای ‌ن جمعی ‌‬

‫ت کردی ‌م و تما ‌م کاراشوکردی ‌م و رفتی ‌م دنبا ‌ل بودج‌هش‌‪.‬‬ ‫ی گرفتی ‌م و وضعشو درس ‌‬ ‫و سازمان ‌‬

‫ش ندادن‌‪ .‬ما ‌م دیگه‬ ‫نت ای ‌ن ما‌ه او ‌ن ما‌ه و آخر ‌‬ ‫ی گف ‌‬ ‫یل ه ‌‬ ‫ت دس���تور داد‌ه بودن‌‪ ،‬و ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬

‫ت خودمو ‌ن ک‌ه دستمو ‌ن بود‪ .‬آخ‌ه اینا‬ ‫ش نتونس���تیم‌‪ ،‬به ‌م زدی ‌م رفتی ‌م سر تشکیال ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫‌یوا ‌‬ ‫اصو ً‬ ‫نی بربن‌‪.‬‬ ‫ش میزد ‌ن ما رو از ب ‌‬ ‫ت بشیم‌‪ .‬اینا هم‌ه ‌‬ ‫نت ما تقوی ‌‬ ‫ال نمیخواس ‌‬

‫ی بودند؟‬ ‫س ‪ -‬اینها چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ت بودن‌‪ .‬البته‬ ‫ی ک‌ه دور و ور خدا بیامرز اعلیحضر ‌‬ ‫نی دس���تگا‌ه دیگه‌‪ ،‬دس���تگاه ‌‬ ‫ج ‪ -‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی که‬ ‫ب نبودن‌‪ .‬از افسر بود ‌ن تا هرک ‌‬ ‫ف بود ‌ن و خو ‌‬ ‫‌همه‌شو ‌ن نه‌‪ ،‬خیلیا بود ‌ن ک‌ه با ما مخال ‌‬

‫ت و بخ ‌ل وکینه‬ ‫ت دراومد دیگه‌‪ .‬اینا نمیخواسنت‌‪ .‬حساد ‌‬ ‫ی کمونیس ‌‬ ‫ب تو اینا ‌م کل ‌‬ ‫‌بگی‌‪ُ ،‬خ ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪279‬‬

‫ی ک‌ه ی‌ه شلوار پا ‌م نبود حاال ی‌ه شلوا َر ‌م شد‌ه بود دو تا‪.‬‬ ‫‌اجاز‌ه نمیداد‪،‬ک‌ه چرا من ‌‬

‫ت جوانا ‌ن جانباز» راه‌‬ ‫ح ش���ما با «جمعی ‌‬ ‫ی ‪ 15‬خرداد‪ .‬فردا صب ‌‬ ‫س ‪ -‬برگردی ‌م س���ر ماجرا ‌‬ ‫‌‬

‫افتادید‪.‬‬

‫پ نشوندی ‌م رفتی ‌م َد ِ‌م میدون‌‬ ‫ی تا جی ‌‬ ‫ش صد و پنجا‌ه تا از اینا رو تو س��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬ما فردا صبح ‌‬ ‫‌‬

‫شاه‌‪--‬چو ‌ن اینا تو مسجد فخرالدول‌ه جم ‌ع میشدن‌‪ --‬بری ‌م اونجا دنبا ‌ل اینا‪( .‬سند شمارۀ‬ ‫‪)12/2‬‬

‫‪1‬‬

‫ح را‌ه افتادید؟‬ ‫ت چند صب ‌‬ ‫س ‪ -‬ساع ‌‬ ‫‌‬

‫ت د‌ه یاز‌ه فردا صبحشه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ساع ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه شما‬ ‫ب خود روز ‌‬ ‫ی درکتا ‌‬ ‫یل جواد منصور ‌‬ ‫ی شانزده ‌م خرداد؟ و ‌‬ ‫س ‪ -‬فردا صبح‌‪ ،‬یعن ‌‬ ‫‌‬ ‫ش بود؟‬ ‫در خیابانها را‌ه افتادید را ‪ 21‬خرداد نوشت‌ه است‌؟ مطمئ ‌ن هستید فردای ‌‬

‫‪2‬‬

‫ش رفتیم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬فردا ‌‬ ‫‌‬

‫غ بوده‌؟‬ ‫س ‪ -‬شاید خیابانها چند روز شلو ‌‬ ‫‌‬

‫ی شده‌‪ .‬اومد ‌ن جلومونو‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫ش خوابید‪ .‬ما دیدی ‌م فرماندار ‌‬ ‫ج ‪ -‬نخری‪ ،‬غائل‌ه همو ‌ن فردا ‌‬ ‫‌‬

‫ت ناراحت‌‬ ‫نت که‌‪« :‬تیمس���ارگفت‌ه برگردی ‌ن ای��� ‌ن کارا رو بذاری ‌ن کنار‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫گرفنت‌‪،‬گف ‌‬ ‫میشن‌‪ .‬ما ‌م برگشتی ‌م ب‌ه کار خودمو ‌ن برسیم‌‪ .‬او ‌ل دو س‌ه تا از ای ‌ن آخوندا رو زدیم‌‪...‬‬

‫س ‪ -‬خودتا ‌ن ِ‬ ‫سر خود رفتید؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی ب‌ه شما بگوید؟‬ ‫س ‪ -‬بدو ‌ن اینک‌ه کس ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬هیچکس‌‪ .‬ما اص ً‬ ‫ش زده‬ ‫ی نبود‪ .‬باالخر‌ه همۀ زندگیمونو اونا آتی ‌‬ ‫الگوشمو ‌ن بدهکارکس ‌‬ ‫‌‬

‫ت ندیم‌‪...‬‬ ‫‌بودن‌! دردسر ‌‬

‫ش زد‌ه بودند؟‬ ‫ی آت ‌‬ ‫س ‪ -‬باالخر‌ه فهمیدید باشگاهتا ‌ن را چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ت مرد ‌م بیکار دیگه‌‪ .‬بعد ی‌ه نفر ‌م ِ‬ ‫در خونۀ ماکشت‌ه شد و هیچی‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬باشگا‌ه ما رو؟ ی‌ه مش ‌‬ ‫‌‬

‫ی اونجاست‌‬ ‫ی منو خواسنت‌‪ .‬م ‌ن رفت ‌م دید ‌م تیمسار [غالمعلی] اویس ‌‬ ‫همو ‌ن موق ‌ع از شهربان ‌‬ ‫‪ -1‬درکتاب «تاریخ قیام ‪ ۱۵‬اسفند به روایت اسناد»‪ ،‬نوشته جواد منصوری‪ ،‬جلد دوم‪ ،‬منت سندی به شماره ‪۵\۴۴‬‬ ‫چاپ شده استکهگفته شعبان جعفری را تأیید می‌کند‪.‬‬ ‫‪ -2‬همانکتاب‪ ،‬صفحه ‪ ...« :۳۰۵‬در تهران نیز در تاریخ ‪ ۲۱‬خرداد ‪ ،۱۳۴۲‬مراسم مشابهی به وسیله شعبان جعفری‬ ‫(معروف به شعبان بی‌مخ) برگزار شد‪».‬‬


‫‪280‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ی بود‪ ،‬تیمسار نصریی‌ا ‌م شد‌ه بود رئیس‬ ‫ی فرماندار نظام ‌‬ ‫و تیمسار نصریی‌‪ .‬تیسمار اویس��� ‌‬

‫ب اومد‌ه تو خیابون‌‬ ‫ی طی ‌‬ ‫نت تو ش���هربانی‌‪ .‬از م ‌ن پرسیدن‌‪« :‬تو میدون ‌‬ ‫‌ش���هربانی‌‪ .‬منو خواس ‌‬

‫اینکارا روکرده‌؟»گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن ن‌ه دید ‌م و ن‌ه ش���نفتم‌!» در صورتیک‌ه شنفت‌ه بودم‌‌گفتم‌‪:‬‬ ‫ش کرد‌ه بودن‌‪.‬گفت‌‪« :‬باشگاهتو اینا آتیش‌‬ ‫یل بهشو ‌ن گزار ‌‬ ‫ی نشنفتم‌!» و ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫«نه‌همچ ‌‬

‫ی اومد ‌ن اینا رو ندیدم‌!»گفنت‌‪« :‬چرا خودشون‌‬ ‫زدن‌؟»گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن تو باشگا‌ه بود ‌م وقت ‌‬

‫ی چیزا بود‪ ،‬خیلی‌‪ ...‬هم‌ه رو از‬ ‫بودن‌!» خانوم‌‪ ،‬م ‌ن ی‌ه موز‌ه تو باش���گا‌ه داشتم‌‪ ،‬او ‌ن تو خیل ‌‬

‫نی بردن‌‪.‬‬ ‫ب‌‬

‫س ‪ -‬همۀ اینها سوخت‌؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال م ‌ن رفت‌ه بود ‌م قدارۀ حاجی‌معصو ‌م رو خرید‌ه بودم‌‪ .‬رو قداره‌ش ‌م نوشت‌ه بود‪:‬‬ ‫‌‬

‫ط طال نوشت‌ه بودها! جو ‌ن شما‪ .‬مث ً‬ ‫ال‪...‬‬ ‫ت عالمو ترسوند» با خ ‌‬ ‫ق قدار‌ه ‌‬ ‫«حاجی‌معصوم‌‪ ،‬بر ‌‬ ‫ی را ه ‌م داشتید؟ ای ‌ن بازوبند ه ‌م سوخت‌؟‬ ‫س ‪ -‬شنیده‌ا ‌م بازوبند پهلوا ‌ن یزد ‌‬ ‫‌‬ ‫نی رفت‌‪ .‬آر‌ه جو ‌ن شما‪.‬‬ ‫ی چیزا داشتم‌‪ .‬هم‌ه از ب ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬بله‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه ‪ 15‬خرداد دهۀ محر ‌م بود؟‬ ‫س ‪ -‬شما یادتا ‌ن هس ‌‬ ‫‌‬

‫ک عاشورا بود دیگه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ 15 -‬خرداد همو ‌ن نزدی ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه شما قاعدت ًا باید دست‌ه می‌داشتید؟ آ ‌ن روز‬ ‫ی هما ‌ن روزهای ‌‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه دهۀ محر ‌م بود‪ .‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫دست‌ه داشتید؟‬

‫ب را‌ه مینداخت‌‪.‬‬ ‫یل بودک‌ه دست‌ه را‌ه نمینداختیم‌‪ ،‬طی ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه نه‌‪ ،‬نداشتیم‌‪ .‬دیگ‌ه چند سا ‌‬ ‫‌‬ ‫ب دست‌ه را‌ه می‌انداخت‌؟ شما نه‌؟‬ ‫ط طی ‌‬ ‫س ‪ -‬فق ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ن‌ه او ‌ن آخریا‪ ،‬او ‌ن کارو نمیکردیم‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬چرا؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬اوال میکردیم‌‪ .‬ما اوال دست‌ه را‌ه مینداختیم‌‪ .‬بعد دیگ‌ه را‌ه ننداختی ‌م دیگه‌‪.‬‬ ‫‌‬ ‫یل دیگر دست‌ه را‌ه نینداختید؟‬ ‫س ‪ -‬از چ‌ه سا ‌‬ ‫‌‬

‫ط تکی‌ه میبستیم‌‬ ‫یل میدون ‌م ک‌ه ما دیگ‌ه نمیکردیم‌‪ .‬ما فق ‌‬ ‫ت از چ‌ه سایل‌‪ .‬و ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال یاد ‌م نیس ‌‬ ‫‌‬

‫ی را‌ه مینداختیم‌‪.‬‬ ‫و روضه‌خون ‌‬

‫ی دهۀ‬ ‫ب سینه‌زن ‌‬ ‫ت در چارچو ‌‬ ‫س ‪ 15 -‬خرداد همزما ‌ن با دهۀ محر ‌م بود و تما ‌م ای ‌ن جریانا ‌‬ ‫‌‬ ‫ک شعار یاکالم‬ ‫ی غالب ًا به‌هیجا ‌ن می‌آیند و ی ‌‬ ‫ت س���ینه‌زن ‌‬ ‫ی می‌دهد‪ .‬مرد ‌م در حال ‌‬ ‫محر ‌م رو ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪281‬‬

‫ی تبدی ‌ل کند‪ .‬شایع‌ه ای ‌ن است‌‬ ‫ت ضد دولت ‌‬ ‫ی آنها را ب‌ه حرک ‌‬ ‫ب شد‌ه می‌تواند سینه‌زن ‌‬ ‫‌حس���ا ‌‬

‫ب و شعبا ‌ن کتک‌کاری‬ ‫نی دو دستۀ طی ‌‬ ‫توب ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ی ه ‌م دسته‌ا ‌‬ ‫که‌هما ‌ن روز شعبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ی می‌دهند و دار و دستۀ‬ ‫ط نوح‌ه خواند ‌ن شعار ضد شاه ‌‬ ‫ب وس ‌‬ ‫‌می‌شود‪ .‬سینه‌زنا ‌ن دستۀ طی ‌‬ ‫ت دارد؟‬ ‫ی داخ ‌ل دست‌ه را بگریند‪ .‬حقیق ‌‬ ‫ی سیاس ‌‬ ‫ی می‌کنند جلو شعارها ‌‬ ‫ی سع ‌‬ ‫شعبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ال‪ ،‬اص ً‬ ‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ب بخورم‌‪ .‬غری از او ‌ن وقتی‬ ‫ت م ‌ن دست‌ه نداشت ‌م ک‌ه ب‌ه تور طی ‌‬ ‫ال‪ .‬آخ‌ه اونوق ‌‬ ‫‌‬

‫ف ما نمیومد‌که‌! او ‌ن ما ‌ل چال‌میدو ‌ن بود ما ما ‌ل سنگلج‌‪ .‬یادمه‌‬ ‫ب را‌ه میفتاد طر ‌‬ ‫‌دس���تۀ طی ‌‬

‫ی برخوردکرده‬ ‫ب با دستۀ ناصر جیگرک ‌‬ ‫ت دستۀ طی ‌‬ ‫ی بود و ی‌ه وق ‌‬ ‫یه‌دست‌ه ما ِ‌ل ناصر جیگرک ‌‬

‫‌بود ‌ن ِ‬ ‫س بیا ‌ن تو سبزه‌میدو ‌ن و اینا با ه ‌م برخوردکرده‬ ‫نت از خیابو ‌ن سریو ‌‬ ‫س���ر اینک‌ه میخواس ‌‬ ‫ی نداشت‌‪ .‬اگ‌ه داری ‌ن راج ‌ع ب‌ه من‬ ‫یل او ‌ن روز ناص َر ‌م دسته‌ا ‌‬ ‫‌بود ‌ن ک‌ه زد و خورد شد‌ه بود‪ .‬و ‌‬

‫ش کردیم‌‪.‬‬ ‫ت ول ‌‬ ‫ح نیس ‌‬ ‫ت میکننی‌‪ ،‬ما ساب ‌ق دست‌ه را‌ه مینداختیم‌‪ ،‬بعد ‌م دیگ‌ه دیدی ‌م صال ‌‬ ‫‌صحب ‌‬ ‫س آ ‌ن روز ن‌ه دست‌ه داشتید ن‌ه تکیه‌؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ت اومد ‌م بریو ‌ن روضه‌خونی‬ ‫یل ک‌ه از مملک ‌‬ ‫ج ‪ -‬تکی‌ه داشتم‌‪ ،‬دست‌ه نداشتم‌‪ .‬م ‌ن تا آخری ‌ن سا ‌‬ ‫‌‬ ‫داشتم‌‪.‬‬

‫ی مقابل‌ه وارد جریا ‌ن شدید؟‬ ‫ی شما مستقیم ًا برا ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ب اینا رو را‌ه انداختیم‌‬ ‫ش ما به‌حس���ا ‌‬ ‫ش زدن‌‪ ،‬روز بعد ‌‬ ‫ط چو ‌ن باش���گا‌ه رو آتی ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫‌‬

‫ی کرد ‌ن دیگه‌‪.‬‬ ‫نی ک‌ه بعد ًا اومد ‌ن جلوگری ‌‬ ‫ب او ‌ن خیابو ‌ن پائ ‌‬ ‫ف به‌حسا ‌‬ ‫ف میدو ‌ن شاه‌‪ ،‬طر ‌‬ ‫طر ‌‬ ‫ک از آخوندها را زدید؟‬ ‫س ‪-‬گفتید دو س‌ه تا از آخوندها را ه ‌م زدید‪.‬کدامی ‌‬ ‫‌‬

‫ش محس ‌ن پسر برادر ‌م رفت‌ه بود مسجد مجد ختم‌‪ ،‬اومد ب‌ه م ‌ن راج ‌ع ب‌ه ‪1...‬گفت‌‬ ‫ج ‪ -‬روز بعد ‌‬ ‫‌‬

‫ی کردن‌که‌‪:‬‬ ‫ی منرب بنا میکن‌ه بدگوی ‌‬ ‫ت گفت‌ه بود‪ .‬ای ‌ن مری‌ه باال ‌‬ ‫ت و پر ‌‬ ‫ک‌ه تو مسجد مجد چر ‌‬ ‫ش میدن‌‪ ،‬قالیچه‌‬ ‫س موال به ‌‬ ‫«بله‌‪ ،‬اینا جینالولو بریجیدا‪ ،‬ی‌ه ز ‌ن فاحش‌ه رو میرب ‌ن تو باشگا‌ه عک ‌‬

‫ف گفنت‌‪ .‬حاال باشگا‌ه ما رو آتیش‌زدن‌‪.‬‬ ‫ش میدن‌‪ ،‬چ‌ه کارا میکنن‌‪ ».‬بنا کرد‌ه بود مزخر ‌‬ ‫به ‌‬ ‫َ‬ ‫ب خت ‌م بوده‌‪،‬‬ ‫ی نداره‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫کارش ‌م تمو ‌م شد‌ه دیگه‌‪ ،‬ای ‌ن حرفا لزوم ‌‬ ‫ی‌ه َت ‌ل خاکسرت شد‌ه و هم‌ه‬

‫ع داد وگفت‌‪« :‬آقا‪ ،‬باز این‌مادر‬ ‫ی کنه‌‪ .‬محس ‌ن اومد ب‌ه م ‌ن اطال ‌‬ ‫این ‌م میخواست‌ه خودشریین ‌‬ ‫ق‌‪ ...‬رفت‌ه باال منرب‪».‬‬

‫ما پا ش���دی ‌م رفتی ‌م تو مس���جد مجد‪ .‬ب‌ه جو ‌ن ش���ما‪ ،‬ب‌ه موال‪ ،‬اص ً‬ ‫ال فکر نکرد ‌م خت ‌م کی‌ه یا‬ ‫‪ -1‬به خواسته جعفری این نام حذف شد‪.‬‬


‫‪282‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫ت صحبت‌‬ ‫ش او ‌ن پائنی‌‪ .‬حاال داش��� ‌‬ ‫ی منرب و ‪ ...‬روگرفت ‌م انداختم ‌‬ ‫چیه‌‪.‬همینجور رفت ‌م باال ‌‬

‫ش تو باشگاهم‌‪ .‬جو ‌ن شما‪ ،‬جو ‌ن بچ‌هم‌‪ .‬برپس‌‪ .‬از خودش‬ ‫نی بردم ‌‬ ‫ش پائ ‌‬ ‫میکردها!کش���یدم ‌‬

‫ی قرآ ‌ن نوش���ت‌ه بود‪ ».‬من‌‬ ‫نی اینجا تما ‌م آیه‌ها ‌‬ ‫ش تو باش���گاه ‌م گفت ‌م که‌‪« :‬بب ‌‬ ‫‌برپس‌‪ .‬بردم ‌‬ ‫ی چی‌‬ ‫ش ی‌ه جلد قرآ ‌ن بود‪« .‬م ‌ن ی‌ه بچ‌ه مسلمون ‌م تو برا ‌‬ ‫ش رو ‌‬ ‫ب داشت ‌م تمام ‌‬ ‫چندهزا ‌ر کتا ‌‬

‫ی منرب مریی‌؟‬ ‫ی ب‌ه اسال ‌م کرد ‌م ک‌ه تو واس‌ه م ‌ن باال ‌‬ ‫ی آخه‌؟ م ‌ن چ‌ه خیانت ‌‬ ‫این‌حرفا رو می‌زن ‌‬

‫ی ی‌ه فاحش‌ه اومد‌ه تو باشگاه‌؟ آخ‌ه نامرد‪ ،‬تو دیگه‌‬ ‫مگه‌جینالولوبریجیدا فاحش‌ه بودک‌ه میگ ‌‬ ‫چرا؟» خالصه‌‪ ،‬دخلشو آوردیم‌‪ .‬م ‌ن نمیخوا ‌م بگ ‌م چ‌ه جوری‌‪.‬‬

‫س ‪ -‬چرا نمی‌خواهید بگویید چ‌ه جوری‌؟ مث ً‬ ‫ش کردید؟‬ ‫ال چکار ‌‬ ‫‌‬ ‫ش کردی ‌م رفت‌‪ .‬البت‌ه با‬ ‫ش کردیم‌‪ .‬جورش���و و ‌ل ک ‌ن دیگه‌! بعد ول ‌‬ ‫ب دیگ‌ه ناراحت ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ب سواد‬ ‫ی داد ب‌ه ش���اه‌‪ ،‬قلمش ‌م خوبه‌! ُخ ‌‬ ‫ت کرد و ی‌ه ورقۀ انقد ‌‬ ‫ت ش���کای ‌‬ ‫یه‌افتضاحی‌‪ .‬رف ‌‬ ‫ش ما رو‬ ‫ی کنه‌‪ .‬فردا ‌‬ ‫ی دس���تور مید‌ه رس���یدگ ‌‬ ‫دار‌ه دیگه‌! اعلیحضرت ‌م خدا بیامرز‪ ،‬ب‌ه نصری ‌‬ ‫ش کنم‌‪،‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ی رو روشن ‌‬ ‫ی ش���ده‌؟ جریا ‌ن چیه‌؟»گفت ‌م باید نصری ‌‬ ‫خواس�ت�ن‌وگفنت‌‪« :‬چ ‌‬ ‫ش من‌‪».‬‬ ‫ی بوده‌‪ ».‬گفت‌‪ِ « :‬ا‪ ».‬گفتم‌‪« :‬واال!» گفت‌‪« :‬برو پس‌فردا بیا پی ‌‬ ‫«جریا ‌ن اینجور ‌‬

‫ش رفتم‌دید ‌م همو ‌ن بابا آخوند‌ه اونجا نشسته‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ .‬بعد دراومد جلو من‌‬ ‫پس‌فردا ‌‬

‫ی میگریی‌‪،‬‬ ‫ق میگریی‌‪ ،‬از رک ‌ن دو میگریی‌‪ ،‬ا ‌ز کارآگاه ‌‬ ‫ش گفت‌‪« :‬مرد مؤمن‌‪ ،‬از ما حقو ‌‬ ‫به ‌‬ ‫ف جا رو شمرد‪ .‬نصریی‌ا ‌م ُخب‌‪،‬‬ ‫از باغشا‌ه میگریی‌‪ ،‬از اوقاف ‌م میگریی‌‪ »...‬ب‌ه جو ‌ن شما! ه ‌‬ ‫ی باز ‌م ای ‌ن کارا رو میکنی‌‬ ‫ی بود!گفت‌‪...« :‬تو ای ‌ن حقوقا رو میگری ‌‬ ‫یل آدم‌لجن ‌‬ ‫م���رد بود و ‌‬

‫ش میدم‌‪».‬‬ ‫ت گزار ‌‬ ‫ت میکنی‌؟ م ‌ن ب‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ی ب‌ه اعلیحضرت ‌م شکای ‌‬ ‫ی چی‌؟ بعد مری ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ی پاشو برو‪ ».‬م ‌ن پا شد ‌م اومد ‌م بریو ‌ن و‬ ‫بعد ی‌ه ُخرد‌ه ب‌ه م ‌ن نیگانیگا کرد ‌و گفت‌‪« :‬جعفر ‌‬ ‫ی شد‪ .‬ی‌ه روز‪ ،‬خدا بیامرز دکرت [منوچهر]‬ ‫ت و ما دیگ‌ه نفهمیدی ‌م چ ‌‬ ‫رفت ‌م پی‌‌کار ‌م و این ‌م رف ‌‬

‫ی سنگینی‌‬ ‫ظ بیارم‌‪ ،‬آخ‌ه میدوننی‌؟ م ‌ن روضه‌ها ‌‬ ‫ف بود‪ ،‬م ‌ن میخواست ‌م واع ‌‬ ‫س اوقا ‌‬ ‫آزمو ‌ن رئی ‌‬ ‫ی سنگنی‌‪ .‬م ‌ن اومد ‌م به‌‬ ‫ی ما‪ .‬روض‌ه مینداختی ‌م خیل ‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫ب داش ‌‬ ‫ی خدا بیامرز طی ‌‬ ‫داشتم‌‪ .‬یک ‌‬

‫ف پول‌‬ ‫ش کن ‌م باشگاه‌‪ ،‬نمیاد‪ ».‬آخ‌ه از اوقا ‌‬ ‫ای ‌ن دکرت آزمو ‌ن گفتم‌‪« :‬اینو م ‌ن میخوا ‌م دعوت ‌‬

‫ت کنی‌‪.‬گفت‌‪« :‬چشم‌!»‬ ‫ی اونجا صحب ‌‬ ‫ش اعال ‌م کردک‌ه باید بر ‌‬ ‫میگرفت‌‪ .‬دکرت آزمون ‌م به ‌‬ ‫ش ک‌ه م ‌ن نبینمش‌‪ .‬منم‌‬ ‫ی میکشید رو سر ‌‬ ‫آر‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬شبا میومد اونجا‪ ،‬ای ‌ن عباشو اینجور ‌‬

‫ت میکشه‌‪ .‬میومد وعظشو میکرد و مریفت‌‪.‬‬ ‫مریفت ‌م او ‌ن کنار‪ ،‬میدونست ‌م از م ‌ن خجال ‌‬ ‫ی نتیج‌ه داد؟!‬ ‫س شکایتتا ‌ن ب‌ه نصری ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪283‬‬

‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬حاال اصو ً‬ ‫ق میگرفنت‌‪،‬‬ ‫ی ک‌ه حقو ‌‬ ‫نی آخوندای ‌‬ ‫ال میخوا ‌م بگ ‌م خانو ‌م سرش���ار‪ ،‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ک ای ‌ن مملکتو میخوردن‌‪ ،‬همینا نمکدونو شکسنت‌‪.‬‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬نم ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ی ک‌ه خدم ‌‬ ‫همینای ‌‬

‫ی خونۀ [علی‌اکرب]‬ ‫ی ک‌ه از تو ‌‬ ‫ک دود ‌‬ ‫ی و د‌ه دوازه‌هزار عین ‌‬ ‫ای ‌ن د‌ه دوازه‌هزار چادر مش���ک ‌‬ ‫ی دانشگا‌ه مریفنت‌‬ ‫ی دانشگاه‌‪ .‬دخرتا ‌‬ ‫نی بچه‌ها ‌‬ ‫ی بود؟ واسۀ هم ‌‬ ‫ی پیدا شد‪ ،‬واس‌ه چ ‌‬ ‫ناطق‌نور ‌‬

‫نت و س���ر میکرد ‌ن و میومد ‌ن اونجا «مرد‌ه باد شا‌ه و زند‌ه باد خمینی‌» را‌ه مینداخنت‌‪.‬‬ ‫میگرف ‌‬

‫ت باشیم‌‪،‬‬ ‫بکش���ن‌‪ ،‬ما ‌م نباید براشو ‌ن ناراح ‌‬ ‫همینا بود ‌ن ک‌ه رف ‌‬ ‫نت دنبا ‌ل آخوندا‪ ،‬حاال ‌م باید ِ‬ ‫غ نمیگم‌‪ .‬م ‌ن تو اینا بودم‌‬ ‫نی حقیقتو میگم‌‪ ،‬درو ‌‬ ‫ی میکش��� ‌ن حقش���ونه‌‪ .‬م ‌ن ع ‌‬ ‫هیچی‌‪ .‬هر چ ‌‬

‫خانوم‌‪ ،‬میدید ‌م اینا چیکار میکردن‌‪ .‬ه ‌م تو ای ‌ن آخوندا‪ ،‬ه ‌م تو دستگا‌ه میدید ‌م چقدر نمک‬

‫ت کردن‌! بی‌اندازه‌‪...‬‬ ‫ی کردن‌‪ ،‬چقدر مردمو ناراح ‌‬ ‫ش و روی ‌‬ ‫ی بی‌چ ‌‬ ‫ی کردن‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫‌به‌حروم ‌‬ ‫ت کردند‪ ،‬مث ً‬ ‫ی را؟‬ ‫ال چطور؟ چ‌ه کسان ‌‬ ‫ی می‌گویید مرد ‌م را ناراح ‌‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬مث ً‬ ‫ف خودتونو!‬ ‫ال یکیشو ‌ن نویسنده‌ها و هرنمندا! صن ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬شما باکدا ‌م دست‌ه از نویسنده‌ها و هرنمندها دمخور بودید؟‬ ‫‌‬

‫یل ی‌ه دفعه‌‬ ‫نی نویسنده‌ها و اینا‪ .‬م ‌ن سا ‌‬ ‫ج ‪ -‬با خیلی‌هاشون‌‪ ،‬ی‌ه عده‌شو ‌ن اینجا ‌م هسنت‌‪ :‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکرد ‌م باشگاه‌‪ .‬اق ً‬ ‫ال پونصد‪ ،‬پونصد‬ ‫ای ‌ن نویسنده‌ها‪ ،‬هرنمندا‪ ،‬خواننده‌ها‪ ،‬تما ‌م اینا رو دعو ‌‬

‫ش رشته‌‪ ،‬دل‌‬ ‫ت اونروز میداد ‌م آبگوش���ت‌‪،‬کله‌پاچه‌‪ ،‬چلوکباب‌‪ ،‬آ ‌‬ ‫و پنجا‌ه نفر میومدن‌‪ .‬اونوق ‌‬

‫ش م ‌ن میموندن‌‪ .‬من ‌م ی‌ه مدال‬ ‫ب اونجا پی ‌‬ ‫ت دواز‌ه ش ‌‬ ‫ت میکردن‌‪ .‬اینا تا ساع ‌‬ ‫وقلو‌ه و اینا درس ‌‬

‫ی ب‌ه همه‌شو ‌ن میدادم‌‪ .‬ی‌ه وقتایی‌ام‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ت کرد‌ه بود ‌م ک‌ه هر سا ‌ل تولد موال یک ‌‬ ‫‌موال درس ‌‬ ‫ت میکردم‌‪ .‬من‌‬ ‫ی داشت ‌م مث ‌ل جش ‌ن صاحب‌زمو ‌ن و فال ‌ن و اینا‪ ،‬اینا رو دعو ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ک‌ه جشن ‌‬

‫سر وکار ‌م با اینا بود‪ ،‬بله‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی خودمو ‌ن و این‌‬ ‫ی اینا بود ‌م تو بچ‌ه محلیا ‌‬ ‫ی ک‌ه تو ‌‬ ‫ال م ‌ن انقد ‌‬ ‫حرفا نبودم‌‪.‬‬

‫ت و آمد نداشتید؟کسرتا ‌ن می‌شد؟‬ ‫ی خودتا ‌ن رف ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا دیگر با بچه‌محل‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ت و برخاست‬ ‫یل بیشرت با اینا نشس ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا‪ ،‬همۀ اونا َر ‌م قبولش���و ‌ن دارم‌‪ُ ،‬رفقا ‌م بودن‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫‌میکردم‌‪ .‬با همینا‪.‬‬

‫ی بودند و جزو‬ ‫ی بودند یا چپ ‌‬ ‫ی از نویس���نده‌ها و هرنمندا ‌ن س���ابق ًا توده‌ا ‌‬ ‫یل تعداد ‌‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬ ‫ت می‌کردید؟‬ ‫ت و برخاس ‌‬ ‫ناراضیان‌‪ .‬با آنها ه ‌م نشس ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬با اونا نه‌!‬ ‫‌‬


‫‪284‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫س ‪ -‬چرا؟ دوستشا ‌ن نداشتید؟‬ ‫‌‬

‫ب ما نبود‪ .‬نمی‌تونستیم‌‪.‬‬ ‫ب کار و بارشا ‌ن با ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫‌‬

‫ی از نویسنده‌ها و هرنمندها دور و برتا ‌ن بودند؟‬ ‫س ‪ -‬مگر نمی‌گویید خیل ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بود ‌ن دیگه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه بودند‪ .‬خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ی ه ‌م زیاد بود‪ ،‬درست‌؟‬ ‫ی چپ ‌‬ ‫ی آنها بچه‌ها ‌‬ ‫س ‪ -‬تو ‌‬ ‫‌‬

‫نت و اینا‪ ،‬بل‌ه خیلی‌! مث ً‬ ‫نی رضا‬ ‫ال هم ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه خیلی‌! [خندۀ تمسخر] ک‌ه مملکتو به ‌م ریخ ‌‬ ‫‌‬

‫نی به ‌م زد!‬ ‫ف مملکتو هم ‌‬ ‫قطبی‌‪ .‬نص ‌‬

‫س ‪ -‬قطبی‌؟ چطور؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌! ِ‬ ‫ت تو تلویزیون‬ ‫ی رف ‌‬ ‫ی ای ‌ن قطب ‌‬ ‫ت بود دیگه‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی کمونیس ‌‬ ‫نی رضا قطب ‌‬ ‫خود هم ‌‬ ‫‌‬

‫ت و بالشو ‌ن نبود‪،‬‬ ‫ی جمع‌ه برنام‌ه اجرا میکرد ‌ن و صنا َر ‌م تو دس ‌‬ ‫‌نشست‌‪ ،‬او ‌ن تیپی‌‌ک‌ه صبحا ‌‬ ‫ت بریون‌؟ چرا ریختشو ‌ن بریون‌؟ اینا ‌م هم‌ه هرنمند بود ‌ن دیگه‌!‬ ‫هم‌ه رو ریخ ‌‬

‫ح جمع‌ه ک‌ه تا ای ‌ن اواخر بود!‬ ‫ی را می‌گویید؟‪ ....‬برنامۀ صب ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ش م ‌ن ش���کایت‌‬ ‫ض میکنم‌‪ ،‬ریخت‌‪ .‬اینا میومد ‌ن پی ‌‬ ‫ت بریون‌‪ ،‬عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه خانو ‌م جو ‌ن ریخ ‌‬ ‫‌‬

‫نت ک‌ه م ‌ن بلند ش��� ‌م بر ‌م واس���‌ه اینا واسط‌ه بش���م‌‪ .‬جو ‌ن شما‪ ،‬ب‌ه قرآن‌‪.‬‬ ‫میکردن‌‪ .‬ب‌ه م ‌ن میگف ‌‬

‫ی جمع‌ه رو ادار‌ه میک���ردن‌‪ .‬مرد ‌م ایران ‌م همه‌‬ ‫ک میدی���دم‌‪ .‬اینا ی‌ه عمر صبحا ‌‬ ‫آخ���‌ه از نزدی ‌‬ ‫ت بریون‌‪ .‬اون‌‬ ‫ی قدکچیانو انداخ ‌‬ ‫ت بریون‌‪ ،‬ه ‌م عل ‌‬ ‫ی رو انداخ ‌‬ ‫قبولشون‌داشنت‌‪ .‬ه ‌م حمید قنرب ‌‬ ‫ش میگرفت‌‪.‬‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ی َر ‌م قطب ‌‬ ‫ی اساس ‌‬ ‫ی چه‌میدونم‌‪ ...‬همۀ ای ‌ن تصمیما ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ی داشتید؟‬ ‫ی ه ‌م درگری ‌‬ ‫س ‪ -‬با قطب ‌‬ ‫‌‬

‫ب شاید ‌م کمرت‪ .‬من‌‬ ‫ی موند‌ه بود ب‌ه انقال ‌‬ ‫ش ماه ‌‬ ‫فه ‌‬ ‫ض کنم‌‌ک‌ه ه ‌‬ ‫ت ش���ما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی رفت ‌م اونجا‪ ،‬تو اون‬ ‫ت داد‌ه بود‪ .‬وقت ‌‬ ‫ح ب‌ه م ‌ن وق ‌‬ ‫ت ن‌ه صب ‌‬ ‫ش قطبی‌‪ .‬ساع ‌‬ ‫یه‌وقتی‌گرفت ‌م بر ‌م پی ‌‬

‫ق دومی‌‪ .‬دوتا‬ ‫یل دو س‌ه تا ز ‌ن نشست‌ه بود ‌ن و ی‌ه ُخرد‌ه ما رو معط ‌ل کرد ‌ن و برد ‌ن تو اتا ‌‬ ‫ق او ‌‬ ‫‌اتا ‌‬ ‫نت ی‌ه ُخرد‌ه صربکن‌‪ .‬باز ما نشستی ‌م و ی‌ه ریز‌ه صربکردیم‌‪ .‬بعد‬ ‫خانوم ‌م اونجا نشست‌ه بودن‌‪،‬گف ‌‬ ‫ی نشست‌ه اونجا‪،‬‬ ‫ق قطبیه‌‪ .‬دید ‌م ی‌ه خانوم ‌‬ ‫ق دیگه‌‪ .‬فکرکرد ‌م ای ‌ن دیگ‌ه اتا ‌‬ ‫ما رو برد ‌ن تو ی‌ه اتا ‌‬

‫ی سیگار کشیده‌‪.‬گفتم‌‪:‬‬ ‫دمرو افتاد‌ه رو میز و س���یگار دستش‌ه و انگشتاش ‌م زرد شد‌ه از بسک ‌‬ ‫ی اونجا معط ‌ل شده‌‬ ‫ی هستنی‌؟» من ‌م دیگ‌ه از بسک ‌‬ ‫ی کار دارم‌»گفت‌‪« :‬شماک ‌‬ ‫«م ‌ن با قطب ‌‬

‫ش پروند ‌م وگفتم‌‪« :‬م ‌ن کی‌ا ‌م خانوم‌؟ من‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫ت و پرت ‌‬ ‫ب شد‌ه بود‪ ،‬ی‌ه چر ‌‬ ‫بود ‌م اعصاب ‌م خرا ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪285‬‬

‫ی هستی‌؟»‬ ‫ی ت ‌و ک ‌‬ ‫ی بغداد ‌م میشناسن‌! حاال تو ب‌ه م ‌ن میگ ‌‬ ‫ی قرار دارم‌! منو سوپورا ‌‬ ‫با قطب ‌‬ ‫ی بیا تو ببینم‌!» رفت ‌م تو و‬ ‫ش صدامو فهمید اومد بریو ‌ن گفت‌‪« :‬چی���‌ه جعفر ‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫قطب��� ‌‬ ‫ی تهرا ‌ن رو‬ ‫ی زورخونه‌ها ‌‬ ‫ی باستان ِ‌‬ ‫صحبت‌کردی ‌م و ب‌ه ایشو ‌ن گفتم‌‪« :‬اگ‌ه شما ای ‌ن ورزشکارا ‌‬ ‫ی بدین‌‪ ،‬ای ‌ن بچه‌ها خودشون‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ش ورز ‌‬ ‫ت تلویزیو ‌ن و نمای ‌‬ ‫هفته‌ای‌ی‌ه دفع‌ه بیاری ‌ن پش ‌‬

‫ی میش ‌ن تو تهران‌! اص ً‬ ‫ت میگی‌‪،‬‬ ‫ی ندار‌ه سرباز بیاد تو خیابون‌!»گفت‌‪« :‬راس ‌‬ ‫ال لزوم ‌‬ ‫یه‌ستاد ‌‬ ‫ی کردی ‌م و رفتیم‌‪ .‬اینا بعدها جلسه‌گذاشنت‌‪،‬‬ ‫ت میکنم‌‪ ».‬و از ای ‌ن حرفا‪ .‬خدافظ ‌‬ ‫درسته‌‪ ،‬م ‌ن خرب ‌‬ ‫نت ن‌ه ما‬ ‫ت کرد ‌ن و بع ‌دگف ‌‬ ‫ی‌ه نفر از او ‌ن جلس‌ه اومد ب‌ه ماگفت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬اینا تو جلس‌ه صحب ‌‬

‫ت شد ‌م و بالک ‌ل دیگ‌ه طرف‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫ت تلویزیون‌‪ ».‬م ‌ن خیل ‌‬ ‫ی بیاری ‌م پش ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ای ‌ن التا رو برا ‌‬

‫ش گفتم‌‪« :‬پسر تو میبینی‌؟»‬ ‫اینا نرفتم‌‪ .‬بعد از انقالب‌‪ ،‬ی‌ه روز باباش���و تو فرانس‌ه دیدم‌‪ ،‬به ‌‬ ‫ی التا چه‌‬ ‫ش س�ل�ا ‌م برسو ‌ن و بگو دید ‌‬ ‫ش از قو ‌ل م ‌ن به ‌‬ ‫ی دیدی ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬آره‌» گفتم‌‪« :‬وقت ‌‬ ‫ت بریو ‌ن میکنن‌؟»گفت ‌م و رفت ‌م دنبا ‌ل کارم‌‪ .‬بل‌ه ِ‬ ‫خود این‌‬ ‫نن و از مملک ‌‬ ‫ت میک ‌‬ ‫ی آدمو لخ ‌‬ ‫جور ‌‬

‫بر و بچ‌ه جوونا اص ً‬ ‫ی دیگ‌ه کار میکرد!‬ ‫ال فکرشو ‌ن و مغزشو ‌ن جاها ‌‬

‫س ‪-‬کجاکار می‌کرد؟‬ ‫‌‬

‫ی بگم‌‪...‬‬ ‫ج ‪ -‬چرا خانوم‌‪ .‬چرا‪ .‬ما میدیدی ‌م دیگه‌‪ ،‬واال چ ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬برگردی ‌م سر باشگاه‌‪ .‬باالخر‌ه باشگا‌ه را از نو ساختید؟‬ ‫‌‬

‫ت کردم‌‪.‬‬ ‫ت کردم‌‪ .‬باشگاه ‌م درس ‌‬ ‫ج ‪ -‬دو مرتب‌ه از نو هم‌ه چیز رو س���اختم‌‪ .‬موزه‌ش��� ‌م درس ‌‬ ‫‌‬ ‫مجس���مۀ ِ‬ ‫ت کردم‌‪ .‬با‬ ‫ت درس ‌‬ ‫ی ی‌ه پهلوو ‌ن میبس ‌‬ ‫ت بازوبند ب‌ه بازو ‌‬ ‫خود اعلیحضرت ‌م ک‌ه داش ‌‬

‫ش کُنده‬ ‫ف ک‌ه والری ‌ن جلو ‌‬ ‫ت کرد‌ه بودیم‌‪ ،‬بزرگ‌‪ .‬اینو َر ‌م شاپور ذواالکتا ‌‬ ‫ب ُِرنز [ب ُرنز] درس��� ‌‬

‫یو‬ ‫س خمین ‌‬ ‫ش عک ‌‬ ‫ش کرد ‌ن و جا ‌‬ ‫ت کردی ‌م ک‌ه اینا حاال خراب ‌‬ ‫ی اونا رو درس ‌‬ ‫‌زد‌ه بود‪ .‬هیچ ‌‬ ‫ی روگذاشنت‌‪.‬‬ ‫خامنه‌ا ‌‬

‫ی را می‌شناختید؟‬ ‫س ‪ -‬شما خمین ‌‬ ‫‌‬

‫ال ندید‌ه بودمش‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال نمی‌ش���ناختم‌‪ .‬اص ً‬ ‫ج ‪ -‬اص ً‬ ‫ی رو داریوش‌‬ ‫ش نبود‪ .‬خمین ‌‬ ‫ال اس���م ‌‬ ‫‌‬

‫ب تو تلویزیو ‌ن همه‌‬ ‫ی نخست‌‌وزیر شد ش ‌‬ ‫ی ک‌ه ش���ریف‌امام ‌‬ ‫ی کرد‪ .‬آخ‌ه موقع ‌‬ ‫همایون‌خمین ‌‬

‫ی میخوای ‌ن بنویس�ی�ن‌‪».‬‬ ‫خربنگارارو جم ‌ع کرد‪ ،‬گفت‌‪« :‬از فردا قل ‌م آزاد‪ ،‬گفتار آزاد‪ ،‬هر چ ‌‬

‫ی بلند ش ‌دگفت‌‪« :‬آقا‪ ،‬بی‌بی‌سی‌‬ ‫نی کنرت ‌ل میش�ی�ن‌‪ ،‬بنویس�ی�ن‌‪ ».‬بعد یک ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬فکر نکن ‌‬

‫ی گفت‌‪.‬‬ ‫ی نگه‌!» اینو شریف‌امام ‌‬ ‫ی بگیم‌؟»گفت‌‪« :‬تو بگو تا بی‌بی‌س ‌‬ ‫هم‌ه رو میگ‌ه ما چ ‌‬


‫‪286‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫نی عکسی‌ا ‌م ک‌ه تو تهران‌‬ ‫پ کرد‪ .‬اول ‌‬ ‫ی رو چا ‌‬ ‫س خمین ‌‬ ‫نی روزنامۀ اطالعات‌‪ ،‬عک ‌‬ ‫ش هم ‌‬ ‫فردا ‌‬

‫ت بود‪.‬‬ ‫پ شد تو روزنامۀاطالعا ‌‬ ‫چا ‌‬

‫ش ‪--‬اومد‌ه بود ن���و ‌ن تافتو ‌ن بگریه‌‪ --‬تا‬ ‫ی رو تو لند ‌ن دیدم ‌‬ ‫بعده���ا م ‌ن فرهاد مس���عود ‌‬ ‫ت وگوشت‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬تو رو خدا بسه‌!» گفتم‌‪« :‬ببنی‌‪ ،‬پوس ‌‬ ‫ف بزن ‌م گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫اومد ‌م حر ‌‬ ‫ت بود‪ ،‬ما ‌ل مملکت‌‬ ‫س مس���عودی‌‪ ،‬پدرت‌‪ ،‬هم‌ه ما ‌ل ش���ا‌ه مملک ‌‬ ‫و اس���تخون‌تو و او ‌ن عبا ‌‬

‫ت تو‬ ‫ش تو بودی‌!» ورداش ‌‬ ‫ی س���ر ‌‬ ‫ی رو زد باال ‌‬ ‫س خمین ‌‬ ‫ی ک‌ه عک ‌‬ ‫نی کس��� ‌‬ ‫بود‪ ،‬اونوقت‌اول ‌‬ ‫یل اینا‬ ‫ش ای ‌ن بابا انقد س���فید نبود‪ .‬و ‌‬ ‫پ کرد‪ ،‬اونوقت ‌م ری ‌‬ ‫ی رو چا ‌‬ ‫ش عکس‌خمین ‌‬ ‫روزنام‌ه ‌‬ ‫نت رو‬ ‫ی ریش‌سفیدگذاشت‌ه بود مث ‌ل یاس‌‪،‬ک‌ه زنا ای ‌ن روزنام‌ه رو میگرفنت‌‪ ،‬میذاش ‌‬ ‫ش طور ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ش همایو ‌ن داد یه‌‬ ‫سرشو ‌ن گری‌ه میکردن‌‪« :‬اما ‌م آمد‪ ،‬اما ‌م آمد»‪ .‬ای ‌ن از اینور‪ ،‬از اونو َر ‌م داریو ‌‬ ‫نت و اینا‪...‬‬ ‫ی تو روزنامه‌ها نوش ‌‬ ‫چیز ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪287‬‬

‫سند شمارۀ ‪12/1‬‬ ‫ت ‪ 16‬خرداد ‪1342‬‬ ‫روزنامۀکیها ‌ن یا اطالعا ‌‬

‫ت مرکز‬ ‫ت اسناد‪ ،‬جواد منصوری‌‪ ،‬جلد دوم‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫خ قیا ‌م ‪ 15‬خرداد ب‌ه روای ‌‬ ‫ب تاری ‌‬ ‫مأخذ‪:‬کتا ‌‬

‫اسناد انقالب‌اسالمی‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬مردادما‌ه ‪ .1378‬سند ‪4/55‬‬


‫‪288‬‬

‫باشگاه جعفری‬

‫سند شمارۀ ‪12/2‬‬ ‫ت اسناد»‪ ،‬جواد منصوری‌‪ ،‬جلد دوم‌‪،‬‬ ‫خ قیا ‌م ‪ 15‬خرداد ب‌ه روای ‌‬ ‫ب «تاری ‌‬ ‫نت سند ‪ 5/44‬ازکتا ‌‬ ‫م‌‬ ‫ب اسالمی‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬مردادما‌ه ‪ 1378‬صفحۀ ‪305‬‬ ‫ت مرکز اسنادانقال ‌‬ ‫انتشارا ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪289‬‬

‫طیب‌‬

‫س شمارۀ ‪)13/1‬‬ ‫ف بزنید؟ (عک ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ب حاج‌رضای ‌‬ ‫ی دربارۀ طی ‌‬ ‫س ‪ -‬حاالکم ‌‬ ‫‌‬

‫ش ای ‌ن طاهر‬ ‫ض کن ‌م ک‌ه بعد شب ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ب رو همو ‌ن وقتا باالخر‌ه گرفتنش‌‪1 .‬خدم ‌‬ ‫ج ‪ -‬طی ‌‬ ‫‌‬ ‫نت قات ‌ل افشارطوس‌ه ‪--‬البت‌ه ای ‌ن قات ‌ل افشارطوس‌‬ ‫ی ک‌ه میگف ‌‬ ‫ب با او ‌ن امری رستم ‌‬ ‫ش طی ‌‬ ‫دا ِ‌‬ ‫نبود اون ‌م گرفت‌ه بودن‌‪ --‬یادتون‌ه دیگه‌؟ ای ‌ن امری همونه‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬امری و طاهر و او ‌ن حسنی‌‬ ‫ی و اینا که‬ ‫س شمارۀ ‪ )13/2‬و شعبو ‌ن حاج‌عباس ‌‬ ‫ی (عک ‌‬ ‫ب و او ‌ن ناصر جیگرک ‌‬ ‫ی قصا ‌‬ ‫مهد ‌‬

‫ب ما‪ ،‬ما‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬اومد ‌ن عق ‌‬ ‫ی جنوب‌شهر بودن‌‪ ،‬هم‌ه اومد ‌ن خونۀ ماکه‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫‌هم‌ه بچه‌ها ‌‬ ‫ب نیگرشو ‌ن داشت ‌م و صبح‌‬ ‫ت نداشتیم‌‪ ،‬نبودی ‌م و ‪ »...‬و از ای ‌ن حرفا‪ ...‬م ‌ن اینا رو ش ‌‬ ‫واال دخال ‌‬

‫ی میخوای‌بگریی‌؟‬ ‫ی بیخود ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ش تیمسار نصریی‌‪.‬گفتم‌‪« :‬آقا‪ ،‬اینا نبود ‌ن اینا رو برا ‌‬ ‫رفت ‌م پی ‌‬

‫ی ِ‬ ‫سر سه‌راه‌‬ ‫ی نمیدون ‌م کجا ش���یپور زد‪ ،‬او ‌ن یک ‌‬ ‫ی نداش�ت�ن‌‪».‬گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬او ‌ن یک ‌‬ ‫اینا کار ‌‬ ‫ی کجا بود‌ه و‪ »...‬باالخر‌ه ما اونجا واسط‌ه شدیم‌‬ ‫ش میداد‪ ،‬او ‌ن یک ‌‬ ‫س داد میزد و فح ‌‬ ‫سریو ‌‬ ‫چیزکردی ‌م ک‌ه اینا رو فع ً‬ ‫ت شما عرض‌کن ‌م که‌‪...‬‬ ‫ت و خدم ‌‬ ‫الکارشو ‌ن نداشت‌ه باشن‌‪ .‬ای ‌ن گذش ‌‬

‫ت زندان‌؟‬ ‫ب رف ‌‬ ‫س ‪ -‬طی ‌‬ ‫‌‬

‫‪2‬‬

‫ی نوری‌‪ ،‬اینا س‌ه تا‬ ‫ی با حاج‌عل ‌‬ ‫ب و او ‌ن حاج‌اسماعی ‌ل رضای ‌‬ ‫ت زندان‌‪ .‬طی ‌‬ ‫ج ‪ ... -‬بله‌‪ ،‬رف ‌‬ ‫‌‬

‫‪-1‬روزنامۀ اطالعات‪ 15 ،‬مرداد ‪ 1342‬با استناد به مصاحبۀ ‪ 15‬تری ‪ 1342‬فرماندار نظامی تهرانگزارش می‌دهد «‪...‬‬ ‫این افرادکه دسته‌های آشوبگر را تشکیل داده بودند‪ ،‬هرکدام مبلغ مختصریکه از یکصد ریال تجاوز نکرده است‪،‬‬ ‫از اشخاصیکه بعد ًا اسم می‌برم دریافت داشته و بعد راه افتاده‌اند‪.‬‬ ‫در نتیجه معلوم شد طیب حاج رضاییکه یکی ازکارگردانان این بلوا بوده و از سوابق او همه اطالع دارند محرک‬ ‫قس���متی از این دسته‌جات بوده و به طوریکه او در بازپرسی اقرارکرده‪ ،‬مبلغ یک میلیون ریال از حاج اسماعیل‬ ‫رضایی بارفروش دریافت داشتهکه هفت دسته حرکت داده است‪»...‬‬ ‫‪ -2‬طیب حاج رضایی رئیس میادین میوه و تره‌بار تهران به اتهام مشارکت در وقایع ‪ 15‬خرداد در تهران دستگری‬ ‫و زندانی شد‪.‬‬


‫‪290‬‬

‫طیب‬

‫ی بود و طیب‌‪.‬‬ ‫ی نور ‌‬ ‫یل اصلشو ‌ن حاج‌عل ‌‬ ‫ب با ه ‌م بود ‌ن و ‌‬ ‫بود ‌ن ک‌ه به‌حسا ‌‬

‫ت نکردیدک‌ه بیاید بریون‌؟‬ ‫ب وساط ‌‬ ‫ی طی ‌‬ ‫ت می‌کردید چرا برا ‌‬ ‫ی هم‌ه وساط ‌‬ ‫س ‪ -‬شماک‌ه برا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بعد ًا میگ ‌م بذار برسی ‌م بهش‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬بفرمایید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی صحبت‌‬ ‫نت برد ‌ن زندان‌‪ .‬بعد خالص‌ه دردسرتو ‌ن ندم‌‪،‬کجا بودم‌؟ وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬اینا روگرف ‌‬ ‫‌‬

‫ت میشه‌‪.‬‬ ‫نی حواس ‌م پر ‌‬ ‫میکن ‌‬

‫ش نصریی‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬ببخشید‪.‬گفتید رفتید پی ‌‬ ‫‌‬

‫ی و ای ‌ن بر و بچه‌ها َر ‌م آزادکردیم‌‪ .‬آزادکردی ‌م و بعد از ی‌ه چند‬ ‫ش نصری ‌‬ ‫ج ‪ -‬آهان‌‪ ،‬رفتی ‌م پی ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ ،‬تیمسار نمیدون ‌م چی‌چی‌؟‪ ...‬حاال‬ ‫ع شد‪ .‬ی‌ه تیمسار ‌‬ ‫ب شرو ‌‬ ‫نی طی ‌‬ ‫ی محاکمۀ هم ‌‬ ‫روز ‌‬ ‫ش بود و اومد‬ ‫ی تن ‌‬ ‫س شخص ‌‬ ‫س دادگا‌ه اینا بود‪ .‬ای ‌ن لبا ‌‬ ‫ت یاد ‌م نیس���ت‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ش درس ‌‬ ‫اس���م ‌‬

‫ب بود‌ه اومد‌ه باشگا‌ه تو رو سوزونده‌؟ اینا‬ ‫ش م ‌ن تو باشگا‌ه ‌وگفت‌‪« :‬ی‌ه پیغو ‌م دارم‌‪ .‬طی ‌‬ ‫پی ‌‬

‫ت میکنن‌‪ .‬هیچکدو ‌م از اینا‬ ‫ش میزن ‌ن ن‌ه غار ‌‬ ‫ی جنوب‌شهر ن‌ه آتی ‌‬ ‫بودن‌؟»گفتم‌‪« :‬واال بچه‌ها ‌‬ ‫ک شهر پُرن‌‪.‬‬ ‫ی بود ‌ن ک‌ه تو پار ‌‬ ‫ی و ممل ‌‬ ‫ی عمل ‌‬ ‫ت آدما ‌‬ ‫رو من‌ندیدم‌‪ .‬اینا نبودن‌‪ .‬اونا ی‌ه مش��� ‌‬

‫ت و منو‬ ‫ت و بعد ای ‌ن رف ‌‬ ‫او ‌ن الت���ا‪ ،‬اونا ای ‌ن کارا روکردن‌‪ .‬م ‌ن اینا رو ندیدم‌‪ ».‬ای ‌ن گذش��� ‌‬ ‫ی بود و اون‌‬ ‫ی نور ‌‬ ‫ب بود و هما ‌ن حاج‌عل ‌‬ ‫احضارکردن‌دادگا‌ه طیب‌‪ .‬رفت ‌م اونجا دید ‌م ک‌ه طی ‌‬ ‫ی چون‌‬ ‫ی گزن ‌‬ ‫نت داش ‌‬ ‫ش میگف ‌‬ ‫ی گزنی‌‪ ،‬به ‌‬ ‫ی چیه‌؟ داش ‌‬ ‫ی بود و او ‌ن یک ‌‬ ‫حاج‌اسماعی ‌ل رضای ‌‬

‫ش بود‪ .‬به‌‬ ‫ی دور و ور ‌‬ ‫ب جزو ای ‌ن بر و بچه‌ها ‌‬ ‫ب باگزن‌دعوا میکرد‪ .‬اون ‌م به‌حس���ا ‌‬ ‫به‌حس���ا ‌‬

‫غ کرده‌؟»گفتم‌‪« :‬واال‪ ،‬بچه‌های‌‬ ‫ش زد‌ه و شلو ‌‬ ‫نت «آیا طیب‌اومد‌ه باشگا‌ه تو رو آتی ‌‬ ‫م ‌ن گف ‌‬ ‫نن یا چاقو بکشن‌‬ ‫ت میکنن‌‪ .‬ممکن‌ه دعوا بک ‌‬ ‫ش میزن ‌ن ن‌ه غار ‌‬ ‫ت ن‌ه آتی ‌‬ ‫ب تهرا ‌ن هیچوق ‌‬ ‫جنو ‌‬

‫س اینا نب���ودن‌؟»گفتم‌‪« :‬م ‌ن ندیدم‌‪».‬گفت‌‪« :‬اون‌‬ ‫یل ای��� ‌ن کارا رو نمیکنن‌‪».‬گفنت‌‪« :‬پ ‌‬ ‫و ‌‬ ‫ش معط ‌ل ی‌ه ساندویج‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ی گزن ‌‬ ‫ی نبود‌ه اونجا نشس���ته‌؟» گفتم‌‪« :‬او ‌ن داش ‌‬ ‫ی گزن ‌‬ ‫داش ‌‬

‫ت و ما رفتیم‌‪ .‬باورکن‌‬ ‫ی رو ندار‌ه ک‌ه بتونه‌ای ‌ن کارا رو بکنه‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬ای ‌ن گذش ‌‬ ‫لبوئه‌‪،‬کس ‌‬

‫ی بود اومد خونۀ‬ ‫س و مؤمن ‌‬ ‫ی آد ‌م مقد ‌‬ ‫ب ک‌ه خیل ‌‬ ‫ش طی ‌‬ ‫ح دا ‌‬ ‫ی مسی ‌‬ ‫دو روز بعدش‌‪ ،‬او ‌ن حاج ‌‬ ‫ت کرد‪.‬‬ ‫ت و باها ‌م صحب ‌‬ ‫ح تلفن‌کردکه‌‪« :‬میخوا ‌م بیا ‌م اونجا» اومد نشس ‌‬ ‫ح صب ‌‬ ‫ج مسی ‌‬ ‫ما‪ .‬حا ‌‬

‫چ کنم‌‪.‬‬ ‫ب فرستاد‌ه ک‌ه ای ‌ن پیشونیتو ی‌ه ما ‌‬ ‫ب یادمه‌‪ ،‬تو حیاط ‌م نشستیم‌‪.‬گفت‌‪« :‬واال منو طی ‌‬ ‫خو ‌‬

‫ی کردی‌‪ ».‬منظور این‌ه ک‌ه حاال‬ ‫ع کردی‌‪ .‬چ‌ه کار خوب ‌‬ ‫تو پریروز رفت‌ه بودی‌دادگا‌ه از اونا دفا ‌‬ ‫چ کرد و رفت‌‪.‬‬ ‫ت میدم‌‪ .‬هیچی‌‪ ،‬ما رو ما ‌‬ ‫ب شهاد ‌‬ ‫اینا هم‌ه خیا ‌ل میکرد ‌ن م ‌ن مری ‌م علی‌ه طی ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪291‬‬

‫ش دیدین‌ک‌ه چ‌ه خرب شد‪.‬‬ ‫ب شما ‌م بعد ‌‬ ‫ُخ ‌‬

‫س ‪ -‬نه‌‪ ،‬نمی‌دان ‌م چ‌ه خرب شد؟ شما بگویید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی ن���وری‌‪ ،‬اون ‌م با اینا تو زندا ‌ن بود‪ ،‬جزو اعدامیا‬ ‫ض میکن ‌م دیگه‌‪ .‬حاج‌عل ‌‬ ‫ج ‪ -‬دار ‌م ع���ر ‌‬ ‫‌‬

‫س تحصیل‌‬ ‫ی سوئی ‌‬ ‫ی تو ‌‬ ‫ی نور ‌‬ ‫نی پسر حاج‌عل ‌‬ ‫ی هر س���‌ه تا اعدا ‌م نوشت‌ه بودن‌‪ .‬حس ‌‬ ‫بود‪.‬برا ‌‬ ‫ب ک‌ه تو همو ‌ن خیابو ‌ن سریوس‌‬ ‫ی قصا ‌‬ ‫نی مهد ‌‬ ‫ن پا ش���د اومد تهران‌‪ .‬با او ‌ن حس ‌‬ ‫میکرد‪.‬ای ‌‬

‫ش اومدن‌‬ ‫نی و پسر ‌‬ ‫ب اومد خون‌ه ما‪ ،‬با او ‌ن حس ‌‬ ‫ی بود ک‌ه اونش ‌‬ ‫ی ا ‌ز کس���ای ‌‬ ‫بود‪ ،‬ک‌ه اون ‌م یک ‌‬ ‫ی بکن‌‬ ‫یل پدر ‌م بیگناهه‌‪ .‬تو رو خدا شما ی‌ه کار ‌‬ ‫نت و ‌‬ ‫ی پدرمو‌گرف ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫خونۀ ماکه‌‪« :‬آقا ‌‬

‫یو‬ ‫ی نور ‌‬ ‫ت ندم‌‪ ،‬ما پاشدی ‌م رفتی ‌م دنبا ‌ل کار ای ‌ن حاج‌عل ‌‬ ‫فال ‌ن بکن‌بیسار بکن‌‪ ».‬دردسر ‌‬ ‫نت د‌ه روز دیگه‌‪ .‬دیدیم‌‬ ‫ب هر دوشون‌‪ .‬خالص‌ه رفتی ‌م اعلیحضرتو ببینی ‌م ک‌ه گف ‌‬ ‫دنبا ‌ل کار طی ‌‬ ‫ی خیلی‌‬ ‫ک بود‪ .‬ما با ارسنجان ‌‬ ‫ی با شا‌ه نزدی ‌‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ت ای ‌ن [حسن‌] ارسنجان ‌‬ ‫دیر میشه‌‪ .‬اونوق ‌‬

‫ش گفتم‌‪« :‬آقا جریا ‌ن این‌ه تو رو به‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن عالق‌ه داشت‌‪ .‬م ‌ن رفت ‌م پیش ‌‬ ‫ب بودیم‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫خو ‌‬ ‫ی بک ‌ن اینا رو اعدامشون‌‬ ‫ت مریی‌‪ ،‬ی‌ه کار ‌‬ ‫ش اعلیحضر ‌‬ ‫ی بکن‌‪ .‬شما زودتر پی ‌‬ ‫خدا ی‌ه کار ‌‬

‫ی نوری‌‬ ‫ت و اومد و گفت‌‪« :‬او ‌ن حاج‌عل ‌‬ ‫ت خرب میدم‌‪ ».‬رف ‌‬ ‫نکنن‌‪ ».‬خالص‌ه گف���ت‌‪« :‬به ‌‬

‫ی شمارۀ ‪ 13/3‬و ‪)13/4‬‬ ‫ب رو نمیدن‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫یل طی ‌‬ ‫ف بهش‌دادن‌‪ ،‬و ‌‬ ‫رو ی‌ه درج‌ه تخفی ‌‬

‫ت کارشه‌‪».‬‬ ‫ی پش ‌‬ ‫چو ‌ن نصری ‌‬

‫ب بود؟‬ ‫ی خواستار اعدا ‌م طی ‌‬ ‫ی نصری ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ن ش���نفت ‌م ک ‌ه ُچو انداخنت‌‬ ‫ت پروندۀ طیبه‌‪ ».‬حاال بعد ًا م ‌‬ ‫ی پش��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬گفت‌‪« :‬نصری ‌‬ ‫‌‬

‫ی رفت ‌ه فال ‌ن کرد ‌ه و بیسارکرده‌! در صورتیک ‌ه او ‌ن اونور تهرا ‌ن هندونه‌‬ ‫ک ‌ه ش���عبان‌جعفر ‌‬

‫ی بود‪ .‬اص ً‬ ‫ال‬ ‫ک کشت ‌‬ ‫ل زورخون ‌ه و دُ ش ‌‬ ‫ن اینور تهرا ‌ن سر و کار ‌م با می ‌‬ ‫خربوزه‌میفروخت‌‪ ،‬م ‌‬ ‫ق بودیم‌‪ ،‬با ه ‌م زندا َن ‌م بودیم‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ن حرفا نبود‪.‬‬ ‫ال ای ‌‬ ‫ما رقابتی‌با ه ‌م نداشتیم‌‪ ،‬با ه ‌م رفی ‌‬

‫ت یا شما؟ چ‌ه فکر می‌کنید؟‬ ‫ب را‌ه خطا رف ‌‬ ‫س ‪ -‬شما فکر می‌کنید طی ‌‬ ‫‌‬

‫ب خدابیامرزو اص ً‬ ‫ال ِ‬ ‫سر ای ‌ن شد‬ ‫ت خانوم‌‪ .‬طی ِ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا‪ ،‬طیب‌‪ ،‬او ‌ن داستا ‌ن دیگه‌ا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی از‬ ‫ی لبنان ‌‬ ‫ب با ی‌ه ارمن ‌‬ ‫ش اینا‪ .‬حاال نمیخواست ‌م اینا رو بگم‌‪ ،‬طی ‌‬ ‫نت کُشتن ‌‬ ‫ب گرف ‌‬ ‫که‌به‌حسا ‌‬ ‫ی کالو میاورد ‌ن مث ً‬ ‫ی تمو ‌م میشد‪ .‬اینا‬ ‫ی صنار‪ ،‬ی‌ه عباس ‌‬ ‫ال دونه‌ا ‌‬ ‫لبنا ‌ن موز میاوردن‌‪ .‬اینا موزا ‌‬

‫گ میکرد ‌ن تا زرد‬ ‫ک ‌وکاغذ میپزوند ‌ن و رن ‌‬ ‫نت با آه ‌‬ ‫نی میدو ‌ن مرییخ ‌‬ ‫رو می���اورد ‌ن تو زیرزم ‌‬ ‫ج زار یا س‌ه تومن‌‪ .‬اومد ‌ن جلو اینو‌گرفنت‌‪.‬‬ ‫ت و پن ‌‬ ‫ی بیس��� ‌‬ ‫نت ب‌ه مرد ‌م دونه‌ا ‌‬ ‫میش���د و میفروخ ‌‬


‫طیب‬

‫‪292‬‬

‫شهردار اومدگفت‌‪« :‬آقا دیگ‌ه نمیذاری ‌م ای ‌ن کارو بکننی‌‪ .‬ای ‌ن مردمو مسمو ‌م میکنه‌!» حاال‬ ‫ی ده‌ه���زار‪ ،‬هف‌هزار‪ ،‬هش‌هزار تومن‌‪ ،‬اون ‌م توم ِ‌ن اونوقت���ا رو از ای ‌ن کارگری‬ ‫البت���‌ه اینا روز ‌‬

‫ف شد‪ .‬در صورتیک‌ه اون‬ ‫ب از اونجا دیگ‌ه مخال ‌‬ ‫ش نشد‪ .‬طی ‌‬ ‫نت دنبال ‌‬ ‫ی اینا رف ‌‬ ‫میاوردن‌‪ .‬هر چ ‌‬

‫ش با شا‌ه بود‪.‬‬ ‫‌اوال ‌‬

‫نی شا‌ه سکۀ طال ریخت‌‪...‬‬ ‫ی ماش ‌‬ ‫ب بودک‌ه جلو ‌‬ ‫ی ولیعهد دنیا آمد طی ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ف شد‪.‬‬ ‫ش مخال ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫یل بعد یوا ‌‬ ‫ی میدو ‌ن بودن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ب تنها نبودکه‌‪ ،‬هم‌ه بچه‌ها ‌‬ ‫ج ‪ -‬طی ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ب داد‪.‬‬ ‫ی گفت‌ه می‌شود شا‌ه بعد از ‪ 28‬مرداد انحصار ورود موز را ب‌ه طی ‌‬ ‫س ‪... -‬حت ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بودن‌‪.‬‬ ‫ب نداد‪ .‬اونا خودشو ‌ن از او ‌ل میدون ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه نه‌‪ ،‬انحصار موزو شا‌ه ب‌ه طی ‌‬ ‫‌‬

‫ظ چ‌ه می‌دانید؟‬ ‫ی واع ‌‬ ‫س ‪ -‬از سید صدرالدی ‌ن بالغ ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ .‬اص ً‬ ‫ال جزو اعیا ‌ن اشرافا بود‪ .‬چطور مگه‌؟‬ ‫ی رو میشناسم‌‪ :‬ی‌ه روحان ‌‬ ‫ج ‪ -‬صدربالغ ‌‬ ‫‌‬

‫ب را‬ ‫ی منرب ب‌ه شا‌ه بد می‌گفت‌ه است‌‪ ،‬طی ‌‬ ‫ی باال ‌‬ ‫ب شنیده‌ا ‌م صدربالغ ‌‬ ‫ط با طی ‌‬ ‫س ‪ -‬در ارتبا ‌‬ ‫‌‬ ‫ت است‌‪،‬‬ ‫ب متوج‌ه می‌شود او از سادا ‌‬ ‫ی طی ‌‬ ‫ی را بزند یا بکشد‪ .‬وقت ‌‬ ‫فرستاد‌ه بودند صدربالغ ‌‬

‫ب بد‬ ‫ت دستگا‌ه با طی ‌‬ ‫نی عل ‌‬ ‫ش را انجا ‌م نمی‌دهد و از د ‌م خانۀ او بر می‌گردد‪ .‬به‌هم ‌‬ ‫مأموریت ‌‬ ‫ی را شنیده‌اید؟‬ ‫نی چیز ‌‬ ‫شد‌ه بود‪ .‬چن ‌‬

‫ش بد ‌ن از ای ‌ن کارا بکنه‌‪.‬‬ ‫ب دنبا ‌ل ای ‌ن چیزا مریفت‌ه ک‌ه بر ‌ن پو ‌ل به ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن فکر نمی‌کن ‌م طی ‌‬ ‫‌‬ ‫ی نداشت‌ه بر‌ه ای ‌ن کارا رو بکنه‌!‬ ‫احتیاج ‌‬

‫یل یا اعتباری‌؟‬ ‫ج چیست‌؟ نیاز ما ‌‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن از احتیا ‌‬ ‫‌‬

‫نی حا ‌ل ای ‌ن ک‌ه میگنی‌ صدربالغی‌رو‬ ‫ب در ع ‌‬ ‫ب میکرد‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ب بود‪،‬کار خو ‌‬ ‫ش خو ‌‬ ‫ج ‪-‬کار و بار ‌‬ ‫‌‬

‫ش اص ً‬ ‫ال چسبید‌ه بود ب‌ه سعدآباد‪ ،‬بغ ‌ل خونۀ‬ ‫ی خون‌ه ‌‬ ‫بر‌ه بزنه‌‪ ،‬م ‌ن فکر نمیکنم‌‪ .‬صدربالغ ‌‬

‫ف شد‪.‬‬ ‫ی زیاد‪ ،‬معروف ‌م بود دیگه‌‪ .‬او ‌ن بعد ًا مخال ‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ی ه ‌م ثرو ‌‬ ‫شاه‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫ی در ‪ 15‬خرداد است‌‪.‬‬ ‫ی از خمین ‌‬ ‫س ‪ -‬منظور م ‌ن ه ‌م هما ‌ن دورا ‌ن طرفدار ‌‬ ‫‌‬

‫ش یواش‬ ‫ب یوا ‌‬ ‫ی نبود‪ .‬طی ‌‬ ‫ی کارای ‌‬ ‫ب دنبا ‌ل همچ ‌‬ ‫ی باشه‌‪ .‬طی ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬فکر نمیکن ‌م ی‌ه همچ ‌‬ ‫‌‬

‫ظ بود‪ ،‬نمیدون ‌م اسمشو شنیدی ‌ن یا نه‌؟‬ ‫ی واع ‌‬ ‫خ نهاوند ‌‬ ‫ف شد‪ .‬ی‌ه شی ‌‬ ‫‌مخال ‌‬

‫‪2‬‬

‫س ‪ -‬خری‪.‬‬ ‫‌‬

‫‪-1‬باقر معنی در کتاب‪« :‬خمینی‪ :‬زندگی آیت‌الله صص ‪ 103-106‬علت مخالفت با طیب را تشریح می‌کند‪ .‬برای‬ ‫خواندن این بخش ازکتاب ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شمارۀ ‪ 21‬صص ‪.419-421‬‬ ‫‪-2‬شیخ باقر نهاوندی واعظی بودکه به دلیل لکنت زبان به بلبل الواعظنی شهرت داشت‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪293‬‬

‫ی وقتی‬ ‫خ نهاوند ‌‬ ‫ی رو میاورد‪ .‬ای ‌ن شی ‌‬ ‫خ نهاوند ‌‬ ‫ب تکی‌ه مینداخت‌‪ ،‬ش���ی ‌‬ ‫ج ‪ -‬اونوقتاک‌ه طی ‌‬ ‫‌‬

‫ش میگفنت‌‪:‬‬ ‫ش جم ‌ع میشد ‌ن به ‌‬ ‫ب رو‪ ،‬ای ‌ن و بچه‌ها ‌‬ ‫ی منرب‪ ،‬خدا بیامرز‌ه طی ‌‬ ‫ت بر‌ه باال ‌‬ ‫‌میخواس ‌‬ ‫ی بگو‪».‬‬ ‫ی ور ‌‬ ‫ش بده‌‪ ،‬در ‌‬ ‫ت نره‌‪ ،‬فح ‌‬ ‫ت وزیرو یاد ‌‬ ‫ت نره‌‪ ،‬نخس ‌‬ ‫ی باال منرب ش���ا‌ه رو یاد ‌‬ ‫«مری ‌‬ ‫ح مری‌ه همۀ اینا رو‬ ‫ت صب ‌‬ ‫ی بود؟ مأمور س���ازما ‌ن امنیت‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫خ نهاوند ‌‬ ‫حاال ای ‌ن ش���ی ‌‬

‫ش ای ‌ن بود‪.‬‬ ‫ش مید‌ه ب‌ه سازما ‌ن امنیت‌‪ .‬ای ‌ن جریان ‌‬ ‫گزار ‌‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه بابا؟‬ ‫‌‬

‫ی شا‌ه جم ‌ع میشد ‌ن و جلس‌ه درست‬ ‫غ شد‪ ،‬اینا واس‌ه برانداز ‌‬ ‫ی شلو ‌‬ ‫ی همون ‌م وقت ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌! برا ‌‬ ‫‌‬

‫‌میکردن‌‪ .‬طی َب ‌م ِ‬ ‫ی شد‪( .‬سند شمارۀ ‪ )13/5‬دیگ‌ه این‌پیشامدا‬ ‫ت و با اینا یک ‌‬ ‫سر همو ‌ن موزا رف ‌‬ ‫نت وبرد ‌ن کُشنت‌‪.‬‬ ‫نت و ورداش ‌‬ ‫شد تا ‪ 15‬خرداد رسید و او ‌ن بساطا ش ‌دک‌ه اومد ‌ن و اینا روگرف ‌‬ ‫س ‪ -‬شنید ‌م دکرت اقبا ‌ل ب‌ه روضۀ شما می‌آمد‪ .‬چ‌ه کسا ‌ن دیگر می‌آمدند؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬هم‌ه میومد ‌ن روضۀ ما‪ :‬اردشری زاهدی‌ا ‌م میومد‪ ،‬اقبال ‌م میومد‪ ،‬اویسی‌ا ‌م میومد‪ .‬اویسی‌که‌‬ ‫‌‬

‫ب مجهز بود‪.‬‬ ‫ی به‌حسا ‌‬ ‫ب روضه‌مو ‌ن خیل ‌‬ ‫بچ‌ه محلمو ‌ن بود‪ .‬م ‌ن و طی ‌‬ ‫ی ای ‌ن روضه‌خوانیها داشتید؟‬ ‫ی ه ‌م برا ‌‬ ‫س ‪-‬گویا بودجه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ش ندادن‌‪ .‬اون ‌م سازمان‌‬ ‫یل دیگ‌ه بعد ‌‬ ‫ی دوبار داد ‌ن و ‌‬ ‫ج ‪ -‬اصال و ابدا‪ .‬ش���اید او ‌ن اوال یک ‌‬ ‫‌‬ ‫ت نه‌‪ ،‬اوقاف‌‪ .‬حاال اص ً‬ ‫ب کنه‌!‬ ‫یل نبود ک‌ه شا‌ه بیاد تصوی ‌‬ ‫ی پو ‌‬ ‫ال س���ه‌هزار توم ‌ن همچ ‌‬ ‫امنی ‌‬ ‫ب بهرت بود چون‬ ‫ی طی ‌‬ ‫ت راج ‌ع ب���‌ه روضه‌خونیا پو ‌ل نمیداد‪ .‬البت‌ه روضه‌خون ‌‬ ‫ت دول ‌‬ ‫هیچوق ‌‬

‫ش میکردن‌‪ .‬روضۀ ما بیشرت ما ‌ل خود مرد ‌م محل‌‬ ‫ب بود و اوناکمک ‌‬ ‫‌میدونیا وضعش���و ‌ن خو ‌‬

‫ی ک‌ه نذر‬ ‫ی میذاش���تی ‌م و از ای ‌ن س���ر سا ‌ل تا او ‌ن سر سا ‌ل ازکسای ‌‬ ‫بود و خود ما‪ .‬ی‌ه صندوقای ‌‬

‫نت پو ‌ل جم ‌ع میکردیم‌‪ .‬انقد خود مرد ‌م پو ‌ل میداد ‌ن ک‌ه تاز‌ه اضاف‌ه ‌م میومد‪ .‬ای ‌ن پو ‌ل واسه‌‬ ‫داش ‌‬ ‫گ بزرگ‌‬ ‫ج داد ‌ن بود و اینا‪ .‬ظهر عاشورا شاید تقریب ًا ما چندی ‌ن دی ‌‬ ‫روضه‌خو ‌ن بود‪ ،‬واس‌ه خر ‌‬ ‫ی مرد ‌م و دسته‌هاک‌ه میومدن‌‪.‬‬ ‫ت میکردی ‌م برا ‌‬ ‫قیمه‌پلو درس ‌‬

‫‪-1‬در جلد اولکتاب «تاریخ قیام ‪ 15‬خرداد به روایت اسنادی نوشتۀ جواد منصوری سند زیر با شماره ‪ ۲\۲۲‬چاپ‬ ‫شده است‪« :‬تاریخ‪ -41/3/8 :‬دربار شاهنشاهی – محرمانه – تیمسار علوی‌کیا قائم‌مقام ریاست سازمان اطالعات‬ ‫و امنیتکشور‪ :‬حسب االمر مطاع مبارک ملوکانه مقرر است طبق معمول سال‌های قبل مبلغ سی هزار ریال برای‬ ‫برگزاری مراسم روضه‌خوانی ایام عاشوراکه توسط آقای شعبان جعفری در تکیۀ دباغخانه انجام می‌گرید در وجه‬ ‫مشارالیه پرداختگردد‪ .‬در اجرای امر مطاع همایونی خواهشمند است دستور فرمایید در پرداخت وجه مزبور به‬ ‫نامربده اقدام نمایند‪ .‬رئیس تشریفات دربار شاهنشاهی – سلیمان بهبودی‪».‬‬


‫‪294‬‬

‫س شمارۀ ‪13/1‬‬ ‫عک ‌‬

‫طیب‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪13/2‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪295‬‬


‫‪296‬‬

‫س شمارۀ ‪13/3‬‬ ‫عک ‌‬

‫طیب‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪13/4‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪297‬‬


‫‪298‬‬

‫سند شمارۀ ‪13/5‬‬

‫طیب‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪299‬‬

‫شا ‌ه و دربار‬ ‫اعلیحضرت‌‬ ‫ح باشگاهتا ‌ن بگویید‪ .‬چ‌ه مدت‌‬ ‫ک خاطر‌ه از شا‌ه در روز افتتا ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬قرار شد ی ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬ ‫طو ‌ل کشید تا باشگا‌ه را ساختید؟‬

‫ش بیان‌‪.‬‬ ‫ی افتتاح ‌‬ ‫ت قو ‌ل گرفت ‌م برا ‌‬ ‫ت کردیم‌‪ ،‬از اعلیحضر ‌‬ ‫ج ‪ -‬س‌ه سال‌‪ .‬باشگا‌ه روک‌ه درس ‌‬ ‫‌‬

‫ح کننی‌‪ ».‬گفنت‌‪:‬‬ ‫ت اگ‌ه اینجا تمو ‌م ش���د باید حتم ًا خودتو ‌ن بیای ‌ن افتتا ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬اعلیحضر ‌‬ ‫ف آورد ‌ن اونجا‬ ‫ی افتتاح‌‪ .‬روزی‌ا ‌م ک‌ه تشری ‌‬ ‫ت ی‌ه روز اومد اونجا برا ‌‬ ‫«میام‌‪ ».‬بعد اعلیحضر ‌‬ ‫س رو ت ‌ن م ‌ن کردی‌؟‬ ‫ی مجسمۀ خودشو نیگا کرد‪ ،‬گفت‌‪« :‬چرا ای ‌ن لبا ‌‬ ‫ح کنن‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫رو افتتا ‌‬

‫ی ی‌ه پهلوون‬ ‫ت ب‌ه بازو ‌‬ ‫ت کرد‌ه بودی ‌م داش ‌‬ ‫ض کننی‌‪ ».‬مجسمه‌شو با ب ُِرنز درس ‌‬ ‫ی عو ‌‬ ‫ای ‌ن رو فور ‌‬

‫‌بازوبندمیبست‌‪.‬‬

‫ی داشت‌؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه ایراد ‌‬ ‫‌‬

‫ی او ‌ن مهندس‌‬ ‫ض کننی‌!» ما ‌م فور ‌‬ ‫ت رو عو ‌‬ ‫ت ت ‌ن منه‌؟ ای ‌ن ک��� ‌‬ ‫ج ‪-‬گف���ت‌‪« :‬چرا ای ‌ن ک ‌‬ ‫‌‬ ‫ی خرجمو ‌ن ش���د تا‬ ‫ش کردیم‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫ی عوض ‌‬ ‫ارژن���گ‌رو صدا زدیم‌‪ ،‬مجسمه‌سازه‌ش���و‪ ،‬فور ‌‬

‫ش میکردیم‌‪ .‬آها ‌ن داشتم‌‬ ‫ش نیومد‌ه بود باید عوض ‌‬ ‫یل چو ‌ن ش���ا‌ه خوش��� ‌‬ ‫عوضش‌کردیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ح کنن‌‪ .‬تقریب ًا دو س���‌ه روز مونده‌‬ ‫ت کرد ‌م بیا ‌ن اونجا رو افتتا ‌‬ ‫میگفت ‌م که‌اعلیحضرتو دعو ‌‬ ‫ت گفته‌‪« :‬من‌‬ ‫نت اعلیحضر ‌‬ ‫ی میان‌‪ --‬م ‌ن یهو دید ‌م گف ‌‬ ‫‪-‬آخ���‌ه تاریخ‌داد‌ه بود ‌ن چ‌ه روز ‌‬‫اونروز نمیتونم‌بیام‌‪ ».‬حاال ما همۀ کارامونوکردیم‌‪ ،‬دعوتامونوکردیم‌‪ ،‬تهیه‌ا ‌م دیدیم‌‪ ،‬دوهزار‬ ‫ی دوختی ‌م ک‌ه تما ‌م تو خیابو ‌ن جلو‬ ‫ی باس���تان ‌‬ ‫تا ‌م ورزش���کار آوردی ‌م براشو ‌ن از ای ‌ن شلوارا ‌‬

‫نی دوهزار تا آد ‌م چقدر میشه‌؟ همۀ ای ‌ن کارا رو‬ ‫ت بب ‌‬ ‫ت وایسن‌‪ .‬حاال ش���ما خود ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬


‫‪300‬‬

‫شاه و دربار‬

‫ب میش���ه‌‪ .‬دویدم‌‬ ‫ی داد و بیداد! حاال چیکارکنیم‌؟ م ‌ن دیگ‌ه دید ‌م کل‌ه ‌م دار‌ه خرا ‌‬ ‫کردیم‌‪ .‬ا ‌‬ ‫ی یزدان‌پنا‌ه رو؟‬ ‫نی مرتض ‌‬ ‫رفت ‌م یزدان‌پنا‌ه رو دیدم‌‪ ،‬شما میشناخت ‌‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه اس ‌م بله‌‪ ،‬شخص ًا نه‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی که‬ ‫ی بود‪ .‬معل ‌م شا‌ه بود‪ ،‬همون ‌‬ ‫ی ‌وگردن‌کلفت ‌‬ ‫ی آد ‌م جد ‌‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬راست ‌‬ ‫‌‬

‫ی شا‌ه رو داشت‌ه باشه‌‪.‬‬ ‫ش ک‌ه هوا ‌‬ ‫ت تو دست ‌‬ ‫ت شا‌ه روگذاش ‌‬ ‫ت دس ‌‬ ‫ت مریف ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫‌رضاشا‌ه وقت ‌‬ ‫ت داشت‌‪ .‬رفت ‌م سراغش‌‪،‬‬ ‫ی محب ‌‬ ‫ش چاررا‌ه عزیزخا ‌ن بود‪ .‬ب‌ه من ‌م خیل ‌‬ ‫بچ‌ه مح ‌ل ما بود‪ ،‬خون‌ه ‌‬

‫نی اال ‌ن با‬ ‫ی بگو فردا بیاد‪».‬گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن اگ‌ه میش‌ه م ‌ن هم ‌‬ ‫ش گفت‌‪« :‬ب‌ه جعفر ‌‬ ‫ب‌ه سکرتر ‌‬ ‫شماکار مه ‌م دارم‌‪ .‬وگرن‌ه مری ‌م و دیگ‌ه نمیام‌‪».‬گفت‌‪« :‬بگو بیاد تو‪ ».‬رفت ‌م تو وگفتم‌‪« :‬قربان‌‬

‫ت کش���یدم‌‪ »...‬سرشو‬ ‫ت مریه‌‪ .‬م ‌ن اینهم‌ه زحم ‌‬ ‫جریا ‌ن اینه‌‪ .‬م ‌ن خالص‌ه آبرو ‌م تو ای ‌ن مملک ‌‬ ‫ط گفت‌‪« :‬برو!» ما اومدی ‌م و ی‌ه دفع‌ه دیدیم‌‬ ‫ی نگفت‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫تکو ‌ن داد وگفت‌‪« :‬برو!» هیچ ‌‬

‫ت ‪ 3‬میان‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ .‬حاال نگو این‌‬ ‫ت امروز ساع ‌‬ ‫گ زدک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ح ب‌ه ما زن ‌‬ ‫فردا صب ‌‬ ‫ی و اینا نقش‌ه کشید ‌ن ک‌ه شا‌ه رو نذار ‌ن بیاد‪.‬‬ ‫ی بد بود‪ .‬نصری ‌‬ ‫ی با ما خیل ‌‬ ‫نصری ‌‬

‫ی اعلیحضرت‬ ‫ی نپوشید‌ه بودم‌‪ ،‬چو ‌ن وقت ‌‬ ‫س باستان ‌‬ ‫حاال باالخر‌ه شا‌ه دار‌ه میاد‪ .‬خودم ‌م لبا ‌‬

‫ی شمارۀ‬ ‫ی پوشیدم‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫س رسم ‌‬ ‫ش میدادم‌‪ ،‬لبا ‌‬ ‫ف میاورد ‌ن باید خدمتشو ‌ن گزار ‌‬ ‫‌تشری ‌‬ ‫ش میخواست‌خودی‌‬ ‫ی طوسی‌ا ‌م خدا بیامرزدش‌‪ ،‬هم‌ه ‌‬ ‫‪ 14/3 ،14/2 ،14/1‬و ‪ )14/4‬او ‌ن مصطف ‌‬ ‫ش گرد‌ه آدمو‬ ‫ش ِگرد بود‪ .‬می ‌ل گُند‌ه ک‌ه ته ‌‬ ‫نی بود و ته ‌‬ ‫ی گُند‌ه و سنگ ‌‬ ‫نشو ‌ن بده‌‪ ،‬می ‌ل ما ‌م خیل ‌‬ ‫ی طوسی‌‪ ،‬خدا بیامرزدش‌‪،‬گفتم‌‪« :‬می ‌ل منو نگریی‌ها!بگریی‌‬ ‫میکش‌ه میزن‌ه زمنی‌‪ .‬ب‌ه مصطف ‌‬ ‫ِ‬ ‫یل ُغ ّد ‌م بود‪ .‬حاال اعلیحضرت‌اومده‌‬ ‫ت زمنی‌‪».‬گفت‌‪« :‬نه‌‪ ».‬و ‌‬ ‫میکشتت‌‪ .‬ممکن‌ه یهو بندازد ‌‬ ‫ِ‬

‫ش و انداختش‌‪ .‬اعلیحضرت‌‬ ‫ت میال رو بگریه‌‪ ،‬یهو می ‌ل کشید ‌‬ ‫تو‪ ،‬یهو اینا رو ورداشت‌‪ ،‬خواس ‌‬

‫ی سنگینه‌‪ ،‬تهش ‌م گرده‌!»گفت‌‪:‬‬ ‫ی شد؟» گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن ای ‌ن می ‌ل خیل ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬چرا اینجور ‌‬

‫ح وز ‌ن کنه‌‪.‬گفت‌‪«:‬خیلی‌‬ ‫ت ک‌ه به‌اصطال ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫«بیار ببینم‌‪ ».‬میال رو آوردی ‌م دادی ‌م دس ‌‬ ‫سنگینه‌!»گفتم‌‪« :‬بل‌ه قربان‌‪ .‬ایشون ‌م با ای ‌ن میالکم ‌رت تمری ‌ن داشته‌‪ »...‬حاال من‌میخواستم‌‬

‫س ش���ا‌ه رو بگ�ی�ر‌ه با ای ‌ن میال و این‌‬ ‫س بیاد عک ‌‬ ‫چی���کارکنم‌؟ ای ‌ن پا او ‌ن میکرد ‌م ی‌ه عکا ‌‬

‫ی باشگا‌ه ما بشه‌‪ .‬ملتفتی‌؟‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ب تبلیغ ‌‬ ‫به‌حسا ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س مکاس���ا هم‌ه روکرد ‌ن تو اتاق‌‪ ،‬ای��� ‌ن [کریم‌] بختیا َر ‌م بود‪،‬‬ ‫ج ‪ -‬هیچ���ی‌‪ ،‬ما دیدی ‌م عکا ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪301‬‬

‫ق و درو قف ‌ل کردن‌‬ ‫ش برپس‌‪ ،‬این ‌م کرد ‌ن تو همو ‌ن اتا ‌‬ ‫س ک‌ه اینجا هس���ت‌‪ ،‬از ‌‬ ‫بختیار عکا ‌‬ ‫روش���ون‌‪ ،‬به‌قرآن‌‪ ،‬او ‌ن نصریی‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی میکرد‪ ،‬ما رو نمی‌تونس���ت‌‬ ‫ال همۀ ای ‌ن کارا رو نصری ‌‬ ‫ت دار ‌م مریم‌‪ .‬چون‌‬ ‫ی بابا! چیکارکنیم‌؟ من ‌م حاال دنب���ا ‌ل اعلیحضر ‌‬ ‫ببین���ه‌! ما رومیگی‌! ا ‌‬ ‫ش مریفت ‌م ک‌ه اینجاها رو ببینه‌‪ .‬یکی‌‬ ‫ت سر ‌‬ ‫ی و هالرت و اینا داشتیم‌‪ .‬پش ‌‬ ‫س وکشت ‌‬ ‫ت بُک ‌‬ ‫قسم ‌‬

‫ی شده‌؟» گفت‌‪« :‬هم‌ه عکاسا رو کرد ‌ن تو‬ ‫ی صدا کردم‌‪ ،‬پرسیدم‌‪« :‬چ ‌‬ ‫از بچه‌ها رو یواشک ‌‬

‫س رو ببینه‌‪،‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ت بُک ‌‬ ‫ت رو پله‌ها وایساد‌ه بودک‌ه قسم ‌‬ ‫ق و درو قفل‌کردن‌!» اعلیحضر ‌‬ ‫اتا ‌‬ ‫ت گفت‌‪:‬‬ ‫س بود ‌ن هم‌ه رو نمیدون ‌م چیکار کرد ‌ن اینا؟» یهو برگش ‌‬ ‫«اعلیحضرت‌‪ ،‬چار تا عکا ‌‬

‫س شهربانی‌‬ ‫ت عکاس‌‪ ،‬ب‌ه خدا‪ ،‬جو ‌ن شما‪ ،‬از او ‌ن کل‌ه ای ‌ن علوی‌مقد ‌م رئی ‌‬ ‫«عکاس‌!» تاگف ‌‬ ‫نت درو واز کرد ‌ن و عکاسا ریخنت‌‬ ‫نت پائنی‌‪ .‬رف ‌‬ ‫نت با مغز بیف ‌‬ ‫ی میخواس ‌‬ ‫ک ‌ل کشور و ای ‌ن نصری ‌‬ ‫ی کن ‌م اومد ‌م اون‌‬ ‫ی اینک‌ه زرنگ ‌‬ ‫س بگری! م ‌ن برا ‌‬ ‫ی عک ‌‬ ‫س نگری‌ک ‌‬ ‫بریون‌‪ .‬ریخنت‌و حاال عک ‌‬

‫نی چقدر‬ ‫ی رو ببین ‌‬ ‫ت اومد بر‌ه بریو ‌ن گفت���م‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬ای ‌ن یک ‌‬ ‫میلو برداش���ت ‌م و تا اعلیحضر ‌‬

‫س گرفنت‌‪ُ .‬خب‌‬ ‫ی از ما ی‌ه عک ‌‬ ‫سبکه‌!» میخواست ‌م عکسش���و با می ‌ل زورخون‌ه بگرین‌! فور ‌‬

‫ی ناجور و‬ ‫ت آدما ‌‬ ‫ش ی‌ه مش ‌‬ ‫کارمو بلد بودم‌! خدابیامرز‌ه شا‌ه رو‪ ،‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬دور و ور ‌‬

‫حسود بودن‌‪ ،‬خیلی‌بد بودن‌!‬

‫ی ش���ما‬ ‫ی همینا میتون ‌م برا ‌‬ ‫ف بزنم‌‪ .‬اگ‌ه بخوا ‌م بگ ‌م انقد از خیانتا ‌‬ ‫ب���‌ه خدا نمیخوا ‌م ح���ر ‌‬ ‫یل م ‌ن هنوز‬ ‫ت و دفنش ‌م کردن‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ض کردم‌‪ ،‬خدا بیامرز شا‌ه مُ رد و رف ‌‬ ‫تعریف‌کن ‌م ک‌ه نگو‪ .‬عر ‌‬

‫ط اونو دوست‌‬ ‫ط محمدرضاش���ا‌ه رو‪ .‬بقی‌ه رو ولشو ‌ن کن‌‪ .‬م ‌ن فق ‌‬ ‫ت دارم‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫ش���ا‌ه رو دوس ‌‬

‫ی بود‬ ‫ش کنه‌‪ .‬اگ‌ه کاری‌ا ‌م میکرد ‌م به‌خاطر عالقه‌ا ‌‬ ‫ش دارم‌‪ ،‬خدا رحمت ‌‬ ‫داشتم‌‪ ،‬هنوز ‌م دوست ‌‬ ‫نی حقیقتو بگه‌‪ ،‬ب‌ه خدا قسم‌‪ ،‬ب‌ه قرآن‌‪ .‬م ‌ن همیشه‌‬ ‫ک‌ه ب‌ه اون‌داشتم‌‪ .‬خانو ‌م سرشار‪ ،‬آد ‌م باید ع ‌‬ ‫ش فاتح‌ه میفرست ‌م چون‌‬ ‫ی شا‌ه تو رگ ‌م میگرده‌‪ ،‬م ‌ن همیش‌ه ب‌ه روح ‌‬ ‫گفتم‌‪ :‬ای ‌ن خو ‌ن م ‌ن برا ‌‬

‫یل اینا نذاشنت‌‪ .‬ب‌ه اینا ‌م هیچ‌‬ ‫ش کارکن‌ه و ‌‬ ‫ی مملکت ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫ی بود استثنایی‌! دلش ‌م میخواس ‌‬ ‫مرد ‌‬

‫ش بیاد میگ ‌م چرا نمیگم‌‪ ،‬هم‌ه رو میگم‌‪.‬‬ ‫ت پی ‌‬ ‫ی ندارم‌‪ ،‬هیچوقت‌‪ ،‬هیچی‌‪ .‬این‌ه ک‌ه ی‌ه وق ‌‬ ‫کار ‌‬

‫نی دور‬ ‫ش کرد ‌ن همیناکردن‌‪ ،‬هم ‌‬ ‫دون‌ه دون‌ه اینارو میگ ‌م ک‌ه اینا چیکارکردن‌‪ .‬اون ‌م اگ‌ه بدبخت ‌‬ ‫ش کردن‌‪.‬‬ ‫ش وگرفتار ‌‬ ‫و وریاش‌کرد ‌ن و ب‌ه ای ‌ن روز سیا‌ه نشوندن ‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬خود شا‌ه چگون‌ه مرد ‌‬ ‫‌‬

‫نت پیشش‌‪ ،‬یارو میگفت‌‪« :‬م ‌ن وز ‌ن چارمم‌‪».‬‬ ‫ج ‪ -‬تر و تیز بود‪ .‬ب‌ه جو ِ‌ن شما‪،‬کشتی‌گریا مریف ‌‬ ‫‌‬


‫‪302‬‬

‫شاه و دربار‬

‫نی اش���تبا‌ه کردم‌‪ ».‬انقد‬ ‫میگفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬وز ‌ن ِس��� ُیمی‌!» بعد پس���ر‌ه میگفت‌‪« :‬قربا ‌ن ببخش ‌‬

‫ش آد ‌م بدی‌‬ ‫ت کردن‌‪ ،‬پدرشو درآوردن‌‪ .‬خود ‌‬ ‫ش حواسشو پر ‌‬ ‫حواسش‌جم ‌ع بود‪ .‬دور و وریا ‌‬

‫ت داشت‌‪،‬‬ ‫ت میکرد‪ .‬ب‌ه هم‌ه محب ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬محب ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬آد ‌م خوب ‌‬ ‫نبود خانو ‌م ب‌ه خدا‪ .‬آد ‌م باگذشت ‌‬ ‫یل ای ‌ن دور و وریاش‌‪ ،‬هرکدومشون‌‬ ‫ی از ای ‌ن مرد ندیدم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ش نبود‪ ،‬منک‌ه چیز ‌‬ ‫هیچ‌ن ‌ه تو دهن ‌‬

‫نت ک‌ه او ‌ن بیچار‌ه کارشو بکنه‌‪ .‬البت‌ه اون ‌م جدی‬ ‫ک‌ه شما فکرکننی‌‪ ،‬همه‌شو ‌ن بد بودن‌‪ .‬نمیذاش ‌‬

‫ی مهربو ‌ن بود‪،‬‬ ‫ی بود‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ش نبود‪ ،‬آد ‌م مهربون ‌‬ ‫‌نبود مث ‌ل رضاشا ِ‌ه خدابیامرز‪ .‬اونجور مث ‌ل پدر ‌‬ ‫ب بود‪ .‬م ‌ن همیش‌ه نوکر اونم‌‪،‬‬ ‫ی خو ‌‬ ‫ط او ‌ن یک ‌‬ ‫ت قبو ‌ل میکرد‪ .‬فق ‌‬ ‫ی میگف ‌‬ ‫ی هر چ ‌‬ ‫خیلی‌‪ .‬هرک ‌‬ ‫خدا بیامرزدش‌‪.‬‬

‫ف کنید‪.‬‬ ‫ک خاطرۀ دیگر از شا‌ه تعری ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه مدرسه‌ها‬ ‫ی چند ‌م مهر بود؟ ‪ 25‬مهر بود‪ 23 ،‬مهر بود؟ موقع ‌‬ ‫ت روزها ‌‬ ‫ج ‪ -‬اعلیحضر ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکردن‌‬ ‫ش او ‌ن سال ‌ن محمدرضاشا‌ه رو درس ‌‬ ‫تاز‌ه واز شد‌ه بود ‌ن و اینا؟ ی‌ه چند روز جلوتر ‌‬ ‫ت میکرد‪.‬‬ ‫ت سال ‌ن محمدرضاشا‌ه واس‌ه معلما صحب ‌‬ ‫شا‌ه میومد مریف ‌‬ ‫س ‪ -‬جش ‌ن مهرگا ‌ن یا روز معلم‌؟‬ ‫‌‬

‫ت میکردیم‌‬ ‫ی از ای ‌ن ورزشکارا رو ُلخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬درسته‌‪ ،‬جش ‌ن مهرگان‌‪ .‬بعد ما ی‌ه هفتصد هشتصد نفر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میپوشوندی ‌م از د ِ‌م چاررا‌ه حسن‌آباد اینا رو قطاروامیسوندیم‌‪.‬‬ ‫ی باستان ‌‬ ‫از ای ‌ن شلوارها ‌‬ ‫ف خیابان‌؟‬ ‫س ‪ -‬دو طر ‌‬ ‫‌‬

‫ی دعوا داشتی ‌م که‌‬ ‫س کالنرت ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬مث ‌ل پلیس���ا ک‌ه وامیسن‌‪ .‬ما ‌م همیش‌ه با پلیس���ا و رئی ‌‬ ‫‌‬

‫یل ما اینا رو وامیسوندیم‌‪ .‬شا‌ه ک‌ه میومد‬ ‫ی میگنی‌!» و ‌‬ ‫ت شما چ ‌‬ ‫ص ماس ‌‬ ‫میگفنت‌‪« :‬ای ‌ن مخت ‌‬ ‫ش میداد ‌م مریفت‌‪ .‬ی‌ه روزک‌ه اومد‬ ‫ش ترمز میزد‪ ،‬م ‌ن مریفت ‌م ی‌ه دسته‌گُ ‌ل به ‌‬ ‫بر‌ه د ِ‌م باشگا‌ه ی‌ه نی ‌‬ ‫ت پنجره‌ها و اینام‌‬ ‫ی پش ‌‬ ‫ک شه َر ‌م پر‪ ،‬تا حت ‌‬ ‫وانَساد‪ .‬حاال جمعیت ‌م د ِ‌م باشگا‌ه پر‪ ،‬تو او ‌ن پار ‌‬

‫ت کشیدم‌‪ ،‬اومد ‌م تو باشگا‌ه رفت ‌م تو دفرت ‌م نشست ‌م و د َر ‌م بستم‌‪ .‬هر‬ ‫ی خجال ‌‬ ‫مینشسنت‌‪ .‬م ‌ن خیل ‌‬

‫ت بود ‌م دیگه‌‪.‬‬ ‫ف بزن‌ه گفتم‌‪« :‬برو بریون‌!» ناراح ‌‬ ‫ی اومد با م ‌ن حر ‌‬ ‫ک‌‬ ‫خ شد‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬اوقاتتا ‌ن تل ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬آره‌ جلو این‌ ورزش���کارا و جلو این‌ جمعیت‌ کنف‌ ش���ده‌ بودم‌‪ ،‬خیط‌ شده‌ بودم‌‬ ‫‌‬

‫دیگه‌!اعلیحضرت‌ رفت‌ و تقریب ًا یه‌ یه‌ س���اعتی‌ گذش���ت‌‪ ،‬یه‌ دفعه‌ دیدم‌ این‌ طباطبایی‌‬ ‫پرید تو‪ ،‬من ‌م درو بست ‌ه بودم‌‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪303‬‬

‫ی جعفری‌‬ ‫ت جلو باش���گا‌ه نیگر داشنت‌‪ ».‬قبو ‌ل نکردم‌‪.‬گفت‌‪«:‬آقا ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬آقا‪ ،‬اعلیحضر ‌‬

‫حو‬ ‫ت با ماش�ی�ن‌ َد ‌م در وایسادن‌‪ ».‬همو ‌ن طور سراسیم‌ه دوید ‌م رفتم‌‪ :‬شهبانو فر ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬

‫ب نشس���ت‌ه بودن‌‪ .‬ماشینشو ‌ن جلو در جلو ُپ ‌ل باشگا‌ه وایساد‌ه بود‪ .‬چند تام‌‬ ‫ت عق ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬ ‫ت شیشۀ عقبوکشید پائنی‌‪ ،‬سرمو‌کردم‌‬ ‫ت سرش‌‪ .‬یهو دستپاچ‌ه شدم‌‪ .‬تا اعلیحضر ‌‬ ‫نی پش ‌‬ ‫ماش ‌‬ ‫ی باهام‌‬ ‫نی حاال جلو چشَ مه‌‪ .‬ی‌ه چند دقیقه‌ا ‌‬ ‫نی حقیقته‌‪ .‬انگار هم ‌‬ ‫تو ماشنی‌‪ .‬ای ‌ن ک‌ه میگ ‌م ع ‌‬

‫ت کرد ‌ن و‪...‬‬ ‫صحب ‌‬

‫س ‪ -‬ب‌ه شما چ‌ه گفتند؟‬ ‫‌‬

‫نی پرسیدن‌‪« :‬وض ‌ع باشگا‌ه چطوره‌؟ م ‌ن اگ‌ه وانیساد ‌م کار ‌م دیر شد‌ه بود و اینا‪»...‬‬ ‫ج ‪ -‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫از ای ‌ن حرفا زدیم‌‪.‬‬

‫ش بود؟‬ ‫ت ای ‌ن خاطر‌ه ما ‌ل چند سا ‌ل پی ‌‬ ‫س ‪ -‬یادتا ‌ن اس ‌‬ ‫‌‬

‫ی شا‌ه دارم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ما ‌ل قب ‌ل از سا ‌ل ‪ 42‬بود‪ .‬ی‌ه خاطرۀ دیگ‌ه ‌م از تشریف‌فرمای ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬بفرمایید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ح کنن‌‪ .‬ب‌ه طباطبایی‌گفتم‌‪:‬‬ ‫ی رو افتتا ‌‬ ‫پ شاهنشاه ‌‬ ‫ت قرار‌ه بیا ‌ن کلو ‌‬ ‫نت اعلیحضر ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه روز گف ‌‬ ‫‌‬ ‫ی تو خیابون‌ورزش‌‬ ‫پ شاهنشاه ‌‬ ‫«د‌ه پونز‌ه تا از بچه‌ها رو خربکن‌ه بیا ‌ن باشگاه‌‪ ».‬آخ‌ه کلو ‌‬

‫ت تا ورزشکارا رو واداری ‌م ای ‌ن جلو اینور اونور‬ ‫ک باشگا‌ه بود‪ .‬فکرکرد ‌م اگ‌ه ی‌ه د‌ه بیس ‌‬ ‫نزدی ‌‬ ‫ش وایسه‌‪،‬‬ ‫وایسن‌‪ ،‬اعلیحضرت ‌م میفهم‌ه ک‌ه ای ‌ن بچه‌ها ما ‌ل باشگا‌ه هسنت‌‪ .‬حاال پلیس ‌م میومد ‌‬ ‫س گرمکن‌نشستم‌‪ .‬اعلیحضرت‌‬ ‫یل ما ‌م بچه‌هامونو وامیسوندیم‌‪ .‬حاال خود ‌م تو دفرت ‌م با لبا ‌‬ ‫و ‌‬

‫یل فریاد‌کشیدن‌‪« :‬زنده‌‬ ‫ج جال ‌‬ ‫ی و او ‌ن ایر ‌‬ ‫ح کرد ‌ن اومد ‌ن بریون‌‪ ،‬طباطبای ‌‬ ‫پ رو افتتا ‌‬ ‫ک‌ه کلو ‌‬ ‫ک شهرم‌‬ ‫ی تو پار ‌‬ ‫ت میله‌ها ‌‬ ‫ت محمدرضا ش���ا‌ه پهلوی‌»‪ .‬حاال پش��� ‌‬ ‫و جاوید باد اعلیحضر ‌‬

‫ت زد ‌ن و‬ ‫پ میاد بریو ‌ن ببینن‌‪ .‬اونا ‌م دس ‌‬ ‫ت دو پشت‌ه وایس���اد‌ه تا اعلیحضرت ‌و ک‌ه ازکلو ‌‬ ‫جمعی ‌‬ ‫هورا و فریاد‪ ...‬او ‌ن پیشخدمت‌ه ک‌ه جلو در وامیس‌ه در ماشینو وازکرد‌ه بودکه‌شا‌ه از ت ‌وکلوپ‌‬

‫ف مری‌ه جلو‬ ‫نی صا ‌‬ ‫ت ماش ‌‬ ‫ت یهو میپیچ‌ه پش��� ‌‬ ‫یل اعلیحضر ‌‬ ‫ک‌ه میاد بریو ‌ن بر‌ه تو ماش�ی�ن‌‪ .‬و ‌‬

‫ی میبین‌ه ک‌ه جمعیت‌‬ ‫ی میکنه‌‪ .‬بعد وقت ‌‬ ‫یل ه ‌م ی‌ه س���ئواالی ‌‬ ‫ی و جال ‌‬ ‫ی ما‪ .‬از طباطبای ‌‬ ‫بچه‌ها ‌‬

‫ت را‌ه میفت‌ه پیاد‌ه تو پیاده‌رو‪ .‬دو تا از‬ ‫ت میزنن‌‪ ،‬اعلیحضر ‌‬ ‫ش دس ‌‬ ‫ک شهر دار ‌ن برا ‌‬ ‫ت پار ‌‬ ‫پش ‌‬

‫ی جلو باشگا‌ه ک‌ه شا‌ه رسید من ‌م با همو ‌ن لباس‌گرمکن‌‬ ‫بچه‌ها میا ‌ن منو خرب میکنن‌‪ .‬تا نزدیکا ‌‬ ‫ت و وزرام‌‬ ‫س���بز رنگ ‌م دوید ‌م ب�ی�رون‌‪ .‬دوید ‌م بریو ‌ن و دنب���ا ‌ل اعلیحضرت‌‪ ،‬حاال جمعی��� ‌‬


‫‪304‬‬

‫شاه و دربار‬

‫ت دار ‌ن میان‌‪ِ .‬‬ ‫ک شهر‪ .‬اعلیحضرت‌‬ ‫نت تو پار ‌‬ ‫ک شهر او ‌ن جلو بود رف ‌‬ ‫در پار ‌‬ ‫دنبا ‌ل اعلیحضر ‌‬ ‫ب میخوند از اونم‌حال‌‬ ‫ت از ی‌ه کارگر وضعشو پرسید‪ .‬از ی‌ه محصل ‌م ک‌ه اونجا نشست‌ه بودکتا ‌‬ ‫رف ‌‬

‫و احوا ‌ل کرد وضعشو پرسید‪ .‬از ی‌ه کارگر ‌م ک‌ه اونجا را‌ه مریفت‌‪ ،‬از اون ‌م ی‌ه سؤا ‌ل کرد‪ .‬حاال‬

‫ی ک‌ه قرار بود شهردار درست‌کن‌ه و‬ ‫ت و ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬ای ‌ن استخر ‌‬ ‫ت سرشم‌‪ .‬یهو برگش ‌‬ ‫من ‌م پش ‌‬ ‫ب دادم‌‪« :‬نخری قربان‌‪ ،‬نخری نشده‌‪».‬‬ ‫ی بنداز‌ه تمو ‌م شده‌؟» من ‌م جوا ‌‬ ‫ش قای ‌ق ‌وکشت ‌‬ ‫تو ‌‬

‫گ زد‪« :‬مرد‬ ‫ی زن ‌‬ ‫اعلیحضرت ‌م اومد سوار شد و رفت‌‪ .‬د‌ه دقیق‌ه بعد دیدی ‌م [غالمرضا] نیک‌پ ‌‬

‫ت شده‌‪،‬‬ ‫ی بود ب‌ه شا‌ه زدی‌؟! او ‌ن استخر را‌ه افتاده‌‪ ،‬دریاچه‌ش ‌م درس ‌‬ ‫حس���ابی‌‪ ،‬ای ‌ن چ‌ه حرف ‌‬ ‫ی بیا‬ ‫چ ب‌ه من‌‌گفت ‌‬ ‫ی نه‌؟» من ‌م بهش‌گفتم‌‪« :‬آقا تو هی ‌‬ ‫ی گفت ‌‬ ‫ش کار میکنه‌‪ .‬تو ورداشت ‌‬ ‫قایق ‌م تو ‌‬ ‫ب گفت ‌م نه‌!»‬ ‫بری ‌م اونجا رو ببنی‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه ندید‌ه بودم‌‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫ت شد‌ه بوده‌؟‬ ‫ی واقع ًا درس ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ش میداد ‌م مرد حسابی‌؟!» [خنده‌]‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬او ‌ن نیک‌پی‌ا ‌م گفت‌‪« :‬مگ‌ه م ‌ن باید ب‌ه توگزار ‌‬ ‫‌‬ ‫ت کند‌ه می‌گفتید‪ .‬هیچوقت‬ ‫ف و پوس ‌‬ ‫ت را صا ‌‬ ‫س ‪ -‬داشتید می‌گفتیدک‌ه مسائ ‌ل و مشکال ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه می‌گویید؟‬ ‫نی اوضاع ‌‬ ‫ی از هم ‌‬ ‫ی بگویید؟ یعن ‌‬ ‫‌توانستید مستقی ‌م ب‌ه شا‌ه چیز ‌‬

‫ت میخوام‌‬ ‫ی معذر ‌‬ ‫ک بود ‌م که‌‪ ...‬خیل ‌‬ ‫ی وقتا انقد ُر ‌‬ ‫ک بودم‌‪ .‬پار ‌‬ ‫ج ‪ -‬د‌ه دفع‌ه گفتم‌‪ .‬م ‌ن ُر ‌‬ ‫‌‬

‫ت رو‪،‬‬ ‫ی میگن‌؟ خدا بیامرز‌ه تیمسار حج ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن میبند ‌ن برا ‌‬ ‫خ ایناک‌ه ه ‌‬ ‫خ بی‌مُ ‌‬ ‫این‌بی‌مُ ‌‬

‫یل از او ‌ن دیوونه‌ها بود‪ .‬اص ً‬ ‫ال با هم‌ه دعوا‬ ‫ی ب���ود‪ .‬و ‌‬ ‫ی آد ‌م جدی‌ا ‌‬ ‫ش کن‌ه خیل ‌‬ ‫خ���دا رحمت ‌‬

‫ش گفتم‌‪« :‬تیمسار‪ ،‬ای ‌ن ورزشکاراکه‌‬ ‫ت م ‌ن د‌ه دفع‌ه به ‌‬ ‫ش بد بودن‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫میکرد‪ .‬هم‌ه ‌م باها ‌‬ ‫ت هسنت‌‪ .‬اجازه‌‬ ‫ف زمستونه‌‪ ،‬ی‌ه وقت ‌م هوا سرد میشه‌‪ ،‬ای ‌ن بچه‌ها لخ ‌‬ ‫‪ 4‬آبا ‌ن مری ‌ن تو میدون‌‪ ،‬طر ‌‬

‫ی براش���و ‌ن بگری‪ ».‬میگفت‌‪« :‬بودجه‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫بد‌ه برنامۀ اینا رو بذار ‌ن او ‌ل همه‌‪ ،‬یا ی‌ه گرمکن ‌‬

‫س بذار ما اینا رو بربی ‌م او ‌ل برنامه‌‪».‬‬ ‫ی ُخب‌‪ .‬پ ‌‬ ‫نداریم‌گرمک ‌ن ت ‌ن اینا بکنیم‌‪ ».‬میگفتم‌‪« :‬خیل ‌‬ ‫ی دیگه‌‬ ‫میگفت‌‪« :‬نه‌! او ‌ل باید دانشگا‌ه باشه‌!»گفتم‌‪« :‬باشه‌! دانشگا‌ه بیاد و بره‌‪ .‬برنامه‌ها ‌‬ ‫رو بذار ِ‬ ‫بعد ما‪ ».‬قبو ‌ل نکرد‪.‬‬

‫س موال و یه‬ ‫ت اومد‌ه بود اونجا‪ ،‬من ‌م رفت ‌م او ‌ن باال‪ .‬همیش‌ه مریفت ‌م ی‌ه عک ‌‬ ‫ی‌ه روز اعلیحضر ‌‬

‫ش بدم‌‪ ،‬نیگام‌‬ ‫س به ‌‬ ‫س ش���مارۀ ‪ )14/5‬دوید ‌م رفت ‌م او ‌ن باال عک ‌‬ ‫ش میدادم‌‪( .‬عک ‌‬ ‫‌قرآ ‌ن به ‌‬ ‫ی تنش���و ‌ن ک ‌ن یا ی‌ه کاری‌‬ ‫ی او ‌ن پریمرد دار‌ه میلرزه‌‪ .‬اینا رو ی‌ه چیز ‌‬ ‫ک���رد وگفت‌‪« :‬جعف���ر ‌‬

‫ی ورزش‌‬ ‫ش بود‪ ،‬اون ‌م برا ‌‬ ‫س ملک‌‪ ،‬نود و دو سال ‌‬ ‫ی بود عبا ‌‬ ‫براش���و ‌ن بکن‌!» آخ‌ه ی‌ه پریمرد ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪305‬‬

‫نی هم‌ه رو‬ ‫ت مث ‌ل بید میلرزید‪ .‬اعلیحضرت ‌م از او ‌ن باال با دورب ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫لختش‌میکردیم‌‪ ،‬بدبخ ‌‬

‫ت همینجور‬ ‫ت سر اعلیحضر ‌‬ ‫ت و اینا ‌م همه‌شو ‌ن پش ‌‬ ‫میدید‪ .‬تا اینو ب‌ه م ‌ن گفت‌‪ ،‬تیمسار حج ‌‬

‫ف تیمس���ار‬ ‫ی طر ‌‬ ‫ف میزنم‌‪ ،‬یهو روکرد ‌م اینور ‌‬ ‫ت حر ‌‬ ‫وایس���اد‌ه بودن‌‪ ،‬من ‌م دار ‌م با اعلیحضر ‌‬ ‫ت که‌‪«:‬تیمسار چق ‌دگفت ‌م ک‌ه ی‌ه گرمک ‌ن بگری ت ‌ن ایناکن‌! چقدگفت ‌م او ‌ل هم‌ه برنامۀ اینا‬ ‫حج ‌‬ ‫ت ی‌ه نیگا نیگایی‌‬ ‫ی میفرمان‌!» خانوم‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما اعلیحضر ‌‬ ‫تچ ‌‬ ‫نی اعلیحضر ‌‬ ‫رو بذار‪ .‬بب ‌‬

‫نت دور من‌‪،‬‬ ‫نی دید ‌م وزرا ریخ ‌‬ ‫ت افتاد‪ .‬بعد م ‌ن ک‌ه اومد ‌م پائ ‌‬ ‫ش کردک‌ه یهو تیمس���ار حج ‌‬ ‫به ‌‬ ‫ی بدبختو بردی‌؟»‬ ‫ی دوتاشو ‌ن اومد ‌ن جلوکه‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬چرا ای ‌ن کاروکردی‌؟ چرا آبرو ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی کردی‌‬ ‫ب کار ‌‬ ‫ی دیگ‌ه میگن‌‪« :‬آقا خو ‌‬ ‫ب‌ه خدا قسم‌‪ ،‬اومد ‌م اونورتر دید ‌م افسرا‪ ،‬او ‌ن وزرا ‌‬

‫ی با ای ‌ن بد بود ‌ن خانوم‌!گفتم‌‪ُ :‬‬ ‫«خب‌‪ ،‬حاال م ‌ن خوب‌‬ ‫ای ‌ن مرتیک‌ه پدرس���وخت‌ه رو!» بسک ‌‬ ‫ُ‬ ‫گرمکنم‌‬ ‫ش اول‌‪،‬‬ ‫ت گفت‌‪« :‬برنام‌ه ‌‬ ‫کرد ‌م یا نکردم‌‪ ،‬خواست ‌م ح ‌ق خودمو بگریم‌‪ ».‬اعلیحضر ‌‬ ‫یل اینا ن‌ه ب‌ه شا‌ه و ن‌ه ب‌ه ورزش‌‪ ،‬ب‌ه هیچکدو ‌م خدمت‌‬ ‫ش بگریین‌!» و ‌‬ ‫ی همۀ ورزشکارا ‌‬ ‫برا ‌‬

‫ش کنه‌‪ ،‬ی‌ه همچی‌‬ ‫ت خدا رحمت ‌‬ ‫ت در آورد‪ .‬بله‌‪ ،‬با اعلیحضر ‌‬ ‫نی حج ‌‬ ‫نمیکردن‌‪ .‬پدر ورزشو هم ‌‬

‫ی داشتیم‌‪.‬‬ ‫برخورد ‌‬

‫ی بهزادی‌‬ ‫ی ک‌ه شما ب‌ه شا‌ه می‌زدید حتم ًا ای ‌ن را شنیده‌ای ‌دک‌ه عل ‌‬ ‫ط با حرفهای ‌‬ ‫س ‪ -‬در ارتبا ‌‬ ‫‌‬ ‫ی را ب‌ه دربار احضا ‌رکرد و از او خواست‌‬ ‫ی ش���ا‌ه ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ش ‪1‬نوش���ته‌‪« :‬روز ‌‬ ‫درکتاب ‌‬

‫ب سفید بگوید‪ .‬شعبا ‌ن می‌گوید‪:‬‬ ‫ش را در بارۀ انقال ‌‬ ‫عقیده‌ا ‌‬

‫خ ک‌ه مردم‌‬ ‫ب س���ر ‌‬ ‫ی انقال ‌‬ ‫ب داریم‌‪ :‬یک ‌‬ ‫ت میدون ‌ن ما دو جور انقال ‌‬ ‫ی ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫«بطور ‌‬

‫ب س���فیدک‌ه شا‌ه خوار مادر‬ ‫ی انقال ‌‬ ‫ی رو درمیارن‌‪ ،‬دوم ‌‬ ‫میزن ‌ن پدر ش���ا‌ه و خانوادۀ س���لطنت ‌‬ ‫ت دارد؟‬ ‫مردمو‪ »...‬ای ‌ن حقیق ‌‬

‫ت و پرتا زیاد‌گفنت‌!‬ ‫ج ‪ُ -‬خب‌‪ ،‬از ای ‌ن چر ‌‬ ‫‌‬

‫ی داشت‌؟‬ ‫س ‪ -‬شا‌ه چ‌ه نقط‌ه ضعف ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬شا‌ه اص ً‬ ‫ش باستانی‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫ی ک‌ه سرپرس ‌‬ ‫ش ایراد بگرین‌‪ .‬م ‌ن ی‌ه وقت ‌‬ ‫ش نمیومد از ‌‬ ‫ال خوش ‌‬ ‫‌‬

‫ب تو این‌‬ ‫نت ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫ی هس ‌‬ ‫‌بودم‌‪ ،‬اومد ‌م پیشکسوتا رو جم ‌ع کرد ‌م برد ‌م کاخ‌‪ .‬پیشکسوتاکسای ‌‬

‫ی خودشو ‌ن پهلوونن‌‪ .‬مث ً‬ ‫ش استخو ‌ن خورد ُ‬ ‫ال دو تا ازکاشان‌‪ ،‬دو تا از‬ ‫[خرد]کرد ‌ن و برا ‌‬ ‫ورز ‌‬

‫تربیز‪ ،‬دو تا از یزد‪ ،‬دو تا از اصفهان‌‪ ،‬از هر جا دو تا آوردم‌‪ .‬از تهران ‌م همینجور‪ ،‬هفتاد هشتاد‬ ‫‪« -1‬شبه خاطرات»‪ ،‬نوشته دکرت علی بهزادی‪ ،‬جلد اول‪ ،‬صفحه ‪.۱۹۱‬‬


‫‪306‬‬

‫شاه و دربار‬

‫س شمارۀ‬ ‫ت کرد ‌م و بردم‌‪( .‬عک ‌‬ ‫ت و ریس ‌‬ ‫ی از ای ‌ن پهلوونا و پیشکسوتا و بزرگاشونو راس ‌‬ ‫نفر ‌‬ ‫ی برامو ‌ن صادر‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ورز ‌‬ ‫‪ )14/6‬گفتی ‌م بری ‌م دید ‌ن اعلیحضرت‌‪ .‬چو ‌ن فرما ‌ن سرپرست ‌‬ ‫ت محمد وقت‌‬ ‫ث حضر ‌‬ ‫ت گرفتی ‌م و روز مبع ‌‬ ‫ک بگی ‌م ه ‌م تشکرکنیم‌‪ .‬وق ‌‬ ‫شد‌ه بود‪ ،‬ه ‌م تربی ‌‬

‫ی تهران‌‪ ،‬نقاشم‌‬ ‫ی قدیم ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬از او ‌ن باستانی‌کارا ‌‬ ‫س کریمخان ‌‬ ‫ی دادن‌‪ .‬ی‌ه حاج‌عبا ‌‬ ‫شرفیاب ‌‬

‫نی رضاشاه‌‬ ‫ش و راه‌مریفت‌‪ ،‬ع ‌‬ ‫ت روکول ‌‬ ‫ش یا نه‌؟ ی‌ه شن ‌ل مینداخ ‌‬ ‫بود‪ .‬نمیدون ‌م میش���ناختین ‌‬

‫ت رو یاد‬ ‫ت ک‌ه خریمقد ‌م بگ‌ه و اعلیحضر ‌‬ ‫خدابیامرز میشد‪ .‬این ‌م بردی ‌م اونجا جلو اعلیحضر ‌‬

‫ت خدابیامرز از پله‌ها اومد پائنی‌‪ .‬اومد و با حاج‌عباس‌‬ ‫ش بندازه‌‪ .‬رفتی ‌م و دید ‌م اعلیحضر ‌‬ ‫بابا ‌‬

‫ی بود‬ ‫ش چطوره‌؟» اونوقت ‌‬ ‫غ م ‌ن وگفت‌‪« :‬وض ‌ع ورز ‌‬ ‫ت کرد و بعد اومد سرا ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫کریمخان ‌‬ ‫نت دنبا ‌ل کثافتکاری‌‪.‬‬ ‫ش مریف ‌‬ ‫ض ورز ‌‬ ‫ت سال ‌م زیاد شد‌ه بود ‌ن و مرد ‌م عو ‌‬ ‫ی تفریحا ‌‬ ‫ک‌ه کلوپا ‌‬

‫ی و ایناست‌‪».‬گفت‌‪« :‬روز‬ ‫نی وکثافتکار ‌‬ ‫ش هروئ ‌‬ ‫ت هم‌ه ‌‬ ‫ی دیگ‌ه نیس ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن ورزش��� ‌‬

‫ی اینا رو ب‌ه م ‌ن بگی‌؟» خانوم‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما ب‌ه موال ای ‌ن حرف ‌وک‌ه زد مث ‌ل اینک‌ه یه‌‬ ‫ث اومد ‌‬ ‫مبع ‌‬

‫ت شد و حرفشو‬ ‫ی نگفتم‌‪ .‬بعد شا‌ه فهمید‪ ،‬ناراح ‌‬ ‫ق شد ‌م و هیچ ‌‬ ‫س عر ‌‬ ‫کارد زد تو‌کلۀ من‌‪ ،‬خی ‌‬

‫ح داد ‌ن و اینا‪ .‬بعد‬ ‫ی میگن‌؟» ما بناکردی ‌م شر ‌‬ ‫ت ب‌ه ک ‌‬ ‫ب پیشکسو ‌‬ ‫ض کرد‪.‬گفت‌‪« :‬خو ‌‬ ‫عو ‌‬ ‫ت میخواست ‌م ب‌ه شما بگم‌‬ ‫ش نیس ‌‬ ‫ض کردم‌ورز ‌‬ ‫میو ‌ن ای ‌ن حرفا بازگفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬بند‌ه ک‌ه عر ‌‬

‫ض شما مریسونن‌‬ ‫ش بست‌ه شد‌ه موند‌ه دو تا‪ .‬اگ‌ه میا ‌ن ب‌ه عر ‌‬ ‫ج تا باشگا‌ه بوده‌‪ ،‬س‌ه تا ‌‬ ‫تو تربیز پن ‌‬

‫ی بوده‌‪ ،‬تعطیل‌‬ ‫ی باشگاه ‌‬ ‫ت کردن‌‪ ،‬دروغه‌‪ .‬تو مالیر ی‌ه همچ ‌‬ ‫ک‌ه اوستودیو ‌م براش���و ‌ن درس ‌‬

‫ت کرد‌ه بود ‌م «‪...‬چو ‌ن بند‌ه رو‬ ‫ی بوده‌‪ »...‬هم‌ه اینا رو یادداش ‌‬ ‫ی بود‌ه وکجا چ ‌‬ ‫شده‌‪.‬کجا چ ‌‬

‫ب خدمتگزار باش ‌م جریا ‌ن باشگاها اینه‌‪ ».‬بعد آریانا اونجا وایساد‌ه بود‪،‬‬ ‫نی ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫گذاشت ‌‬

‫ی میگه‌‪،‬کارشو را‌ه بنداز‪ ».‬خدا بیامرز‌ه آریانا رو‪ ،‬بعد ب‌ه م ‌ن گفت‌‪:‬‬ ‫نی ای ‌ن چ ‌‬ ‫شا‌ه گفت‌‪« :‬بب ‌‬

‫ت میکنی‌؟»گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن ک‌ه لفظ‌قل ‌م بلد نیستم‌! زبو ‌ن خودمونو‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫«چرا اینجور ‌‬ ‫یو‬ ‫ی عام ‌‬ ‫ت میکنم‌‪ ».‬حاال ما از اونجا اومدی ‌م بریون‌‪ ،‬این‌پیشکسوتا ‪--‬اینا ی‌ه آدما ‌‬ ‫صحب ‌‬

‫ی توشو ‌ن هست‌‪ --‬اومد ‌ن بریون‌‬ ‫ی هم‌ه چ ‌‬ ‫ک و مشت ‌‬ ‫ی مسل ‌‬ ‫ی هسنت‌‪ ،‬جد ًا میگم‌‪ .‬لوط ‌‬ ‫ساده‌ا ‌‬

‫ف میکنن‌‪ :‬چار تاش���و ‌ن تو قهوه‌خونه‌‪ ،‬چار تاش���و ‌ن اونور‪ ،‬چار‬ ‫نت اینور و اونور تعری ‌‬ ‫ی رف ‌‬ ‫ه‌‬

‫ی تا اومد ب‌ه شا‌ه بگ‌ه فال ‌ن و فالن‌‪ ،‬شاه‌‬ ‫ی چطور شد؟ جعفر ‌‬ ‫تاشو ‌ن اینور‪،‬گفنت‌‪« :‬آر‌ه فهمید ‌‬ ‫ف نزن‌‪ ».‬حاال چ ُو انداخنت‌‪ .‬ما رو میگی‌؟ دیدیم‌‬ ‫ت از اینجا برو بریو ‌ن خف‌ه شو حر ‌‬ ‫ش گف ‌‬ ‫به ‌‬

‫ی بود؟ خالصه‌‬ ‫ی شد‪ .‬اعلیحضرت‌! خدا رحمتت‌کنه‌! ای ‌ن چ‌ه کار ‌‬ ‫ی داد و بیداد بد جور ‌‬ ‫ا‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪307‬‬

‫نت هم‌ه خیال‌‬ ‫ما اومدی ‌م گفتی ‌م چکا ‌ر کنی ‌م حاال؟ هر جا ‌م مریس���ی ‌م ای ‌ن بدمصبا چ ُو انداخ ‌‬

‫ی بگرییم‌‪،‬‬ ‫ی باید بکنی ‌م ک‌ه با شا‌ه ی‌ه عکس ‌‬ ‫نن شا‌ه دیگ‌ه ما رو انداخت‌ه بریون‌‪.‬گفت ‌م ی‌ه کار ‌‬ ‫میک ‌‬ ‫ی جایی‌‪ .‬افتادی ‌م تو فکر‪.‬خالص‌ه ی‌ه رو ‌ز گفتی ‌م که‌‪« :‬میخوایم‌‬ ‫ی بذار ‌ن تو روزنامه‌ا ‌‬ ‫ی���‌ه چیز ‌‬

‫نت صحبت‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫چند تا از ورزشکارا رو بیاری ‌م خدمتتون‌‪».‬گفنت‌‪« :‬بیار‪ ».‬رفتیم‌‪ .‬اعلیحضر ‌‬

‫نت بریو ‌ن یه‌‬ ‫میک���رد ‌ن گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن اونروز‌ک‌ه اینجا خدمتتو ‌ن بودی ‌م با پیشکس���وتا‪ ،‬اینا رف ‌‬ ‫ی چیکارکنیم‌؟» اینام‌‬ ‫ک حرفمو میگفتم‌‪.‬گفنت‌‪« :‬حاالمیخوا ‌‬ ‫ی گفنت‌‪ ».‬م ‌ن ُر ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫همچ ‌‬

‫ت دارن‌‪ .‬اص ً‬ ‫ی مث ً‬ ‫ال اس ‌م کربال میوم ‌دگری‌ه میکردن‌‪.‬‬ ‫الکربال و اینجاها رو دوس ‌‬ ‫بیچاره‌ها خیل ‌‬ ‫ت بودن‌‪ ،‬پهلوو ‌ن بودن‌‪ ،‬قدیمی‌بود ‌ن دیگه‌‪.‬گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬اجاز‌ه بدین‌‬ ‫پریمرد بودن‌‪ ،‬پیشکسو ‌‬ ‫اینا رو ما ی‌ه کربال بربیم‌‪».‬گفنت‌‪« :‬باش‌ه بربشون‌‪ ».‬دردسر ندم‌‪ ،‬ما اومدی ‌م وض ‌ع اینا رو درست‌‬

‫ی ازشو ‌ن گرفتیم‌‬ ‫س دسته‌جمع ‌‬ ‫کردیم‌‪ ،‬بردی ‌م گذرنام‌ه وکارهاشونو روبراه‌کردی ‌م و بعد ی‌ه عک ‌‬ ‫ت بوده‌‪ ،‬اعلیحضرت‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫ب خدم ‌‬ ‫ی دیش��� ‌‬ ‫ت ک‌ه جعفر ‌‬ ‫دادی ‌م ب‌ه کیها ‌ن و اطالعا ‌‬

‫ی ک‌ه اینا هو انداخت‌ه بود ‌ن از‬ ‫دستور داد ‌ن پیشکسوتا رو برب‌ه کربال‪ .‬اینجا دیگ‌ه او ‌ن جریان ‌‬ ‫ی شد‪ .‬حاال اومدی ‌م پس‌فردا سوار شی ‌م هم‌ه رو بربی ‌م کربال‪ .‬ی‌ه دفع‌ه دیدی ‌م راه‌‬ ‫نظر م ‌ن منتف ‌‬ ‫کربال بند اومده‌‪.‬‬

‫ی درکار بود؟‬ ‫س ‪ -‬نکندکلک ‌‬ ‫‌‬

‫ی جعفری‌‬ ‫نت که‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ب خود ‌م خواست ‌م بست‌ه بش‌ه [خنده‌] اینا ریخ ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬بست‌ه شد و ‌‬ ‫‌‬

‫یو‬ ‫ط نیست‌‪ ،‬را‌ه بند اومده‌!» گفنت‌‪« :‬حاال ما رو برب ی‌ه مشهد ‌‬ ‫چیه‌؟» گفتم‌‪« :‬ب‌ه م ‌ن مربو ‌‬

‫ش تیمس���ار [سپهبد علی‌محمد]‬ ‫فالنی‌!»گفتم‌‪« :‬بر ‌م ببین ‌م چیکار میتون ‌م بکنم‌‪ ».‬رفتی ‌م پی ‌‬ ‫ی [مدیر عامل‬ ‫س هواپیمای ‌‬ ‫ی ک‌ه رئی ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬همون ‌‬ ‫ی آد ‌م خوب ‌‬ ‫ش کنه‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫خادمی‌‪ ،‬خدا رحمت ‌‬

‫ی خارجی‌‬ ‫ی مهمونا ‌‬ ‫ی بود‪ .‬این ‌م ی‌ه موقع ‌‬ ‫ی ایران‌‪-‬هما] بود‪ ،‬جد ًا آد ‌م خوب ‌‬ ‫ی مل ‌‬ ‫ت هواپیمای ‌‬ ‫‌شرک ‌‬ ‫ی میخواست‌‬ ‫ک هامرشولد ‌م جزو اونا بود‪ .‬خادم ‌‬ ‫ی دا ‌‬ ‫ب تا حت ‌‬ ‫ش اومد‌ه بود ‌ن ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫برا ‌‬

‫ی اینا بذاری‌؟»گفتم‌‪:‬‬ ‫ب برا ‌‬ ‫ی ی‌ه برنامۀ خو ‌‬ ‫واسش���و ‌ن برنام‌ه بذار‌ه از م ‌ن پرس���ید‪« :‬میتون ‌‬

‫ت جا نمیگرین‌! خود م ‌ن میخوا ‌م ی‌ه بازار مکار‌ه تو‬ ‫یل ت���و زورخون‌ه ‌‬ ‫«معلومه‌!» گفت‌‪« :‬و ‌‬ ‫ش کنن‌‪».‬گفتم‌‪« :‬اشکایل‬ ‫ی ای ‌ن مهمونا ورز ‌‬ ‫ت کنم‌‪ .‬بچه‌ها رو بیار اونجا برا ‌‬ ‫منظری‌ه درس��� ‌‬

‫ت کردیم‌‪ :‬از بچه‌های‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫ش حساب ‌‬ ‫‌نداره‌‪ ،‬ای ‌ن کارو میکنم‌‪ ».‬ما اومدی ‌م خالص‌ه ی‌ه ورز ‌‬

‫ب بود ‌ن و چند نفر از شهرستانا‪ .‬خالص‌ه شریینکاراشونو آوردیم‌‪ .‬یه‬ ‫ی ک‌ه خو ‌‬ ‫تهرا ‌ن کس���ای ‌‬


‫‪308‬‬

‫شاه و دربار‬

‫ت رو سرش‌‪ .‬حجل‌ه که‬ ‫ق گلوبندکی‌ا ‌م بود‪ ،‬ای ‌ن طب ‌ق میکش���ید‪ ،‬از ای ‌ن حجله‌ها میذاش ‌‬ ‫‌صاد ‌‬ ‫نی چیه‌؟‬ ‫‌میدون ‌‬

‫نی ه ‌م باشند!‬ ‫ی شده‌‪ .‬باید سنگ ‌‬ ‫ی و آینه‌کار ‌‬ ‫ی تزئین ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬طبق‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ی س���خته‌‪ ،‬اون��� ‌م آوردم‌‪ .‬خالص‌ه ی‌ه چیزی‌‬ ‫ق زیر ای ‌ن حجل‌ه میچرخید‪ .‬خیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬صاد ‌‬ ‫‌‬

‫ت درد نکنه‌!» بعد یهو‬ ‫ی گفت‌‪َ « :‬ب‌ه جعفری‌! دست ‌‬ ‫ت کرد ‌م ک‌ه تیمسار خادم ‌‬ ‫واسه‌اینا درس ‌‬ ‫ی شهردا َر ‌م بود‪ ،‬اون ‌م می ‌ل گرفت‌‪.‬‬ ‫ش کتشو در آورد‪ ،‬وایساد می ‌ل گرفت‌‪ .‬نیک‌پ ‌‬ ‫همونجا خود ‌‬

‫ی اونک‌ه در پاکتو‬ ‫ی برا ‌م فرستاد‪ .‬م ‌ن ب ‌‬ ‫ت و دید ‌م ی‌ه پاکت ‌‬ ‫ی خوششو ‌ن اومد‪ .‬بعد رف ‌‬ ‫خالص‌ه خیل ‌‬ ‫ش دادم‌‪ .‬گفت ‌م او ً‬ ‫ب گدایی‌‬ ‫ی و شاه‌دوستیه‌‪ ،‬م ‌ن مکت ‌‬ ‫ب وطن‌پرست ‌‬ ‫ال اینجا ی‌ه مکت ‌‬ ‫واکنم‌پس ‌‬ ‫ش دادم‌‪ .‬حاال نگو او ‌ن تو‬ ‫ک‌ه وانکردم‌‪ .‬م ‌ن ن‌ه میدون ‌م تو ای ‌ن چی‌ه و ن‌ه میخوا ‌م بدون ‌م و پس ‌‬

‫نت ما رو برب مشهد‪،‬گفت ‌م اال ‌ن موقعش‌ه برم‌‬ ‫ی ایناگف ‌‬ ‫ک گذاشت‌ه بود‪ .‬وقت ‌‬ ‫کاغذ تشکر و ی‌ه چ ‌‬ ‫ی بگ ‌م مث ً‬ ‫ط طیاره‌مونو ی‌ه ُخرد‌ه کمرت بگرین‌‪.‬‬ ‫ی بکن‌ه ک‌ه پو ‌ل بلی ‌‬ ‫ال ی‌ه کار ‌‬ ‫پیش‌تیمسار خادم ‌‬

‫ش و س�ل�ا ‌م کردی ‌م و‌گفتیم‌‪« :‬واال م ‌ن میخوا ‌م ای ‌ن بچه‌ها رو ی‌ه مش���هد بربم‌‪.‬‬ ‫رفتیم‌تو اتاق ‌‬ ‫ت نفرم‌‬ ‫میخواستم‌کربال برب ‌م نشد‪ ».‬گفت‌‪« :‬چند نفرن‌؟» گفتم‌‪« :‬هفتاد هشتاد تا‪ .‬د‌ه بیس ‌‬ ‫ش بود و بهش‌‬ ‫پ رفعت‌‪ ،‬گمان ‌م معاون ‌‬ ‫ی به‌نا ‌م سرتی ‌‬ ‫ما ‌ل خودمونن‌‪ ».‬تلف ‌ن زد ب‌ه ی‌ه تیمسار ‌‬

‫ش برب‌ه مشهد‪ .‬ی‌ه هفته‌ام‌‬ ‫ی رو میخواد باها ‌‬ ‫ی هرک ‌‬ ‫ی ب‌ه جعفر ‌‬ ‫ت مید ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬ی‌ه طیار‌ه دربس ‌‬

‫ی چیه‌‪ ،‬من‌‬ ‫مشهد مهمو ‌ن منه‌‪ ».‬ب‌ه جو ‌ن شما‪ .‬بعد پا شد و ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬میدون ‌‬

‫ی رو‬ ‫ت سلطنت ‌‬ ‫نت اونجا جواهرا ‌‬ ‫ک ملی‌‪ ،‬چو ‌ن مریف ‌‬ ‫همیش‌ه مهمونامو میفرستاد ‌م باشگا‌ه بان ‌‬ ‫ت م ‌ن هف‌‬ ‫یل هر وق ‌‬ ‫ی ببینن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی تا ورز ‌‬ ‫ک مل ‌‬ ‫ش میربدمشو ‌ن باشگا‌ه بان ‌‬ ‫ببینن‌‪ ،‬بعد ‌‬

‫ی هف‌‬ ‫ی م ‌ن میفرستاد ح ‌ق سفر‌ه میخواست‌‪ .‬ما ‌م برا ‌‬ ‫هشتا رو میفرستاد ‌م اونجا ی‌ه نام‌ه برا ‌‬

‫ی رو واس‌ه م ‌ن تو منظری‌ه اجرا‬ ‫یل تو برنام‌ه ب‌ه او ‌ن بزرگ ‌‬ ‫ش پو ‌ل میدادیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫هشتا مهمون‌کل ‌‬ ‫ی برب مشهد مهمون‌‬ ‫ی رو میخوا ‌‬ ‫ی و م ‌ن واس‌ه تو چیز فرستاد ‌م نگرفتی‌‪ .‬حاال برو ه‌ر ک ‌‬ ‫کرد ‌‬ ‫منی‌!»‬

‫س شمارۀ ‪ )14/7‬اتفاق ًا‬ ‫ی رو ورداشتی ‌م بردی ‌م مشهد‪( .‬عک ‌‬ ‫ما اومدی ‌م و ی‌ه صد و پنجا‌ه نفر ‌‬

‫ض چیزو دارن‌‪...‬چیه‌‬ ‫ی اونجایی‌ک‌ه ای ‌ن مر ‌‬ ‫بردمشو ‌ن اونجا تو بیمارستا ‌ن معلولنی‌‪ ،‬بعد برد ‌م تو ‌‬ ‫ت دیدنشون‌؟‬ ‫نت شهبانو َا ‌م مریف ‌‬ ‫اونجاک‌ه میگف ‌‬

‫ی جذامخانه‌؟‬ ‫ی جذامی‌ها؟ تو ‌‬ ‫س ‪ -‬پهلو ‌‬ ‫‌‬

‫نت تو اینا نرین‌‪.‬گفتم‌‪« :‬بابا و ‌ل ک ‌ن بری ‌ن پی‌کارتون‌‪ ».‬رفتیم‌‬ ‫ی گف ‌‬ ‫ج ‪ -‬باریکال‪ ،‬جذامیا‪ .‬تا حت ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪309‬‬

‫نت بغ ‌ل دستشو ‌ن و عکس‌گرفنت‌‪.‬چه‌‬ ‫ی نشس ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ش کرد ‌ن و یک ‌‬ ‫توشو ‌ن و بچه‌ها واسه‌شو ‌ن ورز ‌‬

‫خ مینشسنت‌‪.‬‬ ‫ی ک‌ه رو چر ‌‬ ‫نی گذاشتیم‌‪ ،‬اونای ‌‬ ‫ی معلول ‌‬ ‫عکس‌العملی‌ا ‌م پیداکرد‪ .‬ی‌ه برنامه‌ا ‌م برا ‌‬ ‫ی تشوی ‌ق کرد‪.‬‬ ‫ب بودک‌ه اعلیحضرت ‌م فهمید‌ه بود و خیل ‌‬ ‫ی جال ‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ت و مسائ ‌ل چه‌‬ ‫ی رف ‌ع مشکال ‌‬ ‫ف بزنید‪ ،‬برا ‌‬ ‫ت حر ‌‬ ‫ی نمی‌ش���د با شا‌ه از مش���کال ‌‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫می‌کردید؟‬

‫ی ی‌ه وقت ‌م باهام‌‬ ‫ی دس���ت ‌م مریس���ید میگفتم‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫نت ب‌ه خود ش���اه‌‪ ،‬ب‌ه هرک ‌‬ ‫ج ‪ -‬غری ازگف ‌‬ ‫‌‬

‫مصاحبه‌کردن‌‪ ،‬همۀ اشکاال روگفتم‌‪.‬‬

‫‪1‬‬

‫س ‪ -‬خاطرۀ بامز‌ه از شا‌ه ندارید؟‬ ‫‌‬

‫ت د‌ه و نی ‌م بر ‌م اونجا‪ .‬د‌ه و‬ ‫ت گرفت‌ه بودم‌‪،‬گفت‌ه بود ‌ن ساع ‌‬ ‫ت مالقا ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه روز از اعلیحضر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی اونجا وایساد‪ ،‬رفتم‬ ‫ی سوار شدی ‌م و رفتیم‌‪ .‬طباطبای ‌‬ ‫ی دو تای ‌‬ ‫خ نیاوران‌‪ .‬با طباطبای ‌‬ ‫نی ‌م توکا ‌‬

‫ت د‌ه و نی ‌م میخورد به‌‬ ‫ب ساع ‌‬ ‫گ آفتا ‌‬ ‫ی چنار بزر ‌‬ ‫غ زیر درختا ‌‬ ‫ط با ‌‬ ‫ت اعلیحضرت‌‪ .‬وس ‌‬ ‫‌خدم ‌‬

‫ی و اینا تما ‌م اینور اونور‬ ‫نت و تیمسار اویس ‌‬ ‫ت را‌ه مریف ‌‬ ‫ب بود‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫اینا‪ ،‬همچو سای‌ه آفتا ‌‬

‫ت کردن‌‪ ،‬ی‌ه ده‌دقیق‌ه یه‬ ‫ع کرد ‌ن صحب ‌‬ ‫ت شرو ‌‬ ‫وایساد‌ه بودن‌‪ .‬م ‌ن رفت ‌م خدمتشو ‌ن اعلیحضر ‌‬

‫نی س���وار شدی ‌م و داری ‌م میایم‌‪ .‬حاال من‌هی‌‬ ‫ت کردن‌‪ .‬برگش���ت ‌م و رفتی ‌م تو ماش ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫‌ربع ‌‬

‫ی شده‌‪ ،‬جریا ‌ن چیه‌؟ مگه‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ی میرپسه‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی میخندم‌‪ .‬طباطبای ‌‬ ‫خند‌ه ‌م گرفت‌ه ه ‌‬

‫ی ش���د؟»‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی داده‌؟ فهمید ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی داده‌؟» گفتم‌‪« :‬ن‌ه بابا چ ‌‬ ‫ت ب‌ه ما ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌اعلیحضر ‌‬ ‫گ میکردم‌‪،‬‬ ‫ب افتاد‌ه بود رو من‌‪ ،‬نبودک‌ه م ‌ن ریشمو رن ‌‬ ‫ی ای ‌ن آفتا ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬نه‌‪».‬گفتم‌‪« :‬وقت ‌‬

‫ی بگم‌؟ معلوم‌‬ ‫ش مث ‌ل چ‌ه جور ‌‬ ‫ی میزد‪ ،‬رنگ ‌‬ ‫ب تهرا ‌ن رنگاش���و ‌ن ی‌ه جوری‌ه ک‌ه ب‌ه زنگار ‌‬ ‫ُخ ‌‬

‫ت ب‌ه م ‌ن گفت‌‪( :‬جعفری‌‪،‬‬ ‫ب افتاد‌ه بود رو صورتم‌‪ .‬یهو اعلیحضر ‌‬ ‫ت آفتا ‌‬ ‫میشه‌رنگه‌‪ .‬اونوق ‌‬

‫گ میکنه‌! حاال خنده‌م ‌م گرفت‌ه ویل‌‬ ‫ت فهمید ‌م شاه ‌م سرشو رن ‌‬ ‫گ میکنی‌؟) تا اینوگف ‌‬ ‫تو َام‌رن ‌‬ ‫جلو خودمو نیگر داشتم‌‪».‬‬

‫ی بودید؟‬ ‫ع راض ‌‬ ‫ت شا‌ه از اوضا ‌‬ ‫ی آخر حکوم ‌‬ ‫س ‪ -‬شما ای ‌ن سالها ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن از ِ‬ ‫ی بودم‌‪.‬‬ ‫خود شا‌ه راض ‌‬ ‫‌‬

‫ت چطور؟‬ ‫س ‪ -‬آنرا میدانم‌‪ ،‬از وض ‌ع مملک ‌‬ ‫‌‬

‫ی نبود‪.‬‬ ‫س راض ‌‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬هیچک ‌‬ ‫‌‬

‫‪« -1‬گزارش روز ‪ /‬زورخانه از عیاران خایل مانده است» نوشته پرویز پازوکی‪ ،‬نشریه [؟] ‪ ۲۵‬خرداد ‪ ،۲۵۳۷‬برای‬ ‫منتکامل ر‪.‬ک‪ .‬به پیوست شماره ‪ ۲۲‬صص ‪.۴۲۴-۴۲۲‬‬


‫‪310‬‬

‫شاه و دربار‬

‫س ‪ -‬چرا؟‬ ‫‌‬

‫ی زیاده‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال نمیتون ‌م با دو تاکلم‌ه بگ ‌م چرا‪.‬‬ ‫ش خیل ‌‬ ‫ت میکرد ‌ن خانوم‌! چرا ‌‬ ‫ب اذی ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ی واس‌ه مرد ‌م ایجاد میکرد‪.‬‬ ‫ی ی‌ه ناراحت ‌‬ ‫ی ب‌ه ی‌ه نحو ‌‬ ‫چراک‌ه ه‌رک ‌‬

‫ط شما و دربار بود؟ ب‌ه چ‌ه کسی‌‬ ‫ی راب ‌‬ ‫ت کنید‪ ،‬چ‌ه کس ‌‬ ‫ی میخواستید با شا‌ه صحب ‌‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫گ می‌زدید؟‬ ‫ش زن ‌‬ ‫س دفرت ‌‬ ‫مراجع‌ه می‌کردید؟ ب‌ه رئی ‌‬

‫ط یزدان‌پنا‌ه مریفتم‌‪ ،‬یا‬ ‫ش کنه‌‪ ،‬یا توس ‌‬ ‫ش شا‌ه برم‌‪ ،‬خدا رحمت ‌‬ ‫ی میخواس���ت ‌م پی ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫ش اعلیحضرت‌‪ .‬او ‌ل او ‌ن ب‌ه شا‌ه میگفت‌‪ ،‬بعد‬ ‫ط س���لیما ‌ن بهبودی‌‪ .‬او ‌ن منو میربد پی ‌‬ ‫توس��� ‌‬

‫ی مریفتم‌‪.‬‬ ‫ی برم‌‪ ،‬بعد خود ‌م خصوص ‌‬ ‫ت چ‌ه روز ‌‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن میگف ‌‬ ‫برمیگش ‌‬

‫س ‪ -‬می‌خواه ‌م بدان ‌م چگون‌ه تماستا ‌ن را با شا‌ه قط ‌ع کردند؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ای ‌ن آخریا قط ‌ع کردن‌‪ ،‬س‌ه چار سا ‌ل آخر‪ .‬اص ً‬ ‫یل که‬ ‫ج سا ‌ل آخر‪ ،‬از سا ‌‬ ‫ال ای ‌ن س‌ه چار پن ‌‬ ‫‌‬

‫ت بدم‌‪.‬‬ ‫س موال ب‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫نت م ‌ن بر ‌م عک ‌‬ ‫ت اومد‪ ،‬دیگ‌ه نمیذاش ‌‬ ‫‌تیمسار حج ‌‬

‫ی ک‌ه مراجع‌ه می‌کردید یا درخواست‌‬ ‫نی س���‌ه چهار س���ا ‌ل آخر را می‌گویم‌‪ .‬موقع ‌‬ ‫س ‪ -‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ت میکردید‪ ،‬جوابتا ‌ن را نمی‌دادند یا می‌گفتند شا‌ه گفت‌ه نه‌؟‬ ‫مالقا ‌‬

‫ج ‪ -‬نخ�ی�ر‪ .‬ب‌ه ش���ا‌ه اص ً‬ ‫ال نمیگفنت‌‪ ،‬خانوم‌‪ .‬ببیننی‌‪ ،‬انقد تبلی ‌غ ب���د کرد‌ه بود ‌ن ک‌ه ذهنش‌‬ ‫‌‬

‫ی عالء وزیر‬ ‫ی ی‌ه دفع‌ه مریفتم‌‪ .‬تا وقت ‌‬ ‫ی ی‌ه دفع���ه‌‪ ،‬دو ماه ‌‬ ‫عوض‌ش���د‪ .‬بعد از ‪ 28‬مرداد ماه ‌‬

‫ت مریفتم‌‪ .‬اون ‌م با پش���تکار خودم‌‪ .‬بس���ک‌ه اینور اونور میزدم‌‪ .‬میزد ‌م تا‬ ‫دربار ش���د‪ 1،‬تا اونوق ‌‬

‫اینک‌ه میگرفت‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه مریفت ‌م مث ً‬ ‫ی رو میدید ‌م ک‌ه مُ رد‪ ،‬یزدان‌پنا‌ه رو میدید ‌م یا‬ ‫ال او ‌ن بهبود ‌‬ ‫نت اعلیحضرت‌‬ ‫ش معینیان‌‪ .‬باالخر‌ه مریفت ‌م میدیدیمش‌‪ .‬یا مریفت ‌م تو خیابون‌‪ ،‬میگف ‌‬ ‫مریفت ‌م پی ‌‬

‫ی رو مث ً‬ ‫ح کنه‌‪ .‬مریفت ‌م گوش‌ه کنارا وامیساد ‌م یا میرپید ‌م جلو‬ ‫ال افتتا ‌‬ ‫امروز میخواد بر‌ه ی‌ه جای ‌‬

‫ماشینش‌‪ .‬ای ‌ن کارا رو میکردم‌‪.‬‬

‫س خودتا ‌ن شخص ًا با مخالفانتا ‌ن مبارز‌ه می‌کردید؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی میکرد ‌ن هم‌ه رو میزد ‌م عقب‌‪ .‬با هم‌ه مبارز‌ه میکردم‌‪ .‬یه‌وقت‌‬ ‫ی روک‌ه کارشکن ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه اینای ‌‬ ‫‌‬

‫ت وایسادم‌‪.‬داشنت‌‬ ‫ی میدو ‌ن اومد ‌م اینور جلو اعلیحضر ‌‬ ‫ت دوید ‌م تو ‌‬ ‫ورزش ‌م ک‌ه تمو ‌م شد لخ ‌‬

‫ی ح ‌ق ندار‌ه تکون‌‬ ‫ی میزن ‌ن کس ‌‬ ‫ی س���رود شاهنشاه ‌‬ ‫نی وقت ‌‬ ‫ی میزدن‌‪ .‬میدون ‌‬ ‫س���رود شاهنشاه ‌‬ ‫بخوره‌‪ .‬م ‌ن همینطور دویدم‌‪ ،‬ی‌ه سرهنگ‌ه اومد جلوموگرفت‌‪ ،‬زد ‌م رفت ‌م جلو‪ ،‬لخت‌وایسادم‌‬

‫‪ -1‬حس�ی�ن عالء در ‪ ۱۷‬فروردین ‪ ۱۳۳۴‬نخست‌وزیر ش���د‪ .‬عالء از ‪ ۱۵‬فروردین ‪ ۱۳۳۶‬تا ‪ ۱۲‬آبان ‪(۱۳۴۲‬روز اعدام‬ ‫طیب حاج‌رضایی) وزیر دربار بود‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪311‬‬

‫ی عالء‬ ‫ش تمو ‌م شدگفت‌‪« :‬چیه‌؟»گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬از ای ‌ن آقا ‌‬ ‫ی سالم ‌‬ ‫جلو اعلیحضرت‌‪ .‬وقت ‌‬

‫ش با خاویار شریک‌ه زنش ‌م با پپسی‌کوال‪ .‬چرا‬ ‫ک «‪...‬خود ‌‬ ‫برپسنی‌‪ »...‬ب‌ه جو ‌ن شما ب‌ه ای ‌ن نم ‌‬

‫نمیذار‌ه م ‌ن بیا ‌م اعلیحضرتو ببینم‌‪ .‬م ‌ن س���‌ه ما‌ه آزگار میا ‌م اینجا تو ای ‌ن سرما ای ‌ن بچه‌هارو‬

‫ط ب‌ه عش ‌ق شما و عش ‌ق موال ‌م علی‌‪.‬چرا‬ ‫تمری ‌ن میدم‌‪ ،‬زجر میکشم‌‪ ،‬صنا َر ‌م نمیگری ‌م میا ‌م فق ‌‬ ‫ش یاد ‌م رفته‌‪ ،‬گفت‌‪« :‬بذار‬ ‫ی بود خدایا اسم ‌‬ ‫نمیذار ‌ن بیا ‌م ش���ما رو ببینم‌؟» رو کرد به‌‪ ...‬ک ‌‬ ‫ی توکار بودک‌ه شا‌ه رو از مرد ‌م جداکنه‌‪.‬‬ ‫ی بیاد منو ببینه‌‪ ».‬ی‌ه دستای ‌‬ ‫جعفر ‌‬

‫س ‪ -‬مث ً‬ ‫ال چگونه‌؟‬ ‫‌‬

‫نی حقیقته‌‪ ،‬قبو ‌ل کن‌‪ .‬ببنی‌‪ ،‬این‌اوستودیوم‌‬ ‫ی ب‌ه شما میگ ‌م ع ‌‬ ‫ج ‪ -‬عقیدۀ منو میخواین‌؟ ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ح کجا بود؟ یادتون‌ه کجا بود؟‬ ‫فر ‌‬ ‫س ‪ -‬ت‌ه فرح‌آباد ژاله‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی بود؟‬ ‫شچ ‌‬ ‫نی اونجاک‌ه اوستودیو ‌م ساخت‌ه بودن‌‪ .‬بغل ‌‬ ‫ج ‪ -‬باریکال‪ .‬ببین ‌‬ ‫‌‬

‫ی هوایی‌؟‬ ‫س ‪ -‬نریو ‌‬ ‫‌‬

‫ش حلبی‌آباد بود‪ .‬بیس���ت‌هزار قاچاقچی‌‬ ‫ی بود؟ نمیدوننی‌‪ ،‬هان‌؟ بغل ‌‬ ‫شچ ‌‬ ‫ج ‪ -‬دیگ‌ه بغل ‌‬ ‫‌‬

‫ض میکن ‌م مرد ‌م بیشرتشو نمیدونن‌‪،‬‬ ‫ی عر ‌‬ ‫ی میکردن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ق و قات ‌ل اونجا زندگ ‌‬ ‫و دزد و قالتا ‌‬

‫ی نباید بود‬ ‫ی میکردن‌‪ .‬آخ‌ه یک ‌‬ ‫ایناست‌‪ .‬اال ‌ن هیچکدو ‌م از شما نمیدوننی‌‪ .‬اینا اونجا زندگ ‌‬

‫ی ب‌ه او ‌ن عظمتو‪ ،‬یکی‌‬ ‫ی او ‌ن اوستودیو ‌م رو ساخنت‌‪ ،‬اوستودیوم ‌‬ ‫ب‌ه وض ‌ع اینا مریس���ید؟ وقت ‌‬ ‫ی شدن‌‪.‬‬ ‫ی رو هم‌؟» همۀ اونا امروز پاسدار وکمیته‌چ ‌‬ ‫نبود برپسه‌‪« :‬اینجا چیه‌؟ ای ‌ن هم‌ه حلب ‌‬ ‫ی باید می‌کردند؟‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه نظر شما چ‌ه کار ‌‬ ‫‌‬

‫نی که‌‪،‬‬ ‫ف شمرو ‌ن ‪--‬او ‌ن دور‌ه میدون ‌‬ ‫ج ‪ -‬بذار بگ ‌م خانوم‌‪ .‬ی‌ه روز رضاش���ا‌ه میاد بر‌ه طر ‌‬ ‫‌‬

‫گازو ماز و اینا نبود‪ --‬میبین‌ه ک‌ه مرد ‌م د ِ‌م ای ‌ن دکونا پُر شدن‌‪ .‬میگه‌‪« :‬چ‌ه خربه‌؟» میگن‌‪:‬‬ ‫ش میگه‌‪:‬‬ ‫«زغال‌گری نمیاد‪ ».‬پیاد‌ه میش���‌ه میگه‌‪« :‬شهردارتو ‌ن کو؟» شهردارو میخواد و به ‌‬ ‫ی م ‌ن میا ‌م اگ‌ه زغا ‌ل ِ‬ ‫ی ک‌ه رضاشاه‌‬ ‫در ای ‌ن دکونا نباش‌ه پدرتو در میارم‌!» میگ ‌ن عصر ‌‬ ‫«عصر ‌‬

‫ی اص ً‬ ‫از ش���مرون‌برمیگرد‌ه انقد زغا ‌ل ِ‬ ‫ت بر‌ه بخره‌‪.‬‬ ‫ال نمیتونس ‌‬ ‫در ای ‌ن دکونا بود‌ه ک‌ه کس��� ‌‬

‫نی اینجا چیه‌‪ ،‬بگو‬ ‫ی تو او ‌ن اوستودیوم‌‪ ،‬پیاد‌ه شو‪ ،‬بب ‌‬ ‫ت میگم‌؟ آخ‌ه شما مری ‌‬ ‫ی چی‌به ‌‬ ‫میفهم ‌‬ ‫ی میکنن‌؟ اینا رو جم ‌ع کننی‌‪ .‬ای ‌ن ملتو ببیننی‌‪ .‬بابا‪ ،‬آدم‌‬ ‫ی َا ‌ن اینجا زندگ ‌‬ ‫ای ‌ن حلبیا چیه‌؟ ایناک ‌‬

‫ف کن‌ه که‌!‬ ‫ش نباید بشین‌ه تعری ‌‬ ‫نی آد ‌م همه‌ا ‌‬ ‫ی َر ‌م باید بگه‌‪ .‬میدون ‌‬ ‫ی‌ه حقیقت ‌‬


‫‪312‬‬

‫شاه و دربار‬

‫شهبانو‬ ‫ی ه ‌م گفتید؟‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن زما ‌ن ای ‌ن حقیقت‌ها را ب‌ه کس ‌‬ ‫‌‬

‫ت کرد‪،‬‬ ‫ت خدابیامرز فو ‌‬ ‫ی ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ج ‪ -‬باالخر‌ه ی‌ه روزگفتم‌‪ .‬ی‌ه روز رفت ‌م قاهره‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ش شهبانو و‬ ‫ض تسلیت‌‪ .‬رفت ‌م خالص‌ه پی ‌‬ ‫ی عر ‌‬ ‫خ ُقب‌ه برا ‌‬ ‫رفت ‌م تش���یی ‌ع جنازۀ شاه‌‪ .‬رفتی ‌م توکا ‌‬ ‫براشو ‌ن گفتم‌‪.‬‬

‫ی تشیی ‌ع جنازۀ شا‌ه ب‌ه مصر رفت‌ه بودید؟ چطور رفتید قاهره‌؟‬ ‫س ‪ -‬نمی‌دانست ‌م برا ‌‬ ‫‌‬

‫ی مُ رد ما رفتی ‌م قاهره‌‬ ‫ت کن‌ه محمدرضاشا‌ه رو‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ض کن ‌م خدا رحم ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی م ‌ن رسید ‌م اونجا البت‌ه ی‌ه روز دیرتر رسید ‌م چو ‌ن پاسپورت ‌م یه‌وضعی‌‬ ‫ی تشیی ‌ع جنازه‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫برا ‌‬

‫ت شما‬ ‫یل باالخر‌ه خودمو رس���وند ‌م ب‌ه اونجا‪ .‬خدم ‌‬ ‫پید‌ا کرد‌ه بودک‌ه به‌موق ‌ع به ‌م ندادن‌‪ .‬و ‌‬

‫ض کن ‌م ک‌ه رفت ‌م قاهره‌‪ .‬البت‌ه اونجا ‌م ک‌ه می‌خواس���ت ‌م ب���ر ‌م باید ویزا میگرفت ‌م ک‌ه چون‬ ‫عر ‌‬

‫گ یزدا ‌ن نویسی‌‬ ‫س ب‌ه سرهن ‌‬ ‫ت ویزا نمیدادن‌‪ .‬ما از پاری ‌‬ ‫‌اونموق ‌ع تشیی ‌ع جناز‌ه شا‌ه بود راح ‌‬ ‫ش گفتی ‌م جریان‌‬ ‫س دفرت شهبانو بود‪ --‬به ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫گ نویس ‌‬ ‫تو قاهر‌ه تلف ‌ن زدی ‌م ‪--‬س���رهن ‌‬

‫ت تو‪ ».‬ما اومدیم‬ ‫ش تو طیار‌ه رو بگری سوار شو بیا فرودگا‌ه میارن ‌‬ ‫ت نبا ‌‬ ‫اینه‌‪.‬گفت‌‪« :‬ناراح ‌‬

‫ت دید ‌م چند نفر وایسادن‌‪ ،‬خالص‌ه ما رو شناخنت‌‪ ،‬پاسپورتمونوگرفنت‌و‬ ‫‌فرودگاه‌‪ ،‬از او ‌ن پش ‌‬ ‫ی بود‪ .‬بعد فرداش‌‬ ‫ی خوب ‌‬ ‫نت بردنمون‌‪ .‬ی‌ه هتلی‌ا ‌م اونجا برامو ‌ن گرفت‌ه بودن‌‪ ،‬هت ‌ل خیل ‌‬ ‫ورداش ‌‬

‫خ ُقبه‌‪ ،‬دیدم‌‬ ‫ب ما رفتیم‌‪ .‬البت‌ه ی‌ه روز بعد از تشیی ‌ع جناز‌ه بود‪ .‬رفتی ‌م کا ‌‬ ‫ی رو فرستاد ‌ن عق ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ی بود‪،‬‬ ‫ی اونجا بود و [ریچارد] نیکسو ‌ن بود و [هرنی]کیسینجر بود و مئری عزر ‌‬ ‫اردشری زاهد ‌‬ ‫ی رفتی ‌م اونجا‪ ،‬شهبانو ما رو احضا ‌رکرد و‬ ‫چند تا ‌م از ایرانیا اومد‌ه بود ‌ن اونجا‪ .‬خالص‌ه وقت ‌‬ ‫ی شد؟ چرا‬ ‫ت کردن‌‪ .‬بعد شهبانو از م ‌ن پرسید‪« :‬چرا اینجور ‌‬ ‫رفتی ‌م اونجا نشستی ‌م ب‌ه صحب ‌‬

‫وض ‌ع اینجور ش���د؟»گفتم‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬شما اال ‌ن عزاداری ‌ن م ‌ن نمیتون ‌م چیزی‌ب‌ه شما بگم‌‪».‬‬

‫ی ب���ود‪ ،‬چرا مرد ‌م ای ‌ن کاروکردن‌؟»‬ ‫ی ش���د؟ آخ‌ه ای ‌ن چ ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬نخری‪ ،‬چرا؟ چرا اینجور ‌‬ ‫ی ب‌ه شما میگم‌‪ ،‬م ‌ن ‪35‬سا ‌ل بود‬ ‫یل از خود ‌م یک ‌‬ ‫ی بگم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ت ندار ‌م چیز ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن دوس ‌‬

‫ش میکردم‌‪ ،‬هر سا ‌ل یه‌‬ ‫ش میکردم‌‪ ،‬تو اوستودیو ‌م آریامهر ورز ‌‬ ‫ط میدو ‌ن امجدی‌ه ورز ‌‬ ‫او ‌ن وس ‌‬ ‫نت من‌‬ ‫یل ای ‌ن چند سال‌آخر چرا نمیذاش ‌‬ ‫س موال رو میربد ‌م باال میداد ‌م ب‌ه شاه‌‪ .‬و ‌‬ ‫قرآ ‌ن و ی‌ه عک ‌‬

‫ت با ما درافتاد‌ه بود ِ‬ ‫ی پهلوونی‌‪ ،‬چو ‌ن سرپرست‌‬ ‫سرکشت ‌‬ ‫بر ‌م باال؟»گفتم‌‪« :‬او ‌ن تیمسار حج ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪313‬‬

‫ی ب‌ه کار م ‌ن دخالت‌‬ ‫ی شد‌ه بودم‌‪ ،‬اون ‌م ب‌ه فرما ‌ن شاه‌‪ .‬او ‌ن تیمسار حجت‌ه ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ورز ‌‬

‫ط نمیشه‌!گفت ‌م واال ای ‌ن ورزش‌‬ ‫ی مربو ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ب‌ه ورز ‌‬ ‫ی پهلوون ‌‬ ‫ت ای ‌ن کشت ‌‬ ‫میکرد میگف ‌‬ ‫ی از قدی ‌م و ندیم‌‪ ،‬از دورۀ ناصرالدینشا‌ه بوده‌‪ .‬خالص‌ه ای ‌ن با ما درافتاد و نمیذاشت‌‬ ‫باستان ‌‬ ‫نت م ‌ن بیام‌‬ ‫م ‌ن برم‌‪ .‬ب‌ه ای ‌ن گاردیا و اینا س�پ�رد‌ه بود نذارن‌‪ .‬دیگ‌ه س‌ه چار سا ‌ل بود نمیذاش ‌‬

‫ش کنه‌‪ ،‬ی‌ه کال ‌م نرپسیدک‌ه آخ‌ه این‌هر سا ‌ل میومد‬ ‫ت خدا رحمت ‌‬ ‫او ‌ن باال‪ُ .‬خب‌‪ ،‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی نمیذاشت‌؟»گفتم ُ‬ ‫ب همون‌‬ ‫‌‪«:‬خ ‌‬ ‫ت تو فکر وگفت‌‪« :‬ک ‌‬ ‫چرا دیگ‌ه نمیاد باال؟» شهبانو رف ‌‬

‫ف بود نمیذاشت‌‪».‬گفت‌‪« :‬چرا‬ ‫ی ک‌ه با م ‌ن مخال ‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫س سازما ‌ن تربی ‌‬ ‫تیمسار حجت‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫س دفرت شما رو با د‌ه م ‌ن عس ‌ل نمیشد بخوری‌‪.‬‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن بگی‌؟»گفتم‌‪« :‬واال او ‌ن رئی ‌‬ ‫نیومد ‌‬

‫ت بودن‌‪.‬‬ ‫ش ناراح ‌‬ ‫ی کرد‪ .‬هم‌ه از دس���ت ‌‬ ‫ی رو! او ‌ن هم‌ه رو ناراض ‌‬ ‫او ‌ن [هوش���نگ‌] نهاوند ‌‬

‫ت م ‌ن بیا ‌م دو س‌ه ما ‌ه دنبا ‌ل او ‌ن بیفت ‌م ک‌ه آیا بتون ‌م بیا ‌م شما رو ببین ‌م یا نه‌؟ شما یه‌روز‬ ‫اونوق ‌‬ ‫ت کردی ‌م و او ‌ن ورزشکارا رو ورداشتی ‌م بردی ‌م ونیز‬ ‫ی ب‌ه ما دادی ‌ن ما امرتونو اطاع ‌‬ ‫ی‌ه دستور ‌‬

‫ش کردی ‌م ک‌ه این‌ورزشکارا رو‬ ‫ط ی‌ه خواه ‌‬ ‫ایتالیا‪ ،‬او ‌ن هم‌ه اونجاکارکردی ‌م و برگشتیم‌‪ .‬ما فق ‌‬ ‫ی بع ‌دگفتم‌‪:‬‬ ‫ی از شما بکنن‌‪ ،‬اینا نذاشنت‌!» هیچ ‌‬ ‫ش شما ی‌ه دیدن ‌‬ ‫ک‌ه ما بردی ‌م اونجا بیا ‌ن پی ‌‬

‫نی چیزی‌‬ ‫ی چیزا باید بگم‌‪ .‬بهرت ‌ه اال ‌ن چو ‌ن ناراحت ‌‬ ‫«حاال شما ناراحتنی‌‪ ،‬م ‌ن بخوا ‌م بگ ‌م خیل ‌‬

‫نگم‌‪».‬‬

‫س ‪ -‬قضیۀ فستیوا ‌ل ونیز چ‌ه بود؟‬ ‫‌‬

‫ی [مهرداد] پهلبد ما رو خواس���ت‌‬ ‫ج ‪ -‬اون���روز قضی���‌ه رو ب‌ه ش���هبان ‌وگفتم‌‪ .‬ی‌ه روز آق���ا ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو درست‌‬ ‫ی باستان ‌‬ ‫ی ورزشکارا ‌‬ ‫ح دستور داد‌ه ک‌ه اگ‌ه میتون ‌‬ ‫گفت‌‪«:‬جعفری‌‪ ،‬ش���هبانو فر ‌‬

‫ک ‌ن برب پُستیوا ‌ل ونیز‪ ».‬ما ‌م اومدی ‌م ‌وگفتی ‌م حاالک‌ه ای ‌ن کارو داری ‌م می‌کنیم‌‪ ،‬اق ً‬ ‫ال شهرستانیا‬

‫نی بود بذارم‌‬ ‫ت ای ‌ن کار شد‌ه بود ‌م همیش‌ه هدف ‌م هم ‌‬ ‫ی سرپرس ‌‬ ‫ک کنیم‌‪ .‬چو ‌ن م ‌ن از وقت ‌‬ ‫َر ‌م شری ‌‬ ‫ی از مشهد‪ ،‬از هرکجا یه‌ورزشکاری‌‬ ‫ی از رشت‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫ی از تربیز‪ ،‬یک ‌‬ ‫اینا ‌م کار بکنن‌‪ .‬اومد ‌م یک ‌‬

‫ورداشتی ‌م آوردیم‌‪ .‬اینا رو هم‌ه جم ‌ع کردی ‌م روبراهشو ‌ن کردیم‌‪ ،‬تعلیمشون‌دادی ‌م و بردی ‌م ایتالیا‪.‬‬ ‫ی نامی‌ا ‌م بود‪ ،‬اون ‌م با ما فرستاد ‌ن برای‌مرتجمی‌‪ .‬حاال ما از‬ ‫س شمارۀ ‪ )14/8‬ی‌ه احمد ‌‬ ‫(عک ‌‬ ‫هم‌ه جا بی‌خ ‌ربک‌ه جریا ‌ن چیه‌‪.‬‬

‫ی بود سفری بود‪ ،‬ی‌ه نفرو فرستاد‬ ‫ی انصار ‌‬ ‫ف سفارت ‌م ی‌ه آقا ‌‬ ‫ب از طر ‌‬ ‫باالخر‌ه رفتی ‌م ایتالیا و ُخ ‌‬ ‫ش تو آبه‌‪ .‬اونجا ما رفتیم‬ ‫نت برد ‌ن تو ونیز‪ .‬ونیز ‌م تو آب‌ه دیگه‌‪ ،‬هم‌ه ‌‬ ‫استقبا ‌ل ما و ما رو ورداش ‌‬


‫‪314‬‬

‫شاه و دربار‬

‫ی بگری‌ه بیاد به‌‬ ‫ت بریو ‌ن نمیدون ‌م چ ‌‬ ‫ی از بچه‌ه���ا رف ‌‬ ‫گ و بعد خالصه‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫‌ت���و ی‌ه هت ‌ل بزر ‌‬ ‫س ما رو لختی‌‬ ‫من‌گفت‌‪« :‬آقا عکستو رو دیوارا چسبوندن‌!» اومدی ‌م رفتی ‌م دیدی ‌م ک‌ه عک ‌‬

‫ش شاه‌ه و همو ‌ن کسی‌ه ک‌ه نمیدون ‌م پستو ‌ن زنا رو‬ ‫ش چسبوند ‌ن ک‌ه ای ‌ن چاقوک ‌‬ ‫با لباس‌ورز ‌‬

‫ش کنه‌‬ ‫ی مفت‌‪ .‬حاال اومد‌ه میخواد ورز ‌‬ ‫می ُبره‌‪ ،‬چش‌در میاره‌‪،‬گوشا رو میرب‌ه و از ای ‌ن حرفا ‌‬ ‫یل ما نمیذاری ‌م و از ای ‌ن صحبتا‪.‬‬ ‫و ‌‬

‫ح ک‌ه اومدی ‌م از‬ ‫س اینور و اونور بودکندن‌‪ .‬بع���د ما فردا صب ‌‬ ‫نت چند تا عک ‌‬ ‫بع���د بچه‌ها رف ‌‬

‫ی ب‌ه چیه‌‪ --‬دید ‌م چند نفر‬ ‫ی بزن ‌م اونجا ببین ‌م چ ‌‬ ‫هت ‌ل بیایی ‌م بریو ‌ن ‪--‬گفت ‌م بیا ‌م ی‌ه گش���ت ‌‬

‫ش اومد ‌ن جلو‪ .‬او ‌ن احمدی‌ام‌‬ ‫ی بود با دو نفر رفقا ‌‬ ‫ک میکشیدن‌‪ .‬ی‌ه پسر‌ه ایتالیای ‌‬ ‫اونجاکشی ‌‬

‫ی بلد نیستم‌‪ .‬پسر‌ه پرسیدکه‌‪« :‬شما میخوای ‌ن اینجا‬ ‫ک‌ه مرتج ‌م ما بود با ما بود‪ .‬منک‌ه ایتالیای ‌‬

‫ی دیگ‌ه اومد ‌ن اینجا و این‬ ‫ش کننی‌؟»گفتیم‌‪« :‬بله‌‪».‬گفت‌‪« :‬اینجا ی‌ه عد‌ه از ش���هرها ‌‬ ‫ورز ‌‬

‫ش کننی‌‪».‬گفتم‌‪« :‬چرا؟»گفت‌‪ُ :‬‬ ‫ب نمیذارن‌‪ .‬من‌‬ ‫«خ ‌‬ ‫‌دانش���جوها نمیذار ‌ن شما اینجا ورز ‌‬ ‫ی بگ ‌م مریی‌‬ ‫ب کردین‌‪».‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن ی‌ه چیز ‌‬ ‫ع بدم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬خو ‌‬ ‫ط ب‌ه شما اطال ‌‬ ‫اومد ‌م فق ‌‬

‫ب���‌ه اینا بگی‌؟»گفت‌‪« :‬آره‌‪».‬گفتم‌‪« :‬ب‌ه اینا بگوک‌ه او ً‬ ‫ش کنیم‌‪،‬‬ ‫ال ک‌ه ما اومدی ‌م اینجا ورز ‌‬ ‫ی شما میمونن‌‪ .‬در عنی‌‬ ‫ی ک‌ه اومدن‌همه‌شو ‌ن کاسنب‌‪ ،‬کارگرن‌‪ ،‬اینا مث ‌ل باباها و ننه‌ها ‌‬ ‫اینای ‌‬

‫ی کنن‌‪.‬‬ ‫گ باز ‌‬ ‫گ پن ‌‬ ‫ت می ‌ل و ی‌ه تخت‌ه ش���نا اومدن‌‪ ،‬نیومد ‌ن پین ‌‬ ‫حا ‌ل اینا ک‌ه اومد ‌ن بای‌ه جف ‌‬ ‫نت و ما اومدیم‌‪ .‬فهمیدی ‌م و دیگ‌ه حواسمون‌‬ ‫نی و خدافظ‌‪ ».‬اونا رف ‌‬ ‫حواستونو جم ‌ع کننی‌!هم ‌‬

‫جم ‌ع شد‪ .‬ب‌ه بچه‌هاگفتیم‌‪« :‬بچه‌ها حواستو ‌ن جم ‌ع باش‌ه دیگه‌! یهو دو تا از اونور نرین‌‪ ،‬س‌ه تا‬

‫ی کار است‌‬ ‫از اینور‪ ،‬چار تا از اینور‪ .‬هم‌ه با ه ‌م مرییم‌‪ ».‬تاک‌ه رسیدی ‌م ب‌ه اونجاک‌ه دیدی ‌م جا ‌‬

‫ی بودک‌ه ی‌ه تعداد جمعیت‌‬ ‫ی بشی ‌م و بری ‌م اونور‪ ،‬او ‌ن جلو ی‌ه کلیسای ‌‬ ‫و خواستی ‌م بری ‌م سوارکشت ‌‬

‫گ بود‪ .‬برنام‌ه رو او ‌ن جلوگذاشت‌ه بودن‌‪.‬‬ ‫ی بزر ‌‬ ‫جا میگرفنت‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫گ شهر ونیز‪ ،‬س ‌ن مارکو؟‬ ‫ی میدانگا‌ه بزر ‌‬ ‫س ‪ -‬تو ‌‬ ‫‌‬

‫ش باستانیش���ونو نشو ‌ن میدادن‌‪ .‬حاال‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬از ‪ 33‬کش���ور اومد‌ه بود ‌ن ک‌ه هرکدو ‌م ورز ‌‬ ‫‌‬

‫ی میفرستادن‌‪.‬‬ ‫نگو‪ ،‬ما ‌م بی‌خرب از هم‌ه جا‪ ،‬اینا هر س���ا ‌ل میومد ‌ن چیکار میکردن‌؟ سیاه‌باز ‌‬ ‫ی و چند تا رو میفرستاد ‌ن اونجا‬ ‫ی و [جمشید] مشایخ ‌‬ ‫[علی‌]نصرییا ‌ن و [عزت‌الله] انتظام ‌‬

‫ش روحوضی‬ ‫نن و نمای ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫نت اونجا سیاه‌باز ‌‬ ‫یل بودک‌ه اینا مریف ‌‬ ‫نن ‪.‬گویا دو سا ‌‬ ‫ی بک ‌‬ ‫سیاه‌باز ‌‬

‫ش بدن‌‪ .‬اینام‬ ‫نت نمای ‌‬ ‫نت و نمیذاش ‌‬ ‫نت تار و تنبورشونو میشکس ‌‬ ‫‌نشو ‌ن بدن‌‪ ،‬ای ‌ن دانشجوها مریف ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪315‬‬

‫ی رو نشو ‌ن بدین‌‪.‬‬ ‫ی ورزش��� ‌‬ ‫ط گفت‌ه بود ‌ن بیای ‌ن بری ‌ن ی‌ه همچ ‌‬ ‫‌ب‌ه ما اینو نگفت‌ه بود ‌ن که‌‪ .‬فق ‌‬ ‫ی از ای ‌ن بچ‌ه ایرانیاک‌ه طرف���دار ما بود اومد ب‌ه ماگفت‌‪« :‬آره‌‬ ‫ما جریانو فهمیدیم‌‪ .‬ی‌ه کس��� ‌‬

‫هر سال‌اینا میومد ‌ن اینجا بساطشونو میشکسنت‌‪ ،‬حاال امسا ‌ل شما رو آوردن‌‪ .‬شما مواظب‌‬

‫ش ب‌ه م ‌ن داد‬ ‫ی فح ‌‬ ‫نی کرد ‌م و ب‌ه بچه‌ها گفتم‌‪« :‬بچه‌ها‪ ،‬اگ‌ه کس ‌‬ ‫باش�ی�ن‌‪ ».‬دو س‌ه تا رو تعی ‌‬ ‫ط دو تاتو ‌ن برین‌‬ ‫ش ب‌ه شا‌ه داد و ای ‌ن حرفا‪ ،‬فق ‌‬ ‫ی فح ‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن گفت‌هیچی‌‪ .‬اگ‌ه کس ‌‬ ‫هر چ ‌‬

‫ی از ای ‌ن پالکارتا‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی آد ‌م جمعن‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫جل���و‪ ».‬م ‌ن اومد ‌م دید ‌م یه‌عدۀ صد و پنجا‌ه نفر ‌‬

‫ی میکنیم‌‪».‬‬ ‫ش بشه‌‪ ،‬ما همچ ‌‬ ‫گ بر شاه‌‪ ،‬ما نمیذاری ‌م اینجا ورز ‌‬ ‫ش نوشنت‌‪« :‬مر ‌‬ ‫نت رو ‌‬ ‫رو گرف ‌‬ ‫ش از هم‌ه گنده‌تر بود با‬ ‫ش میداد‪ .‬ریش ‌‬ ‫ی او ‌ن جلو بودک‌ه هی‌عربد‌ه میکشید و ب‌ه شا‌ه فح ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ت کَند‪.‬‬ ‫ش اینوگرف ‌‬ ‫نت جلو یکیشو ‌ن ری ‌‬ ‫ی‌ه دخرت‌ه وایساد‌ه بود‪ .‬م ‌ن ب‌ه دو تا از بچه‌ها گفت ‌م رف ‌‬ ‫ش کرد و افتاد‪ .‬بقی‌ه هم‌ه در رفنت‌‪ .‬موند ‌ن سه‌‬ ‫ی موشوکَند‪ .‬ای ‌ن غ ‌‬ ‫ی کَند‌ک‌ه کَند ها! یعن ‌‬ ‫همچ ‌‬

‫ی صحبت‌‬ ‫ی بودن‌‪ .‬همه‌شون ‌م آبجو خورد‌ه بود ‌ن و ایتالیای ‌‬ ‫چار نفر‪ .‬او ‌ن س‌ه چار نفر ‌م ایتالیای ‌‬ ‫ش بگو‪« :‬مرتیک‌ه ب‌ه تو چ‌ه مربوطه‌؟ تو اص ً‬ ‫ی به‌‬ ‫ال چیکار دار ‌‬ ‫ی گفت ‌م به ‌‬ ‫میکردن‌‪ .‬ب‌ه احمد ‌‬

‫ی شد و او ‌ن افسر پلیس‌ه اومد‬ ‫نت و ی‌ه بساط ‌‬ ‫ط اینا؟» یهو پلیسا ریخ ‌‬ ‫ی وس ‌‬ ‫ت ما‪ ،‬اومد ‌‬ ‫کار مملک ‌‬ ‫ش اینوکندی‌؟ چرا زدی‌؟» بعد افسر‌ه اومد جلوگفت‌‪« :‬آقا‪ ،‬خواهش‌‬ ‫گفت‌‪« :‬آقا‪ ،‬چرا ری ‌‬

‫ش ملی‌مونو‬ ‫ش نیستیم‌‪ .‬ما اومدی ‌م اینجا ورز ‌‬ ‫میکن ‌م اینجا آدمکشی‌‪»...‬گفتم‌‪« :‬آقا ما آدمک ‌‬

‫نی بچه‌هاست‌‪ ،‬ما ‌ل ایرانیاست‌‪ .‬حاال اینا با شا‌ه بدن‌‬ ‫ش تاریخی‌مونو‪ ،‬ما ‌ل هم ‌‬ ‫نشو ‌ن بدی ‌م ورز ‌‬

‫ش میکن ‌م و اینا‪ ».‬گفتم‌‪« :‬ما‬ ‫ی بد هسنت‌‪ .‬م ‌ن نمیدونم‌!» خالص‌ه گفت‌‪« :‬خواه ‌‬ ‫یا با هرک ‌‬

‫نت جلس‌ه ملس‌ه کرد ‌ن و او ‌ن افسرا و‬ ‫ش کنیم‌‪ ».‬بعد اینا رف ‌‬ ‫ی نداریم‌‪ .‬ما اومدی ‌م اینجا ورز ‌‬ ‫کار ‌‬

‫ی از شما داریم‌‪ .‬شما مریی ‌ن اونجا ورزش‌‬ ‫ط ی‌ه خواهش ‌‬ ‫او ‌ن پلیسا زیاد شدن‌‪ .‬ب‌ه ماگفنت‌‪« :‬فق ‌‬

‫نت شما سرتو ‌ن ب‌ه کار ورزشتو ‌ن باشه‌‪».‬گفتم‌‪« :‬ببیننی‌‪،‬‬ ‫ی گف ‌‬ ‫ش میکن ‌م اینا هر چ ‌‬ ‫میکننی‌‪ ،‬خواه ‌‬ ‫ش در بیاد ما ورزشمونو و ‌ل میکنی ‌م مریی ‌م اونو میگریی ‌م پریشو‬ ‫ی صدا ‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫اگ‌ه از ای ‌ن جمعی ‌‬

‫ت کنم‌‪».‬گفت‌‪« :‬آقا َبه‌‪ ،‬مگ‌ه میش���‌ه اینجا آزادیه‌!»گفتم‌‪:‬‬ ‫درمیاریم‌‪ .‬میخوا ‌م خیالتونو راح ‌‬ ‫ت داریم‌‪ .‬ما ملیتمون‌‬ ‫ت داریم‌‪ .‬ما وطنمونو دوس��� ‌‬ ‫«خوب‌ما ‌م آزادیم‌‪ .‬ما مملکتمونو دوس��� ‌‬ ‫نت ی‌ه ُخرد‌ه با او ‌ن چند تا صحبت‌‬ ‫نی میکنن‌‪ ».‬خالص‌ه رف ‌‬ ‫ت م ‌ن توه ‌‬ ‫ت داریم‌‪ .‬اینا ب‌ه ملی ‌‬ ‫دوس ‌‬

‫ش میکنی ‌م از شما‪».‬گفتیم‌‪« :‬باشه‌‪ ».‬و‬ ‫یل خواه ‌‬ ‫نت که‌‪« :‬بفرماین‌! و ‌‬ ‫نت ب‌ه ماگف ‌‬ ‫کرد ‌ن و برگش ‌‬

‫نی اص ً‬ ‫ال اینا رو پاشو ‌ن بند نبود ‌ن بسکی‌‬ ‫ما ‌م رفتیم‌‪.‬خالصه‌‪ ،‬ی‌ه ورزشی‌ا ‌م ارائ‌ه دادیم‌‪ ،‬باورکن ‌‬


‫‪316‬‬

‫شاه و دربار‬

‫ی بود ما ‌ل یونسکو؟ آهان‌‪ ،‬رهنما‪ ،‬پسر زین‌العالدی ‌ن رهنما‪،‬‬ ‫خوشحا ‌ل شد‌ه بودن‌‪ .‬بعد او ‌ن ک ‌‬

‫باباشومیشناختم‌‪.‬‬

‫س ‪ -‬مجید رهنما؟‬ ‫‌‬

‫ض کن ‌م که‌‪،‬‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ج ‪ -‬آها ‌ن ‪.‬او ‌ن نمایندۀ یونسکو بود انگار‪ .‬دید ‌م او ‌ن رهنما و خدم ‌‬ ‫‌‬

‫ی ما یکی‌یکی‌‬ ‫وزیر داراییشو ‌ن و دو س‌ه تا دیگ‌ه از وزراشون‌‪ ،‬اومد ‌ن پائنی‌‪ .‬اومد ‌ن با بچه‌ها ‌‬ ‫ب برنامه‌ای‌‬ ‫ی ارائ‌ه کردی‌! عج ‌‬ ‫ب برنامه‌ا ‌‬ ‫ت داد ‌ن و ی‌ه ماچی‌ا ‌م ما رو کرد گفت‌‪« :‬عج ‌‬ ‫دس ‌‬

‫ی خوشش���و ‌ن اومد‌ه بود‪ .‬تو ‪ 33‬کشو َر ‌م ما او ‌ل شدیم‌‪ .‬بعد به‌‬ ‫نشو ‌ن دادی‌! باریکال!» خیل ‌‬

‫ی کردیم‌‪ ،‬چو ‌ن شما دستور فرموده‌‬ ‫ی کار ‌‬ ‫نی ما رفتی ‌م اونجا ی‌ه همچ ‌‬ ‫شهبانوگفتم‌‪،‬گفتم‌‪« :‬ببین ‌‬ ‫نت تار و تنبور نصرییا ‌ن اینا روشکوندن‌‪ ،‬ویل‌‬ ‫ش ریخ ‌‬ ‫ی پی ‌‬ ‫بودین‌‪ .‬من ‌م نمیدونست ‌م ک‌ه اینا ساال ‌‬ ‫ی نمیتونست‌اینجور برای‌‬ ‫ج میکردی ‌ن کس ‌‬ ‫رفت ‌م ای ‌ن کارو انجا ‌م دادم‌‪ .‬شما اگ‌ه میلیونها خر ‌‬

‫ط ی‌ه دستور دادی ‌ن ما او ‌ن ورزشکارا رو ورداشتی ‌م بردی ‌م جایزه‌‬ ‫شا‌ه ای ‌ن کارا رو بکنه‌‪ .‬شما فق ‌‬

‫ت شما‪ ،‬ویل‌‬ ‫ش کردی ‌م ک‌ه ای ‌ن ورزشکارا روبیار ‌ن خدم ‌‬ ‫ط ی‌ه خواه ‌‬ ‫بردی ‌م و برگشتیم‌‪ .‬بعد فق ‌‬ ‫انگار ن‌ه انگار!»‬

‫س ‪ -‬بعد شهبانو ب‌ه شما چ‌ه گفت‌؟‬ ‫‌‬

‫ی اینا‬ ‫ش میومد ‌‬ ‫ب است‌‪.‬کا ‌‬ ‫ی عجی ‌‬ ‫ت وگفت‌‪« :‬عجب‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫نی انداخ ‌‬ ‫ی سرشو پائ ‌‬ ‫ج ‪ -‬هیچ ‌‬ ‫‌‬

‫س میخورم‌‪ ».‬دو‬ ‫رو ب‌ه م ‌ن میگفتی‌!»گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن چ‌ه جوری‌؟ ‪ »...‬خالص‌ه گفت‌‪« :‬افسو ‌‬ ‫ی بشه‌؟ چرا مرد ‌م باید اینجور بکنن‌؟» از‬ ‫س‌ه بارگفت‌‪« :‬افسوس‌‪ ،‬افسوس‌‪ .‬چرا باید اینجور ‌‬ ‫ب ندادم‌‪.‬گفتم‌‪« :‬واال دیگ‌ه شما اال ‌ن وضعتون‌‬ ‫ی فرمود ‌ن م ‌ن جوا ‌‬ ‫این‌صحبتا‪ .‬دیگ‌ه هر چ ‌‬

‫زیاد روبرا‌ه نیس���ت‌‪ .‬عزادارین‌‪ ».‬بع ‌دگفت‌‪« :‬چیکار میکنی‌؟ اال ‌ن کجا هس���تی‌؟»گفتم‌‪:‬‬

‫ت چ‌ه جوریه‌؟ ‌» گفتم‌‪« :‬واال‬ ‫ی میکنم‌‪».‬گفت‌‪« :‬اونجا وضع ‌‬ ‫«واال آلمان‌هستم‌‪ .‬اونجا زندگ ‌‬ ‫یل اموراتمو ‌ن میگذره‌‪».‬‬ ‫ی ب‌ه ما میده‌‪ .‬ما ‌م کار نداریم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ت اونجا یه‌چیز بخ���ور و نمری ‌‬ ‫دول ‌‬

‫ی الز ‌م ندارم‌‪».‬گفت‌‪:‬‬ ‫ی نمیخوای‌؟»گفتم‌‪« :‬م ‌ن هیچ ‌‬ ‫گف���ت‌‪« :‬چیزی‌الز ‌م نداری‌؟ چیز ‌‬ ‫ی الز ‌م ندارم‌‪ .‬سالمتی‌‬ ‫ت روبرا‌ه کنیم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬هیچی‌‪ ،‬هیچ ‌‬ ‫ی بگو برا ‌‬ ‫ی الز ‌م دار ‌‬ ‫«اگ‌ه چیز ‌‬

‫ی بود‬ ‫ی ظل ‌‬ ‫ش���ما!» اتفاق ًا قب ‌ل از اینک‌ه بر ‌م قاهر‌ه فرانس‌ه بودم‌‪ ،‬از فرانس‌ه ک‌ه میومد ‌م ی‌ه آقا ‌‬ ‫اونجا ی‌ه پنری ‌م داد‌ه بود ما بربی ‌م واس‌ه ایشون‌‪ ،‬بهشو ‌ن دادم‌‪ .‬بع ‌دگفت‌‪« :‬برو‪ ،‬ولیعهد ‌م میخواد‬

‫ت پرد‌ه وایساد‌ه و‬ ‫ت ولیعهد‪ ،‬دید ‌م اتفاق ًا اونجا پش ‌‬ ‫تو رو ببینه‌‪ ».‬وقتی‌میخواس���ت ‌م بر ‌م خدم ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪317‬‬

‫ت کردن‌‪ ،‬ب‌ه ولیعه ‌دگفتم‌‪:‬‬ ‫دار‌ه ما رو نیگا میکنه‌‪ .‬ما ‌م رفتی ‌م تو و نشستی ‌م اونجا با ایشو ‌ن صحب ‌‬ ‫س شما رو زد‌ه بود ‌ن رو سینه‌شون‌‬ ‫ی ی‌ه عد‌ه جوونا عک ‌‬ ‫«قربان‌‪ ،‬م ‌ن فرانس‌ه ک‌ه بود ‌م ی‌ه مشت ‌‬

‫ب کرد ‌ن و زند‌ه باد زند‌ه باد میکردن‌‪ .‬حاال‬ ‫نت خرا ‌‬ ‫ی هُ ما َر ‌م رف ‌‬ ‫ی مل ‌‬ ‫ی دفرت هواپیمای ‌‬ ‫و حت��� ‌‬ ‫ی بکننی‌‪».‬‬ ‫نی ماشاال ی‌ه کار ‌‬ ‫موقعش‌ه ک‌ه پاشنی‌‪ ،‬جوون ‌‬

‫س ‪ -‬ب‌ه ولیعهد‌گفتید؟‬ ‫‌‬

‫ش زدی ‌م و خدافظ‌‬ ‫ت میگی‌‪ ».‬ای ‌ن حرفا رو به ‌‬ ‫ش گفت‌‪« :‬راس��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬ب‌ه ولیعهد‪ .‬خود ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو ب‌ه ما‬ ‫ش اومد ی‌ه کت ‌‬ ‫ح خود ‌‬ ‫و اومدی ‌م بریون‌‪ .‬قب ‌ل از اینک‌ه بریو ‌ن بیا ‌م دید ‌م ش���هبانو فر ‌‬

‫ش که‌‪ُ :‬‬ ‫ت خدا‬ ‫ب چو ‌ن اعلیحضر ‌‬ ‫«خ ‌‬ ‫ی چیزی‌‪.‬گفت ‌‬ ‫داد از ای ‌ن نیمچ‌ه پالتوهاست‌‪ ،‬ی‌ه همچ ‌‬ ‫ی بد ‌م داشت‌ه باشی‌‪ ».‬هیچی‌‪ ،‬ما‬ ‫رحمتش‌کن‌ه مرده‌‪ ،‬ب‌ه شما ‌م عالق‌ه داشت‌‪ ،‬میخوا ‌م اینو یادگار ‌‬ ‫ش داشتم‌‪ ،‬یادگار او ‌ن خدابیامرزه‌‪ .‬بعد‌گفتیم‌‪:‬‬ ‫او ‌ن کُتوگرفتیم‌‪ ،‬هنوز ‌م دارمش‌‪ ،‬همونطور نیگر ‌‬

‫ض ش���دی ‌م تو مریضخونه‌‬ ‫ی مری ‌‬ ‫ت تو ای ‌ن دنیا ی‌ه گوش���ه‌ا ‌‬ ‫نی قربان‌‪ ،‬ما مریی ‌م اگ‌ه ی‌ه وق ‌‬ ‫«ببین ‌‬

‫ی داری ‌ن که‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫یل اگ‌ه شما هرکار ‌‬ ‫گ میزنیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ج داشتیم‌‪ ،‬ب‌ه شما زن ‌‬ ‫جایی‌افتادی ‌م احتیا ‌‬ ‫ش شما‪ ،‬م ‌ن همیش‌ه نوکر محمدرضاشا‌ه بودم‌‪ ،‬بازم‌‬ ‫ی بیا ‌م پی ‌‬ ‫من‌میتون ‌م انجا ‌م بد ‌م بفرمای ‌ن فور ‌‬

‫ض کن ‌م برگشتی ‌م پاریس‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫هس���تم‌‪ ،‬همیش‌ه ‌م خواه ‌م بود‪ .‬خدافظ‌‪ ».‬اومدی ‌م و خدم ‌‬ ‫ی موندی ‌م و بعد دو مرتب‌ه رفتی ‌م آلمان‌‪.‬‬ ‫ت کم ‌‬ ‫یه‌مد ‌‬ ‫شاهپورغالمرضا‬ ‫س ‪ -‬میانه‌تا ‌ن با شاهپور غالمرضا چطور بود؟‬ ‫‌‬

‫ت با ایشون‌!‬ ‫ی داشتی ‌م تو مملک ‌‬ ‫ی ما چ‌ه بساط ‌‬ ‫ج ‪ -‬وای‌‪ ،‬وا ‌‬ ‫‌‬

‫ی داشتید؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه بساط ‌‬ ‫‌‬

‫ت زیاد میدیدی ‌م دیگه‌!‬ ‫ی ک‌ه داش ‌‬ ‫ب ما ایشو ‌ن رو ب‌ه خاطر پست ‌‬ ‫ج ‪ُ -‬خ ‌‬ ‫‌‬

‫ب چطور؟‬ ‫س ‪ -‬بعد از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ی میخواد!‬ ‫چ ندیدم‌‪ .‬تا آدمو پیداکن‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه واال م ‌ن هی ‌‬ ‫‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬باورک ‌ن خانوم‌‪ ،‬بهرت‌ک‌ه آد ‌م نبیندش‌!‬ ‫‌‬


‫‪318‬‬

‫شاه و دربار‬

‫س ‪ -‬چرا؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬نه‌‪ .‬اص ً‬ ‫ت رفتیم‌‬ ‫ال انقد خسیس���ه‌! اگ‌ه میلیاردها داشت‌ه باش‌ه هنوز ‌م کمبود داره‌! ی‌ه وق ‌‬ ‫‌‬

‫نت اینجا ما ‌ل شاهپور غالمرضاست‌‪،‬‬ ‫بریم‌یزد‪ .‬کنار او ‌ن َرمل‌‪ ،‬د ِ‌م او ‌ن ریگا‪[ ،‬ریگ‌ها] میگف ‌‬ ‫جو ‌ن شما‪ .‬یارو میگفت‌‪.‬گفتم‌‪« :‬بابا اینجاک‌ه اص ً‬ ‫ال پرند‌ه پر نمیزنه‌‪».‬گفت‌‪« :‬اومد‌ه شنای‌‬

‫ت بود‪ .‬راستی‌‬ ‫ی پو ‌ل دوس ‌‬ ‫ط کرده‌‪ ».‬شاهپور غالمرضا خانوم‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫[شن‌های‌] اینجا رو ضب ‌‬

‫ی تو عمر ‌م ندیدم‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ال‪ .‬میومد تو باش���گاه‌‪ ،‬یارو ی‌ه ساعت‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫میگ ‌م خیلی‌‪ .‬م ‌ن همچ ‌‬

‫ی میکرد‪ ،‬مث ً‬ ‫ی میکرد‪ .‬این ‌م همینطور اونجا نشست‌ه بود‪ ،‬بعد‬ ‫ی میل‌باز ‌‬ ‫ال ممد میل‌باز ه ‌‬ ‫میل‌باز ‌‬ ‫غ آبعلی‌!»‬ ‫‪ ....‬میگفت‌‪« :‬یه‌دو ‌‬

‫ی داشتیم‌‪ .‬ای ‌ن خانوم‌‪ ،‬انقد‪ ...‬اص ً‬ ‫ف اونو‬ ‫ش نمیش‌ه حر ‌‬ ‫ی بود‪ .‬آد ‌م رو ‌‬ ‫ال ی‌ه چیز ‌‬ ‫ب بساط ‌‬ ‫عج ‌‬

‫ی از اونا رو بده‌‬ ‫پ یک ‌‬ ‫ی ک‌ه اوم ‌دکا ‌‬ ‫ی بچه‌ه���ا رو بده‌‪ .‬موقع ‌‬ ‫بزن���ه‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه اومد‌ه بودکاپها ‌‬

‫ش چی‌ه میکنی‌؟ برو یه‬ ‫ب میده‌‪« :‬بله‌‪ ».‬میگه‌‪« :‬ای ‌ن ورز ‌‬ ‫ی میکنه‌‪« :‬محصلی‌؟» جوا ‌‬ ‫اینجور ‌‬

‫ت مار دادی ‌م بهش‌‪ ،‬پونز‌ه مرت‬ ‫ی بکن‌!» ب‌ه قرآن‌‪ ،‬ب‌ه موال‪ .‬ی‌ه روز ‌م اومد ی‌ه پوس ‌‬ ‫ش حساب ‌‬ ‫‌ورز ‌‬ ‫سر باشگا‌ه تا او ‌ن ِ‬ ‫ت مار بود‪ ،‬از ای ‌ن ِ‬ ‫ش بود‪ .‬هر چی‬ ‫ش بود‪ ،‬س‌ه مرت پهنا ‌‬ ‫سر باشگا‌ه طول ‌‬ ‫پوس ‌‬

‫ش میدادی ‌م ب‌ه ایشون‌‪.‬‬ ‫‌از دستمو ‌ن میومد تهی‌ه میکردی ‌م پیشک ‌‬ ‫ب می‌کرد؟‬ ‫س ‪ -‬واقع ًا هدی‌ه طل ‌‬ ‫‌‬

‫ی ی‌ه تابلو واس‌ه موزۀ باشگاه‬ ‫ت سلیما ‌ن بهبود ‌‬ ‫نی حقیقته‌! ی‌ه وق ‌‬ ‫ج ‪ -‬ب‌ه خدا‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما ع ‌‬ ‫‌‬

‫ی شا‌ه هدی‌ه میفرستادن‌‪ .‬شا‌ه از اونا‬ ‫ی بود‪ .‬آخ‌ه مرد ‌م برا ‌‬ ‫ک و اعالی ‌‬ ‫ی چیز آنتی ‌‬ ‫آوردک‌ه راست ‌‬ ‫ب بود بفرسنت‌‪.‬‬ ‫ی ک‌ه مناس ‌‬ ‫ی یا جای ‌‬ ‫ی موزه‌ا ‌‬ ‫ی رو برا ‌‬ ‫بازدید میکرد و دستور میداد هر هدیه‌ا ‌‬

‫ت کشید‌ه بود سوزن‬ ‫ی ما ‌ل قزل‌حصار سیز‌ه سا ‌ل آزگار زحم ‌‬ ‫ی‌ه دفع‌ه ای ‌ن تابلو روک‌ه ی‌ه زندان ‌‬

‫ط سلیمان‬ ‫ی بود‪ ،‬توس ‌‬ ‫ی ی‌ه چیز تک ‌‬ ‫ب و راست ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ی بود رو ‌‬ ‫س موال عل ‌‬ ‫ی کرد‌ه بود و عک ‌‬ ‫‌دوز ‌‬ ‫ی میخوره‌‪،‬‬ ‫ت گفت‌ه بودن‌‪« :‬ای ‌ن ب‌ه درد موزۀ جعفر ‌‬ ‫ی موزۀ ما‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫ی فرستاد برا ‌‬ ‫‌بهبود ‌‬ ‫ش ب‌ه اون‌‪ ».‬ای ‌ن تابلو تو موز‌ه بود تا اینک‌ه ی‌ه دفع‌ه شاهپور غالمرضا اومد اونجا بازدید‪.‬‬ ‫بدین ‌‬

‫ی جالبی‌!» اونوقت‌‬ ‫ب تابلو ‌‬ ‫ی جالبی‌‪ ،‬عج ‌‬ ‫ب تابلو ‌‬ ‫ش ب‌ه تابلوئ‌ه افتاد هی‌گفت‌‪« :‬عج ‌‬ ‫تا چش ‌‬

‫ی گفتی ‌م بابا‬ ‫نی ب‌ه ایشون‌‪ ».‬هر چ ‌‬ ‫ت خوششو ‌ن اومده‌‪ ،‬هدی‌ه کن ‌‬ ‫ش گفت‌‪« :‬واالحضر ‌‬ ‫پیشکار ‌‬ ‫س بفرستیم‬ ‫ت ب‌ه موزۀ باشگاهه‌‪ ،‬از دربار اومد‌ه نمیش‌ه ک‌ه از نو پ ‌‬ ‫ی اعلیحضر ‌‬ ‫ای ‌ن پیشکش��� ‌‬

‫ب میکرد؟‬ ‫نی طل ‌‬ ‫ت ایشون‌‪ .‬حاال شما میرپس ‌‬ ‫ف نش���دی ‌م و دادی ‌م خدم ‌‬ ‫‌دربار! خالص‌ه حری ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪319‬‬

‫ش میومد میگفت‌‪« :‬برای‌‬ ‫س دفرت ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫گ ُعلمای ‌‬ ‫ت بیاد او ‌ل سرهن ‌‬ ‫هر موق ‌ع ک‌ه میخواس��� ‌‬

‫ش ده‌هزار توم ‌ن مای‌ه میذاشتیم‌‪ .‬واقع ًا میگ ‌م خانوم‌‪،‬‬ ‫فه ‌‬ ‫ی گرفتنی‌؟!» ما ‌م ه ‌‬ ‫خودش‌کادو چ ‌‬ ‫ی گذاشتنی‌؟‬ ‫ت ک‌ه واس‌ه خود ‌م چ ‌‬ ‫ت بیاد جوایز بچه‌ها رو بده‌‪ ،‬میگف ‌‬ ‫ب‌ه قرآن‌‪ .‬او ‌ل ک‌ه میخواس ‌‬

‫ی نفر‬ ‫ی میومد میگفت‌‪« :‬نمیتون ‌م هزار و پونصد شیش���صد تا جایز‌ه بدم‌‪ ».‬ما ‌م س ‌‬ ‫تازه‌وقت ‌‬

‫ت میکردی ‌م میگفتیم‌‪« :‬ب‌ه اینا بده‌‪ ».‬حاال مقصود‪ ،‬بچه‌ها ‌م نمیدونسنت‌‪.‬‬ ‫نمایندۀ اینارو درس ‌‬ ‫ب بچه‌ها ‌م دوست‌‬ ‫نت چ‌ه آدمیه‌‪ .‬هیچی‌‪ ....‬خو ‌‬ ‫میگفتی ‌م برادر شا‌ه دار‌ه میاد‪ .‬اینا چ‌ه میدونس ‌‬

‫نت از دست‌برادر شا‌ه چیز بگری ‌ن دیگه‌‪ .‬این ‌م میومد اونجا‪ .‬دو تا جایز‌ه ک‌ه میداد‪ ،‬خانوم‌‪،‬‬ ‫داش ‌‬

‫ت و همینجوری‌‪ .‬خالصه‌‬ ‫ی و وارفت‌ه بود‪ِ .‬س ُیمیشو مینشس ‌‬ ‫ی رو مینشست‌‪ .‬خیلی‌ا ‌م پیزور ‌‬ ‫ِس ُیم ‌‬ ‫این‌شاهپور غالمرضا‪ ،‬پدرمو درآورد‪ ،‬ب‌ه قرآ ‌ن جو ‌ن شما‪ .‬م ‌ن ورزشکارا رو میربد ‌م تو خون‌هش‌‬

‫ی همیش‌ه او ‌ل بود‪ ،‬تو بُکس ‌م او ‌ل بود‪ --‬میربد ‌م ک‌ه مدا ‌ل و نشان‌‬ ‫‪--‬آخ‌ه باشگا‌ه م ‌ن توکُشت ‌‬

‫ب میش���ه‌‪ ».‬میگ ‌م جو ِ‌ن شما‬ ‫ی اینجا‪ ،‬فرش���ا ‌م خرا ‌‬ ‫اینا رو بده‌‪ ،‬میگفت‌‪« :‬اینا رو دیگ‌ه نیار ‌‬ ‫ش بکنم‌‪ ،‬میگ ‌م ب‌ه موالعلی‌‪.‬‬ ‫نی واقعیت‌ه نمیخوا ‌م خودمو شریی ‌ن یا تر ‌‬ ‫خانوم‌‪ ،‬م ‌ن اینوک‌ه میگ ‌م ع ‌‬

‫ب می‌شد؟‬ ‫ی خرا ‌‬ ‫یل چ‌ه طور ‌‬ ‫س ‪ -‬قا ‌‬ ‫‌‬

‫ط نیگرشو ‌ن دار‪ ».‬شما ‪ 15‬خرداد‬ ‫ب میشه‌‪ .‬برب تو حیا ‌‬ ‫ی اینا خرا ‌‬ ‫ج ‪ -‬میگفت‌‪« :‬فرشا ‌م زیر پا ‌‬ ‫‌‬

‫ک‌ه یادتونه‌؟‬

‫ب یاد ‌م هست‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه ‪ 15‬خرداد ‪ 1342‬خو ‌‬ ‫‌‬

‫نی بردن‌‪ ،‬ما پاش���دی ‌م رفتی��� ‌م اینور اونور زدیم‌‌که‬ ‫ی باش���گا‌ه ما رو از ب ‌‬ ‫ج ‪ 15 -‬خرداد‪ ،‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ش کنه‌‪ ،‬زودتر ببینی ‌م ک‌ه اینجا رو دس���تور بد‌ه بس���ازن‌‪ .‬دیدی ‌م تا ما‬ ‫‌اعلیحضرتو‪ ،‬خدا رحمت ‌‬ ‫ی داره‌‪.‬گفتی ‌م بری ‌م داششو ببینیم‌‪ ،‬او ‌ن این‌‬ ‫ی معطل ‌‬ ‫ت پیداکنی ‌م خیل ‌‬ ‫ی ب‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫دسرتس��� ‌‬ ‫ت با اعلیحضرت‌‬ ‫ی ی‌ه دفع‌ه مریف ‌‬ ‫پیغامو برسونه‌‪ .‬چو ‌ن اعلیحضرتو زودتر میدید‪ ،‬آخ‌ه هفته‌ا ‌‬

‫ت ش���اهپور غالمرضاگفتی���م‌‪« :‬قربان‌‪ ،‬جریا ‌ن اینجوریه‌‪.‬‬ ‫غذا میخورد‪ .‬خالص‌ه رفتی ‌م خدم ‌‬

‫نی رفته‌‪ .‬خالصه‌‪ ،‬اینجا ‌م ی‌ه مکتب‌‬ ‫ش زدن‌‪ ،‬زندگیمو ‌ن از ب ‌‬ ‫نت اونجا رو آتی ‌‬ ‫ی شد‌ه و ریخ ‌‬ ‫اینجور ‌‬

‫نی اگ‌ه اینجارو زودتر‬ ‫ت ب‌ه ایشو ‌ن بگ ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫ی و وطن‌پرستیه‌‪ .‬شما مریی ‌ن خدم ‌‬ ‫شاهدوست ‌‬ ‫ی داره‌‪.‬‬ ‫بساز ‌ن در انظار مرد ‌م بهرته‌‪ .‬خالص‌ه اگ‌ه ما بخوای ‌م اعلیحضرتو ببینی ‌م دو س‌ه ما‌ه معطل ‌‬

‫شما ب‌ه ایشو ‌ن بگید بلک‌ه زودتر دستور بد ‌ن بیا ‌ن بسازن‌‪ ».‬حاال ما داری ‌م میگیم‌زندگیمو ‌ن از‬


‫‪320‬‬

‫شاه و دربار‬

‫ف زدی ‌م ِ‬ ‫آخر‬ ‫نی رفت‌‪ ،‬جلو خونه‌مو ‌ن آد ‌م کشت‌ه شد‪ ،‬چطور شد‪ ،‬چطور شد‪ .‬دو ساعت‌حر ‌‬ ‫ب‌‬

‫ت گیج‌‬ ‫ی سر ‌‬ ‫سر سرشو باالکرد ‌وگفت‌‪« :‬جعفری‌!»گفتم‌‪« :‬بله‌‪».‬گفت‌‪« :‬توگود میچرخ ‌‬ ‫ش میکردی ‌م دیگه‌‪.‬‬ ‫ب ب‌ه ای ‌ن بچه‌ها قالب ‌‬ ‫ی بود‪ .‬ما ‌م ُخ ‌‬ ‫نمریه‌؟» میخوا ‌م بهتو ‌ن بگ ‌م چطور آدم ‌‬

‫میخواس���تی ‌م نشو ‌ن بدی ‌م ای ‌ن برادر شا‌ه مملکته‌‪ .‬من ‌م پاشدم‌‪ ،‬دکمه‌های‌کتمو انداخت ‌م گفتم‌‪:‬‬ ‫ت شما زیاد!» و زد ‌م ب‌ه چاک‌!‬ ‫ظ شما‪ ،‬مرحم ‌‬ ‫ی نیست‌؟ خداف ‌‬ ‫«قربا ‌ن امر ‌‬

‫ف و شهرام‌‬ ‫ت اشر ‌‬ ‫شاهدخ ‌‬ ‫ی دارید؟‬ ‫ی داستان ‌‬ ‫س ‪ -‬باز ه ‌م از خاندا ‌ن پهلو ‌‬ ‫‌‬

‫ی نگفتم‌‪ .‬ما با ای ‌ن ورزشکارا رفتیم‌‬ ‫ی براتو ‌ن بگ ‌م خانوم‌‪ ،‬تا حاال ب‌ه کس��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬ ‫ت ک‌ه محمدعلی‌‬ ‫ب بود‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی خو ‌‬ ‫ش از ورزشکارا ‌‬ ‫ی ک‌ه خود ‌‬ ‫ی س���لخ ‌‬ ‫ژاپن‌‪ ،‬بوسیلۀ عل ‌‬

‫ت کرد‌ه بود‬ ‫ی ژاپ ‌ن از ما دعو ‌‬ ‫ی سومو ‌‬ ‫س داشت‌‪ .‬فدراسیو ‌ن کشت ‌‬ ‫ی مسابقۀ بُک ‌‬ ‫ی با انوک ‌‬ ‫کل ‌‬ ‫ی شمارۀ ‪14/12 ،14/11 ،14/10 ،14/9‬‬ ‫ش کنیم‌‪ .‬ما رفتی ‌م ژاپن‌‪( .‬عکس‌ها ‌‬ ‫ک‌ه بریم‌اونجا ورز ‌‬

‫ش ما بود‪ .‬تو ِس ‌ن رفتی ‌م و ورزشمو ‌ن ک‌ه تموم‌‬ ‫ی سومو بود‪ ،‬بعد ورز ‌‬ ‫ت کشت ‌‬ ‫و‪ )14/13‬او ‌ل نوب ‌‬

‫ی برای‬ ‫ی کنه‌‪ .‬اگ‌ه یادتو ‌ن باشه‌‪ ،‬ی‌ه آرم ‌‬ ‫س باز ‌‬ ‫ی باید بر‌ه بُک ‌‬ ‫ش���د‪ ،‬بعد از ما‪ ،‬محمدعلی‌‌کل ‌‬

‫ت کرد‌ه بودن‌‪.‬‬ ‫ت پهلوی‌[ درس ‌‬ ‫نی سا ‌ل سلطن ‌‬ ‫ت محمدرضاشا‌ه [پنجاهم ‌‬ ‫نی سا ‌ل سلطن ‌‬ ‫‌پنجاهم ‌‬ ‫گ ما پریدی ‌م آرمو دادیم‌‬ ‫ی ک‌ه اومد تو رین ‌‬ ‫ی کل ‌‬ ‫ما اینو با خودمو ‌ن برد‌ه بودی ‌م اونجا‪ .‬محمدعل ‌‬

‫ی و این‌‬ ‫ت محمدعلی‌کل ‌‬ ‫ت و دورگردوند‪ .‬اینو داد‌ه بودی ‌م دس ‌‬ ‫ت محمدعلی‌‌کلی‌‪ ،‬این ‌وگرف ‌‬ ‫دس ‌‬

‫ش داد میزدن‌‪« :‬علی‌‪ ،‬علی‌‪ ،‬علی‌!» ما حاال‬ ‫ت سر ‌‬ ‫ی ما ‌م پش ‌‬ ‫دور اوستودیو ‌م میدوید بچه‌ها ‌‬ ‫ی رو میگیم‌!‬ ‫ی خودمونو میگفتیم‌‪ ،‬اونا خیا ‌ل میکرد ‌ن ما ای ‌ن عل ‌‬ ‫ت عل ‌‬ ‫حضر ‌‬

‫ی زد تو پشت‌‬ ‫ی نشستی ‌م رو زمنی‌‪ .‬یهو دید ‌م یک ‌‬ ‫نی شلوار باستان ‌‬ ‫نی با هم ‌‬ ‫بعد ما رفتی ‌م او ‌ن پائ ‌‬

‫ی جعفری‌‪ ،‬سالم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬سالم‌‪ .‬شماکی‬ ‫من‌‪ .‬برگشت ‌م دید ‌م ی‌ه پریمرد باوقاره‌‪.‬گفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫نی تو این‬ ‫‌هستنی‌؟»گفت‌‪« :‬م ‌ن سفری ایرا ‌ن تو ژاپنم‌‪[ ،‬عبدالحسنی‌[ حمزاوی‌‪ .‬شنید ‌م شما رفت ‌‬

‫ط فروشی‌ام‌‬ ‫نت بلی ‌‬ ‫ج تا دانشگا‌ه رفتی ‌م خواس ‌‬ ‫‌دانشگاه‌ها برنام‌ه اجراکردین‌‪».‬گفتم‌‪« :‬بله‌‪ .‬ی‌ه پن ‌‬ ‫ج ما رو شاهمو ‌ن میده‌!»‬ ‫نن ما نذاشتی ‌م گفتی ‌م خر ‌‬ ‫بک ‌‬

‫ی میکنن‌‪ ،‬میبینی‌؟ اون‬ ‫گ باز ‌‬ ‫ی ک‌ه اال ‌ن دار ‌ن تو رین ‌‬ ‫ی کل ‌‬ ‫ی و او ‌ن محمدعل ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬او ‌ن انوک ‌‬

‫س و ‌ل میکنه‌‪ ،‬او ‌ن کشتی‌گریکچ‌ه ای ‌ن بُکسوره‌‪ .‬اینا رو‬ ‫ی بُک ‌‬ ‫ی دار‌ه لگد و ‌ل میکن‌ه ای ‌ن یک ‌‬ ‫‌یک ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪321‬‬

‫ش میلیو ‌ن دالر میگریه‌‪ .‬سه‌میلیون‌‬ ‫ی دار‌ه شی ‌‬ ‫ی نشو ‌ن بدن‌‪ .‬محمدعل ‌‬ ‫ت کرد ‌ن ک‌ه ی‌ه نمایش ‌‬ ‫دعو ‌‬

‫ی آورد ‌م اینجا‪ ،‬دوتاشونو سی‌‬ ‫یل م ‌ن ورزشکارامو وقت ‌‬ ‫ی دار‌ه میگریه‌‪».‬گفتم‌‪« :‬و ‌‬ ‫دال َر ‌م انوک ‌‬ ‫ب خود ‌م داد ‌م تا آوردم‌‪».‬‬ ‫و پنج‌هزار توم ‌ن از جی ‌‬

‫ی ک‌ه تو‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬کار ‌‬ ‫حاال مقصود‪ ،‬میخوا ‌م برس��� ‌م ب‌ه اص ‌ل مطلب‌‪ .‬در اومدگفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫نی سا ‌ل سلطنت‌‪ --‬اگه‬ ‫ی بود و آر ‌م پنجاهم ‌‬ ‫ی کل ‌‬ ‫ش محمدعل ‌‬ ‫ی ‪--‬منظور ‌‬ ‫روی‌صحن‌ه کرد ‌‬

‫ت نمیدونی‬ ‫ی بکنن‌‪ .‬تو خود ‌‬ ‫ی تبلیغ ‌‬ ‫ی ایرا ‌ن همچ ‌‬ ‫نت برا ‌‬ ‫ج میکرد ‌ن نمیتونس ‌‬ ‫‌میلیونها دالر خر ‌‬ ‫یل چرا پولشو به‌‬ ‫ی تلویزیو ‌ن اینو دیدن‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌چیکارکردی‌! حاال پونصد شیشصد میلیو ‌ن آد ‌م پا ‌‬

‫ت این‬ ‫ش شکست‌‪،‬گفت‌‪« :‬از دس ‌‬ ‫ی شد‌ه آقا‪ ،‬چرا ناراحتی‌؟» یهو دل ‌‬ ‫تو بدن‌؟»گفتم‌‪« :‬چ ‌‬

‫ی بود با سبیالی‌‬ ‫ی بودها! پریمرد ‌‬ ‫‌ش���هرا ‌م فال ‌ن فال ‌ن شده‌‪ »...‬بناکرد دردد ‌ل کردن‌‪ .‬پریمرد ‌‬

‫خ مرمرو آورد‌ه بود اینجا‬ ‫ی کا ‌‬ ‫نی بود‪.‬گفت‌‪« :‬ای ‌ن چند تا از عتیقه‌ها ‌‬ ‫سفید خیلی‌ا ‌م جاسنگ ‌‬ ‫ی کرد ‌م وگفتم‌‪« :‬آقا ای ‌ن کارو اینجا نکن‌!» بعد ای ‌ن با م ‌ن بد شد‬ ‫بفروشه‌‪ ،‬م ‌ن اومد ‌م جلوگری ‌‬ ‫ط میکنی‬ ‫گ میزدکه‌‪« :‬مرتیکۀ فال ‌ن فال ‌ن شده‌‪ ،‬تو غل ‌‬ ‫ف ب‌ه م ‌ن زن ‌‬ ‫و رفت‌‪ .‬حاال پریروز اشر ‌‬

‫ی پُسته‌‪»...‬‬ ‫ک ک ‌ن برو!» من ‌م گفتم‌‪« :‬گورپدر هر چ ‌‬ ‫یل میکنی‌! پاشو پستتو تر ‌‬ ‫‌فضو ‌‬

‫‪1‬‬

‫ب ازکجاها‬ ‫ت بود‪ ،‬ب‌ه موال ب‌ه جو ‌ن شما‪ .‬خانو ‌م فکرکن‌‪ ،‬آ ‌‬ ‫ی ای ‌ن پریمرد ناراح ‌‬ ‫دید ‌م به‌قدر ‌‬ ‫ب بودی ‌م جو ‌ن شما‪.‬‬ ‫ِگ ‌ل بود! ازکجاها ِگ ‌ل شد! ماها هم‌ه خوا ‌‬

‫س ‪ -‬ازکجاهاگ ‌ل بود؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬از ِ‬ ‫ب بود‪ .‬شا‌ه خدا بیامرز‪،‬‬ ‫ش خرا ‌‬ ‫ی دور و ور ‌‬ ‫ی ب‌ه ی‌ه نحو ‌‬ ‫س���ر چش���م‌ه خانوم‌! هرک ‌‬ ‫‌‬ ‫ی شاه‌‬ ‫یل ی‌ه نفر بود‪ .‬مقصود‪ ،‬میخوا ‌م ب‌ه شما بگ ‌م ای ‌ن دور و وریا ‌‬ ‫ی نبود ‌ن و ‌‬ ‫شخص ًا آد ‌م بد ‌‬

‫سر ای ‌ن شا‌ه بیچار‌ه آوردن‌! ِ‬ ‫ی ِ‬ ‫خود شا‌ه تقصری نداشت‌‪ .‬همۀ‬ ‫ی در آوردن‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ی کثافتکار ‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ت کردن‌! همشون‌‪.‬‬ ‫ش خیان ‌‬ ‫ش به ‌‬ ‫اطرافیان ‌‬

‫‪«1‬کتاب یادداشت‌های علم»‪ ،‬جلد چهارم ‪ ،1353‬صفحۀ ‪ ،117‬اسدالله علم در یادداشت روز ‪ 53/3/22‬می‌نویسد‪:‬‬ ‫«‪...‬در مورد واالحضرت اش���رفکه باز تقاضاهایی برای اتمامکارهایی فرموده بودند‪ ،‬فرمودند آخر اگر احتیاج‬ ‫به این کارها دارید‪ ،‬چرا آنهمه ثروت را وقف می‌کنید‪ ،‬یا می‌خواهید بکنید؟ از قدیم گفته‌اند چراغی که به خانه‬ ‫رواست به مسجد حرام است‪ .‬خری‪ ،‬ابد ًا من موافقت نمی‌کنم‪ .‬چه اصراری است که آدم به این مزخرفات گوش‬ ‫بده���د‪ .‬تم���امکار بی‌ربط‪ ،‬بدون منطق و فقط از روی هوای و هوس‪ .‬ش���هرام هم برای (معامله) ‪ Business‬به‬ ‫ژاپن رفته من خواهرزادۀ شاه ایران هستم‪ .‬منگفتم غلطکرده‪ ،‬از هیچکس نمایندگی ندارد‪ ،‬فقط نمایندۀ خودش‬ ‫می‌باشد‪( .‬با عصبانیت!)‪»...‬‬


‫‪322‬‬

‫شاه و دربار‬

‫شاهپورعلریضا‬ ‫ف می‌کنید‪.‬‬ ‫ت پیداکرد ‌ن جسد شاهپور علریضا را ه ‌م تعری ‌‬ ‫س ‪ -‬یکبا ‌رگفتید حکای ‌‬ ‫‌‬

‫‪1‬‬

‫ش کردیم‌‪ .‬آخ���‌ه اعال ‌ن کرد ‌ن ک‌ه هواپیمای‬ ‫ش ش���اهپور علریضا َر ‌م ما رفتی ‌م پیدا ‌‬ ‫ج ‪ -‬نع ‌‬ ‫‌‬

‫ض کنم‌‪ ،‬ما رفتی ‌م اونجا دیدی ‌م ی‌ه چند دست‌ه بودن‌‪ ،‬از‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫‌شاهپور علریضا افتاده‌‪ .‬خدم ‌‬ ‫ی رفت‌ه بودن‌‪ ،‬ی‌ه دست‌هم‌‬ ‫نی باشگا‌ه خسروان ‌‬ ‫او ‌ن باشگا‌ه نیکنا ‌م ی‌ه دست‌ه بودن‌‪ ،‬ی‌ه دست‌ه از هم ‌‬

‫ی َا ‌م نشست‌ه بود‪ .‬ما ‌م ک‌ه داشتیم‌‬ ‫ف سنگین ‌‬ ‫ی دیگ‌ه رفت‌ه بودن‌‪ .‬ما ‌م رفتیم‌‪ .‬البت‌ه بر ‌‬ ‫از باشگاها ‌‬

‫ی دانش���گاه‌‪ ،‬اینا‬ ‫ی و چند تا از ای ‌ن بچه‌ها ‌‬ ‫گ خاور ‌‬ ‫ی و هوش���ن ‌‬ ‫س زند ‌‬ ‫مریفتی ‌م تو را‌ه عبا ‌‬

‫ک میشد‪ .‬دیگ‌ه هم‌ه گشن‌ه و‬ ‫ت تاری ‌‬ ‫ب بود و داش ‌‬ ‫گ غرو ‌‬ ‫رودیدم‌‌ک‌ه دار ‌ن میگردن‌‪ .‬حاال تن ‌‬

‫ی بود‪ .‬حاالکجا بریم‌‪ ،‬چیکارکنیم‌‪ ،‬دیدی ‌م یه‌چراغی‌‬ ‫ی بدجور ‌‬ ‫تشن‌ه بودی ‌م تو او ‌ن سرما‪ ،‬خیل ‌‬ ‫او ‌ن روبرو سوسو میزنه‌‪.‬گفتی ‌م بچه‌ها بری ‌م او ‌ن چراغو ببینی ‌م چیه‌‪ .‬رفتی ‌م جلو در زدی ‌م و دیدیم‌‬

‫ی اومد د ‌م در با ی‌ه مرد‪ .‬سال ‌م کردی ‌م وگفتیم‌‪« :‬میش‌ه بیایی ‌م توگرم‌بشیم‌؟گشنه‌مونم‌‬ ‫ی‌ه خانم ‌‬ ‫ی بخوریم‌؟»گفت‌‪« :‬بیای ‌ن تو بفرماین‌‪ .‬ی‌ه چیز میزایی‌دار ‌م میار ‌م براتون‌‬ ‫هست‌‪ ،‬میش‌ه ی‌ه چیز ‌‬

‫ی آورد برامو ‌ن چقد َر ‌م مزه‌‬ ‫ش و شام ‌‬ ‫ب نداره‌‪ ».‬خالصه‌‪ ،‬اینور و انور رفت‌‪ ،‬لوا ‌‬ ‫بخوری ‌ن عی ‌‬ ‫ی منو میشناسی‌؟» گفتم‌‪« :‬واال نمیدونم‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫کرد‪ .‬بعد او ‌ن خانم‌ه دراومدگفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫ش ِ‬ ‫در باشگاهت‌‬ ‫ک حمو ‌م درخونگاه ‌م ک‌ه آوردم ‌‬ ‫ی هستی‌‪».‬گفت‌‪« :‬م ‌ن مادر همو ‌ن دال ‌‬ ‫ک‌‬

‫ب بشه‌‪ .‬شما ‌م اینو‬ ‫ش خو ‌‬ ‫گفت ‌م عملی‌ه [تریاکیه‌[ تو رو خدا اینو بخوابو ‌ن تو مریضخون‌ه حال ‌‬ ‫ب شد‪ .‬ما تو همون‌درخونگاه‌‬ ‫ش خو ‌‬ ‫ش حال ‌‬ ‫ش مریضخون‌ه دو ما‌ه اونجا خوابوندی ‌‬ ‫فرستادی ‌‬ ‫ک شما د ‌م دباغ‌خونه‌‪».‬‬ ‫خونه‌مو ‌ن بود‪ .‬نزدی ‌‬

‫گ یحیایی‌‬ ‫ت ندی ‌م ما رفتیم‌‪ ،‬ی‌ه سرهن ‌‬ ‫ی خالص‌ه دردسر ‌‬ ‫حاال فکرشو بکن‌‪.‬کجا ب‌ه کجا‪ .‬هیچ ‌‬

‫ی و ما نعش���و پیداکردیم‌‪ .‬باورک ‌ن م��� ‌ن رفت ‌م د ‌م رودخونه‌‪.‬‬ ‫گ یحیای ‌‬ ‫بود و او ‌ن روز س���رهن ‌‬ ‫ش تهرون‌‪ ،‬بعد‬ ‫ض بود‌ه ش���اهپور علریضا خدابیامرز‪ ،‬میخواست‌ه بیارت ‌‬ ‫ی بودک‌ه مری ‌‬ ‫ی‌ه پریمرد ‌‬

‫ش بود‪ .‬م‌ه زیاد بود‌ه شاهپور علریضا خورد‌ه بود‬ ‫ش بود‪ .‬او ‌ن سرگرد مهاجر ‌م خلبان ‌‬ ‫یه‌سگ ‌م تو ‌‬ ‫ش شاهپور علریضا رو نمیشد بشناسی‌‪،‬‬ ‫خ طیار‌ه تاکجا رفت‌ه بود‪ .‬خدا میدون‌ه نع ‌‬ ‫ب‌ه کوه‌‪ .‬ای ‌ن چر ‌‬ ‫ش ل‌ه شد‌ه بود‪ .‬خالص‌ه م ‌ن رفت ‌م د ‌م او ‌ن رودخون‌ه اینا هم‌ه رو شست ‌م ریخت ‌م تو‬ ‫اینجور صورت ‌‬ ‫‪ -1‬به دنبال سقوط هواپیما در روز ‪ ۱۱‬آبان ‪ ۱۳۳۳‬جنازه متالشی شده شاهپور علریضا پهلوی در ارتفاعات شمال‬ ‫الر پیدا شد‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪323‬‬

‫ت کیهان‌] بود‪ ،‬از روزنامۀ کیها ‌ن گفته‌‬ ‫س وق ‌‬ ‫گونی‌‪ .‬او ‌ن فریدونی‌ا ‌م [فریدو ‌ن رضازاد‌ه عکا ‌‬ ‫ی و خالصه‌آوردیم‌‪ .‬تو را‌ه که‌‬ ‫س ما َر ‌م گرفنت‌‪ .‬ما اینا رو ریختی ‌م توگون ‌‬ ‫س بگریه‌‪ .‬عک ‌‬ ‫بود ‌ن عک ‌‬

‫س ژاندارمری‌‬ ‫ت رئی ‌‬ ‫ی ک‌ه اونوق ‌‬ ‫چ و تیمسار اردوباد ‌‬ ‫داشتی ‌م میومدی ‌م دیدی ‌م تیمسار باتمانقلی ‌‬ ‫ت خیلی‌‬ ‫نت وگفنت‌‪« :‬نعشو بذاری ‌ن ای ‌ن تو‪،‬اعلیحضر ‌‬ ‫بود‪ ،‬با هلیکوپرت اومد ‌ن و یهو نگهداش ‌‬

‫ش شد‌ه بود‪ .‬گفتم‌‪« :‬من ‌م سوارکننی‌‪ ».‬گفنت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬نمیشه‌!‬ ‫ش و ال ‌‬ ‫ناراحته‌‪ ».‬من ‌م پا ‌م آ ‌‬ ‫ط میکنه‌!»‬ ‫نی میش‌ه هلیکوپرت سقو ‌‬ ‫بار سنگ ‌‬

‫ت چقدر‬ ‫ت ندم‌‪ ،‬اعلیحضر ‌‬ ‫ب ما خودمو ‌ن مرییم‌!» باالخر‌ه اومدیم‌‪ .‬دردسر ‌‬ ‫ی ُخ ‌‬ ‫گفتیم‌‪« :‬خیل ‌‬

‫ی رفت‌ه اینا رو پیداکرد‌ه بیارینشو ‌ن اینجا‪ .‬تیمسار‬ ‫خوشحا ‌ل شد‪ .‬حاال ی‌ه روز شا‌ه میگ‌ه هرک ‌‬ ‫یل با‬ ‫ی بود و ‌‬ ‫ت نداشت‌‪ .‬آد ‌م خوب ‌‬ ‫ی اونوق ‌‬ ‫ی زیاد با م ‌ن میونۀ خوب ‌‬ ‫س تربیت‌بدن ‌‬ ‫ایزدپنا‌ه رئی ‌‬ ‫ب نبود‪ .‬چو ‌ن همیش‌ه حقیقتو میگفت ‌م اینا همه‌شو ‌ن میونه‌شو ‌ن با م ‌ن بد بود‪.‬‬ ‫ش خو ‌‬ ‫من‌میون‌ه ‌‬

‫ت گفته‌‪« :‬ی‌ه دون‌ه از ای ‌ن عکسا‬ ‫نت اعلیحضر ‌‬ ‫نت وگف ‌‬ ‫س گرف ‌‬ ‫آها ‌ن همو ‌ن روز دوربین ‌م از عکا ‌‬

‫ت عکسا روگرفته‌‬ ‫ی ک‌ه خدا همیش‌ه با منه‌‪ ،‬اعلیحضر ‌‬ ‫یل از اونجای ‌‬ ‫پ نشه‌!» و ‌‬ ‫تو روزنام‌ه چا ‌‬ ‫ش م ‌ن دار ‌م اونا رو میشور ‌م وکارا رو میکنم‌‪ .‬ی‌ه روز به‌‬ ‫ب نیگاکرد‌ه بود دید‌ه بود هم‌ه ‌‬ ‫بود‪ ،‬خو ‌‬

‫ب باشگا‌ه برب توی‌‬ ‫تیمسار ایزدپنا‌ه میگه‌‪« :‬هم‌ه اینا رو بیار‪ ».‬اون ‌م غالمرضا مجید ‪--‬صاح ‌‬ ‫ی نیگا میکن‌ه مریه‌‬ ‫ته ‌‬ ‫ی و هم‌ه رو ورمیدار‌ه میربه‌‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫میدو ‌ن منرییه‌‪ --‬و خس���روان ‌‬

‫ی کجاست‌؟» دید‌ه بود هم‌ه کارا رو م ‌ن کرده‌‬ ‫نی و یهو ب‌ه ایزدپنا‌ه میگه‌‪« :‬جعفر ‌‬ ‫باال میاد پائ ‌‬

‫ش نکردیم‌!» حاال دروغ‌‪ .‬اص ً‬ ‫ال‪ ،‬ب‌ه ما نگفت‌ه بودن‌! خالص‌ه ی‌ه روز‬ ‫بودم‌‪ .‬میگه‌‪« :‬قربا ‌ن پیدا ‌‬ ‫ش ماکشید‪ .‬البت‌ه اینجوری‌‬ ‫ی ب‌ه سر وگو ‌‬ ‫ت و دست ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫ب ما و رفتی ‌م خدم ‌‬ ‫فرستاد ‌ن عق ‌‬ ‫ت پو ‌ل ب‌ه ه ‌م می‌مالد] نه‌ها!‬ ‫ت را ب‌ه نشانۀ پرداخ ‌‬ ‫ت راس ‌‬ ‫ت و سبابۀ دس ‌‬ ‫ت شس ‌‬ ‫[انگش ‌‬


‫‪324‬‬

‫س شمارۀ ‪14/1‬‬ ‫عک ‌‬

‫شاه و دربار‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪14/2‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪325‬‬


‫‪326‬‬

‫س شمارۀ ‪14/3‬‬ ‫عک ‌‬

‫شاه و دربار‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪14/4‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪327‬‬


‫‪328‬‬

‫س شمارۀ ‪14/5‬‬ ‫عک ‌‬

‫شاه و دربار‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪14/6‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪329‬‬


‫‪330‬‬

‫س شمارۀ ‪14/7‬‬ ‫عک ‌‬

‫شاه و دربار‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪14/8‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪331‬‬


‫‪332‬‬

‫س شمارۀ ‪14/9‬‬ ‫عک ‌‬

‫شاه و دربار‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪14/10‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪333‬‬


‫‪334‬‬

‫س شمارۀ ‪14/11‬‬ ‫عک ‌‬

‫شاه و دربار‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪14/12‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪335‬‬


‫‪336‬‬

‫س شمارۀ ‪14/13‬‬ ‫عک ‌‬

‫شاه و دربار‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪337‬‬

‫انقالب‌‬ ‫ی جنوب‌شهر‪ ،‬ه ‌م تو دستگاه‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬شماک‌ه ه ‌م میا ‌ن مرد ‌م بودید‪ ،‬ه ‌م با بچه‌ها ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ب می‌شود؟‬ ‫ع دارد خرا ‌‬ ‫چ بو نربدی ‌دک‌ه اوضا ‌‬ ‫‌هی ‌‬ ‫ج ‪ -‬معلوم‌ه ک‌ه میفهمیدم‌!‬ ‫‌‬

‫ی از شا‌ه نریختید‬ ‫ب ش���ما با بر و بچه‌ها ب‌ه طرفدار ‌‬ ‫س ای ‌ن اواخر و در جریا ‌ن انقال ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی نکردید؟‬ ‫ی خیابانها؟ حرکت ‌‬ ‫تو ‌‬

‫ی نبود ‌م که‌!‬ ‫ج ‪ -‬آخ‌ه م ‌ن تو جریا ‌ن خمین ‌‬ ‫‌‬

‫ت ب‌ه شا‌ه ک ‌م شد‌ه بود؟‬ ‫س ‪ -‬چرا؟ اعتقادتا ‌ن نسب ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه واال هیچ ‌م ک ‌م نشد‌ه بود!‬ ‫‌‬

‫ی را ک‌ه ‪۲۸‬مرداد کردید موق ‌ع انقالب‬ ‫س چ‌ه ش���د‌ک‌ه نرفتید؟ چرا دیگر آ ‌ن فعالیت ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ی شما داشت‌؟‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ب با آ ‌ن کودتا چ‌ه فرق ‌‬ ‫ی نشنید! ای ‌ن انقال ‌‬ ‫ی از شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫‌نکردید؟کس ‌‬ ‫ب هم‌ه رو دون‌ه دون‌ه میکشنت‌!‬ ‫ش از انقال ‌‬ ‫ج ‪ -‬خانوم‌‪ ،‬اینا از د‌ه پونز‌ه سا ‌ل پی ‌‬ ‫‌‬ ‫ی است‌؟‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن چ‌ه کسان ‌‬ ‫‌‬

‫ف ب���ود ‌ن رو دون‌ه دونه‌‬ ‫ج ‪ -‬هم�ی�ن‌ مجاهدی���ن‌‪ ،‬فدائیا ‌ن خل ‌ق و اینا‪ .‬همۀ آدمایی‌‌ک‌ه معرو ‌‬ ‫‌‬

‫میکشنت‌!‬

‫س ‪ -‬نکند ترسیدید؟‬ ‫‌‬

‫ب بابا اینا آد ‌م ُ‬ ‫میکش�ت�ن‌‪ .‬ما ِ‬ ‫کار مردمو را‌ه مینداختی��� ‌م واال ب‌ه قرآن‌‪ .‬ایناکجا‬ ‫ج ‪ -‬ن���‌ه خو ‌‬ ‫‌‬ ‫ِ‬ ‫ت بودن‌‪ .‬همنی‌‬ ‫ی و قت ‌ل و جنای ‌‬ ‫ب توکار آدمکش��� ‌‬ ‫ح تا ش��� ‌‬ ‫کار مردمو را‌ه مینداخنت‌؟ اینا صب ‌‬

‫ی بخشیا ‌ن رو میشناسم‌‪ .‬تو تهران‌‬ ‫حسنی‌الله‌کر ‌م رو شما نمیشناسنی‌‪ ،‬م ‌ن ه ‌م او ‌ن و ه ‌م حاج ‌‬ ‫س نمیدون��� ‌م حزب‌الله‪ .‬آخ‌ه ای ‌ن دو تا‬ ‫دید‌ه بودمش‌‪ .‬ی‌ه رانند‌ه بود‪ .‬حاال اونجا ش���د‌ه رئی ‌‬


‫‪338‬‬

‫انقالب‬

‫س بسیجیا‪.‬‬ ‫س حزب‌الله است‌‪ ،‬یکیشون ‌م رئی ‌‬ ‫حاجی‌بخشیا ‌ن و الله‌کرم‌‪ ،‬یکیشو ‌ن رئی ‌‬

‫ت و وطن‌پرست‌‬ ‫ع شد‌ه بود‪ .‬شماک‌ه می‌گویید شاهدوس ‌‬ ‫س ‪ -‬شلوغی‌ها از یکسا ‌ل قب ‌ل شرو ‌‬ ‫‌‬

‫ی نکردید؟‬ ‫هستید‪ ،‬چراکار ‌‬ ‫ج ‪ -‬نمیخواسنت‌‪ ،‬نمیشد‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی کردیدکه‬ ‫ی کردید؟ چ‌ه پیشنهاد ‌‬ ‫ی پیش���نهاد ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا نمیش���د؟ مگر شما رفتید ب‌ه کس ‌‬ ‫‌‬

‫‌نخواستند؟‬

‫ی رحیمی‌‪،‬‬ ‫ش تیمس���ار مهد ‌‬ ‫ی خوبنی‌! بل‌ه م ‌ن رفت ‌م پی ‌‬ ‫ی بازپرس��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬ماش���اال‪ ،‬ش���ما برا ‌‬ ‫‌‬ ‫ش باز بود‪.‬گفتم‌‪« :‬ش���ما اجاز‌ه بد‌ه ما با ای ‌ن بر و‬ ‫ش همکالس��� ‌م بود‪ ،‬رو ‌م به ‌‬ ‫خدابیامرزد ‌‬

‫ت واحد‪ ،‬دخانیات‌‪ ،‬ای ‌ن محلیا‪،‬‬ ‫ی بکنیم‌‪ .‬اال ‌ن کشتارگاه‌‪ ،‬سیلو‪ ،‬شرک ‌‬ ‫بچه‌ها میتونی ‌م ی‌ه کارای ‌‬ ‫ی نمیخواد بکننی‌‪ ».‬اونوقت‌‬ ‫چ کار ‌‬ ‫نت هی ‌‬ ‫ت گف ‌‬ ‫ت ماست‌‪».‬گفت‌‪« :‬اعلیحضر ‌‬ ‫همۀ اینا دس ‌‬

‫ی گفت‌؟گفت‌‪« :‬بذار برو‪».‬گفتم‌‪« :‬چرا برم‌؟»گفت‌‪« :‬اگ‌ه نری‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن چ ‌‬ ‫ی رحیم ‌‬ ‫میدون ‌‬ ‫ی بود‪.‬‬ ‫ی بچۀ خوب ‌‬ ‫ی رو بیامرزه‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ت ب‌ه خطر میفته‌! برو‪ ».‬جو ‌ن شما‪ .‬خدا او ‌ن رحیم ‌‬ ‫جون ‌‬

‫س ‪ -‬بعد چکارکردید؟‬ ‫‌‬

‫ت کن‌‪.‬‬ ‫ی با اون ‌م صحب ‌‬ ‫ش تیمسار [سپهبد عبدالعلی‌] بدره‌ا ‌‬ ‫ج ‪ -‬آهان‌‪ ،‬ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬برو پی ‌‬ ‫‌‬

‫ت برو فردا بیا!»‬ ‫ی َا ‌م گف ‌‬ ‫ت کردم‌‪ .‬تیمسار بدره‌ا ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫خ با تیمسار بدره‌ا ‌‬ ‫من‌رفت ‌م کا ‌‬

‫ی شاه‌؟‬ ‫چ نخواستید بروید پهلو ‌‬ ‫س ‪ -‬هی ‌‬ ‫‌‬

‫چ کاری‌‬ ‫ت گفت‌ه بود‪« :‬هی ‌‬ ‫ش اعلیحض���رت‌‪ .‬اعلیحضر ‌‬ ‫ت پی ‌‬ ‫ش رف ‌‬ ‫ی خود ‌‬ ‫ج ‪ -‬ن���ه‌‪ .‬بدره‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود آقا‪ .‬مث ً‬ ‫نکنید!» اص ً‬ ‫ب ی‌ه موق ‌ع شهردار‬ ‫ال ای ‌ن فتح‌الله فرود‪ .‬خو ‌‬ ‫ی پاط ‌‬ ‫ت قاط ‌‬ ‫ال اونوق ‌‬ ‫ش کرد‌ه بود و د‌ه پونز‌ه سا ‌ل گذاشت‌ه بودش‌‬ ‫ت این ‌م توبیخ ‌‬ ‫بود‪ ،‬بعد س���ناتور شد‪ ،‬اعلیحضر ‌‬

‫ش بریون‌‪ .‬بعد ای ‌ن ِ‬ ‫ی ک‌ه شاه‌‬ ‫آخر سری‌‪ ،‬همو ‌ن موقع ‌‬ ‫ف نمیزد‪ ،‬انداخت‌ه بود ‌‬ ‫کنار‪ .‬باهاش‌حر ‌‬

‫ب فرود‪.‬‬ ‫نی کن‌ه و بر‌ه بریو ‌ن و ای ‌ن پیشامدا شد تاز‌ه فرستاد عق ‌‬ ‫ت وزیر تعی ‌‬ ‫میخواس���ت‌نخس ‌‬

‫ش وگفت‌‪« :‬چند تا ای ‌ن صنفا رو‪» ...‬‬ ‫ت رفت ‌م پهلو ‌‬ ‫فرود رفت‌اونجا‪ .‬فردا اومد منو خواس ‌‬

‫اسماشونو داد‪،‬گفت‌‪...« :‬اینا رو خرب‌کن‌‪ ،‬خودت ‌م بر و بچه‌هاتو بیار‪ ،‬فردا میخوای ‌م ی‌ه میتینگی‌‬

‫ش تلف ‌ن زد‬ ‫ی را‌ه بندازیم‌‪ ».‬ما اومدی ‌م اینا رو خ�ب�رکردیم‌‪ ،‬بعد باز دومرتب‌ه دید ‌م فردا ‌‬ ‫چی���ز ‌‬

‫ش برگشت‌!»‬ ‫ت باز رأی ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬نمیخواد‪ ،‬اعلیحضر ‌‬

‫ت بود؟‬ ‫ش سخ ‌‬ ‫ی برای ‌‬ ‫ج شد‌ه بود و تصمیم‌گری ‌‬ ‫ی گی ‌‬ ‫س ‪ -‬می‌گویند ای ‌ن اواخر شا‌ه کم ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪339‬‬

‫خ میزدن‌‪ .‬مث ً‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬اص ً‬ ‫ال‬ ‫ی سی ‌‬ ‫ت دور و وریاش ‌م ه ‌‬ ‫ی نداش���ت‌‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ال َج َن ِ‌م‌تصمیم‌گری ‌‬ ‫‌‬

‫نی که‌؟ پرویز نیکخوا‌ه روک‌ه میشناسنی‌؟‬ ‫ت و اینا روک‌ه میدون ‌‬ ‫ت و مردوس ‌‬ ‫او ‌ن یارو فردوس��� ‌‬ ‫ش و نکشتش‌‪ .‬اونوقت‌‬ ‫ت شا‌ه رو بکشه‌‪ .‬قات ‌ل شا‌ه بش‌ه به‌حساب‌! اونو شا‌ه بخشید ‌‬ ‫میخواس ‌‬

‫ج شد‌ه بود!‬ ‫ی گی ‌‬ ‫ی کشتش‌‪ .‬اینجور ‌‬ ‫خمین ‌‬

‫ی رفتید؟‬ ‫غ چ‌ه کس ‌‬ ‫س ‪ -‬دیگر سرا ‌‬ ‫‌‬

‫ب ای ‌ن بچۀ مح ‌ل ما بود‪ ،‬تو مح ‌ل ما مینشست‌‪ .‬بله‬ ‫ش یزدان‌پناه‌‪ ،‬خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه دفع‌ه ‌م رفت ‌م پی ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود‪ ،‬اص ً‬ ‫ال‬ ‫ب ای ‌ن یزدان‌پنا‌ه ی‌ه آد ‌م استخوندار ‌‬ ‫ش وگفت ‌م جریا ‌ن اینه‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫‌دیگر‪ .‬رفت ‌م پیش��� ‌‬ ‫ی بود‪ .‬اگ‌ه او ‌ن نبود ی‌ه دفع‌ه پدر منو درآورد‌ه بودن‌‪ .‬م ‌ن براتو ‌ن گفت ‌م ک‌ه ِ‬ ‫سر حسن‌آباد‬ ‫یه‌چیز ‌‬ ‫منو با تری زدن‌؟‬

‫س ‪ -‬نه‌؟ کی‌؟‬ ‫‌‬

‫ف میاد‪.‬‬ ‫ف تو حر ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ج ‪ -‬قضی‌ه ما ‌ل س‌ه چار سا ‌ل قب ‌ل از انقالبه‌‪ .‬حاال ه ‌‬ ‫‌‬ ‫ب ندارد بگویید چو ‌ن یادتا ‌ن می‌رود؟‬ ‫س ‪ -‬عی ‌‬ ‫‌‬

‫ش میکرد ‌م بعد مریفت ‌م باشگاه‌‪ .‬یه‌روز‬ ‫ک شهر میدوید ‌م و ورز ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن هر روز ی‌ه دور دور پار ‌‬ ‫‌‬

‫ح داش���ت ‌م مریفت ‌م ک‌ه ِ‬ ‫سر حسن‌آباد خرابکارا منو با تری زدن‌‪ .‬اینا جزو فدائیا ‌ن خلق‌‬ ‫ج صب ‌‬ ‫پن ‌‬ ‫ش کرد‌ه بودن‌‬ ‫ب قبلش ‌م چیزشو‪ ...‬شبنامه‌شو پخ ‌‬ ‫ی چیزی‌‪ .‬ش ‌‬ ‫بودن‌‪ ...‬یا نمیدون ‌م جزو ی‌ه همچ ‌‬

‫که‌‪...‬‬

‫س ‪ -‬شبنامه‌؟‬ ‫‌‬

‫ش کثیفشو انداختیم‌‪.‬‬ ‫ش کرد‌ه بود ‌ن ک‌ه ما شعبا ‌ن رو محاکم‌ه کردی ‌م و نع ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬شبنام‌ه پخ ‌‬ ‫‌‬

‫ش م ‌ن بودم‌‪،‬ک‌ه تریشون‬ ‫(س���ند شمارۀ ‪ )15/1‬تا اونروز اینا سیز‌ه نفروکشت‌ه بودن‌‪ .‬چاردهمی ‌‬

‫س کمیتۀ‬ ‫ی داره‌؟ ای ‌ن رئی ‌‬ ‫ی داون‌تاو ‌ن لباسفروش��� ‌‬ ‫ی ‪ 1...‬هس���ت‌؟ک‌ه تو ‌‬ ‫‌خطا رفت‌‪ .‬ای ‌ن آقا ‌‬ ‫مبارز‌ه با خرابکارا بود اونجا‪ .‬از ای ‌ن س���‌ه تا خرابکار دو تاشو ‌ن کشت‌ه میشن‌‪ ،‬یکیشو ‌ن گری‬ ‫ش ی‌ه روز ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬ازش���و ‌ن پرسیدم‌‪:‬‬ ‫ی ‪ *...‬خود ‌‬ ‫ف میکنه‌‪ .‬آقا ‌‬ ‫ی اعرتا ‌‬ ‫میفته‌‪ ،‬او ‌ن یک ‌‬ ‫ت کنیم‌‪ ».‬بعدگفت‌‪:‬‬ ‫ی رو زدید؟گفت‌‪ :‬واال ما میخواستی ‌م ایجاد وحش ‌‬ ‫چرا ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬

‫ت سیز‌ه نفرو زد‌ه بودی ‌ن و‬ ‫«ازش‌پرسیدم‌‪ :‬چطور شدک‌ه تریتو ‌ن خطا رفت‌؟ شماک‌ه تا اونوق ‌‬ ‫ی اینک‌ه ما تا اومدی ‌م هف‌تریو در بیاری ‌م ای ‌ن اومد تو‬ ‫تریتو ‌ن خطا نمریفت‌؟»گفت‌ه بود‪« :‬برا ‌‬ ‫‪ -1‬به خواسته جعفری این نام حذف شد‪.‬‬


‫‪340‬‬

‫انقالب‬

‫سینۀ‌ما‪».‬‬

‫ت م ‌ن تری‬ ‫ی کوچ‌ه اومد ‌ن بریون‌‪،‬گری ‌م کرد‌ه بودن‌‪ .‬اومد ‌ن یهو تو صور ‌‬ ‫آخ‌ه اینا دو نفر از تو ‌‬ ‫ی میکنن‌‪،‬گفتم‌‪ِ « :‬ا ِا» یهو دید ‌م ن‌ه جدیه‌! منم‌‬ ‫یل کنن‌‪ ،‬م ‌ن خیا ‌ل کرد ‌م دار ‌ن با م ‌ن شوخ ‌‬ ‫خا ‌‬

‫ت یکی‌‬ ‫ی اومد از پش ‌‬ ‫ی رشت ‌‬ ‫ی او ‌ن کوچۀ ممدعل ‌‬ ‫ی از تو ‌‬ ‫ت کرد ‌م ب‌ه هف‌تری‪ ...‬بعد یک ‌‬ ‫دس��� ‌‬

‫یل نخورد ب‌ه اونا‪.‬‬ ‫یل کرد ‌م و ‌‬ ‫ت دستم‌‪ .‬هف‌تری داشت ‌م دیگه‌‪ .‬س‌ه تا تری خا ‌‬ ‫زد ب‌ه بازوم‌‪ ،‬زد پش ‌‬

‫نه‌ما ‌ل اونا ب‌ه م ‌ن خورد ن‌ه ما ‌ل ما ب‌ه اونا‪ .‬باالخر‌ه بعد او ‌ن کله‌پز اونور خیابو ‌ن اومد ‪--‬تا‬ ‫اونموق ‌ع م ‌ن نفهمید‌ه بود ‌م دس���ت ‌م تری خورده‌‪ ،‬اص ً‬ ‫چ نفهمیدم‌‪ --‬او ‌ن گفت‌‪« :‬دستت‌‬ ‫ال هی ‌‬ ‫ح زود دید ‌م همون‌‬ ‫ی جعفری‌!» بعد ما رو برد ‌ن بیمارس���تا ‌ن س���ینا‪ .‬صب ‌‬ ‫دار‌ه خو ‌ن میاد آقا ‌‬

‫ت من‌‪ .‬نگو اینا انقد از‌کار خودشو ‌ن مطمئ ‌ن بود ‌ن ک‌ه ای ‌ن شبنام‌ه رو‬ ‫ی داد دس ‌‬ ‫اعالمی‌ه رو یک ‌‬ ‫ش کرد‌ه بود ‌ن ک‌ه ‪...‬‬ ‫شبون‌ه تو تما ‌م شهرستانا پخ ‌‬

‫ت بود!‬ ‫س ‪ -‬آهان‌‪ ،‬اینها مطمئ ‌ن بودند‌ک‌ه می‌زنند کارتا ‌ن را تما ‌م می‌کنند و خیالشا ‌ن راح ‌‬ ‫‌‬

‫بله‌؟‬

‫ج ‪ -‬صد در صد ‌م تجهیز بودن‌‪ .‬چو ‌ن تیمسار فرسیو روکشت‌ه بودن‌[سرلشکر نصرالله فرسیو‪:‬‬ ‫‌‬

‫ی روکشنت‌[سرتیپ‌سعید‬ ‫ی فدایی‌]‪ ،‬تیمس���ار طاهر ‌‬ ‫ت چریکها ‌‬ ‫‪ 18‬فروردی ‌ن ‪ 1350‬ب‌ه دس��� ‌‬ ‫طاهری‌‪ 22 :‬مرداد ‪ 1351‬احتما ً‬ ‫ی روکشته‌‬ ‫گ آمریکای ‌‬ ‫ت مجاهدین‌]‪ ،‬دو تا سرهن ‌‬ ‫ال ب‌ه دس��� ‌‬ ‫گ هاوکینز افسر ارشد مستشار امریکایی‌‪ 12 :‬خرداد ‪ .]1352‬اینا سیز‌ه نفروکشته‌‬ ‫بود ‌ن [سرهن ‌‬

‫ش ما بودیم‌‪.‬‬ ‫بودن‌‪ .‬چاردهمی ‌‬

‫ت بگم‌‪ ،‬البت‌ه نباید ای ‌ن حرفو بزنم‌‪ ،‬خوبیت‬ ‫ی برا ‌‬ ‫نی رابط‌ه ی‌ه چیز ‌‬ ‫حاال خانو ‌م سرشار‪ ،‬در هم ‌‬

‫ی داش���تیم‌‪ .‬ای ‌ن تیمسار صدری‌‪،‬‬ ‫ی چ‌ه ما بس���اطای ‌‬ ‫یل مجبور ‌م بگ ‌م تا ش���ما بفم ‌‬ ‫‌نداره‌! و ‌‬

‫‪1‬‬

‫ی بفرس���ت‌ه امریکا‪ .‬من ‌م خوب‌‬ ‫ی باستان ‌‬ ‫ت پسرش���و با ورزشکارا ‌‬ ‫خدابیامرزدش‌‪ ،‬میخواس��� ‌‬

‫سرپرس���ت‌ای ‌ن کار بود ‌م باید امضاکن ‌م دیگه‌! اومد ‌م گفتم‌‪« :‬باباجو ‌ن ش���ما ی‌ه ورزشکار‬ ‫ش نشو ‌ن بده‌! اینو‌کجا میخوای ‌ن بربین‌؟‬ ‫ی کنه‌! ورز ‌‬ ‫ب وردارین‌بربی ‌ن ک‌ه اونجا شریینکار ‌‬ ‫خو ‌‬ ‫ش بره‌‪ ».‬نمیدونست ‌م ک‌ه ای ‌ن بابا از اونروز با ماکین‌ه بست‌‪ .‬روزی‌‬ ‫بذاری ‌ن باباش‌پولدار‌ه بفرست ‌‬

‫ی رو زدن‌؟» ای ‌ن در میاد‬ ‫ت میرپسه‌‪« :‬چرا جعفر ‌‬ ‫ک‌ه ما رو با تری زدن‌‪ ،‬خدابیامرز اعلیحضر ‌‬ ‫ی ک‌ه خدا‬ ‫ش کرده‌!» میرپسه‌‪« :‬خودش‌؟ چرا خودش‌؟» حاال از اونجای ‌‬ ‫میگه‌‪« :‬قربان‌خود ‌‬ ‫ی از خرابکاراگری‬ ‫ت داشت‌‪ ،‬همو ‌ن موق ‌ع یک ‌‬ ‫ش���ام ‌ل حا ‌ل ما بود و مث ‌ل همیش���‌ه ما رو دوس ‌‬

‫‪-1‬سپهبد جعفرقلی صدری از سال ‪ 1349‬تا ‪ 10‬مرداد ‪ 1352‬رئیس شهربانی بود‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪341‬‬

‫ی رو بزنیم‌‪.‬‬ ‫ف میکن ‌ه ک ‌ه ما میخواستی ‌م شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت تلویزیو ‌ن اعرتا ‌‬ ‫نی بابا پش ‌‬ ‫میفته‌‪ .‬هم ‌‬

‫ش دروغ‌‬ ‫ن به ‌‬ ‫ش اومد ‌ه بود ک ‌ه ای ‌‬ ‫ت میش��� ‌ه ‪--‬بد ‌‬ ‫بعد نگو اعلیحضرت ‌م میفهم ‌ه و ناراح ‌‬

‫ی بود؟‬ ‫ت دید ‌م او ‌ن معاونش‌‪ ...‬نصری ‌‬ ‫ش میکنه‌‪ .‬ی ‌ه وق ‌‬ ‫ی رو توبیخ ‌‬ ‫گفت ‌ه بود‪ --‬و صدر ‌‬ ‫ی میخواد بیاد ی ‌ه مالقاتی‌‬ ‫ی عصر ‌‬ ‫ی بود؟ گفنت‌‪« :‬تیمس���ار [سرلشکرعبدالعلی] نصری ‌‬ ‫ک‌‬

‫ی ما فرس���تاد‪.‬‬ ‫ل برا ‌‬ ‫ش ی ‌ه دس���ته‌گ ‌‬ ‫ط معاون ‌‬ ‫از تو بکنه‌!» و فال ‌ن و اینا‪.‬صدری‌ا ‌م توس��� ‌‬

‫‪1‬‬

‫ی یه‌‬ ‫س دادن‌‪ .‬یعن ‌‬ ‫ش گریکرد ‌ه بود و گرفت ‌ه بود ‌ن به��� ‌م پ ‌‬ ‫گ س���وم ‌‬ ‫هف‌تریمون ‌م ک ‌ه فش���ن ‌‬

‫ت داد و ب ‌ه من‌‪.‬‬ ‫ی پاک ‌‬ ‫ت تو ‌‬ ‫یل گذاش ‌‬ ‫ت ی ‌ه پو ‌‬ ‫هف‌تری نو برا ‌م آوردن‌‪ .‬بعد هویدا منو خواس ‌‬ ‫ن اص ً‬ ‫نی چرا با ما‬ ‫ش از اینا برپس ‌‬ ‫ل نیستم‌! به‌جا ‌‬ ‫ال اهل‌پو ‌‬ ‫ل نمیخوام‌‪ ،‬م ‌‬ ‫ن پو ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬آقا م ‌‬

‫ن هف‌تریو چه‌‬ ‫ی خودم‌؟ آخ ‌ه ای ‌‬ ‫ن خود ‌م رفت ‌م از پشت‌زد ‌م تو بازو ‌‬ ‫ی کردن‌! آخ ‌ه م ‌‬ ‫اینجور ‌‬

‫ت راست‌‬ ‫ت دس ‌‬ ‫ت خودم‌؟» [با حرک ‌‬ ‫یل کرد ‌م تو دس ‌‬ ‫ت خا ‌‬ ‫ن پش��� ‌‬ ‫ی گرفت ‌م ک ‌ه از ای ‌‬ ‫جور ‌‬

‫ش را نشان ‌ه می‌دهد]‬ ‫ی چپ ‌‬ ‫ت بازو ‌‬ ‫پش ‌‬

‫س ‪ -‬حاال متوج‌ه شدم‌‪،‬گفت‌ه بودند شما خودتا ‌ن ب‌ه خودتا ‌ن تری زده‌اید‪.‬‬ ‫‌‬

‫‪2‬‬

‫ش و شریی ‌ن کنه‌! [خندۀ تمسخر] بعد‬ ‫ش خودشو زد‌ه ک‌ه خودشو تر ‌‬ ‫ج ‪ -‬آر‌ه گفت‌ه بود خود ‌‬ ‫‌‬

‫ش کینۀ ما رو داشت‌‪ .‬همنی‌‬ ‫ش ک‌ه نذاشتی ‌م بره‌‪ ،‬ای ‌ن تو دل ‌‬ ‫ی خاطر او ‌ن پسر ‌‬ ‫ما فهمیدی ‌م برا ‌‬ ‫ش میدی‌؟‬ ‫کینه‌ها بودک‌ه ای ‌ن مملکتو به ‌م زد‪،‬گو ‌‬

‫غ شما‪ ،‬قضیۀ ای ‌ن مالقات‌‬ ‫ی آمدند سرا ‌‬ ‫ک عد‌ه میدان ‌‬ ‫بی ‌‬ ‫س ‪ -‬بله‌‪ ،‬می‌گویند قب ‌ل از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ش نفر با پیغا ‌م آمد‌ه بودند سراغتا ‌ن ‪...‬‬ ‫جش ‌‬ ‫چ‌ه بود؟ شنید ‌م پن ‌‬

‫ش من‌‪ .‬اومد اونجا و‪...‬‬ ‫ج ‪ -‬نخری ی‌ه عد‌ه نبودن‌‪ .‬ی‌ه نفر از میدونیا اومد باشگا‌ه پی ‌‬ ‫‌‬ ‫ب بود؟‬ ‫ت قب ‌ل از انقال ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه مد ‌‬ ‫‌‬

‫ت و ی‌ه قرآن ‌م از تو جیبش‌‬ ‫ق منو درو بس��� ‌‬ ‫ش ماه‌‪ُ ...‬خب‌‪ ،‬اومد تو اتا ‌‬ ‫ج ش���ی ‌‬ ‫ج ‪ -‬تقریب ًا پن ‌‬ ‫‌‬

‫ت میگ ‌م اینجا بنی‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬ب‌ه ای ‌ن قرآ ‌ن قس ‌م بخورک‌ه م ‌ن هر چ ‌‬ ‫درآورد و گفت‌‪« :‬آقا ‌‬

‫خودمو ‌ن باشه‌! اگ‌ه بفهم ‌ن منو میکشن‌!»گفتم‌‪« :‬جریا ‌ن چیه‌؟»گفت‌‪« :‬واال اینا دو مرتبه‌‬

‫‪ -1‬یکی از افس���ران شهربانیکه درکالیفرنیا زندگی می‌کند و خواسته است نامش محفوظ بماند‪ ،‬درگفتگویی‬ ‫نویس���ندۀکتاب این ماجرا را به یاد می‌آورد و تاریخ آن را س���ال ‪ 51‬ذکر می‌کند‪ .‬ویکه در آن روز حضور داشت‬ ‫راست می‌گوید‪« :‬به دستور تیمسار رئیس شهربانی به اتفاق تیمسار نصریی برای عیادت شعبان جعفری به خانۀ‬ ‫او واقع در حوایل خیابان شاهپور و بوذرجمهری رفتیم و برایش از طرف تیمسار صدری یک دستهگل بردیم‪.‬‬ ‫‪ -2‬درکتاب «شبه خاطرات‪ ،‬جلد اول‪ ،‬صص ‪ ،1۹۶-1۸۱‬دکرت علی بهزادی در این باره مفصل نوشته و رویداد را‬ ‫از دیدگاه خود توصیفکرده است‪.‬‬


‫‪342‬‬

‫انقالب‬

‫ی کردن‌‪ .‬ای ‌ن میدونیا و چند نفر از دانشگاهیا و چند نفر ‌م از بازاریا‪ »...‬خودشم‌‬ ‫ت ب‌ه یک ‌‬ ‫دس ‌‬

‫ی ناراحت ‌م از ای ‌ن جریان‌‪».‬گفتم‌‪:‬‬ ‫ما ‌ل میدو ‌ن بودگفت‌‪...« :‬دل ‌م نمیخواد تو اینا باش ‌م و خیل ‌‬

‫ب نداره‌!‬ ‫ی اینا بکنه‌؟» گفت‌‪« :‬عی ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی تا ی‌ه فکر ‌‬ ‫ش تیمسار نصری ‌‬ ‫ت پی ‌‬ ‫ی بربم ‌‬ ‫«میخوا ‌‬

‫ی وقت‌‬ ‫ت بیا بریم‌‪ ».‬ما از تیمسار نصری ‌‬ ‫یل میرتس��� ‌م منو لو بده‌!»گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬لو بد‌ه نیس��� ‌‬ ‫و ‌‬

‫ی بود‪...‬‬ ‫ت بزرگ ‌‬ ‫ت آباد‪ .‬میدوننی‌؟ اونجا ی‌ه سازما ‌ن امنی ‌‬ ‫گرفتی ‌م و اینو ورداشتی ‌م رفتی ‌م سلطن ‌‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه شنید‌ه بودم‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی اومد‪ .‬این‌‬ ‫ی او ‌ن ت‌ه هس���ت‌‪ ،‬ما رفتی ‌م او ‌ن ت‌ه و همونجا نشستیم‌‪ .‬بعد نصری ‌‬ ‫ج ‪... -‬ی‌ه اتاق ‌‬ ‫‌‬ ‫ی شا‌ه کار میکنن‌‪ »...‬به‌‬ ‫ت که‌‪« :‬ی‌ه عد‌ه دور ه ‌م جم ‌ع شد ‌ن و دار ‌ن واس‌ه برانداز ‌‬ ‫بابا تا گف ‌‬ ‫ی شد و بلند شد و اص ً‬ ‫ش نداد ببین‌ه این‌‬ ‫ال دیگ‌ه گو ‌‬ ‫جو ‌ن ش���ما ب‌ه قرآن‌‪ ،‬ی‌ه دفع‌ه ای ‌ن جوش ‌‬

‫ی میگه‌‪ .‬دو تا فحش ‌م ب‌ه میدونیا و ای ‌ن و او ‌ن داد و گفت‌‪« :‬پاشو برو! م ‌ن خوار‬ ‫تچ ‌‬ ‫بدبخ ‌‬

‫ت اومد بریو ‌ن و‬ ‫خ و ناراح ‌‬ ‫ت تل ‌‬ ‫ی اوقا ‌‬ ‫مادرشونو فال ‌ن و بیسار میکنم‌!» هیچی‌‪ .‬این ‌م با خیل ‌‬ ‫ی کرد؟»گفتم‌‪« :‬واال نمیدونم‌‪ .‬شیکمشو ‌ن سریه‌‪ .‬اگه‌‬ ‫گفت‌‪« :‬آقای‌جعفری‌‪ ،‬چرا ای ‌ن جور ‌‬

‫ی پهلبد!» آقای‌‬ ‫ش آقا ‌‬ ‫شیکمشو ‌ن سری نباش‌ه ای ‌ن کارا رو نمیکنن‌!» اومد ‌م گفتم‌‪« :‬بیا بری ‌م پی ‌‬ ‫ی پهلبد‪ .‬آقای‌‬ ‫ش آقا ‌‬ ‫ش برپسنی‌‪ .‬شنفت ‌م سانتاباربار است‌‪ .‬رفتی ‌م پی ‌‬ ‫پهلبد ک‌ه هنوز زنده‌ست‌‪ ،‬از ‌‬ ‫ت اونجوری‌‬ ‫ی دیگ‌ه فعالی ‌‬ ‫ی بودک‌ه مث ‌ل اونا ‌‬ ‫ب ی‌ه وزیر ‌‬ ‫یل البت‌ه خو ‌‬ ‫پهلبد ‌م واقع ًا آد ‌م خوبیه‌‪ .‬و ‌‬

‫نمیکرد‪.‬‬

‫ت نداشت‌؟‬ ‫ی ب‌ه سیاس ‌‬ ‫ت ک‌ه کار ‌‬ ‫س ‪ -‬منظورتا ‌ن ای ‌ن اس ‌‬ ‫‌‬

‫ی جریانیه‌‪ ،‬ایشو ‌ن اومد‌ه اینجا‪ ،‬اگر ممکنه‌‬ ‫ی پهلبد ی‌ه همچ ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬درس���ته‌‪ .‬گفتم‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ی مانیان‬ ‫ی مهمه‌‪ .‬چو ‌ن م ‌ن خود ‌م از تو بازار خرب دار ‌م ک‌ه حاج ‌‬ ‫ض شا‌ه برسوننی‌‪ ،‬ای ‌ن خیل ‌‬ ‫به‌عر ‌‬ ‫‌اینا دار ‌ن چیکار میکنن‌‪ ».‬ی‌ه ُخرد‌ه فکر‌کرد و بعد سرشو بلن ‌دکرد و‌گفت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬تو این‬ ‫ی تلخه‌‪ .‬بعد ًا ب‌ه عرضشو ‌ن مریسونم‌‪« ».‬هیچی‌‪،‬‬ ‫ش خیل ‌‬ ‫ح نیس���ت‌‪ ،‬شا‌ه اوقات ‌‬ ‫ت صال ‌‬ ‫‌موقعی ‌‬ ‫ت نمی‌دونم‌!» ب‌ه او ‌ن بابا میدونیه‌‬ ‫خدافظ‌!» پا شدی ‌م و اومدی ‌م بریون‌‪.‬گفت‌‪« :‬م ‌ن مصلح ‌‬

‫ت نباشه‌!»گفتم‌‪« :‬بابا‪ ،‬قرآنم‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬حرف ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬برو دیگه‌!»گفت‌‪« :‬تو رو قرآن‌‪ ،‬آقا ‌‬ ‫ت راحت‌!» ردش‌‬ ‫ی م ‌ن انقد محکم ‌م اینجا‪ ،‬انقد چیزا میدونم‌‪ .‬برو خیال ‌‬ ‫قس��� ‌م نمیخورد ‌‬

‫ی بدتر‬ ‫شه ‌‬ ‫ت سر ‌‬ ‫کردیم‌رفت‌‪ .‬چیزی‌ا ‌م خالص‌ه نگفتی ‌م دیگه‌‪.‬ک‌ه بعد ای ‌ن پیشامدا شد و پش ‌‬ ‫ی خود بازار‪ .‬تا ی‌ه روز همنی‌‬ ‫گ میزد‪ ،‬از تو ‌‬ ‫و بدتر شد‪ .‬ای ‌ن بدبخت ‌م هر روز از تو بازار ب‌ه ما زن ‌‬

‫ی تو میس���وزه‌!» گفتم‌‪:‬‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬تو بذار برو‪ .‬م ‌ن دل ‌م برا ‌‬ ‫ی مانیا ‌ن به ‌م گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫حاج ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪343‬‬

‫ت بسوزه‌! واس‌ه م ‌ن نمیخواد بسوزه‌!»‬ ‫ی نن‌ه ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫«دل ‌‬

‫ک کن‌‪».‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن نمریم‌!»‬ ‫ت مید ‌م تو برو‪ .‬اینجا رو تر ‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫ی میخواه ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬برو‪ .‬هر چ ‌‬

‫س چ‌ه شد ک‌ه از ایرا ‌ن رفتید بریون‌؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫نی یاد ‌م میاد‪...‬‬ ‫ب ای ‌ن پیشامدا شد و‪ ...‬خوب‌ه ای ‌ن سئواال رو میکن ‌‬ ‫ی ک‌ه به‌حسا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ب شا‌ه ک‌ه دار‌ه مری‌ه من‌‬ ‫ت بر‌ه بریو ‌ن گفتم‌‪« :‬خو ‌‬ ‫ی شا‌ه خواس ‌‬ ‫ت من ‌م رفتم‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ش���اه‌ک‌ه رف ‌‬

‫ت داشتم‌‪،‬‬ ‫اینجا بمون ‌م چیکا ‌رکنم‌؟ من ‌م مریم‌!» اومد ‌م رفت ‌م اسرائیل‌‪ .‬چو ‌ن اسرائی ‌ل رو دوس ‌‬

‫ی خیلی‌‪...‬‬ ‫ش جد ًا عاش ‌ق ایرا ‌ن هسنت‌‪ ...‬خیل ‌‬ ‫ش خوب ‌ن ه ‌م ایرانیا ‌‬ ‫چو ‌ن ه ‌م مردمون ‌‬

‫س ‪ -‬چرا اص ً‬ ‫ال فکر کردید ا ‌ز کشور بروید بریو ‌ن ؟‬ ‫‌‬

‫ت دار ‌م دار‌ه مریه‌‪ ،‬م ‌ن بمون ‌م چیکا ‌رکنم‌؟‬ ‫ی روک‌ه دوس ‌‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن دید ‌م او ‌ن کس ‌‬ ‫‌‬

‫ت داشتید ‪ 28‬مرداد ه ‌م رفت‌ه بود‪.‬‬ ‫ی راک‌ه دوس ‌‬ ‫ب آ ‌ن کس ‌‬ ‫س ‪ -‬خو ‌‬ ‫‌‬ ‫ب ن‌ه دیگه‌‪ .‬میدونست ‌م ک‌ه ای ‌ن دفع‌ه بر‌ه مری‌ه دیگه‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬خو ‌‬ ‫‌‬ ‫نت ندارد؟‬ ‫نت برگش ‌‬ ‫ی مطمئ ‌ن بودید ای ‌ن رف ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی این���ا رو دید‌ه بودم‌‪ ،‬تو اینا چرخید‌ه بود ‌م دیگه‌‪،‬‬ ‫ج ‪ -‬ص���د در صد‪ .‬چو ‌ن ای ‌ن دفع‌ه زندگ ‌‬ ‫‌‬

‫گ کار میکنه‌‪ .‬فکر‌کرد ‌م بمون ‌م چیکا ‌رکنم‌؟‬ ‫یل مُ خ‌مو ‌ن قشن ‌‬ ‫خو ‌‬ ‫درست‌ه ک‌ه ب‌ه ما میگ ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫سوار طیار‌ه شدی ‌م رفتی ‌م اسرائیل‌‪.‬‬

‫ج شا‌ه از ایران‌؟ زودتر یا بعد از او؟‬ ‫س ‪ -‬همزما ‌ن با خرو ‌‬ ‫‌‬

‫ت بره‌‪ .‬نه‌‪ ،‬دو س‌ه روز موند‌ه بود شا‌ه بره‌‪ .‬شنفته‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه همو ‌ن موقع‌‪ .‬شا‌ه گفت‌ه بود میخواس ‌‬ ‫‌‬

‫س بود ‌م و بچ‌ه مح ‌ل ما بود‪ .‬ب‌ه من‌‬ ‫ی همکال ‌‬ ‫بود ‌م ش���ا‌ه میخواد بره‌‪ .‬م ‌ن با تیمس���ار رحیم ‌‬

‫ی کرد‪.‬‬ ‫ف منو راه ‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن زدک‌ه او ‌ن حر ‌‬ ‫ی بذار برو از مملکت‌‪ .‬ی‌ه حرف ‌‬ ‫اصرارکردک‌ه جعفر ‌‬

‫ی خاطر اینکه‌‬ ‫ی جون‌؟ چرا انقد اصرار میکنی‌؟»گفت‌‪« :‬برا ‌‬ ‫وقتی‌گفتم‌‪« :‬چرا بر ‌م رحیم ‌‬

‫س پریروز فال ‌ن کَ َسکو‪ ،‬امروز ‌م دستور‬ ‫شا‌ه دیروز هویدا رو گرفت‌‪ ،‬پریرو ‌ز ک َیکو را گرفت‌‪ ،‬پ ‌‬ ‫ش میگه‌‬ ‫ت خود ‌‬ ‫ب واس‌ه خاطر مصلح ‌‬ ‫مید‌ه تو َر ‌م بگرین‌‪».‬گفتم‌‪« :‬منو چرا؟»گفت‌‪« :‬خو ‌‬

‫تو َر ‌م بگری ‌ن دیگه‌‪».‬‬

‫ش کردید؟‬ ‫ش راگو ‌‬ ‫س ‪ -‬شما ه ‌م حرف ‌‬ ‫‌‬

‫ت ک‌ه سالن‌‬ ‫ی هس ‌‬ ‫ب رفت ‌م تو ی‌ه رستورا ‌ن بزرگ‌‪ ...‬ی‌ه رستوران ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬رفت ‌م اس���رائی ‌ل و ش ‌‬ ‫‌‬

‫ت تا ز ‌ن اومد ‌ن اونجا‪ .‬من ‌م او ‌ن گوش‌ه واسه‌‬ ‫ی داره‌؟ ما ‌ل شائویل‌‪ .‬دید ‌م ی‌ه پنجا‌ه شص ‌‬ ‫بزرگ ‌‬


‫انقالب‬

‫‪344‬‬

‫ی میکردگفت‌‪« :‬در‬ ‫ی از ای ‌ن زناک‌ه سخرنان ‌‬ ‫ع کرد ‌ن ب‌ه سخرنانی‌‪ .‬بعد دید ‌م یک ‌‬ ‫خود ‌م نشست‌ه بودم‌‪ .‬شرو ‌‬

‫ی اینجا چیکار میکنه‌؟» منو دید‌ه بود‪ .‬ما رو‬ ‫ت ما شلوغه‌‪ ،‬نمیدون ‌م شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت ک‌ه مملک ‌‬ ‫ای ‌ن موقعی ‌‬ ‫ی کل‌هم‌‪ .‬تا صبح‌‬ ‫میگی‌؟ ب‌ه جو ‌ن ش���ما‪ ،‬م ‌ن مث ‌ل اینک‌ه ای ‌ن رس���تورا ‌ن و ای ‌ن سالو ‌ن و مالونو کوبید ‌ن تو ‌‬

‫ح بلند شد ‌م طیار‌ه سوار شد ‌م اومد ‌م تهران‌‪.‬اومد ‌م تهرا ‌ن و دید ‌م بله‌‪ ،‬شاه ‌م فردا صبحش‌‬ ‫خواب ‌م نربد‪ .‬صب ‌‬

‫ی که‌‬ ‫نت و اونجا رو ریخنت‌‪ .‬بعد ی‌ه دفعه‌‪ ،‬تیمسار رحیم ‌‬ ‫ش و اینجارو ریخ ‌‬ ‫نت تو ‌‬ ‫میخواد بر‌ه و فرودگاه ‌م ریخ ‌‬ ‫ت نیاورد‪ .‬از ی‌ه خانوم‌ه یه‌‬ ‫ب من‌‪.‬گفت‌‪« :‬چرا برگشتی‌؟»گفتم‌‪« :‬قربا ‌ن دل ‌م طاق ‌‬ ‫فهمید‌ه بود‪ ،‬فرستاد عق ‌‬

‫ی چیزی‌شنفتم‌‪ ،‬درست ‌م میگفت‌‪ ،‬م ‌ن ما ِ‌ل ای ‌ن مملکتم‌‪ .‬تو ای ‌ن مملکت ‌م باید بمریم‌‪».‬گفت‌‪« :‬م ‌ن به‌‬ ‫همچ ‌‬ ‫ی بش‌ه تو رو خرب میکنم‌‪ .‬برو!» ما ‌م سوار شدیم‌‪ ،‬خدافظ‌‬ ‫تومیگ ‌م برو‪ ،‬برو! تلفنتو بد‌ه ب‌ه من‌‪ .‬م ‌ن هر چیز ‌‬

‫ت سیصد‬ ‫ب بچه‌ها دویس ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ی بود‪ .‬و ‌‬ ‫ی بودک‌ه میخواستی ‌م بری ‌م مشکالت ‌‬ ‫شما‪ .‬البت‌ه فرودگاه ‌م ی‌ه جور ‌‬

‫ت سوار هواپیما شدیم‌‪ .‬ی‌ه بلیط‌تهران‌‪-‬ژاپ ‌ن داشتم‌‪ ،‬رفت ‌م ژاپن‌‪ .‬از او ‌ن به‌‬ ‫نفر جم ‌ع شد ‌ن و با سال ‌م و صلوا ‌‬

‫پ کردن‌‪( .‬عکس‌ها‬ ‫نت و ی‌ه خرب و شایع‌ه چا ‌‬ ‫ی روزنامه‌ها‪ .‬هر روز ی‌ه چیز نوش ‌‬ ‫بعد دوبار‌ه ما شدی ‌م سرگرم ‌‬ ‫و اسناد شمارۀ ‪ 15/7 ،15/6 ،15/5 ،15/4 ،15/15،3/2 ،15/1‬و ‪)15/8‬‬

‫«بنا ‌م خدا و بنا ‌م خل ‌ق قهرما ‌ن ایران‌‬

‫ح سند ‪15/1‬‬ ‫شر ‌‬

‫ی خل ‌ق در‬ ‫ت ‪ 6‬بامداد حک ‌م دادگا‌ه انقالب ‌‬ ‫«اطالعی‌ه نظامی‌‪ :‬صبحگا‌ه امروز ‪ 6‬مهرما‌ه در ساع ‌‬ ‫نی فاطمی‌‬ ‫ی و رذ ‌ل دکرت سیدحس ‌‬ ‫ب وحش ‌‬ ‫خ ضار ‌‬ ‫ف ب‌ه شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫مورد ش���عبا ‌ن جعفری‌«معرو ‌‬

‫ی دیگر از رجاله‌ها و قداره‌بندهای‌‬ ‫ب یک ‌‬ ‫ع بمورد اجراء گذاشت‌ه شد و باین‌«ترتی ‌‬ ‫شهید ش���جا ‌‬ ‫ی ب‌ه سزای‌‬ ‫ی دیگر از پاس���دارا ‌ن دربار«فاسد پهلو ‌‬ ‫ی جنایتکار و یک ‌‬ ‫ش محمدرضا پهلو ‌‬ ‫چاقوک ‌‬ ‫نی مجاهدی ‌ن و خائن‌«روی‌‬ ‫یب ‌‬ ‫نی عمل‌‪ ،‬برخورد مسلحانه‌ا ‌‬ ‫ش رسید‪ .‬در ح ‌‬ ‫جنایتها و سیاهکاریهای ‌‬

‫ی متقاب ‌ل نمود ویل‌‬ ‫ی مجاهدی ‌ن اقدا ‌م بتریانداز ‌‬ ‫ح بود بس���و ‌‬ ‫ی مس���ل ‌‬ ‫داد و اوک‌ه باس���لح‌ه کمر ‌‬

‫ی حکم‌‬ ‫س از اجرا ‌‬ ‫نی شد‪ .‬مجاهدی ‌ن پ ‌‬ ‫ش بر زم ‌‬ ‫ش نق ‌‬ ‫ب ‪«15‬گلول‌ه الش���ۀکثیف ‌‬ ‫س���رانجا ‌م بضر ‌‬ ‫ی آتشینشا ‌ن شادمانی‌‬ ‫ب بپایگا‌ه خود بازگشتند در«حالیک‌ه با صف ‌ریگلوله‌ها ‌‬ ‫ت و شادا ‌‬ ‫تندرس��� ‌‬ ‫ی را برانگیختند‪.‬‬ ‫خلق ‌‬

‫ی سرافراز و بخو ‌ن خفتۀ‬ ‫نی بخلق‌‪ .‬جاوید باد خاطرۀ شهدا ‌‬ ‫س انتقا ‌م از خائن ‌‬ ‫ت مقد ‌‬ ‫«برفراز باد سن ‌‬ ‫ب مسلحان‌ه خل ‌ق ایرا ‌ن ((مجاهدی ‌ن خلق‌)) ‪51/7/6‬‬ ‫خلق‌‪ .‬پریوز باد «انقال ‌‬

‫ی بکوشید‪ .‬پریوز باشید‪».‬‬ ‫ی انقالب ‌‬ ‫ش بیانیه‌ها ‌‬ ‫ب و انقالبیو ‌ن در تکثری و پخ ‌‬ ‫ی با انقال ‌‬ ‫«به‌منظور همکار ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪345‬‬


‫‪346‬‬

‫س شمارۀ ‪15/2‬‬ ‫عک ‌‬

‫انقالب‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪15/3‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪347‬‬


‫‪348‬‬

‫س شمارۀ ‪15/4‬‬ ‫عک ‌‬

‫انقالب‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪15/5‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪349‬‬


‫‪350‬‬

‫س شمارۀ ‪15/6‬‬ ‫عک ‌‬

‫انقالب‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪15/7‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪351‬‬


‫‪352‬‬

‫س شمارۀ ‪15/8‬‬ ‫عک ‌‬

‫انقالب‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪353‬‬

‫در خارج‌‬ ‫ی کردید تا ب‌ه امریکا رسیدید؟‬ ‫ب در چند کشور دیگر زندگ ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬بعد از انقال ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬واال‪ ،‬هم‌ه جا بودیم‌‪ .‬ژاپن‌‪ ،‬آلمان‌‪ ،‬اس���رائیل‌‪ ،‬فرانس���ه‌‪ ،‬لندن‌‪ ،‬ترکی���‌ه َا ‌م بودم‌‪ .‬اینجاها‬ ‫‌‬

‫ک و هلند و پاکستا ‌ن و اینور و اونور ه ‌م مریفت ‌م تا باالخر‌ه چارد‌ه پونزه‌‬ ‫زندگی‌کردم‌‪ .‬ب‌ه بلژی ‌‬

‫ش اومد ‌م امریکا‪.‬‬ ‫سال‌پی ‌‬

‫س ‪ -‬در همۀ ای ‌ن سفرها و جابجایی‌ها تنها بودید؟‬ ‫‌‬

‫ب همیش���‌ه رفقا بودن‌‪.‬‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ج ‪ -‬ه ‌م بودی ‌م ه ‌م نبودیم‌‪ .‬خود ‌م تصمی ‌م میگرفت ‌م کجا برم‌‪ .‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ت و آشنا و رفی ‌ق دارم‌‪.‬‬ ‫ی دنیا دوس ‌‬ ‫خانو ‌م باورکن‌‪ ،‬م ‌ن تو تما ‌م کشورا ‌‬ ‫ی چکار می‌کنید؟ امورتا ‌ن چگون‌ه می‌گذرد؟‬ ‫ی زبان ‌‬ ‫س ‪ -‬با ب ‌‬ ‫‌‬

‫ی بلدیم‌‪ .‬مرییم‬ ‫ی ک‌ه هم‌ه جا میکنیم‌! مریی ‌م ژاپ ‌ن میگی ‌م ما انگلیس ‌‬ ‫ج ‪ -‬هیچی‌‪ ،‬همو ‌ن کار ‌‬ ‫‌‬

‫ی بلدیم‌‪ ،‬مریی ‌م فرانس‌ه ی‌ه چیز دیگ‌ه میگی ‌م تاکار بگذر‌ه دیگه‌‪ .‬رسیدیم‌‬ ‫س میگی ‌م ما ژاپن ‌‬ ‫‌انگلی ‌‬ ‫ت وگفت‌‪« :‬هر زبونی‌‬ ‫ی گرف ‌‬ ‫ی گفتیم‌‪« :‬بابا‪ ،‬ما ای ‌ن زبو ‌ن تو رو نمی‌فهمیم‌!» ی‌ه ژست ‌‬ ‫ب‌ه ی‌ه آدم ‌‬ ‫یل با تو فالن‌‬ ‫ف تا زبو ‌ن بلد ‌م و ‌‬ ‫ت ک ‌ن م ‌ن میفهمم‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن ه ‌‬ ‫ی با م ‌ن صحب ‌‬ ‫بلد ‌‬ ‫ت کنم‌‪ ».‬اص ً‬ ‫ی بده‌‬ ‫ی آد ‌م با اینک‌ه خیل ‌‬ ‫ال خانوم‌‪ ،‬زبو ‌ن نداشتن ‌م برا ‌‬ ‫فال ‌ن شد‌ه نمیخوا ‌م صحب ‌‬

‫ش راحته‌‪ .‬ب‌ه خدا‪.‬‬ ‫ش هم‌ه چیز ‌‬ ‫خیلی‌ا ‌م خوبه‌‪ ،‬باورکن‌‪ .‬آد ‌م راحته‌‪ .‬میدونی‌‪ ،‬اعصابش‌‪ ،‬هیکل ‌‬

‫ی میگه‌‪.‬‬ ‫یچ ‌‬ ‫ش خوار و مادر میده‌‪ ،‬نمیفهم ‌‬ ‫یارو فح ‌‬ ‫در ژاپن‌‬ ‫س ‪ -‬چطور سر از ژاپ ‌ن در آوردید؟‬ ‫‌‬


‫‪354‬‬

‫در خارج‬

‫گ زد ‌ن ک‌ه بله‬ ‫ی از تهرا ‌ن به ‌م زن ‌‬ ‫ج ‪ -‬رفتی ‌م دیگه‌‪ ...‬رفتی ‌م توکیو‪ .‬اونجاک‌ه بود ‌م ی‌ه نصف‌ه شب ‌‬ ‫‌‬

‫ب پریده‌‬ ‫ب از خوا ‌‬ ‫ت چار نصف‌ه ش ‌‬ ‫نت و‪ ...‬من ‌م ساع ‌‬ ‫ش زد ‌ن و بچ‌ه و زنت ‌م کش ‌‬ ‫باشگاهتو آتی ‌‬ ‫ی نیو آتانی‌‬ ‫ی بد بود‪ ،‬پو ‌ل مول ‌م نداشت ‌م هیچی‌‪ .‬تو ‌‬ ‫بود ‌م دیوون‌ه شدم‌! حاال من ‌م وضع ‌م خیل ‌‬

‫ط بگری ‌م برم‬ ‫هت ‌ل بودم‌‪ .‬حاال میگ ‌م خدایا چیکارکنم‌‪ .‬هیچکس ‌م اونجا نداشت ‌م گفت ‌م بر ‌م بلی ‌‬

‫ت باید ده‌هزار ی ‌ن دیگ‌ه بدی‌‪ .‬من ‌م نداشتم‌‪ ،‬اومد ‌م یه‌انگشرت‬ ‫ط بگریی ‌م گف ‌‬ ‫‌آلمان‌‪ .‬رفتی ‌م بری ‌م بلی ‌‬ ‫ت کنم‌برم‌‬ ‫ی درس ‌‬ ‫طال و ی‌ه گردن‌بند داش���ت ‌م و ایناگفت ‌م بر ‌م اینا رو بفروش ‌م و ی‌ه ده‌هزار ین ‌‬

‫ال‪ ...‬تو توکیو اص ً‬ ‫ی رو میشناخت ‌م اق ً‬ ‫ط ی‌ه ایرانی‌بود‬ ‫ی نبود‪ .‬فق ‌‬ ‫ال ایران ‌‬ ‫آلمان‌‪ ،‬باز تو آلما ‌ن یک ‌‬

‫ی ک‌ه زبو ‌ن بلد بود‪ .‬خالصه‬ ‫ک کرد‪ ،‬ی‌ه پریمرد ‌م بود شاپور ‌‬ ‫ی ب‌ه م ‌ن کم ‌‬ ‫ی نا ‌م ک‌ه خیل ‌‬ ‫تفضل ‌‬

‫ی تمدید پاسپورت‌‪ .‬آخ‌ه از پاسپورت ‌م س‌ه چار ماه‌‬ ‫ش کرد ‌م و رفتی ‌م سفارتخون‌ه برا ‌‬ ‫‌اونو پیدا ‌‬ ‫ت ک‌ه باید ول‌کنه‌‬ ‫ی بیچار‌ه دستپاچ‌ه بود و ناراح ‌‬ ‫بیشرت نموند‌ه بود‪ .‬اس ‌م سفری ‌م یاد ‌م رفته‌‪ ،‬خیل ‌‬

‫ت کرد و داد دستمون‌‪.‬‬ ‫ت نو برامو ‌ن درس ‌‬ ‫ت کرد‪ ،‬ی‌ه پاسپور ‌‬ ‫ی ب‌ه ما محب ‌‬ ‫یل خیل ‌‬ ‫بر‌ه دیگه‌! و ‌‬ ‫نی یه‌‬ ‫ش نمیکردیم‌‪ .‬در ای ‌ن ماب ‌‬ ‫ی رو پیداکنی ‌م پیدا ‌‬ ‫ما برگشتی ‌م هت ‌ل و اینور انور میزدی ‌م تفضل ‌‬

‫ی هستم‌‪.‬‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬م ‌ن سیدحسن‌طباطبای ‌‬ ‫ی داش���ت‌‪،‬گفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی اومد‪ ،‬ی‌ه قدکوتاه ‌‬ ‫مرد ‌‬

‫ب خیلیا منو میشناسن‌!»گفت‌‪:‬‬ ‫یل م ‌ن شما رو میشناسم‌‪».‬گفتم‌‪« :‬خو ‌‬ ‫شما منو نمیشناسی‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ت ک‌ه تو‬ ‫«واال م ‌ن با خانوم ‌م اومد ‌م باشگاهت‌‪ .‬خانوم ‌م ژاپنی‌ه و اینجاکارخون‌ه داره‌‪ .‬اونوق ‌‬

‫ش نگفت ‌م که‌‬ ‫ی خوشمو ‌ن اومد‪ .‬اینجا چیکار داری‌؟» به ‌‬ ‫ی ما خیل ‌‬ ‫ش میکرد ‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫باشگاه ‌‬

‫ط گفتم‌‪« :‬واال‪ ،‬میخوا ‌م بر ‌م بلیطمو رزروکن ‌م زبون‌‬ ‫ده‌هزار ی ‌ن خواس�ت�ن‌ و م ‌ن پو ‌ل ندار ‌م فق ‌‬

‫ت نمیدم‌‪،‬‬ ‫ت جبیشو گفت‌‪« :‬به ‌‬ ‫ش گذاش ‌‬ ‫نداشتم‌!»گفت‌‪« :‬بلیطتو بد‌ه ب‌ه من‌!» تا داد ‌م دست ‌‬

‫ت نمیشه‌‪ .‬آها ‌ن گریه‌شم‌‬ ‫ی کردی ‌م گف ‌‬ ‫ی ما بمونی‌!» حاال ما هرکار ‌‬ ‫ی پهلو ‌‬ ‫ی بیا ‌‬ ‫باید ی‌ه هفته‌ا ‌‬

‫ی بگم‌!»‬ ‫ت عالقه‌مند بود‪.‬گفتم‌‪« :‬واال چ ‌‬ ‫ت گفت‌‪« :‬چرا شا‌ه رفت‌؟» ب‌ه شا‌ه و مملک ‌‬ ‫گرف ‌‬ ‫ش زدن‌‪ .‬حاال باشگاه‌جهنم‌‪ ،‬همنی‌‬ ‫نت و باشگاهمو آتی ‌‬ ‫ما ‌م کالفه‌‪،‬گفت‌ه بود ‌ن ز ‌ن و بچه‌موکش ‌‬

‫ی او ‌ن س‌ه روز موندم‌‪ ،‬طاقت‌‬ ‫ی رفتی ‌م پهلو ‌‬ ‫ی نمیفهمیدم‌‪ .‬هیچ ‌‬ ‫واس���‌ه خاطر ز ‌ن و بچ ‌م هیچ ‌‬

‫نمیاوردم‌‪.‬گفتم‌‪« :‬بذار م ‌ن برم‌!» حاال ما رو برد‌ه تو ی‌ه فروش���گا‌ه از او ‌ن فندکانشون ‌م میده‌‬

‫نی و اینا!‬ ‫ی حس ‌‬ ‫ح برا ‌‬ ‫ی محمد و ‌‬ ‫ش نوشت‌ه مث ‌ل می ‌م برا ‌‬ ‫میگه‌‪« :‬اینا رو ببنی‌! او ‌ل اس ‌م آدما رو ‌‬ ‫ی رفقات‌»گفتم‌‪« :‬بابا م ‌ن ک‌ه دیگ‌ه ایران‌نمری ‌م که‌‪ ،‬دارم‌‬ ‫ی‌ه چ ‌ل پنجا‌ه تا از اینا رو وردار برا ‌‬

‫ت میخور‌ه هر‬ ‫ت گفت‌‪« :‬به‌درد ‌‬ ‫ج کوتا‌ه گرف ‌‬ ‫ی مو ‌‬ ‫ت ی‌ه رادیو ‌‬ ‫مری ‌م آلمان‌‪ .‬نمیخوا ‌م واال!» رف ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪355‬‬

‫ی ایرا ‌ن رو بگریی‌!» اونوگرفت ‌م و خانومش ‌م بلیطمو درست‌کرد و سوار شدیم‌‬ ‫ی میتون ‌‬ ‫جا بر ‌‬

‫ک ما‌ه موند ‌م ژاپن‌‪.‬‬ ‫اومدی ‌م آلمان‌‪ .‬جمع ًا کمرت از ی ‌‬

‫در آلمان‌‬ ‫س ‪ -‬آلما ‌ن کجا رفتید؟‬ ‫‌‬

‫ی از بچه‌ها‬ ‫ج ‪ -‬هامبورگ‌‪ .‬م ‌ن هر سا ‌ل مریفت ‌م هامبورگ‌‪ .‬اونجا آشنا داشتم‌‪.‬کلید خونۀ یک ‌‬ ‫‌‬ ‫َر ‌م گرفت‌ه بودم‌‪.‬‬

‫ی ماندید؟‬ ‫س ‪ -‬آلما ‌ن چ‌ه مدت ‌‬ ‫‌‬

‫ت پناهندگیموگرفتم‌‪ .‬اتفاق ًا‬ ‫ی موندم‌‪ ،‬تقریب ًا ی‌ه دو سا ‌ل دو سا ‌ل و نی ‌م تا پاسپور ‌‬ ‫ج ‪ -‬آلما ‌ن خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ی تشیی ‌ع جنازۀ خدابیامرز اعلیحضرت‌‪ .‬شهردار مونیخ‌‌کمکم‌‬ ‫روزیک‌ه گرفت ‌م رفت ‌م قاهر‌ه برا ‌‬

‫ت جالبیه‌‪ .‬نگفت ‌م براتون‌؟‬ ‫ی بگریم‌‪ .‬این ‌م حکای ‌‬ ‫ت پناهندگ ‌‬ ‫کرد تا پاسپور ‌‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه هنوز‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ِد ُا»‪ .‬این‌‬ ‫ب« ‌‬ ‫س حز ‌‬ ‫خ بود و یکیشو ‌ن رئی ‌‬ ‫ج ‪ -‬ارهارد بود و بایر‪ ،‬یکیشو ‌ن شهردار مونی ‌‬ ‫‌‬ ‫خ اومد‌ه بود ‌ن باشگا‌ه ما‪ .‬تقریب ًا س‌ه چار ما‌ه موند‌ه بود ب‌ه انقالب‌‪ .‬عکسم‌‬ ‫بایر با شهردار مونی ‌‬

‫ی بچه‌ها پیغو ‌م دادی ‌م ک‌ه اگ‌ه این‌‬ ‫با ما و می ‌ل و پی ‌ل و ایناگرفت‌ه بودن‌‪ .‬ما آلما ‌ن ک‌ه رسیدی ‌م برا ‌‬

‫ی ک‌ه بچه‌ها‬ ‫یل عکس ‌‬ ‫ش زدن‌‪ .‬و ‌‬ ‫ی ما بفرستنی‌‪.‬گفنت‌‪« :‬هم‌ه رو آتی ‌‬ ‫ش نزد ‌ن برا ‌‬ ‫عکسا رو آتی ‌‬ ‫نی بیاد‪».‬‬ ‫ی م ‌ن بفرست ‌‬ ‫ش ک‌ه ای ‌ن بابا توش‌ه رو برا ‌‬ ‫ی دو تا ‌‬ ‫نت پهلوشو ‌ن هست‌‪».‬گفتم‌‪« :‬یک ‌‬ ‫گرف ‌‬

‫خ بود‪،‬ک‌ه شما اومدی ‌ن باشگا‌ه ما و اینجور و‬ ‫ی ارهارد‪ ،‬مونی ‌‬ ‫فرستادن‌‪ .‬ما ی‌ه نام‌ه نوشتی ‌م برا ‌‬ ‫ی من‬ ‫نت برا ‌‬ ‫ی برگش ‌‬ ‫ب بهشو ‌ن داد‌ه بودم‌‪ .‬اونا ‌م وقت ‌‬ ‫ی خو ‌‬ ‫اینجور‪ ...‬من ‌م تو باش���گا‌ه ی‌ه کادو ‌‬

‫گ رو فرس���تادن‌‪ .‬خالص‌ه تو نام‌ه نوش���ت ‌م که‌‪:‬‬ ‫خ و یکی‌ا ‌م ما ‌ل هامبور ‌‬ ‫ی مونی ‌‬ ‫ک و تابلو ‌‬ ‫‌فند ‌‬ ‫ت ب‌ه شا‌ه معلوم‌ه و‬ ‫«وض ‌ع م ‌ن اینجور‌ه و از تهرا ‌ن اومد ‌م بریون‌‪ ،‬شاه ‌م رفته‌‪ .‬من ‌م وضع ‌م نسب ‌‬ ‫خ هستم‌‪ .‬شما باید بری‌‬ ‫ب داد‪« :‬م ‌ن در مونی ‌‬ ‫نی میربن‌‪ ».‬بعد برا ‌م جوا ‌‬ ‫اگ‌ه برگرد ‌م اینا منو از ب ‌‬

‫نی نام‌ه کار ما رو راه‬ ‫نی ی‌ه کلم‌ه ک‌ه نوشت‌ه بود پائ ‌‬ ‫ی بدن‌‪ ».‬هم ‌‬ ‫به‌هامبورگ‌‪ .‬باید ب‌ه تو پناهندگ ‌‬

‫ی دادن‌‪.‬‬ ‫ش ماه‌ه پناهندگ ‌‬ ‫فه ‌‬ ‫ت ما‌ه معط ‌ل میکردن‌‪ ،‬ما رو ه ‌‬ ‫‌انداخت‌‪ .‬هم‌ه رو پونز‌ه ما‌ه بیس ‌‬ ‫ب عید ژانویه‌ا ‌م ک‌ه میشد میومدن‌‬ ‫از همو ‌ن روز اول ‌م پو ‌ل بهمو ‌ن داد ‌ن و ی‌ه خونه‌ا ‌م دادن‌‪ .‬ش ‌‬


‫‪356‬‬

‫در خارج‬

‫ض کنیم‌؟» ی‌ه ش���امپای ‌ن و ی‌ه ما‌ه حقوق‌‬ ‫ی عو ‌‬ ‫ی نداری‌؟ پرده‌هاتو نمیخوا ‌‬ ‫میگفنت‌‪« :‬کار ‌‬

‫جلوتر ‌م میداد ‌ن و خالص‌ه بهمو ‌ن مریسیدن‌‪.‬‬

‫س اگر ب‌ه شما مریسید ‌ن چرا از آلما ‌ن آمدید بریون‌؟‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬ ‫ی کردن‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ما اونجا بودی ‌م تا ب‌ه ما تریانداز ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬تریاندازی‌؟ ای ‌ن را نشنید‌ه بودم‌‪ .‬چ‌ه کسانی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی شمارۀ ‪ 16/1‬و ‪ )16/2‬اونجا ی‌ه افغانی‌ه بود‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه خانوم‌‪ ،‬روزنامه‌ها ‌م نوش�ت�ن‌‪( .‬س���ندها ‌‬ ‫‌‬

‫غ بگریی ‌م ک‌ه ی‌ه چند تایی‌‬ ‫ف مر ‌‬ ‫ش رفتی ‌م آلتونا بانهو ‌‬ ‫میومد منو میربد اینور اونور‪ .‬ی‌ه روز باها ‌‬ ‫یل شد‪ .‬من ‌م اتفاق ًا‪ ...‬اونجا ی‌ه هف‌تریگرفته‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬دید ‌م ی‌ه تری خا ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫اومد ‌ن و خدم ‌‬

‫ی تری دو ‌م ک‌ه اومد هف‌تریمو در آوردم‌‪ .‬تا هف‌تریو دید ‌ن در رفنت‌‪ .‬نمیدون ‌م کی‌‬ ‫بودم‌‪ .‬صدا ‌‬

‫س برس‌ه م ‌ن هف‌تریمو انداخت ‌م تو رودخونه‌‪.‬‬ ‫س تلف ‌ن کردک‌ه پلیسا سر رسیدن‌‪ .‬البت‌ه تا پلی ‌‬ ‫ب‌ه پلی ‌‬ ‫ش کرد ‌ن و رفنت‌‪.‬‬ ‫ش کرد ‌ن و پرس ‌‬ ‫اومد ‌ن گزار ‌‬

‫ی رودخانه‌؟‬ ‫س ‪ -‬چرا هفت‌تری را انداختید تو ‌‬ ‫‌‬ ‫نت ازکجا آوردی‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬آخه‌‪ ،‬اگ‌ه میدید ‌ن میگف ‌‬ ‫‌‬

‫س غری مجاز بود؟!‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬دیگ‌ه نمیشد‪ .‬آلما ‌ن ک‌ه مث ‌ل اینجا نبود‪ .‬ی‌ه مسعود نامی‌ا ‌م اونجا بود‪ .‬بیچار‌ه محصل‌‬ ‫‌‬

‫ت از خونۀ ما مریفت‬ ‫ب ک‌ه داش��� ‌‬ ‫ی ما رو انجا ‌م میداد‪ .‬ی‌ه ش��� ‌‬ ‫ک میکردکارا ‌‬ ‫بود و ب‌ه ماکم ‌‬

‫ی میزننش‌‪ .‬خیلی‌ا ‌م بیچاره‌‬ ‫ش و ای ‌ن بیچار‌ه رو حساب ‌‬ ‫نی پر آد ‌م مرییز ‌ن سر ‌‬ ‫‌خونه‌شون‌‪ ،‬ی‌ه ماش ‌‬ ‫ی ما نیست‌‪.‬‬ ‫ی صدم‌ه خوردیم‌‪ ،‬خیلی‌‪ .‬دیدی ‌م اونجا جا ‌‬ ‫ریقو بود‪ .‬خالص‌ه ما آلما ‌ن خیل ‌‬

‫در اسرائیل‌‬ ‫ت قط ‌ع شد‪ ،‬رفت ‌م ویزاگرفت ‌م و رفت ‌م اسرائیل‌‪ .‬ی‌ه یه‌سایل‌‬ ‫ی دول ‌‬ ‫ب مقرر ‌‬ ‫ی به‌حسا ‌‬ ‫از آلما ‌ن وقت ‌‬

‫ق بگریم‌‪ ،‬هر جا مریفت ‌م به ‌م نمیدادن‌‪ ،‬پو ‌ل جل ومیخواسنت‌‪،‬‬ ‫اسرائی ‌ل بودم‌‪ .‬رفت ‌م اسرائی ‌ل اتا ‌‬

‫ی اینا بگریم‌‪1 .‬گفت ‌م چیکا ‌رکنی ‌م چیکار نکنیم‌‪ ،‬ی‌ه روز‬ ‫ی عزر ‌‬ ‫من ‌م نداشتم‌‪ ،‬روم ‌م نمیشد از آقا ‌‬

‫ی نشست‌ه بود ‌م وتو فکر‪ ،‬ی‌ه پریمرد اسرتالیایی‌ه از ‌م پرسید‪« :‬چته‌؟»گفتم‌‪« :‬دنبال‌‬ ‫ی‌ه گوش���ه‌ا ‌‬ ‫‪ -1‬مئیر عزری سفیر سابق اسرائیل در ایران‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪357‬‬

‫ش اومدگفت‌‪« :‬بیا م ‌ن ی‌ه اتاق‌‬ ‫ی شد ای ‌ن از ما خوش ‌‬ ‫ق میگرد ‌م و پول ‌م ندارم‌‪ ».‬بعد خدای ‌‬ ‫اتا ‌‬ ‫ق ب‌ه ما داد ‪.‬خیلی‌ا ‌م جاش‌‬ ‫ف خون‌ه داشت‌‪ ،‬ی‌ه اتا ‌‬ ‫ت میدم‌‪ ».‬سر او ‌ن میدو ‌ن دیزینک ‌‬ ‫دار ‌م به ‌‬ ‫ب بود‪.‬‬ ‫خو ‌‬

‫س ‪ -‬در اسرائی ‌ل چ‌ه می‌کردید؟‬ ‫‌‬

‫ی نکردیم‌‪ ،‬بیشرت با رفقا بودی ‌م و ی‌ه چند وقتی‌ا ‌م سرگر ‌م زورخون‌ه درست‌کردن‌‪.‬‬ ‫ج ‪-‬کار مهم ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بیشرت نموندم‌‪ .‬بعد اومد ‌م لندن‌‪.‬‬ ‫تا دیگ‌ه از اونجا اومد ‌م فرانس‌ه ی‌ه س‌ه چار ماه ‌‬

‫در لندن‌‬ ‫س ‪ -‬در لند ‌ن چ‌ه خرب بود؟‬ ‫‌‬

‫ب نبود دیگه‌‪ .‬وض ‌ع مالی ‌م زیاد خوب‬ ‫ب زیاد جال ‌‬ ‫ج ‪ -‬م���ا اومدی ‌م لندن‌‪ .‬لند ‌ن وضعمو ‌ن ُخ ‌‬ ‫‌‬

‫ی داش���ت ‌م خودمو میچرخوندم‌‪ .‬ی‌ه یه‌س���ا ‌ل و نیمی‌‬ ‫یل خودمو میگردوندم‌‪ .‬با هر چ ‌‬ ‫‌نبود‪ ،‬و ‌‬

‫ی که‬ ‫ی بود ب‌ه اس��� ‌م خانو ‌م دریابیگ ‌‬ ‫ی ک‌ه اونجا بود ‌م ی‌ه خانوم ‌‬ ‫س بودم‌‪ .‬در ای ‌ن مدت ‌‬ ‫انگلی��� ‌‬

‫ت میگفت‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ت ی‌ه کارای ‌‬ ‫ت و آمد داشتیم‌‪ .‬یه‌وق ‌‬ ‫ش ای ‌ن رف ‌‬ ‫ب خالۀ شهبانو بود‪ .‬ما پی ‌‬ ‫‌به‌حسا ‌‬ ‫‌م���ا ب‌ه بر و بچه‌ها میگفتی��� ‌م انجا ‌م میدادن‌‪ .‬ی‌ه روز خانو ‌م ب‌ه م ‌ن گفتش‌‪« :‬ش���اهزاد‌ه رضا‬ ‫ی پرسید‌ه بوده‌‪:‬‬ ‫ت تو اومد میون‌‪».‬گویا رضا پهلو ‌‬ ‫ی با شهبانو اومد‌ه بود ‌ن اینجا‪ ،‬صحب ‌‬ ‫پهلو ‌‬ ‫ی گفتم‌‪« :‬واال من‌‬ ‫ش من‌‪ ».‬م ‌ن ب‌ه خانو ‌م دریابیگ ‌‬ ‫«جعفری‌اینجا چیکار میکنه‌؟ بگو بیاد پی ‌‬ ‫ی آلما ‌ن بود‪ .‬خالصه‌‬ ‫ت کنم‌‪ ».‬پاسپورت ‌م پناهندگ ‌‬ ‫ت و ویزامو درس ‌‬ ‫ویزا ندارم‌‪ .‬باید بر ‌م پاسپور ‌‬

‫ی گفت‌‪« :‬برو واشنگنت‌‪.‬‬ ‫ت کردیم‌‪ .‬خانو ‌م دریابیگ ‌‬ ‫رفتیم‌اینور اونور زدی ‌م تا ویزامونو درس ‌‬ ‫نت و اینا‪ .‬شما برو اونجا‬ ‫ی با ه ‌م هس ‌‬ ‫ت کردم‌‪ ،‬او ‌ن و رضا پهلو ‌‬ ‫م ‌ن با احمد پسر ‌م از تو صحب ‌‬

‫ت بد‌ه وکارتو انجا ‌م بد ‌ن ک‌ه اونجا بمونی‌‪».‬‬ ‫ت به ‌‬ ‫ی مالقا ‌‬ ‫نن و رضا پهلو ‌‬ ‫ی بک ‌‬ ‫تا ازت‌پذیرای ‌‬ ‫ت نداشتی ‌م و میخواستی ‌م بری ‌م آمریکا دیگه‌‪ .‬رفتیم‌‬ ‫ی ُخب‌!» آخ‌ه ما لندنو دوس ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬خیل ‌‬

‫ط طیار‌ه ب‌ه م ‌ن نداد ‌ن که‌‪.‬‬ ‫و سوار طیار‌ه شدی ‌م حاال با چ‌ه مکافاتی‌‪ ،‬با چ‌ه مصیبتی‌! اونا بلی ‌‬ ‫ط تهی‌ه کرد ‌م و رفت ‌م واشنگنت‌‪.‬‬ ‫ی بلی ‌‬ ‫خود ‌م رفت ‌م با چ‌ه مصیبت ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن مث ً‬ ‫ش است‌؟‬ ‫ال چند سا ‌ل پی ‌‬ ‫‌‬

‫ی بگ ‌م ب‌ه شما‪ .‬تا اونموق ‌ع امریکا نرفت‌ه بودم‌‪ ...‬میش‌ه پونز‌ه شونزه‌‬ ‫ج ‪ -‬تقریب ًا میشه‌‪ ...‬چ‌ه جور ‌‬ ‫‌‬


‫‪358‬‬

‫در خارج‬

‫ی اینا‪ .‬بعد ما رفتی ‌م اونجا و‬ ‫نی بار‌ه ک‌ه میخوا ‌م بیا ‌م امریکا اون ‌م با صحبتا ‌‬ ‫ش دیگه‌‪ .‬اول ‌‬ ‫سا ‌ل پی ‌‬

‫ی تلف ‌ن زدی ‌م گفت‌‪« :‬فردا م ‌ن منتظرتم‌‪ .‬مادر ‌م با‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬ب‌ه ای ‌ن احمد انصار ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫خدم ‌‬

‫ب شما بیاردت‌‪».‬‬ ‫ی رو میفرستی ‌م عق ‌‬ ‫ت کردیم‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫ت کرد‌ه و با رضا پهلوی‌ا ‌م صحب ‌‬ ‫م ‌ن صحب ‌‬ ‫نت پسرشو ببینه‌‪ ،‬این ‌م اونجا بود‪.‬‬ ‫ای ‌ن حاج‌محس ‌ن پسر برادرم ‌م تاز‌ه از ایرا ‌ن اومد‌ه بود واشنگ ‌‬

‫نی بود‪.‬‬ ‫گ شریزاد رانندۀ او ‌ن ماش ‌‬ ‫ب ما‪ .‬س���رهن ‌‬ ‫ی ُخب‌!» فردا ظهر اومد ‌ن عق ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬خیل ‌‬

‫ی بود‪ .‬حاال‬ ‫ک فروش ‌‬ ‫ی ی‌ه استی ‌‬ ‫ی ای ‌ن تو ی‌ه جای ‌‬ ‫گ ما رو سوارکرد و ما رو برد پهلو ‌‬ ‫س���رهن ‌‬

‫ی حاال چطور ش���دک‌ه اومدی‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ت کردی ‌م و اینا وگفت‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫از اینور از اونور صحب ‌‬ ‫نت ب‌ه دستگا‌ه همینا‪.‬‬ ‫ی شد؟» م ‌ن بناکرد ‌م ب‌ه بدگف ‌‬ ‫دبریون‌؟ چ ‌‬

‫ی اسالمی‌‪.‬‬ ‫ی جمهور ‌‬ ‫س ‪ -‬یعن ‌‬ ‫‌‬

‫ی خانو ‌م سرشار‬ ‫خ شد‪ .‬ب‌ه قدر ‌‬ ‫ش سی ‌‬ ‫ی گردن ‌‬ ‫ی اسالمی‌‪ .‬یهو دید ‌م رگا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪ .‬جمهور ‌‬ ‫‌‬

‫ت شدکه‌‪...‬‬ ‫ای ‌ن ناراح ‌‬

‫ی مسعود انصاری‌؟‬ ‫نی احمدعل ‌‬ ‫س ‪ -‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫نی این‌‪ .‬حاال هم‌ه کارۀ رضا پهلوی‌ا ‌م هست‌‪ .‬حاال ما ‌م بیخرب‪ .‬من ‌م دید ‌م اینجوری‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬هم ‌‬ ‫‌‬

‫ی ُخب‌‪،‬‬ ‫ی از دهن ‌م دراومد ب‌ه ای ‌ن دستگا‌ه گفتم‌‪ ...‬بعد دید ‌م گفت‌‪« :‬خیل ‌‬ ‫‌شد پاشد ‌م هر چ ‌‬ ‫ی رو ببینی‌‪».‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن دار ‌م مریم‌‪ .‬محس ‌ن پسر‬ ‫ی رضا پهلو ‌‬ ‫پنجش���نب‌ه م ‌ن تلف ‌ن میزن ‌م بیای ‌‬

‫ی اونجا تلف ‌ن بزن‌‪ ،‬تاگفتی‬ ‫برادر ‌م اینجاست‌‪ .‬مری ‌م اونو ببین ‌م برگردم‌‪ .‬م ‌ن اونجا هست ‌م خواست ‌‬

‫ی شد؟»گفت‌‪:‬‬ ‫ی میام‌‪ ».‬رفتی ‌م اونجا‪ .‬تا پنجشنب‌ه او ‌ن تلف ‌ن نزد‪ .‬م ‌ن تلف ‌ن زد ‌م وگفتم‌‪« :‬چ ‌‬ ‫‌فور ‌‬ ‫ی چی‌؟گفتم‌‪« :‬برادر‪ ،‬م ‌ن از لند ‌ن کوبید ‌م اومدم‬ ‫ت نیویورک‌‪ ».‬یعن ‌‬ ‫ی رف ‌‬ ‫«واال رض���ا پهلو ‌‬

‫ی پنجشنبه‌‪ .‬اگ‌ه کاری‌‬ ‫ت وگرن‌ه نمیومدم‌‪ .‬چ‌ه جوریه‌؟ تو ب‌ه م ‌ن گفت ‌‬ ‫ت ب‌ه م ‌ن گف ‌‬ ‫‌اینجا‪ ،‬مادر ‌‬

‫ی نگفتی ‌م و‬ ‫ش هست‌‪ .‬ما هیچ ‌‬ ‫ی توکار ‌‬ ‫ی م ‌ن برم‌‪ ».‬خانوم‌‪ ...‬فهمید ‌م ای ‌ن ی‌ه کلک ‌‬ ‫ی ندار ‌‬ ‫چیز ‌‬ ‫ی گفتم‌‪:‬‬ ‫اومدیم‌‪ .‬ی‌ه هفته‌ا ‌م نموندم‌‪ ،‬سوار شد ‌م اومد ‌م لندن‌‪ .‬تلف ‌ن زد ‌م ب‌ه او ‌ن خانو ‌م دریابیگ ‌‬ ‫ش ای ‌ن پسر‌ه مادرفالن‌‬ ‫ض میکنم‌‪ .‬دیگ‌ه منو پی ‌‬ ‫ی هست ‌م سال ‌م عر ‌‬ ‫ی م ‌ن جعفر ‌‬ ‫«خانو ‌م دریابیگ ‌‬

‫ت میگم‌! دیگ‌ه از‬ ‫ی شده‌؟»گفتم‌‪« :‬همین‌ه ک‌ه به ‌‬ ‫ی گفتم‌‪.‬گفت‌‪« :‬چ ‌‬ ‫نفرستی‌ها!» همینجور ‌‬ ‫ی روگذاشت ‌م زمنی‌‪.‬‬ ‫ظ شما!» وگوش ‌‬ ‫این‌کارا نکن‌‪ .‬خداف ‌‬

‫ی اشخاص‌از‬ ‫ی اینجاگفت‌ه ک‌ه ی‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ی از روزنامه‌ها ‌‬ ‫حاال م ‌ن چند روز پیشرت دید ‌م ای ‌ن تو یک ‌‬

‫ی پو ‌ل گرفنت‌‪ .‬ی‌ه چند تا س���پهبدا‪ ،‬سرلشکرا و وکیال و اینا رو اس ‌م برده‌‪ ،‬اس ‌م منم‌‬ ‫رضاپهلو ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪359‬‬

‫پ کرد‌ه تو کتابش‌نوشته‌‬ ‫ی چا ‌‬ ‫ش ی‌ه کتاب ‌‬ ‫ی پو ‌ل میگرین‌‪ .‬البت‌ه خود ‌‬ ‫برد‌ه بودک‌ه آر‌ه اینا از پهلو ‌‬

‫ی چارهزار دالر گرفته‌‪ 1.‬م ‌ن باز تلف ‌ن زد ‌م ب‌ه مادره‌‪ .‬گفتم‌‪« :‬خانوم‌دریابیگی‌‪،‬‬ ‫شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی چ ‌ل میلیو ‌ن دالر‪ ،‬چارصدمیلیو ‌ن دالر‪،‬‬ ‫ش می‌نوشت ‌‬ ‫م ‌ن اونرو ‌زگفت ‌م ب‌ه ای ‌ن مادرفال ‌ن بگ ‌وکا ‌‬ ‫ش ای ‌ن پولوگرفت‌ه خورده‌‪ ،‬هی‌‬ ‫آخ‌ه چارهزار دالر چی‌ه ک‌ه م ‌ن از ای ‌ن پو ‌ل بگریم‌؟ حاال یا خود ‌‬

‫ب م ‌ن و ای ‌ن و او ‌ن گذاشته‌‪ .‬روزنام‌ه نوشت‌ه بود‬ ‫ی از اینا خورد‌ه به‌حس���ا ‌‬ ‫از ای ‌ن پوالگرفت‌ه ه ‌‬ ‫ب کرد ‌م تو همون‌روزنام‌ه ک‌ه شما اونو‬ ‫ی پو ‌ل میگرفنت‌‪ 2.‬من ‌م رفت ‌م تکذی ‌‬ ‫ک‌ه اینا از رضا پهلو ‌‬

‫ی نیست‌‪ ،‬م ‌ن تا حاال صنار از هیچکدو ‌م از اینا نه‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫چ همچ ‌‬ ‫نی بد نیست‌‪.‬گفت ‌م هی ‌‬ ‫بخون ‌‬ ‫ی کردم‌‪ ،‬هیچی‌‪.‬‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫ی گرفت ‌م ن‌ه تقاضای ‌‬ ‫پو ‌ل گرفت ‌م ن‌ه چیز ‌‬ ‫س ‪ -‬در لند ‌ن دیگر چ‌ه کردید؟‬ ‫‌‬

‫ی تو‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه مدتی‌ا ‌م لند ‌ن بودیم‌‪ ،‬خوردی ‌م تور او ‌ن س���یکا [س���یک‌ها] اینا پدرشو ‌ن ی‌ه مدت ‌‬ ‫‌‬

‫ش میکرد‪ .‬از‬ ‫نی میفروخت‌‪ ،‬پسرش��� ‌م میومد باشگا‌ه ما ورز ‌‬ ‫غ گاز وس���ائ ‌ل ماش ‌‬ ‫خیابو ‌ن چرا ‌‬ ‫یل کرد داد‬ ‫ی ی‌ه اطاقشو خا ‌‬ ‫ت کرد‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ی به ‌م محب ‌‬ ‫اونجا باهاشو ‌ن رفی ‌ق بودم‌‪ .‬اون ‌م خیل ‌‬

‫ش بش���ینم‌‪ .‬بعد از لند ‌ن برگشت ‌م آلما ‌ن و دو س���‌ه روز بیشرت نموند ‌م آلما ‌ن به‌خاطر‬ ‫به‌م ‌ن تو ‌‬ ‫ی دیگ‌ه ‌م مریفت ‌م و میومدم‌‪ :‬لند ‌ن و فرانس‌ه و هلند‬ ‫ی جاها ‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫او ‌ن تریاندازی‌‪ .‬تو ای ‌ن مد ‌‬

‫ی مملکت‌‬ ‫وبلژیک‌‪ .‬ی‌ه روز داشت ‌م تو خیابو ‌ن شانزه‌لیز‌ه مریفتم‌‪ ،‬دو س‌ه تا از ای ‌ن رجا ‌ل فرار ‌‬

‫ت نشونه‌!‬ ‫ت باش‌‪ .‬ای ‌ن ریش���ا ‌‬ ‫ب خود ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬مواظ ‌‬ ‫ی میکنن‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫منو دیدن‌‪ .‬بعد همچ ‌‬

‫ت میکنن‌ها!»گفتم‌‪« :‬چیکارکن ‌م خودمو؟»گفت‌‪« :‬اس���متو عوض‌‬ ‫ی بکن‌! ترور ‌‬ ‫ی���ه‌کار ‌‬ ‫گ خا ‌ن یا جمشید خان‌؟ م ‌ن شعبون ‌م دیگه‌!» حاال منم‌‬ ‫کن‌!»گفتم‌‪ِ « :‬ا‪ ،‬اسممو بکن ‌م هوشن ‌‬

‫ی پچ‌پچ ‌م میکنه‌! نگو چ‌ه خربه‌!‬ ‫برد‌ه پشت‌کوچه‌‪ ،‬همچ ‌‬

‫ی می‌کردید؟‬ ‫س ‪ -‬شاید می‌خواست‌ه خطر را ب‌ه شماگوشزدکند‪ .‬بی‌احتیاط ‌‬ ‫‌‬

‫ی عباس���ی‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا! حواس��� ‌م جم ‌ع بود‪ .‬نمیدون ‌م اینو براتو ‌ن گفت ‌م یا نه‌؟ ی‌ه روز ب‌ه آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ب تو پاکستا ‌ن ی‌ه جریانایی‌‬ ‫ط واس���‌ه ما بگری‌ه بری ‌م پاکس���تان‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫ک‌ه اونجا بودگفت ‌م ی‌ه بلی ‌‬ ‫ی رو دیدم‌‪ .‬یکیش���و ‌ن ک‌ه یه‌‬ ‫ت س���وار ش���م‌‪ ،‬دو تا جوو ‌ن ایران ‌‬ ‫بود او ‌ن موقع‌‪ .‬رفت ‌م تو ترانزی ‌‬

‫ی جعفری‌‪ ،‬حا ‌ل شما خوبه‌؟» «خدا رو شکر»‬ ‫ت سال ‌م کردگفت‌‪« :‬سال ‌م آقا ‌‬ ‫ته‌ریش ‌م داش ‌‬

‫‪« -۱‬من و خاندان پهلوی» احمدعلی مسعود انصاری‪ ،‬محمد برقعی و حسنی سرفراز‪ ،‬صفحه ‪۲۰۵‬‬ ‫‪« -2‬گفتگوی ناصر انقطاع با احمدعلی مس���عود انصاری»‪ ،‬نش���ریه ایرانشهر‪ ،‬سال شش���م‪ ،‬شماره ‪ ،۱۱۰‬چاپ‬ ‫لس‌آنجلس‪.‬‬


‫‪360‬‬

‫در خارج‬

‫«آقای‌جعفری‌‪ ،‬کجا میخوای ‌ن برین‌؟» گفتم‌‪« :‬ش���ما کجا میخوای��� ‌ن برین‌؟» گفنت‌‪« :‬ما‬

‫ی یه‌‬ ‫ی نگفتم‌‪ .‬اومد ‌م یواشک ‌‬ ‫داری ‌م مرییم‌ایران‌‪ ».‬من ‌م هوش���یارم‌‪ ،‬یهو دوزاری ‌م افتاد و هیچ ‌‬

‫عقب‌گردکرد ‌م ورفت ‌م تو دستشویی‌‪ .‬انقد اونجا موند ‌م تا طیار‌ه رفت‌‪ .‬بعد تلف ‌ن زد ‌م ب‌ه یکی‌‬ ‫ت ایران‌‬ ‫ی پاش���و بیا ما رو برب‪ ».‬حاال نگو ای ‌ن طیار‌ه از اونجا مریف ‌‬ ‫از بچه‌هامون‌گفتم‌‪« :‬عل ‌‬ ‫ت پاکستان‌! [خنده‌] اونجا ک‌ه پیاد‌ه میشدم‌‪ ،‬اینا دیگ‌ه خودشون‌‬ ‫ت بعد از ایرا ‌ن مریف ‌‬ ‫مینشس ‌‬

‫منو میربد ‌ن پاکستا ‌ن حتم ًا!‬

‫ی می‌کردید؟‬ ‫ت سیاس ‌‬ ‫ی فعالی ‌‬ ‫س ‪-‬گویا در لند ‌ن خیل ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬لند ‌ن ک‌ه بودم‌‪ .‬او ‌ن ممد افشا َر ‌م تو لند ‌ن بود‪ .‬ی‌ه روزگفت‌‪« :‬ما اینجا شبا کمیسیون‌گذاشتیم‌‪،‬‬ ‫‌‬ ‫نی کنن‌‪ :‬جلسۀ مشروطیت‌‪».‬گفتم‌‪« :‬واال‬ ‫س تعی ‌‬ ‫ت ی‌ه رئی ‌‬ ‫ی اینک‌ه میخوا ‌ن واس‌ه مشروطی ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫چ کجا ‌م نمریم‌‪ .‬م ‌ن نیستم‌!»گفت‌‪« :‬خسروانیه‌‪،‬کیه‌‪،‬‬ ‫ت نمیکن ‌م هی ‌‬ ‫ت شرک ‌‬ ‫م ‌ن تو ای ‌ن جلسا ‌‬ ‫ش که‌‪« :‬تو بیا ی‌ه نفرو میخوا ‌م بهت‌نشو ‌ن بدم‌‪ .‬یه‌‬ ‫کیه‌‪»...‬گفتم‌‪« :‬باش‌ه م ‌ن نمیام‌‪ ».‬بعدگفت ‌‬

‫ت میگه‌‪ ،‬هی‌‬ ‫ت و پر ‌‬ ‫ش چر ‌‬ ‫یل میاد میشین‌ه اونجا و هم‌ه ‌‬ ‫ی دادگسرتی‌ا ‌م و ‌‬ ‫نفر‌ه میگ‌ه م ‌ن قاض ‌‬

‫ی ب‌ه ای ‌ن بگیم‌‪ .‬تو بیا بلک‌ه شما‬ ‫ت میزنه‌‪ ،‬ما ‌م نمیتونی ‌م چیز ‌‬ ‫ف مُ ف ‌‬ ‫جلس‌ه رو به ‌م میزن‌ه و حر ‌‬

‫ی رو میگی‌‪ .‬بعد تو‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی رو میگ ‌‬ ‫رو ببینه‌‪»!...‬گفتم‌‪« :‬واال م ‌ن میا ‌م از دور می‌بین ‌م ببین ‌م ک ‌‬ ‫ت میکنم‌‪ ».‬خالص‌ه رفتی ‌م اونجا‪ .‬یارو روک‌ه نشون‌ما داد‪ ،‬دیدم‌‬ ‫ش صحب ‌‬ ‫ش ک ‌ن م ‌ن باها ‌‬ ‫صدا ‌‬

‫ق جوادی‌تو دادگسرتی‌‬ ‫ش رضا بود‪.‬گفتم‌‪« :‬رضا‪ ،‬بیا اینجا ببینم‌! تو د ِ‌م اتا ‌‬ ‫ت اسم ‌‬ ‫ی‌ه پسر‌ه اس ‌‬ ‫ی شدی‌!» ب‌ه خدا‪.‬گفت‌‪« :‬آخ‌ه هرکی‌‬ ‫ی نمیفروشی‌‪ ،‬قاض ‌‬ ‫ی نمیربدی‌؟ حاال اینجا چای ‌‬ ‫چای ‌‬

‫ی نبود‌ه وکیل‌‬ ‫پ بود‌ه سرلشکر شده‌‪ ،‬یارو هیچ ‌‬ ‫پ شده‌‪ ،‬سرتی ‌‬ ‫اومد‌ه اینجا سرگرد بود‌ه سرتی ‌‬

‫ی هستیم‌‪ ،‬خودمونو جا زدی ‌م تو اینا!»‬ ‫ی دادگسرت ‌‬ ‫شده‌‪ ،‬خالص‌ه ما اومدی ‌م گفتی ‌م بابا ما ‌م قاض ‌‬ ‫ی سروکار داشتیم‌‪.‬‬ ‫نی با چ‌ه آدمای ‌‬ ‫حاال مقصود‪ ،‬بب ‌‬

‫در ترکیه‌‬ ‫ی ه ‌م ب‌ه ترکی‌ه رفتید؟ آنجا چکار می‌کردید؟‬ ‫ب مدت ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ف [ارتشبد بهرام‌] آریانا خدا بیامرز پیغو ‌م آورد ‌ن ک‌ه برم‌‬ ‫ج ‪ -‬تو امریکا بود ‌م ک‌ه برا ‌م از طر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی کردم‌‪.‬‬ ‫ی همکار ‌‬ ‫ش مدت ‌‬ ‫ترکی‌ه باها ‌م کار داره‌‪ .‬رفت ‌م ترکی‌ه و باها ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪361‬‬

‫ع همکاری‌؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه نو ‌‬ ‫‌‬

‫ش کن‌ه آریانا رو‪ ،‬با آریانا بودیم‌‪ .‬آریانا و اینا آنکارا بودن‌‪ ،‬ما ‌م رفتی ‌م آنکارا‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬خدا رحمت ‌‬ ‫‌‬

‫ی ماگرفنت‌‪ .‬بود ‌ن دیگه‌‪ ...‬سپهبد‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ش مریفتی ‌م ازمری و اونجاها و برمیگشتیم‌‪ .‬ی‌ه خونه‌ا ‌‬ ‫بعد ‌‬ ‫ی گارد بودن‌‬ ‫گ امری نور بودک‌ه اینجا مُ رد و ی‌ه چند تا از ای ‌ن افسرا ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬سرهن ‌‬ ‫[حمید] امری ‌‬

‫نت میومدن‌‪،‬‬ ‫ش میومد ‌ن از اینور و اونور‪ .‬اینا رو میخواس ‌‬ ‫ش یوا ‌‬ ‫و خالصه‌‪ .‬بعد ای ‌ن افسرا یوا ‌‬ ‫ب باکامیو ‌ن غذا درست‌‬ ‫ض کن ‌م که‌‪ ،‬جا بهشو ‌ن میداد ‌ن و اینا‪ .‬ظهرا ‌م به‌حسا ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫خدم ‌‬

‫ی را‌ه افتاد‌ه بودن‌‪ .‬تیمسار [عبدی] مینوسپهر اونجا‬ ‫میکرد ‌ن و ب‌ه خونه‌هاشو ‌ن میدادن‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫ب میگری ‌ن میار ‌ن و خالصه‌‬ ‫ی تربزی ‌ن ما ‌ل ایرانو رو آ ‌‬ ‫ب پسر آریانا‪،‬کشت ‌‬ ‫بودک‌ه مری‌ه باگشتاس ‌‬

‫ت ایناکشت‌ه میشن‌‪ .‬تا‬ ‫غ را‌ه انداخنت‌‪ .‬ی‌ه چند تا از ای ‌ن پاسدار ماسدارا ‌م تو رضائی‌ه ب‌ه دس ‌‬ ‫شلو ‌‬ ‫ی رو بد ‌م به‌‬ ‫ض کنم‌‪ ،‬آریانا دو تا نام‌ه ب‌ه من‌دادک‌ه بر ‌م اسرائی ‌ل یک ‌‬ ‫ت شما عر ‌‬ ‫ای ‌ن شدک‌ه خدم ‌‬

‫ش راد‪ ».‬راد‬ ‫ی نرگس‌‪ 1.‬آهان‌! یه‌کاغذ ‌م داد‌گفت‌‪« :‬برو پی ‌‬ ‫اسح ‌ق رابنی‌‪ ،‬یکی‌ا ‌م بد ‌م ب‌ه قوز ‌‬

‫خ سفیده‌؟‬ ‫نی کا ‌‬ ‫شع ‌‬ ‫رو می‌شناسنی‌؟ همونک‌ه خونه‌ا ‌‬

‫ش را شنیده‌ام‌‪ ،‬نمی‌شناسمش‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬اسم ‌‬ ‫‌‬

‫‪2‬‬

‫ط ای ‌ن و او ‌ن خالصه‌‪ ،‬دردسرت‌‬ ‫ی اون‌‪ .‬رفتی ‌م اونجا توس ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬اومدی ‌م و ی‌ه نام‌ه ه ‌م داد برا ‌‬ ‫‌‬

‫ی با‬ ‫ش بیاد اینجا‪ ،‬اینجور ‌‬ ‫نی رو دیدیم‌‪.‬گفت‌‪« :‬واال تیمسار باید خود ‌‬ ‫ندم‌‪ ،‬ما رفتی ‌م اسح ‌ق راب ‌‬

‫ش کنه‌‪،‬گفته‌‬ ‫ی نرگس ‌م همینوگفت‌‪ .‬آریانا خدا رحمت ‌‬ ‫نام‌ه و ایناک‌ه نمیش‌ه ای ‌ن کاروکرد‪ ».‬قوز ‌‬ ‫س بودم‌‪».‬‬ ‫بود‪« :‬م ‌ن با اینا رفیقم‌‪ ،‬موق ‌ع تحصیل ‌م تو فرانس‌ه با اینا همکال ‌‬

‫ی اسح ‌ق رابنی‌؟‬ ‫ی شما را برد پهلو ‌‬ ‫س ‪-‬ک ‌‬ ‫‌‬

‫ت تو‬ ‫ت [خالو] بود‪ .‬بودن‌‪ ...‬دو س‌ه تا بود ‌ن درس ‌‬ ‫گ [کیوان] بود و فکرکن ‌م عز ‌‬ ‫ج ‪ -‬هوشن ‌‬ ‫‌‬ ‫ب بود‪ .‬او ‌ن ما رو برد‪.‬‬ ‫فکر ‌م نیست‌‪ ...‬آها ‌ن ببخش���ید او ‌ن افغانی‌ه کیه‌؟ [ساسون‌] سیمانطو ‌‬

‫ش بود رفتی ‌م پیشش‌‪ .‬نام‌ه رو‬ ‫ی‪ 3‬ک‌ه دوست ‌‬ ‫ت عزر ‌‬ ‫ش راد‪ .‬با آلرب ‌‬ ‫بعد اومدی ‌م خواستی ‌م بری ‌م پی ‌‬

‫س فردا ما رفتیم‌‪،‬‬ ‫ب بگری!» پ ‌‬ ‫س فردا بیا جوا ‌‬ ‫ی خوب‌‪ ،‬پ ‌‬ ‫ی کرد وگفت‌‪« :‬خیل ‌‬ ‫دادیم‌‪ ،‬نیگای ‌‬ ‫ت دیگ‌ه بمونم‌‪ ،‬معطل‌‬ ‫ش دیگه‌‪ .‬بعد ‌م چو ‌ن نمیتونست ‌م بیشرت از ‪ 24‬ساع ‌‬ ‫ویل‌موف ‌ق نشد ‌م ببینم ‌‬ ‫ب نشد ‌م و برگشتم‌‪.‬‬ ‫جوا ‌‬

‫‪ -1‬عوزی نارکیس یکی از ژنرال‌های ارتش اسرائیل و رئیس بخش مهاجرت آژانس یهود‪.‬‬ ‫‪ -2‬ابراهیم فرین راد (میزراحی) یکی از تجار بانفوذ ایرانیکه در پی انقالب برای مدتی ساکن اسرائیل شد‪.‬‬ ‫‪ -3‬مدیر سابق بخش فارسی رادیو اسرائیل و برادر مئری عزری‪.‬‬


‫‪362‬‬

‫در خارج‬

‫ی برگشتید ب‌ه ارتشبد آریانا چ‌ه گفتید؟‬ ‫س ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ش گفت ‌م سفر بی‌نتیج‌ه بود‪.‬‬ ‫ش رو داد ‌م و به ‌‬ ‫ج ‪-‬گزار ‌‬ ‫‌‬

‫ی داشت‌‪ ،‬چند نفر بودند؟‬ ‫ی یاگروه ‌‬ ‫س ‪ -‬اگر ارتشبد آریانا آنجا سپاه ‌‬ ‫‌‬

‫ت سیصد تا‬ ‫ت از نظر م ‌ن در حدود هزار و دویس ‌‬ ‫نت چند هزار نفر‪ ،‬تقریب ًا میش‌ه گف ‌‬ ‫ج ‪ -‬میگف ‌‬ ‫‌‬ ‫بودن‌‪ .‬از ای ‌ن افسر مفسرا‪ ،‬خون‌ه مون‌ه گرفت‌ه بود ‌ن گوش‌ه کنارا و ی‌ه مشت ‌م از ای ‌ن زردشتیا بودن‌‪.‬‬

‫یل جم ‌ع کرد ‌ن و داد ‌ن و از ای ‌ن صحبتا‪.‬‬ ‫یل داد‪ .‬بعد ‌م زردشتیا ی‌ه پو ‌‬ ‫ش شاپور بختیار ی‌ه پو ‌‬ ‫اول ‌‬ ‫ش میاد مری‌ه تو‬ ‫ش کو ُر ‌‬ ‫ی مریسیدک‌ه او ‌ن پسر بزرگ ‌‬ ‫ت کارشون ‌م ب‌ه ی‌ه جاهای ‌‬ ‫ی بعد داش ‌‬ ‫هیچ ‌‬

‫ی تو خون‌ه رو ورمیدار‌ه و میزن‌ه به‌‬ ‫ی پدره‌‪ ،‬پوال و چیزا ‌‬ ‫ی پو ‌ل ریخت‌ه بود ‌ن برا ‌‬ ‫ک هر چ ‌‬ ‫بان��� ‌‬

‫ت سیصد تا ‌م موند ‌ن معطل‌‪ .‬آریانا‬ ‫یل و ای ‌ن هزار و دویس ‌‬ ‫ت خا ‌‬ ‫چاک‌! آریانا میمون‌ه با دس��� ‌‬

‫ث از ه ‌م پاشید ‌ن اونا شد‪.‬‬ ‫ی بود‪ ،‬بعد ‌م باع ‌‬ ‫ق ناجور ‌‬ ‫ی اتفا ‌‬ ‫ی کالف‌ه شد‌ه بود! آخ‌ه خیل ‌‬ ‫حساب ‌‬ ‫ی دارید؟‬ ‫س ‪ -‬از آ ‌ن دورا ‌ن چ‌ه خاطرۀ دیگر ‌‬ ‫‌‬

‫ت امور خارج‌ه بود‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬اس ‌م ز ‌ن آریانا ثریا بودک‌ه فامی ‌ل عصار بود‪ ،‬همو ‌ن عصارک‌ه تو وزار ‌‬ ‫‌‬

‫ی تو لندن‌بود‪...‬‬ ‫ی خوشمز‌ه است‌‪ .‬ی‌ه زن ‌‬ ‫ی بگ ‌م خیل ‌‬ ‫ما ی‌ه سفر ‌م با ثریا رفتی ‌م لندن‌‪ .‬ی‌ه خاطره‌ا ‌‬

‫ی داشت‌ها! آها ‌ن خانو ‌م خیابانی‌‪.‬‬ ‫اس ‌م خوب ‌‬ ‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن ز ‌ن ک ‌‬ ‫‌‬

‫ی آد ‌م سال ‌م و‬ ‫ی واس‌ه آریانا نام‌ه مینوشت‌‪ .‬آریانا ‌م خدا بیامرزدش‌‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ی بودک‌ه ه ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه زن ‌‬ ‫‌‬ ‫ف بیاری ‌ن اینجا ما اینجا ی‌ه پو ‌ل هنگفتی‌‬ ‫ت که‌‪ ...‬آهان‌‪ ...‬تشری ‌‬ ‫ی بود‪ .‬مینوش ‌‬ ‫ف و ساده‌ا ‌‬ ‫صا ‌‬

‫ت تا‬ ‫ف بیاری ‌ن بگریی ‌ن و از ای ‌ن حرفا‪ .‬انقدگف ‌‬ ‫ت کردیم‌‪ ،‬شما تشری ‌‬ ‫جورکردیم‌‪ ،‬براتو ‌ن درس ‌‬ ‫آریانا نر ‌م شد‪.‬‬

‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن ز ‌ن ایران ‌‬ ‫‌‬

‫ی بود ‌ن موقع‌‬ ‫ش نوش���ت‌ه بودک‌ه م��� ‌ن خوارزادۀ‪ ،‬اوناک ‌‬ ‫ی بود‪ .‬تو نامه‌ا ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ ،‬زنیک‌ه ایران ‌‬ ‫‌‬ ‫مشروط‌ه تو تربیز قیا ‌م کردن‌؟‬

‫س ‪ -‬ستارخا ‌ن و باقرخان‌؟‬ ‫‌‬

‫یل ب‌ه شماکمک‌‬ ‫ت م ‌ن خواهرزادۀ ستارخا ‌ن هست ‌م و دل ‌م میخواد از نظر پو ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬مینوش ‌‬ ‫‌‬

‫بکنم‌‪ .‬پا ش���دی ‌م رفتیم‌‪ .‬آهان‌‪ ...‬آریاناگفت‌‪« :‬منک‌ه نمیتون ‌م ب���رم‌‪ ».‬ب‌ه ثریاگفت‌‪« :‬ثریا تو‬ ‫ش باش‌‪،‬‬ ‫پاشوبرو اونجا با چند نفر دیگ‌ه از ای ‌ن افسرا‪ ».‬بعد ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬تو َا ‌م برو مواظب ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪363‬‬

‫ب من ‌م تو لند ‌ن ای ‌ن و اونو میشناختم‌‬ ‫ی باشه‌!»گفتم‌‪« :‬چشم‌!» ُخ ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫نکنه‌توطئه‌ا ‌‬

‫ی گذاشته‌‬ ‫ما اومدیم‌‪ .‬تو فرودگا‌ه بودی ‌م دیدی ‌م ی‌ه خانومی‌‪ ،‬ی‌ه عاقل‌ه زن ‌م بود‪ .‬ی‌ه کال‌ه س���بد ‌‬

‫ق اونجا وایساد‌ه بود و قد ‌م میزد و اینا‪ .‬ما‬ ‫ش انداخت‌ه بود‪ .‬ش ‌ق و ر ‌‬ ‫بود سرش‌‪ ،‬ی‌ه تو َر ‌م جلو ‌‬

‫ک کرد ‌ن و از ای ‌ن صحبتا‪.‬‬ ‫ت و سال ‌م و علی ‌‬ ‫ش گرف ‌‬ ‫ت جلو و ای ‌ن تحویل ‌‬ ‫که‌رسیدی ‌م ثریا رف ‌‬

‫ی دو تا تو لند ‌ن پیغا ‌م داد‌ه بود ‌م ک‌ه اینا بیاین‌‬ ‫ی و یک ‌‬ ‫گ س���لطان ‌‬ ‫من ‌م اتفاق ًا اونجا ب‌ه س���رهن ‌‬ ‫غ ش���ماکجاست‌؟گفت‌‪« :‬پنجاه‌‬ ‫غ من‌‪».‬گفتیم‌‪« :‬با ‌‬ ‫و با اینا بودم‌‪ .‬خانو ‌م گفت‌‪« :‬بری ‌م با ‌‬

‫مایلی‌اینجاست‌‪ ».‬ب‌ه ثریاگفتم‌‪« :‬خانوم‌‪ ،‬شما اال ‌ن از طیار‌ه پیاد‌ه شدی ‌ن خست‌ه و خورد هستنی‌‪.‬‬ ‫نت برات‌‪ .‬بری ‌م اونجا‪ .‬اینجا نرو تا ببینی ‌م چطور‬ ‫ی ک‌ه زردشتیاگرف ‌‬ ‫ی چیز ‌‬ ‫بریم‌اینجا ی‌ه هت ‌ل متل ‌‬

‫میش‌ه آخه‌!» این ‌م گفت‌ه بودک‌ه «زود بیا‪ ،‬هرچ‌ه زودتر بیا م ‌ن از خانو ‌م [مارگارت] تاچرمالقات‌‬ ‫ی بریم‌!»گفتم‌‪« :‬آخه‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ی ما ب‌ه ای ‌ن خانو ‌م گفتیم‌‪،‬گفت‌‪« :‬ن‌ه آقا ‌‬ ‫گرفتم‌‪ ».‬بعد هر چ ‌‬

‫ی عوضیه‌!»گفتش‌‪« :‬آخ‌ه چطوری‌؟»گفتم‌‪:‬‬ ‫ی ک‌ه م ‌ن میبین ‌م کاراش ‌وک‌ه میبین ‌م خیل ‌‬ ‫ای ‌ن قیافه‌ا ‌‬ ‫ش تا ماشنی‌‬ ‫ج شی ‌‬ ‫ب میفهمم‌‪ ».‬خالص‌ه رفتی ‌م خون‌هش‌‪ .‬دیدی ‌م پن ‌‬ ‫یل خو ‌‬ ‫خ ندارم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫«واال م ‌ن مُ ‌‬

‫ی َا ‌م بود بریو ‌ن لندن‌‪ .‬رفتی ‌م تو‪ .‬هم‌ه جاها را‬ ‫ی گنده‌ا ‌‬ ‫غ خیل ‌‬ ‫ت سر ه ‌م پارک‌ه و اینا‪ ،‬ی‌ه با ‌‬ ‫پش��� ‌‬ ‫ب بود‪.‬‬ ‫ی شرا ‌‬ ‫ب نشونمو ‌ن داد و بعد برد ی‌ه زیرزمنی‌‪ ،‬به‌قدر دو سه‌هزار تا از ای ‌ن شیشه‌ها ‌‬ ‫خو ‌‬

‫ی عتیق‌ه و فال ‌ن و اینا‪ .‬ما ‌ل دورۀ ستارخان‌‬ ‫گفت‌‪« :‬از سا ‌ل چند ای ‌ن شرابا اینجا هسنت‌‪ ،‬چیزا ‌‬

‫ش نمیشد چیزی‌‬ ‫و باقرخان‌‪ ».‬حاال اینا رسید ‌ن گشن‌ه و تشنه‌‪ ،‬غذا ‌م نخوردن‌‪ .‬خانو ‌م ثریا ‌م رو ‌‬

‫ش بگه‌‪ .‬ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬تو اق ً‬ ‫ی بیار ‌ن بخوریم‌!»گفتم‌‪« :‬خانوم‌‪ ،‬اجازه‌‬ ‫ال بگو ی‌ه غذا مذای ‌‬ ‫به ‌‬ ‫ش بیاد‪».‬‬ ‫بدی ‌ن م ‌ن مری ‌م غذا میگری ‌م و میام‌‪».‬گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬بده‌‪ ،‬ممکن‌ه بد ‌‬

‫ش بیاد‪ .‬اق ً‬ ‫نت و گفت‌‪« :‬االن‌‬ ‫ش گف ‌‬ ‫ال شما سری میشنی‌!» باالخر‌ه به ‌‬ ‫ش بد ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬گور پدر ‌‬

‫ی گذاشت‌‬ ‫غ انقد ‌‬ ‫ت میکنم‌!» ب‌ه جو ‌ن شما‪ ،‬ماها هم‌ه یاز‌ه نفر بودیم‌‪ ،‬ی‌ه دون‌ه مر ‌‬ ‫غذا درس ‌‬

‫ت و همنی‌‪.‬‬ ‫رو میز و هیچی‌‪ .‬ی‌ه چند تا تیک‌ه نو ‌ن تو زنبی ‌ل گذاش ‌‬ ‫س ‪ -‬همنی‌؟‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬میگ ‌م ب‌ه قرآن‌‪ .‬حاال ما نیگا میکنیم‌‪ .‬خانو ‌م گفت‌‪« :‬بخور!»گفتم‌‪« :‬خانوم‌‪ ،‬م ‌ن اشتها‬ ‫‌‬ ‫ت ندم‌‪ .‬حاال اومدی ‌م بری ‌م بخوابیم‌‪ .‬ثریا خواست‬ ‫ندارم‌‪ .‬شما بخورین‌‪ .‬بچ‌ه باهاتونه‌‪ ».‬دردسر ‌‬

‫ت در‬ ‫‌اونج���ا بخوابه‌‪.‬گفتم‌‪« :‬خانو ‌م ثریا تو اونجا بخواب‌‪ ،‬برادرتون ‌م اونور و من ‌م ای ‌ن پش��� ِ‌‬ ‫ت تو اونجا بخوابی‌!» گفتم‌‪:‬‬ ‫ب نیس ‌‬ ‫ک دارم‌‪ ».‬گفتش‌‪« :‬آخ‌ه خو ‌‬ ‫میخوابم‌‪ .‬م ‌ن از اینجا ش ‌‬


‫‪364‬‬

‫در خارج‬

‫نی و نمیدون ‌م اینور و اونور خوابید ‌م که‌‬ ‫نی خوابیدنه‌‪ .‬م ‌ن انقد رو زم ‌‬ ‫«نه‌‪ ،‬م ‌ن همیش‌ه کار ‌م زم ‌‬

‫نگو‪ ».‬بعد زنیک‌ه اومد و گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬نه‌‪ ،‬م ‌ن نمیذار ‌م شما اینجا بخوابنی‌‪ ».‬گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬من‌‬

‫ت برد‬ ‫ت دارم‌!» ما رو ورداش ‌‬ ‫ت گفت‌‪« :‬بیاکار ‌‬ ‫میخوام‌همینجا بخوابم‌‪ ».‬زنیک‌ه منو ورداش ‌‬ ‫ش گذاشت‌ه زیر بالشش‌‪ .‬میگ ‌م جون‌‬ ‫ب خودش‌‪ .‬دید ‌م ُخ ‌ل وض ‌ع بود‪ .‬دید ‌م ی‌ه چک ‌‬ ‫ق خوا ‌‬ ‫تو اتا ‌‬

‫چ و ایناست‌‪.‬گفتم‌‪« :‬اینا ما ‌ل چیه‌؟»گفت‌‪« :‬اینا‬ ‫ش سیم‌پی ‌‬ ‫بچ‌هم‌‪ ،‬ب‌ه قرآن‌! بعد دور تا دور اتاق ‌‬

‫وصل‌ه به‌دفرت تاچر!»‬

‫ت ما‬ ‫اوم���د ‌م گفتم‌‪« :‬خانو ‌م ثریا‪ ،‬پاش���و بزنی ‌م ب‌ه چ���اک‌! ای ‌ن ُخ ‌ل وضعه‌! ای ‌ن کار دس��� ‌‬ ‫میده‌ها!»گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬تو چیکار داری‌‪».‬گفتم‌‪« :‬هیچی‌!» و نشستیم‌‪ ...‬نشستی ‌م و بهر صورت‌‬

‫ی نیست‌‪.‬گفتم‌‪« :‬م ‌ن واسه‌‬ ‫ح ک‌ه ش���د دید ‌م صبحون‌ه خرب ‌‬ ‫ح ش���د‪ .‬صب ‌‬ ‫بود خوابیدی ‌م تا صب ‌‬

‫ت نشنی‌!» رفت ‌م ِ‬ ‫ی ی‌ه اتاق‌‬ ‫سر یخچا ‌ل یارو زنیکه‌‪ .‬تو ‌‬ ‫ت میکنم‌‪ ،‬ناراح ‌‬ ‫شما صبحون‌ه درس��� ‌‬ ‫ط و اینا خیلی‌‬ ‫غ وکر‌ه و بسا ‌‬ ‫ی گند‌ه بود‪ .‬رفت ‌م اونجا دید ‌م ک‌ه تخم‌مر ‌‬ ‫دیگه‌پرت‌‪ .‬خون‌ه خیل ‌‬ ‫یل نو ‌ن و اینا نیست‌‪.‬گفت ‌م بر ‌م نو ‌ن بگریم‌‪ .‬رفت ‌م دیگ‌ه خالصه‌‪ ،‬چارکیلومرت را‌ه رفتم‌‬ ‫هست‌و ‌‬

‫ش د‌ه تا نو ‌ن گرفت ‌م آورد ‌م تو خونه‌‪ .‬تخم‌مرغا‬ ‫فه ‌‬ ‫ی پیداکردم‌‪ .‬ب‌ه جو ‌ن شما! ه ‌‬ ‫تا ی‌ه نونوای ‌‬ ‫ی از ای ‌ن قابلمه‌ها و پخت ‌م وکر‌ه و اینا هم‌ه روگذاش���ت ‌م رو‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی ب���ود ریخت ‌م تو ‌‬ ‫َر ‌م هرچ��� ‌‬

‫نی بیای ‌ن اق ً‬ ‫ت دیوون‌ه میشد‪.‬‬ ‫ال ی‌ه شیک ‌م سری بخوریم‌!» زنیک‌ه داش ‌‬ ‫میز وگفتم‌‪« :‬خانو ‌م پاش ‌‬

‫ت زدم‌‪ ،‬م ‌ن ورداشتم‌‪».‬گفت‌‪:‬‬ ‫ت زده‌؟»گفتم‌‪« :‬خانوم‌‪ ،‬م ‌ن دس��� ‌‬ ‫ی دس��� ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬اینا روک ‌‬

‫ب پیش ‌م ب‌ه خانو ‌م گفت‌ه بود‪:‬‬ ‫ت ُن‌ه و خورده‌ای‌‪ .‬آهان‌‪ ...‬از ش ‌‬ ‫ی ُخب‌‪ ».‬بعد ش���د ساع ‌‬ ‫«خیل ‌‬ ‫ت دارین‌‪».‬گفتم‌‪« :‬خانو ‌م ثریا‪ ،‬االن‌‬ ‫ح طوری‌باید آماد‌ه باشی ‌م د‌ه با تاچر مالقا ‌‬ ‫«خانو ‌م صب ‌‬ ‫ی تو رو میخواد برب‌ه پیش‌‬ ‫ت و نی ‌م راهه‌‪ .‬ای ‌ن چطور ‌‬ ‫ت ن‌ه و نیمه‌‪ .‬ازاینجا تا لند ‌ن ی‌ه ساع ‌‬ ‫ساع ‌‬

‫تاچر؟ تو رو خداپاش���و بریم‌‪ ».‬گفت‌‪« :‬صربک ‌ن ببینیم‌!» گفتم‌‪« :‬آخ‌ه چقدر صربکنم‌؟ من‌‬ ‫دیگ‌ه نمیتون ‌م صربکنم‌‪ ،‬مریم‌!»گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬نه‌‪ ،‬تو رو خدا نرو ما رو تنها نذار‪».‬گفتم‌‪« :‬خیلی‌‬ ‫خوب‌‪ ».‬باز موندی ‌م و دیدی ‌م ظهر شد‪.‬گفت‌‪« :‬میخوای ‌ن ی‌ه ُخرد‌ه اینجاها بگردین‌؟ م ‌ن تلفن‌‬

‫نی حقیقته‌‪ .‬خالصه‌‬ ‫ی فردا‪ ».‬ب‌ه جو ‌ن ش���ما‪ ،‬اینا روک‌ه میگ ‌م ع ‌‬ ‫ب برا ‌‬ ‫زد ‌م تاچر انداخت‌ه عق ‌‬ ‫ی بود موندی ‌م تا فردا و رفتی ‌م بریو ‌ن غذا خوردی ‌م و ما اینا رو بردیم‌‬ ‫دردسرتو ‌ن ندم‌‪ ،‬هر جور ‌‬ ‫ش راهنمائیشو ‌ن میکردم‌‪ .‬بعد فردا شد و گفت‌‪« :‬بری ‌م لند ‌ن ک‌ه بریم‌‬ ‫اینور و اونور‪ .‬من‌هم‌ه ‌‬

‫گ امری نور‬ ‫ی بعدازظهر‪ ».‬م ‌ن ب‌ه سرهن ‌‬ ‫ت دو ‌‬ ‫ت داریم‌؟گف ‌‬ ‫ی مالقا ‌‬ ‫ش تاچر‪».‬گفتیم‌‪« :‬ک ‌‬ ‫پی ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪365‬‬

‫گ زدم‌‪.‬گفت‌‪«:‬بیاین‌‪ ،‬خونۀ م ‌ن آماد‌ه اس���ت‌‪ .‬بیای ‌ن اینجا و از اینجا برین‌‪ ».‬رفتی ‌م خونۀ‬ ‫زن ‌‬ ‫ت داره‌‬ ‫گ امری نور‪ ،‬خدا بیامرزدش‌‪ ،‬رفتی ‌م اونجا‪ .‬اونجا ی‌ه دقیق‌ه نشستی ‌م و دیدی ‌م ساع ‌‬ ‫سرهن ‌‬

‫ت ندارین‌؟‬ ‫ک و نی ‌م بعدازظهره‌‪ .‬مگ‌ه شما با تاچر مالقا ‌‬ ‫ک و نی ‌م میشه‌‪،‬گفتم‌‪« :‬خانوم‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫ی ‌‬

‫ش میکرد ‌م ن‌ه اینجوریا! سر ب‌ه سرش‌‬ ‫ی اذیت ‌‬ ‫نی صربکنی ‌م ما ‌م صربکردیم‌‪ ».‬حاال من ‌م خیل ‌‬ ‫گفت ‌‬ ‫ت ثریا‪ .‬آهان‌‪...‬گفت‌‪« :‬میخوام‌‬ ‫میذاشتم‌‪.‬گفت ‌م ک‌ه ُخ ‌ل وض ‌ع بود و اینا‪ .‬بع ‌دکیفشو داد دس ‌‬

‫ت و یهو اوم ‌دکیفشو‬ ‫ت و برگش ‌‬ ‫بر ‌م دستشویی‌!»کیفش���و داد و رفت‌‪ .‬مادرقحو‌ه [قحبه‌] رف ‌‬ ‫ی م ‌ن ای ‌ن تو بود‌ه نیست‌!»‬ ‫ت و نیگاکرد وگفت‌‪« :‬طالها ‌‬ ‫گرف ‌‬ ‫س ‪ -‬ن‌ه بابا!؟‬ ‫‌‬

‫ت میخوام‌‪:‬‬ ‫ج ‪ -‬جو ‌ن شما ب‌ه قرآن‌‪.‬گفت‌‪« :‬طالها ‌م اینجا بود‌ه حاال نیست‌!»گفتم‌‪ ،‬معذر ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میگی‌؟ ای ‌ن ز ِ‌ن یه‌‬ ‫س انداخت‌! تو چی‌چ ‌‬ ‫«م ‌ن خوار او ‌ن س���تارخان ‌وگ‌‪‌ ...‬م ک‌ه تو رو پ��� ‌‬ ‫س خرب‬ ‫ارتشبد این‌مملکته‌‪ ،‬ای ‌ن غلطا چی‌ه ک‌ه میکنی‌؟» پرید ‌م ب‌ه زنیکه‌‪ .‬خالص‌ه زنیک‌ه پلی ‌‬ ‫ش پیشامد شد و‬ ‫ت شد از ای ‌ن جریا ‌ن ک‌ه تو خون‌ه ‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫گ امری نو َر ‌م خیل ‌‬ ‫کرد‪ .‬اون‌سرهن ‌‬ ‫ت و اینور و انور‪ .‬بعد باالخر‌ه ما فهمیدی ‌م همون‌‬ ‫ای ‌ن حرفا‪ .‬خالصه‌‪ ،‬پلیسا اومد ‌ن و تحقیقا ‌‬ ‫ک‌ه ماگفتیم ُ‬ ‫ب شد تیمسار بلند نشد بیاد اینجا!» به‌‬ ‫‌‪،‬خل‌وضعه‌‪.‬گفتم‌‪« :‬خانو ‌م دیدی‌؟ خو ‌‬ ‫ی داشتیم‌‪.‬‬ ‫نی چ‌ه مکافات ‌‬ ‫جو ‌ن شما‪ .‬شما نمیدون ‌‬

‫س ‪ -‬باالخر‌ه قضی‌ه ب‌ه کجاکشید؟‬ ‫‌‬

‫ت بد‌ه بخوریم‌‪.‬‬ ‫غ بود‪ .‬پو ‌ل دروغ‌‪ ،‬تاچر دروغ‌‪ ،‬میگ ‌م شا ‌م نداش ‌‬ ‫ش درو ‌‬ ‫ج ‪ -‬هیچی‌‪ ،‬اونا هم‌ه ‌‬ ‫‌‬

‫ی از‬ ‫نت یک ‌‬ ‫ش کرد‌ه بود؟ بعدها ما فهمیدی ‌م گف ‌‬ ‫ی تری ‌‬ ‫زن���‌ه از او ‌ن المصبا بود! نمیدون ‌م ک��� ‌‬ ‫ش بد بود ای ‌ن نقش‌ه رو ریخت‌ه بود‪.‬‬ ‫افسراک‌ه باها ‌‬

‫ی بود؟‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن افسرک ‌‬ ‫‌‬

‫ی یادم‌‬ ‫چ جور ‌‬ ‫ح تا حاال دار ‌م فکر میکن ‌م هی ‌‬ ‫ی از صب ‌‬ ‫ش یاد ‌م نمیاد‪ .‬هر چ ‌‬ ‫ج ‪ -‬واال اس���م ‌‬ ‫‌‬

‫نمیاد‪.‬‬

‫ی داشت‌؟‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه قصد ‌‬ ‫‌‬ ‫نت مث ً‬ ‫ت کنه‌‪.‬‬ ‫ال او ‌ن ای ‌ن زنیک‌ه رو تریکرد‌ه بودک‌ه آریانا رو ناراح ‌‬ ‫ج ‪ -‬میگف ‌‬ ‫‌‬ ‫ی داشت‌؟‬ ‫س ‪ -‬با آریانا دشمن ‌‬ ‫‌‬

‫ث ش���د ک‌ه ما برگشتی ‌م و رفتی ‌م ترکیه‌‪.‬‬ ‫ت بکن‌ه و اینا‪ .‬بله‌‪ ،‬هیچی‌‪ ،‬باع ‌‬ ‫ت اذی ‌‬ ‫ج ‪ -‬میخواس��� ‌‬ ‫‌‬

‫ِ‬ ‫ظ و از ترکی‌ه اومدی ‌م بریو ‌ن و رفتیم‌‬ ‫ت برد و ما ‌م گفتی ‌م خداف ‌‬ ‫آخرسر ‌م پس���ر‌ه پوال رو ورداش ‌‬


‫‪366‬‬

‫در خارج‬

‫ک اومدی ‌م فرانسه‌‪ .‬واال‪ ،‬مریفت ‌م و‬ ‫آلمان‌‪ ،‬ی‌ه چند روز آلما ‌ن بودی ‌م و اومدی ‌م بلژیک‌‪ .‬از بلژی ‌‬ ‫ب ما میگرده‌‪ .‬پیغو ‌م گذاشته‌‬ ‫ش دار‌ه عق ‌‬ ‫میومد ‌م دیگه‌‪ .‬ی‌ه دفع‌ه ک‌ه رفتی ‌م فرانس���‌ه دیدی ‌م زن ‌‬

‫ی اینا‪ .‬خالص‌ه من‬ ‫ش او ‌ن آیت‌ال‌ه مهدو ‌‬ ‫ی تو رو خدا بیا!» تلف ‌ن گذاشت‌ه بود پی ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫«آقا ‌‬

‫س با چه‌‬ ‫ی ارزو ‌ن اونور پاری ‌‬ ‫ی از او ‌ن هتال ‌‬ ‫ش کردم‌‪ .‬دید ‌م تو ی‌ه هتل ‌‬ ‫‌رفت ‌م سراغشوگرفت ‌م و پیدا ‌‬ ‫ت و زنش ‌م اونجاست‌‪.‬‬ ‫ی بود!؟‪ ...‬دید ‌م آریانا او ‌ن توس ‌‬ ‫وضع ‌‬

‫ش گفت‌‪..« :‬پسر‬ ‫ی اینجا؟»گفت‌‪« :‬جعفری‌‪ ،‬او ‌ن پسرم‌‪ »...‬خود ‌‬ ‫گفتم‌‪« :‬تیمسار چرا اومد ‌‬

‫ی اجاره‌خون‌ه نداشت ‌م بدم‌‪.‬‬ ‫ت و رفت‌‪ .‬تا حت ‌‬ ‫ی ما رو ورداش ‌‬ ‫فال ‌ن فال ‌ن ش���ده‌ام‌‪ ،‬هم‌ه زندگ ‌‬ ‫نی حرفی‌ه ک‌ه ِ‬ ‫خود آریانا زد‪.‬‬ ‫ی باالخر‌ه از اونجا اومدی ‌م بریون‌‪ ».‬ای ‌ن ع ‌‬ ‫هیچ ‌‬ ‫ت و از ترکی‌ه آمد بریون‌؟‬ ‫ش را نیم‌ه کار‌ه گذاش ‌‬ ‫س تیمسار برنامه‌ا ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫نی جاست‌‪ .‬ی‌ه خونه‌‬ ‫ج ‪ -‬بل‌ه از ترکیه‌‪...‬گفت‌‪« :‬حاال ما اومدی ‌م اینجا هستی ‌م و خونه‌م ‌م هم ‌‬ ‫‌‬

‫یل کنه‌‪ .‬ماهی‌‬ ‫ت اومد ‌م اونجا رو خا ‌‬ ‫دار ‌م داد ‌م ب‌ه برادر زنم‌‪ ،‬برادر ثریا‪ .‬بهش ‌م گفت‌ه بود ‌م هر وق ‌‬ ‫ش پو ‌ل میفرستادم‌‪ .‬حاالک‌ه اومد ‌م ن‌ه خون‌ه رو خایل‌میکنه‌‪ ،‬نه‌‬ ‫دو سه‌هزار دال َر ‌م از اونجا واس ‌‬ ‫بلند میشه‌‪ .‬من ‌م مجبور ‌م فع ً‬ ‫ال اینجا باش ‌م تا ببین ‌م چطور میشه‌‪».‬گفتم‌‪« :‬تیمسار! اجاز‌ه میدین‌‬

‫ی اینجاک‌ه تهرا ‌ن نیس���ت‌‪».‬گفتم‌‪« :‬نه‌‪ ،‬واسه‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ش کنم‌؟»گفت‌‪« :‬چ‌ه جور ‌‬ ‫بر ‌م خالی ‌‬

‫ت نباشه‌‪،‬‬ ‫ب نداره‌! اگ‌ه شما اجاز‌ه بدی ‌ن مری ‌م سراغش‌‪ .‬شما کاری ‌‬ ‫م ‌ن تهرا ‌ن و اینجا و دوال ‌‬

‫ی شد‌ه میندازمش‌بریون‌!‪»...‬‬ ‫ی و ب‌ه هر زبون ‌‬ ‫ط ی‌ه کال ‌م بگو‪ ،‬چیکار داری‌‪ ،‬م ‌ن هر جور ‌‬ ‫فق ‌‬

‫ی او ‌ن برادرمه‌!» گفتم‌‪« :‬اینم‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ش ب‌ه م ‌ن گفت‌‪« :‬آخ‌ه آقا ‌‬ ‫اومدی ‌م اینور یهو دید ‌م زن ‌‬ ‫س م ‌ن فردا صبح‌‬ ‫ت ند ‌م گفتم‌‪« :‬پ ‌‬ ‫ی میکنی‌؟» هیچی‌‪ ،‬بعد دردسر ‌‬ ‫ش���وهرته‌‪ .‬چرا اینجور ‌‬

‫ی ‪--‬پسر او ‌ن تیمسار عباسی‌‪--‬‬ ‫س عباس ‌‬ ‫ی و عبا ‌‬ ‫ح رفتم‌‪ .‬او ‌ن آیت‌ال‌ه مهدو ‌‬ ‫میام‌‪ ».‬فردا صب ‌‬

‫غ برادره‌‪ .‬اونجاک‌ه رفتی ‌م ثریاگفت‌‪« :‬آقای‬ ‫ی دیگ‌ه روگرفت ‌م ک‌ه بری ‌م سرا ‌‬ ‫و ‪...‬اونو و ی‌ه چند تا ‌‬

‫ت اونوقت‌‬ ‫ف زدم‌‪.‬گفت‌‪« :‬اال ‌ن مریم‌!» اگ‌ه نرف ‌‬ ‫ش حر ‌‬ ‫‌جعف���ری‌‪ ،‬اجاز‌ه بد‌ه م ‌ن دیروز باها ‌‬

‫یل میکنه‌» من‬ ‫ج بعدازظهر امروز اونجا رو خا ‌‬ ‫ش بکن‌!گفت‌ه تا پن ‌‬ ‫ی باها ‌‬ ‫ی میخوا ‌‬ ‫شما هرکار ‌‬

‫‌میخواست ‌م اونروز بر ‌م بلژیک‌‪.‬گفتم‌‪« :‬نمریم‌‪ ،‬از اینجا تکو ‌ن نمیخور ‌م تا وض ‌ع تیمسار مرتب‌‬ ‫ش کرد و آریانا پاشد رفت‌‬ ‫یل کرد دیگه‌‪ .‬خالی ‌‬ ‫نش‌ه همینجام‌!» خالص‌ه موندی ‌م تا خون‌ه رو خا ‌‬ ‫ت مملکتو نجات‌‬ ‫ی ک‌ه ی‌ه روز میتونس ‌‬ ‫ب دنیاییه‌! آدم ‌‬ ‫سر زندگیش‌‪ .‬ب‌ه ثریاگفتم‌‪« :‬خانوم‌‪،‬عج ‌‬

‫ش دربیاره‌!»‬ ‫ت برادرزن ‌‬ ‫ی رو از دس ‌‬ ‫نی نمیتون‌ه ی‌ه خونۀ فسقل ‌‬ ‫بد‌ه حاال بب ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪367‬‬

‫ی داشت‌؟‬ ‫ت آرام ‌‬ ‫س ‪ -‬شاید شخصی ‌‬ ‫‌‬

‫ی وزارت‌‬ ‫ش بود خانوم‌‪ ...‬هم‌ه کارۀ ش���ا‌ه بود‪ .‬اونوقتا از ای ‌ن پله‌ها ‌‬ ‫س س���تاد ارت ‌‬ ‫ج ‪ -‬رئی ‌‬ ‫‌‬

‫نت ناپلئو ‌ن ایرانه‌‪.‬‬ ‫ش تکو ‌ن میخورد‪ .‬میگف ‌‬ ‫ی میگم‌‪ ،‬ای ‌ن پله‌ها زیر پا ‌‬ ‫ت باال‪ ،‬جد ‌‬ ‫جنگ‌ک‌ه مریف ‌‬

‫ق رو ندیدین‌؟‬ ‫ع بود‪ .‬مگ‌ه عرا ‌‬ ‫ی شجا ‌‬ ‫نی همو ‌ن میزد‪ .‬خیل ‌‬ ‫ش شبی‌ه ناپلئون ‌م بود‪.‬کله‌ش ‌م ع ‌‬ ‫قیافه‌ا ‌‬ ‫ع داری ‌ن دیگه‌؟‬ ‫ب کوچک‌‪ ،‬اینا روک‌ه اطال ‌‬ ‫گ و تُم ‌‬ ‫ب بزر ‌‬ ‫او ‌ن تُم ‌‬ ‫ی‪ .1‬شما بگویید‪...‬‬ ‫س ‪ -‬مختصر ‌‬ ‫‌‬

‫ت میگ‌ه اجازه‌‬ ‫ک عراق‌‪ .‬ب‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ج ‪ -‬هم‌ه رو بریو ‌ن میکنه‌‪ .‬بعد چندکیلومرت مری‌ه تو خا ِ‌‬ ‫‌‬

‫ش میکنه‌‪ .‬خدا بیامرزدت‌‪ ،‬اعلیحضرت‌!‬ ‫ق رو بگریم‌‪ .‬شا‌ه همونجا توبیخ ‌‬ ‫ب عرا ‌‬ ‫بد‌ه م ‌ن امش ‌‬ ‫ی دیگ‌ه ‌م اق ً‬ ‫ع باشن‌‪ .‬حاال درج‌ه بهش‌‬ ‫ال شجا ‌‬ ‫ش میدادی‌‪ .‬بذار اونا ‌‬ ‫ش بود ی‌ه درج‌ه به ‌‬ ‫حق ‌‬

‫ش میکنی‌؟‬ ‫نمیدی‌‪ ،‬چرا توبیخ ‌‬

‫ش کرد‌ه بودند؟!‬ ‫س ‪ -‬شاید چو ‌ن بدو ‌ن دستور عم ‌ل کرد‌ه بود‪ ،‬توبیخ ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه برگشت ‌م پاریس‌‪ ،‬شنفت ‌م تو بیمارستان‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه بابا‪ .‬خالصه‌‪ ،‬م ‌ن دیگ‌ه آریانا رو ندید ‌م تا وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫خوابیده‌‪ .‬رفت ‌م دیدنش‌‪ .‬ی‌ه د‌ه روز تو بیمارستا ‌ن موند بعد اومد بریون‌‪ .‬باز ی‌ه دفعه‌دیگ‌ه رفتم‌‬

‫ش دید ‌م ی‌ه لول‌ه تو دماغش‌ه و‬ ‫و برگش���تم‌‪ ،‬باز دید ‌م تو بیمارس���تانه‌‪ .‬ای ‌ن دفع‌ه ک‌ه رفت ‌م دیدن ‌‬

‫ی‌ه س���وز ‌ن [س ُرم‌] تو دستشه‌‪.‬گفتم‌‪« :‬تیمسار چته‌؟»گفت‌‪ ...‬ب‌ه جو ‌ن بچ‌هم‌‪...‬گفت‌‪« :‬آقای‌‬

‫ت دور وریا و پسرم‌!»‬ ‫ق میکن ‌م از دس ‌‬ ‫ط دار ‌م د ‌‬ ‫ق میکنم‌‪ .‬فق ‌‬ ‫ت دار ‌م د ‌‬ ‫جعفری‌‪ ،‬هیچی ‌م نیس ‌‬ ‫ی دوستش‌داشتم‌‪ .‬اونم‌‬ ‫ت شد ‌م و اومد ‌م بریون‌‪ .‬آریانا رو خیل ‌‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫ت خیل ‌‬ ‫ی دل ‌م سوخ ‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ی رو‬ ‫ت داشت‌‪ .‬هر دفع‌ه با ی‌ه نفر مریفتی ‌م دیدنش‌‪ .‬تیمسار رحیمی‌الریجان ‌‬ ‫ی منو دوس��� ‌‬ ‫خیل ‌‬

‫ی ک‌ه ای ‌ن ِ‬ ‫ی تو‬ ‫آخر سرا با تیمسار رحیم ‌‬ ‫ی یا نه‌؟ س���پهبد رحیمی‌الریجان ‌‬ ‫نمیدون ‌م میشناس��� ‌‬ ‫ی گفتم‌‪:‬‬ ‫س اومد‌ه بود‪ ...‬ب‌ه تیمسار رحیمی‌الریجان ‌‬ ‫ی بود؟ اونموق ‌ع از سوئی ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫فرماندار ‌‬

‫ک نمریه‌!» خالصه‌‪،‬اونو ور داشتم‌‬ ‫ی دید ‌ن ای ‌ن طفل ‌‬ ‫«آقا‪ ،‬تیمسار مریض‌ه بری ‌م دیدنش‌‪ ،‬کس ‌‬ ‫‪ --1‬اش���اره به تریه ش���دن روابط ایران و عراق و جنگ تبلیغاتی بنی دوکشور در فروردین و اردیبهشت ماه سال‬ ‫‪ :1348‬به دنبال صدورگذرنامۀ عراقی برای تیمور بختیار رابط دوکش���ور به ش���دت تریه می‌شود و ارتشبد بهرام‬ ‫آریانا به ارتش آماده‌باش می‌دهد‪ .‬دولت عراق به ش���کنجه و زندانی کردن اتباع ایرانی می‌پردازد‪ .‬مرز خسروی‬ ‫بسته می‌شود‪ .‬ارتشبد آریانا رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران روز ‪ 14‬اردیبهشت ‪ 1348‬از سمت خود برکنار می‌شود و‬ ‫ارتشبد فریدون جم جانشنی او می‌گردد‪.‬گفته می‌شود آریانا به خاطر عدم آمادگی ارتش برکنار می‌شود‪ .‬ر‪.‬ک‪ .‬به‬ ‫«خاطرات ارتشبد فریدون جم در مصاحبه با دکرت حبیب الجوردی» ‪ 10‬مارس ‪ ،1983‬لندن‪ ،‬انگلستان‪ ،‬نوار شمارۀ‬ ‫‪ 4‬مجموعۀ تاریخ شفاهی ایران دانشگاه هاروارد‪.‬‬


‫‪368‬‬

‫در خارج‬

‫ی بود و خدایا‬ ‫نی پرویز شهنواز ‌م اونروز بود‪ .‬پرویز شهنواز بود و تیمسار رحیمی‌الریجان ‌‬ ‫هم ‌‬

‫ی بود؟ مرضی‌ه خواجه‌نوری‌ا ‌م بود مث ‌ل اینکه‌‪ .‬خالص‌ه رفتیم‌بیمارس���تا ‌ن دیدنش‌‪.‬‬ ‫دیگ‌ه ک ‌‬

‫ی ب‌ه اینا انداخت‌‪ ،‬سال ‌م کردیم‌‪ ،‬سرشو تکو ‌ن داد‪.‬گفتم‌‪«:‬تیمسار اومدن‌‬ ‫ت ی‌ه نیگای ‌‬ ‫برگش��� ‌‬

‫ت نفی‌تکا ‌ن می‌دهد]‬ ‫ش را به‌عالم ‌‬ ‫ی [دست ‌‬ ‫ش اینطور ‌‬ ‫ت باباجون‌‪ .‬دو س‌ه دفع‌ه با دست ‌‬ ‫دیدن ‌‬ ‫ی جعفری‌! ِای‌‪» ...‬بعدگفتم‌‪:‬‬ ‫ی ببینتش‌‪.‬گفت‌‪ِ « :‬ا ‌‬ ‫ی اونجور ‌‬ ‫ت کس��� ‌‬ ‫ی نمیخواس ‌‬ ‫کرد‪ .‬یعن ‌‬

‫«حاالک‌ه اومد ‌ن اینجا دیگه‌‪ »...‬ثریا رو صداکرد‪ ،‬زنشو‪ .‬ثریاگفت‌‪« :‬آقای‌جعفری‌‪ ،‬ای ‌ن پسره‌‬

‫ت بگ ‌م خانوم‌‬ ‫ی به ‌‬ ‫ی میخوام‌اینجور ‌‬ ‫هم‌ه دار و ندار ما رو برد و ب‌ه ای ‌ن روز انداختمون‌!» یعن ‌‬

‫ی براشو ‌ن بگریه‌‪.‬‬ ‫ی بهشو ‌ن بکنه‌‪ ،‬دوای‌چیز ‌‬ ‫ی نبود ب‌ه داد اینا برس‌ه و ی‌ه کمک ‌‬ ‫سرش���ار‪ ،‬یک ‌‬ ‫ت شدم‌‪،‬‬ ‫ی ناراح ‌‬ ‫ی ای ‌ن گله‌ها روکرد‪ ،‬م ‌ن خیل ‌‬ ‫ب وقت ‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ت ای ‌ن حرفا رو بزنم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ب نیس ‌‬ ‫خو ‌‬

‫ی به‌‬ ‫ت ب‌ه ای ‌ن روز افتاد‌ه و هیشک ‌‬ ‫اصال» اعصاب ‌م خورد شد‌ه بودک‌ه چطور ی‌ه ارتشبد مملک ‌‬

‫ی رو‬ ‫ش نیس���ت‌‪ .‬پا شد ‌م رفتم‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن شما میگم‌‪ ،‬ب‌ه جو ‌ن بچ‌هم‌‪ ،‬رفتم‌[محمود] فروغ ‌‬ ‫حال ‌‬ ‫ی رو میشناسنی‌؟‬ ‫دیدم‌‪ .‬فروغ ‌‬

‫س ‪-‬کدا ‌م فروغی‌؟‬ ‫‌‬

‫ی فروغی‌‪ ...‬بابا‬ ‫ی رو دید ‌م گفتم‌‪« :‬آقا ‌‬ ‫ی بود او ‌ن اوال؟! فروغ ‌‬ ‫ج ‪... -‬ک‌ه دنبا ‌ل رضا پهلو ‌‬ ‫‌‬ ‫ک مریفت ‌م و میومدم‌‪ .‬اونجا با این‬ ‫ی بکن‌‪ »...‬مح ‌ل نذاشنت‌‪ .‬بعد رفت ‌م بلژیک‌‪ .‬م ‌ن بلژی ‌‬ ‫یه‌کار ‌‬

‫ی میکردیم‌‪ .‬بعد برگشت ‌م و اومد ‌م دیدم‌که‌‬ ‫یل میکرد ‌ن ما ‌م می‌رفتی ‌م با ایناکاسب ‌‬ ‫‌افغانیاک‌ه کار قا ‌‬

‫ش کنن‌‪ ،‬شیشصد هفتصد‬ ‫ش کنن‌‪ .‬حاال برد ‌ن چال ‌‬ ‫ت کرد‌ه و برد ‌ن چال ‌‬ ‫آریانا خدابیامرز‪ ،‬فو ‌‬

‫نفر ‌م ِ‬ ‫ی دست‌ه گ ‌ل فرستاده‌‪ .‬شهبانو دست‌ه گ ‌ل فرستاده‌‪ .‬شاپور بختیار و‬ ‫سر خاکشن‌‪ .‬رضا پهلو ‌‬ ‫سر قربش‌‪ .‬حاال ِ‬ ‫اینا هم‌ه اومد ‌ن ِ‬ ‫ت او ‌ل بره‌‬ ‫سر قربش ‌م با ه ‌م دعوا میکردن‌‪ :‬بختیار میخواس ‌‬

‫ت کنه‌‪ ...‬آره‌‪.‬‬ ‫ت او ‌ن او ‌ل صحب ‌‬ ‫ت کنه‌‪ ،‬برادر آریانا میخواس ‌‬ ‫صحب ‌‬

‫ی بود‪ .‬هیچی‌ا ‌م نداشت‌‪.‬‬ ‫ی آد ‌م حساب ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬ب‌ه خدا جو ‌ن شما‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ش آد ‌م نازنین ‌‬ ‫خدا بیامرزد ‌‬

‫ت گفت‌‪:‬‬ ‫ش گفتم‌‪« :‬تیمس���ار میگ ‌ن ش���ما انقدی‌ا ‌م با شا‌ه جور نیستی‌؟» برگش ‌‬ ‫ی‌ه روز به ‌‬ ‫ی رو میذار ‌م رو ش���ون‌ه ‌م میرب ‌م ایران‌! درس���ت‌ه شا‌ه با من‌‬ ‫«جعفری‌‪ ،‬م ‌ن ی‌ه روز ای ‌ن رضا پهلو ‌‬

‫ب تا‬ ‫یل م ‌ن ب‌ه ش���ا‌ه عالق‌ه دارم‌!» خدا بیامرز‌ه اعلیحضرتو‪ ،‬با خیلیا خو ‌‬ ‫ب تا نکرد! و ‌‬ ‫خو ‌‬

‫ی رو آورد سرکار!‬ ‫ی مث ‌ل ازهار ‌‬ ‫ت کنار‪ ،‬ی‌ه بی‌بخار ‌‬ ‫ع روگذاش ‌‬ ‫نکرد‪ .‬افسرای‌فداکار و شجا ‌‬ ‫س رو تعطیل‌‬ ‫ی باید مجل ‌‬ ‫ی ی‌ه آدمی‌‌ک‌ه ارتشبد‌ه میذار ‌ن سرکار‪ ،‬فور ‌‬ ‫چ نچ‌می‌کند] خانو ‌م وقت ‌‬ ‫[ن ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪369‬‬

‫ک یا‬ ‫ی رو ببنده‌‪ ،‬اصال هیچی‌‪ ،‬السال ‌م و علی ‌‬ ‫ی کنه‌‪ ،‬ی‌ه جاهای ‌‬ ‫ت نظام ‌‬ ‫ی باید حکوم ‌‬ ‫کنه‌‪ ،‬فور ‌‬ ‫اباعبدالله و خدا بیامرزدش‌‪.‬‬

‫ش را بگویید‪.‬‬ ‫ت دنباله‌ا ‌‬ ‫ی چ‌ه آوردید؟ یادتا ‌ن رف ‌‬ ‫ی را برا ‌‬ ‫س ‪ -‬اس ‌م فروغ ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو تو خیابون‬ ‫ی رضا پهلو ‌‬ ‫ی دیگ‌ه از نزدیکا ‌‬ ‫ی رو یا یک ‌‬ ‫ج ‪ -‬آهان‌‪ ،‬ما ی‌ه دفع‌ه ای ‌ن فروغ ‌‬ ‫‌‬

‫ی ِ‬ ‫سر ای ‌ن بیچاره‌‪ .‬ممکن‌‬ ‫ی دو دفع‌ه میومد باال ‌‬ ‫ی میگفت ‌‬ ‫ش ب‌ه رضا پهلو ‌‬ ‫‌دیدی ‌م گفتیم‌‪« :‬کا ‌‬

‫ش و‌گارد‬ ‫ع تو ارت ‌‬ ‫ج س���ا ‌ل دیگ‌ه ای ‌ن زند‌ه باشه‌!» مقصود‪ ،‬ای ‌ن هم‌ه افسر شجا ‌‬ ‫بود چار پن ‌‬ ‫ج هسنت‌‪ ،‬هیچی‌ا ‌م ندارن‌‬ ‫ف بود ‌ن ک‌ه بیشرتشو ‌ن اال ‌ن خار ‌‬ ‫جاویدا ‌ن بودن‌‪ ،‬ای ‌ن هم‌ه افسر باشر ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬تو ای ‌ن بیمارستان‌‬ ‫چو ‌ن درستکار بودن‌‪ .‬یکیش���و ‌ن خدا بیامرز‌ه ای ‌ن تیمسار جعفربا ‌‬

‫ش نشس���ته‌‪ .‬زن‌ه مثل‌‬ ‫ش باال س���ر ‌‬ ‫نی جا بود‪ .‬ی‌ه روز رفت ‌م اونجا دید ‌م زن ‌‬ ‫«بوریل‌درایو» هم ‌‬

‫ی شده‌؟»‬ ‫ی افتاده‌‪.‬گفتم‌‪« :‬خانو ‌م چرا تیمس���ار اینجور ‌‬ ‫ی‌ه دس���ت‌ه گل‌بود‪ .‬دید ‌م ب‌ه چ‌ه روز ‌‬ ‫ی کُرد بودک‌ه شبا‬ ‫ی بود؟ تیمسار جعفربا ‌‬ ‫ت ای ‌ن تیمسارک ‌‬ ‫دید ‌م بیچار‌ه سرطا ‌ن گرفته‌‪ .‬اونوق ‌‬

‫ت‬ ‫ع گرد ‌ن کلف ِ‌‬ ‫ت ک‌ه شا‌ه شبا بخوابه‌‪ .‬ی‌ه افسر شجا ِ‌‬ ‫ق اعلیحضر ‌‬ ‫ش وامیساد د ‌م اتا ‌‬ ‫شمشریک ‌‬

‫گارد‪ .‬اص ً‬ ‫ال اهل‌هیچی‌ا ‌م نبود‪ ،‬هیچی‌ا ‌م نداش���ت‌‪ ،‬هیچ‌‪ .‬اون ‌م مُ رد و رفت‌‪ .‬اگ‌ه بخوا ‌م بگم‌‬

‫ت بودن‌‪.‬‬ ‫ف مملک ‌‬ ‫ی شری ‌‬ ‫باید اس ‌م خیلیا رو بگ ‌م ک‌ه همشو ‌ن افسرا ‌‬

‫ش از هم‌ه ب‌ه ارتشی‌ها لطم‌ه زد‪ ،‬چ‌ه در ایرا ‌ن و چ‌ه در‬ ‫ب بی ‌‬ ‫ت ک‌ه انقال ‌‬ ‫س ‪ -‬شاید بشودگف ‌‬ ‫‌‬ ‫ج از ایران‌‪.‬‬ ‫خار ‌‬

‫ج ‪ -‬حقیقت ًا همینطوره‌! م ‌ن همه‌شونو میشناس ‌م و زندگیشونو میبینم‌‪ .‬ی‌ه عده‌شو ‌ن دارن‌رانندگی‌‬ ‫‌‬

‫ی بودن‌‪ .‬اگه‌‬ ‫ی درستکار ‌‬ ‫نن چو ‌ن آدما ‌‬ ‫ت میک ‌‬ ‫ی سخ ‌‬ ‫ی میکنن‌‪ ،‬ی‌ه عد‌ه اینور و اونورکارا ‌‬ ‫تاکس ‌‬ ‫نت و بس‌‪ .‬همونایی‌ک‌ه ب‌ه شاه‌‬ ‫ش هس ‌‬ ‫ی ارت ‌‬ ‫نی افسرا ‌‬ ‫ت بد‌ه هم ‌‬ ‫ی بتون‌ه حقیقت ًا مملکتو نجا ‌‬ ‫کس ‌‬ ‫یل مبارز‌ه میکنن‌‪.‬‬ ‫ت خا ‌‬ ‫ت کرد ‌ن و هنوز ‌م دار ‌ن با دس ‌‬ ‫ت خدم ‌‬ ‫و مل ‌‬

‫در امریکا‬ ‫ت رسیدید ب‌ه امریکا؟‬ ‫س ‪ -‬آخر و عاقب ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬بل‌ه دیگه‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫ی شدید؟‬ ‫س ‪ -‬و اینجا ماندن ‌‬ ‫‌‬


‫‪370‬‬

‫در خارج‬

‫س ک‌ه انگلیسی‌‬ ‫ی کال ‌‬ ‫نت باید بر ‌‬ ‫ف ایمیگریش ‌ن [ادارۀ مهاجرت‌] ب‌ه ماگف ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬بعد از طر ‌‬ ‫‌‬

‫ی نشست‌ه بود ‌ن مام‌رفتیم‌‬ ‫ی بودن‌‪ .‬دور تا دور مکزیک ‌‬ ‫یاد بگریی‌‪ .‬رفتی ‌م ی‌ه مدرس‌ه هم‌ه مکزیک ‌‬

‫س میداد‪ .‬بعد رو تخت‌ه میکش���ید َا ِا ُاو‬ ‫ت بود و بهمو ‌ن در ‌‬ ‫ش الیزاب ‌‬ ‫او ‌ن تو‪ .‬معلممو ‌ن اس���م ‌‬

‫و از ای��� ‌ن حرفا‪ .‬م ‌ن اص ً‬ ‫ب ک‌ه میش���د میومدم‌‬ ‫ی نمیفهمیدم‌‪ .‬ما‌ه رمضون ‌م بود‪ ،‬غرو ‌‬ ‫ال هیچ ‌‬

‫ت ای ‌ن بعد‬ ‫ی میخوردم‌‪ ،‬مریفت ‌م مینشست ‌م او ‌ن تو‪ .‬اونوق ‌‬ ‫ی کم ‌‬ ‫ت میکرد ‌م ی‌ه چیز ‌‬ ‫بریون‌اسرتاح ‌‬ ‫ی صدا میکرد اونجا میگفت‌‪« :‬بنویس���ید‪ ».‬هر‌کی‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫س داد‪ ،‬یک ‌‬ ‫از د‌ه پونز‌ه روزک‌ه در ‌‬

‫ی بلد بود صدا‬ ‫ی از بچه‌ها روک‌ه انگلیس ‌‬ ‫نمیتونست‌بنویس‌ه هم‌ه میزد ‌ن زیر خنده‌‪ .‬ما رفتی ‌م یک ‌‬

‫کردیم‌‪،‬گفتیم‌‪« :‬ب‌ه ای ‌ن یارو بگو منو صدا نکنه‌‪ .‬اینا میخند ‌ن و باهاشو ‌ن دعوامو ‌ن میشه‌ها‪».‬‬ ‫ت ب‌ه معلم‌ه گفت‌‪ ،‬اون ‌م گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬باید بیاد بنویسه‌‪ ».‬ما ‌م ای ‌ن هم‌ه جعب‌ه گز و پست‌ه از‬ ‫رف ‌‬

‫ی او ‌ن معل ‌م بربم‌‪ ».‬برد ‌م داد ‌م ب‌ه معلم‌ه و دیدم‌‬ ‫تهرا ‌ن برامون‌آورد‌ه بودن‌‪،‬گفتم‌‪« :‬ی‌ه دون‌ه برا ‌‬ ‫ن‌ه از فردا دیگ‌ه اص ً‬ ‫ی نیگا ‌م میکرد‪ .‬خالص‌ه ما هر هفت‌ه یه‌‬ ‫شه ‌‬ ‫ال ب‌ه م ‌ن نیگا نکرد‪ .‬آخ‌ه هم‌ه ‌‬ ‫ش میربدی ‌م ک‌ه ما رو صدا نکنه‌‪.‬‬ ‫جعب‌ه گز یا پسته‌برا ‌‬

‫ی بود؟‬ ‫س گران ‌‬ ‫س ‪ -‬چ‌ه کال ‌‬ ‫‌‬

‫ت وگفت‌‪« :‬برب!» رفتیم‌‬ ‫ت درشو بس ‌‬ ‫ت تو پاک ‌‬ ‫ت گذاش ‌‬ ‫ی نوش��� ‌‬ ‫ج ‪ -‬آره‌‪ .‬باالخر‌ه ی‌ه نامه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ف ندار ‌ن از انسانیت‌‪.‬‬ ‫ی اصیالشون‌‪ ،‬باورک ‌ن حر ‌‬ ‫ی بود‪ .‬ای ‌ن امریکای ‌‬ ‫ایمیگریشن‌‪ .‬ی‌ه ز ‌ن امریکای ‌‬

‫ی یاد نمیگریم‌‪ ،‬هیچوقت ‌م یاد نخواهم‌‬ ‫ت کردم‌‪ .‬بهشو ‌ن گفتم‌‪« :‬م ‌ن انگلیس ‌‬ ‫ش صحب ‌‬ ‫رفت ‌م باها ‌‬

‫ق ما ک‌ه جلوته‌‬ ‫ی بکن‌‪ ».‬گفت‌‪« :‬چند سالته‌؟» گفتم‌‪« :‬ای ‌ن اورا ‌‬ ‫ی میخوا ‌‬ ‫گرفت‌‪ ،‬تو هرکار ‌‬

‫ی کالس‌؟اونجا‬ ‫ی گفت‌ه بود تو بر ‌‬ ‫نی چند سالم‌ه » اونموق ‌ع ‪ 67‬سال ‌م بود‪.‬گفت‌‪« :‬ک ‌‬ ‫دیگه‌! بب ‌‬ ‫نی ما بریم‌‪ ،‬مام‌رفتیم‌‪».‬‬ ‫ت نیست‌‪».‬گفتم‌‪« :‬شما خودتو ‌ن نوشت ‌‬ ‫ما ‌ل سیتیزنشیپه‌‪ ،‬ما ‌ل گرین‌کار ‌‬

‫نی بکنی‌‪ ».‬البت‌ه اس ‌م منو نقش‌ه کشید و ما رو همون‬ ‫ط ی‌ه امضا باید ای ‌ن پائ ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬فق ‌‬

‫‌اسممونو نوشتی ‌م و امضاکردیم‌‪.‬‬ ‫ت گرفتید؟‬ ‫س ‪ -‬و اجازۀ اقام ‌‬ ‫‌‬

‫ش هف‬ ‫پ پدر ما رو درآوردن‌‪ .‬شی ‌‬ ‫نت بود‪ ...‬ما ‌ل سیتیزنشی ‌‬ ‫ت گرف ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬او ‌ن ما ‌ل گرین‌کار ‌‬ ‫‌‬

‫‌دفع‌ه رفتیم‌‪.‬‬

‫نت تابعیت‌؟ چقدر طو ‌ل کشید؟‬ ‫ی گرف ‌‬ ‫س ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫س ما رو راس���تی‌‬ ‫ی رفوز‌ه میش���دیم‌‪ ...‬آخ‌‪ ،‬آخ‌‪ ،‬آخ‌‪ُ .‬ر ‌‬ ‫ی مریفتی ‌م ه ‌‬ ‫ف س���ا ‌ل رفتم‌‪ .‬ه ‌‬ ‫ج‪-‬ه ‌‬ ‫‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪371‬‬

‫ی هر سال ‌م زیادتر میشد‪ .‬سا ‌ل او ‌ل هفتاد دالر دادیم‌‪،‬‬ ‫یل میدادیم‌‪ .‬ه ‌‬ ‫درآوردن‌‪ .‬هر سا ‌ل ی‌ه پو ‌‬ ‫ت تاک‌ه مث ً‬ ‫ی دادی ‌م ِ‬ ‫ال دومرتب‌ه درخواست‌‬ ‫ت و بیس ‌‬ ‫آخر سر شد دویس ‌‬ ‫سا ‌ل دو ‌م صد‪ ،‬صد و س ‌‬

‫ی کوچولو بود‪ ،‬همه‬ ‫ی یا ویتنام ‌‬ ‫میدادی���م‌‪ .‬روز اول‌‪ ،‬هما ‌ن او ‌ل دفع‌ه ک‌ه رفتی��� ‌م یارو ی‌ه چین ‌‬

‫ی س���ختگری و ولدزناست‌!» دست‌‬ ‫ی ای ‌ن خیل ‌‬ ‫‌بچه‌ها ‌م میگفنت‌‪« :‬دعاک ‌ن ب‌ه تور ای ‌ن نخور ‌‬ ‫برقضا ب‌ه تور همون ‌م خوردیم‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬مرد بود یا زن‌؟‬ ‫‌‬

‫ی رفتی ‌م تو‪ .‬رفتی ‌م تو نشستی ‌م و ای ‌ن ‪ ....‬با ما بود‪1 .‬گفتم‌‪« :‬تو بیا مرتج ‌م ما‪».‬‬ ‫ج ‪ -‬ز ‌ن بود‪ .‬هیچ ‌‬ ‫‌‬ ‫ش گفت‌‪:‬‬ ‫ع یارو به ‌‬ ‫یل مرتج ‌م چرا‪.‬گفت ‌م مرتجممه‌‪ ،‬اومد تو‪ .‬قب ‌ل از شرو ‌‬ ‫وکی ‌ل را‌ه نمیداد ‌ن و ‌‬ ‫ی بود‪ .‬ب‌ه من ‌م گفت‌‪« :‬بشنی‌‪.‬‬ ‫ف زد ‌ن با اینو نداری‌‪ .‬همونجا وایسا‪ ».‬خیلی‌ا ‌م جد ‌‬ ‫«ح ‌ق حر ‌‬ ‫ت میرپسن‌‪ ،‬مث ً‬ ‫فقط‌ب‌ه م ‌ن نیگاکن‌!» نشستم‌‪ .‬حاال اینا ب‌ه ماگفت‌ه بود ‌ن ک‌ه مث ً‬ ‫ال‬ ‫ال از شما لغ ‌‬

‫گ میدونستم‌‪.‬‬ ‫ب اینا رو هم‌ه م ‌ن فارسیشو قشن ‌‬ ‫پرچم‌امریکا چند تا س���تار‌ه دار‌ه و اینا‪ .‬خو ‌‬ ‫ی میدونستم‌‪.‬‬ ‫ش کیه‌‪ ،‬اینا رو ب‌ه فارس ‌‬ ‫ش کیه‌‪ ،‬وسطی ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬آخری ‌‬ ‫س جمهور او ‌ل امریکاک ‌‬ ‫رئی ‌‬ ‫ی بود‪.‬‬ ‫ی با انگلیس ‌‬ ‫ویل‌گرفتار ‌‬

‫س ‪ -‬شماک‌ه گفتید مرتج ‌م داشتید؟‬ ‫‌‬

‫ت کن‌‪ .‬بعد م ‌ن به‌‬ ‫ت صحب ‌‬ ‫نت خ���ود ‌‬ ‫ف بزنه‌‪ .‬میگف ‌‬ ‫یل مرتجمو نمیذاش�ت�ن‌ حر ‌‬ ‫چ ‪ -‬آره‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ی ای ‌ن زنیک‌ه نفه ‌م بود منو آورد‬ ‫ی بلد نیستم‌!» بسک ‌‬ ‫ش بگو م ‌ن انگلیس ‌‬ ‫این‌گفتم‌‪« :‬بابا‪ ،‬به ‌‬

‫ت راستتو بذار رو سرت‌!» من ‌م همینجوری‌‬ ‫جلو میز وگفت‌‪« :‬بنش�ی�ن‌!» حاال میگه‌‪« :‬دس ‌‬

‫ی نیگا میکنم‌‪ .‬بعد میگه‌‪:‬‬ ‫ت داری‌؟» باز م ‌ن همینجور ‌‬ ‫ش میکنم‌‪ .‬میگه‌‪« :‬خانواده‌تو دوس ‌‬ ‫نیگا ‌‬

‫«بریو ‌ن بارو ‌ن میاد؟» م ‌ن برگشت ‌م ب‌ه وکیل ‌م نیگاکنم‌‪ ،‬یهو گفت‌‪« :‬نه‌‪ ،‬نه‌‪ ،‬منو نیگا‌کن‌‪ ».‬یهو‬ ‫ی بلد نیستم‌‪ .‬چیکارکنم‌؟ بر ‌م یا وایسم‌؟» گفت‌‬ ‫بلند شد ‌م گفتم‌‪«:‬بابا م ‌ن ک‌ه گفت ‌م انگلیس ‌‬ ‫ی دیگه‌‪ ،‬یکی‌‬ ‫که‌‪« :‬نمیشه‌‪ ،‬نمیذارم‌قبو ‌ل شی‌!» هیچی‌‪ .‬اومدی ‌م بریون‌‪ .‬باز خوردی ‌م ب‌ه تور یک ‌‬ ‫ی بود‪ .‬اونم‌‬ ‫ی چ‌ه ز ‌ن انسان ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬راست ‌‬ ‫ی خوب ‌‬ ‫ی ی‌ه ز ‌ن خیل ‌‬ ‫ی دیگه‌‪.‬تاز‌ه او ‌ن آخر ‌‬ ‫دیگه‌‪ ،‬یک ‌‬

‫ی ندیده‌‬ ‫ی ب‌ه ای ‌ن خوشگل ‌‬ ‫یل خوب‌‪ ،‬خوش���گل‌‪ ،‬بلندقد‪ ،‬م ‌ن چش‌بادوم ‌‬ ‫ی بود و ‌‬ ‫چش‌بادوم ‌‬ ‫ی هسنت‌‪ .‬بعد م ‌ن پروند‌ه داشت ‌م که‌‬ ‫ی بود چو ‌ن ژاپنیا مردمو ‌ن خوب ‌‬ ‫بودم‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪ .‬حتم ًا ژاپن ‌‬

‫ی رو بدن ‌م کردن‌‪.‬گفتم‌‪« :‬پروندۀ منو بخوننی‌‪ ».‬اونا هیچکدو ‌م نمیخوندن‌‪.‬‬ ‫ُن‌ه تا عمل‌جراح ‌‬

‫‪ -1‬نام این وکیل دادگسرتی مقیم لوس‌آنجلس به خواسته جعفری حذف شد‪.‬‬


‫‪372‬‬

‫در خارج‬

‫ف دکرت ‌م نام‌ه دار ‌م ک‌ه م ‌ن نمیتون ‌م یاد بگریم‌!» او ‌ن زن‌‬ ‫گفت���م‌‪« :‬پروندۀ منو بخون‌‪ ،‬از ط���ر ‌‬

‫ش کردن‌؟»گفتم‌‪« :‬آر‌ه بابا‪».‬گفت‌‪:‬‬ ‫آخری‌ه پروند‌ه رو خوند وگفت‌‪ُ « :‬ن‌ه دفع‌ه شما رو بیهو ‌‬

‫ش و اومد‪ ،‬بیچار‌ه خودش‌‬ ‫ش رئیس ‌‬ ‫ت پی ‌‬ ‫ی یاد بگریی‌‪ ».‬بلند شد و رف ‌‬ ‫ب معلوم‌ه نمیتون ‌‬ ‫«خو ‌‬ ‫ت شد‪...‬‬ ‫پ ما ‌م درس ‌‬ ‫کمک‌کرد‪،‬گفت‌‪« :‬اوکی‌!» سیتیزنشی ‌‬

‫ی در مورد لقبتا ‌ن می‌دادید‪ ،‬فور ًا قبو ‌ل می‌ش���دید و بهتان‌‬ ‫ک استش���هاد محل ‌‬ ‫س ‪ -‬باید ی ‌‬ ‫‌‬ ‫می‌دادند!‬

‫ج ‪ -‬حاال ش���ما اینو میگی‌؟ [خنده‌] ی‌ه روز رفت ‌م دکرت‪ ،‬همو ‌ن دکرت‌ه ک‌ه منو عم ‌ل میکرد‪،‬‬ ‫‌‬

‫ت نمریس���ه‌‪ ».‬ب���‌ه دکرت گفتم‌‪« :‬خو ‌ن به‌‬ ‫دک�ت�ر‌ه گردنمو معاین‌ه کرد و‌گفت‌‪« :‬خو ‌ن ب‌ه مغز ‌‬ ‫ش گردنمو عم ‌ل کردن‌‪.‬‬ ‫کجام‌نمریسه‌؟ مغز؟کو؟کجا؟» [خنده‌] آخر ‌‬

‫س ‪ -‬شما ُن‌ه بار زیر عم ‌ل رفتید؟‬ ‫‌‬

‫ف کردم‌؟‬ ‫ک تعری ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬دس���ت‌‪ ،‬پا‪،‬گ���ردن‌‪ ،‬قلب‌‪ .‬یادتون‌ه براتو ‌ن راج ‌ع ب‌ه اس���ید اوری ‌‬ ‫‌‬

‫ب کجاست‌؟ میگ ‌م ب‌ه قرآ ‌ن جو ‌ن بچ‌هم‌‬ ‫ش نمیدونس���ت ‌م قل ‌‬ ‫اونو و ‌ل ک ‌ن م ‌ن تا چند س���ا ‌ل پی ‌‬ ‫ی د‌ه دفعه‌‬ ‫ط قفس‌ه سینه‌] م ‌ن خانوم‌‪ ،‬جو ‌ن شما‪ ،‬ه ‌‬ ‫ت [اشار‌ه ب‌ه وس ‌‬ ‫ب اینجاس ‌‬ ‫نمیدونست ‌م قل ‌‬ ‫ی سین‌ه کرد ‌ن هی‌‬ ‫ی اونا ‌م عکسربدار ‌‬ ‫ی رفت ‌م ه ‌‬ ‫تو اسرائیل‌‪،‬اینجا‪ ،‬آلما ‌ن رفت ‌م معالجۀ سینه‌‪ .‬ه ‌‬

‫ش اشار‌ه میکند] میسوزه‌‪.‬‬ ‫ی باز اینجا ‌م [ب‌ه قفس‌ه سینه‌ا ‌‬ ‫ت سین‌ه خوردمو ‌ن دادن‌‪ .‬دید ‌م ِا‪ ،‬ه ‌‬ ‫شرب ‌‬ ‫ت خرابه‌!»گفتم‌‪:‬‬ ‫خدایا این‌چ‌ه کلکیه‌؟ آخر‪ ،‬تا دکرت منو دید و معاین‌ه کرد‪،‬گفت‌‪« :‬بابا قلب ‌‬

‫ی نکردی ‌م که‌!»‬ ‫ی خرابه‌؟ ماک‌ه کار ‌‬ ‫ب ما واس‌ه چ ‌‬ ‫«قل ‌‬

‫ت نشد‪ .‬بعدگفت‌‪«:‬انجیوگرافی‌‪».‬‬ ‫ش کردی ‌م و بعد دو مرتب‌ه دیدی ‌من‌ه درس ‌‬ ‫حاال بعد ما رفتی ‌م ورز ‌‬

‫او ً‬ ‫ک سی ‌م از‬ ‫ال ما ای ‌ن اسما رو تا حاال نشنیدیم‌‪ .‬انجیوگرافی‌! منجیوگرافی‌! رفتی ‌م خالصه‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫تو رو ‌ن ما ردکردن‌‪ ،‬حاال خودمون ‌م میدیدی ‌م تو او ‌ن تلویزیو ‌ن ک‌ه سیم‌دار‌ه رد میشه‌‪ .‬باورکن‌‪.‬‬

‫بعد دکرت اومد وگفت‌‪« :‬حتم ًا باید دو تا از َرگاتو ورداریم‌‪».‬‬

‫ت دو تا‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫ی ای ‌ن دکرتا عم ‌ل کرد ‌ن حالیشو ‌ن نیست‌‪ .‬میگه‌‪« :‬چیز ‌‬ ‫آر‌ه جو ‌ن ش���ما‪ .‬بسک ‌‬

‫ی بریون‌‪ ».‬میگم‌‪« :‬دکرت‬ ‫ی تمو ‌م میشه‌‪ ،‬سری ‌ع مری ‌‬ ‫گ از اینجا ورمیداری ‌م میذاری ‌م اینجا‪ ،‬فور ‌‬ ‫ر ‌‬ ‫ی برو بریون‌؟! بگو‬ ‫ی اونجا و میگ ‌‬ ‫ی می���ذار ‌‬ ‫مگه‌رگ‌ دکم‌ه سردس���ت‌ه ک‌ه از اینجا ورمیدار ‌‬

‫میخوای‌قلبمو در بیاری‌! همنی‌!»‬

‫ص شدی ‌م یارو ی‌ه چارپای‌ه چرخدار آور ‌د گفت‌‪:‬‬ ‫حاال عم ‌ل کردیم‌‪ ،‬از تو بیمارستا ‌ن ک‌ه مرخ ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪373‬‬

‫ی ما رو راه‬ ‫ت یک ‌‬ ‫«م ‌ن باید تو رو برب ‌م د ‌م در‪».‬گفتم‌‪« :‬خود ‌م مری ‌م آقا!» غریت ‌م ورنمیداش��� ‌‬

‫‌بربه‌‪.‬گفت‌‪« :‬ن‌ه اینجا قانونه‌!»‬

‫ت قس ‌م ه ‌م خوردید؟‬ ‫نت تابعی ‌‬ ‫ی گرف ‌‬ ‫س ‪ -‬برا ‌‬ ‫‌‬

‫نت قس ‌م بخور و هیچی‌‪ ،‬اومدی ‌م تو دان‌تاون‌‪ ،‬تو او ‌ن میدونگاهی‌‪،‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬ی‌ه ورق‌ه داد ‌ن گف ‌‬ ‫‌‬ ‫ی میگ ‌م تکرارکن‌‪ ،‬بعد قسم‌بخور‬ ‫ج شیش‌هزار تا آد ‌م اونجا بودن‌‪ ،‬ما ‌م رفتیم‌‪.‬گفت‌‪« :‬هر چ ‌‬ ‫پن ‌‬

‫ی کن‌‪»...‬کردی ‌م وگرفتی ‌م دیگه‌‪...‬‬ ‫دستتو اینجور ‌‬

‫ی داشتید؟‬ ‫ی ک‌ه رفتید ب‌ه پرچ ‌م آمریکا قس ‌م خوردید چ‌ه احساس ‌‬ ‫س ‪ -‬آ ‌ن روز ‌‬ ‫‌‬ ‫ی داشتم‌؟‬ ‫ج ‪ -‬چ‌ه احساس ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬می‌دانستید چرا رفتید آنجا؟‬ ‫‌‬

‫ی آمد خوند‪ ،‬بعد ی‌ه تیک‌ه فیلم‌‬ ‫نت برو قس ‌م بخور رفتیم‌‪ .‬بعد یک ‌‬ ‫ب ب‌ه ماگف ‌‬ ‫ب بله‌‪ .‬خو ‌‬ ‫ج ‪ -‬خو ‌‬ ‫‌‬

‫ی م ‌ن اص ً‬ ‫ال از‬ ‫ی اومدگفت‌‪« :‬دستاتونو بربی ‌ن باال‪ ».‬راستشو بخوا ‌‬ ‫نش���و ‌ن داد ‌ن و بعد ‌م یک ‌‬

‫ب برای‌‬ ‫یل ُخ ‌‬ ‫ی هستیم‌‪ .‬و ‌‬ ‫ب ما ایران ‌‬ ‫ی چرا؟ ُخ ‌‬ ‫ت نداشت ‌م بر ‌م دنبالش‌‪ .‬میدون ‌‬ ‫ش دوس ‌‬ ‫اون‌اول ‌‬

‫ی دولتی‌]‬ ‫ی ک‌ه مدیک ‌ل [بیم‌ه بهداشت ‌‬ ‫خاطر ای ‌ن رفت ‌م سیتیز ‌ن بش ‌م ک‌ه یهو اعال ‌م کرد ‌ن اینای ‌‬ ‫ض شدی ‌م چیکار‬ ‫ت دار ‌ن بیمه‌ش���و ‌ن قط ‌ع میشه‌‪ .‬گفتی ‌م یا خدا‪ ،‬فردا ما مری ‌‬ ‫دار ‌ن وگرین‌کار ‌‬ ‫چ جوری‌‬ ‫ت ندار ‌م مث ‌ل خیلیاک‌ه میتون ‌ن برگرد ‌ن ایران‌‪ .‬م ‌ن ک‌ه هی ‌‬ ‫کنیم‌؟!حاال من ‌م ک‌ه را‌ه برگش ‌‬

‫ش نمیاد‪.‬‬ ‫ی خوش ‌‬ ‫ت ندارم‌‪ .‬هیچی‌‪،‬گفتی ‌م باید بری ‌م بگریی ‌م دیگه‌‪ .‬معلوم‌ه هیشک ‌‬ ‫را‌ه برگش��� ‌‬ ‫ی سخته‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ش اینجا زندگ ‌‬ ‫ت داریم‌‪ .‬غری از این ‌‬ ‫ت داریم‌‪ ،‬وطنمونو دوس ‌‬ ‫مامملکتمونو دوس ‌‬

‫ی سخته‌‪.‬‬ ‫‌خانوم‌‪ ،‬ب‌ه خدا جو ‌ن شما‪ ...‬خیل ‌‬


‫‪374‬‬

‫س شمارۀ ‪16/1‬‬ ‫عک ‌‬

‫در خارج‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪16/2‬‬ ‫عک ‌‬

‫‪375‬‬


‫‪376‬‬

‫س شمارۀ ‪16/3‬‬ ‫عک ‌‬

‫در خارج‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪377‬‬

‫کال ‌م آخر‬ ‫ک روز برگردید ایران‌؟‬ ‫چ فکر می‌کنید ی ‌‬ ‫ی جعفری‌‪ ،‬هی ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬دیگ‌ه ب‌ه س ‌ن و سا ‌ل م ‌ن قد نمیده‌!‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬ناامید هستید؟‬ ‫‌‬

‫یل اصو ً‬ ‫ال‬ ‫ج ‪ -‬نه‌‪ ،‬آد ‌م بدو ‌ن امیدک‌ه نمیتون‌ه زند‌ه بمونه‌‪ .‬س ‌ن و سا ‌ل م ‌ن دیگ‌ه اجاز‌ه نمیده‌‪ ،‬و ‌‬ ‫‌‬

‫نت باکارایی‌‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫نی حال‌‪ ،‬اینا ‌م موندن ‌‬ ‫ق نمی‌خوره‌! در ع ‌‬ ‫خ زود ور ‌‬ ‫بر میگردیم‌‪ ،‬چرا‪ .‬آخ‌ه تاری ‌‬ ‫ت میخوا ‌م شمام‌‬ ‫ک‌ه دار ‌ن میکنن‌‪ ،‬هیچ‌‪ .‬ب‌ه خدا قس ‌م ای ‌ن بچه‌هاک‌ه از تهرا ‌ن میان‌‪ ،‬خانو ‌م معذر ‌‬ ‫ت دیگه‌‬ ‫ی و بعد میاد دو ساع ‌‬ ‫مث ‌ل خواهر م ‌ن هستنی‌‪ ،‬میگ ‌ن مرتیک‌ه میاد زنشو میرب‌ه ی‌ه جای ‌‬ ‫ی فحشا و بدبختی‌زیاد شد‌ه اونجا‬ ‫ی افتادن‌‪ .‬به‌قدر ‌‬ ‫نی وضع ‌‬ ‫ش میگریه‌‪ .‬مرد ‌م تو ی‌ه چن ‌‬ ‫تحویل ‌‬

‫که‌‪...‬‬

‫ی ب‌ه ایرا ‌ن فکر میکنید‪ ،‬چ‌ه چیز بیشرت از ایرا ‌ن یادتا ‌ن می‌آید؟‬ ‫س ‪ -‬اال ‌ن وقت ‌‬ ‫‌‬

‫ت تو همو ‌ن خون‌ه و تو همو ‌ن محل‌‪ ،‬مال‬ ‫ی ک‌ه ما نشست‌ه بودیم‌‪ .‬دل ‌م میخواس ‌‬ ‫ج ‪ -‬او ‌ن محل ‌‬ ‫‌‬

‫ی کنم‌‪ .‬همونجوری‌ا ‌م زندگی‌کنم‌‪:‬‬ ‫ی میکرد ‌م بر ‌م همونجا زندگ ‌‬ ‫‌همو ‌ن قدیم‌‪ ،‬همونجاک‌ه زندگ ‌‬ ‫ط میخوردی ‌م و همونجا ‌م میخوابیدیم‌‪ .‬مَ َثل‌‬ ‫نی میخوابیدیم‌‪ ،‬آبگوش���تو میذاشتی ‌م وس��� ‌‬ ‫رو زم ‌‬ ‫ی تهرا ‌ن ی‌ه وض ‌ع و یه‌لوطی‌گری‌‪ ،‬یه‌‬ ‫ی بود‪ .‬آخ‌ه میدوننی‌؟ آدما ‌‬ ‫میگم‌‪ .‬دل ‌م میخواد اونجور ‌‬

‫ی سرشو ‌ن میشد‪ .‬اینجا چیه‌؟ او ‌ن ایرانیایی‌ا ‌م که‌اومد ‌ن اینجا اون‌‬ ‫نت ی‌ه چیز ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫مشتی‌گر ‌‬

‫ی اینجا‪.‬‬ ‫ی روگری بیار ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ت بچسب‌ه نیست‌! نمیتون ‌‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه دل ‌‬ ‫ت دادن‌‪ ...‬او ‌ن کس ‌‬ ‫چیزو از دس ‌‬ ‫ت کرد و تما ‌م بچه‌هامون‌‪ ،‬فامیالمون‌‪،‬‬ ‫ش اونجا فو ‌‬ ‫ی میگما‪ .‬زنمو ‌ن ک‌ه خدا بیام���رزد ‌‬ ‫جد ‌‬ ‫خیلی‌ا ‌م فامی ‌ل دارم‌‪ ،‬چارصد پونصد تا فامی ‌ل دار ‌م تو همو ‌ن دباغ‌خون‌ه و درخونگا‌ه هسنت‌‪.‬‬

‫ی رو اینجا ندارم‌‪ .‬ی‌ه فامیل ‌م اینجا نداریم‌‪ .‬خدا رو شکر‪.‬‬ ‫هیشک ‌‬


‫کالم آخر‬

‫‪378‬‬

‫ی شکر دارد؟!‬ ‫ش جا ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن کجای ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬خدا رو شک‌ر ک‌ه اینجاها فامی ‌ل نداری ‌م واال ب‌ه خدا‪ .‬آخ‌ه ما وضعمو ‌ن ی‌ه جوری‌ه که‌‪...‬‬ ‫‌‬ ‫ت خارج‌‬ ‫ما بچۀ جنوب‌شهر بودیم‌‪ ،‬ما ‌ل درواز‌ه غار و نمیدون ‌م میدا ‌ن پاقاپوق‌‪ ،‬اونا ‌م هیچوق ‌‬ ‫ف باالها بود‪ .‬خوب‌‬ ‫ی میومد از طر ‌‬ ‫ج نمیومدن‌‪ .‬هرک ‌‬ ‫چ خار ‌‬ ‫ی میگم‌‪ ،‬هی ‌‬ ‫نمیومد ‌ن که‌‪ .‬نه‌‪ ،‬جد ‌‬

‫حاال اگ‌ه بیا ‌ن اینجاگرفتاری‌ه دیگه‌!‬

‫س ‪ -‬اال ‌ن اگر شما بروید ایران‌‪ ،‬بر و بچه‌هایتا ‌ن ِ‬ ‫سرکار هستند؟‬ ‫‌‬

‫ی ما رو‬ ‫نی بچه‌ها ‌‬ ‫ش میکنن‌‪ .‬هم ‌‬ ‫یل باز‌ه و بچه‌ها ورز ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬باشگا‌ه رو مصادر‌ه کرد ‌ن و ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ساخته‬ ‫نی االنش ‌م باز اگ‌ه کار ‌‬ ‫میبیننی‌؟ هرکدومشو ‌ن د‌ه تا خیابو ‌ن تهرا ‌ن ب‌ه فرمونشونه‌‪ .‬هم ‌‬

‫ت و بس‌‪ .‬با بعضی‌هاشو ‌ن در تماسم‌‪ ،‬به ‌م تلف ‌ن میکنن‌‪.‬‬ ‫ی جنوب‌شهر ساخته‌س ‌‬ ‫‌باش‌ه از بچه‌ها ‌‬ ‫ت ‪ ...‬شده‌‪.‬‬ ‫س گرو‌ه ضرب ‌‬ ‫یکیشو ‌ن رئی ‌‬

‫‪1‬‬

‫ی دارید؟‬ ‫ی پارت ‌‬ ‫س حساب ‌‬ ‫س ‪ -‬جد ًا؟ پ ‌‬ ‫‌‬

‫ت بیاد‬ ‫ف کن ‌م خانوم‌‪ .‬ی‌ه ممد افش���ار بود تو تهرا ‌ن میخواس ‌‬ ‫ت تعری ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬بذار ی‌ه چیز ‌‬ ‫‌‬

‫ی رفت‌ه بود فرودگا‌ه ‪--‬تقریب ًا ی‌ه س���ا ‌ل بع���د از انقالب‌‪ --‬او ‌ن موق ‌ع طال‬ ‫لندن‌‪ .‬ای ‌ن وقت ‌‬

‫ی مردمو میگرفنت‌‪ .‬بعد ز ‌ن ممد ی‌ه دس���تبند طال و گلوبند و اینا داش���ته‌‪ .‬یارو مأمور‬ ‫مالها ‌‬

‫شو‬ ‫فرودگا‌ه میاد میگ‌ه باید اینا رو در بیاری‌‪ .‬زن‌ه در میار ‌ه و او ‌ن هم‌ه رو میگری ‌ه تو دس���ت ‌‬ ‫ی هم‌ه مری ‌ن تو‪ ،‬یارو طالها رو‬ ‫میگ‌ه بری ‌ن اون‌کنار وایسنی‌‪ .‬حاال مسافرا هم‌ه دار ‌ن مرین‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ی سال ‌م برسون‌‪ ».‬میگه‌‪:‬‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ت ممد و میگه‌‪« :‬از قو ‌ل م ‌ن ب‌ه آقا ‌‬ ‫میار‌ه و میذار‌ه تو دس ‌‬

‫ی دو دفع‌ه تو َح َر ‌م شابدولعظی ‌م با آقای‌‬ ‫«تو از کجا منو میشناسی‌؟» میگه‌‪« :‬م ‌ن تو رو یک ‌‬

‫ش میکنه‌‪ .‬ب‌ه جو ‌ن شما‪.‬‬ ‫ی رد ‌‬ ‫ی دیدمت‌‪ ،‬برو‪ ».‬هیچ ‌‬ ‫جعفر ‌‬

‫ی خودتا ‌ن بوده‌؟‬ ‫س ‪ -‬از بچه‌ها ‌‬ ‫‌‬

‫ی ک‌ه هنوز ‌م تو تهرا ‌ن هسنت‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ ،‬بود ‌ن دیگ‌ه از همونای ‌‬ ‫‌‬

‫یل انگار خودتا ‌ن ب‌ه قو ‌ل قدیمی‌ها دیگر بوسیده‌اید و گذاشته‌ای ‌د کنار‪ ،‬دلتا ‌ن دیگر‬ ‫س‪-‬و ‌‬ ‫‌‬

‫ت نیست‌؟‬ ‫دنبا ‌ل این‌کارها و مبارزا ‌‬

‫ج ‪-‬گفتی ‌م ک‌ه دیگ‌ه ب‌ه س ‌ن و سا ‌ل ما قد نمیده‌!‬ ‫‌‬

‫‪ -1‬به خواسته جعفری نام این سازمان حذف شد‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪379‬‬

‫ض می‌شود؟‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه نظر شما ای ‌ن رژی ‌م عو ‌‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن دیگ‌ه با خداست‌‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬با خدا؟ بندۀ خدا چطور؟‬ ‫‌‬

‫ط خدا از‬ ‫ج ‪ -‬بای���د واگذار کرد ب‌ه خدا‪ ،‬بله‌‪ .‬آخ‌ه اینا دیگ‌ه انقدگندش���و درآورد ‌ن ک‌ه فق ‌‬ ‫‌‬ ‫پسشو ‌ن بر میاد‪.‬‬

‫ش آمد نش���د قضی‌ه را‬ ‫ف پی ‌‬ ‫ی کردی ‌د ک‌ه «زن ‌م تو زندا ‌ن بود‪ ».‬حر ‌‬ ‫ک بار اش���اره‌ا ‌‬ ‫س‪-‬ی ‌‬ ‫‌‬

‫ح بدهید‌ک‌ه چرا و چ‌ه موق ‌ع زنتا ‌ن راگرفتند و بردند زندان‌؟‬ ‫تعریف‌کنید‪ .‬می‌خواهید توضی ‌‬ ‫ع دقی ‌ق ندارم‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬م ‌ن ک‌ه اونجا نبود ‌م اطال ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬همانطورک‌ه شنیدید بگویید‪.‬‬ ‫‌‬

‫ش بریون‬ ‫ت میکرد ‌م ک‌ه اینو بیارم ‌‬ ‫ب داشت ‌م فعالی ‌‬ ‫ج ‪ -‬والله م ‌ن آلما ‌ن بود ‌م ک‌ه شنفتم‌‪ .‬به‌حسا ‌‬ ‫‌‬

‫س داشتی ‌م دیگه‌‪ .‬بچه‌ها مری ‌ن و اس ‌م اینو عوض‬ ‫ب تو تهرا ‌ن ما با بچه‌ها تما ‌‬ ‫ش خودم‌‪ُ .‬خ ‌‬ ‫‌پی ‌‬ ‫ی میاد س���وار طیار‌ه بشه‬ ‫ش میگرین‌‪.‬کاراش���و روبرا‌ه میکنن‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫نن و‌گذرنامۀ دیگ‌ه برا ‌‬ ‫‌میک ‌‬

‫ی اونجا بود‌ه ک‌ه اونو شناخت‌ه بود یا لو داد‌ه بودکه‌‪« :‬ای ‌ن خان ِ‌م شعبا ‌ن جعفریه‌!»‬ ‫‌نمیدون ‌م ک ‌‬ ‫ی دیگه‌‬ ‫ی و ی‌ه عد‌ه زنا ‌‬ ‫ف امام ‌‬ ‫ت ز ‌ن شری ‌‬ ‫ش و برد‌ه بود ‌ن زندان‌‪ .‬زندان ‌م ک‌ه رف ‌‬ ‫بعدگرفت‌ه بودن ‌‬ ‫تو همو ‌ن زندا ‌ن بود ‌ن باهاش‌‪.‬‬

‫ی بود؟‬ ‫ی زندان ‌‬ ‫س ‪ -‬زنتا ‌ن چ‌ه مدت ‌‬ ‫‌‬

‫ی شد‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬دقی ‌ق نمیدونم‌‪ ،‬ی‌ه چند ماه ‌‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬او را تنهاگرفتند یا پسرتا ‌ن ه ‌م بود؟‬ ‫‌‬ ‫ج ‪ -‬ن‌ه تنها بود‪.‬‬ ‫‌‬

‫س ‪ -‬پسرتا ‌ن حمید را نگرفتند؟‬ ‫‌‬

‫نن همو ‌ن اول‌‌کار‬ ‫ی میخواس�ت�ن‌ بک ‌‬ ‫ج ‪ -‬حمی���د و او ‌ل کار میگری ‌ن و و ‌ل میکنن‌‪ .‬اینا هر چ ‌‬ ‫‌‬

‫کردن‌‪ .‬البت‌ه تما ‌م اینا رو از خون‌ه بریونش���و ‌ن میکنن‌‪ .‬تما ‌م ما ‌ل و اموا ‌ل منو میگریی ‌ن و ز ‌ن و‬ ‫بچه‌مو بریو ‌ن میکنن‌‪.‬‬

‫ت کرد‪ ،‬چ‌ه کسی‌‬ ‫ی زنتا ‌ن فو ‌‬ ‫ت ز ‌ن و بچۀ شما کجا می‌روند؟ از آ ‌ن زما ‌ن تا وقت ‌‬ ‫س ‪ -‬آنوق ‌‬ ‫‌‬ ‫ی می‌کرد؟‬ ‫از او و پسرتا ‌ن نگهدار ‌‬

‫ی گرفت‌‪ .‬مردونگی‌کرد‬ ‫ش خون‌ه و زندگ ‌‬ ‫ی از رفقا برا ‌‬ ‫ج ‪ -‬زنموک‌ه از اونجا بریو ‌ن کردن‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫‌‬


‫‪380‬‬

‫کالم آخر‬

‫و ب‌ه زنمو ‌ن رسید‪.‬‬

‫ی بود؟‬ ‫تک ‌‬ ‫س ‪ -‬ای ‌ن دوس ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬حاج‌آقا جواد عابدینی‌‪ .‬حاال مُ رد‌ه خدا بیامرزدش‌‪ .‬چو ‌ن مُ رد‌ه اسمشو میارم‌‪ .‬ای ‌ن اونجا‬ ‫‌‬

‫ج و روغ ‌ن و پتو و‬ ‫ک میکرد خیلی‌‪ .‬از او ‌ن آدما بودک‌ه برن ‌‬ ‫ی ب‌ه مرد ‌م کم ‌‬ ‫ب خیل ‌‬ ‫ب ُخ ‌‬ ‫به‌حسا ‌‬ ‫ی ِ‬ ‫ی ما بود‪ ،‬ورزشکار‬ ‫خود ما بود‪ ،‬از رفقا ‌‬ ‫ی از بچه‌ها ‌‬ ‫ت و ب‌ه ای ‌ن فقرا می‌رسید‪ .‬یک ‌‬ ‫اینا میگرف ‌‬ ‫ی کرد‪.‬‬ ‫ی از اینا نیگردار ‌‬ ‫ب ی‌ه مدت ‌‬ ‫ت با ه ‌م رفی ‌ق بودیم‌‪ .‬او ‌ن به‌حسا ‌‬ ‫بود‪ ،‬باشگا‌ه میومد و مریف ‌‬ ‫ش زحمت‌‬ ‫ت خود ‌‬ ‫ت کرد رف ‌‬ ‫ی فو ‌‬ ‫ی وقت ‌‬ ‫ش بیمارستان‌‪ .‬بعد تا حت ‌‬ ‫ض شد برد ‌‬ ‫ی زن ‌م مری ‌‬ ‫تا حت ‌‬ ‫ش خت ‌م گرفت‌‪ .‬همۀ زحمتا رو او ‌ن کشید‪.‬‬ ‫ش کرد و برا ‌‬ ‫کشید و برد چال ‌‬

‫ف کرد‌ه بودید‪ ،‬اموا ‌ل شخصی‌تا ‌ن چطور شد؟‬ ‫س ‪ -‬قضی‌ه مصادر‌ه کرد ‌ن باشگا‌ه را تعری ‌‬ ‫‌‬

‫نت ب‌ه سازما ‌ن امنیت‌‬ ‫س سنا‪ .‬او ‌ل مدرس‌ه بود بعد فروخ ‌‬ ‫ت مجل ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ .‬ی‌ه خون‌ه داشت ‌م پش ‌‬ ‫‌‬

‫ی نمیخریدش‌‪.‬‬ ‫ش کردن‌‪ ،‬هیشک ‌‬ ‫ش منفجر ‌‬ ‫نت تو ‌‬ ‫ب گذاش ‌‬ ‫ش���د شعبۀ سازما ‌ن امنیت‌‪ .‬بعد بم ‌‬ ‫ق داش���ت‌‪.‬گرفتی ‌م درستش‌‬ ‫ش تا اتا ‌‬ ‫فه ‌‬ ‫ب بذارن‌‪ .‬ه ‌‬ ‫ما خریدی ‌م گفتی ‌م حاال مَ ر َد ‌ن بیا ‌ن بم ‌‬

‫ب شد‪ .‬شنفت ‌م اونجاکمیت‌ه شده‌‪ ،‬پاسدارخون‌ه شده‌‪ .‬یه‌‬ ‫ش نشستی ‌م انقال ‌‬ ‫کردیم‌‪ .‬س���‌ه ما‌ه تو ‌‬

‫نی س‌ه تا تیک‌ه را داشتم‌‪ :‬باشگا‌ه و خون‌ه و باغچۀکرج‌‪.‬‬ ‫باغچ‌ه ‌م داشت ‌م توکرج‌‪ ،‬اون ‌م گرفنت‌‪ .‬هم ‌‬ ‫س ‪ -‬دیگر چ‌ه داشتید؟‬ ‫‌‬

‫ی ش���عبۀ چاررا‌ه حسن‌آباد داشتم‌‪ ،‬سی‌‬ ‫ک مل ‌‬ ‫ی از ایرا ‌ن اومد ‌م ُنه‌هزار توم ‌ن تو بان ‌‬ ‫ج ‪ -‬وقت ‌‬ ‫‌‬ ‫ی پنج‌هزار تومن‌‬ ‫ی بودک‌ه او ‌ل ماه ‌‬ ‫ت بدن ‌‬ ‫ق تربی ‌‬ ‫ک فرهنگیان‌‪ .‬حقو ‌‬ ‫ج هزار تومن ‌م تو بان ‌‬ ‫و پن ‌‬

‫ی دو بار ه ‌م پونز‌ه تاکردنش‌‪ .‬او ‌ن پوال َرم‬ ‫ی ُنه‌هزار تومن‌‪ .‬یک ‌‬ ‫ش کرد ‌ن ماه ‌‬ ‫به ‌م میدادن‌‪ ،‬بعد ‌‬

‫نت مصادر‌ه کردن‌‪.‬‬ ‫‌ورداش ‌‬

‫س ‪ -‬اینجا روزهایتا ‌ن چگون‌ه می‌گذرد؟‬ ‫‌‬

‫ی وقتا با رفقا مریی ‌م بریون‌‪ ،‬بچه‌ها میا ‌ن پهلومون‌‪ ،‬دکرت‬ ‫پ [ورزشی‌]‪ ،‬پار ‌‬ ‫ج ‪ -‬روزها مری ‌م کلو ‌‬ ‫‌‬ ‫س شمارۀ‬ ‫ت میکنی ‌م ک‌ه شبا بتونی ‌م بخوابیم‌! (عک ‌‬ ‫مری ‌م و از ای ‌ن کارا‪[ .‬با خنده‌] روزا اسرتاح ‌‬

‫‪)17/1‬‬

‫غ است‌؟‬ ‫ب شلو ‌‬ ‫س ‪ -‬بچه‌ها و رفقا زیاد هستند؟ انگار سرتا ‌ن خو ‌‬ ‫‌‬

‫ی سابق‌‬ ‫ی از رفقا ‌‬ ‫ب بچه‌هامو ‌ن ماشاال اینجا زیادن‌‪ .‬دور و ورمو ‌ن شلوغه‌‪ .‬خیل ‌‬ ‫ج ‪ -‬بله‌‪ُ ،‬خ ‌‬ ‫‌‬ ‫ب اونارو میبینم‌‪.‬‬ ‫از ارتشیا بگری تا ورزشکارا اینجا هسنت‌‪ .‬مرت ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪381‬‬

‫ب آیرو ‌ن شیخ‌کجاست‌؟‬ ‫ی دوستان‌ه ه ‌م دارید؟ ای ‌ن جنا ‌‬ ‫ب دیدارها ‌‬ ‫س ‪ -‬بل‌ه می‌دان ‌م برنامۀ مرت ‌‬ ‫‌‬

‫س شمارۀ ‪)17/2‬‬ ‫(عک ‌‬

‫ت پیش‌‬ ‫ک حمو ‌م اونجا بود‪ .‬چند وق ‌‬ ‫ش دال ‌‬ ‫ج ‪ -‬خس���رو؟ او ‌ن بچۀ درخونگا‌ه بود‪ ،‬نن���ه‌ا ‌‬ ‫‌‬

‫ش و قدغن‌‬ ‫ف کرد وگرفتن ‌‬ ‫ی خال ‌‬ ‫یل کارا ‌‬ ‫ی شد و ‌‬ ‫ب اومد امریکا ‌و کشتی‌گری خوب ‌‬ ‫از انقال ‌‬ ‫ی نگریه‌‪ .‬حاال ‌م تو واشنگته‌‪.‬‬ ‫کردن‌دیگ‌ه کشت ‌‬

‫ج ا ‌ز کجا می‌رسد؟‬ ‫س ‪ -‬مخار ‌‬ ‫‌‬

‫ی داریم‌‪ ،‬با همو ‌ن زندگیمو ‌ن میگذره‌‪ ،‬آخ‌ه گفت ‌م ک‌ه قانعم‌‪ .‬خدا را شکر‬ ‫ق دولت ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه حقو ‌‬ ‫‌‬

‫س شمارۀ ‪)17/3‬‬ ‫ی دراز نکردم‌‪( .‬عک ‌‬ ‫ی هیشک ‌‬ ‫تا امروز ‌م دستمو جلو ‌‬

‫ی افتخار می‌کنید؟‬ ‫ی حاالک‌ه ب‌ه گذشت‌ه خودتا ‌ن نگا‌ه می‌کنید ب‌ه چ‌ه چیز ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫‌‬

‫ی رو در ایرا ‌ن زند‌ه کرد ‌م و از وض ‌ع بد و‬ ‫ش باس���تان ‌‬ ‫ج ‪ -‬بزرگرتی ‌ن افتخار م ‌ن این‌ه ک‌ه ورز ‌‬ ‫‌‬ ‫ت کردم‌‪.‬‬ ‫ت خدم ‌‬ ‫ت در آورد ‌م و ب‌ه مملکت ‌م از ای ‌ن باب ‌‬ ‫ی ک‌ه داش ‌‬ ‫نابسامان ‌‬ ‫ی لطیف‌ه ساخته‌اند‪ ،‬شنیده‌اید؟‬ ‫ب ه ‌م برایتا ‌ن تعداد ‌‬ ‫س ‪ -‬بعد از انقال ‌‬ ‫‌‬

‫ج ‪ -‬ن‌ه واال!‬ ‫‌‬

‫ت امام‌‪ ،‬مغزها‬ ‫ی می‌گویند‪« :‬حضر ‌‬ ‫ب ش���د ب‌ه آیت‌الله خمین ‌‬ ‫ی انقال ‌‬ ‫ی اینک‌ه وقت ‌‬ ‫س ‪ -‬یک ‌‬ ‫‌‬ ‫ی ندارد‪ ،‬مغز الز ‌م نداریم‌!»‬ ‫ب می‌دهد‪« :‬مانع ‌‬ ‫ی جوا ‌‬ ‫ت فرار میکنن‌!» خمین ‌‬ ‫دارن‌از مملک ‌‬

‫س اجاز‌ه بدی ‌ن م ‌ن برگرد ‌م مملکتم‌!» یا اینک‌ه از قول‌‬ ‫ش پیغا ‌م می‌دهیدکه‌‪« :‬پ ‌‬ ‫بعد شمابرای ‌‬ ‫ی رو!!»‬ ‫ش خمین ‌‬ ‫خ بودی ‌م شا‌ه رو برگردوندیم‌‪ ،‬مخ‌دارا ‌‬ ‫شما می‌گویند‪« :‬ماک‌ه بی‌مُ ‌‬

‫ب ما رو فیل ‌م کردی‌ها!‬ ‫ج ‪[ -‬با خنده‌] شما ‌م خو ‌‬ ‫‌‬

‫ک شعر برایما ‌ن بخوانید‪.‬‬ ‫ی حس ‌ن ختا ‌م ی ‌‬ ‫س تا در ای ‌ن حا ‌ل و هوا هستیم‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫س‪-‬پ ‌‬ ‫‌‬

‫ش داره‌‪.‬‬ ‫ص وسط ‌‬ ‫ی ک‌ه چار بند دار‌ه و ی‌ه بند تخل ‌‬ ‫س براتو ‌ن میخونم‌‪ .‬او ‌ن شعر ‌‬ ‫ج ‪ -‬ی‌ه مخم ‌‬ ‫‌‬

‫مخمسو نوحه‌خونا میخوندن‌‪ .‬میگه‌‪:‬‬ ‫در بیش‌ه و نیستا ‌ن بارا ‌ن گُهر نگردد‬ ‫ ‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ ‬

‫س معترب نگردد‬ ‫ت ضعیفا ‌ن ک ‌‬ ‫از صحب ‌‬ ‫ت ِ‬ ‫مرد هرن نگردد‬ ‫نامرد از نصیح ‌‬

‫ت آخر پسر نگردد‬ ‫دخرت ب‌ه صد نصیح ‌‬

‫ش شکر نگردد‬ ‫خ باشد‪ ،‬بار ‌‬ ‫ی ک‌ه تل ‌‬ ‫تلخ ‌‬


‫کالم آخر‬

‫‪382‬‬

‫ ‬

‫اطفا ‌ل مردما ‌ن را با ناز پرورانی‌‬

‫ ‬

‫ش و جاودانی‌‬ ‫گ او را با عی ‌‬ ‫ی بزر ‌‬ ‫ساز ‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ب زندگانی‌‬ ‫ش با آ ِ‌‬ ‫ی ت ‌ن ضعیف ‌‬ ‫شوی ‌‬

‫ی بینوا چ‌ه دانی‌‬ ‫تا ‌‬ ‫با صد نوا و حسر ‌‬

‫ ‬

‫ی ک‌ه زر نگردد‬ ‫آه ‌ن پروراند ‌ن دان ‌‬

‫ ‬

‫ی فکر و خیا ‌ل کردی‌‬ ‫در دورۀ جوان ‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫عمرگرانبها را تحصی ‌ل ما ‌ل کردی‌‬

‫آ ‌ن ِ‬ ‫ف را مانند دا ‌ل کردی‌‬ ‫ن ال ‌‬ ‫قد چو ‌‬

‫ ‬

‫ب کما ‌ل کردی‌‬ ‫بیهود‌ه اس ‌م خود را صاح ‌‬

‫ ‬

‫ی کنندک‌ه مُ ردی‌‬ ‫طفال ‌ن نازپرور شاد ‌‬

‫ ‬

‫ی دینار ه ‌م نخوردی‌‬ ‫در را‌ه ح ‌ق نداد ‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ت چیز دگر نگردد‬ ‫ک کف ‌ن نصیب ‌‬ ‫جز ی ‌‬

‫ک کف ‌ن ن ُبردی‌‬ ‫ت خود جز ی ‌‬ ‫از ما ِ‌ل دول ‌‬ ‫ت خود فشردی‌‬ ‫ش اوالد در دس ‌‬ ‫از بهر عی ‌‬

‫ ‬

‫از ِ‬ ‫ش اوالد یاد از پدر نکردی‌‬ ‫بهر عی ‌‬

‫ ‬

‫جانا دو روز دیگر اینجا تو میهمانی‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫مرد خدا نبندد د ‌ل بر جها ‌ن فانی‌‬

‫ی عد ‌م روانی‌‬ ‫ی شد سو ‌‬ ‫ت ک‌ه ط ‌‬ ‫مهمانی‌ا ‌‬

‫ ‬

‫ی ب‌ه ای ‌ن گرانی‌‬ ‫ت بار ‌‬ ‫ی ب‌ه دست ‌‬ ‫افکنده‌ا ‌‬

‫ ‬

‫ت اصال بقا ندارد‬ ‫دنیا ب‌ه ای ‌ن وجاه ‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫در را‌ه گور با تو زر همسفر نگردد‬ ‫ش دوا ندارد‬ ‫بیمار ما ِ‌ل دنیا درد ‌‬

‫ ‬

‫ی ب‌ه دنیا جانا بقا ندارد‬ ‫عمرکس ‌‬

‫ ‬

‫ت بیهود‌ه سر نگردد‬ ‫ی نماک‌ه عمر ‌‬ ‫فکر ‌‬

‫ ‬

‫ت جا ‌ن سرپد ‌ن شا‌ه وگدا ندارد‬ ‫در وق ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫نوشریوا ‌ن کجا شد آ ‌ن شا‌ه با عدالت‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫ش رست ‌م با آ ‌ن شجاعت‌‬ ‫ک شد هماغو ‌‬ ‫با خا ‌‬

‫ ‬

‫پیغمربا ‌ن سراسر با معجز وکرامت‌‬

‫سیلی‌خور اج ‌ل شد حات ‌م ب‌ه آ ‌ن سخاوت‌‬

‫ ‬

‫ ‬

‫رفتند و رفت‌ه هرگز باللهک‌ه برنگردد‬

‫ ‬

‫ت مث ‌ل تو جس ‌م و جا ‌ن است‌‬ ‫ک زیر پای ‌‬ ‫ای ‌ن خا ‌‬

‫ ‬

‫ت و سر شها ‌ن است‌‬ ‫ی دس ِ‌‬ ‫ای ‌ن خشت‌هاک‌ه بین ‌‬

‫ ‬

‫درگوشۀ خراب‌ه شاها ‌ن و دودما ‌ن است‌‬

‫ ‬

‫ب گور توب‌ه شفا نگردد‬ ‫ی عاقال ل ‌‬ ‫ا‌‬

‫مث ‌ل تو صدهزارا ‌ن جانا در ای ‌ن جها ‌ن است‌‬

‫ ‬

‫ت باش‌‬ ‫ت در فکر آخر ‌‬ ‫ت فرص ‌‬ ‫ت هس ‌‬ ‫تا وق ‌‬

‫ ‬

‫ر‌ه دور و ِ‬ ‫ت باش‌‪...‬‬ ‫نی فکر مسافر ‌‬ ‫بار سنگ ‌‬

‫ ‬

‫باقیش ‌م دیگ‌ه میخور‌ه به‌‪...‬‬ ‫س ‪ -‬ب‌ه کجا؟‬ ‫‌‬

‫ت میشه‌‪...‬‬ ‫ج ‪ -‬ذکر مصیب ‌‬ ‫‌‬

‫یل ندارد‪.‬‬ ‫س ‪ -‬اشکا ‌‬ ‫‌‬

‫ی ز دار دنیا‬ ‫ج ‪... -‬احمد رسو ‌ل اکر ‌م رفت ‌‬ ‫‌‬

‫ ‬

‫ک زهرا‬ ‫ی پا ‌‬ ‫نی شکستند پهلو ‌‬ ‫از را‌ه ک ‌‬

‫ ‬

‫ی را پار‌ه جگر نگردد‪...‬‬ ‫غری از حس ‌ن کس ‌‬

‫ ‬

‫یل ح ‌ق را‬ ‫نی ببستند مسجد و ‌‬ ‫از قیدک ‌‬

‫ج بندشو بخون ‌م دیگه‌!‬ ‫نمیخواست ‌م ای ‌ن چار پن ‌‬

‫ش ما ‌ل کیست‌؟‬ ‫ت ه ‌م الز ‌م بود! شعر ‌‬ ‫ک ذکر مصیب ‌‬ ‫س ‪ -‬چرا؟ بهر حا ‌ل آخر سر ی ‌‬ ‫‌‬ ‫ی بودک‌ه تخلصشو‌گذاشت‌ه آخرش‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬ای ‌ن شعر ما ‌ل ی‌ه حس ‌ن نام ‌‬ ‫‌‬

‫ت باشید‪.‬‬ ‫س ‪ -‬سالم ‌‬ ‫‌‬

‫ت شما ‌م زیاد‪ ،‬یا علی‌‪.‬‬ ‫ج ‪ -‬عز ‌‬ ‫‌‬

‫‪383‬‬


‫‪384‬‬

‫س ورزش‌‬ ‫س شمارۀ ‪ 17/1‬با لبا ‌‬ ‫عک ‌‬

‫کالم آخر‬


‫شعبان جعفری‬

‫س شمارۀ ‪ 17/2‬با آیرو ‌ن شیخ‌‬ ‫عک ‌‬

‫‪385‬‬


‫‪386‬‬

‫س شمارۀ ‪ 17/3‬پرتره‌‬ ‫عک ‌‬

‫کالم آخر‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪387‬‬

‫ت ها‬ ‫پیوس ‌‬


‫‪388‬‬

‫پ تهرا ‌ن ‪ 28 -‬مرداد ‪1369‬‬ ‫کیها ‌ن چا ‌‬

‫پیوست‌ها‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪389‬‬

‫ح سند صفحۀ مقابل‌)‬ ‫ت شمارۀ ‪( 1‬شر ‌‬ ‫‪ 1‬پیوس ‌‬ ‫پ تهران‌‪ 28 ،‬مرداد ‪1369‬‬ ‫از روزنامۀکیهان‌‪ ،‬چا ‌‬

‫ن سیا و دربار پهلوی‌‬ ‫ک اوباشان‌‪ ،‬سازما ‌‬ ‫ی ‪ 28‬مرداد؛ اقدا ‌م مشرت ‌‬ ‫کودتا ‌‬

‫ی قرارگرفت‌ه بود را‌ه چار‌ه را در فرار‬ ‫ت فزاینده‌ا ‌‬ ‫ی ک‌ه با قیا ‌م مرد ‌م در سا ‌ل ‪ 1332‬در بن‌بس ‌‬ ‫رژی ‌م ست ‌م شاه ‌‬ ‫ک ایادی‌‬ ‫ی سازما ‌ن «سیا» وکم ‌‬ ‫ت گرفت‌‪ .‬لیک ‌ن با برنامه‌ریز ‌‬ ‫مفتضحانه‌شا‌ه از کشور دید و ای ‌ن امر صور ‌‬ ‫خ ایران‌‬ ‫ی ک‌ه در طو ‌ل تاری ‌‬ ‫ی منجر شد‪ .‬سرکوبگری ‌‬ ‫ت سرکوبگران‌ه محمدرضا پهلو ‌‬ ‫ی آ ‌ن ب‌ه بازگش��� ‌‬ ‫داخل ‌‬ ‫تو‬ ‫ی غار ‌‬ ‫ت شا‌ه افتاد تا را‌ه را برا ‌‬ ‫ت ب‌ه دس ‌‬ ‫ت گردید و قدر ‌‬ ‫ی شا‌ه ثب ‌‬ ‫ش فدای ‌‬ ‫ی اوبا ‌‬ ‫به‌عنوا ‌ن وحشیگر ‌‬ ‫ی آمریکاییا ‌ن هموار نماید‪.‬‬ ‫ت برا ‌‬ ‫چپاو ‌ل هرچ‌ه بیشرت ذخایر مل ‌‬ ‫ی ‪28‬‬ ‫ی ‪ 28‬مرداد از آ ‌ن به‌عنوا ‌ن روز «قیا ‌م مل ‌‬ ‫س ازکودتا ‌‬ ‫شپ ‌‬ ‫ت ننگین ‌‬ ‫ی در طو ‌ل حیا ‌‬ ‫رژی ‌م س���ت ‌م ش���اه ‌‬ ‫ت و همیش‌ه نیز‬ ‫ی مرد ‌م شا‌ه بازگش ‌‬ ‫ی و همیار ‌‬ ‫ق وکرنا می‌دمیدن ‌دک‌ه بل‌ه با همکار ‌‬ ‫مرداد» نا ‌م برد‌ه و در بو ‌‬ ‫ت را نشا ‌ن دهند ابا داشتند‪.‬‬ ‫ق ب‌ه دس ‌‬ ‫ت خارجی‌ها و یا عوام ‌ل آشوبگر و چما ‌‬ ‫از اینک‌ه دس ‌‬ ‫ی به‌عنوا ‌ن شاهنشا‌ه محبوب‌! تنها به‌‬ ‫ت محمدرضا پهلو ‌‬ ‫ی آگا‌ه بودندک‌ه بازگش ‌‬ ‫لیک ‌ن مرد ‌م ایرا ‌ن به‌خوب ‌‬ ‫ی مشهور به‌‬ ‫ی شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی ب‌ه سردمدار ‌‬ ‫ی چاقوکشا ‌ن حرفه‌ا ‌‬ ‫ی و اجرا ‌‬ ‫ت سیاس���تمدارا ‌ن آمریکای ‌‬ ‫دس ‌‬ ‫ی در آ ‌ن نداشتند‪.‬‬ ‫خ انجام‌شد‌ه و مرد ‌م نقش ‌‬ ‫شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ی نیز از زبا ‌ن سردمداران‌‬ ‫ت مختلف ‌‬ ‫پ رسید‌ه و خاطرا ‌‬ ‫ی به‌چا ‌‬ ‫ب زیاد ‌‬ ‫ش سازما ‌ن سیا تاکنو ‌ن کت ‌‬ ‫دربار‌ه نق ‌‬ ‫ی ک‌ه در‬ ‫ی و افراد ‌‬ ‫ص داخل ‌‬ ‫ت سازمان‌س���یا در اختیار عام‌ه قرا ‌رگرفت‌ه اس���ت‌‪ ،‬اما در رابط‌ه با اش���خا ‌‬ ‫وق ‌‬ ‫ی صورت‌‬ ‫ث مستند تاریخ ‌‬ ‫ت آنان‌‪،‬کمرت بح ‌‬ ‫ش کردند و ماهی ‌‬ ‫ی وابست‌ه به‌آمریکا تال ‌‬ ‫ت محمدرضا ‌‬ ‫بازگش ‌‬ ‫گرفت‌ه است‌‪.‬‬ ‫یل ب‌ه پروندۀ سردمدارا ‌ن جریا ‌ن بازگرداند ‌ن شا‌ه ب‌ه کشور ضروری‌‬ ‫ی هرچند اجما ‌‬ ‫ت ک‌ه نگرش ‌‬ ‫از ای ‌ن روس ‌‬ ‫ت آزادیخواهان‌ه و دمکراتیک‌مآبان‌ه آمریکاییها‬ ‫ت دقی ‌ق ای ‌ن افراد بتوا ‌ن ب‌ه ماهی ‌‬ ‫ت ماهی ‌‬ ‫می‌نماید تا با شناخ ‌‬ ‫ی برد‪.‬‬ ‫یپ ‌‬ ‫ی پهلو ‌‬ ‫و ایض ًا مزدورانشان‌محمدرضا ‌‬ ‫نی نا ‌م یاد برد‌ه شد‌ه خود را «تاجبخش‌‬ ‫ت ب‌ه هم ‌‬ ‫ی وق ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫خ ک‌ه بارها در اسناد فرماندار ‌‬ ‫شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫شاه‌» می‌دانست‌ه واتفاق ًا!! ای ‌ن امر مورد تأیید ه ‌م شا‌ه و ه ‌م مرد ‌م ایرا ‌ن بود‌ه است‌‪.‬‬ ‫ی دور از حد انتظار از اوکمک‌های‌‬ ‫ی خواهد آمد با تجلیل‌ها ‌‬ ‫ی ک‌ه در پ ‌‬ ‫ی در اس���ناد ‌‬ ‫نظا ‌م شاهنش���اه ‌‬ ‫ی کشور ب‌ه او عم ً‬ ‫ال و علن ًا نشان‌‬ ‫ش پهلوان ‌‬ ‫ت عالی‌ه ورز ‌‬ ‫ی عنوا ‌ن ریاس ‌‬ ‫ض فراوان‌و باالخر‌ه اعطا ‌‬ ‫بالعو ‌‬ ‫ت باز نمی‌گشت‌‪.‬‬ ‫ی ب‌ه اریکۀ سلطن ‌‬ ‫ی شعبا ‌ن بی‌مُ خ‌» نبود هرگز محمدرضا پهلو ‌‬ ‫داد‌ه ک‌ه اگر «فداکاریها ‌‬ ‫ی اطالعی‌‬ ‫ت و عملکرد و ‌‬ ‫ی از ماهی ‌‬ ‫ت رژی ‌م شاهنشاه ‌‬ ‫ش آیدک‌ه ممک ‌ن اس ‌‬ ‫ش���اید در اذها ‌ن ای ‌ن نکت‌ه پی ‌‬ ‫ت و لذا از او تجلی ‌ل نمود‌ه است‌!‬ ‫نداشت‌ه اس ‌‬ ‫ت رژیم‌‬ ‫ت نامربد‌ه به‌طور دقی ‌ق مورد نظر‌کارگزارا ‌ن وق ‌‬ ‫ی ب‌ه اسناد نگا‌ه شود کلی‌ه حرکا ‌‬ ‫لیک ‌ن اگر به‌خوب ‌‬ ‫ی مورد تأیید قرارگرفت‌ه است‌‪.‬‬ ‫ی و چاقوکش ‌‬ ‫نی دلی ‌ل چماقدار ‌‬ ‫شاهنشاهی‌بود‌ه و اتفاق ًا!! به‌هم ‌‬ ‫ی یا «شعبا ‌ن بی‌مُ خ‌»‪،‬‬ ‫ی از پروند‌ه شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی ‪ 28‬مرداد برگهای ‌‬ ‫ی آمریکای ‌‬ ‫ک در س���الگردکودتا ‌‬ ‫این ‌‬ ‫ت مسلما ‌ن ایرا ‌ن منتشر می‌نماییم‌‪.‬‬ ‫ع مل ‌‬ ‫ت اطال ‌‬ ‫ی را جه ‌‬ ‫ش محمدرضا پهلو ‌‬ ‫تاج‌بخ ‌‬

‫ت اطالعات‌‬ ‫ی وزار ‌‬ ‫ط عموم ‌‬ ‫رواب ‌‬

‫‪ -1‬در بخش «پیوست» هرکجا مطلبی یا گفته‌ای نقل شده‪ ،‬به شیوه نگارش نویسنده روزنامه‌نگار و نشریه‌ای که‬ ‫تمام یا بخشی از نوشته‌شان مورد استفاده قرارگرفته است‪ ،‬وفادار مانده‌ام و شیوه نگارش ناهمگون این بخش از‬ ‫چننی رویه‌ای حاصل شده است‪.‬‬


‫پیوست‌ها‬

‫‪390‬‬

‫ش حرفه‌ا ‌‬ ‫ی‬ ‫ن جعفری‌‪ ،‬چاقوک ‌‬ ‫شعبا ‌‬ ‫ی در‬ ‫ی ک‌ه نامربد‌ه را به‌جر ‌م فحاش��� ‌‬ ‫خ ‪ 1326/12/21‬باز می‌گردد در زمان ‌‬ ‫ی به‌تاری ‌‬ ‫ط ب‌ه و ‌‬ ‫نی س���ند مربو ‌‬ ‫اول ‌‬ ‫ش نا ‌م وی‌‬ ‫ی برده‌اندک‌ه درگزار ‌‬ ‫ب و ب‌ه دژبان ‌‬ ‫ی را می‌گذراند جل ‌‬ ‫ی به‌تصور اینک‌ه سرباز ‌‬ ‫تماشاخانۀ فردوس ‌‬ ‫ک در زیر آمد‌ه است‌‪:‬‬ ‫نت کام ‌ل سند شمارۀ ی ‌‬ ‫ف به‌بی‌مُ خ‌» ذکرگردید‌ه است‌‪ .‬م ‌‬ ‫«شعبا ‌ن معرو ‌‬ ‫اداره‌‪ :‬ستاد ارتش‌‬ ‫ن‪2‬‬ ‫دایر ‌ه ‪ :‬شعب ‌ه ‪ 2‬رک ‌‬ ‫ی ارتش‌‬ ‫ت ادار ‌ه بازپرس ‌‬ ‫ریاس ‌‬ ‫ن معروف‌‬ ‫ت ‪ 9/30‬روز ‪ 26/12/21‬سرباز وظیف ‌ه شعبا ‌‬ ‫ت ک ‌ه در ساع ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ی مرکز حاک ‌‬ ‫ش دژبان ‌‬ ‫گزار ‌‬ ‫ن تماشاخان ‌ه فحاشی‌‬ ‫ت ب ‌ه مأموری ‌‬ ‫ی نس��ب ‌‬ ‫ی در تماش��اخانۀ فردوس ‌‬ ‫س غرینظام ‌‬ ‫خ با لبا ‌‬ ‫ب ‌ه بی‌مُ ‌‬ ‫ن فرمایید سرباز‬ ‫ت قدغ ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ب گردیده‌‪ ،‬مقتض ‌‬ ‫ی جل ‌‬ ‫ن ب ‌ه دژبان ‌‬ ‫ت ک ‌ه به‌وسیل ‌ه مأموری ‌‬ ‫نمود ‌ه اس ‌‬ ‫ش دهند‪.‬‬ ‫ی او نتیج ‌ه راگزار ‌‬ ‫نامربد ‌ه را تنبی ‌ه و با ارسال‌پیشین ‌ه خدمت ‌‬ ‫ش ‪ -‬سرلشکر خسروانی‌‬ ‫س ستاد ارت ‌‬ ‫ف رئی ‌‬ ‫از طر ‌‬ ‫ی اهایل‌‬ ‫ی را برا ‌‬ ‫ی فراوان ‌‬ ‫خ از تهرا ‌ن ب‌ه الهیجا ‌ن فرار می‌کند و در آنجا نیز مزاحمت‌ها ‌‬ ‫در سا ‌ل ‪ 1327‬شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ح است‌‪( .‬سند ‪:)2‬‬ ‫ش در مورد نامربد‌ه بدی ‌ن شر ‌‬ ‫ی واصل‌ه ب‌ه ستاد ارت ‌‬ ‫ی از تلگرافها ‌‬ ‫ایجاد می‌نماید‪ .‬یک ‌‬

‫‪1327/7/12‬‬

‫ن آمد ‌ه مزاحم‌‬ ‫ف فرار ًا ب ‌ه الهیجا ‌‬ ‫خ معرو ‌‬ ‫ن بی‌مُ ‌‬ ‫ت شعبا ‌‬ ‫ت بطوریک ‌ه معلو ‌م اس ‌‬ ‫ش ‪ -‬چند ما ‌ه اس ‌‬ ‫ستاد ارت ‌‬ ‫ب او اجراگردد‪.‬‬ ‫ی در با ‌‬ ‫ت نظام ‌‬ ‫ت می‌نماید‪ .‬تمنا دارد امر فرمائید مقررا ‌‬ ‫ث شرار ‌‬ ‫یل و از هر حی ‌‬ ‫اها ‌‬ ‫محمدمحمودی‌‬

‫ن دوم‌‬ ‫ش رک ‌‬ ‫ستاد ارت ‌‬ ‫ت ‬ ‫س و اطالعا ‌‬ ‫شعب ‌ه تجس ‌‬

‫م مهرما ‌ه ‪1332‬‬ ‫خ هیجده ‌‬ ‫ن مور ‌‬ ‫تهرا ‌‬ ‫ت ستاد ارتش‌‬ ‫تیمسار ریاس ‌‬ ‫گزارش‌‬

‫ش ب ‌ه‬ ‫ف ارت ‌‬ ‫ن بی‌مُ خ‌) از طر ‌‬ ‫ی (شعبا ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ت ک ‌ه شعبا ‌‬ ‫ع اس ‌‬ ‫ض می‌دارد‪ .‬در شهر قوی ًا شای ‌‬ ‫محرتم ًا معرو ‌‬ ‫ت با تعبری و تفسری‬ ‫نی دول ‌‬ ‫ن شایع ‌ه را مخالف ‌‬ ‫ی مفتخر شد ‌ه است‌‪ .‬ای ‌‬ ‫گ افتخار ‌‬ ‫ی سرهن ‌‬ ‫ن و حت ‌‬ ‫درجه‌سروا ‌‬ ‫ی و نارضایتی‌‬ ‫ن ش��ایع ‌ه در اکثر مرد ‌م تولید ناراحت ‌‬ ‫ل می‌نمایند در نتیج ‌ه ای ‌‬ ‫زیاد بنی‌مرد ‌م تجزی ‌ه و تحلی ‌‬ ‫ل آید‪ .‬م‌‪.‬م‌‪.‬‬ ‫ی به‌عم ‌‬ ‫ی باشد مبارز ‌ه تبلیغات ‌‬ ‫ی ک ‌ه مقتض ‌‬ ‫ت مقرر فرمایند در این‌بار ‌ه به‌نحو ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫نمود ‌ه مستدع ‌‬

‫ی سند‪ :‬آنچ ‌ه می‌خواهند بگویند)‬ ‫ط رو ‌‬ ‫(دستخ ‌‬

‫ی آ ‌ن با اینک‌ه خود‬ ‫س فرید ب‌ه «جم‌» وزیر دربار شا‌ه ارسا ‌ل می‌گرددک‌ه ط ‌‬ ‫ی بنا ‌م سریو ‌‬ ‫ی از فرد ‌‬ ‫در هما ‌ن زما ‌ن نامه‌ا ‌‬ ‫نی می‌نویسد‪:‬‬ ‫ت کرد‌ه (سند ‪ )3‬و چن ‌‬ ‫خ شکای ‌‬ ‫ت شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ی می‌نماید از حرکا ‌‬ ‫ت معرف ‌‬ ‫را شاه‌دوس ‌‬

‫ُ‬ ‫ی ب ‌ه‬ ‫اونیفر ‌م س��رباز ‌‬ ‫س‬ ‫ف ب ‌ه «بی‌مُ خ‌» با لبا ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ی بنا ‌م ش��عبا ‌‬ ‫ل ش��خص ‌‬ ‫ی قب ‌‬ ‫چند ‌‬ ‫ن ارتش‌‬ ‫ص سرا ‌‬ ‫ب ب ‌ه دربار و فرس��تاد ‌ه مخصو ‌‬ ‫ن واردگردیده‌‪ ...‬نامربد ‌ه خود را منتس�� ‌‬ ‫الهیجا ‌‬ ‫ت دخرت خود با‬ ‫ت با اس��تفاد ‌ه از زوجی ‌‬ ‫ی ش��رور و ال ‌‬ ‫ت خانواده‌ا ‌‬ ‫ن مد ‌‬ ‫ی نم��وده‌‪ ...‬در ای ‌‬ ‫معرف�� ‌‬ ‫ی شعبان‌‬ ‫س با پشتیبان ‌‬ ‫م چنانچ ‌ه خانواد ‌ه عبا ‌‬ ‫ی را فراه ‌‬ ‫ش عموم ‌‬ ‫ل آسای ‌‬ ‫ل اخال ‌‬ ‫ص وسای ‌‬ ‫ن شخ ‌‬ ‫ای ‌‬ ‫م نموده‌اند‪...‬‬ ‫ی را فراه ‌‬ ‫س و وحشت‌عموم ‌‬ ‫ل تر ‌‬ ‫ی نمود ‌ه و وسای ‌‬ ‫ت ب ‌ه چاقوکش ‌‬ ‫ی دس ‌‬ ‫جعفر ‌‬

‫ت خود ضمن‬ ‫ی متوس ‌ل شد‌ه و آ ‌ن اینک‌ه درگزارشا ‌‬ ‫خ ب‌ه حیله‌ا ‌‬ ‫ی شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ی ازکارها ‌‬ ‫ی جلوگری ‌‬ ‫ی از افراد برا ‌‬ ‫برخ ‌‬ ‫خ سلطنت‌! اهانت‌‬ ‫ش و بددها ‌ن نا ‌م برده‌اند او را مته ‌م کرده‌اندک‌ه ب‌ه مقا ‌م شام ‌‬ ‫ی چاقوک ‌‬ ‫ی به‌عنوا ‌ن فرد ‌‬ ‫‌اینک‌ه از و ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪391‬‬

‫ح و مفصلی‌‬ ‫ش مشرو ‌‬ ‫ی گیال ‌ن در ای ‌ن زمین‌ه گزار ‌‬ ‫کرد‌ه تا شاید بدی ‌ن وسیل‌ه جلو رفتار اوگرفت‌ه شود شهربان ‌‬ ‫ی از آ ‌ن بدی ‌ن قرار است‌‪:‬‬ ‫را به‌تاریخ‌‪ 1328/4/7‬ارسا ‌ل نمود‌ه (سند ‪)4‬ک‌ه بخشهای ‌‬

‫ت نمود ‌‬ ‫ن‬ ‫ی از اهان ‌‬ ‫ف ب ‌ه بی‌مُ خ‌‪ ...‬غالمحس�ین‌ رودکلی‌‪ ...‬در بازجوی�� ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ع ب ‌ه ش��عبا ‌‬ ‫راج ‌‬ ‫ش ب ‌ه اشخاصی‌‬ ‫ی و فح ‌‬ ‫ن وزیر ‌‬ ‫ت ب ‌ه سروا ‌‬ ‫ت او را نسب ‌‬ ‫یل اهان ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫ت اظهار بی‌اطالع ‌‬ ‫ن به‌مقا ‌م سلطن ‌‬ ‫شعبا ‌‬ ‫ن اسالم‌نظر»‬ ‫ق «حس ‌‬ ‫ن مزبور به‌اتفا ‌‬ ‫ن داشت‌‪ ...‬ش��عبا ‌‬ ‫ع شد ‌ه بودند تأیید و بیا ‌‬ ‫ی جم ‌‬ ‫ک ‌ه اطراف‌ماش��ین ‌‬

‫ت الکلی‌) هستند‪...‬‬ ‫ل نوش��اب ‌ه (مشروبا ‌‬ ‫ل استعما ‌‬ ‫ش نفر دیگر در حا ‌‬ ‫جش ‌‬ ‫ی با پن ‌‬ ‫ف ب ‌ه حس��ن‌نظام ‌‬ ‫معرو ‌‬ ‫ی در‬ ‫ج اس��ت‌‪ ...‬از مهمانخان ‌ه خارج‌‪ ...‬مشاهد ‌ه می‌نمایدک ‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ی خار ‌‬ ‫ت از حال‌عاد ‌‬ ‫ن نهای ‌‬ ‫و ش��عبا ‌‬ ‫ی بوده‌‬ ‫ی ک ‌ه سوار ماشین ‌‬ ‫ت غریطبیع ‌‬ ‫ن و چند مرد با حال ‌‬ ‫ک نفر ز ‌‬ ‫خ مزبور با ی ‌‬ ‫ن بی‌مُ ‌‬ ‫ع و شعبا ‌‬ ‫ن جم ‌‬ ‫خیابا ‌‬ ‫ی می‌کند‪...‬‬ ‫ی فحاش ‌‬ ‫ن وزیر ‌‬ ‫ت ب ‌ه سروا ‌‬ ‫ی به‌مرد ‌م راگذارده‌‪ ...‬و نسب ‌‬ ‫ی فحاش ‌‬ ‫ن بنا ‌‬ ‫رسیده‌‪ ...‬شعبا ‌‬

‫ح آمریکایی‌کودتا ‌‬ ‫ی‬ ‫ی طر ‌‬ ‫ی اجرا ‌‬ ‫خ گ ‌ل کرد‌ه ‌وکاندیدا ‌‬ ‫ی شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫با اینهم‌ه سواب ‌ق مشعشع‌‪ ،‬فعالیتها ‌‬ ‫خ و رفقا و‬ ‫ی شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ی روز قیا ‌م ملی‌! ‪ 28‬مرداد می‌شود و فعالیتها ‌‬ ‫‪ 28‬مرداد و یابه‌قو ‌ل رژی ‌م ستم‌شاه ‌‬ ‫ی استوا ‌رگردد‪.‬‬ ‫ب و نظا ‌م شاهنشاه ‌‬ ‫ب می‌گردد تا مرد ‌م سرکو ‌‬ ‫ش موج ‌‬ ‫همپالکی‌های ‌‬ ‫ی به‌نا ‌م عبدالله‌زاد‌ه عالقه‌مند ب‌ه نظم‌‬ ‫ی واص ‌ل گردید‌ه فرد ‌‬ ‫ت شهربان ‌‬ ‫ش ک‌ه ب‌ه ادار‌ه اطالعا ‌‬ ‫ک گزار ‌‬ ‫در ی ‌‬ ‫نی نوشت‌ه است‌‪( :‬سند ‪)5‬‬ ‫ی می‌داند‪ ،‬چن ‌‬ ‫عموم ‌‬ ‫ف ب ‌ه شعبان‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ت بی‌روی ‌ه ش��عبا ‌‬ ‫ل کش��ور‪ ...‬عملیا ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ت محرت ‌م ش��هربان ‌‬ ‫ریاس�� ‌‬ ‫ی می‌شوند‪...‬‬ ‫ف عصبان ‌‬ ‫ل خال ‌‬ ‫ن اعما ‌‬ ‫ی می‌شود‪ ...‬و مرد ‌م بیشرت از ای ‌‬ ‫ث بی‌نظم ‌‬ ‫بی‌مُ خ‌‪ ...‬باع ‌‬

‫ف در را‌ه شاهنشاه‌محبوب‌!!‬ ‫خ معرو ‌‬ ‫ت خالصان‌ه شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫س از کودتا نیز فعالی ‌‬ ‫خ ‪ 32/7/16‬حدود پنجا‌ه روز پ ‌‬ ‫در تاری ‌‬ ‫ض همایونی‌!نیز می‌رسد‪.‬‬ ‫ش آ ‌ن ب‌ه شرفعر ‌‬ ‫ی شا‌ه را نیز به‌در می‌آوردک‌ه گزار ‌‬ ‫آنچنا ‌ن گسرتد‌ه می‌گرددک‌ه فغا ‌ن نریوها ‌‬ ‫ب خواهی ‌م دید (سند ‪.)6‬‬ ‫نی مطال ‌‬ ‫ی می‌گرید پایا ‌ن هم ‌‬ ‫(حا ‌ل شا‌ه چ‌ه تصمیم ‌‬

‫گزار ‌‬ ‫ش‬ ‫م مهرما ‌ه ‪32‬‬ ‫خ شانزده ‌‬ ‫ن مور ‌‬ ‫تهرا ‌‬ ‫ل توجه‌‬ ‫قاب ‌‬

‫ی ک ‌ه به‌کار می‌برد بسیار بسیار‬ ‫ظ رکیک ‌‬ ‫ی و دارودست ‌ه او در خیابانها و الفا ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ت شعبا ‌‬ ‫امروز تظاهرا ‌‬ ‫ن کرد ‌ه بود مخصوص ًا‬ ‫ت در بینندگا ‌‬ ‫ت و تولید انزجار و نفر ‌‬ ‫ی در افکار عام ‌ه داش ‌‬ ‫ی نامطلوب ‌‬ ‫زنند ‌ه و تأثری خیل ‌‬ ‫ی کرد ‌ه بود‪ ...‬دید ‌ه شد ‌ه ک ‌ه نامربده‌‬ ‫ص هتاک ‌‬ ‫ظ مخصو ‌‬ ‫ن با الفا ‌‬ ‫ت ب ‌ه دانشجویا ‌‬ ‫درجلو دانشگا ‌ه ک ‌ه نسب ‌‬ ‫ی به‌نفع‌‬ ‫ن بود ‌ه شعارهای ‌‬ ‫ی همراهشا ‌‬ ‫ی قدیم ‌‬ ‫ی ک ‌ه شمشریها ‌‬ ‫نو ‌‬ ‫ت و همراها ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫در حالیکه‌قم ‌ه در دس ‌‬ ‫ی رسید)‪.‬‬ ‫ض همایون ‌‬ ‫ت (ب ‌ه شرفعر ‌‬ ‫ی می‌داد ‌ه اس ‌‬ ‫ت همایون‌شاهنشاه ‌‬ ‫ت و اعلیحضر ‌‬ ‫دول ‌‬

‫ی از آن‌‬ ‫ی رسید‌ه ک‌ه بخشهای ‌‬ ‫ض اعلیحضرت‌!! همایون ‌‬ ‫ی ک‌ه آ ‌ن ه ‌م ب‌ه عر ‌‬ ‫ش دیگر ‌‬ ‫نی رابط‌ه گزار ‌‬ ‫در هم ‌‬ ‫به‌قرار زیراست‌‪:‬‬ ‫اطالعی ‌ه ‪32/7/17‬‬ ‫ی ک‌ه بیشرت آنها شمشری و چاقو و‬ ‫ف ب‌ه بی‌مُ خ‌) با چندکامیو ‌ن افراد غری نظام ‌‬ ‫ی (معرو ‌‬ ‫روز ‪ 32/7/16‬شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫تو‬ ‫ک ادا می‌نمودند‪ ...‬اشخاص‌شاه‌دوس ‌‬ ‫ت رکی ‌‬ ‫ت داشتند در جلو دانشگا‌ه و بازار ب‌ه مرد ‌م کلما ‌‬ ‫ب ب‌ه دس��� ‌‬ ‫چو ‌‬ ‫ت ک‌ه به‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ت بزرگرتی ‌ن خدمت ‌‬ ‫یل در حقیق ‌‬ ‫ت می‌گفتند اعما ‌ل شعبا ‌ن گرچ‌ه در ظاهر ًا ل‌ه شا‌ه می‌باشد و ‌‬ ‫میهن‌پرس ‌‬ ‫نی می‌نماید‪.‬‬ ‫ت بدب ‌‬ ‫ت ب‌ه حکوم ‌‬ ‫ت را نسب ‌‬ ‫یل پایتخ ‌‬ ‫ی اها ‌‬ ‫اخاللگرا ‌ن می‌نماید‪ .‬یعن ‌‬

‫ی تهرا ‌ن در نامه‌ا ‌‬ ‫ی‬ ‫ی نظام��� ‌‬ ‫ی معاو ‌ن فرماندار ‌‬ ‫پ ش���جاع ‌‬ ‫ت قضی‌ه بدانجا خت ‌م می‌گرددک‌ه س���رتی ‌‬ ‫نهای ‌‬ ‫ش زشت‌‬ ‫ی را مورد تقدیر قرار می‌دهد لیک ‌ن به‌دلی ‌ل واکن ‌‬ ‫ی شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫احساسات‌وطن‌پرس���تان‌ه آقا ‌‬


‫‪392‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ح است‌‪:‬‬ ‫نت کام ‌ل آ ‌ن (سند ‪ )8‬بدی ‌ن شر ‌‬ ‫ی آ ‌ن آنها را تهدیدمی‌نماید‪ .‬م ‌‬ ‫اجتماع ‌‬ ‫ت جنگ‌‬ ‫وزار ‌‬ ‫ن جعفری‌‬ ‫ی شعبا ‌‬ ‫آقا ‌‬

‫ل هم ‌ه گون ‌ه تمجید می‌باشد‬ ‫ن قاب ‌‬ ‫ی از آقایا ‌‬ ‫ی عده‌ا ‌‬ ‫ت وطن‌پرس��تان ‌ه و شاه‌دوس��ت ‌‬ ‫ن اینک ‌ه احساس��ا ‌‬ ‫ضم ‌‬ ‫ی باشدک ‌ه باعث‌‬ ‫ی طور ‌‬ ‫م ک ‌ه همیش�� ‌ه مورد توج ‌ه اولیاء امور می‌باش��د نبایس��ت ‌‬ ‫ق و رفتار آنها ه ‌‬ ‫ویل‌اخال ‌‬ ‫ن قد ‌م برمی‌دارند تری ‌ه و تار سازد‪.‬‬ ‫س راک ‌ه در را ‌ه آ ‌‬ ‫ن منظور مقد ‌‬ ‫م نماید و آ ‌‬ ‫ی مرد ‌م را فراه ‌‬ ‫انزجار وناراحت ‌‬ ‫ً‬ ‫ی منجمل ‌ه شما‬ ‫س عده‌ا ‌‬ ‫ت عمو ‌م باشند از برخورد و تما ‌‬ ‫ی ک ‌ه حقیقتا باید مورد حمای ‌‬ ‫ص ضعیف ‌‬ ‫اخری ًا اشخا ‌‬ ‫ن تذکر اخالقی‌‬ ‫ن ای ‌‬ ‫ی ضم ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫ی را نموده‌اند لذا فرماندار ‌‬ ‫ی رسیدگ ‌‬ ‫ی و با طرز ملتمسان ‌ه استدعا ‌‬ ‫شاک ‌‬ ‫ق و رفتار و برخورد خود با مرد ‌م بود ‌ه و‬ ‫ش متوج ‌ه اخال ‌‬ ‫ن بیش�تر از پی ‌‬ ‫الز ‌م می‌داند متذکر ش��ودک ‌ه آقایا ‌‬ ‫ل شود‪.‬‬ ‫ن را ندارد متوس ‌‬ ‫ی آقایا ‌‬ ‫ت شدیدک ‌ه شایستگ ‌‬ ‫ی را مجبور ننمایند ب ‌ه اقداما ‌‬ ‫فرماندار ‌‬ ‫پ شجاعی‌‬ ‫ن سرتی ‌‬ ‫ی تهرا ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫ن فرماندار ‌‬ ‫معاو ‌‬

‫ن بی‌مُ خ‌‪ ...‬رفتار شاهان ‌ه اعلیحضرت‌!!‬ ‫رفتار جنایتکاران ‌ه شعبا ‌‬

‫خ و دارودست‌ه اوگفت‌ه شدک‌ه خصوص ًا در دو سند‬ ‫علریغ ‌م آنچ‌ه تاکنو ‌ن ذکرگردید و از اعما ‌ل و رفتار بی‌روی‌ه شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫خ را دانسته‌و از‬ ‫ت شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ع شا‌ه نیز می‌رسیده‌‪ ،‬شا‌ه قدر زحما ‌‬ ‫ت مشاهد‌ه کردی ‌م ک‌ه ای ‌ن گزارشها به‌اطال ‌‬ ‫ش و هف ‌‬ ‫ش ‌‬ ‫نی مرد ‌م منتشر ب‌ه شایعه‌ای‌ک‌ه در‬ ‫ب زبا ‌ن ب‌ه زبا ‌ن در ب ‌‬ ‫ی ک‌ه ای ‌ن مطل ‌‬ ‫او ب‌ه انحاءگوناگو ‌ن تقدیر و تشکرکرد‌ه است‌‪ .‬به‌حد ‌‬ ‫ت (سند ‪ )9‬توج‌ه فرمایید‪.‬‬ ‫ی فوق‌الذکر در شهر تهرا ‌ن شای ‌ع شد‌ه اس ‌‬ ‫خ ‪ 32/7/18‬همزما ‌ن با چاقوکشی‌ها ‌‬ ‫تاری ‌‬ ‫م مهرماه‌‬ ‫ن مورخ ‌ه هیجده ‌‬ ‫تهرا ‌‬ ‫ن دو ‌م‬ ‫ش رک ‌‬ ‫ستاد ارت ‌‬

‫س و اطالعات‌‬ ‫شعب ‌ه تجس ‌‬

‫ت ستاد ارتش‌‬ ‫تیمسار ریاس ‌‬ ‫گزارش‌‬ ‫ن بی‌مُ خ‌) از طرف‌‬ ‫ی (شعبا ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ت ک ‌ه شعبا ‌‬ ‫ع اس ‌‬ ‫ض می‌دارد در شهر قوی ًا شای ‌‬ ‫محرتم ًا معرو ‌‬ ‫ن باره‌‬ ‫ی مفتخر شد ‌ه است‌‪ ...‬مقرر فرمایید در ای ‌‬ ‫گ افتخار ‌‬ ‫ی سرهن ‌‬ ‫ن و حت ‌‬ ‫ش ب ‌ه درجۀ سروا ‌‬ ‫ارت ‌‬ ‫ل آید‪.‬‬ ‫ی به‌عم ‌‬ ‫ی باشد مبارز ‌ه تبلیغات ‌‬ ‫ی ک ‌ه مقتض ‌‬ ‫به‌نحو ‌‬

‫ت در زیر ورق‌ه نوشت‌ه اس ‌‬ ‫ت‬ ‫ع شا‌ه اس��� ‌‬ ‫ی اطال ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫ی ک‌ه ظاهر ًا مأمور برد ‌ن گزارش���ا ‌‬ ‫ت ک‌ه فرد ‌‬ ‫ب اینجاس��� ‌‬ ‫جال ‌‬ ‫ت اعلیحضرت‌‬ ‫س خواس��� ‌‬ ‫(آنچه‌می‌خواهند بگویند) چراک‌ه نامربد‌ه دقیق ًا در جریا ‌ن بود‌ه ک‌ه ای ‌ن اعما ‌ل بر اس���ا ‌‬ ‫ص بود‌ه ک‌ه هرچ‌ه آمریکا و اعلیحضرت‌! بخواهند‬ ‫ی مشخ ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫ت گرفت‌ه و برا ‌‬ ‫ی صور ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫همایو ‌ن و اربابا ‌ن آمریکای ‌‬ ‫ف باشد‪.‬‬ ‫ی عق ‌ل مخال ‌‬ ‫ت گرچ‌ه با اصو ‌ل بدیه ‌‬ ‫صحیح‌اس ‌‬ ‫خ با شمشری و چاقوبه‌‬ ‫ی در هما ‌ن روزهاک‌ه شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫خ یعن ‌‬ ‫ت ک‌ه دو روز قب ‌ل از ای ‌ن تاری ‌‬ ‫ی نامربد‌ه نیز ای ‌ن اس ‌‬ ‫دلی ‌ل آگاه ‌‬ ‫ی می‌رسید‌ه نام‌ه محرمانه‌ای‌از‬ ‫ض همایون ‌‬ ‫ش ب‌ه شرفعر ‌‬ ‫ب مغازه‌ها و مح ‌ل تحصی ‌ل دانشگا‌ه حمل‌ه می‌کرد‌ه و گزار ‌‬ ‫در ‌‬ ‫نی نوشت‌ه است‌‪.‬‬ ‫ی آ ‌ن (سند ‪ )10‬چن ‌‬ ‫ش واص ‌ل گردید‌ه ک‌ه ط ‌‬ ‫ت دربار شا‌ه ب‌ه ستاد ارت ‌‬ ‫س تشریفا ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫بهبود ‌‬

‫ی ک ‌ه به‌نا ‌م قیا ‌م ‪ 28‬مرداد‬ ‫ل یا نشان ‌‬ ‫ی امر و مقرر فرمودند از مدا ‌‬ ‫ن شاهنشاه ‌‬ ‫ت همایو ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬ ‫ن و همراهان‌‬ ‫ن جعفری‌‪...‬ک ‌ه حقیقت ًا با دوستا ‌‬ ‫ن شعبا ‌‬ ‫ل آقایا ‌‬ ‫ی از قبی ‌‬ ‫تهی ‌ه می‌نمایند ب ‌ه اشخاص ‌‬ ‫ی شود‪...‬‬ ‫ت آنها قدردان ‌‬ ‫ت شد ‌ه و زحما ‌‬ ‫ش فداکاری‌کردند مرحم ‌‬ ‫خود ‌‬ ‫ی بهبودی‌‬ ‫ت دربار شاهنشاه ‌‬ ‫ت وزار ‌‬ ‫س تشریفا ‌‬ ‫رئی ‌‬ ‫ب هما ‌ن امضا در زیر ای ‌ن نام‌ه نوشت‌ه است‌‪:‬‬ ‫صاح ‌‬ ‫یو‬ ‫ن رسیدگ ‌‬ ‫ل اقدا ‌م نشد ‌ه فور ًاکمیسیو ‌‬ ‫ت مقرر فرمودند چرا تا به‌حا ‌‬ ‫ض پیشگا ‌ه شاهان ‌ه گذش ‌‬ ‫ف عر ‌‬ ‫از شر ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪393‬‬

‫ق شوند‪.‬‬ ‫ی کرده‌اند تشوی ‌‬ ‫ی ک ‌ه فداکار ‌‬ ‫به‌اشخاص ‌‬

‫س ستاد‬ ‫ت آ ‌ن ب‌ه رئی ‌‬ ‫خ ‪ 32/10/2‬تشکی ‌ل و مصوبا ‌‬ ‫ص شا‌ه در تاری ‌‬ ‫باالخر‌ه کمیسیو ‌ن مزبور به‌دستور شخ ‌‬ ‫ش می‌شود (سند ‪ 11‬و ‪.)12‬‬ ‫ارتش‌گزار ‌‬

‫ل ومتفق ًا‬ ‫ن ‪ 32/10/2‬تشکی ‌‬ ‫ن ‪2‬کمیسیو ‌‬ ‫ش رک ‌‬ ‫ت ستاد ارت ‌‬ ‫ن ب ‌ه ریاس ‌‬ ‫ی امتیاز ب ‌ه غرینظامیا ‌‬ ‫ن اعطا ‌‬ ‫ازکمیس��یو ‌‬ ‫ی انجام‌داده‌‬ ‫ت مهم ‌‬ ‫ی ک ‌ه در روز قیا ‌م ‪ 28‬مرداد فعالیتها و خدما ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ی شعبا ‌‬ ‫ب نمودک ‌ه ب ‌ه آقا ‌‬ ‫تصوی ‌‬ ‫ن درج ‌ه ‪ 2‬رستاخیز اعطاگردد‪.‬‬ ‫ک قطع ‌ه نشا ‌‬ ‫ی ‌‬

‫نیافخمی‌‬ ‫ن سرلشکر غالمحس ‌‬ ‫س کمیسیو ‌‬ ‫رئی ‌‬ ‫ت ستاد ارتش‌‬ ‫تیمسار ریاس ‌‬ ‫گزارش‌‬

‫ی باکسا ‌‬ ‫ن‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ی ک ‌ه در روز ‪ 28‬مرداد آقا ‌‬ ‫ظ خدمات ‌‬ ‫ن از لحا ‌‬ ‫ت غری نظامیا ‌‬ ‫ن تش��ریفا ‌‬ ‫محرتم ًاکمیس��یو ‌‬ ‫ن رستاخیز درج ‌ه ‪ 2‬و‬ ‫ت ب ‌ه نفر نامربد ‌ه باال نشا ‌‬ ‫ق و سوء شهر ‌‬ ‫نت سواب ‌‬ ‫ن در نظرگرف ‌‬ ‫خودانجا ‌م داده‌اند بدو ‌‬ ‫ط ب ‌ه اراد ‌ه ستاد ارتش‌‬ ‫ن نظر مرا منو ‌‬ ‫ب ای ‌‬ ‫ب نمود ‌ه و تصوی ‌‬ ‫ل ‪ 28‬مرداد را تصوی ‌‬ ‫ن ب ‌ه مدا ‌‬ ‫‪ 18‬نفرهمراهانشا ‌‬ ‫دانسته‌است‌‪.‬‬ ‫ی عایل‬ ‫ط ب ‌ه رأ ‌‬ ‫م و صدور هرگون ‌ه اوامر منو ‌‬ ‫ت تقدی ‌‬ ‫ت جلس ‌ه به‌پیوس ‌‬ ‫ث و صور ‌‬ ‫ص مورد بح ‌‬ ‫ی اشخا ‌‬ ‫اسام ‌‬ ‫گ پاکروان‌‬ ‫ش ‪ -‬سرهن ‌‬ ‫ن ‪ 2‬ارت ‌‬ ‫س رک ‌‬ ‫ف رئی ‌‬ ‫از طر ‌‬ ‫‌است‌‪.‬‬

‫ی ک‌ه احتما ً‬ ‫پ ورهرا ‌م می‌باشد نوشت‌ه شد‌ه است‌‪:‬‬ ‫ط ب‌ه سرتی ‌‬ ‫ال مربو ‌‬ ‫نی ورق‌ه با خط ‌‬ ‫در ذی ‌ل هم ‌‬

‫ش قب ً‬ ‫ی رسید ‌ه مقرر فرموده‌اند چرا‬ ‫ض همایون ‌‬ ‫ال ب ‌ه شرفعر ‌‬ ‫ص نامربد ‌ه باال وکسان ‌‬ ‫ن ب ‌ه ش��خ ‌‬ ‫ی نش��ا ‌‬ ‫تقاضا ‌‬ ‫ق شوند‪.‬‬ ‫ی کرده‌اند تشوی ‌‬ ‫ی ک ‌ه فداکار ‌‬ ‫ی و اشخاص ‌‬ ‫ن رسیدگ ‌‬ ‫ل اقدا ‌م نشد ‌ه فور ًاکمیسیو ‌‬ ‫تابه‌حا ‌‬

‫ی می‌گردد و فرماندار ‌‬ ‫ی‬ ‫خ معرف ‌‬ ‫ی مرد ‌م به‌عنوا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ی از سو ‌‬ ‫ی همانگون‌ه ک‌ه دید‌ه می‌شود شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫آر ‌‬ ‫ی می‌رود لیکن‌‬ ‫ی نظا ‌م شاهنشاه ‌‬ ‫ت بردارد چراک‌ه آبرو ‌‬ ‫ت از شرار ‌‬ ‫نظامی‌تهرا ‌ن او را تهدید می‌کند ک‌ه دس ‌‬ ‫ی از قبیل‌‬ ‫ت ب‌ه القاب ‌‬ ‫ف شد‌ه اس ‌‬ ‫ی کارگزارا ‌ن رژی ‌م بر آ ‌ن اعرتا ‌‬ ‫ت ک‌ه از سو ‌‬ ‫نی آد ‌م علریغ ‌م س���وء شهر ‌‬ ‫هم ‌‬ ‫ی که‌‬ ‫ی انجا ‌م داد‌ه است‌» و «فرد ‌‬ ‫ت مهم ‌‬ ‫ی ک‌ه در روز قیام‌‪ 28‬مرداد فعالیتها و خدما ‌‬ ‫«فداکار»‪« ،‬کس ‌‬ ‫ت ‪ 28‬مرداد را‬ ‫حقیقت ًا با دوس���تا ‌ن و همراها ‌ن خودشا ‌ن فداکاری‌کرده‌اند» مفتخر می‌شود و مدا ‌ل لیاق ‌‬ ‫ط چ‌ه کسانی‌‬ ‫ی به‌توس ‌‬ ‫ی بماندکه‌کودتاگرا ‌ن آمریکای ‌‬ ‫خ ایرا ‌ن و جها ‌ن به‌یادگار باق ‌‬ ‫ی هم‌ه تاری ‌‬ ‫می‌گرید تا برا ‌‬ ‫ت آزادیخواهی‌آمریکاییا ‌ن روشن‌ترگردد و معماران‌‬ ‫بنیا ‌ن ظل ‌م و فساد را در ایرا ‌ن استوارکرده‌اند و ماهی ‌‬ ‫ی شناخت‌ه گردند‪.‬‬ ‫ت پهلو ‌‬ ‫سلطن ‌‬ ‫**********‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ت شمارۀ ‪2‬‬ ‫ن ‪1328‬‬ ‫ل ‪ 3 ،14‬آبا ‌‬ ‫از روزنامۀ باخرت‪ ،‬شمارۀ ‪ ،74‬سا ‌‬ ‫ف صندوق‌ها چکار دارند؟‬ ‫ت ‪ -‬چاقوکش‌ها در اطرا ‌‬ ‫ی در انتخابا ‌‬ ‫ن پردۀکمد ‌‬ ‫آخری ‌‬ ‫ش آراء در‬ ‫ح امروز ش���مار ‌‬ ‫ع رس���ید‌ه بود صب ‌‬ ‫ت همانطور ک‌ه باطال ‌‬ ‫ت انتخابا ‌‬ ‫ی نظار ‌‬ ‫طب ‌ق تصمی��� ‌م انجم ‌ن مرکز ‌‬ ‫ع شد‪.‬‬ ‫مسجدسپهساالر شرو ‌‬ ‫ک و مهرگردید در مح ‌ل حاضر و ناظر‬ ‫ت د‌ه و نی ‌م ک‌ه مجدد ًا صندوقها ال ‌‬ ‫ت تا ساع ‌‬ ‫خربنگارا ‌ن جراید از او ‌ل قرائ ‌‬ ‫ش دارند‪ .‬مقارن‌‬ ‫ت آراء حاضر و قصد اغتشا ‌‬ ‫ت معلو ‌م بودک‌ه عدۀ از چاقوکشها در سال ‌ن قرائ ‌‬ ‫جریا ‌ن بودند‪ .‬از او ‌ل وق ‌‬ ‫ص دیگری‌‬ ‫ع با شخ ‌‬ ‫ی دارد بعنوا ‌ن نزا ‌‬ ‫ت و چاقوکش ‌‬ ‫ف ک‌ه سابقۀ متعدد شرار ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ح رمضان‌یخ ‌‬ ‫ت ‪ 10‬صب ‌‬ ‫س���اع ‌‬ ‫ً‬ ‫بنای‌داد و فریادگذاشت‌‪ .‬مخربی ‌ن روزنامه‌ها ک‌ه قبال از نقشۀ آنا ‌ن مطل ‌ع شد‌ه بودند تصمی ‌م گرفتند در دستگریی‌‬


‫پیوست‌ها‬

‫‪394‬‬

‫ی نمود‌ه و غائل‌ه را بخوابانند‪ .‬متأسفان‌ه در عم ‌ل مالحظ‌ه شده‌‬ ‫ی همکار ‌‬ ‫ش با مأموری ‌ن و افسرا ‌ن شهربان ‌‬ ‫عاملنی‌اغتشا ‌‬ ‫ی میکنند‪.‬‬ ‫ی و پشتیبان ‌‬ ‫ی جدا از آنا ‌ن طرفدار ‌‬ ‫که‌مأموری ‌ن انتظام ‌‬ ‫ی بزد و‬ ‫ی نماند‌ه بود مشاجرۀ لفظ ‌‬ ‫ی نمود‌ه و چیز ‌‬ ‫ت مرد ‌م با ایما ‌ن را عصبان ‌‬ ‫ای ‌ن نحوۀ عم ‌ل ک‌ه بیس���ابق‌ه ه ‌م نیس ‌‬ ‫ع را نمود‌ه بودند ازکلی‌ه آقایا ‌ن و مخربی ‌ن جراید و مأموری ‌ن انجمن‌‬ ‫ی اوضا ‌‬ ‫خوردبرسد‪ .‬خوشبختان‌ه کسانیک‌ه پیش‌بین ‌‬ ‫ی کنند‪.‬‬ ‫ی خوددار ‌‬ ‫ت آراء شد‌ه و از هرگون‌ه عکس‌العمل ‌‬ ‫ت تقاضا نمودندک‌ه داخ ‌ل تاالر قرائ ‌‬ ‫ت انتخابا ‌‬ ‫ملی‌نظار ‌‬

‫ت مواج‌ه گردید‪.‬‬ ‫ک دیگرا ‌ن بر پا شد‌ه بود با شکس ‌‬ ‫ش و بتحری ‌‬ ‫خ چاقوک ‌‬ ‫ت شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫ی ک‌ه بدس ‌‬ ‫ب غائله‌ا ‌‬ ‫بدی ‌ن ترتی ‌‬ ‫ی با تما ‌م قوا از اشخاص‌شرور‬ ‫ت ک‌ه از روز او ‌ل اخذ آراء تاکنو ‌ن مأموری ‌ن انتظام ‌‬ ‫ی راک‌ه الز ‌م بتذکر میداند اینس ‌‬ ‫نکته‌ا ‌‬ ‫ف قانو ‌ن خود آزاد میگذارند و نتیجۀ ای ‌ن رفتار معلوم‌نیست‌‬ ‫ت کرد‌ه و علن ًا آنانرا در اعما ‌ل خال ‌‬ ‫و بدسابق‌ه حمای ‌‬ ‫ی بوجود نیاورد‪.‬‬ ‫نی و جنایت‌بار ‌‬ ‫ی شود و حادثۀ خون ‌‬ ‫بکجا منته ‌‬

‫**********‬

‫ت شمارۀ ‪3‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ل از ‪ 14‬آذر‪:‬‬ ‫ی قب ‌‬ ‫ت توده‌ا ‌‬ ‫ی نشریا ‌‬ ‫ی از عنوان‌ها ‌‬ ‫برخ ‌‬ ‫ن ‪ ،1330‬شمارۀ ‪8‬‬ ‫ی ملت‌‪ 3 ،‬شنب ‌ه ‪ 7‬آبا ‌‬ ‫ راهنما ‌‬‫ت ش��عبان‌‬ ‫ن ش��رافتمند را به‌دس�� ‌‬ ‫ل دبریا ‌‬ ‫م قت ‌‬ ‫ی دزد و خائن‌‪ ،‬حک ‌‬ ‫ی خانلو ‌‬ ‫ش و عل ‌‬ ‫ن مزدور درخش�� ‌‬ ‫اربابا ‌‬ ‫س به‌‬ ‫ت پلی ‌‬ ‫ت حمای ‌‬ ‫ن داد ‌ه و آنها را تح ‌‬ ‫ب آدمکش��ا ‌‬ ‫ف حز ‌‬ ‫ن معرو ‌‬ ‫ی و خربه‌زاد ‌ه چاقوکشا ‌‬ ‫خ و عش��ق ‌‬ ‫بی‌م ‌‬ ‫دبریستانها می‌فرستند‪.‬‬ ‫ن ما ‌ه ‪1330‬‬ ‫ی ملت‌‪ 5 ،‬شنب ‌ه ‪ 16‬آبا ‌‬ ‫ راهنما ‌‬‫س چ ‌ه می‌کنند؟‬ ‫ف مدار ‌‬ ‫ن در اطرا ‌‬ ‫چاقوکشا ‌‬ ‫ی ب‌ه دبریستا ‌ن الربز ادام‌ه داشت‌‪.‬‬ ‫ب دولت ‌‬ ‫پریروز ه ‌م با هجو ‌م چاقوکشا ‌ن حز ‌‬ ‫ن ما ‌ه ‪1330‬‬ ‫ جرس‌‪ 5 ،‬شنب ‌ه ‪ 20‬آبا ‌‬‫ب کرد ‌ه اس��ت‌‪ .‬باید‬ ‫ن را ب ‌ه خود جل ‌‬ ‫ی ایرا ‌‬ ‫ی تنفر ش��دید افکار عموم ‌‬ ‫ی ش��هربان ‌‬ ‫رفتار زنند ‌ه و غریقانون ‌‬ ‫ً‬ ‫س تجدید نظر‬ ‫ی پلی ‌‬ ‫ش منفور و ضد آزاد ‌‬ ‫ی فورا ازکار برکنار ش��ود و در رو ‌‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫سرلش��کر مزین ‌‬ ‫قطعی‌ به‌عمل‌آید‪.‬‬ ‫ت آمریکا‬ ‫ی زحمتکشان‌ دول ‌‬ ‫م چاقوکش ‌‬ ‫باز ه ‌‬ ‫ی نوش���ت‌ه ک‌ه روز جمع‌ه ‪ 24‬آبا ‌ن ساعت‌‬ ‫ی شرح ‌‬ ‫ی محمد امین ‌‬ ‫ت امریکا آقا ‌‬ ‫ی زحمتکش���ا ‌ن دول ‌‬ ‫باز ه ‌م چاقوکش��� ‌‬ ‫ی آینده‌» بود‪ .‬ناگها ‌ن شعبان‌‬ ‫ی عبور می‌کرد‌ه و مش���غو ‌ل مطالعۀ روزنام‌ه «بسو ‌‬ ‫‪2‬بعدازظهر از بازارچ‌ه آش���یخ‌هاد ‌‬ ‫ی می‌کنندک‌ه عابری ‌ن او را ب‌ه بیمارستان‌‬ ‫ی او را زخم ‌‬ ‫خ باچند نفر دیگر ب‌ه نامربد‌ه حمله‌ور شد‌ه و با چاقو پیشان ‌‬ ‫بی‌مُ ‌‬ ‫ت شعار «زند‌ه باد دکرت‬ ‫ت ک‌ه تما ‌م ای ‌ن جریا ‌ن تح ‌‬ ‫ب توج‌ه اس��� ‌‬ ‫ی او را بخی‌ه می‌زنند‪ .‬جال ‌‬ ‫سینارس���انید‌ه و پیشان ‌‬ ‫ب زحمتکشا ‌ن روشن‌‬ ‫ی حز ‌‬ ‫ش اساس ‌‬ ‫ف و نق ‌‬ ‫ت کثی ‌‬ ‫نی بار ماهی ‌‬ ‫ی چندم ‌‬ ‫ب برا ‌‬ ‫مصدق‌» انجام‌می‌گرفته‌‪ .‬به‌ای ‌ن ترتی ‌‬ ‫می‌شود‪.‬‬ ‫ن نربد‪ 4 ،‬شنب ‌ه ‪ 20‬آذر ما ‌ه ‪1330‬‬ ‫ آخری ‌‬‫ن داد‪،‬‬ ‫س نش��ا ‌‬ ‫ن مجل ‌‬ ‫ت تریبو ‌‬ ‫نی خ��ود را پش�� ‌‬ ‫ی خون ‌‬ ‫ق دی��روز پنجه‌ها ‌‬ ‫ب نف��ت‌‪ ،‬مصد ‌‬ ‫ت زی��ر نقا ‌‬ ‫جنای�� ‌‬ ‫ت ندارد‪.‬‬ ‫ی با مسألۀ نف ‌‬ ‫ی مرد ‌م چ ‌ه ارتباط ‌‬ ‫ل بخانه‌ها ‌‬ ‫هجوم‌اراذ ‌‬ ‫ی ک‌ه شعبا ‌ن بی‌مُ خ‌ها‬ ‫ت حاکمه‌ا ‌‬ ‫ی ایرا ‌ن گردید‌ه است‌‪ .‬هیئ ‌‬ ‫ت حاکمۀکنون ‌‬ ‫امروز «شعبا ‌ن بی‌مُ خ‌» بح ‌ق مظهر هیئ ‌‬ ‫مظهر وقوۀ مجریۀ آ ‌ن باشند دری ‌ن قر ‌ن قاب ‌ل بقا نیست‌‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪395‬‬

‫ت شمارۀ ‪4‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ن ما ‌ه اسفند ‪ ،1330‬شمارۀ ‪ ،20‬صفحۀ اول‌‬ ‫ی ملت‌‪ 17 ،‬آبا ‌‬ ‫از روزنامۀ راهنما ‌‬ ‫ن مدارس‌‬ ‫ت با شاگردا ‌‬ ‫گ دارند یا دول ‌‬ ‫م جن ‌‬ ‫س با ه ‌‬ ‫ن مدار ‌‬ ‫آیا شاگردا ‌‬ ‫ی و فروهر رها سازید!‬ ‫خ و عشق ‌‬ ‫ن بی‌مُ ‌‬ ‫ی شعبا ‌‬ ‫ی دولت ‌‬ ‫ل خود را از چاقو ‌‬ ‫پدران‌‪ ،‬مادران‌‪ ،‬اطفا ‌‬ ‫ت باکشتار خل ‌ق آذربایجان‌‬ ‫ی ایرا ‌ن نتوانس ‌‬ ‫ت حاکم‌ه فئودال‌‪-‬بورژوا ‌‬ ‫س از اینک‌ه هیأ ‌‬ ‫ت ادام‌ه دارد! پ ‌‬ ‫ی دول ‌‬ ‫چاقوکش ‌‬

‫ی پانزده ‌م بهمن‌‪ ،‬با قانو ‌ن دو ‌م مرداد ماه‌‪،1328‬‬ ‫س و بیکارکرد ‌ن زحمتکشان‌‪ ،‬با توطئ‌ه رسوا ‌‬ ‫وکردستان‌‪ ،‬با تبعید و حب ‌‬ ‫س اعیان‌‪ ،‬با نمایاند ‌ن آخری ‌ن مهر‌ه بازی‌‪ ،‬آخری ‌ن تریترکش‌‬ ‫ی ب‌ه قانو ‌ن اساسی‌‪ ،‬با تشکی ‌ل مجل ‌‬ ‫یا رخن‌ه و دست‌انداز ‌‬ ‫ش کند و مانند دورا ‌ن گذشت‌ه مرد ‌م رامختنق‌‬ ‫ت سربلند ایرا ‌ن را خامو ‌‬ ‫ت استقالل‌طلبان‌ه و آزادیخواهان‌ه مل ‌‬ ‫خود نهض ‌‬ ‫ی و سودجویا ‌ن بیگان‌ه برای‌اسارت‌‬ ‫ی ک‌ه مالدارا ‌ن داخل ‌‬ ‫س از آنک‌ه هر طرح ‌‬ ‫ک را آسود‌ه دارد‪ .‬پ ‌‬ ‫سازد و خاطر مبار ‌‬ ‫ی ک‌ه نمودند آشکار! گردیدباز‬ ‫ب شد و هر نرینگ ‌‬ ‫ش بر آ ‌‬ ‫ت از مرد ‌م محرو ‌م آسیا کشیدند نق ‌‬ ‫هر چ‌ه بیشرت ای ‌ن قسم ‌‬ ‫ی را به‌موقع‌‬ ‫ح تاز‌ه افتاد‌ه و قس���مت ‌‬ ‫ح به‌خیا ‌ل طر ‌‬ ‫ت حاکم‌ه از هر جنا ‌‬ ‫ای��� ‌ن روزها جراید و محاف ‌ل وابس���ت‌ه ب‌ه هیأ ‌‬ ‫اجراگذاشته‌اند‪.‬‬ ‫ح تاز‌ه بی‌‬ ‫ی می‌خواند! در ای ‌ن طر ‌‬ ‫ی د ‌م از خطر می‌زند و همکارا ‌ن خود را به‌ی���ار ‌‬ ‫ت ک‌ه جما ‌ل امام ‌‬ ‫بیهود‌ه نیس��� ‌‬ ‫ت آشکارا دارد‪.‬‬ ‫ی آزاد» ه ‌م دس ‌‬ ‫ی «دنیا ‌‬ ‫ت سودجو ‌‬ ‫ت امرپیالیس ‌‬ ‫شک‌الها ‌م دو دول ‌‬ ‫ت در دانشگا‌ه ودبریستان‌ها‬ ‫ی اینکار تصمی ‌م گرفته‌اندک‌ه نخس ‌‬ ‫ت را خف‌ه کرده‌‪ ،‬برا ‌‬ ‫ت ک‌ه باید مل ‌‬ ‫ح تاز‌ه اینس ‌‬ ‫خالص‌ه طر ‌‬ ‫ی دانشجویا ‌ن و شاگردا ‌ن بیدارد ‌ل را در سین‌ه مختن ‌ق سازند و اتحادیۀ دانش‌جویا ‌ن و دانش‌آموزان‌راک‌ه نطفه‌‬ ‫صدا ‌‬ ‫ت در هم‌ریزند‪ .‬از‬ ‫ی و رک ‌ن دو ‌م ریخت‌ه نش���د‌ه و تاکنو ‌ن «پسند خاطر» نبود‌ه اس ‌‬ ‫س کارآگاه ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫آ ‌ن در اطاق‌ها ‌‬ ‫ی به‌دستورمقامات‌‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫ی دانشگا‌ه را تعطی ‌ل کرد‌ه و رئی ‌‬ ‫ی دانشگا‌ه به‌بهانۀ خنده‌آور و مصنوع ‌‬ ‫ای ‌ن رو شورا ‌‬ ‫ت مث ‌ل فروهر را‬ ‫ی و چند عنصر پس ‌‬ ‫خ و عش���ق ‌‬ ‫ف ش���هر مث ‌ل شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫ی از چاقوکش���ا ‌ن معرو ‌‬ ‫ب عده‌ا ‌‬ ‫قدرت‌طل ‌‬ ‫ی دانش‌آموزا ‌ن ک‌ه هموار‌ه بوده‌‬ ‫ف مسلک ‌‬ ‫ش ب‌ه دبریس���تانها حمله‌ور ساخت‌ه و تاکنو ‌ن به‌نا ‌م اختال ‌‬ ‫ی کاردک ‌‬ ‫باعده‌ا ‌‬ ‫ی انداخت‌ه است‌!‬ ‫ی را از پا ‌‬ ‫است‌عدۀ بسیار ‌‬ ‫**********‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ت شمارۀ ‪5‬‬ ‫ص ‪560-559‬‬ ‫ط مصدق‌» ص ‌‬ ‫ی رضاشا ‌ه تا سقو ‌‬ ‫م و سیاست‌‪ ،‬از استعفا ‌‬ ‫ب «قل ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫ی ‪ 17‬و‬ ‫ی در روزها ‌‬ ‫ق و جبهۀ مل ‌‬ ‫ت وابست‌ه ب‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ت و مطبوعا ‌‬ ‫پ و راس ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ب روزنامه‌ها ‌‬ ‫ی ب‌ه مطال ‌‬ ‫اشاره‌ا ‌‬ ‫‪18‬آذر‪:‬‬ ‫ی آن‌‪« ،‬آخری ‌ن نربد» منتشرمی‌شد) در‬ ‫ف بود و به‌جا ‌‬ ‫ب تود‌ه ک‌ه در ای ‌ن زما ‌ن توقی ‌‬ ‫ی آیند‌ه (ارگا ‌ن حز ‌‬ ‫«روزنام‌ه بسو ‌‬ ‫ض خود را بر ضد رژیم‌ترور‪ ،‬آدم‌کشی‌‪،‬‬ ‫نی نوشت‌‪« :‬ما فریاد تنفر و اعرتا ‌‬ ‫ش چن ‌‬ ‫ت تحریریه‌ا ‌‬ ‫شمارۀ ‪ 17‬آذر در بیانیۀ هیأ ‌‬ ‫س قانو ‌ن شک ‌ن او بلند می‌کنیم‌‪...‬‬ ‫ق و مظال ‌م پلی ‌‬ ‫ت دکرت مصد ‌‬ ‫ش و اراذ ‌ل دول ‌‬ ‫ی اوبا ‌‬ ‫ت و دزد ‌‬ ‫غار ‌‬ ‫ت رجاله‌‪ ،‬محل‌‬ ‫ک مش ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫ق به‌همراه ‌‬ ‫س مصد ‌‬ ‫ش و غارتگر مصدق‌الس���لطن‌ه پلی ‌‬ ‫ت مردم‌ک ‌‬ ‫ت بر حکوم ‌‬ ‫نی و نفر ‌‬ ‫ک‌‬ ‫ت کردند‪».‬‬ ‫ی روزنام‌ه را در چاپخان‌ه غار ‌‬ ‫ی آیند‌ه و شماره‌ها ‌‬ ‫روزنامه‌بسو ‌‬ ‫ت در ایران‌) شمارۀ ‪ 18 ،90‬آذر ‪«:1330‬حکومت‌‬ ‫ی نف ‌‬ ‫ی استعمار ‌‬ ‫ی مبارز‌ه با شرکتها ‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫روزنام‌ه شهباز (ارگا ‌ن جمعی ‌‬ ‫ت ایرا ‌ن ایستاد‌ه است‌‪».‬‬ ‫ش در مقاب ‌ل مل ‌‬ ‫ی اوبا ‌‬ ‫ت مصدق‌السلطن‌ه به‌پشتیبان ‌‬ ‫اراذ ‌ل دول ‌‬ ‫نی اوکه‌مرتکب‌‬ ‫ق پری و کفتار خون‌آشا ‌م و دارودست‌ه ننگ ‌‬ ‫گ و ادبار بر مصد ‌‬ ‫هفت‌ه نامۀ چلنگر‪ ،‬دوشنب‌ه ‪ 18‬آذر‪« :‬نن ‌‬ ‫چهارد‌ه آذر شدند‪».‬‬


‫‪396‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫خ ‪ 16‬آذر نوشت‌‪«:‬مصد ‌‬ ‫ق‬ ‫ی آ ‌ن «فرما ‌ن تاریخ‌» مور ‌‬ ‫ف بود به‌جا ‌‬ ‫ی (مداف ‌ع زحمتکشان‌) چو ‌ن توقی ‌‬ ‫روزنامۀ نوید آزاد ‌‬ ‫س مصدق‌به‌دستور‬ ‫ت سالو ‌‬ ‫ت و پنج‌ه خون‌آلود دول ‌‬ ‫ت خیانتکار خود را یکبار دیگر نشا ‌ن داد ‪ -‬مرد ‌م ایرا ‌ن ‪ -‬دس ‌‬ ‫ماهی ‌‬ ‫ت آغشت‌ه گردید»‪.‬‬ ‫ب فرزندا ‌ن مل ‌‬ ‫امرپیالیس ‌م ب‌ه خو ‌ن شادا ‌‬ ‫ش بگویید مبارز‌ه ادام‌ه دارد‪ -‬دکرت‬ ‫ش آمریکایی ‌‬ ‫ب آدمک ‌‬ ‫روزنامۀ آدینه‌‪ 18 ،‬آذر‪« :‬ب‌ه مصدق‌السلطن‌ه و دارودست‌ه حز ‌‬ ‫ی مبارز‌ه با شرکتهای‌استعماری‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ق یکبار دیگر قیاف‌ه کری‌ه خود را نشا ‌ن داد ‪ -‬مرد ‌م شرافتمند تهرا ‌ن جمعی ‌‬ ‫مصد ‌‬

‫ت می‌کند‬ ‫ی و خارجی‌دعو ‌‬ ‫ت در ایرا ‌ن از نمایندگا ‌ن مجلس‌‪ ،‬ازکلی‌ه مدیرا ‌ن جراید‪ ،‬روزنامه‌نگاران‌‪ ،‬مخربی ‌ن داخل ‌‬ ‫نف ‌‬ ‫ت واق ‌ع در‬ ‫ت چهار بعد از ظهر از محل‌جمعی ‌‬ ‫ج چاقوکشا ‌ن مصدق‌‪ ،‬امروز عصر ساع ‌‬ ‫ی و تارا ‌‬ ‫ی مشاهد‌ه وحشیگر ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫س دید ‌ن کنند‪».‬‬ ‫ی کوچ‌ه طب ‌‬ ‫خیابا ‌ن فردوس ‌‬ ‫ح حمله‌آورده‌‬ ‫ی خان‌ه صل ‌‬ ‫ی به‌سو ‌‬ ‫ی ک‌ه با فریاد زند‌ه باد آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ی هوادار صلح‌‪« :‬رجاله‌های ‌‬ ‫ت ایران ‌‬ ‫بیانیۀ جمعی ‌‬ ‫س از روحانیو ‌ن نامدار وط ‌ن ما و سراسر جها ‌ن را پاره‌پار‌ه کردند و زیر پا و یا درمیان‌‬ ‫بودند صدوپنجا‌ه قطع‌ه عک ‌‬ ‫ی شما‪ ،‬فرزندا ‌ن شما‪ ،‬اموا ‌ل شما و یادگارهای‌عزیز‬ ‫ج رفت‌‪ ...‬هم‌اکنو ‌ن خانه‌ها ‌‬ ‫یل به‌تارا ‌‬ ‫ش افکندند ‪ -‬پانصد صند ‌‬ ‫آت ‌‬ ‫ع قرارگرفت‌ه است‌‪».‬‬ ‫ی اجتما ‌‬ ‫ش وکثیف‌تری ‌ن زباله‌ها ‌‬ ‫ت قلدران‌‪ ،‬چاقوکشا ‌ن اوبا ‌‬ ‫شما در اختیار حکوم ‌‬ ‫ی در‬ ‫ت ایرا ‌ن درود می‌فرس���ت ‌م (مریاش���رافی‌) ‪ -‬ش���هربان ‌‬ ‫س ب‌ه مل ‌‬ ‫روزنامۀ آتش‌‪ 17 ،‬آذر‪« :‬م ‌ن از تحصن‌گا‌ه مجل ‌‬ ‫ی ب‌ه غارتگرا ‌ن دستور‬ ‫ت فرستند‌ه شهربان ‌‬ ‫ب اظهارا ‌‬ ‫ع داشت‌ه و به‌موج ‌‬ ‫ش از جریا ‌ن اطال ‌‬ ‫ت روزنامۀ آت ‌‬ ‫ت غار ‌‬ ‫تمام‌مد ‌‬ ‫می‌داده‌است‌‪».‬‬ ‫ت می‌کند ‪ -‬قیافۀ بدو ‌ن ماس‌مصدق‌السلطنه‌‬ ‫ق و دیل ‌م حکوم ‌‬ ‫روزنامۀ طلوع‌‪ 18 ،‬آذر‪« :‬مصدق‌السلطن‌ه در سای‌ه چما ‌‬ ‫ب را تماشاکنید‪».‬‬ ‫رسواتری ‌ن قداره‌بند عوا ‌م فری ‌‬ ‫ی احمقان‌ه پایان‌نمی‌دهد‪».‬‬ ‫نی و باز ‌‬ ‫ب نشود ب‌ه ای ‌ن صحنۀ ننگ ‌‬ ‫ق تا از خو ‌ن سریا ‌‬ ‫روزنامۀ وظیفه‌‪ 18 ،‬آذر‪« :‬دکرت مصد ‌‬ ‫خ ایران‌سابقه‌‬ ‫ی باید سرنگو ‌ن سازد ‪ -‬در تاری ‌‬ ‫س شورایمل ‌‬ ‫ق را مجل ‌‬ ‫ت قلدر دکرت مصد ‌‬ ‫روزنامۀ داد‪ 17 ،‬آذر‪« :‬حکوم ‌‬ ‫ی را مختل‌نموده‌‪،‬‬ ‫ت کرد‌ه نظ ‌م عموم ‌‬ ‫ت مرد ‌م بیگنا‌ه شرک ‌‬ ‫ی تشکی ‌ل شودک‌ه خود در چاپید ‌ن و قت ‌ل و غار ‌‬ ‫ندارد دولت ‌‬ ‫نت خو ‌ن مرد ‌م بزند‪».‬‬ ‫ت ب‌ه ریخ ‌‬ ‫دس ‌‬ ‫ب زحمتکشان‌) در شمارۀ‪ 546‬خود با اشار‌ه ب‌ه تحص ‌ن مدیرا ‌ن جراید دست‌راستی‌‪«:‬مؤتلفنی‌‬ ‫روزنامۀ شاهد (ارگا ‌ن حز ‌‬ ‫ی و چندوکی ‌ل در‬ ‫ک بطر ‌‬ ‫یوی ‌‬ ‫ت خود را جربا ‌ن کنند‪ ...‬شوشرت ‌‬ ‫ت با تحص ‌ن شکس ‌‬ ‫ی نخواهند توانس ‌‬ ‫توده‌ای‌‪-‬نفت ‌‬ ‫ی ‪ -‬فوالدوند ‪ -‬پریاسته‌‪-‬‬ ‫ت خرب رس���ید آقایا ‌ن جما ‌ل امام ‌‬ ‫ب آخر وق ‌‬ ‫س متحص ‌ن ش���دند‪ ...‬به‌طوریک‌ه دیش ‌‬ ‫مجل ‌‬ ‫ب لیمو بوده‌‬ ‫یآ ‌‬ ‫ت مخرب ما گویا محتو ‌‬ ‫ی ک‌ه به‌قرار تحقیقا ‌‬ ‫ک بطر ‌‬ ‫یوی ‌‬ ‫ی ‪ -‬سیدمحمد شوشرت ‌‬ ‫نصرتیا ‌ن ‪ -‬پناه ‌‬ ‫س تحص ‌ن اختیارکرده‌اند‪»...‬‬ ‫ی در مجل ‌‬ ‫نی جان ‌‬ ‫نت تأم ‌‬ ‫است‌به‌واسطۀ نداش ‌‬ ‫س ش���اهند‌ه ک‌ه از اجلۀ‬ ‫ک صابر و عبا ‌‬ ‫ت کریمپور ش�ی�رازی‌‪ 18 ،‬آذر‪« :‬عالو‌ه بر بیو ‌‬ ‫روزنامۀ ش���ورش‌‪ ،‬به‌مدیری��� ‌‬ ‫ی ه ‌م به‌نام‌‬ ‫ی دیگر ‌‬ ‫ی ُجلمرب و آسما ‌ن ج ‌ل و شپشو ‌‬ ‫ب می‌شوند‪ ،‬شخص ‌‬ ‫ش عصر حاضر محسو ‌‬ ‫علمای‌اراذ ‌ل و اوبا ‌‬ ‫ت آسمان‌جل‌‪،‬کالش‌‪ ،‬پفیوز‬ ‫ک ال ‌‬ ‫ک انگلستان‌‪ ...‬از ای ‌ن مرد ‌‬ ‫ی دارد به‌نا ‌م پی ‌‬ ‫ت ک‌ه روزنامه‌ا ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫یزدان‌بخش‌مدع ‌‬ ‫ی د‌ه تومان‌‬ ‫ک ایرا ‌ن و برا ‌‬ ‫ض آبونما ‌ن کثافتنامۀ پی ‌‬ ‫س از فرس���تاد ‌ن ‪ 5‬عدد قب ‌‬ ‫توپ ‌‬ ‫ک ش���ک ‌م آبگوش ‌‬ ‫ک‌ه به‌خاطری ‌‬ ‫ی چ‌ه متحص ‌ن شده‌ای‌‪ ...‬آخر‬ ‫ش تو برا ‌‬ ‫ک بی‌آبروی‌‪ ،‬دزد‪،‬کال ‌‬ ‫پو ‌ل هزار جوراخبار جعلی‌‪ ...‬سؤا ‌ل می‌کن ‌م ک‌ه مرد ‌‬ ‫ف از زیر شلوار زانو‬ ‫ک وکثی ‌‬ ‫ت چر ‌‬ ‫ی ک‌ه «رانکی‌» او پار‌ه شد‌ه باشد پریاهن ‌‬ ‫ک حما ‌ل توک‌ه همیش���‌ه مث ‌ل االغ ‌‬ ‫مرد ‌‬ ‫گ حس ‌ن حیدر پاچۀ ای ‌ن و آ ‌ن را می‌چسبی‌‬ ‫ی پو ‌ل دو عدد سیگار مث ‌ل س ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫ت و هر ساع ‌‬ ‫ت آویزان‌اس ‌‬ ‫انداخته‌ا ‌‬ ‫یل مادر مردۀ‬ ‫ب می‌آید و ‌‬ ‫ی کبا ‌‬ ‫س بو ‌‬ ‫ت ک‌ه در تحص ‌ن مجل ‌‬ ‫ت بیچار‌ه شنید‌ه اس ‌‬ ‫ی چ‌ه متحصن‌ش���ده‌ای‌‪ .‬بدبخ ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫غ می‌کنند‪»...‬‬ ‫غ دا ‌‬ ‫گرسن‌ه نمی‌داندک‌ه آنجااال ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪397‬‬

‫ت شمارۀ ‪6‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ص ‪523-519‬‬ ‫ب «رویدادها و داوری‌» ص ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫ت مجلس‌‪ ،‬جلسۀ ‪ ،211‬روز یکشنب ‌ه ‪ 17‬آذرما ‌ه ‪1330‬‬ ‫ل از مذاکرا ‌‬ ‫نق ‌‬ ‫نی حادثۀ جنایت‌بار‬ ‫ق زد‪ ...‬اول ‌‬ ‫ی را بر داما ‌ن دکرت مص���د ‌‬ ‫نی لکۀ بدنام��� ‌‬ ‫ث ‪ 14‬آذر دوم ‌‬ ‫آش���تیانی‌زاد‌ه ‪... -‬ح���واد ‌‬ ‫ت و سو ‌م تریما‌ه بود‪...‬‬ ‫تریباران‌کرد ‌ن بیگناها ‌ن در فاجعۀ بیس ‌‬

‫ت سرلشکر‬ ‫ت وگف ‌‬ ‫ت انداخ ‌‬ ‫ی وق ‌‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫ت و س���و ‌م تری را ب‌ه گرد ‌ن وزیرکشور و رئی ‌‬ ‫ق قتل‌عا ‌م بیس��� ‌‬ ‫دکرت مصد ‌‬ ‫ع بود‌ه است‌‪ .‬بعد‬ ‫ی تنظی ‌م شد‌ه و خود از جریا ‌ن فاجع‌ه بی‌اطال ‌‬ ‫ب کرد‌ه و توطئ‌ه به‌وسیلۀ شهربان ‌‬ ‫بقایی‌را شا‌ه منصو ‌‬ ‫ت و سو ‌م تری ازکار برکنار نمود و دستور محاکمۀ سرلشکر‬ ‫ت در توطئ‌ه بیس ‌‬ ‫ی را به‌جر ‌م شرک ‌‬ ‫از چندی‌سرلشکر زاهد ‌‬ ‫ع پیوست‌‪...‬‬ ‫ی به‌وقو ‌‬ ‫ت دیگر ‌‬ ‫ش ما‌ه از فاجعه‌‪ ...‬نمی‌گذردک‌ه روز چهارده ‌م آذر جنای ‌‬ ‫ی راداد‪ ...‬هنوز ش ‌‬ ‫بقای ‌‬ ‫ی انبو‌ه مرد ‌م اع ‌م از ز ‌ن و مرد‬ ‫س را بر رو ‌‬ ‫ی پلی ‌‬ ‫ی کامیونها ‌‬ ‫ش تجهیز می‌کنید چرا در کما ‌ل ناجوانمرد ‌‬ ‫چرا چاقوک ‌‬ ‫ی معروف‌‬ ‫س چاقوکش‌ها ‌‬ ‫ی پلی ‌‬ ‫ی در پیاده‌روها می‌رانید‪ .‬تما ‌م مرد ‌م تهرا ‌ن روز پنجشنب‌ه دیدندک‌ه کامیونها ‌‬ ‫وبچ‌ه حت ‌‬ ‫ف دانشجویا ‌ن می‌ریختند‪.‬‬ ‫ب می‌دادند و در میا ‌ن صفو ‌‬ ‫ب شهر را بار می‌کردند‪ ،‬ب‌ه آنها چو ‌‬ ‫ی جنو ‌‬ ‫والت‌ها ‌‬ ‫ی جما ‌ل امامی‌‪.‬‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫رئی ‌‬ ‫خ ب‌ه فال ‌ن جاحمله‌‬ ‫ی تیمسار شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫ت فرمانده ‌‬ ‫گ حمل‌ه تح ‌‬ ‫ی داد می‌زدک‌ه هن ‌‬ ‫ی شهربان ‌‬ ‫ی ‪...-‬بلندگوها ‌‬ ‫جما ‌ل امام ‌‬ ‫خ ندارد‪ ...‬فع ً‬ ‫ب آمده‌ایم‌در‬ ‫ی از دیش ‌‬ ‫ی مل ‌‬ ‫س شورا ‌‬ ‫ت مجل ‌‬ ‫ال ما افراد اقلی ‌‬ ‫ج ب‌ه شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫ت احتیا ‌‬ ‫کردند‪ ...‬آخر دول ‌‬ ‫ی ه ‌م نداریم‌‬ ‫نی جان ‌‬ ‫ی نداری ‌م بلک‌ه تأم ‌‬ ‫ی ای ‌ن ک‌ه ب‌ه دنیا اعال ‌م کنی ‌م ما ن‌ه تنها آزاد ‌‬ ‫س تحص ‌ن اختیارکنی ‌م برا ‌‬ ‫مجل ‌‬ ‫ص ‪:559-558‬‬ ‫ط مصدق‌» ص ‌‬ ‫ی رضاشا ‌ه تا سقو ‌‬ ‫م و سیاست‌‪ ،‬از استعفا ‌‬ ‫ب «قل ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫ت مجلس‌‪ ،‬جلسۀ ‪ ،211‬روز یکشنب ‌ه ‪ 17‬آذرما ‌ه ‪1330‬‬ ‫ل از مذاکرا ‌‬ ‫نق ‌‬ ‫ت حمل‌ه کردند‪ .‬عبدالقدیر آزاد‬ ‫ی پریاس���ت‌ه و عبدالقدیر آزاد نیز ش���دید ًا ب‌ه دول ‌‬ ‫بعد از جما ‌ل امامی‌‪ ،‬س���یدمهد ‌‬ ‫خ دستور غارت‌‬ ‫ی ب‌ه شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫ت ک‌ه روز پنج‌شنب‌ه حس�ی�ن‌ مک ‌‬ ‫ی شدک‌ه خود دید‌ه اس ‌‬ ‫ضمن‌س���خنا ‌ن خود مدع ‌‬ ‫ق تا ب‌ه حا ‌ل دروغ‌‬ ‫ت ک‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ض کرد‪ ...‬عبدالقدیر آزادگف ‌‬ ‫ی اعرتا ‌‬ ‫ی ب‌ه سخنا ‌ن و ‌‬ ‫نی مک ‌‬ ‫می‌داده‌است‌‪ ...‬حس ‌‬ ‫ش گو ‌ل زد ‌ن مرد ‌م است‌‪...‬‬ ‫گفت‌ه و مرام‌و عقیده‌ا ‌‬ ‫ل دوازدهم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،3‬صفحۀ ‪:510‬‬ ‫از فصل‌نامۀ ایرانشناسی‌‪ ،‬سا ‌‬ ‫ت شهربانی‌‬ ‫ی راک‌ه بر طب ‌ق دستور تیمسار ریاس ‌‬ ‫غ اس���تخدا ‌م شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫نت ابال ‌‬ ‫سم ‌‬ ‫ی نیز در مجل ‌‬ ‫‪...‬جما ‌ل امام ‌‬ ‫ت ب‌ه این‌‬ ‫ی درآمد‌ه بود‌ه اس ‌‬ ‫ی س���ه‌هزار ریا ‌ل ب‌ه استخدا ‌م شهربان ‌‬ ‫ق ماه ‌‬ ‫خ ‪ 15‬آبا ‌ن ‪ 1330‬با حقو ‌‬ ‫کل‌کش���ور از تاری ‌‬ ‫ت کرد‪:‬‬ ‫شرح‌قرائ ‌‬ ‫ی ک ‌ل کشور محرتم ًا ب‌ه عرض‌‬ ‫ت کشور ‪ -‬شهربان ‌‬ ‫خ ‪ 30/8/20‬وزار ‌‬ ‫ش مور ‌‬ ‫ت گزار ‌‬ ‫«اداره‌‪ ،‬دایره‌‪ ،‬ش���عبه‌‪ ،‬رونوش��� ‌‬ ‫ی اظهار می‌نمایدک‌ه تیمسار معظ ‌م ریاست‌‬ ‫ی و سرکالنرت ‌‬ ‫ت ادارۀ انتظام ‌‬ ‫ی ریاس ‌‬ ‫پ نخع ‌‬ ‫عایل‌می‌رساند تیمسار سرتی ‌‬ ‫ق از اعتبار‬ ‫ی س���ه‌هزار ریا ‌ل حقو ‌‬ ‫ی با ماه ‌‬ ‫ش���هربانی‌ک ‌ل کش���ور مقرر فرمودند از ‪ 15‬آبا ‌ن ما‌ه ‪ 1330‬شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت گردد‪.‬‬ ‫ع امر و مقرر فرمایید اطاع ‌‬ ‫ض تا هر نو ‌‬ ‫ش عر ‌‬ ‫ک گزار ‌‬ ‫ی استحضار خاطر مبار ‌‬ ‫محرمانه‌استخدا ‌م گردد‪ .‬برا ‌‬ ‫ی محرمانه‌‪ .‬خدایی‌‪».‬‬ ‫س ادارۀ حسابدار ‌‬ ‫رئی ‌‬ ‫ت و در مقاب ‌ل ای ‌ن خدمات‌‬ ‫ت می‌کرد‌ه اس ‌‬ ‫ت ک‌ه خانۀ مرد ‌م را غار ‌‬ ‫خ اس ‌‬ ‫پ شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫و افزود‪« :‬ای ‌ن تیمسار سرتی ‌‬ ‫خ ندارد‪ .‬شعبا ‌ن بی‌مخ‌‬ ‫ج ب‌ه شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫ت احتیا ‌‬ ‫ی استخدا ‌م ش���د‌ه است‌‪ ...‬آخر دول ‌‬ ‫ی ‪ 3000‬ریا ‌ل در ش���هربان ‌‬ ‫باماه ‌‬ ‫س دارید‪ ،‬پو ‌ل دارید‪ ،‬بودج‌ه دارید‪ ،‬آخر شما چ‌ه احتیاجی‌‬ ‫ی شماست‌‪ ،‬شما پاسبا ‌ن و پلی ‌‬ ‫ی تأمینی‌ه و نظام ‌‬ ‫شما‪،‬قوا ‌‬ ‫ش دارید‪»...‬‬ ‫به‌چاقوک ‌‬ ‫**********‬


‫‪398‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ت شمارۀ ‪7‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ص ‪523-519‬‬ ‫ب «رویدادها و داوری‌» ص ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫ت مجلس‌‪ ،‬جلسۀ ‪ ،212‬روز س ‌ه شنب ‌ه ‪ 19‬آذرما ‌ه ‪1330‬‬ ‫ل از مذاکرا ‌‬ ‫نق ‌‬ ‫ت آئنی‌نام‌ه در این‌‬ ‫ت نیس��� ‌‬ ‫ق امنی ‌‬ ‫ت دکرت مصد ‌‬ ‫پریاس���ت‌ه ‪ -‬م���ا باید امروز اعال ‌م کنی ‌م تا دنی���ا بداندک‌ه در حکوم ‌‬ ‫ت نشد‌ه و اکنو ‌ن می‌خواهند ما‬ ‫ی رعای ‌‬ ‫ق بشر ‌‬ ‫ت نشده‌‪ ،‬حقو ‌‬ ‫ی رعای ‌‬ ‫ت نشده‌‪ ،‬آزاد ‌‬ ‫ت نشده‌‪ ،‬قانو ‌ن رعای ‌‬ ‫مملکت‌رعای ‌‬

‫نی بیاورند با سرباز‪.‬‬ ‫ت نمی‌کنید بفرستید مرا پائ ‌‬ ‫س شماک‌ه آئنی‌نام‌ه را رعای ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫گ ممتد رئیس‌) آقا ‌‬ ‫رابفروشند‪( .‬زن ‌‬ ‫ت وزیر بفرمایید‪.‬‬ ‫ی نخس ‌‬ ‫س ‪ -‬آقا ‌‬ ‫ب رئی ‌‬ ‫نای ‌‬ ‫یل خود را می‌زدند و زنگ‌رئیس‌‬ ‫ی صند ‌‬ ‫ت همهم‌ه نمود‌ه و تخت‌ه جلو ‌‬ ‫ی از آقایا ‌ن نمایندگا ‌ن به‌شد ‌‬ ‫(در ای ‌ن موق ‌ع عده‌ا ‌‬ ‫ادام‌ه داشت‌‪).‬‬ ‫ت وزیر ‪ -‬م ‌ن می‌مان ‌م تا آقایا ‌ن تخته‌ها را به‌ه ‌م بزنند‪( .‬آزاد ‪ -‬از شما یادگرفته‌ایم‌)‪.‬‬ ‫نخس ‌‬ ‫ف بزند‪.‬‬ ‫ت وزیر آقا همیش‌ه می‌تواند حر ‌‬ ‫ی ‪ -‬نخس ‌‬ ‫فرامرز ‌‬ ‫ش کشیده‌اید‪.‬‬ ‫ت را آقا ب‌ه آت ‌‬ ‫ی ‪ -‬مملک ‌‬ ‫صفائ ‌‬ ‫ی ‪ -‬ما به‌ح ‌ق و شما به‌ناحق‌‪.‬‬ ‫جما ‌ل امام ‌‬ ‫یل چند دقیق‌ه تأم ‌ل بفرمایید (آزاد ‪-‬‬ ‫ی ندارد) و ‌‬ ‫نی جان ‌‬ ‫س تأم ‌‬ ‫ی ‪ -‬هیچک ‌‬ ‫ت وزیر ‪ -‬بله‌؟ ‪( ...‬جما ‌ل امام ‌‬ ‫نخس��� ‌‬ ‫ش کشیده‌اید اگر می‌خواهید ب‌ه حرفهایتا ‌ن گوش‌‬ ‫ت را ب‌ه آت ‌‬ ‫ی ‪ -‬مملک ‌‬ ‫ب اگر نمی‌کنید‪( ...‬صفائ ‌‬ ‫تأمل‌نمی‌کنیم‌) خو ‌‬ ‫بدهیم‌باید بیایید پائنی‌) اگر مای ‌ل نیستید م ‌ن می‌رو ‌م بریون‌‪.‬‬ ‫ی بکن‌‪.‬‬ ‫ی می‌خواه ‌‬ ‫ب به‌پاکند‪ .‬برو آنجا هر غلط ‌‬ ‫ت ک‌ه می‌خواهد انقال ‌‬ ‫ی ماس ‌‬ ‫ی ‪ -‬جهنم‌‪ .‬ای ‌ن رئیس‌الوزرا ‌‬ ‫جما ‌ل امام ‌‬ ‫ی نداری ‌م در ایران‌‪.‬‬ ‫ی ‪ -‬ما آزاد ‌‬ ‫شوشرت ‌‬ ‫ت وزیر ‪ -‬بسیار خوب‌‪.‬‬ ‫نخس ‌‬ ‫ی ‪ -‬بریو ‌ن دیگر شما را نمی‌پذیرند‪ .‬پاشو برو بریون‌‪ .‬می‌گوید می‌رو ‌م بریون‌‪.‬‬ ‫جما ‌ل امام ‌‬ ‫نصرتیا ‌ن ‪ -‬برو بریو ‌ن بگو ما را بکشند‪.‬‬ ‫ت وزیر ‪ -‬م ‌ن امروز از مرد ‌م تهران‌‪...‬‬ ‫نخس ‌‬ ‫غ است‌‪.‬‬ ‫ی ‪ -‬درو ‌‬ ‫شوشرت ‌‬ ‫س چرا با مسلسل‌‬ ‫ت وزیر ‪ -‬اجاز‌ه بفرمایید شما اینجا ب‌ه م ‌ن اجاز‌ه ندهید م ‌ن امروز از مرد ‌م تهرا ‌ن (آزاد ‪ -‬پ ‌‬ ‫نخس ‌‬ ‫ت می‌کنید‬ ‫ی ک‌ه ش���ما صحب ‌‬ ‫گ رئیس‌) (آزاد ‪ -‬با مسلس��� ‌ل آمده‌اید اینجا؟‪ )...‬آقا وقت ‌‬ ‫به‌مرد ‌م حمل‌ه کردید؟ (زن ‌‬ ‫ی بزنم‌‪).‬‬ ‫ی و ب‌ه م ‌ن ه ‌م می‌گفت ‌‬ ‫ی تخت‌ه می‌زد ‌‬ ‫ی ک‌ه اینجا ه ‌‬ ‫ش کرد ‌‬ ‫ی نمی‌کن ‌م (آزاد ‪ -‬فرامو ‌‬ ‫من‌عرض ‌‬ ‫س نیست‌‪.‬‬ ‫ی شما مجل ‌‬ ‫ت کن‌‪ .‬اینجا برا ‌‬ ‫ت وزیر نیستی‌‪ .‬برو بریو ‌ن صحب ‌‬ ‫ی نخس ‌‬ ‫ی هست ‌‬ ‫ی ‪ -‬شما هر چ ‌‬ ‫جما ‌ل امام ‌‬ ‫ی هستی‌‪.‬‬ ‫ت تو انقالب ‌‬ ‫س اس ‌‬ ‫بروبریو ‌ن مجل ‌‬ ‫ی ‪ -‬خری‬ ‫ت (آزاد ‪ -‬خری نیست‌)‪( ،‬جما ‌ل امام ‌‬ ‫س اس��� ‌‬ ‫ت وزیر ‪ -‬اگر ای ‌ن مسأل‌ه متف ‌ق علی‌ه نمایندگا ‌ن مجل ‌‬ ‫نخس��� ‌‬ ‫ی ندار ‌م اینجا‬ ‫ت م ‌ن احتیاج ‌‬ ‫ض نمی‌کنم‌‪ .‬تأم ‌ل کنید اگر نیس ‌‬ ‫ت عر ‌‬ ‫س نیس ‌‬ ‫نیست‌) اگرمتف ‌ق علی‌ه نمایندگا ‌ن مجل ‌‬ ‫ف بزنید‪.‬‬ ‫ک کال ‌م حر ‌‬ ‫ت می‌کن ‌م اگر شما توانستید ی ‌‬ ‫ت کن ‌م عصرامروز از تما ‌م مرد ‌م ای ‌ن شهر دعو ‌‬ ‫صحب ‌‬ ‫س را ه ‌م تهدید می‌کند‪.‬‬ ‫ی ‪ -‬آقا دیدید باز تهدیدکرد‪ .‬مجل ‌‬ ‫شوشرت ‌‬ ‫ت قانو ‌ن و مجلس‌‬ ‫ی ک‌ه مراعا ‌‬ ‫ت وزیر ‌‬ ‫ت ن‌ه تنها نخس ‌‬ ‫ت در عمر ‌‬ ‫چ وق ‌‬ ‫ت وزیر شما هی ‌‬ ‫ی نخس ‌‬ ‫ی ‪ ... -‬آقا ‌‬ ‫جما ‌ل امام ‌‬ ‫ی اگر در‬ ‫ت قانو ‌ن را بکن ‌‬ ‫ی و مراعا ‌‬ ‫ت بنش���ین ‌‬ ‫ی ه ‌م نبودیدک‌ه در خانه‌ا ‌‬ ‫ک همچو فرد ‌‬ ‫تی ‌‬ ‫چ وق ‌‬ ‫رابکند نبودید هی ‌‬ ‫س پا شدید رفتید جلو درب‌‬ ‫ی ک ‌ه از مجل ‌‬ ‫ی نیست ‌‬ ‫ت قانو ‌ن را نمی‌کنی‌‪ .‬شما مگرکس ‌‬ ‫ی مراعا ‌‬ ‫ت ه ‌م باش ‌‬ ‫صف‌اقلی ‌‬ ‫ی برو همان‌‬ ‫ی چ‌ه کن ‌‬ ‫ی اینجا نشسته‌ا ‌‬ ‫س است‌‪ .‬آمد ‌‬ ‫ت اینجا مجل ‌‬ ‫س نیس ‌‬ ‫مجلس‌ب ‌ه چاقوکشهاگفتید آنجا مجل ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪399‬‬

‫ت وزیر ‪ -‬حاال ه ‌م می‌روم‌) برو مرا می‌ترسانی‌‪ ...‬پاشو برو‪ ،‬برو ‌‬ ‫ی‬ ‫س هستند (نخس��� ‌‬ ‫ی شما مجل ‌‬ ‫چاقوکش���هابرا ‌‬ ‫ی شما مجلس‌‬ ‫ت کن‌‪ .‬اینجا برا ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫ی شهربان ‌‬ ‫ن با چاقوکشها ‌‬ ‫تک ‌‬ ‫س باچاقوکشها صحب ‌‬ ‫ی مجل ‌‬ ‫جلو ‌‬ ‫ف را‬ ‫ن حر ‌‬ ‫ت وزیر ای ‌‬ ‫ی یا انقالبی‌؟ نخس ‌‬ ‫ت یا هوچ ‌‬ ‫ن نخست‌وزیر اس ‌‬ ‫نیست‌‪ .‬حاال ما را تهدیدمی‌کنی‌‪ .‬ای ‌‬ ‫ک همچو‬ ‫ی دنیا را ببینید ی ‌‬ ‫ق دموکراس ‌‬ ‫ق بزنید اورا ‌‬ ‫ف می‌زنم‌؟ شما ور ‌‬ ‫ن می‌ر ‌م با مردم‌حر ‌‬ ‫می‌زندک ‌ه م ‌‬ ‫ی می‌خواهد‬ ‫ی می‌خواهد از ما پشتیبان ‌‬ ‫ش کرد ‌ه است‌؟ حاال آمد‌ه از ما رأ ‌‬ ‫ی درعمر ‌‬ ‫ک نخس��ت‌وزیر ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫غلط ‌‬

‫ت آن‌قضی‌ه ‪ 14‬آذر آ ‌ن قضیۀ ‪ 23‬تری‪ ،‬چ‌ه بگویم‌؟ رفتارش‌‪ ،‬س���کناتش‌‪ ،‬اعمالش‌‪ ،‬آ ‌‬ ‫ن‬ ‫ت مملک ‌‬ ‫ش آ ‌ن وضعی ‌‬ ‫آ ‌ن اعمال ‌‬ ‫ض نمی‌کرد ‌م یک‌‬ ‫ش از ای ‌ن بکشد‪ ...‬م ‌ن اینقدر فر ‌‬ ‫ش کشاند‌ه و می‌خواهد بی ‌‬ ‫ت را به‌آت ‌‬ ‫اداراتش‌‪ ،‬الالله االالله‪ ،‬مملک ‌‬ ‫ت می‌شود می‌رود زیر لحاف‌‬ ‫ی ک‌ه وارد ای ‌ن مملک ‌‬ ‫ض می‌کند وقت ‌‬ ‫ی ک‌ه همیشه‌ه ‌م تمار ‌‬ ‫پریمرد هفتاد و چند ساله‌ا ‌‬ ‫ش چی‌‬ ‫ج می‌دهدک‌ه م ‌ن می‌مانم‌‪ ...‬آقا آخر ‌‬ ‫ت به‌خر ‌‬ ‫گ تخت‌ه می‌اندازد این‌آد ‌م اینقدر سماج ‌‬ ‫یل در آمریکا ش���لن ‌‬ ‫و ‌‬ ‫ت چ‌ه ایجادکردی‌؟ چیز‬ ‫ت ما‌ه جز بدبختی‌‪ ،‬فالکت‌‪ ،‬دوئی ‌‬ ‫ت چ‌ه کردی‌در ای ‌ن هش ‌‬ ‫ی ای ‌ن مملک ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ت چ‌ه کرد ‌‬ ‫اس ‌‬ ‫ت ک‌ه علریغ ‌م ایشا ‌ن نماینده‌اید بگویید‪ .‬اوک‌ه شما‬ ‫ض کرد ‌م عقل ‌م قاصر است‌شما نمایندگا ‌ن مل ‌‬ ‫ت م ‌ن عر ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫عجیب ‌‬ ‫ت ایشان‌‬ ‫ی سخن ‌م با ایشا ‌ن نیس ‌‬ ‫ی جلو مجلس‌را نمایند ‌ه می‌داند‪ ...‬آقا م ‌ن رو ‌‬ ‫را نمایند‌ه نمی‌داند او چاقوکشها ‌‬ ‫ی است‌‪ .‬خدا‬ ‫ت خاص ‌‬ ‫ک سرش ‌‬ ‫ت او ی ‌‬ ‫ش نیس ‌‬ ‫ت نیست‌معتقد ب‌ه نظ ‌م و آرام ‌‬ ‫ت معتقد ب‌ه مملک ‌‬ ‫معتقد ب‌ه ای ‌ن حرفها نیس ‌‬ ‫ت ک‌ه خدا برای‌‬ ‫ض اس ‌‬ ‫ی از آ ‌ن امرا ‌‬ ‫ق ه ‌م یک ‌‬ ‫ی تنبی‌ه در جامع‌ه ایجادمی‌کند‪ .‬دکرت مصد ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی گاه ‌‬ ‫ک مرضهای ‌‬ ‫ی ‌‬ ‫ت او هرچ‌ه از‬ ‫ت شماس ‌‬ ‫ت دس ‌‬ ‫ت هستید زما ‌م امور ای ‌ن مل ‌‬ ‫ایرا ‌ن فرستاد‌ه است‌‪ ...‬مسلما ‌ن خدا شما نمایندگا ‌ن این‌مل ‌‬ ‫ی نیست‌‬ ‫ج ب‌ه ای ‌ن جنجال‌باز ‌‬ ‫چ است‌‪ ...‬شنید ‌م تلف ‌ن می‌کنند بازار راتعطی ‌ل کنند‪ ...‬دیگر احتیا ‌‬ ‫ای ‌ن حرفها می‌زند پو ‌‬ ‫ت چ‌ه می‌خواهی‌؟‬ ‫یل بدانی���دک‌ه ما دیگر از ای ‌ن حرفها از میدا ‌ن به‌در نمی‌رویم‌‪...‬آخر چ‌ه بگویم‌؟ از جا ‌ن مملک ‌‬ ‫و ‌‬ ‫ت ای ‌ن مملکت‌‬ ‫ی زیر زمنی‌‪ .‬تنها منب ‌ع عایدا ‌‬ ‫ت را هم‌کرد ‌‬ ‫ی و نف ‌‬ ‫ب خل ‌ع یدکرد ‌‬ ‫می‌گوید آمد ‌م م ‌ن خل ‌ع یدکردم‌‪ .‬خو ‌‬ ‫ت نیست ‌م مگر‬ ‫ت وزیر انتخابا ‌‬ ‫ی تو مگر نگفت‌ه بودی‌ک‌ه م ‌ن نخس ‌‬ ‫ی حاال چ‌ه می‌گوی ‌‬ ‫ش را بست ‌‬ ‫ت بود جلوی ‌‬ ‫راک‌ه نف ‌‬ ‫ت بکند‬ ‫س انتخابا ‌‬ ‫ت هرک ‌‬ ‫ی با این‌قانو ‌ن انتخابا ‌‬ ‫ی مگر نگفت ‌‬ ‫ض نکرد ‌‬ ‫ت اعرتا ‌‬ ‫شما هزار دفع‌ه ب‌ه ای ‌ن قانو ‌ن انتخابا ‌‬ ‫ی می‌گویی‌‬ ‫ی داد‌ه می‌آی ‌‬ ‫ی کرد‌ه رأ ‌‬ ‫نی می‌کنی‌‪ .‬مجلس‌اراده‌ا ‌‬ ‫س توه ‌‬ ‫ی ب‌ه مجل ‌‬ ‫ش است‌‪ ...‬می‌آی ‌‬ ‫ت مخدو ‌‬ ‫آ ‌ن انتخابا ‌‬ ‫ی ک‌ه ادعا‬ ‫ی و آ ‌ن طور ‌‬ ‫ش هست ‌‬ ‫ع می‌کنم‌‪ ،‬آخر اگر نخست‌وزیر پارلمان ‌‬ ‫ت را شرو ‌‬ ‫ک‌ه م ‌ن قبو ‌ل ندار ‌م از فردا انتخابا ‌‬ ‫ی دکرتم‌‪ ،‬نشا ‌ن بد‌ه در پارلمانهای‌‬ ‫ت ه ‌م که‌می‌گوی ‌‬ ‫ی پابند اصو ‌ل پارلمانتاریس ‌م هستی‌‪ ،‬شما بیا نشا ‌ن بد‌ه خود ‌‬ ‫می‌کن ‌‬ ‫یل م ‌ن آ ‌ن را زیر پا‬ ‫ی کرده‌اید و ‌‬ ‫ت وزیر بیاید بگوید شماها ابرازعقیده‌ا ‌‬ ‫ت ک‌ه نخس ‌‬ ‫ی هس ‌‬ ‫نی س���ابقه‌ا ‌‬ ‫ک چن ‌‬ ‫دنیا ی ‌‬ ‫ی و پارلمانرت و قانو ‌ن هستی‌‪ ...‬حاال‬ ‫ت وزیرمقررات ‌‬ ‫ت بیا ادعا بک ‌ن ک‌ه نخس ‌‬ ‫ی آ ‌ن وق ‌‬ ‫می‌گذار ‌م اگر ای ‌ن را پیداکرد ‌‬ ‫ک خیمه‌شب‌بازی‌‪ .‬شما چه‌‬ ‫ک صحنه‌سازی‌‪ ،‬هر روز ی ‌‬ ‫ی بدهی‌؟ هر روز ی ‌‬ ‫ی ب‌ه ما چ‌ه بگویی‌؟ چ‌ه گزارش ‌‬ ‫می‌خواه ‌‬ ‫ی مرد ‌م راکُشتم‌‪ ،‬چاپخانه‌ها‬ ‫ی ک‌ه م ‌ن روز ‪14‬آذر رفت ‌م بچه‌ها ‌‬ ‫ی بگوی ‌‬ ‫س بدهی‌؟ می‌خواه ‌‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه مجل ‌‬ ‫ش دار ‌‬ ‫گزار ‌‬ ‫م می‌آید ما را تهدید می‌کند‬ ‫ت کرد ‌م و آتش‌زدم‌‪ ...‬و حاال ه ‌‬ ‫ت وزیر‪ ،‬اینها را رفت ‌م غار ‌‬ ‫ت کردم‌‪ ،‬م ‌ن نخس ‌‬ ‫را غار ‌‬ ‫ی به‌جهنم‌‪ .‬آقایا ‌ن ش���ماهاک‌ه طرفدار ای ‌ن دولت‌‬ ‫ی مجلس‌‪ .‬ا ‌‬ ‫م می‌رو ‌م جلو ‌‬ ‫ف بزن ‌‬ ‫ک ‌ه اگر اینجا نگذارید حر ‌‬ ‫س شورای‌‬ ‫ی بیاید ب ‌ه مجل ‌‬ ‫ت وزیر ‌‬ ‫ت ک ‌ه یک‌نخس ‌‬ ‫ن سابق ‌ه در دنیا بود ‌ه اس ‌‬ ‫ن ای ‌‬ ‫هستید ب‌ه م ‌ن بفرمایید‪ ،‬تاکنو ‌‬ ‫س نیس��تید‪ ...‬آخر شما را ب ‌ه خدا‬ ‫م و ش��مامجل ‌‬ ‫م را می‌زن ‌‬ ‫ی در با مرد ‌م حرف ‌‬ ‫ن می‌رو ‌م جلو ‌‬ ‫ی بگوید م ‌‬ ‫مل ‌‬ ‫ب ب ‌ه آقای‌‬ ‫ف را بزند؟ (خطا ‌‬ ‫ن حر ‌‬ ‫ی بیاید ب ‌ه شماای ‌‬ ‫ک نخست‌وزیر ‌‬ ‫ن برنمی‌خوردک ‌ه ی ‌‬ ‫ب صنفی‌تا ‌‬ ‫ب ‌ه تعص ‌‬ ‫م یعنی‌‬ ‫م را می‌زن ‌‬ ‫س حرف ‌‬ ‫ی مجل ‌‬ ‫ن می‌روم‌جلو ‌‬ ‫ش سفید شما برنمی‌خوردک ‌ه بیاید بگوید م ‌‬ ‫رفیع‌) آقا ب ‌ه ری ‌‬ ‫ت نخست‌‬ ‫ت ای ‌ن کار‌ه نیس ‌‬ ‫ی آقایا ‌ن ایشا ‌ن ای ‌ن کار‌ه نیست‌‪ .‬به‌ای ‌ن قبلۀ حاجا ‌‬ ‫ل آد ‌م نمی‌دانم‌‪ ...‬به‌راست ‌‬ ‫شما را داخ ‌‬ ‫وزیر نمی‌تواند بشود‪»...‬‬ ‫**********‬


‫‪400‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ت شمارۀ ‪8‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ص ‪758-756‬‬ ‫ط مصدق‌» ص ‌‬ ‫ی رضاشا ‌ه تا سقو ‌‬ ‫م و سیاست‌‪ ،‬از استعفا ‌‬ ‫ب «قل ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫دیدار با آیت‌اللهکاشانی‌‬ ‫ی قوم‌»‬ ‫ب شدک‌ه «زعما ‌‬ ‫ج کرد‌ه بود سب ‌‬ ‫ی فل ‌‬ ‫ت پارلما ‌ن را به‌کل ‌‬ ‫ی فعالی ‌‬ ‫ت حاد ‌‬ ‫ت ک‌ه ای ‌ن بار به‌صور ‌‬ ‫وجود اختالفا ‌‬ ‫ت به‌عنوا ‌ن «میانجی‌» را آغازکنند‪.‬‬ ‫باردیگر فعالی ‌‬

‫ی در این‌‬ ‫س رضو ‌‬ ‫س تشکی ‌ل یافت‌‪ .‬مهند ‌‬ ‫س مجل ‌‬ ‫س بعد از ظهر روز ‪ 13‬اسفند در حضور رئی ‌‬ ‫ت رئیس���‌ه مجل ‌‬ ‫هیأ ‌‬ ‫ی را‬ ‫ت رئیس‌ه نظر آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ح شد و هیأ ‌‬ ‫ی مطر ‌‬ ‫ت علن ‌‬ ‫ع ادار‌ه جلسا ‌‬ ‫جلسه‌حضور نداشت‌‪ .‬در ای ‌ن جلس‌ه موضو ‌‬ ‫س او ‌ل (محمد ذوالفقاری‌) بدهد تأییدکرد ویل‌‬ ‫ب رئی ‌‬ ‫س را ب‌ه نای ‌‬ ‫ی براینک‌ه ایشا ‌ن ح ‌ق دارد دستور ادار‌ه مجل ‌‬ ‫مبن ‌‬ ‫ی نپذیرد چ‌ه بایدکرد‪.‬‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ش آمدک‌ه اگر فراکسیو ‌ن نهض ‌‬ ‫ای ‌ن بحث‌پی ‌‬ ‫ی ش���خصاً‬ ‫ت رئیس���‌ه پیش���نهادکردند آیت‌اللهکاش���ان ‌‬ ‫ی هیئ ‌‬ ‫ی از اعضا ‌‬ ‫ی ش���د و بعض ‌‬ ‫ث مفصل ‌‬ ‫در ای ‌ن زمین‌ه بح ‌‬ ‫ی نیز تأییدکردک‌ه اگر وض ‌ع ب‌ه همنی‌‬ ‫ت از میا ‌ن برود‪ .‬آیت‌اللهکاش���ان ‌‬ ‫س را ادار‌ه کند تا ای ‌ن اختالفا ‌‬ ‫جلس���ات‌مجل ‌‬ ‫س حاضر خواهد شد‪.‬‬ ‫منوا ‌ل باقی‌بماند روز شنب‌ه در مجل ‌‬ ‫ی باآیت‌الله‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ی و محمود نریما ‌ن از فراکسیو ‌ن نهض ‌‬ ‫س رضو ‌‬ ‫نی مهند ‌‬ ‫یب ‌‬ ‫البت‌ه روز قب ‌ل (‪ 12‬اسفند) دیدار نسبت ًا طوالن ‌‬ ‫ی به‌تفصی ‌ل در ای ‌ن گفتگو تجزی‌ه و تحلی ‌ل شد‪ .‬دو نماینده‌فراکسیون‌‬ ‫ت گرفت‌ه بود و مسائ ‌ل مملکت ‌‬ ‫ی صور ‌‬ ‫کاشان ‌‬ ‫ف اصلی‌مبارزه‌‬ ‫ت ب‌ه اهدا ‌‬ ‫نی سرا ‌ن نهض ‌‬ ‫قب ‌‬ ‫ی ک‌ه ای ‌ن نفا ‌‬ ‫ی گذشت‌ه و ضرب‌ه سخت ‌‬ ‫ح موفقیتها ‌‬ ‫ی ضم ‌ن تشری ‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫نهض ‌‬ ‫ی داشتند و اگر قرارباشد تغیری‬ ‫ی و همفکر ‌‬ ‫ی بودندک‌ه از آغازکار همکار ‌‬ ‫ت دسته‌ا ‌‬ ‫می‌زند متذکر شدندک‌ه گرو‌ه نهض ‌‬ ‫ی ک‌ه دور او جمع‌شده‌اند‬ ‫ی را ب‌ه گروه ‌‬ ‫ت گرید باز ه ‌م باید با نظر هم‌ه باشد‪ .‬بعد توج‌ه آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ی صور ‌‬ ‫رویه‌ا ‌‬ ‫ب کردند وگفتند‪« :‬اینهاهمان‌‬ ‫ی جل ‌‬ ‫ی دربار ‌‬ ‫ی چو ‌ن مریاشرافی‌‪ ،‬بهادری‌‪ ،‬حمیدی‌ه و دیگر وکال ‌‬ ‫ص وکالی ‌‬ ‫به‌خصو ‌‬ ‫ت ک‌ه از نزدیکا ‌ن شده‌اند‪»...‬‬ ‫ی بودند‪ ...‬حاال چ‌ه شد‌ه اس ‌‬ ‫نی جد ‌‬ ‫ت از مخالف ‌‬ ‫ی هستندک‌ه در آغاز نهض ‌‬ ‫کسان ‌‬ ‫ی جد ًا خواستار ش���دندک‌ه اعال ‌م دارد برای‌‬ ‫ضم ‌ن ای ‌ن س���خنا ‌ن ک‌ه جنب‌ه گالی‌ه ش���دید داشت‌‪ ،‬از آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ً‬ ‫ی اولیه‌‬ ‫ح از همکاریها ‌‬ ‫ی متقابال به‌طور مشرو ‌‬ ‫ی دارند‪ .‬آیت‌اللهکاش���ان ‌‬ ‫ت و رف ‌ع ای ‌ن بحرا ‌ن چ‌ه تصمیم ‌‬ ‫آینده‌مملک ‌‬ ‫ث روز‬ ‫ب را به‌جریا ‌ن حواد ‌‬ ‫ق مطل ‌‬ ‫س ازگالی‌ه از رفتار دکرت مصد ‌‬ ‫ق یادکرد و پ ‌‬ ‫نی ایش���ا ‌ن و دکرت مصد ‌‬ ‫مخصوص ًاب ‌‬ ‫نه ‌م اسفندکشاند وگفت‌‪:‬‬ ‫ت امر‬ ‫ج به‌میا ‌ن آمد و م ‌ن چو ‌ن از حقیق ‌‬ ‫ت ش���ا‌ه ب‌ه خار ‌‬ ‫ع مس���افر ‌‬ ‫ث گذش���ته‌‪ ،‬ناگها ‌ن موضو ‌‬ ‫«‪ ...‬در دنبال‌ه حواد ‌‬ ‫ت بود‪»...‬‬ ‫ت ندانست ‌م و مخالفت ‌م ه ‌م از نظر اصو ‌ل مشروطی ‌‬ ‫ح مملک ‌‬ ‫ت را به‌صال ‌‬ ‫مطلع‌نبود ‌م ای ‌ن مسافر ‌‬ ‫ی داش���ته‌‪ ،‬علت‌‬ ‫ب ک‌ه در عمر خود ن‌ه ش���ا‌ه را دید‌ه و ن‌ه با دربار مراوده‌ا ‌‬ ‫ح ای ‌ن مطل ‌‬ ‫ی ب���ا توضی ‌‬ ‫آیت‌اللهکاش���ان ‌‬ ‫ت ممکن‌‬ ‫س کرد ‌م با ای ‌ن مسافر ‌‬ ‫نی توجی‌ه کردک‌ه «چو ‌ن ح ‌‬ ‫ث روز نه ‌م اسفند چن ‌‬ ‫اقدامات‌خود را در جریا ‌ن حواد ‌‬ ‫ت کردم‌‪»...‬‬ ‫ت از ه ‌م گسیخت‌ه شود با آ ‌ن مخالف ‌‬ ‫ت شریازه‌مملک ‌‬ ‫اس ‌‬ ‫ت و توصی‌ه دوستان‌‬ ‫ی ایشا ‌ن ب‌ه نصیح ‌‬ ‫ق و بی‌توجه ‌‬ ‫ض ب‌ه رفتار و اعما ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫ی ضم ‌ن اعرتا ‌‬ ‫آیت‌اللهکاش���ان ‌‬ ‫ی ایشا ‌ن گفت‌‪:‬‬ ‫وخودرأی ‌‬ ‫ی که‌‬ ‫یل به‌هر حا ‌ل معتقد ‌م در ای ‌ن مبارزه‌ا ‌‬ ‫ی ندارند و ‌‬ ‫ی ازکس��� ‌‬ ‫ش ش���نوائ ‌‬ ‫ق ک‌ه گو ‌‬ ‫ی دکرت مصد ‌‬ ‫«‪ ...‬اال ‌ن ه ‌م آقا ‌‬ ‫ظ شود‪»...‬‬ ‫ی حف ‌‬ ‫ی مملکت ‌‬ ‫ص مؤثر و قوا ‌‬ ‫نی اشخا ‌‬ ‫قب ‌‬ ‫ی اتحاد و اتفا ‌‬ ‫ش دارد بایست ‌‬ ‫ملت‌ایرا ‌ن در پی ‌‬ ‫ی و حائری‌زاد‌ه ک‌ه درمنزل‌‬ ‫ی چو ‌ن حمیدیه‌‪ ،‬بهادری‌‪ ،‬مریاشرافی‌‪ ،‬محمد ذوالفقاری‌‪،‬کریمی‌‪ ،‬قنات‌آباد ‌‬ ‫ی دربار ‌‬ ‫وکال ‌‬ ‫ی و نریما ‌ن نداشتند باحضور‬ ‫س رضو ‌‬ ‫ی با مهند ‌‬ ‫ت آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫ی از ادامۀ مذاکرا ‌‬ ‫آیت‌الله بودند و چندا ‌ن رضایت ‌‬ ‫ی اتخاذنشد‬ ‫ت ای ‌ن دو نفر شدند و در نتیج‌ه تصمی ‌م قطع ‌‬ ‫س مجلس‌‪ ،‬مان ‌ع از ادام‌ه صحب ‌‬ ‫خود و آغاز مذاکر‌ه با رئی ‌‬ ‫ی ماند‪.‬‬ ‫ت همچنا ‌ن باق ‌‬ ‫و مشکال ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪401‬‬

‫توصی ‌ه آیت‌الله بروجردی‌‬ ‫س عمالً‬ ‫ت شد‪ .‬مجل ‌‬ ‫ی مملک ‌‬ ‫ی اساس ‌‬ ‫ج در مرد ‌م و رکوردکارها ‌‬ ‫ب تشن ‌‬ ‫ت موج ‌‬ ‫نی سرا ‌ن نهض ‌‬ ‫قب ‌‬ ‫ی و نفا ‌‬ ‫دودستگ ‌‬ ‫نی و منز ‌ل دکرت مصدق‌‬ ‫ی مخالف ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی «پارلمان‌»‪ ،‬منز ‌ل آیت‌اللهکاشان ‌‬ ‫فلج‌گردید و مرج ‌ع ح ‌ل و فص ‌ل امور به‌جا ‌‬ ‫نی شد‪...‬‬ ‫برای‌موافق ‌‬ ‫ی رس���یدک‌ه حتی‌‬ ‫ق به‌جای ‌‬ ‫ف و نفا ‌‬ ‫ت وکار اختال ‌‬ ‫نی قبی��� ‌ل وجود داش��� ‌‬ ‫ی از هم ‌‬ ‫ت خربهای ‌‬ ‫‪...‬در تم���ا ‌م مطبوع���ا ‌‬

‫ی در شمارۀ‬ ‫ح را در مداخل‌ه دید و خرب ‌‬ ‫ت کنار‌ه می‌گرفت‌‪ .‬صال ‌‬ ‫ی ک‌ه هموار‌ه از سیاس��� ‌‬ ‫حضرت‌آیت‌الله بروجرد ‌‬ ‫ح انتشار یافت‌‪:‬‬ ‫‪ 1048‬مورخ‌‪ 13‬اسفند روزنام‌ه باخرت امروز بدی ‌ن شر ‌‬ ‫ت وزیر را به‌‬ ‫ف نخس��� ‌‬ ‫ی از طر ‌‬ ‫ی از دربار و نماینده‌ا ‌‬ ‫ی نماینده‌ا ‌‬ ‫ت آیت‌الله بروجرد ‌‬ ‫«‪ ...‬در دو روزگذش���ت‌ه حضر ‌‬ ‫ت وزیر به‌‬ ‫ف نخس ‌‬ ‫ی از طر ‌‬ ‫ی و سیاس ‌‬ ‫ی معاو ‌ن پارلمان ‌‬ ‫ک اس���ماعیل ‌‬ ‫ف ش���ا‌ه و مل ‌‬ ‫ی از طر ‌‬ ‫قم‌احضار نمودند‪ .‬بهبود ‌‬ ‫ح فرستادند‪:‬‬ ‫ی بدی ‌ن شر ‌‬ ‫ی شا‌ه و نخست‌وزیر پیام ‌‬ ‫ی به‌وسیل‌ه ای ‌ن دو نفر برا ‌‬ ‫ت نمودند و آیت‌الله بروجرد ‌‬ ‫قم‌عزیم ‌‬ ‫ی نخست‌وزیرکما ‌ل عالقه‌‬ ‫ب آقا ‌‬ ‫ی و جنا ‌‬ ‫ت همایون ‌‬ ‫ف از واقع‌ه اخری چو ‌ن اطمینا ‌ن دار ‌م ک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫با اظهار تأس ‌‬ ‫ق را حفظ‌‬ ‫ت نظر‪ ،‬اتحاد و اتفا ‌‬ ‫ت کشور ایرا ‌ن دارند امید و انتظار دار ‌م ک‌ه کمافی‌الساب ‌ق وحد ‌‬ ‫راب‌ه استقال ‌ل و عظم ‌‬ ‫ی درکشور فراهم‌‬ ‫ش و بی‌نظم ‌‬ ‫ت اغتش���ا ‌‬ ‫ت نیاورند تا موجبا ‌‬ ‫ی ب‌ه دس��� ‌‬ ‫ف و اخاللگر فرصت ‌‬ ‫نموده‌ک‌ه عناصر منحر ‌‬ ‫گردد‪»...‬‬ ‫از روزنامۀکیهان‌‪ ،‬شمارۀ ‪ 10 ،2939‬اسفند ‪ ،1331‬صفحۀ ‪5‬‬ ‫ت آیت‌الله بهبهانی‌‬ ‫اعالمیۀ حضر ‌‬ ‫ی صادر شد‌ه است‌‪:‬‬ ‫ت آیت‌الله بهبهان ‌‬ ‫ف حضر ‌‬ ‫ای ‌ن اعالمی‌ه امروز از طر ‌‬ ‫بسم‌الله الرحمن‌الرحی ‌م و ب‌ه نستعنی‌‬ ‫ی نداش���ت‌ه و حتی‌المق���دور وارد این‌‬ ‫ی دخالت ‌‬ ‫ع دارندک���‌ه حقری در امور سیاس��� ‌‬ ‫ی اطال ‌‬ ‫عم���و ‌م برادرا ‌ن ایمان��� ‌‬ ‫ی از علماء‬ ‫ی ب‌ه خارج‌‪ ،‬عده‌ا ‌‬ ‫ت همایون ‌‬ ‫ت اعلیحضر ‌‬ ‫ی مسافر ‌‬ ‫جریانات‌نمی‌شوم‌‪ .‬دیروز غفلت ًا از انتشار خرب ناگهان ‌‬ ‫ت را از این‌‬ ‫ب مراجع‌ه و تقاضا داش���تندک‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫ت ب‌ه اینجان ‌‬ ‫ت وحش��� ‌‬ ‫ف با نهای ‌‬ ‫اعال ‌م و اهایل‌بازار و اصنا ‌‬ ‫ً‬ ‫ت به‌‬ ‫ی نخست‌وزیر تقاضا نمود ‌م خود ایشا ‌ن مبادر ‌‬ ‫ب آقا ‌‬ ‫ت منصرف‌نمایم‌‪ .‬ای ‌ن بود شخصا با تلفو ‌ن از جنا ‌‬ ‫مسافر ‌‬ ‫ب شدید ًا تقاضا داشتندک‌ه بند‌ه با‬ ‫ی ندادند‪ .‬با ای ‌ن حا ‌ل آقایا ‌ن از ای ‌ن جان ‌‬ ‫ب منف ‌‬ ‫ای ‌ن تقاضا نمایند وایشا ‌ن ه ‌م جوا ‌‬ ‫ت اصرار چار‌ه ندید ‌م ک‌ه حضور‬ ‫ت و شد ‌‬ ‫ت جمعی ‌‬ ‫ف نمایم‌‪ .‬باکثر ‌‬ ‫ت مذاکر‌ه ومعظم‌ل‌ه را مصم ‌م ب‌ه انصرا ‌‬ ‫اعلیحضر ‌‬ ‫ی از‬ ‫ت همایون ‌‬ ‫ی مرد ‌م را ب‌ه ایشا ‌ن برسانم‌‪ .‬آقایا ‌ن میدانندک‌ه بحمدالله اعلیحضر ‌‬ ‫ی حاصل‌و تقاضا ‌‬ ‫ی شرفیاب ‌‬ ‫همایون ‌‬ ‫ف حاصل‌نمودند‪.‬‬ ‫ای ‌ن خیا ‌ل انصرا ‌‬ ‫ت تندرو از این‌‬ ‫ظ فرمایند و نگذارندک‌ه اخاللگرا ‌ن و دس���تجا ‌‬ ‫ش را حف ‌‬ ‫از آقایا ‌ن محرت ‌م اس���تدعا دار ‌م ک���‌ه آرام ‌‬ ‫ت فراه ‌م نشود‪.‬‬ ‫ت تشنجا ‌‬ ‫ی سوءاستفاد‌ه کرد‌ه و موجبا ‌‬ ‫جریان‌عاد ‌‬ ‫ی البهبهانی‌‬ ‫االحقر ‪ -‬محمدالموسو ‌‬ ‫**********‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ت شمارۀ ‪9‬‬ ‫ص ‪61-60‬‬ ‫ط مصدق‌» ص ‌‬ ‫ی رضاشا ‌ه تا سقو ‌‬ ‫م و سیاست‌‪ ،‬از استعفا ‌‬ ‫ب «قل ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫ی ازکارکنان‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ت با راهنمای ‌‬ ‫ی جمعی ‌‬ ‫ی هیاهو ‌‬ ‫خ بر اثر ش���نید ‌ن صدا ‌‬ ‫ج ازکا ‌‬ ‫ق هنگا ‌م خرو ‌‬ ‫ی دکرت مصد ‌‬ ‫«‪...‬وقت ‌‬ ‫ی می‌یابد و‬ ‫ی قت ‌ل او تهی‌ه دید‌ه بودند رهای ‌‬ ‫ی ک‌ه برا ‌‬ ‫ج می‌شود و تصادف ًا از توطئۀ دقیق ‌‬ ‫خ خار ‌‬ ‫ب دیگرکا ‌‬ ‫درباراز در ‌‬

‫ب شهر و‬ ‫ش جنو ‌‬ ‫ی از اوبا ‌‬ ‫ی جمعیت ‌‬ ‫س از ساعت ‌‬ ‫ی از آ ‌ن مح ‌ل می‌رود‪ ،‬پ ‌‬ ‫ب‌ه منزل‌خود در فاصلۀ یکصد و پنجا‌ه مرت ‌‬


‫‪402‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ف خانۀ دکرت‬ ‫ع کرد‌ه بودند‪ ،‬به‌دستور شاهپور حمیدرضا برادر شا‌ه به‌طر ‌‬ ‫خ اجتما ‌‬ ‫افراد نظامی‌تشکی ‌ل شد‌ه و در جلوکا ‌‬ ‫ی ای ‌ن جمعیت‌‬ ‫ی حمل‌ه ب‌ه داخ ‌ل خان‌ه و قت ‌ل دکرت مصدق‌‪ ،‬از در و دیوار خان‌ه باال می‌روند‪ .‬رهرب ‌‬ ‫ت و برا ‌‬ ‫مصدق‌حرک ‌‬ ‫ش ک‌ه در روزهای‌‬ ‫ی از افسرا ‌ن بازنشستۀ ارت ‌‬ ‫ت و عده‌ا ‌‬ ‫ف ب‌ه شعبا ‌ن بی‌مخ‌) بر عهد‌ه داش ‌‬ ‫ی (معرو ‌‬ ‫راشعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی که‌‬ ‫ی را بر عهد‌ه داشتند‪ .‬قب ‌ل از آ ‌ن هنگام ‌‬ ‫ت اجرای ‌‬ ‫ی عملیا ‌‬ ‫ش تصفی‌ه شد‌ه بودند‪ ،‬سازمانده ‌‬ ‫خ از ارت ‌‬ ‫قب ‌ل ازآ ‌ن تاری ‌‬ ‫ط عابرا ‌ن ب‌ه بعضی‌‬ ‫ش توس ‌‬ ‫ی شا‌ه جم ‌ع شد‌ه و شعار می‌دادند‪ ،‬خرب آ ‌ن ک ‌م و بی ‌‬ ‫خ اختصاص ‌‬ ‫ت در جلوکا ‌‬ ‫این‌جمعی ‌‬

‫ق ک‌ه در محوطۀ دانشکد‌ه اجتما ‌‬ ‫ع‬ ‫ی از دانشجویا ‌ن دانشکدۀ حقو ‌‬ ‫ط شهراز جمل‌ه دانشگا‌ه تهرا ‌ن می‌رسد‪ .‬جمع ‌‬ ‫نقا ‌‬ ‫ی سوم‌‬ ‫ب نریو ‌‬ ‫ی حز ‌‬ ‫ی مسئو ‌ل دانشجوی ‌‬ ‫ش می‌شوند و قاس ‌م خاتم ‌‬ ‫ع از ای ‌ن خرب دچار تشوی ‌‬ ‫س از اطال ‌‬ ‫کرد‌ه بودندپ ‌‬ ‫ت کنند‪.‬‬ ‫ق حرم ‌‬ ‫ف منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫ی به‌طر ‌‬ ‫ق ب‌ه دانشجویا ‌ن پیشنهاد می‌کند دست‌ه جمع ‌‬ ‫در دانشکدۀحقو ‌‬ ‫ق در‬ ‫ف منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫خ به‌ط���ر ‌‬ ‫ش جلوکا ‌‬ ‫ت اوبا ‌‬ ‫ق می‌رس���ندک‌ه جمعی ‌‬ ‫ی ب‌ه منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫دانش���جویا ‌ن موقع ‌‬ ‫ی مح ‌ل دستور‬ ‫س کالنرت ‌‬ ‫ی و رئی ‌‬ ‫س شهربان ‌‬ ‫ط ب‌ه رئی ‌‬ ‫ب احتیا ‌‬ ‫ح آ ‌ن روز بر حس ‌‬ ‫ق در صب ‌‬ ‫ت بودند‪ .‬دکرت مصد ‌‬ ‫حال‌حرک ‌‬ ‫ت پاسبانا ‌ن کالنرتی‌‬ ‫نی جه ‌‬ ‫ظ نظ ‌م در مح ‌ل حضور داش���ت‌ه باشند و ب‌ه هم ‌‬ ‫ی حف ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫داده‌بودک‌ه مأمورا ‌ن کالنرت ‌‬ ‫ت حضور ش���اهپور حمیدرضا و دستور او‬ ‫یل به‌عل ‌‬ ‫ی کردند و ‌‬ ‫ق جلوگری ‌‬ ‫ف منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫ت به‌طر ‌‬ ‫از هجوم‌جمعی ‌‬ ‫ی از دانشجویا ‌ن سر رسیدند‬ ‫ق هجو ‌م آورد‪ .‬در ای ‌ن موق ‌ع تعداد ‌‬ ‫ت ب‌ه منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫ی رفتند و جمعی ‌‬ ‫پاسبانا ‌ن به‌کنار ‌‬ ‫ت پرداختند‪.‬‬ ‫ح به‌مقاوم ‌‬ ‫ق رس���انیدند و بدو ‌ن داش�ت�ن‌ هرگون‌ه سال ‌‬ ‫ی منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫ب آهن ‌‬ ‫ی در ‌‬ ‫و خود راب‌ه جلو ‌‬ ‫ی از دانش‌آموزا ‌ن دبریستان‌‬ ‫ی می‌پردازد‪ .‬عالو‌ه بر دانشجویا ‌ن بعض ‌‬ ‫جال ‌ل آل‌احمده ‌م ک‌ه خرب شد‌ه بود به‌سخرنان ‌‬ ‫ص متفرق‌ه ک‌ه در میا ‌ن آنان‌‬ ‫ی از اشخا ‌‬ ‫ی متوج‌ه می‌شوندگروه ‌‬ ‫ی قرار داشت‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ادیب‌‪،‬ک‌ه در اوایل‌خیابا ‌ن فردوس ‌‬ ‫خ در حرکتند‬ ‫ف خیابا ‌ن کا ‌‬ ‫ق به‌طر ‌‬ ‫ی وجود دارند با داد ‌ن شعار به‌نف ‌ع شا‌ه و مصد ‌‬ ‫س شخص ‌‬ ‫ی بالبا ‌‬ ‫گروهبانا ‌ن ارتش ‌‬ ‫ی سو ‌م در آ ‌ن دبریستان‌‬ ‫ب نریو ‌‬ ‫ی مسئو ‌ل حز ‌‬ ‫ق باقر دریان ‌‬ ‫ی از آنا ‌ن به‌اتفا ‌‬ ‫سایر دانش‌آموزا ‌ن راخرب می‌کنند و جمع ‌‬ ‫ت دانشجویا ‌ن ملح ‌ق می‌شوند‪.‬‬ ‫ی می‌کنند و در آنجا به‌مقاوم ‌‬ ‫ق آنها را همراه ‌‬ ‫ت شد‌ه و تامنز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫وارد جمعی ‌‬ ‫ت بیشرتی‌‬ ‫ت س���ازمان‌یافت‌ه به‌تأخری افتد و فرص ‌‬ ‫ی گر چ‌ه ناچیز حمال ‌‬ ‫ت زمان ‌‬ ‫ب ش���دک‌ه مد ‌‬ ‫ت س���ب ‌‬ ‫نی مقاوم ‌‬ ‫هم ‌‬ ‫ی منز ‌ل بیفتد‪ .‬بر اثر ای ‌ن مقاومت‌‪ ،‬دانشجویان‌‬ ‫ق و مأمورا ‌ن انتظام ‌‬ ‫ت دکرت مصد ‌‬ ‫ی و مقابل‌ه به‌دس ‌‬ ‫برای‌چاره‌اندیش��� ‌‬ ‫ی وارد ساخت‌‪ .‬دوستان‌‬ ‫ی ب‌ه قاس ‌م خاتم ‌‬ ‫ی کار ‌‬ ‫خ چند چاقو ‌‬ ‫ح شدند و شعبا ‌ن بی‌م ‌‬ ‫ی مجرو ‌‬ ‫ودانش‌آموزا ‌ن به‌سخت ‌‬ ‫ت مداوا بود و‬ ‫ی و تح ‌‬ ‫ک ما‌ه بسرت ‌‬ ‫ش از ی ‌‬ ‫ی را ب‌ه بیمارستا ‌ن سینا منتق ‌ل کردند و او بی ‌‬ ‫اوجسد نیم‌ه جا ‌ن قاس ‌م خاتم ‌‬ ‫ی در جریا ‌ن کودتای‌‬ ‫ج می‌برد‪ .‬قاس ‌م خاتم ‌‬ ‫ت و از آ ‌ن رن ‌‬ ‫ی شعبا ‌ن در بد ‌ن او وجود داش ‌‬ ‫ح چاقو ‌‬ ‫تاآخر عمر آثار جر ‌‬ ‫تو‬ ‫ف او ‌ل قرار داش ‌‬ ‫ی از سا ‌ل ‪ 1339‬ب‌ه بعد در ص ‌‬ ‫ی جبهۀ مل ‌‬ ‫ی و فعالیتها ‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ت مقاوم ‌‬ ‫ی نهض ‌‬ ‫‪28‬مرداد و فعالیتها ‌‬ ‫ی از دانشجویان‌‬ ‫ع گفت‌‪ .‬بعض ‌‬ ‫ی را ودا ‌‬ ‫ف ای ‌ن مبارز‌ه کرد و در سا ‌ل ‪ 1350‬دار فان ‌‬ ‫ی خود را مخلصان‌ه وق ‌‬ ‫همۀزندگ ‌‬ ‫ی ک‌ه برداشتند تا مدتها ب‌ه معالج‌ه مشغو ‌ل بودند‪.‬‬ ‫ی نیز بر اثر جراحات ‌‬ ‫ودانش‌آموزا ‌ن از جمل‌ه باقر دریان ‌‬ ‫**********‬ ‫ت شمارۀ ‪10‬‬ ‫پیوس ‌‬

‫ل پانزدهم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،8‬شهریورما ‌ه ‪1379‬‬ ‫از ماهنامۀ پر‪ ،‬شمارۀ ‪ ،176‬سا ‌‬ ‫ق و همکارانش‌‬ ‫ن دکرت مصد ‌‬ ‫ی کشت ‌ه شد ‌‬ ‫توطئۀ شا ‌ه برا ‌‬ ‫ت وزیر در این‌‬ ‫ی نخس ‌‬ ‫ش از قو ‌ل نخست‌وزیر تلف ‌ن کردک‌ه آقا ‌‬ ‫ک نفر از ستاد ارت ‌‬ ‫ج بعد از ظهر‪ ،‬ی ‌‬ ‫ت پن ‌‬ ‫ک ساع ‌‬ ‫نزدی ‌‬ ‫ع عرض‌‬ ‫ض اطال ‌‬ ‫ف بیاورند‪ ،‬مح ‌‬ ‫ش تشری ‌‬ ‫ج ب‌ه ستاد ارت ‌‬ ‫ت پن ‌‬ ‫ف دارند و فرمودندک‌ه آقایا ‌ن وزیرا ‌ن در ساع ‌‬ ‫جاتشری ‌‬ ‫ش چ‌ه کار‬ ‫ش چ‌ه می‌کند و با همکاران ‌‬ ‫ت روز در ستاد ارت ‌‬ ‫ی نخست‌وزیر در ای ‌ن وق ‌‬ ‫ب شد ‌م ک‌ه آقا ‌‬ ‫شد‪.‬م ‌ن متعج ‌‬

‫ی نخست‌وزیر‬ ‫ب آقا ‌‬ ‫ش و جنا ‌‬ ‫ض کرد ‌م ک‌ه از ستاد ارت ‌‬ ‫ت عر ‌‬ ‫دارد؟پرس���ید ‌م ک‌ه شما ازکجا تلف ‌ن می‌فرمایید؟ گف ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪403‬‬

‫ف آورد ‌ه‬ ‫ش رفتم‌‪ .‬چهار نفر از وزرا تشری ‌‬ ‫ی گرفت ‌م و ب‌ه ستاد ارت ‌‬ ‫ف دارند‪ .‬م ‌ن متقاعد شد ‌م و تاکس ‌‬ ‫ه ‌م ای ‌ن جاتشری ‌‬ ‫ع یافته‌‬ ‫ط آشنایانشا ‌ن از آ ‌ن اطال ‌‬ ‫ی ک‌ه به‌توس ‌‬ ‫ب دفرت ستاد منتظر دیگرا ‌ن بودند و پریامو ‌ن واقعه‌ا ‌‬ ‫ق جن ‌‬ ‫بودند و دراتا ‌‬ ‫ی ب‌ه خانۀ‬ ‫ی با اتومبیل ‌‬ ‫خ اختصاص ‌‬ ‫نت ازکا ‌‬ ‫س از بریو ‌ن رف ‌‬ ‫قپ ‌‬ ‫ت می‌کردند‪ .‬واقع‌ه ای ‌ن بودک‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫بودند‪،‬صحب ‌‬ ‫خ را‬ ‫ی بی‌مُ ‌‬ ‫ی از شاهپورها ب‌ه خیابا ‌ن آمد‌ه و شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫نت او یک ‌‬ ‫ت اما بالفاصل‌ه بعد از رف ‌‬ ‫خودش‌رفت‌ه بود‌ه اس ‌‬ ‫ق و همکارانش‌‬ ‫ج شد ‌ن دکرت مصد ‌‬ ‫ت موق ‌ع خار ‌‬ ‫ی ک‌ه قرار بود‌ه اس ‌‬ ‫ی توطئه‌ا ‌‬ ‫ق و اجرا ‌‬ ‫مأمور حمله‌ب‌ه منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫‌مُ‬ ‫ی در رفت‌ه بود و به‌قو ‌ل شعبا ‌ن بی خ‌‬ ‫ق از در و را‌ه دیگر ‌‬ ‫یل به‌واسط‌ه آ ‌ن ک‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ی اجرا شود و ‌‬ ‫ازکاخ‌اختصاص ‌‬ ‫خ ه ‌م فور ًا با چند نفر از‬ ‫ت و شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ت مواج‌ه نشد‌ه اس ‌‬ ‫س پرید‌ه است‌» توطئ‌ه شا‌ه با موفقی ‌‬ ‫غ از قف ‌‬ ‫یا شاه‌«مر ‌‬ ‫ت با کوبید ‌‬ ‫ن‬ ‫ت و خواست‌ه اس ‌‬ ‫ق تاخت‌ه اس ‌‬ ‫پ شد‌ه ب‌ه منز ‌ل دکرت مصد ‌‬ ‫ش سوار جی ‌‬ ‫ت و مسلح ‌‬ ‫ق بدس ‌‬ ‫نوچه‌های‌چما ‌‬ ‫ی از همراهان‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫ق ک‌ه قف ‌ل بود‌ه است‌‪ ،‬آ ‌ن را بشکند و چو ‌ن ای ‌ن کار ممک ‌ن نشد‌ه اس ‌‬ ‫پ ب‌ه در خانه‌دکرت مصد ‌‬ ‫جی ‌‬ ‫ی از‬ ‫ط برود و قف ‌ل در را بش���کند‪ .‬یک ‌‬ ‫ی دیوار ب‌ه حیا ‌‬ ‫ت تا از رو ‌‬ ‫ی کنار خیابا ‌ن باال رفت‌ه اس��� ‌‬ ‫ی ازدرختها ‌‬ ‫او از یک ‌‬ ‫ت بود‌ه است‌‬ ‫ی درخ ‌‬ ‫ی ک‌ه رو ‌‬ ‫یل می‌کند و شخص ‌‬ ‫ی ب‌ه هوا خا ‌‬ ‫ب خان‌ه نخست‌وزیر بودند تری ‌‬ ‫ی که‌مواظ ‌‬ ‫دو افس���ر ‌‬ ‫ی جلوگریی‌‬ ‫ح و آماد‌ه بود ‌ن آنها برا ‌‬ ‫خ بعد از مشاهد‌ه افسرا ‌ن مسل ‌‬ ‫نی می‌آید‪ .‬شعبا ‌ن بی‌مُ ‌‬ ‫ت پائ ‌‬ ‫ش شد‌ه ازدرخ ‌‬ ‫متوح ‌‬ ‫خ اختصاصی‌‬ ‫ق بدستا ‌ن جلو درکا ‌‬ ‫ش ب‌ه دست‌ه چما ‌‬ ‫ی مأموریت ‌‬ ‫ب می‌شود و ناچار بدو ‌ن اجرا ‌‬ ‫از او و همراهانش‌مرعو ‌‬ ‫ی کوبید‌ه شد ‌ن در و آگا‌ه شد ‌ن از قصد مهاجمان‌‪ ،‬مصلحت‌‬ ‫س از شنید ‌ن صدا ‌‬ ‫قپ ‌‬ ‫ملح ‌ق می‌گردد‪ .‬امادکرت مصد ‌‬ ‫ت از راه‌‬ ‫ش را پوشید‌ه بود‌ه اس ‌‬ ‫س منزل ‌‬ ‫یل ک‌ه لبا ‌‬ ‫ی برود و در حا ‌‬ ‫ی امن‌تر ‌‬ ‫ش ب‌ه جا ‌‬ ‫را در آ ‌ن می‌بیندک‌ه ازخانۀ خوی ‌‬ ‫ش می‌رود و با اطمینا ‌ن ب‌ه این‌‬ ‫ت با ‌م ب‌ه خان‌ه همسایه‌(خانۀ والدۀ دکرت معظمی‌) و از آنجا با اتومبی ‌ل ب‌ه ستاد ارت ‌‬ ‫پش ‌‬ ‫ش نخواهد‬ ‫ض او و همکاران ‌‬ ‫ی معرت ‌‬ ‫ی از ارتشیا ‌ن دیگرکس ‌‬ ‫ش و عد‌ه دیگر ‌‬ ‫ک‌ه در آ ‌ن جا با حضورافسرا ‌ن عالریتب‌ه ارت ‌‬ ‫ش ب‌ه دکرت معظمی‌‬ ‫ی ستاد ارت ‌‬ ‫ی از اطاقها ‌‬ ‫ت در یک ‌‬ ‫شد و بعد آنها را ه ‌م به‌آنجا احضار می‌کند‪ .‬در ضم ‌ن اسرتاح ‌‬ ‫ی دعوت‌‬ ‫ی تشکی ‌ل جلسۀ فوق‌العاد‌ه خصوص ‌‬ ‫س را برا ‌‬ ‫س مجلس‌) می‌سپاردکه‌هر چ‌ه زودتر نمایندگا ‌ن مجل ‌‬ ‫(رئی ‌‬ ‫ی تشکی ‌ل یک‌‬ ‫ب پیشنهاد او برا ‌‬ ‫س را ک‌ه برحس ‌‬ ‫ی حضور اکثر نمایندگا ‌ن مجل ‌‬ ‫ی دکرتمعظم ‌‬ ‫کند‪ .‬بعد از آ ‌ن ک‌ه آقا ‌‬ ‫ف بیاورند‬ ‫ت آقایا ‌ن ه ‌م تشری ‌‬ ‫ش رساند و فرمود الز ‌م اس ‌‬ ‫ع همکاران ‌‬ ‫ت شده‌بودند‪ ،‬ب‌ه اطال ‌‬ ‫جلس���‌ه فوق‌العاد‌ه دعو ‌‬ ‫ی ه ‌م ک‌ه تأخریکرده‌اند‬ ‫ت نمایندگان ‌‬ ‫س برسی ‌م ممک ‌ن اس ‌‬ ‫ح بده ‌م تا ما ب‌ه مجل ‌‬ ‫ی واقع‌ه امروز راتوضی ‌‬ ‫تا م ‌ن چگونگ ‌‬ ‫ی سرد است‌‪،‬‬ ‫ض کرد ‌م ک‌ه هوا خیل ‌‬ ‫ش را‌ه افتاد‪ ،‬آقایان‌وزیرا ‌ن ه ‌م همرا‌ه او‪ .‬م ‌ن در سر پله‌ها ب‌ه ایشا ‌ن عر ‌‬ ‫بیایند و خود ‌‬ ‫ح ندهم‌‬ ‫س شر ‌‬ ‫ی بپوشید‪ .‬فرمود‪«:‬آقا‪ ،‬م ‌ن حاال خود ‌م گرم ‌م تا حادثۀ امروز و دسیس‌ه شا‌ه را در مجل ‌‬ ‫ت عبای ‌‬ ‫خوبس ‌‬ ‫ج ب‌ه عبا نخواه ‌م داشت‌‪».‬‬ ‫احتیا ‌‬ ‫**********‬ ‫ت شمارۀ ‪11‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ل دوازدهم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ 85‬و ‪ ،86‬تری ‪ ،1379‬لس‌آنجلس‌‬ ‫از ماهنامۀ سیمرغ‌‪ ،‬سا ‌‬ ‫ی ایش���ا ‌ن تعریف‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫ی را از زندا ‌ن موق ‌‬ ‫ت خاطره‌ا ‌‬ ‫ص بود ‌م ک‌ه با مطالع‌ه مجال ‌‬ ‫ی اردش�ی�ر محص ‌‬ ‫ت آقا ‌‬ ‫در خدم ‌‬ ‫غ بفرستم‌‪ .‬با احرتا ‌م بهرا ‌م شریازی‌‬ ‫پ در سیمر ‌‬ ‫ی چا ‌‬ ‫ت شما برا ‌‬ ‫کردم‌‪.‬گفتند بنویس ‌م و خدم ‌‬ ‫س او ‌ل متوسط‌ه بود ‌م و مح ‌ل اقامتم‌در‬ ‫ی بعد از ‪ 9‬اسفند ‪ 1331‬بود‪ .‬م ‌ن در آنزما ‌ن در دبریستا ‌ن دارالفنو ‌ن کال ‌‬ ‫روزها ‌‬ ‫ً‬ ‫نی راه‌روزنامه‌فروشی‌‬ ‫ی می‌کرد ‌م و در ب ‌‬ ‫ت و آمد ب‌ه مدرس‌ه را پیاد‌ه ط ‌‬ ‫خیابا ‌ن خیا ‌م حدود سیدنصرالدی ‌ن بود‪ .‬معموال رف ‌‬ ‫ی را درکنار روزنامه‌فروشی‌ک‌ه بنا ‌م حبیب‌‬ ‫ت و آمد خود ساعت ‌‬ ‫ی دادگسرتی‌‪ .‬م ‌ن در رف ‌‬ ‫ک روبرو ‌‬ ‫بود س���ر س‌ه را‌ه ار ‌‬ ‫خ دقی ‌ق آ ‌ن را به‌خاطر ندارم‌‪.‬‬ ‫ت روز را برانداز می‌کردم‌‪ .‬یکروز تاری ‌‬ ‫و محمد بودند می‌ایس���تاد ‌م و روزنام‌ه و مجال ‌‬


‫‪404‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ب تود‌ه ایران‌‪،‬در جلو در ‌‬ ‫ب‬ ‫ی حز ‌‬ ‫ی از اعضا ‌‬ ‫ی محاکم‌ه می‌شد و عده‌ا ‌‬ ‫ی تاهور‪ 1‬مدیر روزنامۀ شهباز در دادگسرت ‌‬ ‫آقا ‌‬ ‫یل ازتظاهرات‌‬ ‫ب تود‌ه بودم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫ت را‌ه انداخت‌ه بودند‪ .‬م ‌ن در آنزما ‌ن عضو س���ازما ‌ن جوانا ‌ن حز ‌‬ ‫ی تظاهرا ‌‬ ‫دادگس�ت�ر ‌‬ ‫ی برگزار شد‌ه بود‪ .‬اما چو ‌ن را‌ه هر روز م ‌ن از جلواداره‌‬ ‫ک مح ‌ل حزب ‌‬ ‫فی ‌‬ ‫ت از طر ‌‬ ‫ی نداشتم‌‪ ،‬چو ‌ن تظاهرا ‌‬ ‫اطالع ‌‬ ‫ت بود ‌م ک‌ه خود را میان‌صدها نفر‬ ‫ت در حرک ‌‬ ‫ت طب ‌ق معمو ‌ل هر روز‪ ،‬آنروز ه ‌م از آنجه ‌‬ ‫ی می‌گذش ‌‬ ‫رادیو و دادگسرت ‌‬ ‫ی ادار‌ه رادیو می‌دوند‪ .‬م ‌ن هم‌خود ‌م را به‌‬ ‫نی یعن ‌‬ ‫ف پائ ‌‬ ‫ت متوج‌ه شد ‌م ک‌ه مرد ‌م ب‌ه طر ‌‬ ‫نی تظاهرا ‌‬ ‫تظاهرکنند‌ه یافتم‌‪ .‬در ح ‌‬

‫ت می‌کند‬ ‫ی آنراهدای ‌‬ ‫ی در آ ‌ن قرار دارد و رانند‌ه ایران ‌‬ ‫ک افسر آمریکای ‌‬ ‫ی روباز ی ‌‬ ‫پ ارتش ‌‬ ‫ک جی ‌‬ ‫آنها رساند ‌م و دید ‌م ی ‌‬ ‫ش می‌کندک‌ه خود را ازمعرک‌ه نجات‌‬ ‫ی حمله‌ور شد‌ه و رانند‌ه ه ‌م کوش ‌‬ ‫ب ب‌ه افسر آمریکای ‌‬ ‫گ و چو ‌‬ ‫ی با سن ‌‬ ‫وگروه ‌‬ ‫ف میدا ‌ن توپخانه‌به‌حرکت‌‬ ‫ی رد ش���د و به‌طر ‌‬ ‫ت را می‌کرد‪ .‬تا باالخر‌ه از جلو دادگس�ت�ر ‌‬ ‫یل مالحظ‌ه جمعی ‌‬ ‫دهد‪ ،‬و ‌‬ ‫ت بعداز آ ‌ن که‌‬ ‫ک کردم‌‪ .‬حدود چند ساع ‌‬ ‫ق شدند و م ‌ن ه ‌م آنجا را تر ‌‬ ‫ت تقریب ًا متفر ‌‬ ‫درآمد‪ .‬بعد از ای ‌ن جریا ‌ن جمعی ‌‬ ‫ی پرند‌ه ه ‌م پر نمی‌زد وم ‌ن مشغول‌‬ ‫ی حت ‌‬ ‫ف دادگسرت ‌‬ ‫ف کردم‌‪ .‬در اطرا ‌‬ ‫ی توق ‌‬ ‫ی روزنامه‌فروش ‌‬ ‫ب‌ه خان‌ه می‌رفتم‌‪ ،‬روبرو ‌‬ ‫ک جوان‌محص ‌ل دیگری‌‬ ‫ی ماک‌ه محمد روزنامه‌فروش‌‪ ،‬م ‌ن و ی ‌‬ ‫ی روبرو ‌‬ ‫پ ارتش ‌‬ ‫ی بود ‌م ک‌ه دو جی ‌‬ ‫خواند ‌ن روزنامه‌ا ‌‬ ‫پ انداختند‪.‬‬ ‫ک‌ه م ‌ن نمی‌شناخت ‌م ترمزکردند و چند سرباز از آ ‌ن بریو ‌ن ریختند و ما س‌ه نفر را دستگری و ب‌ه درون‌جی ‌‬ ‫ی میدا ‌ن توپخانه‌دادند‪ .‬از آنجا‬ ‫ی نرسید و ما را تحوی ‌ل کالنرت ‌‬ ‫ت دستگری می‌شوی ‌م ب‌ه جای ‌‬ ‫ض ماک‌ه ب‌ه چ‌ه عل ‌‬ ‫اعرتا ‌‬ ‫ک زد ‌ن افسر آمریکایی‌دستگریکرده‌اند‪،‬‬ ‫ی و باالخر‌ه چند روز بعد معلو ‌م شدک‌ه ما را به‌جر ‌م کت ‌‬ ‫ه ‌م ب‌ه زندا ‌ن زیر آگاه ‌‬ ‫ی نشست‌ه بودند‪ .‬مراب‌ه افسر آمریکایی‌‬ ‫ی و ارتش ‌‬ ‫ی بردندک‌ه دور تا دور آ ‌ن افسرا ‌ن شهربان ‌‬ ‫ی مرا ب‌ه اطاق ‌‬ ‫چو ‌ن در شهربان ‌‬ ‫ت نمی‌دانم‌‪ .‬و بعد از آن‌مرا ب‌ه زندا ‌ن موقت‌‬ ‫ت و اوگف ‌‬ ‫ص شما را زد‌ه اس ‌‬ ‫نشا ‌ن دادند و از او سؤا ‌ل کردندک‌ه ای ‌ن شخ ‌‬ ‫یفرستادند‪.‬‬ ‫شهربان ‌‬ ‫ی بودند و آنها در بند ‪4‬‬ ‫ت زندان ‌‬ ‫ت در زندا ‌ن موق ‌‬ ‫ی ازکارگرا ‌ن دخانی���ا ‌‬ ‫ت گروه ‌‬ ‫در آ ‌ن روزه���ا نمی‌دان ‌م ب‌ه چ‌ه عل ‌‬ ‫ح قضایا و‬ ‫س از شر ‌‬ ‫ی در آ ‌ن کشت‌ه شد قرار داشتند‪ .‬مرا ه ‌م ب‌ه بند ‪ 4‬تحوی ‌ل دادند‪ .‬و پ ‌‬ ‫ی اران ‌‬ ‫ی ک‌ه دکرت تق ‌‬ ‫همان‌بند ‌‬ ‫ی دو طبقه‌‬ ‫ت شهربان ‌‬ ‫س اس ‌م مستعار داده‌ا ‌م مسئو ‌ل بند مرا مأمور خرید قرار داد‪ .‬زندا ‌ن موق ‌‬ ‫اینک‌ه اسم‌خود را ب‌ه پلی ‌‬ ‫ک دکان‌‬ ‫نی آنها ی ‌‬ ‫ی قرار داشتندک‌ه ب ‌‬ ‫ط وجود داشتند و طبق‌ه دو ‌م به‌شک ‌ل فلک‌ه اطاقهای ‌‬ ‫ف حیا ‌‬ ‫بود‪ .‬در طبقه‌او ‌ل هم‌ک ‌‬ ‫س جلو بند‪،‬‬ ‫ج شود و پلی ‌‬ ‫ی خرید خار ‌‬ ‫ت از روز برا ‌‬ ‫ت ک‌ه مسئو ‌ل خرید بند ‪ 4‬مجاز بود در هر ساع ‌‬ ‫یل وجودداش ‌‬ ‫بقا ‌‬ ‫ش هم‌‬ ‫ی از هواداران ‌‬ ‫ف ب‌ه بی‌مُ خ‌) وگروه ‌‬ ‫ی (معرو ‌‬ ‫ی شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ب را برایش‌باز می‌کرد‪ .‬ضمن ًا در آ ‌ن روزها آقا ‌‬ ‫در ‌‬ ‫ی باز بدون‌‬ ‫ی فلک‌ه با درها ‌‬ ‫ت در «زندان‌» بودند‪ .‬آنها را در اطاقها ‌‬ ‫ت وزیر وق ‌‬ ‫ق نخس ‌‬ ‫ت حمل‌ه به‌خان‌ه مصد ‌‬ ‫به‌عل ‌‬ ‫س و افسر‬ ‫ی پلی ‌‬ ‫ط شد ‌م گروه ‌‬ ‫ی خرید وارد حیا ‌‬ ‫ی از روزها ک‌ه برا ‌‬ ‫ی جا داد‌ه بودند‪ .‬یک ‌‬ ‫گارد و با تما ‌م وسایل‌راحت ‌‬ ‫ش سبیلی‌‬ ‫ت و ری ‌‬ ‫ی تری‌ه باکراوا ‌‬ ‫ت و شلوار ‌‬ ‫ک نفر راک‌ه باک ‌‬ ‫فی ‌‬ ‫ش را دید ‌م ک‌ه اطرا ‌‬ ‫نگهبا ‌ن و شعبا ‌ن خا ‌ن ودوستان ‌‬ ‫ت را با زنان‌‬ ‫س اعلیحضر ‌‬ ‫ت می‌گفت‌‪« :‬عک ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ی ک‌ه در دس ‌‬ ‫«لنینی‌» گرفته‌اند‪ ،‬و شعبان‌با اشار‌ه ب‌ه روزنامه‌ا ‌‬ ‫ب نماید‪ ،‬به‌طرف‌‬ ‫ش جل ‌‬ ‫ت توج‌ه افسر نگهبا ‌ن را ب‌ه مسئولیت ‌‬ ‫ش داش ‌‬ ‫پ می‌کنی‌؟» و آ ‌ن مرد راک‌ه کوش��� ‌‬ ‫ت چا ‌‬ ‫لخ ‌‬ ‫ب امتیاز روزنامۀ‬ ‫ی صاح ‌‬ ‫ی شریاز ‌‬ ‫ی انجو ‌‬ ‫ب بند ‪5‬را بازکردند و شعبا ‌ن خا ‌ن آقا ‌‬ ‫بند ‪ 5‬هُ ‌ل می‌داد‪ .‬و به‌دستور او در ‌‬ ‫ی او در بند ‪ 5‬است‌‪ ».‬بند ‪5‬‬ ‫ی او بستند‪ .‬شعبا ‌ن داد می‌زد که‌‪« :‬جا ‌‬ ‫ب را به‌رو ‌‬ ‫آتشبار را درو ‌ن بند ‪ 5‬هُ ‌ل داد‌ه و در ‌‬ ‫ش ‪50‬‬ ‫گ بود باگنجای ‌‬ ‫ی بزر ‌‬ ‫ی قرار داشتند‪ ،‬سالن ‌‬ ‫ی کوچک ‌‬ ‫ی درازک‌ه در دو طرف‌آ ‌ن اطاقها ‌‬ ‫س بند ‪4‬ک‌ه راهرو ‌‬ ‫برعک ِ‌‬ ‫ب بند را بازکردند و‬ ‫ت زمانیک‌ه در ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫نفرک‌ه حدود ‪ 200‬نفر را در آ ‌ن می‌چپاندند‪ .‬بند‪ 5‬ب‌ه بند آفتابه‌دزدها شهر ‌‬ ‫ی بخار مانند با‬ ‫ی در باز شد هوا ‌‬ ‫ی را درو ‌ن آ ‌ن هُ ل‌داد م ‌ن درکنارشا ‌ن ایستاد‌ه بودم‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫ی شریاز ‌‬ ‫ی انجو ‌‬ ‫شعبا ‌ن آقا ‌‬ ‫ی ارشدتر از افسر نگهبا ‌ن وارد شد و با اعرتاض‌‬ ‫ج شد‪ .‬چند دقیقه‌ای‌نگذشت‌ه بود ک‌ه افسر ‌‬ ‫ی متعف ‌ن از آ ‌ن خار ‌‬ ‫بو ‌‬ ‫ث درد سرما ‌ن خواهد‬ ‫ع باع ‌‬ ‫ی می‌کرد)ک‌ه ای ‌ن موضو ‌‬ ‫ب‌ه افس���ر نگهبا ‌ن و ش���عبا ‌ن خا ‌ن (ک‌ه ر ‌ل رئیس‌زندا ‌ن را باز ‌‬ ‫‪ -1‬مدیر روزنامه شهباز رحیم نامور بودکه احتما ً‬ ‫ال در نشریه سیمرغ به غلط تاهور تایپ شده است‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪405‬‬

‫ق شعبا ‌ن بروند‪ .‬آقا ‌‬ ‫ی‬ ‫ی ب‌ه فلکه‌‪ ،‬اتا ‌‬ ‫ف چا ‌‬ ‫ی صر ‌‬ ‫ی را از بند ‪ 5‬بریو ‌ن آوردند و از اوخواستند برا ‌‬ ‫ی انجو ‌‬ ‫شد‪ .‬آقا ‌‬ ‫ق ش���عبا ‌ن رفتند‪ .‬شنیدم‌‬ ‫ی ب‌ه اتا ‌‬ ‫ی افس���ر زندان‌‪ ،‬همگ ‌‬ ‫ش وعذرخواه ‌‬ ‫ع می‌کرد‪ .‬و باالخر‌ه با خواه ‌‬ ‫ی امتنا ‌‬ ‫انجو ‌‬ ‫ت تحریری‌ه منتشر‬ ‫ب امتیازروزنام‌ه هست ‌م اما روزنام‌ه زیر نظر هیئ ‌‬ ‫ت م ‌ن صاح ‌‬ ‫ی می‌گفت‌‪« :‬درس��� ‌‬ ‫ی انجو ‌‬ ‫ک‌ه آقا ‌‬ ‫ش ک‌ه با‬ ‫ی منتشر خواهد شد‪ .‬شعبا ‌ن و دوستان ‌‬ ‫ت م ‌ن در روزمعین ‌‬ ‫می‌ش���ود و شما خواهید دیدک‌ه روزنام‌ه در غیب ‌‬ ‫ش می‌دادند‪ .‬آقای‌‬ ‫ش گو ‌‬ ‫ش نشسته‌بودند و ب‌ه حرفهای ‌‬ ‫ق دوزانو در مقابل ‌‬ ‫ف اتا ‌‬ ‫ت عم ‌ل کرد‌ه بود‪ ،‬اطرا ‌‬ ‫آ ‌ن خشون ‌‬ ‫ی از شا‌ه در‬ ‫پ عکس ‌‬ ‫ت محسوب‌می‌شد‪ ،‬به‌خاطر چا ‌‬ ‫ی را به‌جر ‌م مادۀ ‪ 5‬قانو ‌ن ک‌ه توطئ‌ه علی‌ه سلطن ‌‬ ‫ی شریاز ‌‬ ‫انجو ‌‬ ‫ی منتقل‌‬ ‫ی شهربان ‌‬ ‫ی بهدار ‌‬ ‫ی از اطاقها ‌‬ ‫ب او را به‌یک ‌‬ ‫ی در آتشبار دستگریکرد ‌ه بودند‪ .‬آنش ‌‬ ‫ی اروپای ‌‬ ‫کنار دخرت نیم‌لخت ‌‬ ‫ی باد‪.‬‬ ‫ش گرام ‌‬ ‫کردند‪ .‬یاد ‌‬ ‫**********‬

‫ت شمارۀ ‪12‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫م نشریه‌[؟]‪ 25 ،‬خرداد ‪ ،1332‬شمارۀ صفح ‌ه [؟]‬ ‫اس ‌‬ ‫ی داشت‌‬ ‫ی سابقه‌ا ‌‬ ‫عب ‌‬ ‫م اسفند وض ‌‬ ‫نی حادث ‌ه نه ‌‬ ‫محاکم ‌ه متهم ‌‬ ‫ن استعفا می‌دهد!‬ ‫م بود ‌‬ ‫م اعال ‌م کردک ‌ه از مته ‌‬ ‫یه ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫ع استعفا دادند شعبا ‌‬ ‫ی مداف ‌‬ ‫ی وکال ‌‬ ‫وقت ‌‬ ‫ن چگون ‌ه است‌؟‬ ‫یآ ‌‬ ‫ن بعد ‌‬ ‫ل می‌انجامد و جریا ‌‬ ‫محاکم ‌ه چقدر به‌طو ‌‬ ‫ل او را نداشتم‌‬ ‫در منز ‌‬ ‫ل شکس ‌‬ ‫ق وفادار ‌م و خیا ‌‬ ‫ن ب ‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫تم ‌‬ ‫نی می‌گف ‌‬ ‫ی از متهم ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫نت ِ‬ ‫م اسفند‬ ‫نی واقعۀ نه ‌‬ ‫ی از چند جلسۀ محاکم ‌ه متهم ‌‬ ‫ن و خواندن ‌‬ ‫ت شریی ‌‬ ‫نکا ‌‬ ‫ی این‌‬ ‫ت مقدمات ‌‬ ‫ت ک‌ه در جلسا ‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫نی واقع‌ه نه ‌م اس���فند و تظاهرات ‌‬ ‫ی از وقای ‌ع مه ‌م ای ‌ن هفت‌ه محاکم‌ه متهم ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫نت ای ‌ن تصمیم‌‬ ‫ی ب‌ه گرف ‌‬ ‫ت دادگا‌ه و بعد ه ‌م منته ‌‬ ‫ی شد ‌ن جلسا ‌‬ ‫ت و منجر ب‌ه سر ‌‬ ‫ت گرف ‌‬ ‫محاکمه‌در سال ‌ن دادگا‌ه صور ‌‬ ‫ط مأموری ‌ن انتظامی‌‬ ‫ک نفر می‌باشند بعد از جریا ‌ن ‪ 9‬اسفند توس ‌‬ ‫توی ‌‬ ‫نی ای ‌ن پروند‌ه ک‌ه جمع ًا بیس��� ‌‬ ‫گردید‪.‬متهم ‌‬ ‫ک نفر‬ ‫نی ی ‌‬ ‫ک سرباز وگروهبا ‌ن و همچن ‌‬ ‫ک سرگرد‪ ،‬دو استوار‪ ،‬و ی ‌‬ ‫نی چهار سرهنگ‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫دستگری شدند‪.‬در میا ‌ن متهم ‌‬ ‫ی در دادگاه‌‬ ‫ی شهربان ‌‬ ‫نی در سال ‌ن سخرنان ‌‬ ‫نی جلس‌ه محاکمۀ ای ‌ن متهم ‌‬ ‫ز ‌ن نیز دیده‌می‌شود‪ .‬روز یکشنب‌ه ای ‌ن هفت‌ه اول ‌‬ ‫ی آغاز شد‪.‬‬ ‫گ هشرتود ‌‬ ‫ی سرهن ‌‬ ‫ت آقا ‌‬ ‫ی به‌ریاس ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫شعبۀ دوم‌جنح‌ه فرماندار ‌‬ ‫ت می‌کردند‪ .‬در‬ ‫ی زند‌ه باد ش���ا‌ه تظاهرا ‌‬ ‫نی را از زندا ‌ن ب‌ه دادگا‌ه می‌آوردند آنها مرتب ًا با فریادها ‌‬ ‫ی ک‌ه متهم ‌‬ ‫موقع ‌‬ ‫نی وارد‬ ‫نی متهم ‌‬ ‫ی از مخالف ‌‬ ‫ی ک‌ه عده‌ا ‌‬ ‫ح روز یکشنب‌ه آغاز شد‪ ،‬هنگام ‌‬ ‫ت د‌ه و نی ‌م صب ‌‬ ‫اولنی‌جلس���‌ه دادگا‌ه ک‌ه ساع ‌‬ ‫ت ب‌ه زد و خورد منجر شد و در نتیجه‌‬ ‫ت کردند دامنۀ تظاهرا ‌‬ ‫ی بر علی‌ه آنها و به‌نف ‌ع دول ‌‬ ‫سالن‌دادگا‌ه شدند و تظاهرات ‌‬ ‫ی آغاز شود‪.‬‬ ‫ح شدند و بعد قرار شدک‌ه محاکم‌ه بعد از ظهر روز یکشنب‌ه به‌طور سر ‌‬ ‫چندنفر مجرو ‌‬ ‫ت دادگاه‌‪:‬‬ ‫ی از جلسا ‌‬ ‫ت شریین ‌‬ ‫ک نکا ‌‬ ‫این ‌‬ ‫ن کنید‬ ‫ن را بریو ‌‬ ‫نز ‌‬ ‫ای ‌‬ ‫ی خود در دادگاه‌‬ ‫ش خود را مانند س���اب ‌ق بلند نگا‌ه داشت‌ه اس���ت‌‪ ،‬موقعیک‌ه در جا ‌‬ ‫ی ک‌ه اکنو ‌ن ری ‌‬ ‫ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫پ او نشست‌ه بودکرد وگفت‌‪« :‬ای ‌ن ز ‌ن را‬ ‫فچ ‌‬ ‫ی ک‌ه در طر ‌‬ ‫می‌نشست‌اشار‌ه ب‌ه بانو آزادپور (مشهور ب‌ه آژدان‌قزی‌) زن ‌‬ ‫نی ب‌ه اینجا آورده‌اندک‌ه ما را بدنا ‌م بکند‪.‬‬ ‫از دادگاه‌بریو ‌ن کنید‪ .‬او را مخصوص ًا جزو ما متهم ‌‬ ‫س ش���ا‌ه در‬ ‫ی نیز ب‌ه نبود ‌ن عک ‌‬ ‫یل در صورتیک‌ه او را از میا ‌ن ما بربید‪ .‬عش���ق ‌‬ ‫م��� ‌ن حاض���ر ‌م گنا‌ه او را قبو ‌ل کن ‌م و ‌‬ ‫ب کردند‪.‬‬ ‫س شا‌ه را نص ‌‬ ‫یل چند دقیق‌ه بعد مأموری ‌ن عک ‌‬ ‫ض کرد و ‌‬ ‫دادگاه‌اعرتا ‌‬ ‫ی محاکم ‌ه نمی‌شویم‌‬ ‫ما در جلس ‌ه سر ‌‬ ‫یل از هما ‌ن دقیقه‌‬ ‫ی آغاز شد و ‌‬ ‫نی مزبور بدو ‌ن حضور تماشاچ ‌‬ ‫نی جلسۀ محاکم‌ه متهم ‌‬ ‫بعد از ظهر روز یکشنب‌ه دوم ‌‬


‫‪406‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ض کردند وگفتند ما حاضر نیس���تی ‌م در‬ ‫ت ب‌ه ای ‌ن جریا ‌ن اعرتا ‌‬ ‫ی مداف ‌ع آنها نس���ب ‌‬ ‫نی و وکال ‌‬ ‫او ‌ل چند نفر از متهم ‌‬ ‫ی سرهنگ‌‬ ‫ق سرنیز‌ه باشد‪ .‬در نتیج‌ه دادگا‌ه س‌ه بار به ‌م خورد و وقت ‌‬ ‫ی آ ‌ن بر ‌‬ ‫محکمه‌ای‌محاکم‌ه شوی ‌م ک‌ه تماشاچ ‌‬ ‫ی انجا ‌م شود‬ ‫ت ک‌ه دادگا‌ه سر ‌‬ ‫ی دادستا ‌ن تصمی ‌م گرفت‌ه شد‌ه اس ‌‬ ‫ت بنا ب‌ه تقاضا ‌‬ ‫س دادگا‌ه اعال ‌م داش ‌‬ ‫هشرتودی‌رئی ‌‬ ‫ی از شغ ‌ل خود استعفاکردند‪.‬‬ ‫نی بطور دسته‌جمع ‌‬ ‫کلی‌ه وکالی‌متهم ‌‬ ‫ی به‌‬ ‫س دادگا‌ه مذاکر‌ه کردند و در نتیج‌ه از روز س���‌ه ش���نب‌ه دادگا‌ه به‌طور علن ‌‬ ‫نی با رئی ‌‬ ‫ی متهم ‌‬ ‫ح روز بعد وکال ‌‬ ‫صب ‌‬

‫ی مأموری ‌ن دیگر به ‌م نخورد‪.‬‬ ‫ش آ ‌ن در نتیج‌ه مساع ‌‬ ‫کارخود ادام‌ه داد و آرام ‌‬ ‫ادعانام‌ه چیست‌؟‬ ‫ت و دادستا ‌ن در ادعانام‌ه خود مدعی‌‬ ‫ی مفص ‌ل اس ‌‬ ‫نت ادعانامۀ دادستا ‌ن خیل ‌‬ ‫ک مقا ‌م مطل ‌ع ب‌ه خربنگار ماگفت‌‪ :‬م ‌‬ ‫ی ‌‬ ‫نت ِ‬ ‫در خان‌ه نخست‌وزیر تصمی ‌م داشته‌اند نخست‌وزیر را مقتو ‌ل سازند و سرِ او‬ ‫نی بعد از شکس ‌‬ ‫ت ک‌ه ای ‌ن متهم ‌‬ ‫شده‌اس ‌‬ ‫ت ما را بی‌گنا‌ه دستگریکرده‌اند‪.‬‬ ‫ت و بیجه ‌‬ ‫س اس ‌‬ ‫چ و بی‌اسا ‌‬ ‫ت پو ‌‬ ‫ی هستندک‌ه ای ‌ن اتهاما ‌‬ ‫نی مدع ‌‬ ‫یل خود متهم ‌‬ ‫راب ُبرند و ‌‬ ‫ت و اصو ً‬ ‫ت ما را محاکم‌ه می‌کنند‪.‬‬ ‫ال بیجه ‌‬ ‫نی شد‌ه اس ‌‬ ‫س ما ه ‌م اکنو ‌ن تعی ‌‬ ‫ت حب ‌‬ ‫ما می‌دانی ‌م ک‌ه مد ‌‬ ‫ق وفادار هستم‌‬ ‫ن ب ‌ه مصد ‌‬ ‫م ‌‬ ‫ق وفادار هس���ت ‌م و‬ ‫نی ب‌ه خربنگار ماگفت‌‪« :‬ب‌ه خدا قس��� ‌م م ‌ن هنوز ه ‌م ب‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ی از متهم ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ُ‬ ‫ً‬ ‫ت برود چو ‌ن دید ‌م اجنبی‌هااز‬ ‫ح نیست‌‪ .‬م ‌ن آ ‌ن روزک‌ه شا‌ه می‌خواس ‌‬ ‫اینکه‌می‌گویند م ‌ن قصد داشته‌ا ‌م او را بکش ‌م ابدا صحی ‌‬ ‫یل چو ‌ن اعلیحضرت‌همایونی‌‬ ‫ف کن ‌م و ‌‬ ‫نت منصر ‌‬ ‫ک مرد ‌م شا‌ه را از رف ‌‬ ‫ی کرد ‌م باکم ‌‬ ‫ای ‌ن جریا ‌ن استفاد‌ه می‌کنند رفت ‌م و سع ‌‬ ‫ت صرفنظرکنند ب‌ه مرد ‌م گفت ‌م بروی ‌م خانه‌نخست‌وزیر و از او‬ ‫ی نشدند از مسافر ‌‬ ‫ی راض ‌‬ ‫ی آیت‌الله بهبهان ‌‬ ‫ف ما و حت ‌‬ ‫ب‌ه حر ‌‬ ‫ی آنجا هستند و تا م ‌ن خواستم‌ب‌ه خود ‌م بجنب ‌م ِ‬ ‫در خانه‌‬ ‫ی رسید ‌م دید ‌م عده‌ا ‌‬ ‫ف کند‪ .‬وقت ‌‬ ‫نت منصر ‌‬ ‫تقاضاکنی ‌م شا‌ه را از رف ‌‬ ‫ُ‬ ‫یکشیدک‌ه با‬ ‫ی کردند و م ‌ن ب‌ه آنهاگفت ‌م ک‌ه چرابرادرا ‌ن خود را م ‌‬ ‫ع ب‌ه تریانداز ‌‬ ‫نخست‌وزیر را شکستند بعد نظامیها شرو ‌‬ ‫ف هستی‌‪».‬‬ ‫ح ساختند و مرا بردند مریضخان‌ه و بعدگفتند تو توقی ‌‬ ‫ی مرا مجرو ‌‬ ‫سرنیز‌ه پا ‌‬ ‫نت در خان‌ه نخست‌وزیر‬ ‫ی اظهار داش���ت‌‪« :‬حاالک‌ه اینها می‌گویند م ‌ن در شکس ‌‬ ‫س به‌شوخ ‌‬ ‫ی س���پ ‌‬ ‫ش���عبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت کنند!»‬ ‫ک نفر بنا بفرست ‌م آنجا را درس ‌‬ ‫شرکت‌داشته‌ا ‌م حاضر ‌م ی ‌‬ ‫یل این‌‬ ‫ت کن ‌م و ‌‬ ‫ی او قضاو ‌‬ ‫ق وکارها ‌‬ ‫ت ب‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ی می‌گفت‌‪« :‬م ‌ن کوچکرت از آ ‌ن هست ‌م ک‌ه نسب ‌‬ ‫شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ع پیدا‬ ‫ق از حقای ‌ق اطال ‌‬ ‫ی نیستند و نمی‌گذارندک‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ی از اطرافیا ‌ن او آد ‌م خوب ‌‬ ‫رامی‌توان ‌م بگوی ‌م ک‌ه بعض ‌‬ ‫ک خورد ‌م ک‌ه اگرکش���ت‌ه شو ‌م هم‌ه بدانندک‌ه م ‌ن نا ‌ن سنگک‌‬ ‫ک نصف‌ه نا ‌ن س���نگ ‌‬ ‫کند‪.‬م ‌ن حاالک‌ه آمد ‌م دادگا‌ه ی ‌‬ ‫ع می‌کنم‌‪».‬‬ ‫می‌خور ‌م واز وط ‌ن خود ‌م دفا ‌‬ ‫ی بود‪.‬‬ ‫نی عصبان ‌‬ ‫ش از س���ایر متهم ‌‬ ‫نی واقعۀ نه ‌م اس���فند می‌باش���د بی ‌‬ ‫ی ک‌ه او نیز جزو متهم ‌‬ ‫گ دو ‌م رحیم ‌‬ ‫س���رهن ‌‬ ‫ی را در‬ ‫ی اینک‌ه م ‌ن تصمی ‌م دار ‌م حقایق ‌‬ ‫ی می‌گفت‌‪« :‬اینها اینکارها را می‌کنندک‌ه محاکم‌ه نشود برا ‌‬ ‫سرهنگ‌رحیم ‌‬ ‫دادگا‌ه افشاکنم‌‪».‬‬ ‫ی استعفا می‌کند‬ ‫م از متهم ‌‬ ‫مته ‌‬ ‫ی نیز‬ ‫ی از شغ ‌ل خود استعفاکردند شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫نی بطور دسته‌جمع ‌‬ ‫ی متهم ‌‬ ‫ی ک‌ه وکال ‌‬ ‫بعد از ظهر روز یکشنب‌ه موقع ‌‬ ‫ی ورق‌ه نوشت‌‪:‬‬ ‫به‌رو ‌‬ ‫خ از مته ‌م بود ‌ن استعفا‬ ‫ی محکم‌ه از ای ‌ن تاری ‌‬ ‫ی از نظر غری قانون ‌‬ ‫ب شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت محرت ‌م دادگاه‌‪ ،‬اینجان ‌‬ ‫«ریاس��� ‌‬ ‫یل باز می‌رو ‌م ب‌ه زندا ‌ن ‪ -‬با تقدی ‌م احرتا ‌م شعبا ‌ن جعفری‌»‬ ‫می‌دهم‌و از آمد ‌ن ب‌ه دادگا‌ه معذور ‌م و ‌‬ ‫ک جدید‬ ‫تاکتی ‌‬ ‫نی نیز با سری‌بودن‌‬ ‫ی متهم ‌‬ ‫ی بعد از اینک‌ه یکشنب‌ه با حادث‌ه زدوخورد دادگا‌ه مواج‌ه شدند و چو ‌ن وکال ‌‬ ‫مأموری ‌ن انتظام ‌‬ ‫ت به‌کار بربند‪ .‬و ای ‌ن تدبری در آخرهفته‌‬ ‫ظ انتظاما ‌‬ ‫ی حف ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ت بیشرت ‌‬ ‫ت نکردند تصمی ‌م گرفتند اقداما ‌‬ ‫دادگا‌ه موافق ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪407‬‬

‫مؤثر واق ‌ع شد‪.‬‬ ‫ح ش���د ‌ن دو نفر س���ر‬ ‫یل ب‌ه یکدیگر و مجرو ‌‬ ‫نی با صند ‌‬ ‫ی جریا ‌ن زدوخورد در دادگا‌ه و حملۀ مخالف ‌‬ ‫یل به‌طورکل ‌‬ ‫و ‌‬ ‫ف ایجادکرد‪.‬‬ ‫ی در محاف ‌ل مختل ‌‬ ‫ی عجیب ‌‬ ‫وصدا ‌‬ ‫ل دارد‬ ‫محاکم ‌ه چقدر طو ‌‬ ‫ب یکما‌ه طو ‌ل خواهدکشید‪ .‬راج ‌ع ب‌ه چگونگی‌رأی‌‬ ‫ت گرید‪ ،‬رویهمرفت‌ه قری ‌‬ ‫نی اگر بدو ‌ن وقف‌ه صور ‌‬ ‫محاکم‌ه ای ‌ن متهم ‌‬

‫نی از اتها ‌م وارد‌ه تربئه‌حاص ‌‬ ‫ل‬ ‫ی از متهم ‌‬ ‫ی معتقدندک‌ه شاید چند نفر ‌‬ ‫ی می‌شود‪ .‬عده‌ا ‌‬ ‫ی زیاد ‌‬ ‫و نظر دادگا‌ه پیش‌بینی‌ها ‌‬ ‫ت ویل‌‬ ‫ی موجودنیس ‌‬ ‫نی در پروند‌ه مدارک ‌‬ ‫ی از متهم ‌‬ ‫ی مداف ‌ع آنها اظهار می‌دارند بر علی‌ه بعض ‌‬ ‫کنند زیرا بطوریک‌ه وکال ‌‬ ‫ع را روشن‌خواهدکرد‪.‬‬ ‫ت آیندۀ دادستا ‌ن از ادعانام‌ه ک‌ه در چند روز آیند‌ه به‌عم ‌ل می‌آید تقریب ًا ای ‌ن موضو ‌‬ ‫مدافعا ‌‬ ‫**********‬ ‫ت شمارۀ ‪13‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ص ‪106-103‬‬ ‫ب «کودتاسازان‌» ص ‌‬ ‫ازکتا ‌‬

‫ن ‪ 28‬امرداد‬ ‫بازیگرا ‌‬ ‫ب تود‌ه در میدا ‌ن بهارس���تا ‌ن و‬ ‫ی و حز ‌‬ ‫ی را طرفدارا ‌ن جبه‌ه مل ‌‬ ‫ت ض���د دربار ‌‬ ‫روز ‪ 25‬ام���رداد عظیم‌تری ‌ن تظاهرا ‌‬ ‫میدان‌سپ‌ه برگزارکردند‪.‬‬ ‫ی میدا ‌ن بهارستا ‌ن بود‪ .‬راه‌پیمایا ‌ن پس‌‬ ‫ی زد‪ .‬مبد ًا ای ‌ن راهپیمای ‌‬ ‫ی عظیم ‌‬ ‫ت ب‌ه راهپیمای ‌‬ ‫ب تود‌ه در ‪ 25‬امرداد دس ‌‬ ‫حز ‌‬

‫ت در میدا ‌ن سپ‌ه (امام‌) ترتیب‌‬ ‫ع را ک‌ه تا آ ‌ن زما ‌ن سابق‌ه نداش ‌‬ ‫ی بزرگرتی ‌ن اجتما ‌‬ ‫ازپیمود ‌ن خیابا ‌ن شاه‌آباد و سعد ‌‬ ‫ت سراسر میدا ‌ن سپ‌ه یا توپخان‌ه را پوشاند‌ه بود‪.‬‬ ‫دادند‪.‬انبو‌ه جمعی ‌‬

‫ق پریوز است‌» و توده‌ای‌ها نیز شعار‪« :‬پریوز‬ ‫ت بود از‪« :‬ما ش���ا‌ه نمی‌خواهیم‌‪ ،‬مصد ‌‬ ‫ی عبار ‌‬ ‫ی جبهۀ مل ‌‬ ‫ش���عارها ‌‬ ‫ح روز ‪ 28‬امرداد‬ ‫ش قدرت‌‪ ،‬صب ‌‬ ‫ت س‌ه روز بعد از ای ‌ن نمای ‌‬ ‫گ و ِنکبت‌» را سر می‌دادند‪ .‬درس ‌‬ ‫باد ملت‌‪،‬بر شا‌ه نن ‌‬ ‫ش و اراذ ‌ل و زنا ‌ن هرجایی‌‪ ،‬تهرا ‌ن را ب‌ه زیر سلطۀ خودگرفتند و در مقاب ‌ل چشما ‌ن مأمورین‌‬ ‫ی لومنپ‌مزدور‪ ،‬اوبا ‌‬ ‫گروه ‌‬

‫ت زدند‪.‬‬ ‫پ و راس ‌‬ ‫بچ ‌‬ ‫ت و چپاو ‌ل روزنامه‌ها و حمل‌ه ب‌ه احزا ‌‬ ‫ب و غار ‌‬ ‫ت ب‌ه آشو ‌‬ ‫ی دس ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫ی وفرماندار ‌‬ ‫شهربان ‌‬

‫ی از آخری ‌ن بازماندگا ‌ن میدان‌دار آ ‌ن روزک‌ه ناظر و ش���اهد‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ف ب‌ه مریزا ش���هریار ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫مریزا عبدالله جندق ‌‬

‫ی با نگارند‌ه می‌گوی���د‪« :‬م ‌ن در میدان‌‬ ‫ت درگفتگوی ‌‬ ‫ت شاه‌دوس���تان‌ه بود‌ه اس��� ‌‬ ‫وقای���ع‌روز ‪ 28‬امرداد و تظاهرا ‌‬

‫ت چهار دست‌ه از‬ ‫ح روز ‪ 28‬امرداد آ ‌ن طورک‌ه ب‌ه خاطر ‌م اس ‌‬ ‫ی داشتم‌‪ .‬صب ‌‬ ‫بارفروشان‌امنی‌الس���لطا ‌ن حرفۀ واسطه‌گر ‌‬ ‫ق به‌را‌ه افتادند‪.‬‬ ‫ف شما ‌ل شهر و تسخری خانۀ مصد ‌‬ ‫ق به‌طر ‌‬ ‫ت شاه‌دوستان‌ه و قیا ‌م علی‌ه مصد ‌‬ ‫ی تظاهرا ‌‬ ‫ب شهربرا ‌‬ ‫جنو ‌‬ ‫ب و طاهر حاج‌رضایی‌‪ ،‬میدان‌دار میدا ‌ن بارفروشا ‌ن امنی‌السلطا ‌ن از سر قربآقا‪.‬‬ ‫ی طی ‌‬ ‫دستۀ او ‌ل به‌سرکردگ ‌‬

‫ف ب‌ه ناصر جیگرکی‌‪ ،‬اصغراستاد‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ف ب‌ه قدم‌‪ ،‬ناصر حسن‌خان ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ی رضای ‌‬ ‫ت بودند از‪ :‬عل ‌‬ ‫افراد ای ‌ن دست‌ه عبار ‌‬

‫ی وقمارخانه‌‬ ‫ب قهوه‌خان‌ه و نانوای ‌‬ ‫ف ب‌ه اصغر شاطر‪ ،‬رضا صاح ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ف ب‌ه اصغر ِسسکی‌‪ ،‬اصغر بنای ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫علینق ‌‬ ‫ب مختارمنش‌‪ ،‬احمد ذوقی‌‪،‬حاجی‌مظلوم‌‬ ‫ف ب‌ه مرد آهننی‌‪ ،‬اصغر ش���اطر‪ ،‬حبی ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ی نور ‌‬ ‫در ش���هرنو‪ ،‬حاج‌عل ‌‬

‫ت و خرده‌پاهای‌میدان‌‪.‬‬ ‫ی لشکر از عمله‌جا ‌‬ ‫ب ب‌ه سیصد نفر سیاه ‌‬ ‫ف ب‌ه حاجی‌سردار‪ ،‬و قری ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫نهاوند ‌‬

‫ت کرد‪ .‬در‬ ‫س حرک ‌‬ ‫غ فردو ‌‬ ‫ف ب‌ه حس�ی�ن‌ رمضون‌یخی‌‪،‬ک‌ه از با ‌‬ ‫نی اسماعیل‌پور معرو ‌‬ ‫ی حس ‌‬ ‫دس���تۀ دو ‌م به‌سرکردگ ‌‬ ‫گ ابرام‌خا ‌ن و اکرب ابرام‌خان‌‬ ‫ف ب‌ه ماشاءالله ابرام‌خا ‌ن و هوشن ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ی رمضون‌یخی‌‪ ،‬برادرا ‌ن طاهر ‌‬ ‫این‌دست‌ه نق ‌‬

‫ک مرتی‌‬ ‫یی ‌‬ ‫ش را ک‌ه مجهز ب‌ه چوب‌دس���تی‌ها ‌‬ ‫ی از بی‌کاره‌ها و اوبا ‌‬ ‫و امریابرام‌خان‌‪ .‬ای ‌ن گرو‌ه ه ‌م چند صد نفر ‌‬


‫‪408‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫بودند‪ ،‬همرا‌ه خود داشت‌‪.‬‬ ‫نی رمضون‌یخی‌)‬ ‫ق حس ‌‬ ‫ی محمود مسگر (باجنا ‌‬ ‫دستۀ سو ‌م ک‌ه شنید ‌م از محلۀ بدنا ‌م (شهرنو) ناحیۀ د‌ه به‌سرکردگ ‌‬ ‫ی دور آ ‌ن را حصارکشید‌ه بودند و معروف‌‬ ‫ی از زنا ‌ن قلع‌ه (شهرنو را قلع‌ه ه ‌م می‌گفتند‪ ،‬چو ‌ن به‌دستور زاهد ‌‬ ‫باگروه ‌‬ ‫ی بود) و خانم‌رئیس‌ها‪.‬‬ ‫به‌قلعۀ زاهد ‌‬ ‫ط کری ‌م را‌ه افتاد‌ه بودند‪.‬‬ ‫ی از ربا ‌‬ ‫ی صابر و دستۀ دیگر ‌‬ ‫ی ه ‌م از جوادی‌ه به‌سرکردگ ‌‬ ‫دسته‌ا ‌‬

‫س و چهاررا‌ه سرچشمه‌‬ ‫س از پیمود ‌ن خیابا ‌ن سریو ‌‬ ‫ی ب‌ه ه ‌م پیوستند و پ ‌‬ ‫ی در میدا ‌ن مولو ‌‬ ‫ب و رمضون‌یخ ‌‬ ‫دستۀ طی ‌‬ ‫خ شد‌ه و‬ ‫ی و خیابا ‌ن شاه‌‪ ،‬وارد خیابا ‌ن کا ‌‬ ‫ومیدا ‌ن بهارس���تا ‌ن خیابا ‌ن شاه‌آباد و خیابا ‌ن اس���تامبو ‌ل و خیابا ‌ن نادر ‌‬ ‫ق شدند‪.‬‬ ‫روانۀخانۀ مصد ‌‬ ‫ی ‪ -‬از میدا ‌ن بارفروش���ا ‌ن سرچشم‌ه ‪ -‬به‌‬ ‫ی و اکربزاغ ‌‬ ‫ی ش���فیع ‌‬ ‫س الل‌ه و اکرب الل‌ه و مریزاعل ‌‬ ‫در سرچش���مه‌‪ ،‬عبا ‌‬ ‫ی چهارراه‌‬ ‫ی از بزن‌بهادرها ‌‬ ‫ی زاغ ‌‬ ‫ف ب‌ه مصطف ‌‬ ‫ی معرو ‌‬ ‫ی کلیای ‌‬ ‫آنها ملحق‌شدند و در چهاررا‌ه مخربالدوله‌‪ ،‬مصطف ‌‬ ‫ی در مسری خود‬ ‫ب و رمضون‌یخ ‌‬ ‫ش ارامن‌ه (داش���ناک‌ها) نیز ب‌ه آنا ‌ن پیوستند‪ .‬دستۀ طی ‌‬ ‫ی از اوبا ‌‬ ‫ی باجمع ‌‬ ‫س���یدعل ‌‬ ‫ت (در خیابا ‌ن نادری‌‬ ‫ی در خیابا ‌ن شاه‌آباد)‪ ،‬خانۀ جوانا ‌ن دمکرا ‌‬ ‫روزنامۀ باخرتامروز‪ ،‬تئاتر توده‌ای‌ها (تئاتر س���عد ‌‬ ‫ی ب‌ه قهوه‌خانۀ‬ ‫ش زدند و در خیابا ‌ن استامبول‌‪ ،‬رمضون‌یخ ‌‬ ‫ت و آت ‌‬ ‫ی آیند‌ه و‪ ...‬را غار ‌‬ ‫کوچ‌ه نوبهار)‪،‬روزنامۀ بس���و ‌‬ ‫ی ب‌ه طرف‌‬ ‫ی بود) حمل‌ه کرد‌ه و با تریانداز ‌‬ ‫ی پایان‌» (ک‌ه از مهاجری ‌ن قفقاز ‌‬ ‫پاس���اژ «یول‌چی‌»متعل ‌ق ب‌ه «مصطف ‌‬ ‫نی بکشد‪.‬‬ ‫س را پائ ‌‬ ‫ب کاف‌ه را وادارکرد تا عک ‌‬ ‫ی مصدق‌صاح ‌‬ ‫س دیوار ‌‬ ‫عک ‌‬ ‫ی داشتند‬ ‫ی ن‌ه برخورد ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫ی یا فرماندار ‌‬ ‫ک از مأموری ‌ن شهربان ‌‬ ‫چی ‌‬ ‫ت با هی ‌‬ ‫ت و غار ‌‬ ‫ی و تظاهرا ‌‬ ‫در طو ‌ل راه‌پیمای ‌‬ ‫ی مواج‌ه نشدند‪.‬‬ ‫ت چندان ‌‬ ‫ق ه ‌م با مقاوم ‌‬ ‫ی بودند‪ .‬در خانۀ مصد ‌‬ ‫ط تماش���اچ ‌‬ ‫ی می‌کردند بلک‌ه فق ‌‬ ‫ون‌ه آنها دخالت ‌‬ ‫ق حمل‌ه کنند و در‬ ‫ب فرما ‌ن دادک‌ه تظاهرکنندگا ‌ن ب‌ه خانۀ مصد ‌‬ ‫ق آویخت‌ه شد طی ‌‬ ‫ی خانۀ مصد ‌‬ ‫وقتی‌پرچ ‌م سفید باال ‌‬ ‫ش بزنند‪.‬‬ ‫و پیکررا بشکنند و آت ‌‬ ‫ی در‬ ‫ی باش���کوه ‌‬ ‫ی میهمان ‌‬ ‫ک هفت‌ه در تس���خری میدان‌دارا ‌ن بود‪ .‬بعد از د‌ه روز ه ‌م س���پهبد زاهد ‌‬ ‫تهرا ‌ن حدود ی ‌‬ ‫ی سران‌‬ ‫ب دادک‌ه تمام ‌‬ ‫ی و سایری ‌ن ترتی ‌‬ ‫ب و رمضون‌یخ ‌‬ ‫ی در آنجا بود) ب‌ه افتخار طی ‌‬ ‫ی زاهد ‌‬ ‫غ ش���خص ‌‬ ‫جماران‌(با ‌‬ ‫ت داشتند‪.‬‬ ‫ی ک‌ه نا ‌م برد ‌م در آ ‌ن شرک ‌‬ ‫میدا ‌ن وافراد ‌‬ ‫ی واگذار شد‪.‬‬ ‫ب و رمضون‌یخ ‌‬ ‫نی در جنت‌آباد ب‌ه طی ‌‬ ‫ی چند قطع‌ه زم ‌‬ ‫بعد ه ‌م به‌دستور سپهبد زاهد ‌‬ ‫***‬ ‫ت ک‌ه در ای ‌ن نیم‌‬ ‫ث روز ‪ 28‬امرداد بهرتی ‌ن گوا‌ه بر ای ‌ن اس��� ‌‬ ‫ی دربارۀ حواد ‌‬ ‫ت مریزا عبدالله جندق ‌‬ ‫گفته‌ها و ش���هاد ‌‬ ‫ی شهر تهرا ‌ن به‌صدا درآمد‬ ‫ی شرور و چاقوکش‌‪ ،‬فاحش‌ه و میدان‌دار نابکار‪ ،‬دیوارها ‌‬ ‫س در برابر اعما ‌ل مشت ‌‬ ‫روزمنحو ‌‬ ‫ب قدرت‌‬ ‫ی ک‌ه در ‪ 30‬تری ‪ 1331‬با یکدیگر مس���ابقۀکس ‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ی نهض ‌‬ ‫ب تود‌ه و زعما ‌‬ ‫و ازس���را ‌ن در الن‌ه خزیدۀ حز ‌‬ ‫ی به‌شمار می‌آوردند و درکتاب‌های‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫گ نهض ‌‬ ‫ی آنا ‌ن ک‌ه خود را پیش‌آهن ‌‬ ‫ی شنید‌ه نشد‪ .‬حت ‌‬ ‫گذاشته‌بودند صدای ‌‬ ‫خ نس ‌ل ناآگا‌ه امروز‬ ‫ی فامی ‌ل خود و ماجراجویی‌هایش���ا ‌ن را به‌نا ‌م مبارز‌ه به‌ر ‌‬ ‫ی خال‌ه و خانم‌باجی‌ها ‌‬ ‫قطوربیوگراف ‌‬ ‫ی سرلشکر زاهدی‌‪ ،‬به‌‬ ‫ت نئوفاشیست ‌‬ ‫ض برنخاستند بلک‌ه د ‌م فرو بستند و مدت‌ها با حکوم ‌‬ ‫می‌کشند‪،‬ن‌ه تنها به‌اعرتا ‌‬ ‫همکاری‌پرداختند‪.‬‬ ‫**********‬ ‫ت شمارۀ ‪14‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ل ششم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،1597‬پنجشنب ‌ه ‪ 27‬مرداد ما ‌ه ‪1379‬‬ ‫از مجلۀ ایران‌‪ ،‬سا ‌‬

‫ب کرد‪.‬‬ ‫ی غرو ‌‬ ‫ی و روش���نای ‌‬ ‫ی مس���تان‌ه دش���منا ‌ن آزاد ‌‬ ‫ت و عربده‌ها ‌‬ ‫ب ‪ 28‬مرداد ‪ .1332‬در میا ‌ن خو ‌ن و بارو ‌‬ ‫آفتا ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪409‬‬

‫ت و فصل ‌‬ ‫ی‬ ‫ق خورد‌ه اس ‌‬ ‫خ ور ‌‬ ‫ت و امروزک‌ه تاری ‌‬ ‫ت ایرا ‌ن نشس ‌‬ ‫ی مل ‌‬ ‫خ و زندگ ‌‬ ‫ی بر تاری ‌‬ ‫ق و دیکتاتور ‌‬ ‫نی اختنا ‌‬ ‫فصل‌سنگ ‌‬ ‫ی از یادرفته‌و‬ ‫ت بر درسها ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ت سر‪ ،‬مرور ‌‬ ‫ی ب‌ه پش ‌‬ ‫نی گذشت‌ه است‌‪ .‬در سالروز آ ‌ن هنگام‌ه بیداد‪ ،‬نگاه ‌‬ ‫برآ ‌ن فص ‌ل سنگ ‌‬ ‫ی (کاخ‌سابق‌)‬ ‫نی جنوب ‌‬ ‫ک لقم‌ه نا ‌ن برخاست‌ه است‌‪ .‬در خیابا ‌ن فلسط ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫ی ک‌ه برا ‌‬ ‫ش شد‌ه در هیاهوی ‌‬ ‫ی فرامو ‌‬ ‫آموخته‌ها ‌‬ ‫ی و آخری ‌ن فریاد آنها رامی‌توا ‌ن شنیدکه‌‬ ‫ک و خو ‌ن افتاد ‌ن شهیدا ‌ن را‌ه آزاد ‌‬ ‫ش توپها و تانکها‪ ،‬صفریگلوله‌ها‪ ،‬ب‌ه خا ‌‬ ‫غر ‌‬ ‫ی پری‪،‬بسیار تکان‌دهنده‌‬ ‫گ یا آزادی‌»‪ .‬تلنگر نانوا ‌‬ ‫ب ب‌ه فردا و فرداها سر دادند‪« ،‬یا مر ‌‬ ‫ی خود خطا ‌‬ ‫در آخری ‌ن نفس‌ها ‌‬

‫ی و چ‌ه کردی‌»‪ .‬نس ‌ل امروز‪ ،‬در غوغا ‌‬ ‫ی‬ ‫ی ک‌ه چ‌ه بود ‌‬ ‫ی می‌آورد‪ .‬از یاد می‌بر ‌‬ ‫بودک‌ه گفت‌‪« :‬غ ‌م نان‌‪ ،‬نسیا ‌ن و فراموش ‌‬ ‫خ می‌گذرد‪ .‬ترس ‌م که‌‬ ‫ی و زیبا و زشت‌تاری ‌‬ ‫ی سپید و سیا‌ه و نور و تاریک ‌‬ ‫ی رویاروی ‌‬ ‫ت ازکنار سالروزها ‌‬ ‫نان‌‪ ،‬چ‌ه بی‌تفاو ‌‬ ‫ی بسپارد‪.‬‬ ‫ت خود را نیز در تاریکخانۀ ذه ‌ن خود ب‌ه فراموش ‌‬ ‫ت خود و مل ‌‬ ‫ای ‌ن فص ‌ل از حیا ‌‬ ‫ت خورده‌‪،‬به‌‬ ‫نی و ظاهر ًا شکس ‌‬ ‫ی سنگ ‌‬ ‫ب فرود آمد‪ ،‬خست‌ه از نربد ‌‬ ‫یش ‌‬ ‫ی ک‌ه سیاه ‌‬ ‫ب روز ‪ 28‬مرداد ‪ ،1332‬وقت ‌‬ ‫در غرو ‌‬ ‫پ عزت‌الله ممتازگفت‌‬ ‫ت ایرا ‌ن است‌‪ .‬ای ‌ن را سرتی ‌‬ ‫ی در انتظار مل ‌‬ ‫خان‌ه می‌رفتم‌‪ .‬نمی‌دانس���ت ‌م از فردا چ‌ه سرنوشت ‌‬ ‫ت وزیر را‬ ‫ت از خان‌ه نخس ‌‬ ‫س افس���را ‌ن ضد ش���اه‌‪ ،‬حفاظ ‌‬ ‫ت دکرت مصدق‌‪ ،‬در رأ ‌‬ ‫ی آمریکا علی‌ه دول ‌‬ ‫که‌در روزکودتا ‌‬ ‫خ و از بازماندگان‌‬ ‫ی ‪ -‬نویسند‌ه و مور ‌‬ ‫ح روز ‪ 22‬مردادما‌ه ‪ ،1379‬در خان‌ه ناصر نجم ‌‬ ‫ت ‪ 9‬صب ‌‬ ‫به‌عهده‌داشت‌‪ .‬ساع ‌‬ ‫ِ‬ ‫ع از خانۀ‬ ‫ت دفا ‌‬ ‫ف عزت‌الله ممتاز نشس���تی ‌م ک‌ه از روز ‪ 28‬مرداد ‪ 1332‬و خاطرا ‌‬ ‫ی حر ‌‬ ‫ی ‪ -‬پا ‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫دوران‌حکوم ‌‬ ‫شمارۀ ‪109‬بگوید‪.‬‬ ‫ت س���ر می‌گذارد‪،‬‬ ‫ی خود را پش��� ‌‬ ‫نی ده‌ه از زندگ ‌‬ ‫پ عزت‌الله ممتازک‌ه نهم ‌‬ ‫ف و الغر س���رتی ‌‬ ‫در درو ‌ن جس��� ‌م نحی ‌‬ ‫ق نخست‌وزیر‬ ‫ظ خانۀ دکرت مصد ‌‬ ‫ی جزو افسرا ‌ن محاف ‌‬ ‫ت ک‌ه در ‪ 28‬مرداد ‪ ،1332‬با درج‌ه سرهنگ ‌‬ ‫مردی‌نشست‌ه اس ‌‬ ‫گ خود در برابر اختناق‌آفرینا ‌ن ایستاد‪.‬‬ ‫ت بودو در آ ‌ن روز تلخ‌‪ ،‬تا آخری ‌ن فشن ‌‬ ‫وق ‌‬ ‫ی او ‌ل ک‌ه شا‌ه ناگزیر از فرار شد‪ ،‬ب‌ه دکرت مصدق‌‬ ‫ت کودتا ‌‬ ‫س از شکس ‌‬ ‫ح روز ‪ 28‬مرداد‪ ،‬س‌ه روز پ ‌‬ ‫می‌گوید‪« :‬صب ‌‬ ‫ت زده‌اند‪.‬‬ ‫ت ب‌ه تظاهرا ‌‬ ‫ی دس ‌‬ ‫ت و ازگوش‌ه وکنارگروههای ‌‬ ‫ع شد‌ه اس ‌‬ ‫ی شرو ‌‬ ‫ح شهر‪ ،‬حرکات ‌‬ ‫خربدادندک‌ه در سط ‌‬ ‫ی امثا ‌ل ش���عبا ‌ن جعفری‌‬ ‫ب تهرا ‌ن به‌رهرب ‌‬ ‫ی جنو ‌‬ ‫ش و ماجراجویا ‌ن و م���زدورا ‌ن و میدان‌دارها ‌‬ ‫ت را اوبا ‌‬ ‫تظاه���را ‌‬ ‫(معروف‌ب‌ه شعبا ‌ن بی‌مخ‌)ک‌ه پو ‌ل گرفت‌ه بودند را‌ه انداخت‌ه بودند‪.‬‬ ‫ی از او نبود! پس‌‬ ‫یل اثر ‌‬ ‫ش را احضارکرد و ‌‬ ‫س ستاد ارت ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫ق رسید‪ ،‬بالفاصل‌ه تیمسار ریاح ‌‬ ‫خربک‌ه ب‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ی می‌بود و انجام‌‬ ‫ی یافتندک‌ه بایست ‌‬ ‫ی بسیار دور از جای ‌‬ ‫ی را در مکان ‌‬ ‫ت آخر‪ ،‬تیمس���ار ریاح ‌‬ ‫ازچند بار تالش‌‪ ،‬دس��� ‌‬ ‫س ستاد ارتش‌‪ ،‬ساده‌لوحانه‌‬ ‫ح شهر پرسید‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ی در سط ‌‬ ‫ت ضد مل ‌‬ ‫ق در مورد حرکا ‌‬ ‫ی دکرت مصد ‌‬ ‫وظیفه‌می‌کرد! وقت ‌‬ ‫ی نیست‌»!!‬ ‫ی نگران ‌‬ ‫ط هستی ‌م و جا ‌‬ ‫ع مسل ‌‬ ‫خ داد‪« :‬بر اوضا ‌‬ ‫(یامزورانه‌) پاس ‌‬ ‫ک پیا ‌م رادیویی‌‬ ‫س ستاد ارتش‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫ی رئی ‌‬ ‫خ واه ‌‬ ‫س از پاس��� ‌‬ ‫ب می‌رسد‪ ،‬دکرت مصدق‌‪ ،‬پ ‌‬ ‫ی آش���و ‌‬ ‫هر دقیق‌ه ک‌ه خربها ‌‬ ‫ی فعلی‌) به‌‬ ‫ی سرپد تا در خیابا ‌ن شمریا ‌ن قدی ‌م (دکرت شریعت ‌‬ ‫نت پیا ‌م را ب‌ه دکرت فاطم ‌‬ ‫نوشت‌و از مرد ‌م استمدادکرد و م ‌‬ ‫ش کند‪.‬‬ ‫بی‌سیم‌رادیو برود و پیا ‌م را از رادیو پخ ‌‬ ‫شو‬ ‫ی (کاخ‌) ب‌ه خیابا ‌ن قدی ‌م ش���مریا ‌ن (دکرت ش���ریعتی‌) برس���د‪ ،‬اوبا ‌‬ ‫نی جنوب ‌‬ ‫ی از خیابا ‌ن فلس���ط ‌‬ ‫تا دکرت فاطم ‌‬ ‫ک را‬ ‫ک تان ‌‬ ‫ف شا‌ه ی ‌‬ ‫ک سربازا ‌ن طر ‌‬ ‫ت ب‌ه ویرانی‌ها زد‌ه بودند‪ .‬مهاجما ‌ن با کم ‌‬ ‫آشوبگران‌خیابانها را بست‌ه و دس ‌‬ ‫سوار شده‌بودند‪ ،‬وارد رادیو شدند و آ ‌ن را اشغا ‌ل کردند‪.‬‬ ‫ق رساند‪.‬‬ ‫ت و خود را بار دیگر ب‌ه خان‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ی از میا ‌ن آشوبها و آشوبگرا ‌ن گذش ‌‬ ‫دکرت فاطم ‌‬ ‫ت دکرت مصدق‌‬ ‫ت و حکوم ‌‬ ‫ی از دول ‌‬ ‫ش ک‌ه بایست ‌‬ ‫ح ارت ‌‬ ‫ی مس���ل ‌‬ ‫زد و خوردها در ش���هر هم‌ه جا راگرفت‌ه بود‪ .‬نریوها ‌‬ ‫ی ظهر بودک‌ه حمله‌‬ ‫دفاع‌می‌کردند‪ ،‬یا ب‌ه کودتا پیوس���ت‌ه بودند و یا باکودتاگرا ‌ن س���رگر ‌م نربد بودند‪ .‬نزدیکی‌ها ‌‬ ‫ک را در‬ ‫ک تان ‌‬ ‫ی خود داشت ‌م ک‌ه ی ‌‬ ‫ت فرمانده ‌‬ ‫ک تح ‌‬ ‫ج تان ‌‬ ‫ع شد‪ .‬م ‌ن پن ‌‬ ‫ق شرو ‌‬ ‫ی خان‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫نی به‌سو ‌‬ ‫سهمگ ‌‬ ‫ی (در خیابا ‌ن اما ‌م خمینی‌‪ ،‬سپه‌‬ ‫ک را در مقاب ‌ل دانشکد‌ه افسر ‌‬ ‫ک تان ‌‬ ‫مقاب ‌ل پادگا ‌ن «باغ‌ش���اه‌»گذاش���ت‌ه بودم‌‪ ،‬ی ‌‬


‫‪410‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ق مستقرکرد‌ه بودم‌‪.‬‬ ‫یل خان‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫خ سابق‌) در حوا ‌‬ ‫ی (کا ‌‬ ‫نی جنوب ‌‬ ‫ک را درخیابا ‌ن فلسط ‌‬ ‫سابق‌) و س‌ه تان ‌‬ ‫نی و آسما ‌ن فرو می‌ریخت‌‪.‬‬ ‫ش از زم ‌‬ ‫ی درگرفت‌ه بود‪.‬گلول‌ه و آت ‌‬ ‫گ سخت ‌‬ ‫جن ‌‬ ‫ی کابینه‌) درو ‌ن خانه‌‬ ‫ی (چند ت ‌ن از اعضا ‌‬ ‫دکرت مصدق‌‪ ،‬همرا‌ه دکرت فاطمی‌‪ ،‬نریمان‌‪ ،‬دکرت ش���ایگان‌‪ ،‬دکرت صدیق ‌‬ ‫ب ما‬ ‫ی از جان ‌‬ ‫ش می‌ریخت‌‪ .‬تریانداز ‌‬ ‫ی توپ‌‪ ،‬بر در و دیوار خان‌ه فرود می‌آمد و خان‌ه را بر سر ساکنان ‌‬ ‫بودند‪.‬گلوله‌ها ‌‬ ‫خ بود‪.‬‬ ‫ف خیابا ‌ن از خو ‌ن مهاجما ‌ن و مدافعا ‌ن سر ‌‬ ‫نی (کاخ‌) وک ‌‬ ‫ی خیابا ‌ن فلسط ‌‬ ‫نی بود‪ .‬دیوارها ‌‬ ‫هم‌سنگ ‌‬

‫ح شد و‬ ‫ی مجرو ‌‬ ‫ت خمپار‌ه ب‌ه سخت ‌‬ ‫ی از تانکهاک‌ه در اختیار داش���تم‌‪« ،‬س���روا ‌ن شجاعی‌» بر اثر اصاب ‌‬ ‫فرماند‌ه یک ‌‬ ‫ی و سرگرد‬ ‫ج از خیابا ‌ن کاخ‌‪ ،‬همچنا ‌ن می‌جنگیدند و س���روا ‌ن فشارک ‌‬ ‫ک دیگر در خار ‌‬ ‫به‌حالت‌اغما افتاد‪ .‬دو تان ‌‬ ‫ش می‌ریختند‪.‬‬ ‫نی (کاخ‌) نیز‪ ،‬مدا ‌م بر سر مهاجما ‌ن وکودتاگرا ‌ن آت ‌‬ ‫ک دیگر در خیابا ‌ن فلسط ‌‬ ‫بهرامی‌‪،‬فرماندها ‌ن دو تان ‌‬ ‫ی نداشتیم‌‪ .‬اماکودتاگرا ‌ن هرچ‌ه قدر می‌خواستند‬ ‫ت دسرتس ‌‬ ‫مهمات‌ماک ‌م ک ‌م تما ‌م می‌شد و ما ب‌ه انبار اسلح‌ه و مهما ‌‬ ‫ت داشتند‪.‬‬ ‫ح ومهما ‌‬ ‫سال ‌‬ ‫م شما بروید‬ ‫ن می‌مان ‌‬ ‫م ‌‬ ‫ک می‌افتادند‪.‬‬ ‫ت می‌کردند و با تری مهاجما ‌ن به‌خا ‌‬ ‫ی ک‌ه با ما بودند‪ ،‬سرسختان‌ه مقاوم ‌‬ ‫ی زرهی‌‪ ،‬سربازان ‌‬ ‫عالو‌ه بر نریو ‌‬ ‫اص ً‬ ‫نی شد‌ه بود و حمل‌ه سنگنی‌تر‪.‬‬ ‫ی سنگ ‌‬ ‫ت ‪ 7/30‬عصر بودک‌ه فضا خیل ‌‬ ‫ی تما ‌م شد‪ .‬س���اع ‌‬ ‫ال ندانس���تی ‌م ک‌ه روزک ‌‬ ‫ت دشمنا ‌ن ایران‌‬ ‫ت و اگر بماند‪ ،‬بی‌گما ‌ن ب‌ه دس ‌‬ ‫ق در آ ‌ن خان‌ه دیگر ممک ‌ن نیس ‌‬ ‫س کرد ‌م ک‌ه ماند ‌ن دکرت مصد ‌‬ ‫احسا ‌‬ ‫ی اسری خواهد شد‪.‬‬ ‫وآزاد ‌‬ ‫ت آنهانیفتید‪.‬‬ ‫ش بودند‪،‬گفت‌‪« :‬بروید‪ ،‬همه‌تا ‌ن بروید‪ .‬از اینجا برویدک‌ه ب‌ه دس ‌‬ ‫ی ک‌ه درکنار ‌‬ ‫ب ب‌ه آنهای ‌‬ ‫دکرت مصدق‌‪ ،‬خطا ‌‬ ‫ق را قان ‌ع کندک‌ه از آ ‌ن خان‌ه برود‪.‬‬ ‫ت دکرت مصد ‌‬ ‫س نتوانس ‌‬ ‫چک ‌‬ ‫م ‌ن می‌مانم‌‪ .‬می‌مان ‌م و شهید می‌شوم‌‪ ».‬اصرار هی ‌‬ ‫نی اال ‌ن از‬ ‫ق گفت‌‪« :‬یا هم ‌‬ ‫ب ب‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ت و خطا ‌‬ ‫ی ش���قیق‌ه خودگذاش��� ‌‬ ‫ش را درآورد و رو ‌‬ ‫ت تری ‌‬ ‫نریمان‌‪ ،‬هف ‌‬ ‫ق را‬ ‫ت ب‌ه خان‌ه همسای‌ه می‌روید و یا م ‌ن خود ‌م را می‌کشم‌‪ ».‬تهدید نریما ‌ن دکرت مصد ‌‬ ‫این‌نردبا ‌ن ک‌ه بر دیوار اس��� ‌‬ ‫ی ب‌ه صورت ‌م کشید و‬ ‫ق دست ‌‬ ‫پ و خمپار‌ه می‌ریخت‌‪ ،‬دکرت مصد ‌‬ ‫ت تو ‌‬ ‫پ و راس ‌‬ ‫یل ک‌ه از چ ‌‬ ‫خل ‌ع س�ل�اح‌کرد‪ .‬در حا ‌‬ ‫ت و م ‌ن و یارانم‌‪،‬‬ ‫ی نردبا ‌ن باال رف ‌‬ ‫ت و از پله‌ها ‌‬ ‫ی ک‌ه از مادر خوردی‌‪».‬گف��� ‌‬ ‫ت ب‌ه آ ‌ن ش�ی�ر ‌‬ ‫گفت‌‪« :‬فرزندم‌‪،‬رحم ‌‬ ‫ً‬ ‫ی خانه‌‬ ‫گ ادام‌ه دادیم‌‪ .‬خانه‌‪ ،‬کامال ویرا ‌ن شد‌ه بود‪ .‬مهاجما ‌ن بر ویرانه‌ها ‌‬ ‫گ راتا آخری ‌ن فشن ‌‬ ‫ت جن ‌‬ ‫با خیا ‌ل راح ‌‬ ‫ی بودند‪ .‬ماهاک‌ه ماند‌ه بودیم‌‬ ‫ی زخم ‌‬ ‫ی از ماها شهید شد‌ه بودند‪ ،‬بسیار ‌‬ ‫ک می‌کردند و پیش‌می‌آمدند‪ .‬بسیار ‌‬ ‫شلی ‌‬ ‫گ نداشتیم‌‪.‬‬ ‫ک فشن ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫حت ‌‬ ‫ک ِ‬ ‫گ خان‌ه را از جاکند و وارد خان‌ه ش���د م ‌ن و چند نفرک‌ه ماند‌ه بودی ‌م خان‌ه را ترک‌‬ ‫در بزر ‌‬ ‫ک تان ‌‬ ‫ی ک���‌ه ی ‌‬ ‫وقت��� ‌‬ ‫ی می‌اندیشید ‌م که‌‬ ‫نی بود ب‌ه فردا و فرداهای ‌‬ ‫ی رفتیم‌‪ .‬در را‌ه خانه‌ا ‌م ک‌ه باالتر از خیابا ‌ن فلسط ‌‬ ‫س از راه ‌‬ ‫گفتی ‌م وهرک ‌‬ ‫ت ایرا ‌ن بود‪.‬‬ ‫در انتظارمل ‌‬ ‫ت فرارکند بدو ‌ن آ ‌ن ک‌ه در راه‌‬ ‫یل ک‌ه می‌توانس ‌‬ ‫ظ خان‌ه دکرت مصدق‌‪ ،‬آ ‌ن شب‌‪ ،‬در حا ‌‬ ‫گ عزت‌الله ممتاز محاف ‌‬ ‫سرهن ‌‬ ‫ت شد‪.‬‬ ‫ی کرد و بازداش ‌‬ ‫ی معرف ‌‬ ‫ت نظام ‌‬ ‫ی آ ‌ن روز‪ ،‬خود را ب‌ه حکوم ‌‬ ‫ت و فردا ‌‬ ‫ی خورد‌ه باشد‪ ،‬ب‌ه خان‌ه خود رف ‌‬ ‫به‌کس ‌‬ ‫**********‬ ‫ت شمارۀ ‪15‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ص ‪481-477‬‬ ‫ت و اصول‌» ص ‌‬ ‫ب «نفت‌‪ ،‬قدر ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫ی تما ‌م اتومبیل‌هارا‬ ‫ف تهرا ‌ن به‌را‌ه افتادند‪ .‬آنها جلو ‌‬ ‫ط مختل ‌‬ ‫ت مزدور» در نقا ‌‬ ‫ی از «جمعی ‌‬ ‫ح روز ‪ 19‬اوت‌‪،‬گروههای ‌‬ ‫صب ‌‬ ‫ی وسیل‌ه نقلی‌ه خود نصب‌کند‬ ‫ت شیش‌ه جلو ‌‬ ‫ی از شا‌ه می‌دادند و می‌خواستند آنرا پش ‌‬ ‫می‌گرفتند‪ ،‬ب‌ه راننده‌ها عکسهای ‌‬ ‫ش خردمی‌شد‪.‬‬ ‫ی اتومبیل ‌‬ ‫ک می‌خورد و شیشه‌ها ‌‬ ‫ت می‌کردکت ‌‬ ‫ی مقاوم ‌‬ ‫ش را نیز روش ‌ن نماید‪ .‬اگر راننده‌ا ‌‬ ‫و چراغهای ‌‬ ‫ی شا‌ه را برشیشه‌های‌‬ ‫ی روشن‌‪ ،‬عکسها ‌‬ ‫ی شدک‌ه با چراغها ‌‬ ‫ی کوتا‌ه مرکز ش���هر تهرا ‌ن پر از اتومبیل‌های ‌‬ ‫ف مدت ‌‬ ‫ظر ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪411‬‬

‫ی وزنه‌برداران‌‪،‬کشتی‌گریا ‌ن ودیگرا ‌ن ک‌ه با‬ ‫گ از برخ ‌‬ ‫ی بزر ‌‬ ‫ش داشتند‪ .‬همزما ‌ن از مرکز شهر نیز جماعت ‌‬ ‫ی خوی ‌‬ ‫جلو ‌‬ ‫ف ب‌ه «شعبا ‌ن بی‌مخ‌» بود‪،‬به‌حرکت‌‬ ‫ی شعبا ‌ن جعفری‌‪،‬ک‌ه معرو ‌‬ ‫ح بودند‪ ،‬به‌رهرب ‌‬ ‫ب و چاقو مسل ‌‬ ‫چماق‌‪ ،‬زنجری‪ ،‬چو ‌‬ ‫ش این‌جماعت‌‬ ‫یل ک‌ه فریاد «زند‌ه باد شاه‌» سر داد‌ه بودند‪ .‬در پیشاپی ‌‬ ‫ق شدند‪ ،‬در حا ‌‬ ‫درآمدند و روان‌ه خان‌ه مصد ‌‬ ‫ی و نظایر آنا ‌ن ب‌ه چش ‌م می‌آمدند‪ .‬رهربان‌«جمعیت‌‬ ‫ی از شیادان‌‪ ،‬معرکه‌گریان‌‪ ،‬حقه‌بازان‌‪ ،‬هوچیا ‌ن بازار ‌‬ ‫دس���ته‌های ‌‬ ‫ت و به‌معرض‌‬ ‫ی راک‌ه با پو ‌ل می‌شد به‌را‌ه انداخ ‌‬ ‫ج کرد‌ه بودندک‌ه «هر نمایش ‌‬ ‫ی «سیا» را بیدری ‌غ خر ‌‬ ‫مزدور» پولها ‌‬

‫ت همرا‌ه سازند‪.‬‬ ‫ب کرد‌ه با ای ‌ن جماع ‌‬ ‫ی از عابرا ‌ن بی‌خرب را ب‌ه خود جل ‌‬ ‫تماشاگذارند» تا تعداد هرچ‌ه بیشرت ‌‬ ‫ت و خواها ‌ن سرنگو ‌ن کرد ‌ن شا‌ه شد‌ه بود‪ ،‬حاال شعارها‬ ‫ت اس ‌‬ ‫ی ک‌ه دو روز قب ‌ل وانمود می‌کردکمونیس ‌‬ ‫هما ‌ن جمعیت ‌‬ ‫ق بود‪.‬‬ ‫ط شاه‌» خواها ‌ن سرنگو ‌ن کرد ‌ن مصد ‌‬ ‫ی «سقو ‌‬ ‫س کرده‌‪ ،‬به‌جا ‌‬ ‫ی خود را معکو ‌‬ ‫ودرخواست‌ها ‌‬ ‫ش رابا‬ ‫ی نداشت‌‪ ،‬و مزد ‌‬ ‫ی خاص ‌‬ ‫ع عقید‌ه و ایدئولوژ ‌‬ ‫چ نو ‌‬ ‫ت مزدور» بودک‌ه هی ‌‬ ‫ک «جمعی ‌‬ ‫ف می‌کندک‌ه ای ‌ن ی ‌‬ ‫کات ‌م اعرتا ‌‬ ‫ی مملو از سربازا ‌ن و افراد پلیس‌‪،‬ک‌ه ب‌ه فرماندهانشا ‌ن قو ‌ل پرداخت‌پول‌‬ ‫ی پرداخت‌ه بودند وکامیونهای ‌‬ ‫ی آمریکای ‌‬ ‫دالرها ‌‬ ‫ش گرفت‌ه بودند‪ .‬وقتی‌سرتیپ‌‬ ‫ت خوی ‌‬ ‫و ترفی ‌ع درج‌ه داد‌ه شد‌ه بود تا ب‌ه طرفدارا ‌ن شا‌ه بپیوندند‪ ،‬آنها را زیر چرت حمای ‌‬ ‫س شهربانی‌‪،‬ک‌ه هما ‌ن طورک‌ه قب ً‬ ‫الذکر شد‬ ‫پ دفرتی‌‪ ،‬رئی ‌‬ ‫ت فرستاد‪ ،‬سرتی ‌‬ ‫ب ای ‌ن جماع ‌‬ ‫ی سرکو ‌‬ ‫ی را برا ‌‬ ‫ی ستون ‌‬ ‫ریاح ‌‬ ‫ت و ب‌ه افسرا ‌ن آ ‌ن ستو ‌ن گفت‌‪« :‬تما ‌م ماهمقطار‪ ،‬همکار‬ ‫ی رف ‌‬ ‫ی ستو ‌ن اعزام ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬ب‌ه جلو ‌‬ ‫ت پرد‌ه از حامیا ‌ن زاهد ‌‬ ‫پش ‌‬ ‫ی کنیم‌‪ ».‬دسته‌های‌هوادار مصدق‌‬ ‫ی ه ‌م تریانداز ‌‬ ‫ی ب‌ه شا‌ه وفاداری ‌م و نباید ب‌ه رو ‌‬ ‫و برادر یکدیگر هستی ‌م ک‌ه جملگ ‌‬ ‫نی جماعتی‌‪،‬که‌زیر چرت محافظت‌‬ ‫ف همچن ‌‬ ‫ی متوج‌ه گردیدند حری ‌‬ ‫ت درآمدند‪ ،‬اما بزود ‌‬ ‫نیز بتدریج‌‪ ،‬به‌نوبۀ خود به‌حرک ‌‬ ‫ی از اعضای‌‬ ‫ب توده‌‪،‬ک‌ه روز قب ‌ل به‌دستور مصدق‌عده‌ا ‌‬ ‫س نیز قرار داشتند‪ ،‬نخواهند شد‪ .‬از حز ‌‬ ‫ی و پلی ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫نریوها ‌‬ ‫ی دید‌ه نمی‌شد‪.‬‬ ‫ب شد‌ه بودند‪ ،‬ابد ًا اثر ‌‬ ‫ب باتو ‌ن پاسبانها مضرو ‌‬ ‫آ ‌ن در خیابانها به‌ضر ‌‬ ‫ط شد‌ه بودند‪ ،‬به‌ساختمانهای‌‬ ‫س نیز آشکارا با آنها مخلو ‌‬ ‫ی از نظامیا ‌ن و افراد پلی ‌‬ ‫ک واحدهای ‌‬ ‫ت مزدور»ک‌ه این ‌‬ ‫«جمعی ‌‬ ‫ت آنها و دیگر سازمانهای‌سیاسی‌‪،‬ک‌ه از‬ ‫ب توده‌‪ ،‬دفاتر روزنامه‌ها و نشریا ‌‬ ‫ق و حز ‌‬ ‫ی طرفدار مصد ‌‬ ‫مح ‌ل جمعیت‌ها ‌‬ ‫ت مزدور» نیزفرستنده‌‬ ‫ک گرو‌ه از ای ‌ن «جمعی ‌‬ ‫ش کشیدند‪ .‬ی ‌‬ ‫ت می‌کردند حمله‌ور شد‌ه آنها را ب‌ه آت ‌‬ ‫ق حمای ‌‬ ‫مصد ‌‬ ‫ک نشسته‌‬ ‫یل ک‌ه داخ ‌ل یک‌تان ‌‬ ‫ی از مخفیگا‌ه خود بریو ‌ن آمد و در حا ‌‬ ‫رادیو تهرا ‌ن را ب‌ه اشغا ‌ل درآورد‪ .‬آنگا‌ه زاهد ‌‬ ‫ی یک‌واحد از «گارد‬ ‫ت گرفت‌ه است‌‪ .‬وقت ‌‬ ‫بود خود را ب‌ه مح ‌ل فرستند‌ه رادیو رساند و اعال ‌م کرد زما ‌م امور را در دس ‌‬ ‫ق حمله‌ور شد‪ ،‬سرهنگ‌ممتازک‌ه فرماندهی‌‬ ‫ی شرمن‌‪ ،‬توپخان‌ه و بازوکا‪ ،‬ب‌ه خانۀ مصد ‌‬ ‫شاهنشاهی‌» همرا‌ه با تانک‌ها ‌‬ ‫ب خان‌ه به‌‬ ‫ش را از دیوارعق ‌‬ ‫ی از همراهان ‌‬ ‫ت وزیر وگروه ‌‬ ‫ق را به‌عهد‌ه داش���ت‌‪ ،‬نخس��� ‌‬ ‫ظ از خان‌ه مصد ‌‬ ‫واحد محاف ‌‬ ‫ت ب‌ه حمل‌ه متقاب ‌ل زدند‪ .‬نربدی‌سنگنی‌‪ ،‬تلخ‌‬ ‫گ ممتاز دس ‌‬ ‫ی سرهن ‌‬ ‫ت فرمانده ‌‬ ‫ی تح ‌‬ ‫س نریوها ‌‬ ‫ی داد‪ .‬سپ ‌‬ ‫ج فرار ‌‬ ‫خار ‌‬ ‫ی از‬ ‫ی آ ‌ن ‪ 300‬نفرکش���ت‌ه شدند‪ .‬در میا ‌ن کشته‌شدگا ‌ن اجسادتعداد ‌‬ ‫ت ک‌ه ط ‌‬ ‫ق درگرف ‌‬ ‫ی خان‌ه مصد ‌‬ ‫ی جلو ‌‬ ‫و طوالن ‌‬ ‫ح هما ‌ن روز‬ ‫ط عما ‌ل سیاصب ‌‬ ‫یل ک‌ه توس ‌‬ ‫ی ‪ 500‬ریا ‌‬ ‫ی نو ‌‬ ‫ت آمدک‌ه در جیبهایشا ‌ن اسکناسها ‌‬ ‫ت مزدور» نیز به‌دس ‌‬ ‫«جمعی ‌‬ ‫ق دربرابر هجو ‌م از پا‬ ‫ت خان‌ه مصد ‌‬ ‫ف شد‪ .‬سرانجا ‌م مقاوم ‌‬ ‫ت شد‌ه بود‪،‬کش ‌‬ ‫ت در ای ‌ن غائل‌ه ب‌ه آنها پرداخ ‌‬ ‫ت شرک ‌‬ ‫باب ‌‬ ‫ت و چپاو ‌ل آ ‌ن زدند‪.‬‬ ‫ت ب‌ه غار ‌‬ ‫درآمد و مهاجما ‌ن دس ‌‬ ‫ش تسلی ‌م شدند‪.‬‬ ‫ق و همراهان ‌‬ ‫ت کرد و روز بعد مصد ‌‬ ‫ت وزیر تثبی ‌‬ ‫ت خود را به‌عنوا ‌ن نخس ‌‬ ‫ی موقعی ‌‬ ‫هما ‌ن روز زاهد ‌‬ ‫ی انبو‌ه از رهربا ‌ن حزب‌‬ ‫ق وگروه��� ‌‬ ‫ی از وزیرا ‌ن کابین‌ه مصدق‌‪ ،‬رهربا ‌ن جبه‌ه ملی‌‪ ،‬افس���را ‌ن وفادار ب‌ه مصد ‌‬ ‫بس���یار ‌‬ ‫ت شد‌ه بودند‪،‬‬ ‫ی نافرجا ‌م بازداش ‌‬ ‫ق در جریا ‌ن کودتا ‌‬ ‫ط مصد ‌‬ ‫ی ک‌ه توس ‌‬ ‫ی دستگری شدند و آنهای ‌‬ ‫ط عما ‌ل زاهد ‌‬ ‫توده‌توس ‌‬ ‫ش ندارد‬ ‫ی از پدر ‌‬ ‫ش خاص ‌‬ ‫ی از هندرس ‌ن سفری آمریکا سؤا ‌ل کرد آیا خواه ‌‬ ‫آزادگردیدند‪ .‬اردش�ی�ر‪ ،‬پس���ر ژنرا ‌ل زاهد ‌‬ ‫ق وارد‬ ‫ی ب‌ه دکرت مصد ‌‬ ‫ط می‌خواهد هیچگون‌ه صدم‌ه و آزار جسم ‌‬ ‫خ هندرس ‌ن ای ‌ن بود ک‌ه فق ‌‬ ‫تا آنراانجا ‌م دهد‪ .‬پاس ‌‬ ‫ی وارد نخواهد شد‪».‬‬ ‫ق نیز آسیب ‌‬ ‫ی سر دکرت مصد ‌‬ ‫ک مو ‌‬ ‫ع دادک‌ه «ب‌ه ی ‌‬ ‫ت اطال ‌‬ ‫ی در مقاب ‌ل ب‌ه مطبوعا ‌‬ ‫نشود‪،‬زاهد ‌‬ ‫ی دربست‌‬ ‫ت با هواپیما ‌‬ ‫ی شا‌ه فرستاد‌ه از او خواستند بازگردد و او روز ‪ 23‬او ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ت تلگرام ‌‬ ‫ی و روزول ‌‬ ‫آنگا‌ه زاهد ‌‬


‫‪412‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ی ورود او را‬ ‫ک اقدا ‌م احتیاط ‌‬ ‫ش می‌کردند‪ ،‬برگشت‌‪ .‬به‌عنوا ‌ن ی ‌‬ ‫ی همراهی ‌‬ ‫یل ک‌ه ‪ 20‬خربنگار خارج ‌‬ ‫ی در حا ‌‬ ‫هلند ‌‬ ‫ی سرباز اشغا ‌ل شد‌ه بود‪.‬‬ ‫خ شاه‌‪ ،‬به‌وسیلۀ تانک‌ها و ستونها ‌‬ ‫ازقب ‌ل اعال ‌م نکردند‪ ،‬و جاد‌ه میا ‌ن فرودگا‌ه تاکا ‌‬ ‫ی ایرانیان‌‪،‬‬ ‫ق و تما ‌م آرزوها و امیدها ‌‬ ‫ی و ملی‌گرایان‌ه مصد ‌‬ ‫ت مردم ‌‬ ‫ی بال ‌غ بر ‪ 7‬میلیو ‌ن دالر سیا ب‌ه نهض ‌‬ ‫با هزینه‌ا ‌‬ ‫ت گریند‪ ،‬پایا ‌ن داد‪ .‬و با این‌‬ ‫ی در دس ‌‬ ‫ی خارج ‌‬ ‫ش را‪ ،‬خود و بدو ‌ن مداخلۀ قدرتها ‌‬ ‫که‌می‌خواستند ادار‌ه امور خوی ‌‬ ‫ی پیداکردن‌‬ ‫ش از دو س���ا ‌ل بود برا ‌‬ ‫ی را انجا ‌م دادندک‌ه انگلیس‌ها بی ‌‬ ‫ج پولهایش���ا ‌ن کار ‌‬ ‫ترتیب‌آمریکایی‌ها با خر ‌‬

‫ی به‌‬ ‫ط مصدق‌‪ ،‬وقت ‌‬ ‫ط ب‌ه س���قو ‌‬ ‫ش نمی‌بردند‪ .‬اخبار مربو ‌‬ ‫ی از پی ‌‬ ‫ش می‌کردند‪ ،‬وکار ‌‬ ‫ت انجا ‌م آ ‌ن تال ‌‬ ‫راههایی‌جه ‌‬ ‫ی خود را می‌گذراند و‬ ‫ی طوالن ‌‬ ‫ت بیمار ‌‬ ‫ی مدیرتانه‌‪ ،‬دورا ‌ن نقاه ‌‬ ‫ی در دریا ‌‬ ‫ک کشت ‌‬ ‫ش ایدن‌رسیدک‌ه بر عرش‌ه ی ‌‬ ‫گو ‌‬ ‫ی نکرده‌‬ ‫ت بریتانیا‪،‬ک‌ه کوچک‌تری ‌ن اشاره‌ا ‌‬ ‫ی کرد»‪ .‬مطبوعا ‌‬ ‫ب راحت ‌‬ ‫ت و خوا ‌‬ ‫ب راشادمان‌ه ب‌ه بسرت رف ‌‬ ‫او «آ ‌ن ش��� ‌‬ ‫ع است‌‪ ،‬تما ‌م اعتبار ای ‌ن «پریوزی‌» را ب‌ه شاه‌پرستان‌‬ ‫ف وقو ‌‬ ‫س و آمریکا در شر ‌‬ ‫ب انگلی ‌‬ ‫ی از جان ‌‬ ‫بودند توطئه‌کودتای ‌‬ ‫ح بکار رفت‌ه در آ ‌ن از‬ ‫ی انبارمانند شدک‌ه تما ‌م «مصال ‌‬ ‫ق تشبی‌ه ب‌ه ساختمان ‌‬ ‫ت خان‌ه مصد ‌‬ ‫بخشیدند‪ .‬درای ‌ن مطبوعا ‌‬ ‫ی عمر خود در آ ‌ن به‌سر برد‌ه بود!» در حایل‌‬ ‫ی نظری آنچ‌ه هیتلر در آخری ‌ن روزها ‌‬ ‫فوالد و بتو ‌ن آرمه‌بود»‪« .‬آشیانه‌ا ‌‬ ‫ی می‌کرد‪ ،‬ک‌ه بارها م ‌ن (نویسند‌ه کتاب‌) آنرا از‬ ‫ظ زندگ ‌‬ ‫یل و بدو ‌ن کوچک‌تری ‌ن حفا ‌‬ ‫ی معمو ‌‬ ‫ق درخانه‌ا ‌‬ ‫ک‌ه مصد ‌‬ ‫ی می‌کرد ‌م ک‌ه منز ‌ل او قرار داشت‌‪.‬‬ ‫ک دیده‌بودم‌‪ ،‬چ‌ه در آ ‌ن زما ‌ن در هما ‌ن خیابا ‌ن زندگ ‌‬ ‫نزدی ‌‬ ‫ش آورد ک‌ه ژنرا ‌ل زاهدی‌‪ ،‬نخس���ت‌وزیر جدید‪ ،‬در‬ ‫پ لن���دن‌‪ ،‬به‌خاطر خوانندگان ‌‬ ‫ب���ا وجود ای ‌ن روزنام‌ه تایمز چا ‌‬ ‫ی بودکه‌‪« :‬او مورد سوءظ ‌ن قرارگرفته‌‬ ‫ی ربود‌ه ش���د و ای ‌ن حادث‌ه مقار ‌ن با ایام ‌‬ ‫ط افسرا ‌ن انگلیس ‌‬ ‫س���ال‌‪ 1942‬توس ‌‬ ‫ی متفقنی‌‬ ‫ط نریوها ‌‬ ‫ی را علی‌ه اشغا ‌ل ایرا ‌ن توس ‌‬ ‫ح انجا ‌م قیام ‌‬ ‫ی آلما ‌ن نازی‌‪ ،‬طر ‌‬ ‫یل نریوها ‌‬ ‫ی عا ‌‬ ‫ک فرمانده ‌‬ ‫بود باکم ‌‬ ‫ی و تحقری او بود به‌نظر‬ ‫ت ربود ‌ن زاهد ‌‬ ‫گ مسئو ‌ل عملیا ‌‬ ‫نی ک‌ه در زما ‌ن جن ‌‬ ‫ی مک‌ل ‌‬ ‫در دس���ت‌اجرا دارد‪ ».‬فیتز رو ‌‬ ‫س اخبار جهانی‌‬ ‫ی ک‌ه از سروی ‌‬ ‫ی برنامه‌ا ‌‬ ‫ت کند‪ .‬او ط ‌‬ ‫ت ک‌ه جربا ‌ن مافا ‌‬ ‫می‌رسید حاالناگها ‌ن به‌فکر آ ‌ن افتاد‌ه اس ‌‬ ‫ک خود را‬ ‫ت اتوماتی ‌‬ ‫ح کل ‌‬ ‫ی س���ا ‌ل ‪« 1942‬لول‌ه سال ‌‬ ‫ت در جریا ‌ن آدم‌ربای ‌‬ ‫ش شدگف ‌‬ ‫ت پخ ‌‬ ‫بی‌‪.‬بی‌‪.‬س���ی‌‪ ،‬روز ‪30‬او ‌‬ ‫ت ناگزیر‬ ‫ی نکرد چ‌ه در غری ای ‌ن صور ‌‬ ‫ی دند‌ه زیرین‌نخست‌وزیر تاز‌ه ایرا ‌ن گذاشت‌»‪ .‬خوشبختان‌ه ژنرا ‌ل مقاومت ‌‬ ‫رو ‌‬ ‫ت محرو ‌م می‌گردید‪.‬‬ ‫ک افسر جذاب‌‪ ...‬وفادار و میهن‌پرس ‌‬ ‫نت «ی ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ت ایرا ‌ن از نعم ‌‬ ‫ک می‌شد وآ ‌ن وق ‌‬ ‫از ش���لی ‌‬ ‫نی افزود‪« :‬گرچه‌‬ ‫ی کند!» مک‌ل ‌‬ ‫ق رهرب ‌‬ ‫ب توج‌ه را علی‌ه مصد ‌‬ ‫ی جال ‌‬ ‫ت تا ای ‌ن کودتا ‌‬ ‫ک‌ه دیگر وجود خارجی‌نداش ‌‬ ‫ی ژنرال‌‬ ‫یل وجود نداردک‌ه در پریوز ‌‬ ‫س و قاب ‌ل قبو ‌‬ ‫چ دلی ‌ل ملمو ‌‬ ‫ق خود را ب‌ه آغوش‌روسها انداخت‌ه بود‪ ،‬اما هی ‌‬ ‫مصد ‌‬ ‫ی داشته‌اند!»‬ ‫ی آمریکایی‌هاسهم ‌‬ ‫زاهد ‌‬ ‫ی در آلود‌ه کردن‌‬ ‫ت ‪ ،1953‬چرچی ‌ل ک‌ه ش���خص ًا س���ه ‌م بس���یار مهم��� ‌‬ ‫خ ‪ 25‬او ‌‬ ‫در جلس���‌ه کابین‌ه انگلیس‌‪ ،‬به‌تاری ‌‬ ‫ت حاال‪« :‬برای‌‬ ‫ت آمریکا در ای ‌ن ماجرا پنها ‌ن نکرد وگف ‌‬ ‫ی خود را از دخال ‌‬ ‫آمریکایی‌هادر ای ‌ن کودتا داشت‌‪ ،‬نگران ‌‬ ‫س در ایران‌‬ ‫ت انگلی ‌‬ ‫ج کرده‌اند‪ ،‬تما ‌م مناف ‌ع سالها زحم ‌‬ ‫ی ک‌ه خر ‌‬ ‫ی مبلغ ‌‬ ‫آمریکایی‌هابسیار آسا ‌ن خواهد بود با جزئ ‌‬ ‫ی انگلیس‌ها را در‬ ‫س ازکودتا‪ ،‬آمریکایی‌ها جا ‌‬ ‫ت نگرا ‌ن باشد‪ .‬درواق ‌ع پ ‌‬ ‫ب خودبزنند»‪ .‬چرچی ‌ل ح ‌ق داش ‌‬ ‫را ب‌ه جی ‌‬ ‫ت سالها رفتار آمرانه‌‪ ،‬تکربآمیز و غریقاب ‌ل تحمل‌‬ ‫ی باب ‌‬ ‫ی بودک‌ه بریتانیا‪ ،‬بایست ‌‬ ‫ی گزاف ‌‬ ‫ایرا ‌ن تصاحب‌کردند‪ .‬و ای ‌ن بها ‌‬ ‫ت می‌کرد‪.‬‬ ‫خود در ایران‌‪،‬پرداخ ‌‬ ‫**********‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ت شمارۀ ‪16‬‬ ‫ت مداخله‌‪»...‬‬ ‫م ایرانی‌» ‪ -‬مقالۀ «امریکا‪ ،‬ایران‌‪ ،‬سیاس ‌‬ ‫ب «مصدق‌‪ ،‬نفت‌‪ ،‬ناسیونالیس ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫ص ‪461-460‬‬ ‫ص ‌‬

‫ی با نظامیا ‌ن و سرلشکر فضل‌الله زاهدی‌‬ ‫ی مهم ‌‬ ‫ت کردند و تماس���ها ‌‬ ‫ت وگرو‌ه او روحیۀ ش���ا‌ه را تقوی ‌‬ ‫«‪...‬روزول ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪413‬‬

‫ص داشتند رابط ‌ه‬ ‫ت مزدور تخص ‌‬ ‫ی جمعی ‌‬ ‫ب تهرا ‌ن ک‌ه در جمع‌آور ‌‬ ‫نی جنو ‌‬ ‫ط و پائ ‌‬ ‫ت متوس ‌‬ ‫گرفتند وبا رهربا ‌ن طبقا ‌‬ ‫ت و ایران‌‬ ‫نی روزول ‌‬ ‫یب ‌‬ ‫ت ک‌ه در واق ‌ع رابطۀ کلید ‌‬ ‫ت گرف ‌‬ ‫ی صور ‌‬ ‫ایجادکردند‪ .‬ای ‌ن کار از طری ‌ق دو گرو‌ه برادر ایران ‌‬ ‫نی می‌کردند‪.‬گروه‌‬ ‫ط با نظامیا ‌ن را تأم ‌‬ ‫ک گرو‌ه از ای ‌ن برادرا ‌ن جریه‌خوار امری���کا بودند و ارتبا ‌‬ ‫برقرارس���اختند‪ .‬ی ‌‬ ‫ض داد‌ه شد‌ه بودند‪ .‬برادرا ‌ن اخریالذکر‬ ‫ت ب‌ه امریکاییا ‌ن قر ‌‬ ‫ی عملیا ‌‬ ‫س بودند و به‌منظور اجرا ‌‬ ‫س انگلی ‌‬ ‫دیگرجاسو ‌‬ ‫ت تا مدتها پس‌‬ ‫ت روزول ‌‬ ‫نت ایرا ‌ن و امریکا از طری ‌ق نفوذکرمی ‌‬ ‫ط ساخ ‌‬ ‫ش خود را در مربو ‌‬ ‫قابل‌توج‌ه هستند چو ‌ن نق ‌‬

‫ق ادام‌ه دادند‪.‬‬ ‫ازدورا ‌ن مصد ‌‬ ‫ط برادرا ‌ن رش���یدیا ‌ن بودند‪ :‬س���یف‌الله‪ ،‬اسدالله‪ ،‬قدرت‌الله‪ .‬آنا ‌ن نیز مانند پدرشا ‌ن قب ‌ل از‬ ‫ی مه ‌م راب ‌‬ ‫ای ‌ن چهره‌ها ‌‬ ‫ی دهۀ ‪ 1940‬با انگلیسیها در ایرا ‌ن کارکرد‌ه بودند‪.‬‬ ‫ی با انگلیسیها داش���تند و در سالها ‌‬ ‫ت محکم ‌‬ ‫خودشان‌ارتباطا ‌‬ ‫تو‬ ‫ف بود و مغز ای ‌ن گرو‌ه س‌ه نفر‌ه به‌شمار می‌رفت‌‪ .‬بسیار خوش‌صحب ‌‬ ‫برادر بزرگرتسیف‌الله موسیقیدا ‌ن و فیلسو ‌‬ ‫یل نقل‌قو ‌ل کند‪ .‬اسدالله سازمان‌دهنده‌‬ ‫ی را از ماکیاو ‌‬ ‫ت کلمات ‌‬ ‫ت داش ‌‬ ‫ی بود و دوس ‌‬ ‫خ سیاس ‌‬ ‫مهمان‌نواز بود‪.‬عاش ‌ق تاری ‌‬ ‫ی ومورد اعتماد شا‌ه بود‪ ،‬در حالیک‌ه قدرت‌الله تاجر و مقاطعه‌کار بود‪ .‬ای ‌ن سیف‌الله و اسدالله بودندکه‌‬ ‫و مبارز سیاس ‌‬ ‫س و امریکا‬ ‫نی انگلی ‌‬ ‫طب ‌‬ ‫ی ارتبا ‌‬ ‫ی کردند و در واق ‌ع حلقۀ اصل ‌‬ ‫ش در ‪ 1953‬راهنمای ‌‬ ‫ت روزولت‌را ضم ‌ن اختفای ‌‬ ‫کرمی ‌‬ ‫ی مستعار‬ ‫ت موسو ‌م ب‌ه «کودتا درکودتا» با اسم ‌‬ ‫ب روزول ‌‬ ‫در ای ‌ن ماجرابودند‪( .‬اسدالله و سیف‌الله رشیدیا ‌ن درکتا ‌‬ ‫تو‬ ‫ی وکافرون‌‪« -‬پسر خندان‌» و «موسیقیدا ‌ن دیوانه‌» قاب ‌ل شناسایی‌اند‪ .‬در واق ‌ع سیف‌الله رشیدیا ‌ن پیانیس ‌‬ ‫نوس ‌‬ ‫ب مزبورگرو‌ه دیگر برادرا ‌ن با اس ‌م مستعار «برادرا ‌ن بوسکو»‬ ‫چ وج‌ه دیوان‌ه نبود‪ .‬درکتا ‌‬ ‫یل به‌هی ‌‬ ‫موسیقیدا ‌ن بود و ‌‬ ‫نامید‌ه شده‌اند‪).‬‬ ‫ت مواج‌ه شد‪.‬‬ ‫ق ش���نید قصد عز ‌ل او را دارند با شکس��� ‌‬ ‫ی ک‌ه مصد ‌‬ ‫ت آجاکس‌» هنگام ‌‬ ‫نی اقدا ‌م «عملیا ‌‬ ‫نخس���ت ‌‬ ‫غ کند در جا‬ ‫ی شا‌ه را ب‌ه او ابال ‌‬ ‫ق ب‌ه امضا ‌‬ ‫ی ک‌ه کوشید‌ه بود فرما ‌ن عز ‌ل مصد ‌‬ ‫سرهنگ‌نعمت‌الله نصریی‌‪ ،‬افسر ‌‬ ‫ت را‬ ‫ی اینک‌ه عملیا ‌‬ ‫ت به‌جا ‌‬ ‫ب ازکشورگریخت‌‪ .‬روزول ‌‬ ‫ت ‪ 25[ 1953‬مرداد ‪ [1332‬با شتا ‌‬ ‫ت شد وشا‌ه در او ‌‬ ‫بازداش ‌‬ ‫ش کرد‌ه بود همرا‌ه با افسران‌‬ ‫نی آنها پو ‌ل پخ ‌‬ ‫ب تهرا ‌ن راک‌ه ب ‌‬ ‫ت جنو ‌‬ ‫ش جمعی ‌‬ ‫ت خود ‌‬ ‫نی جالغوکند به‌مسئولی ‌‬ ‫در هم ‌‬ ‫ی ای ‌ن نقشه‌ها‬ ‫ت را ادام‌ه داد‪ .‬در اجرا ‌‬ ‫ت و عملیا ‌‬ ‫ی ب‌ه خیابانها ریخ ‌‬ ‫ی سرلشکر فضل‌الله زاهد ‌‬ ‫ب به‌رهرب ‌‬ ‫سلطنت‌طل ‌‬ ‫ی ایفاکردند‪.‬‬ ‫ش مهم ‌‬ ‫ی نق ‌‬ ‫دوگرو‌ه برادران‌ایران ‌‬ ‫**********‬ ‫ت شمارۀ ‪17‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ت هفتگی‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،632‬مهرما ‌ه ‪ ،1332‬صفحۀ ‪25‬‬ ‫از مجلۀ اطالعا ‌‬ ‫ح سند شمارۀ ‪ 10/14‬صفحۀ ‪206‬‬ ‫شر ‌‬ ‫ل عبا‬ ‫سآ ‌‬ ‫ی خام ‌‬ ‫ی در عزادار ‌‬ ‫ن جعفر ‌‬ ‫شعبا ‌‬ ‫ی در‬ ‫س عزادار ‌‬ ‫ی اخری در تهرا ‌ن تش���کی ‌ل می‌ش���ود مجل ‌‬ ‫ی ک‌ه در ای ‌ن روزها ‌‬ ‫ی باش���کوه ‌‬ ‫س عزادار ‌‬ ‫ی از مجال ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی تشکی ‌ل گردیدک‌ه دانشمند‬ ‫ی شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ت آقا ‌‬ ‫ی قب ‌ل به‌هم ‌‬ ‫ف ب‌ه دباغخان‌ه بودک‌ه امسا ‌ل ه ‌م مث ‌ل سالها ‌‬ ‫تکیۀمعرو ‌‬ ‫ف در آن‌‬ ‫ت مختل ‌‬ ‫ی برجست‌ه و طبقا ‌‬ ‫ی از رجا ‌ل و شخصیتها ‌‬ ‫ی می‌کردند و جمع ‌‬ ‫ی در آنجا سخرنان ‌‬ ‫ی فلسف ‌‬ ‫معظم‌آقا ‌‬ ‫ی که‌‬ ‫س را برپا نمود‪ .‬شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ص دیگر ای ‌ن مجل ‌‬ ‫یل اشخا ‌‬ ‫ک ما ‌‬ ‫ی باکم ‌‬ ‫ی جعفر ‌‬ ‫ت نمودند و آقا ‌‬ ‫عزاداری‌شرک ‌‬ ‫ت ورزشی‌‬ ‫ی و دو سا ‌ل ه ‌م قهرما ‌ن عملیا ‌‬ ‫ک سا ‌ل قهرما ‌ن کشت ‌‬ ‫تی ‌‬ ‫ت اس ‌‬ ‫ی و پیش‌کسو ‌‬ ‫ی ازورزشکارا ‌ن قدیم ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ت چند مدا ‌ل مفتخر شد‌ه بود سابق ًا یک‌‬ ‫ک ب‌ه دریاف ‌‬ ‫توی ‌‬ ‫ت و سیصد و بیس ‌‬ ‫ی سیصد و بیس ‌‬ ‫دیگر بود‌ه ودر سالها ‌‬ ‫ش با عناصر افراطی‌‬ ‫ش ک‌ه سر و شاخ ‌‬ ‫یل از چند سا ‌ل پی ‌‬ ‫ش آ ‌ن را ادار‌ه می‌کرد و ‌‬ ‫ت ک‌ه خود ‌‬ ‫باش���گا‌ه ورزشی‌داش ‌‬ ‫ی آنکه‌در مبارز‌ه با آنهاکام ً‬ ‫چ چیز جز شاه‌‬ ‫ی آنک‌ه نشا ‌ن دهد به‌هی ‌‬ ‫ش برا ‌‬ ‫ال مجهز باشد و به‌گفتۀ خود ‌‬ ‫پ بد شد برا ‌‬ ‫چ ‌‬ ‫ت عمده‌‬ ‫ی واگذارکرد و از آ ‌ن روز تاکنو ‌ن قسم ‌‬ ‫ی ندارد باشگا‌ه خود را ب‌ه دیگر ‌‬ ‫ی دلبستگ ‌‬ ‫و میه ‌ن و مذهب‌جعفر ‌‬


‫‪414‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫یل باالخر ‌ه‬ ‫تو ‌‬ ‫گ ه ‌م رف ‌‬ ‫ح شد و تا آستانۀ مر ‌‬ ‫ی مجرو ‌‬ ‫ف مبارز‌ه شدک‌ه در ای ‌ن مبارز‌ه چند دفع‌ه به‌سخت ‌‬ ‫ت او صر ‌‬ ‫اوقا ‌‬ ‫ی ای ‌ن مبارز‌ه را دنبا ‌ل کرد‪ .‬یکبار در لنگرودک‌ه بر ضد چپی‌ها نط ‌ق کرد روی‌‬ ‫ت بیشرت ‌‬ ‫ت ودفع‌ه بعد با شد ‌‬ ‫ت یاف ‌‬ ‫نجا ‌‬ ‫ف اسید‬ ‫ی او ایستاد‌ه بودک‌ه اشتباه ًا ظر ‌‬ ‫ی از خود افراد چپی‌ها در جا ‌‬ ‫ی در آ ‌ن دقیق‌ه یک ‌‬ ‫یل اتفاق ‌‬ ‫او اسید پاشیدندو ‌‬ ‫ت او ایجاد‬ ‫ی در دس ‌‬ ‫ط خراش ‌‬ ‫ف او انداختندک‌ه فق ‌‬ ‫ی ب‌ه طر ‌‬ ‫ب بعد تری ‌‬ ‫ت یافت‌‪ .‬ش ‌‬ ‫ی نجا ‌‬ ‫ی سر او ریخت‌و جعفر ‌‬ ‫رو ‌‬ ‫کرد و از آ ‌ن بال هم‌مصو ‌ن ماند‪.‬‬

‫ش در خیابا ‌ن کاخ‌‬ ‫ی از بستگان ‌‬ ‫ب است‌‪ .‬روز نه ‌م اسفند با آنک‌ه یک ‌‬ ‫ی بی‌انداز‌ه متعص ‌‬ ‫ی در شاهدوست ‌‬ ‫شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ش ه ‌م ب‌ه زندا ‌ن افتاد‬ ‫ح گردید و خود ‌‬ ‫ت گلول‌ه مجرو ‌‬ ‫ش نیز بر اثر اصاب ‌‬ ‫ی از دوستا ‌ن نزدیک ‌‬ ‫تریخورد وکشت‌ه شد و یک ‌‬ ‫یل ایجاد‬ ‫ت او تزلز ‌‬ ‫س محکو ‌م شد‌ه بود در احساسا ‌‬ ‫ک سا ‌ل حب ‌‬ ‫ت و هشت ‌م مرداد در زندا ‌ن بود و ب‌ه ی ‌‬ ‫ک‌ه تاروز بیس ‌‬ ‫ت می‌کرد و زند‌ه باد شاهنشا‌ه می‌گفت‌‪.‬‬ ‫ی ه ‌م مرتب ًا ابراز احساسا ‌‬ ‫ی نظام ‌‬ ‫نشد و دردادگا‌ه فرماندار ‌‬ ‫ی ابراز احساسات‌‬ ‫ق و ایتالیاک‌ه کلی‌ه ورزشکارا ‌ن برا ‌‬ ‫ت کوتا‌ه ب‌ه عرا ‌‬ ‫ی از مسافر ‌‬ ‫ت همایون ‌‬ ‫س از مراجع‌ه اعلیحضر ‌‬ ‫پ ‌‬ ‫ی بود‬ ‫ی با آنک‌ه از ورزشکارا ‌ن قدیم ‌‬ ‫ب شدند شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی و حضور ملوکان‌ه شرفیا ‌‬ ‫خ سلطنت ‌‬ ‫ک ب‌ه کا ‌‬ ‫ض تربی ‌‬ ‫وعر ‌‬ ‫ی چند‬ ‫ی نمی‌شو ‌م ک‌ه حت ‌‬ ‫ش گفت‌‪ :‬م ‌ن راض ‌‬ ‫ب دوستان ‌‬ ‫ت و در جوا ‌‬ ‫ی نرف ‌‬ ‫خ سلطنت ‌‬ ‫ق سایر ورزشکارا ‌ن ب‌ه کا ‌‬ ‫به‌اتفا ‌‬ ‫ی هر ایرانی‌‬ ‫ت بکنی ‌م وظیف‌ه عموم ‌‬ ‫ی ک‌ه در را‌ه میه ‌ن و مقا ‌م سلطن ‌‬ ‫ت شاهنشا‌ه باشم‌‪ .‬هر فداکار ‌‬ ‫دقیقه‌ه ‌م مزاح ‌م اوقا ‌‬ ‫ی و آقایان‌‬ ‫ت آیت‌الله کاشان ‌‬ ‫س عزا نشا ‌ن می‌دهد‪ .‬حضر ‌‬ ‫ب مجل ‌‬ ‫ی را در آخری ‌ن ش ‌‬ ‫س باال شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫است‌‪.‬عک ‌‬ ‫س دید‌ه می‌شوند‪.‬‬ ‫ی و دکرت نصر (شهردار تهران‌) نیز در عک ‌‬ ‫ی نور ‌‬ ‫ی وعمید ‌‬ ‫فلسف ‌‬ ‫**********‬ ‫ت شمارۀ ‪18‬‬ ‫پیوس ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪415‬‬


‫‪416‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ت شمارۀ ‪19‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ص ‪26-28‬‬ ‫ب «یادنامه‌» دفرت دوم‌‪ ،‬ص ‌‬ ‫ازکتا ‌‬

‫ک شهر)برپا‬ ‫ج تهرا ‌ن (پار ‌‬ ‫ی در سنگل ‌‬ ‫ی دیدن ‌‬ ‫ی ایران‌‪،‬ک‌ه زورخانه‌ا ‌‬ ‫ش���عبا ‌ن جعفری‌‪ ،‬نامدارتری ‌ن پهلوا ‌ن زورخانه‌ها ‌‬ ‫ق دستگری شد‪ .‬داور دادگاه‌از او‬ ‫ت مصد ‌‬ ‫ی دول ‌‬ ‫ی از سو ‌‬ ‫ت ‪ ،1953‬ب‌ه گنا‌ه شاهدوست ‌‬ ‫ی ما‌ه او ‌‬ ‫کرد‌ه بود در رویدادها ‌‬ ‫ی بادشمنان‌‬ ‫گ را ب‌ه زندگ ‌‬ ‫خ داد‌ه بود‪« :‬مر ‌‬ ‫ش را بازیابد‪ .‬پهلوا ‌ن پاس ‌‬ ‫ت بردارد و آزادی‌ا ‌‬ ‫ی شا‌ه دس ‌‬ ‫ت از پشتیبان ‌‬ ‫خواس ‌‬

‫شا‌ه ایرا ‌ن برتر می‌بینم‌»‪.‬‬ ‫ی در ُر ‌م به‌سر می‌برد‪.‬‬ ‫ب تود‌ه و نخس���ت‌وزیر محمد مصدق‌‪ ،‬ش���ا‌ه از سرِ ناچار ‌‬ ‫ی همکاریها میا ‌ن حز ‌‬ ‫ی برخ ‌‬ ‫در پ ‌‬ ‫ش دوستان‌‬ ‫ق را ازکار انداختند‪ .‬نق ‌‬ ‫ت مصد ‌‬ ‫ی دول ‌‬ ‫ی تهرا ‌ن دستگاهها ‌‬ ‫درکمرت از س���‌ه روز‪ ،‬مرد ‌م کوچ‌ه و خیابانها ‌‬ ‫ی باور دارند سی‌‪.‬آی‌‪.‬ا‪.‬‬ ‫ج مرد ‌م و ورزشکارا ‌ن جوا ‌ن ایرا ‌ن بسیارکارساز بود‌ه اس���ت‌‪ .‬برخ ‌‬ ‫ی در بس���ی ‌‬ ‫پهلوان‌جعفر ‌‬ ‫ی ای ‌ن بار پشتیبانا ‌ن شا‌ه ب‌ه پیشگامی‌‬ ‫ت داشت‌ه است‌‪ .‬به‌هر رو ‌‬ ‫ی امریکا)‪ ،‬در ای ‌ن داستا ‌ن دس ‌‬ ‫ت خارج ‌‬ ‫(سازمان‌امنی ‌‬ ‫ش (احمدآباد) فرستادند و شا‌ه ب‌ه تختش‌‬ ‫ت وزیر را ب‌ه دهکده‌ا ‌‬ ‫شعبا ‌ن جعفری‌بر توده‌ایها و مصدقیها شوریدند‪ ،‬نخس ‌‬ ‫ت را از زندا ‌ن آزادکردند و از آ ‌ن پس‌‬ ‫ت و شاه‌دوس ‌‬ ‫بازگشت‌‪.‬دوستا ‌ن پهلوا ‌ن جعفری‌‪ ،‬ای ‌ن جوانمرد دلری‪ ،‬میهن‌پرس ‌‬ ‫ی بیگان‌ه می‌آمدند در بازدیدهایشا ‌ن از‬ ‫ی ک‌ه ازکشورها ‌‬ ‫ی ویژ‌ه در دربار شا‌ه یافت‌‪ .‬بیشرت میهمانان ‌‬ ‫شعبان‌خان‌جای ‌‬ ‫ی ایرانی‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی را ب‌ه نشانۀ ورز ‌‬ ‫نی میهمانا ‌ن ایرانی‌‪ ،‬زورخانۀ پهلو ‌ن شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی ایران‌‪ ،‬همچن ‌‬ ‫گوش‌ه وکناره‌ها ‌‬ ‫ی سرا ‌ن کشورها‪،‬‬ ‫ی بود‪ .‬برنامۀ دیدارها ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی با نا ‌م جعفر ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ایرا ‌ن ورز ‌‬ ‫فراموش‌نمی‌کردند‪ .‬در برو ‌ن مرزها ‌‬ ‫ی می‌آغازید‪ .‬اسرائیلیها‬ ‫ی و نامدارا ‌ن ورزشکار جها ‌ن از ایران‌‪ ،‬بیشرت با بازدید از زورخانۀ شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫وزرای‌خارج ‌‬ ‫ی ب‌ه سزا داشتند‪.‬‬ ‫نیز درای ‌ن دیدارها سهم ‌‬ ‫ی نمود‪ .‬پهلوا ‌ن بایادگارهای‌‬ ‫ت در فوریۀ سا ‌ل ‪ 1971‬از اسرائی ‌ل دیدار ‌‬ ‫ی ک‌ه با م ‌ن یاف ‌‬ ‫ی آشنای ‌‬ ‫ی در پ ‌‬ ‫پهلوا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ی و برادرم‌آلربت‌‬ ‫ت خارج‌ه در اس���رائیل‌‪ ،‬ابراهی ‌م حاخام ‌‬ ‫ی ب‌ه خان‌ه بازگشت‌‪ .‬بانو یاع ‌ل ورد نمایندۀ وزار ‌‬ ‫خوش��� ‌‬ ‫ی داشت‌‪ ،‬زیرا پهلوا ‌ن تنها با زبان‌فارسی‌‬ ‫ی م ‌ن سالها با بانو یاع ‌ل ورد نامه‌نگار ‌‬ ‫ش بودند‪ .‬پهلوا ‌ن ب‌ه یار ‌‬ ‫میهمانداران ‌‬ ‫ی وبرزنهای‌‬ ‫ی ک‌ه برکو ‌‬ ‫ی از جوانا ‌ن و روشنفکران ‌‬ ‫ی توانست ‌م با گروههای ‌‬ ‫ی با پهلوا ‌ن جعفر ‌‬ ‫آشنا بود‪ .‬در سایۀ آشنای ‌‬ ‫ی شهر چهار و نی ‌م میلیو ‌ن تنی‌تهرا ‌ن را‬ ‫ت و میو‌ه و سبز ‌‬ ‫ی گسرتد‌ه داشتند آشنا شوم‌‪ .‬بازارگوش ‌‬ ‫ب تهرا ‌ن سایه‌ا ‌‬ ‫جنو ‌‬ ‫ی دردآور پدید می‌آورد‪ .‬روش‌و بینش‌‬ ‫ک میانشا ‌ن داستانهای ‌‬ ‫ی سهمنا ‌‬ ‫ای ‌ن گرو‌ه می‌چرخاندندک‌ه هرازگا‌ه درگرییها ‌‬ ‫گ تازیا ‌ن بیزار و از بهرتی ‌ن دوستان‌اسرائیل‌‬ ‫ی بود‪ ،‬از فرهن ‌‬ ‫ی و پیماندار ‌‬ ‫ی آنها بر پایۀ جوانمردی‌‪ ،‬درس���تکار ‌‬ ‫زندگ ‌‬ ‫بودند‪.‬‬ ‫ش گ ‌ل می‌ریخت‌‬ ‫ی میهمانان ‌‬ ‫ی ب‌ه پا ‌‬ ‫گ که ‌ن ایران ‌‬ ‫ی ک‌ه با نا ‌م گلریزا ‌ن برپا می‌کرد‪ ،‬پریو فرهن ‌‬ ‫پهلوا ‌ن در جش���نهای ‌‬ ‫ی بوده‌اند‪ .‬یکی‌‬ ‫نی دیدن ‌‬ ‫ی گوناگو ‌ن گوا‌ه ای ‌ن آئ ‌‬ ‫ی ازکشورها ‌‬ ‫ی می‌کرد‪ .‬میهمانا ‌ن بس���یار ‌‬ ‫ی پذیرای ‌‬ ‫واز آنا ‌ن ب‌ه گرم ‌‬ ‫ک شهردار اورشلی ‌م بود‪.‬‬ ‫ی کول ‌‬ ‫ی بازدید نمود‪ ،‬تد ‌‬ ‫ی ک‌ه از زورخانۀ پهلوا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ازسرشناسا ‌ن اسرائیل ‌‬ ‫ی در دانشگاه‌‬ ‫ی ک‌ه از پیش���وایا ‌ن ش���یع‌ه در ایرا ‌ن و استاد فلسفۀ اسالم ‌‬ ‫ی پهلوا ‌ن با آیت‌الله محمد س���نگلج ‌‬ ‫به‌یار ‌‬ ‫ی ایرا ‌ن باکشور و‬ ‫پ یاکیش‌گرایا ‌ن در دانشگاهها ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫ی از دانشجویا ‌ن شیفتۀ آرمانها ‌‬ ‫تهران‌بود آشنا شدم‌‪ .‬بسیار ‌‬ ‫ی ک‌ه پهلوا ‌ن توانست‌‬ ‫ی از مرا ‌م مرد ‌م ای ‌ن کشور داشتند‪ .‬با دیدارهای ‌‬ ‫ی نادرست ‌‬ ‫مردم‌اسرائی ‌ل آشنا نبودند و آگاهیها ‌‬ ‫ی سودمند توانست ‌م او را با نکته‌هایی‌‬ ‫ت وگوهای ‌‬ ‫ی کند‪ ،‬در س���ایۀگف ‌‬ ‫ش برنامه‌ریز ‌‬ ‫میا ‌ن من‌و آیت‌الله روش��� ‌ن اندی ‌‬ ‫ی با برداشتهای‌‬ ‫ش در زمینۀ اسرائی ‌ل بکاهم‌‪ .‬آیت‌الله سنگلج ‌‬ ‫ک‌ه هرگزنش���نود‌ه بود آشنا ساز ‌م و از زهر بداندیشی‌ا ‌‬ ‫ی بدگوییها‬ ‫ی از اسرائی ‌ل برخیزد‪ ،‬از بسیار ‌‬ ‫ش ب‌ه پشتیبان ‌‬ ‫ی میا ‌ن دانشجویا ‌ن و همتایان ‌‬ ‫ت ب‌ه راست ‌‬ ‫تازه‌اش‌‪ ،‬اگرنمی‌توانس ‌‬ ‫گ اسرائی ‌ل آگا‌ه می‌نمود‪ .‬افزو ‌ن بر آن‌‪ ،‬باور‬ ‫ی مرد ‌م بافرهن ‌‬ ‫ی و س���ازندگ ‌‬ ‫پیش���گریی‌می‌کرد و آنا ‌ن را از درستکار ‌‬ ‫ت ایرانزمنی‌‪ ،‬او را واداشت‌ه بود‬ ‫ی پیشرف ‌‬ ‫ی دوسوی‌ه میا ‌ن مرد ‌م ایرا ‌ن و اسرائی ‌ل برا ‌‬ ‫ی و همکاریها ‌‬ ‫نریومند پهلوان‌ب‌ه دوست ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪417‬‬

‫ت یازد و آنا ‌ن را از ای ‌ن نیاز آگا‌ه نماید‪.‬‬ ‫ش ای ‌ن باور دس ‌‬ ‫ک‌ه در میان‌سرشناسا ‌ن بازدیدکنند‌ه از زورخانه‌اش‌‪ ،‬ب‌ه گسرت ‌‬ ‫ش ب‌ه ایرا ‌ن و‬ ‫ش و خرو ‌‬ ‫ش پر جو ‌‬ ‫ی سخن‌پراکنی‌ا ‌‬ ‫ی از دس���تگاهها ‌‬ ‫ی ک‌ه ناصر مصر ‌‬ ‫ب و تاب ‌‬ ‫ی پر ت ‌‬ ‫درکوران‌روزها ‌‬ ‫ی از پیشوایا ‌ن شیعه‌‪ ،‬دسته‌هایی‌‬ ‫ی را «روز استوار ایستاد ‌ن در برابر اعراب‌»‪ ،‬نامید و چند ‌‬ ‫ایرانی‌می‌تازید‪ ،‬پهلوا ‌ن روز ‌‬ ‫ی کند‪ .‬پهلوان‌‬ ‫ش فراخواند تا با آنا ‌ن گفت‌وگوی ‌‬ ‫ی از ارتشیا ‌ن و امنیتی‌ها را ب‌ه زورخانه‌ا ‌‬ ‫ازسرا ‌ن بازاریان‌‪،‬گروههای ‌‬ ‫ی هم‌ه را‬ ‫ی خودگفت‌‪.‬گوی ‌‬ ‫ی از پیشینۀ زندگ ‌‬ ‫ت در آغاز سخرنان ‌‬ ‫ی چریه‌دس ‌‬ ‫ش ب‌ه سا ‌ن سخرنان ‌‬ ‫ی شایستۀ ستای ‌‬ ‫باهرن ‌‬

‫یل با فرود و فراز سخ ‌ن میگفت‌‪:‬‬ ‫ی برنمی‌آمد‪ .‬ساد‌ه و روا ‌ن و ‌‬ ‫ی ازکس ‌‬ ‫جادوکرد‌ه بود‪ ،‬دم ‌‬ ‫ک آستا ‌ن سرورمان‌‪،‬عل ‌‬ ‫ی‬ ‫ی و خا ‌‬ ‫ی عل ‌‬ ‫ت کنم‌‪ .‬م ‌ن مسلما ‌ن شیعۀ مرتض ‌‬ ‫«امروز دربارۀ اسال ‌م می‌خواه ‌م با شما صحب ‌‬ ‫ت ائمه‌اطهار‬ ‫ت ترب ‌‬ ‫س موالیما ‌ن می‌روم‌‪ ،‬ب‌ه زیار ‌‬ ‫ج می‌روم‌‪ ،‬ب‌ه پابو ‌‬ ‫تح ‌‬ ‫ی متقیان‌‪ ،‬امریالمومنینم‌‪ .‬هر سال‌ه ب‌ه زیار ‌‬ ‫موال ‌‬ ‫ت قضا نمی‌ش���ود‪ .‬م���ا ب‌ه عربها احرتا ‌م می‌گذاری ‌م که‌‬ ‫ت می‌ده ‌م و نماز و روزه‌ا ‌م هیچوق ‌‬ ‫س و زکا ‌‬ ‫م���ی‌روم‌‪ ،‬خم ‌‬ ‫ی درآورد‌ه و ب‌ه اس ‌م اسال ‌م میخواهد از پشت‌‬ ‫یل ببینید ای ‌ن عبدالناصر نامس���لما ‌ن چ‌ه بازیهای ‌‬ ‫به‌ما اس�ل�ا ‌م دادند‪ ،‬و ‌‬ ‫ی ما را بزند‪ .‬ناصر خوزس���تا ‌ن را می‌خواهد و‬ ‫گ حیات ‌‬ ‫ی خنجر بزند‪ .‬ناصر می‌خواهد ر ‌‬ ‫به‌ما شیعۀحس�ی�ن‌ اب ‌ن عل ‌‬ ‫ب عج ‌م راه‌‬ ‫ی عر ‌‬ ‫ب و بحری ‌ن را از ما بگرید‪ ،‬باز ‌‬ ‫ت می‌کنند‪ .‬می‌خواهد شط‌العر ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫می‌گویدخوزستانیها عرب ‌‬ ‫ی بگرید‪ .‬ناصر مث ‌ل یزید اب ‌ن معاوی‌ه ب‌ه ز ‌ن و بچ‌ه و مال‌‬ ‫ب گل‌آلود ماه ‌‬ ‫خ کن���د و از آ ‌‬ ‫انداخت���‌ه تا آب‌درکامما ‌ن تل ‌‬ ‫ی عربها با ما خوب‌‬ ‫ی مردم‌‪،‬ک ‌‬ ‫ت کند‪ .‬ا ‌‬ ‫ی دنیا را علی‌ه ما یکدس��� ‌‬ ‫و منا ‌ل ما چش���م‌دوخت‌ه و می‌خواهد همۀ عربها ‌‬ ‫ی می‌کند‪ ،‬تنها اسرائیل‌‬ ‫ی نامرد از ما طرفدار ‌‬ ‫ی ک‌ه در قافلۀ عربها ‌‬ ‫ی مردم‌‪ ،‬هیچ‌فکرکرده‌اید بهرتی ‌ن دوست ‌‬ ‫بوده‌اند؟ ا ‌‬ ‫نی ما یک‌‬ ‫ی مردم‌‪ ،‬ب ‌‬ ‫ش ما را در برابر هجو ‌م عملۀ ظل ‌م می‌گرید‪ .‬ا ‌‬ ‫ت ارت ‌‬ ‫ت ک‌ه دس ‌‬ ‫است‌؟ بله‌‪ ،‬تنها دولت‌اسرائی ‌ل اس ‌‬ ‫ت اسرائی ‌ل در ایرا ‌ن شد‌ه و دوبار‌ه ب‌ه مملکت‌‬ ‫ی باشخصیت‌نشست‌ه ک‌ه از ایرا ‌ن ب‌ه اسرائی ‌ل رفته‌‪ ،‬سفری دول ‌‬ ‫نفر یهود ‌‬ ‫حو‬ ‫ش برگشت‌ه است‌‪ .‬من‌قس ‌م می‌خور ‌م ک‌ه ای ‌ن مرد باخدا تنها سفری اسرائی ‌ل در ایرا ‌ن نیست‌‪ ،‬بلک‌ه سفری صل ‌‬ ‫اصلی‌ا ‌‬ ‫ش از اینک‌ه اسرائیل‌‬ ‫ت کرد‪ ،‬به‌به‌‪ ،‬چ‌ه کشوری‌! دستشا ‌ن مریزاد‪ .‬پی ‌‬ ‫ت است‌‪ .‬او مراب‌ه اسرائی ‌ل دعو ‌‬ ‫نی دو مل ‌‬ ‫یب ‌‬ ‫برادر ‌‬ ‫ت روبه‌رو شدم‌‪.‬‬ ‫س را دید ‌م با حقیق ‌‬ ‫س از اینک‌ه ای ‌ن مرد ‌م حقشنا ‌‬ ‫یل پ ‌‬ ‫ش را جور دیگری‌می‌شناختم‌‪ ،‬و ‌‬ ‫را ببینم‌‪ ،‬مردم ‌‬ ‫ش زیاد‪ ،‬درد‬ ‫ی سا ‌ل در اثر ورز ‌‬ ‫ش کبری شا‌ه ایرا ‌ن هستند‪ .‬سالها ‌‬ ‫س از دو هزار و پانصد سال‌هنوز شکرگزارکور ‌‬ ‫آنها پ ‌‬ ‫ک پروفسور‬ ‫ی برای ‌م بکنند‪ .‬ی ‌‬ ‫ی نتوانست‌ه بودندکار ‌‬ ‫ی و ژاپن ‌‬ ‫ی ایرانی‌‪ ،‬آلمان ‌‬ ‫ی درکتفهای ‌م اذیت ‌م می‌کرد‪،‬دکرتها ‌‬ ‫شدید ‌‬ ‫ی را با‬ ‫ض ایران ‌‬ ‫ش شد‪ .‬بعد از آ ‌ن صدها نفر مری ‌‬ ‫ک دو تاسوز ‌ن ب‌ه م ‌ن زد و درد ‌م فرامو ‌‬ ‫ی ب‌ه اس ‌م ایزا ‌‬ ‫جوا ‌ن اسرائیل ‌‬ ‫ی را‬ ‫ی مردم‌‪ ،‬هرکس ‌‬ ‫ت برگشتند‪ .‬ا ‌‬ ‫ب شدند و سر و سالم ‌‬ ‫ی سفری ب‌ه اسرائیل‌فرستادم‌‪ .‬هم‌ه خو ‌‬ ‫ی عزر ‌‬ ‫ک ای ‌ن آقا ‌‬ ‫کم ‌‬ ‫ی شاهما ‌ن هستندکه‌‬ ‫ی معالج‌ه شده‌اند و هم‌ه دعاگو ‌‬ ‫ی کرده‌ا ‌م و ای ‌ن آقا ب‌ه اسرائیل‌فرستاده‌‪ ،‬هم‌ه مجان ‌‬ ‫ک‌ه م ‌ن معرف ‌‬ ‫ب می‌شناسد‪».‬‬ ‫ت و دشم ‌ن ایرا ‌ن را خو ‌‬ ‫دوس ‌‬ ‫گ به‌گونۀ‬ ‫ی هماهن ‌‬ ‫ی داد و بانگ��� ‌‬ ‫ی گنگ ‌‬ ‫ش را ب‌ه هیاه���و ‌‬ ‫ی چن���د د ‌م جای ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی جادوی ‌‬ ‫ناگه���ا ‌ن آ ‌ن خاموش��� ‌‬ ‫ی را خریۀ‬ ‫ی زیاد ‌‬ ‫ف مرا در خودگرفت‌‪ .‬چشمها ‌‬ ‫ی ش���گر ‌‬ ‫ی به‌پاکرد‪ .‬هراس ‌‬ ‫س���رودی‌نیایش‌وار در میا ‌ن تود‌ه توفان ‌‬ ‫ی نشد‌ه ماند ‌م ک‌ه دگربار با سپاسگزاریهای‌‬ ‫ی پیشبین ‌‬ ‫ی پریشانی‌زا چش ‌م ب‌ه را‌ه رویداد ‌‬ ‫خود دید ‌م ومیا ‌ن دلش���وره‌ها ‌‬ ‫نی ب‌ه زورخانه‌‬ ‫ی پیش ‌‬ ‫ی تازیان‌‪ ،‬هما ‌ن خاموش ‌‬ ‫ش بدیها ‌‬ ‫ی مرد ‌م اسرائی ‌ل و نکوه ‌‬ ‫ش سازندگیها ‌‬ ‫گر ‌م پهلوا ‌ن ازمن‌‪ ،‬ستای ‌‬ ‫ک ب‌ه زبا ‌ن خود چیزی‌‬ ‫ک می‌شدند‪ ،‬دست ‌م را می‌فشردند و هری ‌‬ ‫بازگشت‌‪ .‬درپایا ‌ن گرو‌ه گرو‌ه از مرد ‌م ب‌ه م ‌ن نزدی ‌‬ ‫ی ب‌ه دفرت‬ ‫ی یا پزشک ‌‬ ‫ی بازرگانی‌‪،‬کشاورز ‌‬ ‫ی رایزنیها در زمینه‌ها ‌‬ ‫ی پاره‌ا ‌‬ ‫ی از بازاریها برا ‌‬ ‫س دسته‌های ‌‬ ‫می‌گفتند‪ .‬از آن‌پ ‌‬ ‫ی کاست‌ه شد‪.‬‬ ‫ی زیاد ‌‬ ‫نمایندگی‌می‌آمدند و از بدبینیها ‌‬ ‫ب مرد ‌م ای ‌ن کشور شد‪ .‬در پی‌رویدادهای‌‬ ‫ی از دوستا ‌ن خو ‌‬ ‫ی بارها از اسرائی ‌ل بازدید نمود و یک ‌‬ ‫پهلوا ‌ن شعبا ‌ن جعفر ‌‬ ‫ش ازکشور زادگاهش‌بگریزد و مانند‬ ‫ی دوستان ‌‬ ‫ت ب‌ه یار ‌‬ ‫یل توانس ‌‬ ‫ش دادند‪ ،‬و ‌‬ ‫پاییز ‪ ،1979‬پیشوایا ‌ن تاز‌ه دستور ب‌ه مرگ ‌‬ ‫س در امریکا جایگزی ‌ن شد‌ه است‌‪.‬‬ ‫ت درکشور آنا ‌ن و سپ ‌‬ ‫ی آوار‌ه نخس ‌‬ ‫میلیونها ایران ‌‬


‫‪418‬‬

‫پیوست‌ها‬

‫ت شمارۀ ‪20‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ت اسناد» صفحۀ ‪631‬‬ ‫خ قیا ‌م ‪ 15‬خرداد ب ‌ه روای ‌‬ ‫ب «تاری ‌‬ ‫ازکتا ‌‬ ‫یعاشورا‬ ‫راهپیمای ‌‬

‫ی با همکار ‌‬ ‫ی‬ ‫ت مؤتلفۀ اسالم ‌‬ ‫ی اما ‌م (ره‌) در قم‌‪ ،‬جمعی ‌‬ ‫ی سا ‌ل ‪ 1342‬و همزما ‌ن با سخرنان ‌‬ ‫در عاش���ورا ‌‬ ‫ی مؤتلف‌ه با پخش‌‬ ‫ی کردند‪ .‬هیأتها ‌‬ ‫ی را در تهرا ‌ن برنامه‌ریز ‌‬ ‫ی بزرگ ‌‬ ‫ی عزادار‪ ،‬راهپیمای ‌‬ ‫ی ازهیأتها ‌‬ ‫تعداد ‌‬ ‫ح واق ‌ع در میدا ‌ن شا‌ه (قیام‌)‬ ‫ح عاشورا در مسجد ابوالفت ‌‬ ‫ع مرد ‌م وهیأتها رساندندک‌ه صب ‌‬ ‫اعالمی‌ه ب‌ه اطال ‌‬ ‫ع خواهندکرد‪ .‬رژی ‌م معمو ً‬ ‫ی پلیس‌‬ ‫ی یا مستقیم ًا به‌وسیلۀ نریوها ‌‬ ‫نی اجتماعات ‌‬ ‫ی از چن ‌‬ ‫ال برای‌جلوگری ‌‬ ‫اجتما ‌‬ ‫ع دو ‌م نیز‬ ‫ش وابست‌ه اقدا ‌م می‌کرد؛ البت‌ه برخورد نو ‌‬ ‫ی از اراذ ‌ل واوبا ‌‬ ‫ت شمار ‌‬ ‫وارد عم ‌ل می‌شد و یا ب‌ه دس ‌‬ ‫معمو ً‬ ‫س منجر می‌شد‪.‬‬ ‫ال ب‌ه مداخلۀ پلی ‌‬ ‫ی نظ ‌م و امنیت‌‪،‬‬ ‫ی و به‌منظور برقرار ‌‬ ‫ی از خونریز ‌‬ ‫ی جلوگری ‌‬ ‫س در ای ‌ن برخوردها ای ‌ن بودک‌ه برا ‌‬ ‫توجی‌ه پلی ‌‬ ‫ق ساختند‪.‬‬ ‫س مداخل‌ه کردند و مرد ‌م را متفر ‌‬ ‫نریوهای‌پلی ‌‬ ‫ت خود ‪1‬در ای ‌ن موردگفت‌ه است‌‪:‬‬ ‫ی از خاطرا ‌‬ ‫ی در بخش ‌‬ ‫شهید عراق ‌‬ ‫ت و از این‌‬ ‫ی پالکارد دادی ‌م آماد‌ه کردند‪ ،‬علی‌ه اسرائی ‌ل داشت‌‪ ،‬به‌نف ‌ع روحانی ‌‬ ‫ک س���ر ‌‬ ‫«‪...‬خود ما ه ‌م ی ‌‬ ‫ب اینجا ما می‌کردی ‌م ک‌ه روز عاشورا از آ ‌ن محلی‌‬ ‫ک حسا ‌‬ ‫یل ی ‌‬ ‫چیزها یک‌مقدار‪ ،‬علی‌ه آمریکا و اینها‪ .‬و ‌‬ ‫ط به‌‬ ‫ی ک‌ه مربو ‌‬ ‫ی دس���ته‌ا ‌‬ ‫ف ه ‌م از آ ‌ن محل‌ه را‌ه می‌افتد‪ :‬یک ‌‬ ‫ک‌ه ما می‌خواهی ‌م راه‌بیفتی ‌م دو دس���تۀ معرو ‌‬ ‫ک وقت‌‬ ‫تی ‌‬ ‫ب می‌کردی ‌م دول ‌‬ ‫ی بود‪.‬ک‌ه حسا ‌‬ ‫نی رمضان‌یخ ‌‬ ‫ی که‌ب‌ه حس ‌‬ ‫ی ه ‌م دسته‌ا ‌‬ ‫ب بود‪ ،‬یک ‌‬ ‫مرحو ‌م طی ‌‬ ‫ت از وجود اینها استفاد‌ه بکند‪ .‬نقشه‌کشیدی ‌م ک ً‬ ‫ب را ببینی ‌م و ه ‌م حسنی‌‬ ‫ال بیایی ‌م بروی ‌م ه ‌م طی ‌‬ ‫ممک ‌ن اس ‌‬ ‫ی را ببینیم‌‪.‬‬ ‫رمضان‌یخ ‌‬ ‫ب او ه ‌م کوره‌پز به‌اس ‌م مسیح‌‬ ‫ی داردک‌ه با خود ما همکار است‌‪ ،‬به‌حسا ‌‬ ‫ی دید ‌ن مرحو ‌م طیب‌‪ ،‬برادر ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ت شد‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫ت کردی ‌م وگفتی ‌م ک‌ه ما منز ‌ل آقا بودی ‌م و آنجا به‌مناسبت ‌‬ ‫خان‌‪ .‬مسیح‌خا ‌ن را دیدی ‌م با او صحب ‌‬ ‫ی را ک‌ه روز عاشورا‬ ‫ط آمد) ب‌ه اینک‌ه بچه‌ها گفتندک‌ه ای ‌ن دسته‌ا ‌‬ ‫ب خا ‌ن وس ‌‬ ‫ش وسط‌آمد (طی ‌‬ ‫و اس ‌م دادا ‌‬ ‫ب خا ‌ن اینها بیایند و نگذارند و به ‌م بزنند‪ ،‬و آقا درآمدگفتش‌‬ ‫ت طی ‌‬ ‫ما می‌خواهی ‌م را‌ه بیاندازیم‌ممک ‌ن اس ‌‬ ‫ق دینیش‌‬ ‫ی کرده‌اند‪ ،‬آ ‌ن عر ‌‬ ‫ک کارهای ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫ک روز ‌‬ ‫ک‌ه نه‌‪ ،‬اینها عالقه‌مند ب‌ه اسال ‌م هستند واینها ه ‌م اگر ی ‌‬ ‫ی هستندکه‌‬ ‫ی کرده‌اند‪ .‬اینهاکسان ‌‬ ‫ک کارهای ‌‬ ‫ب توده‌ایها وکمونیستها و اینهاآمده‌اند ی ‌‬ ‫ی به‌حسا ‌‬ ‫بوده‌‪ ،‬رو ‌‬ ‫ی بشود به‌‬ ‫ی بشود‪ ،‬عاشورای ‌‬ ‫ض سا ‌ل هم‌ه فکرشا ‌ن ای ‌ن است‌ک‌ه محرم ‌‬ ‫نی هس���تند‪ ،‬در عر ‌‬ ‫نوکر اما ‌م حس ‌‬ ‫ج بکنند‪ ،‬چ‌ه بکنند و از ای ‌ن حرفها‪ ،‬خاطر جمع‌باشید‪ .‬حاال در ضمن‌‬ ‫نی سین‌ه بزنند‪ ،‬خر ‌‬ ‫عش ‌ق اما ‌م حس ‌‬ ‫ش بگویی ‌م و ه ‌م اینک‌ه ب‌ه او توج‌ه بدهیم‌‪ .‬گفت‌باشد‪.‬‬ ‫ف آقا را بروی ‌م ب‌ه داداش ‌‬ ‫خواستی ‌م ک‌ه ه ‌م ای ‌ن حر ‌‬ ‫ک چند‬ ‫شی ‌‬ ‫ش که‌‪ ،‬دادا ‌‬ ‫ی و اینهاگفت ‌‬ ‫ک تلف ‌ن کرد ب‌ه طیب‌‪ ،‬بعد از احوالرپس ‌‬ ‫هما ‌ن جاک‌ه نشست‌ه بود ی ‌‬ ‫ت باشد‪ .‬م ‌ن خان‌ه هستم‌‪ .‬ما فرستادی ‌م میدا ‌ن و یک‌‬ ‫تا هستندبعدازظهر می‌خواهند بیایند تو را ببینند‪.‬گف ‌‬ ‫ی خود میدا ‌ن ک‌ه زبا ‌ن خود را ه ‌م بلدند‪ ،‬بعدازظهر آمدند دفرت‬ ‫ت از ای ‌ن بر و بچه‌هاکوتا‌ه و بلند‪ ،‬بچه‌ها ‌‬ ‫مش ‌‬ ‫ش گفتم‌‪.‬گفت ‌م ک‌ه آره‌‬ ‫نی را برای ‌‬ ‫نی هم ‌‬ ‫ب خان‌‪ .‬رفتی ‌م ع ‌‬ ‫و د‌ه پانزد‌ه تا کوتا‌ه و بلند شدیم‌و رفتی ‌م خانۀ طی ‌‬ ‫ش ک‌ه اینها عید ه ‌م از مامی‌خواستند استفاد‌ه بکنند «هما ‌ن جریا ‌ن مدرسۀ فیضیه‌»‪.‬‬ ‫ی است‌‪.‬گفت ‌‬ ‫ای ‌ن شکل ‌‬ ‫ب ندادیم‌‪ .‬شما خاطر‬ ‫غ ماو ما و ما ب‌ه آنها جوا ‌‬ ‫جریا ‌ن به ‌م زد ‌ن ق ‌م ه ‌م در قب ‌ل از مدرسه‌‪ ،‬آمدند ب‌ه سرا ‌‬ ‫ب رد به‌آنها داده‌ایم‌‪ ،‬حاال ه ‌م همنی‌‬ ‫غ ما آمده‌اند و ما جوا ‌‬ ‫جم ‌ع باشیدک‌ه اینها تا حاال چندی ‌ن بار سرا ‌‬ ‫س حاج‌آقا را‬ ‫ی وعک ‌‬ ‫ت می‌رو ‌‬ ‫ک صد توما ‌ن داد ب‌ه اصغر ‪-‬پسرش‌ـگف ‌‬ ‫ت کرد ی ‌‬ ‫جوره‌‪ .‬هما ‌ن جا دس��� ‌‬ ‫س حاج‌آقا را هم‌ه را آویزان‌کردند‪.‬‬ ‫ی تکیه‌شا ‌ن عک ‌‬ ‫ی تو تکی‌ه ی‌ه عالمته‌‪ ،‬نمی‌دان ‌م چیزها ‌‬ ‫ی می‌بر ‌‬ ‫می‌خر ‌‬ ‫ت شد‪.‬‬ ‫ک مقدار راح ‌‬ ‫خوب‌‪ ،‬از ای ‌ن خیالما ‌ن ی ‌‬ ‫ی کار بلور و ای ‌ن چریهاست‌‪.‬‬ ‫ت (به‌نام‌) حاج‌حس�ی�ن‌‪ ،‬تو ‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ک برادر زن ‌‬ ‫ی ه ‌م ی ‌‬ ‫حس�ی�ن‌ رمضان‌یخ ‌‬ ‫‪« -1‬ناگفته‌ها‪ ،‬خاطرات مهدی عراقی»‪ ،‬نوشته مهدی عراقی‪ ،‬انتشارات رسا تهران ‪ ۱۳۷۰‬صص ‪.۱۸۲-۱۷۵‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪419‬‬

‫ت کرد و قرار‬ ‫ت و با او صحب ‌‬ ‫رفتی ‌م سراغ‌حاج‌حس�ی�ن‌‪،‬گفتی ‌م ک‌ه ما می‌خواهی ‌م حس�ی�ن‌ آقا را ببینیم‌‪ .‬رف ‌‬ ‫ت رفتی ‌م بعدازظهر با د‌ه پانزده‌‬ ‫ک نوار حاج‌آقا را برداشتی ‌م با ضبط‌صو ‌‬ ‫گذاشت‌‪ .‬خالص‌ه ما هم‌آمدی ‌م ی ‌‬ ‫ک نوار آورده‌ای ‌م اینجا‬ ‫ی و اینها‪ ،‬گفتی ‌م خالص‌ه ی ‌‬ ‫تا از بروبچه‌ها‪ ،‬خانۀ حسنی‌رمضان‌یخی‌‪ .‬بعد از چای ‌‬ ‫ی یعنی‌‬ ‫ی کرد‌ه باش���ی ‌م باهمدیگر‪ .‬خالص‌ه نوار راگذاشتیم‌‪ ،‬هما ‌ن نوار شاه‌دوست ‌‬ ‫ک تفریح ‌‬ ‫بگذاریم‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫ش ه ‌م گفت‌ه بود‪ .‬ای ‌ن نوار راگذاشتی ‌م برای‌‬ ‫ی و ای ‌ن چیزهاک‌ه حاج‌آقا توی‌سخرنانی ‌‬ ‫ی و چپاولگر ‌‬ ‫غارتگر ‌‬ ‫ی هست‌‬ ‫نی جریان ‌‬ ‫ک همچن ‌‬ ‫ب را راج ‌ع ب‌ه حسنی‌گفتیم‌‪.‬گفتی ‌م آره‌‪ ،‬ی ‌‬ ‫نی مطل ‌‬ ‫حسنی‌‪ ،‬بعدک‌ه نوار تما ‌م شد‪ ،‬هم ‌‬ ‫ی گفتند‪.‬گفتش‌‬ ‫ط و خالصه‌اش‌حاج‌آقا ای ‌ن جور ‌‬ ‫ب خا ‌ن ه ‌م آمد وس ‌‬ ‫ت بود اس ‌م شما و طی ‌‬ ‫و آنجا صحب ‌‬ ‫ی بودکه‌‬ ‫ش باشد‪ ،‬خودرضاخا ‌ن چ ‌‬ ‫ش چی‌ه ک‌ه توله‌ا ‌‬ ‫ب را ایشا ‌ن بیا ‌ن کردند‪ .‬آخر مار خود ‌‬ ‫ک‌ه اص ‌ل مطل ‌‬ ‫ی ک‌ه توتکیه‌‬ ‫نی عکسهای ‌‬ ‫ی خاطر هم ‌‬ ‫ی خواست‌ه بود‌ه برا ‌‬ ‫ش باشد‪ .‬م ‌ن را س‌ه دفع‌ه تا به‌حا ‌ل کالنرت ‌‬ ‫پس���ر ‌‬ ‫ی خانه‌ا ‌م نمی‌توان ‌م (بروم‌) زن ‌م توی‌‬ ‫ب تو ‌‬ ‫زده‌ا ‌م و ای ‌ن چیزها‪ .‬گفت ‌م م ‌ن نمی‌توان ‌م نزنم‌‪ ،‬اگر م ‌ن نزن ‌م ش ‌‬ ‫ی است‌‪ ،‬ن‌ه بچه‌ا ‌م م ‌ن را خانه‌ا ‌م را‌ه می‌دهد و نه‌‬ ‫ک مسألۀ خدائیه‌‪ ،‬دین ‌‬ ‫خانه‌ا ‌م من‌را را‌ه نمی‌دهد‪ ،‬ای ‌ن ی ‌‬ ‫زن���م‌‪ .‬ای��� ‌ن کار را اص ً‬ ‫ی م ‌ن خودما ‌ن هم‌‬ ‫ی نخواهید‪ .‬اگر تو اجاز‌ه بده ‌‬ ‫ت نکنید و از ما ه ‌م چیز ‌‬ ‫الدخال ‌‬ ‫نی خواستی ‌م شما توج‌ه داشت‌ه باشید نیامدید ه ‌م نیامدید‪.‬‬ ‫می‌آئی ‌م آنجا روز عاشورا‪.‬گفت ‌م نه‌‪،‬هم ‌‬ ‫ش دستۀ‬ ‫ی و آمد ‌ن اراذ ‌ل و اوبا ‌‬ ‫ی انتظامی‌‪ ،‬بس�ت�ن‌ در مسجد‪ ،‬برد ‌ن وس���ای ‌ل صوت ‌‬ ‫علریغ ‌م تهدید نریوها ‌‬ ‫ف مسجد جم ‌ع شدند‪»...‬‬ ‫ح عاشورا در اطرا ‌‬ ‫ت ‪ 9‬صب ‌‬ ‫ت در ساع ‌‬ ‫ی از جمعی ‌‬ ‫«ناصرجیگرکی‌» انبوه ‌‬ ‫**********‬

‫ت شمارۀ ‪21‬‬ ‫پیوس ‌‬


‫‪420‬‬

‫نی صفحۀ ‪2‬‬ ‫باقر مع ‌‬

‫پیوست‌ها‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪421‬‬


‫پیوست‌ها‬

‫‪422‬‬ ‫ت شمارۀ ‪22‬‬ ‫پیوس ‌‬ ‫ب ‪1398‬‬ ‫از نشریۀ [؟]‪ ،‬شمارۀ ‪ ،15637‬پنجشنب ‌ه ‪ 25‬خرداد ‪ 9 ،2537‬رج ‌‬ ‫ی بکشاند‬ ‫ن را ب ‌ه نیست ‌‬ ‫ی ایرا ‌‬ ‫ش مل ‌‬ ‫ی نباید ورز ‌‬ ‫ی و دوگانگ ‌‬ ‫دودستگ ‌‬ ‫ت ‪ -‬پرویز پازوکی‌‬ ‫یل ماند ‌ه اس ‌‬ ‫ن خا ‌‬ ‫ی عیارا ‌‬ ‫زورخان ‌ه از «یاهو» ‌‬

‫ش باستان ‌‬ ‫ی‬ ‫تولد ورز ‌‬ ‫ب قرارگرفتند و‬ ‫ی اعرا ‌‬ ‫ت نفوذ و استیال ‌‬ ‫ت ک‌ه مرد ‌م ایرا ‌ن تح ‌‬ ‫ی آغاز شد و شک ‌ل گرف ‌‬ ‫ش باس���تانی‌‪ ،‬از هنگام ‌‬ ‫ورز ‌‬ ‫ت را‌ه چار‌ه می‌جستند در ای ‌ن هنگا ‌م بودک‌ه شیفتگان‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫ی سیاس��� ‌‬ ‫نی موقعیت‌ها ‌‬ ‫ق ک‌ه زایید‌ه چن ‌‬ ‫ج اختنا ‌‬ ‫دراو ‌‬ ‫ب را برافراش���تند و با دالوریها و از جا ‌ن گذش�ت�ن‌ها‬ ‫ی عر ‌‬ ‫ت با خلفا ‌‬ ‫ی زیر نا ‌م عیارا ‌ن عل ‌م مخالف ‌‬ ‫ی وآزادمرد ‌‬ ‫آزاد ‌‬ ‫س نا ‌م عیارا ‌ن چهر‌ه کرد و ای ‌ن مردا ‌ن آزاد‌ه به‌‬ ‫ت آنا ‌ن در ایرا ‌ن خاتم‌ه دادند‪ .‬از آ ‌ن پ ‌‬ ‫آنقدر ستیزکردند تا ب‌ه حکوم ‌‬ ‫ی ورزش‌‬ ‫ی مردمی‌‪ ،‬راه‌گشا ‌‬ ‫ی وکوشش‌ها ‌‬ ‫ی انس���ان ‌‬ ‫ی باطن‌‪ ،‬جدا از منش‌ها ‌‬ ‫ی و صفا ‌‬ ‫ت جوانمرد ‌‬ ‫مقتضای‌خصل ‌‬ ‫س از خود‬ ‫ی بودند و پ ‌‬ ‫ی ویل‌» سردمدار آزادگ ‌‬ ‫ی «پوریا ‌‬ ‫ی چو ‌ن پهلوا ‌ن خوارزم ‌‬ ‫ی شدند ودر ای ‌ن را‌ه کسان ‌‬ ‫باس���تان ‌‬ ‫ب و دیگرا ‌ن سرپدند‪.‬‬ ‫ی و جوانمرد قصا ‌‬ ‫ی چو ‌ن اکرب یزد ‌‬ ‫ی را به‌نامداران ‌‬ ‫عل ‌م مرد ‌‬ ‫ت خود را از یاد برده‌است‌‬ ‫ی رسال ‌‬ ‫ش کرد‌ه است‌‪ .‬همانطورک‌ه ورزشکار باستان ‌‬ ‫ت خود را فرامو ‌‬ ‫ی رسال ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫امروز ورز ‌‬ ‫ش آ ‌ن نیست‌‪.‬‬ ‫ت مجا ‌ل نمای ‌‬ ‫ت و اگر ه ‌م هس ‌‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫ی باط ‌ن خرب ‌‬ ‫ت و صفا ‌‬ ‫امروز خصلت‌ها دگرگو ‌ن شد‌ه و ازگذش ‌‬ ‫ت«زنگی‌»‬ ‫پیش‌کسو ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬وگود زورخانه‌همچون‌‬ ‫ت و مردانگ ‌‬ ‫ک خدا و برگزیدگا ‌ن را‌ه حقیق ‌‬ ‫ی بودک‌ه زورخان‌ه میعاد بندگا ‌ن پا ‌‬ ‫روزگار ‌‬ ‫ت زورمندان‌بی‌ریا‬ ‫گ مرشد و صلوا ‌‬ ‫ک زن ‌‬ ‫ی را با ت ‌‬ ‫ت داش���ت‌‪ .‬در آ ‌ن روز اگر ورود پهلوا ‌ن نامدار ‌‬ ‫خانۀ خدا حرم ‌‬ ‫ی درکیسه‌مرشد‬ ‫ی داد‌ه می‌شد‪ ،‬امروز هرک‌ه پو ‌ل بیشرت ‌‬ ‫ت «زنگی‌» به‌ح ‌ق ب‌ه کس ‌‬ ‫ب پیش‌کسو ‌‬ ‫ی می‌داشتند و لق ‌‬ ‫گرام ‌‬ ‫ی گرایید‌ه است‌‪،‬چراکه‌‬ ‫ی ب‌ه بی‌ارزش ‌‬ ‫ی پهلوان ‌‬ ‫ت و پهلوا ‌ن «زنگی‌» می‌شود! چراک‌ه ارزش‌ها نهادها ‌‬ ‫نهاد‪ ،‬پیش‌کسو ‌‬ ‫نی می‌خواهیم‌‪ ...‬و ای ‌ن ما هستی ‌م ک‌ه از «پهلوانی‌» جدامی‌شویم‌‬ ‫ی ندارد‪ ،‬و چراک‌ه خود چن ‌‬ ‫ی نیازی‌» دیگر معنای ‌‬ ‫«ب ‌‬ ‫تا «قهرمان‌» بسازیم‌؟‬ ‫گ می‌گفتندکه‌‬ ‫ب زن ‌‬ ‫ی پهلوا ‌ن صاح ‌‬ ‫ی می‌شد‪ ،‬ب‌ه کس��� ‌‬ ‫یط ‌‬ ‫ی «پهلوان‌» ش���د ‌ن باید سلس���ل‌ه مراتب ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫روزگار ‌‬ ‫ی «پهلوان‌» است‌‪ ،‬با آنک‌ه ب‌ه دینار «پهلوانی‌» خرید‌ه است‌‪،‬‬ ‫ی کرد‌ه باشد و حاال آنک‌ه به‌معن ‌‬ ‫ی را ط ‌‬ ‫مدارج‌پهلوان ‌‬ ‫هر دو«زنگی‌» می‌شوند‪.‬‬ ‫مگلریزان‌‬ ‫مراس ‌‬ ‫نی می‌گوید‪ :‬از سنتهای‌پسندیده‌‬ ‫ی خود را سپیدکرد‌ه دربار‌ه مراس ‌م گلریزا ‌ن چن ‌‬ ‫ی ک‌ه در ای ‌ن را‌ه مو ‌‬ ‫ی از پهلوانا ‌ن قدیم ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ح «زمنی‌می‌خورد»‬ ‫ی به‌اصطال ‌‬ ‫ی مراس ‌م گلریزا ‌ن بود‪ .‬اگر ورزشکار ‌‬ ‫ی ه ‌م برگزار ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫ی ورزشکارا ‌ن باستان ‌‬ ‫و مردم ‌‬ ‫نی به‌زورخان‌ه بیایند‬ ‫ک روز مع ‌‬ ‫ت می‌شد تا در ی ‌‬ ‫ب زر‪ ،‬دعو ‌‬ ‫ی صاح ‌‬ ‫ت پیش‌کسوت‌ها و سایر پهلوانا ‌ن ازگروه ‌‬ ‫به‌هم ‌‬ ‫ی از ریش‌سفیدان‌معتمد محل‌‬ ‫یل هدی‌ه می‌کرد و ای ‌ن پو ‌ل بوس���یل‌ه یک ‌‬ ‫س به‌فراخور حا ‌ل پو ‌‬ ‫و در جم ‌ع حاضر هرک ‌‬ ‫ی تنها شام ‌ل حال‌«زمنی‌‬ ‫ک گریند‌ه نباشد‪ ،‬ب‌ه او هدی‌ه می‌شد‪ .‬ای ‌ن شیو‌ه انسان ‌‬ ‫ی کم ‌‬ ‫ب شرمسار ‌‬ ‫ی ک‌ه موج ‌‬ ‫به‌طریق ‌‬ ‫ش را پهلوانا ‌ن روزگار برعهده‌‬ ‫ی بودک‌ه انجام ‌‬ ‫ی مردم ‌‬ ‫ک خودیار ‌‬ ‫ی بود‪ ،‬ای ‌ن ی ‌‬ ‫ک رابط‌ه انسان ‌‬ ‫خورده‌ها» نبود‪ .‬ای ‌ن ی ‌‬ ‫ِ‬ ‫ی بر زبانها می‌گذارد اگر از ‪ -‬بد حادث‌ه ‪-‬گرفتار نظ ‌م و‬ ‫داش���تند‪ .‬اما حاال «آ ‌ن کس���ی‌»ک‌ه به‌مدد «چاقو» اسم ‌‬ ‫ش گلریزا ‌ن می‌کنند! و این‌‬ ‫ص برای ‌‬ ‫ت خال ‌‬ ‫ت گذرا ‌ن عمرکرد‪ ،‬وق ‌‬ ‫ت بازداش ‌‬ ‫ی را در خلو ‌‬ ‫قانون‌ش���د و چند صباح ‌‬ ‫ت «پهلوانی‌» را بشناساند‪.‬‬ ‫ی نیست‌ک‌ه رسال ‌‬ ‫راه ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪423‬‬

‫ن قهرکرده‌اند!‬ ‫پهلوانا ‌‬ ‫ی غبار غم‌‬ ‫یل است‌‪.‬گوی ‌‬ ‫ی پهلوانا ‌ن خا ‌‬ ‫ت ک‌ه امروز‌ه زورخانه‌ها‪ ،‬هما ‌ن اماک ‌ن مقدس‌‪ ،‬از هایهو ‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫ای ‌ن حقیقت ‌‬ ‫ی «قدیس‌ها» را فراگرفت‌ه اس���ت‌‪ .‬می‌پرس��� ‌م چرا؟ پاس���خ ‌م می‌گویند‪ :‬پهلوانا ‌ن از خان‌ه خود قهر‬ ‫فضای‌خانه‌ها ‌‬ ‫ی و زورمندی‌‬ ‫ی جوانمرد ‌‬ ‫ی نمی‌شود و چرا ک‌ه معیارها ‌‬ ‫ی نیست‌‪ ،‬چرا ک‌ه ب‌ه آنها توجه ‌‬ ‫کرده‌اند! چرا که‌از آنها نام ‌‬ ‫ی دارد‪ .‬در گذشت‌ه کشتی‌‬ ‫س داعیه‌ا ‌‬ ‫ک منتق ‌ل کرده‌اند و هرک ‌‬ ‫ی تش ‌‬ ‫ی را از «گود» ب‌ه رو ‌‬ ‫جابه‌جا شد‌ه است‌‪.‬کشت ‌‬ ‫ب بود و امروز آنقدر توانها‬ ‫ک و تا ‌‬ ‫ف در ت ‌‬ ‫ک کشتی‌گری ساعتها با حری ‌‬ ‫ت و‪ 320‬بدل‌‪ ،‬درگذشت‌ه ی ‌‬ ‫‪ 320‬شگرد داش ‌‬ ‫ی باید بمرید؟ مگر‬ ‫ی و باستان ‌‬ ‫ش سنت ‌‬ ‫یبُرد» چرا ای ‌ن ورز ‌‬ ‫س از آغاز مبارز‌ه نفس‌ها «م ‌‬ ‫یپ ‌‬ ‫ت که‌دقایق ‌‬ ‫فرسود‌ه اس ‌‬ ‫ب ما شد‌ه است‌؟ می‌پرس ‌م چار‌ه چیست‌؟ می‌گویند چاره‌‬ ‫نی سالهای‌اخری از ای ‌ن رهگذرک ‌م افتخار نصی ‌‬ ‫در طو ‌ل هم ‌‬ ‫ف و از روی‌‬ ‫ی و شر ‌‬ ‫ت مردانگ ‌‬ ‫ی به‌مدد خصل ‌‬ ‫آسا ‌ن است‌‪ ،‬اینهاکه‌امروز از «خانه‌» خود قهرکرده‌اند‪ ،‬اینهاک‌ه روزگار ‌‬ ‫ت کنید از آنها بخواهید تا نس ‌ل جوا ‌ن را تربیت‌‬ ‫ی رسیده‌اند‪ ،‬اینها را دعو ‌‬ ‫ی ب‌ه جای ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی باط ‌ن درورز ‌‬ ‫صفا ‌‬ ‫ک پیش‌کسوت‌‪،‬‬ ‫ی در حد ی ‌‬ ‫ط احرتا ‌م می‌خواهند‪ ،‬احرتام ‌‬ ‫ی دارند‪ .‬اینها فق ‌‬ ‫کنند‪ .‬اینها ن‌ه پویل‌می‌خواهند‪ ،‬ن‌ه توقع ‌‬ ‫ج می‌گرید‪.‬‬ ‫ی دوبار‌ه او ‌‬ ‫ش مل ‌‬ ‫ی ای ‌ن ورز ‌‬ ‫ی بنشینید و نتیج‌ه کار را ببینیدک‌ه چگون‌ه کشت ‌‬ ‫آنگا‌ه به‌داور ‌‬ ‫زورخانه‌‪ ،‬پایگا ‌ه جوانمردان‌‬ ‫ی چگون‌ه است‌‪ .‬می‌گویند‪:‬‬ ‫ی سنت ‌‬ ‫ی ای ‌ن باشگاهها ‌‬ ‫ف زورخانه‌ها می‌پرس ‌م و اینک‌ه حا ‌ل و هوا ‌‬ ‫ازک ‌م وکی ‌‬ ‫ش می‌گریند‪ .‬اما مگر می‌توا ‌ن با این‌پول‌‬ ‫تهرا ‌ن ‪ 40‬زورخان‌ه داردک‌ه هرکدا ‌م ماهان‌ه ‪ 2‬هزار توما ‌ن سهمی‌ه از سازما ‌ن ورز ‌‬ ‫ط باید دوکارگر داشت‌ه باشدکه‌‬ ‫ک زورخان‌ه به‌طور متوس ‌‬ ‫نی کرد؟ ی ‌‬ ‫ک زورخان‌ه را تأم ‌‬ ‫بی ‌‬ ‫ی غری قاب ‌ل اجتنا ‌‬ ‫هزینه‌ها ‌‬ ‫ف تعجب‌آورنیست‌‬ ‫ت با ای ‌ن اوصا ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ت و طبیع ‌‬ ‫ی در حدود ‪ 4‬هزار توما ‌ن اس ‌‬ ‫ق آ ‌ن دو از دو چیز ‌‬ ‫ط حقو ‌‬ ‫حد متوس ‌‬ ‫ی عالقه‌مندا ‌ن ب‌ه حرفۀ «مرشدی‌» نیز مزید برعلت‌‬ ‫ک زورخان‌ه می‌شویم‌‪ .‬بی‌رغبت ‌‬ ‫ت یکبار شاهد تعطی ‌ل ی ‌‬ ‫هر چند وق ‌‬ ‫ی ندارند وحمایت‌‬ ‫ت ک‌ه زورخان‌ه را تهدید می‌کند‪ .‬مرشدها حقوق ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ی درد دیگر ‌‬ ‫ت و فقدا ‌ن «مرشد» واقع ‌‬ ‫اس ‌‬ ‫س از درزورخانه‌‬ ‫ب نظر طالبا ‌ن «نام‌» هرک ‌‬ ‫ب درآمد و جل ‌‬ ‫ی کس ‌‬ ‫ت ک‌ه ناگزیر برا ‌‬ ‫ت اس ‌‬ ‫نمی‌ش���وند و در ای ‌ن صور ‌‬ ‫ی داشت‌ه باشند!وزارت‌‬ ‫ب پار‌ه شود تا در پایا ‌ن انعام ‌‬ ‫ت ضر ‌‬ ‫ب می‌گریند تا آنجا ک‌ه پوس ‌‬ ‫ش ضر ‌‬ ‫وارد می‌شود‪ ،‬برای ‌‬ ‫ی هم‌‬ ‫ی مرشدهادرجه‌بند ‌‬ ‫نی خواهدکرد‪ ،‬حت ‌‬ ‫ی تعی ‌‬ ‫ی مرشدها حقوق ‌‬ ‫ت وعد‌ه می‌دهدک‌ه برا ‌‬ ‫گ و هرن ‪ 5‬سا ‌ل اس ‌‬ ‫فرهن ‌‬ ‫شدند‪ ،‬اما تما ‌م ای ‌ن حرفها «وعده‌» بود‌ه و بس‌‪.‬‬ ‫ی یا نفاق‌؟‬ ‫همبستگ ‌‬ ‫نت مسائل‌‬ ‫ت در م ‌‬ ‫ی باشدک‌ه خود سالها اس ‌‬ ‫نت هس���ت‌‪ ،‬و چ‌ه بهرتک‌ه از زبا ‌ن کس��� ‌‬ ‫ی گف ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی زیاد ‌‬ ‫هنوز حرف‌ها ‌‬ ‫ی هموار‌ه همرا‌ه است‌‪.‬‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ش با ورز ‌‬ ‫ی قرار دارد و نام ‌‬ ‫ورزش‌باستان ‌‬ ‫ی اس���ت‌‬ ‫ب داعی‌ه و حرف ‌‬ ‫ی صاح ‌‬ ‫ش باس���تان ‌‬ ‫ی از قدیم‌تری ‌ن صاحبا ‌ن باش���گا‌ه ک‌ه در زمینۀ ورز ‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫ی صحب ‌‬ ‫پا ‌‬ ‫ی بیفزاید‪ .‬چرا ک‌ه هدف‌‬ ‫ی اظهار شده‌‪ ،‬حرفهای ‌‬ ‫ب پهلوانا ‌ن واقع ‌‬ ‫می‌نشینی ‌م واز او می‌خواهی ‌م تا ب‌ه آنچ‌ه ک‌ه از جان ‌‬ ‫ش باستانی‌‪.‬‬ ‫ی ورز ‌‬ ‫ف مهمرت احیا ‌‬ ‫ت و هد ‌‬ ‫شناخت‌نارسایی‌ها اس ‌‬ ‫ی ک‌ه به‌نا ‌م خود اوست‌‬ ‫ی کشور اس���ت‌‪ ،‬در باشگاه ‌‬ ‫ش باس���تان ‌‬ ‫ای ‌ن زورخانه‌دار بلندآواز‌ه راک‌ه خود مس���ئو ‌ل ورز ‌‬ ‫ی برگزاری‌‬ ‫ش برا ‌‬ ‫ش است‌‪ ،‬تال ‌‬ ‫ت در تال ‌‬ ‫ط و سرحا ‌ل می‌نماید و سخ ‌‬ ‫ی با نشا ‌‬ ‫دیدارمی‌کنیم‌‪ ،‬همچو ‌ن دورا ‌ن جوان ‌‬ ‫ی متعل ‌ق ب‌ه گرو‌ه خاصی‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫نی یال ‌ن امروز زورخانه‌‪ ،‬آنها ک‌ه با گود قهر نیستند‪ .‬می‌گوید‪« :‬ورز ‌‬ ‫مسابقه‌ای‌ب ‌‬ ‫ی (ع‌) هستند و ما ‌ل آنها ک‌ه می‌خواهند تربیت‌‬ ‫ب عل ‌‬ ‫ت ک‌ه پریو مکت ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫نیست‌‪ ،‬مال‌هم‌ه مرد ‌م است‌‪ ،‬ما ‌ل کسان ‌‬ ‫ی کنند‪ .‬اما دری ‌غ ک‌ه زورخانه‌‪ ،‬این‌‬ ‫ت زندگ ‌‬ ‫یل اس ‌‬ ‫ی ک‌ه مظهر صفا و پاکد ‌‬ ‫ت ایران ‌‬ ‫ی و خصل ‌‬ ‫ی داشت‌ه باشندو با خو ‌‬ ‫ایران ‌‬ ‫ی ماک‌ه برایشا ‌ن احرتام‌‬ ‫ت و پیش‌کسوتها ‌‬ ‫ی دیگر آلود‌ه شد‌ه اس ‌‬ ‫ی حرفها ‌‬ ‫ی و خیل ‌‬ ‫ق و دشمن ‌‬ ‫ی متقیان‌ب‌ه نفا ‌‬ ‫خان‌ه موال ‌‬

‫ت و جوانمردی‌‬ ‫ک پیش‌کسوت‌‪ ،‬گذش ‌‬ ‫نی وج‌ه امتیاز ی ‌‬ ‫ث گرانبها می‌زنند‪ .‬نخست ‌‬ ‫قائل ‌م دارند تیش‌ه به‌ریشۀ ای ‌ن مریا ‌‬


‫پیوست‌ها‬

‫‪424‬‬

‫ی خودخوا‌ه می‌شناسند و‬ ‫ی را آدم ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫است‌‪ ،‬اما م ‌ن شر ‌م دارم‌بگوی ‌م ک‌ه امروز ورزشکارا ‌ن و سرجنبانا ‌ن ورز ‌‬ ‫ف و در خان‌ه «موال» جم ‌ع آورد‪».‬‬ ‫ک سق ‌‬ ‫ت را در زیر ی ‌‬ ‫ت که‌نتوا ‌ن چند پیش‌کسو ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ب بزرگ ‌‬ ‫ای ‌ن عی ‌‬ ‫ی دیگر در بازوی‌‬ ‫ت و بازوبند پهلوان ‌‬ ‫ی نیس��� ‌‬ ‫ی کشور خرب ‌‬ ‫ی پهلوان ‌‬ ‫ت ک‌ه از مس���ابقه‌ها ‌‬ ‫یل اس ‌‬ ‫می‌پرس��� ‌م چند سا ‌‬ ‫ی کشور هستید تعطی ‌ل ای ‌ن مسابق‌ه را چگون‌ه توجی‌ه می‌کنید؟‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫«گردها»نمی‌درخشد‪ .‬شماک‌ه مسئو ‌ل ورز ‌‬ ‫ب کار‬ ‫ی سخ ‌ن گفته‌اند‪ ،‬آیا خود نمی‌دانندک‌ه عی ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی ورز ‌‬ ‫می‌گوید‪« :‬آنهاک‌ه از مش���کل‌ها و نابسامانی‌ها ‌‬

‫صو‬ ‫ی مشخ ‌‬ ‫ت ک‌ه همۀ ارزش‌ها ‌‬ ‫ی ماس��� ‌‬ ‫ی ما و ای ‌ن نفاق‌ها ‌‬ ‫درکجاس���ت‌؟ آنها نمی‌دانندک‌ه ای ‌ن خودخواهی‌ها ‌‬ ‫ی جلو‌ه کند‪ .‬وقتی‌‬ ‫ی معن ‌‬ ‫ت تا آنجا ک‌ه «پهلوانی‌» نیز ب ‌‬ ‫ی کشاند‌ه اس ‌‬ ‫ی و بی‌ارزش ‌‬ ‫ی را ب‌ه پوچ ‌‬ ‫واالی‌روحی‌ه ورزش ‌‬ ‫ی «من ‌م زدن‌» مان ‌ع از‬ ‫ی جا و خو ‌‬ ‫ی غرور ب ‌‬ ‫ی کنند‪ ،‬وقت ‌‬ ‫اجازه‌نمی‌دهندک‌ه نوجوانا ‌ن و جوانا ‌ن در «گود» خودنمای ‌‬ ‫ش یابند‪ ،‬چگون‌ه می‌توا ‌ن انتظار داشت‌‪،‬‬ ‫ی پرور ‌‬ ‫نی معدود پیش‌کسوتها‪ ،‬جانشینا ‌ن شایسته‌ا ‌‬ ‫ی هم ‌‬ ‫این‌می‌شودک‌ه برا ‌‬ ‫ی کشور ه ‌م برگزار شود‪.‬‬ ‫ت پهلوان ‌‬ ‫که‌مسابقا ‌‬ ‫ف خودگرد‬ ‫ی همچو ‌ن اسال ‌‬ ‫بیایی ‌م به‌دور از نفاق‌ها‪ ،‬به‌دور از خودخواهی‌ها‪ ،‬به‌دور ازکدورت‌ها و به‌دور از هر پریایه‌ا ‌‬ ‫ک دارند‪ ،‬صمیمان‌ه تقاضامی‌کنم‌‬ ‫ی و سلو ‌‬ ‫ه ‌م جم ‌ع شویم‌‪ .‬م ‌ن از هم‌ه پیش‌کسوتها‪ ،‬از هم‌ه آنهاک‌ه داعی‌ه جوانمرد ‌‬ ‫ی رااستوارکنیم‌‪،‬‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫ی متزلز ‌ل ورز ‌‬ ‫ت یکدیگر بگذاری ‌م تا پایه‌ها ‌‬ ‫ت در دس ‌‬ ‫ت را از د ‌ل بشویند و دس ‌‬ ‫زنگارکدور ‌‬ ‫ش دهیم‌‪ ،‬بگذاری ‌م جوانها جانشینان‌شایسته‌ای‌‬ ‫ی قهرما ‌ن «پهلوان‌» پرور ‌‬ ‫بیایی ‌م همانطورک‌ه خود ادعا داری ‌م به‌جا ‌‬ ‫ت دیری ‌ن خود را بازیابد‪.‬‬ ‫ی دوبار‌ه عظم ‌‬ ‫ی و جوانمرد ‌‬ ‫ت و پایمرد ‌‬ ‫ب آدمی ‌‬ ‫ی ما باشند و بگذاری ‌م ای ‌ن مکت ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ی همت‌‪ ...‬ای ‌ن انتظار‬ ‫ت وکم ‌‬ ‫ی گذش ‌‬ ‫ط کم ‌‬ ‫ک است‌‪ ،‬فق ‌‬ ‫ی م ‌ن و هم‌ه شما پا ‌‬ ‫ی سوگندک‌ه می‌دان ‌م دلها ‌‬ ‫ب‌ه موال عل ‌‬ ‫ی ب‌ه همرا‌ه هم‌ه باد‪...‬‬ ‫ت عل ‌‬ ‫بزرگی‌است‌؟ دس ‌‬ ‫**********‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪425‬‬


‫گ اس�� ‌‬ ‫ت‬ ‫ی لن�� ‌‬ ‫ث رفت��م‌‌ دی��د ‌م ر ‌ه دور و پ��ا ‌‬ ‫س و بح�� ‌‬ ‫ی در ‌‬ ‫ی پ�� ‌‬ ‫چن��د ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫م درن ‌‬ ‫یخ ‌‬ ‫ی ب�� ‌ه ش��رابخان ‌ه رفت��م‌‌ ‌دی��د ‌م ک�� ‌ه ب ‌ه پ��ا ‌‬ ‫چن��د ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫ت جن ‌‬ ‫ق و جف ‌‬ ‫ی ب�� ‌ه قمارخان�� ‌ه رفت��م‌ دید ‌م س��ر طا ‌‬ ‫چن��د ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫س و بن ‌‬ ‫ف چر ‌‬ ‫ن نشس��تم‌ ‌دید ‌م هم ‌ه حر ‌‬ ‫ل قلن��درا ‌‬ ‫ب��ا خی�� ‌‬ ‫ش گفت��ا‬ ‫پ�یر خ��رد ‌م بگ��و ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫ت جفن ‌‬ ‫اینه��ا هم�� ‌ه صحب�� ‌‬ ‫گ اس�� ‌‬ ‫ت‬ ‫ل و س��ن ‌‬ ‫ن ز می ‌‬ ‫برخی��ز و ب��رو ب�� ‌ه زورخان��ه آنجاک ‌ه س��خ ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫گ تنب��ور کب��اد ‌ه و تخت��ۀ ش��لن ‌‬ ‫ی و ِرن�� ‌‬ ‫آوازۀ ن��ا ‌‬ ‫گ است‌‬ ‫س و لن ‌‬ ‫ف قو ‌‬ ‫ش هم ‌ه حر ‌‬ ‫ی آنجاس��ت ‌جنس ‌‬ ‫ع کش��ت ‌‬ ‫ب��ازار مت��ا ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫ی نهن ‌‬ ‫ک ب�� ‌ه ش��ناور ‌‬ ‫نی ‌‬ ‫ی چ��و ش�یر اس��ت ‌ای�� ‌‬ ‫ک ب�� ‌ه دالور ‌‬ ‫ن ی�� ‌‬ ‫آ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫ل جن ‌‬ ‫ن ک�� ‌ه طب�� ‌‬ ‫ل ب��ز ‌‬ ‫طب��ا ‌‬ ‫گ اس��ت‌‬ ‫ن ش�یر ب��ا پلن�� ‌‬ ‫غری��د ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪427‬‬

‫س من‌‪ ،‬ایران‌‬ ‫ن مقد ‌‬ ‫ی وط ‌‬ ‫به‌نا ‌م نام ‌‬ ‫ابزار ورزش‌ باس��تانی‌‪ :‬حرکات‌ و روش���های‌ ورزش‌ باس���تانی‌ تمثیلی‌ است‌ از حرکات‌ رزمی‌ ک ‌ه‬ ‫ل آغازگردی���د و ناگزیر به‌ گودهای‌ زورخانه‌ و‬ ‫به‌وس���یلۀ گروهی‌ جوانمرد و آزاده‌ و مدافع‌ بیدارد ‌‬ ‫آوردگاه‌های‌ مخفی‌ آورد برده‌ ش���د‪ .‬اینان‌ را به‌ اعتبار نام‌ تاریخی‌شان‌ عیاران‌‪ ،‬فتیان‌ و جوانمردان‌‬ ‫می‌خواندند‪ .‬این‌ افراد با اس���تفاده‌ از ابزار چوبی‌‪ ،‬س���نگی‌ و فوالدی‌ ‪ -‬که‌ شباهت‌ مشخصی‌ به‌‬ ‫آالت‌ جنگ‌ و ستیز نداشت‌ و از آن‌ مقوله‌ به‌حساب‌ نمی‌آمد ‪ -‬آمادگی‌ کاربرد ابزار جنگی‌ را در‬ ‫خود تقویت‌ می‌کردند و آالت‌ و حرکات‌ ورزشی‌ را ب ‌ه انگیزۀ کاربرد نهایی‌ آن‌ چننی‌ مورد استفاده‌‬ ‫قرارمی‌دادند‪:‬‬ ‫ی و شمشریزنی‌‬ ‫ی گرزکوب ‌‬ ‫ی تمری ‌ن در توانای ‌‬ ‫ «میل‌» برا ‌‬‫ی و تریاندازی‌‬ ‫ی وکمان‌کش ‌‬ ‫ی زه‌افکن ‌‬ ‫ی تمری ‌ن در توانای ‌‬ ‫ «کباده‌» برا ‌‬‫ی و سرپکوبی‌‬ ‫ی تمری ‌ن سرپکش ‌‬ ‫ «سنگ‌» برا ‌‬‫ی در مقاب ‌ل تهاج ‌م گروهی‌‬ ‫ی و تداف ‌ع انفراد ‌‬ ‫ی تمری ‌ن میداندار ‌‬ ‫ «چرخ‌» برا ‌‬‫ی سریع‌‬ ‫ی و جابه‌جای ‌‬ ‫ی رهنورد ‌‬ ‫ت توانای ‌‬ ‫ی تقوی ‌‬ ‫ش پا» برا ‌‬ ‫ «نرم ‌‬‫ی خزید‌ه و افقی‌‬ ‫ی جابه‌جای ‌‬ ‫ت حرکتها ‌‬ ‫ی تقوی ‌‬ ‫ «شنا» برا ‌‬‫ی بدو ‌ن اسلحه‌‬ ‫ی تمری ‌ن نربد تن‌به‌ت ‌ن و رویاروی ‌‬ ‫ «کُشتی‌» برا ‌‬‫ی تهی‌ه می‌گردید و روز او ‌ل عید نوروز توس���ط‌‬ ‫ت قیمت ‌‬ ‫ب از فلزا ‌‬ ‫ی ک‌ه اغل ‌‬ ‫حلقه‌ا ‌‬ ‫بازوبند ‪ :‬‬ ‫ی پهلوا ‌ن بست‌ه می‌شد‪.‬‬ ‫ت ب‌ه بازو ‌‬ ‫شاه‌وق ‌‬ ‫ی می‌خوردند و ب‌ه زمنی می‌افتادند‪.‬‬ ‫ت ازکس ‌‬ ‫ی ک‌ه ب‌ه زحم ‌‬ ‫ی کشتی‌گریان ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫عنوان ‌‬ ‫ت ‪ :‬‬ ‫بد ُاف ‌‬ ‫ی بدهند با این‌‬ ‫ت می‌کردند و نمی‌خواستند ب‌ه آنها عنوا ‌ن پهلوان ‌‬ ‫ی مقاوم ‌‬ ‫ی خیل ‌‬ ‫ی راک‌ه درکشت ‌‬ ‫گویاکسان ‌‬ ‫عنوا ‌ن می‌خوانده‌اند‪.‬‬ ‫ل کار‪ :‬‬ ‫بد ‌‬ ‫خوب‌به‌کار می‌بردند‪.‬‬

‫ی بد ‌ل را در کشتی‌‬ ‫ت ک‌ه کارها ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ت و منظور کسان ‌‬ ‫ت اس��� ‌‬ ‫ی نظری بد ُاف ‌‬ ‫عنوان ‌‬

‫ق َ‬ ‫ی تیغه‌) یا عالمت ‌‬ ‫ی‬ ‫(ع َل ‌م ب ‌‬ ‫ی هر مح ‌ل َع َل ‌م یا تو ‌‬ ‫اس ‌م و رسم‌دارها و پیشکسوتها ‌‬ ‫ق ‪ :‬‬ ‫پاتو ‌‬ ‫ی بست‌ه نشانۀ مرکزیت‬ ‫داشتندک‌ه آنرا در مرکز دید و بازدید خود یا رفقا‪ ،‬مانند قهوه‌خان‌ه یا تکیه‌‪ ،‬بر ستون ‌‬ ‫ق می‌گفتند‪.‬‬ ‫‌خود می‌ساختند و آ ‌ن مکا ‌ن را پاتو ‌‬ ‫ن ‪ :‬‬ ‫پا زد ‌‬

‫ی زد ‌ن میاندار‬ ‫ع از پا ‌‬ ‫ی هر نو ‌‬ ‫ت پا زد ‌ن اس���ت‌‪ .‬مرش���د برا ‌‬ ‫خ زد ‌ن نوب ‌‬ ‫بعد از چر ‌‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪428‬‬

‫ت میاندار تطبی ‌ق می‌دهند‪ .‬پا زدن‌چهار‬ ‫ت خود را با حرکا ‌‬ ‫ی می‌زند و س���ایری ‌ن حرکا ‌‬ ‫گ مخصوص ‌‬ ‫آهن ‌‬ ‫ی او ‌ل و دو ‌م ‪-‬‬ ‫ی تربیز ‌‬ ‫ی ‪ -‬سو ‌م پا ‌‬ ‫ی جنگل ‌‬ ‫ی او ‌ل ‪ -‬دو ‌م پا ‌‬ ‫ت یا پا ‌‬ ‫پ و راس��� ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫مرحل‌ه دارد‪ :‬او ‌ل پا ‌‬

‫ی آخر‪.‬‬ ‫ت یا پا ‌‬ ‫پ و راس ‌‬ ‫یچ ‌‬ ‫چهار ‌م پا ‌‬ ‫ ‬ ‫ی ویل‌‪:‬‬ ‫پوریا ‌‬

‫ی برمی‌خورد که‌‬ ‫ی ب ‌ه پریزن ‌‬ ‫ی در مسجد ‌‬ ‫ی ک ‌ه زمان ‌‬ ‫ی افسانه‌ا ‌‬ ‫پهلوان ‌‬

‫ک بیگان ‌ه ب ‌ه پریزن‌‬ ‫یل در چهرۀ ی ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫یل پریوز بشود‪ .‬پوریا ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫ی با پوریا ‌‬ ‫ش در کشت ‌‬ ‫دعا می‌کندپس���ر ‌‬ ‫ق خواهد آمد‪ .‬روز موعود پوریا خ���ود را عمد ًا ب ‌ه زمنی‌‬ ‫ب فای��� ‌‬ ‫ش حتم ًا بر رقی ‌‬ ‫قول‌می‌ده���دک ‌ه پس���ر ‌‬ ‫ت می‌زند طال‬ ‫ش کیمیا ش���د ‌ه ب ‌ه هر چ ‌ه دس ‌‬ ‫ل بدن ‌‬ ‫نی دلی ‌‬ ‫ف را برند ‌ه می‌س���ازد ک ‌ه ب ‌ه هم ‌‬ ‫افکنده‌حری ‌‬ ‫می‌شود‪.‬‬

‫ ‬ ‫پهلوان‌‪:‬‬

‫ی در برابر پری و مرش���د و بزرگرت‪،‬‬ ‫ی فروتن ‌‬ ‫ی پایبند ب ‌ه آئ�ی�ن‌ اخالق ‌‬ ‫ورزش���کار ‌‬

‫تو‬ ‫ی وگذش ‌‬ ‫ی و پایبند ب ‌ه حق‌شناس ‌‬ ‫ی و ستمگر ‌‬ ‫ی و ناحق ‌‬ ‫ی در برابر زور و نادرس���ت ‌‬ ‫پایبند به‌سرکش��� ‌‬

‫ی گذشت‌‬ ‫ل و دارا ‌‬ ‫ن و پاکیزه‌خصا ‌‬ ‫ت چنا ‌ن بود ک ‌ه ورزشکار باید فروت ‌‬ ‫رادمردی‌‪.‬در گذشتۀ دور تعلیما ‌‬ ‫ت ورزشکارا ‌ن مشاهد ‌ه می‌گردید‪.‬‬ ‫ی باشدک ‌ه در اکثری ‌‬ ‫نی صفات ‌‬ ‫ی و چن ‌‬ ‫ت و مردمدار ‌‬ ‫ی و امان ‌‬ ‫ومردانگ ‌‬

‫یو‬ ‫ل شد تا ب ‌ه بهانۀ پهلوان ‌‬ ‫ق ناستود ‌ه و ناپسند مبد ‌‬ ‫ل پسندید ‌ه ب ‌ه اخال ‌‬ ‫ن خصا ‌‬ ‫ی ای ‌‬ ‫ی برخ ‌‬ ‫اما گا ‌ه برا ‌‬

‫ی بزنند‪.‬‬ ‫ی و باجگری ‌‬ ‫ی و تجاوز و تعد ‌‬ ‫ی و زورگوی ‌‬ ‫ت ب ‌ه خودنمای ‌‬ ‫بااستفاد ‌ه از نا ‌م زورخان ‌ه دس ‌‬ ‫ ‬ ‫گ‪:‬‬ ‫ن بزر ‌‬ ‫پهلوا ‌‬

‫ب تنها به‌‬ ‫ف استاد بزرگ‌‪ .‬ای ‌ن لق ‌‬ ‫ی هم‌ردی ‌‬ ‫ی پهلوان ‌‬ ‫ی از ردیف‌ها ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ ‬

‫حو‬ ‫ی و مزا ‌‬ ‫ت هیک ‌ل و بی‌هرن در مقا ‌م شوخ ‌‬ ‫ب ورزش���کارا ‌ن درش ‌‬ ‫لق ‌‬

‫گ شجاعت‌) داد‌ه شد‌ه است‌‪.‬‬ ‫یل و سیدحس ‌ن رزاز (پهلوا ‌ن بزر ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫دو یا سه‌پهلوا ‌ن چو ‌ن پوریا ‌‬

‫نپنب ‌ه ‪:‬‬ ‫پهلوا ‌‬

‫ی ازگلوله‌های‌‬ ‫ی ک‌ه حالج‌ها در موق ‌ع چراغان ‌‬ ‫ی پنبه‌ا ‌‬ ‫ت آدمکها ‌‬ ‫تخطئه‌‪ .‬این‌تسمی‌ه از قرنها قب ‌ل به‌مناسب ‌‬ ‫پنبه‌ساخت‌ه و جلو دکا ‌ن خود می‌گذاشتند به‌وجود آمد‌ه است‌‪.‬‬

‫ ‬ ‫ق است‌‪:‬‬ ‫ن زند ‌ه را عش ‌‬ ‫پهلوا ‌‬

‫ت در‬ ‫ص پهلوانا ‌ن اس��� ‌‬ ‫ح ک���‌ه مخص���و ‌‬ ‫ای��� ‌ن اصط�ل�ا ‌‬

‫ی اس���ت‌‬ ‫ت روزمر‌ه عوا ‌م به‌کار می‌رود‪ .‬اش���ار‌ه ب‌ه موضوع ‌‬ ‫زورخانه‌به‌وج���ود آمد‌ه و اکنو ‌ن در حکایا ‌‬

‫ف تمجید و‬ ‫ع مختل ‌‬ ‫گ ب‌ه انوا ‌‬ ‫س از مر ‌‬ ‫توپ ‌‬ ‫ت مح ‌ل اعتنا نیس��� ‌‬ ‫ی زند‌ه اس��� ‌‬ ‫ک‌ه تاهرنمند و دانش���مند ‌‬ ‫تجلیل‌می‌شود‪.‬‬ ‫پیش‌خیز‪ :‬‬

‫ی گفت‌ه می‌شدک‌ه راهگش���ا و راهبا ‌ن بزرگان‌‬ ‫در دورا ‌ن صفوی‌ه ب‌ه ورزش���کاران ‌‬

‫ی عالقه‌مند به‌‬ ‫ت و نوچه‌ها ‌‬ ‫س و پر حرار ‌‬ ‫ص جوانا ‌ن ن���ور ‌‬ ‫بودن���د‪.‬در زورخان‌ه عنوا ‌ن پیش‌خیز مخصو ‌‬ ‫ورزش‌است‌‪.‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪429‬‬

‫پیش‌قد ‌م‪ :‬‬ ‫ت ‪:‬‬ ‫پیشکسو ‌‬

‫ت فتیا ‌ن (جوانمردان‌)‪.‬‬ ‫ت و از اصطالحا ‌‬ ‫ف پیشکسو ‌‬ ‫مراد ‌‬ ‫ ‬

‫س داشته‌اند‪ .‬معمو ً‬ ‫ال‬ ‫ک زورخان‌ه تما ‌‬ ‫ش از دیگرا ‌ن با خا ‌‬ ‫ی ک‌ه بی ‌‬ ‫آنهای ‌‬

‫ت جوانمردی‌‬ ‫ت ک‌ه زودتر ب‌ه کسو ‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫ص ورزش���کارا ‌ن سابقه‌دار و کسان ‌‬ ‫ای ‌ن عنوا ‌ن درزورخان‌ه خا ‌‬ ‫ی یا در‬ ‫ت می‌تواند در پهلوان ‌‬ ‫گ و س���ایر پوشیدنیها درآمده‌اند‪ .‬کس���و ‌‬ ‫ی تنک‌ه و نط ‌ع و ُلن ‌‬ ‫و پهلوانی‌یعن ‌‬

‫س فقرگفت‌ه می‌شود‪.‬‬ ‫ف ب‌ه لبا ‌‬ ‫ح اه ‌ل تصو ‌‬ ‫س و در اصطال ‌‬ ‫ت با لبا ‌‬ ‫ت برابر اس ‌‬ ‫ورزش‌باشد‪ ،‬اما واژۀکسو ‌‬

‫ت این‌‬ ‫ف سرچشم‌ه گرفته‌اس ‌‬ ‫ت از تصو ‌‬ ‫ت و فتو ‌‬ ‫ت زورخان‌ه از فتو ‌‬ ‫ب و مراس ‌م و اصطالحا ‌‬ ‫ب آدا ‌‬ ‫چو ‌ن غال ‌‬

‫ی تقدم‌‬ ‫ی ک‌ه درامر ‌‬ ‫ت ب‌ه کسان ‌‬ ‫ج از زورخان‌ه نیز پیشکسو ‌‬ ‫ج شد‌ه است‌‪ .‬در خار ‌‬ ‫عنوا ‌ن در زورخانه‌ها رای ‌‬ ‫ق می‌کنند‪.‬‬ ‫دارند اطال ‌‬

‫ق در زورخان ‌ه ‪ :‬‬ ‫تشوی ‌‬

‫ک یا چندورزشکار‬ ‫ی هر دست‌ه از مرد ‌م ی ‌‬ ‫ی ورزش ‌‬ ‫همانطورک‌ه در میدانها ‌‬

‫نی اعمایل‌‬ ‫ت و غری‌ه تشوی ‌ق می‌کنند‪ ،‬در زورخان‌ه نیزچن ‌‬ ‫ف زد ‌ن و هورا کشید ‌ن و تکا ‌ن داد ‌ن دس ‌‬ ‫را با ک ‌‬ ‫مقرر است‌‪ .‬مث ً‬ ‫ی کردمیاندار و پیشکسوت‌ها‬ ‫ت خوش‌نما و فوق‌العاده‌ا ‌‬ ‫ی از ورزشکارا ‌ن حرک ‌‬ ‫ال هرگا‌ه یک ‌‬

‫ع ب‌ه کارکرد مرشد زورخان‌ه کلماتی‌‬ ‫ی شرو ‌‬ ‫ی بلند ماشاءالله می‌گویند‪ .‬هرگا‌ه شریینکار ‌‬ ‫ی او ب‌ه صدا ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ی ک‌ه اسم‌‬ ‫ی از جوانان‌بنی‌هاش ‌م (مخصوص ًاکسان ‌‬ ‫ک او ب‌ه زبا ‌ن می‌آورد و او را ب‌ه یک ‌‬ ‫ی تشوی ‌ق و تحری ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ی بلند او را سردار اهل‌‬ ‫ت با صدا ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ب باشد) تشبی‌ه می‌کند‪ .‬اگر پهلوا ‌ن یا پیشکسوت‌معروف ‌‬ ‫آنها مناس ‌‬ ‫ت زدن‌‬ ‫ت می‌فرستند‪ .‬اخری ًا دس ‌‬ ‫ی خت ‌م صلوات‌می‌کند و حاضری ‌ن صلوا ‌‬ ‫ت می‌خواند و از حضار تقاضا ‌‬ ‫بی ‌‬ ‫ی زورخانه‌ها مرسو ‌م شده‌است‌‪.‬‬ ‫ه ‌م در جشنها ‌‬ ‫ ‬ ‫جهان‌پهلوان‌‪:‬‬

‫ی در شاهنامه‌‬ ‫ی در سپا‌ه ایرا ‌ن در دورا ‌ن قب ‌ل از اسالم‌‪ .‬فردوس ‌‬ ‫درجه‌ا ‌‬

‫رست ‌م راجهان‌پهلوا ‌ن خواند‌ه است‌‪.‬‬

‫ش درو ‌ن س���رد ‌م زورخان‌ه برای‌‬ ‫س از پای���ا ‌ن ورز ‌‬ ‫یل ک‌ه ورزش���کارا ‌ن پ��� ‌‬ ‫ب���‌ه پو ‌‬ ‫غ ‪ :‬‬ ‫چرا ‌‬ ‫غ او ‌ل خواند‌ه می‌ش���د و برای‌‬ ‫ت چرا ‌‬ ‫نی پرداخ ‌‬ ‫غ می‌گفتند‪ .‬نخس���ت ‌‬ ‫مرش���دمی‌ریختند اصطالح ًا چرا ‌‬

‫ی ک‌ه قرآ ‌ن خواند و‬ ‫غ او ‌ل را داد ب‌ه ح ‌ق او ‌ل کس��� ‌‬ ‫س ک‌ه چ���را ‌‬ ‫تش���ویق‌پول‌دهندگا ‌ن می‌گفتند‪« :‬هرک ‌‬ ‫غ دو ‌م را داد‬ ‫س ک‌ه چرا ‌‬ ‫ی می‌خواندند‪« :‬هرک ‌‬ ‫ی دوم ‌‬ ‫ش بدهد!» برا ‌‬ ‫ی نیز‌ه رفت‌‪ ،‬خدا عوض ‌‬ ‫سرش‌باال ‌‬

‫ش بدهد!» و تا آخر‪...‬‬ ‫ت ابوالفض ‌ل عوض ‌‬ ‫دودس ‌‬ ‫ن ‪:‬‬ ‫خ زد ‌‬ ‫چر ‌‬

‫ ‬

‫خ که‌‬ ‫ل چر ‌‬ ‫ی ‪ -2‬گ ‌‬ ‫خ جنگل��� ‌‬ ‫ع اس���ت‌‪ -1 :‬چر ‌‬ ‫خ زد ‌ن چند نو ‌‬ ‫چ���ر ‌‬

‫خ س���ه‌تک‌پر(فر) ‪-7‬‬ ‫ی ‪ -6‬چر ‌‬ ‫خ چمن ‌‬ ‫خ تیز ‪ -5‬چر ‌‬ ‫ی ‪ -4‬چ���ر ‌‬ ‫خ پهلوان ‌‬ ‫دیگ���ر اجرانمی‌ش���ود ‪ -3‬چر ‌‬

‫چرخ‌تک‌پر(فر)‪.‬‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪430‬‬

‫نی نخورد اما لکه‌دار شود‪ .‬چنانکه‌‬ ‫ی ب‌ه زم ‌‬ ‫ی کشتی‌گری ‌‬ ‫وقت ‌‬ ‫ن ‪ :‬‬ ‫نی شد ‌‬ ‫نی کردن‌‪ ،‬چرک ‌‬ ‫چرک ‌‬ ‫نی شد ‌ن مستعمل‌بوده‌‬ ‫ی چرک ‌‬ ‫ت شدن‌» ب‌ه جا ‌‬ ‫ب «زش ‌‬ ‫ت مشاهد‌ه می‌شود‪ .‬سابق ًا ترکی ‌‬ ‫ی مرینجا ‌‬ ‫درگ ‌ل کشت ‌‬

‫ح مزبور منحصر ب‌ه اصفها ‌ن بود‌ه است‌‪.‬‬ ‫ت اصطال ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ت اصفهان ‌‬ ‫و یا چو ‌ن مرینجا ‌‬ ‫ ‬ ‫ی گرفنت‌‪:‬‬ ‫حرام ‌‬

‫ی از‬ ‫ف برا ‌‬ ‫ی وگرف�ت�ن‌ بیضۀ حری ‌‬ ‫نی کش���ت ‌‬ ‫ی از طرف ‌‬ ‫حملۀ بی‌خرب یک ‌‬

‫ف آمادۀکار نیست‌‪.‬‬ ‫ی ک‌ه حری ‌‬ ‫میدان‌به‌درکرد ‌ن او موقع ‌‬

‫ ‬ ‫حریف‌‪:‬‬

‫ی ه ‌م گفته‌‬ ‫ط ورزش��� ‌‬ ‫ج از محی ‌‬ ‫ف می‌خوانن���د‪ .‬در خار ‌‬ ‫ی را حری ‌‬ ‫طرف�ی�ن‌ کش���ت ‌‬

‫ی با ه ‌م برابر هستند یا نیستند‪.‬‬ ‫ت یعن ‌‬ ‫ت یا نیس ‌‬ ‫ی هس ‌‬ ‫ف فالن ‌‬ ‫ی حری ‌‬ ‫می‌شودفالن ‌‬ ‫ق تقد ‌م ‪:‬‬ ‫ح ‌‬

‫ ‬

‫ی ‪ -‬ک‌ه هم‌ه با ه ‌م ورزش‌‬ ‫ت دس���ته‌جمع ‌‬ ‫در زورخان‌ه به‌هنگا ‌م حرکا ‌‬

‫ح زیر است‌‪:‬‬ ‫ی ب‌ه شر ‌‬ ‫ت انفراد ‌‬ ‫ت اما ای ‌ن قرار در حرکا ‌‬ ‫ی نیس ‌‬ ‫می‌کنند ‪ -‬تقدم‌و تأخر ‌‬

‫ت و بعد باپیشکسوت‌ترین‌‬ ‫نی گود ح ‌ق تقد ‌م در درج‌ه او ‌ل با سادا ‌‬ ‫ی زم ‌‬ ‫فلا ‪ -‬در موق ‌ع بلندکرد ‌ن می ‌ل از رو ‌‬ ‫‌‬

‫ی خت ‌م می‌شود‪.‬‬ ‫ت و ب‌ه افراد مبتد ‌‬ ‫فرد حاضر اس ‌‬

‫ت سابق ًا در زورخانه‌ها بیشرت از یک‌یا‬ ‫نی جه ‌‬ ‫ق است‌‪ .‬ب‌ه هم ‌‬ ‫ب فو ‌‬ ‫ف ترتی ‌‬ ‫ب ‪ -‬درکباد‌ه کشید ‌ن بر خال ‌‬ ‫‌‬ ‫ع می‌شد و افرادزیردست‌‬ ‫دو کباد‌ه نمی‌گذاشتند و رس ‌م بر ای ‌ن بود‌ه ک‌ه کباد‌ه کشید ‌ن از مبتدی‌ها شرو ‌‬ ‫ت دارند به‌افراد باالدست‌‬ ‫نی نگذاشت‌ه و همانطورک‌ه در دس ‌‬ ‫ف بودند بعد ازکباد‌ه زد ‌ن کباد‌ه را ب‌ه زم ‌‬ ‫موظ ‌‬

‫خود عرض‌ه کنند‪.‬‬

‫ص باسابق‌ه خت ‌م می‌شود‪.‬‬ ‫ع و ب‌ه اشخا ‌‬ ‫ی شرو ‌‬ ‫خ زد ‌ن نیز مانندکباد‌ه کشید ‌ن از افراد مبتد ‌‬ ‫ج ‪ -‬چر ‌‬ ‫‌‬

‫ی از ح ‌ق خود صرفنظرکند سایری ‌ن مان ‌ع عم ‌ل اوشده‌‬ ‫ی بنا بر فروتن ‌‬ ‫د ‪ -‬اگر ورزشکار باسابق‌ه و پیشکسوت ‌‬

‫ت برسد‪.‬‬ ‫ب با سابق‌ه اوس ‌‬ ‫ی ک‌ه مناس ‌‬ ‫ی او را ازکار باز می‌دارند تا نوبت ‌‬ ‫و با خوشروی ‌‬

‫خا ‌ِ‬ ‫نی را هموار‬ ‫ج از زورخان‌ه زم ‌‬ ‫ی خار ‌‬ ‫ی کُشتی‌ها ‌‬ ‫سابق ًا معمو ‌ل بود برا ‌‬ ‫ ‬ ‫ک ُکشتی‌‪:‬‬ ‫ی می‌اندازند‪.‬‬ ‫ک کشت ‌‬ ‫ی موسو ‌م بود‪ ،‬چنانک‌ه امروز تش ‌‬ ‫ک کُشت ‌‬ ‫ی می‌ریختندک‌ه ب‌ه خا ِ‌‬ ‫ک نرم ‌‬ ‫کرده‌خا ‌‬ ‫ی ‪:‬‬ ‫خالکوب ‌‬

‫ ‬

‫ص ورزشکار‬ ‫ت مخصو ‌‬ ‫ی جزو مراس ‌م زورخان‌ه نبود‌ه و هیچوق ‌‬ ‫خالکوب ‌‬

‫ی قدیمی‌تر‬ ‫ج شد‌ه است‌‪ .‬در عکسها ‌‬ ‫ی تنها از نی ‌م قر ‌ن گذشت‌ه در زورخانه‌ها رای ‌‬ ‫و پهلوان‌نیست‌‪ .‬خالکوب ‌‬

‫ت و بازو و سین‌ه پهلوانا ‌ن دید‌ه نمی‌شود‪.‬‬ ‫ی بر دس ‌‬ ‫اثری‌از خالکوب ‌‬ ‫ی ‪:‬‬ ‫ن کشت ‌‬ ‫ن ماند ‌‬ ‫در میا ‌‬

‫ ‬

‫ت ک‌ه چو ‌ن دو نفر در‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫مقصود ناتما ‌م ماند ‌ن کش���ت ‌‬

‫ی آنها در میان‌‬ ‫ت دیگر موکو ‌ل کنند می‌گویندکشت ‌‬ ‫ی را ب‌ه وق ‌‬ ‫ی حریف‌یکدیگر نمی‌شوند و اتما ‌م کشت ‌‬ ‫کشت ‌‬ ‫ت یادر میا ‌ن ماند‌ه است‌‪.‬‬ ‫اس ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫ت مریزاد ‪:‬‬ ‫دس ‌‬

‫‪431‬‬ ‫ ‬

‫ی از طرفنی‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫نی کشت ‌‬ ‫ت و اگر در ب ‌‬ ‫ت عجز اس ‌‬ ‫ب عالم ‌‬ ‫در مقا ‌م خطا ‌‬

‫ف دیگر می‌گویدو‬ ‫ظ را ب‌ه طر ‌‬ ‫ی خود تصورکرد ای ‌ن لف ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی افتادک‌ه خطر ‌‬ ‫ب شد و در تنگنای ‌‬ ‫طوری‌مغلو ‌‬ ‫ب او را رها می‌کند‪.‬‬ ‫ف غال ‌‬ ‫طر ‌‬

‫ی زورخانه‌‪:‬‬ ‫دعاها ‌‬ ‫«او ‌ل و آخر مردا ‌ن بخری»‬ ‫ی خداعصا‬ ‫ت یعن ‌‬ ‫ت بفرست‌» (ستو ‌ن پنج ‌م کنای‌ه از عصاس ‌‬ ‫ج ستو ‌ن نکند! صلوا ‌‬ ‫ت را پن ‌‬ ‫«خدا چهار ستون ‌‬ ‫ت ندهد)‬ ‫ب‌ه دست ‌‬ ‫ت بفرست‌!»‬ ‫ش نامرد دراز نکند‪ ،‬صلوا ‌‬ ‫ت را پی ‌‬ ‫ت مردانه‌ا ‌‬ ‫«خدا دس ‌‬ ‫ت بفرست‌!»‬ ‫ت نکند‪ ،‬صلوا ‌‬ ‫«خدا ب‌ه چکن ‌م چکن ‌م گرفتار ‌‬ ‫ت بفرست‌!»‬ ‫ی دچار نشی‌‪ ،‬صلوا ‌‬ ‫ی و ذلیل ‌‬ ‫«ب‌ه علیل ‌‬ ‫ت بفرست‌!»‬ ‫«او ‌ل و آخر مردا ‌ن عال ‌م خت ِ‌م بخری‪ ،‬صلوا ‌‬ ‫ت بفرست‌!»‬ ‫س را بیامرزد‪ ،‬صلوا ‌‬ ‫«خدا پدر و مادر مؤس ‌‬ ‫ی زورخانه‌‬ ‫ی انف���راد ‌‬ ‫ت ک‌ه در موق ‌ع انجا ‌م ورزش���ها ‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫ت اصطالح ‌‬ ‫رخص ‌‬ ‫ت ‪ :‬‬ ‫رخص ‌‬ ‫ی بلند می‌گوید‪« :‬رخصت‌» و مرش���د‬ ‫ت ک‌ه ب‌ه صدا ‌‬ ‫ی ورزش���کار اس��� ‌‬ ‫ف حتم ‌‬ ‫بکارمی‌رود‪ .‬از وظای ‌‬ ‫ش هم‌ه ایرانیا ‌ن نوایی‌‬ ‫ت پهلوان‌» ب���‌ه گو ‌‬ ‫ب او می‌گوید‪« :‬فرصت‌»‪ .‬جمل‌ه «رخص ‌‬ ‫زورخانه‌در ج���وا ‌‬ ‫آشناست‌‪.‬‬ ‫ی و صحب ‌‬ ‫ت‬ ‫در زورخان���‌ه و مخصوص ًا درگود‪ ،‬اجازۀ خند‌ه و ش���وخ ‌‬ ‫ ‬ ‫ی ‪:‬‬ ‫رده‌گوی ‌‬ ‫ت ب‌ه زبان‌‬ ‫ی ندارد و س���خنا ‌ن زش ‌‬ ‫ی یا «رد‌ه گویی‌» در زورخان‌ه جای ‌‬ ‫ی بلندنیس���ت‌‪ .‬بد س���خن ‌‬ ‫با صدا ‌‬ ‫ت کرد ‌ن و خندید ‌ن نیز درگود زورخانه‌‬ ‫ع اس���ت‌‪ .‬خورد ‌ن ‪ -‬آشامید ‌ن ‪ -‬صحب ‌‬ ‫آورد ‌ن درزورخان‌ه ممنو ‌‬ ‫ممنوع‌است‌‪.‬‬ ‫ب باز می‌ش���ود و تا‬ ‫ش از برآمد ‌ن آفتا ‌‬ ‫در زورخانه‌ه���ا پی ‌‬ ‫ ‬ ‫نت ب ‌ه زورخان ‌ه ‪:‬‬ ‫ن رف ‌‬ ‫زما ‌‬ ‫ی چند‬ ‫ت و آمد هستند باز می‌ماند‪ .‬ورزشکارا ‌ن روز ‌‬ ‫ب ک‌ه ورزشکارا ‌ن در رف ‌‬ ‫ب آفتا ‌‬ ‫ساعتها پس‌از غرو ‌‬ ‫ح زود ب‌ه زورخان‌ه می‌روند‪.‬‬ ‫ی از ورزشکارا ‌ن تنها صب ‌‬ ‫ش می‌کردند‪.‬گروه ‌‬ ‫ساعت‌ورز ‌‬ ‫ی ک‌ه صبح‌ورزش‌‬ ‫ع و چاشتگا‌ه خاتم‌ه یابد‪ .‬در گذشت‌ه کسان ‌‬ ‫ح شرو ‌‬ ‫ی فریض‌ه صب ‌‬ ‫ش باید بعد از ادا ‌‬ ‫ورز ‌‬ ‫ح را در آنجا بجای‌می‌آوردند‪ .‬از پنجاه‌‬ ‫ی فریض‌ه صب ‌‬ ‫ی زود وارد زورخان‌ه می‌شدند و بعض ‌‬ ‫می‌کردند‪ ،‬خیل ‌‬ ‫ی مبارک‌‪،‬زورخانه‌ها شبها باز بودند و‬ ‫ش شبان‌ه نیز معمو ‌ل شد‌ه است‌‪ .‬در ماهها ‌‬ ‫ج ورز ‌‬ ‫سا ‌ل قب ‌ل به‌تدری ‌‬ ‫یل رمضا ‌ن بودکه‌‬ ‫ص لیا ‌‬ ‫ش شب‌مخصو ‌‬ ‫ش می‌پرداختند‪ .‬ورز ‌‬ ‫ت اولی‌ه بامداد ب‌ه ورز ‌‬ ‫ورزشکارا ‌ن تا ساعا ‌‬ ‫ش می‌کردند‪،‬‬ ‫ب و آواز ورز ‌‬ ‫یل متربکه‌بدو ‌ن ضر ‌‬ ‫ت بعد از افطار ب‌ه زورخان‌ه می‌رفتند و در لیا ‌‬ ‫ی دو ساع ‌‬ ‫یک ‌‬ ‫ی حق‌‬ ‫ع می‌کرد و سایری ‌ن با صدا ‌‬ ‫ی شرو ‌‬ ‫ک از اعما ‌ل ورزشی‌شماره‌ا ‌‬ ‫ی هر ی ‌‬ ‫بدی ‌ن طری ‌ق ک‌ه میاندار برا ‌‬ ‫ب می‌دادند‪.‬‬ ‫ی او را جوا ‌‬ ‫ی عل ‌‬ ‫ح ‌ق و عل ‌‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪432‬‬ ‫گ ‪:‬‬ ‫زن ‌‬

‫ ‬

‫گ را ب‌ه زنج�ی�ر می‌بندند و از‬ ‫نش���ا ‌ن از خرب داد ‌ن اس���ت‌‪ .‬در زورخانه‌ها زن��� ‌‬

‫ت را خرب می‌دهد‪ .‬زنگ‌‬ ‫ی ک‌ه دارد ورود ورزشکارا ‌ن پیشکسو ‌‬ ‫سرد ‌م آویزان‌می‌کنند‪ .‬مرشد با ش���ناخت ‌‬ ‫گ زورخان‌ه اشعار حماسی‌‬ ‫ی زن ‌‬ ‫ی پهلوانا ‌ن ب‌ه صدا درمی‌آید‪ .‬ب‌ه رو ‌‬ ‫ت ک‌ه تنها برا ‌‬ ‫ی جداس ‌‬ ‫پهلوانی‌زنگ ‌‬

‫ک شد‌ه است‌‪.‬‬ ‫یح ‌‬ ‫یادین ‌‬ ‫زورخان ‌ه‪ :‬‬

‫ی در «برها ‌ن قاطع‌» ‪ -‬ک ‌ه در نیمۀ‬ ‫ت کهن‌‪ ،‬حت ‌‬ ‫ی لغ ‌‬ ‫واژۀ زورخان ‌ه در کتابه���ا ‌‬

‫ت ‪ -‬دید ‌ه نمی‌ش���ود و ب ‌ه نظر می‌رسدک ‌ه واژه‌ای‌‬ ‫ی نوش���ت ‌ه ش���د ‌ه اس ‌‬ ‫ی قمر ‌‬ ‫دوم‌س���دۀ یازده ‌م هجر ‌‬

‫ی ک ‌ه در آ ‌ن انجا ‌م می‌گرفته‌‪،‬‬ ‫ع ورزشهای ‌‬ ‫ل و انوا ‌‬ ‫ف آ ‌ن و ش���ک ‌‬ ‫جدیدباش���د‪ .‬واژۀ «زورخانه‌» و وص ‌‬ ‫ط کارس�ت�ن‌ نیبور سیاح‌‬ ‫ت خا ‌ن زند) توس��� ‌‬ ‫ی (در زما ‌ن حکوم ‌‬ ‫ل ‪ 1765‬میالد ‌‬ ‫نخس���تنی‌بار در س���ا ‌‬

‫ص ب ‌ه ایران‌‬ ‫ن سفرنام ‌ه ک ‌ه اختصا ‌‬ ‫ی او دید ‌ه شد‪ .‬نیبور در ای ‌‬ ‫دانمارکی‌‪ ،‬درجلد دو ‌م سفرنامۀ س ‌ه جلد ‌‬ ‫ی وجود دارد‪ .‬از زورخانه‌ها‪ ،‬عالو ‌ه بر مرد ‌م عامی‌‬ ‫دارد‪،‬می‌نویسد‪ ...« :‬در شریاز س ‌ه زورخانۀ عموم ‌‬ ‫ی بنیادی‌‬ ‫ی از نهادها ‌‬ ‫مردان‌بلندپای ‌ه و نظامیا ‌ن و غرینظامیا ‌ن ه ‌م استفاد ‌ه می‌کنند‪ ».‬نهاد زورخانه‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫ت است‌‪.‬‬ ‫ن مل ‌‬ ‫ن ای ‌‬ ‫خ که ‌‬ ‫ی از تاری ‌‬ ‫ی آ ‌ن را بشکافی ‌م هر جزء آ ‌ن بخش ‌‬ ‫ت ک ‌ه اگر اجزا ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫کهن‌ایران ‌‬

‫ت نیست‌‪ ،‬اما آنچه‌‬ ‫ی در دس ‌‬ ‫ع دقیق ‌‬ ‫ن اطال ‌‬ ‫ی دورا ‌ن که ‌‬ ‫ی زورخانه‌‪ :‬از ساختما ‌ن زورخانه‌ها ‌‬ ‫‪ - 1‬بنا ‌‬

‫ی از فضای‌‬ ‫ی باستان ‌‬ ‫ت ک ‌ه از آ ‌ن هنگا ‌م ک ‌ه ورزشها ‌‬ ‫ن اس��� ‌‬ ‫س زد ای ‌‬ ‫ی می‌توا ‌ن حد ‌‬ ‫ی قدیم ‌‬ ‫ازمعماریها ‌‬ ‫ت شبیه‌‬ ‫ی جها ‌‬ ‫ت و از بسیار ‌‬ ‫ی بسیار ساد ‌ه داش��� ‌‬ ‫ل س���اختمانها را ‌ه یافت‌‪ ،‬زورخان ‌ه ش���کل ‌‬ ‫بازب ‌ه داخ ‌‬ ‫ی آ ‌ن کوچک‌‬ ‫ک اما استوار و بلند ساخت ‌ه شد ‌ه است‌‪ .‬در ورود ‌‬ ‫خانقاه‌هابود‪ .‬ساختما ‌ن زورخان ‌ه کوچ ‌‬

‫ی تعبی ‌ه کرد ‌ه بودندکه‌‬ ‫ی گنبدک ‌ه سوراخ ‌‬ ‫ی بنا وجود نداشت‌‪ ،‬جز در باال ‌‬ ‫ی در تمام ‌‬ ‫وکوتاه‌بود‪ .‬پنجره‌ا ‌‬ ‫ی یا در نهایت‌‬ ‫ش ضلع ‌‬ ‫لش ‌‬ ‫ی از آ ‌ن وارد می‌ش���د و ب ‌ه میا ‌ن گود می‌رسید‪ .‬زورخان ‌ه از داخ ‌‬ ‫نورضعیف ‌‬

‫ی کوتا ‌ه (نظری شب‌کاله‌) و در زیرگنبد قرار داشت‌‪.‬‬ ‫ط آ ‌ن گنبد ‌‬ ‫ف بود ک ‌ه در وس ‌‬ ‫ی و مسق ‌‬ ‫هشت‌ضلع ‌‬ ‫نت و احیان ًا کند ‌ن لباس‌‬ ‫ی نشس ‌‬ ‫ی رواق‌مانند ایجاد شد ‌ه بود ک ‌ه جا ‌‬ ‫ع داخلی‌‪ُ ،‬ص ّفه‌ا ‌‬ ‫ک از اضال ‌‬ ‫درهر ی ‌‬ ‫ل آ ‌ن بود‪.‬‬ ‫ل و امثا ‌‬ ‫نت و مشتما ‌‬ ‫گ گرف ‌‬ ‫ت ورزشی‌‪ ،‬سن ‌‬ ‫ب و آال ‌‬ ‫وگذارد ‌ن اسبا ‌‬ ‫ی قدیمی‌ساز رفته‌اند مشاهد ‌ه کرده‌اندک ‌ه ِ‬ ‫‪ِ -2‬‬ ‫در ورودی‌زورخانه‌‬ ‫ی ک ‌ه ب ‌ه زورخانه‌ها ‌‬ ‫در زورخانه‌‪:‬کسان ‌‬ ‫ن اولنی‌‬ ‫ی خ ‌م شوند‪ .‬ب ‌ه عقیدۀورزشکارا ‌ن ای ‌‬ ‫ی عبور از آ ‌ن بایست ‌‬ ‫بسیارکوتا ‌ه ساخت ‌ه شد ‌ه بطوریک ‌ه برا ‌‬

‫ت ک ‌ه وارد زورخان ‌ه می‌ش���ود‪ .‬ورودی‌زورخان ‌ه به‌طور کلی‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ی کس ‌‬ ‫ی و تواض ‌ع جرب ‌‬ ‫نش���انۀ فروتن ‌‬ ‫ی اخری س���اخت ‌ه شد ‌ه است‌) بسیارکوتاه‌بود ک ‌ه با قامتی‌‬ ‫ی ک ‌ه در س���الها ‌‬ ‫ی زورخانه‌ا ‌‬ ‫ی چند بنا ‌‬ ‫(منها ‌‬

‫ی می‌گویند‬ ‫ت وجود دارد‪.‬گروه ‌‬ ‫خمید ‌ه از آ ‌ن می‌گذش���تند‪ .‬در مورد در زورخان��� ‌ه چند نظری ‌ه متفاو ‌‬ ‫ی نیز باور‬ ‫ت ک ‌ه هنگا ‌م ورود با «سر َخم‌» شد ‌ه وارد شوند‪.‬گروه ‌‬ ‫در زورخان ‌ه کوتا ‌ه ساخت ‌ه شد ‌ه اس ‌‬ ‫ش رزمی‌‬ ‫ت ک ‌ه جنگجویا ‌ن دردخمه‌ها آموز ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ی در زورخان ‌ه یادآور دورا ‌ن روزگار ‌‬ ‫دارندک ‌ه کوتاه ‌‬

‫می‌دیدند‪.‬‬

‫ح قرار داشت‌‪ .‬همیش ‌ه باتعدادی‌‬ ‫ک سط ‌‬ ‫ی بنا در ی ‌‬ ‫ف اصل ‌‬ ‫ت باک ‌‬ ‫ی به‌ندر ‌‬ ‫ی زورخانه‌‪ :‬ورود ‌‬ ‫‪ - 3‬ورود ‌‬ ‫ت زیرزمنی‌یا سردابه‌‬ ‫ی حال ‌‬ ‫ی اصل ‌‬ ‫ت و بنا ‌‬ ‫نی می‌رف ‌‬ ‫ض مواق ‌ع تعداد آنهاک ‌م ه ‌م نبود‪ ،‬ب ‌ه پائ ‌‬ ‫پل ‌ه ک ‌ه در بع ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪433‬‬

‫ی نبود‪.‬‬ ‫ع اس�ل�ام ‌‬ ‫ی و خانقاه‌ها و بقا ‌‬ ‫ی قدیم ‌‬ ‫ی تکایا ‌‬ ‫ی بعض ‌‬ ‫ت ب ‌ه بنا ‌‬ ‫ی ش���باه ‌‬ ‫را پیدا می‌کرد ک ‌ه ب ‌‬ ‫ی در ورودی‌‪ ،‬در کنارگود‪« ،‬سردم‌» قرار داشت‌‪.‬‬ ‫روبرو ‌‬

‫ت ک‌ه ویژۀ ورزشکارا ‌ن بود وعمق‌‬ ‫ی وجود داش ‌‬ ‫ی دایر‌ه یا هشت‌ضلع ‌‬ ‫ط زورخان‌ه گود ‌‬ ‫‪ - 4‬گود‪ :‬در وس ‌‬

‫ب ب���ود تا توا ‌ن مقاومت‌در برابر‬ ‫ی دیوارگود از آجر وگ ‌ل پخت‌ه یا چو ‌‬ ‫ک مرت می‌رس���ید‪ .‬لبه‌ها ‌‬ ‫آ ‌ن ب���‌ه ی ‌‬

‫س بود و در زیر آن‌خاکسرت و‬ ‫کر ‌‬ ‫ف گود از خا ‌‬ ‫ی کش���تی‌گریا ‌ن را داشت‌ه باش���د‪.‬ک ‌‬ ‫ی ناگهان ‌‬ ‫برخوردها ‌‬ ‫ش پهلوا ‌ن شهر یا پیشکسوت‌هابود را «گود‬ ‫ی ک‌ه مح ‌ل ورز ‌‬ ‫ک قرار می‌دادند‪.‬گود زورخانه‌ا ‌‬ ‫بوت‌ه خش��� ‌‬ ‫مقدس‌» می‌خواندند‪.‬‬

‫ ‬ ‫ت پهلوانی‌‪:‬‬ ‫ش عملیا ‌‬ ‫ی یا نمای ‌‬ ‫زورگری ‌‬

‫ی از قبی ‌ل خم‌‬ ‫ی از پهلوان���ا ‌ن عملیات��� ‌‬ ‫بعض��� ‌‬

‫ی سر و سین‌ه انجا ‌م می‌دهند‬ ‫گ رو ‌‬ ‫نت سن ‌‬ ‫نی با دندان‌‪ ،‬شکس ‌‬ ‫نت اجسا ‌م سنگ ‌‬ ‫کرد ‌ن آه ‌ن بادس���ت‌‪ ،‬برداش ‌‬ ‫ت معرک‌ه در میدانها و معابر‬ ‫ی می‌خوانند و غالب ًا ب‌ه صور ‌‬ ‫ی یا زورگری ‌‬ ‫ت پهلوان ‌‬ ‫ی عملیا ‌‬ ‫ک‌ه آنرانمایش���ها ‌‬

‫انجام‌می‌شد‪.‬‬ ‫ساخت ‌ه ‪ :‬‬

‫ش مداو ‌م هیک ‌ل ورزید‌ه و برازند‌ه دارندگفت‌ه می‌شود‪.‬مث ً‬ ‫ال‬ ‫ی ک‌ه بر اثر ورز ‌‬ ‫ب‌ه کسان ‌‬

‫ت ‪ :‬‬ ‫سادا ‌‬

‫ی بوده‌و‬ ‫ی اگر مبتد ‌‬ ‫ت دارند حت ‌‬ ‫ی اولوی ‌‬ ‫ی در هرکار ‌‬ ‫ت عل ‌‬ ‫در زورخان‌ه اوالد حضر ‌‬

‫َ‬ ‫سرد ‌م ‪ :‬‬

‫غ ک���‌ه آنرا ب‌ه رنگهای‌‬ ‫ک مرت مزی ‌ن ب‌ه پر قو یا پر ش�ت�رمر ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫ی ب���‌ه بلند ‌‬ ‫س���کوی ‌‬

‫ب خود را ساخت‌ه است‌‪.‬‬ ‫ی دارد یا خو ‌‬ ‫ی هیک ‌ل ساخته‌ا ‌‬ ‫فالن ‌‬

‫ی سرد ‌م است‌‪.‬‬ ‫ی آنها پا ‌‬ ‫ی برنیایند جا ‌‬ ‫روز او ‌ل ورودشا ‌ن ب‌ه گود باشد و اگر از عهد‌ه میاندار ‌‬

‫ی کاله‌‬ ‫ی است‌‪ .‬می‌دانی ‌م ک‌ه سردارا ‌ن ایرا ‌ن نیز ب‌ه رو ‌‬ ‫ی بسیار قدیم ‌‬ ‫گوناگون‌درمی‌آورند‪ .‬ای ‌ن کار رسم ‌‬

‫ت نیست‌‪ .‬نزدیک‌ترین‌تاریخ‌‬ ‫ش سرد ‌م در زورخان‌ه در دس ‌‬ ‫ی از پیدای ‌‬ ‫خ درست ‌‬ ‫ی بلند می‌نهادند‪ .‬تاری ‌‬ ‫خودپرها ‌‬ ‫ی مانند برب و پلنگ‌را پهن‌‬ ‫ت حیوانات ‌‬ ‫ی سرد ‌م پوس ‌‬ ‫ت وکناره‌ها ‌‬ ‫ط ب‌ه دورا ‌ن صفوی‌ه اس���ت‌‪ .‬در پش��� ‌‬ ‫مربو ‌‬

‫ی از دورا ‌ن که ‌ن دارد‪.‬‬ ‫می‌کردندک‌ه ای ‌ن نیز نشانه‌ا ‌‬

‫ی جز مرشد ح ‌ق جلوس‌بر‬ ‫ی شناخت‌ه می‌شود کس ‌‬ ‫ی محرت ‌م و متربک ‌‬ ‫نت مرشد) جا ‌‬ ‫چو ‌ن سرد ‌م (مح ‌ل نشس ‌‬

‫آ ‌ن را ندارد‪.‬‬

‫ ‬ ‫خ شدن‌‪:‬‬ ‫سرشا ‌‬ ‫سردمدار‪ :‬‬ ‫ن ‪:‬‬ ‫سرجنبا ‌‬

‫گالویز شدن‌‪ ،‬ب‌ه مبارز‌ه درآمدن‌‪ ،‬دره ‌م آمیخنت‌‬ ‫مرشد‬

‫ ‬

‫اداره‌کنندۀ زورخانه‌‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪434‬‬ ‫گ ‪ :‬‬ ‫سن ‌‬

‫ی وز ‌ن سنگ‌‬ ‫نی است‌‪.‬گاه ‌‬ ‫ت بسیار ب‌ه سرپ دارد منتها بسیار سنگ ‌‬ ‫ی ک‌ه شباه ‌‬ ‫وسیله‌ا ‌‬

‫گ را«سنگ‌‬ ‫ت استفاد‌ه می‌شود‪ ،‬ب‌ه ‪ 40‬تا ‪ 50‬کیلو می‌رسد‪ .‬در دورا ‌ن قدی ‌م سن ‌‬ ‫ت جف ‌‬ ‫که‌همیش‌ه ب‌ه صور ‌‬ ‫ت ک‌ه ورزشکارب‌ه پشت‌‬ ‫گ بدی ‌ن گون‌ه اس ‌‬ ‫گ نعل‌» ه ‌م می‌گفتند‪ .‬شک ‌ل کارکرد ‌ن با سن ‌‬ ‫زور» یا «س���ن ‌‬ ‫ت درمی‌آورد‪.‬هنگا ‌م کار‬ ‫ت سنگها را ب‌ه حرک ‌‬ ‫پ و راس ‌‬ ‫ک گود قرار می‌گرید و با غلتید ‌ن ب‌ه چ ‌‬ ‫ی خا ‌‬ ‫رو ‌‬

‫س می‌شمارند‪.‬‬ ‫س ب‌ه گون‌ه معکو ‌‬ ‫ش می‌کنند‪ .‬از ‪ 1‬تا ‪ 50‬و سپ ‌‬ ‫گ آنرا شمار ‌‬ ‫کرد ‌ن با سن ‌‬

‫ت انجام‌‬ ‫نت بوس���یلۀ باس���تانی‌کارا ‌ن باتجرب‌ه و پیشکسو ‌‬ ‫گ گرف ‌‬ ‫سن ‌‬ ‫ ‬ ‫گ گرفنت‌‪:‬‬ ‫سن ‌‬ ‫ت ک‌ه بوکسورها‬ ‫س اس ‌‬ ‫ح تقریب ًا ب‌ه منزلۀکیس‌ه بوک ‌‬ ‫ی آ ‌ن بسیار مشک ‌ل است‌‪ .‬ای ‌ن اصطال ‌‬ ‫می‌پذیرد وبه‌کارگری ‌‬ ‫نی با اش���خاصی‌‬ ‫ی ک‌ه ناچار بودند در ایا ‌م مع ‌‬ ‫ت زد ‌ن ب‌ه آ ‌ن تمری ‌ن می‌کنند‪ .‬س���ابق ًا پهلوانا ‌ن نام ‌‬ ‫بامش��� ‌‬

‫ف بود را چندروز‬ ‫ش بیشرت از وز ‌ن حری ‌‬ ‫ی از ورزشکارا ‌ن ک‌ه وزن ‌‬ ‫ی کنند‪ ،‬یک ‌‬ ‫ف زورآزمای ‌‬ ‫ی مختل ‌‬ ‫دروزنها ‌‬ ‫ت می‌دادندتا در‬ ‫نی او عاد ‌‬ ‫ی می‌گرفتند و خود را با وز ‌ن سنگ ‌‬ ‫قب ‌ل از موعد ب‌ه خان‌ه می‌بردند‪ ،‬با اوکشت ‌‬ ‫ف خود برآیند‪ .‬درگذشت‌ه ای ‌ن قبی ‌ل کشتی‌گریا ‌ن راک‌ه اکثر ًا هم‌‬ ‫ی از عهد‌ه بلندکرد ‌ن حری ‌‬ ‫ی جد ‌‬ ‫موق ‌ع کشت ‌‬ ‫ی می‌خواندند‪.‬‬ ‫گ کشت ‌‬ ‫ح سن ‌‬ ‫ب بودند در مقا ‌م مزا ‌‬ ‫نی کارها خو ‌‬ ‫ی هم ‌‬ ‫ی نداشت‌ه و برا ‌‬ ‫هرن ‌‬ ‫ن‪ :‬‬ ‫گ قرب پهلوانا ‌‬ ‫سن ‌‬

‫ی ک‌ه رویشان‌مجسمه‌های‌‬ ‫ی زیاد ‌‬ ‫ی قربها ‌‬ ‫ی ایرا ‌ن سنگ‌ها ‌‬ ‫درگورستانها ‌‬

‫ی عالمت‌‬ ‫ع قبور پهلوا ‌ن بود‌ه و آ ‌ن شریسنگ ‌‬ ‫ت دید‌ه می‌ش���وند‪ .‬صاحبا ‌ن ای ‌ن نو ‌‬ ‫ش�ی�ر تراشید‌ه شد‌ه اس ‌‬ ‫ت درزنجری» معروف‌‬ ‫ث ک‌ه ب‌ه «زیار ‌‬ ‫ی آنهاس���ت‌‪ .‬ه ‌م اکنو ‌ن درکاشا ‌ن و در صح ‌ن امامزاد‌ه حار ‌‬ ‫پهلوان ‌‬ ‫گ قبور ورزشکاران‌‬ ‫ی موجود است‌‪ .‬روی‌سن ‌‬ ‫ی با هما ‌ن شری سنگ ‌‬ ‫ی کاشان ‌‬ ‫نی پکو ‌‬ ‫ت قرب پهلوا ‌ن حس ‌‬ ‫اس ‌‬ ‫ش می‌کردند‪.‬‬ ‫ش می ‌ل زورخان‌ه یاکباد‌ه نق ‌‬ ‫ف نق ‌‬ ‫معرو ‌‬ ‫ت (سور و سات‌) ‪ :‬‬ ‫سیور و سا ‌‬

‫ی مرش���د‬ ‫غ برا ‌‬ ‫ی جمع‌ه س���‌ه ی���ا چهار چ���را ‌‬ ‫ش���ب‌ها ‌‬

‫ش روز‬ ‫ش ب‌ه گرد ‌‬ ‫ی برد ‌ن ز ‌ن و بچه‌ا ‌‬ ‫ی پو ‌ل برا ‌‬ ‫ت او فراه ‌م شود‪ ،‬یعن ‌‬ ‫جمع‌آوری‌می‌کردند تا س���ور و س���ا ‌‬ ‫نت ب‌ه شاه‌عبدالعظی ‌م بود جم ‌ع شود‪.‬‬ ‫جمع‌ه که‌غالب ًا رف ‌‬ ‫شاطر ‪ :‬‬

‫ش���اطر و ّ‬ ‫یل در زبان‌‬ ‫تو ‌‬ ‫ف اس ‌‬ ‫ی و محی ‌ل تعری ‌‬ ‫ی داه ‌‬ ‫ی ب‌ه معن ‌‬ ‫شطار در زبا ‌ن عرب ‌‬

‫ی بود و اگر راه‌پیما یا شاطر را‬ ‫ی ندارد‪ .‬حرفۀ ش���اطر راه‌پیمای ‌‬ ‫ط با ای ‌ن معن ‌‬ ‫ی ارتبا ‌‬ ‫فارس���ی‌عم ‌ل شاطر ‌‬ ‫ت و نا ‌م ای ‌ن دو طبقه‌‬ ‫ی «کثریالرتدد» آمد‌ه اس��� ‌‬ ‫ت ب‌ه معن ‌‬ ‫ع ّیارمی‌خواندند صحیح‌تر بود زیرا ع ّیار در لغ ‌‬

‫س نهاد‌ه شده‌‪ .‬راه‌پیما را شاطر و حیله‌گر را ع ّیار خوانده‌اند‪.‬‬ ‫ت برعک ‌‬ ‫درایرا ‌ن درس ‌‬

‫ش وتمری ‌ن که‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫ی در آغاز در زورخانه‌ها ب‌ه صور ‌‬ ‫نی ب‌ه نظر می‌رسدک‌ه ف ‌ن شاطر ‌‬ ‫ت چن ‌‬ ‫ب‌ه هر صور ‌‬ ‫ت پیش‌ه و‬ ‫ج از زورخان‌ه به‌صور ‌‬ ‫نت پاها در خار ‌‬ ‫ت گرف ‌‬ ‫ع شد‌ه و بعد از قو ‌‬ ‫ی باشد شرو ‌‬ ‫هما ‌ن شلنگ‌اندار ‌‬

‫نت و‬ ‫ی وگرف ‌‬ ‫ی نامه‌رسان ‌‬ ‫ی می‌گفته‌اند در آمد‌ه است‌‪ .‬در آ ‌ن ایا ‌م سریع‌تری ‌ن وسیله‌برا ‌‬ ‫ی ک‌ه آ ‌ن را شاطر ‌‬ ‫شغل ‌‬

‫ف و رواج‌چاپارخان‌ه در ایرا ‌ن ای ‌ن حرف‌ه از بنی‌‬ ‫ع تلگرا ‌‬ ‫س از اخرتا ‌‬ ‫نی طبق‌ه بودند‪ .‬اگرچ‌ه پ ‌‬ ‫داد ‌ن اخبار هم ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪435‬‬

‫ی دایر بود‪ .‬در‬ ‫ی بنام‌«شاطرخانه‌» در دربار سلطنت ‌‬ ‫ت ناصرالدین‌شا‌ه قاجار اداره‌ا ‌‬ ‫یل تا اواخر سلطن ‌‬ ‫تو ‌‬ ‫رف ‌‬ ‫ی موجود است‌‪.‬‬ ‫ی به‌نا ‌م شاطرباش ‌‬ ‫تهرا ‌ن هنوزکوچه‌ا ‌‬

‫گ ‪:‬‬ ‫گ ‪ -‬تخت ‌ه شلن ‌‬ ‫شلن ‌‬

‫ی فن‌‬ ‫ت و پیچید‌ه و مش��� ‌ق و مقدم‌ه برا ‌‬ ‫ی س���خ ‌‬ ‫ورزش��� ‌‬

‫ ‬

‫ی برجسنت‌‬ ‫ی نوع ‌‬ ‫گ (بر وز ‌ن درنگ‌) ب‌ه معن ‌‬ ‫ک شده‌‪.‬کلمۀ ش���لن ‌‬ ‫ت مرتو ‌‬ ‫دویدن‌(ش���اطری‌)ک‌ه سالهاس ‌‬ ‫ط شد‌ه است‌‪.‬‬ ‫ی مش ‌ق تند دوید ‌ن نیز ضب ‌‬ ‫نت شاطرا ‌ن برا ‌‬ ‫وفروجس ‌‬

‫شنا ‪:‬‬

‫ ‬

‫ت و پا‬ ‫ی دس ‌‬ ‫ی ‪ -‬شنا ‌‬ ‫ی کرس ‌‬ ‫ع اس���ت‌‪ :‬شنا ‌‬ ‫ی زورخان‌ه مشتم ‌ل بر چهار نو ‌‬ ‫ش���نا ‌‬

‫ی پیچ‌‪.‬‬ ‫مقاب ‌ل ‪ -‬دوشالق‌ه ‪ -‬شنا ‌‬

‫ت شنا حدودمعینی‌‬ ‫ع ب‌ه کار می‌کنند‪ .‬حرک ‌‬ ‫نی گذارد‌ه و شرو ‌‬ ‫ی زم ‌‬ ‫ف گود رو ‌‬ ‫ورزشکارا ‌ن تخت‌ه شنا را درک ‌‬ ‫ت سایرین‌‬ ‫ی ورزشکار است‌‪ .‬اما مادا ‌م ک‌ه میاندار مشغو ‌ل کاراس ‌‬ ‫ی جسمان ‌‬ ‫ت و توانای ‌‬ ‫ندارد و بست‌ه ب‌ه قدر ‌‬

‫ی میاندار یک‌مرتب‌ه شنا می‌کنند‪.‬‬ ‫ی خست‌ه شدند در برابر دو یا س‌ه مرتب‌ه شنا ‌‬ ‫ت می‌کنند و اگر بعض ‌‬ ‫ه ‌م تبعی ‌‬

‫ت شنا نیزشمار‌ه کرد ‌ن مرسو ‌م است‌‬ ‫ی از ورزشکارا ‌ن شنا را تا دو هزار مرتب‌ه ادام‌ه می‌دهند‪ .‬در حرک ‌‬ ‫بعض ‌‬

‫ی شروع‌‬ ‫ی داشت‌ه باشندمیاندار با لح ‌ن مخصوص ‌‬ ‫ب ک‌ه اگر ورزشکارا ‌ن قصد شناکرد ‌ن زیادتر ‌‬ ‫ب‌ه ای ‌ن ترتی ‌‬

‫نت بر زبا ‌ن می‌آورد و سایری ‌ن در‬ ‫ت سنگ‌گرف ‌‬ ‫ی مانند اعداد و عبارا ‌‬ ‫ب‌ه ش���مار‌ه می‌کند و اعداد و عبارات ‌‬ ‫ی می‌گویند‪ .‬لیک ‌ن اگرقصد شنا کرد ‌ن زیاد نداشت‌ه باشند‪ ،‬مرشد‬ ‫ی او یا عل ‌‬ ‫ک از شماره‌ها ‌‬ ‫ب هر ی ‌‬ ‫جوا ‌‬

‫ی از شاهنامه‌‬ ‫ی خاص‌ه ابیات ‌‬ ‫ب اشعار حماس ‌‬ ‫ع کرد‌ه و با آهنگ‌ضر ‌‬ ‫ص شنا را شرو ‌‬ ‫ب مخصو ‌‬ ‫زورخان‌ه ضر ‌‬

‫نی نزدیک‌‬ ‫ت ورزشکار ب‌ه زم ‌‬ ‫ی ک‌ه درهر مرتب‌ه دو دفع‌ه صور ‌‬ ‫ی دو شالق‌ه (شنای ‌‬ ‫ی را می‌خواند‪ .‬شنا ‌‬ ‫فردوس ‌‬ ‫ت می‌گرید‪.‬‬ ‫ی صور ‌‬ ‫نی موقع ‌‬ ‫می‌شود) در چن ‌‬ ‫چ ‪:‬‬ ‫ی پی ‌‬ ‫شنا ‌‬

‫ی رف ‌ع خستگی‌‬ ‫ش برا ‌‬ ‫ع نرم ‌‬ ‫ک نو ‌‬ ‫ت و تقریب ًا ی ‌‬ ‫ص خاتم‌ه شناس ‌‬ ‫مخصو ‌‬

‫ ‬

‫ی برخاست‌ه و در حالتی‌‬ ‫ی ک ‌م است‌‪ ،‬ورزشکارا ‌ن از جا ‌‬ ‫چ ک‌ه تعداد آ ‌ن خیل ‌‬ ‫ی پی ‌‬ ‫به‌شمارمی‌رود‪ .‬بعد از شنا ‌‬

‫س تخته‌ها رابرداشته‌‬ ‫ش را ب‌ه عم ‌ل آورده‌‪ ،‬سپ ‌‬ ‫ت نرم ‌‬ ‫ی حرکا ‌‬ ‫ت بعض ‌‬ ‫نی اس ‌‬ ‫ی زم ‌‬ ‫ی آنها رو ‌‬ ‫ی شنا ‌‬ ‫که‌تخته‌ها ‌‬ ‫نت می‌کنند‪.‬‬ ‫ع ب‌ه می ‌ل گرف ‌‬ ‫و شرو ‌‬

‫ی ‪ :‬‬ ‫ی و رباعی‌خوان ‌‬ ‫شعر خوان ‌‬

‫ک ش���د‌ه و غری‬ ‫ب زورخان‌ه ک‌ه اکنو ‌ن تقریب ًا تر ‌‬ ‫ی از آدا ‌‬ ‫یک ‌‬

‫ف خاص‌ه در مورد طلب‌صلوات‌‬ ‫ت در مواق ‌ع مختل ‌‬ ‫خ وگ ‌ل کشتی‌‪ ،‬مرشدها و ورزشکارا ‌ن پیشکسو ‌‬ ‫ازگ ‌ل چر ‌‬ ‫ت کردن‌‬ ‫ی بود و خوانند‌ه برای‌ساک ‌‬ ‫ی پند و اندرز می‌خواندند و بیشرت ای ‌ن اشعار رباع ‌‬ ‫ی حاو ‌‬ ‫اشعار مناسب ‌‬

‫ت می‌کرد‪.‬‬ ‫ی می‌خواند و از حضار طلب‌صلوا ‌‬ ‫ی حماس ‌‬ ‫ی دو رباع ‌‬ ‫ب توج‌ه حضار یک ‌‬ ‫ط و جل ‌‬ ‫محی ‌‬

‫ت ‪ :‬‬ ‫ن حرکا ‌‬ ‫شمرد ‌‬ ‫ً‬ ‫ت آنها را با صدا ‌‬ ‫ی‬ ‫ی زد ‌ن وکباد‌ه کش���ید ‌ن مرشد حرکا ‌‬ ‫ی آنهاس���ت‌‪ .‬مثال در موق ‌ع جنگ ‌‬ ‫حرکات‌انفراد ‌‬ ‫ی شمردن‌‬ ‫ص پهلوانا ‌ن و پیشکس���وت‌ها ‌‬ ‫ت مخصو ‌‬ ‫ی از احرتاما ‌‬ ‫یک ‌‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪436‬‬ ‫ی از تجلی ‌ل و تشوی ‌ق است‌‪.‬‬ ‫بلندمی‌شمارد و ای ‌ن نوع ‌‬ ‫ی ‪:‬‬ ‫شریینکار ‌‬

‫ی که‌‬ ‫ی و عملیات ‌‬ ‫خ زد ‌ن و می ‌ل باز ‌‬ ‫ت ورزش���کار در چر ‌‬ ‫ب حرکا ‌‬ ‫تناس ‌‬

‫ ‬

‫ک و وارو زد ‌ن درکف‌گود‬ ‫ت از پشت ‌‬ ‫ت و عبار ‌‬ ‫ص طبقۀ جوا ‌ن اس ‌‬ ‫ی دارد‪ .‬ای ‌ن کارها مخصو ‌‬ ‫جنبه‌آکروباس ‌‬

‫ی تخته‌شنا است‌‪.‬‬ ‫نت با دست‌‪ ،‬دروکرد ‌ن در رو ‌‬ ‫ت بلند شد ‌ن و را‌ه رف ‌‬ ‫ی دس ‌‬ ‫ب گود ب‌ه عم ‌ق گود‪ .‬رو ‌‬ ‫یا از ل ‌‬

‫ی ک‌ه جامع‌ای ‌ن هر دو باشند‬ ‫ت و ورزشکاران ‌‬ ‫ق بسیار اس ‌‬ ‫نی شریینکار و پهلوا ‌ن وکشتی‌گری فر ‌‬ ‫یب ‌‬ ‫ب‌ه طورکل ‌‬ ‫ت می‌شوند‪.‬‬ ‫ت یاف ‌‬ ‫ب‌ه ندر ‌‬

‫ب‪ :‬‬ ‫ب ضر ‌‬ ‫گ و صاح ‌‬ ‫ب زن ‌‬ ‫صاح ‌‬

‫ف و سابقه‌دارک‌ه موق ‌ع ورود آنها به‌زورخانه‌‬ ‫پهلوانا ‌ن معرو ‌‬

‫ب را ب‌ه صدا درمی‌آورند‪.‬‬ ‫گ و ضر ‌‬ ‫ب‌ه احرتا ‌م قدمشا ‌ن زن ‌‬ ‫ج ‪:‬‬ ‫ب تا ‌‬ ‫صاح ‌‬

‫ی از طرف‌‬ ‫ب مق���ا ‌م پهلوان ‌‬ ‫س ازکس��� ‌‬ ‫ی گفت‌ه می‌ش���دک‌ه پ ‌‬ ‫ب‌ه پهلوان ‌‬

‫ ‬

‫ج فقر» می‌گردید‪.‬‬ ‫نت «تا ‌‬ ‫ت و بزرگا ‌ن قوم‌‪ ،‬مجاز ب‌ه داش ‌‬ ‫ریش‌سفیدان‌‪،‬پیشوایا ‌ن طریق ‌‬

‫یل اگرشخص‌‬ ‫ی ک‌ه وارد می‌شوند خوش‌آمد می‌گوید‪ ،‬و ‌‬ ‫ی احرتا ‌م کسان ‌‬ ‫ی قدم‌‪ :‬مرشد زورخان‌ه برا ‌‬ ‫صفا ‌‬

‫ی قدم‌» می‌گوید‪.‬‬ ‫ی «صفا ‌‬ ‫وارد ب‌ه عنوا ‌ن مهما ‌ن آمد‌ه باشد ب‌ه و ‌‬ ‫ن ‪ :‬‬ ‫تفرستاد ‌‬ ‫صلوا ‌‬

‫ی ک‌ه در زورخان‌ه فرستاد‌ه می‌شود‪ :‬ب‌ه جمال‌‬ ‫ی از صلواتهای ‌‬ ‫نمونه‌های ‌‬

‫ی شریخدا را صلوات‌‪.‬‬ ‫پیغمربصلوات‌‪ ،‬ب‌ه عمامۀ سبز پیغمرب صلوات‌‪ ،‬عل ‌‬ ‫ ‬ ‫ضرب‌گری‪:‬‬

‫ب بر‬ ‫نت ضر ‌‬ ‫در دورا ‌ن گذش���ت‌ه زورخانه‌ها مرش���د نداش���تند‪ ،‬بلک���‌ه کار نواخ ‌‬

‫ی را «کهنه‌‬ ‫ی و اخالق ‌‬ ‫ی می‌کرد‪ .‬خواند ‌ن اش���عار حماس ‌‬ ‫عهدۀضرب‌گری بودک‌ه با ورزش���کارا ‌ن همیار ‌‬

‫ب اشاره‌» هم‌‬ ‫ک «چو ‌‬ ‫ش بود انجا ‌م می‌داد‪.‬کهنه‌سوار ی ‌‬ ‫ی و ورز ‌‬ ‫ی و تعلیم‌دهند‌ه کش���ت ‌‬ ‫س���وار»ک‌ه مرب ‌‬ ‫ب تعلیم‌» بود‪.‬‬ ‫ف ب‌ه «چو ‌‬ ‫داشت‌ک‌ه معرو ‌‬

‫یل در هم‌ه کار‬ ‫یو ‌‬ ‫ش «کهنه‌سوار»آ ‌ن پسر خواندۀ پوریا ‌‬ ‫آفری ‌ن باد ب‌ه گفتار خو ‌‬ ‫ی ک‌ه تعداد‬ ‫ی ب‌ه ح���ا ‌ل رندان‌هنگام ‌‬ ‫ف وا ‌‬ ‫ب تعلیم‌» ب‌ه ک ‌‬ ‫ش چو آید ب���‌ه میا ‌ن میدان‌«چو ‌‬ ‫گ بر دو ‌‬ ‫ُلن��� ‌‬

‫ب «کهنه‌سوار» حماسه‌خوانی‌می‌کرد‪ ،‬تا باالخر‌ه ای ‌ن کار‬ ‫زورخانه‌ها ب‌ه مرورک ‌م شد‪ ،‬ضرب‌گری در غیا ‌‬ ‫رس��� ‌م گردید و ضرب‌گری‪« ،‬مرشد» شد‪ .‬از دورا ‌ن صفوی‌ه ب‌ه بعدزورخانه‌ها مرشد داشتند‪ .‬شاید جال ‌‬ ‫ب‬ ‫ی مخصوص ًا‬ ‫ی رزم ‌‬ ‫ی تمری ‌ن هرنها ‌‬ ‫ی زورخانه‌‪ ،‬مکان‌های‌دیگر برا ‌‬ ‫باشد بدانی ‌م ک‌ه در دورا ‌ن صفویه‌‪ ،‬سوا ‌‬

‫ت ک‌ه آ ‌ن مکان‌ها را«آماج‌خانه‌» می‌گفتند‪.‬‬ ‫تریوکما ‌ن وجود داشت‌ه اس ‌‬ ‫ض اندا ‌م ‪:‬‬ ‫عر ‌‬

‫ ‬

‫ش می‌طلبیدند‪.‬‬ ‫ی داد می‌زدند و نفس‌ک ‌‬ ‫‪-1‬کار الته���ا در خیابا ‌ن وقت ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪437‬‬

‫نی خواهد زد‪.‬‬ ‫ی را ب‌ه زم ‌‬ ‫ی اعال ‌م می‌کندکس ‌‬ ‫خ وشان‌ه کشید ‌ن ورزشکارا ‌ن در زورخان‌ه وقت ‌‬ ‫‪ -2‬شا ‌‬ ‫ت ‪:‬‬ ‫ض حاج ‌‬ ‫عر ‌‬

‫ ‬

‫ی مریضها‪« :‬خدا مریضا رو شفا بده‌‪« ».‬خداگری دکرت‬ ‫ی شفا ‌‬ ‫دعا برا ‌‬

‫ن ‪:‬‬ ‫فاتح ‌هخواند ‌‬

‫ ‬

‫ی گرفنت‌‬ ‫ش و قب ‌ل از اینک‌ه ب‌ه کباد‌ه زد ‌ن یاکش���ت ‌‬ ‫بع���د از خاتم‌ه ورز ‌‬

‫ی زندانیها‪.‬‬ ‫ی آزاد ‌‬ ‫و دوانندازدت‌!» و استغاث‌ه برا ‌‬

‫ت و پنج‌ه مرشد درد نکند) تشکر می‌کند و بعد‬ ‫ت (دس ‌‬ ‫ی عبار ‌‬ ‫برپدازندمیاندار از مرشد زورخان‌ه با ادا ‌‬

‫یل که‌‬ ‫یو ‌‬ ‫ی پهلوانا ‌ن گذشت‌ه خاص‌ه پوریا ‌‬ ‫ت و علما و صلحا دعا و برا ‌‬ ‫ی پادشا‌ه عصر و سادا ‌‬ ‫برای‌سالمت ‌‬ ‫ی دراین‌‬ ‫ی و درست ‌‬ ‫ی راک‌ه ب‌ه راست ‌‬ ‫نی کسان ‌‬ ‫ی همچن ‌‬ ‫ت می‌طلبد‪ .‬و ‌‬ ‫ف مقد ‌م ای ‌ن سلسل‌ه قرار دارد مغفر ‌‬ ‫درص ‌‬ ‫ب خواند ‌ن فاتح‌ه می‌نماید‪.‬‬ ‫ش کرد‌ه از حضار طل ‌‬ ‫را‌ه قد ‌م نهاده‌اند ستای ‌‬ ‫ن ‪:‬‬ ‫ن یا بوسید ‌‬ ‫فروکوبید ‌‬

‫ ‬

‫ی ک‌ه دید‌ه شد‌ه بوسید ‌ن مرسوم‌‬ ‫ی تا جای ‌‬ ‫ع کشت ‌‬ ‫در ش���رو ‌‬

‫ح (فرو می‌کوبند) همنی‌‬ ‫ی ک‌ه کش���تی‌گریا ‌ن ب‌ه ه ‌م می‌دهند و ب‌ه اصطال ‌‬ ‫ت اماتصور می‌رود دست ‌‬ ‫نیس��� ‌‬

‫ت او‬ ‫ی فروکوبید ‌ن دس ‌‬ ‫ی کرد ب‌ه جا ‌‬ ‫ع ب‌ه کشت ‌‬ ‫ی ش���رو ‌‬ ‫ی با پهلوان ‌‬ ‫ی ک‌ه نوچه‌ا ‌‬ ‫بوسیدن‌باش���د‪ .‬زیرا موقع ‌‬ ‫ت پهلوا ‌ن تماس‌یافت‌‬ ‫ی با دس ‌‬ ‫تو ‌‬ ‫س از آنک‌ه دس ‌‬ ‫تپ ‌‬ ‫نی سایر مرد ‌م معمو ‌ل اس ‌‬ ‫رامی‌بوسد و یا چنانک‌ه ب ‌‬

‫ت خود بوس‌ه می‌زند‪.‬‬ ‫ب‌ه دس ‌‬ ‫ ‬ ‫ی شدن‌‪:‬‬ ‫قاط ‌‬

‫ب سوا شدن‌‪.‬‬ ‫ب‌ه یکدیگر پیچید ‌ن دو نفرکشتی‌گری در برابر ترکی ‌‬

‫ ‬ ‫قدر‪ ،‬هم‌قدر‪:‬‬

‫ی هم‌زور بود ‌ن دو پهلوان‌‪.‬‬ ‫ف و دا ‌ل یعن ‌‬ ‫ح قا ‌‬ ‫ب‌ه فت ‌‬

‫ی ‪:‬‬ ‫قدم‌بوس ‌‬

‫ ‬

‫ک گود را‬ ‫ت ک‌ه موق ‌ع ورود ب‌ه گود زورخان‌ه خا ‌‬ ‫ض اس ‌‬ ‫بر ورزشکار فر ‌‬

‫ی آثار مشاهد‌ه شد‌ه ای ‌ن عم ‌ل اشار‌ه ب‌ه قدم‌بوسی‌‬ ‫ب بوسیدن‌) بوس‌ه زند‪ .‬بطوریک‌ه در بعض ‌‬ ‫نی اد ‌‬ ‫(به‌رس ‌م زم ‌‬ ‫ی گود زورخان‌ه رامی‌بوسند‪ .‬حتی‌‬ ‫ی قد ‌م او یعن ‌‬ ‫ی جا ‌‬ ‫ت و پیشوای ‌‬ ‫ت زعام ‌‬ ‫ت ک‌ه ب‌ه عل ‌‬ ‫یل نیز هس ‌‬ ‫یو ‌‬ ‫پوریا ‌‬

‫نت وگذاشنت‌‬ ‫س حاص ‌ل کرد‌ه در موقع‌برداش ‌‬ ‫ک زورخان‌ه تما ‌‬ ‫گ را ک‌ه با خا ‌‬ ‫تخت‌ه شنا و می ‌ل وکباد‌ه و سن ‌‬

‫ف گودگذاشت‌ه و‬ ‫ت راب‌ه ک ‌‬ ‫ت راس ‌‬ ‫ی موق ‌ع ورود ب‌ه گود دس ‌‬ ‫ت در خاک‌بوس ‌‬ ‫ی سهول ‌‬ ‫بوس‌ه می‌زنند و برا ‌‬ ‫ج ازگود ای ‌ن زمنی‌بوسی‌تکرار می‌شود‪.‬‬ ‫نی موق ‌ع خرو ‌‬ ‫ب آشنا می‌سازند و همچن ‌‬ ‫بعد ب‌ه ل ‌‬ ‫ی ‪ :‬‬ ‫ی عجز ‌‬ ‫کارها ‌‬

‫ف را عاجز و زبو ‌ن می‌سازد مانند لواشه‌‬ ‫ی ک‌ه حری ‌‬ ‫ی درکشتی‌گری ‌‬ ‫فنون ‌‬

‫ت سبابه‌او‬ ‫ت می‌کشد‪ ،‬یا انگش ‌‬ ‫ت در دها ‌ن می‌کند و به‌شد ‌‬ ‫ف را اغفا ‌ل کرد‌ه انگش ‌‬ ‫نی حری ‌‬ ‫ی از طرف ‌‬ ‫که‌یک ‌‬ ‫ق می‌افتد‪.‬‬ ‫ت اتفا ‌‬ ‫ح نمی‌دانند و ب‌ه ندر ‌‬ ‫را می‌پیچد‪ .‬ای ‌ن اعما ‌ل راکشتی‌گریا ‌ن صحی ‌‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪438‬‬ ‫کباد ‌ه ‪ :‬‬

‫ت و در قدی ‌م آنرا از استخوا ‌ن می‌ساختند‪.‬‬ ‫ک یا نر ‌م اس ‌‬ ‫ی کما ‌ن سب ‌‬ ‫ای ‌ن واژ‌ه ب‌ه معن ‌‬

‫ی «زه‌» زنجری می‌آویزند تاکباده‌سنگنی‌‬ ‫ی ب‌ه گونۀ حلق‌ه ب‌ه رو ‌‬ ‫ت می‌کنند و وزنه‌های ‌‬ ‫امروز‌ه آنرا از فلز درس ‌‬

‫ت اجرا می‌شود و به‌خاطر اهمیتی‌ک‌ه کباده‌‬ ‫ی (کمان‌کشی‌) بوسیل‌ه پهلوا ‌ن یا پیشکسو ‌‬ ‫گردد‪.‬کباده‌کش��� ‌‬ ‫دارد اصو ً‬ ‫ک یا دوکباد‌ه بیشرت موجود نیست‌‪.‬‬ ‫ال در زورخانه‌ها ی ‌‬ ‫ی ‪ :‬‬ ‫کشت ‌‬

‫ی شا ‌ل کمربندی‌‬ ‫ش از اسال ‌م ب‌ه نوع ‌‬ ‫«کشتی‌» یا درست‌تر «ک َوشتی‌» در دورا ‌ن پی ‌‬

‫نی ب‌ه کمر داشتند‪ .‬شا ‌ل مزبور از ‪ 72‬رشت‌ه تابیده‌تشکیل‌‬ ‫ی و مردا ‌ن ایران‌زم ‌‬ ‫گفته‌می‌شدک‌ه روحانیو ‌ن زردشت ‌‬

‫ی ‪ 6‬و ‪ 12‬داشت‌ه ک‌ه ب‌ه س‌ه رست‌ه سه‌تایی‌می‌رسیدک‌ه آ ‌ن سه‌‪،‬‬ ‫ی ب‌ه واحدها ‌‬ ‫شد‌ه بود ک‌ه خود تقسیم‌بندیهای ‌‬ ‫ک هستند‪.‬‬ ‫نمایانگرگفتار نیک‌‪،‬کردار نیک‌‪ ،‬پندار نی ‌‬ ‫ی ‪:‬‬ ‫یپهلوان ‌‬ ‫کشت ‌‬

‫ی دارد و در‬ ‫ی فرنگ ‌‬ ‫ی آزاد و کش���ت ‌‬ ‫ی جدا ازکشت ‌‬ ‫ای ‌ن کش���تی‌‪ ،‬قوانین ‌‬

‫ ‬

‫ی چندی ‌ن نوع‌‬ ‫ی زورخانه‌ا ‌‬ ‫ق دارد‪ .‬کشت ‌‬ ‫ی با دگرکش���تی‌ها فر ‌‬ ‫ی پهلوان ‌‬ ‫بس���یاری‌از موارد‪ ،‬نا ‌م فنو ‌ن کشت ‌‬ ‫ی اجرا می‌گردد‪.‬‬ ‫است‌(دوستانه‌‪ ،‬میدانی‌‪،‬گروهی‌‪ ،‬دوره‌ای‌‪ ،‬پهلوانی‌‪ )...‬و هرکدا ‌م از آنها با مراس ‌م خاص ‌‬

‫ن ‪ :‬‬ ‫ی خواند ‌‬ ‫ُکر ُکر ‌‬ ‫کهنه‌سوار ‪:‬‬

‫ ‬

‫ض اندا ‌م است‌‪.‬‬ ‫ف عر ‌‬ ‫مرتاد ‌‬ ‫ت ک‌ه او را مرشد‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫ب ب‌ه عهدۀکس��� ‌‬ ‫نت ضر ‌‬ ‫در زما ‌ن حاضر نواخ ‌‬

‫یو‬ ‫ت تعلی ‌م کشت ‌‬ ‫ی بودندک‌ه مسئولی ‌‬ ‫می‌خوانند‪ .‬اماسابق ًا ب‌ه عهدۀ ضرب‌گری بود وکهنه‌سوارها مرشدهای ‌‬

‫ی را ب‌ه عهد‌ه داشتند‪.‬‬ ‫سایر امورورزش ‌‬ ‫ُگر ‌م ‪:‬‬

‫ ‬

‫ی زانوان‌‪.‬‬ ‫ف شان‌ه و باال ‌‬ ‫ی دو طر ‌‬ ‫برجستگ ‌‬

‫ی ‪ :‬‬ ‫ن کشت ‌‬ ‫گر ‌ه شد ‌‬

‫ت بسیار‬ ‫ی در میا ‌ن ماند ‌ن را می‌دهد و از اصطالحا ‌‬ ‫ی کشت ‌‬ ‫هما ‌ن معن ‌‬

‫ت ک‌ه هنوز ه ‌م متداو ‌ل می‌باشد‪.‬‬ ‫قدیم‌اس ‌‬ ‫ن ‪:‬‬ ‫گل‌ریزا ‌‬

‫ی آ ‌ن پهلوانا ‌ن قدی ‌م و جدی���د در زورخان‌ه گرد ه ‌م می‌آمدند تا‬ ‫ی ک‌ه ط ‌‬ ‫مراس���م ‌‬

‫ت گلی‌برای‌‬ ‫ی داش ‌‬ ‫ی قصدکشت ‌‬ ‫س با دیگر ‌‬ ‫ی زورخان‌ه پو ‌ل جم ‌ع کنند‪ .‬درگذشت‌ه هرک ‌‬ ‫برای‌موارد الز ‌م یا برا ‌‬ ‫ب می‌کرد و بعید ب‌ه نظر نمی‌رسدرس���م‌‬ ‫ی او پرتا ‌‬ ‫ی را ب‌ه س���و ‌‬ ‫او می‌فرس���تاد یا حضور ًا در زورخان‌ه گل ‌‬

‫ی بزرگ‌برگزار می‌شد‬ ‫ی کشتی‌ها ‌‬ ‫ی تماشا ‌‬ ‫نی عم ‌ل باشد زیرا ای ‌ن مراس ‌م سابق ًا برا ‌‬ ‫گلریزان‌‪ ،‬مأخوذ از هم ‌‬

‫ی این‌‬ ‫نی برگزار ‌‬ ‫ی و تجلی ‌ل از پهلوانا ‌ن بود‪ .‬درح ‌‬ ‫ی مسابق‌ه پهلوان ‌‬ ‫ی تماشا ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ع جش ‌ن ورزش ‌‬ ‫ک نو ‌‬ ‫وی ‌‬

‫ف زورخان‌ه به‌‬ ‫ی گ ‌ل ازپنجرۀ سق ‌‬ ‫ش بودند‪ ،‬چند مرتب‌ه دسته‌ها ‌‬ ‫ی ک‌ه هم‌ه مش���غو ‌ل ورز ‌‬ ‫جش���ن‌‪ ،‬در حالت ‌‬ ‫ت که‌‬ ‫ب انجا ‌م می‌گرف ‌‬ ‫ت ورزشکارا ‌ن می‌ریختند‪ .‬ای ‌ن جشنها بیشرت در ما‌ه رمضا ‌ن وموق ‌ع ش ‌‬ ‫سر و صور ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪439‬‬

‫ی جمع‌ه برگزار می‌شد‪ .‬مورد‬ ‫ی ه ‌م مقدور باشد‪ .‬اگر جش ‌ن گلریزا ‌ن در سایر ماهها بود درروزها ‌‬ ‫چراغان ‌‬

‫ب دادن‌‬ ‫ی به‌شهر دیگر بودک‌ه ب‌ه افتخار او با ترتی ‌‬ ‫ی از شهر ‌‬ ‫ط ب‌ه ورود پهلوا ‌ن مشهور ‌‬ ‫دیگر ای ‌ن جش ‌ن مربو ‌‬ ‫ی می‌داشتند‪.‬‬ ‫ش راگرام ‌‬ ‫جش ‌ن مقدم ‌‬

‫ ‬ ‫ل کشتی‌‪:‬‬ ‫گ ‌‬

‫نت «گ ‌ل کش���تی‌» خواند‌ه می‌شود‪ .‬گ ‌ل کشتی‌‬ ‫ی گرف ‌‬ ‫ب‌ه هنگا ‌م کشت ‌‬

‫ی می‌کند‪.‬‬ ‫ی و افتادگ ‌‬ ‫ی و نیک‌رفتاری‌‪ ،‬بزرگ‌منش ‌‬ ‫ت که‌کشتی‌گریا ‌ن را تشوی ‌ق ب‌ه نیک‌اندیش ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫اشعار ‌‬ ‫ی و ساسا ‌ن داری‌‬ ‫ی از آنک‌ه عنوا ‌ن داری‌یا آنک‌ه نژاد ازک ‌‬ ‫خوشد ‌ل نشو ‌‬

‫ش را نمایا ‌ن داری‌‬ ‫ت برهن‌ه همچو شمشری شوی‌تا جوهر خوی ‌‬ ‫بایس ‌‬ ‫گورگ ‌ه ‪ :‬‬

‫ت اخری خاص‌ه در تهرا ‌ن ب‌ه جای‌‬ ‫ظ می‌شود در سنوا ‌‬ ‫ای ‌ن کلم‌ه ک‌ه بر وز ‌ن فسرد‌ه لف ‌‬

‫ت ک‌ه ورزشکارحرکات‌‬ ‫نت اس ‌‬ ‫ی از می ‌ل گرف ‌‬ ‫نت در واق ‌ع نوع ‌‬ ‫ح شد‌ه است‌‪.‬گورگ‌ه گرف ‌‬ ‫میل‌زورخان‌ه مصطل ‌‬

‫چ گرفت‌ه و مرشد ه ‌م آهنگ‌مخصوص‌‬ ‫ح سر م ‌‬ ‫ت رسانید‌ه و میلها را ب‌ه اصطال ‌‬ ‫ت س���رع ‌‬ ‫خود را ب‌ه نهای ‌‬

‫گ یاگورگ‌ه از واژگا ‌ن مُ غویل‌‬ ‫گ را از قدی ‌م گورگ‌ه گفته‌اند‪ .‬واژۀگور ‌‬ ‫ت می‌نوازد‪ .‬ای ‌ن آهن ‌‬ ‫ی ای ‌ن حرک ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫گ معینی‌‬ ‫ی قدی ‌م با آهن ‌‬ ‫ت ک‌ه درجنگها ‌‬ ‫ی از طب ‌ل یا نقار‌ه اس ‌‬ ‫ی باقیماند‌ه و نا ‌م نوع ‌‬ ‫ت ک‌ه در فارس ‌‬ ‫اس��� ‌‬

‫می‌نواخته‌اند‪.‬‬

‫ ‬ ‫س ورزش‌‪:‬‬ ‫لبا ‌‬

‫ت و باالتن‌ه باید لخت‌‬ ‫ص ب‌ه ت ‌ن داش ‌‬ ‫ش باید شلوار مخصو ‌‬ ‫ی ورز ‌‬ ‫برا ‌‬

‫ش را درمی‌آوردندو‬ ‫ت ک‌ه ب‌ه هنگا ‌م نربد باالپو ‌‬ ‫ت بود ‌ن باالتن‌ه یادگار دورا ‌ن عیارا ‌ن و شاطرا ‌ن اس ‌‬ ‫باشد‪.‬لخ ‌‬

‫ط بایدشلوار‬ ‫ع است‌‪ .‬ورزشکار فق ‌‬ ‫ی در زورخان‌ه ممنو ‌‬ ‫س غری ورزش ‌‬ ‫ش با لبا ‌‬ ‫گ می‌پرداختند‪ .‬ورز ‌‬ ‫ب‌ه جن ‌‬

‫ت سرد بود ‌ن هوا می‌تواند باپریاه ‌ن واردگود‬ ‫یل در صور ‌‬ ‫ی آ ‌ن بندد و ‌‬ ‫ی بر رو ‌‬ ‫ی داشت‌ه و لنگ ‌‬ ‫خود را ب‌ه پا ‌‬

‫ج کند‪.‬‬ ‫ش وگر ‌م شد ‌ن بد ‌ن پریاه ‌ن را ه ‌م از ت ‌ن خار ‌‬ ‫ی ورز ‌‬ ‫شود و بعد از قدر ‌‬

‫ی ک‌ه تا زیر زانو می‌آید و در قدیم‌آنرا‬ ‫ت چرم ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ت و شلوار ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫س کشت ‌‬ ‫ی یا تنکه‌‪ :‬نا ‌م لبا ‌‬ ‫ تنبا ‌ن نطع ‌‬‫«تنبا ‌ن نطعی‌» می‌گفتند‪ .‬بعدها اصطالح ًا آ ‌ن را «تُنکه‌» نامیدند‪.‬‬ ‫ی شلوار بست‌ه می‌شود‪.‬‬ ‫ت ک‌ه بر رو ‌‬ ‫گ اس ‌‬ ‫ش هموار‌ه ُلن ‌‬ ‫س ورز ‌‬ ‫نت لبا ‌‬ ‫ی گرف ‌‬ ‫‪ُ -‬لنگ‌‪ :‬جز در مواق ‌ع کش���ت ‌‬

‫یل نوچه‌ها و تازه‌کارهاحتم ًا‬ ‫گ خود را آزاد بگذارند و ‌‬ ‫ی می‌توانند دام ‌ن ُلن ‌‬ ‫پهلوانا ‌ن و پیشکس���وت‌ها ‌‬ ‫گ (یعنی‌گوشه‌‬ ‫نت ُلن ‌‬ ‫ی بس ‌‬ ‫گ استوارکنند‪ .‬لچک ‌‬ ‫ی ُلن ‌‬ ‫ی باال کشید‌ه و رو ‌‬ ‫ط پا ‌‬ ‫گ را از وس��� ‌‬ ‫باید دام ‌ن ُلن ‌‬ ‫ی ورزشکارا ‌ن آزموده‌و پیشکسوت‌‬ ‫ت مگر برا ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫پ بد ‌ن آوردن‌) نه ‌‬ ‫فچ ‌‬ ‫گ را ب‌ه طر ‌‬ ‫ت ُلن ‌‬ ‫ف راس ‌‬ ‫طر ‌‬ ‫ُ‬ ‫ی وضع‌شد‌ه باشد‪ .‬لنگ‌‬ ‫ت و امتیاز او از مبتد ‌‬ ‫ی شناخت‌ه شد ‌ن پیشکس���و ‌‬ ‫و تصور می‌رود ای ‌ن رس��� ‌م برا ‌‬

‫ی ابریشمی‌‬ ‫ی ازورزشکارا ‌ن لنگها ‌‬ ‫یل بعض ‌‬ ‫ت ک‌ه در حمام‌ها بکار می‌رود و ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ع لنگهای ‌‬ ‫زورخان‌ه از نو ‌‬ ‫گ دیگری‌‬ ‫ع ُلن ‌‬ ‫ک نو ‌‬ ‫ی خود داشتند و اکنون‌ه ‌م دارند‪ .‬ی ‌‬ ‫ی کاشا ‌ن و یزد بود برا ‌‬ ‫ص ک‌ه از بافته‌ها ‌‬ ‫مخصو ‌‬

‫یل نا ‌م آ ‌ن هنوز از‬ ‫ت ک‌ه اکنون‌دید‌ه نمی‌شود و ‌‬ ‫در زورخانه‌ها مرس���و ‌م بود «فتنی‌» (بر وز ‌ن وطنی‌) اس��� ‌‬ ‫ی شنید‌ه می‌شود‪.‬‬ ‫ورزشکارا ‌ن قدیم ‌‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪440‬‬ ‫گ ‪ :‬‬ ‫ت ُلن ‌‬ ‫گ انداخنت‌‪ ،‬حرم ‌‬ ‫ُلن ‌‬

‫ف به‌‬ ‫ی گرف�ت�ن‌ دو نف���ر حری ‌‬ ‫ت ک‌ه کش���ت ‌‬ ‫ی اوقا ‌‬ ‫بعض��� ‌‬

‫ط دو‬ ‫ی را ب‌ه وس ‌‬ ‫ی لنگ ‌‬ ‫ی احرتاز از دش���من ‌‬ ‫ی از بزرگا ‌ن قو ‌م برا ‌‬ ‫ت و مخاصم‌ه می‌کش���د یک ‌‬ ‫مرحلۀعصب ّی ‌‬

‫نی کش���تی‌‬ ‫ی از طرف ‌‬ ‫ت یک ‌‬ ‫ظ احرتا ‌م و حیثی ‌‬ ‫ی حف ‌‬ ‫ت ای ‌ن عم ‌ل برا ‌‬ ‫ی اوقا ‌‬ ‫ب می‌کن���د‪ .‬بعض ‌‬ ‫حریف‌پرت���ا ‌‬ ‫ُ‬ ‫گ یکدیگر را رهاکنند و می‌کنند و ای ‌ن عمل‌‬ ‫ض افتاد ‌ن لن ‌‬ ‫ی موظفند به‌مح ‌‬ ‫نی کشت ‌‬ ‫صورت‌می‌گرید‪ .‬طرف ‌‬

‫ت می‌گرید‪ ،‬درخارج‌‬ ‫ی صور ‌‬ ‫نت با مواضع‌ه قبل ‌‬ ‫گ انداخ ‌‬ ‫ت لن ‌‬ ‫ی از اوقا ‌‬ ‫گ می‌گویند‪ .‬چو ‌ن برخ ‌‬ ‫ت ُلن ‌‬ ‫راحرم ‌‬ ‫گ انداخت‌‪.‬‬ ‫ی واماند و تسلی ‌م شد می‌گویند ُلن ‌‬ ‫ی درکار ‌‬ ‫از زورخان‌ه ه ‌م اگرکس ‌‬ ‫ی ‪:‬‬ ‫بپهلوان ‌‬ ‫مرات ‌‬

‫جهان‌پهلوان‌‪ ،‬پهلوا ‌ن بزرگ‌‪ ،‬پهلوا ‌ن کوچک‌‪ ،‬پهلوان‌‪ ،‬شاطر‪ ،‬عیار‪.‬‬

‫ ‬

‫ی ‪:‬‬ ‫بباستانی‌کار ‌‬ ‫مرات ‌‬

‫ ‬

‫ص دارند و‬ ‫در زورخان‌ه افراد مرتبه‌‪ ،‬مقا ‌م و مکا ‌ن مخصو ‌‬

‫گ و صاحب‌‬ ‫ب زن ‌‬ ‫ف هستند‪ :‬نوچه‌‪ ،‬نوخاسته‌‪ ،‬ساخته‌‪ ،‬صاح ‌‬ ‫هرکدا ‌م ازآنها ب‌ه حدود و اجاز‌ه خود واق ‌‬ ‫ج و سادات‌‪.‬‬ ‫ب تا ‌‬ ‫ضرب‌‪،‬پهلوان‌‪ ،‬پهلوا ‌ن صاح ‌‬ ‫مرشد ‪ :‬‬

‫گردانندۀ گود‪ ،‬مربی‌‪ ،‬داور‪ ،‬پیشکس���وت‌‪ .‬مرش���دا ‌ن سابق‌‪ ،‬بیش�ت�ر ورزشکاران‌‬

‫ی سالها ورزش‌‪ ،‬با اشعار و موسیقی‌‬ ‫ش و مراس��� ‌م آ ‌ن آش���نا بودند و ط ‌‬ ‫ی با ورز ‌‬ ‫قدیمی‌بودندک‌ه ب‌ه خوب ‌‬ ‫ی می‌آوردند‪.‬‬ ‫ی رو ‌‬ ‫ی ب‌ه مرشد ‌‬ ‫باستانی‌خوگرفت‌ه و چو ‌ن از امورکارها خرب بسیار داشتند در بازنشستگ ‌‬ ‫ل ‪ :‬‬ ‫مشتما ‌‬

‫ت کردن‌‬ ‫ی بد ‌ن ورزش���کار با مالید ‌ن و فش���رد ‌ن و خ ‌م و راس��� ‌‬ ‫ورز داد ‌ن اعضا ‌‬

‫ش باستانی‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫ی از ضروریا ‌‬ ‫ی عضالت‌‪ .‬ای ‌ن عم ‌ل یک ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی ورزش ‌‬ ‫ی رف ‌ع خستگ ‌‬ ‫عضالت‌بد ‌ن برا ‌‬

‫ی وجود دارد اما ورزشکارا ‌ن ب‌ه او اکتفا نکرده‌‬ ‫ک نفر مشتمال‌چ ‌‬ ‫ت در هر زورخان‌ه ی ‌‬ ‫نی عل ‌‬ ‫ت وب‌ه هم ‌‬ ‫اس ‌‬ ‫واکثر ًا خود آنها یکدیگر را مشتما ‌ل می‌دهند‪.‬‬ ‫میاندار ‪ :‬‬

‫ع کار بر س���ایری ‌ن مقدم‌‬ ‫ث س���ابق‌ه و نو ‌‬ ‫ی ک‌ه از حی ‌‬ ‫ش حتم ًا باید فرد ‌‬ ‫هنگا ‌م ورز ‌‬

‫ت سابقۀورزشی‌‬ ‫ت و دیگرا ‌ن ب‌ه نسب ‌‬ ‫ی گود با میاندار اس ‌‬ ‫ی کند‪ .‬رهرب ‌‬ ‫است‌‪،‬ب‌ه عنوا ‌ن میاندار سایری ‌ن را رهرب ‌‬

‫ط گود می‌آید‪ ،‬سایری ‌ن گرد او حلق‌ه می‌زنند وتشکی ‌ل جرگه‌‬ ‫ی میاندار ب‌ه وس ‌‬ ‫س از او قرار می‌گریند‪ .‬وقت ‌‬ ‫پ ‌‬ ‫گ می‌کنند ومبتدیا ‌ن با تقلید اعما ‌ل و‬ ‫ی را با میاندار هماهن ‌‬ ‫ش گروه ‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫می‌دهند‪ .‬ورزشکارا ‌ن حرکا ‌‬ ‫ت گرید‪.‬‬ ‫س از میاندار صور ‌‬ ‫ج ازگود ه ‌م باید مث ‌ل ورود ب‌ه گودپ ‌‬ ‫ش را می‌آموزند‪ .‬خرو ‌‬ ‫ت ورز ‌‬ ‫حرکا ‌‬

‫ی سرد ‌م ک‌ه در درج‌ه دو ‌م احرتا ‌م قرار دارد مستقرمی‌شود‬ ‫ت پا ‌‬ ‫ی ک‌ه بعد از میاندار بر سایری ‌ن مقد ‌م اس ‌‬ ‫کس ‌‬ ‫ب سابقه‌‬ ‫ف سرد ‌م است‌‪ .‬ورزشکارا ‌ن دیگر به‌تناس ‌‬ ‫ت او ب‌ه طر ‌‬ ‫ف میاندار و پش ‌‬ ‫ی او ب‌ه طر ‌‬ ‫به‌طوریک‌ه رو ‌‬

‫ی بست‌ه می‌شود و‬ ‫ف میاندارحلقه‌ا ‌‬ ‫ی سرد ‌م ایستاد‌ه قرار می‌گریند‪ .‬در نتیج‌ه در اطرا ‌‬ ‫ی ک‌ه پا ‌‬ ‫نی کس ‌‬ ‫در طرف ‌‬ ‫ب می‌شود‪ .‬اگر در بنی‌‬ ‫ث سابق‌ه کوچکرتی ‌ن فرد زورخانه‌محسو ‌‬ ‫ت سر میاندار است‌‪ ،‬از حی ‌‬ ‫ی ک‌ه پش ‌‬ ‫کس ‌‬ ‫ش داشت‌ه باشند‪ ،‬ب‌ه هما ‌ن وضع‌‬ ‫ک گوید و سایری ‌ن قصدادام‌ه ورز ‌‬ ‫ش میاندارگود را تر ‌‬ ‫ش یا بعد از ورز ‌‬ ‫ورز ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪441‬‬

‫ی میاندار ساب ‌ق در وسط‌‬ ‫ت ب‌ه جا ‌‬ ‫ی سرد ‌م اس ‌‬ ‫ص دو ‌م که‌پا ‌‬ ‫ی شخ ‌‬ ‫ک‌ه ایستاده‌اند تغیری موض ‌ع می‌دهند یعن ‌‬

‫ی سرد ‌م واقع‌می‌گردد‪.‬‬ ‫ص سو ‌م پا ‌‬ ‫قرار می‌گرید و شخ ‌‬ ‫ل ‪:‬‬ ‫می ‌‬

‫ع است‌‬ ‫ی تکمی ‌ل و تحو ‌ل شد‌ه گرز است‌‪.‬کارکرد ‌ن با می ‌ل چندی ‌ن نو ‌‬ ‫می ‌ل امروز ‌‬

‫ ‬

‫واحتما ً‬ ‫ت ک‌ه از چندکیلویی‌‬ ‫ف اس ‌‬ ‫ی مختل ‌‬ ‫ی وجود دارد‪ .‬می ‌ل در انداز‌ه و وزنها ‌‬ ‫ع می ‌ل باز ‌‬ ‫ش از ‪ 20‬نو ‌‬ ‫ال بی ‌‬

‫ی (با لباس‌)در غرفه‌های‌‬ ‫نت و شناکرد ‌ن انفراد ‌‬ ‫ش از ‪ 50‬کیلو ه ‌م می‌رسد‪ .‬می ‌ل گرف ‌‬ ‫ع می‌شود و ب‌ه بی ‌‬ ‫شرو ‌‬

‫ش یق‌ه پریاه ‌ن خود‬ ‫ت ک‌ه آنها نیز باید در حال‌ورز ‌‬ ‫ی ورزشکارا ‌ن پیشکسو ‌‬ ‫ت مگر برا ‌‬ ‫ع اس ‌‬ ‫زورخان‌ه ممنو ‌‬ ‫را بازکنند‪.‬‬

‫ن ورود ب ‌ه زورخان ‌ه ‪:‬‬ ‫س ‌‬

‫ ‬

‫ع است‌‪.‬‬ ‫ی ممنو ‌‬ ‫ش باس���تان ‌‬ ‫ت افراد نابال ‌غ در ورز ‌‬ ‫ش���رک ‌‬

‫ط مهم‌‬ ‫ی از شرای ‌‬ ‫ش بودند‪ .‬یک ‌‬ ‫ی ری ‌‬ ‫ی ح ‌ق ورود ب‌ه گود را داشته‌اندک‌ه دارا ‌‬ ‫ط کسان ‌‬ ‫می‌گویند در قدیم‌فق ‌‬

‫غ است‌‪.‬‬ ‫ورود ب‌ه حلقه‌جوانمردا ‌ن بلو ‌‬ ‫نوچ ‌ه ‪ :‬‬

‫ت تعلی ‌م قرار‬ ‫ی تح ‌‬ ‫ی ک‌ه در زورخان‌ه مخصوص��� ‌‬ ‫جوانا ‌ن ورزش���کارکش���تی‌گری ‌‬

‫ی را می‌کنند‪.‬‬ ‫ی پهلوا ‌ن بخصوص ‌‬ ‫می‌گریند وشاگرد ‌‬ ‫ن ‪:‬‬ ‫نوحه‌خوا ‌‬

‫ ‬

‫ت مخمس‌‬ ‫ی با خواند ‌ن ابیا ‌‬ ‫س سینه‌زن ‌‬ ‫س ک‌ه در دسته‌ها و مجال ‌‬ ‫آنک ‌‬

‫ی ک‌ه در زورخانه‌ها‬ ‫ی سینه‌زنها ب‌ه سینه‌هایشا ‌ن را تنظی ‌م کند‪ ،‬مث ‌ل عمل ‌‬ ‫ت کوبید ‌ن دستها ‌‬ ‫یا مستزادحرکا ‌‬

‫ت ب‌ه ورزشکارا ‌ن انجا ‌م می‌دهد‪.‬‬ ‫ب نسب ‌‬ ‫کوبش‌ضر ‌‬ ‫نوخاست ‌ه‪ :‬‬

‫ض هرن‬ ‫ی عر ‌‬ ‫ت داد‌ه و برا ‌‬ ‫ی ک���‌ه دایرۀ عم ‌ل خود را وس���ع ‌‬ ‫جوان���ا ‌ن و نوچه‌های ‌‬

‫ک کار‪ :‬‬ ‫نی ‌‬

‫ک پهلوا ‌ن را نی���ک‌کار می‌گویند مث ً‬ ‫ال‬ ‫ص ی��� ‌‬ ‫ف کلم‌ه اول‌‪ ،‬تخص ‌‬ ‫ب���‌ه کس���رکا ‌‬

‫ن ‪:‬‬ ‫وابوسید ‌‬

‫ب قطع ًا در برابر بوسیدن‌‬ ‫ت و ای ‌ن ترکی ‌‬ ‫ی اس ‌‬ ‫ک کرد ‌ن کشت ‌‬ ‫وابوسید ‌ن تر ‌‬

‫ی دیگر ه ‌م می‌روند‪.‬‬ ‫ی ب‌ه زورخانه‌ها ‌‬ ‫وکشتی‌گری ‌‬

‫ص دارد‪.‬‬ ‫ی در ای ‌ن ف ‌ن تخص ‌‬ ‫ت یعن ‌‬ ‫ج سرپاس ‌‬ ‫گفته‌می‌شود نیک‌کار فال ‌ن پهلوا ‌ن آرن ‌‬ ‫ ‬

‫ت یا پیشانی‌یکدیگر‬ ‫ی ب‌ه صور ‌‬ ‫ت ک‌ه حریفا ‌ن بعد از خت ‌م کشت ‌‬ ‫ب وابوسید ‌ن ای ‌ن اس ‌‬ ‫گفته‌شد‌ه است‌‪ .‬اما ترتی ‌‬

‫ی خود نهاد‌ه و سرها را آنقدر به‌ه ‌م نزدیک‌‬ ‫ش را ب‌ه پیشان ‌‬ ‫ت خوی ‌‬ ‫ت راس ‌‬ ‫ت دس ‌‬ ‫بوس���‌ه می‌زنند و یا پش��� ‌‬

‫ج از‬ ‫ح در خار ‌‬ ‫نی ب‌ه یکدیگر می‌چسبد و بعد از ه ‌م جدا می‌شوند‪ .‬این‌اصطال ‌‬ ‫ت طرف ‌‬ ‫ف دس ‌‬ ‫می‌کنندک‌ه ک ‌‬ ‫ی اظهار عجز می‌کند رایج‌است‌‪ .‬مث ً‬ ‫ال می‌گویند «ماکه‌‬ ‫ت ب‌ه دیگر ‌‬ ‫ی نسب ‌‬ ‫ی ک‌ه یک ‌‬ ‫زورخان‌ه ه ‌م در مورد ‌‬ ‫وابوسیدیم‌»‪.‬‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪442‬‬ ‫ن ‪ :‬‬ ‫واداد ‌‬

‫ف را به‌‬ ‫ش را باز می‌گ���ذارد و حری ‌‬ ‫ت و پای��� ‌‬ ‫ی ازکش���تی‌گریها دس��� ‌‬ ‫ی یک ‌‬ ‫وقت ‌‬

‫تو‬ ‫ی ندارد‪ ،‬با دس��� ‌‬ ‫ی م ‌ن کار ‌‬ ‫ت داد ‌ن تو برا ‌‬ ‫ف کند‪ .‬یعنی‌‪« :‬شکس��� ‌‬ ‫نربدمی‌طلبد تا روحیۀ او را ضعی ‌‬

‫ف تو هستم‌!»‬ ‫پای‌باز ه ‌م حری ‌‬ ‫ن ‪:‬‬ ‫واردکرد ‌‬

‫ ‬

‫نت ب‌ه پیشقدما ‌ن و پهلوانا ‌ن موق ‌ع ورود‬ ‫ی احرتا ‌م گذاش ‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫اصطالح ‌‬

‫ت و خوشامدگفنت‌‪ .‬وارد کرد ‌ن افرادبه‌‬ ‫ی صلوا ‌‬ ‫گ و ادا ‌‬ ‫ب و زن ‌‬ ‫ت از زد ‌ن ضر ‌‬ ‫ت اس ‌‬ ‫به‌زورخان‌ه ک‌ه عبار ‌‬

‫ط به‌شمار می‌رود‪ .‬چون‌شناخت‌‬ ‫ی از مراس ‌م الزم‌االجرا ای ‌ن محی ‌‬ ‫ف مرشد است‌‪ ،‬یک ‌‬ ‫زورخان‌ه ک‌ه از وظای ‌‬

‫ت و از‬ ‫ی حضار و تماشاگرا ‌ن مقدورنیس ‌‬ ‫س ب‌ه زورخان‌ه وارد می‌شوند برا ‌‬ ‫ی ک‌ه با لبا ‌‬ ‫ی افراد ‌‬ ‫مقا ‌م ورزش ‌‬

‫ی ک‌ه آنها‬ ‫ی واردی ‌ن و تاجای ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫ف اس ‌‬ ‫ی هس���ت‌‪ .‬مرشد زورخان‌ه موظ ‌‬ ‫ی ای ‌ن کار مقررات ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫ای ‌ن جه ‌‬

‫ی احرتا ‌م به‌‬ ‫ی برا ‌‬ ‫ی به‌عم ‌ل آورد‪ .‬مرشد به‌طورکل ‌‬ ‫ت احرتامات ‌‬ ‫ی و اولوی ‌‬ ‫ب مقا ‌م ورزش ‌‬ ‫را می‌شناسد ب‌ه تناس ‌‬ ‫ص وارد ب‌ه عنوا ‌ن مهمان‌‬ ‫ی ک‌ه وارد می‌شوند و آنها را می‌شناسد «خوش‌آمدی‌!» می‌گوید‪ .‬اگرشخ ‌‬ ‫کسان ‌‬

‫ب زد ‌ن خود را قط ‌ع و‬ ‫ت ضر ‌‬ ‫ت و معروف‌اس ‌‬ ‫ی قدم‌!» می‌گوید‪ ،‬اگر پیشکسو ‌‬ ‫ی «صفا ‌‬ ‫آمد‌ه باشد ب‌ه و ‌‬

‫ب او را وارد‬ ‫گ و ضر ‌‬ ‫ت با زد ‌ن زن ‌‬ ‫ب می‌زند و اگر پهلوان‌اس ‌‬ ‫ی ب‌ه ضر ‌‬ ‫ص دست ‌‬ ‫ی مخصو ‌‬ ‫ی او با صدای ‌‬ ‫برا ‌‬ ‫ش کند‪ .‬ب‌ه ای ‌ن ترتیب‌‬ ‫ت ب‌ه ورز ‌‬ ‫ص وارد برده‌او را دعو ‌‬ ‫ی شخ ‌‬ ‫گ برا ‌‬ ‫ک طاق‌ه ُلن ‌‬ ‫یی ‌‬ ‫می‌کند تا مشتمال‌چ ‌‬ ‫گ او‬ ‫ب و زن ‌‬ ‫ی ضر ‌‬ ‫نی صدا ‌‬ ‫ت یا پهلوانی‌وارد شد‌ه است‌‪ .‬هم ‌‬ ‫هم‌ه متوج‌ه می‌شوندک‌ه مهما ‌ن یا پیشکسو ‌‬ ‫ت الز ‌م اجرا می‌شود‪.‬‬ ‫ت شد ‌ن هم‌احرتاما ‌‬ ‫را ب‌ه حضار شناسانید‌ه و بعد از لخ ‌‬ ‫واگری ‪ :‬‬

‫نت در زورخانه‌‪ .‬هرگا‌ه ورزش���کاری‌‬ ‫گ گرف ‌‬ ‫ی تکرار س���ن ‌‬ ‫ت برا ‌‬ ‫ی اس��� ‌‬ ‫اصطالح ‌‬

‫ش را‬ ‫نی گذاش���ت‌‪ ،‬نفر بعد از او ای ‌ن ورز ‌‬ ‫گ را بر زم ‌‬ ‫س از خس���ت‌ه شد ‌ن سن ‌‬ ‫توپ ‌‬ ‫گ گرف ‌‬ ‫تعدادی‌س���ن ‌‬ ‫نت برپدازد و مرتب‌ه دو ‌م را واگری می‌گویند‪.‬‬ ‫گ گرف ‌‬ ‫ی ورزشکار او ‌ل باز ب‌ه سن ‌‬ ‫انجام‌می‌دهد‪ .‬وقت ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪443‬‬


‫‪444‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪445‬‬


‫‪446‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪447‬‬


‫‪448‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪449‬‬



‫شعبان جعفری‬

‫‪451‬‬


‫‪452‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪453‬‬


‫‪454‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪455‬‬


‫‪456‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪457‬‬


‫‪458‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪459‬‬


‫‪460‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪461‬‬


‫‪462‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪463‬‬


‫‪464‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪465‬‬


‫‪466‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪467‬‬


‫‪468‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪469‬‬


‫‪470‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪471‬‬

‫پی‌نوشت‌‬


‫‪472‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬

‫کتابها‬ ‫ت جاویدان‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬زمستا ‌ن ‪.1377‬‬ ‫‪ -‬از سیدضیا تا بختیار‪ ،‬مسعود بهنود‪ ،‬انتشارا ‌‬

‫ت سی‌‪.‬ام‌‪ .‬وودهاوس‌‪ ،‬ترجم‌ه نظام‌الدی ‌ن دربندی‌‪ ،‬نشر راهنما‪ ،‬تهران‌‪،‬‬ ‫ی ‪ 28‬مرداد‪ ،‬از خاطرا ‌‬ ‫‪ -‬اسرارکودتا ‌‬

‫تابستا ‌ن ‪.1364‬‬

‫ی رسا‪ ،‬تهران‌‪.1379 ،‬‬ ‫ت فرهنگ ‌‬ ‫ اسناد سازما ‌ن سیا‪ ،‬دکرت غالمرضا وطن‌دوست‌‪ ،‬مؤسس‌ه خدما ‌‬‫ت جانزاده‌‪ ،‬تهران‌‪.1362 ،‬‬ ‫ی انتشارا ‌‬ ‫‪ -‬ایرا ‌ن قدی ‌م و تهرا ‌ن قدیم‌‪ ،‬ناصر نجم ‌‬

‫پ پکا‪ ،‬لندن‌‪ ،‬اردیبهشت‌‪1374‬‬ ‫ی الموتی‌‪ ،‬جلد اول‌‪ ،‬چا ‌‬ ‫ت تا سا ‌ل ‪ ،1357‬دکرت مصطف ‌‬ ‫ بازیگرا ‌ن سیاسی‌‪ ،‬از مشروطی ‌‬‫ی ‪.)1995‬‬ ‫(م ‌‬

‫ت اس���ناد‪ ،‬به‌کوش���ش‌‪ :‬جال ‌ل اندرمانی‌زاد‌ه و مخت���ار حدیدی‌‪ ،‬جلد دوم‌‪،‬‬ ‫ی ب‌ه روای ‌‬ ‫ پهلوی‌ه���ا‪ ،‬خاندا ‌ن پهلو ‌‬‫خ معاصر ایران‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬بهار ‪.1378‬‬ ‫ت تاری ‌‬ ‫مؤسسۀمطالعا ‌‬

‫ی رسا‪،‬‬ ‫ت فرهنگ ‌‬ ‫ی تهرا ‌ن در قر ‌ن س���یزدهم‌‪ ،‬جعفر ش���هری‌‪ ،‬جلد او ‌ل تا شش���م‌‪ ،‬مؤسس���‌ه خدما ‌‬ ‫خ اجتماع ‌‬ ‫‪ -‬تاری ‌‬

‫تهران‌‪.1369،‬‬

‫ی معاصر ایران‌‪ ،‬نوشتۀ جالل‌الدی ‌ن مدنی‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬بهم ‌ن ‪.1361‬‬ ‫خ سیاس ‌‬ ‫‪ -‬تاری ‌‬

‫ت مرکز اس���ناد انقالب‌‬ ‫ت اس���ناد‪ ،‬جواد منصوری‌‪ ،‬جلد او ‌ل و دوم‌‪ ،‬انتش���ارا ‌‬ ‫خ قی���ا ‌م ‪ 15‬خرداد ب‌ه روای ‌‬ ‫ تاری��� ‌‬‫اسالمی‌‪،‬تهران‌‪ ،‬مرداد ‪.1378‬‬

‫ی عباسی‌‪ ،‬نشر سپاس‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬بهار ‪.1377‬‬ ‫ی ایران‌‪ ،‬مهد ‌‬ ‫خ کشت ‌‬ ‫‪ -‬تاری ‌‬

‫ی کاشانی‌‪ ،‬چاپخان‌ه حیدری‌‪ ،‬تهران‌‪.1337 ،‬‬ ‫نی پرتو بیضائ ‌‬ ‫ی ایرا ‌ن (زورخانه‌)‪ ،‬حس ‌‬ ‫ش باستان ‌‬ ‫خ ورز ‌‬ ‫‪ -‬تاری ‌‬

‫ش ایر ‌‬ ‫گ جلی ‌ل بزرگمهر ب‌ه کوش ‌‬ ‫ق در زندان‌‪ ،‬به‌اهتما ‌م سرهن ‌‬ ‫ت مصد ‌‬ ‫ تقریرا ‌‬‫ج افشار‪ُ ،‬لس‌آنجلس‌‪.1359 ،‬‬

‫ی ایرانی‌‪ ،‬ناشر‪ :‬مرکز مطالعات‌خاورمیانه‌‬ ‫خ شفاه ‌‬ ‫ح تاری ‌‬ ‫ب الجوردی‌‪ ،‬طر ‌‬ ‫ش حبی ‌‬ ‫ف امامی‌‪ ،‬ویرای ‌‬ ‫ت جعفر شری ‌‬ ‫ خاطرا ‌‬‫دانشگا‌ه هاروارد‪ ،‬بوستون‌‪.1999 ،‬‬

‫ی ایرانی‌‪ ،‬ناش���ر‪ :‬مرکز مطالعات‌‬ ‫خ ش���فاه ‌‬ ‫ح تاری ‌‬ ‫ب الجوردی‌‪ ،‬ط���ر ‌‬ ‫ش حبی��� ‌‬ ‫ی امینی‌‪ ،‬ویرای ‌‬ ‫ت عل��� ‌‬ ‫ خاط���را ‌‬‫خاورمیانه‌دانشگا‌ه هاروارد‪ ،‬بوستون‌‪.1995 ،‬‬

‫س ‪ ،1983‬لندن‌‪ ،‬انگلستان‌‪ ،‬نوار شمارۀ ‪،4‬مجموعۀ‬ ‫ب الجوردی‌‪10،‬مار ‌‬ ‫ت فریدو ‌ن جم‌‪ ،‬در مصاحب‌ه با حبی ‌‬ ‫‪ -‬خاطرا ‌‬

‫ی ایرا ‌ن دانشگا‌ه هاروارد‪.‬‬ ‫خ شفاه ‌‬ ‫تاری ‌‬

‫ت علمی‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬تابستا ‌ن ‪.1375‬‬ ‫ت مصدق‌‪ ،‬دکرت محمد مصدق‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫ت و تألما ‌‬ ‫‪ -‬خاطرا ‌‬

‫ی پرویز خطیبی‌‪ُ ،‬لس‌آنجلس‌‪.1994 ،‬‬ ‫ت بنیاد فرهنگ ‌‬ ‫ی از هرنمندان‌‪ ،‬پرویز خطیبی‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫ خاطرات ‌‬‫ی ایران‌‪ ،‬جلد ‪ ،1‬تهران‌‪.1378 ،‬‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ق و نهض ‌‬ ‫ب آشفتۀ نفت‌‪ ،‬دکرت مصد ‌‬ ‫ خوا ‌‬‫ی باال‪ ،‬نوشتۀ منوچهرکیمرام‌‪ ،‬نشر شباویز‪ ،‬تهران‌‪.1374 ،‬‬ ‫‪ -‬رفقا ‌‬

‫ب اسالمی‌‪ ،‬باقر عاقلی‌‪ ،‬جلد او ‌ل و دوم‌‪ ،‬نشرگفتار‪ ،‬تهران‌‪.1376 ،‬‬ ‫خ ایران‌‪ ،‬از مشروط‌ه تا انقال ‌‬ ‫‪ -‬روزشمار تاری ‌‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪473‬‬

‫ت نیلوفر‪ ،‬تهران‌‪.1375 ،‬‬ ‫ت مسعود حجازی‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫ی ‪ ،1329-1339‬خاطرا ‌‬ ‫‪ -‬رویدادها و داور ‌‬

‫ی ایران‌‪،‬‬ ‫ت مل ‌‬ ‫ت مقاوم ‌‬ ‫ت نهض��� ‌‬ ‫ی ایران‌‪ ،‬فوأد روحانی‌‪ ،‬انتش���ارا ‌‬ ‫ت مل ‌‬ ‫نت نهض ‌‬ ‫ق در م ‌‬ ‫ی مصد ‌‬ ‫ی سیاس��� ‌‬ ‫ زندگ��� ‌‬‫لندن‌‪.1366،‬‬

‫ک کرباس‌‪ ،‬سید محمد جمالزاده‌‪ ،‬جلد دوم‌‪،‬کانو ‌ن معرفت‌‪ ،‬تهران‌‪.1343 ،‬‬ ‫‪ -‬سر و ت‌ه ی ‌‬

‫ت دور دنیا‪ ،‬تهران‌‪.1378 ،‬‬ ‫نی پسر)‪ ،‬خسرو معتضد‪ ،‬جلد او ‌ل و دوم‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫ب جانش ‌‬ ‫خ مرمر (سرا ‌‬ ‫ شادکاما ‌ن کا ‌‬‫پ آرش‌‪ ،‬سوئد‪ ،‬تابستا ‌ن ‪.)1379( 2000‬‬ ‫ شاه‌‪ ،‬مصدق‌‪ ،‬سپهبد زاهدی‌‪ ،‬نورمحمد عسگری‌‪ ،‬چا ‌‬‫ت زرین‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬بهار ‪.1376‬‬ ‫ی بهزادی‌‪ ،‬جلد او ‌ل و دوم‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫‪ -‬شب‌ه خاطرات‌‪ ،‬دکرت عل ‌‬

‫تو‬ ‫ت ارتشبد ساب ‌ق حس�ی�ن‌ فردوس���ت‌‪ ،‬جلد اول‌‪ ،‬مؤسس‌ه مطالعا ‌‬ ‫ی خاطرا ‌‬ ‫ت پهلو ‌‬ ‫ط س���لطن ‌‬ ‫‪ -‬ظهور و س���قو ‌‬

‫پژوهشهای‌سیاسی‌‪ ،‬تهران‌‪.1369 ،‬‬

‫ی سفری‌‪ ،‬نشر نامک‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬بهار ‪.1371‬‬ ‫ط مصدق‌‪ ،‬محمدعل ‌‬ ‫ی رضاشا‌ه تا سقو ‌‬ ‫‪ -‬قل ‌م و سیاست‌‪ ،‬از استعفا ‌‬

‫ت اطالعات‌‪ ،‬جلد اول‌‪ ،‬تهران‌‪،‬مردادماه‌‬ ‫ی وزار ‌‬ ‫ی اسناد تاریخ ‌‬ ‫ت اسناد ‪ -‬زمینه‌ها‪ ،‬مرکز بررس ‌‬ ‫ قیا ‌م ‪ 15‬خرداد ب‌ه روای ‌‬‫‪.1378‬‬

‫پ و انتشارات‌‬ ‫ی پهلوی‌‪ ،‬از ‪ 3‬اس���فند ‪ 1299‬تا ‪ 30‬اسفند ‪ ،1355‬س���ازما ‌ن چا ‌‬ ‫‪ -‬گاهنامۀ پنجا‌ه س���ا ‌ل شاهنش���اه ‌‬

‫سهیل‌‪،‬پاریس‌‪.‬‬

‫ت امریکبری‪ ،‬تهران‌‪1357 ،‬‬ ‫ی تهرا ‌ن قدیم‌‪ ،‬جعفر شهری‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫خ اجتماع ‌‬ ‫ی از تاری ‌‬ ‫‪ -‬گوشه‌ا ‌‬

‫ی همدانی‌‪ ،‬نشر فرشاد‪ ،‬تهران‌‪1379 ،‬‬ ‫ی بختیاری‌‪ ،‬ترجمۀ نادعل ‌‬ ‫خ تنهایی‌‪ ،‬ثریا اسفندیار ‌‬ ‫ کا ‌‬‫ی کاوش‌‪ ،‬تهران‌‪.1376 ،‬‬ ‫ی سنجابی‌‪ ،‬مؤسسۀ فرهنگ ‌‬ ‫‪ -‬کودتاسازان‌‪ ،‬محمود تربت ‌‬

‫ی وکاوه‌‬ ‫گ مهدو ‌‬ ‫‪ -‬مصدق‌‪ ،‬نفت‌‪ ،‬ناسیونالیس��� ‌م ایرانی‌‪ ،‬جیمز بی ‌ل ‪ -‬ویلیام‌راجرلویس‌‪ ،‬ترجمۀ عبدالرضا هوشن ‌‬

‫بیات‌‪ ،‬نشر نو‪ ،‬تهران‌‪.1368 ،‬‬

‫ت توکا‪ ،‬سن‌حوزه‌‪.1992،‬‬ ‫نی سرفراز‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫ی و حس ‌‬ ‫ی مسعود انصاری‌‪ ،‬محمد برقع ‌‬ ‫ م ‌ن و خاندا ‌ن پهلوی‌‪ ،‬احمدعل ‌‬‫ی عراقی‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫ی عراقی‌‪ ،‬مهد ‌‬ ‫ت مهد ‌‬ ‫ ناگفته‌ها‪ ،‬خاطرا ‌‬‫ت رسا‪ ،‬تهران‌‪.1370 ،‬‬

‫ی الموتی‌‪ ،‬جلد دوم‌‪ ،‬سا ‌ل ششم‌‪ ،‬نشر بوک‌پرس‌‪ ،‬لندن‌‪.1378 ،‬‬ ‫‪ -‬نامدارا ‌ن معاصر ایران‌‪ ،‬دکرت مصطف ‌‬

‫نی صالحیار‪ ،‬انتشارات‌چاپخش‌‬ ‫ی علم‌‪ ،‬ترجمۀ غالمحس ‌‬ ‫ی‪ 28‬مرداد‪ ،‬مصطف ‌‬ ‫ی کودتا ‌‬ ‫ت و اصول‌‪ ،‬پیامدها ‌‬ ‫‪ -‬نفت‌‪ ،‬قدر ‌‬

‫تهران‌‪.1377 ،‬‬

‫ب اسالمی‌‪ ،‬تهران‌‪.1378 ،‬‬ ‫ت مرکز اسناد انقال ‌‬ ‫ی دوانی‌‪ ،‬جلد او ‌ل تا دهم‌‪ ،‬انتشارا ‌‬ ‫ت روحانیو ‌ن ایران‌‪ ،‬عل ‌‬ ‫ نهض ‌‬‫ی عالیخانی‌‪ ،‬جلد چهار ‌م ‪ ،1353‬نشر ایبکس‌‪ ،‬مریلند‪.‬‬ ‫ی علم‌‪ ،‬ویراستار‪ :‬علینق ‌‬ ‫‪ -‬یادداشتها ‌‬

‫‪ -‬یادنامه‌‪ ،‬مئری عزری‌‪ ،‬دفرت دوم‌‪ ،‬اورشلیم‌‪.2000 ،‬‬

‫نشریات‌‬

‫ف روزنامه‌های‌‪:‬‬ ‫ی مختل ‌‬ ‫دوره‌ها ‌‬

‫یملت‌‪-‬داریا‪-‬کیهان‌‪.‬‬ ‫یآینده‌‪-‬جرس‌‪-‬چلنگر‪-‬راهنما ‌‬ ‫آتش‌‪-‬آخری ‌ننربد‪-‬اطالعات‌‪-‬باخرت‪-‬باخرتامروز‪-‬بسو ‌‬

‫ت ‪.)2000‬‬ ‫‪ -‬ایران‌‪ ،‬سا ‌ل ششم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،1597‬تهران‌‪ 27 ،‬مردادما‌ه ‪ 17( 1379‬اگوس ‌‬


‫‪474‬‬ ‫‪ -‬ایرا ‌ن فردا‪ ،‬سا ‌ل ششم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،47‬تهران‌‪ ،‬مهرما‌ه ‪.1377‬‬

‫ت ‪.1378‬‬ ‫‪ -‬ایرا ‌ن فردا‪ ،‬سا ‌ل هفتم‌‪« ،‬ویژه‌نامۀ دکرت محمد مصدق‌»‪ ،‬شمارۀ ‪ ،53‬تهران‌‪ ،‬اردیبهش ‌‬

‫ی سا ‌ل ششم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،4‬مریلند‪ ،‬زمستا ‌ن ‪.1374‬‬ ‫‪ -‬ایرانشناس ‌‬

‫‪ -‬ایرانشناسی‌‪ ،‬سا ‌ل دوازدهم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،2‬مریلند‪ ،‬تابستا ‌ن ‪.1379‬‬

‫‪ -‬ایرانشناسی‌‪ ،‬سا ‌ل دوازدهم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،3‬مریلند‪ ،‬پائیز ‪.1379‬‬

‫ ایرانشهر‪ ،‬سا ‌ل شش ‌م شمارۀ ‪ُ ،110‬لس‌آنجلس‌‪ 26 ،‬فروردی ‌ن ‪ 14( 1379‬آوری ‌ل ‪.)2000‬‬‫ت ‪ 8( 1337‬م‌ه ‪.)1998‬‬ ‫ ایرانیا ‌ن واشنگنت‌‪ ،‬سا ‌ل دوم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ 18 ،38‬اردیبهش ‌‬‫‪ -‬پر‪ ،‬شمارۀ ‪ ،176‬سا ‌ل پانزدهم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،8‬شهریور ‪ ،1379‬واشینگنت‌‪.‬‬

‫‪ -‬سیمرغ‌‪ ،‬سا ‌ل دوازدهم‌‪ ،‬شمارۀ ‪ 85‬و ‪ُ ،86‬لس‌آنجلس‌‪ ،‬تری ‪( 1379‬ژوئ ‌ن ‪.)2000‬‬

‫ عل ‌م و جامعه‌‪ ،‬شمارۀ اسفندما‌ه ‪ ،1365‬واشینگنت‌‪.‬‬‫چ ‪.1954‬‬ ‫‪ -‬الیف‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،36‬نیویورک‌‪ 22 ،‬مار ‌‬

‫ی و یک ‌م فروردی ‌ن ‪.1359‬‬ ‫‪ -‬نگنی‌‪ ،‬شمارۀ ‪ ،177‬سا ‌ل پانزدهم‌‪ ،‬تهران‌‪ ،‬س ‌‬

‫واژه نامه زورخانه‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪475‬‬

‫نمایه‌‬


‫‪476‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬

‫نی (رمضان‌یخی‌)‪،13۱ ،78 ،‬‬ ‫اسماعیل‌پور‪ ،‬حس ‌‬ ‫‪،408 ،407 ،393 ،163 ،159 ،146 ،139 ،133‬‬ ‫آ‬ ‫‪419 ،418‬‬ ‫آذر‪ ،‬مهدی‌‪128 ،‬‬ ‫ی (رمضان‌یخی‌)‪408 ،‬‬ ‫اسماعیل‌پور‪ ،‬نق ‌‬ ‫آذری‌‪ ،‬سیاوش‌‪232 ،‬‬ ‫اسماعیلی‌پور‪ ،‬حسن‌‪152 ،‬‬ ‫آرام‌‪ ،‬عباس‌‪237 ،‬‬ ‫آریانا‪ ،‬بهرا ‌م (ارتشبد)‪ ،36۲ ،361 ،360 ،306 ،‬اصغر خالدار (لقب‌)‪235 ،‬‬ ‫اصغر دیوون‌ه (لقب‌)‪210 ،‬‬ ‫‪369 ،367 ،366 ،365‬‬ ‫آریانا‪ ،‬ثریا (عصار)‪ ،36۶ ،364 ،363 ،362 ،‬اصفهانی‌‪ ،‬سید ابوالحس ‌ن (آیت‌الله)‪64 ،‬‬ ‫اصفهانی‌‪ ،‬نعمت‌‪99 ،‬‬ ‫‪368‬‬ ‫اصالنی‌‪( ،‬سرتیپ‌)‪133 ،‬‬ ‫آریانا‪،‬کو ُرش‌‪362 ،‬‬ ‫اعتضادی‌‪ ،‬ملکه‌‪162 ،‬‬ ‫آریانا‪،‬گشتاسب‌‪361 ،‬‬ ‫آزادپور‪ ،‬رقی‌ه (پروی ‌ن آژدان‌قزی‌)‪ ،146 ،145 ،‬اعتمادی‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪49 ،‬‬ ‫اعلم‌‪ ،‬مظفر‪188 ،‬‬ ‫‪405 ،161 ،160 ،152‬‬ ‫نی (سرلشکر)‪393 ،‬‬ ‫افخمی‌‪ ،‬غالمحس ‌‬ ‫آزاد‪ ،‬عبدالقدیر‪397 ،98 ،96 ،95 ،‬‬ ‫افراشته‌‪ ،‬محمدعلی‌‪92 ،‬‬ ‫نی (سرتیپ‌‪ ،‬سپهبد)‪177 ،69 ،‬‬ ‫آزموده‌‪ ،‬حس ‌‬ ‫افشارطوس‌‪ ،‬محمود (س���رهنگ‌‪ ،‬سرتیپ‌)‪،‬‬ ‫آزمون‌‪ ،‬منوچهر‪282 ،‬‬ ‫‪289 ،151 ،134 ،133 ،132 ،131 ،126 ،12۴‬‬ ‫آل‌احمد‪ ،‬جالل‌‪402 ،‬‬ ‫افشار‪ ،‬محمد‪378 ،360 ،‬‬ ‫آموزگار‪ ،‬جمشید‪224 ،223 ،‬‬ ‫افضلی‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪213 ،‬‬ ‫آهنگر‪ ،‬امری‪28 ،‬‬ ‫اقبال‌‪ ،‬منوچهر‪293 ،237 ،‬‬ ‫آهنگر‪ ،‬محمد‪28 ،‬‬ ‫ی (لقب‌)‪29 ،‬‬ ‫ی کهنه‌چ ‌‬ ‫اکرب تق ‌‬ ‫خ (لقب‌)‪ ،‬خسرو‪381 ،‬‬ ‫آیرو ‌ن شی ‌‬ ‫اللهکرم‌‪ ،‬حسنی‌‪338 ،337 ،‬‬ ‫ابراهیمی‌‪ ،‬محمدتقی‌‪152 ،‬‬ ‫امامی‌‪ ،‬جمال‌‪،39۶ ،395 ،133 ،97 ،96 ،95 ،‬‬ ‫احمد آشپز (لقب‌)‪151 ،133 ،‬‬ ‫‪398 ،397‬‬ ‫نی پهلوا ‌ن (لقب‌)‪182 ،‬‬ ‫احمدحس ‌‬ ‫امامی‌‪ ،‬حاج‌سیدجواد (ظهریاالسالم‌)‪125 ،‬‬ ‫ارانی‌‪ ،‬تقی‌‪404 ،‬‬ ‫امامی‌‪ ،‬سیدحسنی‌‪73 ،66 ،65 ،‬‬ ‫اربابی‌‪ ،‬رضا‪129 ،127 ،‬‬ ‫امامی‌‪ ،‬سیدعلی‌‪65 ،‬‬ ‫اردوبادی‌‪ ،‬منصور (ارتشی‌)‪323 ،214 ،‬‬ ‫امریاحمدی‌‪ ،‬احمد (سپهبد)‪133 ،49 ،‬‬ ‫ارژنگ‌‪ ،‬مهندس‌‪299 ،‬‬ ‫امریبختیار‪ ،‬رستم‌‪243 ،‬‬ ‫ارسنجانی‌‪ ،‬حسن‌‪291 ،107 ،‬‬ ‫امریی‌‪ ،‬اسکندر (سپهبد)‪80 ،‬‬ ‫ازهاری‌‪ ،‬غالمرضا (ارتشبد)‪368 ،224 ،‬‬ ‫امریی‌‪ ،‬حمید (سپهبد)‪361 ،‬‬ ‫(سسکی‌)‪407 ،‬‬ ‫استادعلینقی‌‪ ،‬اصغر ِ‬ ‫امینی‌‪ ،‬علی‌‪234 ،233 ،‬‬ ‫استالنی‌‪ ،‬ژوزف‌‪246 ،179 ،61 ،‬‬ ‫انتظامی‌‪ ،‬عزت‌الله‪314 ،‬‬ ‫اسالم‌نظر‪ ،‬حس ‌ن (نظامی‌)‪391 ،‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪477‬‬

‫انجو ‌‬ ‫ی شریازی‌‪ ،‬ابوالقاسم‌‪ 404 ،137 ،135 ،‬بهبودی‌‪ ،‬سلیمان‌‪،۳۱۰ ،293 ،178 ،167 ،70 ،‬‬ ‫ی سعید‪313 ،‬‬ ‫انصاری‌‪ ،‬علینق ‌‬ ‫‪404 ،392 ،318‬‬ ‫اویسی‌‪ ،‬غالمعل ‌‬ ‫ی (آیت‌الله)‪،125 ،‬‬ ‫ی (س���رتیپ‌‪ ،‬ارتشبد)‪ ،279 ،‬بهبهانی‌‪ ،‬محمدالموس���و ‌‬ ‫‪293‬‬ ‫‪406 ،401‬‬ ‫ایدن‌‪ ،‬آنتونی‌‪412 ،‬‬ ‫ی (سرگرد)‪410 ،‬‬ ‫بهرامی‌‪ ،‬مهدیقل ‌‬ ‫ایرانپور‪( ،‬سرهنگ‌)‪160 ،‬‬ ‫بهزادی‌‪ ،‬علی‌‪305 ،‬‬ ‫ایزدپناه‌‪ ،‬عبا ‌‬ ‫س (سرلشکر)‪ 323 ،245 ،242 ،‬بهمنش‌‪( ،‬سروان‌)‪143 ،142 ،‬‬ ‫بهمنیار‪ ،‬غالمحسنی‌‪37 ،‬‬ ‫ب‬ ‫‌‬ ‫بهنود‪ ،‬مسعود‪97 ،‬‬ ‫باتمانقلیچ‌‪ ،‬نادر (سرتیپ‌‪ ،‬سپهبد)‪،14۰ ،126 ،‬‬ ‫‪323 ،185 ،164‬‬ ‫پ‬ ‫‌‬ ‫س مهدی‌‪277 ،187 ،111 ،‬‬ ‫بازرگان‌‪ ،‬مهند ‌‬ ‫ی (دیوونه‌)‪50 ،37 ،36 ،‬‬ ‫پادگان‌‪ ،‬مصطف ‌‬ ‫بایندر‪ ،‬غالمعل ‌‬ ‫ی (س���رهنگ‌‪ ،‬سرتیپ‌)‪ ،12۴ ،‬پازوکی‌‪ ،‬پرویز‪422 ،309 ،‬‬ ‫‪151 ،134 ،132‬‬ ‫پاکروان‌‪ ،‬حس ‌ن (س���رهنگ‌‪ ،‬سرلشکر)‪،212 ،‬‬ ‫بخارایی‌‪ ،‬محمد‪72 ،‬‬ ‫‪393‬‬ ‫بختیار‪ ،‬تیمور (سرهنگ‌‪ ،‬سرتیپ‌‪ ،‬سپهبد)‪ ،69 ،‬پایان‌‪ ،‬مصطفی‌‪408 ،‬‬ ‫‪367 ،213 ،212 ،177 ،173 ،۱۳۷‬‬ ‫پرز‪ ،‬شیمون‌‪361 ،247 ،‬‬ ‫بختیار‪ ،‬شاپور‪368 ،362 ،‬‬ ‫ی ویل‌‪215 ،61 ،‬‬ ‫پوریا ‌‬ ‫بختیار‪،‬کریم‌‪300 ،‬‬ ‫پوالددژ‪ ،‬ارسال ‌ن (سرگرد)‪133 ،‬‬ ‫بخشیان‌‪ ،‬حاجی‌‪338 ،337 ،‬‬ ‫پهلبد‪ ،‬مهرداد‪342 ،313 ،‬‬ ‫ی (سپهبد)‪338 ،‬‬ ‫بدره‌ای‌‪ ،‬عبدالعل ‌‬ ‫پهلوا ‌ن قنرب‪34 ،‬‬ ‫بروجردی‌‪ ،‬حس ‌‬ ‫نی (آیت‌اللهالعظمی‌)‪ ،۱۱۶ ،۶۴،‬پهلوی‌‪ ،‬اشرف‌‪321 ،320 ،237 ،181 ،‬‬ ‫‪401 ،125‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬ثریا‪184 ،144 ،137 ،130 ،125 ،‬‬ ‫بشریی‌‪ ،‬حبیب‌‪152 ،‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬حمیدرضا‪402 ،127 ،‬‬ ‫بقایی‌‪ ،‬حس ‌ن (سرلشکر)‪401 ،‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬رضا‪،359 ،358 ،357 ،317 ،316 ،‬‬ ‫ی کرمانی‌‪ ،‬مظفر‪111 ،110 ،78 ،‬‬ ‫بقای ‌‬ ‫‪420 ،369 ،368‬‬ ‫بالغی‌‪ ،‬سیدصدرالدی ‌ن (واعظ‌)‪292 ،‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬رضاشاه‌‪،302 ،167 ،115 ،77 ،49 ،21 ،‬‬ ‫بلور‪ ،‬حبیب‌الل���ه‪419 ،400 ،395 ،311 ،۱۸۵ ،184 ،183 ،182 ،51 ،‬‬ ‫‪224 ،223‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬شمس‌‪236 ،‬‬ ‫بلورفروش‌‪ ،‬حاج‌محمدصادق‌‪216 ،‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬علریضا‪323 ،322 ،‬‬ ‫بنایی‌‪ ،‬اصغر (شاطر)‪407 ،‬‬ ‫پهل���وی‌‪ ،‬غالمرض���ا‪،317 ،184 ،183 ،150 ،‬‬ ‫بوذرجمهری‌‪،‬کری ‌م (سرلشکر)‪49 ،‬‬ ‫‪319 ،318‬‬ ‫بهار‪ ،‬مهرداد‪104 ،‬‬ ‫ح (شهبانو)‪308 ،303 ،238 ،237 ،‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬فر ‌‬


‫‪478‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬

‫ح‬ ‫‪‌ 420 ،369، 368 ،357 ،317 ،316 ،313 ،312‬‬ ‫حائری‌زاده‌‪ ،‬سیدابوالحس���ن‌‪،118 ،98 ،78 ،‬‬ ‫پهلوی‌‪ ،‬محمدرضاشا‌ه (در بیشرت صفحات‌)‬ ‫‪401 ،150‬‬ ‫پهلوی‌نیا‪ ،‬شهرام‌‪321 ،320 ،‬‬ ‫ی یزدی‌‪ ،‬حاج‌شیخ‌عبدالکری ‌م (آیت‌الله)‬ ‫حائر ‌‬ ‫پریاسته‌‪ ،‬سیدمهدی‌‪398 ،397 ،396 ،95 ،‬‬ ‫‪64‬‬ ‫حاج‌رضایی‌‪ ،‬مسیح‌‪418 ،290 ،‬‬ ‫ت‌‪ ،‬ث‌‬ ‫حاج‌رضایی‌‪ ،‬طاهر‪407 ،289 ،‬‬ ‫تاچر‪ ،‬مارگارت‌‪365 ،364 ،363 ،‬‬ ‫تخت���ی‌‪ ،‬غالمرض���ا‪ ،185 ،184 ،183 ،182 ،‬حاج‌رضایی‌‪ ،‬طی���ب‌‪،139 ،133 ،131 ،113 ،‬‬ ‫‪،281، 280 ،275 ،246 ،245 ،216 ،163 ،152‬‬ ‫‪216 ،186‬‬ ‫‪،418 ،407،408 ،293 ،292 ،291 ،290 ،289‬‬ ‫ش (لقب‌)‪28 ،‬‬ ‫ی بارفرو ‌‬ ‫تق ‌‬ ‫‪421 ،420 ،419‬‬ ‫ثقفی‌‪( ،‬تیمسار)‪138 ،134 ،‬‬ ‫حاج‌عباسی‌‪ ،‬شعبان‌‪289 ،‬‬ ‫ثقفی‌‪ ،‬مهدی‌‪248 ،‬‬ ‫ی معصو ‌م (لقب‌)‪25 ،‬‬ ‫حاج ‌‬ ‫حاخامی‌‪ ،‬ابراهیم‌‪416 ،‬‬ ‫ج‬ ‫‌‬ ‫حبیبی‌‪ ،‬امامعلی‌‪224 ،223 ،183 ،182 ،‬‬ ‫جا ‌ن وی ‌ن (هرنپیشه‌)‪208 ،‬‬ ‫حجت‌‪ ،‬علی‌‪( ،‬سرلش���کر)‪،243 ،242 ،220 ،‬‬ ‫جعفربای‌‪( ،‬سرتیپ‌)‪369 ،‬‬ ‫‪313 ،310 ،305 ،304 ،244‬‬ ‫جعفربای‌‪ ،‬محمدحس ‌ن (استوار دوم‌)‪152 ،‬‬ ‫ی (آیت‌الله)‪116 ،‬‬ ‫حجت‌‪،‬کوه‌کمره‌ا ‌‬ ‫جعفری‌‪ ،‬حاج‌علی‌اکرب‪26 ،‬‬ ‫حدادپور‪65 ،‬‬ ‫جعفری‌‪ ،‬حمید‪379 ،23 ،‬‬ ‫حریری‌‪ ،‬عباس‌‪224 ،217 ،216 ،‬‬ ‫جعفری‌‪ ،‬شعبا ‌ن (در بیشرت صفحات‌)‬ ‫حس���ن‌خانی‌‪ ،‬ناصر (جیگرکی‌)‪،289 ،281 ،‬‬ ‫جالیل‌‪ ،‬ایرج‌‪303 ،‬‬ ‫‪420 ،419 ،407‬‬ ‫جم‌‪ ،‬فریدو ‌ن (ارتشبد)‪367 ،‬‬ ‫جندقی‌‪ ،‬م�ی�رزا عبدالله (مریزا ش���هریاری‌)‪ ،‬حسن‌زاده‌‪ ،‬بهرام‌‪173 ،‬‬ ‫حسیبی‌‪ ،‬مهندس‌کاظم‌‪118 ،‬‬ ‫‪407،408‬‬ ‫ی (لقب‌)‪210 ،209 ،‬‬ ‫نی زاغ ‌‬ ‫حس ‌‬ ‫جواهری‌‪ ،‬محمود‪124 ،123 ،‬‬ ‫حکیمی‌‪ ،‬ابراهی ‌م (حکیم‌الملک‌)‪61 ،58 ،‬‬ ‫جهانبانی‌‪ ،‬امان‌الله (سپهبد)‪118 ،‬‬ ‫گ استوار)‪،‬‬ ‫حکیمی‌‪ ،‬نصرالله (سرگرد‪ ،‬سرهن ‌‬ ‫جهان‌‪ ،‬جعفر‪148 ،147 ،143 ،141 ،‬‬ ‫‪152 ،146 ،140‬‬ ‫جینالولوبریجیدا (هرنپیشه‌)‪281،‬‬ ‫حمزاوی‌‪ ،‬عبدالحسنی‌‪320 ،‬‬ ‫چ‬ ‫‌‬ ‫خ‬ ‫‌‬ ‫چنگیزی‌‪ ،‬فیض‌الله (گروهبا ‌ن سوم‌)‪152 ،‬‬ ‫خاتمی‌‪ ،‬قاسم‌‪402 ،127 ،‬‬ ‫چهاردهی‌‪ ،‬قنرب‪62 ،‬‬ ‫خادمی‌‪ ،‬علی‌محمد (سپهبد)‪308 ،307 ،‬‬ ‫چرچیل‌‪ ،‬سروینستون‌‪412 ،‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫خاقانی‌‪ ،‬بهرام‌‪29 ،‬‬ ‫خالو‪ ،‬عزت‌‪361 ،‬‬ ‫ی (آیت‌الله)‪285 ،‬‬ ‫خامنه‌ای‌‪ ،‬سیدعل ‌‬ ‫خاوری‌‪ ،‬هوشنگ‌‪322 ،‬‬ ‫خراسانی‌‪ ،‬پهلوا ‌ن اکرب‪280 ،216 ،‬‬ ‫خسروانی‌‪ ،‬احمد (سرتیپ‌)‪49 ،‬‬ ‫خس���روانی‌‪ ،‬پروی���ز (س���رگرد‪ ،‬س���رتیپ‌‪،‬‬ ‫س���پهبد)‪،322 ،164 ،152 ،146 ،140 ،124،‬‬ ‫‪390 ،323،360‬‬ ‫خسروپرویز‪191 ،‬‬ ‫خطیبی‌‪ ،‬حسنی‌‪132 ،‬‬ ‫خلج‌‪ ،‬اسماعیل‌‪275 ،‬‬ ‫خ صادق‌‪70 ،‬‬ ‫خلخایل‌‪ ،‬شی ‌‬ ‫خلعتربی‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪162 ،‬‬ ‫خمینی‌‪ ،‬روح‌الله (آیت‌الل���ه)‪،123 ،80 ،64 ،‬‬ ‫‪،292 ،286 ،285 ،283 ،277 ،171 ،141‬‬ ‫‪421 ،420 ،419 ،409 ،381 ،339 ،337‬‬ ‫خواجه‌نوری‌‪ ،‬مرضیه‌‪368 ،233 ،‬‬ ‫د‬ ‫دادستان‌‪ ،‬فرهاد (سرتیپ‌)‪162 ،‬‬ ‫ج (سروان‌)‪128 ،126 ،‬‬ ‫داورپناه‌‪ ،‬ایر ‌‬ ‫دریابیگی‌‪ ،‬احمد‪357 ،‬‬ ‫دریابیگی‌‪( ،‬خانم‌)‪358 ،357 ،‬‬ ‫دریانی‌‪ ،‬باقر‪402 ،‬‬ ‫دستمالچی‌‪124 ،‬‬ ‫دفرتی‌‪ ،‬محمد (سرتیپ‌)‪411 ،171 ،162 ،58 ،‬‬ ‫ذ‬ ‫ذوالفقاری‌‪ ،‬محمد‪401 ،400 ،‬‬ ‫ذوالقدر‪ ،‬مظفر‪69 ،68 ،‬‬ ‫ذوقی‌‪ ،‬احمد‪407 ،‬‬ ‫ذهابیان‌‪ ،‬خانبابا‪166 ،‬‬

‫‪479‬‬

‫ر‬ ‫رئوف‌‪ ،‬رضا‪152 ،‬‬ ‫رئیسی‌‪ ،‬سیدرسول‌‪188 ،‬‬ ‫رابنی‌‪ ،‬اسحق‌‪361 ،‬‬ ‫راد‪ ،‬ابراهی ‌م فری ‌ن (میزراحی‌)‪362 ،361 ،‬‬ ‫رحیمی‌‪ ،‬انعام‌الله (گروهبان‌)‪152 ،‬‬ ‫رحیمی‌‪ ،‬عزیزالله (سرگرد‪ ،‬سرهنگ‌‪ ،‬سرتیپ‌)‪،‬‬ ‫‪،152، 151 ،150 ،146 ،141 ،140 ،126 ،125‬‬ ‫‪406 ،367 ،344 ،343‬‬ ‫ی الریجانی‌‪ ،‬محمد (س���پهبد)‪،233 ،‬‬ ‫رحیم ‌‬ ‫‪368، 367‬‬ ‫ی (س���پهبد)‪،338 ،35 ،24 ،‬‬ ‫رحیم���ی‌‪ ،‬مهد ‌‬ ‫‪367‬‬ ‫رزاز‪ ،‬حاج‌سیدحسن‌‪216 ،35 ،34 ،32 ،‬‬ ‫ی (سرلشکر‪ ،‬سپهبد)‪،66 ،58 ،‬‬ ‫رزم‌آرا‪ ،‬حاج‌عل ‌‬ ‫‪115 ،71‬‬ ‫رستمی‌‪ ،‬امری‪289 ،132 ،‬‬ ‫رشیدیان‌‪ ،‬اسدالله‪413 ،167 ،166 ،130 ،‬‬ ‫رشیدیان‌‪( ،‬برادران‌)‪168 ،167 ،166 ،86 ،‬‬ ‫رشیدیان‌‪ ،‬سیف‌الله‪413 ،167 ،166 ،‬‬ ‫رشیدیان‌‪ ،‬قدرت‌الله‪413 ،167 ،166 ،‬‬ ‫رضازاده‌‪ ،‬فریدون‌‪323 ،‬‬ ‫ی (لقب‌)‪139 ،‬‬ ‫رضاگاو ‌‬ ‫رضایی‌‪ ،‬حاج‌اسماعیل‌‪290 ،289 ،‬‬ ‫ی (قدم‌)‪407 ،‬‬ ‫رضایی‌‪ ،‬عل ‌‬ ‫رضایی‌‪ ،‬محمود‪127 ،‬‬ ‫رضوی‌‪ ،‬احمد‪401 ،400 ،115 ،‬‬ ‫رفیع‌‪ ،‬حاج‌آقارضا ‪ -‬قائم‌مقام‌الملک‌‪125 ،‬‬ ‫رفعت‌‪ ،‬سرتیپ‌‪308 ،‬‬ ‫روح‌انگیز (اس ‌م مستعار ‪ -‬خواننده‌)‪212 ،‬‬ ‫رودکلی‌‪ ،‬غالمحسنی‌‪391 ،‬‬ ‫روزولت‌‪،‬کرمیت‌‪415 ،412 ،142 ،‬‬ ‫رهنما‪ ،‬زین‌العابدین‌‪316 ،‬‬


‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪480‬‬

‫رهنما‪ ،‬مجید‪316 ،‬‬ ‫ی (سرتیپ‌)‪409 ،‬‬ ‫ریاحی‌‪ ،‬تق ‌‬ ‫ی (سرتیپ‌)‪49 ،‬‬ ‫ریاضی‌‪ ،‬عل ‌‬ ‫ز‬ ‫زاهدی‌‪ ،‬اردشری‪411 ،312 ،293 ،178 ،82 ،‬‬ ‫زاهدی‌‪ ،‬فضل‌الله (سرتیپ‌‪ ،‬سپهبد)‪،162 ،86 ،‬‬ ‫‪،188، 186 ،178 ،173 ،172 ،171 ،165 ،164‬‬ ‫‪413،415 ،412 ،411 ،398 ،397 ،189‬‬ ‫زرین‌کیا‪ ،‬امری (امری موبور)‪163 ،159 ،123 ،90 ،‬‬ ‫زندی‌‪ ،‬عباس‌‪322 ،224 ،216 ،185 ،184 ،‬‬ ‫زیبایی‌‪ ،‬احمد (عشقی‌)‪،131 ،123 ،114 ،90 ،‬‬ ‫‪405 ،395 ،163 ،159 ،152 ،147 ،133‬‬ ‫س‬ ‫‌‬ ‫سبدی‌‪ ،‬محمدکاظ ‌م (سرباز وظیفه‌)‪152 ،‬‬ ‫سخدری‌‪ ،‬ابوالقاس ‌م (سروان‌)‪216 ،‬‬ ‫سرایی‌‪ ،‬اسکندر‪152 ،‬‬ ‫سرپُلی‌‪ ،‬محمد‪216 ،186 ،‬‬ ‫ی گزنی‌)‪290 ،‬‬ ‫سلحشور (داش ‌‬ ‫سلخی‌‪ ،‬علی‌‪320 ،‬‬ ‫سلطان‌نژاد (کشتی‌گری)‪185 ،‬‬ ‫سنجابی‌‪،‬کریم‌‪277 ،187 ،‬‬ ‫سنگلجی‌‪ ،‬آیت‌الله محمد‪416 ،‬‬ ‫سوس ‌ن (اس ‌م مستعار ‪ -‬خواننده‌)‪226 ،173 ،‬‬ ‫سهیلی‌‪ ،‬مهدی‌‪140 ،‬‬ ‫سیدعباسی‌‪ ،‬شمس‌الدین‌‪243 ،242 ،‬‬ ‫ط (لقب‌)‪177 ،169 ،28 ،‬‬ ‫سیداکرب خرا ‌‬ ‫سیمانطوب‌‪ ،‬ساسون‌‪361 ،247 ،‬‬ ‫ش‬ ‫‌‬ ‫شاه‌بختی‌‪ ،‬محمد (سرلشکر‪ ،‬سپهبد)‪133 ،‬‬ ‫شاهکار‪ ،‬محمد‪147 ،143 ،‬‬

‫شاهنده‌‪ ،‬عباس‌‪211 ،93 ،‬‬ ‫شایگان‌‪ ،‬سیدعلی‌‪410 ،148 ،118 ،104 ،‬‬ ‫شجاعی‌‪( ،‬سروان‌‪ ،‬سرتیپ‌)‪410 ،392 ،‬‬ ‫شریعتمداری‌‪ ،‬سیدکاظ ‌م (آیت‌الله)‪116 ،64 ،‬‬ ‫ف امامی‌‪ ،‬جعفر‪379 ،285 ،224 ،‬‬ ‫شری ‌‬ ‫شعری‌‪( ،‬سرتیپ‌)‪133 ،‬‬ ‫شفایی‌‪ ،‬اسماعی ‌ل (سرتیپ‌‪ ،‬سرلشکر)‪26 ،‬‬ ‫نی (مریغضب‌)‪113 ،‬‬ ‫شفیعی‌‪ ،‬حس ‌‬ ‫شفیعی‌‪ ،‬مریزاعلی‌‪404 ،‬‬ ‫شمشریی‌‪ ،‬حاج‌حسن‌‪417 ،184 ،182 ،181 ،‬‬ ‫شوش�ت�ری‌‪ ،‬س���یدمحمدعلی‌‪،396 ،97 ،95 ،‬‬ ‫‪399، 398‬‬ ‫شهرستانی‌‪ ،‬حس ‌ن (آیت‌الله)‪189 ،‬‬ ‫شهنوازخان‌‪ ،‬پرویز‪368 ،233 ،‬‬ ‫شریازی‌‪ ،‬بهرام‌‪403 ،137 ،‬‬ ‫شریزاد‪ ،‬اصغر (سرهنگ‌‪ ،‬سرتیپ‌)‪358 ،‬‬ ‫ص‬ ‫‌‬ ‫صابر‪ ،‬بیوک‌‪408 ،211 ،162 ،‬‬ ‫صدر‪ ،‬سیدصدرالدی ‌ن (آیت‌الله)‪116 ،‬‬ ‫صدری‌‪ ،‬ابوالفضل‌‪118 ،‬‬ ‫ی (س���پهبد)‪،129 ،127 ،‬‬ ‫ص���دری‌‪ ،‬جعفرقل��� ‌‬ ‫‪340،341‬‬ ‫صدوقی‌‪( ،‬ارتشی‌)‪190 ،‬‬ ‫صدی ‌ق مس���توفی‌‪ ،‬محمدباقر (سرتیپ‌)‪،140 ،‬‬ ‫‪152 ،146‬‬ ‫صدیقی‌‪ ،‬غالمحسنی‌‪410 ،111 ،‬‬ ‫صمیمی‌‪ ،‬حسنی‌‪147 ،‬‬ ‫صریفی‌‪ ،‬ابوالحسن‌‪133 ،‬‬ ‫صالح‌‪ ،‬الهیار‪111 ،‬‬ ‫ض‬ ‫‌‬ ‫ضرابی‌‪ ،‬ملوک‌‪173 ،‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫ضرغامی‌‪ ،‬عزیزالله (سرلشکر)‪49 ،‬‬ ‫ضرغامی‌‪ ،‬عزت‌الله (سرلشکر)‪190 ،‬‬ ‫ط‬ ‫‌‬ ‫طالقانی‌‪ ،‬سیدمحمود (آیت‌الله)‪277 ،‬‬ ‫طاهری‌‪ ،‬اکرب ابرام‌خان‌‪408 ،‬‬ ‫طاهری‌‪ ،‬امری ابرام‌خان‌‪408 ،‬‬ ‫طاهری‌‪ ،‬سعید (سرتیپ‌‪ ،‬سرلشکر)‪340 ،‬‬ ‫طاهری‌‪ ،‬ماشاءالله ابرام‌خان‌‪408 ،‬‬ ‫گ ابرام‌خان‌‪408 ،‬‬ ‫طاهری‌‪ ،‬هوشن ‌‬ ‫طباطبایی‌‪ ،‬سیداحمد‪309 ،303 ،236 ،‬‬ ‫ی (گاوکُ���ش‌)‪،188 ،187 ،‬‬ ‫طوس���ی‌‪ ،‬مصطف ‌‬ ‫‪300 ،216‬‬ ‫طوسی‌‪ ،‬مرتضی‌‪187 ،‬‬ ‫طهماسبی‌‪ ،‬تقی‌‪70 ،‬‬ ‫طهماسبی‌‪ ،‬خلیل‌‪117 ،116 ،115 ،71 ،69 ،‬‬ ‫ع‬ ‫‌‬ ‫عابدینی‌‪ ،‬حاج‌جواد‪370 ،‬‬ ‫عالم‌‪ ،‬حاجی‌حسنی‌‪123 ،‬‬ ‫عبدالناصر‪417 ،‬‬ ‫عبدخدایی‌‪ ،‬مهدی‌‪175 ،72 ،67 ،‬‬ ‫عدل‌‪ ،‬پروفسور یحیی‌‪130 ،129 ،63 ،‬‬ ‫عد ‌ل طباطبایی‌‪ ،‬محسن‌‪131 ،‬‬ ‫عراقی‌‪ ،‬مهدی‌‪421 ،420 ،418 ،‬‬ ‫عرب‌‪ ،‬حسن‌‪415 ،211 ،80 ،‬‬ ‫عزری‌‪ ،‬آلربت‌‪416 ،361 ،‬‬ ‫عزری‌‪ ،‬مئری‪417 ،356 ،312 ،236 ،‬‬ ‫ف (سرهنگ‌)‪244 ،‬‬ ‫عصار‪ ،‬سی ‌‬ ‫عصار‪ ،‬عماد‪211 ،‬‬ ‫عصار‪ ،‬نصری‪362 ،‬‬ ‫عطایی‌‪ ،‬رحیم‌‪407 ،‬‬ ‫عظیمی‌‪ ،‬رضا (سپهبد‪ ،‬ارتشبد)‪36 ،35 ،24 ،‬‬

‫‪481‬‬

‫عالء‪ ،‬حسنی‌‪311 ،310 ،69 ،68 ،‬‬ ‫علم‌‪ ،‬اسدالله‪420 ،321 ،277 ،276 ،‬‬ ‫ُعلمایی‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪319 ،‬‬ ‫علوی‌کیا‪ ،‬حس ‌ن (سرتیپ‌‪ ،‬سپهبد)‪293 ،‬‬ ‫ی (سرلش���کر‪ ،‬سپهبد)‪،‬‬ ‫علوی‌مقدم‌‪ ،‬مهدیقل ‌‬ ‫‪301 ،107،210‬‬ ‫ی (لقب‌)‪234 ،‬‬ ‫ی کور ‌‬ ‫عل ‌‬ ‫عموئی‌‪ ،‬عبدالکریم‌‪60 ،‬‬ ‫ی نوری‌‪ ،‬ابوالحسن‌‪414 ،133 ،‬‬ ‫عمید ‌‬ ‫عنایت‌‪ ،‬محمود‪176 ،‬‬ ‫غ‬ ‫‌‬ ‫ُغوث‌‪ ،‬حمزه‌‪211 ،‬‬ ‫ی (شاغال ‌م ‪ -‬لقب‌)‪103 ،‬‬ ‫غال ‌م خرک ‌‬ ‫ف‬ ‫‌‬ ‫فاطمی‌‪ ،‬سیدحس�ی�ن‌‪،10۴ ،94 ،93 ،72 ،67 ،‬‬ ‫‪،173، 153 ،151 ،150 ،148 ،137 ،128 ،110‬‬ ‫‪،188، 180 ،178 ،177 ،176 ،175 ،174‬‬ ‫‪410 ،344‬‬ ‫فاطمی‌‪ ،‬سعید‪148 ،‬‬ ‫فاطمی‌‪ ،‬سلطنت‌‪176 ،174 ،‬‬ ‫فخر آرایی‌‪ ،‬ناصر‪79 ،‬‬ ‫فخرایی‌‪ ،‬سیدمصطفی‌‪207 ،‬‬ ‫فرامرزی‌‪ ،‬عبدالرحمن‌‪398 ،‬‬ ‫فرخزاد‪ ،‬فریدون‌‪229 ،‬‬ ‫نی (ارتش���بد)‪،180 ،150 ،64 ،‬‬ ‫فردوست‌‪ ،‬حس ‌‬ ‫‪339 ،181‬‬ ‫فرسیو‪ ،‬نصرالله (سرلشکر‪ ،‬سپهبد)‪340 ،‬‬ ‫فروتن‌‪ ،‬عباس‌‪212 ،211 ،‬‬ ‫فرود‪ ،‬فتح‌الله‪338 ،‬‬ ‫فروغی‌‪ ،‬محمود‪369 ،368 ،‬‬ ‫فروهر‪ ،‬داریوش‌‪277 ،187 ،91 ،90 ،‬‬


‫‪482‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬

‫‪396 ،137‬‬ ‫فروهر‪ ،‬مریزا غالمحسنی‌‪133 ،71 ،70 ،‬‬ ‫کریمخانی‌‪ ،‬حاج‌عباس‌‪306 ،‬‬ ‫فرهاد‪ ،‬ناصر‪50 ،29 ،28 ،‬‬ ‫ی قصاب‌)‪،216 ،125 ،‬‬ ‫کریمی‌‪ ،‬حس�ی�ن‌ (مهد ‌‬ ‫ی (سروان‌)‪410 ،‬‬ ‫فشارکی‌‪ ،‬موس ‌‬ ‫ی (حجت‌االسالم‌)‪291 ،289 ،170 ،‬‬ ‫فلس���فی‌‪ ،‬محمدتق ‌‬ ‫کریمی‌‪ ،‬نادعلی‌‪401 ،148 ،‬‬ ‫‪414 ،171،413‬‬ ‫کسروی‌‪ ،‬سیداحمد‪73 ،66 ،65 ،‬‬ ‫ی (زاغی‌)‪408 ،163 ،‬‬ ‫کلیایی‌‪ ،‬مصطف ‌‬ ‫ق‬ ‫‌‬ ‫کلی‌‪ ،‬محمدعلی‌‪321 ،320 ،‬‬ ‫قدکچیان‌‪ ،‬علی‌‪284 ،‬‬ ‫کمال‌‪ ،‬عزیزالله (سرتیپ‌‪ ،‬سپهبد)‪148 ،81 ،‬‬ ‫چ (سرگرد)‪153 ،151 ،133 ،‬‬ ‫قرائی‌‪ ،‬بلو ‌‬ ‫ق س���االرنظا ‌م (سرتیپ‌‪،‬‬ ‫کوپال‌‪ ،‬محمدصاد ‌‬ ‫قربانی‌‪ ،‬احمد‪113 ،‬‬ ‫سرلشکر)‪107 ،‬‬ ‫قربانی‌‪ ،‬اسماعی ‌ل (کچل‌)‪217 ،‬‬ ‫کولک‌‪ ،‬تدی‌‪416 ،‬‬ ‫قربانی‌‪ ،‬محمود‪113 ،‬‬ ‫کیسینجر‪ ،‬هرنی‌‪312 ،‬‬ ‫یل (سرلشکر)‪277 ،‬‬ ‫َقره‌نی‌‪ ،‬و ‌‬ ‫کیوان‌‪ ،‬هوشنگ‌‪361 ،‬‬ ‫قریب‌‪ ،‬هرمز‪243 ،‬‬ ‫قطبی‌‪ ،‬رضا‪285 ،284 ،‬‬ ‫گ‬ ‫‌‬ ‫نی (آیت‌الله)‪64 ،‬‬ ‫قمی‌‪ ،‬حاج‌آقا حس ‌‬ ‫گچکار‪ ،‬رضا‪275 ،‬‬ ‫قنات‌آبادی‌‪ ،‬شمس‌‪401 ،111 ،78 ،‬‬ ‫گرایلی‌‪ ،‬مصطفی‌‪224 ،‬‬ ‫قنربی‌‪ ،‬حمید‪284 ،‬‬ ‫س (سرلشکر)‪133 ،‬‬ ‫قوام‌‪ ،‬احمد (قوام‌الس���لطنه‌)‪ ،108 ،107 ،62 ،‬گرزن‌‪ ،‬عبا ‌‬ ‫گل‌تپ‌ه (افسر پلیس‌)‪421 ،‬‬ ‫‪115 ،112 ،109‬‬ ‫قوامی‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪161 ،160 ،159 ،148 ،‬‬ ‫گلزار‪ ،‬محمود‪248 ،‬‬ ‫گلوبندکی‌‪ ،‬صادق‌‪308 ،‬‬ ‫گنجه‌ای‌‪ ،‬رضا‪233 ،‬‬ ‫ک‬ ‫‌‬ ‫ش (اس ‌م مستعار ‪ -‬خواننده‌)‪225 ،113 ،‬‬ ‫گوگو ‌‬ ‫کاتم‌‪ ،‬ریچارد‪411 ،‬‬ ‫کاشانی‌‪ ،‬سیدابوالقاس ‌م (آیت‌الله)‪ ،64 ،28 ،‬گیالنشاه‌‪ ،‬هدایت‌الله (سرتیپ‌)‪173 ،133 ،‬‬ ‫‪،84 ،83 ،82 ،81 ،79 ،78 ،77 ،70 ،66، 65‬‬ ‫ل‬ ‫‪‌ 115 ،114 ،113 ،110 ،104 ،96 ،89 ،86، 85‬‬ ‫‪ ،189، 130 ،129 ،124 ،123 ،118 ،117 ،116،‬الله‌‪ ،‬اکرب‪408 ،‬‬ ‫الله‌‪ ،‬عباس‌‪408 ،‬‬ ‫‪414 ،401 ،400 ،396‬‬ ‫لنکرانی‌‪ ،‬حسنی‌‪92 ،‬‬ ‫کاشانی‌‪ ،‬سیدمصطفی‌‪118 ،68 ،‬‬ ‫کاووسی‌‪ ،‬عباس‌‪179 ،80 ،‬‬ ‫کُرمی‌‌نوری‌‪ ،‬عبدالله (قصاب‌)‪‌ 247،187،186،‬م‬ ‫کریمپور شریازی‌‪ ،‬امریمختار‪ ،136 ،135 ،95 ،‬مانیان‌‪ ،‬حاجی‌محمود‪342 ،124 ،‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪483‬‬

‫مقصودی‌‪ ،‬هرمز (سرلشکر)‪31 ،‬‬ ‫مبشری‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪247 ،‬‬ ‫مبصر‪ ،‬محس ‌ن (سرتیپ‌‪ ،‬سپهبد)‪ ،419 ،365 ،‬مک‌لنی‌‪ ،‬فیتز روی‌‪408 ،‬‬ ‫مک���ی‌‪ ،‬سیدحس�ی�ن‌‪،110 ،104 ،99 ،78 ،77 ،‬‬ ‫‪420‬‬ ‫‪397 ،187 ،148‬‬ ‫مجللی‌‪ ،‬فریوز‪232 ،‬‬ ‫ک سعود‪( ،‬پادشا‌ه عربستا ‌ن سعودی‌)‪،209 ،‬‬ ‫مل ‌‬ ‫مجید‪ ،‬غالمرضا‪323 ،‬‬ ‫محرابیا ‌ن (سرهنگ‌)‪231 ،‬‬ ‫‪211 ،210‬‬ ‫ملک‌‪ ،‬عباس‌‪304 ،‬‬ ‫محرر‪ ،‬حاجی‌محسن‌‪163 ،152 ،123 ،‬‬ ‫ممتاز‪ ،‬عزت‌الله (س���رهنگ‌‪ ،‬سرتیپ‌)‪،165 ،‬‬ ‫محصص‌‪ ،‬اردشری‪403 ،‬‬ ‫‪411 ،410، 409‬‬ ‫محمد میل‌باز (لقب‌)‪318 ،‬‬ ‫منزه‌‪( ،‬سرتیپ‌)‪153 ،151 ،132 ،124 ،‬‬ ‫محمود خانو ‌م (لقب‌)‪182 ،‬‬ ‫منصور‪ ،‬حسنعلی‌‪72 ،‬‬ ‫محمود مسگر (لقب‌)‪408 ،133 ،80 ،‬‬ ‫منصوری‌‪ ،‬جواد‪279 ،‬‬ ‫محمودی‌‪ ،‬محمد‪394 ،‬‬ ‫موحد‪ ،‬عبدالله‪243 ،242 ،185 ،‬‬ ‫مختارمنش‌‪ ،‬حبیب‌‪407 ،‬‬ ‫ی (واعظ‌)‪190 ،‬‬ ‫موسو ‌‬ ‫مختاری‌‪ ،‬شاپور (سرتیپ‌)‪28 ،‬‬ ‫مولوی‌‪ ،‬جواد (سرهنگ‌)‪177 ،173 ،‬‬ ‫مدبر‪ ،‬نصرالله (سرتیپ‌)‪138 ،131 ،68 ،‬‬ ‫مهاجر‪( ،‬سرگرد)‪322 ،‬‬ ‫مرشد بلقیس‌‪( ،‬اس ‌م مستعار)‪226 ،‬‬ ‫ی نجفی‌‪ ،‬سیدشهاب‌الدی ‌ن (آیت‌الله)‪ ،‬مهدوی‌‪( ،‬آیت‌الله)‪366 ،‬‬ ‫مرعش ‌‬ ‫ش (اس ‌م مستعار ‪ -‬خواننده‌)‪173 ،‬‬ ‫مهو ‌‬ ‫‪247، 116‬‬ ‫مریاشرافی‌‪ ،‬سیدمهدی‌‪،396 ،211 ،162 ،94 ،‬‬ ‫مروج‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪240 ،‬‬ ‫‪401 ،400‬‬ ‫مزینی‌‪ ،‬علی‌اصغر (تیمسار)‪151 ،132 ،124 ،‬‬ ‫مریزاآقایی‌‪ ،‬حسنی‌‪130 ،127 ،‬‬ ‫مستجری‪ ،‬غال ‌م (سرگرد)‪133 ،‬‬ ‫مریکریمی‌‪( ،‬ورزشکار)‪247 ،‬‬ ‫مسعود انصاری‌‪ ،‬احمدعلی‌‪358 ،357 ،‬‬ ‫میناچی‌‪ ،‬حاجی‌‪181 ،‬‬ ‫مسعودی‌‪ ،‬فرهاد‪286 ،‬‬ ‫ی (سرتیپ‌‪ ،‬سرلشکر)‪361 ،‬‬ ‫مینوسپهر‪ ،‬عبد ‌‬ ‫مسعودی‌‪ ،‬محمدعلی‌‪58 ،‬‬ ‫مسعودی‌‪ ،‬عباس‌‪286 ،‬‬ ‫ن‬ ‫‌‬ ‫مشار‪ ،‬یوسف‌‪118 ،‬‬ ‫نادری‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪151 ،149 ،134 ،131 ،‬‬ ‫مشایخی‌‪ ،‬جمشید‪314 ،‬‬ ‫نارکیس‌‪ ،‬عوزی‌‪361 ،‬‬ ‫مصدق‌‪ ،‬محمد (در بیشرت صفحات‌)‬ ‫ناطق‌نوری‌‪ ،‬علی‌اکرب‪283 ،‬‬ ‫مصدق‌‪ ،‬غالمحسنی‌‪129 ،‬‬ ‫نامور‪ ،‬رحیم‌‪404 ،‬‬ ‫معصومی‌‪ ،‬خسرو‪236 ،‬‬ ‫نجمی‌‪ ،‬ناصر‪409 ،‬‬ ‫معظمی‌‪ ،‬عبدالله‪403 ،148 ،118 ،111 ،‬‬ ‫نخجوان‌‪ ،‬احمد (سرلشکر)‪49 ،‬‬ ‫معینیان‌‪ ،‬نصرت‌الله‪310 ،237 ،‬‬ ‫نخعی‌‪( ،‬سرتیپ‌)‪397 ،‬‬ ‫معینی‌‪( ،‬سرلشکر)‪133 ،‬‬


‫‪484‬‬

‫واژه نامه زورخانه‬

‫واحدی‌‪ ،‬محمد‪69 ،‬‬ ‫نریمان‌‪ ،‬محمود‪410 ،401 ،400 ،‬‬ ‫وثوقی‌‪ ،‬منوچهر‪63 ،‬‬ ‫نصر‪ ،‬محسن‌‪414 ،‬‬ ‫ورد‪ ،‬یاعل‌‪416 ،‬‬ ‫نصرییان‌‪ ،‬علی‌‪316 ،314 ،‬‬ ‫ورهرام‌‪،‬کری ‌م (س���رتیپ‌‪ ،‬سرلشکر‪،‬س���پهبد)‪،‬‬ ‫ی سنگرتاش‌‪ ،‬حسن‌‪170 ،169 ،‬‬ ‫نصری ‌‬ ‫نصریی‌‪ ،‬نعمت‌الله (سرگرد‪ ،‬سرتیپ‌‪ ،‬ارتشبد)‪393 ،‬‬ ‫‪ ،290 ،289 ،282 ،280 ،242 ،240 ،177 ،171‬وفادار خراسانی‌‪216 ،‬‬ ‫ونکی‌‪ ،‬عباس‌‪181 ،‬‬ ‫‪420،421 ،413 ،342 ،301 ،300 ،291‬‬ ‫ویتمور‪ ،‬جیمز‪186 ،180 ،‬‬ ‫ی (سرلشکر)‪341 ،‬‬ ‫نصریی‌‪ ،‬عبدالعل ‌‬ ‫ویگ ‌ن (خواننده‌)‪225 ،‬‬ ‫ی (سرهنگ‌)‪68 ،‬‬ ‫نظری‌‪ ،‬تق ‌‬ ‫ی (سرلشکر)‪49 ،‬‬ ‫نقدی‌‪ ،‬عل ‌‬ ‫گ دوم‌‪ ،‬سرتیپ‌)‪ ،133 ،‬ه‬ ‫نقدی‌‪ ،‬محمد (سرهن ‌‬ ‫هادی‌فر‪ ،‬حسن‌‪417 ،‬‬ ‫‪152 ،146‬‬ ‫ب صفوی‌‪ ،‬سیدمجتبی‌‪ ،69 ،68 ،67 ،65 ،‬هاش ‌م تُرک‌ه (لقب‌)‪29 ،‬‬ ‫نوا ‌‬ ‫هاش ‌م عرقگری (لقب‌)‪25 ،‬‬ ‫‪117 ،116 ،72 ،70‬‬ ‫نور‪ ،‬امری (سرهنگ‌)‪365 ،364 ،361 ،‬‬ ‫ی (لقب‌)‪211 ،‬‬ ‫هاش ‌م کرمونشاه ‌‬ ‫ی حائری‌‪93 ،‬‬ ‫هاشم ‌‬ ‫نورم ‌ن ویزدو ‌م (هرنپیشه‌)‪227 ،‬‬ ‫هامازاسب‌‪( ،‬ورزشکار)‪221 ،‬‬ ‫نوری‌‪ ،‬بهاءالدین‌‪125 ،‬‬ ‫هامرشولد‪ ،‬داک‌‪307 ،‬‬ ‫نوری‌‪ ،‬حاج‌علی‌‪407 ،291 ،290 ،289 ،‬‬ ‫گ ‪ -‬مستشار امریکایی‌)‪340 ،‬‬ ‫هاوکینز‪( ،‬سرهن ‌‬ ‫نوری‌شاد‪( ،‬سرهنگ‌)‪94 ،91 ،‬‬ ‫هدایتی‌‪ ،‬هادی‌‪32 ،‬‬ ‫نوری‌شاد‪ ،‬علی‌‪91 ،‬‬ ‫هژیر‪ ،‬عبدالحسنی‌‪73 ،72 ،‬‬ ‫نوشنی‌‪ ،‬عبدالحسنی‌‪60 ،59 ،‬‬ ‫هشرتودی‌‪( ،‬سرهنگ‌)‪406 ،152 ،147 ،143 ،‬‬ ‫نویسی‌‪ ،‬یزدا ‌ن (سرهنگ‌)‪312 ،‬‬ ‫همایون‌‪ ،‬داریوش‌‪286 ،285 ،‬‬ ‫خ باقر (واعظ‌)‪293 ،292 ،‬‬ ‫نهاوندی‌‪ ،‬شی ‌‬ ‫ی وسلی‌‪411 ،99 ،98 ،‬‬ ‫نهاوندی‌‪ ،‬حاجی‌مظلو ‌م (حاجی‌سردار)‪ 407 ،‬هندرسن‌‪ ،‬لو ‌‬ ‫هویدا‪ ،‬امریعباس‌‪344 ،341 ،223 ،221 ،32 ،‬‬ ‫نهاوندی‌‪ ،‬هوشنگ‌‪313 ،‬‬ ‫هیتلر‪ ،‬آدُلف‌‪412 ،‬‬ ‫نیک‌اعتقاد (سرهنگ‌)‪100 ،99 ،‬‬ ‫نیک‌پی‌‪ ،‬غالمرضا‪308 ،304 ،‬‬ ‫ی‬ ‫‌‬ ‫نیکخو‪185 ،‬‬ ‫نیکخواه‌‪ ،‬پرویز‪339 ،‬‬ ‫یحیایی‌‪ ،‬غالمرضا (سرهنگ‌)‪322 ،‬‬ ‫ی (سرلش���کر‪ ،‬سپهبد)‪،49 ،‬‬ ‫یزدان‌پناه‌‪ ،‬مرتض ‌‬ ‫نیکسون‌‪ ،‬ریچارد‪312 ،‬‬ ‫‪339 ،310 ،300‬‬ ‫یزدانی‌‪( ،‬سروان‌)‪143 ،‬‬ ‫و‬ ‫واحدی‌‪ ،‬سیدعبدالحسنی‌‪69 ،67 ،‬‬ ‫یزدی‌‪ ،‬خا ‌ن ملک‌‪136 ،135 ،‬‬


‫شعبان جعفری‬

‫‪485‬‬

‫دربار ‌ۀ نويسنده‌‬ ‫ت فرانس‌ه را از دانشگا‌ه تهرا ‌ن و فوق‌ليسانس‌‬ ‫س ادبيا ‌‬ ‫هما سرشار زاد ‌ۀ شيراز است‌‪ .‬ليسان ‌‬

‫ی جنوبی‌(يو‪.‬اس‌‪.‬سی‌) گرفت‌ه است‌‪ .‬از‬ ‫ت را از دانشگا‌ه كاليفرنيا ‌‬ ‫ت ارتباطا ‌‬ ‫رشتۀ مديري ‌‬

‫س در‬ ‫ت پيوست‌ه و سپ ‌‬ ‫سا ‌ل ‪ ،1343‬همزما ‌ن با آغاز انتشار مجلۀ زن‌روز‪ ،‬ب‌ه خانوادۀ مطبوعا ‌‬

‫ی انقالب‌‬ ‫ی ايرا ‌ن به‌‌كار پرداخت‌ه است‌‪ .‬در پ ‌‬ ‫روزنام‌ۀ كيها ‌ن و س���ازما ‌ن راديوتلويزيو ‌ن مل ‌‬

‫س با بيش�ت�ر رسانه‌های‌‬ ‫ج از‌كش���ور‪ ،‬به‌عنوا ‌ن روزنامه‌نگار آزادنوي ‌‬ ‫س���ا ‌ل ‪1357‬و درخار ‌‬ ‫ی كرد‌ه است‌‪ .‬از اين‌‬ ‫ی همكار ‌‬ ‫ی و چند رسان‌ۀ امريكاي ‌‬ ‫ی ايران ‌‬ ‫ی و شنيدار ‌‬ ‫نوشتاری‌‪ ،‬ديدار ‌‬ ‫ی منتشر شده‌‬ ‫ت نوشته‌‪ ،‬ترجم‌ه و ويراستار ‌‬ ‫روزنامه‌نگار تا امروز يازد‌ه جلد‌كتاب‌‪ ،‬به‌صور ‌‬ ‫ی غربت‌» است‌‪.‬‬ ‫ی از آنها «دركوچ‌ه پس‌كوچه‌ها ‌‬ ‫ك‌ه يك ‌‬




Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.