Graaff Magazine

grafisch talent uit gent glossy.tV brecht vandenbroucke Postcard of a painting brecht evens Afreux

+ ene uit ‘t stad

jan illustration - urban art

#01 graphic design magazine

overzicht

0 2

12

06 28

18 hoofdredactrice: vandecatseye tamara mailadres: tamaravdc@graaf.be vormgeving: vandecatseye tamara - medewerkers: femke vanbelle - leen mees - laurie vansteenlant - jozefien meelberghs - joost beernaert - v.u vandecatseye tamara - graaff: savooistraat 82, 9600 ronse (belgiĂŤ) contact: 0472/567924 - drukker: qualicopy - dank aan: stijn peeters Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvuldigd en/of openbaar gemaakt d.m.v druk, kopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. graaff is niet aansprakelijk voor eventuele onjuistheden in deze uitgave.

graaff editie 01 - jan ‘10

36 42

04 glossy.tv 12 18 brecht vandenbroucke 28POAP Afreux

rubr ieken

{

{

inter views

36 40boekenplank 42 gespot: Igorska 44 insider brecht evens

inter view

Afreux

0 4

V

andaag bezoek ik Afreux, een Antwerps collectief dat al grafisch en illustratief werk leverde voor onder meer Radio Modern, La fille d’O en The Hickey Underworld. Een beetje onzeker druk ik op de deurbel, een netjes geklede jongeman doet open en leidt me naar een binnenplaats waar een met mos begroeide trap staat. “Ga al maar naar boven, ik kom meteen met de koffie.” Wat zekerder van mijn stuk ga ik naar boven. Ge- G ■ Wat hebben jullie gestudeerd? rard en Bert komen bij Gerard (G): Ik heb eerst een jaar op het Sint-Lucas in me zitten terwijl Tobi- Gent gezeten, maar om illustratieve vormgeving te kunnen doen moest je eerst twee jaar grafische vormgevas gewoon doorwerkt, ing doen. Daar had ik geen zin in dus in mijn tweede wat volgt is een gea- jaar ben ik dan maar teruggekeerd naar Antwerpen waar nimeerd gesprek over ik ben afgestudeerd aan het Sint-Lucas.

Bert (B): Ik heb grafische vormgeving gevolgd aan het vroeger en nu. higro in Gent.

G ■ En wat vonden jullie van die opleidingen?

G: Het was nog vlak voor de overschakeling naar het bachelor-master systeem en die school was een enorme rommelhoop, maar dat vond ik wel goed. Je kon er je eigen ding doen.

B: Het higro was op creatief vlak niets waard, maar technisch was het echt wel een heel goede school.

G ■ Waar hebben jullie elkaar dan leren kennen?

G: Die mannen heb ik héél lang geleden al leren kennen.

Tobias (T): (vanachter zijn computer)’Oept straat!’

G: (lachend) Ja, ‘oept straat’! Wij zijn opgegroeid in dezelfde buurt en zijn al heel lang bevriend.

G ■ Wanneer hebben jullie besloten om samen een bedrijf op te richten?

G: (denkt na) Een vijftal jaar geleden.

B: Net na mijn tweede sollicitatie! (algemene hilariteit) G: Vlak na mijn zevende kutjob! Het is eigenlijk gewoon zo’n beetje vanzelf gekomen, en het werkt nog steeds of het begint eindelijk goed te werken.

Iron Maiden, Hot Marijke en een lelijke appelsien

G ■ Werken jullie samen aan opdrachten?

G: Grote wel, kleine niet. Dat doen we meestal apart.

G ■ Hoe beslissen jullie wie welke opdracht uitwerkt?

G: Dat wordt niet echt beslist, het gebeurt zo’n beetje organisch. Soms wordt er echt verdeeld en meestal wijst het zichzelf uit wie wat doet...vreemd genoeg.

G ■ Veel van jullie werk heeft een progressief politieke

ondertoon, jullie werken ook vaak samen met actiegroepen. Staan jullie misschien bekend als de linkse rakkers van de grafische wereld?

G: Ik weet niet of wij zo bekend staan. Wij nemen wel nooit reclame opdrachten aan. We proberen zo min mogelijk te doen waar we niet achter staan. Dat is wel een luxe, en het lukt tegenwoordig beter dan in het begin.

Maar neen, ik denk niet dat wij bekend staan als de mannen op de barricades in de grafische wereld...ik denk trouwens niet dat wij bekend staan in de grafische wereld. (gelach)

G ■ Het valt me ook op dat jullie met groene materi-

alen werken, hoe ver gaan jullie daarin?

G: Met groene materialen werken, dat is een beetje dubbel. We werken met groene stroom, dat is al iets. We hebben ook een vaste drukker. Een ecologische, in de zin dat hij geen alcoholhoudende inkten gebruikt.

0 {

Ook werken we veel op 100% natuurlijk papier en wanneer we hier zelf drukken gebeurt dat met waterinkt, maar langs de andere kant gebeurt dat soms ook met solventtinten. Het is niet zo dat we geen bijdrage leveren aan de vervuiling, maar het is ook onmogelijk om dat niet te doen. Bij mijn weten bestaat er nog steeds geen ecologische manier om bijvoorbeeld vinylstickers te drukken. We proberen er zoveel mogelijk op te letten maar het kan natuurlijk altijd nog beter.

G ■ Is uit dat bewustzijn ook jullie kledingproject

‘Affaires’ gegroeid? Wat houdt die kledinglijn precies allemaal in?

G: Aha, dat is wat je daar ziet hangen (wijst naar een volgestouwd rek kleding achter Bert). We hadden een tijd geleden het plan om tweedehandskledij in grote hoeveelheden op te kopen bij een kledingsorteerbedrijf, die dan te bedrukken en te verkopen. Onze best verkopende items waren die met de blikken carapils erop, om de één of andere reden hebben wij een fascinatie voor carapils.

We hebben dat een tijdje volgehouden… Helaas, kroop er zoveel tijd in dat we om het te doen slagen enkel met Affaires bezig zouden moeten zijn geweest. Geleidelijk aan is het overschaduwd geraakt door ons andere werk.

Het idee is niet voor altijd van de baan maar een heropstarting zie ik toch niet in de nabije toekomst.

defposterA2.pdf

18-06-2008

12:23:15

Wij staan niet bekend als mannen op de barricades, wij zijn gewoon niet bekend G ■ Daarnet zei je dat jullie zeefdrukken, gebruiken

jullie ook andere drukprocédés?

G: We hebben hier een lithopers staan die nog nooit gebruikt is, omdat hij zo arbeidsintensief is, en sinds kort ook twee stencilprinters. Drukken doen we wel bijna enkel voor anderen, zelden voor onszelf, want er kruipt redelijk veel tijd en geld in. Plus, we komen er niet aan toe… Dat is typisch, onze website is ook al een jaar niet meer geupdated. We zijn de hele tijd bezig met achter klanten aan te lopen en dan schiet er niet veel tijd meer over voor onszelf. We hebben gewoon het geluk dat we over het algemeen leuke klanten hebben.

G ■ Jullie werken dan waarschijnlijk vaak met mensen

die jullie al kennen?

G: We hebben af en toe wel eens ééndagsklanten, maar de meesten blijven steeds terugkomen of zijn bekenden.

G ■ Wat doen jullie het liefst, het strakkere gra-

fische werk of meer het illustratieve?

G: ‘Ik doen et liefste tiekene...me veel kleurkes!’

B: Maar eigenlijk is dat niet relevant, de meeste jobs vragen toch om een bepaalde aanpak. Ik denk dat de meeste keuzes logische keuzes zijn.

G: Ja, je kan niet aan elke klant je eigen stijl opdringen, wat dat betreft zijn wij flexibel. Ik denk wel dat klanten bij ons komen omdat ze op zoek zijn naar een bepaalde stijl, maar je hebt er ook die droog grafisch werk willen.

G ■ En hebben julie buiten Afreux nog tijd voor

andere dingen of projecten?

G: (lachend) Het nachtleven!

B: Wij hebben eigenlijk een gewone 9 to 5 job, maar dan een beetje verschoven, van 6 tot 10.

G: Dat loopt natuurlijk af en toe wel uit, maar de lange nachten zijn er grotendeels uit.

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

G ■ Wat inspireert jullie op dit moment in de

grafische wereld?

B: Wij kijken eigenlijk bitter weinig naar de buitenwereld.

G: Wij zijn de grafische kluizenaars! Wij, of ik toch, weten helemaal niet wat er zich afspeelt in de grafische wereld, het is eigenlijk echt heel erg. We zouden kunnen zeggen dat we onder OT 1U de indruk waren van het boek van Stephan SagU N 19 U T PEN VA) TE KOOP IN DE M O A E meister, maar in feite ben ik veel meer onder de S 15 MU 6 (-19 J. GRATIS € indruk van tekenaars en schilders, of vreemde TICKETS rituelen en dat soort dingen...en Iron Maiden!

B: Ja, ik was erg onder de indruk van Metallica!

G: Haha, we halen het buiten de grafische wereld.

B: Wat ook heel belangrijk is voor ons is de geschiedenis, wat er vroeger allemaal gedaan is. Want je kan niets nieuws meer doen, alles is al eens gedaan.

G: Ik denk dat het voor mij als illustrator zeker interessanter is om te kijken naar vroeger, zoals de jaren 20, toen de fotografie nog niet zo alomtegenwoordig was.

} 0

B: Dat was vakmanschap, daar heb ik veel respect voor!

G: Vroeger was een goede illustrator zoals een goede schoenmaker, hij deed gewoon zijn werk en hij deed dat goed. Van 9 to 5 zat hij achter zijn bureautje te tekenen voor eender welke klant. Tegenwoordig is heel veel illustratie verwoven geraakt met kunst en er wordt enorm op stijl gehamerd.

Terwijl vroeger, werd er in academies net gefocust op vier à zes jaar geen eigen stijl hebben en daarna kon je dat nog wel uitzoeken.

B: Zoals die ene quote:”Dat begint naar kunst te ruiken!”.

G: Ja, Peter Vos, een Nederlandse illustrator, die heeft nog zo les gehad! (imiteert Nederlands accent) “Dat begint al op kunst te gelijken meneer Vos, dat houdt u maar voor na school!” (barsten in lachen uit)

G ■ Hebben jullie soms heimwee naar vroeger, de tijd

van het vakmanschap en het handwerk?

G: Bwah ja...altijd een beetje.

B: Wij hebben vroeger natuurlijk nooit echt meegemaakt.

G: Maar ja, je moet ook niet te hypocriet doen natuurlijk, heimwee naar vroeger, de tijd voor de computer, toen alles op film gemonteerd moest worden, neen danku! Het is eerder een gedeelde heimwee naar vroeger.

B: Het blijft een prachtig ding, het internet!

Dat komt voort uit een, naar onze mening, tekort aan kritische media in België, of beter de hele wereld. Zelf een uitgeverij maken, daar hebben we ook al een een plan rond gehad.

G: Vooral om vrienden en kennissen of onbekenden, die goede dingen maken, een platvorm te bieden want hoe je het ook draait of keert, dat is heel handig.

B: Zo kunnen we ook een groot deel van de productie in eigen huis doen en zijn we niet afhankelijk van al de beslommeringen van leveranciers.

G: Ah, en ik weet nog iets wat we moeten doen, een tatoeagestudio uitbouwen! Grafisch werk en tatoeages, dat zou echt geweldig zijn.

G ■ En kan er iemand van jullie tatoeëren?

G: Ik heb ooit een héél lelijke appelsien getatoeëerd. (algemene hilariteit) Neen dus, maar alles kan je leren hé. Ik zou ook graag meer platenhoezen mogen doen, met meer budget daarvoor.

B: Ja, zo van die Rolling Stones covers, met kapvormen (ook stansmes genoemd, hiermee wordt een ontwerp dat qua vorm van de standaardvormen afwijkt uitgeponst)!

G: Vreemde kapvormen en ingezette ritsen.

B: Jaja en dan natuurlijk ook werken met van die waanzinnige budgetten!

Wij aten lang uit de

container

G ■ Met wie zouden jullie eens willen werken?

T.BE MNACH .MUSEULF - 03 232 01 03 W W W OND ZE

V.U. STEVEN THIELEMANS, P/A HESSENHUIS, FALCONRUI 53, B-2000 ANTWERPEN – ONTWERP: AFREUX.BE

DE AV MUSEA

B: (naar Gerard gericht) We hebben het daar al over gehad é?

G: Ach ja, onze droomklanten. Daar hebben we eens een algemene vergadering over gehouden, een echte!

B: We hadden een hele dag gereserveerd om onze situatie, onze toekomst en ons verleden, te bespreken. Eén van onze droomklanten was Dries Van Nooten.

G: Ja, waarom was dat ook al weer?

B: Omdat hij waanzinnig veel budget heeft voor drukwerk!

En we wilden...

G: Iron Maiden!

G ■ Hebben jullie ook nog dromen over dingen die

jullie nog willen doen?

B: We hebben toen ook de ambitie uitgesproken om een magazine op poten te zetten, of in ieder geval om er aan mee te werken.

0 {

G ■ Hoe belangrijk zijn budgetten voor jullie?

B: Wel, je bent altijd een beetje slaaf van je budget. In de eerste plaats van je klant, maar in de tweede plaats van diens budget. Het leukste is, en dat gebeurt ook wel, wanneer iemand daar nier naar kijkt en gewoon doet wat hij of zij wil doen en dan zorgt dat het maar lukt.

G: Vaak zit er veel meer in een ontwerp maar moet je er afbreuk aan doen omdat je niet dat dure papier kan nemen, of die vreemde kapvorm, of die negende kleur inkt erop zetten.

B: Wat we kunnen doen is zoals Sagmeister ook gedaan heeft, gewoon een sabbatjaar reserveren voor alleen werk dat we zelf willen doen en dat niet persé tegen een prijs. Gewoon bijna gratis werken. Een reserve opbouwen zodat we quasi een jaar kunnen dichtgaan. Maar zoiets is momenteel niet haalbaar. We zijn nog maar net met onze neus boven het water uit.

G ■ Hoe deden jullie dat dan in het begin?

G: Euhm... eten uit de container gewoon.

T: (nog steeds druk bezig) Ja dat is echt, eten uit de container halen en bijwerken. Dat hebben wij eigenlijk nog lang gedaan. (grappend)

G ■ Hebben jullie dan nooit zin gehad om ermee te

stoppen?

G: Ik denk dat ieder van ons wel eens zin gehad heeft om er de brui aan te geven, maar op dit moment zitten we in een comfortabele positie.

T: (voegt zich bij het gesprek) Je kan dit inderdaad zien als een luxe, en dat is het ook, maar na verloop van tijd begin je jezelf daarop te richten. Ondertussen is dit voor ons de standaard geworden.

G ■ Jullie zitten hier trouwens op een heel leuke lo-

catie en al die opgezette dieren en vreemde spullen zijn echt geweldig.

B: Dank je, maar ons vorige atelier, dat was pas echt ongelooflijk cool.

G: Bert en Tobias hadden het gevonden met als eerste idee erin te wonen. Er had een oud koppel gewoond dat gewoon verdwenen was. Al hun spullen lage er nog toen wij er introkken.

Wanneer we de koelkast opentrokken lagen er nog Raiders in in plaats van Twixen. De man die er gewoond had was één of andere ‘rommelmarkt gast’, nu nog hebben wij hier heel veel rommel staan uit dat oude atelier. Onze eerste opdrachten hingen helemaal aan elkaar van dingen die we daar gevonden hadden.

B: (toont een boekje) Dit zijn fotos van toen. Het was daar super klein, geen verwarming, wij dronken thee uit oude bokalen, hoe ‘graaf ’ was dat!

G: Een stagair heeft dit boekje voor ons gemaakt als deel van zijn stageopdracht.

B: Onze beste stagair ooit, nooit geëvenaard.

G ■ En ook altijd mannen zie ik?

B: Ja, wij hebben schrik van vrouwen.

G: ...Op professioneel vlak hé! (gaat door met bladeren) Kijk dat waren de eerste ontmoetingen van de tekenklup (toont een foto van een man met een blik carapils op zijn hoofd)!

G ■ De tekenklup?

G: Een nevenactiviteit. Een groepje vrienden dat op verschillende plaatsen gaat tekenen.

Wij zijn bijvoorbeeld al naar de eroticabeurs geweest.

Gewoon, op interessante locates gaan tekenen.

G ■ Nu je over erotica begint, jullie hebben nog

voor La fille d’o gewerkt, hoe was dat?

G: Ik weet niet om de één of andere reden zijn wij zeer gewild in de erotische branche, we doen ook de layout voor een erotisch polaroid magazine, TicKL.

Wij zijn bang van

vrouwen

G ■ Seks en vormgeving!

G: Waarom niet, we hebben ook een boek voor Hot Marijke gemaakt. De deal was dat we het boek wel wilden doen, zolang we haar maar niet hoefden te ontmoeten (lacht).

G ■ Blij dat jullie voor mij wel wat tijd wilden vrij-maken dan.

G: Geen probleem! }

G ■ Hebben jullie er veel gehad?

B: Toch een paar, maar we zijn daar mee gestopt.

G: Vijf ? Zes? Sjoerd, Gino, Thomas, Volcom,...

G: We hebben ook een voorkeur voor Nederlandse stagairs. Hier moeten we toegeven dat die altijd beter zijn.

Vreemd, maar waar.

Tekst: Jozefien Meelberghs

} 0

} Big spender

1 0

gadgets oor ormgevers

v

{

}

Hét ultieme scherm Ziehier de nieuwste iMac. Een strak ontwerp, led-achtergrondverlichting, hogere resolutie en milieuvriendelijk. Apple heeft weer een pareltje op de markt gebracht, waarvan wij prompt gaan watertanden.

Allen naar de dichtstbijzijnde applestore!

Saai kantoor?

Nooit meer een saaie kantoordag tegemoet, wanneer je deze desktop gadgets bezit. Met dit handige ‘butt station’ sla je twee vliegen in één klap, het ziet er leuk uit én het is handig.

Nooit meer op zoek naar een pen, plakband of paperclips, hoera! Ook de ‘Penguin Teaboy’ is een must-have. Stel de timer in en hij dompelt je theezakje onder. Voor de gefocuste creatievelingen is dit weer een zorg minder.

{

He’s cute and hungry

{

Begint jouw laptop ook meer en meer als die knuffel te worden waar je als kind niet zonder kon? Pimp je laptop dan op z’n minst tot een echte knuffel! De monsterachtige laptopsleeves omsluiten je laptop perfect en door de schuimvulling is hij daarenboven 100% beschermd.

Er bestaan verschillende afmetingen van deze cutie en hij is ook beschikbaar in het rood, geel en bruin.

Snel surfen naar Barrysfarm.net

{

hoera voor CS4

Voor een grafische ontwerper is de software van levensbelang. De pakketten van Adobe zijn op maat gemaakt. Bent u student? Webdesigner?

Of is het master pakket meer iets voor u? In ieder geval, Adobe bracht Creative Suite 4 op de markt en levert daarbij drastische productiviteitsgemakken. Alles tweemaal zo snel en tweemaal zo gemakkelijk zorgt ervoor dat met een nog grotere glimlach aan onze werkdag beginnen.

Ga naar adobe.com

} 11

interview

1 2

H

et is al tussen licht en donker als wij nieuwsgierig voorbij de rooskleurige neon raamverlichtingen in de Gentse Schepenvijverstraat slenteren. Nee, het is niet wat jullie denken. Hell no! Wij zijn gewoon benieuwd wat er zich achter het raam van huisnummer 2B afspeelt. Daar wordt er inderdaad wat afgespeeld, op de nieuwe aanwinst van Glossy.tv… de pingpongtafel. J: Eigenlijk hebben Ben en Thierry Van Dort ( fotograaf ) Tussen de witte balletjes vinden wij Ben en Joe. Ze lachen ve- Glossy.tv opgericht, maar die zijn dan een beetje uit rontschuldigend en verzekeren ons dat een grafisch bureau elkaar gegroeid. Ik ben dan met Ben beginnen samenrunnen zeker niet altijd een spelletje is. Complexloos ver- werken . Ben en ik hadden namelijk allebei een bedrijf.

Wij waren elkaars concurrent, maar wij zijn in slechte tellen ze ons alles over het bedrijf en hun grafische visies. papieren geraakt. Daarna zijn wij beginnen samenGlossy.tv is een grafisch bureau dat bestaat uit 4 ‘jonge werken en is Thierry eruit gestapt. Origineel bestond gasten’. Ben Urbain is grafisch ontwerper en neemt het Glossy.tv dus eigenlijk meer uit fotografie en grafisch management van het bedrijf wat op zich. Samen met Joe ontwerp dan ontwer alleen.

Vanaubel, Davy Roox (beiden grafisch ontwerpers) en Bas B: Eigenlijk zijn Joe en ik totaal verschillend van elkaar… in alles.

Vaerewyck (Motion designer) geeft dit Glossy.tv.

G ■ Jullie nemen verschillende projecten aan zoals het uitwerken van logo’s, huisstijlen, posters, reclamefilmpjes,… Maken jullie ook websites?

Glossy

B: Nee, wij kunnen dat wel tekenen en meenemen in onze brainstorms, maar wij maken zelf geen websites meer. Ik zal het eens historisch vertellen. Jaren geleden zei ik tegen Joe, ‘kijk, wij moeten dat doen , websites bouwen! De dag van vandaag kan je als grafisch bureau niet meer naar buiten komen als je geen websites bouwt.’ Wij hebben ons daar dan enkele keren heel hard aan mispakt, gewoon omdat een site het volgende probleem inhoudt: als de klant de goedkeuring geeft voor drukwerk of een reclamespotje, is dat werk gedaan. Dat werk kan een keer terugkomen met één of andere wij-ziging, maar dat is dan een nieuwe job.

Een site ontwerpen stopt nooit. Er moeten altijd kleine technische wijzigingen gebeuren met alles erop en eraan en wij zijn nu eenmaal een grafisch bureau dat graag creatief bezig is en dat strookt volledig met onze nieu-

we job. Je begint dan met een nieuw project en opeens belt er iemand van een job die 2 maand geleden voltooid werd waar we de vraag krijgen om nog eens iets aan te passen. Je kan daar dan wel wat uren voor rekenen, maar uiteindelijk ben je dan constant bezig met kleine aanpassingen te doen zoals facturen sturen of wat dan ook, zodat je voortdurend uit je concentratie van de nieuwe jobopdracht gehaald wordt.

J: Dat was ook de reden waarom mijn bedrijf over de kop was gegaan. Omdat wij bijna alleen maar websites deden en dat sleepte aan. Die gasten gingen daar ook zo in op, elke nieuwe codetaal bijleren. Maar laten we eerlijk zijn, wij moeten nog altijd ook geld verdienen. Als je voortdurend bijstudeert dan kan je in onze wereld niet goed verdienen. Tenzij je natuurlijk een ongelofelijk organisatorisch talent bent die erg technisch aangelegd is.

.tv

}

Wij kennen een aantal van die wijze kerels, geaks, die echt codetaal spreken en wij besteden zo’n job dan ook aan hen uit.

B: Wel, je hebt van die gasten die beiden kunnen en die zijn in de arbeidsmarkt erg goed, maar wat wij wel merken is dat deze niet top zijn in webdesign en ook niet in gewoon design. Ze kunnen wel goede producten maken en ik zal daar zeker niet minachtend over spreken, maar als je beiden doet zal je u toch meer in de technische kant van het verhaal moeten vastbijten. Daar gaat de ontwikkeling ook veel sneller. Denk maar aan twitter en facebook en myspacepagesdesign. Er is heel wat meer in die wereld ,die op zich een interessante wereld is, die snel vooruit gaat. Maar vormgeving in al zijn mogelijke aspecten, is dat nu voor een kledingmerk, een andere ontwerper, is dat voor een drankenmerk, een plaatselijke kapper,… Dat is vormgeving in zijn puurste vorm en dat is dan waar Glossy.tv voor staat. Dat is het mooie aan het verhaal. Als je eenmaal grafische vormgeving studeert, kijk je rond en pas je alles daarop toe. Technische websites en 3d leren is maar een heel klein onderdeeltje van design. Je moet dat ook hebben, maar je moet daar een enorm technische bagage voor hebben. Vele jonge ontwerpers en freelancers hebben die nu wel.

J: In die technische wereld ben ik een beetje een nitwit. De rest kunnen niet begrijpen dat de html-taal voor mij heel moeilijk is. Ik kom uit de academie en ik ben toevallig in de grafische wereld gerold. Ik was vroeger totaal niet computer-minded. Ik probeer ook te ontwerpen zonder computer want dat is een beetje kan, denkt dat hij een ontwerper is omdat hij wat tekst op een foto kan plaatsen.

G ■ Wanneer ben je dan wel een ontwerper?

J: Als je in de eerste plaats een concept kan maken. Als je probeert iets anders te brengen dan anderen.

B: De ideeën hé! Ik heb dan een iets technischer opleiding gehad dan Joe in het higro waar wij vooral dtp leerden.

Dat was leuk, wij mochten dan wat spelen met programmas zoals Illustrator en wij leerden wat het hele productieproces inhield. Je weet dan hoe alles werkt en hoe je iets gepubliceerd kunt krijgen, maar grafisch gezien…

Puur op ideeën leren werken deden wij niet. Die werken waren zeer technisch. De basiscommunicatie is echt wel het belangrijkste: je wilt iets vertellen en je moet dan je tools gebruiken om te kunnen vertellen. De tools gaan het niet maken.

J: Dat het idee eigenlijk voor mij het belangrijkste is, komt misschien vanuit de academische richting namelijk ‘Driedimensionele Vormgeving’die ik gevolgd heb. Dat is eigenlijk wel een voordeel. Daarom zijn wij ook zo complementair. Ben komt meer uit de technische kant van de drukwereld en hij heeft alle theorie gehad, maar ik probeer iets op een andere manier te benaderen en die 2 complementen maken Glossy eigenlijk tot wat het nu is.

G ■ Hebben jullie de bedoeling om meer ontwerpen te maken voor de jongerenscene?

J: Ja en tegelijkertijd nee. Dat is dus gekomen doordat muziek voor ons altijd al een grote inspiratiebron is geweest. Dat is iets waar mensen zich aan optrekken. In de muziekscene gebeurt hét want uit muziek vloeien trends en dat proberen wij wel een beetje bij te houden. Wat wij vandaag ook wel merken is dat klanten willen dat wij werken maken die ook wel wat innovatief zijn. En dat is nog maar de laatste 5 à 6 jaar. Ze durven ook meer op beeldvlak omdat onze beeldcultuur zo snel gaat. Het probleem is wel omdat wij zo veel dingen doen voor bijvoorbeeld de Culture Club en voor veel evenementen, festivals,… denken de mensen dat wij vooral dat soort ontwerpen maken terwijl wij eigenlijk, allé ik persoonlijk toch, liever wat meer volwassen dingen doe. Ik ben het soms echt een beetje beu om van die hippe illustraties te maken, maar als er een headbanger dj in de Culture Club komt draaien, kan je moeilijk een affiche met een geschreefd font maken. Een sfeer vertalen is ook een deel van onze job. Een invitatie voor een vernissage is bijvoorbeeld iets heel anders dan een cd-hoes ontwerpen. Dat is juist het wijze aan onze job. Wij kunnen het ons niet permitteren om in één stijl te blijven hangen omdat ons cliënteel zo verschillend is. Dat is ook de uitdaging ervan.

dat is Glossy.tv

Vormgeving in z’n puurste vorm,

G ■ Werken jullie liever voor reclame-

bureaus of particulieren?

J: Wij gaan dat duidelijk zeggen. Reclamebureaus hebben een budget en dat echt een hel om mee te werken.

Soms gaan ze kommaneuken, maar ze hebben gelijk want het reclamebureau zit in een heel moeilijke positie tussen de klant die heel veeleisend is en hun eigen creatieve benadering.

Aan de andere kant zitten er ook heel toffe opdrachten tussen.

B: Zoals die job van Radio Soulwax Xmas. Dat was een heel toffe job. Wij werden heel duidelijk gebriefd. Eigenlijk was die job een walking park, maar voor hetzelfde geld was dat een heel moeilijke en veeleisende klant die iets in zijn hoofd heeft en was die job eerder een ‘Welcome in the jungle’ (campagne voor een evenement waaraan Glossy.tv meegeholpen heeft). Als de klant iets in zijn hoofd heeft,moet je bij-na een communicator in dienst hebben of moet je al een volledig geëquipeerd reclamebureau zijn om dat te kunnen opvangen.

Het is heel moeilijk om in discussie te treden over wat u gevoel is bij een job en wat hun gevoel daarover is.

Een reclamebureau is er om die klant te pamperen en z’n zin te geven.

J: Een briefing krijgen van een reclamebureau is pech voor ons. Die hebben al een moodboard en eventueel al een storyboard gemaakt.

G ■ Presenteren jullie de ideeën ook op een board?

J: Soms met een moodboard, als het moeilijk is of als de klant verschillende dingen verwacht. Dan zeggen wij:’ kijk dat is niet mogelijk om dat uit te werken.’ Je kunt geen 5 illustraties maken en voorstellen waarna er dan 4 niet goed zijn.

Daar hebben wij de tijd niet voor. Wij presenteren ideeën

met een ruwe voorstelling.

B: Maar dat is altijd zeer vaag. Een wild idee kan je niet gemakkelijk voorstellen.

J: En de mensen focussen zich dan op wat ze al te zien hebben gekregen qua voorontwerp. Maakt niet uit hoeveel keer je er wel niet ‘het zal er uiteindelijk zo niet uitzien’ bij zegt.

B: Wij mogen van geluk spreken want de meeste klanten die wij hebben zijn effectief. Wij hollen dus ook niet actief klanten achterna.

G ■ Maken jullie dan geen reclame

voor jezelf?

B: Dat doen wij niet!

J: Veel te weinig. Wij zijn al 2 jaar bezig met nieuwe businesscards te maken. Dat is omdat wij zoveel tijd hebben (lacht). Wij zijn namelijk al blij als wij een keer een weekend ops ons gemak zitten. Laten het ons zo zeggen.

G ■ Voelen jullie de crisis in de

reclamesector?

B: Euh… wij hebben dat gevoeld, maar wij hebben dat op een wijze manier opgelost omdat wij al een beetje in een luxe-positie zaten. Er kwamen gewoon heel veel dingen binnen waarbij wij al zoiets hadden van: ja, gaan wij dat wel doen? Die opdrachten deden wij dan niet. Tot vorig jaar en dan zei ik sorry gasten, maar die jobs zullen wij ook moeten doen.

J: Wij hebben gemerkt dat sommige klanten gewoon het reclamebureau overslaan.

Dat is eigenlijk een voordeel van de crisis voor ons, maar dat is nog maar een paar keer gebeurd. Maar dat geeft dan ook soms problemen…

J: Ja, op communicatieniveau. Dat komt omdat ze dan gewoon zijn om met reclamebureaus te werken.

} 15

B: Maar bon, ik merk nu wel dat je op die manier in het vaarwater komt van de reclamebureaus en dat ze dat ook niet bepaald tof vinden. Het is een zeer troebel verhaal. Je moet daar een beetje mee opletten. Eigenlijk zijn wij nog altijd een tussenstop. Wij maken het en daarna doe je er simpelweg maar mee wat je wil.

G ■ Doen jullie soms ook mee aan pitches?

J: Wij hebben dat wel al gedaan.

B: Ik ben decadent genoeg om te zeggen dat wij dat niet doen. Tenzij wij echt zoiets hebben van oh yeah!

J: Hebben wij eigenlijk al ooit eens een pitch gewonnen? Oh nee, dit is echt confronterend hé. Ik moet er wel bij zeggen dat wij misschien maar aan 4 of 5 pitches hebben meegedaan.

B: Wij hebben daar al een paar keer

Aan die evenementen werd een soort stijl gegeven, een soort van lifestyle. Als je daar niet naartoe geweest was, werd je uiteindelijk bestempeld als een dommerik.

Dat zag je ook aan de posters van die evenementen… Zoals die van de Eskimo met een cowboy die op een paard zat en op zijn pols was een beeldje getatoeëerd en dat was gewoon Eskimo en de datum. Die poster was al wat specialer dan de gewone boerenfuifposters. Ik was toen 19 à 20 jaar en ik moest mij dan de vraag stellen: ‘Waarom vind ik dat nu zo wijs, een dude op een paard?’

J: Heb je die poster niet hangen?

B: Ja, ik heb ze thuis hangen.

Dat vond ik zo wijs, een dude op een

paard

heel hard onze tanden op stukgebeten.

Het probleem met pitches is hetzelfde als voorstudies maken. Dan steek je daar uw tijd in, maar puur psychologisch weet je wel dat het maar een pitch is. Dat is een heel groot verschil dan dat je weet dat het een echte job is waar je zeker betaald voor zal worden.

J: Bij een pitch gaan de echte jobs ook altijd voor. Het is zeer moei-lijk omdat je weet dat je er niet voor betaald wordt bij wijze van spreken.

G ■ Heeft Gent een grote invloed op jullie werk?

B: Ik moet zeggen dat ik uit een boerengat kom. Ik kwam naar Gent en ik vond dat hier een enorm bruisende en jonge stad. Ook omdat Gent altijd zo’n soort chauvinismegehalte gehad heeft. Toen ik hier toekwam, was dat in de tijd van de Culture Club en ik keek daarnaar op. Waarom? Omdat het vernieuwend was!

16 {

Ik had zoiets van waarom vind ik dat nu wijs? En dan is de bal aan het rollen gegaan. Ik vroeg mij af hoe zit dat allemaal?

J: Daar zat ook mijn interesse, in posters en toegepaste grafiek voor feesten want ik werkte toen voor Eskimo. Ik was diegene die de prijslijsten schreef. Toen was dat niet met stickers. Als dat feestje om zes uur openging, retoucheerde ik tot 12 uur ‘s nachts nog dingen! Hier en daar een wit likje verf aan geven. Daarna zijn de mensen van skimo ook dingen aan mij beginnen vragen want dat waren dezelfde mensen die ook de Culture Club uitbaatten. Eigenlijk had dat wel een invloed op mij.

B: En toen was dat drukwerk eigenlijk heel summier. Er werd daar erg veel zorg aan besteed.

Een uitnodiging was niet zomaar een mededeling, maar dat was iets dat moest overtuigen.

De mensen keken daarnaar en zeiden: ‘ Shit wat is dat!’ De communicatie rond feestjes moest erg overtuigend zijn want wat is een feestje? Een zaal waarin er muziek gedraaid wordt en mensen dansen. Het liefst doe je er nog een lief op ook. Dat concept bestaat ook al 50 à 60 jaar. Maar de dag van vandaag komt er naast de overtuigingsfactor nog een andere zorgfactor bij. Nu moeten de posters zo goedkoop mogelijk gemaakt worden. Dat is erg jammer voor ons want wij moeten al het drukwerk, toch 90 procent ervan, naar flyer.be sturen.

Het is hatelijk als je mooi ontwerp verprutst wordt.

B: Plots had een klant zelfs gezegd: ‘Amai, zoveel wit dat u gebruikt hebt in uw design! Ik betaal wel voor dat drukwerk!

Kan de illustratie niet groter?’

J: Er zijn ook veel klanten die als opmerking geven dat het logo veel groter moet. Die snappen niet dat een logo niet groot hoeft te zijn en dat witruimte ook belangrijk is in een design.

G ■ Doen jullie dan onmiddellijk wat die klant zegt?

J: Wij maken dat logo gewoon een klein beetje groter zodat de klant content is. Wij zeggen dan gewoon: ‘Just keep calm and make the logo bigger’.

G ■ Wat zijn jullie favoriete projecten geweest?

B: Mijn favoriete project is dat proj-

Dan vraag ik aan de

klant:

wat is onze stijl?

Joe: Maar voor ons is dat een ramp hé.

Daarom werken wij ook veel meer met illustratie want als je in een slechtgedrukte poster iets strak met typo doet en dat laat drukken met behulp van zeefdruk op een dik, mat papier is dat beestig, maar op flyer.be is dat een ramp.

G ■ Werken jullie dan niet met een vaste drukker?

J: Jawel! Als er budget is, dan werken wij met Guido Maes.

De jobs van de Culture Club en veel andere feesten worden meestal gedrukt met flyer.be. Voor de Culture Club zal ik nu zelfs werken met een website die nog goedkoper is dan flyer.be want daar slagen ze er in om de witranden rond een beeld niet gelijk af te snijden en zo.

ect geweest van de Culture Club Closing Night. Ik heb liever totaalprojecten.

J: Voor mij was dat de illustratieopdracht van Canvas en Radio 1. Daarin mocht ik met typo werken. Free-handopdrachten vind ik ook tof.

B: Het is wijs om op 1 dag een degelijk ontwerp uit je botten te stampen.

Speed design heet dat.

G ■ Hoe verloopt de samenwerking?

J: Iedereen werkt zowat aan zijn eigen werk maar wij gaan soms commentaar of raad geven aan elkaar.

G ■ Wat zijn jullie troeven?

B: Diversiteit is onze troef. Soms komen klanten naar ons en iets in de stijl van Glossy.tv. Dan vraag ik hen wat is die stijl dan? (lacht) }

Tekst: Laurie Vansteelant

} 17

interview

1 8

e k c ou

r b en

t h c re

nd a V

B

B

recht Vandenbroucke leeft in een sprookje en zo ziet zijn knusse omgeving er ook uit.

Wanneer ik binnenwandel kom ik in een heerlijk georganiseerde chaos terecht. Georganiseerd, niet rommelig. Want, zo zegt hij zelf, alles heeft hier zijn eigen plekje. Als pas afgestudeerde illustrator leeft hij van zijn tekeningen. Met een kamer vol boeken die inspiratie brengen en een talent voor beeldende kunst creĂŤert hij zijn eigen wereld.

18 {

Kaartende konijnen en een kast vol met kunstboeken Het wondere leven van een illustrator

G ■ Toch wel een pracht van een kamer Brecht.

Waar haal je in godsnaam die opgezette, kaartende konijnen vandaan?

O, dat. Tja, dat stond gewoon bij ons thuis en heb ik meegenomen.

G ■ Eerst vier jaar illustratie, daarna wou je nog ani-

matiefilm doen?

Ik ben heel geïnteresseerd in animatie, en ik wou er erg graag dingen mee doen, maar ik wou eerst en vooral echt een illustrator zijn. Ik had net vier jaar gestudeerd, en ik wou gewoon beginnen. Ik wou niet nog eens zo lang studeren. Het probleem was dat ik wat schoolmoe was. Ik ga er nog wel iets mee doen, nu ben ik bijvoorbeeld bezig aan een project. Ik ben gevraagd door iemand uit Frankrijk, die een film aan het maken is voor Canaal Plus. Daarvoor werkt hij samen met illustratoren, er zijn er tien gevraagd. Ik moet zelf niet animeren, er zijn studenten die dat doen. Wij moeten gewoon de tekening leveren. Hij kent mijn werk, heeft het gezien op internet en heeft zelf voorstellen gedaan. Het enige wat ik moet doen, is een storyboard maken.

G ■ Waarom koos je ervoor Illustratie aan het Sint

Lucas te studeren? Had je een bepaalde motivatie?

Goh! Dat was toen ik achttien jaar was. Ik heb altijd wel getekend, maar het was niet zo dat ik specifiek voor deze school heb gekozen in plaats van het KASK. Ik ben wél geweest naar de infodagen, maar in het KASK heb ik weinig kunnen praten met leerkrachten en ik vond het er ook te groot. Sint Lucas is kleiner, en ik kende al iemand die er ook gezeten had dus het was gewoon logischer om me daar in te schrijven. Maar het is niet zo dat ik echt vergeleken heb of er lang bij stilgestaan heb.

Wat ik wel moet zeggen is dat ik Sint Lucas heb gekozen omdat ik de docenten kende en hun werk heel goed vond. Ik had er ook al veel goeie dingen van gehoord.

Achteraf gezien heb ik echt veel bijgeleerd van hen. Ik heb er erg veel dingen leren kennen, leren kijken maar ook gewoon jezelf ontwikkelen. Het is niet zo dat je iets aangeleerd krijgt, het is heel vrij. Het is bijna zoals in de schilderkunst, je moet gewoon je eigen werk maken.

Iemand anders in mijn klas maakte totaal geen illustra-

ties die je vind in boeken, hij wou dat ook niet doen. Hij maakte installaties, werkte op de muur met houtskool,… dus het was eigenlijk heel vrij. De eerste twee jaar leer je natuurlijk gewoon handen en honden tekenen, heel specifieke dingen zodat je gewoon een basis hebt en iets opbouwt. Zodat je jezelf leert ontwikkelen. Maar het is nooit commercieel. Het is eerder afkomen met een idee van wat je wil doen: een strip of een boek maken, een poster,… Dat is waarschijnlijk ook het meest plezante van illustratie.

G ■ Naar welke illustratoren kijk je op?

Dat zijn er enorm veel. Ik koop vaak boeken (wijst trots naar boekenkast die op exploderen staat), ik kijk heel veel rond naar wat er allemaal bestaat. Moet ik namen noemen?

Attak vind ik heel goed, maar dat is meer een kunstenaar. Ik kijk ook naar lelijke dingen. Je moet gewoon alles in je opnemen. Ik denk dat hoe meer je kent, hoe breder je eigen blik wordt. Wat ik nu heel goed vind is CM. Dat zijn strips, maar geen klassieke strips. Eigenlijk gewoon tekeningen, totaal geen verhaal, heel abstract. Soms is dat gewoon puur illustratief. Eigenlijk een soort nieuwe narratieven. Maar ik kijk ook naar de klassieke dingen zoals Herr Seele of Kuifje. Ook Chris Ware, maar dat is allemaal al tamelijk aanvaard. Hij is meer een vaste norm wat betreft de hedendaagse strip. Zijn typografie is perfect, alles is handgetekend. Het boek heet Jimmy Corrigan, een soort semi-autobiografisch iets. Het lijkt gemaakt te zijn door totaal verschillende mensen, maar het is slechts één iemand die dit allemaal maakt en bedenkt. Allemaal totaalbeelden, alles klopt. Het is geen strip die hokje per hokje werkt, de hele pagina vloeit samen. Dat vind ik wel heel straf.

Voor mij is dat perfectie. Ik ben ook bezig aan een strip.

Hiervoor had ik al Horror Vacui gemaakt, een project op mezelf. Niet bij een uitgeverij maar gewoon heel simpel. Ik maak dat zelf, een beetje underground, dat zijn gewoon allemaal fotokopietjes. Heel cheap gemaakt allemaal. Het is een soort installatie-tekening, allemaal aparte A4 papiertjes maar je kunt ze samen leggen tot één grote tekening. Je kunt ze ook anders leggen, zodat ze een balk vormen. Het is niet iets voor in de mainstream, ik verkoop dat dan via internet als mensen daarnaar vragen, of op kleine standjes. Op dit moment vind ik het heel belangrijk zo’n dingen te doen.

} 19

Ik heb ooit een reeks

Er zijn heel veel slechte dingen in de winkels. Eigenlijk wil ik niet perse dingen maken voor in winkels, ik wil gewoon schone dingen maken. Ik zie mezelf meer als een ‘tekenaars-tekenaar’, iemand die tekent voor andere tekenaars. Meer illustratie in de zin van echt tekenen in plaats van opdrachtjes krijgen. Ik doe dat wel, maar ik zie mij meer in de richting van beeldende kunst.

depressieve werken gemaakt…

G ■ Is er in de toekomst iemand waarmee je erg graag zou willen samenwerken?

Het is natuurlijk altijd moeilijk om echt met iemand samen te werken, je treedt eigenlijk in iemand anders zijn wereld. Indien ik hem zou kunnen strikken, zou ik erg graag met David Shrigley iets doen. Dat is iemand die tekeningen maakt. Hij komt uit Schotland. Het is ook niet iemand die puur aan illustratie doet, het is heel crappy allemaal. Een beetje grimmig, maar ook komisch. Heel absurd wat hij doet. Ik heb hem al een keer ontmoet in Zwitserland, waar hij een expo had. Ik had meegedaan aan een wedstrijd, was tweede geworden en toen mocht ik daar naartoe. Toen heb ik ook wel tekeningen gegeven aan hem, David Shringley is echt een heel grote naam. Hij komt trouwens binnenkort naar Antwerpen, op een soort congres voor vormgevers. Het kost wel 150 euro (lacht), maar dat is zeker de moeite. Hij heeft onder andere ook voor Blur een videoclip gemaakt, en een korte animatiefilm ‘who I am and what I want’, gewoon op YouTube te vinden. Dat zijn de grenzen die vervallen tussen beeldende kunsten. Het is ergens ook wel de essentie van een tekening die je bij hem kan zien.

G ■ Je kan er bijna niet naast kijken, een kast vol il-

lustratieboeken en zoveel meer die de kamer vult. Ben je daar fanatiek mee bezig?

Dat moet ik echt wel hebben! Dat is waar het meeste van mijn geld naar uit gaat. Die dingen zijn ook niet meteen goedkoop. Sommige boeken kun je gewoon niet laten liggen. Ik heb hier een volledig gezeefdrukt boek van Attak liggen bijvoorbeeld. (Brecht haalt een groot maar heel dun boek uit de kast) Daar heb ik nog één jaar les van gehad. Hij kwam elke week van Berlijn over en weer met de trein.

20 {

…omdat ik dat ook wel eens tof vond

Dat was eigenlijk heel grappig want hij vertaalde zijn opdrachten letterlijk via Google.

Hier staat bijvoorbeeld (haalt een opdrachtblad boven) ‘een afspraak met dat goed, dat boos en dat daartussen’ wat zoveel betekende als ‘de hemel, hel en het vagevuur; het goede, het slechte en dat daartussen’.

De hele opdracht is precies uitgelegd in Zuid Afrikaans!

G ■ Zie ik daar 75 euro staan vanbinnen?

Nee hoor dat is Zwitserse Frank.

G ■ Ik dacht al…

Ik denk dat hij 90 euro heeft gekost.

G ■ Ha ha. Oei.

Maar dat is wel volledig gezeefdrukt. Je moet begrijpen dat dit echt met de hand gemaakt is. Bepaalde pagina’s zijn in drie kleuren, dus daar zijn drie verschillende drukken voor nodig geweest. Het is ook in beperkte oplage gemaakt en ik wou hem al heel lang hebben.

Het lijkt mij erg veel werk om zoiets te maken. Het is ook iemand die strips maakt maar niet in de klassieke zin. Ik ben ook meer een verzamelaar, ik heb er veel te veel. Eigenlijk zou het goed zijn van iedereen één boek te hebben, maar ik moet meteen alles hebben. Op dat vlak mag je jezelf wel wat verwennen. Nu valt het nog mee, ik ken mensen die er echt wel veel meer hebben.

Je leert enorm veel bij door te kijken. Dat heeft niets te maken met stelen, maar meer met het feit dat je rondkijkt en bewust bent van alles rondom je. Dan besef je dat je zelf ook wel zo’n dingen zou kunnen doen. Het hoeft niet perse illustratie te zijn voor De Morgen, maar je kunt evengoed boekskes maken en daarnaast een animatiefilm, daar dan mee exposeren.

G ■ Je maakt soms toch wel erg absurde tekenin-

gen. Hoe kom je daarbij?

Alles opschrijven wat in je hoofd komt. En dan selecteren. Het is nog nooit gebeurd dat ik zonder inspiratie zat voor bijvoorbeeld een opdracht. Je moet gewoon ‘doen’, en niet blokkeren. Je moet voor jezelf zeggen dat iets goed is en er niet over twijfelen. Meestal komen alle ideeën heel direct.

} 21

G ■ Als je iets in je hoofd hebt, kan je dat dan meteen

Eigenlijk zou het goed zijn om van iedereen één boek te hebben, maar ik moet alles hebben

22 {

op papier zetten?

Meestal zit dat beeld perfect in mijn hoofd, maar lukt het dan soms inderdaad ook bij mij niet om dat meteen juist op papier te krijgen zoals ik het wil. Maar dan is dat een kwestie van veel schetsen. Ik werk altijd met schetsen vooraf.

G ■ Krijg je wel eens slechte commentaren op je wat je illustraties?

Ik heb een Flickr waar ik al mijn werk op zet, maar dat is een beetje een ‘feel good’ site. Het is echt ‘keimooi’ allemaal volgens de bezoekers.

G ■ Hoe zou je de illustraties die je maakt omschri-

hebt tot nu toe?

Het leukst zijn de dingen die ik op mezelf doe. Ik neem niet alles aan van opdrachten, ook omdat ik dat gewoon niet kan. Ik kreeg ook soms opdrachten die ik totaal niet zag zitten, je moet je tijd daar ook in steken he. Dat is mijn leven, en het loopt maar van hier tot daar (doet gebaar met armen). Soms kan je beter werken aan een boek.

Een stomme opdracht? Ooit kreeg ik eens iets, een opdracht, van een waterbedrijf. Iets met zuivering. Dat heb ik niet gedaan.

jven voor iemand die ze nog nooit te zien kreeg?

Ik werk vaak met kleur maar dat hangt er een beetje vanaf, het is ook al heel donker geweest. Soms ben ik dat echt beu van die vrolijke dingen. Ik kan mijn werk niet beschrijven.

Ik heb ooit nog een reeks depressieve werken gemaakt, omdat ik dat ook wel eens tof vond (lacht). Mijn werk omschrijven… Het is niet zo dat ik probeer grappig te zijn. Ik zoek wel altijd een bepaalde grens tussen iets heel triestigs en iets heel grappigs. Ik heb bijvoorbeeld een werk met twee ballonnen en tegelijk is dat heel triest en toch grappig. En dat werk met de ijzeren long, tja, dat is heel triest. (lacht)

G ■ Je verdient louter je geld aan het maken van Il-

G ■ Hoe kom je daar dan bij?! Toch stiekem ergens een

G ■ Wat is de leukste opdracht die je al gekregen

lustraties?

Ja, uiteindelijk wel maar ik leef ook wel heel goedkoop.

Nu ben ik eigenlijk werkloos, ik heb ook wel vooraf veel gespaard om dit te kunnen doen. Ik wil gewoon niet mijn tijd verdoen in een job omdat ik daar op lange termijn geen resultaat van zal hebben, terwijl tekeningen iets is wat ik heb. Die stapelen zich op en je kunt die ook niet uitwissen. Ik wil daar ook echt wel veel voor doen om die stapel te laten groeien. Ik heb een week geleden in de Humo gestaan, maar daarna is dat weer vergeten.

Terwijl als je een boek hebt, dat ligt in de winkels en het blijft daar.

tekst: femke vanbelle

zieke geest? (lacht) Ik had een filmpje op YouTube gezien over iemand die heel haar leven zo geleefd had. Ik wou die eerst tekenen ‘me and my iron lung’, iemand die met zijn long naar het park gaat om eendjes te voederen. Maar toen vond ik op internet dat zoiets al eerder gedaan was. Iemand had een ‘iron lung man’ getekend: een superheld, een vliegende ijzeren long met een cape erop geschilderd. Dat kon ik dan niet meer doen.

G ■ Is er een bepaald werk waar je het meest over durft op te scheppen?

Dat is altijd mijn laatste werk. }

TYPO back to the roots Welke letter is handgemaakt?

} 23

This is a po This i ep erm

s not poster is an mient

Stap 1: Vijl de randen van de zinkplaat in een hoek van 45째.

Stap 2: Polijs de plaat m.b.v water en schuurpapier en poets dan de plaat schoon met koperpoets.

Stap 3: Controleer of de plaat vetvrij is door kalk er op te tamponeren en af te spoelen met water.

Stap 4: Vernis de plaat met etsgrond om dan, wanneer het laagje droog is, je ontwerp te maken met een puntig voorwerp. Vergeet niet om de achterkant een beschermd laagje te geven.

Stap 5: Wanneer je klaar bent, leg de plaat in een bad met etswater (zuur). Veeg tijdens het inbijten af en toe de gasbelletjes weg.

Stap 6: Als het geheel er goed ingebeten is haal je de plaat uit de zuurbak en leg je deze in de waterbak. Vergeet je handen niet te beschermen!

Stap 7: Verwijder de vernislaag m.b.v terpentijn Stap 8: Laat je etspapier ondertussen weken.

Stap 9: Ink de plaat goed in met een tampon.

Stap 10: Verwijder overtollige inkt nadien met papier uit een telefoonboek. Tenslotte sla ja de plaat af met de palm van je hand.

Stap 11: Dep je etspapier droog.

Stap 12: Positioneer je plaat op de drukpers en leg het etspapier met daarboven de vilten doek erop.

Stap 13: Draai alles tussen de cilinders van de diepdruk.

Grafische Vormgevers van nu hebben het nooit zo gemakkelijk gehad. Duizenden lettertypes zijn ons voorhande in de digitale letterbibliotheek die het internet is. Graaff is in dit nummer terug naar zijn roots gegaan door de tijdscyclus om te keren.

We hebben getracht een perfecte letter te etsen en deze dan te verstoppen tussen zijn digitale broertjes op een typografische poster, die eigenlijk geen poster is, maar dus een experiment. Wij zijn van mening dat grafische vormgeving meer dan alleen een computer is. Wij opperen ervoor om de digitalisering af te remmen en juigen voor vormgevers die handgemaakte elementen in hun creaties stoppen.

Daarom hier, een onderwijzend stukje over de gebruikte etstechniek.

26 {

van ets tot poster

x

met

uit graaff

Uit het geheugen. Over weten en vergeten tentoonstelling museum dr. guislain t.e.m 2/05/10

Uit het geheugen gaat over de fascinatie voor het geheugen in de wereld van de wetenschap en de kunst.

KRAAK Festival 2010 festival - muziek netwerk aalst za 6/03/10

Het festival biedt zoals vorige jaren een sterke staalkaart van nieuwe en avontuurlijke muziek zoals: fluxus avant-garde, new age, avant-pop, no-fi punk...

Student Comedy Night theater - comedy CC de werf aalst do 1/04/10

Voor de eerste editie van Student Comedy Night inviteert Alex Agnew enkele van zijn collega-comedians voor een humoravond van formaat.

CafeAuklup theater - muziek lakmetershuis gent 5/02 tot 28/02

De ganse maand februari kan je naar CafeAuKlup, een spetterende theatrale amusante soiree op de vrijdagsmarkt te Gent met o.a een met prijzen bedolven kortfilm, theater en live muziek.

avant-première gedichtendag 2010 poëzieavond poëziecentrum gent woe 27/01/10

Charles Ducal, Roel Richelieu Van Londersele, Elisabeth Tonnard en Steven Graauwmans lezen voor uit eigen werk. Iedereen krijgt na afloop de publicatie “Alle poëzie dateert van vandaag”.

} 27

interview

2 8

Postcard Of A Painting

N

a vijf jaar afgestudeerd te zijn aan de Bijloke te Gent zijn het duo Daan Linsen en Debora Lauwers samen hun eigen grafisch bureau Postcard Of A Painting begonnen. Debora staat in voor de illustratieve kant en geniet van allerlei tierlantijntjes. Haar werk straalt gewoon vrolijkheid uit. Het grafische aspect wordt voornamelijk voorzien door Daan, die een strakkere en strikte stijl heeft. Ondanks hun diversiteit in stijlen vormen ze samen een geweldig duo.

G ■ Het idee om samen een bureau op te starten, is dat tijdens de opleiding al ontstaan of pas daarna?

Daan: Dat is pas achteraf gekomen. We hebben beiden nog een jaar vrije grafiek erbij gedaan. Toen heb ikzelf de kans gekregen om voor z33 te werken in Hasselt. Maar dat kon alleen op zelfstandige basis, dus ben ik dat in bijberoep geworden.

Zo ben ik zelfstandig blijven werken. In 2007 hebben we dan samen een grafisch bureau opgericht.

Debora: Want we hadden dan ondertussen ook voor hetzelfde bedrijf gewerkt.

G ■ Onmiddellijk zelfstandig beginnen lijkt me niet

echt evident?

Deb: We zijn er ook een beetje, laat ons zeggen, ingegooid of ingeduwd. We hebben een jaar en een half voor een bedrijf gewerkt, Daan 2 jaar, op de grafische afdeling. Die afdeling werd eigenlijk opgedoekt en wij waren daar de laatste maanden als zelfstandigen geweest.

Dan moet je een keuze maken: gaan we als zelfstandige verder of gaan we terug in dienstverband ergens aan de slag? Gaande weg werd duidelijk dat de opdrachten bleven binnenkomen en dat we er ons brood vrij goed mee konden verdienen.

G ■ Jullie kunnen een vergelijking maken tussen in dienst werken en zelfstandig zijn? Wat is het voordeel, het verschil?

Daan: Het voordeel is dat je zelf je eigen tijd bepaald. In dienst is het stipt van 8u beginnen tot 17u of 18u werken. Als zelfstandige slaap je dan tot 10u.

Deb: Of koffie drinken wanneer je zin hebt!

Daan: Je bepaald zelf je uren, maar de deadlines blijven.

G ■ Hebben jullie dan die kans om zelf jullie op-

drachten uitkiezen?

Deb: We gaan natuurlijk altijd op zoek, maar er zijn mensen die ons via via ook altijd weten te vinden. Dit zijn niet altijd leuke opdrachten, maar je moet het zo naar je hand proberen te zetten zodat het voor jou wel een plezier is om aan te werken.

} 29

Soms moet je

klanten

heropvoeden

Daan: Maar dat is niet altijd even eenvoudig.

Deb: Neen! Omdat je uw klanten bijna moet heropvoeden. Ze hebben allemaal een stroom aan beelden, maar dat zijn meestal niet de goede. Dan moet jij de klanten toch proberen te overtuigen om eens iets anders uit te proberen dan datgene wat zij in gedachten hadden.

G ■ En hebben jullie al klanten gehad die totaal niet

akkoord waren met jullie eindresultaat?

Daan: Ja! Dat is dan, ja, even zo wat (pauze) bitsig zullen we maar zeggen.

Deb: Dan heb je zin om op iets te kloppen. Maar dat doe je natuurlijk niet.

Daan: Ja, we hebben het al meegemaakt dat een klant niet tevreden was.

Wij hadden ons concept helemaal uitgelegd en ze waren akkoord. We hadden een fotograaf geregeld, de fotoshoot gedaan en nog andere dingen. Daarna hadden we een tussenfase om ons werk al eens te tonen. Ze vertelde ons: ‘Dit is toch niet wat wij willen’. Maar die kosten waren natuurlijk allemaal al gemaakt. Want de klanten hadden dat reeds goed gekeurd! Dus die moesten ze zeker betalen en dan konden we wel verder zien.

Deb: Het belangrijkste blijft toch communiceren met de klant! Toch proberen aanvullen wat hij wil en in welke mate jij dan die grens eventueel kan wat verleggen.

G ■ Klopt het dat jullie een koppel zijn?

(Beiden lachen en knikken even)

G ■ Is het dan niet vervelend om samen een zaak te

hebben in een branche waar redelijk veel stress bij komt te kijken?

Deb: Dat geeft soms vuurwerk, maar omdat je juist samen werkt moet dat heel snel over gaan. Dan is het weer hop met de geit en samen voor hetzelfde strijden. Er is echt geen tijd om daar lang bij stil te staan of om dat persoonlijk te nemen. Dat is gerop, erover en ermee verder.

30 {

G ■ Want privé en werk scheiden is dan wat moei-lijk veronderstel ik?

Deb: Ja, wat wij doen is een beetje een way of living. Dat stopt ook niet.

Daan: Wij hebben ons bureau ook thuis. Dus alles loopt gewoon in elkaar over.

G ■ Jullie hebben ook andere projecten?

Deb: Wij freelancen, maar dat is allemaal onder dezelfde noemer. En daarin hebben we dan ons eigen ding. Daan werkt voor de Knack en ik voor de Standaard Magazine.

Daan is goed in wat hij doet en ik heb zo mijn ding.

Daan: Debora doet eerder de illustratie.

G ■ Daar wou ik het over hebben. Vullen jullie werk en

stijl elkaar wat aan? Of is er juist een diversiteit?

Daan: Ja, toch wel. Maar we hebben een eigenaardige manier van werken! Ik kan beginnen aan iets, maar dan voel ik dat het nog iets meer nodig heeft. Dan geef ik dat door aan Debora, waarna het vervolgens weer bij mij terecht komt en het juist dat is wat ik voor ogen had. We hoeven ook niet te zeggen wat er moet gebeuren, want dat gebeurt automatisch bij ons. Maar ik ben nogal strak in alles terwijl Debora meer tierlantijntjes gebruikt en wat vrolijker is.

Deb: Ik vind het inderdaad wel leuk om zo de dingen om te draaien. Om een keer iets mafs te doen en jezelf zo voor schut te zetten of te verrassen. Dat er zo iets gebeurt. Daan is heel strak en correct in alles. Soms gebeurt het ook dat ik zijn werk volledig om gooi. Maar soms moet ik er niets aan doen.

G ■ Zijn jullie telkens weer tevreden van de din-

gen die jullie maken?

Deb: Ik ben niet zo snel tevreden.

Daan: Debora kan niets loslaten, dat is het probleem.

Maar het is achteraf altijd makkelijker om te zeggen dat we het zo of zo hadden kunnen doen. Je moet de tijd hebben en het is uiteindelijk ook maar iets vergankelijk dat wij maken. Ik bedoel, het is geen grote kunst. Het moet maar voor even dienen en daarna is het weer weg.

Dan moet je de politie bellen “ons konijn is gestolen!”

Het is niet zo dat je er echt van wakker moet gaan liggen.

Deb: Ons werk is een beetje achter de schermen werken. Wij krijgen feedback van onze opdrachtgever. Dit is echter op een relatieve manier, omdat je weet dat diegene daar op grafisch vlak niet altijd goed over kan oordelen. Vaak krijgen zij dan reacties op het drukwerk, maar komt het niet zo door naar ons wat andere mensen daarvan denken.

En dat is wel wat moeilijk omdat je voor jezelf een waarde moet bepalen of een lat moet leggen, zodat je daar naar werken. Dat is soms wel lastig.

G ■ Een ander project is Mr. Lapin?

Deb: Dat project is eigenlijk wat uit de hand gelopen! Ik ben vorig jaar begonnen met illustraties op hele grote canvassen. Er was vraag naar nog wat kleinere prularia.

Ik had nog nooit draad en naald vast gehad maar ik heb mij daartoe aan gezet. Toen kwamen er kleine konijntjes uit en broches. Dat was heel plezant om te doen, maar heel veel tijd heb ik daar nu niet meer voor. Maar mensen blijven er wel naar vragen. We hebben ook mee gedaan aan de openlucht expo in Hasselt en daar hadden we een konijn van vier bij vijf meter voor laten maken. Helaas, na drie dagen was Mr. Lapin plots verdwenen.

Spoorloos.

Daan: Voordien hadden we echter een missing gedaan, ‘Mr. Lapin, waar is hij?’. Dus wij zijn posters in de stad gaan hangen, waarrond we een filmpje hebben. Het konijn, Mr. Lapin, moest er 3 maanden gelegen hebben en het heeft er 3 dagen gelegen.

Het heeft de opening nog meegemaakt en daarna was hij verdwenen.

Dan moet je de politie bellen: ‘Ons konijn is gestolen’.

G ■ Hoe ziet de toekomst eruit

voor Mr. Lapin?

Deb: Ja, ik wil daar toch wel veel meer dingen mee doen. Maar natuurlijk, het blijft allemaal handgemaakt. Ik maak alles zelf en er komt geen stikmachine aan te pas, dus het is heel veel werk. Ik hoop dat ik eventueel nog T-shirts en prints kan maken.

Natuurlijk geen duizend stuks, maar eerder een beperkte editie. Want dat is toch wel het idee erachter. Als je zoiets koopt, het is en blijft een uniek stuk. Het is ook niet overal te krijgen.

Enkel in onze eigen galerij en in het vintagewinkeltje Paplou. Er zijn dus maar 2 verdeelpunten, heel bescheiden.

Daan: wel op 500 meter van elkaar.

Dus strategisch gezien...

Deb: Dat is een ander publiek.

Deb: Het blijft allemaal in de buurt.

Daan: Dus ben ik gaan informeren en bleek dat heel goedkoop te zijn.

Dus dachten we: dan doen we het nu maar.Het is echter maar tijdelijk, tot november 2012, want daarna wordt het afgebroken.

Deb: Vandaar het voordelige tarief.

Daan: We kunnen het nu gewoon proberen. En als dat niet lukt...

Deb: Anderzijds, als het wel lukt, dan kunnen we verder zoeken naar een andere locatie. En we weten dan ook waar wat we moeten letten. Je kan niet iets testen zonder risico te nemen als je pand al 5000 euro per maand kost, bij wijze van spreken. Want dan ligt die druk al zo hoog, en dan begin je er gewoon niet aan. Het moet toch wel een berekend risico zijn altijd. We houden ons grafisch bureau en het is ook niet dat we met die opbrengst daarvan onze “hobby” zouden gaan bekostigen.

G ■ Jullie eigen galerij, Alley,

is recent opgericht?

Deb: Dat klopt. 5 september zijn we open gegaan.

Daan: Dat is is iets waar wij al heel lang mee speelden, met het idee dat we iets wouden doen net als de grote steden zoals Berlijn, Barcelona, ...

Daar zie je urban street art.

Wij wouden dat zelf ook bereiken. Wij zijn gaan kijken voor panden, maar die zijn zo verschrikkelijk duur. Toen zag ik schuin tegenover ons ineens ‘Te Huur’ staan.

} 31

Daan: Het is de bedoeling van een lowbudget-verhaal, maar dat is het ondertussen al niet meer. Want dan komt er de verzekering nog bij en zeggen zij dat we een alarminstallatie moeten aanschaffen. Dat zijn allemaal dingen waar je niet over nadenkt.

G ■ Is het deels ontstaan uit het idee

dat er dan nood is aan zo’n platforms hier in België?

Deb: Wel ja, dat is vooral in Hasselt, dat gevoel. kunst en design worden heel hard gepromoot, maar er gebeurt niet zoveel. Als het aan ons ligt mag dat wat meer aan de oppervlakte komen borrelen.

Daan: Dat is iets waar wij aan bezig zijn aan de hand van Alley. In samenwerking met Geert Bollen, een webdesigner.

Deb: Nu, ons uitgangspunt is niet commercieel. We willen gewoon samenwerken met toffe mensen en zo leuke dingen naar voor brengen. Aantonen dat er ook wel degelijk iets anders bestaat dan Stijn Helsen hier en Stijn Helsen daar, want dat is het zo wat in Hasselt.

32 {

Het is een platform om dingen uit te testen hé. Ons eigen werk kunnen we zo natuurlijk ook makkelijk naar voor brengen.

Daan: Zo zijn we al twee à drie jaar bezig met T-shirts te ontwerpen, maar we hadden er nog altijd niets mee gedaan. Nu kunnen we dat uitvoeren en gewoon in de galerij leggen en verkopen.

G ■ Jullie hebben ook nog Nr. 5, wat

meer huisdecoratie was?

Deb: Ja, dat was eigenlijk een grote fout, want het was niet helemaal duidelijk naar de mensen toe. Wij zaten toen vlak in het centrum, dus de mensen vroegen zich dan af: ‘Is dat nu een winkel?’.

Daan: De meesten dachten dat het een café was.

Deb: Of een kopiezaak. De mensen kwamen dan vragen of ze hier prints konden maken. Voor ons was het meer de bedoeling dat we daar totaalprojecten uit zouden halen.

We wouden gaan samenwerken met mensen die gespecialiseerd waren in verlichting, meubilair, ... zodat we zo een heel pakket konden aanbieden.

Maar we zaten teveel in het centrum en ons concept was niet zo duidelijk.

Daan: De een deed dus de verlichting, de ander het meubilair en soms weet je niet van elkaar dat je daar ook aan bezig was. Dan kwamen we elkaar tegen en dachten we: ‘waarom doen we het niet samen en proberen we zo naar buiten te treden?’.

Deb: Uiteindelijk verliep dat niet zo vlot, omdat iedereen nog zijn eigen bedrijf had en had het dan te druk. Dan begint dat zo al wat. En zo samenwerken met koppige creatievellingen, dat botst.

Overal waar wij komen wordt het afgebroken

Op de duur heb je een soort

vijverke om uit te vissen

Daan: Maar het is een goeie leerschool! Dat pand hadden we ook maar weer voor een jaar. Overal waar wij komen wordt het afgebroken. (lach)

G ■ Maar voor al jullie projecten en platforms, is

het dan niet beter om ergens anders te gaan vestigen i.p.v. Hasselt?

Daan: Soms wel, soms niet. Moesten we datgene waar we nu mee bezig zijn in Gent doen, dan zou dat zeker goed aanslaan. In Hasselt slaat het ook aan, maar het verloopt wat trager.

Deb: Het is ook wel een beetje spannend. Waar er nog niets is vestigen wij ons als eerste en misschien volgen er dus nog wel. Als er zo meer van die winkels en galerijen komen, dan steek je elkaar zo aan en dat duwt elkaar een beetje omhoog.

Daan: Maar wij zijn ook heel impulsief met die dingen. Half mei hebben we beslist om een galerij te openen en 4 september (de opening) was het al zover. Dat was snel. Een zotte periode. Toen moesten we tijdens de vakantieperiode contracten opstellen, kunstenaar contacteren en sponsor zoeken, maar praktisch iedereen was op vakantie. Dat was ook wel ons geluk, want in dan is er wat minder werk zodat we ons dan meer op de galerij konden focussen.

G ■ Vanwaar nu eigenlijk de naam van jullie bureau:

Postcard Of A Painting?

Daan: Het is een songtitel van Maximo Park.

Deb: Voor ons zelf iets maken was eigenlijk nog de grootste uitdaging. Omdat je voor iemand anders al direct een concreet idee hebt van wat het ongeveer moet worden. Bij ons ging dat eigenlijk alle richtingen uit.

Ook omdat er zoveel opties waren. Toen volgde de strijd om de naam en het logo, en bekvechten over dat niet en dat wel. Dat was best heel moeilijk.

Daan: Ja, dat was heel moeilijk. Maar Postcard Of A Painting vond ik best wel mooi, en Debora was het daar vastbesloten mee eens.

G ■ Hebben jullie een voorbeeld waar je naar opkijkt?

Daan: Signbox onder andere.

Deb: Qua illustratie hou ik wel van Gary Baseman. En misschien wat dichter bij de deur, Sabine Clement en ook nog Karel Dendooven.

G ■ Hebben jullie nog tips voor studenten?

Deb: Als ik zou mogen terugkeren naar de studententijd zou ik meer genieten van de tijd die je krijgt tussen de opdracht en de deadline. En ja, er harder aan werken.

G ■ Is de tijd dat je hier op school krijgt niet reëel dan

in vergelijking met de werkelijkheid?

Deb: Het is eigenlijk veel korter. Je hebt zo niet de tijd om ertussen te dromen. Het moet allemaal snel gaan.

Maar dat leer je wel. Op den duur heb je een soort vijverke waar je uit vist in uw achterhoofd, van dingen die je gezien hebt en dingen waar je naartoe wilt evolueren.

Dat moet je goed bijhouden en uzelf bijscholen. }

Tekst: Leen Mees & Tamara VDC

} 33

WWWebsite

3 4

Onze lezer, Pieter Vandenabeele, gaf ons deze tip: ‘colourlovers.com is een site vol prachtige kleurpaletten. Handig voor als je het even niet meer weet!’.

Een wereld vol kleur, daar houden we hier wel van.

graphic

magazine

GizMag is een wekenlijks webmagazine vol coole mensen en mooie plaatjes. Het draait allemaal rond de wondere wereld van design en heeft als doel jouw te inspireren. Om de drie maanden laat gizmag.eu ook een gratis PDF op je los. Wij zijn al een trouwe lezer!

Fontstruct is een gratis programma dat je de kans geeft om zelf een lettertype te maken. M.b.v een palet blokjes, construeer je heel snel en makkelijk letters. Eenmaal tevreden, kan je jouw doe-het-zelf lettertype delen met de wereld en zelfs downloaden als TrueType Font.

Snel surfen is de boodschap, naar fontstruct.com

Typo

T-shirt alarm! threadless.com is dé site voor hippe shirts. Iedereen (jawel u leest het goed) kan zijn ontwerp uploaden en kans maken om in de galerij terecht te komen. Ontwerpen, uploaden, hopen op een goede score van de threadlessfanaten en laat die centjes maar komen. Dus start die carrière, koop die übercoole shirts of bekijk (en rate) gewoon die plaatjes…

T-shirts

Radio Modern

g n i w s e é Soir - the puppini sisters live } 35 dj’s king b, daspi, flock - €15 euro inkom - deuren 19u 13 maart handelsbeurs gent

interview

3 6

Brecht Evens

Een ego heb ik wel

G ■ Brecht, je hebt nog niet zo lang je diploma illus-

tratie op zak en er zijn al een vijftal boekjes van jouw hand gepubliceerd. Mogen we zeggen dat jij 1 van die mensen bent, waarvan de kinderdroo is uitgekomen?

Ja! Als je echt wilt, mag je zelfs zeggen dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken.

G ■ Is het niet vreemd om enerzijds op school wat

te zitten ‘prullen’ terwijl je daarnaast al een carrière aan het uitbouwen was?

Dat was best vreemd en ook, in jouw formulering klinkt het alsof het tweede belangrijker was dan het eerste, terwijl het eerder omgekeerd was: buiten school zat ik een schots en scheve carrière ineen te prullen. Terwijl ik op school nogal moeizaam een esthetisch inzicht aan het, ahum, uitbouwen was. Uitgegeven worden zegt eigenlijk niet zo veel over de kwaliteit van je werk.

G ■ Stel nu dat we even in een andere, parallelle

wereld leven en je geen illustrator carrière hebt. Wat ben je dan wel geworden? Zou je je dan op de architectuur geworpen hebben?

Kan ik tekenen, in die parallele wereld? Maar… Waarom zou ik dan geen illlustrator zijn geworden? Pff, dus, ik kan niet tekenen in de parallele wereld? Hmm. het is nogal hypothetisch gesteld. Als kindje zei ik altijd ‘ingenieur-architect’ wanneer iemand me vroeg wat ik ging worden, omdat ik dacht dat dit het volwassene, ‘realistische’ ding zou zijn om te doen voor iemand die kan tekenen. Of wacht, eigenlijk dacht ik dat ‘ingenieur-architect’ in volwassenentaal gelijk stond voor ‘uitvinder’. Dat was wat ik wou worden, striptekenaar of uitvinder. Ik ontwierp heel erg overbodige machines, waar bijvoorbeeld een appel door een heel lang buizensysteem moest. Ergens onderweg was er dan een sproeiertje die de appel schoon sproeide en verderop wat mesjes die de appel schilden…

G ■ Sinds mei ligt ‘Ergens waar je niet wilt zijn’ in de winkel. Hoe moeilijk is het om met de voeten op de grond te blijven als men langs alle kanten roept wat voor talent je wel bent?

Ik ben nogal blij. Oké ja, akkoord, met de goeie kritieken… En een ego heb ik ook wel enzo.

Maar nee, het is niet moeilijk, want het hele gebeuren is allemaal zo klein. Het zijn nu ook niet zoveel mensen die dat roepen, van dat talent en ze roepen het vrij zachtjes.

G ■ Vind je dat illustrators, kunstenaars in

het algemeen, over een tikkeltje arrogantie moeten beschikken?

Nee.

G ■ Dat is duidelijk. We zijn ondertussen al

een klein halfjaar verder sinds de publicatie van ‘Ewjnwz’. Begint het niet stilaan stiekem te vervelen om constant dezelfde vragen te moeten beantwoorden? Of ben je nog steeds even apetrots?

Een vraag over vragen! Wel. Vaak zitten er nieuwe vragen tussen en dan schiet ik wakker: ‘hola, potver, nu moet ik nadenken over het antwoord!’. Plus, ik ben inderdaad nog steeds apetrots op m’n boek.

G ■ Je stijl is nogal geëvolueerd als we naar je de-

buut kijken. Ik meen te mogen zeggen dat dit ‘hoofdstuk’ afgesloten is?

Bedoel je of ik nooit meer ga tekenen zoals in m’n debuut? Brr nee, nooit! Indien je bedoelt of het volgende boek er heel anders uit gaat zien dan het vorige, dan weet ik het niet precies. Ik wil dat het er béter uit ziet, in elk geval. Rijker, sprekender… En zo heb ik nog een paar vage termen…

M’n strips kunnen eindeloos beter

G ■ Ben jij iemand die gemakkelijk zijn werk kan

naast zich neerleggen, eenmaal af, of ben je eerder de eeuwige verbeteraar?

Ik kan enkele dagen aan een tekening werken, maar zal ‘m niet een tijd later terug uit een map vissen om er op door te werken. Heel af en toe loopt het onderweg fout met een tekening en dan begin ik opnieuw. Dat is altijd een beetje vervelend en pijnlijk én ook wel grappig.

G ■ Je tekenstijl zit duidelijk al goed, met dank aan

Randall C. voor de magische woorden. Wat gaat er gebeuren als de verhaallijn even goed komt te zitten?

Geen idee! Als je te maken hebt met succes en roem, dan is er vroeg of laat een plafond en voor een striptekenaar is dat meestal héel vroeg. Ook, m’n strips zelf zullen altijd oneindig veel beter kunnen.

38 {

G ■ Het mooie aan ‘Ewjnwz’ is het opvallende grafische aspect ervan. Weg met de ‘cliché’ visie van hoe een strip eruit moet zien en welkom aan deze manier van tekst integratie. Kunnen we er eigenlijk nog wel het etiket ‘strip’ op plakken?

Ja, precies, welkom! Nouja, ik noem het een strip. Wat anders da n?

G ■ Ik heb net al even

Randall C. aangehaald.

Hoe beschrijf je het best jullie ‘relatie’ tot elkaar?

Beschrijf het als twee fietsende, babbelende mannen die elkaar af en toe een duwtje in de rug geven…

Ik heb altijd braaf gedaan wat m’n docente mij zei

G ■ Als je een personage moet kiezen uit het boek, voor welke figuur ga je?

Vandaag kies ik Gele Christel.

Striptekenduo Ruppert & Mulot, Ben Katchor, Olivier Schrauwen, en zo zijn er nog wat mensen. Hé, die komen allemaal naar De Nachten! (Brecht was ook aanwezig ndvr.)

G ■ Het draait vooral rond feestjes en bitter weinig

G ■ Tenslotte, nu jij het helemaal ‘gemaakt’ hebt,

rond werken. Is dit een reflectie van je eigen leven?

Ja. Mijn volgende strip zal over tekenen moeten gaan, vrees ik…

G ■ Op welke collega ben

je best wel jaloers of, van welk werk wou je dat het van jouw hand kwam?

Dat laatste zou ik nergens van willen, maar ik ik zou wel sommige kwaliteiten willen hebben van Atak en, euhm…

welke wijze raad wil je meegeven aan ons, studenten op een kunstschool?

Wat nu op m’n vork… Verdorie, nu moet ik eerst tegensputteren dat ik het nog niet gemaakt heb en dan moet ik nog een wijze raad bedenken… Ik heb vooral braaf gedaan wat m’n docente me zei, maar misschien hebben jullie slechte docenten, ik weet dat niet… Euhm, éen tip dan, voor striptekenaars, met dank aan Randall.

C: “Begin met een ruwe kleurschets”.

G ■ Bedankt voor je tijd!

Insgelijks! }

tekst: Vandecatseye Tamara

} 39

op de plank

4 0

40

v

de

boeken van kas amara

Fingerprint

Een nieuwe benadering van vormgeving komt op gang omdat steeds meer ontwerpers trachten de macht van de computer met de persoonlijke kwaliteiten van handgemaakte elementen te combineren. Dit boek toont ons vele voorbeelden, van handgeschreven letters tot collage ontwerpen.

ergens waar je niet wilt zijn

Dit is het paradepaardje van Brecht Evens (zie interview). Volgens velen behoort het nu al tot het artistiek patrimonium van Vlaanderen. Evens slaagt er in ons warm te maken voor een verhaal, dat eigenlijk niet meer omvat dan het gewone leven. Hij heeft het begrip ‘strip’ hervormt met zijn opmerkelijk kleurgebruik en bewuste onomkadering. In zijn wereld vertroeven we wél graag.

indieFonts

Dit boek representeert een verzameling van onafhankelijke lettertypegieterijen van over de hele wereld. Het is een onschatbare bron van honderden lettertypes. Je kan per gieterij visueel ontdekken welk werk zij naar voor brengen en maakt het zo gemakkelijk om dat ene lettertype te vinden.

t

street logos

egon schiele

Hoewel hij achteraf de z’n tekeningen aanvulde met aquarel staat deze Oostenrijkse expressionist én grootmeester, in de geschiedenisboeken bekend als tekenaar.

Zijn beelden blijven na één blik erop, op je netvlies staan. Indrukwekkend hoe hij een lichaam zo kan in beeld brengen; ongenadig, gestroopt, ontdaan van alle waardigheid en toch vreselijk mooi.

schetstechnieken

Schetsen vormt de basis voor alle visuele kunstvormen en verschaft u een grenzeloze vrijheid om te experimenteren binnen je werk. Daarom is een helder en duidelijk boek als deze een must voor elke creatieveling. Het staat bol met allerlei tips, technieken en adviezen om uw werk te verbeteren en te ontwikkelen door middel van schetsen. Het boek is geschikt voor kunstenaars op elk niveau.

De graffiti kunst is voortdurend in beweging. Verse lagen verf en nieuw geplakte posters verschijnen dagelijks wereldwijd. Overal waar er, zelfs maar een beetje, ruimte is op de muren, ontspringt een broedplaats voor grafische en typografische creaties zodat de wereld rondom ons één grote openlucht galerij wordt.

Dit boek brengt hulde aan de 21e eeuwse graffiti en is een essentieel inspiratieboek voor alle kunst en design professionals.

art game

Ernstig met kunst bezig zijn, terwijl je jezelf niet serieus neemt: dat is de doelstelling van dit boek, die het mogelijk maakt om de volledige 20e eeuwse kunst geschiedenis met enthousiasme en nieuwsgierigheid te verkennen. Dit is een nieuwe, leuke manier om de kunstgeschiedenis te benaderen. Met spelletjes om je kennis van kunst te testen, eens de ongebruikelijke voorbeeldwerken, een verklarende woordenlijst én een bijlage met internationale musea, websites, evenementen en dergelijke, gewijd aan moderne kunst.

} 41

spotlight

4 2

http://igorska.deviantart.com “Hi, I’m igor… A man from Russia who, as you can see, loves to work with collage and mixed-media”

Deviantart is een community op internet waar iedereen zich kan registreren en zijn werk op posten. Het is gratis, maar je kan ook een account aankopen en dan krijg je er een heleboel extra’s bij.

Alle soorten creatief werk wordt er vertegenwoordigd. Van fanart tot businesscards en websitetemplates. Je kan zelf beslissen of je je beeld ‘verkoopt’. Er kunnen t-shirt, kalenders, mokken en meer van dat aangeocht worden met een beeld naar keuze.

Op deviantart vind je miljoenen beelden. Dé plaats bij uitstek om talent te spotten dus.

43

insider-out

4 4

CMYK 100 Ontwerpen op een donkere achtergrond kunnen een zeer elegante en creatieve aantrekkingskracht hebben. Tenminste, wanneer het goed gedaan is. Vaak is het een balanceringsoefening die niet iedereen tot een goed einde brengt. Een donker ontwerp staat gelijk aan een verminderde leesbaarheid en een verminderd gebruik van conventionele ontwerpelementen. In dit artikel vindt u enkele tips die u creatief wegwijs zullen maken in deze ‘zwartgallige’ wereld. Na een kleine ondervraging blijkt dat de meeste mensen het minder aangenaam vinden om een lichte tekst, tegen een donkere achtergrond, te moeten lezen. Waarschijnlijk komt dit omdat ze hun ogen meer moeten inspannen. Daartegenover staat dan weer dat ongeveer 10% zei dat ze altijd de voorkeur geven aan een donkere achtergrond, omdat het kleuren en dus ook het ontwerp levendig maakt. We kunnen dus concluderen dat iedereen er wel een eigen mening op nahoudt. Het belangrijkste punt dat we voor ogen moeten houden is om het juist uit te voeren

44 {

Geen witruimte is minder erg op een lichte achtergrond.

witruimte = veel beter

≠ witruimte ≠ leesbaarheid Na alit am vel ut lam, sim in er se mag-

Alit, quis nullamcon venim vent loreet

Non ullaor sed eumsan volore

nis alit, vulput wisi et lor ipis aut vero

autpatie ent ing et in er aliqui.

te digna feuis dolor se magnibh

conse dio od ero od tationse dunt ver

endrera estrud modolore vel dio

ipissim dolorpero odionul putat. Percipit

Blaore con henisit adiam, quat, commy

doloborero dolortinis.

am, volore dolor iuscili quismod.

nosto cor sequatie molorper. Atet wisit ad et eum

Et veniamc oreet, sum vel in et aliquis modion ex essis autat, vercillaorem vulput et exer.

Sum acilluptat accum eugue et

gebruik meer witruimte.

Al spreken we in dit geval beter van ‘zwarte ruimte’. Een goed gebruik van witruimte is onontbeerlijk in elk ontwerp, maar in dit geval kan te weinig moordend zijn. Donkere achtergronden kunnen als snel zwaar overkomen en wanneer je elke centimeter gaat volproppen, slaat de lezer of kijker al helemaal door. Witruimte kan begeleidend werken omdat het de belangrijkste elementen kan ondersteunen of net in de verf gaat zetten. Plus, het geeft een elegantere ‘feeling’ aan het geheel.

inciduis aut nis. Exeriustie magna commodo loreet.

Conclusie: Tekst moet altijd witruimte krijgen door grote stukken op te delen in paragrafen.

letterspatiëring Omdat de leesbaarheid hekelpunt nummer 1 is bij de tegenstanders, moet we extra aandacht besteden aan de tekst zelf. De leesbaarheid wordt groter door het aanpassen

aa

aaa

aaa

aa

aa

aaa

aaa

van de paragraafgrootte en spatiëring. Een andere manier om de leesbaarheid, binnen een donker ontwerp te verbeteren, is door het lettertype te vergroten. Ook dit leidt tot meer witruimte rond en binnen elke letter. Onderaan zie je hoe de letter ‘a’ meer witruimte krijgt naarmate het groter wordt.

Merk op dat het lezen van een kleine tekst gemakkelijker is op de lichte achtergrond. Bij het bepalen van de typografie zorg er altijd voor dat je eerst een voorbeeldtekst hebt, om zeker te zijn van een grote leesbaarheid. lettertype keuze Lettertypes spelen een immens grote rol binnen een ontwerp en dat is niet anders bij een donkere lay-out. Veel vormgevers kiezen vaak schreefloze lettertypes, om het een moderne look te geven.

De truc is om die enkel te gebruiken voor zgn. ‘grote’ tekst zoals koppen en titels. Een schreefloos lettertype is meer leesbaar omdat de schreven een hogere leessnelheid bevorderen. >>

aa

Lorem Ipsum dolor sit amet

Lorem Ipsum dolor sit amet

Lorem Ipsum dolor sit amet

Lorem Ipsum dolor sit amet

Lorem Ipsum dolor sit amet

Lorem Ipsum dolor sit amet } 45

in een pikzwarte kamer plots licht te zien krijgen is toch ook niet prettig? #FFFFFF #EEEEEE #DDDDDD #CCCCCC <--#BBBBBB <---

#FFFFFF #EEEEEE <--#DDDDDD <--#CCCCCC <--#BBBBBB

#FFFFFF #EEEEEE #DDDDDD <--#CCCCCC <--#BBBBBB <---

#FFFFFF <--#EEEEEE <--#DDDDDD <--#CCCCCC #BBBBBB

Al bestaan er tegenwoordig ook vele ‘mooie’ schreefloze lettertypen, die ook gebruikt kunnen worden voor lange tekstdelen. Toch is het aangeraden voor die ‘gouwe ouwe’ schreefletter te gaan. tekst contrast Bij een slecht vormgegeven donker ontwerp is de boosdoener meestal te veel of te weinig contrast. Hoe vinden we dan de juiste balans?

Stel je even voor dat je in een pikzwarte kamer bent en plots rechtstreeks een licht inkijkt, geen prettig gevoel toch? Bij ontwerpen geldt hetzelfde principe. Een perfect contrast impliceert een evenwicht tussen de duisternis van de achtergrond met de lichtheid van de tekst. Bekijk de voorbeelden hiernaast eens. Zie je hoe de tekst lichter wordt, naarmate de achtergrond lichter wordt? Een aangenaam contrast vinden is vrij moeilijk als je werkt met zuiver zwart, dus de boodschap is om te experimenteren met verschillende tinten i.p.v de zuivere kleuren te gebruiken.

46 {

mini kleurenschema’s Om je ontwerp mooi en overzichtelijk te houden, is het essentieel om te kiezen voor een minimaal kleurenschema. Overdaad schaad weet je wel. We hebben hierboven daar een passend voorbeeld van.

Drukke kleurenschema’s staan de donkere achtergrond in de weg door hun al te scherpe contrast.

Al wordt deze regel in de praktijk heel vaak geschonden. Echter is het belangrijk te weten dat dit alleen gebeurd door het toepassen van de juiste technieken. Over het algemeen is de kleur(en) hetgeen een ontwerp te druk maakt en niet te vergeten, een donkere achtergrond geeft al sowieso al meer diepte. besluit Een donker ontwerp kan diep, gezaghebbend en sterk overkomen en vaak ziet het er, bij correct gebruik, ook heel elegant uit. Zolang je de tips in het achterhoofd houdt is er geen enkele reden waarom je niet met een donkere achtergrond zou mogen werken.

volgende maand: excl usief

toykyo special

} 47

Because you love the game

Uniting the fans