A ESTADEA NO CAMIÑO

A ESTADEA NO CAMIﾃ前 Recollido pola alumna Marﾃｭa Montes Peralba, de 1ﾂｺ ESO B. Narrada pola bisavoa de Marﾃｭa.

Protagonista: Carme, amiga persoal da narradora.

Lugar onde aconteceran os feitos: unha parroquia de Ponteareas.

Esta historia relatouma a miña avoa Tanta.

Contoume como lle apareceu a Estadea a unha amiga súa. Todo aconteceu un 14 de novembro nunha parroquia de Ponteareas.

Era unha noite fría e moi escura, en que case non se via a lúa, que estaba no final da fase decrecente. Carme ía de regreso para a súa casa, cando de súbito, viu unha luz moi fermosa no medio dun cruzamento de catro camiños.

Ela, atraída por aquela luminaria tan fermosa, achegouse até ela para ver o que era, e así como foi aproximándose foi percibindo, aos poucos, a figura dunha muller vestida cunha túnica negra que portaba nas mans unha vela. Á muller non se lle vía o rostro, polo que Carme, pensando que se trataba de algunha veciña, achegouselle con ánimo de conversa.

Entón, cando Carme estivo perto dela, a muller ofereceulle a candea, o que fixo a Carme recuar e cavilar moi rápido sobre o que estaba a acontecer. Decatouse logo que aquel ser non era veciña ningunha, mais a mesma Estadea.

Carmen, aterecida, non precisou de muito tempo para botar a correr como un lóstrego, e só cando estivo ben afastada daquel lugar, ollou cara atrás para ver se aínda podía ver aquela imaxe da morte, mas apenas viu a escuridade da noite. Aquela foi a única e última vez que Carme tivo un encontro coa Compaña, nin vontade lle ficou de volvela a ver.