ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕ ΖΩΑ

8ο δημοτικό σχολείο Κορυδαλλού

«Παραμύθια με ζωάκια» Παραμύθια γραμμένα από τα παιδιά του Β΄2

Η εκπαιδευτικός κ. Ειρήνη Κακαβελάκη και οι μικροί μαθητές του Β’2 βουτάν την πένα τους στη φαντασία και δημιουργούν τα δικά τους σύγχρονα παραμύθια με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα τους ζώα.

H AKΡΙΔΑ

ΚΑΙ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα πανέμορφο καταπράσινο λιβάδι ζούσε μια μικρή ακρίδα που είχε ένα τρελό όνειρο. Ήθελε να μάθει να παίζει ακορντεόν. Είχε κάνει πολλές προσπάθειες αλλά δεν κατάφερε τίποτα. Λόγω του σωματότυπου της, ήταν πολύ αδύνατη και δεν είχε την δύναμη να σηκώνει το βαρύ ακορντεόν, ήταν ακατόρθωτο να μάθει. Μετά από μεγάλη σκέψη πήρε την απόφαση να πάει στο φίλο της τον τζίτζικα που έμενε πάνω σε ένα πεύκο, δίπλα στο ποτάμι .Τον βρήκε να κάθεται κάτω από την χρωματιστή ομπρέλα του και να τραγουδά και του ζήτησε να την μάθει να παίζει. Αυτός γέλασε και της εξήγησε πως αυτό είναι αδύνατο γιατί ήταν πολύ μικρή .Εκείνη λυπήθηκε αλλά το πήρε απόφαση και δεν το ξανασυζήτησε.

Ταξιάρχης

Τριανταφυλλίδης

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΣΠΑΡΚΙ Όταν ήμουν μωρό στο σπίτι μας είχαμε ένα σκύλο μεγάλο που τον λέγαμε Σπάρκι. Ήταν τόσο μεγάλος για εμένα, τόσο που νόμιζα ότι ήταν αλογάκι και ήθελα να τον καβαλήσω και να με πάει βόλτα. Εκείνος όμως δεν ήθελε να ανέβω πάνω του τα σκυλιά δεν είναι σαν τα αλογάκια που ανεβαίνουμε στην πλάτη τους, και όταν πήγαινα κοντά του εκείνος έφευγε τρέχοντας. Κάποτε κατάφερα να ανέβω στην πλάτη του, δηλαδή με ανέβασε ο μπαμπάς μου, για λίγο ,αλλά αυτό δεν άρεσε καθόλου στον

Σπάρκι και παραλίγο να πέσω. Όταν μεγάλωσα κατάλαβα πως ο σκύλος είναι φίλος μας αλλά δεν είναι για ιππασία.

Έλενα Τσικανδυλάκη

ΤΟ ΧΩΡΙΟ

ΣΤΗ

ΧΙΟ

Το χωριό μου είναι ένα πολύ όμορφο μικρό χωριουδάκι σε ένα νησί που λέγεται Χίος. Έχει άσπρα χαμηλά σπιτάκια και ανθρώπους χαρούμενους και γελαστούς που φεύγουν πολύ πρωί για τις δουλειές τους. Είναι πολύ κοντά στη θάλασσα και κάθε μέρα πηγαίνω για μπάνιο με τις φίλες μου , που τις γνώρισα εκεί και περνάμε πολύ ωραία. Όταν φεύγουμε για την θάλασσα μας ακολουθούν δύο μικρά σκυλάκια και όπως παίζουμε με τα κύματα μπαίνουν κι αυτά μαζί μας στο νερό και κάνουν παιχνίδια. Πολλές φορές μας παίρνουν την μπάλα και τρέχουν στην άμμο ή μας φέρνουν το φρίσμπι όταν το πετάμε μακριά. Είμαι πολύ ευτυχισμένη και κάθε χειμώνα παρακαλώ να έρθει γρήγορα το καλοκαίρι για να ξαναπάω στο χωριό μου για διακοπές, να ξεκουραστούμε και να περάσουμε υπέροχα.

Πόπη Μπαζιώτη Ο ΑΣΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ «Ουάου!!! Τα κατάφερε !!! φώναξα, ο Άστρο έπιασε τον κλέφτη!! » Ακούγοντας τη λέξη κλέφτης ο σκύλος μου ο Άστρο σηκώθηκε και έτρεξε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Εν τω μεταξύ ο

κλέφτης έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να ξεφύγει από το

κυνηγητό μου. Όταν

ξαφνικά : ΜΠΑΜ !!! Και πιάστηκε ο κλέφτης!! Ο Άστρο, ο γενναίος μου σκύλος είχε πέσει πάνω του και τον ακινητοποίησε. Αλλά τότε!! Ξ ύπνησα . Τι κρίμα. Όλα αυτά τα είδα στον ύπνο μου;;;

Νίκος Ξενιτειάδης

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε μια μεγάλη θάλασσα ένα μικρό χαρούμενο χρυσόψαρο. Μια μέρα ενώ έκανε τον περίπατό του στα ήρεμα νερά βγήκε ξαφνικά μπροστά του ένας τεράστιος καρχαρίας. Το μικρό ψαράκι φοβήθηκε τόσο πολύ που άκουγε τους χτύπους της καρδιάς του .Κολύμπησε πολύ γρήγορα και χώθηκε στην τρύπα ενός τεράστιου βράχου .Κρύφτηκε μέσα στα φύκια και την άμμο και περίμενε με αγωνία .Σκέφτηκε πως ο καρχαρίας θα βαρεθεί να περιμένει και θα φύγει. Έτσι λοιπόν έμεινε εκεί κρυμμένο και έβλεπε τον καρχαρία να τριγυρίζει θυμωμένος ψάχνοντας να βρει το μικρό ψαράκι, μέχρι που κάποτε βαρέθηκε και έφυγε. Όταν το μικρό χρυσόψαρο σιγουρεύτηκε πως δεν κινδύνευε πια, βγήκε από την κρυψώνα του , γύρισε στην οικογένειά του και τους διηγήθηκε την περιπέτεια που έζησε.

Οι μαθητές της Β 2 τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου Κορυδαλλού

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

ΚΑΙ ΤΟ ΑΗΔΟΝI

Μια φορά και έναν καιρό ήταν σε έναν καταπράσινο κήπο μια ωραία μαργαρίτα που λάτρευε τον ήλιο και ένα αηδόνι που κελαηδούσε υπέροχα. Κάποια παιδιά που βγήκαν στον κήπο να παίξουν είδαν το αηδόνι και το έβαλαν σε ένα κλουβί. Το αηδόνι στεναχωρήθηκε και σταμάτησε να κελαηδά αλλά και η μαργαρίτα δάκρυσε γιατί δεν μπορούσε να το ελευθερώσει. Τα παιδιά δεν καταλάβαιναν γιατί σταμάτησε να κελαηδά το αηδόνι και γιατί η όμορφη μαργαρίτα έκλεισε τα πέταλά της. Λίγες μέρες μετά τα παιδιά παίζοντας στον κήπο βρήκαν το αηδόνι πεσμένο στο κλουβί και την μαργαρίτα μαραζωμένη. Τότε κατάλαβαν ότι δεν έπρεπε να φυλακίσουν το αηδόνι και υποσχέθηκαν να μην ξαναφυλακίσουν πουλί γιατί πρέπει να ζουν ελεύθερα στη φύση.

Δέσποινα Μαυράκη

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟΨΑΡΟ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το τριγωνοψαράκι που ζούσε με την μητέρα του σε έναν πολύ μεγάλο βράχο. Κάθε πρωί πήγαινε μια μεγάλη βόλτα στον ωκεανό .Πάντα φεύγοντας η μαμά του τον συμβούλευε να προσέχει τους καρχαρίες και να μην κολυμπά ποτέ μόνο του. Εκείνο της απαντούσε «Μην φοβάσαι, εγώ είμαι πολύ έξυπνο και κανένας δεν θα μου κάνει κακό, κανένα ψάρι δεν θα με φάει».

Έτσι όπως κάθε μέρα ξεκίνησε να πάει την βόλτα του, γεμάτο χαρά κολυμπούσε στον βυθό ,ώσπου ξαφνικά είδε μπροστά του έναν μεγάλο καρχαρία. Πανικοβλήθηκε και δεν μπορούσε να κουνηθεί από την τρομάρα του. Το έξυπνο ,αλλά, απρόσεκτο ψαράκι δεν ξαναγύρισε ποτέ στην μαμά του.

Ιγνάτιος Τρέπας Ο ΡΟΥΛΗΣ

ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΑ Μια φορά και έναν καιρό ήταν

ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Σοφία και στη θάλασσα υπήρχε ένα μικρό δελφίνι που το έλεγαν Ρούλη. Η Σοφία και ο Ρούλης γνωρίστηκαν στη θάλασσα όταν το κοριτσάκι πήγε να κολυμπήσει .Κάθε μέρα η Σοφία πήγαινε στο μώλο και ερχόταν ο Ρούλης και της έκανε χαρές. Η Σοφία πάντα είχε στο καλαθάκι της ψαράκια για να τα δώσει στο φίλο της. ’Ετσι πέρασε το καλοκαίρι, γεμάτο χαρά και για τους δύο. Μια μέρα ο Ρούλης δεν ήρθε, η Σοφία περίμενε, περίμενε, αλλά εκείνος δεν ήρθε. Κατά το απόγευμα ήρθε ένας ψαράς και είπε πως κάποιος έπιασε στα δίχτυα του ένα δελφινάκι και ότι αυτό προσπαθώντας να ελευθερωθεί πνίγηκε .. Η Σοφία δεν ήθελε να πιστέψει ότι ήταν ο Ρούλης και εξακολούθησε να πηγαίνει στον μώλο και να τον περιμένει.

Σοφία Ζαφάρα

TO MIKΡΟ ΛΙΟΝΤΑΡΑΚΙ Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα λιονταράκι που έκανε βόλτα με την μαμά του στην ζούγκλα. Περίεργο καθώς ήταν έφευγε συχνά από κοντά της. Κάποια στιγμή είχε απομακρυνθεί πολύ και χάθηκε.

Τριγυρνούσε ανάμεσα στα πυκνά δένδρα ανέμελο. Κάποια στιγμή πρόσεξε ότι ήταν μόνο του. Άρχισε να ανησυχεί και να ψάχνει για τη μανούλα του. Η μαμά του όμως δεν ήταν πουθενά. Η κοιλίτσα του γουργούριζε από την πείνα. Είδε μπροστά του ένα μικρό ελαφάκι και άρχισε να το κυνηγά, αλλά δεν κατάφερε να το φτάσει. Απογοητευμένο έβαλε τα κλάματα. Η μαμά του που το άκουσε ,έτρεξε γρήγορα κοντά του .Αφού το βοήθησε να βρει κάτι να φάει, συνέχισαν την βόλτα τους.

Παναγιώτης Τσιτουρίδης

ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΙΚΟ ΣΚΥΛΑΚΙ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα πολύ ζωηρό και παιχνιδιάρικο σκυλάκι ,που το όνομά του ήταν Ζαγκόρ. Μια μέρα, καθώς έτρεχε και έπαιζε στον κήπο, βλέπει κάποιες πανέμορφες τριανταφυλλιές. Πάει τρέχοντας κατά πάνω τους ,πέφτει και χτυπάει πάνω στα αγκάθια το ποδαράκι του. Έκλαιγε απαρηγόρητα και τον άκουσε η φίλη του η Γαλήνη. Αμέσως έτρεξε και του περιποιήθηκε την πληγή, έβγαλε με προσοχή τα αγκάθια και τύλιξε με καθαρό πανί το πληγωμένο ποδαράκι. Το σκυλάκι έπεσε στην αγκαλιά της και χαϊδευόταν χαρούμενο .Ήταν και οι δυο πολύ ευτυχισμένοι.

Κωνσταντίνος Καραγιάννης

Ο ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΪΜΟΥ Μια φορά και έναν καιρό ήτανε ένας λαγός που τον έλεγαν Τόμι. Ο Τόμι δεν είχε φίλους, επειδή χοροπηδούσε συνέχεια και έκανε πολλές ζημιές. Μια μέρα καθώς έπαιζε μοναχός του στο δάσος γνώρισε την Πίνγκη τη μαϊμού. Ήταν κρεμασμένη από ένα κλαδί και έκανε κολοτούμπες χαρούμενη. Όταν τον είδε κατέβηκε απ’ το κλαδί της και μοιράστηκε μαζί του την μπανάνα της. Εκείνος ευχαριστημένος που βρήκε μία φίλη της ζήτησε να του δείξει πώς να κάνει και εκείνος τούμπες. Προσπάθησε μία φορά και έπεσε κάτω γιατί τα χεράκια του δεν ήτανε φτιαγμένα για να κρεμιέται από κλαδιά. Η μαϊμού πάλι δεν μπορούσε να τρέχει και να πηδάει όπως εκείνος. Έτσι συμφώνησαν να παίζουν τα παιχνίδια που και οι δύο μπορούσαν. Έγιναν λοιπόν αχώριστοι φίλοι και διασκέδαζαν πολύ.

Μαρία Μπάκα

ΤΟ ΑΡΚΟΥΔΑΚΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΙ

Κάποτε σε ένα πυκνό δάσος ζούσε ένα μικρό αρκουδάκι που όλοι το αγαπούσαν. Μια μέρα, ενώ έπαιζε ξέγνοιαστα με τα άλλα αρκουδάκια, είδε σε ένα δέντρο μια κυψέλη και αμέσως άρχισαν να τρέχουν τα σάλια του, γιατί ήταν πολύ λιχούδικο και αγαπούσε το μέλι, αλλά και γιατί είχε αρχίσει να πεινάει.

Χωρίς καθόλου να σκεφτεί έβαλε μέσα στην κυψέλη το χεράκι του να πάρει μέλι, αλλά… για κακή του τύχη οι μέλισσες, που ήταν λίγο θυμωμένες από την φασαρία που έκαναν τα αρκουδάκια, το τσίμπησαν πολύ δυνατά. Το αρκουδάκι πόνεσε πολύ και έτρεξε να χωθεί στην αγκαλιά της μαμάς του δακρυσμένο και πεινασμένο.

Οι μαθητές της Β 2 τάξης του 8 ου Δημοτικού Σχολείου Κορυδαλλού.

ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΚΑΙ

ΤΟ ΨΑΡΑΚΙ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι και ένα δελφίνι ,που ζούσαν σε μακρινή θάλασσα ευτυχισμένοι. Ήταν πολύ καλοί φίλοι και φρόντιζε ο ένας τον άλλο. Κάποτε ένας ψαράς έπιασε με το δίχτυ του το ψαράκι .Το δελφίνι που προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να το ελευθερώσει ,φώναξε τον φίλο του τον ξιφία να τους βοηθήσει. Ο ξιφίας με πολύ προσοχή έκοψε με την σουβλερή μύτη του το δίχτυ και το ψαράκι ελευθερώθηκε. Γεμάτοι χαρά οι τρεις φίλοι κολύμπησαν μακριά και χώθηκαν στην τρύπα ενός βράχου και απόλαυσαν με την ησυχία τους το φαγητό τους.

Χάρης Κούρος ΤΟ ΑΡΚΟΥΔΑΚΙ

ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ

Κάποτε σε ένα δάσος ζούσε ένα αρκουδάκι με τους φίλους του. Το μικρό αρκουδάκι είχε τα γενέθλιά του τον χειμώνα και το είχε παράπονο γιατί όταν θα έπρεπε να γιορτάσει και να κάνει το πάρτι του, κάθε χειμώνα αυτό είχε πέσει σε χειμερία νάρκη. Αποφάσισε λοιπόν να γιορτάσει .

Για να ξυπνήσει θα έβαζε ξυπνητήρι. Έφτιαξε προσκλήσεις και τις μοίρασε στους φίλους του, τα άλλα ζώα. Έγραψε : «Φίλοι μου σας καλώ να γιορτάσουμε τα γενέθλιά στις 16 Δεκεμβρίου, σας περιμένω με πολύ χαρά. Ο φίλος σας το αρκουδάκι» Χαρούμενο έπεσε στο κρεβάτι του. Το χιόνι άρχισε να πέφτει ,ο αέρας φυσούσε σιγά την ημέρα και δυνατά την νύχτα .Ξύπνησε από τον δυνατό ήχο του ξυπνητηριού. Άρχισε να στολίζει το σπίτι με μπαλόνια ,κορδέλες και γιρλάντες, έφτιαξε την τούρτα και τα τρόφιμα .Το απόγευμα άρχισαν να φτάνουν οι φίλοι του με δώρα στα χέρια τους. Γλέντησαν, χόρεψαν ,έφαγαν και ξεφάντωσαν με την ψυχή τους. Από τότε κάθε χρόνο το αρκουδάκι γιορτάζει με τους φίλους του. Μπράντι Ντράτζι Ο ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ Κάποτε ο λαγός και η χελώνα ζούσαν σε ένα δάσος. Ο λαγός που ήταν πολύ γρήγορος ήθελε να γελάσει με την χελώνα ,που ήταν αργή και μια μέρα την προσκάλεσε να κάνουν αγώνα δρόμου για να δουν ποιος θα κερδίσει. Ο λαγός πονηρός καθώς ήταν ξεκίνησε σίγουρος για τη νίκη του. Στη μέση της διαδρομής, σταμάτησε και ξάπλωσε κάτω από ένα δέντρο για να ξεκουραστεί. Ήταν σίγουρος πως η χελώνα δεν θα τον έφτανε ποτέ. Έτσι τον πήρε ο ύπνος. Η χελώνα όμως ,υπομονετική και ήρεμη καθώς είναι ,περπατώντας αργά αργά ,τον έφτασε ,αλλά δεν τον ξύπνησε, πέρασε από μπροστά του και έφτασε στο τέρμα. Όσοι περίμεναν να δουν τον νικητή, ξαφνιάστηκαν γιατί δεν περίμεναν ποτέ να δουν την χελώνα να κερδίζει τον λαγό. Όταν ξύπνησε ο λαγός και έφτασε στο τέρμα είδα

με μεγάλη του απογοήτευση την χελώνα να κρατά στα χέρια της το βραβείο. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Γεωργία Κρονάι ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΛΑΦΑΚΙ Κάποτε σε ένα πυκνό δάσος ήταν ένα μικρό ελαφάκι με την οικογένειά του. Μια μέρα παίζοντας απομακρύνθηκε από την μητέρα του και τα αδερφάκια του και μετά δεν μπορούσε να βρει τον δρόμο να γυρίσει κοντά τους. Όταν διαπίστωσε πως χάθηκε άρχισε να κλαίει και να φωνάζει την μαμά του. Τις φωνές του τις άκουσε ένας κυνηγός και το κυνήγησε .Τότε το ελαφάκι έτρεξε γρήγορα με τα δυνατά του πόδια και κατάφερε να του ξεφύγει. Έφτασε σε ένα μέρος με πολλά δέντρα και κρύφτηκε. Η μαμά του ,που είχε ανησυχήσει και το έψαχνε ,το είδε και το πήρε αγκαλιά. Γυρίσανε μαζί κοντά στην υπόλοιπη οικογένεια και το ελαφάκι υποσχέθηκε ότι δεν θα ξανάφευγε μακριά ποτέ μόνο του. Από τότε έζησαν όλοι μαζί ευτυχισμένοι.

Ιωάννα Σκόρα Ο ΝΕΜΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΧΑΡΊΑΣ Ο Νέμο ήταν ένα μικρό ψαράκι που ζούσε στα βάθη της θάλασσας. Μια μέρα βγήκε από την θαλάσσια ανεμώνη που ζούσε με τον πατέρα του και είδε πόσο όμορφος ήταν ο βυθός. Όταν γύρισε ο πατέρας του και τον βρήκε έξω τον μάλωσε. Του είπε να μην το ξανακάνει, γιατί στον βυθό ,τριγυρνούν πολλοί καρχαρίες πεινασμένοι, που ψάχνουν για τροφή και κινδυνεύει. Ο Νέμο υποσχέθηκε πως δεν θα το ξανακάνει.

Δεν πέρασαν όμως λίγες μέρες και ο άμυαλος Νέμο ξέχασε την υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα του. Βγήκε έξω να παίξει με το χταπόδι και απομακρύνθηκε από την φωλιά. Τότε ξαφνικά βρέθηκε μπροστά τους ένας μεγάλος καρχαρίας και πριν καλά καλά το καταλάβουν βρέθηκαν και οι δυο μέσα στην κοιλιά του.

Βασίλης Παρασκευόπουλος

ΤΟ ΑΣΠΡΟ

ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Γιωργάκης ,ένα μικρό παιδάκι ,που είχε στο δωμάτιό του, μέσα σε ένα ευρύχωρο κλουβί ένα μικρό άσπρο ποντικάκι. Ήταν ο καλύτερος φίλος του και κάθε μέρα όταν γυρνούσε από το σχολείο έπαιζε μαζί του. Κάποια μέρα όταν γύρισε από το σχολείο ,έτρεξε με χαρά να βρει το φίλο του τον ποντικό να παίξουν, αλλά, βρήκε την πορτούλα του κλουβιού ανοιχτή και το ποντικάκι του έλειπε. Έψαξε όλο το σπίτι, βγήκε και στον κήπο ,έψαξε παντού αλλά πουθενά το ποντικάκι. Το μόνο που είδε ήταν ο μεγάλος μαύρος γάτος ,που ξαπλωμένος κάτω από ένα δεντράκι του κήπου έγλειφε τα μουστάκια του. Τότε ο Γιωργάκης κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί. Ο γάτος είχε φάει τον μικρό του φίλο,το άσπρο ποντικάκι.

Ευαγγελία Καμαροπούλου

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟΥ

Μια μέρα ένας καρχαρίας είδε ένα ψάρι που είχε ένα περίεργο χρώμα , σαν χρυσό και άρχισε να το κυνηγάει. Κατάφερε να το πλησιάσει και χωρίς πολλά πολλά το έφαγε. Το χρυσόψαρο ,όταν βρέθηκε μέσα στο στομάχι του καρχαρία άρχισε να σκέφτεται πως θα βγει έξω. Ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα και άρχισε να γαργαλάει το στομάχι του καρχαρία με τα πτερύγιά του. Ο καρχαρίας άρχισε να ρεύεται και μετά από λίγο το ψαράκι βρέθηκε πάνω ψηλά στο στόμα του. Συνέχισε να τον γαργαλάει μέχρι που ο καρχαρίας άνοιξε το στόμα του και τότε το ψαράκι κατόρθωσε να βγει και να γλιτώσει. Λίγο αργότερα συνάντησε ένα χταπόδι που ήταν φίλος του και του διηγήθηκε την περιπέτειά του. Το χταπόδι το πήρε στη φωλιά του και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Αντώνης Μουντουφάρης

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ

Ο κύριος Απίθανος και η γυναίκα του η κυρία Δυνατή ήταν δυο υπεράνθρωποι ήρωες που έσωζαν τον κόσμο από κάποιους κινδύνους. Αρκετές φορές όμως ,επειδή ήταν ατρόμητοι και πολύ ριψοκίνδυνοι έμπλεκαν σε καυγάδες και φασαρίες.

Τότε η κυβέρνηση της χώρας τους αποφάσισε να απαγορεύσει στον κύριο Απίθανο, στην γυναίκα του, την κυρία Δυνατή και σε όλους τους άλλους υπεράνθρωπους ,να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους, γιατί πίστευαν οι κάτοικοι της χώρας αυτής πως έκαναν περισσότερο κακό παρά καλό. Έτσι από τότε ο κύριος Απίθανος και η κυρία Δυνατή συστήνονταν πια στον κόσμο ,σαν κύριος Μπομ και Ελεν Απίθανου.

Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος