ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ Λονδίνο 1788 – Μεσολόγγι 1824 Άγγλος αριστοκράτης, ποιητής, Φιλέλληνας,
ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού Πέθανε στο πλευρό των Ελλήνων επαναστατών
στο Μεσολόγγι από τυφοειδή πυρετό. Σχημάτισε ιδιωτικό στρατό από 40 Σουλιώτες,
υπό τους Τζαβέλλα, Φωτομαρά και Δράκο. Διατηρούσε αλληλογραφία με Άγγλους
επιχειρηματίες, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του Αγώνα. Ο ίδιος ο Σολωμός συνέθεσε ωδή στη μνήμη του,
τη γνωστή «Ωδή εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον.
Φωκίδα 1788 – Λαμία 1821 Υπήρξε αρματολός για δύο χρόνια (1814-1816)
στο στρατό το Αλή πασά. Μέχρι το 1821 είχε φτιάξει τη δική του ομάδα
κλεφτών και μυείται στη Φιλική Εταιρεία. Είναι αρχηγός στη μάχη της Αλαμάνας
εναντίον του Ομέρ Βρυώνη, όπου και συλλαμβάνεται. Τον Απρίλιο του 1821, μια μέρα μετά τη μάχη
στη γέφυρα της Αλαμάνας δολοφονείται με ανασκολοπισμό.
ΔΙΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Ψαρά, 1793 – Αθήνα, 1877 Στρατιωτικός και πολιτικός Διετέλεσε πέντε φορές
πρωθυπουργός της Ελλάδας Αποτέλεσε έναν από τους πιο στενούς συνεργάτες του Καποδίστρια Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, πυρπόλησε πολλά πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 1822 πυρπόλησε την τουρκική ναυαρχίδα του Καρά Αλή, που θεωρήθηκε σημαντική επιτυχία των Ελλήνων.
ΚΑΝ ΚΩΝ Σ
1782-Αθήνα, 1827
Έλληνας επαναστάτης, αρχικά κλέφτης και μετά αρματολός και στρατάρχης της Ελληνικής Επανάστασης
Είχε δύσκολη παιδική ηλικία, καθώς μεγάλωσε μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον
Έπασχε από φυματίωση.
Μια σκοτεινή περίοδος της ζωής του ήταν η παραμονή του στην αυλή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, μέχρι που λιποτάκτησε και πήγε στον Κατσαντώνη.
Κατηγορήθηκε από τον Μαυροκορδάτο, με τον οποίο ήρθε σε αψιμαχία, για εσχάτη προδοσία, γεγονός που δεν αποδείχτηκε ποτέ. Έχασε όμως όλους τους βαθμούς και τα αξιώματά του.
Τον Ιούνιο του 1825 η τότε κυβέρνηση του έδωσε όλα τα αξιώματα που του στερήθηκαν.
Ελευθερώνει ολόκληρη τη Στερεά Ελλάδα και επιστρέφει στην Ελευσίνα, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρει το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι. Υπάρχει έντονη φημολογία για το θανατό του, αν επρόκειτο για δολοφονία από Έλληνα ή Τούρκο.
Τιμήθηκε με το Παράσημο του Τάγματος του Σωτήρος, πολύ τιμητικός τίτλος, από τον Όθωνα.
ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ Σ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Μεσσηνία 1770- Αθήνα 1843 Αρχιστράτηγος
και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, οπλαρχηγός, Σύμβουλος της Επικράτειας Απέκτησε το προσωνύμιο «Γέρος του Μοριά» Συμμετείχε στην άλωση της Τριπολιτσάς καθώς και στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια όπου και διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της πολιτικής του Καποδίστρια. Ενεπλάκη σε εμφύλιες συγκρούσεις και οδηγήθηκε στη φυλακή της Ακροναυπλίας το 1833. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα
το 1835. Πέθανε το 1843 από εγκεφαλικό επεισόδιο.
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ Σ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Σούλι Θεσπρωτίας 1790- Καρπενήσι 1823 Έλληνας οπλαρχηγός της Ελληνικής
Επανάστασης και καπετάνιος των Σουλιωτών. Χαρακτηρίστηκε «Λεωνίδας της νεότερης
Ελλάδας» Συμμετείχε σε σημαντικές μάχες σε όλη την
Ήπειρο, όπως στη μάχη του Πέτα και στην πολιορκία της Άρτας. Πέθανε αγωνιζόμενος ηρωικά στη Μάχη του
Κεφαλόβρυσου. Η κηδεία του κατέληξε σε μεγαλειώδη πομπή,
την οποία ο Σολωμός παρομοίωσε με τη συρροή των Τούρκων στην κηδεία του Έκτορα.
ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΜΑΡΚΟΣ
Κωνσταντινούπολη 1771- Σπέτσες 1825 Κορυφαία γυναικεία μορφή της Ελληνικής
Επανάστασης. Μετά θάνατον της απονεμήθηκε από το
κράτος ο τίτλος της υποναυάρχου. Έκανε δύο γάμους, από τους οποίους
αποκόμισε μεγάλη περιουσία, την οποία διέθεσε για τις ανάγκες της Ελληνικής Επανάστασης και συγκεκριμένα για να αγοράσει πλοία και εξοπλισμό. Με το πλοίο «Αγαμέμνονας» που είχε στην
κατοχή της, συμμετείχε στην Επανάσταση. Ήταν η μόνη γυναίκα που μυήθηκε στη
Φιλική Εταιρεία.
Λ «Μ Α
Μεσσηνία, 1782- Πειραιάς 1849
Έλληνας οπλαρχηγός και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821
Συντηρούσε δικό του σώμα ενόπλων με άνδρες που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Συμμετείχε σε πολλές μάχες, μεταξύ των οποίων, στα Άνω Δολιανά, όπου σκότωσε ο ίδιος πολλούς Τούρκους και από εκεί πήρε το ψευδώνυμό του «Τουρκόφαγος». Επίσης, στη μάχη της Τριπολιτσάς όπου συνεργάστηκε με το θείο του Κολοκοτρώνη.
Μετά την Επανάσταση, κατηγορήθηκε για συνομωσία εναντίον του Όθωνα και φυλακίστηκε.
Η υγεία του κλονίστηκε από τη φυλακή και σχεδόν έχασε την όρασή του, ενώ κατείχε ελάχιστα μέσα για την επιβίωσή του, ώστε του χορηγήθηκε άδεια επαιτείας.
Το 1843 του δόθηκε ο βαθμός του υποστράτηγου , με μια πενιχρή σύνταξη.
ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ Η’ ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Μεσσηνία 1788-Μανιάκι 1825 Έλληνας κληρικός, πολιτικός και
οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης Εκλέγεται Υπουργός των Εσωτερικών
από τη Β’ Εθνοσυνέλευση στο Άστρος της Κυνουρίας. Ήταν παρορμητικός, ενθουσιώδης και
εριστικός. Χαρακτηρίστηκε «μπουρλοτιέρης των ψυχών». Πέταξε το ράσο και έγινε πολεμιστής. Πέθανε στη μάχη στο Μανιάκι, αφού
αγωνίστηκε ηρωικά. Ο ίδιος ο Ιμπραήμ αναγνώρισε την ανδρεία του.
ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ
Βελεστίνο, 1757—Βελιγράδι 1798 Δολοφονήθηκε από τους Τούρκους με
στραγγαλισμό. Έλληνας συγγραφέας, πολιτικός,
στοχαστής και επαναστάτης
ο Θούριος, Διακήρυξη για ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα με Γάλλους διαφωτιστές, το Σύνταγμα του Ρήγα. Το όραμά του: ένα μεγάλο κράτος με όλες τις Βαλκανικές χώρες, που δε θα είναι υπόδουλο στους Τούρκους και όπου η Ελλάδα θα είχε κυρίαρχη θέση. Προσπάθησε να ξεσηκώσει τον σκλαβωμένο λαό και να κάνει επανάσταση Κορυφαία έργα του:
ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ Η’ ΒΕΛΕΝΣΤΙΝΛΗΣ