27/10/2021
Ο πόλεμος των καμπάνων Κείμενο: Τζιάνι Ροντάρι, Εικονογράφηση: Α1
Επιμέλεια ψηφιακού βιβλίου Μαριλία Κωστάκη
Ήταν μία φορά ένας πόλεμος, ένας μεγάλος και τρομερός πόλεμος, που έκανε να σκοτώνονται πολλοί στρατιώτες απ’ τη μία πλευρά κι απ’ την άλλη. Εμείς ήμασταν από ‘δω και οι εχθροί μας ήταν από ‘κεί, και πυροβολούσαμε ο ένας τον άλλο νύχτα και μέρα, αλλά ο πόλεμος ήταν τόσο πολύχρονος που σε κάποια στιγμή μας έλειψε ο μπρούντζος για τα κανόνια, δεν είχαμε πια σίδερο για τις ξιφολόγχες, και λοιπά.
Ο αρχηγός μας, ο Υπερστράτηγος Μπομπόνε Σπαρόνε Πεσταφρακασόνε, διέταξε να βγάλουν όλες τις καμπάνες από τα καμπαναριά, να τις λιώσουν όλες μαζί και να φτιάξουν ένα τεράστιο κανόνι. Μόνο ένα, αλλά μεγάλο αρκετά ώστε να κερδίσει τον πόλεμο με μια μόνο κανόνια. Για να σηκώσουν εκείνο το κανόνι χρειάστηκαν εκατό χιλιάδες γερανοί. Για να το μεταφέρουν στο μέτωπο χρειάστηκαν ενενήντα εφτά 1
τρένα. Ο Υπερστράτηγος έτριβε τα χέρια του από τη χαρά του και έλεγε: Όταν το κανόνι μου θα ρίξει, οι εχθροί θα το βάλουν στα πόδια και θα τρέχουν μέχρι το φεγγάρι. Και έφτασε η μεγάλη στιγμή. Το υπερκανόνι ήταν στραμμένο προς τους εχθρούς. Εμείς είχαμε βουλώσει τ’ αυτιά μας με μπαμπάκι, γιατί ο θόρυβος μπορούσε να μας σπάσει τα τύμπανα και το κέρας της ευστάθειας.
Ο Υπερστράτηγος Μπομπόνε Σπαρόνε Πεσταφρακασόνε διέταξε: Πυρ! Ένας πυροβολητής πάτησε ένα κουμπί. Και ξαφνικά, απ’ τη μια μεριά ως την άλλη του μετώπου, ακούστηκε ένας γιγαντιαίος ήχος από καμπάνες: Ντιν! Ντον! Νταν! Εμείς βγάλαμε το μπαμπάκι απ’ τ’ αυτιά μας για ν’ ακούσουμε καλύτερα. 2
-Ντιν! Ντον! Νταν! ηχούσε το υπερκανόνι. Κι εκατό χιλιάδεςαντίλαλοι επαναλάμβαναν σε βουνά και λαγκάδια: Ντιν! Ντον! Νταν!
3
-Πυρ!, ούρλιαξε ο Υπερστράτηγος για δεύτερη φορά. -Πυρ, επιτέλους! Ο πυροβολητής πάτησε πάλι το κουμπί και πάλι ένα γιορτάσιμο κοντσέρτο από καμπάνες ξεχύθηκε από χαράκωμα σε χαράκωμα. Έμοιαζε σαν να ηχούσαν μαζί όλες οι καμπάνες της πατρίδας μας. Ο Υπερστράτηγος τραβούσε τα μαλλιά του απ’ το θυμό του και συνέχιζε να τα τραβάει μέχρι που του έμεινε μόνο μια τρίχα.
Μετά επικράτησε μία στιγμή σιωπής. Και να που απ’ την άλλη μεριά του μετώπου, σαν να πήραν σήμα, απάντησε ένα χαρούμενο, εκκωφαντικό: Ντιν! Ντον! Νταν! Γιατί θα πρέπει να ξέρετε ότι και στον αρχηγό των εχθρών, τον Θανατοστρατάρχη Φον Μπομπόνεν Σπαρόνεν Πεσταφρακασόν, είχε έρθει η ίδια η ιδέα να κατασκευάσει ένα σουπερκανόνι με τις καμπάνες της χώρας του. 4
-Ντιν! Νταν!, έκανε τώρα το δικό μας κανόνι. -Ντον! απαντούσε εκείνο των εχθρών. Κι οι στρατιώτες των δυο στρατών πηδούσαν έξω απ’ τα χαρακώματα, τρέχανε ο ένας στον άλλο, χόρευαν και φώναζαν: Οι καμπάνες, οι καμπάνες! Είναι γιορτή! Έγινε ειρήνη!
Ο Υπερστράτηγος κι ο Θανατοστρατάρχης ανέβηκαν στ’ αυτοκίνητά τους και έφυγαν μακριά και κατανάλωσαν όλη τους τη βενζίνα, αλλά ο ήχος των καμπανών τους ακολουθούσε ακόμα.
5
6
Κανόνι της μουσικής
7