Ξέρετε πού ζουν οι ήρωες των παραμυθιών όταν δε δουλεύουν στα παραμύθια; Μα στη γειτονιά των παραμυθοηρώων στην πόλη της Φαντασίας φυσικά! Έχουν χτίσει πολλά όμορφα σπίτια εκεί, άλλα διώροφα, άλλα τριώροφα και άλλα λειτουργικές μονοκατοικίες.
Στα δυτικά της γειτονιάς βρίσκεται το
τριώροφο του Spiderman. Εκείνος ζει στον τρίτο όροφο. Στον δεύτερο μένει ο αντίζηλός του, ο Venom και το ισόγειο ο Spiderman το νοικιάζει, περιστασιακά, σε συμπρωταγωνιστές του. Πολύ συχνά του αρέσει να την κοπανάει από τον στρογγυλό φεγγίτη της μοβ στέγης και να ανεβαίνει τρέχοντας στο βουνό που υψώνεται
πίσω από τη γειτονιά. Είναι μανιώδης
με τη γυμναστική. Πού τον χάνεις,
πού τον βρίσκεις, στο ύπαιθρο
και γυμνάζεται!
Δίπλα από το τριώροφο του
Spiderman, τα Τρία Γουρουνάκια ζουν
όλα μαζί, σε μια όμορφη μονοκατοικία.
Πρόκειται για ένα μεγάλο, πέτρινο σπίτι με
πράσινη στέγη και ροζ τοίχους.
Χαρακτηριστική είναι η κοντή πόρτα από χοντρό
ξύλο που είναι βαμμένη με έντονο φούξια χρώμα.
Όμως τα Γουρουνάκια, έχουν και ένα δικό τους
οροφοδιαμέρισμα στον δεύτερο όροφο της
διπλανής τριώροφης οικοδομής. Μάλλον τους έχει
μείνει κάποιο τραύμα από την περιπέτειά τους με
τον Κακό Λύκο και έτσι αποφάσισαν να αποκτήσουν
και ένα δεύτερο σπίτι, παρέα με άλλους παραμυθοήρωες. Η Ολέτ μένει στον πρώτο όροφο
ενώ ο Μικρός Πρίγκιπας, η αφεντιά μου δηλαδή, ζει
στον τρίτο. Μου αρέσει να μένω σε ψηλά κτίρια.
Έχω άπλετη θέα προς τα άστρα. Στο μπαλκόνι μου, κάθε πρωί, ακουμπάω τη γυάλα με το τριαντάφυλλό μου, ενώ συχνά μπορείτε να
δείτε και την Αλεπού να ρεμβάζει και να κατασκοπεύει τους περαστικούς.
Ακριβώς δίπλα στο κτίριο που ζω, υπάρχει ένα διώροφο με υπέροχα
μπαλκόνια. Για την ώρα δε μένει κάποιος εκεί. Υποψιάζομαι τον λόγο. Είναι ο ίδιος
που και το μεθεπόμενο τριώροφο έχει μείνει ανοίκιαστο. Το μεσαίο τριώροφο με τους αλλοπρόσαλλους κατοίκους, αυτό ευθύνεται για την ερημιά των γειτονικών
σπιτιών!
Από εκείνο ακριβώς το οίκημα
ξεκινά η μεγαλύτερη φασαρία η οποία εξαπλώνεται σ’ ολόκληρη τη συνοικία!
Πηγή της φασαρίας; Μια αφελής, εγωίστρια και μάλλον ξεροκέφαλη νεαρή, η Κοκκινοσκουφίτσα. Η μουσική
της ακούγεται πάντα στη
διαπασών και τα παράπονα όλων
είναι ατελείωτα. Εκείνη
όμως τίποτα! Ούτε που
ιδρώνει το αφτί της!
Πόσες φορές δεν της έχει
κάνει παράπονα ο καημένος ο
Spiderman που ζει στον
πρώτο όροφο, πόσες
φορές δεν της έχουν
χτυπήσει με σκούπα το ταβάνι της ο
Όλαφ και η Έλσα που ζουν από πάνω… δε
λέγονται! Όμως στου κουφού την πόρτα…
Φημολογείται ότι θα το ενοικίαζε ο Κακός
Λύκος, αλλά μονάχα μία φορά τον είδαμε
στη γειτονιά και έκτοτε δεν ξαναπάτησε
Και, αλήθεια, ποιος θα μπορούσε να
αντέξει τη μικρή φασαριόζα;
Αμέσως μετά το άδειο οίκημα βρίσκεται ένα εντυπωσιακό και επιβλητικό, μοντέρνο κτίριο με έντονο χρωματισμό: κίτρινο και κόκκινο. Είναι η μονοκατοικία του Ironman. Έχει μια βαριά, μεταλλική πόρτα που ποτέ δεν είναι ανοιχτή και μια τεράστια καμινάδα στη στέγη που πάντοτε αχνίζει. Το εντυπωσιακότερο είναι πως
τα παράθυρα αυτού του σπιτιού είναι στοιχισμένα μονάχα στην κίτρινη πλευρά…
Περίεργο, αλλά περί ορέξεως…
Το σχεδίασα
μόνος μου!
Πίσω από αυτό το ιδιαίτερο κτίριο, βρίσκεται το τεράστιο, διώροφο, γαλάζιο
κτίριο της Έλσας. Καμωμένο από πάγο και
επιβλητικό, έως… τρομακτικό θα το
χαρακτήριζα. Δεν είναι όμως μόνο το κτίριο
που θα μπορούσε να σας τρομάξει, αλλά η
παραξενιά της ιδιοκτήτριάς του. Η Έλσα
μουτρώνει με το παραμικρό. Θυμώνει και
γίνεται έξαλλη. Και τότε… παγώνει όλη η
γειτονιά και, πολλές φορές, ολόκληρη η
πόλη! Πολλά προβλήματα δημιουργούνται τότε. Δεκάδες φορές έχει φτάσει ως την πόρτα της ο πιο κοντινός της γείτονας, ο Hulk, με τα δόντια του να κροταλίζουν, για να της αλλάξει μυαλά. Αυτή την κοπέλα δεν
τη συγκινεί τίποτα εύκολα. Ούτε η θέα ενός
πράσινου, απειλητικού παγόβουνου που
της χτυπάει την πόρτα!
Έλεος, Έλσα!!!
Κάνοντας τον γύρο της γειτονιάς μας, δεν μπορώ να παραλείψω το ψηλό
τριώροφο των Αμερικανών ηρώων. Δεν
είμαι σίγουρος βέβαια ότι είναι
Αμερικανοί… Ίσως να παρασύρομαι από το
χρώμα της πολυκατοικίας και από τον
Captain America που ζει πάνω από τον
Batman και κάτω από την Wonder Woman.
Το κτίριο αυτό έχει μεγάλες τζαμαρίες και
οι τοίχοι είναι βαμμένοι σε μπλε και
κόκκινους χρωματισμούς. Δίπλα ακριβώς
υπάρχει μια μυστηριώδης μεταλλική
πόρτα, που υποψιάζομαι πως οδηγεί σε
ιδιωτικό γυμναστήριο.
Τέλος, δε θα μπορούσα να παραλείψω το σπίτι της οικογένειας της Ολέτ. Ζει ακόμα με τους γονείς της, όμως κάθε μέλος της οικογένειάς τους έχει από ένα δικό του οροφοδιαμέρισμα. Τα διαμερίσματα είναι σχεδόν ίδια και επικοινωνούν με εσωτερικές σκάλες.
Στη γειτονιά μας όλα βαίνουν καλώς, εκτός από τις φορές που… δε βαίνουν
και πολύ καλώς… Να, όπως τη φορά που τα Γουρουνάκια γέμισα με λάσπη την μπουγάδα του Hulk κι αυτός έγινε έξαλλος. Πρασίνισε, αγρίεψε και κόντεψε να κάνει τα Γουρουνάκια… λουκάνικα. Με τα δίκια του, εδώ που τα λέμε. Τελευταία στιγμή κρατήθηκε και είπε να πάει μια βόλτα για να ηρεμήσει. Για καλή του τύχη, συνάντησε και τον φίλο μας τον Captain America που επέστρεφε σπίτι του.
-Τι συμβαίνει, Hulk; Τι χάλια είναι αυτά; Έλα, ηρέμησε, παλιόφιλε, δεν αξίζει τόση ένταση ό,τι κι αν έχει συμβεί!
-Άσε με, φίλε, γιατί κόντεψα να κεράσω τη γειτονιά… χοιρινά λουκάνικα!
-Τα Γουρουνάκια πάλι;, ρώτησε ο Captain America που ήξερε πόσο βρωμερά μπορεί να γίνουν τα τρία αυτά ζούδια.
-Ναι. Είναι η τέταρτη φορά αυτή την εβδομάδα που έριξαν λάσπες στην
μπουγάδα μου! Και το ξέρεις ότι δεν προλαβαίνω να πλένω!
-Καταλαβαίνω. Όμως, έλα λιγάκι στη θέση τους…
-Όχι, ευχαριστώ! Εγώ δεν κυλιέμαι στον βούρκο!
-Έλα, Hulk, μεταφορικά μιλάω, γέλασε ο Captain America Έλα στη θέση τους… Χρειάζονται λιγάκι χαλάρωση πού και πού. Τα κακόμοιρα έχουν πολύ σοβαρό άγχος από τότε που ο Κακός Λύκος τα κυνήγησε και κόντεψε να τα φάει. Χρειάζονται να ξεδίνουν λιγάκι στη λασποπισίνα τους.
-Έχεις δίκιο, το καταλαβαίνω. Όμως έλα και στη δική μου θέση. Δουλεύω όλη
μέρα, έχω επαγγελματικά ραντεβού και ίσα που προλαβαίνω να πλύνω και να
απλώσω. Και δε στεγνώνουν και εύκολα τα ρούχα μας, έτσι που παγώνει τη γειτονιά
κάθε τρεις και λίγο η άλλη!
-Για την Έλσα, λες, ε; Το ‘χει παρακάνει, αδελφέ μου! Η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης είναι στα ύψη και εκείνη… του θυμού της τον χαβά! Έλα, μη φουρκίζεσαι και γι’ αυτό τώρα. Έλα να πάρουμε μερικές βαθιές ανάσες και να μετρήσουμε, παρέα, ως το 107, για να ηρεμήσουμε.
-Μα πώς να μη φουρκίζομαι, Captain μου; Πήγα προχθές να της πω δυο λογάκια, να αφήσει τα καπρίτσια και να ξεπαγώσει τη γειτονιά, δε με άντεξε ο πάγος, έσπασε και έπεσα μέσα στο παγωμένο νερό! Και σαν να μην έφτανε αυτό, την έβλεπα και να γελάει από πάνω! Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι!
-Ναι, έμαθα για το περιστατικό, είπε γελώντας ο Captain America. Μου τα ‘λεγε ο Μικρός Πρίγκιπας τις προάλλες. Η Έλσα κατάφερε να εξοργίσει ακόμα κι εκείνον! Ο Μικρός την απείλησε πως θα την κλείσει σε κελί, αν δεν ξεπαγώσει τη γειτονιά!
-Αχ, θα εκραγώ!, αναστέναξε ο Hulk. Πάμε, παλιόφιλε, να μετρήσουμε ως το
107 καθώς θα επιστρέφουμε σπίτι. Έχω ένα σημαντικό τηλεφώνημα να κάνω από εκεί…
-Φύγαμε!, είπε ο Captain America και ξεκίνησε πρώτος το μέτρημα.
Φτάνοντας στο σπίτι του ο Hulk είδε την μπουγάδα καθαρή, το μπαλκόνι του πλυμένο και τα Γουρουνάκια να φεύγουν τρέχοντας.
Τρέξτε, αδέρφιαααα!
Ε! Σταθείτε!
Τι
συμβαίνει;
-Ε, σταθείτε! Τι συμβαίνει εδώ;, τα ρώτησε έχοντας σαστίσει.
-Συμπάθα μας, γείτονα. Κατά λάθος λερώσαμε την μπουγάδα σου νωρίτερα, δεν το θέλαμε. Είπαμε να επανορθώσουμε και…
-Σας ευχαριστώ! Με συγκινήσατε! Πρέπει όμως να βρούμε μια λύση, τι λέτε;
-Ναι, φυσικά! Θέλαμε να σου προτείνουμε, αν δε σου ήταν κόπος, να χρησιμοποιείς το πίσω μπαλκόνι για άπλωμα. Έτσι δε θα υπάρχει κίνδυνος να πεταχτεί λάσπη από τη λασποπισίνα μας!
-Καλή ιδέα, Γουρουνάκια! Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο αυτό που προτείνετε. Όμως κι εσείς θα πρέπει να είστε πιο προσεκτικά όταν βουτάτε από τον
ψηλότερο βατήρα. Τι θα λέγατε να χαμηλώσετε λιγάκι το ύψος του; Έτσι δε θα
εκσφενδονίζεται τόση λάσπη γύρω τριγύρω!
Τα Γουρουνάκια συμφώνησαν και ο Hulk
χαμογέλασε πλατιά σφίγγοντας με τη
χερούκλα του ένα ένα τα
τρία παχουλά ποδαράκια.
Στη γειτονιά μας οι εντάσεις δε λείπουν. Κι
όταν λέω εντάσεις εννοώ… στη διαπασών!
Πρόσφατα έγινε άλλος ένας καβγάς στο σπίτι της Κοκκινοσκουφίτσας. Για ακόμα ένα μεσημέρι η μικρή ανέβασε την ένταση της μουσικής και άρχισε τις χορογραφίες. Έξαλλη η Έλσα κατέβηκε τρέχοντας τα σκαλοπάτια, έξω φρενών ο Spiderman ανέβηκε με δυο σάλτα και συναντήθηκαν, ταυτόχρονα, έξω από το διαμέρισμα της Κοκκινοσκουφίτσας.
Χτύπησαν την πόρτα της νεαρής και άρχισε ο σαματάς. «Είσαι απαράδεκτη!», ωρυόταν η Έλσα με μια χιονοθύελλα να ξεχύνεται από τα μαλλιά της «Δε μας αφήνεις ένα μεσημέρι να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι!», ούρλιαζε ο Spiderman και πάνω που θα ξεσπούσε μεγάλος καβγάς, η γιαγιά της μικρής απάντησε στη βιντεοκλήση που της είχε κάνει η εγγονή της λίγο πριν η πόρτα χτυπήσει και είδε το σκηνικό… live!
Η σοφή γριούλα άκουσε και τις τρεις πλευρές και κατάλαβε ότι η εγγονή της το είχε παρακάνει. Οι γείτονες ήταν δικαίως εκνευρισμένοι. Η καλή μας όχι μόνο δε σέβεται ποτέ την ανάγκη των γειτόνων της για ξεκούραση, αλλά δε ζητάει καν συγγνώμη για την αναστάτωση που προκαλεί. «Είναι δικαίωμά μου να ακούω μουσική! Η μουσική χαλαρώνει όλο τον κόσμο! Πώς είναι δυνατό να σας ενοχλεί;», επέμενε. Η γιαγιά χρειάστηκε να υπενθυμίσει στην αγανακτισμένη νεαρά ότι οι νόμοι είναι σαφείς και οι ώρες κοινής ησυχίας για τους καλοκαιρινού μήνες είναι από τις 15:00 ως τις 17:30 και από τις 23:00 ως τις 07:00. Της πρότεινε μάλιστα να χρησιμοποιεί τα ακουστικά της για να ακούει μουσική και να φοράει μες στο σπίτι τα μαγικά παπουτσάκια με τις συννεφένιες σόλες που της είχε χαρίσει ο παππούς στα περσινά της γενέθλια. Ο Spiderman, που ήθελε να τελειώνει μια και καλή αυτή η ιστορία, πρότεινε να της μονώσει μάνι μάνι το σπίτι με ισχυρό ηχομονωτικό υλικό και κάπου εκεί η φασαρία σταμάτησε. Ευτυχώς! Γιατί έτσι και κρατούσε λίγο ακόμα ο καβγάς, δεν το γλιτώναμε το
κρυοπάγημα από τον θυμό της Έλσας!
Το τελευταίο διάστημα οι
καβγάδες μας ακούστηκαν ως μια
σχολική αίθουσα κάπου πέρα
μακριά, στην άλλη άκρη της
παραμυθοσφαίρας. Ο δαιμόνιος
δημοσιογράφος Πίκος Απίκος, μετά από διασταύρωση των
πληροφοριών του, δημοσίευσε
στις «Πραγματικές Ειδήσεις»
κάποιες επιστολές μαθητών Δευτέρας τάξης ενός Δημοτικού Σχολείου προς τον
δήμαρχο της πόλης της Φαντασίας. Είδαν κι απόειδαν τα παιδιά και έβαλαν το χέρι τους για το κοινό καλό. Μάλιστα συνόδευσαν τις προτάσεις
τους και από αναλυτικά σχέδια για να τις κάνουν
σαφέστατες.
«Αγαπητέ κύριε δήμαρχε,
Τι κάνετε; Με λένε Μαρία και είμαι
μαθήτρια του 26ου Δημοτικού Σχολείου
Ηρακλείου Κρήτης. Σας παρακαλώ πολύ, μπορείτε να φτιάξετε στη γειτονιά των
παραμυθοηρώων της πόλης σας ένα
γυμναστήριο; Ο Spiderman και οι άλλοι
ήρωες της περιοχής παραπονιούνται ότι
θέλουν γυμναστήριο επειδή ο Batman
σπάει τζαμαρίες και τρομάζει τον Spiderman ο οποίος, με τη σειρά του, κοντεύει να πάθει εγκεφαλικό!
Με εκτίμηση, Μαρία»
Άλλη δημοσιευμένη στην εφημερίδα επιστολή έγραφε:
«Αγαπητέ κύριε δήμαρχε,
Με λένε Σοφία. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω, αν μπορείτε, να φτιάξετε μια
κλειστή λίμνη με λάσπη για τα Τρία Γουρουνάκια και μια παιδική χαρά για όλα τα
παιδιά της γειτονιάς. Έτσι θα έχετε τους κατοίκους σας χαρούμενους και θα
κερδίσετε και περισσότερους τουρίστες στην περιοχή σας.»
Η Μιχαέλα πάλι, μαθήτρια του ίδιου σχολείου, πρότεινε με επιστολή προς τον
δήμαρχο να βοηθήσει ώστε να δημιουργηθεί ουρανός, χορτάρι και μια λιμνούλα.
Πρότεινε ακόμα να χτιστούν επιπλέον τριάντα ένα σπίτια, καθώς η γειτονιά μας της
φάνηκε αραιοκατοικημένη.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα των «Πραγματικών Ειδήσεων» τα παιδιά πρότειναν πάρκα, γήπεδο μπάσκετ, λίμνη για τη Μικρή Γοργόνα που πάντα ήθελε να εγκατασταθεί στη γειτονιά μας αλλά δεν έβρισκε το κατάλληλο διαμέρισμα… Φάνηκε πως τα παιδιά ήξεραν πολύ καλά τι θα μπορούσε να κάνει τη γειτονιά μας πιο όμορφη, πιο λειτουργική και πώς θα μπορούσαν να βρεθούν τρόποι για αρμονική συμβίωση και σεβασμό όλων των κατοίκων, κάτι που, πολλές φορές, είναι ζητούμενο. Είναι γνωστό πως τα παιδιά βλέπουν με την καρδιά τους πράγματα που τα μάτια δεν μπορούν να δουν και πως βρίσκουν καλύτερες λύσεις από τους ενήλικες, οι οποίοι έχουν ξεχάσεις πως κάποτε υπήρξαν παιδιά.
Εύχομαι ο δήμαρχός μας να θυμάται πως κάποτε ήταν παιδί. Αναμένω την
απάντησή του στους μαθητές και τις μαθήτριες εκείνης της μακρινής Δευτέρας
Δημοτικού. Αναμένω και τις πράξεις του ώστε να βελτιωθεί η ζωή μας στη γειτονιά μας.
Η ιστορία αυτή δημιουργήθηκε συλλογικά από τους μαθητές και τις μαθήτριες
του Β2 του 26ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου: Γιώργο Δ , Σοφία Δ , Μαρία Μ , Αναστασία Μ., Σοκράιντι Ν., Μαργαρίτα Π. Γ., Αγγελική Τ., Γκαμπριέλα Τ., Μιχαέλα
Φ., Κωνσταντίνο Ψ., καθώς και από τις εκπαιδευτικούς του τμήματος: Μαριλία
Κωστάκη και Νάσια Κούγιου, τον Απρίλιο του 2024 στο πλαίσιο εκπόνησης
εργαστηρίου δεξιοτήτων «Ενεργώ ως πολίτης»
