BIKE & trekking Catalonie Special

Catalonië Special

Catalonië, een apart geval Catalonië is een stukje Spanje met een geheel eigen identiteit, taal en karakter. Dat is te danken aan de verschillende volkeren en culturen die in de loop der eeuwen het gebied bewoonden. Grieken, Romeinen, Joden, Visigoten en Arabieren drukten om beurten hun stempel op de geschiedenis en lieten een rijk cultureel erfgoed achter. Catalonië is een apart geval, maar of de regio ooit een apart land worden of niet, de natuur zal er niets gelegen aan laten liggen. En dat betekent dat je er voor een actieve outdoorvakantie aan het goede adres bent. Ik reed al eens in vier dagen

met een mountainbike van La Seu d’Urgell in de Pyreneeën naar het kustplaatsje Roses, met onderweg een keur aan landschappen, maar voor deze special doorkruisten we héél Catalonië. Van zuid naar noord en van oost naar west. Om tot de vaststelling te komen dat we gerust dubbel zo lang hadden kunnen blijven doorkruisen. Of driedubbel zo lang. Want in Catalonië kun je actief zijn tot de derde macht. Van het een naar het ander bewegen, zonder dat het gaat vervelen. Fietsen, hiken, biken, klimmen, varen, wandelen, duiken, zwemmen. We deden het allemaal. En tussendoor zaten we aan

Boven HIKE & trekking reporter Roel van Schalen houdt een siesta tijdens een hike door Congost de Mont-rebei.

tafel. Twee keer per dag warm eten!

Wel even gewoon raken aan het Spaanse / Catalaanse ritme (vanaf 21.00 uur stipt openen de restaurants) maar met het ene feestelijke maal na andere lukt dat snel.

We zagen de bergen, we zagen de zee, we plukten Priorat-druiven en we namen honing mee, we voelden Picasso en aanschouwden de Trap naar de Goden. We begonnen met tapas en we eindigden met crèma de Catalana. Aangename kennismaking!

Roel van Schalen, reisreporter HIKE & trekking

3

151126 Catalonia Special.indd 3

26/11/15 15:51

Hiken

in de voetstappen van Pablo Picasso Het bergdorpje Horta de Sant Joan is niet alleen het bezoeken waard omdat Pablo Picasso er een tijdje woonde en werkte, maar ook omdat het landschap er prachtig is en de omgeving zo rustig dat je er een speld kan horen vallen.

4

151126 Catalonia Special.indd 4

26/11/15 15:51

Catalonië Special Links Geen schilderij maar werkelijkheid: het bergdorpje Horta de Sant Joan.

Rechts Het klooster van Sant Salvador was oorspronkelijk een kerk.

legde daarmee mee de basis voor een stroming die bekend zou worden als het kubisme. De gedachte daarachter is om elk object tot zijn geometrische vormen terug te brengen.

Het schilderachtige Horta de Sant Joan was een inspiratiebron voor Pablo Picasso.

Als we de hoek om komen rijden en het dorp in de verte in de zon ziet liggen, op een natuurlijke terp, komt er een gevoel van rust over ons heen. Een ansichtkaart is het, in zachte kleuren, in grootse stilte. Ondanks dat het een piepklein dorpje is, met niet meer dan 1.219 zielen, is er altijd leven op het dorpsplein, dat net als overal elders in de streek Plaça Catalunya heet.

Het schilderachtige Horta de Sant Joan inspireerde een zestienjarige Pablo Picasso voor de rest van zijn leven. Een eerste maal bracht hij er acht maanden door, tien jaar later keerde hij er terug met Fernande Olivier, zijn eerste muze – schilders hebben immers een ‘muze’, niet gewoon een ‘vriendin’. Hij maakte in drie maanden tijd een behoorlijke collectie ‘hoekige’ schilderijen en

Hospitaalridders en Tempeliers Een belangrijke bron van inspiratie voor Picasso was het klooster van Sant Salvador, net buiten het dorp, op 2,5 kilometer wandelen. Het is een mooie start van onze wandeltocht door dit fraaie stukje zuid-Catalonië. Onze gids Philippe is een Vlaming en hij weet fraai te vertellen over de geschiedenis van de streek en het klooster.

Het klooster was oorspronkelijk een kerk, gebouwd door de Orde der Tempeliers, een 12e eeuwse ridderorde. Later kwam de kerk in bezit van de Hospitaalridders, een andere clan uit de tijd van zwaarden en schilden. Philippe toont ons dat de Tempeliers veel nauwkeuriger bouwden dan hun opvolgers. Zij bouwden voor de eeuwigheid, getuige de perfect op elkaar aansluitende blokken steen, waar geen speld tussen past. De hand der Hospitaalridders wordt zichtbaar in de duidelijk slordiger aangelegde delen van de kerk. Het

5

151126 Catalonia Special.indd 5

26/11/15 15:51

Hiken Links De Orde der Tempeliers, een 12e eeuwse ridderorde bouwden voor de eeuwigheid, getuige de perfect op elkaar aansluitende blokken steen, waar geen speld tussen past.

Rechtsboven Ooit bivakkeerde Pablo Picasso op de top van de Muntanya de Santa Barbara.

Rechtsonder Dineren bij lantaarnlicht op het dorpsplein van Horta de Sant Joan.

aangebouwde kloostergedeelte is grotendeels ruïne in redelijke tot goede, zij het dakloze staat. Er zijn wel plannen om het gebouw volledig in ere te herstellen, maar geen fondsen in het Spanje anno

Gieren cirkelen hoog door de lucht.

2015, meldt Philippe met zuiderse berusting. Een leuk proefje voor wie het klooster bezoekt: tik eens met je nagel op de afwisselend smalle en brede pilaren rond de toegangspoort van de kerk. Hoewel ze stuk voor stuk uit massieve steen zijn gehouwen, klinkt een tik tegen een brede boog holler dan een tik tegen een smalle arc. Het samenspel van beide zorgt voor een optimale akoestiek in het voorportaal van de kerk. De bouwmeester van toen had niet alleen oog voor design maar ook voor functie!

Gieren en windmolens Na de rondleiding beklimmen we de Muntanya de Santa Barbara, de rots die boven het Sant Salvador klooster uittorent, in de voetstappen van Pablo Picasso, die ooit boven op de top bivakkeerde. Gieren cirkelen hoog door de lucht en hoewel de late namiddagzon nog stevig prikt, is de klim aan de schaduwkant van

de berg goed te doen. “In de zomermaanden juli en augustus moet je hier niet zijn”, zegt Philippe, “want dan is het te warm.”

Boven op de top heb je een prachtig zicht op een uitgestrekt landschap, enkel verstoord door een klein windmolenpark. Het geld van machtige exploitanten is ook hier sterker dan de tegenstem van individuele natuurliefhebbers,

constateert Philippe. Maar het waait hier wel veel, beaamt hij, dus in dat opzicht misstaan de wieken dan ook weer niet.

De selfie met het kruis op de uiterste punt van de Santa Barbara bewaar ik maar liever voor een volgend leven, want hoewel het doenbaar moet zijn, nodigt de smalle richel er naartoe niet uit voor een snelle oversteek.

6

151126 Catalonia Special.indd 6

26/11/15 15:52

Catalonië Special

Feest van ontspanning We dalen af langs de zonzijde van de berg. Nu de avond aanstaande is, valt dat goed te doen. We hebben zicht op de brede vallei waarlangs we zijn aan komen rijden, en opnieuw is het een panorama waar je gerust een tijdje voor kunt gaan zitten. Er is verder geen kip op heel de rots, wat de natuurbeleving alleen maar intenser maakt. De

Muntanya blijkt minder onneembaar dan wanneer je er pal voor staat, want in een dagdeel valt hij vanuit het dorp Horta wel ‘te ronden’. Een mooie onderneming, de perfecte inspanning voor wat in Catalonië altijd een feest van ontspanning is: het avonddiner.

INFO terresdelebre.travel

7

151126 Catalonia Special.indd 7

26/11/15 15:52

Biken

Autovrij fietsen over Via Verda Terres de l’Ebre In heel Spanje is zo’n tweeduizend kilometer spoorweg omgebouwd tot autovrije fietsroutes, de vias verdes. Deze groene fiets- en wandelroutes hebben gemeen hebben dat ze aangelegd zijn op oude spoorwegbeddingen. Wij reden de Via Verda vanuit Horta de Sant Joan naar Benifallet.

Deze groene weg loopt over een voormalige spoorlijn waar van 1882–1942 aan gewerkt werd, maar die uiteindelijk slechts 31 jaar in gebruik bleef. Sindsdien kreeg hij een herbestemming als route voor ongemotoriseerd verkeer. Ideaal dus voor wandelaars en fietsers.

We pikken een fiets op bij de lokale fietswinkel in Horta de Sant Joan and off we go.

De bedding ligt helemaal vlak en is goed geasfalteerd, dus fysiek loopt

het allemaal heel relaxed. Naast de aantrekkelijke vergezichten die je onderweg passeert, maken ook de vele spoortunnels op het traject van de Via Verda een bijzondere belevenis. In die tunnels springt in de meeste gevallen verlichting aan, zodat je niet in een zwart gat duikt, maar toch waren de fietslampjes die we meekregen van de fietsenmaker geen overbodige luxe. Op de gehele route van Horta naar Tortosa kom je ongeveer 40 tunnels tegen,

De vele spoortunnels maakt de via verda tot een bijzondere fietstocht.

Onder Goede fietsverlichting is geen overbodige luxe in de 40 tunnels die je onderweg tegen komt.

waarvan de langste ongeveer 750 meter lang is. Wij reden tot Benifallet, zo’n 25 kilometer vanaf Horta de Sant Joan, en passeerden naar schatting 20 tunnels.

Verlaten stations Een tussenstop die de moeite waard is, vind je bij het Santuari de Fontcalda. Eventjes steil afdalen tot aan het water van de Riu de la Canaleta en je vindt aan je linkerhand een kleine kloof met een mooi wandelpad over de rotsen en rechtsaf een kerk en een restaurantje. Op een doordeweekse dag heb je het rijk – en de romantiek – hoogstwaarschijnlijk helemaal voor jezelf.

De verschillende stations aan de route staan er meestal vervallen bij.

Vaak liggen ze trouwens nog enige kilometers van de spoorlijn verwijderd, zo deed men dat vroeger.

Maar rijd je richting Benifallet dan kom je bij een geheel opgeknapt station, dat tegenwoordig dient als B&B met bar / restaurant. Perfect als tussenstop voor een flinke pauze of voor een overnachting tijdens een meerdaagse trektocht.

Info De totale lengte van Via Verda de Terres de l’Ebre is 49 km en voert van Tortosa naar Arnes-Lledó. terresdelebre.travel

8

151126 Catalonia Special.indd 8

26/11/15 15:52

Kajakken

Catalonië Special

Go with flow van de Ebro Met een dergelijke diversiteit aan natuur als in Catalonië, hoef je je niet enkel te beperken tot wandelen en fietsen in deze streek. We stapten dus ook een middagje in een kajak.

Om de machtige rivier de Ebro af te zakken.

Vanuit Benifallet rijden we in een busje twaalf kilometer stroomopwaarts. Na een korte instructie en met een reddingsvest aan gaan we te water. De laatste keer dat ik in een kajak zat, was tijdens het middelbare schoolkamp in de Ardennen, op de ‘wildwaterrivieren’ de Ourthe en de Lesse. Maar al na enkele tientallen meters heb ik de peddelslag te pakken: kajakken gaat grotendeels vanzelf. De rivier weet waar je heen moet.

De eerste serieuze bocht in de stroom dient zich al snel aan en gids Lluis gebaart om even stil te gaan liggen. Hoog boven ons staat het dorpje Miravet te blinken in de zon, met nog hoger daarbovenuit het

plaatselijke kasteel. Dat is gebouwd door de ridderorde der Tempeliers, die we al eerder op deze avonturentrip door Catalonië leerden kennen, in een kerk nabij Horta de Sant Joan. Wat verderop in de stroom toont Lluis ons de restanten van een oude stadswal, vlak onder het wateroppervlak, en nog weer tweehonderd meter daarna laat hij ons laveren onder en langs de resten van een oude watermolen.

IJsvogel De Ebro blijkt de verdere tocht een kalme rivier die vooral het onbetwiste domein is van flora en fauna.

We komen veel vogels tegen. Ook een ijsvogel laat zich horen en – op

Linksboven Het kasteel van Miravet is beeldbepalend voor dit dorp van 800 inwoners en werd gebouwd door de ridderorde der Tempeliers.

Rechtsboven Een smal doorsteekje bij de resten van een watermolen.

Rechtsonder Kajakken op de Ebro is een prachtige natuurbeleving.

aanwijzen van Lluis – zelfs eventjes zien. En hoog op de rotswanden die de Ebro vaak omzomen, zien we tot tweemaal toe een enorm arendsnest.

Op een tijdelijk eilandje midden in de rivier, een rots die uit het water steekt, houden we halt voor een pauze. Lluis tovert een plaatselijke zoete lekkernij uit een waterdichte knapzak uit het vooronder van zijn kajak, plus een wijnbuidel, waarmee we de zoetigheid afblussen op Catalaanse wijze: van afstand in je mond spuiten. Na een twintigtal minuutjes zetten we ons weer in gang, de armen zitten weer vol goede moed.

Info terresdelebre.travel

9

151126 Catalonia Special.indd 9

26/11/15 15:52

Racefietsen

Cycling aan de Costa Daurada De Spaanse kust wordt door wielrenners vaak gekozen als uitvalsbasis voor een fietsvakantie. Ook in CataloniĂŤ kun je wat dat betreft je hartje ophalen. Wij trapten vanuit Cambrils het binnenland in. Opwarmen op het vlakke, verhitten op de klim, afkoelen in de afdaling.

Links Lekker rustig naar boven slingeren, ondertussen genietend van de weidse vergezichten.

Rechts Cycling Costa Daurada zorgt ervoor dat je onderweg niks te kort komt.

10

151126 Catalonia Special.indd 10

26/11/15 15:52

Hiken

14

151126 Catalonia Special.indd 14

26/11/15 15:52

Catalonië Special

De gespleten natuur van Congost de MONT-REBEI In het Engels heet het een ‘gorge’, in het Duits is het ‘Schlucht’, in het Nederlands ‘kloof’ en in het Catalaans is het ‘congost’.

Een bergkloof waar water door stroomt. De Congost de Mont-rebei is een wondermooi stukje gespleten natuur op de grens van de regio’s Catalonië en Aragon.

Het valt niet mee om in de Congost de Mont-rebei te komen, want het natuurschoon ligt een eindje af van de grotere doorgaande wegen.

Tegelijkertijd is het ook helemaal geen straf om er met de auto naar toe te rijden, zoals wij deden, en de weg van duizend-en-een-bochten te gaan. Het is een belevenis op zich.

Steeds verder van de bewoonde wereld weg, een ruw en ongerept landschap tegemoet.

De Congost ligt in de Serra del Montsec, een bergketentje op dezelfde breedtegraad als Girona, maar dan helemaal aan de westelijke kant van Catalonië. Het middengebergte rekt zich bij ons bezoek languit uit onder een felle zon, en na de lange autorit popelen onze Vibram-zolen om af te rollen.

wen in de rotswand, op honderden meters hoogte. De wand zelf reikt soms tot 500 meter boven het water, dat breed in de diepte kabbelt. Een adelaar vliegt hoog door de canyon, zijn schaduw fladdert tegen de rotswand aan de overzijde, grondgebied Aragon. Pal daar tegenover, aan Catalaanse zijde is een rood-groen geklede bergbeklimmer zichtbaar, klevend aan een rotswand dat nog

zeker 250 meter boven hem uittorent. Montse, de gids die ons door de kloof leidt, vertelt dat ze er soms een hele dag over doen om zo’n wand te beklimmen.

Diep beneden ons komt een vlootje kajakkers voorbij gevaren. De kleurige bootjes steken mooi af tegen het heldere groenblauwe water. Niet alleen boven en beneden zijn mensen actief, ook op de wandelroute is het

Klevend aan de rotswand Een grote hangbrug markeert de start van de canyon. En dan is daar plotsklaps de Congost in volle glorie. Het wandelpad is uitgehouLinks Ook met de kajak kun je Congost ‘veroveren’.

Rechts Een stalen hangbrug vormt de toegangspoort tot de canyon.

15

151126 Catalonia Special.indd 15

26/11/15 15:52

Catalonië Special

druk, maar het is dan ook zaterdag.

Wil je wat meer rust, kies dan een doordeweekse dag, dan heb je het rijk voor jezelf.

Stokbrood met tonijn Wie goed oplet, kan overigens wel even ontsnappen aan de weekenddrukte, door uit te kijken naar een grot, hoog verscholen in het massief, in een lange bocht naar links (als je start vanaf de hangbrug). De grot is bereikbaar via een mix van kettingen, klimijzers en natuurlijke obstakels om je op af te zetten, en dorstig als we waren naar het betere hiking-werk,

was dat zo gezegd zo gedaan. Vanuit de grot heb je een mooi vergezicht door de schacht heen, plus een portie stilte. Enkele vleermuizen waren dan weer minder gecharmeerd van onze aanwezigheid.

We stappen verder totdat de beide bergkammen achter ons liggen om nog enkele panoramafoto’s van die kant te kunnen maken en op een comfortabele rots knagen we aan onze picknick. Vers stokbrood royaal belegd met tonijn. Uitkijkend over het groene meer in de diepte kan ik me indenken hoe de nimf van de Lorelei zich gevoeld moet hebben.

Het wandelpad is uitgehouwen in de rotswand, op honderden meters hoogte.

Info lleidatur.com

17

151126 Catalonia Special.indd 17

26/11/15 15:52

canyoning

Klimmen, springen, glijden, zwemmen en weer doorgaan Ooit gedaan, canyoning? Voor avontuurlijke zielen is het een echte must-do. Maar ook als familieuitstapje is het een aanrader. In de Catalaanse PyreneeĂŤn vind je tal van canyons.

Een klif van een meter of twee hoog, daar moet je vanaf springen, het water in. Klinkt flauw misschien, op papier, twee meter, maar als je er voor het eerst voor staat, dan is het al minder flauw, geloof me. De gids doet voor hoe het moet en met twee voeten pal naar beneden doe ik hem na. Plons! Dat viel eigenlijk best mee. Ik klim nog eens omhoog en spring nogmaals, al doende leert men tenslotte, en ik ga nog een derde keer, en van de aanvankelijke vrees is nog weinig over. In plaats daarvan komt een gevoel van avontuur over je, van gecalculeerd risico, van having big fun.

Overwin je angst Canyoning is waden door een rivierbedding op laag water, over rotsen klimmen, er vanaf springen of glijden of met behulp van een touw er vanaf dalen, en geregeld

18

151126 Catalonia Special.indd 18

26/11/15 15:52

Catalonië Special

Te voet door het ruige noordwesten Hoog in het noord-westen van Catalonië ligt het Nationale Park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici, een stukje Pyreneeën met een bijzondere diversiteit aan bergen en berglandschappen. Een ideaal startpunt voor een (meerdaagse) trekkingtocht.

Ruig hooggebergte en vriendelijker middengebergte: met pieken en dalen tussen de 1200 en 3033 meter heb je in dit park van alles wat als het op soorten bergen aankomt.

Die verschillende hoogten brengen natuurlijk verschillende flora en fauna met zich mee en dat creëert een bijzondere wereld, die je vrijwel direct gewaarwordt als je voet zet op de ongerepte bodem. Het klinkt een beetje als een verkooppraatje uit de eerste de beste toeristische folder, maar in dit geval zou die folder niet overdreven zijn. Er loopt in eerste instantie een breed gravel-

pad de vallei in vanaf de stopplaats voor shuttlebussen – op een andere wijze mag je hier niet komen – om dagjestoeristen te behagen, maar zodra je van dat pad af stapt, kom je zomaar in een soort van hof van Eden terecht.

Kronkelende stroompjes De bodem is groen en veerkrachtig, de begroeiing is rijk en wilskrachtig, en niets hier is geordend of artificieel, de natuur is hier nog echt natuur. Iets wat je in Nederland niet meer tegenkomt. Aigüestortes ontleent zijn naam aan de talloze Links Avontuurlijke pioniers kunnen hun hart ophalen in ruige noordwesten van Catalonië.

Rechts In het nationale park mag je vrij rondstruinen, net als de koeien.

21

151126 Catalonia Special.indd 21

26/11/15 15:52

Mountainbiken

Slalom langs wijnraken en olijfbomen Mountainbiken door de rolling hills van Zuid-CataloniĂŤ, we hebben er zin in! Wij trapten door de wijnstreek van Priorat, langs het Parc Natural del Montsant.

24

151126 Catalonia Special.indd 24

26/11/15 15:52

Hiken

Catalonië Special

Meerdaagse wandeltochten in Val d’Aran In het Catalaanse deel van de Pyreneeën vind je vele kilometers aan bewegwijzerde wandelroutes. Sommige zijn in een dag te lopen, voor andere heb je meerdere dagen nodig. HIKE & trekking selecteerde vier meerdaagse tochten in Val d’Aran die uitblinken vanwege de prachtige natuur, culturele bezienswaardigheden en verscheidenheid aan landschappen.

1

Setau Sagèth Vielha is het eind- en vertrekpunt van deze vijfdaagse route. Onderweg passeer je de bergpassen Coll de Guerri (2320 m) en Puerto de Rius (2340 m). Hoogtepunt is Port de Vielha, een bergpas met een rijke geschiedenis. Een groot deel van de route komt overeen met het langeafstandswandelpad GR211. Bagagetransport hoort tot de mogelijkheden.

Hoogtepunten: fantastische vergezichten op het Aranese landschap, de cultuur van Val d’Aran en de plaatselijke gastronomie Afstand: 103 km Hoogteverschil: 9.480 m Zelfde vertrek- en eindpunt Beste tijd: van eind mei tot begin oktober Info: setausageth.com

2

Pass’Aran Op deze route kom je zowel door Spanje als door Frankrijk en maak je kennis met het centrale deel van de Pyreneeën, het hart van de valleien Castillonais, Biros en Val d’Aran. Je

Catalonië heeft ruim 5.000 km aan gemarkeerde wandelroutes. Het netwerk bestaat uit GR’s en lokale paden en wegen.

komt langs beroemde bergpassen en -toppen: de Crabère, de Mauberme, de Barlonguere ofwel de Tuc de Milh en de Valier. Op de route liggen vijf comfortabele berghutten.

Hoogtepunten: de legendarisch bergtoppen op de route Afstand: 64 km Hoogteverschil: 10.205 m Zelfde vertrek- en eindpunt Beste tijd: de zomermaanden Info: passaran.com

3

Camin Reiau Dit pad volgt de oude verbindingswegen tussen de 33 dorpen van de Val d’Aran en laat je van dichtbij kennismaken met de cultuur en geschiedenis van deze vallei. Camin Reiau kan het hele jaar door gelopen worden.

Hoogtepunten: de kerken van Salardú, Arties, Vielha en Bossòst en de flora en fauna van Val d’Aran Afstand: 150 km Hoogteverschil: 12.000 m Zelfde vertrek- en eindpunt Beste tijd: het hele jaar Info: caminreiau.cat

4

Via Calda De Via Calda is de volmaakte combinatie van wandelen en warmwaterbronnen. Deze meerdaagse route komt door de beste thermale gebieden van de Pyreneeën: Boí, Tredós, Arties, Vielha en Les. Ontdek het keteldal Circ de Colomers met zijn 48 meren, bezoek de romaanse kerken van Vall de Boí (Werelderfgoed), en overnacht in het moderne kuuroord Caldes de Boí.

Hoogtepunten: de valleien Val d’Aran en Vall de Boí, de thermale circuits van Caldes, Banhs de Tredós en Termes de Les Afstand: 88 km Hoogteverschil: 4.450 m Verschillend vertrek- en eindpunt Beste tijd: van eind mei tot begin oktober Info: andandosinequipaje.com

Info visitvaldaran.com Kijk voor meer wandelroutes en trektochten op visitpirineus.com

27

151126 Catalonia Special.indd 27

26/11/15 15:53

Familie

Actief met het hele gezin Veel van de wandel- en fietstochten in deze Catalonië special, zijn ook prima te ondernemen met kinderen. Een keer wat anders? Madelon en Kees Dik selecteerden samen met hun kinderen Kees (14) en Lot (13) vijf leuke familie uitjes.

↑ Waterparadijs Het dorpje Farena is idyllisch, maar de echte trekpleister is wat ons betreft de rivier die er langs loopt. In een scherpe bocht net voor Farena zien we de wegwijzers naar de poel en hoge rots al. Snel parkeren we de auto langs de weg. Moeten we echt hier zijn? We lopen nog een kwartiertje door. En dan zien we het: een prachtige rots, watervalletje en ijskoude poel. Het lijkt wel een klein paradijsje. Natuurlijk springen Kees en Lot van grote hoogte in het water. Best eng! Maar o zo kicken.

→ Rotsklimmen De omgeving van Arbolí en het nabijgelegen Siunara ligt bezaaid met steile rotswanden en is met zo’n vijfduizend klimroutes de grootste klimregio wereldwijd. Met klimgordel en helm staan we klaar onder aan een indrukwekkende rotswand.

Albert, een professionele klimmer, helpt ons op weg. We moeten grip vinden tussen spleten en kleine uitsteeksels. Heel wat anders dan de klimmuur in Nederland, waar we al een paar keer voor vertrek gingen klimmen.

28

151126 Catalonia Special.indd 28

26/11/15 15:53

Toerfietsen

De Groene Weg van Girona Voor liefhebbers van berg én strand is de Via Verda de Girona een echte aanrader. Deze mooie route begint namelijk in de Pyreneeën en eindigt op de stranden van de Costa Brava.

Via Verda de Girona bestaat uit een aaneenschakeling van verschillende losse spoortracés. Een boemeltreintje hier, een privéspoorweg van een mijnbouwonderneming daar, een in onbruik geraakte lokale vrachtroute.

Al deze tracés bieden – met een maximale stijging van maar twee procent – de perfecte basis voor een fietspad, maar nog géén kanten-klare fietsroute. De verdienste van de makers van de route ligt er dus niet alleen in dat voormalige spoorwegen veranderd zijn in autovrije fietspaden, maar óók dat deze routes onderling met elkaar verbonden zijn en zo een doorgaande route vormen.

Uitgedoofde vulkanen We starten in de plaats Olot, een kilometer of vijftig boven Girona.

Het landschap van deze regio, de Garrotxa, bestaat uit reeds lang uitgedoofde vulkanen. Dit is het Spanje dat de meeste toeristen niet zien. Een luidruchtig nachtleven, tapas-barretjes? Niet hier, zo ver van de kust. Hier zijn de boerderijen nog agrarische bedrijven, niet de tweede woning van stedelingen en buitenlanders. Hier wordt de aarde nog omgeploegd en hangt de geur van mest in de lucht.

De via verda tussen Olot en Girona vervoerde in z’n spoorwegtijd de mensen van het platteland naar de

30

151126 Catalonia Special.indd 30

26/11/15 15:53

Catalonië Special Links De Via Verda de Girona eindigt aan het blauwe water van de Middellandse Zee. Midden Trek voor Girona extra tijd uit. De stad is té leuk om snel aan voorbij fietsen.

Rechts De voormalige spoortracés zijn autovrij en voeren door een landelijke omgeving.

Voormalige spoorwegen zijn veranderd in autovrije fietspaden. stad. Veel jonge mensen zijn daar gebleven, in de stad. In Amer, een plaatsje langs de route, veegt een oudere heer de stoep onder middeleeuwse bogen, z’n leeftijdgenoten zitten wat verderop en spelen kaart.

Hier geen grootstedelijke hectiek.

Lummelen in Girona In een café laden we wat energie bij met een baguette met jamón en café con leche. Nodig, want we willen in een kaarsrechte lijn doortrappen naar Girona. De route volgt namelijk de hoofdweg en dan is onderweg wat aanlummelen geen aangename optie. In Girona overigens wel; in die stad moet je geen haast hebben. De locals doen het en de busladingen toeristen ook. En dus passen we ons aan en brengen onze tijd in Girona lummelend door, genietend van wat de stad te bieden heeft. We genieten nog van een zwoele avond onder de arcaden van de Plaça de la Independència, maar

de daaropvolgende ochtend is het weer tijd de reis te hervatten.

Kurkeiken en petanque De groene bordjes van de Via Verda de Girona leiden ons langs de rivier de Onyar in de richting van de zee.

Al na een paar kilometer splitst het vroegere tracé van de kurktrein zich af van de hoofdweg. Nauwelijks twintig kilometer verwijderd van de drukke badplaatsen van de Costa Brava zien we hier een heel ander landschap dan de voorgaande dag.

Meer mediterraan, met kurkeiken in hoog gras, her en der brokken rood gesteente dat ook de kuststrook kenmerkt. Naast de weg speelt een man petanque, alleen. Om niet te hoeven bukken gebruikt hij een touwtje met een magneet eraan om de ballen van de grond te rapen. Zittend op een bruggetje bekijk ik het schouwspel, met de zon in m’n gezicht. De Costa Brava kan nog even wachten.

Info Via Verda de Girona voert van Ripoll naar Sant Feliu de Guíxols (109 km) en is onderdeel van de Pirinexus route. viesverdes.cat pirinexus.cat | en.costabrava.org

31

151126 Catalonia Special.indd 31

26/11/15 15:53

Snorkelen

De onderwaterwereld van Ametlla de Mar Een dagje naar het strand. Niks mis mee, ook al ben je op actieve vakantie. Want ook op een strand kun je actief zijn. Als snorkelaar bijvoorbeeld, langs de rotsen bij Ametlla de Mar. Aurora en Eli zijn twee enthousiaste, jonge biologes die samen Planctón runnen, een bedrijfje voor nautische activiteiten, variërend van lezingen en excursies tot snorkelkampen voor kinderen.

We krijgen een wetsuit aan en na een kleine uitleg over wat we mogen verwachten van de wereld van beneden de wateroppervlakte stappen we het strand op. Eli legt uit dat we zo dicht mogelijk bij de rotsen moeten zien te blijven, want daar groeien de algen en de planten waar vissen zich mee voeden.

Snorkelen – niet meer gedaan sinds de kindertijd – blijkt vrij gemakkelijk, als je je maar laat meedrijven op de golven. Die zijn er vandaag veel meer dan gewoonlijk, helaas, want

de schuimkoppen die te pletter slaan tegen de rotsen verworden onder water tot honderdduizenden piepkleine belletjes, waardoor het net lijkt alsof je door een zandstorm heen kijkt. Na verloop van tijd begin je vissen te ontdekken. Er zwermt een school van een paar honderd stuks, maar Eli wijst ons ook op een sea tomatoe ofwel een paardenanemoon. Of de Europese aal, die voor 7/8 verborgen zit in een spelonk, met enkel zijn kop eruit. Andere, voor ons ondefinieerbare, onderwaterwezens die langs komen zijn onder andere de gevlekte dwergtarbot, de bruine schorpioenvis, een monniksvis, de schriftbaars en de pauwlipvis, zee-egels, en Posidoni Oceanica. Dat stond in ieder geval

Boven Dicht bij de rotsen blijven, want daar zitten de vissen.

te lezen op de lijst die Eli ons achteraf mailde.

Gefrituurde sardientjes Heel leuk, dat snorkelen. Verfrissend ook, medio september. Verwacht niet de oogverblindende kleurenpracht die je kent uit natuurdocumentaires, maar reken er eerder op dat het een uitdaging wordt om lokale bewoners te spotten. Bij kalme zee heb je daar overigens meer kans op. En eens je de smaak te pakken krijgt, gaat er een wereld voor je open!

Overigens kun je in Ametlla de Mar ook boven water van het onderwaterleven genieten. Wat dacht je van Calamares, mosselen en gefrituurde sardientjes als voorafje en noodles met vissaus, de specialiteit van de streek, als hoofdgerecht. De zee is hier nooit ver weg!

Info ametllamar.cat | terresdelebre.travel

32

151126 Catalonia Special.indd 32

26/11/15 15:53