Φύλλο 117 Ιούνιος - Ιούλιος 2013

)

ΦΥΛΛΟ

117

XANIA

(

ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Φωτό : Κώστας Τάκης

www.pyxida.gr

2

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα: ...κυκλoφoρoύμε τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα, σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα παρακάτω σημεία: Βιβλιoπωλεία: ΕΠΙΛOΓΕΣ, ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ, ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO, ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO, ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866, Χαρτoπωλεία: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ, ΚΥΒOΣ, ΡOΜΒOΣ, ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ, Καταστήματα Δίσκων:

LA. SI. DO., Σινεμά: Palace, ΚΗΠΟΣ Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ, EΔEM, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ, ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ, ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ, ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB: DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ), VIDEO BEST, VIDEO BLUE ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ) Άλλα σημεία: ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ, ΕΙΣOΔOΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων, ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ, ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ, ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ), ΑΝΕΚ LINES, Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο), ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO), ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO, ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ), NEW STAND Στο Hράκλειο: BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙΔΑ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ: ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ «ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ» ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483 ISSN 1790-6075 ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122 FAX: 2821036364 e-mail: info@pyxida.gr ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ MYPTΩ KONTOMΙTAKH ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507 ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης

Μ.Φ.

Το περιφερειακό Θέατρο της Κρήτης τα τελευταία χρόνια με την επιμονή του Μιχάλη Αεράκη έχει κατορθώσει να γίνει πραγματικά ένα μεγάλο θέατρο. Σταθερά καλές παραγωγές. Σταθερά παραγωγές με πλούσιο πρόγραμμα περιοδειών σε όλη την χώρα. Εμφανίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της χώρας. Σταθερά δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα για τους Χανιώτες ( ερασιτεχνική σκηνή, παιδικό ομάδα, ξεναγήσεις, μετακλήσεις εναλλακτικών παραστάσεων, αφιερώματα σε δημιουργούς, κτλ). Αφήσαμε τελευταίο ένα στοιχείο που κάνει ακόμα ποιο σπουδαία αυτή τη δουλειά. Το ΔΗΠΕΘΕΚ Κρήτης δεν είναι διαχειριστικά και οικονομικά «βυθισμένο καράβι». Πιθανά το μοναδικό θέατρο αυτού του θεσμού που έχει κατορθώσει να έχει συνέπεια και δράσης αλλά και διαχείρισης. Και όλα αυτά παρά τα όσα κατά καιρούς, σαφώς κακόπιστα, έχουν εκτοξευθεί προς τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕΚ. Δουλειά πέρα και πάνω από τους Μαυρογιαλούρους. Μ.Φ.

Δυο – τρία πράγματα για τον τουρισμό Η ποσότητα Μεγάλη κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα σε σχέση με τους ποσοτικούς στόχους στο χώρο του τουρισμού. Συνεχείς είναι οι αναφορές στην αύξηση του πλήθους των τουριστών που έρχονται στην χώρα, στην Κρήτη. Οι ενδείξεις μπορούν να τεκμηριώσουν αύξηση της κίνησης, πιθανά όχι τόση όσο λένε οι διάφοροι «αναλυτές», αλλά την ίδια στιγμή οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό μιλούν με σαφήνεια για τουρισμό που «καταναλώνει λιγότερα». Μιλούν για υπο-πολλαπλάσιους τζίρους στα μικρομεσαία μαγαζιά της τουριστικής αγοράς. Το δεύτερο και ουσιαστικότερο αυτό στοιχείο σε σχέση τελικά με την ουσία της τουριστικής αγοράς είναι που πρέπει να μας προβληματίσει για το προς τα πού συνεχίζουμε να προσανατολίζουμε το τουριστικό προϊόν μας. Μαζικός τουρισμός, all inclusive μοντέλα, απόλυτες εξαρτήσεις στις τουριστικές ορέξεις μεγάλων τουριστικών πρακτόρων και φορέων. Προσανατολισμός ο οποίος εκτός από την καταγεγραμμένη πλέον συρρίκνωση των πόρων δημιουργεί όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση από μοντέλα που αν για οποιοδήποτε λογο αποφασίσουν οι συνεργάτες- τουριστικοί πράκτορες να μας εγκαταλείψουν θα οδηγηθούμε στην καταστροφή. Μ.Φ.

Έλληνας τουρίστας… Το 73% των Ελλήνων δεν θα κάνει καλοκαιρινές διακοπές, σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΚΑ. Το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι είχε διαμορφωθεί στο 69%. Ειδικότερα, σε τηλεφωνική έρευνα που διενεργήθηκε από 1ης έως 8 Ιουλίου και συμμετείχαν 545 άτομα, περισσότεροι από 73 στους 100 καταναλωτές δήλωσαν ότι δεν προγραμματίζουν ούτε πιστεύουν ότι τελικά θα πραγματοποιήσουν διακοπές το καλοκαίρι του 2013. Οι αιτίες για τη μη πραγματοποίηση των διακοπών είναι: οικονομικοί λόγοι 70%, επαγγελματική και εισοδηματική αστάθεια 20%, επαγγελματικές υποχρεώσεις και άλλοι λόγοι 10%. Το 80% όσων θα κάνουν διακοπές, θα λείψει το πολύ για πέντε ημέρες.

Για το κλείσιμο της ΕΡΤ Το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης δεν αποτελεί απλά μια ακόμα πράξη στο μνημονιακό ξεπούλημα. Το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης αποτελεί οργανωμένο σχέδιο να παραδωθεί η ενημέρωση κατά απόλυτο τρόπο στα πλοκάμια της μνημονιακής προπαγάνδας. Μία ακόμα πραξικοπιματικού τύπου ενέργεια έρχεται να προστεθεί σ΄ένα μακρύ κατάλογο!!! Οι μάσκες πέφτουν και οι ανέξοδες κινήσεις συμπαράσης δεν χωρούν. Όλοι οφείλουμε να έχουμε ξεκάθαρες θέσεις. Είτε αντιστεκόμαστε και καταδικάζουμε τις φασίζουσες ενέργειες και την ίδια της τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) είτε συνεχίζουμε εμπαίζοντας και ουσιαστικά νομιμοποιόντας αυτές τις ενέργειες με ανέξοδα ψηφίσματα και δηλώσεις "συμπαράστασης". Όλοι στους δρόμους και στις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ για να μην κλείσει ούτε λεπτό το δημόσιο ραδιόφωνο, η δημόσια τηλεόραση. Μ.Φ.

Και μετά από την κυβέρνηση; Τι; Τα σημάδια είναι πια πάρα πολλά. Αυτή η κυβέρνηση βρίσκεται στα τελευταία της. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει καμία λογική ακολουθία στις επιλογές της, είναι το γεγονός ότι κυριαρχεί ο απόλυτος παραλογισμός, ένας σουρεαλισμός που δεν προκαλεί ούτε το γέλιο ούτε τον εφησυχασμό. Η συνεχιζόμενη διαπίστωση "τώρα πέφτουν, σε λίγο θα πέσουν..." μόνο την ηρεμία δεν μπορεί να έχει ως συνέχειά της αφού η πτώση αυτή μοιάζει να κρύβει πίσω της επικίνδυνα επακόλουθα. Το κλείσιμο της ΕΡΤ, το άνοιγμα ενός νέου κρατικού καναλιού που έγινε με καραγκιοζιλίκια δικτατορίας της μπανανίας, η απόλυση χιλιάδων εργαζομένων στο δημόσιο, η πλήρης καταστρατήγηση των δικαιωμάτων και των μισθών των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, το φλερτάρισμα της κυβέρνησης Σαμαρά με τη Χρυσή Αυγή, όλα αυτά είναι στοιχεία που μυρίζουν "ανώμαλες λύσεις". Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να γινόμαστε Κασσάνδρες αλλά η ιστορία δείχνει πως και σε άλλες χώρες που εγκαταστάθηκαν επίσημα δικτατορικά καθεστώτα με όλα τα εχέγγυα προς επιβολή ενός νέου νόμου και μιας νέας τάξης, προηγήθηκαν της εγκατάστασης τους κάποιες ανώμαλες σουρεαλιστικές ενέργειες από πλευράς των προηγούμενων κυβερνώντων. Πιστεύουμε ότι η κατάσταση είναι πια εξαιρετικά σοβαρή και πως ο λαός μας, που το μεγαλύτερο μέρος του πια ζει οριακά, θα υποστεί πολύ σοβαρές ήττες ακόμα. Και μάλιστα θα τις υποστεί με ένα ακόμη πιο βίαιο πολιτικά και ηθικά τρόπο. Ο χρόνος για να αποτραπεί κάτι τέτοιο ίσως και να μην είναι επαρκής. Φαίνεται πως η επιβολή μιας αποτρόπαιης αντιδημοκρατικής λύσης είναι πολύ κοντά. Μόνο ένα πραγματικά μαζικό κίνημα αντίστασης ενάντια στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ένα κίνημα υπεράσπισης της πολιτικής αξιοπρέπειας μπορεί να ανακόψει την πορεία του τόπου προς τον εκφασισμό της καθημερινής πολιτικής ζωής. Ιδού η Ρόδος...

Το παράδειγμα του Σακκά Είναι γνωστή σε όλους η υπόθεση του αναρχικού Κ. Σακκά που κρατήθηκε προφυλακισμένος καθώς η ελληνική δικαιοσύνη παραβίασε κάθε συνταγματική νομιμότητα παρατείνοντας την προφυλάκισή του χωρίς να έχει αποδειχθεί τίποτα για τις κατηγορίες που τον βαραίνουν. Οδήγησε τον Κώστα Σακκά σε βέβαιο θάνατο καθώς η απεργία πείνας που κήρυξε ο ίδιος κράτησε τόσο πολύ που τα ζωτικά του όργανα άρχισαν να τον προδίδουν ενώ ο ίδιος βρέθηκε πολύ κοντά στο μοιραίο. Την ίδια στιγμή ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης ξεκίνησε και φούντωσε μέσω του Διαδικτύου και πήρε σάρκα και οστά στους δρόμους. Το κίνημα συμπαράστασης καθώς και ο αγώνας του ήταν νικηφόρος. Το κράτος αποδείχθηκε για πολλοστή φορά ένας μηχανισμός που συστήνεται διοικητικά από ανθρωπόμορφα

πλάσματα που στόχο έχουν να ρίξουν την αξιοπρέπεια όλων των πολιτών κάτω του μηδενός. Το μήνυμα που εισπράττουμε είναι πως για να κρατήσουμε ζωντανή την αξιοπρέπειά μας πρέπει να οδηγηθούμε προς το θάνατο. Ο Κώστας Σακκάς είναι ένας άνθρωπος που δεν λύγισε και με αυτήν έννοια αποτελεί ένα ακόμη πρότυπο υπεράσπισης της ανθρώπινης περηφάνιας. Ο Σακκάς δεν ενήργησε πολιτικά. Έκανε αυτό που κάθε περήφανος άνθρωπος θα έπρεπε να κάνει: υπερασπίστηκε την αξιοπρέπειά του. Ο Σακκάς είναι ελεύθερος αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε ακόμα φυλακισμένοι. Προφανώς δεν χρειάζεται να μην είσαι φυλακή για να είσαι φυλακισμένος. Αν αναλογιστεί κανείς την απώλεια των στοιχειωδών ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων που έχουμε υποστεί

Α.Π.

όλοι μας σαν πολίτες θα καταλάβουμε ότι μόνο ελεύθεροι δεν είμαστε. Οι μικρές ελευθερίες που έχουμε ακόμα υπάρχουν για να μας κάνουν να ξεχνάμε τις βασικές ελευθερίες που έχουμε απωλέσει: την ελευθερία να ρυθμίσουμε την καθημερινή μας ζωή, να επιλέξουμε τους ηγέτες μας, να ζήσουμε πιο ανθρώπινα χωρίς δηλητηριασμένο αέρα, νερό και τροφή, ελευθερία να επιλέξουμε να ζήσουμε με όποιον θέλουμε, ελευθερία να κάνουμε παιδιά, να μιλήσουμε και να διαμαρτυρηθούμε χωρίς συνέπειες ακόμα και για τα προφανή, όπως το να μιλήσεις για το δικαίωμα ενός ανθρώπου να δικαστεί ελεύθερα και δίκαια χωρίς να χρειαστεί να σαπίζει προφυλακισμένος χωρίς αποδείξεις. Ας είναι φωτεινός οδηγός το παράδειγμά του όπως και το παράδειγμα του κινήματος υπεράσπισής του... Α.Π.

ΦΥΛΛΟ

3

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Γιατί η ενότητα της αριστεράς είναι διαφεύγουσα; Εγώ βλέπω άλλο. Η λογική της εξουσίας συνεχίζεται Ν. Καρούζος (Νεολιθική νυχτωδία στην Κροστάνδη) Είναι να απορεί κανείς, ιδιαίτερα τώρα που οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες (κρίση καπιταλισμού, αύξηση παραγωγικών δυνάμεων),γιατί δεν διαμορφώνονται κατάλληλες συνθήκες και στο λεγόμενο «υποκειμενικό παράγοντα». Γιατί απ’ τη δεκαετία του 1950-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-η ενότητα της αριστεράς δεν επιτυγχάνεται; Τι είναι εκείνο που εμποδίζει τη συστράτευση σε ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα όλων των αριστερών δυνάμεων; Είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί η συνισταμένη που θα Γράφει ο εκφράσει όλους σε πολιτικό επίπεδο Γιώργος διατηρώντας ο κάθε χώρος το ιδεολοΚοκκινάκος γικό του στίγμα; Σημειωτέον ότι όλες οι κινήσεις, χώροι, δράσεις αριστερού προσανατολισμού έχουν κοινή αφετηρία. Την ενιαία αριστερά που κάποτε εκφραζόταν από το ΚΚΕ. Επομένως υπάρχει κοινή ιδεολογική αφετηρία ανεξάρτητα απ’ τις επί μέρους πολιτικές ιδιαιτερότητες ή ιδεολογικές απόψεις. Και όμως παρ’ όλα αυτά-σήμερα, μια τέτοια προοπτική φαντάζει σχεδόν ανέφικτη. Επομένως πρέπει κανείς να εξετάσει αυτό το «περίεργο» φαινόμενο. Ποιοι είναι οι λόγοι; Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς και όντως πολλά έχουν ειπωθεί. Μήπως όμως η εξήγηση ευρίσκεται στην δόμηση και λειτουργία των αριστερών χώρων; Η γραφειοκρατικοποίηση και ο εκφυλισμός της οργανωμένης ζωής, ο χαρακτήρας και η λειτουργία των κομματικών μηχανισμών, μήπως ενισχύουν την ακαμψία και τον προσανατολισμό των κομμάτων της αριστεράς προς μια κατεύθυνση «συντήρησης» του εαυτού τους; Ο Λένιν έλεγε «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» που πάει να πει κόμμα ζωντανό, με αντιπαραθέσεις, ιδεολογική πάλη, έκφραση απόψεων, ελευθερία γνώμης, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς στερεότυπα, χωρίς αγκυλώσεις. Μόνον έτσι, αν μιλάμε για ένα ζωντανό οργανισμό, μπορεί να παραχθούν νέες ιδέες, νέες πολιτικές προτάσεις,

νέες θεωρητικές αναζητήσεις. Έλεγε επίσης ο Λένιν ότι «πρέπει να εκπαιδεύσομε τους εκπαιδευτές». Όμως οι εκπαιδευτές έγιναν νομενκλατούρα και εν συνεχεία δυνάστες, κομματάρχες με εξουσία πάνω στο λαό και ήρθε η μεγάλη διάψευση με την ολική κατάρρευση. Το κόμμα και η λειτουργία του είναι η «προσομοίωση της κοινωνίας». Οι κομματικοί αξιωματούχοι, τα επαγγελματικά στελέχη τα οποία έχουν ίδιον συμφέρον-το μισθό τους και την εξουσία τους πάνω σε ανθρώπους-τι κίνητρο έχουν να αλλάξει το παραμικρό; Πάντα στοιχίζονται με την επικρατέστερη άποψη, ψυχολογικών ιδιοτελειών ένεκα, πράγμα που δεν πρέπει να υποτιμάμε ως προς την δύναμη τους. Αναπτύσσεται έτσι μια «ιδεολογία μικρομάγαζου» η οποία αντιτίθεται σθεναρά σε οποιαδήποτε αλλαγή. Αλλαγή οργανωτικού, ιδεολογικού ή πολιτικού προσανατολισμού. Είναι θάνατος να βγει κανείς απ’ τον εαυτό του σύντροφοι, αλλά ετσι γλυτώνει από τον πολιτικό θάνατο. Οι κομματικοί μηχανισμοί των διάφορων αριστερών χώρων σε μια ένωση όλων, που θα φέρει όχι μόνον την άθροιση τους αλλά κάτι παραπάνω, αντιδρούν ,αντιτίθενται. Διότι θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια νέα δυναμική κατάσταση, χωρίς έλεγχο, με ανατροπές, νέες ιδέες, νέα πρόσωπα, νέες καταστάσεις. Ο δικός τους ρόλος μπορεί να αλλάξει ή μπορεί να ,μην έχουν καν ρόλο. Τι νόημα έχει η ισοβιότητα των στελεχών δίκην μητροπολιτών; Μήπως η ακαμψία και η αντίσταση των μηχανισμών είναι η κύρια αιτία γι αυτή την ανεξήγητη «δυσκοιλιότητα» όλων των χώρων της αριστεράς; Βεβαίως δεν είναι ο μόνος λόγος, αλλά νομίζω είναι ο θεμελιώδης. Πάντα στην αριστερά, ακόμα και τις προσωπικές έριδες και φιλονικίες, έχομε την τάση να τις ιδεολογικοποιούμε. Είναι όμως ιδεολογικές διαφορές ή καλύπτουν τα «ανθρώπινα», αφού κοινά είναι τα οράματα, κοινοί οι στόχοι, κοινές οι επιθυμίες, κοινές οι αφετηρίες;

Γράφει o Mατθαίoς Φραντζεσκάκης

Οι οικονομικές υποχρεώσεις της χώρας έναντι των «συμμάχων» - δανειστών διευρύνονται. Τα δανεικά έρχονται και οι τόκοι πληρώνονται… Η ανεργία συνεχώς μεγαλώνει… Και κάθε φορά το ίδιο τροπάρι. Τον περνάμε τον κάβο. Η ανόρθωση της χώρας ξεκινάει. Την πήραμε και αυτή την δόση. Με ένα μοναδικό δογματισμό σε σχέση με την μοναδική ορθότητα του δρόμου εξόδου από το αδιέξοδο της χώρας ( μοναδικότητα που αμφισβητεί εσχάτως και αυτό το ΔΝΤ) η κυβέρνηση πορεύεται ισοπεδώνοντας οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο της. Η ΕΡΤ έκλεισε με τον πλέον φασιστικό τρόπο καθώς απλά δεν εξυπηρετούσε το επιθυμητό μοντέλο ενημέρωσης. Εκπαιδευτικοί απολύονται σ΄ένα βράδυ γιατί «αναδιαρθρώνεται» η τεχνική εκπαίδευση Η δημοτική αστυνομία με μια μονοκονδυλιά απλά καταργείται Οι σχολικοί φύλακες οδηγούνται στον δρόμο Οι τράπεζες χαρίζονται κατά το δοθούν για τις ανάγκες της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος Οι ΟΤΑ συρρικνώνονται οδηγούμενοι στο κλείσιμο Τα παραπάνω δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από την εικόνα που χτίζεται μέρα με την μέρα στα πλαίσια της «σωτηρίας της χώρας». Καθένας από εμάς αποτελεί δεδομένα έναν τεμπέλη έτοιμο να καρατομηθεί για την «σωτηρία της χώρας». Αριθμοί και όχι άνθρωποι. Για να είμαστε ακριβείς εκατομμύρια άνθρωποι… Είναι γεγονός ότι μέχρι τώρα ο κοινωνικός αυτοματισμός έχει λειτουργήσει με επιτυχία. Επίσης έχει λειτουργήσει η λογική του «ευτυχώς, εγώ την γλύτωσα». Με επιτυχία και με απόλυτη ευθύνη διαφθορέων θεσμικών παραγόντων ( δημάρχων, συνδικαλιστικών φορέων, επαγγελματικών ενώσεων, ΜΜΕ κτλ) συνεχίζει να μην ταυτίζεται η πολιτική που εφαρμόζεται με τους βουλευτές και τους πολιτικούς που την ψηφίζουν και την υλοποιούν. Κατάσταση που διευκολύνει την συνέχιση του ίδιου νοσηρού φαινομένου της ασυλίας των μητροκτόνων που θρηνούν τώρα που μένουν ορφανοί!!! Απλά και αυτό θα πρέπει να τελειώσει!

4

ΦΥΛΛΟ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το διεθνές ατύχημα Το κόμμα της σημερινής αξιωματική αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζεται ομολογουμένως ως ένα παράδοξο πολιτικό φαινόμενο. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης τον αντιμετωπίζουν ως μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Ο συνηθισμένος συλλογισμός ακολουθεί την εξής πορεία. Η Ελλάδα, κατ’ εξαίρεση και σε αντίθεση με τις άλλες «αναπτυγμένες» δυτικές χώρες, βρίσκεται σε βαθειά ύφεση εξαιτίας των δομικών αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας. Τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας που την έχουν οδηγήσει στην ύφεση αποτελούν απαντήσεις σε ενδογενής αδυναμίες της χώρας. Η εθνική ιδιαιτερότητα των μέτρων και η κοινωνική αγανάκτηση που αυτά έχουν προκαλέσει έχουν κατ’ αντιστοιχία μορεπιμέλεια φοποιηθεί σε εθνικά κειμένου μοναδικές πολιτικού o Mιχάλης Nικoλακάκης τύπου αντιδράσεις όπως η ανάδειξη ενός νεοναζιστικού κόμματος σε σταθερού στοιχείου του πολιτικού συστήματος και η καθιέρωση μιας δράκας αλληλοσυγκρουόμενων γκρουπούσκουλων, του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αντίθεση με την παραπάνω συλλογιστική θα προσπαθήσω να επιχειρηματολογήσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αποτελεί ένα αυστηρά εθνικό φαινόμενο, αλλά ότι, αντίθετα, η μέχρι τώρα επιτυχία του αποτελεί συμβάν με διεθνείς συνέπειες και ότι, αντιστοίχως, η όποια επιτυχία του η αποτυχία του εις το εξής θα είναι αναπόφευκτα και σημαίνουσα για τη διαμόρφωση του πολιτικού τοπίου τουλάχιστον σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τέκνο του νεοφιλελευθερισμού. Οι πολιτικές διεργασίες της δεκαετίας τους ’90, η πτώση του τείχους και του ανατολικού μπλοκ και η εμπέδωση σε διεθνές επίπεδο των βασικών αρχών της ελεύθερης αγοράς μέσα από υπερεθνικούς θεσμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οδήγησαν στη διαμόρφωση ενός πο-

λιτικού και οικονομικού περιβάλλοντος που αποκρυστάλλωνε ως φυσικότητες την αναγκαιότητα διευκόλυνσης της κινητικότητα των κεφαλαίων, την αενάως εντεινόμενη υποχρέωση των κυβερνήσεων για μείωση της παρεμβατικότητα του κράτους, τη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας και την αντίληψη ότι το χαμηλό κόστος της εργασίας αποτελεί τον βασικότερο συντελεστή της όποιας οικονομικής ανταγωνιστικότητας. Σε αυτό το περιβάλλον, που σήμερα χαρακτηρίζεται διεθνώς ως νεοφιλελεύθερη συναίνεση, πραγματοποιείται την δεκαετία του ‘90 μια άνευ προηγουμένου ένταση της κινητικότητας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου η οποία υποβοηθάτε και υποβοηθά την κινητικότητα των ίδιων των παραγωγικών επιχειρήσεων ανά τον πλανήτη. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, παιδί της παραπάνω συνθήκης, στο όνομα της φυσικότητας των αγοραίων θεσμών είχε αρχίσει να αποκρυσταλλώνει στο εκάστοτε εθνικό συγκείμενο τις παραπάνω πολιτικές κατευθύνσεις ήδη από τις αρχές τις δεκαετίας του ’80. Σε επίπεδο εθνικών πολιτικών θεσμών οι αντίστοιχες διεργασίες αποτυπώνονταν μέσα από μια διπλή διεργασία. Από τη μία παρατηρούταν η μεταφορά λειτουργιών του κράτους σε υπερεθνικούς θεσμούς. Έτσι, τα όρια άσκησης νομισματικής, τραπεζικής και δημοσιονομικής πολιτικής συρρικνώνονται για τα περισσότερα κράτη, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμα και η ίδια η τεχνογνωσία της νομοθετικής εξουσίας μεταβιβάζεται μέσα από διεθνώς ανακυκλούμενα best practices που συγκεντρώνονται και διαχέονται από υπερεθνικούς θεσμούς. Σε επίπεδο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος οι σχετικές διεργασίας συνοδεύονταν από την υπέρσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων της εκτελεστικής εξουσίας και την επακόλουθη σχάση μεταξύ των πρώην θεσμών της κοινωνίας των πολιτών, που συγκροτούσαν την νομιμοποιητική βάση της μεταπολεμικής αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με τα κέντρα της εκτελεστικής εξουσίας (π.χ. η ένταση ανάμεσα στην ηγεσία των Άγγλων Εργατικών και της βάσης

τους, των κυβερνήσεων Σρέντερ με τα γερμανικά συνδικάτα ή στα καθ’ ημάς του «βαθέως» ΠΑΣΟΚ με τις κυβερνήσεις Σημίτη). Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση εκδηλώνεται εντός του παραπάνω πολιτικού πλαισίου και εν μέρει εξαιτίας του. Η καθήλωση των μισθών και των κοινωνικών παροχών σε Ευρώπη και Αμερική στα επίπεδα των αρχών της δεκαετίας του ’90 με την συνακόλουθη διαρκή επέκταση των περιθωρίων λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος δημιουργούσε μια χρηματοπιστωτική φούσκα η οποία με τον ένα η με τον άλλο τρόπο (στην αρχή με τα στεγαστικά δάνεια της Αμερικής, στη συνέχεια με το τραπεζικό σύστημα παγκοσμίως και τέλος με το δημόσιο τομέα σε ευρωπαϊκό επίπεδο που απορρόφησε την κρίση του τραπεζικού τομέα) θα οδηγούσε στην κατάρρευση. Η ίδια η κρίση έθεσε επί τάπητος και υπό αμφισβήτηση την κυρίαρχη οικονομική ορθοδοξία, με την Αμερική και την Ιαπωνία να επιδιώκουν να ασκήσουν πληθωριστικές πολιτικές και την Ευρώπη, μέσα από τον συγκεκριμένο συσχετισμό εξουσίας εντός της, να επιμένει σε πολιτικές λιτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τέκνο του νεοφιλελευθερισμού, όπως προείπαμε, ακριβώς στο βαθμό που συγκροτείται ως διακριτό πολιτικό μόρφωμα στο γαλαξία της ελληνικής αριστεράς μέσα από την ανάδειξη της παραπάνω προβληματικής ως συνεκτικό στοιχείο της στρατηγική του. Η ελληνική αριστερά, όπως και η ευρωπαϊκή, αναζητούν από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 απαντήσεις στο υπαρξιακό τους αδιέξοδο μέσα από την επαφή με το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα και την ανάδειξη της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων από τη μια και των δημοσίων αγαθών από την άλλη ως κεντρικών επίδικων του κοινωνικού και πολιτικού ανταγωνισμού. Σε αυτόν τον προβληματισμό ο ΣΥΡΙΖΑ συμβαδίζει με πλήθος άλλων συνδικάτων, κινημάτων και πολιτικών σχηματισμών σε παγκόσμιο επίπεδο καθ’ όλη τη δεκαετία του 2000 και αλληλοτροφοδοτείται από αυτά. Η ελληνική κρίση, η επιβολή των μνημονίων ως υποχρεωτικών πακέτων νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων σε αντάλλαγμα για την σύναψη δανειακών συμβάσεων για την αναχρηματοδότηση του υφιστάμενου δημόσιου χρέους και η συνακόλουθη ύφεση της ελληνικής οικονομίας, οδηγούν το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε κατάρρευση. Σε αυτή την συγκυρία, με την ανεργία να εκτοξεύεται στα ύψη και την κρίση να ενδύεται το μανδύα μιας πολύμορφης ανθρωπιστικής πλέον καταστροφής, ο ΣΥΡΙΖΑ, με την τεχνογνωσία του στην συμμετοχή στα όποια κοινωνικά κινήματα, και άρα και στα «αντιμνημονιακά», αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή όμως η εμπειρία δεν είναι με κανένα τρόπο αποκλειστικά εθνική, στο βαθμό που την Ελλάδα την ακολουθούν κι άλλες χώρες στον τρόπο με τον οποίο θα επιχειρήσουν να υπερβούν την κρίση μέσα από προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής. Η εθνική ιδιαιτερότητα έγκειται στο timing, στη στιγμή, στην ένταση καθώς και στην υπέρ του δέοντος διαφθορά και ενδοτικότητα στις διεθνείς πιέσεις της κρατούσας, την στιγμή εκδήλωσης της κρίσης, ελληνικής πολιτικής ελίτ.

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Από τη στιγμή εκδήλωσης της εκλογικής του επιτυχίας το παράδειγμα του είχε διεθνές αντίκτυπο. Εκτός από την στράτευση εκατοντάδων διανοουμένων, από μετριοπαθείς Κεϋνσιανούς, όπως ο Galbraith, μέχρι το jet set της παγκόσμιας ριζοσπαστικής σκέψης, όπως η Zizek και ο Badiou, που τοποθετήθηκαν στο πλευρό του, η επίδραση του ήταν καταλυτική και στο αριστερό φάσμα της πολιτικής βεντάλιας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Τα αριστερά κόμματα σε Πορτογαλία και Ισπανία, που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προγράμματα, αυτομάτως βγήκαν από το πολιτικό περιθώριο ενώ σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Μ. Βρετανία, έχουν ξεκινήσει διεργασίες για τη δημιουργία εγχώριων κομματικών σχηματισμών με τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, είτε επειδή έτυχε είτε επειδή πέτυχε, η πολιτική σύγκρουση στην Ελλάδα αποτελεί σκηνή ενός παγκόσμιου δράματος. Ενός έργου, όμως, που δεν έχει ως σενάριο του την μάχη ενός μικρού λαού εναντίων των ξένων παρεμβάσεων και επιβουλών, αλλά την προσπάθεια για υπεράσπιση των κατακτήσεων του κράτους πρόνοιας και του κράτους δικαίου τουλάχιστον σε όλη την Ευρώπη, την προσπάθεια αντίστασης απέναντι στην υπέρμετρη ελευθερία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την προσπάθεια αμφισβήτησης σε μια ευρωπαϊκή χώρα της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας. Υπό αυτήν την έννοια ότι πετυχαίνει και ότι αποτυγχάνει ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διεθνές αντίκτυπο και εμβέλεια. Σε περίπτωση, δε, ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών η ικανότητα μιας αριστερής κυβέρνησης να εφαρμόζει βιώσιμες αναδιανεμητικές πολιτικές, να τονώσει το κράτος πρόνοιας και να εφευρίσκει λύσης σε πρακτικά προβλήματα εν μέσω ασφυκτικών διεθνών πιέσεων θα αποτελεί διαρκές υπόδειγμα προς αντιγραφή και διεθνή προβληματισμό. Εξάλλου, τα παραδείγματα των διαφορετικών ειδών μετά-νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική και του τρόπου με τον οποίο αυτές αλληλοτροφοδοτήθηκαν υποδεικνύουν ότι μια αλλαγή σελίδας πανευρωπαϊκά δεν θα αποτελούσε κάτι το ιστορικά ανεπανάληπτο. Για εμάς όμως σήμερα στην Ελλάδα, με την επίγνωση της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας και το ατομικό δράμα του κάθε πολίτη και της κάθε οικογένειας ξεχωριστά να μας βαραίνει, έχει τεράστια σημασία να αντιληφθούμε, ανεξάρτητα με το αν στηρίζουμε τον εν λόγω κομματικό σχηματισμό ή όχι, ότι το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά τοπική ιδιομορφία είναι. Η συμμετοχή σε αυτόν ή σε κινήματα που θέτουν στην ατζέντα τους μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες του εν λόγω φορέα δεν συνιστά απλώς μια κομματική ευθυγράμμιση. Εξάλλου, αν κάτι απέδειξε η κρίση είναι ότι οι μορφές κομματικής εκπροσώπησης ως ανάθεση ή ως μηχανισμοί προώθησης εξατομικευμένων πελατειακών αιτημάτων έχουν περάσει ανεπίστρεπτοι. Εις το εξής, πάνω από το κατώφλι της πολιτικής, της οποίας ικανότητας δηλαδή να επηρεάζουμε συλλογικά τις ζωές μας, θα γράφει «συμμετοχή». Και μόνο δια της συμμετοχής αυτό το διεθνές ατύχημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει πιθανότητες επιτυχίας.

ΦΥΛΛΟ

5

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Δημοκρατία: Έννοια και Περιεχόμενο στις μέρες μας, 2.500 χρόνια μετά! Τέλος 1980, αρχές 1981, λίγο πριν παραδοθεί - για τα καλά - «Η Ελλάδα στους Έλληνες». Σχολικό συγκρότημα Κουμπέ, 5ο Γυμνάσιο, Γ’ Τάξη, 2ο Τμήμα. Μια λεπτή, σχεδόν καχεκτική ανδρική φιγούρα «κουβαλάει» με το ζόρι το μακρύ παλτό που ελάχιστα κολακεύει την κορμοστασιά της, μέσα στην αίθουσα του 1ου ορόφου. Κινείται χαρακτηριστικά νωχελικά, τα χοντρά γυαλιά του είναι κολλημένα πάνω στο βιβλίο που – βαριεστημένα θα έλεγε κανείς – κρατάει με ένα ελαφρύ, σχεδόν ποιητικό τρέμουλο και διαβάζει… Διαβάζει Πλάτωνα, ένα από τα αγαπημένα του θέματα. Δεν τον ενθουσιάζει, όμως είναι ένα από τα αγαπημένα του. Εξάλλου, ποτέ δεν καταλάβαμε τί τον ενθουσίαζε, αλλά κάποιες στιγμές το μικρό ελλειψοειδές πρόσωπό του φωτιζόταν, λιτά και αυτό, όταν έβγαζε ένα μικρό τεφτεράκι κι έγραφε κάτι, σα μια μικρή πρόταση. Ποιός ξέρει τι έγραφε και γιατί… «Ο Πλάτωνας ήταν συντηρητικός, ίσως αντιδημοκρατικός! Η Δημοκρατία του είχε στερήσει, με τον τρόπο της, τον αγαπημένο του Δάσκαλό κι αυτό ήταν καταλυτικό για να μην γίνει ποτέ υποστηρικτής της, είχε προσωπικά μαζί της…». Τολμήσαμε να ρωτήσουμε αν ήταν σωστό αυτό, κι αυτός το χάρηκε, διάλλειμα στην πλήξη της άσκησης του δημοσιοϋπαλληλικού του λειτουργήματος. Έσφιξε λίγο τα χείλη του προς το κάτω αριστερό τμήμα του στόματος κι αυτό ήταν δείγμα πλατύ χαμόγελου, για μας που τον γνωρίζαμε. «Η Δημοκρατία», συνέχισε, «παρά το ότι είναι η μεγαλύτερη και λαμπρότερη σύλληψη, το ανεπανάληπτο δημιούργημα του Χρυσού Αιώνα, δεν είχε πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα, ξεκινώντας από την ίδια της την ονομασία! Σε αντιδιαστολή με την Μοναρχία ή την Ολιγαρχία, ενδεχομένως το «Δημαρχία» να ήταν πιο δόκιμος όρος γι αυτήν. Ο Δήμος, ο λαός, το σύνολο των ανθρώπων που διαθέτουν πολιτικά δικαιώματα άρχεται - οδηγείται ή κυβερνάται - ενώ η έννοια «κράτος» σημαίνει δύναμη, εξουσία και κυριαρχία, γεγονός που προσδίδει σκληρότητα στην Δημοκρατία. Ενδεχομένως, ο όρος Δημοκρατία να προήλθε από τους αντιπάλους της, πράγμα που δεν άλλαξε την ουσία της. Δημοκρατία είναι η εξουσία που πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό, εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού». Πέρασαν πάνω από τρεις δεκαετίες από κείνο το χειμωνιάτικο πρωινό και οι κουβέντες

του Γιώργη του Μανουσάκη, δεν έφυγαν ποτέ από το μυαλό μου. Ο ίδιος όσο κι αν προσπάθησα δεν το ξανασυζήτησε ποτέ μαζί μου, απλά έκανε το μυαλό μου να σαλπάρει για τα λιμάνια της αναζήτησης. Το κώνειο του Σωκράτη, οι εξοστρακισμοί του Αριστείδη, του Θεμιστοκλή, του Κίμωνα ακόμα και η Σταύρωση του Χριστού δεν προήλθαν από δημοκρατικές διαδικασίες; Η ανατροπή του Βενιζέλου πριν ακολουθήσει η Μικρασιατική Καταστροφή, ή η εκλογή του Μεταξά δεν προήλθε μέσα από τη Δημοκρατία; Που κοιμόταν τότε η «Σοφία των Πολλών»; Μήπως η Δημοκρατία είναι πολίτευμα και όχι μια απλή αρχή της πλειοψηφίας; Αφού εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλου του λαού, κάτι δεν πρέπει να κάνει και για τους λίγους αναπτύσσοντας μηχανισμούς προστασίας τους ή απλά οφείλει να τους «θυσιάσει», βορά στις προτιμήσεις των πολλών; Η οικογενειοκρατία, την οποία ως έθνος παρακολουθούμε τα τελευταία 60 χρόνια, δεν είναι αποκύημα των δημοκρατικών θεσμών ή κάνω κάποιο λάθος; 2.500 χρόνια μετά, τι γίνεται; Η Δημοκρατία πρωτοεμφανίστηκε με την άμεση μορφή της στην Αθήνα, την πόλη-λίκνο του Δυτικού Πολιτισμού, όμως έκτοτε ασκείται με τον τρόπο αυτό μόνο σε κάποιους Πολιτιστικούς Συλλόγους – κατά προτίμηση μη κερδοσκοπικούς – αλλά ποτέ πια σε επίπεδο κράτους. Λογικό σε ένα βαθμό, αφού τα εκατομμύρια των πολιτών δεν επιτρέπουν άμεση Δημοκρατία και η Πνύκα πλέον, δεν αρκεί ως χώρος συνάθροισης. Έτσι αντικαταστάθηκε στο εθνικό επίπεδο διακυβέρνησης από την αντιπροσωπευτική της μορφή, η οποία προβλέπει ότι ο λαός εκλέγει τους αντιπροσώπους του και με τον τρόπο αυτό, εξ’ αυτού – του λαού - πηγάζει η εξουσία που έτσι τυγχάνει της «απολύτου αποδοχής» των πολιτών. Τελικά όλη μας η συμμετοχή στην προέλευση και την άσκηση της εξουσίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά το δικαίωμα του εκλέγειν και άντε και κανένα δημοψήφισμα, το οποίο τόσο πολύ ταλαιπωρήθηκε ως έννοια, από εκείνον τον περίφημο παροχέα σεμιναρίων. Το Δημοκρατικό αυτό δίπολο, ξεκινώντας από τον λαό, την πηγή της εξουσίας της Δημοκρατίας και καταλήγοντας στους εκλεγμένους αντιπροσώπους - ασκούντες αυτήν, ευθύνεται για όλη τη στρέβλωση της έννοιας και του περιεχομένου της. Υπάρχει άραγε η παραμικρή συμμετοχή του λαού στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων; Τις αποφάσεις τις λαμβάνει η ολιγαρχία

του Κοινοβουλίου. Παραμένουμε περήφανοι ως κοιτίδα της Δημοκρατίας, αλλά πόσο περήφανοι πρέπει να νοιώθουμε για την ισοτιμία, την ισονομία και την αξιοκρατία την οποία «εισπράττουμε» ως πολίτες; Η αναμφισβήτητα ελλιπής ποιότητα των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας για την άσκηση της εξουσίας, είναι και η ίδια που μετέτρεψε την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία σε μία δήθεν Δημοκρατία. Μια κατ’ επίφαση Δημοκρατία, ασκούμενη από τάγματα – ομάδες εξουσίας που δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές του λαού. Μια διαπλεκόμενη οικογενειοκρατία η οποία ακόμα και αν δεν κυβερνά η ίδια, μαίνεται και κερδίζει από τον λαό, από τον οποίο «πηγάζει» η εξουσία της. Ξεκινήσαμε από τους αντιπροσώπους, τους ασκούντες την εξουσία, αλλά η επιλογή έγινε αυθαίρετα κι όχι κατά σειρά. Δεν είναι μικρότερη η ευθύνη εκείνου που εκλέγει τον εκπρόσωπό του για να προασπίζει το νόμο αλλά παράλληλα θέλει την εφαρμογή του επιλεκτικά, σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο. Η άμεση Δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, προέβλεπε ενεργούς πολίτες. Η άποψη του Θουκυδίδη είναι χαρακτηριστική. «Αυτόν που δεν συμμετέχει στα κοινά, εμείς δεν τον θεωρούμε ουδέτερο αλλά άχρηστο πολίτη». Έτσι, διαχωρίζεται ο ενεργός πολίτης, από τον ιδιώτη του οποίου το ίδιον συμφέρον αποτελεί και την «Πολιτεία» του. Ο Πολίτης είναι η δομική μονάδα της Δημοκρατίας και το γεγονός της μη συμμετοχής του στα κοινά αποδυναμώνει την ίδια την έννοιά της. Είτε απέχοντας, είτε κοιτώντας την «πάρτι του», η καταστροφή είναι η ίδια. Γνωρίζοντας μια τέτοιου μεγέθους αλλοτρίωση τόσο αυτός από τον οποίο πηγάζει η εξουσία, ο λαός, όσο και αυτός που ασκεί την εξουσία, ο εκλεγμένος αντιπρόσωπός του, ο τρίτος πόλος της Δημοκρατίας, η προάσπιση των συμφερόντων της Κοινωνίας είναι απλά καταδικασμένος. Με τους πολίτες ανενεργούς και στους καναπέδες τους τόσο ο «Δήμος» όσο και οι εκλεκτοί του ολοκληρώνουν την καταστροφή. Βασικό μέλημα των πρώτων, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και των δεύτερων η επανεκλογή τους. Εκμεταλλευόμενοι το έλλειμμα παιδείας, αντί να «άγουν» το Δήμο εκτός του λάθους, τον οδηγούν εκεί όπου οι μικροπολιτικές τους επιβάλλουν, ολοκληρώνοντας και το έλλειμμα Δημοκρατίας, όπου κάποιος που δηλώνει

«απολιτίκ» είναι πλέον «το μη χείρον». Το αποτέλεσμα είναι τόσο ορατό και ταυτόχρονα τόσο αόρατο, σε ένα «Δήμο» ο οποίος δεν έχει πλέον τρόπο ούτε την εξουσία που πηγάζει από αυτόν να ασκεί, μα ούτε και τα συμφέροντα της Κοινωνίας του να προασπίζει. «Σώματα υγιή» όπως του Γιώργου Κατίδη δεν γνωρίζουν το λόγο για τον οποίο αποτελεί προσβολή ο ναζιστικός χαιρετισμός, αποδεικνύοντας ότι δεν φιλοξενούν «νου υγιή», αλλά, Δημοκρατία δεν έχουμε; Αντίθετα, ο Γιάννης Αντετοκου(ν)μπο από άπατρις και ανεπιθύμητος, είναι πλέον ο Έλληνας ΓιάνΓράφει ο νης, κάνοντάς μας Κυριάκος Γ. όλους να ριγούμε από Κώτσογλου* υπερηφάνεια απειλούμενος κυριολεκτικά από την παράταξη που, ως αντιδημοκρατικό μικρόβιο, έχει εμπνεύσει τον Κατίδη, λόγω του χρώματος και της μη Ελληνικής προέλευσής του. Στη Δημοκρατική Ελλάδα του 2013, το έλλειμμα της Δημοκρατίας σε έννοια και περιεχόμενο μεγιστοποιείται, από ένα ελαστικό μόρφωμα που άγεται από το συμφέρον καθενός, «μια Δημοκρατία για όλα τα γούστα». Κατά τα άλλα, μπορεί και να λοιδορήσουμε με έπαρση το βαθιά δημοκρατικό «Βασίλειο της Σουηδίας». Θεωρώ τον εαυτό μου ακατάλληλο και ανεπαρκή - σε θεωρητικό επίπεδο - να αναφέρεται στην Δημοκρατία ακόμα και με την έννοια και το περιεχόμενο που έχει αποκτήσει σήμερα. Κι επειδή όταν δεν έχουμε τα κότσια να είμαστε μέρος της λύσης, είμαστε μέρος του προβλήματος, η καταγραφή αυτή είναι παρατηρητική, εμπειρική και δεν περιέχει προτάσεις ή λύσεις… Στον Einstein αποδίδεται η ρήση ότι «παιδεία είναι αυτό που μένει όταν ξεχάσουμε τη σχολική ύλη» κι επειδή εγώ δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνο το χρονικό διάστημα θέλω να ευχαριστήσω εκείνη την ασθενική εκπαιδευτική μορφή με την τόση δύναμη και το μεγαλείο. Να είσαι καλά Δάσκαλε, να με συγχωρείς, που όλη κι όλη η αναφορά μου σε σένα είναι μερικές αράδες, τριάντα και πλέον χρόνια μετά και να συνεχίσεις να μας φωτίζεις απ’ το άστρο σου, όπως μόνο εσύ ξέρεις, χωρίς κανένα έλλειμμα.

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

6

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Η Αλίκη στη χώρα… της Πληροφορίας Η Αλίκη άρχιζε πια να βαριέται πολύ έτσι καθισμένη στον καναπέ, κοντά στην αδερφή της, και μην έχοντας τίποτα να κάνει. Μια – δυο φορές επιχείρησε να κρυφοκοιτάξει στο βιβλίο που διάβαζε η αδερφή της, αλλά αυτό δεν είχε ούτε ζωγραφιές, ούτε μουσική, ούτε καν διαλόγους. Γράφει ο «Και σε τι χρησιμεύει Γιώργος Γώγουλος άραγε», σκέφτηκε ένα τέτοιο βιβλίο όταν στον υπολογιστή όλα είναι με χρώματα, με ζωγραφιές, ακούς μουσική και διαλέγεις αυτό που θέλεις; Έτσι, λοιπόν, βαριεστημένα, σκεφτόταν ψιθυριστά τρόπους για να αποφύγει την αδερφή της και τον βαρετό καναπέ…, όταν ξαφνικά το άσπρο ποντίκι του υπολογιστή πέρασε δίπλα της τρέχοντας. Στην Αλίκη δεν φάνηκε και πολύ εξωφρενικό το πέρασμα του ποντικιού μέσα στο σπίτι, άλλα όταν το άκουσε να λέει: «πάλι θα αργήσω τρομερά… και όλοι περιμένουν να ακούσουν τις ειδήσεις…», το κοίταξε, σηκώθηκε σαν αστραπή από τον καναπέ και άρχισε να τρέχει. Φλεγόμενη από περιέργεια, το ακολούθησε βιαστικά διασχίζοντας το διάδρομο και ευτυχώς, πρόλαβε να δει τη στιγμή που τρύπωνε στην οθόνη του υπολογιστή. Την άλλη στιγμή τρύπωνε και η Αλίκη, χωρίς καθόλου να σκεφτεί που πήγαινε και ποιους θα συναντούσε. Στην οθόνη πέρασε εύκολα σχετικά, όμως καθώς προχωρούσε στους διαδρόμους του υπολογιστή, χωρίς να καταλάβει τι συμβαίνει αλλά και χωρίς να μπορεί από κάπου να κρατηθεί, βρέθηκε να διασχίζει σκοτεινά μονοπάτια που μπορούσε όμως να διακρίνει οτιδήποτε. Εδώ και εκεί έβλεπε ειδήσεις να μεταδίδονται γραμμένες σε διάφορες χώρες, πίνακες με ζωγραφιές να κρέμονται ταξινομημένες με τους δημιουργούς τους σε διάφορα σημεία, η μουσική να ακούγεται χαμηλόφωνα και πολλά παιχνίδια να βρίσκονται τακτοποιημένα σε ράφια στους τοίχους. Έπεφτε, έπεφτε, έπεφτε. Μπροστά της ανοιγόταν ένας ακόμη μακρύς διάδρομος και το άσπρο ποντίκι μόλις που μπορούσες να το διακρίνεις. Δεν υπήρχε καιρός

για χάσιμο. Η Αλίκη έτρεξε πίσω του και ξαφνικά βρέθηκε σε ένα μακρόστενο χολ που το φώτιζαν σειρές από λάμπες, 8, 16, 32…, λάμπες να αναβοσβήνουν και γύρω – γύρω όλο πόρτες, όλες όμως κλειδωμένες και με ένα πληκτρολόγιο τοποθετημένο πάνω τους. Η Αλίκη όλο γυρνούσε και γυρνούσε στο δωμάτιο και λυπημένη επέστρεφε στο κέντρο, χωρίς όμως να μπορεί να σκεφτεί πώς θα γινόταν να βγει έξω από εκεί. Ξαφνικά είδε μπροστά της μια σειρά από χαρακτήρες, έναν κωδικό. Η πρώτη της σκέψη ήταν πώς μπορούσε να είναι το κλειδί που αν το πληκτρολογούσες θα άνοιγε κάποια πόρτα του χολ, αλλά ποια; Δοκίμασε το συνδυασμό στην πρώτη, στη δεύτερη, στην τρίτη πόρτα…, αλλά τίποτα. Μες στη στενοχώρια της γονάτισε και κοίταξε μέσα από ένα μικρό διάδρομο και αντίκρισε, ότι πιο όμορφο μπορούσε να φανταστεί εκείνη τη στιγμή. Ένα ηλιόλουστο περιβόλι, με κάθε είδους δέντρα, λουλούδια, καρπούς αλλά και μουσικές που γέμιζαν το χώρο. Έσκυψε πάλι το κεφάλι της και γυρνώντας στο κέντρο του χολ τα λαμπάκια φώτισαν τη λέξη «ΠΑΙΞΕ ΜΕ». Έτρεξε και έγραψε τον κωδικό στο πληκτρολόγιο της μικρής πόρτας που οδηγούσε στο ηλιόλουστο περιβόλι. Η πόρτα άνοιξε και η Αλίκη βρέθηκε να παίζει και να δοκιμάζει τους καρπούς του περιβολιού. Άλλοι την κάνανε τεράστια, έτσι που ένιωθε ότι σκέπαζε όλο το περιβόλι και άλλοι μικρή που φοβόταν ότι θα εξαφανιζόταν. Μέσα όμως στο παιχνίδι αλλά και στις σκέψεις της για τα ασυνήθιστα πράγματα που της συνέβαιναν, τρεχάτο πάλι το άσπρο ποντίκι περνάει μπροστά της και φωνάζει πάλι: «τις ειδήσεις, τις ειδήσεις…». Τρέχει ξοπίσω του και πάλι μέσα από διαδρόμους και φωτάκια, φτάνουν σε μια μεγάλη αίθουσα με αριθμούς και γράμματα που σχηματίζανε διάφορες προτάσεις, φράσεις και κείμενα έτοιμα για αναπαραγωγή και ενημέρωση. Οι πληροφορίες, οι ειδήσεις σκέφτηκε… και

χάθηκε πάλι στις σκέψεις της. Τι να διαβάσει, τι να πιστέψει, πώς και τι θα μάθει, πώς θα μάθει που βρίσκεται;;; Πληροφορία, η απόλυτη και η σχετική ελευθερία. Συχνά χωρίς τη δυνατότητα ελέγχου της βασιμότητας της πληροφορίας οδηγούμαστε σε παραπληροφόρηση η οποία απαιτεί ένα εκπαιδευμένο κοινό για να είναι σε θέση να διακρίνει μεταξύ της αλήθειας και της αληθοφάνειας μιας πληροφορίας. Αυτό το εκπαιδευμένο κοινό, πώς πραγματικά θα γίνει και η Αλίκη, είναι δύσκολο να υπάρχει σε μια οποιαδήποτε κοινωνία, γιατί στη μεγάλη πλειονότητά του δεν διαθέτει ούτε το χρόνο ούτε τα διανοητικά μέσα για να διακρίνει μεταξύ πληροφόρησης και παραπληροφόρησης, μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να κάνει την κατάλληλη επιλογή. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να μετατρέψει αυτόματα την πληροφορία σε γνώση. Γιατί η γνώση προϋποθέτει διαφορετικό τρόπο πρόσληψης και απαιτεί επεξεργασία της πληροφορίας μέσα από κατάλληλες εκπαιδευτικές διαδικασίες. Στη σημερινή εποχή, η μετατροπή της πληροφορίας σε γνώση γίνεται όλο και δυσκολότερη, γιατί η γνώση απαιτεί κόπο και διανοητική προσπάθεια, απαιτεί εκπαίδευση, ενώ η πληροφορία προσλαμβάνεται παθητικά χωρίς απαιτήσεις. Οι μεγάλες δυσκολίες των εκπαιδευτικών διαδικασιών σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης συνδέονται με την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλεται για να μετατραπεί η εύπεπτη πληροφορία σε απαιτητική γνώση. Ένα τέτοιο θέμα είναι και το μέλλον της διδασκαλίας της Πληροφορικής στην ελληνική εκπαίδευση και κατά ένα περίεργο τρόπο, η Πληροφορική σήμερα είναι υπό καθεστώς αμφισβήτησης. Η βασική αυτή γνώση για την Αλίκη και όλους τους μαθητές μας, μπορεί και πρέπει να γίνει στο σχολείο. Οι μαθητές μας πρέπει να έχουν Πληροφορική παιδεία. Ο ψηφιακός αλφαβητισμός και η ψηφιακή ευχέρεια είναι ζητούμενο και απαίτηση για κάθε νέο στην εποχή μας. Επιρροές και αναφορές από το βιβλίο «Η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων» του Λουίς Κάρολ, όπως και από το άρθρο «Κοινωνία της γνώσης ή της πληροφορίας», του Ναπολέοντος Μαραβέγια, Πανεπιστημιακού.

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

7

8

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Γιάννης Ελ. Μανουσάκης «Κίτρινες μέρες του Έτους της Βροχής» Χανιά 2013 Σχήμα: 17 x 24,5 , Σελ:67, Τιμή: 9 ευρώ ISBN: 978 – 960 – 98066 -9 - 5 Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/ Κάτω από το δέρμα μου, σπυριά που εκκολάπτονται οι ελλείψεις μου, σχεδιάζουν υπομονετικά την έκθεσή μου. Με την έλευση της κάθε κίτρινης μέρας επιχειρούν εμφάνιση! Τότε αντιλαμβάνομαι την αμυντική δυσλειτουργία μου, εκλιπαρώ για συγχώρεση, υπόσχομαι διόρθωση, υπέρβαση. …Καθ οδόν προς το νησί των λεπρών. Ο Έρωτας και ο Θάνατος, ακρογωνιαίοι λίθοι μιας αέναης αντίστιξης, ως τροχοί του ίδιου τρένου, επιχειρούν να κινηθούν παράλληλα, σε μία και μοναδική σιδηροτροχιά. Μια εξ ενστίκτου έλξη των «ετερωνύμων», που καταλαμβάνονται από την ενυπάρχουσα αλληλεπίδραση. Επιβάτης η Ζωή, διά των Αισθήσεων· που αναλαμβάνουν να την τροφοδοτήσουν με παραστάσεις και αισθήματα ενός ταξιδιού, που δείχνει να απασχολεί ελάχιστα αν μόλις ξεκίνησε ή αν σε λίγο τελειώνει.

Ο Γιάννης Μανουσάκης είναι δικηγόρος. Γεννήθηκε το 1954 στα Χανιά, όπου ζει και εργάζεται. Η ποιητική συλλογή Κίτρινες μέρες του ΄Ετους της Βροχής, αποτελεί το πρώτο του συγγραφικό έργο.

«Όταν γίνεις ποίημα» Χανιά 2013 Σχήμα: 17 x 24,5 Σελ: 80 Τιμή: 9 ευρώ ISBN: 978 - 960 - 98066 - 7 - 1 Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/ Προϊόν πάλης με τις λέξεις και το ρυθμό, πάνω απ’ όλα ωστόσο, μια απροκάλυπτη κατάθεση ψυχής που την εναποθέτει στην κρίση του αναγνώστη, είναι η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη «Όταν γίνεις ποίημα» που κυκλοφορήθηκε στις αρχές του 2013 από την «Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης» και περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν την τελευταία 25\ετία. Σημείο στίξης του ποιητή το ερωτηματικό, ως βίωμα, ως σκέψη και ως όραμα, που πασχίζει να βγει στο φως, να γίνει ποίημα. «Όταν γίνεις ποίημα,/ μικρό ερωτηματικό/ της τωρινής ανησυχίας, /θα πάψω να ’χω συντροφιά/ την αποψινή αγρύπνια», λέει στο πρώτο του ποίημα. Στην πρώτη ενότητα της συλλογής (24 ποιήματα) ο ποιητής κινείται βασικά στον «ιδιωτικό» του χώρο. Αποκαλύπτει μύχιες σκέψεις του, καταθέτει τα συναισθήματά του γι’ αγαπημένα πρόσωπα και ανασυνθέτει κομμάτια απ’ τη ζωή του, κυρίως αυτήν των παιδικών του χρόνων. «Πολλά βράδια,/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια,/ πιάνω την ψυχή μου απ’ το χεράκι/ -«στράτα στρατούλα», της λέω-/ και τη βγάζω βόλτα/ στα παιδικά λημέρια», γράφει… Στη δεύτερη ενότητα (32 ποιήματα) ο ποιητής βγαίνει «Εις την οδόν». Ακολουθεί κάποια απ’ τα μονοπάτια της Ιστορίας, πηγαίνει στην «αγορά των μεταπρατών» όπου «διατιμώνται τα αδιατίμητα», για να σχολιάσει κάποιες απ’ τις ανθρώπινες συμπεριφορές και κατασκηνώνει στις πλατείες των αγώνων για ένα καλύτερο αύριο. Εκεί που τα δάχτυλα σφίγγονται σε γροθιά κι αντροκαλούνε τον ουρανό. «Όχι για ν’ ανοίξουνε τρύπες,/ αλλά για να τον ταρακουνήσουνε/ συθέμελα!». Αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι δεν ατενίζει την ενυπάρχουσα ομορφιά της ζωής και ότι δε χάνεται κάποιες φορές ρεμβάζοντας… Η στατικότητα και ο εφησυχασμός δεν έχουν θέση στην ποίηση -όπως και στη ζωή- του Βαγγέλη Κακατσάκη. Ένας «χαρταετός» που απελευθερώνεται απ’ το σπάγκο του oι ανησυχίες, οι σκέψεις και οι προβληματισμοί του. Ένας χαρταετός που τελικά δεν του ανήκει και γι’ αυτό, κατά δήλωσή του, τον αγαπά περισσότερο… Ο Βαγγέλης Κακατσάκης γεννήθηκε στο Νίππος Χανίων από γονείς αγρότες το 1948. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, σπούδασε στην Πάντειο Σχολή (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) και μετεκπαιδεύτηκε στις Επιστήμες της Αγωγής. Εργάστηκε για 36 χρόνια ως δάσκαλος. Έχει ασχοληθεί ενεργά, για μια 20ετία περίπου, με το συνδικαλισμό και συνεχίζει ν’ ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με τον πολιτισμό και την παράδοση. Είναι συνεργάτης, απ’ τα μέσα της 10ετίας του 1970, της εφημερίδας «Χανιώτικα νέα». Εκτός των άλλων δημοσιευμάτων του (ποιήματα, διηγήματα, επιφυλλίδες, χρονογραφήματα, άρθρα, μελέτες κ.λπ.) έχουν κυκλοφορηθεί σε βιβλία άλλες δύο ποιητικές του συλλογές: «Τα άλογα του χρόνου» (1973) και «ΚΑΖΟΒΑΡ» (εκδ. «Φιλιππότη», 1987). Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης ΤΘ 53 ΤΚ 73135 Χανιά Κρήτης , Τηλ. 28210 74104 Web: www.pe-kritis.gr mail: info@pe-kritis.gr http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

ΦΥΛΛΟ

9

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

Με τρεις νέες εκδόσεις συνεχίζουν την εκδοτική τους πορεία η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα της Πόλης. Τρεις προτάσεις για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Αναζητήστε τα … Επαγγέλματα από το χθες στο σήμερα Ο Μόχθος των Ανθρώπων

Εμμανουήλ Ροΐδη «Η Μηλιά»

Συγγραφέας : Συλλογικό ( λεύκωμα)

Διασκευή: Μαρινέλλα Βλαχάκη Εικονογράφηση: Νίκος Μπλαζάκης

Σχήμα: 21x 29 , Σελ:136, Τιμή:17,16 ευρώ ISBN: 978-960-98066-6-4 Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης Μέσα από τις σελίδες του λευκώματος «Επαγγέλματα από το χθες στο σήμερα ,Ο Μόχθος των Ανθρώπων» επιχειρούμε μια αναδρομή στην Ελλάδα που χάθηκε αλλά και στην Ελλάδα που μεταλλάσσεται διαρκώς μέσα από την καθημερινή εργασία. Ένα οδοιπορικό αυτογνωσίας, γνωριμίας με τον κόσμο των γονιών και των παππούδων μας που δίνει τη θέση του άλλοτε νοσταλγικά, άλλοτε δυναμικά και άλλοτε καταστροφικά στην πραγματικότητα του σήμερα που με απίστευτη ταχύτητα γίνεται χθες. Η αποτύπωση 54 φωτογράφων συναντιέται με αρχειακό υλικό συγκροτώντας μια αφήγηση με περισσότερες από 300 φωτογραφίες που αποτυπώνουν ένα ταξίδι σε μια Ελλάδα που είτε δεν υπάρχει πλέον, είτε μεταλλάσσεται ραγδαία. Παράλληλα το λεύκωμα αποτελεί μια ανάγνωση – γέφυρα αυτού που φεύγει με αυτό που πιθανά θα μπορούσε δυναμικά να το αντικαταστήσει.

Αλ.Παπαδιαμάντης, «Χαλασοχώρηδες» και άλλες «δύο αιώνων πρίν» σύγχρονες πολιτικές ιστορίες Συγγραφέας : Θεοδωσία Δασκαλάκη Σχήμα: 17x 24 , Σελ:62, Τιμή:7,00 ευρώ ISBN: ISBN 978 - 960 - 98066 - 5 - 7 Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης Η καθαρεύουσά του , φωνή λαού που έφτανε εκεί όπου έπρεπε να φτάσει . Χριστιανός Ορθόδοξος μα και ειδωλολάτρης μαγεύεται από το νάι του Δερβίση, κάνει το σταυρό του μπροστά στην Ακρόπολη, πιστεύει σε μαντζούνια,μάγισσες και στοιχειά . Η εκκλησία του χωρούσε κάθε άνθρωπο όμως δεν έδωσε συγχωροχάρτι στους ανάξιους λειτουργούς της. Αντιευρωπαϊστής ; Βυζαντινός ; Κάτι περισσότερο . Έλληνας Αντιρατσιστής . Συντάκτης του πρώτου καταστατικού θεσσαλικού αγροτικού συλλόγου. Η πολιτική του, ανάθεμα στην κομματικοκρατία και στην ηθική της .

Σχήμα: 18x18, Σελ:36, Τιμή:10,65 ευρώ ISBN: 978-960-98066-4-0 Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης Το βιβλίο περιέχει CD με θεατρική απόδοση του παραμυθιού από τους, Κωστή Καπελώνη και Μαρινέλλα Βλαχάκη. Πρωτότυπη μουσική από το Λεωνίδα Μαριδάκη και τραγουδούν, Δάφνη Πανουργιά-Λεωνίδας Μαριδάκης Το παραμύθι «Η Μηλιά» του Εμμανουήλ Ροΐδη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1895 και είναι το μοναδικό έργο του συγγραφέα που έγραψε στη δημοτική. «Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι βρίσκει ένα πρωί, κάτω από ένα μηλόδεντρο, μέσα στο δάσος ένα κοριτσάκι, σκεπασμένο με άνθη λευκά, που είχε ρίξει απάνω του ο άνεμος τη νύχτα. Αμέσως το υιοθετούν και το φωνάζουν Μηλιά. Το κορίτσι έχει μεγάλη καρδιά, αγαπάει πολύ τους γονείς του και προστατεύει με κάθε τρόπο τα ζώα και τα πουλιά του δάσους . Εκείνα με τη σειρά τους το ανταμείβουν και…» Ένα τρυφερό παραμύθι που κρατάει ευχάριστη συντροφιά στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους που αισθάνονται κάποιες στιγμές παιδιά.

Κοσμολαϊτης και όχι κοσμοκαλόγερος .Πορεύτηκε μόνος ανάμεσα στους λαϊκούς ανθρώπους . Έζησε ελεύθερος από τα « πρέπει» του δημοσιογράφου , του συγγραφέα .Μακριά από ανιαρούς κύκλους που υπόσχονται κοινωνική αναρρίχηση . Έχτισε ,με μελάνι , το σπίτι του Έλληνα νησιώτη . Έβαλε τη φύση αδιάψευστο μάρτυρα της ανθρώπινης ιστορίας . Προκλητικός στην απλότητά του. Τόσο απλός που πάντα θα ανακαλύπτουμε το ατελεύτητο της γραφής του. Η συγγραφέας Η Θοδωσία Δασκαλάκη μεγάλωσε στην Πανέθημο Κισσάμου Χανίων. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και απόφοιτος της Δημοσιογραφικής Σχολής Μπόνα .Έχει πραγματοποιήσει μια έκθεση ζωγραφικής υπό την αιγίδα του Πνευματικού Κέντρου Ιωαννιτών .Έχει διασκευάσει το παραμύθι «Το δάκρυ του μαέστρου» και την κωμωδία «οι τρελλοί της εποχής» και έχει γράψει δύο θεατρικά έργα «Το αλητάκι» και «Τα πιο όμορφα όνειρα τα βλέπουμε ξύπνιοι». Και τα τέσσερα έχουν ανέβει από την Θεατρική ομάδα «Το αμπερνάλλι» στη Ρόδο . Αρθρογραφεί στην Πυξίδα της πόλης, στον τοπικό τύπο της Ρόδου ,ενώ στο παρελθόν εργάστηκε στον 902fM στα Ιωάννινα ,στην Αυγή της Κυριακής και σε αθηναϊκά περιοδικά πολιτιστικού περιεχομένου.

Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης ΤΘ 53 ΤΚ 73135 Χανιά Κρήτης , Τηλ. 28210 74104 info@pe-kritis.gr www.pe-kritis.gr

Αναζητήστε τα …

10

Η Συνωμοσία του θορύβου Κι ενώ όλα έβαιναν καλώς… Αρκεί μια ΕΡΤ να φέρει την καταστροφή; Προφανώς όχι, αλλά η υπόθεση αυτή δείχνει τη γενικευμένη αστάθεια πάνω στην οποία αυτή η κυβέρνηση προσπαθεί να εκτελέσει μια αναδιάρθρωση που καμία σχέση δεν έχει με την ανάπτυξη και τη μελλοντική καλυτέρευση των όρων ζωής του πληθυσμού της χώρας. Η ΕΡΤ απλώς καταδεικνύει αυτό που ο κάθε πικραμένος μπορεί να δει, ότι δηλαδή η προσπάθεια που γίνεται είναι να Γράφει ο μεταβληθεί ο συσχετιΓιώργος σμός δυνάμεων ριζικά Μανουσέλης κατά του κόσμου της εργασίας, να καμφθούν οι αντιστάσεις και το ηθικό των κατώτερων στρωμάτων, σε συνδυασμό με τη δαιμονοποίηση των «άλλων» που δίνει το δικαίωμα στους μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής να εμφανίζονται ως σωτήρες στην καθημερινότητα του έλληνα. Η κρίση δεν ξεκίνησε στην Ελλάδα. Ήρθε εισαγόμενη από τις ΗΠΑ να επιβεβαιώσει ότι η εφιαλτική λογική των τραπεζικών παραγώγων (την οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο ενστερνίσθηκαν, αλλά υπέθαλψαν και προπαγάνδισαν με ζήλο) οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε αυτού του τύπου την «αναδιάρθρωση» του συστήματος παγκόσμια. Η κρίση αυτή δεν είναι τώρα, ούτε υπήρξε ποτέ κρίση χρέους. Είναι κρίση συσσώρευσης. Γι’ αυτό και δεν λύνεται με μέτρα μνημονιακού τύπου που αντιβαίνουν κάθε λογική, οικονομική ή άλλη. Η πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους και η αδυναμία αξιοποίησης των συσσωρευμένων κεφαλαίων εξηγεί πειστικά γιατί πέντε χρόνια μέτρων δεν έχουν φέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και δεν πρόκειται να φέρουν ούτε μελλοντικά. Το πλασματικό χρήμα που δημιουργήθηκε χωρίς πολύ κόπο σε τόνους τις προηγούμενες δεκαετίες, παίρνει τώρα την εκδίκησή του απέναντι στους δημιουργούς του. Αν βλέπει κανείς την Ελλάδα αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο μπορεί να κάνει τραγικά λάθη ή να συνεχίσει να πουλάει το παραμύθι της «δημοσιονομικής εξυγείανσης», ανάλογα με τις προθέσεις του. Το χρέος παγκόσμια όχι μόνο δεν ξεπερνιέται, αλλά διογκώνεται, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να φτάνει το 512 % στην Ιαπωνία, το 507% στη Μεγάλη Βρετανία, το 360 % στις ΗΠΑ, το 300% περίπου στη Γαλλία και τη Γερμανία. Η Ελλάδα είναι το πρόβλημα; Η ύφεση στην ευρωζώνη για το 2013 συνεχίζεται (εκτίμηση για πτώση 0,2% του ΑΕΠ), ενώ δεν προβλέπεται ουσιαστική καλυτέρευση το 2014. Το χρέος της Ε.Ε. είναι πλέον 11 τρις δολάρια και το 70 % αυτού ανήκει στις χώρες του πυρήνα της, Ιταλία, Γαλ-

λία, Γερμανία. Για να έχει κανείς μια κλίμακα σύγκρισης, σύμφωνα με εκτίμηση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (ΒΙS) για το τέλος του 2012, το πλασματικό χρήμα και τα παράγωγα άγγιζαν τα 639 τρις δολάρια, δηλαδή περίπου δέκα φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Ο μοναδικός τρόπος που έχει μέχρι σήμερα το σύστημα για να ξεπερνάει τέτοιου μεγέθους και έντασης κρίσεις υπερσυσσώρευσης, είναι η μαζική και βίαιη καταστροφή κεφαλαίου. Στην καθομιλουμένη αυτό μεταφράζεται σε μακροχρόνια ύφεση, χρεωκοπίες χωρών και εταιρειών, τεράστια δομική ανεργία και ένοπλες συρράξεις με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Πιστεύω πως τα σημάδια ενός τέτοιου κύκλου που έχει ήδη ξεκινήσει είναι οφθαλμοφανή σε όλα τα επίπεδα. Όπως είναι φυσικό, η διαδικασία αυτή οδηγεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση, δημιουργώντας κοινωνικές εκρήξεις και συνθήκες πρόσφορες για την ανάπτυξη θεωριών και πρακτικών εκτός της λογικής του συστήματος μέσα στις απελπισμένες μάζες. Στην παρούσα συγκυρία καταρρίπτεται επίσης, το διαχρονικά αστείο ιδεολόγημα της μεσαίας τάξης, που έχει επαμφοτερίζοντα συμφέροντα και τάσσεται πότε με τους εργάτες και πότε με τους αστούς. Η «τάξη» αυτή λοιπόν, «εργατοποιείται» με τέτοια ταχύτητα, που βιώνει μια πρωτοφανή απώλεια ταυτότητας. Το αποτέλεσμα είναι να στραφεί προς οιονδήποτε μπορεί να προσφέρει διέξοδο, είτε αυτή είναι ριζοσπαστική, είτε βαθιά αντιδραστική και συστημική. Τι γίνεται λοιπόν, από εδώ και πέρα; Βεβαιότητες δεν υπάρχουν. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι όσοι εξακολουθούν να προπαγανδίζουν τον ευρομονόδρομο είναι ανοικτά δόλιοι και ψεύδονται εν γνώσει τους. Επίσης, βέβαιο είναι ότι η λογική της «άλλης» διαχείρισης της κρίσης είναι δοκιμασμένη και αποτυχημένη. Ακόμη, μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι το να προσπαθείς να ξεπεράσεις ένα τέτοιο παγκόσμιο κύμα τονώνοντας την «τοπική οικονομία» (όσο πιο τοπική, τόσο χειρότερα) είναι το ισοδύναμο της αντιμετώπισης του καρκίνου με ασπιρίνες. Τα παραπάνω είναι απλές διαπιστώσεις που φαίνεται να ξεχνιούνται μέσα στη γενικευμένη απόγνωση που μας έχει καταλάβει. Η απόγνωση δεν είναι απαραίτητα κακή. Μπορεί να γίνει αφετηρία για εξαιρετικά πράγματα. Αρκεί να μετασχηματιστεί και να γίνει δράση. Ας πιάσουμε το νήμα από ‘κει. Ας ξεκινήσουμε γινόμενοι όλοι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. Κι ας θυμηθούμε ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται τους λαούς τους κι όχι το ανάποδο.

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Α Ν Ε Π Α Ι Σ Θ Η Τ Ω Σ

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Διαίρει και βασίλευε: Το 146 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατέκτησαν μεν την Ελλάδα αλλά επειδή αντιμετώπισαν δυσκολίες εφάρμοσαν και ιδιαίτερα σκληρά μέτρα όπως το "διαίρει και βασίλευε". Κρατούσαν έτσι διχασμένους τους Έλληνες ώστε να μην συνεργάζονται μεταξύ τους και να μπορούν οι κατακτητές ν’ απολαμβάνουν την εξουσία. Για να μην υπάρχουν μάλιστα ικανοί μελλοντικοί ηγέτες των Ελλήνων, έπαιρναν και σπουδαίους άντρες ως ομήρους στη Ρώμη Κοινωνικός αυτοματισμός: Το 2013 μ.Χ στην Ελλάδα όταν μια κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα η τάξη αντιδρά (δικαίως ή αδίκως) σε μια ρύθμιση που την αφορά, το κράτος στρέφει την υπόλοιπη κοινωνία εναντίον της ή περιμένει αυτό να συμβεί λόγω των προβλημάτων και της ταλαιπωρίας που δημιουργούν στους υπολοίπους πολίτες τυχόν κινητοποιήσεις της επαγγελματικής ομάδας που αντιδρά και λόγω της συνήθους αβελτηρίας και υπερβολής των συνδικαλιστικών ηγεσιών των αντιδρώντων. Χρονικά έχει προηγηθεί μία περίοδος κατά την οποία «τηλεοπτικοί εισαγγελείς» αναλαμβάνουν να απαξιώσουν ηθικά και αναδείξουν ως προνομιούχο και παρασιτικά βιούσα την επαγγελματική ομάδα που πρόκειται να τεθεί στο στόχαστρο. Ακολουθούν διαρροές των υπό νομοθέτηση μέτρων για να βολιδοσκοπηθούν τυχόν αντιδράσεις, τα μέτρα αυτά παρουσιάζονται από το μεγαλύτερο μέρος του τύπου ως εκσυγχρονιστικές τομές και βαθιές μεταρρυθμίσεις που σπάζουν στεγανά και εμπεδώνουν τη διαφάνεια, ενώ οι αναμενόμενες αντιδράσεις των επαγγελματιών που τυχόν θίγονται κατατάσσονται πάραυτα στην κατηγορία του εξοβελισταίου συντεχνιασμού. Κι ύστερα οι λέξεις χάσανε τα όρια και τη σημασία τους. Η λέξη "εξυγίανση" μυρίζει αρρώστια, η "θεραπεία" γίνεται "ευθανασία" και η "ευθανασία" "αργός και βασανιστικός θάνατος", ο "ορθολογισμός" ισοδυναμεί με παράνοια και παραλογισμό, η "αναδιάρθρωση" με αφανισμό, κι όσο για το "κοινό καλό" ποτέ άλλοτε δεν θύμιζε τόσο πολύ το "έκτακτο κακό". Όσοι επιχαίρουν, όσοι πανηγυρίζουν με την απόλυση των "άχρηστων" εργαζομένων, όσοι απολαμβάνουν τη διχοτόμηση της κοινωνίας σε άξιους εργαζόμενους και ανάξιους απολυμένους, πειραματίζονται με την εκκόλαψη ενός νέου είδους ανθρώπου. Είναι ο νεοάνθρωπος της νέας εποχής: Mνησίκακος, ανάλγητος, εκδικητικός, απόλυτα ατομοκεντρικός και ικανός για όλα, προκειμένου να αντλήσει ψίχουλα μιας αβέβαιης επιβίωσης. Επιχαίρει που ο άλλος στη θέση του καταστρέφεται. Διόλου δεν συλλογίζεται ότι σε απόσταση αναπνοής τον περιμένει και το δικό του τέλος. Και δεν θα είναι αναίμακτο. Το μίσος είναι η αγάπη που αρρώστησε βαριά. Ζούμε στην εποχή της βαριάς νοσούσας αγάπης. Μόνη μορφή επιβίωσης η ανυπακοή στο θάνατο. Τώρα, και εδώ, στη χώρα αυτή. Είναι η στιγμή. Αν όχι τώρα πότε; ‘Αν όχι εδώ, πού;

Βούλα Καντεράκη

ΦΥΛΛΟ

11

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Η Μάγδα Βογιατζή στην Camera Obsura

Camera Obscura

Η Μάγδα Βογιατζή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από το 1994 ζει και εργάζεται σαν οδοντίατρος στα Χανιά. Ασχολείται πολλά χρόνια,ερασιτεχνικά,με τη ζωγραφική ενώ με την τέχνη της φωτογραφίας περίπου δύο χρόνια. Το 2012 παρακολούθησε τη σειρά σεμιναρίων από τη Λέσχη φωτογραφίας και κινηματογράφου Χανίων,στην οποία είναι μέλος. στιγμές,τα μέρη που επισκεπτόμουν... Πριν δύο χρόνια, συναναστρεφόμενη με φίλους φωτογράφους,διαπίστωσα και την καλλιτεχνική της δύναμη. Έκτοτε, είμαι με τη μηχανή στο χέρι...

-Μια εικόνα, χίλιες λέξεις... Μια εικόνα είναι αναρίθμητες διαφορετικές ''ματιές'' και πληθώρα συναισθημάτων.

-Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείται πράγματα κ' καταστάσεις ή όχι; Στην τέχνη,τίποτα δεν επιβάλλεται.

-Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογραφία; Αγόρασα την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή με τα χρήματα του κουμπαρά μου την Πρωτοχρονιά που πήγαινα πρώτη γυμνασίου... Μου άρεσε να αποτυπώνω

-Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφική φωτογραφία είναι μεγάλος ο δρόμος; Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται μια φωτογράφιση ασφαλώς και δημιουρ-

γούν μία απόσταση στα δύο είδη. Δεν είναι το ίδιο να φωτογραφίζει κάποιος π.χ. σε εμπόλεμη ζώνη και κάποιος άλλος απλά να αποτυπώνει ό,τι τραβήξει την προσοχή του βολτάροντας... Η δημοσιογραφική φωτογραφία, ωστόσο, έχει αποδείξει πολλές φορές και την καλλιτεχνική αξία της.

-Υπάρχει κάτι που θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρει να φωτογραφίσεις; Έχω επίγνωση πως είμαι σε αρχάριο στάδιο ακόμη. Υπάρχουν στο νου μου πάρα πολλά πράγματα που θέλω να φωτογραφίσω και να δημιουργήσω εκμεταλλευόμενη τις δυνατότητες που μας προσφέρει σήμερα η ψηφιακή φωτογραφία και η επεξεργασία της.

12

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Θάνος Μικρούτσικος: Αυτός ο κόσμος πρέπει να καεί! Αεικίνητος και δημιουργικός, εδώ και δεκαετίες. Αιχμηρός στις πολιτικές του τοποθετήσεις και ενεργός στον δημόσιο διάλογο μέσα από όποιο βήμα τού δίνεται. Οργώνει την Ελλάδα με ένα πιάνο και μια φωνή -τη Ρίτα Αντωνοπούλου-, κάνει σχέδια για την τέχνη του, το τραγούδι και δείχνει πως έχει ακόμη πολύ καύσιμο, όταν οι περισσότεροι της γενιάς του μοιάζουν αποτραβηγμένοι.

* Μεγάλο τόλμημα η μελοποίηση Καβάφη. Τόσο λόγω της φόρμας της ποίησής του όσο και λόγω της τεράστιας αναγνωρισιμότητάς της.

- Ο Καβάφης με απασχολούσε από το 1971. Εχω χειρόγραφα από τότε, με προσπάθειές μου να τον μελοποιήσω. Αποτύγχανα συνεχώς. Το 1975, σε ένα έργο πειραματικής μουσικής, κατάΤου φερα να μελοποιήσω ΟΔΥΣΣΕΑ το «Η πόλις», συνειΙΩΑΝΝΟΥ δητοποιώντας πως δεν μπορούσα να μελοποιήσω τον Καβάφη με άλλον τρόπο, παρά μόνο μέσα από τον τρόπο της λόγιας μουσικής και του πειραματικού της τμήματος. Μέχρι το 1982, αυτός ο τρόπος με χαρακτήριζε. Δεν μπορούσα να «βρω» τον Καβάφη μέσα στο έντεχνο τραγούδι. Τότε, ένας ιδιοφυής άνθρωπος, μέγας γνώστης της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και ποίησης, ο Βέλγος σκηνοθέτης Ανρί Ρονς, άλλαξε την οπτική μου και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα δουλειά μου. Μου πρότεινε να γράψω

μουσική για μία παράστασή του, στις Βρυξέλλες, επάνω στον Καβάφη. Ο Ρονς μού «ξεκλείδωσε» τον Καβάφη. Από αυτή την παράσταση προέκυψε την επόμενη χρονιά ο δίσκος μου «Ο γέρος της Αλεξάνδρειας». * Αν και οι μελοποιήσεις είναι παλαιότερες, η κυκλοφορία ενός δίσκου με μελοποιημένο Καβάφη στην Ελλάδα της κρίσης τι θα μπορούσε να νοηματοδοτεί; Ο Θάνος Μικρούτσικος στα μέσα της δεκαετίας του ’70, τότε που πρώτη φορά επιχείρησε να μελοποιήσει Καβάφη- Τίποτα και πολλά. Ας σταθούμε στα πολλά. Είναι σημαντικό να επιμένουμε στα σταθερά μας σημεία. Ενα από τα πλέον σταθερά είναι ο Καβάφης, αλλά και μια σειρά άλλων σπουδαίων ποιητών μας, που τους χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. * Η ομορφιά και η υψηλή τέχνη είναι από μόνες τους πολιτικές -ανεξάρτητα από τη συγκυρία- ή χρειάζεται να είναι πιο «επικαιροποιημένες» και λιγότερο «αμέτοχες»; - Πιστεύω πως υπάρχει μεγάλη τέχνη ο οποία επικαιροποιείται δίχως να χάνει τίποτα από τη μεγάλη της αξία, όπως για παράδειγμα η τέχνη του Μπρεχτ. Ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Σέξπιρ πάντα θα μας ωθούν να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, κι αυτό είναι σπουδαίο πολιτικό μήνυμα. * Είσαι υπέρμαχος της άποψης του Μπρεχτ πως

το καινούργιο περιεχόμενο χρειάζεται και καινούργια φόρμα. Πώς πρέπει να είναι το τραγούδι στην εποχή μας; - Η κάθε εποχή και η κάθε δραματική συγκυρία θέλει καινούργια φόρμα. Βέβαια, κάθε εποχή διαμορφώνει τη δική της φόρμα, γιατί η φόρμα δεν είναι τίποτα άλλο από κοινωνική εμπειρία αποκρυσταλλωμένη. Στο τραγούδι, το μπλέξιμο που γίνεται είναι πως περιεχόμενο δεν είναι ο στίχος και το μήνυμά του, αλλά το κράμα στίχου και μουσικής. Αυτό το κράμα θα πρέπει να διακρίνεται από καινούργια φόρμα. * Θα σήκωνε η εποχή μας δίσκους σαν την «Καντάτα για τη Μακρόνησο» ή τα «Τροπάρια για φονιάδες»; - Απολύτως, αλλά με την εξής παρατήρηση: το κοινό δεν είναι ένα ομοιογενοποιημένο σώμα. Η κάθε εποχή είχε το κομμάτι εκείνο που έβλεπε προς τη νεοελληνική κουλτούρα, άλλοτε μικρό και άλλοτε μεγαλύτερο, ανάλογα με την κοινωνική συγκυρία και το ρόλο των μεγάλων ΜΜΕ, και ένα άλλο το οποίο ακολουθούσε την πιο τυποποιημένη εκδοχή. * Είσαι ενεργός στο δημόσιο διάλογο μέσω συνεντεύξεων και αρθρογραφίας. Στην ηλικία των 65 και ύστερα από τόσες δεκαετίες έντονης πολιτικοποίησης, δεν υπάρχει κάποια κόπωση ή απογοήτευση; - Δεν το σκέφτομαι καθόλου! Μία κάποια απογοήτευση και κόπωση ένιωσα την περίοδο της πλαστής ευμάρειας του Σημίτη. Τώρα το βλέπω πολύ πιο αγωνιστικά. Επικεντρώνομαι στη μεγάλη εικόνα. Η μεγάλη εικόνα είναι η τρομακτική βαρβαρότητα του καιρού μας. Η γενιά του πατέρα μου είχε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη βαρβαρότητα των πενήντα εκατομμυρίων νεκρών. Είναι γραφτό, φαίνεται, κάθε μία ή κάθε δύο γενιές να βιώνουμε μία αντίστοιχη φρίκη. Σήμερα βιώνουμε

τον καπιταλισμό στην πιο βάρβαρη εκδοχή του. Τόσο από την αλαζονεία του -ότι έπαιζε πια μόνος του στο γήπεδο- όσο και από τη φύση του να γεννάει κρίσεις μέσα από τις οποίες βοηθάει τη συσσώρευση χρήματος και εξουσίας σε όλο και πιο λίγους. * Ξέρουμε τι δεν θέλουμε. Είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε και το δρόμο μέχρι εκεί ή «αξίζει να ρισκάρουμε σε απάτητους δρόμους, και πρέπει να γίνουμε εμείς ο δρόμος»; - Θα σου πω το εξής. Σε προσωπικό επίπεδο, δημιούργησα, έγινα γνωστός, έβγαλα χρήματα, έζησα άνετα, σε αυτό το σύστημα. Θα μπορούσε κάποιος να μου πει: «Τι θέλεις και γκρινιάζεις εσύ, αφού σε αυτό το σύστημα κατάφερες ό,τι κατάφερες». Συμφωνώ, αλλά απαντάω ευθέως πως δεν θέλω μόνο να αλλάξει αυτό το σύστημα, θέλω να καταρρεύσει! Εχοντας επίγνωση πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει άμεσα στα επόμενα χρόνια, προσπαθώ όπου σταθώ να πείσω πως αυτό το σύστημα είναι πια επικίνδυνο για τον άνθρωπο και τροχοπέδη για την πρόοδό του. Διαλύει τον άνθρωπο και τον πλανήτη. Μπορεί το 18ο αιώνα να βοήθησε την ανθρωπότητα, αλλά σήμερα τη διαλύει. Το μέλλον μας χρειάζεται μία κοινή αφετηρία για όλους. Ολα τα παιδιά του κόσμου που γεννιούνται να βρίσκονται επάνω στην ίδια γραμμή, και από εκεί και πέρα η εξέλιξη του καθενός είναι άλλη ιστορία. Αύριο το πρωί θα ξυπνήσουν χιλιάδες παιδιά -μόνο στο Λεκανοπέδιο- χωρίς γάλα. Αυτός ο κόσμος πρέπει να καεί! Πηγή : Ελευθεροτυπία / 03-2013 Σ.Σ. Ο Θάνος Μικρούτσικος θα εμφανιστεί στα Χανιά την Δευτέρα 5 Αυγούστου στο Φεστιβάλ στο Λόφο της Λίμνης μαζί με την Ρίτα Αντωνοπούλου.

ΦΥΛΛΟ

13

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Ελένη Καραϊνδρου: « Όταν ανακάλυψα το πιάνο, μαγεύτηκα» Με αφορμή την πρόσφατη έκδοση από την ECM του CD "Eleni Karaindrou - Concert in Athens" με την ορχήστρα της καμεράτας και τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ συναντήθηκε ο Αντώνης Περιβολάκης, συνεργάτης της "Πυξίδας" αλλά και του Μουσικού περιοδικού "Μετρονόμος" με την διάσημη Ελληνίδα δημιουργό. Η συνάντηση έγινε στο πανέμορφο σπίτι της στο Μετς με θέα - τι άλλο; - ένα μεγάλο μέρος του Αττικού λεκανοπέδιου και τη θάλασσα... Ένα μέρος της συνέντευξης που δημοσιεύθηκε στο 48o τεύχος του "Μετρονόμου" αναδημοσιεύουμε εδώ με την άδεια του Θανάση Σιλυβού, εκδότη του περιοδικού τον οποίο και ευχαριστούμε... Κυρία Καραΐνδρου, παρά το γεγονός ότι αρκετοί από τους ανθρώπους που σας αγαπάνε γνωρίζουν, από συνεντεύξεις σας την ιστορία σας, νομίζω πως Συνέντευξη θα ήταν χρήσιμο να ξεκιΑντώνης νήσουμε την κουβέντα Περιβολάκης μας με μερικά στοιχεία για τη ζωή σας. Γεννήθηκα στο χωριό Τείχιο Φωκίδας, ή αλλιώς Λυκοχώρι. Ήταν ένα καταπράσινο μέρος στα 700 μέτρα υψόμετρο με τρεχούμενα νερά. Μεγάλωσα μέσα σε δάση, με ήχους φύσης, δέντρων, πουλιών. Έβλεπα τα κρύσταλλα από τα παγωμένα χιόνια να κρέμονται από τις στέγες των σπιτιών και από τα κλαδιά των δέντρων... Ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτικός -καθηγητής Μαθηματικών και δεν ζούσε μαζί μας στο χωριό αφού δούλευε. Εγώ είχα γεννηθεί μέσα στον πόλεμο και υπήρχε πολλή πείνα. Ο πατέρας μου που είχε σπουδάσει με απίστευτες στερήσεις δεν μας έπαιρνε στην πόλη διότι, ως γνωστόν, στα χωριά δεν υπήρχε τόση πείνα. ¨Κάποια στιγμή όταν ήμουν 7 περίπου χρονών, ήρθε ο πατέρας μου στο χωριό και μας πήρε

μαζί του για την Αθήνα. Πήγα σχολείο στο εκπαιδευτήριο Νεστορίδη όπου δίδασκε ο πατέρας μου . Εκεί του παραχώρησαν και ένα υπόγειο για να μένει η οικογένειά του. Να φανταστώ ότι φθάσατε στην Αθήνα καλοκαίρι, ε; Ναι, το καλοκαίρι του 1948. Δίπλα στο υπόγειο που μέναμε υπήρχε μια ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο σχολείο. Κάτι περίεργο πολύ συνέβαινε. Το βράδυ που ανέβαινα τη σκάλα έβλεπα σε έναν εξωτερικό τοίχο κάπου δίπλα κάτι μεγάλους ανθρώπους. Αυτή ήταν η οθόνη του γειτονικού σινεμά. Αυτό βέβαια δεν μπορούσε να το καταλάβω, διότι κανείς δεν μου είχε εξηγήσει τι είναι το σινεμά. Καταλαβαίνεις πώς μπορεί να είναι για ένα παιδάκι αυτές οι εικόνες; Εδώ δεν ήξερα καν τι είναι η θάλασσα... Ακόμα και σήμερα με ακολουθεί εκείνη η σουρεαλιστική εικόνα μίγματος βουνών - ουρανού και θάλασσας, μιας εικόνας που πρωτοείδα μικρή στον Κορινθιακό καθώς κατεβαίναμε το βουνό με την οικογένειά μου από το χωριό για να πάμε στην Αθήνα. Ακόμα και σήμερα με ακολουθεί αυτή η εικόνα αλλά με ένα πιο ήρεμο και χαλαρό πνεύμα ενώ ότι όταν την πρωτοείδα, καθώς

μπερδεύονταν στο βλέμμα μου και στο μυαλό μου το γαλάζιο του ουρανού με της θάλασσας νόμιζα πως τα βουνά ... πέταγαν στον ουρανό. Για μένα όμως το πιο εντυπωσιακό που μου συνέβη εκείνη την πρώτη περίοδο της Αθήνας ήταν όταν ανακάλυψα στο σχολείο ένα παλιό ξεχασμένο πιάνο με ουρά. Μαγεύτηκα. Αυτό ήταν. Κινηματογραφικές εικόνες αυτές που περιγράφετε. Και αρχίσατε να κάνετε παιχνίδι με αυτό. Όμως μάθατε τότε να παίζετε; Με την επιμονή μου άρχισα πιάνο με μια δασκάλα εκεί στη γειτονιά. Στο μεταξύ συνέβησαν διάφορα τρομερά πράγματα, όπως ο θάνατος της μητέρας μου καθώς και μια πλευρίτιδα που με χτύπησε και που με οδήγησε κι εμένα στο νοσοκομείο. Εκεί πίστεψε ότι ερχόταν και η δική μου σειρά... Πέρασε όμως κι αυτό. Απέκτησα μια πολύ στενή σχέση με τον πατέρα μου ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός μου με πρόσεχε πολύ. Ο πατέρας μου αργότερα παντρεύτηκε μια γυναίκα την οποία σαν παιδί την αγάπησα από την αρχή επειδή είχε ένα ... πιάνο καταπληκτικό με χρυσά κηροπήγια γύρω του. Σημειωτέων ότι η μητριά μου που την αγαπώ πολύ, ζει και είναι 97 χρονών. Άρχισα λοιπόν να αυτοσχεδιάζω πάνω στο πιάνο, αφού έβλεπε και ταινίες στο γειτονικό σινεμά προσπαθώντας να φτιάξω μουσικές που εμπνεόμουν από τις εικόνες που είχα δει. Δηλαδή, εκτός από τη μουσική δεν σκεφτόσασταν τίποτα άλλο; Δεν υπήρχε κάτι που να αγαπήσετε πέρα από αυτό; Και βέβαια: το Αρχιτεκτονικό Σχέδιο, στο οποίο επιδιδόμουν με επιτυχία, ένα χόμπι που το ασκώ μέχρι και σήμερα , αφού οι περισσότερες κατασκευές μέσα στο σπίτι μου έχουν γίνει με δικά μου σχέδια. Γρήγορα όμως με ενημέρωσαν ότι η Αρχιτεκτονική στην ουσία είναι μια δεύτερη Τέχνη που απαιτεί πολύωρη μελέτη, προσήλωση και έμπνευση. Εγκατέλειψα την ιδέα να σπουδάσω Αρχιτεκτονική. Αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο δίνοντας Ιστορία , Λατινικά και Αρχαία αφού διάβασα μόνο 10 μέρες μπήκα στη Φιλοσοφική. Εκεί ειδικεύτηκα στην Ιστορία και στην Αρχαιολογία. Είχα εξαιρετικούς καθηγητές που τους λάτρεψα, τελείωσα κανονικά τις σπουδές μου χωρίς καθυστέρηση. Παράλληλα, Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ερωτεύθηκα και λόγω της συντηρητικής κοινωνίας στην οποία ζούσαμε έπρεπε να παντρευτώ. Παντρεύτηκα στα 19 μου χρόνια (τον πρώτο συνέχεια στην 14η σελίδα

14 συνέχεια από την 13η σελίδα της σύζυγο Νικόλα Φαράκλα και μετέπειτα ερευνητή και Πανεπιστημιακό στην Αρχαιολογία) και μετά από λίγο καιρό απέκτησα και ένα παιδί (τον σημερινό καθηγητή φιλοσοφίας της Παντείου Γιώργο Φαράκλα). Παράλληλα, αφού είχα ανοίξει σπιτικό και οικογένεια, είχα αποκτήσει και τον δικό μου "κύκλο" ανθρώπων, άνθρωποι που αργότερα έγιναν οι περισσότεροι πολύ γνωστοί κάνοντας σημαντικά πράγματα σε διάφορους τομείς. Εκείνη την εποχή και μέσα σε αυτόν τον κύκλο ήρθα και σε επαφή με το έργο των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη... Στην πραγματικότητα οι σπουδές στην Αρχαιολογία και η ενασχόλησή μου με αυτήν ήταν αποκλειστικά και μόνο στη διάρκεια των σπουδών μου, το έκανε καθαρά για δική της μόρφωση, αφού η μεγάλη αγάπη ήταν η μουσική. διδασκαλία... Βρισκόμαστε ένα χρόνο πριν τη χούντα. Το 1966 συμμετείχα σε ένα σχήμα που λεγόταν "Φοιτητική Λαϊκή Ορχήστρα Αθηνών| και έπαιζαν έργα κυρίως Θεοδωράκη Χατζιδάκι. Ενώ δεν συμμετείχα σε πολιτικές οργανώσεις ήμουν ιδιαιτέρως ανήσυχη και με πολύ δημοκρατίες αντιλήψεις. Είχα επαφές με κόσμο της αριστεράς, μάλιστα είχα πολλές τηλεφωνικές επαφές με την κόρη της Λιλής Ζωγράφου. Αυτή η απλή δραστηριότητα ήταν αρκετή για να οδηγηθώ με το έμπα της δικτατορίας, τον Απρίλη του 1967, στο ανακριτικό της Ασφάλειας. Μάλιστα ήρθε στο σπίτι της ένα τζιπάκι να πάρει εμένα και το μόλις τεσσεράμισι χρονών παιδί μου. Εκεί, αφού πέρασα αρκετές ώρες ανάκριση και αφού δεν κατάφεραν, παρά τις απειλές, να μου εκμαιεύσουν κάτι, με άφησαν προσωρινά ελεύθερη με τον όρο να εμφανιστώ εκεί ξανά μετά από 2-3 μέρες. Αυτό ήταν. Δεν έχασα ούτε λεπτό. Έφυγα κατ΄ ευθείαν για το Παρίσι μαζί με την καθαρά μου και φυσικά το γιο μου.

www.pyxida.gr

Ποιος σας βοήθησε στο Παρίσι για αρχή; Πήγατε ξέμπαρκη; Με βοήθησε ο αδελφός του άντρα μου. Με το που

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

έχω την άνεση να μπω όποτε θέλει ο άλλος. Χώρια η διαδικασία να οργανώσεις το στούντιο, τις πρόβες, τις ηχογραφήσεις κλπ. Εγώ αυτά τα έκανα μόνη μου και τα έκανα παίρνοντας πάρα πολλά ρίσκα. Όλα αυτά ο Θόδωρος δεν τα καταλάβαινε γιατί έλεγε, εγώ θέλω συμφωνική μουσική και τη θέλω αύριο. Και πίστευε ότι αυτά μπορούν να γίνουν τόσο εύκολα. Πολλές φορές του τα έπαιζα πρώτα βέβαια τα κομμάτια στο πιάνο, παίζοντας του το βασικό θέμα και μπορεί να συμφωνούσαμε και μετά να συνεχίζαμε. Θυμάμαι, λοιπόν, ότι τη μουσική για το "Ταξίδι στα Κύθηρα" την έγραψα αφού πρώτα μου διηγήθηκε την ιστορία. Έτσι την επόμενη μέρα έγραψα τη μουσική, όλα τα θέματα μονοκοπανιά. Του τα έδωσα σε μια κασέτα, του άρεσαν. Δεν μου έλεγε όμως να μπω ή να μη μπω στο στούντιο. Αυτός έμπαινε στο τούνελ των γυρισμάτων και μετά ... καλά κρασιά, δεν μπορούσε να τον βρει κανείς για να κουβεντιάσει το οτιδήποτε. Οπότε κι εγώ έπαιρνα τα ρίσκα μου. Ηχογραφούσα τη μουσική πριν να τελειώσει η ταινία.

έφθασα νοίκιασα ένα πιάνο και άρχισα αμέσως να δουλεύω σε διάφορες δουλειές: μαθήματα πιάνου, μαθήματα Ελληνικών, να παίζει πιάνο σε μπαρ... Γράφτηκα και στη Schola Cantorum για ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας. Στο Παρίσι κάνω παρέα και φιλοξενώ για ένα διάστημα την Μαρία Φαραντούρη αλλά γνωρίζομαι και με τον Μάνο Χατζιδάκι. Λίγο καιρό πριν από το Μάη του '68 έπαιζα πιάνο σε μια πολύ σπουδαία μπουάτ του Παρισιού από όπου πέρασαν σημαντικά ονόματα όπως ο Ζακ Μπρελ. Δεν πέρασαν πολλές μέρες και έζησα και εγώ το ανέλπιστο: έζησα την ομοψυχία του Γαλλικού λαού, μια ομοψυχία που σημάδεψε το "Γαλλικό Μάη" μια απαράμιλλη εκδήλωση ενότητας,

ένα φαινόμενο που εγώ η ίδια ούτε που θα τολμούσα να διανοηθώ στην Ελλάδα. Δηλαδή, από τη μια, στη χώρα μας είχαμε μεν την ωραιότερη αντίσταση της Ευρώπης αλλά από την άλλη στις υπόλοιπες ιστορικές περιόδους ήμασταν διχασμένοι. Ξέρεις, θυμάμαι πάντα το φόβο ότι ο γείτονας στην πολυκατοικία θα μπορούσε να είναι κάποιος που με παρακολουθεί. Αυτό κατ΄ ουδένα τρόπο δεν υπήρχε στη Γαλλία. Εκεί υπήρχε μια ομοψυχία. Έλεγαν, ας πούμε: "κανείς στα μέσα συγκοινωνίας σήμερα", και δεν έμπαινε κανένας. Καταλάμβαναν δημόσια κτίρια και τηλεοπτικούς σταθμούς και όλη την ημέρα η τηλεόραση έδειχνε τον κόσμο. Όλοι μιλούσαν δημόσια, συζητούσαν, χαίρονταν την επανάστασή τους. Ήταν σαν μια αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Με την πτώση της χούντας επιστρέφετε στην Ελλάδα. Πώς ξεκινάτε και την περιβόητη πλέον συνεύρεσή σας με τον Αγγελόπουλο; Σε μια βράβευσή μου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μου πρότεινε ο Θόδωρος συνεργασία. Έτσι ξεκινήσαμε. Το1983 ο Θόδωρος είχε στην τσέπη του τη μουσική για το "Ταξίδι στα Κύθηρα". Τι εννοείτε "την είχε στην τσέπη του"; Την έγραψα πριν κάνει το μοντάζ. Έτσι δούλευα πάντα. Εμπνεόμουν πάντα από το θέμα. Εγώ δεν δούλεψα ποτέ με κανένα σκηνοθέτη με τον ορθόδοξο τρόπο που νομίζουνε οι άλλοι ότι πρέπει να γράφεις μουσική για το σινεμά. Εγώ αισθανόμουνα μια ελευθερία μέσα μου, αισθανόμουν ανοιχτή και διαθέσιμη να εμπνευστώ από την ιδέα την κεντρική και από το όραμα. Καθόμουν και έγραφα στο πιάνο μου ένα βασικό θέμα. Δεν με ενδιέφερε για το αν θα μπει και πού θα μπει, εγώ δημιουργούσα παράλληλα κάτι οποίο αισθανόμουν ότι ανταποκρίνεται σε αυτό που μου λέγανε. Στον Αγγελόπουλο ειδικά, όχι μόνο έγραφα θέματα που τα είχε ακούσει πριν από το μοντάζ, με το πιάνο ή με το συνθεσάιζερ, αλλά επειδή αργούσε να αποφασίσει, και επειδή εγώ ήμουν πολύ οργανωμένο μυαλό, και επειδή όταν θα το αποφάσιζε ότι θα την ήθελε εγώ δεν θα προλάβαινα να την κάνω την μουσική, τα έκανα όλα από πιο νωρίς. Ξέρεις τι θα πει να ενορχηστρώνεις; Είναι μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία στην οποία εγώ δεν

Άρα υπάρχουν και σκηνές που γυρίστηκαν πάνω στη μουσική σας. Φυσικά, όπως και η τελευταία σκηνή από το "Μετέωρο βήμα του πελαργού" με τους εναερίτες στις κολώνες... Πάντως, όσον αφορά το "Μελισσοκόμο" πρέπει να πω ότι είχαμε έντονες διαφωνίες στο βασικό θέμα, διαφωνίες που κράτησαν καιρό και ενώ εγώ ήδη είχα παρει τα ρίσκα μου. Η βασικότερη διαφωνία μας ήταν το αν ταίριαζε ένα τέτοιο θέμα δηλαδή το βασικό προτεινόμενο θέμα του "Μελισσοκόμου" και με το παίξιμο του Γιαν Γκαρμπάρεκ που , για όσους ξέρουν τη μουσική και την ταινία. Και εγώ είχα άει στο ¨Οσλο για να το ν βρω και ο Γκαρμπάρεκ είχε έρθει στην Ελλάδα. Αυτή η διαφωνία μας με το Θόδωρο με είχε επηρεάσει και εμένα πάρα πολύ. Ας είναι, πέρασε ο καιρός, ωρίμασαν τα πράγματα, έγινε το μοντάζ και τελικά η συγκεκριμένη μουσική μπήκε στην ταινία. Πιστεύω ότι κέρδισα τρομακτικά πράγματα μέσα από αυτήν την εμπειρία μου με τον Αγγελόπουλο. Κέρδισα πράγματα που ωφέλησαν την αυτογνωσία μου. Ο άνθρωπος ήταν πολύ σπουδαίο μυαλό, σπουδαίος κινηματογραφιστής και ποιητής. Ήταν μια συνάντηση μαζί του. Τον γνώριζα σιγά - σιγά πιο πολύ και περιορίζονταν και οι όποιες συγκρούσεις μας και διαφωνίες μας. Εγώ απλώς περίμενα υπομονετικά. Έφτιαχνα τις μουσικές μου πρώτα, τις ετοίμαζα, του τις έδινα και περίμενα να δω πώς θα λειτουργήσει. Ήταν μια σχέση που μέχρι και την τελευταία στιγμή είναι πολύ δύσκολο να την περιγράψει κανείς. Πολλές οι κόντρες σας αλλά μεγάλη και η εκτίμηση και ο αλληλοσεβασμός, ε; Εγώ παρά τις όποιες κόντρες μας του αναγνωρίζω το εξής: ένας άνθρωπος που έχει το φόρτο της παραγωγής, την αγωνία του γυρίσματος, να μην καταστραφεί οικονομικά, που έχει ένα σωρό παρατρεχάμενους που καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του... χρειάζεται την κατάλληλη στιγμή να εκτιμήσει μερικά πράγματα. Όμως εγώ είχα μάθει να μην τον πιέζω. Και έτσι λειτούργησα και για τις επόμενες ταινίες του όπως "το Βλέμμα του Οδυσσέα", "μια Αιωνιότητα και μια Μέρα", "το Λιβάδι που δακρύζει", "η Σκόνη του Χρόνου"... Τελικά αν δεν ήταν ο Θόδωρος εγώ δεν θα είχα γράψει αυτά τα κομμάτια, δεν θα ειχα κάνει όλες αυτές τις δουλειές, ίσως δεν θα είχα αναδειχθεί και στον κόσμο.

ΦΥΛΛΟ

15

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από τότε που όλη η οικογένεια πήραμε την απόφαση να αφήσουμε την πρωτεύουσα και τα θέλγητρά της και να ζήσουμε κοντά στη φύση .Ήρθαμε στη Ρόδο .Το νησί των ιπποτών .Το βαρύ πυροβολικό του τουρισμού . Δεν είναι τυχαίο, πως τώρα στα εθνικά δύσκολα , τρεις σμαραγδένιες παραλίες του νησιού παζαρεύονται προς αξιοποίηση…Η ώρα της επιστροφής είναι νομοτελειακά απολογιστική. Η είσοδος στο λιμάνι της αιχμαλωτίζει την ψυχή με την ομορφιά της ,αφού από τον 21ο αιώνα μεμιάς περνά ο επισκέπτης στο Μεσσαίωνα. Οι πέτρες του κάστρου έχουν τη γοητεία του παραμυθιού .Εδώ διέπρεψαν οι ιππότες του Αγίου Ιωάννη . Σ’αυτό το κάστρο μέσα έζησαν αρμονικά χριστιανοί ορθόδοξοι ,καθολικοί ,εβραίοι αλλά και μουσουλμάνοι. Το τζαμί κοντά στο άστρο του Δαβίδ και πιο κει τα σήμαντρα των χριστιανών. Ο διαπολιτισμικός περίπατος εντός του είναι απόδειξη ανθρωπιάς σε ένα νησί που σήμερα Γράφει η Θεoδoσία κλυδωνίζεται από ρατσιστικές κραυγές . Δασκαλάκη Οι πόλεις της Δωρικής Εξάπολης παραδίδουν μαθήματα διοίκησης .Η Λίνδος υπήρξε το λιμάνι , η Κάμειρος η αγροτική περιοχή και η Ιαλυσός το κατάλυμα των πλουσίων .Η επιλογή εύστοχη και φέρει μέχρι σήμερα τα ίχνη της .Εκείνα τα πιατάκια με τα ελαφάκια και τα κρίνα χρυσού, που μας δωρίζουν οι ροδίτες ,ήταν τα καθημερινά πιατάκια των πλουσίων…Η Κάμειρος εξακολουθεί να καλλιεργεί, ενώ από το λιμανάκι της Λίνδου ο Απόστολος Παύλος έφερε το λόγο του Χριστιανισμού στην Ελλάδα . Η Ρόδος είναι η πατρίδα του Διαγόρα μα και της Καλλιπάτειρας . Κάποιοι άνθρωποι στα χωριά είναι σκουρόχρωμοι με μαύρα μαλλιά και μάτια .Είναι τα χνάρια των Σαρακηνών . Εδώ στη Ρόδο έζησε ο Κλεόβουλος ,ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας μα και πλήθος αρχιτεκτόνων που συνδύαζαν την τέχνη με το φυσικό κάλλος του τόπου .Εδώ πιθανολογείται ότι κατασκευάστηκε ο αστρολάβος των Αντικυθήρων .Τόμοι ολόκληροι ιστορίας ένα τόσο δα ακριτικό νησί που το ψήνει η ήλιος με το φως του .Κάρες ,Μαύσωλος και Αρτεμισία έκαναν εδώ κουμάντο ένα φεγγάρι και έπεισαν τους Ρόδιους να εγκαταλείψουν την Αθηναϊκή Συμμαχία που επιδείκνυε ιμπεριαλιστικές συμπεριφορές .Εγώ εδώ μορφώθηκα κάνοντας βόλτες .Άκουσα παππούδες να μιλούν ιταλικά στα καφενεία και συνειδητοποίησα πως μόνο μετά το 1947 η Ρόδος ενώθηκε με την Ελλάδα. Η σύγχρονη Ρόδος τα καλοκαίρια «βουλιάζει» από τον τουρισμό. Μαζικό και επιθετικό . Κρουαζιερόπλοια πάνε και έρχονται ενώ χιλιάδες ανθρώπων ανεβοκατεβαίνουν στα λεωφορεία με πολύχρωμα βραχιολάκια στο χέρι .Ένδειξη «αιχμαλωσίας» το λέω εγώ ,ένδειξη «ελευθερίας» το πλασάρει η αγορά αφού ο φορών μπορεί να τρώει και να πίνει όσο και όταν θέλει …στο ξενοδοχείο που τον φιλοξενεί .Οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε ποντίκια αφού κατά τη θερινή περίοδο δεν βγαίνουν από την τρύπα τους ενώ τα ατυχήματα στους δρόμους είναι αμέτρητα .Αναρωτιέται κανείς πως τόση ιστορία γίνεται Φαληράκι …Ίσως υπάρχει μια εξήγηση που τη δίνει η ιστορία του Κολοσσού της Ρόδου ,που είχε μόνον 60 χρόνια ζωής . «Υπέρβαση του μέτρου», το λένε ακαδημαϊκά. Απληστία και απαιδευσία ,το λέω εγώ.

Για να μπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ στο σπίτι σας… Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα… Συνδρομή ετήσια 10 ευρώ Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώ Συνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719 ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719 ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348 ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135 Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Σκάκι και Εξαπάτηση…» Η εξαπάτηση στο σκάκι -όπως και στα περισσότερα αθλήματα όπου διακυβεύονται δόξα και χρηματικά έπαθλα-, χάνεται στα Γράφει ο βάθη των αιώνων. Αν Μιχάλης Δαρμαράκης και υπήρξαν πολλές περιπτώσεις εξαπάτησης, αυτή που έμεινε στην ιστορία ως η πιο χαρακτηριστική είναι ο λεγόμενος «τούρκος», η πρώτη «μηχανή» που έπαιζε σκάκι. Ο τούρκος εμφανίστηκε αρχικά το 1769 ως μια πανίσχυρη σκακιστική μηχανή, και χρειάστηκαν πάρα πολλά χρόνια για να αποκαλυφθεί το μυστικό που έκρυβε (ένας μικροκαμωμένος σκακιστής κρυμμένος κάτω από τη σκακιέρα, ανάμεσα σε γρανάζια και μηχανικά τμήματα) χαρίζοντας ωστόσο δόξα και χρήματα στον «εφευρέτη του». Τα τελευταία χρόνια η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, κυρίως των κινητών τηλεφώνων και των υπολογιστών τσέπης έχει αντιστρέψει τους ρόλους. Ο σκακιστής είναι αυτός που εμφανίζεται να κάνει τις κινήσεις κρύβοντας όμως μια ισχυρή σκακιστική μηχανή στην τσέπη του. Τα κρούσματα εξαπάτησης ολοένα και αυξάνονται ακόμα και σε διεθνή τουρνουά πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το κύρος του αθλήματος, με την Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία (FIDE) και τους διοργανωτές των αγώνων να φαίνεται ότι δε μπορούν να αντιμετωπίσουν ακόμα την κατάσταση. Οι πρόσφατες ιστορίες περιλαμβάνουν κρούσματα σε κολλεγιακά πρωταθλήματα στην Αμερική, τραγελαφικές καταστάσεις σε διεθνές τουρνουά στην Αγγλία όπου ο υποψιασμένος παίκτης ακολούθησε τον 16χρονο αντίπαλό του στην τουαλέτα πετάγοντας τον έξω βίαια αφού τον βρήκε να αναλύει τη παρτίδα τους με σκακιστικό πρόγραμμα στο smartphone κινητό του, μέχρι και το πιο σοβαρό περιστατικό στη σκακιστική Ολυμπιάδα του 2011 όπου ο Γάλλος Γκρανμαίτρ S. Feller κατηγορήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της παρτίδας δεχόταν γραπτά μηνύματα στο κινητό του που περιελάμβαναν κινήσεις. Αυτός που κερδίζει τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι στιγμής είναι ο Βούλγαρος Borislav Ivanov. Ο Ivanov, αν και παίκτης μέτριας δυναμικότητας έχει καταφέρει να κερδίσει αρκετά διεθνή τουρνουά κατατροπώνοντας πολλούς Γκρανμαίτρ. Έχει κατηγορηθεί από πολλούς ότι έχει περίεργη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της παρτίδας καθώς παραμένει επί ώρες εντελώς ακίνητος, σκέφτεται ελάχιστα, και η κινήσεις που παίζει σε κάθε παρτίδα είναι αυτές που προτείνει ως καλύτερες η πανίσχυρη σκακιστική μηχανή Houdini 3. Όμως κανένας μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να αποδείξει πώς καταφέρνει και κλέβει, και ο ίδιος ο παίκτης έχει δεχτεί να γίνεται έλεγχος στα ρούχα, το στυλό του κλπ. Παρατηρώντας και αναλύοντας κανείς τον τρόπο παιχνιδιού του Ivanov, εύκολα διαπιστώνει ότι χρησιμοποεί βοήθεια από κάποιο υπολογιστή, καθώς είναι αδύνατο για τον ανθρώπινο νου να σκέφτεται ακριβώς όπως το Houdini 3 για πολλές κινήσεις, σε συνεχόμενες παρτίδες και καταναλώνοντας ελάχιστο χρόνο. Η σκακιστική κοινότητα έχει αποδεχτεί εδώ και πολύ καιρό την ανωτερότητα των υπολογιστών, και αυτό «καίει» τον Ivanov. Ο σύγχρονος «τούρκος» όμως κρύβει καλά το μυστικό του και πλάθει σιγά σιγά το μύθο του. Μπορείτε να δείτε ένα μικρό απόσπασμα εκπομπής του Discovery Channel σχετικά με τον «τούρκο» εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=RdT4yG8wczQ

16

ΦΥΛΛΟ

Να αγαπήσουμε ξανά την πόλη μας «ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ Τον τελευταίο καιρό η πόλη μας έχει αναστατωθεί από φάρσες, όπως γράφουν οι εφημερίδες και υποστηρίζει η Αστυνομία, όμως οι φάρσες αυτές είναι επαναστατικές πράξεις που στοχεύουν να πλήξουν τον τουριστικό εκφασισμό και εκβαρβαρισμό. […] ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΜΟΛΥΝΣΗ (Π.Ε.ΤΟΥ.Μ.)» (Λεωνίδας Κακάρογλου, «Η ζωή και τίποτ’ άλλο»)* Κάθε χρόνο παραμονές ενάρξεως της τουριστικής σεζόν οι επιχειρηματίες του τουριστικού κλάδου και οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με περηφάνια αναγγέλλουν ότι τα Χανιά είναι πανέτοιμα να υποδεχτούν τους τουΓράφει η ρίστες και να τους Μαρία προσφέρουν υψηλού Κρέτση επιπέδου τουριστικές υπηρεσίες και προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. (Αν τώρα πληρώνουν τον καφέ 5 ευρώ στο Παλιό Λιμάνι, επειδή έχουν θέα τον Φάρο και την μπύρα 8 ευρώ γιατί το μπαρ είναι must, θα πρέπει να περιμένουμε την κα Κεφαλογιάννη να λύσει το πρόβλημα απευθύνοντας έκκληση για συγκράτηση των τιμών!!!) Και άντε για όλα τα παραπάνω φταίει ο καταραμένος ο καπιταλισμός που αντιμετωπίζει στυγνά τον τουρίστα μόνο ως πηγή κέρδους. Για την υποβάθμιση όμως του αστικού τοπίου και τα προβλήματα των κατοίκων της Παλιάς Πόλης ευθύνεται η έλλειψη σεβασμού απέναντι στην πόλη μας και τους ανθρώπους της, θέμα ευρύτερης παιδείας. Γιατί τουριστική αγωγή δεν είναι μόνο η φιλόξενη συμπεριφορά, η ευγένεια, η εξυπηρέτηση, τα άπταιστα ρωσικά, οι «καλές» τιμές, το κέρασμα, η καθαριότητα και η αισθητική ενός συγκεκριμένου χώρου που προσφέρει τουριστικές υπηρεσίες. Είναι η ευαισθητοποίηση όλων-και πρωτίστως της Τοπικής Αυτοδιοίκησης- αναφορικά με την ποιότητα ζωής των ντόπιων κατοίκων που διαβιούν σε περιοχές υψηλού τουριστικού ενδιαφέροντος είτε αστικές είτε περιαστικές. Μπορεί να πανηγυρίζουμε για τα κρουαζιερόπλοια που δένουν στο λιμάνι της Σούδας, αλλά δυστυχώς η εικόνα του κέντρου της πόλης μας είναι επιεικώς απαράδεκτη. Σε όλους τους κεντρικούς δρόμους παντού πάνω στα πεζοδρόμια τραπεζοκαθίσματα και παρκαρισμένες μηχανές!!!(Οι αρμόδιοι «θιγμένοι» ισχυρίζονται πως επιβάλλονται πρόστιμα, ενώ μπροστά στα μάτια τους τα τραπεζοκαθίσματα έχουν καταλάβει στα πεζοδρόμια πάνω τις γραμμές με τα ειδικά κίτρινα πλακίδια που προορίζονται για τους τυφλούς.) Διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα έξω από καταστήματα μεγάλης εμπορικής κίνησης!!! (Δε βλέπω τον Εμπορικό Σύλλογο να ενοχλείται και να απευθύνει έκκληση στους καταναλωτές

να μην προκαλούν κυκλοφοριακό κομφούζιο όταν κάνουν τις αγορές τους. Προφανώς μια τέτοια οδηγία δεν αποτελεί παράμετρο της καταναλωτικής παιδείας και συνείδησης.) Οι κάτοικοι της Παλιάς Πόλης στενάζουν!!! Δρόμοι χωρίς τη σήμανση ότι οδηγούν σε αδιέξοδο μετατρέπονται την καλοκαιρινή περίοδο σε χώρους στάθμευσης, εγκλωβίζοντας κυριολεκτικά τους κατοίκους μέσα στα σπίτια τους!! Ο σεβασμός που επιδεικνύουμε απέναντι στην πολιτιστική μας κληρονομιά είναι ολοφάνερος στην οδό Καλλεργών, της οποίας το ένα πεζοδρόμιο είναι κατειλημμένο από τους θαμώνες των μπαρ και των μεζεδοπωλείων και το απέναντι ακριβώς από τα μηχανάκια και τις μηχανές μεγάλου κυβισμού των θαμώνων!!!(Κρίμα, γιατί πρόκειται για νέους ανθρώπους που θα έπρεπε να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε τέτοια θέματα.) Αλλά και ο σεβασμός απέναντι στους κατοίκους της Παλιάς Πόλης, οι οποίοι πλήττονται από τα εκκωφαντικά ντεσιμπέλ και ξέχασαν να αποσπερίζουν. Αλλά δε βαριέσαι είναι μεγάλοι σε ηλικία, τόπος στα νιάτα!!! Κάποιοι ξεχάσαμε να σεβόμαστε τους ανθρώπους αυτής της πόλης, άρα και την ίδια την πόλη, και όλοι οι υπόλοιποι χάσαμε τον αυτοσεβασμό μας, γιατί τίποτε πια δε μας ενοχλεί ή αν μας ενοχλεί, φοβόμαστε να αντιδράσουμε. Πλατείες, πάρκα, πεζοδρόμια, γενικότερα οι δημόσιοι χώροι απειλούνται. Η επόμενη κίνηση θα είναι να συρρικνωθούν οι παραλίες μας; Να καταλαμβάνονται χρόνο με το χρόνο από περισσότερες ομπρέλες και ξαπλώστρες; Να γίνουν ιδιωτικές; Αρχές Ιούλη οι «Ποδηλάτρεις» προέβησαν σε μια χιουμοριστική ακτιβιστική διαμαρτυρία για την κατάληψη των δημόσιων χώρων έξω από το Δημαρχείο και πρότειναν να μποϊκοτάρουμε τις επιχειρήσεις που υποβαθμίζουν το αστικό τοπίο. Ας είναι αυτή τους η κίνηση η αρχή για ένα πιο μαζικό κίνημα προάσπισης της πόλης μας και των ανθρώπων της από ενοχλητικές συμπεριφορές, ενέργειες και πράξεις. Με λίγα λόγια, ας αγαπήσουμε ξανά την πόλη μας!!!

*Όταν διάβασα το μυθιστόρημα, αναφώνησα σιωπηλά: «Μη μας βάζετε ιδέες, αγαπητέ κ.Κακάρογλου! Μη μας βάζετε ιδέες!»

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Με τη φωνή των γονιών MΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔIΑΔΥΚΤΙΑΚΑ …. Ομολογουμένως αμφιταλαντεύτηκα πολύ μέχρι να αποφασίσω τελικά να ανοίξω λογαριασμό στο Facebook. Δύο χρόνια ίσως και κάτι παραπάνω η πλάστιγγα δεν έλεγε να ισορροπήσει ή έτσι ή αλλιώς… Υπήρχε μία μερίδα φίλων που ήταν κατά (τι το θες; η ξεφτίλα της φιλίας είναι με ανθρώπους που δεν τους ξέρεις, έ ρε που καταντήσαμε! μη τυχόν να δημοσιεύεις φωτογραφία μη – τζίζ- κακό!) Παρεξηγήσεις για το τίποτα, υποκλοπές και δώσ’ του τα σενάρια αστυνομικής φαντασίας. Η άλλη μερίδα φίλων ήταν fan του Facebook και υποστήριζε τα άκρως αντίθετα. Είσαι εκτός, Γράφει η πρέπει να βγάλεις Ρούλα οπωσδήποτε, χρήσιμο Καλαϊτζάκη* εργαλείο, πληροφορίες, επικοινωνία, άρτος και θεάματα, τι το ζαλίζεις, ξεστραβώσου βρε να ανοίξεις λογαριασμό! Μετά φόβου – θάρρους, και χιλίων δεκατριών επιφυλάξεων (πρωτοχρονιά τον άνοιξα) εγέννετο λογαριασμός! Στην αρχή κινούμουν σαν σαλιγκάρι, αργά με ορθάνοιχτες κεραίες λες και έμπαινα σε δύσβατα μονοπάτια, φοβούμενη και τη σκιά του ποντικιού μου, όμως, αργά αλλά σταθερά εξοικειώθηκα εδραιώνοντας θέση άποψη και παρουσία. Οι κοινότητες των ιστοτόπων σκέτος μπαχτσές βρίσκεις ότι καλούδια θες από ειδήσεις, τραγούδια, βίντεο έως και σκουπίδια… αυτά κι αν περισσεύουν στους δρόμους του διαδικτύου. Αρκεί να γυρίζεις την φορά του ποντικιού σου προς άλλη, ωφέλιμη κατεύθυνση! Την 3η Απριλίου ήταν η παγκόσμια ημέρα αυτισμού η οποία τιμήθηκε δεόντως και από το Facebook με πληθώρα αξιόλογου υλικού βίντεο, ευχάριστους λογότυπους, ενημερωτικά άρθρα, σωστός καταιγισμός πληροφοριών…. Πραγματικά δεν ήξερα τι να πρωτοπροβάλω στο χρονολόγιό μου, με έπιασε μια τάση απληστίας, ήθελα να τα πάρω όλα! Ανάμεσα σε τόσους θησαυρούς ξεχώριζε ένας λογότυπος με ένα οικείο σκιτσάκι για τις ενδείξεις του αυτισμού, χωρίς δεύτερη σκέψη το πήρα το έβαλα στον τοίχο μου. Πριν από χρόνια είχε πέσει στα χέρια μου σε έντυπη μορφή, έκρινα τότε σκόπιμο να το διακινήσω όπως του άξιζε γιατί το περιεχόμενο του ήταν εύκολα κατανοητό από ΄τον καθένα και

παιρνούσε μηνύματα. Για την προέλευσή του εντύπου αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί δεν αναγραφόταν πάνω ο πνευματικός του δημιουργός, έτσι υπέθεσα με τη δική μου λογική σκέψη ότι είναι επίτευγμα κάποιων μάχιμων γονιών. Ένα μήνα σχεδόν μετά τη δημοσίευση και εντελώς ετεροχρονισμένα έρχεται το 1ο εγκεφαλικό στο χρονολόγιό μου με αιτιολογικό τα πνευματικά δικαιώματα του οποίου εμπνευστής ήταν ο σύλλογος ενηλίκων αυτιστικών με τον οποίον είμαστε φίλοι στο Facebook! Έμεινα κατάπληκτη ένα λογότυπο που κυκλοφορεί ευρέως και για καθαρά ενημερωτικούς λόγους να τίθεται ζήτημα πνευματικών δικαιωμάτων. Μια εβδομάδα μετά έρχεται το 2ο εγκεφαλικό με τον λογότυπο να μοστράρει με κτητικότητα τον φορέα της υλοποίησής του εφορμώντας με εμπαθεί τρόπο σε εμάς που το «πλασάραμε» αγγίζοντας ξένη ιδιοκτησία. Το γεγονός ότι εγώ προσωπικά και κάποιοι εμπλεκόμενοι φορείς υιοθετούν το περιεχόμενο ενός λογοτύπου καθαρά και μόνο προς πληροφόρηση κι ευαισθητοποίηση δεν σημαίνει ότι οικειοποιούνται την πατρότητα συνεπώς και τα εύσημα… Η ενημέρωση, η πληροφόρηση καθώς και η γνώση που απορρέει από αυτές, είναι δρόμοι που οδηγούν στην αποδοχή της διαφορετικότητας διαμορφώνοντας τον πολιτισμό σε μια σωστή στάση ζωής. Σταματώντας την διακίνηση ιδεών, αντιλήψεων και οραμάτων κόβουμε τις γέφυρες του εκπολιτισμού μιας κοινωνίας που οφείλει να είναι προσβάσιμη προς όλους !!!! Οι αβέβαιες εποχές που ζούμε δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια να αναλωνόμαστε και σε τέτοιες μωρότητες αλλά διαδικτυακού τύπου δημιουργώντας θέματα εκεί που δεν υπάρχουν γιατί η ουσία είναι τελικά αυτό που μένει αυτούσιο και μετράει και όχι ένα κούφιο περιέλιγμα, η διακίνηση δηλαδή του λογοτύπου ως εργαλείου αποδοχής, και όχι ο καβγάς για ένα πάπλωμα!

17

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ (3) ΖΑΓΟΡΑ ΒΟΛΟΥ 20-1-1922 ΑΘΗΝΑ 5-12 2004 Μακρόνησος , κολαστήρι , τόπος εξορίας, βασανιστηρίων αλλά και εξόντωσης Ελλήνων πατριωτών που είχαν την τύχη ν’ ανήκουν στην Αριστερά. Ελλήνων αντιστασιακών που από τις γραμμές του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ πολέμησαν τους ναζί κατακτητές, γράφοντας σελίδες δόξας στην Ελληνική ιστορία. Τρία τάγματα Α-Β-Γ, τρείς κολάσεις, η μια χειρότερη από την άλλη. Σ’ αυτό Γράφει το διαβολονήσι οδηγείτε o Δήμoς Kερδέλας* εξόριστος ο Θ. Δ. για συμμόρφωση. Τοποθετείτε στο Β τάγμα και με τη βοήθεια κάποιου συγχωριανού του, πηγαίνει στον 5ο λόχο που τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα. Στο Β τάγμα για καλή του τύχη υπήρχε χορωδία «ελαφρού ύφους» που αργότερα έγινε χορωδία όλης της Μακρονήσου, και τη διεύθυνση της αναλαμβάνει ο Θ.Δ. λόγω μουσικών γνώσεων. Μια χορωδία βιτρίνα για την έξωθεν καλή μαρτυρία, όπως λέει και ο ίδιος που εξ αιτίας της αποχαρακτηρίζετε και γλυτώνει τα πολλά βασανιστήρια .Έτσι τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1949,απολύετε από το στρατό φεύγει από την Μακρόνησο για την Αθήνα. Ο Θ.Δ φιλοξενείτε από φίλους, δουλεύει εργάτης και το καλοκαίρι του1950 γυρίζει στη Ζαγορά Δουλεύει στα πανηγύρια και το Δεκέβρη γυρίζει στην Αθήνα με αρκετά λεφτά στην τσέπη. Μαζί με κάποιον Καραδήμα στήνουν μια ερασιτεχνική κομπανία, κάνουν πρόβες και την άνοιξη του 1951 αρχίζουν να δουλεύουν με μεγάλη επιτυχία και σε λίγο καιρό βρίσκονται στο πάλκο του γνωστού κέντρου Χάραμα. Από εκεί πηγαίνουν στη Μυτιλήνη, δουλεύει 4 μήνες και με προτροπή του

φίλου του μπουζουξή Θανάση, επιστρέφει στην Αθήνα. και αρχίζει να συχνάζει στο στέκι των λαϊκών δημιουργών της εποχής ,στο ξακουστό μπαράκι του Μάριου οδός Ίωνος. Γίνετε γνωστό ότι ξέρει να γράφει παρτιτούρες και ο δρόμος ανοίγει. Γνωρίζετε πρώτα με τον Π.Πετσά μετά με τους Γεράσιμο Κλουβάτο, Γιώργο Μητσάκη, Γιάννη Τατασόπουλο, Απόστολο Χατζηχρήστο, Σταύρο Τζουανάκο, Στέλιο Χρυσίνη, Γιάννη Παπαϊωάννου κ. α Σε όλους ο Θ. Δ. γράφει τα τραγούδια τους σε πάρτες , βγάζει καλό μεροκάματο και παρακολουθώντας τους μαθαίνει τρίχορδο μπουζούκι Έτσι γίνετε κι αυτός μέρος του συναφιού τους και ο συνθέτης Θ. Δ. ετοιμάζετε. Στον κόσμο αυτό τα βάσανα 1952 Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης - Τραγούδι: Πρόδρομος Τσαουσάκης Στον κόσμο αυτό τα βάσανα ποτέ δεν τελειώνουν Με τη ζωή μας έρχονται, με το κορμί μας λιώνουν. Γεννιώνται με τα δάκρυα, θεριεύουν με τον πόνο κι όπου περνούν πληγώνουνε κι αφήνουν λύπες μόνο. Στον κόσμο αυτό τα βάσανα με χτύπησαν και μένα Και πέρασαν τα νιάτα μου σκληρά, βασανισμένα.

"Πυξίδα της γεύσης"

ΦΥΛΛΟ

Το καλοκαίρι έφτασε και σίγουρα διατροφικά οι συνήθειές μας αλλάζουν. Τα γεύματα μας είναι πιο ελαφριά και σίγουρα καταναλώνουμε περισσότερα φρούτα, χυμούς και νερό για να μπορέσουμε να αντέξουμε τη ζέστη. Κανείς δεν ονειρεύεται να φάει μια φασολάδα μέσα στο καλοκαίρι αλλά μπορούμε να διατηρήσουμε τα όσπρια στην καλοκαιρινή μας διατροφή φτιάχνοντας μια σαλάτα με λευκά Από την φασόλια και λαχανικά εποχής. Όπως όμως Ευφροσύνη καταλαβαίνετε όλοι αγαπημένοι μου αναγνώΚάτσουνα στες, πρωταρχικός παράγοντας για να δημιουργήσετε νέους γευστικούς συνδυασμούς είναι μια μαγική λεξούλα που λέγεται φαντασία… Σκεφτείτε τι σας αρέσει, τι ταιριάζει με τα γούστα σας, τι απογειώνει τον ουρανίσκο σας και ξεκινήστε το μαγειρικό ταξίδι! Μια τέτοια σαλάτα σας προτείνουμε σε αυτό το τεύχος, επειδή προσωπικά αγαπώ τα όσπρια και θέλω να τα καταναλώνω και το καλοκαίρι. Τα υλικά όπως πάντα απλά, δροσερά και ο χρόνος που θα διαθέσετε είναι ελάχιστος!

Σαλάτα καλοκαιρινή με λευκά φασόλια και σύγκλινο Υλικά 250 γρ. φασόλια λευκά κανονικού μεγέθους 3 γενναία κομμάτια σύγκλινο 20 ντοματίνια κομμένα στη μέση 2 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα 2 αγγουράκια μικρά σε φέτες Λίγα φύλλα ρόκα Ελαιόλαδο Λίγο λευκό βαλσάμικο ξύδι Αλάτι, πιπέρι Εκτέλεση Βράζουμε τα φασόλια, αλατίζουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Κρατάμε λίγο από το ζωμό που τα βράσαμε. Κόβουμε το σύγκλινο σε μικρά κομμάτια, το φρυγανίζουμε σε ένα αντικολλητικό τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο και το απλώνουμε σε απορροφητικό πανί μέχρι να κρυώσει. Ετοιμάζουμε τη βινεγκρετ ανακατεύοντας το ξύδι, το ελαιόλαδο, το ζωμό από τα φασόλια, αλάτι και πιπέρι. Ψιλοκόβουμε τη ρόκα και είμαστε έτοιμοι να φτιάξουμε τη σαλάτα μας. Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε όλα τα υλικά μαζί και ανακατεύουμε μέχρι να δέσουν οι γεύσεις και οι μυρωδιές.

18

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Επί της Γραμμής Τα βράδια του καλοκαιριού το καφενείο αλλάζει. Θες η άπλα της πλατείας, θες η δροσιά του πλάτανου, θες η κρύα μπύρα με τα μεζεδάκια του Παντελή, θες όλα μαζί, τα τραπεζάκια γεμίζουν με κόσμο, που με ζωηρές κινήσεις και φωνές δημιουργούν την οχλοβοή μιας εμποροπανήγυρης. «Παντελή !! τι έγιναν εκείνες οι μπύρες; Τώρα πάς να τις αγοράσεις;» Ο κόσμος είναι τόσος που ο Παντελής σπάνια μπορεί να τον καταφέρει μόνος του. Γράφει τραπέζι της γωνίας κάθεται ο Γιώργης με τη Στο o Bασίλης του και τους κουμπάρους του. Ο γιός του γυναίκα Παπαστάμος έγραψε καλά στις εξετάσεις και κερνάει όλο χαρά! Όχι στις πανελλήνιες, πρώτη γυμνασίου είναι το παιδί, ήταν όμως οι πρώτες του εξετάσεις και όπως και να το κάνεις… δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη χαρά από την επιτυχία του παιδιού ή από τη δικαίωση του αγώνα που έδωσε η Κούλα – η γυναίκα του - σε όλη τη διάρκειά τους! «Στην υγειά σας κουμπαράκια! Να είστε καλά με την ευχή που του δώσατε!» Δεξιά τους ο Ευτύχης, κι αυτός με τη γυναίκα του και ακόμα δύο φιλικά τους ζευγάρια συζητά όλος ενθουσιασμό για το γαμπρό που έφερε η κόρη τις προάλλες στο σπίτι. Πριν από δύο χρόνια το Μαριό έφερε το πτυχίο της Φιλολόγου, ώρα της ήταν και γι’ αυτό. «Επιτέλους θα παίζω ένα ταβλάκι, το απόγευμα με τον καφέ, στο μπαλκόνι» λέει ο Ευτύχης και τα μάτια του βουρκώνουν από συγκίνηση μιας και τα δύο θηλυκά του σπιτιού, του δίνουν πολλές χαρές και πολύ αγάπη αλλά τις μικρές αντρικές συνήθειες και κόντρες ποτέ του δεν τις έζησε εκεί. Στο πίσω τους τραπέζι κάθονται τέσσερα αγόρια, έχουν δεν έχουν πάει φαντάροι. Μιλούν δυνατά για τις μεταγραφές που θα κάνει η ομάδα αλλά και γι’ αυτές που κάνουν οι αντίπαλοι. «Ρε τι τα θες! Από το τίποτα σου βγαίνει διαμάντι! Δεν είδες αυτόν το Γιάννη Αντετοκούνμπο. Σκίζονται στο ΝΒΑ ποιος θα τον πάρει, κι εμείς παραλίγο να μην τον κάνουμε Έλληνα!» Πιο κει τρεις κοπέλες. Όμορφα και άγουρα νιάτα με βλέμμα σπινθηροβόλο. Η Σοφία ανάβει τσιγάρο και αναγγέλλει «Έχω ψήσει το Νίκο, τον Κωστή και το Μιχάλη. Με σκηνές στο νησί, θα περάσουμε super! Εμείς κι θάλασσα για δέκα μέρες! Άντε ρε! τι το σκέφτεστε;» Η Αλίκη αντιδρά σχεδόν αμέσως «Ε! καλά, αφού θα είναι κι ο Νίκος… θα ‘ρθω» Η Μαρία δε χρειάστηκε να μιλήσει. Μπορεί να ήταν ο Κώστας μπορεί η θάλασσα, μπορεί η περιπέτεια, το χαμόγελό της έγινε πλατύ και τα μάτια της χάθηκαν στο κοίταγμα ενός απροσδιόριστου τοπίου προς τη μεριά που τέλειωνε η πλατεία. Τα βράδια του καλοκαιριού το καφενείο αλλάζει. Με ένα μαγικό τρόπο γεμίζει ζωή. Μόνο ζωή. Όλη το γκρίζο της κάθε μέρας φεύγει, λες και δεν υπάρχει. Από το βάθος μια μοναχική φιγούρα έστριψε προς το καφενείο. Κοντοστάθηκε από μακριά και κοίταξε, σα να έψαχνε κάποιον. Ψάχνει κάποιον, αλλά δεν είναι εκεί. Το ’ξερε πριν ακόμα τα μάτια χυθούν ανάμεσα στις καρέκλες της πλατείας…. Συνέχισε το περπάτημα με πιο γρήγορο βηματισμό, έτσι ώστε να μοιάζει πως ο μόνος λόγος που περνάει από κει, είναι ο δρόμος. Εδώ ήταν το στέκι. Εδώ ερχόταν, εδώ συζητούσε για όλα εκείνα που άλλαξαν τη ζωή όλων τα τελευταία χρόνια, μέχρι που αποφάσισε να δώσει τέλος σε όλα αυτά. Έστριψε στο στενό δρομάκι πλάι στο καφενείο. Περίεργο μα μόλις μετά από πέντε βήματα, η φασαρία της πλατείας άρχισε να χάνετε… Η οχλοβοή της Ζωής έδινε γρήγορα τη σκυτάλη στην ησυχία της νύχτας. Δεν κατάλαβε καλά καλά πως, αλλά τα χείλια άρχισαν να μουρμουράνε ένα γνώριμο παλιό σκοπό από τραγούδι της Αρλέτας. «Τα ήσυχα βράδια… τούτη η πόλη θα ανάβει … σα μεγάλο καράβι … που θα σαι μέσα κι εσύ… και δε θα σου λείπω…» Σα να ψύχρανε. Να ναι άραγε ο καιρός;

Κλείσε τα μάτια σου να δεις

Κατακαλόκαιρο Κατακαλόκαιρο. Τι ωραία λέξη. Κατακαλόκαιρο λοιπόν. Κάποιοι ευνοημένοι από την θεά τύχη και την ξαδέρφη της την θεά μοίρα, περνάνε καλά. Το απολαμβάνουνε. Κάποιοι άλλοι όχι και τόσο τυχεροί, περνάνε καλύτερα. Αυτόι οι κάποιοι είναι αυτοί που δουλεύουνε. Περνάνε καλύτερα γιατί κοιμούνται με ήσυχη την συνείδηση τους ότι κάπως βοηθάνε την οικογένεια τους. Που πράκτικα τους εαυτούς τυς βοηθάνε για τον δύσκολο χεμώνα που έρχεται, και Γράφει απλά ελαφαραίνουν λίγο ο Νίκος την οικογένεια. Κοκολάκης Αλλά όχι. Αυτά δεν είναι αρκετά. Πρέπει εφόσον δουλεύεις κάπου να μην σου φτάνουν όλα σου τα προβλήματα. Πρέπει να θες κι άλλα. Με μία λέξη αφεντικό. Το εκάστοτε καλοκαιρινό αφεντικό μπορεί να χαρακτηριστεί με χιλιάδες τρόπους και επίθετα. Εγώ λόγω των γραπτών περιορισμών ξεχωρίζω δύο κύρια συστατικά που συνθέτουν το “σωστό” αφεντικό. Πρώτο υλικό για την χύτρα. Όσο κι αν δουλεύεις, όπως και αν συμπεριφέρεσαι, όσο κι αν προσπαθείς, όσα και αν πληρώνεσαι γι αυτά που κάνεις δεν είναι ποτέ αρκετά. Το μπράβο είναι μία φανταστική λέξη που υπάρχει μόνο στα παραμύθια. Ωστόσο αυτή η ανικανότητα σου να αποδώσεις όσο θα ήθελε ένα αφεντικό δεν είναι τόσο σοβαρή ώστε να απολυθείς. Και εκεί βρίσκεται το μυστικό. Βρίσκεσαι συνεχώς κάτω από φοβερή πίεση λόγω των συνεχών και αυξανόμενων απαιτήσεων και λόγω του συνεχόμενου φόβου της απόλυσης. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχουν και κάποια αφεντικά που θεωρούν ότι η πληρωμή σου είναι ένα περιττό δώρο και φροντίζουν να παίξουν όσο μπορούν με τα ανθρώπινα σου όρια μέχρι να κάνουν κάτι το οποίο είναι προφανές. Το δεύτερο συστατικό για την χύτρα είναι απλό. Ένα αφεντικό που σέβεται τον εαυτό του δεν έχει τίποτα πιο σημαντικό από το χρήμα. Δεν υπάρχει

θεός, οικογένεια, φιλίες, τίποτα. Βασιλιάς όλων είναι το χρήμα. Με αυτό ξυπνάνε, με αυτό κοιμούνται. Με αυτό το ψεύτικο σιχαμερό επινόημα ζούνε τις καταθλιπτικές ζωούλες τους. Άραγες αν πεθάνουνε, μαζί τους θα τα πάρουν; που λέει και το ρεμπέτικο. Αυτά τα δύο συστατικά μαζί, πριν δημιουργήσουν το τέλειο αφεντικό, δημιουργούν μία πολύ διεστραμμένη εικόνα των πραγμάτων για αυτούς. Συγκεκριμένα, όταν όλοι τους οι υπάλληλοι ζουν με τον φόβο της απόλυσης, κανείς δεν έχει διαφωνήσει μαζί τους για πάρα πολύ καιρό. Ότι ατυχή φιλοσοφία παραγάγει ο εγκέφαλος τους την χρησιμοποιούν θρασύτητα και κανείς δεν μπορεί να τους δώσει μία άλλη οπτική της πραγματικότητας. Έτσι χτίζουν μία πεποίθηση ότι τους κατέχει μία φοβερή ευφυΐα που οδηγεί στο να ακούει ο κάθε υπάλληλος ότι βλακεία έρθει στο μυαλό του κάθε καημένου λεφτά. Ωμά και κατανοητά. Ηλιθιότης, υπερβολές και σιωπή ο συνομιλητής. Πως μπορείς να μην καταλήξεις με διεστραμμένη εικόνα της πραγματικότητας; Εσείς λοιπόν εκεί έξω που συμφωνείτε, να τα βρίσκετε πρώτα με τον εαυτό σας. Να ξέρετε γιατί είστε εκεί και τι στόχους έχετε. Πρέπει να ξεπεράσετε την εικόνα του και να βλέπετε στο αφεντικό τον στόχο σας ή αυτά που παρέχετε στον εαυτό σας. Έτσι, ελπίζω την επόμενη φορά που θα ακούτε φιλοσοφίες των πλουσίων να τις ακούτε με παράσιτα. Και να χαμογελάτε. Κανείς δεν μπορεί να πάρει το χαμόγελο σου. Κανείς που βλέπει μόνο χρήμα να δει μέσα σου ούτε να σε αλλάξει. Γι αυτό κάνε υπομονή και χαμογέλα. Άντε και κάνα μπανάκι δεν βλάπτει. Καλό καλοκαίρι! ΥΓ.: Αν κάποιος στην περιγραφή του αφεντικού είδε μία πολύ λάθος εικόνα της συμπεριφοράς του και του εαυτού του. Να γίνει άνθρωπος και να αρχίσει να πιστεύει στην βελτίωση μέσω της αυτοκριτικής.

ΦΥΛΛΟ

19

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Σιωπηλός Μάρτυρας (Rear Window) Σκην. Άλφρεντ Χίτσκοκ, με τους : Τζέιμς Στιούαρτ, Γκρέις Κέλι Ένας ριψοκίνδυνος φωτορεπόρτερ βρίσκεται ακινητοποιημένος, με το πόδι στο γύψο, και σκοτώνει την ώρα του παρατηρώντας τι γίνεται στην απέναντι πολυκατοικία: σε αυτή την απλή αλλά μεγαλοφυής ιδέα βασίστηκε το καλύτερο ίσως σενάριο όλων των εποχών και γενικα το μεγιστο αριστούργημα του Χίτσκοκ κατά τη γνώμη μου. Ολόκληρη η ταινία είναι ένα σχόλιο πάνω στην ανάγκη ύπαρξης του κινηματγογράφου και της τηλεόρασης ( και του ίντερνετ θα λέγαμε σήμερα) αλλά και στους κινδύνους που υπάρχουν από αυτή: η υπαρξη αυτών των δυο μέσων είναι αναγκαία γιατί ανθρώπινο είδος χωρίς παρατήρηση της ζωής των άλλων και κουτσομπολιό δε νοείται. ΄Ετσι όλη η κοινωνία περιστρέφεται γύρω από αυτό: ο Steward είναι ένας δημοσιογράφος ( φέρνει τα γεγονότα στην επιφάνεια), στο περιοδικό που ο ανώτερός του εξελίχτηκε επειδή είχε στοιχεία για το διευθυντή που απατά τη γυναιίκα του , η Grace Kelly δεν αποχωρίζεται το αγαπημένο της περιοδικό, και ο Steward επειδή είναι τραυματίας βλέπει τους γείτονες εναλλάξ σαν ένα ατέλιωτο ζάπινγκ στα κανάλια ώσπου πέφτει σε κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον: ένας φόνος στην ωραία γειτονιά που έγινε ή δεν έγινε ? Εκεί είναι που η αλήθεια αρχίζει και κρέμεται σα δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των θεατών, εκεί που καταλαβαίνεις τι θα πει αγωνία, εκεί που θέλεις να εισβάλλεις στην οθόνη και να δλωσεις ένα τέλος σε όλη αυή την ιστορία που σε έχει πανικοβάλλει

περισσότερο και από το αν γινόταν ένας φόνος δίπλα στο δικό σου σπιτι... Και φυσικά εδώ φαίνονται τα μειονεκτήματα κικαι τα πλεονεκτήματα του κινηματογράφου: κανείς δεν ξέρει αν ο φόνος είναι ψεύτικος αφου η έβδομη τέχνη περιγράφει μη αληθινά πράγματα και ανήκει στη μυθοπλασία ή αληθνός αφού χάρη σε αυτή αποκαλύπτονται αλήθειες ππου η καθημερινή ζωή και κοινωνία προτιμά να τις αφήσει ενοχικά στο σκοτάδι... Μια φοβερή ερμηνεία από τον Steward, εντυπωσιακή η Grace Kelly και γενικά για μένα μακράν το καλύτερο του Χίτσκοκ !!

Νομοταγείς Τύποι Σκην. Φίσερ Στίβενς, με τους: Αλ Πατσίνο, Κρίστοφερ Γουόκεν, Τζουλιάνα Μαργκούλις, Άλαν Άρκιν, Βανέσα Φερλίτο Ο ψύχραιμος Βαλ, παίρνει εξιτήριο από τη φυλακή, αφού έχει εκτίσει την σχεδόν τριακονταετή ποινή του, αρνούμενος να καταδώσει τους συνεργούς του στην αστυνομία. Στην ελεύθερη ζωή του τον περιμένει ο κολλητός του, ο Ντοκ και σύντομα οι δυο τους συναντιούνται με τον τρίτο της παρέας, τον Χιρς. Το δέσιμο των τριών φίλων παραμένει πολύ δυνατό, και παρά την ηλικία τους, η ικανότητά τους να προκαλούν το χάος δείχνει το ίδιο ζωντανή όπως παλιά. Τι σημαίνει αυτό; Ο σοφός λαός μας λέει πως «Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι»! Σφαίρες πάνε και έρχονται, θεότρελα ξενύχτια βουτηγμένα στις εγκληματικές σκανδαλιές

αγκαλιάζουν τις μεγαλύτερες παρανομίες που μπορείτε να φανταστείτε και ατελείωτες καταχρήσεις με άφθονο σεξ γεμίζουν τα μερόνυχτα τις παλιοπαρέας, καθώς οι ανάγωγοι αλλά θεωρητικά «νομοταγείς τύποι» προσπαθούν να θυμηθούν τους παλιούς καλούς καιρούς. Μέσα στο απόλυτο χάος και ενώ ο χρόνος κυλά, ένας από τους τρεις «γκάνγκστερ» δείχνει να κρατά ένα επικίνδυνο μυστικό, το οποίο τον βάζει σε τρομερό δίλημμα καθώς ο χρόνος για να βρει τη λύση όλο και λιγοστεύει.

Πρoτείνει o Aντώνης Σπανoυδάκης

Μαθήματα Ενηλικίωσης (The Sessions) Σκην.: Μπεν Λέβιν, με τους: Τζον Χοκς, Έλεν Χαντ, Γουίλιαμ Μέισi Στην ηλικία των 36 ετών, ο Μάρκ Ο΄Mπράιαν, ένας ποιητής που έχει μείνει τετραπληγικός λόγω πολιομυελίτιδας, αποφασίζει πως δεν θέλει πλέον να είναι παρθένος. Με τη βοήθεια του ιερέα του έρχεται σε επαφή με την Τσέριλ Κόεν-Γκριν, μια θεραπεύτρια και πρακτικό του σεξ, η οποία είναι μια συνηθισμένη γυναίκα με παιδί, σύζυγο και υποθήκη. Εμπνευσμένη από μια αληθινή ιστορία, η ταινία "The Sessions" αποτυπώνει τη συναρπαστική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της Τσέριλ και του Μαρκ, καθώς εκείνη τον οδηγεί στο ταξίδι της ενηλικίωσης του ανδρισμού του.

Tungsten σκην. Γιώργος Γεωργόπουλος, με τους Βαγγέλη Μουρίκη, Τάσο Νούσια, Όμηρο Πουλάκη , Προμηθέα Αλιφερόπουλο Δυο έφηβοι με ένα περίστροφο τριγυρνάνε άσκοπα στην πόλη, Ένας ελεγκτής εισητηρίων πρέπει να ξεπληρώσει το χρέος του. Ο υπεύθυνος προσωπικού μιας εταιρείας security προσπαθεί να σώσει τη σχέση του. Όταν οι ιστορίες των τεσσάρων ηρώων διασταυρωθούν, κατά τη διάρκεια ενός black-out, η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. Μια ασπρόμαυρη σπονδυλωτή ταινία με ιδιαίτερη αισθητική, λιτή - μη γραμμική αφήγηση και σκληρό λόγο.

Το Τέρας του Παρισιού (A Monster in Paris) Σκην. Μπίμπο Μπερζερόν Ένα τρομακτικό πλάσμα σπέρνει τον τρόμο στο Παρίσι το 1910. Ο επίτροπος Μεινό τον κυνηγά με την ομάδα του μέρα και νύχτα, μέχρι που το τέρας βρίσκει καταφύγιο σε ένα καμπαρέ, όπου τραγουδάει η όμορφη Λουσίλ. Ο Εμίλ, ένας ντροπαλός μηχανικός προβολής και ο Ραούλ, ένας πληθωρικός εφευρέτης βρίσκονται και αυτοί μπλεγμένοι στο κυνήγι του τέρατος. Πίσω,όμως, απο τις παραπλανητικές εμφανίσεις, ίσως τελικά να μην κρύβεται ένα τέρας... Ένα έπος γεμάτο περιπέτειες και σασπένς, "ντυμένο" με πανέμορφα τραγούδια.

20

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Ο ρόλος των ιδιωτικών καναλιών στο κλείσιμο της ΕΡΤ Στις 11 Ιουνίου 2013 η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ, τη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση. Παρά την διεθνή κατακραυγή, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η μανία των «μεγάλων» ιδιωτικών καναλιών της Ελλάδας να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο την κυβερνητική απόφαση μέσα από τις Γράφει o ειδήσεις τους και τις Νίκος ενημερωτικές εκπομΜιχαλίτσης* πές. Δεν στάθηκαν όμως μόνον εκεί. Προσέφεραν όλα τα τεχνικά τους μέσα για να σβήσουν τη φωνή και την εικόνα της ελεύθερης και ανοιχτής ΕΡΤ που δεν σταμάτησε ποτέ να λειτουργεί, χάρις στην απόφαση των εργαζομένων να μην την αφήσουν να σιγήσει. Τεχνικοί ιδιωτικών καναλιών συνόδευαν τις αστυνομικές δυνάμεις που έκαναν έφοδο στους πομπούς της ΕΡΤ και αφού αρχικά τους έκλεισαν στη συνέχεια βοήθησαν στην εκπομπή ψηφιακού σήματος με μπάρες που μεταδιδόταν με τη βοήθεια δύο ιδιωτικών φορέων, του ΟΤΕ και της Digea. Ο κόσμος αναρωτιόταν τι σχέση μπορούν να έχουν αυτοί οι ιδιωτικοί φορείς με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνον έχουν σχέση, αλλά συμμετείχαν ενεργά, ιδιαίτερα η Digea, σε ένα σχέδιο της κυβέρνησης για ολοκληρωτικό έλεγχο του τηλεοπτικού χώρου, όπως αυτός θα διαμορφωθεί στη νέα ψηφιακή εποχή. Τι είναι η Digea; Η Digea είναι μία εταιρεία που προσφέρει υπηρεσίες ψηφιακής κωδικοποίησης και εκπομπής στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση (Πάροχος Δικτύου) και έχει λάβει σχετική άδεια από την ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων) μόνον για την πρώτη φάση της μετάβασης στην ψηφιακή τηλεόραση που αφορά 23 σημεία εκπομπής ανά την Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι τόσο η ευρωπαϊκή νομοθεσία αλλά και η ελληνική (νόμος 3592/2007) απαγορεύει ένας πάροχος δικτύου να είναι και πάροχος περιεχομένου (δηλαδή τηλεοπτικός σταθμός), για να μην έχει δυνατότητα να κατακτήσει δεσπόζουσα θέση στην τηλεοπτική αγορά, η Digea αποτελεί μία κοινοπραξία 6 μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών που έχουν ίσα μερίδια ο καθένας. Ιδιοκτήτες των σταθμών αυτών είναι ισχυροί παράγοντες της ελληνικής οικονομίας που σχετίζονται με τη βιομηχανία των κατασκευών, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και την ιδιοκτησία συγκροτημάτων των media. Έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν ακόμα και από πρωθυπουργούς της χώρας ότι χρησιμοποιούν τη δύναμη των συγκροτημάτων media που κατέχουν για να διαπλέκονται με την πολιτική εξουσία και να προσκομίζουν οφέλη στις άλλες δραστηριότητές τους. Όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, παρά τις αρχικές τους εξαγγελίες για αποδέσμευση από τον εναγκαλισμό των καναλαρχών, κατέληξαν να συμμαχήσουν μαζί τους με αντάλλαγμα τη σκανδαλώδη υποστήριξη της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, από τα κανάλια τους. Οι συνεταίροι της Digea είναι σήμερα οι παρακάτω τηλεοπτικοί σταθμοί: - MEGA, ιδιοκτησίας των κ. Μπόμπολα και Ψυχάρη - ΑΝΤ1, ιδιοκτησίας του κ. Κυριακού - STAR, ιδιοκτησίας του κ. Βαρδινογιάννη - ΣΚΑΪ, ιδιοκτησίας του κ. Αλαφούζου - ALPHA, ιδιοκτησίας του κ. Κοντομηνά - ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV, ιδιοκτησίας του κ. Κυριακού Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας από τους σταθμούς αυτούς δεν διαθέτει σήμερα νόμιμη άδεια, αφού η συνέχιση του καθεστώτος των προσωρινών αδειών που είχε εγκριθεί από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), κρίθηκε παράνομη με την απόφαση 3578/2010 της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η Δημοπρασία για τη χορήγηση συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης Το κλείσιμο της ΕΡΤ συνέπεσε με τη διαβούλευση

των προδιαγραφών της δημοπρασίας για τη χορήγηση των συχνοτήτων της ψηφιακής τηλεόρασης. Η διαβούλευση τελείωσε στις 19 Ιουνίου 2013 και σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα Τηλεπικοινωνιών του Υπουργείου Ανάπτυξης κ. Μεν. Δασκαλάκη, η δημοπρασία θα προκηρυχθεί το αργότερο έως τις 30 Ιουνίου 2013. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές της δημοπρασίας (που δόθηκαν σε διαβούλευση πριν κλείσει η ΕΡΤ) αποδίδονται 2 συχνότητες στην ΕΡΤ (από 3 που είχε μέχρι πρότινος), 4 συχνότητες για παρόχους δικτύου εθνικής εμβέλειας (από 2 που είχαν πριν) και 2 συχνότητες για παρόχους δικτύου περιφερειακής εμβέλειας. Η ΕΡΤ ήταν εκ του νόμου πάροχος δικτύου και ως δημόσια υπηρεσία δεν πληρώνει για τη χρήση των δημόσιων συχνοτήτων. Οι υπόλοιπες 6 συχνότητες (4 εθνικής και 2 περιφερειακής εμβέλειας) είναι εκείνες για τις οποίες θα γίνει η δημοπρασία από την οποία το κράτος υποτίθεται ότι επιδιώκει να προσκομίσει το μέγιστο δυνατό οικονομικό όφελος για την εκμίσθωσή τους σε ιδιωτικές εταιρείες για μια περίοδο 15 ετών, με διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό. Ως εδώ θα ήταν όλα καλά εκτός από τη μείωση των συχνοτήτων της ΕΡΤ από τρεις σε δύο. Οι «υποβοηθητικές» αιφνίδιες αποφάσεις Το γεγονός ότι η ΕΡΤ δεν επρόκειτο να πάρει μέρος στον διαγωνισμό δεν σημαίνει ότι δεν έπρεπε να πάρει μέρος στη διαβούλευση. Αντιθέτως, η ΕΡΤ ήταν ο απολύτως αρμόδιος φορέας που θα υποστήριζε το δημόσιο συμφέρον στην προκειμένη περίπτωση. Η αιφνίδια απόφαση να κλείσει, την εμπόδισε να διατυπώσει τις απόψεις της ακόμα και κατά της μείωσης του αριθμού των συχνοτήτων που της αποδίδονται υπέρ των ιδιωτικών παρόχων δικτύου. Το δε σχέδιο του διαδόχου σχήματος της ΕΡΤ, όπως έχει διατυπωθεί από την κυβέρνηση (ένα μόνον τηλεοπτικό κανάλι) προδιαθέτει για περαιτέρω μείωση των συχνοτήτων του δημόσιου φορέα σε μία και πάλι υπέρ των ιδιωτών. Ικανοποιεί δε απολύτως το διαρκές αίτημα των ιδιωτικών καναλιών για τεχνολογική οπισθοδρόμηση του δημόσιου φορέα εξαφανίζοντας από τον τηλεοπτικό χάρτη το κανάλι High Definition (ΕΡΤ HD) που τόσο μίσησαν και πολέμησαν αντίθετα με τους τηλεθεατές που το υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Οι υποβοηθητικές «παραλείψεις» Μία περίεργη «παράλειψη» στις προδιαγραφές δημιουργεί ένα πρωθύστερο σχήμα και εξασφαλίζει ευθύς εξ αρχής τη βεβαιότητα στην Digea ότι θα είναι ο νικητής του διαγωνισμού. Πρόκειται για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που προκηρύσσεται δημοπρασία για να αδειοδοτηθεί ο πάροχος δικτύου (που θα προσφέρει τεχνικές υπηρεσίες εκπομπής), χωρίς να έχουν αδειοδοτηθεί προηγουμένως οι πελάτες του, δηλαδή οι πάροχοι περιεχομένου (οι τηλεοπτικοί σταθμοί). Οποιαδήποτε σοβαρή εταιρεία ήθελε να επενδύσει στη χώρα μας, θα έπρεπε να αγοράσει τις συχνότητες από την πολιτεία με σκοπό να τις μεταπωλήσει σε τηλεοπτικούς σταθμούς. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν θα έβρισκε σήμερα ούτε έναν νόμιμο πελάτη. Και όχι μόνον αυτό. Θα έβρισκε απέναντί της έναν ανταγωνιστή, η εταιρεία του οποίου θα απαρτιζόταν από τους 6 μεγαλύτερους πελάτες της. Έχουν ακούσει οι συντάκτες των προδιαγραφών ποτέ την έννοια του αθέμιτου ανταγωνισμού; Μάλλον όχι. Ελπίζουμε πάντως να μην αγνοήσουν την πλειονότητα των απαντήσεων στην διαβούλευση που εντοπίζουν την περίεργη παράλειψη και ζητούν να υπάρξει ασυμβίβαστο της διπλής ιδιότητας παρόχου δικτύου και παρόχου περιεχομένου. Ας βεβαιωθούμε ότι δεν θα έχουμε ανταγωνιστή Τα εμπόδια συμμετοχής άλλης εταιρείας όμως δεν σταματούν εδώ. Στις προδιαγραφές υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα εγκατάστασης πομπών σε 156 κέντρα εκπομπής (σελ. 45 – 49), όπου απαιτείται να εγκατα-

σταθούν από τον πάροχο δικτύου 5 πομποί ανά κέντρο, δηλαδή συνολικά 780 πομποί. Το χρονοδιάγραμμα αυτό πρέπει να υλοποιηθεί με απώτατη ημερομηνία έναρξης την 30η Σεπτεμβρίου 2013 και ημερομηνία λήξης την 30η Σεπτεμβρίου 2014. Στον ίδιο χρόνο θα πρέπει να υπάρξει αδειοδότηση των κεραιοσυστημάτων στα 156 κέντρα εκπομπής, διαδικασία εξαιρετικά χρονοβόρα. Ειδικά για νέους παρόχους επιφυλλάσσει και πρόσθετα εμπόδια. Οφείλουν εντός 3 μηνών από τη χορήγηση της άδειας να έχουν αναπτύξει δίκτυο σε όλα τα κέντρα εκπομπής που έχει παρουσία η ΕΡΤ (σελ. 43). Απόκλιση από το χρονοδιάγραμμα δεν επιτρέπεται. Ας φανταστούμε λοιπόν μια υποθετική εταιρεία που θέλει να πάρει μέρος στον διαγωνισμό που προκηρύσσεται στις 30 Ιουνίου. Υπολογίζει ότι θα έχει ένα θετικό αποτέλεσμα μετά την αξιολόγηση στην καλύτερη περίπτωση στα τέλη Αυγούστου. Θα πρέπει μέσα σε έναν μήνα να έχει παραγγείλει και παραλάβει 780 πομπούς, να έχει αδειοδοτήσει 156 κεραιοσυστήματα, να έχει δημιουργήσει συνεργεία που θα στήσουν σε ένα έτος 780 πομπούς κ.λπ. Δυστυχώς, οποιαδήποτε σοβαρή εταιρεία γνωρίζει ότι αυτά μπορούν να γίνουν μόνον από κάποιους που είναι βέβαιοι εκ των προτέρων ότι θα κερδίσουν τον διαγωνισμό και θα έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα και έγκαιρα γι’ αυτό. Το κλείσιμο της ΕΡΤ εξασφαλίζει την αδυναμία της να ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο χρονοδιάγραμμα που απαιτεί προετοιμασία. Έτσι βγαίνει και η ΕΡΤ ή το διάδοχό της σχήμα από το παιχνίδι των συχνοτήτων και παραδίδονται και οι δικές της συχνότητες και το δίκτυό της στους ιδιώτες. Επισημαίνουμε, ότι οι μόνες εταιρείες που ζήτησαν να είναι εμπιστευτικές οι απαντήσεις στη διαβούλευση και δεν δημοσιεύτηκε το περιεχόμενό τους, ήταν η Digea και ο ΟΤΕ (Deutsche Telekom). Πρόκειται για τις δύο εταιρείες που βοηθούν αδιαφανώς την Κυβέρνηση να εκπέμπει μπάρες (μέχρι στιγμής) ως αντίπαλον δέος στην ανοιχτή ΕΡΤ. Ίσως να είναι ένας καλός αρραβώνας για κοινή κάθοδο στη δημοπρασία. Ας σιγουρέψουμε το αποτέλεσμα με μια φωτογραφία μας Στη σελ. 71 των προδιαγραφών τοποθετούνται τα κριτήρια προεπιλογής για τη συμμετοχή. Τα δύο πρώτα είναι σωστά (οικονομική και τεχνική επάρκεια). Το τρίτο όμως; «Ικανότητα διαχείρισης της διαδικασίας μετάβασης και δυνατότητας ενημέρωσης του κοινού» Θέτει δηλαδή ως κριτήριο βάσει του οποίου μπορεί να αποκλείσει έναν συμμετέχοντα (ιδίως από την Ελλάδα) το marketing στην ψηφιακή μετάβαση, δηλαδή το γνωστό διαφημιστικό της οικογένειας Κλικλίκου, αποκλειστικής κυριότητας της Digea. Όλες οι άλλες εταιρείες αποκλείονται, λες και δεν μπορούν να σχεδιάσουν μια άλλη επικοινωνιακή καμπάνια. Τα θέλουμε όμως όλα… Τώρα που ξέρουμε ότι είναι δικό μας το δίκτυο ας φροντίσουμε να πάρουμε όλες τις συχνότητες αντί να μοιραστούν σε περισσότερους. Ο συντάκτης των προδιαγραφών φροντίζει για αυτό: Στις σελίδες 60 – 64, αναπτύσσεται μια λογική που εν ολίγοις λέει τα εξής: Αν το κόστος που θα απαιτηθεί για τον εξοπλισμό μιας συχνότητας είναι α και οι 4 συχνότητες αποδοθούν σε 4 διαφορετικούς παρόχους, τότε το συνολικό κόστος θα είναι 4α. Αν όμως αποδοθούν σε έναν πάροχο, λόγω μαζικών παραγγελιών, θα είναι πολύ μικρότερο (2,2α). Σωστή σκέψη, που αποτελεί και το βασικότερο επιχείρημα των μονοπωλίων. Με τη διαφορά ότι το επιχείρημα αυτό μπορεί να προβάλλεται από την πλευρά του αγοραστή και όχι από την πλευρά του πωλητή (του δημοσίου δηλαδή) που θα έπρεπε να ενδιαφέρεται να προσκομίσει το μέγιστο δυνατό οικονομικό όφελος από την ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού.

Η σκέψη αναπτύσσεται έτι περαιτέρω και προκρίνει τελικώς να δοθούν 5 συχνότητες στον ανάδοχο (4 εθνικής εμβέλειας και 1 περιφερειακής). Στην περίπτωση δε που στην υπολειπόμενη μία περιφερειακής εμβέλειας που θα προκηρυχθεί, καταλήξει ο διαγωνισμός να είναι άγονος, τότε αποδίδεται και η συχνότητα αυτή ως δώρο στον ανάδοχο των υπόλοιπων συχνοτήτων με την τιμή εκκίνησης (και όχι την τιμή προσφοράς του). Έχουμε λοιπόν το απόλυτο μονοπώλιο. Ίσως γι’ αυτό η Ένωση Περφερειακών Καναλιών εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει τον έμμεσο οικονομικό εξαναγκασμό ώστε να κλείσουν όλα τα περιφερειακά κανάλια και την παράδοση των συχνοτήτων στην Digea, μετά την κατάργηση της ΕΡΤ. Οι τελικές διευκολύνσεις Τώρα που εξασφαλίστηκε ο μονοπωλιακός έλεγχος των συχνοτήτων, θα πρέπει να μειωθούν και οι δαπάνες του γνωστού αναδόχου. Η εκτιμώμενη πληθυσμιακή κάλυψη από τα 156 κέντρα εκπομπής εκτιμάται στο 96,2 %. Τι γίνεται λοιπόν με το υπόλοιπο ποσοστό του πληθυσμού, όπου μπορεί να απαιτηθούν άλλα 300 σημεία εκπομπής με μικρούς αναμεταδότες; Ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος που θα έπρεπε να βαρύνει τον ανάδοχο; Η συνταγή είναι γνωστή και έχει εφαρμοστεί κατά κόρον τα τελευταία χρόνια: Μετακυλίουμε το κόστος που έπρεπε να πληρώσει ο ιδιώτης ανάδοχος (Digea) στον πολίτη. Στη σελίδα 43 των προδιαγραφών αναφέρεται ότι ο ανάδοχος οφείλει να συνεργάζεται με Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης οι οποίοι θα προτίθενται να αναλάβουν το κόστος των αναγκαίων αναμεταδοτών! Σε άλλο δε σημείο, υποχρεώνει την ΕΡΤ να προσφέρει τους ιστούς των κεραιοσυστημάτων της για υποχρεωτική συνεγκατάσταση με τον ιδιώτη ανάδοχο! Ρέκβιεμ… Προς τι όλα αυτά θα αναρωτηθεί κανείς; Είναι γνωστή η στήριξη που έχουν προσφέρει οι μέτοχοι της Digea σε όλες τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές τους, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο των μνημονίων και της πολιτικής της λιτότητας. Τα ανταλλάγματα που πήραν για τις καλές τους υπηρεσίες είναι γνωστά και έχουν να κάνουν με τις παράλληλες δραστηριότητές τους. Αυτό άλλωστε το έχουν καταγγείλει οι περισσότεροι πρωθυπουργοί της χώρας, συνήθως στην αρχή της θητείας τους, για να το «ξεχάσουν» γρήγορα και να προσγειωθούν στην πραγματικότητα της αλληλοβοήθειας. Σήμερα, όμως, που ο κόσμος ψάχνει να ακούσει μια κριτική φωνή στην τηλεόραση, θα μπορούσαν να ξεπηδήσουν τηλεοπτικοί σταθμοί που θα ξέφευγαν από τον έλεγχο των 5 μεγάλων καναλαρχών. Ο μονοπωλιακός έλεγχος του δικτύου εκπομπής δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση και στους μεγάλους καναλάρχες να εμποδίσουν τέτοια φαινόμενα, αποκλείοντας το ενοχλητικό περιεχόμενο να βγει στον τηλεοπτικό αέρα. Κι όποιος νομίζει πως ο πάροχος δικτύου εκπομπής δεν έχει δικαίωμα να ελέγχει το περιεχόμενο, αρκεί να θυμηθεί τι πάθαινε αυτές τις μέρες της ανοιχτής ΕΡΤ όποιος σταθμός επεδίωκε να αναμεταδώσει το πρόγραμμά της. Εντός 20 δευτερολέπτων η Digea (μετά από εντολή της κυβέρνησης όπως ομολόγησε η ίδια) τον τιμωρούσε αντικαθιστώντας το πρόγραμμά του με μπάρες. Σκεφθείτε να εξασφαλίσει και μονοπωλιακή άδεια για 15 χρόνια και αντί της ΕΡΤ να υπάρχει ένα κακέκτυπο της ΥΕΝΕΔ. Η δημοπρασία δεν πρέπει να γίνει με τους όρους αυτούς. Σε άλλη περίπτωση η δημοκρατία θα δεχθεί ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα. *πρώην τεχνικός διευθυντής ΕΡΤ

ΦΥΛΛΟ

21

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Κώστας Λειβαδάς «Γραμμένο με κόκκινο» Εταιρεία: MINOS-EMI

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΓΙΟΣ Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ Ποίηση: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Ο Κώστας Λειβαδάς επιστρέφει στη δισκογραφία με την πρώτη του ολοκληρωμένη ανθολογία ποίησης.

10 χρόνια περιπέτεια και μια πυξίδα για τις σκληρές ώρες και τους δύσκολους καιρούς που πάντα θα έρχονται, θα φεύγουν και θα ξανάρχονται. Του Λόγου το Αληθές μέρος 1ον : Γραμμένο με κόκκινο + δυο τραΓράφει ο γούδια με την ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων για o Σπύρος Αραβανής τον Θανάση Τσιπινάκη (τον αγαπημένο μαέστρο της που μας άφησε αναπάντεχα τον Νοέμβριο). Ο υπότιτλος ενδεικτικός: Με φόντο την αιμορραγούσα πληγή στην καρδιά της πατρίδας Από τον Ευριπίδη ως την Μαρία Κούρση και από τον Καρυωτάκη ως τον Ανέστη Ευαγγέλου, ένας φόρος τιμής στους ΄Ελληνες Ποιητές και τα ρευματά τους που το σώμα και το αίμα από τα λόγια τους τροφοδότησε, εμπλούτισε και εν τέλει καθόρισε τις στροφές και την ομορφιά του μεγάλου ποταμού της Ελληνικής Ποίησης. Συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά οι αγαπημένοι σε όλους μας και προσωπικοί ήρωες του Κώστα: Χρόνης Αηδονίδης /Δήμητρα Γαλάνη / Πάνος Κατσιμίχας / Σταμάτης Κραουνάκης / Γιώτα Νέγκα / Μίλτος Πασχαλίδης / Ορφέας Περίδης / Γιώργος Ρωμανός / Διονύσης Σαββόπουλος / Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο ίδιος ο Κώστας Λειβαδάς σε επτά τραγούδια. ΄Εχουν ήδη αγαπηθεί από το ραδιόφωνο τα τραγούδια «Πάω να δω τ’ αστέρια» σε στίχους και μουσική του Κώστα Λειβαδά με την ορχήστρα της Πάτρας και τη μοναδική ερμηνεία του Διονύση Σαββόπουλου καθώς και το ομότιτλο «Γραμμένο με Κόκκινο» με ερμηνευτή τον Κώστα, σε μουσική δική του και ποίηση του Ανδρέα Παναγόπουλου. Σε συνεργασία για μία ακόμα φορά με τον ενορχηστρωτή Γιώργο Ζαχαρίου και ένα σύνολο θαυμάσιων μουσικών, δημιουργήθηκε ένας καινούργιος ήχος, μια επιστροφή στο μέλλον όπως χαρακτηριστικά και ενδεικτικά λέει ο Κώστας. Το ηλεκτρικό τραγούδι με τον ηλεκτρισμό στη βάση και το δύσκολο στοίχημα να ενοποιηθεί το υλικό με τις πιο λυρικές «στιγμές» μέσα στο έργο. Τα κουαρτέτα εγχόρδων και τα πνευστά, τα παραδοσιακά όργανα, όλα ενταγμένα σε μια ταυτότητα, σε ένα αίσθημα, στο σύγχρονο Ελληνικό τραγούδι. Συμπληρώνοντας 18 χρόνια από την ηχογράφηση του πρώτου του τραγουδιού και ύστερα από πολλά μελοποιημένα ποιήματα και τραγούδια που ο κόσμος έβαλε στην καρδιά του [΄Ερωτας τάχα να ‘ναι αυτό, (Λειβαδάς – Τσαλιγοπούλου), Για να σε συναντήσω (Μ. Λιδάκης), Σ’ έχω δε σ΄έχω (Μ. Λιδάκης), Τα βήματά σου (Γ. Κότσιρας) κ.α.], ο Κώστας Λειβαδάς σχολιάζει για την συγκυρία και την στιγμή που τελικά εκδίδεται αυτό το έργο: «Είναι απίστευτο αλλά και απόλυτα αναμενόμενο απ΄την άλλη… το πώς -- ολοκληρώνοντας, αναγκαστικά με μεγάλα διαλλείματα αυτή την περιπέτεια ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια - βλέπω τώρα πως το δέσιμο των ποιημάτων μετάξύ τους, ο λόγος σε αυτή τη συλλογή τραγουδιών απ’ τον Ευριπίδη ως τον Ανέστη Ευαγγέλου και τον Ανδρέα Παναγόπουλο, αποκαλύπτει ένα τοπίο συγγενές και εδραιωμένο στο δραματικό τοπίο της πατρίδας μας αυτή τη στιγμή. ΄Αλλοτε σε πρώτο και συχνά σε δεύτερο επίπεδο. Είναι εντυπωσιακό τόσο σαν αλληγορία όσο και σαν ρεπορτάζ καθώς σχεδόν όλα τα ποιήματα είναι σα να γράφτηκαν από το πολύ μακρινό χθες ως το πρόσφατο για το ακριβώς τώρα»

Ένα δίσκο λουσμένο στον ήλιο του Αιγαίου, γεμάτο θάλασσα και Ελλάδα, διαλέγουμε για το καλοκαιρινό τεύχος της Πυξίδας. Ο «Ήλιος ο Ηλιάτορας» αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του συνθέτη Δημήτρη Λάγιου. Ο Δ. Λάγιος, με καταγωγή από τη Ζάκυνθο και σπουδές στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ, είναι ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες συνθέτες. με την αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του οργάνωσε τις “Γιορτές Τέχνης και Λόγου”, δημιούργησε το συγκρότημα “Ασκηταριό”, το “Κάλβειο Κέντρο Μουσικών Μελετών” και το “Κάλβειο Ωδείο”. Με τις υπέροχες μελωδίες του πρόσφερε μερικούς πολύ αξιόλογους δίσκους στην ελληνική δισκογραφία, όμως πέθανε πρόωρα, σε ηλικία μόλις τριάντα οκτώ χρονών. Με το θάνατό του, η ελληνική μουσική χάνει έναν εξαιρετικό συνθέτη και τραγουδοποιό που σίγουρα είχε πολλά να προσφέρει ακόμα. Ο «Ήλιος ο Ηλιάτορας», πάνω σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, αποτελεί την πρώτη δισκογραφική δουλειά του. Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1982, όμως ο συνθέτης εργάζεται πάνω στους στίχους του Ελύτη από το ομώνυμο ποίημα ήδη από το 1979. Ο δίσκος προκάλεσε εξ αρχής θετική εντύπωση, αφού έτσι κι αλλιώς το έργο είχε παρουσιαστεί λίγους μήνες νωρίτερα σε συναυλίες. Στο δίσκο κυκλοφορεί με ερμηνευτές το Γιώργο Νταλάρα, την Ελένη Βιτάλη, το Νίκο Δημητράτο και τη Χορωδία Λαμίας. Η ομώνυμη ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη κυκλοφόρησε το 1971. Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση σε δομή θεατρική. Ένα έργο γεμάτο ήλιο, φως, θάλασσα, γεμάτο μνήμες και ιστορία. Στην αρχή ο αφηγητής παρουσιάζει τον Ήλιο και αυτός διαλαλεί την προτίμησή του για την Ελλάδα με τις ομορφιές της. Ένας χορός γυναικών απαντά πως η χώρα είναι φτωχή και βασανισμένη. Ο Ήλιος τότε στέλνει τους τέσσερις ανέμους να διαπιστώσουν αν όλα αυτά είναι αλήθεια. Οι άνεμοι αναφέρουν ότι πραγματικά η Ελλάδα είναι μια χώρα λύπης και ομορφιάς. Έτσι ο Ήλιος συλλογίζεται πάνω στον αντιφατικό χαρακτήρα αυτού του τόπου και των ανθρώπων του. Ουσιαστικά, πρόκειται για μιαν ιστορική αναδρομή, με βάση την αλληγορία, μέσα στους αιώνες και στις περιπέτειες που πέρασε ο τόπος μας. Η μελοποίηση του Δ. Λάγιου «πατάει» σε τρία επίπεδα. Από τη μια έχουμε ρυθμούς που παραπέμπουν στο δημοτικό τραγούδι (σε τραγούδια που ερμηνεύει η Ε. Βιτάλη). Από την άλλη υπάρχουν λαϊκοί δρόμοι (κυρίως στα τραγούδια που λέει ο Γ. Νταλάρας). Ενδιάμεσα συνδετικοί και συνεκτικοί κρίκοι είναι τραγούδια στη φόρμα της μπαλάντες που είναι άλλωστε και το δυνατό ση-

μείο των συνθέσεων του Λάγιου. Δεν είναι τυχαίο ότι το τραγούδι που ξεχώρισε είναι μια εξαιρετική μπαλάντα, το «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» σε μία πολύ καλή ερμηνεία του Γ. Νταλάρα. ΚοΓράφει o Γιώργoς Tσίμας

ρυφαία στιγμή του δίσκου είναι πάντως και το «Θέλω καράβια σπρώχνω», όπως και το γνωστό «τρελοβάπορο» με το οποίο κλείνει ο δίσκος. Για να δούμε όλα τα τραγούδια του δίσκου (με τη σημείωση ότι οι τίτλοι είναι ελαφρώς πειραγμένοι σε σχέση με τους τίτλους των ποιημάτων που ακολουθούν τη θεατρική λογική, πχ άνεμος 1ος – άνεμος 2ος κτλ): 1.Ο ήλιος ο ηλιάτορας (Χορωδία) 2.Ε, σεις στεριές και θάλασσες (Γ. Νταλάρας) 3.Φύγανε τα πουλιά γι' αλλού (Ε. Βιτάλη) 4.Κάμποι της Σαλονίκης (Ν. Δημητράτος) 5.Ανάθεμα την ώρα (Γ. Νταλάρας) 6.Γεια σου κύριε μενεξέ (Ε. Βιτάλη) 7.Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος (Ν. Δημητράτος-Χορωδία) 8.Όμορφη και παράξενη πατρίδα (Γ. Νταλάρας) 9.Ήλιε μου και τρισήλιε μου (Χορωδία) 10.Τι να σας πω γυναίκες (Γ. Νταλάρας) 11.Θέλω καράβια σπρώχνω (Ε. Βιτάλη) 12.Δρόμοι περπατημένοι (Ν. Δημητράτος-Χορωδία) 13.Σ' ευλογημένη μέρα (Γ. Νταλάρας-Ε. Βιτάλη) 14.Το τρελοβάπορο (Ν. Δημητράτος-Χορωδία) Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1982 από την εταιρεία MINOS (MSM 444). Στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες των συντελεστών και οι στίχοι των ποιημάτων με τους «πρωτότυπους» τίτλους.

Ο «Ήλιος ο Ηλιάτορας» κυκλοφόρησε ξανά το 2010 σε μία πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια των μαθητών του Γυμνασίου και Λυκείου Βελβεντού Κοζάνης με την καθοδήγηση και επιμέλεια του πολύ καλού τραγουδιστή και μουσικού Μανώλη Χατζημανώλη, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αρχικά τόλμησα, με πολύ σεβασμό στο έργο, να προσθέσω τη δική μου μουσική πινελιά, μελοποιώντας το ποίημα «Άνεμοι» το οποίο ήταν το μόνο που δεν μελοποιήθηκε από τον μεγάλο αυτό συνθέτη, τον Δημήτρη Λάγιο. Η προσπάθεια μεγάλη, ο ενθουσιασμός τεράστιος, οι πρόβες διαρκούσαν ατέλειωτες ώρες…».

22

ΦΥΛΛΟ

ταγματικότητας». Ο Ολι, συμπλήρωσε ότι «δεν γνωρίζει οτιδήποτε για πιθανή παραβίαση των συνταγματικών διατάξεων που αφορούν το μέσο αυτό, η οποία, εάν συνέβαινε, θα ενέπιπτε στην αποκλειστική αρμοδιότητα των ελληνικών αρχών»

Σύνταγμα; Την πλατεία εννοείτε; «Κανένα από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα προσαρμογής για την Ελλάδα δεν αποβλέπει στη σκόπιμη παραβίαση συνταγματικών διατάξεων». Αυτή την αφοπλιστική απάντηση έδωσε ο ευρωπαίος Επίτροπος κ. Όλι Ρεν σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή, ο οποίος έθετε θέμα επαΓράφει o Πέτρoς νειλημμένης και συνειδητής παραΛυμπεράκης βίασης του ελληνικού Συντάγματος με την σύμπραξη της ελληνικής κυβέρνησης και της Τρόικα, με αφορμή την αφαίμαξη υπέρ των δανειστών του Πράσινου Ταμείου, του οποίου οι πόροι υποτίθεται ότι προστατεύονται με συνταγματικές διατάξεις. Πιο συγκεκριμένα, ο έλληνας ευρωβουλευτής, αφού αναφέρθηκε σε προηγούμενες απαντήσεις της Επιτροπής η οποία παραδέχονταν ότι «Σύμφωνα με συνταγματικές διατάξεις, οι πόροι του Πράσινου Ταμείου πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο για τη στήριξη περιβαλλοντικών έργων» και ότι «Η εισαγωγή αυστηρότερου κανόνα σχετικά με τις δαπάνες του Πράσινου Ταμείου (δηλαδή η χρήση μόνο του 2,5% για περιβαλλοντικά έργα και η χρήση του 97,5% για την κάλυψη αναγκών του κράτους – δηλαδή του χρέους) ήταν ένα εκ των μέτρων για την ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά την περίοδο 2013-14» κατήγγειλε την Επιτροπή ότι «ζήτησε επανειλημμένα από την Ελληνική κυβέρνηση να λάβει μέτρα αντίθετα με το Σύνταγμα της Ελλάδας» και ρώτησε αν «η ελληνική κυβέρνηση είχε, κατά τη διάρκεια των τότε συζητήσεων, προβάλλει ζήτημα συν-

Έχω τη γνώμη ότι δικαιούμαστε καλύτερο δούλεμα και όχι τόσο χοντροκομμένο όσο αυτό του μερκελικού εξαπτέρυγου. Το χειρότερο είναι ότι ο ίδιος θα μας κατακεραυνώσει για παραμέληση του περιβάλλοντος πιθανώς χρεώνοντάς μας και κανένα πρόστιμο από αυτά που είμαστε συνηθισμένοι να πληρώνουμε για παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας της ΕΕ.

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

χρειάστηκε να κρατήσω το λόγο μου. Εννοείται ότι ο νυν κινδυνεύει ακόμη λιγότερο να δεχθεί την ψήφο μου για το ίδιο θέμα αφού ο βιασμός της πόλης μας, και στις δυο τελευταίες δημαρχίες, έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις... Η εξαιρετική πρωτοβουλία των Ποδηλατρών το ανέδειξε πλατιά και με χιούμορ. Για όσους δεν το είδατε αξίζει να επισκεφτείτε: http://publicspacechania.blogspot.gr/ Ο ένας θα μείνει στην Ιστορία ως ο δήμαρχος της πόλης - βιασμένης αρχόντισσας και ο άλλος ως ο δήμαρχος της αρχοντικά βιασμένης πόλης. Η πόλη δεν έχει ανάγκη τις μεγαλοστομίες και τους φανφαρονισμούς τους για μεγάλα έργα ανάπτυξης που σώνουν μόνο τους ίδιους και τους εργολάβους τους. Αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι η αντιμετώπιση των μικρών καθημερινών που μας τυραννάνε όλους.

Περίεργο! Σε κάθε έκθεση της Τροϊκα (αλλά και σε πολλές δηλώσεις των σοφιολογιότατων που μας κουνάνε το δάχτυλο και μας μαλώνουν) υπάρχει η κατακλείδα ότι βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι δεν εισπράττονται φόροι από τους κατέχοντες. Και ενώ μας βάζουν τη μία ρήτρα πάνω στην άλλη όπως: «θα απολύσετε τόσους, θα κόψετε τις συντάξεις τόσο, θα απελευθερώσετε τις απολύσεις» κ.λπ. αν θέλετε να πάρετε την επόμενη δόση, ποτέ δεν έβαλαν ρήτρα «θα εισπράξετε φόρους από τους κατέχοντες, αν θέλετε να πάρετε την επόμενη δόση». Μα καλά, γιατί δεν τους θυμίζει κάποιος την αρχική, σωστή τους διαπίστωση; Περίεργο.

Του παππού μου το χωράφι Ι Σε παλαιότερο κείμενο, είχα υποσχεθεί να ψηφίσω Βιρβιδάκη αν πραγματοποιούσε την υπόσχεσή του να ελέγξει τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα και τις καταλήψεις των πεζοδρομίων και των δημόσιων χώρων από την υγιή επιχειρηματικότητα της πόλης μας. Δυστυχώς δεν

http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

Του παππού μου το χωράφι ΙΙ Θα γκρεμίσει (ο δήμαρχος που θα μείνει στην Ιστορία και ως γκρεμισίδης) και το παλιό νοσοκομείο. Θα φτιάξει, λέει, κέντρο υγείας. Λεφτά να φάνε τα εργολαβάκια του γκρεμίσματος είναι βέβαιο ότι θα βρει. Λεφτά για να στελεχώσει με γιατρούς, νοσοκόμους και όλους τους επικουρικούς εργαζόμενους που θα βρει; Ή θα πάρει από τους άδειους διαδρόμους του λειτουργούντος νοσοκομείου; Λεφτά για αναλώσιμα και φάρμακα που θα βρει; Ή θα λέει στους ασθενείς να τα φέρνουν από το σπίτι... Αλλά μέχρι τότε θα έχει κάνει τη δουλειά του και θα κατακεραυνώνει τους υπόλοιπους για ολιγωρία. Πραγματικά δαιμόνιο. Και την εξυπηρετησούλα του, και καβάλα να κουνά το δάχτυλο, πάνω σε ακόμη ένα «αναπτυξιακό» κουφάρι. Παλιά μου τέχνη κόσκινο από αυτούς που έχουν μάθει να διαχειρίζονται τα δημόσια σαν να ήταν το χωράφι που κληρονόμησαν από τον παππού τους. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι εμείς τους καθίζομε στον καφά μας.

ΦΥΛΛΟ

23

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

Τα web radios ήρθαν για να μείνουν

Στα σινεμά της πόλης

87,6 88 88,3 88,8 88,9 89,6 90,1 90,5 91 91,5 91,8 92,1 92,5 92,9 93,2 93,5 93,8 94,4 94,9 95 95,2 95,5 96,2 97 97,4 97,7 98,2 98,5 98,8 98,9 99 99,2 99,6 100,2 101 101,5 102,4 102,7 103 103,5 104 104,5 105 105,4 106 106,5 107 107,3 107,4 107,9

ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ LOVE RADIO ΓΑΥΔΟΣ FM ΚΡΗΤΕΣ SUPER FM 2821052010 ERA SPOR SPOR FM 2821056800 VENUS 2821074704 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 2821043979 SKAI NEWS 2821053000 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 2822022545 ΕΡΑ1 2106009604 /6 ΛΑΜΨΗ FM ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 2821040025 ORIGINAL 2821099111 ΕΡΑ2 2106066822 ΝOΤOΣ FM 2821040025 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 2821040240 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 2821070690 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 2821055505 ΡΥΘΜΟΣ 2821028466 STAR FM 2821050701 MAGIC FM 2821053994 SEVENTH SKY 2821020130 ΓΝΩΜΗ ΧΑΝΙΑ FM 28210 34106 LOVE RADIO ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 2810261962 RADIO 996 www.996radio.com MAX FM-Sky 2821055008/9 MRB 2821020400 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243 PLUS 103 2821053989 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570 SUGAR FM ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700 PETPO FM 2821033460 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MUSIC BOX 2821081210 & 40690 RADIO MELODY 2821093271 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850 ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208 ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450 PALACE, τηλ. 2821057757

Δεν ξέρω αν σίγουρα τα web radios αποτελούν το μέλλον, αλλά κάτι τέτοιο φαίνεται. Γι' αυτό κι εμείς στο e-tetRadio ξεκινήσαμε την καταγραφή τους, φιλοδοξία μας είναι να φτιάξουμε μία database (που θα εμπλουτίζεται διαρκώς) με όλα τα ελληνικά web radios (στείλτε μας ένα mail στο info@e-tetradio.gr για να καταχωρίσουμε και το δικό σας web radio, όσο ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό κι αν είναι). Μια νέα έρευνα λοιπόν που διεξήχθη στην Αμερική σε δείγμα 1.000 ακροατών ραδιοφώνου, ανέδειξε ορισμένα, άκρως ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Η μέση ηλικία ενός ακροατή ιντερνετικού ραδιοφώνου είναι στα 34 έτη, ενώ η αντίστοιχη μέση ηλικία ενός ακροατή από άλλες υπηρεσίες (π.χ. αναλογικά) κινείται στα 47 έτη. Προς την κατεύθυνση των web radios φαίνεται να κινούνται και οι ιθύνοντες των μεγάλων ραδιοσταθμών παγκοσμίως, λόγω του ότι σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, οι συγκεκριμένοι ακροατές ακούν ραδιόφωνο παντού.

Πιο συγκεκριμένα, το 91% των ερωτηθέντων απάντησε ότι συντονίζεται σε web radios κυρίως από το σπίτι του, αλλά το 40% δήλωσε ότι τα ακούει και σε οποιονδήποτε άλλο χώρο (π.χ. στην δουλειά, στο γυμναστήριο, στο αυτοκίνητο κ.ά.). Η ακρόαση γίνεται μέσω smartphones, smart TV's και όλων των ειδών υπολογιστών (λάπτοπ, επιτραπέζιους και tablets), τα οποία έχουν

πρόσβαση στις live streaming υπηρεσίες. Επίσης, η έρευνα ανέδειξε πως οι ακροατές των ιντερνετικών ραδιοφώνων είναι πιο δεκτικοί στις διαφημίσεις, πράγμα που κάνει τους ραδιοσταθμούς πιο ελκυστικούς στους διαφημιστές. Τέλος, στο φλέγον θέμα του ιντερνετικού ραδιοφώνου στα αυτοκίνητα που εσχάτως απασχολεί όλο και περισσότερο τις αυτοκινητοβιομηχανίες, η

έρευνα αναδεικνύει ότι η δυνατότητα ακρόασης web radio σε ένα όχημα, αυξάνει κατά 14% τις πιθανότητές του να πωληθεί. Συμπέρασμα; Μάλλον τα web radios αποτελούν το μέλλον, ήρθαν για να μείνουν.

Επιμέλεια : Μ.Ανευλαβής Πηγή: http://www.etetradio.gr

24 Πρόγνωση Και τώρα ο καιρός. Για αύριο Δευτέρα - και για κάθε Δευτέρα από δω και στο εξής προβλέπονται ισχυρές βροχοπτώσεις. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται αυστηρά.

Προπέτασμα καπνού Το τελευταίο διάστημα καπνίζω πάλι συνεχώς Είναι κι αυτή μία ψευδαίσθηση - από τις τελευταίες – πως τούτο το προπέτασμα καπνού μπορέσει ίσως να με προστατεύσει. Κάθε ανοχύρωτος άνθρωπος άλλωστε δικαιούται μια στοιχειώδη άμυνα

ΦΥΛΛΟ

117 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2013

απέναντι στην επελαύνουσα φρίκη. Ένα καταφύγιο από καπνό για το τέλος αυτού του κόσμου.

Γράφει o Nίκoς Xατζηιωάννoυ

Αυτοί που τσαλακώνουνε τις μέρες μας σαν γόπες, ρουφιάνοι, δικαστές, παρατρεχάμενοι, πολιτικά φαντάσματα, κομμένες κεφαλές, βγάλανε νόμο για τη νέα ομιλία. Στο εξής θα επιτρέπεται μονάχα ο ενικός και η προστακτική, η χρήση του πληθυντικού θα αστυνομεύεται αυστηρά. Άστεγες λέξεις, πρόσφυγες, σαρωμένες μαζί με φύλλα και σκουπίδια στη γωνιά του δρόμου. Χειρονομίες μάταιες, ακυρωμένες, όπως αυτή ενός τουρίστα που έριξε περνώντας βιαστικός δυο – τρία κέρματα στο πλαστικό ποτήρι του ζητιάνου.

Ήσυχα βράδια Τα ήσυχα βράδια στα σπίτια στήνονται αγχόνες. Απ’τα γυμνά ταβάνια κατεβαίνουν σχοινιά, γυμνά καλώδια και άλλες αυτοσχέδιες κατασκευές. Δεν έχει τέλος η εφευρετικότητα του απελπισμένου.

Κοινός νους Δεν είναι ένοχοι αυτοί. Κάθε καλοπροαίρετος συζητητής θα το παραδεχόταν. Το λάθος είναι καθαρά δικό σου. Που επιμένεις να θέτεις ερωτήματα, να κάνεις αναλύσεις, συσχετισμούς. Να καταστρώνεις σχοινοτενή επιχειρήματα με ανάλογες παραπομπές, να διαμαρτύρεσαι και να φωνάζεις - τι αλαζονεία κι αυτή, τι έπαρση – Διόλου δεν εξυπηρετεί την προώθηση ενός ειλικρινούς και παραγωγικού διαλόγου Αφού σου δώσανε όλες τις απαντήσεις καλοδιατυπωμένες κι εύσχημες με λίγη καλή θέληση και κοινό νου (μα τίποτα δε σας μαθαίνουν στο σχολείο;) Θα μπορούσες , αν ήθελες, να θέσεις και τις κατάλληλες ερωτήσεις.