NHL Magazine 01 2008

01/08

1

EX

P9

ZWOLLE P17

Huisje, boompje, beestje

Gezocht: Held m/v

NHL’ers op reis

100 Ferd Crone

www.yucatan.nl

Rafael moet kiezen, werd door het p liek beantwoord in het BC-program ‘NFA’. Maar liefst 76,2 procent van bevolking vond dat de vader gew bij de bevalling aanwezig moest z zo’n belangrijk toernooi of niet. Wa niet wist, is dat hij zo’n probleem zijn geheel eigen wijze oploste.

ONTWI S L E K J A KEN. T OB S deel van het showbizzen de zon op. Anderen e we in Colorado foto-

jij wilt werken in het onderwijs wij hebben de vacatures

Groningen (050) 850 51 10 Leeuwarden (058) 286 05 13 Emmen (0591) 65 05 06

FOTO: AMP hoogst persoonlijk Wij bemiddelen docenten naar een (vaste) baan in het Onderwijs. Wil jij na je studie direct aan de slag, schrijf je dan bij ons in.

ISSIE

Gewonden d winkelcentru Oploste en hij vroeg echtgenote D nie een paar dagen voor het belangr match hun zoon Sjonnie te laten ha

JE ZIET MEER MET EEN GELEIDEHOND. GIRO 275400

01/08

1

•3

Colofon NHL MAGAZINE

Het NHL Magazine is ook op internet te vinden:

is een uitgave van de Noordelijke

WWW.NHLMAGAZINE.NL

Hogeschool Leeuwarden

Jaargang 6, nummer 1

INHOUD

Correspondentieadres: Tesselschadestraat 12 8913 HB Leeuwarden

• nieuws • recensies • columns • digitaal prikbord

Tel. 058 251 1572 nhlmagazine@nhl.nl www.nhlmagazine.nl

Advertenties: Rebecca Veenstra 06-51665570

Redactie: Anita Terpstra Aleid Velthuis

Aan dit nummer werkten mee: Nynke Andringa Christo Bijlsma Wim Bras Casper Ferwerda Johannes de Haan Atty-Marije Horjus Klaas Jan Huizing Marjolijn van Knippenberg Wim van der Meij Doortje van der Molen Inge Wietsma

Fotografie: Rien van Broekhoven Friso Bruins Stock.XCHNG

Illustraties: Jeroen Deen Ype Driessen (fotostrip)

Vormgeving: BW H ontwerpers

Redactiecommissie: Melchior van Benthem (voorzitter) Jelmer Bloembergen Sanne Steenbrink Martie de Vreugt Peter Wassenaar

Druk: NDC Print

Verspreiding: FRL/TNT POST Klachten over de bezorging?

Bel of mail de redactie!

Oplage: 12.000 exemplaren

Aan de inhoud van dit magazine kunnen geen rechten worden ontleend. © Stichting Noordelijke Hogeschool Leeuwarden

4 5 7 8 9 10 11 12 15 17 19 21 22 23 24

Nieuws Huisje, boompje, beestje Gezocht: Held m/v Hot: Kristian Nanuru EX: Martijn Larooi Op avontuur Ontmoet de Bouhofbewoners Ferd Crone Verrassende ontmoetingen NHL in Zwolle UIT EXIT Ontmoet ... jezelf!

Primair Proces Student&Kamer

Heb je tips voor de redactie? Mail naar Nhlmagazine@nhl.nl of bel 058 – 251 1572.

Wil je reageren op artikelen in het NHL Magazine of ontwikkelingen binnen of buiten de NHL? Dat kan. Stuur je reactie naar Nhlmagazine@nhl. nl. Je bijdrage wordt in het volgende magazine geplaatst in de rubriek Mail. De redactie behoudt het recht stukken in te korten of te weigeren.

4•

NIEUWS

HET LAATSTE NIEUWS LEES JE OP WWW.NHLMAGAZINE.NL

Studenten zetten zich in voor millenniumdoelen

Studenten geschiedenis organiseren tentoonstelling in 2010

Verschillende studenten van de opleiding Communication & Multimedia Design zetten zich in voor de Millennium Development Goals. Er is een groep die de campagne ‘Hoe wakker ben jij’ bedacht en een groep die eind januari naar Namibië vertrekt om de hiv- en aidsproblematiek vast te leggen op film.

De lerarenopleiding Geschiedenis organiseert een tentoonstelling over anderhalve eeuw kunstleven in Friesland. De expositie met als titel ‘Het Friese kunstleven 1570-1720, anderhalve eeuw kunstleven in Friesland’ zal vanaf voorjaar 2010 te zien zijn.

De Millennium Development Goals zijn geformuleerd door de Verenigde Naties om voor 2015 een forse slag te leveren om de levensomstandigheden van armen in ontwikkelingslanden te verbeteren. De campagne ‘Hoe wakker ben jij’ is bedoeld om jongeren tussen de 15 en 25 jaar in Friesland bewust te maken van eerlijke handel en milieuproblematiek, doel 7 en 8 van de Millennium Development Goals. De opdracht is afkomstig van de stichting Drylts oer de grins, die jaarlijks een festival in IJlst organiseert waarvan de opbrengst naar Beat the Hunger gaat. Ineke Dikland, derdejaars CMD: ‘Het festival trekt veel ouderen en kinderen, maar weinig jongeren. Vandaar dat ze iets voor die doelgroep wilden.’ Doel van de campagne is jongeren wakker schudden en doen beseffen dat ze een keuze kunnen maken voor eerlijke producten en bewust met het milieu kunnen omgaan door hun levenswijze aan te passen, aldus Ineke.

‘Tijdens de opleiding doen de studenten allerlei andere dingen. Het leek ons leuk om iets te organiseren wat gemeenschappelijk is,’ vertelt docent Herman Maring. Over de jaren heen voeren verschillende generaties studenten, afkomstig van de minor Educatie en Communicatie, deelopdrachten uit.

De website hoewakkerbenjij.nu maakt onderdeel uit van de campagne. Op de site kun-

nen jongeren een profiel aanmaken en een spel spelen waar ze prijzen kunnen winnen, zoals een koffiereis naar Peru. Ook zijn er commercials en drukwerk, zoals posters en Boomerang kaarten. De studenten zijn nog in onderhandeling met Douwe Egberts om het logo van de campagne op papieren koffiebekers te laten drukken.

Een andere groep CMD’ers richt zich op millenniumdoel 6; het uitbannen van ziektes als aids en malaria. Het idee kwam van docent Swanhilde de Jong en zij zocht daarvoor de samenwerking met gemeente Smallingerland, die sinds tien jaar een stedenband met Gobabis in Namibië heeft. ‘In Namibië is een vierde van de bevolking geïnfecteerd met hiv of aids.’

De studenten gaan eind januari drie maanden naar Gobabis, waar ze aan middelbare scholieren workshops geven. Daarna gaan de scholieren twee films maken. ‘Niet over hen, maar met hen’, geeft Swanhilde aan. ‘Zij bedenken de onderwerpen, de locaties, het scenario.’

De films zullen gebruikt worden als voorlichtingsmateriaal, wat weinig voorhanden is in het land. Ook worden er films gemaakt voor de gemeente Smallingerland over de projecten die in Gobabis zijn opgezet.

De groep wordt gesponsord door de NHL. ‘De hogeschool vindt maatschappelijke betrokkenheid belangrijk, vandaar. Bovendien zijn onze activiteiten ook belangrijk voor de tienduizend studenten van de NHL.’ Een van de studenten houdt daarom een website bij waarop alle NHL’ers de verrichtingen kunnen volgen: www.nhl2aids.nl./AT

Nieuwe Arbo-dienst voor NHL’ers Per 1 januari 2008 heeft de NHL een nieuwe Arbo-dienstverlener. Na vijftien jaar is de hogeschool overgestapt van de Arbo Unie naar Achmea-Arbo.

Reden voor de overstap is de prijsverhoging bij de Arbo Unie.

‘Ieder jaar kijken we of de prijs-kwaliteitverhouding nog naar tevredenheid is’, vertelt Arbo-consultant Peter van Essen. ‘Sinds de nieuwe Arbo-wetgeving van vorig jaar zijn er nieuwe spelers op de markt, die gelijke kwaliteit bieden.’ Voortaan kunnen NHL’ers voor bedrijfskundige-geneeskundige hulpverlening terecht bij Achmea-Arbo.

De nieuwe bedrijfsarts is Frans Hendrikx.

De dienstverlening bestaat onder andere uit

advies rond bijvoorbeeld reorganisaties, begeleiding omtrent procedures rond de WIA en arbeidsongeschiktheid. De kosten voor ziekteverzuim kunnen in de miljoenen lopen, geeft Van Essen aan. ‘Stel dat je ziekteverzuim met 1% toeneemt, dat is bij ons 10 fte. Reken dat gemiddeld 1fte 1 45.000 is, dan weet je dat je daar heel zorgvuldig mee om moet gaan’, aldus Van Essen. Het percentage ziekteverzuim van de NHL ligt op 3,5%, het laagste in hbo-land./AT

De expositie draait om vier generaties van de artistieke familie De Geest. ‘De bekendste is Wybrand de Geest, een beroemde portretschilder. Hij heeft veel stadhouders geportretteerd’, vertelt Maring. ‘Zijn vader en oom waren glasschilders. Zijn twee zonen waren ook schilder en zijn kleinzoon deed van alles, waaronder het schrijven van kluchten.’

De deelopdrachten zijn divers. Een groepje studenten is bezig met het uitpluizen van het leven van de kleinzoon van Wybrand de Geest, aan de hand van zeventiende-eeuwse bronnen. Ook het opvoeren van de klucht ‘De manzyke vryster’ uit 1700 is een opdracht.

De uitvoering zal gefilmd worden en getoond worden tijdens de tentoonstelling.

Er is sprake van een brede samenwerking met het Fries Museum, Tresoar, Historisch

Centrum Leeuwarden, Fryske Akademy en de Universiteitsbibliotheek in Groningen. Het is de bedoeling dat de expositie op meerdere plekken in de stad te zien zal zijn. Ook zijn er plannen voor een stadswandeling./AT

NHL stijgt naar 3e plaats in hbo-klassement In het nationale hbo-klassement staat de NHL met een gemiddeld studentenoordeel van 6,75 op een derde plek, blijkt uit de Keuzegids Hoger Onderwijs 2008. Vorig jaar eindigde de hogeschool nog op een achtste plaats, met het cijfer 6,82.

De hogeschool is door studenten onder meer beoordeeld op inhoud, keuzeruimte, docenten, communicatie, studeerbaarheid, gebouwen en faciliteiten. Ook afzonderlijke opleidingen zijn getoetst. De opleiding Communication & Multimedia Design en het Maritiem Instituut Willem Barentsz op Terschelling behalen allebei een eerste plek.

CMD scoort een 6,69 en Terschelling een 7,09. Van de onderzochte opleidingen op de NHL eindigen de meeste in de middenmoot.

Een laatste plek is er voor de opleiding Pedagogiek (6,29).

De Keuzegids maakt een onderverdeling tussen grote, middelgrote en kleine hogescholen. De NHL wordt gerekend tot de grote hbo-instellingen van het land. In die lijst prijkt Hogeschool Zuyd (6,85) bovenaan. De Haagse Hogeschool en Hogeschool Windesheim staan op een gedeelde tweede plek (6,84). Als laatste is InHolland (6,46) geëindigd. De CHN scoort een 6,63, Van Hall Larenstein krijgt van studenten een 6,6. Zij staan op de lijst van middelgrote instellingen./AT

•5

Huisje, boompje, Samenwonen onder studentenstelletjes is in. Want hé, waarom zou je je blauw betalen aan een bezemkast als je saampjes een riante flat kunt betalen? Vanuit het ouderlijk huis, hup, rechtstreeks in een starterswoning. Janna, Merel en Martine vertellen waarom ze, begin twintig, nu al samenwonen. Krijgen ze iets mee van het studentenleven of zijn ze ontzettend burgerlijk?

Merel Middel (22) is eerstejaars student Bouwkunde en heeft drie jaar een relatie met Peter Kempe (25). Sinds augustus wonen ze samen in Leeuwarden. Peter werkt als hovenier in de gemeente Wieringermeer. Ze hebben een rat, Mouse.

Dat Merel en Peter al drie maanden op een luchtbed slapen en het zonder douche moeten stellen, vinden ze niet erg. Sterker nog, ze hebben het er graag voor over.

Geïnspireerd door de vele klusprogramma’s op tv verbouwen ze eigenhandig hun nieuwe huis. Hoewel ze beide uit Noord-Holland komen, hebben ze zich in de Friese hoofdstad gesetteld. Merel: ‘Ik studeerde Tandheelkunde in Groningen en Peter werkte in Noord-Holland. We zagen elkaar heel weinig. Vandaar dat we hebben gekozen voor een locatie er tussenin. Het is toeval dat ik nu ook in Leeuwarden studeer.’

Het studentenleven heeft het jonge stel inmiddels wel gezien. Merel: ‘In Groningen heb ik het er goed van genomen, nu ben ik er klaar mee. Ik ben erg huiselijk.’ Peter: ‘Vrienden van mij zitten nog wel ieder weekend in de kroeg. Als je een eigen huis hebt, doe je dat niet zo snel meer. We zijn een beetje burgerlijk. Elke avond met een rood wijntje op de bank. Af en toe gaan we uit.’

In Groningen deelde Merel een woning met haar drie broers, Peter woonde bij zijn ouders. Merel: ‘Ik heb van te voren tegen hem gezegd dat ik niet alles voor hem ga doen. Je leest van die verhalen dat de vriend met z’n voeten op de bank tv zit te kijken.’

Peter: ‘Zo ben ik beslist niet.’ Dat blijkt, want over de huishoudelijke klussen hebben Peter en Merel nooit onenigheid. Peter: ‘We hebben geen regels. Het is maar net wie tijd en zin heeft.’ Zelfs tijdens de verbouwing hebben ze nog geen ruzie gehad. Merel: ‘Dit is de ultieme test.’ Er moet nog één en ander gebeuren. Peter: ‘De dakkapel lekt, de badkamer is niet af, de centrale verwarming moet aangesloten worden en er moet een nieuw kozijn in het voorraam.’ De weekenden bestaan dan ook uit klussen. Peter: ‘Ieder weekend zit vol gepland.’ Merel: ‘En dan moet je ook nog je sociale contacten zien te onderhouden.’

Merel & Peter

beestje

door Atty-Marije Horjus illustraties Jeroen Deen

Martine van der Kloet (23) is vierdejaars student Communicatie. Ze woont sinds april samen met haar vriend Sjouke Sijtsma (26), werkvoorbereider bij een aannemer in de bouw. Ze hebben vier goudvissen.

Het stel is zes en een half jaar samen. Ze leerden elkaar kennen toen ze beide een bijbaan als postbode hadden. Martine werkt daar naast haar studie nog steeds. Het stel koos voor Dokkum. ‘Ik wilde niet in een dorp zonder winkels wonen. In Dokkum is alles te krijgen en het is goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Dat vond ik ook heel belangrijk.’

Het samenwonen bevalt ze prima. Martine: ‘Het voelde eerst als vakantie, maar we waren snel gewend.’ Voordat ze gingen samenwonen woonde Sjouke bij zijn ouders in Damwoude: ‘Ik was klaar met school. Dat vond ik een mooi punt om op mezelf te gaan wonen. Martine wilde wel mee.’ Ook zij had niet eerder op zichzelf gewoond: ‘Ik woonde bij mijn ouders in Kollum. Die vonden het jammer dat ik uit huis ging. Ik ben de jongste van vier kinderen, dus mijn ouders bleven met z’n tweeën over.’

Een lange relatie, een huis in Dokkum. Het klinkt burgerlijk, maar niets is minder waar.

Sjouke: ‘We zitten echt niet elke zaterdagavond samen op de bank.’ Martine: ‘We gaan af en toe apart op stap. De meeste van onze vrienden wonen ook niet samen, alleen wij. Een aantal heeft plannen, maar de meeste vrienden wonen of op kamers of nog thuis.’

Aangezien Sjouke een fulltime baan heeft en Martine studeert, doet zij de meeste huishoudelijke klussen. Martine: ‘Sjouke heeft een drukke baan. Dan kun je het niet maken om te vragen of hij de wc nog even schoon wil maken. Als ik straks op stage ben, wordt het anders.’ Sjouke: ‘Zoveel werk hebben we er eigenlijk niet van en we stofzuigen ook niet elke dag. We doen de huishoudelijke taken wanneer we tijd hebben. Het is maar net hoe het uitkomt.’

Martine & Sjouke

• Lees het verhaal van Janna en Rens op pagina 19

Wil je een leuke parttimebaan met goede verdienste twee of meer middagen van 15.00 - 18.00 uur?

kijk dan op www.werk-student.nl

REPROGRAFISCH CENTRUM Hempenserweg 29 - 8935 BD Leeuwarden Telefoon: (058) 251 1810 - Telefax: (058) 251 1811 E-mail: rc@nhl.nl - www.fac.nhl.nl/repro

FFICHE RTJE tot A A A K E IT IS E prijzen van V en SCHERP g te N E R U E in ALLE KL NT naf 3,8 CE ENT kopieën va vanaf 35 C n e m e st sy bind gereed chillende in n 24 UUR e n in ZEVEN vers b : E ERVIC SCRIPTIES ad!

STE in de st P O O K D E n de GO UR kopieë rijzen PECIALE p FULL COLO S e d g a ra V

COPYSHOP

Tesselschadestraat 12 - 8913 HB Leeuwarden Telefoon: (058) 251 1808 - Telefax: (058) 251 1813 E-mail: copyshop@nhl.nl - www.fac.nhl.nl/repro

KOM NA AR DE OPEN DAG OP 8 MA ART OP UNIVERSITEIT NYENRODE

Bij de universitaire deeltijdopleidingen van NIVRA-Nyenrode gaan beroep en studie hand in hand. Je werkt als assistent-accountant of -controller en daarnaast ben je gemiddeld één dag per week student. Je werkgever betaalt je studie en na de opleiding liggen de carrièrekansen voor het oprapen. Meer weten over Managerial Controlling en onze Masters of Science in Accountancy en Controlling?

Meld je dan aan voor onze open dag op zaterdag 8 maart op Universiteit Nyenrode, waar een grote bedrijvenmarkt aanwezig zal zijn voor functies binnen accountancy en controlling, of vraag onze brochure aan via www.nivra-nyenrode.nl.

NIVRA-Nyenrode School of Accountancy & Controlling

•7

Gezocht: Held m/v

door Aleid Velthuis en Inge Wietsma foto’s Friso Bruins

Alleen met een sticker voorzien van hun eigen naam en die van hun held, inspirator, kortom de persoon die zij graag willen ontmoeten, mochten de NHL-ers en hun introducés naar binnen: voor het eerst in veertien jaar was er weer eens een nieuwjaarsreceptie voor medewerkers, en wel op 10 januari. Het plan is om enkele van deze ontmoetingen ook daadwerkelijk te organiseren. Het NHL Magazine vroeg enkele NHL’ers naar hun held.

Michel Houellebecq

Lucia Rijker

Barack Hussein Obama

De Fransman Michel Houellebecq, schrijver van onder andere Elementaire deeltjes en Platform wordt door het Franse Ministerie van Buitenlandse Zaken beticht van een ‘wrede scherpzinnigheid waarmee hij de gebreken van deze tijd blootlegt’. Gerben Dijkstra, docent Business Administration, zou graag eens een woordje met hem wisselen. ‘Ik ben benieuwd hoe je zó controversieel kunt worden en zó met iedereen ruzie kunt krijgen. Ik kan ongetwijfeld wat van hem leren om van mijn te lieve imago af te komen. Als Houellebecq verhinderd is, dan graag de dames van K3.’

Lucia Rijker is niet alleen de vrouw die Nants Schilstra, docent Communicatie & Multimedia Design, wíl ontmoeten in 2008, maar ook de vrouw die zij gáát ontmoeten! ‘Ik vind Lucia Rijker zo’n intrigerende vrouw.

Ze is wereldkampioen kickboksen, maar ook Boeddhist.

Ik heb laatst een documentaire over haar gezien en de film Million Dollar Baby en was erg onder de indruk. Als kickbokser is ze zo agressief, maar in die documentaire straalde ze een grote, innerlijke rust uit. Ik ben heel benieuwd hoe ze die twee dingen, dat agressieve en het spirituele, kan combineren. Als de NHL het niet regelt, ga ik er zelf achteraan!’

Mathijs Rutten is projectleider Facilitaire Zaken. Mark vindt het interessant hoe de politiek in Amerika zich momenteel ontwikkelt. ‘Ik zou presidentskandidaat Barack Obama wel willen ontmoeten. De politiek in Amerika is een beetje hol. Ze bekritiseren de andere kandidaten en praten alleen maar over wat die dan zoal verkeerd doen. Ik vind dat Obama dat anders aanpakt.

En hij doet het erg goed bij de jongeren, wat ik erg knap vind. Dat is een moeilijke doelgroep. Hij wordt neergezet als een charismatisch en authentiek man. Ik wil wel eens meemaken of dat echt zo is.’

Ruben Nicolai

Johann Sebastian Bach

Nienke Wolda (20), student Management, Economie en Recht en stagiaire bij het Onderzoeksbureau van het Instituut Economie en Management, zou graag Ruben Nicolai van de Lama’s ontmoeten. Waarom? ‘Omdat hij zo ontzettend grappig is. Echt op elke vraag weet hij een leuk antwoord te geven. Hij ziet er ook niet onaardig uit, natuurlijk. Ruben is echt de leukste Lama, maar als die anderen met hem mee willen komen, dan mag dat wel.’

Het is helaas niet meer mogelijk, maar als Rob Stoutjesdijk, hoofd van het Learning Centre, iemand moest kiezen dan zou hij Johan Sebastian Bach willen ontmoeten. ‘Vanwege de prachtige muziek die hij heeft geschreven. Ik had heel graag van hem willen leren hoe hij zijn muziek in elkaar zet.’ Rob speelt zelf gitaar en heeft grote bewondering voor pianisten als Ivo Janssen en John Williams. ‘De muziek van Bach is van origine natuurlijk klassiek, maar gelukkig ook door veel componisten omgezet voor de gitaarspeler. Ik heb regelmatig een stuk kunnen spelen, erg leuk én ingewikkeld.’

Het was een spontane ingeving van Judith de Jong om de naam Jeroen Pauw op haar sticker te schrijven. Judith is sinds twee weken docent Copywriting bij de afdeling Communicatie. ‘Ik dacht aan Jeroen Pauw, omdat ik hem zou willen uitnodigen voor een gastcollege.

Onder andere vanwege zijn eigen stijl van interviewen.

Daarnaast vind ik hem een interessante persoonlijkheid.

Mijn vraag aan hem zou zijn: wat is jouw speciale interviewtechniek, wat is je geheim? In het programma Pauw en Witteman vind ik Witteman een betere interviewer, Pauw is soms een tikkeltje hautain en dat is irritant.

Overigens wel interessant voor het programma, want dat maakt het levendig.’

Otis Redding

Nelson Mandela

Gordon Matthew Thomas Sumner alias Sting

‘De persoon die ik graag had willen ontmoeten is helaas al overleden. Dat is Otis Redding, de beste soulzanger uit de jaren zestig’, zegt Theo Peters, medewerker Interne Dienst. ‘Ik zou hem willen vragen waarom hij is begonnen met zingen. Ook over de onderwerpen van zijn songteksten wil ik het een en ander weten. Otis had een heel mooie, bijzondere stem. Je zou hem met Joe Cocker kunnen vergelijken, maar dan nog rauwer. Hij is te jong gestorven, daarna heb ik nooit meer iemand met zo’n stem gehoord. Ik moet toegeven; er speelt ook wel wat jeugdsentiment mee. De jaren zestig was voor mij een mooie tijd. Ik was jong, ging veel uit en ontmoette mijn vrouw.’

Jan Veenstra, docent Zorg en Welzijn, heeft behalve zijn eigen naam nog niets op zijn sticker staan. Maar toch weet Jan wel met welke persoon hij eens zou willen spreken: Nelson Mandela. ‘Ik vind Mandela een erg inspirerende man. Als docent vind ik het belangrijk om anderen te inspireren en motiveren, daarin is hij een voorbeeld voor mij. Misschien komt het doordat hij zo lang gevangen heeft gezeten en door alles wat hij heeft meegemaakt. Ondanks zijn geschiedenis en wat hij bereikt heeft, blijft hij gewoon en helemaal zichzelf.’

‘Absoluut Sting!’, antwoordt Hans Oostland, hoofd ICT, op de vraag wie hij in 2008 zou willen ontmoeten.

‘Sting is altijd populair geweest. Die man is een muzikaal genie. Ik zou dan ook aan hem willen vragen waar hij al zo lang zijn inspiratie vandaan haalt. Hoe blijf je jezelf vijfentwintig jaar lang, elke keer weer opnieuw uitvinden?’ Hans is wel een echte fan, maar heeft niet álle cd’s. ‘Van de laatste cd vind ik ‘I hung my head’ een heel bijzonder nummer. Het is voor mensen met een simpele muzikale achtergrond moeilijk, denk ik, om de veelzijdigheid in de maat te herkennen.’

Jeroen Pauw

8•

HOTSPOT Kristian Nanuru LEEFTIJD : UIT/THUIS : STUDIE :

KLEDING :

21 jaar

Thuis in Heerenveen

Maatschappelijk Werk en Dienstverlening, eerstejaars

Spijkerbroek Montana, € 85,Schoenen Stigmatic, € 75,Trainingsjasje ergens op het Waterlooplein in Amsterdam, € 20,- T-shirt H&M, € 5,-

ACCESSOIRES :

Muts die vond ik ergens onderin een kast Armbanden, her en der verzameld Tongpiercing Horloge, Diesel, € 125,-

INKOMEN :

Studiefinanciering en ik sta achter de bar van een snookercentrum in Heerenveen.

UITGAAN :

Club Noa in Leeuwarden, de Bok in Heerenveen.

MUZIEK : GEEFT MEESTE : GELD UIT AAN : SPAART VOOR : AMBITIE :

Als er maar een goede beat onder zit.

Kleding en uitgaan.

Een mooie auto.

De rest van mijn leven op een warm eiland vertoeven.

door Anita Terpstra foto Rien van Broekhoven

EX Martijn Larooi (22) is een nog heel verse EX. Hij deed de opleiding Elektrotechniek en volgde daarna de eenjarige kopstudie Technische Bedrijfskunde, beide aan de NHL. Sinds een half jaar is Martijn afgestudeerd. Momenteel werkt hij bij Essent.

‘Als jongetje van tien, elf jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met techniek. Mijn neef heeft een installatiebedrijf op Ameland en ik heb jarenlang, iedere vakantie, bij hem in het bedrijf gewerkt. Sinds die tijd was mijn doel: installatietechniek. Mijn neef was mijn grote voorbeeld.

Als hij vrachtwagenchauffeur was geweest, had ik dat misschien wel willen worden.’

•9

De NHL telt naar schatting 30.000 alumni.

Welke studie volgden deze afgestudeerden?

Wat voor werk doen ze nu? Hoe kijken ze terug op hun studententijd? Het NHL Magazine spoort oud-NHL’ers op. Deze maand: Martijn Larooi. door Doortje van der Molen foto Rien van Broekhoven

Afgelopen juli is Martijn gestart met zijn eerste project binnen het tweejarige programma: waar en wanneer treden de eerste knelpunten op bij verschillende netten. Martijn legt uit dat de mensen in de loop van de tijd steeds meer energie zijn gaan gebruiken. ‘Door nieuwe apparatuur of doordat er meer huizen in een wijk worden gebouwd. Doordat het verbruikt stijgt, kunnen er knelpunten ontstaan bij de bestaande kabels in de grond. Zo gaan er bijvoorbeeld vaak twee kabels naar een wijk, in plaats van één: als de een uitvalt, heb je de andere nog.’ Met gegevens uit het veld berekent Martijn of er ergens misschien een dikkere kabel moet komen of eentje extra. ‘Ik zoek naar de beste oplossing, die een economisch-technische mix is.’

Hoewel het Technisch Trainee Programma persoonsgebonden is – afgestemd op het type loopbaan dat Martijn ambieert – volgt hij wel gezamenlijk cursussen met de andere zeven ‘uitverkorenen’ in zijn groep. Martijn is niet de enige oud-NHL’er binnen het bedrijf. Alleen al op zijn afdeling Asset Management, waar de beslissingen over de bedrijfsmiddelen worden genomen, zijn drie van de vijftien collega’s van de NHL afkomstig. Ook Trainee manager, Timo Veen, die de trainees voorbereid op een vaste loopbaan binnen Essent, is afgestudeerd aan de NHL, in 1988. Martijn: ‘Het is wel leuk dat er hier meerdere NHL’ers rondlopen.

Je ontmoet mensen die dezelfde studie hebben gedaan, dezelfde oud-docenten hebben. Dan merk je dat de wereld best klein is.’

De eerste twee jaar van Elektrotechniek twijfelde Martijn of hij de juiste keuze had gemaakt. ‘De nadruk lag erg op elektronica, computertechniek, en dat interesseerde mij niet zo. Maar ik heb doorgezet, want ik had geen alternatief.’ De richting die hij in het vierde jaar koos, Energietechniek, sloot het beste aan bij zijn interesses en had de meeste raakvlakken met de installatietechniek. ‘De keuze voor deze afstudeerrichting is zeker goed geweest.

De nadruk lag op het opwekken en transporteren van energie. Precies wat ik nu bij Essent doe. Alleen had ik toen nog niet bedacht dat ik bij een energiebedrijf terecht zou komen.’

Tijdens zijn kopstudie Technische Bedrijfskunde deed Martijn zijn afstudeeronderzoek bij Essent en al vrij vlot wist de techneut dat hij wilde blijven. Na wat snuffelen tussen de vacatures binnen het landelijke energiebedrijf vond hij een geschikte functie, die van Technisch Trainee bij Essent Netwerk in Zwolle. Na een selectieprocedure, waaraan tachtig mannen deelnamen, bleek Martijn één van de acht overgebleven technische talenten te zijn.

Martijn is tevreden over zijn tijd bij de NHL. De docenten hebben volgens hem de juiste kennis en ze brengen hun enthousiasme voor het vakgebied goed over. ‘Later hoorde ik dat de NHL eigenlijk als enige instelling nog zoveel contacturen heeft. Daar ben ik heel blij om. De basis die is gelegd, is vrij goed. Dat zie ik nu pas. Zonder die kennis over het vakgebied had ik bij Essent Netwerk niet kunnen starten. Hier vallen de puzzelstukjes op hun plek.’

Toch is hij bang dat ‘zijn’ opleiding een aflopende zaak is aan de NHL. ‘Ik was de laatste lichting van mijn afstudeerrichting Energietechniek. Ik ben afgestudeerd met drie klasgenoten. Er is zelfs een docent twee jaar langer gebleven voor ons, omdat wij anders deze richting niet meer zouden kunnen doen. Dat merk je nu ook bij Essent. Er zijn veel gaten die opgevuld moeten worden. Om uitstroom in het vak te voorkomen is ook het Technisch Trainee Programma opgezet. Je merkt dat je een van de jongsten in het bedrijf bent. Er zijn hier veel oudere werknemers met veel kennis en ervaring. Als je op school zit, weet je nog niet dat je veel van hen kunt leren. Het is moeilijk, maar ik krijg hier de tijd om me te ontwikkelen, die vrijheid is er.’

Vrijheid die Martijn wat minder voelde tijdens zijn studie.

‘Een echte studententijd heb ik niet gehad. Veel van mijn studiegenoten bij Elektrotechniek woonden nog thuis. In dat opzicht was er niet veel veranderd na de havo. Maar het was er ook niet echt de groep voor.’ Een leuke groep mensen ontmoette hij wel tijdens zijn kopstudie. ‘We trokken veel meer samen op. Gingen gezellig de stad in na college of tentamens. Dan merk je dat je met een heel ander slag mensen te maken hebt. Bij Elektrotechniek kon je ook precies zien welke mensen de kopstudie zouden gaan doen en welke niet. De eerste groep was veel extraverter. Al met al ben ik blij dat ik voor dat laatste jaar gekozen heb. Het was in meerdere opzichten een goede aanvulling.’

10•

Op avontuur Wie is het meest gebaat bij vrijwilligerswerk in een ontwikkelingsland? De projecten waarbij gerekend wordt op de vrijwilligers, of de vrijwilligers zelf? Anneloes Schokker (21) en Rob Smit (23) zijn na respectievelijk hun studie HBO-Verpleegkunde en een jaar stage voor de opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming op zoek gegaan naar het antwoord.

Rob onderbrak zijn studie Culturele en Maatschappelijke Vormgeving om een jaar lang door Peru, Bolivia en Colombia te trekken waar hij vrijwilligerswerk doet, samen met zijn vriendin Lianne.

‘Mijn avontuur begon in Trujillo, Peru. Samen met mijn meissie ging ik aan het werk op een school in een sloppenwijk. De school is opgezet door een pater, speciaal voor mensen die zich normaal onderwijs niet kunnen veroorloven. Volledig gerealiseerd door middel van giften en sponsors is het beslist geen vetpot. Toch kon, mede door een enorme inzet van de medewerkers, een school gerealiseerd worden die - afgezien van materiaal - in weinig opzichten onderdoet voor een Nederlandse basisschool.

Onze taak was het geven van Engelse les en sportles. Wat ik echter niet verwachtte, was dat je een behoorlijk deel van de les bezig was met het scheiden van ‘elkaar-dehersens-inslaande’ schoffies. Gelukkig bleek al gauw dat de leerlingen het zelf niet zo serieus namen. Tien minuten later leggen ze elkaar alweer uit dat een vierhoek niet hetzelfde hoeft te zijn als een vierkant.

Ondanks het beperkte budget let de schoolleiding wel op etiquette. Tijdens een defilé, waarin alle scholen van Trujillo meeliepen, waren alle schoolkinderen gekleed in uniform. Omdat er bij ons geen uniformen waren, gingen de kinderen in hun zelfgemaakte eenden- of Spidermanpak. Opvallen deden ze zeker. Al met al wordt goed duidelijk dat geld veel zaken een stuk gemakkelijker maakt, maar dat wil en inzet de belangrijkste ingrediënten zijn voor een geslaagd project.

Voordat Anneloes in september 2007 afstudeerde, werkte ze tijdens het duale deel van haar opleiding tweeëneenhalf jaar in het MCL. Anneloes wilde meer van de wereld zien en een breder beeld krijgen van de gezondheidszorg. Via de organisatie Ontmoet Afrika kon zij terecht in het ziekenhuis van Bolgatanga in het noorden van Ghana. Ze logeerde bij een traditioneel Ghanees gastgezin in een klein dorpje op twintig minuten fietsafstand van Bolgatanga.

‘Wonen bij het gastgezin betekende tweeëneenhalve maand geen stromend water, geen gas, geen elektriciteit, maar wel een telefoonnetwerk voor mijn Ghanese simkaart! Bij een Ghanees ziekenhuis kon ik me weinig voorstellen. Ik verwachtte een gebouw met meerdere verdiepingen, maar gelukkig was dit niet het geval. Elk uur is er wel een periode ‘lights off’, ofwel geen elektriciteit. Met meerdere etages zou je regelmatig met patiënt en bed vast zitten in de lift.’

Op het gebied van begeleiding was er niets geregeld. Nadat ik op mijn tweede dag op de ‘maternity’ afdeling een pasgeboren baby stond te reanimeren dacht ik: Jeetje, ik heb het echt gedaan! Ik was erg trots toen ik de volgende dag de moeder met haar gezonde baby in bed zag liggen. Op zo’n moment is de behoefte aan iemand om je ervaringen mee te delen erg groot. Mijn gastgezin snapte het vaak niet als ik het ergens moeilijk mee had of iets bijzonders meemaakte. Ik was blij dat er in het ziekenhuis nog een vrijwilliger was.

Ook waren er dagen waarop er nauwelijks werk was.

Patiënten worden gewassen door familieleden en zij zor-

gen ook voor het eten. Verpleegkundigen zitten vaak met z’n allen bij elkaar te kletsen tot het tijd is voor medicijnen of wondverzorging. Dan gaan ze naar de patiënten en na een half uurtje zitten ze weer. Ze spreken zelf ook over ‘African time’, wat inhoudt dat een afspraak wel een uur, of twee, later kan plaatsvinden dan gepland.

Ik denk dat er meer verschillen dan overeenkomsten zijn tussen mijn opleiding en de praktijk in Ghana.

Basiskennis heb je hard nodig bij het werken in het ziekenhuis. Verpleegkundige vaardigheden moet je onder de knie hebben of minstens de theorie goed kennen. Je moet zelf je grenzen aangeven – ik ben blank, dus ik kan alles, is de Ghanese denkwijze. Ik heb al mijn verwachtingen overboord gegooid en ben zo open minded mogelijk het ziekenhuis ingegaan. Achteraf was dat ook het beste; vasthouden aan eigen werkwijzen heeft geen zin. Ik probeerde wel te praten over hygiëne: verpleegkundigen met lang, los haar, lange nagels en ringen, ondenkbaar in het MCL! Ik hoop dat iets van mijn informatie blijft hangen.

Omdat ik naar Ghana ging via Xplore, een subsidieprogramma van Buitenlandse Zaken, heb ik van te voren doelen opgesteld. Eentje ervan was een nieuwe cultuur leren kennen en ontdekken hoe ik hiermee om ga. Door te wonen bij mijn gastfamilie ben ik hier zeker achter gekomen. Op het moment dat er geen stopcontact is om je telefoon op te laden, je moet wachten op elektriciteit voordat je wonden kunt verbinden omdat je anders te weinig licht hebt en je voor elke emmer water een eind moet lopen, besef je hoe gemakkelijk het in Nederland is.’

Na tweeëneenhalve maand Peru gingen we door naar La Paz, Bolivia. Hier heb ik Engelse les gegeven aan zogenaamde kansarme jongeren en gewerkt op Kallutaca, een boerderij voor meervoudig gehandicapte jongeren en volwassenen. Gedreven door dromen als werken op een cruiseschip en studeren in Europa wilden de jongeren zo graag leren dat de Engelse les al snel werd uitgebreid van twee naar drie keer per week. Nog nooit heb ik zo´n ijver meegemaakt; altijd op tijd, de gehele les opletten en vragen stellen, en na de les vragen om meer huiswerk. Misschien is de dreigende toekomst die zal komen wanneer zij niet hun uiterste best doen wel een heel goede motivatie.

De boerderij Kallutaca ligt midden op de hoogvlakte. Een enorm verschil met La Paz en haar bijbehorende herrie, mensenmassa en uitlaatgassen. Het belangrijkste doel op Kalluctaca is de bewoners een tijdsbesteding en doel in het leven geven. De koeien moeten gemolken worden, kippen gevoerd, aardbeien geplukt en ga zo maar door. In het verleden waren de kassen vooral voor de sier en kwam er weinig bruikbaars uit. Nu is er echter iemand met verstand van zaken aangenomen en wordt de bewoners een dagelijkse structuur gegeven. Een gouden greep; de kas biedt zoveel eten dat er zelfs groenten verkocht worden op de markt.

Volgende week vertrekken we weer uit La Paz, om nog twee maanden te reizen. Ieder mens is natuurlijk anders, maar met deze ervaring op zak raad ik iedereen die de mogelijkheid heeft aan om vrijwilligerswerk te gaan doen in het buitenland. En om dan vooral de Lonely Planet thuis te laten.’

door Anita Terpstra foto’s Friso Bruins

Ontmoet de Bouhofbewoners

•11

Sinds dik een jaar is de Bouhof leeg en wordt er druk ge- en verbouwd. Normaalgesproken wordt de Bouhof bewoond door studenten en personeel, maar die zijn allemaal tijdelijk ondergebracht op andere locaties.

Maar ho, wacht, de Bouhof is niet helemaal verlaten. Siemen de Boer en Otto Wichmann wonen dag en nacht in woonunits op het terrein.

SUDOKU Januari 2008

In bijgaand diagram is een aantal cijfers geplaatst. Aan jou de taak om in alle lege vakjes een cijfer in te vullen, zodanig dat in elke horizontale en verticale regel, en in elk van de negen blokjes van negen cijfers waaruit het diagram is opgebouwd, alle cijfers van 1 tot en met 9 eenmaal voorkomen.

8 6

2

2

3

9

1 4

6

9

4 9

8

2 2

7 2

6

5

3 6

9

8

4

1

5

7

4

2

6 1

5

© gossepuzzels baambrugge 2008

Oplossing vorige puzzel:

Siemen de Boer (56) en Otto Wichmann (42) werken allebei via een uitzendbureau voor BAM Utiliteitsbouw regio Noord, het bouwbedrijf dat de Bouhof onder handen neemt. Siemen woont sinds juli 2007 in de woonunits, Otto ruim twee maanden. Hoe komen ze erbij om op een bouwterrein te gaan wonen? Siemen: ‘Ik werd gevraagd.

BAM Utiliteitsbouw gaf aan dat zij op de bouwplaats dag en nacht mensen aanwezig willen hebben. Ik heb er een paar dagen over nagedacht en ‘ja’ gezegd. Het maakt ons niet uit of we nu in een hotel zitten, of hier. Als we maar regelmatig, om het weekend, naar huis kunnen.

Onderling stemmen we af dat er altijd iemand aanwezig is. Bovendien staat er een vergoeding tegenover. Nooit genoeg, maar aantrekkelijk’, lacht hij.

Siemen is geboren in Friesland, maar werkt en woont sinds 1990 in Duitsland. Hij vertrok naar Duitsland vanwege het vele werk dat er was na de val van de Muur. De laatste jaren wordt er minder gebouwd en werkt hij vooral in Oostenrijk, België en Nederland.

Ook Otto werkt in Nederland omdat er in zijn thuisland geen werk is. Aan een permanente verhuizing moet hij niet denken. ‘De taal’, geeft hij aan. Otto woonde met zijn Duitse collega’s in een hotel op de Eewal. Nadat zij vertrokken, bleef hij alleen achter. Op het aanbod om in de woonunits te wonen, hoefde hij dan ook niet lang na te denken. ‘Dit is gemakkelijker. In het hotel moest ik zo en zo laat eten, was ik aan tijden gebonden, nu kan ik dat zelf bepalen. En met parkeren is het gemakkelijker. Bij het hotel kon ik niet parkeren, dus moest ik mijn auto achter de Super de Boer betaald parkeren en dan naar het hotel lopen. Hier wonen scheelt reistijd’, lacht ook hij.

Voor Otto zijn de woonunits een luxe. ‘In Duitsland woon je in één zo’n woonunit met vier man. En met vijftig man deel je de badkamer. Op bouwterreinen staan er dertig tot veertig van zulke gestapelde woonunits.’

Siemen en Otto wonen niet op het terrein om de boel te bewaken, daarvoor is een bewakingsfirma ingeschakeld.

Siemen: ‘Het is handig om iemand op het terrein te hebben. Als er, ik noem maar wat, een raam wordt ingegooid, dan kan ik dat snel vervangen. Of als er een hek wordt vernield, kan ik dat maken. En soms is er een bedrijf dat na of voor werktijd iets af komt leveren. Laatst bijvoorbeeld moest er een kraan omgewisseld worden. Dan hoeft er niet speciaal iemand hiernaartoe te komen.’

Blijkbaar heeft de aanwezigheid van het stel toch een afschrikfunctie. Tot nu toe is er weinig voorgevallen.

Siemen: ‘Toen ik hier net zat, is er ingebroken in het Paviljoen. En er lopen wel eens mensen op de bouwplaats die hier niet horen, buiten werktijd, maar verder is het rustig.’

De mannen delen de woonkamer/keuken, de badkamer en het toilet. Ze hebben elk een eigen slaapgedeelte. Ze zijn niet permanent op het terrein aanwezig. Otto heeft een vrouw en kind in Duitsland. Eens in de veertien dagen gaat hij een weekend naar huis. Ook Siemen is getrouwd.

Zijn vrouw is Joegoslavische en woont in Duitsland. Zij had er geen problemen mee dat Siemen zijn intrek nam in de woonunits. ‘Ik was altijd al weg, daar is ze aan gewend.

En om de veertien dagen zien we elkaar.’

Wat doen ze zo, een hele avond? Siemen: ‘Douchen, eten, tv kijken en dan naar bed. En Otto ergeren’, lacht hij.

Dan serieus: ‘We liggen er vroeg in. Ik sta ’s ochtends om vijf uur op. Ik ben niet zo jong meer, dus ik maak het ’s avonds niet te laat.’ Na werktijd sluit Siemen het terrein af en controleert of de Bouhof dicht is en of alle lichten uit zijn. ’s Ochtends doet hij de hekken en materiaalcontainers open.

De reacties van anderen op hun tijdelijke bewoning zijn bijna allemaal hetzelfde: ‘Je kon wel niet wijs zijn, zeggen ze. Ik zat hier ook tijdens de bouwvak. Iedereen ging met vakantie en ik had hier vakantie, op de Rengerslaan. Maakt niet uit’, zegt Sieman schouderophalend. ‘Daar heb ik voor getekend, dus sta ik ervoor.’

8

7

9

1

2

6

5

3

4

5

6

1

3

4

7

8

9

2

3

4

2

8

9

5

7

6

1

7

3

6

2

5

8

1

4

9

4

1

5

9

7

3

6

2

8

2

9

8

6

1

4

3

5

7

6

8

4

7

3

9

2

1

5

9

2

7

5

6

1

4

8

3

1

5

3

4

8

2

9

7

6

12•

Ferd Crone (53) is de nieuwe burgemeester van Leeuwarden. November vorig jaar maakte hij de overstap van de Haagse politiek naar de Friese hoofdstad. Maak kennis met een man die veel en snel praat, enthousiast is over zijn stad, een milieuhart heeft én geen hekel heeft aan afwassen.

Ferd Crone

Waar ben je geboren en getogen?

In Dordrecht, waar ik tot mijn zeventiende heb gewoond.

Daarna ben ik in Amsterdam gaan studeren.

Opleiding?

Economie aan de Universiteit van Amsterdam.

Waarom economie?

Ik vond het vak interessant en ik kom uit een ondernemersfamilie.

Hoe was je studententijd?

Ik was vanaf de eerste dag politiek actief bij de studentenvakbond ASVA. Vreemde stad, vreemde studie en dit was een manier om mensen te leren kennen. Ik ben pas verhuisd en vond in de verhuisdozen nog introductieboekjes waar ik als ouderejaars aan mee heb geschreven. Het was de tijd van actievoeren. De Maagdenhuisbezetting was net geweest, je had de oorlog in Vietnam en het Franco-regime in Spanje.

Voor de studentenvakbond heb ik me onder andere bemoeid met de selectieve propedeuse. Het was de bedoeling dat de economische faculteit als proeftuin zou gelden.

Binnen één jaar moest je bepaalde vakken halen en anders moest je weg. Wij vonden dat het onderwijs en de organisatie eerst verbeterd moesten worden, voordat je een dergelijke maatregel in kunt voeren.

Hoeveel jaar heb je over je studie gedaan?

Ik heb mijn studie verschillende malen onderbroken, onder andere als lid van het faculteitsbestuur en als voorzitter van de ASVA. Ook ben ik anderhalf jaar onderzoeksassistent geweest. Als je die drieënhalfjaar meerekent, heb ik er negen en een half jaar over gedaan. Anders zes.

Verliefd, verloofd, getrouwd?

Ik ben 21 jaar getrouwd.

Waarom viel je op haar?

Ze is vrolijk, spontaan en direct.

Hoe heb je haar ontmoet?

Mijn beste vriend deed ook economie. Zijn vriendin studeerde aan de Bibliotheekacademie en mijn vrouw zat bij haar in de klas. We zijn nog steeds goede vrienden. Ze hebben als een van de eersten bij ons gegeten in het nieuwe huis. Zij waren ook getuigen bij ons huwelijk.

Kinderen?

Drie. De oudste Tijmen is twintig en studeert economie, aan dezelfde universiteit als ik. Ik heb dat zelf expres nooit voorgesteld, dat zou averechts werken. Zoals het advies van Wim Sonneveld luidt: ‘Als je dochter thuiskomt met iemand die je niet ziet zitten, prijs hem dan het graf in.’

Bregje is 18 en doet de vooropleiding voor de kunstacademie en Elin is 14 en gaat naar scholengemeenschap Piter Jelles.

Gelovig?

Ik kom uit een katholiek nest, maar dat is verwaterd.

Huisdieren?

Een eigenwijze Beagle.

Wat is je beste eigenschap?

Ik ben een enthousiast type. Ik pak van alles aan, of dat nu thuis is of op het werk. Ik kan niet goed stilzitten. Thuis ga ik dan klussen, afwassen of koken, dat vind ik ontspannend. We hebben ook geen vaatwasser thuis. Binnenkort

wel trouwens. Onze beide oudste kinderen hebben nu allebei een vriendin en vriend en dan kan het zijn dat we zo met z’n zevenen aan tafel zitten.

Slechtste?

Ongeduld.

Hekel aan?

Afwassen haha, nee, ik heb er een hekel aan als mensen niet open en direct zijn. Ze moeten niet achter je rug om over je praten.

Dat klinkt alsof je het hebt meegemaakt.

Nee, niet direct, maar het gebeurt overal. Leeuwarden heeft geen goede naam, wat dat betreft. Ik kreeg het ook te horen in mijn omgeving toen ik bekendmaakte naar Leeuwarden te willen. Weet je waar je aan begint, informeerden mensen. Zowel in de Leeuwarder politiek, het bedrijfsleven als journalistiek wordt veel geroddeld. Het heeft te maken met omgangsvormen, iets waar ik me sterk voor ga maken. Als je iets zegt over een standpunt of persoon, zeg je het ook als hij naast je staat? Nee? Dan moet je je mond houden. Mensen zeggen altijd dat de politiek een slangenkuil is, maar dat is onzin. Het gebeurt overal.

Je moet zelf voor je integriteit instaan.

Ben je ijdel?

Gemiddeld. Als burgemeester moet je goed voor de dag komen, dat kan niet met een vieze trui aan. Ik weet nog dat ik eens op tv iemand zag van wie het boordje van zijn overhemd omhoog stond. Ik weet alleen dát nog, wat hij zei kan ik me niet meer herinneren. Ik wil onopvallend verzorgd zijn.

100

•13

door Anita Terpstra foto’s Rien van Broekhoven

Wie zou je wel eens willen ontmoeten?

In 1995 heb ik Al Gore in Kyoto ontmoet, maar ik zou hem nog wel eens willen spreken. Er is sindsdien zoveel gebeurd. Er wordt hem verweten dat hij zich ineens op de milieuproblematiek stortte na de verloren presidentsverkiezingen, maar dat is niet waar. Hij was er al in 1995 mee bezig, hij was toen vice-president. Door kennis en studie is hij tot een standpunt gekomen en daarin is hij vasthoudend, dat waardeer ik aan hem. Ze zeggen dat ik ook zo iemand ben. Ik ben rustig en ken mijn dossiers.

Mis je Den Haag?

Nee. Wel heb ik soms de neiging om, als ik iets over een bepaald onderwerp lees, iemand te bellen of iets te regelen.

Waarom Leeuwarden?

Ik heb in Dordrecht, Amsterdam en Heemstede/Haarlem gewoond, allemaal zeventiende-eeuwse steden, net als Leeuwarden. Daar heb ik iets mee. Het was de tijd van de Gouden Eeuw, het begin van de democratie, van tolerantie, de tijd waarin iedereen zelf mocht weten waar hij in geloofde, van economische ontwikkeling. Ik sprak laatst Job Cohen en die zei dat Friezen helemaal niet stug zijn.

Dat vind ik ook. Ze zijn nieuwsgierig, praten graag, willen weten wie je bent, ze hebben humor. Ze doen me denken aan Amsterdammers, alleen hebben die meer bluf. Friezen zijn te bescheiden. Piter Wilkens zong me onlangs nog toe of ik wel wist waar ik aan begon. Maar Leeuwarden is een prachtige stad. Heel vaak wordt vergeten dat Leeuwarden in verschillende lijstjes goed naar voren komt. De afgelopen jaren heeft de stad een enorme sprong gemaakt. De binnenstad is verbeterd, met de werkgelegenheid gaat het goed, de bereikbaarheid is verbeterd.

Wat is er dan nog voor jou te doen?

Stilstand is achteruitgang.

Wat zijn je plannen?

Een nieuwe stadsvisie ontwikkelen, alcoholgebruik onder jongeren terugdringen, het veiligheidsbeleid aanscherpen en duurzaamheid vergroten. Ik ben al vijfentwintig jaar actief op het gebied van energiebeleid. Een rode draad in mijn leven. Leeuwarden wil vooroplopen op het gebied van energiebesparing en duurzame energie.

En vaders?

Huizen. En sportclubs. Ik wil weer gaan beginnen met waterpolo.

Moeten de NHL en CHN fuseren?

Ik ben econoom en uit analyses blijkt dat voor bepaalde voorzieningen een bepaalde omvang nodig is. Daarom wil ik ook dat Leeuwarden groeit naar meer dan honderdduizend inwoners. Ik kan de beste docenten naar Leeuwarden halen, de beste juristen, zakenmensen of koks en voor het ziekenhuis de beste hartspecialist regelen, maar ze zullen alleen komen als er ook uitstekende scholen voor hun kinderen zijn, als er cultuur van niveau is, en goede leefomstandigheden zijn. En na een jaar zouden ze weer weggaan als ze niet voldoende mensen van hetzelfde niveau in hun omgeving tegenkomen. Dat geldt ook voor onderwijs. De NHL en CHN werken al samen in de ontwikkeling van de Kenniscampus, maar ook inhoudelijk kunnen ze samenwerken. Als hogeschool kun je misschien één topdocent met twee assistenten aannemen, maar samen kun je drie topdocenten en vijf subtopdocenten aantrekken. Dat is creatieve economie.

Hobby’s?

Ik ben blij dat mijn hobby en baan dicht bij elkaar liggen.

Milieu is een passie, het bijhouden van vakliteratuur. En ik ben veel in de tuin bezig.

Is Leeuwarden een studentenstad?

Gelukkig wel ja. Toen ik overwoog om te solliciteren vroegen mijn kinderen of Leeuwarden een leuke stad is. Kijk maar eens op de site, zei ik. Je hebt terrasjes, sportclubs, disco’s en kroegen. De studenten brengen levendigheid met zich mee. Mijn dochter was verbaasd dat Leeuwarden twee vestigingen van H&M heeft. Moeders kijken of er een Hema is.

Gemene sport, lijkt me. Veel trekken en duwen onder water.

Dat is alleen als je het niet goed kunt.

Word je naam vaak verkeerd gespeld?

Als ik zeg dat het afgeleid is van Ferdinand, naar mijn oom, dan minder. Het was destijds nog de gewoonte om kinderen te vernoemen.

Wat vind je mooi aan jezelf?

Helemaal niks.

Aan welke huishoudelijke klus heb je een hekel?

Ik vind boodschappen doen leuk, net als koken. Stofzuigen vind ik vervelend.

Wat wil je studenten meegeven?

Ik kom uit de tijd dat er nog geen internet was. Studenten moeten boeken lezen om kennis te vergaren, maar daar ook een praktische invulling aan geven. In mijn studententijd deed ik dat ook, in de vorm van de wetenschapswinkel.

Minister Jacqueline Cramer was destijds actief in de biologiewinkel, waar ze bijvoorbeeld in arme wijken met vervuiling bezig waren. Ik gaf les aan de vakbondkaderschool van de FNV.

10 De top tien van selexyz & de tille januari 2008 1 Willy Vandersteen, Suske en Wiske en de alvestêdestunt

� 4.50

(Standaard uitgeverij B.V.) 2 Ake Smedberg, Verdwijningen (De Geus)

� 3.99

3 Khaled Hosseini, De Vliegeraar (De Bezige Bij)

� 10,00

4 Maarten 't Hart, Het dovemansorendieet (De Arbeiderspers

� 16.95

5 Klaas Hendrikse, Geloven in een god die niet bestaat

� 16.50

(Nieuw Amsterdam) 6 Theo Oppewal, De rûge gids van de Friese popmuziek

� 17.50

(Friese Pers Boekerij) 7 Geleijnse, Tol en Van Reid, Fokke en Sukke, Het afzien van 2007 � 8.95 (Uitgeverij Catullus) 8 De Bosatlas van Nederland (Wolters Noordhoff)

� 129.95

9 Pim van Lommel, Eindeloos bewustzijn, (J.H. Kok B.V.)

� 24.90

10 Haruki Murakami, Norwegian Wood (Amstel Uitgevers)

� 19.90

NHL

MAGAZINE

Boekenprijsvraag Uit welk boek van de toptien komt het volgende openingscitaat: Ik was zevendertig en zat vast in mijn stoel in een Boeing 747.

Stuur het antwoord én je naam, adres, telefoonnummer en e-mailadres naar: nhlmagazine@nhl.nl of NHL Magazine, Tesselschadestraat 12, 8913 HB Leeuwarden.

Vermeld ook even wat je studeert of waar je werkt.

Onder de goede inzenders wordt een boekencheque van � 15,00 verloot, beschikbaar gesteld door boekhandel selexyz & de tille. In het volgende NHL Magazine wordt de winnaar bekendgemaakt.

Antwoord vorige prijsvraag: Harry Potter en de relieken van de dood van J.K. Rowling Winnaar boekencheque: Sanne Ligthart, student lerarenopleiding Geschiedenis

•15

Verrassende ontmoetingen Die leuke stage had je misschien niet gehad, als je niet die ene persoon was tegengekomen. Als je die ene avond niet in de kroeg had gezeten, woonde je nu niet samen. Het zijn voorbeelden van ontmoetingen, mensen die je pad kruisen, waardoor je een nieuwe richting inslaat. Atty-Marije, Wyco en Sytze kunnen erover meepraten.

Een nieuwe liefde Atty-Marije Horjus (23) is vierdejaars student Communicatie en ontmoette de ZuidKoreaanse Juhyung Kim (26), student Engelse literatuur en economie, via via. ‘Juhyung was uitwisselingsstudent aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en een vriendin van mij was uitwisselingsstudent aan de NHL. Er waren geen andere Koreanen in Leeuwarden en ze hoorde dat er een aantal Koreaanse studenten in Amsterdam zat. Omdat ze haar landgenoten toch een beetje miste, zocht ze contact en werd uitgenodigd om eens langs te komen. Alleen gaan durfde ze niet, dus vertelde ze een hint-hint verhaal aan mij. Ik bood aan mee te gaan, leek me leuk, een beetje avontuur.’

In de trein naar Amsterdam sloeg lichte, melige twijfel toe. ‘De afspraak was ’s avonds, zodat we moesten blijven slapen. We stelden ons voor dat er niemand op het station zou staan om ons op te halen, of dat we ontvoerd zouden worden’, lacht ze. Dat was geenszins het geval. Het werd een gezellige avond, met mensen van verschillende nationaliteiten.

De eerste indruk van Juhyung was goed. ‘Leuke jongen, dacht ik. Hij heeft een bepaalde uitstraling. Goh, ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven. Een beetje apart.’

Atty-Marije besefte al snel dat ze hem meer dan leuk vond, met als gevolg dat ze geen woord meer tegen hem durfde te zeggen. Hij op zijn beurt dacht dat ze niet in hem geïnteresseerd was, omdat ze niets zei. Terug in Leeuwarden stuurde ze hem een mailtje, om hem te bedanken en nodigde hem uit eens naar Leeuwarden te komen. Ze kreeg geen reactie. ‘Wat een hufter, dacht ik nog.’ Later bleek dat ze het mailtje naar een mailadres had gestuurd dat de Koreaan weinig gebruikte, vanwege spam. Pas een maand later mailde hij haar terug. Af en toe kletsten ze op msn en toen ze naar Amsterdam moest voor een tentoonstellingsbezoek, bood hij aan met haar mee te gaan.

De liefde liet zich niet tegenhouden en vanaf die dag waren ze een stel. ‘Ik zie een toekomst met hem. Aan de andere kant denk ik: wat voor toekomst? Hij woont ver weg.’

Inmiddels is Juhyung terug in Zuid-Korea. ‘Toen hij wegging dacht ik: vreselijk, dit overleef ik nooit. Maar het gaat goed.’ Atty vertrekt binnenkort naar Korea. ‘We kenden elkaar nog maar twee maanden toen hij wegging, dus het is best een stap om zes weken bij hem te zijn. Maar als ik nu niet ga, zal ik nooit weten of er meer inzit.’ Juhyung is ieder geval zeker van zijn zaak: hij ziet een toekomst met Atty-Marije wel zitten.

Een bedrijf Wyco de Groot (23) en Sytze Mosselaar (23) studeerden september 2006 af aan de opleiding Communication & Multimedia Design. Samen runnen ze het bedrijf Imano. Hun eerste, officiële ontmoeting, dateert van lang geleden. Wyco: ‘We zaten bij elkaar op de havo en kenden elkaar via via. Zijn vrienden kenden weer vrienden van mij, maar wij gingen verder niet met elkaar om. We kenden elkaar alleen van gezicht.’

Tijdens de introductie kwamen ze elkaar weer tegen. Wyco: ‘Een vriend van mij deed ook CMD en kende Sytze weer.’ Het duo ging voornamelijk op school met elkaar om, daarbuiten zagen ze elkaar niet. Na het eerste jaar verwaterde het contact. Sytze: ‘Ik moest het eerste jaar overdoen. In het vierde jaar kwamen we elkaar weer tegen. Ik deed het derde en vierde jaar ineen.’ Toevallig stonden ze allebei bij het informatiebord te kijken, met daarop de opdrachten die studenten kunnen doen om punten binnen te halen. Wyco: ‘Waarom niet samen een opdracht doen, dachten we.’ Zo gezegd, zo gedaan.

De heren maakten een website voor een bedrijf en werden daarna gevraagd om de digitale

onderwijsgids voor de NHL te maken. De samenwerking beviel bijzonder goed. Zo goed dat ze besloten om met z’n tweeën een bedrijf te beginnen, een idee dat afzonderlijk al langer leefde. Wyco: ‘Vanwege de uitdaging om van niets iets te maken.’ Sytze: ‘Het scheelt dat je jong bent, net van school komt en geen hypotheek hebt. Je loopt relatief weinig risico.’

Het tweetal runt een bedrijf dat websites bouwt voor bedrijven. ‘Dat gaat van het ontwerp van de site tot het leveren van het content management systeem, zodat de klant die geen technische kennis heeft toch zelf de website kan beheren.’

Aan opdrachten geen gebrek. Sytze: ‘Het is onvoorstelbaar hard gegaan in anderhalf jaar tijd. Daar schrik je van.’ Wyco: ‘We hebben het smoordruk.’ Hun ambities liegen er ook niet om. Sytze: ‘We willen volgend jaar het bedrijfsresultaat verdubbelen.’ In de toekomst moet het bedrijf groeien naar tien werknemers, is het plan.

De taakverdeling is duidelijk. Sytze gaat over de commercie en vormgeving, Wyco neemt het technische gedeelte en de cijfertjes voor zijn rekening. Ruzie over die taakverdeling hebben ze nog nooit gehad. Eigenlijk hebben ze überhaupt nooit een conflict. Sytze: ‘We hebben dezelfde arbeidsethos: aanpakken en doorwerken.’ Wyco: ‘We denken op dezelfde manier. Vaak heeft Sytze in z’n hoofd hoe iets moet en zeg ik even later wat hij al denkt.’

Alsof ze elkaar niet vaak genoeg zien, volgen ze nu ook nog dezelfde opleiding: de deeltijdopleiding Business, Management and Law aan de NHL. www.imano.nl

Woensdag 6 februari 2008

Voorlichting Masteropleidingen door Anita Terpstra foto Rien van Broekhoven

www.rug.nl/masteropleidingen

16•

Commercial Break

door Inge Wietsma foto Friso Bruins

De rubriek waarin iedere NHL’er een persoonlijke boodschap kwijt kan. Mail naar nhlmagazine@nhl.nl en maak kans op gratis reclamezendtijd.

Het Studentenorkest Leeuwarden zoekt nieuwe muzikanten. Liefst studenten, die zich met strijk- of blaasinstrument willen inleven in de symfonieën van Beethoven.

Andrea Meijer (22) is vierdejaars student Pedagogiek aan de NHL. Op haar achtste begon ze met cellospelen. Veel kinderen uit haar omgeving speelden destijds viool. ‘Ik wilde juist wat anders. De lage, donkere en melancholische klank van de cello sprak me erg aan en ik vind de cello leuk om te zien. Hij heeft een mooie vorm. Muziek spelen zit bij ons in de familie en mijn ouders hebben mij hierin altijd gestimuleerd. Daar ben ik erg blij om.’

Op twaalfjarige leeftijd werd Andrea na een auditie toegelaten tot het Fries Jeugdorkest. ‘Het Fries Jeugdorkest is een symfonieorkest voor jongeren tot achttien jaar. Na mijn achttiende moest ik op zoek naar een nieuwe uitdaging.’ Andrea ging studeren en wonen in Leeuwarden.

Ze bleef cello spelen, maar miste het samenspelen met andere orkestleden. ‘In Leeuwarden zijn veel mogelijkheden om muziek te spelen, maar een orkest voor jongeren was er nog niet. Dat bracht mij op het idee om een studentenorkest op te richten.’

Samen met een vriendin die aan de CHN studeert en muziekdocent en dirigent Harm Witteveen is Andrea gaan nadenken over de opzet van een symfonieorkest met strijkers en blazers. ‘Voor meer naamsbekendheid hebben

we posters opgehangen in de drie Leeuwarder hogescholen. Verder hebben we geadverteerd in de CHN-krant en reclame gemaakt binnen de school. Voor het werven van nieuwe leden moesten we het vooral van mond-tot-mondreclame hebben. We richtten ons op studenten, maar die bespelen vaak geen strijk- of blaasinstrumenten, eerder gitaar. Enkele muzikanten van het Fries Jeugdorkest wilden graag meedoen en zo zijn we aan de eerste leden voor het Studentenorkest Leeuwarden gekomen.’

Andrea heeft het erg druk met alle activiteiten. ‘Als voorzitter regel ik alle zaken rond het studentenorkest. Ik ben nu bezig met een begroting voor een aantal concerten en

de benodigdheden daarvoor. We worden gesponsord door de CHN, ik zorg voor de bladmuziek en regel eventuele invallers. Ondertussen probeer ik nieuwe leden te werven door muziekdocenten te bellen, stands te regelen voor open dagen van de hogescholen en door te overleggen met het College van Bestuur. Verder hoop ik dat we dit jaar een eigen website kunnen realiseren.’

Het studentenorkest telt momenteel vijftien leden, maar volgens Andrea is dit nog niet genoeg om een heel orkest te vormen. ‘Vijftien muzikanten lijkt heel wat, maar om een breder repertoire te kunnen spelen, zijn er nog minstens elf extra instrumenten nodig. We missen echt een paar blazers.’ Om het orkest compleet te maken, zoekt het Studentenorkest Leeuwarden nog violisten, altviolisten, celli, een contrabas, fluit, fagot, trompet, trombone en hoorn. ‘We zoeken mensen in de leeftijd van twintig tot en met 35 jaar, liefst studenten, die het leuk vinden om in een symfonieorkest te spelen. Ik zou het vooral erg leuk vinden om een hobo en klarinet bij het orkest te hebben, dat voegt net even een beetje extra toe aan de muziek.’

Speel je een van de bovengenoemde instrumenten, heb je - bij voorkeur - ervaring met het samenspelen en ben je toe aan een nieuwe uitdaging? Kom langs bij de CHN om een keer mee te repeteren. Het Studentenorkest Leeuwarden oefent iedere woensdagavond van half 8 tot half 10 op de CHN. Voor meer informatie: studentenorkestleeuwarden@hotmail.com.

Room mates door Atty-Marije Horjus fotobewerking Friso Bruins

Rinze Mebius en Rian Derlagen zijn beide werkzaam als receptionist op de NHL. Ze zijn nog maar sinds kort collega’s, maar blijken elkaar nog van de lagere school te kennen. Hoe goed kennen ze elkaar (nog)?

Ontmoeting?

Rian: ‘Ik was hier net nieuw als receptioniste en zat bij de receptie op het Catsplein. Rinze kwam langs en ik dacht: ‘Wat een bekend gezicht!’ Toen ik ‘Rinze Mebius’ op zijn naambordje zag staan, deed dat een belletje rinkelen.’

Rinze: ‘51 jaar geleden waren we klasgenoten op de lagere school. Daarna hebben we elkaar nooit meer gezien.’

Wat herinneren jullie nog van elkaar?

Rinze: ‘Dat Rian één van de langste meisjes van de klas was.’

Rian: ‘En dat ik een grote mond had, denk ik. Rinze was meer op de achtergrond. Een lieve jongen vond ik het, maar we trokken niet veel met elkaar op.’

Rinze: ‘De jongens hielden van voetbal en de meisjes van handwerken.’

Waren jullie vroeger stiekem verliefd op elkaar?

Tegelijk: ‘Nee.’ Rinze: ‘Ik had een ander meisje waar ik verliefd op was.’

Hoe was het om elkaar weer te zien?

Rian: ‘Leuk, verassend.’

Rinze: ‘Ik was heel erg verbaasd en ook heel nieuwsgierig.’

Rian: ‘Ja, nieuwsgierig is het goede woord.’

Veranderd?

Rian: ‘Nee. Rinze is qua uiterlijk niet veel veranderd.

Anders had ik hem nooit herkend.’

Rinze: ‘Het haar van Rian zit heel anders.’

Rian: ‘Ik was vroeger blond.’

Verliefd/verloofd/getrouwd?

Rian: ‘Rinze heeft mij onlangs verteld dat hij getrouwd is.’

Rinze: ‘Dat klopt en Rian is ook getrouwd. Haar man was hier net nog.’

Beste eigenschap van de ander?

Rian: ‘Rinze is betrouwbaar, rustig en hij weet alles.’

Rinze: ‘Rian is punctueel.’

Eigenaardigheid?

Rinze: ‘Rian is druk in haar bewegingen.’

Rian: ‘Dat klopt. Andersom zou ik het niet weten, want we werken pas kort samen.’

Wel eens ruzie gehad?

Rian: ‘Misschien heeft hij me vroeger wel eens aan mijn vlecht getrokken, maar niet serieus.’

Al weer herinneringen opgehaald?

Rian: ‘Nee, we hebben nog niet veel tijd gehad om herinneringen op te halen.’

Rinze: ‘Dat zijn we nog wel van plan. Dat komt wel als Rian straks verder ingewerkt wordt op de receptie.’

Rian: ‘Het lijkt me leuk om in het verleden te duiken.’

Welke vraag zou je je collega nog willen stellen?

Rian: ‘Ik wil graag van Rinze weten hoe het hem is vergaan in de jaren dat we elkaar niet gezien hebben en of deze baan ook zijn uiteindelijke doel was.’

Rinze: ‘Ik zou ook graag van Rian horen wat zij beleefd heeft.’

•17 Het NHL Magazine belicht in de komende nummers het wel en wee van de ‘buitenposten’. Hoe vergaat het de buitenlocaties, waarom zitten zij zo ver weg en bestaat er bij hen zoiets als een NHL-gevoel?

Deze maand: op bezoek bij het

door Wim Bras foto’s Rien van Broekhoven

NHL in Zwolle

Kenniscentrum Pedagogiek in Zwolle.

’Kijk maar naar het logo van de NHL’, zegt Rob Kuijpers, afdelingshoofd van het Kenniscentrum Pedagogiek in Zwolle. ‘Het natuurlijke territorium van de hogeschool begint bij de IJssel. Daar is dus niets mis mee.

Alleen de toevoeging Leeuwarden, die dekt de lading niet.’ Hij zou dan ook graag zien dat de L uit het NHL-logo verdween. Dat Zwolle onder Leeuwarden ressorteert, valt nu eenmaal lastig uit te leggen aan overheden en instellingen in Overijssel waar zijn hogeschoolafdeling mee samenwerkt. ‘Bovendien, als NHL beschouwen we het hele noorden toch als ons onderwijsterrein?’

De aanwezigheid van een NHL-vestiging in Zwolle roept niettemin bij niet-ingewijden de vraag op naar het bestaansrecht van zo’n kleine buitenpost. Heeft Zwolle immers niet zijn eigen hbo-instellingen, zoals Windesheim? Zit die nu echt te wachten op een eigenwijs afdelinkje van de NHL? ‘Natuurlijk niet‘, beaamt Kuijpers.

‘Het feit dat we hier een afdeling Pedagogiek hebben, is nog een erfenis van de Noordelijke Leergangen uit het verleden, toen de NHL op allerlei plekken in het noorden parttime hoger onderwijs aanbood, waaronder het vroegere MO Pedagogiek. De onderwijslicentie voor deze regio is door het ministerie aan ons toegekend.’

500 studenten Tot enkele jaren geleden borduurde Zwolle min of meer voort op de oude weg, vertelt Kuijpers. Pedagogiek stelde een bescheiden aantal van zo’n zeventig studenten in staat om een diploma te halen en daar bleef het bij. ‘Inmiddels liggen de kaarten heel anders. Sinds drie jaar hebben we drie poten: kennisdiensten, een eigen bacheloropleiding en een masterprogramma waar het werkveld veel belangstelling voor heeft. Ik verwacht in 2010 op ongeveer vijfhonderd studenten uit te komen.’

Pedagogiek is hot, meent Kuijpers. Onder invloed van opvoedkundige programma’s op televisie als Eerste Hulp Bij Opvoeden melden zich elk jaar weer meer studenten aan. Maakte de bacheloropleiding een schuchtere start met twintig studenten, vorig jaar telde de opleiding er al honderdtwintig en dit jaar tweehonderdvijftig. De voorsprong die Pedagogiek heeft ten opzichte van de overige

sociaal-pedagogische opleidingen, ligt volgens hem in het feit dat Pedagogiek de opvoedsituatie centraal stelt. Steeds meer maatschappelijke organisaties omarmen de trend om vroegtijdig, preventief in te grijpen voordat het kwaad is geschied. ‘Wat dat betreft zitten we als een kip op de gouden eieren.’

Bovenop elkaar, maar gezellig Het Kenniscentrum Pedagogiek huist in twee etages van het voormalige redactiegebouw van regionale krant De Stentor. Pedagogiek is onderhuurder van het Deltion College, een grote ROC. Het Deltion College is bezig met nieuwbouw aan de overkant van de weg. Het is de bedoeling dat het kenniscentrum medio 2009 meeverhuist naar de nieuwe locatie. Hoog tijd, want het huidige pand is uitgewoond.

‘We moeten het er mee doen’, zegt eerstejaars Willemijn schouderophalend. ‘Het is misschien een rare plek en we zitten bovenop elkaar, maar dat maakt het juist gezellig.

Je kent iedereen.’ Studiegenoot Nikki mist wel het contact met de ouderejaars. ‘Vanwege het ruimtegebrek hebben we noodgedwongen op verschillende dagen les.’

Of de meiden een NHL-gevoel hebben? Nou nee, of het moet het computerscherm met mededelingen zijn dat naast de lift hangt. ‘Door de afstand zijn we ook beperkt in het volgen van keuzevakken. Die worden aangeboden in Leeuwarden, maar daar gaat niemand heen.’ Zij hebben zelf actie ondernomen om een aantal keuzevakken naar Zwolle te halen. Het ziet er naar uit dat het gaat lukken met Nederlands, Spaans en Engels.

52 deugden ‘Dat klopt’, bevestigt Andries de Vries, coördinator van de bacheloropleiding, maar hij wil een kanttekening maken bij de ‘wilde actie’ van de eerstejaars. ‘Vakken als Nederlands en Psychologie stonden al op het wensenlijstje of maakten onderdeel uit van het programma.’ Hij heeft zijn twijfels of je Engels en Spaans apart moet aanbieden in de context van Pedagogiek. Hij ziet meer winst in vakgerelateerde onderdelen. ‘Dit is een opleiding in opbouw en wij zijn druk doende om de pap met krenten te vullen.’

De Vries noemt de ‘52 deugdencursus’ die in februari start, een opvoedingsmethodiek gebaseerd op universele waarden gedistilleerd uit verschillende culturen en toonaangevende godsdiensten. Ook biedt de keuzeruimte een project met de provinciale verslavingszorg Tactus. Veertien studenten gaan het uitgaansleven in om interviews te houden en voorlichting te geven.

De onderwijsvernieuwing bij Pedagogiek in Zwolle blijft niet beperkt tot de kersverse bacheloropleiding. Kuijpers legt relaties met strategische partners in de regio om masterstudenten te werven. ‘Ik kom niet met een kant-en-klaar verhaal, maar nodig de instellingen uit om mee te denken.

Hun medewerkers zijn mijn studenten, wij scholen hen op masterniveau en zij brengen bij ons hun evidence based practice weer in voor verder onderzoek.’

Zo heeft Kuijpers poot aan de grond gekregen bij Bureau Jeugdzorg in Overijssel, waarmee het kenniscentrum de nieuwe mastervariant Integrale Jeugdzorg ontwikkelt. Met huurbaas Deltion College werkt Pedagogiek aan een andere variant: Leren en Innoveren. Daarbij worden telkens tien ROC-docenten getraind in nieuwe onderwijsconcepten om de lespraktijk op het mbo op te waarderen. ‘De Hanzehogeschool en het Instituut Educatie en Communicatie van de NHL doen daar ook aan mee.’

Mediapedagogiek Het kenniscentrum heeft nog twee varianten in de steigers staan. Opleiden in de Gezondheidszorg moet duidelijkheid gaan brengen in het versnipperde vraag en aanbod van zorgopleidingen. Maar waar Kuijpers helemaal enthousiast over raakt is de master Mediapedagogiek.

‘Dat gaat over mediacompetentie. Hoe gaan we om met nieuwe media als gaming en internet. Nu is internet voornamelijk het domein van de commercie en moraalridders. Mediapedagogiek zegt: internet is een eigenheid die niet meer weg valt te denken. Het is er, laten we het goed gebruiken.’ De lijst van partners telt inmiddels al de namen van Kunstacademie Artez, RTV Oost en de opleiding Communication & Multimedia Design van de NHL, meldt Kuijpers.

De vraag of de hypermoderne nieuwbouw van het Deltion College voldoende zal zijn om alle studenten en opleidingsactiviteiten onder te brengen, schuift Kuijpers voor zich uit. ´Wellicht moeten we een grens trekken bij vijfhonderd studenten om aan de verwachtingen te kunnen blijven voldoen.’

DHZ-NIEUWS

18• 18•

NIEUWS

Heb je een nieuwtje of ben je getuige van iets bijzonders? Maak dan je eigen nieuws! Stuur een foto met bijbehorende toelichting naar Nhlmagazine@nhl.

Feest Op 9 januari was er een nieuwjaarsborrel voor alle vierdejaars studenten van de NHL. De borrel werd georganiseerd door zes vierdejaars communicatiestudenten, in opdracht van FNV Bondgenoten.

De vakbond liet het event organiseren om meer naamsbekendheid te creëren onder studenten. En wie kan er beter een borrel voor studenten organiseren dan studenten zelf, was de gedachte. De keuze voor alleen vierdejaars studenten is bewust gemaakt. Zij gaan immers snel aan het werk en hebben er belang bij op de hoogte te zijn van het bestaan van FNV Bondgenoten.

De nieuwjaarsborrel is een pilot. Bij succes wordt de borrel jaarlijks georganiseerd voor vierdejaars studenten van de NHL, waarna in alle waarschijnlijkheid ook andere hogescholen zullen volgen. De aanwezige studenten waren tevreden.

‘Een origineel initiatief om FNV naamsbekendheid te geven’, aldus een vierdejaarsstudente Zorg en Welzijn.

Atteljee Op 10 januari is op de NHL-locatie Tesselschadestraat een expositie met werk van verschillende kunstenaars van het Atteljee geopend. Atteljee is een kunstgroep- en uitleen, waar kunstenaars met een verstandelijke beperking onder professionele begeleiding werken.

De expositie is samengesteld door Wim van der Meij, docent bij de opleiding HBO-V. Sinds 1998 is er elk half jaar een wisselende expositie van Atteljee in de NHL. De expositie bestaat uit dertig afwisselende schilderijen en loopt tot november. De schilderijen zijn te zien op de afdeling van Zorg en Welzijn.

Volgens Van der Meij zijn de schilderijen een goed voorbeeld voor studenten. ‘In de schilderijen zit steeds vernieuwing en ontwikkeling, iets wat ook belangrijk is voor onze studenten.’

Tijdelijke uitbreiding bestuur NHL Het College van Bestuur van de NHL heeft tijdelijke versterking gekregen. Behalve Frans Kuipers (voorzitter) en Diane Keizer-Mastenbroek (lid) is nu ook Roy Bilbé toegetreden tot het College van Bestuur. Redenen hiervoor zijn de zware, bestuurlijke agenda en het naderende vertrek van Kuipers.

Bilbé is lid van de Raad van Toezicht van de NHL en treedt vanwege zijn inzet voor het CvB tijdelijk terug als toezichthouder. Hij zal zich bezig gaan houden met de nieuwbouw en de versterking en ontwikkeling van de financiële functie.

De uit Engeland af komstige Bilbé is gepromoveerd fysicus, doceerde aan de University of Hull en heeft de afgelopen 25 jaar bij British Gas, Nederlandse Gasunie en Stork gewerkt.

Hij is recent toegetreden tot UNO Bedrijfsadviseurs als senior adviseur. Hij vervult diverse bestuurlijke- en toezichthoudende functies in zowel de profit als non-profit sector./AT

Kunstworkshops Tweedejaars studenten van de opleiding Docent Beeldende Kunst en Vormgeving geven workshops aan havo- en atheneumleerlingen van scholengemeenschap Piter Jelles. Het thema van de workshops is Orpheus en Eurydice. De twintig studenten geven les aan alle vierdejaars en vijfdejaars leerlingen. Er worden op de NHL drie workshops aangeboden: grafiek, video en ruimtelijk- plastisch. De eerste periode liep tot en met 10 januari. De tweede periode loopt vanaf 24 januari.

Aan het einde van de cursus zullen de NHL-studenten een boekje met foto’s, de inhoud van de cursus, hun ervaringen en reacties van leerlingen samenstellen.

Muggenplaag bij Life Sciences Voordelig.nl De studenten Johan Oosterbaan, Tom Arends en Rienk Jan Schurer, alledrie vierdejaars Communication & Multimedia Design hebben een website gemaakt, waar alle Nederlandse supermarktaanbiedingen op staan. Elke week worden de aanbiedingen ververst. Op 21 januari ging de website officieel online, op het adres www.weesvoordelig.nl.

Er zijn plannen om de website op verschillende computers op een aantal vaste plaatsen binnen de hogeschool toegankelijk te maken, zodat studenten, voordat ze boodschappen doen, even op de website kijken wat er zoal in de aanbieding is bij hun supermarkt.

De unit Life Sciences, het samenwerkingsverband van de NHL en Van Hall Larenstein, zet vleesetende planten in tegen muggen. Sinds twee jaar worden de medewerkers en studenten van de hogeschool Van Hall Larenstein geplaagd door steekmuggen.

Teamleider Life Sciences Jan Heijenga: ‘Zelfs als het buiten vriest, hebben wij hier nog steeds last van neefjes. De muren zitten volgeplakt met die vliegen. Ik heb gemiddeld twee muggenbulten per dag. Waar ze vandaan komen? Geen idee.’

Als ‘groene hogeschool’ wil Van Hall geen bestrijdingsmiddelen inzetten. Regelmatig kreeg Heijenga te horen dat ‘het management dit op moet lossen’. Vandaar dat hij koos voor een ludieke oplossing, die van vleesetende planten. Tijdens de nieuwjaarsborrel werden veertig exemplaren aan het personeel van Life Sciences uitgedeeld. ‘We hebben de planten extra hongerig gemaakt.’/AT

•19

Huisje,

UIT door Christo Bijlsma

Voor de lezer die de rest van de wintermaanden lekker thuis in zijn stoel wil hangen, geeft het NHL Magazine dit keer enkele tips om - naast het mediteren eens diverterend vertier binnenshuis te zoeken.

Etsy

boompje,

Naaien en breien je grote hobby? Hier is de plaats om (al je) eigenhandig gemaakte dingen te kopen en verkopen. http://www.etsy.com/index.php

Koreus Koreus is een portal van films. Hier is ondermeer het genante moment van NOS-nieuwslezeres Astrid Kersseboom te vinden waarop zij serieus vraagt of een gevangenisstraf van veertigduizend jaar symbolisch is. http://www.koreus.com

Is Europe a country?

Onderstaande site linkt je naar de inmiddels legendarische quizscène van een blonde Amerikaanse. Van welk land is Boedapest de hoofdstad? http://www.youtube.com/watch?v=juOQhTuzDQ0

How many sides does a triangle have?

Four! Andere vragen en intrigerende antwoorden via onderstaande link. Om jezelf complex typewerk te besparen, type je op youtube de volgende woorden in: americans are not stupid (with subtitels). http://www.youtube.com/watch?v=fJuNgBkloFE Toch een frisse neus halen met een wandeling naar de bios of videotheek? De volgende films zijn aan te raden.

Sunshine De zon sterft en daar moet iets aan gedaan worden. Zoals gebruikelijk in bioscoopfilms biedt de atoombom de oplossing (volgens onder andere Armageddon & The Core). Toch levert regisseur Danny Boyl met Sunshine een science fiction film af die niet alleen indrukwekkend is op inhoudelijk en wetenschappelijk vlak, maar ook spannend is tot op de laatste minuut. http://www.sunshinedna.com/film

Eastern Promises The Fly, Scanners, Videodrome, eXistenZ zijn enkele beklemmende horrorfilms van regisseur/scenarist David Cronenburg, die ook Eastern Promises aflevert. Eastern Promises speelt zich af binnen de meedogenloze Russische maffia in London en verraadt nog sporen van Cronenburg’s fascinatie voor horror. Het camerawerk zuigt je rechtstreeks de film in. Heftig. http://www.easternpromisesthemovie.co.uk/

London to Brighton ‘The best British film of the year’, aldus The Guardian. Rijk en arm zijn duidelijk twee verschillende werelden in Londen. We volgen een niet op haar mondje gevallen prostituee die de opdracht krijgt een jong meisje te scoren als escort. Ze vindt een meisje van twaalf dat van huis is weggelopen en bedelt om geld. Samen gaan ze op jacht naar een miljonair op leeftijd. http://www.l2b-themovie.co.uk/

Outsourced Deze moderne komedie heeft acht prijzen in de wacht gesleept. Terecht.

Todd Anderson krijgt de opdracht om een call centre van een Amerikaans bedrijf in prullaria optimaal winstgevend te maken door de telefoongesprekken terug te dringen van twaalf naar zes minuten. Een film over cultureel onbegrip, liefde, Indiërs die houden van kitscherige producten en een Amerikaan die zichzelf terug vindt in een ander land. Zoet, sappig en erg leuk. http://www.outsourcedthemovie.com

beestje

door Atty-Marije Horjus illustratie Jeroen Deen

Janna Karanikolas (23) is vierdejaars student Communicatie. Haar vriend Rens Krijgsman (23) werkt bij een IT-bedrijf in Assen. Sinds tweeënhalf jaar wonen ze samen in Leeuwarden.

Ze hebben twee katten, Lola en Nora.

Janna en Rens leerden elkaar kennen tijdens een vakantie in Rimini. Janna: ‘Hij ging met mij praten en ik speelde ‘hard to get’. Toen ik een uurtje later ging kijken waar hij gebleven was, stond hij met een ander te zoenen.’ Op vakantie werd het dus niets, maar eenmaal terug in Nederland ontmoetten ze elkaar op een feestje van gezamenlijke vrienden. Janna: ‘Toen was hij van mij! Mijn vader vond het niks. Hij is Grieks en wilde voor mij een Griekse man, maar nu is hij blij met deze kaaskop.’

Na een jaar besloten ze te gaan samenwonen. Rens woonde ergens in de buurt van Rotterdam en was klaar met zijn opleiding, maar Janna kon niet naar Rotterdam verhuizen omdat de afstudeerrichting die ze wilde volgen daar niet aangeboden werd.

‘Dus het was samenwonen in Leeuwarden of elkaar eens in het half jaar zien’, legt ze uit.

Rens en Janna hebben nooit alleen een tijdje op kamers gewoond – onontbeerlijk voor je vorming als zelfstandige mens, volgens sommigen - maar dat ervaren ze niet als een gemis. De huishoudelijke klussen zijn duidelijk verdeeld. Janna: ‘Ik doe alles, Rens werkt fulltime.’ Rens: ‘Janna doet inderdaad het meest, maar ik krijg de rotklusjes.

Simpele dingen, zoals stofzuigen en afwassen. Op zaterdag doe ik wel veel. Dan is Janna twee uur bezig met opmaken.’

Rens noemt zichzelf redelijk burgerlijk: ‘Niet in de zin van ‘met een kopje thee op de bank’, maar ik werk veertig uren per week en dan is het fijn om ’s avonds naar een film te kijken. Janna gaat op donderdagavond vaak stappen.’ Janna vult aan: ‘Soms gaat hij even mee wat drinken en dan vroeg naar huis, het bed warm maken. Dan kom ik vijf uur thuis.’

20•

NHL

MAGAZINE NHL Magazine 2008 Data 2008: 20 februari, 26 maart, 23 april, 28 mei, 2 juli, 3 september*, 8 oktober, 12 november, 10 december * Eerstejaarsuitgave Adverteren?

Vraag naar de aantrekkelijke combinatie kortingen www.nhl.nl T. 058 - 251 1570 M. 06-51665570

NHL

MAGAZINE

Prijsvraag Win 2x2 vrijkaarten Vraag: Hoe vaak was 'Saint Amour' al in Nederland te zien?

Stuur het antwoord en je naam, adres, telefoonnummer en e-mailadres naar: nhlmagazine@nhl.nl of NHL Magazine, Tesselschadestraat 12, 8913 HB Leeuwarden.

Vermeld ook even wat je studeert of waar je werkt.

Onder de goede inzendingen worden 2x 2 vrijkaarten verloot, beschikbaar gesteld door Stadsschouwburg De Harmonie. De voorstelling vindt deze keer plaats in De Lawei in Drachten.

De winnaars krijgen bericht voor 4 februari.

Antwoord vorige prijsvraag: Away from here Voorstelling is op vrijdag 8 februari. Inzenden kan t/m 4 februari ‘08 Winnaars vrijkaarten: Henriëtte Ultzen, planner roosters en stages bij het Instituut Zorg en Welzijn en Vincent Jorna, vierdejaars student Bedrijfseconomie

21•

•21

Exit NHL Kriebels, afscheid en stress Hallo daar in Nederland! Op dit moment zitten we in Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Hier gaan we de komende drie maanden stage lopen in het Katutura State Hospital.

Tijdens het verloop van je studie bedenk je dat je graag stageervaring in het buitenland op zou willen doen, maar waar wil je heen en wat voor mogelijkheden zijn er? Hoe zit dat dan, hoe kom je daar, waar ga je precies naar toe en wanneer en wie helpt je om alles te regelen?

Op school zijn er stagecoördinatoren die je helpen met alles wat met het plannen en uitvoeren van een buitenlandstage te maken heeft. Wij zijn zo’n tien maanden voor vertrek begonnen om alles te regelen. Allereerst de keuze voor onze bestemming.

Onze voorkeur ging uit naar Afrika en aangezien er via de NHL al vaker stagiaires in Namibië waren geweest, was dit land voor ons een logische keuze.

Johannes de Haan en Marjolijn van Knippenberg Johannes de Haan (22) en Marjolijn van Knippenberg (25), beide student HBO-Verpleegkunde zijn deze maand vertokken naar Windhoek in Namibië, waar ze stage lopen in het Katutura State Hospital. Vanaf deze maand houden ze je op de hoogte van hun belevenissen.

Smak ★★★★★ Degene die het skateboarden heeft uitgevonden is echt geniaal. Er is maar één skater en dat is Tony Hawk, neem dat maar van Sam aan.

Tony Hawk (TH voor ingewijden) is zó briljant dat het boek dat hij geschreven heeft over zijn leven als skater, voor Sam de Bijbel gelijk is. Hawk is niet alleen de beste skater van de wereld, je kunt ook heel goed met hem praten. Sam praat met Tony en hij met hem.

Net als Sam zijn jonge leven een beetje op orde heeft, vertelt zijn vriendin dat ze zwanger is.

Ongelooflijk! Je komt zo’n beetje elke minuut van je leven zonder problemen door en dan zorgen vijf seconden voor de grootste tegenslag aller tijden. Sam is absoluut niet van plan om zich, als skatende vrije tiener, vol overgave in de wereld van het vaderschap te storten. Uiteraard geeft ‘de bijbel’ ook hier geweldige adviezen.

Sam wordt op wonderlijke wijze de toekomst in geflitst en krijgt een glimp te zien van wat zal komen of wat zou kunnen zijn.

Een boek met op de omslag de veelbelovende woorden: gouden tip!

Ik zal júllie een gouden tip geven: in plaats van je te wijden aan het oeverloze geleuter van Sam en zijn briljante voorbeeld TH, kun je beter een verfrissende wandeling in de natuur maken, of een eind roeien op de Bonke naar de Grote Wielen. Dan voel je je meer geïnspireerd dan na het lezen van deze 271 inhoudsloze bladzijden bij elkaar! Misschien staat de essentie van het verhaal wel op de volgende (lege) bladzijde en heb ik deze kern gemist.

Het boek heeft mijn hersenactiviteit op geen enkele manier geroerd, laat staan beroerd. Ik heb het volgehouden en daarmee is alles gezegd. Als je me niet wilt geloven, sluit ik af met Sam’s woorden over zijn leven: ‘Kijk zelf maar wat je ervan vindt.’

Die tien maanden voorbereiding lijkt veel, maar was echt nodig.

Na de keuze voor een land, moet er contact gelegd worden met iemand in dat land. Gelukkig weet onze stagecoördinator precies wat hij moet doen en de eerste maanden (zeven welgeteld) bestonden uit contact tussen onze docent Anne en Louise, de contactpersoon in Namibië. Er is gekeken welke periode wij daar graag naar toe wilden en of dat in Namibië mogelijk was.

Gelukkig was dit het geval en drie maanden voor vertrek kregen we te horen dat de stage definitief door kon gaan.

In de tussentijd hadden wij al gekeken naar slaapmogelijk-

B O E K Smak

Als de wereld vergaat, ga ik naar Nederland

Nick Hornby

Jan Blokker jr.

Amstel Uitgevers

Uitgeverij Prometheus Groep

1 19,90

1 15,00

door Nynke Andringa

door Christo Bijlsma

heden, kosten van een vliegticket, inentingen, visa, malariamedicatie, wat neem je allemaal mee op reis, enzovoorts. Het regelen van de visa ging trouwens heel gemakkelijk. Louise heeft ons de formulieren gemaild en wij konden ze ingevuld en wel het gemakkelijkst via de fax terugsturen. Daarnaast wilden we ons natuurlijk voorbereiden op de ziekten die het meest in zo’n land voorkomen.

Verder ga je in het buitenland naast het werk in het ziekenhuis ook met leerpakketten bezig, deze bespreek je met je coach en zonodig scan je benodigde documenten in. Dat scannen van documenten is ideaal, want daarmee bespaar je een hoop gewicht in je koffer. Een week voor vertrek denk je: heb ik alles?

De nodige stress en telefoontjes over de laatste dingetjes horen hier natuurlijk bij.

Dan is het eindelijk 7 januari, de dag van vertrek. Op het vliegveld werken we nog snel even een lekkere hap naar binnen, want wie weet wat ons de komende tijd te wachten staat. Het begon toch aardig te kriebelen. Na anderhalf uur moeten we toch echt afscheid nemen. Nog even een gelukswens, een dikke kus, zwaai, zwaai en tot over veertien weekjes! Voor jullie in het volgende NHL Magazine het vervolg van ons avontuur in Namibië.

Bye bye! Groet Johannes en Marjolijn

Als de wereld vergaat, ga ik naar Nederland ★★★★★ De Nederlandse identiteit bestaat niet. Wel een aantal beelden over Nederland en haar inwoners. Deze beelden zijn opgetekend in ‘Als de wereld vergaat, ga ik naar Nederland’ in de vorm van 40 historische uitspraken door Jan Blokker jr.

Het boek begint met de geciviliseerde Romeinen. De Bataven?

Dat waren ruziemakers en bovenal dronken ze bier en niet te zuinig ook. Dat beeld blijft terugkomen in tweeduizend jaar geschreven geschiedenis. Al zijn er lieden die zich positiever uitspreken. ‘Nergens is het volk zo ontwikkeld als in Nederland’, zo schrijft Erasmus. Het is waar dat mensen in deze streek al vroeg in de geschiedenis konden lezen. Tegelijkertijd bleken zij zich als barbaren te gedragen: bier drinkend, kwaad sprekend en vechtend.

Zijn er dan geen lichtpuntjes? Wij hebben toch zeker het harmonieuze poldermodel! De strijd tegen de zee heeft de Nederlanders toch verenigd? Helaas, ook dat blijkt te hoog gegrepen. Wie een stuk land aan de dijk had, was zelf verantwoordelijk voor onderhoud. Wie strijd had met zijn buurboer, sloop ’s nachts naar zijn land om de dijk te doorsteken.

Zo vriendelijk zijn wij Nederlanders dan ook wel weer.

Mythes over Nederland worden in dit verhalend geschreven boek ontkracht. ‘We’ komen er genadeloos van af. En dat doet mij Nederlander goed. ‘We’ hebben ons toch al nooit Nederlander gevoeld en trots zijn ‘we’ zeker niet op onze nationaliteit. Maar er rest na het lezen van dit boek nog één vraag: wat als de wereld niet vergaat?

22•

Ontmoet ... jezelf!

door Wim Bras

Om jezelf tegen te komen, hoeft er niet per se iets groots of dramatisch te gebeuren. Doodnormale verschuivingen in een leven kunnen al leiden tot nieuwe inzichten of bijstelling van het zelfbeeld. Bijvoorbeeld als je gaat studeren en je jezelf losmaakt van ‘ouderlijk’ huis en vertrouwde omgeving. Hoe verloopt dat proces en wat kom je tegen? Het NHL Magazine peilde de ervaringen van een aantal ouderejaars.

Jantyn van der Weg (23) is vierdejaars student Maatschappelijk Werk en Dienstverlening

Serena Romeyn (23) is vijfdejaars student Communicatie

Patrick Geldhoff (27) is vierdejaars student Maatschappelijk Werk en Dienstverlening

‘Ik ben eigenlijk altijd een zoeker geweest, onzeker over mijn keuzes. Ik weet wel dat ik niet zo overkom, maar dat maakt het niet minder waar. Op de middelbare school wisselde ik al van mavo naar havo en weer terug, om toch nog op de valreep de havo af te maken.

Typerend. Ik wilde kinderjuffrouw worden, maar koos voor een opleiding Journalistiek. Waarna ik al gauw besefte dat de contacten in de journalistieke omgang me te vluchtig waren. Ik wilde interactie, liefst met een beetje diepgang. Dus toch iets met kinderen, zo kwam ik bij MWD uit.

Hier ben ik mezelf wel tegengekomen. Ik ben een praktisch ingesteld persoon. Alleen tijdens mijn stage vond ik het lastig om dingen te plannen en in groepsverband te werken. Ook vond ik het moeilijk om mijn emoties in een groep te delen. Is dit nodig voor mijn ontwikkeling, vroeg ik me af. Privé ben ik vol zelfvertrouwen, maar in nieuwe situaties kan ik me soms in het begin onzeker en onwennig voelen. Ik merk nu dat ik door de stage volwassener ben geworden en meer zelfvertrouwen heb gekregen.

Een flapuit was ik altijd al, soms op het botte af, maar ik gaf er een lacherige draai aan. Ik heb geleerd om me iets in te houden, beter te luisteren naar anderen. Wees wat serieuzer, kreeg ik regelmatig te horen. Aan die kritiek heb ik veel gehad, hoe pijnlijk ik het in het begin ook vond.

Nu het einde van mijn studie in zicht is, weet ik nog niet zeker wat ik wil. Dat is niet veranderd. Zo lang het kan, ga ik dus door met leren. Een jaartje pabo wellicht, ik koester warme gevoelens voor mijn eigen basisschooltijd. Ha, zo kom ik toch weer terug op mijn oorspronkelijke keuze, dat zou me misschien aan het denken moeten zetten.’

´Ik kom uit een klein dorp in Limburg, tegen de grens met Gelderland. Nijmegen of Utrecht had meer voor de hand gelegen om te studeren, maar voor een onzeker meisje als ik was die stap veel te groot. Ik kom uit een hechte, Indische familie en kon bij mijn oom en tante in Groningen komen wonen. Om die reden ben ik Communicatie bij de NHL gaan doen, wel zo veilig. Na een jaar nam ik het huisje van mijn afgestudeerde zus over, ook weer veilig.

Ik hang sterk aan mijn familie, dus ieder weekend reisde ik op en neer. Op een gegeven moment kom je dan in een sleur van studeren, reizen, reizen, studeren. Twee jaar lang. De keerzijde daarvan was dat ik alleen maar negatief deed over mijn studie. Nu ik er op terug kijk, heb ik daar spijt van. Het had zoveel leuker kunnen zijn.

Dat veranderde pas nadat ik op aandringen van mijn studievriendin Wendy ook de weekenden in Groningen bleef.

Dat gaf rust. Zo heb ik langzaam geleerd om te doen wat ik zelf wil. Ik kom voor mezelf op en neem ook eerder beslissingen. Ook zie ik scherper wat mijn tekortkomingen zijn: ik ben nogal perfectionistisch, maar dikwijls ontbreekt de discipline. Plannen kan ik als de beste, maar de uitvoering, neuhh.

Ik sta ook veel meer open voor contacten. Aan de andere kant merk ik dat ik mijn vrienden uit het dorp ben kwijtgeraakt. Die spreek ik nauwelijks meer. Ik ben het dorp ontgroeid en ga straks met Wendy naar Rotterdam. Het lijkt ons spannend om daar te werken. Mijn vriend studeert daar ook, maar ik zal hem niet opeisen. Ieder moet de ruimte hebben om zijn eigen ding te doen. Ik wil hem besparen waar ik zelf te lang tegenaan ben gelopen.´

‘Ik heb mezelf al ‘ontmoet’ voordat ik aan deze studie begon. Of beter gezegd, ik ben God tegenkomen. Door het geloof heb ik voor MWD gekozen. Dat is een geleidelijk proces geweest. Na mijn middelbare schooltijd wilde ik in eerste instantie geld verdienen. Ik kom uit een gezin, waar de materiële kant sterk werd benadrukt.

Geld was belangrijk, geld gaf zekerheid. Ik nam dus op mijn negentiende een commerciële baan aan en na twee jaar kwam ik in een managementfunctie terecht. Naast mijn fulltime werk moest ik ook maar Management en Organisatie gaan studeren, vond ik, goed voor mijn carrièrekansen.

In die periode ontmoette ik Mariët, met wie ik sinds anderhalf jaar getrouwd ben. Ze was gelovig, maar niet op een dwingende manier. Ik had niets met het geloof.

Ik schermde mijn eigen wereldje af; zij haar financiën, ik de mijne. Zo kon ik kopen wat ik wilde. Kleding, iPod, auto’s, noem maar op. Raar natuurlijk, maar voor mij belichaamden die materiële dingen zekerheid.

Na nog eens twee jaar van werken en studeren vroeg ik mezelf af: Is dit werkelijk wat ik wil? Baan en opleiding leken opeens niet interessant meer. Mijn vrouw heeft zeker invloed gehad op die omslag in mijn denken. Ik ontdekte dat ik iets wilde betekenen voor anderen. Dat idee heeft gedurende mijn studie alleen maar aan kracht gewonnen, helemaal nadat ik de drang voelde om me te laten dopen. Het is moeilijk om dat gevoel onder woorden te brengen, maar dat is het keerpunt geweest. Beetje laat, dat wel.

Mariët is inmiddels afgestudeerd en heeft een baan als projectmanager bij Nuon, ik wil nog verder studeren in het pastoraal werk. Daar zie ik de ironie wel van in.’

•23 Wim van der Meij

DOOR Atteljee De opleiding HBO-Verpleegkunde heeft sinds 1998 een overeenkomst met kunstenaarswerkplaats Atteljee, waarbij schilderijen tentoongesteld worden binnen de NHL. Atteljee valt onder de voorzieningen van Talant, een zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking.

Vanaf 10 januari is er een nieuwe, door mij samengestelde, expositie te zien op de derde etage van de afdeling Zorg & Welzijn in de Tesselschadestraat.

In de loop der jaren ben ik onder de indruk geraakt van de ontwikkeling die de kunstenaars doormaken. Zij hebben een innerlijke drive die hen voortstuwt, ook door de juiste begeleiding, en laten zien dat het eufemisme ‘mensen met mogelijkheden’ op hen goed van toepassing is. Wat dat betreft zijn ze als ieder ander: wat wil je en wat kun je en hoe uit zich dat? Vooral op het gebied van de kunst staat het je als mens vrij om te onderzoeken wat je mogelijkheden zijn. Daarom heeft de kunst vrijheid nodig. Anders gezegd: je kunt in de kunst doen wat je wilt. In het Atteljee zie ik een ontwikkeling die valt onder de noemer ‘werken

met onbeperkte vrijheidsgraden’. Dat levert volgens mij het meeste op.

Is er nu ook een overstap te maken naar de opleidingstrajecten in het hbo? Want naast mijn interesse in kunst en het maken van kunst, heb ik op deze University te maken met het begrip ‘uitgeschreven eindtermen’ dat richting geeft aan het ontwikkelingsproces van studenten en docenten. Binnen die eindtermen is het ontwikkelen van een visie, mening of opvatting belangrijk. De jonge student van nu is de volwassen professional van de toekomst.

En die werkt niet alleen binnen reeds bepaalde kaders, maar wil mede vorm gaan geven aan nieuwe, vernieuwende werkwijzen. Om dat te kunnen bereiken zijn docenten, ruimte en een onderwijsmodel nodig.

Volgens mij kunnen we ons daarin laten inspireren door de werkwijze van Atteljee, waar betrokken professionals de ‘mensen met mogelijkheden’ begeleiden. Deze professionals brengen de onderwijstheorie van Vygotsky, een Russische pedagoog, in de praktijk. Vygotsky werkte de theorie van de ‘nabije zone’ uit; naast een student staat een docent, die zijn ontwikkeling overziet en kan inrichten.

lage sociale verbanden in die periode.

In de twintigste eeuw was het leidende schooltype ‘de klas als levende werkplaats’.

In deze eeuw zal dit type volgens mij weer onder het stof vandaan gehaald worden. In het hoger onderwijs zie ik een verschraling van de contacturen tussen betrokken docenten en studenten. Levert dat het risico op van toekomstige professionals met een verstandelijke beperking? Ik ben bang van wel.

Stap voor stap groeit het besef dat er in Nederlandkennisland veel mogelijkheden, maar ook gevaren zijn als je het hebt over het verkrijgen van de juiste en beste kennis. Beleidsmakers en docenten zijn belast met de verantwoordelijkheid voor goede, werkbare plannen en dat is niet altijd even gemakkelijk. Maar niet getreurd, we Dit onderdeel lijkt me met de huidige inbedding van kunnen leren van anderen, zoals ik in het begin opmerkte. coaches goed geregeld. Ik heb alleen één bezwaar. Het Iedereen kan zich verdiepen in de werkwijze van de proaccent op individuele routes lijkt mij te groot aangezet. fessionals bij het Atteljee, waar wordt gestreden om menZeker in de eerste fasen van een studie zijn levende rolmodellen minstens zo belangrijk. Die rolmodellen zijn wij, sen met mogelijkheden in een mooi spoor te krijgen.

Ik wens u veel kijkgenot. de docenten. Het klassikaal onderwijs is aan het verdwijnen. Wij staan als docenten minder en minder tegenover • Wim van der Meij is docent bij de opleiding de studenten. De studenten kunnen zich minder spiegeHBO-Verpleegkunde van de NHL. len, aan ons, maar ook aan elkaar. De uitstroom van grote • Het schilderij is van Nikita Bosveld. groepen in het eerste jaar komt volgens mij deels door de

PRIMAIR PROCES Nieuwbouw

Uiteraard heb ik er veel voor over om de lezers van de rubriek Primair Proces te voorzien van alle noodzakelijke informatie over het onderwijs. Daarom ben ik vanochtend, toen ik halverwege de tocht van mijn huis naar mijn werk was, gestopt voor een korte overpeinzing. Zo stapte ik bij de Dokkumer Ee van mijn fiets, op het trottoir en keek ik uit over het terrein van de Bouhof. Want daar stond ik.

Ik zag een korte betonnen bak met een schuin stuk, wat een beetje op een trapje in aanbouw leek. Daarnaast waren bouwvakkers –stoere helm, dikke kleren – bezig met het gieten van beton voor een vloer. Over die mannen heb ik een klacht. Gisteren fietste mijn vrouw langs de Bouhof, waarop de mannen keurig zeiden Goedemorgen mevrouw.

Pardon? Wat is dat voor gedrag? Fluiten wij niet meer tegenwoordig?

Naast deze - zeg maar - trap in aanbouw zag ik een enorme hoge betonnen poot. Het hoogste punt leek me bereikt, gezien de vlaggen in de top. Ik dacht even aan de maquette die ik van de nieuwbouw heb gezien. De nieuwbouw wordt een soort ring op poten rond de oude Bouhof.

Als maquette leek het een gebouw voor Klein Duimpje en had het nog wel iets schattigs. Nu ik een deel in het echt zag, was het meer een onderkomen voor de Grote Reus.

Laten we hopen de Big Friendly Giant.

Ik denk dat onze buurtjes wel wat inkijk in hun tuintjes zullen hebben, als wij trots aan het werk zijn in ons nieu-

foto Friso Bruins we onderkomen. Maar goed, die buurtjes, dat zijn alleen de aanleunwoningen van het daklozenonderkomen van De Terp aan de andere kant van de Ee. Ik fietste terug, nu om vanaf de Dammelaan de nieuwbouw te bekijken. Daar stond nog zo’n hoge betonnen poot. Ik probeerde te bekijken waar de verdiepingen kwamen. Dat gebouwtje bovenop de betonnen poot zou wel iets met een lift te maken hebben. In het beton kon ik wat lijnen zien, waarvan ik me verbeeldde dat daar de etages ongeveer komen te zitten.

Opvallend was het gebrek aan bedrijvigheid. Ik heb er verder geen verstand van, maar het lijkt me dat er tientallen, nee honderden mensen hard aan het werk moeten zijn bij zo’n miljoenenproject. Ik zag slechts hier en daar een goed gemutste bouwvakker lopen. En wat me verder opviel, is dat er eigenlijk nog niet zoveel te zien valt. We zijn een jaar geleden verhuisd met z’n allen, maar er staan slechts twee van die betonnen pijpen.

Ik hoop dat het allemaal goed komt. Af en toe lees ik een bericht op ons Intranet dat er een andere projectleider is

gekomen. Of dat de oplevering weer vertraging heeft opgelopen. Dat gebouw komt er wel, maar zou het budget niet worden overschreden? Ik somberde nog wat verder, nu over de Betuwelijn. Maar, kop op: het wordt vast mooi.

Nu ik toch een fietstochtje rond de Bouhof aan het maken ben, fiets ik over de weg naar de Rengerslaan, met gevaar voor eigen leven, want het fietspad is inmiddels opgeslokt door het bouwterrein. Maar, voor de lezers van deze rubriek heb ik alles over. Op de plek waar de sporthal zat, gaapt een metersdiep gat. Het doorkijkje is verrassend mooi, hier komt dus het kennisplein. In deze bouwput is het een bedrijvigheid van belang. Veel bouwvakkers zijn beton aan het vlechten, lassen dat het een lieve lust is en sjouwen met gereedschap. Een opzichter kijkt me aan met een blik of ik niks beters te doen heb. En daar heeft ie nog gelijk in ook. Ik stap op mijn fiets en rij door, naar de Hempenserweg.

Klaas Jan Huizing

Klaas Jan Huizing is docent bij de opleiding Communicatie van de NHL

24• Naam: Sietske Altena.

Geboren: Bakhuizen.

Studie: Pedagogiek, derdejaars.

Bijbaan: Ik werk als hoofdcaissière en op de bloemenafdeling bij Super de Boer in Joure.

Woont: Sinds augustus vorig jaar in de 1e Saskiadwarsstraat in Leeuwarden.

Via: De nicht van de vriend van mijn zus woonde in deze kamer. Mijn zus hoorde dat ze uit haar kamer ging en vertelde haar dat ik een kamer zocht.

Huisgenoten: Twee meisjes en een jongen.

Daarvoor: Bij mijn ouders in Joure.

Oppervlakte: Ongeveer 142 meter.

Huurprijs: Heel goedkoop, maar 1204,- inclusief.

Bijzonder: De hoogslaper. Ideaal. Hierdoor heb ik veel ruimte in mijn kamer. Het bed zit wel dicht tegen het plafond aan, maar ik heb nog maar één keer mijn hoofd

gestoten. Als ik wakker word, sta ik meestal niet direct op.

Weekend: Werken, uitgaan, uitslapen en voor school bezig zijn.

Tv-programma: Ik kijk bijna geen televisie, ben altijd weg. Gooische Vrouwen was het enige programma dat ik volgde. Soms kijk ik Goede Tijden Slechte Tijden en de Lama’s.

Veranderd: Ik heb een aantal dingen geschilderd, zoals de roze muur, de gouden kastjes en het bed. Ik heb een lamp opgehangen, een gordijn voor de kast gehangen en nieuwe vloerbedekking gelegd. Eigenlijk moet ik eerlijk bekennen dat mijn ouders het meeste gedaan hebben.

De dagen dat zij wilden klussen, moest ik werken.

Wensen: Ik wil nog een lampje, nieuwe rolgordijnen, een boekensteun en misschien nog wat fotolijstjes.

Voordelen: Dichtbij het centrum en de supermarkt en

de lage huurprijs.

Nadelen: De wc zit boven bij de douche in. Dus als iemand aan het douchen is, moet ik heel lang wachten.

En voor het huis zitten heel vaak katten. Die lopen naar binnen als je de deur open doet.

Vrije tijd: Ik wil aan sport gaan doen met een vriendin, maar we weten niet wat. Misschien dat het fitness of zwemmen wordt. Ik heb helaas niet zoveel vrije tijd, maar de tijd die ik heb, besteed ik aan winkelen, films kijken of met vriendinnen afspreken.

Kookkunst: Voornamelijk spaghetti, gebakken aardappels, wraps en hutspot. Laatst moest ik snel en had ik patat voor in de oven gekocht, maar dat was geen succes. Ik eet vaak samen met mijn zus of bij een vriendin.

Brand!: Als er brand uitbreekt neem ik mijn USB-stick mee. Daar staan belangrijke bestanden op. Verder niets, ik ben verzekerd.

STUDENT &KAMER door Atty-Marije Horjus foto’s Bruins Horjus doorFriso Atty-Marije

3HOOG olivier@nhl.nl

pien@nhl.nl

karlijn@nhl.nl

door Ype Driessen