Xuncos. nº 28. 2015-2016 by Jose Ramos

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

XUNCOS Revista do I.E.S. A Xunqueira I Número 28 Ano XXXIII Curso 2015-2016 Dep. Legal .– PO 505-2010

Foi este un curso de innovacións no Instituto. Estrenamos as aulas materia con división de opinións, instaláronse as pizarras dixitais, e sobre todo incorporámonos á LOMCE en 1º e 3º da ESO e en 1º de Bacharelato. Todo cambio de sistema educativo supón un esforzo a maiores para todolos membros da comunidade educativa, pero sobre todo para o alumnado e o profesorado, que ven como o seu traballo cotiá se ve alterado dun ano á outro por mor dos acordos dos políticos que, por outra banda, teñen moi pouca idea do que ocorre dentro dunha aula. Polo ben de todos, queremos dunha vez que se faga un gran pacto pola educación e non nos estén mareando dependendo da cor política que detente o poder. Canto tempo temos que esperar? O número desta revista sae un ano máis coas novas máis salientabeis durante o curso. Pese aos inconvenientes de estar traballando simultáneamente con dous sistema educativos distintos— LOE e LOMCE—o curso discurriu tranquilo, e este ano acudiron á selectividade máis alumnos que nunca. Sempre resulta gratificante ver como, ao final, o esforzo e o traballo dan os seus froitos, como tamén resulta alentador poder sacar á luz esta modesta revista feita coa colaboración de todos vós. A DIRECCIÓN

A PORTADA: O noso agradecemento a Fernando Carballa Villanueva, exprofesor de Debuxo deste centro, por permitir a reprodución da súa obra na portada da revista.

ÍNDICE

I.E.S. A XUNQUEIRA I Rua Alexandre Bóveda 36005 Pontevedra Teléfono: 986872150 Fax: 986873700 http://www.iesxunqueira1.com ies.xunqueira.1@edu.xunta.es

Coordinadora: Flora García González Composición: José M. Ramos Portada : Fernando Carballa Imprime: Gráficas Duher

Ata sempre, María ........................................................................... 3 El éxito del fracaso. Premios ............................................................ 4 Educación: ¿A dónde queremos llegar?........................................... 5 ¿Para qué sirve la literatura? ........................................................... 6 Reflexión sobre la clase de literatura. Mujeres protagonistas ........... 7 El viento. Pictogramas ..................................................................... 8 Ánxel (Relato) .................................................................................. 9 Bágoas do mar, bágoas da terra .................................................... 10 Estudaron no I.E.S. A Xunqueira I.................................................. 12 Normalización lingüística: Un traballo moi visible ........................... 13 Murais: Arte nas aulas ................................................................... 16 Autorretratos alumnado 2º Bacharelato artístico ........................... 18 Introversión (Cómic) ....................................................................... 20 Actividades do coro e a orquestra ................................................. 26 A viaxe a Llanes............................................................................. 27 Despedida a 2º de Bacharelato ...................................................... 28 Visita al M.U.N.C.Y.T ..................................................................... 31 Interview a Laura ........................................................................... 32 Na olimpiada matemática. Un traballo sobre Cervantes ................. 33 Alumnado da ESO 2015-2016 (Mosaico) ....................................... 34 Pasatempos ................................................................................... 35 2

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

A profesora María José Rodríguez vaise do noso Instituto. Sen dúbida é unha mala noticia para todos os que formamos parte do centro. Recordo cando chegou, no ano 1993. Eu era un xefe de estudos novo e lembro a María, unha moza moi xoven naquel departamento de Ciencias onde dominaban os homes con Hervés, por aquel entonces o director, e Fermín, profesor veterano que ingresou cando se creou o Instituto. En todos estos anos, María, non soamente invertiu o seu tempo en impartir Bioloxía ou Ciencias Naturais, senon que sempre estivo comprometida para mellorar o Instituto e a calidade do ensino. Era a vicedirectora cando o director, Domingo Costas, enfermou gravemente, e ela tivo que facerse cargo da dirección. Como eu tamén estaba no equipo directivo, tivemos que pasar xuntos o duro momento de despedirnos de Domingo para sempre, pero tamén recordo que ese ano non todo foi aciago, pois anuncioume que ía ter un fillo. Aínda estou vendo a cara de ledicia cando mo dixo na cafetería do Pazo da Cultura. Nove meses despois chegaría Gael, o seu máis prezado tesouro. Cando chegou a LOE, fíxose cargo da Sección bilingüe en Francés, que a pesar do traballo engadido que supoñía, nunca deixou de impartir e cada ano que pasaba con máis entusiasmo.

María ten moito carácter, e cando se enfada é temible, pero se lle pasa de súpeto e é unha amiga leal. Tamén é moi frioleira, e nos duros invernos, cando a calefacción era antiga e se estropeaba de seguido, sempre viña a Secretaría a votarme a mín as culpas… O caso é que tiña razón. Neste Instituto, ata que cambiaron a caldeira fai uns anos atrás, xelábansenos os miolos, e nalgunhas ocasións, máis dun profesor quixo suspender as clases con razón. A súa preocupación polo alumnado e o seu desexo de mellorar as condicións para dar as clases, a convertían nunha persoa moi reivindicativa, e o secretario, eu, era o blanco dos seus enfados. Tanto me amolou, que unha vez adiqueille esta semblanza poética: Protesta polo máis nimio, Protesta por protestar, Pero é de xusticia afirmar Que ó final todo é cariño. Son moitos anos xuntos para despedila soamente cun sinxelo adeus. María meréce moito máis, e todo o traballo que fixo neste Instituto non se pode pagar nin con cartos nin cunhas grazas por todo. Así que, desde este modesto púlpito quero deixar a testemuña, que de seguro comparten todos os membros da comunidade educativa do Instituto, da gran persoa, profesional, compañeira e amiga que foi María en todos estos anos, e que por avatares da vida e do destino, deíxanos orfos dela. Sempre nos queda o consolo de que se vai por vontade propia e que seguirá téndonos no seu corazón, do mesmo modo que ela estará no noso. Despois de tantos anos, esta ourensana, pero pontevedresa de adopción, xa forma parte indisoluble da historia deste Instituto, que cando se conte inscribirá o seu nome en letras de ouro ao lado de outros ilustres profesores que por aquí pasaron. Por todo elo, non imos despedila, senon que lle diremos un ata sempre que de seguro será un ata pronto. José Manuel Ramos 3

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Dedicada especialmente ós atribulados estudiantes de 2º Bacharelato Tiña 30 anos e estaba na cama do hospital co seu fillo recén nado. Sorría para aquel pequerrecho que fora durante meses a ilusión de toda a familia. Estaba cansa despois do parto e todas as visitas do día, así que foise quedando durmida. Agarraba o teléfono coas mans trémulas, pero unha cortina de vágoas case non lle deixaba albiscar aquel 12,56: “non poderás estudar medicina, por 4 centésimas¡”. Fixera todo o posible. Estudara para os exames, fora a unha academia para que lle axudasen coas asignatura que se lle atragoaban no instituto – aquel profe de bioloxía que sempre esixía un pouco máis; o Inglés, con aqueles resumos nunca o gusto do profe,.. Acabouse. Agora tería que estudar “algo”, ir a universidade, que é o que se supoñía que tiña que facer unha estudante co seu talento. Empezou bioloxía, en Santiago. Bo ambiente, liberdade, pouca motivación. Foi unha desfeita. Seus pais non adaban sobrados de cartos, así que decidíu que non lles ía pedir un esforzo para algo que non lle interesaba, e decidíu facer un módulo de Anatomía Patolóxica. Tiña que ver coa medicina, quizás lle gustase. Acabou con excelentes notas, fixo as prácticas e cadroulle coa xubilación da súa titora, que a recomendou á dirección do hospital – “sería unha barbaridade non collela, é unha xoia; traballadora e técnicamente extraordinaria; unha garantía para o laboratorio”, díxolle ó xefe. Así que ós 25 anos estaba desenvolvendo un traballo que lle encantaba, entre outras cousas, porque o ambiente no laboratorio era familiar, agradábel. Durante a súa estancia en Santiago xurdíra algo moi valioso para ela, Pablo, un mozo que estudaba enxeñería. Tampouco acabara; fixéraselle demasiado esixente. Desempregado, como a maioría dos xóvenes, pero compañeiro amable, animado e tenro con quen agora compartía encantada a súa vida.

Este curso algunos de los alumnos de la clase de 3º de la ESO A han participado en la “Euroscola”, un concurso a nivel nacional que este año consistió en crear un blog sobre los 30 años de España en la UE. Los integrantes del grupo se esforzaron en investigar sobre el tema en cuestión, realizando entrevistas a personas tan destacadas como el alcalde de Pontevedra o a María Rey, escribiendo redacciones, trabajando en mapas interactivos y líneas del tiempo, creando y promocionando su blog… Lamentablemente no ganaron, pero su trabajo era excelente y digno del primer premio. Aun así, lograron el tercer puesto de toda Galicia, tal como demuestra el diploma de la imagen. Échale un vistazo en : http://omegaeurope.blogspot.com.es/ Isaac Gulías y Clara Zamora.

Este sensacional cartel feito pola alumna Mariña Rey Noya, recibiu o primeiro premio do Programa do Concello sobre os riscos das novas tecnoloxías entre a mocidade.

ARTURO NEIRA RODRÍGUEZ 4

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

No hay ley de educación que se precie – y llevamos unas cuantas- que no pregone en su prólogo la intención de formar individuos o ciudadanos autónomos y con pensamiento propio, que sean el motor que impulse el desarrollo y mejora de la sociedad. LOMCE ( un par de ejemplos ):

puede ser inalcanzable y te hará sentir fracasado; idea muy bien explicada por algún filósofo actual. En este momento, recuerdo la conversación con una exalumna, paseando en bici por Pontevedra, que me proporcionó dos ejemplos opuestos de lo que podríamos considerar éxito o fracaso. Esta chica acabó bachillerato con dificultad, se fue a hacer un ciclo superior, maduró, se encontró con ganas de mejorar su currículo y está haciendo el proyecto fin de carrera de Matemáticas- por cierto, con recuerdo especial para un profe de Matemáticas, ya jubilado, que siempre alababa su capacidad en la asignatura-. Por el contrario, otra alumna que yo recuerdo y comenté en el momento, había acabado un buen bachillerato y selectividad, empezó Matemáticas, se agobió, se desanimó y acabó haciendo el mismo ciclo que la primera. Por cierto, jamás me atrevería a juzgar cual tuvo éxito y cual no, ya que a los 24 o 27 queda mucho por vivir, y es imposible predecir el futuro de ninguna de las dos. El segundo aspecto de la enseñanza que me gustaría comentar es el puramente didáctico ¿Enseñamos a nuestros alumnos a entender, razonar, tener sentido crítico, a sacar sus propias conclusiones; es decir, a ser individuos, a desarrollar sus talentos, a ser conscientes de sus obligaciones y de sus derechos, a cumplir con las primeras y reclamar en su debida forma los segundos? Mi sensación es que no. Creo que estamos formando- junto con el resto de la sociedad: padres, medios de comunicación y dirigentes, que no parecen ayudar mucho - una generación cuyos individuos más talentosos están dispuestos a trabajar hasta la extenuación para alcanzar los pocos buenos puestos que parecen distinguirse en el horizonte. Sin embargo, cultivamos la parte teórica y técnica, olvidándonos- porque para eso no se les forma- de que si aprenden de errores anteriores y son más solidarios; si se preocupan menos por la cantidad que por la calidad – por asimilar, que por chapar- y no se dejan entretener en exceso por las redes sociales, que, aparte de entretener, pueden ser un gran elemento de información, cohesión y comunicación; podrán transformar esta sociedad donde cada vez se solicitan más trabajadores infatigables y obedientes - más robóticos que individuos con criterio propio, que demanden un empleo digno, con un horario razonable, un salario razonable, una vivienda digna y una conciliación familiar que, por cierto, son derechos básicos que nos otorga nuestra constitución y parecen estar abolidos de facto.

“El aprendizaje en la escuela debe ir dirigido a formar personas autónomas, críticas, con pensamiento propio.” “Todos los estudiantes poseen talento, pero la naturaleza de este talento difiere entre ellos. En consecuencia, el sistema educativo debe contar con los mecanismos necesarios para reconocerlo y potenciarlo.” “En la esfera individual, la educación supone facilitar el desarrollo personal y la integración social.” “Solo un sistema educativo de calidad, inclusivo, integrador y exigente, garantiza la igualdad de oportunidades y hace efectiva la posibilidad de que cada alumno o alumna desarrolle el máximo de sus potencialidades.”

Pero, en la realidad ¿qué, cómo y para qué enseñamos? ¿Qué se necesita enseñar y aprender, por supuesto? ¿Es una cuestión de cantidad o de calidad? ¿No adolece la escuela de los mismos defectos que la sociedad misma? Consumismo: es decir, exceso de contenidos. Preocupación por la cantidad en detrimento de la calidad: ofrecemos tantas asignaturas, incluso pseudoasignaturas- Atención Educativa, por ejemplo- que perdemos un tiempo de oro para cosas importantes. Prisa: es decir, damos unos contenidos excesivos en poco tiempo y no hay pausa para entender, reflexionar, asimilar e integrarlos en la propia cultura intelectual. Sentido erróneo del éxito, que lleva a muchos estudiantes a sentirse fracasados por no alcanzar unas notas que se han marcado, aunque no estén a su alcance; y menos si se sienten tan presionados por la meta, que acaban sucumbiendo al desánimo, al agotamiento o directamente se hunden. Porque todos –yo al menos, sí, porque afortunadamente soy humano-, hemos perdido o creímos perder algún tren alguna vez, y nunca sabremos si fue mala o buena suerte, ya que las variables en la vida son tantas, que son incontrolables. Después de 34 años de relación con estudiantes, desde 1º de Primaria, FP, BUP, BACH., COU, FP3 y exámenes Cambridge; es la primera vez que he dedicado clases enteras a explicar que nadie puede exigir, ni debe exigirse, alcanzar una meta; porque las probabilidades de frustración se multiplican. Debes exigirte llegar a los mejores resultados que puedas, pero nunca a una meta que

Arturo Neira Rodríguez

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Opiniones sobre literatura vertidas por el alumnado de Literatura Universal en 1º curso de Bachillerato, bajo la supervisión de la profesora Julia Verdullas. ara poder hacer una reflexión real de lo que es Literatura hay que olvidar todo lo leído anteriormente en el texto que la profe ha tenido a bien dispensarnos… Y digo esto porque al fin y al cabo, sí, lo que pone en esas hojas es curioso, pero puede distorsionar la visión que cada uno ya llevaba de casa sobre la Literatura, y eso no es objetivo… (así como tampoco lo puede ser este texto). La RAE define literatura como: "Arte de la expresión verbal." Y hacen rematadamente bien en describir con tan escasas palabras el vómito intelectual que plasmamos en el papel y llamamos Literatura, y no es más que eso, VÓMITO INTELECTUAL. Y vómito intelectual se traduce como expresión cerebral desmedida. La expresión «cerebral desmedida» es un concepto que me acabo de inventar, pero que explicaré ahora mismito. A lo que yo me refiero con esto es a como la literatura nace del pensamiento, es cerebral; como expresa algo que tenemos dentro de nosotros es expresión; y como cuando estás expresando algo que te apasiona, todo se va de madre... es desmedida. ¿Y qué significa todo esto? Pues que la literatura no es más que algo que nosotros creamos desde nuestro cerebro, que expresa algo que sentimos y que hay que currárselo, porque es desmedida, pero eso no significa que no haya que darle forma. Y ahí empezamos a hacer literatura de verdad, así que realmente la Literatura sería la famosa "EXPRESIÓN CEREBRAL DESMEDIDA" pero con una forma. Y eso es lo interesante, aunque la literatura no sirva para nada, como dijo José Saramago… La literatura sirve para, aparte de calzar una mesa, empaparse de nuevas vivencias, al menos desde mi punto de vista. Te metes en el cerebro de los personajes a los que amas, y no solo de los personajes, incluso conoces un poco al autor, te creas un mapa de su mente, cómo organiza sus palabras y si es claro en su expresión. En su expresión cerebral desmedida.

Y bueno, la literatura es, a grandes rasgos, IMAGINACIÓN Y BELLEZA, (como siempre relativa) plasmadas en un papel. Y es que la imaginación que hay dentro de cada línea ha de estar previamente analizada y testada para que el efecto sea adecuado y transmita lo que se pretende. La belleza la ha de ponderar cada uno mientras navega por las palabras. Aunque la belleza en la literatura puede ser también un canon, como la Donna Angelicata de Petrarca. José Ignacio Millán González 1º Bachillerato

¿Qué es la literatura?… ¿Y tú me lo preguntas?... a literatura es arte, concretamente el arte de la expresión verbal. Es cultura. Es el pensamiento plasmado en papel, lo que muchos callan y lo que calla a muchos. Muchas veces son los grandes sueños de alguien y otras, las grandes penas de la vida. La literatura es una carta de amor, un informe, esa novela que tenemos llena de polvo en la mesilla de noche, que una vez no nos gustó, pero la queremos volver a empezar... También esa que nos metió en un mundo imaginario y nos encantó. Es la letra de la canción que cantamos en la ducha creyéndonos “superstars”. Es un papel con letras lleno de lágrimas. La literatura es el arte inspirador que llevó a Beethoven a escribir Para Elisa o, más actualmente, la que llevó a Muse a escribir Resistance basándose en 1984 de George Orwell. La literatura es una señora metida en un psiquiátrico por sus problemas de bipolaridad, que sueña con ser libre, con expresarse a gritos o, a veces, con susurros... Mariana Otero Jiménez 1º Bachillerato

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Una reflexión desde la clase de Literatura Universal

Mujeres protagonistas Heroinas en la literatura

a literatura es una vía de escape de la realidad. Hay gente que usa las drogas o la religión para evadirse de la realidad, mientras otros se sirven de series y libros para hacerlo. Los libros te hacen sentir y pensar como el personaje, te teletransportan a otra realidad, al mundo de tinta que se crea en tu mente. Esas historias se meten en tu interior y lo revuelven todo. A veces uno lee para vivir en un lugar mejor, en su propio mundo, o en el de otra persona. Otras veces se lee para disfrutar de aventuras que ya no se podrían vivir a día de hoy. Cada uno busca en un libro lo que no tiene en la vida. Yo personalmente busco fantasía, busco magia, busco cosas que se salgan de lo habitual. Me busco a mí misma entre las palabras, a veces busco a otras personas, a veces busco sentimientos, pero siempre busco algo más entre las letras. La literatura sirve para enseñarnos a vivir. Los libros contienen toda la información sobre el mundo que nos rodea. Casi cualquier problema se puede solucionar con un buen libro. Las historias nos sirven de ejemplo a la hora de tomar decisiones, nos ayudan a ver las cosas desde una perspectiva diferente, nos hacen madurar y crecer como personas. La literatura es la gran transmisora de sentimientos, capaz de cambiarnos las ideas y la forma de ver las cosas. La literatura es arte. Es ritmo en cada rima, es tranquilidad y furia. Ella es inmarcesible, es colorida, es cambiante, brillante, mentirosa, una realidad pero también un sueño. La literatura forma parte de todas las personas, está construída por y para nosotros y por esto nos reflejamos en sus palabras, porque vivimos en ella.

lo largo de toda la historia se ha escrito sobre la fuerza de las mujeres movidas por el amor. Las primeras aparecen en la Odisea, actuando siempre por amor y siendo el ejemplo de las heroínas posteriores. La capacidad de afrontar situaciones difíciles y de influir en el poder las hace muy fuertes, y en comparación al hombre, mucho más libres. Durante el siglo XIX los escritores intentan profundizar en las mujeres, creando historias en las que se examinan sus pensamientos y sentimientos, pero sin conseguir entender a las mujeres y su forma de actuar. Es por esto que la mayoría de las obras acaban de forma trágica, ya que la forma de ser de la mujer le lleva a la desgracia. Todo el tiempo en silencio y observando lo que ocurría ha hecho que los personajes femeninos sean muy inteligentes, capaces de hacer frente o incluso superar a los héroes masculinos. En el siglo XXI la heroína se convierte en símbolo de rebeldía, de valentía, de fuerza y de inteligencia. Adaptadas a la mentalidad actual, luchan por la justicia y la igualdad, pero sobre todo persiguen sus sueños y ambiciones como nunca antes se había hecho. Yo siempre he sido una gran amante de la literatura, ya que ella me ha introducido en un mundo lleno de sentimientos, aventuras e imaginación. Los personajes de esas historias fantásticas han sido mis ídolos y mis modelos desde pequeña, sobre todo las mujeres fuertes y decididas, que marcan la diferencia con sus antepasados. Hace tiempo encontré una imagen en internet en la que salían diferentes personajes femeninos de la literatura con una frase encima. La frase decía "No nos subestimes, nosotras somos más fuertes de lo que crees" y resume todo lo que pienso de las heroínas en la literatura. Durante siglos las mujeres han sido personajes secundarios, haciendo siempre un mismo papel y teniendo unas personalidades similares en la mayoría de historias. Uno de los principales problemas era que el machismo no dejaba ver más que una mínima parte de la mujer, creyéndolas incapaces de muchas cosas y haciéndolas parecer seres pasionales con pocas capacidades intelectuales. En la actualidad hay todo tipo de heroínas, teniendo la fuerza, la valentía y la decisión como características comunes. Hoy en día las mujeres son protagonistas de historias de aventura y acción (propias de hombres en el pasado) y se ve como algo normal, siendo además un tema muy recurrente a la hora de crear distopías o novelas futuristas. En mi opinión, ya era hora de crear personajes diferentes a las típicas mujeres enamoradas, siendo estas más racionales y aventureras que en el pasado.

Carolina Sampedro Gesteira, 1º de Bachillerato

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

O alumnado de 4º ESO realizou un traballo sobre o deseño de Pictogramas. De seguido tendes unha mostra do mesmo.

Tan suave como algodón, Y tan fresco como el mar Tú rozaste mi mejilla, Una caricia singular. Me envolviste con tu abrigo Y me dejaste pensar Que aquel agradable abrazo, No se podría reemplazar.

Uxío, Antón, Nerea

Mariña Rey

Intenté abrazarte yo, Mas no fui capaz, Tu continuo movimiento No podía cesar. A veces en mi oído, Te oía susurrar, Y eso feliz me hacía Solo a ti te oía hablar. Rita e Sara

Y aunque algún día te marches Y no te vuelva a escuchar, Sabré que estás ahí, Abrazándome sin más. Lara Alvite Costa 2º B ESO

Mariña, Uxío e Xavier, elaboraron os carteis do CDU para a clasificación dos libros da biblioteca 8

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

midade que te consumía por dentro e distorcionaba a túa realidade. Despois de pasar dous días seguidos falando con Ánxel sen saír da casa e ignorando as chamadas dos seus pais e de Álex, este foino visitar para intentar axudalo, deixarlle ben claro que Ánxel non lle estaba facendo ningún ben e intentar convencelo de que deixase de falar con ela; pero Carlos, aínda resentido polo seu abandono anterior, non lle fixo caso e botouno do piso case a paus. Pouco tempo despois, Ánxel díxolle a Carlos que un día próximo ía darlle unha sorpresa; pero, tras dicirlle iso, non lle volveu a falar. Carlos estaba desesperado. O insomnio e as drogas volvíano cada vez máis inquieto e violento. Quería falar con Ánxel, pero parecía que ela non quería falar con el. Un sábado pola noite, cando Carlos estaba sentado no chan, co ordenador enriba das pernas, agardando desesperadamente un sinal da existencia de Ánxel, o seu desexo fíxose realidade. Ánxel mandáballe unha mensaxe, na cal dicía que mirase pola fiestra. Carlos púxose de pé dun salto e foi correndo ata o cristal, a través do cal se vía a Ánxel, que estaba erguida ao outro lado da estrada. Carlos saíu correndo do piso, baixou as escaleiras ás alancadas e, cando chegou ao pé da estrada, parou en seco, mirou a Ánxel fixamente e viu que ela esbozaba un sorriso. Carlos comezou a andar cara a ela. Cando estaba a medio camiño, sentiu un aplastante golpe no costado dereito e algo semellante ao resplandor dunha luz. Nese momento o mundo paralizouse e a súa caída cara ao chan foi lenta. A medida que caía, os seus ollos ían pechándose. Despois duns segundos, a imaxe de Ánxel empezou a distinguirse. Carlos estaba completamente deitado no chan, dolorido e ensanguentado. A moza, que brillaba de forma anxelical, dirixíndolle unha mirada de compaixón, estendeu o seu brazo, rozoulle a meixela coa súa man suave e esbozou un sorriso máis.

arlos nunca pensou no amor como algo real. Cría que era unha mera ilusión ou unha fantasía que creaba a xente por medo a estar soa. Carlos non era un mozo moi sociable; tiña un único amigo, Álex. Por desgraza para el, o seu amigo non tiña a mesma opinión sobre o amor: Álex levaba uns meses saíndo cunha rapaza, Paula. Para Carlos, o comezo desa relación significou un afundimento na máis absoluta soidade. El e Álex cursaban o último ano de carreira na universidade de Santiago, compartían piso; pero, desde que Álex e Paula empezaron a saír, Álex empezou a pasar cada vez menos tempo no piso, ata o punto de mudarse coa súa moza e deixar a Carlos, o seu amigo da infancia, coa responsabilidade de pagar integramente o aluguer. Carlos, aburrido e estresado polos exames, topouse con moitas cousas que facer, pouco tempo para facelas e unhas ganas mínimas de saír do piso. Cando vivía con Álex, entre hora de estudo e hora de estudo, adoitaba ir con el a tomar un café ou a mercar algún libro, pero agora xa non tiña ningún amigo, agora tiña un coñecido que de vez en cando o chamaba para pedirlle un favor. Para encher o seu vacío, Carlos buscou moitas saídas -ningunha boa, a verdade. Cada día consumía máis e máis alcohol, máis drogas que o mantiñan aletargado; pero, sen dúbida, a súa maior adicción foi internet. A través dun foro de estudantes coñeceu a Ánxel, unha rapaza que estudaba en Pontevedra. As súas charlas duraban días. Carlos, despois de estudar, pasaba toda a noite falando con ela. Cada vez estudaba menos para poder falar máis con ela, o que repercutiu nos seus exames e cabreou aos seus pais, pero Carlos xa non facía caso aos estímulos externos. Estudaba un pouco pola mañá, fumaba uns porros, e de volta ao portátil. As súas conversas con Ánxel, ao principio, trataban sobre libros, pero co tempo foron introducíndose nun ámbito filosófico e macabro. Falaban da morte, de como o amor era unha enfer-

Santiago Portos Fernández 4ºB E.S.O. Gañador do certame microrrelatos IES A Xunqueira I. Categorría B

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

“Bágoas do Mar, Bágoas da Terra” é o nome dun proxecto de investigación levado a cabo desde o Departamento de Relixión do IES “A Xunqueira I”, que abarca o traballo realizado polos alumnos e alumnas de Relixión desde 1º da ESO ata 2º de Bacharelato ó longo de dous anos, sobre a dura e complexa situación da poboación inmigrante e refuxiada no mundo. Durante o curso 2014-2015, no apartado “Bágoas do Mar”, investigamos, tratamos e traballamos as diferentes situacións das que parten os inmigrantes ilegais, as razóns polas que se van dos seus países, os medios que utilizan para saír dos seus lugares de orixe, o tempo que tardan e as dificultades coas que se atopan para percorrer ese camiño, incluídos os complexos entramados das mafias que se aproveitan da súa desesperación, os seus escasos recursos, o seu desamparo, e as tremendas dificultades coas que se atopan logo ó intentar entrar nos países máis desenvolvidos. Alumnos e alumnas investigaron sobre cada un destes puntos, buscaron datos, coñeceron diversos países e diferentes historias reais.

Centráronse principalmente na inmigración ilegal a través do mar, na proliferación de pateras e das mafias, así como na incapacidade loxística dalgúns puntos concretos do Mediterráneo para acollelos e no inxente e vergoñento número de falecidos que acaban afogados sembrando o fondo do “Mare Nostrum”. Basándose en todos estes coñecementos, o alumnado de dous en dous, investigaron distintas situacións, empatizaron con elas e meténdose na pel desas persoas, escribiron o relato da súa propia historia que crearon coma inmigrantes ilegais na súa loita por chegar a un lugar onde poder emprender una vida digna para eles e para os seus fillos. O resultado foi incrible, pois non hai mellor xeito que poñerse na pel do outro para descubrir moito da dureza que o rodea, pero tamén moitas das esperanzas destas persoas, ó vivilas na súa propia pel e en primeira persoa a través dos seus propios relatos.

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Durante o curso 2015-2016 completamos a segunda parte: “Bágoas da Terra”, na que centraron a súa investigación sobre o tema dos refuxiados. Primeiro deixamos claro a diferenza entre emigrante, inmigrante, refuxiado e asilado, e a partir de aí vimos: -os distintos lugares da Terra de onde proceden a maioría dos numerosos grupos de refuxiados. -as causas e conflictos que xeneran este fenómeno que vai en aumento. -a situación destas persoas que se van da súa terra só co posto, e os problemas que conleva para elas: a) O abandono da súa terra, o seu traballo ou estudos, a súa casa, os seos familiares vivos e mortos… b.) A difícil e incerta travesía que lles espera na súa búsqueda de refuxio. c) A escaseza de todo tipo á que se enfrentan polo camiño . d) A negación de acollida, refuxio ou asilo por parte dalgúns países. e) As penosas condicións nas que moitas veces son acollidas. f) O hacinamento e as precariedades dos campos de refuxiados. g) As agrupacións e ONXS que colaboran na súa protección e axuda. h) O seu futuro incerto. i) A dificultade para aprender de súpeto: un idioma e uns costumes diferentes para poder integrarse nunha cultura que non é a súa. Alumnos e alumnas plasmaron todo esto en definicións, viñetas e cómics, tratando o tema desde os seus distintos puntos de vista, o que lles axudou a respectar ó diferente e a comprender a situación social e a realidade actual que os rodea e que golpea con forza as nosas conciencias e a nosa intelixencia.

Traballo feito pola profesora Elena Ferro Dios e o alumnado de Relixión 11

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Nuria Barros Presas

José Ferradás Troitiño

Premio Provincial de Investigación 2015 en Humanidades e Ciencias Sociais

Investigador no CERN de Ginebra CERN é o centro onde se atopa o acelerador de partículas máis grandes do mundo. Alí traballa José Ferradás, un pontevedrés que naceu o 1 de xaneiro de 1990. Comezou a ESO no noso Instituto no curso 2002/2003. Sempre ao carón do seu irmá xomelgo Salvador, para nós eran prácticamente iguais e moi difícil de distinguilos. Os expedientes académicos de ámbolos dous foron brillantes, tanto na ESO como no Bacharelato. José acadaría unha nota media de bacharelato de 9,5. Despois de estudar Inxeniería José en 1º ESO na Universidade de Vigo, foi fichado Curso 2002-2003 polo CERN. CERN son as siglas de “Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire” que traducido sería Consello Europeo para a Investigación Nuclear”. Está en Suiza, preto da fronteira con Francia. Foi fundado en 1954 por doce países europeos, e España uniuse en 1961. Nestas instalación se descubriron partículas subatómicas, en particular o bosón de Higgs que foi descuberto no ano 2012. E alí está José, moi contento co seu traballo e na vangarda da investigación en Física, deseñando os imáns que permiten aos electróns non desviarse da súa ruta ao longo do kilométrico acelerador. La Voz de Galicia adicoulle unha extensa reportaxe o 3 de maio de 2016. Alí conta a súa experiencia vital e profesional. Parabéns a José porque é un José en 2º Bach exemplo de que o esforzó conduCurso 2007-2008 ce aos obxetivos máis elevados.

aceu o 9 de maio de 1986 en Suiza. Sendo moi nova foi vivir coa súa familia a Campolameiro. Comezou os estudos no Instituto no ano 1998. Logo dun brillante expediente na E.S.O., estudiou o Bacharelato na modalidade de Ciencias Sociais, onde acadaría uns magníficos resultados. Rematou no curso 2003-2004. Como case toda a mocidade de Campolameiro, a súa afición pola música evidenciouse moi cedo. Na asignatura de Música levaría sempre a máxima cualificación: 10. No ano 2015 a Diputación Provincial de Pontevedra concedeulle o Premio Provincial de InvestigaNuria en 2º ESO ción en Humanidades e Ciencias Curso 1999-2000 Sociais pola súa tesis doctoral, cualificada cum laude, que estudia a vida musical en Pontevedra na transición dos séculos XIX ao XX. Este traballo estuda en profundidade o movimiento musical urbano na nosa cidade, dende o ano 1878 ata 1903. Anos nos que se crearían bandas de música, orfeóns e moitas asociacións. A música ía establecer un acercamento entre membros dunha sociedade moi estratificada en clases sociais e contribuiría a reducir as diferencias entre os veciños na procura dunha sociedade Nuria hoxe máis xusta. A actividade cultural, e por ende musical, en Pontevedra foi especialmente relevante nese periodo, pois realizábanse eventos populares onde os músicos tiñan a oportunidade de mostrar as súas habilidades. Nos Xogos florais competían as bandas para obter o preciado galardón. No Entroido misturábase o pobo baixo coas clases máis acomodadas aos acordes dos músicos. Nas festas da Peregrina os bailes e os pasarúas eran acontecementos onde a música tiña un protagonismo destacado. Por útlimo, o teatro, o gran entretemento dos nosos devanceiros, tamén era campo abonado para os músicos: óperas, zarzuelas, sainetes cómicos. Os nosos parabéns a Nuria e a nosa satisfación por ser parte, aínda que ínfima, dese magnífico traballo que esperamos ver pronto nos tesouros da nosa biblioteca.

O CERN 12

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Este curso tivemos varias conferencias relativas a diversos aspectos da historia do noso país. A principios de curso, o arqueólogo David Fernández Abella disertou sobre “Arqueoloxía submariña en Galicia”, onde incidiu, entre outros aspectos, na batalla de Rande. Tamén, co gallo do oitenta aniversaio do asasinato de Alexandre Bóveda, o seu neto Valentín García Bóveda falou sobre a vida e obra do seu avó. Un aspecto fundamental é falar da situación da nosa lingua e da súa riqueza. En colaboración co Concello de Pontevedra desenvolvéronse dúas ponencias: unha referente a “A situación do galego no ensino” impartida por unha persoa integrante da Mesa pola Normalización Lingüística, e outra encol á riqueza da nosa microtoponimia, baixo o título de “Chamámonos así: toponimia en Pontevedra”, a cargo de Alberte Reboreda. Cambiando un pouco a temática, tamén se achegou ao noso centro o músico Jasper do grupo “NAO”, onde contou a súa experiencia no mundo da música en galego e disertou sobre a súa evolución nos últimos anos. Tamén tivemos estes días a visita do escritor Ramón Caride para falar da súa novela Sarou que leron varios grupos de 1º de Bacharelato, ademais de comentar a súa obra en xeral. Por quinto curso consecutivo o profesor e escritor Miguel Anxo Fernández visitounos para disertar nesta ocasión sobre “Miss Ledya e os Cen Anos do Cine Galego”. Para rematar este apartado organizamos unha conferencia sobre “Micoloxía en Galicia” que impartiu o profesor Amancio Castro, integrante do grupo de micoloxía “Brincabois”.

1º Premio Tarxetas de Nadal. Cat. B (Andrea Barreiro)

Carteis premiados do Entroido

Alumnado premiado cos seus carteis do Entroido Ramón Caride falou da súa novela “Sarou” Logo, organizáronse varios concursos. No primeiro trimestre tivo lugar o concurso de Tarxetas de Nadal onde foron premiadas na categoría B (1º ESO), Andrea Barreiro (1º premio) e María Guntiñas (2º premio), ademais na categoría B (3º ESO), Xana Bravo (1º premio) e Brais Santomé (2º premio). No mes de febreiro organizouse o concurso de Carteis de Entroido onde foron premiados na categoría A (1º ESO), Lucía Senra (1º premio) e María Guntiñas (2º premio); na categoría A (3º - 4º ESO) Mariña Rey (1º premio) e Brais Santomé e Carmen García (2º premio). Na categoría B (1º Bach.) foron premiadas Mariana Otero (1º premio) e Alba Prado e Mónica Pérez (2º premio). O terceiro concurso que organizamos foi o de Microrrelatos que gañou Santiago Portos (4º ESO) co texto “Ánxel”. De seguido podedes ver algúns destes traballos.

Ademais achegamos ao centro varias exposicións: a primeira delas foi relativa a “Galicia industrial” elaborada pola Fundación Barrié, a Xunta de Galicia e tres IES da cidade da Coruña. Outra exposición fotográfica foi a referida á “Emigración galega”, acompañada de dous coloquios con tres antigos emigrantes galegos e a actividade titulouse “Fálame da emigración”. Tamén fomos visitar ao Museo de Pontevedra unha exposición sobre o excelente fotógrafo de Soutelo de Montes (Forcarei), Virxilio Vieitez, e co gallo do Ano Castelao visitamos a exposición “Castelao artista”. Organizamos unha exposición de carteis sobre Manuel María, autor ao que se adicou este ano o Día das Letras Galegas. En torno a esta data organizamos un recital de poemas de Manuel María e tamén unha audición de poemas seus musicados.

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Asistimos á representación de teatro de títeres da obra “Os vellos non deben de namorarse” de Castelao. Outra saída que fixemos foron varias visitas ao CITA (Foxo das Torres Arcebispais). Tamén houbo unha excursión á vila de Padrón para visitar a Casa-Museo de Rosalía de Castro e o Xardín Botánico. Participamos tamén, como todos os anos no Correlingua.

Recital de poemas de Manuel María na biblioteca

O Instituto no Correlingua

Visita a exposición “Castelao Artista” Outras actividades en torno á lingua galega foron o Contacontos que se celebrou nas vésperas de Nadal onde se relataron textos de Castelao, Álvaro Cunqueiro, Sechu Sende e Rafael Dieste. Para o programa “Dalle a lingua” de Onda Cero explicáronse dez actividades de todas as que realizamos o Equipo de Normalización Lingüística nas que se incluíron a lectura dalgún relato do contacontos. Unha actividade novidosa este ano foi a Xincana: Galicia, país das letras para incentivar o uso da lingua galega entre o alumnado. Fíxose en colaboración co Concello de Pontevedra.

Visita á Casa-Museo de Rosalía de Castro

Programa “Dalle a linga” de Onda Cero

Durante este curso organizamos unha aula de teatro. Tamén se gravou o programa de Onda Cero “Cántamo en galego” coa participación do grupo musical Daquí da Ría. No Certame Ben Veñas Maio participamos nas categorías de relato curto, poesía, banda deseñada e fotografía. O alumnado do noso instituto acadou catro premios e cinco accésits. Os premiad@s foron os seguintes: Banda deseñada: Carolina Sampedro e Sarahi Sieiro (2º premio), Patricia Eirín e Antía Piñeiro (accésit). Fotografía: Brais González (1º premio) e David Nogueira (2º premio). Poesía: Carlota Corredoira (accésit). Relato curto: Santiago Portos e Nuria Bouzas (accésit).

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

As persoas que formamos parte do Equipo de Normalización Lingüística son: Carlota Corredoira Sartier, Nuria Bouzas Antas, Pilar Iglesias Rodríguez, Mariña Rey Noya e Andrea Zas Cespón (alumnado); Laureano Aragunde Oubiña, Gloria Iglesia Cabaneiro, Lidia Garrido Gómez, Lucía Novás Garrido e como coordinador Manuel Reboredo Tajes (profesorado). Dende o Equipo de Normalización Lingüística agradecemos a colaboración do alumnado e profesorado e persoal non docente do noso instituto. Carlota Corredoira Sartier-Manuel Reboredo Tajes

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Ano tras ano o noso centro vaise quedando máis cheo da nosa pegada, os estudantes de segundo de Bacharelato Artístico. Este ano, grazas á colaboración e apoio da nosa profesora Ana Fuertes puidemos levar a cabo unha reinterpretación da obra de Mondrian, un dos vangardistas máis influíntes. O traballo foi feito con acrílicos sobre paneis de madeira.

Pintando a Darwin e a evolución

Lucía e máis Carlos tendo unha conversa mentalmente. Ó principio todo foi un caos, posto que todos fomos moi quisquillosos coas medidas e a cada milímetro que nos equivocábamos, saltáballe o radar á profe.

Rosalind Franklin e a dobre hélice

Margulis e a endosimbiose seriada

Barrè-Sinousi e o VIH 16

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

A colocación final e ultimando os detalles

O grupo de 2º D diante da súa obra que podedes ollar na Aula-laboratorio de Bioloxía

O mural de 2º E que pódedes atopar na antiga aula de video 17

Carolina Nickelle Jhorgy Sánchez

Iván Darriba

Eva Padín

Adrián Abal

Laura Pastor

Sara Ríos

Carlos Soto

Mónica Fontán

Laura Fernández

Lucía Otero

Inés Míguez

Óscar Cortegoso

Alicia Rivera

Laura Vázquez

Cristina Guillán

Sara Moraña

Andrea Balboa

Sara Rodríguez

Lidia Torres

Naiara Gómez

Claudia González

Patricia López

Sara González

Anxo Costa

Sofía Hidalgo

Laura Orge

Natalia Lavía

Antonio Álvarez

Alejandro Castaño

Marta García

Aroa Outón

Christian Sieiro

Susana Díaz

Yolanda Outeda

Manuel Montes

Carlota Lois

Nicolás Lores

Nadia Otero

Deyse Vilas

Inés Carballa

Estefanía Pérez

Antía Iglesias

Santiago Rosales

Marta Domínguez

Lucía Fraga

Aida Iglesias

Yara Ferreira

Sheila Couto Mouriño (1º D Bacharelato)

1º Premio Certame de Banda Deseñada AXI 2016

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nยบ 28

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

VISITA A CELANOVA E VILANOVA DOS INFANTES

Este curso grabouse o segundo CD do coro e orquestra, titulado Son Xunqueira, que se presentará o día 25 de xuño no Casino de Pontevedra. Na seguinte imaxe podedes ollar a carátula deste excelente traballo.

O 13 de abril, os membros do coro, acompañados do alumnado de PMAR e diversificación, visitaron Celanova, onde, ademáis de subir ao castro de Castromao, fixeron o típico roteiro literario polo pobo natal do gran Curros Enríquez. Antes desa visita, cantaron no IES As Lagoas de Ourense, actuación que foi moi aplaudida e da que damos testemuña na seguinte foto

Carátula do novo CD

No IES As Lagoas de Ourense

O coro posando para as fotos do CD VIAXE A LLANES (ASTURIAS) Na seguinte páxina pódense ollar unha serie de fotos que evidencian o ben que o pasamos na viaxe a Llanes, en Asturias, a onde nos desprazamos para asistir a un obradoiro coral dirixido polo compositor e director Josu Elberdín. O coro en Celanova 26

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nยบ 28

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

O día 26 de maio celebrouse no auditorio do Pazo da Cultura, o acto de despedida ao alumnado de segundo de Bacharelato. Como todos os anos, o recinto encheuse de alumnasdo, familiares, amigos e profesores, que gozaron de dúas horas e medía de espectáculo. Presentou o evento a parella formada por Jesús Fontán Dapena e Antía Sanchez Ojea que luciron espectaculares. Abriu a sesión a Orquestra do Instituto que, dirixida por Miguel Rodríguez, interpretou tres temas ao máis puro estilo jazz, xa que o vento destacaba na instrumentación: un saxo, tres trompetas, unha trompa, un clarinete, un trombón, batería, piano e baixo electrónico. Despois desta primeira actuación, os representantes dos grupos de alumnos e alumnas de segundo de bacharelato, interviron para facer un brevo resumo do seu paso polo centro e expresar o seu agradecemento hacia todos os membros da comunidade educativa que formaron parte da súa educación nos últimos seis anos, para rematar cunhas proxeccións fotográficas cheas de bo humor e música. Logo falou Enrique Perez-Ardá en representación das familias. Maica Larriba, en representación do profesorado, fixo gala de toda a súa sapiencia facendo unha glosa sobre o que significa o aprendizaxe da historia e como nos sensibiliza de cara a vivir e aspirar a un mundo máis xusto e solidario, facendo referencia ao grave problema dos refuxiados da guerra en Siria. Se entregaron os diplomas acreditativos das matrículas de honra da promoción, que este ano recaeron en Jesús Fontán Dapena, Alba Fernández Esperón e Sofía Hidalgo Moldes. A continuación procedeuse á entrega das orlas a cada un dos alumnos e alumnas da promoción 2014-2016. O director pechou o turno de intervencións cunhas emotivas palabras de parabéns e despedida ao alumnado. Para rematar o acto, o Coro do Instituto, dirixido por María Luisa Sánchez, volveu, unha vez máis a brillar cunha actuación sobresaliente, sendo receptor de todas as admiracións do público presente. Felicitar á organizadora do acto, a vicedirectora Flora García polos seus desvelos, e a Carlos Montero pola súa desinteresada e inestimable axuda na amplia reportaaxe fotográfico da que pode verse unha mostra representativa neste artigo. (J.M.R.)

Gabriel Ramírez e Iván Abalo de 2º B

Aitana Ojea e Jesús Fontán, os presentadores do acto brillaron a gran altura.

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Miguel dirixou con gran profesionalidade a banda de instrumentos de vento que, como podemos apreciar na foto, deron todo de sí. Destacar o solo de saxofón de Nicolás Silva.

Sara e Sergio estiveron perfectos en representación de 2ºA. Deron diplomas ao profesorado e fixeron gala dunha gran simpatía.

Mónica, Nerea e Javier, un trío letal, na crítica e no halago….

Anoa e Marta: unhas artistas. Sen dúbida moi boas comunicadoras.

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Mariña Rey Noya ao piano

Lucía e Fanny

Foto en grupo de 2º E na entrega de orlas

Maica Larriba nunha intervención que foi moi aplaudida e vitoreada

O director pechou o acto cun emotivo discurso de despedida.

O alumnado de 2º A de bacharelato, en compañía da súa titora Dna. Elena Juiz Rodríguez que semella unha alumna máis (é a que ten o ramo nas mans). De esquerda a dereita: Alexandre Rey, Ainhoa Cousido, Alba Fernández, Raquel Arias, Uxía García, Carmen Rosales, Jesús Fontán, Aitana Ojea, Jacobo Ucha, Xabier Rodríguez, Rubén Pereira, Fernando Soliño, Nicolás Silva, Antón Viaño, Noelia Carballa, Elena Juiz (titora), Sabela Pazos, Sara Casal, Sabela Búa, Sara Souto, Sergio Silva, Iván Dasilva, Sofía Pérez-Ardá. 30

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Al acabar la exposición de la sala iberia, bajamos un piso y fuimos a la sala del siglo XX.En ella había muchos objetos que se inventaron desde el principio del siglo XX hasta el final de este y nuestro guía nos dio un juego a hacer que se trataba de una seria de adivinanzas que se relacionaban todas con un objeto hallado en la sala y cuantas más adivinanzas hubieras acertado mas pistas te daba el después para encontrar al objeto misterioso.

Nada más salir del autobús nos dirigimos hacia la entrada principal del museo. Nos dividieron en dos grupos para que así la visita fuera más dinámica: en un grupo los de tercero A con unas cuantas personas del ciclo y en el otro grupo a los de tercero B y al resto de las personas del ciclo. . Empezamos nuestra visita dejando las mochilas y cazadoras para estar más cómodos. Después fuimos a ver una exposición llamada Sala Iberia en la cual se mostraban piezas objetos y partes del famoso avión Boeing 747, también apodado Jumbo, y bautizado como Lope de Vega. Lógicamente hicieron una selección a la hora de escoger los objetos para exponerlos al público y pusieron cosas como: un motor de avión, la esquina de un ala, la evolución de los asientos, cajas negras y el pico o tren de aterrizaje del avión:

A continuación bajamos varios pisos hasta llegar a la sala Mayúsculas en la cual hay varios objetos e inventos raros. Después de que el guía nos explicara un poco de todo nos pusimos a hacer un problema que aparecía en el folleto que nos dio el guía en el cual tu tenias que averiguar cuantos fotograma se necesita para visualizar una película de dos hora. Por ultimo visitamos la sala Miscelánea en la que había unos bancos para sentarse y dos robots que te contaban cosas muy curiosas sobre los objetos que había en esa sala.

El avión estaba dividido en tres pisos: en el primero, el más cercano al suelo, se encontraba la bodega, lugar en el que se guardaba el equipaje, combustible y maquinaria. En el segundo piso era donde se encontraban los pasajeros que estaban divididos en clase la primera clase estaba delante de todo, en el morro, la segunda clase estaba cerca de las alas , detrás de la primera clase, y la tercera clase era la que estaba en la cola del avión, situada detrás de la segunda clase. En el tercer piso se encontraba la cabina del piloto y la clase visnes. En la imagen incorporada se aprecian los distintos niveles y el gran tamaño

Opinión sobre el M.U.N.C.Y.T. : La verdad es que a mi este museo me gusto mucho, ya que nuestra visita se hizo8,8 muy dinámica e interactiva para que no fuera tan pesada y eso me gustó. Alumnado de 3º ESO

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Cette année, les élèves de français ont une lectrice qui leur donne cours de français une fois par semaine. Les élèves de 3º ESO , section bilingue, l´ont interviewée sur sa vie en Espagne et en Belgique. Elle s’apelle Laura

Marín, Pontevedra

Bonjour, comment vous appelez-vous? Bonjour, je m’appelle Laura et je suis Belge. Quel âge avez-vous? J´ai 24 ans. De quelle ville venez-vous? De Waterloo, à 20 kilomètres de Bruxelles. Le flamand est germanique et le français est une langue romane. C’est difficile de parler espagnol? Non, parce que ça ressemble au français. C’est très facile à comprendre, et c´est un peu plus difficile de le parler. En Galice, les gens parlent en galicien et c’est plus difficile pour moi ! Que pensez-vous de la culture espagnole? C’est différent de la Belgique : en Espagne, les gens sont moins froids qu’en Belgique et ils sont moins distants. J’aime bien, mais j’ai du mal à m’habituer. Si vous pouviez faire en sorte que votre famille et amis viennent vivre en Espagne, vous resteriez ici ou vous retourneriez en Belgique? Je resterais en Belgique. C’est difficile de s’adapter à un pays. En Belgique, je me sens plus à l’aise. Vous vouliez être enseignante quand vous étiez petite? J’ai d’abord voulu être détective, puis écrivain et finalement professeur de français. Qu’est-ce que vous avez fait l’année dernière? J’étudiais les langues romanes. Je faisais mon mémoire sur un écrivain du Moyen Âge. Qu’est-ce que vous allez faire l’année prochaine? Je retournerai en Belgique et j’étudierai un an pour pouvoir enseigner le français après.

Pourquoi avez-vous décidé de venir à Pontevedra? J’ai fini mes études et j’ai décidé de venir comme lectrice en Espagne pour apprendre l’espagnol et pour commencer à enseigner. Vous êtes contente avec vos élèves de la section bilingue de 3º ESO? Oui, je suis très contente parce que vous participez beaucoup. Vous aimez Pontevedra? Oui, parce que c’est petit. Qu’est-ce que vous avez visité de la Galice? Les villes de Vigo, A Coruña et Saint-Jacques de Compostelle, les plages de Sanxenxo, O Grove et Combarro et j’ai fait le pèlerinage de Tui à Santiago. Qu’est ce que vous préférez de la Galice? Et de l’Espagne? Sa gastronomie, surtout le poulpe et les tapas. J’aime bien aussi le mélange des cultures celte et espagnole. Les gens sont plus serviables qu’en Belgique. Comment est la vie en Belgique? C’est une vie plus stressante, plus monotone. C’est tous les jours la même routine, “métro, boulot, dodo”. Les gens sortent moins souvent qu’en Espagne. Qu’est-ce que vous aimez le plus de la Belgique? Sa nourriture, surtout les frites et les gaufres! Combien de langues y a-t-il en Belgique? Trois : le flamand, le français et l’allemand. Qu’est-ce que c´est le flamand? C’est la même langue qu’aux Pays-Bas, sauf l’accent qui est différent. C’est difficile de parler flamand? Oui. Il est très différent du français.

Merci Laura et bonne fin de séjour à Pontevedra.

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

Este ano, algúns dos rapaces de segundo da ESO tivemos a oportunidade de participar na XVIII Olimpíada Matemática Galega, a cal consiste en cinco problemas valorados cada un sobre dez e nos cales o máximo de puntos son cincuenta, pero nunca ninguén os conseguiu. Ainhoa Lois, Alicia Gregorio, Sandra Caravelos, Álvaro Cidre, Iago Boullosa, Alexandre García e eu, Laura Zas, practicamos case todos os recreos os problemas de outros anos, e con isto presentámonos o día 21 de abril a Fase de Zona realizada no noso centro xunto con outros 63 participantes de Pontevedra. Tras unha ansiosa espera soubemos que dos participantes de Pontevedra pasaran seis, e un era do noso instituto, eu. De 400 rapaces que nos presentamos en total de Galicia, só pasamos 41 á Fase Final. Xunto cos outros cinco gañadores de Pontevedra, o día 19 de maio ás 9:00 dirixímonos a Lugo. Chegamos alí arredor das 11:20, fixemos unha presentación e logo ás 12:00 entramos por orde de lista a facer a proba, que durou dúas horas, durante as cales os profesores visitaron o museo de Lugo. Ás 14:00 fomos todos, participantes e acompañantes, a comer a unha pulpería onde nos deron churrasco, tortilla, croquetas, luras e tarta. Á tarde mentres os profesores corrixían as nosas probas, xuntámonos en grupos de oito e fixemos unha especie de xincana con operacións matemáticas e déronnos unha camiseta. Sobre as 18:00 fomos todos a unha sala en onde antes de anunciar os finalistas galegos, fomos público dun monólogo que nos fixo rir moito. Logo entregáronnos unha medalla a cada un de nos e unha bolsa cun pen, unha calculadora, un libro e un bolígrafo e sortearon regalos pero por Laura Zas Cespón, a autora deste artigo e pardesgraza a min non me tocou ningún. ticipante na Olimpiada Matemática Seguido disto anunciaron os tres gañadores e a un cuarto que aínda que non gañara quixéronlle agradecer igual o seu traballo. Por último fomos ao autobús e volvimos a Pontevedra. Aínda que non gañáramos pasámolo todos moi ben con esta nova experiencia.

A alumna de 4º ESO B, realizando un traballo sobre Cervantes na clase de Plástica 33

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nยบ 28

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nº 28

por J.M. Ramos

Martín, Xoan e Pepiño Son tres cativos e irmáns, Aos que lles gustan os cans Os páxaros e os gatiños.

por J.M. Ramos

Martín, que é o maior, Dobra en anos a Pepiño, Por iso lle ten cariño E lle mostra o seu amor.

Así que os dous xuntiños van A mercar chicles de menta, E lles cobra a dependenta Seis veces a idade de Xoan.

E mira ti que parvada: Se as idades nós sumamos De ámbolos dous ananos, Nos da o custo das lambadas.

Xoan é o menor de todos, Ten dous anos soamente. Pon a funcionar a mente, Fai traballar os miolos, E dime ti, que es moi listo, A idade dos tres irmáns. Non me sexas lacazán E ponte a resolver isto.

por J.M. Ramos

HORIZONTAIS: 1. Primeiro apelido do director do Instituto. 2. Dará luz. 3. Una ducia é un ano. Estrela en inglés. 4.- Nome árabe frecuente. Siglas do Instituto Nacional de Industria. 5. Apócope de santo. Expresións de xúbilo nas touradas. 6. Crema do leite. Símbolo do escandio. 7. Famosa letra grega. Mamífero plantígrado. Penúltima vogal. 8. Deus exipcio do sol. Natural de Siria. 9. Primeira vogal. A primeira letra que o burró da. Batracio. 10. Muller distinguida. Flor dos escudos medievais. 11. Movemento de auga no mar. Cinco. Vogais. VERTICAIS: 1. O secretario do Instituto. Campo coidado. 2. País europeo. Símbolo químico do aluminio. 3. Nome bíblico de muller. Propietaria, Dona. 4. Novecentos. Consonante. Expiración violenta de aire. Vogal. 5. Vogal en plural. Lugar do deserto onde florece a vexetación. Cinco. 6. Froito da palmeira. Relativo á fala. 7. Natural de Orán. Droga asiática. 8. Desagradable, intratable. Feminino de mamífero plantígrado.

Quén organizou a excursión? 35

Xuncos. Revista escolar do I.E.S. A Xunqueira I. nยบ 28