Den Triangel - 1516/2

Door studenten Journalistiek van de

Den Triangel

10 december 2015 - 2 maart 2016 Jaargang 9, nummer 2 www.dentriangel.be

3 Het doek valt voor Dora

het nieuws uit uw buurt

@Dtriangel

4 Vrijdag de dertiende in Parijs

8 “Cultuur is een ­bindmiddel”

11 “Het mooiste moet nog komen”

OLV-college breidt uit Onze­-Lieve­-Vrouwecollege maakt plaats voor extra kleuters

Weldra meer joelende kinderen op de speelplaats van de kleuterschool

Het O n z e ­- L ieve -­V rouwecol lege (OLVC) op de Frank rijk lei start in ­ septem ber 2 016 met v ier ­e xt ra ­k leuterk lassen. Daar mee verdubbelt de school haar ­ ­c apaciteit. “Kinderen kunnen nu hun hele loopbaan op onze school afwerken”, zegt algemeen directeur Philippe Van Goethem.

Door Camille Rumping

Tot voor kor t had het On ze -L ieve Vrouwecollege nog geen kleuterschool, maar na één schooljaar breidt ze haar k leuterschool al u it met v ier extra ­k lassen. “Dit jaar was, mede dankzij de goede ervaringen van het eerste jaar, de belangstelling heel groot voor onze ­k leuterschool”, zegt Van Goethem.

Vraag en aanbod

“Oorspronkelijk waren we niet van plan om u it te breiden, maar door ­omstandigheden zijn we genoodzaakt om onze capaciteit op te trekken. We ­hebben nu vier klasjes en dat zullen er in de toekomst acht worden. Er spelen twee elementen mee in de uitbreiding van onze kleuterschool. Ten eerste was de vraag veel groter dan het aanbod. We hebben vorig jaar gemerkt dat, nadat de kinderen waren ingeschreven via het Antwerpse aanmeldingssysteem, we nog een ­wachtlijst hadden van meer dan 150 kinderen.”

“In het aanmeldingsregister ­k rijgen omwonenden voor rang bij de ­ ­inschrijv ing. Daardoor moesten we

veel geïnteresseerde ouders, ­waaronder ook oud-leerlingen, teleurstellen. Een tweede element dat meespeelt, is dat ­k inderen hun gehele ­s choolloopbaan op één school kunnen doormaken. Dat blijkt toch heel belangrijk voor vele ouders.”

Philippe Van Goethem Algemeen Directeur OLVC

“Onze droom was een doodgeboren kind geweest”

Succesverhaal

“De droom om een kleuterschool op te starten bestaat al lang. Om k ­ inderen ten volle te laten ontwikkelen als kleuter heb je ruimte nodig. In onze h ­ oofdgebouwen op de Frankrijklei zitten we wat op onze honger wat lokalen betreft. Er deed zich plots een opportuniteit voor waarbij naburige panden te koop ­k wamen te staan. Mochten die gebouwen niet ter beschikking gekomen zijn, dan was onze droom een doodgeboren kind geweest. Uiteindelijk is een flink deel van de gebouwen op de Frankrijklei nu van onze school.”

2

Actua “Maak het dieven lastig”

Edito

De Antwerpse politie streed de hele maand november tegen woninginbraken. Met een opvallende anti-inbraakcampagne probeerde de politie mensen alerter te maken voor inbrekers. “Terwijl wij het hele jaar door actie voeren, kunnen mensen zelf ook maatregelen nemen. Hoe lastiger je het dieven maakt, des te kleiner de kans dat ze daadwerkelijk inbreken”, aldus politiewoordvoerster Veerle De Vries.

Lichtpunt Een krant lezen ter ontspanning zat er de afgelopen weken niet in. Media werden overspoeld met artikelen over aanslagen, bommeldingen, terreurdreigingen en veiligheidsmaatregelen.

Rustig word je daar niet van, eerder angstig.

En is dat net niet wat de media ons afraden?

Terwijl ze ons moed inspreken om te blijven doen wat we doen, tonen ze ons beelden waardoor de meesten toch liever zouden binnenblijven.

“Angst is een slechte raadgever.” Misschien zijn de media wel een slechte raadgever? Natuurlijk moet je alert zijn en weten wat er gaande is.

Maar ontspanning is minstens even belangrijk.

En net dat missen we deze dagen in de media.

Door Corianne Bartels

Hanne De Groodt Hoofdredactrice

De Triangelredactie wil hier verandering in brengen. Ontspanning is namelijk wél een goede raadgever. Even ontsnappen uit de stroom van slecht nieuws en met een koffie bij de hand lezen over cultuur, je eigen buurt en buurtbewoners.

Wij hopen een lichtpuntje te zijn in deze koude en angstige dagen. Een moment van rust in je hoofd. Waarbij je de stad kan zien als een gezellige buurt van samenhorigheid. In plaats van een buurt waarin blauw en para-groen de straten overheersen.

Hoewel de Antwerpse politie altijd strijdt tegen woninginbraken, stak ze in de maand november een tandje bij. Een grootschalige anti-inbraakcampagne moest mensen alerter maken voor inbrekers. En dat is nodig, zeker in deze tijd van het jaar. “ De periode waarin de dagen korter worden, is traditioneel ook het moment waarop het meest wordt ingebroken. Woningdieven zijn gelegenheidsinbrekers. Ze grijpen hun kans waar ze die zien. Daarom is het belangrijk om het dieven zo lastig mogelijk te maken”, zegt Veerle De Vries, woordvoerster van de Lokale Politie Antwerpen.

“Zolang het loont om mensen tips te geven, zullen we dat blijven doen, want elke inbraak is er één te veel.”

Iedereen kan bij de politie extra politietoezicht en gratis anti-inbraakadvies op maat aanvragen. Toch komen die aanvragen vooral van mensen die al eens slachtoffer waren van inbraak. “Een woninginbraak is natuurlijk zeer onaangenaam en vormt zelfs een traumatische ervaring voor sommige slachtoffers. De eerstvolgende keer dat zij

op vakantie gaan, zijn ze eerder geneigd om preventief woningtoezicht aan te vragen dan anderen”, legt De Vries uit, “De aanvragen voor spontane diefstalpreventie zijn aan de lage kant. Blijkbaar is het zo dat mensen eerst slachtoffer moeten worden voordat ze daadwerkelijk beseffen wat de impact van een inbraak is.”

Weg van minste weerstand

Hoewel de tips die de politie verspreidt v anzelf sprekend lijken, zijn ze toch gebaseerd op de meest voorkomende inbraken. “ Wij stellen vast en geven vervolgens preventieadvies. We zien dat mensen nog te vaak nonchalant omgaan met de veiligheid van hun woning”, vertelt De Vries. “Er wordt dikwijls ingebroken via deuren en openstaande ramen, vooral op plaatsen waar weinig tot geen sociale controle is. Bovendien heeft een inbreker slechts drie tot vijf minuten nodig om zijn slag te slaan. Doe daarom altijd de deur op slot, ook als je maar even naar de winkel gaat.

Mensen die in een appartementencomplex wonen, doen er goed aan om te investeren in een stevig slot en moeten goed opletten wie ze binnenlaten via de parlofoon. Inbrekers gebruiken regelmatig een smoes om binnen te komen. Ook bouwkundige maatregelen kunnen nuttig zijn. En zorg bij het installeren van een veiligheidsdeur dat de muren daaromheen ook stevig zijn. We komen al eens tegen dat de muur is doorgebroken terwijl de deur ongemoeid is gelaten. Een dief kiest altijd de gemakkelijkste weg.”

Kerst in de Stad Door Hanne De Groodt

In deze koude winterdagen is ie dereen wel op zoek naar verlichting. De stad doet ieder jaar zijn uiterste best om een gezellige wintersfeer te creëren. Kerstmis is misschien nog niet voor morgen maar de dagen beginnen te korten en het lijkt wel of het al om vier uur donker wordt. Het Hendrik Conscienceplein is er als vroegste bij dit jaar en heeft in november al mooie lichtjes in zijn boom en tegen zijn gebouwen hangen. Veel mensen komen er al overdag voor de gezelligheid van de vele eet-en drinkplekjes, maar tegen de avond is het nu nog gezelliger. Laat dat kerstgevoel maar komen!

Colofon

V.U. Mevr. Marleen Verreth vzw De Deur Uit Meistraat 5 2000 Antwerpen Hoofdredacteur Hanne De Groodt

Redactie Gioia Adruini Eveline Briand Camille Rumping Marie Van Dyck Elvira Van Duuren Amber Van Sprundel Cornelius Noll

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

Soe Nsuki Kiara Op de Beeck Annick Wellens Vormgeving Nathalie Hamaekers Natasja Verwimp

Fotoredactie Julie Van Puyenbroek Corianne Bartels Oplage 4100 stuks

Met de steun van:

Actua

Den Triangel, 10 december 2015 - 2 maart 2016

3

Acteerwereld neemt afscheid van actrice Dora Van Der Groen (88)

Het doek valt voor Dora Terugblik

Copyright Frederik Beyens

Op 8 november 2015 overleed Vlaamse actrice Dora Van Der Groen. 88 jaar geleden werd ze ­ geboren, hier in Antwerpen. Van Der Groen schitterde eerst op het t­ heater en later op radio en ­televisie. Ze ontpopte zich tot de ­ oermoeder van het theater.

Oud-leerlinge Marleen blikt terug en huidig theaterstudent Issam getuigt over haar immense nalatenschap.

Door Marie Van Dyck

Als lerares Voordracht en later Drama leerde Dora Van Der Groen haar ­s tudenten dat je op elk moment moet kunnen stoppen. En dat het doek altijd moet kunnen vallen. Ook voor haar viel na 88 jaar leven én beleven het doek.

Ze geldt als een ware legende uit de Belgische acteerwereld. Van Der Groen liet een heel eigen stempel na op de ­podiumkunsten en gaf haar talent door aan een hele garde acteurs en actrices.

Antwerpen is ‘Smart City’ 2015

Openstaande winkeldeuren verspillen 30 procent van de energie

Antwerpen is ‘Smart City’ 2015 in België. Het weekblad ‘Knack’ en ­ ­Belfius bekroonden het innovatieve project Stadslab 2050 dat streeft naar een meer energiezuinige stad. “Deze schouderklop doet deugd”, zegt projectleider Gert Vandermosten.

Door Annick Wellens

Dankzij Stadslab 2050 veegde Antwerpen zijn negen concurrenten van de kaart en werd het verkozen tot ‘Smart City’ 2015.

Stadslab 2050 omvat talrijke projecten die streven naar een duurzame stad. “We dokteren steeds nieuwe ideeën uit om de duurzame en innovatieve b ­ eweging in Antwerpen levend te houden”, aldus Gert Vandermosten, projectleider van Stadslab 2050. Één van de vernieuwende projecten is het onderzoek naar slimme

­ inkeldeuren. Winkels op de Meir verliew zen dertig procent van hun energie door ­openstaande deuren. “Als een winkeldeur niet open staat, zullen klanten niet binnenkomen. We onderzoeken welke barrières de klanten verhinderen toch om binnen te gaan”, zegt Vandermosten.

De Belf ius Smar t Cit y Award wil ­voornamelijk sensibiliseren en het belang van ­gestructureerde duurzame projecten in de kijker zetten. De winnaar krijgt extra ­media-aandacht. “We zijn fier op onze initiatieven. Dit schouderklopje doet dan ook enorm veel deugd”, besluit de projectleider van Stadslab 2050.

Marleen Moris, oud-leerlinge van Dora, blikt terug. “Mijn lichting heeft nog het vak Voordracht gekregen van Dora. Haar lessen waren toen al héél anders dan de lessen van de andere leraars. Één van haar uitspraken, die mij altijd is ­bijgebleven, is de volgende: ‘Als je een eik bent, ga dan niet in een dennenbos staan. Want wie op zoek is naar een den, zal jou nooit kiezen.’ Een uitspraak van Dora, waarmee ze aangaf dat je je als acteur heel bewust moet zijn van wat je kan en niet kan. Ze was e ­ igenaardig i n de me e s t le t te rl ij ke ­ b e te ke n i s van het woord. Ik heb heel veel van haar ­g eleerd.” Veel ­o ud-leerl i ngen ­b eschouwen haar als een harde tante.

Zelfs de grootste a ­ cteurs zouden zenuwachtig geweest zijn als zij in het publiek zat. Ze zei ooit: “Je kunt iemand niet leren toneel spelen. Je bent een acteur, of je bent het niet. Een kunstenaar kun je niet worden, dat ben je al. Je kan dat wel ontdekken en ontwikkelen, maar niet worden.”

De jonge garde

Issam Dak ka zit in zijn tweede jaar drama aan het Conser vatorium van A nt wer pen. Zelf k reeg hij nooit les van Dora Van Der Groen. Wel getuigt hij over haar immens nalatenschap voor zijn richting. “Alles wat we leren, komt onrechtstreeks van haar. Dora

Issam Dakka Student Drama

“Alles wat we leren, komt onrechtstreeks van haar” geloofde dat wie ‘Lucifer’ van Joost Van Vondel kan spelen, alles kan spelen. Zo denken wij er nog steeds over. Ze is de ­s teunpilaar van de school. Als je haar nalatenschap zou wegnemen, blijft er niets meer over van onze opleiding.”

Het leven van Dora 1927 – 2015

U kent haar zeker van haar rol in de film Pauline en Paulette (2001) waarin ze naast Ann Petersen de gehandicapte Pauline speelde. Ze speelde ook mee in de tv-series als Terug naar Oosterdonk en Wij, Heren van Zichem. Ze startte haar carrière bij de Antwerpse Koninklijke Nederlandse Schouwburg en ging later acteren bij de Brusselse Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Haar rol als artistiek leider van de toneelafdeling van het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium in Ant werpen vat te ze op in 1978.

Later werd deze afdeling samengevoegd met Studio Herman Teirlinck op het Mechelseplein, waar ze zelf ooit studeerde.

4

Buurt

Plots komt het allemaal wel heel dichtbij

Vrijdag de dertiende in Parijs

Studenten Journalistiek poseren op de foto met hun lector vóór de aanslagen

Elf studenten en twee lectoren ­Journalistiek van de AP Hogeschool waren in Parijs tijdens de nacht van de aanslagen. Ze bezochten er de ­internationale fotografiebeurs Paris Photo. Een getuigenis.

Door Hanne De Groodt

Vrijdag der tien november 2015. We ­beginnen de dag met een bezoekje aan de Eiffeltoren. Enkelen van ons die nog nooit in Parijs waren geweest, zijn enorm onder de

indruk. Na een koffie vertrekken we richting Le Grand Palais waar Paris Photo doorgaat.

We mengen ons tussen alle kunstzinnige en modieuze Parijzenaars en beginnen een zoektocht naar veelzeggende fotografie. Na enkele uren ­rondwandelen is het welletjes geweest. Om zeven uur ­spreken we af aan de Arc De Triomphe om een restaurant te zoeken. “Mijn benen voelen zo zwaar aan, we kunnen best hier in de buurt een restaurantje zoeken”, zegt Sandra, onze lector Fotografie. We schuiven aan bij Le Comptoir

des Arc, een ­restaurant iets verderop. Na een uur wachten op onze tafel beginnen we aan een avond die g ­ ezelliger werd dan gedacht. Ondertussen is iedereen lichtjes aangeschoten. Eveline krijgt een sms: “Er is een schietpartij in Parijs” Een s­ chietpartij, het zal toch geen aanslag zijn?, denk ik meteen. Eveline stelt me gerust: “Iets met de voetbalmatch.” De gesprekken gaan ­verder.

Maar dan komt de berichtenstroom b ­ innen.

“Is ­alles oke met jullie?”, “Zitten ­jullie ergens ­veilig?”, “Hou ons a.u.b. op de hoogte van de ­situatie.” Er is iets ernstigs aan de hand. Ik begin te panikeren. Een uur later is het r­ estaurant bijna leeg. Enkel onze groep en nog een groep toeristen over. Wat moeten we doen? Er zijn weinig opties, hier blijven kan niet, het personeel wil ook graag naar huis. Naar ons hotel gaan is moeilijk want ­metro’s r­ ijden niet, te voet gaan wordt afgeraden en taxi’s zijn nauwelijks bereikbaar. We spreken elkaar goede moed in en de angstigen worden gerustgesteld, al lukt dat niet volledig. De gezellige sfeer die er een uur geleden nog heerste, verdween als sneeuw voor de zon.

Vier uur later kan onze serveerster een taxi bereiken. Eindelijk, we kunnen naar ons hotel. De taxi rijdt drie keer over en weer.

Achteraf gezien is iedereen heel blij dat we in zo’n achterbuurt sliepen. Ze hebben het op toeristen gemunt, toch? Dan zal er hier wel niets gebeuren. Een r­ ustige nacht wordt het niet, ergens in ons o ­ nderbewustzijn zijn we toch niet op ons gemak. Van ieder ­geluid

schrik ik wakker en mijn hart bonst als een gek.

Zaterdag veertien november 2015. We ­beslissen vroeger naar huis te keren, want het voelt niet goed om hier de toerist uit te hangen. Aangekomen in Antwerpen is iedereen stil. Onze lector barst in ­tranen uit, een ontlading na een heftige dag en nacht.

Na veel knuffels keert ­iedereen ­r ichting Hanne De Groodt Hoofdredactrice Den Triangel

“Het besef wat er gebeurd is, komt in België” huis.Maar loslaten kunnen we het niet.

Thuis heb ik spijt dat ik ben ­teruggekomen.

Het besef wat er is gebeurd volgt bij de meesten nu pas. En ik zit met een rot ­gevoel. Wat doen wij nu hier, terwijl er daar een reeks aanslagen is gepleegd? Wat met de mensen die nog dichterbij waren dan wij? De mensen die niet kunnen of konden ‘vluchten’. Want zo voel ik mij nu: een ‘vluchteling’ van de aanslag. En hier ben ik niet eens veiliger.

Winter in Antwerpen gaat van start Bewust shoppen bij JUTTU JUTTU is een nieuw winkelconcept van het team achter AS Adventure.

De eerste winkel op de Meir opende zijn deuren op 13 november. JUTTU wil mensen bewuster laten shoppen.

Door Kiara Op de Beeck

JUTTU, Fins voor ‘verhaal’, is een nieuw Belgisch concept dat focust op duurzaam shoppen. De eerste vestiging van JUTTU ligt op de Meir, in een pand van maar liefst 700 vierkante meter. Het is een conceptstore die de nadruk legt op duurzaamheid. Elk merk dat in de winkel hangt, heeft een uniek verhaal en een eigen visie. Enkele van die merken zijn: People Tree, Armed Angels, Kuyichi en Object. Naast mode vind je er ook interieuritems. Het brein achter de nieuwe keten is het team van AS Adventure.

Corners

Copyright Stad Antwerpen

Zaterdag 5 december 2015 ging een nieuwe ‘Winter in Antwerpen’ van start. Met de winkelzondagen in het vooruitzicht zal december snel volgeboekt zijn.

roekelozen zich wagen aan een afdaling met een rubberen band. Ook nieuw en perfect om je even te ontspannen, is de Scandinavische wellness aan de cruiseterminal. Je vindt er onder andere een jacuzzi en een h ­ outgestookte barrelsauna.

Sinds het weekend van 5 december is het weer ‘Winter in Antwerpen’. De ­a ftrap werd gegeven met een kleurrijk en ­denderend avondfeest. Op de Schelde werd ‘noorderlicht’ gesimuleerd en op de XL schaatsbaan was er een ­ijsshow van Kevin Van der Perren. Sinds dit jaar is de Antwerpse winter in een volledig nieuw jasje gestoken. ’t Stad biedt de bezoekers een atypische ‘staycation’ in het hart van de stad. Een van de nieuwe hoofdattracties is de tubing-glijbaan op het Zuiderterras. Daar kunnen de

Atypisch shoppen

Door Amber Van Sprundel

Zoals elk jaar staat ook nu de kerstmarkt in Antwerpen op de Groenplaats en de Grote Markt. Zowel de originele hebbedingetjes als de ambachtelijke producten fleuren de markt dit jaar op. En als je je kerstinkopen nog niet gedaan hebt, vrees niet. Op 6, 13 en 20 december zijn het winkelzondagen en kan je nog volop kerstshoppen. In de Stadsfeestzaal opent er zelfs een pop-upwinkel van Atypisch Antwerpen. Je vindt er dingen als paraplu’s die van print veranderen bij regen. Ideaal voor fopcadeaus dus!

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

De kledij hangt niet per merk maar per stijl, verdeeld over vijf verschillende corners. Zo is er een hoek Majestic (strak en chique), Air (natuurlijke elementen), Origin (eclectisch) en His en Her. Elke maand maakt JUTTU ook plaats voor een pop-upconcept. Veronique Leysen van Maurice Knitwear bijt deze maand de spits af. Exclusief voor JUTTU ontwierp ze een collectie van drie stuks. Wie tijdens het shoppen even wil relaxen, kan dat doen in de foodcorner ‘Jummy’. Daar vind je een arsenaal aan biologische producten.

Merk van verhalen

JUT TU trekt consumenten aan via een unieke weg. Door middel van sterke ­communicatie schotelt het zijn klanten een

Eerste conceptstore in Antwerpen totaalpakket voor. Zo geeft het een e ­ igen ­m agazine uit, ‘JUTTUgram’. Daarnaast is er ook een unieke digitale en sociale ­mediastrategie. “Het verhaal van het merk is ook het ­verhaal van de winkelbeleving en van de marketing. Dat is heel uniek”, v­ ertelt Chris Van Gils, lector Content m ­ arketing aan de AP Hogeschool. “De consument weet heel duidelijk waar het merk voor staat en in welk verhaal hij meestapt. Ze gaan een diepere connectie aan met hun klanten.”

Buurt

Den Triangel, 10 december 2015 - 2 maart 2016

5

Antwerpse fotograaf brengt gezichten in beeld

Humans of Antwerp De Antwerpse fotograaf Jonathan ­Ramael maakt al bijna een half jaar foto’s van mensen op straat. Hij vraagt hen een persoonlijk verhaal achter te laten. die bundelt hij op zijn Facebookpagina onder de naam ‘Faces of Antwerp’. “In Antwerpen leven we meer naast elkaar dan met elkaar. Daar wil ik met mijn foto’s verandering in brengen.”

met e ­ lkaar. Elke p ­ ersoon die ik in beeld breng, v­ ertelt een ­g elijkaardig verhaal.

Hun g ­ edachten ­verschillen niet veel, toch slagen ze erin elkaar compleet te negeren.”

Daar wil Jonathan met zijn project dringend ­v erandering in brengen. Hij wil met zijn Facebookpagina mensen verenigen.

Jonathan Ramael (31), fotograaf voor de stad Ant werpen, wilde absoluut geen ­n ine-to-fivejob. Hij schreef een artikel over studentendopen en nam een Gouden Gids onder de arm in de hoop dat hij zou ­opgepikt worden door een magazine. “Een reismagazine wilde met mij in zee gaan. Zij vroegen mij of ik ook foto’s kon maken. Ik zei meteen ja, ook al had ik helemaal geen ervaring. Ik wist dat ik er aanleg voor had, dus besloot ik fotografie te gaan studeren.”

Volgens Jonathan is Brandon de ­b elangrijkste fotograaf van onze tijd. In juli trok die laatste naar Pakistan en Iran.

“In één maand tijd heeft hij meer aan het imago van deze landen gedaan dan onze mainstream media in vijftig jaar.” In één dag zamelde Brandon Stanton met zijn Facebookpagina t wee miljoen euro in voor een organisatie tegen economische slavernij.

Jonathan Ramael Fotograaf stad Antwerpen

“In Antwerpen leven we meer naast elkaar dan met elkaar”

Mensen verenigen in Antwerpen

Als reisfotograaf ontmoet te Jonathan ­interessante mensen die hij maar al te graag voor zijn lens wilde zien. Maar hij had veel moeite met één probleem: “Ik durfde de mensen niet aan te spreken.

Ik voelde me een indringer in hun leven.”

Een halfjaar geleden dwong hij zichzelf om op straat te gaan staan om portretten van mensen te maken. Die plaatste hij op een Facebookpagina waar intussen ongeveer 3000 mensen zijn activiteiten op de voet volgen. De ‘Faces of Antwerp’fotograaf wil ­zoveel mogelijk variatie in zijn reeks brengen. “In Antwerpen wonen mensen vaak naast e ­ lkaar in plaats van

Jonathan in zijn natuurlijke habitat

Sociaal karakter van ‘t Stad

Al snel evolueerde Jonathans verhaal tot een Antwerpse variant van de beroemde site met portretten Humans of New York.

Hij heeft veel bewondering voor Brandon Stanton, de fotograaf achter Humans of New York, die maar liefst 16 miljoen ­volgers heeft. “Ik probeer het iets stilistischer aan te pakken door rechtstaande foto’s te ­nemen in het midden van een straat”, zegt Jonathan.

Jonathan geeft toe dat hij niet d ­ ezelfde impact kan hebben op 500.000 Antwerpenaren. Maar hij kan wel een klein verschil maken als het over het ­s ociale ­karakter van de stad gaat. “Ik heb zelf vaak de neiging om pessimistisch te worden.

Het helpt om dan buiten te komen en een praatje te slaan. Daar zijn veel mensen mee geholpen.”

Meer foto’s vindt u op www.facebook.be/ jonathanramaelphotography

Haan woont op Theaterplein Kijk eens in de kruinen van de twee bomen tegenover Parking A ­ renberg.

Met wat geluk ontdekt u een s­ ierhaan.

Hij leeft er al sinds hij ­t ijdens de ­V ogelenmarkt ontsnapte uit zijn kooi, zo’n zes maanden g ­ eleden. De twee pogingen van de stad om hem te v ­ angen zijn gefaald. Een goede ziel geeft hem wel regelmatig te eten.

Fotograaf (17) wil Afrikareis crowdfunden 10.000 euro om in dertig dagen door negen landen in zuidelijk Afrika te reizen. Dat geld wij laatstejaars ­Latijn-Wetenschappen Stijn Desmedt via crowdfundingsite Indiegogo ­verzamelen. Zijn doel? De reis in foto en video vastleggen. Denk mooie landschappen, wilde dieren en ­vooral: ­allerlei nieuwe mensen.

Steunen via: bit.ly/1leuLQh

‘720 HOURS’: ­kunstexpo in Oude Beurs Leegstand maakt plaats voor ­hoogstaande kunst. Collectief P ­ uma’s van Quitratue won de wedstrijd Young Potentials en exposeert vier weken kunst die buiten de lijntjes kleurt. Onder andere abstracte maar expressieve schilderijen en absurde performances. Het hoogtepunt? Vier artiesten die vier dagen non-stop in één kamer leven en kunst maken. (t/m 18 dec.)

50-jarigen in ‘t Stad Vier jij op 10 augustus ook je ­vijftigste verjaardag? Els Bruyndonck x ­organiseert volgend jaar op 10/08 een groot feest voor alle Antwerpenaren die op die dag ook vijftig worden. “Zo kunnen we samen de tweede helft van ons leven inzetten.” Els wil graag de levensverhalen van de anderen horen en alles samenbrengen op een blog. Geïnteresseerd? Mail naar els. bruyndonckx@stad.antwerpen.be

Bezint eer ge b ­ egint In 2008 kreeg Hopland een k ­ asseien weg, ondanks hevig protest van ­b uurtbewoners. Het gevolg: vele lekke banden en gemolesteerde ­ingewanden. Niet veilig, wel ‘­passend bij het authentieke ­k arakter van de oude binnenstad’. Nu komt er toch een heraanlegging met een plat ­ ­ w e g d e k . D e r e d e n? ‘ M e e r ­fietsvriendelijke straten’.

“Mensen trouwen en krijgen k­ inderen.

Ik heb mijn werk. Maar wie houdt ­anders de deur open? Misschien ­wandelt er wel een ­knappe binnen die een stukje taart bestelt!”

“Ik kruip meestal op m’n eentje in een hoek om wat te huilen als er iets is. Ik ben heel gevoelig en kan dat niet goed uiten.”

“Ik zou het zeer op prijs stellen als mensen even de tijd namen om naar mij te luisteren en mij te ­behandelen als een normaal p ­ ersoon. Dat is mijn droom.”

Jean-Pierre

Huyla

Frédéric

6

Buurt

Studente reist naar de Noordkaap voor het goede doel

“Ik hoop op m ­ in dertig graden” Wanneer heb je beslist mee te doen?

“Ik ben half opgegroeid in Zweden. Mijn ouders namen me er zo’n vier keer per jaar mee naartoe. Je hoeft dus maar even in de richting van Scandinavië te wijzen en je hebt mijn aandacht. De Noordkaap ligt in Noorwegen en is een van de weinige ­plekken die ik daar nog niet gezien heb. Het is een afstand van ongeveer 8000 km en de temperaturen daar kunnen dalen tot 4 ­ 0°!

Vorig jaar liep ik met mijn ouders op een markt waar een team stond dat bijna zou vertrekken. Het waren twee stoere mannen en ze gingen de reis doen met een kleine, knalgele auto. Ik was jaloers op hen tot ik dacht: “Waarom jaloers zijn? Volgend jaar doe ik zelf mee!”

Wat voor opdrachten moeten jullie doen?

Dagmar hoopt op een reis vol uitdagingen

Journalisten avontuurlijk? Journalistiekstudente Dagmar Aarse van AP Hogeschool alvast wel. Wanneer deze krant verschijnt is zij net vertrokken naar het meest noordelijke puntje van Europa, de Noordkaap. Dat doet ze niet alleen voor zichzelf, maar ook voor het goede doel.

Door Julie Van Puyenbroeck

“Het project Noordkaap Challenge gaat uit van Het Glazen Huis in Nederland. In België

doet Studio Brussel dat ook wel eens. Dit jaar wordt er geld ingezameld om kinderen in oorlogsgebieden te steunen. Je mag alles doen om geld in te zamelen voor het doel en de Noordkaap Challenge is een van de grotere projecten. De bedoeling is om naar de Noordkaap te rijden en terug, waarbij luisteraars ons voor een bepaald bedrag allerlei opdrachten mogen opleggen. Als we die klus klaren gaat het geld naar het goede doel.”

Pop-ups veroveren Stadsfeestzaal

De Stadsfeestzaal verandert in een pop-up paradijs

De Stadsfeestzaal wordt een paradijs voor pop-up liefhebbers. ­ Nieuwkomers als Cobra Toys, ­ O’ Concept , Dandoy en Happy Socks openen hun deuren. “Dat ­ maakt deel uit van de unieke beleving”, zegt Steven Bervoets, ­ algemeen ­ manager van Shopping ­Stadsfeestzaal.

Dandoy voor het eerst een winkel in Antwerpen. Een primeur waar Bervoets zeer trots op is. “Het is een eer dat de eerste vestiging van de handgemaakte zoetigheden in Antwerpen hier een plek krijgt.” Ook de producten gemaakt van blauwe tomaten van het merk Elvea veroveren vanaf 1 december een plaatsje op het middenplein.

Tegenwoordig kan u in de Stadsfeestzaal terecht voor ovenverse biscuits, ­high-tech gadgets en hippe houten accessoires.

“We kozen bewust voor deze merken, ­omdat ze hip en trendy zijn en volledig in het ­c oncept van de Stadsfeestzaal passen”, zegt Bervoets. Naast hun acht ­verkooppunten in Brussel, opent Maison

Bervoets beaamt dat de Stadsfeestzaal ­s tilletjes aan in een pop-up paradijs verandert. “Het afwisselen van vernieuwende concepten maakt deel uit van de unieke beleving die we willen geven. We willen de klanten een mix van verschillende winkels bieden. Pop-up shops voegen vernieuwing toe aan de Stadsfeestzaal. Ze wekken nieuwsgierigheid op bij het grote publiek.”

Door Gioia Arduini

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

“Een aantal bedrijven wil dat we hun logo bij de Noordkaap presenteren. Als we die opdracht volbrengen storten zij een bedrag op de rekening van het goede doel. Maar er zijn ook opdrachten zoals een duik nemen in het ijskoude water, ons op een slee door een auto laten voortslepen of een nachtje buiten slapen. Voor dat laatste ben ik wel bang. Overleef je dat zelfs wel bij ­3 0° C? Spannend!”

Met welk gevoel ga je?

“Op zo’n reis kan altijd iets mislopen, dus het is wel een beetje spannend. Aan de andere kant heb ik er heel veel zin in.

Scandinavië is niet vreemd voor mij. Het voelt een beetje als thuiskomen en ik ben al meerdere keren met de auto naar Zweden gereden. De lange afstand is dus niet nieuw. Ik mag van geluk spreken dat ik de kans heb om te gaan. Het budget ervoor hebben en een ouder die je steunt en met je meewil, dat is niet vanzelfsprekend. Ik heb een hele goede band met mijn vader.

Dagmar Aarse Student Journalistiek

“Naar ­Scandinavië gaan, is ­thuiskomen voor mij” Wij kunnen ons zeker twee weken samen amuseren. Ik ben blij dat het in ­december valt. In de zomer is het daar ook heel mooi, maar met een dik pak sneeuw is het toch een stuk uitdagender! Liefst ook geen ­t emperaturen rond het vriespunt. Ik wil the real deal met minstens 3 ­ 0°!”

Je kan Dagmar en haar vader volgen op hun Facebookpagina ‘Det gar bra’

Buurt

Den Triangel, 10 december 2015 - 2 maart 2016

7

“Geen sprake van schuldige of slachtoffer” Obesitasepidemie versus talrijke fastfood­- en broodjeszaken om maa lt ijden k laa r te ma ken en ­b oterhammen te smeren om mee te ­nemen naar school of het werk, dat is niet hip.”

Er is nog een oorzaak: we groeien op met veel minder lichaamsbeweging. “Toen ik klein was, hadden we nog geen tv of internet. Wij gingen buiten spelen en kwamen zo spelenderwijs aan genoeg lichaamsbeweging. Maar tegenwoordig zitten kinderen meer voor tv- en ­computerschermen. Daar gaat het vaak al mis.” Bovendien is bewustwording één zaak, er iets aan doen is nog iets ­helemaal anders.

Sensibiliseren = informeren

Op de Groenplaats vind je talloze eetgelegenheden van fastfood tot pizzaria’s

Onderzoeken liegen er niet over: volgens de Wereld gezond heid sorga n i sat ie ( WG O) z a l 8 9 pr o ce nt v a n de Belg i sche v rouwen i n 203 0 te ­k ampen hebben met overgewicht of obesitas. Tegelijkertijd opent McDonald’s in december een derde ­fi liaal op nog geen twee kilometer van zijn andere twee restaurants.

Maar zijn zij de enige schuldigen van deze epidemie? Ongetwijfeld niet.

Samen met ­v oedingsdeskundige Marleen Gommeren nemen we de proef op de som.

Door Elvira Van Duuren

Loopt u over de Mei r, dan komt u tal loze eetgelegen heden tegen, van ­broodjeszaken tot ­fastfoodrestaurants.

Nog een paar meter verder, op de Groenplaats, vinden we nog veel meer eet gelegen heden. Hoewel we denken een duidelijk beeld te hebben van wat ­g ezond is en wat niet, is dat vaak

toch niet het geval. “Fastfood, belegde ­b roodjes en dergelijke vormen zeker geen probleem, zolang ze maar een ­u itzondering op de regel zijn. En daar zit vaak al een addertje onder het gras”, aldus diëtiste Marleen Gommeren.

Marleen Gommeren Voedingsdeskundige

‘’Fastfood moet geen probleem zijn’’ Daar komt nog eens bij dat we het ­a l lemaal veel te d r u k hebben. Een gezond eetpatroon nastreven is niet ­evident als je een druk leven hebt. “We leven nu eenmaal fast, daarom zijn we sneller geneigd om naar f­ astfood te grijpen. We nemen de tijd niet meer

10-1 VRAGEN AAN NR. 20

“Ik ben ervan overtuigd dat een groot deel van de toenemende obesitas te ­w ijten is aan een gebrek aan ­i nformatie.

Neem nu bijvoorbeeld producten in Mc Donald’s: daar staat vaak wel op hoeveel calorieën erin zitten, maar de mensen kunnen die informatie moeilijk ­k aderen. Ze hebben meestal geen idee of vierhonderd calorieën voor een hamburger veel of weinig is, en daar zit het probleem”, vertelt Marleen. Het is voor haar daarom essentieel om mensen zo goed mogelijk te informeren, en dat kan op veel manieren.

Zo bestaan er bijvoorbeeld talloze apps die precies aangeven hoeveel calorieën er in welk product zitten. “FatSecret is bijvoorbeeld een goede app d ­ aarvoor.

Je k a n er zel f s produc ten va n Mc Donald’s en Panos in terugvinden. Als de c­ onsument zich van dergelijke zaken beter bewust zou zijn, dan zou hij beter kiezen. Hij zal dan bijvoorbeeld eerder een hamburger van 250 calorieën n ­ emen dan een met 500 calorieën of meer.”

Gedeelde verantwoordelijkheid

Over de vraag of we in dit debat een schuldige kunnen aanduiden, is Marleen heel duidelijk: “Er is hier geen spra-

Marleen Gommeren Voedingsdeskundige

“Mensen ­kunnen ­informatie moeilijk ­kade­ren” De volgende stap

De u lt ieme v raag lu idt nat uu rl ijk: wat kunnen we doen om de toename van obesitas enigszins tegen te gaan?

Voed i ngsdesku nd ige Marleen geef t enkele tips. “Het belangrijkste dat ik mijn patiënten altijd meegeef, is het ­belang van variatie. Probeer zo creatief ­mogelijk met voedsel om te gaan, zodat het nooit saai wordt. En natuurlijk ook enorm belangrijk: plan je leven! Zorg dat je in je drukke agenda momenten plant waarop je maaltijden klaarmaakt, en houd je daar ook aan.”

“Ik heb nergens spijt van” Lieve Geniets (69) woont al 42 jaar in Antwerpen, maar thuiszitten is niet aan haar besteed. Syrië, ­Algerije en Jemen waren haar favoriete v ­ akantiebestemmingen en de reiskriebels zijn nog lang niet bekoeld. “Mij moet je geen dagen aan een zwembad leggen.”

Door Julie Van Puyenbroeck

Ook aan het interieur zie je dat Lieve graag reist

ke van een schuldige of een slachtof fer. We l va n meerdere pa r t ijen d ie el k een aa ndeel hebben i n de ­k westie. Zo dragen de ­f astfoodketens een ­v erant woordel ijk heid, maar de ­consumenten evengoed. Het gaat dus om een wisselwerking.” Akkoord, we worden op alle mogelijke manieren getriggerd om toch maar die McDo of Subway binnen te gaan. Dat wil daarom niet zeggen dat we geen keuze hebben. De consument moet leren om op een kritische manier met voedsel om te gaan. “Kijk, het feit dat die ­n ieuwe McDonald’s er in het midden van de Meir komt, wil zeggen dat er vraag naar is. Mochten mensen de ­fastfoodgigant ­m inder bezoeken, dan zou het nieuwe restaurant er misschien nooit gekomen zijn. Dat is een voorbeeld van die wisselwerking.”

Wat is je leukste herinnering in Antwerpen?

Als het Frans straattheater Royal de Luxe naar hier komt.

Die ken je van de Antwerpse reuzen. Het allermooiste vond ik de enorme olifant in 2006.

Waar heb je het meeste spijt van in je leven?

Ik heb nergens spijt van!

Buiten jezelf, wie zou je willen zijn?

Niemand. Ik ben gelukkig met wie ik ben. Ik kijk niet op naar andere mensen.

Wat is de beste eigenschap in een man?

Dat zijn er veel: trouw, humor, geduld... Dan heb ik het wel over mannen op mijn leeftijd hé. Ik geniet ervan dat er niet veel woorden meer nodig zijn.

Welk talent zou je willen hebben?

Ik ben jaloers op mijn kinderen omdat ze zoveel talen ­spreken. Mijn dochter woont in Italië en mijn zoon woont samen met een Luxemburgse. Engels is ook geen p ­ robleem voor hen. Vroeger was er nog niet veel aandacht voor Engels op school, nu is de taal overal.

Wat vond je de leukste leeftijd tot nu toe?

Rond mijn twintig, toen ik in Leuven studeerde. Ik heb mei ‘68 meegemaakt, de tijd van studentenprotesten ­tegen de Franse invloed. Gelukkig was ik toen al even aan het studeren, anders was ik zo ver niet geraakt. Er was zoveel te doen!

Welk land kies je om op vakantie te gaan?

Mijn man en ik zijn geen mensen die aan een zwembad willen liggen. De leukste landen zijn allemaal landen waar je nu niet meer naartoe kunt. Jemen is het mooiste land dat ik ooit gezien heb. De bevolking, de cultuur... magnifiek!

Maar Syrië en Algerije horen er ook zeker bij. Prachtige landen. Volgend jaar staat Iran op de planning. We reizen niet met een gids hé. We doen alles op eigen initiatief. Met een groep spendeer je te veel tijd aan eten en winkelen. Dat is niets voor mij.

Wat is het slechtste cadeau dat je ooit gekregen hebt?

Nu antwoord ik algemeen en als Antwerpenaar: het ­vorige bestuur deed er alles aan om de auto uit de stad te weren. Dit bestuur haalt de auto terug. Dat vind ik een heel slecht cadeau! We moeten denken aan de fietsers, de voetgangers en vooral de veiligheid van de kindjes.

Mooiste compliment dat je kreeg?

Dat ik nog heel actief en geëngageerd ben!

8

Zoom

“Cultuur is een bindmiddel” Sven De Ridder over het hoe en wat bij het Echt Antwaarps Teater

Sven de Ridder, acteur en kind aan huis bij het Echt Antwaarps Teater

V laanderen cultuurland b ­ eleeft t u rbu lente t ijden. De sec tor ­ kreunt onder besparingen. Zonder ­s ubsidies geen cultuur? Het Echt Antwaarps Teater doet het zonder.

Hoe zit dat, Sven de Ridder?

Door Soe Nsuki

“Het Echt Antwaarps Teater wil geen subsidies. Het is allemaal begonnen i n 1981. Het was toen not done om ­k omedietheater of dialecttheater te ­m aken. Het was een gat in de markt.

M ijn moeder en vader [ Ja ne Peter en Ruud de Ridder, nvdr.] wilden de leegte die de Ancienne Belgique [de Brusselse concertzaal had destijds ook een ­s pektakelzaal in Antwerpen, nvdr.] had a ­ chtergelaten opvullen.Ze hebben ­overwogen om subsidies aan te vragen, maar uiteindelijk hebben ze dat niet gedaan. En dat om twee redenen. Ten eerste was het zeer onwaarschijnlijk dat we in die tijd geld zouden krijgen voor komedie, dat ook nog eens in het dialect was. Dat was toen zogenaamd geen echte cultuur.

Ten tweede wilde mijn vader iets van zichzelf. Hij w i lde niet af hankelijk zijn van andere mensen of dat iemand zich zou mengen in zijn programmatie.

Telkens moeten voorleggen wat je de volgende vier jaar gaat doen, dat was niet aan hem besteed. Dus besliste hij om het op eigen houtje te proberen. Dat

wil zeggen dat er elk jaar geknokt moest worden om die zalen vol te krijgen, puur om te overleven, nu nog. Wonder boven wonder is dat ons elk jaar al gelukt, maar we komen van ver. In het begin was het helemaal anders. We speelden in de schouwburg van de Arenberg, die we huurden. Het eerste jaar speelden wij enkel in de zomer, in juli en augustus.

Buiten het cultuurseizoen, toen niemand anders speelde.Tijdens het jaar speelden de acteurs nog in het Jeugdtheater. Daar haalden ze hun vaste inkomsten uit. Het Echt Antwaarps Teater is begonnen als vzw, maar al snel werd duidelijk dat er meer in zat. Na dat eerste jaar begonnen ze ook op andere dagen de zaal te huren.

Sven De Ridder Acteur

“We moesten spelen om te overleven.”

Telkens op dinsdag en donderdag, dat waren begin jaren ‘80 avonden waarop niet veel gespeeld werd. Toch zaten de zalen altijd vol. Na zes jaar was er ­zoveel vraag naar voorstellingen dat ze

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

niet a ­ nders konden dan een eigen zaal te zoeken. Je mag niet vergeten dat het ondertussen ook rendabel moest zijn, blijven huren was dus geen optie.”

Jullie zijn eigenaar van het Echt Antwaarps Teater pand?

“In 1987 is het Echt Antwaarps Teater open gegaan in de Arenbergstraat. Daar is het vandaag nog steeds. Alles g ­ ebeurde met privégelden, het was een groot ­r isico. De Theaterbuurt was toen niet de buurt die ze ondertussen is g ­ eworden.

Dat was toen een v ­ erpauperde buurt, niet echt aantrekkelijk. Je had er heel veel cabardouchekes, kleine cafeetjes waar de madammekes aan de toog wachtten op hun klanten. In zo’n buurt wilde niemand wonen en dat heeft in ons voordeel gespeeld. Moesten we nu hetzelfde pand willen kopen, zou het onbetaalbaar zijn. We hebben chance gehad dat we toen een pand vonden dat in orde was én min of meer betaalbaar.

Eens we het hadden, beseften we dat het nu wel moést opbrengen. Op dat moment werden we broodspelers: we moesten spelen om te overleven. En tot nu toe, afkloppen, lukt dat nog steeds. Over de jaren heen zijn we van vzw naar BVBA naar NV gegaan.”

Hoe verklaar je jullie populariteit?

“We proberen met elk stuk iets uit de ­a ctual iteit te brengen, of een soor t ­reflectie erop. Wij gaan mee met wat er

leeft bij de mensen. Het is l­ aagdrempelig theater en het publiek heeft de ­garantie dat het zich zal amuseren, dat het zal kunnen lachen. Ze komen nooit ­bedrogen uit. Dat zijn factoren die z ­ eker meespelen. Misschien speelt het ­d ialect ook wel een rol in de ­populariteit. Mensen willen zich ontspannen, en wij kunnen hen dat bieden. Daarin ligt, denk ik, de sleutel van ons succes.”

Sven De Ridder Acteur

“Cultuur moet absoluut ­gesubsidieerd worden.”

Heeft cultuur subsidies nodig?

“Het Echt Antwaarps Teater speelt voor volle zalen. Mijn vader zegt altijd: “Als wij subsidies vragen, dan doen we iets verkeerd.” Omdat het genre dat wij ­b rengen heel toegankelijk moet zijn, ­z odat de mensen zeker komen kijken.

Dat gezegd zijnde, cultuur moet absoluut gesubsidieerd worden. Er zijn p ­ rojecten die niet kunnen overleven zonder. Bij sommige projecten ligt de drempel om te gaan kijken gewoon veel hoger. Dat

Zoom wil niet zeggen dat ze het niet waard zijn om gemaakt te worden. En wij als maatschappij moeten daar actief een rol inspelen. Cultuur is een bindmiddel voor iedereen.

Maar het zou ook niet slecht zijn om het hele systeem eens opnieuw te bekijken.

De manier waarop je subsidies geeft, dat kan misschien anders. Stanny Crets kwam met het idee van cultuurcheques: subsidie geven aan het publ iek dat moet komen kijken, in de vorm van een ­c heque. Zodat mensen kunnen kiezen waar ze heen gaan. Dat een deel van de overheidssubsidie zo wordt besteed, dat vind ik geen slecht idee.

Sven De Ridder Acteur

“Kunst komt v­anuit een ­buikgevoel, niet de ratio.”

Filmsubsidies zouden in dit land ook mogen worden herbekeken. Er wordt heel wei n ig aandacht gegeven aan ­l ichtere genres of komedies, terwijl de filmsector dat wel nodig heeft.

Internationaal krijgen we op dit moment best wel wat aandacht voor onze films.

Het is hét moment om te investeren in film. In Nederland hebben ze twee ­s ubsidiepotten. Eéntje voor de minder toegankel ijke kunstzinnige f i lm en ééntje voor de commerciële film. Dat zou bij ons ook wel eens mogen. Ook toegankelijke films hebben een duwtje in de rug nodig.”

Culturele organisaties die steun ­zoeken in de privé: ja of nee?

“Sponsoring door en samenwerk ing met bedrijven ligt nu veel moeilijker dan vroeger, in de jaren ‘80 en ‘90. Die piste is moeilijk, zelfs voor televisie of film. Bedrijven zijn veel voorzichtiger geworden op het vlak van sponsoring. Ik weet niet goed waarom, misschien zijn hun budgetten verkleind.”Moet kunst

Den Triangel, 10 december 2015 - 2 maart 2016

een evaluatiemodel hebben, zoals bij bed r ijven?“Ku nst komt n iet vanu it ­r atio, maar vanuit een buikgevoel uit een drang iets te willen creëren. Je kan dus niet altijd je project evalueren zoals een bedrijf dat zou doen. Het beginpunt is heel anders. Iemand die met cultuur bezig is, denkt soms zelfs pas in laatste instantie aan het zakelijke aspect. Laat staan of het zou renderen, of inkomsten genereren.

Bij ons in het Echt Antwaarps Teater hebben we dat wel altijd gedaan, uit noodzaak. We wilden iets brengen, en ons creatief uiten, maar het moést wel opbrengen. Er was geen andere keuze, als het niet opbracht, moesten we ermee stoppen. Gelukkig hebben we dat steeds kunnen doen zonder onze eigenheid te verliezen.”

Het Echt A nt waa r ps Teater w or dt v a a k gea s s o c ie e r d me t ­authenticiteit. Hoe komt dat?

“De perceptie over het EAT is in bijna 35 jaar enorm veranderd. Vroeger werd er neergekeken op wat wij ­deden. Wij ­waren “die onnozeleirs van Antwaarpe.”

Va ndaag, na de komst va n a ndere ­g ezelschappen d ie hetzel fde g ­ en re ­s pelen en VTM, is het EAT eerder cult geworden. Nu is het plots authentiek, ­b ijna (maakt aanhalingstekens in de lucht) cultureel erfgoed. Het is toch raar hoe iets kan evolueren, hé. Misschien is het omdat we maar blijven bestaan. Op den duur kunnen mensen niet meer om je heen, dan moet het toch goed zijn.”

Door Soe Nsuki

Als kunstenaar of organisatie kan je een projectsubsidie aanvragen. Dat is een som geld voor een eenmalig cultureel ­project. In 2014 werd er 9,6 miljoen euro uitgetrokken voor die subsidies. Dit jaar zit er in die portefeuille 6,54 miljoen euro.

Er werden meer aanvragen afgewezen dan anders, want er is minder geld.

Eenvoudige procedures

Als kunstenaar of organisatie kan je ook een werkingssubsidie aanvragen, die houdt grotere bedragen in en loopt over een langere periode. De procedure is omvangrijk en de wachttijden zeer lang.

Soms krijgen organisaties de erkenning pas na de periode waarvoor

Zijn er nog extra inkomsten buiten de kaartjes?

“We hebben het café in eigen beheer.

Dat was vroeger een horecazaak die verhuurd werd voor verjaardagen en ­jubileums en zo. Toen wij het gebouw kochten, besloten we om er een echt café van te maken, zodat de bezoekers k ­ onden blijven plakken na de ­voorstelling. Het is een echte ontmoetingsplek geworden.

D e ac te u r s k ome n ac hte r a f d a a r even ba bbe len met iedereen. Het heerlijke is dat mensen altijd met de ­w ildste ­v erhalen komen, zonder zelf te ­b eseffen hoe zot die verhalen zijn.

Wat ons dan weer i­nspi rat ie geef t voor nieuw ­m ateriaal, het is een echte ­k ruisbestuiving van ideeën. En dat is heel belangrijk, er is helemaal geen grote barrière tussen de spelers en het publiek.”

Hoe zie je de toekomst?

“Wij hebben nooit de ambitie gehad om per se iets “cultureels” te willen ­m aken. Het is leu k dat mensen het woord ­c u ltuur erop plak ken, maar onze ­g rootste ­d rijfveer was ­overleven.

He t i s m i s s c h ie n c u lt uu r d at we ­m aken, maar het de oorsprong l ig t bij het ­o ndernemerschap. Dat zit er ­i ngebakken. Hoe dat komt? Wij wilden onze eigen baas zijn, en dat hopen we ook voor de toekomst.”

Heb je nog tips voor beginnende ­a rtiesten?

“Ga zoveel mogel ijk ver sc h i l lende ­d ingen ontdekken. Lees, ga naar ­musea, ga naar het theater, de film, zoek alle verschi l lende genres op. Je horizon ­verbreden, dat doet je groeien als mens én als artiest. Hoe meer je ziet, hoe meer je je eigen kunnen positief beïnvloedt.

Ga buiten je eigen wereldje, daar zit de inspiratie.”

Hoe pakken jullie de organisatie praktisch aan?

“We spelen zeven producties in eigen zaal, en we gaan met twee p ­ roducties op tou r nee. E r z ijn t wee ploegen ­acteurs, en die wisselen elkaar af ­t ussen ­touren en thuis spelen. Die tournee ­noemen wij onze reclamekaravaan: de ­v oorstellingen die we op v ­ erplaatsing s pe len , z ijn on s v i s ite k aa r t je. De ­bezoekers die enthousiast zijn, ­nodigen we dan uit om eens in Antwerpen te komen kijken. Betere reclame heb je niet. Als ik meespeel, zijn het meestal avondrepetities. De meesten van onze acteurs zijn overdag nog bezig met ­a ndere dingen, dus komt ‘s avonds het beste uit. De oude garde d ­ aarentegen,

Stille aardverschuivingen in de ­sociaal-culturele sector Er zijn grote veranderingen aan de gang in de socio­ culturele ­ sector.

Nu ligt een voorstel op tafel om ­subsidies flexibeler te maken.

Snellere erkenning, maar ook ­ ­sneller verlies.

die repeteert liever overdag (lacht).

Maar het komt steeds op hetzelfde neer.

Iedereen legt de agenda’s naast elkaar, en we kiezen de data waarop iedereen kan. Het is wel een hele ­o rganisatie ­natuurlijk.De repetities zijn niet ­betaald, dat is al 35 jaar zo. Onze acteurs weten dat wij zo werken, en dat we anders niet zouden kunnen ­o verleven. Onze ­repetitieperiode is altijd kort en ­i ntens.

I k den k dat w ij ma x i mu m v ijf t ien ­repetities hebben. Daar staat tegenover dat wanneer één van onze acteurs een betaalde activiteit heeft, we de ­repetitie verplaatsen. Iedereen moet f lexibel zijn, maar dat kan, want er is onderling begrip.”

9

ze subsidie aanvroegen. De werkingssubsidies worden enkel gegeven als de ­v ragende organisatie de maatschappelijke relevantie van haar project kan aantonen.

En het is daar dat een verandering op til is.Er ligt een voorstel op tafel van N­.VA om het hele systeem om te gooien. Het huidige ­s ysteem is te traag. Volgens de partij moet een r­ elevante socio­c ulturele organisatie e ­ nerzijds sneller kunnen ­worden g ­ esubsidieerd. Dat wil zeggen dat een o ­ pstartsubsidie vlotter moet kunnen ­worden toegekend. Een versimpeling van de procedure dus.

Het Echt Antwaarps Teater, sinds 1981

niet op Vlaams niveau. Nu is het ­s ysteem te log, en dat is nefast voor de dynamiek en de innovatie. Er moet schoon schip gemaak t ­w orden met de ­h is torische ­v e r w o r v e n h e d e n v a n ­o r g a n i s a t i e s .

Daarnaast moet de samenwerking tussen organisaties worden gestimuleerd, aldus de regeringspartij.Maar het voorstel komt

Solidariteit

Zodra het initiatief irrelevant wordt, is het anderzijds ook belangrijk om die ­s ubsidie dan niet meer toe te kennen, ­zodat een a ­ ndere organisatie ervan kan genieten. De relevantie van een ­organisatie wordt dan telkens aan het einde van een ­b eleidsperiode geëvalueerd. Criteria zijn ‘ Vlaamse relevantie’, kostenef ficiëntie en werkingsefficiëntie. Lokale initiatieven moeten lokaal worden ondersteund,

De theaterbuurt

niet enkel van N­VA­kant. Ook minister van Cultuur Sven Gatz maant o ­ rganisaties aan om elders financiële steun te gaan ­zoeken, zoals bij bedrijven. Het is niet ­o mdat ze geen subsidie krijgen, dat ze geen bestaansrecht hebben. Hij maant aan tot onderlinge solidariteit in deze ­tijden van besparingen.

10 Cultuur “Dansen op Radio Muzak is leuk voor alle leeftijden” Door Marie Van Dyck

Een culturele tip van een Triangelbewoner

We komen Laura (31) tegen in kof fie­en bro o dje sb ar Per r uche. Ze is de ­v rolijke zaak voerster van de gezellige ­ontmoetingsplaats op de Oudevaartplaats.

Deze opgewekte madam heeft ook een swingende culturele tip voor ons. “Ik moet eerlijk zijn. Mijn tip voor jullie is gewoon een goed feestje. Radio Muzak treedt op in De Roma. Ik vind dat een heel toffe ruimte en met een live­optreden wordt dat ­gegarandeerd een knaller van een avond.”

Laura houdt van sfeervolle feestjes en gaat graag op pad met al haar ­vriendinnen.

Vrijdag 18 december om half negen gaan de festiviteiten van start. Ksenia Parkhatskaya mag de der tig s te editie van Radio Modern inzetten. Nadat u uw b ­ enen heeft l­osgeschud op de lindy hop en ­r ock­‘n’­r oll van deze Russische schone geeft Radio Muzak er een lap op. Onder het motto: ‘For it don’t mean a thing if it ain’t got that swing’, geeft deze liveband zijn laatste ­optreden na zes jaar op de planken te hebben gestaan. Daarna rijgt de Franse DJ Mitch Tornade de klassiekers aan elkaar tot in de vroege uurtjes. “Ik ben helemaal

‘zot’ van Radio Muzak. Het is een bende jonge virtuozen die een unieke jazz­sound creëren. Hun nummers doen denken aan die van Django Reinhardt en Nat King Cole, met een wilde toets uit het Oosten.” Retro en vintage zijn helemaal hun ding en daardoor passen ze perfect bij de bekende Radio Modernfeestjes.

“Die mannen brengen plezier voor alle leef tijden.”Fiere dames kunnen zich voor één avond gratis een old school look laten aanmeten. Daarvoor kunnen ze terecht in het Beauty Boudoir van The Modernettes. Rode lippenstift en eyeliner zullen er in het rond vliegen.

Ook kapsels ‘uit den ouden tijd’ worden voorzien. Om uw memorabele avond te vereeuwigen kan u ook gebruik maken van een photobooth. Niets leuker om na te genieten van uw zotte avond dan met een reeks unieke en zelfgemaakte foto’s.

Tickets kosten 14 euro en zijn te koop aan de kassa of bij Fatkat Records (Lange Koepoortstraat 51, Antwerpen)

De Boeman van het Stadspark Het Middelheimmuseum nodigt samen met wijkvereniging ‘Klein Antwerpen’ twee keer per jaar een kunstenaar uit om de lege sokkel in het Stadspark in te vullen. Dit jaar is het aan de Frans-Poolse kunstenaar Yan Tomaszewski. Acteur Karel Tuytschaever, alias ‘The Boogeyman’, eet tijdens de performance een grote chocoladehand op.

Door Nathalie Hamaekers

Op de sokkel aan de speeltuin in het Stadspark kunt u ‘The Boogeyman’ gaan bekijken, een akelig personage dat zowel angst als goed gedrag vertoont. Hij eet tijdens een live-act een chocoladehand op.

Kunstenaar Yan Tomaszewski maakt hiermee een knipoog naar het verleden. Hij verwijst naar Brabo die de hand van reus Antigoon afhakte, en naar Koning Leopold II die in Congo handen van tegendraadse arbeiders liet afhakken.

Kunstenaar Tomaszewski let goed op de Antwerpse details. Niet alleen brengt hij de

Philippe Geubels

De Vlaamse stand-up comedian Philippe Geubels viert zijn tienjarig bestaan op de planken. Het humoristische jurylid in ‘De Slimste Mens Ter Wereld’ wil dit samen met collega’s en vrienden op het podium vieren.Het belooft een bonte avond met verrassingen te worden. Plezier met Geubels verzekerd op deze comedygala.

geschiedenis van de stad in beeld, hij zet ook de Antwerpse mode en chocolade op het hoogste schavot. Karel Tuytschaever, alias ‘The Boogeyman’, komt op het toneel met een designerstuk van Jack Davey. De chocoladehand die hij verorbert, komt van de hand van de bekende chocolatier Gunther Watté.

Frederik Feys Seksuoloog

“Bekrompen Belgen komen niet”

De Frans-Poolse Yan Tomaszewski heeft eerder al tentoonges teld in Centre Pompidou in Parijs en op Manifesta 9 in Genk. Je kan ‘The Boogeyman’ nog tot begin maart volgend jaar een bezoekje brengen.

Frederik Feys, seksuoloog, staat erbij en kijkt ernaar. “Bekrompen Belgen komen hier niet naartoe, dat vind ik jammer. Het enige wat hen interesseert, is bier drinken en vreten. Iedereen zou zoiets moeten doen om geïnspireerd te geraken.”

Schoorsteenpiet

Het fenomeen van de boeman bestaat ook in andere landen. Zo spreekt men in Congo van Mundele Mwinda, een witte man die zwarte kinderen ontvoerde om hen op te eten. In Frankrijk heb je de kwade croquemitaine die in nachtmerries van kinderen verscheen. In België en Nederland vind je tegenwoordig de schoorsteenpiet die als boeman door het leven gaat.

Karel Tuythaever alias ‘The Boogeyman’ vult sokkel in Stadspark

Jan Jaap van der Wal

Geert Hoste

Wanneer? 16 december 2015 om 20u15 Waar? Arenbergschouwburg, Arenbergstraat 28, 2000 Antwerpen Inkom? 20 euro

Wanneer?

Vrijdag 11 december 2015 om 20u00, zaterdag 12 december 2015 om 20u00 Waar?

Stadsschouwburg, Theaterplein 1, 2000 Antwerpen Inkom?

18,90, 33,90, 49,90 en (Star Seats) 75 euro

Jan Jaap van der Wal treedt op als ‘de Nieuwste Belg’. Vorig jaar gaf de n ­ uchtere Hollander al een voorsmaakje in Café Corsari. Nu hij in Vlaanderen komt w ­ onen, geef t hij in zijn show zijn ongezouten ­m eningover de gang van Vlaamse zaken.

Een unieke voorstelling gemaakt in en exclusief voor België.

Wanneer? 15/15/2015 Waar? Arenbergschouwburg, Arenbergstraat 28, 2000 Antwerpen Inkom? 16,5 euro

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

Geert Hoste, de koning van de Vlaamse stand-upcomedy, sluit het jaar af met zijn eindejaarsconference, Jump. Elk ­jaarkijken meer dan 2 miljoen mensen naar zijn ­monoloog op tv. Alles wat er het afgelopen jaar is gebeurd, haalt hij door het slijk met goed doordachte grappen. Uw lachspieren worden gegarandeerd getraind.

De Notenkraker

Wie het verhaal van de ­notenkraker niet kent, heef t een eeuw o ­ ndergedoken g e l e e f d . H e t al o mb e ke n de v e r haal ­ over het jonge meisje Clara dat een n o t e n k r a ke r c a d e a u k r i j g t , i s e e n ­ ­k lassieker voor het Vlaams ballet. De jonge choreograaf Demis Volpi baseert zich op Petipa’s oerversie van het ballet, maar brengt een eigen interpretatie op de muziek van Tsjaikovski onder leiding van deFilharmonie.

Wanneer? 24-31/01/2016 Waar? Stadsschouwburg, Theaterplein 1, 2000 Antwerpen Inkom? 18 tot 71 euro

Cultuur

Den Triangel, 10 december 2015 - 2 maart 2016

11

“Het mooiste moet nog komen” Nicole en Hugo geven afscheidsconcert in Theater Elckerlyc

nemen. Mijn mama is 94 jaar en wij doen de mantelzorg. Daar kruipt enorm veel tijd in en het werd te veel om te combineren.

Aanvankelijk dachten we dat het wel zou gaan. Ze gaat nog elke maand naar de kapper en staat erop dat haar gelnagels tip top in orde zijn. We hebben geluk dat ze naast ons woont en dat we zulke goede buren hebben om ons bij te staan.

Jullie gaan enkele kostuums verkopen op eBay. Ook de paarse Songfestival-outfits?

Nicole: Oh, nee die krijgen ze niet! Dat zijn de enige die zeker en vast niet weggaan.

Dat zijn de outfits om mee in onze doodskist te liggen. Die kostuums hebben zoveel sentimentele waarde.

Nicole Zangeres

“In schoonheid eindigen lukt niet meer, te veel rimpeltjes” Nicole en Hugo tijdens hun optreden in Theater Elckerlyc (Copyright Hans Lambrechts)

“Goeiemorgen Morgen.” Jarenlang waren ze een onafscheidelijk duo, maar na een carrière van 45 jaar zetten Nicole en Hugo er definitief een punt achter. Nog tot eind december trekken ze langs de theaterzalen met hun afscheidstour ‘Muziek is ons leven’. Ook in Theater Elckerlyc gaven ze twee keer het beste van zichzelf.

Door Eveline Briand

Na bijna een halve eeuw stoppen jullie ermee. Zijn jullie uitgezongen?

Nicole: Nee, absoluut niet. We verdwijnen niet van de wereld. Als we in de toekomst nog eens een keertje worden gevraagd om ergens op te treden, gaan we dat zeker doen.

Hugo: Nicole wou vorig jaar al stoppen, maar daar hebben we lang over gepraat.

Uiteindelijk hebben we besloten om er nog een jaartje bij te doen. Ten slotte klinkt een carrière van 45 jaar mooier. Misschien worden we wel zoals Will Tura, die stopt nooit!

Jef Neve

Jazzmuzikant, Jef Neve, sluit zijn tour af in Antwerpen die hernomen was wegens groot succes. En hij doet het enkel met zijn piano. Na een wereldtour die hem naar meer dan tien landen gebracht heeft, ­w ilde hij terugkomen tot de e ­ ssentie.

Neve maakt samen met het publiek een wereldreis door de muzikale periode waarin hij een aantal nummers van zijn nieuwste album heeft geschreven.

Wanneer? 30 januari 2016 Waar? Arenbergschouwburg, Arenbergstraat 28, 2000 Antwerpen Inkom? 16 euro

Wie weet maken we ooit een comeback, dat zou mooi zijn. Trouwens, volgend jaar gaan we nog op een zevendaagse cruise met de fans.

Hugo Zanger

“Natuurlijk dat er geblèt gaat worden” Wat was het mooiste moment?

Nicole: Het mooiste moet nog komen, daar zijn we zeker van. We leven niet van de herinneringen, maar leven in het nu.

Hugo: We hebben in die 45 jaar fantastische dingen mogen doen en daar zijn we heel dankbaar voor. Zelfs toen we met het Eurovisiesongfestival op de laatste plaats

Unisono

eindigden of toen we niet konden gaan doordat Nicole geelzucht had. Het waren allemaal hoogtepunten uit onze carrière.

Hebben jullie ergens spijt van?

Hugo: Oh nee, echt niet. We kunnen terugblikken op vele mooie jaren. Iedereen maakt fouten, dat wel, maar daar leer je uit. Zo leer je andere dingen.

Hebben jullie ooit van een solocarrière gedroomd?

Hugo: We hebben 45 jaar samen opgetreden, gedanst en gezongen. Dat toont aan dat het een succesformule was. Dat klikte gewoon en mensen sloten het duo ‘Nicole en Hugo’ in hun armen. Ik heb het nooit een keertje alleen willen proberen.

Wat gaan jullie het meest missen?

Nicole: Het publiek en onze live optredens.

Ach, we zullen wel zien wat er gaat gebeuren. We staan er niet te veel bij stil, maar het is de beste beslissing die we konden

Een monoloog van Abke Haring over het zoeken naar een gesprek. Over het ­v erlangen naar een woord dat verlost en verbindt. De theatermaker en actrice ­creëert stuk voor stuk markante ­producties van een niets ontziende eerlijkheid. Haar intense présence op de scène maakt van haar een bijzondere verschijning in het ­t heaterlandschap. Hoeveel gesprekken zitten er in één hoofd? Wanneer stopt de stroom van woorden en gedachten?

Wanneer komt de stilte?

Kamagurka

Wanneer? 25/11/2015 tot 04/02/16 Waar? Toneelhuis, Komediestraat 18, 2000 Antwerpen Inkom? 16 euro

Wanneer? 07/01/2015 Waar? Arenbergschouwburg, Arenbergstraat 28, 2000 Antwerpen

E e n t h e a t e r s t u k o v e r d e r e i ze n d e Kamagurka, die door zijn vliegangs t ­b esluit om de auto te nemen. St ap met hem mee in een monsterfile, met de ­m ees t u ­ iteenlopende, bizarre en ­onwaarschijnlijke situaties als gevolg. Luc Zeebroek, beter bekend van ‘Studio Kafka’, brengt met Kamagurka zijn absurdistische ­hersenspinsels en teksten op de planken.

Een waanzinnige reis, waarbij al eens ­gelachen mag worden.

Stoppen jullie in schoonheid? Of konden jullie er makkelijk nog enkele ­jaren bij doen?

Nicole: Om in schoonheid te eindigen zullen we ons moeten haasten. Die rimpeltjes kan je helaas niet wegdoen. (lacht) Hugo: We konden nog enkele jaren doorgaan, maar we willen op een mooie manier afscheid nemen. We willen dat de mensen het jammer vinden dat we ermee stoppen.

Ik denk dat het een goede beslissing is. We hopen dat de mensen ons niet snel zullen vergeten.

Gaan er traantjes vloeien op jullie laatste concert?

Nicole: Och, maar die zijn nu al aan het vloeien! (lacht) Hugo: Hoewel we artiesten zijn, zijn we ook maar normale mensen met gevoelens.

Natuurlijk dat er gaat geblèt worden.

Zijn jullie bang om in een zwart gat te vallen?

Nicole: Goh, dat vragen ze ons vaak. Als we al in een gat vallen, dan toch in een paarswit gat in de kleuren van Anderlecht.

Piaf de musical

Exact 100 jaar geleden werd de Franse chansonnière Edith Piaf in Parijs geboren. Om dit jubileumjaar in de kijker te zetten, brengen Music Hall en Stage Entertainment ‘Piaf de Musical’ van Pam Gems op de planken. Niemand minder dan Els de Schepper zal de hoofdrol van Edith Piaf vertolken in dit eerbetoon.

Gene Thomas, Sébastien Desmet, Jasmine Jaspers, Mira Delbaen, Hans Rooyaards en Sven Tummeleers schitteren naast haar in de cast. De musical vertelt op een originele manier het indrukwekkende levensverhaal van Edith Gassion.

Wanneer? 24/10/2015 tot 17/01/2015 Waar? Stadsschouwburg, Theaterplein 1, 2000 Antwerpen Inkom? 37,90, 42,90 , 47,90 en 52,90 euro (golden seats)

12 Cultuur

Verborgen Van Dyck in Rubenshuis Het Rubenshuis in Antwerpen stelt een verborgen werk van Anthony Van Dyck tentoon. Het gaat om een vierhonderd jaar oude v ­ oorstudie voor een por t ret dat het BBCprogramma A ntiques Roadshow in 2013 ontdekte. Daarmee haalt het Rubenshuis de meest kostbare vondst van deze tv-show als langdurige bruikleen naar Antwerpen.

Priester Jamie MacLeod uit Derbyshire (Engeland) kocht het schilderij voor vijf honderd euro. In 2013 ontdekte het t v-prog ram ma A nt iq ues Roadshow dat het om een echte Van Dyck gaat.

Na herstellingen en onderzoek schatte een bekende Van Dyck-expert het werk op vijf honderdduizend euro. Dat was meteen de meest kostbare vondst in de geschiedenis van Antiques Roadshow.

Na de uitzending verkocht MacLeod het werk aan een privéverzamelaar en gebruikte het geld om de klokken van zijn kerk te herstellen.

Na een ontmoeting tussen de huidige eigenaar en de directeur van het Rubenshuis, Ben van Beneden, blijft het werk voor een langdurige tijd in bruikleen op de Wapper. “Het is heel duur voor musea om werken van grote namen te kopen. Om onze bezoekers het allerhoogste genot aan te bieden van werken van Rubens en zijn tijdgenoten lenen wij werken van privéverzamelaars en openbare collecties. Dat lijkt heel simpel, maar in realiteit gaat dit gepaard met jaren onderhandelen”,

zegt Philip Heylen, schepen voor Cultuur in Antwerpen.

Levendige voorstudie

Het werk is een deel van een ­levensgroot sc h i lder ij waarop zeven Br ussel se ­s chepenen staan afgebeeld. In 1695 vernielde een Frans ­b ombardement op Br u s s e l he t g r o ep s p or t r e t . E r ­b es t aat nog een compos it iesc het s van het groepsportret en een viertal ­voorstudies van de schepenkoppen. Het portret in het Rubenshuis is een van de vier ­o ntwerpen van die ­v oorstudies.

Het toont één schepen, een Brusselse ­s tadsmagistraat. De schets is lang na de dood van Van Dyck a ­ fgewerkt tot een portret. Op die manier kon het verkocht worden als een afgewerkt ­product. “Het kunstwerk weerspiegelt ­u itzonderlijke s c h i lderk u n s t i ge k w a l ite ite n v a n ­ Rubens meest begaafde leerling. Het is een must-see voor iedere bezoeker aan onze stad”, vertelt Philip Heylen.

Het verborgen werk van Anthony Van Dyck (Copyright Ans Brys)

Uitbreiding

Het Ru benshu i s ont vang t jaarl ijk s 160.000 bezoekers. Om alle bezoekers maximaal comfort te garanderen, investeer t de stad A nt wer pen i n een nieuwe receptie voor het Rubenshuis.

“Er komt een nieuwe inkom achter het gebouw, om de hoek bij Hopland, op een stukje ongebruikte grond. Bezoekers krijgen de volle Rubens-ervaring door een ­m u lt i med ia-i nstal lat ie d ie een ­i ntroductie geeft over Antwerpen en Rubens. Ze wordt aangevuld met een flexibele tentoonstellingsruimte en ge-

scheiden sanitaire voorzieningen”, aldus Philip Heylen.

Philip Heylen Schepen van Cultuur Antwerpen

“Must-see voor iedere bezoeker”

Van Antwerpen naar New York

Het werk van Van Dyck is nog tot en met 10 februari 2016 te bezichtigen.

Daarna vertrekt het werk, samen met een zelfportret van Van Dyck dat deel uitmaakt van de vaste collectie van het Rubenshuis, naar de Frick Collection in New York. Daar opent in het voorjaar van 2016 een overzichtstentoonstelling, rond Anthony Van Dyck, die tot half juni 2016 duurt. Na de tentoonstelling keren beide werken terug naar Antwerpen.

Balletschool viert 50ste verjaardag Al een halve eeuw pliés, pas de bourrées en pirrouettes op Prins Dries. De ­kleuter- en basisschool in de Prinsstraat blies dit jaar vijftig kaarsjes uit. Dat werd uitgebreid gevierd, met als kers op de (verjaardags)taart een uitverkochte voorstelling in ­HETPALEIS. Door Kiara Op de Beeck

L a g e r e s c ho o l P r i n s D r i e s i n de Prinsstraat is de enige in Europa met een professionele vooropleiding ballet.

De school werd opgericht door de zussen Jeanne, Jos en Annie Brabants, drie ware danslegendes. Momenteel zijn er 33 leerlingen op Prins Dries die de opleiding ballet volgen. Dat kan al vanaf het derde leerjaar, na een selectie aan de hand van audities.

Michael Theunis PR-verantwoordelijke en leerkracht

“We willen ook podiumkunsten op hoog niveau onderwijzen” Op het einde van elk schooljaar wordt er een balletexamen afgenomen. De ­leerlingen die geslaagd zijn aan het ­einde van de rit, mogen meteen ­doorstromen n aa r de K on i n k l ijke Ba l le t s c hool A nt wer pen. Dat breng t voor de ­leerlingen heel wat voordelen met zich

mee. “Kinderen die niet op onze school zitten moeten een auditie doen voor de Koninklijke Balletschool Antwerpen, en die auditie is sowieso strenger dan de auditie voor onze l­ agere school. Als ze dan pas instappen, missen ze een stuk basis. Leerkrachten van de KBA beamen dat Prins Dries belangrijk is om al een groot deel mee te krijgen”, vertelt Michael Theunis, PR-verantwoordelijke en leerkracht op Prins Dries.

Grote afsluiter, groot succes

Dit jaar vierde de balletschool uitvoerig haar vijftigste verjaardag, met tal van activiteiten. Zo werden er f lashmobs ­georganiseerd, werkten ze samen met de Academie voor Schone Kunsten aan een groot project over kunst en ballet door de eeuwen heen, en gaven ze een rëunie voor oud-leerlingen.

Om hun gouden jubileum af te sluiten, gaven de leerlingen op 14 november twee uitverkochte voorstellingen in HETPALEIS. Niet alleen de ballerina’s lieten hun capaciteiten zien, ook de andere leerlingen van Prins Dries stalen de show. Ze richtten een koor op en brachten ook een nummertje. “Het was vooral een dansvoorstelling, maar niet alle kinderen op onze school volgen ballet. Daarom vonden we het belangrijk dat alle kinderen hiervan konden mee genieten. Onze school is niet dezelfde zonder deze leerlingen.”, aldus Michael Theunis. Tijdens de show waren er ook enkele internationale gastdansers, oud-leerlingen van compagnieën over de hele wereld. Zo was er iemand van het Ballet van Zweden en het Ballet van

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

Een groepje balletleerlingen van Prins Dries in de balletzaal Monte Carlo. De show was een groter succes dan de school had durven dromen en er kwamen enorm veel positieve reacties.

Toekomstmuziek

In de toekomst wil Prins Dries niet alleen de balletopleiding verder uitbreiden, maar ook de algemene opleiding.

“We willen vooral het idee van de school hoe ze nu opgericht is, door de zussen Brabants, zeker blijven koesteren en

we willen daarop verder werken. Het is zo’n knappe gedachtegang. We willen ook verder aan de slag gaan met podiumkunsten, even professioneel als de balletopleiding. Daarom werken we ook met een dramaturge op school. De tendens die we graag willen, is om het niet alleen voor de balletleerlingen professioneel te houden, maar verder open te trekken naar de andere kinderen”, verklaart Michael Theunis.

Luchtig

Den Triangel, 10 december 2015 - 2 maart 2016

13

“Gratis films kijken in UGC” Davidse. Die komt hier af en toe zelfs over de vloer.

Die heeft nog in ‘Lili en Marleen’ gespeeld, hé! Als wij hier een feestje geven, is hij altijd van de partij. Echt een gezellige man.”

Door Elvira Van Duuren

Op een regenachtige zaterdag lopen we Ben (26 jaar) tegen het lijf. Hij woont al twee jaar in ’t Stad, maar kwam ook als kind regelmatig op bezoek. Met de verhalen die hij in Antwerpen beleefd heeft, kan hij boeken vullen.

1. “De mooiste plek van Antwerpen was voor mij het Houtdok. Daar was vroeger een klein platform met een boot naast, daarop kon je gaan eten in een volkskeuken. Echt een leuk concept. ­Mensen van alle mogelijke nationaliteiten kwamen daar s­p eciale maaltijden klaarmaken die je voor zes euro kon kopen. Vooral in de zomer was dat super gezellig. Jammer genoeg kon ik er niet lang van genieten, want kort nadat ik het ontdekte, zijn ze ermee gestopt.”

2. “Een moment dat me altijd zal bijblijven is toen ik naar ‘t stad verhuisde. Dat was een impulsieve beslissing. Een vriend van mij had een appartement op het oog voor een schappelijke prijs en vroeg of ik het zag zitten om er mee in te trekken. Ik dacht: “Why not?”, en zo verhuisde ik naar Antwerpen.

Het was een prachtige loft op de Turnhoutsebaan, gelegen op de hoogste verdieping, met uitzicht op het Centraal Station. We konden zelfs op het dak kruipen en dan zagen we heel de stad. De eerste keer dat ik dat prachtige uitzicht zag vergeet ik nooit meer.”

3. “Vandaag woon ik nog steeds in Antwerpen, maar nu wel in de Regentstraat. Mijn buurman is David

4. “Als kind heb ik altijd in Stabroek gewoond, maar ik was vanaf een jaar of vijftien meer in Antwerpen dan ergens anders. Ik was toen erg bezig met fietsen.

Op een dag hadden mijn vriend Tim en ik een demo gegeven over BMX (nvdr fietssport waarbij stunts worden uitgevoerd op jumps) in Edegem, om daarna terug naar ’t stad te komen via de Meir, waar Tim woonde. Daarna ging ik steeds vaker naar Tim en op een gegeven moment ging ik enkel nog naar huis om proper ondergoed te halen. Ik bleef toen minstens vier van de zeven dagen bij hem. Ik had er zelfs mijn eigen kamer!”

5. “Aan de UGC heb ik ook mooie herinneringen. ­Vroeger ging ik er regelmatig heen met een vriend van mij. We kochten een ticketje, maar wanneer de film gedaan was, gingen we de zaal buiten via de ingang. Zo konden we snel een andere zaal binnen sluipen en gratis de volgende film meepikken. Het lastige was wel dat je nooit op voorhand wist welke film je te zien zou krijgen. Zo zijn we eens terecht gekomen bij ‘The 40-Year Old Virgin’ en dat was toch niet helemaal ons ding.”

6. “Ik werk momenteel in de haven van Antwerpen als kuiper. Ik had me ervoor opgegeven omdat het me een interessant beroep leek en kort daarna mocht ik aan de opleiding beginnen. Vroeger werkte ik daar ook al, maar dan als jobstudent. Dat was handig, want het verdiende goed en ik had geld nodig om te gaan roadtrippen.”

7. “Ik heb nog op het vroegere Artesis gezeten om Architectuur te studeren. De richting viel me wel mee, maar ik kwam niet zo goed overeen met de ­leerkrachten. Het studentenleven daarentegen

The Empty Shop komt naar ­Antwerpen

Fenna Bouve nodigt u uit om gedragen kleding een nieuw leven te geven

Met volle tassen naar de winkel, met lege handen naar huis, het is een keer wat anders. Toch is net dat het concept van de Empty Shop. U brengt uw oude kledingstukken naar de winkel, en tovert zo de winkel mee om tot een chique boetiek. “De ­opbrengst gaat naar vzw Kamiano”, zegt Fenna Bouve van de Kringwinkel in ­Antwerpen.

Door Gioia Arduini

Het concept van The Empt y Shop is ­simpel: een lege winkel met lege hangers, kasten en paspoppen, wordt d ­ agelijks gevuld en ­g est yled met donaties van kledij. Als ­m odestad wil Antwerpen het project ­o ndersteunen. Daarom maakten de m ­ odestudenten van de Koninklijke

­ eviel me prima. Er is altijd wel iets te doen in ’t stad, b zeker voor studenten.”

8. “Nog iets dat ik nooit zal vergeten, is al het ­k attenk waad dat mijn vrienden en ik hebben ­u itgehaald op de Groenplaats. Vooral dan in de ­Carrefour, daar konden we ons goed amuseren. We verplaatsten bijvoorbeeld de kreeften of we stopten willekeurige spullen in mensen hun karretje. Een keer hadden we bij een man een doosje tampons in het winkelmandje gestopt en daarna zijn we achter hem gaan aanschuiven aan de kassa. De uitdrukking op die man zijn gezicht toen hij het ontdekte was ­onbetaalbaar.”

Academie voor Schone Kuns ten 250 ­e xclusieve sjaals, die te koop aangeboden ­worden. Bouve gelooft dat The Empty Shop ook in Antwerpen zal aanslaan. “Dit ­concept gaat om een belevenis. In plaats van een plastic zak in een container te ­dumpen, krijgen mensen hier een persoonlijke ontvangst in een boetiek.”

“De opbrengst gaat naar vzw Kamiano, die zich ont fermt over dak lozen en ­m inderbedeelden ”, zeg t Bouve. “A ls ­kringwinkel werken wij al een paar jaar met de organisatie samen. Dit jaar besloten we een nieuw concept uit te werken.”

The Empty Shop Antwerpen vindt u van 1 tot 12 december in de lounge van ­jeugdherberg Pulcinella op het Bogaardeplein. Op het Mechelseplein staat een glazen container voor extra visibiliteit.

Hoort u tussen pot en pint veel sappige verhalen? Bent u hét aanspreekpunt van uw wijk? Hebt u bovendien een vlotte pen die u graag leent aan de waakhond van de maatschappij, aarzel dan niet om aan boord van Den Triangel te springen! Onze redactie zoekt één of enkele e ­ nthousiaste buurtcorrespondenten. Contacteer ons op redactie@dentriangel.be en eeuwige roem staat u te wachten.

14 Luchtig

40 dagen zonder supermarkt

Goedkoop eten uit de supermarkt gaat ten koste van de boeren en dieren hebben ze een ijzersterke buyer power: ze slagen erin de boeren veel minder te betalen dan wat de boeren in een normale situatie zouden krijgen. “Eten uit de supermarkt is nog nooit zo goedkoop geweest, maar dat gaat ten koste van boeren, dieren en ecologie”, zegt Jiri, “tegen die lage prijzen kunnen lokale handelaars niet altijd opboksen. Maar zij betalen de boeren wel een eerlijke prijs. Door lokaal te kopen, steun je dus ook onze boeren.”

Inkopen doen op de Zaterdagmarkt op het Theaterplein steunt de lokale economie

Dagelijks slaapwandelen door de supermarkt. Dezelfde route, dezelfde producten. Iedereen heeft zich er al eens op betrapt. Terwijl het ook anders kan: zonder supermarkt!

Door: Cornelius Noll

Hoe dan? Door te kopen bij lokale handelaars, te kiezen voor natuurlijke producten ‘van bij ons’ en in het algemeen beter na te denken over voedsel en waar je het koopt. Dat is het doel van de actie die Marieke van Echelpoel en Jiri Geerts, afgestudeerd in Sociaal-Cultuureel Werk op AP Hogeschool, bedachten.

De naam komt je misschien bekend voor.

“Het is de volgende stap na 40 dagen zonder vlees”, zegt Marieke, “minder vlees eten verkleint je ecologische voetafdruk.

Kies je bovendien voor lokale en natuurlijk producten, dan krimpt je voetafdruk nog eens geweldig.”

Supermarkten domineren boeren

Zo’n producten kan je ook in de supermarkt krijgen, maar daar speelt volgens hen een ander probleem. “De supermarkten zijn gigantische bedrijven die te veel macht hebben over de boeren en de andere producenten.”, zegt Jiri. De verklaring is simpel. Er zijn in België 36.334 landbouwbedrijven en 4.832.228 huishoudens. Maar 85% van alle voedselverkoop verloopt via de ‘Big Five’ supermarkten (Colruyt – AlbertHeijn/ Del haize – Carrefour - A ldi – Lid l).

Omdat die vijf zo marktdominerend zijn, Marieke van Echelpoel Sociaal-Cultureel werkster

“Minder producten, minder keuzestress”

Londenaar John William (29) is ­stylist en werkte al voor m ­ agazines als i­D en Dazed and Confused.

Daarnaast geeft hij les aan het London College of Fashion. Met zijn roze haar en dito sigaret fleurt hij de straten van Antwerpen op.

“Ik weet dat ik een flamboyante verschijning ben, maar ik choqueer graag mensen. Als mensen me vieze blikken toewerpen, deert me dat niet meer.”

Door Eveline Briand

Een toevallige voorbijganger vertelt over zijn outfit

“Ik verveel me snel en ­experimenteren met nieuwe haarkleuren vrolijkt me op. Al sinds mijn twaalfde kleur ik mijn haar. Ik heb alle kleuren van de ­r egenboog gehad, inclusief ­luipaardprint. Vroeger liet ik er ook ­k rullen in zetten, maar nu ga ik niet meer naar de kapper. Zowel kleuren als knippen doe ik zelf. Ik was mijn haar trouwens nooit, dat is veel beter. In Londen is het momenteel hip om naar het salon ‘Bleach’ te gaan, maar daar betaal je al snel 150 pond. Je kan beter een flesje haarverf in een gothic winkel kopen en het zelf doen, veel goedkoper.

Als je het verknoeit, scheer je het toch gewoon af? Haar groeit wel weer terug. Mijn volgende haarkleur zal waarschijnlijk geel zijn.”

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

Spijtig genoeg is die eerlijke prijs niet voor iedereen betaalbaar. “Het is logisch dat iemand in armoede op zoek gaat naar de goedkoopste producten”, zegt Marieke, “een lange termijnvisie en verder kijken dan je eigen problemen, dat lukt niet wanneer je een overlevingsstrategie hanteert om het hoofd boven water te houden. Het is heel moeilijk om je dan te organiseren en op zoek te gaan naar alternatieven. Daarom moet deze beweging vooral uit de middek lasse komen.”

Na de 40 dagen-actie

“Wij willen de uitdaging jaarlijks herhalen om steeds meer mensen mee te krijgen. Ondertussen zullen we in verschillende Belgische steden acties organiseren om mensen op de hoogte te brengen van Supermarktloze Dagen.”, zegt Jiri. Zelf besloten de twee dames om een punt te zetten achter hun supermarktbezoeken. Marieke: “Wij zetten ook na deze 40 dagen geen voet meer in een supermarkt. Het is overbodig, en er zijn ongelooflijk veel goede alternatieven.”

Voor meer info: www.facebook.com/supermarktloze.dagen Jiri Geerts Sociaal-Cultureel werkster

“Vijf supermarkten verkopen 85% van al het ­voedsel”

Voor- en nadelen

Het is een hele uitdaging om zonder supermarkt te leven. Je moet meer plannen en op zoek gaan naar de juiste winkel of initiatief voor je inkopen. “Het moeilijkste? Last-minute aankopen. Wanneer je dat ene ingrediënt bent vergeten, en enkel de supermarkt nog open is. Maar ook daar is een mouw aan te passen”, vertelt Marieke. Er zijn ook voordelen: De keuze is beperkter wanneer je lokaal winkelt, maar daardoor moet je ook minder kiezen. Dat maakt het weer gemakkelijker. Wie heeft er niet al eens tijd verloren in de supermarkt door de overweldigende keuze aan cornflakes of kazen? “Supermarkten hebben wel een reusachtig voedselaanbod, maar dat resu lteer t u itei ndel ijk i n g rote verspillingen.”

“Ik groeide op in Liverpool en kleedde me vaak als een freak. Een tijdlang droeg ik make­up zoals David Bowie of de Britse glamrocker Mark Bolan. Ik choqueer graag mensen. Toen kreeg ik vaak opmerkingen, maar ze waren nooit gemeen. Als mensen iets ongewoons zien, voelen ze de drang om er iets over te zeggen. Ik vind dat fijn, zo komt er een dialoog op gang. Nu ik in Londen woon, moet je al straf uit de hoek ­komen om starende blikken te krijgen.

Niemand kijkt op bij excentrieke outfits.

Alles kan en alles mag. In Antwerpen is dat nog niet zo.”

“Momenteel ben ik voor een paar dagen in de modestad bij uitstek, Antwerpen. Walter Van Beirendonck, Dries Van Noten, Martin Margiela, allemaal studeerden ze hier aan de Modeacademie. Het is dus heel leuk om de stad van mijn favoriete ­o ntwerpers te leren kennen. Verder ben ik ­geobsedeerd door het Italiaanse ­m odehuis Moschino. Mijn blauwe ­r ugzak is van dat label. Zoals je kan zien hou ik van kleur. De roze sigaret past perfect bij mijn haar en maakt de outfit af”

Waar dan wel inkopen?

Buurderij van Boeren & Buren:

­ estel online rechtstreeks bij boeren b uit de streek, afhalen kan wekelijks bij Bibliotheek Permeke en de Oostkaai.

Fermetisten: ook hier vers voedsel van lokale boeren dat je thuis kan laten afleveren.

Local Store: in de Bijenkorf aan de Oudaan vind je o.a. biologische en Antwerpse producten.

Wintermarkt: pop-up store in de Grand Bazar waar je kan kopen van 11 lokale handelaars.

Stadsboerderij Antwerpen: 1,5 hec t are duur zaamheid in W ilrijk .

Hun ­g roentepakket ten koop je op ­verschillende trefpunten in ’t stad.

Luchtig

Den Triangel, 10 december 2015 - 2 maart 2016

15

Safety First in Antwerpen

Dag van de Wetenschap lokt jong en oud naar Veiligheidsinstituut De interesse voor wetenschap s timuleren ­ én de nieuwste ­ontdekkingen tonen, dat is elk jaar het doel van de Dag van de Wetenschap. Op de editie van dit jaar, op 22 november, pakte het Provinciaal ­Veiligheidsinstituut uit met interactieve en vernuftige uitvindingen.

hulp aan een bezoeker. “Het b ­ elangrijkste is dat je zelf veilig bent, ­anders lig je er ­binnen twintig minuten naast.” Een bezoeker ­probeert de hartmassage en de mond-opmondbeademing en is verbaasd over hoe weinig hij nog weet. “Ik heb een aantal jaar geleden een cursus EHBO ­gevolgd, maar er zijn heel veel dingen die ik volledig vergeten ben.”

“Wie wil er eens blind spelen?” De aandacht van de kinderen van een jong gezinnetje is op slag getrokken. Enkele laatstejaars Produc tont wikkeling stellen aan hun standje hun eindproducten voor, waaronder een toestel om blinden mee te begeleiden aan de hand van trillingen. “Je krijgt in elke hand een sensor, als er rechts iets in de weg staat, zal je in je rechterhand een trilling voelen en dan weet je dat je naar links moet”, zegt Alexis Jacoby, professor Methodologie aan de UA. “Nu besturen we het toestel nog handmatig, maar het is de bedoeling dat het toestel genoeg geautomatiseerd wordt zodat blinden er zo mee door de stad kunnen.” En dat doel lijkt niet meer zo ver af, want de kinderen crossen met het toestel in hun handen en de blinddoek op hun hoofd door de zaal.

Een vrijwilliger geeft de mensen wat meer info over de EHBO-koffer. “Het ­belangrijkste is het opzetstuk voor de ­zuurstofmachine.

Die hebben de vrijwilligers altijd bij zich, zodat ze geen rechtstreeks contact met het slachtoffer moeten maken. Er zitten ook gaatjes aan de zijkant van het buisje, zodat de koolstofdioxide langs daar naar buiten kan.”

Door Amber van Sprundel

Handige opfrissing

In een verborgen zaaltje iets verderop geeft het Rode Kruis workshops over r­ eanimatie.

Een van de medewerkers zit naast een ­reanimatiepop en geeft uitleg over eerste

Pieter Backx Instructeur-Brandweer

“Het ­belangrijkste is dat je zelf veilig bent”

allemaal kan doen om een ernstige brand te v­ ermijden. “Tegenwoordig proberen we vooral p ­ reventief te werken, want eens je vast zit in een brand is de kans dat je het overleeft zo goed als nihil. Daarom ­proberen we de mensen te overtuigen van het belang van een rookmelder.”

Brandveiligheid wordt onderschat

O p d e b o v e n s t e v e r die p ing i s e e n groot deel gewijd aan brandveiligheid.

Vooral de brandblussers zijn uitgebreid ­tentoonges teld. “ De brandblusser is ­o nbekend t­ errein voor veel mensen en dat kan gevaarlijk zijn”, zegt Pieter Backx, instructeur bij de brandweer in Ranst.

“Veel mensen weten jammer genoeg niet dat als je de brandblusser te dicht bij het vuur houdt, je het nog veel erger maakt.

Als je weet hoe je ermee moet werken, zou je ervan opkijken hoeveel je ermee kan ­b ereiken.” De brandweer geeft veel initiaties over brandveiligheid en wat je

Ook voor de kinderen werd er wetenschappelijk vertier voorzien

Out of the Books: toneel voor en door jongeren Als student voor weinig geld een mooie theatervoorstelling gaan bekijken, daarna een denderend ­ feestje bezoeken en intussen nog jonge artiesten ontdekken? Het gloednieuwe ‘Out of the books’ heeft het allemaal. Zeven studenten dokterden het idee uit en leidden ­ ­alles in goede banen.

Door Annick Wellens

“Een vriend van mij dacht dat ­toneelstukken saai en eentonig zouden zijn”, vertelt Lore Mutsaers (23), bedenker van ‘Out of the Books’. “ Tot ik een extra kaartje voor

het toneelstuk ‘Hier waak ik’ van Janne Desmet had en hem meesleurde. Hij vond het uiteindelijk ongelofelijk grappig en interessant.”

Liever doorzakken ­opsnuiven

dan

cultuur

Studenten wagen zich volgens Lore niet aan een avondje cultuur omdat ze ­liever een nachtje doorzakken. Door het ­feestje even aantrekkelijk te maken als de ­t oneelvoorstelling, hoopte het team van ‘Out of the books’ nieuwe gezichten te zien. “De afterparties kunnen wel eens het duwtje in de rug zijn. We willen een

­ erste ervaring creëren die toegankelijk e en l­aagdrempelig is”, vertelt Mutsaers.

‘Out of the books’ organiseerde in totaal drie toneelavonden op drie verschillende locaties. Het Bos opende als eerste locatie de deuren gevolgd door Jongerencentrum Kavka en DE Studio. “Het idee was om drie voorstellingen telkens op een ­donderdag in november te ­programmeren zodat we jongeren een mooi t­ heaterfestival konden voorschotelen. Tussendoor ­promoten jonge artiesten het evenement met b ­ ehulp van pop-up acts”, zegt Lore.

Zevenkoppig team

Het team van ‘Out of the books’ telt zeven leden. Allen bekleden ze een aparte ­functie en allen studeren nog. Lore Mutsaers ­s tartte reeds een jaar geleden met het concept en het voorbereidend werk. Al snel trommelde ze vrienden en ­kennissen op om haar te hulp te schieten. “Ik heb letterlijk iedereen aangesproken die ik tegenkwam. Zo is het team ontstaan”, vertelt ze. “Daardoor bestaat het uit een fijne mix van verschillende leeftijden en studierichtingen.”

Jonge artiesten doen hun ding in de erfgoedbibliotheek van Antwerpen

De functies zijn eerlijk verdeeld ­o nder de s tudenten. Lore Mut s aer s heef t ­v oornamelijk een helikopterfunctie. “Ik ben eigenlijk hele dagen bezig met de ­evenementen. Ik moet steeds b ­ eschikbaar zijn voor het geval ik word opgebeld.” Het team kan bovendien op veel steun en ­b egrip van vrienden rekenen. “Ik word vaak ingezet aangezien ik de enige ben met een auto en rijbewijs. Maar als het echt niet lukt, zoeken we gewoon in onze vriendenkring naar een oplossing. En die

vinden we ook altijd”, zegt Hanne Wouters (23), een tweede lid van het zevenkoppig team tevreden.

Lore Mutsaers Bedenker Out of the Books

“Ik heb ­letterlijk iedereen ­aangesproken” Gewoon leuk en gezellig

Het doel was om jongeren een s­ tapje ­d ichter bij cultuur te brengen. “ We ­v er wachten niet dat studenten plots ­wekelijks naar een toneelstuk gaan kijken.

We willengewoon dat ze af en toe eens experimenteren en op die manier nieuwe dingen ontdekken”, zegt Lore.

De reac ties na de voorstellingen ­w aren ­a lvast positief wat de geleverde ­inspanningen de moeite waard maakten. “ We zijn zeker in onze opzet geslaagd ­aangezien verschillende personen k­ wamen opdagen die dat normaal gezien nooit ­zouden doen”, aldus Hanne Wouters. “We willen mensen gewoon duidelijk maken dat theater niet altijd zo apart is als ze denken dat het is. Het kan ook gewoon gezellig en leuk zijn.”

Voor meer info kan je terecht op de site van ‘Out of the books’: http://www.out-of-thebooks.com/ Kijk ook wat onze studenten Journalistiek deden voor de organisatie van Out of the Books op http://dentriangel.be/

16 Uitsmijter

Wat was uw hoogtepunt van 2015?

Auteur, max. 40 tekens

Silvain (66)

Valerie (44)

Aangezien er geen g ­ eboor tes noch blijde ver wachtingen ­w aren, vormden mijn vakanties voor mij de hoogtepunten van 2015. Mijn vrouw en ik hebben samen met twee vrienden een cruise g ­ emaakt van Venetië naar Slovenië, Montenegro en Kroatië.

Daarna zijn we ook nog naar Balac geweest, vlak bij Antalya in Turkije. Maar nu hebben we het hier in België ook goed hoor.

Ik ben deze zomer met Sam naar de zee geweest en daar hebben we een intense vriendschap ont wikkeld. Daar voor kenden we ­e lkaar eigenlijk alleen maar opper vlakkig. Hoewel ik haar weleens tegenkwam in de stad en we ook gemeenschappelijke vrienden hebben, wist ik niet dat we zoveel op elkaar leken. Nu is dat wel anders! We hebben een hele toffe vriendschap.

Sinem (17)

Ivan (37)

Mijn stage als hulpkok bij een restaurant op de Groenplaats.

Dat heef t de VDAB voor mij ­geregeld. Ik kom uit Koerdistan, Noord-Irak, en daar maakte ik pizza’s. Toch gaat het nu wel eens mis in de keuken omdat ik de Nederlandse taal nog niet zo goed begrijp. Dan bestellen ze het een en breng ik het andere. Maar toch doe ik het met plezier, want ik leer graag bij!

Jessica (29)

Tineke (27)

Monique (72)

Skipper diving! Ik ben nog maar net terug uit Aus tralië waar ik ­s amen met mijn vriend vijf ­weken lang heb rondgereisd. De laatste week verbleven we in de ­o mgeving van het Great Barrier Reef. Elke dag ver trokken we vanuit een andere haven om te gaan duiken. Soms zelfs vijf keer op een dag! Ik droomde er al mijn hele leven van om daar te gaan duiken en nu heb ik het eindelijk gedaan.

De dag waarop ik merkte dat mijn huidige stage s­ uccesvol is. Ik zit nu in mijn laat s te ­s tageperiode en daarna ben ik eindelijk ­a fgestudeerd als ­toegepas t ps ychologe. Door mijn p ­ erfectionisme ben ik vaak ­gewisseld van opleiding w ­ aardoor ik veel vertraging opliep. Ik zal dus heel blij zijn als ik mijn ­diploma binnen heb. Daarna ga ik op zoek naar iets in de zorg, al blijf ik het liefst ook nog wel even werken in de horeca.

Het moment waarop ik Alisa leerde kennen op school. Dit jaar kwamen we voor het eerst bij elkaar in de klas en het klikte meteen goed tussen ons. Inmiddels hebben we een heel speciale vriendschap opgebouwd waar ik heel blij mee ben. Misschien is zij verbaasd dat ik dat moment uitkies, maar onze vriendschap betekent echt heel veel voor mij.

Mijn beste vriendin Magdalena en ik hebben in juni het concert van Engelbert Humperdink ­b ezocht.

Da t w a s vo or on s e ch t he t ­hoogtepunt van 2015! En dan te bedenken dat die man al 79 jaar is. Oh, wat vliegt de tijd, we zijn al zo lang fan. Ik denk dat we geluk hebben gehad dat we ‘de groene’ nog eens gezien hebben voordat hij de pijp uit gaat.

Het behalen van mijn master Gender en Diversiteit. Een ­feestje vieren was niet nodig, ik heb ­gewoon genoten van het feit dat ik ben afgestudeerd. Die master was een interuniversitaire studie aan de vijf Vlaamse ­universiteiten. Vrij complex dus. Nu ben ik op zoek naar een job. Het liefst zou ik gaan werken op de dienst Diversiteit in Antwerpen. Dat lijkt me super tof.

Tine (22)

Eigenlijk kan ik niet echt een ­m oment bedenken. Wel heb ik heel erg genoten v an de ­a chttiende verjaardag van mijn vriendin Ilknur. Daar hebben we een leuk feest van gemaakt! Ook ben ik met Seyda, een a ­ ndere vriendin, naar Antalya geweest.

Hoe wel dat maar een k lein ­mini-reisje was, vond ik het wel heel leuk dat we samen naar Turkije konden gaan.

Liam (17)

Elke maand geeft een lezer iemand een gebakje cadeau

De aanbieder: Joke Michielsen en Nena Kips De ontvanger: André Sneyers

André springt in de bres voor zijn buren

André zelf is zeer verrast door deze geste van zijn buren en had dit niet zien aankomen. “Dit had ik totaal niet verwacht. Ik vind het een heel vriendelijk gebaar en het ziet er een chique pateeke uit”. Het drietal sloot af met een hartverwarmende knuffel.

Hebt u een mooi verhaal voor Den Triangel? Mail dan naar nieuwstip@dentriangel.be of bel naar Wouter Frateur 0486 880260

ale Ban k

Door studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool

e v Fr e l t an p l k li aa n ts

Wilt u adverteren in Den Triangel? Mail dan naar adverteren@dentriangel.be of bel naar Wouter Frateur 0486 880260

SintBorroCarolus meus - ke r k

Nation

Bij de vraag: ‘Wie verdient er volgens u een pateeke?’ moest Joke Michielsen geen twee keer nadenken.

“De schoenmaker hier naast de dierenspeciaalzaak ­verdient echt een pateeke! Hij is heel vriendelijk en wuift altijd als hij passeert. Hij is ook altijd b ­ ehulpzaam als we hem nodig hebben”, vertelt Joke enthousiast.

Nena Kips beaamt dat hij een geschenkje waard is. “In onze zaak staan wij heel de dag op onze benen. Na een tijdje lijden onze schoenen daar echt onder. Wij vallen vaak bij André binnen om snel even onze schoenen te

André doet niet alleen veel voor Joke en Nena maar zij doen ook graag iets voor André terug. “Wij brengen ­A ndré wel eens een kom soep of als hij na zijn werkuren voorbij wandelt, vragen we hem ook om gezellig even binnen te komen om iets te drinken”, zegt Joke, “maar hij is te bescheiden om ons voorstel te a ­ ccepteren. A ­ ndré heeft ook een moeilijke periode achter de rug, een jaar geleden overleed zijn vrouw. Daarom krijgt hij van ons een pateeke.”

os

Door Natasja Verwimp en Kiara Op de Beeck

laten repareren of om zooltjes te kopen. We hebben hier al heel wat schoenen versleten”, zegt Nena.

Ro

André Sneyers, schoenmaker van Primalux op de Oude Vaartplaats, kreeg deze maand een lekker pateeke van zijn goede buren, Joke Michielsen en Nena Kips, van koffiebar Perruche.“ Als er iemand nu een pateeke verdient, dan is het wel de schoenmaker van hiernaast!”