E I T I D E E L A I SPEC Den Triangel
Speciale editie 2016 Jaargang 9 www.dentriangel.be
3 Cafébazen klagen over scholieren
Door tweedejaars studenten Journalistiek van de
het nieuws uit uw buurt
@Dtriangel
3 Jongerenparlement in Antwerpen
4 Duurzaam winkelen
7 Het leven na AP
Vervelende bus komt zo HETPALEIS brengt ontspanning naar vluchtelingencentra
Anse Poppe (22), stagiaire bij het project, doet haar verhaal. “Velen twijfelden om op de bus te stappen, maar ze kwamen wel allemaal met een lach naar buiten.”
HETPALEIS stuurde de Vervelende bus, een interactieve belevingsplek voor kinderen, naar vier asielcentra in de provincie Antwerpen. Zo wil het theaterhuis cultuur naar vluchtelingen brengen. Door Jozefien S. Wouters en Toni Claessens
Met de Vervelende bus bracht HETPALEIS eerder al theater naar Antwerpse scholen, maar enkele weken geleden reed ze langs vier asielcentra. Op de bus ervaren kinderen een nieuwe vorm van communicatie, waarbij taal niet noodzakelijk is. Aan de hand van projecties, muziek en ludieke voorwerpen animeren de begeleiders de passagiers. Voor vluchtelingen is het belangrijk dat ze ook kunnen ontspannen. Cultuur kan daarvoor zorgen. Anse Poppe, studente
Kunst- en Cultuurbemiddeling aan de Karel de Grote Hogeschool, begeleidde het project als stagiaire.
Unieke ervaring
Hoewel Anse zich goed voorbereidde op de stage, waren de ontmoetingen met de kinderen emotioneel zwaarder dan verwacht. Ze kon de verhalen moeilijk loslaten. “Kinderen horen niet thuis in een asielcentrum. Hun onbezorgde kindertijd gaat er verloren”, vertelt Anse. Haar ervaring deelde ze op de blog van HETPALEIS. Daarop vertelde ze over de warme ontvangst van de deelnemers. “Ondanks de moeilijke situatie van die mensen, staan ze verrassend positief in het leven. Zo hadden we een terughoudende moeder die uiteindelijk stond te dansen op de bus en iedereen meenam
in haar enthousiasme.”
Eenzijdige berichtgeving
Anse hekelt de houding van de media. Al Anse Poppe stagiaire educatie HETPALEIS
“Kinderen horen niet thuis in een asielcentrum” te vaak ligt de nadruk op wat er misgaat, terwijl de meeste vluchtelingen zich proberen aan te passen aan de situatie. “Het is normaal dat er af en toe conflicten ontstaan als je zoveel mensen samen zet.
Jammer dat het vooral de rotte appels zijn waarover de media berichten.” Anse had altijd al een open visie rond de vluchtelingenproblematiek. Ze kan de vooroordelen die er in ons land leven moeilijk plaatsen. Na het project is haar gevoel van onrechtvaardigheid alleen maar toegenomen. Ze vreest dat de vluchtelingen nooit eerlijke kansen zullen krijgen. Net daarom is ze zo enthousiast over het project. HETPALEIS probeert via verschillende projecten vluchtelingen te bereiken, al is dat niet zo vanzelfsprekend. “Velen twijfelden om op de bus te stappen, maar ze kwamen allemaal met een lach naar buiten.”
2
Actua
Studentenvereniging Uact gaat plantaardig
Edito Vitaal belang
De Antwerpse studentenvereniging Uact gaat sterker focussen op bewustmaking rond onder meer milieu en dierenethiek. Dat besliste Uact nadat initiatiefnemers voor een nieuwe studentenvereniging hen daarrond benaderden.
A l ja r e n l a n g ve r z a me le n de de r deja a r s Jou r na l i st iek het n ieuws u it de buu r t i n D e n T r i a n g e l . Te r g e l e g e n he i d v a n d e Opencampusdagen nemen wij, de tweedejaars Geschreven Media, deze taak even van hen over. In deze wat kortere editie proberen wij onze passie voor journalistiek over te brengen op potentiele studenten, en op die manier de opvolging te verzekeren. Want journalist is een beroep van onmiskenbare waarde. In een wereld waarin vrije meningsuiting nog steeds vaak in het gedrang komt, is het beroep van journalist van vitaal belang. Zij zijn de beschermers van de vrije meningsuiting, een basisrecht van alle mensen. Toch wordt dat recht nog geregeld met de voeten getreden. Begin maart viel de Turkse politie bij de oppositiekrant Zaman binnen, waarbij de hoofdredacteur werd ontslagen en werd vervangen door Erdogangezinde ambtenaren. Ook in China en verschillende landen in het Midden-Oosten en Afrika is persvrijheid nog al te vaak ver te zoeken.
Door Tom Vandenhove
Jonas Van himbeeck Hoofdredacteur
In de sfeer van wat bijvoorbeeld dierenrechtenorganisatie Sea Shepherd doet, zal er op evenementen van Uact vanaf nu plantaardig gekookt worden. Een logische keuze, vinden zowel de oude als nieuwe leden. “Het is nogal moeilijk om milieu en dierenbelangen aan te kaarten als je dierlijke producten verkoopt of promoot”, zegt Anne-Marie Ooms, initiatiefneemster van de samenwerking. “Dat is onlosmakelijk verbonden met een grote ecologische impact en dierenleed.” De samenwerking komt er door een gebrek aan zowel bewustmaking rond milieu, duurzaamheid en gezondheid als de rol en belangen van dieren daarin. Hoewel dat in vergelijking met andere studentenverenigingen als een mond vol klinkt, benadrukken de studenten hun constructieve aanpak. Ooms: “We willen tonen hoe onze thema’s in bijvoorbeeld het studentenleven relevant en leefbaar zijn. Het doel is om de afstand tegenover deze thema’s te verlagen. Bewust leven vraagt geen grote of speciale opoffering, ook als student kan je een normaal leven leiden met meer doordachte keuzes.”
Op het eerste gezicht kunnen wij, als journalisten to be in het kleine België, daar weinig aan veranderen. Toch kunnen wij daarin een rol spelen. Verandering begint namelijk bij jezelf. Of zoals Ghandi zei: “be the change you want to see in the world.” En misschien loopt een nieuwe Vlaamse topjournalist, à la Rudi Vranckx, hier binnenkort wel met een diploma buiten.
Ze hopen zoveel mogelijk studenten te be-
reiken en zien in Uact de meest logische partner. “Samen staan we veel sterker. Bovendien lopen onze kernwaarden perfect evenwijdig met die van Uact ”, legt Ooms uit. Ook Uact ziet in de samenwerking niets dan voordelen. Hun vrees om een “strikt clubje van eensgezinden” te worden valt door de samenwerking voor een deel weg. De instroom van buitenaf is volgens Uact enorm belangrijk. “Er is niets saaier dan het op elk vlak met iemand eens te zijn”, zegt Ooms.
Hogeschool
Met stip op de agenda staat ook de samenwerking met Antwerpse hogescholen. Aangezien de thema’s die ze behandelen veel verder reiken dan enkel de universiteit, zal Uact overkoepelend te werk gaan. Op dit moment zijn er al enkele hogeschoolstudenten lid, maar Uact wil dat aantal uitbreiden zodra de samenwerking offi cieel op punt staat. Voor een studentenvereniging heeft een hoog ledenaantal fi nancieel alleen maar voordelen. Zo hoopt Uact snel beroep te kunnen doen op subsidies en sponsors voor de evenementen die op de agenda staan. De administratieve kant brengt natuurlijk heel wat werk met zich mee. De komende weken zal er nog heel wat papierwerk zijn om de samenwerking officieel op punt te stellen. Intussen wordt er druk overlegd over onder andere filmavonden, debatten, bakesales en kookworkshops. Uact kan niet wachten om die naar buiten te brengen. “Er staat zowel ons als Antwerpen nog veel te wachten”, lacht Ooms.
Werk aan de krantenwinkel Door Jozefien S. Wouters
Het Operaplein wordt tegen 2018 omgevormd tot een autoluw plein waar voetgangers, fietsers en trams het opnieuw voor het zeggen hebben. Zo krijgt het plein zijn oude glorie terug. Ook ondergronds zijn er grootse plannen. Het premetrostation Opera op niveau -2 wordt vernieuwd en er komt een nieuw station vijftien meter onder de grond, op niveau -3. Eind dit jaar gaan de werken van start. Ook de krantenkiosk, de enige aanwezige winkel in het station, krijgt een nieuw jasje. Tijdens de werken komt er tijdelijk een speciale container, vanaf 2018 zal de winkel vernieuwd zijn. Eindelijk, want er is letterlijk en figuurlijk heel wat werk aan de winkel. Het dak van het station lijkt wel op instorten te staan en de druppel die de emmer deed overlopen is al een tijdje geleden gevallen.
Colofon
V.U. Mevr. Marleen Verreth vzw ′De Deur Uit′ Meistraat 5 2000 Antwerpen Hoofdredacteur Jonas Van himbeeck
Redactie Arnout Cilissen Laura De Backer Walewein Hance Sara Himpe Joppe Peeters Santoecha Rangai Andreas Rotty
Door tweedejaars studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool
Joran Simoens Hanneke Stoffels Tom Vandenhove Charlotte Vossen Jozefien S. Wouters Vormgeving Jana Van himbeeck
Fotoredactie Toni Claessens Oplage 1000 stuks
Met de steun van:
Actua
Den Triangel, speciale editie 2016
3
Horeca ergert zich aan afval van drinkende scholieren
Overlast op Theaterplein overal v ui l nisbak ken staan”, aldus Charlotte Coenen. Zij baat samen met haar broer Thomas het restaurant 12, Place du Marché uit. “Dat vermindert de uitstraling van je zaak toch, zo’n hoop blikjes en glas. Ik snap dat je vrijdag na school iets wil gaan drinken, maar laat het plein dan netjes achter.”
Horeca-uitbaters vrezen dat rondslingerend afval de reputatie van het plein schaadt
Enkele horecazaken aan Nieuwstad, op het Theaterplein, klagen over achtergelaten afval en geluidsoverlast. De schuldigen zijn jongeren die op vrijdag na de schooluren achteraan het plein samenkomen. Door Jonas Van himbeeck
Er komen steeds meer klachten van horecazaken op het Theaterplein aan het adres van enkele jongeren die er op vrijdagnamiddag rondhangen. “Ze halen
bier in de nachtwinkel en zetten zich op de bankjes voor de cafés om te drinken en joints te roken”, zegt Matej Grobovsek van café Christoffel. “De volgende dag ligt alles vol met lege bierblikken en glas. Dat is nog het ergste.”
Afval
Daarmee is meteen ook het belangrijkste struikelblok genoemd: het afval dat de jongeren achterlaten. “Soms ziet het plein er echt niet uit, terwijl er toch
Maar het is niet enkel afval dat de jongeren laten liggen. “Soms komen we hier op zaterdagochtend aan en dan ligt er een plas kots voor de deur. Echt niet fijn. Zelfs in de straat hier rechts (Tabakvest, nvdr) klagen ze daarover, dat ze tussen de auto’s staan over te geven.” Ziet ze een oplossing voor het probleem? “We zouden met z’n allen naar de stad moeten stappen, ook met de bewoners van boven de horecazaken. Want als het restaurant sluit, zijn wij weg. Maar die mensen moeten hier wel wonen, hé.” Jeffrey Wuytack van café Twilight haalt nog een ander probleem aan. “Ze drinken heel de avond op het plein, en gaan dan in één van de zaken hier naar het toilet. Dat is enorm storend. Bij mij mogen ze in ieder geval niet meer binnen.” Niet iedereen klaagt even hard. Patricia D’hoogh van dagbladhandel De Meyer trekt het zich allemaal niet zo aan. “Ach, ik ben zelf ook jong geweest. Zolang het binnen de perken blijft en ze hun rommel opruimen, stoor ik mij er niet aan.”
Keep the prairie clean
Wat vinden de jongeren zelf van de klachten van de horeca-uitbaters? Sam (16) kan zich er wel in vinden, maar vindt dat ze niet moeten overdrijven. “We hebben nog nooit echt problemen Sam Scholier
“Enkelen verpesten het voor de rest” gehad. Een enkele keer is de politie langs geweest voor geluidsoverlast, maar het kwam nooit verder dan een waarschuwing. Ik snap wel dat de buurtbewoners af en toe last hebben van ons, want soms blijven we tot drie uur ’s nachts hangen. En als er dan een leuke meezinger wordt ingezet, zingen we luidkeels mee.” Wat het af val betreft, schuift hij de schuld van zich af. “Wij proberen echt wel om alles proper achter te laten. We noemen de plaats waar we zitten ‘de prairie’, en we zeggen altijd ‘keep the prairie clean’. Spijtig genoeg trekken enkelen zich dat niet aan, en verpesten het zo voor de rest.”
Europees Jongeren Parlement strijkt neer in Antwerpen
Jongeren dicteren de wet Hoe voelt het om over nieuwe wetten te debatteren? Regilio Kerdijk (18), Salma El Khalfaoui (18) en Nawal Arbaoui (17) van het Koninklijk Atheneum aan de Rooseveltplaats onder vonden het aan den lijve. Ze namen deel aan het Europees Jongeren Parlement. “Je leert veel over de politieke structuren van Europa.” Door Laura De Backer
De Belgische editie van het European Youth Parlement (EYP) vond plaats in Antwerpen van 23 tot en met 26 februari. Uit twaalf scholen in Vlaanderen, Brussel en Antwerpen namen telkens acht leerlingen uit de derde graad van het secundair onderwijs deel aan het jeugdparlement. “Ik had verwacht dat het moeilijk zou zijn, maar ik vond het van het begin tot het einde echt heel leuk. De mensen waren heel sociaal en vriendelijk, en legden alles geduldig
Regilio, Salma en Nawal dompelden zich een week onder in de politiek
uit”, zegt Salma. “Door de teambuilding leer je iedereen uit je groep ook heel snel kennen”, vertelt Nawal. “Je leert luisteren naar elkaar, maar ook spreken voor een grote menigte en in teamverband werken”, voegt Regilio toe.
Wetsvoorstellen in het Engels
Tijdens de week werkten de studenten in groep aan wetsvoorstellen over de thema’s ‘innovatie in start-ups’, ‘technologie’ en ‘milieu’. “Mijn onderwerp ging over de verschillende manieren om voedsel om te zetten naar energie”, vertelt Salma. “Ik heb thuis wel wat opgezocht, maar pas tijdens het project begin je eigenlijk echt zelf te onderzoeken wat er kan, wat je nog kan bedenken.” “We hebben ook allemaal les gekregen over de politieke structuren in Europa”, zegt Regilio nog. “Het is een heel leerrijk project. Je leert niet alleen dingen bij over Europa en je eigen onderwerp, maar ook over dat van de anderen.” Het European Youth Parliament vindt eenmaal per jaar plaats en verloopt volledig in het Engels. “Voor mij was het grootste nadeel toch wel het Engels, ik kan mij daar nooit volledig in uitdrukken. Ik praat graag en veel en hou van debatteren en meningen uitwisselen”, vertelt Salma. “Als ik dan Engels moet spreken, moet ik in mijn hoofd alles eerst vertalen waardoor zinnen er helemaal anders uit komen dan in het Nederlands. Dat kan soms wel eens
dom overkomen. Tegelijkertijd is mijn Engels wel verbeterd.” “Ik had er in het begin wel wat schrik voor”, zegt Nawal. “Maar ik kon alles heel gemakkelijk volgen door de uitleg vooraf. Dat geeft wel echt een goed gevoel, als je daar zit en alles snapt.” Nawal Arbaoui Deelnemer EYP
“Dat geeft een goed gevoel, als je daar zit en alles snapt” Plaatselijke experten
De jongeren kregen woensdagavond ook de kans om advies te vragen tijdens het expertendiner aan onder andere Europees Parlementslid Philippe De Backer (Open VLD). “Ik vind het belangrijk dat jonge mensen interesse tonen voor het Europees project”, zegt De Backer. “Wanneer jongeren dan tijdens een project als dit rond de Europese politiek werken, probeer ik zoveel mogelijk betrokken te zijn. Ik vind het ook voor een deel mijn plicht als parlementslid om uitleg te komen geven aan deze jongeren en met hen mee in debat te treden.”
4
Buurt
Biologisch katoen is de nieuwe trend
Bewust shoppen op de Meir Shoppen met een gerust hart
Waar kan je nu duurzame kledij kopen? H&M biedt met zijn Conscious collectie kleren aan uit biologische katoen of gerecycleerde stoffen. Van Rank a Brand krijgen ze het C-label, wat wil zeggen dat ze goed op weg zijn. H&M heeft zijn leveranciers bekendgemaakt en rapporteert jaarlijks over de arbeidsomstandigheden van kledijmakers. Ook C&A zet met zijn Foundation in op projecten die de arbeidsomstandigheden, de levenskwaliteit en de productiviteit verbeteren. “We zijn ook een van de grootste aankopers van organisch katoen. We hopen binnen enkele jaren al het katoen dat we gebruiken duurzaam te maken”, zegt floormanager van C&A Carine Estercam. Juttu-verkoopster Vina Wetzer staat helemaal achter het concept van duurzame kledij
Goedkoop winkelen en kwalitatieve kledij gaan zelden samen. Maar de vraag naar duurzame mode en betere arbeidsomstandigheden stijgt en bepaalde merken proberen ze te beantwoorden. Door Jana Van himbeeck
Onder andere de petitie van AP-studente Martyna Majchrzak tegen de komst van Primark naar de Meir, toont aan dat mensen zich vragen stellen bij de lage
prijzen van bepaalde kledingmerken. Ook rankabrand.nl, een website opgestart in 2009, probeert samen met consumenten om merken duurzaam te maken. Daarmee bedoelen ze mens- , klimaat- , milieu- en diervriendelijk. Elk merk krijgt een online rapport en een cijfer van A tot E. Rank A brand raadpleegt enkel informatie die merken zelf op hun website bekendmaken omdat het vindt dat bedrijven open moeten zijn over hun beleid en prestaties voor duurzaamheid.
Schoenloos aan de start Wat de Urban Trail speciaal maakt, is dat je door gebouwen loopt waar je anders nooit komt. Een nieuwe locatie is het Sportpaleis, en ook het Stadhuis en het Felix Pakhuis krijgen weer tienduizend lopers over de vloer. Lang niet het hele parcours van de loopwedstrijd is even eenvoudig om blootsvoets af te leggen, maar door zijn ogen op de weg te houden en zacht te lopen, heeft de 28-jarige sporter nog nooit last gehad van Bram Vogels
“Scherpe stenen deren me niet” “Dure sportschoenen heb ik niet nodig”
Op 6 maart legde Bram Vogels voor de derde keer op rij de CittA Antwerp Urban Trail blootsvoets af. “Als je goed kan lopen, maakt het niet uit wat je aan je voeten hebt”. Door Santoecha Rangai en Hanneke Stoffels
Vogels begon vijf jaar geleden met lopen toen zijn vriendin het uitmaakte. Vorig jaar won hij zonder problemen – en zonder schoenen- de Antwerp Urban Trail. “Er wordt vaak gedacht dat je niet kan lopen zonder dure sportschoenen. Ik wil aantonen dat je dat allemaal niet nodig hebt zolang je een goede techniek beheerst. Je kan de allerbeste loopschoenen hebben maar als je techniek niet goed is, eindig je sowieso met letsels.”
zware blessures. “Ik bekijk vooraf nooit het parcours, dus dat is altijd een verrassing. In de premetrotunnel liggen scherpe stenen en de trappen zijn van onafgewerkt beton. Daaraan heb ik me wel eens bezeerd, maar als je vol adrenaline loopt en je wil winnen, dan kijk je daar over.”
Iedereen winnaar
Sinds dit jaar is de tijdsregistratie afgeschaft en dat vindt de competitieve Bram Vogels jammer. Al is plezier maken volgens hem het belangrijkste, “Ik noem mezelf een ambitieuze, recreatieve loper. Vaak zie ik mensen over de finish komen die doodop zijn. Aan hen wil ik de volgende tip meegeven: Bereid je wat meer voor of loop wat rustiger, dan maak je het voor jezelf alleen maar leuker.”
Door tweedejaars studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool
Het Belgische bedrijf JBC is lid van de Fair Wear Foundation, een organisatie die zich inzet voor betere arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie. JBC verkoopt geen bont of angorawol en neemt deel aan het Bang ladesh Veiligheidsakkoord, een akkoord voor veilige fabrieken. WE Fashion krijgt van Rank a Brand het D-label. In juni 2015 zijn ze lid geworden van het Better Cotton Initiative (BCI) dat boeren opleidt om minder water, pesticiden en kunstmest te gebruiken.
Juttu
Juttu, Fins voor ‘verhaal’, is een concept s tore va n het tea m ac hter A S Adventure. Duurzaamheid staat centraal in de nieuwe winkel op de Meir. De zestig verschillende mode- en decomerken die ze aanbieden, kan je vinden per stijl. Bovendien hebben ze een foodcorner met biologische voeding en een pop-uphoek voor creatieve designers. Vina Wetzer Verkoopster Juttu
“Mensen komen specifiek voor onze duurzame kledij” “Ik werk hier omdat ik volledig mee achter het concept van duurzame kledij sta”, vertelt verkoopster Vina Wetzer. “Je merkt dat mensen specifiek voor onze duurzame kledij binnenstappen. Sommigen zijn wel teleurgesteld als ze merken zoals Ichi tegenkomen. We hebben daar bewust voor gekozen om een breed gamma aan de klanten te kunnen aanbieden. Het prijskaartje van de nietecologische artikels is ter compensatie natuurlijk hoger.”
Standaard Boekhandel verhuisd De vestiging van Standaard Boekhandel in de Huidevettersstraat is verhuisd naar de Schoenmarkt. Het nieuwe pand biedt meer mogelijkheden om uit te breiden. “En natuurlijk passeren hier ook meer mensen”, zegt manager Michael. Door Joran Simoens
Trampendelaars van Lijn 4 en 7 zien een vast onderdeel in het decor tijdens hun rit verdwijnen. De Standaard Boekhandel in de Huidevettersstraat verhuist namelijk naar de Schoenmarkt – vlakbij de Boerentoren. Het contract tussen de verhuurder van het gebouw en de verantwoordelijken voor de vestiging liep nog enkele jaren, maar in onderling overleg werd beslist het stop te zetten. Het gebouw was dringend toe aan stevige restauratiewerken en daarop werd beslist de boekhandel te verhuizen naar een vrijgekomen pand op de Schoenmarkt. Op die manier kon de verhuurder het gebouw weer in orde laten maken zonder het filiaal en de klanten te hinderen. Wat er na de renovatie komt, is nog niet duidelijk. “Zolang het niet nog een McDonald’s is, is het voor mij goed”, reageert een buurtbewoner.
Alleen maar voordelen
Manager Michael is alvast erg tevreden. “We zaten graag in de Huidevettersstraat en er is ook geen sprake van te lage omzetcijfers. Toen we te horen kregen dat er restauraties moesten gebeuren, begonnen we toch te twijfelen over ons verlengd verblijf. Dit pand kwam vrij en was qua positie en grootte ook stukken voordeliger. Al de eerste dagen merkten we dat er aanzienlijk
Manager Michael: “We hebben nu een grote papierwarenafdeling” meer mensen over de vloer komen. Door de grote ruimte die we hier hebben, konden we ook uitbreiden en staat er nu een hele papierwarensectie. Op het eerste gezicht kunnen we dus over elk aspect positief zijn en we hopen dat het in de toekomst alleen maar beter wordt.” Nog één van de nieuwe toevoegingen is het uitdrukkelijk promoten van Vlaamse auteurs als Ish Ait Hamou en Lize Spit door hen vlak bij de ingang een apart eilandje te geven. “Ik ken helemaal niets van literatuur, maar gelukkig toont de winkel me welke boeken ik moet lezen om toch een beetje hip te zijn”, laat een klant nog optekenen.
Luchtig
Den Triangel, speciale editie 2016
“In een mix van mensen, voel ik me jonger” 3. “Op het terras van de Muze en Het Pelikaantje zag en zie je me nog steeds af en toe zitten. Ik ga er meestal naartoe met andere gepensioneerden. Het brengt een bepaalde nostalgie met zich mee en het is tof dat er nu ook jeugdig volk zijn tijd doorbrengt.”
Door Toni Claessens
Op een zonnige woensdagvoormiddag spreek ik af met Chris Bens om een koffie te gaan drinken in de Normo. Chris (71 jaar) woont al sinds haar geboorte in het hartje van Antwerpen. We hebben het over haar lievelingsplekjes in de grootstad. “Vele mooie jaren, zorgen voor nog meer mooie verhalen.” 1. “Toen ik nog jong was, ging ik geregeld uit in de dancings op de Grote Markt. Van bistro’s was er daar toen nog geen sprake. Je kon zelfs nog met je auto over de markt rijden en je voor de deur van een dancing laten afzetten. Ik was toen begin dertig en het was altijd leuk om er met de vriendinnen een avond door te brengen. Als ik nu iets ga drinken of eten vermijd ik de Grote Markt en de Groenplaats liever. Het krioelt er van de toeristen en de sfeer is er niet meer hetzelfde.” 2. “Ik woon al sinds 1992 vlak bij het Schipperskwartier. De prostituees waren hier begin jaren negentig nog veel talrijker aanwezig. Dat is allemaal veranderd sinds de Albanese maffia het prostitutiemilieu in handen probeerde te krijgen, er zijn toen heel wat maatregelen getroffen. Het kan vreemd klinken, maar toen we hier net woonden, gaf de aanwezigheid van prostituees ons wel een veilig gevoel. Niet alleen omdat er sowieso meer politie rondliep, we deden regelmatig een babbeltje. Als mijn jongste zoon buiten speelde, hielden zij zelfs mee een oogje in het zeil.”
4. “Drie plekken waar ik echt heel graag kom? Als ik een koffiebar moet kiezen is het Normo. Om te eten ga ik graag naar de Sushibar op de Groenplaats, maar Native in de Muntstraat is mijn favoriet. Het is zo’n puur restaurantje. De keuze is beperkt, maar speciaal en supervers. Anders dan de gewone keuken, die kan je thuis trouwens alle dagen uitproberen. Het is er heel gezellig, elke stoel is er verschillend. Het zijn zo van die kleine details die maken dat ik er graag mijn tijd doorbreng, alleen of met mijn familie.” 5. “In de zomer ga ik vaak naar Buenos Aires of Bar Lucy, allebei vlak achter mijn hoek en heel gezellig. De uitbaters zijn vriendelijk en het is er altijd leuk versierd. Ik zie mezelf niet meteen in een oude kroeg zitten met allemaal mensen van mijn leeftijd. Ik meng me graag in die mix van mensen, zo blijf ik me jong voelen.” (lacht) 6. “Sinds de bouw van het Museum Aan de Stroom (MAS) is de buurt echt opgebloeid. Als het weer meezit, wandel ik op mijn gemakje naar daar en zet me op het plein. Daar kijk ik urenlang naar de voorbijgangers. Zalig, zo al die mensen bij elkaar. Dat is trouwens waarom ik echt niet buiten een stad zou kunnen wonen, ik heb die levendigheid nodig. Al zit ik ook graag op onze binnenkoer. Dan zet ik me met mijn strandstoel tussen de plantenperkjes. Heel rustig en in de zomer zit het zonnetje er altijd. Die rust kan ook eens goed doen.”
Fotografie Inneke Gebruers
Betere communicatie tussen studenten en kotbazen
Met Eightant kunnen kotbazen meldingen van studenten op een ordelijke manier beheren
Kotbazen worden dagelijks overspoeld met mails en telefoons van studenten. Daarom bedachten vier Antwerpse studenten Eightant, een platform dat de communicatie tussen studenten en kotbazen vereenvoudigt. Door Charlotte Vossen
Eightant is het werk van de vier jonge ondernemers Nicolas Nijssen, Matthijs Spittel, Raul Marcelino en Siard van den Bosch. Het platform zorgt ervoor dat zowel studenten als huisbazen hun meldingen op een overzichtelijke manier kunnen beheren. Momenteel bevindt de communicatietool zich nog in een testfase. “We werken volop aan de betaversie van Eightant. Het hele concept is al uitgewerkt, maar we ontwer-
pen slechts enkele aspecten om te kijken of het aanslaat”, legt Nicolas Nijssen uit.
Feedback
Xior Student Housing is de eerste die het platform uittest in zijn studentencomplex op Kipdorpvest. Om de twee weken gaat het Eightant-team langs bij Xior voor feedback. “Meestal zijn het kleine aanpassingen”, zegt Siard van den Bosch. “Maar door ons product te testen komen er wel zaken naar boven die we oorspronkelijk niet voorzien hadden”, Het viertal geeft ook aan dat Xior de tool test met het idee dat er in de toekomst nog features aan toegevoegd zullen worden. “Zij helpen ons door Eightant te beoordelen. En wij helpen hen door een gemakkelijke oplossing te bieden voor de communicatieproblemen.”
5
6
Luchtig
Nooit meer keuzestress
Zo overleef je een springuur de huiselijke inrichting en de gezellige sfeer. En bij goed weer kan je altijd terecht op het terras op een van de meest iconische pleinen van de stad. Je kan er ook eten tegen zeer aannemelijke prijzen. Vleminckveld 78. Elke werkdag van 10:00 tot 02:00. In het weekend vanaf 11:00.
Of eerder honger?
Heb jij tijdens springuren ook vaak last van keuzestress? Je weet niet waarheen, want meestal is er te weinig tijd om op een wilde verkenning door je buurt te gaan. En dus kom je vaak op dezelfde plek terecht. Niet getreurd, want wij zochten de leukste plekjes uit om je springuren te overleven. Sara Himpe, Joppe Peeters, Tom Vandenhove
Heb je dorst?
Bij Het Geluk kan je vanaf iedere woensdagmiddag terecht voor koffie, gebak en een mooi uitzicht op het Theaterplein. Tussen 14 en 16 uur krijg je voor vier euro die eerste twee zelfs samen! Op nog geen minuut van de Meistraat is dit de beste plek als het snel, goed maar vooral gezellig moet zijn. Theaterplein 1. Elke lesweek vanaf woensdag van 12:00 tot 19:00u. De Duif kens is een echt monument op nog geen twee minuten van onze
ca mpu s. Dit br u i n s te ca fé va n de Theaterbuurt en omstreken trekt naast eigenzinnige jeugd ook heel wat muzikanten en acteurs aan. Al generaties lang staat De Duif kens bekend om zijn typische Antwerpse sfeer; die van te luid gekeuvel en veel gezwans. Graanmarkt 5. Elke lesdag van 11:00 tot 03:00u.
De Duifkens staat bekend om zijn typische Antwerpse sfeer Op het Mechelseplein vind je Kapitein Zeppos, gekend om zijn terras met rode en witte stoeltjes. Het is de ideale plek om in goed gezelschap de tijd te doden. Hier voel je je direct op je gemak door
Sam De Mol (23) en Robbert Geens (27) zijn een koppel dat elkaars klerenkast deelt. Ze houden van kleur en gewaagde combinaties. Hun favoriete ontwerper is Dries Van Noten.
Door Sara Himpe
“Acne Studios, Cos en Dries Van Noten: zo kan je onze stijl samenvatten. We zitten helemaal op dezelfde golflengte. Het handigste aan homo zijn, is dat je de kleren van je vriend kan dragen. Sam: ‘Voordat ik Robbert leerde kennen droeg ik vaker tweedehandskledij. Hij stelde zijn grote klerenkast met designerstukken open voor mij en nu delen we alles.’
Een toevallige voorbijganger vertelt over zijn outfit
Een van onze hobby’s is onszelf omtoveren in onze Drag Queen alter ego’s. Daarvoor is het gemakkelijk dat we vrouwenkledij op maat kunnen maken. Robberts mama is een heel goede naaister, zij helpt ons kleding naaien en ontwerpen. We kopen ook vaak tweedehands. Bij Think Twice vind je jurken die de meeste vrouwen niet zouden dragen, omdat ze overdreven zijn. Die jurken zijn perfect voor ons.
Sinds eind vorig jaar heef t de SintJorispoort er een zoveelste hippe eetgelegenheid bij. Het op de vegetarische en vegan ist ische keu ken gefocuste Carotterie biedt alles voor een gezond ontbijt of lunch. En dat straalt de zaak ook uit; niet alleen over de gerechten is twee keer nagedacht, ook het kleurrijke maar allesbehalve kitscherige interieur nodigt uit. Bovendien kost dit gezondere alternatief je nog relatief weinig: voor zo’n vijf euro heb je al een heerlijk vullende veganistische sandwich. Sint-Jorispoort 12. Elke lesdag van 8:00 tot 16:00u. Voor lekkere, knapperige broodjes kan je bij Perruche terecht. Van een gewone smos kaas tot een originele BLT (bacon, lettuce, tomato), alle broodjes zijn hier vers en rijkelijk belegd. De porties zijn groot, dus niemand komt hier met honger buiten. Je betaalt gemiddeld zes euro voor een broodje. De goedlachse bediening en gezellige inrichting zorgen voor een leuke sfeer. Bij goed weer kan je een frisse limonade of een biertje van ’t vat drinken op het terras. Tabaksvest 100-102. Elke lesdag van 11u tot 18u. Indien je meer van de gezelligheid van een bruine kroeg houdt, maar toch met honger zit, is De Varkenspoot iets voor jou. Het lunchcafé ligt naast De Duifkens op de Graanmarkt, en qua sfeer zijn de twee zeker te vergelijken. Ook het aanbod valt volledig binnen het traditionele thema. Op een zelfgebakken, goedge-
Dries Van Noten is ons stijlicoon. Zijn vrouwencollecties zijn prachtig. Zijn mannencollecties vinden we soms wat te neutraal. Vrouwenkleren zijn veel interessanter. Als man moet je in een keurslijf over straat lopen. Wanneer Sam iets opvallends als een Afrikaanse stof draagt, kijkt iedereen hem na. Een vrouw komt daar wel mee weg. De modetrends van tegenwoordig zijn triest. Iedereen draagt zwart, beige of kaki, meer kleur zie je niet. Dat is jammer, van een modestad verwacht je meer. Vroeger zag je modestudenten al van ver aankomen met hun zotte kleren. Die waren niet altijd even mooi, maar ze maakten wel een statement. Iris Apfel is ook een voorbeeld voor ons. Een 94-jarige vrouw die zoveel mogelijk kleuren en texturen met elkaar combineert, fantastisch. We zien er vandaag vrij braaf uit voor ons doen. Ik (Sam) heb straks een sollicitatiegesprek dus ik wou er niet te gek uit zien (lacht).”
Door tweedejaars studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool
vulde boterham kan je hier typische Belgische boerenkost krijgen. Wat dacht je van kop? Als je geen honger hebt, blijft het een gezellig café. Graanmarkt 3. Elke weekdag van 9:00 tot 0:00. Zondag vanaf 08:00.
Bij Perruche ga je nooit met honger buiten Wil je nog productief zijn?
Op een kleine tien minuten wandelen van de campus vind je het oudste koffiehuis van ’t Stad. Cuperus is een paradijs voor koffie- en theelovers. Het ruime aanbod biedt voor ieder wat wils. De grote tafels, goede wifi en rustige sfeer maken van dit koffiehuis een werkvriendelijke plek. Cuperus staat voor kwaliteit maar dat hoeft niet duur te zijn. Een filterkoffie kost je 1,80 euro en voor één euro krijg je een refill. Een uurtje werken aan een opdracht met een goed kopje koffie? Cuperus is een aanrader. Sint-Katelijnevest 51. Elke lesdag van 8:30u tot 18:00u. Coffeelabs is de place to be voor hippe, creatieve en ondernemende jonge mensen. Hier kom je iets bespreken of ga je achter je laptop zitten. De wifii is snel en de tafels zijn comfortabel. Als je zin krijgt in een hapje, kan je kiezen uit verse salades, boterhammen, couscous, taarten en meer. Vegetariërs worden hier nooit vergeten. De koffies en zelfgemaakte limonades zijn goed, maar aan de dure kant. Als de temperatuur stijgt, kan je op het dakterras genieten van de zon. Lange Klarenstraat 19. Elke lesdag van 8:00u tot 18:00u.
Luchtig
Den Triangel, speciale editie 2016
7
Journalistiek biedt perspectief Den Triangel polste vier oud-studenten naar hun ervaringen in het werkveld. “Ik hou van projecten met diepgang”
“Bang de concurrentie lezen”
Afgelopen zomer ben ik gaan solliciteren. Bij Royalty geraakte ik tot de tweede ronde, maar ik besefte dat ik zoiets niet heel mijn leven wil doen. Nu volg ik nog een extra jaar les in de Audiovisuele communicatie.” Monteren, fotograferen,… daar hou ik me nu dagelijks mee bezig. Binnenkort doe ik stage bij de Ideale Wereld en Ketnet. Ik zal er instaan voor de site en zie dat volledig zitten. Bij Outside Broadcast help ik soms als camera-assistent. Klinkt chique, maar het betekent dat ik de kabel van de cameraman moet vasthouden. (lacht)
Naam: Laurens Vanlandschoote Leeftijd: 22 jaar Specialisatie: TV Afstudeerjaar: 2015 Job: studeert nog verder “Ik wilde altijd film of geschiedenis studeren. Toen sprak een aantal vrienden over journalistiek en dat leek me ook wel een toffe richting. Mijn stage deed ik bij Cafe Corsari. Ik stond in voor het online gedeelte. Daarna heb ik er nog een maand gewerkt, toen werd het programma jammer genoeg stopgezet. Het was echt een plek waar ik mezelf zie werken.
Tijdens mijn studie aan AP heb ik me goed geamuseerd. Het derde jaar was het leukste jaar, omdat er dan bijna alleen nog praktijk was. We kregen tijd om aan één ding te werken, daar haalde ik voldoening uit. Voor projecten met diepgang kan er nooit ruimte genoeg zijn. Later zou ik graag op de online redactie van Studio Brussel of Ketnet werken. Ze zijn origineel in wat ze doen. Natuurlijk is dat een droom, maar ik probeer die echt te realiseren. Zo volgde ik afgelopen zomer dj Skyve en filmde en monteerde ik zijn filmpjes. Ik ben constant met mijn camera bezig. Het is vooral die passie, die me hopelijk nog ver brengt.”
Fotografie Q-music
“Ik offer mijn sociaal leven op”
Naam: Rik Boey Leeftijd: 32 jaar Specialisatie: Radio Afstudeerjaar: 2007 Job: presenteert op Q-music “Toen ik in mijn laatste jaar zat, kon ik stage lopen bij Q-music. Daarna ben ik nog naar het Conservatorium gegaan voor een opleiding Kleinkunst, maar ben er al snel mee gestopt want ik kon direct beginnen werken bij Q-music. Ik presenteer nu samen met Violette Goemans mijn eigen programma (@rikboey), elke maandag tot donderdag van tien uur ’s avonds tot middernacht.
‘Het Laatste Nieuws’ op zoek was naar een regiojournalist. Ik heb tijdens mijn opleiding gekozen voor radio, maar dit was een ‘once in a lifetime opportunity’. Ik heb toen de stoutste sollicitatiebrief geschreven omdat ik al zo lang op zoek was. Twee dagen later kreeg ik een telefoontje, ik mocht langskomen.
Naam: Kelly Coucheir Leeftijd: 24 jaar Specialisatie: Radio Afstudeerjaar: 2013 Job: regiojournaliste HLN (Brasschaat, Schoten, Schilde) “Ik ben in 2013 afgestudeerd en werkte toen in bijberoep als fotograaf voor onder andere MNM, Radio 2 en VRT. Ik heb honderden brieven geschreven, gemaild en gebeld. Uiteindelijk ben ik bij een bewakingsfirma gaan werken tot ik problemen kreeg met mijn rug. Toen hoorde ik van een docent van AP dat
Ik ben altijd wel met van alles en nog wat bezig geweest. Dat heeft me zeker veel geholpen. Als je het wil maken in de journalistiek is het zeer belangrijk om met zoveel mogelijk bezig te zijn. Maak fouten, wees creatief, het is vooral uit je ervaring dat je leert.”
De stress is groot. Als je om zes uur ‘s avonds nog nieuws binnenkrijgt, moet je daar achteraan, nieuws staat immers nooit stil. Er zijn dagen dat ik met een heel bang hartje de concurrentie opensla en zoek welk nieuws ik gemist heb. En soms krijg je klappen van de concurrentie. Dan twijfel ik of ik wel de juiste persoon bent voor de job. Maar als er dan iemand zegt dat ik goed schrijf, doet dat ontzettend deugd.”
“Mijn werk voelt niet als een job” en werd ik afgewezen. Maar uiteindelijk heeft mijn ondernemerschap me wel iedere keer een job opgeleverd.
Dat late uur heeft wel iets. Je bent als presentator iets vrijer, het mag al eens wat zotter zijn. Dat is ook de bedoeling van het programma: de mensen die nog wakker zijn oppeppen. Wat ik doe, is mensen op een indirecte manier samenbrengen. Daartegenover staat dan nogal ironisch dat ik door dat late uur zelf bijna geen sociaal leven meer heb. Maar voorlopig blijf ik het een mooie gedachte vinden en wil ik het nog wel eventjes zo houden. Als ik terugkijk op de richting Journalistiek, heb ik op AP vooral leren schrijven. Ik denk meer na over hoe ik iets formuleer. Ik heb uiteindelijk voor de optie Radio gekozen omdat ik dat vooral zag als een uitgebreide versie van schrijven, je leert ook de technische kant. Radio was nooit mijn grootste droom, maar ik kan me nog herinneren dat ik vroeger zelf mijn radioprogramma’s maakte.
Ik heb wel spijt dat ik niet in de radiosector werk, maar ik doe mijn job ontzettend graag. Ik krijg vrijheid en plan mijn dag zoals ik dat wil, zolang ik mijn deadline maar haal. Zo heb ik al de gekste dingen beleefd. Zoiets kan je niet altijd doen met radio. Maar het blijft wel enorm hard werken en veel mensen beseffen dat niet. De regiorubriek in een krant wordt vaak overgeslagen maar is minstens even belangrijk als de grotere, algemene stukken. Wij schrijven ook over vluchtelingen of over de politiek. Maar dan in onze streek.
Naam: Barbara Dzikanowice Leeftijd: 26 jaar Specialisatie: Geschreven Media Afstudeerjaar: 2012 Job: copywriter & concept provider bij Hapiness Brussels “Sinds ik ben afgestudeerd, ben ik niet één dag werkloos geweest. Ik heb in mijn laatste jaar aan AP verschillende reclamebureaus gecontacteerd. Daar zit echt niemand op je te wachten. Als je een baan wilt, moet je opvallen. Dat doe je door zelf te bellen en mee te doen aan wedstrijden. Natuurlijk heb ik ook de bal misgeslagen
Ik kon in 2012 bij de krant starten nadat ik de Prijs van de Minister van Media had gewonnen. Ook aan mijn job bij Happiness Brussels ben ik via een wedstrijd geraakt. Het concept was ‘verkoop een werkloze’. Je mocht één tot drie motivatiebrieven schrijven en als zij werden uitgenodigd voor een gesprek, mocht je naar de volgende ronde. Uiteindelijk werd ik geselecteerd en mocht ik naar een masterclass waar ik twee dagen les kreeg van Jens Mortier en Guillaume Van der Stighelen – twee van de allerbeste reclameprofielen. Ik heb momenteel een heel druk leven. Ik ben copywriter en concept provider, een heel toffe maar veeleisende job. Er zijn weken dat ik zeventig uren werk. Dat is echt crazy. Het gevaarlijke aan de job is dat je bezig blijft. Ik denk altijd dat ik een beter concept kan verzinnen. Mijn werk voelt ook niet aan als een job. Ik doe het supergraag en krijg er veel voor terug. Er hangt geen werksfeer op het kantoor. We mogen ’s avonds een gin-tonic drinken of een chipje eten. En als we ’s middags wat afleiding willen, kijken we een aflevering van Family Guy. Dat is belangrijk voor onze creativiteit.”
8
Uitsmijter
Wat heb je aan je studies gehad? Door Walewein Hance en Joran Simoens
Sako Sharboonian
Bouchra Ejardi en haar man
Eleni van Immerseel
Anouck Marmillion
Kaat de Roeck
Mijn diploma heeft mij zeker geholpen voor mijn beroep. Ik heb Handelsingenieur gestudeerd en vooral de technische achtergrond komt me vandaag heel handig van pas. Ik werk bij Tesla en introduceer mensen in de technologie van onze auto’s. En intussen probeer ik ze te verkopen.
Voor mij betekent het weinig. In mijn tijd hielp een diploma maar weinig bij het vinden van werk. Ik heb school dan ook nooit afgemaakt en heb achtendertig jaar in de liftensector gewerkt. Dat was zeer zwaar werk. Sinds een tijdje ben ik ermee gestopt omdat ik invalide ben verklaard.
Ik ga elke dag met plezier naar de les Accountancy en Fiscaliteit. Normaal rond ik die richting met succes af en zal ik daarna nog een studie bijdoen die mij beter voorbereidt op het professionele leven. Dat zal zich hopelijk in de fiscale sector afspelen.
Ali Nowrisi
Oorspronkelijk heb ik Politiek en Sociale wetenschappen gestudeerd en ik heb ook een tijdje in die sector gewerkt, maar dat raakte ik beu. Ik heb dan mijn loopbaan onderbroken en besloten om het over een andere boeg te gooien. Nu werk ik als bloemiste, iets totaal anders dus, maar wel welkom, want ik had echt nood aan een nieuwe uitdaging.
Ik ben opgeleid voor een job in de reiswereld maar het internet heef t veel jobs overbodig gemaakt, ook de mijne. Momenteel werk ik zonder diploma in het voortgezet onderwijs. Daar mocht ik beginnen doordat ik veel ervaring heb. Nu wil ik terug gaan studeren voor een lerarendiploma zodat ik gekwalificeerd voor de klas kan staan.
Ik begon Geschiedenis te studeren, maar dat was niet mijn ding. Nu doe ik Journalistiek en besef dat ook deze richting mij niet ligt. Ik ga werk zoeken in een totaal andere branche maar ik wil eerst mijn studies afmaken. Een diploma is belangrijk op de arbeidsmarkt, en ik wil niet nog eens opnieuw beginnen. Sara Smet
School helpt in het algemeen niets volgens mij. Iedereen wordt in school hetzelfde opgeleid, en iedereen komt er hetzelfde buiten. Ik heb Goudsmid gevolgd op het TNA op ‘t Eilandje, maar ik ben ermee gestopt omdat ik liever mijn eigen weg volg. Misschien hebben andere mensen school meer nodig dan ik, maar persoonlijk heb ik er niets aan gehad.
In Marokko heb ik Rechten gestudeerd en werkte ik als advocaat. Hier in België ben ik getrouwd en heb ik kinderen gekregen. Sindsdien heb ik een passie voor koken, ik wil chef-kok worden om de keuken van mijn thuisland te moderniseren. Daarom volg ik nu lessen aan de PIVA.
M i j n s t u d i e To e g e p a s t e Psychologie en Modetechnologie heb ik moeten stopzetten. Nu ben ik verkoopster hier in de Stadsfeestzaal. Mijn studie heeft dus niet veel bijgedragen aan mijn carrière, maar het waren wel toffe jaren.
Laurent Eyckens
Lodewijk Embrechts
Elke maand geeft een lezer iemand een gebakje cadeau
De aanbieder: André Sneyers De ontvanger: Adnan Tekelioglu
“Goede buren, en alle culturen samen!”
k
Door tweedejaars studenten Journalistiek van de Artesis Plantijn Hogeschool
ale Ban
Met dank aan bakkerij Gommers voor het pateeke
Hebt u een mooi verhaal voor Den Triangel? Mail dan naar nieuwstip@dentriangel.be of bel naar Wouter Frateur 0486 880260
e v Fr e l t an p l k li aa n ts
Als we Adnan vragen of hij André als een vriend beschouwd, moet hij geen twee keer nadenken. “Ik zie hem echt als iemand waarop ik kan rekenen. We doen ons werk allebei graag, en delen bovendien heel wat klanten. Dat is leuk, want dan kunnen we onderling vaak wat grapjes maken”, sluit Adnan lachend af.
Wilt u adverteren in Den Triangel? Mail dan naar adverteren@dentriangel.be of bel naar Wouter Frateur 0486 880260
Nation
André Sneyers is een bescheiden man en zou het liefst al zijn vrienden een pateeke geven. Bij de vraag “Wie verdient er volgens jou een lekker gebakje?” moest hij dan ook even nadenken. “Er zijn veel mensen die een pateeke verdienen, maar als ik echt moet kiezen, geef ik er een aan Ad,” verklaart André, “Ik zeg altijd: goede buren, en alle culturen samen! Hij verdient een gebakje omdat het een heel vriendelijke man is. Bovendien doet hij zijn werk altijd perfect en af en toe steekt hij mij ook een handje toe.”
SintBorroCarolus meus - ke r k
os
Door Elvira Van Duuren
Adnan is blij met het compliment. “We kennen elkaar al zes jaar, en het contact is altijd goed geweest tussen ons. Ik ben kleermaker, hij schoenmaker. We werken allebei met onze handen, en we helpen elkaar vaak. Zo verwijs ik regelmatig klanten door naar hem en omgekeerd. Ik ben vereerd dat ik volgens André een gebakje verdien. Het ziet er ook heel lekker uit.”
Ro
Adnan Tekelioglu, eigenaar van kleermakerij Medan op de Oude Vaartplaats, kreeg een lekker pateeke. André Sneyers, schoenmaker van Primalux, was de gulle schenker. “Ik kan me geen betere overbuur wensen, en daarom verdient hij een pateeke.”