De Vleermuis | Editie 03 | mei 2011
DE VLEERMUIS
Het clubblad van de Vereniging Parachutisten Centrum Teuge
Para’s de winter door (P. 23)
Remove before flight (P. 20)
Hét openingsweekend (P. 16)
Colofon C Het clubblad van Vereniging Parachutisten Centrum Teuge De Zanden 11 d 7395 PA Teuge T. 055 - 32 31 604 F. 055 - 32 31 603 De Wolk 055 - 32 31 842 Redactie De Vleermuis Redactie Caren Alink Moniek de With Sylvia Krijnen Paulien de Vries Yvonne Wiggers Illustraties Lisa Hochstenbach Fotografie Martijn van Dam Stef Medved Tom de Weerdt Saskia Zegwaard Frans Waanders Vormgeving Moniek de With Verschijning volgende editie De 4e editie zal verschijnen in augustus 2011. Uiterlijke aanleverdatum De uiterlijke aanleverdatum voor materiaal voor de 4e editie is zaterdag 2 juli 2011. Advertenties Wilt u adverteren in ons blad? Neem dan contact op met de redactie via vleermuis@ paracentrumteuge.nl. Kopij Kopij, foto’s en/of advertenties kunt u sturen naar vleermuis@paracentrumteuge. Drukkerij Rikken Print bv te Gendt Verantwoording De redactie is op geen enkele manier verantwoordelijk voor de inhoud van ingezonden artikelen. Zij behoudt zich het recht voor om artikelen te weigeren of in te korten.
Foto Voorpagina Frans Waanders fotografeert het RW4 team H4N1 met Anton Meindertsma, Ronald Tims, Robin Horjus en Jos van Putten
I
Inhoud
4 5 6 7 8 10 12 13 15 16 19 20 23 26 27 29 30 31
Van het bestuur Voorwoord Parapraat Paraspreuk Springende host of hostende springer? Tien Plus Après-sky Winter op Teuge Teugse Tiepjes Genieten met volle Teuge The Parachute Whisperer Remove before flight Ameland Jump-in ‘Vintage’ Para de Winter door Team BellyCReW knows what to do Verhaal achter de foto In de Wolk The Angels De Vleermuis | 3
De echte start... van het seizoen is natuurlijk geweest op 2 april met de FS wedstrijden “No Clue What to Do” en de “No Clue With Who” met niet minder dan 14 teams, gevolgd door het openingsfeest. April staat ook in het teken van de opleidingen. Er wordt fors gesprongen door Pathfinders die drie weken aaneengesloten ongeveer 60 mensen komen opleiden voor ronde bol. Herman Landsman gaat dit seizoen ook weer serieus aan de slag met Sequential Bigways en daarnaast worden er nog veel meer activiteiten georganiseerd.
Van het Bestuur V
by Gerben Gorkink
Naast de activiteiten die worden georganiseerd zijn er ook andere leuke zaken te melden. Bryan Meijers en ik zijn gekozen in de ledenraad voor de KNVvL. Namens mij en het bestuur iedereen bedankt die heeft gestemd. Vanuit deze positie nemen we het beleid van de KNVvL onder de loep om o.a. het sluiten van het luchtruim proberen te voorkomen.
Het seizoen is begonnen voor 2011 en de start mag er zijn. Op het moment van dit schrijven ben ik net terug uit Australie en heb ik het weer meegenomen, want de zon schijnt volop. Ik hoop dat het een goede voorbode is voor het rest van het seizoen. Er worden voldoende activiteiten georganiseerd door individuen/teams en door de activiteitencommissie om zo maximaal gebruik te maken van het mooie weer. Eén van de activiteiten die we dit jaar niet gaan doen zijn de Nationale Kampioenschappen. Het NKP is aan onze neus voorbij gegaan en wordt versprongen op Texel. Positieve noot daarbij is dat FS8 natuurlijk vorig jaar door Teugenaren weer terug op de kaart is gezet op het NKP en dat dit jaar prolongeren. Een enthousiast nieuw 8-way team is opgestaan en de eerste training is al geweest.
En dat is nog steeds niet alles. In 2011 wordt serieus overwogen of de motor in de JUMP vervangen moet worden. De huidige motor is bijna aan een revisie/vervanging toe. De Garret motor lijkt de beste oplossing als vervanging van de huidige motor. Hij is stiller, zuiniger en last but certainly not least is de Garret motor 30 procent sneller omhoog.
“Het belooft een leuk jaar te worden. Ik heb er in ieder geval zin in.”
Tot slot nog heuglijk nieuws op het personele vlak: we feliciteren Muriël van Oorspronk met een vaste aanstelling en Harrie heeft voor nog een seizoen bijgetekend. Daarbij is de verenigingsbar vanaf nu op zaterdagavond geopend tot 01.00 uur. We hebben dus geen reden meer om vroeg naar huis te gaan op de zwoele zaterdagavonden.
2011,
here we come :-) 4 | De Vleermuis
Het seizoen is weer begonnen! De winter weer voorbij (eindelijk!) en de zomer komt eraan. Dit betekent natuurlijk dat er weer een nieuwe Vleermuis uitkomt, de derde alweer! En omdat dit al de derde editie is, wordt het wel eens tijd om de mensen achter de Vleermuis voor te stellen, de redactie. De redactie bestaat (zoals sommigen van jullie al wel weten) uit 5 meiden (vrouwen klinkt ook zo oud ;-) ), Moniek, Sylvia, Paulien,Yvonne en Caren. Zij vormen de vaste redactie. Dan zijn er ook nog 2 freelance schrijfsters, Trees en Patricia.
V
alle stukjes op spelling en grammatica vauten. Gelukkig by Yvonne Wiggers oefent ze hier dagelijks mee als Nederlands lerares. Without a picture, it didn’t happen, en daarom hebben wij Yvonne Wiggers, beter bekend als ‘dochter van Henny’ of ‘dat meisje achter de bar’, verzorgt de foto’s voor We beginnen met Moniek de With, de koningin van de de Vleermuis. Daarnaast helpt ze Paulien static-line. Moniek zorgt voor de op- met het controleren op foutjes. maak van de vleermuis en zoals wel je Officieel geen lid meer van de redactie, ziet, dat doet ze goed. Naast de Vleer- maar nog steeds wel een goede hulp is muis heeft Moniek dan ook een baan als Trees ‘van de Parachute Case’ van Mierlo, grafisch ontwerper. Daarbij is ze ook ons die nog altijd een aantal vaste rubrieken centraal punt voor de adverteerders. schrijft. Trees én Patricia Snabilie, die per Een mooi opgemaakte Vleermuis zou deze vleermuis ook een vaste rubriek echter nogal saai zijn zonder tekst, en daar schrijft, zijn vaste vrijwilligers en verdiehebben wij dan onder andere Sylvia voor. nen dus ook een plekje hier. Sylvia Krijnen, één van Serge’s Angels, verAls laatst aandacht voor Caren Alink; zorgt een aantal vaste rubrieken en ver- bij de meesten bekend als de 1e helft van zamelt stukjes geschreven door anderen. ‘CaTo’, het Canopy Formation duo met de Verder zorgt ze voor de nodige correcties altijd gematchte shirtjes en de rood - wit en beheert ze onze ‘redactionele’ agenda. - blauwe parachutes. Niet alleen verzorgt Die adverteerders kan Moniek allemaal Caren veel rubrieken, ook doet ze de nodiniet alleen aan, en dus krijgt ze hulp van ge administratieve klusjes, is ze onze vaste Paulien de Vries. Naast het temmen van ideeën generator en, samen met Paulien, alle adverteerders controleert Paulien ook eindredactie.
Voorwoord
De derde vleermuis dus alweer; Als het aan ons ligt net zo’n mooi exemplaar als de eerste twee! Heb je nog goede ideeën/verhalen of andere op- of aanmerkingen voor de volgende editie? Mail ons dan op vleermuis@paracentrumteuge.nl, of spreek één van ons eens aan op Teuge (wij bijten slechts zachtjes). Have fun reading!
De Vleermuis | 5
?
?
Een flart van een gesprek aan de bar:
?
“Ik heb trouwens net even mijn BOC laten nakijken en een reserve mainloopje gescoord want volgende week ga ik naar mijn favoriete Boogie en dan wil ik goed voorbereid zijn...”
P
?
Als je denkt...
Parapraat
?
...WAAR hebben ze het in hemelsnaam over?
by Roel Roeloffzen
Blijf dan nog even aan de lijn...enne als JIJ ook zo’n zin opvangt maar je he-le-maal nix van begrijpt laat het ons weten op vleermuis@paracentrumteuge.nl BOC BOC is een afkorting van Bottom Of Container. Naam en tegelijkertijd de locatie waar de pocket voor de pilotchute geplaatst is: onderop de main container van het rig.
?
?
Loop Engelse term voor -ehm- “lusje-waarmeeje-de-container-sluit”. Bij gebrek aan een Nederlandse vertaling, die een beetje lekker klinkt, gebruiken we dus maar het Engelse woord.
?
Boogie Een Boogie of een ‘Para Spring Feest’ is een bijeenkomst van veel springers waar iets speciaals wordt georganiseerd. Grote of aparte vliegtuigen, mensen die mooie of bijzondere sprongen organiseren, op een speciale exotische dropzone of gewoon alles in grote aantallen. In ieder geval geen doorsnee springweekend maar meer een springfeest/vakantie.
Bron: Para Lingo rubriek uit de SP geschreven door Roel Roeloffzen. Voor dit nummer bewerkt door Trees van Mierlo. Wie heeft zin om mij hiermee te helpen? Bel me op 055 323 1928 of mail naar vleermuis@paracentrumteuge.nl
6 | De Vleermuis
Hostende springer H of springende host? by Nineke de Vries
Het is al weer bijna een jaar geleden dat op de site van Paracentrum Teuge een oproep werd geplaatst voor gastvrouwen/ heren om tandempassagiers te ontvangen, te begeleiden en te briefen voor hun (eerste) tandemsprong.
‘Hé, dat is wat voor mij’ schoot het meteen door mijn
hoofd. Alleen had ik geen ervaring als springer. Gelukkig vond het management dat niet zo’n probleem; ik kom al een tijdje op Teuge en wist inmiddels wel wat af van het reilen en zeilen op het paracentrum. Samen met Onno Kamphuis werd ik uitgebreid door Simon gebriefd. Als snel werd de titel ‘gastvrouw/heer’ omgedoopt in ‘host’; gastvrouw/heer is toch meer een horecaterm en aangezien in het skydivewereldje veel Engelse termen gebruikt worden, was het ‘geslachtloze’ host een goed alternatief.
Een host die aan tandempassagiers gaat uitleggen wat er staat te gebeuren, maar zelf nog nooit gesprongen heeft, dat kan toch niet? Dus die al lang geplande tandemsprong moest er nu maar eens van komen. Op een stralende 5 mei trok ik zelf een springoverall en harnas aan om mijn eerste tandemsprong te maken. Gespannen kroop ik de kist in. Eenmaal in de lucht, werd de spanning al snel minder; ik kon niet meer terug! Ik probeerde nog een beetje te genieten van het uitzicht tot het seintje kwam dat het zover was. Samen met tandemmaster Henny en cameraman Mads schoof ik naar de deuropening. Oei, wat een lawaai en wind. Maar veel tijd om na te denken kreeg ik niet. Oh ja, hoofd naar achteren, handen boven aan het harnas en 1,2,3 GO. ‘Holy s..t’ ging als eerste door mijn hoofd wat al snel overging in...
‘d it is gaaf !!!’ Een extra lange vrije val vanwege de exit vanaf 12.000 ft en een schitterende daling 8 | De Vleermuis
onder de parachute, waar ik zelf nog even heb mogen sturen om te ervaren hoe een chute reageert. Een staande, perfecte landing met een adrenaline piek van grote hoogte. Dit wil ik vaker doen! De beslissing om zelf te gaan springen werd ter plekke op de dropzone genomen. Met voorzichtige en onzekere stappen ben ik mijn eerste dag als host begonnen.
In het begin wilde ik veel te veel vertellen aan de tandempassagiers, maar ik kwam al snel in de problemen met de tijd die ik had om te briefen. Met het Manifest was het even zoeken naar hoe het beste samen te
werken, maar al snel liep dat ook goed. Op advies van enkele tandemmasters begon ik hier en daar wat irrelevante informatie weg te laten. Uit ervaring was gebleken dat veel tandempassagiers niet alles opnemen wat je vertelt. Ze zijn eenvoudig weg te zenuwachtig en gespannen. Door wat humor in het briefen te brengen, probeer ik de mensen wat gerust te stellen. Het is tenslotte voor velen de eerste tandemsprong en dat moet een ervaring zijn waar men met veel plezier en trots op terug kan kijken. Regelmatig geven passagiers aan dat ze het zo gaaf vinden, dat ze er over denken om zelf te gaan springen en zo nu en dan zie je inderdaad iemand terug die een opleiding gaan doet. Er was zelfs een mijnheer die twee keer achter elkaar heeft gesprongen!! Tja en dan zijn er ook nog de passagiers die misselijk onder de chute hangen en de tandemmaster én zichzelf onderspugen. “Één keer was er een oudere man die zo beroerd terug kwam, dat ik dacht dat ik echt 112 zou moeten gaan bellen...” Elke hostdag is weer een leuke dag, maar er zijn soms extra leuke sprongen bij. Een spastische jongen die echt alles als wist van wat ik stond te vertellen. Een vieve dame van in de 80 die vrienden meenam die zelf achter rollators liepen. Een man die zeer slechtziend was. En dan nog de vele huwelijksaanzoeken en de vrijgezellenparty’s met verkleedpartijen. Ik kijk dan ook weer uit naar het nieuwe springseizoen om te kunnen hosten!
dat het die dag goed weer was en we aan het eind van de dag onze eerste static line sprong konden maken. Na de hele dag bezig te zijn geweest met parachutes, stuurlijnen, risers, sliders, harnassen, archen, windrichtingen, exits, hoogten, landingen, reserveprocedures etc. etc., wil je het gewoon zelf gaan ervaren. Dus overall aan, rig om, helm op, hoogtemeter vastmaken, checks, stuurbriefing en dan de kist in. Weer die spanning, maar nu moet je het zelf gaan doen! Toen ik aan de beurt was, zat ik met gespreide benen en armen voor de opening, blockte volledig en riep ik dat ik het niet ging doen. Mijn instructeur Rene Grit pakte de weigering gelukkig rustig op, nam de tijd en heeft me in de opening laten plaatsnemen waarna ik natuurlijk toch die kist uit sprong. Van opluchting en de kick heb ik na de opening gillend de hele afdaling onder de chute gehangen. Ik, die niet (meer) in attracties op kermissen en pretparken durf te gaan, was uit een goedfunctionerend vliegtuig gesprongen en vond het nog leuk ook! I did it!!! Nog wat oefenen zodat mijn exits goed gaan en ik van de static line af kan. En ook nog die dammed chute binnen een fatsoenlijke tijd gevouwen zien te krijgen...
Mijn eigen static-line opleiding heb ik eind augustus gedaan. Ons clubje had het geluk
See you at Teuge!
De Vleermuis | 9
Dé beruchte Tien-Plus T
by Caren Alink
De kans is groot dat op het moment dat jullie dit lezen de lente echt goed op gang is gekomen, en de springkriebels bij iedereen weer in volle hevigheid zijn losgebarsten. De beginnende springer loopt met deze kriebels nogal eens tegen de gevreesde DREMPEL aan: het oh-zo herkenbare kriebel-in-jebuik-gevoel van de eerste sprong na een tijdje “spring-hibernation”, of gewoon even niet meer weten of je eigenlijk wel wilt blijven springen, omdat het opeens toch wel spannend geworden is...
Om maar direct de dooddoener uit de kast te halen: iedere springer heeft in meer of mindere mate een DREMPEL-momentje gehad, en zoals je kunt zien aan het aantal actieve para’s met 100+ Kom naar de dropzone en bespreek je drempel-gevoel met je medespringers. sprongen: je groeit er overheen :-) Niet-springers hebben geen idee wat wij Maar wat doe je nu op het moment dat JIJ als para’s zo leuk vinden aan uit een goedvoor die drempel staat? En het even niet vliegend-vliegtuig te vallen. En zij zullen je meer ziet zitten? In deze aflevering van dus meestal niet positief stimuleren in het tien-plus probeer ik wat handvatten en ge- nemen van de stap over de DREMPEL. Je ruststellingen te geven die ook jou over de mede-springers kennen allemaal dit geDREMPEL zouden kunnen laten stappen. voel: elke springer, of hij of zij nu sky-god speelt of gewoon lekker voor zichzelf bezig Bedenk en schrijf eens op wat je zo leuk is in de lucht, heeft in zijn leven die DREMPEL gezien en ervaren. Velen kunnen je vindt aan springen. Concentreer je op de leuke ervaringen en ook wel over hun eigen drempel vertellen, gevoelens met betrekking tot het springen. en aangeven wat hun de stap eroverheen Ga eens na wat je vertelt aan je buurman, je heeft doen maken. collega of je familie wanneer je ze probeert uit te leggen wat je zo trekt aan het sprin- Bedenk dat spanning niet erg is, je hebt gen en waarom JIJ het bent gaan doen. je opleiding doorlopen, al zelfstandige Wat ook kan helpen is om je logboek nog sprongen gemaakt, dus je kunt het! eens na te lezen, en je enthousiaste ver- Vaak is het moment waarop je ‘leerlinghalen (en vast ook spannende momenten) af’ bent een serieus DREMPEL-moment. terug te lezen en herbeleven. Je hebt die Opeens moet je het zelf doen, en wordt er sprongen toch maar even mooi gedaan! En (lijkt het) minder op je gelet. Juist dan kowat voelde dat goed! Probeer dat gevoel men de twijfels: kan ik het wel? Zal ik wel terug te halen. goed reageren als er iets gebeurt? Doe ik 10 | De Vleermuis
drrrrrempel... alles wel zoals het moet? Enz enz. 100% zekerheid bestaat niet, maar je bent door je opleiding wel voorbereid. Je hebt alle stadia doorlopen en je instructeur vond je goed genoeg om zelf door te gaan. Het enige wat jij nu moet doen is doorgaan met springen, ervaring opbouwen, en daarmee steeds zelfbewuster worden. Dus: Blijf regelmatig springen.. Ik kan het niet vaak genoeg herhalen (zie ook de ander 10-plus afleveringen)
De kunst van springen is blijven springen... Oefening baart kunst, en aldoende leert men: je wordt ‘losser’ en meer relaxed voor wat betreft je volgende sprong. Daarbij bouw je steeds meer ervaring en dus zelfvertrouwen op. En geloof me: daarmee wordt parachutespringen NOG leuker :-) En als je dan uiteindelijk je DREMPEL aan het passeren bent, je gemanifest bent en klaar staat voor je overwinningssprong, denk dan aan deze tips: Grond: verzeker je van een goede pincheck De spanning van deze sprong kan resulteren in een wat haperend omhang-ritueel. De adrenaline begint al te stromen, en je doet je uiterste best om alles goed te doen. Geef jezelf nog iets meer zekerheid door ruim op tijd om een pincheck te vragen. Check-check-dubbelcheck
Vliegtuig: Concentreer je op je ademhaling en de komende sprong Terwijl je in het vliegtuig zit gebeurt er veel om je heen en jij zit daar tussenin zenuwachtig te zijn. Laat je niet afleiden en concentreer je op jezelf: houd je ademhaling zo rustig en stabiel mogelijk, bijvoorbeeld door even je ogen dicht te doen en je sprong te visualiseren: exit, vrijeval, opening. Kijk maar eens wat team-springers doen: bij serieuze trainingssprongen, of een wedstrijd zijn zij ook in zichzelf bezig en lopen ze de sprong nog eens door. Sprong: Relax en geniet Je weet het: een relaxte houding geeft de beste sprong. Dus maak vlak voor de exit nog een diepe ademhaling en spring relaxed en zelfverzekerd uit het vliegtuig. Gebruik een exit waar je je lekker bij voelt: de bekende leerling exit, of die leuke onstabiele koprol-exit, of toch maar een gewone ‘duik’. En zodra je airborn bent: geniet: je hebt weer gesprongen! Landing: bereid je op tijd voor en maak een goed circuit Je sprong is niet over voordat je met beide voeten op de grond staat. Dus op 1000 voet moet je weten waar je gaat landen en kun je je circuit ingaan. Kijk om je heen naar je meTot slo despringers t: Zie d e DREM als je p en concenPEL ersoonli jke spr schans treer je op ing: klim er op spring je landing. en er vana f, hup in blue sk de y met je parach ute en enjo y!
De Vleermuis | 11
Après Sky A
Het springseizoen van 2011 is begonnen!
By Nineke de Vries
Als jullie dit lezen, is de Start of the Season party al even geleden. Het was een zeer geslaagd feest met Western thema. In De Wolk en de voor het feest opgezette tent lag houtstrooisel op de vloer, aan de muren hingen paardenhalsters en zelfs zadels ontbraken niet. In de tent draaide een speenvarken aan het spit en velen bestegen de rodeostier om aan te tonen dat erop blijven zitten echt niet zo heel erg moeilijk is. Er liepen zelfs een paar cowboys rond met echte pistolen die later op de avond een demonstratie gaven. De sfeer zat er goed in, mede door de swingende muziek die DJ Wally draaide en zangeres Susanne de Rooij die voor een paar spectaculaire acts zorgde.
Maar... de feestcommissie heeft voor de eerste maanden van het nieuwe springseizoen nog meer in petto! Motorrit over de Veluwe Op zondag 10 april bestegen een aantal cowboys and -girls hun motor voor een motorrit over de Veluwe. Midsummernight Party Op zaterdag 25 juni staat er een Midsummernight Party gepland. Uiteraard inclusief een heerlijke BBQ en de band Delay komt voor de muziek zorgen. Jamsessie bij het kampvuur Verder is het idee om, op een nog nader te bepalen datum, een jamsessie bij kampvuur te organiseren. Iedereen die gitaar speelt kan dan aanschuiven om mee te spelen. Trip naar Ameland En dat is nog steeds niet alles! Geinspireerd geraakt door het verhaal elders in deze Vleermuis over Ameland? Binnenkort organiseren we weer zo’n bijzondere trip naar dit fantastische waddeneiland. Hou de site, de posters en de flyers in de gaten voor exacte data en voor nog meer nieuwe evenementen. Heb jij zelf nog een leuk idee, laat ons dat weten via vpctec@hotmail.com. 12 | De Vleermuis
Winter op Teuge? Wij laten ons niet kisten! Als het (spring)weer niet meezit en het meer dan 30 graden vriest, wat doe je als para dan? Juist, elkaar opzoeken en een feestje bouwen! Niet zomaar een feestje in dit geval, maar een echte workshop, waar ervaring voor het leven te halen valt! By Paulien de Vries
Winter op Teuge...
Op 5 februari, een donkere, gure winteravond waren wij present in de Wolk. Compleet met uitnodiging op naam, sportoutfit en magnesium voor aan de handen.. Onze gastheer Danny ontving ons netjes en zette de sfeer direct goed in! Zoals het echte para-chicks (en Danny) betaamt dronken wij onszelf moed in met een Nobeltje, aangevuld met heerlijke chocoladekoeken. Een groepsfoto, nog een Nobeltje, gesprekje hier, gesprekje daar… Helaas Danny, toch echt girls only tonight! Dus eruit jij! Ook Harry en eventueel andere mannen werden met harde hand de deur gewezen. En zo werd het toch echt tijd om eens flink aan de slag te gaan! Tina ontpopte zich als een geboren paaldanslerares en wij volgden haar tijdens een warming-up dance. We voelden ons allemaal vrij en op ons gemak.
Kom maar op met die paal! Dat was toch even makkelijker gezegd dan gedaan. Tina liet ons een paar mooie draaien zien, waarop wij dachten ‘oooh, makkie!’. Maar dat viel toch nog even tegen! De ‘Kneeturn’ en ‘Flashdance’ beten de spits af. Voor de leken onder ons vrij vertaald in ‘draai vooruit’ en ‘draai achteruit’. Delicia bleek een waar talent (al was ze niet de enige!) en na een paar keer oefenen maakte Yvonne de meest prachtige foto’s! Zo kwamen we aan bij de zeer uitdagende ‘Fireman’ (firewoman zullen ze vast bedoelen!). Linksom, rechtsom, ondertussen wisselen met de armen van linkshoog
naar rechtslaag. Ik raakte de draad even kwijt, maar Petra (firewoman!) draaide de sterren van de hemel! Ook Jolanda draaide alsof ze het dagelijks doet! Na 1 1/2 uur trainen en een gloeiende paal kwam Loes binnen, die zichzelf het paaldansen tot dit niveau binnen drie minuten eigen maakte. Af en toe heerlijke hapjes vanuit de Wolk tussendoor en zo kwamen we aan bij de ‘Basic Kate’. Na deze oefening werden de armpjes al aardig zwaar en begonnen de spieren te branden. Tijd dus voor een laatste drankje en de conclusie dat deze avond zéér voor herhaling vatbaar was! Zo gezegd, zo gedaan en toen na een paar weekjes de spierpijn (zelfs in m’n duim!) weer helemaal verdwenen was verzamelden we weer rond de paal, op 12 maart. Ook voor deze vervolgcursus stond Tina weer klaar. Deze keer mocht er publiek bij zijn, waar Henny met een complete fotostudio gebruik van maakte! Het gevolg was weer een superavond. Veel gezelligheid, aanmoedigingen en hele mooie foto’s! Ondertussen is het springseizoen weer losgebarsten. Het openingfeest is gevierd (waar waren al die paaldansers nou?) en het mooie weer laat zich weer zien. De paaldanscursus komt even op een laag pitje. Komende winter weer??
Thanx to Tina Heyneman!
De Vleermuis | 13
Massage op de dropzone • Teamtraining? Masseur mee! Voor betere prestaties en uithoudingsvermogen tijdens (tunnel)trainingen en wedstrijden. • Aantrekkelijke Boogieprijzen. Tijdens grote evenementen, Boogies en Big Ways biedt een thuismasseur nét dat beetje extra om er een succesvol evenement van te maken.
Massage a an huis • Heerlijk thuis ontspannen! Kies de massage van uw voorkeur en maak snel een afspraak. MensSana komt graag bij u thuis, op de tijd dat het u schikt. • Al eens gedacht aan een massage-party of een verrassingsmassage? Wij komen u of uw gasten een professionele (stoel)massage geven.
Massage op het werk • Voor werkgevers die fiscaal aftrekbare (stoel)massages als tertiaire arbeidsvoorwaarde willen aanbieden, hebben wij een aantrekkelijk pakket. • Onze masseurs zijn ook inzetbaar op uw personeelsfeest, tijdens speciale evenementen en beurzen, als verjaardagscadeau, etc.
Voor tarieven, afspraken en informatie: Marja Niesten T 06 53 40 51 07 E info@menssana-massage.nl I www.menssana-massage.nl
Teugse Tiepjes T
By Patricia Snabilie
D e S t u it e r b a l
‘Hé goedemorgen! Eindelijk wakker? We kunnen al bijna omhoog hoor. Hangt nog een beste wolkenlaag maar het waait lekker door dus dat duurt nooit lang. Koffietje? Ja, ik heb er inderdaad al een paar op. Was hier vroeg want ik moet een harnastest doen. Wat denk je? Zijn die instructeurs er niet! Ben ik zelf maar in het harnas gaan hangen. Mezelf overhoord, helemaal leuk! Heerlijk, weer even connecten met de theorie. Nou, nog
maar een bakkie dan hè. Die regen is wel even goed, blijft de dropzone tenminste groen. Super ook dat het zo rustig is, weten we zeker dat we in de eerste bak zitten. Ik wilde al manifesten maar ze zijn nog gesloten. Oh, je komt alleen je spullen inleveren bij de Case? Geeft niks! Ga ik gewoon een paar lage hopjes doen straks. Lekker knalluuuh. Heb ik tenminste ook geen last van die hagel in vrije val. Wordt weer een topdag!
Jij nog een kopje?’
De Vleermuis | 15
Genieten G
No Clue With Who
No Clue W
hat To D o
Carla van Rooyen
T he We
Loes Cu
ppen &
a Edwin D
ngĂŠ
rty stern Pa
Pai-Pass u
The Western Party
Volkers
ith who
Leentje
No Clue W
Bart Roelofs, Anke Schuurmans, Wendy Mensink, Esmeralda Markus & Moniek de With
stern Pa rty T he We
met volle Teuge Hét openingsweekend! Fotografie by Yvonne Wiggers en Saskia Zegwaard
The Western Party
Yvette N & Simon iele Woerlee
hat To Do No Clue W
Belly CReW
Hét varken
o hat To D
Christie rty
n Meije
Belly CR
eW
T he We
stern Pa
W No Clue
rs, Dann y Vink &
Cynthia
Hoogka m
er
vleermuis@paracentrumteuge.nl by Trees van Mierlo
Stel via vleermuis@paracentrumteuge.nl al je prangende parachute-vragen aan The Parachute Whisperer en zij geeft je een antwoord op maat.
Vraag 5: “Waarom moet ik na elke sprong zoiets onbenulligs doen als een stuurlijn uit de draai halen?” Antwoord: “Weet je wat er gebeurt met een stuurlijn die in de draai zit? 1. Hij wordt korter 2. Hij wordt meestal onevenredig korter (links meer dan rechts of omgekeerd) 3. De draai kan zich ‘zetten’ in de weving van de lijn zelf (dan krijg je hem er ook niet meer uit. Vervangen is dan een optie) 4. Het opdraaien van de lijn kan ervoor zorgen dat er tijdens de opening een knoop in je stuurlijn slaat (effect is meestal een malfunctie). Vandaar dus... kleine moeite minder slijten van je lijnen!” Vraag 6: “ Ik probeer tegenwoordig in de vrijeval een beetje te gaan zitten, maar als ik dan wil openen dan merk ik dat mijn beenbanden verschoven zijn. Wat doe ik daar aan?” Antwoord: “Dat is een bekend ‘probleem’ waar de fabrikanten inmiddels op ingespeeld hebben: tussen de beenbanden hebben ze twee lusjes gemaakt waar je een ‘bungee’ (elastiek) tussen kan knopen. Heeft jouw setje dat niet dan kan je dat er heel eenvoudig door een masterrigger op laten zetten. Heb je geen eigen setje en spring je met een rig waar die voorziening niet op zit dan is er eenvoudig en eenmalig een supersnelle oplossing te maken van 3 standaard elastieken die je na afloop wel weer van de beenband af moet halen.” Heb je behoefte aan meer materiaal informatie? Wip dan eens langs bij je rigger of bel 055 - 323 19 28 (voor de Parachute Case). De Vleermuis | 19
by Hans Swellengrebel De regen valt bij bakken naar beneden. De muziek in de hal van het hotel is hard, live en lokaal. Er is dan ook een bruiloft aan de gang. Aan de overkant van de straat zit een hond in de struiken te janken alsof hij veel pijn heeft. Heel zielig, ik zou graag gaan kijken of ik kan helpen. Het is alleen geen goed idee om hier in de struiken te kruipen. Vanwege de mijnen. Ik ben net weer terug in Bosnië. Bosnië is tot nu toe voor mij heel plezierig geweest. Het is een prachtig, bergachtig land. De natuur is uitbundig en onbeschadigd: een positief gevolg van de oorlog is dat niemand de natuur in bezit durft te nemen, vanwege de mijnen. De mensen zijn aardig. Het eten is heerlijk. Dat laatste is natuurlijk een non-mededeling: vanuit Nederlands perspectief is het eten elders altijd lekkerder. De problematiek die hier speelt vind ik boeiend, maar ook onbegrijpelijk. Ik vind het niet makkelijk om aan buitenstaanders duidelijk te maken wat ik er leuk aan vind.... Waarom hou jij van rood en niet van blauw? De uitkomst is soms best interessant en vaak ook een eye-opener voor mijzelf als ik, al brainstormend, bedenk wat ik leuk vind aan... Bijvoorbeeld “vliegen”. Over het algemeen kom ik met dit soort vragen niet verder dan: “ik vind het gewoon leuk”, net als dat jongetje met die pindakaas. Een aspect van vliegen, waar ik emotioneel van kan worden, is de natuur. Hanneke (mijn wederhelft), Daniël (mijn zoon van 12, die al eens is uitgestapt boven Ameland) en ik, houden van de bergen. We vinden het ruwe, ongecultiveerde stuk het
20 | De Vleermuis
mooist. Je beleeft het zoals het erbij ligt sinds onheuglijke tijden. Een intense beleving soms. Bij ons in Nederland heb je dat niet. Bij ons is alles gecultiveerd. Elke vierkante centimeter. Of toch niet?
T e r u g in Als je gaat vliegen beweeg je je in een substantie die zich nog minder dan de bergen laat beïnvloeden door de mens. Dat is pas oer! Zodra je wielen de grond verlaten word je omgeven door oersoep. In de prehistorie zag die er niet anders uit dan vandaag de dag. En dat vind ik een indrukwekkend en aantrekkelijk aspect van “vliegen”. Net als in de bergen: als je ermee bekend bent kan je erop inspelen, als je er niet bekend mee bent kan het heel gemakkelijk je einde betekenen. Een ander voorbeeld is de paraclub van Teuge. Wat vind ik er nou aan, aan de paraclub? Ik vind uit een vliegtuig stappen het engste wat er op deze wereld bestaat, maar goed, dat doe ik nu ook niet meer. Wat ik leuk vind is “verkeren in een groep mensen waar alle neuzen dezelfde kant opstaan, die opgeruimd en blij de wereld inkijken, waar je wordt meegezogen in de storm van inspiratie”.
Ik vind het ook mooi, dat je bij de paraclub soms mensen over hun eigen grenzen ziet stappen. Bijvoorbeeld die mevrouw van zestig jaar met MS. Van tevoren natuurlijk best wel spannend, maar toen die weer beneden kwam had ze een grijns op haar gezicht, die er waarschijnlijk een week later nog op zat. Met de herdenking van de luchtlandingen bij Arnhem komen er veel “militairen met bolletjes”. Het zijn geen echte militairen, maar ze springen wel met echte ronde parachu-
B o s n ië ... tes uit een echte DC-3. Ze nemen elk jaar ook een groep kansarme jongeren mee, die ze in de sloppenwijken van London
hebben gevonden. Sommige zelfs met tags om hun enkel, zodat de politie weet waar ze zijn. Na een selectie gaan ze naar een soort trainingskamp en uiteindelijk komen ze op Teuge om te leren springen. Gedurende de laatste drie dagen (ze waren er toen al drie dagen) was ik daarbij. Veel drillen, veel parachutes omhangen, veel wachten en nooit springen, want er stond teveel wind. Je snapt dat dat heel frustrerend is. Toch wist deze jeugd zich voorbeeldig te beheersen. Dit programma schijnt erg succesvol te zijn. Op 11 november was, op channel 5, zelfs de gemaakte documentaire te zien. Hoe het verhaal van deze jeugd verder afloopt lees je in de volgende editie van de Vleermuis… “En Bosnië? Bosnië vind ik gewoon leuk.“ Gelukkig zijn Hanneke en Daniel nu al twee keer langs geweest, zodat ze begrijpen wat ik bedoel met “leuk”.
De Vleermuis | 21
GEARCHECKTEST
test bij ons je kennis deze zomer!
..SPRING..
HOOGste prioriteit
THE PARACHUTE CASE Parachute Winkel & Werkplaats 055 - 32 31 928 info@parachutecase.nl
WWW.PARACHUTECASE.NL
Ameland Jump-in ‘Vintage’ A
Al sinds jaar en dag worden er door diverse springcentra in Nederland jump-ins gehouden op Ameland. Mijn eerste bezoek was in 1981. In 2010 organiseerden we met NPCT al de 20ste jump-in naar het eiland van de Vuurtoren, het markante vliegveld én Nobel!
by Peter Derksen, 16907 “78
Samen met de rest van de organisatie regelde ik alles voor een goede nachtrust, cultureel vertier en aandacht voor de prachtige natuur, zodat we deze in gepaste dronkenschap konden gaan beleven. Met de pilotenprecisie van Brian waren we op tijd van dek. Een half uur later vlogen we in een ‘spooky’ sfeer boven het eiland. Er exiten 2 groepjes, een paar losse springers en Henny met dochter Yvonne als tandem. Hiermee hebben we een mooie ster gelegd. Alles prachtig op foto en film. Na 32 jaar in de sport was ook dit voor mij geheel nieuw en maakte ik mijn eerste dock met een tandem. In het zandstrand stond een grote pijl met de landingsrichting en een symbolisch kruis alwaar het plaatsen van een voet of lichaamsdeel een kratje bier op zou leveren. Al raakten wij het kruis niet, toch ontvingen wij heerlijk gerstenat, dat ons door de springers van Ameland aangereikt werd. Enkelen onder ons namen de strandlanding wel erg ruim en landden zo’n 1,5 km verderop. Dit mocht de pret niet drukken, want zo’n half uur later zaten we met zijn allen, inclusief eilandbewoners, aan een heerlijke barbeque. Het ontbrak ons aan niets... althans... de Nobel!! Dit O zo verraderlijke kostbare vocht móet geproefd worden en is één der
onderdelen van het bezoek aan het cafe Nobel. Bij binnenkomst kun je linksaf het café in, of rechtsaf de winkel in, waar men hoe vreemd ook alleen Nobel verkoopt. Nou, verkopen deden ze… aan ons! In het café heerste een gezellige drukte. Onder het genot van de zoetgevooisde klanken van ‘de Doors’, werd zelfs het biljart in no-time omgetoverd tot (een meter hoge) dansvloer! … Rond 03.15 rekende ik af (345 euro). “Bedankt voor jullie bezoek!” hoor ik… “Volgend jaar weer,” zeg ik. Om 08.30 uur staan er alweer 2 busjes, die ons vliegensvlug (in minder dan 4 minuten) naar het vliegveld brengen. Brian brengt ca. 4 ton rond de klok van 09.25 van het dek en met plezier nemen we afscheid van dit bijzonder gezellige eiland. Een ieder is vol van de sfeer en omgeving. Het is adembenemend stil.....Terugvliegend glijdt het landschap van de Waddenzee onder je door en zie je de hele kustlijn, welke langzaam over gaat in het Friese landschap. Dit zijn fantastische momenten en ze doen ons weer eens beseffen hoe uniek onze sport is! We besloten er boven Teuge een no-show speedstar uit te gooien en deze ligt op ruim 6000ft. Rond 10.00 uur zijn we terug, wederom met perfecte timing! De kist is op tijd terug voor weer een drukke springdag. Via deze weg wil ik, namens ons allen van nu en in trips in het verleden, het centrum en de club bedanken voor het bieden van deze gelegenheid. Dit wordt zeer op prijs gesteld!
Simon, staff en Brian bedankt! Hartelijk dank voor jullie gezelligheid en tot ziens! De Vleermuis | 23
Afgelopen kerst kwam ik als ‘rookie’ terecht op de X-mas boogie in Alvor, Portugal. Het begon allemaal toen ik met mijn man in oktober 2010 richting de Algarve ging. Even heerlijk samen ertussenuit. Toch kon ik het niet laten te googelen naar een dropzone in de buurt. Die bleek op nog geen 10 kilometer afstand van waar we zaten te zijn! Ik heb daar toen een aantal sprongen gemaakt vanuit een knusse Cessna 172, waar maximaal 4 skydivers in passen. Dat was wel even wat anders dan de luxe en de ruimte die ik op Teuge gewend ben! Aan het einde van die week kreeg ik de uitnodiging om met de kerstboogie mee te doen. Na wat overleg op het werk kreeg ik vrij. Een vlucht naar Faro was zo weer geboekt! Tijdens deze X-masboogie werd er gevlogen met twee Dornier-28’s en waren er verschillende coaching mogelijkheden, waaronder Canopy Control. Deze heb ik gevolgd, voor mijn A-brevet. De eerste coachingsprong was direct een buitenlanding, hemelsbreed bijna 2 kilometer van de dropzone. Oeps... Ik was als laatste uit het vliegtuig, met de grootste chute. Het waaide daarboven harder dan op de grond was ingeschat en ik kon weinig anders doen dan toekijken hoe de dropzone steeds kleiner werd. Een van de eerste dingen die ze me vertelden was: “Als je een buitenlanding maakt, ga vooral niet richting de heuvel!” En dat was nou net waar de wind
naartoe waaide... Na een spannend stukje achteruit vliegen heb ik uiteindelijk een mooie grote achtertuin gevonden. Daar heb ik zonder schade een landing kunnen maken, met wat Portugezen als publiek. Daarna ben ik door een oude Portugees in een Mercedes cabrio teruggebracht. Hij zei dat ik geluk had dat hij niet met zijn Porsche was, omdat hij niet zeker wist of dat ik daar met de parachute in had gepast. Dat had ik anders best willen proberen! De rest van de coachingsprongen waren gelukkig meer succesvol en ik heb nuttige dingen geleerd. Een hele geduldige Duitse instructeur heeft me flink wat bijgespijkerd. Ik heb zowel theoretisch als in de praktijk veel geleerd. Door middel van video-opnames kreeg ik goede feedback. De eerste dagen was het geen optimaal springweer, daarom heb ik ook nog wat theorielessen kunnen volgen. Vanuit allerlei landen hebben mensen deze dropzone weten te vinden.’s Avonds was het restaurant ‘Nelsons and Paulas’ onze vaste plek. Voor nog geen 15 euro per persoon konden we daar eten en drinken zonder einde! De eigenaar van het restaurant was een groot fan van skydiving en skydivers. Elke dag draaide hij DVD’s van alles wat met skydiven te maken had. En voor de rest van de avond was er in Alvor genoeg te doen, zoals de Reggaebar en de Sportsbar. Of dat leuke tentje aan het water waar ze super lekkere thee hebben. ’s Avonds was een groot deel van de bezoekers van de boogie, inclusief piloten, daar te vinden. We hebben er een leuke tijd gehad en veel nieuwe mensen leren kennen.
Para de winter door... P by Laura van der Hurk
24 | De Vleermuis
En als deze vleermuis uit komt...dan ben ik net weer terug uit Portugal, van de voorjaars-boogie!!!
Para de winter door... P
by Paulien de Vries
sommigen hem noemen). Een buff over m’n hoofd (en vooral ook neus!), winterhandschoenen en onderhandschoenen. Schoenen heb ik een maat of twee groter dan normaal, dan gaan ze nog wel aan. M’n rig op m’n rug, helm, brilletje en hoogtemeter. Ik ben er helemaal klaar voor!
Teuge in de sneeuw Wist je dat Nederland van bovenaf ook prachtig is in de winter? Soms zijn de luchten kraakhelder. Je kunt kilometers ver kijken over het land. Soms ligt er sneeuw, waardoor alles in een sprookje veranderd. Ganzen die in formatie onder je door vliegen… Ik zou het allemaal niet willen missen! Aan een winterstop doe ik dan ook niet. Mijn eerste sprongen van 2011 waren al op 2 januari. Geen warme lucht, niets zuidelijke temperaturen, gewoon op ons eigen mooie Teuge! Gelukkig hebben we twee mooie caravans, want in bijvoorbeeld een Cessna 206je had ik niet gepast! Springen in de winter betekent voor mij namelijk LAAGJES!!
Een driemans-sterretje om mee te beginnen dit jaar. Deze liep iets anders dan verwacht, omdat ik er als een vlaggetje aan wapperde door de enorme drag die ik ineens opbouwde. Zittend hield ik de groep nog wel aardig bij, maar ideaal is anders! Een volgende sprong dan maar met lood, 5 kilo. Dat is het betere werk! Weer een driemannetje. Deze ging super, buiten beschouwing gelaten dat een zeker persoon mij bij wijze van grap, als een sneeuwschuiver door de lucht wierp. Gelukkig was ik erg snel weer terug in formatie en heb ik er hard om kunnen lachen. En de kou, who cares?!
Michelin...
Waar iedereen toch om lacht als ik me aankleed, ik zou het niet weten. Van kou heb ik in ieder geval geen last! Ik heb het woord ‘Michelin’ meer dan eens horen vallen. Hoe?! Dat geheim zal ik bij deze uit de kleren doen; Ik begin met een thermopak van zware kwaliteit. Daaroverheen gaat een katoenen legging (of twee), een dikke wollen maillot en wollen sokken. Dan trek ik een aantal katoenen longsleeves, een skipully en een winddicht jack aan. Hier overheen gaat mijn lekkere, dubbelgevoerde, winterspringpak (berenpak, zoals
Hopelijk (nee, waarschijnlijk) is mijn gearbag gehalveerd in grootte nu je dit stukje leest. Ik stel me zo voor dat het zonnetje schijnt en het heerlijk warm is nu. Lekker springen in een korte broek en shirt, twee keer zo snel klaar met omhangen, de wind om mijn lijf. Wat een bevrijding! Maar een winterstop?! Nee hoor, daar doe ik niet aan! De Vleermuis | 25
Para de winter door... P
by Bart Roelofs & Anke Schuurmans
Zonder plan, gewapend met een kaart en een camper hebben we een relaxte vakantie gehad in een super mooi land. Nieuw Zeeland heeft bijna alle soorten natuur, verdeeld over een oppervlak wat ruim 6 keer zo groot is als Nederland met 4 keer zo weinig inwoners (ruim 4 miljoen). Onze belevenissen en mooie foto’s hebben we bijgehouden op een blog, maar speciaal voor de vleermuis schrijven we over het springen aldaar.
Terwijl Nederland werd bedekt door een dikke laag sneeuw hebben wij de blue skies opgezocht aan de andere kant van de wereld. Dit jaar hebben we de wintermaanden doorgebracht in de zomer, onder een strakblauw hemel, bij heerlijke temperaturen. Want we zijn op reis gegaan naar Nieuw Zeeland! scenery om nooit meer te vergeten! Klein minpuntje was dat er vrij weinig huur materiaal beschikbaar is. Het manifest en de packers hebben er echt alles aan gedaan om te zorgen dat we allemaal zo vaak mogelijk de lucht in konden. En dat hebben we gedaan! Naast de leuke sprongen was het ook super gezellig! Hierna zijn we verder zuidwaarts getrokken en kregen we te maken met veel slecht weer en dropzones waar we ook weer niet mochten springen…
In Nieuw Zeeland kun je als tandempassagier bijna overal terecht. Tandemspringen is daar een echte industrie, maar als newbee para waren we op de meeste plaatsen aan- Tegen het eind van onze reis zijn we nog even zienlijk minder welkom. Er worden richtlijnen bij Martijn op bezoek geweest, bij de NZ Skygesteld van minimaal diving School in Me500 sprongen, absur- Skydiven in Nieuw Zeeland thven. Deze dropzode prijzen gevraagd, of gemeld dat je alleen ne is een heuse school (als Kiwi kun je er zelfs welkom bent buiten het ‘tandemseizoen’, een beurs voor krijgen!). Hij is opgericht om om maar te zorgen dat je daar vooral níet te zorgen dat er ook Kiwi’s in de NZ Skydiving komt springen. Gelukkig zijn er ook dropzo- Industrie komen te werken, aangezien er nu nes waar funjumpers wel erg welkom zijn! voornamelijk buitenlandse tandemmasters en cameraspringers zijn. Een daarvan is Skydive Abel Tasman in Motueka. Hier werden we gastvrij ontvan- De leerlingen van Methven hadden deze gen en konden we eindelijk Nieuw Zeeland week vakantie, dus materiaal genoeg. We vanuit de lucht bekijken! hebben redelijk door kunnen springen. Wat een uitzicht! Stel je Het landschap van Nieuw Zeeland! Daar kunvoor: Strak blauwe lucht, nen onze weilandjes, met of zonder sneeuw, lekker zonnetje, blauwe niet tegen op! Als het aan ons ligt dan overzee met goudgele stranden winteren we volgend jaar weer ergens waar aan de ene kant, het Abel het mooi weer is! Mocht dit er echter niet in Tasman park, de bergen zitten, dan kleden we ons toch ook gewoon aan de andere kant.. WOW! lekker warm aan… Voor ons de allereerste sprongen in het buiten- Voor nu: laat de zomer maar komen, wij land, maar ook meteen een hebben er zin in!
Blue skies! 26 | De Vleermuis
Team BellyCReW T knows what to do by Delicia Ensing
De CReW In 2009 volgden Arjan en ik de cursus Canopy Formation voor ons C-brevet. Deze “enge” tak van de sport bleek hartstikke leuk te zijn. Caren en Tom zouden als enige CF-team aan de NKP meedoen. Arjan en ik durfden de uitdaging aan als team “Step by Step”. Die zomer sprokkelden we onze CFuitrustingen bij elkaar en maakten welgeteld vijf trainingssprongen. Ons record van 0 punten was verhoogd naar 1 punt. Op de spannende NKP werden we tweede. “CaTo” eindigde, na het zetten van een nieuw Nederlands record, als één-na-laatste. ;-) Belly’s Een nieuwe uitdaging: we doen het andersom met de disciplines. Arjan en ik gingen met Caren en Tom, die vrijwel niets anders meer deden als CF, aan de Dutch-League wedstrijd meedoen in 2010. Met Saskia als cameravrouw waren we team “BellyCReW”. Geheel ongetraind, met Caren als point, Arjan als outside center, Tom als tail en ik als inside center, lagen we ’s morgens op de creepers. De eerste vijf sprongen moesten we even inkomen, maar de laatste sprong zetten we alles op alles wat resulteerde in een bronzen medaille! The Clue Toen we hoorden van de No Clue What To Do-wedstrijd, leek ons dat op het lijf
geschreven. Arjan zou met “Pari-Passu” meedoen, dus zochten we een vervanger. Iemand die CF-en leuk vindt, want we beleefden tijdens de Dutch-League wedstrijd veel plezier aan het vliegen van (NoContact) Diamonds onder de chute. Met Floor maakten we in oktober een sprong. We dachten dat M-O-P wel eens The Clue zou kunnen zijn, dus oefenden we die. We sprongen de sterren uit de lucht. Maar de wedstrijd ging niet door. Dat gaf ons extra tijd om voor te bereiden: Caren en Tom hielden een winterstop, terwijl Floor en ik de koude wintermaanden trotseerden met leuke sprongen waar weinig clues in te vinden waren. Een nieuw record Zaterdag 2 april was de wedstrijd. In het zonnetje hebben we het alfabet der randoms fanatiek doorgenomen. De M-exit deden we voor de vorm uit de mock-up. Tijdens de eerste sprong bewezen we dat we uiteindelijk elkaars level konden vinden om een paar puntjes mee te pikken.
De Vleermuis | 27
De volgende sprong was mijn 500e en voor deze gelegenheid hadden we de intentie om tussen alle punten door onze hand op te steken (vijf) naar de camera van Saskia. Een leuke sprong met zelfs een punt meer dan de vorige! Bij de laatste sprong pro-
beerden we minstens 9 punten méér te scoren dan het team dat boven ons stond, om vijfde worden. Dit is niet gelukt, maar we hebben wél ons record verbroken. In totaal 10 punten gedraaid tijdens de totale vrije val! Met bonuspunten onder de chute. Nu konden we alles aan. We deden een 14-man waar Caren en Tom op hun ‘eigen’ posities deel uitmaakten van een goede basis en de rest heeft daar op aangedockt! Hij lag!
T e a m B e lly C R e W De uitdaging Op naar de volgende uitdaging: Caren en Tom, zullen we gaan wingsuiten?
GoPro HD helmcameraset incl alle denkbare helmaccessoires om uw HD camera te bevestigen. 170 Graden wide angle lens, waterdicht tot 60 meter, 16:9 Full HD 1080P beeldformaat met bevestigings accessoires voor montage op de helm. Externe Audio ingang, Video-uit, voorbereid om de optionele (laterverkrijgbare) afstandsbediening aan te sluiten. Oplaadbare accu van 1100 mah HD geluids kwaliteit 720p- 60fps slow motion cinema 5 MP foto mode (auto photo mode) Self timer mode.
ContourHD, Helm Montage Kit, Bril Montage Kit, USB kabel, Lithium-ion Accu, extra 4GB microSD (6GB in totaal), extra accu (twee in totaal) en een wand acculader, handleiding. Mini-Camera 95x53x34mm / 116 gram, 192graden draaibare lens, Full HD kwaliteit opname 1920x1080 (15 min/Gb en 30fps), Laag energieverbruik > Gem. accu duur: 2uur, High Sensitivity > Minimale belichting 0,04Lux, Maximaal 16GB MicroSD, Interne microfoon en lithium-ion accu technology, Europese VholdR (speciaal voor Europese markt), Inclusief VholdR HD edit- en publicatie software.
WWW.URBANSURVIVAL.NL
Het verhaal achter de foto H
by Caren Alink
Dé propellor
De eerste kist van de NPCT/VPCT was de PH-LZE. Deze Cessna172 bracht vanaf 1974 de eerste teugse para’s naar exit-hoogte. Maximale aantal para’s per load was 3, en er werd met name nog laag gesprongen. Nadat de LZE na een aborded take-off op een winterse en modderige baan was gecrashed werd deze vervangen door de PHKOK. De Reims Rocket (een C172 met meer vermogen) is vernoemd naar een parainstructeur van het eerste uur: Adjudant Kok. Deze kist werd rond 1976 verkocht naar Engeland en kreeg daarbij de registratie G-IRLS (para-humor wellicht? :-) Hierna kwam er een iets groter vliegtuig: een Cessna 182 (goed voor 4 para’s) de PH-BOB (het Bobje’, genoemd naar Bob Belonje, paravlieger van het eerste uur én sponsor). Ondertussen groeide het centrum, en kwam er behoefte aan meer liftcapaciteit. Gevolg: de PH-PAR werd naast de BOB aangeschaft. Deze Britten-Norman Islander bood plaats aan zo’n 8-9 para’s, dus was er eindelijk een mogelijkheid om ook wat grotere formaties te bouwen. En uiteindelijk werd ook nog de PH-PAX (ook een C182, overgenomen van de ENPC, en oorspronkelijke gebruiker van de propeller) erbij aangeschaft. Het Bobje heeft van deze drie het langste dienst gedaan op Teuge maar kwam uiteindelijk in 1992 aan zijn einde door een crash (benzinekraantje
Deze keer nemen we de propeller tegenover de TV onder de loep. Als je goed kijkt kun je zien dat de propeller afkomstig is van de PH-PAX, en in 1981 is aangeboden door de groep paravliegers. Sinds dat moment is deze propeller een vast attribuut in de Wolk geworden. De propeller is omgeven door een mooie muurschildering van de PH-JMP (gemaakt door Christien Meijers), en symboliseert eigenlijk de parakisten van het centrum. Laten we de geschiedenis eens even op een rijtje zetten...
open? Check?... eh.. BOEM. Resultaat paar blauwe plekken en kist total-loss) Ondertussen begon het centrum ook na te denken over geluidsnormen en vermindering van geluidsoverlast. Zuigermotoren zijn een overheersende factor daarbij dus werd als eerste de PAX verkocht (‘83) en in 1989 de PAR (twin-engine zuigermotor). Dat was het begin van de overstap naar alleen maar turbine motoren met een zo laag mogelijk geluidsniveau. De Cessna 206 Soloy HB-CKZ (‘shaka zoeloe’) was de eerste turbine-kist voor het centrum. Door de Zwitserse registratie te blijven gebruiken hoefde deze omgebouwde kist niet in nederland een her-keuring te krijgen, en spaarden we dus geld :-) Om de vloot op pijl te houden na het ongeluk met de BOB, werd het zusje van de CKZ aangekocht: de HB-CJP (ook een 6-mans soloy). Beide HB-kisten hebben tot het einde van de jaren 90 voor ons gevlogen en zijn toen vervangen door een nieuwe Caravan 208B: de PH-JMP (‘jump’). En de meesten van jullie hebben onze laatste aanwinst zelf zien binnenvliegen: in 2009 kwam de PH-SWP (‘swoop’) erbij, en dus hebben we nu een prachtige, geluid-vriendelijke, caravan-vloot.
Bron: http://www.hdekker.info , Henny Wiggers en Andre vd Worm (oud-paravlieger)
De Vleermuis | 29
IIn de Wolk
by Werner Smit
Een woord vooraf….. Na een rustig winterseizoen zijn wij natuurlijk weer voor 100 % gemotiveerd om er ook dít jaar weer voor jullie te zijn. We hebben ons zo goed mogelijk op het nieuwe seizoen voorbereid. Hierbij horen een aantal vernieuwingen en veranderingen!
Openingstijden We hebben besloten om de zaterdag avond tot 01:00 uur open te blijven. Dit mede omdat we hebben begrepen dat hier veel vraag naar is. Laten we van deze avond, het clubgevoel, de boven toon voeren. De rest van de dagen blijven onveranderd, d.w.z. naar inzicht. Is het gezellig druk, dan kunnen jullie natuurlijk nog gewoon een drankje bestellen. Proost!! Snacks/Maaltijdsalades Naast de al bestaande snacks breiden we deze lijst uit met 4 nieuwe variaties: 1. Broodje warme grillworst. 2. Broodje met 1 stokje satévlees. 3. Broodje met shoarmavlees. 4. Fakkelbrood, wrap met pittige vulling.
Ook nieuw, er zullen 3 verse Maaltijdsalades verkrijgbaar zijn: 1. Maaltijdsalade met gerookte kipfilet. 2. Maaltijdsalade met tonijn. 3. Maaltijdsalade met feta en olijven. ( Grieks, vegetarisch) Alle salades zijn goed gevuld met verse ingrediënten en worden allen geserveerd met een gesneden pistoletje met kruidenboter.
Special van de Maand We zullen voor jullie elke maand een andere verrassing bereiden, dat kan variëren van carpaccio of taart tot verse fruit smoothies en nog veel meer. Smakelijk eten! Parahap Het menu van de Parahap wordt aan het begin van de week opgehangen, in de vorm van een weekmenu, zodat je weet wat er op welke dag van de week gekookt gaat worden. Je kunt dan ook alvast reserveren voor een bepaalde dag door je naam op de lijst te zetten die erbij komt te hangen. Medewerking Als medewerkers van de wolk zullen we natuurlijk altijd ons best doen iedereen zo goed en zo snel mogelijk te helpen. Iedereen, die van onze diensten gebruik maakt, kan ons daarbij een handje helpen, door: a. Zet gebruikte glazen, flesjes, e.d. even op de bar, als je er toch naar toe/ langs loopt. b. Gooi peuken in de daarvoor bestemde asbakken, zo houden we ons nieuwe terras netjes. c. Je naam voor 16:00 uur op de Parahaplijst te zetten als je een Parahap wilt eten. Dit is voor beide partijen prettig. Jullie zijn verzekerd van een lekkere maaltijd en wij kunnen ons beter voorbereiden. Zo werken we met zijn allen aan een goed clubgevoel en houden we onze clubbar schoon, gezellig, vernieuwend, vooruitstrevend …………………….
Laten we er met ons allen opnieuw een bijzonder/gezellig smullend springjaar van maken!! 30 | De Vleermuis
Ben van den Belt B
Ben van den Belt zou in deze Vleermuis het ketting interview (Paranormaal) voor zijn rekening nemen. Vol enthousiasme is Ben aan het (schriftelijke) interview begonnen, het is de redactie echter ter ore gekomen dat Ben door ziekte niet in staat was het interview voor deze Vleermuis af te maken. Volgende keer hopelijk wel weer een Paranormaal.
En voor Ben: HEEL VEEL BETERSCHAP!
De Zanden 11 d | 7395 PA Teuge | T. 055 - 32 31 604