Sprawdź Dlaczego należy stosować emolienty?

Dlaczego należy stosować emolienty?

Dr Danuta Nowicka

Specjalistą dermatolog Czynniki środowiskowe, nieprawidłowa pielęgnacja i higiena oraz posiadane choroby skóry powodować mogą zaburzenia w funkcji płaszcza ochronnego naskórka. Niezbędne w tej sytuacji jest postawienie na produkty, które umożliwiają odtworzenie naturalnej warstwy ochronnej skóry, pozwalając na jej prawidłowe funkcjonowanie. Do takich produktów należą emolienty.

Czym są emolienty? Jakie mają zalety oraz jakiej skórze są polecane? Emolienty to produkty do pielęgnacji oparte na połączeniu składników hydrofilowych i hydrofobowych. Ich największą zaletą jest możliwość odtwarzania naturalnej warstwy ochronnej skóry, która jest niezbędna do prawidłowego jej funkcjonowania. Polecane są przede wszystkim do skóry: • wymagającej, • suchej, • podrażnionej, • dotkniętej dermatozami – atopowym zapaleniem skóry, łuszczycą, trądzikiem, egzemą.

Warstwa rogowa, czyli część wierzchnia skóry, to tarcza, która z jednej strony chroni skórę przed utratą np. wody zgromadzonej wewnątrz, a jednocześnie nie pozwala przenikać do wewnątrz zanieczyszczeniom, bakteriom czy grzybom. Warstwę rogową naskórka pokrywa tzw. płaszcz wodno-tłuszczowy składający się z lipidów, cholesterolu, ceramidów oraz Naturalnego Czynnika Nawilżającego (NMF). Dopiero tak kompletna ochronna warstwa naskórka spełnia swoje właściwe funkcje, dlatego tak ważne jest uzupełnianie jej poszczególnych składników. Skóra osób z właściwym składem ilościowym i jakościowym warstwy ochronnej naskórka jest gładka, jędrna, lekko błyszcząca, niepodatna na podrażnienie, alergie, a pojawiające się zmarszczki są zdecydowanie mniej liczne.

Jak działają emolienty oraz jaki mają skład? W składzie emolientów znajdziemy przede wszystkim składniki o działaniu nawilżającym i natłuszczającym. Do nawilżających należą głównie mocznik, pochodne glicerolu, kwas hialuronowy, witamina E i jej pochodne. Natłuszczająco działają również kwasy tłuszczowe, cholesterol oraz ceramidy, które są również najlepszym „uszczelniaczem” bariery naskórkowej. Kwaśne pH preparatów osiągane jest dzięki dodatkowi kwasu mlekowego, kwasu bornego lub witaminy C. Substancjami, które umożliwiają powstanie emolientu są tzw. emulgatory – związki o podwójnej rozpuszczalności w wodzie i w tłuszczu. Idealny emolient: • Produkt przebadany dermatologicznie. • Produkt mający najprostszy skład – okluzja, humektant, minimum konserwantów i emulgatorów. • Nie posiada sztucznych barwników. • Jest bez kompozycji zapachowych. • Nie wykazuje działania komedogennego. • Przyjemna kompozycja kosmetyczna. • Posiada pH 5.5. • Jest łatwy w aplikacji.

W jakich produktach dedykowanych skórze znajdziemy emolienty? Emolienty znajdziemy zarówno w produktach przeznaczonych do mycia twarzy, ciała oraz włosów, m.in. emulsjach, szamponach, płynach, żelach, preparatach pielęgnacyjnych, np. balsamach, kremach, jak również w produktach kosmetyki kolorowej. Osobom, których skóra wymaga regularnego stosowania emolientów polecam, aby były nimi wszystkie (cała gama) używane produkty.

Na czym polega skuteczność emolientów? Co wyróżnia balsamy z emolientami na tle zwykłych balsamów nawilżających? Emolient odtwarza skład i funkcję skóry, broni ją przed alergiami, podrażnieniami i zbytnim wysuszeniem. Jest kosmetykiem dbającym o zdrowie skóry, nie tylko o jej wygląd. Preparaty do mycia oparte o formułę emolientów dodatkowo nie niszczą płaszcza tłuszczowego, co jest domeną zwykłych preparatów myjących.

Kiedy powinniśmy sięgać po produkty z emolientami? Czy w kontekście zbliżającej się jesieni powinniśmy zwrócić większą uwagę na nawilżanie naszej skóry? Emolienty powinny być stosowane przez cały rok! W zimie te o cięższej, bardziej tłustej konsystencji, w lecie te lżejsze, czyli balsamy. W zależności od typu skóry mogą mieć dodatek substancji czynnych o specyficznym działaniu. Liczba osób wymagających pielęgnacji emolientami stale wzrasta. Jest to spowodowane wieloma czynnikami: • niska wilgotność powietrza, • niska temperatura, • predyspozycje genetyczne, • zwiększenie częstości chorób skóry – rybia łuska, atopowe zapalenie skóry, łuszczyca zwykła, • choroby ogólnoustrojowe – cukrzyca, przewlekła niewydolność nerek (szron mocznicowy), nowotwory narządów wewnętrznych, niedoczynność tarczycy, • fizjologiczne zmiany hormonalne związane ze starzeniem się organizmu.

Obecnie uważa się, że najczęstszym czynnikiem egzogennym powodującym powstanie problemu suchości i wrażliwości skóry są tzw. zdobycze cywilizacji, które prowadzą do zaburzeń w funkcji płaszcza ochronnego naskórka. Stosowanie codziennych kąpieli w gorącej wodzie, używanie agresywnych kosmetyków do pielęgnacji, które zawierają zasadowe mydła, alkohole lub mechaniczne substancje ścierne to jedne z wielu czynników, które przyczyniają się do konieczności stosowania produktów, które odtwarzają naturalną warstwę ochronną skóry. W ocenie dermatologów większość z nas powinna używać emolientów w codziennej pielęgnacji. Jedynie bardzo zdrowa, gruba, łojotokowa skóra może sobie pozwolić na pielęgnacje bez ich wykorzystania.

Emolient odtwarza skład i funkcję skóry, broni ją przed alergiami, podrażnieniami i zbytnim wysuszeniem.

Infekcje pęcherza moczowego – skuteczne i bezpieczne rozwiązania

Nawracające infekcje dróg moczowych są niezwykle uciążliwe dla wielu kobiet. Ból, częstomocz, parcie na pęcherz moczowy – to objawy, które nierzadko wymagają konsultacji lekarskiej i zastosowania antybiotyku. Można jednak temu skutecznie zaradzić.

Jaka jest najczęstsza przyczyna zakażeń układu moczowego? Zakażenia układu moczowego wywoływane są niemalże w 100 proc. przez bakterie. Najczęściej temu zakażeniu ulegają kobiety, głównie ze względów anatomicznych (krótka, szeroka cewka moczowa, która uchodzi do przedsionka pochwy) oraz zmian hormonalnych, szczególnie zachodzących po menopauzie. To sprzyja dostaniu się bakterii drogą wstępującą, poprzez cewkę moczową do pęcherza moczowego, by tam wywołać stan zapalny. Najczęściej jest to pałeczka okrężnicy, czyli Escherichia coli. Wcześniej utożsamiano tę bakterię jako kałową – teraz wiemy, że z punktu widzenia genetycznego nie jest to ta sama bakteria, która znajduje się w przewodzie pokarmowym.

Jakie czynniki zwiększają ryzyko wystąpienia infekcji dróg moczowych? Czynniki różnią się w zależności od tego, czy dana pacjentka jest przed czy po menopauzie. W przypadku kobiet przed menopauzą zakażenia najczęściej są związane z aktywnością seksualną, z tego też powodu zapalenie pęcherza moczowego nazywa się czasem chorobą miodowego miesiąca. Faktycznie, gdy stosunków jest dużo, szczególnie przy zmianie partnera bądź stosowaniu środków plemnikobójczych, ryzyko zakażenia jest wyższe. Dlatego po współżyciu zawsze warto oddać mocz, by wypłukać bakterie z dróg moczowych. W przypadku kobiet po menopauzie również aktywność seksualna jest czynnikiem ryzyka, ale bardziej kluczowe są tutaj zaburzenia naturalnej flory bakteryjnej pochwy, która między innymi pełni funkcję ochronną względem zakażeń układu moczowego. Kobiety po menopauzie częściej skarżą się na nietrzymanie moczu, trudności w utrzymaniu higieny, co także zwiększa ryzyko infekcji dróg moczowych. Bez względu na wiek, u każdej pacjentki zakażenia mogą być wywołane przez zaburzenia funkcjonowania układu moczowego – anatomiczne, jak i czynnościowe.

Na co należy zwrócić uwagę przy wyborze preparatów na zakażenia układu moczowego? Leczenie zakażeń dróg moczowych skupia się przede wszystkim na podawaniu leków o działaniu przeciwbakteryjnym. W skrócie są to antybiotyki przepisywane na receptę, gdy pojawiają się objawy – ból w podbrzuszu, częstomocz, parcie na pęcherz, czasem nawet krwiomocz. Wtedy należy skontaktować się z lekarzem w celu dobrania odpowiedniej terapii, która zazwyczaj trwa od 1 do 5 dni. To, co jednak najbardziej pacjentki interesuje, to zapobieganie zakażeniu. U co najmniej połowy z nich dojdzie do nawrotu infekcji. Dostępnych jest wiele opcji profilaktyki farmakologicznej, znaczna część preparatów dostępna jest bez recepty. Tylko niektóre z nich zawierają składniki, których działanie jest potwierdzone badaniami klinicznymi, jak w przypadku między innymi D-mannozy czy żurawiny. Oczywiście należy zadbać o prawidłową higienę, unikanie zbyt ciasnej bielizny i przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów. W celu profilaktyki zakażeń układu moczowego zaleca się oddawanie minimum 2 litrów moczu na dobę.

Jaka jest charakterystyka D-mannozy? D-mannoza jest cukrem prostym, który wydala się z moczem, gdzie wiąże się z bakteriami Escherichia coli, uniemożliwiając im kontakt z komórkami wyściełającymi drogi moczowe, a przez to uniemożliwiając rozwój zakażenia. W kontekście zakażeń układu moczowego stanowi coraz bardziej atrakcyjną alternatywę dla antybiotyków i chemioterapeutyków, gdyż charakteryzuje się skutecznością i bezpieczeństwem, jednocześnie nie przyczynia się do rozwoju lekooporności wśród bakterii.

Prof. CMKP, dr hab. n. med. Sławomir Poletajew

Lekarz urolog, członek zespołów eksperckich zajmujących się problematyką profilaktyki i leczenia zakażeń układu moczowego o zasięgu krajowym i europejskim

Więcej informacji na stronie:

kobieta-zdrowie.pl WAŻNE

Czy wiesz, że...

Preparaty przebadane klinicznie są bezpieczniejsze, co jest kluczowe np. dla kobiet w ciąży (preparaty mogą być stosowane po konsultacji z lekarzem), podczas karmienia piersią, dla diabetyków, czy też podczas stosowania innych leków.

D-mannoza nie wywołuje lekooporności.

2 g D-mannoza może być stosowana zarówno przy pierwszych objawach ostrych infekcji układu moczowego (zalecana dawka dobowa to 6 g d-mannozy), czy też w leczeniu nawrotowych infekcji (w tym przypadku jest to 2 g dziennie).

2

3

4