TANKER I DIKT
Bjørg Hilda Stemland av
Havet
Skulle tru havet var blåøygd
så blått som det kan vera
Men det blå blikket vik ikkje
når eg stirer på det
Augo mine når ikkje til botnar til gøymestadene til løyndommane
For havet er vatn med mange røyster som syng evige songar for menneska i ei verd som er i spel
Januar
Sol på nakne greiner med løynd liv
søv no.
Januar er bleike dagar
sølvblå netter i ro.
Landskap
Myrulla sitt fagre teppe
gøymer skjulte skattarligg over berget.
Fotstega mine
kjæler med myrstråa der pust og hjarteslag er nærare jorda eg er av.
Gullsko
Et broderi av tiriltunge
smykker vår veikant i juli
En flyktig lykke
som gjemt i tanken
blir gull i sinnet
når høsten rusler
mot vinter
Naust
Kven sa at naustet ikkje lengtar til ei anna årstid?
Kven sa at naustet er ei båtbu utan draumar?
Kven sa at naustet ikkje huser minne om dagar meir venlege enn desse?
Kven sa at naustet ikkje kan vere ein ørliten lysbrikke for dei gløymde borna i den dødelege leiken som kallast livet?
Anne
Jeg savner Anne og Annes hage
Fargene og duftene
Sansefesten
som gav gledesrus.
En uforlignelig oase av
Livets fargerike krydder.
Når jeg ser regnbuen, tenker jeg på Annes hage.
Spinn
Jeg henger
i min egen ariadnetråd
mot solnedgangen
Det er lenge til høsten
spinner min tid og min tråd
Henger ikke med hodet - ennå
Røsslyng
Vakkerblomst på nakne berg
rødmer mot min himmel
lyser varlig vei mot høst
trosser vind fra hav
brenner uredd midt imot
fargeekte sjelebot
Haust
No er det fargespelet si tid med det gylne sløret
No er det skuggane si tid med løv som dansar
No er det den gullraude gløden si tid med mangfald av sommarminne
No er det hausten si tid før vinteren kallar alt – til kvile.
