eBook Het Beste van Australië en Nieuw Zeeland by Meridian Travel

het beste van

australiĂ&#x2039; & Nieuw-Zeeland

roadtrips-wildlife - onontdekte plekken - outdoor & avontuur

28 42 78 86

Wâàv{ _ÉvtÄá ‘Bij Qantas zit het Australische DNA diep tot in de wortels’ Elmer Mesman van Qantas Airways

Net als Rome leiden vele wegen naar Sydney. Toen Elmer Mesmans droom om beroepsvlieger bij de Koninklijke Luchtmacht te worden door een oorblessure uiteenspatte, besloot hij om via de Hogere Hotelschool alsnog een gooi naar een carrière in de luchtvaartsector te doen. ‘Na de Hogere Hotelschool werd ik door een oud-studiegenoot, die inmiddels in de luchtvaart werkzaam was, geattendeerd op een functie bij de Australische luchtvaartmaatschappij Qantas. De rest is inmiddels al twintig jaar geschiedenis.’ Qantas Airways zelf gaat een aanzienlijk stuk verder terug. Het bedrijf werd opgericht in 1920 en is daarmee de oudste nog in originele vorm opererende luchtvaartmaatschappij ter wereld. Waar Elmer als Commercial Manager Benelux zijn feitenkennis goed op een rijtje heeft: ‘De luchtvaartpuriteinen zullen claimen dat KLM de oudste maatschappij ter wereld is, maar met de nieuwe bedrijfsvorm na de fusie van KLM en Air France is daaraan een einde gekomen. Flauw en helemaal niet belangrijk, maar het is wel mooi om te zien dat Australië en Nederland gezamenlijk voorlopers zijn in de luchtvaartindustrie.’

Memorabele avond Hoewel hij aanvankelijk niets met het continent had, was Elmer de eerste keer

meteen verkocht. ‘Sterker nog, meteen bij aankomst op de luchthaven van Sydney al. Van mijn eerste reis in 1997 staat me bovendien nog een memorabele avond bij. Terwijl ik samen met een klant – en inmiddels vriend – in een kroeg in The Rocks in Sydney midden in de nacht Marianne Timmer stond aan

Ook na twee decennia heen-en-weer vliegen is Elmer nog steeds halsoverkop verliefd op dat gigantische continent Down Under te moedigen onder een televisie keken al die Australiërs ons verwonderd aan. Schaatsen? Wat is dat?’

Ware oase Ook na twee decennia heen-en-weer vliegen is Elmer nog steeds halsoverkop verliefd op dat gigantische continent Down Under: ‘Met zijn diversiteit aan landschappen, klimaat, natuur, steden en immense uitgestrektheid wekt dit land iedere keer verwondering en bewondering. Geen reis naar Australië

is hetzelfde en altijd een genot. Het heeft zo ontzettend veel te bieden dat er bijna niet te zeggen is wat het mooist, leukst of meest interessant is.’ Bijna? Elmer: ‘Als ik dan toch zou moeten kiezen misschien de plek waar ik mijn huwelijksaanzoek heb gedaan: de Whitsundays in Queensland. Met de mooiste natuur, fantastisch weer en hagelwitte stranden is dat een ware oase om een week in te vertoeven. En dan, om het nóg mooier te maken, in combinatie met een verblijf in Qualia, een van de mooiste luxeresorts op Hamilton Island.’ Wie met Qantas reist, heeft een groot voordeel, volgens Elmer: ‘Qantas vliegt niet alleen op Australië, de maatschappij komt ook uit Australië. Daarmee zit het DNA diep tot in de wortels en dat merk je aan alles. Naast de prettige relaxte manier van leven die onze crews ademen, beschikt Qantas over het grootste binnenlandse netwerk van Australië. Geen overbodige luxe, aangezien Australië 152 keer groter dan Nederland is. Bij Qantas hoef je bovendien niet van dezelfde luchthaven te vertrekken waar je bent aangekomen. Met behulp van extra binnenlandse vluchten én de mogelijkheid om op de heen- of terugreis een stop te maken op verschillende plaatsen in Azië, het Midden-Oosten en de Verenigde Staten, wordt een reis met Qantas al snel een hele wereldreis.’ Zie je wel: echt alle wegen leiden vroeger of later naar Australië. n

Wâàv{_ÉvtÄá

‘Als je het goed aanpakt, kan duurzaam reizen heel leuk zijn’ Interview met Andrew Morten van TravelEssence Andrew Morten (46) werd geboren aan de rand van de Zuidelijke Alpen van Nieuw-Zeeland en bracht als kind zijn weekenden en vakanties al spelend door in beekjes, struinend over landerijen en kajakkend rond Christchurch. Opgroeien in NieuwZeeland betekende buiten zijn in de natuur. Hij verhuisde naar Nederland en studeerde Master of Business Administration met specialisaties in milieumanagement en marketing. Tegenwoordig woont hij met zijn vrouw en drie kinderen nabij Utrecht en runt hij vanuit Zeist zijn eigen reisonderneming TravelEssence, een bedrijf dat zich inzet voor duurzaam reizen. ‘Over het algemeen bestaat er een beeld dat alles wat met duurzaamheid te maken heeft niet leuk zou zijn’, aldus Andrew. ‘Het wordt ervaren als een snelheidslimiet, verplicht naar de kerk gaan of ander streng beleid. Duurzaam wordt vaak gepresenteerd als slapen op een matje, alsof je geen plezier mag hebben op zo’n reis’, gaat Andrew verder. ‘Als je het echter op de juiste manier aanpakt, kan een duurzame vakantie veel leuker zijn dan een verblijf in een resort.’ Hij leerde al op jonge leeftijd dat er nooit twee plekken hetzelfde kunnen zijn. ‘Daarom raad ik mijn klanten altijd aan om wat langer op een plek te blijven zodat je het landschap kan zien veranderen’, aldus Andrew.

Persoonlijke aandacht TravelEssence werkt graag samen met locals die meestal kleine accom-

modaties runnen waar de gast veel persoonlijke aandacht krijgt. ‘Er is bijvoorbeeld een echtpaar dat gek is op schildpadden en een eigen sopvangcentrum voor schildpadden heeft. Van het geld dat verdiend wordt met het ontvangen van gasten gaat een groot deel naar de schildpadden. Een mooie manier om bij te dragen aan de natuur’, vertelt Andrew trots.

‘Het begint allemaal bij bewustwording’ Het moge duidelijk zijn dat duurzaam reizen bij TravelEssence hoog op de agenda staat. Zo laten ze hun klanten kiezen of ze voor vijftien euro extra hun vlucht naar NieuwZeeland plus hun huurauto willen compenseren. ‘Willen ze dat niet dan betalen we het zelf. Maar eigenlijk doet iedereen hieraan mee’, aldus Andrew. ‘Het gaat om bewustwording’. ‘Zo kunnen onze klanten tijdens hun reis een boom planten in het regenwoud.’ Ook steunt TravelEssence een project waar traditioneel koken wordt vervangen door schoner koken, het zogenaamde Fly-Greener Project. ‘Je hebt hierdoor minder boskap maar ook minder roet in de lucht. Voor de mensen zelf is het ook een grote verbetering.’

Voor reizigers die zich afvragen hoe ze zelf kunnen bijdragen aan een beter milieu heeft Andrew nog wel een paar tips. ‘Het heeft niet zozeer met geld te maken maar meer met het maken van bewuste keuzes. Boek vluchten met zo min mogelijk stops en probeer op vluchten van de nieuwe generatie vliegtuigen te komen. Die zijn vele malen efficiënter dan machines uit de vorige eeuw, soms zelfs 40 procent zuiniger per passagier. En het klinkt misschien gek, maar kies voor airlines die winst maken, dát zijn de bedrijven die geld hebben om door te ontwikkelen.’ Voor mensen die nog nooit in Nieuw-Zeeland zijn geweest, heeft hij nog wel wat tips. ‘Probeer de contrasten van Nieuw-Zeeland op te zoeken. Overnacht bij de fjorden, ga in Kaikoura zwemmen tussen de walvissen, bezoek het vulkanische gebied rond Rotorua en ga naar Raglan om te surfen. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan’, lacht hij. ‘Ik woon nu al jaren in Nederland maar zal het blauwe water en het regenwoud altijd blijven missen. Het is zo’n mooi land’, aldus Andrew. ‘Maar Nederland is meer open-minded en een veel toleranter land. Al zouden we hier wel wat minder stoplichten mogen hebben’, sluit hij lachend af. En hup weg is hij, op weg naar de studio om een nieuw radiospotje in te spreken over ‘leuk en duurzaam reizen’. n

Meer info op www.travelessence.nl/beterreizen

Kijk op www.meridiantravel.nl - 15

Purnululu National Park

STENEN BIJENKORVEN Als heuse bijenkorven liggen ze erbij in het Purnululu National Park in West-AustraliĂŤ, de Bungle Bungles. Ze zijn opgebouwd uit zandsteen, kiezels, keien en fijner materiaal. Doordat het water in de rotsen â&#x20AC;&#x2122;s nachts uitzet, ontstaan er kleine scheurtjes. Die scheurtjes uitten zich als horizontale strepen, waardoor de Bungle Bungles nog meer op stenen bijenkorven lijken. n

KILOMETERS VRETEN IN

WEST AUSTRALIĂ&#x2039; Met een kampeerbusje door de outback rijden betekent urenlang geen mens tegenkomen. Rijd je daarentegen langs de kust, dan beland je om de paar uur in een gezellig stadje. Journaliste Lutske Bonsma boekte haar camper bij WorldWide Campers en maakte de roundtrip van Perth door de outback naar het noorden en langs de kust terug.

Openingsfoto Pinnacles in Nambung Natiobal Park Linkerpagina Roadtrains mogen maximaal 53,5 meter lang zijn Boven vanaf linksboven met de klok mee Dolfijnen voeren is de attractie van Monkey Mia; Dreigende wolken en zon boven de Pinnacles; Het landschap in Karijini National Park; Kampeerplek aan zee bij Denham

Daar is â&#x20AC;&#x2DC;ie dan. Ons home away from home voor de komende twee weken. Een kampeerbusje van Apollo. Dit type wordt hitop genoemd en hoog is â&#x20AC;&#x2DC;ie zeker. Mijn vriend van 1.88 meter kan met gemak rechtop staan. Nadat we inkopen hebben gedaan, verlaten we de stad Perth. Het is mei en de herfst is begonnen. De temperatuur is de afgelopen dagen van 26 naar 20 graden gezakt en het regent. Een goed moment om noordwaarts te gaan; daar waar het altijd zomer is.

toe. Voor het slapengaan maken we van de tafel en de banken een ruim bed en we kunnen onder zeil. Als we het Jurien Bay Tourist Park verlaten, begint het keihard te regenen. Maar no worries, wij zitten -letterlijk- hoog en droog. Op weg naar warmer oorden. Langs hoge zandduinen, met zo nu en dan zicht op zee. In Geraldton gooien we de brandstoftank nog even vol. Vanaf nu rijden we landinwaarts en verlaten we de bewoonde wereld.

Onderweg naar Jurien Bay stoppen we bij de Pinnacles. We zijn onder de indruk van het maanlandschap met duizenden kalkstenen pilaren, tot wel vijf meter hoog. Een paar uur later bereiden we op de camping onze eerste maaltijd. Dat is even wennen. Waar is de koekenpan? En het vergiet? Onze keuken blijkt volledig ingericht; tot een magnetron en broodrooster aan

Goudkoorts Na 540 kilometer komen we aan in Mount Magnet. Hier werd in 1891 goud gevonden en men zegt dat goudklompjes uit de grond gehaald werden, alsof het aardappelen waren. Uit het winkelaanbod blijkt dat er nog steeds naar goud gezocht wordt. Behalve een slager, supermarkt en apotheek is er een ijzerwarenwin-

‘Door het weinige licht is de sterrenhemel hier nog mooier dan elders in Australië’

Boven Onze Apollo Hitop in het typische landschap van de outback Linkerpagina vanaf linksboven met de klok mee Onderweg naar Geraldton; Uitkijken voor loslopende koeien, schapen en kangoeroes; Relaxen in Coral Bay

kel, een pikhouweelverkoper en een verhuurder van gouddetectors. Gelukkig is er ook een camping.

gens per trein naar Port Hedland vervoerd.

Sterren en watervallen De volgende ochtend verlaten we Mount Magnet met een volle tank en vervolgen onze weg door het landschap van rode aarde en lage boompjes. We zien regelmatig aangereden kangoeroes liggen. Er is niet veel verkeer, maar er zijn relatief veel road trains. Deze vrachtwagens met twee, drie, vier of zelfs vijf opleggers remmen niet voor kangoeroes. Ze kunnen toch niet op tijd stoppen.

IJzerertsmijn Een paar jaar geleden waren er nog twee campings in Newman. Nu is Kalgan’s Rest de enige. Doordat de vraag naar ijzererts uit China is gedaald, zijn er minder werknemers in de mijnen nodig. Veel van de éénpersoons cabins op de camping staan leeg. Wij bezoeken de grootste ijzerertsmijn van de regio. Mount Whaleback is 5,5 kilometer lang en 2 kilometer breed. Zo nu en dan klinkt een explosie. Stukken rots worden losgewrikt, in een crusher kleiner gemaakt en vervol-

Onze volgende bestemming is Karijini National Park. We overnachten op de Dales Gorge Campground. Er is geen elektriciteit en er zijn geen douches. Wel toiletten. Door het weinige licht is de sterrenhemel hier nog mooier dan elders in Australië. De indrukwekkende Dales kloof is vlakbij. We klauteren over hoge rotsen en bewonderen de tientallen meters hoge Fortescue Falls. Een stukje verder ligt de Fern Pool, een natuurlijk zwembadje met een kleine waterval. Een prima vervanging van een douche. Helaas kunnen we de grotten niet bezoeken; die zijn alleen per fourwheeldrive bereikbaar.

Terug naar de kust Camping Ningaloo Lighthouse ligt buiten het stadje Exmouth. Vlakbij het Cape Range National Park (met o.a. tweehonderd vogelsoorten) en het Ningaloo Reef waar we morgen gaan snorkelen. Met mijn snorkel, masker en flippers loop ik het kraakheldere, turquoise

Linkerpagina Kangoeroe nabij Ningaloo Boven Uren rijden door een landschap van rode aarde

water in. Prachtig gekleurde vissen zwemmen om me heen. Na driekwart dag snorkelen ben ik knalrood. Te weinig zonnebrandcrème gesmeerd. Terug op de camping douchen we het zand weg en genieten tijdens de zonsondergang van Australische Sauvignon Blanc en Little Creatures bier. Coral Bay is een waar vakantieoord. Ik tel drie campings, een hostel, een supermarkt, een drankwinkel, een kroeg en een benzinestation. Strand en zee zijn op loopafstand en overal zijn vakantiegangers. Camping Bay View is de eerste plek waar ’s avonds om half tien nog kampeerders buiten zitten kletsen. Op vorige campings was iedereen om die tijd allang onder zeil.

Grey Nomads Tijdens de 230 kilometer van Coral Bay naar Carvarnon komen we vooral Grey Nomads, gepensioneerde Aussies, in campers tegen. ‘Het zijn net migrerende vogels’, zegt een schoonmaker op een camping lachend. ‘In het najaar trekken ze naar warmer oorden; in het voorjaar naar de koelte.’ Monkey Mia kun je geen dorp noemen. Het is eigenlijk een parkeerplaats vol campers, kampeerbusjes en auto’s. We staan werkelijk hutje mutje. De locatie - aan

een goudgeel zandstrand en de turquoise zee - is wel perfect! Ieder jaar komen hier honderdduizend mensen naartoe om het voeren van dolfijnen te zien. Terwijl zeven dolfijnen voor de kust heen en weer zwemmen, krijgen we een half uur lang informatie over de dieren. Het daadwerkelijke voeren valt wat tegen. Dat duurt maar een paar minuten. Hap, slik, weg en de dolfijnen keren terug naar zee.

Meest westelijke stadje Denham Seaside Tourist Village is geweldig. We hebben een ruime kampeerplek; zo’n beetje op het strand. Schitterend uitzicht over de oceaan. Denham is het meest westelijke stadje van Australië. Vanaf hier kun je naar Dirk Hartog island varen. Genoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger, die het eiland ruim vierhonderd jaar geleden ontdekte. Onze laatste overnachting aan de Westkust is in Geraldton. Een leuk stadje met gezellige winkelstraatjes. Het is ruim 400 kilometer naar Perth, waar we onze home away from home inleveren. In de afgelopen vijftien dagen hebben we ruim 4300 kilometer gereden. Ons kampeerbusje is erg goed bevallen. Groot genoeg om in te leven en niet te groot om mee te rijden. Apollo hitop, we gaan je missen! n

Kijk op www.GoAmerika.nl - 27

Western Australia Kings Park bij Perth is een populaire attractie, met een afwisselend landschap van wilde bloemen en ongerepte outback. Wat water betreft is het nationale park Karijini een aanrader en wie van bossen en wandelpaadjes houdt, kan zijn hart ophalen in de Southern Forests.

GOUD Rond Kalgoorlie, een van de grootste steden van de provincie, ligt een groot gebied waar in de 19e eeuw koortsachtig naar goud werd gezocht.

Western Australia ligt tussen de Indische Oceaan, Zuid-Australië en het Noordelijk Territorium in. De provincie is opgedeeld in vijf regio’s, te weten Perth, South West, Golden Outback, Coral Coast en North West.

KLIMAAT Omdat West-Australië zo immens groot is, heersen er verschillende klimaten: tropisch, semi-aride en mediterraan. Het noorden is vooral tropisch en wordt gekenmerkt door een zonnig, droog seizoen van april tot september en een regenseizoen van oktober tot maart. Het centraal gelegen gebied van woestijnen en vlaktes is semi-aride, met hete zomers en koude nachten. Het mediterrane zuiden wordt gekenmerkt door warme, droge zomers en milde, natte winters.

BESTE REISTIJD Afhankelijk van het gebied zijn de maanden december tot en met maart het best geschikt. In Perth is juli de natste maand van het jaar.

BELANGRIJKSTE STEDEN Perth is de staatshoofdstad. Daarnaast zijn noemenswaardige steden Kalgoorlie, Fremantle en Bunbury.

FLORA EN FAUNA Hoewel Western Australia de grootste provincie is van het Gemenebest van Naties, is alleen het zuidwestelijke gedeelte bewoond. De rest van de staat is veelal te droog om te wonen en bestaat grotendeels uit woestijn, drooggevallen meren en kleine riviertjes. Het vlakke land van de provincie wordt op enkele plekken onderbroken door bergketens als de King Leopold, Hamersley en de Stirling Range. In het zuidwesten loopt de belangrijkste rivier: de Swan. Western Australia biedt een grote, unieke verscheidenheid aan bomen, planten en dieren. Veel voorkomende boomsoorten zijn de jarrah, karri, tropische riviereik en de tuart, naast (wilde) bloemen als de ezelsorchidee, spikey grass tree en de boterbloem. De staatsbloem is de red and green kangaroo paw, een lage struik met grote, kleurige bloemen in de top, die vooral rond Perth, Shark Bay en Kings Park voorkomt. Naast vogels als de emoe, kaketoe en de Australische ekster, is de zwarte zwaan een opvallende soort. Uit de vele soorten buideldieren is de geringde miereneter verheven tot staatsdier. West-Australië heeft niet alleen een gigantisch oppervlakte outback, maar ook veel (nationale) wateren bosparken. Het 400 hectare metende

Historisch goed bewaard gebleven stadjes als Coolgardie en Menzies liggen langs de 900-kilometer lange Golden Quest Discovery Trail in de golden outback.

STRANDEN De westkust van Australië is bezaaid met gouden stranden en paradijselijke plekken die uitnodigen tot lange strandwandelingen, surfen of gewoon lekker zonnen. Wie vanaf Perth richting het noorden rijdt, komt plaatsen tegen als Geraldton, Monkey Mia en Exmouth; stuk voor stuk ecologisch verantwoorde zandidylles die de Cariben snel doen vergeten.

PERTH

Grampians National Park

HOME SWEET HOME ‘Het lijkt hier wel een beetje op thuis’, dacht majoor Thomas Mitchell toen hij in 1836 het Australische zandsteengebergte in de staat Victoria vernoemde naar de Schotse Grampian Mountains. Het gebied is slechts een van de vele plekken in Australië die Mitchell tijdens zijn vier expedities Down Under een naam mocht geven. In 1839 werd de Schot zelfs geridderd voor zijn bijdrages aan het in kaart brengen van Australië. De MacKenzie Falls (een 25 meter hoge waterval) en The Balconies (een rotsformatie boven een diepe afgrond) zijn de hoogtepunten van het park. Naast reuzenkangoeroes, wallaby’s en koala’s leven er ook veel emoes in het gebied. n

GAAN WAAR JE WIL MET EEN JETBOAT Waar conventionele boten vaak de geijkte vaarroutes moeten nemen, is een jet-boat geschikt om ook de kleine en ondiepe riviertjes over te gaan. Ideaal wanneer je de meest verborgen plekjes van Nieuw-Zeeland wil ontdekken. D O O R L A R S VA N S O E S T

Wie Nieuw-Zeeland bezoekt, moet minstens ĂŠĂŠn keer een tochtje maken met een jet-boat. Deze snelle vaartuigen met zeer geringe diepgang zijn speciaal ontwikkeld voor de vele ondiepe rivieren van het land. Als een jet-boat over het water scheert, heeft hij een diepgang van slechts maximaal tien centimeter, minder dan welk ander vaartuig dan ook. Met gemak kunnen de boten bijvoorbeeld de ondiepe rivieren van de regio Canterbury aan, daar waar conventionele sloepen geen schijn van kans zouden hebben. Met een snelheid van maximaal 97 kilometer per uur kunnen jet-boats stuiterend over stroomversnellingen heen denderen, zonder moeite

over kiezelbanken scheren en scherpe bochten maken om drijvende boomstammen en andere gevaren te ontwijken. Het lawaai, de wind en het opspattende water zijn overweldigend. Wanneer de obstakels genomen zijn en het voorheen verborgen plekje daar is, keert de rust weer terug. Kilometers van de bewoonde wereld, met in de wijde omtrek geen andere mens, dobbert de jetboat dan over een kalm riviertje. Juist deze mogelijkheid, om te gaan en staan waar je wilt, maakt de jet-boat zo aantrekkelijk.

Schapenfokker Alhoewel de Britse marine al jaren bezig was met een eerste soort jet-

boat, was het Bill Hamilton, een schapenfokker uit Canterbury, die het systeem halverwege de twintigste eeuw uiteindelijk vervolmaakte. Toen hij als kind op de rivieren in zijn geboortestreek speelde, besloot hij dat hij stroomopwaarts wilde en niet alleen stroomafwaarts. Zijn eerste ontwerp was geen groot succes. Het duurde nog tot de jaren vijftig voor hij bedacht dat het voortstuwingsmechanisme een straalbuis boven het wateroppervlak moest hebben om effectief te zijn. Het werkte. Niet veel later werden er jet-boats ontwikkeld die tachtig kilometer per uur haalden, dit dankzij een speciale nieuwe waterpomp. De eerste boten hadden een romp van

multiplex, dat echter makkelijk kapotging. Tegenwoordig is de romp gemaakt van het veel sterkere glasvezel.

‘King of the river’ In de dertig jaar sinds de uitvinding van de hedendaagse jet-boat zijn Nieuw-Zeelanders de behendigste schippers ter wereld geworden. Zij zijn de koningen van de rivier. Met gemak bevaren zij de lastigste wateren en winnen zij internationale wedstrijden. Het ziet er heel eenvoudig uit, maar schijn bedriegt. Het besturen van een jet-boat kan iedereen binnen vijf minuten onder de knie krijgen. Het moeilijkste is echter het leren ‘begrijpen van de rivier’. En dat is iets waar de Nieuw-Zeelanders meesters in zijn. Het draait met name om ervaring en inschattingsvermogen: hoe hard gaan stroomversnellingen, waar liggen de zandbanken en waar zitten de rotsen onder het water. Het is echt een behendigheidssport.

Lawaaifactor

kennen. Bergbeklimmer Edmund Hillary is het hier niet mee eens. In het voorwoord van het boek The Jet Boat - the making of a New Zealand Legend door Les Bloxham en Anne Stark zegt hij: “Het brullen van de motor heeft me nooit verontrust. De jet-boat lijkt op te gaan in zijn omgeving. Het constant van richting veranderen, het gevecht tegen stroomversnellingen, de lange, snelle stukken, de scherpe bochten; allemaal kennen ze hun eigen geluid, van een zacht brommen tot het verbeten gillen op een moeilijk gedeelte. Rivieren maken zelf trouwens ook veel herrie.” En zo is het maar net. Binnen het ecologische toerisme van Nieuw-Zeeland wordt in combinatie met de natuur verantwoord omgegaan met de jet-boat. Voor de rest is het een heerlijk vervoersmiddel, dat snel en spectaculair is, opgaat in zijn omgeving en de bezoeker naar een plek kan brengen die voorheen onbegaanbaar was. De jet-boat is nu al een legende. n

Sommige mensen vinden het onbegrijpelijk dat jet-boats (lees: lawaaimachines) worden gebruikt om ongerepte natuurgebieden te verKijk op www.meridiantravel.nl - 107

APPELTJE VOOR DE DORST, NIEUW-ZEELAND De Split Apple Rock op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland ziet er precies uit zoals zijn naam al doet vermoeden. Als een appel die in tweeĂŤn is gespleten. De rots, of eigenlijk de rotsen, liggen in het Abel Tasman National Park. Volgens een legende is de steen in stukken gesplitst door het zwaard van Zeus. De Griekse oppergod was in gevecht met zijn broer Neptunus. Ze hadden ruzie over Zeusâ&#x20AC;&#x2122; dochter Dione. Veel toeristen maken tijdens een bezoek aan het Abel Tasman Park een kajaktocht. Als het tijd is voor een appeltje voor de dorst maken ze een toepasselijke tussenstop bij de Split Apple Rock.

MET EEN KAMPEERBUSJE VAN

CAIRNS NAAR BRISBANE Journaliste Lutske Bonsma maakt met haar vriend een roadtrip langs de oostkust van AustraliĂŤ. Ze wandelt over verlaten zandstranden, zwemt tussen felgekleurde vissen en bezoekt gezellige kuststadjes. Haar camper boekte ze bij WorldWide Campers.

CAIRNS

BRISBANE

48 - Kijk op www.GoAmerika.nl

Linkerpagina Direct aan het strand kamperen op camping Rollingstone Beachfront Resort Vanaf linksboven met de klok mee Hutje mutje op de camping in de schoolvakantie; In de schaduw op de boomrijke camping in The Town of 1770; Oppassen voor krokodillen!; Je komt geen mens tegen op het strand bij camping Rollingstone Beachfront Resort

We starten onze reis in Cairns, een relaxte stad met honderdveertigduizend inwoners. Nadat we onze Apollo Endeavour hebben opgehaald en etenswaren voor de komende dagen hebben gekocht, is de Big 4 camping in South Mission Beach onze eerste bestemming. De camping ligt aan een prachtig zandstrand. Het is herfst in Australië en het regent en stormt. Tussen de buien door ga ik uitwaaien op het verlaten strand. Overal staan borden met waarschuwingen voor krokodillen. Ik scan continue de ‘boomstammen’(of zijn het krokodillen?), die op de overgang van het strand naar het gras liggen. Niet echt relaxt.

André Rieu. Ik ben naar een concert van hem geweest. Doe eens voor: hoe spreek je zijn achternaam uit?’ Townsville is met 190.000 inwoners de tweede stad van de staat Queensland. Op een bord staat dat er elf McDonalds zijn. Mooi als je van fast food houdt en ook als je gebruik wilt maken van gratis wifi. Wij overnachten buiten de stad, in het Bush Oasis Caravan Park. De camping ligt naast het Billabong Sanctuary. In dit wildpark kun je kangoeroes, koala’s, wombats en krokodillen zien.

Snorkelen in een aquarium Ook op de volgende camping, het Rollingstone Beachfront Resort, staan we direct aan het strand. Fantastisch! Waar vind je zoiets? Ik wandel twee uur over het witte zand en kom niemand tegen (ook geen crocs). Terug op de camping, maakt onze 85-jarige buurman Keith een praatje. Als hij hoort dat ik uit Nederland kom, zegt hij: ‘Ik ben een enorme fan van

Tweehonderd kilometer zuidwaarts checken we in bij het Seabreeze Tourist Park in Airlie Beach. Het dorp ligt aan het Great Barrier Reef en is het vertrekpunt voor excursies naar de Whitsunday Islands. Met de Reef Cruise varen we naar Whitehaven Beach, één van de mooiste stranden van Australië. Het zand is er witter dan wit en steekt schitterend af tegen het water, dat

Linkerpagina van boven naar beneden Staplek op het Bush Oasis Caravan Park; Uitzicht vanaf het kustpad bij Noosa Boven Van de camping lopen we zo het strand op in The Town of 1770

alle mogelijke groenblauw tinten heeft. We snorkelen bij het eilandje Bali Hai. De vissen hebben alle kleuren van de regenboog. Alsof ik in een aquarium zwem. Mijn dag kan helemaal niet meer stuk als ik een zeeschildpad zie.

Runderland Vandaag gaan we flink wat kilometers afleggen: 580 kilometer van Airlie Beach naar Rockhampton (‘Rocky’ voor intimi). We verlaten het gebied met suikerrietvelden en rijden langs weilanden waarin witte, zwarte en bruine runderen grazen. Langs de weg staan waarschuwingsborden, die wijzen op het gevaar van vermoeid achter het stuur zitten. Er staan teksten als: Fatigue is fatal. Survive this trip en Rest or R.I.P (Rest In Peace). Wij blijven wakker en komen heelhuids aan bij de Topcamping aan de zuidkant van Rockhampton. De camping ligt tussen de drukke Bruce Highway en een spoorlijn. ‘Echt stil wordt het hier niet’, waarschuwt de receptioniste. Met oordoppen in, slapen wij prima.

The Town of 1770 ligt 180 kilometer van Rockhampton. Ontdekkingsreiziger James Cook kwam hier in 1770 aan wal, vandaar de naam. Er woont maar een handjevol mensen. En er zijn geen winkels; wel twee campings, een aantal restaurants, caféetjes en bedrijven die watersportactiviteiten aanbieden. Een verblijf in ‘1770’ is ons door verschillende Australiërs aangeraden. Het zou hier heel rustig zijn; maar nu even niet. De schoolvakantie is begonnen en de Grey Nomads (gepensioneerde Aussies) ontvluchten het koude zuiden en trekken ook hier naartoe.

Ontsnappen aan de drukte Ook in Hervey Bay is het lastig aan de drukte ontsnappen. Als we bij een camping een staplek aan zee vragen, antwoordt de receptionist lachend: ‘Kom in september maar terug’. Hervey Bay is het vertrekpunt voor excursies naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Het eiland is 120 kilometer lang, gemiddeld 15 kilometer breed en het enige zandeiland met tropisch regenwoud. Dat willen we wel zien!

Linkerpagina De SS Maheno ligt fotogeniek te roesten op Fraser Island Boven Lake McKenzie op Fraser Island

Onze chauffeur Steve leeft zich lekker uit op 75 Miles Beach. Hij scheurt over het zand en door het zeewater. We stoppen bij het wrak van de SS Maheno. Bijna tachtig jaar geleden verging het schip tijdens een cycloon en sindsdien ligt het hier (heel fotogeniek) op de kustlijn te roesten. ‘Hé, een walvis’, roept iemand. In de verte zien we water omhoog spuiten en herkennen de staart van een bultrugwalvis. We zijn net te vroeg om grote aantallen bultruggen te zien. Vanaf half juli zwemmen ze in groepen langs Fraser Island.

Super helder water Op een warme zomerdag waren we ongetwijfeld gaan zwemmen in Eli Creek of in het Lake McKenzie, maar nu is het te fris. Het water is super helder en je kunt het drinken, volgens Steve. Hij neemt ons mee op een wandeling door het regenwoud. In 1992 kreeg Fraser Island het predicaat Unesco Werelderfgoed. Tot die tijd werden op grote schaal bomen gekapt en zand afgegraven. Nu is dat verboden. Gelukkig zijn er nog steeds bomen die meer dan vijfhonderd jaar oud zijn. En er is ook volop zand.

Noosa is een enorm populair stadje. In het weekend en tijdens vakanties is het één grote verkeersopstopping. Vooral Hastings Street, vol boetiekjes met exclusieve kleding, staat er om bekend. Behalve boetieks vind je hier veel koffietentjes. In Australië is een koffietent nooit ver weg en overal zie je locals met een beker troost. Op een kwartiertje lopen van Hastings Street ligt Noosa National Park. We wandelen over een kustpad en genieten van het uitzicht op zand- en rotsstrandjes. We verbazen ons over surfers die kilometers met hun plank lopen om op een strand verderop te gaan surfen.

Inleveren In Brisbane moeten we helaas onze Apollo Endeavour inleveren. We hebben twee heerlijke weken aan de oostkust doorgebracht. Met behulp van brochures die je overal gratis kunt krijgen, hadden we een goed overzicht van alle campings. Australische campings zijn schoon, voorzien van alle gemakken en liggen vaak aan het strand. Wil je tijdens schoolvakanties een staplek aan het strand, dan is reserveren aan te raden. n

Kijk op www.GoAmerika.nl - 53

MYANMAR

EERBETOON AAN MAORI- PRIESTER Het is niet eeuwenoud, maar daarom niet minder mooi. Deze rotstekening werd in de jaren zeventig bij Lake Taupo in Nieuw-Zeeland gemaakt door Matahi WhakatakaBrightwell. De kunstenaar zag de kale rots tijdens een kajaktocht en wist het meteen: hier wilde hij een muurschildering maken ter ere van Ngātoro-i-rangi, de Maoripriester die een grote rol speelde bij de reis van zijn volk van het mythologische thuisland Hawaiki naar Nieuw-Zeeland. Matahi deed vier zomers over zijn creatie en weigerde alle giften die men hem aanbood. Dit was zíjn eerbetoon aan Ngātoro-i-rangi en de regio Taupo.

ex|éxÇ

EEN MISSIE OP

STEWART ISLAND Rakiura. Beter bekend als Stewart Island. Alhoewel ‘beter bekend’ in dit geval een relatief begrip is. Stewart Island bungelt ergens onder het Zuidereiland en wordt snel over het hoofd gezien. Helaas, want het is een eiland met een geweldige flora en fauna, waaronder ’s lands meest bekende vogel: de kiwi. T E K S T J E A N PA U L P O N T E F O TO G R A F I E V E N T U R E S O U T H L A N D & S H U T T E R S TO C K

Boven Wandelaars kijken uit over Mason Bay Rechterpagina vanaf boven met de klok mee Hellfire Pass; Bos in het binnenland van Stewart Island; Wandelaars op het strand van Mason Bay; Oppassen voor Kiwi’s!

Zodra je aankomt, is het gebeurd. Zonder dat je het in de gaten hebt, ben je bevangen door rust. Ultieme rust. Waar je ook loopt. Waar je ook kijkt. Stilte voert de boventoon. Met slechts twintig kilometer aan geasfalteerde wegen en niet meer dan vierhonderd inwoners op een oppervlakte gelijk aan de provincie ZuidHolland, kan het ook haast niet anders. Dit is Nieuw-Zeeland op z’n best met als decor natuur die de afgelopen eeuwen niet of nauwelijks is veranderd. Zeldzame bloemen of vogels zijn hier de normaalste zaak van de wereld. Vooraanstaand botanist Leonard Cockayne had een eeuw geleden al ’een overvloed aan superlatieven nodig’ om de natuur van Stewart Island te omschrijven. Inmiddels wordt zijn mening zowel

nationaal als internationaal erkend. De ecologische systemen van Stewart Island zijn zo waardevol, dat ruim 85 procent van het eiland een aantal jaar geleden tot National Park is verklaard. Het grootste deel wordt gevormd door een imposante aaneenschakeling van heldere rivieren, verlaten baaien en dichte bossen. Daarnaast behoren ruim 170 eilanden tot het Rakiura National Park. Het is echter aan slechts één onschuldige vogel te danken dat Stewart Island tegenwoordig een steeds prominentere plek op de toeristische kaart van Nieuw-Zeeland inneemt.

Ironie van de kiwi De situatie waar het symbool van Nieuw-Zeeland zich in bevindt, is ironisch genoeg - zowel uniek als tra-

gisch. De kiwi stamt uit een vervlogen en pure tijd waarin hij zich niet hoefde te bekommeren om wat er om hem heen gebeurde. De natuur was volledig in harmonie. Zo had de kiwi wel vleugels, maar was er nooit enige aanleiding om ze daadwerkelijk te gebruiken. Zwemmen deed hij ook nauwelijks. En daar kwam nog bij dat zijn gezichtsvermogen verre van optimaal was ontwikkeld. Door de eeuwen heen evolueerde de kiwi zo tot een vogel die én niet in de lucht én niet in water kwam, maar zich slechts voorzichtig over de grond verplaatste. Lange tijd heeft hij zich op die manier staande kunnen houden. Tot het moment dat ontdekkingsreizigers uitheemse dieren als katten en ratten aan land brachten. Opeens was de kiwi een prooi. En wel een heel

Kiwi-etiquette Een kiwi in het wild spotten is een magische gebeurtenis. Nergens anders ter wereld kun je oog in oog met dit oerdier staan. Dus wanneer je het voorrecht hebt, koester dan het moment. Maar, neem een aantal regels in acht. De kiwi is een in zichzelf gekeerd, wonderlijk beest dat een tijdlang geobserveerd kan worden, mits hij niet te dicht benaderd wordt. Kom niet dichter dan vijf meter in de buurt en laat â&#x20AC;&#x2DC;m in zijn spaarzame, actieve uren doen waar hij goed in is: onverstoorbaar zichzelf zijn.

Boven De Kiwi Linkerpagina linksonder Zonsondergang bij Patersons Inlet Linkerpagina rechtsonder Oban

eenvoudige. Met als gevolg een enorme daling van het aantal kiwi’s. Vandaag de dag is er in NieuwZeeland een hevige strijd gaande om de kiwipopulatie in stand te houden. Dat deze strijd drastische maatregelen met zich meebrengt, is helaas onontkoombaar. Zo zijn bijvoorbeeld verspreid door het land diverse natuurlijke kiwireservaten gecreëerd, waar roofdieren als possums en katten niet (meer) aanwezig zijn. Op deze manier worden positieve resultaten geboekt. Stewart Island is één van de plekken in Nieuw-Zeeland waar de kiwi nu weer in grote aantallen voorkomt. Geïnspireerd door een indrukwekkend artikel in New Zealand Geographic heb ik tijdens een vierdaags bezoek aan Stewart Island maar één missie. Een kiwi van dichtbij observeren. In de rest van NieuwZeeland bestaat die mogelijkheid

‘En wie zich afvraagt waar de naam ‘kiwi’ vandaan komt, moet goed luisteren wanneer de vogel communiceert. Een schel ‘keehweeh’ verklaart alles’ weliswaar ook, maar zeg je Stewart Island, dan zeg je kiwi. En, in tegenstelling tot het ‘vasteland’, laat de kiwi zich hier zowel ’s nachts als overdag zien. Dit vergroot mijn kansen op een ontmoeting aanzienlijk. Wie op Stewart Island echter verwacht te struikelen over de kiwi’s komt van een koude kermis thuis.

Om een kiwi in zijn eigen territorium te kunnen aanschouwen, moet je wel wat moeite doen.

Bravo Phillip Om het zekere voor het onzekere te nemen, ga ik de eerste avond van mijn verblijf met de lokale kiwi-deskundige Phillip Smith mee op zijn Bravo Adventure Cruise. Een aantal dagen per week vaart hij met een kleine groep mensen naar de oostkust van Stewart Island. Ondanks dat de kiwi zich ook ’s nachts niet makkelijk laat zien, is Phillip ervaren genoeg om de trip een goede kans van slagen te geven. Tijdens de boottocht deelt hij meteen al een groot aantal kiwi-feiten. Zo maakt het vrouwtje bijvoorbeeld de dienst uit. Nadat een ei is gelegd, moet het mannetje gaan broeden, terwijl het vrouwtje de omgeving bewaakt. Anatomisch gezien is dat ook niet

Na een paar minuten verdwijnt de kiwi in het struikgewas en laat ons vergezeld van een prachtige maan achter op een koud strand. Ik heb een kiwi gezien, dus is mijn missie in principe geslaagd Rechterpagina De grillige kustlijn van Stewart Island

meer dan logisch: het vrouwtje is namelijk bijna twee keer zo groot als het mannetje. En wie zich afvraagt waar de naam ‘kiwi’ vandaan komt, moet goed luisteren wanneer de vogel communiceert. Een schel ‘keehweeh’ verklaart alles. Bij Ocean Beach meren we aan en begint de zoektocht in het donker. Voetje voor voetje schuifelen we het territorium van de kiwi tegemoet. Muisstil moet het zijn. Iedere tak die breekt, zorgt voor een snellere hartslag. Na een aantal vergeefse pogingen schijnt Phillip opeens met gedempt licht en doemen de zo herkenbare contouren van een kiwi op. Op gepaste afstand zien we een vrouwtjes-kiwi zoeken naar eten. Daar staat ze dan: mijn eerste kiwi in het wild. Het is een memorabel moment om van dichtbij de prehistorie in levende

lijve te ervaren. Na een paar minuten verdwijnt de kiwi in het struikgewas en ze laat ons met een prachtige maan achter op een koud strand. Ik heb een kiwi gezien, dus is mijn missie in principe geslaagd. Maar ik wil meer. Een kiwi in het donker is alvast meegenomen, maar ik leg de lat hoger. Ik wil een kiwi bij daglicht aanschouwen, zoekend naar eten. Ik vlieg naar Mason Bay.

Mason Bay Airport Verspreid over Stewart Island zijn tal van kiwi-koloniën gesitueerd. Aangezien het grootste deel van Stewart Island moeilijk toegankelijk is, kan het merendeel van deze kiwi’s een ongestoord leven leiden. Een aantal plekken is echter relatief eenvoudig te bereiken. De kans op een close encounter is hier bij daglicht meer dan gemiddeld. Eén van die plekken

is Mason Bay: een eenzame baai aan de westkant van het eiland. Weinig bezocht, maar oogverblindend mooi. Mason Bay maakt deel uit van een twaalfdaagse rondwandeling genaamd North-West Circuit. Aangezien ik helaas geen tijd heb om zo lang op Stewart Island te blijven, doe ik één traject: van Mason Bay naar Freshwater Landing. Hemelsbreed ligt Mason Bay ruim dertig kilometer van Oban en dus moet er gevlogen worden. Het zicht vanuit de lucht op het onherbergzame terrein is fenomenaal. Geen spoortje civilisatie. Puur natuur. Na een kwartier vliegen komt het strand van Mason Bay in zicht. “De omstandigheden moeten perfect zijn”, vertelt de piloot. “Geen stukken hout op het strand. De juiste windcondities. En natuurlijk een stukje ervaring.” Hij doet het voorkomen alsof we de

Paua Behalve de kiwi, komt er nog een bijzondere creatie voor op Stewart Island: de paua. Van buiten is dit schelpdier op het eerste gezicht onaantrekkelijk. Maar wat na een uurtje polijsten onder de dikke, grove laag van zand en algen tevoorschijn komt, is oogverblindend mooi. Een kleurrijke combinatie van turquoise, blauw, zilver en groen die vooral in sieraden veel wordt gebruikt. Daarnaast is paua ook een ware delicatesse. De verfijnde smaak lijkt op die van slakken en kokkels. Bij menig goed Nieuw-Zeelands restaurant staat paua op de menukaart. Vanwege de schaarste mogen paua alleen verzameld worden door duikers die geen gebruik maken van zuurstofflessen. Het verzamelen wordt dan ook als een ware kunst gezien. En dat is niet voor niets. Een aantal minuten op tien meter diepte blijven in het koude Nieuw-Zeelands water, is niet voor iedereen weggelegd.

volgende bushalte in Rotterdam naderen. Langzaam daalt het vliegtuig. Het strand komt dichterbij en met een zachte klap landen we op het zand. Een spectaculairdere landingsbaan is moeilijk voor te stellen. Na wat tips en adviezen maakt de piloot zich op voor vertrek en treedt het besef binnen. Zo afgelegen kom je niet vaak. Het vliegtuig wordt een steeds kleinere stip en een prettig, desolaat gevoel bekruipt me. Alleen op de wereld, maar met een missie.

Op pad Het eindpunt van mijn veertien kilometer lange wandeling is Freshwater Landing. Hier word ik met een watertaxi weer opgehaald. De watertaxi kan alleen met hoog water bij Freshwater Landing komen. Dit betekent dat het traject binnen zes uur afgelegd moet worden. Het circuit wordt goed onderhouden, dus iets meer dan twee kilometer per uur is goed te doen. Vanaf het eerste moment dat ik wandel, ben ik alert. Waar ik geritsel hoor, houd ik m’n adem in. Haast geruisloos loop ik over het pad en hetgeen me nog te wachten staat, haal ik met een verrekijker dichterbij. “Zonde eigenlijk”, realiseer ik me ineens. De omgeving verdient net zoveel aandacht als een mogelijk aanwezige

kiwi. Ik verander van tactiek en laat alles op me afkomen. De duinen zijn prachtig gevormd door de vaak meedogenloze wind en tal van andere vogels laten zich zien. Zij wel. Eén van hen vliegt lange tijd opmerkelijk gezellig dicht in de buurt. Mijn, op Stewart Island onmisbare, vogelboek geeft uitleg. Het in de buurt vliegen van de New Zealand robin kan door de mens als sympathiek geïnterpreteerd worden. In feite gaat het de robin alleen maar om zichzelf. Tijdens het lopen worden namelijk diverse insecten door voetbewegingen omhoog gewerkt. Het enige dat dan nog maar hoeft te gebeuren, is oppikken. Noem het lui. Noem het slim. Grappig is zijn aanwezigheid wel. De wind is inmiddels verdwenen en heeft plaats gemaakt voor dreigende wolkenformaties. Echt regenen doet het vandaag niet, maar dat is wel eens anders getuige de dikke laag modder die her en der ligt. Om de paden toegankelijk en begaanbaar te houden, is op een aantal plekken boardwalks aangelegd. Zo kunnen de ergste modderpoelen omzeild worden. Terwijl de bebossing toeneemt en de stilte steeds meer de overhand krijgt, klinkt er opeens herrie vanuit de struiken. Automatisch stop ik. Stel je toch eens voor dat....

Oog in oog Mijn inspanning wordt beloond. Tien meter verder begeeft een vrouwtjeskiwi zich dicht langs het pad. Zo gefascineerd als ik aan de grond genageld sta, zo koeltjes word ik ontvangen. Totaal ongeïnteresseerd wroet de kiwi zich een weg door een bladerdek, op zoek naar eten. Deze desinteresse heeft gelukkig ook een voordeel: ik kan ruimschoots de tijd nemen om haar van alle kanten te observeren. Ik kan haren tellen. Zie de zo karakteristieke neusgaten, waarmee zij fanatiek ademt en kan een half uur lang een rendez-vous beleven waar ik op voorhand niet van had durven dromen. Uiteindelijk ben ík degene die het voor gezien houd. Mijn watertaxi komt op een afgesproken tijd en die mag ik niet missen. Als het aan de kiwi had gelegen, was onze ontmoeting nog niet beëindigd. Zo koeltjes is ze dus eigenlijk toch niet.

Net na de afgesproken tijd komt de watertaxi aanvaren. Het wordt langzaamaan weer vloed en voorzichtig manoeuvreert chauffeur Ian Wilson door de smalle kreken van de rivier. Terwijl de schemering zijn intrede doet, komt geleidelijk ook het besef. Mission completed! n

Stewart Island, Nieuw Zeeland raden. Dit isoleert beter en geeft je tevens de gelegenheid wat uit te trekken bij goed weer.

De Stewart Island Parkmap (schaal 1:150000) is essentieel voor de wandeling van Mason Bay naar Freshwater Landing. Wanneer je meerdere trajecten van het North-West Circuit gaat volgen, heb je topografische kaarten nodig. Zowel de Parkmap als de topografische kaarten zijn verkrijgbaar bij het Department of Conservation Visitor Centre in Oban.

Mason Bay en watertaxi vanaf Freshwater Landing is afhankelijk van het getij en wordt alleen op charterbasis uitgevoerd. Het kan zijn dat het traject vanwege eb en vloed in omgekeerde volgorde gelopen moet worden. In dat geval word je bij Mason Bay opgehaald. In het vliegtuig kunnen behalve de piloot maximaal drie personen mee. De prijs van een enkele vlucht bedraagt circa honderd euro per persoon. Een enkeltje met de watertaxi kost circa vijftig euro per persoon. Het is raadzaam een aantal dagen van tevoren het transport te reserveren.

Onmisbaar op Stewart Island is Birds of New Zealand geschreven door Geoff Moon. Deze gids bevat informatie over bijna 150 verschillende vogelsoorten, waarvan een groot deel op Stewart Island voorkomt. ISBN 1-877246-58-1

Eén Nieuw-Zeelandse dollar is ongeveer 0,62 Euro. Houd er rekening mee dat op Stewart Island geen pinautomaat of bank is. Wel kun je vrijwel overal met creditcard betalen.

LITERATUUR & KAARTEN

KLIMAAT Ondanks het feit dat het op Stewart Island niet zo vaak regent als soms wordt beweerd, regent het wel genoeg om voor modderige paden te zorgen. Stevige, waterdichte schoenen zijn daarom een vereiste. Zoals overal in Nieuw-Zeeland heeft ook Stewart Island four seasons in one day. Wees ’s ochtends niet te enthousiast wanneer de zon schijnt. Als je een aantal uur gaat wandelen, zorg dan dat je voorbereid bent op andere weersomstandigheden. Meerdere lagen kleding is aan te

VALUTA

LIGGING & BEREIKBAARHEID

SPECIALIST

Stewart Island ligt op circa vijftig kilometer van Bluff. Hiervandaan gaat een ferry twee keer per dag naar Oban. De overtocht duurt een uur en is met harde wind niet aan te raden voor mensen met een zwakke maag. Vanuit de lucht krijg je met helder weer een goed beeld van de grootte van het eiland. De tweede mogelijkheid om er te komen, is een stuk aantrekkelijker. Stewart Island Flights vliegt drie keer per dag in ongeveer twintig minuten vanaf Invercargill naar Oban.

Neem voor een bijzondere reis naar Nieuw-Zeeland waarin je ook naar Stewart Island gaat contact op met Fivesenses in Rotterdam. Kijk op www.fivesenses.nl of bel voor meer informatie met 010 4256254.

ACOMMODATIE Stewart Island biedt vele verschillende vormen van accommodatie, variërend van hostels tot luxe en sfeervolle B&B’s. Aangezien de meeste accommodaties slechts een aantal kamers hebben, doe je er verstandig aan van tevoren te reserveren. Eén van de leukste B&B’s op het eiland is Port of Call. Hoog op een rots gelegen en met het mooist denkbare uitzicht op zee. Eigenaar Ian Wilson is behalve pauaduiker ook watertaxichauffeur.

EXCURSIES De Bravo Adventure Cruise van Phillip Smith vaart in de zomer vijf keer per week vanuit Oban naar Ocean Beach. Phillip is de enige die een vergunning van het Department of Conservation heeft om hier aan te mogen meren. Hierdoor kunnen per cruise slechts twintig mensen mee. Voortijdig reserveren is dan ook aan te bevelen. De combinatie van vervoer per vliegtuig naar

WEB Stewart Island op internet www.stewartisland.co.nz www.stewartislandflights.co.nz www.foveauxexpress.co.nz www.portofcall.co.nz www.doc.govt.co.nz www.nzbirds.com

HET ECHTE AUSTRALIÃ&#x2039; OP HET SPOOR MET DE TREIN DOOR DE OUTBACK

De Australische Outback is wonderschoon, maar kan ook meedogenloos onherbergzaam zijn. Omdat het niet altijd een pretje is om deze uitgestrekte wildernis met de auto te verkennen, is reizen per trein een aantrekkelijk alternatief waarbij comfort en efficiëntie voorop staan. Wij stellen twee beroemde treinen aan je voor: The Ghan en de Indian Pacific. TEKST MICK DEN HERDER

THE GHAN The Ghan ontsluit delen van Australië waar geen enkele andere reis dichterbij kan komen – de perfecte balans van luxe en avontuur, een ervaring die je in elke betekenis van het woord beweegt. De Australische Outback roept een gevoel van romantiek op, met beelden van rode aarde, eeuwenoude culturen, adembenemende landschappen en een meedogenloosheid die zowel intrigeert als respect afdwingt. Het landschap is onlosmakelijk verbonden met verhalen over ontdekkingsreizigers die ons voorgingen, op zoek naar een weg door het binnenland van Australië. Als gasten aan boord van The Ghan pluk je daar de vruchten van en maak je in alle luxe onvergetelijke herinneringen.

Snorrende airco Tijdens de 2,979 kilometer lange tocht van Adelaide naar Darwin volgt The Ghan twee nachten en drie dagen lang de route die werd uitgestippeld door Afghaanse kameeldrijvers aan het einde van de negentiende eeuw. Maar dan zonder brandende temperaturen en de slakkengang van de Afghanen, want The Ghan reist met snorrende airconditioning door de Outback met een relatief rustig tempo van 80 tot 115 kilometer per uur.

excursies in Alice Springs en Katherine. Reis in de voetstappen van de pioniers tijdens een kamelenrit, bewonder de kleuren van Simpsons Gap, maak geschubde en gevederde nieuwe vrienden in Alice Springs Desert Park of ga de lucht in voor een uitzicht dat zich uitstrekt tot aan de horizon. In Katherine maak je een boottocht in de Nitmiluk Gorge en kun je je vergapen aan Aboriginal-rotskunst die duizenden jaren oud is. Je kunt ook voor de Outback-ervaring kiezen en het verhaal van de paardentemmer, station-eigenaar en countryster Tom Curtain ontdekken.

Onvergetelijk Na een dag vol avontuur ontspan je met andere gasten in de Outback Explorer Lounge om vervolgens aan te schuiven voor een uitgebreide maaltijd die het land weerspiegelt waar de trein doorheen reist. Of het nu barramundi, bizon of rundvlees is, je kunt er zeker van zijn dat het eten en de wijn onvergetelijk zijn. Onderweg met The Ghan zie je het landschap veranderen van de Flinders Ranges in Zuid-Australië en de rode aarde van Alice Springs naar de tropische, weelderige omgeving van Darwin. Daar loopt je reis misschien ten einde, maar één ding is zeker: de plaatsen die je hebt gezien en de mensen die je ontmoet, zullen je nog jarenlang bijblijven.

‘Na een dag vol avontuur is het onstspannen in de Outback Explorer Lounge’

Groot plezier Aan boord genieten Scenic-gasten van de ouderwetse charme van Gold Service, in tweepersoonshutten met eigen badkamers en eenpersoonshutten met gedeelde badkamers. Wie kiest voor een upgrade naar Platinum Service verblijft in extra ruime tweepersoonscompartimentenmet een of twee bedden en een stijlvol modern interieur. Of je nu Gold of Platinum reist, onovertroffen service staat hoog in het vaandel van de medewerkers die al evenveel zin hebben in dit bijzondere treinavontuur. Zo helpen ze bij het kiezen van excursies, zoeken ze een plaatsje aan tafel bij je medegasten tijdens de maaltijden en maken ze je bed klaar voor de nacht. Kleine moeite, groot plezier.

Excursies Aan boord van de trein is het leuk, maar ook buiten de trein gaat er een wereld voor je open. Tijdens de allinclusivereis op The Ghan heb je de keuze uit tal van

INDIAN PACIFIC ging aan boord is op basis van all-inclusive, dus maaltijden én drankjes zijn bij de prijs inbegrepen. Bovendien worden er bij een aantal stops langs de route gratis excursies aangeboden, maar houd er rekening mee dat sommige excursies door eventuele vertraging kunnen vervallen.

Excursies In Broken Hill kun je kiezen uit een stadstour door de mijnwerkersstad of een bezoek aan de Pro Hart Gallery, het mijnwerkersmonument of het Palace Hotel, waar de film Priscilla, Queen of the Desert werd opgenomen. De stop in Adelaide biedt naar keuze een stadstour met een bezoek aan St. Peter’s Cathedral en de Art Gallery, of een bezoek aan de 140 jaar oude Adelaide Central Market. Bij het zeer afgelegen Cook in het hart van de Nullarbor Plain maak je een mooie wandeling middenin de outback. In Kalgoorlie ten slotte, staat er een stadstour op het programma, inclusief een bezoek aan de grootste open goudmijn van Australië, de Super Pit. <<

MEER INFORMATIE

De Indian Pacific rijdt tussen Perth aan de Indische Oceaan en Sydney aan de Stille Oceaan, een reis van vier dagen over 4.325 kilometer. Het is zonder twijfel de meest beroemde trein van Australië, die niet voor niets lokaal bekend staat als The Great Train.

Majestueus De transcontinentale Indian Pacific vertrekt eenmaal per week in beide richtingen. Vanuit Sydney doorkruist de trein de majestueuze Blue Mountains en rijdt hij via Broken Hill naar Adelaide. Een dag later glijdt de trein door de fascinerende leegte van de Nullarbor Plain over het langste rechte spoortraject ter wereld: 478 kilometer. Na een stop in de pioniersstad Kalgoorlie arriveert de Indian Pacific de volgende dag in Perth.

All-inclusive The Great Train is een hotel op rails met privéaccommodaties en talloze voorzieningen. Ook hier heb je de keuze uit Gold Service en Platinum Service. De verzor-

Incento Treinreizen in Bussum is de officiële vertegenwoordiging van the Ghan en Indian Pacific. Bij Incento kunt u terecht voor het boeken van losse treintickets maar ook voor complete rondreizen op maat inclusief de trein, hotels, vluchten en excursies. Voor informatie en boekingen: Tel +31(0) 35 6955111 info@incento.nl www.incento.nl

Met de machtige oceaan als decor en de charme van vervlogen tijden is flaneren over de boulevard van het NieuwZeelandse Russell een genot. Pittoreske koloniale gebouwen markeren de kustlijn en pohutukawabomen verschaffen schaduw waar nodig. Terwijl de schepen aan de kade rustig op en neer dobberen, is het moeilijk voor te stellen dat hier bijna tweehonderd jaar geleden een hel op aarde was.

Russell is trots op haar status als eerste Europese nederzetting in Nieuw-Zeeland. Hoewel de eerste Europeanen zich elders vestigden, wordt het gebied van de Bay of Islands gezien als de 'wieg van de Europese beschaving in Nieuw Zeeland'. De pioniers die direct in het kielzog van Abel Tasman en James Cook volgden, woonden te verspreid om als nederzetting beschouwd te worden. De paradijselijke omstandigheden maakten Kororareka - de Maorinaam voor het gebied waar nu Russell ligt - een ideale aanlegplaats voor reizigers die van verre, het beloofde land aandeden. Vers water, groene bossen, ijzersterk vlas voor touwen en een onuitputtelijke vis- en vogelstand. Haar oorspronkelijke bewoners, de trotse, licht ontvlambare Maori, deden zich weliswaar vanaf het eerste moment al als bezwaar gelden. Maar hun vermeende kannibalisme en weerzin voor de Europese 'zwakkelingen' werden al snel ten faveure van de veelbelovende elementen voor lief genomen. En dus werd de landing ingezet: Europa kwam eraan.

Ankerplaats Aanvankelijk bezochten vrijwel alleen handelaren de Bay of Islands. Schepen die veroordeelde misdadigers in Port Jackson, AustraliĂŤ hadden afgezet, voeren langs Nieuw- Zeeland op zoek naar interessante handel. Met name de walvisvaart vond er alles wat ze zocht en de Bay of Islands werd al snel een vaste ankerplaats voor ruige bemanningen. Met hen kwamen ook andere gelukszoekers, die voornamelijk het eersteklas hout kwamen kappen waar Nieuw-Zeeland inmiddels bekend om stond. De magere bossen rond Kororareka raakten echter al snel uitgeput en wat overbleef waren

zompig moerasland en onbebouwbare wadden. De ankerplaats werd een soort scheepswerf waar kapotte schepen hun reparaties uitvoerden terwijl de bemanning op het strand wachtte tot er weer verder gezeild kon worden. In de negentiende eeuw was het stichten van een missionarispost een officieel teken dat er een Europese beschaving werd opgebouwd. Dominee James Marsden hield op Eerste Kerstdag 1814 de eerste kerkdienst ooit in Nieuw-Zeeland. Samen met een schoenmaker, een timmerman en een schoolmeester stichtte hij bij Cape Wiwiki een missie, die de bevolking tot het Christendom moest bekeren. Ontwikkeling van de bevolking en handel werden door de overkoepelende Church Missionary Society (C.M.S.) gestimuleerd.

Wapentuig Een noodzakelijke uitzondering op de handel in 'nieuwerwetse' goederen, vormden wapens en munitie. Op hun beurt reisden namelijk vele jonge Maori mee naar AustraliĂŤ of zelfs Europa, waar ze niet alleen kennismaakten met de geneugten van het 'beschaafde leven', maar ook met vuurwapens. Wapentuig was al snel het enige waarvoor de Maori nog belangstelling toonden. Voor hen was dat het verschil tussen leven en dood, zeker omdat een jong opperhoofd rond 1820 hun bestaan danig zou verstoren. Hongi Hika was een van de zeevarende Maori die al in Sydney en Londen geweest was, waar hij werd overladen met geschenken. De hoog-intelligente Hongi nam alle verworvenheden en gebruiken als een spons op. In Engeland had hij gezien hoe een groot opperhoofd, de Koning, een

Het Pompallier Mission House. Dit gebouw diende als hoofdkwartier van de Franse Missie. Het is vernoemd naar Jean Baptiste Pompallier, een van de eerste geestelijken die Nieuw-Zeeland bezocht. Het is een van de oudste gebouwen in NieuwZeeland.

Rechterpagina vanaf linksboven met de klok mee Een van de eilandjes in de Bay of Islands; Het strand van Russell; VAnuit Russell worden er vele activiteiten georganiseerd zoals zwemmen met dolfijnen; De aanlegsteiger van Russell; De oudste kerk van Nieuw-Zeeland (Christ Church) staat in Russel Hole-in-the-Rock; Uitzicht op de Bay of Islands vanaf een terras aan de boulevard van Russell; Bootjes liggen te wachten om gebruikt te worden; Hole-in-the-Rock

groot leger aanvoerde en zo het land bestuurde. Zodra hij in Sydney arriveerde, verkocht hij al zijn cadeaus en kocht voor het geld wapens en munitie voor de krijgers van zijn stam. Tussen zijn thuiskomst in 1821 en zijn dood in 1828 teisterden zijn krijgers het land in een storm van bloed en geweld. Hele stammen gingen ten onder in zijn drang naar macht en utu , zoals de eerwraak onder Maori bekend stond. De Maori namen het overigens nooit erg nauw met de regels daarvan. Of de schade aan zijn waardigheid nu feitelijk of verbeeld was, vergelding diende boven alles plaats te vinden. Gebrek aan respect was een rekbaar begrip, en strekte van verbale beledigingen tot onbedoelde ongelukken ten nadele van de Maori. Eerwraak van de Maori zou dan ook de gesel van de Europeanen worden, die de grillige willekeur van utu niet konden rijmen met de regels van 'fair play'.

Vrijbuiters Tegelijkertijd vestigden meer en meer walvisvaarders, deserteurs en andere ruige bonken zich aan en op de

52 - Kijk op www.meridiantravel.nl

stranden rond de landingsplaats, die langzamerhand werd ingesloten tussen twee onberekenbaar chaotische bevolkingsgroepen. Kororareka kreeg de bijnaam hellhole of the Pacific niet geheel onterecht. De aanwezige 'kolonisten' waren veelal vrijgevochten scheepslui en criminelen, die maling hadden aan een structurele opbouw van een nieuw bestaan en vooral hun eigen welzijn als prioriteit hadden. Drank bepaalde de stemming van de dag en de lokale vrouwen verruilden hun stichtelijke leven onder de missionarissen maar al te graag voor de levensgenietende vrijbuiters. De missies zagen hun pogingen om de Maori-meisjes huisnijverheid bij te brengen in een klap teniet worden gedaan, en daarmee de kansen op een stabiele gemeente vervliegen. Ook de Maori konden maar moeilijk omgaan met routine en verveling en een bestaan als huisvrouw of boerin trok de Maori-vrouwen ook niet echt aan. De feestelijkheden onder de scheepslui daarentegen beloofden elke dag feest en de kans op verre reizen. Dat de achterblijvers bij wijze van afscheid een doorgeladen musket cadeau kregen, deed de Maori-oude-

Wie Russell tegenwoordig bezoekt kan zich maar moeilijk voorstellen dat het ooit bekend stond als hellhole of the Pacific

ren ook niet protesteren. Ze vonden de ophef van de Europeanen dan ook maar vreemd.

Spil van nieuw beleid Tegen de tijd dat dominee Henry Williams in 1824 voet zette in de Bay of Islands was hij de vierde missionaris die het braakliggende terrein betrad. Marsden had niet veel kunnen bereiken en de aanwezige Europeanen zuchtten onder het gebrek aan leiderschap en discipline. Williams' missie in Paihia werd de spil van een nieuw bewind, dat de andere missies van Rangihoua en Kerikeri naar zich toe trok en tot een hechte gemeenschap samensmeedde. Williams strenge doch rechtvaardige hand maakte indruk op de gedisciplineerde Maori. De eerste bekeringen werden dan ook kort na Williams aankomst geclaimd. Paihia lag tegenover Kororareka, toen de drukste aanlegplaats van de Bay of Islands, vanwege de relatieve rust die er heerste en de lage haventarieven. Met de schepen kwamen veel mensen, waarvan er veel besloten te blijven en hun geluk aan de oostkust te zoeken. Ook de Fransen en Amerikanen ontdekten de oostkust van het Noordereiland, tot grote schrik van de Engelsen. Haastig claimden zij land voor zichzelf en rekenden vanaf 1840 Nieuw-Zeeland onder de kroon van Engeland. Kororareka werd toegevoegd aan het nieuw gestichte plaatsje Russell, dat was uitgeroepen tot hoofdstad en zetel van de eerste LuitenantGouverneur, William Hobson. Russell genoot officieel aanzien, wat zelfs de verhuizing van de hoofdstad naar Auckland een jaar later niet kon veranderen.

Verdeeldheid De verwachte rust onder de Engelse Kroon zou echter voorlopig niet komen. Met de stichting van Auckland passeerden veel schepen de Bay of Islands zonder aan te leggen. De oudere generaties, ontevreden met de nieuwe regels en verdeling van land, zaaiden bewust verdeeldheid onder de Europeanen en de Maori. De oorspronkelijke bewoners waren sowieso al minder blij dan ze in eerste instantie waren; ze zagen langzaam hun land verdwijnen in de handen van de blanken en hun cultuur en regels geschonden worden. Redenen te over voor utu. Hone Heke, een legendarisch stamhoofd van het noorden, mengde zich al snel in de strijd. De relatief jonge Heke stond bekend als een opvliegende heethoofd, voor wie saaiheid erger was dan de dood. Veel jonge ontevreden krijgers trokken dan ook naar zijn grondgebied, om maar zo dicht in de buurt te zijn van waar de actie plaatsvond.

Schermutselingen lieten niet lang op zich wachten: Toen hij hoorde van een belediging aan zijn adres besloot Hone Heke utu te eisen. Een dorpelinge had omstanders gevraagd te helpen met het verslepen van een varken met de woorden: "Wie helpt er even om Hone Heke te tillen?" Eerherstel in de vorm van een halflege zak tabak, gevolgd door dagenlange overvallen op onschuldige burgers in Russell, stelden hem en zijn volgelingen tevreden. Een van zijn protegees was echter nog niet klaar: hij hakte de vlaggenmast van de nederzetting om. Uit trots en met duivels genoegen keek hij desondanks de andere kant op. Heke had in Paihia leren lezen en schrijven, en wist wat de betekenis was van de vlaggenmast met de Union Jack in top. Gouverneur FitzRoy, Hobson's opvolger, was furieus en liet troepen uit Auckland overkomen om de bevolking onder de duim te houden.

Verbond De oudere stamhoofden smeekten om hun vertrek, om verdere escalatie te voorkomen. De soldaten oefenden een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op de jonge Maori, die in aantallen de kleine legermacht vele malen overtroefden. Onder druk van Henry Williams en de lokale stamhoofden beval FitzRoy de troepen weer te vertrekken, maar niet zonder een nieuwe vlag te hijsen. De vlaggenmast werd de inzet van een langdurige vete tussen Heke en de Engelsen. In 1845 viel de Union Jack zelfs drie maal, geveld door de hand van Hone Heke zelf. Nadat de Engelsen de vlag voor de vierde keer hadden gehesen, werd duidelijk dat een nieuwe poging om de met ijzer versterkte mast om te hakken op moeilijkheden zou stuiten. Een kolfje naar de hand van Heke, die een verbond sloot met chief Kawiti, een stamhoofd van de oude school. De twee verschenen met zeshonderd man bij de blokhut die om de mast was gebouwd en slaagden erin de vlag wederom te strijken. Hoewel voor de Maori de kous daarmee af was, sloegen weer anderen toe in de stad en plunderden dat het een lieve lust was. Een vernietigende chaos was het resultaat. Met tientallen doden aan beide zijden en een brandend stadscentrum als treurig dieptepunt. Toen het leger uiteindelijk na lang beleg de nederzetting van Kawiti vernietigde en Aartsdeken Williams en stamhoofd Tamati Waka Nene zalvend bemiddelden tussen beide partijen, keerde de rust terug in Russell. En kon de nieuwbakken bevolking in maart 1848 eindelijk verder gaan met de opbouw van een bestaan in de nieuwe wereld. n

Russell / Bay of Islands water en zee. Er zijn schitterende stranden aan de blauwe oceaan met allemaal verschillende baaien en inhammen, waar je kunt surfen, zonnen en zwemmen. De Bay of Islands is dan ook vanwege haar prachtige omgeving en natuur een van de meest bezochte bestemmingen van NieuwZeeland.

DUIKEN

BESTE REISTIJD Oktober, november en maart zijn het meest geschikt om het Noordereiland te bezoeken. Wie toch in de Nieuw-Zeelandse zomer naar het Noordereiland afreist, moet er rekening mee houden dat de plaatselijke schoolvakanties hier in

MEER INFO Meer over Nieuw-Zeeland vind je op http://www.meridiantrafel.nl/nieuw-zeeland

RUSSELL

AUCKLAND

De Bay of Islands ligt in Northland, in het noorden van het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. De Bay of Islands bestaat uit 144 eilandjes. Het weer is er het gehele jaar door goed. In de Bay of Islands leven en groeien vele dieren en planten. Dankzij het klimaat is de Bay voor veel soorten een aangename leefomgeving. De Bay of Islands is omgeven door

-Z

BAY OF ISLANDS

BEREIKBAARHEID De Bay of Islands ligt aan de Highway 11, die via de Highway 1 te bereiken is. Vanuit Auckland gaan er dagelijks vluchten naar het dichtbij gelegen Kerikeri en er rijden dagelijks bussen tussen Auckland en Paihai.

Wellington is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en ligt in het zuidwesten van het Noordereiland. Andere belangrijke steden zijn Auckland, Hamilton en Manukau.

Hoewel Nieuw-Zeeland in de Grote Oceaan ligt, is het weer er niet gegarandeerd tropisch. Alleen het noorden van het Noordereiland is subtropisch te noemen, met milde winters en warme, vochtige zomers. De rest van het eiland kent een gematigd klimaat, zonder al extreme uitschieters. Februari is de warmste maand. In de winter schommelt het kwik rond de 14 graden Celsius, terwijl de gemiddelde zomertemperatuur rond de 23Â°C ligt. April tot en met augustus zijn de meest regenachtige maanden, wanneer er maandelijks ongeveer 130 mm uit de hemel komt zetten. Het grootste gedeelte hiervan valt in de bergen en aan de Westkust.

BELANGRIJKSTE STEDEN

KLIMAAT

december en januari vallen, en wachttijden langer en toegangsprijzen hoger kunnen uitvallen.

Nieuw-Zeeland ligt precies aan de andere kant van de wereld. Het land bestaat uit twee eilanden: het Noordereiland en het Zuidereiland. Russell ligt in de Bay of Islands op het Noordereiland. Het Noordereiland ligt ten oosten van AustraliĂŤ en is een van de twee landmassa's in de Grote Oceaan die samen Nieuw-Zeeland vormen. Het Noordereiland is verdeeld in veertien regio's, te weten Northland, Auckland, Waikato, Bay Of Plenty, Hawke's Bay, Rotorua, Lake Taupo, Ruapehu, Taranaki, Manawatu-Wanganui, Coromandel, Eastland, Wellington en Wairarapa.

Door de mooie omgeving en de nog mooiere onderwaterwereld is de Bay of Islands een perfecte plek om te duiken. Als de onderwaterwereld je te benauwend lijkt, kun je ook een cruise maken door het gebied langs verschillende eilandjes. Of zoek het wat dichterbij, je kunt ook zwemmen (met dolfijnen!), zeevissen, fietsen en wandelen. Al deze activiteiten worden georganiseerd via verschillende plaatselijke touroperators.

Toen Ernest Giles in 1872 vanaf zeer grote afstand een eenzame rots in het rode, hete hart van AustraliĂŤ ontdekte, leek hij hem geen omweg waard en reisde verder oostwaarts. Giles kon niet vermoeden dat honderdvijfentwintig jaar later honderdduizenden mensen allerlei omwegen zouden maken om deze grootste steen ter wereld te kunnen bewonderen.

ULURU

Ayers Rock of Uluru mag bij een bezoek aan AustraliĂŤ niet op het programma ontbreken, al is het alleen maar om bij thuiskomst te zeggen de wereldberoemde steen te hebben gezien. Dat geldt dan overigens maar voor een derde deel, want tweederde ligt onder het rode aardoppervlak verscholen.

Een wandeling rond Ayers Rock over een rode woestijnvlakte met mulgabomen, spinifexgras en woestijneiken neemt ongeveer vier tot vijf uur in beslag. Er moet af en toe worden omgelopen omdat sommige stukken rots vanwege hun heilige betekenis alleen voor Aborigines toegankelijk zijn. Sta stil bij de talrijke richels, geulen, holten en grotten, ontstaan door de eeuwenlange inwerking van wind en regen op het zachte zandsteen.

Een jaar nadat Ernest Giles als eerste Europeaan Ayers Rock zag, kreeg de rots in 1873 zijn Engelse naam van landmeetkundig ingenieur William Gosse, die de rode rots vernoemde naar Sir Henry Ayers, de toenmalige premier van South-Australia.

Alleen maar kijken is voor de meeste bezoekers niet voldoende. Op jaarbasis klimmen er maar liefst driehonderdduizend langs de westflank omhoog. Het allereerste begin is het moeilijkst en zwaarst. Een veiligheidsketting is nodig om het aantal valpartijen te beperken, maar desondanks lazert er nog steeds regelmatig een toerist naar beneden. Behalve een valpartij is er ook kans op uitdroging of verbranding. Neem altijd voldoende water mee en bescherm uw lichaam tegen de felle zon. Wandelen op het heetst van de dag en in het donker wordt ten zeerste afgeraden. Loop altijd uw eigen tempo en trek voor de klim van ruim anderhalve kilometer een kleine twee uur uit. Op de top, vol gevaarlijke gaten en geulen en een altijd waaiende droge woestijnwind, kan een gastenboek worden getekend.

Zo wordt voorkomen dat trotse klimmers hun naam domweg in de rots krassen. Het uitzicht over de rode woestijn is onvergetelijk. Voor wie de klim te inspannend lijkt is een rondvlucht boven Ayers Rock een goed alternatief, hoewel het toenemende gebrom van vliegtuigen en helicopters de serene rust irritant verstoort.

Heiligschennis De exploitatie van de rots is veel Aborigines een doorn in het oog, ondanks dat zij in ruil daarvoor jaarlijks een flink bedrag aan royalties van de overheid opstrijken. De Uluru is tenslotte al sinds de Droomtijd een heilige plek, die met de nodige respect dient te worden behandeld. En klimmen valt daar beslist niet onder.

DE EILANDSCHATTEN VAN NIEUW-ZEELAND

THE BAY OF ISLANDS

De Bay of Islands is een maritiem park in Nieuw-Zeeland. Het telt 144 eilandjes, beschermde baaien en een overdaad aan zeeleven in de omringende wateren. Bovendien ligt het gebied in het warmste gedeelte van Nieuw-Zeeland, waar het 24°C in de zomer wordt en 16°C in de winter. Martin Schäfer bezocht voor Meridian Travel de mooiste plekjes. TEKST MARTIN SCHÄFER FOTOGRAFIE SHUTTERSTOCK

Linkerpagina boven Haruru Falls Linkerpagina onder Onder Urupukapuka Onder Er leven vele dolfijnen in de wateren rondom de Bay of Islands

De Bay of Islands is het meest populaire gebied van Nieuw-Zeeland en trekt jaarlijks duizenden bezoekers die opzoek gaan naar visplekken, duikspots en de beste wind om te zeilen. De eilandjes liggen aan het meest noordelijke puntje van het Noordereiland, op zo’n zestig kilometer van Whangarei in de regio Northland. De baai is een grillige, zestien kilometer brede inham in de noordoostkust. Diverse zeearmen maken dit gebied een natuurlijke haven voor de zeevaart, met Waikare Inlet in het zuiden en Kerikeri en Manganui Inlet in het noordwesten. In het zuidoosten strekt een kort schiereiland zich uit in de baai, waarop aan het einde de kleine stad Russell is gevestigd. Ten noorden van Russell liggen verschillende eilanden, zoals Urupukapuka Island en Moturua Island. Het schiereiland Purerua ligt in het westen van de baai, ten noorden van Manganui Inlet. Meer zuidoostelijk ligt Cape Brett Peninsula, die zelfs tien kilometer de Pacific inloopt.

Huilende wateren Paihia is de grootste toeristentrekker van de Bay of Islands, voornamelijk omdat hier vlak in de buurt het zogenaamde Verdrag van Waitangi werd getekend. Door dit verdrag, tussen de Engelsen en de Maori’s, werd Nieuw-Zeeland officieel een Britse kolonie. Omdat de bepalingen in dit document in feite de geboorte van het land betekende, vieren de Nieuw-

Zeelanders elk jaar op 6 februari Waitangi Day. Waitangi betekent trouwens ‘huilende wateren’, treffend gezien het lot van vele Maori’s die door de Britten werden vermoord of onteigend. Paihia is een goede plek om een verkenningscruise door de Bay of Islands te boeken, nergens anders vind je zoveel cruiseaanbieders als hier. Andere trekpleisters in de buurt zijn de Haruru Falls en het kustplaatsje Opua.

Kupe, Tasman en Cook De eerste bewoners van Nieuw-Zeeland waren de Maori's, een Polynesisch volk dat het land rond het jaar 800 vanuit de Pacific bereikte. Volgens oude legendes werd deze expeditie geleid door een zekere Kupe: hij wordt gezien als de stamvader van de Maori’s. Kupe noemde de eilanden Aotearoa: Land van de Lange Witte Wolk. In de jaren daarna volgden verschillende immigratiegolven en verspreidden de Maori's zich over het hele land. Tot 1642 was het Maorivolk alleen in hun nieuwe thuisland. Tot de Nederlander Abel Tasman aan de horizon verscheen en aan land ging om de kustlijn in kaart te brengen. Hij dacht een onbekend gedeelte van Australië ontdekt te hebben en noemde het Staten Land. Nadat zijn vergissing bekend werd, werd het land hernoemd tot Nieuw-Zeeland. In 1769 deed een andere beroemde globetrotter beide eilanden aan, vastberaden om het hele gebied te verkennen. Het was uiteindelijk James Cook die de Bay of Islands zijn

Kijk op www.meridiantravel.nl - 5

Rechterpagina vanaf linksboven met de klok mee In de Bay of Islands bevinden zich vele prachtige baaitjes; Al snorkelend op zoek naar dolfijnen; Het strand van Russell Deze pagina onder Het weer kan snel omslaan in de Bay of Islands

naam gaf. Dit was het startsein voor de Europeanen om zich in Nieuw-Zeeland te vestigen. Na enkele groepen walvisvaarders volgden in 1814 al snel de eerste Europese kolonisten: missionarissen die de Maori’s wilden bekeren. Russell, door de Maori’s oorspronkelijk gedoopt tot Kororareka, werd de eerste nederzetting in Nieuw-Zeeland en dateert uit het begin van de negentiende eeuw. Een ander deel vol geschiedenis is Moturua Island. Ergens op dit eiland ligt volgens een legende een fles begraven met het document waarin Frankrijk NieuwZeeland voor koning Lodewijk XV claimt. Dit hebben de Maori’s op hun geweten die, samen met de Engelsen, de Fransen op bloedige wijze versloegen. De plek met de griezelige naam Assassination Cove herinnert je hieraan.

Baaitjes en backpackers Urupukapuka Island geeft een adembenemende dwarsdoorsnede van de Bay of Islands. Bounty-baaitjes als Paradise Bay, Indico Bay en Otehei Bay doen je wensen dat je je bureau en koffiezetapparaat kunt laten

overvliegen zodat je hier nooit meer weg hoeft. Het eiland geniet trouwens ook een zekere faam vanwege de Amerikaanse schrijver Zane Grey, die er in 1926 woonde en er en passant het zeevissen introduceerde. Kerikeri is een andere goedbezochte bestemming en ligt op ongeveer drie uur noordwaarts rijden van Auckland. Omdat hier de eerste permanente missie werd gevestigd en er daardoor veel van ’s lands oudste gebouwen staan, wordt Kerikeri ook wel de ‘Wieg van de Natie’ genoemd. Zo vind je er het oudste houten huis van Nieuw-Zeeland, Mission House, waar dominee John Butler Gods werk verrichtte, en de Stone Store, het oudste stenen gebouw van het land. Even verderop staat de oude St. James Church, een houten kerkje uit 1824 dat ook dienst deed als school. De nieuwe versie, uit 1837, heeft een kerkklok die uit het marineschip Black Prince werd gehaald toen deze rijp was voor de sloop. Rewa’s Village is een replica van een kainga: een vissersdorp zoals de westerlingen aantroffen toen ze voor het eerst aan land kwamen. Gesitueerd bij het stromende water van de Kerikeririvier en vlakbij het Maorifort Kororipo Pa, heeft

Rewa’s Village alle kenmerken van een echte kainga, zoals een keuken, wapenopslag, voorraadopslag, kano’s en een toilet dat was ‘aangesloten’ op zee. Kerikeri is een pleisterplaats voor backpackers; je vindt er namelijk eersteklas voorzieningen tegen een zacht prijsje. Wees niet verrast als je fastfoodgiganten als McDonalds en SubWay aantreft. Fijne stranden zijn er niet echt, voor een dagje bakken moet je naar het vlakbij gelegen Matauri Bay of Te Ngaere. De rivier is ook een dankbaar tijdverdrijf, met als hoogtepunten de magische Fairy Pools of Rainbow Falls. Neem vooral je zwembroek mee, al kan het water behoorlijk koud zijn.

Activiteiteneiland Er is genoeg te doen in de Bay of Islands: de baai en het omringende vasteland lenen zich prima voor hiken, fietsen of gemotoriseerde verkenning. Duikers hebben de beschikking over azuurblauwe wateren met mooie duikspots als de Cavalli Islands of attracties als Cathedral Cave en het wrak van het gezonken Greenpeace-schip Rainbow Warrior. Om te zwemmen, hoef je je alleen maar in een willekeurige branding te storten of je van de oever van de Kerikeri-rivier te laten glijden. Ook is het mogelijk om met dolfijnen te zwemmen bij Cape Brett. Hier vind je trouwens ook de beroemde Hole in the Rock, een door wind- en watererosie uitgeslepen gat in een rots. Wie graag peddelt,

Het oudste houten huis van Nieuw-Zeeland, Mission House, waar dominee John Butler Gods werk verrichtte

kan zijn hart ophalen: speciale kajaktours worden overal aangeboden. Door de onderwaterwereld is de Bay of Islands een perfecte plek om te duiken. Als dit je te benauwend is, kun je ook een cruise maken langs verschillende eilandjes. Of zoek het wat dichterbij: je kunt ook zwemmen (met dolfijnen!), zeevissen, fietsen en wandelen. Al deze activiteiten worden georganiseerd via verschillende plaatselijke touroperators. Even geen zin in een van bovenstaande activiteiten? Geen probleem, je kunt natuurlijk altijd nog genieten van de zon en van het uitzicht onder het genot van een cocktail. n

Cape Brett

Kerikeri Bay

Bay of Islands praktisch LIGGING De Bay of Islands ligt in Northland, in het noorden van het Noordereiland van Nieuw-Zeeland en bestaat uit 144 eilandjes.

BEREIKBAARHEID De Bay of Islands ligt aan Highway 11, die via Highway 1 te bereiken is. Vanuit Auckland gaan er dagelijks vluchten naar het dichtbij gelegen Kerikeri en er rijden dagelijks bussen tussen Auckland en Paihai.

KLIMAAT In de noordelijke streek van Nieuw-Zeeland heerst een subtropisch klimaat. Het weer is er het gehele jaar door goed.

FLORA EN FAUNA Er leven en groeien vele dieren en planten. Dankzij het klimaat is de baai voor veel soorten een aangename leefomgeving. Een leuk uitstapje is een bezoek aan de Kawiti Glowworm Caves: dit is een grot waar tal van gloeiwormen leven. De grotten zijn niet al te groot en donker, gaslampen worden meegenomen om te zien waar je loopt. Wanneer de gaslampen doven, doemen er overal kleine groene puntjes op en heb je het gevoel alsof je in een onaards paradijs staat.

OVERNACHTINGSMOGELIJKHEDEN - Aloha Seaview Resort Motel, Paihai: dit hotel is gevestigd in een gebied van twee hectaren met bossen en grote tuinen. Het is er rustig en je hebt adembenemende uitzichten over zee. Prijs overnachting: $ 75,- tot $ 295,-. - Aimeo Cottage, nabij Russell: Aimeo Cottage staat op Okiato Piont, tien minuten rijden van de

historische stad Russell. Okiato Point is een afgelegen plek waar je een prachtig uitzicht hebt over de Bay of Islands. Prijs overnachting: $ 115,- tot $ 135,-. - Paihai Pacific Resort Hotel, Paihia: dit karakteristieke hotel is perfect voor vakanties, conferenties en totale ontspanning. De vredige atmosfeer is duidelijk merkbaar. Het hotel ligt 150 meter van het strand en veel activiteiten die te doen zijn in de Bay of Islands starten dichtbij het hotel. Prijs overnachting: $105,- tot $225,-. - Waterview Lodge, Opua: Waterview Lodge heeft kamers met uitzicht op zee. Prijs overnachting: $120,- tot $220,-.

LIË

T US

BAY OF ISLANDS

NIEUW-ZEELAND

Matauri Bay

'REILLY'S RAINFOREST RETREAT IN QUEENSLAND Een Ier in het regenwoud

Rechterpagina Een van de kenmerken van een regenwoud is dat er begroeing is op de begroeing. ‘Er groeit van alles over elkaar heen’, aldus ranger Duncan

In 1937 crashte een vlucht van Brisbane naar Sydney in het regenwoud van Lamington NP. De toen 34 jarige Bernard O’Reilly besloot een week na de crash in zijn eentje en op goed geluk te gaan zoeken in de bijna ondoordringbare oerbossen. Na tweeenhalve dag lopen stuitte, hij op het wrak met twee overlevenden. Hij was op slag beroemd.

A U S T R A L I Ë

BRISBANE O’REILLY’S RAINFOREST RETREAT

bouwde de boerderij van zijn ouders in 1927 om tot een lodge en gaf het de naam O’Reillys Retreat. Het bleek een hele klus om de zaak draaiende te houden. O’Reilly was een man van goede ideeën maar bij het managen van een lodge kwam meer kijken. O’Reilly was teveel een avonturier. Hij dronk liever een goede borrel of probeerde een boek te schrijven. Altijd op zoek naar nieuwe verhalen.

Ierse immigranten De ouders van O’Reilly waren Ierse immigranten die zich rond 1911 in het gebied hadden gevestigd. Van oorsprong waren ze veeboeren. In 1915 werd Lamington NP gesticht en hun boerderij lag binnen de grenzen van het National Park. O’Reilly had zich nooit een echte boer gevoeld en

Het verhaal dat zijn leven zou veranderen kwam letterlijk uit de lucht vallen. Zijn heldendaad werd breed uitgemeten in de pers en de aandacht voor het retreat was ongekend. De rest is geschiedenis. Het originele gebouw doet nog steeds dienst als restaurant en voor de deur staat een (LEES VERDER OP PAGINA 50)

Links Bernard O’Reilly, rechts zijnachterneef Shane O’Reilly. Shane is de huidige CEO van O’Reilly’s Retreat.

Kijk op www.meridiantravel.nl - 59

Boven Een van de roofvogels in vol ornaat Onder links Mark ‘The Birdman’ Atherthon verzorgt bij O’Reillys Rainforest Retreat dagelijks vogelshows waarbij hij uitleg geeft over het leven van deze dieren Onder rechts De dieren komen heel dichtbij het publiek

Voor eenieder die uit is op een leuk fotomomentje heeft Shane twee karabijnen meegenomen uit de tijd dat zijn voorouders zich hier definitief vestigden

Vanaf linksboven met de klok mee De lodges liggen verscholen tussen de bomen; de infinitypool van de spa; O’Reillys heeft een goede keuken; Voor de receptie staat een replica van het toestel dat destijds is neergestort

replica van het vliegtuig dat gebruikt is in een door de familie zelf geproduceerde film over de vliegramp.

Sundowner

‘De bergkam is de exacte grens met New South Wales’

O’Reillys lodges en retreat is altijd in handen van de O’Reilly familie gebleven. De huidige ceo is Shane O’Reilly (52), een achterneef van Bernhard O’Reilly. Als de zon onder gaat, neemt Shane zijn gasten graag mee naar een van de vele lookouts in Lamington NP om samen te genieten van een sundowner. Met uitzicht op de bergkam, die overigens de exacte grens met New South Wales is, kleurt de lucht roodoranje en heft Shane het glas. ‘Cheers everybody!’ Voor eenieder die uit is op een leuk fotomomentje heeft Shane twee karabijnen meegenomen, uit de tijd dat zijn voorouders zich hier definitief vestigden. Als de zon weer opkomt, leidt gids Duncan een groep vogelspotters het regenwoud in. Lamington heeft zo'n 130 kilometer aan wandelpaden dus er is keuze genoeg.

De meest indrukwekkende manier om O’Reillys Retreat te bereiken is per helikopter. Vanuit de Gold Coast kun je een helikopter huren die je via een schitterende vlucht over het regenwoud afzet bij het retreat.

In 2008 zijn er onder zijn leiding luxe villas aan het retreat toegevoegd. O’Reillys is helemaal klaar voor de toekomst. n

AILING THE WHITSUNDAYS Aan de oostkust van Australië, zo’n negenhonderd kilometer ten noorden van Brisbane, ademen de Whitsunday eilanden net zo’n mythische rust uit als de naam suggereert. Met hagelwitte stranden, kristalheldere wateren en tropische resorts als uitvalsbasis voor trips naar de vele koralen van het Great Barrier Reef, laat deze mini archipel van 74 eilanden niets aan de verbeelding over. T E K S T E L M E R M E S M A N F O TO G R A F I E E L M E R M E S M A N & J A M E S R O Z O R I O

Zonsondergang over de Whitsundays gezien vanaf Solway Lass

]

James Cook, de ontdekkingsreiziger die vanuit Engeland op pad werd gestuurd om Nouvelle Hollande te koloniseren uit angst dat de Fransen hen voor zouden zijn, was de eerste westerling die de Whitsundays waarnam. Dit overigens jaren nadat de Nederlander Dirck Hartogh de westkust van Australië, of Nieuw- Holland zoals het destijds bekend stond, al lang had ontdekt. Rond Pinksteren zag Cook een reeks van kleine eilanden voor de Australische kust opdoemen. De Engelse term voor Pinksteren is Whistunday dus een naam was snel gevonden. Leuk detail is dat vanwege het ontbreken van de internationale datumgrens destijds de eilanden feitelijk een dag later dan Pinksteren werden waargenomen.

Australië Magazine monsterde in Airlie Beach aan op een wel zeer unieke tweemaster; de in 1902 in Nederland gebouwde Stina, nu varend onder de naam Solway Lass. Want watervliegtuig, helicopter, jetski of ander snel vervoermiddel ten spijt is een zeiltocht in de stijl van Cook de beste manier om de verschillende flora en fauna van zowel eilanden als onderwaterwereld te ontdekken.

Na een paar dagen kiezen we het ruime sop. Wind door de haren, een frisse duik tussen de schildpadden en een adembenemend uitzicht op de verschillende eilanden doen het intensieve (nacht)leven van Airlie Beach snel vergeten. Op een schip als de Solway Lass is het alle hens aan dek en iedereen draagt zijn of haar steentje bij in de vorm van het hijsen en strijken van de vele en grote zeilen. Dat dient te gebeuren met korte tussenpozen gezien de vele duikspots, eilanden en chill-out plaatsen.

Nederlandse historie Hoe anders is de historie van dit schip. Die kenmerkt zich door alles behalve ontspanning en zonnende gasten aan dek. De Solway Lass wordt in 1902 in Nederland te water gelaten als vrachtschip Stina om al snel in over te gaan in Duitse handen en verder te zeilen onder de naam Adolph. In 1915 wordt het door de Engelsen als oorlogsbuit in beslag genomen en gebruikt als ‘lokschip’ voor Duitse onderzeeërs ter bescherming van de Britse handelsvloot ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Na deze oorlog wordt het schip verkocht aan een Schots bedrijf, krijgt het de naam Solway Lass en wordt het voorzien van een motor. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt het schip wederom gevorderd. Dit keer echter door de Duitsers. Als tijdens een geallieerd bombardement de bemanning het schip in allerijl in veilige wateren probeert te manouvreren, varen ze op een mijn en zinkt de Solway Lass in ondiep water. Vanwege de brandstofschaarste in die tijd kan het schip nog prima dienstdoen als zeilboot en wordt besloten tot een grote opknapbeurt. Na de laatste wereldoorlog vindt Solway Lass via verschillende eigenaren in Denemarken uiteindelijk in de jaren zeventig haar thuishaven in Suva, Fiji. Nog steeds als vrachtschip. Na ruim tachtig jaar wordt ze uiteindelijk gekocht door een zakenman in Sydney die Solway Lass in twee jaar compleet restaureert. Tot aan 1999 was het Solway Lass het enige tallship in Sydney. Tegenwoordig voorzien van slaapvertrekken, vaart Solway Lass al weer veertien jaar rond de Whitsunday Islands. Is het zeilen een belevenis op zichzelf, het snorkelen en duiken bij de Whitsundays zijn zoniet nóg mooier. In de verschillende baaien ligt de tweemaster voor anker. Een zodiac brengt de gasten dichter bij de kust om aldaar met stingersuits het ondiepe water te verkennen. Het rif is hier misschien minder groot dan op het Great Barrier Reef, maar

‘Airlie Beach wordt wel de Gateway to the Whitsundays and Great Barrier Reef genoemd’

Airlie Beach wordt wel de Gateway to the Whitsundays and Great Barrier Reef genoemd, maar biedt meer dan alleen een haven. Het tropische klimaat en ligging aan de kust van Queensland, the Sunshine State, maken het een populaire tussenstop op weg van Brisbane naar Cairns. Ook in Airlie Beach zelf zijn de Nederlandse invloeden duidelijk zichtbaar. In het bescheiden dorpje wordt in de Rum Bar ’s werelds beste Mojito geschonken. De bar wordt uitgebaat door ‘Rum Ambassador’ Mark Wyatt, zoon van een Nederlandse immigrante. Met meer dan tweehonderd verschillende rumsoorten het Mekka voor iedere rumliefhebber. Lokale chilli mud crab met een Hemmingway Daiquiri gaan hier hand in hand. Avond aan avond. Overdag ademt het kleine plaatsje en met name de hoofdstraat met z’n winkeltjes, cafe’s en restaurants een relaxte sfeer. Het is een bruisende mix van locals, backpackers en the happy few welke op weg zijn naar een van de exclusieve resorts op een eiland voor de kust. Gelukkig biedt Airlie Beach zelf ook de nodige resorts en hotels , welke met een uitzicht over de kustlijn, jacuzzi op het balkon en een heel vriendelijke prijs zeker geen straf zijn. Met de wekelijkse markt met lokale kunst, snuisterijen en lekkernijen is Airlie Beach een plaats met voor elk wat wils.

Boven vanaf linksboven met de klok mee Whitehaven Beach gezien vanaf South Molle Island; Moderne versie van kielhalen op Solway Lass; Roping the Reef; Qualia Resort op Hamilton Island; Aankomst Qantas op luchthaven van Hamilton Island Rechterpagina boven Snorkelen op het Great Barrier Reef na Reefsleep Rechterpagina onder Solway Lass op volle zee

zeker niet minder mooi. Vanuit het koraal komen schildpadden en vissen op de uitstevende boeg van Solway Lass af en laten zich tijdens het snorkelen van dichtbij zien. Met name de twee grotere eilanden, Whitsunday Island en Hook Island bieden een scala aan ligplaatsen zonder ook maar een andere boot langszij te hoeven dulden. De wateren rondom Nara Inlet, Stone Haven, Blue Pearl Bay en Longford Reef worden afgewisseld met het aan land gaan op de mooiste zandstranden ter wereld. Whiteheaven Beach aan de oostkant van Whitsunday Island en enkel te bereiken per boot of watervliegtuig, is zoals de naam al suggereert werkelijk een witte hemel, met zand nog witter dan wit met daarboven een strakblauwe lucht. Niet voor niets is dit een van de meest exclusieve lokaties van de Whitsundays. Er worden niet alleen huwelijksaanzoeken gedaan, ook vele trouwceremonies hebben hier plaatsgevonden. Gelukkig wordt dit wel centraal gecoรถrdineerd om te voorkomen dat er ongenode weddingcrashers vanuit de Rum Bar uit Airlie Beach aan land komen om mee te feesten.

Wandelpaden Na goedkeuring van eilandeigenaren zijn er diverse wandelpaden uitgezet. Duidelijk aangegeven paden voeren naar de mooiste uitzichtpunten. Een aangename afwisseling na al dat water. Veel kleine eilandjes, zoals South Mole Island, kunnen echter niet zomaar aangedaan worden. Tijdens ons bezoek aan South Mole Island, een eiland met een verlaten resort in erbarmelijke staat, wordt bij aankomst een achtergebleven tuinman aangetroffen die duidelijk niet zit te wachten op onaangekondigd bezoek. Na enig heen-en-weer-gepraat ontpopt hij zich echter al snel tot een heuse gids en toont ons de mooiste plekken van het eiland. Aan alles komt een eind dus zo ook aan het avontuur met de Solway Lass. Aangezien de vrachtcapaciteit danig heeft ingeboet ten behoeve van slaapplaatsen, is het na vier dagen gedaan met de frisse wind en het zoute water. Behoedzaam loopt het schip de haven van Airlie Beach binnen om opnieuw bevoorraadte worden en diezelfde nacht nog uit te varen met een nieuwe groep bofkonten.

Hart Reef

Gateway to the Barrier Reef is niet zomaar een titel. Iedere morgen is het een armada van schepen die allemaal een kant opgaan richting het Reef, dat zo groot is dat niemand elkaar in de weg zit, laat staan ziet. En omdat zeilen op Solway Lass voor sommige bezoekers net even te lang duurt zijn het met name de dagtourtjes richting het rif die de meeste bezoekers meebrengen. Sinds kort is daar een nieuwe tour aan toegevoegd: slapen op het reef. Als de catamaran van Cruise Whitsundays met de rest van de groep snorkelaars aan het eind van de dag weer richting Hamilton vertrekt, blijft een select genootschap van niet meer dan twaalf personen achter op het ‘ponton’. De zonsondergang gevolgd door een vier gangen diner onder de sterrenhemel zijn een goed begin van het verblijf op het rif, om vervolgens in een heuse Aussie Swag voor één of twee personen de nacht doorbrengen op het bovendek. Een Aussie Swag is niet meer dan een groot uitgevallen, waterdichte slaapzak met tentcapuchon maar biedt wel de mogelijkheid om letterlijk onder een sterrenhemel te slapen. Iets waarvan de gasten in de honeymoonsuite op het benedendek alleen maar kunnen dromen. Maar de mooiste ervaring begint de volgende ochtend. Tijdens de zonsopkomst van boord springen en het Reef tot leven zien komen. Onder begeleiding van een gids, dat wel, die de beste spots van het Reef weet te vinden en zelfs een liefdesrelatie met een van de grote vissen die onder het ponton leeft lijkt te hebben. Bij het de eerste zonnestralen gloeit het koraalrif op een komen de zeedieren tevoorschijn om een glimp op te vangen van de zonderlinge mensfiguren in rare, strakzittende pakken. De vraag rijst

Links Alle remmen los Rechts Schrijver geniet van ’s werelds beste Mojito in Australia’s Original Rum Bar in Airlie Beach

al snel wie nu wie zit te aan te kijken. Hele scholen vis drommen om de nieuwe bezoekers heen. Schildpadden liggen kalm op de bodem en zeeanemonen wuiven heen en weer. Finding Nemo maar dan in het echt. Wanneer in de verte de catamaran met de nieuwe bezoekers van het Reef al weer tegemoet snelt, rest niets anders dan het privé domein weer te moeten delen. Een bezoek aan de body treatment room op het bovendek doet echter al snel vergeten dat deze aan boord zijn gekomen. Of wat te denken van een helikoptervlucht vanaf het naast gelegen helikopterdeck? Dan kun je vanuit de lucht de contouren van Hartreef zien. Dit hartvormige rif is wellicht het meest geliefde rif ter wereld. Letterlijk en figuurlijk.

Oase Vijf dagen achtereen zout water op de lippen en frisse wind door de haren maakt een rustige afronding in de luwte van het resort op Hamilton Island als in een oase. Rustig aan het strand met cocktail in de hand of toch met de buggy nog een rondje eiland en een stil plekje opzoeken zoals bijvoorbeeld het idyllische All Saints kerkje? Of toch shoppen in de vele winkeltjes? En ja, ook daar weer Nederlandse invloeden. Real Dutch couture staat er op een uithangbord. Misschien toch maar lunch op Bonnie’s Deck met uitzicht of in de private pool in Qualia? Misschien volgend jaar toch maar weer aanmonsteren op Solway Lass om het recent heropende One&Only Resort op Hayman Island met een bezoek te vereren of wellicht een eigen eiland spotten. Kunnen we het een Nederlandse achternaam geven, iets wat Abel Tasman of Dirck Hartogh al veel eerder hadden moeten doen. Land in zicht! n

Als belangrijkste verbindingshaven tussen kust en eilanden gaan vanuit Airlie Beach meerdere boten naar de eilanden. Hamilton Island heeft zelfs een eigen vliegveld waar Qantas en Jetstar meerdere keren per dag vanaf het vaste land op vliegen. Hamilton Island wordt dan ook wel gezien als de beste uitvalsbasis om zowel de Whitsundays als het Great Barrier Reef met dagtrips te kunnen bereiken. Hamilton Island heette vroeger Passage Island. Dit vanwege de hoge rotspiek aan de oostzijde van het eiland welke als baken voor de eerste zeelieden diende. Over waarom de naam veranderde naar Hamilton Island gaan verschillende verhalen de ronde. Was het een verwijzing naar een plaats aan de Engels Schotse landsgrens of naar een bemanningslid met eenzelfde achternaam? Niemand die het weet maar de naam Hamilton is inmiddels een begripals het gaat om Island resorts in tropishe oorden . Begin twintigste eeuw was het nog slechts een eiland waar schapen werden gehouden met hier en daar wat landbouw. Inmiddels is het uitgegroeid tot een volledig resort met accommodaties variërend van privé huisjes tot hotels, van familiebungalows en luxe suites in het 5 sterren Qualia

Resort. Om dit laatste resort binnen te komen moet een eigen toegangspoort op afstand geopend worden. Dit om de rust te bewaren in dit exclusieve stukje Hamilton en pottenkijkers buiten te houden. Wij verblijven in het Reef View Hotel, een iets toegankelijker hotel dat hoog uittorend boven het eiland en daarmee een spectaculair uitzicht biedt over de Coral Sea. Onthaasten lijkt hier wel te zijn uitgevonden. Enkel per golfbuggy mag hier rondgereden worden. Zelfs de behind the scenes island cross country tour wordt uitgevoerd in een off the road versie van de golfbuggy. Hamilton Island en de zeilsport zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Niet alleen omdat zeilen een onderdeel is van het officiële eiland logo, meer vanwege de vele wedstrijden die er gehouden worden. De legendarische Race Week, een van de meest prestigieuze regatta’s van Australië, vindt hier dan ook onder veel internationale belangstelling jaarlijks plaats. Ook voor de minder fanatieke zeiler biedt de Hamilton Yacht Club nog steeds de mogelijkheid om te genieten van het water, zij het in de vorm van lokaal gevangen vis op het dinerbord bij Bommie, het luxe restaurant van de Hamilton Yacht Club.

Hamilton Island

The Whitsunday Islands The Whitsunday Islands liggen aan de Oostkust van Australië in de staat Queensland. Het best te bereiken per boot vanaf Airlie Beach of rechtsreeks per vliegtuig vanuit grote plaatsen als Sydney, Brisbane en Cairns. Qantas Airways en low-cost dochtermaatschappij Jetstar vliegen meerdere keren per dag en hebben recentelijk de frequentie zelfs opgevoerd (www.qantas.com en www.jetstar.com)

KLIMAAT EN BESTE REISTIJD De Whitsundays hebben een tropisch klimaat met hete zomers, warme winters en zonnige voor- en najaarsdagen. De gemiddelde temperatuur ligt tussen de 21 graden Celsius in de winter (juni/juli) en 32 graden Celsius in de zomer (december/januari). De gemiddelde watertemperatuur gedurende het hele jaar is een gemoedelijke 25 graden Celsius. Let wel; in februari/maart kunnen er tropische regenbuien vallen waarbij het benauwd warm kan worden. Kijk voor actuele weersomstandigheden op www.bom.gov.au

VALUTA Een Australische dollar is ongeveer 0,70 Euro waard. De Australische dollar is de afgelopen maanden iets gedaald wat de prijzen van lokale produkten en restaurants wat aantrekkelijker heeft gemaakt. Het prijspeil van eten is iets hoger dan in Nederlandse restaurants, maar je krijgt wel waar voor je geld. In Nederland geen verse Barramundi filet te vinden. Alcoholische versnaperingen zijn iets duurder, maar nagenoeg dezelfde prijs van een terrasje pakken in Amsterdam. In bijna alle plaatsen inclusief Hamilton Island zijn genoeg pinautomaten; handig om te weten om niet aan het eind van de vakantie met Australische dollars te blijven zitten.

ACCOMMODATIES Zowel Airlie Beach als Hamilton Island biedt een scala aan accommodaties voor een klein en groot budget. Australië Magazine verbleef in Airlie Beach in het Coral Sea Resort (www.coralsearesort.com) wat iets buiten het centrum ligt maar wel op loopafstand is, via een mooi aangelegd wandelpad langs het water. Voordeel hiervan is dat het ’s avonds lekker rustig is je geen last hebt van het nachtleven in het centrum. Op Hamilton Island zijn er verschillende keuzes. Het luxe Qualia Resort, the Beach Club aan het strand of The Reef View Hotel midden op het eiland met een spectaculair uitzicht over de Coral

Sea. Voor accommodaties zonder servicefaciliteiten zijn er de Palm Bungalows of Yacht Club Villa’s (www.hamiltonisland.com.au). Een verblijf is er dus in meedere prijsklassen van hoog tot laag.

UITGAANSGELEGENHEDEN Airlie Beach heeft geen tekort aan keuze qua restaurants of andere uitgaansgelegenheden. Winebars en biercafe’s met heuze biertuinen en live-muziek zijn alle avonden geopend. Backpacker- en Ierse kroegen, afgewisseld met luxe restaurants en zelfs nightclubs, maken Airlie Beach tot het centrum van de Bruce Highway. Een absolute aanrader is het visrestaurant Fish D’vine (www.fishdivinecom.au) welke wel van te voren het best even gereserveerd kan worden. Verse vis rechtsreeks van zee kan hier worden uitgekozen en gemengd met en drankje uit de naastgelegen en intern verbonden Rum Bar (www.fishdivinecom.au). Ook Hamilton Island biedt een zeer ruime keuze qua restaurants. Van romantisch diner aan het water in het Beach Club Restaurant tot meer familie-vriendelijke restaurants in Manta Ray. Toch wat meer relaxt eten? Dan is de Marina Tavern de juiste keuze met vaak nog live muziek ook. Naast 13 restaurants heeft Hamilton Island gelukkig ook een kleine supermarkt en take-aways zodat je ook in je eigen bungalow kunt tafelen (voor alle restaurants en reserveringen kijk op www.hamiltonisland.com.au)

ACTIVITEITEN Vanaf de eilanden, maar ook vanaf Airlie Beach gaan dagelijks cruises in groot en klein formaat, naar zowel de eilanden als het Great Barrier Reef. Snorkelen, duiken of wandelen op de vele eilanden is maar een kleine greep uit de mogelijkheden. Cruise Whitsundays is de grootste aanbieder voor een of meerdaagse trips of gewoon om van Airlie Beach naar Hamilton Island te gaan samen met de locals. Cruise Whitsundays is de enige die zelfs slapen op het Rif (Reefsleep) aanbiedt; een must-do! (www.cruisewhitsundays.com). Natuurlijk kan er ook een eigen zeilboot gehuurd worden en zo een Whitsundays ‘a la carte’ gekozen worden zonder rekening met een ander te hoeven houden. Australië Magazine monsterde aan op het grootste Tall Ship van de Whitsundays Solway Lass om het echte zeilen mee te maken (www.soxsailcom.au) . Voor mensen met wat minder tijd of juist om het Rif van grote hoogte beter te zien, is een rondvlucht per watervliegtuig een uitkomst; in 1 dag het hele gebied verkennen, snorkelen en zelfs voet aan land zetten op Whithaven Beach! (www.airwhitsundays.com.au)

INFORMATIE Meer informatie vind je op www.tourismwhitsundays.com.au, voor heel Queensland op www.queensland-australia.eu of heel Australië op www.australia.com

HIDDEN TREASURES RONDOM SYDNEY

De verborgen schatten van New South Wales Eigenlijk iedereen is wel bekend met Ayers Rock, Great Barrier Reef of Sydney Opera House. Het zijn de bekende landmarks van Australië. Maar het land, en met name het gebied rondom Sydney, heeft een hoop meer te bieden. T E K S T L E O N I E A L B L A Z A R F O TO G R A F I E S H U T T E R S TO C K

Wijngaarden in Hunter Valley

Boven De groene Barrington Tops Onder De Jenolan Caves in de Blue Mountains

Tijdens de planning voor een reis naar Australië wordt vaak voorbijgegaan aan de vele verborgen schatten van het land. En deze liggen niet al te ver vanaf de gebruikelijke toeristische routes. Je hoeft vaak maar enkele uren te rijden om heerlijk in de bush te wandelen, bergen te beklimmen, een wijnproeverij mee te maken of moederziel alleen te relaxen op een goudkleurig zandstrand.

The Blue Mountains Ongeveer anderhalf uur met de auto ten westen van Sydney ligt een van

de meest spectaculaire berggebieden van Australië. De Blue Mountains danken hun naam aan de door eucalyptusbossen begroeide hellingen. De olie, stofdeeltjes en waterdamp vormen een blauwe gloed in de lucht. Het gebergte was vroeger een grote natuurlijke barrière voor ontdekkingsreizigers op hun tocht naar het westen. Nu behoort de wildernis, met zijn steile zandsteenrotsen, ravijnen en indrukwekkende rotsformaties, tot het werelderfgoed van de UNESCO. De bergen zijn de ideale plaats om in zuivere lucht te ontspannen. Het is

bijvoorbeeld mogelijk om enkele dagen door te brengen in de bergen. Er zijn voldoende overnachtingsmogelijkheden in de stadjes, van luxe hotels tot gemoedelijke logeeradressen. Tot de hoogtepunten van een bezoek aan de Blue Mountains behoren zeker de rotsformaties bij Echo Point: The Three Sisters. De geschiedenis van The Three Sisters, die volgens de overlevering hier zijn versteend, biedt een spannende inkijk in de mythische cultuur van de Aboriginals. Daarnaast zorgt de tocht met de kabelbaan

Boven Kangoeroes hoppen door Hunter Valley Rechterpagina Zandsteenrotsen in de Blue Mountains

over Jamison Valley voor wat spanning. In de Blue Mountains zijn ook enkele van de mooiste bushwandelingen van heel Australië mogelijk, inclusief de veertig kilometer lange Six Foot Track, die een verbinding vormt tussen het schilderachtige toeristencentrum Katoomba en Jenolan Caves. De spelonken van de beroemde Jenolan Caves zijn absoluut een bezoek waard. De spectaculaire kalksteenbouwwerken zijn samengesteld uit negen afzonderlijke grotten en kunnen onder begeleiding van een gids worden bezocht. Het hart van de grotten bestaat uit kalksteenrotsen, zuilen en onderaardse meren, die samen een uitgebreid labyrint vormen. Een andere attractie in de Blue Mountains is de Great Zig Zag Railway. Het

is een topprestatie van spoorwegingenieurs uit de afgelopen eeuw. In zigzagkoers passeren treinen op dit baanvak de westzijde van de berghellingen. Elk jaar beklimmen meer dan 80.000 passagiers een van de oude stoomtreinen voor een één uur durende treinreis. Onderweg ontvouwt zich een goed uitzicht op zowel de bergen als metropool Sydney.

Hunter Valley Op slechts twee uur rijden ten noorden van Sydney (of een drie tot vier uur durende toeristische route door de nationale parken van de Blue Mountains) ligt het oudste wijngebied van Australië: Hunter Valley. Meer dan honderd wijnhuizen produceren hier de betere wijnen, die wereldwijd bekend zijn. Enkele van de grootste wijnproducenten, zoals

Lindeman, Drayton of Tyrell, zijn intussen ook in Nederland en België een begrip geworden. De meeste producenten bieden hun bezoekers de gelegenheid om de wijnen te proeven en je kunt er gelijk je favoriete wijn kopen. Natuurlijk heeft het gebied zijn culinaire maatstaven aan die van zijn beroemde wijnen aangepast. Talrijke uitstekende restaurants liggen verspreid over Hunter Valley. En bij een aantal wijnhuizen kun je overnachten. Naast fijnproevers, komen ook de sportieve natuurliefhebbers aan hun trekken. Je kunt er tochten per paard, luchtballon en op de fiets maken, golfen en parachutespringen. In de onmiddellijke nabijheid van Hunter Valley ligt Barrington Tops National Park, waarvan de gespleten bergen de hoogste toppen van

Boven Uitzicht vanaf het hoogste punt in Tomaree National Park nabij Port Stephens Onder De glooiende zandduinen bij Stockton

The Three Sisters bij Echo Point in de Blue Mountains

Australië hebben. Hier vind je een ongerepte wildernis met eucalyptusbossen en subtropische regenwouden, die als werelderfgoed onder bescherming staan. Hier leeft ook een groot aantal Australische wilde dieren, zoals kakelbonte papegaaien, schuwe buideldieren en imposante kangoeroes. Om alles uit een bezoek te halen, is er de mogelijkheid om tochten per terreinwagen te maken onder begeleiding van een gids. Zij weten precies waar de exotische fauna te vinden is en leiden je veilig door het ruige terrein van Barrington Tops.

Port Stephens Vanaf Barrington Tops National Park kun je over de Pacific Highway naar Raymond Terrace rijden. Na een rit van slechts anderhalf uur beland je in

een heel andere wereld: die met parelwitte zandstranden en kristalhelder zeewater. De aantrekkingskracht van het schilderachtige kuststadje Port Stephens zijn ongetwijfeld de honderden dolfijnen die het hele jaar door in de baai zijn te vinden. Bezoekers komen de sympathieke zoogdieren soms tegen bij het zwemmen en snorkelen. Boottochten zijn de eenvoudigste manier om dolfijnen te spotten. Naast alle watersportmogelijkheden biedt Port Stephens nog een hoop andere activiteiten. In de glooiende zandduinen van Stockton worden tochten met de quad bike aangeboden en de hellingen lenen zich erg goed voor sandboarding. De nabij gelegen bushland van Tilligerry Peninsula is eveneens een bezoek waard. Op dit

schiereiland leven de belangrijkste koalakoloniën van de deelstaat New South Wales. Na een verblijf in Port Stephens ben je een hoop ervaringen rijker. En voor de terugreis richting het zuiden, naar Sydney, ben je maar drie uur kwijt. ■

Australië

HUNTER VALLEY BLUE MOUNTAINS

PORT STEPHENS SYDNEY