38322742-Paduaan-oktober-definitief

Page 1

?PSdPP]

NUMMER 1 OKTOBER 2010 HUMEDIA.NL/PROFILE/PADUAAN

ĂŐ ƉĂƉ͕ ĚĂŐ ŵĂŵ ŶŶĂ <ƵŝƉ ;:ŽƵͿ

KǀĞƌĂů͕ ĠĐŚƚ ŽǀĞƌĂů ŬŽŵĞŶ ĚĞ & :ͲƐƚƵĚĞŶƚĞŶ ǀĂŶĚĂĂŶ͘ ,ŽĞ ŝƐ ŚĞƚ Žŵ ĚĞ ǀĞŝůŝŐĞ ŚƵŝƐ ĞŶ ŚĂĂƌĚ ǀĂŶ ƉĂ ĞŶ ŵĂ ƚĞ ǀĞƌůĂƚĞŶ ĞŶ ŝŶ ŚĞƚ ŵŝĚĚĞŶ ĚĞƐ ůĂŶĚƐ ƚĞ ŐĂĂŶ ƐƚƵĚĞƌĞŶ͍ sŝĞƌ ƐƚƵĚĞŶƚĞŶ ǀĞƌƚĞůůĞŶ͘

ŬŽŵƚ ǀĂŶ dĞdžĞů͘

͞/ĞĚĞƌĞĞŶ ĚŝĞ ŽƉ dĞdžĞů ǁŽŽŶƚ͕ ǁĞĞƚ͗ ĂůƐ ũĞ ǀĂŶ ĚĞ ŵŝĚĚĞůďĂƌĞ ƐĐŚŽŽů ĂĨ ďĞŶƚ͕ ĚĂŶ ŐĂ ũĞ ŶĂĂƌ ͚ĚĞ ŽǀĞƌŬĂŶƚ͛ Žŵ ƚĞ ƐƚƵĚĞƌĞŶ͘ tŝů ŝŬ ŶĂĂƌ hƚƌĞĐŚƚ͕ ĚĂŶ ŵŽĞƚ ŝŬ ĞĞƌƐƚ ŵĞƚ ĞĞŶ ƚ Žŵ ǀĂŶ ŚĞƚ ĞŝůĂŶĚ ĂĨ ƚĞ ŬŽŵĞŶ͘ /Ŭ ǁŽŽŶ ŶƵ Ɵ ũĚĞůŝũŬ ďŝũ ĨĂŵŝůŝĞ ŝŶ DŽŶƞ ŽŽƌƚ͕ ďŝŶŶĞŶŬŽƌƚ ŚĞď ŝŬ ĞĞŶ ŬĂŵĞƌ͘ hƚƌĞĐŚƚ ŝƐ ĞĞŶ ŚĞĞƌůŝũŬĞ ƐƚĂĚ͘ ,Ğƚ ŐƌŽŽƚƐƚĞ ǀĞƌƐĐŚŝů ŵĞƚ dĞdžĞů͍ :Ğ ďĞŶƚ ŚŝĞƌ ĂŶŽŶŝĞŵ͕ Ğƌ njŝũŶ ǁĞŝŶŝŐ ŵĞŶƐĞŶ ĚŝĞ ũĞ ŬĞŶŶĞŶ͘͟

DOOR LISANNE VAN SADELHOFF

Žď KŽƐƚĞƌǁŝũŬ ;/ DͿ ŝƐ ŚĂůĨ EĞĚĞƌůĂŶĚƐ ĞŶ ŚĂůĨ <ĞŶŝĂĂŶƐ ĞŶ ǁŽŽŶƚ ŝŶ ŽĞƚĞƌŵĞĞƌ͘

͞/Ŭ ǀŽĞů ŵĞ ƐŽŵƐ ŶĞƚ ƐƐĞƉŽĞƐƚĞƌ͘ ŝũ ŵŽĞƐƚ ǁĞŐ ǀĂŶ ŚĞƚ ďĂů ǀſſƌ ŵŝĚĚĞƌͲ ŶĂĐŚƚ͕ ŝŬ ŵŽĞƚ͕ ŶĞƚ ĂůƐ ŚĞƚ ŐĞnjĞůůŝŐ ďĞŐŝŶƚ ƚĞ ǁŽƌĚĞŶ͕ ǁĞŐ Ƶŝƚ hƚƌĞĐŚƚ Žŵ ŵŝũŶ ƚƌĞŝŶ ƚĞ ŚĂůĞŶ͘ /Ŷ <ĞŶŝĂ ŝƐ ŚĞƚ ŽƉĞŶďĂĂƌ ǀĞƌǀŽĞƌ ĞŶ ĚĞ ŝŶĨƌĂƐƚƌƵĐƚƵƵƌ ǀĞĞů ƐůĞĐŚƚĞƌ ĚĂŶ ŝŶ hƚƌĞĐŚƚ͘ /Ŭ ŬŽŶ ĚĂĂƌ ŶŝĞƚ njŽ ǀĞƌ ǀĂŶ ŵŝũŶ ƐĐŚŽŽů ǀĂŶĚĂĂŶ ǁŽŶĞŶ ĂůƐ ĚĂƚ ŝŬ ŶƵ ĚŽĞ͘͟

DŝůŽƵ ĞƌŬƐ ; Ϳ ŬŽŵƚ Ƶŝƚ ŚĞƚ ĚŽƌƉ tĞƐƚĞƌǀŽŽƌƚ͕ ǀůĂŬďŝũ ƌŶŚĞŵ͘

'ĞƌƌŝŶĞ ĞƵŬĞƌƐ ; DͿ ǁŽŽŶƚ ŝŶ ĞŵĚŝũŬ ŝŶ ĚĞ ŐĞŵĞĞŶƚĞ ƵŶƐĐŚŽƚĞŶ͘

͞ Ăƚ ĚĞ ůďĞƌƚ ,ĞŝũŶ ƚŽƚ Ɵ ĞŶ ƵƵƌ ͚Ɛ ĂǀŽŶĚƐ ŽƉĞŶ ŝƐ ŝŶ hƚƌĞĐŚƚ͕ ǁĂƐ ĞĞŶ ŽƉĞŶďĂƌŝŶŐ ǀŽŽƌ ŵŝũ͘ ŽŝĞƚƐ ŬĞŶŶĞŶ ǁĞ ŶŝĞƚ ŝŶ tĞƐƚĞƌǀŽŽƌƚ͘ ĂŶ hƚƌĞĐŚƚ ŝƐ ĂůůĞƐ ůĞƵŬ͘ Ğ ŐƌĂĐŚƚĞŶ͕ ĚĞ Žŵ͕ ĚĞ ƚĞƌƌĂƐͲ ƐĞŶ͘ /Ŷ tĞƐƚĞƌǀŽŽƌƚ ŐĞďĞƵƌĚĞ ŚĞƚ ŶŽŐ ǁĞůĞĞŶƐ ĚĂƚ ŝŬ ĂůůĞĞŶ ƚŚƵŝƐ ǁĂƐ ĞŶ ďĂŶŐ ǁĞƌĚ ǀĂŶ ĚĞ ƐƟ ůƚĞ Žŵ ŵŝũ ŚĞĞŶ͘ /Ŷ hƚƌĞĐŚƚ ŝƐ njŽŝĞƚƐ ŽŶĚĞŶŬďĂĂƌ͘͟

͞/ĞĚĞƌĞĞŶ ŬĞŶƚ ĞůŬĂĂƌ ĞŶ ƉƌĂĂƚ ŽǀĞƌ ĞůŬĂĂƌ ŝŶ ĞŵĚŝũŬ͘ ,Ğď ũĞ ĂĂŶ ŚĞƚ ďĞŐŝŶ ǀĂŶ ŚĞƚ ĚŽƌƉ ũĞ ƉŝŶŬ ŐĞďƌŽŬĞŶ͕ ĂĂŶ ŚĞƚ ĞŝŶĚ ǀĂŶ ŚĞƚ ĚŽƌƉ ďĞŶ ũĞ ǀŽůŐĞŶƐ ĚĞ ǀĞƌŚĂůĞŶ ŵŽƌƐĚŽŽĚ͘ DĂĂƌ ŚĞƚ ŝƐ Ğƌ ŐĞnjĞůůŝŐ͘ dŽĞŶ ŝŬ ŝŶ hƚƌĞĐŚƚ ŬǁĂŵ͕ ďĞƐĞŌ Ğ ŝŬ ŵĞ ĚĂƚ ŵĞŶƐĞŶ ŶŝĞƚ ǀĞĞů ǀĂŶ ũĞ ŚŽĞǀĞŶ ƚĞ ǁĞƚĞŶ͘ /Ŷ ĞŵĚŝũŬ ŝƐ ŚĞƚ ĂŶĚĞƌƐŽŵ͘ DĞŶƐĞŶ ǁĞƚĞŶ ďŝũ ǁŝũnjĞ ǀĂŶ ƐƉƌĞŬĞŶ ǁĂƚ ŝŬ ŐŝƐƚĞƌĞŶ ŚĞď ŐĞŐĞƚĞŶ͘͟

FCJ

INTERVIEW

Minirepo bij het FBO. Soms huilen ze... pagina 2

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

Paparazzo Joop van Tellingen kent geen mededogen pagina 6

GETEST

Interieurontwerper: “FCJ heeft veel weg van vuinisbelt.”

pagina 12

$0

2 FCJ

<8=8A4?>

^ŽžĆ? ŚƾĹ?ůĞŜ njĞ͘͘͘

LISANNE VAN SADELHOFF

Er rolt een zweetdruppel over zijn voorhoofd, langs zijn slaap naar beneden. Hij speelt zenuwachtig met een pen en kijkt hoopvol naar Hakima, een medewerkster van het FBO. De jongen is een exchange student en vergat vanochtend in alle haast zijn rooster te checken. Of Hakima hem kan helpen. Hakima werkt vier dagen in de week achter de balie bij het FBO, alleen op maandag niet. Haar collega stond de eerste schooldag achter de balie en moest een rij afwerken die tot de trap kwam: allemaal eerstejaars. “Zo schattig, ze waren best zenuwachtig, lacherig. En ze stonden netjes twee aan twee, geduldig te wachten.� Met nadruk op ‘geduldig’, want zo zijn ze niet

allemaal. Alle medewerkers van het FBO hebben geleerd om te gaan met agressie. Hakima: “Ik blijf gewoon rustig, met boos worden los je niets op. Maar ik heb nog nooit iets ernstigs meegemaakt hier, hoor. Soms zijn mensen wel aan het huilen, als ze een tentamen niet kunnen maken omdat ze zich niet hebben ingeschreven.� Het FBO is behalve een vraagbaak, ook een opslagplaats voor alle schrapkaarten van de tentamens. Per blok worden er negenduizend tentamens gemaakt op de FCJ. De presentielijsten en schrapkaarten worden in gekleurde mappen in kleine archieven opgeslagen op drie verschillende plekken in de school. Waar studenten niets vanaf weten, eigenlijk. De vragenbalie

TIPS

DOOR LUKE DE GROOT EN JUDITH ZIJP

Ĺ˝ĆŒĆ?Ćš Ć?žĂĂŏƚ ĹśÄ‚Ä‚ĆŒ ĹľÄžÄžĆŒ

D

orst is niet langer meer alleen een verschijnsel dat optreedt als je iets te lang niets meer hebt gedronken. Het is tegenwoordig ook de jonge tak van de VPRO en digitale plek voor het werk van jonge schrijvers, fotografen en kunstenaars. Dorst, een initiatief van drie voormalig leden van wijlen Spunk, is jong, speels en ongedwongen. De site schept niet veel orde in het toch al chaotische medialandschap, maar maakt er zo mogelijk een nog ergere zooi van. Het is nog onduidelijk of dit een voor- of nadeel is.

,ĂŜĚĹ?Ĺ? ŜĂĆ?ĹŻÄ‚Ĺ?Ç ÄžĆŒĹŹĹŠÄž

H

FCJ TWEETS

@WEBCULTUUR ‘Er staat een klas op je te wachten!’ ‘Huh? Ik geef toch pas over een uur les?’

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

&Ä‚Ä?ƾůƚĞĹ?Ćš Ĺ?Ć? ĹšĹ?Ɖ ͞žÄžÄžĆŒÍż DOOR MERLIJN ENSING

et boek ‘Canon van de Journalistiek’: een handig naslagwerk. Het nieuwe en toegankelijke boekje biedt een overzichtelijke selectie van de hoogtepunten en belangrijkste aspecten van het vak. De informatie is opgedeeld in acht categorieĂŤn met ieder vijf boeken, films, documentaires of websites, waarbij kernachtig hun belang en achtergrond wordt uitgelegd. Titels variĂŤren van ‘Citizen Kane’ van Orson Welles tot ‘What Would Google Do?’ van Jeff Jarvis. Een aanrader voor degenen die geen keuze kunnen maken uit het grote aanbod van boeken over de journalistiek.

@IWANVERRIPS U ziet het goed, het is weer Happy Hour op de SvJ: gratis printen!

Lisanne

Äž Ć?Ä?ĹšŽŽů žŽÄžĆš ĹľÄžÄžĆŒ ĆľĹ?ĆšĆ?ĆšĆŒÄ‚ĹŻÄžĹś ĚĂƚ ŚĞƚ ĞĞŜ ŽŜÄšÄžĆŒÇ Ĺ?ĹŠĆ?Ĺ?ĹśĆ?ƚĞůůĹ?ĹśĹ? Ĺ?Ć?͘ Ä‚Ćš Ä?ŽŜÄ?ĹŻĆľÄšÄžĆŒÄžĹś Ĺ?ĹśĆšÄžĆŒĹ?ÄžĆľĆŒŽŜĆšÇ ÄžĆŒĆ‰ÄžĆŒ DĹ?Ä?ĹšĹ?Ğů ĞžĞůžĂŜĆ? ĞŜ žĂŜĂĹ?ÄžĆŒ Ä?ÄžÄšĆŒĹ?ŊĨĆ?Ç€Ĺ˝ÄžĆŒĹ?ĹśĹ? ŽƾÄšÄžÇ Ĺ?ĹŠĹś ŽžĹ?ĹśĹ?Ä?ĆľĆ?͘ ĨĹ?ĞůŽƉĞŜ ÇŒŽžÄžĆŒ Ĺ?Ć? ÄšÄ‚Ä‚ĆŒ Ä‚ĹŻ ĞĞŜ Ć?ĆšÄ‚ĆŒĆš žĞĞ Ĺ?ĞžĂĂŏƚ͕ ĹľÄ‚Ä‚ĆŒ ÄžĆŒ ÇŒĹ?ĹŠĹś ĹľÄžÄžĆŒ Ç€ÄžĆŒÄ‚ĹśÄšÄžĆŒĹ?ĹśĹ?ĞŜ ŽƉ ŏŽžĆ?ĆšÍ˜ Ĺ˝ Ç Ĺ˝ĆŒÄšĆš ÄžĆŒ ŽŜÄšÄžĆŒ ĹľÄžÄžĆŒ Ä?ĞŏĞŏĞŜ ŚŽĞ ĚĞ žĞĚĹ?ĂƚŚĞĞŏ ÍšĆ?ĹŻĹ?žžÄžĆŒ Ĺ?ÄžÄ?ĆŒĆľĹ?ĹŹĆš ĹŹÄ‚Ĺś Ç Ĺ˝ĆŒÄšÄžĹśÍ›Í˜

http://weblogs.vpro.nl/dorst/

@LOTTEDEBEIJ De svj is niet meer wat het geweest is, stefs om 20u al dicht!

is het meest bekend. Alle studenten die binnenkomen in de kleine ruimte van het FBO beginnen hun gesprek met de woorden ‘ik heb een vraagje’. Hakima knikt, zoekt, geeft antwoord. Zoals aan de uitwisselingstudent. Hij moet in lokaal F120 zijn. Hij kijkt op de klok en vraagt aan Hakima of hij twintig minuten te laat mag komen in een les. “Het is onbeleefd, hè?â€? Hakima lacht. Natuurlijk mag hij die les nog binnen komen. Hij moet het gewoon eerlijk uitleggen. Hij zucht opgelucht, draait zich om en rent weg. Met zijn vizier richting het juiste lokaal.

@THIJSTUIJT Was net voor een radio item op een hogeschool in Eindhoven. Man, man, man, wat een verschil met ‘onze’ FCJ. Leve Utrecht, leve de FCJ!! @OCICM Its really great to notice how vibing the school is with all the students here around, ready to start the year!

Volgens Bemelmans, die op uitnodiging van de Paduaan het interieur van de faculteit keurde (zie pagina 12), is er sinds de oplevering van de faculteit maar ‘wat aangerommeld’ met de inrichting. Dominicus sluit zich hierbij aan. “Daardoor is de identiteit van de faculteit vertroebeld en is er afbreuk gedaan aan de atmosfeer in het gebouw�, vindt Dominicus. “Er zijn in de afgelopen twaalf jaar enkel praktische keuzes gemaakt op het gebied van het interieur. De laptops waren in opkomst, dus zijn er zomaar laptopplaatsen gekomen – zonder te realiseren wat dit voor gevolgen voor het interieur heeft.� In de afgelopen maanden is er een start gemaakt om de faculteit weer haar eigen smoel terug te geven. Met het realiseren van enkele lokalen, waaronder vier stuks grenzend aan de kantine, het aanbrengen van een nieuw slotensysteem en het vervangen van het draadloos netwerk is er op het eerste oog maar weinig te merken van een omwenteling. “Zoiets gaat stapsgewijs�, verklaart Dominicus. “Natuurlijk willen we af van het, in onze ogen, ge-

dateerde meubilair bij de entree. Maar belangrijker: voor een buitenstaander moet het duidelijker worden dat hier les wordt gegeven aan journalistiek- en communicatiestudenten.� Daarom zullen producties van studenten meer op de muren terug te vinden zijn. Grotere ramen bij lokalen moeten ervoor zorgen dat duidelijk is dat er les wordt gegeven.

Lesruimten gezocht: Xerox-shop en receptie worden mogelijk omgevormd tot lokalen Ruimtegebrek Momenteel kan de faculteit de toestroom van studenten nog wel aan. Afgelopen zomer zijn er acht nieuwe lokalen opgeleverd. Dit gaat ten koste van de werkplekken voor medewerkers, staf en directieleden. Onder het mom van ‘minder kantoren, meer on-

$0

FCJ 3

PADUAAN OKTOBER 2010

Âś

STELLING

DOOR IRENE VAN EERDEN

>ÄžĹŹĹŹÄžĆŒ žĂŏŏĞůĹ?ĹŠĹŹÍ— Ä‚ĹŻĹŻÄžĆ? žĞƚ ĚĞ Ä?ĹšĹ?Ɖ Ä?ĞƚĂůĞŜ “Het went heel snel als je het echt gaat gebruiken. Als je bijhoudt wanneer je de kaart hebt opgeladen, zie ik geen probleem. Je hoeft niet altijd geld bij je te hebben.â€?

“Ik vind het erg lastig. Je kunt net zo goed pinnen, veel makkelijker. Het opladen kost alleen maar tijd, hier op school staat vaak een rij. Maar ik zal eraan moeten wennen.�

FABIO

ANNELIES

JOURNALISTIEK

CM

2e jaars

1e jaars

“Ik doe er zelf niet fanatiek aan mee. Maar hier op school moet je wel. Voor koffie. Maar buiten school gebruik ik de chipkaart eigenlijk niet. Dan gebruik ik de pinpas.�

LUUK

1e jaars CMD

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

Een groep televisiestudenten van de opleiding Journalistiek vertrekt op 15 oktober naar Qatar. Zij zullen daar onder begeleiding van tv-docent John Driedonks en Midden Oosten-expert Ruud Hoff een kijkje nemen bij verschillende media, zoals televisiestation Al Jazeera. Doel van de reis is om de FCJ-studenten te laten zien dat het Midden Oosten een steeds prominentere scharnier wordt tussen Europa en AziĂŤ. Er is voor de studenten een cultureel programma en er zijn verschillende ontmoetingen met Hollandse expats en Qataarse studenten. Ook worden er verschillende items geschoten voor Ustad tv, de stadsomroep van Utrecht.

,hĹ?ÄžŜŽĆšÄžŜͲ Ć‰ĆŒĹ?ĹŠĆ? Ç€ŽŽĆŒ ĆŒĆľĹ?ĹŠĆ?Ä?ÄžĆŒĹ?

ĹśĹ?Ğƚ

derwijs’ delen vrijwel alle docenten op de faculteit dit jaar een bureau met elkaar. Volgend jaar komt er weer een nieuwe lichting CMD-studenten bij. Om dat op te vangen moet er extra ruimte gecreĂŤerd worden. Concreter: er moeten lokalen bij. Een mogelijk gevolg is dat de receptie en Xerox-shop worden omgevormd tot lesruimten, zegt Dominicus. De functies van beide ruimtes zijn niet noodzakelijk of ook extern op te vangen. Dominicus over de Xerox-shop: “Printjes maken kan ook op een andere school, boeken huren kan elders en syllabi moet je ook via een webwinkel thuis bezorgd kunnen krijgen. Noem het de ‘campusbeleving’.â€? De ruimte voor de mediatheek vormt intern een ingewikkelde discussie. Dominicus: “Wat moeten we ermee? Het is een ingewikkelde discussie. Moet je wel zoveel boeken verhuren? Is de mediatheek niet een te onrustige plek om te studeren? Kun je de betreffende materialen niet ergens anders verkrijgen? Er is veel meer uit die ruimte te halen dan dat we nu doen.â€?

^ƚƾĚĞŜƚĞŜ ĹśÄ‚Ä‚ĆŒ YÄ‚ĆšÄ‚ĆŒ

Bob Cruijsberg heeft de HUgenotenprijs ontvangen. De prijs is bedoeld voor medewerkers en studenten die een bijzondere en waardevolle prestatie voor de HU hebben geleverd. Cruijsberg, coĂśrdinator van het eerste jaar van Communication & Media Design (CMD), ontving deze prijs voor zijn leidende rol in de ontwikkeling van CMD. Hij stond aan de wieg van de opleiding die twee jaar geleden startte. De jury prijst Cruijsberg voor zijn ‘groot organisatievermogen’ en ‘goede verbinding met de beroepspraktijk’. “Hij is iemand die verbindt en een team laat lopen door inhoudelijk en collegiaal leiderschap.â€? Cruijsberg werkt sinds 1996 voor de Hogeschool Utrecht.

& : Ć?Ä?ŽŽĆŒĆš Ç€ŽůĚŽĞŜĚĞ Ä?Ĺ?ĹŠ Ć?ƚƾĚĞŜƚ

EN DAN NOG DIT: – Met de verbouwingen van afgelopen zomer is ongeveer acht ton gemoeid. Daar valt de aanschaf van een torrentfilter buiten. Dat was financieel niet haalbaar. Er wordt gekeken of zo’n filter er in de toekomst alsnog kan komen. Na analyse blijkt namelijk dat zestig procent van het netwerk wordt belast met het downloaden van films, muziek en andere media. – Sinds een aantal weken zijn er

negentig kluisjes op de faculteit bijgeplaatst. – Op pagina 12 een uitgebreide keuring van interieurontwerper Michiel Bemelmans. – Bemelmans is in zijn rapport erg te spreken over de kantine. Hij geeft de eetruimte een 8,5. “Er is op een spannende manier gebruik gemaakt van kleur en materiaal.� Over de prijzen van de etenswaren deed hij overigens geen uitspraken.

In de Nationale Studenten EnquĂŞte 2010 scoort de Faculteit Communicatie & Journalistiek een 6,5 bij de studenten. Dit is 0,4 punt hoger dan vorig jaar. Het afgelopen jaar merkten de studenten onder andere verbeteringen op in de roostering. Ook de toetsing en beoordeling verbeterden, maar deze zijn nog niet voldoende volgens de student. De kwaliteitszorg en de informatie vanuit de opleiding zijn op weg naar een voldoende. Verbeterpunten voor het komende jaar zijn de omgang met klachten, studiebegeleiding en het tempo van de bekendmaking van resultaten.

$0

4 FCJ

DE STUDENT DIE IK NOOIT VERGEET

KĹśĆšÇ€ĆŒÄžÄžĹľÄšÄž Ĺ?DÄ‚Ä?Ć? ĹŻÄžĹ?ĚĞŜ ƚŽƚ ĂĂŜƉĂĆ?Ć?Ĺ?ĹśĹ? ǀĞĹ?ĹŻĹ?Ĺ?ŚĞĹ?ÄšĆ?Ä?ĞůĞĹ?Äš KƉ ĚĞ & : ÇŒĹ?ĹŠĹś Ĺ?Ĺś Ć?ĞƉƚĞžÄ?ÄžĆŒ ĆšÇ ÄžÄž Ĺ?DÄ‚Ä?Ć? ĞŜ ÄžÇ€ÄžĹśÇŒĹ˝Ç€ÄžÄžĹŻ DÄ‚Ä?Ä?ŽŽŏĆ? ĞŜ Ć‰Ĺ˝ĆŒĆšÄžžŽŜŜĞĞĆ? ŽŜĆšÇ€ĆŒÄžÄžĹľÄšÍ˜ ŽŽĆŒ ŚĞƚ Ĺ?ĹśÄ?Ĺ?ĚĞŜƚ Ç Ĺ˝ĆŒÄšĆš ÄžĆŒ Ç€ŽŽĆŒĆšÄ‚Ä‚Ĺś ͚njĹ?Ä?ŚƚÄ?Ä‚Ä‚ĆŒÄšÄžĆŒ Ä?ĞǀĞĹ?ĹŻĹ?Ĺ?Ě͛͘ ĆŒ Ĺ?Ć? Ĺ?ŜžĹ?ĚĚĞůĆ? ĞĞŜ Ç€ÄžĆŒÄšÄ‚Ä?ŚƚĞ Ä‚Ä‚ĹśĹ?ĞŚŽƾÄšÄžĹśÍ˜

^ŽžĆ? ÇŒĹ?ĹŠĹś ÄžĆŒ Ć?ƚƾĚĞŜƚĞŜ ÄšĹ?Äž ĞĞŜ ŽŜƾĹ?ĆšÇ Ĺ?Ć?Ä?Ä‚ĆŒÄž Ĺ?ĹśÄšĆŒƾŏ Ä‚Ä?ĹšͲ ĆšÄžĆŒĹŻÄ‚ĆšÄžĹś ŽƉ ĚŽÄ?ÄžĹśĆšÄžĹśÍ˜ ĞnjĞ ĂŇ ÄžÇ€ÄžĆŒĹ?ĹśĹ?Í— EÄ‚ŜŜLJ <Žŏ Ĺ˝Ç€ÄžĆŒ DŽŚĂžžÄžÄš DŽŚĂŜĚĹ?Ć?͘

DOOR MERLIJN ENSING

De verdachte kon de spullen meenemen, omdat hij de beschikking had over een lokaalsleutel. De sleutel blijkt uiteindelijk ook zijn valkuil te zijn: het nieuwe sleutelsysteem op de faculteit zorgt er namelijk voor dat gemakkelijk te traceren valt wie de sleutel in gebruik heeft en waar deze wordt gebruikt. Onduidelijk is of het hier een student of medewerker betreft. In het aprilnummer van vorig schooljaar ontvreemde de Paduaan zonder enige moeite een iMac. In een reactie liet Boudewijn Dominicus, manager bedrijfsvoering, toen weten de noodzaak van een aanscherping van het veiligheidsbeleid niet in te zien. Het was juist de bedoeling om niet heel zichtbaar te beveiligen, want: “Dat maakt iets nog kostbaarder en werkt stelen in de hand�, aldus Dominicus. Nu komt hij terug op die lezing. Alle iMacs worden vanaf nu voorzien van een klein slotje, bevestigd aan de achterzijde van de computer. Dominicus verwacht dat deze maatregel afdoende is. “In het verleden is gebleken dat als er al iets wordt gejat, dat vooral aan de start van het studiejaar gebeurt.�

DOOR LISANNE VAN SADELHOFF

Hij zat daar, op de tafel van zijn docente. Zijn benen zwaaiden heen en weer terwijl hij over de belangrijkste actualiteiten van de week vertelde - iedere SLB-les vaste prik, op zijn eigen verzoek. Nanny Kok, docente filosofie en ethiek op de opleiding Communcatiemanagement, kan zich Mohammed Mohandis nog heel goed herinneren. In het eerste jaar was het ‘een kleine, beetje mollige en enthousiaste jongen´. Hij had een aanstekelijke lach en kon praten als brugman.â€? Een eigenschap waar Mohandis nu nog steeds gebruik van maakt. Hij was landelijk voorzitter van de jonge socialisten (PvdA) en is ge-

meenteraadslid in Gouda. Kok: “In de tweede klas werd hij al gevraagd om gemeenteraadslid te worden. Daar was hij aardig wat avondjes in de week zoet mee.�

‘In de tweede klas werd hij al gevraagd gemeenteraadslid te worden’ Toen Mohandis aan het eind van zijn tweede jaar terloops aan Kok vertelde dat hij wilde stoppen met zijn opleiding - hij was te druk met zijn werk bij de gemeente - ging

Kok stiekem naar AndrĂŠ Uhlenbusch, de directeur van Communicatiemanagement, met de vraag of hij met Mohammed wilde praten, omdat het zonde zou zijn als hij zou stoppen. Kok: “Ik dacht: hij kan nog zoveel begeleiding en advies krijgen van de docenten, het zou doodzonde zijn als hij dat zou mislopen.â€? Mohandis rondde zijn opleiding succesvol af en komt zo nu en dan nog op de FCJ om gastlessen te geven. Kok: “Geweldig om te zien hoe een student zich zo fantastisch ontwikkelt, een geweldige carrière heeft en toch nog steeds zo sociaal is als toen ik hem leerde kennen in zijn eerste studiejaar.â€? FOTO: MARIETTE TWILT

14;;4= MET EVEN

Äž Ć?ĆšŽŜÄš Ĺ?Ĺś Ć&#x; ĹŠÄšĆ?Ä?ĹšĆŒĹ?ĹŒ ĞŜ͕ ŽƉ ƉŽĆ?ĆšÄžĆŒĆ? Ĺ?Ĺś Ä‚Ä?ĆŒĹ?Í›Ć? ĞŜ ĹŹÇ Ä‚Ĺľ ĹŻÄ‚ĹśĹ?Ć? Ĺ?Ĺś ĆŒÄžÄ?ůĂžĞÄ?ůŽŏŏÄžĹśÍ˜ :ŽůĹ?ĞŜ ǀĂŜ ĚĞŜ ĹŻĆ?Ä‚ŏͲ ĹŹÄžĆŒ Íž:ŽƾĆŒĹśÄ‚ĹŻĹ?Ć?Ć&#x; ĞŏͿ Ç Ä‚Ć? Ä‚ĨĹ?ĞůŽƉĞŜ ÇŒŽžÄžĆŒ ĹšÄ Ćš Ĺ?ĞnjĹ?Ä?Śƚ ǀĂŜ ĚĞ ĹśÄšĆŒÄ ĹŻĹ˝ĹśĆŒÄžÄ?ůĂžĞÄ?ĂžƉĂĹ?ĹśÄžÍ˜

DOOR LUKE DE GROOT

'ĞĞŜ Ć?žŽŏĞLJ ĞLJĞĆ? ĞŜ Ä‚ĆŒĆ&#x; Ć?Ć&#x; ĞŏĞ ƉůĂĂƚŊĞĆ? Waarom ben jij uitgekozen voor de campagne? “Sinds mijn veertiende krijg ik regelmatig opdrachten voor foto’s in tijdschriften, reclamefolders en kledingmerken. Ik denk dat tijdens de auditie voor ‘Maaike’, het meisje uit de AndrĂŠlon reclame, mijn haar de doorslag heeft gegeven.â€? Je haarbos dook in veel media op. “Ik krijg veel reacties. Veel mensen die ik jaren niet heb gesproken willen checken of ik het wel echt ben op tv. Laatst was ik in een kroegje in Rotterdam waar een meisje vroeg waarmee ik mijn haar waste. Dat meisje en haar vier vriendinnen keken constant over hun schouder en giechelden.â€? Wat betekent de campagne voor je toekomst? “De campagne is goed voor mijn portfolio. Natuurlijk worden grote klanten nieuwsgieriger naarmate je meer hebt gedaan. Ik

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

ben nu veel in Duitsland aan het werk omdat er veel vraag is naar meisjes met mijn figuur.� Je hebt een Duits figuur? “Ze willen daar, net als in Nederland, niet meer zulke dunne vrouwen voor hun kledingmerken. De markt waar ik in werk is erg commercieel: veel frisse, lachende en opgewekte foto’s. Geen smokey eyes en artistieke plaatjes, wel lekker werken in een relaxte omgeving met toffe mensen.� En je leven als student? “Ik probeer zoveel mogelijk te werken en als ik in Nederland ben school te volgen. Ik geniet nu vooral van mijn opdrachten. Ik leer Duits en omdat je op de set altijd erg lang moet wachten, heb ik altijd een goed boek bij me. Zo blijf ik ondertussen ook mijn hersenen trainen.�

$0

FCJ 5

PADUAAN OKTOBER 2010

Íš ĹŻĹŻ Ć?ĆšÄ‚ĆŒͲĆ‰ĆŒŽŊÄžÄ?ƚ͛ Ç Ĺ?ĹŻ Ä?ÄžĆ?ƚĞ ĆľĹ?Ćš Ć?ƚƾĚĞŜƚ ŚĂůĞŜ Íž ĹŻĹŻÄž Ć?ƚƾĚĞŜƚĞŜ ŏƾŜŜĞŜ Ĺ?ĞƚĆ? ƾŜĹ?ĞŏĆ? Ĺ?Ĺś ÇŒĹ?Ä?Ĺš ŚĞÄ?Ä?ĞŜ͕ ĚĂƚ žŽÄžĆš Ĺ?ÄžĆ?Ć&#x; žƾůÄžÄžĆŒÄš Ç Ĺ˝ĆŒÄšÄžĹśÍ&#x;Í• Ç€Ĺ?ŜĚƚ Ä‚ĆŒĹ?ĞŜ dĹ˝ĆľÇ ÄžĹśÍ• Ć‰ĆŒŽŊÄžÄ?ƚůĞĹ?ÄšÄžĆŒ ǀĂŜ ŚĞƚ Íš ĹŻĹŻ Ć?ĆšÄ‚ĆŒͲĆ‰ĆŒŽŊÄžÄ?ƚ͛ Ĺ?Ĺś ĚĞ & :͘ ^ƚƾĚĞŜƚĞŜ ŏƾŜŜĞŜ ǀĂŜĂĨ Ç€ŽůĹ?ĞŜĚ ĹŠÄ‚Ä‚ĆŒ Ä?Ĺ?ĹŠ ĹšƾŜ ^> Í›ÄžĆŒ Ä‚Ä‚ŜŏůŽĆ‰Ć‰ÄžĹś Ç€ŽŽĆŒ ĞĞŜ Ć?ĆšÄžĆŒĆ‰ƾŜĆš ŽƉ ĹšƾŜ ÄšĹ?ƉůŽžÄ‚͘ DOOR ROBBIE KAMMEIJER

Sterpunten krijg je niet zomaar. Studenten kunnen in reguliere cursussen, of in bijzondere projecten de uitdaging aangaan om een punt te verdienen. Zo wordt aangegeven dat gedrevenheid, innovatie, leiderschap, vakmanschap of internationalisering van de student bovengemiddeld is. Om hiermee te experimenteren, starten in dit studiejaar acht pilots. “Deze pilots testen of cursussen iets extra’s kunnen bieden, buiten het normale onderwijsaanbod�, legt Touwen uit. Geslaagde pilots worden vanaf volgend studiejaar in normale cursussen

FOTO: GIJSBERT TINGA

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

geĂŻntegreerd. Touwen wil het project bewust inpassen in bestaande cursussen. “We willen niet slechts een paar jaar een ‘briljant klasje’, maar vanaf nu alle studenten uitdagen dat beetje extra te gevenâ€?, verklaart ze. Welke bijzondere projecten beloond zullen worden met een sterpunt, is nog niet bekend. Ook staan de criteria voor het behalen van de sterpunten nog niet vast. Nadelen Benjamin Groenewoud, lid van de opleidingscommissie (OC) Bedrijfscommunicatie, vindt het project een goed

initiatief. “Het is alleen maar goed als studenten positief gestimuleerd worden. Ik zie helemaal geen nadelen�, zegt hij. Irma Timmermans van de OC Journalistiek is wat voorzichtiger: “Een belangrijk gegeven is dat de student zelf bepaalt of hij excelleert, dit om te voorkomen dat er frictie ontstaat tussen andere studenten.� Touwen is zelf nog voorzichtig over de manier waarop de status van studenten met sterpunten duidelijk gemaakt kan worden aan het beroepenveld. “Momenteel voeren we een discussie rondom de vraag hoe we de sterpunten zichtbaar maken.� Robin Jacobs van de opleidingscommissie Digitale Communicatie vindt een goede aansluiting van de sterpunten met het beroepenveld een vereiste als het project wordt ingevoerd. “Als universiteiten en bedrijven de punten erkennen, sta ik er positief

tegenover.� Volgens Touwen is het bij de inburgering van de sterpunten ‘handig’ dat het project aansluit bij een landelijk programma van het ministerie. “Het begrip ‘sterpunten’ is over een aantal jaar een bekend begrip in de beroepspraktijk.�

WAAR EXCELLEREN? Deze cursussen starten een pilot met sterpunten: ‘Krant van de Toekomst’ en ‘Redactie Buitenland’ (Journalistiek), ‘Scompany’ (Communicatiemanagement) en ‘Nieuwe Dingen Doen’ (Digitale Communicatie). Ook de opleidingen Communication & Media Design, Bedrijfscommunicatie en International Communication and Media starten dit jaar met enkele pilots.

sŽůůÄž Ä?Ä‚ĹŹ Ä?Ĺ?ĹŠ ŚĞƚ ŽŜƾĆ?Ć‰ĆŒĹ˝Ĺ?ĆŒÄ‚žžÄ‚ žĞƚ KͲÇ€ÄžĆŒĆ?ĹŻÄ‚Ĺ?Ĺ?ÄžÇ€ÄžĆŒ ^Ĺ?ÄžÄ?Äž ^Ĺ?ĞƚĆ?ĹľÄ‚Í˜ dĹ?ŊĚĞŜĆ? ĚĞnjĞ Ç ÄžĹŹÄžĹŻĹ?ĹŠĹŹĆ?Äž Ä?Ĺ?ŊĞĞŜŏŽžĆ?ƚĞŜ Ç€ÄžĆŒĆšÄžĹŻĹŻÄžĹś ŊŽƾĆŒĹśÄ‚ĹŻĹ?Ć?ƚĞŜ͕ ŽƉ ĆľĹ?ĆšŜŽÄšĹ?Ĺ?Ĺ?ĹśĹ? ǀĂŜ Ć?ƚƾĚĹ?ÄžÇ€ÄžĆŒÄžĹśĹ?Ĺ?Ĺ?ĹśĹ? >Äž&Í• Ĺ˝Ç€ÄžĆŒ ĚĞ Ä?ÄžĆŒĹ˝ÄžĆ‰Ć?Ć‰ĆŒÄ‚ĹŹĆ&#x; ĹŠĹŹÍ˜ Ĺ?Ćš ĹŠÄ‚Ä‚ĆŒ ÇŒĹ?ĹŠĹś ŽŜÄšÄžĆŒ ĹľÄžÄžĆŒ ĹŻÄ‚Ĺ?ĆŒÇ‡ WŽůÄ‚ĹŹ ĞŜ ĆŒÄžĹśÄšĹ˝ :ŽƾĆ?ĆšĆŒÄ‚ ǀĂĆ?ĆšĹ?ĞůĞĹ?Ě͘ sĹ˝ĆŒĹ?Ĺ? ĹŠÄ‚Ä‚ĆŒ Ä?ÄžÇŒĹ˝Ä?ŚƚĞŜ :Ĺ˝ĆŒĆš <ÄžĹŻÄšÄžĆŒÍ• tĹ?ůĨĆŒĹ?ĞĚ ĚĞ :ŽŜĹ? ĞŜ ŜƚŽĹ?ŜĞƊ Äž ,ÄžĆŒĆšĆ?ĞŜÄ?ÄžĆŒĹ? ĚĞ Ć?Ä?ĹšŽŽů͘

$0

6 HET GESPREK

Äž ƚĞůĞůĞŜĆ? Ä‚ĹŻĆ? Ç Ä‚Ć‰ÄžĹśÍ• Ç€ĆŒĹ?ĞŜĚĹ?ŜŜĞƚŊĞ͕ Ĺ?ŜŏŽžĆ?ƚĞŜÄ?ĆŒŽŜ sÄžĆŒÇ ÄžĹśĆ?Ĺ?ĹśĹ?ĞŜ Ä‚ĹŻĆ? Ć‰Ä‚ĆŒĹ?Ä‚Í• ĆŒÄ‚Ćš ĞŜ ƚƾĹ?Ĺ? Ć?ĹŻÄ‚Ä‚Ćš ĹšĹ?ĹŠ Ĺ?Ĺś ĚĞ Ç Ĺ?ŜĚ͗ Ć‰Ä‚Ć‰Ä‚ĆŒÄ‚ÇŒÇŒĹ˝ :ŽŽĆ‰ ǀĂŜ dĞůůĹ?ĹśĹ?ĞŜ Ĺ?Ć? ĞĞŜ ĆŒŽŽĨÄšĹ?ÄžĆŒÍ• Ä‚ĹŻĆ&#x; ĹŠÄš ŽƉ ĹŠÄ‚Ä?Śƚ ĹśÄ‚Ä‚ĆŒ Ä?ŽžĆ‰ĆŒŽžĹ?ĆŠ ÄžĆŒÄžĹśÄšÄž ĨŽĆšĹ˝Í›Ć? ǀĂŜ ĞŏĞŜĚĞ EÄžÄšÄžĆŒĹŻÄ‚ĹśÄšÄžĆŒĆ?͘ Ä‚Ćš Ĺ?Ć? Ä‚ĨÇŒĹ?ĞŜ͕ ÇŒĹ˝Ç ÄžĹŻ ÄžžŽĆ&#x; ŽŜĞĞů Ä‚ĹŻĆ? ĆŒÄ‚Ć&#x; ŽŜÄžÄžĹŻÍ˜ DÄ‚Ä‚ĆŒ ĚĞ ĆšĆŒĹ˝ĆšĆ?Í• ÄšĹ?Äž Ĺ˝Ç€ÄžĆŒĹšÄžÄžĆŒĆ?ĆšÍ˜ DOOR MERLIJN ENSING

Meerdere keren veert Van Tellingen tijdens het gesprek op vanuit zijn bank om met een grote grijns zijn ‘pronkstukken’ te tonen. Martijn KrabbĂŠ, Bram Moszkowicz en Eva Jinek: het is slechts een minimale selectie van degenen die ten prooi zijn gevallen aan de lens van Joop van Tellingen. Zijn genoegzame grijns verdwijnt als hij met een serieuze, weemoedige blik vertelt over de keerzijden van het paparazzobestaan. “Wachten is het grootste aspect aan ons werk. Niks vervelender dan dat en zonde van je tijd. Soms lig ik twee weken voor iemands deur.â€? Je ligt daar voor die deur, puur voor die ene foto. Voel je je dan niet heel klein, gedegradeerd? “Natuurlijk. Ik heb dan al honderdmiljoen scenario’s doorlopen. Zal ik aanbellen? Waarom krijg ik geen bakje

PADUAAN ONTMOET JOOP VAN TELLINGEN Bijzonderheden: - Zijn woonplaats Lopik wordt omgeven door uitgestrekte weilanden. Niet bepaald het walhalla vol Bekende Nederlanders. Maar heerlijk rustig vindt Van Tellingen het er wel. - Van Tellingen zegt te walgen van onbetrouwbare mensen, maar noemt zichzelf ‘absoluut niet te vertrouwen’. - Werk staat bij Van Tellingen op nummer 1. Hij noemt zijn camera gekscherend zijn vriendinnetje. Ze gaat overal mee naartoe.

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

koffie? Ze weten dat ik er zit. Waarom komt er nou niet even iemand naar buiten, dan kan ik tenminste opsodemieteren. In de loop der jaren leer je de mensen wat beter kennen en heb je hun nummer. Dan bel je op: ‘Doe me een lol, kom even naar buiten. Gooi even een zakje vuil in de vuilnisbak, alsjeblieft.’â€? En dan heb jij een foto van een BN’er die een vuilniszak in een vuilnisbak gooit. Zorgt dat voor een gebalde vuist? “Ja: yes, hebbes! Weetjewel? Hoe meer roddel en achterklap, hoe beter. Een roddel moet je ook nooit willen checken. Als je dat doet, is het geen roddel meer. Dan is de charme er vanaf en gaat de romantiek van de roddel verloren.â€? Eigenlijk denk je dus puur en alleen aan de oplage, aan de verkoop. Dat, en niets anders? “Dat is het belangrijkst. Wij maken de roddelbladen voor fans. Onze lezers zitten niet te wachten op een moordpartij. Ze willen alles weten van hun idolen. Scheidingen, nieuwe liefdes, de dood, noem maar op. Zo is laatst Dries Roelvink getrouwd. Wij eropaf. EĂŠn groot feest. Maar die man is zo onbetrouwbaar als wat. En als ik iets verschrikkelijk haat, dan zijn het onbetrouwbare mensen.â€? Maar Joop, ben jij zelf wel te vertrouwen? “Ik ben absoluut niet te vertrouwen.â€? Hoe moet ik dat dan met elkaar rijmen? Leg eens uit. “Dat is heel moeilijk. Er worden vaak

sÄ‚Ĺś dĞůůĹ?ĹśĹ?ĞŜ ĹŹĆŒĹ?ĹŠĹ?Ćš ĞĞŜ ĹŹĹ?Ä?ĹŹ ǀĂŜ EÍ›ÄžĆŒĆ? ÄšĹ?Äž ĞĞŜ ǀƾĹ?ĹŻĹśĹ?Ć?ÇŒÄ‚ĹŹ ĚĞƉŽŜÄžĆŒÄžĹśÍ˜ ÍžzÄžĆ?Í• ŚĞÄ?Ä?ÄžĆ?ÍŠ tÄžÄžĆšĹŠÄžÇ ÄžĹŻÍ?Í&#x;

dingen aan mij verteld die ik niet door mag vertellen. Ik twijfel altijd. De ene keer hoor ik iets en denk ik: val maar lekker dood, ik zeg het toch. De andere keer houd ik het wĂŠl voor me.â€? Een voorbeeld? “Ik hoor elke dag geruchten waarvan ik niet weet wat ik ermee aan moet. Vaak belt iemand me op, die zegt: ‘Joop, ik heb gehoord dat RenĂŠ Froger prostaatkanker heeft. Maar niet doorvertellen, hè?!’â€?

band met BN’ers ‘EEN BN’ER DIE BEGRAVEN WORDT KEN IK VAAK BETER DAN ANDERE AANWEZIGEN OP DE BEGRAFENIS’

Met als gevolg een flinke rationele worsteling... “In zulke gevallen leg ik het bij mijn hoofdredacteur neer, dan ben ik het probleem kwijt. Hij belt op zijn beurt de manager van RenĂŠ Froger en voor je het weet is er een persconferentie georganiseerd. Weg scoop. Het was mĂ­jn tip, mĂ­jn verhaal, ik mag er niet over praten, maar het staat een dag later wel paginagroot in De Telegraaf. Daar zakt mijn broek van af.â€? De beste krachten in de roddeljournalistiek zijn diegenen zonder gewe-

$0

HET GESPREK 7

PADUAAN OKTOBER 2010

ethische grens ‘IK BEN ME ERVAN BEWUST DAT IK MENSEN KWETS, MAAR IK VOEL HET NIET’ FOTO: EIGEN ARCHIEF VAN TELLINGEN

tÄžÄžĆšĹŠÄžÇ ÄžĹŻÍ?Í&#x;

ten? “Dat klopt deels. Het lijkt alsof er geen gevoel in zit, maar elke vorm van journalistiek heeft zijn grenzen. De commercialiteit en concurrentie in de roddeljournalistiek is echter zo groot, dat je per sĂŠ die primeur te pakken wilt hebben. Noem het een wat ranzige vorm van journalistiek. Denk aan begrafenissen. De pijlers van de bladen zijn toch humor, verdriet en vreugde. De dood hoort daarbij. Ik ken een BN’er die begraven wordt vaak beter dan ieder ander die op de begrafenis rondloopt. Ik begrijp niet dat veel bekenden in stilte worden begraven.â€? Waarom niet? “Die artiesten hebben altijd gelĂŠĂŠfd, alles in het werk gezet om maar op televisie te komen, en dan worden ze in stilte de grond of een oven in geduwd?â€? En daar heb jij geen boodschap aan: je schiet zonder pardon die foto’s? “In feite heb ik daar geen boodschap aan, nee. Let wel: ik voel zo’n overlijden harder aankomen dan wie dan ook. Degenen die daar op de crematie rond-

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

lopen kennen de overledene misschien een paar jaar. Ik soms al 42 jaar.�

Wanneer ben je te ver gegaan? “Met de begrafenis van Gerard Fagel, de restauranthouder. Hij werd in 1989 in zijn bed doodgeschoten, terwijl zijn vriendin naast hem lag. Tijdens de begrafenis werd aan ons gevraagd te stoppen met fotograferen. Maar Ă­k bleef na-

Dat was niet de afspraak. “Nee, maar wĂŠl een mooie foto. Hè hè.â€? En die heb je gewoon geplaatst? “Ja. Hij stond over twee pagina’s in de PrivĂŠ. Heel mooi.â€? Ben je je ervan bewust dat je mensen daarmee kwetst? “Daar ben ik me heel erg bewust van, maar dat voel je niet. Eigenlijk had ik het niet moeten doen. Je bent als roddelfotograaf altijd een gespleten persoonlijkheid, leeft altijd op of over de grens. Aan de ene kant heb ik zielsveel medelijden met die mensen en aan de andere kant laat ik ze mooi niet met rust. Ik vind de waarde van een mooie foto simpelweg belangrijker dan het feit dat ik het eigenlijk niet had mogen doen.â€?

Dat lijkt me een drogreden. Familie is toch onherroepelijk verbonden aan de persoon die wordt begraven? “Familie wel. Maar meestal is daar nooit zo gek veel familie bij. Degenen die de grootste bek tegen je hebben, zijn vaak de gasten die eromheen lopen.� Is het dan aan jou om te bepalen dat jij meer gevoelens hebt bij de overleden persoon dan degenen die ernaast lopen? “Ja, ab-so-luut. Omdat ik weet hoe zo’n iemand geleefd heeft, hoe diegene dacht. Ik weet dat hij of zij het schitterend gevonden zou hebben als er een ongelooflijke hoeveelheid bekende mensen aan zijn graf zouden staan.�

tuurlijk weer hangen. Er gaat nog wat gebeuren, dacht ik. En inderdaad. Zijn vriendin valt op haar knieÍn ter aarde, grijpt de kist vast en schreeuwt vol emotie een aantal keer Gerards naam. Het waren heel dramatische foto’s – en ik was de enige die die foto’s had.�

JOOP GESNAPT Paduaan draaide tijdens het Nederlands Film Festival de rollen om. Van Tellingen werd door onze fotografe Lisa Matulessya gesnapt terwijl hij verontwaardigd reageert op BN’er die niet voor zijn camera willen verschijnen. Life is a bitch.

$0

8 HET ECHTE LEVEN

ĹŻĆ&#x; ĹŠÄš ŽƉ ÇŒĹ˝ÄžĹŹ ĹśÄ‚Ä‚ĆŒ ŜĞƚ Ĺ?ĞƚĆ? ÄžÇ†ĆšĆŒÄ‚Í›Ć? dĹ?ŊĚĞŜĆ? ŚĞƚ Ç€ŽůĹ?ĞŜ ǀĂŜ ĚĞ ĹľÄ?ŽͲŽĆ‰ĹŻÄžĹ?ÄšĹ?ĹśĹ? 'ĆŒÄ‚ÄŽ Ć?Ä?ŚĞ sĹ˝ĆŒĹľĹ?ĞǀĹ?ĹśĹ?Í• Ç Ĺ?Ć?Ćš Ĺ?Ä‚ĹśÄ?Ä‚ DĞůĹ?Ć? ͞ώϲͿ ĚĂƚ njĞ ĹľÄžÄžĆŒ Ç Ĺ?ĹŻÄšÄžÍ˜ DĞƚ ĹšÄ‚Ä‚ĆŒ Ĺ?ĹŠÇ€ÄžĆŒĹ?Ĺ?Äž ĹšŽƾÄšĹ?ĹśĹ? ĹŹĆŒÄžÄžĹ? njĞ Ć&#x; ŊĚĞŜĆ? ĹšÄ‚Ä‚ĆŒ Ć?ƚĂĹ?Äž Ç€ŽŽĆŒ ĚĞ ŽƉůĞĹ?ÄšĹ?ĹśĹ? ŽžžƾŜĹ?Ä?Ä‚Ć&#x; ĞžĂŜĂĹ?ĞžĞŜƚ ĞĞŜ Ä?Ä‚Ä‚Ĺś Ä‚Ä‚ĹśĹ?ÄžÄ?Ĺ˝ÄšÄžĹśÍ˜ /ŜžĹ?ĚĚĞůĆ? Ç ÄžĆŒĹŹĆš DĞůĹ?Ć? Ä?Ĺ?ĹŠ ÇŒĹ˝ĆŒĹ?Ç€ÄžĆŒÇŒÄžĹŹÄžĆŒÄ‚Ä‚ĆŒ Ĺ?Ĺś dĹ?ĹŻÄ?ĆľĆŒĹ? Ä‚ĹŻĆ? ŊƾŜĹ?Ĺ˝ĆŒͲĂĚǀĹ?Ć?ÄžĆľĆŒ Ĺ?ĹśĆšÄžĆŒĹśÄž Ä?ŽžžƾŜĹ?Ä?Ä‚Ć&#x; Ğ͘ Ä‚Ä‚ĆŒĹśÄ‚Ä‚Ć?Ćš Ç€ŽůĹ?Ćš njĞ ĚĞ ƾŜĹ?Ç€ÄžĆŒĆ?Ĺ?ƚĂĹ?ĆŒÄž žĂĆ?ĆšÄžĆŒ KĆŒĹ?Ä‚ĹśĹ?Ć?Ä‚Ć&#x; ÄžĆ?Í• sÄžĆŒÄ‚ĹśÄšÄžĆŒĹ?ĹśĹ? ĞŜ DĂŜĂĹ?ÄžĹľÄžĹśĆšÍ˜ DOOR EVELIEN PIELS FOTO: MARIETTE TWILT

Bezoeken aan cafĂŠ Stef ’s en restaurant the Basket zal Bianca nooit meer vergeten, maar ook de veelzijdigheid van de opleiding en haar projecten op school niet. Zo herinnert ze zich een project dat ze zogenaamd voor het sportmerk Adidas moest doen, waarbij ze de lat voor zichzelf en anderen erg hoog legde. “Ik was nooit snel tevreden, niet voor mijzelf ĂŠn niet voor anderen. Maar tijdens dit project verliep de samenwerking goed. De meisjes met wie ik toen samenwerkte, zijn vriendinnen van mij geworden en gebleven.’’ Met haar ontwikkeling was Melis vroeg bezig. Na de middelbare school volgde ze de mbo-opleiding grafische vormgeving. Hierdoor heeft ze zich ook in de uitvoerende kant van communicatie verdiept. “Je ziet iets van meerdere

kanten. Voor mij is het een voordeel dat ze een half jaar eerder met afstuderen ik het hele proces heb gezien.â€? Toch wil- om in haar laatste half jaar de pre-master de Melis uitdaging en meer theoretische Bestuurs- en Organisatiewetenschap te onderbouwing. Zo volgde ze op het volgen. mbo een masterclass en volgt ze nu een universitaire master. “Ik ben altijd op Scriptieprijs en baan als beloning zoek naar iets extra’s.â€? Aan het einde van De veelzijdigheid haar studie werd de ‘Toen ik in de van de opleiding Comstudente verrast met municat iemanage- praktijk kwam, viel de scriptieprijs. “Je ment sprak de studen- mijn mond open van hebt ergens zo hard te in eerste instantie en lang aan gewerkt, verbazing’ aan. Later kreeg ze het dat het winnen van gevoel dat ze van alles een scriptieprijs dan een beetje wist, maar geen diepgaande echt een groot compliment is.â€? Ook kennis had. Door de lat ook tijdens werd haar een baan aangeboden bij het afstuderen in Corporate en Interne het stagebedrijf: CZ Zorgverzekeraar. Communicatie hoog te leggen, kreeg “Toen ik net in de praktijk kwam, viel ze al meer specifieke kennis. Maar om mijn mond open van verbazing. Ik was nog meer verdieping te krijgen, begon nog naĂŻef en had geen idee hoe het er in

de praktijk daadwerkelijk aan toegaat. Je verwacht dat grote bedrijven grote communicatieafdelingen hebben, maar dat bleek niet zo te zijn.� Melis houdt zich bij haar huidige baan onder andere bezig met het personeelsmagazine, de nieuwsvoorziening voor het intranet en kleine adviestrajecten. Ontwikkelen “Het werk dat ik nu doe, vind ik leuk, maar het is niet iets dat ik altijd wil blijven doen. Ik wil meer de richting van verandermanagement op. Daarom volg ik deeltijd de master Organisaties, Verandering en Management.� Naar een echte droombaan werkt Melis nu nog niet toe. “Ik vind het vooral belangrijk om met plezier naar mijn werk te gaan en mezelf te blijven ontwikkelen.��

34 ?A0:C89: EEN GREEP UIT

In deze rubriek geven professionals uit de wereld van communicatie en journalistiek iedere editie hun inspirerende visie op het vak. Henk Zwijnenburg Eindredacteur Interne Communicatie ANWB

BEDRIJFSCOMMUNICATIE

“Wie werkt in de bedrijfscommunicatie is een goudvink. Je mag overal rondkijken, met iedereen praten en je overal mee bemoeien. Je beweegt je op de werkvloer ĂŠn in de omgeving van het management. Boeiend, eervol en leuk. Omdat managers in zware tijden ook naar de communicatieafdeling kijken, mag niemand twijfelen aan jouw meerwaarde. Als je blabla-verhalen kunt onderscheiden van heldere, logische en goed geformuleerde boodschappen, dan ben je al een eind op weg.â€?

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

Marlou Rutten Ad interim Hoofd Programma bij het Nederlands Film Festival

EVENTMANAGEMENT

“In de evenementenwereld zet je met een groot team iets neer waar veel mensen van gaan genieten. Zodra een evenement of draaidag dichterbij komt, worden de dagen langer, onvoorspelbaarder. Je moet snel schakelen. Het helpt wanneer je je goed kunt inleven in hoe een ander denkt en het kunt vertalen naar uitvoerbare onderdelen. Zelfredzaamheid is heel belangrijk, maar wees niet bang om hulp te vragen. Elk project is anders, en elke dag leer je bij. Dat is ook het leuke aan het werk: je blijft jezelf vernieuwen.�

Martin van Zaalen Hoofdredacteur Link Magazine

JOURNALISTIEK

“Je beheerst een vak. Je krijgt ze allemaal aan tafel: het warhoofd die alles door elkaar gooit, het gesloten, onzekere type met korte antwoorden, het wantrouwende type met zijn abstracte omhalen, de criticus met wedervragen, de snelprater, de veelprater en de zelfverzekerde. En je maakt er vervolgens een helder, interessant en relevant verhaal van, met een kop en een staart, met een logische opbouw die ook de vluchtige lezer kan volgen. Je beheerst een vak.�

$0

HET ECHTE LEVEN 9

PADUAAN OKTOBER 2010

2^[d\] 2^[d\]

Ä?ĹšĆšÄžĆŒĹŹĹŻÄ‚Ć‰

HUUB EVERS

Nederlands bekendste liedjesschrijver John Ewbank is vreemdgegaan en dat leidde tot een huwelijkscrisis, meldden de media begin mei. Roddeljournalistiek lijkt een geaccepteerd specialisme te zijn geworden. Dat roept de vraag op hoe het zit met de ethische standaarden op het gebied van privacybescherming. Gelden die daar niet? Elke inbreuk op de privacy van mensen moet in redelijke verhouding staan tot het maatschappelijk belang van de publicatie, zegt de Leidraad van de Raad voor de Journalistiek. Maar wat is maatschappelijk belang? Is dat, net als privacy, ook zo’n begrip uit de oude journalistiek? Het lijkt er wel op. Waarom zou je je trouwens druk maken over privacybescherming wan-

neer half Nederland z’n hele handel via Hyves aan die andere helft kenbaar maakt? Initialen en balkjes zijn praktijken uit de oude doos, want iedereen kan probleemloos weten om wie het gaat. Na de moord op Milly Boele in Dordrecht kwam de journalistiek stevig onder vuur te liggen. In de kritische commentaren werd gesuggereerd dat zich een tweedeling in de journalistiek aan het voltrekken is. Aan de ene kant de serieuze media die blijven vasthouden aan de morele standaarden van het vak, zoals privacybescherming en het niet publiceren van roddels. Aan de andere kant de populaire pers die zich vooral laat leiden door sensatiezucht en scoringsdrift.

Zal zo’n klassieke norm als privacybescherming op den duur het loodje leggen? Ik hoop het niet, maar ik vrees van wel. Die vrees wordt gevoed door de nasleep van het incident tijdens de Dodenherdenking. De advocaat van de Damschreeuwer vond dat de privacy van haar cliĂŤnt geschonden is, nu de politie tijdens de persconferentie details over zijn uiterlijk en strafblad heeft gemeld. Dat leidde tot ruim vierhonderd reacties op de site van De Telegraaf. Bijna alle ‘reaguurders’ vinden dat de man geen enkel recht heeft op privacybescherming. Dat die advocaat Ăźberhaupt nog over privacybescherming durft te beginnen! Ik bedoel maar. Huub Evers, lector Fontys Hogeschool Journalistiek Tilburg

^ƚƾĚĞŜƚĞŜŏÄžĆŒĹŹÍ— Ä‚ĹŻĹŻÄžĆ? žĂĹ?Í• Ä‚ĹŻĹŻÄžĆ? ĹŹÄ‚Ĺś

ĞŜ ĹŹĆŒĆľĹ?Ć?ĹŠÄž ŚĞÄ?Ä?ĞŜ njĞ ĹśĹ?Ğƚ Žž ĞŜ žĞƚ ĞĞŜ ĹŻĹ?ĞĚÄ?ŽĞŏ Ć?ĹŠĹ˝ĆľÇ ÄžĹś njĞ ŽŽŏ ĹśĹ?ÄžĆšÍ˜ Ä‚Ĺś ĚĞ Ä?ĆľĹ?ƚĞŜŏĂŜƚ ǀĂŜ ŚĞƚ Ĺ?ÄžÄ?Ĺ˝ĆľÇ Ĺ?Ć? Ĺ?ĞĞŜ ĆšĹ˝ĆŒÄžĹś ƚРǀĹ?ŜĚĞŜ ĞŜ Ä?Ĺ?ŜŜĞŜ Ć?ƚĂĂƚ Ĺ?ĞĞŜ Ĺ˝ĆŒĹ?ÄžĹŻÍ˜ ůůĞĞŜ ŚĞƚ Ĺ?ĞůƾĹ?Äš ǀĂŜ ĚĞ ÄšÄžĆľĆŒÄ?Ğů ĚŽĞƚ ĹŠÄž Ä‚Ä‚Ĺś ĚĞ ĹŹÄžĆŒŏŏůŽŏ ĚĞŜŏÄžĹśÍ˜ Ä‚Ćš ÄžĆŒ Ĺ?Ĺś ÄšĹ?Ćš ĆŒĹ?ŊƚŊĞĆ?ŚƾĹ?Ć? ĞĞŜ Ć?ƚƾĚĞŜƚĞŜŏÄžĆŒĹŹ Ć?Ä?ŚƾĹ?ůƚ͕ Ç Ĺ˝ĆŒÄšĆš ĂůůĞĞŜ Ç ÄžĹ?Ĺ?ÄžĹ?ĞǀĞŜ ÄšŽŽĆŒ ŚĞƚ Ç Ĺ˝Ĺ˝ĆŒÄš Íš^ƚƾĚĞŜƚĞŜŏÄžĆŒĹŹÍ› ŽƉ ŚĞƚ ĆŒÄ‚Ä‚ĹľÍ˜

DOOR IRENE VAN EERDEN

Deze woensdagavond zijn de twee comfortabele banken genoeg voor de aanwezigen, een rij van vijfentwintig klapstoeltjes verraadt dat het doorgaans drukker is. Vandaag gĂŠĂŠn uitgeklapte stoeltjes. Pastor Munneke is ondanks de lage opkomst goed gemutst. Hij is vol vertrouwen dat dit slechts een stroef begin van het nieuwe seizoen illustreert. Meestal komen er wekelijks ongeveer veertig mensen die meedoen aan een activiteit van de Studentenkerk. Met rode wangen vertelt hij dat hij het ‘echt cool’ vindt dat hij de afgelopen weken veel geĂŻnteresseerde studenten is tegengekomen. “Zij zijn niet opgevoed met het móÊten geloven. Ze denken vrijer, staan er meer voor open. Dat vind ik echt gaaf.â€? Ritmisch meekloppen Laagdrempelig zijn, dat is wat pastor Munneke beoogt met de Studentenkerk. Alles mag. Wel of niet geloven. Wel of niet bidden. Dat blijkt wel wanneer er verteld wordt dat er ook ongelovigen en mensen met islamitische achtergrond langs zijn geweest. “Ik heb er geen last van dat andere mensen niet

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

gelovenâ€?, zegt pastor Munneke. “Ik vind het juist zonde voor hen, ik gun ze het om te gaan geloven. Ze weten niet wat ze missen.â€? Wanneer niet het liedboek maar de nieuwerwetse liederen tevoorschijn komen, is het tijd voor muziek. Met gesloten ogen, ritmisch meekloppend op de stoelleuning, raakt iedereen in zijn eigen wereld. Voor een buitenstaander misschien wat vreemd, maar voor de kerkganger de normaalste zaak van de wereld, zo blijkt. De rest van de avond staat in het teken van bijbelstudie en discussie. De uitnodiging om alles te vragen wat je op het hart ligt wordt hier nogmaals uitgesproken. Weer die laagdrempeligheid. Hoe kun je bijvoorbeeld met God praten? EĂŠn van de kerkgangers noemt de bijeenkomsten zijn ‘anker in de week’. Zijn studie Wiskunde is goed te combineren met het geloof. De avond wordt afgesloten met een gebed. Handen vouwen doen ze niet, iedereen doet wat goed voelt. Ook hier geldt, wil je liever niet bidden, dan hoeft dat niet. Dan rest er niets anders dan tot bezinning komen.

FOTO’S: ANNELIES WATERLANDER

WÄ‚Ć?ĆšĹ˝ĆŒ DƾŜŜĞŏĞ ͞njĹ?Äž ĨŽĆšĹ˝Ä?ŽůůÄ‚Ĺ?Ğ͕ žĂŜ žĞƚ Ä?ĆŒĹ?ůͿ͗ Íž Ä?Śƚ Ä?ŽŽů ĚĂƚ Ĺ?ĹŹ ÇŒĹ˝Ç€ÄžÄžĹŻ Ĺ?ÄžŢŜƚĞͲ ĆŒÄžĆ?Ć?ÄžÄžĆŒÄšÄž Ć?ƚƾĚĞŜƚĞŜ ƚĞĹ?ĞŜ ŏŽžÍ˜Í&#x;

$0

10 DE MENS ACHTER

͚/Ŷ ŵŝũŶ ĚƌƵŵƐƚĞů ŬĂŶ ŝŬ ŵŝũŶ ĞŶĞƌŐŝĞ Ŭǁŝũƚ͛ ŽǀĞŶ͗ ŝĞƌƚũĞ ŝŶ ĚĞ ŚĂŶĚ͕ ďƌĞƚĞůƐ͕ ƉŝŶŐƵŢŶƉĂŬ͕ ŚĂŶŐĞŶĚ ƚĞŐĞŶ ĚĞ ŵƵƵƌ͕ ĐŚŝůůĞŶĚ ŝŶ ŚĞƚ sŽůŬƐǁĂŐĞŶďƵƐũĞ͗ 'ĞƌƚͲ:ĂŶ ŵĂĂŬƚ;ĞͿ ŚĞƚ ĂůůĞŵĂĂů ŵĞĞ͘ 'ƌŽƚĞ ĨŽƚŽ͗ dŝũĚĞŶƐ ĞĞŶ ŽƉƚƌĞĚĞŶ ŐĂĂƚ 'ĞƌƚͲ:ĂŶ njŽ ŝŶ ĚĞ ŵƵnjŝĞŬ ŽƉ ĚĂƚ Śŝũ͕ ŶĂĂƌ ĞŝŐĞŶ njĞŐŐĞŶ͕ ŐƌŽŵŵĞŶĚ ƚĞŬĞĞƌ ŐĂĂƚ ĂĐŚƚĞƌ njŝũŶ ĚƌƵŵƐƚĞů͘

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

GROTE FOTO: LISA MATULESSYA FOTO’S BOVEN: EIGEN ARCHIEF PEDDEMORS

$0

DE MENS ACHTER 11

PADUAAN OKTOBER 2010

PERSOONLIJK Naam: Gert-Jan Peddemors

‘IK HOUD ER WEL VAN OM EEN BEETJE OP DE ACHTERGROND TE BLIJVEN’

Leeftijd: 46 Woonplaats: Utrecht Beroep: Redactionele Vormgeving Politiek: Links van het midden, PvdA. “Behalve als ze met het CDA gaan werken.� Belangrijk in het leven: Om het leuk te hebben Geloof: Nee, dat is allemaal verzonnen Thuissituatie: Alleenstaand

WĂĚƾĂĂŜ Ć?Ć‰ĆŒÄžÄžĹŹĆš ĞůŏĞ ĞĚĹ?Ć&#x;Äž žĞƚ ĹľÄžÄšÄžÇ ÄžĆŒĹŹÄžĆŒĆ? ǀĂŜ ĚĞ &Ä‚Ä?ƾůƚĞĹ?Ćš ŽžžƾŜĹ?Ä?Ä‚Ć&#x;Äž ĞŜ :ŽƾĆŒĹśÄ‚ĹŻĹ?Ć?Ć&#x;ÄžĹŹÍ˜ /Ĺś ĚĞnjĞ Ĺ?ĹśĆšÄžĆŒÇ€Ĺ?ÄžÇ Ć? ĹŻĹ?Ĺ?Ćš ĚĞ ĹśÄ‚ÄšĆŒƾŏ Ŝƾ ĞĞŜĆ? ĹśĹ?Ğƚ ŽƉ ŽŜÄšÄžĆŒÇ Ĺ?ĹŠĆ?Ć‰ÄžĆŒĹ?ŏĞůĞŜ͕ ĹľÄ‚Ä‚ĆŒ ŽƉ ĚĞ žĞŜĆ? Ä‚Ä?ĹšĆšÄžĆŒ ĚĞ Ĺ?ÄžŢŜĆšÄžĆŒÇ€Ĺ?ÄžÇ ÄšÄžÍ˜ ĞnjĞ ĞĚĹ?Ć&#x;Ğ͗ 'ÄžĆŒĆšͲ:Ä‚Ĺś WĞĚĚĞžŽĆŒĆ?͘ DOOR LISA MATULESSYA

“Een hele dag alleen zitten op mijn kamer en niets doen. Dat kon ik als puber erg goed. De middelbare schooltijd was een drama. In de brugklas ben ik blijven zitten, want, als gezegd: ik deed niks. In die tijd was ik een hangerige puber. Niet opstandig, meer lusteloos. Mijn leven kreeg een boost toen ik op mijn vijftiende een bandje begon met vrienden. De instrumenten werden aan de keukentafel verdeeld. Omdat de drums me erg stoer leken, koos ik daarvoor. De uiteindelijke zanger had de pech dat hij er niet bij was. Zo werd onze band de ‘Van Bill Brothers’ geboren. We oefenden bij mij thuis, in de kelder. Dat was echt ons honk, niemand anders kwam daar. Er waren twee ruimtes. In de ene stonden al onze instrumenten, we mochten daar zoveel herrie maken als we wilden. De andere ruimte was onze hangplek en stond volgepropt met oude leren banken. Het rook er muf, het was er vrij donker en de muren waren volgekalkt of er hingen posters. De schimmel stond op de gitaarversterkers. Nee, niet een plek om in je eentje voor de lol te zitten. Als ik vanachter mijn drumstel tijdens optredens voel dat de muziek ‘samenkomt’, kan het een soort magie hebben. Ik vind het fijn dat ik in dat instrument mijn energie kwijt kan. Maar ik houd er wel van om een beetje op de achtergrond te zitten. Vooraan staan met spetterende gitaarsolo’s is niets voor mij. Drummen, dat is mijn passie. Momenteel heb ik naast het drummen ook genoeg andere hobby’s zoals fotograferen. Maar twintig jaar geleden was het voor mij echt een essentieel onderdeel van mijn leven. Zoals iedere jonge muzikant hadden we de ambitie om door te breken. Platinum albums en volle arena’s: dat was de droom. Nu, 31 jaar later, zijn we nog steeds samen. Je merkt vrij snel dat doorbreken alleen is weggelegd voor de allerbeste bands. Het was een mooie jongensdroom, maar erg teleurgesteld waren we niet. Als iedereen volwassen is, krijg je op een gegeven moment toch andere prioriteiten. We treden tegenwoordig nog steeds op als coverband in kleine cafeetjes.

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

Daar spelen we zogenaamde kroegenmuziek. U2 en Greenday, dat repertoire.� Moeder als docent “Mijn ouders vonden het fijn om te zien dat ik door het drummen weer zin kreeg om activiteiten te ondernemen. Ik heb altijd een goede band met mijn ouders gehad, we hadden een erg harmonieus gezin. We woonden met vier kinderen en mijn ouders in een groot huis in Maarssen. Aan onze woning grensde de huisartsenpraktijk van mijn vader. Daardoor was er altijd wel iemand in huis. Als ik dan thuis kwam uit school ging ik altijd even thee drinken met de assistentes.

‘MIJN MOEDER WAS MIJN DOCENTE FRANS. VERSCHIKKELIJK’ Mijn vader overleed in 2001. We hadden goed contact met elkaar. Bij mijn geboorte heeft hij me zelfs samen met mijn opa, die ook arts was, ter wereld gebracht. Over dat soort bijzondere daden schepte hij nooit op. Het was een rustige en gereserveerde man. Daarmee was hij het tegenovergestelde van mijn moeder. Door al haar contacten heeft zij altijd een erg druk en sociaal leven gehad. In die tijd had ik als puber een andere band met haar. Op de middelbare school was ze namelijk mijn docent voor Frans. We vonden het allebei verschrikkelijk: ik ben ervan overtuigd dat je geen les moet krijgen van je ouders. Daar hadden we in die tijd dan ook vaak onenigheid over. Gelukkig is dat nu helemaal veranderd, we kunnen prima met elkaar opschieten. Al hebben we wel nog steeds discussies over een voorval van toen. Omdat ik in de klas straf van haar had gekregen, mocht ik niet met de auto

mee naar school rijden. Daar was ik het natuurlijk niet mee eens, omdat ze tijdens het wegbrengen gewoon mijn moeder was en niet mijn docente. We kunnen het daarover nog steeds niet eens worden. Tegenwoordig gaan we zelfs samen weekendjes op reis. Afgelopen jaar ben ik nog met haar voor een weekend naar Helsinki geweest. Ondanks haar respectabele leeftijd van 75 jaar houdt ze nog steeds van reizen. Vorig jaar is ze zelfs nog zes weken naar India geweest.â€? Rode paraplu “De voorliefde voor reizen heb ik dan ook niet van een vreemde. Onbekende culturen en streken fascineren mij ontzettend. Op dit moment ben ik in zo’n vijftig landen over heel de wereld geweest, van EthiopiĂŤ tot Bolivia. De reizen maak ik meestal voor een aantal weken met een vriend. Ook sluit ik me wel eens bij een gezelschap aan. Verleden jaar heb ik bijvoorbeeld een trektocht door de Himalaya gemaakt met een groep. Het is dan niet de hele dag achter een rode paraplu aanlopen, maar lekker je eigen activiteiten ondernemen. Mijn inspiratie voor bestemmingen haal ik overal vandaan. Van het spel Risk bijvoorbeeld. Ik was altijd erg nieuwsgierig naar het land Kamchatka, wat bij dat spel op de kaart staat. In die tijd had ik nog geen idee wat voor land het was. Het bleek een schiereiland te zijn dat tegen Rusland aan ligt. Het was er magisch. We hebben daar twee weken lang rondgetrokken door een spectaculair rotsachtig gebied. Een onherbergzaam en woest land. Daar kom je buiten de stad alleen maar bruine beren tegen. Na een maand rondtrekken met een groep vind ik het lastig om weer thuis te zijn. De eerste week loop ik dan echt met een katergevoel rond, mis de mensen om me heen. Maar ik heb absoluut niet de behoefte om daar dan verandering in te brengen. Ik hoef niet iemand naast me te hebben om het leuk te hebben. Ik ben gewoon tevreden met hoe mijn leven nu is.â€?

$0

Z.O.Z. 12

PADUAAN OKTOBER 2010

2^[d\] 2^[d\]

INTERIEUR FCJ /ÄžÄšÄžĆŒÄž ĞĚĹ?Ć&#x; Äž ŜŽÄšĹ?Ĺ?Ćš ĚĞ WĂĚƾĂĂŜ ĞĞŜ ÄžÇ†Ć‰ÄžĆŒĆš ĆľĹ?Ćš Žž ĞĞŜ Ä?ĞƉĂĂůĚ Ä‚Ć?ƉĞÄ?Ćš Ä?Ĺ?ŜŜĞŜ ĚĞ ĨÄ‚Ä?ƾůƚĞĹ?Ćš ƚĞ ƚĞĆ?ĆšÄžĹśÍ˜ Ĺ?Ćš ŜƾžžÄžĆŒ ĹŹÄžĆľĆŒĆš Ĺ?ĹśĆšÄžĆŒĹ?ÄžĆľĆŒŽŜĆšÇ ÄžĆŒĆ‰ÄžĆŒ DĹ?Ä?ĹšĹ?Ğů ĞžĞůžĂŜĆ? ĚĞ ĨÄ‚Ä?ƾůƚĞĹ?Ćš ŽƉ ĹšÄ‚Ä‚ĆŒ Ĺ?ĹśÄ?Ĺ˝ÄžÄšÄžĹŻÍ˜ DOOR ROBBIE KAMMEIJER Uit zijn grote openstaande aktetas steekt een duimstok als Michiel Bemelmans de FCJ binnenloopt. Nieuwsgierig kijkt hij in het rond. “Typisch tweede helft jaren ’90â€?, zegt hij meteen. “Dat had sober en zakelijk moeten blijven. Maar nu heeft het pand de consistentie van een vuilnisbelt.â€? Bemelmans, afgestudeerd als marketeer, runt sinds 2008 zijn eenmansbedrijf ‘Strak Interieur’. Met name voor kantoren ontwikkelt hij ‘duurzame, flexibele interieurconcepten’. “Voor sommige dingen in dit gebouw is geld uitgetrokken, voor andere dingen nietâ€?, concludeert Bemelmans snel. “De student zal het interieur als voldoende beoordelen, maar na de oplevering is er gewoon een beetje aangerommeld.â€? de eerZijn deskundige oog valt op een paar ste verdieping noemt Bemelmans een ‘architectonische pluspuntjes’, zoals de zwaktebod. “Helemaal verkeerd. Waar glazen ovaal in het dak en de brugge- je bent, moet blijken uit de omgeving, tjes op de eerste verdieping. “Grappigâ€?, dat moet het gebouw uitstralenâ€?, roept zegt hij met een bedenkelijk gezicht als hij. “Hoe indirecter, hoe beter. Niet je hij vervolgens de mediatheek binnen- naam in neonletters en fantasieloze loopt en de grote blauwe lampen boven aquarellen aan de muur, maar krande tafels ziet. “Best leuk als decoratie, tenkoppen.â€? De kantine noemt Bemaar absoluut zonmelmans ‘een goed ‘Je zou zeggen der functieâ€?, licht hij Frans wegrestaurant’, toe. “Ik vind het wel Ikea, maar deze vooral vanwege het speelsâ€?, verdedigt uitzicht op een kudartifortbank kost de grazende schapen. de toegesnelde mediathecaris Robert kan de school zeker drie mille’ “Hier Hoeksema. wat van leren: ik zie Bemelmans wijst naar de tafels, stoe- diverse materialen, het is speels ĂŠn len en archiefkasten. Bovenaan de trap duurzaam.â€? blijft hij staan en kijkt naar de zwarte Als het rondje erop zit, adviseert banken. “Je zou zeggen Ikea hè, maar Bemelmans terug te gaan naar de bedeze artifortbanken kosten zeker drie doelingen van de architect toen hij het mille!â€? pand bouwde. “Onderwijsmensen zijn “Wat schuiven met het huidige meu- van het type mensen dat effectief denkt bilair zou het verschil al kunnen makenâ€?, en geen gevoel heeft voor materiaalâ€?, zegt Bemelmans, uitkijkend over de zegt hij, doelend op de bonte verzameruimte. Terwijl voor Hoeksema de dos- ling kleuren en materialen. “Als de tijd sierkast een doorn in het oog lijkt, moet vervliegt, krijg je behoefte aan verandedie absoluut blijven staan vindt Bemel- ring. Als het gebouw dan niet als geheel mans. “Stoer!â€? Het neonkunstwerk op bekeken wordt, is een vernieuwing lang niet altijd een verbetering. Dus onthoud: snel leuk maken is vreselijk.â€?

RUBEN MUNSTERMAN

,Ğƚ ŜĞĹ?Ä‚Ć&#x; ÄžĨ ÄžĹ?Ĺ?ĞŜ Ç€ÄžĆŒžŽĹ?ĞŜ ǀĂŜ ^Ç€: WĆŒĹ˝ÄšĆľÄ?Ć&#x; ŽŜĆ? Het is crisis. Veel traditionele markten worden zwaar getroffen, met name die van de journalistiek. Dode Boom BV en Old Fashion Magazine Group stuiten op grote kostenbesparingen, wat de inkoop aan journalistieke kwaliteit sterk terugschroeft. Desalniettemin schrijft het bedrijf School voor Journalistiek Productions (SvJ Productions) elk jaar driehonderd nieuwe journalisten bij op de balans. Het probleem vormt zich dan wanneer deze lui als eindproduct op de markt worden aangeboden. Veel van deze afgestudeerden kunnen niet terecht bij bedrijven als Omroep Subsidieslurper of Vergadertijgers N.V., of gaan voor een te lage prijs aan het werk. Daarnaast sneuvelt ook nog eens meer dan de helft van alle journalisten in het ontwikkelingsproces. Door deze jaarlijkse waardevermindering lijdt SvJ Corp. al een tijd lang aan een negatief eigen vermogen. Topman van het bedrijf Peter de Vries (directeur Journalistiek, red.) probeert het bedrijf innovatiever te maken, maar tevergeefs. Veel van zijn ondermanagers zijn ouderwetse rotten die al decennia lang deze positie bekleden – ver weg van de huidige ontwikkelingen in de journalistieke praktijk. Er worden producten afgeleverd op een markt die nagenoeg dood is. En wanneer er bij een segment sprake is van een overschot aan aanbod, is het uiterste noodzaak om jezelf te onderschei-

COLOFON Hoofdredacteur: Merlijn Ensing

Kok, Inge Noordijk, Laura Speelziek

Adjunct: Irene van Eerden

Drukkerij: Tuijtel

Art-director: Mariette Twilt

Met dank aan: Michiel Bemelmans, Huub Evers, Ruben Munsterman, Marlou Rutten, Martin van Zaalen, Henk Zwijnenburg

Redacteur: Robbie Kammeijer Medewerkers: Luke de Groot, Lisa Matulessya, Ruben Munsterman, Evelien Piels, Gijsbert Tinga, Annelies Waterlander, Judith Zijp FOTO’S MARIETTE TWILT

2S]HWMH 3DGXDDQ 6HSWHPEHU LQGG

Ruben

‘Stel dat de school een onderneming zou zijn’

Eindredacteur: Lisanne van Sadelhoff

/ĹśĆšÄžĆŒĹ?ÄžĆľĆŒŽŜĆšÇ ÄžĆŒĆ‰ÄžĆŒ DĹ?Ä?ĹšĹ?Ğů ĞžĞůžĂŜĆ? ͞ůͿ ĞŜ žĞĚĹ?ĂƚŚĞÄ?Ä‚ĆŒĹ?Ć? ZĹ˝Ä?ÄžĆŒĆš ,ŽĞŏĆ?ĞžĂ Ç Ĺ?Ć?Ć?ĞůĞŜ Ĺ?ĚĞĞģŜ ĆľĹ?Ćš Ĺ˝Ç€ÄžĆŒ ĚĞ Ĺ?ĹśĆŒĹ?Ä?ĹšĆ&#x; ĹśĹ? ǀĂŜ ĚĞ žĞĚĹ?Ä‚ĆšĹšÄžÄžĹŹÍ˜

den. Maar dat is lastig aangezien de leidinggevenden van SvJ Productions in de productiezalen een dertig jaar oud keurslijf blijven dicteren. Moederbedrijf Belastingcent Brothers houdt SvJ Productions op de been met grote kapitaalinjecties. De grootste aandeelhouder van Belastingcent Bros. - Mark Rutte Investment Group - dreigt inmiddels fors te bezuinigen op onderdelen in het bedrijf. Er zal flink gereorganiseerd moeten worden bij SvJ Productions wil het zijn aandeelhouders tevreden houden, en flink geĂŻnnoveerd wil het zijn journalisten weer aantrekkelijk maken voor de consument. Maar het noodlot heeft nog niet toegeslagen. De productiedagen zijn deze weken weer begonnen. En naast de keuring van fossiele ondermanagers, is er nog voldoende ruimte voor een journalist om zichzelf kostbaar te maken . Want er geldt nog altijd een gouden regel in de economie: een goed product verkoopt zichzelf.

Redactieraad: Peter Douma, Nanny

?PSdPP]

Ä‚Ĺ? ƉĂƉ͕ ĚĂĹ? žĂž DOOR LISANNE

pagina 2

contact: paduaan.fcj@gmail.com

$0

Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.