ShootinQ
[tekst] Merlijn Ensing
© Damon Pijlman
‘Nu kappen met voorzichtigheid’ Bruidsfotograaf Damon Pijlman (34) is als een speelse hond. Laat hem praten over zijn vak en hij gaat kwispelen, zijn ogen twinkelen. Maar kritisch is hij ook op zijn collega’s. “De angst regeert.”
“Het regent. Windkracht 9. Het slechtste weer dat je kunt wensen voor een huweu lijk, zeker aan het strand. Maar ik vind die plassen fantastisch. Laat het nog eru ger worden. Kom maar op. Slecht weer triggert me. In plaats van dat ik lui word en kick op tegenlichtjes, moet ik keihard werken. Het bruidspaar poseert vanuit de strandtent, ik word ondertussen kledu dernat. So what. Ik stel ze gerust – ‘reu laxt, komt goeeed, komt goeeed’. Ze moeten zich niet druk maken om het weer. Ik zorg ervoor dat ze met mooie foto’s thuiskomen.” “Veel fotografen denken nog steeds dat trouwfotografie pure romantiek moet zijn. Maar laat mijn beelden alsjeblieft niet op clichématige huwelijksfoto’s liju ken. Ik vind dat je liefde op allerlei mau nieren kunt fotograferen. Het hoeft niet mooi romantisch te zijn, stoere emotie is juist de bom. Drama hoort daarbij. Een ochtend vol tranen, spanning en een jurk die niet dichtgaat mag niet ontbreken in een huwelijksreportage.” Modewoordjes Collega’s van Damon Pijlman noemen hun werk vaak spontaan en journalisu tiek. “Pure modewoordjes. Veel van dat soort fotografen weten niet eens wat het is”, vindt Pijlman. “Ze vragen een bruidsu
paar om in een park van een heuveltje af te rennen of laten ze een opgedofte bruiu degom een koets besturen. Hoezo, sponu taniteit? Dat dóé je toch niet? Je kunt kou piëren en namaken, maar uiteindelijk ga je op je bek. De echte foto’s uit het hart zullen namelijk overwinnen.” “De overbelichte, zogenaamd romantiu sche foto’s vind ik gedateerd. Ik denk vaak: ‘Kom op jongens, kappen met die veilige kiekjes. Neem risicofoto’s.’ Geloof me: dat zijn geen foto’s met een parapluu tje met een mooi tegenlichtje en een geu ënsceneerde romantische situatie in het park.” “Er wordt te veel gekopieerd, want dat is veilig. De angst regeert. De vrees om het anders te doen houdt fotografen in een houdgreep. Daarom neem ik altijd een tweede fotograaf mee voor de ‘veilige foto’s’, zodat bijvoorbeeld het jawoord er sowieso goed opstaat en ik risico’s kan nemen.” Allergie Een uur uittrekken om voor de dag van de bruiloft zoetsappige portretten te mau ken, daar heeft Damon Pijlman moeite mee. “Mijn trucje gaat weg. Ik maak geen portretsessie op de huwelijksdag, maar een reportage. Er wordt niets van te vou ren geregisseerd. Er wordt niets opnieuw
gedaan, niets is nep. Als ze gaan zoenen, gaan ze zoenen. Ik zet ze alleen op hun plek, denk bij mezelf ‘dat is cool licht’, maar voor de rest moeten ze het echt zelf doen. Mensen hebben achteraf veel meer met een pure, echte foto. Als je een foto terugkijkt die tien keer opnieuw is geu maakt, dan kijk je er toch heel anders naar?” “Ik probeer de balans te vinden in niet te zoetsappig en niet te journalistiek. Ik houd van stoer, maar het moet niet te lijp. Over dat randje ben ik weleens heen gegaan. Bij een Chinees huwelijk zag ik een paar gasten laveloos in de hoek ligu gen. Ik schoot de foto. Eigenlijk ging dat eroverheen. Maar het is natuurlijk wél het echte verhaal. Als er een taart omu dondert, dan maak ik daar ook een foto van. Sterker nog: ik hoop dat het gebeurt. Achteraf beslis ik wel of ik het gebruik.” Kunstzinnigheid Vijf jaar geleden moffelde Pijnman het nog weg, maar nu schreeuwt hij het van de daken: “Ik ben bruidsfotograaf. Ik vang iets wat nooit meer gaat gebeuren. Dat neigt naar kunstzinnigheid. Het is gevaarlijk om dat te zeggen in Nederu land. Bruidsparen willen niet zomaar een trouwfotootje. Ze willen iets heel biju zonders. Door het internet zijn ze veel
40 | 2-2014
40-41-42-43-44_shootinq.indd 40
11-03-14 13:47