48415135-Paduaan-Februari

Paduaan.

nummer 3 Februari 2011 humedia.nl/ProFile/Paduaan

De ingang van een openbaar gebouw moet rookvrij zijn. Daar trekt de rookenclave op de FCJ zich echter weinig van aan. Dat vindt de faculteitsdirectie niet leuk, brutaal en onfatsoenlijk. Het moet maar eens afgelopen zijn. Maar hoe, in godsnaam? door merlijn ensinG

Er is de afgelopen jaren van alles geprobeerd om rokers voor de ingang te weren. De rode strepen en het waarschuwingsteken op de grond mochten niet baten. Ook de rookzone voor café Stef ’s, de rookruimte in de fietsenstalling en de borden die studenten verzochten voor de ingang weg te blijven haalden niets uit.

Nu zijn daar de rode loperpaaltjes en sanctiemogelijkheden. Bij brutaal gedrag of voortdurende overtreding kan schorsing volgen.

“Roken voor de deur is voor de meeste mensen een gedachteloze handeling.

Dit veranderen kost tijd en specifieke aandacht”, zegt Eric Leltz, commissielid van de Facultaire Medezeggenschapsraad. “Aanspreken is het devies.”

Volgens Boudewijn Dominicus, Manager Bedrijfsvoering, heeft dat weinig nut. Dit gebeurt op een te kleine schaal om succesvol te zijn. “Als ik rokers vraag

.

ergens anders te staan, hebben ze twee minuten later hun oude positie weer ingenomen. Of ze wijken helemaal niet en blazen de rook uit in mijn gezicht.

Vrij brutaal.”

Vorig jaar opperde Dominicus al om een rookbrigade in het leven te roepen: twee vriendelijk ogende vrouwen moesten rokers structureel verzoeken elders te genieten van hun peuk. Niemand reageerde op de vacature. Dominicus: “Een prijsvraag met hét idee om rokers en niet-rokers fatsoenlijk met elkaar om te laten gaan, dat lijkt me wel wat.” Voor de crea bea’s op de FCJ: alle ideeën zijn welkom op kamer 2F240.

Onfatsoenlijk volkje, die rokers

FCj

HET GESpREk

docenten staan in hun hempie voor de klas pagina 2

Paduaan Februari.indd 1

.

kirsten verdel verveelt zich na ‘obama’ en ‘dsb’. nu wikileaks?

pagina 6

.

GETEST

energievelden: ‘lijken onder de mediatheek’

pagina 12

2/8/11 11:49 AM

2 FCj

MINIREPO .

05.33.74

liSANNE VAN SADElHoFF

Het alarm in de mediatheek gaat door merg en been, maar baliemedewerker Dirk Jan hoort het al bijna niet meer.

Het meisje, door wie het alarm zo tekeergaat, vraagt netjes of ze door mag lopen. Dirk Jan kijkt even in haar tas – “Heb je echt geen bibliotheekboeken meegenomen?” – en zegt dat ze dan mag gaan.

Hij werkt nu tweeënhalf jaar in de mediatheek op de FCJ. Het opzoekwerk vindt hij het leukst. Dan vragen de mensen hem wat, en dan kan hij de boekenkasten of de databanken induiken. Of hij alles uit zijn hoofd weet?

“Nee. Maar ik weet dat bijvoorbeeld de reisverhalen bij 05.33.74 staan.”

Het monster diep van binnen

TipS

I

n de documentaire ‘How violent are you?’ probeert hardcorepacifist Michael Portillo uit te zoeken wat doodgewone mensen beweegt tot dodelijk geweld. Portillo drijft zichzelf in zijn zoektocht tot het uiterste om te zien waar zijn grens ligt. Hij staat oog in oog met ex-kindsoldaten en hooligans maar voert je ook langs ogenschijnlijk zoete kindertjes. Schuilt er achter een façade van beschaving in ieder van ons een potentiële psychopaat? Ontdek het in deze BBC Horizondocumentaire en leer meer over jezelf dan je lief is. http://documentarystorm.com/psychology/how-violent-are-you

Portretten van bijzondere mensen

Zijn collega Liza neemt de boeken in die worden ingeleverd. Boetes worden bij de studenten als normaal gezien.

Soms rekenen studenten uit dat het goedkoper is het boek een paar dagen te laat in te leveren dan het te kopen.

Een meisje vraagt of ze een boek dat ze nu leent, kan verlengen tot en met de tentamenweek. Liza schudt haar hoofd – natuurlijk kan dat niet. “Dat zou iedereen wel willen, dan is er echt een run op die verplichte boeken.”

Ondertussen is Dirk Jan op zoek naar de nietjes zodat een stageverslag aan elkaar geniet kan worden. “Ja, die diversiteit in mijn baan is het leukst”, glimlacht hij.

Er wordt samengewerkt, overlegd en gewoon gekletst in de mediatheek. En gezocht, naar boeken. ‘Als een nacht van duizend sterren’ is het boek dat Liza nu uit de boekenkast haalt voor een student. Hij leunt over de balie. “Had ik nog een vraagje, hè. Ik heb nog een collectie oorlogsboeken, daar moet ik vanaf, want ik heb veel te veel boeken in mijn kamertje. Ik slááp er bijna op. Kan ik die aan jullie verkopen?” Hij krijgt een e-mailadres van een contactpersoon en gaat dan weg. Boek en student gaan door het alarmpoortje. Dat deze keer niet afgaat.

Lisanne

Groentjes z mentor in ‘ De FCJ laat onervaren docenten voor de klas staan, zonder dat ze begeleid worden zoals het beleid dat voorschrijft. Niet alle nieuwkomers hebben didactische cursussen gevolgd voordat ze hun eerste college geven. door robbie kammeijer

D

e website one11 kijkt op een andere manier tegen het nieuws aan. Vanuit het perspectief van de zogenoemde bouwers, helden: slechts een kleine ‘radar in de machine’. Portretten van deze mensen, gemaakt door Nederlandse verslaggevers en journalisten, komen van over de hele wereld. Ondergesneeuwde verhalen krijgen hier een kans. Van een elfjarige journaliste in een sloppenwijk in Delhi tot vrouwelijke worstelaars in Bolivia. Niet vanuit het dramatische, vernietigende perspectief dat de afgelopen jaren zo leidend is geweest in het nieuws. One11 zegeviert in het verzamelen van alledaagse mensen met een bijzonder verhaal. www.one11.nl

FCj TWEETS

@ERiN_GABRiEl lol, Frisdrank met 2!!!! cent omhoog gegaan op de #svj. 2!!!! REVolUTiE!! @GoEDHARTjASMijN Docent over anale sex, kan alleen op de #svj @ESTHER951 Eerste dag weer op fcj naar school... Zijn de leraren natuurlijk weer laat!

Paduaan Februari.indd 2

@MiCHElBiTTER Tussentijdse resultaten: 2 slapende leerlingen, 4 gapende en 3 gamende studenten. En de rest die iets anders doet. #hu #fcj #school @THoMASMiCHEl18 ik mocht zojuist de FCj niet in van de beveiligingsman. “je bent de doelgroep niet”, zei hij

Iedere nieuwe docent die zonder ervaring op de FCJ komt, moet een didactische opleiding volgen. “Maar in de praktijk blijken cursussen moeilijk in te plannen”, zegt Ellen Lücker, teamleider bij Bedrijfscommunicatie. “Een cursus is dus geen vereiste om voor de klas te mogen staan.”

De FCJ doet volgens Lücker veel beroep op docenten die nog weinig voor de klas hebben gestaan. Aspirantdocenten met didactische ervaring hebben volgens haar een voorsprong.

“Maar het krijgen van docenten met vakinhoudelijke kennis én didactische ervaring lukt niet altijd, de spoeling is dun. Wij moeten dan wat water bij de wijn doen.”

Klassenvertegenwoordigers wijzen op onervaren docenten. “Wij hebben als klas ervaren hoe zwaar het is als iemand zonder ervaring voor de klas staat”, vertelt Kasper Hermans, tweedejaars journalistiekstudent. “Leraren weten niet precies wat de bedoeling is van opdrachten en hebben ook niet alle

opdrachten op een rijtje.”

Mentor Het huidige beleid om docenten te begeleiden is anderhalf jaar oud. Onderdeel van dat beleid is dat nieuwe docenten een mentor krijgen aangewezen. Maar: “Door de snelle groei van de faculteit is het moeilijk om genoeg er-

‘Het is zwaar als iemand zonder ervaring voor de klas staat’ varen mentoren te vinden”, aldus Lücker. “We kijken daarom kritisch naar de huidige methode en zoeken naar andere manieren om docenten te gaan begeleiden.”

Frédérik Ruys, in het verleden één periode docent Redactionele Vormgeving, kreeg naast begeleiding door andere RV-docenten geen mentor aangeboden. “Omdat ik geregeld op de

2/8/11 11:50 AM

FCj 3

Paduaan Februari 2011

‘

STElliNG

“De rokers voor de ingang storen mij niet” “Het stoort mij niet heel erg. Soms moeten anderen zich erdoorheen wringen, omdat iedereen voor de ingang staat. Er zijn nu gewoon te weinig overdekte plekken voor alle rokers. Dat is slecht geregeld.”

“Ik rook zelf en heb er geen last van. Voor passerende mensen ga ik altijd aan de kant. Dat er bewaking staat is geldverspilling en volgens mij willen ze gewoon goed voor de dag komen op open dagen.”

lAURA

lENNARD

CM

DC

jANET

3e jaars

1e jaars

v

t

Bespottelijk Vanuit de HU is bepaald dat iedere

docent in 2017 over een masterdegree moet beschikken.

“Bespottelijk!”, reageert Daan Westerink, gastdocent bij Journalistiek. “Dit is een hbo-opleiding, geen universiteit! Praktijkervaring moet bijgehouden worden, dát is belangrijk.” In de praktijk blijkt tenslotte dat niet iedere nieuwe docent alles over zijn cursus

n ce EL do JBlke BoIor e

HU een gastles verzorg en hier ook zelf Journalistiek heb gestudeerd, dacht ik er minder lang over na dan ik voor andere opleidingen zou hebben gedaan.”

Ook hij heeft geen cursus gevolgd.

“Wel kreeg ik een mailtje over een inwerkprogramma dat ik kon vinden op Sharepoint.”

De jongste opleiding op de FCJ, Communication & Media Design, haalt sinds september 2009 veel docenten uit het beroepenveld. Opleidingsmanager Bernard Weerdmeester: “Al snel blijkt dat veel van hen didactisch tekortkomen.” Iedere nieuwe docent volgt daarom een vijfdelige didactische cursus. “Ook gastdocenten die niet in loondienst zijn volgen deze korte cursus, daar wordt tijd voor gemaakt.”

Voor vaste docenten is een vervolgcursus een vereiste. Het resultaat is volgens Weerdmeester wisselend. “De een pakt de cursus beter op dan de ander.”

Tien derdejaars studenten Digitale Communicatie (DC) van de projectgroep ‘Nieuwe Dingen Doen’ gaan samen met studenten van de Universiteit Utrecht apps met de historische informatie ontwikkelen. Zij doen dit voor stichting Vrede van Utrecht. De apps moeten ervoor zorgen dat het publiek historische informatie direct kan ‘beleven’ in de omgeving waarin die historie zich heeft afgespeeld. Het project is onderdeel van het Siriusprogramma, het programma voor ‘excellente studenten’ op de Hogeschool Utrecht.

Studiehokken op derde verdieping

TEN

LESGEVENDUvMoMoIrES

FCj

HOE OVERLEEF IK EEN KLAS STUDEN

Ik doceer dus ik besta

Receptioniste

LESGEVEN IN 10 STAPPEN

zonder ‘t diepe

Paduaan Februari.indd 3

“Ik vind het prettig wanneer er géén rokers staan. Ze blokkeren de ingang en niet-rokers moeten door hun rook heen. Toen ik zelf nog rookte, stuurde ik de rokers nog wel eens weg.”

DC’ers maken apps voor Vrede van Utrecht

kan lezen in een docentenhandleiding.

“Dat is wel de bedoeling”, zegt Lücker.

“Maar in de praktijk volgen de cursussen elkaar zo snel op, dat we al blij zijn met alleen een studentenhandleiding.”

Wat als de deskundigheid van docenten door de drukke planning in de knel komt? Lücker: “Dat komt dan aan de orde in de functioneringsgesprekken.”

Lectoraat voor Communicatie Het kenniscentrum van de FCJ is op dit moment volop bezig met het ontwikkelen van een lectoraat Marketingcommunicatie. Een gebied waar het kenniscentrum tot nog toe geen onderzoek in deed. Vanaf september werkt het kenniscentrum al de inhoud uit en zoekt het opdrachtgevers. Het doel is om genoeg opdrachtgevers binnen te halen, zodat deze leerstoel zelfvoorzienend wordt. In april wordt besloten of het lectoraat doorgang vindt.

Onze redactie is op zoek naar een

EiGEN iNiTiATiEF westerink heeft kort geleden op eigen initiatief een week meegelopen bij rtv utrecht. “ik kom nog uit de tijd van monteren met de editor, nu filmen en monteren journalisten alles zelf. ik vind het belangrijk dat de vakkennis van docenten op peil blijft”, legt ze uit. “je mag aannemen dat iedere docent jaarlijks stage loopt in de praktijk, maar de directie moet docenten stimuleren in de praktijk werkzaam te blijven.”

In de E-vleugel op de derde verdieping zijn vijf nieuwe werkplekken voor studenten gerealiseerd. Iedere ruimte telt vier computers, per hok is er voor acht personen ruimte om te werken. Eerder zat de afdeling Marketing en Communicatie ingekwartierd in deze vleugel, zij zijn vertrokken naar de locatie Oudenoord.

voor FCj-docenten is volgens lücker tien procent van hun jaartaak bestemd voor ‘deskundigheidsbevordering’. bij Cmd-docenten is dat zelfs twintig procent. “we stimuleren docenten naar congressen te gaan, of als freelancer werkzaam te blijven”, zegt ze. westerink pleit voor meer bijspijkercursussen. “studenten prikken anders zo door docenten heen, de ontwikkelingen gaan razendsnel.”

> Hoofdredacteur > Art director > Eindredacteur Ben je betrokken bij de faculteit en heb jij interesse om plaats te nemen in de redactie van de Paduaan? Stuur dan een mailtje met je gegevens, een korte motivatie, CV en een zelfgemaakte productie naar paduaan.fcj@gmail. com. Het maakt niet uit welke studie je volgt en last but not least: je krijgt er een leuke bijdrage voor.

2/8/11 11:50 AM

4 FCj

.

DE STUDENT DiE ik NooiT VERGEET

Twintigjarig jubileum reden voor feestje DC

Soms zijn er studenten die een onuitwisbare indruk achterlaten op docenten.

Deze aflevering: Paul de Lange over Ger de Gram.

De opleiding Digitale Communicatie (DC) bestaat dit jaar twintig jaar. Dit wordt gevierd op 23 juni. In aanloop naar deze dag helpen verschillende opleidingen mee aan in dit jubileum.

door lisanne van sadelhoFF

Er klonk een oerkreet door de elkaar toe.”

Op één van de laatste dagen in school en docent Paul de Lange keek zijn collega Gert-Jan Ped- Beijng, toen de Olympische Spedemors aan. Toen barstten ze in len werden afgesloten, zaten ze lachen uit. De kreet was afkomstig weer met z’n allen in een Chivan journalistiekstudent Ger de nees restaurant. In een aparte Gram, die zojuist telefonisch te kamer. Ineens sprak Ger de horen kreeg van Peddemors dat Gram: “Deze etentjes, zo met hij mee mocht naar Beijing om z’n allen aan tafel, ga ik heel daar met een groep studenten de erg missen.” Er was een stilte, niemand zei wat. krant The Daily hier en daar Dutch te maken ‘Eigenlijk werd Maar werd instemover de Olymmend geknikt en pische Spelen. hij gezien als De Lange werd op De Lange: “Wij zaten boven, een heel stoere de één of andere manier geraakt Ger was benejongen’ door deze opden. We konden door het hele gebouw het gejuich merking. “Ger werd eigenlijk een beetje gezien als een stoehoren. Geweldig.”

In Beijing werd de groep, die re jongen. Eerder die week had uit negen studenten en twee do- hij zich nog door de menigte centen bestond, steeds hechter. gewrongen om zijn microfoon “Tijdens ons eerste etentje samen onder de neus van Prins Wilgooide een student in de groep: lem-Alexander te stoppen. Als zo laten we allemaal eens vertellen iemand dan zoiets gevoeligs zegt, uit wat voor een gezin we komen’”, betekent dat echt wat. De groep zegt De Lange. “We groeiden naar had een heel sterke band.”

door irene van eerden

Een thema dat op dit moment op de opleiding speelt is ondernemerschap. Een aantal oud-studenten en mensen uit het bedrijfsleven vertellen hier op de jubileumdag tijdens een symposium over.

De dag wordt afgesloten met een reünie van alumni, studenten, medewerkers en oud-medewerkers van de opleiding.

Ook andere opleidingen op de FCJ besteden aandacht aan het jubileum van DC. Zo gaat Arthur Blok, docent Bedrijfscommunicatie, met zijn studenten in de cursus ‘Het grote verhaal’ een portal voor DC maken, in wiki-stijl. De eerste versie hiervan wordt gepresenteerd op de jubileumdag. De opleidingen Journalistiek en Eventmanagement leveren eveneens een bijdrage binnen hun eigen vakgebied.

De opleiding blijft zich altijd ontwikkelen. Opleidingsmanager Willem Spee: “Wat moet je nu oppakken om te zorgen dat een student die binnenkomt vier jaar later als hij weer weggaat wel bij de tijd is?” In de afgelopen twintig jaar is de opleiding en vooral de omgeving flink veranderd. “Dat geldt zowel voor de positie van de DC-er als adviseur als voor de media waarmee wordt gewerkt.

Mobiel internet was er bijvoorbeeld twintig jaar geleden nog niet.”

Foto: kim seiGnette

BELLEN .

MET EVEN

Iedere ochtend mediteert ICM-docent Karin Bosveld in haar werkkamer. Sinds anderhalf jaar geeft ze cursussen mindfulness, om ook anderen te helpen met hun ‘gevecht met het leven’. door robbie kammeijer

Ons lichaam liegt niet Sinds wanneer ben jij ‘mindful’?

“Dat weet ik niet precies. Maar toen ik midden twintig was vroeg iemand eens wat mijn intuïtie mij zei. ‘Intuïtie?’, antwoordde ik. ‘Die heb ik niet.’ Ik leefde vooral via de ratio. Maar als je het koud krijgt, je hart sneller gaat kloppen of je misselijk wordt, zijn dat signalen die je niet moet negeren. Je lichaam liegt niet.

Het is meer dan alleen maar het voertuig van je kostbare geest.”

Je bent sindsdien een ander mens?

“Nee. Maar ik ben wel anders in het leven komen te staan. Toen ik jaren geleden voor de klas stond, werd ik totaal leeggezogen door iedereen die mijn aandacht vroeg. Nu ben ik bewuster in het moment aanwezig en kan ik mijn energie beter verdelen.”

Wat is de link tussen mindfulness en communicatie?

“Studenten denken vaak dat communicatie een te bestuderen

Paduaan Februari.indd 4

onderwerp is buiten jezelf, maar communicatie begint in je eigen lichaam en geest. Als je je bewust bent van je eigen overtuigingen en automatische gedachten en patronen, ben je duidelijker en oprechter naar anderen toe. Je communiceert effectiever.”

En een journalist die met beide poten stevig in de modder staat: heeft die wat aan mindfulness?

“Een mindfulle journalist zou een fantastische gesprekspartner zijn. Door mindfulness word je je bewuster van jezelf, maar besef je ook dat andere mensen bagage meedragen. Dan kun je zonder oogkleppen op en bewust van alle kleine signalen die op het moment aanwezig zijn, je werk doen. Je gesprekspartner zal meer loslaten.”

Volgend jaar start Bosveld de minor Mindful Communiceren.

2/8/11 11:50 AM

FCj 5

Paduaan Februari 2011

Oh oh, nieuw leerplan Ja, er zijn nog veel zorgen en kinderziektes waaraan de komende maanden aandacht moet worden besteed. Toch lijkt het nieuwe leerplan, dat nu twee blokken draait in het eerste jaar van Journalistiek, op de goede weg te zijn.

door merlijn ensinG

Aan het begin van cursussen is nog te vaak onduidelijk wat er precies gaat gebeuren. Ook worden lessen nog te veel door docenten op hun eigen manier ingevuld, wat zorgt voor verschillende lesmethoden tussen docenten onderling. Dit zorgt voor een niet altijd even vloeiende aansluiting tussen de verschillende vakken in een blok, wat wel een belangrijk speerpunt is. Bij het vak ‘Nieuwsportal’ wordt de feedback als ‘mager’ en de werkdruk als ‘laag’ ervaren.

De kinderziektes die naar boven komen hebben zowel betrekking op de inhoud van het leerplan, als op de docenten die de lessen verzorgen. Dat stelt opleidingsmanager Hubert Roza.

“Misschien hebben we wel iets te veel van ze gevraagd met zo’n enorme cultuuromslag. Maar het kon niet anders, er moest iets gebeuren. Het is deels een proces van ‘trial and error’: van uitvoeren, evalueren en weer bijstellen. Dat wisten we van tevoren”, aldus Roza.

Jaarcoördinator Tanja van Bergen sluit zich daar bij aan. Docenten moeten simpelweg wennen aan de nieuwe lesmethoden en samenhang tussen de verschillende cursussen. “We hebben voorafgaand aan de invoering te weinig ‘droog geoefend’. Je kunt van alles op papier zetten, maar in de praktijk wijst het zich pas. Dat gaat steeds beter en daar zullen we continu hard aan blijven werken: nog meer overleggen bijvoor-

beeld.”

Er gaan ook veel dingen goed. Zo is er voldoende ruimte voor studenten om zichzelf te profileren en is er een gemeenschappelijk gevoel dat ze echt worden opgeleid tot journalist.

Selectie Van Bergen maakte zich wel even zorgen dat het nieuwe eerste jaar ‘te leuk’ zou zijn er daarmee niet onderscheidend genoeg. Maar de cijfers over de uitval tot 1 februari weerspreken dat: 31 eerstejaars hebben zich uitgeschreven, tegen 28 vorig jaar om deze tijd.

Mocht aan het eind van het jaar alsnog blijken dat de nieuwe propedeuse gemakkelijker is dan het oude eerste jaar, dan zal het niveau volgend schooljaar alsnog opgekrikt worden. Van Bergen: “Ik hoor vaak dat ouderejaars jaloers zijn op de lichting van dit jaar.

Dat is terecht. We bieden een veel completer programma dan vorig jaar.”

plUSjES...

+ eilandjescultuur van vakken is verleden tijd.

+ meer aansluiting verschillende cursussen met de beroepspraktijk.

+ het vak ‘nieuwsbericht’ wordt als zeer leerzaam ervaren.

...EN MiNNETjES

- draagvlak voor leerplan onder

(inhouds)docenten lijkt vrij laag te zijn. meer hierover in volgende Paduaan.

- docenten blijven op oude

vertrouwde wijze lesgeven.

- het aantal genodigden uit de

beroepspraktijk is over twee blokken op één hand te tellen.

- tentamenresultaten (multiple-

choice) vallen te negatief uit voor studenten. beide blokken behaalt meer dan vijftig procent een onvoldoende.

Foto’s: mariette twilt

BEELDIG. Paduaan Februari.indd 5

Het lichaam zoals God het bedoeld heeft: bloot. Naakt. Net zoals de lichamen op de portretten die in de wc’s hangen. Wie zijn of haar behoefte doet in het kleinste hokje van de FCJ, wordt geconfronteerd met foto’s van blote lichamen, hoofden, handen en voeten. Bedacht door kunstenares Tessa van der Waals. En bekeken door iedereen die plast of poept.

2/8/11 11:50 AM

6 HET GESpREk

Van het type lastig en doortastend Kirsten Verdel (33) zat in het Rotterdams campagneteam van de PvdA, werkte in 2008 in Washington voor Barack Obama en bracht onlangs een boek uit over de ondergang van de DSB Bank. Na jarenlang communiceren in verkiezings- en crisistijd verveelt Verdel zich. door robbie kammeijer

Jij zat met DSB midden in een crissisituatie. Wat viel je toen op?

“Het hele DSB-verhaal was een hype.

En een hype heeft een voordeel en een nadeel. Het voordeel is dat je weet dat alles toch maar gehyped wordt: de eerste periode nemen journalisten alles klakkeloos van iedere partij over, of het nu DSB, DNB (De Nederlandsche Bank) of het Ministerie van Financiën is. Dus als je dan een goede boodschap hebt, meld die dan en het wordt nieuws. Maar het is ook een gevaar.

Want ook al zijn de feiten in die eerste periode niet juist, het zijn wel de basisbeelden die blijven bestaan.”

Hoe zat het in de periode voorafgaand aan de crisis met DSB met betrekking tot communicatie?

“Als DSB mij een half jaar eerder had gebeld, had ik misschien nog iets kunnen doen. De bank had publiekelijk excuses moeten aanbieden voor gemaakte fouten. DSB had een half jaar voor de oproep van Lakeman de producten namelijk al op orde gemaakt, de bank was inmiddels bijna het braafste jongetje van de klas. Maar dat hadden ze toen niet goed gecommuniceerd. Zolang je niet toegeeft dat je fouten hebt gemaakt blijf je ongeloofwaardig.”

Je had bij de Obamacampagne een taak eerder in het proces. Toen hielp je Obama aan zijn winst. Nu, twee jaar later, is zijn populariteit enorm gekelderd. Hoe komt dat?

“Dat is heel simpel. Ten eerste: de verwachtingen waren veel te hoog gespannen. Als je op een heel hoog voetstuk wordt geplaatst, dan kan je alleen nog maar vallen.”

Paduaan Februari.indd 6

Maar komt dat niet door jullie grootse campagne?

“Ja. En dat kon ook niet anders, anders had hij nooit gewonnen.”

Toch is die populariteit van toen verdwenen.

“Dat klopt. Dat is het tweede punt: les één van campagne voeren is: stick to your message. De boodschap van Obama was ‘hope and change’. Als je dan voorstellen bij voorbaat aanpast aan de mogelijke wensen van de Republikeinen, dan begin je al met een compromis, dat vervolgens alleen maar verder kan verwateren. In plaats van dat hij het gezondheidsstelsel ging hervormen, breidde Obama het slechts uit. In plaats van de financiële sector te herstructureren, werd er meer geld tegenaan gegooid.”

Verdel: “In Nederland is amper sprake van research. Wat weten we nou van Wilders?”

mailen. Als John McCain iets onzinnigs over dat onderwerp zei, hoopten we dat journalisten dan niets van hem publiceerden, of klakkeloos ook ons verhaal op zouden nemen. In Nederland is amper sprake van research. Wat weten we nou van Wilders’ geschiedenis van vóór de PVV? Niets! In Amerika zouden researchafdelingen dat tot op de kleinste details weten, je kunt tegenstanders confronteren met eerdere daden en uitspraken en laten zien dat ze zichzelf tegenspreken.”

Hij heeft simpelweg zijn beloftes niet waargemaakt?

“Obama is heel bedachtzaam en terughoudend. Hij wil er samen uitkomen als er problemen zijn. Maar als je merkt dat de Republikeinen zich terugtrekken en overal tegenin gaan, stop dan met halfslachtige pogingen om toenadering te zoeken, dat lukt toch niet.

Maar dat heeft hij wel te lang gedaan, dat is zijn eigen schuld.”

dsb

En dat pakt het publiek op, net als hypes?

“Ja. Journalisten pakken het snel op, en dan dus ook het publiek. Het publiek onthoudt alleen de kop.”

Wat kan de Nederlandse politiek leren van de Amerikaanse?

“In Amerika is de researchafdeling het belangrijkste van de campagne. Nederlandse partijen hebben helemaal geen researchafdeling. Wij maakten op ieder dossier voor elk mogelijk politiek onderwerp een statement, dat we binnen een minuut naar journalisten konden

‘als ze een halF jaar eerder hadden Gebeld, kon ik missChien noG iets doen’

Na de campagne van Obama en het boek over DSB werk je nu bij een lobby- en communicatiebureau. Dat lijkt minder spannend.

“Ik mag heel wisselende klussen doen, maar ze hebben niet het niveau van de spanning en sensatie van wat ik deed.

Ik verveel me nu wel een beetje. Rop Gonggrijp vroeg laatst of ik iets voor

2/8/11 11:50 AM

HET GESpREk 7

Paduaan Februari 2011

CV 2000 – 2005

studie bestuurskunde aan de erasmus universiteit rotterdam

2005 – 2006

Campagneleider Pvda Gemeenteraadsverkiezingen rotterdam

2005 – 2007

Pvda statenlid in de provincie zuid-holland

2008

lid van het campagneteam van barack obama (presidentsverkiezingen vs)

2009 – heden

adviseur bij Communicatiebureau dröge & van drimmelen

2009

boek: ‘van rotterdam naar het witte huis’ over haar werk voor obama

2010

boek: ‘Project homerus’ over de val van de dsb bank

kans ‘ik ben GevraaGd om voor wikileaks te werken’ Foto: anP

”

WikiLeaks wilde doen. Dat was op de dag waarop hij een paar uur later hoorde dat de Amerikaanse justitie gegevens over hem op had gevraagd. Daar schrik je dan van. Het zou fantastisch zijn om een organisatie als WikiLeaks te helpen, maar dan moet het niet zo zijn dat je eventueel uitgeleverd kan worden aan Amerika, daar heb ik iets minder zin in.”

In 2006 stond je op de PvdA-lijst voor de Tweede Kamer. Wil je nog de politiek in?

“Uiteindelijk zou ik dat het liefst doen.

Maar dat is heel erg lastig. Bij de vorige verkiezingen kwam ik helemaal niet op de lijst, door een of andere klotesmoes, maar ze wisten dat ik met DSB bezig was. En dat vonden ze maar eng. En dat is het probleem: ik ben een risico. Het wordt door mensen in de PvdA mij bijvoorbeeld niet bepaald in dank afgenomen dat ik Wouter Bos, de grote leider, aanval in mijn boek over DSB.” Je bent ook campagneleider bij de PvdA in Rotterdam geweest. Een plek in een Nederlandse campagne,

Paduaan Februari.indd 7

is dat een optie?

“Ik bied mijn diensten al jaren aan, sinds ik terug ben uit Amerika. Eén keer heb ik mijn verhaal kunnen vertellen bij de Kamerfractie, maar verder bleef het stil. Ik heb zelfs Job Cohen tot twee keer toe aangeboden te helpen, maar geen reactie.”

En dat komt door je boek over DSB, denk je?

“Mensen vinden mij lastig, dat is het.

En ja, ik ben soms ook wel lastig. Het werd niet gewaardeerd dat ik in 2006 commentaar had op de campagne. Er werd niet geluisterd en toen dik verloren. Kritiek wordt binnen de PvdA helaas vaak een beetje weggemoffeld. Nu ja, ik word er wel een beetje cynisch van: het gaat echt lekker in de peilingen…”

Het gaat dus om de goede mensen op de goede plaats. Maar wat voor inhoudelijke les heb jij voor de PvdA op dit moment?

“Wederom les één: stick to your message. Je móet iets kiezen. Job Cohen heeft het de ene dag over onderwijs, de

andere dag over economie, er is geen lijn. Kies! Dan kan je mensen duidelijk maken waar je voor staat. Kortgeleden is de keuze gevallen op ‘Het moet eerlijker’. Een boodschap die past bij de kern van de PvdA: opkomen voor de zwakkeren. Mooi, dan moeten ze dat nú uitdragen.”

Met die boodschap komen ze een half jaar na de verkiezingen, een maand voor de provinciale verkiezingen. Is dat niet slecht getimed?

“Welkom in de wondere wereld van de politiek! Het kost allemaal veel tijd om tot een strategie te komen, er zijn weinig mensen om campagne te voeren en er is een hoop geouwehoer.”

En toch wil jij nog steeds de politiek in.

“Als je het voor elkaar krijgt iets te bereiken in de politiek, bereik je er een hele grote groep mensen mee. Maar het is wel heel ingewikkeld om iets te bereiken. Maar al loop je honderd keer stuk: misschien dat het daarna wel een keer lukt. Ik houd mij vast aan mijn motto: ‘Het is beter te streven naar het onmogelijke, dan te berusten in het haalbare’.”

kiRSTENS BoEk verdel geeft in ‘Project homerus’ naar eigen zeggen een subjectief ooggetuigenverslag van de val van dsb. uit gesprekken met scheringa en andere hoofdrolspelers maakt ze op dat de bank geen foute producten meer had, maar de dnb en aFm de bank lieten klappen.

2/8/11 11:50 AM

8 HET ECHTE lEVEN

Het gaat om de inhoud Sinds december 2010 heeft NRC Handelsblad een nieuwe website. Eén van de journalisten achter deze vernieuwing is Peter van der Ploeg (28), zesdejaars student Journalistiek. Al vanaf oktober is hij daar werkzaam als internetredacteur. En dat terwijl hij nog altijd geen diploma heeft.

Foto: aleXander sChiPPers

door quirinus martijn

“Internet staat bij mij altijd aan; op de computer, maar vooral op mijn telefoon.

Het is fantastisch wat je daarop allemaal vindt. Eigenlijk is internet een grote verzamelbak van video’s, foto’s, geluid en tekst. Het gaat erom dat je verhalen wilt vertellen die genegeerd dreigen te worden omdat ze niet zo ‘sexy’ zijn. Ik voel de verantwoordelijkheid als journalist om mensen de andere kant van een verhaal te laten zien. De manier waarop je een verhaal brengt, is van ondergeschikt belang. Het gaat mij om de inhoud.

De afgelopen weken was ik druk be-

zig met livebloggen over de onlusten in Egypte en omstreken. Daarnaast maak ik een Twitterplan voor de krant. Ik heb wel ideeën over hoe je als krant met behulp van Twitter meer bezoekers naar je site kunt trekken. Maar Twitter moet je ook weer niet overschatten: hoeveel mensen twitteren er nu werkelijk?”

Rob Wijnberg “Ik weet wel een beetje hoe dat werkt, het gebruik van social media, en ben zelf ook aardig actief. Daardoor lijkt het alsof ik van alles doe, maar dat is niet zo.

En dat is geen valse bescheidenheid. Ik heb de afgelopen jaren niet stilgezeten, maar er zijn gasten die jonger zijn dan ik en veel meer hebben bereikt. Rob Wijnberg bijvoorbeeld als hoofdredacteur van nrc.next. Dat zijn mensen die écht iets hebben bereikt.”

Blije Peter “Door mijn nul-urencontract en kan elk moment een belletje krijgen met de mededeling dat ze mij niet meer nodig hebben. Maar ik ben nog niet afgestudeerd, dus ik mag blij zijn dat ik daar nu al kan

werken. Als het maar een jaar duurt, ben ik al heel tevreden. Ik kan hier een hoop leren en het staat mooi op mijn cv. Waar het hem om gaat, is dat ik gewoon leuke dingen kan doen. Dat ik mij kan bezighouden met het vertellen van verhalen die ik belangrijk vind.

“Vastomlijnde plannen heb ik niet, wel kortetermijnambities. Soms denk ik: mijn laatste stukjes waren niet echt sterk. Ik wil mijzelf continu verbeteren.”

Kijk voor een uitgebreide versie van dit artikel op www.humedia.nl

DE PRAKTIJK. EEN GREEp UiT

in deze rubriek geven professionals uit de wereld van communicatie en journalistiek iedere editie hun inspirerende visie op het vak. miChelle van waveren Communicatieadviseur sabel Communicatie

bedrijFsCommuniCatie

“Het aantrekkelijke van werken bij een communicatiebureau is dat je heel afwisselend werk doet: elke klant en elke opdracht is weer anders. Je leeft je steeds weer in andere doelgroepen en situaties. En ziet ook parallellen: de uitdagingen in bijvoorbeeld interne communicatie bij Staatsbosbeheer zijn vergelijkbaar met die van de NS. Waar je wel tegen moet kunnen als je bij een bureau werkt, is dat de klant koning is. Ook al presenteer je een mooi en goed onderbouwd voorstel, soms wil de klant het tóch anders.”

Paduaan Februari.indd 8

eriC trinthamer woordvoerder nederlandse spoorwegen

CommuniCatiemanaGement

“De Nederlandse Spoorwegen zijn van iedereen, elke Nederlander heeft er een mening over en media volgen ons kritisch. Dat maakt woordvoerder zijn bij de NS een schitterende uitdaging. Belangrijk daarbij voor mij is om met de collegawoordvoerders een communicatieadvies te geven waarbij bedrijfsbeleid omgezet wordt in publiek begrip. Je moet ‘het’ kunnen uitleggen en dat verhaal moet ook stáán, dat wordt van je verwacht en daar mag de reiziger ook op rekenen. Het draait uiteindelijk om het vertrouwen van je klant.”

koen sChunselaar e-marketeer oxxio

diGitale CommuniCatie

“Als E-marketeer bij Oxxio vervul je een spilfunctie tussen de afdelingen Marketing, Customer Services en IT of het internetbureau. Je spreekt de taal van techneuten en begrijpt wat marketeers willen met een merk. Kortom: je kent de mogelijkheden van het internet en social media en weet deze te vertalen naar concrete oplossingen waar de klant en het bedrijf waar je werkt hun voordeel mee kunnen doen. Resultaat staat voorop. Als E-marketeer ben je daarom blij dat alles wat je doet, goed meetbaar is.”

2/8/11 11:50 AM

HET ECHTE lEVEN 9

Paduaan Februari 2011

Leer je tekst verkopen. Nu. Doe het! En doe het nu! Vijftien jaar geleden heb ik mijn communicatiediploma in ontvangst genomen. Nog dagelijks heb ik plezier van het feit dat ik daar leerde een goede tekst te schrijven. Als je weet wat voor monsterlijke gedrochten je in de praktijk tegenkomt, dan weet je ook meteen dat jouw helder geformuleerde beleidsvoorstel grote kans van slagen heeft. Simpelweg omdat de beslisser begríjpt wat je opschrijft.

Goed schrijven is niet gelijk aan foutloos schrijven. Een goed stuk verkoopt zichzelf. Het heeft een kop en een staart, heldere opbouw en argumentatie. En het belangrijkste: je leest tussen

de regels door de betrokkenheid van de schrijver. Of het nu een persbericht, een advies of een redactioneel stuk is.

Het gros van de communicatieadviseurs kan slechts grauwe en saaie teksten schrijven. Mechanisch klopt het en met een beetje geluk is het ook zonder taalfouten. Maar écht een goede tekst?

Die je grijpt en verder doet lezen? Dat zie ik maar zelden. Dat is jammer. Juist met een ‘goeie pen’ en sterk betoog heb je je advies, persbericht of beleidsplan zoveel sneller verkocht. Kun je zo makkelijk nuances aanbrengen in interne of externe publicaties. En ben je niet van anderen afhankelijk om je boodschap. te formuleren.

Column.

GAST

Zeventien jaar geleden kon ik nog geen twee zinnen pakkend aan elkaar verbinden. Ik las laatst mijn stageverslag.

Men heeft me drie uur later weer wakker moeten maken. Aan het einde van mijn opleiding wist ik het wel. Pakkend leren schrijven bestaat uit een combinatie van vaardigheden, vakken als creatief schrijven en vooral: heel veel doen.

Oefenen.

Ik doe daarom op deze plek graag een noodkreet uit de praktijk. Zorg dat je een goed stuk leert schrijven. En doe het nu!

Elbrich Raessen Communicatiestrateeg SNS Reaal

Gezocht: student met timmermansoog Het geluid van vallende gipsplaten en een jammerende cirkelzaag klinkt wanneer je aan komt rijden. Eenmaal binnengestapt zingt een mannenstem op de radio net ‘De geur van mijn hart’, al snel vergezeld door een geur van die gipsplaten. door irene van eerden

Een blik om de hoek van het nieuwe kantoor van Studentenklusbedrijf MijnStudent laat een georganiseerde chaos van puin en gereedschap zien met hier een daar een verdwaald colablikje.

MijnStudent is een studentenklusbedrijf dat studenten eropuit stuurt om onder meer verhuis- en tuinklussen te klaren. Het is begonnen met drie studenten die tijdens hun studie iets bij wilden verdienen. Joren Harmanny was

daar één van.

Studenten worden aangenomen op hun vaardigheden en krijgen daarnaast een training en een inwerkperiode. Ze kunnen zelf aangeven wanneer ze kunnen en willen werken. Toch, zegt Harmanny, zijn ze geen uitzendbureau.

Inmiddels hebben ze ruim honderdvijftig studenten in hun bestand en behoefte aan een groter pand.

Logisch dat ze een blik studenten

Joren Harmanny, mede-eigenaar van Mijn Student, in zijn nieuwe kantoor.

Nu nog een grote bouwput.

Paduaan Februari.indd 9

opentrekken voor de klussen. Vandaar ook de twee jongens met in het wit ‘MijnStudent’ op hun rug die in het toekomstige kantoor druk bezig zijn. Een derde draait net een sigaretje.

De studenten hebben van twee ruimten vier ruimten gemaakt. Harmanny staat verbaasd doch tevreden in de ruimte te kijken naar de resultaten die de studenten in korte tijd hebben geboekt. “Voor moeilijke klussen roepen we soms de hulp in van anderen. Maar voor ons eigen kantoor zien deze muren er heel goed uit.”

Gertjan schuurt wat overtollig plamuur in de toekomstige vergaderruimte weg. “Via een vriend ben ik hier be-

gonnen als tuinstudent. Nu doe ik alles behalve schoonmaken en computers maken”, vertelt hij terwijl hij wat stof van zijn bovenlip veegt.

Bij klusser Rick staan de zweetdruppels op zijn voorhoofd als hij zegt: “Professionaliteit uitstralen is de kracht van MijnStudent.” Een blik door de ruimte bevestigt dit: veiligheidsbrillen, oorbeschermers en verplichte schoenen met stalen neuzen.

En terwijl de klussers nog een uurtje doorwerken voor ze de boterhammen tevoorschijn kunnen halen, laat Harmanny de zee van ruimte – en stof – achter zich en fietst hij terug naar zijn huidige, kleinere kantoor.

Foto’s: mariette twilt

2/8/11 11:51 AM

10 DE MENS ACHTER

‘Mijn zorgeloze leven is voorbij’

Van Kerkhoven leerde van Ayaan Hirsi Ali op een andere manier naar Nederland te kijken.

Paduaan Februari.indd 10

Foto: aleXander sChiPPers en eiGen arChieF marCo van kerkhoven

2/8/11 11:51 AM

DE MENS ACHTER 11

Paduaan Februari 2011

persoonlijk Naam: Marco van Kerkhoven Leeftijd: 42 Gewoond in: Maastricht, Wijk bij Duurstede, Leiden, Geneve, Brussel en Alphen aan den Rijn Thuissituatie: samenwonend met Saskia en hun kinderen Louise en Felix Studie: biologie in Leiden Schrijver van: o.a. Hooggeleerd publiek! (2000) en De Ramptoerist (2009) Speelt: piano en doedelzak

Paduaan spreekt elke editie met medewerkers van de Faculteit Communicatie en Journalistiek. In deze interviews ligt de nadruk nu eens niet op de onderwijsperikelen, maar op de mens achter de geïnterviewde. Deze editie: Marco van Kerkhoven. door quirinus martijn

“Vroeger droomde ik van een leven waarin je met leuk werk een vrij bestaan kan bekostigen. En ik moet eerlijk zeggen: in die situatie zit ik nu. Ik ben met journalistiek bezig, de komende vier jaar ga ik promotieonderzoek doen en ik geef les aan jonge, enthousiaste mensen.

“Toch heb ik weleens gedacht dat als ik alles over zou mogen doen, ik muzikant zou zijn geworden.

Omdat mijn vader antiekhandelaar was gingen we in mijn jeugd veel naar Engeland en Schotland om antiek te kopen. Ik was gek op Schotland, de natuur, de mensen en de marsmuziek. Op de middelbare school begon ik met doedelzak spelen en kwam ik in een doedelzakband terecht met een man of dertig. We hebben veel opgetreden, tot en met Zuid-Frankrijk aan toe. Ik zou nu nog wel kunnen spelen, alleen oefen ik allang niet meer.”

Bekend zijn “Muziek maken is misschien nog wel leuker dan de journalistiek vanwege het kunnen combineren van vrijheid, creativiteit en flexibiliteit. In de journalistiek zit iets van maatschappelijke betrokkenheid, dat zit in muziek ook. Ik zou het wel leuk vinden om bekend te zijn, omdat je dan vaak wat meer geld en mogelijkheden hebt om creatieve ruimte voor jezelf te creëren.

“Het liefste zou ik in een folkband spelen. Daar past de doedelzak ook wel bij. Waarom ik geen bekende muzikant ben geworden? De meest voor de hand liggende weg na de middelbare school is toch om te gaan studeren en daarna een baan te zoeken. Je moet ook maar net de mogelijkheden hebben. Sowieso kom je met doedelzak niet heel ver in de muziek; dan had ik voor gitaar of piano moeten kiezen. En ik had er het talent misschien niet voor.

“Mijn vader was militair. Dan verwacht je iemand die heel erg streng en gedisciplineerd is, maar dat was hij niet. Ik had een heel lieve moeder, die helaas niet meer leeft. Drie jaar geleden overleed ze op haar zesenzeventigste. Dat is best moeilijk geweest. Het was volkomen onverwachts. Ze bleek een hartkwaal te

Paduaan Februari.indd 11

hebben, maar dat wisten we niet. Ze is gecremeerd.

Samen met mijn zus hebben we de as uitgestrooid in de zee. Ik had liever gehad dat ze was begraven, dan had ik nog naar haar toe kunnen gaan. Dat kan nu niet meer.”

Ayaan Hirsi Ali “Begin jaren negentig kwam Ayaan (Hirsi Ali, red.) in mijn studentenhuis wonen toen ze net was begonnen met haar studie politicologie in Leiden. We kregen een relatie. Ze is een intelligente, mooie en exotische vrouw. Na een half jaar kreeg ze een appartement aangeboden van de gemeente en ben ik met haar meegegaan.

‘met de doedelzakband hadden we veel optredens, tot in zuidfrankrijk aan toe’ “Wat ik van haar geleerd heb? Creativiteit en overlevingsdrang. Zij is iemand met heel veel compassie voor mensen. Ik heb gek genoeg ook veel over Nederland geleerd van haar. Als je in Nederland leeft, woont en opgroeit, dan zie je alles als een binnenstaander, dus kijk je eigenlijk niet. Zij vertelde aan mij dat Nederland ook iets heeft van een klassenmaatschappij. In eerste instantie was ik het daar niet mee eens. Als je dan leert kijken met de bril van een nieuwkomer, dan zie je dat het toch wat ingewikkelder in elkaar zit dan je denkt. Ayaan is ook iemand die, net als andere Afrikaanse vrouwen, er altijd op is bedacht dat het morgen afgelopen kan zijn waardoor ze met de dag leeft – dat trok mij aan. Het valt mij niet mee zo te leven in Nederland.

“Nadat we uit elkaar zijn gegaan zijn we vrienden gebleven en ze kent mijn huidige vriendin. In de tijd dat ze zo beveiligd werd, was ik altijd wel onderdeel

van het selecte clubje dat op de hoogte werd gehouden hoe het met haar ging. Toen ze vorig jaar jarig was en er een groot feest voor haar werd georganiseerd in New York was ik daar bij.”

Gezin “Mijn vriendin Saskia (met wie Marco twee kinderen heeft, red.) is ook journalist, ze heeft haar eigen journalistieke bureau en werkt voor Binnenlands Bestuur.

Ik vind haar een heel goede journalist. Zij heeft veel minder dan ik de behoefte om een mening te geven en kan veel beter luisteren. Ik heb snel mijn mening klaar en oordeel eerder over een ander. Rond mijn dertigste ontdekte ik dat dat een hele vervelende eigenschap is voor anderen. In je studententijd heb je nog weinig verantwoordelijkheden. Daarna krijg je je eerste baan, kinderen, een duurzame relatie en dus meer verantwoordelijkheden.

“Ik heb wel eens een column geschreven over waarom ik kinderen wilde. Belangrijk was dat een leven zonder kinderen mij niet aansprak. Zonder kinderen ben je vrij om te doen wat jezelf wilt, maar met kinderen ben je dat in feite ook. Kinderen kosten een heleboel tijd, maar ze leveren ook veel op: inspiratie en reflectie. Ze maken je milder en leren je te relativeren. Daarvóór was ik meer bezig met materiële zaken. Kinderen dwingen je om rust te nemen, om stil te staan bij de belangrijke zaken in het leven en om oog te hebben voor hele kleine, onbeduidend lijkende dingen. Ontbijten bijvoorbeeld of picknicken. Dat is echt een feest.

“Het grote nadeel als je eenmaal kinderen hebt is dat je je iedere dag zorgen maakt. Je zorgeloze leven is echt voorbij. Je hebt voorgoed angstdromen dat er iets misgaat. Uit zelfbescherming ontwikkel je op den duur een soort laconieke houding – je moet wel. Je kunt niet de hele dag bij je kinderen zijn. Bovendien moet ik werken om geld te verdienen zodat zij het beter hebben. Ik wil herinnerd worden als een leuke vader, als een klimboom. Eén kind op je nek en één op je arm, dat is het mooiste dat er is.”

2/8/11 11:51 AM

Z.o.Z. 12

Paduaan Februari 2011

Column.

ENERGiEVElDEN

STUDENT

Iedere editie nodigt de Paduaan een expert uit om een bepaald aspect binnen de faculteit te testen. Dit nummer worden de energievelden in de faculteit gemeten. door lisanne van sadelhoFF

Die punt. Nee. Die voelt niet lekker. Renate Dries en Jinny Thielsch wijzen op het uitstekende, stenen zitplantsoentje voor de school, waar veel studenten op hangen bij lekker weer. Jinny: “Door die stenen punt wordt een energieveld verstoord. Eigenlijk heb ik nu heel erg de neiging er omheen te lopen.”

Jinny en Renate oefenen Feng Shui uit. Een leer uit het verre Oosten om gezonde energie ‘naar je toe te halen’. Jinny en Renate kunnen aardbreuken in de aarde en slechte energiestromen in een ruimte voelen.

Jinny loopt door de draaideur, kijkt omhoog en concludeert dat het niet lekker is om de FCJ binnen te komen.

“Boven de draaideur is het plafond laag, dat voelt niet goed.”

Maar eenmaal binnen valt het alles mee. Renate: “Het bruist hier dankzij jullie enthousiasme. Je voelt dat hier jonge mensen werken. De docenten kunnen het werk volhouden dankzij jullie energie.”

Dan pakken de dames er een wichelroede bij: een lange, zilverkleurige staaf. “Als je hiervoor openstaat, kan iedereen hiermee overweg.” Renate maakt, in haar hoofd, een afspraak met de wichelroede: die moet linksaf slaan zodra de computerstraling schadelijk wordt. Ze staat een paar meter van de ingang van het computerlokaal af, loopt naar voren en wordt meteen door de wichelroede gewaarschuwd. “Ik ben dus erg gevoelig voor die straling.”

In de mediatheek krijgt Jinny kiespijn; ze voelt dat het ‘niet goed zit’. Renate: “Deze plek heeft ellende gekend.

Ik denk dat onder de plek waar we nu staan, één of meerdere graven liggen.”

Dat is niet erg, verzekeren Jinny en Renate.

“Niemand overnacht hier, dus je wordt er niet voor een lange tijd aan blootgesteld.” Ze lopen het gebouw uit.

Onder het te lage plafond door, langs het puntige plantsoentje. Jinny glimlacht.

Nee. Het voelt nog steeds niet fijn. “Maar”, zegt Renate, “Gelukkig duur het maar een paar seconden, dan zijn we er weer voorbij.”

Renate met de wichelroede. “Iedereen kan hiermee overweg.”

Paduaan Februari.indd 12

‘onder de plek waar we nu staan, liggen meerdere graven’

Vind ik leuk Twitter is eng, Facebook belachelijk en Hyves heeft een complete generatie verpest. Deze anti-social mediastandpunten werden tot voor kort door het grootste deel van de SvJ-docenten gesteund. Maar er is een ware revolutie gaande. Zelfs de meest uitgesproken tegenstanders gaan langzamerhand het nut van de sociale netwerken inzien.

De vraag die we onszelf nu wel moeten stellen: “Moeten we dat nou wel willen met z’n allen?” Zo werd ik een tijdje terug al keihard met mijn neus op de feiten gedrukt.

Samen met drie mede-studenten kwam ik op vrijdagmorgen tien minuutjes te laat in de les van docent Pons. Met trillende onderlip en gezichten zo bleek als lakens strompelden we de klas binnen. Goed voorbereid als we waren, hadden we onze ‘OV-smoezen’ perfect op elkaar afgestemd. Toch interrumpeerde Pons ons direct. “Hadden jullie vannacht maar niet zo laat thuis moeten komen, sukkels.” Mijn mede-brakkelingen en ik keken elkaar aan. Hoe wist hij dat nou in hemelsnaam? Gelukkig gaf hij zelf grijnzend het antwoord. Ik had namelijk om vijf uur ’s nachts een tweet geplaatst, en die had hij gelezen. Dom, dom, dom, dom.

Afijn, Pons is de moeilijkste niet, en het werd ons vergeven.

Docenten zijn zelf trouwens ook niet altijd onbesproken op de sociale netwerken. Zo kreeg een gastdocente onlangs pittige kritiek te verduren via

twitter. Ze had ons tijdens het college aangespoord de hashtag #svj te gebruiken. Hier werd meteen gretig gebruik van gemaakt, en dan wel door haar manier van doceren volledig de grond in te stampen. In mijn eigen timeline stond: “Naast #dwdd is nu ook het gastcollege een plaats om je eigen dingen te promoten.”

Maar wat moeten we eigenlijk verwachten van deze twitterende-leraarrevolutie? Ik kan me voorstellen dat wij eerstejaars onze scriptie straks gewoon op Facebook zetten. En dan in spanning afwachten achter je laptopje.

Zal de docent de ‘Vind ik leukbutton’ aanklikken of wordt het toch #EPICFAIL? Josien Wolthuizen

‘Haar manier van doceren werd volledig de grond ingestampt’

ColoFoN Hoofdredacteur: Merlijn Ensing Adjunct: Irene van Eerden Art director: Mariette Twilt Eindredacteur: Lisanne van Sadelhoff

Raessen, Koen Schunselaar, Jinny Thielsch, Eric Trinthamer, Michelle van Waveren

Padua an.

Drukkerij: Tuijtel

De ingang van een openbaar gebouw moet de rookenclave rookvrij zijn. Daar op de FCJ zich trekt echter faculteitsdirecti e niet leuk, brutaal weinig van aan. Dat vindt de eens afgelopen en onfatsoenlijk. zijn. Maar hoe, Het moet maar in godsnaam?

Foto’s: annelies waterlander

Met dank aan: Renate Dries, Elbrich contact: paduaan.fcj@gmail.com

ILE/PADUAAN

DOOR MERLIJN Er is de afgelopen ENSING probeerd om rokersjaren van alles ge- ergens anders voor de ingang te weren. De rode te minuten later staan, hebben ze twee strepen en het hun oude positie waarschuwingsteken weer op de grond mochten ingenomen. Of ze wijken helemaal niet niet baten. Ook en blazen de de rookzone voor café Vrij brutaal.” rook uit in mijn gezicht.

Stef ’s, de rookruimte ling en de borden in de fietsenstalVorig jaar opperde Dominicus al om zochten voor de die studenten ver- een rookbrigad ingang weg te blijven e in het leven haalden niets uit. te roepen: twee vriendelijk ogende vrouwen Nu zijn daar de moesten rokers rode structureel verzoeken sanctiemogelijkheden. loperpaaltjes en elders te genieten van hun Bij brutaal gepeuk. Niedrag of voortduren mand reageerde de overtreding op de vacature. schorsing volgen. kan nicus: “Een Domiprijsvraag met hét idee “Roken voor de deur is voor de mees- om rokers en niet-rokers fatsoente mensen een gedachtelo lijk met elkaar om ze handeling. te laten gaan, Dit veranderen dat lijkt me wel kost tijd en specifi wat.” Voor de aandacht”, zegt eke crea bea’s Eric op de FCJ: sielid van de FacultaireLeltz, commis- alle ideeën zijn welMedezegge schapsraad. “Aanspreke n- kom op kamer Volgens Boudewijn n is het devies.” 2F240.

Dominicus, Manager Bedrijfsvoe ring, heeft dat weinig nut. Dit gebeurt op een te kleine schaal om succesvol te zijn. “Als ik rokers vraag

Redacteur: Robbie Kammeijer Medewerkers: Quirinus Martijn, Alexander Schippers, Kim Seignette, Annelies Waterlander, Josien Wolthuizen

NUMMER 3 FEBRUARI 2011

HUMEDIA.NL/PROF

.

Onfats nlijk volkje, dieoroeke rs

FCJ

Docenten staan in hun hempie voor de klas pagina 2

.

HET GESPREK

Kirsten Verdel verveelt zich na ‘Obama ’ en ‘DSB’. Nu Wikilea ks?

pagina 6 Paduaan Februari.indd

.

GETEST

Energievelden: ‘Lijken onder de mediatheek’

pagina 12

1

2/8/11 11:38 AM

2/8/11 11:51 AM