58371544-April-Paduaan-Versie-II

Page 1

?PSdPP]

NUMMER 4 APRIL 2011 HUMEDIA.NL/PROFILE/PADUAAN

ŽžžƾŜĹ?Ä?Ä‚Ć&#x; ÄžĆ?ƚƾĚĞŜƚĞŜ ůŽƉĞŜ ŽƉ ŚĂŏŏĞŜ͕ ŊŽƾĆŒĹśÄ‚ĹŻĹ?Ć?Ć&#x; ĞŏĆ?ƚƾĚĞŜƚĞŜ ÄšĆŒÄ‚Ĺ?ĞŜ Ä‚ĹŻĹŻĆ?ĆšÄ‚ĆŒĆ?͘ ÄžĆŒĆ?ĆšĹ?ÄžŜŽÄžĹľÄšÄžĹś ÄšĆŒÄ‚Ĺ?ĞŜ ĞĞŜ ŜĞƚ ĹŠÄ‚Ć?ŊĞ͕ ŊŽƾĆŒĹśÄ‚ĹŻĹ?Ć?Ć&#x; ÄžĹŹÄžĆŒĆ? ĞĞŜ Ä?ÄžÄšĆŒƾŏĆš dͲĆ?ĹšĹ?ĆŒĆšÍ˜ tÄ‚Ä‚ĆŒŽžÍ? DOOR ROBBIE KAMMEIJER

“Om te laten zien bij welke groep studenten horen, kopiĂŤren zij onbewust een stereotype van die groep. Puur groepsgedragâ€?, aldus dr. Kai Epstude van de Rijksuniversiteit Groningen. Als studenten aan een studie beginnen, krijgen zij al snel een stereotypebeeld. “Als ze zich gaan gedragen naar dat beeld, laten ze zien: ‘Ik ben dit!’. Maar het beeld is soms extremer dan de realiteit.â€? De beelden die studenten vormen, verdwijnen niet na verloop van tijd. “Mensen kijken al vanaf de start heel serieus naar waar ze later terecht komen. Het beeld dat je dan krijgt, ga je zowel bewust als onbewust kopiĂŤren. Je ziet daarom dat economiestudenten en mensen die in het bedrijfsleven terechtkomen, zich chiquer

kleden dan bijvoorbeeld journalistiekstudenten.� Buiten het feit dat studenten aan de rest willen laten zien wie ze zijn, speelt bij de kledingkeuze van een student angst ook een rol. “Gedraag je je anders dan de norm van de groep, dan kun je zomaar raar aangekeken worden. Daar zijn mensen angstig voor.� Maar weinig mensen laten zich niet door die angst leiden, verklaart Epstude. Volgens Epstude is het niet gek dat verschillende groepen studenten zich anders kleden. “Zeker als de groepen sterk in contact staan, omdat ze in hetzelfde gebouw colleges volgen, is er snel sprake van groepsgedrag.�

.S YVREP M

'S Q QYRMGEXM

W XMIO

^ƚĞůůĞƚŊĞ ŏƾĚĚĞĚĹ?ÄžĆŒÄžĹś

FCJ

HET GESPREK

Docenten leren studenten vanaf nu opruimen pagina 2

3DGXDDQ $SULO LQGG

I

Antoinette ‘Radar’ Hertsenberg draait de duimschroeven aan

pagina 6

GETEST

Brandveiligheid: we verfikken in ieder geval niet pagina 12

$0

2 FCJ

KƉĞŶ ĚĞƵƌ

dĞŐĞŶƉŽůĞŶ

TIPS

S

acha de Boer presenteert niet alleen het achtuurjournaal, ze is ook professioneel fotograaf. Samen met Volkskrantfotograaf Raymond Rutting reist ze dit jaar heel Nederland af, met de fotoexpositie ‘Tegenpolen’. Om de gevolgen van de klimaatverandering vast te leggen, fotografeerde De Boer de Noordpool, Rutting reisde af naar de Zuidpool. Wat zij daar tegenkwamen, zie je op de expositie Tegenpolen. Binnenkort onder andere in het stadhuis van Utrecht te zien. De opbrengst van de expositie, en van het bijbehorende boek, komt ten goede aan een biogasproject in India. ŚƩ Ɖ͗ͬ​ͬǁǁǁ͘ƐĂĐŚĂĚĞďŽĞƌ͘ĐŽŵ ŽĨ ŚƩ Ɖ͗ͬ​ͬǁǁǁ͘ƌĂLJŵŽŶĚƌƵƫ ŶŐ͘ĐŽŵ

sĞĐŚƚĞŶ ǀŽŽƌ ŝĚĞĂůĞŶ

K

an dat: de wereld nemen zoals ze is en haar toch verbeteren? Vechten voor een ideaal en dat niettemin blijven relativeren? Remko van Broekhoven, docent op de School voor Journalistiek, probeert daar in zijn boek ‘Verbeter de wereld, begin om half elf ’ antwoord op te geven. Niet met rotsvaste zekerheden, maar wel met de overtuiging die voortkomt uit eigen ervaring. En met de hoop dat zijn antwoorden inspireren. In een ander leven was Van Broekhoven militair, revolutionair en journalist. In 2007 verscheen zijn eerste boek ‘Staat van tederheid’.

ĂŶ͘

ĞƚƐ

LISANNE VAN SADELHOFF

Terwijl de eerste woorden van deze minirepo over de open dag op de FCJ op papier worden gezet, komen ze binnen. De kinderen, hun ouders. Want: de deur van het redactiehok is per ongeluk open gelaten. Waar een deur open staat, komen mensen binnen. Niet dat dat erg is, hoor. Neen, laat ze maar lekker kijken naar de posters van studentenvereniging LeF. En laat ze maar lekker kijken naar de Paduaan, en naar mij, hoe ik geestdriftig aan het tikken ben. Wat ik doe, wordt er door een vader – grijs, bril, bierbuik – gevraagd. “Schrijven”, klinkt mijn antwoord. Vader stoot zijn zoon aan. “Dat gaat hij

ηƐǀũ͘

<8=8A4?>

FCJ TWEETS @YASTRAVER Ik heb de statistieken er nog niet op los gelaten, maar een aanzienlijk deel van het #tentamen #statistiek was erg onduidelijk @DAVEVERBEEK Heerlijk in de zon op een grasveld voor de #FCJ. Er zijn vervelendere manieren om zo’n #brandoefening door te brengen ;)

3DGXDDQ $SULO LQGG

@KATIUSKAROODENB Drinkwater weer veilig, oorzaak verkleuring was: werkzaamheden! Wat voor werkzaamheden veroorzaken drinkwaterverkleuring?! #HU #FCJ #Vitens @ROBSCHRIJVER Docenten die op twitter zeggen dat leerlingen niet moeten huilen. Tijd voor twitterrichtlijnen!!

ook doen.” Een grijns van vader. Zoon staart een beetje verlegen naar het plafond. Of de lamp. Of de kapstok. Het ziet er een beetje onnatuurlijk uit. Op de achtergrond klinken stemmen en geschuifel over de gang. Beneden, bij de ingang, is het druk. Er is een rij – hoewel de achtersten waarschijnlijk niet eens weten waarvoor ze staan te wachten: spekjes en een plattegrond in een mapje in HU-kleuren. Tien minuten geleden zag ik een blond, lieflijk meisje hyperactief met datzelfde mapje heen en weer zwaaien. Ze wilde iets duidelijk maken. “Mam,”

zegt ze, “ik wil dit echt, deze opleiding volgen.” Moeder knikt tevreden. Inmiddels heb ik het benauwd gekregen in het redactiehok en kijk ik met lede ogen aan hoe mensen die elkaar niet kennen, elkaar volgen. Als kuddedieren, het hok in. Gezellig. Gaat de één die kant op, dan doet de ander dat ook. Nu vragen ze me of ze me wat mogen vragen. Ik knik nu, besluit dat dit stukje af is. Ik zal nu opstaan, een grijns opzetten. En zeggen hoe geweldige school dit is. En dat ze allemaal de Paduaan moeten gaan lezen. Lisanne

WƵŝŶŚŽŽƉ ŽƉǁĂĂŝĞŶ ,Ğŵ ũŝũ ŚĞŵ Ăů ŐĞnjŝĞŶ͕ ĚĞ ŵLJƐƚĞƌLJ ŐƵĞƐƚ͍ tĂƚ Śŝũ ĚŽĞƚ͍ ,ŝũ ŶĞĞŵƚ ĚĞ ŬǁĂůŝƚĞŝƚ ǀĂŶ ĚĞ ƐĐŚŽŽŶŵĂĂŬ ŽŶĚĞƌ ĚĞ ůŽĞƉ͘ EŝĞƚ ĂůůĞĞŶ ŐĂĂƚ Śŝũ njŝĐŚ ďĞŵŽĞŝĞŶ ŵĞƚ ŚĞƚ ǀƵŝů ŝŶ ĚĞ ĨĂĐƵůƚĞŝƚ͘ KŽŬ ĚŽĐĞŶƚĞŶ ǁŽƌĚĞŶ ĂĂŶŐĞƐƉŽŽƌĚ ƚĞŐĞŶŽǀĞƌ ĚĞ ƐƚƵĚĞŶƚĞŶ ĚƵŝĚĞůŝũŬ ƚĞ njŝũŶ ŽǀĞƌ ĚĞ ƐĐŚŽŽŶŵĂĂŬƌĞŐĞůƐ͘ DOOR IRENE VAN EERDEN

Geen enkele bezoeker op de laatste open dag heeft er iets van gemerkt: het wanstaltige schoonmaakbeleid dat een periode lang hoogtij vierde op de faculteit. Een rommeltje, dat was het, en aan de vooravond van de open dag werd de school nog even spic en span gemaakt. Dat er problemen zijn met de schoonmakers, werd al eerder onderschreven in een bericht op Sharepoint. “Wij constateren dat de schoonmaak te wensen over laat. Stof blijft liggen, prullenbakken worden slecht geleegd. Maatregelen worden genomen”, kondigde de directie aan. Boudewijn Dominicus, manager bedrijfsvoering, is van mening dat het niet alleen de schoonmakers zijn die een steekje lieten vallen. “Je denkt misschien: wat kan het nou voor kwaad als iemand wat water uit zijn flesje drinkt. Maar als je dan ziet hoe het wordt achtergelaten, dan is het al snel een vuil gezicht.” Sinds er maatregelen zijn genomen, krabbelt de FCJ langzaam weer uit het stof. Om ook de FCJ aan een goede voorjaarsschoonmaak te onderwerpen, kwam het vaste schoonmaakbedrijf van

de HU, SSI, met een aantal maatregelen specifiek voor onze faculteit. Er werd onder meer besloten om grotere prullenbakmonden aan te schaffen en meer controle op de toiletten in te voeren. Wie goed heeft opgelet, heeft kunnen zien dat die controle nu drie keer per dag gebeurt.

‘Niet alleen de schoonmakers lieten een steekje vallen’ Vanuit de faculteit wordt er dus aan de kwaliteit van de schoonmaak gewerkt. Dominicus wil de bal echter ook bij de medewerkers en de studenten leggen. “Alle opleidingsmanagers is gevraagd hun docenten de taak te geven studenten te attenderen op deze kwestie. Leg ze uit hoe we met onze lokalen en gangen omgaan. Hoeveel docenten vertellen je nu dat je niet mag eten en drinken in de klas?” Tijd om terug te gaan naar de basis. Maar houden deze maatregelen wel

$0

FCJ 3

PADUAAN APRIL 2011

STELLING

͞dĞĞŶƐůŝƉƉĞƌƐ ĞŶ ŬŽƌƚĞ ƌŽŬũĞƐ ďŝũ ĚŽĐĞŶƚĞŶ ŵŽĞƚ ŬƵŶŶĞŶ͟ “Als docenten met hun uiterlijk de aandacht afleiden van hun boodschap, dan is dat niet juist. Sandalen met witte sokken onder een korte broek vind ik net zo goed niet kunnen.”

MANS

“Ik snap dat een kort rokje seksualiteit kan uitstralen voor de jongens in de klas. Maar ik vind niet dat je dat kan verbieden, iedereen mag dragen wat hij of zij zelf wil.”

“Nee, korte rokjes en teenslippers vind ik niet kunnen bij een docente. Een leraar hoort een formele uitstraling te hebben, anders komen ze niet professioneel over.”

Docent

4e jaars

ESMÉ

FREEK

Journalistiek

BC

CM

4e jaars

ĚŽĞƚ ƐƚŽĨ

Er wordt momenteel in de hogere kringen nagedacht om een plan geschreven voor de aanschaf van nieuwe printers. In het plan staan verschillende eisen waaraan deze moeten voldoen. Met name de kleurenprintjes moeten goedkoper. Het is namelijk de bedoeling dat er over een jaar op alle computers en laptops op naam en ‘secure’ kan worden geprint. Een eis waar de Facultaire Medezeggenschapsraad een punt van maakt en die ook wordt ook ingewilligd. “Alhoewel het lijkt of printers het soms niet doen, blijken de storingspercentages binnen de marges. 98 procent van de tijd doen de printers het”, verduidelijkt Boudewijn Dominicus, manager bedrijfsvoering.

'ĞƐĐŚŝĞĚĞŶŝƐ ^ǀ: ŝŶ ŬĂĂƌƚ ŐĞďƌĂĐŚƚ

HU HUISREGELS

3DGXDDQ $SULO LQGG

De minor Editorial Media Design gaat aankomend schooljaar van start. Tijdens deze zes maanden durende cursus staat het maken van infographics en datavisualisatie centraal. Met andere woorden: complexe feiten, gegevens en gebeurtenissen aantrekkelijk in beeld overbrengen. Het meest bekende voorbeeld is het weerkaartje in de krant, je kunt ook denken aan het uitleggen van de werking van kerncentrales. In de minor zullen gastsprekers, vakdocenten en praktijkopdrachten de revue passeren. Een stage in het gebied behoort na de minor tot de mogelijkheden. Studenten kunnen zich via Sharepoint inschrijven.

ŽĞŬƚŽĐŚƚ ŶĂĂƌ ŶŝĞƵǁĞ ƉƌŝŶƚĞƌƐ ƐƚĂƌƚ

stand en vallen we niet terug? Dominicus denkt het antwoord te weten. “Er komt nu ieder blok een onafhankelijk persoon, een soort mystery guest, controleren of de gemaakte afspraken worden nageleefd. Wij krijgen dan die rapportage te zien en kunnen daar op inspelen.” Maar, benadrukt hij later, wij als gebruikers kunnen ook ons best doen. Een korte blik door het gebouw leert ons dat de eerste stappen gezet zijn, de eerste resultaten zijn geboekt. “Zelf zie ik minder stof liggen en de toiletten zijn schoner. Maar de uitdaging is om het zo te houden”, aldus Dominicus.

Aan de lijst met regels komt geen einde. Na de algemene regels heb je ook nog huisregels voor leslokalen, voor de fietsenstalling en er zijn ook gedragsregels. Kort de schoonmaakregels op een rij:

/ŶĨŽŐƌĂƉŚŝĐͲ ŵŝŶŽƌ ƐƚĂƌƚ ŝŶ ƐĞƉƚĞŵďĞƌ

- Het is niet toegestaan te eten en te drinken in de leslokalen, de mediatheek en het studieplein. - Afval (en kauwgom) dient in de afvalbakken te worden gedeponeerd.

- Geen kauwgom onder en/of op de stoelen en tafels plakken. Bij overtreding riskeer je een waarschuwing of ontzegging van toegang tot gebouwen van de HU voor maximaal 1 jaar.

Naar idee van oud-docent Louis Engelman wordt er op 13 mei een website gelanceerd met daarop de geschiedschrijving van de School voor Journalistiek. Er is een groot aantal interviews met studenten, docenten en medewerkers uit heden en verleden te lezen. Ook staat er een groot aantal anekdotes op en is er een videoarchief. De SvJ zelf stopt geen geld in het project. Daarom is besloten dat je eerst tien euro moet betalen voordat je toegang krijgt tot de website.

$0

4 FCJ

DE STUDENT DIE IK NOOIT VERGEET

ZŽŐŝĞƌ͗ ƌŽŽƐƚĞƌͲ ŵĂŬĞƌ ĚŝĞ ŶŝĞƚƐ ŝŶ njŝũŶ ĂŐĞŶĚĂ ŚĞĞŌ ŐĞƉůĂŶĚ

^ŽŵƐ njŝũŶ Ğƌ ƐƚƵĚĞŶƚĞŶ ĚŝĞ ĞĞŶ ŽŶƵŝƚǁŝƐďĂƌĞ ŝŶĚƌƵŬ ĂĐŚƚĞƌůĂƚĞŶ ŽƉ ĚŽĐĞŶƚĞŶ͘ ĞnjĞ ĂŇ ĞǀĞƌŝŶŐ͗ Ăƌƚ ůďĞƌŝŶŬ ŽǀĞƌ ĂƐ DŽůĞŶďĞƌŐ͘

,ŝũ ǁŝƐƚ ŶŝĞƚ ǁĂƚ Śŝũ ŵĞƚ njŝũŶ ĂĨŐĞƌŽŶĚĞ ƐƚƵĚŝĞ ZĞĐŚƚĞŶ ŵŽĞƐƚ ĚŽĞŶ ĞŶ ǀŽŶĚ ĚĞ ͚ƐĐŚŽŽůƐĞ ƐĨĞĞƌ͛ njŽ ůĞƵŬ͘ ĂĂƌŽŵ ǁĞƌŬƚ ZŽŐŝĞƌ ŶƵ ŽƉ ĚĞ & : ĂůƐ ƌŽŽƐƚĞƌŵĂŬĞƌ ĞŶ ďĞƉĂĂůƚ Śŝũ ĚĞ ďĞŐŝŶͲ ĞŶ ĞŝŶĚƟ ũĚĞŶ ǀĂŶ ĂůůĞ ƐƚƵĚĞŶƚĞŶ ĞŶ ĚŽĐĞŶƚĞŶ ĚŝĞ Ğƌ ƌŽŶĚůŽƉĞŶ͘

DOOR LISANNE VAN SADELHOFF

Eigenlijk, zo vindt radiodo- van Guinness, van SC Heecent Bart Alberink, vergeet renveen, van obscure singerje heel veel studenten nooit. songwriters – wel eens van Vooral ‘zijn’ studenten niet Gurbe Douwstra gehoord? – – er zijn er wat die dagelijks en van,” Alberink houdt even met hun stem op de radio ko- zijn adem in, “trompettist Jemen. “Maar de student die ik roen Zijlstra. Ooit stond ik op nooit vergeet is nou niet per de Uitmarkt in Amsterdam. se iemand die het helemaal Daar zou op een buitenpogemaakt heeft in de journalis- dium Jeroen Zijlstra optretiek”, zegt Alberink. Hij doelt den. Kom ik daar Bas – toen op Bas Molenberg. “Hij is nog student – tegen. Bleek ZZP’er en maakt af en toe een hij ook fan van deze trompetprachtige retist. Helaas portage, laatst ‘Ik heb hem op heeft Zijlstra ging hij voor maar twee legendarische nummers geNieuwe Revu undercover Het wijze wc’s zien speeld. als schoonmabegon nameker op Hoog lijk zo te regeontstoppen’ Catharijne nen dat we tot werken, maar geeft net zo onze knieën in het water stonmakkelijk smsles aan bejaar- den. Er waren al twee technici den.” Deze student blijft Albe- bijna geëlektrocuteerd, dus rink bij omdat hij ‘zo authen- werd het concert afgebroken.” tiek is’. Bart en Bas zijn toen maar “Ik heb Bas Molenberg op een biertje gaan drinken. Als de introductieweek van de troost. “Bleek hij twee weken SvJ op legendarische wijze later te beginnen met mijn wc’s zien ontstoppen. En ver- Redactie Radio. Ik zeg je: het der houdt hij van de goede werd één van de leukste reband The Pogues, van Ierland, dacties in mijn loopbaan.”

DOOR LISANNE VAN SADELHOFF

Acht uur per dag zit Rogier in het kleine kantoortje achter het FBO, dat hij samen met een collega deelt. Hij heeft ‘lol’ in zijn werk. “Ik heb over de indeling van het hele gebouw iets te zeggen.” Maar van zichzelf is hij helemaal geen planner. “Kijk maar eens in mijn agenda. Daar zie je niets gepland staan.” Rogier staart naar het beeldscherm. Daarop zijn kleine, gekleurde rondjes te zien die aangeven of een lokaal bezet, gereserveerd of nog vrij is. Het systeem geeft aan wanneer een bepaalde indeling onmogelijk is. “Geen mens kan dat zelf. Dan moet je echt briljant zijn, hoor.” Bijna alle docenten kennen Rogier wel. En ze weten waar zijn bureau is. “Ik kan helaas niet alle wensen verwezenlijken.” Net zoals de roosters van studenten, die af en toe drie tussenuren bevatten. Rogier glimlacht. “Ik probeer het te vermijden, echt waar. Mensen balen soms als ze onhandige tijden hebben, maar we doen het niet om te pesten. Je zit nu eenmaal niet alleen op een school.”

FOTO: LISA MATULESSYA

14;;4= MET EVEN

ĞŐŝŶ Ěŝƚ ũĂĂƌ ǁŽŶ ƐƚƵĚĞŶƚĞ :ŽƵƌŶĂůŝƐƟ ĞŬ ƐƚĠĞ ^ƚƌŽŽŬͲ Ğƌ ŚĞƚ ƉƌŽŐƌĂŵŵĂ ͚DĂƐƚĞƌĐŚĞĨ͛͘ EƵ ŝƐ njĞ ĚƌƵŬ ŵĞƚ ƐƚƵͲ ĚĞƌĞŶ͕ ĐĂƚĞƌŝŶŐ ĞŶ ŚĞƚ ƐĐŚƌŝũǀĞŶ ǀĂŶ ĞĞŶ ŬŽŽŬďŽĞŬ͘ DOOR IRENE VAN EERDEN

DĂƐƚĞƌĐŚĞĨ ŝƐ ŵŽŽŝĞ ƐƉƌŝŶŐƉůĂŶŬ Hoe ben je bij Masterchef terechtgekomen? “Ik zag de reclame op tv en dacht: dit is mijn kans. Niemand gelooft dat een meisje van twintig goed kan koken. Zo hoefde ik niet die verschrikkelijke hiërarchie in de keuken te doorlopen.” Wat heb je daar het meest geleerd? “Met de druk omgaan. Je moet continu presteren en dat haalt nieuwe dingen in je naar boven. Je wordt creatiever.” Eerder zagen we je ook al met de meidengroep K.L.E.M. in X-factor. “Dat klopt. We zijn tot de eerste liveshow gekomen. Ik kan best zingen, maar we deden mee voor de lol en kwamen toevallig, onverwachts, heel ver.” Wat heeft koken met je opleiding Journalistiek te maken?

3DGXDDQ $SULO LQGG

“Ik wil het koken graag combineren met schrijven door in tijdschriften over eten te schrijven. En ik wil graag een tv-kok worden.” En journalistiek zonder het kookaspect? “Vind ik minder leuk. Ik wilde iets met mijn passie doen en ik probeer in de opdrachten voor school wel koken erin te brengen. Ik kies voor de studie omdat ik nog jong ben en ik voelde me toch verplicht om nog een studie te gaan doen. Maar ik zit hier niet om journalist te worden.” Hoe ziet het leven na Masterchef er uit? “Ik ben nu bezig met een kookboek. Ik doe diners aan huis en ik doe soms wat catering. Er zijn zelfs al ideeën over een nieuw restaurant. Masterchef was een mooie springplank. Ik heb mijn naam nu een keer kunnen laten vallen.”

$0

FCJ 5

PADUAAN APRIL 2011

sĞƌƚǁŝũĨĞůŝŶŐ ŽǀĞƌ ŵŝŶŽƌ Ğ ͚ǀĞƌůŽƌĞŶ ŐĞŶĞƌĂƟ Ğ͛ ǀƌĞĞƐƚ Ğƌ ĞĞŶ ƉƌŽďůĞĞŵ ďŝũ ƚĞ ŚĞďďĞŶ͘ tĂĂƌ ǀŽŽƌŚĞĞŶ ƚǁĞĞĚĞũĂĂƌƐ ũŽƵƌŶĂůŝƐƟ ĞŬƐƚƵĚĞŶƚĞŶ ǀĂŬŬĞŶ Ƶŝƚ ŚƵŶ ƉƌŽƉĞĚĞƵƐĞ Ăů ŝŶ ĚĞ ĞĞƌƐƚĞ ƉĞƌŝŽĚĞ ŬŽŶĚĞŶ ŚĞƌŬĂŶƐĞŶ͕ ŝƐ ĚĂƚ ŶƵ ŶŝĞƚ ŵĞĞƌ ŵŽŐĞůŝũŬ͘ ŝƚ ůĞŝĚƚ ƚŽƚ ŽŶnjĞŬĞƌŚĞĚĞŶ ďŝũ ĚĞ ŝŶůŽƟ ŶŐ ǀŽŽƌ ďƵŝƚĞŶůĂŶĚƐĞ ŵŝŶŽƌĞŶ͘

DOOR ROBBIE KAMMEIJER

Bij het inloten van een buitenlandse minor wordt gekeken naar twee zaken. Allereerst: heeft de student zijn propedeuse? En bovendien: heeft hij de helft van zijn tweedejaarspunten in Osiris staan? Over beide zaken maken huidige tweedejaars die dromen over een minor in Londen, San Fransisco en Tokio zich druk. Door de invoering van het nieuwe leerplan in het eerste jaar, kunnen tweedejaarsstudenten hun propedeusevakken alleen herkansen met ‘bezemtentamens’, de eerstejaars volgen namelijk andere vakken. Hierdoor wordt het halen van hun propedeuse uitgesteld en lopen ze ECTS mis. En

juist die ECTS zijn zo belangrijk bij het inloten van buitenlandse minoren. De herkansingen van cursussen Politiek en Sociologie waren zelfs pas in blok C mogelijk, na de inlootprocedure. Volgens het tweetal Eveline de Vroom en Arie de Jongh, verantwoordelijk voor de inloting, was er echter geen probleem. Na klachten is er een coulanceregeling getroffen, waardoor de punten van propedeusecursussen Politiek en Sociologie automatisch meegeteld worden. Na blok C wordt bekeken of de punten binnen zijn. Wachten met het inloten van de minoren tot na de tentamenweek van blok C is niet mogelijk vanwege deadlines van

universiteiten in de VS en Canada. De opleidingscommissie Journalistiek is hier nog niet tevreden mee. Victoria Vlaanderen: “Studenten moeten in het eerste jaar op de hoogte gesteld worden over hoe belangrijk je propedeuse is voor de jaren die volgen van de studie, en dat je problemen kunt krijgen met de rest van je studie als je hem niet haalt in het eerste jaar. Er is voor sommige cursussen in dit tweede jaar slechts één herkansingsmogelijkheid met het oog op een minor.” Onbegonnen werk De ECTS van tweedejaarscursussen, zorgen ook voor onzekerheid. In het tweede jaar volgen niet alle journalistiekstudenten tegelijkertijd hetzelfde programma. Hierdoor kunnen studenten van sommige klassen al meer punten behaald hebben dan studenten van andere klassen. Vooral de cursussen RTV, Redactionele Vormgeving en

LOTING In totaal schreven zich dit jaar 34 studenten in voor een buitenlandse minor. Maken De Vroom en De Jongh hen blij? 1e keus = 19 studenten 2e keus = 10 studenten 3e keus = 5 studenten

Deadline (die respectievelijk zes, zes en acht ECTS opleveren) spelen daarbij een grote rol. Dit verschil kan volgens De Jongh echter niet uitvallen in een voor- of nadeel voor een student. “Het kan per klas één punt verschillen, maar dat wordt verrekend.” Volgens het tweetal is het ‘onbegonnen werk’ om naast ECTS ook naar cijfers te kijken. “Dat wordt dan wel een heel complexe procedure”, verzucht De Vroom. De Jongh noemt deze methode ‘objectief ’. “We kijken niet naar het studieverloop, maar naar hoe studenten er op één moment voorstaan. Je kunt oneindig verfijnen, maar dat is niet relevant.” Het duo kijkt – in tegenstelling tot de visie van sommige studenten – dus niet naar oriëntatieweken, keuzevakken, het volgen van de cursus Campusradio of deelname aan de Brno-reis uit het eerste jaar. De Vroom: “Het kan alleen de doorslag geven, als het puntenaantal geen uitsluitsel geeft.”

,Ğƚ ĞŶŝŐĞ ǁĂƚ njĞ ĚŽĞŶ ŝƐ ďůĂƚĞŶ͕ ĞƚĞŶ ĞŶ ƐĐŚŝũƚĞŶ͘ DĂĂƌ ǀĂŶ ǁŝĞ njŝũŶ ĚŝĞ ƐĐŚĂƉĞŶ ĞŝŐĞŶůŝũŬ͍ Ğ ŚŽƌĞŶ ďŝũ KŶĚĞƌǁŝũƐďŽĞƌĚĞƌŝũ Ğ dŽůĂŬŬĞƌ ǀĂŶ ĚĞ &ĂĐƵůƚĞŝƚ ŝĞƌŐĞŶĞĞƐŬƵŶĚĞ ǀĂŶ ĚĞ hŶŝǀĞƌƐŝƚĞŝƚ hƚƌĞĐŚƚ͘ ,ĂŶƐ >Ƶƚnj͕ ďĞĚƌŝũĨƐůĞŝĚĞƌ ǀĂŶ Ğ dŽůĂŬŬĞƌ͗ ͞KŶnjĞ ƐƚƵĚĞŶƚĞŶ͕ ĚŝĞ ŚŝĞƌ ƉƌĂŬƟ ũŬŽŶĚĞƌǁŝũƐ ŬƌŝũŐĞŶ͕ njŝũŶ ŶŝĞƚ ĂůƟ ũĚ ŵĞƚ ĚĞ ƐĐŚĂƉĞŶ ďĞnjŝŐ͕ ĚĞ ƌĞƐƚ ƐƚĂĂƚ ĚĂŶ ŝŶ ĚĞ ǁĞŝ͘͟

FOTO: MARIETTE TWILT

3DGXDDQ $SULO LQGG

144;386 $0

6 HET GESPREK

<ĞŝŚĂƌĚĞ ƚĂŶƚĞ ůŝŐƚ ŽŽŬ ǁĂŬŬĞƌ ů njĞƐƟ ĞŶ ũĂĂƌ ƉƌĞƐĞŶƚĞĞƌƚ ŶƚŽŝŶĞƩ Ğ ,ĞƌƚƐĞŶďĞƌŐ ŚĞƚ ĐŽŶƐƵŵĞŶƚĞŶƉƌŽŐƌĂŵŵĂ dZK^ ZĂĚĂƌ͘ ůƐ ƐƚƌĞŶŐĞ ĂĂŶŬůĂŐĞƌ ůĞŐƚ njĞ ŝĞĚĞƌĞ ǁĞĞŬ ǀŽŽƌ ĞĞŶ ƉƵďůŝĞŬ ǀĂŶ ƚǁĞĞ ŵŝůũŽĞŶ ŬŝũŬĞƌƐ ďĂŶŬĞŶ͕ ǀĞƌnjĞŬĞƌĂĂƌƐ ĞŶ ƉƌŽǀŝͲ ĚĞƌƐ ŚĞƚ ǀƵƵƌ ĂĂŶ ĚĞ ƐĐŚĞŶĞŶ͘ ͞/Ŭ ŬĂŶ ĂůƐ ũŽƵƌŶĂůŝƐƚ ŚĞƚ ǀĞƌƐĐŚŝů ŵĂŬĞŶ͘ Ăƚ ŵĂĂŬƚ ŵŝũ ƚƌŽƚƐ͘͟ DOOR ROBBIE KAMMEIJER

Onlangs spotte Hertsenberg met haar strenge imago, door als de Wizard of TROS op te treden in de TV Kantine. Maar door de bank genomen zien we haar in een keurig jasje zich druk maken over consumentenproblemen en staat ze bekend als ‘keiharde tante’. Hoe kom je aan dat imago? “Ik denk dat het te maken heeft met het ‘vrouwbeeld’ in de media. Als een vrouw wat strakker presenteert en minder de girl next door uithangt, wordt dat anders ontvangen dan bij een man. Mensen verwachten van een vrouw een aardige, meegaandere houding. Als je die niet hebt, valt dat op. Als een man op mijn stoel zou zitten, zou niemand daar van opkijken.” Kan je die verwachting ook als voordeel gebruiken? “Jazeker. Ik ben wel eens onderschat door een woordvoerder van een telecomprovider met een heel dure helpdesk. Kort voor de uitzending gaf ik hem een hand. Ik zag hem toen denken: oh, blond vrouwtje. Dat komt wel goed. Ik zei nog: ‘Ik word wel een beetje streng, hoor’, maar hij maakte zich helemaal geen zorgen. Bij mijn eerste vraag realiseerde hij zich pas wie hij tegenover zich had zitten en klapte hij dicht. Hij onderschatte de situatie, hij onderschatte mij.” Wat doe jij in zo’n situatie? “Ik probeer het gesprek in eerste instantie gaande te houden. Ik wil dat hij in beweging komt. Maar gebeurt dat niet, dan draai ik wel de duimschroeven aan. Zijn imago interesseert mij

3DGXDDQ $SULO LQGG

dan helemaal niets. Ik heb geen medelijden met zo’n grote telecomprovider.” Ik heb de indruk dat je eigen imago je ook niets interesseert. “Inderdaad. Het doet me niets als mensen mij een keiharde tante vinden, ik vind het wel grappig eigenlijk. Mijn imago hoort bij het programma. De autoriteit van het programma en van mij als presentator, vind ik belangrijker dan mijn persoonlijke imago.” Je presenteert Radar nu zestien jaar. Zo’n periode is bovengemiddeld voor een Nederlandse presentator. “De traditie bij Nederlandse presentatoren is inderdaad dat je om de drie jaar aan iets anders toe bent. ‘Een nieuwe uitdaging’, wordt dat genoemd. Misschien pas ik wel meer in een Amerikaanse traditie, waar een goede presentator dertig jaar lang hetzelfde programma maakt. Bovendien wordt Radar met het jaar interessanter. Vroeger keken er minder mensen en konden we geen deuk in een pakje boter slaan. Als we nu bedrijven bellen, hoor je de alarmbellen afgaan en protocollen in werking treden. Dat is een heerlijk gevoel.” Een gevoel van macht? “In ieder geval is dat het besef dat het programma er toe doet. We kunnen misstanden aan de kaak stellen. Neem bijvoorbeeld het verhaal over een chirurg van een streekziekenhuis. Een 47-jarige vrouw is door toedoen van hem incontinent en verlamd. Ze zit nu in een rolstoel. Ze is één jaar ouder dan ik, heeft net als ik kinderen,

͚/Ŷ ĚĞ ǁŽĞŬĞƌƐƉŽůŝƐĂī ĂŝƌĞ njŝũŶ ĂĐƚƵĂůŝƚĞŝƚĞŶƌƵďƌŝĞŬĞŶ ĂĂƌƚƐůƵŝ ŐĞǁĞĞƐƚ͘ Ğ ŚŽůůĞŶ ĂĐŚƚĞƌ ĞůŬĂĂƌ ĂĂŶ͛

maar zal voor de rest van haar leven in een verpleegtehuis tussen bejaarde mensen wonen. En zij is niet het enige slachtoffer, de teller staat inmiddels op driehonderd letselschades. En er is niemand die zijn mond open doet.” Doet dit verhaal je wat? “Ja. Hier kan ik ’s nachts echt van wakker liggen. Dit is een verhaal dat mij echt raakt.”

Radar ‘MET RADAR KAN IK GAAN SCHUDDEN AAN DE BOOM EN KIJKEN WAT ER GEBEURT’

Hoe komt dat? “Soms realiseer ik mij dat die vrouw nu, op dit moment, in dat verpleegtehuis zit. Terwijl ze voor de operatie gezond was. Dat spookt door mijn hoofd, daar ben ik mee bezig. Toch moet ik op een gegeven moment stoppen om erover na te denken, ik kan haar situatie toch niet veranderen. Het enige wat ik kan doen, is een mooie uitzending maken, het probleem inzichtelijk maken en verantwoordelijken ter verantwoording roepen. Met Radar kan ik gaan schudden aan de boom en kijken wat er gebeurt.” Ben je blij dat je dat kan doen?

$0

HET GESPREK 7

PADUAAN APRIL 2011

CV 1964

Geboren in Den Haag

Opleiding

Hoger Sociaal Agogisch Onderwijs en diverse cursussen PR/Communicatie

1995 - heden

Presentatrice en eindredactrice van TROS Radar

2000 - heden

Presentatrice van TROS Opgelicht

2009

Door vaktijdschrift VillaMedia uitgeroepen tot ‘journalist van het jaar’

2010

Door maandblad Opzij uitgeroepen tot de ‘machtigste mediavrouw van Nederland’

Duimschroeven

FOTO: MICHAEL GALIART

“Ja. Ik ben blij dat wij zo’n wezenlijk verhaal kunnen vertellen. En ik ben trots als dat verhaal wat uithaalt. Het is toch mooi als je als journalist het verschil kan maken. Wat dat betreft gaat Radar verder dan de journalistiek van actualiteitenrubrieken. Wij brengen het echte journalistieke handwerk. Wij zetten onze tanden in een zaak, checken de feiten en spelen voor aanklager. Wij confronteren, wij willen iets bereiken. Dat past mij echt als een jas.” Heiligt jullie doel alle middelen? Ook de verborgen camera? “Ik ben het niet eens met de richtlijnen van de Raad voor de Journalistiek over undercoverjournalistiek. Die zeggen dat een verborgen camera alleen mag als de informatie niet op een andere manier verkregen kan worden en als het over grote maatschappelijke misstanden gaat. Maar wat wij doen met een verborgen camera, doet een dagblad met een verborgen pen. Daar wordt nooit schande over gesproken.” Maakt beeld niet meer impact dan een geschreven verhaal?

3DGXDDQ $SULO LQGG

“Dat valt heel erg mee. We laten ook niet alles zien. Soms blijft de camera uit, en gaat er alleen een microfoon mee naar binnen. Dan laten we alleen horen wat de medewerkers zeggen en brengen we ze niet in beeld. Je moet een verborgen camera pas verbieden als de zaak geen enkel maatschappelijk belang dient en als je onnodig schimmig gaat doen, als je een heartbeatmuziekje onder de beelden zet en wel gezichten uitzendt van mensen die er niet toe doen. Bovendien biedt de Nederlandse wet veel meer mogelijkheden voor de verborgen camera dan de richtlijn van de Raad. Nou, wij houden ons aan de Nederlandse wet.” Radar heeft zijn faam waargemaakt met de woekerpolisaffaire. Het duurde lang voordat actualiteitenrubrieken bij jullie aanhaakten. Hoe komt dat? “Dat is luiheid. In de woekerpolisaffaire zijn ze aartslui geweest. Ik begrijp niet dat wij de enige waren die zich hier druk over heeft gemaakt. Het ging om zeven miljoen polissen. Miljoenen gedupeerden. Het was niet zomaar een

‘EEN IMAGO INTERESSEERT MIJ HELEMAAL NIETS. IK HEB GEEN MEDELIJDEN’

consumentenprobleem, het was een maatschappelijk probleem. We hebben wel eens geprobeerd het verhaal bij collega’s te slijten, maar het lukte gewoon niet. Ze zijn lui.” Blijven er door die luiheid meer zaken op de plank liggen, denk je? “Jazeker. Actualiteitenrubrieken hollen graag achter elkaar aan, in plaats van dat ze zelf een onderzoek starten. ‘Ja maar, bezuinigingen!’, hoor ik dan. Hoor nou, wij hebben die hele woekerpolisaffaire ook met twee man en een paardenkop gedaan. Het gaat om de wil om te kijken naar dingen om je heen en daar het nieuws te zien.” Actualiteitenrubrieken kijken niet goed? “Te weinig. Ze hollen achter elke wind aan die in Den Haag waait en komen niet met eigen nieuws. Ik werd in 2009 tot journalist van het jaar uitgeroepen, ondanks dat consumentenjournalistiek als tweederangs journalistiek wordt gezien in Nederland. Toen wist ik het zeker: wij leveren écht een bijdrage aan de maatschappij.”

DIERENVRIENDIN Antoinette Hertsenberg is niet alleen bekend als presentatrice, maar ook als dierenliefhebber. Zo schrijft ze vegetarische kookboeken. Maar haar liefde voor dieren wil ze niet met haar werk vermengen. “Ik wil niet dat de kijker zegt: ‘Oh, dat is de hobby van Hertsenberg’.”

$0

8 HET ECHTE LEVEN

'Ä Ä Ĺś ĹŻĹ˝Ĺ?Ĺ?Äž Ĺ˝ĆŒĹ?Ä‚ĹśĹ?Ć?Ä‚Ć&#x; ÄžĆ? Ä‚Í˜ĆľÍ˜Ä?͘ EÄ‚ ĆšÇ ÄžÄž ĹŠÄ‚Ä‚ĆŒ Ĺ?Ĺ?Ĺ?ƚĂůĞ ŽžžƾŜĹ?Ä?Ä‚Ć&#x; Äž ƚĞ ŚĞÄ?Ä?ĞŜ Ĺ?ÄžĆ?ĆšĆľÄšÄžÄžĆŒÄšÍ• Ć?ƚĂƉƚĞ ^ĹŠĹ˝ÄžĆŒÄš sĹ?Ć?Ć?ÄžĆŒ ͞ϭϾϴϲͿ Ĺ?Ĺś ώϏϏϲ Ĺ˝Ç€ÄžĆŒ ŽƉ ĚĞ Ć?ƚƾĚĹ?Äž ÄžÄšĆŒĹ?ŊĨĆ?Ä?ŽžžƾŜĹ?Ä?Ä‚Ć&#x; Ğ͘ dĹ?ŊĚĞŜĆ? ÇŒĹ?ĹŠĹś Ć?ƚĂĹ?Äž Ä?Ĺ?ĹŠ ŚĞƚ Ĺ?ĆŒĹ˝ĆšÄž ZĞĞĚ ĆľĆ?Ĺ?ŜĞĆ?Ć? ŽŜƚĚĞŏƚĞ ĹšĹ?ĹŠ ĚĂƚ ĹšĹ?ĹŠ ĹŻĹ?ÄžÇ€ÄžĆŒ Ä?Ĺ?ĹŠ ĞĞŜ ĹŹĹŻÄžĹ?ŜĞ Ĺ˝ĆŒĹ?Ä‚ĹśĹ?Ć?Ä‚Ć&#x; Äž Ç ÄžĆŒĹŹĆšÍ˜ ^Ĺ?ŜĚĆ? ĹŠÄ‚ŜƾÄ‚ĆŒĹ? ĎŽĎŹĎ­Ď­ Ç ÄžĆŒĹŹĆš ĹšĹ?ĹŠ Ä?Ĺ?ĹŠ ÄžĆšĆŒĹ˝Ĺ?Ćš DĞĚĹ?Ä‚Í• ĞĞŜ ÍšĨƾůůͲĆ?ÄžĆŒÇ€Ĺ?Ä?Äž ŽŜůĹ?ŜĞ žĞĚĹ?Ä‚Ä?ĆľĆŒÄžÄ‚ĆľÍ› Ĺ?Ĺś ĹľĆ?ĆšÄžĆŒÄšÄ‚ĹľÍ˜ DOOR QUIRINUS MARTIJN FOTO: ANNELIES WATERLANDER

“Ik heb zeker wat gehad aan mijn tijd bij studievereniging Vox, waar ik onder andere hoofdredacteur van studentenglossy Contxt ben geweest. Wat ik daar dan geleerd heb? Om werk te combineren met ontspanning. En om samen te werken met een groep mensen. Na twee jaar stopte ik met Digitale Communicatie. Het was mij iets te technisch. Ik stapte over naar Bedrijfscommunicatie, op dat moment een nieuwe studie. Het positieve aan de studie was ook meteen het negatieve. De docenten, de lessen en de tentamens, alles was nieuw. Het was niet voor iedereen duidelijk wat we nu moesten leren. Ik zou zo weer kiezen voor die studie als ik het over mocht doen. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is om multimediaal te denken.

Dus: welke media zet je in en op welke manier zorg ik ervoor dat de verschillende media die je gebruikt de boodschap versterken? Dat is de essentie van die studie.� Logge organisatie “Mijn eerste stage deed ik op de communicatieafdeling van een bedrijf waar ongeveer 1300 mensen werken. Op de communicatieafdeling, waar ik zat, werkte een man of zes. Ik dacht al snel: dit is niet wat ik wil doen later. Het was nogal een logge organisatie waardoor mijn werk erg saai was en weinig inspirerend. Ik zocht iets waar ik meer uitdaging in kon vinden. Mijn tweede stage, bij een NGO in Utrecht, was al meer wat ik graag wilde doen. Daar werkte we met

een man of twintig, allemaal jonge mensen met een passie voor het vak. Het was een kleine organisatie, waar ook vrijwilligers werkten. Ik merkte dat dat mij veel beter ligt dan een oude, logge organisatie. Daar kreeg ik de vrijheid om te doen wat ik wilde doen. Ik kon daar beter mijn ei kwijt.â€? Junior “Sinds januari werk ik als digital media consultant bij Detroit Media, een mediabureau dat gespecialiseerd is in online campagnes. Het bedrijf zit in Amsterdam, waar meer van dat soort jonge, opkomende bedrijfjes zijn gevestigd. Ik ben als junior aangenomen en werk veel samen met de senior, qua leeftijd ĂŠĂŠn van de oudere werknemers daar. De eer-

ste twee maanden was het heel veel kijken hoe het er aan toe gaat. Onze klanten zijn grote bedrijven als Eneco, ING, KPN en American Express. Wij maken Nederlandstalige campagnes en regelen dat het product in de aandacht komt te staan. Dat doen we op allerlei manieren; maar vooral door internetreclames. We brengen de producten in de markt. Voor mijn werk zit ik veel achter mijn computer. Vaak alleen, maar soms kijk ik mee met mijn collega’s die bijvoorbeeld het grafische gedeelte doen van de campagnes. Af en toe moet je naar klanten toe om te laten zien dat ze het beste met jouw bedrijf zaken kunnen doen. Als dat een bank is, ga ik meestal wel in pak, maar heel vaak ook gewoon in mijn normale kleding.�

34 ?A0:C89: EEN GREEP UIT

In deze rubriek geven professionals uit de wereld van communicatie en journalistiek iedere editie hun inspirerende visie op het vak. SANDER HAAKSMA Interactie designer www.werk.nl

CREATIVE MEDIA DESIGN

“Als Senior Interactie Ontwerper ben ik dagelijks bezig met het ontwerpen en realiseren van gebruikersvriendelijke oplossingen voor de klanten van het UWV Werkbedrijf (werk.nl). Dit doe ik natuurlijk niet alleen, maar samen met mijn team van vormgevers, front-end ontwikkelaars en redacteuren. Wij bepalen samen met de opdrachtgever hoe gebruikers de site optimaal kunnen gebruiken. Het is een spannende functie waarbij je sterk in je schoenen moet staan om je gewenste verbeteringen gerealiseerd te krijgen.�

3DGXDDQ $SULO LQGG

ALEXANDER EENENNAAM Chef AD Sportwereld

SPORTJOURNALISTIEK

“Initiatief nemen, ideeĂŤn durven spuien en lef hebben. Dat heb je, naast journalistieke kwaliteiten en een behoorlijk pennetje, nodig in de sportjournalistiek. Bij AD Sportwereld speuren we voortdurend naar journalistiek talent, dat niet zelden via een stage bij onze krant komt bovendrijven. Wat bepaalt uiteindelijk of iemand de stap naar AD Sportwereld kan maken? Dat is de kennis van en de passie voor de sport. Zijn die aanwezig, dan is er geen betere werkplek dan aan de Rotterdamse Marten Meesweg.â€?

JILLES VRIJENHOEK Oprichter Dot Identity

COMMUNICATIE

“Veel bedrijven en instanties denken nu meer na over de keuze tussen bestaande systemen of een overstap naar open source. Enkele jaren geleden hebben wij bewust de keuze voor het Open Source CMS (Content Management System) Drupal gemaakt. Bij Dot Identity zijn we gespecialiseerd in front-end developing voor Drupal. Zie je studieperiode als een speeltuin. Geniet van je vrijheid, maar ontdek ook wat je leuk en interessant vindt. Specialiseer je, onderscheid jezelf, zodat je van toegevoegde waarde bent voor een opdrachtgever.�

$0

HET ECHTE LEVEN 9

PADUAAN APRIL 2011

2^[d\]

&ƵĐŬ LJŽƵ Dit is een pleidooi voor het internet, maar is geschreven voor papier en mag daarom, in tegenstelling tot columns op het internet, alwaar de gemiddelde lezer de aandachtspanne van een goudvis heeft, best een beetje langdradig zijn omdat lezers die van papier af lezen beduidend intelligenter en geconcentreerder heten te zijn dan het gepeupel op Twitter, Nujij, Telegraaf.nl, GeenStijl en – vanzelfsprekend – het Vivaforum, ook al is dat natuurlijk onzin en is het internet niet die gevaarlijke plek vol meningen en onderbuikgevoelens waar sommige correcte lieden een hek omheen zouden willen zitten, terwijl

GAST

de pijprokende, langzaam uitstervende krantenredacties van dit land heel hard en instemmend knikken als die meningenopdringers zulke dingen zeggen, om daarmee ten eerste te verhullen dat ze niet snappen hoe internet nou eigenlijk werkt (geef ze eens een smartphone in handen, kun je lachen) en omdat ze ten tweede vinden dat al die meningen die iedereen op internet heeft helemaal niet goed en correct zijn omdat zij, de fatsoenlijke moralisten, veel beter uit kunnen leggen hoe de wereld nou eigenlijk in elkaar zit en je van sociale media en weblogs alleen maar somber, depressief of zelfs agressief wordt, omdat het ka-

nalen zijn waarop je veilig en zelfs anoniem zomaar alles kunt zeggen wat in je opkomt zonder aan de kindjes in Afrika te denken of rekening te houden met de lange tenen van de gemiddelde christen in ons eigen land, wat voor ons, vooruitstrevende netwerkgeneratie van webloggende en twitterende individuen, des te meer reden is om transparantie van het internet te omarmen, te beseffen dat het internet Nooit Meer Weg Gaat, en om aan ons opgedrongen moraal de middelvinger te geven. Bart Nijman Redacteur van DeJaap.nl

/ŶǀĂƐŝĞ ǀĂŶ ůĂƉƚŽƉƐ ŝŶ hƚƌĞĐŚƚƐĞ ŬŽĸ ĞƚĞŶƚũĞƐ ^ƚƵĚĞŶƚĞŶ ůĂƚĞŶ ĚĞ ďŝďůŝŽƚŚĞĞŬ ƐƚĞĞĚƐ ǀĂŬĞƌ ůŝŶŬƐ ůŝŐŐĞŶ ĞŶ njŽĞŬĞŶ ŚƵŶ ŚĞŝů ŵĞƚ ůĂƉƚŽƉ ĞŶ Ăů ŝŶ ĞĞŶ ĐĂĨĠ Žŵ ĚĂĂƌ ĚĂŶŬnjŝũ ŚĞƚ ŐƌĂƟ Ɛ ǁŝĮ ĂĂŶ ŚƵŶ ƐĐŚŽŽůƐĞ njĂŬĞŶ ƚĞ ǁĞƌŬĞŶ͘ KŽŬ ŝŶ ĚĞ ŬŽĸ ĞƚĞŶƚũĞƐ ŝŶ hƚƌĞĐŚƚ njŝƩ ĞŶ ŵĞĞƌ ŵĞŶƐĞŶ ŵĞƚ ŚƵŶ ůĂƉƚŽƉ ǀŽŽƌ ĚĞ ŶĞƵƐ͘ DOOR MARLEEN VAN HOOGENDOORN

ĞŶ ŶŝĞƚ ŵĞĞƌ ǁĞŐ ƚĞ ĚĞŶŬĞŶ ĐŽŵďŝŶĂƟ Ğ ŝŶ ĐĂĨĠƐ͗ ĞĞŶ ůĂƉƚŽƉ ĞŶ ĞĞŶ ďĂŬũĞ ŬŽĸ Ğ͘

3DGXDDQ $SULO LQGG

FOTO’S: KIM SEIGNETTE

Aan de lange tafel van de Coffee Com- komen, is het eerste dat ze zien al die pany aan de Vismarkt zitten mensen werkende mensen. ‘Oh, gezellig zeg’, met geconcentreerde blik naar het horen we dan. Dan lopen ze de winkel scherm van hun laptop te staren. Bijna weer uit.” iedereen heeft zich nog eens extra afBij Broodnodig op de Mariaplaats is gezonderd door de oordopjes die in de er een speciale regel ingesteld. ’s Ochoren zijn geplugd. De uitzondering aan tends mogen de klanten tot elf uur van tafel is een meisje dat zonder computer het wifi gebruikmaken, en vervolgens aan het werk is. Driftig in de weer met weer na drieën. Ook moet het interverschillende kleuren markeerstiften en netten tot een uurtje beperkt blijven. met een zilveren, glimmende perfora- Eigenaar Ingmar Visch wil voorkomen tor op haar collegeblok dat zijn lunchrooms is zij het enige beetje soort bibliotheek ‘Als ik de kopjes een verzet tegen de digitale worden. “In New York overname in de koffie- ophaal, word ik merkte ik het een aantal zaak. geleden al. Daar vaak niet eens jaren Bij de Coffee Comkwam je een café binpany is het gratis wifi nen en dan durfde je aangekeken’ strak geregeld. Op het haast niet te praten ombonnetje van de consumptie staat een dat iedereen zo stil aan het werk was. code waarmee een uur lang gratis toe- Dat wil ik hier absoluut niet.” gang tot internet wordt verschaft. Is Financieel gezien zijn de werkende het uur om, dan valt de webverbinding klanten ook niet bepaald een goudmijn. weg. Als er dan weer een nieuw kopje “De omzet gaat natuurlijk omlaag als koffie wordt gekocht, kan er weer ver- iemand de hele dag zit te werken en der gesurft worden. maar twee kopjes koffie drinkt”, vertelt Medewerkster Rachel zegt het ergens Ingmar. Het huidige beleid houdt tot wel jammer te vinden, al die laptops op nu toe stand, maar als de laptopinvasie tafel. “Als je de kopjes komt ophalen, toeneemt, is hij niet bang om nog meer word je door veel klanten niet eens maatregelen te nemen. “Dan hang ik aangekeken, zo geconcentreerd zijn ze een heel groot bord op het raam waarop bezig. En als er nieuwe klanten binnen- staat dat laptops hier niet welkom zijn.”

$0

10 DE MENS ACHTER

͚tĞ ůĠĠĨĚĞŶ ŵĞƚ ŽŽƌůŽŐ͛

ŝũƐĐŚƌŝŌ

3DGXDDQ $SULO LQGG

FOTO’S: LISA MATULESSYA EN EIGEN ARCHIEF HUSSEIN ALI

$0

DE MENS ACHTER 11

PADUAAN APRIL 2011

PERSOONLIJK Naam: Hassan Hussein Ali Leeftijd: 42 Woonplaats: Amersfoort Functie: Instructeur Digitale Communicatie Woonsituatie: Alleenstaand Politieke voorkeur: SP Motto: ‘Altijd doorgaan nooit stoppen’ (vrij vertaald uit het Arabisch) Geloof: In wetenschap Vrijetijdsbesteding: Zwemmen, hardlopen en verwilligerswerk

WĂĚƵĂĂŶ ƐƉƌĞĞŬƚ ĞůŬĞ ĞĚŝƟĞ ŵĞƚ ŵĞĚĞǁĞƌŬĞƌƐ ǀĂŶ ĚĞ &ĂĐƵůƚĞŝƚ ŽŵŵƵŶŝĐĂƟĞ ĞŶ :ŽƵƌŶĂůŝƐƟĞŬ͘ /Ŷ ĚĞnjĞ ŝŶƚĞƌǀŝĞǁƐ ůŝŐƚ ĚĞ ŶĂĚƌƵŬ ŶƵ ĞĞŶƐ ŶŝĞƚ ŽƉ ĚĞ ŽŶĚĞƌǁŝũƐƉĞƌŝŬĞůĞŶ͕ ŵĂĂƌ ŽƉ ĚĞ ŵĞŶƐ ĂĐŚƚĞƌ ĚĞ ŐĞŢŶƚĞƌǀŝĞǁĚĞ͘ ĞnjĞ ĞĚŝƟĞ͗ ,ĂƐƐĂŶ ,ƵƐƐĞŝŶ ůŝ͘ DOOR LISANNE VAN SADELHOFF

“Ik kan high zijn zonder drugs te gebruiken: als ik dans, dan ben ik in de zevende hemel, het is geweldig. Ik leerde dansen in Irak, tijdens het dictatoriale regime van Saddam Hoessein. Mijn vader was er tegen: hij was een trots man en wilde zoons hebben die goed geld konden verdienen. Mijn oudere broers – ik kom uit een gezin van zes jongens en één meisje – werden arts en ik bleef maar dansen. Hij was het daar niet mee eens, totdat hij zag dat ik er op mijn veertiende al geld mee kon verdienen. En: als ik danste, was ik veilig. Ik maakte reizen over de hele wereld, werd overal uitgenodigd voor audities, wedstrijden, musicals. Wie kon reizen, kon ook vluchten. “Ik was klaar met mijn dansopleiding en werd 23; dat betekent dat je het leger in moet. Het woord ‘leger’ staat in Irak gelijk aan de dood. Ik vertikte het om iets te doen waar ik niet achter stond. Een danser met een mitrailleur over zijn schouder, zie je het voor je? Ik niet. Dus ik vluchtte. “Na een dansvoorstelling in Jordanië ben ik ervandoor gegaan. Stiekem, ja, ik heb van niemand afscheid genomen. Niet van mijn familie, niet van het dansgezelschap waar ik die avond nog mee op de planken had gestaan. Dit was mijn geheim. Ik vertrok naar Jemen, want dat was de enige plek waar je naartoe mocht met een Irakees paspoort. Irak was een achterlijk land, streng Islamitisch. Dansen was ondenkbaar. Het was verschrikkelijk, want in Irak heb ik het nooit slecht gehad.” Asielzoekerscentrum “Natuurlijk, er was oorlog, we lééfden met oorlog. Maar als kind ben je niet bang voor de vliegtuigen en bombardementen. We vonden het spannend, het was voor ons gewoon vuurwerk. Wisten wij veel, dat die vliegtuigen mensen doodden? We zagen in ons dorp wel eens gewonden, of doodskisten, maar voor de rest viel het mee. Ik heb een gelukkige jeugd gehad, we hadden – en hebben – een hecht gezin. Mijn vader

3DGXDDQ $SULO LQGG

was kostwinner, wilde het beste voor zijn kinderen. Mijn moeder was huisvrouw en ging onvoorwaardelijk voor ons. Toen al haar kinderen uit Irak waren gevlucht, bezocht ze een trouwerij van haar zoon, mijn broer, in Canada. Ze is er gebleven. “Mijn vader zei toen: ‘Ik leef nog maar een paar jaar, ik wil niet sterven in een ander land dan Irak.’ Toen hij stierf, had ik hem twintig jaar niet gezien. Dat was pijnlijk. Maar teruggaan was gevaarlijk.

‘IK BEN STIEKEM VAN IRAK NAAR JEMEN VERTROKKEN. HET WAS MIJN GEHEIM, NAM VAN NIEMAND AFSCHEID’ “Toen ik vanuit Jemen naar Nederland kwam, spookte er één vraag constant door mijn hoofd: als ik hier niet mag blijven, wáár moet ik dan heen? Ik woonde een jaar lang in een asielzoekerscentrum in Oog in Al, iets ergers bestaat bijna niet. Iedere dag moest ik mij met een stempelkaart melden bij een soort politiebureau, omdat we aanwezigheidsplicht hadden. En iedere dag stond ik uren in de rij voor een avondmaaltijd. Ik kreeg daar te maken met heel andere culturen: er waren mensen die nooit hadden geleerd om in een rij te wachten. Die kropen voor, en ik? Ik zag de rij voor mij alleen maar langer worden. “Die onzekerheid, dag in dag uit, was het ergst. Wat gaan ze met mij doen? Ik kon niet terug. Het enige wat ik wilde is een stukje veiligheid voor mijzelf. Maar ik maakte er wat van, daar, in dat asielzoekerscentrum. Je moet het zelf gezellig maken. Ik studeerde in een kleine bibliotheek, speelde kaartspelletjes en domino en voetbalde met de mannen. Voet-bal. Stond ik daar, als danser, tussen de Afrikanen die van kinds af aan al in de buitenlucht voetbalden.

“Na een jaar mocht ik er weg en kreeg ik een kleine studentenkamer toegewezen. Via een uitzendbureau kwam ik als systeembeheerder op de FCJ te werken. Toen kon ik een huisje kopen in Amersfoort, en daar woon ik nu nog steeds. Ik heb het er naar mijn zin en als ik niet in Nederland ben, krijg ik heimwee. Ik heb het geprobeerd hoor, weggaan van hier. Ik ging een tijd naar Canada, naar mijn broers en moeder. Ik had daar alle luxe: een groot huis, familie om mij heen, een dure auto. Maar ik miste mijn leven hier. Bedrogen in liefde “Mijn moeder komt af en toe naar Nederland toe. Dan stapt ze in d’r eentje in het vliegtuig – ze deinst nergens voor terug – en dan pik ik haar op Schiphol op. Contact met mijn familie in Canada heb ik via de webcam. Dan ben ik aan het werk op school, in mijn kantoortje, en heb ik skype aan staan. Ik heb alleen maar het achtergrondgeluid nodig om te horen dat het goed gaat. Dan ben ik gerustgesteld. “Wat ik heb geleerd van het leven? Het is vallen en héél snel weer opstaan. Ieder mens maakt fouten. Ik ook, hoewel ik niet naïef ben. Ik ben bedrogen in de liefde, de vrouw met wie ik vier maanden getrouwd was ging er min of meer met mijn geld vandoor. Dat was pijnlijk, maar met mijn vrienden en familie ben ik er weer bovenop gekomen. Ik heb fijne mensen om mij heen verzameld van hen word ik gelukkig. “Met het dansen is het afgelopen. In de danswereld weet iedereen: stop je langer dan een half jaar met dansen, dan is het over en uit. Ik heb twee jaar niet meer gedanst. Hier in Nederland heb ik het nog wel geprobeerd. Maar het ging niet meer. Als ik niet had hoeven vluchten, was ik nog tien jaar doorgegaan, dat weet ik zeker. Nu leg ik me erbij neer. Dat is moeilijk; ik kan niet naar een balletstuk kijken, want bepaalde bewegingen doen mij aan mijzelf denken. Maar soms, heel soms, dans ik nog steeds. Niet op de planken, niet in de balletschool in Irak. Maar in mijn hoofd.”

$0

Z.O.Z. 12

PADUAAN APRIL 2011

2^[d\]

BRANDVEILIGHEID

STUDENT

/ÄžÄšÄžĆŒÄž ĞĚĹ?Ć&#x; Äž ŜŽÄšĹ?Ĺ?Ćš ĚĞ WĂĚƾĂĂŜ ĞĞŜ ÄžÇ†Ć‰ÄžĆŒĆš ĆľĹ?Ćš Žž ĞĞŜ Ä?ĞƉĂĂůĚ Ä‚Ć?ƉĞÄ?Ćš Ä?Ĺ?ŜŜĞŜ ĚĞ ĨÄ‚Ä?ƾůƚĞĹ?Ćš ƚĞ ƚĞĆ?ĆšÄžĹśÍ˜ /Ĺś ÄšĹ?Ćš ŜƾžžÄžĆŒ Ç Ĺ˝ĆŒÄšĆš ŚĞƚ Ä?ĆŒÄ‚ĹśÄšÇ€ÄžĹ?ĹŻĹ?Ĺ? Ĺ?ÄžÄ?ĆŒĆľĹ?ĹŹ ǀĂŜ ĚĞ ĨÄ‚Ä?ƾůƚĞĹ?Ćš Ç€Ĺ?Ć?ƾĞĞů Ĺ?ĞƚĞĆ?ĆšÍ˜ DOOR IRENE VAN EERDEN Onderzoekend kijkt Arie van ’t Veld de hal rond. Hij wijst goedkeurend naar de vele sprinklers. Hij benadrukt nog eens dat hij alleen een visuele beoordeling kan doen en niet weet wat er in de vergunningen is afgesproken. Van ’t Veld is expert op het gebied van brandveiligheid bij ingenieursbedrijf De Vlieg Techniek. Het onderwerp brandveiligheid moet, volgens hem, meer aandacht krijgen op opleidingen. Je moet weten wat je vluchtweg is. En er mogen geen obstakels in de weg staan in de vluchtroute. “Dat gordijn, daar boven, is dus zo’n obstakelâ€?, zegt hij, wijzend naar de schuifpui boven in het auditorium. “Ze kunnen bijvoorbeeld de rails van het gordijn aan de pui vastmaken, zodat het gordijn ook weg is als je de pui open doet.â€? Als hij het auditorium uitloopt ontdekt hij de prullenbak. “Kijk, een vlamdovende prullenbakmond. Wat nou jammer is, is dat de plastic zak over de rand zit. Als deze door de hitte smelt en op de vloer lekt, kan de brand alsnog verder ontwikkelen.â€? Hij ontdekt bij de receptie een brandblusser en valt met zijn neus in de boter. “Ze hebben hier ook een AED-kit en het noodplanâ€?. Van ’t Veld bekijkt samen met een beveiliger het brandmeldpaneel. “Met behulp van dit paneel kun je het ontruimingsalarm in het gebouw gecontroleerd laten afgaan.â€? Een verdieping hoger ziet hij openstaande klapdeuren. “Waarschijnlijk is dit een brandscheiding. Die moet bij brand altijd dicht zijn, of eventueel - in dit geval - met kleefmagneetjes open gehouden worden en in geval van brand direct weer dicht kunnen vallen.â€? Verder de gang in komt hij nog zo’n brandscheiding tegen. “Deze kun je herkennen aan het draadglas of brandwerend glas, dat is geen gewoon glas, en zelfsluitende deuren. Hij neemt de proef op de som: de deur valt net niet in het slot. “Smeer er een beetje boter op en hij valt goed dichtâ€?, grapt hij. Gelukkig valt een andere deur later keurig in het slot. Van ’t Veld maakt de balans op. “De faculteit heeft het goed geregeld.â€?

sÄ‚Ĺś ͚ƚ sĞůĚ ĹŻÄžĹ?Ćš ĆľĹ?Ćš ŚŽĞ ŚĞƚ Ä?ĆŒÄ‚ĹśÄšĹľÄžĹŻÄšͲ ƉĂŜĞĞů Ç ÄžĆŒĹŹĆšÍ˜ FOTO’S: KIM SEIGNETTE

‘Dat gordijn, daar boven, is een obstakel’

,Ğƚ ůĞĞĚ ĚĂƚ žŽŽĹ? ĚŽĞŜ ŚĞĞƚ Zucht. Daar gaan we dan. Haren recht gestreken? Zojuist gedaan. Buik in? Beginnen we nu mee. Voorgevel naar voren? Altijd, daar heet het een vóórgevel voor. Wimpers in de krul? Check. Zere voeten van die torenhoge hakken? Hell yeah. Deurklink in m’n hand, nog een laatste check-up in het raam en we kunnen. Nog ĂŠĂŠn keer diep ademhalen. Daar gaat ‘ie dan. Wacht! Nog even lipgloss op doen. Shit, hangt m’n haar er weer in. Ik ben ook gewoon niet weggelegd voor dat ‘mooi doen’. Nou vooruit, stel je niet aan. Daar gaat ‘ie, en nu echt. “Haaaai Malu! Wat zie je er leuk uit! Wat een gave hakken! Oooooh, en die brĂłek! Waar heb je die vandaan? Zara? En wat een mooie lipgloss, mag ik ook een beetje? Ben je afgevallen?â€? Helaas, niets van dit alles. Eenmaal op school ga ik op in de mensenmassa als een pop in ‘t speelgoedschap. Volle bossen haar doen mijn hoopje pluis af als nestmateriaal, lange stelten doen mijn benen op stompjes lijken. Helaas, de hakken doen vrij weinig aan dat effect af. Op de FCJ is het een voortdurende stroom tieten, konten, wimpers, hoge hakken en mooie kleren. Dus bij deze speel ik open kaart. Ik ben Malu. Ik ben drie turven hoog, met hakken aan drie-en-een-beetje. Ik weeg in mijn dromen 57 kilo, maar tel daar maar zeven bij op om tot de realiteit te komen. Ik heb ĂŠĂŠn X-been, dus ik heb mijn onderstel maar omgedoopt tot K-benen. Als ik achterom in

de spiegel kijk en mijn billen aanspan zie ik de volledige negen holes waar m’n vader elke zondag overheen loopt. Mijn voorgevel faalt genadeloos bij de potloodtest. Als ik naar beneden kijk zie ik drie rolletjes studentenplezier. Tijdens het tv-kijken staat mijn hoofd op standje ‘ik sta tot mijn knieĂŤn in de rotte paling’, omdat ik anders niks zie. Komt vermoedelijk door mijn oogafwijking of hangende oogleden. Ik weet het niet. Met andere woorden: ik ben Malu, en ook Ă­k ben onzeker. Nu, wie gaat er mee bier drinken en een Quarter Pounder halen? Ik ben dat mooie gedoe nu wel zat eigenlijk. Malu van der Maale

‘Op de FCJ is het een stroom tieten, konten, hoge hakken en mooie kleren’

COLOFON Hoofdredacteur: Merlijn Ensing Adjunct: Irene van Eerden Art director: Mariette Twilt

Sander Haaksma, Bart Nijman, Arie van ‘t Veld, Jilles Vrijenhoek

?PSdP P]

Drukkerij: Tuijtel

Eindredacteur: Lisanne van Sadelhoff

Met dank aan: Alexander Eenennaam, contact: paduaan.fcj@gmail.com

LE/PADUAAN

DOOR ROBBIE “Om te laten zien KAMMEIJER bij welke groep studenten ren, kopiĂŤren zij onbewust een stereotype ho- kleden dan bijvoorbee die groep. Puur ld journalistiekvan studenten.â€? groepsgedragâ€?, aldus dr. Kai Epstude van de Buiten het feit Rijksuniversiteit dat studenten aan Als studenten aan Groningen. rest de een studie beginnen, willen laten zien zij al snel een stereotypeb wie ze krijgen bij de kledingkeuze van zijn, speelt eeld. “Als ze zich gedragen naar dat beeld, laten ze zien: gaan angst ook een rol. “Gedraageen student dit!’. Maar het beeld ‘Ik ben dan de is soms extremer norm van de groep, je je anders realiteit.â€? dan de zomaar dan kun je raar aangekeken De beelden die worden. Daar zijn mensen angstig studenten vormen, nen niet na verloop voor.â€? Maar weinig verdwij- mensen van tijd. “Mensen laten al vanaf de start kijken den, verklaart zich niet door die angst leiheel serieus naar Epstude. waar ze later terecht komen. Het beeld dat je Volgens Epstude dan krijgt, ga is het niet gek dat je zowel bewust lende groepen als onbewust kopiĂŤren. verschilstudenten zich daarom dat economies Je anders kleden. tudenten en mensen ziet “Zeker als de groepen in het bedrijfsleve sterk in die omdat ze n terechtkomen, in hetzelfde gebouw contact staan, zich chiquer colleges volgen, is er snel sprake van groepsgedrag. â€?

Redacteur: Robbie Kammeijer Medewerkers: Marleen Hoogendoorn, Malu van der Maale, Quirinus Martijn, Lisa Matulessya, Kim Seignette, Michael Galiart, Annelies Waterlander

NUMMER 4 APRIL 2011

HUMEDIA.NL/PROFI

ŽžžƾŜĹ?Ä?Ä‚Ć&#x; ÄžĆ?ƚƾĚĞ ŜƚĞŜ ůŽƉĞŜ ŽƉ Ĺš ÄšĆŒÄ‚Ĺ?ĞŜ Ä‚ĹŻĹŻĆ?ĆšÄ‚ĆŒĆ?͘ ĂŏŏĞŜ͕ ŊŽƾĆŒĹśÄ‚ĹŻĹ?Ć? ÄžĆŒĆ?ĆšĹ?ÄžŜŽÄžĹľÄšÄž Ć&#x; ĞŏĆ?ƚƾĚĞŜƚĞŜ Ĺś ÄšĆŒÄ‚Ĺ?ĞŜ ĞĞŜ ŜĞ ŊŽƾĆŒĹśÄ‚ĹŻĹ?Ć?Ć&#x; ÄžĹŹÄžĆŒĆ? Äž Ćš ĹŠÄ‚Ć?ŊĞ͕ ĞŜ Ä?ÄžÄšĆŒƾŏĆš dͲĆ?Ĺš Ĺ?ĆŒĆšÍ˜ tÄ‚Ä‚ĆŒŽžÍ?

.SYVRE PMW XMI

O

FCJ

Docenten leren studenten vanaf nu opruimen pagina 2

'SQ QYR

MGEXMI

^ƚĞůůĞ ŏƾĚĚĞĚĹ?ÄžĆŒÄžĆšĹŠĹśÄž HET GESPREK

Antoinette ‘Radar’ Hertsenberg draait de duimschroeve n aan

pagina 6

GETEST

Brandveilighei d: we verfikken in ieder geval niet pagina 12

3DGXDDQ $SULO L

QGG

$0

3DGXDDQ $SULO LQGG

$0

Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.