Ο Μικρός Ήρως - Το Ταμπούρι Της Λευτεριάς

r g . s o r i s o r k i m . w ww

Γιώργος Βλάχος • Κώστας Φραγκιαδάκης

! Ω Δ Ι Ε Α Ν Ι Ε Σ Κ Ι Μ Ο Κ Α Ρ Ε Τ Υ Λ Α ΤΑ Κ ISBN 978-618-5362-48-5

ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

9 786185 362485

2

€ 3,90

3

I SBN: 9786185531454

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ Συναγερμός

Ν

ΤΡΙΝΝΝ! ΝΤΡΙΝΝ! Το διαπεραστικό κουδούνισμα του τηλεφώνου κομματιάζει την πρωινή ησυχία, στη μικρή μονοκατοικία στην περιοχή Θων, στη συνοικία των Αμπελοκήπων. Ο Γιώργος Θαλάσσης, το θρυλικό Παιδί-Φάντασμα, όπως τον έχουν επονομάσει οι Γερμανοί και οι Ιταλοί κατακτητές για την ικανότητά του να ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια τους, πετάγεται ανήσυχος από το κρεβάτι του κοιτώντας ταυτόχρονα και το ρολόι του. Ο λεπτοδείκτης του θέλει ακόμα λίγο για να σημαδέψει στρογγυλά “7 ακριβώς”.

Το προαίσθημα που του έχει κόψει την ανάσα, ότι κάτι κακό θα ακούσει στο τηλέφωνο, επιβεβαιώνεται από την άλλη άκρη της γραμμής, μόλις σηκώνει το ακουστικό.

- ‘‘Κορυδαλλός’’, προφέρει βιαστικά το κωδικό σύνθημα αναγνώρισης η φωνή και συμπληρώνει: Νικηφόρος, εδώ! Το προαίσθημα που - ‘‘Αυγερινός’’, ανταπαντά με το αντίστοιχο του έχει κόψει την ανά- παρασύνθημα αναγνώρισης ο Γιώργος. Τι συμσα, ότι κάτι κακό θα βαίνει, Νικηφόρε; Ο Νικηφόρος είναι ένας από τους υπαρχηακούσει στο τηλέφωνο, γούς-πυρήνες της οργάνωσης. επιβεβαιώνεται από την - Πρόβλημα στον τομέα “Ε-3”, Παιδί-Φάνταάλλη άκρη της γραμσμα!... Ισχυρές δυνάμεις Γερμανών έχουν κυκλώμής, μόλις σηκώνει το σει το κρησφύγετο “Ω”, που χρησιμοποιούμε σαν ακουστικό. αποθήκη πυρομαχικών και οπλισμού της οργάνωσης. Η βάρδια φυλακής αμύνεται σθεναρά, αλλά, μάλλον δε θα αντέξει ακόμα για πολύ!

- Ποιοι είναι εκεί; ρωτάει με αγωνία το Παι-

Πρόβλημα στον τομέα “Ε-3”, Παιδί-Φάντασμα!... Ισχυρές δυνάμεις Γερμανών έχουν κυκλώσει το κρησφύγετο “Ω”, που χρησιμοποιούμε σαν αποθήκη πυρομαχικών και οπλισμού της οργάνωσης.

3

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

δί-Φάντασμα, επειδή η πρώτη του φροντίδα είναι πάντα η κά, αυτή η ομάδα θα φτάσει πρώτη. Και οι δυο ομάδες θα περιασφάλεια των μαχητών της οργάνωσης σε κάθε αποστολή, ακό- μένουν να φτάσω κι εγώ με τη δική μου ομάδα. Θα χτυπήσουμε τους επιδρομείς από τρία σημεία ταυτόχρονα!». μα και στις λεγόμενες “αποστολές αυτοκτονίας”.

- Εσύ, Παιδί-Φάντασμα; Τι εντολές να δώσω για σένα, Παι- Ο Φώτης Αλέπης, ο Γιώργης Μαντάς και ο Θάνος Αργυρός, αποκρίνεται ο Νικηφόρος από την άλλη άκρη της γραμ- δί-Φάντασμα; ρωτάει ο Νικηφόρος.

- Θα προσπαθήσω να φτάσω στον τομέα ‘‘Ε-3’’, όσο μπομής… «Ήταν κι η Ισμήνη Μεταλληνού, ένα κορίτσι 13 χρονών, που τα πιο μεγάλα της αγόρια το έστειλαν να ειδοποιήσει την ρώ πιο γρήγορα. Θα κινηθώ με την ομάδα κρούσης της περιοργάνωση - στην ουσία το διώξανε! Αυτό το κορίτσι μας ειδο- οχής Κυψέλης… Για αυτό, δώσε σημείο συνάντησής μου με τα παιδιά της ομάδας, στο αμαξοστάσιο των τραμ, στην πλατεία ποίησε!» Ένας κόμπος πάει και σκαλώνει στον λαιμό του Γιώργου Αττικής…. Ο Γιώργος κλείνει το τηλέφωνο και γυρίζοντας να πάει να Θαλάσση. Ξέρει καλά τους υπερασπιστές της οχυρωμένης αποθήκης. ετοιμαστεί, βλέπει στο κατώφλι την Κατερίνα και τον Σπίθα να τον κοιτούν απορημένοι. Είναι τρία παιδιά! Τρία αμούστακα αγόρια, - Παιδιά, ετοιμαστείτε! Ισχυρή γερμανική λίγο πιο μικρά στην ηλικία από αυτόν, μα δύναμη πολιορκεί το κρησφύγετο “Ω” στον άμαθα από μάχες και όπλα. Δεν είναι πολύς ο καιρός που μπήκαν Ήταν μια παρέα σαλτα- Λόφο Σκουζέ! Η γκριμάτσα απορίας συνεχίζει να αυστην οργάνωση. Ήταν μια παρέα σαλταδόρων δόρων από το Κουκάκι, από το Κουκάκι, που με κύριο… ελάττωμά που με κύριο… ελάττω- λακώνει το πρόσωπο της Κατερίνας. Το κρητους την άγνοια του κινδύνου, περιφρονούν μά τους την άγνοια του σφύγετο “Ω” δεν της λέει τίποτα. Ο Γιώργος και προκαλούν με αναίδεια ακόμα και τον ίδιο κινδύνου, περιφρο- το καταλαβαίνει και χωρίς να περιμένει την τον θάνατο! Αρχικά, χρησιμοποιήθηκαν στην νούν και προκαλούν με ερώτηση που η Κατερίνα ήταν έτοιμη να διαοργάνωση σαν αγγελιαφόροι, μα, γρήγορα, αναίδεια ακόμα και τον τυπώσει, της λύνει την απορία. εντάχθηκαν σε πόστα της οργάνωσης πιο μά- Το κρησφύγετο “Ω” είναι η κυριότείδιο τον θάνατο! χιμα, με δική τους παράκληση! ρη οπλαποθήκη μας στην Αθήνα και αυτή τη Το κρησφύγετο-οπλαποθήκη “Ω” είναι στιγμή τη φυλάνε τρία παιδιά που προσπαένα παλιό πέτρινο μονώροφο σπίτι, στην θούν να κρατήσουν μακριά της ισχυρή δύνααρχή του ανηφορικού δρόμου, που οδηγεί μη Γερμανών, που δεν ξέρω με ποιο τρόπο στην κορυφή του χαμηλού υψώματος “Λόφος Σκουζέ”. Είναι πληροφορήθηκαν την ύπαρξή της! Πρέπει να τρέξουμε να τα κάπως απομακρυσμένο από τα υπόλοιπα σπίτια της φτωχικής βοηθήσουμε! συνοικίας. Ολόγυρά του αλάνες, άχτιστα οικόπεδα και αδιαμόρ- Μανούλα μου! βόγκηξε ο Σπίθας! Τους παλιογερμαναράφωτοι χωματόδρομοι κι ακαθόριστα μονοπάτια, το κάνουν να δες! Με τα κρομμυδάκια θα τους κάνω! ξεχωρίζει σαν απομονωμένο από τα άλλα χαμηλά σπιτάκια του Σταματάει να μιλάει. Τα μάτια του γλαρώνουν. Μια έκφραοικισμού. ση αποχαυνωμένης ονειροπόλησης απλώνεται στο χοντρό πρόΚάθε φορά που καταφθάνει καινούργια παρτίδα πολεμο- σωπό του.

- Τι θα τους κάνω, είπα; Τι κάνει, δηλαδή, κανείς με κρομφοδίων, μια ομάδα νεαρών μελών της οργάνωσης, αναλαμβάνει βάρδια τοποθέτησης και φύλαξής τους. μυδάκια; Στιφάδο! Γερμανοί στιφάδο! Δεν είναι άσχημη ιδέα!

- Να απεγκλωβίσουμε τα παιδιά και να διασώσουμε τα Και ξερογλείφεται με λιγούρα, περνώντας τη γλώσσα του όπλα και τα πυρομαχικά, Νικηφόρε! πάνω από τα χείλη του. Παρά την αγωνία που τον διακατέχει, η φωνή του Γιώργου δείχνει την απόλυτη αυτοκυριαρχία του, ενώ, το μυαλό του δου- Πολιορκία του Κάστρου των Γενναίων λεύει ήδη ένα πρώτο σχέδιο δράσης.

- Η ομάδα κρούσης…, συνεχίζει διατάζοντας με κοφτή Σ ΠΆΜΕ λίγο πίσω στην ιστορία… φωνή, «… από την Ακαδημία Πλάτωνος να κινηθεί άμεσα με Είναι προχωρημένο σούρουπο της προηγούμενης μέελαφρό φορητό οπλισμό και να καταλάβει θέσεις ελέγχου της ρας, όταν ένα μικρό σκεπαστό καμιόνι εμφανίζεται στο κατάστασης στον Κολωνό… Οι ομάδες κρούσης από το Περι- βάθος του δρόμου. Έρχεται από την κατεύθυνση των γραμμών στέρι και τα Σεπόλια, να πλησιάσουν στον Άγιο Αιμιλιανό. Λογι- του τρένου. Σταματάει μπροστά στο μικρό, παλιό, πετρόχτιστο

Α

4

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

γίνει αντιληπτός, πλησιάζει το μοναχικό σπίτι και το φέρνει μια μονώροφο, στην αρχή της ανηφοριάς του χαμηλού λόφου. Αφού κατακάθεται το σύννεφο της σκόνης, που ακολου- βόλτα εξετάζοντάς το από κάθε πλευρά. Κατόπιν, επιστρέφει στη θούσε το καμιόνι σε ολόκληρη τη διαδρομή του χωμάτινου γωνιά που κρυβόταν. Παραδίπλα, κρυμμένη από τις φυλλωσιές μιας πικροδάφδρόμου, πηδούν από την καρότσα στο έρημο πλάτωμα, δυο άντρες κρατώντας αυτόματα προτεταμένα κι έτοιμα για δράση. νης, υπάρχει μια γερμανική στρατιωτική μοτοσικλέτα. Τη σπρώΣαρώνουν με το βλέμμα τους την περιοχή κι αφού βεβαιώνο- χνει με τα χέρια σε αρκετή απόσταση, πριν την καβαλήσει και νται ότι δεν τους βλέπει κανένας, ο ένας από αυτούς σφυρίζει την βάλει μπρος. Μουγκρίζοντας, το μηχανικό θηρίο χύνεται στο βάθος του δρόμου και χάνεται στο σκοτάδι. συνθηματικά. Δεν πάει, ωστόσο, πολύ μακριά. Στον σιδηροδρομικό Η πόρτα του σπιτιού ανοίγει και από μέσα βγαίνουν τρία αγόρια 17-18 χρονών και ένα κορίτσι όχι μεγαλύτερο από 13 σταθμό Λαρίσης σταματάει μπροστά στο κτίριο διοίκησης της χρονών. Πλησιάζουν τρέχοντας στην καρότσα. Χέρια ξεπρο- γερμανικής φρουράς του Σταθμού. Χωρίς πολλές διατυπώσεις, δείχνει την ταυτότητά του στον βάλλουν από την καρότσα πίσω από τον μουσαμά, την οποία σκεπάζει, κρατώντας κιβώτια που τα δίνουν στα παιδιά. Αυτά, φρουρό της πύλης και χάνεται στο βάθος του κτιρίου. Μια ώρα αργότερα, μηχανές πολλών τρέχοντας, επιστρέφουν στο σπίτι, τα εναποφορτηγών αυτοκινήτων κομματιάζουν τη σιθέτουν μέσα και επιστρέφουν να πάρουν κι άλλα. γαλιά της νύχτας. Μια μικρή φάλαγγα από έξι Είναι μια ατμόσφαιρα στρατιωτικά καμιόνια, γεμάτα με πάνοπλους Τα δρομολόγια με τα κασόνια επαναλαμβάνονται τρεις-τέσσερις ακόμα φορές. Η που σε προκαλεί να στρατιώτες της Βέρμαχτ, παρκάρουν με τις επιχείρηση μεταφοράς ολοκληρώνεται μέσα μείνεις έξω. Να περπα- μηχανές τους σε λειτουργία, έξω από το κτίσε πέντε, το πολύ, λεπτά. Κατόπιν, οι δυο τήσεις στο χωματόδρο- ριο διοίκησης της γερμανικής φρουράς, στον οπλισμένοι άντρες χαιρετιούνται με τα παιδιά, μο και να ανασαίνεις τις Σταθμό Λαρίσης. πηδάνε πάνω στην καρότσα και το καμιόνι ανοιξιάτικες ευωδιές. Από το εσωτερικό του κτιρίου, βγαίνει με παίρνει τον δρόμο της επιστροφής από εκεί βιαστικό βήμα ο άγνωστος με τα πολιτικά που που είχε έρθει. παρακολουθούσε νωρίτερα το σπίτι-οπλαποΤα παιδιά απομένουν στη γωνιά του δρόθήκη, στη συνοικία του Λόφου Σκουζέ και μου, ώσπου κι ο ήχος από τη μηχανή του φορτηγού σβήσει κατευθύνεται στο στρατιωτικό Φολκς Βάγκεν, στην αρχή της φάστη σιγαλιά. λαγγας, όπου τον περιμένει όρθιος μέσα σε αυτό, ο επικεφαλής Είναι μια γλυκιά ανοιξιάτικη βραδιά, πλημμυρισμένη από αξιωματικός του όρχου. τις ευωδιές των ανθών των νεραντζιών, στα αδιαμόρφωτα ρεί- Χάιλ Χίτλερ! φωνάζει ο άντρας με τα πολιτικά.

- Ζί-ιγκ Χάιλ! απαντάει ο αξιωματικός, υψώνοντας κι αυτός θρα του δρόμου. Είναι μια ατμόσφαιρα που σε προκαλεί να μείνεις έξω. Να περπατήσεις στο χωματόδρομο και να ανασαίνεις το χέρι του.

- Θα πηγαίνω μπροστά με τη μοτοσικλέτα… Θα με ακοτις ανοιξιάτικες ευωδιές. Για τα παιδιά, η παραμονή στο δρόμο είναι πειρασμός, αλλά, έχουν δουλειά μέσα στο σπίτι. Πρέπει να λουθήσετε!... έχουν τακτοποιήσει τα όπλα, πριν τους αντιληφθεί κανένα μάτι - Γιαβόλ! περαστικού, γιατί, υποτίθεται ότι στο σπίτι, δε μένει κανένας. Ο άντρας ανεβαίνει στη μοτοσικλέτα του, βάζει μπρος και Ο Φώτης, που είναι και ο ομαδάρχης, αναλαμβάνει να φέ- ξεκινάει μόλις ο αξιωματικός με κίνηση του χεριού του, δίνει το σύνθημα, ότι μπορούν να ξεκινήσουν. ρει τους υπόλοιπους στην τάξη. Η φάλαγγα αρχίζει να προχωράει αργά, σπάζοντας την ησυ- Παιδιά, πρέπει να μπούμε μέσα… Γιώργη και Ισμήνη, γεμίστε έναν κουβά νερό από το πηγάδι και φέρτε τον μέσα. χία της νύχτας, με το μουγκρητό των μηχανών των καμιονιών. Σε λίγα λεπτά, τίποτα δε δείχνει απ’ έξω, ότι μέσα στο σπίτι Μπαίνοντας στα στενά του Κολωνού, τα καμιόνια ελαττώνουν κι υπάρχουν άνθρωποι και ότι στους χώρους του σπιτιού αποθη- άλλο την ταχύτητά τους, αλλά, ο θόρυβος που κάνουν, εξ αιτίας κεύονται όπλα και πυρομαχικά, αρκετά για να εξοπλίσουν και των στενών δρόμων, πολλαπλασιάζεται, γεμίζοντας με ανησυχία και τρόμο τους ξαφνικά αγουροξυπνημένους περίοικους. να εφοδιάσουν μια πολυάριθμη στρατιωτική δύναμη. Ένα τετράγωνο πριν από το σπίτι-μυστική οπλαποθήκη, η Και όμως! Οι κινήσεις των παιδιών δεν είχαν περάσει απαρατήρητες! Από τη σκοτεινή γωνία, σε ένα από τα πιο κοντινά φάλαγγα σταματάει και οι Γερμανοί στρατιώτες, πηδώντας από σπίτια, αποσπάται ένας ίσκιος. Με προσεκτικές κινήσεις να μη τα καμιόνια, αναπτύσσονται κυκλικά γύρω από τον στόχο τους, 5

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

αδιαφορώντας για τον θόρυβο που προκαλούν οι κινήσεις τους Η μικρούλα με την άφοβη καρδιά και τα ποδοβολητά τους.

Οι θόρυβοι φτάνουν και στο σπίτι που φυλάνε τα όπλα ΑΡΆΜΕΡΑ από το ανθρώπινο κουβάρι που είχαν γίνει με και τα πυρομαχικά τα τέσσερα παιδιά και τα ξυπνούν ανήσυχα. τη μια αγκαλιά οι τρεις φίλοι, στεκόταν και τους κοίταζε Προσπαθούν να δουν από τα κλειστά πατζούρια τι συμβαίνει, με απορία και παράπονο που δε συμμετείχε κι αυτή, η αλλά, το πυκνό σκοτάδι δεν τους το επιτρέπει. μικρούλα Ισμήνη.

- Γερμανοί! λέει ο Θάνος Αργυρός, με κάποια ένταση στη Ο Φώτης έστρεψε το βλέμμα του στο κοριτσάκι. Το κοίταφωνή του, αλλά που δεν προδίδει κανέναν φόβο. ξε αρκετά δευτερόλεπτα, με πολλή τρυφερότητα. Τα τεράστια - Φοβάμαι, παιδιά, πως έχουν έρθει για μας! Κάποιος μας μαύρα μάτια του μικρού κοριτσιού, λαμπυρίζουν από κάποιο πρόδωσε! πρόσθεσε ο Φώτης Αλέπης! βούρκωμα, που πάει να γίνει δάκρυ. Κοιτά κι αυτό με τη σειρά Τα παιδιά μένουν για λίγο σιωπηλά, προσπαθώντας να δια- του μια τον Φώτη, μια τον Γιώργο και μια τον Θάνο.

- Θα πολεμήσουμε όλοι μαζί, παιδιά! Έτσι δεν είναι; Θα κρίνουν, πίσω από τα κλειστά πατζούρια στην ολοσκότεινη έξω τους νικήσουμε! νύχτα, τους Γερμανούς. Η φωνούλα της κομπιάζει. Έχει έναν τόνο παρακαλετό.

- Βγαίνω έξω να προσπαθήσω να δω τι συμβαίνει, λέει ο - Ναι, καλή μας, Ισμήνη, της απαντά ο Φώτης. Φώτης, χαϊδεύοντάς της το κεφάλι της… Θα Με χίλιες προφυλάξεις, ο αρχηγός της πολεμήσουμε όλοι μαζί και θα τους νικήσουομάδας μισανοίγει την πόρτα και σκυφτός, για να μη δίνει στόχο, γλιστράει αθέατος στον μι- Η Ισμήνη ανοίγει τα με! Εσύ, όμως, από άλλο μετερίζι! Η αποστοκρό περίβολο μπροστά από το σπίτι. Με δυο χεράκια της και προ- λή σου είναι ακόμα πιο σημαντική! Για αυτό, διασκελισμούς, φτάνει στην καχεκτική πικρο- σπαθεί να αγκαλιάσει θα πρέπει να φύγεις τώρα αμέσως! Τα μάτια του μικρού κοριτσιού, γουρλώδάφνη στη γωνιά του δρόμου και μέσα στο ταυτόχρονα και τα σκοτάδι γίνεται ένα με τη φυλλωσιά της. νουν από αναπάντεχη έκπληξη. τρία αγόρια πέφτοντας Από το παρατηρητήριο του, καταφέρνει πάνω τους.

- … Ναι, Ισμήνη! Από τη δική σου ικανα διακρίνει τις σκιές των Γερμανών στρατι- Σας αγαπώ! φώνα- νότητα να προλάβεις να φτάσεις έγκαιρα εκεί που θα σου πω να πας, θα κριθεί, αν θα νικήωτών, που πραγματικά ακροβολίζονται γύρω ξε με λυγμούς που δεν από το σπίτι, σχηματίζοντας κλοιό θανάτου, σουμε, φέροντάς μας τις ενισχύσεις που χρειπου δε θέλει πολύ ακόμα για να κλείσει. Σκυ- μπορούσε να συγκρα- άζονται! Κατάλαβες; - Μα… φτός, με γοργούς διασκελισμούς, επιστρέφει τήσει.

- Χωρίς, μα! Όταν διατάζει ο αρχηγός, και μπαίνει μέσα. δε συζητιούνται οι διαταγές του! Είμαι ή δεν - Εμάς έχουν στόχο! κάνει βαριανασαίείμαι ο αρχηγός της ομάδας; Η αποστολή που νοντας.

- Δεν πρέπει να πέσουν στα χέρια τους τα όπλα και τα πο- σου αναθέτω είναι πολύ πιο σημαντική από το να μείνεις εδώ λεμοφόδια, αλλά, φοβάμαι, πως δεν είναι στο χέρι μας, παιδιά, μαζί μας, χωρίς να μπορείς ούτε ένα πιστόλι να σηκώσεις!

- Μπορώ! Έκανε με πείσμα το μικρό κορίτσι. να τα προστατεύσουμε έστω κι αν ακόμα δώσουμε και τη ζωή - Ξέρεις πού θα κουτρουβαλήσεις, έτσι και καταφέρεις να μας για αυτόν τον σκοπό, λέει ο Γιώργης Μαντάς και προσθέτει: Θα αντισταθούμε ίσαμε το τέλος! κι η φωνή του πάλλεται από πατήσεις τη σκανδάλη; έκανε γελώντας ο Θάνος.

- Λοιπόν, φύγε γρήγορα, πριν κλείσουν και το τελευταίο φανερά έντονη συγκίνηση.

- Θα μείνουμε και θα πολεμήσουμε! προσθέτει αποφασι- μέρος της περικύκλωσής τους. Φύγε και τρέξε να προλάβεις, αν στικά ο Φώτης, κοιτάζοντας ερωτηματικά τον Θάνο για τη δική θέλεις να νικήσουμε, της έκανε ο Φώτης τραβώντας της περιπαιτου πρόθεση. κτικά την αλογοουρά της.

- Μας ανατέθηκε μια αποστολή! Θα την εκτελέσουμε δίνοΗ Ισμήνη ανοίγει τα χεράκια της και προσπαθεί να αγκαντας και τη ζωή μας ακόμα! Μην αμφιβάλλεις για αυτό! πρόσθε- λιάσει ταυτόχρονα και τα τρία αγόρια, πέφτοντας πάνω τους.

- Σας αγαπώ! φώναξε με λυγμούς που δεν μπορούσε να σε ο Θάνος Αργυρός. Ο Φώτης, με τα μάτια του βουρκωμένα από τη συγκίνηση, συγκρατήσει.

- Κι εμείς σε αγαπάμε! φώναξαν κι οι τρεις τους, κρύβοντάς αδράχνει από τα μπράτσα τους δυο συντρόφους του και τους την μες στη μεγάλη κοινή αγκαλιά τους, γεμίζοντάς την με φιλιά. τραβά, σφίγγοντάς τους στην αγκαλιά του.

Π

6

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Πυρετωδώς ετοιμάζουν εκρηκτικά μασούρια με μπαστούνια δυναμίτη και χειροβομβίδες. Αραδιάζουν ο καθένας μπροστά του γεμάτα αυτόματα, τουφέκια πιστόλια και άφθονους γεμιστήρες.

7

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Ο Φώτης, τη σπρώχνει προς την πόρτα που την ανοίγει παραξενεμένος, μην έχοντας ακόμα διακρίνει την Ισμήνη. Το κορίτσι καταλαβαίνει ότι δεν τη βλέπει. Πισωπατεί και απομαπροσεκτικά και ρίχνει μια ματιά έξω, πριν την αφήσει να βγει.

- Φύγε από την ανηφοριά που πάει στην εκκλησιά του Αγί- κρύνεται από το κούφωμα της εξώπορτας, βγαίνοντας από τη ου Αιμιλιανού… Και τρέχα, όσο μπορείς πιο γρήγορα στη διεύ- σκιά του.

- Εδώ! φωνάζει με φανερή βιασύνη στη φωνή της. Ανοίχτε θυνση που σου είπα!... Πρόσεχε, έτσι; - Ναι, θα προσέχω! Στο υπόσχομαι, γιατί θα τους νικήσου- μου! Είναι ανάγκη!

- Τι τρέχει, κορίτσι μου; Τι θέλεις; Ποια είσαι; με! Ο άντρας δείχνει εκνευρισμένος κι ανυπόμονος. Μακριά, - Μπράβο, κορίτσι μου! Καλή αντάμωση! στον Υμηττό, μόλις κι αρχίζει να αχνοφαίνεται σαν γκρίζο φρύ- Φώτη μου, μια χάρη θέλω να μου κάνεις μόνο!

- Ο,τι θες, Ισμηνάκι μου… Πες μου! δι, το περίγραμμα της κορυφογραμμής του, σημάδι πως δε θα - Να μην τους σκοτώσετε όλους! Να μου αφήσετε εκείνον αργήσει να ξεπροβάλλει κι ο ήλιος από το βουνό. τον κακό άνθρωπο, τον Χίτλερ, να τον σκοτώσω εγώ! Έτσι; Της Ισμήνης, της έρχεται να βάλει τα κλάματα. Μα, τόσο χα- Θα σου τον αφήσουμε! της απαντάει χαμογελώντας ο ζός είναι αυτός ο άντρας που δεν καταλαβαίνει και πρέπει να του Φώτης. φωνάξει, ότι τρία αγόρια, οι φίλοι της, βρίσκονται περικυκλωΜέσα στο σκοτάδι, που λίγο πριν από το μένοι από τον θάνατο αυτή τη στιγμή; Και πως λυκαυγές είναι το πιο πυκνό, η μικρούλα Ισμήνα του το εξηγήσει φωναχτά από εδώ κάτω; νη, με τα μάτια της ακόμα βουρκωμένα, αλλά ... με θέληση ατσαλω- Μπορεί κάποιο αυτί, που δεν πρέπει, να το με θέληση ατσαλωμένη από την πεποίθηση ότι μένη από την πεποί- ακούσει και τότε όλα χαθήκαν! Η αποστολή που της ανέθεσε ο Φώτης να φέρει σε πέρας, η νίκη των τριών αγοριών φίλων της, εξαρτάθηση ότι η νίκη των θα έχει αποτύχει! ται από την επιτυχία της δικής της αποστολής, τριών αγοριών φίλων Και τότε, της αστράφτει στο μυαλό της σχεδόν πετάει στη χαμηλή ανηφοριά, η οποία στο τέλος της, θα την έχει βγάλει οριστικά έξω της, εξαρτάται από την κάτι που της είχε πει ο Φώτης, σα σημάδι επιτυχία της δικής της αναγνώρισης. Αν ο άλλος δεν απαντήσει με τα από τον κλοιό των Γερμανών επιδρομέων. Περνώντας έξω από την εκκλησία, στην αποστολής, σχεδόν πε- συμφωνημένα λόγια, πάει να πει ότι δεν είκορυφή του υψώματος, κάνει τον σταυρό της τάει στη χαμηλή ανη- ναι ο σωστός άνθρωπος και να μην του δείξει και προφέρει ψιθυριστά μια προσευχή, να φοριά... εμπιστοσύνη! Ναι, αλλά τι της είχε πει, όμως; προστατέψει ο Θεός τους φίλους της. Ποια λέξη έπρεπε να πει; Δυο λέξεις ήταν. Τη Εκεί που πρέπει να ειδοποιήσει για την μια θα έλεγε αυτή πρώτη και με τη δεύτερη επίθεση των Γερμανών στην οπλαποθήκη της θα της απαντούσε ο άλλος! Πως την έλεγαν τη οργάνωσης δεν είναι μακριά. Το στρατηγείο της οργάνωσης του λέξη; Να πάρει η ευχή! Παιδιού-Φάντασμα στην περιοχή των Σεπολίων, βρίσκεται κοΟ άντρας, στο περβάζι του παραθύρου, έχοντας χάσει την ντά στο κέντρο Ροσινιόλ, στην απέναντι πλευρά της όχθης του υπομονή του, ετοιμαζόταν να κλείσει το παντζούρι, όταν το βλέμμα της Ισμήνης έπεσε στις ανταύγειες που ξεπρόβαλλαν Κηφισού. Χάρη στις ακριβείς οδηγίες του Φώτη, η Ισμήνη βρίσκει εύ- από την κορυφή του Υμηττού, βάφοντας πύρινο τον ουράνιο κολα το σπίτι που στεγάζει το τοπικό αρχηγείο της πατριωτικής θόλο στον ορίζοντά του. Και ξαφνικά θυμάται!

- “Αυγή!” Όχι! Έχει πιο πολλά γράμματα!... “Αυγούλα!”… οργάνωσης του Παιδιού-Φάντασμα. Είναι ένα καλοδιατηρημένο δίπατο σπίτι, που στο ισόγειό του στεγάζεται ένα σιδηρουργείο. Όχι! Όχι!... “Αυγερινός!” Ναι! Αυτό είναι! Αυγερινός!... Μια Πλησιάζει θαρρετά στην πόρτα του διαμερίσματος. Πρέπει στιγμή, κύριε! Ο άντρας που είχε αρχίσει κιόλας να κλείνει το παράθυρο, να σηκωθεί στις μύτες των ποδιών της, για να φτάσει το ρόπτρο. Το φτάνει και το χτυπάει δυο-τρεις φορές, χωρίς φυσικά να λο- σταματάει απορημένος.

- Τι είναι πάλι; γαριάσει, ότι ακόμα, ούτε καν έχει αρχίσει να ξημερώνει!

- Αυγερινός! του φωνάζει χαρούμενα η Ισμήνη Ένα παράθυρο, σχεδόν πάνω από την πόρτα, ανοίγει και Το χέρι του άντρα μένει μετέωρο. Σαστισμένος ρωτάει: στο άνοιγμά του εμφανίζεται το κεφάλι ενός νεαρού άντρα.

- Τι είπες; Αυτός προσπαθεί να διακρίνει στο κατώφλι της εξώπορτας τη - Αυγερινός! Αυγερινός! σιλουέτα του μικροκαμωμένου κοριτσιού. Ο άντρας ξαφνικά καταλαβαίνει. Ξεσπάει σε ένα καλόκαρδο - Ποιος είναι; ρωτάει κάπως περισσότερο άγρια, παρά 8

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

- Ποιο σύνθημα θα πρέπει να μου λένε για να τους ανοίγω; Ο άντρας, γελώντας για την εξοικείωση της με τις συνωμοτικές διαδικασίες, τη χαϊδεύει στο κεφάλι.

- Κανένα! Δε χρειάζεται! Ο άντρας σπρώχνει έξω ένα ποδήλατο, το καβαλάει με ένα επιδέξιο σάλτο και με δυο-τρεις ορθοπεταλιές, χάνεται στη στροφή του δρόμου. Η Ισμήνη κλείνει την εξώπορτα, αλλά, δε φεύγει από εκεί να πάει επάνω. Μισανοίγει το παράθυρο της εξώπορτας και παρακολουθεί έξω την κίνηση, που αρχινά να αποκτά τον καθημερινό, πρωινό της ρυθμό. Από μακριά, προς τη μεριά του Λόφου Σκουζέ, πυκνώνουν και οι πυροβολισμοί, οι ομοβροντίες και οι εκρήξεις, σφίγγοντάς της την ψυχή από αγωνία για τους φίλους της, τα τρία αγόρια· τον Φώτη, τον Γιώργο και τον Θάνο!

γέλιο.

- Λάθος, μικρή μου!

- Τι λάθος; έκανε αποκαρδιωμένη η Ισμήνη. Μα, αυτό είναι!

- Κορυδαλλός! Έπρεπε να μου πεις “Κορυδαλλός” και να περιμένεις να σου απαντήσω εγώ “Αυγερινός”. Κατάλαβες; Η Ισμήνη, νευριασμένη για το χάσιμο πολύτιμου χρόνου, του απαντάει: - Καλά, το ίδιο είναι! Άνοιξε μου τώρα! Το πρόσωπο του άντρα σοβαρεύει απότομα, συνειδητοποιώντας ότι κάτι επείγον συμβαίνει, που δε χωράει άλλη καθυστέρηση.

- Έρχομαι! Σε λιγότερο από δυο λεπτά, η Ισμήνη έχει εξηγήσει στον πατριώτη την απελπιστική κατάσταση που βρίσκονται οι φίλοι της και ο επίσης μεγάλος κίνδυνος να πέσουν τα πολύτιμα πολεμοφόδια της οργάνωσης στα χέρια των εχθρών!

“Ελάτε να τα πάρετε!”

Σ

ΤΟ ΜΕΤΑΞΎ, οι τρεις αποφασισμένοι υπερασπιστές της αποθήκης, ετοιμάζονται για τη μέχρις εσχάτων άμυνά τους, απέναντι σε 200 περίπου, βαριά οπλισμένους πο- Νικηφόρε, λέει ο πατριώτης, στο τηλέφωνο, στον υπαρχηγό-συντονιστή της πατριωτικής οργάνωσης, αφού αντάλλαξαν λεμιστές της Βέρμαχτ. συνθήματα και παρασυνθήματα, είναι ανάγκη Ξέρουν, ότι η αναμέτρηση είναι άνιση και να ενημερώσεις αμέσως το Παιδί-Φάνταότι το τέλος της μέρας, αν όχι νωρίτερα, θα τους βρει και τους τρεις νεκρούς, θυσία στο σμα!... Η μάχη θα πρέπει να έχει αρχίσει! Οι ομοβροντίες των γερμανικών πυροβόλων φτά- Αν ο άλλος δεν απαντή- ιδανικό της λευτεριάς, που οι ίδιοι δε θα προνουν έως εδώ!... Ναι, ναι! Θα περιμένω κι εγώ σει με τα συμφωνημένα λάβουν να το χαρούν. Παρόλο που ο θάνατός οδηγίες. Στο μεταξύ, θα ειδοποιήσω τα μέλη λόγια, πάει να πει ότι τους είναι σχεδόν προαναγγελμένος, είναι της ομάδας κρούσης Σεπολίων, να βρίσκονται δεν είναι ο σωστός άν- αποφασισμένοι και οι τρεις τους να πάρουν σε επιφυλακή. θρωπος και να μην του μαζί τους, όσους περισσότερους εχθρούς Ο άντρας κλείνει το τηλέφωνο και γυρίζει δείξει εμπιστοσύνη! μπορέσουν. Άλλωστε, τα όπλα και τα πυροστην Ισμήνη που έχει καθίσει σε μια καρέκλα, μαχικά που έχουν στη διάθεσή τους, είναι αποκαμωμένη από τον γρήγορο ποδαρόδροάφθονα και δεν πρέπει ούτε μια σφαίρα να πέσει λάφυρο στα χέρια των χιτλερικών, παρά μο. μόνο εκείνες που τα όπλα τους θα φυτέψουν - Πεινάς; Έχω γαλέτες και σταφίδες. Θέθανάσιμα στα εχθρικά κορμιά τους! λεις; Πυρετωδώς, ετοιμάζουν εκρηκτικά μασούρια με μπαστούΗ Ισμήνη γνέφει καταφατικά κι ο άντρας πηγαίνοντας στην κουζίνα, επιστρέφει με δυο γαλέτες και μια χούφτα σταφίδες. νια δυναμίτη και χειροβομβίδες. Αραδιάζουν ο καθένας μπρο- Τώρα, κάθισε εδώ και θα περιμένεις να τελειώσει. Είσαι στά του γεμάτα αυτόματα, τουφέκια πιστόλια και άφθονους απολύτως ασφαλής. Εγώ πρέπει να πάω να ειδοποιήσω έναν-έ- γεμιστήρες. Κάποια τραπέζια που βρίσκουν στα δωμάτια του σπιτιού, τα σωριάζουν δίπλα τους σαν προστατευτικές ασπίδες ναν χωριστά τους άντρες της ομάδας, να μαζευτούν εδώ.

- Θέλω να με πάρεις μαζί σου! Του κάνει θαρρετά το κο- για τα θραύσματα που θα τινάζονται από τις ομοβροντίες. Παράλληλα, ασχολούνται και με κάτι άλλο, που δείχνει την ρίτσι.

- Θα καθίσεις εδώ και θα υποδέχεσαι τους άντρες της αποφασιστικότητά τους και το ηρωικό μεγαλείο της ψυχής τους, ομάδας. Πάρε και το κλειδί του σιδηρουργείου κάτω, να τους καθώς, το ενδεχόμενο να μην μπορέσουν να διασώσουν τα ποανοίξεις. λεμοφόδια, είναι το πλέον σίγουρο. Στη χειρότερη περίπτωση, *********

9

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

δε θα επιτρέψουν να πέσουν στα χέρια των Γερμανών! συνεργάτης των Γερμανών μεταφραστής. Σωριάζουν στο μέσο του κεντρικού δωματίου, σε αυτό Ο Φώτης βρίσκει ένα χαρτόνι. Το τυλίγει κωνικά, φτιάχνοαπό όπου θα οργανώσουν την άμυνά τους, έναν μεγάλο σωρό ντας αυτοσχέδιο χωνί-τηλεβόα. Κολλάει πλάτη στον τοίχο, πλάι με χειροβομβίδες και εκρηκτικά, καθώς και μερικά μπιτόνια στο χωρίς παντζούρια μπροστινό παράθυρο. Η φωνή του, στευγρών καυσίμων. Κατόπιν, τα συνδέουν με ένα φιτίλι. Στην ντόρεια, βγαλμένη από το ηχείο της ψυχής του, απαντά, όπως σίέσχατη στιγμή, όποιος θα είναι ζωντανός τελευταίος, θα βάλει γουρα θα περίμενε ο Γερμανός να ακούσει από Έλληνα. Περισφωτιά στο φιτίλι, ώστε να πυροδοτηθούν τα εκρηκτικά και να σότερο, όμως, επειδή θα του έδινε την ευκαιρία να ξεσπάσει τη ανατιναχτεί το σπίτι, με όσους Γερμανούς θα έχουν μπει ή θα βάρβαρη μανία του στον άμαχο πληθυσμό, παρά γιατί γνώριζε βρίσκονται σε απόσταση βολής, έξω από αυτό. τις απαντήσεις των Ελλήνων μαχητών, σε παρόμοιες περιπτώΌλες τούτες οι προετοιμασίες, τα τρία παλικάρια τις κάνουν σεις, στα 3.000 χρόνια της Ιστορίας. με απόλυτη ψυχραιμία και ξέγνοιαστη διάθεση, λες και κάνουν - Γερμανέ, αν ξέρεις ελληνική ιστορία , ξέρεις και την απάκάτι το διασκεδαστικό, ψέλνοντας ταυτόχρονα ντησή μας! Έλα, να τα πάρεις! και τον Εθνικό Ύμνο ή τραγουδώντας ηρωικά Ταυτόχρονα, ο Φώτης ξεπροβάλλει για δημοτικά τραγούδια, να τους κρατάνε το ηθιλίγες μόνον στιγμές από το άνοιγμα του πακό ψηλά! Ξέρουν, ότι η αναμέ- ραθύρου, στέλνοντας μια ριπή με το αυτόματό Τελειώνοντας, απλώνουν και στεριώνουν τρηση είναι άνιση και του, προς το μέρος από όπου ερχόταν η φωνή, με προφυλάξεις, έξω από το ένα παράθυρο, ότι το τέλος της μέρας, χωρίς να σκοπεύσει κι αμέσως μετά, γύρισε μια μεγάλη ελληνική σημαία, ενώ, σφαίρες αν όχι νωρίτερα, θα στην προηγούμενη θέση του. από τα όπλα των Γερμανών πάνε και καρφώΟι σφαίρες της ριπής, σφυρίζοντας σα θυτους βρει και τους τρεις μωμένες μέλισσες, σφηνώνονται στον κορμό νονται στο γαλανόλευκο πανί, σφυρίζοντας νεκρούς, θυσία στο της γέρικης ελιάς, κάνα-δυο μέτρα πλάι από απειλητικά. Ολόγυρα, στον εξωτερικό χώρο, οι πολι- ιδανικό της λευτεριάς, εκεί που στεκόταν ο Γερμανός, ο οποίος, τροορκητές έχουν ολοκληρώσει την περικύκλωση που οι ίδιοι δε θα προ- μοκρατημένος, πέφτει μπρούμυτα στο χώμα, του σπιτιού. Έχουν στήσει τα πολυβόλα τους λάβουν να το χαρούν. βλαστημώντας. κι οι χειριστές τους ξαπλωμένοι πίσω τους, πε- Γουρούνι, Έλληνα! Θα μου το πληρώριμένουν το σύνθημα για “πυρ κατ’ ομαδόν”. σεις ακριβά αυτό! μουγκρίζει. Την επόμενη Η Κόλαση δε θα αργήσει να δείξει το φρικτό στιγμή, πετάγεται όρθιος, μ’ ένα σάλτο καλύπύρινο πρόσωπό της. πτεται πίσω από τον κορμό της ελιάς, τραβάει το πιστόλι από τη Ο Γερμανός αξιωματικός στέκεται ορθός στο σταυροδρό- θήκη του, πυροβολεί, σημαδεύοντας μέσα στο ανοιχτό παράθυμι και με πρόσωπο προς το σπίτι, απευθύνεται στα γερμανικά ρο και ουρλιάζει σχεδόν υστερικά: στους πολιορκημένους, με τον τηλεβόα που κρατά.

- Φόιερ!... Πυρ κατά βούληση!

- Έλληνες συμμορίτες, ξέρουμε ότι βρίσκεστε οχυρωμένοι Ορυμαγδός πυροβολισμών, από δεκάδες τουφέκια, αυμέσα στο σπίτι. Σας καλούμε να μας παραδώσετε τον οπλισμό τόματα, πολυβόλα με στόχο το σπίτι. Οι χοντροί πετρόχτιστοι που κατέχετε και να παραδοθείτε! Θα απαλλάξετε έτσι συμπα- τοίχοι του σπιτιού δέχονται τον καταιγισμό των πυρών, αλλά, τριώτες σας από τα αντίποινα που διαφορετικά θα υποστούν, το μόνο που καταφέρνουν οι σφαίρες, είναι να αποσπούν μικρά εξαιτίας της εγκληματικής δράσης σας, κατά του ενδόξου Τρίτου κομμάτια σοβά, πετώντας τα δεξιά κι αριστερά. Ούτε από όσες πέφτουν μέσα στο σπίτι, δημιουργείται κάποιο σοβαρό πρόβληΡάιχ! Ο Γερμανός αξιωματικός δίνει τον τηλεβόα στον Έλληνα μα, μιας και τα παιδιά είναι καλά προφυλαγμένα. μεταφραστή, που δεν είναι άλλος, παρά ο προδότης που είχε - Παιδιά, μην απαντάτε ακόμα! φωνάζει δυνατά ο Φώτης καταδώσει νωρίτερα την παρουσία των τριών νεαρών πατριω- στους δυο συντρόφους του, οι οποίοι ταμπουρωμένοι κάτω από τα περβάζια, καλύπτουν από ένα παράθυρο καθένας τών στο σπίτι. Ο προδότης, με άπειρο μίσος στη φωνή του, μεταφράζει, τους… Όσο μας πυροβολούν από αυτή την απόσταση, συνεχίζει ο Φώτης, δε μας κάνουν τίποτα. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να προσθέτοντας και τις δικές του απειλές.

- Έχετε δυο λεπτά διορία να βγείτε από το σπίτι και να μας προδώσουμε πόσοι είμαστε, απαντώντας στην επίθεσή τους… παραδώσετε τα όπλα. Μετά το πέρας των δύο λεπτών, θα ακο- Θα τους περιμένουμε να πλησιάσουν! λουθήσει ανελέητος βομβαρδισμός! συμπλήρωσε ο προδότης 10

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Ενέδρα

άλλα δυο παιδιά, αντίθετα, αυξάνει την ταχύτητά του και αποφεύγοντάς τον, περνάει από μπροστά του σαν αέρας. Το ίδιο ΓΙΏΡΓΟΣ ΘΑΛΆΣΣΗΣ, η Κατερίνα και ο Σπίθας έχοντας κάνουν η Κατερίνα και ο Σπίθας, που τον ακολουθούν από κοπερασμένο στους ώμους τους, ο καθέντά, πριν ο Ιταλός καραμπινιέρος προλάβει να αντιδράσει. νας, από ένα ταγάρι - όπου μέσα τους Τα τρία παιδιά στρίβουν στο επόμενο κρύβουν τα αυτόματά τους - κατηφορίζουν τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Παρ’ όλο που η ελεύ- Η φωνή του, στεντό- κοντινό στενό, ενώ, την ίδια στιγμή, ο καραθερη κυκλοφορία έχει επιτραπεί από μια ώρα ρεια, βγαλμένη από το μπινιέρος, έχοντας κιόλας τραβήξει το πιστόλι πριν, οι κεντρικοί δρόμοι της Αθήνας, δεν ηχείο της ψυχής του, του, πυροβολεί, ουρλιάζοντας βρισιές και ταυέχουν ακόμα τη συνηθισμένη κυκλοφορία απαντά, όπως σίγουρα τόχρονα κινείται να πάρει το ποδήλατό του. τους και για αυτό τα τρία παιδιά ποδηλατούν - Αβάντι, ραγκάτσι! φωνάζει στους συθα περίμενε ο Γερμανός ανεμπόδιστα με ταχύτητα. ντρόφους του. να ακούσει από ΈλληΔιασχίζουν κάθετα την Πατησίων, συνεΟι καραμπινιέροι τον κοιτάζουν με ύφος βαριεστημένο, κουρασμένοι από τη νυχτερινή χίζοντας στην Ιουλιανού. Στη δεύτερη γωνία, να. περιπολία, που μόλις είχαν τελειώσει, μην έχοοι νυσταγμένοι καραμπινιέροι μιας ιταλικής περίπολου έχουν παρατήσει τα ποδήλατά τους ντας καμιά διάθεση για… υπερωρίες δράσης, και ξεκουράζονται στο παγκάκι της στάσης του τραμ. Ο επικε- κυνηγώντας τρία παιδιά, επειδή έτρεχαν με τα ποδήλατά τους.

- Κάλμα, Λουίτζι! Κάλμα του! του λέει σχεδόν παρακαλετά φαλής της περίπολου σηκώνεται και κάνει νεύμα στα παιδιά, να σταματήσουν για έλεγχο. Ο Γιώργος, που προηγείται από τα ένας από τους άντρες της περιπόλου. «Τρε ραγκάτσι σόνο, τρία

Ο

Πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς τους αλήτες μια και καλή! Θα ζητήσω ένα τανκ! Μια, μονάχα, βολή του φτάνει για να ρίξει τους τοίχους! Δε θα επιτρέψω σε δέκα αλήτες να ντροπιάζουν με το θράσος τους το Γ’ Ράιχ!

11

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

- Γιατί από εκεί που θα πάει η Κατερίνα είναι κοντά τα μποπαιδιά είναι, Λουίτζι, που τρέχουν σαν δαίμονες με τα ποδήλατά τους, γιατί θα έχουν αργήσει στη δουλειά τους. Εμείς είμαστε στάνια της Κολοκυνθούς! Έχω καιρό να τα επισκεφτώ! κουρασμένοι! Πως να τους κυνηγήσουμε;» Ο Γιώργος κατακεραυνώνει με ένα άγριο βλέμμα το αιώνια Ο επικεφαλής ρίχνει μια άγρια ματιά στον υφιστάμενό του, πεινασμένο παιδί, που μοναδικός του λόγος ύπαρξης είναι το αλλά τελικά, φαίνεται να συμφωνεί μαζί του. Θηκαρώνει πάλι το φαΐ. πιστόλι, χαμογελώντας του ξινά.

- Τσακίσου, Σπίθα, να πας εκεί που σου είπα! Χωρίς άλλο απρόοπτο, τα τρία παιδιά φτάνουν λίγα λεπτά Ο Σπίθας κατεβάζει το κεφάλι και σιωπηλός, καταλαβαίνει αργότερα στο συμφωνημένο σημείο συνάντησής τους με την ότι είναι φορές που η πείνα του και η παθολογική αχορτασιά ομάδα κρούσης, στο παρκάκι της Πλατείας Αττικής, πλάι στο του, τον οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις, βάζοντας σε δύσκολη αμαξοστάσιο των τραμ. θέση ή ακόμα και σε κίνδυνο τους φίλους του. Καβαλάει το Ο Γιώργος κοιτάζει ολόγυρα και νιώθει στιγμιαία μια έκ- ποδήλατό του… Χάνεται στη στροφή του δρόμου.

- Κατερίνα, κατάλαβες πού θα συναντήσεις την ομάδα; πληξη. Η πλατεία είναι άδεια! Μόνο δυο άντρες στέκουν στη Το κορίτσι γνέφει καταφατικά… στάση του τραμ στην έξοδο του αμαξοστασί- Να προσέχεις, Γιώργο! ου.

- Έγνοια σου, Κατερίνα! Κι εσύ, να προΟ ένας, βλέποντας τα τρία παιδιά, τα πληΟι καραμπινιέροι τον σιάζει χαμογελώντας. σέχεις! κοιτάζουν με ύφος βα- Τι ψάχνεις, Παιδί-Φάντασμα; Σε περιμέΟ Γιώργος, με βλέμμα γιομάτο στοργή, ριεστημένο, κουρασμέ- παρακολουθεί την αγαπημένη του, ίσαμε που νουμε! Η ένταση στα χαρακτηριστικά του Γιώρ- νοι από τη νυχτερινή χάνεται στο βάθος του δρόμου, ποδηλατώντας γου υποχωρεί. Αναγνωρίζει στο πρόσωπο περιπολία, που μόλις γοργά. Κάνει νόημα στους δυο πατριώτες που του άντρα, ένα από τα πιο γενναία στελέχη της είχαν τελειώσει, μην τον συνοδεύουν, να βιαστούν. ομάδας κρούσης της περιοχής Κυψέλης. έχοντας καμιά διάθεση Ο πατριώτης βγάζει μια σφυρίχτρα από - Πόσοι είμαστε; για… υπερωρίες δράτην τσέπη του. Τη βάζει στο στόμα του και - Μαζί με εσάς, είκοσι. σης... σφυρίζει συνθηματικά, με έναν παρατεταμένο - Περίμενα να είστε περισσότεροι! κελαηδισμό.

- Θα δίναμε στόχο! Καμιά δεκαπενταριά άντρες ξεπροβάλ- Πού είναι; ρωτάει η Κατερίνα απορημένη. λουν μέσα από κόγχες, πίσω από κορμούς δέντρων και κατευ- Σκορπισμένοι και κρυμμένοι να μη δίνουν στόχο, απα- θύνονται στο Παιδί-Φάντασμα και τους δυο πατριώτες, που ήδη ντάει ο πατριώτης και περιφέρει το βλέμμα του ολόγυρα, σα να είχαν αρχίσει να βαδίζουν με γοργό βηματισμό. Περνούν στην άλλη πλευρά της σιδηροδρομικής γραμμής, ήθελε να δείξει στην Κατερίνα, τους αθέατους συντρόφους του. Από κάπου, όχι πολύ μακριά και από τα δυτικά, ακούγο- από το σημείο της ισόπεδης διάβασης, πλησιάζοντας στο πονταν ομοβροντίες πυροβόλων όπλων. λιορκημένο οχυρωμένο σπίτι, που το υπερασπίζονται τα τρία Ο Γιώργος κοίταξε ανήσυχα και με αγωνία τον πατριώτη. Ελληνόπουλα.

- Πρέπει να βιαστούμε… Αντέχουν! Αλλά, για πόσο ακόμα; Οι πυροβολισμοί από τα γερμανικά πυροβόλα ακούγονται αποκρίνεται αυτός στη βουβή ερώτηση του Παιδιού-Φάντασμα. πολύ καθαρά και από πολύ κοντά τώρα.

- Κατερίνα, θα οδηγήσεις την ομάδα κρούσης από την ΑκαΟι άντρες κοντοστέκονται, βγάζουν τα αυτόματα που κρύδημία Πλάτωνος. Σημείο συγκέντρωσής τους είναι η γέφυρα βουν στα κρεμασμένα, από τους ώμους τους, ταγάρια. Πριν, κάτω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Πελοποννήσου. Εκεί θα όμως, ετοιμαστούν να ακροβολιστούν σε θέσεις οπτικής επατους βρεις! Οδήγησέ τους να συγκλίνουν προς τον λόφο… Και φής με τους Γερμανούς, συμβαίνει αυτό που δεν περίμεναν να συ, Σπίθα, θα πας να ειδοποιήσεις την ομάδα κρούσης από το συναντήσουν. Περιστέρι και θα επιτεθείτε από δυτικά! Το σημείο της συγκέ Και από τις δυο γωνίες του κάθετου δρόμου ξεπροβάλντρωσής τους, είναι ένα σπίτι κοντά στο κέντρο Ροσινιόλ. Κα- λουν δυο πάνοπλα γερμανικά αποσπάσματα, που, χωρίς καμιά προειδοποίηση ανοίγουν πυρ κατά των Ελλήνων πατριωτών, οι τάλαβες; οποιοι, ανύποπτοι για την ενέδρα, δεν είχαν προλάβει να κα- Γιώργο, να αλλάξω με την Κατερίνα; - Γιατί, Σπίθα; ρωτάει παραξενεμένος ο Γιώργος. λυφθούν.

12

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Σατανικό σχέδιο

Η Ρ Ω Σ

από έναν χοντρό κορμό δέντρου, πυροβολεί με λύσσα προς το σπίτι, αν και ξέρει ότι οι σφαίρες του δε θα έχουν κανένα ΤΟ ΜΕΤΑΞΎ, κάποια τετράγωνα πιο πέρα, οι δυο λόχοι αποτέλεσμα, όσο οι υπερασπιστές του σπιτιού προφυλάσσονται των σιδερόφρακτων της Βέρμαχτ, κοντά τρεις ώρες τώρα, από τους χοντρούς πέτρινους τοίχους του. Δίπλα του, ο Έλλησφυροκοπούν ανελέητα “τούτο το μικρό αλωνάκι” του νας προδότης έχει λουφάξει φοβισμένος, που δε βλέπει τους ποιητή. Τα τρία παλικάρια, σαν “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” το Γερμανούς να επικρατούν, παρά τις διαβεβαιώσεις του, πως η υπερασπίζονται με ανείπωτη γενναιότητα, γράφοντας μια από επιχείρηση θα ήταν ένας απλός περίπατος, όπου με συνοπτιτις κορυφαίες σελίδες ηρωισμού της Ελληνικής Αντίστασης, σε κές διαδικασίες θα εξάρθρωναν μια ακόμα φωλιά συμμοριτών μια φτωχική γειτονιά της Αθήνας. εχθρών του Ράιχ! Στον καταιγισμό των γερμανικών πυρών, τα τρία ΕλληνόΟ Γερμανός αξιωματικός, φανερά εκνευρισμένος τα βάζει πουλα δεν ανταποδίδουν με την ίδια συχνότητα. Μη θέλοντας μαζί του.

- Μας είπες ότι δεν ήταν παρά τρία παλιόπαιδα! Από όσο να προδώσουν, ούτε τα σημεία που βρίσκονται ταμπουρωμέόμως δείχνει, δε θα είναι εκεί μέσα λιγότεροι νοι μέσα στο σπίτι, ούτε πόσοι είναι, μα και από δέκα έμπειροι άντρες, με άφθονα πυροούτε την επάρκεια των πυρομαχικών τους, αλλάζουν συνεχώς θέσεις και όπλα. Κάποιες μαχικά! Όπως και να έχει, τους πολιορκούν φορές, πυροβολούν ταυτόχρονα με δυο όπλα, Ο Σπίθας κατεβάζει το δυο λόχοι. Δε νομίζεις, το ότι δεν έχουμε ξεώστε να δίνεται η εντύπωση περισσότερων κεφάλι και σιωπηλός, μπερδέψει μαζί τους, ακόμα, είναι προσβολή μαχητών στο σπίτι. καταλαβαίνει ότι εί- για τον γερμανικό στρατό; Τι έχεις να πεις; Ωστόσο, απαντούν με μπαράζ σφαιρών Ο προδότης, αμίλητος, κοιτάζει τον Γερναι φορές που η πείνα και με ρίψη χειροβομβίδων, σε κάθε απόπειμανό αξιωματικό. Αυτός ξεσπάει ουρλιάζοτου και η παθολογική ντας. ρα των Γερμανών να κάνουν έφοδο κατάληψης του σπιτιού, προκαλώντας μεγάλες απώλειες αχορτασιά του, τον - Τι έχεις να πεις; Απάντησε, λοιπόν! οδηγούν σε ακραίες στους επιτιθέμενους. Θα μπορούσε να του απαντήσει πως - Κουράγιο, παιδιά! ενθαρρύνει τους δυο καταστάσεις. συμφωνούσε απόλυτα, ότι πρόκειται για φίλους του, ο Φώτης. «Βαστάμε! Τους αποδεπροσβολή του ενδόξου στρατού του Γ’ Ράιχ, αλλά δεν τον έπαιρνε να του υπενθυμίσει ότι κατίζουμε και όπου να ‘ναι θα φτάσουν και οι τούτη η προσβολή, αφορά στην ικανότητα των δικοί μας!».

- Μη φτάσουν πρώτα, όμως, ενισχύσεις των Γερμανών! στρατιωτών του και όχι τόσο στην άμυνα τριών απελπισμένων απαντά εύθυμα ο Γιώργης Μαντάς, ενώ, μέσα από το μισά- ανταρτών.

- Δεν ξέρω τι να πω, χερ κομαντάντ! Απάντησε, τρέμοντας νοιχτο και μισοσπασμένο τζάμι του παράθυρου, στο δικό του πόστο, διακρίνει, σα σε καθρέφτη, τη σιλουέτα ενός Γερμανού, από φόβο ο προδότης. Έμαθα, πως σε αυτό το σπίτι κρύβουν καθώς είχε πλησιάσει απαρατήρητος από πλάγιο σημείο, εκτός πολεμοφόδια από αυτά που ρίχνουν οι Άγγλοι στους αντάρτες. του οπτικού πεδίου των υπερασπιστών του σπιτιού, έτοιμος να Το παρακολουθώ μερικές μέρες. Δεν είχε καμιά αξιοσημείωεκσφενδονίσει μέσα στο παράθυρο μια γερμανικού τύπου χει- τη κίνηση. Χτες, όμως, μετά το σούρουπο, ένα φορτηγό, που ροβομβίδα με λαβή. Το παλικάρι στρέφει το τουφέκι και σημα- έδειχνε να είναι υδροφόρο του δήμου, ξεφόρτωσε μέρος από το πολεμικό υλικό που έριξαν οι Άγγλοι κοντά στη Χασιά, στη δεύει αστραπιαία τον Γερμανό. Η σφαίρα του Γιώργη τον χτυπάει κατάστηθα. Ο Γερμανός διάρκεια της προχθεσινοβραδινής αεροπορικής τους επιδρομής τινάζεται, σα να άγγιξε σε ηλεκτροφόρο καλώδιο και να τον δια- στη Βόρεια Αττική. Παρακολουθώντας το σπίτι από το απόγευπέρασε το ρεύμα! Παραπατάει, φέρνει το χέρι του στο ύψος της μα, είδα το ξεφόρτωμα και τα τρία παιδιά που παρέλαβαν τα καρδιάς, τα γόνατά του λυγίζουν και σωριάζεται στο έδαφος. κιβώτια! Τι έγινε αφότου έφυγα και ήρθα στον σταθμό για να Δίπλα του, κυλάει η απασφαλισμένη γερμανική χειροβομβίδα. ειδοποιήσω, δεν το ξέρω. Ίσως, στο μεταξύ, να κατέφθασαν και Στην επόμενη στιγμή εκρήγνυται, σκορπώντας ολόγυρα μέλη ενισχύσεις. από το ήδη άψυχο σώμα του στρατιώτη.

- Πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς τους αλήτες μια και Τα τρία Ελληνόπουλα, αντικρίζοντας το αποτρόπαιο θέαμα, καλή! Θα ζητήσω ένα τανκ! Μια, μονάχα, βολή του, φτάνει για κλείνουν για μια στιγμή τα μάτια από τη φρίκη που δοκιμάζουν. να ρίξει τους τοίχους! Δε θα επιτρέψω σε δέκα αλήτες, να ντροΟ επικεφαλής της γερμανικής διλοχίας, καλυμμένος πίσω πιάζουν με το θράσος τους το Γ’ Ράιχ!

Σ

13

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

- Ακριβώς! Τι λένε οι διαταγές επέμβασης; Τα μάτια του εξώνητου Έλληνα, λάμπουν παράξενα από - Λόφος Σκουζέ, Γερμανοί έχουν επιτεθεί σε αποθήκη οπλιφλόγα κακίας στο βλέμμα του.

- Δε θα ήταν καλύτερο να τους πιάσουμε ζωντανούς, ώστε σμού της οργάνωσης. Την υπερασπίζονται τρία παιδιά. Πρέπει να τους τιμωρήσουμε δημόσια και παραδειγματικά; ρωτάει τον να κάνουμε γρήγορα… Πόσοι είστε; Γερμανό.

- Δεκαπέντε!... Όσοι ήμασταν διαθέσιμοι... Άφησε, Κατε- Στο μεταξύ, αυτή η χούφτα συμμορίτες, θα έχουν απο- ρίνα, να οδηγήσω εγώ την ομάδα από απόμερους δρόμους, με δεκατίσει τους δυο λόχους, ταμπουρωμένοι καθώς είναι. Δεν τη λιγότερη κίνηση. Το πολύ σε δέκα λεπτά θα έχουμε φτάσει. Ο “Πετρίτης” βάζει δυο δάχτυλά του στο στόμα του και αξίζει τέτοια θυσία των στρατιωτών μας και ούτε θα βοηθούσε σφυρίζει διαπεραστικά. Μια δεκαπενταριά άντρες ξεπροβάλστο να κρατηθεί ψηλά το ηθικό του ένδοξου στρατού του Ράιχ!

- Πιστεύω, ότι θα διάλεγαν να παραδοθούν, παρά να σκο- λουν μέσα από τις καλαμιές κι ο επικεφαλής τους, με κοφτές τώσουν οι ίδιοι ή να γίνουν υπαίτιοι, ώστε να εκτελεστούν μερι- οδηγίες, τους χωρίζει σε ομάδες των δυο-τριών αντρών, στέλκές δεκάδες αθώοι συμπατριώτες τους! νοντάς τους είτε από διαφορετικούς δρόμους, είτε σε απόσταση Ο Γερμανός αξιωματικός βυθίζει ερωτηματικά το βλέμμα την μια ομάδα από την άλλη. του, στο βλέμμα του Έλληνα προδότη. Ο άλλος συνεχίζει: - Απόσυρε ένα απόσπασμα από τους άντρες εδώ και στεί- Σπίθας και Ισμήνη λε τους να μαζέψουν από τα γύρω σπίτια, όσους βρουν μέσα! Άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέρους, μωρά... Όλους! Το μπλόκο ΎΤΕ ο Σπίθας είχε στον δρόμο του κάποια απρόοπτη και η μάχη που άρχισε από νωρίς, τους έχει κάνει να λουφάσυνάντηση, αφού στην περιοχή, εκτός από τα φυλάκια της σιδηροδρομικής γραμμής που και αυτά τα ελέγχουν ξουν κι είναι όλοι τους στα σπίτια τους... Κανένας δε θα τόλμησε να βγει και να φύγει! Με τους όμηρους μπροστά σαν ασπίδα οι Ιταλοί και η ελληνική Αστυνομία, Γερμανοί δεν κυκλοφορούν. Το μόνο που θα πρόσεχε κανένας, ήταν το ότι οι Έλληνες μας, οι στρατιώτες θα μπορέσουν να πλησιάσουν και να μπουν στο σπίτι ή να αναγκάσουν αυτούς να βγουν!... Μπορούμε να που κυκλοφορούν, δείχνουν ανήσυχοι, περισσότερο από συαραδιάσουμε τους ομήρους, επίσης, στην αλάνα μπροστά από νήθως κι έχουν αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους μια έκφραση το σπίτι και να εκτελούμε κάθε λίγο και από έναν, όσο οι συμ- αγωνίας. Βιάζονται να απομακρυνθούν από την περιοχή, όπου οι Γερμανοί πολιορκούν ένα σπίτι, στην περιφέρεια του χαμημορίτες καθυστερούν να παραδοθούν! Τα μάτια του Γερμανού λάμπουν με την λού υψώματος του Λόφου Σκουζέ. ίδια φλόγα κακίας που φλογίζει τα μάτια του Ο Σπίθας διασχίζει τη συνοικία των Σεποπροδότη! λίων και φτάνει στην Κηφισού. Απέναντι του, Δίπλα του, κυλάει η ορθώνεται το κέντρο “Ροσινιόλ” και τα ρου- Αυτό θα κάνουμε, Έλληνα! λέει. απασφαλισμένη γερ- θούνια του Σπίθα πιάνουν δουλειά, προσπα μανική χειροβομβίδα. θώντας να εντοπίσουν μυρωδιές φαγητών! ********* Ευτυχώς, καμιά μυρωδιά που να θυμίζει Στην επόμενη στιγμή Το εξασκημένο βλέμμα της Κατερίνας εκρήγνυται, σκορπώ- φαγητό, δε φτάνει στα ρουθούνια του Σπίθα, εντοπίζει εύκολα μερικούς άντρες κρυμμέ- ντας ολόγυρα μέλη από που… περίλυπος για την αποτυχία του, ανανους σε μια πυκνή συστάδα από καλαμιές, στο το ήδη άψυχο σώμα γκάζεται να αφοσιωθεί στη αποστολή του. μικρό ρέμα κάτω από τη γέφυρα. ΞεκαβαλάΤο σπίτι, σχεδόν πλάι στο κέντρο, ταιριάτου στρατιώτη. ει από το ποδήλατό της και πλησιάζει. ζει στην περιγραφή που του είπε ο Γιώργος να Βγάζει από την τσέπη της το γαλάζιο μααναζητήσει την ομάδα των πατριωτών, που θα οδηγήσει στη μάχη, κάτω από την εκκλησία ντήλι που της είχε δώσει ο Γιώργος, σαν ανατου Αγίου Αιμιλιανού. γνωριστικό και κάνει πως σκουπίζει τη μύτη Είναι ένα καλοδιατηρημένο οίκημα, με ένα σιδηρουργείο της με αυτό. Ένας από τους άντρες, βγαίνει από τις καλαμιές και την πλη- στο ισόγειό του και μια κατοικία στον πάνω όροφο. Πλησιάζει στην είσοδο που οδηγεί στο διαμέρισμα του σιάζει. πάνω ορόφου. Πιάνει διστακτικός το ρόπτρο, έτοιμος να το χτυ- Είσαι η Κατερίνα, ασφαλώς! Είμαι ο “Πετρίτης”…

- … Του τομέα Ακαδημίας Πλάτωνα, της πατριωτικής μας πήσει. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρει τι θα συναντήσει. Σφίγγει οργάνωσης… συμπλήρωσε χαμογελώντας η Κατερίνα. στην παλάμη του τη λαβή του πιστολιού του στην τσέπη του,

Ο

14

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Δίπλα του έχει τρέξει κι έχει χωθεί και η Ισμήνη.

- Είναι ο Σπίθας! φωνάζει κι αυτή. «Θα είναι ο αρχηγός της ομάδας μας!»

15

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Το κοριτσάκι γουρλώνει τα μάτια του από έκπληξη. έτοιμος να το χρησιμοποιήσει, αν χρειαστεί.

- Σπίθα! Εσύ είσαι ο Σπίθας! Έπρεπε να το καταλάβω! Είσαι Αφήνει το ρόπτρο να πέσει με δύναμη στη σιδερένια βάση του. Η πόρτα ανοίγει σχεδόν αμέσως και στο κατώφλι της στέκει ο Σπίθας! Ο Σπίθας! φωνάζει χαρούμενη η Ισμήνη! Και με ένα εντυπωσιακό σάλτο, βρίσκεται κρεμασμένη από ένα χαριτωμένο κοριτσάκι με αλογοουρά, που είναι δεν είναι δεκατριών χρονών. Σφίγγει στη φούχτα της μερικές σταφίδες το σβέρκο του αγκαλιάζοντάς τον!

- Ε, ναι! Είμαι ο Σπίθας! Ε και, λοιπόν; Εσύ ποια είσαι; Πού που μασουλάει. Η Ισμήνη - γιατί αυτή είναι - κοιτάζει τον Σπίθα ερωτημα- είναι οι πατριώτες; - Είμαι η Ισμήνη! Οι πατριώτες είναι μαζεμένοι στο μαγαζί τικά. Δεν της γεμίζει το μάτι για μπαρουτοκαπνισμένος πατριδίπλα και περιμένουν. Εγώ τους υποδεχόμουν. ώτης! Ο Σπίθας, αφού καταφέρνει να απαλλαγεί από το σφιχταΗ έκπληξη του Σπίθα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Σίγουρα, δεν περίμενε να τον υποδεχτεί ένα κοριτσάκι. Το πρώτο που γκάλιασμα της μικρής, γυρίζει να πάει στην κλειστή πόρτα του έρχεται στο καθυστερημένο μυαλό του να ρωτήσει, έχει να κάνει διπλανού σιδηρουργείου. με φαγητό.

- Σπίθα, χοντρό αγόρι, πρέπει να βια- Τι τρως εκεί; στούμε! Πρέπει να προφτάσουμε!

- Σταφίδες, και ανοίγοντας την παλάμη Η φωνή του κοριτσιού προδίδει την αγωΜια δεκαπενταριά νία της, μα ο Σπίθας έχει κιόλας απομακρυντης, του τις δείχνει. Ο Σπίθας ξερογλείφεται. Δε θυμάται από άντρες ξεπροβάλλουν θεί προς τη διπλανή πόρτα του σιδηρουργείπόσην ώρα έχει να βάλει κάτι στο στόμα του μέσα από τις καλα- ου. Την ανοίγει απότομα και πέφτει μπροστά μιές κι ο επικεφαλής σε μια δεκαριά αυτόματα, που σημαδεύουν και φυσικά πεινάει!

- Θέλεις να σου δώσω λίγες, χοντρό αγό- τους, με κοφτές οδη- απειλητικά τη χοντρή του κοιλιά! Ανασκιρτάει ξαφνιασμένος. ρι; και αφήνει γενναιόδωρα στην ήδη ανοιχτή γίες, τους χωρίζει σε - Μανούλα μου, τι υποδοχή είναι αυτή; παλάμη του Σπίθα, τις μισές περίπου από τις ομάδες των δυο-τριών Όποιος μου τρυπήσει το στομάχι με καμιά σταφίδες της. αντρών, στέλνοντάς αδέσποτη, είναι χαμένος! Ο Σπίθας, σε χρόνο μηδέν, τις κατεβάζει τους είτε από διαφορεΚάποιοι από τους πατριώτες τον αναγνωαμάσητες. τικούς δρόμους, είτε σε ρίζουν.

- Δε θα σου δώσω, όμως, άλλες, γιατί κι εγώ πεινάω, χοντρό αγόρι… Τι άλλο θέλεις; απόσταση την μια ομά- Ο Σπίθας! φωνάζουν. δα από την άλλη. Γιατί χτύπησες την πόρτα; Δίπλα του έχει τρέξει κι έχει χωθεί και η Ο Σπίθας προσπαθεί να ακούσει κάποιο Ισμήνη. θόρυβο, που να προδίδει την παρουσία κι ­- Είναι ο Σπίθας! φωνάζει κι αυτή. «Θα άλλων ανθρώπων μέσα στο σπίτι. Δεν ακούει είναι ο αρχηγός της ομάδας μας!» τίποτα και παραξενεύεται. Θα έπρεπε να τον περιμένει μια ομά- Εσύ, μικρό κορίτσι, θα μείνεις εδώ! Δε θα έρθεις μαζί δα από πατριώτες, που θα τους οδηγούσε στο σημείο της μάχης. μας! απαντά ο Σπίθας.

- Δεν είμαι μικρό κορίτσι, χοντρό αγόρι! τσιρίζει το κορίτσι Πού είναι οι άλλοι; ρωτάει παραξενεμένος. Η Ισμήνη τον παρατηρεί καχύποπτα. “Ποιος μπελάς είναι έτοιμο να κλάψει. «Έχω όνομα! Με λένε Ισμήνη! Και έχω κάθε τούτος” σκέφτεται το κορίτσι. “Κανένας άλλος από όσους έχουν δικαίωμα να έρθω μαζί σας!»

- Γιατί έχεις κάθε δικαίωμα να έρθεις, Ισμήνη; ρωτάει γλυκά έρθει προηγουμένως δε ρώτησε, που είναι οι άλλοι! Ετούτος ο Σπίθας. γιατί ρωτάει; Θες να είναι Γερμανός;” - Γιατί μέσα στο σπίτι εκείνο πολεμάνε ο Φώτης, ο Γιώργης - Γιατί ρωτάς, χοντρό αγόρι; Δεν είναι στον χαρακτήρα του Σπίθα να κρατάει τα συνωμο- κι ο Θάνος, που είναι αδέλφια μου, χοντρό αγόρι! Για αυτό!

- Αδέλφια σου; ρωτάει ξαφνιασμένος ο Σπίθας. τικά προσχήματα. Έχει, επιτέλους, συνειδητοποιήσει ότι η απο- Καλά! Σαν αδέλφια μου! Δεν έχω άλλους στον κόσμο! Και στολή του καθυστερεί επικίνδυνα. Ξεσπάει τόσο απότομα, που κάνει την Ισμήνη να πισωπατήσει δυο-τρία βήματα, φοβισμένη. ο Φώτης μου υποσχέθηκε να με αφήσει να σκοτώσω εγώ τον - Τι θα πει, γιατί ρωτάω; φωνάζει. Έπρεπε να βρω εδώ μια Χίτλερ που είναι κακός! Πολύ κακός!

- Εντάξει, Ισμήνη. Θα τον πιάσω αιχμάλωτο και θα στον ομάδα πατριώτες! Που είναι; Ωχ, μανούλα μου, συγχύστηκα φέρω εδώ, να τον σκοτώσεις εσύ. Για αυτό θα περιμένεις εδώ! και αρχίζω να με χωνεύω! Δε θα μείνω τίποτα στο τέλος!

16

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Τα αδέλφια σου δε θα θέλουν να πάθεις κακό! να πυροβολούν για μερικές στιγμές. Δεν ξέρουν τι θα πρέπει να Η Ισμήνη είναι έτοιμη να κλάψει. Δεν ξέρει πως να κάμψει κάνουν. Έχουν μπροστά τους αθώους συμπατριώτες, που οι κατην αποφασιστικότητα του Σπίθα. τακτητές τους χρησιμοποιούν σαν ασπίδα, ώστε να καταφέρουν Στο μεταξύ, οι πατριώτες - καμιά εικοσαριά συνολικά - να φτάσουν στο σπίτι και να ορμήσουν μέσα σε αυτό. έβγαλαν από το σιδηρουργείο τα ποδήλατά τους και στα περισΣτην κάθε απόπειρά τους να σημαδέψουν Γερμανό, οι σφαίσότερα, από δυο άντρες στο καθένα, περιτριγυρίζουν τον Σπίθα, ρες τους θα συναντήσουν πρώτα κορμί ελληνικό! Οι υπόλοιποι που κι αυτός έχει καβαλήσει το δικό του. στρατιώτες του εχθρού, έχουν ακροβολιστεί και ταμπουρωθεί - Και που ακριβώς πρέπει να φτάσουμε, Σπίθα; ρωτάει ένας διασκορπισμένοι σε διάφορα σημεία, αρκετά μακριά από το πατριώτης. «Μας ειδοποίησαν να έρθουμε εδώ, μα δε μας εί- ταμπούρι της λευτεριάς. Ένας Γερμανός, πίσω από ένα δέντρο, ακουμπά στον ώμο παν πού πρέπει να πάμε…» Ο Σπίθας τον κοιτάζει απορημένος, ενώ στο πρόσωπό του τον σιδηροσωλήνα αντιαρματικού ρουκετοβόλου, σκοπεύει στο ανοιχτό παράθυρο του σπιτιού και πατάει τη σκανδάλη. χαράζεται μια χαζή γκριμάτσα. Η ρουκέτα, σφυρίζοντας ανατριχιαστικά, καλύπτει τις λίγες - Ε; Δεν… δεν ξέρω! απαντάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Ο Γιώργος του είχε πει μόνο από που να παραλάβει την δεκάδες μέτρα ίσαμε τον στόχο της, σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. ομάδα κρούσης της περιοχής, αλλά δεν του είχε πει, που πρέπει Περνάει από το ανοιχτό παράθυρο και… Το σπίτι συγκλονίζεται συθέμελα. Αντέχει να την οδηγήσει. Και ο Σπίθας δεν είχε ιδέα μόνο επειδή οι εξωτερικοί του τοίχοι είναι για το δεύτερο, ούτε και που γνώριζε την πεχτισμένοι με χοντρή πέτρα. Ο θόρυβος είναι ριοχή. Η αλήθεια είναι ότι δεν εκκωφαντικός και από τα παράθυρα, των Τα έξυπνα ματάκια της μικρής Ισμήνης ξέρει τι θα συναντήσει. οποίων τα τζάμια σπάνε ολότελα, ενώ και τα έλαμψαν από ελπίδα. Σφίγγει στην παλάμη παντζούρια ξεχαρβαλώνονται, βγαίνει πυκνός - Ξέρω εγώ, χοντρό αγόρι, Σπίθα! Και χωρίς να περιμένει απόκριση, με ένα του τη λαβή του πιστο- κουρνιαχτός. Η εξώπορτα ξεκολλάει από τους ακροβατικό άλμα, βρίσκεται καβαλητά στη λιού του στην τσέπη μεντεσέδες της και με δυνατό πάταγο πέφτει σκάρα του ποδηλάτου του Σπίθα, τον αγκα- του, έτοιμος να το χρη- στο κεφαλόσκαλο. Ο Φώτης, κουρνιασμένος κάτω από το λιάζει, όσο κλείνουν τα χεράκια της, γύρω από σιμοποιήσει, αν χρειαπερβάζι του ενός παράθυρου, αισθάνεται να τη θεόρατη κοιλιά του και προστάζει: στεί. πνίγεται από τον βήχα, αλλά, το κύριο μέλη- Φύγαμε! Ίσα μπροστά! Ο Σπίθας αναγκάζεται να υποχωρήσει μά του, είναι αν οι δυο σύντροφοι του είναι μπροστά στο αποφασιστικό “με το έτσι θέλω” εντάξει. της μικρής και πατάει με δύναμη το πετάλι του - Γιώργη, Θάνο, είστε εντάξει; τους φωνάποδηλάτου του. ζει. Η ομάδα των ποδηλατών πατριωτών, με τον Σπίθα επικεΑκούει το πνιγηρό βήξιμο του Γιώργου Μαντά, που είναι φαλής, “καλπάζουν” προς την κατεύθυνση που τους οδηγεί η ταμπουρωμένος κάτω από το άλλο παράθυρο. Δεν του αποκρίΙσμήνη, σηκώνοντας πίσω τους σύννεφο σκόνη, στους χωμάτι- νεται ο Θάνος Αργυρός.

- Θάνο; Θάνο, είσαι καλά; Απάντησε μου! νους δρόμους της συνοικίας. Στρέφει τη ματιά του στο εσωτερικό του σπιτιού. Η σκόνη δεν έχει καταλαγιάσει ακόμα και δεν μπορεί να διακρίνει που Η μάχη κορυφώνεται βρίσκεται ο άλλος σύντροφός του. Όταν λίγες στιγμές αργότερα

Ι ΓΕΡΜΑΝΟΊ στρατιώτες σπρώχνουν βίαια τους ομή- κατακάθεται η πολλή σκόνη, διακρίνει το ακίνητο κορμί του Θάρους που έχουν αρπάξει από τα γύρω σπίτια και τους νου, ακουμπισμένο παράξενα στο πίσω παράθυρο του σπιτιού, αναγκάζουν να σταθούν όρθιοι, ο ένας δίπλα στον άλ- που πρόσεχε τις από εκεί κινήσεις των Γερμανών πολιορκητών λον στην πλατιά αλάνα, μπροστά από το οχυρωμένο σπίτι. Πίσω τους. Έρποντας ο Φώτης, πλησιάζει το ακίνητο κορμί του Θάνου τους καλύπτονται Γερμανοί, με τα τουφέκια τους να σημαδεύουν Αργυρού. Γυρίζει το σώμα ανάσκελα. Τα μάτια του αγοριού στα ανοίγματα. Οι τρεις ηρωικοί έφηβοι που το υπερασπίζονται, ξαφνιάζο- είναι ανοιχτά και απλανή. Δε χρειάζεται περισσότερο για να κανται με την τροπή που παίρνει η πολιορκία τους και σταματούν ταλάβει. Ο Θάνος Αργυρός, ο μικρός σαλταδόρος φίλος του,

Ο

17

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

είχε κάνει το μεγάλο σάλτο του για την Αθανασία! Ο Θάνατος Δεχτείτε μόνο και τη δική μας θυσία, μικρή συμβολή στο αίμα άνοιξε λογαριασμό στη μικρή τους παρέα! Είναι σίγουρο, πως για τη λευτεριά μας! Και πριν προλάβει ο Γερμανός που βρισκόταν πίσω του δε θα αργήσει και να τον κλείσει! Ένας βουβός λυγμός αναταράζει το στήθος του. Περνάει απαλά την παλάμη του πάνω να αντιδράσει, το όπλο του βρίσκεται στα χέρια του Έλληνα, ο από το πρόσωπο του νεκρού συντρόφου του και του κλείνει οποίος πυροβολεί χωρίς καθυστέρηση. Η σφαίρα βρίσκει τον Γερμανό κατάστηθα, που ξαφνιασμένος από την τροπή που ευλαβικά τα μάτια. Δεν περισσεύει καιρός για παραπάνω λύπη. Οι Γερμανοί πήρε η κατάσταση, καταρρέει με ένα ελαφρό βογγητό.

- Εμπρός, αδέλφια! Πάνω τους! Προτρέπει και τους άλλους απ’ έξω, στην απλωσιά της αλάνας, με το καινούργιο τους όπλο, την ασπίδα των ομήρων, ετοιμάζονται για την τελική επίθεση. από τους ομήρους και μελλοθάνατους. Σαν ένας άνθρωπος, οι πιο δυνατοί από τους κρατούΗ ρίψη της ρουκέτας με το panzerfaust (ρουκετοβόλο) ήταν το προοίμιο της επικείμενης επίθεσής τους. μενους, κραυγάζοντας άγρια πολεμική κραυγή, ορμάνε στους - Έλληνες συμμορίτες! Η φωνή του ΓερΓερμανούς που βρίσκονταν πίσω τους και με την ορμή της απελπισίας τους, τους αποσπάνε μανού αξιωματικού ταξιδεύει σε όλη τη γειτοτα όπλα και τα στρέφουν εναντίον τους. νιά, μέσα από την πολλαπλασιαστική ισχύ του Μια πάλη σώμα με σώμα εκτυλίσσεται τηλεβόα. Ο Έλληνας προδότης μεταφράζει την Πιάστε και φέρτε κανούργια λίγα δευτερόλεπτα, όσο να συνέλθει ο κάθε φράση του Γερμανού. γιους ομήρους, φωνάζει - Καθώς διαπιστώνετε, έχουμε τη δύναμη υστερικα στους στρατιώ- Γερμανός επικεφαλής αξιωματικός και να δινα σας εκμηδενίσουμε! Ωστόσο, εν ονόματι τες του ο Γερμανός αξιω- ατάξει ουρλιάζοντας από οργή “πυρ” στους του Φύρερ, απαιτούμε να παραδοθείτε! Η υπόλοιπους στρατιώτες, αδιαφορώντας αν ματικός. παράδοσή σας, δε μειώνει τη δική σας ποινή, μαζί με τους ξεσηκωμένους Έλληνες, έστελνε απαλλάσσει όμως, από την ίδια με τη δική σας στον θάνατο και δικούς του στρατιώτες! ποινή, τους ομήρους που κρατάμε στα χέρια Σε λιγότερο από δυο λεπτά, η αλάνα, μας. Η ζωή τους εξαρτάται από τη δική σας μπροστά στο πολιορκούμενο σπίτι - σχεδόν απόφαση να παραδοθείτε άμεσα ή όχι! Για κάθε λεπτό καθυστέ- ερείπιο πια - ήταν σπαρμένη από πτώματα και τραυματίες Ελρηση να βγείτε με τα χέρια ψηλά, θα εκτελείται, εδώ μπροστά λήνων και Γερμανών. Η εκδικητική μανία των τσακαλιών με τη σας και από ένας δικός σας!... Δεν έχετε άλλη επιλογή! μισητή στολή, δεν είχε αφήσει ούτε έναν όμηρο ζωντανό και - Δολοφόνοι ναζήδες…! φωνάζει ο Φώτης με φωνή που παιδιά ανάμεσά τους, μη λογαριάζοντας μήτε τις ζωές των συτρέμει από οργή «… γιατί δε δοκιμάζετε να έρθετε να μας πιά- ντρόφων τους!

- Πιάστε και φέρτε καινούργιους ομήρους! φωνάζει υστεσετε, παρά βάζετε μπροστά ασπίδα σας, άοπλους κι αθώους ανθρώπους; Γιατί είστε ανθρωπόμορφα κτήνη, που δε θα αργή- ρικά στους στρατιώτες του ο Γερμανός αξιωματικός. Και ενώ μεσει να έρθει και η δική σας τιμωρία και θα είναι τρομερή από ρικοί στρατιώτες ξεπετάγονται από τα ταμπούρια τους να εκτεολόκληρη την ανθρωπότητα!» λέσουν τη διαταγή του επικεφαλής τους, από τους αμυνόμενους - Ο χρόνος μετράει από τώρα! Μετά από 60 δευτερόλεπτα, στο σπίτι δεν υπάρχει καμιά αντίδραση. θα εκτελεστεί ένας όμηρος. Ίσως, να είναι ο αδελφός σας, ο Ο Φώτης με τον Γιώργο, κοιτώντας από τα χαλάσματα του πατέρας σας, η μάνα σας, το παιδί σας! Ο χρόνος κυλάει! παράθυρου, παρακολουθούν τις κινήσεις των Γερμανών, ενώ - Αδέλφια μας, συγχωρέστε μας, φωνάζει ο Φώτης, με όλη ταυτόχρονα, απασχολούνται πυρετωδώς με κάτι πολύ πιο σοτη δύναμη των πνευμόνων του, «… αν νομίζετε ότι προδίδουμε βαρό. Συνδέουν τα εύφλεκτα πυρομαχικά, που βρίσκονται σωτον αγώνα για τη λευτεριά μας, μα δεν μπορούμε να αφήσουμε ριασμένα στο μέσο του δωματίου, μεταξύ τους, με ένα φιτίλι. τους δολοφόνους, να σας κατασπαράξουν σαν άγρια θεριά που Διαισθάνονται ότι το αναπότρεπτο τέλος πλησιάζει γοργά είναι!...» και η έγνοια τους, είναι να μην πέσει σαν λάφυρο στους ΓερμαΈνας ψηλόσωμος γεροδεμένος άντρας από τους ομήρους, νούς ούτε μια σφαίρα! που οι Γερμανοί είχαν παρατάξει μπροστά τους σαν ασπίδα, κά νει ένα βήμα μπροστά, αιφνιδιάζοντας τους δεσμώτες του και με στεντόρεια φωνή, απευθύνεται στους ελεύθερους πολιορκημένους.

- Αδέλφια, μη νοιάζεστε για μας! Συνεχίστε τον αγώνα σας.

18

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Στα χέρια των Γερμανών

φυλακή Γερμανοί. Στο Παιδί-Φάντασμα φτάνουν ελάχιστες στιγμές για να διΟ ΠΑΙΔΊ-ΦΆΝΤΑΣΜΑ και η ομάδα των πατριωτών που ηγείται, βιάζονται να φτάσουν στο σημείο της σύγκρου- απιστώσει πόσο μάταιη θυσία θα ήταν να δοκίμαζαν να αντισης, που δεν απέχει παρά μια ή δυο σταθούν και οι υπόλοιποι. Ελπίζοντας ότι γωνίες πιο μακριά. Παρόλα αυτά, εξαιτίας της μπορεί αργότερα να τους δοθεί η ευκαιρία βιάσης τους, δεν παίρνουν αρκετά μέτρα προνα αναστρέψουν την κατάσταση, φωνάζει να φύλαξης και στρίβοντας στη γωνιά, πέφτουν Στο Παιδί-Φάντασμα φτά- παραδοθούν.

- Πατριώτες! Μην αντιστέκεστε! Αφήστε αναπάντεχα πάνω στους Γερμανούς που έχουν νουν ελάχιστες στιγμές διαταχτεί να μαζέψουν ομήρους από τα γύρω για να διαπιστώσει πόσο τα όπλα σας κάτω! Οι στρατιώτες της γερμανικής περιπόλου σπίτια! μάταιη θυσία θα ήταν να Η αντίδραση των Ελλήνων πατριωτών δοκίμαζαν να αντιστα- διατάζουν τους πατριώτες να αφήσουν κάτω τα όπλα τους και κατόπιν, άοπλοι πια, να σηείναι ακαριαία. Πέφτουν μπρούμυτα στον θούν και οι υπόλοιποι. δρόμο. Είναι, όμως, τελείως ακάλυπτοι και τα κωθούν και με τα χέρια σηκωμένα, τους οδηόπλα τους είναι ακόμα κρεμασμένα από τους γούν στο πλάτωμα της επιχείρησης. αορτήρες στους ώμους τους. Κάνα δυο-τρεις, Η θέα του σπαρμένου εδάφους με σκόρπου ήδη κρατούν τα όπλα τους, δεν προλαβαίπια νεκρά κορμιά Ελλήνων και Γερμανών, νουν να τα χρησιμοποιήσουν, καθώς, αναγκασμένοι να πέσουν γεμίζει με φρίκη τους νεοφερμένους αιχμάλωτους πατριώτες, κάτω, βρέθηκαν εκτός σκοπευτικής ισορροπίας τόσο, όσο να καθώς και αρκετούς ακόμα αθώους που μάζεψαν από τα γύρω τους εξουδετερώσουν με μερικές ριπές, οι πιο έτοιμοι σε επι- σπίτια.

Τ

Η θέα του σπαρμένου εδάφους με σκόρπια νεκρά κορμιά Ελλήνων και Γερμανών, γεμίζει με φρίκη τους νεοφερμένους αιχμάλωτους πατριώτες, καθώς και αρκετούς ακόμα αθώους που μάζεψαν από τα γύρω σπίτια.

19

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Ο Γιώργος προσπαθεί να εκτιμήσει την κατάσταση, περι- να βλέπει. Πλησίασε με αβέβαιο βήμα τους αιχμαλώτους στον μαντρόφέροντας το βλέμμα του ολόγυρα. Με την πρώτη αυτή εκτίμησή του, διαπιστώνει ότι η κατάσταση είναι δυσμενώς σε βάρος τοιχο, που στρατιώτες τους είχαν ήδη δέσει, τον καθένα με τους τους. Οι Γερμανοί στρατιώτες έχουν σχηματίσει έναν ασφυκτικό διπλανούς του. κλοιό, γύρω από το πολιορκούμενο σπίτι. Η επιφυλακή των - Γυρίστε πρόσωπο εδώ, καθάρματα! φώναξε. στρατιωτών δείχνει ότι οι υπερασπιστές του σπιτιού κρατούν Οι αιχμάλωτοι πατριώτες γύρισαν στο μέρος του και αντιακόμα γερά, μολονότι το σπίτι, λίγο διαφέρει από έναν σωρό κρίζοντας τη μαύρη κουκούλα που σκέπαζε το πρόσωπό του, οι ερειπίων. Μόνο στο ενδεχόμενο να μην έχουν φτάσει ακόμα ματιές τους άστραψαν από μίσος. Σαν συνεννοημένοι, δυο-τρεις οι δυο ομάδες κρούσης που θα έφερναν η Κατερίνα και ο Σπί- από αυτούς, έφτυσαν με περιφρόνηση. Τους μιμήθηκαν και οι θας, το Παιδί-Φάντασμα εναποθέτει τις τελευταίες του ελπίδες υπόλοιποι. Μόνον ο Γιώργος Θαλάσσης, δεν έδειξε με αυτόν τον τρόπο για σωτηρία. Με διαταγή του επικεφαλής Γερμανού αξιωματικού τους, την περιφρόνησή του. Κάρφωσε με ανείπωτο θυμό τις αστραοι στρατιώτες σπρώχνουν βίαια με τα κοντάκια των όπλων τους πές της ματιάς του στον προδότη, στέλνοντας στα τρίσβαθα της αιχμάλωτους πατριώτες σε έναν μαντρότοιχο, σε αρκετή από- προδοτικής ψυχής του, βουβό μήνυμα, που ήθελε να πει: «Και σταση από το σπίτι, αλλά με οπτική επαφή από τους υπερασπι- που κρύβεις το πρόσωπό σου, δειλέ, ξέρω ποιος είσαι! Θα πληστές του. Οι Γερμανοί θέλουν να αποφύγουν κάτι παρόμοιο με ρώσεις την προδοσία σου!» εκείνο, όπως προηγουμένως, όπου σκοτώθηΤο φυλλοκάρδι του Μενίκου πετάρισε από τον φόβο που είχε φωλιάσει μέσα του, καν και δικοί τους. αλλά, για κάθε ενδεχόμενο, δεν έδειξε ότι τον Καθώς ο Γιώργος υποχρεώνεται από τους Γερμανούς να σταθεί με το πρόσωπο στον μα- - Ανάμεσα στους ομή- είχε αναγνωρίσει. Δεν ήθελε να προδοθεί, ντρότοιχο, η ματιά του “φωτογραφίζει” φευ- ρους, εκεί στο μαντρο- πιάνοντας μαζί του κουβέντα, που από τη γαλέα μια ανδρική φιγούρα με πολιτικά, δίπλα τοιχο, βρίσκεται και το φωνή του και μόνο, φοβόταν ότι το Παιδί-Φάστον επικεφαλής Γερμανό αξιωματικό. Και οι Παιδί-Φάντασμα! ντασμα θα τον αναγνώριζε! δυο καλύπτονται πίσω από τον χοντρό κορμό Αντάλλαξαν σιωπηλοί, για λίγες στιγμές μιας ελιάς. βλέμματα και κατόπιν, ο προδότης επέστρεψε Αναγνωρίζει στο πρόσωπό του, τον Μάχο κάτω από την ελιά... Πλησίασε τον Γερμανό Μενίκο, έναν πάνω από κάθε υποψία, έως τώρα, πατριώτη της και χωρίς να βγάλει τη μαύρη κουκούλα του, του ψιθύρισε: οργάνωσής του, που χάρη στη γνώση των γερμανικών, είχε - Έχουμε στα χέρια μας το πιο μεγάλο λαυράκι που θα ονει“εισχωρήσει” στη Γκεστάπο και υποτίθεται ότι τροφοδοτούσε ρευόμαστε να είχαμε πιάσει ποτέ! την οργάνωση με πληροφορίες, μέσα από το αρχηγείο της γερ- Τι θες να πεις, Μενίκο; - Ανάμεσα στους ομήρους, εκεί στο μαντρότοιχο, βρίσκεται μανικής μυστικής Αστυνομίας. Ωστόσο, φαίνεται ότι παίζοντας διπλό παιχνίδι, μάλλον της Γκεχάιμ Σταντ Πολιτσάι (GE.STA.PO.) και το Παιδί-Φάντασμα! Τα μάτια του Γερμανού γούρλωσαν από έκπληξη. Αμέσως ήταν πληροφοριοδότης και για την πατρίδα του, προδότης! H παρουσία, σε ρόλο προδότη, σε αυτή τη γερμανική επιδρομή, μετά, όμως, το βλέμμα του πήρε την έκφραση της δυσπιστίας.

- Είσαι σίγουρος, Έλληνα; ξεδιάλυνε αρκετές, ανεξήγητα παράξενες, γερμανικές επιτυχίες, - Τον ξέρω και με ξέρει προσωπικά! Δεν θα υπήρχε περίσε βάρος επιχειρήσεων της πατριωτικής οργάνωσης, οι οποίες υποτίθεται ότι είχαν σχεδιαστεί και εκτελεστεί με κάθε μυστι- πτωση να έχω κάνει λάθος!

- Ποιος είναι; κότητα!

- Εκείνο το ψηλό αγόρι, που φοράει κοντό παντελόνι! Τον Ο Γιώργος δεν έδειξε πως τον είδε. Αντίθετα, ο προδότης Μάχος Μενίκος πρόσεξε τον Γιώργο και στη θέα του, ανασκίρ- είδες; - Ναι! Ξεχωρίζει! Και τον έχουμε στα χέρια μας! Έτσι; τησε ανήσυχος.

- Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Είμαστε πλούσιοι, πολύ πλούσιοι!

- Τι συμβαίνει, Μενίκο; ρώτησε απορημένος ο Γερμανός Ο Φύρερ έχει επικηρύξει το Παιδί-Φάντασμα ζωντανό ή νεκρό, δίπλα του, που πρόσεξε την ανησυχία του προδότη. Αυτός, χωρίς να αποκριθεί, έβγαλε από την τσέπη του μια με 50.000 χρυσές λίρες Αγγλίας!...

- Θα τον στείλω δεμένο στον Φελντ Κομμαντάντ της Αθήνας! μαύρη κουκούλα. Τη φόρεσε στο κεφάλι του γοργά, σκεπάζο- Άκουσε τη συμβουλή μου και διάταξε την εκτέλεσή του ντάς το. Από τις δυο τρύπες στο ύψος των ματιών του, επέτρεπε 20

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

τώρα αμέσως!... Όσες φορές τον είχαμε στα χέρια μας και δεν στον τοίχο. Πάει και στέκεται μπροστά στο Παιδί-Φάντασμα.

- Εσύ είσαι ο αρχηγός τους; τον εκτελέσαμε επιτόπου, πάντα αυτός έβρισκε τρόπο να ξεφύΟ Γιώργος στυλώνει το βλέμμα του πάνω στον Γερμανό, γει!

- Σα να έχεις δίκιο! Δεν πρέπει να ρισκάρω τις 50.000 χρυ- αλλά παραμένει αμίλητος.

- Περιττό να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις γερμανικά. Είσαι σές λίρες μου! το Παιδί-Φάντασμα! Το ξέρω!

- Λίρες μας! τον διορθώνει ο Μενίκος.

- Ο προδότης σου το είπε; - Λίρες μου! Τι σε κάνει να πιστεύεις, ότι θα μοιραζόμουνα - Δεν έχει σημασία, ποιος μου το είπε. Πάντως, αμείφθηκε μαζί σου την επικήρυξη, την αμοιβή μου; - Μα εγώ αναγνώρισα ανάμεσα στους ομήρους το Παι- και πολύ καλά μάλιστα, για την πληροφορία του!

- Το είδαμε! Εκ μέρους των συμπατριωτών μου, σε ευχαδί-Φάντασμα! Δικαιούμαι και απαιτώ να έχω το μισό μερίδιο της αμοιβής! ριστούμε, Γερμανέ! Ο προδότης ξεσπάει οργισμένος, μην υπολογίζοντας, ότι - Μπορείς να το ανταποδώσεις! Να ζητήσεις από τους συμτσακώνεται με αξιωματικό του κατακτητή! μορίτες σου μέσα στο σπίτι να παραδοθούν. Δεν υπόσχομαι - Έχεις δίκιο! Δικαιούσαι μερίδιο! πως θα τους χαρίσω τη ζωή. Για το αντίθετο, ωστόσο, μπορώ Και γυρίζοντας στους στρατιώτες δίπλα να σε διαβεβαιώσω. Τους περιμένει το εκτελετου: στικό απόσπασμα, όπως κι εσένα φυσικά. Θα - Άντρες, οδηγήστε τον στη μάντρα! Θα σώσουν, όμως, τις ζωές όλων των υπολοίπων, - Πήρες το μερτικό της που διαφορετικά θα εκτελεστούν κι αυτοί σαν εκτελεστεί μαζί με τους συμπατριώτες του! Ο προδότης καταρρέει. Εκλιπαρεί για τη αμοιβής που σου ‘πρε- αντίποινα! πε, προδότη! Η τιμή να ζωή του.

- Δεν μπορώ να πω! Οι προτάσεις σου εί- Έλεος! Δε θέλω μερίδιο! Είμαι πιστός εκτελεστείς μαζί με τους ναι πολύ γενναιόδωρες, Γερμανέ! αποκρίθηκε συμπατριώτες σου, θα σαρκαστικά το Παιδί-Φάντασμα. στον Φύρερ!

- Επειδή είσαι πιστός στον Φύρερ μας, δι- ήταν προσβολή τους!

- Δε σε παίρνει να ειρωνεύεσαι, Παιδί-Φάκαιούσαι μερίδιο!... Άντρες, αφήστε τον! ντασμα! Οι στιγμές σου είναι μετρημένες! Οι στρατιώτες απομακρύνονται από κοντά Ταυτόχρονα, το βαρύ χέρι του Γερμανού του και η καρδιά του προδότη που πήγαινε να αξιωματικού, προσγειώνεται με ένα ηχηρό χασπάσει από την αγωνία και τον φόβο, αποκτά στούκι στο μάγουλο του Γιώργου. και πάλι τον κανονικό της ρυθμό.

- Αν δε με δεις νεκρό μπροστά σου, απαντά ατάραχο το Ολότελα αναπάντεχα, ο Γερμανός αξιωματικός, με ένα σαρ- Παιδί-Φάντασμα «… μην είσαι βέβαιος πως δε θα με ξαναδείς δόνιο χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του, σηκώνει το λού- μπροστά σου ζωντανό!» Ο Γερμανός καγχάζει, αλλά στο γέλιο του διακρίνεται η σκιά γκερ του που το κρατούσε όλη την ώρα στο χέρι του, σημαδεύει της αβεβαιότητας. τον Μενίκο και αστραπιαία πιέζει τη σκανδάλη.

- Δεν έχεις καμιά πιθανότητα διαφυγής, Παιδί-Φάντασμα! Το επόμενο δευτερόλεπτο, η καυτή βολίδα ανοίγει μια μικρή σκοτεινή τρύπα στο μέτωπο του προδότη, σαν τρίτο μάτι. Είσαι εδώ, στα χέρια μου. Δεμένος κι ανήμπορος να κάνεις κάτι Αυτός κλονίζεται και με έκφραση απρόσμενης έκπληξης στο για τη ζωή σου. Ολόγυρά σου βρίσκονται πάνοπλοι Γερμανοί πρόσωπό του, καταρρέει. Δεν πρόλαβε ούτε να εκλιπαρήσει για στρατιώτες! Το μοναδικό αγκάθι, εκείνοι οι ταμπουρωμένοι στο σπίτι συμμορίτες! Μα θα έρθει κι η δικιά τους σειρά, αμέσως τη βρωμερή ζωή του! Ο Γερμανός κοιτάζει περιφρονητικά το άψυχο κορμί του μόλις ξεμπερδέψω μαζί σου! Τώρα, αυτή τη στιγμή, θα διατάπροδότη. ξω να παραταχθεί το εκτελεστικό απόσπασμα για σένα και τους - Πήρες το μερτικό της αμοιβής που σου ‘πρεπε, προδότη! συμμορίτες σου!... Αισθάνομαι, κιόλας, να βαραίνει στην τσέπη Η τιμή να εκτελεστείς μαζί με τους συμπατριώτες σου, θα ήταν μου η αμοιβή της επικήρυξής σου!... Θα πληρώσετε με το αίμα προσβολή τους! σας την αποκοτιά σας, να τα βάλετε με τον ανίκητο στρατό του Και γυρίζοντας στους στρατιώτες δίπλα του, τους διατάζει: Φύρερ μας!

- Βγάλτε του την κουκούλα, να τον δουν οι δικοί του και να - Δε μας περισσεύει το αίμα, Ούννε!... Αλλά κι αυτό το λίγο τον φτύσουν, καθώς, ταιριάζει στην προδοσία του! μας, με χαρά το προσφέρουμε για τη λευτεριά της πατρίδας μας! Ο ίδιος πλησιάζει την ομάδα των ομήρων, που στέκουν Ο Γερμανός αξιωματικός, ακούγοντας την περήφανη απά21

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

- Γιώργη, πρέπει κάτι να κάνουμε! γυρίζει και λέει στον σύντηση του Παιδιού-Φάντασμα, με θυμό που ξεχειλίζει, σηκώνει το πιστόλι του και σημαδεύει τον Γιώργο, τρέμοντας από ντροφό του ο Φώτης με φωνή σπασμένη από την αγωνία. «Δεν λύσσα. Τα μάτια του, κόκκινα και γουρλωμένα, κοντεύουν να μπορούμε να το επιτρέψουμε να γίνει αυτό!» πεταχτούν από τις κόγχες τους. Και ταυτόχρονα, στεριώνει το αυτόματό του στο μισογκρεΣχεδόν του κολλάει το πιστόλι στο πρόσωπο κι αρχίζει να μισμένο περβάζι του παραθύρου, σημαδεύει τους δυο χειριστές πιέζει τη σκανδάλη! Από μέσα του βγαίνει ένας ρόχθος σαν των πολυβόλων, που είναι έτοιμοι να στείλουν τον θάνατο στους άναρθρο μουγκρητό άγριου θηρίου, έτοιμου να επιτεθεί! ομήρους. Το Παιδί-Φάντασμα τον κοιτάζει ατάραχο, σα να μην αφοΜικρή αναβολή στον θάνατο των πατριωτών δίνει η ριπή του Φώτη, που βγάζει εκτός μάχης τους δυο χειριστές, υποχρερά αυτό η θανάσιμη απειλή. Ο Γερμανός κατεβάζει αργά το πιστόλι, ενώ το δάχτυλό του ώνοντας ταυτόχρονα τους υπόλοιπους Γερμανούς να στρέψουν απομακρύνεται από τη σκανδάλη. την προσοχή τους στα δυο ρημαγμένα παράθυρα. Από εκεί, - Έπρεπε να με σκοτώσεις τώρα, Ούννε! Δεν ξέρω, αν θα τα Ελληνόπουλα, χωρίς οίκτο, συνεχίζουν να σκορπίζουν τον έχεις και δεύτερη ευκαιρία! θάνατο στους στρατιώτες του κατακτητή, αποφασισμένα να που- Θα έχω! Θα είναι και απολαυστική! Σου επιφυλάσσω το λήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους. προνόμιο να εκτελεστείς τελευταίος! Έτσι, πριν να πέσεις κι εσύ Με καυτό μολύβι, που ξερνούν οι κάνες των όπλων τους, νεκρός από τα πυρά του πολυβόλου, θα έχεις την ευκαιρία να ανταπαντούν οι Γερμανοί, αλλά οι σφαίρες τους καταφέρνουν βλέπεις έναν-έναν τους συμπατριώτες σου να εκτελούνται και μόνο να σκάβουν τους σοβάδες, στα πετρόχτιστα ντουβάρια του να αναλογίζεσαι, ότι εσύ τους πήρες στο λαιμό σπιτιού. Όσο κι αν αποζητούν πεινασμένες τα σου! κορμιά των δυο ηρώων, αυτοί, καλά προφυ- Έχω σαν αρχή μου ένα αρχαίο ρητό που - Ανατινάξτε το σπι- λαγμένοι στα πόστα τους, ανταποδίδουν τα λέει: “Όσο ζω ελπίζω”… Κι όσο ακόμα ζω, οι τι!... Εκτελέστε τους πυρά, σκορπώντας τον θάνατο στους σχεδόν δικές σου ελπίδες λιγοστεύουν να αποφύγεις ακάλυπτους Γερμανούς ολόγυρα. ομήρους!... Επιτεθείτε! τη Θεία Δίκη! Τα έξαλλα ουρλιαχτά του Γερμανού επιΟ Γερμανός τον κοιτάζει με ασύνορο μίκεφαλής αξιωματικού, που “φτύνει” αλλοσος. Δεν αποκρίνεται. Γυρίζει στους χειριστές πρόσαλλες διαταγές στους στρατιώτες του, των δυο πολυβόλων, που είχαν στραμμένες σκεπάζουν τον αχό της μάχης, τα τερετίσματις κάνες τους στο σπίτι. Σχεδόν γαυγίζοντάς τους, διατάζει να τα των αυτομάτων και τις κραυγές πόνου των στρατιωτών που τα στήσουν, σκοπεύοντας τους παραταγμένους ομήρους στον τραυματίζονται. απέναντι μαντρότοιχο.

- Ανατινάξτε το σπίτι!... Εκτελέστε τους ομήρους!... Επιτεθείτε! Το τέλος Κι ανάμεσα στις χωρίς ειρμό διαταγές του Γερμανού, ξεχωρίζει η δυνατή φωνή του Γιώργου, που απευθύνεται στους ΦΏΤΗΣ Αλέπης κι ο Γιώργης Μαντάς, οι δυο μικροί συντρόφους του ομήρους: - Πέστε κάτω! Μη δίνουμε στόχο! ήρωες, έχοντας τελειώσει με την υπονόμευση των πυΜέσα στο άντρο της λευτεριάς, τα δυο παλικάρια, αφού ρομαχικών τους, καλυμμένοι, παρακολουθούν τις κινήσεις των Γερμανών. Παραξενεύονται, που οι πολιορκητές τους, πρώτα κρατώντας από ένα χειροβομβιδοβόλο ο καθένας τους, εδώ και αρκετή ώρα, έχουν στενέψει μεν τον κλοιό γύρω από εξαπολύουν μπαράζ ρίψεων χειροβομβίδων, αποδεκατίζοντας το σπίτι, αλλά δεν επιχειρούν να κάνουν έφοδο. Μα ούτε και τους πολιορκητές Γερμανούς, κάνουν κάτι παράξενο: ανάβουν το φιτίλι με το οποίο έχουν συνδέσει όλα τα πυρομαχικά στο πυροβολούν. Τα δυο παιδιά έχουν παρακολουθήσει όλα όσα έχουν συμ- σπίτι. Μετά, αγκαλιάζονται και φιλιούνται σταυρωτά.

- Καλό θάνατο, αδέλφι! εύχεται ο ένας στον άλλο! βεί έξω, έχουν δει να στήνουν τους νέους ομήρους αντίκρυ στη Κατόπιν, σηκώνουν το άψυχο κορμί του συντρόφου τους, μάντρα. Έχουν καταλάβει ότι μερικοί από αυτούς θα ήταν πατριώτες της οργάνωσης, που είχαν έρθει να τους βοηθήσουν, αλλά του Θάνου Αργυρού, το βάζουν και το στερεώνουν ορθό αγκαοι Γερμανοί κατόρθωσαν και τους αιχμαλώτισαν. Και τώρα, λιαστά ανάμεσά τους και κρατώντας δύο αυτόματα καθένας βλέπουν τα δυο πολυβόλα να στήνονται απέναντί τους και να τους, ένα κάτω από κάθε μασχάλη τους, κοιτάζουν πόσο έχει τους σκοπεύουν, έτοιμα να τους θερίσουν στις επόμενες στιγμές. πλησιάσει το φιτίλι τα πυρομαχικά, υπολογίζουν πόσην ώρα

Ο

22

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Σύννεφο μπαρουτιού και κουρνιαχτός πάνω από τη συνοικία σκοτεινιάζουν για λίγο τον πρωινό, ακόμα, ήλιο, ενώ το ωστικό κύμα της έκρηξης, καθώς ερχόταν πίσω από τα παιδιά, τα σπρώχνει κι ανασηκώνει τα τρία κορμιά τους.

23

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

χρειάζεται για την ανατίναξή τους και τις λίγες στιγμές πριν, πε- σα γυναικεία φιγούρα. Είναι η Κατερίνα! Αναζητά με το βλέμμα της τον αγαπημένο της. Τη βλέπει κι τάγονται ταυτόχρονα από το ερειπωμένο κατώφλι της πόρτας, σαρώνοντας με τα αυτόματά τους προς τις θέσεις των Γερμανών. ο Γιώργος.

- Κατερίνα! της φωνάζει. Η απάντηση των γερμανικών όπλων είναι άμεση. Δεκάδες Τον ακούει. Τον βλέπει. Τρέχει στον μαντρότοιχο που το σφαίρες γαζώνουν τα τρία νεανικά κορμιά. Τα δυο ζωντανά και Παιδί-Φάντασμα βρίσκεται, δεμένο και κουρνιασμένο μαζί με το ένα άψυχο. Ο Φώτης Αλέπης προλαβαίνει να φωνάξει με όση δύναμη τους υπόλοιπους ομήρους.

- Γιώργο! φωνάζει. Η φωνή της προδίδει την αγωνία της. του έχει απομείνει: - Κατερίνα!... Πρόσεχε! Φυλάξου!

- Σας νικήσαμε, κτήνη! Σας νικήσαμε! Στο μεταξύ, οι Γερμανοί έχουν συνέλθει από την έκπληξη - Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Λευτεριά! προλαβαίνει να φωνάξει κι αυτός, με όση δύναμη του έχει απομείνει ο Γιώργης τους, εξαιτίας της απρόσμενης εξέλιξης μετά την έκρηξη και ανασυντάσσονται να αντιμετωπίσουν την ομάδα των πατριωτών Μαντάς. Μ’ όλες τις χούφτες μολύβι που έχουν δεχτεί τα κορμιά τους που τους έχει επιτεθεί από τα νώτα τους. Ο επικεφαλής αξιωματικός των Γερμανών, που βρίσκεται κατά την ηρωική έξοδο αυτοκτονίας τους, δεν πέφτει ούτε ο πάντα καλυμμένος πίσω από τον χοντρό κορένας ούτε ο άλλος! Αλλιώτικα το θέλησε το τέλος τους για μό της γέρικης ελιάς, ακούει τον φωναχτό διαυτούς ο θάνατος! Δοξαστικό! Όρθιους και άλογο μεταξύ του Γιώργου και της Κατερίνας. πετώντας στον αέρα, σαν να ‘ταν άγγελοι, τους Σηκώνει το λούγκερ Σηκώνει το λούγκερ του σημαδεύοντας το κοτου σημαδεύοντας ρίτσι που τρέχει στον Γιώργο. Ένα κακό χαμόκαλοδέχτηκε στα σκοτεινά παλάτια του! Πρώτα ήταν ο εκκωφαντικός θόρυβος το κορίτσι που τρέχει γελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του. από την έκρηξη, που σώριασε τους τοίχους στον Γιώργο. Ένα κακό Αρχίζει να πιέζει τη σκανδάλη! Οι στιγμές σαν τραπουλόχαρτα από πνοή ανέμου. Ακο- χαμόγελο σχηματίζεται της Κατερίνας είναι μετρημένες! Ακούγονται δυο πυροβολισμοί, σχεδόν λούθησαν σα να ‘ταν πυροτεχνήματα, τα στο πρόσωπό του. Αρθραύσματα από πυρομαχικά και απομεινάρια χίζει να πιέζει τη σκαν- ταυτόχρονα. Η σφαίρα του πρώτου πυροβολιδομικών υλικών, που σκόρπισαν παντού, σε δάλη! Οι στιγμές της σμού βρίσκει τον Γερμανό στο μπράτσο, δέκαμεγάλη ακτίνα γύρω από το ερείπιο. το του δευτερολέπτου πριν εκπυρσοκροτήσει Κατερίνας είναι μετρηΟ ίσαμε εκείνη τη στιγμή προμαχώνας το δικό του πιστόλι, κάνοντάς τον να αστομένες! λευτεριάς, κειτόταν τώρα σαν ένας άμορφος χήσει, στέλνοντας τη βολίδα να καρφωθεί στο σωρός από ερείπια που κάπνιζαν! Σύννεφο χώμα, μπροστά στο κορίτσι. μπαρουτιού και κουρνιαχτός πάνω από τη Η Κατερίνα αναπηδάει ξαφνιασμένη και συνοικία σκοτεινιάζουν για λίγο τον πρωινό, αναζητά με το βλέμμα της από που προερχόακόμα ήλιο, ενώ, το ωστικό κύμα της έκρηξης, καθώς ερχόταν ταν ο πυροβολισμός. Βλέπει πρώτα τον Γερμανό που κρατάει το πίσω από τα παιδιά, τα σπρώχνει κι ανασηκώνει τα τρία κορμιά χτυπημένο μπράτσο του και κατόπιν τον πατριώτη στην ταράτσα τους, σα να αιωρούνται από μόνα τους μερικά μέτρα πάνω από κοντινού σπιτιού, ο οποίος κρατάει καραμπίνα που από την το έδαφος! Σκηνικό της Αποκάλυψης κι αυτοί οι Άγγελοί της, κάνη της βγαίνει ακόμα καπνός. πριν τα κορμιά τους πέσουν άψυχα και με γδούπο στο χώμα. Δεν προλαβαίνει να αναρωτηθεί πώς βρέθηκε στην ταράΔεν προλαβαίνει να καταλαγιάσει ο αχός και νέα βουή γεμί- τσα ο πατριώτης, όταν κι από άλλες ταράτσες ξεπροβάλλουν μερικοί ακόμα οπλισμένοι πατριώτες, σημαδεύοντας αλάθητα ζει τον αέρα, κάνοντας τους Γερμανούς να σαστίσουν. Πολλές φωνές μαζί υψώνονται σα μια στον αέρα. Κραυγή τους ακάλυπτους Γερμανούς στο γήπεδο, μπροστά από τα ερείεπική… Κραυγή εκδίκησης! πια του σπιτιού.

- Αέρααα!

- Πάνω τους, παιδιά και τους φάγαμε! Μάλλον, όχι! Μην Σιλουέτες στο θολό, ακόμα, τοπίο ξεπροβάλλουν από τις τους φάτε όλους! Αφήστε μερικούς και σε μένα, γιατί η συγκίγωνιές των σπιτιών, πυροβολώντας τυφλά και υψώνοντας με νηση μου άνοιξε την όρεξη! Μανούλα μου! κραυγή στεντόρεια το επικό σύνθημα επίθεσης του “Νυν υπέρ Η Κατερίνα χαμογελάει. Είναι η γνώριμη αγαπημένη φωνή πάντων Αγώνα”… «Αέρααα!» του Σπίθα, που έφτασε κι αυτός ταυτόχρονα με τη δική της Η ατμόσφαιρα σιγά-σιγά καθαρίζει. Ξεχωρίζει μπροστάρισ- ομάδα, βάζοντας τους Γερμανούς ανάμεσα σε δυο πυρά! Δεν 24

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

αναζητά να δει από που έρχεται η φωνή του. Πρώτο της μέλημα κίνδυνος. Ήταν καιρός! Στο επόμενο δευτερόλεπτο, μια σφαίρα περνά είναι να τρέξει κοντά στον αγαπημένο της και με τον σουγιά της σφυρίζοντας πάνω από το κεφάλι της και χτυπά στον μαντρότοινα κόψει τα σκοινιά που τον κρατούν δεσμώτη. Κόβει και τα δεσμά των υπολοίπων, λευτερώνοντάς τους, χο, λίγα εκατοστά πιο πάνω της και εξοστρακίζεται! ενώ κοντά της εξελίσσονται κωμικοτραγικές σκηνές με θύματα Ο Σπίθας αντιδρά κεραυνοβόλα. Πριν ο Γερμανός, βλαστητους Γερμανούς, που δεν ξέρουν πώς να ξεφύγουν, που να κρυ- μώντας για την αστοχία του, προλάβει να πυροβολήσει δεύτερη φτούν, καθώς στις δυο ομάδες των ενόπλων πατριωτών, που φορά, με το δικό του πιστόλι δίνει την απάντηση που πρέπει τους έχουν βάλει στη μέση, προστίθενται και οι κάτοικοι της στον ύπουλο εχθρό. Το χοντρό παιδί, που παρά τον όγκο του, συνοικίας, οι οποίοι ξεθαρρεμένοι βγαίνουν από τα σπίτια τους φημίζεται για τα ανακλαστικά του και το σημάδι του, με τη σφαίκαι τους παίρνουν στο… κυνήγι, με αυτοσχέδια όπλα, τσου- ρα του σακατεύει και το άλλο, το γερό χέρι του Γερμανού! Ο Σπίθας σκύβει και δίνει ένα σκαστό φιλί στο μάγουλο γκράνες, φτυάρια κι αξίνες! Ο Σπίθας κατεβαίνει από την ταράτσα, από όπου κατεύθυνε της Ισμήνης!

- Ευχαριστώ, Ισμηνάκι μου! Χάρη σε σένα σώσαμε την Κατην πρώτη φάση επίθεσης της ομάδας του και ακολουθούμενος από ένα άφοβο μικρό κορίτσι, βρίσκεται στο επίκεντρο της τερίνα μας! σύγκρουσης, όπου, μοιράζοντας δεξιά κι αριστερά τις πανίσχυ- Το ξέρω! απαντάει η Ισμήνη, χωρίς ίχνος μετριοφροσύρες γροθιές του, κόβει την όποια διάθεση για νης! αντίσταση όσων Γερμανών, οι οποίοι, από Ο Γερμανός αξιωματικός, κρατώντας το εξαιρετική τους ατυχία, βρίσκονται στη μεταένα με το άλλο, τα δυο τραυματισμένα μπρά- Ευχαριστώ, Ισμηνάκι τσα του, τρέχει μισόσκυφτος να φτάσει εκεί κινούμενη ακτίνα δράσης των χεριών του. Ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι κάποιος τον μου! Χάρη σε σένα σώ- που είναι το στρατιωτικό “Φάου Βε” του, ακολουθεί κατά πόδας. Γυρίζει απότομα και σαμε την Κατερίνα μας! προσπαθώντας να το σκάσει. βρίσκεται φάτσα-φάτσα με την Ισμήνη! Ο Γιώργος αντιλαμβάνεται την κίνησή του - Το ξέρω! απαντάει η - Δε σου είπα να καθίσεις φρόνιμα εκεί Ισμήνη, χωρίς ίχνος με- και με τρία άλματα τον προφταίνει, τον αρπάνω στην ταράτσα και να με περιμένεις; τη πάζει από τον γιακά της στολής του και τον τριοφροσύνης! μαλώνει αυστηρά. σταματάει.

- Σκέφτηκα πως πρέπει να σε προσέχω, - Δεν τελειώσαμε ακόμα μαζί, Γερμανέ! του απαντάει αυθάδικα το κοριτσάκι... Μη βιάζεσαι! Ο Σπίθας παίρνει ανάποδες. Μπορεί σε Σπρώχνοντάς τον, τον αναγκάζει να επιγενικές γραμμές να είναι πνευματικά λειψός, αλλά όταν νιώθει στρέψει στο πεδίο της μάχης. ότι έχει αναλάβει την προστασία κάποιου πιο αδύναμου από Στο μεταξύ, η μάχη έχει πάρει τέλος. Όσοι Γερμανοί στρααυτόν, συμπεριφέρεται σαν υπεύθυνος μεγάλος! τιώτες έχουν απομείνει, παραδίδονται και οι πατριώτες, με την - Δεν έχω ανάγκη από την προστασία σου! Γύρνα πίσω εκεί απειλή των όπλων τους, τους συγκεντρώνουν στον μαντρότοιχο που σε άφησα και σου είπα να μείνεις! Κατάλαβες; που προηγουμένως οι Γερμανοί κρατούσαν τους ομήρους.

- Εξάλλου, μου υποσχέθηκες να αφήσεις να σκοτώσω εγώ - Παιδιά, δεν έχουμε πολύ χρόνο! προτρέπει ο Γιώργος τον κακό άνθρωπο, τον Χίτλερ! τους πατριώτες να βιαστούν. «Μαζεύουμε τους νεκρούς μας να - Ε; κάνει χαζά ο Σπίθας. Πού τον είδες εδώ τον Χίτλερ; τους θάψουμε σαν ήρωες, μαζεύουμε και τα όπλα των Γερμανών - Νάτος, εκεί πέρα! Κρατάει ένα πιστόλι κι σημαδεύει με και φεύγουμε με ένα δικό τους φορτηγό… Γρήγορα!» αυτό, εκείνο το μεγάλο κορίτσι!

- Εμάς τι θα μας κάνετε; ρωτάει, πελιδνός από φόβο, ο Ο Σπίθας κοιτάζει απορημένος εκεί που του δείχνει η Ισμή- Γερμανός αξιωματικός.

- Θα μου ήταν πολύ ευχάριστο να σας κάνουμε αυτό που νη και βλέπει τον Γερμανό αξιωματικό να στηρίζεται στο δέντρο και με το πιστόλι στο γερό του χέρι, να σημαδεύει την Κατερίνα, θα κάνατε εσείς στη θέση μας. Να σας εκτελέσουμε, εδώ επιτόπου ανύποπτη, ασχολείται να κόβει τα σκοινιά που κρατούν δε- που!... Μα δεν ταιριάζει στην ιστορία μας, μια τόση ανανδρία! Θα σας αφήσουμε εδώ δεμένους, να σας βρουν οι δικοί σας. σμώτες τους πατριώτες. Κατερίνααα! ουρλιάζει έντρομος ο Σπίθας και το κορίτσι, Θα απομακρύνουμε, ωστόσο, τους κατοίκους της συνοικίας, για ακούγοντας τη γεμάτη απόγνωση φωνή του, από ένστικτο, να μην υποστούν τα εκδικητικά αντίποινα της… αντρειοσύνης βουτάει στο έδαφος, χωρίς να έχει δει από που προέρχεται ο σας!... Να σου θυμίσω μόνο, Γερμανέ, αυτό που σου είπα προ25

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Αποσβολωμένος από τη σκηνή και ο Γερμανός αξιωματιηγουμένως. Ότι έπρεπε να με είχες σκοτώσει τη στιγμή που είχες την ευκαιρία να το κάνεις! κός, έχοντας καταλάβει την ιερή απόδοση τιμών που είχε δώσει Ο Γερμανός τον κοιτάζει με παγερό βλέμμα… το μικρό κορίτσι στους τρεις αγωνιστές, ρωτάει τον Γιώργο που - Έπρεπε να το είχα κάνει!... μουρμουρίζει. «Έχεις δίκιο, στεκόταν ακόμα πλάι του: Παιδί-Φάντασμα!... Όσο ζεις ελπίζεις!»

- Και οι άλλοι, πού είναι; Την ίδια ώρα κι ενώ οι πατριώτες ασχολούνται πυρετωδώς - Ποιοι άλλοι; ρωτάει απορημένος ο Γιώργος. με το να μαζέψουν τα όπλα των Γερμανών και τους νεκρούς - Που ήταν μέσα στο σπίτι! τους, μια συγκλονιστική σκηνή αποσπά την προσοχή τους και - Δεν υπήρχαν άλλοι! τους υποχρεώνει να την παρακολουθήσουν μαρμαρωμένοι από - Τι; Αυτά τα τρία παιδιά μόνον, κράτησαν κοντά τρεις ώρες συγκίνηση. δυο πάνοπλους λόχους του γερμανικού στρατού; Λίγα μόλις μέτρα, μπροστά από την είσοδο των ερειπίων Την έκπληξη και τον θαυμασμό του Γερμανού, δεν μπορούτου σπιτιού, η φιγούρα ενός μικρού κοριτσιού, η Ισμήνη, είναι σε να καλύψει το πέπλο της εχθρικής αντιπαλότητας. γονατισμένη μπροστά στο άψυχο κορμί του νεαρού Φώτη. Με - Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην ένα κουρέλι προσπαθεί να καθαρίσει το πρόσωπό του, από το ελληνική ιστορία, Γερμανέ, του απαντά ο Γιώργος, κρύβοντας με ξεραμένο αίμα του. μεγάλο κόπο τη συγκίνηση του. Με τα δάχτυλά της τον χαϊδεύει στοργικά - Το ξέρω, μουρμούρισε ο Γερμανός, στο μέτωπο και προσπαθεί να του ισώσει τα απευθυνόμενος πιο πολύ στον εαυτό του, μαύρα πλούσια μαλλιά του. Του τακτοποιεί - Και οι άλλοι, πού εί- παρά στον Γιώργο… «Επίτρεψέ μου, Παιόσο μπορεί το σχισμένο και ματωμένο πουκά- ναι; δί-Φάντασμα!» Και πριν ο Γιώργος καταλάβει, τι ακριβώς μισο και με τη χούφτα της, του πασπαλίζει το - Ποιοι άλλοι; ρωτάει σώμα με λίγο χώμα, που μαζεύει από κάτω. απορημένος ο Γιώργος. ζητούσε ο Γερμανός, αυτός προχωράει μερικά Πανάρχαιο συμβολικό ταφικό κατευόδιο, - Που ήταν μέσα στο βήματα. Πηγαίνει και στέκεται σε στάση προόπως κάποια άλλη συνονόματή της και συνοσοχής μπροστά στις τρεις σορούς, τις σκεπασπίτι! μήλικης της, είχε θρηνήσει με τον ίδιο τρόπο σμένες με την ελληνική σημαία. Σηκώνει με - Δεν υπήρχαν άλλοι! τον σκοτωμένο αδελφό της, χιλιάδες χρόνια κόπο το τραυματισμένο χέρι του, για να χαιπριν. Ταυτόχρονα, του ψιθυρίζει λόγια τρυφερετήσει στρατιωτικά και με σεβασμό, τα τρία νεκρά Ελληνόπουλα. Η απότιση φόρου τιμής ρά αδελφικής αγάπης. στους τρεις Έλληνες νεκρούς από τον εχθρό, Προαιώνιες μνήμες, καταγραμμένες στο συλλογικό θυμικό της φυλής από γενιά σε γενιά, υπαγορεύουν που αναγνωρίζει τη γενναιότητά τους, στην άνιση αναμέτρησης στο μικρό κορίτσι να λειτουργήσει με το εθιμικό τελετουργικό τους με κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις, κρατάει λίγο περισσότετης άχραντης νεκρικής μυσταγωγίας, σύμφωνα με την προγονι- ρο από μια τυπική χειρονομία. Ίσως, ο Γερμανός, όσο κρατούσε ο χαιρετισμός του, να αφέθηκε σε σκέψεις περισυλλογής. κή λατρεία. Κι αυτή η ενέργεια, η περισυλλογή, χρειάζεται γενναιότητα Κατόπιν, η Ισμήνη, αδιάφορη αν την παρακολουθούν οι άλλοι με έντονη συγκίνηση, που κάνει τα μάτια τους να βουρ- για να εκδηλωθεί! Κατεβάζει το χέρι του, όσο απότομα του κώνουν, περιποιείται με τον ίδιο τρόπο το σώμα του Γιώργη και επιτρέπει ο τραυματισμός, χτυπά το τακούνι της μπότας δυνατά στο έδαφος, υποκλίνεται στη σημαία και κάνοντας κανονική μετέλος, το σώμα του Θάνου. Με κόπο για τις μικρές της δυνάμεις, τραβάει τα τρία κορ- ταβολή, επιστρέφει στο σημείο που βρισκόταν προηγουμένως. Ο Γιώργος κάνει νόημα σε δυο πατριώτες να μεταφέρουν μιά και τα στοιχίζει το ένα πλάι στο άλλο. Κατόπιν, σκαρφαλώνει στα ερείπια του σπιτιού και ξεσκαλώνει την ελληνική σημαία προσεκτικά τις τρεις σορούς στην καρότσα του φορτηγού κι ο από το μισογκρεμισμένο περβάζι του παράθυρου. Με τη γα- ίδιος πλησιάζει το μικρό κορίτσι, που δε λέει να απομακρυνθεί λανόλευκη σημαία - χιλιοτρυπημένη κι αυτή από τις γερμανικές από το σημείο που άφησαν την τελευταία τους πνοή οι φίλοι σφαίρες - σκεπάζει ευλαβικά τα τρία σώματα των φίλων της και της. Τη χαϊδεύει με στοργή στα μαλλιά της. στέκεται για λίγο από πάνω τους, κάπως, σαν στάση προσοχής.

- Είσαι η Ισμήνη Μεταλληνού; Έτσι δεν είναι; τη ρωτάει Κάνει τον σταυρό της, σκουπίζει ένα δάκρυ στην άκρη του ματιού της, που τόσην ώρα πάλευε να εκδηλωθεί, αλλά η ψυχή της, στοργικά. Το κορίτσι σηκώνει το βλέμμα του. Τα μάτια του είναι υγρά. δεν του το επέτρεπε να φανερώσει την αδυναμία της!

26

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Γιώργος, αφού ρίχνει μια τελευταία ματιά και βεβαιώνεται ότι Όχι κλαμμένα. Γνέφει καταφατικά.

- Είμαι η Ισμήνη Μεταλληνού, μεγάλο αγόρι Παιδί-Φάντα- οι Γερμανοί είναι όλοι δεμένοι γύρω από τον μαντρότοιχο, ότι σμα! Κι αυτοί είναι οι φίλοι μου… Τα αδέλφια μου, ο Φώτης, πατριώτες έχουν πάρει θέση στη σκεπασμένη καρότσα του ο Γιώργης κι ο Θάνος. Μου είχαν ορκιστεί πως δε θα χωρίζαμε στρατιωτικού φορτηγού, ότι οι κάτοικοι της περιοχής αρχίζουν να απομακρύνονται βιαστικά από τα σπίτια τους, παίρνοντας ποτέ! μαζί τους τα πιο απαραίτητα από αυτά που θα Έχει πλησιάσει κι η Κατερίνα. μπορούσαν να κουβαλήσουν, χαιρετάει τους - Όσο θα τους έχεις μέσα στην καρδιά σου πατριώτες που προτίμησαν να απομακρυνθούν και στο νου σου, Ισμήνη, θα είναι πάντα μαζί σου! Θα είναι σα να μην έχετε χωρίσει ποτέ… Το κορίτσι σηκώνει το με τα ποδήλατά τους ή με τα πόδια, σαλτάρει στη θέση δίπλα στην πόρτα του συνοδηγού και Έλα, μαζί μας. Δεν ωφελεί να μείνεις περισσό- βλέμμα του. Τα μάτια τερο εδώ! του είναι υγρά. Όχι δίνει εντολή στον Σπίθα να ξεκινήσει. Το φορτηγό, με έναν βρυχηθμό σα μεΗ Ισμήνη πιάνει υπάκουα την Κατερίνα κλαμμένα. Γνέφει κατααπό το χέρι, που την οδηγεί στην καμπίνα του φατικά. γαλόσωμο θηρίο, τινάζεται μπροστά και φορτηγού. Στο τιμόνι, κάθεται ήδη ο Σπίθας, αναπτύσσοντας ταχύτητα, χάνεται στο βάθος που μόλις τη βλέπει να σκαρφαλώνει στο φορτου δρόμου. Κατευθύνεται στα βόρεια. Στους πρόποδες της Πάρνηθας, υπάρχει ένα μικρό τηγό, το πρόσωπο του φωτίζεται από ένα τεράαπομονωμένο νεκροταφείο. Εκεί θα θάψουν τους νεκρούς της στιο χαμόγελο. Η Ισμήνη στριμώχνεται δίπλα του, ανταποδίδοντάς του μάχης, να βρουν ανάπαυση, μακριά από την εκδικητική μανία το φωτεινό χαμόγελο. Η Κατερίνα βολεύεται δίπλα της κι ο των κατακτητών…

Πηγαίνει και στέκεται σε στάση προσοχής μπροστά στις τρεις σορούς, τις σκεπασμένες με την ελληνική σημαία. Σηκώνει με κόπο το τραυματισμένο χέρι του, για να χαιρετήσει στρατιωτικά και με σεβασμό τα τρία νεκρά Ελληνόπουλα.

27

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Είναι απόγευμα σαν επιστρέφουν, έχοντας σκοπό να εγκα- άντρες της ομάδας σκορπίζουν προς κάθε κατεύθυνση. Τα παιδιά, μην έχοντας άλλη επιλογή, αποφασίζουν ότι ταλείψουν το φορτηγό, όσο πιο κοντά γίνεται στην περιοχή της Αθήνας, χωρίς να προκαλέσουν την προσοχή των Γερμανών, πρέπει να επιστρέψουν σπίτι τους με τα πόδια και θα πρέπει να βιαστούν… η απόσταση είναι μεγάλη και μετά ένα δίωρο περίκυκλοφορώντας με ένα όχημα του γερμανικού στρατού. Δε στέκουν, όμως, τυχεροί. Κάπου κοντά στην Αλυσίδα στα που, θα έχει αρχίσει η νυχτερινή απαγόρευση της κυκλοφορίας. Πατήσια, μπροστά τους ορθώνεται ένα γερμανικό μπλόκο και Ο Γιώργος με την Κατερίνα ξεκινούν πρώτοι και προσποιτον δρόμο τον φράζει ένα πρόχειρο κινητό οδόφραγμα. ούνται το ερωτευμένο ζευγάρι δυο παιδιών που έχουν βγει Από το φυλάκιο, τους κάνουν σήμα να σταματήσουν για σε αισθηματικό ραντεβού! Η αλήθεια είναι πως δε χρειάζεται έλεγχο. να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να προσποιηθούν τους - Μη σταματάς, Σπίθα! Πέρνα μέσα από το οδόφραγμα, τον ερωτευμένους. διατάζει ο Γιώργος. Ο Σπίθας με την Ισμήνη παριστάνουν δυο πεινασμένα παι- Άστο πάνω μου! απαντάει με σιγουριά ο Σπίθας. «Θα τους διά που αναζητούν στους κάδους αποφάγια να ξεγελάσουν την κάνω να δουν αστράκια! Μανούλα μου, πού είσαι να δεις τον πείνα τους. Ούτε σε αυτή την περίπτωση ο Σπίθας καταβάλλει γιο σου!» κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να προσποιηθεί. Πράγματι, όπως Ο Σπίθας αρχίζει να κόβει ταχύτητα, δείσυνήθως, πεινάει αφόρητα! Λίγο πριν από την ώρα έναρξης της νυχνοντας πρόθεση να σταματήσει μπροστά στο πρόχειρο φυλάκιο. Η Κατερίνα έχει σκύψει χτερινής απαγόρευσης της κυκλοφορίας, τα Ο Γιώργος με την Κατεκάτω από το παρμπρίζ, σκεπάζοντας με το παιδιά, από διαφορετικούς δρόμους, μέσω ρίνα ξεκινούν πρώτοι των αραιοκατοικημένων προσφυγικών παρασώμα της και τη μικρή Ισμήνη. Ο Γιώργος ετοιμάζει το αυτόματο που κρατάει στα γόνατά και προσποιούνται το γκών του Γαλατσίου, των λόφων της Κυψέλης ζευγάρι και της συνοικίας Γκύζη-Αβέρωφ, φτάνουν του, ενώ έχει ειδοποιήσει και τους πατριώτες ερωτευμένο δυο παιδιών που έχουν κατάκοπα στο κρησφύγετό τους, στη μικρή στην καρότσα να είναι έτοιμοι. Λίγα μέτρα πριν ακινητοποιήσει τελείως βγει σε αισθηματικό ρα- μονοκατοικία πίσω από το συγκρότημα των το φορτηγό, ο Σπίθας - που είναι ένας από ντεβού! Η αλήθεια είναι προσφυγικών πολυκατοικιών της λεωφόρου τους πιο ικανούς οδηγούς - πατάει απότομα πως δε χρειάζεται να κα- Αλεξάνδρας. τέρμα το γκάζι, κάνοντας τις ρόδες να σπινά- ταβάλλουν μεγάλη προΚαθισμένοι γύρω από το τραπέζι, στο κεντρικό δωμάτιο του σπιτιού, ο Γιώργος, ο ρουν για μια στιγμή, πριν το αυτοκίνητο εκτισπάθεια. Σπίθας και η Κατερίνα συζητούν για τη μικρή ναχτεί μπροστά, αιφνιδιάζοντας τους στρατιώΙσμήνη. Η ίδια παρακολουθεί με ενδιαφέρον τες και υποχρεώνοντάς τους να πεταχτούν στο την κουβέντα, ενώ ξεφυλλίζει αμήχανα κι ένα πλάι τρομαγμένοι. περιοδικό που βρήκε στο τραπέζι… Πριν προλάβουν να αντιδράσουν, το φορ- Μπορείς να διαβάσεις τι γράφει το περιοδικό; τη ρωτάει τηγό περνά από μπροστά τους σαν αστραπή, έχοντας διαλύσει με πάταγο το οδόφραγμα και παρασέρνοντας μαζί του τα δοκά- ο Γιώργος. Η Ισμήνη κουνάει καταφατικά το κεφάλι της. ρια του. Μόλις το φορτηγό περνάει από το φυλάκιο, οι πατριώ- Αρκετά, μεγάλο αγόρι Παιδί-Φάντασμα… Έχω πάει έως τες από την καρότσα του βάλλουν κατά βούληση στους στρατιώτες, ενώ, με δυο τρεις χειροβομβίδες που πετούν ταυτόχρονα, και την τρίτη τάξη. Στο σχολείο είχα δάσκαλο τον μπαμπά μου, που με μάθαινε γράμματα και στο σπίτι. Μετά άρχισε ο πόλεολοκληρώνουν την εξόντωση του αποσπάσματος. Ωστόσο, δεν μπορούν να συνεχίσουν περισσότερο, χρη- μος. Ο μπαμπάς μου πήγε στον πόλεμο και μου είπανε πως σιμοποιώντας το στρατιωτικό φορτηγό. Αν, έστω κι ένας έχει σκοτώθηκε εκεί, πολεμώντας για την πατρίδα μας. Η μαμά μου απομείνει από το απόσπασμα, θα έχει δώσει με τον ασύρματο πέθανε λίγο καιρό μετά, από μια αρρώστια που δε θυμάμαι πώς σήμα συναγερμού και τουλάχιστον η μισή γερμανική φρουρά την λένε. Για λίγο καιρό, με κρατήσανε κάποιοι καλοί γείτονες, της Αθήνας, αν όχι ολόκληρη, θα βρίσκεται επί ποδός πολέμου μα ντρεπόμουνα να ήμουν βάρος τους κι έτσι, μόλις γνωρίστηκα με τον Φώτη, τον Γιώργη και τον Θάνο, μπήκα στην παρέα τους για τη σύλληψή τους. Μερικά τετράγωνα πιο κάτω, το εγκαταλείπουν σε ένα οι- και γίνανε αδέλφια μου. Δεν ξαναπήγα σχολείο. Ζούσαμε κλέκόπεδο κρυμμένο, πίσω από μια συστάδα θάμνων με πυκνή βοντας μαζί λάστιχα και τρόφιμα από τους Γερμανούς και τους φυλλωσιά κι όπου ολόγυρα η περιοχή είναι σχεδόν ερημική. Οι Ιταλούς. Οι Ιταλοί με είχαν πιάσει δυο φορές και με δείρανε!

28

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Με ένα… πιθηκίσιο σάλτο βρίσκεται στην αγκαλιά του Γιώργου και με τα αδύνατα χεράκια της, τον αγκαλιάζει και κρεμιέται από τον σβέρκο του.

29

Ο

Μ Ι Κ Ρ Ο Σ

Η Ρ Ω Σ

Μετά, μπήκαμε στην οργάνωσή σας… Τώρα, θα δω τι θα κάνω!

- Δε γίνεται αυτό, Ισμήνη μου, της λέει ο Γιώργος, συνεχί- Δεν έχει να δεις, τίποτα, εσύ, Ισμήνη! Έχω υπόψη μου ζοντας να γελάει. μια καλή οικογένεια να σε υιοθετήσει, να προχωρήσεις και στο Ο Σπίθας, που δεν είχε ανακατευτεί ίσαμε τότε στην κουβέσχολείο, της λέει με αυστηρή τρυφερότητα ο Γιώργος, που κι ντα, επειδή μασουλούσε μια κονσέρβα βοδινού που του είχε αυτός έχει γνωρίσει την ορφάνια, αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος… φυλάξει καβάντζα η Κατερίνα, πετάγεται πάνω φωνάζοντας: - Γιατί, δεν μπορώ να μείνω μαζί σας; - Γίνεται και παραγίνεται, κύριε Γιώργο!... Επειδή το ίδιο - Πολύ θα το θέλαμε, αλλά η ζωή μας, κάθε μέρα, είναι ένα πράγμα της υποσχέθηκα κι εγώ, Γιώργο! Και ξέρεις πολύ καλά, συνεχές παιχνίδι με τον θάνατο! πως όταν ο Σπίθας πει κάτι, κρατάει τον λόγο του!

- Έχω παίξει αυτό το παιχνίδι μαζί του πολλές φορές. Δεν - Γιώργο, ας μείνει μαζί μας η Ισμήνη. Τουλάχιστον, κοντά τον φοβάμαι! Τον έχω κερδίσει όλες τις φορές, μεγάλο αγόρι μας, δε θα το σκάσει να πάει να… σκοτώσει τον Χίτλερ! Παιδί-Φάντασμα! Η παράκληση της Κατερίνας, ήταν αυτή που έκαμψε τον Ο Γιώργος χαμογελάει με το θάρρος του κοριτσιού, μα και Γιώργο, ώστε να αποφασίσει τελικά. την παιδιάστικη αφέλεια του.

- Πολύ καλά! Η Ισμήνη θα μείνει μαζί μας - Ξέρεις, Ισμήνη... Αυτός, μια φορά μόνο με έναν όρο: θα σε νικήσει… Αλλά, μετά εσύ, δε θα μπορέ- Να με αφήσετε να σκοτώσω εγώ τον - Πολύ καλά! Η Ισμήνη κακό άνθρωπο, τον Χίτλερ! πετάγεται και τον σεις να ξαναπαίξεις μαζί του! θα μείνει μαζί μας με διακόπτει το κοριτσάκι.

- Ούτε ο Φώτης, ούτε ο Γιώργης, ούτε ο - Όχι! Αντίθετα! Ο όρος μου είναι, με την Θάνος θα μπορέσουν να ξαναπαίξουν μαζί έναν όρο: του! Το ήξεραν! Δεν το ήξεραν; απαντά με απο- - Να με αφήσετε να επίβλεψη της Κατερίνας, να προχωρήσεις στα σκοτώσω εγώ τον κακό μαθήματά σου, ώστε όταν τελειώσει αυτός ο φασιστικότητα η Ισμήνη.

- Δεν υπάρχει λόγος να τους μιμηθείς! της άνθρωπο, τον Χίτλερ! πόλεμος, που δε θα αργήσει, να είσαι έτοιμη λέει ο Γιώργος. πετάγεται και τον δια- να διεκδικήσεις στον καινούργιο κόσμο, τη ζωή σου. Άλλωστε, αυτό κάνουμε κι εμείς, Μια γκριμάτσα απογοήτευσης στραβώνει κόπτει το κοριτσάκι. Ισμήνη, μελετάμε όσο μπορούμε. Συμφωνείς; το έξυπνο μουτράκι του μικρού κοριτσιού... Τα τεράστια μαύρα μάτια του μικρού κο- Εξάλλου, έχω και μια εκκρεμότητα! δηλώνει με σοβαρότητα. ριτσιού μεγαλώνουν κι άλλο από τη χαρά της. Ο Γιώργος κι η Κατερίνα τα χάνουν με τη δήλωσή της. Με ένα… πιθηκίσιο σάλτο, βρίσκεται στην αγκαλιά του Γιώργου - Τι εκκρεμότητα έχεις, Ισμήνη; ρωτάει ο Γιώργος. και με τα αδύνατα χεράκια της τον αγκαλιάζει και κρεμιέται από - Να, ο Φώτης, για να με διώξει από το σπίτι όταν ήρθαν τον σβέρκο του. οι Γερμανοί απ΄ όξω, μου υποσχέθηκε πως θα με αφήσει να Ο Σπίθας βρυχώντας… κανιβαλίσια, αποσπά την Ισμήνη σκοτώσω εγώ τον Χίτλερ που είναι κακός άνθρωπος!... Θα με από την αγκαλιά του Γιώργου και τη μεταφέρει στη δική του. πάρετε μια φορά μαζί σας να πάω να τον σκοτώσω!... Μετά Κρατώντας την σαν ντάμα, αρχίζει να χορεύει με άτσαθα φύγω! λα χοροπηδητά, τραγουδώντας αυτοσχέδιο ποιηματάκι του, Ο Γιώργος κι η Κατερίνα γελάνε καλόκαρδα με το επιχεί- εμπνευσμένο, ως συνήθως, από την περίσταση, ενώ ο Γιώργος και η Κατερίνα ξεκαρδίζονται στα γέλια. ρημα της Ισμήνης.

ρά, τι χαρά και τι καλά ά! Τι χα νια μας πολλ ά, πάρα πολλ ό ρ χ ι κα ζί μ , πια, μα ας θε να μείνει Εδώ ίλη λ ή μ ο υ φ η Ισ μ ή ν η ! η κα

ίτλερ που ‘ναι σκέτη λέρα Τον Χ η της έχω δώ σει χεσ υπόσ φήσω μία μέ ρα , να να τη α τον σκοτ ν ώ σει! άει να π

Τέλος 30