CANCIÓN:
DO LIBRO :
MARÍA E A POESÍA A nosa amiga María saíu buscar unha flor atopou unha leituga e por baixo un caracol.
O caracol “ a miraba” pensando que ela, era o sol . Alongábanselle os ollos e cantaba o reiseñor: Caracol caracoliño... non é o sol o que refulxe é a nosa amiga María, garda os teus ollos e fuxe.
O caracol saíu correndo, mais case non se movía e María preguntoulle se vira algunha poesía. poesía
O caracol dixo que non, que diso non vira nada que só saíra mirar se o sol xa se levantara.
E cantaba o reiseñor: pio, pio, pio, pio. pio Caracol entra na casa que fóra vai moito frio.
María seguiu buscando... e atopou rosas, caraveis, pensamentos. Descubriu que cada flor agochaba un sentimento.
Sería o seu gran segredo, a ninguén llo amosaría as flores gardaban dentro, o misterio da poesía.
E cantaba o reiseñor: caracol caracoliño ten coidado con esa flor, que atoparás no camiño.
MARÍA E A POESÍA 1º
A nosa amiga María saíu buscar unha flor atopou unha leituga e por baixo un caracol.
O caracol saíu correndo, mais case non se movía e María preguntoulle se vira algunha poesía. poesía
2º
O caracol “ a miraba” pensando que ela, era o sol . Alongábanselle os ollos e cantaba o reiseñor: Caracol caracoliño... non é o sol o que refulxe é a nosa amiga María, garda os teus ollos e fuxe 3º
O caracol dixo que non, que diso non vira nada que só saíra mirar se o sol xa se levantara E cantaba o reiseñor: pio, pio, pio, pio. pio Caracol entra na casa que fóra vai moito frio
María seguiu buscando... e atopou rosas, caraveis, pensamentos Descubriu que cada flor agochaba un sentimento. E cantaba o reiseñor: caracol caracoliño ten coidado con esa flor, que atoparás no camiño.
Sería o seu gran segredo, a ninguén llo amosaría as flores gardaban dentro, o misterio da poesía.