à¤ÂÊѧࡵäËÁÇ‹Ò àÇÅÒ¨ÐàÅ‹Ò¹Ô·Ò¹ãËŒà´ç¡¿˜§
à´ç¡¨Ð´Õã¨áÅе×è¹àµŒ¹Áҡ໚¹¾ÔàÈÉ ·Ñé§ËÁ´¹Õé໚¹à¾ÃÒÐàÃ×èͧÃÒǢͧµÑÇÅФÃã¹¹Ô·Ò¹ ·ÓãËŒà´ç¡ÃÙŒÊÖ¡à¾ÅÔ´à¾ÅÔ¹áÅÐʹءʹҹ¨¹äÁ‹ÃÙŒÊÖ¡Ç‹Ò¡ÓÅѧ¶Ù¡Ê͹ ´Ñ§¹Ñé¹¹Ô·Ò¹¤×͵ÑǪ‹Ç·Õè´Õ·ÕèÊØ´ÊÓËÃѺ¤Ø³¾‹Í¤Ø³áÁ‹áÅмٌ»¡¤Ãͧ 㹡ÒÃ㪌໚¹Ê×èÍÊÓËÃѺÊÑè§Ê͹¤Ø³¸ÃÃÁáÅШÃÔ¸ÃÃÁ ÍÕ¡·Ñé§Âѧ໚¹Ê×èÍ㹡ÒûÃѺà»ÅÕ蹾ĵԡÃÃÁ·ÕèäÁ‹àËÁÒÐÊÁãËŒ¡Ñºà´ç¡ä´ŒÍÕ¡´ŒÇ 101 ¹Ô·Ò¹ÍÕÊ» Ê͹˹ٹŒÍÂãˌ໚¹¤¹´Õ àÅ‹Á 2
Çѹ¹Õé¤Ø³àÅ‹Ò¹Ô·Ò¹ ãËŒÅÙ¡¿˜§Ëà ×ÍÂѧàÍ‹Â
1 0 1 ¹·Ô Ò¹ÍÕÊ
¹»˜ÞÞÒ ¤Ñ´ÊÃÃÊØ´ÂÍ´¹Ô·Ò¹ÍÕʻ͋ҹʹء ÊÍ´á·Ã¡¤µÔÊ͹㨠à¾ÔèÁ¾Ù
¾Ñ²¹ÒÍÕ¤ÔÇ
ÕÊ»
Ê͹˹ٹŒÍÂãˌ໚¹¤¹´Õ
2
àÅ‹Á
ISBN 978-616-527-728-0
¼ÅÔµâ´Â Êӹѡ¾ÔÁ¾ àÍçÁäÍàÍÊ
213/3 «Í¾Ѳ¹Ò¡Òà 1 (ÊҸػÃдÔÉ° 34 á¡ 6) á¢Ç§ºÒ§â¾§¾Ò§ ࢵÂÒ¹¹ÒÇÒ ¡ÃØ§à·¾Ï 10120 â·ÃÈѾ· 0-2294-8777 (ÊÒÂÍѵâ¹ÁѵÔ) â·ÃÊÒà 0-2294-8787
www.MISbook.com
9
7 8 6 1 6 5
2 7 7 2 8 0
¹Ô·Ò¹ÍÕÊ»¨Ð໚¹´Ñè§Á¹µÃ ÊС´ãËŒà´ç¡¹Ôè§áÅÐ㨨´¨‹Í¡Ñº¡Òÿ˜§àÃ×èͧÃÒÇÍѹʹءʹҹáÅе×è¹àµŒ¹
• àÊÃÔÁÊÌҧÊÁÒ¸Ô • ½ƒ¡·Ñ¡ÉдŒÒ¹ÀÒÉÒ • ¡Ãе،¹¨Ô¹µ¹Ò¡Òà • º‹Áà¾ÒФس¸ÃÃÁ ÀÒ¾»ÃСͺ¹‹ÒÃÑ¡ 4 ÊÕÊ´ãÊ ¶Ù¡ã¨à´ç¡æ
บาท า 99
ร าค
101 ¹Ô·Ò¹ÍÕÊ»
Ê͹˹ٹŒÍÂãˌ໚¹¤¹´Õ àÅ‹Á 2
ราคา 99 บาท
เด็ก
1 0 1 ¹·Ô Ò¹ÍÕÊ
ÕÊ»
Ê͹˹ٹŒÍÂãˌ໚¹¤¹´Õ
2
àÅ‹Á
เด็กทุกคนที่ ได้ฟังนิทานอี ส ปจะเกิ ดความรู ้ สึ ก ที่ ดี ได้ รั บบทเรี ยน และได้ รั บ รู ้ สิ่ ง ที่ ดี ง ามไปพร้ อ มๆ กั บ ความสนุ ก สนาน บทบาทของ นิท านอี ส ปนั บ ตั้ ง แต่ อ ดี ต จวบจนปั จ จุ บั น จึ ง เป็ น สิ่ ง ที่ ชี้ ชั ด ให้ เห็ น ถึ ง คุณ ประโยชน์ของนิทานอี ส ปที่ มี ต ่ อ มวลมนุษ ย์ ไ ด้ เป็ น อย่ างดี
เล่านิทานอย่างไรให้เด็กสนุก
คุณพ่อคุณแม่และผูป้ กครองควรเล่านิทานให้เด็กเกิดความสนใจและ อยากติดตามฟังจนจบ โดยมีวิธีง่ายๆ ดังนี้
1. 2. 3. 4. 5. 6.
ขึ้นต้นเรื่องที่จะเล่าให้ดึงดูดความสนใจของเด็ก ด้วยเสียงที่ดัง และชัดเจน ลีลาการเล่าเริม่ ด้วยช้าๆ และเร็วขึน้ เพือ่ ดึงดูดความสนใจ จากนัน้ ก็ใช้จงั หวะการเล่าปกติ ควรด�ำเนินการเล่าไปอย่างราบรื่น ไม่ควรเว้นจังหวะจนท�ำให้เด็กเบื่อ และยังไม่ควร ถามค�ำถามหรือพูดเรื่องอื่นๆ ขัดจังหวะ ท�ำให้หมดสนุก ใช้นำ�้ เสียง สีหน้า ท่าทาง ให้สอดคล้องกับตัวละครในนิทาน อย่าเล่าแบบเนือยๆ จนท�ำให้ไม่ต่นื เต้น ไม่ควรใช้เวลาเล่านานเกินไป เพราะเด็กยังมีความสนใจในช่วงเวลาที่ส้นั อยู่ จะส่งผลให้เด็กเบื่อและไม่อยากฟังอีกในครั้งต่อไป เมือ่ เล่าจบเรือ่ งควรเปิดโอกาสให้เด็กได้ซกั ถาม หรือร่วมแสดงความคิดเห็นร่วมกับเด็ก
ลักษณะเด่นของนิทานอีสป
ตัวละครส่วนใหญ่จะเป็นสัตว์ ซึ่งได้นำ� มาเปรียบเทียบกับพฤติกรรมของมนุษย์อย่างแยบคาย สิงโต สุนัขจิ้งจอก ลา หนู
เป็นตัวแทนของชนชั้นปกครองหรือผู้มีอ�ำนาจ มียศศักดิ์ และความทะนงตน เป็นตัวแทนของคนเจ้าเล่ห์ฉลาดแกมโกง ชอบเอาเปรียบผู้อ่นื และฉวยโอกาส เป็นตัวแทนของคนที่ไร้การศึกษา ไร้ปัญญา ไม่ทนั คน เป็นตัวแทนผู้ต�่ำต้อยและด้อยโอกาสในสังคม
สารบัญ เรื่องที่ 1 หนูในเขาวัว 5 เรื่องที่ 2 อิ น ทผลัม สองต้น 6 เรื่องที่ 3 สุนัข กับขโมย 7 เรื่องที่ 4 หญิงสาวกับเทียน 8 เรื่องที่ 5 วัวกับแพะ 9 เรื่องที่ 6 หญิงชรากับหมอรักษาดวงตา 10 เรื่องที่ 7 หมาป่ากับลา 11 เรื่องที่ 8 ค� ำตอบของพระจัน ทร์ 12 เรื่องที่ 9 สิ ง โตกับกระต่ายป่า 13 เรื่องที่ 10 หมูป่ากับสุนัข จิ้งจอก 14 เรื่องที่ 11 หมาป่ากับคัน ธนู 15 เรื่องที่ 12 หนูกับหอยมุก 16 เรื่องที่ 13 สาวน้อยแมวเหมียว 17 เรื่องที่ 14 เหยี่ยวป่วย 18 เรื่องที่ 15 ลูกแมวกับสุนัข จิ้งจอก 19 เรื่อ งที่ 16 หมาป่า กับ ลูก แกะ 20 เรื่องที่ 17 วัวกับลา 21 เรื่องที่ 18 ลา ไก่ และสิง โต 22 เรื่องที่ 19 หมาล่าเนือ้ กับกระต่าย 23 เรื่อ งที่ 20 หนอนไหมกับ แมงมุม 24 เรื่องที่ 21 สุนัข จิ้งจอกกับพงหนาม 25 เรื่องที่ 22 สิงโตกับสุนัข จิ้งจอก 26 เรื่องที่ 23 สุนัข จรจัดในรางหญ้า 27 เรื่องที่ 24 สิงโตกับลา 28 เรื่องที่ 25 หญิงม่ายกับสาวใช้ 29
เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่ เรื่อ งที่
26 สุนัข กับ จระเข้ 30 27 เสือ ดาวหลงตัว เอง 31 28 ลิ ง กับ แว่ นตา 32 29 หมาป่ า กับ คนเลี้ยงแกะ 33 30 สุนัข จิ้ ง จอกขายเนือ้ 34 31 เมฆฝน 35 32 สุนัข สองตัว 36 33 ม้ า กับ หมูป ่ า 37 34 สิ ง โตกับ เสือ โคร่ ง 38 35 สุนัข จิ้ ง จอก หมาป่ า และสิงโต 39 36 สุนัข จิ้ง จอกกับ ลา 40 37 แม่ สุนัข กับ ลูก ๆ และคนเลี้ยงแกะ 41 38 สุนัข จิ้ ง จอกกับ ฝูง เหลือ บ 42 39 วัว กับ แมลงหวี่ 43 40 แม่ ม ้า กับ ลูก ม้า 44 41 ล� ำธาร ทะเลสาบ และทะเล 45 42 แมวเสียงดัง 46 43 ลิ ง และชายหาปลา 47 44 แม่ ไ ก่ กับ แมว 48 45 ลากับ วัว 49 46 รัง ของนกกระจอก 50 47 ลูก วัว กับ วัว หนุ่ ม 51 48 แมวเจ้ าเล่ ห ์ กับ ไก่ 52 49 ยุง กับ ค้ างคาว 53 50 พ่ อ กับ ลูก ชาย 54
เรื่องที่ 51 แม่ ตุ่น กับลูกตุ่น 55 เรื่องที่ 52 สงครามสัตว์ป่า 56 เรื่องที่ 53 ชายโง่กับผ้านวม 57 เรื่องที่ 54 ชายทั้งสองผู้เป็น ศัตรู 58 เรื่องที่ 55 ราชสีห์กับปลาโลมา 59 เรื่องที่ 56 ปูกับงู 60 เรื่องที่ 57 ลิ ง กับอูฐ 61 เรื่องที่ 58 การแบ่งเนือ้ ของราชสีห์ 62 เรื่องที่ 59 สองพี่น ้อง 63 เรื่องที่ 60 พระจัน ทร์ในบ่อน�้ำ 64 เรื่องที่ 61 ปลากับกระทะ 65 เรื่องที่ 62 พ่ อกวางกับลูกกวาง 66 เรื่องที่ 63 ต้ น ผักกับวัช พืช 67 เรื่องที่ 64 นกเขา สุนัข จิ้งจอก กับ ต้น แพร์ 68 เรื่องที่ 65 แม่ บ้านกับแมว 69 เรื่องที่ 66 นกอิน ทรีกับสิงโต 70 เรื่องที่ 67 แพะหลงกล 71 เรื่องที่ 68 ปูกับสุนัข จิ้งจอก 72 เรื่องที่ 69 พรานล่านกกับนกกระทา 73 เรื่องที่ 70 ต้ นโอ๊กกับฟักทอง 74 เรื่องที่ 71 กากับหอยกาบ 75 เรื่องที่ 72 เด็ กชายกับหวี 76 เรื่องที่ 73 ผึ้ ง กับเทวดา 77 เรื่องที่ 74 แพะกับคนเลี้ยงแพะ 78 เรื่องที่ 75 พรายน�้ำกับไข่มุก 79
เรื่อ งที่ 76 นายพรานและสิ ง โต 80 เรื่อ งที่ 77 นายพรานกับ คนตัด ไม้ 81 เรื่อ งที่ 78 ชายตัด ไม้ กับ สุนัข จิ้ ง จอก 82 เรื่อ งที่ 79 ชาวประมงเป่ า ขลุ่ ย 83 เรื่อ งที่ 80 แม่ กับ หมาป่ า 84 เรื่อ งที่ 81 กระต่ ายกับ กบ 85 เรื่อ งที่ 82 ไก่ กับ แมว 86 เรื่อ งที่ 83 กบกับ วัว กระทิ ง 87 เรื่อ งที่ 84 ต้ นสนกับ ต้ นฉ� ำ ฉา 88 เรื่อ งที่ 85 ค้ างคาว นก และสัต ว์ ป่า 89 เรื่อ งที่ 86 เด็ ก ชายกับ แมงป่ อ ง 90 เรื่อ งที่ 87 นกนางแอ่ นกับ กา 91 เรื่อ งที่ 88 ชายกับ ภรรยา 92 เรื่อ งที่ 89 ชายชรากับ พญามัจ จุร าช 93 เรื่อ งที่ 90 คนเรือ แตกกับ กวี 94 เรื่อ งที่ 91 ไก่ กับ ดวงดาว 95 เรื่อ งที่ 92 กัป ตันกับ ผู้ โ ดยสาร 96 เรื่อ งที่ 93 งานแต่ ง งานของหมีส าว 97 เรื่อ งที่ 94 นกยูง กับ นกกระเรียน 98 เรื่อ งที่ 95 ชายชนบทกับ แม่ น�้ ำ 99 เรื่อ งที่ 96 นกกระทากับ ไก่ช น 100 เรื่อ งที่ 97 จระเข้ แ ละลูก แกะ 101 เรื่อ งที่ 98 ท้ อ งและอวัยวะอื่นๆ 102 เรื่อ งที่ 99 เด็ ก ชายกับ หมาป่ า 103 เรื่อ งที่ 100 นกกระจอกกับ แมงมุม 104 เรื่อ งที่ 101 หมาล่ าเนือ้ กับ สุนัข จิ้ ง จอก 105
เรื ่องที่ 1
หนูในเขาวัว
หนู ตั ว หนึ่ ง เล่ นซนจนบั ง เอิ ญ พลั ด หลงเข้ า ไปในช่ องกลวงบนเขาของวั ว เฒ่ า แต่ แทนที่
มั นจะหาทางกลั บ ออกไป มั น กลั บ ยิ่ ง วิ่ ง ลึ ก เข้ า ไปเรื่ อ ยๆ เพราะอยากรู ้ ว ่ าที่ ป ลายสุ ด ของเขาวั ว จะมี สิ่ ง ใดซ่ อ นอยู ่ เมื่ อ วั ว เฒ่ ารู ้ เช่ น นั้ นจึ ง เอ่ ย กั บ หนู ว ่ า “เจ้ า หนู เจ้ าควรวิ่ ง ย้ อ นกลั บ ออกไปเสี ย ดี ก ว่ า ยิ่งเจ้าวิ่ งเข้าไปลึกเท่าใด ชี วิ ตของเจ้าก็จะยิ่งสั้นลงเท่านั้น” หนูไ ด้ยินเช่นนั้นจึงเริ่ มโมโห แล้วพูดว่า “ข้ า เป็ นผู ้ น�ำของเหล่า หนูเสมอ ไม่มี เ ส้ นทางใดที่ ข ้ าจะเอาชนะไม่ ไ ด้ ” เมื่ อพูดจบแล้วหนูก็เดิน ลึก เข้ าไปในเขานั้ นเรื่ อ ยๆ ในขณะที่ ห นู เ ดิ นลึ กเข้ าไป ในเขาวัวก็เริ่ ม มื ด ลงๆ พร้ อ มกั บ อากาศที่ เริ่ ม ลดน้ อ ยลงทุ ก ขณะ จนหนู หายใจไม่ อ อกและคิ ด จะเดิ น ย้ อ นกลั บ มา แต่ ก็สายเกิน ไป เพราะมัน หมดเรี่ ย วแรงและได้ ตายอยู ่ ในเขาวั ว เสี ยแล้ ว
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า ผู้ไม่เชื่อค�ำเตือนของผู้หวังดี อาจพบจุดจบที่น่าเศร้า
5
เรื่องที่ 2
อินทผลัมสองต้น
มีต้น อินทผลัมสองต้น เติบโตอยู่เคียงกัน เมื่อถึงฤดูที่ ต้นอินทผลัมจะออกผลให้เก็บกิน
อินทผลัมต้นหนึ่งได้ออกผลเต็มต้น ขณะที่ อีกต้นไม่ออกผลเลยแม้แต่ผลเดี ยว อินทผลัมต้นแรกถูก ชาวบ้านเก็บ เกี่ยวผลไปจนหมดเหลือแต่ก่ิงก้านว่างเปล่า ขณะที่ อีกต้นยังมีใบที่ เขี ยวชอุ่มอยู่เต็มต้น อิ นทผลั ม ต้ นที่ ส องจึ ง พู ด กั บ อิ นทผลั ม ต้ น แรกว่ า “เจ้ าท� ำความผิ ด พลาดเองที่ อ อกผลจ� ำ นวนมาก ท� ำ ให้ ต ้ องทนทุก ข์ทรมานจากการกระท� ำของพวกมนุษย์ ” อิ นทผลัมต้น แรกได้ยิน เช่น นั้นจึ งตอบว่ า “ข้ าภู มิ ใจที่ ได้ สร้ างผลผลิ ต ให้ กับ มนุษ ย์ ต่างกับ เจ้ าที่ ต ้ องยื นต้น อย่างไร้ค่า ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
ผู้เสียสละเพื่อสร้างประโยชน์ให้ผ้อู ่นื ดีกว่า ผู้ที่เห็นแก่ตวั และอยู่อย่างไร้ความหมาย 6
เรื ่องที่ 3
สุนัขกับขโมย
ในค�่ ำคื น หนึ่ ง ที่ เงียบสงัด ขโมยคนหนึ่งวางแผนที่ จะเข้าปล้น คฤหาสน์ของเศรษฐี เขา
จึ ง โยนชิ้ น เนื้ อ เข้ า ไปให้ สุ นั ข ที่ น อนเฝ้ า อยู ่ ห น้ า บ้ า นหวั ง จะไม่ ให้ มั น เห่ า เพื่ อ ตนจะได้ แ อบย่ อ ง เข้ าไปขโมยของในบ้า นอย่างสะดวก แต่ เ มื่ อ สุ นัข แสนกตั ญญู เห็ นเช่ นนั้ น มั นจึ งเอ่ ยกั บหัวขโมยว่า “ข้ารู้ดี ว่า เจ้าไม่ไ ด้ ให้อาหารข้า เพราะความรั กใคร่เอ็นดู แต่เจ้าให้อาหารข้า เพี ยงเพราะเป็นสินบน ไม่ ให้ ข ้ าส่ งเสีย งเห่า เท่า นั้น ” เมื่ อ พู ด จบ มั น ก็ ต ะเบ็ ง เห่ า อย่ า งสุ ด เสี ย งเพื่ อ บอกให้ เ ศรษฐี ผู ้ เป็ น เจ้ า นายรู ้ จนทุ ก คนใน คฤหาสน์ ต ้องตื่ นขึ้น มาดู ท�ำให้ขโมยต้ องรี บ หนี ไปอย่ างรวดเร็ ว เมื่ อ เศรษฐี รู้ ค วามจริ งจึง ได้กล่า ว ค� ำ ชมเชยสุนัขและมอบเนื้อชิ้น ใหญ่ ให้ เป็ นรางวั ลตอบแทนอี ก ด้ ว ย
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
ผู้มีความกตัญญูย่อมได้รบั การยกย่อง
7
เรื่องที่ 4
หญิงสาว กับ เทียน
ในบ้านหลังหนึ่งมีหญิงสาวได้จุ ดเที ยนขึ้นเพื่อให้แสงเที ยนนั้นส่องสว่างอยู่เป็นประจ�ำ
ทุกคืน คืนหนึ่งมีเที ยนเล่มหนึ่งพูดโอ้อวดกับหญิงสาวว่า “แสงของข้านั้นสวยงามยิ่งกว่าแสงของ ดวงจั นทร์ และสว่างไสวยิ่งกว่า แสงของดวงดาวเสี ยอี ก” ทั น ใดนั้ น เองได้ เ กิ ด ลมพั ด มาอย่ างแรง ท� ำ ให้ แสงเที ย นดั บ วู บ ลงทั นที หญิ ง สาวจึ ง ต้ อง จุ ดเที ย นขึ้ นใหม่พ ร้อมพูด กับ เที ย นว่า “เจ้ ารู ้ ไหมแสงดาวและแสงจั นทร์ นั้นไม่ เ คยดั บ มันจะคง อยู ่ กับ มนุษ ย์ ไปตราบนานเท่า นาน ต่ างกั บ เที ยนเล่ มเล็ กๆ อย่ างเจ้ าที่ ดั บ ลงเพี ยงเพราะลมพั ด และจะหมดแสงไปในระยะเวลาเพี ยงชั่ ว ข้ ามคื นเท่ านั้ น”
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
ยิ่งหลงตัวเองมากเท่าไรก็ยิ่งแสดง ความเขลาออกมามากขึ้นเท่านัน้
8
เรื่องที่ 5
วัว กับ แพะ
ณ ทุ่งหญ้าท้ายหมู่บ้าน วัวตัวหนึ่งก�ำลังเล็มหญ้ากินอย่างเอร็ดอร่อย แต่แล้วก็บังเอิญ
เหลือบไปเห็นสิงโตตัวใหญ่ก�ำลังเดินตรงเข้ามาใกล้ ด้วยความตกใจกลัวว่าจะถูกจั บกินเป็นอาหาร มั นจึ ง วิ่ ง หนีอย่างไม่คิดชี วิ ต ในที่ สุดมันก็วิ่ งเข้าไปหลบอยู่ ในคอกแพะของผู้ ใหญ่บ้าน ทางฝ่ายแพะนั้นเห็นว่าวัวรุ กล�้ำ เข้ามา ในคอกของตน มั นจึ ง วิ่ ง เข้ า ไปขวิ ด และตะโกนขั บ ไล่ วั ว ก็ น่ิง เฉยไม่ ย อมตอบโต้ ห รื อ ขยั บ ไปไหน สั กก้ าวเดี ยว เป็น เพราะมัน ยังขลาดกลั ว สิ งโตอยู ่ นั่ นเอง แล้ ว วั ว ก็ กล่ าวขึ้ นกั บ แพะว่ า “เจ้าจะขวิ ด จะแทงอย่างไรก็ ไม่ท�ำให้ข้ากลัวเจ้าขึ้นมาหรอก รอให้สิงโตจากไปเมื่อไหร่ เราจะได้รู้กันว่าระหว่าง ข้ ากั บ เจ้ านั้น ใครจะแข็งแรงกว่า กัน ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
คนขี้ขลาดย่อมเอาชนะแต่ผ้ทู ี่อ่อนแอกว่า 9
เรื่องที่ 6
หญิงชรา กับ หมอรักษาดวงตา หญิ ง ชราคนหนึ่ ง เป็นผู้มีฐานะร�่ำรวย แต่ดวงตากลับมืดมัวจนมองไม่เห็น นางจึงจ้าง
หมอมารั กษา โดยท�ำสัญญาไว้ว่า ถ้าหมอรั กษาตาให้หายได้จะจ่ายค่ารั กษาเป็นเงินก้อนใหญ่ แต่ หากรั กษาไม่หายหมอจะไม่ไ ด้รั บ ค่า ตอบแทนเลย ซึ่ งหมอก็ ต กลงตามสั ญญา ทุ กๆ วั นหมอจะน�ำ ยาหยอดตามาให้ ห ญิ ง ชราที่ บ ้ า น แต่ ขากลั บ หมอจะแอบขโมยทรั พ ย์ สิ น ติ ด มื อ กลั บ ไปด้ ว ยเสมอ โดยที่ หญิ ง ชราไม่รู้ตัว วั น แล้ ว วั น เล่ าของต่ า งๆ ในบ้ า นจึ ง หายไปที ล ะชิ้ นจนหมด แล้ ว หมอก็ รั ก ษาหญิ ง ชราจน ตากลั บมาเป็น ปกติ หมอเอ่ยปากทวงค่ ารั กษา แต่ ห ญิ งชราไม่ ยอมจ่ ายเงิ นให้ หมอจึ งน�ำ เรื่ องไป ฟ้ องศาล หญิ ง ชราให้ การต่ อ ศาลว่ า “เมื่ อ ก่ อ นข้ า พเจ้ า มองเห็ นทรั พ ย์ สิ นทุ ก ชิ้ น ในบ้ า น แต่ บั ด นี้ ข้ าพเจ้ ามองไม่เห็น มัน เลยแม้แต่ชิ้น เดี ยว” ด้ ว ยเหตุ นี้ห ญิ ง ชราจึ ง ได้ รั บ การตั ด สิ น ให้ พ ้ น ผิ ด และเมื่ อ ผู ้ พิ พ ากษาสั่ ง ให้ ส อบสวนอย่ า ง ถี่ ถ้วน หมอจึงรั บสารภาพว่าตนเป็นผู้ขโมยของทั้ งหมดในบ้านหญิงชราไป ท�ำให้หมอต้องยอมคืน ทรั พ ย์ สิ น ให้ แก่ห ญิงชราและได้รั บ การลงโทษอย่ างสาสม
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
ผู้กระท�ำชั่วย่อมได้รบั ผลกรรมตอบแทน
10
เรื่องที่ 7
หมาป่า กับ ลา
ลาตัวหนึ่ง ก�ำลังกินหญ้าอยู่กลางทุ่งนาเพี ยงล�ำพั ง มันเห็นหมาป่าตัวหนึ่งก�ำลังวิ่ งตรงมาที่
มั น ลาแน่ ใจว่า หมาป่า ต้องไม่ประสงค์ ดี แน่ นอน มั นจึ งออกอุ บ ายแกล้ งท� ำ เป็ นเดิ นเขยกประหนึ่ง ว่า ขาหลั ง เจ็ บ เมื่อหมาป่า เห็นท่าทางที่ ลาก� ำ ลั งเดิ นอยู ่ จึงเอ่ ยถามว่ า “ท� ำ ไมเจ้ าจึ งเดิ นเขยกขาเช่น นั้น ” ลาจึ ง ตอบกลับ ว่า “ข้า พยายามกระโดดข้ ามพงหนาม แต่ กลั บ พลาดเหยี ยบหนามแหลม เจ้า ช่ว ยเอา หนามออกจากเท้า ให้ข้า ได้ไหม” หมาป่ า ซึ่ ง หวั ง จะจั บ ลากิ น เป็ น อาหารคิ ด ว่ า ถ้ า กิ น ลาไปทั้ ง ที่ ห นามยั ง ติ ด อยู ่ ที่ เท้ า หนามคง ต้ องติ ดคอมัน เป็น แน่ มันจึงบอกลาว่ า “ข้ าจะช่ ว ยดึ งหนามออกให้ ” ลาจึ ง ยกขาเพื่ อ ให้ ห มาป่ า ดึ ง หนามออก แล้ ว มั น ก็ ถื อ โอกาสใช้ เท้ า ถี บ ใบหน้ าของหมาป่ า อย่ าง เต็ มแรง แล้วรี บ วิ่ งหนี ไปอย่างเร็วที่ สุ ด
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
ผู้มีปัญญาย่อมเอาตัวรอดในสถานการณ์ท่เี ลวร้ายได้ 11
เรื่องที่ 8
ค�ำตอบ ของ พระจันทร์
วันหนึ่ง ในคืนเดือนเพ็ญ พระจั นทร์ส ่องแสงสว่างสุกใสอยู่บนท้องฟ้า ซึ่งสว่างเจิ ดจ้าราวกับ
แสงของพระอาทิตย์ ในยามรุ ่งอรุ ณ นัก เดิ นทางคนหนึ่ งก� ำ ลั งเดิ นอยู ่ ภายใต้ แสงจั นทร์ เขาได้กล่า ว สรรเสริ ญพระจั นทร์ว่า “แสงสว่างไสวของเจ้ าในคื นนี้ ช่ างดู อ บอุ ่ นและสวยงามยิ่ งกว่ าประกายแสง ของพระอาทิ ตย์ ในยามเช้า เสียอีก ” ขณะเดี ย วกั น โจรผู ้ ห นึ่ ง ก� ำ ลั ง วางแผนขโมยของในหมู ่ บ ้ า น ได้ พู ด ต่ อ ว่ า และด่ า พระจั นทร์ ว ่ า “เจ้ าผี ร้ าย จงไปให้พ้นจากท้องฟ้า ในยามนี้ แสงของเจ้ ากี ด ขวางการท� ำงานของข้ า” เมื่อพระจั นทร์ ไ ด้ยิน ค�ำพูดของชายทั้ งสองจึงพูดว่า “ข้าไม่ไ ด้ส�ำคัญเฉกเช่นพระอาทิตย์ เพราะ ความจริ ง แล้ ว แสงสว่างของข้า ก็มาจากแสงของพระอาทิ ต ย์ และข้ าก็ ไ ม่ ใช่ สิ่ งชั่ ว ร้ าย เพราะแสงของ ข้าไม่ เ คยกี ดขวางการกระท�ำของคนดี ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
จงอย่าน�ำความคิดของตนเองไปตัดสินการกระท�ำของผู้อ่นื 12
เรื ่องที่ 9
สิงโต กับ กระต่ายป่า
ณ ป่ากว้างแห่งหนึ่ง มีสิงโตกับกระต่ายป่าจอมขี้ ขลาดเป็นเพื่อนกัน วันหนึ่งกระต่ายป่า
ได้ เ อ่ ย ถามสิงโตว่า “ข้า ได้ยิน สัตว์ตั ว อื่ นลื อ กั นว่ า ราชสี ห ์ ผู ้ สู งศั ก ดิ์ อ ย่ างเจ้ ากลั ว เสี ยงไก่ขันจนแทบ วิ่ ง หนี ไม่ ทั น เลยที เดี ยว” สิงโตจึงตอบกลั บ ไปว่ า “ ใช่ แล้ ว สิ่ งที่ เจ้ าได้ ยินมาเป็ น ความจริ ง เจ้าคง ไม่ รู้ หรอกว่า สัตว์ ใหญ่ๆ อย่างข้า ก็ อาจมีจุ ด อ่ อ นเล็ กๆ น้ อ ยๆ เช่ นกั น ดู อ ย่ างช้ างตั ว ใหญ่สิ มัน ยัง ตกใจกลั ว เพี ยงแค่เสียงร้องค�ำรามของลู กหมู ป ่ า เลยนะ” เมื่ อสิงโตพูดจบ กระต่า ยป่าจึ งกล่ าวตอบว่ า “ข้ า เข้ าใจแล้ ว ละว่ าท� ำ ไมพวกสั ต ว์อื่ น ๆ ถึง ได้ กลั ว เสี ย งเห่าของสุนัขล่า เนื้อมากมายเช่ นนี้”
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
คนขี้ขลาดมักพยายามหาเหตุผลให้ตนเองดูกล้าหาญอยู่เสมอ
13
ะ
เรื่องที่ 10
หมูป่ากับสุนัขจิ้งจอก
สุนัขจิ้ งจอกตัวหนึ่งเดินผ่านมาพบหมูป่าก�ำลังลับ เขี้ ยวของมันกับต้นไม้ มันจึงเอ่ยถาม
หมู ป ่ าว่ า “เจ้าจะลับ เขี้ ย วของเจ้า เพื่อไปต่ อ สู ้ กับ ใครเหรอ” หมู ป ่ า ไม่ ต อบและยั ง คงขะมั ก เขม้ น กั บ การลั บ เขี้ ย วของมั น ต่ อ ไป สุ นั ข จิ้ ง จอกมองไปรอบๆ แล้ ว ถามต่ อ อีก ว่า “ตอนนี้ข้า ก็ ไ ม่เห็น มี ศั ต รู ที่ ไหนจะมาท� ำร้ ายเจ้ า เลย ไม่ มี แม้ แต่ นายพรานและ หมาล่ า เนื้ อ สั กตัว แล้วเจ้าจะมัวแต่เสีย เวลาลั บ เขี้ ยวอยู ่ ท� ำ ไมกั น” เมื่ อ หมู ป ่ า ได้ ยิ น เช่ น นั้ น มั น ก็ ห ยุ ด ลั บ เขี้ ย ว แล้ ว หั น มาตอบสุ นั ข จิ้ ง จอกกลั บ ไปว่ า “ข้ า ต้ อง เตรี ย มอาวุ ธไว้ ให้พร้อมอยู่เสมอ ถึงคราวมี ศั ต รู จ ะได้ ใช้ การได้ ทั นท่ ว งที ถ้ าข้ ามั ว แต่ ลั บ เขี้ ย วตอน ก� ำ ลั ง จะมี ภัย ข้า ก็คงต้องพ่า ยแพ้แก่ศั ต รู เป็ นแน่ ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
14
ควรเตรียมตัวให้พร้อมอยู่เสมอ เพื่อรับมือกับปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น
เรื่ องที่ 11
หมาป่ากับคันธนู
นายพรานผู้หนึ่งถือคันธนูคู่ ใจออกไปล่าสัตว์ ในป่า เขาล่าแพะได้ตัวหนึ่งจึงยกมันขึ้นพาดบ่า
และเดิ นทางกลับ บ้า น ระหว่างทางเขาได้ พ บหมู ป ่ าตั ว หนึ่ ง เขาจึ งวางแพะลงและยิ งธนู ใ ส่หมูป่า แต่ หมู ป ่ ากลั บ ต่อสู้และตรงเข้าขวิ ดนายพรานด้ ว ยเขี้ ยวอั นแหลมคมจนท� ำ ให้ นายพรานถึ งแก่ค วามตาย ไม่ นานหลั ง จากนายพรานเสี ย ชี วิ ต ลง เจ้ า หมู ป ่ า ก็ ท นพิ ษ บาดแผลไม่ ไหวแล้ ว ตายลงเช่ น กั น เพี ยงครู่หนึ่งหมาป่าตัวหนึ่งเดินผ่านมาพบศพของแพะ นายพราน หมูป่า และคันธนู หมาป่าดี ใจมาก พร้ อ มกั บ พู ด ว่า “คัน ธนูนี้ ช ่างวิ เศษจริ งๆ ดู สิ ว ่ ามั นได้ บันดาลอาหารให้ ข ้ ามากมายแค่ ไหน” เมื่อ พู ด จบมั นจึ ง หยิ บ คั น ธนู ขึ้ น มา พยายามขึ ง สายธนู ให้ ตึ ง และได้ ยิง ลู ก ศรปั ก ท้ องตั ว เองตาย ในทั นที
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
ความโลภและความเขลาท�ำให้พบจุดจบที่น่าเวทนา 15
เรื่องที่ 99
เด็กชายกับหมาป่า
เด็ ก ชายคนหนึ่ ง ปีนขึ้นไปเล่นบนหลังคาบ้านของตน ด้วยความซุ กซนเขาได้ปาก้อนหิน
ใส่ สุ นัข และแมวที่ อ ยู ่ แถวนั้ น อย่ างสนุก สนาน ต่ อ มาไม่ นานมี ห มาป่ า ตั ว หนึ่ ง เดิ น ผ่ า นมา เด็ ก ชาย จึ ง ร้ องตะโกนขึ้นว่า “เจ้า หมาป่า หน้ าโง่ ใครๆ ต่ างก็ กลั ว เจ้ ากั นทั้ งนั้ น มี แต่ ข ้ าที่ ไม่กลัวเจ้า เลย แม้ แต่ น ้ อย” หมาป่า เงยหน้าขึ้นมองไปบนหลังคา เด็กชายจึงตะโกนท้าทายหมาป่าอีกว่า “แน่จริ งเจ้าก็มา จั บ ข้ าไปกิน สิ แต่คงยากหน่อย เพราะเจ้ าคงไม่ รู้ วิ ธีป ี นขึ้ นมาบนนี้ห รอก” หมาป่ าหั ว เราะแล้ว ตอบ กลั บไปว่ า “ข้า ไม่รู้วิ ธีปีนขึ้น ไปข้างบนหรอกเจ้ าหนู น้ อ ย แต่ ข ้ าจะคอยดู ซิ ว ่ า เจ้ าจะลงมาได้อย่างไร เมื่ อ ข้ าคอยเจ้า อยู่ด้า นล่าง แล้วเมื่ อ เจ้ าลงมา ข้ าก็ อ ยากรู ้ เหมื อ นกั นว่ า เจ้ าจะหนีรอดกรงเล็บ และ เขี้ ย วที่ แหลมคมของข้า ไปได้ห รื อไม่ ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้ร้วู ่า
คนอวดดีไม่มีทางรอดพ้นจากหายนะ
103
ISBN 978-616-527-728-0
จัดพิมพ์โดย
สงวนลิ ข สิ ท ธิ์ ต ามพระราชบั ญ ญั ติ ลิ ข สิ ท ธิ์ พ.ศ. 2537 โดย ส� ำ นั ก พิ ม พ์ เ อ็ ม ไอเอส ห้ า มน� ำ ส่ ว นหนึ่ ง ส่ ว นใดของหนั ง สื อ เล่ ม นี้ ไปลอกเลี ย นแบบ ท�ำส�ำเนา ถ่ายเอกสาร หรือน�ำไปเผยแพร่ บ น อินเตอร์เน็ตและเครือข่ายต่างๆ ไม่ว่าจะในรูปแบบใดๆ นอกจาก จะได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากทางส�ำนักพิมพ์เท่านั้น
ส� ำ นั กพิ มพ์ เ อ็ มไอเอส
ชื่อผลิตภัณฑ์และเครื่องหมายการค้าต่างๆ ที่อ้างถึงเป็นของบริษัทนั้นๆ
คณะผู้จัดท�ำ
213/3 ซอยพั ฒ นาการ 1 (สาธุ ป ระดิ ษฐ์ 34 แยก 6) แขวงบางโพงพาง เขตยานนาวา กรุ งเทพฯ 10120 โทรศั พ ท์ : 0-2294-8777 (สายอั ต โนมั ติ ) โทรสาร : 0-2294-8787 www.MISbook.com
จัดจ�ำหน่ายโดย
บรรณาธิ ก ารส� ำนัก พิมพ์ ชิด พงษ์ กวีว รวุฒิ ผู้ เ ขี ยน ชนาภั ท ร พรายมี ออกแบบปก ชนิก านต์ กิตติปฎิม าคุณ ออกแบบรูป เล่ ม กัญทิยา มาสาซ้าย จุฑามาศ สุภอมรพัน ธุ์ ภาพประกอบ ธนารัตน์ ขวัญมิ่ง พิ สูจน์ อัก ษร ชนาภัท ร พรายมี ประสานงานสื่ อ สิ่ง พิมพ์ ชนาภัท ร พรายมี ฝ่ ายการตลาด วราลี สิท ธิจินดาวงศ์ พิ ม พ์ ที่ บริ ษัท พิม พ์ดี จ�ำกัด ผู้ พิมพ์ / ผู้ โฆษณา เสริม พูนพนิช
บริ ษัท ซี เ อ็ ดยูเ คชั่ น จ� ำ กั ด (มหาชน) 1858/87-90 ชั้ น 19 อาคารที ซีไ อเอฟ ทาวเวอร์ ถนนบางนา-ตราด แขวงบางนา เขตบางนา กรุ งเทพฯ 10260 โทรศั พ ท์ : 0-2739-8000 โทรสาร : 0-2739-8609 www.se-ed.com
กรณีต้องการสั่งซื้อจ�ำนวนมาก
กรุ ณ าติ ดต่ อ ฝ่ า ยการตลาด ส� ำ นั กพิ มพ์ เ อ็ มไอเอส โทรศั พ ท์ 0-2294-8777 เพื่ อ รั บ ส่ วนลดพิ เ ศษ
หากหนังสือเล่มนี้ ผลิ ต ไม่ ไ ด้ ม าตรฐาน อาทิ หน้ า กระดาษสลั บ กั น หน้ า ซ�้ ำ หน้าขาดหาย ส�ำนัก พิ มพ์ ยิ น ดี รั บ ผิ ดชอบเปลี่ ย นให้ ใ หม่ โดยส่ ง มาเปลี่ ย นตามที่ อ ยู่ ด้ า นบน หรือติด ต่อส�ำนัก พิ มพ์ เ อ็ มไอเอส โทรศั พ ท์ 0-2294-8777 (สายอั ต โนมั ติ )
à¤ÂÊѧࡵäËÁÇ‹Ò àÇÅÒ¨ÐàÅ‹Ò¹Ô·Ò¹ãËŒà´ç¡¿˜§
à´ç¡¨Ð´Õã¨áÅе×è¹àµŒ¹Áҡ໚¹¾ÔàÈÉ ·Ñé§ËÁ´¹Õé໚¹à¾ÃÒÐàÃ×èͧÃÒǢͧµÑÇÅФÃã¹¹Ô·Ò¹ ·ÓãËŒà´ç¡ÃÙŒÊÖ¡à¾ÅÔ´à¾ÅÔ¹áÅÐʹءʹҹ¨¹äÁ‹ÃÙŒÊÖ¡Ç‹Ò¡ÓÅѧ¶Ù¡Ê͹ ´Ñ§¹Ñé¹¹Ô·Ò¹¤×͵ÑǪ‹Ç·Õè´Õ·ÕèÊØ´ÊÓËÃѺ¤Ø³¾‹Í¤Ø³áÁ‹áÅмٌ»¡¤Ãͧ 㹡ÒÃ㪌໚¹Ê×èÍÊÓËÃѺÊÑè§Ê͹¤Ø³¸ÃÃÁáÅШÃÔ¸ÃÃÁ ÍÕ¡·Ñé§Âѧ໚¹Ê×èÍ㹡ÒûÃѺà»ÅÕ蹾ĵԡÃÃÁ·ÕèäÁ‹àËÁÒÐÊÁãËŒ¡Ñºà´ç¡ä´ŒÍÕ¡´ŒÇ 101 ¹Ô·Ò¹ÍÕÊ» Ê͹˹ٹŒÍÂãˌ໚¹¤¹´Õ àÅ‹Á 2
Çѹ¹Õé¤Ø³àÅ‹Ò¹Ô·Ò¹ ãËŒÅÙ¡¿˜§Ëà ×ÍÂѧàÍ‹Â
1 0 1 ¹·Ô Ò¹ÍÕÊ
¹»˜ÞÞÒ ¤Ñ´ÊÃÃÊØ´ÂÍ´¹Ô·Ò¹ÍÕʻ͋ҹʹء ÊÍ´á·Ã¡¤µÔÊ͹㨠à¾ÔèÁ¾Ù
¾Ñ²¹ÒÍÕ¤ÔÇ
ÕÊ»
Ê͹˹ٹŒÍÂãˌ໚¹¤¹´Õ
2
àÅ‹Á
ISBN 978-616-527-728-0
¼ÅÔµâ´Â Êӹѡ¾ÔÁ¾ àÍçÁäÍàÍÊ
213/3 «Í¾Ѳ¹Ò¡Òà 1 (ÊҸػÃдÔÉ° 34 á¡ 6) á¢Ç§ºÒ§â¾§¾Ò§ ࢵÂÒ¹¹ÒÇÒ ¡ÃØ§à·¾Ï 10120 â·ÃÈѾ· 0-2294-8777 (ÊÒÂÍѵâ¹ÁѵÔ) â·ÃÊÒà 0-2294-8787
www.MISbook.com
9
7 8 6 1 6 5
2 7 7 2 8 0
¹Ô·Ò¹ÍÕÊ»¨Ð໚¹´Ñè§Á¹µÃ ÊС´ãËŒà´ç¡¹Ôè§áÅÐ㨨´¨‹Í¡Ñº¡Òÿ˜§àÃ×èͧÃÒÇÍѹʹءʹҹáÅе×è¹àµŒ¹
• àÊÃÔÁÊÌҧÊÁÒ¸Ô • ½ƒ¡·Ñ¡ÉдŒÒ¹ÀÒÉÒ • ¡Ãе،¹¨Ô¹µ¹Ò¡Òà • º‹Áà¾ÒФس¸ÃÃÁ ÀÒ¾»ÃСͺ¹‹ÒÃÑ¡ 4 ÊÕÊ´ãÊ ¶Ù¡ã¨à´ç¡æ
บาท า 99
ร าค
101 ¹Ô·Ò¹ÍÕÊ»
Ê͹˹ٹŒÍÂãˌ໚¹¤¹´Õ àÅ‹Á 2
ราคา 99 บาท
เด็ก