Het Liefdeswerk van de Apostel Petrus »

Het Liefdeswerk van de Heilige Apostel Petrus

Missio-Opleidingen geeft studiebeurzen aan 80 000 priesterstudenten en 120 000 priesters en religieuze mannen en vrouwen. © Missio

Net als het Missiewerk voor de Voortplanting van het Geloof dat we je voorstelden in het vorige nummer van Suara, ontstond ook het Liefdeswerk van de Heilige Apostel Petrus door toedoen van een jonge vrouw uit Lyon: Jeanne Bigard. Zij werd geboren op 2 december 1859. Na de plotse dood van haar vader in 1879, zette Jeanne zich samen met haar moeder Stéphanie in voor de missie van de Kerk. Vandaag zetten wij hun werk wereldwijd voort.

Jeanne en Stéphanie waren ervan overtuigd dat het belangrijk was lokale priesters in de nieuwe, jonge kerkgemeenschappen een goede opleiding te geven.

Ontstaan

Hun overtuiging kreeg concreet vorm na een brief die bisschop Cousin, apostolisch vicaris in Nagasaki, hen schreef op 1 juni 1889. Hij vroeg de dames steun bij de bouw van een seminarie. Zij schoten meteen in actie om hiervoor fondsen in te zamelen. Enerzijds deden Jeanne en Stéphanie Bigard zelf een stevige duit in het zakje, anderzijds vroegen ze andere mensen voor deze missie te bidden en haar financieel te ondersteunen. Zo ontstond het Liefdeswerk van de Heilige Apostel Petrus. In 1922 erkende paus Pius XI dit werk als ‘pauselijk’, waardoor het onderdeel werd van de Pauselijke Missiewerken. In België noemen we dit Liefdeswerk ‘Missio-Opleidingen’. Missio-Opleidingen is vandaag aanwezig in zo’n 148 landen en heeft nog steeds precies dezelfde missie als in 1889: financiële en spirituele ondersteuning voor de vorming van priesters wereldwijd. Zo geven we de verkondiging van de Blijde Boodschap en de zelfstandigheid van lokale kerkgemeenschappen een duwtje in de rug. Dat gebeurt doorheen een universeel solidariteitsfonds waaraan katholieken van over de hele wereld bijdragen.

Universeel fonds

Vanuit dit fonds wordt steun uitgekeerd aan de opleiding en permanente vorming van kerkelijke verantwoordelijken. Dat gebeurt op drie manieren. Ten eerste zorgt het fonds voor jaarlijkse steun aan zo’n 8 000 seminaries over de hele wereld voor de bouw van seminaries, de uitbreiding ervan, het onderhoud of de herstelling van de gebouwen die nodig zijn voor de opleiding van priesters. Ten tweede is er directe steun voor de opleiding van toekomstige priesters: zo’n 80 000 studenten krijgen een jaarlijkse toelage van 500 euro. Ten derde keert het fonds studiebeurzen uit voor ongeveer 120 000 priesters en religieuze mannen en vrouwen.

In België

Missio-België maakt uiteraard onderdeel uit van deze wereldwijde beweging. Daarom informeren we je via verschillende kanalen over de obstakels die vele jongemannen ervaren om hun priesterroeping waar te maken. We vragen je voor hen, en voor anderen die zich geroepen weten om zich ten dienste van de Kerk en mensen te stellen, te bidden en hen waar mogelijk financieel te ondersteunen. Om je verbondenheid te verdiepen is het mogelijk een peter- of meterschap van een student op langere termijn aan te gaan en ook met

hem te corresponderen via Missio. Ten slotte heeft Missio-België ook een eigen ICTactie waarbij we, sinds 2008, seminaries voorzien van recente computers. Helaas moesten we dit project (tijdelijk) opschorten bij gebrek aan middelen. Hopelijk help jij ons het snel nieuw leven in te blazen.

Jouw steun

Jouw steun voor zowel het algemene engagement van Missio-Opleidingen als voor onze ICT-actie is van groot belang voor onze wereldkerk. Jij kunt ons helpen in onze missie door bijvoorbeeld een gebedsgroep op te richten om te bidden voor roepingen in onze Kerk en voor een vruchtbare opleiding van zij die zich al geroepen weten; of door parochies en mensen rondom je bewust te maken van de moeilijkheden die jongemannen ondervinden in hun droom priester te worden, omdat ze de opleiding niet kunnen betalen. Een gift van 12,50 euro per maand volstaat al om het inschrijvingsgeld van een priesterstudent te helpen dragen. Met een gift van 500 euro schenk je hem een studiebeurs voor één jaar.

Bedankt!

In elk geval hebben velen al bijgedragen aan Missio-Opleidingen. In naam van duizenden priesterstudenten, catechisten en religieuzen wereldwijd willen we je daarvoor van harte bedanken! Zijzelf kunnen dat natuurlijk nog beter. Daarom laten we drie mensen zelf aan het woord.

BE19 0000 0421 1012 met mededeling ‘Suara Opleidingen'. Bedankt!

“Beste directeur van Missio-België, hartelijke groeten vanuit het Heilig Hartseminarie in India! Bedankt voor je steun aan ons seminarie, waardoor we een degelijke priesteropleiding kunnen aanbieden. Bedankt om begrip op te brengen voor de moeilijke situatie waarin ons seminarie en ook veel van onze studenten zich bevinden. We bidden elke dag voor jou en voor de weldoeners van Missio-België die je helpen ons te ondersteunen.”

Joseph Felix Michael, ererector

“De seminaristen, de docenten van het seminarie en ikzelf danken Missio-België en al haar weldoeners van harte voor alles wat jullie doen voor de toekomstige priesters van onze Kerk. Jullie mogen rekenen op ons gebed.”

Hippolyte Gbadja Mel, rector van het Heilig Hartseminarie van Marie d’Anyama, Ivoorkust “Met dit schrijven wil ik je laten weten dat het Propedeutisch Seminarie van Sint-Franciscus van Assisi in Nden, in Kameroen, de achttien computers en vier printers goed ontvangen heeft. Bedankt om zo in te gaan om de vraag die wij op 18 oktober 2019 richtten tot het internationaal secretariaat van Missio-Opleidingen en die zij aan Missio-België doorspeelden. We zijn Missio-België zeer erkentelijk en dankbaar. We zijn verbonden in Christus.”

Alphonse Daniel Esseyi

Wrange nasmaak

Hoewel deze bedankingswoorden ons veel deugd doen, voelen we toch een wrange nasmaak omdat jaarlijks ongeveer één derde van de steunvragen geen opvolging krijgt door gebrek aan middelen. Hierdoor hebben sommige bisschoppen geen andere keuze dan priesterstudenten weigeren, omdat niemand hun opleidingskosten kan dragen. Daarom vragen we je nogmaals dit waardevolle werk te steunen met een gift of door Missio-Opleidingen op te nemen in je testament. Alvast bedankt. 

Deze jongemannen zien hun droom om priester te worden werkelijkheid worden, dankzij jou. © Missio

Priester voor en tussen mensen

Als priester van de wereldkerk probeer ik Gods onvoorspelbare wegen te volgen. Daarbij is het voor mij belangrijk om solidair en in verbondenheid met anderen te leven. Ik ben immers missionaris in hart en nieren: gezonden naar mensen, zonder onderscheid. Vandaag zet ik dat in praktijk in de Pastorale Eenheid Sint-Paulus van Waregem.

GILDAS CAMBIA

Ik ben afkomstig uit het West-Afrikaanse Benin. Mijn ouders waren als catechist kerkelijk geëngageerde mensen. Tijdens de missieperiode van de Witte Paters vertaalde mijn vader zelfs de preken in de kerk.

Iets betekenen

Het engagement van mijn ouders, ook in hun job als verpleger en sociaal assistente, werkte inspirerend. Ik leerde hoe belangrijk het is je naaste te waarderen en ten dienste te staan van anderen. Precies daarom wilde ik zelf priester worden: ik wilde iets betekenen voor mensen. Die roeping voelde ik al erg jong. Op 14-jarige leeftijd al begon ik me in het ‘klein seminarie’ voor te bereiden. Ik zette het parcours voort in het middelbaar en startte in 2007 in het zuiden van Benin aan de eigenlijke priesterstudies met filosofie, theologie en stage. Op dat moment voelde ik het verlangen me aan te sluiten bij de Augustijnen in Gent en bracht God me zo naar België. Later stapte ik over naar het bisdom Brugge.

Brugge

Hier zette ik mijn studies verder. Of beter gezegd, ik begon opnieuw. Door de taal moest ik immers van vooraf aan beginnen. Ondanks de herhaling, hebben de zes jaren in het Grootseminarie van Brugge me veel bijgebracht op spiritueel, intellectueel en menselijk gebied. Vooral de omgang van de docenten met de studenten was voor mij een verademing. Wat een verschil met de autoritaire structuur in Benin, waar priesterstudenten niets mogen zeggen of geen fouten mogen maken!

Als priester wil ik iets betekenen voor mensen.

Gelijke hoogte

Dat verschil in de omgang zet zich ook na de opleiding door. In België mag ik als priester op gelijke hoogte met de parochianen staan, we werken echt samen. Zo kun je een band opbouwen met mensen. Toch was de confrontatie met het individualisme in België voor mij hard. Ik vond het vreemd dat ik mensen begroette op straat, maar geen reactie terugkreeg. Gelukkig leerde ik later de uitdrukking ‘onbekend is onbemind’ en zie ik dat veel muren wegvallen eens er contact geweest is.

Openheid

Dat is net zo met onze kerkgemeenschap. Daarom probeer ik jongeren aan te trekken door authentiek te leven en de vieringen aantrekkelijk te maken, vooral door muziek. En ik help onze parochie over de grenzen te kijken. Door mijn achtergrond heb ik immers bijzondere aandacht voor verbondenheid binnen de wereldkerk en voor solidariteit. 

“In België kan ik als priester op gelijke hoogte met de parochianen staan en echt samenwerken. Zo kun je een band opbouwen met mensen.”

© Gildas Cambia