Project | Het Heilig Hartseminarie van Chennai »

Het Heilig Hartseminarie van Chennai, India

De studenten van het Heilig Hartseminarie van Chennai rekenen op jou om hun studies af te ronden. © Joe Andrew

Dankzij jouw bijdrage steunt Missio wereldwijd een honderdtal seminaries. Met een twintigtal houden we vanuit België intens contact. Eén daarvan is het Heilig Hartseminarie in Chennai, in het zuiden van India. Rector Joe Andrew gaf ons het laatste nieuws uit het seminarie.

Het Heilig Hartseminarie van Chennai ligt in het aartsbisdom Madras-Mylapore, in de Indiase regio Tamil Nadu.

Studenten

Het seminarie bestaat tachtig jaar en zorgde al voor de opleiding van meer dan 2000 priesters, waaronder 22 bisschoppen. De afgestudeerde priesters zijn actief in India, maar ook in talrijke andere landen. Dit academiejaar schreven zich 179 priesterstudenten in, afkomstig van dertien verschillende bisdommen en tien verschillende religieuze congregaties. Zij zullen zes jaar studeren aan het seminarie. Hun opleiding bestaat uit twee jaren filosofische vorming en vier jaren theologische studies.

Coronacrisis

De coronacrisis maakte het vorige jaar erg moeilijk. Heel wat mensen in de regio, ook ouders van studenten, verloren hun werk. De activiteiten in het seminarie werden uitgesteld of afgelast. Ook het seminarie zelf leed onder de gezondheidscrisis. In het derde trimester werden heel wat studenten zelfs naar huis gestuurd. Gelukkig kon ook hier online lesgeven wat soelaas bieden om de opleiding te laten doorgaan, maar eenvoudig was het niet.

Solidariteit binnen de wereldkerk is van levensbelang.

Internet

Elke student had immers een gsm of computer met internetverbinding nodig. Wie dat niet had, werd aangemoedigd een oplossing te zoeken via een lokale onderwijsinstelling of parochie. Maar zelfs dan viel de internetverbinding vaak weg, waardoor de lessen onderbroken verliepen. Toch blikt het seminarie redelijk tevreden terug op online lessen, conferenties en werkcolleges.

Solidariteit

Men zette dus alles op alles om toch op weg te blijven gaan met de jongemannen die zich geroepen voelen tot het priesterschap. De solidariteit binnen de wereldkerk is daarvoor van levensbelang. Het was altijd al moeilijk voor de families uit de regio om de opleiding van de studenten te betalen en dat werd enkel nog moeilijker door de coronacrisis. De steun van Missio-België was daarom onontbeerlijk en die is nog even nodig om deze situatie verder het hoofd te bieden.

Rector Joe Andrew staat erop te benadrukken dat elk van jullie opgenomen wordt in de dagelijkse gebeden van iedereen in het seminarie. 

STEUN DE OPLEIDING VAN PRIESTERS EN RELIGIEUZEN

BE19 0000 0421 1012 mededeling ‘Suara Opleidingen’

Een teken van Gods liefde zijn

Professor Henri Derroitte doceert praktische theologie en missiologie aan de Université Catholique van Louvain-la-Neuve. Daarnaast is hij directeur van de Commission Interdiocésaine pour la Catéchèse et le Catéchuménat (CICC), de Franstalige tegenhanger van de Interdiocesane Commissie voor Catechese (ICC). Professor Derroitte is dus betrokken bij verschillende aspecten van onze Kerk. Daarom polsten wij naar zijn persoonlijke overtuiging en missie, maar ook naar zijn visie op Kerk en Missio.

Onze wereld en Kerk zijn voortdurend in beweging en dat heeft ook invloed op de werking ervan.

Hoe ervaart u de missie om de CICC in goede banen te leiden?

Voor mij is dit inderdaad een missie om de Kerk te helpen omgaan met alle veranderingen die voortdurend plaatsvinden. Met alle middelen die ze heeft en dankzij volgehouden gebed, moet onze Kerk kinderen, jongeren en volwassenen blijven uitnodigen om het christelijke geloof te ontdekken en een levengevende relatie met Jezus Christus aan te gaan. Precies dat gebeurt in de catechese en in het catechumenaat. Het is mijn missie en taak om dat zo goed mogelijk te laten verlopen, zodat onze Kerk zoveel mogelijk kwaliteit aanbiedt en zo beschikbaar mogelijk is om mensen die dat wensen, te begeleiden in geloof. Ik zie hierbij een link met de missionaire activiteit op wereldschaal.

De Kerk is er om een broederschap te zijn met mensen van over de hele wereld.

Hoe verbindt u het werk van de CICC met de universele missie?

De Kerk wil in de hele wereld mensen aanspreken, ondersteunen, opkomen tegen wat onrechtvaardig is. De universele mis-

Jezus wil aansluiting vinden bij de Emmaüsgangers en met hen op weg gaan. Op het gepaste moment opent Hij het perspectief naar hoop. © Denise Krebs

sie van de Kerk, het catechumenaat en de catechese hebben dus een gemeenschappelijk vertrekpunt en doel: de boodschap van Jezus nabij brengen en goeddoen voor alle mensen. Daarom moeten we de Kerk niet in vakjes opdelen; dat past niet bij de missionaire noden van vandaag. De Kerk is er om een broederschap te zijn met mensen van over de hele wereld.

Is het vanuit die optiek evident dat Missio en de CICC samenwerken?

Als we het erover eens zijn dat de Kerk tegelijk een realiteit is én een doorgaand project van universele broederschap, is het duidelijk dat het welslagen van dit project de verantwoordelijk is van allen. Daarvoor zijn gebed en sociaal engagement nodig, maar ook de vereende krachten van alle gedoopten en van alle kerkelijke instellingen, elk vanuit hun eigen specificiteit. Ik zie daarom de Commission Interdiocésaine pour la Catéchèse et le Catéchuménat en Missio als twee organen die elkaar aanvullen en met hetzelfde bezig zijn: een teken van Gods liefde zijn en mensen de kans geven om zich aanvaard, gehoord en ondersteund te weten. Missio en de CICC voeden en helpen elkaar wederzijds door deze gemeenschappelijke bekommernis naar voor te schuiven.

Hoe ziet u dat concreet?

Missio is voor mij het orgaan dat mensen er in elke lokale kerkgemeenschap aan herinnert dat de Kerk zich niet beperkt tot de grenzen van het eigen bisdom, de eigen regio of het eigen land. Vanuit haar katholiciteit heeft de Kerk een internationale, universele dimensie. Missio is daarom in de eerste plaats de long van de openheid van elke lokale kerkgemeenschap, natuurlijk met respect voor de zelfstandigheid en eigenheid van elke gemeenschap. Missio doet elke kerkgemeenschap inzien dat we één grote universele familie zijn. We delen hetzelfde lot, dezelfde noden en dezelfde missie.

Binnen onze familie zijn we geroepen om elkaar wederzijds te verrijken door ervaringen en expertise uit te wisselen, maar ook doorheen spirituele, materiële en pastorale solidariteit. Dat is een belangrijke bijdrage van Missio aan onze Kerk.

Om dat ten volle te doen, moet Missio in contact staan met de lokale Kerk. Zo vermijdt ze een eiland te worden zonder voeling met de werkelijkheid, met de vragen die mensen zich stellen, met de uitdagingen in parochies en gemeenschappen. Lokale verankering is des te belangrijker in onze context van globalisering. We komen met zoveel anderen in contact dat het belangrijk is om in dialoog te gaan, om getuigenissen vanuit verschillende hoeken te beluisteren. De Kerk moet vertrouwd raken met die werkelijkheid en multiculturaliteit.

© rr

Ik wil de Kerk helpen omgaan met alle veranderingen die voortdurend plaatsvinden.

Moet de Kerk dan ook op een andere manier gaan spreken?

Op dit moment is onze Kerk sterk bezig met ‘synodaliteit’, waarbij de gelijkwaardigheid van alle gedoopten in de verf wordt gezet. Elkeen moet bijdragen aan de opbouw van de Kerk. Dat heeft ook invloed op hoe we over ‘missie’ spreken. Als we de missie van de Kerk nieuw leven willen inblazen, moeten we ook hier beroep doen op de verantwoordelijkheid van elke gedoopte persoon om een project van broederschap, vrijheid en vrede onder mensen te realiseren. ‘Missie’ is dan ook niet enkel een theologisch project, maar ook een sociaal gebeuren.

Is er een Bijbelverhaal dat u bijzonder inspireert?

Jazeker, een passage uit het verhaal van de Emmaüsgangers waarbij Jezus vraagt: “Waar lopen jullie toch over te praten?” en waarop de leerlingen somber blijven staan (Lucas 24,17). Jezus heeft interesse in waarover de leerlingen praten. Hij onderbreekt hen niet abrupt, maar wil aansluiting vinden. Hij deelt de zorgen van de leerlingen, gaat met hen op weg en zal op het gepaste moment doorheen een teken, een woord, het perspectief naar de hoop openen. Ik zie hierin een mooie manier om te illustreren wat missie vandaag betekent: een pastoraal van nabijheid, van beschikbaarheid om broeders en zusters te worden.

Wat wilt u onze lezers nog meegeven?

Ik wens iedereen te bedanken voor zijn of haar trouw aan Missio. Ik nodig elke lezer uit om elke dag weer, doorheen wie hij of zij is en wat hij of zij doet en doorheen gebaren van solidariteit, getuigen te zijn van de universele broederschap waartoe Jezus ons roept. 